Sylvia Day 3 Wyznanie Crossa

Rozdział 1 Nowojorscy taksówkarze byli niesamowitym rodzajem ludzi – bez strachu i z nienaturalnym spokojem pędzili arteriami miasta i gwałtowanie skręcali w zatłoczone ulice. Aby chronić własne zdrowie psychiczne wolałam skupiać się na ekranie mojego smartphona niż na pędzących samochodach znajdujących się zaledwie kilka centymetrów ode mnie. Ilekroć popełniali przykuwający uwagę błąd, to cisnęłam prawą nogą w podłogę – moje ciało instynktownie próbowało wcisnąć hamulce. Ale chociaż raz nie potrzebowałam niczego co mogłoby rozpraszać moją uwagę. Cała byłam lepka od potu ponieważ wracałam z zajęć Krav Magi. Moje myśli ciągle krążyły wokół mężczyzny, którego tak kochałam i wokół tego, czego się dopuścił. Gideon Cross. Samo myślenie o nim wystarczyło, abym czuła ciepło przechodzące intensywnie przez moje ciało. W chwili kiedy zobaczyłam go pierwszy raz, dostrzegłam pięknego i niesamowicie olśniewającego zewnętrznie mężczyznę, a w środku tajemniczego i niebezpiecznego. Czułam przyciąganie pochodzące z faktu znalezienia mojej drugiej połówki. Potrzebowałam go tak samo bardzo jak potrzebowałam kolejnego uderzenia serca. Wystawił się na wielkie niebezpieczeństwo, ryzykując wszystkim – dla mnie. Dźwięk klaksonu sprowadził mnie z powrotem na ziemię. Spojrzałam przez szybę. Zobaczyłam wart milion dolarów uśmiech mojego współlokatora, który znajdował się na billboardzie z boku autobusu. Usta Cary’ego Taylora były kusząco wygięte. Autobus z jego zdjęciem blokował skrzyżowanie. Taksówkarz wielokrotnie uderzał w klakson, aby oczyścić drogę, jednak bez rezultatów. Billboard z Cary’m nie poruszył się podobnie jak ja. Opierał się bokiem, miał nagi tors i gołe stopy. Dżinsy, które miał na sobie były rozpięte, ukazując jego bieliznę i idealnie wyrzeźbione mięśnie brzucha. Jego ciemnobrązowe włosy były seksownie zmierzwione, a wzrok figlarny. Nagle uświadomiłam sobie, że będę musiała trzymać język za zębami odnośnie mojego strasznego sekretu przed najlepszym przyjacielem. Cary był dla mnie oparciem, głosem rozsądku, moim ulubionym ramieniem na którym mogłam się oprzeć w razie potrzeby, a także bratem. Nienawidziłam myśli o konieczności powstrzymywania się przed powiedzeniem mu tego co zrobił dla mnie Gideon. Rozpaczliwie potrzebowałam porozmawiać z kimś o tym coś się stało. Potrzebowałam, aby ktoś pomógł poukładać to wszystko w mojej głowie, ale wiedziałam, że nie mogę nigdy nikomu o tym powiedzieć. Nawet nasz terapeuta postępując etycznie i prawnie mógłby wyjawić komuś nasz sekret. Tęgi policjant w neonowej kamizelce pojawił się na drodze, aby zaprowadzić porządek. Nakazał autobusowi zjechać na odpowiedni pas. Pomachał rękę dając na nam przyzwolenie na ruszenie zanim światła zdążyły się zmienić. Oparłam się, objęłam dłońmi talię i zaczęłam się kołysać. Droga przez Piątą Aleję obok apartamentu Gideona do mojego na Upper West Side była krótka, ale czułam jakby trwała wieczność. Informacja którą podzieliła się ze mną, dosłownie kilka godzin temu, detektyw Shelley Graves diametralnie zmieniła moje życie. Zostałam również zmuszona do rezygnacji z osoby z którą pragnęłam być. Opuściłam Gideona ponieważ nie mogłam ufać motywom Graves. Być może powiedziała mi o swoim podejrzeniach, aby zobaczyć czy od razu pobiegnę do niego udowadniając tym samym, że jego zerwanie ze mną było jednym wielkim dobrze spreparowanym kłamstwem. Boże. Emocje szargały mną, czułam kołatanie serca. Gideon potrzebował mnie tak samo jak ja jego, jeśli nawet nie bardziej niż ja, gdy go opuściłam. Spustoszenie, które widziałam w jego oczach, kiedy drzwi windy zamykały się rozerwało mnie od środka. Gideon. Taksówka skręciła i zatrzymała się przed moim apartamentem. Nocny portier otworzył drzwi taksówki zanim zdążyłam powiedzieć kierowcy, aby zawrócił i zabrał mnie z powrotem. Parne sierpniowe powietrze uderzyło we mnie przepychając to chłodne pochodzące z klimatyzacji. – Dobry wieczór panno Tramell – powiedział portier na przywitanie dotykając opuszkami palców swojego kapelusza. Czekał cierpliwie, aż zapłacę. Gdy skończyłam to robić przyjęłam jego ofertę pomocy wyjścia z taksówki. Poczułam, że dyskretnie zerka na moją mokrą od łez twarz. Uśmiechnęłam się do niego udając, że wszystko jest w porządku w moim świecie. Wpadłam do holu i skierowałam się od razu w stronę windy, jednak zatrzymałam się na chwilę, aby pomachać personelowi. – Eva!

Obracając głowę ujrzałam smukłą brunetkę w stylowej spódnicy sięgając do stóp i bluzce, siedzącą w części wypoczynkowej holu. Jej ciemne włosy opadały grubymi falami na ramiona, a uśmiech zdobił pełne usta pomalowane różowym błyszczykiem. Zmarszczyłam brwi ponieważ nie rozpoznałam jej. – Tak? – odpowiedziałam ostrożnie. W jej ciemnych oczach był błysk, który postawił mnie do pionu. Bez względu na to jak beznadziejnie się czułam i prawdopodobnie wyglądałam, wyprostowałam się i zwróciłam się bezpośrednio do niej. – Deanna Johnson – powiedziała wyciągając do mnie dłoń z idealnym manicurem. – Dziennikarka pracująca na własny rachunek. Uniosłam brew. – Witam. Zaśmiała się. – Nie musisz być taka podejrzliwa. Po prostu chciałabym z tobą chwilę porozmawiać. Pracuję nad pewnym materiałem i potrzebuję twojej pomocy. – Nie obraź się ale nie sądzę żebym miała o czym z tobą rozmawiać. – Nawet o Gideonie Crossie? Włosy na karku stanęły mi dęba. – Zwłaszcza o nim. Jako jeden z dwudziestu pięciu najbogatszych ludzi na świecie, z imponującym portfolio na które składała się ilość nieruchomości przekraczająca ludzkie pojęcie, Gideon zawsze był newsem. Ale ostatnio plotka głosiła, że mnie rzucił i wrócił do swojej ex-narzeczonej. Deanna skrzyżowała ramiona, przez co uwypuklił się rowek między jej piersiami. Zauważyłam to ponieważ przyglądałam się jej z większą dokładnością, – No dalej – namawiała mnie. – Mogę trzymać twoje dane z daleka od tego artykułu, Eva. Nie użyję niczego przez co mogłabyś zostać zidentyfikowana. Masz szansę żeby się na nim zemścić. Poczułam ucisk w żołądku. Była tak bardzo w typie Gideona. Wysoka, szczupła, z ciemnymi włosami i złotą opalenizną. Całkowite przeciwieństwo mnie. – Naprawdę chcesz iść tą drogą? – zapytałam cicho, intuicyjnie pewna, że pieprzyła się z moim mężczyzną w przeszłości. – Nie jest kimś z kim chciałabym zadzierać. – Boisz się go? – wypaliła. – Bo ja nie. Jego kasa nie daje mu prawa do robienia wszystkiego czego do cholery chce. Wzięłam głęboki, powolny oddech przypominając sobie czas kiedy dr Terrence Lucas – ktoś, kto również nie zgadzał się z zachowaniem Gideona, powiedział mi coś bardzo podobnego. Teraz kiedy wiedziałam do czego jest zdolny i jak wiele może zrobić aby mnie chronić odpowiedziałam szczerze i bez zawahania. – Nie boję się go, ale nauczyłam się walczyć. Zwyczajne posuwania się do przodu jest najlepszą zemstą. Uniosła podbródek. – Nie każda z nas ma gwiazdę rocka czekająca na nią za kulisami. – Nieważne. Westchnęłam w duchu na jej wzmiankę o moim byłym. Brett Kline był liderem odnoszącego coraz większe sukcesy zespoły i najseksowniejszym facetem jakiego kiedykolwiek spotkałam. Jak Gideon, emanował seksapilem niczym uderzenie gorąca. Ale w przeciwieństwie do Gideona nie był miłością mojego życia. Nigdy nie zamierzałam ponownie wchodzić w bliższe relacje z Brettem.

– Posłuchaj – powiedział Deanna wyciągając z kieszeni spódnicy wizytówkę. – Wkrótce zrozumiesz zachowanie Gideona Crossa, który wykorzystał cię aby wzbudzić zazdrość w Corinne Giroux chcąc tym samym aby do niego wróciła. Kiedy poczujesz zapach kawy, zadzwoń do mnie. Będę czekać. Wzięłam od niej wizytówkę. – Dlaczego uważasz, że wiem coś czym warto byłoby się podzielić? Zacisnęła usta. – Ponieważ jakakolwiek była motywacja Crossa, aby się z tobą związać miałaś go. Oziębły facet roztopił się dla ciebie. – Możliwe, że tak było ale to już koniec. – Ale to nie oznacza, że czegoś nie wiesz Eva. Mogę powiedzieć ci co jest warte opublikowania. – Jaki jest twój punkt widzenia? Będę przeklęta jeśli będzie spokojnie siedzieć w czasie, gdy ktoś planuje atak na Gideona. Jeśli była tak zdeterminowana, aby zaszkodzić Gideonowi, to ja byłam na tyle zdeterminowana, aby ją powstrzymać. – Ten mężczyzna ma ciemną stronę. A czy nie każdy z nas ma ciemną stronę? Co ona wiedziała o Gideonie? Co jej powiedział w trakcie ich… związku? Jeśli była jedyna. Nie byłam pewna, czy kiedykolwiek dojdę do punktu, w którym będę mogła zwyczajnie myśleć o intymnych kontaktach Gideona z inną kobietą bez popadania w dziką zazdrość. – Dlaczego nie pójdziemy gdzieś aby porozmawiać? – namawiała mnie. Rzuciłam okiem na personel siedzący na recepcji, ale zachowywali się dobrze ignorując nas. Byłam emocjonalnym dnem, nie mogłam rozmawiać z Deanną, poza tym ciągle nie pozbierałam się jeszcze po rewelacjach, których dostarczyła mi detektyw Graves. – Może innym razem – odpowiedziałam pozostawiając otwartą opcję ponieważ chciałam mieć na nią oko. Jeden z członków personelu, wstał za biurka i podszedł do mnie jakby wyczuł mój niepokój. – Pani Johnson właśnie wychodzi – powiedziałam mu. Jeśli detektyw Graves nie mogła znaleźć nic, aby zaszufladkować Gideona z pewnością wścibska dziennikarka nie poradzi sobie w tej kwestii lepiej. Wiedziałam, że niektóre informacje mogły wypłynąć z policji, a także miałam świadomość, że często tak się działo. Mój tata Victor Reyes był policjantem więc coś o tym wiedziałam. Odwróciłam się w stronę wind. – Dobranoc Deanna. – Będę w pobliżu – odkrzyknęła do mnie. Weszłam do windy i wcisnęłam przycisk mojego piętra. Kiedy drzwi się zamknęły osunęłam się po poręczy na ziemię. Musiałam ostrzec Gideona, ale nie miałam jak się z nim skontaktować, aby nikt się o tym nie dowiedział. Czułam ból w klatce piersiowej. Nasz związek był tak popieprzony, że nawet nie mogliśmy się normalnie rozmawiać. Wysiadłam na moim piętrze i poszłam wprost do mieszkania, idąc przez przestronny salon, aby odłożyć moją torbę na jedno z barowych krzeseł w kuchni. Widok na Manhattan widoczny przez wielkie okna znajdujące się w moim salonie dołował mnie. Byłam zbyt wstrząśnięta, aby dbać oto gdzie jestem. Jedyną istotną dla mnie rzeczą był fakt, iż nie było ze mną Gideona. Gdy szłam korytarzem w stronę sypialni, słyszałam nastrojową muzykę dobiegająca z pokoju Cary’ego. Ktoś u niego był? Jeśli tak to kto? Mój najlepszy przyjaciel zdecydował się na pewnego rodzaju kombinacje dwóch związków. Spotykał się z pewną kobietą, która akceptowała taki związek i z

facetem, któremu taki układ kompletnie nie odpowiadał ponieważ nienawidził faktu, że Cary spotykał się z kimś innym. Idąc pod prysznic ściągałam z siebie ubrania i rozrzucałam je po podłodze w łazience. Podczas namydlania swojego ciała, nie mogłam nie przypomnieć sobie momentów, gdy Gideon robił to za mnie. Erotyczne kontakty napędzały nasze wzajemne pożądanie. Bardzo mi go brakowało. Potrzebowałam jego dotyku, pragnienia, miłości. Chęć zaspokojenia tych potrzeb mogłam porównać do uciążliwego głodu. Byłam przez to niespokojna i podenerwowana. Nie miałam pojęcia jak mogłabym zasnąć nie wiedząc, kiedy znowu będę miała okazję, aby porozmawiać z Gideonem. Było jeszcze tak wiele rzeczy do powiedzenia. Owinęłam się ręcznikiem i opuściłam łazienkę… Gideon stał przed zamkniętymi drzwiami mojej sypialni. Jego widok wywołał we mnie taką reakcję, którą porównywałam do fizycznego ciosu. Przestałam oddychać, a serce zamarło mi w ekscytującym rytmie. Moje ciało reagowało na jego widok silnym przypływem tęsknoty. Czułam jakby minęły lata od naszego ostatniego spotkania. Dałam mu klucze, ale on przecież i tak był właścicielem budynku. Dostanie się do mnie bez pozostawienia jakichkolwiek śladów, które mogłyby zostać odkryte, było zaletą… tak samo jak wtedy, gdy zrobił to aby dostać się do Nathana. – Przebywanie tutaj jest trochę niebezpieczne dla ciebie – zauważyłam. Nie powstrzymało mnie to od bycia podekscytowaną z tego powodu jego obecności. Pochłaniałam go wzrokiem, łapczywie przypatrywałam się jego barczystej posturze. Miał na sobie czarne dresowe spodnie i swoją ukochaną bluzę Columbia. To połączenie sprawiało, że wyglądał niczym dwudziestoośmioletni mężczyzna, którym niewątpliwie był, a nie jak bogaty potentat, którego znał cały świat. Czapkę Yankees założył nisko nad brwiami, ale cień padający na jego twarz i tak nie zmienił uderzającego błękitu jego oczu. Patrzył na mnie dzikim wzrokiem, a jego usta wygięły się w ponurą linię. – Nie mogę trzymać się z daleka od ciebie. Gideon Cross był nieprawdopodobnie wspaniałym mężczyzną, tak pięknym, że ludzie zatrzymywali się, aby móc na niego popatrzeć. Myślałam o nim jak o bogu seksu. Jego częste i bardzo entuzjastyczne ukazywanie sprawności w tej dziedzinie, utwierdzało mnie w tym przekonaniu, ale wiedziałam też, że miał inną stronę, taką jak moja: nieco zwichrowaną. Wszystko sprzysięgło się przeciwko nam. Wzięłam głęboki oddech. Moje ciało zdecydowanie reagowało na jego bliskość. Mimo, że stał kilka metrów ode mnie, to czułam silny pociąg seksualny, wręcz magnetyczne przyciąganie drugiej połówki mojej duszy. Tak było przecież między nami już od pierwszego spotkania, wywoływaliśmy potężne emocje. Pożądaliśmy siebie tak mocno, wzajemnie sobą urzeczeni, dopóki nie uświadomiliśmy sobie, że nie możemy bez siebie oddychać. Walczyłam z pragnieniem, aby rzucić się w jego ramiona, w to miejsce, w którym tak bardzo pragnęłam być. Ale on był zbyt spokojny, zbyt opanowany. Oczekiwałam od jego sygnału, zawołania. Boże, kochałam go tak bardzo. Zacisnął ręce w pięści po obu stronach swojego ciała. – Potrzebuję cię. Mój rdzeń zacisnął się w odpowiedzi na szorstkość jego głosu. – Nie musisz być aż taki szczęśliwy mówiąc te słowa – droczyłam się z nim tracąc oddech. Starałam się rozjaśnić jego nastrój, zanim to przejdzie na mnie. Kochałam go dziko i czule. Podeszłabym do niego, mogłam go dostać, ale to było... Czułam mrowienie na skórze i zaostrzenie chciwego wyczekiwania na jego dotyk. Obawiałam się, co mogłoby się stać, jeśli doszedłby we mnie z pełną siłą, podczas, gdy byłam tak bardzo spragniona jego ciała. Może w jakiś sposób udałoby się nam oderwać od siebie. – To mnie zabija – powiedział szorstko. – Życie bez ciebie. Tęsknię za tobą. Czuję jakby moje pieprzone zdrowie psychiczne zależało tylko od ciebie Evo. Chcesz, abym był zadowolony z takiego obrotu sprawy? Polizałam językiem suche usta. Warknął, co spowodowało przepływ dreszczy po moim ciele.

– No cóż… ja jestem zadowolona. Napięcie w jego postawie wyraźnie złagodniało. Musiał być bardzo zaniepokojony tym, jak mogłabym zareagować na to, co dla mnie zrobił. Jeśli mam być szczera, także byłam z tego powodu zaniepokojona. Czy moja wdzięczność oznaczała, że byłam bardziej pokręcona niż myślałam, że jestem? Przypomniałam sobie ręce mojego przyrodniego brata na swoim ciele… jego ciężar wgniatający mnie w materac… rozdzierający ból między nogami, kiedy wchodził we mnie ciągle i ciągle… Zadrżałam z odnowioną złością. Jeśli bycie zadowolonym z powodu tego, że ten skurwiel nie żyje, było jednoznaczne z tym, że oszalałam, to trudno, widocznie tak miało być. Gideon wziął głęboki oddech. Położył rękę na sercu i pocierał nią w tym miejscu, tak jakby go bolało. – Kocham cię – powiedziałam, czując w oczach pieczenie świeżych łez. – Kocham cię tak bardzo. –Aniołku – podszedł do mnie szybkim krokiem. Upuścił klucze na podłogę i dotknął dłońmi moje wilgotne włosy. Trząsł się, a ja płakałam przytłoczona świadomością jak bardzo go potrzebuję. Odchylił moją głowę pod takim kątem jakim chciał. Gideon przejął moje usta w palącym posiadaniu, smakował mnie wolnymi, głębokimi liźnięciami. Jego pasja i głód przechodziły przez moje zmysły. Jęknęłam, a moje dłonie wplątały się w jego bluzę. Odpowiedział jękiem, który przeszedł przeze mnie powodując stwardnienie moich sutków i gęsią skórkę na ciele. Wtapiałam się w niego. Rękoma ściągnęłam mu czapkę z głowy, dzięki czemu mogłam zatopić swoje palce w jego jedwabistych czarnych włosach. Popadłam w pocałunki, zostałam zmieciona przez jego cielesność. Zaczęłam szlochać. – Nie – odetchnął. Ujął moją szczękę i spojrzał mi w oczy. – Nawet nie wiesz jak niszczy mnie twój płacz. – To zbyt wiele – zadrżałam. Jego piękne oczy wyglądały na zmęczone, tak samo jak moje. Skinął ponuro głową. – Co ja zrobiłem… – Nie. Chodzi o to, jak się z tym czuję. Potarł swoim nosem o mój. Jego ręce przesuwały się wzdłuż moich nagich ramion – ręce, które sprawiały, że jeszcze bardziej kochałam jego dotyk. – Dziękuję – wyszeptałam. Zamknął oczy. – Boże, gdy opuściłaś mnie dzisiaj wieczorem… nie wiedziałem, czy wrócisz… gdybym cię stracił… – Potrzebuję cię Gideonie. – Nie przeproszę za to co zrobiłem ponieważ zrobiłbym to ponownie – przytulił mnie do siebie. – Wszystkie opcje zostały wykorzystane, zwiększone bezpieczeństwo, czujność… do końca twojego życia. Ale mimo to nie było żadnej gwarancji, że będziesz bezpieczna dopóki Nathan nie umrze. – Odseparowałeś mnie od siebie. Nie dopuszczałeś mnie do siebie. Ty i ja… – Na zawsze – położył palce na moich rozchylonych wargach.– To koniec Eva. Nie kłóćmy się o coś jeśli jest za późno, aby to zmienić. Odepchnęłam jego rękę. – Czy to koniec? Może teraz być razem czy musimy ukrywać nasz związek przed policją? Czy my w ogóle mamy jakieś związek? Gideon popatrzył na mnie, niczego nie ukrywał, pozwolił abym zobaczyła jego ból i strach. – Właśnie po to tu jestem aby cię o to zapytać. – Jeśli chodzi o mnie nigdy nie pozwolę ci odejść – powiedziałam stanowczo. – Nigdy.

Gideon sunął dłonią przez moje gardło do ramion pozostawiając na moim ciele płonący gorący ślad. – Potrzebuję czuć, że to prawda – powiedział cicho. – Obawiałem się, że będziesz się… bała, że będziesz bała się mnie. – Gideon, nie… – Nigdy cię nie skrzywdzę. Złapałam za sznurek jego spodni dresowych i pociągnęłam chociaż i tak się nie poruszył. – Wiem o tym. Fizycznie nie miałam wątpliwości, że zawsze będzie ostrożny w stosunku do mnie, ale emocjonalnie moja miłość została wykorzystana przeciwko mnie z niezwykłą precyzją. Miałam problemy z pogodzeniem zaufania wynikającego z świadomości Gideona z nieufnością, która pochodziła z zdruzgotanego serca, które ciągle do siebie dochodziło. – Naprawdę? – obserwował moją twarz aby zobaczyć to co nie zostało powiedziane. – Pozwolenie ci odejść zabiłoby mnie, ale nie skrzywdziłbym cię, aby zatrzymać cię przy sobie. – Nigdzie się nie wybieram. Odetchnął głośno. – Moi prawnicy będą jutro rozmawiać z policją, aby zorientować się jak wygląda sprawa. Przechyliłam głowę w tył i przycisnęłam moje usta delikatnie do jego. Oboje byliśmy uwikłani w zbrodnię, którą chcieliśmy ukryć. Skłamałabym jeśli pokusiłabym się o stwierdzenie, że mnie to poważnie nie martwiło. Mimo wszystko byłam córką policjanta, ale alternatywa była zbyt straszna, aby ją rozważać. – Muszę wiedzieć czy potrafisz żyć z tym co zrobiłem – powiedział cicho, owijając sobie moje włosy wokół palca. – Myślę, że tak a ty? Znalazł ponownie moje usta. – Mogę przetrwać cokolwiek jeśli mam ciebie. Sięgnęłam pod jego bluzę aby zobaczyć jego ciepłą, złotą skórę. Mięśnie miał twarde i idealnie wyrzeźbione. Jego ciało było uwodzicielskim i męskim dziełem sztuki. Polizałam mu usta. Zębami chwyciłam jego dolną wargę i delikatnie przygryzłam. Gideon jęknął. Dźwięk jego przyjemności był dla mnie istną pieszczotą. – Dotknij mnie – jego słowa były niczym rozkaz, ale mówił błagalnym tonem. Chwycił mnie za nadgarstek i obrócił moją rękę. Bez wstydu wsunął w moją dłoń swojego kutasa. Dotykałam jego długiego penisa. Puls mi przyzpieszył kiedy uświadomiłam sobie, że nie miał bielizny. – Boże – westchnęłam. – Jak ty mnie podniecasz. Jego niebieskie zacięte oczy skupione były na mojej twarzy, miał wypieki na policzkach i lekko rozchylone usta. Nigdy nie próbował ukryć jaki miałam na niego wpływ. Nigdy nie udawał, że ma nad sobą większą kontrolę w stosunku do mnie, niż ja do niego. To sprawiało, że jego dominacja w łóżku była jeszcze bardziej ekscytująca dzięki świadomości, że podobnie jak ja był bezradny w kwestii naszego wzajemnego przyciągania. Poczułam ucisk w klatce piersiowej. Wciąż nie mogłam uwierzyć, że był mój i że mogłam na niego patrzeć w taki stanie, gdy był wygłodniały, otwarty i cholernie seksowny.. Gideon chwycił mój ręcznik i gwałtownie ściągnął go ze mnie. Ręcznik opadł na podłogę. Stałam przed nim zupełnie naga. – Ah, Eva.

Był wzruszony, czułam, że przez to zaczynają piec mnie oczy. Złapał za swoją koszulkę, ściągnął ją przez głowę i odrzucił na bok. Następnie podszedł do mnie. Szedł ostrożnie przedłużając moment zetknięcia się naszych nagich ciał. Objął mnie za biodra, niespokojnie zacisnął palce na mojej skórze. Oddychał szybko i ostro. Koniuszki moich piersi pierwsze dotknęły jego ciała wysyłając nagły przypływ doznań przez moje ciało. Dyszałam. Przycisnął mnie do siebie. Czułam, że stopy odrywają mi się od ziemi, kiedy prowadził mnie w stronę łóżka. Rozdział 2 Moje uda dotknęły materaca i wylądowałam tyłkiem na łóżku przygnieciona ciałem Gideona. Podciągnął mnie na sam środek. Jego delikatne i ciepłe usta znalazły się na mojej piersi ssąc ją szybko i chciwie, zanim zdążyłam się zorientować, jakie są jego zamiary. Ściskał moje piersi ugniatając je władczo. – Chryste. Naprawdę za tobą tęskniłem – jęknął. Miał gorącą skórę w porównaniu z moim zimnym ciałem, a i jego bliskość była mile widziana po tylu samotnych nocach. Objęłam go nogami wokół łydek, a rękoma oplotłam go w pasie ugniatając jego twardy tyłek. Przyciągnęłam go do siebie, aby poczuć jego kutasa przez bawełnę, która nas dzieliła. Pragnęłam poczuć go mocno w sobie ponieważ wiedziałam, że znowu należy do mnie. – Powiedz to – namawiałam go potrzebując usłyszeć to jeszcze raz, jakby jego słowa nie były wystarczające. Odsunął się i spojrzał na mnie, delikatnie przeczesując włosy z mojego czoła. Przełknął głośno. Uniosłam się, aby pocałować jego idealnie piękne usta. – Powiem to pierwsza: kocham cię. Zamknął oczy i zaczął się trząść. Gideon objął mnie ramionami i przytulił do siebie tak mocno, że ledwo mogłam oddychać. – Kocham cię – wyszeptał. – Za bardzo. Jego żarliwa deklaracja rozbrzmiewała we mnie. Schowałam twarz w jego ramieniu i rozpłakałam się. – Aniołku – zacisnął pięść na moich włosach. Uniosłam głowę i dotknęłam jego ust. Nasz pocałunek był przyprawiony solą łez. Moje usta poruszały się desperacko, tak jakby miał zaraz zniknąć i uniemożliwić mi tym samym nasycenie się nim. – Eva, pozwól mi… – objął dłońmi moją twarz, głęboko zanurzając język w moich ustach. – Pozwól mi cię kochać. – Proszę bardzo – wyszeptałam obejmując go palcami za kark. Jego imponująca, gorąca i ciężka erekcja napierała na moją łechtaczkę. – Nie przestawaj. – Nigdy nie przestanę cię kochać. Nie mogę. Objął dłonią mój pośladek i zręcznie uniósł biodra przylegając do nich swoją erekcją. Dyszałam przepełniona przyjemnością przechodzącą przez moje ciało. Sutki mi stwardniały po zetknięciu się z jego klatką piersiową. Czułam ból, pragnęłam, aby jego kutas znalazł się wreszcie we mnie. Wbijałam w niego paznokcie od ramion, aż po biodra. Uniósł się gwałtownie z pomrukiem i odrzucił głowę z cudowną erotyczną pasją. – Ponownie to robisz – powiedział z rozchylonymi ustami i zaczerwieniony na twarzy. Podnosząc się, zatopiłam zęby w jego piersi tuż nad sercem. Gideon syknął i zaczął drżeć. Nie mogłam powstrzymać okrutnych uderzeń emocji, których potrzebowałam: miłości, pragnienia, gniewu, strachu i bólu. Boże, ból. Czułam go dotkliwie. Chciałam by też to poczuł. Pragnęłam ukarać go i sprawić mu jednocześnie przyjemność. Chciałam, aby doświadczył tego co ja, gdy mnie odtrącił. Językiem

gładziłam ślady zostawione przez moje zęby. Poruszał się nade mną. Jego penis przesuwał się przy rozchylonych wargach mojej szparki. – Moja kolej – wyszeptał ponuro. Opierał się na jednym ramieniu, co idealnie podkreślało jego gruby, wyrzeźbiony biceps i ścisnął moją pierś dłonią. Opuścił głowę, a jego usta od razu otoczyły mój sutek. Były one piekielnie gorące, a język aksamitnie szorstki na moim wrażliwym ciele. Kiedy zatopił we mnie zęby, krzyknęłam gwałtownie poruszając się. Chwyciłam go za włosy zbyt rozgorączkowana, aby być delikatna. Owinęłam nogi wokół niego czując potrzebę poczucia go w sobie, posiadania i świadomości, że znowu należy do mnie. – Gideon – jęknęłam. Moja twarz był mokra od łez i bolało mnie gardło. – Jestem tutaj aniołku – wyszeptał przechodząc do mojej drugiej piersi. Jego diaboliczne palce naciskały na moje mokre sutki, ściskając je, dlatego chwyciłam go za dłoń, – Nie walcz ze mną. Pozwól mi cię kochać. Uświadomiłam sobie wówczas, że ciągnęłam go za włosy próbując desperacko jeszcze bardziej zbliżyć go do siebie. Gideon miał mnie w stanie oblężenia, uwodził mnie swoją idealną męskością i doświadczeniem górował nad moim ciałem. Poddałam mu się. Miałam ciężkie piersi i mokrą, opuchniętą szparkę. Moje ręce wędrowały niespokojnie po jego ciele, a nogi próbowały go przyciągnąć. Mimo to zsunął się niżej szepcząc do mojego brzucha. Tęskniłem za tobą… potrzebuję cię… pragnę cię… Czułam gorącą wilgotność na mojej skórze. Spojrzałam w dół i dostrzegłam, że on również płacze. Jego cudowna twarz wypełniona była nadmiarem emocji. Trzęsącymi się palcami dotknęłam jego mokrego policzka, próbując wytrzeć jego łzy. Przytulił się delikatnie do mojej dłoni. Wydał z siebie żałosny dźwięk, którego nie mogłam znieść. Z jego cierpieniem radziłam sobie znacznie gorzej niż z własnym. – Kocham cię – powiedziałam. – Eva – zsunął się na kolana i ułożył pomiędzy moimi udami. Jego kutas był gruby i twardy. Wszystko we mnie się zacisnęło z wygłodniałą chciwością. Jego wielkie ciało wyrzeźbione było idealnymi mięśniami, a opalona skóra lśniła od potu. Był bardzo elegancki, no może z wyjątkiem kutasa – żylastego z szeroką podstawą. Jego jądra były wielkie i ciężkie. Mógłby być pomnikiem tak pięknym jak te Michała Anioła, ale bardziej erotycznym. Szczerze mówiąc Gideon Cross został zaprojektowany, aby pieprzyć kobietę poza stanem jej umysłu. – Mój – powiedziałam ostro przesuwając się i starając się bezwzględnie przylgnąć moim tułowiem do jego ciała. – Jesteś mój. – Aniołku. Objął gwałtownie moje usta namiętnym pocałunkiem. Podniósł mnie i obrócił tak, że teraz to ja byłam na nim, a on opierał się głową o zagłówek łóżka. Nasze ciała pocierały się o siebie mokre od potu. Jego dłonie były wszędzie. Objęłam dłońmi jego twarz. Lizałam go szybko i namiętnie próbując zaspokoić moje pragnienie. Sięgnął pomiędzy moje nogi, zagłębiając z czcią swój palec w mojej szparce. Pocierał moją łechtaczkę omijając drżące wejście do mojej szparki. Jęknęłam w jego usta. Cały czas poruszałam okrężnie biodrami. Dotykał mnie spokojnie wzbudzając jeszcze bardziej moją potrzebę. Jego pocałunki były powolne i cholernie głębokie. Nie mogłam oddychać z przyjemności. Cała drżałam, kiedy jego długi środkowy palec zanurzył się we mnie leniwie. Dłonią pocierał łechtaczkę, a palcami delikatne wargi sromowe. Drugą ręką chwycił mnie za biodro, aby uniemożliwić mi poruszanie się. Gideon kontrolował mnie absolutnie. Jego uwodzenie było cholernie precyzyjne, ale sam drżał bardziej niż ja, a jego klatka piersiowa poruszała się gwałtowniej niż moja. Dźwięki wydawane przez niego zabarwione były wyrzutami sumienia i błaganiem. Wycofując się sięgnęłam po jego kutasa i objęłam go mocno obiema dłońmi. Również dobrze znałam jego ciało. Znałam jego potrzeby i żądania. Pocierałam go od nasady, aż po czubek. Odsunął się z

jękiem. Ciągle poruszał we mnie palcem. Obserwowałam jak gruba kropla spływa z jego żołędzi, a następnie dłonią objęłam całą długość jego penisa. – Nie – wysapał. – Jestem już tak blisko. Gładziłam go w górę w dół, aż nie zobaczyłam pierwszych oznak jego wytrysku. Byłam szalenie pobudzona jego przyjemnością i świadomością, że posiadam tak rażąco seksualną istotę. Przeklął wyciągając ze mnie palec. Szarpnął mnie zza biodra, pociągnął do przodu, a następnie w dół. Uniósł biodra w górę i gwałtownie wszedł we mnie. Krzyknęłam. Chwyciłam go za ramiona czując jak moja szparka zaciska się podczas penetracji. – Eva. Zacisnął szczękę i napiął szyję z wysiłku. Zaczął dochodzić we mnie, wypełniając mnie swoim nasieniem. Jego wytrysk otworzył mnie, moja szparka pulsowała, dopóki nie wypełnił mnie do końca. Wbijałam nieubłagalnie paznokcie w jego mięśnie. Moje usta desperacko łapały powietrze. – Wytrzymaj – ugryzł mnie, wchodząc we mnie głęboko, aż po jądra. – Weź mnie. Jęknęłam na przywitanie znajomego bólu, gdy był we mnie tak głęboko. Orgazm zaskoczył mnie, moje plecy wygięły się podgrzewane rozdzierającą mnie przyjemnością. Instynktownie zawładnął mną. Przysunął moje biodra jeszcze bliżej do siebie. Zaciskałam uda i rozluźniałam , gdy skupiałam się na odzyskanym mężczyźnie, na mojej miłości. Gideon spełniał moje potrzeby. – To jest to aniołku – mówił chrapliwym głosem, wchodząc we mnie ponownie, jakby dopiero zbliżał się do punktu kulminacyjnego. Zaciskał dłonie w pięści. Bicepsy napinały się i rozluźniały z każdym jego ruchem, a mięśnie brzucha lśniły od potu. Jego ciało było dobrze naoliwioną maszyną, a ja korzystałam z niej do granic możliwości. Puścił mnie dając mi siebie. Krążąc biodrami, przyjmowałam przeszywającą mnie przyjemność jęcząc jego imię. Mój rdzeń zaciskał się rytmicznie przeżywając kolejny orgazm zdecydowanie zbyt szybko. Opadłam przytłoczona doznaniami. – Proszę – sapałam. – Gideon proszę. Złapał mnie za kark i talię, aby przesunąć i położyć mnie na łóżku. Przyszpilał mnie mocno, trzymał mnie nieruchomo, ciągle się we mnie wbijając… i tak w kółko, i w kółko… Moja szparka zaciskała się. Ruch i tarcie jego grubego penisa to było zbyt wiele. Zaczęłam się trząść gwałtownie ponownie dochodząc i wbijając w niego palce. Podążając za mną Gideon również doszedł, przytulając mnie mocno do siebie tak, że ledwo mogłam oddychać. Oddychał ciężko nieomalże miażdżąc mnie. Byłam całkowicie w jego posiadaniu, kompletnie bezbronna. – Boże, Eva – ukrył twarz w moim gardle. – Potrzebuję cię. Potrzebuję cię tak bardzo. – Kochanie – przytuliłam go bliżej do siebie, wciąż bojąc się, że mogę go stracić. Zamrugałam oczami patrząc sufit, a następnie zasnęłam. Panika wyrwała mnie z błogiego snu, który w rzeczywistości był koszmarem. Podniosłam się, gwałtownie wciągając powietrze do klatki piersiowej. Gideon... Prawie rozpłakałam się, gdy znalazłam go leżącego obok mnie. Miał lekko uchylone usta. Kochanek przez którego moje serce zostało rozerwane na kawałeczki powrócił. Boże… Oparta na wezgłowiu, zmuszałam się do zrelaksowania. Czerpałam przyjemność z rzadkiej sytuacji, jaką było oglądanie go podczas snu. Jego twarz miała całkiem inny wyraz, taki bezbronny, przypominając mi jak młody w rzeczywistości był. Tak łatwo było o tym zapomnieć kiedy nie spał, a potężna siła promieniowała od niego, powalając mnie dosłownie na łopatki tak jak za pierwszym razem, kiedy się spotkaliśmy. Z czcią przesunęłam kosmyki atramentowych włosów z jego policzka, zwracając uwagę na nowe linie wokół oczu i ust. Zauważyłam również, że był znacznie szczuplejszy. Tak naprawdę nasza separacja miała na niego katastrofalny wpływ, ale potrafił świetnie to ukryć. Choć być może odniosłam takie wrażenie, bo widziałam go w tak nieskazitelnym i błogim stanie. Osobiście nie byłam w stanie

ukryć mojego załamania. Ciągle wierzyłam, że jestem ponad to i próbowałam pokazać to wszystkim, którzy na mnie patrzyli. Wiarygodne zaprzeczenie, nazwał tę całą sytuację. Ja określiłam to raczej piekłem, dopóki nie przestaniemy udawać, że rozstaliśmy się, to wciąż musiałam z tym żyć. Delikatnie przesunęłam się, opierając głowę na dłoni i przyglądałam się dekadenckiemu mężczyźnie, który był ozdobą mojego łóżka. Ramieniem owijał swoją poduszkę, pokazując idealnie wyrzeźbiony biceps i mięśnie pleców, w tej chwili podrapane w półksiężyce przez moje paznokcie. Chciałabym złapać go za tyłek i szalenie zatracić się w tym uczuciu zaciskania i uwalniania, gdy pieprzył mnie bez wytchnienia, wchodząc we mnie swoim długim i grubym kutasem. Jeszcze raz… jeszcze raz… Poruszyłam niespokojnie nogami, a moje ciało wzburzyło się z powodu odnawiającego się pragnienia. Nie uwłaczając mu, Gideon był nieokiełznanym zwierzęciem, kochankiem, który obnażał przede mną swoją duszę, za każdy razem, gdy tylko kochaliśmy się. Nie broniłam się, gdy mnie dotykał, bezradnie opierałam się przyjemności rozkładania swoich ud dla mojego namiętnego faceta… Otworzył oczy, oszałamiając mnie ich żywym odcieniem niebieskich irysów. Posłał mi leniwe, uwodzicielskie spojrzenie, które sprawiło, że serce przestało mi bić. – Hmm… Wyglądasz tak jakbyś miała ochotę na bzykanko – wycedził. – I tak się stanie, ponieważ jesteś takim ludzkim wibratorem – odpowiedziałam. – Budzenie się przy tobie… to jak prezent w świąteczny poranek. Wydął usta. – Dla twojej wygody jestem już rozpakowany. Baterie możesz zdecydowanie pominąć. Poczułam ucisk w klatce spowodowany straszną tęsknotą. Kochałam go zdecydowanie za mocno. Jednak ciągle martwiłam się, że nie będę w stanie utrzymać go przy sobie. Był jak piorun zamknięty w butelce, jak sen, który próbowałam pochwycić rękoma. Wyszeptałam drżącym głosem: – Jesteś pokusą dla kobiet i dobrze o tym wiesz: pociągający, smakowity… – Zamknij się! – obrócił się, pociągając mnie pod siebie, zanim zdążyłam przejrzeć jego intencje. – Jestem obrzydliwie bogaty, to fakt, ale ty pragniesz mnie z powodu mojego ciała. Spojrzałam na niego, podziwiając sposób w jaki jego ciemne włosy okalały nadzwyczajnie piękną twarz. – Pragnę serca wewnątrz ciała. – Masz je. Objął mnie ramionami, a jego nogi splątały się z moimi. Włosy na jego łydkach pobudzały moją nadwrażliwą skórę. Moje ruchy były ograniczone. Byłam w jego posiadaniu. Tak dobrze było czuć jego ciepłe i twarde ciało naprzeciwko mojego. Westchnęłam, czując straszną niepewność. – Nie powinien był zasnąć – powiedział cicho. Pogłaskałam go po włosach wiedząc, że miał rację. Jego koszmary i nietypowa seksualna parasomnia sprawiały, że spanie z nim było niebezpieczne. Czasami zdarzało się, że atakował będąc ciągle pod wpływem snu, a będąc zbyt blisko stawałam się jego ofiarą. – Mimo wszystko cieszę się, że jednak zasnąłeś. Złapał mnie za rękę i przysunął ją do ust, aby składać na niej pocałunki. – Musimy razem zmagać się z problemami. – Oh, Boże. Prawie zapomniałam. Deanna Johnson była tutaj dzisiaj.

W chwili kiedy słowa opuściły moje usta od razu tego pożałowałam, ponieważ poczułam jak powstaje między nami pewnego rodzaju ściana. Gideon zamrugał oczami i w tym momencie całe ciepło opuściło jego oczy. – Trzymaj się od niej z daleka. Jest dziennikarką. Sunęłam dłońmi po jego ciele. – Czuję, że zamierza namieszać. – Będzie musiała poczekać w kolejce. – Dlaczego tak się tobą interesuje? Działa na własny rachunek. W żaden sposób nie jest z tobą powiązana. – Nie rozmawiajmy o tym, Eva. Jego decyzja o porzuceniu tego tematu zirytowała mnie. – Wiem, że ją pieprzyłeś. – Nie, nie wiesz. Powinnaś skoncentrować się na fakcie, że teraz pieprzę ciebie. Poczułam ucisk w żołądku. Uwolniłam się z jego objęć i odsunęłam się od niego. – Kłamiesz. Odsunął się tak jakby właśnie dostał w twarz. – Nigdy cię nie okłamałem. – Powiedziałeś mi, że uprawiasz zdecydowanie więcej seksu odkąd mnie poznałeś, niż w przeciągu ostatnich dwóch lat. Ale dr Petersenowi powiedziałeś, że pieprzyłeś się dwa raz w tygodniu. Jak to wytłumaczysz? Obrócił się na plecy i patrzył w sufit. – Naprawdę musimy teraz o tym rozmawiać? Dzisiaj? Napiął się dlatego moja irytacja spowodowana brakiem konkretów z jego strony opuściła mnie w pośpiechu. Nie chciałam z nim walczyć, zwłaszcza odnosząc się do przeszłości. Liczyła się teraźniejszość i przyszłość. Musiałam mu uwierzyć na słowo. – Nie, nie musimy – powiedziałam cicho, odwracając się, aby dotknąć jego klatki piersiowej. Gdy wzejdzie słońce, musimy znowu udawać, że nie jesteśmy razem. Nie miałam pojęcia jak długo będziemy zmuszeni udawać tę urojoną komedię, ani kiedy znowu będą mogła z nim być. – Chciałam cię tylko ostrzec przed nią ponieważ zaczyna węszyć. Uważaj na nią. – Dr Petersen zapytał o seksualne spotkania, Eva – powiedział bez emocji – które w rzeczywistości niekoniecznie zawsze nimi były. Nie sądziłem, że ta różnica jest znacząca, kiedy odpowiadałem na pytanie. Więc pozwól, że ci coś wyjaśnię. Spotykałem się z kobietami w hotelu, ale nie zawsze pieprzyłem się z nimi. To był wyjątek, kiedy to robiłem. Pomyślałam o kąciku do pieprzenia, wyposażonym w seksualne zabawki znajdującym się w jednym z jego wielu hoteli. Powiedział to, dzięki Boże, ale nigdy nie zapomnę o tym. – Może będzie lepiej jak nie dowiem się niczego więcej. – Sama otworzyłaś te drzwi, zaczynając ten temat – warknął. – Więc przejdziemy przez to. Westchnęłam. – W porządku.

– To były czasy, w których nie mogłem znieść samotności, ale nie chciałem rozmawiać. Nie chciałem nawet myśleć, a co dopiero odczuwać cokolwiek w samotności. Potrzebowałem rozproszenia uwagi skupiając się na kimś innym, a używanie mojego penisa było dla mnie zbyt dużym zaangażowaniem. Rozumiesz? Niestety, sama mogłam przypomnieć sobie chwile, kiedy klękałam na kolanach przed mężczyzną tylko po to, aby chociaż na chwilę wyłączyć mózg. Takie spotkania nigdy nie były grą wstępna czy seksem. – Więc ona jest dziewczyną, z którą się pieprzyłeś czy nie? Nienawidziłam zadawania takich pytań, ale musieliśmy się z nimi zmierzyć, ponieważ stały na naszej drodze. Odwrócił głowę i spojrzał na mnie. – Raz. – Musiało się wydarzyć coś, co ją zdenerwowało. – Trudno powiedzieć – mruknął. – Nie pamiętam, – Byliście pijani? – Jezu, nie. Co ona do diabła ci nagadała? – Nic osobistego. Wspomniała tylko o twojej “ciemnej stronie”. Przypuszczam, że odnosiła się do seksu, ale nie pytałam o szczegóły. Traktowała mnie tak jakbyśmy były blisko, ponieważ obie zostałyśmy porzucone przez ciebie. Solidarność kobiet porzuconych przez Gideona. Spojrzał na mnie chłodno. – Nie bądź uszczypliwa. To nie pasuje do ciebie. – Hej – zmarszczyłam brwi. – Przepraszam. Próbowałam być kompletną suką. Tak troszeczkę. Myślę, że mam do tego prawo, biorąc pod uwagę to wszystko. – Co miałem do cholery zrobić, Eva? Nie wiedziałem, że istniejesz – Gideon pogłębił swój szorstki głos. – Gdybym wiedział, że gdzieś tam jesteś, dopasowałbym się do ciebie. Nie zwlekałbym nawet sekundy, aby cię znaleźć. Ale nie wiedziałem i godziłem się na to, co mnie otaczało. Zresztą tak samo jak i ty. Oboje marnowaliśmy swój czas z niewłaściwymi ludźmi. – Tak, to prawda głuptasie. Nastąpiła pauza. – Jesteś wkurzona? – Nie, jest w porządku. Wpatrywał się we mnie. Zaśmiałam się. – Szykujesz się do walki, prawda? Możemy się pobawić, jeśli chcesz. Choć osobiście miałam nadzieję, że znowu będziemy uprawiać seks. Gideon osunął się na mnie. Rozpłynęłam się z ulgą i wdzięcznością widząc wyraz jego twarzy, czując ból w klatce piersiowej. Przypomniałam sobie jak ważne było dla niego zaufanie podczas dzielenia się prawdą. – Jesteś inna – powiedział dotykając mojej twarzy. Oczywiście byłam inna. Mężczyzna, którego kochałam zabił dla mnie. Wiele rzeczy stało się zwyczajnie nieistotnych po takim incydencie. Rozdział 3 – Aniołku.

Poczułam zapach kawy zanim otworzyłam oczy. – Gideon? – Hmm? – Jeśli nie jest przynajmniej siódma rano, to skopię ci tyłek. Zaśmiał się delikatnie. – Jest wcześnie, ale musimy porozmawiać. – Tak? Otworzyłam jedno oko, a potem drugie, więc mogłam podziwiać go ubranego w trzyczęściowy garnitur. Wyglądał tak smakowicie, że miałam ochotę ściągnąć z niego ubranie za pomocą zębów. Usiadł na skraju mojego łóżka, ucieleśniając pokusę. – Muszę się upewnić, że wszystko w porządku, zanim wyjdę. Usiadłam i oparłam się o wezgłowie łóżka, nawet nie próbując zakryć piersi, ponieważ zamierzaliśmy rozmawiać o jego ex-narzeczonej. W uzasadnionych przypadkach potrafiłam być niegrzeczna. – Muszę napić się kawy zanim przystąpimy do tej dyskusji. Gideon podał mi kubek, a następnie dotknął kciukiem miejsca nad moim sutkiem. – Taki piękny – wymruczał. – Jak każdy centymetr twojego ciała. – Próbujesz mnie rozproszyć? – To ty rozpraszasz mnie. I to bardzo skutecznie. Czy to możliwe, żeby był zauroczony moim wyglądem i ciałem tak jak jego? Ta myśl sprawiła, że uśmiechnęłam się. – Brakowało mi twojego uśmiechu, aniołku. – Znam to uczucie. Za każdym razem kiedy go widziałam, a on nie obdarzył mnie swoim uśmiechem, to kolejna rana pojawiała się w moim sercu, aż w końcu krwawiło przez cały czas. Nie mogłam nawet myśleć o tym nie czując echa bólu. – Gdzie ukryłeś swój garnitur, asie? Wiem, że nie było go w twojej kieszeni. Wraz z zmianą ubrania przekształcił się w potężnego, odnoszącego sukcesy biznesmena. Garnitur był szyty na miarę, a koszula z krawatem nienagannie pasowały do siebie. Nawet spinki w mankietach lśniły z dyskretną elegancją. Jego ciemne włosy, które okalały kołnierzyk koszuli ostrzegały innych, że był daleki od poskromienia. – To jedna z rzeczy, o których musimy porozmawiać – wyprostował się, ale ciepło pozostało w jego spojrzeniu. – Wynająłem apartament znajdujący się obok twojego. Musimy dojść do pojednania stopniowo, więc wciąż będę mieszkał u siebie, ale będę próbował spędzać w czas w moim nowym apartamencie tak często, jak to tylko będzie możliwe, jako twój nowy sąsiad. – Czy to bezpieczne? – Nie jestem podejrzanym, Eva. Nie jestem nawet osobą braną pod uwagę. Moje alibi jest niepodważalne i nie mam żadnego motywu. Okazujmy detektywom trochę szacunku, nie ubliżając ich inteligencji. Robimy wszystko, aby uzasadnić ich wnioski, które stoją w martwym punkcie. Wzięłam łyk kawy, dając sobie czas do przemyślenia tego co powiedział. Niebezpieczeństwo nie musiało przyjść od razu, ale było nieodłącznym elementem jego winy. Czułam presję, bez względu na to czy próbował mnie uspakajać czy nie. Ale pracowaliśmy nad powrotem do siebie. Czułam sensualnie jego potrzebę utwierdzenia mnie w przekonaniu, że damy radę poradzić sobie z stresem i separacją,

które towarzyszyły nam przez ostatnie tygodnie. Celowo mówiłam figlarnym tonem, gdy mu odpowiadałam. – Więc mój były chłopak wciąż będzie mieszkać przy Fifth Avenue, ale w zamian dostanę do zabawy atrakcyjnego nowego sąsiada? Może być interesująco. Uniósł brew. – Chcesz odgrywać rolę aniołku? – Chcę żebyś był zadowolony – przyznałam z brutalną szczerością. – Chcę być wszystkim, co kiedykolwiek znalazłeś w innych kobietach, z którymi byłeś. W kobietach, które brał, aby je pieprzyć w hotelu. Jego tęczówki były raz zimne, raz gorące, ale jego głos był gładki i równy. – Nie mogę już dłużej trzymać rąk z daleka od ciebie. Powinno być wystarczające jeśli powiem, że nie muszę więcej tego robić. Obserwowałam go jak wstaje. Wziął ode mnie kubek i odłożył na stolik nocny, a następnie złapał za krawędź moje prześcieradło i zrzucił go zręcznie na bok, odsłaniając mnie całkowicie. – Przesuń się w dół – rozkazał. – Rozszerz nogi. Mój puls przyspieszył, kiedy posłusznie robiłam co mi kazał, osuwając się na plecy i rozkładając nogi. Instynktowne pragnienie wypełniło mnie, takie uczucie podatności pod jego przeszywającym wzrokiem, ale opierałam się temu. Byłabym nieuczciwa, gdybym nie przyznała, że szalenie podekscytowałam się leżąc przed nim całkowicie naga, a on ubrany był w jeden z swoich seksownych jak diabli garniturów. Pogładził palcem brzegi mojej szparki, złośliwie drocząc się z moją łechtaczką. – Ta piękna cipka jest moja. Mój brzuch zadrżał na dźwięk jego głosu. Obejmując mnie dłonią, spotkał mój wzrok. – Jestem bardzo zaborczym mężczyzną Evo. Jestem pewien, że zdążyłaś już to zauważyć. Przeszedł mnie dreszcz, gdy czubek jego palca zataczał krąg przy moim wejściu. – Tak. – Odgrywanie ról, ograniczenia, środki transportu i zróżnicowane położenia… Wybiegam myślami do przodu, aby odkryć wszystko z tobą. Oczy mu błyszczały, kiedy wsuwał we mnie powoli swój długi palec. Wydobył z siebie cichy jęk i przygryzł dolną wargę zębami, czysto erotyczny wygląd powiedział mi, że czuje siebie wewnątrz mnie. Penetrował moje wnętrze, sprawiając mi przyjemność, przez co przez pewien czas nie mogłam mówić. – Lubisz to – powiedział delikatnie. – Umm. Jego palec zawędrował nieco głębiej. – Niech mnie diabli jeśli plastikowy, szklany, metalowy bądź skórzany przyrząd sprawi żebyś doszła. Dildo i jego przyjaciele będą zmuszeni znaleźć sobie inną osobę do zaspakajania. Ciepło ogarnęło moją skórę niczym gorączka. Zrozumiał moje potrzeby. Gideon pochylił się nade mną, podbierając się jedną ręką na materacu i przybliżył swoje usta do moich. Jego kciuk naciskał na moją łechtaczkę i pocierał ją fachowo masując mnie zarówno na zewnątrz i wewnątrz. Przyjemność jaką sprawiał jego dotyk rozkładała się w moim ciele, zacieśniając w brzuchu i wpływając na stwardnienie moich sutków. Objęłam dłońmi moje nagie piersi, ściskając je kiedy nabrzmiewały. Jego dotyk i pragnienie były magiczne. Jak mogłam kiedykolwiek bez niego żyć ? – Cierpię dla ciebie – powiedział zachrypniętym głosem. – Pragnę cię nieustannie. Wystarczy, że pstrykniesz palcami i już jestem twardy – polizał moją dolną wargę językiem, wdychając wydychane

przeze mnie powietrze. – Kiedy dochodzę, dochodzę dla ciebie. Dzięki tobie, twoim ustom, dłoniom i nienasyconej ciasnej cipce. A to działa w dwie strony. Mój język, moje palce, moje nasienie w tobie. Tylko ty i ja, Eva. Intymnie i naturalnie. Nie miałam wątpliwości, że byłam centrum jego świata, kiedy dotykał mnie. Ale nie mogliśmy mieć tego fizycznego połączenia przez cały czas. Jakoś musiałam się nauczyć wierzyć, że nie będę widzieć, tego między nami. Bezwstydnie, moje ciało wiło się pod ruchem jego palca. Dodał kolejne. Uniosłam się na piętach , wyginając ciało i wychodząc na spotkanie jego pchnięciom. – Proszę. – Kiedy twoje oczy staną się delikatne i rozmarzone, będę tym, który włoży to w ciebie – powiedział, po czym nadgryzł moją szczękę, a następnie przeniósł się na moja klatkę piersiową, skąd zrzucił moje dłonie i przejął piersi w posiadanie swoich ust. Przytwierdził mój sutek gryząc go łagodnie. Jego usta przez delikatne ssanie doprowadzały mnie na szczyt rozkoszy. Kreował rozkosz doskonale wiedząc co robi. Mój głód zachęcany był chęcią zmniejszenia przepaści między nami, ale nie mogłam tego rozpoznać i powiązać ze sobą. – Więcej – wysapałam, potrzebując jego spełnienia tak bardzo jak swojego własnego. – Dla ciebie zawsze – wymruczał. Jego usta wygięły się w figlarnym uśmiechu. Jęknęłam z frustracji. – Chcę poczuć w sobie twojego kutasa. – Jeszcze nie – jego język przesunął na drugą brodawkę. Ssał ją złośliwie dopóki nie pojawił się ból. – Twoje pragnienie powinno być tylko dla mnie, aniołku, a nie dla orgazmu. Dla mojego ciała, dla moich dłoni. Ostatecznie, nie będziesz w stanie dojść bez dotyku mojej skóry na twoim ciele. Skinęłam gorączkowo. Moje usta był zbyt suche, abym mogła przemówić. Potrzeba spełnienia wiła się jak sprężyna w moim rdzeniu, zaciskając się z każdym ruchem kciuka Gideona na mojej łechtaczce i ruchem jego palców. Pomyślałam o moim chłopaku na baterie i wiedziałam, że jeśli Gideon teraz przestałby mnie dotykać, nic nie pomogłoby mi otrzymać rozkosz. Moja pasja była przeznaczona dla niego. Moje pragnienie podsycane było jego pragnieniem. Zaczęły drżeć mi uda. – Za.. Zaraz dojdę. Jego usta pokryły moje. Jego piękne wargi były delikatne i zachęcające. Czułam w miłość w tych pocałunkach, która doprowadziła mnie na krawędź. Krzyknęłam kiedy intensywne dreszcze przechodziły przez moje ciało, przynosząc ze sobą mocny orgazm. Długo jęczałam. Całe moje ciało gwałtownie drżało. Włożyłam dłonie pod materiał jego marynarki i chwyciłam go za plecy, chcąc przyciągnąć jeszcze bliżej siebie. Moje usta naciskały na jego, dopóki nie jęknął z przyjemności. Zlizując mój smak z swoich palców wymruczał : – Powiedz mi o czym myślisz. Świadomie próbowałam zwolnić szaleńczo bijące serce. – Nie myślę. Pragnę tylko patrzeć na ciebie. – Nie zawsze tak jest. Czasami zamykasz oczy. – To dlatego, że w łóżku jesteś bardziej rozmowny, a twój głos jest taki seksowny – powiedziałam, przełykając mocno ślinę i przypominając sobie o bólu. – Kocham słuchać twój głos Gideonie. Muszę wiedzieć, że mnie czujesz się jak samo spełniony jak ja dzięki tobie. – Obciągnij mi teraz – wyszeptał. – Spraw abym doszedł dla ciebie. Zsunęłam się zdyszana z łóżka na ziemię, obejmując go niecierpliwie. Był twardy i gruby. Wyciągnęłam koszulę z jego spodni i zsunęłam je wraz z bokserkami, uwalniając jego erekcję. Ciężko upadł w moje dłonie, a gruba końcówka już połyskiwała. Zlizałam dowód jego podniecenia, uwielbiając jego kontrolę i sposób w jaki osadzał swój własny głód, aby zaspokoić mój. Moje oczy skupione były na

nim, kiedy otworzyłam usta i objęłam nimi jego czubek. Obserwowałam jego drżące wargi i coraz cięższe powieki, jakby odurzała go przyjemność. – Eva – sposób w jaki na mnie popatrzył, rozpalił mnie do czerwoności. – Ah… Tak. To jest to. Chryste, kocham twoje usta. Jego słowa jeszcze bardziej zachęciły mnie do działania. Wzięłam go tak głęboko jak mogłam. Uwielbiałam robić to dla niego. Kochałam jego wyjątkowy męski smak i zapach. Poruszałam ustami po całej jego długości, ssąc delikatnie. Pełna szacunku. Nie czułam się źle adorując jego męskość – zasługiwała na to. – Uwielbiasz to – powiedział szorstko, chwytając dłońmi moje włosy. – Tak bardzo jak ja. – Nawet bardziej. Pragnę to robić przez długie godziny. Sprawiać żebyś dochodził cały czas. Pomruk zagrzmiał z jego piersi. – Podoba mi się ta myśl. Nigdy nie mam dość. Czubek mojego języka przesuwał się po pulsujących żyłach jego czubka. Następnie ponownie wzięłam go do ust, wygięłam szyję w tył, kiedy usiadłam na piętach, położyłam dłonie na kolanach, oferując mu siebie. Gideon popatrzył na mnie oczami, które wręcz błyszczały z pożądania i czułości. – Nie przestawaj – powiedział, poruszając się we mnie. Wsunął swojego kutasa, aż do mojego gardła, a następnie cofnął się, pozostawiając na moim języku kremowy szlak poprzedzający wytrysk. Przełknęłam to, delektując się jego bogatym smakiem. Jęknął obejmując dłońmi moją szczękę. – Nie przestawaj aniołku. Ssij mnie, aż będę suchy. Moje policzki zapadały się, kiedy odnaleźliśmy odpowiedni rytm, nasz rytm, zsynchronizowany z biciem naszych serc i oddechami, napędzany przyjemnością. Nie myśleliśmy o żadnych problemach, gdy byliśmy razem, ponieważ nasze ciała nigdy nie zawodziły. Kiedy dotykaliśmy się, oboje wiedzieliśmy, że jesteśmy w odpowiednim miejscu, w którym potrzebujemy być z odpowiednią osobą, której potrzebujemy. – Tak cholernie dobrze – powiedział przez zaciśnięte zęby. – Ach, Boże. Sprawiasz, że dojdę. Jego kutas rósł w moich ustach. Jego dłonie zacisnęły się na moich włosach, wsunął się we mnie jeszcze głębiej, zaczął drżeć kiedy mocno doszedł. Gideon przeklął, gdy przełykałam jego nasienie. Doszedł w moich ustach. Spektakularna ilość ciepłego nasienia zalewała moje usta, tak jakby nie doszedł przez całą noc. Kiedy skończył, dyszałam i drżałam. Podciągnął mnie i upadłam ciężko na łóżku w jego ramionach. Mocno oddychał kiedy przyciągnął mnie bliżej do siebie. – Nie spodziewałem się tego kiedy przyniosłem kawę – przycisnął usta, składając na moim czole mocny pocałunek. – Nie żebym narzekał. Wtuliłam się w niego mocno. Byłam wdzięczna, że znowu mam go w moich ramionach. – Zróbmy sobie dzisiaj wagary i nadróbmy stracony czas. Jego śmiech był chrapliwy po dopiero co przeżytym orgazmie. Trzymał mnie w swoich objęciach, przesuwając palcami po moich włosach i ramionach. – To rozerwie mnie na strzępy – powiedział cicho. – Patrzenie jaka zraniona i wściekła byłaś. Świadomość, że to ja byłem powodem twojego bólu … To było piekło dla nas obojga, ale nie mogłem podjąć ryzyka, żebyś była podejrzana. Zesztywniałam. Nie brałam nawet pod uwagę takiej możliwości. To mógłby być argument, że byłam motywacją Gideona do dokonania morderstwa. Można byłoby założyć, że wiedziałam o całej zbrodni. Moja kompletna ignorancja nie była jedynym środkiem ochronnym. Musiał mieć pewność, że również będę mieć zapewnione alibi. Zawsze mnie chronił – nie zwracając uwagi na to jakim kosztem to robił. Odsunął się ode mnie.

– Włożyłem ci do torebki telefon. Ma zakodowany numer, dzięki któremu będziesz mogła być w kontakcie z Angusem. Jeśli będziesz coś ode mnie potrzebowała, kontaktuj się ze mną w przez niego. Zdenerwowana zacisnęłam ręce w pięści – to jakiś obłęd żebym musiała kontaktować się z moim chłopakiem przez jego kierowcę. – Nie podoba mi się to. – Mnie również. Moim priorytetem numer jeden jest powrócenie do kontaktowania się z tobą przy użyciu mojego numeru. – Czy to nie jest niebezpieczne dla Angusa? No wiesz mieszanie go w to wszystko. – Jest byłym agentem M16. Tajne rozmowy telefoniczne są dla niego dziecinnie proste – zrobił przerwę, po czym powiedział. – Ujawnię ci poufną informację Evo : mogę śledzić twój telefon i będę to robić. – Słucham? – zsunęłam się z łóżka i stanęłam na równe nogi. Moje myśli krążyły pomiędzy M16 – byłym członkiem brytyjskiego wywiadu – a pomysłem śledzenia mnie za pośrednictwem mojej komórki. Również wstał z łóżka. – Jeśli nie mogę być z tobą czy nawet rozmawiać, przynajmniej będę wiedział gdzie jesteś. – Ale nie w taki sposób, Gideon. – Wcale nie musiałem ci o tym mówić. – Poważnie? – podeszłam do szafy, aby wyciągnąć szlafrok – Powiedziałeś, że ostrzeganie kogoś przed absurdalnym zachowaniem nie jest usprawiedliwieniem. – Daj spokój. Patrzyłam na niego, wsadzając ręce w rękawy czerwonego, jedwabnego szlafroka i związując węzeł w pasie. – Nie. Uważam, że jesteś maniakiem kontroli, który lubi mnie śledzić. Skrzyżował ramiona. – Lubię utrzymywać cię przy życiu. Zamarłam. Po chwili mój mózg wrócił wspomnieniami do wydarzeń ostatnich kilku tygodni – skupiając się na wizerunku Nathana. Nagle wszystko stało się dla mnie jasne : dlaczego Gideon był przerażony, kiedy pewnego ranka poszłam sama do pracy, dlaczego Angus dzień w dzień podążał za mną niczym mój cień, dlaczego Gideon był wściekły zatrzymując windę w której jechałam… Wszystkie te rzeczy sprawiły, że uważałam go za kompletnego dupka, a on przez cały czas chronił mnie przed Nathanem. Moje kolana stały się wiotkie. Zsunęłam się na podłogę jak szmaciana lalka. – Eva. – Daj mi minutkę. Właśnie zrozumiałam jego zachowanie. Uświadomiłam sobie, że Gideon nigdy nie pozwoliłby wejść Nathanowi do swojego biura, z zdjęciami przedstawiającymi maltretowaną i gwałconą mnie, a potem tak po prostu pozwolić mu wyjść. Brett Kline, tylko mnie pocałował, a Gideon od razu pobił się z nim. Nathan zgwałcił mnie wielokrotnie w przeciągu kilku lat, a na dodatek dokumentował to na fotografiach i filmikach. Reakcja Gideona podczas pierwszego spotkania z Nathanem musiała być gwałtowna. Nathan musiał odwiedzić budynek Crossfire w dniu kiedy zastałam Gideona, świeżo wykąpanego i ubranego w czystą koszulę, z czerwonymi plamami na poprzedniej. Pierwotnie podejrzewałam są to ślady szminki, ale w rzeczywistości była to krew Nathana. Kanapa i poduszki w gabinecie Gideona były naruszone, nie z powodu szybkiego numerku z Corinne, lecz przepychanką z Nathanem. Krzywiąc się gwałtownie, przykucnął przede mną.

– Cholera. Naprawdę myślisz, że chcę tobą rządzić? Nie było wtedy innej możliwości. Daj mi kredyt zaufania, abym spróbował zrównoważyć twoją niezależność z moim sposobem dbania o twoje bezpieczeństwo. Wow. Mądrość po fakcie nie sprawiła, że wszystko stało się kryształowo jasne, ale uderzyła mnie w głowę i zapukała do mojego rozsądku. – Rozumiem. – Nie, zupełnie tego nie rozumiesz – wykonał niecierpliwy gest. – Tylko sprawiasz takie wrażenie. Jesteś tym co mnie napędza, Evo. Możesz to w końcu zrozumieć? Jesteś moim sercem i duszą. Jeśli kiedykolwiek coś ci się stanie, to mnie także zabije. Dbanie o twoje bezpieczeństwo jest moim cholernym priorytetem! Spróbuj zrozumieć i tolerować to dla mnie, nawet jeśli tobie na tym nie zależy. Rzuciłam się na niego, pozbawiając go równowagi, a on upadł na plecy. Pocałowałam go mocno, moje serce waliło jak oszalałe, a krew szumiała mi w uszach. – Nienawidzę cię denerwować – wyszeptałam pomiędzy desperackimi pocałunkami. – Ale poważnie, za bardzo się o mnie martwisz Jęcząc, ścisnął mnie mocno. – Więc między nami wszystko w porządku? Zmarszczyłam nos. – Nie jeśli chodzi o ten telefon. Jest to ciężki orzech do zgryzienia. Poważnie. Wcale nie jest fajnie. – To tylko tymczasowe. – Wiem ale.. Przerwał mi, kładąc, dłoń na moich ustach. – W torebce znajdziesz wskazówki w taki sposób możesz śledzić mój telefon. Zaniemówiłam słysząc jego słowa. Gideon uśmiechnął się szeroko. – Cóż nie jest to taki zły pomysł z tym telefon, jeśli może działać w dwie strony. – Oh zamknij się – odsunęłam się i szturchnęłam go w ramię. – Jesteśmy kompletnie dysfunkcyjni. – Wolę raczej określenie “selektywnie odbiegający od normy”. Ale zatrzymamy do dla siebie. Ciepło przepływające przez moje ciało, zastąpiło panikę, która przypominała mi, że ciągle musimy trzymać nasz związek w ukryciu. Jak długo będę musiała czekać, aby ponownie go zobaczyć? Ile dni? Nie mogłam pozwolić sobie ponownie na przeżycia, które towarzyszyły mi przez ostatnie kilka tygodni. Na samą myśl, że znowu miałabym trzymać się od niego z daleka, robiło mi się słabo. Musiałam przełknąć bolesną przeszłość, aby go oto zapytać. – Kiedy będziemy mogli znowu być razem? – Dzisiaj, Eva – zobaczyłam strach w jego pięknych oczach. – Nie mogę znieść tego wyrazu na twojej twarzy. – Po prostu bądź ze mną – wyszeptałam. Oczy zapiekły mnie na nowo. – Potrzebuję cię. Gideon delikatnie dotknął mojego policzka. – Byłaś ze mną. Przez cały czas. Nawet przez sekundę nie opuściłaś mojej głowy. Należysz do mnie Eva. Gdziekolwiek jestem, cokolwiek robię, również należę do ciebie. Pochyliłam się, łaknąc jego dotyku. Pozwoliłam, aby mnie przeniknął i odgonił chłód. – Nigdy więcej Corinne w naszym życiu. Nie zniosę tego.

– Nigdy więcej – powiedział, zaskakując mnie tym. – Rozmawiałem już z nią. Miałem nadzieję, że zostaniemy przyjaciółmi, ale chciała czego chciała, a ja pragnę ciebie. – Ten nocy kiedy umarł Nathan.. Ona była twoim alibi. Nie mogłam więcej z siebie wydusić. Samo myślenie, że spędzał godziny w jej towarzystwie, sprawiało mi ból. – Nie, moim alibi był pożar w kuchni. Większość nocy spędziłem na rozmowach z strażą pożarną, firmą ubezpieczeniową i zabezpieczaniu żywności. Corinne została w to w pewnym sensie wmieszana, ale szybko wyszła. Miałem pełne ręce roboty, aby wszystko dograć. Poczucie ulgi musiało przejść echem przez moją twarz, ponieważ wzrok Gideona złagodniał i wypełnił się żalem, który tak często widziałam. Wstał i podał mi rękę, abym się podniosła. – Twój nowy sąsiad chciałby zaprosić cię na późny obiad. Powiedzmy około ósmej. Znajdziesz klucze do apartamentu w pęku z twoimi wszystkimi kluczami. Objęłam jego rękę i spróbowałam rozluźnić atmosferę, dzięki kokietującej odpowiedzi. – Jest naprawdę gorący. Zastanawiałam się czy można od niego oczekiwać zbliżenia na pierwszej randce? Uśmiechnął się w odpowiedzi figlarnie, co nakręciło mnie jeszcze bardziej. – Myślę, że twoje szanse na szybki numerek są całkiem niezłe. Westchnęłam dramatycznie. – Jak romantycznie! – Zagwarantuję ci niezapomniany romans. Przyciągając mnie do siebie Gideon zanurzył się wewnątrz mnie z wytrawną łatwością. Przyciskana przez jego biodro, odchyliłam się czując jak szlafrok zsuwa się z mojego ramienia odsłaniając pierś. Przyczyniał się do pogłębienia wygięcia moich pleców, dopóki moja wrażliwa szparka nie została przygnieciona przez jego twarde udo. Tak szybko mnie uwiódł. Pomimo godzin przyjemności i niedawno odbytego orgazmu, byłam gotowa, aby go przyjąć. Jego pobudzenie, wytrawne umiejętności, pewność siebie, a także znajomość jego i mnie. Powoli dotykałam go, oblizując usta. Warknął i otoczył ciepłem swoich ust i języka mój sutek przyczyniając się do jego stwardnienia. Bez najmniejszego wysiłku, ogarnął mnie, podniecił, pobudził, posiadł. Zamknęłam oczy i jęknęłam ulegając mu. Z powodu gorąca i wilgotności panującej na zewnątrz, wybrałam lekką lnianą sukienkę i związałam włosy w kucyk. Uzupełniłam mój out fit parą złotych kolczyków i delikatnym makijażem. Wszystko się zmieniło. Znowu byłam z Gideonem. Żyłam teraz w świecie, w którym nie było Nathana Barkera. Nigdy już nie skręcę w róg i nie natknę się na niego. Nigdy nie pojawi się znienacka w progu mojego domu. Już nigdy nie będę musiała się martwić, że Gideon dowie się o mojej przeszłości, która wbijała klin pomiędzy nas. Wiedział o wszystkim, a mimo to ciągle mnie pragnął. Ale spokój, który pojawił się przyszedł wraz z rzeczywistością, jaką był strach o Gideona. Potrzebowałam wiedzieć, że nie był o nic oskarżony. Jak w ostateczności miał udowodnić swoją niewinność w związku z popełnieniem przestępstwa, którego tak naprawdę dokonał? Czy będziemy musieli żyć w ciągłym strachu przez czyn jakiego dokonał? Czy to nas poróżni? Nie było sposobu, aby było tak jak przedtem. Nie po czymś takim. Opuściłam pokój, kierując się do pracy, której wyczekiwałam, aby móc przez kilka godzin rozproszyć się w moich rutynowych zajęciach w Waters Field & Leaman, jednej z wiodących agencji reklamowych w kraju. Kiedy weszłam do kuchni, aby zabrać torebkę z kuchennego baru, odnalazłam Cary’ego. Był kompletnie zajęty swoją drugą połówką. Opierał się o blat, obejmując dłońmi i całując namiętnie swojego chłopaka Treya. Trey był w pełni ubrany, w jeansy i podkoszulek, podczas gdy Cary miał na sobie tylko luźne szare spodnie dresowe, które luźno i seksownie opierały się na jego szczupłych biodrach. Obaj mieli zamknięte oczy. Byli za bardzo zatraceni w sobie, aby zdać sobie sprawę, że nie są

sami. To było niegrzeczne tak patrzeć na nich, ale nie mogłam się powstrzymać. Po pierwsze, zawsze uważałam, że fascynujące jest obserwowanie jak obściskują się dwaj mężczyźni. A po drugie, poza Cary’ego była bardzo wymowna. Podczas gdy jego twarz była bezbronna, fakt, że obejmował człowieka, którego kochał zdradzał jego uczucia. Wzięłam torebkę i wycofałam się tak cicho jak tylko potrafiłam, idąc na palcach przez mieszkanie. Ponieważ nie chciałam rozpuścić się całkowicie zanim dojdę do pracy, złapałam taksówkę zamiast iść pieszo. Z tylnego siedzenia, obserwowałam pojawiający się w moim polu widzenia budynek Crossfire. Lśniący, charakterystyczny szmaragdowy wieżowiec był siedzibą zarówno dla Cross Ind jak i dla Waters Field & Leaman. Praca, jako asystentka junior account menager Marka Garrity’ego była spełnieniem moich marzeń. Choć niektórzy – a mianowicie, mój ojczym mega finansista Richard Stanton, nie mógł zrozumieć dlaczego zgodziłam się na pracę przeznaczoną dla początkujących. Ale biorąc pod uwagę jego znajomości i zalety tej pracy byłam naprawdę z niej zadowolona. Mark był świetnym szefem. Był bezpośredni i często dawał mi wolną rękę co oznaczało, że mogłam wiele się od niego nauczyć, wykonując sama wiele zadań. Taksówka skręciła i zatrzymała się za czarnym Bentley’em SUV, którego tak dobrze znałam. Moje serce zamarło, mając świadomość, że Gideon był w pobliżu. Zapłaciłam taksówkarzowi i wysiadłam z chłodnego wnętrza samochodu, aby zmierzyć się parnym, porannym powietrzem. Zerkałam w stronę Bentleya mając nadzieję, że może ujrzę Gideona. To było szalone, że byłam taka podekscytowana tą możliwością, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że spędziłam całą noc w jego towarzystwie w chwale nagości. Uśmiechnęłam się ironicznie, odwróciłam i przeszłam przez drzwi obrotowe wpadając do holu Crossfire. Jeśli budynek mógł ucieleśniać człowieka, to Crossfire był ucieleśnieniem Gideona. Marmurowe ściany i podłogi otaczały aurę władzy i bogactwa, podczas gdy kobaltowy błękit szyb, którymi pokryty był budynek był efektowny jak jeden z garniturów Gideona. Właściwie budynek Crossfire był elegancki, seksowny, tajemniczy i niebezpieczny – jak mężczyzna, który go stworzył. Uwielbiłam pracę w tym miejscu. Przeszłam przez bramki bezpieczeństwa i wjechałam windą na dwudzieste pierwsze piętro. Kiedy wyszłam z kabiny, zauważyłam recepcjonistkę Megumi, która siedziała za swoim biurkiem. Otworzyła dla mnie szklane drzwi bezpieczeństwa, kiedy przed nimi stanęłam. – Cześć – przywitała mnie. Wyglądała szykownie w czarnych spodniach i złotej jedwabnej koszuli. Jej ciemne oczy błyszczały z ekscytacji, a usta wygięte miała w brawurowym uśmiechu. – Chciałabym cię zapytać, co robisz w sobotę wieczorem. – Oh… – pragnęłam spędzić ten czas z Gideonem, ale nie miałam gwarancji, że tak się stanie. – Nie wiem. Nie mam jeszcze żadnych planów. Dlaczego pytasz? – Jeden z przyjaciół Michaela żeni się, a w sobotę urządza wieczór kawalerski. Jeśli zostanę sama w domu to chyba oszaleję. – Micheal? Ten od randki w ciemno? – zapytałam, wiedząc, że spotykała się z facetem, którego zorganizowała dla niej jej współlokatorka. – Tak – twarz Megumi rozjaśniła się potem nagle pobladła. – Naprawdę go lubię. Myślę, że on mnie też, ale… – Ale on..? – namawiałam ją. Uniosła niezręcznie ramiona i odwróciła wzrok. – Unika zobowiązań. Wiem, że jest mną zainteresowany, ale wciąż podtrzymuje, że to nic poważnego, a my po prostu miło spędzamy razem czas. Ale my spędzamy naprawdę dużo czasu razem – argumentowała. –Zdecydowanie uporządkował swoje życie, aby móc być częściej ze mną nie tylko fizycznie. Wygięłam usta w grymasie, doskonale znając ten typ człowieka. Taki rodzaj relacji był trudny do okiełznania. Mieszane sygnały trzymające w napięciu i adrenalinie, i możliwość wzbudzenia lęku jeśli facet zaakceptuje ryzyko pozwolenia ci odejść… Co sprawia, że kobiety chcą być zdobywane?

– Piszę się na sobotę – powiedziałam, chcąc z nią pobyć. – Jakie masz plany? – Picie, tańczenie i ogólnie nocne szaleństwo – odparła Megumi znowu szeroko się uśmiechając. – Może uda się nam znaleźć dla ciebie jakiegoś gorącego faceta. – Uh… – prawie pisnęłam, z powodu kłopotliwej sytuacji. – Właściwie, nie będzie to konieczne. Wszystko u mnie w porządku. Zmarszczyła brwi. – Wyglądasz na zmęczoną. Spędziłam całą przyszpilona do łóżka przez Gideona Crossa… – Miałam wczoraj zajęcia z Krav Magi. – Co miałaś ? Zresztą nieważne. W każdym razie, nie zaszkodzi zmiana scenerii, prawda? Poprawiłam pasek torby na ramieniu. – Żadnych facetów na pocieszenie – nalegałam. – Hej – powiedziała kładąc dłonie na biodrach. – Po prostu sugeruję, że powinnaś być otwarta na możliwość spotkania kogoś. Wiem, że ciężko będzie przebić Gideona Crossa, ale uwierz mi parcie do przodu jest najlepszą zemstą. Uśmiechnęłam się do niej. – Będę o tym pamiętać – powiedziałam. Zadzwonił telefon na jej biurku, więc pomachałam jej na pożegnanie i skierowałam się do mojego boksu. Potrzebowałam trochę czasu, aby przemyśleć logistycznie wczucie się w rolę singielki, którą w rzeczywiści nie byłam. Należałam do Gideona, który całkowicie mną zawładnął. Nie mogłam sobie wyobrazić, że mogłabym należeć do kogoś innego. Zaczęłam zastanawiać się jak napomknąć Gideonowi o sobotnim wieczorze, kiedy zadzwoniła do mnie Megumi. Odebrałam. – Ktoś czeka na linii na rozmowę z tobą – powiedziała. – Mam nadzieję, że to coś osobistego, ponieważ święty Boże, jego głos jest niesamowicie apetyczny. Brzmi jak czysty SEKS oblany czekoladą i pokryty bitą śmietaną. Poczułam jak włosy na karku stają mi dęba z podniecenia. – Przedstawił się może? – Tak. Brett Kline. Rozdział 4 Dotarłam do biurka i opadłam na krzesło. Moje dłonie były wilgotne na samą myśl o rozmowie z Brettem i zaczęłam się przygotowywać do wyrzutów sumienia jakie będę miała słysząc jego głos i do poczucia winy, które to uczucie dopadnie mnie zaraz po tym. To nie tak, że chciałam go odzyskać albo z nim być. Po prostu mieliśmy za sobą wspólną historię i pociąganie seksualne, które było czysto hormonalne. Nie umiałam go wyłączyć, ale mogłam mu się nie poddawać. Do szuflady biurka wrzuciłam torebkę i siatkę z butami, po czym moje spojrzenie skupiło się na ramce, w której widniał kolaż zdjęć Gideona i nas razem. Podarował mi to, by zawsze być obecnym w moich myślach – jak gdyby kiedykolwiek je opuszczał. Nawet śniłam o nim. Zadzwonił mój telefon. Było to przekierowanie połączenia z recepcji. Brett się nie poddawał. Zdeterminowana, by nie wykraczać poza zawodową grzeczność, aby przypomnieć mu, że jestem w pracy i nie mogę prowadzić niewłaściwych prywatnych pogawędek, odebrałam: – Biuro Marka Garrity, mówi Eva Tramell. – Eva. No jesteś. Tu Brett. Powieki mi opadły, gdy wchłaniałam ten głos niczym sam seks oblany czekoladą. Brzmiał nawet jeszcze bardziej dekadencko niż kiedy śpiewał, co napędzało jego zespół „Six-Ninths”, by znalazł się na progu sławy. Teraz sygnował go Vidal Records, wytwórnia muzyczna prowadzona przez ojczyma

Gideona, Christophera Vidala – wytwórnia, nad którą Gideon w niewytłumaczalny sposób sprawował większościową kontrolę. 3 Jaki ten świat mały. – Cześć – przywitałam się. – Jak ci leci w trasie? – To nierealne. Wciąż próbuję uzyskać nad tym wszystkim kontrolę. – Tak długo tego pragnąłeś, więc zasługujesz na to. Ciesz się tym. – Dzięki. – Zamilkł na chwilę, a ja zaczęłam go sobie wyobrażać. Kiedy go ostatnio widziałam, wyglądał niesamowicie, jego fryzura wzbogaciła się o platynowe pasma, a jego ciemne, szmaragdowe oczy były rozżarzone z powodu pożądania mnie. Był wysoki i dobrze zbudowany, bez przesady żylastych mięśni, jego ciało było wyrzeźbione z powodu ciągłej aktywności fizycznej oraz wymagań jakie niosła ze sobą rola gwiazdy rocka. Jego złota skóra była ozdobiona rękawami tatuaży i miał przekłute sutki, które nauczyłam się ssać, gdy chciałam poczuć jak jego fiut twardnieje w moim wnętrzu... Ale nie umywał się nawet do Gideona. Mogłam podziwiać Bretta jak każda inna ciepłokrwista kobieta, ale Gideon był klasą samą w sobie. – Słuchaj – powiedział Brett – wiem, że pracujesz, więc nie chcę ci przeszkadzać. Wracam do Nowego Jorku i chciałbym się z tobą zobaczyć. Pod biurkiem skrzyżowałam nogi w kostkach. – Myślę, że to nie jest dobry pomysł. – Będziemy mieć premierę teledysku do „Golden” na Times Square – ciągnął – chciałbym, żebyś tam ze mną była. – Była tam z tobą... wow. – Pomasowałam dłonią czoło. 4 Zaskoczona jego prośbą, wybrałam zastanawianie się nad tym jak bardzo zbeształaby mnie matka za pocieranie skóry twarzy, co jak przysięgała powodowało zmarszczki. – Jestem zaszczycona, że pytasz, ale muszę wiedzieć: czy akceptujesz to, że jesteśmy na stopie przyjacielskiej? – Do diabła, jasne, że nie – roześmiał się. – Jesteś wolna, złota dziewczyno. Strata Crossa to mój zysk. Cholera jasna. Minęło już prawie trzy tygodnie odkąd zdjęcia Gideona i Corrine obiegły plotkarskie blogi. Najwyraźniej każdy zdecydował, iż nastał czas, bym ruszyła do przodu z jakimś innym facetem. – To nie takie proste. Nie jestem gotowa na kolejny związek, Brett. – Zapytałem czy pójdziesz ze mną na randkę, a nie czy zaangażujesz się na całe życie. – Brett, ja naprawdę... – Musisz tam być, Eva. – Jego głos przycichł do uwodzicielskiego tonu, który zawsze sprawiał, że wyskakiwałam dla niego z majtek. – To twoja piosenka. Nie uznaję odmowy. – Będziesz musiał. – Tak bardzo mnie zranisz jeśli ze mną nie pójdziesz – powiedział całkiem cicho. – I to nie jest ściema. Pójdziemy tam jako przyjaciele, jeśli tak trzeba, ale naprawdę potrzebuję, żebyś tam była. Westchnęłam ciężko, moja głowa zakołysał się nad blatem. –Nie chcę z tobą flirtować. – Ani wkurzać Gideona... 5 – Obiecuję traktować to jak przyjacielską przysługę. Jak cholera. Nie odpowiedziałam. Nie rezygnował. On się nigdy nie poddawał. – W porządku? – dopytywał. Kubek kawy pojawił się za moim łokciem i spoglądając w górę zobaczyłam Marka stojącego za mną. – Dobra – zgodziłam się, głównie dlatego, żebym mogła wziąć się za robotę. –Takkk!! – Była nuta triumfu w jego głosie, co brzmiało jakby ręką wykonywał gest zwycięstwa. – To może być czwartek albo piątek wieczór, jeszcze nie jestem tego pewien. Daj mi numer swojej komórki, żebym mógł ci napisać, kiedy się już upewnię. Wymamrotałam pośpiesznie numer. – Masz? Muszę lecieć. – Miłego dnia w pracy – życzył, co sprawiło, że poczułam się źle z powodu popędzania i szorstkości. Zawsze był miłym facetem i mógłby być wspaniałym przyjacielem, ale spaliłam tę szansę, gdy go pocałowałam. – Dzięki. I Brett... naprawdę się cieszę z twojego powodu. Paa. – Odłożyłam słuchawkę i uśmiechnęłam się do Marka. – Dzień dobry. – Wszystko dobrze? – zapytał, jego brązowe oczy wyrażały lekką dezaprobatę. Był ubrany w granatowy garnitur z mocno fioletowym krawatem, co ładnie współgrało z jego ciemną skórą. 6 – Tak. Dzięki za kawę. – Proszę bardzo. Gotowa do pracy? Uśmiechnęłam się. – Jak zawsze. Nie trwało zbyt długo, aż zorientowałam się, że z Markiem jest coś nie w porządku. Był rozproszony i w dziwnym nastroju, co było dla niego nietypowe. Pracowaliśmy nad kampanią reklamową dla oprogramowania do nauki języków obcych, ale w ogóle się tym nie przejmował. Sugerowałam, że powinniśmy porozmawiać o kampanii na rzecz świadomego wybierania lokalnych produktów spożywczych, ale to też na niewiele się zdało. – Wszystko w porządku? – zapytałam w końcu, przesuwając się na terytorium przyjaciela, czego robienia unikaliśmy w pracy. Odkładaliśmy robotę na bok, co tydzień, kiedy Mark zapraszał mnie na lunch wraz z jego partnerem, Stephenem, ale w pracy byliśmy konsekwentni, by trzymać się naszych ról jako szefa i jego pracownicy. Bardzo to doceniałam, biorąc pod uwagę fakt, iż Mark wiedział, że mój ojczym jest bogaty. Nie chciałam, aby ludzie obdarowywali mnie względami, na które nie zapracowałam. – Co? – Popatrzył na mnie, po czym przeciągnął dłonią po swoich krótko

przystrzyżonych włosach. – Przepraszam. – Położyłam swój tablet na kolanach. – Wyglądasz jakby coś ci kotłowało pod czaszką. Wzruszył ramionami, po czym pokręcił się tam i z powrotem w swoim obrotowym fotelu. 7 – W niedzielę będzie moja siódma rocznica w związku ze Stephenem. – To wspaniale. – Uśmiechnęłam się. Z pośród wszystkich par jakie widziałam w życiu, Mark i Stephen byli najbardziej stabilni i kochający. – Gratuluję. – Dzięki. – Zdobył się na słaby uśmiech. – Wychodzicie gdzieś? Masz już jakąś rezerwację czy mam się tym dla ciebie zająć? Pokręcił głową. – Nie zdecydowaliśmy jeszcze. Nie wiem co byłoby lepsze. – Zróbmy burzę mózgów. Osobiście nie przeżyłam wielu rocznic i przykro mówić, ale moja mama jest od nich specjalistką. Mogłabym pożyczyć od niej jakiś pomysł. Po odgrywaniu roli gospodyni dla trzech bogatych mężów, Monica Tramell Barker Mitchell Stanton mogłaby być doświadczonym doradcą w tej dziedzinie, gdyby kiedykolwiek przyszło jej zarabiać na życie. – Chcecie trochę prywatności? – sugerowałam. – Tylko wy sami we dwóch? A może przyjęcie z rodziną i przyjaciółmi? Z wymianą prezentów? – Chciałbym się ożenić! – warknął. – Och, ok. – Opadłam na fotel. – Jeśli chodzi o romantyczność, nie umiem tego przebić. Mark zarechotał śmiechem bez wesołości, a potem obdarował mnie 8 nieszczęśliwym spojrzeniem. – To powinno być romantyczne. Bóg wie, że kiedy kilka lat temu Stephen poprosił mnie o ślub było wiele serduszek i kwiatów. No wiesz, dramat jest jego drugim imieniem. Poszedł na całość. Zamrugałam zaskoczona. – A ty powiedziałeś „nie”? – Powiedziałem „jeszcze nie”. Dopiero stawałem na własnych nogach tutaj w agencji, a on też był na początku swojego lukratywnego interesu i obaj zbieraliśmy się po dość bolesnych rozstaniach. Wydawało się, że wtedy był nieodpowiedni czas i nie byłem pewien czy on chce tego ślubu z właściwych pobudek. – Nikt nigdy nie jest pewny do samego końca – powiedziałam cicho, bardziej do siebie niż do niego. – Ale nie chciałem, aby myślał, iż mam co do nas wątpliwości – ciągnął Mark, jakbym się w ogóle nie odezwała – więc jak totalny osioł zwaliłem winę na moją niechęć do instytucji małżeństwa. Powstrzymałam się od uśmiechu. – Nie jesteś osłem. – W ciągu ostatnich kilku lat wielokrotnie zauważył, jak dobrze się stało, że odmówiłem. – Ale przecież nie powiedziałeś „nie”, powiedziałeś „jeszcze nie”, prawda? – Nie wiem. Jezu, nie wiem co powiedziałem. – Pochylił się do 9 przodu, łokcie oparł na blacie, a twarz ukrył w dłoniach. Jego głos był cichy i przytłumiony. – Spanikowałem. Miałem dwadzieścia cztery lata. Być może są ludzie, którzy w tym wieku umieją poradzić sobie z takim zaangażowaniem, ale ja… ja nie umiałem. – A teraz masz dwadzieścia osiem i jesteś gotów? – Był w tym samym wieku co Gideon. A gdy o tym pomyślałam, przeszył mnie dreszcz, częściowo dlatego, że byłam w wieku, w którym był wtedy Mark i mogłam w pełni zrozumieć tę sytuację. – Tak. – Mark podniósł głowę i spojrzał mi w oczy. – Teraz jestem gotów. To jakby jakiś stoper odmierzał minuty, a ja z każdą godziną robię się coraz bardziej niecierpliwy. Ale obawiam się, że on odmówi. Być może jego czas był cztery lata temu, a teraz już ma to gdzieś. – Nie chcę zabrzmieć banalnie, ale nie dowiesz się póki nie zapytasz. – Obdarowałam go czułym uśmiechem. – On cię kocha. Bardzo. Myślę, że twoje szanse na usłyszenie „tak” są całkiem spore. Uśmiechnął się odsłaniając klawiaturę krzywych zębów. – Dziękuję. – Daj mi znać co z tą rezerwacją. – Doceniam twoje chęci. – Jego twarz spoważniała. – Przykro mi, że wyciągam to, kiedy ty przechodzisz przez trudne rozstanie. – Mną się nie przejmuj. Nic mi nie jest. Mark przyglądał mi się przez chwilę, po czym skinął głową. – Idziesz na lunch? 10 Spojrzałam w górę w szczerą twarz Willa Grangera. Will był nowym asystentem w Waters Field & Leaman, a ja pomagałam mu się zadomowić. Miał bokobrody i kwadratowe oprawki czarnych okularów, co powodowało, że wyglądał jak muzyk z zamierzchłych czasów, ale w sumie mu to pasowało. Był bardzo wyluzowany i lubiłam go. – Jasne. Na co dzisiaj masz ochotę? – Makaron z pieczywem. I ciasto. Być może pieczone ziemniaczki. Moje brwi pojechały w górę. – Dobra. Ale jeśli przypłacę to drzemką i ślinieniem się na biurko z powodu węglowodanowej śpiączki, to lepiej, żebyś wstawił się za mną u Marka. – Jesteś najlepsza, Eva. Natalie jest na jakiejś niskocukrowej diecie, a ja nie wytrzymam kolejnego dnia bez skrobi i węglowodanów. Marnieję w oczach. Spójrz na mnie. Z tego co opowiadał, Will i jego szkolna miłość Natalie byli na diecie razem. Nigdy nie wątpiłam w to, że dla niej mógłby spacerować po rozżarzonych węglach i wydawało się, że ona także jest w niego zapatrzona,

chociaż niekiedy dobrodusznie narzekał na jej rozdrażnienie. – Zrobię to dla ciebie – powiedziałam wychodząc z zamyślenia. Bycie oddzieloną od Gideona było torturą. Zwłaszcza w otoczeniu przyjaciół, którzy byli pochłonięci budowaniem swoich związków. Zrobiło się południe i podczas gdy czekałam na Willa, napisałam sms’a do Shawny - prawie szwagierki Marka - z pytaniem czy byłaby chętna na babski wieczór w sobotę. W tym samym momencie, w którym nacisnęłam guzik wysyłania, zadzwonił mój telefon stacjonarny. 11 Odebrałam z werwą. – Biuro Marka Garrity… – Eva. Palce u stóp zwinęły mi się z powodu niskiego, chrapliwego głosu Gideona. – Cześć Asie. – Powiedz mi, że między nami w porządku. Przygryzłam dolną wargę, serce kołatało mi się w piersi. Musiał czuć ten sam niepokojący rozdźwięk dotyczący naszej relacji, który dręczył i mnie. – Bo tak jest. Ty tak nie uważasz? Coś się stało? – Nie. – Zrobił pauzę. – Po prostu musiałem to jeszcze raz usłyszeć. – Nie wyjaśniłam ci tego wystarczająco wczorajszej nocy? – Kiedy paznokciami orałam ci plecy… - Albo dzisiejszego poranka? – Gdy klęczałam… – Musiałem usłyszeć jak to mówisz, kiedy na mnie nie patrzysz. – Głos Gideona pieścił moje zmysły. Odwróciłam się czerwona ze wstydu. – Przykro mi – wyszeptałam czując się nieco niekomfortowo. – Wiem, że denerwują cię kobiety, które cię uprzedmiotawiają. Nie powinieneś oczekiwać czegoś takiego ode mnie. – Nigdy nie będę narzekał z powodu tego czego chcesz, Eva. Chryste. – Jego głos stał się opryskliwy. – Jestem cholernie zadowolony z 12 tego, że podoba ci się co widzisz, ponieważ tylko Bóg wie jak kurewsko lubię patrzeć na ciebie. Zamknęłam oczy z powodu fali tęsknoty. Kiedy już wiedziałam to co teraz – to znaczy jak według niego byłam dla niego ważna – sprawiło to, że o wiele trudniej było mi trzymać się od niego z dala. – Tak bardzo za tobą tęsknię. A to jest dziwne, bo wszyscy myślą, że zerwaliśmy i że muszę w końcu ruszyć z miejsca… –Nie! – To jedno słowo eksplodowało na linii między nami, ostre tak bardzo, że aż podskoczyłam. – Niech to szlag. Czekaj na mnie, Eva. Ja czekałem na ciebie całe życie. Przełknęłam ślinę i otworzyłam oczy w samą porę, by zobaczyć Willa zmierzającego ku mnie. Ściszyłam głos. – Wiecznie będę na ciebie czekać, tak długo jak długo jesteś mój. – To nie potrwa wiecznie. Robię co mogę. Zaufaj mi. – Ufam. Gdzieś w tle kolejny telefon swoim dzwonkiem zwrócił jego uwagę. – Spotkamy się dokładnie o ósmej – powiedział szybko Gideon. – Dobrze. Usłyszałam kliknięcie rozłącznej rozmowy i natychmiast poczułam się samotna. – Gotowa na wielkie żarcie? – zapytał Will zacierając ręce ze zniecierpliwienia. Megumi jadła lunch ze swoją fobią do zobowiązań, 13 więc pewnie spotkamy się później. Teraz mieliśmy być tylko ja, Will i cały makaron jaki uda się nam zjeść w ciągu godziny. Rozmyślając nad tym, że węglowodanowa uczta była właśnie tym czego mi było trzeba, wstałam i powiedziałam: – Do diabła, tak. W drodze powrotnej z lunchu kupiłam napój light w przydrożnym sklepie Duane Reade. Do czasu kiedy wybiła piąta, wiedziałam, że czeka mnie dzisiaj po pracy długi trening na bieżni. Miałam karnet w Equinox, ale tak naprawdę chciałam iść do klubu CrossTrainer. Dotkliwie odczuwałam przepaść między mną a Gideonem. Spędzenie czas w miejscu, w którym mieliśmy dobre wspomnienia może mogłoby pomóc. Dodatkowo czułam coś w rodzaju lojalności. Gideon był moim mężczyzną. Miałam zamiar zrobić wszystko, co w mojej mocy, by spędzić z nim resztę życia. Dla mnie oznaczało to wspieranie go we wszystkim co robił. Wróciłam na piechotę do domu, miałam gdzieś jak wyglądam, ponieważ i tak miałam zamiar iść na siłownię. Gdy winda zatrzymała się na moim piętrze, zorientowałam się, że gapię się na sąsiednie drzwi. Moje palce bawiły się kluczami jakie dał mi Gideon. Pomysł, bym zwiedziła jego mieszkanie był interesujący. Czy było podobne do tego na Piątej Alei? Czy może było totalnie różne? Penthouse Gideona był oszałamiający, miał przedwojenny wystrój i urok starego świata. To było miejsce emanujące zamożnością, mimo to pozostawało ciepłe i przyjazne. Równie łatwo umiałam sobie wyobrazić tam gromadkę dzieci co zagranicznych dygnitarzy. 14 A jak wygląda jego tymczasowa meta? Stare meble, „nieistniejąca” sztuka i pusta kuchnia? Jak on tu mieszkał? Stałam przed własnym mieszaniem, gapiłam się na jego drzwi i debatowałam sama ze sobą. W końcu oparłam się pokusie. Chciałam, żeby on mnie tam zaprosił. Weszłam do własnego salonu i usłyszałam kobiecy śmiech. Nie byłam zaskoczona, kiedy znalazłam długonogą blondynę skuloną przy

Cary’m na białej kanapie, jej dłonie były na jego kolanach, gładziły je przez pościel. Był bez koszuli, jego ręka opierała się na ramionach Tatiany Cherlin, jego palce leniwie pieściły jej biceps. – Hej dziewczynko – przywitał mnie z uśmiechem. – Jak tam w pracy? – Po staremu. Hej Tatiana. Odpowiedziała mi skinieniem. Popisywała się, co było do przewidzenia, ponieważ była modelką. Patrząc z perspektywy, można było powiedzieć, że nie bardzo ją lubiłam przez te wszystkie razy kiedy ją spotykałam i teraz też tak było. Ale widząc Cary’ego mogłam stwierdzić, że teraz była dla niego czymś dobrym. Jego siniaki zniknęły, ale nadal dochodził do zdrowia po brutalnym pobiciu, spowodowanym zasadzką Nathana, co zapoczątkowało ciąg zdarzeń, których skutkiem była moja separacja z Gideonem. – Muszę się przebrać i uciekam na siłownię – powiedziałam idąc w kierunku korytarza. Za sobą usłyszałam jak Cary mówi do Tatiany: 15 – Czekaj chwilkę muszę porozmawiać z moją dziewczynką. Weszłam do swojego pokoju i rzuciłam torebkę na łóżko. Przekopywałam się przez komodę, kiedy Cary stanął w drzwiach. – Jak się czujesz? – zapytałam go. – Lepiej. – Jego zielone oczy błyszczały niegodziwie. – A ty? – Lepiej. Skrzyżował ramiona na swojej nagiej piersi. – To zasługa tego, kto wczorajszej nocy z tobą baraszkował? Zamknęłam biodrem szufladę i rzuciłam w jego stronę: – Poważnie? Ja nie słyszę, co robisz u siebie. Jakim cudem ty usłyszałeś co się u mnie dzieje? Poklepał się po szyi. – Seks-radar. Mam coś takiego. – Co to znaczy? Masz na myśli, że ja nie mam seks-radaru? – To bardziej jakby Cross przepalił twoje obwody podczas tych waszych seks-maratonów. Nadal nie mogę pojąć wytrzymałości tego gościa. Szkoda, że on nie lubi po mojemu i nie może pobawić się ze mną. Rzuciłam w niego swoim sportowym biustonoszem. Zręcznie go złapał i zaczął się śmiać. – No i? Jak było? Przygryzłam wargę, nie chciałam okłamywać jedynej osoby, z 16 którą umiałam rozmawiać wprost, nawet jeśli to bolało. Ale musiałam. – To był facet, który pracuje w Crossfire. Jego uśmiech wyblakł i Cary wszedł do pokoju i zamknął za sobą drzwi. – I tak po prostu postanowiłaś go tu przyprowadzić i dymać całą noc? Myślałem, że poszłaś na swoje zajęcia Krav Magi. – Bo poszłam. On mieszka niedaleko i wpadłam do niego w drodze powrotnej. No wiesz, najpierw jedno, potem drug... – Powinienem się martwić? – spytał cicho, uważnie studiując moją twarz, kiedy oddawał mi mój sportowy stanik. – Od dłuższego czasu nikt cię porządnie nie przeleciał. – To nie tak. – Zmusiłam się, by wytrzymać pod ostrym spojrzeniem Cary’ego, wiedząc, że gdybym odwróciła głowę, nigdy by mi nie uwierzył. – Ja... widuję się z nim. Dzisiaj idziemy na kolację. – A poznam go? – Jasne. Chociaż nie teraz. Dzisiaj będziemy u niego. Zacisnął usta. – Nie mówisz mi wszystkiego. Wyrzuć to z siebie. Pominęłam jego uwagę. – Rano widziałam jak w kuchni całowałeś Trey’a. – Spoko. – Między wami wszystko dobrze? 17 – Nie mogę narzekać. Jezu, kiedy Cary się czegoś czepił, nie miał zamiaru puścić. Znów udałam, że nie słyszałam. – Rozmawiałam dzisiaj z Brettem – powiedziałam tak nonszalancko jak to tylko możliwe, starając się nie robić z tego zjawiska. – Zadzwonił do mnie do pracy. I nie, nie był facetem z wczorajszej nocy. Uniósł brwi. – Czego chciał? Skopałam buty z nóg i skierowałam się do łazienki, by zmyć to co zostało z mojego makijażu. – Wraca do Nowego Jorku na premierę teledysku do „Golden”. Poprosił bym tam z nim poszła. – Eva... – zaczął tym niskim, ostrym głosem, którym rodzice upominają niesforne dzieci. – Chcę, żebyś ty też poszedł. To go trochę zbiło z tropu. – Jako przyzwoitka? Sama sobie nie ufasz? Spojrzałam na jego odbicie w lustrze. – Nie mam zamiaru do niego wracać, Cary. Nie to, żebyśmy kiedykolwiek byli razem, więc przestań się o to martwić. Chcę, żebyś tam poszedł, bo uważam, że będziesz się dobrze bawił, a ja nie chcę pozwolić Brettowi flirtować. Zgodził się, że idziemy tam jako przyjaciele, ale myślę, że trzeba będzie wbić mu to do głowy, tak dla pewności. I to 18 będzie fair. – Powinnaś była odmówić. – Próbowałam. – „Nie” znaczy nie, dziewczynko. To nie takie trudne. – Zamknij się! – Chusteczką do demakijażu oczyściłam jedno oko. – Wystarczy, że czuję się winna za to, że w ogóle tam idę. Myślisz, że będę się dobrze bawić, idąc na koncert i nie wiedząc zupełnie kogo tam spotkam? Nie potrzebuję twojego dogadywania. Bo jestem pewna, że się sporo nasłucham od Gideona... Cary się skrzywił. – A dlaczego do cholery masz czuć się winna? – Brett dostał po dupie z mojego powodu! – Nieee, jego dupa została skopana, ponieważ pocałował piękną dziewczynę bez myślenia o konsekwencjach. Powinien spodziewać się, że jesteś zajęta. I przez co

miałaś przejebane? – Nie potrzebuję wykładu na temat Bretta, dobrze? – To czego potrzebowałam, to troska Cary’ego o moje relacje z Gideonem i o obawy jakie miałam, ale nie mogłam wymagać tego od mojego najlepszego przyjaciela. To sprawiało, że wszystko, co w moim życiu złe, stawało się jeszcze gorsze. Czułam się totalnie zagubiona i samotna. – Mówiłam ci, że nie mam zamiaru znów się w to pakować. – Miło to słyszeć. Postanowiłam zdradzić mu tyle prawdy ile mogłam, ponieważ 19 wiedziałam, że nie będzie osądzał. – Nadal jestem zakochana w Gideonie. – Oczywiście, że jesteś – zgodził się. – Jestem pewien, że to rozstanie jego też dręczy. Przytuliłam go. – Dziękuję. – Za co? – Że jesteś. Prychnął. – Nie mówię, że powinnaś na niego czekać. Czegokolwiek chce Cross to nie ma znaczenia; nie pilnuje i traci. Ale nie sądzę, żebyś była gotowa wskakiwać do łóżka jakiegoś innego faceta. Nie uprawiasz przypadkowego seksu, Eva. On coś dla ciebie znaczy; to dlatego masz tak bardzo przerąbane, gdy odpuszczasz temat. – To nigdy nie działa – zgodziłam się, odsuwając się, by móc dokończyć mycie twarzy. – Pójdziesz ze mną na tę premierę teledysku? – Tia, pójdę. – A chcesz zabrać Trey’a albo Tatianę? Kręcąc głową odwrócił się do lustra i zaczął układać włosy strosząc je palcami. – Wtedy to byłaby podwójna randka. Lepiej, żebym był trzecim kołem u wozu. Będę miał większy wpływ. 20 Patrzyłam na jego lustrzane odbicie, moje wagi wygięły się w uśmiechu. – Kocham cię. Dmuchnął mi buziaka. – Więc dbaj o siebie, dziewczynko. To wszystko czego trzeba. Moim ulubionym prezentem z okazji parapetówki były kieliszki do martini od Waterforda. Dla mnie było to dobre połączenie luksusu, zabawy i użyteczności. Dałam komplet koleżance ze szkoły, która nawet nie wiedział czym są kryształy Waterforda, ale uwielbiała jabłkowe martini, a także podarowałam komplet mojej matce, która wprawdzie nie piła martini, ale uwielbiała kryształy Waterforda. To był prezent, dzięki któremu czułabym się dobrze wręczając go Gideonowi Crossowi, mężczyźnie, który miał więcej pieniędzy niż można było pojąć. Ale kieliszki nie były tym, co trzymałam w rękach pukając do jego drzwi. Zdenerwowana przebierałam nogami i przejechałam ręką po biodrze, by wygładzić sukienkę. Zrobiłam się na bóstwo, gdy wróciłam z siłowni, poświęcając sporo czasu mojej fryzurze Nowej Evy, oraz robiąc makijaż typu smookey eyes. Moja jasnoróżowa szminka była odporna na ścieranie i miałam na sobie małą czarną, która miała spory dekolt i jeszcze bardziej wycięte plecy. Krótka sukienka odsłaniała sporo nóg, których to długość podkreśliłam szpileczkami bez nosków od Jimmy Choo. Założyłam kolczyki, diamentowe kółka, które miałam na pierwszej randce i pierścionek, jaki mi kiedyś podarował z charakterystycznym wzorem 21 przeplatanych złotych sznurów podkreślonych małym brylantem – oznaczał, że Gideon kontroluje różne wątki mojego życia. Drzwi się otworzyły, a ja zachwiałam się nieco, porażona zajebistością i grzeszną seksownością mężczyzny, który mnie powitał. Gideon też był sentymentalny. Miał na sobie ten sam czarny sweter, który nosił wtedy w klubie, do którego wyszliśmy po raz pierwszy. Dobrze na nim leżał – niesamowite zestawienie zwyczajności i eleganckiego seksapilu. W połączeniu z grafitowymi spodniami i nagimi stopami, wywarło to na mnie efekt czystego, piorunującego pożądania. – Chryste – warknął. – Wyglądasz niesamowicie. Następnym razem ostrzeż mnie zanim otworzę drzwi. Uśmiechnęłam się. – Witaj Mroczny i Niebezpieczny. Rozdział 5 Gideon wygiął usta w oszałamiającym uśmiechu, gdy wyciągał rękę w moją stronę. Kiedy moje palce dotknęły jego dłoni, złapał mnie i przyciągnął do siebie, przykładając delikatnie swoje usta do moich. Drzwi zamknęły się za mną. Odsunął się i przekręcił zamek w drzwiach, zostawiając za nimi cały świat. Zacisnęłam dłoń w garści na jego swetrze. – Masz na sobie mój ulubiony sweter. – Wiem. Nagle przykucnął. Chwycił moją dłoń i położył ją sobie na ramieniu. – Zadbajmy o twoją wygodę Aniołku. Nie będziesz potrzebować tych obcasów dopóki nie będziesz gotowa, aby się ze mną pieprzyć.

Mój rdzeń zacisnął się z podniecenia. – Co, jeśli jestem już gotowa? – Nie jesteś. Dowiesz się, kiedy przyjdzie odpowiedni czas. Kiedy Gideon ściągnął mi jednego buta, przesunęłam ciężar ciała na drugą nogę. –To znaczy? W jaki sposób? Spojrzał na mnie swoimi intensywnie niebieskimi oczami. Był prawie na kolanach przede mną, ściągając moje buty, ale mimo to, niewątpliwie dowodził sobą i mną. –Będę wkładać w ciebie mojego kutasa. Wierciłam się, przesuwając z nogi na nogę z pewnych powodów. Tak, proszę… Wyprostował się i ponownie pojawił się na wysokości mojej twarzy. Przesunął opuszkami palców po moim policzku. – Co jest w torbie? – Oh. – Otrząsnęłam się z seksualnego zawieszenia. – Prezent na parapetówkę. Wnętrze było niczym lustrzane odbicie mojego własnego. Apartament był uroczy i wygodny. Częściowo spodziewałam się, że zobaczę przestrzeń zaopatrzoną tylko w niezbędne przedmioty. Zamiast tego, było naprawdę domowo. Światło z świec rzucało ciepły złoty blask na meble, które rozpoznałam ponieważ były Gideona i moje. Oszołomiona, ledwo zauważyłam, że wyciągnął z mojej dłoni torbę z prezentem. Będąc już boso, ominęłam go. Ujrzałam moje miejsce do picia kawy, stolik otoczony sofą i krzesłami. Centrum stanowiły jego drobiazgi i oprawione w ramki nasze zdjęcia. Zasłony do ziemi były takie same jak u mnie, podobnie z resztą z lampami. Na ścianie na której u mnie wisiał telewizor, u niego znajdowało się olbrzymie zdjęcie, na którym przesyłałam mu buziaka. Była to znacznie większa wersja zdjęcia, które podarowałam mu, aby mógł trzymać je na biurku w gabinecie w Crossfire. Odwróciłam się powoli, próbując wszystko okiełznać. Zszokował mnie tak samo jak wcześniej, kiedy odtworzył moją sypialnię w jego apartamencie, abym mogła się tam schronić, bez konieczności ucieczki, kiedy sprawy zajdą za daleko. – Kiedy to zorganizowałeś? Podobało mi się. Mieszanka nowoczesnej tradycji z jego stylizowaną elegancją była dziwnie idealna. Wymieszał odpowiednie części aby stworzyć przestrzeń dla… nas. – W tygodniu, kiedy Cary leżał w szpitalu. Spojrzałam na niego. – Mówisz poważnie? To był czas kiedy Gideon zaczął oddalać się ode mnie. Zaczął spędzać czas z Corinne i ciężko było go złapać. Przygotowywanie tego miejsca, zapewne też zajęło mu sporo czasu. – Potrzebowałem być blisko ciebie – powiedział z roztargnieniem, zaglądając do torby. – Musiałem mieć pewność, że zdołam dotrzeć do ciebie szybko. Zanim zdąży to zrobić Nathan. Szok przeszedł przeze mnie. W czasie, kiedy czułam, że Gideon dryfuje dalej i dalej, ciągle odsuwając się ode mnie, w rzeczywistości był fizycznie blisko mnie. Czuwał nade mną. – Kiedy zadzwoniłam do ciebie z szpitala… – Przełknęłam twardy guzek przeszłości – ktoś był z tobą… – Raúl. Koordynował przeprowadzkę. Musiałem się przeprowadzić zanim ty i Cary wrócicie do domu – spojrzał na mnie. – Ręcznik, Aniołku? – zapytał z czymś więcej, niż tylko aluzją rozbawienia. Wyciągnął z torby białe ręczniki z haftem “CROSSTRAINER”. Kupiłam je na siłowi, wyobrażając sobie w tym czasie jego puste kawalerskie mieszkanie. Teraz wydawało mi się to śmieszne.

– Przepraszam – powiedziałam, będąc wciąż wstrząśnięta wyglądem jego mieszkania. - Miałam różne wyobrażenia na temat tego jak wygląda twoje mieszkanie. – Twoje prezenty zawsze są miłe. Powiedz mi, o czym myślałaś, kiedy je kupowałaś. – Chciałam, abyś myślał o mnie. – Każdej minuty, każdego dnia myślę – wymruczał. – Pozwól, że ci wyjaśnię: ja… cała rozpalona, spocona i zdesperowana dla ciebie. – Um… fantazja, którą często zaspakajam. Nagle, obraz Gideona, sprawiającego sobie przyjemność pod moim prysznicem pojawił się w mojej głowie. Naprawdę nie było żadnych słów, które mogłyby opisać ten cholernie niesamowity widok. – Myślisz o mnie kiedy się onanizujesz? – Nie masturbuję się. – Co? No weź. Każdy facet to robi. Gideon złapał mnie za rękę i splótł nasze palce. Następnie pociągnął mnie w stronę kuchni, z której dobiegał niebiański zapach. – Porozmawiajmy przy winie. – Próbujesz mnie upić? – Nie – uwolnił moją dłoń i wyciągnął ręczniki na blat. – Wiem, że droga do twojego serca prowadzi przez żołądek. Zsunęłam się na jeden z barowych stołków, który był taki sam jak w moim apartamencie, obcując z jego unikalnym sposobem, abym czuła się jak w domu. – Droga do mojego serca? Czy do moich spodni? Uśmiechnął się, nalewając do kieliszka czerwone wino, które wcześniej otworzył. – Nie masz na sobie spodni. – Tak samo jak majtek. – Bądź ostrożna Evo – Gideon rzucił w moją stronę surowo spojrzenie. – Albo zaakceptujesz moje próby sprowadzenia cię na złą drogę, albo przelecę cię na każdej płaskiej powierzchni w tym mieszkaniu. Zaschło mi w ustach. Wyraz jego oczu kiedy podawał mi kieliszek sprawił, że oblałam się rumieńcem i zakręciło mi się w głowie. – Przed tobą – wymamrotał, z trzymając usta na krawędzi kieliszka – masturbowałem się za każdym razem, kiedy brałem prysznic. To było częściowo mój rytuał, taki sam jak mycie włosów. W to, mogłam uwierzyć. Gideon był seksualnym maniakiem. Kiedy byliśmy razem, pieprzył mnie przed snem, rano od razu po otworzeniu oczu, a czasami nawet w ciągu dnia pozwalaliśmy sobie na szybki numerek. – Odkąd jestem z tobą, zrobiłem to tylko raz – kontynuował. – A wtedy byłaś ze mną. Zatrzymałam kieliszek w połowie drogi do mych ust. – Poważnie? – Poważnie. Wzięłam łyk, zbierając myśli. – Dlaczego przestałeś to robić? Ostatnie kilka tygodni… Przez długi czas żyliśmy bez siebie.

Cień uśmiechu wygiął jego usta. – Musiałem się oszczędzać, jeśli mam za tobą nadążyć. Odłożyłam kieliszek i szturchnęłam go w ramię. – Zawsze sprawiasz, że wychodzę na nimfomankę! – Lubisz seks, Aniołku – zamruczał. – To nic złego. Jesteś zachłanna i nienasycona. Właśnie to w tobie kocham. Uwielbiam świadomość, że gdy jestem w tobie i skończymy, to zaraz później od razu masz ochotę zrobić to jeszcze raz. Poczułam jak płonie mi twarz. – Dla twojej informacji, nie masturbowałam się, kiedy byliśmy daleko od siebie. Nawet nie miałam na to ochoty, ponieważ nie byliśmy razem. Pochylił się nad ladą, opierając łokciami na chłodnej, granitowej powierzchni. – Hmm. – Lubię się z tobą pieprzyć ponieważ ty to ty, a nie dlatego, że jestem wygłodniałą kutasów dziwką. Jeśli ci się to nie podoba to zapuść brzuch, przestań się brać prysznic albo coś. – Zsunęłam się z krzesła. – Ale po prostu powiem nie, Gideon. Pomaszerowałam w stronę salonu, próbując uciec od niezliczonych uczuć, które tłumiłam w sobie przez cały dzień. Gideon objął mnie ramiona od tyłu, zatrzymując mnie w pół kroku. – Zatrzymaj się – powiedział, tak dobrze znanym mi apodyktycznym przekąsem, który zawsze mnie powstrzymywał. Na daremno próbowałam wykręcić się z jego objęć. – Teraz, Eva. Poddałam się. Moje dłonie opadły, zaciskając się po obu stronach mojej sukienki. – Wyjaśnij mi, co właśnie zaszło – powiedział spokojnie. Pochyliłam głowę i nie powiedziałam nic, ponieważ nie wiedziałam co miałam powiedzieć. Po chwili milczenia, wziął mnie w ramiona i zaprowadził na kanapę. Usiadł, kładąc sobie mnie na kolanach. Przytuliłam się do niego. Jego broda spoczęła na czubku mojej głowy. – Chcesz walczyć, Aniołku? – Nie – wymamrotałam. – Świetnie, bo ja również nie zamierzam – powiedział. Jego dłonie gładziły mnie w górę i w dół po plecach. – Więc zamiast tego porozmawiajmy. Przycisnęłam nos do jego gardła. – Kocham cię. – Wiem. – Odsunął swoją głowę, pozwalając mi przytulić się do jego piersi. – Nie jestem uzależniona od seksu. – Nie rozumiem dlaczego byłby to problem, gdyby tak było. Bóg wie, że kochanie się z tobą jest moim ulubionym zajęciem. W rzeczywistości, jeśli kiedykolwiek chciałabyś, abym zajmował się tobą częściej, posunę się tak daleko, że ustalę harmonogram uprawiania seksu w ciągu mojego dnia. – O mój Boże. Zatopiłam w nim zęby. Zaśmiał się delikatnie. Gideon zawinął moje włosy wokół swojej dłoni i odciągnął moją głową do tyłu. Jego spojrzenie było łagodne i poważne. – Nie martwisz się naszym niesamowitym życiem seksualnym. Chodzi o coś innego.

Westchnęłam i przyznałam : – Nie wiem o co chodzi. Jestem po prostu… jakby nieobecna. Poprawiając mnie na kolanach, Gideon przytulił się do mnie jeszcze bliżej. Pasowaliśmy do siebie tak idealnie, moje krągłości dostosowywały się do jego wyrzeźbionego ciała. – Podoba ci się apartament? – Uwielbiam go. – To dobrze – powiedział z satysfakcją. – Oczywiście to tylko przykład , doprowadzony do skrajności. Moje tętno delikatnie podskoczyło. – Przykład tego, jak mogłoby wyglądać nasze mieszkanie? – Zaczniemy oczywiście w nowym miejscu. Wszystko będzie nowe. Przesunęłam się, słysząc jego ogłoszenie. Mimo to, musiałam przemówić. – To wszystko jest bardzo ryzykownym posunięciem. Przeprowadzenie się tutaj, wchodzenie i wychodzenie z budynku. Denerwuję się na samą myśl o tym. – Na papierze, ktoś tu mieszka, więc oczywiście musiałem przynieść tutaj meble, wchodzić i wychodzić. Wchodzi przez garaż, jak zresztą wszyscy lokatorzy, którzy mają samochody. Kiedy jestem nim, ubieram się inaczej niż zwykle, korzystam ze schodów i sprawdzam kanały bezpieczeństwa, więc wiem czy na kogoś przypadkowo wpadnę zanim to się zdarzy. Kwota, która przeznaczył na zorganizowanie tego wszystkiego była dla mnie do ogarnięcia, podobnie jak dopadnięcie Nathana bez pozostawienia śladów. – Wszystkie te kłopoty i koszty. To wszystko dla mnie. Nie potrafię… Nie wiem co mogę powiedzieć. – Powiedz, że przeprowadzisz się do mnie. Delektowałam się przyjemnością, która przypłynęła wraz z jego słowami. – Mniej więcej wiesz, kiedy chcesz aby to nastąpiło? – Tak szybko, jak tylko się z wszystkim uporamy. Jego dłoń na moim udzie zacisnęła się delikatnie. Położył dłoń na jego. Było tak wiele spraw, stojących na drodze do naszego wspólnego szczęścia, jakim było wspólne mieszkanie: przewlekłe traumy z naszej przeszłości, mój tata, który nie lubił bogatych kolesi i uważał Gideona za oszusta, a nawet ja sama, ponieważ uwielbiałam mój apartament i wierzyłam, że imponujące miasto, w którym żyłam wiąże się z robieniem tak wielu rzeczy, ile mogłam na własny rachunek. – A co z Carym? – Apartament będzie posiadać część dla gości. Odsunęłam się szybko, aby na niego popatrzeć. – Zrobiłbyś to dla Cary’ego? – Nie, zrobiłbym to dla ciebie. – Gideon… Słowa zamarły mi w gardle. Byłam pełna podziwu. Coś wewnątrz mnie poruszyło się odrobinę. – Więc, nie martwisz się apartamentem – powiedział. – Coś innego zaprząta twój umysł. Zdecydowałam, że temat Bretta poruszę na końcu.

–Wychodzę w sobotę wieczorem z dziewczynami na miasto. Uspokoił się. Może ktoś, kto nie znałby go tak dobrze jak ja, nie wychwyciłby tego subtelnego, uderzenia czujności, ale ja wychwyciłam. – Co właściwie robi się podczas babskich wieczorów? – Tańczenie i picie. Zazwyczaj. – Polowanie na facetów? – Nie – oblizałam suche usta, zahipnotyzowana zmianą jaka w nim zaszła. Przeszedł od zabawnego do skupionego. – Wszystkie jesteśmy zajęte. Przynajmniej tak myślę, że wszystkie. Nie jestem pewna odnośnie współlokatorki Megumi, ale Megumi ma faceta, a Shawna ma swojego szefa kuchni. Nagle przejął nad wszystkim kontrolę, kiedy powiedział. – Wszystkim się zajmę – samochód, szofer i ochrona. Jeśli będziecie krążyć po moim klubach, ochrona będzie w samochodzie. Zdecydujesz się na inne kluby, on pójdzie z tobą. Zamrugałam w zdziwieniu oczami. – W porządku. Piekarnik w kuchni zaczął pikać. Gideon podniósł się z siedzącej pozycji na równe nogi, trzymając mnie w ramionach z gracją. Rozszerzyłam oczy. Krew szumiała mi w żyłach. Objęłam ramionami jego szyję i pozwoliłam, aby zaniósł mnie do kuchni. – Kocham to, jak silny jesteś. – Łatwo ci zaimponować – posadził mnie na barowym krześle. Dał mi buziaka zanim podszedł do piekarnika. – Sam to przygotowałeś? - nie wiedziałam dlaczego ta myśl pojawiła się w mojej głowie, ale tak się stało. – Nie. Arnoldo przygotował lasagne, którą wystarczyło upiec i dostarczył sałatkę. – Brzmi nieźle. Wiedziałam, odkąd zjadłam kolację w restauracji znanego szefa kuchni Arnolda Ricci’ego, że jego potrawy są zabójcze. Chwyciłam kieliszek, aby wypić wspaniałe wino do ostatniej kropli, co by dodać sobie odwagi ponieważ pomyślałam, że jest to odpowiedni czas, aby powiedzieć mu coś, czego z pewnością wolałby nie słyszeć. Gwałtownie wypiłam zawartość kieliszka i powiedziałam. – Brett zadzwonił dzisiaj, do mnie do pracy. Przez minutę albo dwie myślałam, że Gideon nie usłyszał tego co powiedziałam. Chwycił za rączkę, otworzył piekarnik i wyciągnął lasagne. Nie popatrzył na mnie, dopóki nie odstawił naczynia na kuchenny blat. Kiedy to zrobił, spojrzał na mnie takim wzrokiem, że od razu wiedziałam iż nie ma nic do powiedzenia. Rzucił rękawice kuchenne na blat, wziął wino i podszedł do mnie. Spokojnie zabrał mój kieliszek i napełnił go winem zanim przemówił. – Spodziewałem się, że będzie chciał się z tobą zobaczyć w przyszłym tygodniu, kiedy będzie w Nowym Jorku. Zajęło mi chwilę zanim zareagowałam. – Wiedziałeś, że przyjeżdża! – oskarżyłam go. – Oczywiście, że wiedziałem. Nie miałam pojęcia skąd wiedział. Może stąd, że zespół Bretta miał podpisany kontrakt z Vidal Records, albo dlatego, że Gideon miał go cały czas na oku. Obie kwestie były całkowicie wiarygodne.

– Zgodziłaś się na spotkanie z nim? – Jego głos był płynny, delikatnie, a także bardzo niebezpieczny. Ignorując, nerwowe mrowienie w brzuchu, spojrzałam na niego, aby odpowiedzieć. – Tak zgodziłam się przyjść na premierę nowego teledysku Six-Ninths. Cary pójdzie ze mną. Gideon skinął głową, zostawiając mnie zaniepokojoną i bez odzewu z jego strony. Zsunęłam się z krzesła i podeszłam do niego. Chwyciłam jego ręce i objęłam się nimi. Oparł policzek na czubku mojej głowy. – Odwołam to spotkanie – zaoferowałam szybko. – Naprawdę nie chcę tam iść. – W porządku. – Kołysząc się z nogi na nogę, wyszeptał. – Złamałem ci serce. – To nie dlatego zgodziłam się na to spotkanie! Uniósł ręce i przeczesał nimi moje włosy od czubka, aż do policzka, z delikatnością która prawie doprowadziła mnie do łez. – Nie możemy tak po prostu zapomnieć o ostatnich kilku tygodniach Eva. Zraniłem cię głęboko i wciąż jeszcze krwawisz. Uderzyło mnie to, że nie byłam gotowa, aby pozbierać w całość nasz związek, tak jakby nic się nie stało. Część mnie wciąż tliła w sobie urazy, które Gideon ciągle poruszał. Walczyłam z jego uściskiem. – Co masz na myśli? – Nie miałem prawa, aby cię zostawić i skrzywdzić, bez względu na powody, a potem oczekiwać, że o wszystkim zapomnisz i od razu mi wybaczysz. – Zabiłeś dla mnie człowieka! – Nie jesteś mi nic winna – warknął. – Moja miłość do ciebie nie jest obowiązkiem. Wciąż czułam jakby rozrywał mnie pocisk, za każdym razem kiedy powiedział, że mnie kocha pomimo tego, że tak często udowadniał mi to swoimi czynami. Mój głos był bardziej miękki, kiedy powiedziałam. – Nie chcę cię skrzywdzić, Gideon. – Więc nie rób tego – pocałował mnie z przejmującą czułością. – Zjedzmy zanim wystygnie. Przebrałam się w podkoszulek z logo Cross Industries i spodnie od pidżamy Gideona, które podwinęłam w kostkach. Wzięliśmy świecę, położyliśmy je na stoliku do kawy w salonie i zjedliśmy siedząc na ziemi po turecku, z skrzyżowanymi nogami. Gideon pozostał w moim ulubionym swetrze, ale zmienił spodnie, na czarne i wygodne. Zlizując odrobinę sosu pomidorowego z ust, opowiedziałam mu o reszcie mojego dnia. – Mark zbiera się na odwagę, aby poprosić swojego partnera o rękę. – Jeśli dobrze kojarzę są ze sobą już dość długo. – Od czasów collegu. Gideon wygiął usta. – Przypuszczam, że to wciąż jest ciężkie pytanie do zadania, nawet jeśli odpowiedź jest czymś pewnym. Spojrzałam w dół na mój talerz. – Czy Corinne denerwowała się kiedy prosiła cię o rękę? – Eva. – Czekał długą chwilę dopóki nie uniosłam głowy. – Nie będziemy o tym teraz rozmawiać. – Dlaczego nie? – Ponieważ jest to bez znaczenia. Spojrzałam na jego twarz.

– Jakbyś się czuł, gdybyś wiedział, że gdzieś tam w świecie jest osoba, której odpowiedziałam tak? Czysto teoretycznie. Rzucił mi rozdrażnione spojrzenie. – To byłoby coś zupełnie innego, ponieważ nie powiedziałabyś tak dopóki facet naprawdę czegoś, by dla ciebie nie znaczył. Co czułem… panikę. To uczucie nie opuszczało mnie, dopóki nie zerwała zaręczyn. – Kupiłeś jej pierścionek zaręczynowy? – myśl o tym, że kupuje pierścionek dla innej kobiety raniła mnie. Spojrzałam w dół na dłoń, na pierścionek, który kupił dla mnie. – To nic takiego jak ten dla ciebie – powiedział cicho. Zacisnęłam dłoń w pięść, strzegąc go. Gideon wyciągnął dłoń i objął moją prawą rękę. – Kupiłem Corinne pierścionek w pierwszym sklepie do jakiego wszedłem. Nie miałem pojęcia jaki wybrać, więc wybrałem taki, który przypominał ten, który nosiła jej matka. Dwie różne okoliczności, nie sądzisz? – Tak. Nie zaprojektowałam specjalnego sygnetu, który nosił Gideon, ale odwiedziłam sześć sklepów zanim znalazłam właściwy. Był platynowy, wysadzany czarnymi diamentami. Przypominał mojego kochanka, swoją chłodną elegancją i odważnym dominującym stylem. – Przepraszam – powiedziałam, krzywiąc się. – Jestem osłem. Uniósł moją dłoń do ust, aby pocałować moje kostki. – Tak jak ja, okazyjnie. To sprawiło, że się uśmiechnęłam. – Myślę, że Mark i Steven są dla siebie stworzeni, ale Mark ma swoją teorie. Uważa, że mężczyźni chcą zawierać małżeństwo, ale potem im przechodzi, jeśli nie działa się wystarczająco szybko. – Uważam, że chodzi bardziej o odpowiedniego partnera i odpowiedni czas. – Trzymam za kciuki, aby im się wszystko dobrze ułożyło – sięgnęłam po kieliszek wina. – Chcesz pooglądać telewizję? Gideon oparł się plecami o kanapę. – Pragnę po prostu być z tobą Aniołku. Nie jest istotne co będziemy robić. Posprzątaliśmy razem bałagan po kolacji. Kiedy sięgnęłam, aby opłukać naczynie, Gideon podniósł mnie i posadził na zmywarce. Złapał mnie za rękę i zgrabnie odebrał mi talerz, który umieścił na ladzie. Łapiąc mnie w pasie, obrócił nas jakby w tańcu. Słyszałam dobiegający z salonu piękny śpiew, wykonywany przez kobietę o niesamowicie czystym głosie. – Kto to śpiewa? – zapytałam bez tchu, przyciśnięta do silnego ciała Gideona. Pragnienie zawsze tliło się między nami, sprawiając, że czułam się podekscytowana wciąż mając na niego ochotę. Byłam nadwrażliwa na jego dotyk, a oczekiwanie podsycało tylko mój palący głód pożądania. – Nie mam pojęcia – odrzekł, zgarniając mnie z wyspy i biorąc do salonu. Uległam jego mistrzowskiemu prowadzeniu. Kochałam to, że taniec był pasją, którą dzieliliśmy i podczas którego w oczywisty sposób czuliśmy zespolenie. Ta sama radość tryskała energią we mnie, rozjaśniając moje kroki, dopóki nie poczuliśmy, jakbyśmy szybowali w chmurach. Podeszliśmy bliżej kolumny, gdzie muzyka była najgłośniejsza. Usłyszałam słowa tekstu: mroczny i niebezpieczny, co sprawiło, że potknęłam się zaskoczona. – Czyżby za dużo wina Aniołku? – drocząc się ze mną, przyciągnął mnie bliżej siebie. Ale moja uwaga i tak skupiała się na muzyce. Piosenkarka cierpiała. Udręczony związek porównywała do kochania ducha.

Te słowa przypomniały mi o dniach, podczas których wierzyłam, że straciłam na zawsze Gideona, a moje serce pękało z bólu. Spojrzałam na jego twarz. Patrzył na mnie ciemnymi, błyszczącymi oczami. – Wyglądałaś na taką szczęśliwą, kiedy tańczyłaś z swoim tatą – powiedział. Wiedziałam, że chciał przechować najcenniejsze wspomnienia, jakie były między nami. – Teraz też jestem szczęśliwa – zapewniłam go pomimo tego, że oczy zapiekły mnie na widok jego tęsknoty. Tęsknoty, którą tak dobrze znałam. Jeśli dusze mogły być kojarzone z życzeniami, to nasze powinny być nierozerwalnie związane ze sobą. Objęłam jego kark i przyciągnęłam jego usta do moich. Gdy się dotknęły, zwolnił nieco taniec. W końcu zatrzymał się i przytulił mnie tak mocno, że moje stopy uniosły się nad ziemią. W przeciwieństwie do załamanej piosenkarki, nie byłam zakochana w duchu. Zakochałam się w człowieku z krwi i kości, który popełniał błędy, ale i uczył się na nich, który próbował być lepszy dla mnie, który chciał pracować dla nas, tak samo rozpaczliwie jak ja. – Nigdy nie będę szczęśliwsza, niż teraz, gdy jestem z tobą – powiedziałam mu to. – Ach Eva. Zaczął mnie całować pozbawiając tchu. – To ten dzieciak – powiedziałam. Gideon kręcił palcem wokół mojego pępka. – To jest pokręcone. Byliśmy rozciągnięciu wzdłuż na kanapie, oglądając mój ulubiony policyjny serial. Leżał za mną, z podbródkiem na moim ramieniu i nogami splecionymi z moimi. – Właśnie tak to działa – powiedziałam mu. – Szok waloru i to wszystko. – Myślę, że chodzi o babcie. – O mój Boże – przechyliłam głowę, aby na niego spojrzeć. – Nie uważasz, że to jest pokręcone? Uśmiechnął się i pocałował mnie w policzek. – Chcesz cię założyć, kto ma rację? – Nie uprawiam hazardu. – Aww, no weź. Jego dłoń spoczęła na moim brzuchu, unieruchamiając mnie, kiedy podniósł się na łokciu i spojrzał na mnie z góry. – Nie. Czułam go na krawędzi mojego pośladka, całą jego długość. Nie miał erekcji, ale nie powstrzymało go to od mojej uwagi. Ciekawa, sięgnęłam pomiędzy nasze nogi i objęłam go dłonią. Stwardniał natychmiast. Uniósł brew. – Zachęcasz mnie do czegoś, Aniołku? Ścisnęłam go delikatnie. –Jestem rozpalona i zaniepokojona. Zastanawiam się dlaczego mój nowy sąsiad jeszcze nie działa. – Może nie chce zrobić tego za szybko, aby cię nie przestraszyć. Oczy Gideona błyszczały w świetle telewizora. – No co ty nie powiesz? Przytulił nos do mojej skroni. – Jeśli ma choć trochę oleju w głowie, nie pozwoli ci odejść.

Oh… – Może powinnam zrobić pierwszy krok – wyszeptałam, obejmując palcami jego nadgarstki. – Ale co jeśli pomyśli, że jestem zbyt łatwa? – Będzie zbyt zajęty myśleniem o tym jak cholernym jest szczęściarzem. – W takim razie… – przekręciłam się w jego stronę. – Witam sąsiedzie. Obrysował czubkiem palca moją brew. – Witaj. Bardzo podoba mi się widok, który mnie otacza. – Gościnność jest również całkiem niezła. – Oh? Dużo ręczników? Szturchnęłam go w ramię. – Chcesz się lizać z języczkiem czy nie? – Lizać z języczkiem? Opuścił głowę i zaczął się śmiać. Jego klatka piersiowa wibrowała naprzeciwko mojej. To był krzepki, pełen dźwięku odgłos. Zacisnęłam palce słysząc to. Gideon śmiał się tak rzadko. Moje dłonie wsunęły się pod jego sweter i wędrowały po jego ciepłej skórze. Moje usta przesunęły się na jego szczękę. – Czy to oznacza, że mi odmawiasz? – Aniołku, będę ssał każdą część twojego ciała, którą mogę objąć ustami. – Zacznij tutaj – wskazałam Gideonowi moje wargi. Przyłożył delikatnie swoje usta do moich. Obrysował językiem, a następnie zanurzył się we mnie, liżąc i drażniąc się. Przyległam do jego ciała jęcząc, gdy mnie obrócił, aby przykryć moje ciało swoim. Przesuwałam dłonie po jego plecach: w górę i w dół. Uniosłam nogę, aby objąć go w pasie, złapałam jego dolną wargę zębami i pogłaskałam wygięcie koniuszkiem języka. Jego jęk był tak erotyczny, aż poczułam, że wilgotnieję. Moje plecy wygięły się w łuk, kiedy jego ręka zakradała się, aby sięgnąć po brzeg mojej koszulki. Objął moje nagie piersi. Pocierał mój sutek kciukiem i palcem wskazującym. – Jesteś taka delikatna – wyszeptał. Całował moje ciało, aż doszedł do skroni, a następnie schował twarz w moje włosy. – Kocham cię dotykać. – Jesteś idealny – przyciągnęłam go w pasie i chwyciłam za gołe pośladki. Zapach i ciepło jego skóry odurzały mnie. Sprawiały, że czułam się pijana z pożądania i tęsknoty. – Jesteś marzeniem. – To ty jesteś moim marzeniem. Chryste, jesteś taka piękna – przykrył moje usta swoimi, a ja włożyłam dłonie w jego włosy, przyciskając go do siebie, obejmując nogami i ramionami. Mój świat zawężał się dla niego: do jego uczuć, do dźwięków, jakie z siebie wydawał. – Kocham to jak bardzo mnie pragniesz – warknął. – Nie mogłem tego znieść, gdy byłem sam. – Jestem z tobą kochanie – przyrzekłam, a moje usta poruszyły się gorączkowo pod jego naciskiem. – Jestem z tobą. Gideon zawładnął mną, trzymając jedną dłoń na karku, a drugą w talii. Unosząc się nade mną, przyłożył swojego twardego członka do mojej wrażliwej szparki i zaczął poruszać biodrami. Dyszałam, wbijając paznokcie w jego twarde jak skała pośladki. – Tak – jęczałam bezwstydnie. – Czuję cię tak dobrze. – Poczujesz lepiej kiedy będę w tobie – wymruczał. Przygryzłam płatek jego ucha. – Pójdziemy na całość, czy będziesz gadał?

– Nigdzie nie musimy iść, Aniołku – zaczął ssać delikatnie okolice mojego gardła sprawiając, że moja szparka zacisnęła się zachłannie. – Mogę wejść w ciebie tutaj. Obiecuję, że dzięki mnie poczujesz się dobrze. – Sama nie wiem. Zmieniłam już swoje metody. Nie jestem już typem takiej dziewczyny. Płynnym ruchem ściągnął w dół moje spodnie. Popatrzyłam na niego, wydobywając z siebie jęk protestu. Miałam ciarki w każdym miejscu na skórze, którego dotknął. Moje ciało budziło się na jego żądania. – Cii – dotykając swoimi ustami o moje, wyszeptał. – Jeśli nie spodoba ci, obiecuję, że wyjdę z ciebie. – Ta wymówka działa na każdego? – Nie karmię cię wymówkami. Objęłam jego tyłek i zaczęłam poruszać się pod nim wiedząc cholernie dobrze, że nie potrzebuję żadnych wymówek. Jego wygięty palec był wszystkim czego potrzebował, aby uprawiać seks z kimkolwiek by chciał. Na szczęście pragnął tylko mnie. Rozkoszując się jego figlarnością, zaczęłam się z nim droczyć. – Założę się, że mówisz to wszystkim kobietom. – Jakim wszystkim kobietom? – No wiesz masz swoją reputację. – Ale to ty jesteś tą, która nosi mój pierścionek. – Gdy podniósł głowę, jego palce przesunęły włosy z moich skroni. – Najlepszym dniem w moim życiu, był dzień, kiedy cię spotkałem. Słowa uderzyły we mnie niczym cios. Przełknęłam ciężko i wyszeptałam. – Dobra, wygrałeś. Możesz we mnie wejść. Cienie opuściły jego twarz, przyćmione przez jego uśmiech. – Boże, szaleję na twoim punkcie. Odwzajemniłam jego uśmiech. – Wiem. Rozdział 6 Obudziłam się zlana zimnym potem, moje serce biło jak oszalałe. Leżałam w wielkim łożu i dyszałam, mój umysł powoli wydostawał się z głębin snu. – Zostaw mnie! Gideon. O mój Boże. – Nawet mnie kurwa nie dotykaj! Odrzuciłam kołdrę, wygramoliłam się z łóżka i pobiegłam korytarzem do pokoju gościnnego. Gorączkowo macałam w poszukiwaniu włącznika na ścianie, uderzając w nią płasko dłonią. Światło zalało pomieszczenie, ukazując Gideona wijącego się na łóżku z nogami zaplątanymi w pościel. – Nie! Och, Chryste… – Jego plecy wygięły się w łuk na łóżku, jego dłonie zacisnęły się w pięści na pościeli. – To boli! – Gideon! Szarpnął się gwałtownie. Podbiegłam do łóżka, serce ścisnęło mi się, gdy zobaczyłam jaki jest czerwony i spocony. Położyłam rękę na jego klatce piersiowej. – Nawet mnie kurwa nie dotkaj! – syknął chwytając mnie za nadgarstek i ściskając go tak mocno, że zawyłam z bólu. Jego oczy były otwarte, ale niewidzące, nadal uwięziony był w koszmarze. – Gideon! – Starałam się wyrwać. 3 Uniósł się w górę, jego klatka piersiowa wznosiła się i opadała, oczy poruszały się dziko. – Eva. – Puścił moją dłoń jakby go oparzyła, odsunął swoje wilgotne włosy z twarzy i opadł na łóżko. – Jezu, Eva… skrzywdziłem cię? Drugą ręką rozmasowałam nadgarstek i pokręciłam głową. – Daj, zobaczę – powiedział schrypniętym głosem, wyciągając ku mnie drżące ręce. Opadły mi ramiona i podeszłam do niego, po czym przytuliłam go tak mocno jak tylko mogłam, przycisnęłam twarz do jego śliskiego od potu policzka. – Aniołku. – Przyległ do mnie, ale cały drżał. – Przepraszam. – Ciii kochanie. Jest ok. – Pozwól mi cię tulić – szeptał osuwając się wraz ze mną na podłogę. – Nie odchodź. – Nigdy –

przyrzekłam, moje usta wyszeptały to tuż przy jego skórze. – Nigdy. Przeszliśmy do łazienki i razem wspięliśmy się na trójkątny narożnik wanny. Usiadłam za Gideonem na najwyższym stopniu, umyłam mu włosy, gładziłam namydlonymi dłońmi jego nagie ciało, zmywając lodowaty pot koszmaru. Ciepła woda powstrzymała jego drżenie, ale nie tak prosto było usunąć mrok pustoszący jego oczy. – Rozmawiałeś kiedykolwiek z kimś o tych swoich koszmarach? – zapytałam wyciskając ciepłą wodę z gąbki na jego ramiona. 4 Pokręcił głową. – Już czas – dodałam cicho. – A ja jestem twoją dziewczyną. Długo milczał zanim powiedział: – Eva, kiedy ty miewasz złe sny… one są jak odreagowanie prawdziwych zdarzeń? A może twój umysł pląta wszystko ze sobą? I zmienia? – Przeważnie są to wspomnienia. Prawdziwe, życiowe. A twoje nie? – Czasami. Czasami są inne. Zdradliwe. Rozważałam to przez chwilę żałując, że nie mam przeszkolenia ani wiedzy by być pomocną. Zamiast tego mogłam kochać go i wspierać. Miałam nadzieję, że to wystarczy, bo te koszmary rozrywały mi serce zapewne tak samo jak jemu. – A zmieniają się w dobry sposób? Czy zły? – Walczę – powiedział cicho. – A on nadal cię krzywdzi? – Tak, nadal wygrywa, ale przynajmniej powstrzymuję go tak długo jak potrafię. Znów zanurzyłam gąbkę, wycisnęłam na niego trochę wody, starając się utrzymać kojący rytm. – Nie powinieneś się osądzać. Byłeś tylko dzieckiem. – Tak samo jak ty. 5 Zacisnęłam powieki, bo pojawił mi się pod nimi obraz Gideona oglądającego zdjęcia i filmy jakie zrobił mi Nathan. – Nathan był sadystą. Walka z bólem fizycznym jest naturalna, więc tak zrobiłam. To nie odwaga. – Szkoda, że mnie nie bolało bardziej – wyrzucił z siebie. – Nienawidzę tego, że sprawiał, iż podobało mi się. – Nie podobało ci się. Sprawiało ci przyjemność a to nie to samo. Gideonie, nasze ciała na pewne rzeczy reagują instynktownie, nawet jeśli świadomie tego nie chcemy. – Przytuliłam się do jego pleców, brodę oparłam na czubku jego głowy. – On był twoim terapeutą, kimś komu powinieneś ufać. Był szkolony, by umieć namieszać ci w głowie. – Nie rozumiesz. – Więc spraw, bym zrozumiała. – On... mnie uwiódł. A ja mu pozwoliłem. Może nie mógł zmusić mnie bym tego chciał, ale dopilnował, że nie stawiałem oporu. Przesunęłam się i przycisnęłam policzek do jego szyi. – Obawiasz się, że jesteś biseksualny? Jeśli jesteś to wcale mnie nie przeraża. – Nie. – Odwrócił się i przytknął wargi do moich, palce podniósł nad wodę by spleść je z moimi. – Nigdy nie pociągali mnie mężczyźni. Ale fakt, że zaakceptowałbyś mnie gdybym był... Teraz kocham cię tak bardzo, że to aż boli. – Kochanie. – Pocałowałam go ze słodyczą, nasze usta odsuwały się i przysuwały. – Po prostu pragnę, żebyś był szczęśliwy. Najlepiej ze 6 mną. I naprawdę chciałabym, żebyś przestał się obwiniać za to co ci zrobiono. Zostałeś zgwałcony. Byłeś ofiarą i ocalałeś. Nie ma w tym wstydu. Odwrócił się i wciągnął mnie głębiej do wody. Przysunęłam się do niego, położyłam dłoń na jego udzie. – Możemy o czymś porozmawiać? Odnośnie seksualności? – Zawsze. – Powiedziałeś mi kiedyś, że nie uprawiasz seksu analnego. – Poczułam jak się spiął – Ale ty... my... – Miałem palce i język w tobie – dokończył, uważnie na mnie patrząc. Jego wyraz twarzy zmienił się wraz ze zmianą tematu, jego wahanie zastąpił spokój. – Podobało ci się. – A co z tobą? – zapytałam zanim bym straciła odwagę. Westchnął ciężko, jego kości policzkowe uwydatniły się z powodu ciepłej wody, jego twarz była wyeksponowana przez zaczesane do tyłu, mokre włosy. Po długiej chwili milczenia przestraszyłam się, że mi jednak nie odpowie. – Chciałabym ci to zrobić Gideonie, gdybyś tylko chciał. Zamknął oczy. – Aniołku. Sięgnęłam między jego nogi i objęłam dłońmi jego mosznę. Mój 7 środkowy palec pozostał wyprostowany, lekko gładząc pomarszczony otwór. Wzdrygnął się gwałtownie, zacisnął nogi, rozlewając wodę poza krawędź wanny. Jego męskość stwardniała na kamień pod wpływem mojego dotyku. Uwolniłam rękę i złapałam w dłoń jego erekcję, po czym zaczęłam pocierać. Docisnęłam usta do jego warg kiedy jęknął. – Zrobię dla ciebie wszystko. W naszym łóżku nie ma ograniczeń. Nie ma wspomnień. Jesteśmy tylko my. Ty i ja. I miłość. Tak bardzo cię kocham. Jego język wtargnął do moich ust, chciwy, zachłanny i nieco zaborczy. Jego uchwyt na mojej talii stężał, druga ręka spoczęła na mojej, zachęcając do mocniejszego ruchu. Delikatne fale rozbijały się o brzeg wanny, kiedy przesuwałam dłonią po jego penisie. Jęk Gideona sprawił, że stwardniały mi sutki. – Mam władzę nad twoją przyjemnością – wyszeptałam w jego usta. – Ale nie będę naciskać jeśli nie chcesz mi jej dać. Warknął, a jego głowa opadła w tył. – Spraw bym doszedł. – Kiedy tylko zechcesz –

przyrzekłam. *** – Załóż niebieski krawat. Ten, który pasuje do twoich oczu. – Miałam bezpośredni widok na garderobę, gdzie Gideon wybierał garnitur, który miał założyć na zakończenie tygodnia. 8 Spojrzał w miejsce, gdzie siedziałam na skraju łóżka w sypialni z kubkiem kawy w ręce. Jego wargi zakrzywiły się w pobłażliwym uśmiechu. – Uwielbiam twoje oczy – powiedziałam z delikatnym wzruszeniem ramion. – Są przepiękne. Zdjął krawat z wieszaka i wrócił do sypialni z grafitowym garniturem przewieszonym przez rękę. Miał na sobie tylko czarne bokserki, dając mi radość z podziwiania zgrabnego, wyrzeźbionego ciała i napiętej, złotej skóry. – Niesamowite jak często myślimy w ten sam sposób – powiedział. – Wybrałem ten garnitur, bo jego kolor przypomina mi twoje oczy. Uśmiechnęłam się i zaczęłam machać nogami z powodu wypełniającej mnie miłości i szczęścia, nie umiałam usiedzieć spokojnie. Gideon odłożył swoje ubranie na łóżko i podszedł do mnie. Odchyliłam głowę w tył, by móc na niego patrzeć, moje serce biło mocno i pewnie. Objął dłońmi moją twarz, kciukami pogładził brwi. – Tak piękne, burzowo-szare. I tak wyraziste. – To całkowicie niesprawiedliwe. Czytasz ze mnie jak z otwartej księgi przy czym cały czas masz najlepszą kamienną twarz pokerzysty, jaką w życiu widziałam. Pochylił się nade mną i pocałował mnie w czoło. – A i tak nie umiem niczego przed tobą ukryć. 9 – Skoro tak mówisz. – Obserwowałam jak zaczyna się ubierać. – Słuchaj, chcę, żebyś coś dla mnie zrobił. – Cokolwiek zechcesz. – Jeśli musiałbyś mieć towarzyszkę, a to nie mogłabym być ja, mógłbyś zabrać Ireland? Zatrzymał się w połowie zapinania koszuli. – Ona ma siedemnaście lat, Eva. – No i? Twoja siostra jest piękną, elegancką młodą kobietą, która cię uwielbia. Powinieneś być z niej dumny. Westchnął i złapał za spodnie. – Nie wyobrażam sobie jej w innym wydaniu, niż znudzoną oprócz kilku wydarzeń, na których bardzo jej zależało, żeby w nich uczestniczyć. – Sugerujesz, że była znudzona kolacją u mnie, ale w tej kwestii się mylisz. – Byłaś tam – stwierdził podciągając spodnie. – Przy tobie dobrze się bawiła. Wzięłam łyka kawy. – Powiedziałeś cokolwiek zechcę – przypomniałam. – Nie mam problemu z chodzeniem na spotkania bez partnerki, Eva. I obiecałem, że nie będę się widywał z Corrine. Spojrzałam na niego znad krawędzi kubka, ale nie odezwałam się. Gideon z oczywistą frustracją włożył koszulę w spodnie. 10 – Dobra. – Dziękuję. – Przynajmniej mogłabyś zrezygnować z uśmiechu kota z Cheshire1 – mruknął. – Mogłabym. Zamarł w miejscu, jego zmrużone oczy prześlizgnęły się po moim ciele, do miejsca, gdzie kończył się materiał szlafroka i odsłaniał moje nagie nogi. – Nic nie kombinuj, Asie. Mam dość na dzisiejszy ranek. – Masz paszport? – zapytał. Zmarszczyłam brwi. – Tak. Dlaczego pytasz? Skinął energicznie głową i sięgnął po krawat, który ubóstwiałam. – Będzie ci potrzebny. Wstrząsnął mną dreszczyk podniecenia. – Na co? – Na podróż. – Wrrr... – Zsunęłam nogi z łóżka na podłogę. – Podróż dokąd? 1 Kot z Cheshire, Kot-Dziwak z Cheshire – postać z książki „Alicja w Krainie Czarów”. Główny sojusznik Alicji, który ciągle mówi i się uśmiecha.

11

Przez jego spojrzenie przebiegł niegodziwy błysk, kiedy szybko i wprawnie wiązał krawat. – Gdzieś. – Wyślesz mnie w nieznane? – Nie to, żebym nie chciał – mruknął. – Ty i ja na bezludnej tropikalnej wyspie, gdzie byłabyś przez cały czas naga, a ja mógłbym wchodzić w ciebie kiedy tylko bym chciał. Oparłam jedną dłoń na biodrze i posłałam mu wyraźne spojrzenie. – Opalona i z rozłożonymi nogami. Seksy. Roześmiał się, a moje palce od nóg zwinęły się na dywanie. – Chcę się z tobą zobaczyć wieczorem – powiedział kiedy sięgnął po kamizelkę. – Po prostu znów chcesz we mnie wejść. – Cóż, to ty powtarzałaś mi, żebym nie przestawał. Wielokrotnie. Parsknęłam, odłożyłam kubek po kawie na szafkę nocną i zdjęłam z siebie szlafrok. Nagusieńka przeszłam przez pokój, omijając Gideona, kiedy chciał mnie złapać. Otworzyłam szufladę, by znaleźć jeden z tych ślicznych zestawów bielizny Carine Gilson, które mi kupił, kiedy stanął za mną wsunął ręce pod moje i obie dłonie położył na moim biuście. – Mogę ci przypomnieć. – Nie masz pracy do której musisz pójść? Bo ja mam. Gideon docisnął się do moich pleców. 12 – Idź ze mną do pracy. – A twoja biedna kawa będzie stygła i czekała aż mnie przelecisz? – Mówię poważnie. – Ja też. – Obróciłam się tak szybko, że zrzuciłam swoją torebkę na podłogę. – Mam swoją pracę i ją lubię. Wiesz o tym. – I jesteś w niej dobra. – Złapał mnie za ramiona. – Bądź dobra w pracy dla mnie. – Nie mogę; z tego samego powodu, z którego nie przyjmuję pomocy od mojego ojczyma.

Chcę pracować na własną rękę! – Wiem o tym. Szanuję to. – Jego dłonie pieściły moje ramiona. – Ja też musiałem na wszystko sam zapracować, z nazwiskiem Cross, które wcale nie pomagało. Nigdy bym ci niczego nie ułatwiał. Nie dostałabyś niczego na co byś nie zapracowała. Stłumiłam uczucie współczucia jakie poczułam w stosunku do Gideona, cierpiącego z powodu swojego ojca, oszusta, który wolał odebrać sobie życie, niż odpokutować w więzieniu. – Naprawdę uważasz, że ktokolwiek uwierzyłby, że dostałam pracę z jakiegoś innego powodu niż ten, że wkładasz we mnie swojego fiuta? – Zamknij się. – Ścisnął mnie. – Jesteś wkurzona i to jest ok., ale nie mów o nas w taki sposób. Odepchnęłam go. – Każdy inny by tak powiedział. Warcząc puścił mnie. 13 – Korzystasz z CrossTrainer nawet, gdy nadal należysz do Equinox i chodzisz na Krav Magę. Wyjaśnij mi dlaczego. Obróciłam się i wyszarpałam z szuflady parę majtek, żeby nie kłócić się z nim nago. – To co innego. – Wcale nie. Znów na niego spojrzałam, podeszłam do rozrzuconych rzeczy, które wypadły z torebki, co tylko bardziej podniosło mi ciśnienie. – Waters Field and Leaman nie konkuruje z Cross Industries! Sam korzystasz z usług agencji! – Uważasz, że nigdy nie będziesz pracować nad kampanią dla kogoś z mojej konkurencji? Kiedy tak stał w niezapiętej kamizelce i idealnie zawiązanym krawacie, sprawiał, że raczej trudno było mi myśleć prawidłowo. Był piękny, namiętny i był wszystkim czegokolwiek pragnęłam, co sprawiało, że prawie niemożliwym było odmówienie mu czegoś. – Nie o to chodzi. Nie byłabym szczęśliwa, Gideonie – odpowiedziałam całkiem szczerze. – Chodź do mnie. – Trzymał rozłożone ręce i objął mnie nimi, kiedy zbliżyłam się do niego. Powiedział z ustami blisko mojej szyi: – Pewnego dnia nazwisko Cross w Cross Industries nie będzie należało tylko do mnie. Mój gniew i frustracja wyparowały. 14 – Możemy o tym teraz nie rozmawiać? – Ostatnia sprawa: możesz ubiegać się o dane stanowisko jak każdy inny, jeśli właśnie tego potrzebujesz. Nie będę się wtrącał. Jeśli dostaniesz pracę, będziesz pracować na innym piętrze Crossfire i wspinać się po drabinie kariery na własną rękę. Twój każdorazowy awans nie będzie ode mnie zależny. – To ważne dla ciebie. – To nie było pytanie. – Oczywiście, że tak. Pracujemy ciężko, by budować wspólną przyszłość. To naturalny krok w tym kierunku. Przytaknęłam niechętnie. – Muszę być niezależna. Jego dłoń wylądowała na moim karku trzymając mocno. – Nie zapominaj o tym, co najważniejsze. Jeśli ciężko pracujesz, masz umiejętności i talent, to właśnie na tym ludzie będą opierać swoje osądy. – Muszę się przygotować do pracy. Gideon popatrzył mi w twarz, a potem pocałował mnie delikatnie. Puścił mnie, a ja przykucam, by pozbierać rzeczy wysypane z torebki. A potem zobaczyłam, że nadepnęłam na puderniczkę i połamałam ją. Nie zmartwiłam się za bardzo, ponieważ w drodze do domu zawsze mogłam wstąpić do Sephory by kupić nową. Ale to, co zmroziło mi krew w żyłach to kabelek wystający ze zniszczonego plastiku. 15 Gideon kucnął obok, aby mi pomóc. Spojrzałam na niego. – Co to jest? Wziął ode mnie puderniczkę i połamał nieco bardziej, by odkryć mikroczip z anteną. – Być może pluskwa. Albo urządzenie do namierzania. Spojrzałam na niego przerażona. Samymi ustami, bezgłośnie powiedziałam: policja? – Mam w mieszkaniu jammery2 – odpowiedział szokując mnie jeszcze bardziej. – I nie. Nie ma mowy, by jakiś sędzia wydał nakaz założenia tobie czegoś takiego. Nie byłoby uzasadnienia. – Jezu. – Opadłam na tyłek czując mdłości. – Każę swoim ludziom na to spojrzeć. – Ukląkł przede mną i odgarnął mi włosy z twarzy. – Może to twoja matka? Popatrzyłam na niego bezradnie. – Eva... – Mój Boże, Gideonie. – Powstrzymałam go jedną uniesioną dłonią po czym drugą sięgnęłam po swój telefon. Wybrałam numer Clancy’ego, ochroniarza mojego ojczyma, a w chwili kiedy odebrał, powiedziałam: – Czy pluskwa w mojej puderniczce jest jedną z twoich? Na chwilę zapadła cisza, po czym powiedział: 2 Jammer – urządzenie zagłuszania radaru, urządzeń śledzących, urządzeń komunikacyjnych, stosowane w technice walki elektronicznej w celu zahamowania lub zatrzymania transmisji sygnałów. Po naszemu ich pospolita nazwa to „zagłuszacz”.

– Urządzenie lokacyjne, nie pluskwa. I tak. 16 – Do chuja ciężkiego, Clancy! – To moja praca. – Masz przejebaną pracę – rzuciłam, wyobrażając go sobie. Clancy był zbudowany z solidnych mięśni. Miał swoje blond loki ścięte na wojskowego jeża, a jego aura mówiła, że jest śmiertelnie niebezpieczny. Ale ja się go nie bałam. – To gówno prawda i ty o tym wiesz. – Potrzeba pilnowania twojego bezpieczeństwa wzrosła, gdy ponownie pojawił się Nathan

Barker. Był oślizgły, więc musiałem zająć się wami obojgiem. W chwili, gdy potwierdzono jego śmierć, wyłączyłem odbiornik sygnału. Zacisnęłam powieki. – Tu nie chodzi o ten cholerny namierzacz! Nie mam z tym problemu. Na tak wielu poziomach wkurza mnie część, w której mnie nie informujecie. Czuję się zbrukana, Clancy! – Nie winię cię, ale pan Stanton nie chciał cię martwić. – Jestem dorosła! Sama zdecyduję czy się martwić, czy nie. – Kiedy to powiedziałam, rzuciłam okiem na Gideona, ponieważ to co mówiłam, również tyczyło się jego. Jego uniesione brwi podpowiedziały mi, że zrozumiał przekaz. – Nie słyszałaś jak mówiłem dlaczego to zrobiłem? – powiedział szorstko Clancy. – Wisisz mi przysługę – powiedziałam do niego, już wiedząc jak mógł mi się zrewanżować. – I to dużą. 17 – Wiesz gdzie mnie znaleźć. Rozłączyłam rozmowę, po czym napisałam do mamy sms’a: Musimy porozmawiać. Ręce mi opadły z powodu rozczarowania i frustracji. – Aniołku. Poraziłam Gideona wzrokiem mówiącym, żeby nie przeginał. – Nie waż się szukać wymówek; dla siebie ani dla niej. Jego spojrzenie było miękkie, ale szczęki miał zaciśnięte. – Byłem tam, kiedy powiedziano ci, że Nathan jest w Nowym Jorku. Widziałem twoją twarz. Nie ma nikogo kto by cię kochał, a nie zrobił wszystkiego co w jego moc, by cię chronić. Naprawdę trudno było mi się z tym pogodzić, ponieważ nie mogłam zaprzeczyć temu, że byłam zadowolona nie wiedząc o Nathanie, aż do chwili jego śmierci. Ale też nie chciałam być izolowana od złych rzeczy. Były częścią mojego życia. Sięgnęłam po jego dłoń i ścisnęłam ją mocno. – Czuję to samo w stosunku do ciebie. – Panuję nad swoimi demonami. – I moimi. – Mimo to nadal sypialiśmy oddzielnie. – Chcę, żebyś wrócił do gabinetu doktora Petersena – powiedziałam cicho. – Byłem we wtorek. – Naprawdę? – Nie mogłam ukryć zdziwienia z powodu wiedzy, że 18 postanowił się trzymać regularnych wizyt. – Tia, byłem. Opuściłem tylko jedną wizytę. Kiedy zabijał Nathana... Jego kciuk gładził skórę na wierzchu mojej dłoni. – Teraz jesteśmy tylko ty i ja – powiedział jakby czytał mi w myślach. Chciałabym w to wierzyć. Wlokłam się w drodze do pracy, co nie było dobrym znakiem na resztę dnia. Przynajmniej był piątek i mogłam zwolnić tempo w weekend, co najprawdopodobniejsze nastąpi w niedzielny poranek, jeśli przesadzę z zabawą w sobotni wieczór. Od wieków nie byłam na babskim wieczorze, oprócz tego czułam potrzebę wypicia jakieś dobrego drinka czy dwóch. W ostatnich czterdziestu ośmiu godzinach dowiedziałam się, że mój chłopak zabił mojego prześladowcę, jeden z moich byłych miał nadzieję na dostanie się pod moją kołdrę, jedna z byłych mojego chłopaka miał nadzieję, że obsmaruję go w prasie, a moja matka zaczipowała mnie jak jakiegoś cholernego kundla. Doprawdy, ile jeszcze mogła znieść jedna dziewczyna? – Gotowa na jutro? – zapytała Megumi bzycząc przez szklane drzwi. – Do diabła, tak. Moja koleżanka Shawna napisała mi dzisiaj sms’a, że idzie z nami. – Zebrałam się na prawdziwy uśmiech. – Zorganizowałam dla nas klubową limuzynę. No wiesz... taką, która 19 zabiera cię w te wszystkie miejsca dla VIP’ów i ma przyciemnione szyby. – Co? – Nie umiała ukryć swojego podekscytowania, ale nadal musiała pytać. – Ile trzeba za nią zabulić? – Nic. To przyjacielska przysługa. – Fajna przysługa. – Ucieszył mnie jej uśmiech. – To będzie niesamowite! Na lunchu będziesz musiała mi zdradzić wszystkie szczegóły. – Załatwione. I oczekuję, że opowiesz mi o swoim wczorajszym lunchu. – Dyskusja na temat mieszanych sygnałów, co? – zaczęła narzekać. – „Po prostu dobrze się razem bawimy”, ale czemu pokazał swoją facjatę u mnie w pracy? Nigdy nie pojawiłabym się w biurze gościa na niespodziewany obiad, gdybyśmy tylko widywali się dla zabawy. – Mężczyźni – prychnęłam ze współczuciem, nawet musiałam przyznać, że jestem wdzięczna za tego, który jest mój. Podeszłam do biurka, aby przygotować się do dnia pracy. Kiedy zobaczyłam ramkę ze zdjęciami Gideona i moimi schowaną w szufladzie, uderzyła we mnie potrzeba by być przy nim. Dziesięć minut później poprosiłam Angusa, by zamówił bukiet róż Czarna Magia3 do gabinetu Gideona, z karteczką: „Rzuciłeś na mnie urok. Wciąż o tobie myślę”. 3 Black Magic Roses – odmiana róż o najgłębszym i najciemniejszym czerwonym kolorze dostępnym na rynku. Ich duże, aksamitne główki w pełni się otwierają i kwiat rozkwita w urzekającą gwiazdę. Mark przyszedł do mojego boksu w momencie, w którym 20

zamykałam okienko przeglądarki. Jedno spojrzenie na jego twarz i mogłam powiedzieć, że niezbyt jest uradowany. – Kawy? – zapytałam. Skinął głową, a ja wstałam. Razem udaliśmy się do pomieszczenia socjalnego. – Wczoraj była Shawna – zaczął. – Powiedziała, że razem wychodzicie jutro wieczór. – Tak. Nadal dla ciebie jest to w porządku? – A czy w ogóle to jest w porządku? – Jeśli twoja szwagierka i ja wychodzimy razem – drażniłam się. – Och tak… jasne. Idźcie na całość. – Niespokojne przeciągnął przez swoje ciemne krótkie kręcone włosy. – Myślę, że to fajne. – Świetnie. – Wiedziałam, że coś jeszcze chodzi mu po głowie, ale nie chciałam naciskać. – Powinno być ekstra. Nie mogę się doczekać. – Tak jak ona. – Sięgnął po dwie torbeczki kawy, a ja wzięłam dwa kubki z półki. – I również nie może się doczekać powrotu Douga. I pojawienia się pytań. – Wow. To dopiero fajne. Dwa wesela w rodzinie w ciągu tego samego roku. No chyba, że przewidujesz długi okres zaręczyn…? Podał mi kubek z kawą a ja poszłam do lodówki po mleko. – To się nie stanie, Eva. W głosie Marka było słychać przygnębienie, a kiedy odwróciłam 21 się by na niego spojrzeć, miał spuszczoną głowę. Poklepałam go po ramieniu. – Oświadczyłeś się? – Nie. To nie ma sensu. Pytał Shawnę czy razem z Dougiem od razu planują dzieci, ponieważ ona jeszcze chodzi do szkoły, a kiedy powiedziała, że nie, od razu przeszedł do wykładu na temat jak to małżeństwo jest dla par gotowych na założenie rodziny. W przeciwnym razie lepiej nie komplikować rzeczy. To ten sam kit, który kiedyś ja jemu wcisnąłem. Okrążyłam go i uniosłam swoją kawę. – Mark, nie poznasz odpowiedzi Stephena, póki go nie zapytasz. – Boję się – przyznał, patrząc w swój parujący kubek. – Chcę czegoś więcej niż mamy, ale też nie chcę rujnować tego co już jest. Jeśli jego odpowiedź będzie brzmiała „nie” i jeśli on uważa, że chcemy zupełnie różnych rzeczy od naszego związku… – Coś ci się szefie miesza. – A co jeśli nie będę umiał żyć z odmową? Ach… to akurat mogłam zrozumieć. – Tak czy inaczej, czy będziesz umiał żyć nie mając pewności? Pokręcił głową. –W takim razie musisz mu powiedzieć to, co powiedziałeś mnie – powiedziałam surowo. 22 Jego wargi drgnęły. – Przepraszam, że ci truję. Ale ty zawsze umiesz świetnie pokazać mi perspektywę. –Wiesz co masz zrobić. Po prostu potrzebujesz kopa na rozruch. Zawsze jestem gotowa na kopanie. Uśmiechnął się pełną klawiaturą. – Nie pracujmy dzisiaj nad kampanią w sprawie rozwodów. –To może zamiast tego popracujemy nad kampanią dla linii lotniczych? – zasugerowałam. – Mam kilka pomysłów. – W takim razie dobrze. Lecimy z tym. *** Ciężko harowaliśmy cały ranek, a ja byłam pobudzona naszymi postępami. Chciałam, aby Mark nieprzerwanie był zajęty, żeby nie miał czasu na zamartwianie się. Dla mnie praca była lekarstwem na całe zło i szybko stało się jasne, że dla niego również. Zwijaliśmy się na lunch, przystanęłam przy swoim biurku, by odłożyć na niego tablet, kiedy zobaczyłam na blacie kopertę. Puls podskoczył mi z powodu emocji i ręce zaczęły drzeć kiedy pociągnęłam za nitkę umożliwiającą otwarcie, po czym wysunęła się ze środka karteczka. TY JESTEŚ MAGICZNA. SPRAWIASZ, ŻE SPEŁNIAJĄ SIĘ MARZENIA. X Przytknęłam liścik do piersi, żałując, że zamiast niej nie tulę jej autora. Rozmyślałam o płatkach róż rozsypanych na naszym łóżku, kiedy 23 zadzwonił telefon na moim biurku. Wcale nie byłam zaskoczona, gdy usłyszałam podniesiony głos mojej matki dobiegający z drugiego końca linii. – Eva. Rozmawiał ze mną Clancy. Proszę, nie denerwuj się! Musisz zrozumieć… – Rozumiem. – Otworzyłam szufladę i włożyłam cenną notkę Gideona do torebki. – Chodzi o to, że już nie musisz używać Nathana jako wymówki. Jeśli masz więcej pluskiew, namierzaczy czy innych podobnych ustrojstw w moich rzeczach, lepiej będzie jeśli się przyznasz. Ponieważ przysięgam, że jeśli znajdę coś jeszcze, nasze relacje zostaną nieodwracalnie uszkodzone. Westchnęła. – Proszę, możemy porozmawiać osobiście? Zabieram Cary’ego na lunch i zostanę u was w mieszkaniu do twojego powrotu. – W porządku. – Rozdrażnienie, które już zaczynało mnie mrowić zniknęło tak szybko jak się pojawiło. Uwielbiałam to, że moja matka traktowała Cary’ego jakby był moim bratem. Ofiarowywała mu matczyną miłość jakiej nigdy nie miał. Oboje tak dobrze znali się na modzie, że zawsze razem dobrze się bawili. – Kocham cię Eva. Bardziej niż wszystko. Westchnęłam. – Wiem mamo. Też cię kocham. Moja druga linia zamrugała światełkiem połączenia z recepcji, więc pożegnałam się i odebrałam: 24 – Hej – głos Megumi był konspiracyjnie ściszony. – Laska, która już raz do ciebie przyszła, ta z którą nie chciałaś się widzieć, jest tu znowu i pyta o ciebie. Zmarszczyłam brwi, intensywnie myśląc nad tym

kogo mogła mieć na myśli. – Magdalene Perez? – Tia, właśnie ta. Co powinnam zrobić? – Nic. – Wstałam. W przeciwieństwie do ostatniego razu kiedy to „przyjaciółka Gideona, która żałowała, że nie jest kimś więcej” kręciła się w moim pobliżu, tym razem byłam przygotowana do poradzenia sobie z nią samodzielnie. – Już idę. – Mogę popatrzeć? – Ha! Będę tam za chwilkę. To nie potrwa długo, a potem idziemy na lunch. Próżność nakazała mi nałożyć trochę błyszczyka na usta zanim zarzuciłam torebkę na ramię i ruszyłam przed siebie. Myśl o liściku Giodeona przyprawiła moją twarz o uśmiech i tak przywitałam Magdalene, kiedy dotarłam do poczekalni. Wstała, kiedy pojawiłam się na widoku, wyglądała tak niesamowicie, że nic nie mogłam na to poradzić, ale zaczęłam ją podziwiać. Kiedy ją poznałam, miała ciemne, długie, eleganckie włosy, zupełnie jak Corinne Giroux. Teraz były obcięte na klasycznego boba, który zdecydowanie podkreślał jej egzotyczną urodę. Miała na sobie kremowe spodnie, czarną narzutkę z długimi rękawami i wielki pas przewiązany na biodrze. Perły w jej uszach i na jej szyi dopełniały 25 wytwornego wizerunku. – Magdalene. – Wskazałam by z powrotem usiadła i zajęłam fotel po drugiej stronie małego stołu. – Co cię tu sprowadza? – Przepraszam, że tak ci zawracam głowę w pracy, Eva, ale byłam u Gideona i pomyślałam, że ciebie też odwiedzę. Muszę cię o coś zapytać. – Och tak? – Położyłam obok siebie torebkę i założyłam nogę na nogę, wygładzając przy tym spódnicę w kolorze bordo. Czułam niechęć, do tej kobiety, ponieważ mogła otwarcie spędzać czas z moim chłopakiem, podczas gdy ja nie mogłam. I nie było innego sposobu. – Dzisiaj do mojego biura przyszła dziennikarka zadając dość osobiste pytania na temat Gideona. Moje palce samoistnie zacisnęły się na podłokietniku fotela. – Deanna Johnson? Nie odpowiedziałaś na jej pytania, prawda? – Oczywiście, że nie. – Magdalene pochyliła się ku mnie, opierając łokcie na kolanach. Spojrzenie jej ciemnych oczu było ponure. – Z tobą już rozmawiała? – Próbowała. – Jest w jego typie – zauważyła, przyglądając mi się. – Odnotowałam to – powiedziałam. – W typie, którego nie trzyma zbyt długo. – Jej pełne, czerwone wargi wykrzywiły się ze smutku. – Powiedział Corinne, że najlepiej będzie jeśli zostaną przyjaciółmi 26 na odległość, ale podejrzewam, że już o tym wiesz. – Poczułam nieco przyjemności przekazując tę nowinę. – A skąd miałabym to wiedzieć? – Och, jestem pewna, że masz swoje sposoby. – Oczy Magdalene zabłyszczały rozbawieniem. Co dziwne, w jakimś sposób swobodnie mi się z nią rozmawiało. Być może dlatego, że sama nie była spięta, co było przeciwieństwem tych razów, kiedy poprzednio nasze ścieżki się krzyżowały. – Wydaje się, że dobrze się trzymasz. – Daję radę. Miałam w życiu kogoś, o kim myślałam, że był moim przyjacielem, ale naprawdę był toksyczny. Bez niego w pobliżu, znów umiem myśleć. – Wyprostowała się. – Spotykam się z kimś. – To dobrze. – Z całym szacunkiem życzyłam jej wszystkiego dobrego. Była okropnie wykorzystywana przez brata Gideona, Christophera. Nie wiedziała, że o tym wiem. – Mam nadzieję, że wam się ułoży. – Ja też. Gage jest tak bardzo różny od Gideona. On jest typem artysty-myśliciela. – Piękny umysł. – Tak. I to bardzo. Mam nadzieję, że przy nim nabiorę pewności. – Wstała. – Tak czy inaczej nie chcę cię zatrzymywać. Martwiłam się z powodu dziennikarki i chciałam o niej z tobą porozmawiać. Poprawiłam ją kiedy wstałam: – Bałaś się, że będę z nią rozmawiać o Gideonie. Nie zaprzeczyła. 27 – Paa Eva. – Paa. – Patrzyłam jak wychodzi przez szklane drzwi. – Nie wyglądało źle – powiedziała Megumi dołączając do mnie. – Żadnego drapania ani syczenia. – Zobaczymy jak długo tak potrwa. – Gotowa by iść na lunch? – Umieram z głodu. Chodźmy. *** Kiedy pięć i pół godziny później przeszłam przez drzwi mojego mieszkania, przywitali mnie Cary, moja matka i olśniewająca srebrna suknia od Niny Ricci leżąca na kanapie. – Czyż nie fantastyczna? – zachwycała się moja matka, samemu wyglądając fantastycznie w sukience stylizowanej na lata pięćdziesiąte, z szerokimi ramiączkami i wzorem w małe wisienki4. Jej twarz opływały grube, jasne loki. Musiałam jej oddać, że wyglądała dobrze w każdej stylizacji. 4 Pewnie takie coś. Jak ja nienawidzę tłumaczyć opisów garderoby, wrrr…. Całe życie mówiono mi, że wyglądam jak ona, ale miałam szare oczy ojca, zamiast jej niebieskich, a moje krzywizny były bardziej zaokrąglone. Miałam tyłek jakiego nie wyrzeźbiłyby żadne ćwiczenia i

biust, który nie wymagał dodatkowej korekty. Nadal zastanawiało mnie to, że Giodeon uważał moje ciało za atrakcyjne, gdy poprzednio 28 akceptował tylko wysokie i bardzo szczupłe brunetki. Odłożyłam torebkę i siatkę na stołek i zapytałam: – Na jaką to okazję? – Zbiórkę funduszy na schronisko, w następny czwartek. Spojrzałam na Cary’ego, żeby mi to potwierdził. Jego skinienie pozwoliło mi wzruszyć ramionami i powiedzieć: – Ok. Moja matka promieniała z radości. Na moją cześć wspierała organizację charytatywną na rzecz maltretowanych kobiet i dzieci. Gdy schronisko organizowało zbiórkę, zawsze załatwiała mi i Cary’emu wejściówki. – Wina? – zaproponował Cary wyraźnie nawiązując do mojego złego nastroju. Rzuciłam mu wdzięczne spojrzenie. – Dzięki. Kiedy udał się do kuchni, moja matka pokopytkowała ku mnie w swoich seksy szpileczkach z czerwoną podeszwą i porwała mnie w uścisk. – Jak ci minął dzionek? – Dziwacznie. – Też ją przytuliłam. – Cieszę się, że już się kończy. – A masz plany na weekend? – Odsunęła się, ostrożnie omiotła wzrokiem moją twarz. 29 To mi postawiło włosy na karku. – Mamo. – Cary mówił, że spotykasz się z kimś nowym. Kim on jest? Co robi? – Mamo – zwróciłam jej uwagę. – Czy nadal między nami dobrze? Czyste konto i takie tam? A może chcesz mi coś powiedzieć? Zaczęła się wiercić niemal wykręcając sobie ręce. – Eva, nie będziesz umiała tego zrozumieć póki nie dorobisz się własnych dzieci. To przerażające. A posiadanie pewności, że zagraża im niebezpieczeństwo… – Mamo. – A istnieją jeszcze inne zagrożenia wywodzące się z samego faktu bycia piękną kobietą – kontynuowała. – Znasz wpływowych ludzi. Z tego powodu nie zawsze jesteś bezpieczna… – Gdzie one są, mamo? Sapnęła. – Nie musisz rozmawiać ze mną takim tonem. Ja się tylko staram… – Może powinnaś już iść – ucięłam, chłód jaki czułam w środku przedostał się do mojego głosu. – W twoim Rolexie – warknęła i to było jak uderzenie w twarz. Cofnęłam się o krok, moja ręka instynktownie dotknęła zegarka na 30 moim lewym nadgarstku, cennego prezentu z okazji matury jaki dostałam od mamy i Stantona. Miałam głupi, sentymentalny pomysł ofiarowania go mojej córce, gdybym była na tyle szczęśliwa, by się jakiejś doczekać. – Jaja sobie robisz? – Palcami szarpnęłam zapięcie i zegarek z głuchym łoskotem upadł na dywan. Tylko, że to w ogóle nie był prezent. To była smycz doczepiona do mojej ręki. – Tym razem bardzo poważnie przegięłaś! Zarumieniła się. – Eva, przesadzasz. To nie… – Przesadzam? Ha! Mój Boże, ale to jest śmieszne. Doprawdy. – Wepchnęłam jej przed oczy dwa palce prawie złączone razem. – Jestem tak blisko od zadzwonienia na policję. I mam pomysł na pozwanie cię o naruszenie prywatności. – Jestem twoją matką! – Rzuciła z błagalną nutą w głosie. – Moje zadanie polega na opiekowaniu się tobą. – Jestem dorosła i mam dwadzieścia cztery lata – powiedziałam chłodno. – Zgodnie z prawem, sama mogę się sobą opiekować. – Evo Lauren… – Przestań! – Uniosłam ręce, które zaraz mi opadły. – Po prostu przestań. Mam zamiar teraz wyjść, ponieważ jestem tak wkurzona, że nawet nie potrafię na ciebie patrzeć. I nie chcę nic od ciebie słyszeć chyba, że będą to szczere przeprosiny. Dopóki nie przyznasz, że zrobiłaś źle, nie mogę ci zaufać, że nie zrobisz tego po raz kolejny. Weszłam do kuchni, złapałam torebkę i spojrzenie Cary’ego kiedy 31 właśnie odwracał się, by wyjść z tacą kieliszków z winem. – Wrócę później. – Nie możesz tak po prostu teraz wyjść! – załkała moja matka, wyraźnie na krawędzi jednego z tych swoich emocjonalnych napadów. Nie umiałam sobie z nimi radzić. Nawet kiedyś. – No to patrz – mruknęłam pod nosem. Mój cholerny Rolex. Sama myśl o nim bolała jak diabli, ponieważ ten podarunek tyle dla mnie znaczył. A teraz nie znaczył już nic. – Zostaw ją, Monica – powiedział Cary cichym i kojącym głosem. Lepiej niż ktokolwiek wiedział jak radzić sobie z histerią. To było okrutne zostawiać go z moją matką, ale musiałam wyjść. Jeśli poszłabym do swojego pokoju, płakałaby i błagała pod moimi drzwiami tak długo aż zrobiłoby mi się niedobrze. Nienawidziłam widzieć ją w tym stanie, nienawidziłam doprowadzać do tego, że tak się czuła. Wyszłam z mieszkania i podeszłam do drzwi Gideona, chcąc dostać się do środka zanim łzy zaleją mi twarz albo matka za mną wybiegnie. Nie miałam gdzie iść. Nie mogłam wyjść w miejsce publiczne zszokowana i zapłakana. Moja matka nie była jedyną, która mnie obserwowała. Istniała możliwość, że również robiła to policja, Deanna Johnson, a może nawet kilku paparazzi. Opadłam na kanapę Gideona, przerzuciłam nogi przez poduchy i pozwoliłam popłynąć łzom. Rozdział 7

– Aniołku. Głos Gideona i dotyk jego dłoni wyciągnęły mnie z głębokiego snu. Zamruczałam w proteście, kiedy przesunął mnie na drugą stronę, a następnie na plecach poczułam ciepło jego ciała. Jedno z jego muskularnych ramion zamykając mnie w uścisku spoczęło na mojej talii. Leżeliśmy na łyżeczkę, jego twarde ramię spoczywało pod moim policzkiem, po czym znów zasnęłam. *** Kiedy ponownie się obudziłam, czułam jakby minęło kilka dni. Dłuższą chwilę leżałam na kanapie z zamkniętymi oczami, wchłaniając ciepło mocnego ciała Gideona i wdychając pachnące nim powietrze. Po jakimś czasie stwierdziłam, że dłuższe spanie jeszcze bardziej rozstroi mój biologiczny zegar. Odkąd wróciliśmy do siebie, mieliśmy sporo zarwanych nocek i poranków, a teraz one zbierały swoje żniwo. – Płakałaś – wymruczał w moje włosy. – Powiedz co się stało. Splotłam z nim palce i przytuliłam się. Powiedziałam mu o zegarku. – Może przesadziłam – powiedziałam kończąc. – Byłam zmęczona i przez to rozdrażniona. Ale Boże... bolało jak diabli. Totalnie zrujnowało podarek, który tak wiele dla mnie znaczył, wiesz? – Wyobrażam sobie. – Jego palce kreśliły kółeczka na skórze mojego brzucha, pieszcząc przez jedwabną koszulkę. – Przykro mi... 3 Spojrzałam w kierunku okna i zobaczyłam, że zapadła noc. – Która godzina? – Trochę po ósmej. – O której wróciłeś? – Wpół do siódmej. Przekręciłam się, by na niego popatrzeć. – Wcześnie jak na ciebie. – Kiedy już wiedziałem, że jesteś tutaj, nie mogłem wysiedzieć. Chciałem być przy tobie od chwili, w której dostałem kwiaty. – Podobały ci się? Uśmiechnął się. – Muszę powiedzieć, że czytanie twoich słów napisanych ręką Angusa było... interesujące. – Starałam się zachować bezpieczeństwo. Pocałował mnie w czubek nosa. – Ciągle mnie rozpieszczasz. – Bo chcę. Chcę mieć twoją uwagę, żebyś się nie oglądał za innymi. Przeciągnął kciukiem po mojej dolnej wardze. – Masz ją od chwili, kiedy cię pierwszy raz ujrzałem. 4 – Umiesz prawić słodkie słówka. – Mój smutek opadł od samego bycia z Gideonem i z powodu tego, iż wiedziałam, że w tym momencie jestem jego całym światem. – Znów próbujesz mi się dobrać do majtek? – Nie masz na sobie majtek. – Czy to oznacza, że nie? – To oznacza tak, chcę się dostać pod twoją spódniczkę. – Jego oczy pociemniały, kiedy przygryzłam opuszkę jego palca. – I do wnętrza twojej gorącej, mokrej, ciasnej, małej cipeczki. Chciałbym tam spędzić cały dzień. I chciałbym to robić każdego dnia. I chcę tego teraz, ale poczekamy, aż poczujesz się lepiej. – Mógłbyś pocałować i sprawić, bym poczuła się lepiej. – Pocałować, a dokładnie co? – Wszystko i wszędzie. Wiedziałam, że szybko mogłam się przyzwyczaić do posiadania go dla siebie w taki sposób. Wiedziałam jak bardzo tego chcę. Co było oczywiście niemożliwe. Tysiące malutkich jego kawałeczków były angażowane przez tysiące ludzi, projektów i zobowiązań. Jeśli czegoś nauczyłam się z historii wielu małżeństw mojej matki z odnoszącymi sukces biznesmenami, to akurat tego, że żony często były kochankami, zawsze zajmując drugie miejsce, ponieważ ich mężowie byli także poślubieni pracy. Był powód dla którego mężczyzna stawał się kapitanem w swojej wybranej dziedzinie – oddawał się jej w całości. Kobieta jego życia dostawała resztki. 5 Gideon założył mi kosmyk włosów za ucho. – Chcę tego. Wracać do domu, do ciebie. Zawsze mnie zaskakiwał, kiedy wydawało się, że czyta mi w myślach. – Byłoby lepiej, gdybyś zastał mnie bosą w kuchni? – Nie narzekałbym, ale gdy jesteś naga w łóżku, jest znacznie dla mnie lepiej. – Jestem dobrą kucharką, ale ty chcesz mnie tylko dla mojego ciała. Uśmiechnął się. – Które jest bardzo smaczne i ma wszystko czego pragnę. – Pokaże ci jak smaczne, jeśli ty też dasz mi spróbować. – Z chęcią. – Palcami delikatnie przesunął po moim policzku. – Ale najpierw chciałbym się upewnić, że wszystko w porządku po spięciu z matką. – Przeżyję. – Eva. – Ton jego głosu ostrzegł mnie, że nie mogłam tego odkładać. Westchnęłam. – Wybaczę jej, jak zawsze. Naprawdę nie mam wyboru, ponieważ ją kocham i wiem że chciała dobrze, pomimo iż poważnie się pomyliła. Ale ta sprawa z zegarkiem... 6 – Mów dalej. Potarłam bolącą klatkę piersiową. – To złamało coś między nami. I nie ważne jak zdecydujemy się pójść naprzód, zawsze będzie pęknięcie w miejscu, gdzie nie istniało wcześniej. To właśnie mnie boli. Gideon nic nie mówił przez dłuższą chwilę. Jedna jego dłoń wślizgnęła mi się we włosy, a inna zacisnęła władczo na moim biodrze. Czekałam, aby powiedział, co mu chodzi po głowie. – Ja też zniszczyłem coś między nami – powiedział w końcu posępnym głosem. – Obawiam się, że to pozostanie na zawsze między nami. Smutek w jego oczach sprawił, że zabolało mnie serce. – Puść mnie. Niechętnie to zrobił, nieufnie patrząc jak wstaję. Zachwiałam się nieco, zanim rozpięłam spódnicę. – Teraz wiem jak smakuje utrata ciebie, Gideonie. Jak bardzo to boli. Jeśli mnie odtrącisz,

prawdopodobnie wywoła to nieco paniki. Będziesz musiał być z tym ostrożny, a ja będę musiała zaufać, że twoja miłość wytrzyma. Kiwnął, że rozumie i się zgadza, ale widziałam, że go to dręczy. – Odwiedziła mnie dzisiaj Magdalene – powiedziałam, aby odwrócić myśli od pęknięcia między nami. Spiął się. 7 – Powiedziałem jej, by tego nie robiła. – W porządku. Prawdopodobnie niepokoiła się czy chowam urazę, ale myślę, że zrozumiała, że bardzo cię kocham i nie chcę cię skrzywdzić. Usiadł, kiedy pozwoliłam spódnicy opaść. Kiedy znalazła się na podłodze, odsłoniła pończoszki i podwiązki, przez co Gideon wypuścił powolutku powietrze. Wdrapałam się ponownie na kanapę, usiadłam okrakiem na jego udach, po czym owinęłam ramiona wokół jego szyi. Jego oddech był gorący nawet przechodząc przez jedwab mojej koszulki, co wzburzyło mi krew. – Hej – przesunęłam dłonią po jego włosach, po czym potarłam policzkiem o jego policzek. – Przestań się o nas martwić. Myślę, że zamiast tego, powinniśmy się martwić o Deannę Johnson. Co najgorszego może wykopać przeciwko tobie. Jego głowa opadła w tył, a spojrzenie zwęziło się. – Ona jest moim problemem. Poradzę sobie z tym. – Myślę, że będzie to coś naprawdę soczystego. Że przedstawi cię jako playboya bez serca i nie poprzestanie na tym. – Przestań się martwić. Jedynym dlaczego się nią martwię jest to, że nie chcę, by moja przeszłość została wepchnięta ci w twarz. – Jesteś zbyt pewny siebie. – Moje palce pofrunęły do jego kamizelki i zaczęły mocować się z guzikami. Odsłoniłam jego koszulę, rozsupłałam krawat i odłożyłam na oparcie kanapy. – Masz zamiar z nią rozmawiać? – Mam zamiar ją zignorować. 8 – To jest dobry sposób na rozwiązanie problemu? – przeszłam do rozpinania jego koszuli. – Ona chce mojej uwagi, ale jej nie dostanie. – Znajdzie więc inny sposób. Osunął się głębiej na kanapie, musiał przechylić głowę, by na mnie popatrzeć. – Jedyna droga dla kobiety, aby mogła zwrócić moją uwagę to bycie tobą. – Asie. – Pocałowałam go szarpiąc za poły koszuli. Przesunął się, aby ułatwić mi ściągnięcie z niego spodni. – Chcę żebyś porozmawiał z Deanną – wymruczałam. – Co nią w ogóle kieruje? Westchnął. – Ona byłą pomyłką w każdym tego słowa znaczeniu1. Raz była dla mnie dostępna, a ja wymyśliłem sobie zasadę, aby unikać zbyt chętnych kobiet2. – I to w ogóle nie sprawia, że brzmisz jak dupek. – Nie umiem zmienić tego co się stało – powiedział chłodno. Mogłam stwierdzić, że był zażenowany. Mógł być kutasem jak każdy inny facet, ale on nigdy nie byłby z tego dumny. 1 Pomyłka? Moja żona miała na drugie pomyłka – haha, ktoś tu cytuje Siarę ( Aguś ) 2 Nie, no tak gra wstępna u niechętnych trwa znacznie dłużej, zmęczyć się można (Linuch) – Zdarzyło się, że Deanna relacjonowała imprezę na której Anne Lucas zależało, żebym czuł się niekomfortowo – kontynuował. – Wykorzystałem Deannę, aby trzymać Annę z dala ode mnie. Potem nie 9 czułem się przez to dobrze i wcale dobrze jej nie potraktowałem. – Rozumiem. – Rozsunęłam mu koszulę, odsłaniając ciepłą skórę. Pamiętając o tym jak zareagował, kiedy po raz pierwszy uprawialiśmy seks, mogłam sobie wyobrazić jak obszedł się z Deanną. Ze mną natychmiast się wyłączył i odciął mnie od emocji, co pozostawiło mnie czującą się wykorzystaną i bezwartościową. Walczył, by mnie odzyskać, ale dziennikarka nie miała tyle szczęścia. – Nie chcesz doprowadzić, by miała z tobą jakikolwiek kontakt – podsumowałam – ale ona najprawdopodobniej nadal czuje do ciebie miętę3. – Wątpię. Nie sądzę, żebym powiedział do niej w sumie tuzin słów. – Dla mnie też byłeś dupkiem. A i tak się w tobie zakochałam. Moje dłonie z miłością sunęły po jego nagiej piersi, pieszcząc ciemne włoski biegnące w dół cienkim, jedwabistym szlakiem, który prowadził poniżej jego talii. Jego mięśnie brzucha drżały pod wpływem mojego dotyku, tempo jego oddechu zmieniało się. Siedząc na jego kolanach gładziłam jego ciało. Moje kciuki krążyły po maleńkich punktach jego sutków i przyglądałam się jego reakcji czekając, aż podda się subtelnej przyjemności mojego dotyku. Opuściłam głowę i pocałowałam jego szyję, czując pod wargami jego puls i wdychając męski zapach jego skóry. Cieszenie się nim było czymś, czego nigdy nie miewałam dość, ponieważ on zawsze mi to zwracał. 3 Przez rumianek (L) Gideon jęknął, jego ręka zbliżała się, by znaleźć się w moich 10

włosach4. – Eva. – Uwielbiam sposób w jaki na mnie reagujesz – szepnęłam bezwstydnie uwodząc mężczyznę, który seksualnie był zdany na moją łaskę. – Jakbyś nie mógł nic na to poradzić. – Bo nie mogę. – Rozczesał mi włosy palcami. – Dotykasz mnie, jakbyś mnie czciła. – Bo tak jest. – Czuję to w twoich dłoniach... twoich ustach. Sposobie w jaki na mnie patrzysz. – Jego jabłko Adama poruszyło się, kiedy przełknął, a moje spojrzenie podążyło za tym ruchem. 4 Połóż rękę na „mymłonie”(Linuch) Aa to nie te włosy, kajam się. 5 (Aguś) – Nigdy nie pragnęłam czegokolwiek bardziej. – Pieściłam jego tors, śledząc mięśnie do żeber, podobnie jak koneser podziwia doskonałość bezcennego dzieła sztuki. – Zagramy w grę.5 Jego język podjął powolną podróż po jego dolnej wardze, powodując, że moja płeć zacisnęła się z zazdrości. On też to wiedział. Wiedziałam po sposobie w jaki jego oczy zaczęły niebezpiecznie błyszczeć. – To zależy od reguł. – Dzisiaj jesteś mój, Asie. 11 – Zawsze jestem twój. Rozpięłam swoją bluzkę i zsunęłam ją z ramion, odsłaniając biały koronkowy biustonosz i pasujące do niego stringi. – Aniołku – szepnął, czułam jak jego gorący wzrok prześlizguje się po moim nagim ciele. Jego ręce ruszyły się, by mnie dotknąć, ale złapałam go za nadgarstki, zatrzymując je. – Zasada numer jeden: będę cię ssać, pieścić i droczyć się z tobą całą noc. Będziesz dochodził, aż nie będziesz mógł widzieć. – Objęłam go przez spodnie, dłonią masując całą jego sztywną długość. – Reguła numer dwa: będziesz tylko leżał na plecach i się tym rozkoszował. – Żadnego zwracania przyjemności? – Tak. – To się nie stanie – powiedział zdecydowanie. Wydęłam wargi. – Ładnie proszę. – Aniołku, zajmowanie się tobą jest dla mnie dziewięćdziesięciodziewięcio procentową przyjemnością. – Ale wtedy jestem tak zajęta dochodzeniem, że nie umiem porządnie zająć się tobą! – poskarżyłam się. – Tylko raz, tylko dzisiaj w nocy chcę, byś był samolubny. Chcę żebyś odpuścił, był zwierzakiem6, 6 hahaha już sobie go wyobraziłam podczas seksu oralnego ( L) 12 doszedł tylko dlatego, że to zajebiste uczucie i dlatego, że będziesz gotów. Zacisnął wargi. – Nie mogę tego z tobą zrobić. Potrzebuję zabrać cię ze sobą7. – Wiedziałam, że to powiesz. – Ponieważ raz mu powiedziałam, że uczucie bycia wykorzystanej dla jego przyjemności było dla mnie czymś okropnym. Musiałam też się czuć kochana i chciana. Nie jak wymienne ciało, jak worek na spermę, ale jak Eva, niezależna kobieta, której do seksu potrzeba było prawdziwej miłości. – Ale to moja gra i moje reguły. – Nie zgodziłem się, że będę w nią grał. – Wysłuchaj mnie. 7 Zabiorę Cię...właśnie tam... Gdzie jutra słodki smak Zabiorę Cię...właśnie tam Gdzie szczęściu nic nie grozi (L) 8 Parafrazując Shreka „Z dwojga złego to lepiej, że z tej strony” (L) Gideon powoli wypuścił powietrze8. – Nie mogę tego zrobić, Eva. – Mogłeś to robić z każdą inną kobietą – kłóciłam się. – Z nimi w grę nie wchodziła miłość! Stopniałam. Nic nie mogłam na to poradzić. – Kochanie... ja tego chcę – wyszeptałam. – Bardzo mocno. Westchnął zirytowany. – Pomóż mi zrozumieć. 13 – Nie potrafię usłyszeć bicia twojego serca, kiedy dyszę walcząc o oddech. Nie umiem wyczuć, że drżysz, kiedy ja też drżę. Nie mogę cię smakować, kiedy moje usta są wyschnięte od błagania cię, abyś dał mi dojść. Jego piękna twarz złagodniała. – Tracę umysł za każdym razem, kiedy w ciebie wchodzę. Niech to wystarczy. Pokręciłam głową. – Mówiłeś, że jestem jak twój najlepszy mokry sen, który się spełnia. W tych wszystkich snach nie musi chodzić o zadowalanie dziewczyny. A co z lodzikami? Robótkami ręcznymi? Uwielbiasz moje cycuszki. Nie chcesz ich pieprzyć9, aż dojdziesz na całą moją skórę? – Jezu, Eva. – Jego fiut stężał mi w rękach jeszcze bardziej. Wodząc wargami po jego ustach zręcznie rozpięłam jego rozporek. – Chcę być twoją najdzikszą fantazją – wymruczałam. – Chcę być dla ciebie niegrzeczna. – Już i tak jesteś dla mnie wszystkim tym, czym chciałbym żebyś była – powiedział ponuro. 9 Agutek widzisz ani chybi na Hiszpana polecą ;-)(L)

– Jestem? – Paznokciami podrapałam lekko jego boki, przygryzłam dolną wargę, kiedy syknął. – W takim razie zrób to dla mnie. Uwielbiam te chwile, w których oglądałeś jak dochodzę i ścigałeś swój własny orgazm. Kiedy twój rytm się zmienia i zaczynasz być ostry, dziki. Wiem, że właśnie myślisz o tym jak dobre to uczucie, jak jesteś 14 rozpalony i jak jesteś twardy, że zaraz dojdziesz. Będę się cieszyć, gdy będę tego przyczyną. Chciałabym, żebyś całą noc czuł się ten sposób. Jego dłonie zacisnęły się na moich udach. – Z jednym zastrzeżeniem. – Jakim? – Dzisiaj dostaniesz to, czego chcesz, ale cały weekend gra jest moja. Opadła mi szczęka. – Ja dostanę noc, a ty cały weekend? – Umm... cały weekend z tobą. – Facet – wymruczałam. – Ostro pogrywasz. Uśmiechnął się zawadiacko. – Taki jest plan. *** – Nasza mama mówi, że tata jest prawdziwą seks-maszyną. Gideon spojrzał na mnie uśmiechając się z miejsca w którym siedział na podłodze obok mnie. – Masz przedziwny katalog cytatów filmowych w tej swojej ślicznej główce, Aniołku. Pociągnęłam łyk wody z butelki i przełknęłam w sam raz, by móc wyrecytować kolejną linijkę z filmu „Gliniarz w przedszkolu”. 15 – Mój tata jest ginekologiem i przez cały dzień patrzy w waginy. Jego śmiech sprawił, że poczułam się tak szczęśliwa, że mogłabym odlecieć. Oczy mu jaśniały i był bardziej zrelaksowany, niż kiedykolwiek go widziałam. Może po części na jego stan miało wpływ moje zaangażowanie w robienie loda na kanapie, a może powolna praca śliską ręką pod prysznicem. Ale wiedziałam, że wiele z tego pochodziło ode mnie. Kiedy byłam w dobrym humorze, on też był. Zdumiewał mnie ogrom wpływu, jaki miałam na tego mężczyznę. Gideon był z natury silny, jego magnetyczna osobowość była tak potężna, że wszystkich wokół stawiała w cieniu. Każdego dnia widywałam jej przebłyski i bywałam nimi onieśmielona, ale nie tak bardzo jak bywałam oczarowana ironicznie zabawnym kochankiem, jakiego miałam wyłącznie dla siebie w intymnych chwilach. – Hej – powiedziałam – nie będziesz się śmiał, kiedy twoje dzieci powiedzą nauczycielce te same rzeczy o tobie. – Najpierw musiałyby usłyszeć je od ciebie i już wiem, kto by dostał kilka klapsów na tyłek. Odwrócił głowę, by wznowić oglądanie filmu, jakby mnie właśnie nie zagiął. Gideon był człowiekiem, który całe życie przeżył samotnie, a jednak wpuścił mnie do niego tak całkowicie, że umiał wyobrazić sobie przyszłość, której ja się bałam wyobrażać. Byłam tak przerażona, że przygotowywałam się wyłącznie na złamane serce i na to, że nie przetrwam. Zauważając moje milczenie, położył dłoń na moim nagim kolanie i znów na mnie spojrzał. 16 – Nadal głodna? Mój wzrok spoczął na otwartych pudełkach po chińskim żarciu stojących przed nami na ławie i na różach jakie Gideon przyniósł z pracy do domu, żebyśmy się mogli rozkoszować nimi w weekend. Nie chcąc wyczytać z jego wypowiedzi więcej niż powiedział, stwierdziłam: – Tylko ciebie. – Położyłam dłoń na jego kroczu, czując jak jego ptaszek podryguje w czarnych bokserkach, jakie pozwoliłam mu założyć na czas kolacji. – Jesteś niebezpieczną kobietą – mruknął, pochylając się bliżej mnie. Szybko się przesunęłam i przytknęłam usta do jego, po czym zaczęłam ssać dolną wargę. – Muszę taka być – wyszeptałam – by za tobą nadążyć Mroczny i Niebezpieczny. – Uśmiechnął się. – Muszę znów sprawdzić co z Cary’m – powiedziałam wzdychając. – Zorientować czy mama już wyszła. – Wszystko w porządku? – Tia. – Oparłam głowę o jego ramię. – Nie ma to jak mała terapia u Gideona, by rzeczy wyglądały lepiej. – Wspominałem już, że mogę świadczyć wizyty domowe 24/7? Zatopiłam zęby w jego bicepsie. – Pozwól, że się tym zajmę, a potem wrócę i znów sprawię, że dojdziesz. 17 – Nie trzeba, ale dzięki – odpalił wyraźnie ubawiony. – Ale jeszcze nie bawiliśmy się dziewczynkami. Pochylił się i włożył twarz w mój dekolt. – Witajcie dziewczynki. Śmiejąc się odepchnęłam go, a on popchnął mnie w tył, aż wylądowałam na podłodze między sofą, a ławą. Nachylił się nade mną jego ramiona były napięte, a mięśnie twarde od podtrzymywania jego wagi. Jego wzrok prześlizgiwał się po moim biustonoszu, po czym przeszedł na mój nagi brzuszek, a potem na stringi i podwiązki. Te, które założyłam po prysznicu były ognisto-czerwone, bo postanowiłam zachować Gideona w gotowości. – Jesteś moim talizmanem – powiedział. Ścisnęłam jego biceps. – Naprawdę? – Tia. – Polizał górną część mojej piersi. – Jesteś magicznie wyśmienita. – O mój Boże. – Zaczęłam się śmiać. – Wesołku. Jego spojrzenie uśmiechało się do mnie. – Ostrzegałem cię przed sobą, że nie jestem romantyczny. – Kłamałeś. Jesteś najbardziej romantycznym facetem z jakim się spotykałam. Nie mogę uwierzyć, że powiesiłeś te ręczniki z CrossTrainer w łazience. 18

– A jakbym nie mógł powiesić? I nie żartowałem, kiedy mówiłem, że jesteś moim szczęściem. – Pocałował mnie. – Pracuję nad zbyciem moich udziałów w kasynie w Mediolanie. Twoje róże Czarna Magia przybyły w momencie, w którym oferent dorzucił małą piwniczkę win w Bordeaux, jaką miałem na oku. Zgaduję, że to się zwie... La Rose Noir. – Winnica za kasyno, co? Więc pozostajesz bogiem seksu, rozpusty i relaksu. – Ciężka praca pozwala mi cię zadowolić, moja bogini pożądania, przyjemności i cytatów ze starych filmów. Pogładziłam palcami jego boki, po czym zsunęłam dłoń niżej jego pasa. – A kiedy będę mogła spróbować wina? – Kiedy pomożesz z kampanią reklamową dla niego. Z westchnieniem powiedziałam: – Nie poddajesz się, co? – Nie kiedy czegoś pragnę. – Uniósł się na kolana, po czym pomógł mi usiąść. – A pragnę mieć ciebie. Bardzo, bardzo. – Przecież mnie masz – odpowiedziałam używając jego słów. – Mam twoje serce i twoje szalenie seksy ciało. A teraz chcę twojego umysłu. Chcę wszystkiego. – Muszę coś zachować dla siebie. – Nie. Weź mnie zamiast. – Ręce Gideona objęły moje nagie pośladki. – Przykro powiedzieć, że wymiana niezbyt udana. 19 – Targujesz się dzisiaj jak szalony. – Giroux był zadowolony z oferty. Obiecuję, że ty też będziesz. – Giroux? – Moje serce przyspieszyło. – Żadnego związku z Corinne? – Z jej mężem. I oni są w separacji, na progu rozwodu, jak już wiesz. – Nie piernicz. Robisz interesy z jej mężem? Jego usta wykrzywiły się ze smutkiem. – Po raz pierwszy. I prawdopodobnie po raz ostatni, chociaż powiedziałem mu, że jestem zaangażowany w związek ze szczególną kobietą, i to nie jest jego żona. – Problem polega na tym, że ona jest w tobie zakochana. – Ona mnie nie zna. – Położył dłoń z tyłu mojej głowy i potarł nosem o mój nos. – Pospiesz się i sprawdź co u Cary’ego. Posprzątam po kolacji. A potem będziemy się lizać. – Diabeł. – Seksbomba. Wstałam i udałam się po torebkę, w której miałam telefon. Gideon złapał za moją podwiązkę i strzelił nią, wywołując falę na mojej skórze. Zaskoczona ukłuciem bólu, odtrąciłam jego dłoń i uciekłam z jej zasięgu. Cary odebrał po drugim dzwonku. – Hej, dziewczynko. Nadal dobrze sobie radzisz? 20 – Tak, a ty nadal jesteś najlepszym przyjacielem na świcie. Mama ciągle wisi ci nad głową? – Wyszła coś około godzinę temu. A ty siedzisz u kochanka? – Tia, no chyba, że mnie potrzebujesz. – Niee, wszystko spoko. Trey jest w drodze. Ta informacja spowodowała, że przestałam się martwić o drugą noc spędzoną poza domem. – Pozdrów go ode mnie. – Jasne, nawet go od ciebie ucałuję. – Cóż, jeśli to ma być ode mnie to spraw, żeby nie było za sprośne i zbyt mokre. – Psujesz zabawę. Hej, pamiętasz jak prosiłaś mnie, żebym poszukał jakiś wieści na temat dobrego doktorka Lucasa? Jak do tej pory udało mi się wygrzebać wielkie zero. Nie wydaje się robić cokolwiek oprócz pracy. Żadnych dzieci. Żona też jest lekarzem. Psychiatrą. Spojrzałam na Gideona, ostrożnie, żeby sprawdzić czy nie podsłuchuje. – Poważnie? – Dlaczego pytasz? To coś ważnego? – Nie, chyba nie. Ja po prostu... spodziewałam się, że psychologowie będą dobrymi sędziami charakteru. – Znasz ją? 21 – Nie. – Co się dzieje, Eva? Ostatnio jesteś w wojowniczym nastroju i to zaczyna mnie wkurzać. Wspięłam się na wysoki kuchenny stołek i zaczęłam wyjaśniać na tyle, na ile mogłam. – Jednej nocy spotkałam doktora Lucasa na charytatywnej kolacji, a potem znowu, kiedy byłeś w szpitalu. Za każdym razem mówił jakieś okropne rzeczy na temat Gideona, a ja po prostu próbuję wymyślić, o co mu może chodzić. – Eva, no weź, co to mogłoby być innego niż Cross bzykający jego żonę? Ponieważ nie mogłam ujawnić przeszłości, która nie należała do mnie, nic nie odpowiedziałam. – Będę w domu jutro po południu. Mam później ten babski wieczór. Jesteś pewien, że nie chcesz iść z nami? – Proszę bardzo, zmieniaj temat – warknął Cary. – Tak, jestem pewien, że nie chcę iść. Nie jestem gotów, by wrócić do gry. Sama myśl o tym napawa mnie niechęcią. Nathan napadł na Cary’ego przed klubem i Cary nadal dochodził do siebie psychicznie po tym. Jakoś zapomniałam o tym, że umysł potrzebuje znacznie więcej czasu na wyzdrowienie. Cary to bagatelizował, ale przecież znałam go lepiej. – W następny weekend chcesz lecieć do San Diego? Zobaczyć się z moim tatą, kilkoma przyjaciółmi... może nawet z doktor Travis, może to 22 by nam coś wynagrodziło. – Subtelne, Eva – powiedział sucho. – Ale tia, brzmi dobrze. Być może będę potrzebował pożyczyć od ciebie trochę pieniędzy, ponieważ teraz nie pracuję. – Żaden problem. Posprawdzam, a rozliczyć będziemy się mogli później. – Och zanim zapomnę, dzwoniła jakaś twoja koleżanka, Deanna. Zapomniałem ci powiedzieć, kiedy wcześniej rozmawialiśmy. Miała jakieś

wiadomości i chciała, żebyś oddzwoniła. Rzuciłam okiem na Gideona. Nasz wzrok się skrzyżował i musiał wyłapać coś z mojego spojrzenia albo z twarzy, ponieważ jego mina stała się ostra. Ruszył ku mnie długim, zwinnym krokiem, niosąc resztki kolacji w papierowej torbie. – Powiedziałeś jej coś? – spytałam półgłosem. – Powiedziałem coś? Jak co? – Jak coś, czego nie chcesz zdradzić dziennikarce, ponieważ właśnie tym jest. Twarz Gideona stężała. Minął mnie, wyrzucił śmieci, po czym do mnie wrócił. – Przyjaźnisz się z dziennikarką? – zapytał Cary. – Oszalałaś? – Nie, nie jesteśmy przyjaciółkami. Nie mam pojęcia skąd wytrzasnęła mój numer domowy, no chyba, że dostała go w recepcji. – Czego u diabła ona chce? 23 – Oświadczenia na temat Gideona. Ale zaczęła od złej strony. Jest dla niego jak wysypka. – Spławię ją, jeśli jeszcze raz zadzwoni. – Nie, nie spławiaj. – Wytrzymałam spojrzenie Gideona. – Po prostu nie dawaj jej żadnych informacji. Powiedziałeś jej, gdzie jestem ? – Że wyszłaś. – Idealnie. Dzięki Cary. Dzwoń jak będziesz czegoś potrzebował. – Deanna Johnson dzwoniła do ciebie? – zapytał Gideon ze skrzyżowanymi na piersi rękoma. – Tia i mam zamiar do niej oddzwonić. – Nie, nie masz. – Przymknij się jaskiniowcu. Nie mam zamiaru bawić się w „ja Cross, ty malutka kobietka Crossa” – wypaliłam. – Gdybyś już zapomniał, to dobiliśmy targu. Ty masz mnie, ja mam ciebie. Chronię co moje. – Eva, nie walcz w moich wojnach. Umiem o siebie zadbać. – Wiem o tym. Całe życie to robisz. A teraz masz mnie. Poradzę sobie z nią. Coś mignęło na jego twarzy, ale było to tak szybko, że nie zdążyłam zauważyć, czy to wkurzenie. – Nie chcę, żebyś miała do czynienia z moją przeszłością. – Ty miałeś do czynienia z moją. 24 – To co innego. – To groźba, Asie. Siedzimy w tym razem. Dotarła do mnie, więc jestem twoją najlepszą szansą na dowiedzenie się, czego ona chce. Jedną ręką przeczesał włosy w geście frustracji. Musiałam użyć całej swojej siły, by nie dać się rozproszyć jego nagiej klacie, której mięśnie zostały pobudzone – popracował jego brzuch, napięły się bicepsy. – Nie obchodzi mnie czego ona chce. Ty znasz prawdę i jesteś jedyną, która się liczy. – Jeśli myślisz, że będę siedzieć z założonymi rękami, kiedy ona szykuje coś na ciebie w prasie to musisz wyraźnie zrewidować i zweryfikować swoje poglądy! – Ona nie może mnie skrzywdzić, póki nie skrzywdzi ciebie i jest wysoce prawdopodobne, że właśnie tego chce. – Nie dowiemy się, dopóki z nią nie porozmawiam. – Wyciągnęłam wizytówkę Deanny z torebki i najpierw zastrzegając numer komórki zaczęłam do niej kręcić. –Do cholery, Eva! Ustawiłam na głośnomówiący i położyłam na blacie. – Deanna Johnson – odebrała błyskawicznie. – Deanna, tu Eva Tramell. – Hej Eva – ton jej głosu zmienił się, wykazywał więcej sympatii, chociaż takowej między nami nie było. – Jak się miewasz? 25 – Dobrze. A ty? – Patrzyłam na Gideona czy słyszenie jej głosu ma na niego jakiś wpływ. Spojrzał na mnie i był rozkosznie wkurzony. Chciałam, żeby pogodził się z faktem, że bez względu na jego nastrój, zawsze będę stała po jego stronie. – Jakoś leci. W pracy zawsze dobrze. – Jakieś nowe fakty? – To jest jednym z powodów, dla którego do ciebie zadzwoniłam. Mam źródło, które twierdzi, że Gideon był ostatnio widziany w towarzystwie twoim, twojego współlokatora i jakiegoś jeszcze faceta i wpadł we wściekłość. Że facet skończył w szpitalu i teraz ma zamiar wnieść oskarżenia. To prawda? Zamarłam, krew szumiała mi w uszach. W nocy, w której poznałam Corinne, dotarłam do domu i znalazłam Cary’ego zaplątanego w czworokącik miłosny, w którym występował też facet imieniem Ian. Kiedy Ian lubieżnie – i nago – zaproponował, żebym do nich dołączyła, Gideon odmówił przy pomocy swojej pięści. Spojrzałam na Gideona i żołądek zacisnął mi się w supełek. To była prawda. Został pozwany. Mogłam dostrzec dowód na jego twarzy, która była pozbawiona emocji, jego myśli skryte za nieskazitelną maską. – Nie, to nieprawda – odpowiedziałam. – W której części? – Nie mam ci nic do dodania. – Mam też informacje z pierwszej ręki o kłótni Gideona z Brettem Klinem, rzekomo z powodu złapania cię w niejednoznacznej sytuacji z 26 Klinem. Czy to prawda? – Moje kostki zbielały, kiedy złapałam się stołu. – Twój współlokator niedawno został zaatakowany – ciągnęła. – Czy Gideon miał z tym cokolwiek wspólnego? O mój Boże... – Chyba ci się klepki pomieszały – powiedziałam chłodno. – Materiał filmowy z tobą i Gideonem z Bryant Parku pokazuje, że on jest bardzo agresywny i fizycznie dla ciebie szorstki. Czy ty jesteś zaangażowana w toksyczny związek z Gideonem Crossem? Czy jest brutalny i ma niekontrolowany temperament? Boisz się go, Eva? Gideon odwrócił się na pięcie i odszedł, przeszedł

korytarz i odwrócił się w kierunku swojego gabinetu. – Pieprz się, Deanna – rzuciłam. – Masz zamiar zniszczyć reputację niewinnego mężczyzny, ponieważ nie umiesz sobie poradzić w numerkiem na jedną noc? Droga do reprezentowania eleganckiej, nowoczesnej kobiety? – Odebrał telefon – wysyczała – zanim skończył. Odebrał pieprzony telefon i zaczął rozmawiać o kontroli w jednej z jego spółek. Podczas tej rozmowy spojrzał na mnie leżącą i czekającą na niego i powiedział: „możesz odejść”. Tak po prostu. Potraktował mnie jak dziwkę, tylko, że nie wzięłam pieniędzy. Nawet nie zaproponował mi drinka. Zamknęłam oczy. Jezu. – Przykro mi, Deanna. I mówię szczerze. Spotkałam w życiu kilku dupków i wygląda na to, że on dla ciebie był jednym z nich. Ale to co teraz robisz jest złe. 27 – Nie jest złe, jeśli chodzi o prawdę. – Ale nie chodzi. Westchnęła. – Przykro mi, że jesteś w samym centrum tego, Eva. – Wcale nie. – Rozłączyłam rozmowę i stałam z oszalałym sercem, trzymając się stołu, podczas gdy pomieszczenie wirowało wokół mnie. Rozdział 8 Znalazłam Gideona chodzącego za swoim biurkiem niczym pantera w klatce. W uchu miał słuchawkę i albo słuchał, albo na coś czekał, ponieważ nic nie mówił. Spojrzał na mnie, jego twarz była ostra i nieustępliwa. Nawet ubrany tylko w bokserki wydawał się surowy. Nie byłoby chyba na tyle głupiego, by wziął go za kogoś nieszkodliwego. Fizycznie jego siła uwidaczniała się z każdym napięciem mięśni. Poza tym promieniowało od niego bezwzględne zagrożenie wysyłające dreszcz w dół mojego kręgosłupa. Rozleniwiony, zrelaksowany mężczyzna z jakim jadłam kolację zniknął, został zastąpiony przez miejskiego drapieżnika, który dominował nad konkurencją. Zostawiłam go takim. To, czego chciałam to tablet Gideona, znalazłam go w jego walizce. Był zabezpieczony hasłem, gapiłam się w ekran przez długi czas, uświadamiając sobie, że drżę. Spełniało się wszystko, czego się obawiałam. – Aniołek. Spojrzałam w górę i zobaczyłam, że patrzy na mnie z korytarza. – Hasło – wyjaśnił. – To „aniołek” Och. Cała szalona energia wewnątrz mnie zniknęła, pozostawiając po sobie uczucie zmęczenia. – Powinieneś powiedzieć mi o pozwie, Gideonie. 3 – Na tę chwilę, to nie jest pozew tylko pogróżki – powiedział bez przejęcia. – Ian Hager chce pieniędzy, a ja chcę poufności. Załatwimy sprawę po cichu i będzie koniec. Opadłam na kanapę, a tablet położyłam na udach. Patrzyłam jak idzie ku mnie, wręcz napawałam się tym widokiem. Tak łatwo było zostać olśnioną jego wyglądem, chociaż przez to można było nie dostrzec jak samotne było jego serce. Ale to była przeszłość, teraz uczył się jak uwzględniać moją osobę, kiedy miał trudności. – Mam gdzieś, że to beznadziejne – spierałam się. – Powinieneś był mi powiedzieć. Skrzyżował ramiona na piersi. – Chciałem. – Chciałeś? – wstałam. – Mówiłam ci, że moja relacja z matką legła w gruzach, ponieważ ona mi czegoś nie powiedziała, a ty w tym czasie nie pisnąłeś nawet słówka na temat własnych sekretów? Przez chwilę pozostawał niewzruszony. A potem zaklął pod nosem i rzucił: – Wróciłem wcześniej do domu, planowałem ci powiedzieć, ale wtedy rozwodziłaś się nad tematem twojej matki i wtedy pomyślałem sobie, że to zbyt wiele gówna spadającego na ciebie jednego dnia. Bezsilna, zatonęłam w kanapie. – Nie w taki sposób działa związek, Asie. – Dopiero co cię odzyskałem, Eva. Nie chcę całego czasu spędzać na martwieniu się i wyjaśnianiu tego, co jest popieprzone w naszych 4 życiach! Poklepałam kanapę obok siebie. – Chodź do mnie. Zamiast tego siadł na ławie naprzeciw mnie, jego szeroko rozstawione nogi były po obu stronach moich. Złapał moje dłonie w swoje, uniósł do ust i pocałował w kostki. – Przykro mi. – Nie winię cię. Ale jeśli jest jeszcze coś, możesz mi powiedzieć, teraz jest na to najlepszy czas. Przysunął się do przodu, zachęcając bym rozciągnęła się na kanapie. Włażąc na mnie, szepnął: – Jestem w tobie zakochany. Przy tym wszystkim co szło źle, tylko to było jak należy. I wystarczyło. *** Zasnęliśmy na kanapie, wtuleni w siebie. Zasypiałam i budziłam się co chwilę, nękana lękami i niezdolna zasnąć z powodu naszej wcześniejszej długiej drzemki. Nie spałam w momencie, kiedy ciało Gideona zaczęło się zmieniać, jego oddech znacznie przyspieszył, a jego uchwyt na mnie stężał. Jego ciało wzdrygnęło się mocno, podrywając moje. Jego pisk przeszył mi serce. – Gideonie. – Wykręciłam się spod niego, potrząsając nim by się obudził. Odpłynęliśmy przy zapalonych światłach, teraz byłam 5

wdzięczna, że obudził się w miejscu, gdzie było jasno. Jego serce waliło szybko pod moją dłonią, mgiełka potu zrosiła jego czoło. – Co? – wydyszał. – Co się stało? – Myślę, że przyśnił ci się koszmar. – Złożyłam delikatny pocałunek na jego zaczerwienionej twarzy, mając nadzieję, że moja miłość wystarczy, by rozgonić złe wspomnienia. Próbował usiąść, ale przytuliłam go mocniej, by przy mnie pozostał. – Wszystko w porządku. – Pogładził moją twarz, patrząc na nią uważnie. – Skrzywdziłem cię? – Nic mi nie jest. – Boże. – Opadł z powrotem i nakrył oczy przedramieniem. – Nie mogę przy tobie zasypiać. I zapomniałem wziąć lekarstw. Cholera, nie mogę być tak niedbały. – Hej. – Oparłam się na łokciu, drugą rękę trzymając na jego klatce piersiowej. – Żadna krzywda się nie stała. – Nie szukaj w tym plusów, Eva. – Odwrócił głowę i spojrzał na mnie. Miał ostry wyraz twarzy. – Nie w tym. – Nigdy nie przestanę. – Boże, wyglądał na tak zmęczonego, miał ciemne worki pod oczami, a głębokie rowki znaczyły jego zmysłowe usta. – Zabiłem człowieka – powiedział ponuro. – Nigdy nie będzie dla 6 ciebie bezpiecznie spać przy mnie, a teraz to jest jeszcze bardziej oczywiste. – Gideon... – I nagle zrozumiałam, dlaczego teraz częściej miał koszmary. Racjonalizował to co zrobił, ale to wcale nie zmniejszało ciężaru winy na jego sumieniu. Odgarnęłam mu grube kosmyki z czoła. – Jeśli masz problemy, możesz ze mną o nich porozmawiać. – Chcę tylko, żebyś była bezpieczna – mruknął. – Nigdy nie czułam się bezpieczniej niż przy tobie. Musisz przestać biczować się za wszystko. – To moja wina. – A czy twoje życie nie było mniej skomplikowane zanim się w nim pojawiłam? – zakwestionowałam. Posłał mi skrzywione spojrzenie. – Wydaje mi się, że lubię jak jest skomplikowane. – Więc przestań się na to uskarżać. I nie ruszaj się, zaraz wracam. Poszłam do sypialni i zmieniłam pończochy, podwiązki i biustonosz na luźny podkoszulek z logo Cross Industries. Wzięłam welurowy koc z łóżka, po czym poszłam do gabinetu Gideona i wzięłam stamtąd jego lekarstwa. Śledził mnie wzrokiem, kiedy rzuciłam mu tabletki i poszłam do kuchni po butelkę wody. Zaraz potem leżeliśmy ściśnięci pod kocem, a większość świateł była wyłączona. 7 Przytuliłam się przerzucając prze niego nogę. Pastylki przepisane na parasomnię1 Gideona były lekarstwem, ale z koniecznością łykania ich był prawie nabożny. Kochałam go bardziej za jego poświęcenie, szczególnie, że było ono dla mnie. – Wiesz co ci się śniło? – zapytałam. – Nie. Cokolwiek to było żałuję, że zamiast tego nie śniłaś mi się ty. – Ja też. – Położyłam głowę na jego klatce, słuchając powolnego bicia jego serca. – A gdyby sen miał być o mnie to jaki by był? Czułam jak się odpręża, zatapiając się w kanapę pode mną. – Byłby bezchmurny dzień na karaibskiej plaży – wymruczał. – Prywatnej plaży z altaną na białym piasku, zasłoniętą z trzech stron z wyjątkiem widoku przed nami. Miałbym cię rozciągniętą na szezlongu. Nagą. – Oczywiście. – Wygrzewałabyś się leniwie na słońcu, włosy rozwiewałaby ci delikatna bryza. Miałabyś na sobie ten uśmiech zadowolenia, którym obdarowałabyś mnie po tym jakbym sprawił, żebyś doszła. Nie musielibyśmy się nigdzie spieszyć, na nic byśmy nie czekali. Tylko ty, ja i cały czas tego świata. – Brzmi jak raj – wymruczałam, czując że jego ciało robi się coraz cięższe. – Mam nadzieję, że pływalibyśmy na golasa. 1 Parasomnia - grupa zaburzeń snu polegających na występowaniu w trakcie snu lub przy wybudzaniu się z niego nieprawidłowych lub niepożądanych zachowań. Nazwa parasomnia wywodzi się ze zbitki grecko-łacińskiej - para znaczy odbiegający od i somnus - sen.

8

– Yhy... – ziewnął. – Muszę iść do łóżka. – I chcę też wiadro z lodem, a w nim piwo – powiedziałam, chcąc go zatrzymać tak długo, aż zaśnie w moich ramionach. – I cytryny. Wycisnęłabym je na twój ośmiopak i zlizałabym sok. – Boże, kocham twoje usta. – Więc powinieneś o nich śnić. I o tych wszystkich brzydkich rzeczach, które mogę ci nimi zrobić. – Daj kilka przykładów. Podałam mu wiele, mówiąc kojącym półgłosem, moje ręce gładziły jego skórę. W końcu z głębokim westchnieniem zapadł w sen. Tuliłam go mocno jeszcze długo po tym jak wzeszło słońce. *** Gideon spał do jedenastej. Do tego czasu zajęłam się planowaniem, dlatego znalazł mnie w swoim gabinecie, zaśmieciłam jego biurko notatkami i rysunkami. – Hej – powitałam go i nadstawiłam usta do pocałunku, kiedy okrążył biurko. Wyglądał nieco niechlujnie, a zarazem bardzo seksy w bokserkach. – Dzień dobry. Spojrzał na moją pracę. – Co robisz? – Chcę, żebyś łyknął nieco kofeiny zanim zacznę wyjaśniać. – W podekscytowaniu potarłam dłonie. – Może weźmiesz szybki prysznic, a ja przygotuję ci kubek kawy? A potem się przez to przekopiemy? 9

Jego wzrok prześlizgnął się po mojej twarzy, po czym obdarował mnie rozbawionym uśmiechem. – Dobra, jak chcesz, chociaż chciałem zgarnąć cię pod ten prysznic. A potem nad kawą byśmy się przekopali? – Zachowaj tę myśl, jak i swoje libido na wieczór. – Tak? – Wychodzę, pamiętasz? – parsknęłam. – I mam zamiar wypić za dużo, co zawsze sprawia, że jestem napalona. Nie zapomnij łyknąć witaminek, Asie. Jego usta drgnęły. – Skoro tak stawiasz sprawę... – Och tak. Będziesz szczęśliwcem jeśli jutro rano uda ci się zebrać z łóżka – ostrzegłam. – W takim razie dopilnuję nawodnienia organizmu. – Dobry pomysł. – Wróciłam uwagą do jego tableta, ale musiałam oderwać od niego spojrzenie i zawiesić je na bardzo apetycznym tyłku wychodzącym z pokoju. Kiedy go znów zobaczyłam, miał mokre włosy, a na nogach czarne dresy wiszące tak nisko na biodrach, że widziałam, iż ma sportową bieliznę. Zmuszając się do skupienia na moich planach, oddałam mu fotel i stanęłam obok. – Dobra – zaczęłam – podążając za powiedzeniem, że najlepszą obroną jest atak, przyjrzałam się twojemu wizerunkowi publicznemu. 10 Wziął łyk kawy. – Nie patrz na mnie w taki sposób – upomniałam go. – Nie zwracałam uwagi na twoje prywatne życie, ponieważ ja jestem twoim prywatnym życiem. – Dobra dziewczynka. – Dał mi klapsa w tyłek. Pokazałam mu język. – Przede wszystkim myślałam o tym jak walczyć z kampanią oszczerstw koncentrującą się na twoim temperamencie. – Pomogłoby, gdybym wcześniej nie był znany jako posiadacz dość sporego – powiedział sucho. Póki nie spotkałeś mnie... – Mam na ciebie okropny wpływ. – Jesteś najlepszą rzeczą, jaka mnie kiedykolwiek spotkała. Za to zarobił szybkiego buziaka w szyję. – Zajęło mi dość dużo czasu, aby dowiedzieć się czegokolwiek o fundacji Crossroads. – Nie wiedziałaś gdzie szukać. – Twoje pozycjonowanie jest do kitu – odpowiedziałam, klikając na strony internetowe. – A to tylko strona powitalna, która jest ładna, ale śmiesznie pusta. Gdzie są linki i informacje o instytucjach charytatywnych, którym pomogła? Gdzie informacje o fundacji i co ma za zadanie osiągnąć? 11 – Pakiet szczegółowych informacji jest rozsyłany do organizacji charytatywnych, szpitali i na uniwersytety dwa razy do roku. – Świetnie. A teraz pozwól, że przedstawię ci Internet. Dlaczego fundacja nie jest związana z tobą? – W Crossroads nie chodzi o mnie, Eva. – Jak diabli nie. – Spojrzałam w jego twarz z podniesionymi brwiami i wepchnęłam mu przed oczy listę rzeczy do zrobienia. – Musimy rozbroić bombę Deannę zanim wybuchnie. Strona internetowa musi się zmienić do poniedziałkowego poranka, przez dodanie tych podstron i informacji jakie ci wcześniej podałam. Gideon pobieżnie rzucił okiem na kartkę, po czym podniósł kubek i odchylił się w fotelu. Mocno koncentrowałam się na kubku, a nie na jego nagiej klacie. – Na stronie Cross Industries powinny być linki do strony fundacji jak również na stronie z twoją biografią – kontynuowałam – która również wymaga zmian i aktualizacji. Przesunęłam ku niemu kolejną kartkę. Wziął ją i zaczął czytać biografię jaką mu napisałam. – Wyraźnie widać, że to jest napisane przez kogoś kto mnie kocha. – Nie możesz być nieśmiały, Gideonie. Czasami trzeba się zbuntować i powiedzieć: „ja rządzę”. Jest w tobie o wiele więcej niż piękna twarz, apetyczne ciało i niesamowity pociąg do seksu. Ale nie skupiajmy się na rzeczach jakimi nie chcę się dzielić ze światem. Z olśniewającym uśmiechem Gideon zapytał: 12 – Ile kawy dzisiaj już wypiłaś? – Wystarczająco dużo, żeby rozłożyć cię na macie, więc uważaj. – Trąciłam biodrem jego ramię. – Uważam, że powinieneś również wziąć pod uwagę informację prasową odnośnie przejęcia La Rose Noir, tak, żeby twoje nazwisko jak i Giroux były powiązane. Aby przypomnieć ludziom, że Corinne, która tak często ostatnio była z tobą widywana, ma męża, żeby Deanna nie mogła cię obsmarować za to, że się od niej odciąłeś, jeżeli zdecydowałaby się pójść w tę stronę. Złapał mnie z zaskoczenia i pociągnął na swoje kolana. – Aniołku, zabijasz mnie. Zrobię co zechcesz, ale musisz zrozumieć, że Deanna nie ma nic. Ian Hager nie zamierza ryzykować pięknego stanowiska dla publikacji tej historii. Podpisze niezbędne rzeczy, weźmie pieniądze i odejdzie. – Ale co z... – Six-Ninths nie ma zamiaru pozwolić, żeby ich „złota” dziewczyna była połączona z jakimś innym facetem. To by zrujnowało historię miłosną tej piosenki. Będę rozmawiał z Kline’m, i zdecydujemy co z tym zrobić. – Rozmawiałeś już z Brettem? – Mamy wspólny interes – zauważył z wyraźnym akcentem – więc tak. A Deanna używa ataku na Cary’ego jako blefu. I ty i ja wiemy, że w tym nic nie ma. Zaczęłam to rozważać. – Myślisz, że ona szarpie za mój haczyk? Dlaczego? 13

– Ponieważ ja jestem twój, a gdyby miała przepustkę prasową na jakąkolwiek imprezę, na której byliśmy razem, wiedziałaby o tym. – Oparł swoje czoło na moim. – Nie jestem w stanie ukryć jak się przy tobie czuję, co sprawia, że ty stajesz się celem. – Dobrze to przede mną ukrywałeś. – Twoja niepewność cię zaślepia. Nie mogłam się z tym spierać. – Więc ona straszy mnie groźbą tej historii. Co chce tym osiągnąć? Odchylił się tył. – Pomyśl o tym. Jest na granicy wybuchu skandalu ze mną i tobą jednocześnie. Jaki jest najszybszy sposób, żeby go rozbroić? – Trzymać się ode mnie z dala. To jest to co powinieneś zrobić. Twoje zdystansowanie się od źródła skandalu jest zasadą 101 Zarządzania Kryzysowego. – Albo zrobić wręcz odwrotnie i się z tobą ożenić – powiedział cicho. Zamarłam. – Czy to jest... czy ty... – Przełknęłam, po czym wyszeptałam: – Nie teraz. Nie taki sposób. – Nie, nie w taki sposób – zgodził się Gideon, pocierając ustami o moje wargi. – Kiedy się będę oświadczał, Aniołku, zaufaj mi, będziesz o tym wiedziała. Miałam ściśnięte gardło. Mogłam tylko skinąć głową. 14 – Oddychaj – nakazał łagodnie. – I jeszcze raz. A teraz uspokój mnie, że to nie panika. – Nie jest prawdziwa. Nie. – Mów do mnie, Eva. – Po prostu... – wyrwało mi się w pośpiechu. – Chciałabym, żebyś zapytał, kiedy będę mogła powiedzieć „tak”. Całego jego ciało się spięło. Odchylił się w tył, jego spojrzenie było skrzywione. – Teraz nie mogłabyś się zgodzić? Pokręciłam głową. Jego usta zacisnęły się w wąską linię. – Powiedz czego ode mnie oczekujesz, żeby to się mogło stać. Owinęłam ręce wokół jego ramion, tak aby mógł odczuwać połączenie między nami. – Jest jeszcze tyle rzeczy, o których nie wiem. I to nie jest tak, że muszę wiedzieć więcej by zdecydować, ponieważ nic nie sprawi, że przestanę cię kochać. Nic. Po prostu czuję twoje wahanie do podzielenia się ze mną kilkoma sprawami, co znaczy, że nie jesteś gotowy. – Myślę, że nadążam – mruknął. – Nie mogę ryzykować, że nie będziesz chciał mnie na zawsze. Nie przeżyję bez ciebie Gideonie, ty beze mnie też nie. – A co chcesz wiedzieć? 15 – Wszystko. Burknął sfrustrowany: – Bądź bardziej konkretna. Zacznij od czegoś. Pierwsza rzecz, która mi przyszła na myśl i wyszła z moich ust, ponieważ cały ranek spędziłam czytając o jego interesach. – Vidal Records. Dlaczego masz pakiet kontrolny firmy swojego ojczyma? – Bo tak było trzeba. – Szczęki Gideona były zaciśnięte. – Moja matka przeżyła już jeden kryzys finansowy; nie miałem zamiaru pozwolić, by spotkał ją kolejny. – Co zrobiłeś? – Udało mi się ją przekonać, by porozmawiała z nimi, Chrisem i Christopherem i żeby zrobili spółkę akcyjną, a potem sprzedali mi udziały Ireland. Poza tym co już miałem, kiedy to zrobiłem, miałem większość. – Wow. – Ścisnęłam jego dłoń. Spotkałam ich obu, Christophera Vidala seniora, znaczy Chrisa i Christophera Vidala juniora. Ojciec i syn byli fizycznie podobni, mieli falowane włosy w kolorze ciemnej miedzi i szaro-zielone oczy, ale podejrzewałam, że pod względem charakteru byli różnym mężczyznami. Oczywiście wiedziałam, że Christopher był dupkiem. Ale nie myślałam tak o jego ojcu. Przynajmniej miałam nadzieję, że nim nie był. – I jak to przeszło? Wygięte w łuki brwi Gideona były wystarczającą odpowiedzią. – Chris zapytałby mnie o radę, ale Christopher zawsze ich 16 odmawiał, a mój ojczym nie zajął strony. – W takim razie zrobiłeś co musiałeś. – Pocałowałam go w szczękę. – Dziękuję, że mi powiedziałeś. – I tyle? Uśmiechnęłam się. – Nie. Chciałam zapytać go o dużo więcej, ale usłyszałam jak mój telefon dzwoni melodyjką dzwonka przypisanego do mojej matki. Byłam zdziwiona, że tyle jej zajęło by zadzwonić; chyba koło dziesiątej wyciszyłam smartphona. Jęknęłam i powiedziałam: – Muszę to odebrać. Pozwolił mi wstać, ale jego dłoń gładziła mój tyłek, kiedy odchodziłam. Kiedy byłam w drzwiach, obróciłam się i zobaczyłam jak pochyla się nad moimi notatkami i sugestiami. Uśmiechnęłam się. Zanim dotarłam do dzwoniącego telefonu w kuchni, już przestał dzwonić, ale natychmiast podjął kolejną próbę połączenia. – Mamo – powiedziałam zanim zaczęłaby przerzucanie uwag. – Mam zamiar przyjechać dzisiaj, dobrze? Będziemy mogły porozmawiać. – Eva, nawet nie masz pojęcia jak bardzo się martwiłam! Nie możesz mi tego robić! – Będę za godzinę – wtrąciłam. – Tylko się muszę ubrać. – Tak byłam zdenerwowana, że całą noc nie spałam. 17 – Tia, no cóż, ja też nie spałam – odparłam. – I nie chodzi cały czas o ciebie, mamo. To ja jestem tą, której naruszono prywatność. Ty jesteś tylko tą, którą przyłapano na robieniu tego. Cisza. Było dla mnie rzadkością, by być w stosunku do matki asertywną, ponieważ ona zawsze zdawała się być tak krucha, ale nadszedł czas, by ponownie zdefiniować nasze relacje, w przeciwnym razie skończymy nie mając

żadnych. Spojrzałam na nadgarstek, po raz pierwszy świadomie pamiętając, że nie mam na nim zegarka i że teraz muszę sprawdzać czas na dekoderze od kablówki. – Będę do godzinki. – Przyślę po ciebie samochód – powiedziała cicho. – Dziękuję. Do zobaczenia wkrótce. – I się rozłączyłam. Już miałam wrzucić telefon do torebki, gdy bipnął sms’em od Shawny: „Co zakładasz na wieczór?” Milion pomysłów przeleciało przez mój umysł, od zwykłej elegancji, po skandaliczną prowokację. I nawet jeśli sama skłaniałam się do niegrzecznych ciuchów, zostałam spacyfikowana przez myśl o Deannie. Musiałam myśleć o tym jak będę wyglądała w tabloidach. „Mała czarna”, odpisałam, myśląc, że taka sukienka była odpowiednia na każdą okazję. I wysokie obcasy. I przesada w biżuterii. „Jasne! Widzimy się o siódmej.” – odpisała. W drodze do sypialni zatrzymałam się przy gabinecie Gideona i z ręką na klamce dłuższą chwilę stałam i przyglądałam mu się. Mogłam na niego patrzeć godzinami; była taka radość w gapieniu się na niego. I odkryłam, że kiedy jest skupiony to jest bardzo seksy. 18 Spojrzał na mnie, a jego usta wygięły się miękko i już wiedziałam, że był świadomy mojej obecności. – To wszystko jest bardzo dobre – pochwalił wskazując na swoje biurko. – Zwłaszcza, że zrobiłaś to w zaledwie kilka godzin. Lekko urosłam, zachwycona uznaniem biznesmena, którego przenikliwość spowodowała, że był jednym z najbardziej odnoszących sukcesy ludzi na świecie. –Chcę cię w Cross Industries, Eva. Mój organizm zareagował na niezmienną determinację w jego głosie, co przypomniało mi chwilę, w której powiedział, że chce się ze mną pieprzyć, kiedy po raz pierwszy do mnie przyszedł. – Ja też cię tam chcę – powiedziałam. – Na twoim biurku. Oczy mu zabłyszczały. – Możemy to uczcić w ten sposób. – Lubię moją pracę. Lubię moich współpracowników. Lubię wiedzieć, że zapracowałam na każdy stopień na jaki wchodzę. – Mogę ci to zapewnić, a nawet więcej. – Zacisnął palce na kubku kawy. – Zgaduję, że poszłaś w biznes reklamowy, ponieważ lubisz, gdy coś się dzieje. Dlaczego nie public relations? – Zbyt dużo propagandy. Przy reklamie przynajmniej od razu widać stronniczość. – Rano wspomniałaś o zarządzaniu kryzysowym. I wyraźnie... – Wskazał swoje biurko. – ...masz do tego zdolności. Pozwól mi je 19 wykorzystać. Skrzyżowałam ramiona na piersiach. – Zarządzanie kryzysowe to PR i ty o tym wiesz. – Próbujesz rozwiązać problem, mogę sprawić że go naprawisz. Dam ci prawdziwe, wymagające szybkiej reakcji problemy do rozwiązywania. Będą wymagały zaangażowania i aktywności. – Poważnie – postukałam nogą w podłogę. – Ile możesz mieć kryzysów w jeden tydzień? – Kilka – przyznał wesoło. – No weź, przecież jesteś zaintrygowana. Widzę to na twojej twarzy. Prostując się, rzuciłam: – Już masz ludzi od tego typu spraw. Gideon odchylił się w fotelu i uśmiechnął się. – Chcę więcej. Tak jak ty. Róbmy to razem. – Jesteś jak diabeł we własnej osobie, wiesz? I jesteś uparty jak cholera. Mówię ci, pracowanie razem to bardzo zły pomysł. – Teraz dobrze nam się pracowało. Pokręciłam głową. – Ponieważ zgodziłeś się z moimi ocenami i sugestiami, a do tego miałeś mnie na swoich kolanach i mogłeś poklepać mnie po tyłku. Nie będzie tak samo, kiedy będziemy pracować nad czymś innym, w dodatku w twoim biurze i przy innych ludziach. Wtedy będziemy przynosić swoje 20 rozdrażnienie tutaj i tutaj też będziemy sobie z nim radzić. – Możemy uzgodnić, że zostawiamy pracę za drzwiami mieszkania. – Jego wzrok przesunął się po moim ciele, zatrzymując się na dłużej na moich nagich nogach wystających spod szlafroka. – Nie będę miał problemu z myśleniem o bardziej przyjemnych sprawach. Przewracając oczami wycofałam się z pokoju. – Seks-maniak. – Kocham się z tobą kochać… – To nie fair – poskarżyłam się, nie umiejąc się inaczej bronić. Nie umiejąc się bronić przed nim. Gideon uśmiechnął się. – Nigdy nie mówiłem, że gram fair. *** Kiedy piętnaście minut później weszłam do swojego mieszkania, poczułam się nieco dziwnie. Rozplanowanie pomieszczeń było identyczne jak w mieszkaniu obok należącym teraz do Gideona, tylko że odwrócone niczym lustrzane odbicie. Rozmieszczenie jego mebli pomagało mi czuć się u niego dobrze, za to teraz moje własne sprawiły, że poczułam się jakby mój domek był... obcy. – Cześć Eva. Rozejrzałam się i zobaczyłam Trey’a w kuchni, wlewającego mleko do dwóch szklanek. – Cześć – przywitałam się. – Ja ci leci? 21 – Lepiej. Wyglądał, jakby tak rzeczywiście było. Jego jasne włosy, które zazwyczaj były niesforne, teraz były ładnie wystylizowane, to był jeden z talentów Cary’ego. Piwne oczy Trey’a jaśniały, jego

uśmiech był uroczy. – Miło widzieć cię w pobliżu – powiedziałam do niego. – Lekko zmodyfikowałem swój plan. – Podniósł mleko, a ja pokręciłam głową, więc je odłożył. – A jak u ciebie? – Unikam dziennikarzy, mam nadzieję, że mój szef się zaręczy, próbuję wyprostować jednego rodzica, narzekam przez telefon do drugiego, a dzisiaj wieczór uderzam na miasto z dziewczynami. – Jesteś niesamowita. – Cóż mogę powiedzieć? – uśmiechnęłam się. – A jak w szkole? I w pracy? Wiedziałam, że Trey studiuje weterynarię i ciągle gdzieś indziej pracuje, żeby zapłacić za swoje studia. Jedną z tych fuch był etat jako asystent fotografa i to właśnie tak poznał Cary’ego. Skrzywił się. – W obydwu ciężko. Ale kiedyś się spłacę. – Powinniśmy znów zorganizować sobie noc pizzy i filmów. – Nic nie mogłam na to poradzić, że kibicowałam Trey’owi w tym przeciąganiu liny między nim, a Tatianą. Nie mogłabym być sobą, gdybym nie stwierdziła, że ona zawsze wobec mnie wydawała się bardzo antagonistycznie nastawiona. I nie podobał mi się sposób w jaki się prężyła, kiedy poznała Gideona. 22 – Jasne. Zobaczę co na to harmonogram Cary’ego. Żałowałam, że wypaliłam najpierw z tym pomysłem do Trey’a, a nie do Cary’ego, ponieważ światło w oczach chłopaka nieco przygasło. Wiedziałam, że myśli o tym, że Cary będzie musiał wpasować go gdzieś między czas dla Tatiany. – Cóż, jeśli nie będzie zainteresowany, zawsze możemy gdzieś wyjść bez niego. Jeden kącik jego ust uniósł się w uśmiechu. – Brzmi jak plan. *** Za dziesięć pierwsza zeszłam do holu i znalazłam tam czekającego na mnie Clancy’ego. Machnął na odźwiernego, po czym otworzył mi drzwi od samochodu, ale nikt kto by na niego patrzył, nie pomyślałby, że jest moim kierowcą. Wyglądał tak niebezpiecznie jak był w rzeczywistości i przez te wszystkie lata kiedy go znałam, nie mogłam sobie przypomnieć, bym kiedykolwiek widziała u niego uśmiech. Gdy już zajął swoje miejsce za kierownicą, odruchowo włączył policyjny skaner, którego słuchał i zsunął swoje ciemne okulary na tyle, by we wstecznym lusterku skrzyżować ze mną spojrzenie. – Jak się miewasz? – Zgaduję, że lepiej niż moja matka. Był nazbyt profesjonalny, by zdradzić cokolwiek w swojej mimice. Zamiast tego wsunął swoje przeciwsłoneczne okulary na swoje miejsce i zsynchronizował mój telefon z urządzeniem Bluetooth w radiu 23 samochodowym, aby włączyć moją muzykę. A potem włączył się do ruchu. Przypominając sobie o jego troskliwości, powiedziałam: – Hej, przepraszam, że to z ciebie wyciągnęłam. Robisz co do ciebie należy i nie zasługujesz na to, żeby cię o to opierdzielać. – Nie jesteś tylko pracą, panienko Tramell. Milczałam przez chwilę, wchłaniając to. Między Clancym i mną istniały dystans i uprzejmość. Widywaliśmy się często, ponieważ był odpowiedzialny za dostarczenie mnie i zabranie z zajęć Krav Magi na Brooklynie. Ale nigdy nie myślałam o rodzaju jego osobistego udziału w zachowaniu mojego bezpieczeństwa, jednak to miało sens. Clancy był facetem, który z dumą wykonywał swoją pracę. – Chociaż nie tylko o to chodzi – wyjaśniłam. – Wiele rzeczy wydarzyło się zanim ty i Stanton pojawiliście się na scenie. – Przeprosiny przyjęte. Obcesowa odpowiedź była tak bardzo w jego stylu, że aż się uśmiechnęłam. Rozsiadłam się wygodniej na siedzeniu i zagapiłam przez okno na miasto, które zaadoptowałam i które kochałam z pasją. Na chodniku zaraz obok przy malutkim stoliku stali ramię w ramię nieznajomi i jedli kawałki pizzy. Byli blisko siebie, a jednak zachowywali dystans, wykazując nowojorską umiejętność bycia wyspą w morzu ludzi. Piesi przepływali obok nich w obu kierunkach, unikając mężczyzny rozdającego religijne ulotki i malutkiego pieska u jego stóp. 24 Witalność miasta miała szalony puls, który sprawiał wrażenie jakby czas płynął tu szybciej niż gdziekolwiek indziej. To był tak ogromny kontrast w porównaniu do leniwej zmysłowości Południowej Kalifornii, gdzie mieszkał mój ojciec i gdzie chodziłam do szkoły. Nowy Jork był jak domina na polowaniu, strzelająca z bata i kusząca każdym występkiem. Torebka zawibrowała przy moim biodrze, więc sięgnęłam do niej, by znaleźć swój telefon. Szybki rzut oka na ekran powiedział mi, że to tata. Soboty były naszymi dniami na pogaduchy i zawsze nie mogłam doczekać się tych naszych rozmów, ale tym razem niemal byłam skłonna nie odebrać i poczekać aż będę w lepszym nastroju. Byłam zbyt zdenerwowana z powodu mojej matki, a tata i tak się o mnie martwił, odkąd opuścił Nowy Jork po swojej ostatniej wizycie. Był przy mnie kiedy policjanci przyszli do mojego mieszkania, by przekazać mi, że Nathan jest w Nowym Jorku. Spuścili na mnie tę bombę zanim ujawnili, że Nathan został zmordowany, a ja nie byłam w stanie ukryć mojego strachu na myśl o nim będącym blisko mnie. Mój tata był przy mnie podczas tego wybuchu. – Cześć. – Odebrałam głównie dlatego, że nie chciałam być

pokłócona z obojgiem moich rodziców w tym samym czasie. – Co słychać? – Tęsknię za tobą – odpowiedział głębokim, pewnym głosem, który ubóstwiałam. Mój ojciec był najdoskonalszym mężczyzną jakiego znałam, przystojny, pewny siebie i silny. – A co u ciebie? – Nie mogę za bardzo narzekać. – To ponarzekaj tylko trochę. Zamieniam się w słuch. 25 Zaśmiałam się delikatnie. – Matka lekko doprowadza mnie do szału. – Co znowu zrobiła? – zapytał z nutą pobłażliwości w głosie. – Wtyka nochal w moje sprawy. – Ach. Czasem my rodzice robimy coś takiego, gdy troszczymy się o nasze maleństwa. – Ty tego nigdy nie robiłeś – wytknęłam. – Jeszcze tego nie robiłem – zauważył. – I to nie znaczy, że nie będę, jeśli będę się wystarczająco martwił. Mam tylko nadzieję, że bym cię przekonał, żebyś mi wybaczyła. – Cóż, właśnie jestem w drodze do mamy. Zobaczymy jak bardzo może być przekonująca. Pomoże jeśli przyzna, że zrobiła źle. – Powodzenia z tym. – Ha! Prawda? – westchnęłam. – Mogę do ciebie jutro zadzwonić. – Jasne. A poza tym wszystko w porządku, kochanie? Zamknęłam oczy. Policyjne instynkty plus instynkt rodzicielski oznaczały, że rzadko udawało mi się cokolwiek ukryć przed Victorem Reyesem. – Tia. Tylko, że jestem już prawie na miejscu. Dam ci znać jak poszło. Och i być może mój szef się zaręczy. Tak czy inaczej mam ci wiele do opowiedzenia. – Być może rano będę na posterunku, ale możesz mnie zawsze 26 złapać na komórkę. Kocham cię. Poczułam nagły przypływ tęsknoty. Tak bardzo jak kochałam Nowy Jork i moje nowe życie, tak też bardzo tęskniłam za tatą. – Też cię kocham, tatusiu. Zadzwonię jutro. Zakończyłam i popatrzyłam na zegarek na nadgarstku, ale jego brak przypomniał mi o nadchodzącej konfrontacji. Byłam zła na matkę z powodu przeszłości, a jeszcze bardziej z powodu przyszłości. Nadskakiwała mi tak długo z powodu Nathana, że nie byłam pewna, czy w ogóle zna inny sposób zachowania. – Hej. – Pochyliłam się w przód, ponieważ musiałam wyjaśnić coś, co mnie niepokoiło. – Tego dnia, kiedy razem z mamą i Megumi rozmawiałyśmy przy Crossfire i mama zaczęła świrować… czy wtedy widzieliście Nathana? – Tak. – Był tam wcześniej, ale jego tyłek został przetrzepany przez Gideona Crossa. Dlaczego wrócił? Clancy popatrzył na mnie w lusterku. – Jeśli mam zgadywać, by być zauważonym. Kiedy już dał się rozpoznać, chciał podnieść ciśnienie. Prawdopodobnie liczył na to, że cię przestraszy, ale zamiast tego udało mu się wystraszyć panią Stanton. Skutecznie. – I nikt mi nie powiedział – burknęłam cicho. – Nie mogę się z tym pogodzić. – Chciał, żebyś się bała. Nikt nie chciał dać mu tej satysfakcji. – 27 Och. Nie myślałam nad tym w ten sposób. – Bardzo żałuję – kontynuował – że nie upilnowałem Cary’ego. Przeliczyłem się, a on zapłacił cenę. Gideon też nie przewidział, że Nathan szykuje atak na Cary’ego. I Bóg jeden wiedział, że też się o to obwiniałam – to przyjaźń ze mną wpakowała Cary’ego w niebezpieczeństwo. Ale byłam wzruszona, że Clancy’emu zależało. Mogłam to usłyszeć w jego szorstkim głosie. Miał rację; dla niego nie byłam tylko pracą. Był dobrym człowiekiem, który dawał z siebie wszystko w tym co robił. Co kazało mi się zastanowić: co zostawało mu z życia na cokolwiek innego? – Masz dziewczynę Clancy? – Jestem żonaty. Poczułam się jak oślica, ponieważ o tym nie wiedziałam. Jaka ona była? Kobieta, która wyszła za tak twardego, ponurego mężczyznę? Człowieka, który cały rok nosił kurtkę, by ukryć broń z którą się nigdy nie rozstawał? Czy był tak samo zacięty w jej obronie? Zabiłby dla niej? – Co byś zrobił, by zapewnić jej bezpieczeństwo? – zapytałam. Zwolniliśmy dojeżdżając do świateł, więc obrócił głowę, by na mnie spojrzeć. – A czego bym nie zrobił? Rozdział 9 – Co było z nim nie tak? – zapytała Megumi patrząc jak facet odchodzi. – Miał dołeczki. Przewróciłam oczami i napiłam się wódki z sokiem żurawinowym. „Primal”, czwarty przystanek na naszej imprezowej trasie był pełny. Kolejka do wejścia ciągnęła się przez całą przecznicę, a ciężkie utwory gitarowe sączyły się zgodnie z nazwą lokalu, muzyka waliła ciemnym, prymitywnym, uwodzicielskim bitem. Wystrój był elektryczną mieszanką metalu i ciemnego drewna, z wieloma punktami świetlnymi, które tworzyły cienie zwierząt. Powinna to być przesada, ale wszystko to, co Gideona, wisiało na krawędzi nadmiernej dekadencji bez spadania z niej. Atmosfera tworzyła hedonistyczną rezygnację i

robiła szalone rzeczy z moim upojonym alkoholem libido. Nie umiałam usiedzieć na miejscu, moje nogi podrygiwały na podpórkach krzesła. Współlokatorka Megumi, Lacey, jęknęła w sufit, jej ciemno-blond włosy ułożone były w artystycznym nieładzie, co podziwiałam. – Dlaczego z nim nie flirtowałaś? – Mogłam – powiedziała Megumi i zaczerwieniła się. Miała jasne oczy i dobrze prezentowała się w jedwabnej, złotej, wiązanej na szyi, krótkiej sukience. – Może chciał zaangażowania. – A czego ty chcesz od zaangażowania? – zapytała Shawna podnosząc drinka tak ogniście czerwonego jak jej włosy. – Monogamii? – Monogamia jest przereklamowana. – Lacey zsunęła się ze stołka 3 barowego przy naszym stoliku i zakręciła tyłkiem; dżety w jej jeansach zabłyszczały w półmroku klubu. – Nie, wcale nie – żachnęła się Megumi. – Tak się składa, że lubię monogamię. – Czy Michael sypia z innymi kobietami? – zapytałam pochylając się do przodu, aby nie musieć krzyczeć. Zaraz musiałam odchylić się w tył, aby zrobić miejsce kelnerce, która przyniosła następną kolejkę drinków i pozbierała puste szklanki. Na jej firmowe ubranie składały się czarne szpilki i jasno różowa spódniczka wyróżniająca się w tłumie, żeby łatwo można się było zorientować kto jest z obsługi. Oprócz tego było naprawdę seksy – tak jak osoby noszące te ciuchy. Czy Gideon maczał palce w wyborze stroju? A jeśli tak to czy wzorował się na kimś? – Nie wiem – powiedziała Megumi, uniosła swojego nowego drinka i ze smutną miną zaczęła ssać przez słomkę. – Bałam się zapytać. Złapałam za jeden z kieliszków stojących na środku stołu, w drugą rękę chwyciłam limonkę i krzyknęłam: – Pijmy i tańczmy! – Kurwa tak! – Shawna wypiła swój kieliszek nie czekając na resztę, a potem wycisnęła sobie limonkę do ust. Wrzuciła wygnieciony owoc do pustej szklanki, a potem zaczęła nas poganiać: – Ruszać tyłki, laski. Poszłam za nią, drżąc kiedy tequilla zmyła posmak żurawiny. 4 Lancey i Megumi poszły razem najpierw wznosząc toast: „Kanpai!”1. Dotarłyśmy na parkiet, Shawna była liderką w swojej eterycznej niebieskiej sukience, która była w świetle klubowym rzucająca się w oczy jak stroje kelnerek. Pochłonęła nas masa wirujących tancerzy, szybko znalazłyśmy się ściśnięte między ekscytującymi męskimi ciałami. Poddałam się dając się porwać rytmowi muzyki i atmosferze rockowego klubu. Uniosłam ręce w górę i kołysałam nimi, uwalniając napięcie po nerwowym popołudniu spędzonym w towarzystwie swojej matki. Po części straciłam do niej zaufanie. Obiecywała, że bez Nathana wszystko będzie inne, a teraz odkryłam, że nie mogłam jej wierzyć. Przegięła zbyt wiele razy. – Jesteś piękna – krzyknął ktoś do mojego ucha. Spojrzałam przez ramię, gdzie ciemnowłosy mężczyzna za moimi plecami wyginał śmiało ciało. – Dzięki. Oczywiście było to kłamstwo. Włosy przykleiły mi się do spoconej szyi i utworzyły lepką plątaninę. Ale miałam to gdzieś. Muzyka szalała, piosenki przeskakiwały. 1 Japoński toast: No to chlup w ten głupi dziób  Rozkoszowałam się zmysłowością na sali i bezwstydem przypadkowego seksu, który zdawał się bić od każdego. Zostałam wciśnięta między parę; dziewczyna była przy moich plecach, a facet z 5 przodu, gdy nagle zobaczyłam kogoś, kogo znałam. Musiał mnie pierwszy zauważyć, ponieważ już torował sobie ku mnie przejście. – Martin! – krzyknęłam, wyrywając się z mojej kanapki. W przeszłości nasze drogi z siostrzeńcem Stantona krzyżowały się tylko podczas wakacji. Odkąd przeprowadziłam się do Nowego Jorku spotkałam go raz, ale miałam nadzieję, że gdzieś na siebie jeszcze wpadniemy. – Eva, cześć! – Porwał mnie w uścisk, a potem odsunął by się mi przyjrzeć. – Wyglądasz fantastycznie, co tam słychać2? – Chodźmy się napić! – krzyknęłam nie czując się komfortowo prowadząc rozmowę wśród tylu decybeli i to jeszcze w tłumie. Chwycił mnie za rękę i wyprowadził z parkietu, a ja wskazałam mu nasz stolik. W momencie kiedy usiadł, kelnerka przyniosła kolejną wódkę z sokiem żurawinowym. Tak było przez całą noc, chociaż w miarę upływu godzin zauważyłam, że moje drinki robią się ciemniejsze, znakiem tego, że wódka z sokiem stawała się pomału sokiem z odrobiną wódki. Wiedziałam, że to było celowe i byłam pod wrażeniem, że wszędzie wykonywano polecenia Gideona bez względu na to, w którym znajdowałam się w klubie. Ale ponieważ nikt nie powstrzymywał mnie, by dopijać się kieliszkami, nie przeszkadzało mi to aż tak bardzo. – I jak tam – spytałam przytykając lodowatą szklankę z drinkiem do czoła. – Jak ci się układa?

2 Co słychać? „Młode nie chcą dawać, stare nie chcą zdychać”- to seksistowski tekst mojej Przyjaciółki 6 – Świetnie. – Uśmiechnął się wyglądając przystojnie w karmelowej koszulce i czarnych jeansach. Jego ciemne włosy nie były tak długie jak Gideona, ale opadały mu na oczy, o których wiedziałam, że były zielone, jednak w klubowym świetle nie umiałam tego zauważyć. – A jak ciebie traktuje to miasto? – Kocham moją pracę! Roześmiał się z powodu mojego entuzjazmu. – Tylko ty mogłaś to powiedzieć. – Myślałam, że lubisz pracować ze Stantonem. – Lubię. Lubię też pieniądze. Chociaż nie mogę powiedzieć, że kocham swoją pracę. Kelnerka przyniosła mu szkocką z lodem i stuknęliśmy się szklankami. – Z kim tu przyszedłeś? – zapytałam. – Z kilkoma przyjaciółmi – rozejrzał się – którzy zaginęli w dżungli. A ty? – Tak samo. – Uchwyciłam spojrzenie Lacey z parkietu, która uniosła do mnie dwa kciuki. – Spotykasz się z kimś, Martin? Jego uśmiech poszerzył się. – Nie. – A lubisz blondynki? – Czy ty na mnie lecisz? 7 – Nie całkiem. - Uniosłam brwi patrząc na Lacey i kiwnęłam głową w stronę Martina. Spojrzała zaskoczona, a potem uśmiechnęła się i podbiegła. Przedstawiłam ich sobie i poczułam się dobrze, ponieważ między nimi zaiskrzyło. Martin był zabawny i uroczy, a Lacey była żywa i atrakcyjna w wyjątkowy sposób – była bardziej charyzmatyczna niż piękna. Megumi przyszła z powrotem i wypiłyśmy następną kolejkę tequili, zanim Martin zapytał Lacey czy z nim zatańczy. – Masz jakiś innych gorących facetów w zanadrzu? - zapytała Megumi, kiedy para znikła nam z oczu. Szkoda, że w zanadrzu nie mam swojego smartphona. – Jesteś nieszczęśliwa, dziewczyno. Patrzyła na mnie dłuższą chwilę, po czym wykrzywiła usta. – Jestem pijana. – To też. Chcesz jeszcze jeden kieliszek? – Czemu nie. Wypiłyśmy właśnie, kiedy wróciła Shawna z Lacey, Martinem i jego dwoma kolegami, Kurtem i Andre. Kurt był wspaniały, miał piaskowe włosy, kwadratową szczękę i pełny uśmiech. Andre też był ładny, z figlarnym błyskiem w ciemnych oczach i sięgającymi ramion dredami. Skupił się na Megumi, która zaraz się rozpromieniła. Nasza grupa rozszerzyła się, co chwilę zanosząc się od śmiechu. – A kiedy Kurt wrócił z łazienki – Martin kończył swoją opowieść 8 – cała restauracja została zjajcowana. – Andre i Martin zaczęli wyć ze śmiechu, Kurt rzucił w nich limonkami. – Co to znaczy? – zapytałam, uśmiechając się mimo, iż nie łapałam pointy. – To znaczy, że zostawił swoje jajca dyndające i powiewające – wyjaśnił Andre. – Na początku ludzie w ogóle nie zorientowali się na co patrzą, a potem starali się wykombinować, czy wiedział, że coś mu z przodu dynda. Ale nikt nie powiedział ani słowa. – Bez jaj – Shawna prawie spadła ze stołka. Wybuchnęliśmy takim śmichem, że aż kelnerka upomniała nas byśmy byli ciszej – z uśmiechem oczywiście. Złapałam ją za łokieć zanim odeszła. – Jest tu jakiś telefon z którego mogłabym skorzystać? – Zapytaj na barze – rzuciła. – Powiedz któremuś, że Dennis, kierownik, zgodził się i zaraz jakiś dostaniesz. – Dzięki. – Zsunęłam się ze stołka, kiedy poszła do innego stolika. Nie miałam pojęcia kim był Dennis, ale całą noc podążałam z prądem, wiedząc, że i tak Gideon wszystko ustawił. – Ktokolwiek reflektuje na wodę? – zapytałam grupę. Zostałam wygwizdana i obrzucona papierowymi serwetkami. Śmiejąc się poszłam do baru i czekałam, aż otworzą moją wodę i podadzą telefon. Wykręciłam do Gideona na komórkę, ponieważ tylko ten numer pamiętałam. Wymyśliłam, że tak będzie bezpieczniej dzwonić z publicznego miejsca, którego on był właścicielem. 9 – Cross – odebrał żywo. – Hej, Asie. – Pochyliłam się i nakryłam ucho dłonią. – Dzwonię do ciebie po pijaku. – Właśnie słyszę. – Jego głos zmienił się dla mnie, zwolnił i było w nim ciepło. Urzekł mnie nawet poprzez muzykę. – Dobrze się bawisz? – Tak, ale tęsknię za tobą. Wziąłeś swoje witaminy? Słychać było śmiech w jego głosie kiedy zapytał: – Jesteś napalona, Aniołku? – To twoja wina! Ten klub jest jak Viagra. Jestem rozpalona, spocona i sieję feromonami. I wiesz, byłam niegrzeczną dziewczynką. Tańczyłam jakbym była singielką. – Niegrzeczne dziewczynki czeka kara. – W takim razie może powinnam być naprawdę niegrzeczna. Niech kara będzie tego warta. Warknął. – Wracaj do domu i bądź niegrzeczna ze mną. Myśl o nim czekającym w domu na mnie sprawiła, że moja chętka na niego jeszcze bardziej wzrosła. – Utknęłam póki dziewczyny nie skończą, co wygląda tak, że jeszcze chwilę im zejdzie. – Mogę po ciebie przyjechać. Za dwadzieścia minut mogłabyś mieć mnie w sobie. Chcesz tego? 10

Rozejrzałam się po klubie, całe moje ciało wibrowało od głośnej muzyki. Wyobrażając go sobie tutaj, pieprzącego mnie w tym miejscu bez barier, sprawiła, że zaczęłam się skręcać ze zniecierpliwienia. – Tak, chcę tego. – Widzisz schody na górę? Odwracając się zobaczyłam metalowe schodki przytwierdzone do ściany. Tancerze wyginali się na nich jakieś dwadzieścia stóp nad parkietem. – Tak. – Jest tam miejsce, gdzie platforma skręca za rogiem z lustrami. Tam się spotkamy. Bądź gotowa, Eva – rozkazał. – Chcę żeby twoja cipka była naga i mokra, kiedy przybędę3. Wzdrygnęłam się na znajomy rozkaz, wiedząc, że oznacza to, iż będzie szorstki i niecierpliwy. Takiego właśnie go chcę. – Mam na sobie… – Aniołku, milionowy tłum nie byłby wstanie skryć cię przede mną. Raz cię znalazłem. Zawsze cię znajdę. Tęsknota przepłynęła przez moje żyły. – Streszczaj się! 3 w pełnej gotowości  Sięgając, by odłożyć telefon na drugą stronę baru, złapałam za 11 swoją wodę mineralną i wypiłam ją jednym haustem. A potem poszłam do łazienki, aby przygotować się dla Gideona, ale jak zawsze musiałam poczekać w kolejce. Trochę kręciło mi się w głowie z powodu alkoholu i lekko drżałam z podniecenia, ponieważ mój chłopak – jeden z najbardziej wpływowych biznesmenów na świecie – miał porzucić wszystko co robił i miał przyjechać, i zająć się moją potrzebą. Oblizałam spierzchnięte wargi i przestąpiłam z nogi na nogę. Wychodząc z ubikacji już bez majtek, udałam się do blatu z umywalkami i lustrami, by odświeżyć twarz mokrą chusteczką. Większość mojego makijażu spłynęła, teraz miałam rozmazane oczy i czerwone policzki od ciepła i wysiłku. Włosy też były w bałaganie, dziko zmierzwione i poprzyklejane do mokrej twarzy. Ale, co dziwne, wcale nie wyglądałam aż tak źle. Wyglądałam na chętną i gotową. Lacey czekała w kolejce, więc podeszłam do niej, kiedy próbowałam wydostać się z zatłoczonej łazienki. – Dobrze się bawisz? – zapytałam ją. – Taak! – Uśmiechnęła się. – Dzięki za przedstawienie kuzyna. Nie kłopotałam się, żeby ją poprawiać. – Proszę bardzo. Mogę cię o coś zapytać? O Michaela. Wzruszyła ramionami i odpowiedziała: – Dawaj. – Najpierw z nim wyszłaś. Czemu ci się nie podoba? 12 – Brak chemii. Jest przystojnym facetem. Odnoszącym sukcesy. Niestety nie chcę się z nim pieprzyć. – To go rzuć – zgodziła się dziewczyna stojąca w kolejce. – Tak zrobiłam. – Dobra. – Mogłam zrozumieć brak postępów w związku, w którym brakowało seksu, ale nadal ta sytuacja wydawała mi się dziwna. Nie podobało mi się widzenie Megumi załamanej. – Mam zamiar zaszaleć z przystojniakiem. – Dorwij go, dziewczyno – powiedziała Lacey z uśmiechem. Poszłam na poszukiwanie schodów na górę. Dostrzegłam, że pilnuje ich ochroniarz, a do niego ustawiona jest spora masa ludzi. To była normalna kolejka, a ja patrzyłam na nią z przerażeniem. Kiedy rozważałam jak wielkie będzie moje spóźnienie przez tę masę czekających ludzi, ochroniarz uniósł potężne ramię i docisnął słuchawkę mocniej do ucha, wyraźnie koncentrując się na informacjach przekazywanych za jej pośrednictwem. Mógł być Maorysem albo Samoańczykiem4, miał ciemną, karmelową skórę, ogoloną głowę, a jego mięśnie tworzyły zwartą bryłę. Miał dziecięcą twarz, która była wręcz urocza, kiedy grymas zaciętości zastąpił uśmiechem. 4 Obywatelem Samoa – nie mam zielonego pojęcia czy ma być Samoańczyk, Samoanin, czy Samoan. Wyobraźcie sobie, że pochodził z egzotycznej wyspy i już, a ciocia Wiki podpowiada, że ich lud wygląda tak: Jego ręka odsunęła się od ucha i wskazała na mnie palcem. 13 – Ty jesteś Eva? Potaknęłam. Sięgnął za siebie i odpiął aksamitny sznur blokujący wejście na górę. – Idź. Rozległo się buczenie protestu tych, którzy czekali. Zaoferowałam im przepraszający uśmiech, po czym pobiegłam metalowymi schodami tak szybko, na ile pozwoliły mi obcasy. Kiedy dotarłam na górę, kobieta ochroniarz wpuściła mnie dalej i wskazała na lewo. Zobaczyłam róg, o którym wspominał Gideon, gdzie dwie ściany były ozdobione lustrami a chodnik skręcał w literę „L”. Torowałam sobie drogę przez podrygujące ciała, mój puls przyspieszał z każdym krokiem. Muzyka była tu nieco cichsza, a powietrze bardziej wilgotne. Odsłonięta skóra błyszczała potem, a podwyższenie dawało uczucie zagrożenia, choć szklane balustrady otaczające przejście były dość solidne. Już prawie byłam przy lustrach, kiedy wokół mojej talii owinęło się ramię i zostałam pociągnięta i przyciśnięta do poruszających się męskich bioder. Odwróciłam się przez ramię i zobaczyłam faceta, z którym wcześniej

tańczyłam, tego, który nazwał mnie piękną. Uśmiechnęłam się i zaczęłam tańczyć, zamknęłam oczy i starałam się zatracić w muzyce. Kiedy jego ręce zaczęły przesuwać się po mojej talii, złapałam je, przesunęłam na biodra i nakryłam własnymi. Roześmiał się i przesunął kolana, by być bliżej mnie. Trzy piosenki później poczułam ukłucie świadomości, które 14 mówiło mi, że Gideon jest w pobliżu. Prąd przebiegł przez moją skórę potęgując wrażenie.5 Nagle muzyka stała się dla mnie głośniejsza, temperatura wyższa, a zmysłowość w klubie bardziej podniecająca. Uśmiechnęłam się i uniosłam powieki, dostrzegając jak patrzy na mnie zmrożonymi oczami. Natychmiast stałam się rozpalona, w ustach mi wyschło, gdy pożerałam go wzrokiem, kiedy stał tam w ciemnym t-shircie i jeansach, a włosy miał odgarnięte z zapierającej dech twarzy. Nikt widzący go takim nie skojarzyłby tego mężczyzny z Gideonem Crossem - międzynarodowym potentatem. Ten tutaj był młodszy i bardziej nieokrzesany, wyróżniający się swoją niesamowitą, gorącą aurą. Oblizałam wargi zniecierpliwiona, odchylając się ku facetowi za mną i ocierając się tyłkiem o jego falujące biodra. Ręce Gideona były opuszczone po jego bokach, a jego postawa agresywna i drapieżna. Nie zwalniał, gdy się do mnie zbliżał, jego ciało było na torze kolizyjnym. Odwróciłam się i zetknęłam się z nim na ostatnim schodku. Nasze ciała zderzyły się, moje ramiona otoczyły jego, a moje dłonie pociągnęły jego głowę w dół, abym mogła zawładnąć jego ustami w mokrym, wygłodniałym pocałunku. Z warknięciem, Gideon złapał mnie za tyłek i przycisnął mocno do siebie, szeroko rozstawiając moje stopy na podłodze. Z gwałtownością i pasją docisnął swoje wargi do moich, jego język walczył mocno z moim, co ostrzegło mnie o tym, że jego pożądanie jest skore do przemocy. 5 I moje włosy zaczęły wyglądać tak: Facet, z którym tańczyłam stanął za mną, dłoń wplótł w moje 15 włosy, a usta docisnął do mojej łopatki. Gideon się cofnął, jego twarz była maską wściekłości. – Spadaj. Spojrzałam na gościa i wzruszyłam ramionami. – Dzięki za taniec. – Nie ma za co, piękna. – Złapał się bioder jakiejś przechodzącej dziewczyny i sobie poszedł. – Aniołku. – Z warknięciem Gideon docisnął mnie do lustra, jego twarde udo wepchnęło się między moje nogi. – Jesteś bardzo niegrzeczną dziewczynką. Bezwstydna i chętna docisnęłam się do niego, silnie odczuwając materiał jego jeansów na mojej płci. – Tylko dla ciebie. Złapał za moje nagie pośladki pod sukienką, co mnie jeszcze bardziej pobudziło. Zębami złapał za płatek ucha, aż srebrny kolczyk otarł mi się o szyję. Ciężko dyszał, niskie huczenie wibrowało w jego piersi. Pachniał tak dobrze, a moje ciało na to odpowiadało, nauczone, by kojarzyć jego zapach z najdzikszą, najgorętszą przyjemnością. Tańczyliśmy w ten sposób, nasze ciała poruszały się jakby między nami nie było ubrań. Muzyka opływała nas, przenikała przez nas, a on poruszał do jej rytmu swoje niesamowite ciało, urzekając mnie. Tańczyliśmy już wcześniej, ale był to raczej taniec towarzyski, nic w tym stylu. Ten był stylem spoconego, niegrzecznego ocierania. Byłam zaskoczona, poddałam się temu i nawet głębiej wpadłam w miłość. 16 Gideon obserwował mnie spod półprzymkniętych powiek, uwodząc własną potrzebą i nieskrępowanymi ruchami. Zagubiłam się przy nim, owinęłam na nim swoje ramiona, pragnąc być jeszcze bliżej. Ugniatał moją pierś przez cienki materiał mojej czarnej sukienki. Wszyte w nią miseczki nie były żadną przeszkodą. Jego palce najpierw pogładziły, a następnie pociągnęły za mój twardy sutek. Jęknęłam i głowa opadła mi na lustro. Kilkanaście osób w koło nic to nie obchodziło, tak samo jak i mnie. Po prostu potrzebowałam na sobie jego rąk, jego ciała przyciśniętego do mojego, jego oddechu na mojej skórze. – Pragniesz mnie – powiedział szorstko – tutaj. Zadrżałam na tę myśl. – A ty? – Chcesz, żeby patrzyli. Chcesz, żeby widzieli jak wkładam kutasa w twoją małą cipeczkę, aż wyleje się z niej wszystko. Chcesz, żebym udowodnił, że jesteś moja. – Jego zęby zatonęły w moim ramieniu. – Bym sprawił, żebyś to poczuła. – Chcę udowodnić, że ty jesteś mój – odpaliłam chowając dłonie w tylnich kieszeniach jego jeansów, żeby poczuć jego twardy i elastyczny tyłek. – Chcę, żeby wszyscy o tym wiedzieli. Gideon położył jedną rękę na moich plecach i podniósł mnie, drugą rękę oparł płasko na lustrze. Usłyszałam ciche bipnięcie, a potem w lustrzanej ścianie za moimi plecami otworzyły się drzwi i

weszliśmy w prawie całkowitą ciemność. Tajne wejście zamknęło się między nami, wyciszając muzykę. Byliśmy w gabinecie, było tu biurko, część 17 wypoczynkowa i ściana składająca się z luster weneckich przez, które był widok na klub. Postawił mnie i odwrócił, przycisnął mój przód do szkła. Klub roztaczał się przede mną, a tancerze na podwieszanej platformie byli dosłownie centymetry ode mnie. Jego dłonie uniosły dół mojej sukienki i opuściły jej górę, palcami jednej ręki przejechał po mojej kobiecości, drugą bawił się sutkiem. Zostałam usidlona. Jego ciało docisnęło się do mojego, ramiona owinęły się wokół, tors, biodra, zęby wbite w moje ramię trzymały mnie na miejscu. Zawładnął mną. – Powiedz jeśli to zbyt dużo – wymruczał, jego wargi błądziły po moim gardle. – Hasło bezpieczeństwa, jeśli przesadzę. Emocje zalały mnie z powodu szczęścia posiadania tego mężczyzny, który zawsze – zawsze – najpierw myślał o mnie. – Sprowokowałam cię. Chcę być zdominowana. Chcę, żebyś był dziki. – Jesteś taka napalona – znów wymruczał wkładając we mnie szybko i ostro dwa palce. – Jesteś stworzona do bzykania. – Stworzona przez ciebie – wydyszałam, mój oddech spowodował zaparowanie szyby. Byłam przez niego rozpalona, moje pragnienie wylewało się na zewnątrz, strumień miłości, którego nie umiałam zakręcić. – Zapomniałaś o tym dzisiejszej nocy? – Jego dłoń opuściła moją kobiecość, podążając między nas i rozpinając jego rozporek. – Kiedy dotykał cię inny mężczyzna, ocierał się o ciebie? Zapomniałaś, że jesteś 18 moja? – Nigdy. Nigdy o tym nie zapomnę. – Zamknęłam oczy, gdy jego erekcja tak bardzo sztywna i ciepła spoczęła na moim prawym pośladku. On też był napalony. Na mnie. – Dzwoniłam do ciebie. Pragnęłam cię. Jego usta przejechały po mojej skórze, zmierzając ku moim ustom. – Więc mnie weź, Aniołku – powiedział jednocześnie drażniąc się ze mną językiem. – Wsadź mnie w siebie. Wyginając plecy, sięgnęłam między nogi i dłonią złapałam za jego przyrodzenie. Ugiął nieco kolana ustawiając się za mną. Zatrzymałam się na chwilę, przytknęłam policzek do jego twarzy. Uwielbiałam to, że mogę tu z nim to robić... być z nim w ten sposób. Kręcąc biodrami przesuwałam płatkami po długości jego fiuta, rozsmarowując na nim soki mojego podniecenia. Gideon ścisnął moje nabrzmiałe piersi, unosząc je. – Oprzyj się na mnie, Eva. Odsuń się od szyby. Położyłam dłonie na lustrze weneckim i odepchnęłam się, moja głowa opadła do tyłu i zatrzymała się na jego ramieniu. Dłoń owinął na moim gardle, uniósł mnie nieco, po czym wszedł we mnie tak ostro, że moje stopy ledwo dotykały podłogi. Trzymał mnie tak, zawieszoną w jego ramionach, wypełnioną jego fiutem, jego jęk przetaczał się ponad moimi zmysłami. Po drugiej stronie szyby w klubie trwała zabawa. Znalazłam grzeszną i intensywną przyjemność w seksie w sytuacji pozornej ekshibicji, fantazja, że robimy coś zakazanego zawsze wzbudzała u nas 19 dzikość. Skręcało mnie, nie mogłam znieść dekadenckiej rozkoszy. Moje dłonie między nogami sięgnęły niżej i złapały za jego worek. Był nabrzmiały, napięty, a więc gotowy. A wewnątrz mnie... – O Boże, jesteś taki twardy. – Zostałem stworzony, by cię pieprzyć – wyszeptał wysyłając przez moje plecy dreszcz rozkoszy. – Zrób to. – Oparłam obie dłonie na szybie. – Rób to teraz. Gideon pozwolił mi stać na nogach, rękami podtrzymywał mnie, kiedy się pochyliłam, otwierając się, by przyjąć go głębiej. Uciekł mu niski jęk, kiedy złapał za moje biodra, pochylając jeszcze bardziej, wiedząc jaki najlepszy kąt powinnam przyjąć, by się do niego przypasować. Był dla mnie za duży; za długi i za gruby. Rozciąganie było intensywne. Przepyszne. Mój rdzeń zadrżał zaciskając się spazmatycznie wokół niego. Gideon wydał z siebie surowy dźwięk przyjemności, wyciągając męskość nieco, po czym wsuwając ją powoli. A potem znowu, i znowu. Szeroka główka jego fiuta masowała moje wewnętrzne zakończenia nerwowe, których tylko on mógł sięgnąć. Moje paznokcie drapały niespokojnie, pozostawiając odbite ślady palców na szybie, kiedy jęczałam. Byłam boleśnie świadoma odległego pulsowania muzyki i masy ludzi jaką wyraźnie widziałam, jakby byli z nami w tym samym pomieszczeniu. – No dalej Aniołku – powiedział szybko. – Pozwól mi usłyszeć jak bardzo ci się to podoba. 20 – Gideonie. – Moje nogi zaczęły drżeć gwałtownie, moja waga była utrzymywana tylko przez lustro i jego silne ramiona. Byłam nieznośnie podekscytowana i chciwa, czując zarówno moją poddańczą postawę jak i męską dominację za sobą. Nie miałam wyjścia, musiałam przyjmować co dawał mi Gideon, to rytmiczne wsuwanie i wysuwanie, dźwięk jego pragnienia. Drapanie zamka jeansów na moim udzie podpowiedziało mi, że rozpiął spodnie tylko na tyle, żeby wyciągnąć penisa, co było oznaką zniecierpliwienia jaka mnie zachwycała. Jedna z jego rąk opuściła moje biodro, a potem

powróciła, by leżeć na mojej pupie. Poczułam, że kciuk ma mokry od śliny i masuje moją tylną dziurkę. – Nie – poprosiłam obawiając się, że stracę rozum. Ale to nie było moje słowo bezpieczeństwa, które brzmiało „Crossfire”, więc poddałam mu się, ustępując pod presją nacisku. Warknął, gdy wszedł w to ciemne miejsce. Przysunął się ku mnie, drugą rękę sięgnął do guziczka mojej płci, by rozszerzyć moje fałdki i ścisnąć łechtaczkę. – Moja – powiedział ochryple. – Jesteś moja. To było zbyt wiele. Doszłam z krzykiem, drżąc gwałtownie, moje spocone dłonie piszczały przesuwając się na szkle. Gideon posuwał mnie w ekstazie, jego kciuk w moim tyle powodował udrękę, a jego wprawne paluszki na mojej perełce doprowadzały do szaleństwa. Orgazm przeszedł w kolejny, mój rdzeń zaciskał się wokół jego poruszającego się fiuta. 21 Wydał z siebie ostry dźwięk satysfakcji i wypełnił mnie szczelnie, goniąc swój szczyt. Zaczęłam dyszeć. – Nie dochodź! Jeszcze nie! Gideon zwolnił tempo, jego oddech był ciężki w ciemności. – A jak chcesz, żebym skończył? – Chcę cię widzieć. – Jęknęłam kiedy mój rdzeń znów się zacisnął. – Chcę widzieć twoją twarz. Wyszedł ze mnie i pociągnął mnie do pozycji pionowej, odwrócił i znów podniósł. Oparł plecami o szybę i wszedł we mnie gwałtownie. W tym akcie posiadania dał mi to, czego potrzebowałam. Wgląd w bezradną przyjemność, chwilową podatność póki pożądanie nie przejęło nad nim kontroli. – Chcesz oglądać jak ją tracę – powiedział ochryple. – Tak. – Z ramion ściągnęłam ramiączka sukienki, obnażając piersi, podnosząc i ściskając je, bawiąc się sutkami. Szyba pod moimi plecami wibrowała od basu. Gideon drżał z mojego przodu, jego ciało ledwo się powstrzymywało. Docisnęłam usta do jego warg, absorbując jego szybki oddech. – No dawaj – wyszeptałam. Trzymając mnie bez wysiłku, wycofał się, przeciągając grubą główkę przez moje najwrażliwsze miejsca wewnątrz. A potem wtargnął z powrotem, docierając do moich granic. – O Boże. – Wiłam się w jego ramionach. – Jesteś tak głęboko. 22 – Eva. Posuwał mnie mocno, wbijając się we mnie jak obłąkany. Trzymałam się drżąc, nogi miałam rozłożone szeroko, nastawiając się na jego nieustępliwe dźgnięcia sztywnego penisa. Zatracił się w instynkcie uporczywego pożądania partnerki. Uciekały mu jęki, krzyki, warknięcia co sprawiało, że stawałam się jeszcze bardziej mokra i śliska, moje ciało nie sprawiało oporu spełniając jego rozpaczliwą potrzebę. Był zmęczony, w nieładzie, i seksowny jak cholera. – Dojdź dla mnie – zażądałam zaciskając się wokół niego. Całe jego ciało szarpnęło się mocno, po czym zadrżało. Jego usta wykrzywił grymas bolesnej rozkoszy, jego spojrzenie straciło ostrość, kiedy budował swój własny szczyt. Gideon doszedł ze zwierzęcym rykiem, tryskając tak mocno, że to poczułam. Ciągłym rozgrzewając mnie od wewnątrz sporymi porcjami nasienia.6 Moje usta błądziły po nim, moje ramiona i nogi owinięte wokół niego trzymały szczelnie. Oparł się na mnie, jego klatka piersiowa falowała, kiedy łapał oddech. Nadal dochodził. 6 Zakręć kurek! Rozdział 10 Pierwszą rzeczą jaką zobaczyłam po przebudzeniu w niedzielny poranek była bursztynowa butelka podpisana staromodną czcionką jako „lekarstwo na kaca”. Rafia zdobiła szyjkę, a korek z dzióbkiem trzymał zawartość wnętrza w bezpieczeństwie. Gdy ostatnim razem Gideon podał mi go, to „lekarstwo” zadziałało, ale jego widok tylko przypomniał mi o ilości alkoholu jaką wczoraj wypiłam. Zacisnęłam powieki, jęknęłam i schowałam głowę pod poduszkę chcąc z powrotem zasnąć. Łóżko poruszyło się. Ciepłe, pełne usta zaczęły błądzić po moim kręgosłupie. – Dzień dobry, mój Aniołku. – Brzmisz jakbyś był absurdalnie z siebie usatysfakcjonowany – mruknęłam. – Właściwie jestem z ciebie. – Diabeł. – Mówiłem o twoich notatkach związanych z zarządzaniem kryzysowym, ale oczywiście seks był fenomenalny, jak zwykle zresztą. – Jego dłoń wsunęła się pod kołdrę, przesunęła po mojej talii i ścisnęła mój tyłek. Uniosłam głowę i znalazłam go z laptopem na kolanach opierającego się o zagłówek obok mnie. Wyglądał apetycznie, jak zawsze, całkowicie zrelaksowany, ubrany w spodni dresowe. Byłam 3 pewna, że wyglądam znacznie mniej atrakcyjnie. Do domu pojechałyśmy z dziewczynami limuzyną, po czym spotkałam się z Gideonem w jego mieszkaniu. Prawie świtało, kiedy z nim skończyłam, ale byłam tak zmęczona, że zasnęłam z włosami nadal mokrymi po pospiesznym prysznicu. Kiedy znalazłam go

obok siebie, przeszył mnie dreszcz przyjemności. Spał w gościnnym pokoju i miał gabinet do pracy. Fakt, że wybrał pracę w łóżku, w którym spałam znaczył, iż chciał być blisko mnie, nawet kiedy byłam nieprzytomna. Odwróciłam głowę, by spojrzeć na zegarek przy łóżku, ale zamiast tego mój wzrok zbłądził na nadgarstek. – Gideonie... – Zegarek, który został umieszczony na mojej ręce podczas, gdy spałam oczarował mnie. Był inspirowany stylem ArtDeco, błyszczały w nim setki maleńkich diamencików. Pasek był kremowy a perłowa tarcza był asygnowana przez Patek Philippe i Tiffany & Co. – Jest wspaniały. – Jest tylko dwadzieścia pięć takich na świecie, co stanowi, że nie jest tak wyjątkowy jak ty, ale co jest? – Uśmiechnął się do mnie. – Kocham go. – Podniosłam się na kolana. – Kocham ciebie. Zsunął swojego laptopa z kolan, co pozwoliło mi usiąść na nim okrakiem i przytulić się mocno. – Dziękuję – wymruczałam dotknięta tym, że o mnie myślał. Poszedł go kupić, podczas gdy byłam u mojej matki a może gdy wyszłam na nasz babski wieczór. 4 – Umm. Powiedz mi jak zapracować na taki nagi uścisk każdego dnia. – Po prostu być sobą, Asie. – Potarłam policzkiem o jego policzek. – Jesteś wszystkim czego mi trzeba. Zsunęłam się z łóżka i poszłam do łazienki z małą bursztynową buteleczką w ręce. Drżąc wychyliłam zawartość, umyłam zęby, włosy i umyłam twarz. Włożyłam szlafrok i wróciłam do sypialni, ale Gideona nie było, a jego laptop leżał otwarty na środku łóżka. Gdy mijałam jego gabinet zobaczyłam, że stoi na szeroko rozstawionych stopach, z rękoma skrzyżowanymi na piersi i gapi się w okno. Miasto roztaczało się przed nim. To nie był widok jaki miał w Crossfire albo w swoim apartamencie, ale też było na co popatrzeć. Chociaż tu było niżej. Połączenie z miastem miało bardziej kameralny charakter. – Nie podzielam twoich obaw – powiedział energicznie do słuchawki. – Jestem świadom ryzyka... przestań o tym gadać. Temat nie podlega dyskusji. Opracuj zgodne porozumienie. Bacząc na jego zimny, biznesowy głos poszłam dalej. Nie wiedziałam dokładnie co było w buteleczce, ale podejrzewałam że witaminy z jakiegoś rodzaju alkoholem. Cokolwiek to było, ogrzało moje wnętrzności i spowodowało, że poczułam się senna, więc poszłam do kuchni w poszukiwaniu kawy. Po dostarczeniu organizmowi odrobiny kofeiny, opadłam na kanapę i zaczęłam sprawdzać wiadomości w telefonie. Zmarszczyłam brwi kiedy odkryłam, że mam trzy nieodebrane połączenia od taty, wszystkie przed ósmą rano czasu kalifornijskiego. Oczywiście też 5 odnotowałam kilkanaście nieodebranych od mamy, ale postanowiłam, że poniedziałek będzie dobrym dniem na stawienie jej czoła. I był też sms od Cary’ego, który krzyczał: ZADZWOŃ DO MNIE! Najpierw postanowiłam oddzwonić do ojca, w międzyczasie wziąć łyka kawy zanim odbierze. – Eva. Niespotykany sposób w jaki ojciec wypowiedział moje imię podpowiedział mi, że coś się stało. Wyprostowałam się. – Tato... wszystko w porządku? –Dlaczego nie powiedziałaś mi o Nathanie? – Jego głos był ochrypły i wypełniony bólem. Wyszła mi gęsia skórka. O kurwa. On wie. Ręka zaczęła drżeć mi tak bardzo, że oblałam sobie uda kawą. Nawet tego nie poczułam, tak byłam przerażona z powodu udręki ojca. – Tato, ja... – Nie mogę uwierzyć, że mi nie powiedziałaś. Albo Monica. O mój Boże... Powinna coś powiedzieć. Powinna była mi powiedzieć. – Wciągnął urywany oddech. – Miałem prawo wiedzieć! Smutek rozlał się w mojej klatce piersiowej niczym kwas. Mój ojciec – który o samokontrolę rywalizował z Gideonem – brzmiał jakby płakał. Szybko i płytko oddychając odstawiłam kubek na ławę. Niektóre rzeczy po śmierci Nathana otworzyły się, odsłaniając grozę mojej przeszłości na widok publiczny. Jako policjant mój ojciec umiał 6 poskładać dwa do dwóch. – Nie mogłeś nic poradzić – powiedziałam mu oszołomiona, ale dla jego dobra starałam się trzymać w kupie. Mój telefon bipnął przychodzącym połączeniem, ale to zignorowałam. – Ani wcześniej, ani później. – Mógłbym być dla ciebie oparciem. Zająłbym się tobą. – Tatusiu, zrobiłeś to. Poskładaliście mnie i razem z doktor Travis zmieniliście moje życie. Do tamtej pory tak naprawdę sobie nie radziłam. Nie umiem nawet powiedzieć jak bardzo to mi pomogło. Jęknął i był to cichy dźwięk udręki. – Dla ciebie powinienem walczyć z twoją matką. Powinnaś była być ze mną. – O Boże. – Żołądek mi się ścisnął. – Nie możesz winić mamy. Przez długi czas nie miała pojęcia co się dzieje. A kiedy się dowiedziała, dołożyła wszelkich starań... – Nie powiedziała mi! – krzyknął, aż podskoczyłam. – Kurwa, powinna była mi powiedzieć. I jak mogła nie wiedzieć? Musiały być jakieś sygnały... Jak mogła ich nie dostrzec? Jezu, widziałem je kiedy przyjechałaś do Kalifornii... Zaczęłam szlochać nie mogąc powstrzymać mojego bólu. – Błagałam, by ci nie mówiła. Kazałam jej przysiąc. – To nie była twoja decyzja, Eva. Byłaś dzieckiem. Powinna wiedzieć lepiej. 7

– Przepraszam! – płakałam. Nieustające, nieustępliwe piszczenie przychodzących połączeń popchnęło mnie na krawędź. – Przykro mi. Nie chciałam, żeby Nathan skrzywdził kogokolwiek kogo kochałam. – Jadę do ciebie – powiedział nagle spokojny. – Łapię następny samolot. Zadzwonię jak wyląduję. – Tato... – Kocham cię serduszko. Jesteś dla mnie wszystkim. Rozłączył się. Rozbita siedziałam w oszołomieniu. Wiedziałam, że sprawy dotyczące tego, co zrobił mi Nathan zjedzą ojca żywcem, ale nie wiedziałam jak walczyć z mrokiem. Mój telefon zawibrował mi w ręku, więc popatrzyłam na ekran. Zobaczyłam, że dzwoni mama, ale nie umiałam wymyślić co zrobić. Wstałam na drżących nogach, rzuciłam telefon na ławę jakby mnie oparzył. Nie mogłam teraz z nią rozmawiać. Z nikim nie chciałam rozmawiać. Chciałam tylko Gideona. Szłam korytarzem łopatkami sunąc po ścianie. Kiedy zbliżałam się do gabinetu, słyszałam głos Gideona, a moje łzy zaczęły płynąć szybciej, moje kroki też przyspieszyły. – Doceniam, że myślisz o mnie, ale nie – powiedział cichym, mocnym głosem, który był zdecydowanie inny niż ten, którego używał wcześniej. Teraz był delikatniejszy, bardziej kameralny. – Oczywiście, że jesteśmy przyjaciółmi. Wiesz dlaczego... nie mogę dać ci tego, czego ode mnie chcesz. Weszłam do jego gabinetu i zastałam go siedzącego za biurkiem ze 8 spuszczoną głową i słuchającego. – Przestań – powiedział lodowato. – Nie w taki sposób chcesz grać ze mną, Corinne. – Gideon – wyszeptałam, złapałam za futrynę, aż pobielały mi kostki. Spojrzał w górę, a potem nagle się wyprostował i wstał. Grymas zniknął z jego twarzy. – Muszę kończyć – powiedział, wyciągnął słuchawkę z ucha i upuścił ją na biurko, kiedy je okrążał. – Co się dzieje? Jesteś chora? Złapał mnie, kiedy ruszyłam ku niemu w potrzebie przytulenia. Poczułam wielką ulgę, gdy mnie mocno do siebie przycisnął. – Mój tata się dowiedział. – Przycisnęłam twarz do jego piersi, mój umysł był wypełniony echem bólu ojca. – On wie. Obrócił mnie w swoich ramionach tuląc mnie dalej. Jego telefon zaczął dzwonić. Przeklinając pod nosem wyniósł go z pomieszczenia. W korytarzu słyszałam jak mój telefon wibruje na ławie. Denerwujący dźwięk dwóch dzwoniących telefonów jeszcze bardziej mnie rozdrażnił. – Powiedz, jeśli mam ci podać, żebyś odebrała – rzucił. – To moja mama. Jestem pewna, że tata już do niej dzwonił, a on jest bardzo zły. Boże... Gideonie. On jest zdruzgotany. – Rozumiem, jak on się czuje. Zaniósł mnie do sypialni i kopniakiem zamknął za sobą drzwi. 9 Ułożył mnie na łóżku, złapał za pilota i włączył telewizor, który ściszył tak, żeby zagłuszał wszystkie inne dźwięki oprócz mojego szlochu. Potem położył się obok i przytulił mnie, dłonią pocieszająco pocierał mi plecy. Płakałam, aż brakło mi łez. – Powiedz co mam zrobić – szepnął, kiedy się uspokoiłam. – On jest w drodze. Tutaj, do Nowego Jorku. – Ścisnął mi się żołądek na tę myśl. – Wydaje mi się, że stara się załapać na dzisiejszy lot. – Kiedy będziesz wiedziała o której wyląduje, pojadę po niego. – Nie możesz. – Jak diabli nie mogę – powiedział chłodno. Przysunęłam do niego usta, po czym westchnęłam kiedy mnie pocałował. – Naprawdę powinnam pojechać osobiście. On cierpi. Nie będzie chciał, aby ktokolwiek inny oglądał go w takim stanie. Gideon przytaknął. – Weź mój samochód. – Który? – Twojego nowego sąsiada, DB9. – Co? Wzruszył ramionami. – Poznasz go kiedy zobaczysz. 10 Nie wątpiłam. Jakiejkolwiek by nie był marki, samochód będzie lśniący, szybki i niebezpieczny – tak jak jego właściciel. – Boję się – mruknęłam, plątając nogi z jego. Był taki mocny i silny. Chciałam go złapać i nigdy nie puścić. Jego palce przeczesywały moje włosy. – Czego? – Sprawy i tak już są popieprzone między moja matką, a mną. Jeśli moi rodzice wytoczą na siebie działa, nie chcę utknąć pośrodku. Wiem, że sobie z tym nie poradzą, szczególnie mama. Szaleją za sobą. – Nie wiedziałem o tym. – Bo ich nie widziałeś razem. Wielkie iskrzenie – wyjaśniłam pamiętając, że Gideon i ja byliśmy rozdzieleni, kiedy dowiedziałam się, że seksualna chemia między moimi rodzicami nadal jest rozgrzana do czerwoności. – A tata przyznał się, że nadal jest w niej zakochany. Przykro mi jak o tym myślę. – Ponieważ nie są razem? – Tak, ale nie dlatego, że chcę wielkiej szczęśliwej rodzinki – burknęłam. – Po prostu nie podoba mi się pomysł przejścia przez życie bez osoby którą się kocha. Kiedy cię straciłam... – Nigdy mnie nie straciłaś. – To tak jakby część mnie umarła. Przechodzenie przez całe życie w taki sposób... – Musiało by być to piekłem. – Gideon pogładził palcami mój 11 policzek, ale w jego oczach widziałam mrok, najwyraźniej nawiedzało go widmo Nathana. – Zajmę się Monicą. Zamrugałam. – Jak? Jego usta wykrzywiły się po jednej stronie. – Zadzwonię do niej i zapytam

jak ci leci i jak sobie radzisz. Rozpocznę powolny proces uświadamiania ludziom, że mam zamiar do ciebie wrócić. – Ona wie, że wszystko ci powiedziałam. Może przy tobie pęknąć. – Lepiej przy mnie niż przy tobie. To prawie spowodowało, że się uśmiechnęłam. – Dziękuję. – Odwrócę jej uwagę i sprawię, że będzie myślała o czymś innym. – Sięgnął po moją dłoń i dotknął pierścionka. Ślubne dzwony. Nie powiedział tego, ale odebrałam wiadomość. I oczywiście to było tym, o czym pomyśli moja matka. Mężczyzna z pozycją Gideona nie chciałby wrócić do kobiety poprzez jej matkę, zwłaszcza taką jak Monica Stanton, no chyba, że jego „intencje” byłyby bardzo poważne. To był problem, który odłożyliśmy na inny czas. *** Przez następną godzinę Gideon udawał, że nie jest uciążliwy. Łaził 12 za mną z pokoju do pokoju pod byle pretekstami. Kiedy zaburczało mi w brzuchu, zaciągnął mnie natychmiast do kuchni, układając na talerzu kanapki, frytki i sałatkę z makaronu. Jedliśmy przy kuchennej wyspie a jego troska ukoiła moje nerwy. Sprawy wokół mnie szły źle, ale on dawał mi oparcie. To sprawiało, że wiele czekających na nas problemów umieliśmy przezwyciężyć. Czy było coś, czego nie mogliśmy osiągnąć, gdy byliśmy razem? – Czego chciała Corinne? – zapytałam. – Oprócz ciebie? Jego twarz stężała. – Nie chcę rozmawiać o Corinne. Coś było w jego tonie co mnie zaniepokoiło. – Wszystko w porządku? – Co ja właśnie powiedziałem? – Coś, co wybrałam, by zignorować. Westchnął z irytacją, ale ustąpił. – Była zdenerwowana. – Zdenerwowana, by krzyczeć, czy zdenerwowana, by płakać? – Czy to ma znaczenie? – Tak. Jest różnica między byciem złą na faceta, a odgrywanie przed nim teatrzyka ze łzami. Na przykład: Deanna jest zła i planuje twoje zniszczenie; a ja byłam łzawą kupką nieszczęścia zdolną tylko leżeć na łóżku i płakać w poduszkę. 13 – Boże. Eva. – Wyciągnął rękę i ścisnął moją dłoń. – Przepraszam. – Przestań w tej chwili za wszystko przepraszać! Wynagrodzisz mi to załatwiając sprawę z moją matką. Więc, czy Corinne była wkurzona czy zapłakana? – Płakała – skrzywił się Gideon. – Chryste, odbiło jej. – Przykro mi, że musisz to znosić. Chociaż nie powinieneś pozwolić by wzbudzała w tobie poczucie winy. – Wykorzystałem ją – powiedział cicho – by chronić ciebie. Odłożyłam kanapkę i popatrzyłam na niego zwężonym spojrzeniem. – Powiedziałeś jej czy nie, że jedyne co jej możesz zaoferować to przyjaźń? – Wiesz, że powiedziałem. Ale również celowo podtrzymywałem wrażenie, że może być w tym coś więcej, ale tylko dla prasy i policji. Wysyłałem jej mieszane sygnały. To właśnie w ich powodu czuję się winny. – Więc przestań. Ta suka próbowała wmówić mi, że ją przeleciałeś... – uniosłam dwa palce – ...dwa razy. A za pierwszym razem kiedy to zrobiła, bolało tak bardzo, że dalej mam z tym problem. Do tego ona ma męża, na litość boską. Nie ma żadnego interesu, by czatować na mojego mężczyznę, podczas gdy ma swojego. – A wracając do kwestii z przeleceniem jej. O czym ty mówisz? Wyjaśniłam incydenty: katastrofę ze szminką na mankiecie w Crossfire i moją improwizowaną wizytę w apartamencie Corinne, kiedy 14 to próbowała grać jakby to dosłownie przed chwilą skończył ją pieprzyć. – Cóż, to znacznie zmienia postać rzeczy – powiedział. – Nie ma nic więcej co ona i ja moglibyśmy sobie powiedzieć. – Dziękuję. Sięgnęłam, by założyć włosy za ucho. – Na końcu musimy zostać po jednej stronie tego wszystkiego. – A co wtedy poczniemy ze sobą? – mruknęłam. – Och, jestem pewien, że coś wymyślę. – Seks, prawda? – pokręciłam głową. – Stworzyłam potwora. – Nie zapominaj o pracy... wspólnej. – O mój Boże, nigdy się nie poddasz? Ugryzł frytkę i przełknął. – Kiedy skończymy lunch chcę zobaczyć jak pracujesz nad aktualizacją stron internetowych Crossroads i Cross Industries. Wytarłam usta serwetką. – Naprawdę? To było szybkie. Jestem pod wrażeniem. – Chodźmy, żebyś mogła rzucić na nie okiem, zanim o tym zdecydujesz. *** Gideon znał mnie bardzo dobrze. Praca była dla mnie ucieczką, więc mnie w nią wcisnął. Dam mi swojego laptopa w salonie, sprawił, że 15 mój telefon przestał dzwonić, po czym poszedł do gabinetu porozmawiać z moją matką. Przez pierwsze kilka minut, gdy zostawił mnie samą, słuchałam melodyjnego mruczenia jego głosu, po czym starałam się skupić na stronach internetowych o pracę nad jakimi mnie prosił, ale to było bezcelowe. Byłam zbyt rozproszona, by móc się skoncentrować. Zamiast tego skończyłam oddzwaniając do Cary’ego. – Gdzie

ty do kurwy nędzy jesteś? – warknął na powitanie. – Wiem, że to szaleństwo – powiedziałam szybko mając na uwadze, że najprawdopodobniej moja matka jak i ojciec kiedy nie odbierałam komórki wydzwaniali do mieszkania, które dzieliłam z Cary’m. – Przepraszam. Szum tła rozmowy ze strony Cary’ego podpowiedział mi, że był gdzieś na ulicy. – Możesz mi powiedzieć co się dzieje? Wszyscy do mnie dzwonią; twoi rodzice, Stanton, Clancy. Wszyscy cię szukają, a ty nie odbierasz komórki. Wariowałem z niepokoju, co ci się mogło stać! Cholera. Zamknęłam oczy. – Mój tata dowiedział się o Nathanie. Przez chwilę milczał, dźwięk ruchu ulicznego był jedyną oznaką tego, że się nie rozłączył. A potem powiedział: – Cholera jasna, dziewczynko, to źle. Współczucie w jego głosie sprawiło, że ścisnęło mi się gardło. Ale nie chciałam już płakać. 16 Dźwięk ulicy umilkł jakby nagle wszedł do cichego miejsca. – Jak on się trzyma? – zapytał Cary. – Jest rozdarty. Boże Cary, to było okropne. Myślę, że płakał. I jest wkurzony na mamę. Pewnie dlatego ona tak wydzwania. – A co zamierza zrobić? – Przylecieć do Nowego Jorku. Nie wiem kiedy, ale powiedział, że zadzwoni kiedy wyląduje. – Wyleciał już? Znaczy dzisiaj? – Tak myślę – powiedziałam żałośnie. – Nie wiem czy tak szybko dostanie urlop w pracy. – Przygotuję pokój gościnny, kiedy wrócę do domu, jeśli ty tego jeszcze nie zrobiłaś. – Zajmę się tym. Gdzie jesteś? – Lunch z Tatianą. Musiałem wyjść na chwilę. – Przykro mi, że niepokoiły cię moje telefony. – Nie ma sprawy – zbagatelizował to w swój zwyczajowy sposób. – Bardziej się o ciebie martwiłem czy coś. Nie było cię ostatnio. Nie wiem co robisz ani z kim to robisz. Nie zachowujesz się ostatnio jakbyś była sobą. Nuta oskarżenia w jego głosie pogłębiła moje wyrzuty sumienia, ale niczym nie mogłam się z nim podzielić. – Przepraszam. 17 Czekał jakby na dalsze wyjaśnienia, a potem burknął coś pod nosem. – Będę w domu za kilka godzin. – Dobrze. Do zobaczenia wtedy. Rozłączyłam się by zadzwonić do mojego ojczyma. – Eva. – Cześć Richard – powiedziałam wprost. – Czy mój tata dzwonił do mamy? – Chwileczkę. – Przez moment była cisza, po czym usłyszałam jak zamknęły się drzwi. – Tak, dzwonił. To było... nieprzyjemne dla twojej matki. Ten weekend był dla niej bardzo ciężki. Ona nie ma się dobrze, a ja się martwię. – To jest ciężkie dla nas wszystkich – powiedziałam. – Chcę ci powiedzieć, że tata wybiera się do Nowego Jorku i będę chciała spędzić z nim w spokoju trochę czasu. – Musisz porozmawiać z Victorem odnośnie tego, żeby wykazał więcej zrozumienia przez co przeszła twoja matka. Była w tym sama z cierpiącym dzieckiem. – A ty musisz zrozumieć, że musimy mu dać czas, aby to sobie poukładał – odpyskowałam. Mój głos był ostrzejszy niż zamierzałam, ale odzwierciedlał moje uczucia. Nie chciałam być zmuszona do zajęcia stanowiska między rodzicami. – I potrzebuję, żebyś się nią zajął, żeby przestała do mnie wydzwaniać, tak samo jak do Cary’ego. Pogadaj z doktorem Petersenem jeśli to konieczne – zasugerowałam mając na myśli 18 terapeutę mojej matki. – Monika teraz rozmawia przez telefon. Porozmawiam z nią jak skończy. – Nie tylko rozmawiaj. Zrób coś z tym. Pochowaj telefony jeśli będzie trzeba. – To ekstremalne. I niepotrzebne. – Nie, jeśli nie odpuści! – Bębniłam palcami po stole. – Ty i ja, oboje jesteśmy winni rozpieszczania jej w stylu: „och nie, nie martw się Monico”, ponieważ wolimy nie powodować jej rozstrojenia. Ale to emocjonalny szantaż Richard, a ja z tym skończyłam. Milczał przez chwilę, a następnie powiedział: – Jesteś teraz pod wpływem dużego stresu. I... – Myślisz? – Huczało mi w głowie. – Powiedz mamie, że ją kocham i zadzwonię jak tylko będę mogła. Co nie stanie się dzisiaj. – Clancy i ja jesteśmy do twojej dyspozycji, jeśli będziesz czegoś potrzebować – powiedział sztywno. – Dziękuję Richardzie. Doceniam. Rozłączyłam się i walczyłam z ochotą rzucenia telefonem w ścianę. *** Udało mi się uspokoić na tyle, by trafić na stronę Crossroads, zanim Gideon wrócił z gabinetu. Wyglądał na wymęczonego i nieco oszołomionego, czego w sumie można się było spodziewać. Rozmowa z 19 moją matką, kiedy była zdenerwowana była wyzwaniem dla każdego, a Gideon nie miał wielkiego doświadczenia w radzeniu sobie z nią. – Ostrzegałam cię – powiedziałam. Uniósł ręce nad głowę i przeciągnął się. – Nic jej nie będzie. Myślę, że jest twardsza niż daje to po sobie poznać. – Była zadowolona słysząc ciebie, prawda? Uśmiechnął się. Przewróciłam oczami. – Myśli, że potrzebuję bogatego mężczyzny, by się mną opiekował i zapewniał mi bezpieczeństwo. – Masz takiego. – Zamierzam założyć, że masz na myśli mało jaskiniowy sposób. – Wstałam. – Muszę iść i się przygotować na odwiedziny taty. Tak długo jak on tu będzie, będę musiała być na noc u siebie i bardzo

prawdopodobne, że nie będziesz mógł mnie odwiedzać w moim mieszkaniu. Jeśli weźmie cię za włamywacza, to nie skończy się dobrze. – To trochę lekceważące. Wykorzystam ten czas, aby być widzianym w swoim apartamencie. – A więc mamy plan. – Przetarłam twarz zanim spojrzałam na mój nowy zegarek. – Przynajmniej mam piękny sposób na liczenie minut do naszego ponownego spotkania. Podszedł do mnie i złapał za kark. Kciukiem kreślił małe kółka na 20 jego skórze. – Muszę wiedzieć, że się trzymasz. Przytaknęłam. – Jestem zmęczona tym, że Nathan rujnuje mi życie. Pracuję nad jakimś nowym początkiem. Zaczęłam wyobrażać sobie przyszłość, w której moja mama nie prześladowała mnie, mój tata z powrotem stanął na nogi, Cary był szczęśliwy, Corinne była w innej części świata, a Gideon i ja nie martwiliśmy się naszą przeszłością. I końcu byłam gotowa, by o taką przyszłość walczyć. Rozdział 11 Poniedziałek rano. Czas by iść do pracy. Nie słyszałam nic od mojego taty, więc musiałam się przygotować, że coś usłyszę. Grzebałam w garderobie, kiedy ktoś zapukał do drzwi sypialni. – Proszę – krzyknęłam. Chwilę później usłyszałam jak Cary woła: – Gdzie jesteś do cholery? – Tutaj. Jego cień zamajaczył w drzwiach. – Jakieś wieści od ojca? Spojrzałam na niego. – Jeszcze nie. Wysłałam mu wiadomość i jeszcze nie dostałam odpowiedzi. – Bo może jeszcze jest w samolocie. – Albo jej nie widział. Kto to może wiedzieć. – Skrzywiłam się na ubranie. – Masz – wszedł i stanął przy mnie, po czym wyciągnął parę szarych, płóciennych spodni w dolnej półki, oraz podał mi czarną koszulkę z koronkowymi rękawkami. – Dziękuję – powiedziałam, a ponieważ stał blisko, przytuliłam go. Odwzajemnił uścisk, ale był przy tym tak spięty, że wyglądało 3 jakby ściskał powietrze, a nie mnie. Zaskoczona jego wylewnością, trzymałam go przez dłuższy czas, policzek oparłam na jego sercu. Po raz pierwszy raz od kilku dni, był ubrany w podkoszulek i jeansy, i chociaż było to zwykłe ubranie, wyglądał w nim wspaniale i kosztownie. – Wszystko w porządku? – zapytałam. – Tęskniłem za tobą, dziewczynko – wyszeptał w moje włosy. – Chciałam się tylko upewnić, że nie masz mnie dość. – Chciałam zabrzmieć jakbym się drażniła, ale on wcale się nie śmiał. Brakowało mi jego beztroski do jakiej słyszenia się przyzwyczaiłam. – Jadę do pracy taksówką, więc mam jeszcze trochę czasu. Może napijemy się kawy? – Tia. – Odsunął się ode mnie i uśmiechnął, wyglądając przy tym chłopięco. Złapał mnie za rękę i wyciągnął z garderoby. Rzuciłam ciuchy na oparcie fotela zanim udałam się za nim do kuchni. – Wychodzisz? – zapytałam. – Mam dzisiaj zdjęcia. – Cóż, to chyba dobra wiadomość! – Podeszłam do ekspresu, podczas gdy Cary poszedł do lodówki po mleko. – Brzmi jak kolejna okazja na wykopanie Cristala1. – Nie ma mowy – prychnął. – Nie przy tym co się dzieje w związku z twoim tatą. 1 Szampan (A), nie z panią (L) – A co innego możemy zrobić? Siedzieć i gapić się na siebie nawzajem? Nic więcej nie można zrobić. Nathan nie żyje, a nawet gdyby żył; to co mi zrobił było dawno temu. – Postawiłam przed nim parujący 4 kubek i zaczęłam napełniać kolejny. – Jestem gotowa wpakować go do najczarniejszej, zimnej dziury mojej pamięci i zapomnieć o nim. – Dobrze by było dla ciebie. – Rozjaśnił moją kawę i oddał mi. – Będę tu by wysłuchać twojego ojca. Będzie chciał o tym pogadać. – Nie będę o tym z nim rozmawiała. Nigdy już nie mam zamiaru o tym wspominać. – On się może na to nie zgodzić. Odwróciłam się do niego twarzą, odchylając się w tył, by obydwoma rękami złapać za kubek stojący na blacie. – Wszystko czego mu trzeba to, by zobaczył, że ze mną jest ok. Tu nie chodzi o niego. Tu chodzi o mnie, a ja przetrwam. Myślę, że nawet dość dobrze. Poruszył się, na twarzy miał wyraz zamyślenia. – Tia, dobrze ci idzie – powiedział po chwili kontemplacji. – Masz zamiar powiedzieć mu o panu tajemniczym?2 – On nie jest tajemnicą. Po prostu nie mogę o nim mówić i to nie jest nic związanego z naszą przyjaźnią. Ufam ci i kocham cię, i polegam na tobie jak zawsze. Jego zielone oczy wpatrywały się we mnie sponad krawędzi kubka. – Nie wygląda na to. 2 Pan Tajemniczy 

– Jesteś moim najlepszym przyjacielem. Kiedy będę siwa i pomarszczona, ty nadal będziesz moim najlepszym przyjacielem. Nie rozmawianie o facecie z którym się spotykam tego nie zmieni. – Ale co mam innego czuć niż to, że mi nie ufasz? Co jest takiego z tym facetem, że nie możesz zdradzić nawet jego imienia czy coś. Westchnęłam i zdecydowałam powiedzieć mu częściową prawdę. – Nie znam jego imienia. Cary umilkł i znieruchomiał. – Jaja sobie robisz. – Nigdy go nie zapytałam. – Kiedy wydusiłam z siebie tę wymijającą odpowiedź, błagałam w myślach, by jej nie kwestionował. Cary obdarował mnie długim spojrzeniem. – I nie powinienem się martwić? – Nie. Jestem ok z całą tą sprawą. Oboje bierzemy czego potrzebujemy i on o mnie dba. Przyglądał mi się. – A jak go nazywasz kiedy dochodzisz? Musisz coś krzyczeć, jeśli jest dobry w te klocki. A zakładam, że jest, bo najwyraźniej nie spędzacie czasu na rozmowie, w której się poznajecie. – Umm… - Złapał mnie. – Myślę, że wołam wtedy „o Boże3!”. –Odrzucił głowę w tył i zaczął się śmiać. – A jak ty dajesz radę między dwoma związkami? – zapytałam. 3 Podczas seksu wzrasta nabożność w narodzie ;-) 6 – Jest dobrze. – Wepchnął jedną dłoń w kieszeń i zakołysał się na piętach. – Myślę że Tat i Trey są dla mnie najbliżej monogamii jak tylko można. Jak do tej pory to się sprawdza. Uznałam ten cały układ za fascynujący. – Martwiłeś się kiedyś, że wykrzyczysz niewłaściwe imię podczas szczytowania? Jego zielone oczy rozjarzyły się. – Nie. Po prostu nazywam ich „kochanie”. – Cary. – Pokręciłam głową. Był taki niepoprawny. – Masz zamiar przedstawić ich sobie? Wzruszył ramionami. – Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł. – Nie? – Tatiana jest sukowata nawet w dobre dni, a Trey jest takim miłym gościem. Na moje, niezbyt dobre połączenie. – Raz mi powiedziałeś, że za bardzo nie lubisz Tatiany. Czy to się zmieniło? - Jest kim jest – powiedział wymijająco. – Mogę z tym żyć. – Wpatrywałam się w niego. – Ona mnie potrzebuje, Eva – dodał szybko. – Trey mnie pragnie i myślę, że mnie kocha, ale nie potrzebuje. To rozumiałam. Miło było być czasami potrzebnym. – Łapię. 7 – Kto powiedział, że na świecie jest tylko jedna osoba, która może dać nam wszystko? – parsknął. – Nie jestem pewien czy to kupuję. Popatrz na siebie i bezimiennego. – Być może zmiksowane towarzystwo może odpowiadać ludziom, którzy nie są zazdrośni. U mnie by to nie zadziałało. – Tia. – Wyciągnął kubek ku mnie, a ja się z nim stuknęłam. – W takim razie Cristal i…? – Hmm… - wydął wargi. – Tapas4? Zamrugałam. – Chcesz wyjść gdzieś z moim tatą? – A to zły pomysł? – To świetny pomysł, jeśli uda nam się skierować jego myśli na inne tory. – Uśmiechnęłam się. – Rządzisz, Cary. Mrugnął do mnie jednym okiem i poczułam się bardziej spokojnie. 4 Małe kanapeczki ze wszystkim. 5 Dobrze, że nie zmieszane. Wszystko w moim życiu wydawało się zostać wstrząśnięte5, a najbardziej relacje z ludźmi, których najbardziej kochałam. Ciężko było mi się z tym pogodzić, ponieważ opierałam się na tych relacjach, by trzymać się w równowadze. Ale być może kiedy wszystko się uspokoi będę silniejsza. Żyć nieco mocniej na własną rękę. Wtedy byłoby to warte całego tego bólu i zamieszania. – Chcesz, żebym cię uczesał? – zapytał Cary. 8 Przytaknęłam. – Poproszę. *** Kiedy dotarłam do pracy, czekało na mnie rozczarowanie w postaci smutnej Megumi. Machnęła mi apatycznie, kiedy mnie wpuszczała, a potem opadła z powrotem na swój fotel. – Dziewczyno, musisz nakopać Michaelowi do czterech liter – powiedziałam. – To dla ciebie nic dobrego. – No wiem. – Odgarnęła długą grzywkę swojego asymetrycznego boba. – Mam zamiar z tym skończyć następnym razem, kiedy go zobaczę. Nie słyszałam od niego ani słówka od piątku i zadręczam się zastanawiając czy odbierze od kogokolwiek telefon podczas tej swojej kawalerskiej wędrówki po barach. – Fuu. – No właśnie, prawda? Nie jest fajnie martwić się, podczas gdy facet z którym sypiasz obraca kogoś innego. Nic nie mogłam na to poradzić, ale to przypomniało mi wcześniejszą rozmowę z Cary’m. – Ja, Ben i Jerry jesteśmy pod telefonami. Dryndnij, jeśli byś nas potrzebowała. – Czy to twój sekret? – zaśmiała się krótko. – To twoja przyjemność po Gideonie Crossie? – Nie jestem „po nim” – przyznałam. 9 Skinęła tylko głową. – Wiem, ale w sobotę dobrze się bawiłaś, prawda? A tak przy okazji to on jest idiotą. Pewnego dnia dojdzie do tego i wróci do ciebie na klęczkach. – Dzwonił do mojej mamy w ten weekend – powiedziałam pochylając się nad biurkiem i ściszając głos. – Pytał o mnie. – Wow. –

Megumi też się pochyliła. – Co powiedział? – Nie znam szczegółów. – Będziesz chciała do niego wrócić? Wzruszyłam ramionami. – Nie umiem powiedzieć. Zależy od tego jak będzie się płaszczył6. – Dokładnie. – Przybiłyśmy piątkę. – A tak przy okazji, masz zajebistą fryzurę. Podziękowałam jej i poszłam do swojego boksu, mentalnie przygotowując się na wzięcie wolnego, gdyby zadzwonił tata. Ledwo weszłam w zakręt, kiedy Mark wychodził ze swojego gabinetu, mając na twarzy wielki uśmiech. 6 żeby się tylko w odpowiedniej płaszczyźnie ;-) uwypuklał :P – O mój Boże – przystanęłam wpół kroku. – Wyglądasz na niesamowicie szczęśliwego. Niech zgadnę, zaręczyłeś się. 10 – Tak! – Jupi! – Upuściłam torebkę i siatkę na podłogę i zaczęłam klaskać. – Jestem taka podekscytowana! Gratulacje! Schylił się i podniósł moje rzeczy. – Chodź do mojego biura. Gestem pokazał, żebym szła przed nim, po czym zamknął szklane drzwi za nami. – Trudno było? – zapytałam, siadając naprzeciw jego biurka. – To była najtrudniejsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłem. – Mark podał mi torebkę. Opadł na swój fotel i się zakołysał na boki. – A Stephen pozwolił mi denerwować się z tego powodu. Dasz wiarę? Cały czas wiedział, że mam zamiar się oświadczyć. Powiedział, że mógł to stwierdzić po tym jaki byłem przerażony. Uśmiechnęłam się. – On cię dobrze zna. – I czekał minutę czy dwie zanim odpowiedział. A mogę powiedzieć, że z mojej perspektywy to wyglądało jak godziny. – Mogę się założyć. A o co chodziło z tą całą jego gadką antymałżeńską? Skinął głową wciąż się uśmiechając. – Jego duma wzięła górę, kiedy go wcześniej zbyłem, więc chciał się trochę odgryźć. Powiedział, że spodziewał się tego, że do niego przyjdę. Chciał mnie nieco podręczyć, kiedy już do tego dojdzie. 11 To było podobne do Stephena, który był zabawny i towarzyski. – Więc gdzie zadałeś to pytanie? Roześmiał się. – Nie mogłem tego zrobić w miejscu z atmosferą, prawda? Coś jak kolacja przy świecach w restauracji albo w jakimś ciemnym barze po koncercie. Nie, poczekałem, aż limuzyna odwiezie nas do domu po spędzonej nocy na mieście i gdy staliśmy na zewnątrz budynku, wiedziałem, że zaraz stracę swoją szansę. Więc po prostu wypaliłem jak stałem na ulicy. – Myślę, że to naprawdę romantyczne. – A ja myślę, że ty jesteś romantyczna. – Kogo obchodzą wino i róże? Każdy tak może zrobić. Pokazanie komuś, że nie możesz bez niego żyć? To dopiero romantyczne. – Jak zwykle celna uwaga. Wypolerowałam paznokcie o koszulkę. – Cóż mogę powiedzieć? – Powiem Stephenowi, żeby przekazał ci wszystkie szczegóły dotyczące środowego lunchu. On do tej pory opowiadał tę historię tak wiele razy, że ma w tym niezłą wprawę. – Nie mogę się doczekać spotkania z nim. – Wnosząc po ekscytacji Marka, mogłam powiedzieć, że Stephen chodził po ścianach. Wielki, umięśniony budowlaniec miał osobowość tak żywą jak jego jasno-rude włosy. – Bardzo się cieszę z waszego powodu. 12 – On cię zaangażuje do pomocy Shawnie z planowaniem, wiesz o tym, prawda? – Wyprostował się i oparł łokcie na biurku. – A poza tym jego siostra wciąga w to każdą kobietę jaką znamy. Myślę, że cała sprawa zakończy się w dość szaleńczy sposób. – Brzmi fajnie. – Teraz tak mówisz – ostrzegł, ale jego ciemne oczy się śmiały. – Chodźmy złapać za jakąś kawę i zacznijmy w końcu ten tydzień. Wstałam. – Umm... przykro mi o to pytać, ale mój tata organizuje przyjazd z odsieczą do miasta w tym tygodniu. Nie mam pojęcia kiedy dokładnie przyjedzie. To może być nawet dzisiaj. Będę musiała odebrać go z lotniska i poświęcić mu trochę czasu. – Potrzebujesz, aby wziąć urlop? – Tylko wolne, by zawieźć go do mojego mieszkania, najwyżej parę godzin. Mark przytaknął. – Powiedziałaś „przyjazd z odsieczą”, wszystko gra? – Będzie. – Dobra, nie ma przeszkód, abyś zrobiła sobie wolne, kiedy tylko potrzebujesz. – Dziękuję. Kiedy rzuciłam swoje rzeczy na biurko, pomyślałam – po raz milionowy – jak bardzo kocham moją pracę i mojego szefa. Rozumiałam 13 jak bardzo Gideon potrzebował, abym była blisko i doceniałam wizję pomysłu budowania czegoś razem, ale w mojej pracy mogłam być sobą. Nie chciałam się poddać i skończyć z niechęcią do niego, jeśli dalej będzie naciskał. Musiałam wymyślić argument, który Gideon zaakceptuje. Zaczęłam nad nim myśleć, kiedy wraz z Markiem udaliśmy się do pomieszczenia socjalnego. ***

Chociaż Megumi nie pocałowała jeszcze Michaela na do widzenia, zabrałam ją na lunch do pobliskiego baru z przepysznymi wrapsami7 i przyzwoitym wyborem w lodach Ben & Jerry. Wybrałam Chunky Monkey8, a ona wybrała Cherry Garcia9, po czym obie cieszyłyśmy się ich chłodnym smakiem w gorący dzień. Usiadłyśmy przy małym metalowym stoliku na tyłach, resztki z naszego lunchu leżały na blacie pomiędzy nami. Bar nie był tak bardzo oblegany w godzinach popołudniowych jak restauracje i samoobsługowe bary jakie były w okolicy, co w sumie zadowalało nas obie. Mogłyśmy spokojnie rozmawiać bez konieczności podnoszenia głosu. – Mark promienieje – powiedziała oblizując łyżeczkę. Miała na sobie limonkową sukienkę, która ładnie współgrała z jej ciemnymi włosami i bladą skórą. Megumi zawsze ubierała się w wyraziste kolory i style. Zazdrościłam jej zdolności do zestawiania ich tak dobrze. 7 Naleśniki jak do tortilli ze wszystkim w środku. 8 Bananowe z orzechami i karmelem. 9 Wiśniowe z owocami i karmelem. – Wiem – uśmiechnęłam się. – Fajnie jest widzieć kogoś szczęśliwego. 14 – Szczęście bez poczucia winy. W przeciwieństwie do tych lodów. – Czymże skutkują wyrzuty sumienia, jeśli się je zagłusza? – Tłustym tyłkiem? Jęknęłam. – Dzięki za przypomnienie, że muszę iść dzisiaj na siłownię. Sporo czasu nie ćwiczyłam. Jeśli nie liczyć gimnastyki łóżkowej... – A jak utrzymujesz motywację? – zapytała. – Ja też wiem, że powinnam pójść, ale tak łatwo znajduję wymówki, by tego nie robić. – I mimo to udaje ci się utrzymywać tę fantastyczną figurę? – Pokręciłam głową. – Niedobrze mi przez ciebie. Zadrżały jej usta. – A gdzie ćwiczysz? – Na przemian na siłowni i na zajęciach Krav Magi na Brooklynie. – Chodzisz tam po pracy czy przed? – Po. Nie jestem rannym ptaszkiem – powiedziałam. – Sen jest moim przyjacielem. – A miałabyś coś przeciwko, gdybym się czasem z tobą wybrała? Nie mam na myśli tego Krav-coś-tam, ale siłownię. Gdzie chodzisz? Przełknęłam kawałek karmelu i właśnie miałam odpowiedzieć, gdy usłyszałam dzwonek telefonu. 15 – Masz zamiar to odebrać? – zapytała Megumi, co zwróciło mi uwagę, że dzwoniący telefon musiał być mój. To był telefon od gorącej linii, dlatego do nie rozpoznałam. Wykopałam go z torebki i szybko odebrałam. – Halo? – Aniołku. Przez chwilę smakowałam zachrypnięty głos Gideona. – Cześć. Co tam? – Moi prawnicy właśnie zgłosili mi, że policja może mieć podejrzanego10. – Co? – Moje serce zatrzymało się. Mój żołądek zaczął buntować się z powodu wchłoniętego lunchu. – O mój Boże. – To nie ja. Nie pamiętałam powrotu do biura. Kiedy Megumi zapytała mnie o nazwę siłowni, musiała pytać jeszcze raz. Strach jaki poczułam był jak nic czego wcześniej doznałam. To było o wiele bardziej intensywne uczucie, gdy chodziło o kogoś, kogo się kochało. No bo jak policja mogła podejrzewać kogoś innego? 10 czyż nie wygląda podejrzanie? Miałam straszne przeczucie, że próbują wstrząsnąć Gideonem. I 16 mną. Jeśli taki był cel, to działało. Przynajmniej na mnie. Gideon brzmiał na spokojnego i opanowanego podczas naszej krótkiej rozmowy. Powiedział, żebym się nie denerwowała, że po prostu chciał mnie ostrzec, że policja może chcieć zadać więcej pytań. Albo i nie. Jezu. Z napiętymi jak postronki nerwami podeszłam powoli do swojego biurka. Czułam się jakbym wypiła duszkiem cały dzbanek kawy. Dłonie mi drżały, a serce biło zdecydowane z szybko11. Usiadłam przy biurku i próbowałam wziąć się do roboty, ale nie umiałam się skoncentrować. Gapiłam się w monitor, ale nic nie widziałam. Co jeśli policja miała podejrzanego, który nie był Gideonem? Co powinniśmy zrobić? Nie mógł pozwolić by niewinny człowiek poszedł do więzienia. A mimo to był cieniutki głosik szepczący w mojej głowie, że Gideon będzie bezpieczny przed organami ścigania, jeśli kto inny zostanie skazany za to przestępstwo. W chwili gdy ta myśl nawiedziła mój umysł, zrobiło mi się niedobrze. Mój wzrok spoczął na fotografii ojca. Był w mundurze, wyglądał przystojne i dostojnie stojąc przy swoim radiowozie. Byłam zdezorientowana, przerażona. Podskoczyłam, kiedy smartphon zaczął wibrować na blacie biurka. Informacja, że tata dzwoni wyświetliła się na ekranie. Szybko odebrałam. – Hej! Gdzie jesteś?

– W Cincinnati, mam przesiadkę. – Czekaj, znajdę długopis, żeby zapisać twój numer lotu. – Złapałam za coś do pisania i zanotowałam szczegóły. – Będę czekała kiedy wylądujesz. Nie mogę się doczekać, by cię zobaczyć. – Tia… Eva. Serduszko – westchnął ciężko. – Wkrótce się zobaczymy. Rozłączył się, a cisza w słuchawce była ogłuszająca. Wiedziałam, że jego najsilniejszą emocją jaką czuł było poczucie winy. Ton jego głosu wywołał ból w mojej piersi. Wstałam i poszłam do gabinetu Marka. – Właśnie rozmawiałam z ojcem. Za kilka godzin ląduje na LaGuardia. Popatrzył na mnie, po czym zmarszczył brwi i przyglądał się jeszcze chwilę. – Więc jedź do domu, przygotuj się, a potem jedź po niego. – Dzięki. – To jedno słowo musiało wystarczyć. Mark wydawał się rozumieć to, że nie mam ochoty siedzieć i gadać. Napisałam sms’a z telefonu awaryjnego, podczas gdy jechałam taksówką do domu: Za godzinę jadę na lotnisko po tatę. Możesz rozmawiać? Musiałam wiedzieć co o tym myśli Gideon… co czuje. Ja byłam wrakiem i nie wiedziałam jak sobie z tym poradzić. 18 Kiedy wróciłam do domu, przebrałam się w lekką, letnią sukienkę i sandałki. Odpowiedziałam na wiadomość od Martina, zgadzając się, że wspaniale, iż spędziliśmy razem sobotnią noc i że koniecznie musimy to powtórzyć. Dwa razy sprawdziłam kuchnię upewniając się, że jest zaopatrzona w ulubione przysmaki ojca. Po raz kolejny sprawdziłam pokój gościnny, po mimo tego, że sprzątałam go dzień wcześniej. Weszłam online i sprawdziłam lot taty. Wszystko gotowe. Miałam wystarczająco dużo czasu, by zwariować. Przeszukałam Google grafikę pod względem hasła „Corinne Giroux i mąż”. Odkryłam, że Jean-François Giroux był przystojnym facetem. Właściwie gorącym. Nie tak apetycznym jak Gideon, ale kto taki był? Gideon sam w sobie był klasą, ale Jean-François był na czele listy gorących, miał ciemne, kręcone włosy i oczy koloru jasnego jadeitu. Był opalony i miał bródkę, która naprawdę mu pasowała. On i Corinne tworzyli oszałamiającą parę. Moja czerwona linia zadzwoniła, a ja rzuciłam się ku telefonowi, w pośpiechu potykając się o stolik. Wygrzebałam z torebki i odebrałam: – Halo? – Jestem za ścianą – powiedział Gideon. – Nie mam za dużo czasu. – Idę. Złapałam za torebkę i wybiegłam z mieszkania. Jedna z moich sąsiadek właśnie otwierała drzwi, więc obdarowałam ją uprzejmym, suchym uśmiechem i udawałam, że czekam na windę. W chwili gdy 19 usłyszałam, że weszła do swojego mieszkania, rzuciłam się do drzwi Gideona. Otworzyły się zanim zdążyłam użyć klucza. Gideon przywitał mnie w podkoszulku, jeansach i czapce z daszkiem na głowie. Złapał mnie za rękę i wciągnął do środka, zdejmując nakrycie głowy zanim jego usta opadły na moje. Jego pocałunek był zaskakująco słodki, jego wargi ciepłe i miękkie. Upuściłam torebkę i owinęłam ramiona na jego szyi, przytulając się do niego. Jego mocna sylwetka złagodziła mój niepokój na tyle, bym mogła odetchnąć. – Hej – wymruczał. – Nie musiałeś wracać do domu. – Mogłam sobie tylko wyobrazić jak musiałam utrudnić mu dzień. Przebieranki dzięki czemu mógł przyjechać i wrócić… – A właśnie, że musiałem. Potrzebowałaś mnie. – Jego ręce zsunęły się na moje plecy, a potem odsunął się na tyle, by móc spojrzeć mi w twarz. – Nie martw się o to, Eva. Zajmę się tym. – Jak? Jego niebieskie spojrzenie było chłodne, wyraz twarzy ukazywał zaufanie. – Teraz czekam na więcej informacji. Kogo szukają? Dlaczego akurat tego człowieka? Szanse są całkiem spore, że to się nie uda. Wiesz o tym. Przeszukałam jego twarz. – A co jeśli im się uda? 20 – Czy pozwolę, by ktoś inny zapłacił za moją zbrodnię? – Zacisnął zęby. – O to właśnie pytasz? – Nie. – Pogładziłam palcami jego czoło. – Wiem, że nie dopuściłbyś do tego. Zastanawiam się tylko jak temu zapobiegniesz. Jego grymas pogłębił się. – Prosisz mnie o przewidywanie przyszłości, Eva.12 Nie mogę tego zrobić. Po prostu musisz mi zaufać. – Ufam – wyznałam żarliwie. – Ale nadal jestem przerażona. Nic nie mogę na to poradzić, że wariuję. – Wiem. I o to też się martwię. – Kciukiem przeciągnął po mojej dolnej wardze. Detektyw Graves jest bardzo inteligentną kobietą. Jego spostrzeżenie współgrało z moim. – Masz rację. Od razu mi lepiej. Nie specjalnie znałam Shelly Graves. Ale w ciągu kilku razy w jakich miałam z nią do czynienia, dała się poznać jako inteligentna i sprytna. Nie wstawiałam jej osoby do tego równania, a powinnam. To było dziwne, że jednocześnie obawiałam się tego kim była i doceniałam ją za to. – Przygotowałaś się na wizytę ojca? Te słowa spowodowały, że wróciłam do teraźniejszości. 12 i jeszcze poprosimy o numery totolotka :P 21

– Wszystko jest gotowe. Oprócz mnie. Jego spojrzenie złagodniało. – Masz jakiś pomysł jak sobie z nim poradzić? – Cary wrócił dzisiaj do pracy, więc będziemy później świętować szampanem i pójdziemy na kolację. – Myślisz, że będzie na to gotowy? – Nie jestem pewna, czy ja jestem – przyznałam. – W środku tego całego bałaganu ostatnią rzeczą na ją mam ochotę to picie Cristala i ścieranie sobie nóg w obcasach. Ale co innego mam zrobić? Jeśli ojciec nie zobaczy, że ze mną wszystko dobrze, nie przejdzie do porządku dziennego nad tym co się stało z Nathanem. Muszę mu udowodnić że wszystkie te straszne rzeczy są już przeszłością. – I musisz pozwolić bym zajął się resztą – napomniał. – Zajmę się tobą, nami. Na tę chwilę skup się na swojej rodzinie. Cofając się, złapałam go za rękę i pociągnęłam w stronę kanapy. Było dziwnie być w domu o tej porze będąc wcześniej w pracy. Widzenie południowego jasnego słońca nad miastem za oknem, wywołało u mnie poczucie, że oszukiwaliśmy czas, by być razem.13 13 Usiadłam, skrzyżowałam nogi i popatrzyłam na niego, kiedy siadał obok mnie. Byliśmy tak podobni pod wieloma względami, wliczając w to 22 naszą przeszłość. Czy Gideon też musiał stanąć przed faktem, że jego rodzina dowiedziała się o jego sytuacji? Czy to właśnie z tego powodu musiał w pełni wyzdrowieć? – Wiem, że musisz wracać do pracy – powiedziałam – ale cieszę się, że przyjechałeś dla mnie do domu. Miałeś rację, potrzebowałam cię zobaczyć. Uniósł moja dłoń do swoich ust. – Wiesz, kiedy twój ojciec wraca do Kalifornii? – Nie. – Moje spotkanie z doktorem Petersenem umówiłem na jutro na późny wieczór. – Gideon spojrzał na mnie z lekkim uśmiechem. – Znajdziemy sposób, by być razem. Bycie w jego pobliżu... dotykanie go... widzenie jak się uśmiecha... słyszenie tych słów. Mogłam poradzić sobie ze wszystkim, byle tylko mieć go przy sobie po długim dniu. – Mogę dostać pięć minut? – zapytałam. – Możesz dostać co tylko chcesz, Aniołku – powiedział miękko. – Tylko tego chcę. – Przysunęłam się i przekręciłam w jego stronę. Ramię Gideona owinęło się wokół moich. Nasze dłonie splotły się na naszych kolanach. Tworzyliśmy idealny krąg. Nie tak błyszczący jak biżuteria na naszych palcach, ale tak samo cenny. Po chwili poczułam, że oparł się o mnie. Westchnął. – Ja też tego potrzebowałem. 23 Przytuliłam go mocniej. – Dobrze jest, że mnie potrzebujesz, Asie. – Czasami chciałbym potrzebować cię nieco mniej. Tylko na tyle, by móc to znieść. – A gdzie wtedy byłaby zabawa? Jego śmiech sprawił, że nie chciałam go puścić. *** Gideon miał rację odnośnie DB914. Kiedy parkingowy wyciągnął kluczyki od eleganckiego, szarego metalika Astona Martina, pomyślałam, że to coś na kółkach w stylu Gideona. To był seks z pedałem gazu; tak wiele silnej elegancji, że zwinęły mi się palce od stóp. Bałam się jak diabli wsiąść za kółko. Jeżdżenie po Nowym Jorku zupełnie nie przypominało poruszania się po południowej Kalifornii. Zawahałam się zanim wzięłam kluczyki od parkingowego, rozmyślając czy nie mądrzej by było zadzwonić po taksi. Telefon czerwonej linii zaczął dzwonić, więc sięgnęłam po niego szybko i odebrałam. – Halo? 14 takie cacuszko. Ma 476,5 KM i przyspieszenie 4,8 s do setki. Generalnie wciska w fotel  – Po prostu to zrób – wymruczał Gideon. – Przestań się martwić i jedź nim. 24 Odwróciłam się wzrokiem przeszukując pomieszczenie za kamerami ochrony. Ich świadomość wysłała dreszcz przez moje plecy. Mogłam wyczuć, że Gideon patrzy na mnie. – Co robisz? – Żałuje, że nie jestem z tobą. Rozciągnąłbym cię na masce i pieprzył naprawdę wolno. Wepchnąłbym kutasa głęboko w twoje wnętrze. Dałbym ci wycisk. Umm, Boże, ale jestem twardy. I sprawił, że zrobiłam się mokra. Mogłam go słuchać bez końca; tak bardzo kochałam jego głos. – Boję się, że rozwalę twój śliczny samochodzik. – Mam w dupie samochód, jedyne na czym mi zależy to twoje bezpieczeństwo. Więc jak chcesz to go porysuj, ale nie zrób sobie krzywdy. – Jeśli to miało mnie uspokoić to nie podziałało. – Możemy prowadzić tę seksgadkę póki nie dojdziesz, a to powinno pomóc. Zwęziłam spojrzenie patrząc na obsługę parkingu, która udawała, że mnie nie widzi. – Powinnam się martwić tym, coś taki napalony w czasie tak krótkim odkąd ostatni raz się widzieliśmy? – Myśl o tobie prowadzącej DB9 mnie nakręca.

–Nawet teraz? – Walczyłam, aby powstrzymać uśmiech. – Przypomnij mi, które z nas ma fetysz motoryzacyjny. 25 – Wsiadaj za kierownicę – namawiał. – Wyobraź sobie, że siedzę na siedzeniu pasażera. Mam ręce między twoimi nogami. Moje palce pieprzą cię delikatnie, gładzą twoją perełkę. Podchodząc bliżej samochodu na drżących nogach, mruknęłam: – Prosisz się o urwanie łba. – Wyciągam fiuta i głaskam go, podczas gdy drugą robię ci palcówkę, doprowadzając nas oboje do wrzenia. – Twój brak szacunku dla samochodowej tapicerki jest przerażający. – Usiadłam na miejscu kierowcy i dobrą chwilę spędziłam na zastanawianiu się jak go przesunąć do przodu. Głos Gideona chrypiał w samochodowych głośnikach. – Jak się czujesz? Właśnie się zorientowałam, że zsynchronizował awaryjny telefon z urządzeniem Bluetooth auta. On zawsze myślał o wszystkim. – Ekskluzywnie – odpowiedziałam. – Jesteś świrnięty, że pozwalasz mi prowadzić coś takiego. – Szaleję za tobą – powiedział, czym rozpalił mój zachwyt. – LaGuardia jest zaprogramowana w GPS-ie. To, że przez krótką wizytę w domu i możliwość zobaczenia mnie miał taki dobry nastrój sprawiło, że poczułam się dobrze. Wiedziałam jak on się czuł. Wiele dla mnie znaczyło to, że czuł się tak samo jak ja. Włączyłam GPS i wcisnęłam guzik, by odpalić. – Wiesz co, Asie? Chciałabym ci obciągnąć, podczas gdy kierował 26 byś tym cudem. Rzucić poduszkę na deskę rozdzielczą i ssać cię przez całe mile. – Zamierzam wykorzystać w praktyce twój pomysł. Powiedz jak odczuwasz auto. – Szykowne. Potężne. – Pomachałam obsłudze, kiedy wyjeżdżałam z podziemnego garażu. – Bardzo elastyczny. – Tak jak ty – mruknął. – Ale oczywiście ty jesteś moją ulubioną zabawką do jazdy. – Och, jesteś słodziutki, kochanie. A ty jesteś moim ulubionym joystickiem. – Włączyłam się powoli do ruchu. Roześmiał się. – Lepiej, żebym był twoim jedynym joystickiem. – Ale ja nie jestem twoją jedyną zabawką do jazdy – wytknęłam, kochając go w tym momencie tak bardzo, bo wiedziałam, że martwi się o mnie, o to czy mi wygodnie. Gdy byłam w Kalifornii, prowadzenie było dla mnie niczym oddychanie, ale nie siedziałam za kierownic odkąd przeprowadziłam się od Nowego Jorku. – Jesteś jedyną jaką cieszę się nago – powiedział. – To masz wielkie szczęście, ponieważ jestem bardzo zaborcza. – Wiem. – Jego głos był pewien męskiej satysfakcji. – Gdzie jesteś? – W pracy. 27 – Jestem pewna, że masz podzielną uwagę. – Wdepnęłam gaz i zaczęłam się modlić, kiedy zmieniałam pasy. – Czymże jest małe uspakajanie swojej dziewczyny w środku zabawy w dominację nad światem? – Dla ciebie zatrzymałbym świat. To głupie zdanie dotknęło mnie. – Kocham cię. – Jak ten samochodzik, prawda? Uśmiechnęłam się zaskoczona i zadowolona przez jego absurdalne poczucie humoru. Byłam ultra świadoma swojego otoczenia. Wszędzie były znaki zakazu. Jazda po Manhattanie była szybką jazdą do nikąd. – Hej, nie mogę skręcić ani w prawo, ani w lewo. Myślę, że kieruję się do tunelu. Mogę cię stracić. – Nigdy mnie nie stracisz, Aniołku – wyznał. – Gdziekolwiek będziesz, jak daleko się oddalisz, będę tam przy tobie. *** Kiedy zobaczyłam tatę już poza terminalem, straciłam całą pewność jaką Gideon wszczepiał we mnie odkąd wyszłam z pracy. Tata wyglądał mizernie, miał zaczerwienione oczy i zarost na szczęce. Poczułam łzy, kiedy podeszłam do niego, ale zamrugałam, by je rozgonić, zdeterminowana, by go uspokoić. Z otwartymi ramionami patrzyłam jak upuścił swój bagaż, a następnie całe powietrze z moich 28 płuc zostało wyciśnięte, tak mocno mnie przytulił. – Cześć tatusiu – powiedziałam z drżeniem w głosie, o którym miałam nadzieję, że go nie zauważył. – Eva. – Przycisnął wargi do mojej szyi. – Wyglądasz na wykończonego. Kiedy ostatnio spałeś? – Jestem na nogach od San Diego. – Spojrzał na mnie szarymi oczami, jakie były identyczne jak moje. Patrzył mi w twarz. – Masz więcej bagażu? Pokręcił głową wciąż na mnie patrząc. – A jesteś głodny? – zapytałam. – Jadłem coś w Cincinnati. – Wreszcie się cofnął i schylił po swoją torbę. – Ale jeśli ty jesteś...? – Nie. Nie jestem. Ale myślałam, że moglibyśmy zabrać Cary’ego później na kolację, jeśli nie masz nic przeciwko. Dzisiaj wrócił do pracy. – Jasne – przerwał z torbą w ręce, wyglądał nieco niepewnie i jakby był zagubiony. – Tato, wszystko ze mną w porządku. – Ale ze mną nie. Chcę coś rozwalić i nie mam w co walnąć. To poddało mi pewien pomysł. Złapałam go za rękę w celu wyprowadzenia z lotniska. – Zatrzymaj tę myśl.

Rozdział 12 – Daje Derekowi niezły wycisk – stwierdził Parker, unosząc ręcznik, żeby zetrzeć z ogolonej głowy lśniącą warstwę potu. Odwróciłam się i patrzyłam, jak mój ojciec, który nie należy do drobnych facetów, siłuje się z dwukrotnie potężniejszym instruktorem. Victor Reyes, ponad metr osiemdziesiąt wzrostu i dziewięćdziesiąt kilo żywych mięśni, zasługiwał na miano godnego przeciwnika. No i wspomniał kiedyś, po tym, jak dowiedział się o moim zainteresowaniu krav magą, że zamierza się wybrać na trening. Widać, że nie był gołosłowny – parę ruchów miał już opanowanych. – Dzięki, że pozwoliłeś mu wejść na matę. Parker spojrzał na mnie ciemnymi oczami, spokojnymi jak zawsze. Uczył mnie czegoś więcej niż tylko samoobrony. Pokazywał, jak skupiać się na zadaniach, które są przede mną, zamiast na strachu. – Zwykle jestem zdania, że trening to nie miejsce na wyładowywanie złości, ale Derekowi takie wyzwanie dobrze zrobiło – stwierdził. Mimo że nie dodał nic więcej, czułam, iż pytanie wisi w powietrzu. Uznałam, że wyświadczył mi przysługę, oddając tacie drugiego trenera na wyłączność, więc jestem mu winna odpowiedź. – Właśnie się dowiedział, że dawno temu ktoś mnie skrzywdził. Teraz jest za późno, żeby coś z tym zrobić, i ojciec nie może się z tym pogodzić. Parker schylił się i sięgnął po butelkę wody, która leżała przy krawędzi maty treningowej. Po chwili rzekł: – Ja też mam córkę. Mogę sobie wyobrazić, co czuje. Zanim się napił, spojrzał na mnie, a w jego osłoniętych gęstymi rzęsami oczach błysnęło zrozumienie. Wiedziałam, że dobrze zrobiłam, przyprowadzając tu tatę. Parker zachowywał się swobodnie, pięknie się uśmiechał i, co rzadko spotykane, rozmawiał szczerze i otwarcie. Miał jednak w sobie coś, co sprawiało, że ludzie woleli trzymać się na dystans. Wystarczyło na niego spojrzeć, żeby wiedzieć, iż zadzieranie z nim to czysta głupota. Jego uliczny instynkt rzucał się w oczy równie mocno, jak tatuaże plemienne. – A więc przywiozłaś go tu – zaczął – aby się wyładował i zobaczył, że potrafisz zadbać o własne bezpieczeństwo. Niezły pomysł. – Nie wiem, co jeszcze mogę zrobić – wyznałam. Studio Parkera znajdowało się w zrewitalizowanej części Brooklynu, w zaadaptowanym na ten cel magazynie. Wyeksponowana goła cegła i gigantyczne przesuwane drzwi niczym z rampy ładunkowej dodawały temu miejscu surowej elegancji. Czułam się tu pewna siebie i pełna energii. – Mam pewien pomysł. – Uśmiechnął się i wskazał brodą na matę. – Pokażemy mu, co potrafisz. Rzuciłam ręcznik na butelkę z wodą i skinęłam głową. – Dobra. * Gdy wjechaliśmy do podziemnego garażu naszego budynku, wokół nie było już śladu po parkingowych w mundurach. Ucieszyłam się, bo sama chciałam pełnić honory. Zaparkowałam DB9 na pustym miejscu i zgasiłam silnik. – Świetnie. Przy samej windzie. – Właśnie – potwierdził tata. – To twój samochód? Czekałam na to pytanie. – Sąsiada. – Miły sąsiad – zauważył tata sucho.

– Baaardzo. To aston martin. Sama nazwa wystarczy, nie? – Uśmiechnęłam się do niego. Wyglądał na bardzo zmęczonego, i to nie treningiem. Znużenie pochodziło z wewnątrz i było dla mnie nie do wytrzymania. Odpięłam pas i odwróciłam się, żeby na niego spojrzeć. – Tato. Ja... Nie mogę patrzeć, jak bardzo to przeżywasz. Nie mogę tego znieść. – Po prostu potrzebuję trochę czasu – odparł ciężko. – Nie chciałam, żebyś się dowiedział. – Chwyciłam go za rękę. – Ale będę zadowolona, że tak się stało, jeśli tylko na dobre zostawimy całą sprawę z Nathanem za sobą. – Czytałem raporty... – Boże, tato... – Zawartość żołądka podeszła mi do gardła. – Nie chcę, żebyś o tym myślał. – Wiedziałem, że coś jest nie tak. – W jego oczach było tyle bólu i smutku, że serce mi się ściskało. – To, jak Cary usiadł koło ciebie, kiedy detektyw Graves wymieniła nazwisko Nathana Barkera... Wiedziałem, że coś przede mną ukrywasz. Wciąż miałem nadzieję, że mi powiesz. – Za wszelką cenę próbowałam zapomnieć o Nathanie. Ty byłeś jedną z niewielu osób w moim życiu, z którymi nie miał do czynienia. Chciałam, aby tak zostało. Jego ręka zacisnęła się na mojej. – Powiedz mi prawdę. Wszystko w porządku? – Tato, jestem tą samą córką, którą odwiedzałeś parę tygodni temu. Tą samą, która łaziła z tobą po San Diego. Trzymam się. – Byłaś w ciąży. – Głos mu się załamał i łza potoczyła się po policzku. Starłam ją, ignorując własne. – I kiedyś znowu będę. Może niejeden raz. Może będziesz miał gromadę wnucząt. – Chodź tu. – Nachylił się i uściskał mnie ponad konsolą. Długo siedzieliśmy w samochodzie, płacząc, wyrzucając to wszystko z siebie. Czy Gideon obserwował nas przez kamery ochrony i wysyłał mi nieme wsparcie? Już sama myśl, że mogło tak być, podnosiła mnie na duchu. * Kolacja w lokalu nie upłynęła wprawdzie w atmosferze beztroskich żartów, jak to zwykle bywało, kiedy wychodziliśmy gdzieś z tatą i Carym, ale nastrój nie był ponury, czego tak bardzo się obawiałam. Jedzenie było świetne, wino jeszcze lepsze, a Cary ział złośliwością. – Była jeszcze gorsza niż Tatiana – mówił, opowiadając o modelce, z którą tego dnia miał zdjęcia. – Nie przestawała gadać o swoich „mocnych stronach”. Osobiście jestem zdania, że jej najmocniejszą stroną był tyłek, kiedy po zdjęciach odwróciła się i poszła do drzwi. – Z Tatianą też miałeś zdjęcia? – spytałam, po czym wyjaśniłam tacie: – Tatiana to dziewczyna, z którą Cary się spotyka. – O tak – mruknął Cary, zlizując czerwone wino z dolnej wargi. – Sporo razem pracujemy. Jestem pogromcą Tatiany. Ona ma napad, a ja ją uspokajam. – Jak... Nieważne – dorzuciłam szybko. – Nawet nie chcę wiedzieć jak. – Przecież już wiesz – mrugnął. Spojrzałam na tatę i wywróciłam oczami. – A co u ciebie, Victor? – zapytał Cary, biorąc do ust kęs smażonego grzyba. – Spotykasz się z kimś? Tata wzruszył ramionami.

– Nic poważnego. To był jego wybór. Widziałam, jak reagują na niego kobiety. Przechodzą same siebie, żeby tylko zwrócić na siebie jego uwagę. Ojciec był atrakcyjny, miał cudowne ciało, przystojną twarz i południowy temperament. Mógł wybierać i przebierać w kobietach. Wiedziałam, że nie jest święty, ale chyba nigdy nie poznał kogoś, kto zrobiłby na nim prawdziwe wrażenie. Ostatnio zdałam sobie sprawę, że przyczyną jest moja matka, która jako pierwsza zajęła szczególne miejsce w jego sercu. – Myślisz, że będziesz miał więcej dzieci? – zapytał go Cary. Zdumiał mnie tym pytaniem. Już dawno przyzwyczaiłam się do myśli, że pozostanę jedynaczką. Tata potrząsnął głową. – Nie miałbym nic przeciwko temu, ale Eva znaczy dla mnie więcej, niż ktokolwiek mógłby dla mnie znaczyć. – Spojrzał na mnie z taką miłością, że poczułam ucisk w gardle. – I do tego jest doskonała. Nie mogłem sobie wymarzyć lepszej córki. Nie jestem pewien, czy w moim sercu znalazłoby się miejsce dla kogoś innego. – Och, tato. – Pochyliłam głowę i oparłam ją na jego ramieniu. Tak bardzo się cieszyłam, że jest przy mnie – mimo że powód naszego spotkania był najgorszy z możliwych. Po powrocie do domu postanowiliśmy przed snem obejrzeć jeszcze film. Poszłam do mojego pokoju się przebrać i ze zdumieniem stwierdziłam, że na nocnej szafce stoi cudowny bukiet białych róż. Napisana charakterystycznym zamaszystym pismem Gideona kartka niemal przyprawiła mnie o zawrót głowy. MYŚLĘ O TOBIE, JAK ZAWSZE I JESTEM OBOK. TWÓJ G. Usiadłam na łóżku, tuląc do siebie kartkę, przekonana, że właśnie w tej chwili Gideon o mnie myśli. Zaczynałam nawet rozpływać się w słodkim przekonaniu, że przez te tygodnie, kiedy byliśmy rozdzieleni, myślał o mnie nieustannie. Tej nocy po filmie Dredd usnęłam na kanapie. Przebudziłam się, czując, że ktoś mnie przenosi. Uśmiechnęłam się przez sen, kiedy tata otulił mnie kołdrą i pocałował w czoło jak dziecko. – Kocham cię, tato – wymruczałam. – A ja ciebie, córeczko. * Obudziłam się, zanim zadzwonił budzik. Czułam się znacznie lepiej niż ostatnimi czasy. Na barku w kuchni zostawiłam tacie kartkę, żeby zadzwonił, jeśli chciałby wybrać się ze mną na lunch. Nie wiedziałam, czy coś sobie wcześniej na ten dzień zaplanował. Wiedziałam tylko, że po południu Cary ma zdjęcia. Jadąc taksówką do pracy, odpowiedziałam na esemesa Shawny, która piała z radości z powodu zaręczyn Marka z jej bratem. „Tak się cieszę”, napisałam. Odpisała od razu: „Chcę cię zwerbować”. Uśmiechnęłam się do telefonu i wystukałam: „O co chodzi? Gubię zasięg... Nie mogę odczytać twojego esemesa...”. Taksówka podjechała pod Crossfire. Na widok zaparkowanego przed budynkiem bentleya poczułam znajomy dreszczyk. Wyskoczyłam z taksówki i podeszłam, zaglądając na przednie siedzenie, aby pomachać Angusowi. Wysiadł i włożył czapkę szofera. Trudno było powiedzieć, czy miał przy sobie broń, bo podobnie jak Clancy nosił ją bardzo swobodnie. – Dzień dobry, panno Tramell – powitał mnie. Choć nie należał do najmłodszych, a w jego rudych włosach tu i tam błyskała siwizna, nigdy nie miałam wątpliwości, że potrafi obronić Gideona.

– Witaj, Angusie. Miło cię widzieć. – Pięknie pani dziś wygląda. Zerknęłam na swoją bladożółtą sukienkę. Wybrałam ją, bo była jasna i wesoła, a chciałam, żeby tata właśnie tak o mnie myślał. – Dziękuję. Miłego dnia. – Wycofałam się w stronę obrotowych drzwi. – Do zobaczenia! Posłał mi życzliwe spojrzenie bladoniebieskich oczu i dotknął daszka czapki. W biurze zastałam Megumi, która już bardziej przypominała samą siebie. Uśmiechała się szeroko i swobodnie, a błysk w jej oku był dokładnie taki, jaki lubiłam oglądać co rano. Zatrzymałam się przy jej biurku. – Jak tam? – Dobrze. Spotykam się z Michaelem na lunch i mam zamiar to zakończyć. W sposób miły i cywilizowany. – Bombowo dziś wyglądasz – powiedziałam, patrząc z podziwem na jej dopasowaną szmaragdową sukienkę ze skórzanymi lamówkami, które przydawały jej dokładnie tyle szyku, ile trzeba. Wstała i pokazała buty do samych kolan. – Zupełnie jak Kalinda Sharma – skomentowałam. – Będzie się ciebie czepiał zębami i pazurami. – E tam – prychnęła. – Te buty zostały stworzone po to, żeby w nich chodzić. Zadzwonił dopiero wczoraj wieczorem, co oznacza, że nie kontaktował się ze mną przez cztery dni. Może to nie do końca rozsądne, ale zamierzam znaleźć faceta, który będzie za mną szalał, który będzie o mnie myślał tyle, ile ja o nim. I który będzie nienawidził się rozstawać. Skinęłam głową, przywołując obraz Gideona. – Warto takiego szukać. Chcesz, żebym wykonała do ciebie telefon ratunkowy w czasie lunchu? Wyszczerzyła zęby. – Nie. Ale dzięki. – Nie ma sprawy. Daj znać, gdybyś zmieniła zdanie. Skierowałam się prosto do biurka i pogrążyłam się w pracy, zdecydowana nadrobić zaległości z wczoraj, kiedy wcześniej wyszłam. Mark też był bardzo zajęty. Oderwał się od roboty tylko po to, aby mi powiedzieć, że Steven ma cały segregator z materiałami na temat ślubu, które zbierał latami. – Ciekawe czemu mnie to nie zaskakuje? – odrzekłam. – Mnie nie powinno. – Mark uśmiechnął się z uczuciem. – Przez cały czas trzymał go w biurze, żebym nic nie zobaczył. – I co, już oglądałeś? – Wszystko mi pokazał. Trwało to godzinami. – W takim razie szykuje się ślub stulecia – droczyłam się. – Taa. – W głosie Marka usłyszałam nieco więcej niż ciut rozdrażnienia, ale miał tak rozradowaną minę, że nie mogłam się nie uśmiechać. Tata zadzwonił tuż przed jedenastą. – Cześć, skarbie – odezwał się w odpowiedzi na moje służbowe powitanie. – Jak mija dzień? – Świetnie. – Odchyliłam się na krześle i spojrzałam na jego zdjęcie. – Jak spałeś? – Jak zabity. Wciąż nie mogę się dobudzić.

– Po co? Poleż sobie, poleniuchuj. – Dzwonię, żeby powiedzieć, że lunch zjemy jutro. Dziś muszę pogadać z twoją mamą. – Och. – Znałam ten ton. Używał go wobec kierowców, których zatrzymał i kierował na pobocze. Mieszanka autorytetu i dezaprobaty. – Słuchaj – oznajmiłam. – Nie zamierzam się mieszać w wasze relacje. Oboje jesteście dorośli i nie będę się opowiadać po niczyjej stronie. Ale muszę ci powiedzieć jedno: mama chciała, żebyś wiedział. – Powinna była mi powiedzieć. – Była sama – kontynuowałam, nerwowo postukując stopą o dywan. – Przechodziła przez rozwód i proces Nathana, no miała na głowie mnie, kiedy dochodziłam do siebie. Jestem pewna, że zrobiłaby wszystko, aby móc wypłakać się na czyimś ramieniu. Sam wiesz, jaka ona jest. Z drugiej strony przygniatało ją poczucie winy. Mogłam wtedy wymóc na niej zgodę niemal na wszystko, i udało mi się. – Po drugiej stronie słuchawki panowała cisza. – Chcę, żebyś o tym pamiętał, jak będziesz z nią rozmawiał – zakończyłam. – Dobrze. O której będziesz w domu? – Parę minut po piątej. Chcesz iść na siłownię? A może do studia Parkera? – Zobaczymy, na co będę miał ochotę, jak wrócisz. – Okej. – Zmusiłam się, aby zlekceważyć niepokój, jakim napawała mnie rychła rozmowa między rodzicami. – Zadzwoń, gdybyś czegoś potrzebował. Rozłączyłam się i wdzięczna za zajęcie, na którym mogę skupić myśli, wróciłam do pracy. Kiedy nadeszła pora lunchu, postanowiłam wyjść i kupić coś do jedzenia, po czym zjeść przy biurku, nie odrywając się od pracy. Odważyłam się wychynąć na panujący na zewnątrz nieznośny upał, żeby zaopatrzyć się w pobliskim sklepie Duane Reade w torbę suszonej wołowiny i butelkę napoju odżywczego. Odkąd znów zaczęłam spotykać się z Gideonem, nieczęsto ćwiczyłam i uznałam, że pora zacząć za to płacić. Przechodząc w drodze powrotnej przez obrotowe drzwi budynku Crossfire, rozmyślałam nad sensem wysłania Gideonowi esemesa o treści: „Myślę o tobie”. W ramach małego podziękowania za kwiaty, dzięki którym ciężki dzień stał się zdecydowanie bardziej znośny. I wtedy ujrzałam kobietę, której wolałabym nigdy ponownie nie oglądać – Corinne Giroux. W dodatku rozmawiała z moim facetem, z dłonią poufale opartą na jego piersi. Stali na uboczu pod osłoną kolumny, która oddzielała ich od głównego strumienia wchodzących i wychodzących przez stanowiska ochrony. Długie czarne włosy Corinne spływały jej po plecach prawie do pasa niczym połyskliwa zasłona, doskonale widoczna nawet na tle czarnej sukienki. Oboje stali do mnie bokiem, nie mogłam więc widzieć jej oczu, ale wiedziałam, że mają nieziemski odcień akwamaryny. Była piękną kobietą, tworzyli z Gideonem zapierającą dech w piersi parę. Zwłaszcza że on też miał na sobie czarny garnitur, a jedyny kolorowy akcent stanowił niebieski krawat. Mój ulubiony zresztą. Gideon nieoczekiwanie odwrócił głowę i jego spojrzenie odnalazło mnie, jakby wyczuł, że go obserwuję. Kiedy nasze oczy się spotkały, przeszyło mnie głębokie, pierwotne poczucie zrozumienia, które odczuwałam tylko i wyłącznie w jego obecności. Coś w środku mówiło mi, że ten mężczyzna należy do mnie. Wiedziałam to, odkąd go pierwszy raz zobaczyłam. A teraz jakaś obca kobieta trzymała na nim ręce. Uniosłam brwi w niemym pytaniu, o co chodzi. W tej samej chwili Corinne podążyła za jego wzrokiem. Nie wyglądała na zadowoloną, widząc mnie, zamarłą w pół kroku pośrodku wypełnionego ludźmi holu. Miała szczęście, że nie podeszłam bliżej i nie odciągnęłam jej od Gideona za włosy. Potem ujęła go za szczękę, ponownie zwracając na siebie jego uwagę, wspięła się na palce i złożyła pocałunek na jego twardych ustach, co sprawiło, że naprawdę zaczęłam rozważać, czy nie zrealizować

swojego zamiaru. Postąpiłam krok w ich stronę. Gideon szarpnął głowę do tyłu, zanim Corinne zdążyła osiągnąć swój cel. Jego ręce chwyciły ją za ramiona i odepchnęły. Z trudem się powstrzymałam, opanowałam złość, biorąc głęboki oddech i zostawiłam ich samym sobie. Nie mogę powiedzieć, że nie odczuwałam zazdrości – Corinne mogła pokazać się z nim publicznie, podczas gdy ja nie. Nie towarzyszył mi jednak ten ślepy strach co dawniej, potworne poczucie zagrożenia, podszeptujące mi, że stracę mężczyznę, którego kocham najbardziej na świecie. Dziwnie było nie czuć tej paniki. Nikły głosik w głowie wciąż ostrzegał mnie wprawdzie, abym nie była zbyt pewna, przekonywał, że lepiej się bać, chroniąc się w ten sposób przed zranieniem. Okazało się jednak, że nareszcie jestem w stanie go zignorować. Po tym wszystkim, przez co przeszliśmy z Gideonem, przez co wciąż przechodziliśmy, po tym, co dla mnie zrobił... trudniej było nie wierzyć niż wierzyć. Mimo przeciwności byliśmy silniejsi niż kiedykolwiek dotąd. Wskoczyłam do windy i pojechałam do pracy. Rozmyślałam o rodzicach. Postanowiłam przyjąć to za dobrą monetę, że ani mama, ani Stanton nie dzwonili, aby skarżyć się na tatę. Skrzyżowałam palce i miałam nadzieję, że kiedy wrócę do domu, wszyscy będziemy w stanie na dobre zapomnieć o historii z Nathanem. Byłam na to gotowa. Czułam się na siłach, aby rozpocząć kolejny etap życia, niezależnie od tego, na czym miałby polegać. Winda zwolniła i zatrzymała się na dziesiątym piętrze budynku. Drzwi rozsunęły się i do wnętrza dostał się głośny warkot maszyn i rytmiczne uderzenia młotków. Naprzeciwko wejścia do windy zwisała z sufitu plastikowa kurtyna. Nie wiedziałam, że w budynku trwają prace remontowe. Wyjrzałam zza głów współpasażerów, chcąc sprawdzić, co i jak. – Ktoś wysiada? – zawołał mężczyzna stojący najbliżej drzwi, oglądając się przez ramię. Wyprostowałam się i potrząsnęłam głową, choć nie zwracał się osobiście do mnie. Nikt inny się nie poruszył. Czekaliśmy, aż drzwi się zamkną, a tym samym odetną hałas remontu. Te jednak ani drgnęły. Kiedy facet przy drzwiach zaczął bezskutecznie wciskać przyciski w windzie, doznałam olśnienia. Gideon. Uśmiechnęłam się do siebie i powiedziałam: – Przepraszam. Pasażerowie przesunęli się, żeby mnie przepuścić. Wysiadłam, a razem ze mną jeszcze jeden mężczyzna. Drzwi zamknęły się i winda pojechała dalej. – Co, do diabła? – zdenerwował się mój towarzysz i zaczął lustrować wzrokiem trzy inne windy. Był ode mnie trochę wyższy, miał na sobie spodnie od garnituru, koszulę z krótkimi rękawami i krawat. Hałas maszyn budowlanych niemal zagłuszył dźwięk oznajmiający przybycie kolejnej windy. Drzwi się rozsunęły i wysiadł Gideon – uprzejmy, przystojny i lekko poirytowany. Wyglądał tak seksownie, że miałam chęć z miejsca się na niego rzucić. A prócz tego niesamowicie mnie kręcił, po prostu stojąc przede mną jak prawdziwy samiec alfa. „Dla ciebie zatrzymałbym świat”. Czasem czułam się tak, jakby rzeczywiście to robił. Złorzecząc pod nosem, facet w koszuli z krótkimi rękawami wsiadł do zwolnionej przez Gideona windy i odjechał. Mój ukochany przesunął rękę na biodra, rozchylając przy tym marynarkę, która odsłoniła elegancki trzyczęściowy garnitur w jednolitym czarnym kolorze z subtelnym połyskiem, co wyraźnie mówiło o jego wysokiej cenie. Mankiety czarnej koszuli spinały dobrze mi znane złote spinki z onyksami. Ubrany był dokładnie tak samo jak tego dnia, kiedy się poznaliśmy. Już wtedy miałam nieodpartą chęć wpić się w jego cudowne ciało i rżnąć się z nim do utraty zmysłów. Mimo upływu tygodni to się nie zmieniło. – Eva – zaczął seksownym głosem, który wprawiał mnie w drżenie – nie jest tak, jak myślisz. Corinne przyjechała, bo nie odbieram jej telefonów...

Uniosłam rękę na znak, aby przestał, i przy okazji spojrzałam na podarunek od niego – przepiękny zegarek, który nosiłam na drugim przegubie. – Mam pół godziny. Wolę cię przelecieć niż gadać o twojej byłej, jeśli nie masz nic przeciwko temu. Przez długą minutę stał w milczeniu bez ruchu, nie odrywając ode mnie wzroku, i próbował ocenić mój nastrój. Patrzyłam, jak jego ciało i umysł wrzucają inny bieg, ze stanu podenerwowania przechodzą w stan zwierzęcej czujności. Zmrużył powieki, oczy mu pociemniały, na policzki wystąpił rumieniec, wargi rozwarły się wraz z gwałtownym oddechem. Przeniósł lekko ciężar ciała z nogi na nogę, jego krew zawrzała, a penis się naprężył. Seksualność budziła się w nim niczym pantera, która przeciąga się po leniwej drzemce. Niemal czułam, jak napięcie seksualne między nami zaczyna iskrzyć. Odpowiedziałam w doskonale opanowany sposób – wilgotniejąc i rozgrzewając się, zwierając się łagodnie i rozwierając. Żebrząc o niego. Panujące na piętrze zamieszanie wzmogło tylko moje podniecenie i sprawiło, że serce zaczęło mi szybciej bić. Gideon sięgnął do wewnętrznej kieszeni marynarki po telefon. Błyskawicznie wybrał numer i podniósł telefon do ucha, nie spuszczając ze mnie wzroku. – Mam pół godziny opóźnienia. Jeśli Andersonowi to nie odpowiada, przełóż spotkanie na inny termin. Rozłączył się i wrzucił telefon z powrotem do kieszeni. – Już teraz jestem taka nagrzana – powiedziałam głosem ochrypłym z pożądania. Sięgnął w dół i poprawił spodnie, po czym podszedł do mnie. W oczach płonęła mu namiętność. – Chodź. Ruchem, który uwielbiałam, oparł rękę na dolnej części moich pleców. Nacisk i ciepło tej ręki sprawiały, że po całym moim ciele rozeszło się rozkoszne oczekiwanie. Spojrzałam na niego przez ramię. Dostrzegłam, że lekko się uśmiecha, co utwierdziło mnie w przekonaniu, że dobrze wie, ile dla mnie znaczy ten, wydawałoby się niewinny, dotyk. Przeszliśmy przez plastikową zasłonę, zostawiając wejście do wind za sobą. Przed nami, jak okiem sięgnąć, rozciągało się światło słoneczne, beton i plastikowe kurtyny. Za nimi widać było zamglone, jakby rozwodnione cienie robotników. Dochodziła nas jakaś przytłumiona hałasem muzyka i okrzyki pracujących. Gideon, który doskonale znał drogę, poprowadził mnie przez plastikowy labirynt. Jego milczenie jeszcze bardziej mnie nakręcało, a oczekiwanie z każdym krokiem stawało się nie do zniesienia. Doszliśmy do jakichś drzwi. Otworzył je i popchnął mnie do środka – do pokoju, który był czyimś narożnym biurem. Przede mną rozciągało się miasto – nowoczesna dżungla metropolii, upstrzona starszymi budynkami, dumnie prezentującymi swoją historię. W bezchmurne błękitne niebo buchały nieregularnie kłęby pary, a ulicami płynęły samochody, niczym rzeki i ich dopływy. Usłyszałam za sobą odgłos zamykanych drzwi i odwróciłam się twarzą do Gideona, przyłapując go na pospiesznym zrzucaniu marynarki z ramion. W pokoju stały meble – biurko, krzesła i kanapa w rogu. Wszystko osłonięte brezentem, bo wnętrze wciąż było niewykończone. Gideon metodycznie zdejmował kamizelkę, krawat i koszulę. Nie spuszczałam z niego wzroku, owładnięta obsesją na punkcie jego męskiej doskonałości. – Ktoś może nam przerwać – powiedział – lub usłyszeć. – To ci przeszkadza? – Tylko jeśli przeszkadza tobie. – Podszedł do mnie z rozpiętym rozporkiem i doskonale widoczną w głębi elastyczną tkaniną bokserek. – Prowokujesz mnie. Nigdy nie ryzykujesz, że ktoś nas nakryje.

– Ale i tak bym nie przerwał, gdyby ktoś nas nakrył. Nie sądzę, aby coś mogło mnie powstrzymać, kiedy jestem w tobie. – Wyjął mi torebkę z ręki i rzucił ją na jedno z krzeseł. – Masz na sobie zdecydowanie za dużo ubrań. Otoczył mnie ramionami i swobodnym, wyćwiczonym ruchem rozsunął mi suwak na plecach. Jego usta wyszeptały tuż przy moich: – Postaram się, żebyś się za bardzo nie poczochrała. – Lubię być poczochrana. – Zdjęłam już sukienkę i miałam właśnie rozpiąć stanik, kiedy nieoczekiwanie przełożył mnie sobie przez ramię. Pisnęłam zdziwiona i uderzyłam go obiema rękami w napięte pośladki. Dał mi klapsa na tyle mocno, że zapiekła mnie skóra, i cisnął moją sukienkę na krzesło ruchem tak precyzyjnym, że wylądowała równiutko na jego marynarce. Idąc przez pokój, sięgnął ręką w górę i zsunął ze mnie majtki, zostawiając je poniżej pośladków. Złapał za róg brezentu okrywającego kanapę i odrzucił go do tyłu, po czym posadził mnie i przykucnął przede mną. Ściągając mi majtki przez sandały na obcasie, zapytał: – Wszystko dobrze, aniołku? – Uhm. – Uśmiechnęłam się i dotknęłam jego policzka, wiedząc, że pytanie dotyczyło wszystkiego – od moich rodziców po pracę. Zawsze chciał wiedzieć, co się dzieje w mojej głowie, zanim zabrał się do ciała. – Wszystko dobrze. Gideon przesunął moje biodra na sam skraj kanapy, ułożył mi nogi w rozkroku wokół swojego ciała tak, aby mieć pełen widok na moją szparkę. – Więc mów, z jakiego to powodu ta piękna cipka jest dziś taka zachłanna. – Z twojego. – Znakomita odpowiedź. Napierałam na jego ramię. – Masz na sobie ten sam garnitur, co wtedy, kiedy cię poznałam. Wtedy tak strasznie chciałam się z tobą pieprzyć i nic nie mogłam z tym zrobić. A teraz mogę. Delikatnym dotykiem dłoni szeroko rozwarł mi uda i kciukiem gładził łechtaczkę. Zadrżałam. Rozkosz pulsowała mi w żyłach. – I ja teraz mogę – wymruczał, pochylając ciemną głowę. Kurczowo chwyciłam leżącą pode mną poduszkę. Brzuch zacisnął mi się w twardy węzeł, kiedy jego język niespiesznie wylizywał moją szparkę. Najpierw okrążał drżące wejście do mojego wnętrza, drażniąc je, aby po chwili wtopić się głębiej. Wygięłam się gwałtownie w łuk, kiedy językiem dręczył wrażliwe tkanki. – Pozwól, że ci powiem, jak sobie ciebie wyobrażałem tamtego dnia – mruknął, krążąc czubkiem języka wokół łechtaczki i przytrzymując mnie rękami, gdy próbowałam przeciwstawić się pieszczocie. – Rozciągniętą pode mną na czarnym satynowym prześcieradle, z włosami rozrzuconymi wokół głowy, dzikim wzrokiem, podnieconą moim kutasem, wbitym w twoją ciasną, gładką cipkę. – Ach, Gideonie – jęknęłam, zniewolona faktem, że smakował mnie w tak intymny sposób. To była spełniona fantazja – marzenie o mrocznym, niebezpiecznym bogu seksu w zapierającym dech garniturze, robiącym mi dobrze ustami wyrzeźbionymi specjalnie po to, żeby doprowadzać kobiety do szaleństwa. – Wyobrażałem sobie, że przygważdżam ci nadgarstki do pościeli – ciągnął szorstko – i zmuszam, żebyś mnie przyjmowała, wciąż od nowa. Twoje małe, twarde sutki są opuchnięte od moich pieszczot, a wargi czerwone i mokre od ssania mojego fiuta. Pokój wypełniają seksowne odgłosy, które wydajesz... te bezradne popiskiwania, kiedy nie możesz powstrzymać orgazmu.

W odpowiedzi pisnęłam, przygryzając wargę, a on mistrzowskimi pociągnięciami języka drażnił moją łechtaczkę. Zahaczyłam jedną nogę o jego nagie ramię. Było tak gorące, że dotyk we wrażliwym zgięciu pod kolanem wręcz parzył. – Chcę tego, co ty. Błysnął uśmiechem. – Wiem. Ssał mnie, wciągając delikatnie wrażliwy, ciasno spleciony punkt. Szczytowałam z niemym okrzykiem. Nogi mi się trzęsły, kiedy ciało zalała fala ulgi. Wciąż jeszcze drżałam z rozkoszy, gdy popchnął mnie na plecy na sofę. Pochylił nade mną swoje potężne ciało. Jego penis sterczał ponad opuszczonymi lekko bokserkami. Sięgnęłam po niego, chcąc poczuć w dłoni jego ciężar, ale złapał mnie za nadgarstki i przyszpilił do kanapy. – Lubię cię taką – powiedział mrocznie. – Uwięzioną dla mojej żądzy. Nie spuszczał wzroku z mojej twarzy. Jego wargi błyszczały moją wilgocią, a klatka piersiowa ciężko się unosiła. Jak zahipnotyzowana chłonęłam różnicę między samcem, który za chwilę weźmie mnie jak zwierzę, a kulturalnym biznesmenem, który już przy pierwszym spotkaniu obudził moją nieokiełznaną żądzę. – Kocham cię – wydyszałam. Szeroka główka jego penisa ciężko ślizgała się wzdłuż mojej nabrzmiałej szparki. Pchnął, aby rozdzielić śliski otwór. – Aniołku – jęknął, wtulił twarz w moją szyję i wdarł się we mnie grubym, długim członkiem, bezlitośnie drążącym tunel w moim ciele. Wyrzucił z siebie moje imię i przygniatał mnie biodrami, próbując dostać się głębiej, popychając i zataczając kręgi, wiercąc. – Boże, jak ja cię potrzebowałem. Zdziwiła mnie desperacja w jego głosie. Chciałam go dotykać, ale wciąż mnie unieruchamiał, a jego biodra niezmordowanie się poruszały. Jego gorący, nabrzmiały dotyk w moim wnętrzu, masujący i pocierający najczulsze tkanki szeroką główką, doprowadzał mnie do szaleństwa. Oddawałam mu rozkosz, naśladując jego ruchy, nie mogąc się powstrzymać. I on, i ja jednocześnie dążyliśmy do spełnienia. Musnął wargami moją skroń. – Kiedy cię dziś zobaczyłem w lobby, w tej ślicznej żółtej sukience, byłaś taka rozświetlona i piękna. Idealnie. Ścisnęło mnie w gardle. – Gideonie. – Stałaś pod światło i pomyślałem, że nie możesz być prawdziwa. Walczyłam, aby oswobodzić ręce. – Chcę cię dotknąć. – Poszedłem za tobą, bo nie mogłem wytrzymać, a kiedy cię znalazłem, ty mnie pragnęłaś. – Złapał oba moje nadgarstki w jedną rękę, a drugą podłożył mi pod pośladki i uniósł je, wysuwając się, po czym pchnął z całej siły. Jęknęłam i zacisnęłam się wokół niego, jak oszalała chłonąc jego bliskość. – Ach, jak cudownie. Tak cudownie cię czuć... – Chcę pokryć cię całą, wejść w ciebie. I ty tego chcesz. – Pragnę.

– Wbijam się w ciebie i nie mogę tego wytrzymać. – Zbliżył usta do moich i ssał mnie zmysłowo. – Tak bardzo cię pragnę. – Gideon, pozwól mi cię dotknąć. – Zniewoliłem anioła. – Jego pocałunek był dziki, mokry i pełen pasji. Złączył usta z moimi i penetrował je językiem szybko i głęboko. – I biorę cię całą swoimi łakomymi rękami. Bezczeszczę cię. A ty to kochasz. – Kocham ciebie. Poruszał się we mnie posuwistymi ruchami, a ja się wiłam, kurczowo obejmując udami jego pompujące biodra. – Rżnij mnie. Och, Gideonie, rżnij mnie z całej siły. Ugiął kolana i dał mi to, o co błagałam, nacierając ze wszystkich sił. Jego penis młócił mnie bezustannie, a tuż przy moim uchu rozlegały się jego jęki i gorączkowe słowa pożądania. Napięłam się do granic możliwości. Moja łechtaczka pulsowała coraz mocniej z każdym natarciem jego miednicy. Ciężkie jądra uderzały mnie po pośladkach, a sofa waliła o goły beton podłogi, przesuwając się do przodu. Każdy mięsień Gideona koncentrował się na pchnięciach. Obsceniczne odgłosy dzikiego seksu przyciągnęły uwagę znajdujących się zaledwie kilka metrów dalej robotników. Oboje finiszowaliśmy w wyścigu po orgazm. Gwałtowne emocje całkowicie owładnęły naszymi ciałami. – Dojdę w twoich ustach – warknął. Pot spływał mu z czoła. Na samą myśl, że tak właśnie chce skończyć, ogarnęło mnie obezwładniające podniecenie. Dochodziłam w spazmach, zaciskając się kurczowo wokół nacierającego na mnie penisa, a nieustanne pulsowanie orgazmu rozchodziło się falami do palców rąk i nóg. On wciąż nie przestawał. Kręcił biodrami i napierał, umiejętnie sprawiając mi rozkosz, dopóki zupełnie pod nim nie osłabłam. – Eva. Już. – Odchylił się do tyłu, a ja za nim, gramoląc się na kolana i chwytając w usta jego lśniącą erekcję. Zaczął szczytować już przy pierwszym ssaniu. Wylewał się falami na mój język. Połykałam miarowo, wypijałam go, napawałam się ochrypłymi jękami zadowolenia wydobywającymi się z jego piersi. Jego ręce w moich włosach, głowa pochylona nade mną, pot błyszczący na brzuchu. Moje usta przesuwają się po jego penisie, policzki zasysają. – Dość – sapnął i odciągnął mnie. – Bo znowu stwardnieję. Wciąż był twardy, ale nic nie powiedziałam. Gideon ujął moją twarz w dłonie i pocałował mnie. Nasze smaki się połączyły. – Dziękuję. – Za co mi dziękujesz? To wszystko twoja zasługa. – Rżnięcie ciebie to żadna zasługa, aniele. – Uśmiechnął się jak zaspokojony samiec. – To przywilej i jestem za niego wdzięczny. Opadłam z powrotem na pięty. – Nie wytrzymam. Nie możesz być wspaniały, seksowny i jeszcze mówić mi takie rzeczy. To za dużo. Mój umysł tego nie wytrzyma. Stopi się. Uśmiechnął się szerzej i znów mnie pocałował. – Wiem, o czym mówisz. Rozdział 13

Może dlatego, że właśnie sama zaliczyłam numerek, rozpoznałam te same objawy u Megumi. A może po prostu mój radar seksualny, jak to ładnie określił Cary, już nie nawalał. Tak czy owak, od razu wiedziałam, że koleżanka przespała się z facetem, z którym zamierzała zerwać, i że wcale nie była z tego powodu szczęśliwa. – To jak, zerwałaś z nim czy nie? – zapytałam, opierając się o ladę recepcji. – Och, zerwałam – odrzekła ponuro. – Ale dopiero po tym, jak dałam mu się przelecieć. Uznałam, że to będzie wyzwalające. Pomijając, że już nawet nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam z facetem. – I co, żałujesz decyzji o zerwaniu? – Niezupełnie. Udawał okropnie zranionego, zupełnie jakbym go wykorzystała tylko do seksu. Co, jak sądzę, zrobiłam, ale przecież on należy do wyzwolonych facetów. Doszłam do wniosku, że nie będzie miał problemu z wyzwoloną babką. – Więc teraz masz zupełnie popieprzone w głowie. – Uśmiechnęłam się do niej współczująco. – Pamiętaj, że ten facet nie zadzwonił do ciebie od piątku. Zjadł lunch z piękną dziewczyną i zarobił orgazm. Niezły wynik. Przekrzywiła głowę. – Hmm – odparła, a ja powtórzyłam za nią: – Hmm. Najwyraźniej nastrój jej się poprawił. – Idziesz dziś poćwiczyć, Evo? – Powinnam, ale przyjechał mój tata i dostosuję się do jego planów. Jeśli pójdziemy, to oczywiście czuj się zaproszona, lecz dopiero po pracy dowiem się, na co on ma ochotę. – Nie chcę wam przeszkadzać. – Czyżbym słyszała jakieś wykręty? Uśmiechnęła się z zażenowaniem. – Może trochę tak. – Jak masz ochotę, wpadnij do mnie po pracy, to go poznasz. Jeżeli będzie chciał iść poćwiczyć, to pożyczę ci jakieś ciuchy i pójdziemy. Jeśli nie – porobimy coś innego. – Z chęcią. – Dobra, w takim razie jesteśmy umówione. – Układ był korzystny dla nas obu. Tata będzie miał okazję zobaczyć mnie w codziennym życiu, Megumi zaś przestanie się zadręczać Michaelem. – Wychodzimy o piątej. * – Tu mieszkasz? – Megumi podniosła głowę, spoglądając na mój apartamentowiec. – Fajne miejsce. Podobnie jak inne budynki przy trójpasmowej ulicy, ten również miał swoją historię i zachwycał bogactwem detali architektonicznych, niestosowanych już we współczesnym budownictwie. Po modernizacji mieszkańcy mogli schronić się przed deszczem pod nowoczesnym szklanym daszkiem nad wejściem. Dodatek ten zadziwiająco dobrze wkomponował się w fasadę budynku. – Chodź – powiedziałam, uśmiechając się do Paula, który otwierał przed nami drzwi. Gdy wysiadłyśmy z windy na moim piętrze, zmusiłam się, żeby nie patrzeć na drzwi Gideona. Jak by to było zapraszać koleżankę do mieszkania, które dzieliłabym z Gideonem? Chciałam tego. Chciałam stworzyć z nim taki związek. Otworzyłam drzwi i za progiem wzięłam od Megumi torebkę.

– Czuj się jak u siebie w domu. Powiem tylko tacie, że jesteśmy. Szeroko rozwartymi oczami wpatrywała się w otwartą przestrzeń salonu połączonego z kuchnią. – Ależ wielkie to mieszkanie. – Tak naprawdę nie potrzebujemy tyle miejsca. Uśmiechnęła się. – Ale nie narzekacie. – Otóż to. Odwróciłam się w stronę korytarza wiodącego do pokoju gościnnego, gdy nagle z drugiego przedpokoju, który prowadził do mojej sypialni i pokoju Cary’ego i znajdował naprzeciwko salonu, wyłoniła się mama. Zatrzymałam się raptownie, zdumiona, że widzę ją w mojej spódnicy i bluzce. – Mamo, a co ty tu robisz? Utkwiła spojrzenie zaczerwienionych oczu gdzieś w okolicach mojej talii. Skórę miała tak bladą, że makijaż wyglądał na niej nienaturalnie. Wtedy zdałam sobie sprawę, że skorzystała nie tylko z mojego ubrania, ale również z kosmetyków. Choć czasem brano nas za siostry, ja miałam szare oczy i oliwkową cerę ojca, w związku z czym używałam innej palety kolorów niż ona. Ogarnął mnie niepokój. – Mamo? – Muszę iść. – Nie patrzyła mi w oczy. – Nie wiedziałam, że zrobiło się tak późno. – Czemu masz na sobie moje ciuchy? – zapytałam, mimo że już wiedziałam. – Wylałam coś na siebie. Potem ci oddam. – Pospiesznie mnie minęła i znów gwałtownie się zatrzymała na widok Megumi. Nie mogłam się ruszyć. Stopy miałam jak przymurowane do podłogi, dłonie zwinięte w pięści zwisały mi wzdłuż ciała. Rozpoznałam problem – jej ciuchy nie nadawały się do włożenia po tym, co w nich wyprawiała. Serce ścisnęło mi się ze złości i rozczarowania. – Witaj, Monica. – Megumi wysunęła się do przodu, aby się przywitać. – Miło cię widzieć. – O, Megumi, dzień dobry. – Mama desperacko starała się coś z siebie wydusić. – Miło cię widzieć. Żałuję, że nie mogę z wami posiedzieć, dziewczęta, naprawdę muszę lecieć. – Clancy jest? – zapytałam, bo wchodząc, nie zwróciłam uwagi na zaparkowane na ulicy samochody. – Nie, złapię taksówkę. – Wciąż unikała mojego wzroku, mimo że zwracała głowę w moją stronę. – Megumi, nie miałabyś nic przeciwko temu, żeby wrócić taksówką z moją mamą? Przepraszam, ale nagle źle się poczułam. – Jasne. – Spojrzała mi w twarz i wiedziałam, że dostrzegła u mnie zmianę nastroju. – Nie ma sprawy. Mama wreszcie spojrzała mi w oczy, lecz nie miałam pojęcia, co mogłabym jej powiedzieć. Malujące się na jej twarzy poczucie winy napawało mnie równie wielką odrazą jak myśl o jej niewierności wobec Stantona. Jeśli już zamierzała tak postępować, mogła przynajmniej zachować konsekwencje dla siebie. Tę chwilę wybrał tata, aby się do nas przyłączyć. Wszedł do pokoju w dżinsach i T-shircie, boso, z włosami wciąż mokrymi po prysznicu. Jak zwykle miałam potwornego pecha. – Tato, to moja koleżanka Megumi. Megumi, to mój tata, Victor Reyes. Ojciec podszedł do Megumi, aby uścisnąć jej dłoń, utrzymując stosowny dystans wobec mamy. W żaden sposób nie zatuszowało to jednak iskrzącego między nimi napięcia.

– Myślałam, że może się gdzieś razem wybierzemy – odezwałam się, żeby przerwać krępującą ciszę – ale chyba nie jestem w formie. – Muszę lecieć – powtórzyła mama, chwytając za torebkę. – Megumi, chcesz się ze mną zabrać? – Tak, chętnie – odparła moja koleżanka i uścisnęła mnie na pożegnanie. – Zadzwonię później, to pogadamy. – Dzięki. – Zanim się wycofała, chwyciłam jej dłoń i uścisnęłam. Kiedy tylko drzwi się za nimi zamknęły, pospieszyłam do swojego pokoju. Tata ruszył za mną. – Eva, czekaj. – Nie chcę teraz z tobą rozmawiać. – Nie bądź dziecinna. – Słucham? – Odwróciłam się do niego. – Mój ojczym płaci za to mieszkanie. Chciał, żebym była naprawdę bezpieczna, aby nic mi nie groziło ze strony Nathana. Pomyślałeś może o tym, pieprząc się z jego żoną? – Uważaj na to, co mówisz. Wciąż jesteś moją córką. – Masz rację. Ale wiesz co? – Wycofałam się w stronę korytarza. – Nigdy się tego nie wstydziłam. Aż do dziś. * Leżałam na łóżku i gapiłam w sufit. Marzyłam, aby być z Gideonem, lecz wiedziałam, że jest na terapii u doktora Petersena. Napisałam więc esemesa do Cary’ego: „Potrzebuję cię, wracaj szybko do domu”. Dochodziła siódma, kiedy rozległo się stukanie do drzwi. – Mała? To ja, wpuść mnie. Pospieszyłam do drzwi i rzuciłam się w jego ramiona, przytulając się z całej siły. Chwycił mnie tak, że stopy oderwały mi się od ziemi, i wniósł do pokoju, kopniakiem zamykając za sobą drzwi. Opuścił mnie na łóżko, a sam usiadł obok, otaczając mnie ramieniem. Miło pachniał swoją wodą kolońską. Wtuliłam się w niego, przepełniona wdzięcznością za tę bezwarunkową przyjaźń. Po paru minutach zwierzyłam mu się: – Moi rodzice spali ze sobą. – Tak, wiem. Przekrzywiłam głowę, spoglądając na niego pytająco. Skrzywił się. – Słyszałem ich, jak wychodziłem na zdjęcia. – Uuu – jęknęłam i zrobiło mi się niedobrze. – Taa, ja też mam z tym problem – mruknął. Przeczesywał mi włosy palcami. – Twój tata siedzi na kanapie, wygląda na zmarnowanego. Coś mu powiedziałaś? – Niestety. Byłam okropna i teraz gnębią mnie wyrzuty sumienia. Muszę z nim pogadać, ale to strasznie dziwne, bo czuję się lojalna wobec Stantona. A nie lubię go nawet w połowie tak bardzo jak tatę. – Okazał ci dobroć – tobie i twojej mamie. Wiadomo, że to nic fajnego być oszukiwanym. Jęknęłam. – Mniej by mnie to obchodziło, gdyby sobie chociaż dokądś poszli. To znaczy i tak byłoby to nie w porządku, ale to jest przecież chata Stantona. Co pogarsza sprawę.

– Bez wątpienia – zgodził się. – Co byś powiedział na przeprowadzkę? – spytałam. – Bo twoi starzy się tu pieprzyli? – Zmarszczył czoło. – Nie. – Wstałam i zaczęłam chodzić w tę i z powrotem po pokoju. – Dostaliśmy to miejsce ze względu na bezpieczeństwo. W sytuacji zagrożenia ze strony Nathana pomoc Stantona miała sens, wtedy bezpieczne miejsce było priorytetem, ale teraz... – Rzuciłam mu szybkie spojrzenie. – Teraz jest całkiem inaczej. Ten układ nie wydaje się w porządku. – Przeprowadzić się dokąd? Masz na myśli jakieś mieszkanie w Nowym Jorku, na które będziemy mogli sobie pozwolić, czy w ogóle poza Nowy Jork? – Nie chcę wyjeżdżać z Nowego Jorku – zapewniłam go. – Tu masz pracę. Ja zresztą też. – I Gideona, pomyślałam. Cary wzruszył ramionami. – Jasne. Cokolwiek postanowisz, wchodzę w to. Wciąż siedział na moim łóżku. Podeszłam do niego i go uściskałam. – Mógłbyś zamówić coś na kolację? Ja w tym czasie pogadam z tatą. – Coś konkretnego? – Nie. Możesz mnie zaskoczyć. * Przysiadłam się do taty na kanapę. Surfował po necie, używając mojego tabletu, ale kiedy usiadłam, odłożył go. – Przepraszam za to, co powiedziałam – zaczęłam. – Wcale tak nie myślę. – Oczywiście, że myślisz. – Zmęczonym gestem uniósł rękę i podrapał się w szyję. – I wcale cię nie winię. Bynajmniej nie jestem z siebie dumny. Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie. Powinienem być mądrzejszy, ona zresztą też. Podkuliłam nogi i odwróciłam się twarzą do niego, opierając ramię o oparcie sofy. – Między wami jest prawdziwa chemia. Wiem, co to znaczy. Rzucił mi badawcze spojrzenie szarych, poważnych, zachmurzonych oczu. – Masz tak samo z Crossem. Widziałem, jak przyszedł na kolację. Zamierzasz spróbować wyprowadzić ten związek na prostą? – Chciałabym. Miałbyś coś przeciwko temu? – Czy on cię kocha? – Tak. – Usta same mi się uśmiechnęły. – Ale co ważniejsze, jestem mu... potrzebna. Jest gotów zrobić dla mnie wszystko. – Więc czemu nie jesteście razem? – Bo... to skomplikowane. – Zawsze jest skomplikowane – westchnął smętnie. – Słuchaj, powinnaś o tym wiedzieć... Pokochałem twoją matkę, kiedy pierwszy raz na nią spojrzałem. To, co dziś się zdarzyło, nie powinno było się zdarzyć, ale dla mnie to było ważne. – Rozumiem. – Wzięłam go za rękę. – I co dalej? – Jutro wracam. Spróbuję ochłonąć.

– Planowaliśmy z Carym za dwa tygodnie przejechać się do San Diego. Chcemy wpaść i po prostu się pokręcić, zobaczyć się z tobą i z doktorem Travisem. – Rozmawiałaś z Travisem o tym, co ci się przytrafiło? – Tak. Uratowałeś mi życie, wysyłając mnie do niego – powiedziałam szczerze. – Jestem ci za to bardzo wdzięczna. Mama umawiała mnie na wizyty do tych wszystkich nudziarzy psychiatrów, ale z żadnym nie mogłam złapać kontaktu. Czułam się tylko jak przypadek do omówienia. Dopiero u Travisa poczułam się jak normalny człowiek. I poznałam Cary’ego. – Skończyliście już o mnie rozmawiać? – Cary jak na zawołanie pojawił się w progu, machając menu z knajpy z jedzeniem na wynos. – Wiem, że jestem fascynujący, ale może powinniście trochę pooszczędzać szczęki, bo zaraz przyjedzie tajskie żarcie. Zamówiłem chyba z tonę. * Tata odleciał z Nowego Jorku o jedenastej, więc musiałam poprosić Cary’ego, żeby go odwiózł. Pożegnaliśmy się, zanim wyszłam do pracy. Obiecałam, że przy następnej rozmowie pogadamy o naszych planach wyjazdu do San Diego. Siedziałam w taksówce w drodze do pracy, kiedy zadzwonił Brett. Przez chwilę zastanawiałam się, czy go nie zignorować, ale w końcu odebrałam. – Hej, cześć. – Cześć, piękna. – Jego głos rozlał się po moim ciele gęstą, ciepłą falą, niczym gorąca czekolada. – Jesteś gotowa na jutro? – Będę. O której zaczyna się premiera? Kiedy musimy być na Times Square? – Mamy wejść na scenę o szóstej. – Okej. Nie wiem, w co się ubrać. – I tak wyglądasz fantastycznie, bez względu na to, co na siebie włożysz. – Miejmy nadzieję. Jak tam trasa? – Och, świetnie się bawię.– Zaśmiał się, a jego ochrypły seksowny śmiech przywołał falę wspomnień. – Cholernie stąd daleko do Pete’s. – Ach, Pete’s. – Nigdy nie zapomnę tego baru, choć niektóre spędzone tam noce pamiętam jak przez mgłę. – Cieszysz się na jutro? – Tak, bo cię zobaczę. Nie mogę się doczekać. – Nie o to mi chodzi i dobrze o tym wiesz. – Tak, cieszę się też z powodu premiery. – Znowu się zaśmiał. – Chętnie bym się z tobą spotkał dziś wieczorem, ale lecę nocnym lotem na JFK. Za to jutro zarezerwuj sobie czas na kolację. – Czy Cary może przyjść? Już i tak go zaprosiłam. Znacie się, więc myślałam, że nie będziesz miał nic przeciwko. No, w każdym razie nie za dużo. Prychnął. – Nie potrzebujesz przyzwoitki, Evo. Potrafię się kontrolować. Taksówka podjechała pod Crossfire i kierowca wyłączył licznik. Przez szybkę z pleksi podałam mu pieniądze i wyślizgnęłam się, nie zamykając za sobą drzwi, bo do pojazdu już podbiegał następny pasażer. – Myślałam, że lubisz Cary’ego. – Lubię, ale jeszcze bardziej lubię mieć cię tylko dla siebie. A może byśmy tak poszli na kompromis i zaprosili Cary’ego na pokaz, a na kolację wybrali się sami?

– W porządku. – Pomyślałam, że ułatwię Gideonowi zadanie, wybierając restaurację, której był właścicielem. – To może zarezerwuję gdzieś stolik? – Super. – Muszę lecieć. Jestem w drodze do pracy. – Wyślij mi esemesem swój adres, żebym wiedział, skąd cię odebrać. – Dobra. – Przeszłam przez drzwi obrotowe i skierowałam do bramek ochrony. – Jutro pogadamy. – Czekam z niecierpliwością. Do zobaczenia koło piątej. Schowałam telefon i weszłam do najbliższej windy. Kiedy znalazłam się na górze i po naciśnięciu przycisku domofonu zostałam wpuszczona przez szklane drzwi, pierwszą rzeczą, jaką zobaczyłam, był ekran telefonu Megumi, który dosłownie podstawiła mi pod oczy. – Uwierzysz? – zapytała. Odsunęłam się na tyle, aby złapać ostrość. – Trzy nieodebrane połączenia od Michaela. – Wkurzają mnie tacy – gderała. – Raz zimny, raz gorący, nie wiadomo, o co takiemu chodzi. Chcą cię, a jak już cię mają, to chcą czegoś innego. – Powiedz mu to. – Serio? – Prosto z mostu. Możesz dalej nie odbierać jego telefonów, ale prędzej oszalejesz. Tylko nie zgadzaj się na spotkanie. Powtórny seks z nim to zły pomysł. – Uhm – skinęła głową Megumi. – Seks to zły pomysł, nawet jeśli jest bardzo dobry. Zaśmiałam się i ruszyłam do swojego biurka. Miałam inne rzeczy do roboty niż tylko udzielanie porad w sprawie czyjegoś życia miłosnego. Mark pracował równocześnie nad projektami dla paru klientów, z czego trzy kampanie były na ukończeniu. W dziale kreatywnym wrzała robota i przez biurko mojego szefa przewijały się kolejne makiety. Obserwowanie, jak z mozołem wypracowane strategie przybierają ostateczny kształt, było dla mnie najciekawszym elementem pracy w agencji. Nie było jeszcze nawet dziesiątej, a już tkwiliśmy z Markiem po uszy w zażartej debacie nad możliwościami poprowadzenia kampanii reklamowej pewnego prawnika rozwodowego. Staraliśmy się znaleźć właściwą proporcję współczucia wobec trudnego okresu w życiu człowieka i największych atutów prawnika – bezwzględności i przebiegłości. – Nigdy nie będę kogoś takiego potrzebował – wypalił nagle Mark. – Oczywiście że nie – odparłam, kiedy wreszcie załapałam, że mówi o prawnikach rozwodowych. – Nie będziesz. Nie mogę się już doczekać lunchu, żeby pogratulować Stevenowi. Naprawdę bardzo się cieszę z waszego powodu. Szeroki uśmiech Marka odsłonił jego nieco krzywe zęby, które uważałam za całkiem fajne. – Nigdy nie byłem równie szczęśliwy. Około jedenastej przerzuciliśmy się na kampanię dla producenta gitar. Nagle na moim biurku zadzwonił telefon. Pobiegłam, żeby odebrać, ale moje zwyczajowe powitanie przerwał pisk. – O Boże, Eva! Właśnie się dowiedziałam, że jutro obie będziemy na tej imprezie Six-Ninths! – Ireland?

– A któż by inny? – Siostra Gideona była tak podekscytowana, że jej głos brzmiał znacznie młodziej, niż można się było tego spodziewać po siedemnastolatce. – Uwielbiam Six-Ninths. Brett Kline jest po prostu nieziemsko seksowny, tak samo Darrin Rumsfeld. To ich perkusista. Przystojny jak cholera. Zaśmiałam się. – Ich muzykę też przypadkiem lubisz? – Co za pytanie! Jasne. Słuchaj – przybrała poważny ton – wydaje mi się, że powinnaś jutro spróbować pogadać z Gideonem. No wiesz, chociaż się przywitać. Wystarczy, że mu się pokażesz, a rzuci się na ciebie, przysięgam. Tęskni za tobą jak wariat. Odchyliłam się swobodnie na krześle i zablefowałam: – Serio? – No co ty, to oczywiste. – Naprawdę? A skąd wiesz? – Na przykład jak o tobie mówi, to głos mu się całkiem zmienia. Nie umiem tego wytłumaczyć, ale mówię ci, oddałby wszystko, żeby mieć cię z powrotem. To ty mu powiedziałaś, żeby mnie jutro przyprowadził, prawda? – Niezupełnie... – Ha! Wiedziałam. Zawsze robi, co mu powiesz – zaśmiała się. – Przy okazji, dzięki. – Jemu podziękuj. W takim razie cieszę się, że się znów spotkamy. Ireland była jedyną osobą z rodziny Gideona, którą darzył czystą sympatią, choć za wszelką cenę starał się tego nie okazywać. Sądziłam, że może obawiał się rozczarowania lub nie chciał popsuć ich relacji. Nie znałam dokładnie sytuacji, w każdym razie Ireland czciła brata niczym bohatera, a on utrzymywał dystans, mimo że tak bardzo potrzebował miłości. – Obiecaj, że spróbujesz z nim porozmawiać – naciskała. – Przecież wciąż go kochasz, prawda? – Bardziej niż kiedykolwiek – odparłam z pasją. Milczała chwilę, po czym powiedziała: – Zmienił się, odkąd cię poznał. – Też tak myślę. I ja się zmieniłam. – Ujrzawszy Marka wychodzącego ze swojego biura, wyprostowałam się na krześle. – Muszę wracać do pracy, ale jutro pogadamy. I umówimy się na ten babski dzień, który kiedyś planowałyśmy. – Świetnie. To do zobaczenia! Rozłączyłam się, zadowolona, że Gideon działa i snuje plany z udziałem Ireland. Idziemy do przodu, razem i z osobna. – Maleńkimi kroczkami – szepnęłam. I wróciłam do pracy. * W południe ruszyliśmy z Markiem na spotkanie ze Stevenem do francuskiego bistro. Kiedy weszliśmy do restauracji, bez trudu dostrzegliśmy partnera Marka, mimo że lokal był rozległy i panował w nim spory tłok. Steven Ellison był wielkim facetem – wysokim, szerokim w barach i mocno umięśnionym. Jako właściciel firmy budowlanej lubił towarzyszyć swoim pracownikom na budowach. Najbardziej jednak rzucały się w oczy jego płomiennorude włosy. Identyczne miała jego siostra Shawna – obdarzona równie żywiołową, pełną ciepłego humoru naturą.

– Hej, ty! – Powitałam go całusem w policzek. W jego towarzystwie czułam się znacznie swobodniej niż przy moim szefie. – Gratulacje. – Dzięki, moja droga. Mark zamierza wreszcie zrobić ze mnie uczciwego człowieka. – O, do tego małżeństwo nie wystarczy – odpalił Mark, odsuwając dla mnie krzesło. – Kiedyż to nie byłem z tobą uczciwy? – zaprotestował Steven. – Hm, zastanówmy się. – Mark dosunął moje krzesło i zajął miejsce obok. – Na przykład kiedy twierdziłeś, że małżeństwo nie jest dla ciebie. – A tam, nigdy nie mówiłem, że nie jest dla mnie. – Steven mrugnął do mnie niebieskim okiem, w którym czaił się figlarny błysk. – Tylko że nie jest dla większości ludzi. – Naprawdę przeżywał te oświadczyny – wyjaśniłam mu. – Do tego stopnia, że się o niego niepokoiłam. – Taa. – Mark kartkował menu. – Ona jest świadkiem twojej okrutnej i niespotykanej kary. – Powinnaś się niepokoić raczej o mnie – wypalił Steven. – Zalecałem się do niego za pomocą wina, róż i muzyki skrzypcowej. Ćwiczyłem oświadczyny całymi dniami. A i tak mi odmówił. – Wywrócił oczami, ale wiedziałam, że gdzieś głęboko kryje się niezagojona rana. Kiedy Mark nakrył dłonią rękę partnera i ścisnął ją, wiedziałam, że mam rację. – No więc jak to zrobił? – zapytałam, choć znałam już całą historię od Marka. Przerwała nam kelnerka, pytając, czy chcemy wody. Zatrzymaliśmy ją na kolejną minutę, składając zamówienia. Dopiero potem Steven zaczął relacjonować wydarzenia z ich rocznicowego wyjścia. – Pocił się jak szalony – mówił. – Co chwila ocierał twarz. – Przecież mamy lato – mruknął Mark. – A w kinach, teatrach i restauracjach działa klimatyzacja – odciął się Steven. – Przez cały wieczór tak się zachowywał. W końcu zaczęliśmy się zbierać do domu. Już myślałem, że się nie odważy, że wieczór się skończy, a on nie wydusi z siebie tych cholernych paru słów. I zastanawiałem się, czy nie powinienem jeszcze raz go poprosić – tylko po to, aby w końcu mieć to za sobą. A gdyby znowu powiedział „nie”... – Za pierwszym razem nie powiedziałem „nie” – sprzeciwił się Mark. – ...zamierzałem go walnąć. Po prostu złoić mu tyłek, wrzucić do samolotu i lecieć do Vegas, bo bynajmniej nie staję się młodszy. – I zdecydowanie nie łagodniejesz z wiekiem – gderał Mark. Steven posłał mu karcące spojrzenie. – No więc gramolimy się z limuzyny i usiłuję sobie przypomnieć te cholernie fantastyczne oświadczyny, z którymi wcześniej się wygłupiłem, gdy on łapie mnie za łokieć i wali: „Steve, kurwa mać. Musisz za mnie wyjść”. Zaśmiałam się i odchyliłam do tyłu, kiedy kelnerka stawiała przede mną talerz z sałatką. – Tak po prostu? – Tak po prostu – potwierdził Steven, kiwając głową. – Bardzo szczerze. – Pokazałam Markowi uniesione kciuki. – Rewelacyjnie to rozegrałeś. – Widzisz? – powiedział Mark. – Przynajmniej mam to za sobą. – Zamierzacie ułożyć własną przysięgę małżeńską? – zapytałam. – Bo to byłoby naprawdę ciekawe. Steven ryknął śmiechem, przyciągając uwagę wszystkich gości. Przełknęłam pomidorka koktajlowego i odezwałam się do niego:

– Wiesz, że dosłownie umieram z ciekawości, aby zobaczyć twój segregator ślubny, prawda? – Tak się złożyło, że... – Nie zrobiłeś tego. – Mark potrząsnął głową, a Steven sięgnął pod stół i wyciągnął ze stojącej na podłodze przy krześle torby wypchany po brzegi segregator. Był tak przeładowany, że bokami, dołem i górą wysypywały się z niego papiery. – Poczekaj, aż zobaczysz, jaki tort znalazłem – pochwalił się Steven i odepchnął koszyk na pieczywo, żeby zrobić miejsce na segregator. Stłumiłam uśmiech na widok starannie wykonanych przegródek i spisu treści. – Nie będziemy mieli tortu w kształcie wieżowca z dźwigami i billboardami – zaprotestował Mark stanowczo. – Naprawdę? – zapytałam zaintrygowana. – Pokaż, mogę zobaczyć? * Wróciwszy tego popołudnia do domu, rzuciłam torbę i torebkę w zwykłym miejscu w holu, skopałam z nóg buty i poszłam prosto w stronę kanapy. Rozciągnęłam się na niej i wpatrzyłam w sufit. O wpół do siódmej byłam umówiona z Megumi w CrossTrainer, więc nie miałam dużo czasu, ale musiałam złapać oddech. Poprzedniego dnia po południu zaczął mi się okres, a co za tym idzie, mój nastrój oscylował między irytacją a opryskliwością, byłam słaba, skłonna do złośliwości lub napadów chichotek. Westchnęłam, wiedząc, że prędzej czy później będę musiała pogadać z mamą. Miałyśmy do wyjaśnienia całą masę spraw i odkładanie tego na później zaczynało mnie już męczyć. Żałowałam, że nie dało się z nią rozmawiać równie łatwo jak z tatą, ale oczywiście nie mogła to być wymówka, aby pewnych problemów nie tykać wcale. Była moją matką i kochałam ją. Źle się czułam, kiedy nam się nie układało. A potem moje myśli zwróciły się w stronę Corinne. Powinnam była się domyślić, że kobieta, która porzuca męża i przeprowadza się dla faceta z Paryża do Nowego Jorku, tak łatwo nie odpuści. Ale co z tego? Musiała znać Gideona na tyle dobrze, aby wiedzieć, że nachodzenie go niczego nie zmieni. I Brett... Co ja mam z nim począć? Zadzwonił domofon. Marszcząc czoło, wstałam i podeszłam do aparatu. Czyżby Megumi coś się pomyliło i myślała, że umówiłyśmy się u mnie? Nie żebym miała coś przeciwko temu, ale... – Tak? – Cześć, Evo – odezwał się głos pracownika recepcji. – Przyszli do ciebie detektywi Michna i Graves. O kurwa. W tej chwili wszystko inne straciło znaczenie. Poczułam potworny, lodowaty strach. Zapragnęłam mieć przy sobie prawnika. Za dużo działo się naraz. Ale nie mogłam sprawiać wrażenia, że mam cokolwiek do ukrycia. Musiałam dwa razy przełknąć ślinę, aby wydobyć z siebie głos. – Dzięki. Mógłbyś ich wpuścić? Rozdział 14 Serce waliło mi jak oszalałe, kiedy biegłam po torebkę, wyciszałam telefon na kartę i zamykałam go w wewnętrznej kieszonce na suwak. Rozejrzałam się gorączkowo, żeby sprawdzić, czy wszystko leży na swoim miejscu, czy może coś powinnam ukryć. Kwiaty w sypialni i kartka. Detektywi, o ile nie mają nakazu rewizji, mogą sprawdzać tylko to, co znajduje się w zasięgu ich wzroku. Pobiegłam zamknąć drzwi do sypialni swojej i Cary’ego. Kiedy zadzwonił dzwonek, byłam zdyszana. Musiałam na siłę spowolnić oddech i spokojnym krokiem wejść do salonu. Zanim otworzyłam drzwi wejściowe, głęboko odetchnęłam.

– Witam państwa. Na przodzie stała chuda jak szczapa detektyw Graves o poważnej twarzy i niebieskich, lisich oczach. Jej partner Michna, dużo spokojniejszy i cichszy, był starszym mężczyzną o rzednących siwych włosach i z brzuszkiem. Wypracowali sobie wspólny rytm pracy – Graves wiodła prym, zadając trudne, wytrącające z równowagi pytania, a Michna do perfekcji opanował wtapianie się w tło, podczas gdy jego oczy katalogowały wszystko wokół, niczego nie pomijając. Musieli mieć niezły współczynnik skuteczności. – Możemy wejść, panno Tramell? – zapytała Graves tonem, który nie brzmiał jak pytanie, lecz żądanie. Brązowe loki związała w kitkę. Miała na sobie żakiet, pod którym kryła się kabura z bronią. W ręku trzymała torbę na ramię. – Oczywiście. – Otworzyłam drzwi szerzej. – Czy mogę państwu zaproponować coś do picia? Kawy? Wody? – Poproszę o wodę – odparł Michna. Zaprowadziłam ich do kuchni i wyjęłam z lodówki butelkę wody. Czekali przy bufecie. Graves nie spuszczała ze mnie wzroku, a Michna badał otoczenie. – Dopiero wróciła pani z pracy? – zapytał. Doszłam do wniosku, że znają odpowiedź, ale i tak jej udzieliłam. – Parę minut temu. Chcą państwo przejść do salonu? – Nie, tu jest dobrze – odrzekła trzeźwo Graves i postawiła swoją znoszoną skórzaną torbę na blacie. – Chcielibyśmy tylko zadać parę pytań, jeśli pani nie ma nic przeciwko temu. I pokazać parę zdjęć. Zamarłam. Czy zniosę widok zdjęć, które zrobił mi Nathan? Przez krótką chwilę przemknęła mi przez głowę przerażająca myśl, że mogą to być zdjęcia z miejsca zbrodni lub nawet z autopsji. Wiedziałam jednak, że to mało prawdopodobne. – O co chodzi? – Pojawiły się nowe informacje, które mogą mieć związek ze śmiercią Nathana Barkera – powiedział Michna. – Na razie badamy wszystkie tropy. Pani może okazać się pomocna. Wzięłam głęboki, drżący oddech. – Oczywiście, z chęcią pomogę. Tylko nie wiem jak. – Zna pani Andrieja Jedemskiego? – zapytała Graves. Zmarszczyłam czoło. – Nie. Kto to taki? Pogmerała w torbie i wyciągnęła plik zdjęć formatu 16×24, po czym położyła je przede mną. – To ten mężczyzna. Widziała go pani kiedyś? Sięgnęłam drżącą ręką i przysunęłam bliżej zdjęcie, które leżało na wierzchu. Przedstawiało mężczyznę w trenczu, rozmawiającego z innym mężczyzną, który właśnie wsiadał na tylne siedzenie taksówki. Był przystojny, bardzo opalony, o jasnoblond włosach. – Nie, nie widziałam. A nie należy do osób, które się łatwo zapomina. – Podniosłam na nią wzrok. – Powinnam go znać? – Miał w domu pani zdjęcia. Niepozowane, zrobione na ulicy, w ruchu. Barker miał takie same. – Nie rozumiem. Skąd miałby je mieć? – Najprawdopodobniej od Barkera – odparł Michna. – Tak powiedział ten Jedemski? Po co Nathan dawałby mu moje zdjęcia?

– Jedemski nic nie mówił – powiedziała Graves. – Nie żyje. Został zamordowany. Poczułam, że zaczyna mnie boleć głowa. – Nie rozumiem. Nic nie wiem o tym facecie i nie mam pojęcia, dlaczego on miałby coś wiedzieć o mnie. – Andriej Jedemski to znany członek rosyjskiej mafii – wyjaśnił Michna. – Prócz działalności przestępczej dotyczącej przemytu alkoholu i broni grupa jest podejrzana o handel ludźmi. Możliwe, że Barker planował sprzedać panią lub dokonać wymiany z pani udziałem. Cofnęłam się o krok, potrząsając głową. Nie byłam w stanie przyjąć do wiadomości tego, co właśnie usłyszałam. W prześladowania ze strony Nathana mogłam uwierzyć. Nie mógł mnie znieść od samego początku. Nienawidził swojego ojca za to, że ten ponownie się ożenił, zamiast na wieki opłakiwać matkę. Nienawidził mnie, bo przeze mnie zamknęli go w psychiatryku, a ja dostałam pięciomilionowe odszkodowanie – pieniądze, które miał dostać w spadku. Ale rosyjska mafia? Handel ludźmi? To było nie do pojęcia. Graves wertowała zdjęcia, a kiedy natrafiła na jedno, przedstawiające platynową bransoletę z szafirami, przy której leżała linijka w kształcie L – oznaczająca, że zdjęcie zostało zrobione do celów śledztwa – zapytała: – A to pani rozpoznaje? – Tak. To bransoleta, która należała do matki Nathana. Dał ją do przerobienia, aby na niego pasowała. Nigdzie się bez niej nie ruszał. – Jedemski miał ją na sobie w chwili śmierci – poinformowała beznamiętnie. – Możliwe, że dostał ją na pamiątkę. – Czego? – Zlikwidowania Barkera. Gapiłam się na Graves, która wiedziała więcej ode mnie. – Sugeruje pani, że to Jedemski może odpowiadać za śmierć Nathana? Kto w takim razie zabił Jedemskiego? Nie spuszczała ze mnie spojrzenia. Doskonale rozumiała, co się kryło za moim pytaniem. – Jego ludzie. – Jest pani pewna? – Musiałam uzyskać potwierdzenie, że detektywi wiedzieli, iż Gideon nie był w to zamieszany. Tak, zabiłby dla mnie – żeby mnie chronić – ale nigdy nie zabiłby tylko po to, żeby uniknąć więzienia. Słysząc moje pytanie, Michna zmarszczył czoło, Graves zaś odrzekła: – Nie ma wątpliwości. Mamy to na materiale obserwacyjnym. Jeden ze współpracowników Jedemskiego niezbyt przychylnie zareagował na fakt, że Jedemski spał z jego małoletnią córką. Zalała mnie nadzieja, a wraz z nią – przeraźliwy strach. – I co teraz? Co to znaczy? – Czy zna pani kogokolwiek powiązanego z rosyjską mafią? – zapytał Michna. – Boże, nie – odparłam bez zastanowienia. – To... inny świat. Trudno mi nawet uwierzyć, że Nathan miał takie powiązania. Ale przecież od czasu, kiedy go znałam, minęły lata... – Pomasowałam klatkę piersiową w miejscu, gdzie wyczuwałam nagromadzone napięcie. – Chcę zostawić to wszystko za sobą. Chcę, żeby on wreszcie przestał rujnować mi życie. Czy to się kiedyś uda? Czy też będzie mnie prześladował nawet po śmierci? Graves szybko i sprawnie pozbierała zdjęcia. Na jej twarzy nie malowały się żadne emocje.

– Robimy wszystko, co w naszej mocy. A co pani z tym dalej zrobi, to już pani sprawa. * Piętnaście po szóstej pojawiłam się w CrossTrainer. Przyszłam, bo obiecałam Megumi, a przecież już raz wystawiłam ją do wiatru. Czułam też nieustający niepokój oraz potrzebę ruchu i wiedziałam, że jeśli jej nie zaspokoję, chyba oszaleję. Kiedy tylko detektywi wyszli, wysłałam esemesa do Gideona. Napisałam, że chciałabym się z nim później zobaczyć, ale do czasu, gdy zamykałam torebkę w szafce, nie odpowiedział. Centrum fitnessu CrossTrainer, jak wszystko, czego dotknął się Gideon, robiło spore wrażenie, zarówno pod względem wielkości, jak wyposażenia. Należało do sieci, w której skład wchodziły setki identycznych klubów rozsianych po całym kraju. Zajmowało trzy piętra i zawierało wszystko, o czym mógłby tylko zamarzyć entuzjasta fitnessu, w tym również spa i bar, w którym serwowano smoothies. Megumi była nieco oszołomiona ogromem tego miejsca, potrzebowała też pomocy przy obsłudze bardziej skomplikowanych urządzeń, skorzystała więc z ćwiczeń pod nadzorem instruktora w ramach programu dla nowych członków i gości klubu. Ja wskoczyłam na bieżnię. Na rozgrzewkę zaczęłam od szybkiego marszu, potem stopniowo przełączałam się na bieg. Kiedy złapałam swój rytm, spuściłam z uwięzi również myśli. Czyżbyśmy z Gideonem właśnie odzyskali wolność, dostali szansę, aby pozbierać swoje życie w całość i ruszyć dalej? Jak? Dlaczego? W głowie wirowały mi pytania, które chciałam zadać Gideonowi – z nadzieją że on, tak samo jak ja, nie zna na nie odpowiedzi. Nie mógł mieć nic wspólnego ze śmiercią Jedemskiego. Nie uwierzyłabym w to. Biegłam, aż zaczęły mnie palić uda i łydki, pot strumieniami spływał mi po ciele, a płuca bolały z wysiłku przy każdym oddechu. W końcu zatrzymała mnie Megumi. Zbliżała się do bieżni, machając ręką na linii mojego wzroku. – Jestem pod ogromnym wrażeniem. Biegasz jak maszyna. Zwolniłam do truchtu, potem do marszu, aby dopiero po chwili wyłączyć urządzenie. Chwyciłam ręcznik i butelkę z wodą i zeszłam z bieżni. Natychmiast odczułam efekt zbyt intensywnego i długotrwałego wycisku. – Nienawidzę biegać – wyznałam, wciąż dysząc. – Jak ci poszedł trening? Megumi nawet w stroju do ćwiczeń prezentowała się świetnie. Żółtawozielony sportowy top miał jaskrawoniebieskie szwy, idealnie dobrane do koloru legginsów. Zestaw był barwny, letni i bardzo gustowny. Stuknęła mnie ramieniem. – Przez ciebie czuję się, jakby mój wysiłek był nic niewart. Zrobiłam małą rundkę i popatrzyłam sobie na seksownych facetów. Moja trenerka była w porządku, ale dużo bym dała, żeby dostać tego tam. Spojrzałam w kierunku, który wskazywała palcem. – To Daniel. Chcesz go poznać? – Tak! Podeszłyśmy do mat, pokrywających pusty środek sali. Kiedy Daniel podniósł wzrok i mnie zobaczył, pomachałam do niego. Megumi szybko zerwała z włosów opaskę elastyczną, choć uważałam, że nawet w niej wygląda fantastycznie. Miała przepiękną skórę. Zazdrościłam jej też doskonale wykrojonych ust. – Eva, miło cię widzieć. – Daniel wyciągnął do mnie rękę. – Widzę, że masz dziś towarzystwo. – To moja koleżanka Megumi. Dziś przyszła pierwszy raz. – Widziałem, jak ćwiczyłaś z Tarą. – Błysnął do Megumi olśniewającym uśmiechem. – Jestem Daniel. Gdybyś kiedykolwiek potrzebowała pomocy, daj mi znać. – Mam zamiar skorzystać z tej oferty – ostrzegła i uścisnęła jego rękę.

– Bardzo proszę. Zależy ci na osiągnięciu jakiegoś konkretnego celu? Zagłębili się w szczegóły, a ja rozglądałam się dokoła. Zastanawiałam się, czy nie wskoczyć na jakieś proste urządzenie, na którym mogłabym chwilę poćwiczyć przez ten czas, kiedy rozmawiali. Mój wzrok zatrzymał się jednak na znajomej twarzy. Przerzuciłam ręcznik przez ramię i stwierdziłam, że na podłodze leży dziennikarka, której nie mogę zaliczyć do swoich ulubionych. Wzięłam głęboki oddech i podeszłam bliżej, przyglądając się, jak ćwiczy bicepsy z pięciokilogramowymi ciężarkami. Ciemnobrązowe włosy miała splecione w staranny kłos, z obcisłych szortów wystawały długie nogi, a brzuch był napięty i płaski. Wyglądała fantastycznie. – Cześć, Deanna. – Zapytałabym, czy bywasz tu częściej – odparła, podnosząc się i odkładając ciężarki na stojak – ale to zbyt oklepane. Jak leci? – Dobrze. A u ciebie? Uśmiechała się w sposób, który zawsze wyprowadzał mnie z równowagi. – Nie martwi cię, że Gideon Cross maskuje swoje grzeszki forsą? A więc Gideon się nie mylił, mówiąc, że Ian Hager zniknie, kiedy mu się zapłaci. – Gdybym była przekonana, że zależy ci na prawdzie, zdradziłabym ci ją. – To wszystko prawda, Eva. Rozmawiałam z Corinne Giroux. – Och, co ty powiesz? Jak się miewa jej mąż? Deanna się zaśmiała. – Gideon powinien cię zatrudnić, żebyś dbała o jego PR. Uderzyła niebezpiecznie blisko. – Dlaczego po prostu nie wpadniesz do jego biura i go nie ochrzanisz? – zasugerowałam. – Niech mu się dostanie. Chluśnij mu w twarz jakimś napojem albo go spoliczkuj. – Nie przejąłby się. Nie zrobiłoby to na nim żadnego wrażenia. Otarłam pot wciąż spływający mi po twarzy i w duchu przyznałam, że faktycznie może mieć rację. Cholernie dobrze wiedziałam, że Gideon potrafi zachowywać się jak zimny drań. – Tak czy inaczej, ty zapewne poczułabyś się dużo lepiej. Deanna gwałtownym ruchem porwała z ławki swój ręcznik. – Dokładnie wiem, co by sprawiło, że poczułabym się lepiej. Miłych dalszych ćwiczeń, Evo. Jestem przekonana, że niebawem znów będziemy miały okazję porozmawiać. Oddaliła się niespiesznym krokiem, a ja nie mogłam otrząsnąć się z wrażenia, że miała na myśli coś konkretnego. Nie miałam pojęcia co, i ogarnął mnie niepokój. – Okej, skończyłam – odezwała się Megumi, stając obok mnie. – Kto to był? – Nikt ważny – powiedziałam i w tej samej chwili zaburczało mi w brzuchu. Organizm upominał się, że spalił już wołowinę po burgundzku, którą jadłam na lunch. – Też zawsze jestem strasznie głodna po treningu. Chcesz iść na kolację? – Chętnie. – Wymijając urządzenia i ćwiczących, ruszyłyśmy w stronę pryszniców. – Zadzwonię do Cary’ego i spytam, czy nie chce się do nas przyłączyć. – O tak. – Oblizała wargi. – Mówiłam ci już, że uważam, że jest przesłodki? – Niejeden raz. – Pomachałam Danielowi na pożegnanie i wyszłyśmy z sali.

W szatni Megumi wrzuciła ręcznik do stojącego tuż przy drzwiach kosza na zużyte ręczniki. Ja nie zrobiłam tego tak szybko. Postałam chwilę, pocierając kciukiem logo CrossTrainer. Myślałam o ręcznikach w łazience Gideona. Być może następnym razem to do niego zadzwonię z pytaniem, czy chce mi towarzyszyć podczas kolacji, na którą wybieram się z przyjaciółmi. Być może najgorsze już za nami. * Znalazłyśmy indyjską knajpkę w pobliżu klubu. Cary pojawił się w towarzystwie Treya. Nadeszli, trzymając się za ręce. Dostaliśmy stolik tuż przy oknie wychodzącym na ulicę, więc przyjemności jedzenia towarzyszyła nieustanna przyjemność obserwacji życia miasta. Siedzieliśmy na poduszkach na podłodze. Wypiliśmy trochę za dużo wina, a Cary komentował przechodniów. Prawie widziałam maleńkie serduszka zapalające się w oczach Treya, kiedy spoglądał na mojego najlepszego przyjaciela. Byłam szczęśliwa, że Cary otwarcie odwzajemnia jego uczucia. Zwykle kiedy ktoś mu się naprawdę podobał, unikał publicznego kontaktu fizycznego z tą osobą. Dziś z pełną determinacją postanowiłam uznać jego częste, naturalne gesty wobec Treya za oznakę coraz bliższej relacji, a nie utraty zainteresowania ze strony Cary’ego. W czasie kolacji Michael kolejny raz zadzwonił do Megumi, a ona kolejny raz zignorowała jego telefon. Cary spytał, czy zgrywa trudną do zdobycia, a ona opowiedziała mu całą historię. – Jak znowu zadzwoni, daj, ja odbiorę – zaproponował. – O nie, tylko nie to – jęknęłam. – Co? – Cary zamrugał niewinnie. – Mógłbym powiedzieć, że jest za mocno związana, aby podejść do telefonu, a Trey mógłby wykrzykiwać w tle komendy seksualne. – Diabelski plan! – Megumi zatarła ręce. – Michael by się do tego nie nadawał, ale jestem przekonana, że jeszcze skorzystam z twojej propozycji, znając moje szczęście do facetów. Pokręciłam głową i po kryjomu zerknęłam na ekran telefonu na kartę. Wkurzało mnie, że Gideon wciąż nie odpowiedział na esemesa. Cary demonstracyjnie wyciągnął szyję ponad stołem. – Co tam, z upragnieniem czekasz na telefon od ukochanego? – Co? – Megumi opadła szczęka. – Spotykasz się z kimś, a ja nic o tym nie wiem? Rzuciłam Cary’emu ostre spojrzenie. – To skomplikowane. – To absolutnie nieskomplikowane – powiedział przeciągle, bujając się na poduszce. – To czysta żądza. – A co z Crossem? – spytała. – Z kim? – odpalił natychmiast Cary. – Chce, żeby do niego wróciła. – Megumi nie dawała za wygraną. Teraz Cary spojrzał na mnie wilkiem. – Kiedy z nim rozmawiałaś? – spytał. Potrząsnęłam głową. – Dzwonił do mamy. I nie mówił, że chce, abym wróciła. Cary chytrze się uśmiechnął. – Rzuciłabyś tego nowego, gdyby w grę wchodziła powtórka z Gideonem Crossem, znanym maratończykiem?

Megumi dźgnęła mnie w nogę. – A więc Gideon Cross to łóżkowy maratończyk? – spytała znacząco. – Psiakrew, i dokładnie na takiego wygląda. – Powachlowała się ręką. – Czy moglibyśmy, bardzo proszę, przestać komentować moje życie miłosne? – mruknęłam, patrząc błagalnie na Treya. Ten wyrwał się z otępienia i zagaił: – Cary mówił, że macie jutro premierowy pokaz wideoklipu. Nie wiedziałem, że klipy w ogóle są jeszcze na czasie. Z wdzięcznością chwyciłam koło ratunkowe. – No właśnie. Też się zdziwiłam. – No i będzie stary, dobry Brett – powiedział Cary, pochylając się w stronę Megumi, jakby chciał powierzyć jej tajemnicę. – Nazwijmy go facetem zza sceny. Lub z tylnego siedzenia. Włożyłam palce do szklanki z wodą i opryskałam go. – Ej, Eva, o co chodzi, nie mocz mnie! – Mów dalej – ostrzegłam – a za chwilę będziesz totalnie przemoczony. * Kiedy wróciliśmy do domu za kwadrans dziesiąta, Gideon nadal nie dawał znaku życia. Megumi pojechała do siebie metrem, a ja z Carym i Treyem wzięliśmy taksówkę. Faceci poszli prosto do pokoju Cary’ego, ja zaś kręciłam się po kuchni, rozmyślając, czy powinnam iść do mieszkania obok i sprawdzić, czy Gideon tam jest. Już miałam wyjąć klucze z torebki, gdy w kuchni pojawił się Cary, bez koszuli i boso. Wyjął z lodówki bitą śmietanę, ale zanim wycofał się z powrotem do pokoju, zapytał: – Wszystko dobrze? – Tak, w porządku. – Rozmawiałaś już z mamą? – Nie, ale mam zamiar. Oparł się biodrem o blat. – Coś poza tym cię gnębi? Odgoniłam go. – Miłego wieczoru. Nic mi nie jest. Pogadamy jutro. – A, właśnie. O której mam być gotowy? – Brett chce nas zabrać o piątej, więc może byśmy się spotkali w Crossfire? – Nie ma sprawy. – Pochylił się i pocałował mnie w czubek głowy. – Kolorowych snów, mała. Poczekałam, aż drzwi do jego pokoju się zamkną, chwyciłam klucze i pomknęłam do mieszkania obok. Wystarczyło wejść do cichego, ciemnego apartamentu, aby z całą pewnością stwierdzić, że nikogo tam nie ma, ale mimo to przeszukałam pokoje. Nie mogłam pozbyć się uczucia, że coś zostało... wyłączone. Gdzie on był? Postanowiłam zadzwonić do Angusa. Wróciłam do siebie, wzięłam telefon na kartę i poszłam do swojej sypialni. I zastałam tam Gideona w objęciach nocnego koszmaru.

Zdumiona zatrzasnęłam za sobą drzwi i zamknęłam je na klucz. Gideon leżał na moim łóżku. Sycząc z bólu, wyginał plecy w łuk. Miał na sobie dżinsy i T-shirt. Jego potężne ciało spoczywało w poprzek kołdry, jakby zasnął, czekając na mnie. Na podłodze leżał wciąż otwarty laptop, a pogniecione kartki poniewierały się po pościeli. Podbiegłam do niego, szukając w myślach sposobu, aby go obudzić tak, żeby przypadkiem nie wyrządził mi krzywdy, czego – wiedziałam – nigdy by sobie nie darował. Gideon wydał z siebie niski, zwierzęcy, agresywny warkot. – Nigdy – wymamrotał. – Już nigdy jej nie dotkniesz. Zamarłam. Jego ciało drgnęło gwałtownie, po czym jęknął i przetoczył się na bok. Cały drżał. Odgłosy bólu pobudziły mnie do działania. Wgramoliłam się na łóżko i dotknęłam ręką jego ramienia. Sekundę później leżałam na plecach przyszpilona do pościeli, a on wisiał nade mną i wpatrywał się we mnie niewidzącym wzrokiem, skupionym na czymś nierealnym. Poczułam paraliżujący strach. – Zaraz się dowiesz, jak to jest – szepnął ponuro i zaczął uderzać we mnie biodrami w ohydnej imitacji naszego zbliżenia. Odwróciłam głowę i ugryzłam go w biceps, zębami ledwo wgniatając mocno napięty mięsień. – Kurwa! – wrzasnął i szarpnął się w bok. Wtedy wyrwałam mu się tak, jak nauczył mnie Parker, przerzucając go na bok. Zeskoczyłam z łóżka i rzuciłam się do ucieczki. – Eva! Odwróciłam się twarzą w jego stronę i przyjęłam pozycję do walki. Ześlizgnął się z łóżka, niemal lądując przede mną na kolanach, po czym złapał równowagę i wyprostował się. – Przepraszam. Zasnąłem... Boże, przepraszam. – Nic się nie stało! – Usiłowałam zachować zimną krew. – Uspokój się. Przeczesał ręką włosy. Oddychał ciężko, twarz ociekała mu potem, a oczy miał zaczerwienione. – Boże. Podeszłam bliżej, usiłując przewalczyć strach. To była część naszego życia. Oboje musieliśmy się z nią zmierzyć. – Pamiętasz ten sen? – zapytałam. Gideon przełknął z trudem ślinę i potrząsnął głową. – Nie wierzę ci. – Do diabła, musisz... – Śnił ci się Nathan. Jak często się to zdarza? – Wzięłam go za rękę. – Nie wiem. – Nie kłam. – Nie kłamię! – odciął się z oburzeniem. – Prawie nigdy nie pamiętam snów. Popchnęłam go w stronę łazienki, celowo chcąc go zmusić, żeby poruszał się do przodu – w sensie fizycznym i mentalnym. – Byli dziś u mnie detektywi – powiedziałam. – Wiem.

Martwił mnie jego ochrypły głos. Jak długo spał i śnił? Bolesna była sama myśl o nim samotnym, schwytanym w sidła własnego umysłu, obolałym. – U ciebie też byli? – Nie. Ale zadawali pytania. Pstryknęłam włącznik światła. Zatrzymał się i ścisnął mnie mocniej, abym też się zatrzymała. – Evo. – Wskakuj pod prysznic, mistrzu. Pogadamy, jak ochłoniesz. Ujął moją twarz obiema dłońmi, kciukami gładząc moje kości policzkowe. – Działasz za szybko. Zwolnij trochę. – Nie chcę mieć obsesji na punkcie twoich koszmarów. – Zaczekaj chwilę – mruknął i schylił głowę, aby oprzeć czoło o moje. – Przeraziłem cię. I sam jestem przerażony. To zajmie tylko chwilę, poczekaj, wyjaśnijmy to. Zmiękłam. Położyłam rękę w miejscu, w którym waliło mu serce. Gideon ukrył twarz w moich włosach. – Pozwól mi poczuć twój zapach, aniołku. Poczuć cię. Powiedzieć: przepraszam. – Nic się nie stało. – Stało się – sprzeciwił się wciąż niskim i łagodnym tonem. – Powinienem był poczekać na ciebie u nas. Oparłam policzek o jego pierś, rozkoszując się usłyszanym przed chwilą zwrotem „u nas”. – Cały wieczór sprawdzałam telefon, czekałam na wiadomość od ciebie. – Pracowałem do późna. – Jego ręce wślizgnęły się pod moją bluzkę, gładząc nagą skórę na plecach. – A potem przyjechałem tutaj. Chciałem ci zrobić niespodziankę... kochać się z tobą... – Myślę, że w końcu możemy być wolni – wyszeptałam, chwytając go kurczowo za koszulkę. – Detektywi... Wydaje mi się, że wszystko się dobrze skończy. – Wytłumacz, co masz na myśli. – Nathan miał tę bransoletkę, zawsze ją nosił... – Z szafirami. Bardzo kobiecą. Podniosłam na niego wzrok i potwierdziłam: – Tak. – Mów dalej. – Znaleźli ją na ręku zabitego członka rosyjskiej mafii. Myślą, że chodzi o powiązania ze światem przestępczym. Gideon znieruchomiał na chwilę. Zmrużył oczy. – To ciekawe. – Raczej dziwne. Mówili o moich zdjęciach i handlu kobietami, co absolutnie nie ma związku z... Położył mi palec na ustach, żeby mnie uciszyć. – To ciekawe, bo Nathan miał ją na ręku, kiedy go zostawiłem. * Myłam zęby i patrzyłam, jak Gideon bierze prysznic. Jego namydlone ręce ślizgały się po ciele oszczędnymi, obojętnymi ruchami, szybko i szorstko. Nie było w nich nic z intymnego uwielbienia cechującego moje pieszczoty, nic z zachwytu czy miłości. Jego prysznic nie trwał dłużej niż parę minut.

Wyszedł z kabiny w całej swojej nagiej okazałości, chwycił ręcznik i starł ze skóry resztę wody. Stanął za mną, chwycił mnie za biodra i pocałował w kark. – Nie mam żadnych powiązań ze światem przestępczym – mruknął. Skończyłam płukać usta i spojrzałam na jego odbicie w lustrze. – Czy niepokoi cię to, że mi o tym mówisz? – Wolę ci powiedzieć sam, niż żebyś miała pytać. – Ktoś się wpakował w niezłe tarapaty, żeby cię ochronić. – Odwróciłam się do niego twarzą. – Czy mógł to być Angus? – Nie. Powiedz, jak umarł ten facet z mafii. Błądziłam palcami po wypukłościach jego brzucha. Uwielbiałam, jak jego mięśnie napinały się w odpowiedzi na mój dotyk. – Zabił go jeden ze swoich. W odwecie. Był pod obserwacją, więc Graves powiedziała, że mają dowody. – A więc to ktoś powiązany. Z mafią albo władzami, albo i z jednym, i z drugim. Niezależnie od tego, kto jest za to odpowiedzialny, wybrali kozła ofiarnego, żeby obciążyć go winą, za którą już nie zapłaci. – Nie obchodzi mnie, kto to zaaranżował, bylebyś tylko ty był bezpieczny. Pocałował mnie w czoło. – Musi nas obchodzić – rzekł łagodnie. – Aby mnie chronić, muszą wiedzieć, co zrobiłem. Rozdział 15 Parę minut po piątej nad ranem oprzytomniałam całkowicie w ciągu ułamka sekundy. Wciąż nie mogłam się uwolnić od snu, w którym zerwałam z Gideonem. Przez kilkanaście minut leżałam w pościeli, dosłownie przygwożdżona do łóżka przez smutek i samotność. Żałowałam, że nie ma przy mnie Gideona. Chciałabym po prostu przekręcić się na drugi bok i przylgnąć do jego ciała. Nie kochaliśmy się poprzedniej nocy, częściowo ze względu na mój okres. Zamiast tego chłonęliśmy po prostu przyjemność z bycia razem. Zwinięci na łóżku oglądaliśmy film do chwili, gdy zasnęłam, wycieńczona zabójczą przebieżką w siłowni. Uwielbiałam te spokojne, ciche chwile, kiedy trzymaliśmy się w objęciach, gdy wzajemne pożądanie czaiło się tuż pod powierzchnią. Kochałam jego oddech na mojej skórze, sposób, w jaki zaokrąglone części mojego ciała wpasowywały się w jego twarde kształty, jakbyśmy byli dla siebie zaprojektowani. Westchnęłam. W głębi duszy dobrze wiedziałam, dlaczego się tak denerwuję. Powodem był czwartek i przyjazd Bretta do Nowego Jorku – o ile jeszcze nie przyjechał. Właśnie zaczynaliśmy z Gideonem odkrywać nowy wspólny rytm i byłam przekonana, że to najgorszy z możliwych moment, aby Brett ponownie wkroczył do mojego życia. Tak wiele rzeczy mogło pójść nie po mojej myśli... Bałam się, że nawet źle zinterpretowany gest czy spojrzenie gotowe są wywołać kryzys między mną a ukochanym. Po raz pierwszy po naszym rzekomym rozstaniu mieliśmy pokazać się z Gideonem publicznie. Spodziewałam się istnych tortur. Miałam stać obok Bretta, podczas gdy moje serce było przy Gideonie. Wyślizgnęłam się z łóżka, poszłam do łazienki, umyłam się, po czym naciągnęłam szorty i skąpą koszulkę. Czułam, że muszę być z Gideonem. Musieliśmy spędzić razem trochę czasu, zanim wstanie kolejny dzień i z nowym impetem wciągnie nas w swój wir. Szybko ruszyłam w stronę sąsiedniego apartamentu. Kiedy biegłam korytarzem od swoich drzwi do jego – a raczej naszych – czułam się jak nieposłuszne dziecko. Weszłam do środka, położyłam klucze na blacie w kuchni i skierowałam się w stronę pokoju gościnnego. Nie było go tam. Zamarłam, ale nie

zaprzestałam poszukiwań, bo wiedziałam, że on tu jest. Czułam charakterystyczne mrowienie, które pojawiało się tylko w jego obecności. Znalazłam go w głównej sypialni. Spał na brzuchu, rękami obejmując moją poduszkę. Prześcieradło, którym był przykryty, przylgnęło mu do bioder, odsłaniając potężne plecy i doskonale umięśnione ramiona oraz skrawek górnej części jego wspaniałych pośladków. Wyglądał jak fantazja erotyczna na jawie. A w dodatku należał do mnie. Tak bardzo go kochałam. Chciałam, żeby choć raz obudził się przy mnie z przyjemnością, a nie ze strachem, smutkiem i żalem. Rozebrałam się szybko w bladym świetle poranka. W głowie krążyły mi myśli o tym, jak mogłabym zadowolić Gideona. Pragnęłam wędrować po całym jego ciele rękami i ustami, sprawić, aby stał się rozgrzany i zdyszany, poczuć niecierpliwe drżenie jego ciała. Chciałam jeszcze raz potwierdzić nasz związek, moje całkowite i nieodwołalne przywiązanie, nim rozdzieli nas nieubłagana rzeczywistość. Poruszył się, kiedy tylko oparłam się kolanem o materac. Podeszłam do niego na czworaka, przycisnęłam usta do zagłębienia w dolnej części jego pleców i powoli przesuwałam je ku górze. – Umm. Eva – powiedział schrypniętym głosem, lekko się przeciągając. – Lepiej miej nadzieję, że to ja, mistrzu – ugryzłam go lekko w ramię – bo w przeciwnym razie źle by się to dla ciebie skończyło. Schyliłam się i ułożyłam na nim. Promieniował cudownym ciepłem, którym od razu zaczęłam się rozkoszować. – Coś wcześnie jak na ciebie – mruknął, odprężając się, równie zadowolony z dotyku. – Bardzo – zgodziłam się. – Tulisz moją poduszkę. – Pachnie tobą. I pomaga mi spać. Odgarnęłam mu włosy i przylgnęłam wargami do jego szyi. – To piękne, co mówisz. Szkoda, że nie mogę tak przy tobie leżeć cały dzień. – Pamiętasz, że zabieram cię na weekend? – Tak. – Przesunęłam ręką po jego bicepsie, gładząc palcami twardy mięsień. – Już nie mogę się doczekać. – Wyjedziemy w piątek, gdy tylko skończysz pracę, a wrócimy w poniedziałek prosto do Crossfire. Nie musisz niczego brać. Tylko paszport. – I ciebie. – Pocałowałam go w bark, a potem wyszeptałam w nerwowym pośpiechu: – Pragnę cię i przygotowałam się, żeby z tobą być, ale jeszcze nie jest całkiem czysto. To już końcówka, lecz jeśli nie jesteś fanem seksu w czasie okresu – co całkowicie rozumiem, bo sama nigdy nie byłam... – Jestem twoim fanem, aniołku. Mam na ciebie ochotę zawsze, niezależnie od wszystkiego. Przeciągnął się, ostrzegając mnie, że ma zamiar się odwrócić. Odsunęłam się na bok i patrzyłam, jak jego ciało przekręca się płynnym, gładkim ruchem mięśni. – Usiądź – rozkazałam. Pomyślałam sobie, że jest jeszcze bardziej zdumiewający, niż sądziłam. Lub jeszcze bardziej napalony, czego nigdy nie miałabym mu za złe. – Oprzyj się plecami o zagłówek. Zaspany i bardzo seksowny, z twarzą okrytą cieniem zarostu, ułożył się w pozycji, jaką mu wskazałam. Usiadłam okrakiem na jego kolanach. Przez dłuższą chwilę rozkoszowałam się rosnącym w nas napięciem i niepowtarzalną prowokującą aurą zagrożenia, którą wokół siebie roztaczał nawet podczas snu. Bo Gideon nie był oswojony i nigdy nie będzie. Był jak pantera – wiadomo było, że miał pazury, mimo że je chował.

Sprawiało mi to radość. Dla mnie łagodniał, lecz wobec reszty świata pozostawał sobą. Z jednej strony wciąż był tym samym mężczyzną, w którym się zakochałam, twardym i szorstkim, a z drugiej – zmienił się. Był wszystkim, czego pragnęłam, i wszystkim, czego potrzebowałam od drugiego, niedoskonałego człowieka. Odgarnęłam włosy z jego twarzy i powiodłam koniuszkiem języka wokół wygięcia jego dolnej wargi. Ciepłe, silne ręce chwyciły mnie za biodra. Otworzył usta. Nasze języki się zetknęły. – Kocham cię – wyszeptałam. – Evo. – Odrzucił głowę w tył i przejął kontrolę nad pocałunkiem, pogłębiając go. Wpijał się w moje usta twardymi, choć równocześnie delikatnymi wargami, a język penetrował mnie głęboko, lizał i smakował. Drażnił delikatne tkanki w ustach tak, że całe ciało pokryła mi gęsia skórka. Penis zaczął mu tężeć i wydłużać się, wypełniać przestrzeń między nami. Gorąca jedwabista tkanka dotknęła dolnej części mojego brzucha. Moje brodawki zesztywniały i zaczęły swędzieć. Kołysałam się, drażniąc je o jego pierś. Jedną rękę położył mi na karku, aby mnie unieruchomić, i zaczął całować z jeszcze większą pasją. Przekrzywił głowę, a jego usta, głodne i drapieżne, objęły i ssały moje wargi i język. Jęknęłam i wygięłam się w łuk, kurczowo zaciskając palce na jego kruczoczarnych włosach. – Boże, jak ty na mnie działasz – warknął i podciągnął kolana do góry. Popchnął mnie lekko do tyłu tak, że znalazłam się w kołysce jego ciała. Schwycił w dłonie moje piersi, kciukami zataczając kręgi wokół stwardniałych brodawek. – Tylko spójrz na siebie. Jesteś taka lubieżnie cudowna. Rozlało się we mnie ciepło. – Gideonie... – Czasem sprawiasz wrażenie lodowatej, nietykalnej blondynki. – Zacisnął szczęki i wsunął mi rękę między nogi, delikatnie gładząc nabrzmiały srom. – A nagle zmieniasz się w taką jak teraz. Rozpaloną i pełną pożądania. Pragniesz moich rąk na swoim ciele i mojego fiuta w tobie. – Jestem taka dla ciebie. Ty tak na mnie działasz. Od chwili, kiedy cię poznałam. Wzrok Gideona prześlizgnął się po mnie, a zaraz za nim jego ręka. Koniuszkami palców pogładził wypukłość mojej piersi, a drugą ręką czułe miejsce między moimi nogami. Zadrżałam. – Chcę ciebie – powiedział szorstko. – Więc jestem. Naga. Jego usta wykrzywiły się w powolnym, seksownym uśmiechu. – Tego nie mógłbym przeoczyć. Jego palec zataczał kręgi wokół mojej szczeliny. Uniosłam się nieco, aby umożliwić mu lepszy dostęp. Nie zdejmowałam rąk z jego ramion. – Wcale nie miałem na myśli seksu – mruknął. – Chociaż tego również pragnę. – Ze mną. – Tylko z tobą – zgodził się. Leciutko, prawie niewyczuwalnie przejechał kciukiem po mojej brodawce. – Teraz i na zawsze. Jęknęłam i sięgnęłam po jego penisa. Wzięłam go w obie ręce i zaczęłam gładzić od nasady po wierzchołek. – Patrzę na ciebie, aniołku, i tak bardzo cię pragnę. Chcę być z tobą, słuchać cię i do ciebie mówić. Chcę słyszeć twój śmiech i trzymać cię w ramionach, kiedy płaczesz. Chcę siedzieć obok ciebie, oddychać tym samym powietrzem, dzielić z tobą życie. Chcę się codziennie przy tobie budzić tak jak dziś. Po prostu chcę ciebie. – Gideonie. – Nachyliłam się i delikatnie go pocałowałam. – Ja również ciebie chcę.

Drażnił moją pierś, ciągnąc i pieszcząc palcami jej stwardniały koniuszek. Jednocześnie nie przestawał masować mojej cipki. Pisnęłam miękko. Gideon twardniał mi w rękach. Jego ciało odpowiadało na moje rosnące pożądanie. Wstawało słońce i w pokoju robiło się coraz widniej, ale świat za oknem wydawał się oddalony o lata świetlne. Intymność tej chwili była słodka i paląca. Przepełniała mnie radość. Moje ręce z czułym uwielbieniem pieściły jego penisa. Miałam jeden cel – sprawić mu przyjemność i pokazać, jak bardzo go kocham. On dotykał mnie w ten sam sposób. Kiedy patrzyłam w jego oczy, wiedziałam, że są oknami zranionej duszy, która potrzebuje mnie tak bardzo, jak moja jego. – Jestem przy tobie szczęśliwy, Evo. Sprawiasz, że jestem szczęśliwy. – Będziesz ze mną szczęśliwy do końca życia – obiecałam. Biodra rozpychało mi uczucie gorąca, pożądanie gęstą falą rozchodziło się po ciele. – Niczego bardziej nie pragnę. Gideon pochylił się i przejechał końcem języka po mojej brodawce. Doznanie było tak intensywne, że poczułam ostry ból w piersi. – Kocham twoje cycki. Wiedziałaś o tym? – Ach, więc to one cię tak nakręciły. – Uwielbiam, jak się ze mną drażnisz, aniołku. Przynajmniej mam pretekst, żeby dać ci klapsa. Kocham też twój tyłek. Przycisnął rękę do moich pleców i wygiął mnie w stronę swoich ust. Wrażliwą skórę na czubku piersi otoczyła gorąca wilgoć. Ssał mocno, z zapadniętymi policzkami, a moja pochwa, spragniona jego męskości, kurczyła się w rytmie zgodnym z rytmem jego ust. Czułam go wszędzie – wokół siebie i w sobie. Jego gorąco i ciepło, jego pożądanie. Penis w moich dłoniach coraz bardziej twardniał i pulsował, aksamitna główka była śliska od preejakulatu. – Powiedz, że mnie kochasz – poprosiłam. Gideon spojrzał mi w oczy. – Wiesz, że tak. – Ale wyobraź sobie, że nigdy ci tego nie mówiłam. Że nigdy tego ode mnie nie usłyszałeś. Jego pierś rozszerzyła się w głębokim oddechu. – Crossfire – wyszeptał. Moje ręce zamarły na jego ciele. Przełknął ślinę, mocno poruszając grdyką. – To twoje słowo bezpieczeństwa, którego używasz, kiedy daję ci za dużo, kiedy nie możesz wytrzymać. To też moje słowo. Sprawiasz, że dokładnie tak się czuję. Przez cały czas. – Gideonie, ja... – Nie potrafiłam wydusić z siebie nic więcej. – Kiedy ty je wypowiadasz, oznacza „przestań”. – Zabrał rękę z mojej piersi i pogładził mnie po policzku. – Kiedy ja je wypowiadam, oznacza „nigdy nie przestawaj”. Cokolwiek mi robisz, rób to dalej. Uniosłam się nad nim. – Pozwól. – Tak. – Wyjął ze mnie palce i sekundę później wypełniał mnie jego penis, którego szeroka korona rozciągała wrażliwe tkanki mojego wnętrza. – Powoli – rozkazał łagodnym tonem i przymykając powieki, długimi, zmysłowymi ruchami języka oblizał sobie palce. Był w tym tak nieprzyzwoity, tak skrajnie bezwstydny.

– Pomóż. – Zawsze było mi trudniej przyjąć go w ten sposób, wspomagając się tylko siłą ciążenia i ciężarem własnego ciała. Mimo że bardzo podniecona, wciąż byłam za ciasna. Złapał mnie za biodra i niespiesznie przesunął parę razy w dół i w górę, rozciągając mnie na szerokość swojej erekcji. – Poczuj każdy centymetr, aniołku – wychrypiał. – Poczuj, jaki jestem sztywny przez ciebie. Uda mi zadrżały, kiedy potarł czuły punkt w moim wnętrzu. Złapałam go za nadgarstki. Pochwa pulsowała mi niepowstrzymanie. – Nie dochodź – ostrzegł autorytarnym tonem, który już sam w sobie niemal gwarantował, że dojdę. – Jeszcze nie, dopiero jak weźmiesz mnie całego. – Gideonie. – Powolne, jednostajne ruchy jego ostrożnej penetracji doprowadzały mnie do szaleństwa. – Pomyśl o tym, jak ci dobrze, kiedy w tobie jestem, aniołku. Kiedy twoja mała, chciwa cipka ma się na czym zacisnąć, jak dochodzisz. Zacisnęłam się natychmiast, zniewolona chrapliwą zachętą. – Szybciej. – To ty musisz mnie wpuścić. – W jego oczach błysnął humor. Naprowadził mnie pod innym kątem, odchylając moje ciało bardziej do tyłu. Wślizgnęłam się na niego, przyjmując go całego jednym gładkim ruchem. – Och! – Kurwa. – Odrzucił głowę do tyłu i zaczął oddychać szybko i chrapliwie. – Jesteś niesamowita. Zaciskasz mnie jak pięść. – Kochanie... – nie mogłam ukryć błagalnego tonu. Był we mnie taki sztywny i nabrzmiały, był tak głęboko, że ledwie mogłam złapać oddech. Rzucił mi palące spojrzenie. – Właśnie tego chcę. Ciebie i mnie, i żeby nic nas nie dzieliło. – Nic – powtórzyłam gorączkowo. Dyszałam, wiłam się, odchodziłam od zmysłów. Musiałam szczytować, natychmiast. – Cii. Już. – Gideon podniósł kciuk do ust, polizał opuszek i sięgnął między nas, pocierając łechtaczkę ruchem o idealnie wymierzonym nacisku. Natychmiast zalała mnie fala gorąca, tak że pokryłam się warstewką potu, jakbym gorączkowała. Szczytowałam, zalana przeszywającą rozkoszą. Moja pochwa kurczyła się spazmatycznie, mocno i desperacko. Gideon wydawał głuchy, prymitywny pomruk kopulującego zwierzęcia. Jego penis jeszcze bardziej nabrzmiewał pod wpływem moich pożądliwych ruchów. On jednak nie dochodził, dzięki czemu mój orgazm stał się bardziej intymny. Byłam w pełni otwarta, bezbronna, owładnięta niepohamowanym pożądaniem. A Gideon obserwował swoimi niepokojącymi niebieskimi oczami, jak rozpadam się na drobne kawałeczki. Sprawował niekwestionowaną kontrolę. Fakt, że trwał w bezruchu, w pełni we mnie zanurzony, pogłębiał tylko uczucie naszego całkowitego zjednoczenia. Łza stoczyła mi się po policzku. Orgazm popchnął mnie poza granice wytrzymałości emocjonalnej. – Chodź tutaj – powiedział ochrypłym głosem, przesunął ręce wyżej na moje plecy i przybliżył moją twarz do swojej. Zlizał łzę, a potem uroczo trącił mnie czubkiem nosa. Moje piersi wtopiły się w jego tors, ręce otoczyły go w pasie, wślizgując się między jego plecy a zagłówek łóżka. Przytuliłam go z całej siły. Wciąż wstrząsały mną silne dreszcze po orgazmie. – Jesteś taka piękna – mruczał. – Miękka i słodka. Pocałuj mnie, aniołku. Przekrzywiłam głowę i podsunęłam mu usta. Pocałunek był gorący i mokry – erotyczna mieszanka jego niezaspokojonej żądzy i zalewającej mnie bezbrzeżnej miłości.

Zanurzyłam palce w jego włosach i podparłam dłonią tył jego głowy, aby się nie ruszał. On, w milczącym porozumieniu, uczynił to samo ze mną. Jego wargi zetknęły się z moimi, a język pieprzył mnie w usta, mimo że penis pozostawał nieruchomy w moim wnętrzu. Wyczułam w jego pocałunku i dotyku pewne napięcie. Wiedziałam, że też wybiega myślami naprzód, ku wydarzeniom nadchodzącego dnia, i też się ich obawia. Wygięłam plecy, wciskając się w niego silniej. Żałowałam, że nie możemy być nierozłączni. Jego zęby złapały moją dolną wargę, po czym zatopiły się lekko w jej obrzmiałym łuku. Pisnęłam, a on zamruczał i uspokajał mnie rytmicznymi uderzeniami języka. – Nie ruszaj się – wychrypiał, wzmacniając uchwyt na moim karku. – Chcę dojść, po prostu czując cię wokół mnie. – Błagam – wydyszałam bezgłośnie. – Dojdź we mnie. Chcę cię poczuć. Byliśmy ze sobą w pełni spleceni. Trwaliśmy we wzajemnym uścisku i wciąż staraliśmy się przyciągnąć bliżej – jego sztywny penis we mnie, moje ręce w jego włosach, nasze wargi i języki pieprzące się jak szalone. Gideon należał do mnie. Całkowicie. Mimo to w głębi duszy wciąż nie dowierzałam, że mam go właśnie takiego – nagiego, we wspólnym łóżku, wspólnym mieszkaniu, we mnie, że jest częścią mnie, że przyjmuje każdy okruch mojej miłości i pasji, równocześnie dając mi znacznie więcej. – Kocham cię – zajęczałam, zaciskając go w sobie. – Tak bardzo cię kocham. – Evo. Boże. – Zadrżał, dochodząc. Jęknął prosto w moje usta. Jego ręce zacisnęły się na mojej czaszce, poczułam na ustach jego ciężki oddech. Gdy wybuchł we mnie, wypełniając mnie całą, natychmiast zadrżałam w kolejnym orgazmie. Teraz rozkosz pulsowała we mnie łagodnie. Jego ręce nieprzerwanie błądziły po moim ciele, głaskały moje plecy. Pocałunek Gideona był idealną mieszanką miłości i pożądania. Czułam jego wdzięczność, a zarazem pragnienie. Rozpoznawałam je, bo sama czułam dokładnie to samo. To był cud – po pierwsze, że go znalazłam, a po drugie, że udało mu się sprawić, iż mimo ciężaru przeszłości, jaki wciąż dźwigałam, potrafiłam pokochać mężczyznę tak głęboko, całkowicie i zmysłowo. I że potrafiłam zaoferować mu taki sam azyl. Oparłam policzek na jego piersi i słuchałam, jak wali mu serce. Jego pot mieszał się z moim. – Eva. – Chrapliwie wypuścił powietrze. – Te odpowiedzi, które chcesz ode mnie usłyszeć... Chcę, żebyś mi zadała pytania. Przez całą długą minutę nie wypuszczałam go z objęć. Czekałam, aż oboje dojdziemy do siebie, a moja panika osłabnie. Wciąż był we mnie. Byliśmy ze sobą tak blisko, że bliżej się nie dało, ale on chciał więcej. Musiał mieć więcej, na każdym polu. Nie zamierzał się poddać, dopóki nie posiądzie mnie w każdym calu i nie pozna z całą dokładnością każdego aspektu mojego życia. Odchyliłam się i popatrzyłam na niego. – Gideonie, donikąd się nie wybieram. Do niczego się nie zmuszaj, jeśli nie jesteś gotowy. – Jestem gotowy. – Nie spuszczał ze mnie spojrzenia, z którego wyzierała determinacja i siła. – Chcę, żebyś ty była gotowa, bo już niedługo zadam ci pewne pytanie, Evo. I chcę, żebyś udzieliła mi właściwej odpowiedzi. – To za wcześnie – szepnęłam ze ściśniętym gardłem. Podniosłam się lekko, aby zyskać choć trochę przestrzeni, lecz natychmiast przyciągnął mnie z powrotem. – Nie wiem, czy będę umiała. – Ale donikąd się nie wybierasz – przypomniał mi, zaciskając mocno szczęki. – Ani ja. Po co mamy odkładać to, co nieuniknione? – Nie powinieneś podchodzić do tego w ten sposób. Między nami jest za dużo punktów zapalnych. Wystarczy, że nie będziemy ostrożni, a jedno z nas, albo oboje, zamknie się, odcinając to drugie... – Evo, pytaj mnie – rozkazał.

– Gideonie... – Już. Zdenerwował mnie ten upór. Zastanawiałam się jeszcze minutę, po czym uznałam, że rzeczywiście są pytania, które wymagają odpowiedzi – niezależnie od przyczyny. – Doktor Lucas. Wiesz, czemu skłamał twojej matce? Zacisnął zęby, jego spojrzenie stało się twarde, lodowate. – Bo chronił swojego szwagra. – Co? – Wyprostowałam się. Myśli galopowały mi w głowie. – Brata Anne? Kobiety, z którą sypiałeś? – Z którą się pieprzyłem – poprawił mnie szorstko. – Wszyscy w jej rodzinie są związani z psychiatrią. Cała ta cholerna pieprzona gromada. Ona sama jest psychiatrą. Czyż nie dokopałaś się tego w Google? Nieobecna duchem skinęłam głową. O wiele bardziej od tego, co powiedział, martwiło mnie, jak to powiedział – a w zasadzie wypluł z siebie. Czy dlatego wcześniej nie uzyskał pomocy? I jak bardzo musiał mnie kochać, skoro mimo nienawiści do psychiatrów chodził dla mnie na spotkania z doktorem Petersenem? – Z początku tego nie wiedziałem – kontynuował – i nie mogłem dojść, czemu Lucas skłamał. Na Boga, przecież jest pediatrą. Powinien wykazywać troskę o dzieciaki. – Chrzanić to. Przede wszystkim powinien zachowywać się jak człowiek! – Wypełnił mnie straszliwy gniew i paląca, natychmiastowa potrzeba odnalezienia Lucasa i wyrządzenia mu krzywdy. – Nie mogę uwierzyć, że miał czelność patrzeć mi prosto w oczy i mówić to, co mówił. – Oskarżał o wszystko Gideona... i próbował nas poróżnić. – Dopiero kiedy cię poznałem, wszystko powoli zaczęło do mnie docierać – mówił Gideon, zaciskając ręce wokół mojej talii. – On kocha Anne. Może nawet tak mocno, jak ja ciebie. W każdym razie wystarczająco mocno, żeby patrzeć przez palce na jej oszustwa i osłaniać jej brata, aby oszczędzić jej prawdy. Lub wstydu. – Nie powinien być lekarzem. – Jestem tego samego zdania. – Dlaczego więc ma praktykę w jednym z twoich budynków? – Kupiłem ten budynek, bo mieścił się w nim jego gabinet. To mi pozwala mieć na niego oko, czuwać, czy dobrze mu idzie, czy... nie. Ostatnie słowo wypowiedział w taki sposób, że zaczęłam się zastanawiać, czy miał coś wspólnego z gorszym okresem finansowym, w jakim znalazła się praktyka Lucasa. Przypomniałam sobie, że kiedy Cary trafił do szpitala, i on, i ja byliśmy traktowani inaczej niż reszta pacjentów ze względu na hojność naszego dobroczyńcy – Gideona. Na co jeszcze mógł mieć wpływ? Jeśli były sposoby, żeby działać na niekorzyść Lucasa, to Gideon bez wątpienia je znał. Wszystkie. Tego byłam pewna. – A szwagier? – spytałam. – Co z nim? Oczy Gideona zwęziły się w szparki. – W moim przypadku doszło do przedawnienia, ale spotkałem się z nim i powiedziałem, że jeśli kiedykolwiek jeszcze zachce mu się praktykować lub skrzywdzić kolejne dziecko, to otworzę nieograniczony fundusz, przeznaczony tylko i wyłącznie na cele finansowania postępowania cywilnego i karnego przeciwko niemu – w imieniu jego ofiar. Wkrótce potem odebrał sobie życie. Mimo że ostatnie zdanie wypowiedział bez emocji, włoski na karku stanęły mi dęba. Zadrżałam od nagłego chłodu, który owionął mnie od wewnątrz. Gideon potarł moje ramiona, ale nie przyciągnął mnie do siebie.

– Hugh był żonaty. Miał dziecko. Paroletniego synka. – Gideonie. – Uściskałam go, okazując pełne zrozumienie. Sam też stracił ojca w wyniku samobójstwa. – To, co zrobił Hugh, to nie twoja wina. Nie ponosisz odpowiedzialności za jego decyzje. – Na pewno? – zapytał lodowato. – Na pewno. – Przytulałam go tak mocno, jak tylko potrafiłam, i siłą woli próbowałam wlać moją miłość w jego sztywne, napięte ciało. – A co do tego chłopca... Śmierć ojca być może uchroniła go przed tym, czego ty doświadczyłeś. Pomyślałeś o tym? Jego pierś uniosła się i opadła. – Tak, pomyślałem. Ale on nie zna historii swojego ojca. Wie tylko, że ojciec nie żyje, i to z własnego wyboru. Czyli że go porzucił. Będzie wierzył, że ojciec nie kochał go na tyle, aby żyć dalej. – Kochanie. – Przyciągnęłam do siebie jego głowę i zmusiłam, żeby się o mnie oparł. Nie wiedziałam, co powiedzieć. Nie mogłam usprawiedliwiać Geoffreya Crossa. Wiedziałam, że Gideon o nim myśli. I o chłopcu, którym sam kiedyś był. – Nie zrobiłeś nic złego. – Chcę, żebyś została, Evo – szepnął i w końcu zamknął mnie w swoich ramionach. – A ty wciąż się wymykasz. To mnie doprowadza do szaleństwa. Pokołysałam się delikatnie, nie rozluźniając uścisku. – Jestem po prostu ostrożna, bo zbyt wiele dla mnie znaczysz. – Wiem, że to nie fair prosić cię, abyś ze mną była – zaczął i znów odchylił głowę do tyłu – gdy nie możemy nawet spać w jednym łóżku, ale będę cię kochał bardziej niż ktokolwiek inny. Zatroszczę się o ciebie i zadbam, żebyś była szczęśliwa. Wiem, że potrafię. – Potrafisz. – Odgarnęłam włosy z jego skroni i poczułam gromadzące się pod powiekami łzy, kiedy zobaczyłam na jego twarzy tęsknotę. – Chcę, żebyś wierzył, że z tobą zostanę. – Boisz się. – Nie ciebie – westchnęłam. Próbowałam sformułować moją wypowiedź tak, aby była zrozumiała. – Nie mogę... Nie mogę być tylko przedłużeniem ciebie. – Eva. – Jego rysy złagodniały. – Nie zmienię tego, że jestem tym, kim jestem. Nie chcę też zmieniać ciebie. Chciałbym po prostu, żebyśmy byli, kim jesteśmy – ale razem. Pocałowałam go. Nie wiedziałam, co odpowiedzieć. Sama też chciałam, abyśmy żyli jednym życiem, abyśmy byli razem w każdy możliwy sposób. Byłam jednak przekonana, że żadne z nas nie jest na to gotowe. – Gideonie. – Znowu go pocałowałam, przywierając ustami do jego ust. – I ty, i ja jesteśmy jedynie na tyle silni, żeby radzić sobie w pojedynkę, i to nie zawsze. Idzie nam coraz lepiej, ale jeszcze sporo nam brakuje. I nie chodzi tylko o koszmary. – Wobec tego powiedz, o co. – O wszystko. Nie wiem... To nie w porządku, żeby za moje mieszkanie płacił Stanton, mimo że Nathan już mi nie grozi. Zwłaszcza teraz, kiedy moi rodzice trzymają sztamę. Uniósł brwi. – Słucham? – Uhm – potwierdziłam. – Totalny chaos. – Zamieszkaj ze mną – powiedział, gładząc moje plecy. – Mam przeskoczyć ten etap, kiedy człowiek zaczyna się sam utrzymywać? Czy zawsze muszę żyć na czyjś koszt?

– W cholerę z tym. – Wydał z siebie odgłos niezadowolenia. – Czy lepiej byś się czuła, gdybyśmy wspólnie płacili czynsz? – Jasne, uważasz, że stać mnie na twój apartament, nawet na jedną trzecią? Cary’ego z całą pewnością też nie. – No to wprowadzimy się tutaj lub obok, jeśli chcesz, i przejmiemy wynajem. Wszystko mi jedno gdzie, Evo. Gapiłam się na niego. Z jednej strony pragnęłam tego, z drugiej zaś obawiałam się, że coś stracę, a w rezultacie nie wyjdzie nam to na dobre. – Przybiegłaś do mnie dziś rano, kiedy tylko się obudziłaś – wytknął mi. – Sama nie lubisz być z dala ode mnie. Po co się dalej torturować? Wspólne mieszkanie naprawdę powinno być najmniejszym z naszych problemów. – Nie chcę tego spieprzyć – powiedziałam, wodząc palcami po jego piersi. – Chcę, żeby nam się układało, Gideonie. Złapał moją rękę i przycisnął do serca. – Ja też tego chcę, aniołku. Chcę takich poranków jak dzisiaj i nocy takich jak ta ostatnia. – Nikt nawet nie wie, że się widujemy. Jak masz zamiar wyjaśnić ten nagły przeskok od rozstania do zamieszkania razem? – Zaczniemy od dzisiejszego wieczoru. Zabierasz Cary’ego na promocję tego klipu. Podejdę do was z Ireland, przywitamy się... – Dzwoniła do mnie – przerwałam – i kazała mi się z tobą zobaczyć. Chce, żebyśmy znowu byli razem. – Mądra dziewczynka. – Uśmiechnął się, a ja poczułam dreszczyk emocji na myśl, że może się wobec niej otworzy. – Więc jedno z nas podejdzie do drugiego, zagada, przywitam się z Carym. Nie będziemy ukrywać wzajemnej sympatii. Jutro zaproszę cię na lunch. Na przykład do Bryant Park Grill. Zrobimy z tego mały show. Wszystko to brzmiało cudownie i prosto, ale... – Czy to bezpieczne? – zapytałam. – Odnalezienie bransoletki Nathana na ręce tego przestępcy budzi dość sensowne wątpliwości. Niczego więcej nam nie trzeba. Spojrzeliśmy na siebie, dzieląc tę samą nadzieję, radość i oczekiwanie na przyszłość, która jeszcze wczoraj wydawała się znacznie bardziej niepewna. Gideon dotknął mojego policzka. – Zrobiłaś rezerwację w Tableau One na dziś wieczór. Skinęłam głową. – Tak, musiałam użyć twojego nazwiska, żeby się dostać, ale Brett chciał zjeść ze mną kolację i wybrałam miejsce powiązane z tobą. – Mamy z Ireland rezerwację na tę samą godzinę. Przyłączymy się do was. Poruszyłam się niezręcznie, bo na samą myśl o tym zaczęłam się denerwować. Gideon nabrzmiewał we mnie. – Och. – Nie martw się – mruknął, najwyraźniej pochłonięty już bardziej namiętnymi myślami. – Będzie dobrze. – Tak jest. Otoczył moje ręce i biodra ramionami, podniósł mnie i przetoczył pod siebie.

– Zaufaj mi. Miałam zamiar odpowiedzieć, ale uciszył mnie pocałunkiem, a potem pieprzył do nieprzytomności. * Wzięłam prysznic i ubrałam się u Gideona, po czym pospiesznie udałam się do własnego mieszkania po torbę i torebkę. Próbowałam nie wyglądać jak włamywacz. Przygotowanie się do wyjścia u Gideona nie stanowiło problemu, bo wyposażył łazienkę we wszystkie przybory toaletowe i kosmetyki, jakich stale używałam. Kupił mi też taką ilość ubrań i bielizny, że w zasadzie mogłabym nigdy więcej nie otwierać własnej szafy. Wszystko w nadmiarze. Cóż, taki właśnie był Gideon. Płukałam właśnie kubek po kawie, kiedy do kuchni wszedł Trey. Uśmiechnął się z zażenowaniem. Wyglądał na zadomowionego – we własnej wczorajszej koszuli i spodniach od dresu Cary’ego. – Dzień dobry. – Witaj. – Wstawiłam kubek do zmywarki i odwróciłam się do niego. – Cieszę się, że byłeś wczoraj w knajpie. – Ja też. Fajnie było. – Kawy? – spytałam. – Chętnie. Powinienem już wychodzić do pracy, ale nie mogę się zebrać. – Wiem, też tak czasem mam. – Popchnęłam w jego stronę kubek świeżo zaparzonej kawy. Wziął go i uniósł w geście podziękowania. – Mogę cię o coś spytać? – Dawaj. – Lubisz Tatianę tak jak mnie? Nie jest ci głupio, że oboje tu bywamy? Wzruszyłam ramionami. – Szczerze mówiąc, niezbyt dobrze znam Tatianę. Nie wychodzimy razem z nią i z Carym, tak jak z tobą. – Aha. Skierowałam się do drzwi. Mijając go, uścisnęłam delikatnie jego ramię. – Miłego dnia. – Tobie też. Jadąc do pracy, sprawdziłam w taksówce komórkę. Żałowałam, że jednak nie poszłam dziś pieszo, bo kierowca opuścił boczne szyby i wszystko wskazywało na to, że ma awersję do dezodorantów. Pocieszała mnie jedynie myśl, że piechotą byłoby dłużej. W komórce czekał esemes od Bretta, wysłany około szóstej rano: „Wylądowałem. Nie mogę się doczekać wieczoru!”. W odpowiedzi wysłałam mu uśmiechniętą buźkę. W biurze zastałam całkiem zadowoloną Megumi, z czego się ucieszyłam, i ponurego Willa. Kiedy chowałam torebkę do szuflady, podszedł do mojego biurka i oparł skrzyżowane ramiona o niską ściankę działową. – O co chodzi? – zapytałam, podnosząc na niego wzrok. – Ratunku. Potrzebuję węglowodanów. Zaśmiałam się i potrząsnęłam głową.

– Uważam, że to z twojej strony urocze, że cierpisz męczarnie diety dla dziewczyny. – Nie powinienem narzekać – odparł. – Schudła już te swoje trzy kilo, choć, co wciąż podkreślam, według mnie absolutnie nie było takiej potrzeby. Wygląda rewelacyjnie i ma mnóstwo energii. Ale ja... Boże, ruszam się jak mucha w smole. Mój organizm chyba nie został do tego stworzony. – Czy mam przez to rozumieć, że wyciągasz mnie na lunch? – Błagam – powiedział i złożył ręce jak do modlitwy. – Jesteś jedną z nielicznych znanych mi kobiet, które lubią jeść. – I właśnie dlatego mam wielki tyłek – odrzekłam smętnie. – Ale jasne. Z przyjemnością. – Eva, jesteś super. – Wycofując się, wpadł na Marka. – O, przepraszam. Mark wyszczerzył do niego zęby. – Nic się nie stało. Will poszedł do siebie, a Mark skierował swój uśmiech na mnie. – O dziewiątej trzydzieści mamy spotkanie z przedstawicielami Drysdel – przypomniałam mu. – Właśnie. Sądzę, że przed spotkaniem dobrze byłoby jeszcze raz omówić strategię. Chwyciłam tablet i wstałam. Wszystko na ostatnią chwilę, pomyślałam. – Żyjesz na krawędzi, szefie. – Inaczej się nie da. Chodź. W podobnym tempie minął cały dzień, lecz mimo to przepełniała mnie niewyczerpana energia. Nie straciłam jej mimo wczesnej pobudki i talerza pierogów, które zjadłam na lunch. Zwinęłam się dokładnie o piątej. Poszłam prosto do łazienki, gdzie zrzuciłam spódnicę i bluzkę, aby przebrać się w mniej oficjalny strój – bladoniebieską dżersejową sukienkę i sandały na koturnie. W uszy zamiast diamentowych kolczyków wsunęłam srebrne kółka, a koński ogon zamieniłam w nieporządny kok. Następnie skierowałam się do lobby. Już z daleka ujrzałam Cary’ego stojącego na chodniku po drugiej stronie drzwi obrotowych, a przy nim Bretta. Zwolniłam kroku. Musiałam dać sobie więcej czasu, aby przyzwyczaić się do widoku mojego byłego. Końcówki krótko przyciętych włosów w naturalnym kolorze ciemnoblond miał ufarbowane na platynowo. Taka fryzura mu pasowała, bo idealnie współgrała z opaloną skórą i szmaragdowozielonymi tęczówkami. Na scenie występował zwykle z nagim torsem, ale teraz miał na sobie czarne bojówki i krwistoczerwony T-shirt. Jego ramiona pokrywały drgające na napiętych mięśniach tatuaże. Brett odwrócił głowę, spoglądając w stronę holu. Wtedy ruszyłam z miejsca. Czułam narastające zmieszanie, kiedy mnie zauważył, a jego twarz o nieregularnej, surowej urodzie złagodził uśmiech z rozbrajającym dołeczkiem na policzku. Nic się nie zmieniło. Wciąż był seksowny jak cholera. Aby dodać sobie odwagi, wyjęłam z torebki okulary przeciwsłoneczne i wsunęłam je na nos. Wzięłam głęboki oddech i wkroczyłam między obracające się skrzydła drzwi. Wtedy mój wzrok padł na bentleya zaparkowanego tuż za limuzyną Bretta. Na mój widok Brett gwizdnął. – Niech to, Eva, za każdym razem, kiedy cię widzę, wyglądasz jeszcze lepiej. Rzuciłam Cary’emu pełen napięcia uśmiech. Serce waliło mi jak szalone. – Hej. – Świetnie wyglądasz, mała. – Cary wziął mnie za rękę.

Kątem oka dostrzegłam wysiadającego z bentleya Angusa. Rozproszyło mnie to tak, że kompletnie nie zauważyłam zbliżającego się Bretta. Dopiero ułamek sekundy później poczułam w talii jego ręce i zrozumiałam, że zamierza mnie pocałować. W ostatniej chwili odwróciłam głowę tak, że jego wargi trafiły tylko w kącik moich ust. Smakowały ciepło i znajomo. Zachwiałam się, cofnęłam o krok i potknęłam się o Cary’ego, który asekuracyjnie chwycił mnie za ramiona. Zdezorientowana i zmieszana spojrzałam gdziekolwiek, byle nie na Bretta. Okazało się, że patrzę wprost w lodowato zimne oczy Gideona. Rozdział 16 Gideon stał tuż przed obrotowymi drzwiami do Crossfire i przeszywał mnie intensywnym spojrzeniem. Przepraszam, wyszeptałam bezgłośnie. Czułam się okropnie. Wiedziałam, jakim ciosem byłoby dla mnie, gdyby Corinne go wtedy pocałowała. – Cześć – powiedział Brett, zbyt zajęty moją osobą, aby dostrzec stojącą tuż obok ciemną postać z dłońmi zwiniętymi w pięści i zaciśniętymi szczękami. – Cześć – odparłam, czując na sobie wzrok Gideona. Fakt, że nie mogłam do niego podejść, sprawiał, że odczuwałam fizyczny wręcz ból. – Gotów? Nie czekając na facetów, otworzyłam sobie drzwi limuzyny i wgramoliłam się do środka. Ledwie zdążyłam posadzić tyłek na kanapie, wyciągnęłam z torebki telefon na kartę i wysłałam do Gideona błyskawicznego esemesa: „Kocham cię”. Brett usadowił się na rozkładanej ławeczce obok mnie. Po nim wślizgnął się Cary. – Całe miasto jest obwieszone zdjęciami twojej pięknej buźki – odezwał się do niego Brett. – Tak. – Cary uśmiechnął się do mnie krzywo. W luźnych dżinsach i markowym T-shircie, ze skórzanymi bransoletkami na nadgarstkach, pasującymi do butów, wyglądał znakomicie. – Reszta chłopaków przyleciała z tobą? – spytałam Bretta. – Tak, wszyscy już są – odrzekł, posyłając mi ten swój uśmiech z dołeczkiem. – Darrin padł w tej samej chwili, kiedy weszliśmy do hotelu. – Nie mam pojęcia, jak on może tak bębnić godzinami. Człowiek jest wykończony od samego patrzenia. – Jak się jest na wiecznym haju wywołanym występami, nie narzeka się na brak energii. – A jak tam Erik? – zapytał Cary. W jego głosie zabrzmiało coś więcej niż zwyczajne zainteresowanie i zaczęłam się zastanawiać – nie pierwszy raz – czy przypadkiem on i basista zespołu nie mieli się ku sobie. O ile wiedziałam, Erik był hetero, ale pewne symptomy wskazywały, że mógł eksperymentować z moim najlepszym przyjacielem. – Erik rozwiązuje problemy, które wynikły podczas trasy – powiedział Brett. – A Lance umówił się z dziewczyną, którą poznał, kiedy ostatnio byliśmy w Nowym Jorku. Zresztą zaraz ich wszystkich sama zobaczysz. – Cóż, takie jest życie gwiazd – rzuciłam. Brett wzruszył ramionami i się uśmiechnął. Odwróciłam wzrok. Żałowałam, że wzięłam ze sobą Cary’ego. Jego obecność nie pozwalała mi wyznać Brettowi tego, co leżało mi na sercu – że kocham innego i żeby nie robił sobie co do mnie złudzeń. Związek z Brettem oznaczałby dla mnie coś zupełnie innego niż relacja z Gideonem. Miałabym mnóstwo czasu dla siebie, podczas gdy on koncertowałby w trasie. Mogłabym robić to wszystko, co chciałam zrobić, zanim się ustatkuję, czyli żyć na własny rachunek, spędzać czas ze znajomymi albo w samotności. Brać to, co najlepsze z obu światów – mieć stałego chłopaka, ale równocześnie cieszyć się niezależnością.

Mimo że obawiałam się nagłego przeskoku między życiem świeżo upieczonej absolwentki studiów a związkiem na całe życie, nie miałam jednak wątpliwości, że to właśnie Gideon jest mężczyzną, którego pragnę. Nie zgraliśmy się tylko w jednym – mianowicie w czasie. Ja uważałam, że nie ma powodu się spieszyć, on natomiast sądził, że nie ma na co czekać. – Jesteśmy na miejscu – powiedział Brett, wyglądając przez okno na zgromadzony tłum. Mimo upału Times Square był pełen ludzi. Rubinowoczerwone szklane schody na Duffy Square wypełniali fotografujący się nawzajem ludzie, a chodniki kipiały od natłoku przechodniów. Na rogach ulic dostrzegłam policjantów, czujnym okiem obserwujących rozwój wydarzeń. Aktorzy uliczni przekrzykiwali się w zgiełku, a smakowite zapachy z ruchomych stoisk z jedzeniem konkurowały z tymi znacznie mniej przyjemnymi – zapachami ulicy. Uwagę zwracały też gigantyczne billboardy elektroniczne umieszczone na ścianach budynków, w tym jeden przestawiający Cary’ego z owiniętą wokół niego od tyłu modelką. Wokół telebimu, znajdującego się na ruchomej platformie naprzeciwko trybuny złożonej z rzędów plastikowych krzesełek, uwijali się kamerzyści i operatorzy dźwięku. Brett wygramolił się z limuzyny jako pierwszy. Natychmiast rozległy się wokół niego krzyki i piski oddanych fanów, w większości płci żeńskiej. Błysnął swoim oślepiającym uśmiechem i pomachał im, po czym wyciągnął rękę, aby pomóc mi wysiąść. Nie wykazałam entuzjazmu, zwłaszcza kiedy Brett objął mnie w pasie. Pojawienie się Cary’ego wywołało falę szeptów i pomruków, a kiedy przysłonił oczy ciemnymi okularami, rozległy się pełne podniecenia okrzyki i gwizdy. Byłam lekko oszołomiona tym wszystkim, lecz na widok Christophera Vidala Juniora, pogrążonego w rozmowie z gospodarzem plotkarskiego programu telewizyjnego, szybko odzyskałam jasność umysłu. Brat Gideona miał na sobie oficjalny strój: koszulę, krawat i granatowe spodnie. Jego kasztanowa czupryna była widoczna z daleka mimo wczesnowieczornego cienia, który rzucały na plac otaczające nas drapacze chmur. Kiedy mnie dostrzegł, pomachał na przywitanie, co oczywiście ściągnęło na mnie uwagę dziennikarza. Odmachałam. Pozostali członkowie zespołu Six-Ninths stali przed trybuną i rozdawali autografy, wyraźnie zachwyceni uwielbieniem fanów. Spojrzałam na Bretta. – Idź do nich – powiedziałam. – Naprawdę? – Spojrzał na mnie uważnie, jakby chciał się upewnić, że nie mam nic przeciwko temu, aby zostać sama. – Tak. – Ponagliłam go ruchem ręki. – To twoja impreza. Ciesz się. Będę tu, gdy zacznie się pokaz. – Dobra. – Uśmiechnął się. – Tylko nigdzie nie odchodź – rzucił na odchodne. Razem z Carym skierowaliśmy się do namiotu z logo Vidal Records. Oddzielony od tłumu kordonem prywatnych ochroniarzy stanowił pośród szaleństwa na Times Square małą oazę spokoju. – No, mała, widzę, że nie możesz się od niego opędzić. Zdążyłem już zapomnieć, jak między wami było. – >Było to właściwe słowo – podkreśliłam. – Jest inny niż kiedyś – ciągnął. – Jakiś taki bardziej... poukładany. – To świetnie. Zwłaszcza biorąc pod uwagę wszystko, co dzieje się teraz w jego życiu. Popatrzył na mnie badawczo. – Nie wykazujesz nawet cienia zainteresowania tym, czy nadal potrafiłby cię pieprzyć do utraty tchu? Rzuciłam mu spojrzenie spode łba. – Chemia to chemia. Jakoś nie mam wątpliwości, że miał mnóstwo okazji, aby podszlifować swoje umiejętności, zresztą i tak już doskonałe. – Podszlifować! Ha, to dobre. – Poruszył znacząco brwiami. – Twardzielka z ciebie.

– Cóż, z tym bym się nie zgodziła. – Spójrz tylko, kogo tu mamy – mruknął, zwracając moją uwagę na Gideona z Ireland u boku, przesuwających się w naszą stronę. – I idzie prosto do nas. Jeśli zaraz będzie o ciebie bójka, będę ją obserwował spod trybuny. Szturchnęłam go. – Wielkie dzięki. Zdumiewało mnie, że mimo upału Gideon, ubrany w garnitur, nie sprawia wrażenia, jakby było mu gorąco. Ireland wyglądała fantastycznie w rozkloszowanej krótkiej spódnicy i obcisłym topie odsłaniającym brzuszek. – Eva! – krzyknęła i rzuciła się w moją stronę, zostawiając brata z tyłu. Uściskała mnie, a potem odsunęła na wyciągnięcie ręki, aby zlustrować mnie wzrokiem. – Rewelacja! Gideon oszaleje. Spojrzałam ponad nią na jej brata. Szukałam w jego twarzy oznak niezadowolenia z powodu Bretta. Ireland odwróciła się i uściskała również Cary’ego, co go zaskoczyło. W tym czasie Gideon podszedł prosto do mnie, złapał mnie delikatnie za ramiona i ucałował w oba policzki. Po francusku. – Witaj, Evo – odezwał się głosem zabarwionym łagodną chrypką, która sprawiała, że bezwiednie podkurczałam palce u stóp. – Miło cię widzieć. Mrugnęłam, nie próbując ukryć zdumienia. – Eee, cześć, Gideonie. – Nie sądzisz, że Eva cudnie wygląda? – zapytała Ireland, nie siląc się na subtelność. Nie odrywając wzroku od mojej twarzy, Gideon odparł: – Jak zawsze. Evo, chciałbym z tobą chwilę porozmawiać. – Jasne. – Rzuciłam Cary’emu pytające spojrzenie i pozwoliłam Gideonowi poprowadzić się do rogu namiotu. Kiedy tylko oddaliliśmy się o kilka kroków, zapytałam: – Gniewasz się? Proszę, nie rób tego. – Oczywiście, że się gniewam – powiedział bez emocji. – Ale nie na ciebie i nie na niego. – Okej – odparłam, nie mając pojęcia, o co mu chodzi. Zatrzymał się i odwrócił twarzą do mnie, przeczesując ręką swoje nieziemskie włosy. – Sytuacja jest nie do zniesienia. Wytrzymywałem to, kiedy nie było innego wyjścia, ale teraz... – Nie spuszczał ze mnie pełnego determinacji wzroku. – Jesteś moja. I chcę, żeby cały świat o tym wiedział. – Powiedziałam Brettowi, że jestem w tobie zakochana. Tak samo Cary’emu. I tacie. I Megumi. Nigdy nikomu nie skłamałam, co do ciebie czuję. – Eva! – dobiegł nas głos Christophera, który podszedł nagle i przyciągnął mnie do siebie, cmokając w policzek. – Tak się cieszę, że Brett cię przyprowadził. Wiesz, nie miałem pojęcia, że byliście parą. Świadoma miażdżącego spojrzenia Gideona zmusiłam się do uśmiechu. – To było dawno temu. – Nie tak dawno, skoro tu jesteś, prawda? – odwzajemnił uśmiech. – Christopher – odezwał się Gideon w ramach powitania. – Gideon. – Wprawdzie Christopher nadal się uśmiechał, ale wyraz jego twarzy zauważalnie się wyostrzył. – Nie musiałeś przychodzić. Ogarnąłbym wszystko sam. Byli przyrodnimi braćmi, ale fizycznie bardzo się od siebie różnili. Gideon był wyższy, potężniejszy i ciemniejszy, zarówno jeśli chodzi o cerę i włosy, jak zachowanie. Christopher, choć przystojny i obdarzony seksownym uśmiechem, nie promieniował zmysłowym magnetyzmem Gideona.

– Jestem tu ze względu na Evę – powiedział gładko Gideon – a nie na show. – Serio? – Christopher popatrzył na mnie pytająco. – Bo już myślałem, że dogadałaś się na nowo z Brettem. – Brett to tylko znajomy – odparłam. – Życie osobiste Evy to nie twój interes – warknął Gideon. – Ciebie również nie powinno obchodzić. – Christopher rzucił mu spojrzenie pełne takiej wrogości, że aż poczułam się nieswojo. – Fakt, że Golden to prawdziwa historia i że Brett i Eva przyjechali tu razem, to świetny chwyt marketingowy zarówno dla Vidal, jak i dla zespołu. – Ta piosenka to koniec tamtej historii. Christopher zmarszczył brwi i sięgnął do kieszeni po smartfona. Zerknął na ekran i łypnął spode łba na brata. – Zadzwoń do Corinne, dobrze? Odchodzi od zmysłów. Wciąż próbuje się z tobą skontaktować. – Godzinę temu z nią rozmawiałem – odpowiedział Gideon. – Przestań w końcu wysyłać jej sprzeczne sygnały – rzekł ostro Christopher. – Jeśli nie chcesz z nią gadać, trzeba było nie chodzić do niej wczoraj wieczorem. Zesztywniałam. Mój puls gwałtownie przyspieszył. Spojrzałam na Gideona, który zacisnął szczęki. Przypomniałam sobie, jak wczoraj wieczorem nie mogłam się doczekać na jego odpowiedź. Wprawdzie kiedy dotarłam do domu, był u mnie, ale nie wyjaśnił, dlaczego nie odpisał. I na pewno nie pisnął ani słowa na temat wizyty u Corinne. Mówił, że nawet nie odbiera jej telefonów! Wycofałam się. Żołądek zacisnął mi się w jeden wielki węzeł. Przez cały dzień czułam, że coś jest nie tak, ale obserwowanie kipiącej niechęci między Christopherem a Gideonem przebrało miarę. – Przepraszam. – Eva – powiedział ostro Gideon. – Miło było was obu widzieć – wyjąkałam swoją wyuczoną formułkę, po czym odwróciłam się i pokonałam kilka metrów dzielących mnie od Cary’ego. Gideon zrównał się ze mną zaledwie po dwóch krokach, złapał mój łokieć i szepnął prosto do ucha: – Dzwoni do mnie non stop, na komórkę i do pracy. Musiałem się z nią rozmówić. – Trzeba mi było powiedzieć. – Mieliśmy ważniejsze sprawy do omówienia. Zwróciliśmy na siebie uwagę Bretta, który stał zbyt daleko, abym mogła dostrzec wyraz jego twarzy, ale napięcie zdradzała poza, jaką przybrał. Choć otaczał go rój fanów, z których każdy chciał podejść jak najbliżej, Brett zamiast na nich skupiał uwagę na mnie. Cholera. Zobaczył mnie z Gideonem i teraz będzie miał schrzanioną imprezę. Tak jak się obawiałam, cały ten wieczór okazał się popieprzony. – Gideon – rozległ się zza naszych pleców napięty głos Christophera – jeszcze nie skończyłem z tobą rozmawiać. Gideon spojrzał na niego złowrogo. – Za chwilę pogadamy. – Pogadajmy teraz. – Odejdź stąd, Christopher. – Gideon patrzył na brata tak lodowato, że mimo upału przeszył mnie dreszcz. – Zanim wywołasz scenę, która odciągnie całą uwagę od SixNinths.

Christopher gotował się przez dłuższą chwilę, ale najwyraźniej doszedł do wniosku, że brat nie żartuje. Przeklął pod nosem i odwrócił się, wpadając natychmiast na Ireland. – Zostaw ich w spokoju – powiedziała, opierając ręce na biodrach. – Chcę, żeby do siebie wrócili. – Ty się lepiej do tego nie mieszaj. – Nieważne. – Zmarszczyła nos. – Chodź, oprowadzisz mnie. Zamilkł i spojrzał na nią spod półprzymkniętych powiek. Potem westchnął, chwycił ją za łokieć i wyprowadził. Dotarło do mnie, że są ze sobą związani. Smutno mi się zrobiło na myśl, że Gideon nie czuje z rodzeństwem podobnej więzi. Muśnięciem palców na policzku – delikatną pieszczotą, niosącą tyle miłości... i władczości zarazem, Gideon ponownie zwrócił moją uwagę na siebie. Nikt, kto na nas patrzył, nie mógł mylnie zinterpretować znaczenia tego gestu. – Powiedz, że wiesz, że nic nie zaszło między mną a Corinne. Westchnęłam. – Wiem, że do niczego między wami nie doszło. – To dobrze. Ona dziwnie się zachowuje. Nigdy jej nie widziałem takiej... Do diabła, nie wiem. Nagrzanej. Irracjonalnej jakiejś. – Zdruzgotanej? – Może. Tak. – Jego rysy złagodniały. – Nie zachowywała się tak, kiedy zrywała nasze zaręczyny. Ogarnęło mnie współczucie dla nich obojga. Przykre zerwania to żadna przyjemność. – Wtedy ona odeszła. Tym razem ty. Zawsze trudniej jest tej drugiej stronie. – Próbuję ją uspokoić, ale chcę, abyś mi obiecała, że ona nic między nami nie zepsuje. – Nie zepsuje. A ja nie chcę, żebyś przejmował się Brettem. Milczał przez dłuższą chwilę, a potem powiedział: – Będę się przejmować, lecz jakoś sobie z tym poradzę. Widziałam, że nie przyszło mu to łatwo. Zrobił poważną minę i dorzucił: – Musimy wyjaśnić sobie coś z Christopherem. A między nami już wszystko gra? Pokiwałam głowa i odparłam: – U mnie tak. A u ciebie? – Dopóki Kline cię nie pocałuje, tak. – W jego głosie zabrzmiało ostrzeżenie. – To samo dotyczy ciebie. – Jeśli mnie pocałuje, przyłożę mu. Roześmiałam się. Złapał mnie za rękę i potarł kciukiem mój pierścionek. – Crossfire – powiedział. Serce zabiło mi znajomym rytmem. – Też cię kocham, mistrzu. * Brett uwolnił się od fanów i z ponurą miną wszedł do namiotu.

– I co, dobrze się bawisz? – spytałam z nadzieją, że poprawię mu humor. – Chce, żebyś do niego wróciła – oznajmił posępnie. – Tak – odpowiedziałam bez wahania. – Jeśli dasz mu drugą szansę, to mnie też powinnaś. – Brett... – Wiem, że ciężko jest ze mną być, cały czas jestem w trasie... – Albo w San Diego – wytknęłam. – ...ale mógłbym częściej przyjeżdżać albo moglibyśmy się umawiać w różnych miejscach, zwiedzać. No i trasa skończy się w listopadzie. Mógłbym tu spędzać urlop. – Spojrzał na mnie swoimi zielonymi oczami i przez chwilę zadrgało między nami znajome napięcie. – Twój tata wciąż mieszka w południowej Kalifornii, więc miałabyś więcej powodów, żeby tam wpadać. – Ty sam byłbyś wystarczającym powodem. Ale Brett... Nie wiem, co powiedzieć. Ja go kocham. Założył ręce na piersi i przyjął pozę słodkiego, naburmuszonego chłopca – dokładnie takiego, jakim był. – I co z tego? I tak ci z nim nie wyjdzie. W każdym razie będę w pobliżu, Evo. Nie spuszczałam z niego wzroku. Wiedziałam, że nic nie zdoła go przekonać, może to zrobić tylko czas. Brett podszedł bliżej, po czym wyciągnął rękę, aby pogładzić mnie po ramieniu. Górował nade mną. Jego ciało nachyliło się ponad moim. Przypomniałam sobie, ile razy kiedyś tak staliśmy – chwilę przed tym, jak opierał mnie o coś twardego i pieprzył ze wszystkich sił. – Wystarczy tylko raz – szepnął mi prosto do ucha swoim najbardziej grzesznym głosem. – Jeden raz w tobie i przypomnisz sobie, jak było między nami. Z trudnością przełknęłam ślinę przez wysuszone gardło. – To się nie zdarzy, Brett. Jego usta wygięły się w powolnym uśmiechu, a w policzku utworzył się ten piekielny dołeczek. – Jeszcze zobaczymy. * – Nie mogę uwierzyć, że w bezpośrednim kontakcie są jeszcze seksowniejsi – powiedziała Ireland, spoglądając na członków zespołu, którzy udzielali wywiadu gospodarzowi programu plotkarskiego. – Zresztą ty też, Cary. Posłał jej oślepiająco biały uśmiech. – Cóż, dzięki, moja droga. – Więc... – Ireland spojrzała na mnie niebieskimi oczami, prawie identycznymi jak oczy Gideona. – Naprawdę spotykałaś się z Brettem Kline’em? – Niezupełnie. Szczerze mówiąc, od czasu do czasu kręciliśmy się razem tu i tam. – Kochałaś go? Przez chwilę zastanawiałam się nad odpowiedzią. – Myślę, że chyba byłam tego bliska. W innych okolicznościach z całą pewnością mogłabym się w nim zakochać. To świetny facet. Wydęła wargi. – A ty? – zapytałam. – Spotykasz się z kimś?

– Tak – potwierdziła smętnie. – Naprawdę go lubię, i to bardzo, ale to dziwny układ, bo on nie może przyznać się swoim rodzicom, że ze mną chodzi. – Dlaczego? – Jego dziadkowie stracili dużo kasy w wyniku interesów, jakie prowadził ojciec Gideona. Przeniosłam wzrok na Cary’ego, który uniósł brwi powyżej linii okularów przeciwsłonecznych. – Przecież to nie twoja wina – powiedziałam, czując nagłą złość. – Rick mówi, że według jego rodziców bogactwo Gideona jest „dogodne” – wymamrotała. – Dogodne? Twierdzą, że to dogodne? – Aniołku. Słysząc głos Gideona, odwróciłam się gwałtownie. Nie zdawałam sobie sprawy, że nadszedł i stanął tuż za mną. – Co? – rzuciłam. Gapił się na mnie. Byłam tak poirytowana, że zajęło mi prawie minutę, aby dostrzec cień uśmiechu na jego twarzy. – Nie zaczynaj – poinstruowałam go i ostrzegawczo zmrużyłam oczy, po czym odwróciłam się do Ireland. – Powiedz rodzicom Ricka, żeby odszukali Fundację Crossroads. – Jeśli skończyłaś już przyjmować zniewagi z mojego powodu – odezwał się Gideon, podchodząc do mnie z tyłu tak blisko, że wręcz się o mnie ocierał – to chciałem ci powiedzieć, że za pięć minut zaczyna się pokaz klipu. Odszukałam wzrokiem Bretta, który dołączył do tłumu, i stwierdziłam, że przywołuje mnie do siebie gestem dłoni. Zerknęłam na Cary’ego. – No idź – powiedział i wykonał nieznaczny ruch brodą. – A ja tu poczekam z Ireland i Crossem. Skierowałam się w stronę chłopaków z zespołu. Uśmiech rozpromienił mi twarz, kiedy zobaczyłam, jak bardzo wszyscy są podekscytowani. – Uwaga, chłopaki, wielka chwila – oznajmiłam. – No tak – uśmiechnął się Darrin. – Cała impreza została zorganizowana tylko po to, żeby pokazać nas w tym programie i w necie. Inaczej Vidal nikogo by nie nakłonił, żeby nas nakręcić. Miejmy nadzieję, że to się opłaci, bo, kurwa, strasznie tu gorąco. Prowadzący ogłosił oficjalną premierę wideoklipu, na ekranie pojawiło się logo programu plotkarskiego, a potem rozległy się pierwsze akordy piosenki. Czarny ekran nagle rozświetlił się wizerunkiem Bretta siedzącego na stołku przed mikrofonem w kałuży światła – jak na koncercie. Zaczął śpiewać głęboko, ochryple. Ociekał seksem. Jego głos wywarł na mnie natychmiastowe, potężne wrażenie – jak zawsze zresztą. Kamera powoli odsunęła się od Bretta i najechała na parkiet przed sceną, na której śpiewał. Tańczył tam czarno-biały tłum. W kolorze pozostawiono tylko jedną postać. Samotną blondynkę. Zesztywniałam. Czułam, jak szok paraliżuje każdą najdrobniejszą cząstkę mojego ciała. Choć kamera filmowała dziewczynę jedynie od tyłu i z profilu, nie było cienia wątpliwości, kto to. To miałam być ja. Ten sam wzrost, ten sam kolor włosów i ta sama fryzura, którą jeszcze niedawno nosiłam, zanim ostatnio skróciłam włosy. Moja zaokrąglona pupa i biodra. Z profilu aktorka przypominała mnie na tyle, że natychmiast zrozumiałam, kogo gra. Następne trzy minuty mojego życia upłynęły w pełnym przerażenia zdumieniu. Golden była piosenką erotyczną. Aktorka robiła to wszystko, o czym śpiewał Brett – padała na kolana przed jego sobowtórem, kochała się z nim w toalecie w knajpie, siadała na nim okrakiem na tylnym siedzeniu klasycznego mustanga z 1967 roku – czyli modelu, którego właścicielem był Brett. Te intymne wspomnienia

przeplatały się z ujęciami prawdziwego Bretta, śpiewającego na scenie w towarzystwie reszty chłopaków z zespołu. Fakt, że nasze postaci odtwarzali aktorzy, w niewielkim stopniu pomógł mi znieść tę prezentację, lecz jedno spojrzenie na kamienną twarz Gideona wystarczyło, abym wiedziała, że dla niego nie miało to absolutnie żadnego znaczenia. Oto był świadkiem dziejących się tuż przed jego oczami najbardziej wyuzdanych scen z mojego życia, które wydawały mu się bardzo rzeczywiste. Klip kończył się ujęciem zdruzgotanego Bretta, po którego policzku spływała pojedyncza łza. Oderwałam wzrok od ekranu i odwróciłam się w jego stronę. Na widok mojego wyrazu twarzy jego uśmiech powoli zaczął blednąć. Nie mogłam uwierzyć, że klip był tak osobisty. Ogarnęła mnie panika, że zobaczą to miliony ludzi. – Łał – powiedział gospodarz programu, pochylając się w stronę zespołu z mikrofonem w ręku. – Brett, naprawdę się odsłoniłeś. Czy to dzięki tej piosence znów jesteś z Evą? – Tak, w pewien sposób tak. – Evo, czy to ty zagrałaś w klipie? Mrugnęłam, zdając sobie sprawę, że przed kamerami telewizji demaskuje mnie jako tę Evę. – Nie, to nie ja. – Jakie uczucia budzi w tobie Golden? Oblizałam spierzchnięte wargi. – To świetna piosenka świetnego zespołu. – Opowiadająca świetną historię miłosną. – Dziennikarz uśmiechnął się do kamery i gadał dalej, a ja zignorowałam jego głos, szukając wzrokiem Gideona. Nigdzie go nie było. Podczas gdy gospodarz dalej rozmawiał z zespołem, oddaliłam się, nie ustając w poszukiwaniach. Podszedł do mnie Cary, a za nim Ireland. – Niezły klip – powiedział Cary, przeciągając samogłoski. Spojrzałam na niego żałośnie i przeniosłam wzrok na Ireland. – Nie wiesz, gdzie jest twój brat? – Christopher z kimś gada. A Gideon wyszedł. – Skrzywiła się przepraszająco. – Poprosił Christophera, żeby mnie odwiózł do domu. – Cholera. – Odszukałam w torebce telefon na kartę. Wystukałam szybkiego esemesa: „Kocham cię. Powiedz, że zobaczymy się wieczorem”. Czekałam na odpowiedź. Mimo że po kilku minutach nie nadeszła, nie wypuszczałam telefonu z ręki. Chciałam poczuć, gdyby nagle zawibrował. Brett wolno się do mnie zbliżył. – Już po wszystkim. Chcesz stąd spadać? – Jasne. – Zwróciłam się do Ireland, mówiąc: – Na kolejne dwa weekendy wyjeżdżam z Nowego Jorku, ale potem się umówimy. – Zarezerwuję sobie czas – obiecała i uściskała mnie mocno. Następnie odwróciłam się do Cary’ego i ujęłam jego dłoń. – Dzięki, że przyszedłeś. – Żartujesz? Dawno się tak nie ubawiłem. On i Brett wymienili jakiś skomplikowany uścisk ręki. – Dobra robota, chłopie. Jestem pod wrażeniem – rzucił Cary.

– Dzięki, że przyszedłeś. Złapiemy się później. Brett oparł rękę w zagłębieniu u dołu moich pleców i ruszyliśmy. Rozdział 17 Gideon nie pojawił się w Tableau One. W pewnym sensie byłam z tego zadowolona. Nie chciałam, żeby Brett pomyślał, że uknułam intrygę, choć nie miałam cienia wątpliwości, że gdyby nawet stanął na głowie, to i tak bym do niego nie wróciła. Kiedyś bardzo wiele dla mnie znaczył i chciałam, abyśmy zostali przyjaciółmi, o ile oczywiście było to możliwe. Wciąż jednak niepokoiło mnie, co Gideon myśli o moim spotkaniu z Brettem i jak bardzo je przeżywa. Kiedy dłubałam widelcem w talerzu, zbyt rozkojarzona, żeby jeść, podszedł do nas Arnoldo Ricci, aby się z nami przywitać. Był zabójczo przystojny i fantastycznie się prezentował w śnieżnobiałym fartuchu szefa kuchni. Zawstydziłam się, że rozgrzebałam na talerzu tyle smakowitości. Uwielbiany przez media kuchmistrz Arnoldo był przyjacielem Gideona, cichego wspólnika w Tableau One. Między innymi właśnie z tego powodu zdecydowałam się zjeść tu kolację z Brettem. Jeśli Gideon zechce wiedzieć, co się podczas niej wydarzyło, może wypytać Arnolda, któremu w pełni ufał. Oczywiście miałam nadzieję, że Gideon ufa mi na tyle, aby uwierzyć także w moje słowa, ale zdawałam sobie sprawę z tego, że nasz związek przeżywa kryzys, a wzajemna zaborczość jest zaledwie wierzchołkiem góry lodowej. – Bardzo się cieszę, że cię widzę, Evo – powiedział Arnoldo z czarującym włoskim akcentem. Musnął ustami mój policzek, przysunął sobie krzesło i usiadł. Następnie podał Brettowi dłoń: – Witamy w Tableau One. – Arnoldo jest fanem Six-Ninths – wyjaśniłam Brettowi. – Był ze mną i Gideonem na koncercie. Brett skrzywił się, ściskając dłoń Arnolda. – Miło mi. Czy miałeś wątpliwą przyjemność obejrzeć oba pokazy? Chodziło mu o awanturę, którą wywołał Gideon. Arnoldo doskonale wiedział, do czego muzyk pił. – Owszem. Eva jest dla Gideona bardzo ważna. – Podobnie jak dla mnie – odgryzł się Brett, chwytając oszroniony kufel z piwem Nastro Azzurro. – W takim razie Che vinca il migliore. Niech zwycięży najlepszy – skwitował z uśmiechem Arnoldo. – Uch. – Odchyliłam się na krześle. – Nie jestem nagrodą. Czy też inaczej: jaka tam ze mnie nagroda. Arnoldo obrzucił mnie spojrzeniem. Doskonale wiedziałam, że różnimy się w tej kwestii. Nie miałam do niego o to żalu. Wiedział, że całowałam się z Brettem, i widział, jak agresywnie zareagował na to Gideon. – Nie smakuje ci? – spytał. – Gdyby było dobre, już dawno wylizałabyś talerz do czysta. – Podajecie wielkie porcje – zauważył Brett. – Eva kocha jeść. Brett spojrzał na mnie. – To prawda? Wzruszyłam ramionami. Czyżby wreszcie dotarło do niego, że tak naprawdę niewiele o sobie wiemy? – Obżarstwo to tylko jedna z moich wielu wad. – Nie zgadzam się z tobą – odrzekł Arnoldo, po czym zwrócił się w stronę mojego towarzysza: – Jak się udał pokaz wideoklipu?

– Chyba dobrze. – Brett bacznie mnie obserwował, odpowiadając na pytanie Arnolda. Skinęłam głową, nie chcąc psuć uroczystej chwili dla zespołu. Co się stało, to się nie odstanie. Nie powinnam mieć Brettowi za złe jego intencji, mogłam mieć jedynie żal o jego niestosowne zachowanie. – Zespół ma spore szanse wspiąć się na gwiazdorski szczyt – oznajmiłam. – Mogę się pochwalić, że odkryłem was lata świetlne temu. Poznałem się na was, kiedy byliście kompletnie nieznani. – Arnoldo uśmiechnął się do Bretta. – Kupiłem wasz pierwszy singiel na iTunes jeszcze wtedy, kiedy było to wasze jedyne nagranie. – Bardzo to doceniam, chłopie – odparł Brett – Nie byłoby nas bez naszych fanów. – Osiągnęliście sukces, bo jesteście dobrzy w tym, co robicie. – Arnoldo spojrzał na mnie i zapytał: – Rozumiem, że zamówicie deser? Dolać wam wina? Kiedy rozparł się wygodnie na krześle, zrozumiałam, że odgrywa rolę przyzwoitki. Zerknęłam na Bretta. Jego sarkastyczny uśmieszek powiedział mi, że i on na to wpadł. – A więc – podjął nowy temat Arnoldo – co słychać u Shawny? Westchnęłam w duchu. Całe szczęście, że Arnoldo był niańką, na którą z przyjemnością się patrzyło. * Było tuż po dziesiątej, kiedy wynajęty przez Bretta kierowca podrzucił nas do mnie. Zaprosiłam Bretta na górę. Nie mogłam się od tego wykręcić, nie chciałam być wobec niego niegrzeczna. Brett ze zdumieniem patrzył na fasadę budynku oraz na odźwiernego w recepcji, który pracował na nocną zmianę. – Chyba zgarniasz kupę szmalu – stwierdził, kiedy szliśmy do windy. Nagle usłyszałam szybki stukot obcasów na marmurowej posadzce i okrzyk: – Evo! Wzdrygnęłam się na dźwięk głosu Deanny. – Masz na nią uważać, to dziennikarka – zdążyłam szepnąć do Bretta, zanim się do niej odwróciłam. – To źle wróży, prawda? – odszepnął Brett, odwracając się razem ze mną. – Witaj, Deanna – przywitałam reporterkę, zmuszając się do uśmiechu. – Cześć. – Ciemne oczy Deanny omiotły Bretta od stóp do głów, po czym dziennikarka energicznie wyciągnęła do niego rękę na powitanie. – Brett Kline, zgadza się? Nazywam się Deanna Johnson. – W czym mogę ci pomóc? – spytałam ją, kiedy podali sobie z Brettem dłonie. – Najmocniej przepraszam, że zakłócam wam spokój. Nie miałam pojęcia, że znowu jesteście razem, dopóki nie zobaczyłam was wieczorem na imprezie Vidala. – Deanna uśmiechnęła się do Bretta. – Rozumiem, że jesteś cały i zdrowy po sprzeczce z Gideonem Crossem. Brett uniósł brwi. – Nie rozumiem, o czym mówisz – odpowiedział. – Doszły mnie słuchy, że ty i Cross wymierzyliście sobie parę ciosów podczas awantury. – Ktoś ma bujną wyobraźnię – rzekł lekko Brett. Czy Gideon zdążył z nim porozmawiać? A może Brett nauczył się unikać wpadek dzięki szkoleniom medialnym? Byłam wściekła, że Deanna czekała pod moim domem, aby śledzić moje ruchy. Czy też ruchy Gideona, ściśle rzecz biorąc, bo to na jego punkcie miała obsesję. Tyle tylko, że do mnie miała łatwiejszy dostęp.

– Zatem moje źródło okazało się niewiarygodne – powiedziała Deanna szorstko, wykrzywiając twarz w uśmiechu. – Na to wygląda – odparł Brett swobodnie. Następnie reporterka zwróciła się do mnie: – Evo, widziałam cię dzisiaj z Gideonem. Mój fotograf zrobił wam rewelacyjne zdjęcia. Wpadłam poprosić cię o oświadczenie, ale skoro widzę cię z Brettem, czy mogę prosić o komentarz na temat statusu waszego związku? Mimo że pytanie było skierowane do mnie, w tym momencie wtrącił się Brett, pokazując w uśmiechu uroczy dołeczek. – Myślę, że piosenka Golden doskonale go określa. Mamy wspólną przeszłość i jesteśmy przyjaciółmi. – Dziękuję za uroczą metaforę. – Deanna świdrowała mnie wzrokiem. Odwzajemniłam się jej pięknym za nadobne. – Nie zatrzymuję was. Dziękuję, że poświęciliście mi chwilę. – Jasne. – Chwyciłam Bretta za rękę i pociągnęłam go za sobą. – Dobranoc. Pospiesznie udaliśmy się do windy. Odprężyłam się dopiero wtedy, kiedy zamknęły się za nami drzwi. – Czy mogę spytać, dlaczego dziennikarze tak bardzo interesują się, z kim chodzisz na randki? Zerknęłam na Bretta, który opierał się o ścianę windy. Opuścił ręce po obu stronach bioder i chwycił się barierki. Na jego widok przeszył mnie dreszcz podniecenia. Był bez dwóch zdań seksowny. Wciąż jednak wracałam myślami do Gideona, nie mogąc doczekać się chwili, kiedy znowu będę mogła z nim być i rozmawiać. – Deannę kiedyś łączyło coś z Gideonem i jest na niego nieźle wkurzona. – I to cię nie niepokoi? Potrząsnęłam głową. – Nie jest tak, jak myślisz. Winda stanęła na moim piętrze. Zaprowadziłam Bretta do apartamentu. Nie dawała mi spokoju myśl, że muszę przejść obok drzwi Gideona, aby znaleźć się u siebie. Czy on czuł się tak samo, kiedy spędzał czas z Corinne? Czy ogarniało go poczucie winy i był niespokojny? Kiedy weszłam do środka, odniosłam wrażenie, że mój współlokator całkiem się ulotnił. Wszystkie światła były zgaszone, co najdobitniej świadczyło o jego nieobecności. Gdy Cary był w pobliżu, zawsze paliły się wokół lampy. Nacisnęłam przycisk i odwróciłam się do Bretta dokładnie w chwili, kiedy on zwrócił wzrok w stronę podwieszonych pod sufitem lampek rozświetlających pomieszczenie. Zawsze odczuwałam skrępowanie, widząc, jak ludzie reagują na to, że jestem zamożna. Brett rzucił mi pochmurne spojrzenie. – Czy ja aby dobrze zrobiłem, stawiając na karierę muzyczną? – Moja pensja nie starczyłaby na ten apartament. Mój ojczym go opłaca. Przynajmniej na razie. – Poszłam do kuchni i położyłam torebkę oraz torbę na stołku przy barze. – Czy twoi znajomi i Crossa są tacy jak wy? – Niektórzy. – Czy bardzo się od nich różnię? Zaskoczył mnie tym pytaniem, chociaż mogłam się go spodziewać. – Nie oceniam ludzi po stanie ich kont. Napijesz się czegoś?

– Nie, dziękuję. Wskazałam dłonią kanapę. Usiedliśmy na niej. – Nie podobał ci się klip – oświadczył Brett, kładąc dłoń na oparciu. – Nic takiego nie powiedziałam. – Nie musiałaś. Miałaś to wypisane na twarzy. – Chodzi o wątek... osobisty. Spojrzenie jego zielonych oczu tak mnie paliło, że oblałam się rumieńcem. – Wszystko pamiętam, Evo. Nie ma takiej rzeczy związanej z tobą, o której bym zapomniał. Teledysk jest tego dowodem. – Tylko dlatego, że niewiele musiałeś zapamiętać – powiedziałam z naciskiem. – Możesz sobie myśleć, że cię nie znam, ale widziałem cię w takich akcjach, o których Cross nie ma bladego pojęcia. – To samo mogę powiedzieć o tobie. – Być może. – Brett niechętnie się ze mną zgodził, stukając cicho palcami w poduszkę. – Powinienem wylecieć jutro skoro świt, ale mogę też złapać późniejszy lot. Poleć ze mną, Evo. W weekend gramy w Seattle i San Francisco. Wrócisz w niedzielę wieczorem. – Nie mogę. Mam inne plany. – W następny weekend będziemy w San Diego. Może przyjedziesz? – Brett przesunął palcami po moim ramieniu. – Będzie jak za dawnych lat, plus dwadzieścia tysięcy ludzi. Zamrugałam. Wydawałoby się, że prawdopodobieństwo, iż Brett i ja znajdziemy się w San Diego w tym samym momencie, było bliskie zera, a jednak. – Lecę z Carym do Południowej Kalifornii. – No to spiknijmy się w następny weekend. – Umówmy się – poprawiłam go i podniosłam się, ponieważ wstał. – Wychodzisz? Zbliżył się o krok. – Czy to znaczy, że chcesz, abym został? – Brett... – Jasne. – Uśmiechnął się tak smutno, że poczułam przyspieszone bicie serca. – Zobaczymy się w następny weekend. – Dziękuję za zaproszenie – powiedziałam na pożegnanie, gdy podeszliśmy do drzwi. W pewien sposób było mi przykro, że tak szybko wychodzi. – Szkoda, że nie spodobał ci się wideoklip. – Nieprawda. – Chwyciłam go za rękę. – Właśnie, że mi się podobał. Osiągnąłeś wielki sukces. Po prostu dziwnie się czułam, kiedy patrzyłam na siebie z pozycji obserwatora. – Taa, jasne. – Brett dotknął dłonią mojego policzka i schylił się, aby mnie pocałować. Odwróciłam głowę, więc dotknął jedynie mojego policzek koniuszkiem nosa. Delikatny zapach wody kolońskiej zmieszał się z zapachem jego skóry, drażniąc moje zmysły i przywołując wspomnienie gorących scen. Dotyk jego ciała tak blisko mojego był boleśnie znajomy. Kiedyś szalałam na jego punkcie, marząc o tym, żeby on czuł do mnie to samo. Teraz, gdy to osiągnęłam, czułam wyłącznie słodką gorycz na wspomnienie naszych wspólnych chwil.

Nagle Brett chwycił mnie za ramiona. – Pamiętam, jakie to uczucie cię posiąść – szepnął głębokim i chrapliwym głosem. – Jak to jest być w tobie. Marzę, żeby znowu to zrobić. Na moment zabrakło mi tchu. – Dziękuję za kolację. Dotknął wargami mojego policzka. – Odezwij się do mnie. I tak do ciebie zadzwonię, ale będzie mi miło, jeśli wykażesz inicjatywę. Zgoda? Skinęłam głową, przełknęłam ślinę i wymamrotałam: – Tak. Kiedy tylko wyszedł, rzuciłam się do torebki, aby sprawdzić wiadomości. Mój telefon na kartę nie zarejestrował jednak żadnych nieodebranych połączeń ani esemesów. Chwyciłam klucze i pobiegłam do apartamentu Gideona. Mieszkanie było pogrążone w ciemności i zupełnie martwe. Od razu wiedziałam, że go nie ma. Nie musiałam nawet sprawdzać zawartości artystycznie zdobionej szklanej misy, do której Gideon zawsze wsypywał zawartość kieszeni, gdy wchodził. Z uczuciem, że coś nie gra, wróciłam do siebie. Zostawiłam klucze na blacie i poszłam do sypialni, a potem prosto pod prysznic. Wciąż dręczył mnie niepokój, nie opuścił mnie nawet wtedy, gdy zmyłam z siebie lepki i brudny osad upalnego popołudnia. Wmasowałam szampon we włosy, rozmyślając nad minionym dniem. Ogarniała mnie coraz większa złość, że Gideon wyszedł Bóg wie gdzie, zamiast być tu ze mną i rozwiązywać nasze problemy. I wtedy szóstym zmysłem wyczułam jego obecność. Spłukałam z twarzy mydło, odwróciłam się i zobaczyłam, jak wchodzi do sypialni i ściąga krawat. Wyglądał na znużonego i wyczerpanego, czym o dziwo bardziej mnie zmartwił, niż rozzłościł. – Hej – powiedziałam na powitanie. Gideon zrzucał ubranie szybkimi, metodycznymi ruchami, nie odrywając ode mnie wzroku. Stanął przede mną w całej swojej nagiej okazałości, wszedł pod prysznic, zbliżył się i mocno mnie przytulił. – Hej – powtórzyłam, odwzajemniając jego uścisk. – Co się stało? Jesteś nieswój z powodu wideoklipu? – Jestem wściekły – przyznał od razu, nie owijając w bawełnę. – Powinienem był sprawdzić wcześniej ten klip, kiedy zrozumiałem, że ta piosenka jest o tobie. – Przykro mi. Odsunął się i spojrzał na mnie. Gorąca para spod prysznica osiadała powoli na jego włosach. Był o niebo bardziej seksowny od Bretta. A to, co do mnie czuł – z wzajemnością – było bez porównania głębsze. – Przed zakończeniem pokazu odebrałem telefon od Corinne. Wpadła w absolutną histerię... Kompletnie straciła panowanie nad sobą. Ponieważ jej stan miał związek ze mną, pojechałem do niej. Zaczerpnęłam tchu, zmagając się z nagłym atakiem zazdrości. Nie miałam prawa się tak czuć, zwłaszcza po spotkaniu z Brettem. – I jak poszło? Gideon delikatnie ujął moją głowę i odchylił do tyłu. – Zamknij oczy. – Powiedz mi.

– Zaraz. – Spłukał mi mydliny z włosów i rzekł: – Chyba już wiem, w czym tkwi problem. Corinne bierze leki przeciwdepresyjne, które niewłaściwie jej dobrano. – Coś ty! – Miała przyznać się swojemu psychiatrze, jak na nią działają, ale nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, jak dziwnie się zachowuje. Odbyliśmy bardzo długą rozmowę, po której wreszcie sobie to uświadomiła. Wytłumaczyłem jej też, dlaczego tak się dzieje. Wyprostowałam się i otarłam oczy, chcąc powstrzymać narastającą irytację spowodowaną faktem, że inna kobieta jest przedmiotem zainteresowania mojego mężczyzny. Nie wykluczałam także możliwości, że Corinne wymyśliła całą tę grę tylko po to, aby zmusić Gideona, żeby do niej przyszedł. Mój ukochany zamienił się ze mną miejscami i wszedł pod natrysk. Woda spływała po jego cudownym ciele, czule muskając jędrne krągłości i twarde mięśnie. – I co teraz będzie? – zapytałam. Gideon z ponurą miną wzruszył ramionami. – Corinne ma jutro wizytę u swojego psychiatry. Poradzi się go, czy ma całkiem odstawić leki, czy przejść na inne. – I ty masz jej pomóc w podjęciu tej decyzji? – zapytałam go oskarżycielskim tonem. – To nie ja jestem za nią odpowiedzialny. – Gideon nie odrywał ode mnie wzroku, przekazując mi bez słów, że rozumie mój strach i złość. Jak zawsze doskonale odczytywał moje uczucia. – Oznajmiłem jej to. Potem zadzwoniłem do Giroux i wszystko mu opowiedziałem. Musi przyjechać i zaopiekować się żoną. Gideon sięgnął po szampon, który stał na szklanej półce wśród jego kosmetyków. Kiedy tylko zgodziłam się zostać jego dziewczyną, przeniósł do mojego apartamentu własne przybory toaletowe, a swoją łazienkę wyposażył w przedmioty, których ja potrzebowałam na co dzień. – Poza tym Corinne padła ofiarą prowokacji. Zanim do mnie zadzwoniła, odwiedziła ją Deanna i pokazała zdjęcia, które zrobiła nam podczas promocji wideoklipu. – Genialnie – mruknęłam. – Teraz rozumiem, dlaczego Deanna zaczaiła się w holu mojego domu. – Doprawdy? – Gideon zamruczał tak groźnie, że aż zrobiło mi się żal reporterki. Ale tylko przez ułamek sekundy. Właśnie wykopała sobie całkiem pokaźny grób. – Pewnie pstryknęła ci śliczne fotki, kiedy zjawiasz się u Corinne, i chciała mnie tym drażnić. – Skrzyżowałam ramiona. – Obsesyjnie na ciebie czatuje. Gideon odchylił głowę, żeby ją spłukać. Jego bicepsy napięły się, kiedy przesuwał palcami po włosach. Był bezwstydnie i zmysłowo męski. Oblizałam usta, podniecona jego widokiem, chociaż wciąż złościła mnie sytuacja związana z byłymi dziewczynami Gideona. Przytuliłam się do niego i wylałam z flakonika kilka kropel płynu do kąpieli. Następnie przesunęłam dłońmi po jego torsie. Gideon jęknął cicho i powiedział: – Uwielbiam, kiedy mnie dotykasz. – To się świetnie składa, bo ja uwielbiam to robić. Gideon musnął mój policzek, a wyraz jego oczu złagodniał. Patrzył z uwagą, być może oceniając, czy mam ochotę na małe rżnięcie. Nie byłam jednak w nastroju. Pragnęłam go, teraz i zawsze, ale uwielbiałam także jego towarzystwo. Niełatwo było się nim rozkoszować, kiedy patrząc na niego, myślałam wyłącznie o jednym. – Tego właśnie chciałem – powiedział. – Po prostu z tobą być.

– Tyle się wokół nas dzieje, że aż trudno złapać oddech. Jak nie jedno, to drugie. – Końcami palców przejechałam po jego twardych mięśniach brzucha. Oboje się pragnęliśmy, żądza aż wibrowała między nami, a wraz z nią to cudowne uczucie, że jest się blisko kogoś, kto jest nam drogi i potrzebny. – Ale dobrze nam idzie, prawda? W odpowiedzi Gideon musnął wargami moje czoło. – Całkiem dobrze. Myślę tylko o tym, żeby cię jutro porwać i uciec stąd choć na chwilę, z dala od wszystkiego i wszystkich. Mieć cię tylko dla siebie. Na samą myśl uśmiechnęłam się z rozkoszą. – Ja też. * Przebudziłam się, kiedy Gideon ostrożnie wstawał z łóżka. Zamrugałam, dostrzegając, że telewizor wciąż jest włączony, chociaż ma ściszony dźwięk. Widocznie zasnęłam wtulona w Gideona, rozkoszując się chwilą sam na sam z nim, po wielu godzinach, które musieliśmy spędzić oddzielnie. – Dokąd idziesz? – szepnęłam. – Spać. – Dotknął mojego policzka. – Ledwo żyję. – Zostań ze mną. – Nawet o to nie proś. Westchnęłam, rozumiejąc, czego się obawiał. – Kocham cię. Gideon pochylił się i przywarł ustami do moich warg. – Nie zapomnij zabrać ze sobą paszportu. – Będę o nim pamiętać. Jesteś pewien, że nie muszę pakować nic innego? – Na sto procent. – Znowu mnie pocałował, po czym zniknął. * W piątek włożyłam do pracy lekką dżersejową sukienkę wiązaną z boku, która nadawała się również na daleki rejs samolotem. Nie miałam pojęcia, dokąd Gideon mnie zabiera, ale wiedziałam, że bez względu na okoliczności będę się w niej czuła wygodnie. Po wejściu do biura zobaczyłam, że Megumi rozmawia przez telefon, więc tylko pomachałyśmy sobie na powitanie. Poszłam prosto do mojego boksu. Zdążyłam usiąść, gdy zajrzała pani Field, prezes Waters Field & Leaman. W szarym spodniumie z miękkiego materiału wyglądała na silną i pewną siebie kobietę. – Dzień dobry, Evo – przywitała się. – Przekaż Markowi, żeby przyszedł do mojego gabinetu, jak tylko zjawi się w pracy. – Oczywiście. – Skinęłam głową, patrząc z podziwem na jej naszyjnik składający się z trzech sznurów czarnych pereł. Pięć minut później przekazałam prośbę pani prezes Markowi, który potrząsnął głową. – Założę się, że straciliśmy kontrakt z Adrianną Vineyards. – Tak sądzisz? – Nie znoszę tych przeklętych konkursów na zapytania ofertowe. Zleceniodawcy mają gdzieś jakość i doświadczenie. Szukają tylko tych, którzy są na tyle zdesperowani, że oddadzą swoje usługi za friko.

Odłożyliśmy prace nad wszystkimi innymi zleceniami, żeby sprostać ostatecznemu terminowi składania ofert. Mark otrzymał tę propozycję, gdyż tak wspaniale poprowadził projekt Kingsman Vodka. – Ich strata – starałam się go pocieszyć. – Wiem, ale mimo to liczyłem na to zlecenie, choć wiedziałem, że mamy małe szanse. Życz mi, abym się mylił. Pokazałam mu uniesiony kciuk, a on poszedł do gabinetu Christine Field. Właśnie miałam wstać, żeby zrobić sobie kawę w pokoju socjalnym, kiedy zadzwonił telefon na moim biurku. – Biuro Marka Garrity’ego – rzuciłam do słuchawki. – Przy telefonie Eva Tramell. – Eva, kochanie. Odetchnęłam głośno, słysząc płaczliwy głos mojej matki. – Cześć, mamo. Jak się masz? – Czy możemy się spotkać? Może zjemy razem lunch? – Jasne. Dzisiaj? – Byłoby wspaniale. – Matka zaczerpnęła tchu, co zabrzmiało, jakby wydała z siebie szloch. – Muszę się z tobą zobaczyć. – Jasne. – Żołądek skurczył mi się z niepokoju. Nie znosiłam, kiedy mama wpadała w rozpacz. – Gdzie się chcesz spotkać? – Przyjadę po ciebie z Clancym. Jadasz obiad w południe, prawda? – Tak. Będę czekała przed firmą. – Dobrze. – Po chwili dodała: – Kocham cię. – Wiem, mamo. Ja ciebie też. Jeszcze długo po skończeniu rozmowy wpatrywałam się w aparat telefoniczny. Co się teraz stanie z naszą rodziną? Szybko napisałam esemesa do Gideona z informacją, że muszę przełożyć lunch. Najważniejsze było naprawienie relacji z matką. Wiedziałam, że muszę mieć w organizmie więcej kofeiny, aby sprostać wyzwaniom dnia, udałam się więc po kolejny kubek. * W samo południe odeszłam od biurka i skierowałam się do lobby. Z upływem godzin byłam coraz bardziej podekscytowana wyjazdem w nieznane z Gideonem oraz tym, że znajdę się z dala od Corinne, Deanny i Bretta. Zobaczyłam go, gdy tylko przeszłam przez bramkę wejściową. Jean-François Giroux stał przy stanowisku ochrony. Wyglądał na Europejczyka w każdym calu, i to w dodatku bardzo atrakcyjnego. Jego falujące włosy były dłuższe niż te, które widziałam na zdjęciach, a opalenizna nie tak mocna. Zacięte usta okalała kozia bródka. Na żywo jego bladozielone oczy były jeszcze bardziej intrygujące, mimo czerwonych obwódek. Na widok małej torby podróżnej, która stała przy jego nogach, pomyślałam, że Giroux przyjechał do Crossfire prosto z lotniska. – Mon Dieu. Wprost nie mieści się w głowie, żeby windy jeździły aż tak wolno – zagadnął ochroniarza Giroux. W jego głosie dyskretnie pobrzmiewał francuski akcent. – To niemożliwe, żeby jazda z góry na dół zajmowała aż dwadzieścia minut. – Pan Cross zaraz się z panem spotka – rzucił obcesowo strażnik, nie ruszając się z krzesła.

Jakby wyczuwając na sobie mój wzrok, Giroux odwrócił się nagle i spojrzał na mnie przenikliwie. Bez ostrzeżenia odszedł od stanowiska ochrony i ruszył w moją stronę. Krój jego garnituru był węższy niż garniturów Gideona, bardziej dopasowany w pasie i z węższymi nogawkami. Giroux wydał mi się zbyt sztywny i schludny, mężczyzna, który zdobywa władzę poprzez narzucanie swoich reguł. – Czy pani jest Evą Tramell? – spytał, wprawiając mnie w osłupienie tym, że mnie rozpoznał. – Pan Giroux? – odwzajemniłam się, wyciągając do niego dłoń na powitanie. Giroux ujął moją dłoń i niespodziewanie pochylił się w moim kierunku, całując mnie w oba policzki. Jego pocałunek był ledwie muśnięciem, ale nie w tym rzecz. Nawet jak na Francuza to był zbyt familiarny gest wobec nieznajomej osoby. Kiedy Giroux się cofnął, spojrzałam na niego, wysoko unosząc brwi. – Czy znajdzie pani czas, żeby ze mną porozmawiać? – zapytał, wciąż trzymając moją rękę. – Obawiam się, że dzisiaj nie. – Delikatnie cofnęłam dłoń. Wielki hol pełen pędzącego we wszystkie strony tłumu dawał złudzenie anonimowości, ale w pobliżu niechybnie czaiła się Deanna. Musiałam bardzo uważać na towarzystwo, w którym przebywam. – Jestem już umówiona na lunch, a od razu po pracy wyjeżdżam. – W takim razie może jutro? – Nie będzie mnie przez cały weekend. Najwcześniej mogę się spotkać w poniedziałek. – Wyjeżdża pani z Nowego Jorku? Z Crossem? Przechyliłam głowę na bok i obserwowałam go, próbując odczytać jego intencje. – To nie jest pańska sprawa, ale tak. Powiedziałam mu prawdę, żeby wiedział, iż w życiu Gideona jest kobieta, i nie jest nią Corinne. – Czy to pani nie przeszkadza – Giroux wyraźnie zmienił ton na chłodniejszy – że Cross wykorzystał moją żonę, aby pani była o niego zazdrosna i wróciła do niego? – Gideon chce zachować przyjazne stosunki z Corinne. Przyjaciele spędzają ze sobą dużo czasu. – Jest pani blondynką, ale to niemożliwe, że jest pani tak naiwna, aby w to wierzyć. – Jest pan zdenerwowany – odcięłam się – ale z pewnością wie pan, że zachowuje się jak głupek. Zarejestrowałam obecność Gideona, zanim poczułam jego dłoń na ramieniu. – Niech pan przeprosi, Giroux – przerwał nam rozmowę z niebezpieczną delikatnością. – I niech pan to zrobi szczerze. Giroux zerknął na niego z taką furią i odrazą, że nerwowo przestąpiłam z nogi na nogę. – To, że każesz mi na siebie czekać, Cross, dowodzi tylko braku klasy, której i tak się po tobie nie spodziewałem. – Gdybym celowo cię obraził, doskonale byś o tym wiedział. – Wargi Gideona ułożyły się w linię cienką niczym ostrze. – Przeprosiny, Giroux. Wobec Corinne zawsze zachowywałem się kulturalnie i z szacunkiem. Okażesz Evie taką samą kurtuazję. Postronny obserwator dostrzegłby tylko zrelaksowaną i luźną posturę Gideona, ale ja wyczułam w nim ślepą furię. Wyczułam ją w obu mężczyznach – jednym ognistym, a drugim lodowato zimnym. Napięcie między nimi rosło bardzo szybko. Zdawało się, że przestrzeń wokół nas się zmniejsza, co było absurdalne, biorąc pod uwagę szerokość i głębię holu oraz wysokość sufitu. Przestraszyłam się, że zaraz zaczną się bić, nie zważając na tłum wokół, więc chwyciłam Gideona za rękę i delikatnie ją ścisnęłam. Giroux opuścił wzrok na nasze złączone dłonie, ale zaraz uniósł głowę i zajrzał mi głęboko w oczy.

– Pardonnez-moi – powiedział, pochylając lekko głowę w moją stronę. – Pani nie jest niczemu winna. – Nie będziemy cię zatrzymywać – mruknął do mnie Gideon, przesuwając kciukiem po moich knykciach. Zwlekałam jednak, bojąc się zostawić ich samych. – Powinien pan być ze swoją żoną – powiedziałam do Giroux. – To ona powinna być ze mną – poprawił mnie. Przypomniałam sobie, że nie przyjechał za nią do Stanów, kiedy go porzuciła. Zamiast na naprawianiu swojego małżeństwa, skupił się na przerzucaniu winy na Gideona. – Evo! – zawołała mama, która weszła właśnie do budynku. Podeszła do mnie w szpilkach od Louboutina w kolorze cielistym, jej smukłe ciało spowijała miękka jedwabna sukienka w podobnym kolorze, wiązana na szyi. Na tle ciemnego holu wyłożonego marmurem wyglądała jak jasny motyl. – Czas na ciebie, aniołku – powiedział Gideon. – Potrzebuję minuty, Giroux. Zawahałam się, zanim się z nimi pożegnałam. – Do widzenia, panie Giroux. – Panno Tramell – odpowiedział, odrywając wzrok od Gideona. – Do miłego zobaczenia. Zostawiłam ich, bo nie miałam wyjścia, ale nie podobało mi się to. Gideon odprowadził mnie do matki, a ja posłałam mu spojrzenie pełne zatroskania. Jego wzrok dodał mi pewności siebie. Ujrzałam w nich tę samą ukrytą siłę i bezkompromisową kontrolę, którą rozpoznałam w chwili, kiedy się poznaliśmy. Wiedziałam, że da sobie radę z Giroux. Poradzi sobie ze wszystkim. – Miłego lunchu – powiedział Gideon, całując moją mamę w policzek, po czym odwrócił się do mnie i pocałował mnie szybko i mocno w usta. Obserwowałam go, jak odchodził, mocno zaniepokojona napięciem, z jakim wpatrywał się w niego Giroux. Dopiero kiedy poczułam na ramieniu dotknięcie dłoni mamy, zwróciłam na nią uwagę. – Cześć – powiedziałam, próbując odegnać niepokój. Czekałam na jej pytanie, czy panowie do nas dołączą. Matka uwielbiała spędzać czas z bogatymi przystojniakami. Tymczasem wcale o to nie zapytała. – Czy ty i Gideon staracie się pogodzić? Dochodzicie do porozumienia? – spytała zamiast tego. – Tak. Przechodząc przez drzwi obrotowe, zerknęłam na nią. Wyglądała na jeszcze bardziej kruchą niż zazwyczaj. Była blada, jej oczom brakowało blasku. Poczekałam na nią na zewnątrz. Starałam się przystosować zmysły do zmiany wynikającej z przejścia z chłodnego przestronnego lobby na duszne, parne powietrze, w którym rozbrzmiewał hałas ulicznego ruchu. Uśmiechnęłam się do Clancy’ego, który otworzył mi tylne drzwi limuzyny. – Witaj, Clancy. Kiedy mama z gracją weszła do środka, Clancy także się do mnie uśmiechnął. Przynajmniej tak zinterpretowałam drobny grymas w okolicach jego ust. – Jak się masz? – spytałam. Energicznie skinął głową w odpowiedzi, po czym rzucił: – A ty? – Daję radę.

– Wszystko będzie dobrze – powiedział, a ja usiadłam obok mamy. W głosie Clancy’ego było o wiele więcej przekonania niż w moim. * Pierwsze minuty lunchu wypełniła krępująca cisza. Promienie słoneczne wtargnęły do wybranego przez mamę bistra New American, co tylko podkreśliło napięcie między nami. Czekałam, aż zacznie rozmowę, skoro to ona zaproponowała spotkanie. Miałam jej mnóstwo do powiedzenia, ale najpierw chciałam usłyszeć, co jest dla niej najistotniejsze. Czy chciała porozmawiać o tym, że przestałam jej ufać, kiedy kazała zamontować w moim roleksie urządzenie śledzące? Czy też o tym, że zdradziła Stantona z moim ojcem? – Piękny – stwierdziła, patrząc na mój nowy zegarek. – Dziękuję. – Zakryłam go dłonią, chroniąc przed jej wzrokiem. Zegarek był dla mnie bezcenny, stanowił bardzo osobistą pamiątkę. – Gideon mi go kupił. Matka spojrzała na mnie z przerażeniem. – Chyba nie powiedziałaś mu o urządzeniu namierzającym? – O wszystkim mu mówię. Nie mamy przed sobą żadnych tajemnic. – Może ty nie masz. A on? – Jesteśmy jak lita skała – odrzekłam pewnym głosem. – Z każdym dniem coraz bardziej. – Ach tak. – Mama skinęła głową, a jej krótkie loczki delikatnie zafalowały. – To... wspaniale, Evo. On będzie umiał się tobą zaopiekować. – Już to robi, w taki sposób, w jaki tego potrzebuję, i nie ma to żadnego związku z pieniędzmi. Matka zacisnęła usta, słysząc gorycz w moim głosie. Nawet się nie skrzywiła, bo umyślnie unikała grymasów, aby chronić swoją nieskazitelną skórę. – Nie banalizuj pochopnie sprawy pieniędzy, Evo. Nigdy nie wiadomo, kiedy i dlaczego będziesz ich potrzebować. W tym momencie ogarnęła mnie irytacja. Zawsze najbardziej zależało jej na pieniądzach i nie zważała, czy kogoś z tego powodu raniła. – Nie banalizuję – wybuchnęłam. – Ja tylko nie pozwolę, żeby pieniądze rządziły moim życiem. A zanim wypalisz coś w stylu, że to dla mnie takie proste, to zapewniam cię, że nawet gdyby Gideon stracił ostatni grosz, i tak bym z nim była. – Jest na to za bystry – odparła oschle. – I jeśli będziesz miała szczęście, nie zdarzy się nic, co pozbawi cię pieniędzy. Westchnęłam rozdrażniona tą rozmową. – Nigdy się nie zrozumiemy w tym względzie. Pięknie wymanikiurowanymi paznokciami gładziła srebrne sztućce. – Jesteś na mnie zła – powiedziała mama. – Czy ty nie zdajesz sobie sprawy, że tata się w tobie kocha? Tak bardzo cię kocha, że nie jest w stanie ułożyć sobie życia. Nie sądzę, żeby kiedykolwiek się ożenił. Nigdy już nie znajdzie stałej partnerki, która się nim zaopiekuje. Mama przełknęła głośno ślinę i samotna łza spłynęła po jej policzku. – Nie waż się płakać – rzuciłam, pochylając się w jej stronę. – Tu nie chodzi o ciebie. To nie ty jesteś tutaj ofiarą.

– Nie wolno mi odczuwać bólu? – odwarknęła twardo. Nigdy wcześniej taka nie była. – Nie wolno mi płakać nad złamanym sercem? Przecież ja także kocham twojego ojca. Zrobiłabym wszystko, żeby był szczęśliwy. – Za mało go znasz. – Wszystko, co w życiu robiłam, robiłam w imię miłości. Wszystko. – Zaśmiała się z przymusem. – Mój Boże... Zastanawiam się, jak możesz znosić moją obecność, skoro tak nisko mnie cenisz. – Jesteś moją matką i zawsze byłaś po mojej stronie. Wiem, że próbujesz mnie chronić, nawet jeśli źle się do tego zabierasz. Kocham i ciebie, i tatę. Jest dobrym człowiekiem, który zasługuje na to, aby być szczęśliwy. Matka sięgnęła drżącą ręką po wodę i upiła łyczek. – Gdyby nie ty, żałowałabym, że się w ogóle poznaliśmy. Oboje bylibyśmy dzisiaj szczęśliwsi. A teraz już nic nie mogę w tej sprawie zrobić. – Mogłabyś z nim być. Uszczęśliwić go. Sądzę, że jesteś jedyną kobietą, która może to zrobić. – To niemożliwe – szepnęła. – Dlaczego? Bo nie jest bogaty? – Tak. – Dotknęła dłonią gardła. – Bo nie jest bogaty. Była ze mną brutalnie szczera. Poczułam pustkę w sercu. Spoglądała przed siebie tak ponurym wzrokiem, jakiego nigdy wcześniej nie widziałam. Dlaczego tak rozpaczliwie potrzebowała pieniędzy? Czy kiedykolwiek się tego dowiem albo to zrozumiem? – Przecież ty jesteś bogata. Czy to ci nie wystarczy? – Dzięki trzem rozwodom matka zgromadziła majątek wart wiele milionów dolarów. – Nie. Spojrzałam na nią z niedowierzaniem. Utkwiła wzrok w punkcie daleko za mną. Jej trzykaratowe diamentowe kolczyki odbijały światło i mieniły się tęczą kolorów. – Nie rozumiesz. – To mi wytłumacz. Znowu spojrzała na mnie. – Może kiedyś. Kiedy przestaniesz się na mnie gniewać. Oparłam się wygodnie, czując nadchodzący atak bólu głowy. – To prawda. Jestem na ciebie zła, ponieważ nic w tym wszystkim nie rozumiem, a ty nie chcesz mi nic wytłumaczyć, ponieważ jestem na ciebie zła. Nie będzie nam łatwo dojść do porozumienia. – Wybacz mi, kochanie. – Matka przybrała błagalny wyraz twarzy. – To, co się wydarzyło między twoim ojcem a mną... – Victorem. Dlaczego nigdy nie chcesz wymówić jego imienia? Wzdrygnęła się, po czym zapytała cicho: – Jak długo jeszcze zamierzasz mnie karać? – Wcale nie chcę cię karać. Po prostu nie rozumiem tego, co zrobiłaś. To było absurdalne, że siedziałyśmy w jasnym, zatłoczonym miejscu, i mówiłyśmy o bolesnych sprawach osobistych. Szkoda, że nie zaprosiła mnie do siebie do domu, w którym mieszkała ze

Stantonem. Ale domyślałam się, że potrzebowała widowni, aby nie dać mi wybuchnąć i nie dopuścić, żebym straciła nad sobą panowanie. – Posłuchaj – rzekłam wreszcie, znużona całą tą sytuacją. – Cary i ja wyprowadzamy się z apartamentu, chcemy wynająć coś własnego. Mama wyprostowała się jak struna. – Co takiego? Nie bądź nierozważna! To niepotrzebne. – Nie zgadzam się z tobą. Nie ma już Nathana, a Gideon i ja chcemy spędzać więcej czasu razem. – Jaki to ma związek z faktem, że chcesz się wyprowadzić? – Mama rozpłakała się rzewnie. – Bardzo cię przepraszam. Co ja jeszcze mogę? – Tu nie chodzi o ciebie, mamo. – Zatknęłam za ucho kosmyk włosów, wiercąc się na krześle. Byłam przygnębiona jej płaczem. – Dobrze, powiem szczerze. Źle się czuję, mieszkając w apartamencie, za który płaci Stanton, po tym, co się wydarzyło między tobą a tatą. Najważniejsze jednak jest to, że Gideon i ja chcemy zamieszkać razem. Lepiej po prostu zacząć wszystko od nowa w nowym miejscu. – Zamieszkać razem? – Matka natychmiast osuszyła łzy. – Przed ślubem? Evo, nie rób tego. To byłby ogromny błąd. A co z Carym? Przecież z twojego powodu przeniósł się do Nowego Jorku! – Cary zamieszka ze mną. – Nie miałam ochoty zwierzać się jej, że jeszcze nie uprzedziłam Cary’ego, iż Gideon zamieszka z nami. Miałam jednak nadzieję, że nie będzie się sprzeciwiał. – Będę częściej przebywać w domu i łatwiej będzie nam finansowo, jeśli we troje podzielimy się kosztami wynajmu. – Nie powinnaś mieszkać z kimś takim jak Gideon Cross bez ślubu. – Matka pochyliła głowę w moją stronę. – Przynajmniej w tej jednej sprawie mi zaufaj. Poczekaj na pierścionek. – Nie pali mi się do małżeństwa – odparłam, jednocześnie pocierając kciukiem od wewnątrz mój pierścionek. – Mój Boże. – Energicznie potrząsnęła głową. – Co ty wygadujesz! Przecież jesteś w nim śmiertelnie zakochana. – Za wcześnie na ślub. Jestem za młoda. – Masz dwadzieścia cztery lata. To najlepszy wiek. – Matka wyprostowała się z determinacją. Po raz pierwszy nie przeszkadzało mi to, bo częściowo wróciła jej dawna werwa. – Nie pozwolę ci tego zepsuć. – Mamo. Jej oczy błyszczały z wyrachowaniem. – Tylko mi zaufaj i zwolnij tempo. Już ja się wszystkim zajmę. Beznadzieja. Wcale nie pocieszała mnie myśl, że matka stała po stronie Gideona w naszym sporze o termin małżeństwa. Rozdział 18 Wychodząc po piątej z budynku Crossfire, wciąż myślałam o matce. Przy krawężniku czekał na mnie bentley. Kiedy podeszłam do samochodu, wysiadł z niego uśmiechnięty Angus. – Dobry wieczór, Evo. – Witaj, Angusie. – Odwzajemniłam jego uśmiech. – Jak się miewasz? – Doskonale. – Okrążył samochód od tyłu i otworzył tylne drzwi. Spojrzałam na niego uważnie. Ile tak naprawdę wiedział o Gideonie i Nathanie? Czy tyle, ile Clancy? A może jeszcze więcej?

Wślizgnęłam się na chłodne siedzenie, wyjęłam telefon i zadzwoniłam do Cary’ego. Ponieważ włączyła się sekretarka, zostawiłam wiadomość na poczcie głosowej: – Hej, chcę ci tylko przypomnieć, że wyjeżdżam na weekend. Zrób to dla mnie i zastanów się nad przeprowadzką do Gideona. Przedyskutujemy to po moim powrocie. Przeniesiemy się do mieszkania, na które będzie nas stać. Tylko się nie zamartwiaj – dodałam, wyobrażając sobie jego minę. – Okej. Gdybyś mnie potrzebował i nie uda ci się złapać mnie na komórkę, wyślij mejla. Kocham cię. Właśnie się rozłączyłam, kiedy otworzyły się drzwi i pojawił się w nich Gideon. – Witaj, mistrzu. Gideon objął mnie za szyję i pocałował. Jego usta wpiły się w moje wargi, język wkręcił się do środka. Zaczął mnie smakować, a ja zapomniałam o całym świecie. Kiedy się odsunął, nie mogłam złapać tchu. – Cześć, aniołku – rzekł chrapliwie. Po chwili, wykrzywiając usta, dodał: – Jak było na obiedzie z mamą? Westchnęłam. – Aż tak dobrze? – Gideon chwycił mnie za rękę. – Opowiedz mi. – Właściwie nie wiem, co ci powiedzieć. Było dziwnie. Angus siadł za kierownicą i włączył się do ruchu. – Dziwnie? – wypytywał mnie Gideon. – Czy niezręcznie? – Jedno i drugie. – Wyjrzałam przez przyciemnianą szybę, kiedy samochód zwolnił z powodu korków. Chodnikami energicznie podążały tłumy, a samochody utknęły w miejscu. – Matka nie przestaje mówić o pieniądzach. To nic nowego, jestem do tego przyzwyczajona. Według niej posiadanie pieniędzy jest działaniem zdroworozsądkowym. Dzisiaj wydała mi się jednak smutna i zrezygnowana. Cross z czułością gładził moje knykcie. – Może czuje się winna, że zdradziła Stantona. – Dobrze jej tak! Powinna mieć wyrzuty sumienia! Mimo to czuję, że chodzi o coś innego. Pojęcia nie mam. – Chcesz, abym się tym zajął? Odwróciłam głowę i napotkałam jego wzrok. Zawahałam się, rozważając ewentualne za i przeciw, zanim odpowiedziałam: – Tak, chcę. Chociaż to krępujące. Prześwietliłam ciebie, doktora Lucasa, Corinne... Dokopuję się do sekretów ludzi, zamiast po prostu ich o nie zapytać. – Wobec tego zapytaj mamę, o co chodzi – odparł z powagą. – Miałam taki zamiar, ale odparła, że wszystko mi wyjaśni, kiedy przestanę się na nią gniewać. – Ech, kobiety – prychnął Gideon, lekko rozbawiony. – Czego chciał Giroux? Wiedziałeś o tym, że chce się z tobą spotkać i że do ciebie wpadnie? Gideon potrząsnął głową. – Giroux byłby najszczęśliwszym człowiekiem pod słońcem, gdyby mógł zrzucić na kogoś innego winę za swoje problemy małżeńskie. A przecież ja najlepiej się nadaję na kozła ofiarnego. – Dlaczego Giroux nie przestanie cię winić i nie zajmie się swoim małżeństwem? Może powinni pójść z Corinne na terapię? – Albo się rozwieść. Zmartwiałam.

– Pragniesz tego? – spytałam. – Pragnę tylko ciebie – mruknął Gideon, puścił moją dłoń, objął mnie i posadził sobie na kolanach. – Ty bestio. – Nawet sobie nie wyobrażasz, jaka ze mnie bestia. Mam szatańskie plany wobec ciebie na ten weekend. Obrzucił mnie tak gorącym spojrzeniem, że natychmiast pomyślałam o ostrym bzykaniu. Przyciągnęłam do siebie jego głowę, aby go pocałować, kiedy nagle bentley skręcił i zapadła ciemność. Rozejrzałam się i zdałam sobie sprawę, że wjechaliśmy na podziemny parking. Objechaliśmy dwa poziomy, na chwilę zaparkowaliśmy i natychmiast się wycofaliśmy. Wraz z czterema innymi czarnymi SUV-ami. – Co jest grane? – zapytałam, kiedy jechaliśmy do wyjścia. Przed nami znajdowały się dwa bentleye, a dwa pozostałe za nami. – Gra w trzy kubki – wytłumaczył mi Gideon, pocierając pieszczotliwie nosem moją szyję. Wyjechaliśmy na ulicę, wbiliśmy się w korek i samochody rozjechały się w różnych kierunkach. – Czy ktoś nas śledzi? – spytałam. – Ostrożności nigdy za wiele. Kiedy Gideon delikatnie mnie ugryzł, stwardniały mi sutki. Obejmując mnie, musnął subtelnie kciukiem moją pierś. – Ten weekend będzie nasz. Przywarł do moich ust, całując mnie głęboko, podczas gdy wjeżdżaliśmy właśnie na kolejny parking. Wcisnęliśmy się w miejsce garażowe i ktoś zamaszyście otworzył drzwi samochodu. Próbowałam zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi, kiedy nagle Gideon wystawił nogi na zewnątrz i wysiadł z bentleya. Trzymając mnie mocno w ramionach, przesiadł się na tylne siedzenie drugiego auta. W niecałą minutę później znaleźliśmy się znowu pośród sznura samochodów, nasz bentley włączył się zaś do ruchu przed nami i ruszył w przeciwną stronę. – To obłęd – powiedziałam. – Myślałam, że jedziemy za granicę. – Właśnie tak jest. Zaufaj mi. – Ufam ci. Gideon zajrzał mi łagodnie w twarz. – Wiem o tym. Nie zatrzymywaliśmy się więcej. Dojechaliśmy do płyty lotniska i po krótkiej kontroli paszportowej pierwsza wspięłam się po krótkich schodkach podstawionych pod jeden z prywatnych odrzutowców Gideona. Mój ukochany podążał za mną. Kabina była luksusowa, elegancka, choć nie ostentacyjna. Po prawej stronie mieściła się kanapa, po drugiej stół z krzesłami. Steward, przystojny młodzieniec w czarnych spodniach i kamizelce, na której wyhaftowano logo Cross Industries, miał na imię Eric. – Dobry wieczór, panie Cross. Panno Tramell! – Eric szeroko się uśmiechnął na powitanie. – Czy macie państwo ochotę napić się czegoś, zanim wystartujemy? – Poproszę o wódkę z sokiem żurawinowym – powiedziałam. – Dla mnie to samo – dodał Cross, zrzucając marynarkę i podając ją Ericowi, który czekał, aż Gideon zdejmie kamizelkę i krawat. Patrzyłam na niego z podziwem, gwizdnęłam nawet dla zachęty.

– Już mi się zaczyna podobać. – Aniołku. – Gideon potrząsnął głową, a jego oczy się śmiały. Do samolotu wszedł mężczyzna w granatowym mundurze. Przywitał się ciepło z Gideonem i poprosił o nasze paszporty, po czym zniknął tak szybko, jak się pojawił. Drzwi od kabiny się zatrzasnęły. Gideon i ja przypięliśmy się pasami przy stoliku, na którym stały nasze drinki. Samolot zaczął kołować. – Powiesz mi wreszcie, dokąd lecimy? – spytałam, wznosząc toast. Gideon stuknął kryształową szklanką o moją. – Nie chcesz, żeby to była niespodzianka? – Zależy od tego, jak długo będzie trwał lot. Uprzedzam, że mogę oszaleć z ciekawości, zanim wylądujemy. – Będziesz raczej zajęta czymś innym. – Gideon uniósł kąciki ust w uśmiechu. – To w końcu środek transportu. – Ach – westchnęłam, zerkając do tyłu na korytarzyk z drzwiami na końcu samolotu. Jedne drzwi prowadziły do łazienki, drugie niechybnie do gabinetu, a ostatnie do sypialni. Dreszcz oczekiwania przeszył moje ciało. – Ile mamy czasu? – Mnóstwo – zamruczał w odpowiedzi Gideon. Poczułam mrowienie w palcach u stóp. – Mój mistrzu. Poczekaj tylko, co ci zrobię. Gideon potrząsnął głową. – Chyba zapomniałaś, że w ten weekend to ja przejmuję inicjatywę. Taka była umowa. – W czasie podróży też? To niesprawiedliwe. – Już to mówiłaś. – Bo to prawda. Gideon uśmiechnął się jeszcze szerzej i pociągnął łyk ze swojej szklanki. – Gdy tylko kapitan powie, że wzbijamy się w przestworza, idź do sypialni i się rozbierz. Potem połóż się nago do łóżka i poczekaj na mnie. Uniosłam brew. – Podoba ci się, kiedy czekam na ciebie nagusieńka, abyś mnie bzyknął. – Nic dodać, nic ująć. Jeśli dobrze pamiętam, mamy podobne fantazje. – Hmm. – Napiłam się drinka, smakując wódkę, która przepływała przez moje gardło, zimna i gładka, a potem gorącym strumieniem spłynęła mi do żołądka. Samolot skręcił i wyrównał kurs. Wtedy kapitan obwieścił krótko, że zezwala nam na poruszanie się po kabinie. Gideon obrzucił mnie spojrzeniem, które mówiło: No i co, maleńka? Ruszaj żwawo. Zmrużyłam oczy patrząc przez chwilę na niego, wstałam i wzięłam drinka, poruszając się na tyle wolno, aby go sprowokować, a siebie podniecić. Uwielbiałam być na jego łasce i niełasce. Ubóstwiałam, kiedy szalał na moim punkcie, choć przyznaję, że najbardziej kręciła mnie jego dominacja. Wiedziałam, że ma nade mną całkowitą kontrolę, dzięki czemu mogłam mu całkowicie zaufać. Nie miałam żadnych wątpliwości, że pozwoliłabym mu na wszystko. Mógł zrobić ze mną, co tylko chciał.

Kiedy weszłam do sypialni, uświadomiłam sobie, że dowiem się tego prędzej, niż się spodziewałam. Na łóżku zobaczyłam kajdanki owinięte w szkarłatne jedwabne i zamszowe pasy, które przepięknie prezentowały się na białej pościeli. Odwróciłam się, ale Gideona nie było w drzwiach. W pustej szklance na stoliku kwadratowe kostki lodu mieniły się jak małe diamenciki. Serce dudniło mi w piersiach. Weszłam do sypialni, wypijając drinka jednym haustem. Nie znosiłam bycia krępowaną podczas seksu, chyba że za pomocą rąk Gideona albo dzięki ciężarowi jego atletycznego ciała. Nigdy nie posunęliśmy się jednak dalej i nie byłam pewna, czy tego chcę. Drżącą dłonią odstawiłam pustą szklankę na stoliku obok łóżka. Nie potrafiłam stwierdzić, czy drżę z podniecenia, czy ze strachu. Byłam pewna, że Gideon mnie nie skrzywdzi. Bardzo dbał o to, żebym się nie bała. Co będzie jednak, jeśli go rozczaruję? Jeśli nie dam mu tego, czego ode mnie oczekuje? Już wcześniej wspominał o praktykach seksualnych, które polegały na krępowaniu. Dobrze wiedziałam, że jedną z jego fantazji było przywiązanie mnie i całkowite otwarcie mnie przed nim, widok mojego ciała rozwartego i bezbronnego, z którego może w pełni korzystać. Rozumiałam jego pragnienie i potrzebę bezgranicznego posiadania mnie. To samo czułam przecież wobec niego. Rozbierałam się powoli i metodycznie, gdyż moje tętno i tak mocno przyspieszyło. Zaczęłam ciężko oddychać. Oczekiwanie na to, co za chwilę nastąpi, było boleśnie dotkliwe. Powiesiłam ubranie w szafce na wieszaku i ostrożnie wdrapałam się do wysokiego łóżka. Zapięłam na rękach kajdanki, cały czas przeżywając udrękę wątpliwości, zastanawiając się, jak się zachowam. Nagle do sypialni wkroczył Gideon. – Jeszcze się nie położyłaś – powiedział łagodnie i zamknął za sobą drzwi. W milczeniu uniosłam ręce. – Ładnie na tobie wyglądają. – Gideon zbliżył się do mnie. Zwinnymi palcami odpinał szybko guziki koszuli. – Do twarzy ci w szkarłacie. Zaczął się powoli rozbierać, jak przed chwilą ja, dając mi sposobność, abym mogła podziwiać każdy milimetr ciała, które przede mną eksponował. Zdawał sobie doskonale sprawę, że jego drżące muskuły pod chropowatym jedwabiem opalonej skóry działają na mnie jak afrodyzjak. – Czy twoim zdaniem jestem na nie gotowa? – spytałam cicho. Gideon pożerał mnie wzrokiem, zdejmując spodnie. Stanął przede mną w czarnych bokserkach, które uwydatniały potężne wybrzuszenie, i powiedział: – Tylko na to, co sama zaakceptujesz, aniołku. Obiecuję ci to. Zaczerpnęłam tchu i ułożyłam się wygodnie. Dłonie w kajdankach położyłam na brzuchu. Gideon miał pożądanie wypisane na twarzy. Podszedł do mnie, umościł się obok, uniósł moją dłoń do ust i pocałował nadgarstek. – Puls ci skacze jak oszalały. Skinęłam głową, nie wiedząc, co odpowiedzieć. Gideon uniósł kajdanki i zwinnie odwinął szkarłatny jedwab, który wiązał dwie zamszowe części. – Będąc związaną, możesz mi się całkowicie oddać, ale to nie musi być dosłowne. Najważniejsze, abyś wygodnie ułożyła głowę. Kiedy Gideon zapiął na mnie pas, żołądek nagle podskoczył mi do gardła. Położył jedną część na udzie, drugą podniósł do góry. – Podaj mi swój nadgarstek, aniołku.

Wyciągnęłam dłoń i zaczęłam szybciej oddychać, kiedy Gideon dopasował do niej zamszowy pasek. Zdumiało mnie uczucie podniecenia, które ogarnęło moje ciało, gdy poczułam szorstki materiał w miejscu, gdzie bił przyspieszony puls. – Czy nie za ciasno? – zapytał. – W sam raz. – Powinnaś czuć ucisk na tyle, aby być go świadoma, ale nie powinnaś odczuwać bólu. Przełknęłam ślinę. – Nic mnie nie boli. – To dobrze. – Gideon skrępował drugi nadgarstek w podobny sposób. Potem wyprostował się, aby móc podziwiać swoje dzieło. – Pięknie – wymruczał. – Przypomniałem sobie czerwoną sukienkę, którą miałaś na sobie, kiedy się pierwszy raz kochaliśmy. To mnie maksymalnie podnieciło, dobrze o tym wiesz. Doszczętnie rozwaliło. Od tamtej chwili nie było już dla mnie powrotu. – Gideonie. – Wszystkie moje obawy pierzchły pod wpływem ciepła, miłości i pożądania, którymi emanował. Traktował mnie, jakbym była dla niego bezcenna. Nigdy nie każe mi zrobić niczego, na co sama nie będę miała ochoty. – Podnieś się i chwyć za brzegi poduszki – rozkazał. Wypełniłam jego polecenie. Ucisk na nadgarstkach uzmysłowił mi jeszcze bardziej to, że mam na sobie kajdanki. Czułam się związana i osaczona. – Czujesz je? – zapytał, a ja zrozumiałam w mig, o co mu chodzi. Kochałam go w tej chwili tak bardzo, że całe moje ciało przeszył ból. – Tak. – Teraz cię poproszę, abyś zamknęła oczy – kontynuował Gideon. Wstał i zrzucił z siebie bokserki. Był silnie podniecony. Jego gruby członek opadał pod swoim ciężarem, a szeroka korona połyskiwała od kropelek spermy. Zwilgotniały mi usta, moje ciało przeszyło dojmujące pragnienie. Gideon mnie pożądał, chociaż trudno się było tego domyślić z tembru jego głosu oraz spokoju, który od niego bił. Jego pozorna wstrzemięźliwość sprawiła, że zrobiłam się mokra. Gideon miał w sobie to, co uwielbiałam najbardziej. Był mężczyzną, który pragnął mnie i dziko pożądał, czego dramatycznie potrzebowałam, aby czuć się bezpiecznie. Ale potrafił panować nad sobą, nie przytłaczał mnie tym. – Chcę, abyś zamknęła oczy, jeśli zdołasz – ciągnął niskim i kojącym głosem. – Jeśli uznasz, że jest to dla ciebie za trudne, miej je otwarte. Ale najpierw wypowiedz twoje słowo bezpieczeństwa. – Zgoda. Gideon uniósł satynowy pas i przejechał nim delikatnie po mojej nagiej skórze. Chłodne metalowe zapięcie na końcu pasa dotknęło mojego sutka, który natychmiast nabrzmiał. – Chcę, abyś dobrze mnie zrozumiała. Słowo bezpieczeństwa nie jest dla mnie, tylko dla ciebie. Wystarczy, że powiesz „nie” lub „stop”. Ale mimo że kajdanki krępują twoje ruchy, możliwość wypowiedzenia słowa bezpieczeństwa pozwala ci odzyskać kontrolę. Rozumiesz? Kiwnęłam głową, z każdą chwilą czując się lepiej. Rosło we mnie pożądanie. – Zamknij oczy. Posłuchałam jego rozkazu i prawie natychmiast poczułam ostre napięcie na nadgarstkach. Wibracje i jednostajny szum silników samolotu narastały. Rozchyliłam usta i zaczęłam szybciej oddychać. Pas prześlizgnął się po dekolcie do mojej drugiej piersi. – Jesteś przepiękna, aniołku. Wprost doskonała. Nie masz pojęcia, co twój widok dla mnie znaczy, kiedy widzę cię nagą.

– Gideonie – szepnęłam, kochając go do utraty zmysłów. – Opowiedz mi o tym. Szeroko rozstawionymi palcami dotknął mojego gardła, a potem rozpoczął powolną wędrówkę w kierunku piersi. – Moje serce bije tak samo opętańczo jak twoje. Wyprężyłam się, drżąc pod jego delikatnym i kojącym dotykiem. – To dobrze. – Jestem taki twardy, że aż czuję ból. – A ja jestem mokra. – Pokaż mi – szepnął chrapliwie. – Rozszerz nogi. – Jego palce wślizgnęły się do mojej szparki. – To prawda. Jesteś śliska i gorąca, aniołku. Zacisnęłam się w przypływie pożądania. Całe moje ciało reagowało na jego dotyk. – Ach, Evo, twoja cipka jest taka chciwa. Spędzę resztę życia na tym, żeby ją zaspokoić. – To zacznij już teraz. Gideon zaśmiał się łagodnie. – Zaczniemy od twoich ust. Chcę, żebyś mnie ssała tak, abym mógł cię rżnąć, dopóki nie wylądujemy. – Boże – jęknęłam – tylko mi przyrzeknij, że ten lot nie będzie trwał dziesięć godzin! – Chyba powinienem sprać ci tyłek za to, co właśnie powiedziałaś – zamruczał Gideon jak kot. – Przecież jestem grzeczną dziewczynką! Materac zapadł się pod nami, kiedy Gideon wdrapał się na niego. Czułam, jak podkrada się coraz bliżej, dopóki nie ukląkł przy moim ramieniu. – Teraz bądź już grzeczna. Odwróć się do mnie i otwórz usta. Gorliwie go posłuchałam. Jedwabiście miękki wierzchołek jego fallusa musnął moje wargi, więc otworzyłam szerzej usta, czując jednocześnie euforyczną przyjemność. Wtedy usłyszałam jego udręczony jęk. Chwycił mnie za włosy, a drugą dłonią za kark. Trzymał mnie tak, jak mu się żywnie podobało. – Dobry Boże. – Ledwie mógł złapać oddech. – Twoje usta są tak samo nienasycone. Pozycja, w jakiej się znalazłam, leżąc na plecach z dłońmi, które ściskały z całych sił poduszkę, nie pozwoliła mi na nic więcej, niż tylko żeby mu obciągać. Trzymałam go w ustach, oblizywałam i pospiesznymi ruchami języka muskałam wrażliwą dziurkę na wierzchołku prącia, radując się faktem, że mogę całkowicie skupić na nim swoją uwagę. Choć ta zabawa miała być przyjemnością wyłącznie dla niego, w rzeczywistości była też przyjemnością dla mnie, gdyż uwielbiałam doprowadzać go do ekstazy w ten sposób. – Właśnie tak – zachęcał, kołysząc biodrami, żeby lepiej rżnąć mnie w usta. – Ssij właśnie tak... Och, jak dobrze, aniołku. Dzięki tobie tak stwardniałem. Wdychałam go każdą komórką mojej skóry, moje ciało reagowało na jego zapach, instynktownie dopasowując do niego swoje ruchy. Wszystkimi zmysłami chłonęłam Gideona. Bez żadnych zahamowań oddałam się naszym zachciankom i igraszkom. * Śniło mi się, że lecę w dół, i nagle się obudziłam. Serce dudniło mi w piersiach ze zdumienia jak oszalałe i wtedy uzmysłowiłam sobie, że samolot zszedł na niższą wysokość. Turbulencje. Nic mi nie było, podobnie jak Gideonowi, który spał tuż obok jak małe dziecko. Uśmiechnęłam się na jego widok. Prawie straciłam przytomność, kiedy wreszcie

szczytowałam po jego ostrym ujeżdżaniu. Niemalże oszalałam w pogoni za orgazmem. Gideon miał wszelkie prawo, aby czuć się utrudzony. Zerknęłam na zegarek i policzyłam, że lecimy od trzech godzin. Zgadłam, że drzemaliśmy dwadzieścia minut, może trochę krócej. Byłam pewna, że Gideon bzykał mnie przez jakieś dwie godziny. Wciąż czułam jego grubego penisa, który wślizgiwał się we mnie i wyślizgiwał, gładząc i masując wszystkie moje strefy erogenne. Ostrożnie wstałam z łóżka, aby go nie obudzić, i cichutko zamknęłam za sobą drzwi, wchodząc do łazienki. Pomieszczenie było wykończone ciemnym drewnem z elementami chromu. Przy muszli znajdowały się oparcia na dłonie, dzięki czemu ubikacja wyglądała jak tron. Przez matową szybę do środka przebijały promienie światła. Kusił mnie natrysk w kabinie prysznicowej, ale wciąż miałam na nadgarstkach kajdanki. Zajęłam się sobą. Umyłam ręce. W jednej z szuflad znalazłam balsam do ciała. Jego zapach był cudownie subtelny. Kiedy się nim smarowałam, wpadł mi do głowy diabelski pomysł. Wzięłam ze sobą tubkę i wróciłam do łóżka. Widok, który powitał mnie w sypialni, odebrał mi mowę. Gideon leżał jak długi na wielkim łożu, które wyglądało na dużo mniejsze pod jego pięknym złocistym ciałem. Jedno ramię trzymał nad głową, drugie położył na torsie. Ugięta noga była przerzucona na bok, a druga wyprostowana, stopa wystawała poza materac. Członek opadł ciężko na mięśnie podbrzusza, czubkiem sięgając prawie do pępka. Mój Boże, ależ on był męski. Zachwycający i potężny. Całe jego ciało mogło stanowić studium siły fizycznej i gracji. A mimo to właśnie przede mną padał na kolana. Na ten widok poczułam wielką pokorę. Obudził się, kiedy weszłam z powrotem do łóżka. Patrzył na mnie, mrugając powiekami. – Hej – rzekł szorstko – przytul się. – Kocham cię – odparłam, opadając w jego otwarte ramiona, które otuliły mnie niczym ciepły jedwab. – Evo. – Pocałował mnie słodko i chciwie. – Jeszcze z tobą nie skończyłem. Dla kurażu zaczerpnęłam tchu i położyłam mu na brzuchu balsam. – Chcę się w tobie znaleźć, mistrzu. Gideon spojrzał na tubkę, zachmurzył i znieruchomiał. Byłam na tyle blisko niego, że poczułam zmianę rytmu jego oddechu. – Inaczej się umawialiśmy – powiedział ostrożnie. – Uważam, że powinniśmy o tym jeszcze raz porozmawiać i wprowadzić drobne poprawki. Poza tym jest piątek i weekend jeszcze się nie zaczął. – Evo... – Sama myśl o tym mnie podnieca – szepnęłam, obejmując nogami jego udo i ocierając się o niego. Chciałam, żeby poczuł, jaka jestem wilgotna. Zajęczałam, kiedy jego szorstkie włoski prześlizgnęły się po mojej wrażliwej szczelinie. Nie czułam wstydu, że jestem taka niegrzeczna i frywolna. – Gdy powiesz stop, to przestanę. Ale proszę, pozwól mi. Gideon głośno zgrzytnął zębami. Pocałowałam go i przylgnęłam do niego. Kiedy on pokazywał mi nowe rzeczy, najpierw objaśniał mi, na czym polegają. Gdy jednak chodziło o niego, czasami rozmowa nie była najlepszym sposobem. Czasami lepiej było kompletnie wyłączyć jego mózg. – Aniołku... Usiadłam na nim i opasałam go nogami. Odłożyłam na bok tubkę, żeby za dużo o niej nie myślał. Jeśli miałam go poprowadzić w nieznane miejsca, nie chciałam tego analizować. Gdyby okazało się, że nie

czujemy się w nowej sytuacji naturalnie, nie zmuszałabym go do tego. To, co istniało między nami, było dla nas zbyt drogie, aby to zniszczyć. Pogłaskałam odprężająco jego tors, pragnąc, aby poczuł moją miłość, moje absolutne uwielbienie. Zrobiłabym dla niego wszystko, z wyjątkiem tego, że się teraz poddam. Gideon mnie objął. Jedną dłoń wplótł w moje włosy, drugą chwycił u dołu pleców i zbliżył do siebie. Rozchylił usta i zaczął mnie lizać, smakować językiem. Zatonęłam w jego pocałunku, przechylając głowę, żeby jeszcze bardziej się do niego zbliżyć. Jego członek stwardniał i nabrzmiał. Ocierał się o mój brzuch. Gideon wyprężył biodra i zwiększył ucisk między nami. Jego jęk rozległ się głęboko w moich ustach. Przesunęłam usta z jego policzka na szyję. Chwyciłam wargami jego gardło, zlizując słony pot, po czym zaczęłam ssać rytmicznie, podgryzając go i robiąc mu malinki. Wciąż trzymał mnie za szyję blisko siebie, a jego chrapliwe odgłosy rozkoszy rozbrzmiewały tuż przy moich wargach. Odsunęłam się na chwilę i spojrzałam na jaskrawoczerwoną malinkę, którą mu zrobiłam. – Mój – szepnęłam. – Twój – przysiągł chrapliwie, rzucając mi gorące spojrzenie spod przymkniętych oczu. – Każdy centymetr twojego ciała. – Przesuwałam się coraz niżej, drażniąc i liżąc jego sutki. Lizałam małe punkciki, potem krążyłam wokół nich. Mój dotyk był jak muśnięcie piórkiem, dopóki nie zaczęłam go wściekle ssać. Gideon syknął, kiedy wciągnęłam mocno policzki, a jego dłonie zacisnęły się na brzegach kołdry po obu stronach jego bioder. – W środku i na zewnątrz – wyszeptałam, przesuwając usta na drugi sutek, któremu poświęciłam tyle samo uwagi, co pierwszemu. Wciąż zsuwałam się po jego napiętym jak struna ciele. Czułam, jak rośnie w nim podniecenie. Kiedy mój język okrążył jego pępek, dreszcze wstrząsnęły gwałtownie jego ciałem. – Cii – uciszałam go, ocierając się policzkiem o jego pulsujący członek. Gideon zdążył się już umyć po naszych wcześniejszych harcach. Pachniał czystością i smakował równie pysznie. Jego moszna zwisała ciężko między nogami, a ciało było gładkie dzięki pedantycznej i sumiennej dbałości. Bardzo mi się podobało, że jest taki gładki, bez jednego włoska. Kiedy we mnie wchodził, łączył się ze mną całkowicie, w każdy sposób. Dotyk jego satynowej skóry na mojej skórze potęgował te doznania. Położyłam ręce na wewnętrznej stronie jego ud i zmusiłam go, aby jeszcze bardziej rozszerzył nogi, robiąc mi miejsce, żebym mogła się między nimi wygodnie usadowić. I wtedy zaczęłam lizać jego mosznę i napięte prącie. Gideon warknął, a dziki, zwierzęcy dźwięk, który z siebie wydał, wysłał do mojego ciała falę niepokoju i lęku. Mimo to nie przestawałam. Nie mogłam. Za bardzo go pożądałam. Wielbiłam go i wynosiłam na ołtarze jedynie przy użyciu moich ust. Ssałam delikatnie, pieściłam językiem. Ułożyłam jego jądra w palcach i uniosłam je, żeby mieć dostęp do delikatnej skóry poniżej. Kiedy się uniosły, skóra napięła się i ściągnęła. Mój język sięgnął jeszcze niżej, poruszając się w kierunku mojego ostatecznego celu. – Eva, przestań – dyszał ciężko Gideon. – Nie zniosę więcej. Stop. W głowie mi huczało. Chwyciłam jego członek i gładziłam go. Gideon wciąż za bardzo się kontrolował, był zbyt skupiony na tym, co ma zaraz nastąpić, a nie na tym, co dzieje się tu i teraz. Na szczęście dobrze wiedziałam, co zrobić, aby skoncentrował się na czymś innym. – Może zrobimy to razem, mistrzu? – Przesunęłam się, odwróciłam i usiadłam na nim okrakiem, tyłem do jego głowy.

Gideon chwycił moje biodra, zanim zdążyłam w pełni złapać równowagę, wciskając moją cipkę wprost w swoje usta. Krzyknęłam, kiedy wpił się w moją łechtaczkę i zaczął ją chciwie ssać. Była obrzmiała i obolała po poprzednich igraszkach, więc z trudem mogłam znieść nagły przypływ rozkoszy. Gideon był dziki, drapieżny i zachłanny, a jego namiętność była napędzana frustracją i lękiem. Obejmując ustami jego prącie, zrewanżowałam mu się za to, co zawsze tak szczodrze mi dawał. Kiedy ssałam jak oszalała koniuszek jego erekcji, a jego jęki rozbrzmiewały w mojej szczelinie, byłam bliska orgazmu. Gideon trzymał mnie ze wszystkich sił, palcami wpijał się w moje biodra z taką mocą, że niechybnie robił mi siniaki. Nie posiadałam się ze szczęścia. Gideon zaczynał się przełamywać i chociaż bał się samego siebie, ja byłam tym zachwycona. Nie ufał samemu sobie, gdy chodziło o moją osobę, ale ja ufałam jemu całkowicie. Oboje ciężko zapracowaliśmy na takie zaufanie i znaczyło ono dla mnie więcej niż wszystko inne w moim życiu. Zacisnęłam dłoń na jego penisie i zaczęłam go pompować. Spijałam tryskające kropelki spermy, które pojawiały się na jego koniuszku. Zorientowałam się, że Gideon drży na całym ciele, kiedy przerzucił nas na bok, układając nasze ciała jedno obok drugiego zamiast na sobie. Gideon pił mnie łapczywie i w szaleńczym pędzie. Jego język wciskał się w moją szparkę i doprowadzał mnie do szaleństwa, wściekle w nią uderzając. Końcem palca dotknęłam wylotu jego odbytu. Moje usta wciąż gorączkowo ślizgały się po grubości jego fallusa. Gideonem wstrząsnął dreszcz i kiedy niski dźwięk wydarł się z jego gardła, po moim mokrym od potu ciele przeszły ciarki. Moje biodra pracowały bezwolnie, drażniąc śliską cipkę o jego niezmordowane usta. Przestałam panować nad jękami, moja łechtaczka drżała i dygotała w spazmach rozkoszy. Gideon tak cudownie rżnął mnie wyłącznie językiem, że doprowadził mnie do ekstazy. Wreszcie koniuszek jego palca zaczął naśladować moje ruchy. Kiedy zaczął masować wejście do mojego odbytu, wolną dłonią poszukałam na oślep balsamu. Gideon wepchnął mi tubkę do ręki, co odebrałam z ulgą jako znak zgody na moje poczynania. Ledwo ją otworzyłam, Gideon wepchnął we mnie palec. Wyprężyłam się, a jego członek wypadł mi z ust. Wydyszałam jego imię, a moje ciało chłonęło szok jego zaskakującego wtargnięcia. Okazało się, że posmarował palce balsamem, zanim podał mi tubkę. Przez krótką chwilę posiadł mnie całkowicie. Nagle znajdował się wszędzie – wokół mnie, we mnie, przyklejony do mojego ciała. Przestał się ze mną cackać. Jego palec w moim odbycie wpychał się do wewnątrz, okręcał i wracał, rżnąc mnie bezlitośnie. Jego siła była zabarwiona furią. To ja popychałam go do miejsca, do którego nie chciał się udać, a on karał mnie rozkoszą, która była tak wszechogarniająca, że ledwo mogłam ją udźwignąć. Ja byłam dla niego łagodniejsza. Otworzyłam usta, żeby ssać jego męskość. Poczekałam, aż balsam na moich palcach trochę się ogrzeje, nim ponownie zaczęłam masować jego tylną dziurkę. Czekałam, żeby się przede mną otworzył, zanim wejdę w niego jednym palcem. Dźwięk, który z siebie wydał, był niepodobny do niczego, co wcześniej słyszałam. To był krzyk zranionego zwierzęcia o przepełnionej bólem duszy. Gideon zamarł, dysząc ciężko przy mojej szparce, z głęboko wsadzonym we mnie palcem. Jego ciałem wstrząsnął dreszcz. Oderwałam od niego usta i wyszeptałam: – Jestem w tobie, kochanie, dobrze nam idzie. Zrobię wszystko, żeby było nam jeszcze lepiej. Wepchnęłam w niego głębiej palec, koniuszkiem prześlizgując się po gruczole prostaty. Gideon łapczywie złapał haust powietrza. – Evo!

Jego członek nabrzmiał jeszcze bardziej i poczerwieniał. Grube żyły były widoczne na całej długości. Kropelki preejakulatu tryskały na jego podbrzusze. Był twardy jak kamień i sięgał za pępek. Ponieważ nigdy jeszcze nie widziałam Gideona aż tak podnieconego, zupełnie oszalałam, idąc na całość. – Mam cię. – Delikatnie gładziłam go w środku, liżąc jego oszalałą erekcję. – Kocham cię do szaleństwa. Uwielbiam cię dotykać w ten sposób... Uwielbiam na ciebie patrzeć, gdy jesteś w tym stanie. – Chryste. – Ciałem Gideona wstrząsały dreszcze. – Rżnij mnie, aniołku. Teraz. – Wypluł z siebie to słowo, kiedy znowu zaczęłam go masować. – Mocno. Połknęłam całą długość jego napiętego członka, ofiarowując mu to, czego się domagał, masując go w miejscach, których dotykanie powodowało, że wił się i przeklinał, podczas gdy jego ciało walczyło z wybuchem pożądania. Puścił mnie, jego wielkie ciało wyprężyło się, a ja wciąż trzymałam go w ustach i dłoniach, ujeżdżając go do samego końca. – Boże – łkał Gideon, szarpiąc kołdrę. W pewnej chwili usłyszałam odgłos darcia materiału. Ten dźwięk pobrzmiewał w zamkniętym pokoju. – Przestań, Evo. Nie mogę więcej. Do jasnej cholery! Nacisnęłam Gideona w środku i w tym samym momencie z całej siły zacisnęłam usta na jego członku. Szczytował z takim impetem, że aż się zakrztusiłam od tej gorącej powodzi. Wytrysnął w moje usta, a kiedy się odsunęłam, na mój brzuch i piersi, znajdując ujście w potoku, który był niewiarygodny, zważywszy na to, że w ciągu paru godzin miał dwa orgazmy. Czułam skurcze w opuszkach palców, bolesne pulsowanie, które wydobyło spermę z jego penisa. Oderwałam się od niego dopiero, kiedy zamarł w bezruchu, odwróciłam się w jego stronę, drżąc na całym ciele, i wzięłam go w ramiona. Choć lał się z nas pot i cali się kleiliśmy, przepełniało mnie takie szczęście, że to kompletnie nie miało dla nas znaczenia. Wtedy Gideon ukrył mokrą twarz między moimi piersiami i głośno zaszlochał. Rozdział 19 Miejsce, które Gideon wybrał na nasz weekend, było istnym rajem. Polecieliśmy na Wyspy Nawietrzne, unosząc się nisko nad niewiarygodnie pięknymi i błękitnymi wodami idyllicznych Karaibów. Wylądowaliśmy na prywatnym lotnisku w pobliżu celu naszej podróży, kurortu Crosswinds. Po wyjściu z samolotu nadal byliśmy jak ogłuszeni. W końcu Cross dopiero co przeżył orgazm swojego życia. Podczas podstemplowania naszych paszportów wciąż mieliśmy mokre włosy. Trzymaliśmy się mocno za ręce. Prawie się nie odzywaliśmy, ani do siebie, ani do kogokolwiek innego. Chyba wciąż byliśmy obolali. Wsiedliśmy do czekającej na nas limuzyny. Gideon zrobił sobie mocnego drinka. Nie mogłam nic wyczytać z jego twarzy, był czujny i nieprzenikniony. Potrząsnęłam przecząco głową, kiedy Gideon uniósł kryształową karafkę w niemym pytaniu, czy też chcę się napić. Usiadł obok i objął mnie ramieniem. Z czułością przytuliłam się, przerzucając nogi przez jego kolana. – Wszystko w porządku? – zapytałam. Gideon złożył mocny, twardy i zdecydowany pocałunek na moim czole. – Tak. – Kocham cię. – Wiem. – Gideon wypił duszkiem drinka i włożył pustą szklankę w odpowiedni uchwyt. Milczeliśmy przez całą długą drogę z lotniska do kurortu. Kiedy dojechaliśmy na miejsce, zdążyło się już ściemnić, ale znajdujące się pod gołym niebem lobby hotelu było jasno oświetlone, okolone soczystymi, bujnymi roślinami w donicach i udekorowane ciemnym drewnem oraz kolorowymi płytkami ceramicznymi. Recepcję zaprojektowano w prostym, ale jednocześnie eleganckim stylu.

Kierownik hotelu czekał na nas przy krętej alejce, tuż przed głównym wejściem. Doskonale się prezentował, a jego twarz zdobił szeroki uśmiech. Był wyraźnie podniecony faktem, że Gideon zaszczycił swoją obecnością właśnie jego hotel. Nie posiadał się z radości, kiedy okazało się, że Gideon pamięta jego imię – Claude. Rozprawiał o czymś z ożywieniem, kiedy podążaliśmy za nim, trzymając się mocno za ręce. Patrząc na Gideona, nikt nie domyśliłby się, że niecałą godzinę temu kochał się ze mną tak bardzo intymnie i do utraty tchu. Podczas gdy moje włosy po wyschnięciu sterczały na wszystkie strony, on jak zwykle wyglądał olśniewająco i seksownie. Jego doskonale wyprasowany garnitur idealnie na nim leżał, a moja sukienka była wymięta. Kiedy brałam prysznic, zmyłam z twarzy makijaż, byłam więc blada, a wokół oczu widniały ciemne obwódki. Mimo to zaborczość i zachłanność Gideona wobec mojej osoby były bezspornie widoczne, chociażby w sposobie, w jaki ściskał moją rękę i prowadził przed sobą do naszego apartamentu, trzymając dłoń w zagłębieniu moich pleców. Sprawił, że poczułam się bezpiecznie, dawał wyraz swojej akceptacji, nawet jeśli ja zdecydowanie miałam gorszy dzień, a on wyglądał jak spod igły. Jak mogłam go za to nie kochać? Tylko dlaczego był taki małomówny i cichy? Powoli zaczynałam się martwić. Targały mną wątpliwości, czy dobrze zrobiłam, zmuszając go do przekroczenia granic, po tym jak wielokrotnie mnie prosił, abym przestała. Niby skąd, do cholery, miałam wiedzieć, czego tak naprawdę było mu trzeba? Kierownik hotelu wciąż rozmawiał z Gideonem, ja zaś powoli przechadzałam się po wielkim salonie z ogromnym tarasem, wyposażonym w białe kanapy stojące na podłodze z bambusa. Główna sypialnia była równie imponująca. Nad wielkim łożem wisiała moskitiera, a kolejny otwarty taras wychodził na prywatny basen z bezkresną krawędzią. Wyglądał, jakby tworzył jedność z oceanem, który połyskiwał tuż za nim. Znad oceanu napływała ciepła bryza, muskając moją twarz i delikatnie bawiąc się moimi włosami. Wschodzący księżyc wznosił się nad wodą. Z dala dochodziły odgłosy śmiechu i muzyki reggae. Nagle poczułam się samotna i było to przykre uczucie. Wszystko było nie tak, kiedy Gideon nie miał humoru. – Jak ci się podoba? – spytał cicho. Odwróciłam się, aby zajrzeć mu w twarz. Usłyszałam, jak w drugim pokoju zamykają się drzwi. – Jest przepięknie. Skinął głową i rzucił: – Zamówiłem kolację do pokoju: tilapię, ryż, świeże owoce i sery. – Genialnie. Umieram z głodu. – Twoje ubrania są w szafie i szufladach. Znajdziesz tam również bikini, ale basen i plaża są wyłącznie dla nas, więc nie będziesz potrzebowała kostiumu, chyba że będziesz miała ochotę go włożyć. Jeśli ci czegoś zabraknie, daj mi znać, natychmiast się tym zajmę. Wpatrywałam się w niego, wyraźnie wyczuwając mur, który nagle wyrósł między nami. Oczy Gideona połyskiwały w subtelnie przyciemnionym świetle lamp stojących na stolikach nocnych. Wydawał się rozdrażniony i daleki. Poczułam, jak do oczu napływają mi łzy. – Gideonie... – Wyciągnęłam do niego rękę. – Czy zrobiłam coś złego, czy coś między nami zepsułam? – Aniołku – westchnął Gideon, podszedł do mnie, chwycił moją dłoń i uniósł ją do ust. Widziałam z bliska, że ucieka przede mną wzrokiem, jakby nie mógł spojrzeć mi prosto w oczy. Zrobiło mi się niedobrze. – Crossfire. Wypowiedział to słowo tak cicho, że początkowo zdawało mi się, iż się przesłyszałam. Nagle przyciągnął mnie do sobie i słodko pocałował.

– Mistrzu. – Wspięłam się na palce, objęłam go za szyję i ze wszystkich sił odwzajemniłam jego pocałunek. Gideon jednak zbyt szybko oderwał się ode mnie. – Przebierzmy się do kolacji, zanim pojawi się tu obsługa. Lepiej się poczuję, kiedy włożę na siebie coś lżejszego. Odsunęłam się niechętnie, choć w duchu przyznałam, że na pewno gotuje się w garniturze. Wciąż miałam jednak uczucie, że coś tu nie gra. Poczułam się jeszcze gorzej, kiedy Gideon wyszedł z pokoju, aby się przebrać. Zrozumiałam wtedy, że będziemy spali w dwóch różnych pokojach. * Zrzuciłam buty z nóg. W garderobie znalazłam masę ubrań, które wystarczyłyby na kilka weekendów, nie na jeden. Większość strojów była w białym kolorze. Gideon lubił mnie w bieli. Podejrzewałam, że może dlatego uważał mnie za swojego anioła. Czy jednak wciąż widział go we mnie? A może okazałam się kuszącym szatanem w przebraniu? Egoistyczną suką, która zmusiła go, żeby zmierzył się ze swoimi demonami, o których pragnął zapomnieć? Włożyłam prostą bawełnianą czarną sukienkę na ramiączkach, która odpowiadała mojemu posępnemu nastrojowi. Miałam wrażenie, że coś między nami umarło. Gideon i ja wielokrotnie napotykaliśmy na wspólnej drodze problemy, ale nigdy wcześniej nie czułam, żeby aż tak się oddalił. Nigdy wcześniej nie odczuwałam takiego zakłopotania i niepokoju. Pamiętam, że takie samo uczucie towarzyszyło moim spotkaniom z innymi mężczyznami, tuż przed tym, gdy oznajmiali mi, że nie chcą mnie więcej widzieć. Kolację podano elegancko na tarasie z widokiem na odosobnioną plażę. Kiedy zauważyłam biały domek na piasku, przypomniałam sobie marzenie Gideona o tym, jak kochamy się na szezlongu nad brzegiem wody. Poczułam ból w sercu. Wypiłam duszkiem dwa kieliszki orzeźwiającego białego wina o smaku owoców i tylko udawałam, że jem, bo straciłam apetyt. Gideon siedział naprzeciwko mnie w białych luźnych lnianych spodniach, związanych sznureczkiem. Nie włożył koszuli, co tylko pogarszało sprawę. Był taki przystojny, tak cholernie seksowny, że nie mogłam przestać się na niego gapić. A mimo to miałam wrażenie, że już nie tylko mur, ale cała przepaść wyrosła między nami. A ja pragnęłam go każdą najmniejszą komórką mojego ciała. Emocjonalna pustka między nami się pogłębiała. Nie potrafiłam go zatrzymać. Wymykał mi się z rąk. Odsunęłam od siebie talerz, kiedy tylko skończyłam kolację. Dopiero wtedy zauważyłam, że Gideon prawie niczego nie tknął, wodził tylko widelcem po talerzu i razem ze mną opróżnił butelkę wina. Zaczerpnęłam tchu i powiedziałam:\00d – Wybacz mi. Powinnam była... Nie... – Z trudnością przełknęłam ślinę. – Przepraszam cię, kochanie – wyszeptałam. I z całych sił odepchnęłam od siebie krzesło, którego nogi zaskrzypiały na posadzce, po czym rzuciłam się do ucieczki. – Evo, zaczekaj! Uderzałam stopami o ciepły piasek, biegnąc w stronę oceanu i ściągając z siebie sukienkę. Zderzyłam się z wodą, która była tak gorąca jak woda w wannie. Przez pierwsze kilka metrów ocean był płytki. Nagle zrobiło się głęboko i zanurzyłam się w wodzie razem z głową. Ugięłam kolana i zapadłam się, wdzięczna, że mogę się całkowicie schować i zapłakać. Unosząca mnie bezwładnie woda dawała ukojenie skołatanemu sercu. Włosy falowały wokół mojej głowy, czułam delikatne muskanie ryb, szybko przepływających obok najeźdźcy, który wtargnął w ich cichy, spokojny świat. Nagle zostałam porwana w górę. Prychałam i wymachiwałam rękoma.

– Aniołku – wychrypiał Gideon. Całował mnie w usta mocno i wściekle, wychodząc z wody na plażę. Zaniósł mnie do chaty, położył na szezlongu i okrył swoim ciałem, dopóki wreszcie nie odzyskałam tchu. Wciąż jeszcze wirowało mi w głowie, kiedy on nagle jęknął i łamiącym się głosem wychrypiał: – Wyjdź za mnie. Nadal byłam lekko zamroczona, ale nie dlatego odpowiedziałam: – Tak. * Gideon wszedł za mną do oceanu w spodniach i mokry len przykleił się teraz do moich gołych nóg, kiedy on ułożył się na mnie i całował tak, jakby umierał z pragnienia, które tylko ja mogłam zaspokoić. Jego dłonie przytrzymywały mnie za włosy, jego usta gorączkowo szukały moich. Jego wargi były tak samo nabrzmiałe jak moje, a język zachłanny i zaborczy. Leżałam pod nim bez ruchu. Byłam wstrząśnięta. Mój zdumiony mózg wreszcie połączył fakty. Olśniło mnie. Gideon zamartwiał się, jak ma mnie poprosić o rękę, a nie jak rzucić! – Jutro – wyrzucił nagle z siebie, trzymając policzek przy moim policzku. Łaskotał mnie swoim delikatnym zarostem i jego dotyk jeszcze intensywniej uświadomił mi, dlaczego tu jesteśmy i czego Gideon naprawdę ode mnie chce. – Ja... – zająknęłam się i urwałam. – To słowo brzmi „tak”, Evo. – Gideon uniósł głowę i spojrzał na mnie dzikim, pożądliwym wzrokiem. – Proste i krótkie „tak”. Z trudem przełknęłam ślinę. – Przecież nie możemy się pobrać jutro. – Właśnie że możemy – odparł Gideon, z trudnością panując nad emocjami. – I tak zrobimy. Potrzebuję tego, Evo. Potrzebuję przysięgi, zalegalizowania naszego związku... Bez tego oszaleję. Świat wokół mnie zaczął wirować, jakbym znalazła się w beczce śmiechu, która tak prędko się obraca, że trzymasz się ściany siłą odśrodkową, a podłoga ucieka ci spod stóp. – Jeszcze na to za wcześnie – protestowałam. – I mówisz to po naszym locie? – warknął Gideon. – Jasna cholera, posiadłaś mnie całego i niech będę przeklęty, jeśli ja nie posiądę ciebie. – Brak mi tchu – wydyszałam, czując atak paniki, którego nie potrafiłam wytłumaczyć. Gideon się przekręcił, wciągając mnie na siebie, i objął władczo ramionami. – Przecież tego pragniesz – upierał się. – Kochasz mnie. – Oczywiście, że kocham. – Oparłam czoło o jego pierś. – Ale nie spodziewałam się takiego tempa. – Sądzisz, że poprosiłbym cię o rękę, gdybym wcześniej tego nie przemyślał? Na litość boską, Evo, znasz mnie nie od dziś. Planowałem to od tygodni. Bez przerwy o tym myślę. – Gideonie, nie możemy tak po prostu uciec przed całym światem i wziąć ślub. – Do cholery, właśnie że możemy. – Co na to powiedzą nasi rodzice? Przyjaciele? – Możemy wziąć drugi ślub, tylko dla nich. Ja także tego chcę. – Gideon odgarnął mokre włosy z mojej twarzy. – Chcę, aby w gazetach i magazynach pojawiły się nasze zdjęcia... Wszędzie. Ale to potrwa

miesiące. Nie chcę i nie mogę czekać aż tak długo. Ten ślub będzie tylko dla nas. Nie musimy nikomu mówić, jeśli chcesz. Możemy ogłosić, że się zaręczyliśmy. A ślub pozostanie naszą tajemnicą. Wpatrywałam się w niego, nie mając pojęcia, co odpowiedzieć. Jego rozgorączkowanie było tyleż romantyczne, co przerażające. – Prosiłem już twojego ojca o twoją rękę – oznajmił nagle Gideon. – Nie miał żadnych... Ta informacja ponownie mną wstrząsnęła. – Co takiego? Kiedy to się stało? – Podczas jego pobytu w Nowym Jorku. Miałem okazję i postanowiłem z niej skorzystać. Z jakiegoś powodu mnie to zabolało. – Nic mi o tym nie powiedział. – Poprosiłem go o dyskrecję. Powiedziałem, że to się nie zdarzy od razu, że wciąż zabiegam o to, aby cię odzyskać. Ale nagrałem moją rozmowę z nim, abyś mogła jej posłuchać, jeśli mi nie wierzysz. Zamrugałam zdumiona. – Nagrałeś rozmowę z moim tatą – powtórzyłam bezmyślnie. – Postanowiłem nie zostawiać niczego ślepemu losowi – oświadczył pewnym głosem, najwyraźniej nie mając sobie nic do zarzucenia. – Przecież powiedziałeś mu, że to się nie zdarzy od razu. Okłamałeś go. Jego uśmiech był ostry jak brzytwa. – Wcale nie. Od tamtej rozmowy upłynęło już kilka dni. – Mój Boże. Kompletnie oszalałeś. – Być może. Jeśli tak, to ty jesteś temu winna. – Gideon pocałował mnie z całej siły w policzek. – Nie mogę bez ciebie żyć. Nawet nie chcę sobie wyobrażać, że miałbym żyć bez ciebie. Sama myśl o tym może doprowadzić do szaleństwa. – To obłęd. – Dlaczego? – zachmurzył się Gideon. – Dobrze wiesz, że jesteśmy dla siebie stworzeni. Na co chcesz jeszcze czekać? Przychodziły mi do głowy różne argumenty, powody, dla których warto się jeszcze wstrzymać, oczywiste pułapki, w które wpadniemy. Ale milczałam jak grób. – Nie daję ci wyboru – rzekł Gideon zdecydowanym tonem, po czym przekręcił się i zerwał na równe nogi, wciąż trzymając mnie mocno w ramionach. – Weźmiemy ślub. Tymczasem korzystaj z ostatnich godzin życia singielki. * – Gideonie – wydyszałam, odrzucając głowę, kiedy orgazm przeszył moje ciało. Jego pot skapywał mi na piersi, biodra poruszały się niezmordowanie, kiedy uderzał we mnie swoim wspaniałym penisem raz po raz, pchając go najpierw płytko, a potem głębiej. – Właśnie tak – szeptał ochryple. – O tak, ściskaj mojego kutasa. Jaka ty jesteś słodka, aniołku. Zaraz dojdę. Nie mogłam złapać tchu, moje ciało było jak z gumy, wykończone jego niegasnącym pożądaniem. Obudził mnie już dwa razy, wziął mnie i posiadł z niezwykłą precyzją, wpisując w mój mózg i ciało raz na zawsze, że do niego należę. Że cała jestem jego i on może zrobić ze mną, co mu się żywnie podoba. To było niezwykle podniecające.

– Mmm – mruczał Gideon, wciskając się we mnie głęboko. – Jesteś kremowa od mojej spermy. Uwielbiam cię czuć po całonocnym bzykaniu. Chcę cię rżnąć przez całe życie, Evo. Nigdy nie przestawać. Zarzuciłam nogę na jego biodro i przytrzymałam go w sobie. – Pocałuj mnie. Musnął moje usta z szelmowskim uśmieszkiem. – Kochaj mnie – domagałam się żarliwie, paznokciami wpijając się w biodra Gideona, który prężył się we mnie. – Kocham cię, mój aniołku – szepnął i błysnął zębami w uśmiechu. – Do szaleństwa. * Kiedy się obudziłam, Gideon zniknął. Przeciągnęłam się w zmiętej pościeli, przesiąkniętej seksem i Gideonem. Wciągnęłam w płuca pachnące solą rozgrzane powietrze, które wpadało przez otwarte drzwi na patio. Leżałam przez chwilę, rozmyślając nad poprzednią nocą i dniem. Nad minionymi tygodniami i miesiącami spędzonymi z Gideonem. I nad tym, co było przed nim. Myślałam o Bretcie i innych facetach, z którymi się spotykałam. Kiedyś byłam absolutnie przekonana, że nigdy nie znajdę mężczyzny, który pokocha mnie taką, jaką jestem – poranioną, z bliznami emocjonalnymi, bagażem doświadczeń i poczuciem wiecznego nienasycenia. Gdy zatem cudem odnalazłam wreszcie Gideona, co mogłam powiedzieć innego niż „tak, wyjdę za ciebie”? Wygrzebując się z łóżka, poczułam dreszcz podniecenia na myśl, że go znalazłam i zgodziłam się za niego wyjść bez chwili wahania. Nagle spodobał mi się pomysł, że pobierzemy się bez wiedzy innych, że sam na sam wypowiemy słowa przysięgi, bez obecności tych, którzy mieliby jakiekolwiek wątpliwości, czuliby do nas niechęć albo najzwyczajniej w świecie źle nam życzyli. Po tym wszystkim, przez co przeszliśmy, uważałam to za znakomity pomysł, aby początek naszego nowego życia wypełniały wyłącznie miłość, nadzieja i szczęście. Powinnam była się domyślić, że Gideon perfekcyjnie zaplanuje nasz wyjazd, począwszy od zapewnienia nam prywatności po ekskluzywne miejsce. Oczywiście nasz ślub odbędzie się na plaży. Oboje mieliśmy piękne wspomnienia związane z pobytami na plaży, chociażby nasz ostatni wspólny wyjazd do Outer Banks. Na stoliku kawowym w sypialni ujrzałam śniadanie na tacy i uśmiechnęłam się. Zauważyłam również biały jedwabny szlafrok przewieszony przez oparcie krzesła. Nic nigdy nie uszło uwagi Gideona. Włożyłam szlafrok i nalałam sobie filiżankę kawy, pragnąc poczuć w krwiobiegu kofeinę, zanim poszukam Gideona w apartamencie, aby dać mu ostateczną odpowiedź. I wtedy zauważyłam zatkniętą pod talerzem umowę przedmałżeńską. Zamarłam z dłonią wyciągniętą w stronę karafki. Umowę ułożono gustownie obok czerwonej róży, która stała w białym smukłym wazonie. Srebrne sztućce połyskiwały na artystycznie złożonej serwecie z lnu. Nie wiem, dlaczego widok umowy przedmałżeńskiej zdumiał mnie i... kompletnie zwalił z nóg. Przecież to było oczywiste, że Gideon należał do tych mężczyzn, którzy planowali wszystko w najdrobniejszych szczegółach. Tak więc małżeństwo rozpoczynali od podpisania intercyzy. W końcu czy Gideon nie próbował zacząć naszego związku od umowy? W jednym momencie umknęło gdzieś zawrotne poczucie szczęścia. Uszło ze mnie powietrze. Odwróciłam się od świstka na tacy i poszłam pod prysznic. Nie spieszyłam się z myciem, poruszając się

na zwolnionych obrotach. Zdecydowałam, że wolę odmówić, niż przeczytać umowę, w której oszacowano finansowo naszą miłość. Nie zamierzałam się zastanawiać, jaką cenę ma nasze uczucie. Obawiałam się jednak, że jest już za późno, że szkoda już się dokonała. Już sama wiedza o tym, że Gideon sporządził umowę przedmałżeńską, zmieniała wszystko, chociaż nie mogłam go za to winić. Na Boga, miałam przecież do czynienia z Gideonem Crossem, jednym z dwudziestu pięciu najbogatszych ludzi na świecie! Byłoby nie do pomyślenia, gdyby nie poprosił mnie o podpisanie intercyzy. Ja też nie należałam do naiwnych i infantylnych kobiet. Dawno temu przekonałam się, że książęta i zamki na lodzie istnieją tylko w bajkach. Po kąpieli włożyłam lekką sukienkę plażową, ściągnęłam mokre włosy w kucyk i poszłam po kawę. Nalałam ją sobie do filiżanki, dodałam śmietankę i słodzik, wyjęłam ukryty pod talerzem papier i wyszłam na patio. Na plaży przygotowania do ceremonii ślubnej szły pełną parą. Tuż nad linią brzegową ustawiono na piasku łuk udekorowany kwiatami i białą wstęgą, aby zaznaczyć improwizowaną nawę. Postanowiłam usiąść tyłem do tego widoku, ponieważ wszystko mnie bolało, kiedy na niego patrzyłam. Wypiłam łyk kawy i czekałam, aż kofeina uderzy mi do głowy, potem jeszcze jeden. W połowie filiżanki nabrałam odwagi, żeby przeczytać ten przeklęty prawniczy świstek. We wstępie opisywano szczegółowo aktywa, które były w naszym posiadaniu, zanim wstąpimy w związek małżeński. Portfele akcji Gideona przyprawiały mnie o zawrót głowy. Kiedy ten człowiek znajdował czas na sen? Na początku odniosłam wrażenie, że łączna kwota mojego kapitału jest błędna, dopóki nie przypomniałam sobie, kto zajmował się moimi inwestycjami. Stanton obracał moimi pięcioma milionami dolarów, które udało mu się podwoić. Uderzyła mnie moja własna głupota – siedziałam tylko na tej kasie, zamiast inwestować ją w działalność, która mogła pomóc najbardziej potrzebującym. Zachowywałam się tak, jakby te pieniądze w ogóle nie istniały, tymczasem powinnam była pozwolić im pracować. Zanotowałam sobie w myśli, aby zająć się tym natychmiast po powrocie do Nowego Jorku. W miarę czytania umowa przedmałżeńska stawała się coraz bardziej interesującą lekturą. Pierwszy warunek Gideona dotyczył nazwiska – miałam przyjąć nazwisko Cross. Mogłam zachować nazwisko Tramell jako dodatkowe, ale bez łącznika. Eva Cross – to nie podlegało negocjacji. Drugi warunek stwierdzał, że w dniu ślubu otrzymuję od Gideona dziesięć milionów dolarów, a więc podwajam swój osobisty majątek w momencie, gdy zostanę jego żoną. Każdego roku od dnia zaślubin Gideon będzie przekazywał mi pieniądze. Otrzymam premię za każde nasze dziecko, będzie mi opłacał terapię dla par. W razie groźby rozwodu miałam się zgodzić na wspólną terapię i mediację. Miałam także wyrazić zgodę na wspólne zamieszkanie z Gideonem, spędzanie z nim urlopu raz na dwa miesiące, wyjścia wieczorne... Im dłużej czytałam umowę, tym więcej z niej rozumiałam. Intercyza wcale nie zabezpieczała majątku Gideona przede mną. Wręcz przeciwnie, wszystkim się ze mną dzielił, a jeden z warunków zakładał nawet, że pięćdziesiąt procent całej fortuny, którą Gideon uzyska podczas naszego małżeństwa, przypadało mnie. Chyba że mnie oszuka. Ale gdyby tak się stało, kosztowałoby go to znacznie więcej. Umowa przedmałżeńska była sporządzona tak, aby chronić jego serce, żeby mnie z nim związać i przekupić mnie, abym z nim została bez względu na wszystko. Oddawał mi to, co miał. Gideon wyszedł taras dokładnie w chwili, kiedy skończyłam czytać ostatnią stronę umowy. Poruszał się spacerowym krokiem. Miał na sobie jedynie częściowo zapięte dżinsy. Zdawałam sobie sprawę, że jego doskonale zaplanowane wejście nie było zbiegiem okoliczności. Pewnie obserwował mnie z jakiejś kryjówki i badał reakcje malujące się na mojej twarzy. Otarłam łzy z policzków z pozorną nonszalancją. – Witaj, mistrzu.

– Dzień dobry, aniołku. – Gideon pochylił się i pocałował mnie w policzek, zanim usiadł na krześle przy końcu stołu po mojej lewej stronie. Na taras wkroczył kelner ze śniadaniem i kawą. Perfekcyjnie nas obsłużył i zniknął tak samo szybko, jak się pojawił. Patrzyłam na Gideona. Bryza tropików pieściła go i bawiła się jego seksowną grzywą. Emanował męskością i luzem. Był tak odprężony, że jego postawa stanowiła całkowite zaprzeczenie suchej prezentacji kwot, które zostały zapisane w umowie przedmałżeńskiej. Pozwoliłam, aby wiatr przewrócił strony umowy. Przykryłam ją dłonią i powiedziałam: – Nie ma w tej umowie nic, co zmusiłoby mnie do tego, abym za ciebie wyszła. Gideon wziął szybki i głęboki oddech. – W takim razie przejrzyjmy ją razem i nanieśmy poprawki. Podaj swoje warunki. – Nie chcę twoich pieniędzy. Pragnę tego – odparłam, wskazując na niego. – A zwłaszcza tego. – Pochyliłam się do przodu i położyłam dłoń na jego sercu. – Tylko tym możesz mnie przy sobie zatrzymać, Gideonie. – Nie wiem, jak mam to zrobić, Evo. – Gideon chwycił moją rękę i przytrzymał przy sercu. – Może kiedyś coś spieprzę i będziesz chciała ode mnie uciec. – Już nie – zaoponowałam. – Czy nie zauważyłeś, że się zmieniłam? – Czyżby? Wczoraj w nocy uciekłaś do oceanu, żeby zapaść się w nim jak kamień. – Gideon pochylił się i przyszpilił mnie wzrokiem. – Nie kłóć się ze mną na temat intercyzy wyłącznie dla zasady. Jeśli nie ma w niej nic, o co mogłabyś się sprzeczać, to zaakceptuj ją. Zrób to dla mnie. Odchyliłam się na krześle. – Przed nami długa i daleka droga – rzekłam cicho. – Papier nie może zmusić nas do tego, że w siebie uwierzymy. Chodzi mi o wzajemne zaufanie, Gideonie. – Cóż... – Gideon się zawahał. – Nie ufam sobie na tyle, że tego nie spieprzę, a ty nie wierzysz, że masz to, czego ci potrzeba. Myślę, że z naszym zaufaniem nie jest najgorzej. Jeśli zaś chodzi o całą resztę, możemy nad nią popracować. – Dobrze. – Kiedy to powiedziałam, zobaczyłam, że oczy Gideona rozbłysły. Wtedy nabrałam pewności, że podjęłam właściwą decyzję, chociaż wciąż nie byłam przekonana, czy nie za wcześnie na ślub. – Chciałabym zmienić jeden warunek. – Wymień go. – No właśnie. Nazwisko. – Nazwisko nie podlega negocjacji – podkreślił Gideon z całą mocą, machając energicznie ręką dla wzmocnienia efektu. W odpowiedzi uniosłam brew. – Nie zachowuj się jak jakiś cholerny neandertalczyk. Chcę przyjąć także nazwisko mojego ojca. Pragnął, żebym je nosiła, i całe życie go to męczyło. Mam wreszcie szansę, aby mu tę stratę wynagrodzić. – A więc będziesz Evą Lauren Reyes Cross? – Evą Lauren Tramell Reyes Cross. – Ciężko to wymówić, aniołku – Gideon specjalnie przeciągał sylaby – ale bardzo proszę, zgadzam się, jeśli cię to uszczęśliwi. Tylko tego pragnę. – A ja pragnę ciebie. – Pochyliłem się, aby mógł mnie pocałować.

Jego wargi dotknęły moich. – W takim razie zalegalizujmy nasz związek. * Poślubiłam Gideona Geoffreya Crossa boso na karaibskiej plaży. Naszymi świadkami byli kierownik hotelu i Angus McLeod. Nie wiedziałam, że Angus był tu z nami, ale ucieszyłam się na jego widok. Ceremonia przebiegła sprawnie. Była prosta i piękna. Szerokie uśmiechy pastora i Claude’a mówiły mi, że czuli się zaszczyceni, biorąc udział w tej uroczystości. Włożyłam najładniejszą sukienkę, jaką znalazłam w szafie – bez ramiączek, marszczoną od biustu do bioder, spływającą do stóp falami organzy. Suknia była urocza, a jednocześnie seksowna i romantyczna. Upięłam włosy wysoko w koczek, który sprawiał wrażenie nieładu, i zatknęłam w niego czerwoną różę. Hotel ofiarował nam bukiet kwiatów jaśminu owiniętych białą wstążką. Gideon miał na sobie szarografitowe letnie spodnie i wypuszczoną luźno białą koszulę frakową. On także był boso. Rozpłakałam się, kiedy Gideon powtarzał słowa przysięgi pewnym i silnym głosem, a w jego oczach czaiło się gorące pożądanie. Kochał mnie do szaleństwa. Nasza ceremonia ślubna była intymnym i głęboko osobistym przeżyciem. Nie mogłam sobie wymarzyć bardziej doskonałego ślubu. Brakowało mi jednak mamy, taty i Cary’ego. Tęskniłam też za Ireland, Stantonem i Clancym. Lecz kiedy Gideon nachylił się, aby przypieczętować nasze zaślubiny pocałunkiem, szepnął do mnie: – Zrobimy to jeszcze raz. Tyle razy, ile zechcesz. Kochałam go nad życie. Podszedł do mnie Angus i ucałował w oba policzki. – Moje serce raduje się, gdy widzę was takich szczęśliwych. – Dziękuję ci, Angusie. Zawsze wspaniale opiekowałeś się Gideonem. Angus uśmiechnął się, a jego oczy rozbłysły, kiedy zwrócił się do Gideona. Wypowiedział z twardym szkockim akcentem kilka słów, które w ogóle nie przypominały angielskiego. Cokolwiek oznaczały, wzruszyły Gideona, którego oczy się zaszkliły. Przez wiele lat to Angus zastępował Gideonowi ojca. Zawsze będę mu głęboko wdzięczna za to, że wspierał go i kochał, kiedy Gideon rozpaczliwie tego potrzebował. Pokroiliśmy torcik i wznieśliśmy toast szampanem na tarasie apartamentu. Wpisaliśmy się do rejestru, który podał nam pastor, i otrzymaliśmy do podpisania nasz akt ślubu. Gideon z namaszczeniem dotknął go koniuszkami palców. – Czy o to ci chodziło? – droczyłam się z nim. – O ten świstek? – Chodziło mi o ciebie, pani Cross. – Gideon objął mnie z całych sił. – To ciebie pragnąłem. Angus wziął nasz akt ślubu i umowę przedmałżeńską, po czym się ulotnił. Oba dokumenty zostały także potwierdzone notarialnie przez kierownika hotelu i z całą pewnością znajdą się tam, gdzie Gideon przechowuje dokumenty najwyższej wagi. Tymczasem my udaliśmy się do domku na plaży, gdzie nadzy i przytuleni do siebie popijaliśmy schłodzonego szampana, dotykaliśmy się delikatnie lub namiętnie, leniwie się całowaliśmy, a dzień płynął powoli. Było nam doskonale. *

– I co my zrobimy po powrocie do kraju? – zapytałam Gideona, kiedy jedliśmy kolację przy świecach w jadalni apartamentu. – Jak wytłumaczymy naszym bliskim, że uciekliśmy, aby w ukryciu wziąć ślub? Gideon wzruszył ramionami i zlizał z kciuka rozpuszczone masło. – Zrobimy, jak będziesz chciała. Coś wymyślisz. Zdjęłam mięso z nóżki kraba, rozważając różne możliwości. – Na pewno od razu powiem Cary’emu. Myślę, że tata także nie będzie miał nic przeciwko temu. Dałam mu to do zrozumienia, kiedy wcześniej do niego dzwoniłam, a on powiedział, że już go o to pytałeś, więc jest przygotowany na wszystko. A Stanton niespecjalnie się przejmie, bez obrazy. – Oczywiście. – Niepokoję się, jak zareaguje mama. Nasze stosunki i tak są napięte. Będzie wstrząśnięta, kiedy się dowie o naszym ślubie. – Przerwałam na chwilę, po raz kolejny rozkoszując się myślą, że jestem żoną Gideona. – Nie chcę, aby pomyślała, że jej nie powiedziałam, bo jestem na nią zła. – To powiedzmy jej, że się zaręczyliśmy. Umoczyłam mięso kraba w maśle, myśląc o tym, że pragnę częściej widywać Gideona bez koszuli, zaspokojonego i zrelaksowanego. – Dostanie ataku histerii, kiedy się dowie, że zamieszkaliśmy razem przed ślubem. – No cóż, będzie musiała się z tym pogodzić – odrzekł szorstko Gideon. – Jesteś moją żoną, Evo. Mam gdzieś, czy ktoś o tym wie, czy nie, ważne, że ja wiem. Pragnę wrócić do ciebie do domu, wypić z tobą poranną kawę, zapiąć ci sukienkę na plecach i rozpiąć ją przed pójściem spać. Patrząc, jak Gideon chwyta w palce nóżkę kraba, spytałam: – Będziesz nosił obrączkę? – Nie mogę się doczekać. Usłyszawszy jego odpowiedź, uśmiechnęłam się. Gideon przerwał jedzenie i spojrzał na mnie przeciągle. – Co takiego? – Kiedy milczał, ponagliłam go: – Czy mam buzię wysmarowaną masłem? Gideon odchylił się na krześle i głęboko westchnął. – Jesteś piękna. Uwielbiam na ciebie patrzeć. Poczułam, jak oblewa mnie fala gorąca. – Ty też jesteś niczego sobie – odparłam. – Zaczynają mnie opuszczać – mruknął pod nosem Gideon. Mój uśmiech zbladł. – Co masz na myśli? Co cię opuszcza? – Zmartwienia. Mamy poczucie bezpieczeństwa, prawda? – Gideon napił się wina. – Wszystko załatwiliśmy. To dobre uczucie. Podoba mi się. I to bardzo. Prawdę mówiąc, Gideon nie dał mi zbyt wiele czasu, abym mogła przyzwyczaić się do myśli o małżeństwie, ale kiedy siedziałam wygodnie i głęboko się nad tym zastanowiłam, nie pozostawało mi nic innego, jak się z nim zgodzić. Należał do mnie. Nikt nie mógł już w to wątpić. – Mnie też. Uniósł moją dłoń do ust. Pierścionek, który mi podarował, uchwycił światło świec i połyskiwał płomieniem o wielu odcieniach. Był to gustowny diament w szlifie Asscher osadzony w zabytkowym i

wyrafinowanym pierścionku. Ogromnie mi się podobał, nie tylko dlatego, że był ponadczasowy, ale również z tego powodu, że ojciec Gideona podarował go jego matce w dniu ich ślubu. Mimo że zdrady rodziców dotkliwie zraniły Gideona, czas, który spędzili jako trzyosobowa rodzina, był ostatnim okresem prawdziwego szczęścia, jakiego zaznał, zanim mnie poznał. A tak się zarzekał, że nie jest romantykiem. Zauważył, że podziwiam pierścionek. – Widzę, że ci się podoba. – To prawda. – Spojrzałam na niego. – Jest absolutnie wyjątkowy. Pomyślałam, że możemy dodać także coś niezwykłego do naszego domu. – Mianowicie? – Gideon ścisnął moją dłoń i zaczął jeść. – Rozumiem, że mamy spać oddzielnie, lecz nie podoba mi się fakt, iż dzielą nas drzwi i ściany. – Zgadzam się z tobą, ale twoje bezpieczeństwo jest dla mnie najważniejsze. – A może stworzymy wielką sypialnię, łącząc dwa pokoje i łazienkę, a zamiast drzwi wstawimy łukowe przejścia albo pozostawimy otwarte korytarze. Technicznie rzecz biorąc, dzielilibyśmy tę samą otwartą przestrzeń. Gideon rozważył moje słowa, po czym skinął głową. – Narysuj plan, a ja poproszę architekta, aby wszystko zmierzył i policzył. Pozostaniemy nadal na Upper West Side, dopóki nie skończą remontu apartamentu. Niech Cary rzuci okiem na studio, które do niego przylega, i dokona wszelkich zmian, na jakie będzie miał ochotę. W odruchu wdzięczności potarłam tył jego łydki gołą stopą. Wieczorna bryza przyniosła dźwięki muzyki, dzięki czemu przypomniałam sobie, że nie jesteśmy sami na tej wyludnionej wyspie. Czy Angus gdzieś się teraz dobrze bawił? Czy też stał na straży przed drzwiami naszego apartamentu? – Gdzie jest Angus? – zapytałam. – W pobliżu. – Czy Raul też tu jest? – Nie. Jest w Nowym Jorku. Próbuje wyjaśnić, jak bransoleta Nathana znalazła się tam, gdzie się znalazła. – Aha. – Nagle straciłam apetyt. Sięgnęłam po serwetkę i wytarłam w nią palce. – Czy mam się zacząć martwić? To było pytanie retoryczne, bo tak naprawdę przez cały czas zamartwiałam się tą historią. Wciąż nie wiedzieliśmy, kto był odpowiedzialny za podrzucenie policji innego tropu, i to pytanie nie dawało mi spokoju. – Ktoś umożliwił mi uniknięcie więzienia – odparł spokojnie Gideon, oblizując dolną wargę. – Sądziłem, że będzie mnie to słono kosztować, ale nikt się jeszcze nie zgłosił. Wobec tego ja skontaktuję się z nimi. – Jak zamierzasz ich znaleźć? – Niech cię o to twoja śliczna główka nie boli – powiedział Gideon ponuro. – Dowiemy się, o co w tym wszystkim chodzi. Owinęłam nogi wokół jego nóg pod stołem i mocno je ścisnęłam. * Tańczyliśmy na plaży przy blasku księżyca. Soczysta wilgoć nocy działała upojnie na nasze zmysły. Tej nocy Gideon spał w moim łóżku, choć zdawałam sobie sprawę, że podejmuję ryzyko. Nie wyobrażałam

sobie jednak, że spędzę noc poślubną sama. Ufałam, że jego leki w połączeniu z bezsenną poprzednią nocą pozwolą mu zasnąć jak kamień. Tak też się stało. W niedzielę Gideon dał mi wybór pomiędzy wycieczką do przepięknego wodospadu, podróżą katamaranem z kurortu na ocean lub spływem w dół rzeki w dżungli. Uśmiechnęłam się, odpowiadając, że zrobimy to następnym razem. Tymczasem miałam wobec niego niecne plany. Przez cały dzień zbijaliśmy bąki, chlapiąc się w prywatnym basenie i drzemiąc, gdy naszła nas ochota. Wyjechaliśmy dopiero po północy. Żałowałam, że musimy już opuszczać ten raj na ziemi. Weekend okazał się o wiele za krótki. – Mamy przed sobą całe życie na wspólne weekendy – mruknął cicho Gideon, kiedy jechaliśmy z powrotem na lotnisko. Jak zwykle czytał w moich myślach. – Gdy chodzi o ciebie, jestem potwornie pazerna i nienasycona. Pragnę mieć cię całego tylko dla siebie. Weszliśmy na pokład samolotu. Wzięliśmy ze sobą ubrania, które mieliśmy do dyspozycji w kurorcie. Nie przydawały nam się często w ciągu ostatnich dwóch dni, uśmiechnęłam się w duchu. Zabrałam do sypialni kosmetyczkę, żeby umyć zęby, zanim zasnę podczas lotu. Wtedy zobaczyłam metkę z lakierowanej skóry i mosiądzu, przymocowaną do mojego bagażu. Wygrawerowano na niej: Eva Cross. Gideon wślizgnął się za mną do łazienki i pocałował mnie w ramię. – Kładźmy się, aniołku. Musimy się wyspać przed pracą. Wskazałam na metkę przy bagażu i zapytałam: – Czy to, że powiem „tak”, było z góry przesądzone? – Byłem przygotowany na to, że cię porwę i będę przetrzymywał jako zakładniczkę, dopóki się nie zgodzisz. Nie wątpiłam w jego słowa. – Pochlebiasz mi. – Jesteś moją żoną. – Gideon klepnął mnie w pupę. – A teraz niech się pani pospieszy, pani Cross. Pospieszyłam się i po chwil wślizgnęłam się do łóżka obok niego. Gideon od razu przesunął się i przytulił do mnie. – Słodkich snów, kochanie – szepnęłam, obejmując go mocno. Uśmiechnął się, wtulając usta w moją szyję. – Moje sny właśnie się spełniły. Rozdział 20 W poniedziałek rano w pracy czułam się dziwnie. Moi koledzy i koleżanki nie mieli zielonego pojęcia o rewolucyjnych zmianach, które zaszły w moim życiu. Nie wiedziałam, że wypowiedzenie krótkiej przysięgi i wsunięcie na palec kawałka metalu może tak bardzo zmienić postrzeganie samego siebie. Nie byłam już tą samą Evą, która niedawno przyjechała do Nowego Jorku ze swoim najlepszym przyjacielem, aby wreszcie się usamodzielnić w wielkim mieście. Teraz byłam żoną potentata finansowego, z tą rolą zaś wiązały się nowe obowiązki i oczekiwania. Już sama myśl o tym mnie przerażała. Megumi skoczyła na równe nogi, kiedy tylko nacisnęłam dzwonek, i wpuściła mnie do biura Waters Field & Leaman. Była ubrana nadzwyczaj statecznie jak na nią – w czarną sukienkę bez ramiączek z asymetrycznym dołem oraz buty na wysokich obcasach w kolorze jaskrawej fuksji. – No, no. Jesteś pięknie opalona. Pozazdrościć.

– Dziękuję. Jak ci minął weekend? – Tak samo jak zawsze. Michael przestał do mnie dzwonić. – Megumi zmarszczyła nos. – Brakuje mi jego nękania. Przynajmniej czułam, że jest ktoś, kto o mnie myśli. Potrząsnęłam głową, bacznie się jej przyglądając. – Wariatka z ciebie – oznajmiłam. – Wiem o tym. Ale lepiej mi powiedz, dokąd pojechałaś na weekend i czy spędziłaś go z gwiazdą rocka, czy z Crossem? – Milczenie jest złotem – odparłam tajemniczo, chociaż czułam wielką pokusę, aby wyznać jej wszystko jak na spowiedzi. Powstrzymywało mnie jedynie to, że Cary jeszcze nic nie wiedział o ślubie, a przecież to jemu pierwszemu chciałam zdradzić mój sekret. – No nie. Nie odpuszczę ci tak łatwo! – Megumi zmrużyła oczy. – Chyba sobie żartujesz, że będziesz milczeć jak grób. – Jasne, że o wszystkim ci opowiem. – Puściłam do niej oko. – Tylko nie w tej chwili. – Pamiętaj, że wiem, gdzie pracujesz! – krzyknęła za mną Megumi, kiedy szłam korytarzem do swojego boksu. Usiadłam przy biurku i napisałam krótkiego esemesa do Cary’ego: „Zjemy razem lunch?”. Zobaczyłam w komórce kilka wiadomości, które wysłał mi podczas weekendu. Przyszły do mnie z dużym opóźnieniem i na pewno nie dostałam ich w sobotę, kiedy jak zawsze dzwoniłam do ojca. Ponieważ mój przyjaciel nie odpisywał, wyciszyłam telefon i włożyłam go do górnej szuflady biurka. – Gdzie spędziłaś weekend? – zapytał Mark, gdy tylko przyszedł do pracy. – Pięknie się opaliłaś. – Dziękuję. Leniuchowałam na Karaibach. – Naprawdę? Właśnie przeglądałem oferty wyjazdów na wyspy. Zastanawiam się, czy nie powinniśmy wybrać się tam w naszą podróż poślubną. Czy poleciłabyś nam miejsce, w którym byłaś? Zaśmiałam się w odpowiedzi. Nie pamiętałam, kiedy ostatnio czułam się tak szczęśliwa. Może nigdy. – Zdecydowanie tak. – Podaj mi szczegóły. Dodam je do mojej listy. – Czyli to ty zajmujesz się wyszukiwaniem miejsca na wasz miesiąc miodowy? – Wstałam z krzesła i poszłam z Markiem na kawę do pokoju socjalnego, zanim na dobre zabierzemy się do pracy. – Taa – skrzywił się Mark. – Steven już od dawna planuje ceremonię ślubną, więc ja mam wybrać idealne miejsce na nasz wyjazd. Wydawał się szczęśliwy, a ja doskonale wiedziałam, co czuje. Jego dobry humor był zaraźliwy. * Tuż po dziesiątej mój dobry nastrój szlag trafił, kiedy na numer stacjonarny zadzwonił Cary. – Biuro Marka Garrity’ego – odebrałam telefon. – Przy telefonie Eva Tramell... – ...która doprasza się, żeby dostać kopa w tyłek – dokończył za mnie Cary. – Jeszcze nigdy nie byłem na ciebie tak wkurzony. Usłyszawszy jego słowa, spochmurniałam i poczułam ucisk w żołądku. – Co się stało? – Nie zamierzam rozmawiać o ważnych sprawach przez telefon, chociaż nie wszyscy moi znajomi wyznają tę zasadę – rzucił Cary wściekle. – Zjedzmy razem lunch. Chcę, abyś wiedziała, że miałem inne plany na dzisiaj, ale odmówiłem, bo czego się nie robi dla przyjaciół? Znajduję w moim kalendarzu

czas na rozmowę o sprawach, które są dla nich ważne. Nie nagrywam im na sekretarkę słodko brzmiących wiadomości, uznając, że to wszystko załatwia. – I rozłączył się. Siedziałam przez dłuższą chwilę ogłuszona i wystraszona. Moje życie natychmiast straciło blask. Kiedy psuły się stosunki między mną i Carym, rozpadałam się na drobne kawałki. Wiedziałam, że on czuje to samo. Jeśli tylko zrywaliśmy kontakt, Cary od razu szukał guza i wpadał w tarapaty. Wyjęłam z szuflady telefon i zadzwoniłam do niego. – Czego – warknął. Na szczęście w ogóle odebrał. – Jeśli coś schrzaniłam – powiedziałam szybko – to przepraszam i przyrzekam poprawę. Zgoda? Cary chrząknął głośno. – Strasznie mnie wkurzyłaś. – Jestem w tym dobra, jeżeli jeszcze tego nie zauważyłeś, ale nie znoszę, kiedy ty tak o mnie sądzisz – westchnęłam. – Oszaleję, jeśli mi nie powiesz, co się stało. Muszę wiedzieć, że jesteśmy przyjaciółmi i trzymamy sztamę, przecież wiesz. – Ostatnio wcale się nie zachowujesz tak, jakby ci na mnie zależało – odciął się szorstko Cary. – Nie jestem u ciebie na pierwszym miejscu i to mnie cholernie boli. – Cary, ja wciąż o tobie myślę i jeśli ci tego nie okazuję, to moja wina. Cary milczał uparcie. – Kocham cię, Cary. Nawet jeśli coś spieprzę. Usłyszałam w słuchawce jego głośne westchnienie. – Wracaj do roboty i przestań się denerwować. Porozmawiamy podczas lunchu. – Jeszcze raz cię przepraszam. Słowo honoru. – Do zobaczenia w południe. Wyłączyłam telefon, chcąc skupić się na pracy, ale byłam zbyt rozkojarzona. Mogłam żyć z tym, że Cary jest na mnie wściekły, ale czułam się podle, wiedząc, że go zraniłam. Na palcach ręki można było policzyć ludzi, którym ufał i na których mógł liczyć. * O wpół do dwunastej otrzymałam plik kopert z korespondencją biurową. Nie posiadałam się ze szczęścia, kiedy w jednej z nich znalazłam liścik od Gideona. MOJA CUDOWNA I SEKSOWNA ŻONO, WCIĄŻ O TOBIE MYŚLĘ. TWÓJ X Z radości odtańczyłam taniec pod biurkiem. Gideonowi udało się poprawić mi humor po rozmowie z Carym. Odpisałam: MÓJ MROCZNY I NIEBEZPIECZNY MĘŻU, KOCHAM CIĘ DO SZALEŃSTWA. JESTEM TWOJĄ KULĄ I ŁAŃCUCHEM, PANI X Włożyłam liścik do koperty, którą wrzuciłam do biurowej skrzynki.

Kiedy redagowałam odpowiedź do grafika, z którym współpracowaliśmy przy kampanii dotyczącej kart podarunkowych, na moim biurku zadzwonił telefon. Po zwyczajowym powitaniu usłyszałam znajomy francuski akcent. – Evo, przy telefonie Jean-François Giroux. Odchyliłam się na krześle i odparłam: – Bonjour, monsieur Giroux. – O której godzinie może się pani dzisiaj ze mną spotkać? Czego on ode mnie chciał? Nie miałam wyjścia, musiałam się zgodzić na spotkanie, jeżeli chciałam się tego dowiedzieć. – O piątej po południu? W pobliżu Crossfire jest winiarnia. – Wspaniale. Wyjaśniłam dokładnie, jak ma do niej trafić, i skończyłam rozmowę. Poczułam się rozbita. W zadumie obracałam się na krześle, dochodząc do wniosku, że podczas gdy Gideon i ja staraliśmy się iść naprzód, ludzie z naszej przeszłości wciąż rzucali nam kłody pod nogi w postaci nierozwiązanych problemów. Czy wiadomość o naszym ślubie bądź zaręczynach coś w tym względzie zmieni? Mój Boże, miałam nadzieję, że tak się stanie, chociaż najczęściej ze wszystkim było trudniej niż łatwiej. Zerknęłam na zegar ścienny i starałam się skupić na pracy. Wreszcie dokończyłam mejl do grafika. * Pięć po dwunastej zjechałam na dół, ale Cary nie pojawił się jeszcze w lobby. Coraz bardziej się denerwowałam, czekając na niego. Przypomniałam sobie naszą poranną sprzeczkę i czułam, że to on ma rację. Wmawiałam sobie, że nie będzie miał nic przeciwko temu, żeby zamieszkać ze mną i Gideonem. A przecież to ja nie byłam w stanie zmierzyć się z wyborem między najlepszym przyjacielem i chłopakiem. Ale teraz nie miałam już wyboru. Byłam mężatką i nie posiadałam się z tego powodu ze szczęścia. Mimo wszystko uważałam, że dobrze robię, chowając obrączkę do zapinanej na zamek kieszonki torebki. Cary czuł, że wyrósł między nami mur, i kiedy odkryje, że uciekłam na Karaiby, aby potajemnie wziąć ślub, całkiem się pogrążę. Serce skoczyło mi do gardła. Sekrety i tajemnice pogłębiały przepaść między nami w zastraszającym tempie. Nie mogłam tego dłużej znieść. – Eva. Głos mojego najlepszego przyjaciela wyrwał mnie z zadumy. Cary maszerował w moją stronę długimi krokami. Miał na sobie luźne szorty, koszulkę polo z dekoltem w serek, a na nosie okulary przeciwsłoneczne. Trzymał dłonie w kieszeniach, wydawał się odległy i zdystansowany. Robił wrażenie na kłębiących się w lobby ludziach, którzy odwracali za nim głowy. On jednak nie zwracał na nich uwagi. Widział tylko mnie. Przyspieszyłam kroku, a potem rzuciłam się do biegu, tak że się z nim zderzyłam. Cary chrząknął i sapnął ze zdziwienia. Wyściskałam go i przytuliłam policzek do jego piersi. – Stęskniłam się za tobą – wyznałam szczerze, chociaż Cary nie mógł nawet podejrzewać, jak bardzo szczere było moje wyznanie. W odpowiedzi mruknął coś pod nosem i odwzajemnił uścisk. – Czasami potrafisz mnie nieźle zdenerwować, mała. Cofnęłam się, żeby spojrzeć mu w oczy. – Wybacz mi – powiedziałam.

Spletliśmy dłonie, wyszliśmy z Crossfire i udaliśmy się do baru, w którym ostatnio jedliśmy lunch. Serwowano tam pyszne tacos, a także genialne bezalkoholowe margarity z lodem, doskonałe na upalne dni. Staliśmy w kolejce przez dziesięć minut. Zamówiłam dla siebie tylko dwa taco, bo dawno nie ćwiczyłam już na siłowni. Cary zamówił ich aż sześć. Dopadliśmy stolika, kiedy tylko poprzedni klienci od niego wstali. Cary zdążył wciągnąć jedno taco, zanim wyjęłam słomkę z papierowej osłonki. – Wybacz, że ci się nagrałam – zaczęłam. – Wciąż nic nie rozumiesz. – Cary wytarł serwetką usta, które z kobiet przy zdrowych zmysłach czyniły chichoczące dzierlatki. – Chodzi mi o całokształt, Evo. Zostawiasz mi wiadomość o zamieszkaniu z Crossem po tym, jak wyznajesz swojej matce, że podjęłaś już decyzję, a potem znikasz na kilka dni z powierzchni ziemi. Widać moje zdanie w ogóle się nie liczy. – Nieprawda! – Zacznijmy od tego, dlaczego chcesz mieć lokatora, skoro zamierzasz mieszkać ze swoim chłopakiem? – Cary przestał ukrywać przede mną wściekłość. – Myślisz, że odpowiada mi rola przyzwoitki? – Cary... – Mam gdzie mieszkać. – Zmrużył zielone oczy. – Mogę wbić się do innych znajomych, z którymi podzielę się czynszem. Nie potrzebuję twojej łaski. Poczułam ucisk w piersiach. Nie oddam Cary’ego bez walki. Kiedyś nasze drogi się rozejdą i być może będziemy się spotykać od wielkiego dzwonu. Ale jeszcze nie teraz, nasza przyjaźń nie może się tak skończyć. Już na samą myśl o tym robiło mi się niedobrze ze strachu. – Skąd ci przyszło do głowy, że to ja robię ci łaskę? – odcięłam się. – Może po prostu nie mogę znieść myśli, że nie będzie cię przy mnie. Cary parsknął i zaatakował kolejne taco. Przeżuwał je z furią, wreszcie przełknął, a potem pociągnął przez słomkę margaritę. – Kim ja jestem, twoim trzyletnim inkubatorem, który utrzymuje cię przy życiu? Przepustką do szczęścia i spokoju? – Jeszcze raz proszę cię o wybaczenie. – Pochyliłam się do przodu. – Widzę, że jesteś na mnie wściekły i doskonale cię rozumiem. Już mówiłam, że bardzo cię przepraszam. Mimo że cię kocham i potrzebuję cię w moim życiu, nie będę tu siedzieć i słuchać, jak się na mnie wyżywasz tylko dlatego, że coś nieświadomie schrzaniłam. – Odsunęłam krzesło od stolika i wstałam. – Zdzwonimy się. – Wyjdziesz za Crossa? – zapytał nagle. Spojrzałam na niego. – Poprosił mnie o rękę. Zgodziłam się. Cary skinął głową, jakby moje rewelacje zupełnie go nie zdziwiły, i ponownie zanurzył zęby w taco. Chwyciłam torebkę przewieszoną przez oparcie krzesła. – Boisz się zamieszkać z nim sama? – spytał Cary między jednym kęsem a drugim. Dobrze wiedziałam, jaka myśl przemknęła mu przez głowę. – Nie jest tak, jak myślisz. Gideon będzie spał w osobnej sypialni. – Czy spał w osobnej sypialni podczas weekendów, które spędzaliście razem? Gapiłam się na niego osłupiała. Skąd wiedział, że to Gideon był moim tajemniczym kochankiem? A może tylko mnie sondował? Miałam to gdzieś, byłam zmęczona faktem, że wciąż go okłamuję. – W dużej mierze tak.

Cary odłożył taco. – Wreszcie wyrwałem ci z gardła ochłap prawdy. A już myślałem, że zapomniałaś, co to uczciwość. – Odwal się. Cary wyszczerzył zęby i wskazał ręką puste krzesło. – Siadaj, mała. – Zachowujesz się jak palant. Uśmiech zniknął z jego twarzy. – To wkurzające, jeśli ktoś mnie od wielu tygodni okłamuje. Siadaj. Usiadłam patrząc na niego złowrogo. – No i co? Zadowolony? – Jedz. Jeszcze nie skończyliśmy. Oddychałam głęboko, czując narastającą frustrację. Zawiesiłam torebkę na krześle i odwróciłam się do Cary’ego z wysoko uniesionymi brwiami. – Jeśli uważasz – zaczął – że trzeźwość i stała praca spowodowały, że przestałem wyczuwać ściemę, to się mylisz. Poza tym byłem pewien, że sypiasz z Crossem, odkąd znowu pojawił się w twoim życiu. Ugryzłam taco, obrzucając go sceptycznym spojrzeniem. – Kochanie, czy nie uważasz, że gdyby w Nowym Jorku znalazł się jakiś mężczyzna, który pieprzyłby cię całe noce tak jak Cross, to ja bym się o nim nie dowiedział? Zakrztusiłam się i prawie wyplułam przeżuwany kęs. – Nikt nie ma tyle szczęścia, nawet ty, aby znaleźć dwóch ogierów z rzędu. – Cary specjalnie przeciągał sylaby. – Nawet ty. Powinnaś była pobyć trochę sama albo spotkać na swojej drodze kilku nieudaczników. Rzuciłam w niego opakowaniem po taco, ale zdążył się uchylić i wybuchnął śmiechem, ale zaraz spoważniał. – Czy myślałaś, że będę cię osądzał za to, że się z nim zeszłaś po tym, jak strasznie cię potraktował? – Nasza historia jest bardziej skomplikowana, niż ci się wydaje. Wszystko nam się rozpadało. Byliśmy poddani potwornej presji. Wciąż jesteśmy. Jedna dziennikarka bez przerwy łazi za Gideonem. – Łazi za nim? – Śledzi go dwadzieścia cztery godziny na dobę. Po prostu nie chciałam, abyś ty ze swoją wrażliwością znalazł się na widoku publicznym. Nie chciałam cię wciągać w nasze sprawy. Czekałam, aż wszystko się ułoży – zakończyłam niepewnie. Cary zamyślił się przez chwilę, po czym skinął głową. – A teraz za niego wyjdziesz. – Tak. – Napiłam się, usiłując przełknąć gulę, która stała mi w gardle. – Jesteś jedyną osobą, która o tym wie, oczywiście poza mną i Gideonem. – W końcu otworzyłaś się przede mną. – Cary zacisnął usta. – I chociaż sytuacja radykalnie się zmieniła, wciąż chcesz ze mną mieszkać. Pochyliłam się i wyciągnęłam dłoń w jego stronę. – Wiem, że możesz mieć swoje zdanie i znaleźć inne lokum. Proszę cię tylko, abyś przemyślał moją propozycję. Nie jestem gotowa żyć bez ciebie, bez względu na to, czy wyjdę za mąż, czy nie.

Cary ścisnął mnie tak mocno za rękę, że aż poczułam ból. – Eva... – Pozwól mi skończyć – weszłam mu w słowo. Cary spoważniał. Nie chciałam, żeby ostatecznie mi odmówił, dopóki nie wytoczę wszystkich dział. – Obok apartamentu Gideona jest osobne studio, z którego nikt nie korzysta. – Puste studio, powiadasz. Przy Piątej Alei. – Zgadza się. Wspaniale, prawda? Jest twoje, jeśli tylko się zgodzisz. Twoja prywatna przestrzeń z osobnym wejściem, z widokiem na Central Park. Nadal bylibyśmy razem. Miałabym przy sobie dwóch mężczyzn, których kocham najbardziej na świecie. – Gadałam jak nakręcona, licząc na to, że wreszcie czymś go zainteresuję. – Przez jakiś czas zostaniemy na Upper West Side. Apartament będzie w remoncie. Chcę wprowadzić kilka zmian. Gideon powiedział, że możesz w tym czasie dokonać zmian w swoim studiu. – W moim studiu. – Cary wciąż dziwnie się na mnie gapił, czym kompletnie zbił mnie z tropu. Jakaś para przeciskała się między naszym stolikiem i moim krzesłem, które blokowało im przejście, ale kompletnie ich zignorowałam. – Nie chcę rozmawiać z tobą tylko o mieszkaniu – ciągnęłam nerwowo. – Pomyślałam, że zrobię użytek ze swoich pieniędzy i założę fundację albo organizację charytatywną. Muszę podjąć decyzję, jak i w co zainwestować pieniądze, aby wspierać szczytne cele, w które oboje wierzymy. Potrzebuję twojej pomocy. Chciałabym ci zapłacić nie tylko za twój wkład w pracę, ale także za twoją twarz i twój wizerunek. Proszę cię, abyś został rzecznikiem mojej fundacji. Cary rozluźnił uścisk na mojej dłoni. Zaniepokoiła mnie jego reakcja i tym razem to ja ścisnęłam go z całej siły. – Cary? Mój przyjaciel zwiesił głowę i opuścił bezradnie ramiona. – Tatiana jest w ciąży. – Co takiego? – Poczułam, jak krew odpływa mi z twarzy, sala zakołysała się dziwnie. Głośne okrzyki zamówień zza baru, brzęk tac i naczyń spowodowały, że prawie nie usłyszałam słów Cary’ego, poza tymi trzema, które wydobyły się z jego ust. Tak jakby wykrzyczał je na cały głos. – Żartujesz sobie ze mnie. – Ile bym oddał za to, żeby to był żart. – Cary wyswobodził dłoń z uścisku i odrzucił grzywkę, która opadała mu na jedno oko. – Nie mam nic przeciwko temu, żeby zostać ojcem. To mi się najbardziej podoba w całej tej historii. Ale... cholera jasna. Nie teraz. I nie z nią. – Jakim sposobem zaszła w ciążę? – Cary miał wręcz chorobliwą obsesję na temat zabezpieczania się, ponieważ dobrze wiedział, że jego styl życia jest nazbyt ryzykowny. – Co za głupie pytanie. Wsadziłem w nią fiuta, parę razy pchnąłem... – Zamknij się – warknęłam. – Przecież zawsze jesteś cholernie ostrożny. – No cóż, okazuje się, że założenie gumki nie zawsze jest gwarancją sukcesu – odparł Cary ze znużeniem. – Tatiana nie stosuje tabletek antykoncepcyjnych. Twierdzi, że kiedy je bierze, to ma zwiększony apetyt. – Chryste. – Zapiekły mnie oczy. – Czy jesteś pewien, że to twoje dziecko? Cary prychnął. – Nie jestem, ale to nie oznacza, że tak nie jest. Właśnie minął szósty tydzień, więc raczej tak. Musiałam mu zadać kolejne pytanie.

– Czy Tatiana zamierza je urodzić? – Nie wiem. Rozważa za i przeciw. – Cary... – Łza spłynęła mi po policzku. Serce mnie rozbolało, kiedy o nim myślałam. – Co zamierzasz zrobić? – A co ja mogę? – Cary jeszcze bardziej się pochylił. – Decyzja należy do Tatiany. Poczułam się przybita jego bezradnością. Cary był niechcianym dzieckiem. Po jego urodzeniu matka wielokrotnie usuwała ciąże, zamiast brać tabletki antykoncepcyjne. Wiedziałam, że Cary wciąż tkwi w matni wspomnień o przeszłości. Kiedyś mi się do tego przyznał. – Co będzie, jeśli Tatiana zdecyduje się urodzić? Zrobisz sobie badanie na ojcostwo? – Mój Boże, Evo. – Cary spojrzał na mnie zaczerwienionymi oczami. – Nie sięgam myślą tak daleko. Jak, do diabła, mam powiedzieć o tym Treyowi? Dopiero co zaczęło się między nami układać i nagle taka wiadomość? Rzuci mnie. Na zawsze. Zaczerpnęłam tchu i wyprostowałam się na krześle. Nie pozwolę na to, żeby Cary i Trey zerwali ze sobą. Teraz, kiedy wreszcie czułam się szczęśliwa z Gideonem, zależało mi, aby zatroszczyć się o te obszary mojego życia, które zaniedbałam. – Ogarniemy to, Cary, krok po kroku. Zastanowimy się w miarę rozwoju sytuacji, jakie podjąć działania. Przebrniemy przez to. Cary z trudem przełknął ślinę. – Potrzebuję cię. – A ja ciebie. Dopóki będziemy trzymać się razem, rozwiążemy każdy problem. – Zmusiłam się do uśmiechu. – Donikąd się nie wybieram i ty także. Z wyjątkiem weekendu w San Diego – poprawiłam się pospiesznie, przypominając sobie, że muszę porozmawiać z Gideonem o wyjeździe z Carym. – Dzięki Bogu. – Mój przyjaciel usiadł prosto na krześle. – Czego bym nie dał, aby móc pograć w kosza z doktorem Travisem. – O tak. – Chociaż nie grałam w kosza, mnie też przydałoby się spotkanie w cztery oczy z naszym panem doktorem. Ciekawe, co by powiedział, dowiedziawszy się, jak bardzo w ciągu kilku miesięcy spędzonych w Nowym Jorku zboczyliśmy z wytyczonej przez niego ścieżki? Kiedy ostatni raz gawędziliśmy we troje, roztaczaliśmy fantastyczne wizje na temat naszej świetlanej przyszłości. Cary chciał zostać gwiazdą reklamy Super Bowl, a ja pragnęłam być mózgiem tej reklamy i odpowiadać za jej produkcję. I co nam z tego wyszło? Cary być może niebawem zostanie ojcem, a ja poślubiłam najbardziej skomplikowanego mężczyznę, jakiego poznałam w życiu. – Już widzę, jak Travis dostaje szewskiej pasji – mruknął Cary, zupełnie jakby czytał mi w myślach. Kiedy wyobraziliśmy sobie Travisa rozjuszonego niczym byk, zaczęliśmy się tak histerycznie śmiać, że aż pociekły nam z oczu łzy. * Po powrocie z lunchu usiadłam za biurkiem i ujrzałam kolejny stosik kopert. Zagryzłam dolną wargę i poszukałam tej jednej, którą miałam nadzieję znaleźć. WYOBRAŻAM SOBIE, NA ILE SPOSOBÓW MOŻEMY UŻYĆ TEGO ŁAŃCUCHA, PANI X. BĘDZIEMY SIĘ FANTASTYCZNIE BAWIĆ. NA ZAWSZE TWÓJ

X Kiedy przeczytałam te słowa, pochmurne niebo nad moją głową zdecydowanie się przejaśniło. * Po rewelacjach Cary’ego, które kompletnie zwaliły mnie z nóg, wiedziałam, że spotkanie z mężem Corinne nie może już przynieść bardziej niefortunnych wieści. Gdy zjawiłam się w winiarni, Giroux już na mnie czekał. Miał na sobie idealnie wyprasowane spodnie w kolorze khaki oraz białą koszulę frakową z podwiniętymi rękawami, rozpiętą przy szyi; do twarzy mu było z tą niewymuszoną elegancją. Nie potrafił ukryć zdenerwowania. Drżał, napięty jak struna, targany wewnętrzną walką. – Witaj, Evo – powiedział z tą nachalną uprzejmością, która tak bardzo mi się nie spodobała podczas naszego pierwszego spotkania. Znowu ucałował mnie w oba policzki. – Enchanté. – Rozumiem, że dzisiaj nie jestem już tą blondynką, którą byłam podczas naszego pierwszego spotkania? – Hmm. – Giroux wykrzywił usta w sztucznym uśmiechu. – Zasłużyłem na te cierpkie słowa. Usiadłam przy stoliku przy oknie, który wybrał Giroux. Po chwili podszedł do nas kelner. Winiarnia wyglądała tak, jakby znajdowała się tu od wielu lat. Sufit pokrywały metalowe płyty. Stare i wysłużone podłogi z twardego drewna oraz misternie rzeźbiony bar przywoływały na myśl miejsce, które w przeszłości mogło być pubem. Chromowe elementy wyposażenia oraz stojak z winem, który równie dobrze mógł być abstrakcyjną rzeźbą, przydawały winiarni nowoczesnego szyku. Giroux przyglądał mi się bezwstydnie, podczas gdy kelner nalewał nam wino. Nie miałam pojęcia, czego ode mnie chce, ale nie wątpiłam, że zależy mu na uzyskaniu ważnych informacji. Wypiłam łyk pysznego shiraza. Giroux rozsiadł się wygodnie na krześle, obracając w dłoni kieliszek z winem. – Poznałaś moją żonę. – Tak. Jest piękną kobietą. – To prawda. – Giroux patrzył na wino. – Co jeszcze o niej pomyślałaś? – Jakie to ma znaczenie? Spojrzał na mnie. – Czy widzisz w Corinne rywalkę? A może zagrożenie? – Ani jedno, ani drugie. – Upiłam kolejny łyk wina. Przez okno widziałam czarnego bentleya, który wciskał się w miejsce przy krawężniku dokładnie naprzeciwko mojego okna. Za kółkiem siedział Angus i najwyraźniej nic sobie nie robił ze znaku zakazu parkowania. – Taka jesteś pewna Crossa? Znowu skierowałam uwagę na Giroux. – Tak. Co nie oznacza, że nie chcę, abyś spakował żonę i wywiózł ją do Francji. Uniósł kącik ust w ponurym uśmiechu. – Kochasz Crossa, prawda? – Tak. – Dlaczego? Jego pytanie mnie rozbawiło.

– Jeśli myślisz, że moje wyznanie pomoże ci pojąć, co Corinne w nim widzi, to się mylisz. On i ja, my... Kiedy jesteśmy sami, zachowujemy się inaczej niż w towarzystwie innych ludzi. – Mogę to sobie wyobrazić. – Giroux wreszcie napił się wina. Zanim przełknął pierwszy łyk, najpierw delikatnie smakował w ustach jego bukiet. – Czy mogę zapytać cię wprost, po co się spotkaliśmy? Czego ode mnie chcesz? – Zawsze jesteś taka bezpośrednia? – Tak. – Wzruszyłam ramionami. – Szybko się niecierpliwię, kiedy nie wiem, co jest grane. – W takim razie ja też będę walił prosto z mostu. – Giroux ujął moją lewą dłoń. – Masz biały ślad na palcu po pierścionku. Na tyle duży, że wygląda na zaręczynowy. Zgadza się? Podążyłam za jego wzrokiem i musiałam przyznać, że Giroux się nie mylił. Na moim palcu rzeczywiście można było dostrzec kwadratowy ślad o parę tonów jaśniejszy niż opalenizna. W przeciwieństwie do matki, która była blada, odziedziczyłam ciepłą karnację po ojcu i bardzo szybko się opalałam. – Jesteś spostrzegawczy. Będę wdzięczna, jeśli zachowasz te domysły dla siebie. Po raz pierwszy Giroux uśmiechnął się szczerze. – Być może rzeczywiście odzyskam żonę. – Myślę, że tak, jeśli się postarasz. – Wyprostowałam się, decydując, że nasze spotkanie dobiegło końca. – Wiesz, co mi wyznała? Że jesteś obojętny. Zamiast czekać, aż do ciebie wróci, powinieneś przejąć inicjatywę i przekonać ją, aby to zrobiła. Ona tego pragnie i na to czeka. Giroux wstał również, górując nade mną wzrostem. – To Corinne uganiała się za Crossem. Nie jestem pewien, czy kobieta, która lata za mężczyznami, zainteresuje się mężczyzną, który ugania się za nią. – Niewiele wiem na ten temat. – Wyjęłam z torebki dwudziestodolarowy banknot i położyłam go na stole, mimo jego groźnego spojrzenia. – Przyjęła twoje oświadczyny, prawda? Cokolwiek zrobiłeś wtedy, żeby ją zdobyć, zrób to raz jeszcze. Żegnaj Jeanie-François. Giroux otworzył usta, aby coś dodać, ale byłam już przy drzwiach wyjściowych. * Angus stał przy bentleyu, kiedy wyszłam z winiarni. – Czy chce pani wrócić do domu, pani Cross? – zapytał, gdy wsiadłam do samochodu. Uśmiechnęłam się szeroko, słysząc, jak pięknie mnie wita. Zaświtała mi pewna myśl, która zalęgła się w mojej głowie podczas rozmowy z Giroux. – Chciałabym wpaść gdzieś w drodze do domu, jeśli się zgodzisz. – Oczywiście. Podałam Angusowi dokładny adres, usadowiłam się wygodnie i oddałam rozkoszom oczekiwania na dalszy rozwój wypadków. O wpół do siódmej byłam wolna i spytałam Angusa, gdzie jest Gideon. Odpowiedział, że wciąż jest w biurze. – Czy możesz mnie do niego zawieźć? – zapytałam. – Oczywiście. Dziwnie się czułam, wchodząc do budynku Crossfire po godzinach pracy. Chociaż na korytarzach wciąż kręciło się trochę ludzi, atmosfera była zupełnie inna niż w ciągu dnia. Kiedy wjechałam na najwyższe

piętro, ujrzałam, że szklane drzwi prowadzące do Cross Industries były szeroko otwarte. Pracownicy ekipy sprzątającej opróżniali kosze, myli szyby i odkurzali. Udałam się prosto do biura Gideona, mijając po drodze puste biurka, w tym stanowisko jego asystenta, Scotta. Gideon stał za swoim biurkiem ze słuchawką w uchu. Jego marynarka wisiała na wieszaku w rogu. Rozmawiał przez telefon, trzymając ręce na biodrach. Poruszał szybko ustami. Na jego twarzy malowało się pełne skupienie. Ścianę naprzeciwko niego pokrywały płaskie ekrany, które wyświetlały wiadomości z całego świata. Po prawej stronie widniał barek, gdzie na podświetlonych szklanych półkach znajdowały się karafki inkrustowane szlachetnymi kamieniami, stanowiące jedyny akcent kolorystyczny w zimnej palecie czerni, bieli i szarości wystroju biura. Trzy osobne i wygodne przestrzenie do siedzenia służyły do prowadzenia mniej formalnych spotkań. Natomiast czarne biurko Gideona było cudem nowoczesnej technologii i elektroniki, centrum dowodzenia firmą. W otoczeniu swoich drogich zabawek mój mąż prezentował się niezwykle smakowicie. Idealnie skrojona kamizelka i spodnie eksponowały jego doskonałe ciało. Stanowił uosobienie władzy i potęgi charakteru, które pozwoliły mu zbudować jego imperium. Ze wszystkich stron otaczały go okna sięgające od podłogi do sufitu, a widok na Nowy Jork tworzył dla niego godne tło, które absolutnie go nie przytłaczało. Gideon był panem wszystkiego, czego się dotknął, i ta jego cecha rzucała się od razu w oczy. Sięgnęłam do torebki, rozpięłam kieszonkę i wyjęłam obrączki. Założyłam swoją na palec i podeszłam do szklanej ściany i podwójnych drzwi, które oddzielały Gideona od wszystkiego i wszystkich. Nagle mój ukochany odwrócił głowę i na mój widok w jego oczach zapłonął blask. Dotknął guzika na biurku, sprawiając, że podwójne drzwi otworzyły się automatycznie. Po chwili szkło zmieniło się w nieprzezroczyste i matowe, zapewniając nam prywatność, na wypadek gdyby jakiś maruder szwendał się jeszcze po biurze. Weszłam do gabinetu. – Zgoda – kończył rozmowę Gideon. – Zajmij się tym i daj mi informację zwrotną, jak poszło. – Wyjął słuchawkę z ucha i położył ją na biurku, nie spuszczając ze mnie wzroku. – Co za miła niespodzianka, aniołku. Opowiedz, jak było z Giroux. Wzruszyłam ramionami i rzuciłam: – Skąd wiesz? Cross wykrzywił twarz w uśmiechu i rzucił mi spojrzenie, które mówiło: Naprawdę chcesz wiedzieć? – Długo będziesz w pracy? – spytałam. – Za pół godziny mam telekonferencję z oddziałem w Japonii. Potem jestem wolny. Możemy coś zjeść na mieście. – Zamówmy coś do domu i zjedzmy z Carym. Ma zostać ojcem. Gideon uniósł wysoko brwi. – Co takiego? – Przypuszczalnie będzie miał dziecko... – Westchnęłam. – Jest zrozpaczony i przerażony z tego powodu. Chcę mu poświęcić trochę czasu. Poza tym powinien się oswajać z twoją obecnością. Gideon bacznie mi się przyglądał. – Ty też jesteś tą sytuacją zrozpaczona. Chodź tutaj. – Obszedł biurko i rozwarł szeroko ramiona. – Przytul się. Upuściłam torebkę, zrzuciłam szpilki i rzuciłam mu się w objęcia. Gideon mocno mnie przytulił, a jego usta, mocne i gorące, przywarły do mojego czoła.

– Coś wymyślimy – zamruczał. – Nie martw się. – Kocham cię, Gideonie. Objął mnie jeszcze mocniej. Odchyliłam się, żeby popatrzeć na jego piękną twarz. Błękitne oczy zyskały jeszcze większą głębię dzięki opaleniźnie z Karaibów. – Chcę ci coś dać. – Co takiego? Odsunęłam się, chwyciłam go za lewą dłoń, przytrzymując ją, zanim zdążył ją cofnąć. Założyłam mu na palec obrączkę, którą przed chwilą kupiłam, kręcąc nią, aby swobodnie przeszła przez knykieć. Przez cały ten czas Gideon ani drgnął. Kiedy wreszcie puściłam jego dłoń, żeby mógł się jej przyjrzeć, jego ręka zawisła nieruchomo tam, gdzie ją trzymałam, jakby zastygła w locie. Przechyliłam głowę, podziwiając obrączkę na jego palcu. Pomyślałam, że właśnie o to mi chodziło. Gideon jednak uparcie milczał. Zadarłam głowę i ujrzałam, że dokładnie przygląda się swojej dłoni tak, jakby ją widział pierwszy raz w życiu. Ogarnęła mnie rozpacz. – Nie podoba ci się. Jego nozdrza się rozszerzyły, kiedy wciągnął powietrze do płuc. Odwrócił dłoń, aby spojrzeć na tył obrączki, który miał taki sam wzór jak na przodzie. Platynowy krążek był bardzo podobny do sygnetu, który Gideon nosił na palcu prawej dłoni. Miał takie same skośne żłobienia cięte w metalu szlachetnym, nadające obrączce industrialny i męski wygląd. Ponieważ była wysadzana rubinami, nie można jej było nie zauważyć. Szkarłatny odcień odróżniał się wyraźnie od opalonej skóry Gideona i jego ciemnych garniturów, był sygnałem, że Gideon Cross jest mężczyzną, który należy do kobiety. – To za dużo – rzekłam cicho. – Nigdy nie będzie za dużo – odparł chrapliwie i rzucił się na mnie. Objął dłońmi moją twarz i zaczął mnie dziko i zażarcie całować, jakby nie mógł się mną nasycić. Chciałam go złapać za nadgarstki, ale był szybszy. Chwycił mnie w talii, oderwał od podłogi, podniósł i rzucił na tę samą kanapę, na której położył mnie po raz pierwszy wiele tygodni temu. – Przecież jesteś zajęty – zdołałam wykrztusić. Gideon posadził mnie na brzegu kanapy. – To nie potrwa długo. Okazało się, że mój mąż wcale nie żartował. Sięgnął mi pod spódnicę, ściągnął majtki, rozłożył moje nogi i pochylił głowę. W tym biurze, w którym przed chwilą podziwiałam jego męskość i zdolności przywódcze, Gideon Cross ukląkł między moimi udami i zaczął mnie lizać okrutnie i bezwzględnie. Drażnił językiem moją łechtaczkę, dopóki nie zaczęłam drżeć i wić się w rozkosznym oczekiwaniu na orgazm. Widok Gideona w garniturze, pieszczącego mnie w jego wspaniałym gabinecie był tak podniecający, że wkrótce szczytowałam, wykrzykując jego imię. Trzęsłam się z rozkoszy na całym ciele, podczas gdy Gideon nie przestawał mnie smakować. Moja delikatna i wrażliwa cipka drżała pod płytkimi zanurzeniami jego języka. Wreszcie rozpiął spodnie i wyjął nabrzmiałego penisa. Rozpaczliwie go pragnęłam i wygięłam ciało jak strunę w bezwstydnym i niemym błaganiu. Gideon zaczął gładzić swoim grubym i ciężkim członkiem moją wilgotną i śliską szparkę. Fakt, że oboje byliśmy ubrani, poza tymi częściami garderoby, które musieliśmy zrzucić, sprawiał, że nasz seks był jeszcze bardziej podniecający.

– Chcę, żebyś mi się całkowicie oddała – rzekł władczo Gideon. – Pochyl się i rozszerz nogi. Chcę cię pieprzyć do utraty tchu. Jęknęłam cicho na samą myśl i błyskawicznie zastosowałam się do jego zaleceń. Ponieważ był wysoki, przesunęłam się na brzeg kanapy, ułożyłam brzuchem na oparciu i sięgnęłam dłońmi do tyłu, zadzierając spódnicę. Gideon nie marnował cennego czasu. Silnym pchnięciem bioder wszedł we mnie i zaczął wbijać się coraz głębiej. – Evo. Z trudem dyszałam, wbijając paznokcie w poduszki na kanapie. Jego twardy i gruby penis był we mnie głęboko, do samego końca. Wciskałam się brzuchem w oparcie kanapy i mogłabym przysiąc, że czuję go w sobie na wylot. Pochylając się, Gideon mocno mnie objął i ugryzł w szyję. Jego prymitywna i pierwotna potrzeba dominacji spowodowała, że zacisnęłam się ze wszystkich sił wokół jego penisa. Gideon warknął i musnął mnie wargami, delikatnie drapiąc wieczornym zarostem. – Ale jesteś słodka – wychrypiał. – Uwielbiam cię rżnąć. – Gideonie. – Podaj mi ręce. Nie byłam pewna, o co mu chodzi, więc ułożyłam dłonie bliżej ciała. Gideon objął palcami moje nadgarstki i delikatnie przesunął moje dłonie na plecy. Wtedy zaczął mnie pieprzyć, wbijając się niezmordowanie i niestrudzenie, używając moich rąk do przytrzymania ciała, podczas gdy on uderzał we mnie biodrami. Tłukł moszną o moją łechtaczkę, a rytm uderzeń wiódł mnie do kolejnego orgazmu. Z każdym pchnięciem wydawał krótkie, nieartykułowane dźwięki, a ja krzyczałam. Jego wyścig ku spełnieniu podniecał mnie do szaleństwa, podobnie jak całkowita kontrola nad moim ciałem. Byłam w stanie wyłącznie brać to, co mi ofiaruje, przyjmować jego żądzę i służyć mu tak, jak on wcześniej służył mnie. Miarowe tarcie jego członka w moim wnętrzu doprowadzało mnie na skraj ekstazy. Żałowałam, że nie widzę jego oczu, które tracą skupienie, gdy ogarnia go obezwładniająca przyjemność, a na twarzy zastyga grymas rozdzierającej rozkoszy. Uwielbiałam to, że mam nad Gideonem władzę, że przy mnie zamienia się w bestię, a seks ze mną pozostawia go całkowicie bezbronnym. Nagle wstrząsnął nim dreszcz i Gideon zaklął. Jego penis wydłużył się, zgrubiał, a jądra się zacisnęły. – Eva, Chryste... Kocham cię. Poczułam, jak we mnie wytrysnął. Pompował we mnie gorącą i kleistą spermę. Zagryzłam usta, żeby nie krzyknąć. Byłam na granicy orgazmu. Wtedy Gideon puścił moje nadgarstki, a jego palce wślizgnęły się w moją szparkę i masowały nabrzmiałą łechtaczkę. Szczytowałam, a on wciąż opróżniał się we mnie. Chłonęłam jego tryskające nasienie. Wargami muskał mój policzek. Czułam jego gorący, wilgotny i nierówny oddech tuż przy swojej skórze. Wydawał niskie pomruki, dochodząc mocno i długo. Oboje ciężko dyszeliśmy, kiedy rozkosz powoli opuszczała nasze ciała. Opieraliśmy się bezwładnie o siebie całym swoim ciężarem. Głośno przełknęłam ślinę i zapytałam: – Czyli podoba ci się obrączka? Jego ochrypły śmiech napełnił mnie radością.

* Po pięciu minutach nadal leżałam na kanapie bez czucia, wyczerpana i nasycona, niezdolna do jakiegokolwiek ruchu. Gideon siedział przy biurku, jak zawsze nieskazitelny i doskonały. Emanował zdrowiem i witalnością mężczyzny, który dopiero co pieprzył się do szaleństwa. Poprowadził telekonferencję bez zająknienia. Mówił głównie po angielsku, choć na przywitanie i pożegnanie wypowiedział kilka słów po japońsku głębokim i jedwabistym głosem. Co jakiś czas, prześlizgując się wzrokiem po moim ciele, uśmiechał się do mnie jak triumfujący samiec do swojej zdobyczy. Sądzę, że miał do tego prawo, jeśli wziąć pod uwagę ogromną liczbę endorfin, jakie orgazm uwolnił w moim ciele. Czułam się, jakbym za dużo wypiła. Byłam kompletnie odurzona. Gideon skończył rozmowę i wstał. Znowu zdjął marynarkę, a błysk w jego oku podpowiedział mi dlaczego. Wykrzesałam z siebie resztki sił, aby unieść brwi i zapytać: – Nigdzie się nie wybieramy? – Oczywiście, że tak, ale jeszcze nie w tej chwili. – Może powinieneś zażywać mniej witamin, mistrzu? Gideon uśmiechnął się lekko, rozpinając guziki. – Przez wiele dni fantazjowałem o tym, jak pieprzę się z tobą na tej kanapie. Nie przećwiczyliśmy jeszcze połowy. Przeciągnęłam się jak kot, chcąc go podniecić i sprowokować. – Czy możemy być wciąż niegrzeczni, teraz kiedy jesteśmy mężem i żoną? Z iskry, która zamigotała w jego przepięknych oczach, odgadłam, co sądzi na ten temat. Kiedy opuszczaliśmy Crossfire, dobiegała dziewiąta. Myślę, że Gideon wyczerpująco odpowiedział na moje pytanie. Rozdział 21 Gideon i ja siedzieliśmy w dresach na podłodze w salonie, pochłaniając pizzę, kiedy po dziesiątej do mieszkania wkroczył Cary z Tatianą. Wyciągnęłam rękę po parmezan i szepnęłam do ukochanego: – Oto przyszła mama. Gideon się skrzywił. – Będą z nią kłopoty. Biedny Cary. Dokładnie to samo pomyślałam, kiedy wysoka blondynka przekroczyła próg naszego domu, marszcząc niegrzecznie nos na widok pizzy. Kiedy zauważyła Gideona, rzuciła mu powłóczyste spojrzenie. Zaczerpnęłam głęboko powietrze, powtarzając sobie, żeby nie reagować na jej wyzywające zachowanie. – Cześć, Cary – przywitał mojego najlepszego przyjaciela Gideon, po czym objął mnie i schował twarz w mojej szyi. – Hej – odparł Cary. – Co oglądacie? – Bogów ulicy – powiedziałam. – Dobre. Przyłączycie się do nas? – Jasne. – Cary wziął Tatianę za rękę i poprowadził ją w stronę kanapy. Tatiana nie miała nawet tyle taktu, aby ukryć przed nami swoje niezadowolenie. Usiedli na kanapie i ułożyli się w pozycjach, w których wyraźnie czuli się komfortowo. Gideon przesunął w ich stronę pudło z pizzą. – Częstujcie się, jeśli macie ochotę.

Kiedy Cary sięgnął po kawałek pizzy, Tatiana syknęła, że przez przypadek dał jej kuksańca w bok. Denerwowało mnie, że nie potrafi się rozluźnić i dostosować do sytuacji. Jeśli zamierza urodzić Cary’emu dziecko, to stanie się częścią mojego życia. Niepokoiłam się, że nasze relacje mogą być napięte. Nie siedzieli z nami długo. Tatiana uznała, że zdjęcia kręcone kamerą z ręki powodują, iż jest jej niedobrze, więc poszła z Carym do jego pokoju. Po krótkiej chwili usłyszałam jej śmiech. Pomyślałam, że jest zaborcza i chce mieć Cary’ego wyłącznie dla siebie. Rozumiałam jej brak poczucia bezpieczeństwa. Sama często tak się czułam z powodu niskiego poczucia własnej wartości. – Odpręż się – mruknął Gideon, przyciągając mnie do siebie. – Poradzimy sobie z tym. Potrzebujemy czasu. Chwyciłam go za lewą dłoń, którą mnie obejmował, i przez chwilę bawiłam się jego obrączką. Gideon musnął ustami moją skroń. Wróciliśmy do oglądania filmu. * Chociaż Gideon spał w sąsiednim apartamencie, przyszedł rano na tyle wcześnie, aby pomóc mi zapiąć obcisłą sukienkę do kolan i zrobić kawę. Założyłam kolczyki z perłami i szłam właśnie przez korytarz do kuchni, kiedy wynurzyła się z niej Tatiana z dwoma butelkami wody w dłoni. Była naga. Na jej widok wściekłam się, choć starałam się zachować spokojny ton. Choć nie było jeszcze po niej nic widać, wiedziałam, że jest w ciąży, a to wystarczający powód, żeby na nią nie wrzasnąć. – Wybacz, ale jeśli chcesz u mnie bywać, to musisz chodzić ubrana. – Z tego, co wiem, ten apartament nie należy wyłącznie do ciebie – odparowała Tatiana, odrzucając płową grzywę do tyłu, chcąc przejść obok mnie. Wyciągnęłam ramię, oparłam je o ścianę i zagrodziłam jej drogę. – Radzę ci, abyś nie wciągała mnie w swoją grę. – Bo co? – Bo przegrasz. Tatiana gapiła się na mnie przez dłuższą chwilę, po czym odpowiedziała: – Cary wybierze mnie. – Jeśli nawet, będzie miał do ciebie o to żal, więc koniec końców i tak przegrasz. – Opuściłam ramię. – Dobrze się zastanów. Nagle za nami otworzyły się drzwi, w których stanął Cary. – Co ty wyprawiasz, Tat? – zapytał. Odwróciłam głowę, spoglądając na mojego najlepszego przyjaciela. Miał na sobie tylko bokserki. – Myślę, że Tatiana wpadła na doskonały pomysł, jak sprawić, abyś jej kupił ładny szlafroczek. Cary zacisnął szczękę i machnął ręką, żebym szła dalej, po czym otworzył szerzej drzwi, tym samym pokazując Tatianie, aby weszła do środka i zamknęła drzwi za swoim gołym tyłkiem. Ruszyłam w stronę kuchni, zgrzytając zębami. Mój zły nastrój jeszcze się pogorszył, kiedy zobaczyłam w niej Gideona. Opierał się blat i popijał ze spokojem kawę. Miał na sobie ciemny garnitur i bladoszary krawat. Był tak zabójczo przystojny, że aż serce skoczyło mi do gardła. – Jak ci się podobały gościnne występy? – zapytałam nerwowo. Ogarnęła mnie furia, że widział inną kobietę nago. I to nie byle jaką kobietę, ale modelkę o smukłym i giętkim ciele, o jakim zawsze marzyłam. Gideon beztrosko wzruszył ramieniem.

– Tak sobie. – Przecież podobają ci się wysokie i szczupłe kobiety. – Sięgnęłam po filiżankę z kawą, która stała na blacie obok niego. Gideon przykrył moją rękę swoją dłonią. Rubiny na jego obrączce zamigotały w blasku kuchennych lamp. – Z tego, co wiem, moja żona, której nie potrafię się oprzeć, jest malutka i apetyczna. Niezwykle kusząca. Zamknęłam oczy, próbując zwalczyć ogarniające mnie uczucie zazdrości. – Czy wiesz, dlaczego wybrałam akurat tę obrączkę? – Czerwony jest naszym kolorem – odparł cicho. – Czerwone suknie w samochodach. Czerwone szpilki na przyjęciach w ogrodach. Czerwona róża w twoich włosach, kiedy mnie poślubiłaś. Uspokoiłam się, kiedy uświadomiłam sobie, że rozumiemy się bez słów. Odwróciłam się i przytuliłam się do niego ze wszystkich sił. – Mmm – zamruczał Gideon i wyściskał mnie. – Aniołku, jesteś miękka i kusząca. Tyle pyszności w tobie! Kręciłam głową, a moja złość zamieniła się w irytację. Trącił nosem mój policzek. – Kocham cię – powiedział. – Gideonie. – Odchyliłam głowę, ofiarowując mu usta. Pozwoliłam, żeby pocałunkami przegonił moje złe myśli. Kiedy czułam jego usta na swoich, zawsze przeszywał mnie dreszcz rozkoszy. Byłam lekko ogłuszona, kiedy odsunął się i wymruczał: – Jestem umówiony na wieczór z doktorem Petersenem. Zadzwonię do ciebie po sesji i wtedy postanowimy, gdzie zjemy kolację. – Dobrze. Uśmiechnął się, słysząc mój rozmarzony głos. – Jeśli sobie życzysz, mogę umówić nas na czwartek. – Lepiej na następny – odparłam, powoli dochodząc do siebie. – Nie chcę opuszczać terapii, ale mama prosiła mnie, abyśmy towarzyszyli jej z Carym na gali dobroczynnej, którą organizuje w czwartek. Kupiła mi suknię i bardzo zabiega o moje względy. Boję się, że jeśli się wykręcę, opacznie to zrozumie. – W takim razie wybierzmy się razem. – Cudownie. – Gideon w smokingu działał na mnie jak afrodyzjak. Oczywiście podniecał mnie bez względu na to, co miał na sobie, ale w smokingu... Dobry Boże, był niebywale smakowity. – W takim razie jesteśmy umówieni. To będzie świetna okazja, aby ludzie zobaczyli nas razem. Ogłosimy nasze zaręczyny. Oblizałam wargi. – Czy mogę cię wykorzystać w limuzynie? Jego oczy śmiały się do mnie. – Jak najbardziej, mój aniołku. *

Kiedy przyszłam do pracy, nie zobaczyłam Megumi za jej biurkiem, więc nie miałam okazji zapytać, jak sobie radzi. Z drugiej strony był to dobry pretekst, żeby zadzwonić do Martina i dowiedzieć się, jak się ułożyło między nim i Lacey po szalonej nocy, którą spędziliśmy w Primal. Wyjęłam telefon, żeby wpisać przypomnienie, i zobaczyłam, że matka zostawiła mi wczoraj wieczorem wiadomość głosową. Odsłuchałam ją w drodze do mojego boksu. Mama pytała, czy chcę, żeby mnie uczesano i zrobiono mi makijaż przed czwartkową kolacją. Zaproponowała, że przyjedzie do mnie ze stylistką i fryzjerką, aby zajęły się nami obiema. Usiadłam za biurkiem i odpisałam jej, że to świetny pomysł, ale mam zbyt napięty grafik i mogę nie zdążyć wyjść z pracy przed piątą. Powoli brałam się do roboty, kiedy wpadł Will. – Masz plany na lunch? – zapytał. Wyglądał uroczo w koszuli w kratę, która wyjątkowo do niego pasowała, i tradycyjnym granatowym krawacie. – Tylko takie, że nie tknę węglowodanów. Moja pupa ma ich serdecznie dosyć. – No nie. – Wyszczerzył do mnie zęby. – Natalie skończyła już z brutalną dietą, więc idzie ku lepszemu. Mam ochotę na zupę i sałatkę. Uśmiechnęłam się do niego. – Wchodzę w to. Co myślisz o tym, żeby zabrać na obiad Megumi? – Nie będzie jej dziś w pracy. – Zachorowała? – Nie wiem. Dowiedziałem się przez przypadek, bo musiałem zadzwonić do agencji po zastępstwo. Odchyliłam się na krześle, słysząc jego słowa, i zmarszczyłam brwi. – Skontaktuję się z nią w przerwie i dowiem się, jak się czuje. – Pozdrów ją ode mnie. – Will zabębnił palcami w mój boks i zniknął. * Nie wiem, jak i kiedy minęła reszta dnia. W przerwie nagrałam się Megumi na pocztę głosową. Potem próbowałam skontaktować się z nią po pracy, kiedy Clancy wiózł mnie do Brooklynu na zajęcia z krav magi. – Poproś Lacey, aby do mnie oddzwoniła, jeśli jesteś zbyt chora, żeby ze mną rozmawiać – powiedziałam jej automatycznej sekretarce. – Chcę się tylko dowiedzieć, czy wszystko u ciebie w porządku. Po nagraniu wiadomości rozsiadłam się wygodnie, aby podziwiać okazały Most Brooklyński. Przejazd pod masywnymi kamiennymi łukami, który wystrzeliwały w górę nad East River, był dla mnie zawsze podróżą do innego świata. Po rzece pływały promy z ludźmi dojeżdżającymi do pracy. Ujrzałam samotną żaglówkę, która wpływała do ruchliwego portu. W niecałą minutę dotarliśmy do zjazdu z mostu i znowu zerknęłam na komórkę. Zadzwoniłam do Martina. – Cześć, Evo – odebrał natychmiast pogodnym głosem, widocznie rozpoznał mój numer z listy kontaktów. – Miło cię słyszeć. – Jak się masz? – U mnie wszystko w porządku. Co u ciebie? – Bardzo dobrze. Z przyjemnością się z tobą spotkam. – Uśmiechnęłam się na widok policjantki, która w iście artystyczny sposób kierowała ruchem na skomplikowanym skrzyżowaniu po brooklyńskiej stronie. Pojazdy poruszały się w takt gwizdka, który trzymała między zębami. Płynne ruchy jej rąk

ostrzegały jednocześnie, aby z nią nie igrać. – Moglibyśmy umówić się na drinka po pracy albo na kolację we czwórkę. – Świetny pomysł. Masz chłopaka? – Spotykam się z Gideonem i jest między nami coraz lepiej. – Masz na myśli Crossa? No, jeśli ktoś może go złapać w swoje sidła, to tylko ty. Zaśmiałam się, żałując, że nie mam na palcu obrączki. Nie nosiłam jej w ciągu dnia, w przeciwieństwie do Gideona, który nie dbał o to, czy ktoś wie o naszym związku, czy nie. Ja nie powiedziałam nikomu o ślubie. – Dziękuję za wotum zaufania. Co u ciebie? Widujesz się z kimś na stałe? – Lacey i ja kombinujemy ze sobą. Podoba mi się. Jest zabawna. – To świetna wiadomość. Bardzo się cieszę. Posłuchaj, jeśli będziesz z nią rozmawiał, spytaj ją o Megumi. Jest na zwolnieniu i chcę wiedzieć, czy wszystko u niej w porządku. Może czegoś potrzebuje, może trzeba jej coś kupić? – Jasne. – Usłyszałam w słuchawce hałas, co oznaczało, że Martin wyszedł na dwór. – Lacey wyjechała, ale ma dzisiaj do mnie zadzwonić. – Dzięki. Będę ci wdzięczna. Rozumiem, że gdzieś pędzisz, więc już się wyłączam. Zaplanujmy coś na przyszły tydzień. W ciągu kilku najbliższych dni ustalimy szczegóły, dobrze? – Super. Fajnie, że się odezwałaś. Uśmiechnęłam się. – Ja też się bardzo cieszę. Rozłączyliśmy się. Ponieważ wciąż miałam ochotę z kimś pogadać, wysłałam esemesa do Shawny i Bretta. Szybkie „cześć” i uśmiechnięta buźka. Podniosłam głowę i zobaczyłam, że Clancy przygląda mi się we wstecznym lusterku. – Jak się miewa mama? – spytałam. – Nic jej nie będzie – odpowiedział jak zwykle rzeczowo. Skinęłam głową i wyjrzałam przez okno. Akurat przejeżdżaliśmy obok lśniącego stalowego przystanku autobusowego, na którym wisiała reklama z podobizną Cary’ego. – Czasami najtrudniej dogadać się z najbliższymi – westchnęłam. – Wiem coś o tym. – Masz braci albo siostry? – Jednego brata i jedną siostrę. Byłam ciekawa jego rodzeństwa. Czy byli tak twardzi jak on? Czy przeciwnie, on był czarną owcą? – Mogę cię zapytać o to, czy jesteście sobie bliscy? – Bardzo. Siostra mieszka w innym stanie, więc nieczęsto się widujemy, ale rozmawiamy przez telefon przynajmniej raz w tygodniu. Brat mieszka w Nowym Jorku, więc z nim spotykam się częściej. – Fajnie. – Próbowałam sobie wyobrazić zrelaksowanego Clancy’ego, który popija piwko z kimś podobnym do siebie, ale bezskutecznie. – Czy on także pracuje jako ochroniarz? – Jeszcze nie. – Wargi Clancy’ego lekko zadrżały, co w jego przypadku oznaczało uśmiech. – Pracuje dla FBI. – Twoja siostra też pracuje w organach ścigania?

– Jest komandoską. – Musi być niesamowita. – To fakt. Przyjrzałam się bliżej wojskowej fryzurze Clancy’ego. – Ty też byłeś komandosem, prawda? – Tak – odparł i zamilkł. Doszłam do wniosku, że Clancy nie zamierza rozwodzić się na ten temat. Już otwierałam usta, żeby zadać mu kolejne ciekawskie pytanie, kiedy skręciliśmy i zdałam sobie sprawę, że już dojechaliśmy do dawnego magazynu, w którym Parker miał swoje studio. Sięgnęłam po torbę z ubraniem na zmianę i wysiadłam z samochodu, zanim Clancy zdążył otworzyć mi drzwi. – Do zobaczenia za godzinę – powiedziałam. – Daj im wycisk, Evo – rzucił, odprowadzając mnie wzrokiem, dopóki nie znalazłam się w środku. Ledwo zamknęły się za mną drzwi, zobaczyłam znajomą brunetkę, której nie chciałabym już nigdy więcej spotykać. Stała z boku przy matach, krzyżując ramiona. Miała na sobie czarne dresowe spodnie z jasnoniebieskimi pasami na bokach, które pasowały do obcisłej koszulki z długimi rękawami. Brązowe loki ściągnęła w kucyk. Odwróciła się, a jej lodowatobłękitne oczy prześwidrowały mnie na wylot. Nie miałam innego wyjścia, jak tylko zmierzyć się z tym, co nieuchronne, zaczerpnęłam więc tchu i podeszłam do niej. – Dzień dobry, detektyw Graves. – Witaj, Evo. – Skinęła głową na powitanie. – Jesteś pięknie opalona. – Dziękuję. – Cross zabrał cię gdzieś na weekend? Nie było to niewinne pytanie na rozpoczęcie rozmowy. Wyprostowałam się. – Byłam na kilkudniowym urlopie. Pani detektyw uniosła kąciki ust w krzywym uśmiechu. – Jak zawsze jesteś ostrożna. To bardzo dobrze. Co twój ojciec myśli o Crossie? – Sądzę, że ojciec ufa mnie i moim wyborom. Detektyw Graves skinęła głową. – Na twoim miejscu zastanowiłabym się nad bransoletą Nathana Parkera. Nierozwiązane sprawy zawsze mnie niepokoją. Poczułam na plecach dreszcz lęku. Czułam się wytrącona z równowagi. Z kim mogłabym o tym porozmawiać? Tylko z Gideonem. Nie wątpiłam, że zrobi wszystko, co w jego mocy, żeby rozwikłać tajemnicę. – Potrzebuję partnerki do sparingu – rzuciła nagle pani detektyw. – Reflektujesz? – Co takiego? – Zamrugałam zdziwiona. – Czy... możemy? – Twoja sprawa została odłożona do archiwum. – Detektyw Graves weszła na matę i zaczęła się rozciągać. – Pospiesz się. Mamy niewiele czasu. * Graves dała mi niezły wycisk. Jak na żylastą chudzinę dysponowała zaskakującą siłą. Była skupiona, precyzyjna, bezwzględna i bezlitosna. Muszę przyznać, że sporo się od niej nauczyłam przez te półtorej godziny, szczególnie jak zachować czujność w każdej sytuacji. Graves była szybka niczym błyskawica i natychmiast wykorzystywała swoją przewagę.

Tuż po ósmej z trudem wtoczyłam się do mieszkania i od razu weszłam do wanny. Moczyłam się w wodzie o zapachu wanilii, w otoczeniu świeczek, z nadzieją, że Gideon nadejdzie, zanim doprowadzę się do porządku. Pojawił się, kiedy zdążyłam się już owinąć w ręcznik. Widząc jego wilgotne włosy i dżinsy, domyśliłam się, że wziął prysznic po ćwiczeniach z trenerem. – Witaj, mistrzu. – Witaj, żono. Gideon podszedł do mnie, rozłożył ręcznik i schylił się do mojej piersi. Ledwie mogłam oddychać, kiedy ssał mój sutek i rytmicznie go ciągnął, dopóki nie stwardniał. Wreszcie podniósł głowę, żeby móc podziwiać swoje dzieło. – Kobieto, w tobie jest tyle seksu. Stanęłam na palcach i pocałowałam go w brodę. – Jak było dzisiaj? Popatrzył na mnie z drwiącym uśmieszkiem. – Doktor Petersen najpierw nam pogratulował, a potem rozwodził się na temat terapii dla par. – Pewnie uważa, że zbyt szybko się pobraliśmy. Gideon się zaśmiał. – Nie podobało mu się nawet to, że uprawiamy seks. Zmarszczyłam nos, ponownie zawinęłam się w ręcznik i sięgnęłam po grzebień, aby rozczesać mokre włosy. – Pozwól, że ja to zrobię – powiedział Gideon, biorąc ode mnie grzebień. Poprowadził mnie do szerszego brzegu wanny i poprosił, abym usiadła. Kiedy czesał moje włosy, opowiedziałam mu o spotkaniu z detektyw Graves na zajęciach z krav magi. – Moi prawnicy potwierdzili, że sprawa została odłożona na półkę – oznajmił Gideon. – A co ty o tym sądzisz? – Jesteś bezpieczna. Tylko to się dla mnie liczy. Nie usłyszałam wahania w jego głosie, co oznaczało, że miało to dla niego większe znaczenie, niż chciał przyznać. Wiedziałam, że w głębi serca prześladowała go myśl o morderstwie Nathana. Mnie samą prześladowało to, co Gideon zrobił, a przecież byliśmy niczym dwie połówki tej samej duszy. Dlatego też Gideon dążył do tego, abyśmy się pobrali. Byłam jego schronieniem, przy mnie czuł się bezpiecznie. Byłam osobą, która znała każdy jego mroczny i dręczący sekret, a mimo to kochała go do szaleństwa. Potrzebował miłości, bardziej niż ktokolwiek inny. Kiedy usłyszałam, jak coś wibruje mu w kieszeni, spytałam żartobliwie: – Czy mój mąż ma nową zabawkę? – Powinienem wyrzucić to cholerstwo – mruknął, wyciągając telefon z kieszeni. Spojrzał na ekran, a następnie odebrał, rzucając cierpko: – Cross. Usłyszałam w słuchawce kobietę. Mówiła podniesionym i podenerwowanym głosem, ale nie rozumiałam słów. – Kiedy? – zapytał Gideon, po czym dodał: – Gdzie? Tak. Już jadę. Rozłączył się i przejechał dłonią po włosach. – Co się stało? – zapytałam, wstając.

– Corinne jest w szpitalu. Matka mówi, że źle z nią. – Już się ubieram. Co jej jest? Gdy Gideon na mnie spojrzał, cała zadrżałam. Nigdy wcześniej nie widziałam, żeby był tak zgnębiony. – Pigułki – wykrztusił. – Połknęła całą fiolkę. * Pojechaliśmy astonem martinem. Kiedy czekaliśmy na parkingu na pomocnika, aby przyprowadził samochód, Gideon zadzwonił do Raula i kazał mu stawić się przed szpitalem, aby przejął od nas auto, gdy będziemy na miejscu. Gideon usiadł za kierownicą i prowadził w pełnym skupieniu; każdy skręt kierownicy i naciśnięcie hamulca były umiejętne i dokładne. Zamknięta z nim na małej przestrzeni poczułam, że się przede mną zatrzasnął. Był emocjonalnie nieosiągalny. Kiedy położyłam dłoń na jego kolanie, aby tym gestem ofiarować mu komfort, bliskość i wsparcie, nawet nie drgnął. Nie jestem pewna, czy w ogóle poczuł mój dotyk. Raul czekał na nas, kiedy podjechaliśmy pod szpital, zatrzymując się przed oddziałem ratunkowym. Otworzył drzwi z mojej strony, obszedł samochód od przodu i zajął miejsce Gideona. Błyszczące auto wyjechało z alejki, zanim weszliśmy do środka przez automatycznie otwierane drzwi. Wzięłam Gideona za rękę, ale tego też nie poczuł, jak przypuszczałam. Był całkowicie skoncentrowany na matce, która wstała, gdy tylko wkroczyliśmy do prywatnej poczekalni, do której nas skierowano. Elizabeth Vidal ledwo na mnie spojrzała, przywitała się wyłącznie z synem, którego uściskała ze wszystkich sił. Gideon co prawda nie odwzajemnił uścisku, ale nie wyrwał się z jej objęć. Na szczęście pochwycił moją dłoń w żelazny uchwyt. Pani Vidal wciąż udawała, że mnie nie widzi. Odwróciła się tyłem, pokazując synowi parę, która siedziała nieopodal. To byli rodzice Corinne. Rozmawiali z Elizabeth, kiedy weszliśmy do środka, co wydało mi się dziwne. Jean-François Giroux stał przy oknie i wyglądał na równie osamotnionego, jak ja się czułam przy ignorującej mnie Elizabeth. Gideon puścił moją dłoń, kiedy matka pociągnęła go w stronę rodziców Corinne. Poczułam się niezręcznie, stojąc w drzwiach, więc podeszłam do Jeana-François. – Bardzo mi przykro – powiedziałam cicho. Giroux spojrzał na mnie martwym wzrokiem. Postarzał się o dziesięć lat od wczoraj, kiedy spotkaliśmy się na winie. – Co wy tu robicie? – Pani Vidal zadzwoniła do Gideona. – Dlaczego mnie to nie dziwi? – Zerknął na kanapy, gdzie wszyscy się rozsiedli. – Ktoś, kto nas nie zna, mógłby pomyśleć, że to on jest mężem Corinne, nie ja. Podążyłam za jego wzrokiem. Gideon ukucnął przed rodzicami Corinne i trzymał jej matkę za rękę. Przeszył mnie nagły strach, zrobiło mi się przeraźliwie zimno. – Wolała umrzeć niż żyć bez niego – rzekł Giroux martwym głosem. Spojrzałam na Francuza. Nagle mnie oświeciło. – Powiedziałeś jej o naszych zaręczynach? – Sama widzisz, jak zareagowała na tę sensacyjną wiadomość. Chryste. Niepewnie podeszłam do ściany i oparłam się o nią. Czy Corinne nie przewidziała tego, jak jej próba samobójcza wpłynie na Gideona? Nie była aż tak zaślepiona. Czy też od początku jej celem było wzbudzenie w nim poczucia winy? Zrobiło mi się niedobrze na myśl, że ktoś mógł być takim

cynicznym manipulatorem. Mogłam jej tylko pogratulować. Gideon znowu był przy niej. Przynajmniej na razie. Do poczekalni weszła lekarka, sympatyczna kobieta o krótko obciętych włosach w kolorze srebrnego blondu i bladoniebieskich oczach. – Pan Giroux? – Oui. – Jean-François zrobił krok do przodu. – Nazywam się doktor Steinberg. Zajmuję się pańską żoną. Możemy porozmawiać na osobności? Na te słowa zareagował ojciec Corinne: – Jesteśmy jej rodzicami. Doktor Steinberg uśmiechnęła się łagodnie. – Rozumiem. W tej chwili muszę jednak porozmawiać z mężem państwa córki. Mogę tylko powiedzieć, że za kilka dni Corinne wróci do zdrowia. Pani doktor i Giroux wyszli z poczekalni, więc nie słyszeliśmy ich rozmowy, chociaż widzieliśmy wyraźnie ich sylwetki przez szklaną ścianę. Giroux, który górował wzrostem nad znacznie niższą lekarką, słuchając jej słów, wyraźnie się zgarbił i skurczył. Napięcie w poczekalni stało się nieznośne. Gideon stał przy matce, skupiwszy uwagę na poruszającej scenie, która rozgrywała się na naszych oczach. Doktor Steinberg położyła dłoń na ramieniu Jeana-François, wciąż coś do niego mówiąc. Po chwili przerwała i zostawiła go, a on dalej stał bez ruchu, ze wzrokiem utkwionym w podłodze i zgarbionymi ramionami, jakby ktoś włożył mu na nie ogromny ciężar. Już chciałam do niego podejść, ale pierwszy poruszył się Gideon. Kiedy tylko wyszedł z poczekalni, Giroux rzucił się na niego. Dwaj mężczyźni starli się ze straszną siłą. Usłyszałam, jak ktoś krzyknął ze zdumienia, a potem ktoś inny zawołał ochroniarzy. Gideon odepchnął z siebie Francuza i zablokował kolejny cios. Następnie zrobił unik, dzięki czemu nie oberwał w twarz. Jean-François ryknął, wykrzywiając twarz w furii i bólu. Ojciec Corinne już chciał zainterweniować, kiedy do pomieszczenia wbiegli nagle ochroniarze z wycelowanymi paralizatorami. Gideon znowu odepchnął Jeana-François w odruchu samoobrony, ani razu go nie uderzając i nie wymierzając ciosu. Miał kamienną twarz, a jego oczy były zimne i prawie tak samo martwe jak oczy Giroux. Francuz krzyczał coś do Gideona. Ponieważ ojciec Corinne zostawił uchylone drzwi, usłyszałam poszczególne słowa. Słowo enfant nie wymagało tłumaczenia. Nagle wszystko we mnie zamarło. Dźwięki z zewnątrz osłabły, słyszałam tylko pulsowanie mojej krwi. Pozostali wybiegli z poczekalni w chwili, kiedy ochroniarze zakuli Gideona i Giroux w kajdanki i wprowadzili ich do windy. Kiedy zobaczyłam w drzwiach Angusa, zamrugałam, myśląc, że to zjawa. – Pani Cross... – powiedział cicho, zbliżając się powoli z czapką w dłoni. Mogę sobie wyobrazić, jak żałośnie wyglądałam. Słowo „dziecko” i to, co się za nim kryło, zmroziło mi krew w żyłach. Corinne była w Nowym Jorku tak długo, jak ja znałam Gideona... Jej mąż zaś nie. – Mam zawieźć panią do domu. Zachmurzyłam się. – Gdzie jest Gideon? – Wysłał mi esemesa, żebym panią stąd zabrał.

Moje uczucie beznadziei zmieniło się w paraliżujący ból. – Nie potrzebuje mnie. Angus odetchnął głęboko, a w jego oczach czaiło się współczucie. – Proszę pójść ze mną. Jest późno. – Nie chce, abym tu była – powtórzyłam z determinacją, trzymając się jednej rzeczy, którą rozumiałam. – Gideon chce, aby znalazła się pani bezpiecznie w domu. Nogi wrosły mi w podłogę. – Czy to napisał ci w esemesie? – To miał na myśli. – Jesteś bardzo miły – rzuciłam i poszłam za nim, jakby ktoś mną zdalnie sterował. Przeszłam obok salowego, który sprzątał bałagan powstały po tym, gdy Gideon pchnął Giroux na wózek z lekami i materiałami opatrunkowymi. Sposób, w jaki unikał spojrzenia mi w oczy, zdawał się potwierdzać okrutną prawdę. Poszłam w odstawkę. Rozdział 22 Gideon nie wrócił na noc do domu. Kiedy przed wyjściem do pracy zajrzałam do jego apartamentu, zobaczyłam zasłane i nietknięte od wczoraj łóżko. Nie miałam zielonego pojęcia, gdzie był. Po sensacyjnej wiadomości o ciąży Corinne byłam załamana, tym bardziej że nawet nie próbował się tłumaczyć. Miałam wrażenie, że na moich oczach wybuchła bomba, a ja stoję samotnie wśród zgliszczy, próbując zebrać chaotyczne myśli. Przed domem stał bentley, a przy nim czekał Angus. Zdenerwowałam się na jego widok. Zawsze kiedy Gideon zapadał się pod ziemię, przysyłał go w zastępstwie. – To ciebie powinnam poślubić – mruknęłam, wsiadając do samochodu. – Tylko na tobie mogę polegać. Zawsze się zjawiasz, gdy jestem w potrzebie. – Ja tylko wykonuję polecenia Gideona – oświadczył kierowca, zatrzaskując za mną drzwi. Jak zawsze lojalny, pomyślałam z rozgoryczeniem. W pracy dowiedziałam się, że Megumi nadal jest na zwolnieniu. Poczułam niepokój i ulgę zarazem. To nie było w jej stylu zrywać się z pracy – zawsze była pierwsza przy biurku – więc jej dłuższa absencja była sygnałem, że stało się coś złego. Z drugiej strony cieszyłam się, że nie widzi mnie w tym koszmarnym stanie. Zadawałaby mi pytania, których chciałam uniknąć, gdyż sama nie znałam na nie odpowiedzi. Nie miałam pojęcia, gdzie przebywa mój mąż, co robi i co czuje. Byłam wściekła i zraniona jednocześnie, ale, co dziwne, nie przerażona. Gideon miał rację, twierdząc, że małżeństwo zwiększa poczucie bezpieczeństwa. Trzymałam go w szachu i musiałby się bardzo postarać, żebym go puściła. Bez względu na konsekwencje będzie musiał się ze mną zmierzyć. Pozostawało tylko pytanie: kiedy to nastąpi? Skupiłam się na pracy, marząc, aby czas biegł szybciej. Kiedy wychodziłam z Crossfire o piątej, wciąż nie miałam żadnego sygnału od Gideona. Ja także postanowiłam do niego nie dzwonić. Uważałam, że to on musi zburzyć mur, który między nami zbudował. Na zajęciach krav magi ćwiczyłam przez godzinę z Parkerem. – Jesteś dziś nie do pokonania – wydyszał, kiedy wylądował na macie szósty albo siódmy raz. Nie przyznałam mu się, że zamiast niego wyobrażałam sobie Gideona.

Gdy wróciłam do domu, Cary i Trey siedzieli w salonie, jedząc duże kanapki z bagietki i oglądali serial komediowy w telewizji. – Zostawiliśmy dla ciebie. – Trey pchnął w moją stronę połowę swojej kanapki. – W lodówce jest piwo. Był cudownym facetem o niezwykłej osobowości. I był zakochany w moim najlepszym przyjacielu. Zerknęłam na Cary’ego i w ułamku sekundy dostrzegłam rozdarcie i ból, które ukrył pod maską promiennego uśmiechu. Poklepał poduszkę obok siebie. – Chodź tu i siadaj z nami, mała. – Zaraz. – Zgodziłam się po części dlatego, że myśl o tym, iż mam siedzieć sama w pokoju, doprowadzała mnie do szaleństwa. – Wezmę tylko prysznic. Po peelingu, który spłukałam ostrym strumieniem prysznica, włożyłam stary dres i usiadłam z mężczyznami na kanapie. Próbowałam namierzyć komórkę Gideona, korzystając z instrukcji, które mi podał, ale bezskutecznie. Dało mi to do myślenia. Zasnęłam na kanapie. Wolałam ją od łóżka, w którym czułabym zapach mojego męża dezertera. * I ten zapach mnie obudził, a także dotyk jego rąk, gdy chwycił mnie, uniósł do góry i zaniósł do sypialni. Ze znużeniem oparłam głowę na jego piersiach, słuchając mocnego i pewnego bicia serca. – Gdzie byłeś? – wymamrotałam. – W Kalifornii. Od razu oprzytomniałam. – Gdzie? Gideon pokręcił głową. – Porozmawiamy jutro rano. – Gideonie... – Jutro rano, Eva – powtórzył oschle Gideon, kładąc mnie do łóżka i całując szorstko w czoło. Chwyciłam go za nadgarstek, kiedy wstawał. – Nie możesz odejść. – Od dwóch pieprzonych dni nie zmrużyłem oka. – Usłyszałam w jego głosie ostrzeżenie, które wprawiło mnie w najwyższy niepokój. Uniosłam się i oparłam na łokciach. Próbowałam w ciemnościach dostrzec jego twarz, ale bezskutecznie. Starałam się otrząsnąć z resztek snu. Wydawało mi się, że Gideon ma na sobie dżinsy i koszulę z długimi rękawami. – No więc? Tu też jest łóżko. Gideon westchnął długo i przeciągle. Był wyraźnie poirytowany. – Połóż się. Idę po lekarstwa. Kiedy długo nie wracał, przypomniałam sobie, że trzyma fiolkę z pigułkami w mojej łazience, a więc wymyślił tę historyjkę tylko po to, aby się ulotnić. Odrzuciłam kołdrę i z trudem wytoczyłam się z sypialni do pogrążonego w ciemnościach salonu, gdzie znalazłam klucze do jego apartamentu. Otworzyłam drzwi i weszłam, potykając się o walizkę, którą Gideon beztrosko zostawił przy drzwiach. Pewnie postawił ją tam tylko i od razu przyszedł do mnie, chociaż nie zamierzał spędzić ze mną nocy. Po co w takim razie zajrzał? Żeby zobaczyć, jak śpię? Sprawdzić mnie? Jasna cholera. Czy ja go kiedyś zrozumiem?

Szukałam go i wreszcie znalazłam. Leżał jak kłoda na wielkim łożu z twarzą na mojej poduszce, w ubraniu. Jego buty poniewierały się po obu stronach łóżka w odległości metra, może dwóch, jakby zrzucił je w pośpiechu. Na szafce przy łóżku dostrzegłam telefon i portfel. Nie potrafiąc się oprzeć pokusie, postanowiłam sprawdzić jego telefon. Podniosłam go, wstukałam słowo „anioł”, które było hasłem, i bez najmniejszego skrępowania przejrzałam wiadomości. Nawet gdyby mnie na tym nakrył, miałam to gdzieś. Jeśli nie chciał się tłumaczyć, miałam prawo szukać odpowiedzi. Ostatnią rzeczą, której oczekiwałam, były moje zdjęcia w albumie. Dziesiątki zdjęć – na tych, które zrobili nam paparazzi, był wraz ze mną, inne robił mi z ukrycia komórką. Niepozowane ujęcia, dzięki którym spojrzałam na siebie jego oczami. Przestałam się zamartwiać. Gideon mnie kochał. Ubóstwiał. Inaczej nie robiłby mi zdjęć z rozczochranymi włosami i bez makijażu, w trakcie nudnych czynności: jak czytam książkę albo stoję przy lodówce, zastanawiając się, co by zjeść na śniadanie. Moje zdjęcia, kiedy śpię, jem, marszczę czoło w skupieniu... Błahe, zwyczajne rzeczy. W spisie połączeń ujrzałam numery Angusa, Raula i Scotta. Znalazłam wiadomości głosowe od Corinne, ale nie chciałam zadawać sobie dodatkowego bólu i odsłuchiwać ich. Zorientowałam się jednak, że nie odpisał jej ani nie dzwonił do niej od dawna. Kontaktował się z partnerami biznesowymi, kilka razy z Arnoldem i prawnikami. I trzykrotnie rozmawiał z Deanną Johnson. Zmrużyłam oczy i przyjrzałam się uważnie. Rozmowy trwały od kilku minut do kwadransa. Przejrzałam jego esemesy, znajdując tę wiadomość, którą wysłał Angusowi, kiedy byliśmy w szpitalu. „Musisz ją stąd zabrać”. Opadłam na fotel w kącie pokoju, gapiąc się na ekran telefonu. „Musisz”, a nie „Chcę, żebyś ją stąd zabrał”. Z jakiegoś powodu dobór słów sprawił, że inaczej postrzegałam to, co się wydarzyło. Wciąż nie do końca uzmysławiałam sobie, o co chodzi, ale nie czułam się już tak bardzo... odepchnięta. Były też esemesy do Ireland, które mnie uradowały. Nie czytałam ich, ale zauważyłam, że ostatni był napisany w poniedziałek. Odłożyłam telefon na szafkę, obserwując ukochanego mężczyznę, który wyczerpany spał kamiennym snem. Leżąc rozciągnięty na łóżku w ubraniu, wyglądał na swoje lata. Dźwigał na sobie brzemię ogromnej odpowiedzialności, a sprawiał wrażenie, jakby nic go to nie kosztowało... Z łatwością można było zapomnieć, że jest kruchy i wrażliwy, przepracowany, pod presją, jak każdy śmiertelnik. Tylko ja, jego żona, mogłam mu pomóc. Jak miałam to jednak zrobić, skoro wciąż mnie odpychał? Chciał oszczędzić mi zmartwień, biorąc wszystko na swoje barki. Postanowiłam, że porozmawiam z nim o tym, gdy się prześpi. * Obudziłam się ze skurczem w szyi i niemiłym uczuciem, że stało się coś złego. Poruszyłam się ostrożnie, nie chcąc niczego ściągnąć lub zrzucić. Leżałam zwinięta w kłębek na fotelu. Za oknem jaśniało różowo-pomarańczowe światło. Spojrzałam na zegar koło łóżka i zorientowałam się, że wielkimi krokami zbliża się poranek. Gideon jęknął, a ja znieruchomiałam ze strachu. Wydał z siebie straszny dźwięk, jak śmiertelnie ranne zwierzę. Przeszedł mnie lodowaty dreszcz, kiedy znowu zajęczał. Całe moje ciało reagowało gwałtownie na jego udrękę. Podbiegłam do łóżka i uklękłam na nim, potrząsając ukochanego za ramię. – Gideonie, obudź się!

Wzdrygnął się na mój dotyk, jeszcze bardziej się skulił i wcisnął głowę w poduszkę. Jego ciałem wstrząsał szloch. Położyłam się obok niego i objęłam go w pasie. – Cicho, kochanie – szepnęłam. – Jestem z tobą. Kołysałam go, a on płakał przez sen. Moje łzy zmoczyły jego koszulę. * – Obudź się, aniołku – zamruczał Gideon i musnął ustami mój podbródek. – Potrzebuję cię. Przeciągnęłam się, czując wszędzie ból po dwóch treningach krav magi i godzinach spędzonych na fotelu, zanim poszłam przytulić Gideona. Nagle zadarł moją koszulkę i obnażył piersi dla swoich głodnych, łakomych ust. Wsunął dłoń pod pasek moich spodni dresowych, przedarł się do majtek, odnalazł szparkę i fachowym ruchem zaczął pieścić mnie tak, że od razu się podnieciłam. – Gideonie. – Czułam w jego dotyku głębokie pragnienie i namiętność. Pocałował mnie w usta, a ja wygięłam biodra, kiedy jego palce wbijały się we mnie, masując delikatnie. Chcąc wyjść naprzeciw jego potrzebom, gorączkowo zrzuciłam z siebie dres. Sięgnęłam do rozporka przy jego dżinsach i rozpięłam go. Odepchnęłam spodnie i bawełniane bokserki, tak aby nie stały mi na drodze do jego penisa. – Włóż mnie w siebie – szepnął mi prosto w usta. Krążyłam palcami po jego napiętym członku, układając go w odpowiedniej pozycji. Gideon uniósł się i wsunął we mnie czubek swojej męskości. Potem zanurzył twarz w mojej szyi i wpychał się mocno, wbijając się aż po nasadę, jęcząc z rozkoszy, kiedy go ściskałam. – Jezu, Evo, potrzebuję cię. Obejmowałam go ramionami i nogami, mocno przytrzymując. Czas i wszystko inne w naszym świecie odpłynęło i przestało mieć znaczenie. Gideon ponownie złożył mi przysięgę, którą wypowiedział na złotej plaży na Karaibach, a ja próbowałam go uzdrowić, mając nadzieję, że ofiaruję mu siłę, której potrzebował, aby stawić czoło nadchodzącemu dniu. * Malowałam się w łazience, kiedy wszedł Gideon i postawił na marmurowym blacie kubek z parującą kawą, cukrem i śmietanką. Ponieważ miał na sobie tylko spodnie od piżamy, pomyślałam, że nie idzie do biura, przynajmniej jeszcze nie teraz. Zerkałam na niego w lustrze, ciekawa, czy pamięta koszmary senne. Jeszcze nigdy nie widziałam go tak wstrząśniętego. Wyglądał, jakby ktoś złamał mu serce. – Evo – rzekł cicho – musimy porozmawiać. – Zgadza się. Gideon oparł się o blat z kubkiem w dłoniach. Wpatrywał się w niego przez dłuższą chwilę, zanim spytał: – Czy nakręciliście z Brettem film pornograficzny z waszym udziałem? – Słucham? – Odwróciłam się do niego, zaciskając palce na pędzelku do makijażu. – Nie, do jasnej cholery. Oszalałeś? Gideon nie spuszczał ze mnie wzroku. – Kiedy tamtej nocy wróciłem ze szpitala, na korytarzu czekała Deanna. Po tej historii z Corinne pomyślałem, że jeśli każę jej spadać, to tylko pogorszę sprawę.

– A nie mówiłam? – Wiem. Miałaś rację. Zaprosiłem ją do pobliskiego baru na wino i przeprosiłem. – Zaprosiłeś ją na wino – powtórzyłam tępo. – Nie. Zaprosiłem ją do baru, aby przeprosić za złe traktowanie. A wino kupiłem po to, aby mieć pretekst, że siedzimy w tym cholernym barze – odparł z gniewem. – Pomyślałem, że wolałabyś, abym się z nią spotkał w miejscu publicznym, a nie w domu, choć byłoby to bardziej dogodne i mniej na widoku. Gideon oczywiście miał rację. Doceniłam, że pomyślał o mojej reakcji i chciał zminimalizować moje niezadowolenie. Złościło mnie jednak, że Deannie udało się wyciągnąć go na pseudorandkę. Mój ukochany musiał domyślić się, co czuję, gdyż uśmiechnął się kpiąco. – Ależ ty jesteś zaborcza, aniołku. Masz szczęście, że tak to w tobie lubię. – Zamknij się. Co Deanna ma wspólnego z filmem? Czy coś ci powiedziała? Kłamie w żywe oczy. – Niestety jest inaczej. Ponieważ ją przeprosiłem, odprężyła się i uchyliła rąbka tajemnicy. Opowiedziała o filmie i o aukcji, która niebawem się odbędzie. – Nie wierz jej, nie dość, że kłamie, to na dodatek jest złośliwą jędzą. – Byłam coraz bardziej wkurzona. – Czy znasz niejakiego Sama Yimarę? W tym momencie mój świat się zatrzymał, a żołądek podskoczył do gardła. – Tak, kręcił filmy o fanach zespołu. – Właśnie. – Gideon napił się kawy, rzucając mi znad kubka twarde i zimne spojrzenie. – Wygląda na to, że na niektórych koncertach rozstawiał kamery w pomieszczeniach, żeby zebrać jak najwięcej materiału o tym, co się dzieje za kulisami. Twierdzi, że nagrał nową wersję Golden z interesującymi scenami seksu. – Mój Boże. – Zakryłam dłonią usta. Było mi niedobrze na myśl, że nieznajomi ludzie będą patrzeć, jak robię Brettowi loda albo jak się rżniemy, ale świadomość, że miałby to obejrzeć Gideon, była druzgocąca. Pamiętałam wyraz jego twarzy na pokazie wideoklipu, i było to wystarczająco okropne. Jeśli zobaczy nieocenzurowaną wersję, między nami nigdy już nie będzie tak, jak dawniej. Wiedziałam, że ja nie mogłabym zapomnieć widoku Gideona z inną kobietą i zżarłoby mnie to od środka. – Dlatego pojechałeś do Kalifornii – szepnęłam z przerażeniem. – Deanna podzieliła się ze mną wszystkimi informacjami dotyczącymi tej sprawy, jakie posiadała. Udało mi się uzyskać tymczasowy prawny zakaz pokazu filmu bądź jego sprzedaży. Nie potrafiłam wywnioskować z mowy ciała Gideona, co czuje i myśli. Zamknął się szczelnie przede mną, był daleki, oszczędny w słowach i opanowany. Ja zaś rozpadałam się na małe kawałeczki. – Nie powstrzymasz tego – wyszeptałam. – Na razie sąd zakazał pokazywania go. – Jeśli film znajdzie się w internecie, to rozprzestrzeni się jak wirus. Gideon potrząsnął głową tak stanowczo, że końce jego kruczoczarnych włosów musnęły ramiona. – Zebrałem zespół informatyków, którzy przez dwadzieścia cztery godziny na dobę szukają pliku w internecie. Zresztą Yimara nie zarobi kasy, jeśli wpuści go do sieci. Film będzie coś wart tylko wtedy, gdy sprzeda go komuś na wyłączność. Wątpię, żeby spieprzył taką okazję, dopóki nie wyczerpie wszystkich możliwości. Liczę na to, że sprzeda go mnie. – Deanna się wygada. Jej praca polega na wyjawianiu tajemnic, a nie zachowywaniu ich dla siebie.

– Zaproponowałem jej czterdziestoośmiogodzinną wyłączność na reportaż o naszym ślubie. Powiedziała, że w zamian za to będzie milczeć jak grób. – Naprawdę się zgodziła? – spytałam targana wątpliwościami. – Jest na ciebie napalona. Na pewno nie ucieszył jej fakt, że jesteś w związku. I to stałym. – Myślę, że udało mi się pozbawić ją złudzeń – odparł szorstko. – Uwierz mi, wyglądała na zadowoloną z tego, że zarobi kasę na reportażu ze ślubu. Podeszłam do muszli i usiadłam na desce. Wreszcie dotarły do mnie wszystkie detale jego opowieści. – Jak o tym wszystkim myślę, zbiera mi się na wymioty. Gideon odstawił kubek i ukucnął przede mną. – Spójrz na mnie. Z trudnością zrobiłam to, o co poprosił. – Nie pozwolę na to, aby ktoś cię skrzywdził – oświadczył. – Rozumiesz? Obiecuję ci, że to załatwię. – Wybacz... – westchnęłam. – Tak mi przykro, że musisz zajmować się tym gównem. Na dodatek kiedy dzieją się straszne rzeczy... Gideon chwycił moje dłonie. – Ktoś miał czelność naruszyć twoją prywatność, Evo. Nie mam ci czego wybaczyć. To dla mnie zaszczyt, że się tym zajmuję, to sprawa honoru. Zawsze będziesz dla mnie najważniejsza. – Nie miałam takiego wrażenia w szpitalu – rozzłościłam się. Nagle zapragnęłam powiedzieć mu o tym, zanim zeżre mnie żal. Chciałam, aby mi wytłumaczył, dlaczego mnie odpycha, tłumacząc się, że próbuje mnie chronić. – Wszystko się nagle schrzaniło, a ty zostawiłeś mnie na pastwę Angusa, kiedy tak bardzo chciałam być przy tobie. Na dodatek wyjechałeś do innego stanu i nawet nie zadzwoniłeś... Nic mi nie powiedziałeś. Gideon zacisnął szczęki. – W tym czasie nie zmrużyłem oka. Poświęciłem każdą minutę, aby dostać nakaz, i musiałem w tym celu oddać wiele przysług. Nawet jeśli czasami nie rozumiesz mojego postępowania, uwierz, że zawsze o tobie myślę i robię to, co jest dla ciebie najlepsze. Co jest najlepsze dla nas dwojga. Odwróciłam głowę, bojąc się, jak zareaguje na moje słowa. – Corinne jest w ciąży. Usłyszałam jego krótki, urywany oddech. – Była. W czwartym miesiącu. To jedno słowo mnie zmroziło. – Była? – Poroniła, kiedy lekarze zajęli się płukaniem jej żołądka po przedawkowaniu. Wolę myśleć, że nie wiedziała o tym, że nosi pod sercem dziecko. Patrzyłam na niego uważnie, starając się ukryć ulgę, którą nagle poczułam. Naprawdę byłam żałosna. – W czwartym? W takim razie to było dziecko Giroux. – Mam nadzieję – odparł oschle. – Zdaniem Giroux on był ojcem, a ja odpowiadam za to, że Corinne straciła dziecko. – Jezu. Gideon położył głowę na moich kolanach, przyciskając policzek do mojego uda. – Nie mogła wiedzieć o dziecku. Nie zaryzykowałaby jego życia z tak idiotycznych pobudek.

– Nie pozwolę ci na to, abyś czuł się winny – rzekłam surowo. Oplótł mnie w talii dłońmi. – Chryste. Czy ktoś mnie przeklął? W tej chwili nienawidziłam Corinne tak bardzo, że aż poczułam agresję. Dobrze wiedziała, że ojciec Gideona popełnił samobójstwo. Gdyby choć trochę ruszyła głową, domyśliłaby się, że jej próba samobójcza będzie dla niego ogromnym ciosem. – Nie jesteś za to odpowiedzialny. – Pogłaskałam go po policzku, chcąc dodać mu otuchy. – Słyszysz? To Corinne będzie musiała z tym żyć, nie ty i ja. – Evo. – Gideon mocno mnie przytulił. Poczułam jego gorący oddech przez cienki jedwabny szlafrok. * Kwadrans po tym, gdy Gideon zostawił mnie w łazience i odebrał telefon od Raula, wciąż stałam nieruchomo przy toaletce i gapiłam się bezmyślnie na umywalkę. – Spóźnisz się do pracy – powiedział łagodnie Gideon. Podszedł i objął mnie od tyłu. – Może zadzwonię do biura, żeby wziąć wolne? – Jeszcze nigdy tego nie zrobiłam, ale byłam wyczerpana. Uszło ze mnie powietrze. Nie potrafiłabym skoncentrować się na pracy na tyle, na ile tego wymagała. – Możesz zostać, ale to będzie źle widziane, jeśli zostaniesz sfotografowana dziś na gali. Spojrzałam na jego odbicie w lustrze. – Nigdzie nie idziemy! – Przeciwnie. – Gideonie, jeśli film, w którym jesteśmy ja i Brett, ujrzy światło dzienne, ostatnia rzecz, jakiej będziesz potrzebował, to znajomość ze mną. Mój ukochany zesztywniał, następnie odwrócił mnie ku sobie, żebym na niego spojrzała. – Nie rozumiem. – Dobrze wiesz, co mam na myśli. Nazwisko Cross wystarczająco już oberwało, nie uważasz? – Aniołku, chyba jeszcze nigdy nie miałem tak dużej ochoty, żeby przełożyć cię przez kolano i sprać ci tyłek. Masz szczęście, że robię się łagodny jak baranek, kiedy jestem na ciebie wściekły. Mimo tych szorstkich przekomarzanek zrozumiałam, że Gideon był zdecydowany chronić dziewczynę, którą byłam i której potwornie się wstydziłam. Był gotowy za wszelką cenę osłonić mnie przed skandalem, który mógł wybuchnąć, przy okazji przyjmując na siebie ewentualne ciosy. W tej chwili kochałam go jeszcze bardziej, co wydawało mi się już niemożliwe. Wciąż potrafił mnie zaskoczyć. Gideon ujął dłońmi moją twarz. – Z czymkolwiek mamy się zmierzyć, zrobimy to razem. A ty będziesz nosić moje nazwisko. – Gideonie... – Nie potrafię ci powiedzieć, jaki jestem dumny, że je przyjęłaś. – Musnął wargami moją brew. – I ile to dla mnie znaczy, że chcesz je nosić jak swoje. – Gideonie. – Wspięłam się na palce i rzuciłam mu się na szyję. – Kocham cię do szaleństwa. * Spóźniłam się do pracy pół godziny i zamiast Megumi ujrzałam w recepcji nieznajomą dziewczynę. Uśmiechnęłam się i przywitałam ją, ale poczułam ukłucie niepokoju. Zajrzałam do boksu Marka i

gorąco przeprosiłam za spóźnienie. Kiedy dotarłam do swojego biurka, zadzwoniłam na komórkę Megumi, ale wciąż nie odbierała. Niewiele myśląc, poszłam do Willa. – Mam pytanko – oświadczyłam zamiast powitania. – Mam nadzieję, że znam na nie odpowiedź – odparł szybko, odwracając się na krześle, żeby spojrzeć na mnie znad modnych okularów. – Do kogo Megumi dzwoni, żeby przedłużyć zwolnienie? – Jej przełożoną jest Daphne. Czemu pytasz? – Martwię się o nią. Nie odbiera moich telefonów. Może jest na mnie zła z jakiegoś powodu. – Przestąpiłam z nogi na nogę. – Nie znoszę takich sytuacji, kiedy nie wiem, o co chodzi. Czuję się bezradna. – Nie wiem, czy to ważne, ale, zdaniem Daphne, Megumi jest w kiepskim stanie. – Fatalnie. Dziękuję, że mi powiedziałeś. Wracając do swojego boksu, zobaczyłam, że Mark przywołuje mnie do siebie. – Dzisiaj zawieszają wielką na sześć pięter reklamę szalików Tungsten. – Tak? Mark wyszczerzył zęby. – Chcesz zobaczyć, jak im idzie? – Jasne! – Byłam tak rozkojarzona, że nawet wyjście z chłodnego biura na upalny sierpniowy dzień stanowiło miłą odmianę. – Byłoby super. Chwycił marynarkę, która wisiała na krześle. – No to chodźmy. * Kiedy po piątej weszłam do domu, zobaczyłam, że salon przejęły kosmetyczki w białych uniformach. Cary i Trey siedzieli grzecznie na kanapie odchyleni do tyłu, a na twarzach mieli rozsmarowaną zieloną maź. Pod głowy podłożono im ręczniki, aby chronić kanapę. Mama rozprawiała o czymś żywo, podczas gdy fryzjerka układała jej włosy w seksowny kok złożony z fal i loków. Wzięłam szybki prysznic i dołączyłam do nich. Kosmetyczkom wystarczyła godzina, aby z ofiary losu, którą się czułam, zmienić mnie w celebrytkę. W tym czasie przemyślałam sobie to, co przez cały dzień bezlitośnie i bezwzględnie spychałam do podświadomości: film, Corinne, Giroux, Deannę oraz Bretta. Ktoś będzie musiał mu powiedzieć. Tym kimś byłam ja. Podeszła makijażystka, żeby pomalować mi usta. Uniosłam rękę. – Poproszę o kolor czerwony. Kobieta zastanowiła się, przekrzywiając głowę i badawczo mi się przyglądając. – Ma pani rację. Wstrzymałam oddech, kiedy po raz ostatni użyła lakieru do włosów. Poczułam, jak telefon wibruje mi w kieszeni szlafroka. Na ekranie wyświetliło się imię Gideona. – Cześć, mistrzu. – Jaki kolor ma twoja suknia? – zapytał bez zbędnych wstępów. – Srebrny.

– Naprawdę? – zamruczał tak ciepło, że poczułam mrowienie palców u stóp. – Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć cię w srebrnej sukience. I bez niej. – Nie będziesz długo czekać – upomniałam go. – Masz tu być za dziesięć minut. – Tak jest, proszę pani. Zmrużyłam oczy. – Pospiesz się, bo nie będziemy mieli czasu na zabawę w samochodzie. – W takim razie będę za pięć minut. Gideon się rozłączył, a ja trzymałam jeszcze przez chwilę telefon w ręku, uśmiechając się do siebie. – Kto to był? – spytała mama, podchodząc do mnie. – Gideon. Jej oczy rozbłysły. – Będzie ci towarzyszył dziś wieczorem? – Tak. – Och, Evo. – Uściskała mnie. – Bardzo się cieszę. Ja także ją objęłam. Przyszło mi do głowy, że to dobry moment, aby powiedzieć jej o zaręczynach. Wiedziałam, że Gideon nie będzie chciał czekać i zacznie w końcu nalegać, abyśmy podzielili się informacją o naszym ślubie z całym światem. – Poprosił ojca o moją rękę – szepnęłam. – Ach tak? – Mama odsunęła się ode mnie z uśmiechem na ustach. – Rozmawiał też z Richardem, co jest bardzo miłym gestem z jego strony. Już wszystko zaplanowałam. Najlepszy będzie czerwiec w restauracji u Pierre’a. Zrobimy... – Proponuję grudzień. Moja matka z trudem złapała powietrze, a jej oczy zrobiły się okrągłe jak spodki. – Nie bądź śmieszna. Będziemy miały zbyt mało czasu na przygotowania. To niemożliwe. Wzruszyłam ramionami. – Zapytaj Gideona, co sądzi o czerwcu przyszłego roku. Ciekawe, co ci odpowie. – Cóż, zaczekam na oświadczyny. – Dobrze. – Pocałowałam ją w policzek. – Idę się ubrać. Rozdział 23 Wkładałam właśnie suknię bez ramiączek na pasujący do niej gorset, gdy nagle do sypialni wszedł Gideon. Wstrzymałam oddech, wbijając wzrok w jego odbicie w lusterku. Stanął za mną w smokingu, który leżał na nim jak ulał, ozdobionym pięknym szarym krawatem, idealnie dobranym do koloru mojej sukni. Wyglądał oszałamiająco jak nigdy. – Łał – westchnęłam oczarowana. – Dziś wieczorem ci się poszczęści. Gideon uśmiechnął się lekko. – Czy to znaczy, że mam nie zapinać ci sukni? – Czy to znaczy, że nigdzie nie idziemy? – Nie licz na to, aniołku. Dzisiaj będę się popisywał moją żoną. – Przecież nikt o nas nie wie.

– Ja wiem. – Zbliżył się, aby zapiąć mi suknię. – A wkrótce, naprawdę wkrótce dowie się o tym cały świat. Przytuliłam się do niego, podziwiając nasze odbicie w lustrze. Będziemy świetnie wyglądać na zdjęciach. I natychmiast pomyślałam o innych zdjęciach... – Obiecaj mi – poprosiłam – że nigdy nie obejrzysz tego filmu. Kiedy milczał, zajrzałam mu w oczy i przeraziłam się, widząc jego pusty wzrok. – Gideonie. Już go oglądałeś? Zacisnął szczęki. – Minutę, może dwie. Nie było tam nic strasznego. Musiałem sprawdzić, czy może stanowić dowód przeciwko tobie. – Mój Boże. Przysięgnij, że go nie obejrzysz! – Wpadłam w panikę i krzyczałam wysokim głosem: – Błagam! Gideon ścisnął mi nadgarstki tak mocno, że prawie straciłam oddech. Patrzyłam na niego szeroko otwartymi oczami, zdumiona tą nagłą agresją. – Uspokój się – rzekł cicho. Strumień niespodziewanego ciepła wypłynął z miejsca, gdzie mnie dotknął, i przeniknął moje ciało. Serce waliło mi jak szalone, ale już bardziej miarowo. Spojrzałam na nasze dłonie, skupiając się na obrączce z rubinami. Czerwonej. Kolor czerwony. Jak kajdanki, które dla mnie kupił. Czułam się podobnie jak wtedy, skrępowana i schwytana w pułapkę, nie rozumiejąc, czemu teraz dawało mi to ukojenie. Byłam pewna, że Gideon rozumiał. Oświeciło mnie, że właśnie dlatego bałam się poślubić go zbyt szybko. Zabierał mnie w podróż w nieznane, a ja zgodziłam się z nim jechać, z opaską na oczach. Nie chodziło o to, jak potoczą się nasze losy jako pary. Nie miałam co do tego wątpliwości – mieliśmy na swoim punkcie obsesję, byliśmy od siebie uzależnieni jak bezlitośni dla siebie narkomani. Nie wiedziałam tylko, gdzie ja skończę i kim się stanę. Przemiana Gideona była bardziej gwałtowna. Przeżył iluminację, kiedy zrozumiał, że nie potrafi beze mnie żyć. Moja przemiana była stopniowa, starannie zaplanowana, do tego stopnia, że uwierzyłam, iż wcale nie muszę się zmieniać. Byłam w błędzie. Z trudem przełykałam ślinę. Wreszcie zaczęłam mówić spokojniej: – Posłuchaj mnie uważnie. Cokolwiek jest na filmie, i tak nie może się równać z tym, co jest między nami. Pragnę, żebyś miał przed oczami tylko nasz obraz, ciebie i mnie, gdy jesteśmy razem. Tylko to jest prawdziwe... Tylko to się dla mnie liczy. Tak więc... przyrzeknij mi. Gideon zamknął oczy i skinął głową. – Dobrze. Przyrzekam. Odetchnęłam z ulgą. – Dziękuję ci. Gideon uniósł moje dłonie do ust i ucałował je. – Należysz do mnie, Evo. *

Zawarliśmy milczący pakt, że powstrzymamy się od pieszczot w limuzynie, aby podczas naszego pierwszego publicznego wystąpienia jako para wyglądać idealnie. Denerwowałam się i jeden orgazm lub dwa pomogłyby mi uspokoić skołatane nerwy, ale wtedy z pewnością pogniotłabym strój i potargałabym włosy, a to zepsułoby mi humor. Wszyscy by to zauważyli. Moja srebrna połyskująca suknia z ciągnącym się krótkim trenem przykuwała wzrok, a mój przystojny mąż był dodatkiem, którego nie sposób było nie zauważyć. Media i publiczność skupiły na nas całą swą uwagę. Gideon był zdeterminowany, aby godnie nas reprezentować. Pomógł mi wysiąść z samochodu, kiedy podjechaliśmy na skrzyżowanie Piątej Alei i Central Park South. Znalazł chwilę, aby miękko pocałować mnie w skroń. – Twoja suknia będzie wyglądała zachwycająco na podłodze w sypialni – szepnął. Zaśmiałam się, słysząc ten ckliwy tekst. Zależało mu na tym, abym się odprężyła. Setki fleszy rozbłysły oślepiającym światłem i kiedy Gideon odwrócił się do reporterów, jego twarz natychmiast przybrała zacięty, nieprzenikniony wyraz. Położył dłoń w zagłębieniu moich pleców i poprowadził mnie po czerwonym dywanie do Ciprianiego. Znalazł wewnątrz miejsce, które mu się spodobało, i staliśmy tam przez godzinę, podczas gdy jego partnerzy biznesowi i nasi znajomi krążyli wokół nas. Gideon chciał, abym była u jego boku i chciał być ze mną widziany, co udowodnił, zapraszając mnie do tańca. – Przedstaw mnie – oświadczył bez zbędnych wstępów, gdy szliśmy w stronę parkietu. Podążyłam za jego wzrokiem w kierunku Christine Field i Waltera Leamana, szefów Waters Field & Leaman, którzy stali w grupie ludzi, głośno się śmiejąc. Christine prezentowała się skromnie, lecz elegancko w czarnej sukni wyszywanej paciorkami, która okrywała jej ciało od szyi po nadgarstki i stopy, ale eksponowała gołe plecy. Walter, wielki, postawny mężczyzna, wyglądał na pewnego siebie człowieka sukcesu. Był ubrany w elegancki smoking, a na szyi miał muszkę. – Wiedzą, kim jesteś – odparłam. – Czy wiedzą, kim jestem dla ciebie? Delikatnie zmarszczyłam nos, uświadamiając sobie, że mój świat diametralnie się zmieni, gdy singielka Eva przejmie tożsamość Evy Cross. – Chodźmy, mistrzu. Podeszliśmy w stronę grupki, przeciskając się i manewrując między okrągłymi stolikami, pokrytymi obrusami z białego lnu i zdobionymi kandelabrami, wokół których owinięto girlandy z kwiatów. Dzięki temu w sali pięknie pachniało. Moi szefowie najpierw zauważyli Gideona. Odniosłam nawet wrażenie, że początkowo mnie nie rozpoznali, do momentu gdy Gideon, co oczywiste, grzecznie pozwolił przemówić mnie jako pierwszej. – Dobry wieczór. – Uściskałam dłonie Christine i Waltera na powitanie. – Wiem, że znacie Gideona Crossa, mojego... – Zamilkłam, czując pustkę w głowie. – Narzeczonego – dokończył Gideon, wyciągając rękę. Wszyscy nam gratulowali i uśmiechali się szeroko, a ich oczy zaświeciły się mocniejszym blaskiem. – Mam nadzieję, że cię nie stracimy – powiedziała Christine. Jej brylantowe kolczyki mieniły się w ciepłym świetle żyrandoli. – Oczywiście, że nie. Dobrze mi z wami. Na te słowa Gideon mocno uszczypnął mnie w pupę. W niedalekiej przyszłości mieliśmy się zmierzyć z kwestią dotyczącą mojej pracy, ale liczyłam na to, że temat rozmyje się przynajmniej do czasu naszego kolejnego ślubu. Przez chwilę rozmawialiśmy o kampanii reklamowej wódki Kingsman, głównie po to, aby podkreślić dobrą robotę, jaką wykonała agencja Waters Field & Leaman, i zagwarantować jej kolejne zlecenia od

Cross Industries. Gideon świetnie znał reguły gry. Był grzeczny, uprzejmy, czarujący i dawał jasno do zrozumienia, że niełatwo go przekonać i wpłynąć na niego. Kiedy wyczerpaliśmy temat, Gideon przeprosił towarzystwo i ruszyliśmy dalej. – Zatańczmy – zamruczał mi do ucha. – Pragnę trzymać cię w ramionach. Przeszliśmy się na parkiet, na którym szalał Cary z zachwycającą rudowłosą kobietą. Od czasu do czasu z odważnego rozcięcia szmaragdowozielonej sukni widać było jej bladą kształtną nogę. Cary najpierw obracał kobietę, a potem efektownie i elegancko przechylił ją do tyłu. Trey nie mógł przybyć na galę z powodu wieczornych zajęć. Było mi przykro z tego powodu. Wstydziłam się też, że poczułam ulgę, iż Cary nie przyszedł z Tatianą. Byłam małostkowa, a przecież sama nie znosiłam złośliwych jędz. – Patrz na mnie. Przechyliłam głowę na rozkaz Gideona i zobaczyłam, że spogląda wprost na mnie. – Cześć, mistrzu. Jedną dłonią objął moje plecy, drugą chwycił moją dłoń, po czym swobodnie i lekko porwał mnie do tańca. – Crossfire – szepnął Gideon, patrząc mi żarliwie w twarz. Opuszkami palców dotknęłam jego policzka. – Uczymy się na naszych błędach. – Czytasz mi w myślach. – To wspaniałe uczucie. Gideon się uśmiechnął, a jego błękitne oczy zamigotały. Miał tak cholernie seksowną fryzurę, że natychmiast chciałam ją przeczesać palcami. Przytulił mnie. – Jeszcze wspanialsze, kiedy trzymam cię w ramionach. Przetańczyliśmy dwie piosenki. Po nich szef zespołu podszedł do mikrofonu i ogłosił, że podano kolację. Przy naszym stole siedzieli matka z Richardem, Cary, chirurg plastyczny z żoną oraz facet, który nakręcił pilotażowy odcinek nowego programu telewizyjnego i liczył na to, że uda mu się zainteresować nim producentów. Dania reprezentowały azjatycką kuchnię fusion. Zjadłam wszystko, co mi podano, ponieważ jedzenie było pyszne, a porcje niezbyt obfite. Gideon położył pod stołem dłoń na moim udzie i delikatnie rysował kciukiem kółeczka tak, że zaczęłam wierzgać i wić się. Pochylił się w moją stronę. – Nie ruszaj się. – Przestań się wygłupiać – szepnęłam. – Jak się będziesz wiercić, to ci wsadzę palec w szparkę. – Nie odważysz się. Uśmiechnął się kpiąco. – Chcesz się przekonać? Trochę się wystraszyłam, że jednak to zrobi, więc na wszelki wypadek siedziałam nieruchomo, chociaż ledwie wytrzymywałam jego czułe, podniecające pieszczoty. – Przepraszam – powiedział Cary i gwałtownie odsunął krzesło. Odprowadziłam go wzrokiem. Gapił się na stolik nieopodal nas. Kiedy rudowłosa piękność w szmaragdowej zieleni wstała i wyszła za nim z sali kilka chwil później, nie zdziwiłam się, ale poczułam

rozczarowanie. Wiedziałam, że Cary jest przygnębiony historią z Tatianą i seks bez zobowiązań jest jego sposobem na odreagowanie stresu, lecz takimi akcjami niszczył poczucie własnej wartości i w rezultacie wpędzał się w jeszcze większe kłopoty. Cieszyłam się, że już za dwa dni spotkamy się z doktorem Travisem. Pochyliłam się do Gideona i szepnęłam: – Jadę z Carym w weekend do San Diego. Gideon raptownie się do mnie odwrócił. – Teraz mi o tym mówisz? – Cóż, z powodu twojej eks i mojego eks, moich rodziców, Cary’ego i całej tej kołomyi wokół zupełnie o tym zapomniałam! Pomyślałam, że powiem ci teraz, zanim znowu zapomnę. – Aniołku... – Gideon potrząsnął głową. – Poczekaj. – Wstałam gwałtownie. Musiałam mu przypomnieć, że Brett będzie koncertował w tym czasie w San Diego, ale najpierw musiałam dorwać Cary’ego. Gideon spojrzał na mnie pytająco i też się podniósł. – Zaraz wracam – rzekłam i dodałam szeptem: – Muszę powstrzymać Cary’ego przed pieprzeniem jednej laski. – Evo... Usłyszałam ostrzeżenie w jego głosie, ale zignorowałam je, uniosłam suknię i wybiegłam za Carym. Kiedy tylko znalazłam się na zewnątrz sali, ujrzałam znajomą twarz. – Magdalene – powiedziałam zdumiona, stając jak wryta. – Nie wiedziałam, że tu będziesz. – Gage siedział po uszy w jakimś projekcie, dlatego się spóźniliśmy. Nie zdążyłam na kolację, ale przynajmniej zjadłam mus czekoladowy na deser. – Był doskonały – zgodziłam się z nią. – Wyborny – uśmiechnęła się Magdalene. Pomyślałam, że świetnie wygląda, jest łagodniejsza i bardziej urocza, a przy tym zmysłowa. Miała na sobie zachwycającą czerwoną koronkową suknię z jednym ramiączkiem. Ciemne włosy podkreślały jej delikatną twarz i karminowe usta. To, że uciekła od Christophera Vidala, wyszło jej na dobre. Z pewnością pomógł też nowy mężczyzna. Przypomniałam sobie, że wspominała niejakiego Gage’a, kiedy wpadła do mnie do pracy kilka tygodni temu. – Widziałam cię z Gideonem – dodała. – Zauważyłam pierścionek. – Powinnaś była do nas podejść i się przywitać. – Wcinałam deser. Zaśmiałam się. – To z pewnością jest ważniejsze. Magdalene musnęła moje ramię. – Cieszę się, że jesteście szczęśliwi. – Dziękuję ci. Podejdź do nas, kiedy znajdziesz czas, i powiedz mu to. – Tak zrobię. Spotkamy się później. Magdalene odeszła, a ja patrzyłam za nią przez chwilę, wciąż niepewna jej zamiarów. Pomyślałam jednak, że może nie jest taka zła, jak kiedyś sądziłam.

Jedynym minusem naszego przypadkowego spotkania było to, że nie zdążyłam uratować Cary’ego przed nim samym. Wszczęłam pogoń, ale zapadł się już pod ziemię. Wracałam do Gideona, przygotowując się psychicznie na to, że porządnie mnie ochrzani, kiedy prawie wpadłam na Elizabeth Vidal. – Przepraszam – powiedziałam. Matka Gideona chwyciła mnie za łokieć i pociągnęła w pusty, ciemny kąt. Trzymając moją rękę, spojrzała na wspaniały diament Asschera. – To mój pierścionek. Wyrwałam się z jej uścisku. – To był twój pierścionek. Teraz należy do mnie. Twój syn ofiarował mi go, kiedy się oświadczył. Elizabeth spojrzała na mnie błękitnymi oczami, które odziedziczył po niej zarówno Gideon, jak i Ireland. Wciąż była piękna, efektowna i elegancka. Wszyscy oglądali się za nią, kiedy przechodziła, podobnie jak za moją matką, ale Elizabeth potrafiła być lodowata, tak jak jej starszy syn. – Nie pozwolę, abyś mi go odebrała – wycedziła, ukazując dwa rzędy przepięknych białych zębów. – Wszystko ci się pomieszało. – Skrzyżowałam ramiona. – To ja chcę, abyście się pogodzili i wszystko sobie wytłumaczyli. – Karmisz go kłamstwami o mnie. – Czyżby? Następnym razem, kiedy ci powie, co się stało, a dopilnuję, żeby to zrobił, wreszcie mu uwierzysz. Na dodatek go przeprosisz i znajdziesz jakiś cholerny sposób, żeby łatwiej to zniósł. Zależy mi, aby wreszcie wyzdrowiał i pogodził się z przeszłością. Elizabeth przyglądała mi się z wściekłością. Aż się gotowała. Wyraźnie nie była zachwycona moim planem. – Czy to wszystko na dzisiaj? – zapytałam zdegustowana jej świadomą ślepotą. – Gra nie jest jeszcze skończona – syknęła, pochylając się w moją stronę. – Wiem wszystko o tobie i o tym muzyku. Wzięłam cię na muszkę. Potrząsnęłam głową. Czyżby Christopher z nią rozmawiał? Co jej powiedział? Po tym, co zrobił Magdalene, wiedziałam, że jest bezlitosny i nie cofnie się przed niczym. – Niewiarygodne. Wierzysz w kłamstwa i ignorujesz prawdę. Już miałam odejść, kiedy coś mi przyszło na myśl. – Czy to nie interesujące, że kiedy po raz ostatni rozmawiałaś z synem, nie spytałaś go o to, co się stało? Nie powiedziałaś: „Synku, twoja obłąkana dziewczyna opowiedziała mi szaloną historyjkę”. Nie pojmuję, dlaczego go o to nie spytałaś. Zapewne nie chcesz mi tego wytłumaczyć? – Pieprz się. – Tak właśnie sądziłam. Zostawiłam ją, zanim otworzyła usta i doszczętnie zrujnowała mi wieczór. Niestety, kiedy ruszyłam do stolika, ujrzałam na moim miejscu Deannę Johnson, która rozmawiała z Gideonem. – Jaja sobie robi czy co? – mruknęłam pod nosem, mrużąc oczy, gdy reporterka położyła dłoń na przedramieniu Gideona, coś mu klarując. Cary zniknął, robiąc to, czego nie powinien, matka i Stanton wirowali na parkiecie, a Deanna wślizgnęła się na moje miejsce jak żmija. Gideon mógł sobie myśleć, co chciał, ale dla mnie było jasne jak słońce, że Deanna wciąż była na niego napalona. To prawda, że nie wykonywał żadnych zachęcających ruchów i tylko słuchał co mówiła, ale sam fakt, że to robił, był wodą na jej młyn.

– Musi być świetna w łóżku. Wciąż się z nią pieprzy. Zesztywniałam i odwróciłam się do kobiety, która skierowała do mnie te słowa. To była rudowłosa piękność Cary’ego. Zarumienione policzki i błyszczące oczy bezbłędnie wskazywały na to, że właśnie przeżyła cudowny orgazm. Była starsza, niż mi się zdawało, kiedy widziałam ją z daleka. – Musisz go pilnować – dodała, patrząc na Gideona. – Wyciska kobiety jak cytryny. Widziałam to wielokrotnie. Częściej, niżbym chciała. – Poradzę sobie. – Wszystkie tak uważają. – Jej współczujący uśmiech strasznie mnie wkurzył. – Znam przynajmniej dwie kobiety, które wpadły w ciężką depresję z jego powodu. Z pewnością nie będą ostatnimi. – Nie wierz plotkom – warknęłam. Oddaliła się z irytująco błogim uśmiechem, przygładzając włosy i omijając stoliki w drodze na swoje miejsce. Kiedy była w połowie drogi, uświadomiłam sobie, skąd ją znam. – Cholera. Podbiegłam do Gideona, który wstał na mój widok. – Potrzebuję cię – oznajmiłam energicznie, obrzucając spojrzeniem brunetkę moszczącą się na moim miejscu. – Deanna, jak zawsze miło cię widzieć. Deanna zignorowała moją uszczypliwą uwagę. – Cześć, Evo, właśnie miałam iść. I tak nic już sobie z niej nie robiłam. Chwyciłam Gideona za rękę i pociągnęłam za sobą, mówiąc: – Chodź! – Dobrze, już dobrze. Poczekaj. – Rzucił coś do Deanny, ale nie słyszałam co, ciągnąc go z całych sił. – Chryste, Evo. Skąd ten pośpiech, do cholery? Stanęłam przy ścianie i rozejrzałam się po sali, szukając zielonego i czerwonego koloru. Niemożliwe, że nie zauważył byłej kochanki, chyba że specjalnie go unikała. Oczywiście wyglądała teraz inaczej. Nie miała fryzury na chłopaka, no i nie towarzyszył jej siwowłosy mąż, dzięki któremu łatwiej było mi ją zidentyfikować. – Czy wiedziałeś, że jest tu Anne Lucas? Gideon zacisnął dłoń na mojej. – Nie. Dlaczego pytasz? – W szmaragdowozielonej sukni, z długimi rudymi włosami. Widziałeś? – Nie. – Tańczyła z Carym. – Nie zwróciłem uwagi. Popatrzyłam na niego rozsierdzona. – Chryste, Gideonie. Ona rzuca się w oczy. – Wybacz mi, że patrzę wyłącznie na moją żonę – odparł szorstko. Ścisnęłam go za rękę. – Przepraszam. Chciałam tylko wiedzieć, czy to była ona. – Wytłumacz mi dlaczego. Zaczepiła cię?

– Owszem. Obrzuciła mnie pomówieniami, a potem odeszła. Mam wrażenie, że to z nią zabawiał się Cary. No wiesz, szybkie dymanko. Gideon się zaczerwienił i w skupieniu rozejrzał się po sali, szukając w tłumie Anne. – Nie widzę jej ani nikogo podobnego do osoby, którą opisałaś. – Czy Anne nie jest terapeutką? – Jest psychiatrą. Zdenerwowałam się, bo ogarnęły mnie złe przeczucia. – Chodźmy już. Gideon przyglądał mi się badawczo. – Powtórz, co ci powiedziała. – Nic, czego bym nie słyszała wcześniej. – Rzeczywiście pocieszające – mruknął. – Chodźmy. Wróciliśmy do stolika po moją torebkę i pożegnaliśmy się. – Mogę się z wami zabrać? – zapytał Cary, kiedy żegnałam się z mamą. Gideon skinął głową. – Jasne. * Angus zamknął za nami drzwi limuzyny. Cary, Gideon i ja usadowiliśmy się na siedzeniach i po kilku minutach samochód odjechał spod Ciprianiego i włączył się w sznur samochodów. Mój najlepszy przyjaciel zerknął na mnie i rzucił: – Tylko nie zaczynaj. Nie znosił, kiedy wściekałam się na niego, i nie miałam o to do niego pretensji. Nie byłam jego matką. Ale byłam jego przyjaciółką, kochałam go i chciałam mu nieba przychylić. Wiedziałam, jak potrafił ranić sam siebie, jeśli go nie pilnowałam. W tej chwili jednak to nie Cary był moim największym zmartwieniem. – Jak miała na imię? – zapytałam, modląc się, żeby je znał. – A kogo to obchodzi? – Jezu. – Zaciskałam dłonie na torebce. – Wiesz czy nie? – Nie spytałem jej – odparował. – Daj mi spokój. Odpuść sobie. – Uważaj, jak się do niej zwracasz – upomniał go spokojnie Gideon. – Masz problem i to twoja sprawa. Ale nie musisz się wyżywać na Evie za to, że jej na tobie zależy. Cary zacisnął zęby i wyjrzał przez okno. Oparłam się na siedzeniu. Gideon objął mnie i pogładził po gołym ramieniu. Milczeliśmy przez całą drogę do domu. * Kiedy weszliśmy do apartamentu, Gideon poszedł do kuchni po butelkę wody i zaczął rozmawiać przez telefon, patrząc na mnie ponad blatem, który nas dzielił.

Cary uciekł w stronę sypialni, ale raptownie odwrócił się w korytarzu i podszedł, aby mnie wyściskać. Ukrył twarz w moim ramieniu i szepnął: – Wybacz, mała. Odwzajemniłam uścisk. – Zasługujesz na więcej, niż dajesz samemu sobie. – Nie pieprzyłem się z nią – szepnął, odsuwając się, aby spojrzeć mi w twarz. – Chociaż najpierw chciałem. Ale kiedy miałem się do tego zabierać, olśniło mnie, że zostanę ojcem. I nie chcę, żeby on albo ona kiedyś sobie pomyśleli, że mogłem tak potraktować ich mamę. Muszę się ustatkować. Znowu go wyściskałam. – Jestem z ciebie dumna. – Taa, cóż... – odsunął się zmieszany. – Zrobiłem jej dobrze, skoro już zacząłem, lecz trzymałem ptaka w spodniach. – Za dużo informacji – powiedziałam. – Dość. – Lecimy jutro do San Diego? Serce mi podskoczyło, kiedy usłyszałam nadzieję w jego głosie. – Oczywiście. Nie mogę się doczekać. Uśmiechnął się szeroko i z ulgą. – Super. Mamy lot o ósmej trzydzieści. W tym momencie podszedł do nas Gideon i tak na mnie spojrzał, że wiedziałam, iż czeka nas rozmowa o weekendzie z Carym. Gdy tylko mój przyjaciel zniknął w korytarzu, chwyciłam Gideona i zaczęłam go całować, opóźniając w ten sposób konfrontację. Tak jak na to liczyłam, nie wahał się, aby wziąć mnie w ramiona i przejąć inicjatywę, a jego usta zawładnęły moimi, liżąc je soczyście i głęboko. Z jękiem pozwoliłam mu się porwać i unieść w ramionach. Niech szalony świat kręci się bez nas. Jutro będzie dopiero za chwilę i wtedy zajmiemy się wszystkimi sprawami. Chwyciłam go za krawat. – Dzisiaj należysz do mnie. – Na zawsze – odparł ciepłym, chrapliwym głosem, który wzbudził moje najbardziej wyuzdane fantazje. – No to zaczynamy. – Wciągnęłam go do sypialni. – Nie przestawaj. Gideon nie przestał do rana.