Zadaniametodyki pracy op

 Zadaniametodyki pracy op. – wych.:
1. Poznawanie uwarunkowań społeczno – wychowawczych, osobowości wychowanków, ich możliwości psychofizycznych, kontaktów ze środowiskiem rodzinnym, pobudzaniu aktywności w przygotowaniu do samodzielnego życia, aby odpowiednio pomagać w rozwoju wychowanka.
2. Wskazywanie zasad, form, metod i technik wychowania opiekuńczego, aby w pracy opiekuńczo wychowawczej uzyskać jak najlepsze efekty.
3. Modernizowani działalności opiekuńczo – wychowawczej z uwzględnieniem specyfiki zadań konkretnej formy opieki.
4. Akcentowanie konieczności kształcenia i doskonalenia pracy nauczycieli i wychowawców.
5. Opisywanie doświadczeń i osiągnięć konkretnych placówek w pracy opiekuńczo – wychowawczej w celu wymiany i wzbogacenia doświadczeń.
Rygoryzm:
1. Formułuje wymagania, polecenia, zakazy.
2. Sprawdza, drobiazgowo kontroluje wymagania, polecenia, zakazy.
3. Formułuje oceny negatywne.
Agresja:
1. Atakuje słownie, obraża, poniża, kpi, krzyczy, wyraża lekceważenie.
2. Atakuje fizycznie, uderza, bije, szturcha, obezwładnia, przymusza do określonej pozycji, np. klęczenia.
3. Atakuje symbolicznie (w sposób zamaskowany): obraźliwe gesty, ironia, ostre kary.
Hamowanie aktywności:
1. Przerywa aktywność dziecka innymi poleceniami, zadaniami, inicjatywami.
2. Włącza się w aktywność dziecka, przeszkadza, odbiera odwagę, krytykuje: wprowadza modyfikacje, nie licząc się ze zdaniem dziecka, przejmuje jego czynności bez uzasadnień.
3. Zakazuje aktywności uprawianej przez dziecko bez uzasadnień lub z uzasadnieniami ograniczającymi prawa dziecka do własnej aktywności.
Obojętność:
1. Nie nawiązuje kontaktu z dzieckiem z własnej woli, „jest obok dziecka”, okazuje werbalnie i mimicznie brak zainteresowania dzieckiem.
2. Nie reaguje na próby nawiązania kontaktu przez dziecko, np. na pytania nie odpowiada, nie reaguje na wypowiedzi dziecka, nie słucha, zajmuje się czym innym w czasie przeznaczonym na kontakt z dzieckiem.
3. Pozostaje bierny wobec próśb i ewidentnych potrzeb dziecka do niego adresowanych.
Eksponowanie siebie:
1. Absorbuje dziecko swoimi sprawami i problemami w sytuacjach nieadekwatnych do tego celu, np. mówi o swoim samopoczuciu, demonstruje swoje urazy, humory, obraża się.
2. Przeciwstawia siebie i swoje walory dziecku, chwali się, wywyższa się.
3. Domaga się dla siebie względów, egzekwuje bezwzględnie swoje prawa.
Uległość:
1. Spełnia zachcianki dziecka.
2. Rezygnuje i obniża wymagania stawiane dziecku wobec jego nalegań.
3. Demonstruje własną bezradność wobec dziecka: nie wiem co mam teraz zrobić, płacze, skarży się wobec innych na dziecko.
Zastępowanie:
1. Wykonuje zadania, które powinno wykonać dziecko.
2. Pozbawia dziecko możliwości decydowania co do podjęcia działań własnych, znajdując wytłumaczenie w trudności zadań zmęczeniu, słabości dziecka.
3. Z własnej inicjatywy proponuje dziecku zastąpienie go w różnych czynnościach.
Idealizacja dziecka:
1. Podkreśla w słowach i zachowaniu przekonanie o szczególnych walorach i możliwościach dziecka.
2. Przejawia afektację w kontakcie z dzieckiem.
3. Ważna każda sprawa dziecka (zdrowie, nauka, koledzy)
Niekonsekwencja:
1. Przemienność wrażeń, odczuć, niejasność.
2. Brak konsekwencji w egzekwowaniu zadań nałożonych przez wychowawcę dla ucznia.