1 Salvatore Natasha Knight

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Tłumaczenie w całości należy do autorki książki, jak i jego prawa autorskie

Natasha Knight Tłumaczenie jest na użytek własny, służący wyłącznie promocji twórczości tejże pisarki. Ponadto, tłumaczenie nie służy uzyskaniu korzyści majątkowych, a co za tym idzie, każda osoba wykorzystująca tłumaczenie w celach inne niż marketingowe, łamie prawo.

© Wszelkie prawa zastrzeżone! Udostępnianie, modyfikowanie i kopiowanie bez wyraźnej zgody tłumaczki (agni3szka_) jest surowo zabronione!

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 2

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

SPIS TREŚCI

PROLOG: Salvatore ...................................................................................................................... 4 1. ROZDZIAŁ I: Lucia ..................................................................................................................... 8 2. ROZDZIAŁ II: Salvatore ............................................................................................................. 19 3. ROZDZIAŁ III: Lucia .................................................................................................................. 30 4. ROZDZIAŁ IV: Salvatore............................................................................................................ 43 5. ROZDZIAŁ V: Lucia ................................................................................................................... 57 6. ROZDZIAŁ VI: Salvatore............................................................................................................ 65 7. ROZDZIAŁ VII: Lucia ................................................................................................................ 75 8. ROZDZIAŁ VIII: Lucia ............................................................................................................... 99 9. ROZDZIAŁ IX: Salvatore.......................................................................................................... 111 10. ROZDZIAŁ X: Lucia ................................................................................................................ 125 11. ROZDZIAŁ XI: Salvatore.......................................................................................................... 132 12. ROZDZIAŁ XII: Lucia .............................................................................................................. 143 13. ROZDZIAŁ XIII: Salvatore ....................................................................................................... 152 14. ROZDZIAŁ XIV: Lucia ............................................................................................................. 157 15. ROZDZIAŁ XV: Salvatore ........................................................................................................ 166 16. ROZDZIAŁ XVI: Lucia ............................................................................................................. 178 17. ROZDZIAŁ XVII: Salvatore ..................................................................................................... 186 18. ROZDZIAŁ XVIII: Lucia .......................................................................................................... 201 19. ROZDZIAŁ XIX: Salvatore ....................................................................................................... 212 20. ROZDZIAŁ XX: Lucia .............................................................................................................. 218 21. ROZDZIAŁ XXI: Salvatore ....................................................................................................... 227 22. ROZDZIAŁ XXII: Lucia ........................................................................................................... 246 23. ROZDZIAŁ XXIII: Salvatore .................................................................................................... 253 24. ROZDZIAŁ XXIV: Lucia .......................................................................................................... 260 25. ROZDZIAŁ XXV: Salvatore ..................................................................................................... 264 EPILOG: Lucia........................................................................................................................... 271 EPILOG: Salvatore..................................................................................................................... 279 Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 3

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Podpisałem umowę leżącą przede mną, naciskając tak mocno, że ślad mojego podpisu, zostawił rowek na arkuszu papieru. Odłożyłem pióro i przesunąłem strony przez stół, do niej. Lucia. Ledwie mogłem spotkać jej spojrzenie, jak podniosła wielkie, niewinne, przerażone oczy na mnie. Spojrzała na zebrane, oficjalne dokumenty, które przywiążą ją do mnie. To sprawi, że będzie moja. Nie miałem pewności, czy czytała, czy po prostu gapiła się, starając się zrozumieć, co się właśnie stało. Co zostało ustalone dla niej? Dla nas obojga? Odwróciła zaczerwienione oczy na swojego ojca. Nie przegapiłem pytań, które widziałem w ich wnętrzu. Zarzut. Niedowierzanie. Ale DeMarco trzymał oczy spuszczone, jego głowa pochyliła się w porażce. Nie mógł patrzeć na swoją córkę, nie po tym, co był zmuszony oglądać. Rozumiałem to, i nienawidziłem mojego własnego ojca bardziej, za zmuszanie go do tego. Lucia zassała nierówny oddech. Każdy mógł to usłyszeć, czy tylko ja? Widziałem szybkie bicie tętna na jej szyi. Jej ręka drżała, kiedy podniosła pióro. Spotkała moje spojrzenie jeszcze raz. Jeden końcowy apel? Obejrzałem jej walkę ze łzami, które groziły, że rozleją się na już poplamione policzki. Nie wiedziałem, co czułem po ich obejrzeniu. Cholera, nie wiedziałem, co w ogóle czułem o czymkolwiek. – Podpisz. Polecenie mojego ojca spowodowało, że się obróciła. Obserwowałem, jak ich Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 4

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

spojrzenia się zderzają. – Nie mamy całego dnia. Nazwać go despotycznym było niedopowiedzeniem. Był kimś, kto powodował, drżenie u dorosłych mężczyzn. Ale ona nie uciekła. – Podpisz Lucia – powiedział cicho jej ojciec. Po tym nie spojrzała na nikogo. Zamiast tego, przyłożyła pióro do papieru i napisała swoje imię – Lucia Annalisa DeMarco – na kropkowanej linii, przylegającej do mojej. Pełnomocnik mojej rodziny zastosował pieczęć do arkuszy, gdy tylko skończyła, szybko zabierając je i wychodząc z pokoju. Myślę, że to wtedy, wszystko stało się oficjalne. Rozstrzygnięte. Załatwione. Mój ojciec wstał, dał mi swoje charakterystyczne niezadowolone spojrzenie i wyszedł z pokoju. Dwóch z jego ludzi poszło za nim. – Potrzebujesz chwili? – zapytałem ją. Chciała się pożegnać z ojcem? – Nie. Odmówiła spojrzenia na niego, czy na mnie. Zamiast tego, odsunęła krzesło i wstała, obecnie pognieciona biała spódnica przewracała się po jej udach. Zacisnęła dłonie po bokach. – Jestem gotowa. Wstałem i wskazałem na jednego z oczekujących mężczyzn. Szła przed nim, jakby prowadził ją na egzekucję. Rzuciłem okiem na jej ojca, a potem na zimny stół do badań, ze skórzanymi ogranicznikami, które teraz wisiały otwarte, bezużyteczne, a ich ofiara została zwolniona. Obraz tego, co się tam zdarzyło przed chwilą, zawstydził mnie. Ale mogło być znacznie gorzej dla niej. Wszystko mogło pójść drogą, którą chciał mój ojciec. Jego okrucieństwo nie miało granic. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 5

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Mogła mi podziękować za uratowanie jej od tego. Więc dlaczego wciąż czuję się jak potwór? Bestia? Żałosna, marionetka bez kręgosłupa? Posiadałem Lucię DeMarco, ale sama myśl o tym uczyniła mnie tylko chorym. Była symbolem, żyjącym, oddychającym trofeum triumfu mojej rodziny nad jej. Wyszedłem z pokoju i pojechałem windą na dół, do holu, wyrzucając emocje z moich oczu. To była jedna rzecz, z którą dobrze sobie radziłem. Wyszedłem na duszny, hałaśliwy chodnik Manhattanu i wspiąłem się na tylne siedzenie czekającego samochodu. Kierowca wiedział gdzie mnie zabrać, a dwadzieścia minut później wszedłem do burdelu, do pokoju z tyłu. Obraz Lucii, leżącej na tym stole do badań, związanej, walczącej, odwracającej twarz, gdy lekarz badał ją, przed uznaniem, że jest nietknięta, wypalił się w mojej pamięci na zawsze. Stałem przy niej. Nie patrzyłem. Czy to mnie rozgrzesza? To chyba coś znaczy? Ale dlaczego mój kutas był wtedy twardy? Płakała cicho. Przyjrzałem się, jak jej łzy zsunęły się po twarzy i osunęły na ziemię i chciałem być wszędzie, tylko nie tam. Zmusiłem się siłą woli do nie słyszenia dźwięków, poniżających słów mojego ojca, jej cichych oddechów, gdy starała się milczeć. Wszystko podczas, gdy stałem z boku. Byłem tchórzem. Potworem. Bo kiedy w końcu wreszcie spotkałem te płonące bursztynowe oczy, kiedy odważyłem się przenieść wzrok na jej, nasze spojrzenia się zablokowały, i zobaczyłem ten cichy zarzut wewnątrz nich. Ciche wołanie o pomoc. W desperacji, szukała pomocy u mnie. A ja odwróciłem wzrok. Twarz jej ojca zbladła, gdy uzmysłowił sobie, na co się zgodził; spłata długu spadła na jej ramiona. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 6

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Jej życie za jego. Za życie ich wszystkich. Pieprzony samolubny drań nie zasługuje na to by żyć. Powinien umrzeć chroniąc ją. Nigdy, przenigdy nie powinien pozwolić, aby do tego doszło. Wessałem oddech, ciężki i mokry, topiący mnie. Nalałem sobie drinka, wypiłem i powtórzyłem. Whisky była dobra. Whisky tłumiła scenę odtwarzającą się w mojej głowie. Ale nie zrobiła nic, aby wymazać obrazu jej oczu na moich. Jej przerażonych, zrozpaczonych oczu. Rzuciłem szkłem, rozbijając je w kącie. Jedna z dziwek podeszła do mnie, uklękła między moimi rozszerzonymi nogami i wyjęła mojego fiuta ze spodni. Jej usta poruszały się, mówiąc coś, czego nie było słychać przez wojnę toczącą się w mojej głowie, i tak popieprzone jak popieprzone mogło to być, wzięła mojego już twardego fiuta w usta. Chwyciłem garść włosów suki i zamknąłem oczy, pozwalając jej robić swoją pracę, biorąc mnie głęboko w gardło. Ale ja nie chciałem łagodnie, nie teraz. Potrzebowałem więcej. Wstałem, zaciskając powieki przed obrazem Lucii na tym stole i pieprzyłem twarz kurwy aż się zakrztusiła, a łzy spływały jej po policzkach. Do czasu, aż w końcu doszedłem, opróżniając się w dół jej gardła, seksualne uwolnienie, podobnie jak whisky, nic mi nie dało. Nie było wystarczająco dużo seksu i alkoholu na świecie, żeby spalić ten konkretny obraz Lucii z mojego umysłu, ale może zasłużyłem na to. Zasłużyłem na winę. Powinienem być mężczyzną i posiadać ją. Mimo wszystko pozwoliłem, aby to wszystko się stało. Stałem z boku i nic nie zrobiłem. A teraz była moja, a ja jej. Jej własny potwór.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 7

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Pięć lat później Kalabria, Włochy Ostatnim razem, kiedy szłam do ołtarza tej katedry, był to dzień mojego bierzmowania. Byłam dzieckiem. Nosiłam piękną białą suknię, a matka nawinęła różaniec przez moje palce, wiążąc ręce w modlitwie. Jednak nie modliłam się. Zamiast tego, myślałam o tym, jak wyglądam w mojej sukience. Jaka to była najładniejsza, ze wszystkich dziewczynek. Jaka ja byłam najładniejsza. Dziś ubrałam się na czarno. I już nie obchodziło mnie, kto jest najładniejszy. Dziś podążałam za trumną ojca, w kierunku przodu kościoła. Czarne koronki ukryły moją twarz, więc mogłam spojrzeć na widownię, bez nich widzących mnie. Ławki stały puste, aż dotarliśmy do pierwszych rzędów, gdzie dziesięć było zajętych. Piętnastu żałobników po prawej – mojej stronie rodziny. Dwukrotnie tyle po lewej stronie. Chociaż, czy żołnierze liczą się jako żałobnicy? Ponieważ, to było to, kogo sprowadził Benedetti. Zignorowałam ich i spojrzałam na każdą z piętnastu twarzy, które ośmieliły się pokazać na mojej stronie. Mój ojciec nie miał wielu przyjaciół. W rzeczywistości, z piętnastu, dwaj to jego bracia, moi wujkowie i jedna, jego siostra. Pozostała dwunastka składała się z rodziny. Chociaż tylko kobiety siedziały w ławkach. Moi kuzyni nieśli trumnę ojca. Gdy pochód zbliżył się do pierwszej ławki, przygotowałam się na chwilę, w której zobaczę jego twarz. Twarz człowieka, który pięć lat temu, usiadł naprzeciwko mnie w zimnym, sterylnym pomieszczeniu i podpisał kontrakt, deklarujący posiadanie mnie na własność. Ślubowanie, być może jak ślubowanie w małżeństwie. Ale słowa hołubić i miłość były nieobecne na stronach; podjąć i trzymać, zajęły ich miejsce. Nie, my mieliśmy innego rodzaju umowę. Moje życie oszczędziło moją rodzinę. Ja, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 8

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

jako poświęcenie, płatnik długu. Ja, aby pokazać każdemu w rodzinie DeMarco, który miał jakąś wolę walki, że Benedetti mają na własność ich córkę. Benedetti posiadający na własność księżniczkę DeMarco. Nienawidzę rodziny Benedetti. Nienawidzę każdego z nich. Pochód zatrzymał się. Moja siostra, Izabella, stała wystarczająco blisko za mną, że czułam ją tam. Przynajmniej nie płakała. Przynajmniej wiedziała, aby nie okazywać słabości. W rzeczywistości, w ogóle nie wydawała żadnego dźwięku. Zaskoczyło mnie zobaczenie jej dzisiaj. Widzenie siostrzenicy, Effie, po raz pierwszy, skręciło mi serce, przypominając o kolejnej rzeczy, która została mi zabrana. Sześciu żałobników, niosących trumnę ojca, położyło ją na specjalnie ustawionym stole. To będzie pogrzeb z zamkniętą trumną. Żadnego wystawienia zwłok. Zdmuchnęło mu połowę głowy, kiedy strzelił sobie w usta. Kuzyni zwrócili twarze w moim kierunku. Chociaż Luke, który był adoptowanym synem mojego stryja, wyglądał tuż za mnie. Za mnie, na moją siostrę. Jego oczy, miękkie, bladoniebieskie, które pamiętałam z dzieciństwa, stwardniały jak stal. Patrzyłam, życząc sobie, abym mogła odwrócić się i spojrzeć na moją siostrę, zobaczyć co powiedzą jej oczy. Ale wtedy jego wzrok przesunął się do mnie. Wyglądał inaczej od chłopca, z którym dorastałam. Albo był inny, albo taki się stał w ciągu ostatnich pięciu lat. Wszyscy się zmieniliśmy. Przez koronki osłaniające twarz, spotkałam jego oczy. Widział wściekłość gotującą się we mnie? Dał mi szybkie, krótkie kiwnięcie głową. Potwierdzenie. Zastanawiałam się, czy ktoś to widział? Mógł zostać zabity za to. Benedetti nie biorą jeńców. No, oprócz mnie. Ale kobieta? Co może zrobić kobieta? Ale jeszcze zobaczą. Mężczyzna przeniósł się na skraj mojego widzenia i odchrząknął. Wiedziałam, kto to był. Stając prościej i przygotowując się, zmusiłam moje serce, aby zatrzymało gorączkowe bicie i odwróciłam się do niego. Salvatore Benedetti. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 9

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Przełknęłam, gdy mój wzrok podróżował w górę, od czarnego jedwabnego krawatu, który nosił. Pamiętałam go. Nawet jeśli spotkaliśmy się tylko raz, pamiętałam go wyraźnie. Ale teraz, garnitur wydawał się rozciągać mocniej wokół mięśni, pierś miał szerszą, ramiona grubsze. Zmusiłam wzrok do podniesienia się wyżej, zatrzymując się na jego szyi, chcąc spowolnić oddech. Nie mogłam pokazać słabości. Nie mogłam pokazać strachu. Ale tego dnia, kiedy zmusili mnie na tym stole – wciąż wzdrygałam się na zimno jakie czułam na nagich udach – nie odezwał się. Ani jednego słowa. Spojrzał na mnie, patrzył na moją walkę, obserwował jak gryzłam się w język, gdy mnie znieważali. Ale zapamiętałam też coś innego, i to dało mi odwagę, aby podnieść oczy na niego. Odwrócił się w pierwszej kolejności. Czy to dlatego, że nie był w stanie spojrzeć na mnie? Nie mógł być świadkiem mojego upokorzenia? Albo nie mógł znieść myśli, że widziałam jaki był? Nasze rodziny zdecydowały. Miałam mały wybór. Zastanawiałam się przez chwilę, jaki on miał wybór, ale nie brałam tego pod uwagę. To nie miało znaczenia. Salvatore Benedetti pewnego dnia będzie rządził rodziną Benedetti. Będzie szefem. Miał stać się tym, co obiecałam zniszczyć pięć lat temu. Zamaskowałam wszystkie emocje, kiedy odwróciłam wzrok na niego. Nauczyłam się ukrywać swoje uczucia w ciągu ostatnich kilku lat. Moje serce zatrzymało się na chwilę. Wszystko wydawało się zatrzymać, jakby w oczekiwaniu. Coś zatrzepotało w moim brzuchu, kiedy kobaltowo niebieskie oczy spotkały moje. Nie stalowe, ale miękkie. Przypomniałam sobie, że to samo pomyślałam też pięć lat temu. Jak na zaledwie ułamek sekundy, tego strasznego dnia, myślałam, że była to nadzieja. Że on zatrzyma to, co się działo. Ale byłam w błędzie. Wszelka dostrzegalna miękkość, była oszustwem. Schowała się za gotowym do wzięcia, potworem o zimnym sercu. Muszę o tym pamiętać. Aby nie pozwolić sobie na luksus bycia oszukaną. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 10

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Salvatore zamrugał i odsunął się na bok, wskazując mi wejście do ławki. Jego ojciec i brat stali obserwując mnie, wyraz twarzy jego ojca krzyczał zwycięstwo. Dał mi okrutny uśmiech i wyciągnął rękę do miejsca obok niego. Ruszyłam się, nogi jakoś mnie poniosły, nawet jeśli drżałam w środku. Chciałam przełączyć strach na nienawiść. Chciałam, aby zapłonęła gorąca. Bo potrzebowałam tego, aby to, co leżało we mnie, przetrwało. Miałam szesnaście lat, kiedy zostałam zmuszona do podpisania tej umowy. Wiedziałam również, że prawdziwy terror tego, co to oznacza, dopiero się zaczął. Zajęłam miejsce obok jego ojca. Salvatore usiadł po mojej prawej stronie. Miałam wrażenie, że zadbał o to, by mnie nie dotykać, tak jak ja, aby nie dotykać ani jego, ani jego ojca. Nie odwróciłam się, aby spojrzeć na moją siostrę, kiedy została wprowadzona do ławki po drugiej stronie przejścia. Nie zwracałam uwagi na żołnierzy Benedetti, ustawionych w obwodzie kościoła, tak jak i na armię Benedetti zgromadzoną na zewnątrz. Zamiast tego, patrzyłam na Ojca Samsona. Był stary, kiedy miałam bierzmowanie. Teraz wyglądał na starożytnego. Pobłogosławił mojego ojca, mimo że sam odebrał sobie życie. Modlił się za jego duszę. Po tak długim czasie, myślę, że już mi nie zależało. Ale ta życzliwość, dała mi jakiś mały komfort. Nikt nie płakał. Jakie to dziwne, że nikt nie płakał na pogrzebie. Ten fakt mówił sam za siebie, i poczułam się z tym źle. Nabożeństwo zakończyło się godzinę później. Moi kuzyni jeszcze raz okrążyli i podnieśli trumnę. Gdy przeszli obok nas, Salvatore wyszedł z ławki. Czekał i przepuścił mnie przodem, zesztywniałam, gdy poczułam lekki dotyk jego dłoni, w dolnej części pleców. Musiał czuć, że sztywnieję, bo zdjął rękę. Wyszliśmy z ciemności wewnątrz kościoła, na plac oświetlony jasnym, oślepiającym, włoskim słońcem. Mój ojciec będzie pochowany w Kalabrii. To było jego pragnienie, aby został zwrócony do miejsca swego urodzenia. Zarówno rodziny Benedetti i DeMarco były tutaj dobrze znane. Ten jeden raz, byłam wdzięczna za żołnierzy trzymających prasę w zatoce, nawet jeśli aparaty klikały w krótkich odstępach czasu, chwytając wszystko z pewnej odległości. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 11

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Stałam z boku i obserwowałam, jak ustawili trumnę wewnątrz karawanu oczekiwania. Mężczyźni Benedetti okrążyli mnie, z Salvatore, stojącym zbyt blisko dla mojego komfortu. Jakieś zamieszanie przykuło moją uwagę, i patrzyłam, jak czteroletnia Effie uciekła z uścisku niani i pobiegła w stronę matki, mojej siostry i objęła rączkami nogi Isabelli. W sumie, to wszyscy się odwrócili, a ja wykorzystałam ten moment, aby oderwać się od mężczyzn Benedetti i podeszłam do nich, do mojej rodziny. – Lucia. Powitała mnie Isabella, oczy miała zaczerwienione, policzki suche. Wyglądała inaczej niż ostatnim razem, kiedy ją widziałam. Wyglądała na twardszą, starszą niż jej dwadzieścia dwa lata. Poświęciła chwilę, aby spojrzeć na mnie, sprawdzając, w jaki sposób pięć lat uczyniło różnicę między szesnastoletnią dziewczynką, którą znała, a kobietą, która stała przed nią teraz. Potem zaskoczyła mnie, przyciągając w ciasny uścisk. – Tak bardzo za tobą tęskniłam. Wypuściłam jakiś dźwięk, i na chwilę pozwoliłam mojemu ciału, aby oddało jej uścisk. Byłyśmy tak blisko przez tak długi czas, a potem odeszła. Odwróciła się do mnie plecami i odeszła. Wiedziałam dlaczego. Nawet to rozumiałam. Ale mimo wszystko to bolało, a moja złość na wszystko, wliczając nawet ją, była spoiwem, które trzymało razem mały świat nienawiści, stworzony dla mnie samej. Myśl, że to powinna być ona, że to byłaby ona, ryczało we mnie, mimo, że chciałam, żeby to odeszło. To nie była jej wina. Nic z tego nie było jej winą. W rzeczywistości była jedyną nie do obwiniania. – Mama. – Rozległ się głos Effie. Izabela wypuściła mnie z uścisku, ale ścisnęła moje ramiona, jakby chciała dodać mi siły. Widziała moją słabość w tej chwili? Wszyscy widzieli mój strach? – Mama. – Effie powtórzyła z niecierpliwością dziecka, szarpiąc spódnicę Isabelli. A ta ją podniosła. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 12

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Dlaczego wróciłaś? – spytałam, mój głos brzmiał obco. Zimno. – Dlaczego teraz? – Mogłam wybrać albo to, albo rozpadłabym się, a nie mogłam pozwolić na to drugie. Wyglądała na zaskoczoną. Jej mała dziewczynka obserwowała mnie, a ja starałam się nie patrzeć na nią. Choć to było niemożliwe. Śliczne, niebiesko–szare oczy obserwowały mnie, przeszywały na wskroś. Zastanawiałam się, czy pochodzą one od jej ojca, ale Izabella zawsze odmawiała powiedzenia kto to był. – To jest Effie – powiedziała Isabella, ignorując moje pytanie. – Effie, to jest twoja ciocia Lucia. Effie przyglądała mi się przez dłuższą chwilę, po czym dała mi szybki uśmiech, mały dołeczek utworzył się w jej prawym policzku, gdy to zrobiła. – Cześć, Effie – powiedziałam, dotykając jej kręconych włosów karmelowego koloru. – Cześć. – Dlaczego wróciłaś? – zapytałam ponownie. Czułam tak dużo złości i chciałam, żeby każdy się w niej spalił. Każdy, kto mnie porzucił. Każdy, kto tak łatwo ze mnie zrezygnował. – Ponieważ nigdy nie powinnam odchodzić. Wybacz mi. – Spojrzała na karawan. – Życie jest zbyt krótkie. Wiedziałam, że ona nie miała wyboru. Gdy ojciec dowiedział się, że jest w ciąży, odbiło mu. Pierworodna córka szefa rodziny DeMarco w ciąży z nieprawego łoża. Tak nowoczesna, jak moja rodzina była, było kilka rzeczy, które nie uległy zmianie. Wciąż zastanawiałam się, czy mój ojciec żałował swoich decyzji. To kosztowało go dwie córki. Ale znowu, wydawało się, że łatwo było mu nas oddać. Gdyby miał syna, być może wszystko potoczyłoby się inaczej. – W przyszłym tygodniu przyjdę cię odwiedzić. – Po co? Dlaczego teraz ci zależy? Uniosła podbródek, uparty gest, który pamiętałam, od kiedy byłyśmy małe. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 13

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Dźwięk wystrzału z gaźnika samochodowego sprawił, że wszyscy podskoczyliśmy. Żołnierze okrążyli plac, wyciągając broń, do czasu, aż wszyscy zdali sobie sprawę, że nie ma zagrożenia. Zanim odwróciłam się do niej z powrotem, zauważyłam Salvatore, który stał przy swoim samochodzie, chowając błyszczący metalem pistolet do kabury pod marynarką. To byli brutalni mężczyźni. Mężczyźni, dla których zabijanie było częścią życia. Częścią biznesu. Mimo, że dorastałam w ich świecie, wciąż przeszywały mnie przez to dreszcze. Salvatore przeniósł wzrok na mnie. Z tej odległości, nie mogłam zobaczyć jego oczu, ale patrzył na mnie, stojąc obok sedana, gotowy do zabrania nas na cmentarz. – Muszę iść. – Lucia – zaczęła moja siostra, tym razem biorąc mnie za rękę. Jej dotyk był ciepły, miękki. To sprawiło, że chciało mi się płakać, przez to wszystko co straciłyśmy. – Co? – warknęłam. Nie mogłam płakać. Nie mogłam. Nie tutaj. – Bądź silna. Nie jesteś sama. – Naprawdę? – Uwolniłam rękę. – A to nowość. Złość błysnęła w jej oczach. Czy ona chce mnie uderzyć? Zastanawiałam się nad tym. Naprawdę? Czy Salvatore na to pozwoli? Przez chwilę pomyślałam o nim, jak przychodzi mi na ratunek, jak karze moją siostrę za położenie ręki na mnie. Ale potem przypomniałam sobie, kim jestem. Kim jest on. Kim byłam dla niego. – Muszę iść. – Zrobiłam krok do tyłu. Oczy Isabelli wypełniły się łzami, smutek zastąpił chwilową złość, i wówczas się odwróciłam. Nie okazuj słabości. Ani grama. Stanęłam w obliczu Salvatore, człowieka, który miał mnie na własność. Z pewnością umowa podpisana przez nas nie byłaby uznana w żadnym sądzie. Ale był to kontrakt, który dyktował moje życie. Wiedziałam, co by się stało, gdybym nie zrobiła tego co mi powiedziano. Wiedziałam, kto by za to zapłacił. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 14

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zerknęłam na Izabellę i jej córkę ponownie. Na moich wujków, ciotki i kuzynów. Nie, nie potrzebowali sądu, aby zapewnić sobie moją współpracę. Umowa była po prostu kolejnym sposobem na upokorzenie, podobnie jak było nim badanie. Nie. Zablokuj to wspomnienie. Chciałabym go nie mieć. Salvatore wyprostował się do pełnej wysokości stu dziewięćdziesięciu trzech centymetrów i otworzył drzwi sedana. Stojąc, był niemal trzydzieści centymetrów wyższy ode mnie. Nawet z drugiej strony placu, widziałam, że czekał cierpliwie, i pomyślałam, że może stara się być cywilizowany, uprzejmy. Przez wzgląd na zgromadzonych dziennikarzy? Na pewno nie ze względu na mnie. Zastanawiałam się przez chwilę, czy on tego chciał? Czy chciał mnie w ten sposób, wiedząc o tym, że nie była to moja wola? Ale z drugiej strony, posiadanie kogoś? To było ekstremalne. Spojrzałam jeszcze raz na Isabellę. Nic nie mogłam na to poradzić. Przez ostatnich pięć lat, byłam zamknięta w szkole. Mieszkałam w szkole imienia świętej Marii i otrzymywałam prywatne lekcje, w celu zdobycia dyplomu szkoły średniej, aby móc iść tam na małą uczelnię, studiować i być wolną – do pewnego momentu. Ale teraz nadszedł czas, aby wejść do jaskini lwa. Moja nauka była kompletna i nadszedł czas, aby zająć swoje miejsce, jako własność Salvatore Benedetti. Przez chwilę próbowałam sobie wyobrazić, że to nie była prawda. Że to wszystko sen, koszmar. Że mogę spojrzeć na moją starszą siostrę i być pewną, że ona zrobi to wszystko prawidłowym, jak zawsze robiła. Wystarczyłaby jedna taka chwila i wtedy byłabym w stanie to zrobić. Iść do mojego wroga, aby wejść do jego domu, wiedząc, że zawsze będę obca. Znienawidzona. Moja obecność będzie jak żyjące trofeum ich zwycięstwa nad moim ojcem, moją rodziną. Czego Salvatore oczekiwał ode mnie? Przygotowałam się i spojrzałam na niego, zdeterminowana utrzymać jego wzrok, gdy przechodziłam przez plac. Oczy wypalały mi dziurę w plecach, a tłum ucichł, patrząc jak idę do niego. Nie uśmiechał się, kiedy się zbliżałam. Nic się nie zmieniło. Jego twarz wydawała się być wykuta w kamieniu. Dotarłam do niego i zatrzymałam kilka centymetrów przed nim, nasze oczy zablokowały się. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 15

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Lucia. Salvatore wypowiedział moje imię, jego głos był niski i tajemniczy, na co przeszedł mnie dreszcz. Nie wiedziałam, co powiedzieć, chociaż ćwiczyłam tę chwilę w mojej głowie przez kilka miesięcy. Kilka lat. Teraz, stałam po prostu jak niema. Ale wtedy, zbliżył się jego ojciec, Franco Benedetti, głowa rodziny i człowiek, którym całkowicie gardziłam. Nawet nie starał się ukryć swojego zadowolenia z tej sytuacji. Odchrząknęłam, znajdując wreszcie mój głos. – Dlaczego tu jesteś? Nie masz prawa. – Słyszałam moje pytanie, wiedząc, że to to samo, które zadałam mojej siostrze. – Przyszedłem, by złożyć ci moje kondolencje. Franco pochylił się, rozglądając konspiracyjnie . – W sumie – zaczął niższym tonem – za nic bym tego nie opuścił. Nie myślałam. Nie czułam nic poza gniewem, gorącym gniewem, który rozpalił się w moim wnętrzu. Moje dłonie zacisnęły się w pięści, i splunęłam na jego buta. Z wyjątkiem tego, że w ostatniej chwili się przesunął, i chybiłam. Kiedy podniosłam wzrok, twarz Salvatore ukazywała szok, a twarz Franco szybko zaczęła się robić czerwona, pokazując jego furię. Stałam na moim miejscu, a serce uderzało dziko w mojej piersi. Nie byłam pewna, czy mnie nie uderzy. Cholera, między tym i moim komentarzem do Izabelli, może do tego właśnie dążyłam. Salvatore chwycił mnie za ramię. – Przeproś. – Nie – powiedziałam, oczy miałam zablokowane z mrocznym spojrzeniem jego ojca. Dominic, brat Salvatore, który stał kilka metrów dalej, obserwując, zbliżył się. Na twarzy miał uśmiech, kiedy objął ramiona ojca. Salvatore napiął się obok mnie. – Zaczynamy zwracać na siebie uwagę. Chodź Ojcze. Idziemy. Napotkałam wzrok Dominica i mogłabym przysiąc, że cieszył się spektaklem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 16

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Przeproś. – Uścisk Salvatore zacisnął się wokół mojego ramienia. Przechyliłam głowę na bok. – Przykro mi, że nie wcelowałam – powiedziałam a uśmiech rozciągnął się na mojej twarzy. Brwi Dominica wystrzeliły w górę, a Salvatore mruknął przekleństwo pod nosem. – Chodźmy – powiedział po prostu Dominic, kiedy myślałam, że jego ojciec eksploduje. – Wchodź. – Salvatore chwycił mnie drugą ręką w pasie, gdy pchnął mnie do środka sedana. – Zabierz łapy – powiedziałam, próbując zmusić go do tego. Wspiął się obok mnie i zatrzasnął drzwi samochodu. Kierowca odpalił silnik. Salvatore przeniósł uścisk na moje kolano, a jego oczy wypalały dziurę przeze mnie. – To było bardzo głupie. – Palce wbiły się w moje ciało. Nie miałam nic do powiedzenia. W rzeczywistości, wszystko, co mogłam zrobić, to zadrżeć gwałtownie i owinąć ramiona wokół siebie. – Zmniejsz klimatyzację – powiedział do kierowcy, jego wzrok wciąż był zablokowany na moim. Chciałam, żeby było tak zimno, abym miała dreszcze. – Tak, proszę pana – powiedział kierowca. Będąc tak blisko niego, widząc go ponownie, to było zbyt wiele, zbyt intensywne. To przyniosło z powrotem zbyt wiele wspomnień i przepowiedziało przyszłość, której nie chciałam. – Ranisz mnie. Salvatore zamrugał, jakby przetwarzał każde słowo pojedynczo. Przeniósł wzrok tam, gdzie jego ręka chwyciła mnie za kolano. Wstrzymałam oddech, czując bezsilność, wiedząc, że jestem całkowicie na jego łasce. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 17

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wiedząc, że to był dopiero początek mojego piekła.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 18

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Spojrzałem w dół, tam gdzie ją trzymałem, jak bardzo moje palce ściskały jej ciało. Zajęło to trochę wysiłku, ale puściłem i usiadłem z powrotem na fotelu, wzrok wciąż trzymałem na niej, na tej zbuntowanej, odważnej, obcej osobie. Odważna. Lucia była odważna. Była też obca. Nic o niej nie wiedziałem. Znałem tylko jej nazwisko i twarz. Jej podpis na głupim kawałku papieru. Nigdy nie widziałem kobiety, przeciwstawiającej się ojcu w ten sposób. Jak również mężczyzny, albo powinienem powiedzieć, że kiedy jednak widziałem, to był ostatni raz, gdy widziano tego człowieka żywego. Wyjrzałem przez przednią szybę. – Nie antagonizuj mojego ojca w ten sposób. On zawsze wygrywa. – Każdy kiedyś przegrywa. – Odwróciła się i skrzyżowała ramiona na piersi, obserwując mijające ulice, gdy jechaliśmy na cmentarz. Czarna zasłona kapelusza, schowała jej twarz przede mną w kościele, ale oczy w kolorze bursztynu, świeciły przez nią, jasne, silne i złe. Bardzo złe. Nie pozwoliłem, aby mój umysł, wypełnił obraz, jak te oczy spojrzały na mnie ostatnim razem. Znam tylko ten nowy obraz, złej Lucii. Którą musiałem kontrolować. Jej interakcja z siostrą była sztywna. Widziałem to nawet z odległości dziedzińca. Wiem, że nie widziała siostry lub ojca, ani razu w ciągu ostatnich pięciu lat. W dniu, w którym podpisała umowę, została odesłana, aby zakończyć naukę. Przez cały rok, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 19

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

przebywała w szkole katolickiej, wybranej przez mojego ojca. Niewielkiej placówce, ukrytej na przedmieściach Filadelfii, gdzie żyła wygodnie, ale pod ścisłym nadzorem. Każdy jej ruch był monitorowany, a co najmniej jeden ochroniarz, podążał wszędzie tam, gdzie poszła. Miałem comiesięczne aktualizacje odwiedzających, i ani razu rodzina nie próbowała jej odwiedzić. Cóż, jej ojciec próbował, ale nie chciała go widzieć. Zdecydowała nawet wakacje spędzać w szkole. Spojrzałem na nią, zastanawiając się, czy teraz tego żałuje. – Przykro mi z powodu twojej straty. Jej ciało usztywniło się, a jedynym znakiem, że może płakać, było to, że poruszała ręką w kierunku twarzy, udając, że drapie się po policzku, po wytarciu łez spod oczu. – Naprawdę? – zapytała, jej głos był napięty, a twarz, wciąż odwrócona w stronę okna. – Wiem jak to jest stracić kogoś, z kim jesteś blisko. – Rzeczywiście wiedziałem. Mój brat Sergio, był moim najlepszym przyjacielem. Nigdy, nawet raz, pomimo tego, że wiedziałem w jakim świecie żyliśmy, nie przyszło mi do głowy, że mógłby umrzeć. Moja matka zmarła wkrótce po nim. Jej śmierć, na szczęście, nie była tak brutalna jak śmierć Sergio. Chociaż rak, przyniósł swój własny rodzaj przemocy, gasił ludzkie życie tak skutecznie, jak zrobił to pocisk. Odwróciła się do mnie i podniosła welon, chowając go za mały kapelusik umieszczony na czubku głowy. Była oszałamiająca. Kiedy po raz pierwszy spotkałem ją osobiście, miała szesnaście lat. Była ładna, ale teraz, pięć lat później, nie była już dzieckiem. Jej rysy były wyraźniejsze, usta pełniejsze, a kości policzkowe jeszcze bardziej widoczne. A oczy... jeszcze bardziej oskarżające. Powoli mnie analizowała, oceniała niezachwianie od stóp do głów. Kiedy jej wzrok spotkał mój, przełknąłem niepewnie. Niepewność nie była dla mnie nowością. Mieszkałem z nią codziennie. Ale to? To było nowe, to było coś – ktoś, czego nie znałem, w ogóle. Dzień, w którym podpisaliśmy umowę, dzień kiedy stałem i pozwoliłem ją upokorzyć, zmienił coś we mnie, nałożył na mnie pewien obowiązek, więź między nami. Może to był wstręt, który czułem do siebie za stanie tam i pozwolenie, aby to się stało. W tamtym czasie, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 20

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

powiedziałem sobie, że nie miałem wyboru, ale starałem się okłamywać samego siebie. Nigdy więcej. Po tym dniu, coś się zmieniło. Byłem jej coś winien. Nie wiem, co to było. Przeprosiny? Wydawały się głupie, bezwartościowe. Moja ochrona? Miałaby ją, w sumie już ją miała. Ale ona była moim wrogiem, łupem wojennym. Mój ojciec, bardzo się starał wpoić to do mojej głowy, ale nie widział wyrazu jej oczu tamtego dnia – desperacji, przerażonego apelu wewnątrz nich – ani nie widział tego za każdym razem, gdy kładł się spać. W sumie to zastanawiałem się, czy mój ojciec, spędził bezsenną noc z powodu czegokolwiek. Byłem dwudziestoczterolatkiem. Co mogłem zrobić? Nie, to nie jest wystarczające. Już nie. – Wiesz, jak to jest stracić kogoś bliskiego? – Jej głos ociekał sarkazmem. – Mój ojciec i ja nie byliśmy blisko. Obserwowałem ją, czując jak moja twarz się napięła, a oczy minimalnie zwęziły. Nie odezwałem się. – Ale pozwól, że cię o coś zapytam. Czy wiesz, jak to jest oglądać ludzi, których kochasz, zabitych na twoich oczach? Wiedziałem, ale mimo to milczałem. – Mieć zabranych wszystkich od siebie? Aby stać się własnością twojego wroga? Och tak. Wiedziałem. – Zostać wysłanym, aby żyć na własną rękę wśród obcych, bez jednego przyjaciela na całym świecie? Pod stałą obserwacją. Nie sądzę, że wiesz, jak to jest Salvatore, bo jeśli byś wiedział, to by oznaczało, że coś czujesz. Miałbyś trochę współczucia. Byłbyś człowiekiem. – Zerknęła na mnie po raz kolejny. – Ale jest jedna rzecz, którą wiesz, czyż nie? Wiesz, jak stać obok i nic nie robić. Moje dłonie zacisnęły się w pięści, i nagły, gorący gniew zapłonął we mnie. Widziałem oczy kierowcy migające na nas, w lusterku wstecznym, ale jechał dalej, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 21

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

spowalniając, gdy minęliśmy bramę cmentarza. – Uważaj – ostrzegłem, mój ton był niski i cichy. Ale to była prawda, czyż nie? To co powiedziała, było prawdą. Lucia zwęziła oczy i przechyliła głowę na bok, jeden kącik jej ust uniósł się w uśmieszku. – Czy tata dał ci swoją aprobatę tego dnia? Czy później poklepał cię po plecach? Nazwał cię "dobrym chłopcem"? – drwiła. Paznokcie wbiły mi się w dłonie, postanowiłem wyglądać przez okno, podczas gdy kierowca parkował samochód. – Czy to to, Salvatore? Pomyliła moje milczenie, ze słabością. Kierowca zgasił silnik. – Daj nam chwilę – powiedziałem. Wysiadł z samochodu i zamknął za sobą drzwi, stając tuż obok Odwróciłem się do niej. – Jesteś małą marionetką tatusia? – zapytała. Oczy buchały jej nienawiścią. Czy ona wiedziała, że balansowała na bardzo niebezpiecznej linii? Że poruszyła prawdę, która trzymała mnie w stanie nieustannej walki, przez te ostatnie kilka lat? Parsknąłem lekko i zrelaksowałem moje ciało, uśmiechając się, pochylając trochę bliżej niej. Widziałem puls bijący na jej szyi, mówiąc mi, że jej serce waliło mocno, a w środku, nie była taka pewna siebie. – Lucia – powiedziałem cicho, podnosząc rękę. Przesunęła wzrok do mojej ręki, a następnie, z powrotem do moich oczu. Dotknąłem jej twarzy grzbietem palców, pieszcząc tę miękką, kremową skórę. – Taka piękna – powiedziałem, moje oczy były na jej ustach, kiedy chwyciłem za podbródek. – Ale takie niewyparzone usta. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 22

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Przełknęła, rozszerzając oczy. Pochyliłem się na tyle blisko, aby poczuć zapach jej perfum, było to coś miękkiego i lekkiego i jakoś, nawet pomimo tej sytuacji, erotycznego. Zaciągnąłem się głęboko przed przyciągnięciem jej do siebie, moje oczy wciąż były na tych ustach. Wstrzymała oddech. – Tak bardzo śliczna. – Moja druga ręka powędrowała do jej klatki piersiowej, do miękkiej krągłości jednej piersi, zatrzymując się na bijącym sercu. Wiedziała, że wiedziałem, że działałem na nią. Obróciłem jej twarz na bok, pocierając moją szczęką, przed przysunięciem ust do jej ucha. – Bądź ostrożna – wyszeptałam, czując, jak zadrżała, gdy przeciągnąłem językiem po grzbiecie jej ucha, przed wsunięciem go do środka. Sapnęła. Jej ręce zbliżyły się do mojej klatki piersiowej, ale nie popchnęła. – Nie próbuj ugryźć wilka – powiedziałem – bo może zrobić to samo. Wyrażając swoją opinię, wziąłem jej małżowinę w usta i delikatnie przesunąłem po niej zębami, pociągając. Pod dłonią, którą opierałem nad jej sercem, stwardniał jej sutek. Chwilę później, puściłem ją i zwycięski, usiadłem z powrotem. Postukałem moim pierścieniem w okno, z roztargnieniem patrząc na herb. Kierowca otworzył drzwi. – Chodźmy pochować twojego ojca – powiedziałem, wysiadając. Pojawiła się chwilę później, siateczka jej kapelusza, wróciła z powrotem na swoje miejsce. Zapiąłem guziki mojego płaszcza. – Kurewsko duszno tutaj. – Wskazałem jej, aby poszła do przodu. Zrobiła to o co prosiłem, odmawiając spojrzenia na mnie, bądź wygłoszenia komentarza. Uśmiechnąłem się, stawiając jeden haczyk po mojej stronie kolumny, odznaczając zwycięstwo w tej rundzie.

Zatrzymaliśmy się w domu mojej rodziny w Kalabrii, dzieląc apartament, z sypialnią dla każdego z nas i wspólnego salonu. Nasz lot do New Jersey był następnego dnia. Jutro Lucia wprowadzi się do mojego domu. Skończyła studia, ukończyła je z wyróżnieniem, a teraz, kiedy skończyła dwadzieścia jeden lat, nastał mój czas, aby ją posiadać. Pukanie do drzwi ogłosiło dostawę obiadu. W ramach życzliwości, zamówiłem Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 23

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

posiłek do pokoju, zamiast zmuszać ją do jedzenia z moją rodziną. Dziewczyna, której nie znałem, nakryła do stołu w salonie i wyszła. Zapach jedzenia spowodował, że zaburczało mi w brzuchu. Zapukałem do drzwi sypialni Lucii. Nie zmuszałem jej do dzielenia ze mną łóżka. Przynajmniej, jeszcze nie. – Obiad gotowy – powiedziałem przez drzwi. – Nie jestem głodna – odparła. – Już ci mówiłam. – Cóż, musisz jeść. Nie jadłaś nic przez cały dzień. – A ty co, moja mama? – Otwórz drzwi Lucia. – Idź precz, Salvatore. – Więcej razy nie poproszę. – I co? Będziesz pukał i stukał, aż w końcu wyważysz drzwi? Czy to nie jest to, co robi wielki zły wilk? Uśmiechnąłem się. Sprytne. Ale byłem mądrzejszy. Wsunąłem mój klucz do zamka i otworzył drzwi. Jęknęła, odwracając się z miejsca przy toaletce. – Nie ma potrzeby, stukać i pukać. Mam klucz. To mój dom. – Trzymałem go przed nią, aby mogła zobaczyć, zanim schowałem go do kieszeni. Nawet klimatyzowane pokoje wydawały się duszne, a jej sypialnia nawet bardziej. Zdjąłem ciężką kamizelkę i krawat, które nosiłem wcześniej, a teraz rozpiąłem kilka guzików koszuli. – Masz na myśli dom ojca – prowokowała. Wiedziała już, które przyciski nacisnąć, aby mnie sprowokować. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 24

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zmusiłem się do uśmiechu i podszedłem do jej walizki, otwierając ją. Poprzerzucałem jej rzeczy i znalazłszy parę koronkowych majtek, podniosłem je. – Nie dotykaj moich rzeczy! Wynoś się! – Rzuciła się, próbując zabrać bieliznę z mojej ręki Uniosłem ją nad głowę, poza jej zasięgiem, naprawdę się uśmiechając. – Obiad gotowy. – Ty uparty sukinsynu. Podskoczyła, aby dosięgnąć koronkę. Cofnąłem się i opuściłem rękę, badając tę małą, różową rzecz. – Śliczne. – Pieprz się! Pozwoliłem jej chwycić je tym razem, upchnęła je do walizki i próbowała zapiąć suwak. Z prychnięciem, złapałem ją za ramiona i odwróciłem, trzymając, a więc mogłem patrzeć na nią, a ona na mnie. – Puść mnie! Zdążyła się przebrać w koszulę nocną, prostą długą, prawie przeźroczystą białą bawełnianą sukienkę, która sięgała do poziomu nieco powyżej kolana. Nie nosiła stanika, a jej małe, okrągłe piersi nabrzmiały pod cienką tkaniną, ciemne sutki naciskały na nią. – Skończyłaś ze szkołą i masz już dwadzieścia jeden lat Lucia. Pamiętasz umowę. Zamieszkasz teraz ze mną. Należysz do mnie, czy ci się to podoba czy nie, i będziesz robiła to, co ci mówię. – Och! – Wykrzywiła twarz z niedowierzaniem. – Och! Będę robić to, co mi każesz? – Tak. – Albo co? Próbowała uwolnić się z mojego uścisku, ale potrząsnąłem nią raz, trzymając mocniej. Jej palce zacisnęły się wokół tkaniny mojej koszuli. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 25

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Tak wiele opcji– powiedziałem, powoli opadając wzrokiem na jej piersi, podczas gdy przesunąłem gruby kosmyk jej włosów na plecy. – Tak wiele możliwości. Zanim nawet zdążyłem odwrócił wzrok z powrotem do niej, podniosła wolną dłoń, próbując mnie spoliczkować. Zacisnąłem uchwyt i rzuciłem ją na łóżko. Zanim zdążyła się wyprostować, wspiąłem się na nią i chwyciłem za nadgarstki. Były małe, delikatne i wrażliwe. Rozłożyłem je po obu stronach jej ciała, przyszpilając ją moją wagą, mój wzrok podróżował w dół przez szczyty jej piersi do miejsca, gdzie koszula nocna podjechała do góry ud, odsłaniając białe koronkowe majtki. Lubiła koronki. Ja też lubiłem koronki. W rzeczywistości, chciałbym lizać jej cipkę przez tę koronkę. Mój fiut zesztywniał. Lucia uspokoiła się, szeroko otwartymi oczami patrząc na krocze moich spodni, zanim spotkała się wzrokiem z moim. Nagle cała sytuacja wydała mi się bardzo zabawna. Puściłem ją. – Nie rób tego trudniejszym, niż jest obecnie – powiedziałem, schodząc z łóżka, na chwilę odwracając się do niej plecami, dopóki nie poprawiłem krocza moich spodni. – Niby w jaki sposób jest to trudne dla ciebie? Jestem jedyną, którą ojciec po prostu udupił. Jestem jedyną, która straciła wszystko. Jestem tą, która płaci, nie mając z czymkolwiek nic wspólnego. Jej ręka zadrżała gdy wytarła łzy, które spływały po jej twarzy. Spojrzała na mnie spuchniętymi, zaczerwienionymi oczami, a ja zdałem sobie sprawę, że pewnie siedziała tu, cały czas płacząc. Kurwa. Odwróciła się i wytarła twarz, wyciągając dwie chusteczki z pudełka na stoliku nocnym. – Jak to niby jest trudne dla ciebie? – zapytała ponownie, jej głos drżał, a klatka Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 26

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

piersiowa falowała z ciężkim oddechem. Sposób, w jaki na mnie patrzyła – czy ona naprawdę myślała, że chciałem tego wszystkiego? Przeczesałem włosy ręką, czując się jak dupek. – Miałem to na myśli, kiedy powiedziałem, że wiem jak to jest stracić kogoś, kogo kochasz. Milczała, patrząc na mnie. – Nawet jeśli nie byłaś blisko ze swoim ojcem, to był jednak twoim ojcem. Z jednej strony wiedziałem, że muszę to kontrolować, kontrolować ją. Wiedziałem, jak zrobiłby to mój ojciec. Wiem, że nazywałby mnie słabym, gdyby mnie teraz zobaczył. Ale nie mogłem tego zrobić. Jeszcze nie. Nie dzisiaj. – Spójrz, to był bardzo długi dzień. Długi pieprzony tydzień. Oboje jesteśmy zmęczeni. Tylko zjedz coś. A później zostawię cię w spokoju. Zostawiłem ją w pokoju, nie oglądając się za siebie i przeszedłem do apartamentu, próbując otrząsnąć się z wizerunku jej udręczonej twarzy. To było niemożliwe. – Wyglądasz jak gówno, szefie – powiedział Marco, kiedy wyszedłem na korytarz. Marco był moim prywatnym ochroniarzem i przyjacielem. Jednym z nielicznych na świecie. Może jedynym, którego sobie zostawiłem. – Czuję się jak gówno. Upewnij się, że nigdzie nie pójdzie, w porządku? Marco kiwnął głową Udałem się na schody. Dom miał cztery kondygnacje, z których mój pokój zajmował połowę trzeciej. Pokoje mojego ojca były na najwyższym piętrze, a Dominica w dół korytarzem od mojego. Na drugim piętrze mieściło się kilka pokoi gościnnych, ale dziś wieczorem, nie mieliśmy żadnych innych gości zostających na noc, oprócz Lucii. Przed dotarciem na pierwsze piętro, usłyszałem głośną rozmowę. Poszedłem za dźwiękiem do jadalni, gdzie duża grupa zebrała się wokół stołu, z ojcem na czele. Spojrzał na Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 27

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

mnie płaskim wzrokiem. Zastanawiałem się, co myśli o mnie w tej chwili. Czy był zaskoczony, widząc mnie na dole. Dominic, mój młodszy brat, usiadł obok niego z tym głupim uśmiechem, który zawsze nosił. Ten, który sprawiał, że chciałem wybić z niego całe to gówno Nie przegapiłem faktu, że usiadł na prawo od ojca. Na moim miejscu. Nie uczynił żadnego ruchu świadczącego o chęci wstania. Zamiast tego wstał mój wuj i rodzinny doradca, Roman, który siedział z lewej strony mojego ojca. Był bratem mojej matki, i jednym z niewielu mężczyzn, którym ufał mój ojciec. – Salvatore. Zaofiarował mi swoje miejsce. Podziękowałem mu i usiadłem. Dominic podniósł piwo i pochylił się do mnie. – Myślałem, że będziesz zajęty swoją błyszczącą nową zabawką. – Ona dopiero pochowała ojca, dupku. – Zasygnalizowałem chęć piwa, które kelner przyniósł chwilę później. Wszyscy skakali wokół nas, pragnąc obsłużyć nas jak najprędzej. Prawdopodobnie bardziej chętni, aby wypierdalać stąd jak najszybciej. Nie było mnie tu w ciągu ostatnich kilku lat, ale wiedziałem, że kiedy byliśmy w mieście, dom stawał się celem. Rodzina Benedetti była swego rodzaju legendą tutaj. Jesteśmy właścicielami południowej części Włoch i przenosimy się na terytorium sycylijskie. Szykuje się kolejna wojna, tą również mamy zamiar wygrać, tak jak zrobiliśmy to z DeMarco. Gdziekolwiek poszliśmy, przemoc podążała za nami. Dziewczyna na górze była tego dowodem. Jej słowa odtwarzały się w moich uszach. – Jestem tą, która płaci, mimo, że nie miałam z tym nic wspólnego. Miała rację. Była niewinna; los zdecydował za nią, kiedy była niczym więcej niż dzieckiem. Ciąża jej siostry, umieściła Lucię w sercu wojny sprzed dziesiątek lat. – Ona jest słodkim maleństwem – Dominic kontynuował, popijając piwo. – Ładny kawałek...

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 28

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Kurwa, zamknij się Dominic – powiedziałem, zaciskając ręce. – Salvatore ma rację. Dziewczyna dopiero pochowała ojca – Mój ojciec upomniał brata, krzyżując ze mną wzrok. Nie ufałem temu, nie ufałem jemu. Mój ojciec zawsze był lepszy w pogrążaniu mnie. Zdecydowanie nigdy mnie nie bronił. – Po prostu upewnij się, że wie, kto jest szefem, synu. I nigdy ponownie nie chcę zobaczyć incydentu, takiego jak ten popołudniu, rozumiesz? Ach, i w końcu wrócił mój prawdziwy ojciec. Kiwnąłem głową, nie patrząc na niego, połykając połowę mojego piwa. – Dobrze. Jedzmy.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 29

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Salvatore zaskoczył mnie. Spodziewałam się przemocy. Przygotowałam się na to. Ale to, ta dobroć? Jego próba zrozumienia? Czym to było? Nie podobało mi się to. I nie podobało mi się, jak mój organizm, zareagował, mając go tak blisko. Kiedy usłyszałam, że wyszedł, poszłam do drugiego pokoju. Burczało mi w brzuchu. Nie jadłam przez cały dzień, i tak bardzo jak głodówka wydawała się atrakcyjna, kiedy byłaś naprawdę głodna, traciłaś część swojego uroku. Zdjęłam wieko jednego z dwóch dań i znalazłam gruby stek, ziemniaki i mieszane warzywa z grilla. Przełknęłam, śliniąc się i usiadłam. Podniosłam nóż i widelec, spojrzałam na drzwi i przystąpiłam do uczty. Jeśli on wróci, to będę zawstydzona, że się poddałam. Nawet, gdyby dotrzymał słowa i trzymał się z daleka, czy to nie byłoby jego drugie zwycięstwo, gdyby zobaczył, że jem? Umieściłam kawałek mięsa w ustach. Taki maślany i pyszny, że rozpływał się na języku. Boże, nie obchodziło mnie, co sobie pomyśli. Wzięłam drugi kęs, potem skosztowałam grillowane ziemniaki przyprawione rozmarynem i większą ilością masła. Butelka wina stała otwarta na stole. Nalałam sobie kieliszek, popijając go przed powrotem do mięsa. Skończyłam prawie całą moją porcję i wzięłam wino do pokoju, zamykając drzwi, mimo że wiedziałam, że miał klucz. Oczywiście, że miał klucz. To był jego dom. Usiadłam na łóżku i nalałam sobie kolejny kieliszek. Mój komentarz dostał się do niego, podobnie jak to, co powiedziałam w samochodzie. Nie wiem zbyt wiele o relacji Salvatore z ojcem, Franco, ale czułam jak spiął się, gdy Franco podszedł do nas w kościele. Już kiedy drażniłam się z Salvatore o tym, że jest kukiełką ojca, zgadywałam, że trafiłam w sedno. Gdy powiedziałam, że to był dom jego ojca, a nie jego, widziałam, że po raz kolejny, dostałam mu się pod skórę. Chciałabym dowiedzieć się więcej, obejrzeć ich relację, znaleźć i wykorzystać ich słabości. Może to była kwestia nastawienia syna przeciwko ojcu. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 30

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Następnie był Dominic, jego młodszy brat. Wiedziałam, że jego relacja z Salvatore była napięta, nie podobał mi się sposób w jaki Dominic spojrzał na mnie, ale może mogłabym wykorzystać również i to. Salvatore wspomniał, że wie jak to jest stracić kogoś bliskiego. Wiedziałam, że stracił starszego brata, Sergia i matkę, rok po roku. Przypuszczam, że o nich mu chodziło. Przez minutę czułam się jak idiotka. Podniosłam kieliszek, wysączyłam, i nalałam trochę więcej. Czy on próbuje się połączyć ze mną wspólnym bólem, czy co? Dlaczego? Jaki byłby tego sens? Położyłam głowę na zagłówku i zamknęłam oczy. Byłam zmęczona po długim locie, przytłoczona emocjami i wyczerpana. Gdy zostałam tutaj sama, pierwszy raz po pogrzebie zapłakałam nad moim ojcem. Dlaczego nie rozmawiałam z nim, kiedy zadzwonił? Dlaczego nie chciałam go zobaczyć, kiedy przyjeżdżał do szkoły? Wiedziałam, że żałuje tego, co zrobił, sprzedając mnie, by kupić życie jego i naszej rodziny, ale jaki miał wybór? W pewnym sensie byłam ofiarą pokoju. Gałązką oliwną. Białą flagą kapitulacji, w celu zachowania bezpieczeństwa wszystkich innych – mojej siostry, siostrzenicy, kuzynów, ciotek i wujków. To była umowa: nigdy więcej rozlewu krwi. Poddaliśmy się. Jesteśmy w waszym posiadaniu. Po prostu zostałam ofiarą. Zastanawiałam się, czyj to był pomysł, mojego ojca czy Franco? Przełknęłam dwie tabletki nasenne i skończyłam drugi kieliszek wina. Ustawiłam go na stoliku nocnym, ściągnęłam kołdrę i weszłam do łóżka. Chciałam spać, by przestać myśleć o tym wszystkim. Zapadał zmrok, kiedy wyłączyłam lampy i zamknęłam oczy. Myślami przeniosłam się z Salvatore, Franco i mojego ojca do Izzy. Ciąża uratowała ją, inaczej, byłaby teraz w tym łóżku. Chcieli ją, pierworodną. Słyszałam kłótnię ojca i siostry, wrzeszczał tak bardzo, jak nigdy wcześniej nie słyszałam. Nie na nas, w każdym razie. W ten sposób dowiedziałam się, że jest w ciąży. Wtedy Izzy uciekła, zostawiając mnie, abym przyjęła los, który powinien być jej. Nie mogłam jej winić, nie wtedy, gdy myślałam o Effie. Chroniła swoje dziecko. Ale to nie rozgrzesza jej z porzucenia mnie bez pożegnania. Bez powiedzenia mi prawdy Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 31

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

osobiście. Wiedziała, co się ze mną stanie. Te kilka słów, które wymieniłyśmy na pogrzebie były pierwszymi od pięciu lat. Może nadszedł czas, aby jej przebaczyć. Potrzebowałam przynajmniej jednego sojusznika, prawda?

Następnego ranka, bolała mnie głowa. Prawdopodobnie kombinacja zbyt dużej ilości płaczu, zbyt dużej ilości walki i zbyt dużej ilości wina. Pukanie do drzwi nastąpiło, gdy zapięłam walizkę. – Proszę wejść – powiedziałam, oczekując Salvatore, ale okazało się, że to kogoś inny. – Samochód jest gotowy – powiedział mężczyzna. Był tym samym, który stanął przy drzwiach, po przywiezieniu nas wczoraj. Ruszył ku mojej walizce. Zapakowałam tylko jedną. Była to krótka podróż, i dzisiaj będziemy wracać do Stanów. Pojadę do mojego nowego domu – domu Salvatore – w New Jersey. – Gdzie jest Salvatore? – Został wezwany na spotkanie, wyszedł wcześnie rano. – Jak masz na imię? – Marco. – Na jakie spotkanie Marco? – zapytałam, wzbudził moją ciekawość. Tylko spojrzał na mnie, dając mi do zrozumienia, że nie miał zamiaru odpowiedzieć. – W porządku. Wyszłam przez drzwi niosąc torebkę, zostawiając go z tyłu, z walizką. Zeszłam na dół z głową uniesioną wysoko, w nadziei, że przede wszystkim nie spotkam Franco Benedetti. Tak bardzo jak nienawidziłam tego przyznać, muszę powiedzieć, że on mnie po prostu przerażał. Frontowe drzwi były otwarte, wpuszczając do środka promienie słońca, i zbyt wysoką Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 32

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

temperaturę. Odmówiłam rozglądania się wokół i skupiłam spojrzenie na samochodzie czekającym na zewnątrz, z kierowcą stojącym obok niego. Marco podążał tuż za mną. Byłam już prawie przy drzwiach, gdy usłyszałam cichy trzask i instynktownie odwróciłam głowę. Stał tam Dominic, opierając się o drzwi do innego pokoju. Patrzył na mnie, a ja przez moment przyglądałam się jemu, żeby go obejrzeć. On i Salvatore nie mogli być bardziej różni pod względem wyglądu. Salvatore był masywny i umięśniony, natomiast Dominic był może wyższy o kilka centymetrów, ale nie tak szeroki, a jego budowa ciała była szczuplejsza. Salvatore miał ciemne włosy i oliwkową cerę. Dominic był blondynem lżejszej karnacji. Jego oczy, choć były przenikliwe, stalowe niebiesko-szare, były tak zimne, że aż mnie zmroziły. Ale potem uśmiechnął się, wielkim uśmiechem. Zmiana w jego twarzy stała się nagle rozbrajająca. Marco chrząknął za mną. Spojrzałam do tyłu i znalazłam oczy Marco zablokowane na Dominicu. Dominic pokręcił tylko głową i zniknął z powrotem w pokoju, z którego wyszedł. Przeszłam przez drzwi i usiadłam na tylnym siedzeniu samochodu. Po załadowaniu walizki do bagażnika, Marco wspiął się na przednie siedzenie pasażera, a kierowca uruchomił silnik. Spojrzałam na zewnątrz, kiedy odjeżdżaliśmy, rozdrażniona na Salvatore, że nie jedzie ze mną, zastanawiając się, czy byłam ponownie odsyłana na własną rękę i nienawidząc wiedzy, że byłam więźniem jego woli. Miałam sto pytań, ale nie chciałam zadawać ich Marco. Nie chciałam, żeby wiedział, że czułam się niepewna. Zamiast tego, usiadłam na tylnym siedzeniu samochodu i podziwiałam, jak małe włoskie miejscowości, zmieniają się, podczas godzinnej jazdy, do międzynarodowego lotniska Lamezia Terme. Musiałam lecieć przez Rzym, a połączone loty zajmą ponad piętnaście godzin, aby dostać się z powrotem do USA. Przyjazd do Kalabrii był wrzodem na dupie. Pamiętałam jak nienawidziłam przylotów tutaj, kiedy byliśmy dziećmi, od tamtego czasu, nic się nie zmieniło. Wciąż nienawidziłam długiej podróży. Przynajmniej Salvatore nie będzie leciał ze mną. Chociaż, czy wtedy Marco będzie mi towarzyszył? Na lotnisku, Marco otworzył mi drzwi i wysiadłam, ciepło asfaltu dusiło po Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 33

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

klimatyzowanym samochodzie. Kierowca wyjął moją walizkę. Marco wskazał mi, abym szła do przodu, prowadząc mnie do stanowiska odprawy. Mężczyzna zdawał się znać Marco. Zauważyłam ich małą wymianę, kiedy przekazał mój paszport i bilet, którego nie pozwolono mi trzymać, jakbym mogła uciec z pogrzebu własnego ojca i polecieć do domu. Facet od odprawy wziął moją torbę, a mój paszport i bilet podał z powrotem Marco. – W tę stronę – powiedział Marco. – Nie odprawiłeś się. Nie będziesz mógł przejść dalej – powiedziałam. Uśmiechnął się. – Za chwilę przekażę cię jednemu z moich... kolegów. Włoski akcent Marco był wyraźniejszy. Wychowana w Stanach Zjednoczonych, mimo, że mówiłam płynnie po włosku, nie miałam akcentu. Salvatore też nie. – On będzie z tobą podróżował. Szczerze, byłabym zaskoczona, gdyby pozwolili mi lecieć samej. Przyzwyczajona do strażników w pobliżu, odkąd byłam małą dziewczynką, poszłam dalej, ignorując Marco i drugiego mężczyznę, któremu mnie przedstawił i którego nazwisko od razu zapomniałam. Wsiedliśmy do samolotu w ciągu następnej pół godziny i od razu się zaaklimatyzowałam. Czytałam sprawozdania prasowe z pogrzebu ojca, na zdjęciach zobaczyłam twarz moją i Salvatore, jak i wielu innych, strona po stronie, dwie lokalne gazety, które chwyciłam przed wejściem na pokład, były nimi oblepione. Staliśmy się wielkim wydarzeniem. Władza rodziny mafijnej, przybyła pochować ich największego rywala. Córka upadłego człowieka, teraz na ramieniu syna przeciwnej rodziny. Właściwie to większość artykułów, opowiedziała historię tego jak się poznaliśmy i zakochaliśmy. To była robota Franco Benedetti. Nie wyglądałoby dobrze, gdyby powiedzieć społeczeństwu prawdę. Złożyłam papier i schowałam do kieszeni fotela przede mną. Zamknęłam oczy. Czułam wzrok mojego ochroniarza na mnie, ale zignorowałam go, najlepiej jak potrafiłam. Mieliśmy trzygodzinne opóźnienie w Rzymie, zanim przybyliśmy do New Jersey, a potem jechaliśmy półtorej godziny do domu Salvatore w Saddle River. Byłam wyczerpana. Zapadł wieczór i musiałam włożyć wiele wysiłku, aby utrzymać otwarte oczy i przyjrzeć się okolicy mojego nowego domu. Byłam wdzięczna, że to dom Salvatore, a nie rodzinny Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 34

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Benedetti. Nieruchomość Salvatore była duża i bardzo prywatna. Wysokie żelazne bramy otworzyły się zaraz po naszym przybyciu. Tylko światło księżyca oświetlało większość terenów, dopóki nie zbliżyliśmy się do domu, i wtedy dostałam pierwszy szybki wgląd rezydencji z ogromnym garażem, budynkami gospodarczymi, a także rozległymi i różnych typami architektury krajobrazu. Tereny, z tego co mogłam dostrzec, były wyraziste, lasy pokrywały większość nieruchomości. Wydawało mi się, że podjazd był długi na co najmniej półtora kilometra, zanim w końcu okrążył główne wejście do rezydencji. Kobieta wyszła na zewnątrz i czekała na nas. Jak tylko samochód się zatrzymał, wysiadłam na własną rękę, potrzebując rozprostować nogi po tylu godzinach siedzenia. Dorastałam otoczona bogactwem, ale nigdy nie mieszkałam w domu tak wspaniałym jak ten. Wydawał się zbyt pretensjonalny jak na Salvatore, a może to była następna słabość. Poszłam w stronę kobiety. – Proszę pani. – Po prostu Lucia – odpowiedziałam, próbując dać jej ciepły uśmiech. Potrzebowałam sojuszników. Nie chciałam być znienawidzona. Kobieta uśmiechnęła się i skinęła głową. Zwróciłam się do strażnika, który przyleciał ze mną. Wyglądał na tak samo zmęczonego, jak ja się czułam. – Kiedy przybędzie Salvatore? –zapytałam, chcąc uzyskać jakieś informacje. – Nie jestem pewny. – Chodź do środka – powiedziała kobieta. Szłam za nią, patrząc wokół domu – mojego nowego domu – po raz pierwszy. Duży okrągły przedpokój prowadził w kilku kierunkach, z których jeden musiał być kuchnią, zważywszy na pyszny zapach z niej pochodzący. Widziałam salon, dzięki dużemu sklepionemu przejściu. Na drugim końcu była ściana ze szkła, a duże drzwi prowadziły na patio. Słabe, kolorowe światła odbijały się od powierzchni szkła – jak od powierzchni basenu, zapraszając nawet teraz. Reszta drzwi wewnętrznych była zamknięta. Odwróciłam moją uwagę na duże, marmurowe schody prowadzące na piętro. – Jesteś głodna? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 35

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Pokręciłam głową, tłumiąc ziewnięcie. – Jestem po prostu, bardzo zmęczona. Przytaknęła. – Zabiorę cię do twojego pokoju. Dotknęłam jej łokcia, aby ją powstrzymać, zanim się odwróciła. – Jak masz na imię? – Rainey. – Rainey. To ładne imię. – Dziękuję. Pomyślałam, że była w swoich wczesnych latach czterdziestych. Czułam się dziwnie mając ją, czekającą na mnie. W rzeczywistości, to zawsze tego nienawidziłam. Czułam się nieprzyjemnie i niewygodnie nawet ze służącymi. Nie przeszkadzała mi gospodyni lub kucharka, ale ze służącymi czułam się inaczej. Poszłam za Rainey po schodach i do podwójnych drzwi na końcu korytarza. Założyłam, że to sypialnia. Moje serce waliło, gdy się do nich zbliżyliśmy, wiedząc, że Salvatore spodziewa się mieć mnie w swoim łóżku. Oczywiście, że tak. Dlaczego nie? Jaki sens miałoby to dla niego, aby zawładnąć mną, a nie pieprzyć mnie? Ale zanim tam dotarliśmy, do drzwi na końcu korytarza, za którymi czułam, że zdarzy się coś złego, skręciliśmy w prawo, gdzie Rainey otworzyła pojedyncze drzwi. – Ten jest twój – powiedziała, włączając światła i gestykulując abym weszła. Pokój był ogromny i bogato zdobiony, z ciężkimi, ciemnymi zasłonami wiszącymi z każdego okna. Odsłonięte cegły sprawiły, że przestrzeń wydała się ciemniejsza i nadały mu męski wygląd, ale podobało mi się to, zwłaszcza duży kominek, którego jeszcze nie potrzebowałam. Rainey wskazała na łazienkę, na którą ledwo zerknęłam, ponieważ mój wzrok padł na łoże z baldachimem, królewskiego rozmiaru, z grubą kołdrą i wieloma poduszkami u wezgłowia. – Czy mogę pomóc ci się rozpakować? Już przeniosłam twoje inne rzeczy do szafy. – Inne rzeczy? Och. – Zapomniałam. Salvatore miał moje zapakowane rzeczy i przyniósł je tutaj kilka dni temu. Nie miałam dużo, nie potrzebowałam dużo w szkole Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 36

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

katolickiej, ale to, co miałam było uporządkowane w otwartej garderobie obok wejścia, przy której stała Rainey. – Jestem naprawdę zmęczona. Jeśli nie masz nic przeciwko temu, myślę, że wezmę tylko prysznic i pójdę do łóżka. – Oczywiście. Zamknęła drzwi szafy i podeszła, aby rozesłać łóżko, kolejna rzecz, która mi się nie podobała. Równie dobrze, mogłam zrobić to sama. – Dziękuję, Rainey – powiedziałam, odsyłając ją. Gdy wyszła, podeszłam i zajrzałam do wnętrza szafy. Była olbrzymia. Półki były pełne, zawierały moje ubrania, a także rzeczy, które nie należały do mnie. Sprawdziłam rozmiar sukni. Cztery. Zapewne kupił je dla mnie. Albo zostały dla niego kupione. Nie mogłam sobie wyobrazić Salvatore Benedetti robiącego zakupy. Oprócz tych do łazienki, były kolejne drzwi, których Rainey nie wskazała. Podeszłam do nich, ale kiedy próbowałam otworzyć, okazało się, że są zamknięte. Zapytam o nie jutro. Weszłam do łazienki i zobaczyłam prysznic oraz wannę ustawioną na środku dużej przestrzeni. Była staromodna, taka z miedzianymi stopkami i stałymi elementami wyposażenia. Wszystkie powierzchnie były nieskazitelnie czyste, a na jednej z półek stało kilka z moich ulubionych marek szamponów i produktów do mycia ciała. Nawet płyn do kąpieli. Nie miałam kąpieli z bąbelkami w ostatnich latach. Postanowiłam, że wezmę jedną zamiast prysznica. Odkręciłam krany w wannie, sprawdziłam temperaturę i wlałam płyn, obserwując jak niemal natychmiast, zaczęły pojawiać się różowe bąbelki. Znalazłam spinkę do włosów w jednej z szuflad pod zlewem i spięłam włosy na szczycie głowy. Głęboka kasztanowa masa spada mi do połowy pleców, kiedy są rozpuszczone. Jak już się rozebrałam, sprawdziłam resztę przestrzeni. Wszystko było wysokiej klasy, od złoto-żyłkowanego marmuru na podłodze i blatach, do miedzianych elementów wyposażenia. Stos ręczników leżał na półce. Dotknęłam ich. Były miękkie i luksusowe. Całkiem nowe. Wanna się wypełniła. Zakręciłam wodę i zanurzyłam palec do środka. Złapałam swoje odbicie w jednym z dwóch luster. Straciłam kilka kilogramów w ciągu ostatnich dwóch Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 37

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

tygodni. Biegałam prawie codziennie, przy stu pięćdziesięciu centymetrach i pięćdziesięciu czterech kilogramach, byłam zdrowa, z długimi, szczupłymi mięśniami, małymi, ale prężnymi piersiami oraz zaokrąglonymi pośladkami. To było od jogi. Siostry na uczelni pozwoliły pewnej kobiecie prowadzić zajęcia trzy wieczory w tygodniu, a ja nigdy nie opuściłam ani jednych. To i bieganie, trzymało mnie przy zdrowych zmysłach, powstrzymywało od wyrywania włosów z frustracji, z powodu tego, jak potoczyło się moje życie. Powoli zanurzyłam się w kąpieli, nad którą unosiła się para, ciepło czuło się dużo lepiej w porównaniu do względnego chłodu wewnątrz domu. Musieli mieć włączony klimatyzator, ponieważ mieliśmy lipiec i ciepło z zewnątrz było duszące, oferując wieczorami jedynie odrobinę ulgi. Zwinęłam mały ręczniczek i zamykając oczy położyłam na nim głowę. Pomiędzy ciepłem a moim zmęczeniem, musiałam się zdrzemnąć, bo dźwięk kogoś odchrząkującego, zaskoczył mnie i obudził. Gwałtownie otworzyłam oczy i zassałam oddech, kiedy zobaczyłam, że Salvatore stoi w łazience, obserwując mnie. – Jezu! – Usiadłam instynktownie obejmując się, choć nie było to konieczne. Piana stworzyła barierę między nami. – Wystraszyłeś mnie na śmierć! – Pukałem, ale nie było odpowiedzi. Miał na sobie spodnie dresowe i koszulkę na guziki, rozpiętą na tyle, że widziałam złoty łańcuszek na jego szyi. Był na nim zawieszony niewielki krzyżyk. Zobaczenie łańcuszka cofnęło mnie pięć lat wstecz. Przypomniałam sobie, zauważenie go i skoncentrowanie się na nim, kiedy nie mogłam spojrzeć mu w oczy. Zarumieniłam się i odwróciłam wzrok. – Myślę, że zasnęłam. – Niebezpiecznie jest zasypiać w wannie. – Taa. – Podciągnęłam kolana pod brodę, upewniając się, że bąbelki nadal mnie ukrywają. Gdy Rainey powiedziała mi, że to był mój pokój, założyłam, że był tylko mój. Założyłam, że podwójne drzwi musiały prowadzić do głównej sypialni. Czyżbym się myliła? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 38

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Chcesz coś? – Starałam się, aby mój głos brzmiał uprzejmie. Salvatore wydawał się przetwarzać powoli pytanie. Wyglądał, jakby miał tysiąc rzeczy na głowie. Czy to było to spotkanie, na które został wezwany? Otworzył usta, żeby coś powiedzieć, lecz zamiast tego potrząsnął głową i przesunął dłonią po gęstych, ciemnych włosach. Co zmusiło mnie do wrócenia myślami do jego brata, tego, jak bardzo różnili się pod względem wyglądu, a myślenie o nim spowodowało, że woda nagle stała się zimna. – Chciałem sprawdzić co u ciebie, zobaczyć, czy czegoś nie potrzebujesz. – Salvatore w końcu odpowiedział. – Jest w porządku. – Chciałam zapytać, czy dzielimy sypialnię, czy ta była jego, ale nie mogłam się jeszcze do tego zmusić. – Gdzie byłeś? Marco powiedział, że miałeś spotkanie. – Miałem. Mnóstwo informacji. – Jak blisko jesteś ze swoimi kuzynami, Lucia? – zapytał, przemieszczając się nieco dalej do wnętrza łazienki, opierając plecami o ladę i kompletnie ignorując moje wcześniejsze pytanie. – Dziwne pytanie. Dlaczego pytasz? – Jestem ciekawy. – Nie wiem. Niezbyt blisko, przynajmniej nie w ciągu ostatnich pięciu lat. – Nie powiem mu, że Luke utrzymywał ze mną kontakt, informując mnie o aferze z moją rodziną, gdy byłam w szkole. Poza tym, to nie było tak, że mówił mi coś, czym Salvatore byłby zainteresowany. – Więc nie rozmawiałaś z Lukiem raz w miesiącu, w ciągu ostatnich pięciu lat? – Czy jestem przesłuchiwana? Złożył ręce na piersi i przyglądał mi się uważnie. – A powinnaś być? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 39

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– O czym ty mówisz? Luke jest moim kuzynem, rozmawialiśmy i co z tego? – Nie rozmawiałaś z jakimkolwiek innym członkiem rodziny, nawet ze swoją siostrą. – Chryste, nie spuszczałeś mnie z oka? – Tak, miałem na oku moją własność. – Och tak, twoja własność. – Spojrzałam na niego. – Wiesz, że jestem człowiekiem, prawda? Że normalni ludzie, nie są określani jako własność? – Nie sądzę, że istnieje coś, co można określić, jako normalne w naszym związku. Podszedł do wanny, i odchyliłam się do tyłu, obejmując moje piersi, choć nie dotknął mnie. Zamiast tego, usiadł na brzegu i zanurzył dłoń w wodzie. – Ty i Luke jesteście dobrymi przyjaciółmi? Widziałem, jak patrzył na ciebie w kościele. – Jest moim kuzynem. – Nie przez krew. – Co sugerujesz? Jesteś zazdrosny? – W chwili, gdy to powiedziałam, wiedziałam, że to prawda. Widziałam to w lekkim przesunięciu w jego oczach. W jego chwilowym wahaniu przed odpowiedzią. – Chcę mieć pewność, że zdajesz sobie sprawę, że jesteś teraz tak dobra jak Benedetti. Chcę mieć pewność, że twoja lojalność jest tam, gdzie być powinna. – Tylko dlatego, że zostałam zmuszona do podpisania tej głupiej umowy, nie oznacza, że moja lojalność nagle zmieniła adresata. Nie jestem Benedetti. Prychnął, potrząsając głową. – Woda wystygła. – Wstał i wytarł rękę w ręcznik. – Wyjdź z wanny – powiedział, nie patrząc na mnie. – Nie wyjdę, gdy jesteś tutaj. – Chcę rzucić okiem na to, co jest moje – powiedział te słowa celowo i rozwinął jeden Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 40

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

z puszystych ręczników. Trzymał go przed sobą, ale stanął kilka metrów dalej, tak żebym musiała iść do niego, dając mu pełny wgląd na moje ciało. – Co to ma niby znaczyć? Czego ty ode mnie chcesz, Salvatore? – Tylko to, co powiedziałem. Chcę cię zobaczyć. Nagą. – Chcesz spojrzeć na to, czego nie możesz mieć? – Marne słowa i wiedziałam o tym. Mógł wziąć co chciał. Ale z powodów, które nie miały podstaw w rzeczywistości, myślałam, że nie będzie. I byłam zdeterminowana nie dać mu tej szczególnej mocy nade mną. Serce waliło mi w piersi, gdy powoli wstałam, oblepiały mnie mydliny. – Chcesz zobaczyć? – zapytałam znowu, widząc, jak jego oczy pociemniały, gdy przeleciał po mnie wzrokiem, zanim wrócił do moich oczu. Użyję tego wszystkiego, tego że był atrakcyjny dla mnie, a ja dla niego, nawet tego okrutnego rodzaju przyciągania i odpychania między nami. Będę silniejsza od niego, i wykorzystam to. Wspięłam się na matę do kąpieli i stanęłam przed nim. – A więc spójrz. Napatrz się do syta – dokuczałam. Gardło Salvatore pracowało, kiedy przełykał. Bez słowa podszedł do mnie, utrzymując mój wzrok, i owinął ręcznik wokół mnie. Jego głodne oczy trzymały moje, podejmując moje wyzwanie, stwarzając swoje własne, gdy wycierał mnie szorstko, miękki ręcznik przesuwał się po moich piersiach, mojej płci. Gdy skończył, cofnął się, pozwalając upaść ręcznikowi na podłogę. – Teraz mogę sobie odpowiednio obejrzeć. I zrobił to, zatrzymując wzrok na piersiach i brzuchu, na mojej gołej płci. Ponownie przełknął, a następnie spotkał mój wzrok jeszcze raz . Stałam nieruchomo, obserwując go. Oglądając jego oczy, które płonęły, były teraz granatowe, świecące jak najczarniejszy onyks. Coś szalało za nimi, w ich wnętrzu. Coś, co krzyczało o uwolnienie, nawet jeśli zredukowało mnie to do samego ciała, do rzeczy, przedmiotu, który posiadał. Czy to był rodzaj jakiegoś konkursu, jakiejś gry? Jeśli tak było, to przegrałam, bo zamrugałam pierwsza, patrząc w bok i nie będąc w stanie utrzymać kontaktu wzrokowego. – Idź do łóżka. – Odwrócił się by opuścić łazienkę, ale zatrzymał się przy drzwiach. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 41

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zanurkowałam w dół, aby chwycić rzucony ręcznik i trzymałam go przed sobą, osłaniając ciało przed jego widokiem. – I Lucia – powiedział, spoglądając na mnie i robiąc krok do środka, z powrotem do mnie. – Nie rób nic głupiego. Potarł dłonią usta, a wściekłość płonęła teraz w jego oczach. – Ukarzę cię, jeśli mnie zdradzisz. Odwrócił się na pięcie i ruszył w stronę drzwi. A ja, drżąca, usiadłam na brzegu wanny.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 42

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Mój fiut pulsował, musiałem zmusić się do opuszczenia jej pokoju. Kurwa, była tak piękna. Jej gniew, jej nienawiść, tylko uczyniły ją bardziej atrakcyjną. Chciałem ją. Chciałem ją wziąć. Mieć ją. Potwór wewnątrz mnie krzyczał, aby ją posiąść. Zadzwoniła moja komórka. Wyciągnąłem ją z kieszeni i sprawdziłem ekran. To był Dominic. Dupek. Odrzuciłem połączenie, niemal przewracając Rainey na korytarzu, w drodze do gabinetu. – Panie Benedetti! Przepraszam – przeprosiła, choć to ja nie zwracałem uwagi, jak szedłem. – Jest w porządku. To moja wina. Przeciągnąłem dłonią po włosach. Co to do cholery było, tam na górze? Dlaczego wszedłem tam, kiedy wiedziałem, że jest w wannie? Powinienem był odejść. – Chciałby pan zjeść obiad? Pani... Lucia... nie była głodna, ale... To niebezpieczne zasnąć w wannie? Chryste, myślałem, że kim ona jest, dzieckiem? Nie. Nie z tym ciałem. Z pewnością nie jest dzieckiem. – Nie, jest w porządku. Jestem... – Wszedłem do gabinetu, rozejrzałem się, po czym wróciłem na zewnątrz. – Wiesz co, jestem zmęczony. Idę do łóżka. – Och. W porządku. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 43

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wróciłem do mojego pokoju. Jest połączony z pokojem Lucii, ale wątpiłem czy o tym wiedziała. Po wejściu do środka, rozebrałem się, skierowałem do łazienki i odkręciłem wodę pod prysznicem. Nie rozumiałem Lucii. Cholera, nie rozumiałem siebie, gdy byłem przy niej. Wcześniejsze spotkanie, było z tych w ostatniej chwili i wymagało zarówno mojej jak i ojca obecności. Dominic wkurwił się, że został pominięty, biedaczek. Wiedziałem czego chciał Dominic: wszystkiego co miałem ja. Wliczając w to bycie następcą naszego ojca. Ale to nie działa w ten sposób. Byłby nim Sergio, pierworodny, jako prawowity następca, ale został zabity, więc byłem następny w kolejce. Tak bardzo, jak nie chciałem zostać szefem rodziny Benedetti, Dominic przejmujący tę rolę nie podobał mi się jeszcze bardziej. Mój mały brat posiadał skłonność do przemocy, agresja wewnątrz niego, raz uwolniona, była przerażająca. Były takie dni, w które nie byłem pewien czy w ogóle go znałem, czy chcę poznać głębię jego ciemności. Wszedłem pod prysznic, woda była tak gorąca, że aż parzyła. Przykręciłem ją. Mój ojciec, Roman i ja byliśmy jedynymi z rodziny Benedetti na dzisiejszej spotkaniu. Mówiło się o tworzącej się nowej grupie. Luke DeMarco był problemem. Albo mógł się stać jednym. Czy to zemsta go napędzała czy żądza władzy? Stawiałbym na to drugie. Biorąc pod uwagę, że jedna córka DeMarco nie chciała mieć nic wspólnego z rodzinnym biznesem, a druga należała do wroga, Luke chciał zdobyć wszystko, gdyby był w stanie zebrać wystarczająco dużo wsparcia i zachęcić ich do wojny. Co było dokładnie tym, co próbował zrobić. I posunął się dalej, niż ktokolwiek z nas mógłby się spodziewać. Zyskał zwolenników z rodziny Pagani, naszych najsilniejszych przeciwników z dwóch sycylijskich rodzin. Czy Lucia była w jakiś sposób zaangażowana w to? Widziałem wymianę spojrzeń między Lukiem i Lucią w kościele, ale to było napędzane innego rodzaju paleniem. Jednym z rodzaju zazdrości. Dlaczego czuję się tak zaborczy w stosunku do niej? Dlaczego mnie to obchodzi? Mogę mieć każdą kobietę, którą chcę, oraz tak wiele ile chcę. Nasz kontrakt związał ją ze mną, bez ograniczeń dla mnie. Mój ojciec zaaranżował to, ciesząc się pomysłem żyjącego trofeum chodzącego na jego smyczy, aby mógł ją torturować, tak jak mu się podoba.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 44

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Sposób myślenia mojego ojca sprawiał, że przewracało mi się w żołądku. Wyłączyłem prysznic i chwyciłem ręcznik. Moje oczy zablokowały się na drzwiach, łączących mój pokój z pokojem Lucii. Ominąłem je, wszedłem do łóżka i położyłem się, odrzucając przykrycie na bok. Zamknąłem oczy i chwyciłem mojego fiuta, wyobrażając sobie obraz jej, stojącej przede mną, nagiej, mydliny spływające po jej kremowej skórze, jej twarde sutki, jej mała ogolona cipka. Chciałem zobaczyć ją całą, aby wziąć mój czas z nią. Aby położyć ją i otworzyć. Poczuć jej zapach, jej smak. Zanurzyć mojego fiuta w jej wnętrzu. Oczy błysnęły w moim umyśle, oskarżające i twarde. Pompowałem szybciej, wyobrażając sobie ją tutaj, obserwującą mnie, ssącą mnie, kucającą nad moją twarzą, kiedy brała by mojego fiuta w usta i karmiła mnie swoją cipką. Kurwa. Przygryzłem wargę, kiedy doszedłem, strumień spermy wylądował na mojej piersi, mój penis pulsował w dłoni, gdy z jękiem wyciskałem ostatnie krople z niego, wiedząc, że nie będzie to wystarczające, wiedząc o tym, że to mnie nie zaspokoi, wiedząc, że jakkolwiek wiele kobiet przelecę, żadna nie da mi uwolnienia, którego potrzebuję, tego jednego, które tylko ona może mi dać.

Obudziłem się kilka minut po piątej. To był długi, głęboki sen, biorąc pod uwagę moje zwykłe dwu, trzy godzinne drzemki. Leżałem tam przez kilka minut w nadziei, że jeśli nie otworzę oczu, będę mógł zasnąć ponownie. Mniej godzin, aby przejść przez nie w ciągu dnia, jeśli mógłbym je przespać. Ale to się nie stanie. Mój telefon zadzwonił na stoliku nocnym. Podniosłem go. Dominic. Rzut oka powiedział mi, że wciąż był wkurzony o spotkanie. Postanowiłem usunąć wiadomość od niego, nie zadając sobie trudu, aby przeczytać resztę. Odrzuciłem przykrycie, wstałem z łóżka i rozsunąłem zasłony, spoglądając na zewnątrz. Świt. Słońce wkrótce wzejdzie. Znalazłem czyste ubrania, założyłem je i moje buty Nike, spojrzałem raz na łączące pokoje drzwi i wyszedłem z sypialni, w dół po schodach. Skorzystałem z kuchennego wyjścia, które wychodziło na otwarty, duży taras. Pobiegłem, przecinając go i basen pływacki, i skierowałem się do lasu, aby spotkać słońce. Zajęło mi kilka minut, aby Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 45

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

uświadomić sobie, że nie jestem sam. Bramy chroniły teren, a kamery rejestrowały cały ruch. Dźwięk pochodził z niewielkiej odległości: odgłos pękających gałązek pod stopami, i mogłem usłyszeć skrzypienie igliwia i liści. Zbyt ciężkie dla wiewiórki lub ptaka. Jeleń czasem skoczył przez płot, ale to było rzadkie. Kiedy podszedłem bliżej, usłyszałem dźwięk czyjegoś ciężkiego oddechu. Intruzem podczas mojego porannego biegu, był człowiek. Kilka chwil później, dostrzegłem Lucię. Ona mnie nie widziała. Zwolniłem do jej tempa, obserwując, szczupłe mięśnie pracowały, gdy przeskoczyła nad kłodą, unikając pokrytego mchem głazu. Długie włosy miała zawiązane w kucyk, który odbijał się z boku na bok, pot lśnił na jej nagich ramionach. Nosiła sportowy biustonosz i spodenki, białe tkaniny lśniły na jej lekko opalonej skórze. Słuchawki podłączone do iPhone’a zabezpieczonego na jej ramieniu powiedziały, dlaczego udało mi się podejść tak blisko, bez zauważenia. Dogoniłem ją. Była zaskoczona. Zatrzymała się, chwytając za klatkę piersiową. – Przestań to robić! – powiedziała, wyciągając słuchawki z uszu. – Byłem za tobą przez ostatnie pięć minut. Powinnaś być bardziej świadoma swojego otoczenia. – Muzyka była na tyle głośno, że mogłem z łatwością rozróżnić piosenkę. Mumford and Sons. – Mimo wszystko nie potrzebujesz tego, nie kiedy biegasz po lesie. – Bardzo podobał mi się spokój tego miejsca, spokój, który odnajdowałem jak tylko znikałem za zasłoną drzew. Spojrzała na mnie. – Biegasz? Przytaknąłem. – Wcześnie wstałaś. – Nie mogłam spać. – Ja też. – Spojrzałem w stronę miejsca, do którego biegłem, na polanę na wzgórzu, z której był najlepszy widok wschodu słońca. – Chodź. Coś ci pokażę. Odwróciłem się i pobiegłem. Zajęło jej to chwilę, wyobrażałem sobie jak umysł pracuje nad jakimś sarkastycznym komentarzem, ale potem podążyła za mną. Zwolniłem tempo, żeby mogła mnie dogonić i biegliśmy w ciszy przez następne dwadzieścia minut, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 46

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

wspinając się po zboczu. Lucia zwolniła, jej oddech przyspieszył, ale była w dobrej kondycji. Przyzwyczajona do biegania. – Łał. Usłyszałem zachwyt w jej głosie, kiedy dotarła na szczyt wzgórza. Słońce właśnie wyjrzało przez chmury, obmywając niebo pomarańczowym, różowym i czerwonym kolorem. – To jest... niesamowite. Podeszła trochę bliżej. Patrzyłem na nią uśmiechając się. – Piękne – mruknęła. – To jedyna dobra rzecz podczas bezsenności. Nigdy nie przegapia się wschodu słońca. Spojrzała na mnie i zdałem sobie sprawę, jak łatwo podzieliłem się z nią, tym kawałkiem siebie. Wyobrażałem sobie, że personel w domu wiedział, o moich problemach ze snem, ale nikt inny. Lucia odwróciła wzrok do nieba. Przyglądałem się jej, otoczonej przez ten pokaz świateł. – Jak długo to masz? Mam na myśli, problemy ze snem. – Tak długo, jak pamiętam. – Mam teraz dwadzieścia dziewięć lat, więc trwa to już piętnaście lat. Oglądaliśmy wschód słońca w ciszy. Kiedy słońce już wzeszło, odwróciła się do mnie, jej bursztynowe oczy błyszczały jasno, oskarżenie z ostatniej nocy było nieobecne dzisiejszego poranka, choć jej wzrok pozostał ostrożny. – Nie wiem, co powinnam robić – powiedziała w końcu, obejmując się rękoma wokół klatki piersiowej, mocno i obronnie. – To jest nas dwoje. Poderwała głowę do góry. – Nie rozumiem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 47

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nie jestem potworem, Lucia, ale jestem synem mojego ojca. Jestem zobowiązany, podobnie jak ty jesteś. – Przyglądała mi się. – Ty musisz wybrać jak sprawy się potoczą. Są gorsze rzeczy niż bycie pod moją opieką. – Pod twoją opieką. – Tak, pod moja opieką. To mógłby być mój brat. Albo mój ojciec. Gdzie myślisz, że byś była, gdyby to był jeden z nich, zamiast mnie? – Nie widzę różnicy. Jej słowa dostały się do mnie. – Dobrze, uproszczę to dla ciebie. Masz być posłuszna. – Ja nawet nie wiem, co to znaczy. Czy spodziewać się, że ja po prostu... – Spojrzała w bok, rumieniec piął się po jej szyi do policzków. – Czego chcesz? – zapytała w końcu, prostując się i oczywiście zmuszając, by na mnie spojrzeć. – Twojego posłuszeństwa. Otworzyła usta, żeby coś powiedzieć, ale podszedłem i położyłem palec na jej ustach. – Posłuchaj mnie, Lucia. Oczekuję twojego posłuszeństwa. Nie powiedziałem, że chcę. Jestem twoim właścicielem, nieważne, jak się z tym czujesz. Mogę uczynić to łatwym dla ciebie. – Nie mogłem utrzymać mojego wzroku od wędrówki do miękkich wypukłości jej piersi, zanim wróciłem do jej oczu. – Albo mogę uczynić to ciężkim. Od ciebie zależy, jak będzie. – To miała być moja siostra – powiedziała, z błyskiem łez zasłaniającym oczy. Patrzenie na nią, bezradną, samotną – a była ona samotna – spowodowało, że chciałem zapewnić jej komfort i uspokoić ją. Przeciwieństwo tego, co miałem zrobić. – Ale ona zaszła w ciążę. – Odwróciła się ode mnie i wytarła ręką oczy, przed ponownym obróceniem i spojrzeniem na mnie. – Nie wiem co mam tutaj robić. Czy jesteś... – zaczęła się plątać. – Czy ty... Kurwa. Nieważne. Bez ostrzeżenia, pobiegła z powrotem do domu, jej tempo było teraz szybsze. Podążyłem za nią z łatwością, utrzymując się w niewielkiej odległości, nie wiedząc jak Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 48

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

odpowiedzieć na jej pytania, nie wiedząc, czego do cholery od niej chciałem. Jej posłuszeństwa, co to do cholery miało znaczyć? Że ma usiąść kiedy mówię siedzieć i przynieść coś kiedy mówię przynieś? To było o wiele więcej niż to. Kobieta taka jak Lucia DeMarco nie ulegnie tak łatwo. Trzeba na to zapracować. Albo złamać ją, aby to dostać. – Lucia – zawołałem, kiedy zbliżyliśmy się tylnym wejściem do domu, duże przesuwne szklane drzwi do jadalni stały otworem. Spojrzała z powrotem na mnie, ale wbiegła do domu. Poszedłem za nią, widząc mgliście pokojówkę, ustawiającą stół na śniadanie. – Lucia! – Byłem zaledwie kilka kroków za nią, a kiedy potknęła się na ostatnim stopniu na drugie piętro, złapałem ją w pasie i podniosłem, trzymając blisko. Wtedy zobaczyłem dlaczego uciekła. Łzy barwiły jej policzki, oczy znowu były spuchnięte, a twarz zaczerwieniona. Przez chwilę, zawahałem się. Przez chwilę, byłem człowiekiem. Ale potem spojrzałem na nią. Obserwowałem jej bezsensowną walkę, gdy trzymałem mocno. – Lucia – wyszeptałem tym razem, wędrując ręką po jej plecach, dotyk jej ciała poruszającego się przy moim, spowodował, że zapomniałem o wszystkim innym. Chwyciłem jej koński ogon i pociągnąłem jej głowę do tyłu. – Stop – powiedziała, jej głos był cichy. Trzymałem ją tak, mój wzrok dryfował do jej ust, miękkich i różowych, które otworzyły się lekko, i pocałowałem ją. Ja tylko... pocałowałem ją. To był nasz pierwszy pocałunek. Wydała jakiś dźwięk, ale moje usta stłumiły go. Szedłem do tyłu, aż oparła się plecami o ścianę, pochyliłem się, by pocałować mocniej, skosztować ją, jej usta, tak miękkie, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 49

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

tak zapraszające, nawet jeśli protestowała lub próbowała protestować. Ale jej ciało dało mi to, czego chciałem, poddała się, jej ręce zrelaksowały się na mojej piersi, nawet owinęły się nieco na moich bicepsach. Zanurzyłem język w jej usta, jęknąłem, gdy mój fiut stwardniał przy jej brzuchu. Czułem jak wzajemna potrzeba ogrzewa nasz pocałunek. Palce Lucii dotknęły moich ramion, przyciągając mnie bliżej, jej język spotkał mój. Owinęła ręce wokół mojego karku i wciągnęła mnie do środka. Rozluźniłem uścisk, czując jej kapitulację, ale tak szybko, jak to zrobiłem, ona uderzyła. Wbiła mi kolano tak mocno między nogi, że wybiła powietrze z moich płuc. Zatoczyłem się, wciągając głośno powietrze, gdy odskoczyła do tyłu, uśmiechając się. – Chcesz mojego posłuszeństwa? – Zadrwiła. – Chcesz, żebym była małą grzeczną dziewczynką, robiła jak mi powiedziano? Pieprzyła cię, gdy mi się powie? Wydałem jakiś dźwięk, bardziej jak zwierzę niż człowiek, gdy wściekłość wystrzeliła ze mnie od środka. Lucia cofnęła się, chwila niepewności przecięła jej rysy, zanim dotarła do drzwi na końcu korytarza, kładąc dłoń na klamce. – Musisz to przemyśleć Salvatore. – Przekręciła gałkę i pchnęła otwierając drzwi. – Jeśli posłuszeństwo było tym, czego chciałeś, to wybrałeś złą kobietę, by z nią zadzierać. Pobiegła do swojego pokoju i zatrzasnęła drzwi. Wyprostowałem się, jaja mnie kurwa zabijały, i sięgnąłem po klucz na górze ościeżnicy. Zainstalowałem specjalny zamek do drzwi sypialni, przed jej przyjazdem, dokładnie z tego powodu. Nie zablokuje mnie. Nie w moim własnym domu. Wyobrażałem sobie ją tam teraz, rozgorączkowaną, kiedy odkryła brakujący klucz. Wsunąłem go do zamka i przekręciłem, blokując ją wewnątrz. – Posłuszeństwo jest tym, co będę miał – powiedziałem. – Nie mam nic przeciwko nauczeniu tego ciebie. Pamiętasz, co powiedziałem ostatniej nocy? Próbowała otworzyć drzwi, szarpiąc klamką. Uśmiechnąłem się na niej wymruczane przekleństwo. – Jeśli mnie zdradzisz, zostaniesz ukarana. To będzie twoja pierwsza kara. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 50

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zostawiłem ją, żeby się dręczyła, kiedy brałem prysznic. Oszukała mnie z tym pocałunkiem. Myślałem, że też to poczuła, że również jej się podobało. Myślę, że tak było, na początku. Ale potem, być może z własnego poczucia obowiązku, zaatakowała. Niezależnie od tego, uśmiechnąłem się, wciągając dżinsy. Myśl o ukaraniu jej, pobudziła mnie. Po wysuszeniu z grubsza włosów ręcznikiem, podszedłem do drzwi między naszymi pokojami i przekręciłem klucz w zamku, po mojej stronie. Lucia usiadła na łóżku, włosy miała mokre po prysznicu, ubrana w szorty i jedwabny bezrękawnik, kolana podciągnęła do klatki piersiowej a otwieracz do listów trzymała jak nóż. Wyraz jej twarzy ukazywał szok, widząc mnie przechodzącego przez te drzwi. Zamknąłem drzwi za sobą, wsuwając klucze do kieszeni. Jej oczy wędrowały po moim ciele, od czubka mojej mokrej głowy do moich bosych stóp. Nosiłem tylko dżinsy, chcąc, aby zobaczyła, z czym będzie miała do czynienia. Stałem wyższy od niej o ponad trzydzieści centymetrów i cięższy o prawdopodobnie trzydzieści pięć kilogramów. Nie skrzywdziłbym jej, ale nie miałem nic przeciwko małemu zastraszeniu. Byłoby dobrze dla niej, by dowiedziała się, gdzie jest jej miejsce i aby nauczyła się tego szybko. Kiedy podszedłem do niej, wstała na kolana, na środku łóżka i wskazała na mnie nożykiem do listów. – Odłóż to. Pokręciła głową. – Co zamierzasz zrobić? Podszedłem bliżej. – Powiedziałem, opuść go w dół. – Tym razem nie dałem jej wyboru. Zamiast tego, kiedy cofała się do tyłu, umieściłem jedno kolano na łóżku i złapałem jej nadgarstek, ciągnąc ją w dół na brzuch, aż uwolniłem ją z broni, odrzucając go. Puściłem ją. Wspięła się z powrotem na kolana i spojrzała na mnie. – Rozbierz się, Lucia. – Nie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 51

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Daj spokój. Widziałem to wszystko wcześniej. Pokazałaś mi ostatniej nocy, pamiętasz? Zeskoczyła po drugiej stronie łóżka. Podobało mi się to. Zawsze lubiłem zabawę w kotka i myszkę. – Idź precz, Salvatore. – Rozbieraj się, Lucia. Dotarła do rogu pokoju, ale dałem jej czmychnąć, tylko dlatego, że nie lubiłem, gdy gra kończyła się zbyt szybko. Zanurkowała pod moim ramieniem, jak wiedziałem, że zrobi. Odwróciłem się, obserwując jak próbowała otworzyć drzwi. – Zostaw mnie w spokoju! – Gdzie masz zamiar iść? – zapytałem, idąc za nią, gdy biegła odzyskać nożyk do listów. Muszę przyznać, że była szybsza niż myślałem, ale złapałem ją mniej więcej w połowie drogi i ścisnąłem za nadgarstek, w sekundę zabierając od niej broń. – Proszę, zostaw mnie w spokoju. Proszę. – Jaka byłaby w tym zabawa? – Nienawidzę cię! Nienawidzę cię! Z plecami przyciśniętymi do mnie, próbowała się odepchnąć, ale zablokowałem ją w moim uścisku. Była uwięziona. Oboje o tym wiedzieliśmy. – Powiem ci, co teraz będzie. Mam zamiar cię uwolnić, a ty zrobisz to, co ci powiedziałem i rozbierzesz się. Gdy już będziesz naga, powiem ci co i jak. – Przykro mi, dobrze? Pokręciłem głową. – Nie, nie jest w porządku. – Uśmiechnąłem się niegodziwym uśmiechem, mój fiut już stwardniał przy jej plecach, rosnąc coraz bardziej w oczekiwaniu. – Co zamierzasz zrobić? – Jeszcze nie zdecydowałem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 52

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Spojrzała na mnie przez ramię, a ja wiedziałem, że czuła jak napieram na jej plecy. Nie mogła, nie czuć mojej twardości. – Nie będę cię pieprzył. – Z wyrazu jej twarzy wyczytałem, że zaskoczyłem tym nas oboje. Ale należało to powiedzieć. Do diabła, miała prawo się mnie bać. Poluzowałem mój uścisk, dając jej trochę przestrzeni. – Rób, co ci każę, a uczynię to łatwym, ale jeśli zmusisz mnie, do rozebrania siebie, twoja kara będzie gorsza, rozumiesz? Po chwili skinęła głową. Puściłem ją, tym razem chowając nożyk do szuflady stolika nocnego. Usiadłem na krześle przy biurku i patrzyłem, podczas gdy ona zdejmowała ubranie, warstwa po warstwie, najpierw bluzkę, potem białe spodenki. Miała na sobie pasujący zestaw, białe koronkowe majtki i biustonosz pod spodem. – Dalej, Lucia. Rozpięła stanik, który spadł na podłogę, niewinne spojrzenie, zostało teraz zastąpione, tym samym, co widziałem w nocy: buntem. To było dobre. Wolałem bunt. Chciałem to z nią rozpracować. Choć powoli. Nie ma sensu w przyspieszaniu zabawy. Czekałem, aż zsunie majtki. Potem stanęła przede mną naga, zaciskając dłonie po bokach. – Chodź tu. Niechętnie, ale podeszła do mnie. Złapałem ją dłońmi za biodra i dokładnie się jej przyjrzałem, mój wzrok spoczął na jej piersiach, sutki stwardniały pod moim wzrokiem, mogłem poczuć delikatną piżmową nutę jej podniecenia w powietrzu. Przełknąłem i wstałem na nogi, przesuwając ręce na jej talię. Pozostała tam gdzie stała, odwracając twarz, aby utrzymać wzrok na moim. Podszedłem z nią do łóżka, sadzając na nim, kiedy uderzyła w nie kolanami. – Połóż Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 53

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

się i rozszerz nogi. Patrzyła na mnie, a ja wpasowałem się między jej kolana, rozszerzając je odrobinę, cały czas utrzymując moje spojrzenie zablokowane na jej. – Mówiłem ci, że nie będę cię pieprzył. Chcę cię po prostu zobaczyć. A teraz połóż się Lucia. Zrobiła to, powoli, patrząc na mnie jak przyswajałem jej widok. Uklęknąłem pomiędzy jej nogami. Pozwoliła mi je rozszerzyć i obdarowała pięknym widokiem swojej cipki, która otworzyła się dla mnie, różowe wargi błyszczały, rozchylając się i ukazując spuchniętą łechtaczkę. Była pobudzona. Odetchnąłem głęboko, a mój penis gotowy był rozerwać dżinsy i uwolnić się. Jedną rękę przycisnąłem do jej klatki piersiowej, obejmując dłonią pierś, więc mogłem trzymać ją od dołu, jak również bawić się brodawką. Przeniosłem usta na jej cipkę, czując jej wzrok na szczycie mojej głowy, gdy mój język przeciągnął wzdłuż jej długości, odgłos wciąganego przez nią powietrza, był jak muzyka dla moich uszu. Złapała mnie za włosy, jednocześnie przyciągając i odpychając moją głowę. Spojrzałem w górę. – Rozłóż ręce na boki. Usłuchała, i zanurzyłem głowę z powrotem w dół, do jej cipki. Smakowała tak dobrze, jak sobie wyobrażałem. A nawet lepiej. Kurwa. Pchnęła do mnie, jej cipka kapała, gdy ssałem jej łechtaczkę, potem przeciągnąłem przez jej długość, zanurzając język w środku. Jęknęła, wykręcając ciało. Spojrzałem na jej twarz, gdy pracowałem nad jej ciasnym wejściem. Zacisnęła powieki i przygryzła wargę. Krążyłem językiem wokół jej łechtaczki, a ona otworzyła oczy, jej twarz spłonęła na różowo, kiedy nasze spojrzenia się spotkały. Wziąłem jej łechtaczkę w usta, obserwując ją, zmuszając ją do oglądania mnie, dopóki nie poprowadziłem jej do orgazmu, trzymając jej uda szeroko otwarte, gdy wierzgała pode mną, teraz trzymała ręce na tyle mojej głowy, ciągnąc mnie mocno do siebie, dopóki nie była wyczerpana, błagając mnie, bym się zatrzymał i uwolnił ją. – Zbyt wiele. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 54

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Uśmiechnąłem się. – To jest część kary – powiedziałem, trzymając ją w dole i jedząc jej cipkę ponownie, doprowadzając ją do orgazmu jeszcze dwukrotnie, słysząc ją błagającą, abym kontynuował, prosząc abym przestał, a wszystko to jednocześnie, gdy ssałem jej łechtaczkę i zlizywałem każdą kroplę soku z jej cipki, dopóki nie mogłem już dłużej tego znieść. Podniosłem się i stanąłem nad nią, moje nogi wciąż były między jej nogami, rozchylając je. Spojrzałem na nią, włosy były splątanym mokrym bałaganem wokół niej, jej twarz zaczerwieniona, a kończyny bezwładne. Pociągnąłem za suwak dżinsów. Gdy to zrobiłem, jej oczy rozszerzyły się, i przestraszona zaczęła się cofać do tyłu. Złapałem jej udo i umieściłem jedno kolano na łóżku. – Zostań. Wydała jakiś dźwięk, marszcząc czoło. – Nie będę cię pieprzył – powtórzyłem, wiedząc, czego się obawiała. Ale jak pchnąłem dżinsy w dół i je zdjąłem, a następnie zacząłem pocierać długość mojego fiuta, uspokoiła się, przełykając i rzucając wzrokiem na mojego fiuta, po czym odwracając wzrok a następnie z powrotem przyglądając się. – Patrz, Lucia. – Chciała, mogłem to zobaczyć na jej twarzy, a jakoś myśl o naruszeniu jej niewinności uczyniła mnie twardszym. Pieprzyłem moją pięść, podczas gdy ona patrzyła, oczy utkwiła na pracy mojej ręki na fiucie. Przez nią, oglądającą mnie, nakręcałem się jeszcze bardziej, pochyliłem się nad nią, dotykając jej fałdki główką mojego fiuta, dzięki czemu zaczęła ciężko oddychać i przygryzła wargę. – Kurwa – powiedziałem. – Kocham jak na mnie patrzysz, Lucia. I kocham to jak smakujesz. Sposób w jaki dochodzisz na moim języku. – Salvatore – zaczęła, próbując usiąść. Pokręciłem głową. – Połóż się na plecach. Zrobiła to, a ja pompowałem mocniej, mój fiut napęczniał, jej zapach, mój zapach, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 55

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

wypełniały pokój seksem. – Czy kiedykolwiek widziałeś, jak mężczyzna dochodzi, Lucia? – zapytałem, będąc już blisko. Spotkała mój wzrok i pokręciła głową. – Czy kiedykolwiek, miałeś język mężczyzny na cipce? Zarumieniła się na czerwono i zamrugała dwa razy zanim się odwróciła. – Odpowiedz mi. Trzymała dolną wargę między zębami. – Nie. Ja nigdy... – urwała. – Mam zamiar dojść, na tobie całej – powiedziałem, pompując szybciej, ściskając mocniej. – Zamierzam pokryć cię moją spermą i masz ją nosić przez cały dzień, żebyś wiedziała, że należysz do mnie. – Szarpnąłem się, prawie dochodząc. – Kurwa. I wtedy wystrzeliłem, mój orgazm nadszedł szybko i mocno, zmuszając mnie do złapania jednego ze słupków jej łóżka, aby utrzymać się w pozycji pionowej, gdy opróżniałem się na nią, pokrywając ją moją spermą, obserwując jej twarz, jej oczy, gdy to przyjmowała. A kiedy skończyłem, pochyliłem się i wtarłem wszystko w jej skórę, jej piersi i szyję, brzuch i cipkę. Potem wyprostowałem się, wytarłem dłoń o jej udo i wciągnąłem moje dżinsy z powrotem. Lucia usiadła i spojrzała na siebie przez chwilę. – Ubieraj się – powiedziałam, zapinając dżinsy. – Śniadanie jest gotowe. – Muszę wziąć prysznic. Pokręciłem głową. – Tak jak mówiłem, masz ją nosić przez cały dzień. – Klepnąłem ją dwukrotnie w biodro. – Chodźmy. Jestem nagle bardzo głodny.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 56

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Nienawidzę go. Salvatore usiadł naprzeciwko mnie z wielkim uśmiechem na twarzy, żując głośno kawałek kiełbasy. Poszarpałam mój chleb na kawałki i spojrzałam na niego. Napawał się tym. Kurwa mać, on się tym napawał. – Nienawidzę cię. Siebie nienawidziłam bardziej. Jak mogłam zrobić to, co mi kazał? Jak do diabła mogło mi się to podobać? Doprowadził mnie do orgazmu, trzy razy. Trzy razy! Czułam... Kurwa, co ja do niego czułam? Doprowadził mnie do orgazmu, to wszystko. Wszelkie uczucia były czysto fizyczne. Seksualne. – Lubiłaś mnie wystarczająco, jakiś czas temu. – Ugryzł kawałek tostu posmarowanego Nutellą, trochę czekolady przykleiło mu się w kąciku ust. Otarł ją kciukiem po czym ostentacyjnie zlizał z palca. Sfrustrowana, chwyciłam jabłko z miski z owocami i rzuciłam w niego. Złapał je jak w bejsbolu i ugryzł. – Dzięki. Zacisnęłam dłonie po moich bokach, na tego irytującego człowieka. Rainey przyszła z dzbankiem kawy. – Więcej, proszę pani? – Nie – powiedziałam, dołączając "dziękuję", gdy złożyłam serwetkę. Zmusiłam się do głębokiego oddechu. – Mam dość. Odsunęła się, kiwając głową, a ja wstałam.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 57

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Ja poproszę więcej, Rainey – powiedział Salvatore. Odsunęłam krzesło, szurając po drewnianej podłodze. – Usiądź Lucia – powiedział Salvatore, gdy Rainey nalała mu kawy. Unikała patrzenia na każdego z nas. – Skończyłam. – Położyłam serwetkę na talerzu. – Powiedziałem, usiądź. Jego ton sprawił, że uniosłam wzrok. Otarł usta i odsunął talerz, cały humor zniknął z jego twarzy. Przez chwilę, walczyliśmy w ciszy, ja stojąc, zmuszałam moje nogi, aby się poruszyły, ale kończyny odmówiły współpracy. On, obserwując mnie uważnie, czekał, aby zobaczyć, co zrobię. Rainey, która wyszła ze dzbankiem, wróciła, zobaczyła nas i zniknęła z powrotem w kuchni. Napięcie w jadalni można było kroić nożem. Salvatore uniósł brwi i wskazał mi, abym usiadła. Myślałam o moich opcjach. Byłam w jego domu, w mieście, którego nie znałam, kilometry od najbliższego domu, bez żadnego środka lokomocji. Usiadłam, zakładając ramiona na piersi, i podnosząc podbródek. – Twoja siostra, też to robi. – Co? Postukał się w podbródek, by mi pokazać. – Upór. Chyba wszyscy w twojej rodzinie tacy są. Poprawiłam pozycję na krześle, prostując się bardziej, obniżając mój głupi podbródek. Był spostrzegawczy, musiałam mu to przyznać. Musiał zauważyć to na pogrzebie ojca. – Ona i ja, jesteśmy zupełnie różne. Uniósł brwi, ale najwyraźniej postanowił odpuścić. Zmienił pozycję, odpychając krzesło do tyłu i zakładając nogę na nogę. Zrobił dużo przestrzeni. Zbyt wiele. – Teraz, przejdźmy przez zasady obowiązujące w domu, kiedy w końcu tutaj jesteś. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 58

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Czekałam w ciszy. Chciałabym usłyszeć w pierwszej kolejności to, co on ma do powiedzenia. Aby potem powiedzieć mu, żeby się pieprzył. Ta myśl zabrała mnie z powrotem do czasu sprzed godziny, kiedy stał nade mną, jego wielkie nagie ciało, jego gruby penis w ręce, pompowany i pompowany i... Potrząsnęłam głową, zmuszając ten obraz do zniknięcia i spojrzałam na podłogę, na której było pełno chleba, który rwałam przez całe śniadanie. W moim gniewie na Salvatore, przysporzyłam tylko pracy dla Rainey. Pozbieram go, kiedy skończymy – Pierwsza zasada, nie opuszczasz terenu posiadłości bez mojej zgody i nigdy nigdzie nie chodzisz sama. Prychnęłam. – Jak gdybym… – Jak gdybyś co? Pochylił się do przodu, z pytającym wyrazem twarzy, ale także wyniosłością, nazywając moje bzdury, bo on tak samo jak ja wiedział, że nie mogłam wyjść bez: A) samochodu i B) kodu otwierającego bramę. – Nie będę traktowana jak więzień. – Prawie dodałam w moim własnym domu, ale to nie był mój dom. – To nie jest więzienie, Lucia. Chcę, żebyś była bezpieczna. Mam wrogów, tak jak twój ojciec miał. Mogą myśleć, że najlepszym sposobem dotarcia do mnie jesteś ty. Nie chcę, aby ktoś cię skrzywdził. Brzmiał prawie uczciwie. Na pewno tak wyglądał. Ale w sumie, wcześniej też wydawał się inny, zanim wykorzystał poddanie się mojego ciała przeciwko mnie. – Możesz wędrować po całym terenie. Jest tu kilka akrów lasu, więc uważaj, żebyś się nie zgubiła. W domu również, tylko moje biuro i sypialnia są niedostępne. Oprowadzę cię, kiedy skończymy. Jeśli będziesz potrzebowała czegoś albo chciała coś, wszystko co musisz zrobić, to poprosić. Dam ci comiesięczne wypłaty.. – Nie potrzebuję pieniędzy. – Miałam własne. Moja rodzina nie była biedna, nawet po Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 59

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

tym, jak Benedetti nas zniszczyli. Odziedziczyłam wszystko oprócz domu, po śmierci ojca. Chociaż bez kart kredytowych, bez sposobu, aby mieć dostęp do tych pieniędzy, tak długo, jak byłam zamknięta tutaj, wciąż byłam na miłosierdziu Salvatore. – Cóż i tak je dostaniesz. – Nie chcę ich – mruknęłam. – Co ty wyprawiasz, Lucia? Co się dokładnie teraz dzieje w twojej głowie? – Próbuję sobie to wszystko przetworzyć, moje nowe więzienie. Po pierwsze, odesłałeś mnie do pieprzonych zakonnic na pięć lat... – To była część umowy... – Równie dobrze mogłam być za kratkami, wiesz o tym! Tylko wzruszył ramionami. – Teraz siedzę tutaj, w twoim domu, w którym mam żyć jako kto? Zabawka? I mówisz mi o zasadach, jakbym była dzieckiem! – A nie jesteś? Spójrz, jak mówisz do mnie. Nie jestem człowiekiem nierozsądnym, Lucia i będziesz posłuszna. – Posłuszna? Chcesz, żebym ci się kłaniała? Czy myślisz o czymś innym? – Myślę, że mam kilka całkiem dobrych pomysłów. – Skończyliśmy? – Nie. Przygryzłam wargę, czekając. – Zostanie dziś dostarczony dla ciebie telefon komórkowy. – Mam własny. Zacisnął mocniej szczękę i zajęło mu minutę, zanim udzielił odpowiedzi. – Cóż, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 60

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

będziesz miała nowy. Jeśli będziesz chciała zaprosić kogoś z rodziny lub znajomego, musisz dać mi znać w pierwszej kolejności. – Nie muszę widzieć się z moją rodziną i nie mam żadnych znajomych, więc jest dobrze, jestem szczerze oddana tobie. Podejrzewam, że to czyni cię szczęśliwym. – W rzeczywistości, tak właśnie jest. Dlaczego musiał wydawać się tak cholernie szczery? To była moja kolej, by wzruszyć ramionami i zerwać kontakt wzrokowy, schyliłam się, aby zebrać kilka kawałków chleba, które przypadkowo rozrzuciłam. – Zostaw to. Rainey posprząta. Pokręciłam głową, czując napływ łez, odmawiając mu zobaczenia ich. – Zostaw to, Lucia. Kiedy mówię coś do ciebie, spodziewam się twojej niepodzielnej uwagi. Prychnęłam, wycierając twarz, znowu zła. Starłam się z nim. – Oczekujesz, tak wiele rzeczy. Może to, co musisz zrobić, to powstrzymać te oczekiwania. Wtedy będzie mniej prawdopodobne, że się rozczarujesz. Zmrużył oczy, a jego klatka piersiowa falowała, gdy wziął głęboki oddech. – Czy ja cię drażnię, Salvatore? Bo wiesz, co mnie drażni? Twoje... coś... wysychające na mojej skórze – powiedziałam przez zaciśnięte zęby. Wstałam tak szybko, że przewróciłam krzesło. – Powiedziałeś mi swoje zasady. W porządku. Mam tylko jedną własną. Zostaw. Mnie. W. Spokoju! Odwróciłam się na pięcie, aby wyjść. – Usiądź – syknął. – Teraz. – Pierdol się. Idę wziąć prysznic. Słyszałam szuranie jego krzesła i zaczęłam biec w stronę schodów, przez cały czas zastanawiając się, co ja do cholery robię. Dokąd idę. Miał klucz do zamka. To nie jest tak, że Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 61

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

mogłabym się ukryć. Co ja robię? Salvatore dogonił mnie. Nawet z nim naprawdę nie walczyłam, kiedy wziął mnie za rękę i pociągnął po schodach. – Chcesz wziąć prysznic? Dobrze – powiedział przez zaciśnięte zęby. – Zabiorę cię, żebyś wzięła ten pieprzony prysznic, jeśli moje coś, jest takie irytujące. – Puść mnie. Pociągnął mnie do sypialni i do łazienki. Tam mnie uwolnił. Wcisnęłam się w róg pomieszczenia, jego wściekłość nagle stała się przerażająca. – Wchodź pod prysznic – powiedział, sięgając po kołnierzyk mojej bluzki i rozdzierając ją pośrodku. Krzyknęłam, próbując go odepchnąć, wiedząc, że to niemożliwe. – Chciałaś wziąć prysznic. – Zrobię to – powiedziałam, kiedy odpiął guzik moich spodenek i pociągnął suwak. – Proszę. Tylko... – Pod prysznic! Wepchnął mnie do prysznic, mimo że wciąż miałam stanik i majtki. – Wypuść mnie. Zrobię to, obiecuję. – Zatrzymał się i przysunął twarz centymetr od mojej. – Nie musisz obiecywać. Wiem, że to zrobisz. Włączył wodę, i cofnęłam się przed chłodnym strumieniem, który dotknął jedną stronę mojej ręki. Łzy paliły mnie w oczy i przeklinałam krople, które spadły. – Zdejmij stanik i majtki – powiedział, przesuwając dłonią po włosach, kiedy się cofnął. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 62

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Zrobię to. Tylko idź, okej.? Przepraszam. Nie powinnam cię naciskać. Jego oddech był słyszalny, usta mocno zaciśnięte, wyraz jego twarzy mówił mi, że starał się odzyskać kontrolę. – Muszę siku. Pozwól mi się wysikać. – Próbowałam, mając nadzieję, że przekona go to, do odejścia, wykorzystując tę chwilę, aby dostać się do jego rozsądku. – Przykro mi, okej. Walka toczyła się w jego oczach, a następne co pamiętam, to to, że popchnął mnie pod ścianę prysznica, jedną ręką owijając wokół mojego gardła. Złapałam się jego przedramienia, próbując go odsunąć. Wyciągnął rękę i wyłączył wodę, w wyniku czego zalał jedną stronę swojej koszulki. – Sikaj. – C... co? Mokrą ręką pchnął moje majtki do połowy. – Sikaj. – Salvatore... – Kurwa mać. Sikaj. Chcesz, żebym cię zostawił w spokoju? Zrobię to. Ale najpierw sikaj. Staliśmy patrząc na siebie, jego oczy pociemniały ze złości, moje pewnie wyglądały, jak oczy jelenia złowionego w reflektory nadjeżdżającej ciężarówki Mack? Nie wiedziałam co robić, spróbować czy nie, przemówić mu do rozsądku. Nie znałam go. Ten fakt uderzył we mnie po raz pierwszy, właśnie tu i teraz. Był synem szefa mafii, następny w kolejce, do objęcia rządów. Wiedziałam, że był uzbrojony na pogrzebie ojca. Ten człowiek znał przemoc, to był jego świat. Jakie horrory widziały jego oczy? Jakie okrucieństwa popełnił? W tym momencie, był prawdziwie i całkowicie przerażający. Pozwoliłam ramionom opaść wzdłuż boków, nie walcząc już ze łzami, i zrobiłam to, co powiedział. Wysikałam się. Spojrzał na chwilę w dół, po czym wrócił wzrokiem do mojego. Jak ciepło popłynęło w dół moje nogi, poluzował swój chwyt wokół mojej szyi i cofnął się, mrugając i potrząsając głową, jakby wychodził z odrętwienia. Zsunęłam się Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 63

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

i usiadłam na podłodze prysznica, obserwując go, gdy patrzył na mnie, pełna wściekłość została teraz rozproszona, jakby odparowała w powietrzu, zastąpiona przez... wyrzuty sumienia? Salvatore wyszedł z łazienki i usłyszałam zamknięcie drzwi sypialni. Wstałam i rozpoczęłam prysznic, zdjęłam resztę moich ubrań i stanęłam pod ciepłą wodą płacząc, czując stratę tak wszechogarniającą, tak pełną, że to aż bolało fizycznie.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 64

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wyszedłem. Poszedłem do garażu na sześć samochodów, budynku odseparowanego od głównego domu. Biorąc klucze z zamkniętej skrzyneczki przy drzwiach, wybrałem Bugatti i wszedłem do środka. Przekręciłem kluczyk, silnik brzmiał wyraźnie i ostro, przy porannej ciszy. Bramy otworzyły się, a opony zapiszczały, gdy opuściłem posiadłość i pojechałem opustoszałą jednopasmową drogą. Następnie wystartowałem, rozkoszując się strzałem adrenaliny, gdy moje ciało, zostało wciśnięte w siedzenie samochodu, silnik wydawał potężny ryk, biorąc zakręty mocno, moja noga naciskała coraz mocniej i mocniej na pedał gazu. Kim, do cholery, byłem? Co, u diabła, zrobiłem upokarzając tak Lucię? Raniąc ją. Chrystusie. Kurwa mać. Byłem potworem. Wdychałem i wydychałem płytkie, słyszalne oddechy, mój brzuch był spięty, mięśnie moich ramion napięły się, gdy ścisnąłem mocno kierownicę. Dostała mi się pod skórę. Ta ledwie dwudziestojednoletnia kobieta, którą kurwa posiadałem, dostawała się pod moją pierdoloną skórę za każdym, kurwa, razem. Musiałem ją kontrolować z tak wielu powodów. Ale nie mogłem robić tego w ten sposób. Kurwa. Przeze mnie posikała się ze strachu, dosłownie. Jej oczy – one nie oskarżały mnie. Nie. One były mną przerażone. – Kurwa! – Uderzyłem pięścią w kierownicę. Samochód wyjechał zza rogu, zaskakując mnie, zatrąbił, budząc mnie z tego gdziekolwiek, kurwa, byłem. Szarpnąłem kierownicą i Bugatti zjechał na pobocze drogi, mijając samochód o centymetry. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 65

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Cholera! Mężczyzna z drugiego auta pokazał mi środkowy palec. – Pierdol się! – Nie, żeby mnie usłyszał. Okna były zamknięte. Moja komórka wibrowała w kieszeni, kiedy zwolniłem, aby się zatrzymać. Wyświetlacz pokazał mi, że to Roman. Wysiadłem, przetarłem twarz obiema rękami i wcisnąłem ręce w oczy. Telefon zamilkł, a następnie zaczął dzwonić ponownie. Sięgnąłem do kieszeni i wyciągnąłem go. – Roman – powiedziałem po przesunięciu przycisku rozmowy. Przeszedłem kilka kroków, aby popatrzeć na opuszczoną drogę, na zroszone trawy lśniące w słońcu, ranek był cichy, oprócz śpiewu ptaków na drzewach. – Dzień dobry, Salvatore. – Wcześnie dzwonisz. – Chciałem z tobą porozmawiać. Próbowałem zadzwonić w nocy, ale nie mogłem cię złapać. – Co się stało, Roman? – Czy chodziło o spotkanie? Luke DeMarco? – Twój ojciec chce być pewien, że będziesz uczestniczył w jego urodzinowym obiedzie. – Po to do mnie dzwonisz? – To miało być pod koniec następnego tygodnia, i oczywiście będę tam. Nie było dla mnie sposobu, aby tam nie być. Chyba, że chciałem dać Dominicowi amunicję. – Chciał zaprosić ciebie i Lucię, abyście spędzili tam noc. – To nie będzie konieczne. Wrócimy do domu. – Nalega na to. Wziąłem głęboki oddech. Przyjęcie miało się odbyć w domu w Adirondacks, ale wolałbym jechać cztery godziny w jedną stronę, a nie spędzać z nim więcej czasu, w tym domu. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 66

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Oczywiście – powiedziałem, rozumiejąc. – Słuchaj, jest jeszcze jedna rzecz. Czekałem. – Twój brat. Zamilkł i mogłem usłyszeć jak dobiera słowa. – Pomyślałem, że powinieneś wiedzieć, że spotkał się z ojcem ostatniej nocy. Ojciec wrócił do domu w Kalabrii, po tym jak wyjechałem do New Jersey. – No i? – zapytałem, w ogóle nie zdziwiony. Był wkurwiony, że został wykluczony z naszego spotkania. – On próbuje namieszać Salvatore. – Co w tym nowego? – Znałem mojego wujka całe życie. Był inteligentnym człowiekiem. Był też biznesmenem. Wiedział, co by się stało, gdyby raczej Dominic a nie ja, przejął rodzinę. Jakoś miał uspokajający wpływ na mojego ojca. Sergio mu ufał. A ja ufałem Sergio. – Nie ma w tym nic nowego, ale teraz, ponieważ jesteś... rozproszony... ze swoim gościem, on sugeruje, że zajmie się problemem DeMarco. – Zajmie w jaki sposób? – Zdejmie Luke’a DeMarco. Sam się domyśl. Pokręciłem głową, chociaż Roman nie widział. – Kurwa, typowe. To jest mój problem, aby się nim zająć. Nie jego. – Ale twój ojciec go słucha. – To nie jest nowość. – Tym razem jest inaczej, Salvatore – powiedział ciężko. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 67

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Kiedy lecą do domu? – Późnym popołudniem. Lecę z nimi. Znowu cisza, ale mogłem powiedzieć, że miał coś do powiedzenia. – Franco jeszcze nie wyraził zgody, ale powinieneś wiedzieć, co się dzieje. – Dziękuję Ci wujku. Odłożyłem słuchawkę i schowałem mój telefon. Nie chcąc zajmować się teraz agresywną zazdrością Dominica. Miałem inne sprawy na głowie. Musiałem wrócić. Porozmawiać z nią. Wytłumaczyć, że nie jestem pieprzonym potworem. Powiedziała, że nie ma przyjaciół i nie chciała się zobaczyć z rodziną. Cóż, mieliśmy więcej wspólnego, niż myślała. Nauczyła się nienawidzić swoją rodzinę w ciągu ostatnich pięciu lat. Prawdopodobnie nienawidzić każdego. A ja, wystarczająco głupi, nie chciałem, żeby nienawidziła mnie. Wróciłem do samochodu, uruchomiłem silnik i jechałem przez godzinę na cmentarz. Przyjeżdżałem tu częściej niż powinienem. Parking był w pobliżu wydzielonego kawałka przestrzeni naszej rodziny, wyszedłem na zewnątrz. Wydawało się, że ciepło i wilgoć, chcą mnie udusić po klimatyzowanym powietrzu z auta. Zatrzymałem się i kupiłem tuzin białych lilii z kwiaciarni, która znajdowała się przecznicę dalej, ulubione kwiaty mojej mamy, i skierowałem się na niewielkie wzgórze. Czułem miękką ziemię pod stopami, wilgotną i pokrytą mchem. Mała brama otaczała naszą działkę, która zgromadziła wielu członków rodziny Benedetti. Szedłem moją zwykłą ścieżką, czytając w głowie nazwiska zmarłych, zwracając uwagę na liczbę lat, ile każdy z nich żył. Zbyt wiele cholernych istnień, za szybko przerwanych. Ale to było to, co robiliśmy. Zabijaliśmy. Umieraliśmy. I po co? Dotarłem do miejsca, gdzie stały koło siebie nagrobki mojej matki i brata. Odrzuciłem zwiędłe kwiaty, te, które przyniosłem ostatnim razem, kiedy tu byłem i wymieniłem je na świeże. Wyrwałem kilka chwastów i zeskrobałem brud z napisów na obu nagrobkach, zwracając uwagę na rok narodzin i śmierci na grobie Sergio. Był rok starszy niż ja teraz. Żonaty. Jego żona była w ciąży, kiedy umierał. To nie było, kurwa, uczciwe. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 68

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Kiedy to się stało, byłem złamany. Był moim jedynym sojusznikiem, przyjacielem. Wiedział, jak zostać szefem. Nasz ojciec kochał go i dodatkowo Sergio nie był do niego podobny. Ani trochę. Został zastrzelony na stacji benzynowej. Głupia, tchórzliwa strzelanina z jadącego samochodu. Zasłużył na lepszą śmierć, niż to. A przede wszystkim zasłużył na życie. Mój ojciec wziął odwet, ale coś mi się nie zgadzało. W rzeczywistości cała ta sprawa śmierdziała. Obwiniali mniejszą rodzinę z Filadelfii, która powinna być lojalna wobec nas. Jakoś znalazły się dowody obciążające ich. Ale to nie miało sensu, ani wtedy, ani teraz. Chociaż mój ojciec był szalony. Kochał Sergio i po prostu zareagował, zabijając synów szefa. Skutecznie kończąc z całą rodziną. Miałem być z Sergio na spotkaniu, z którego wracał do domu, ale byłem chory. W pewnym sensie, to czułem się jakbym oszukał śmierć, ale wtedy, gdybym tam był, może Sergio by nie umarł. Może wszystko potoczyłoby się inaczej. Nigdy nie mówiłem wiele, gdy dochodziłem do cmentarza i nigdy nie zostawałem długo. Właściwie tylko się pokazywałem. Chciałem, żeby wiedzieli, że o nich nie zapomniałem. Wróciłem do samochodu i ruszyłem w kierunku domu Natalie. Natalie była żoną Sergio. Oprócz przyjaźni ze mną, odcięła więzi z rodziną po jego i mojej matki śmierci. Nienawidziła mojego ojca i brata. Nienawidziła takiego życia. Ale kochała mojego brata, znając koszty tej miłości. Chociaż ojciec nie pozwolił jej tak naprawdę odejść. Nie, skoro sprowadziła jego pierwszego wnuka na ten świat. Jacob Sergio Benedetti urodził się sześć miesięcy po morderstwie Sergio. Natalie celowo nie dała mu włoskiego pierwszego imienia, co wkurwiło mojego ojca. Jacob miał już półtora roku. Wiedziałem, że niepokoiła się tym, czego będzie domagał się mój ojciec, kiedy Jacob podrośnie, ale trzymała to w sobie. Ojciec wspierał ich finansowo. Z tego co wiedziałem, Natalie nienawidziła tego, że potrzebuje pieniędzy. I tak długo, jak je brała, Franco dawał jej przestrzeń, którą chciała mieć. Chyba uznał, że i tak ją posiadał. Wybrałem numer Natalie na mojej komórce. Odebrała po czwartym dzwonku. – Cześć? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 69

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Natalie, to ja, Salvatore. – Hej, Salvatore. Jak się masz? – Okej. – Nie bardzo. – A jak ty się masz? – W porządku. Jacob i ja bawimy się teraz. – Mogę wpaść? – Czy jesteś pewien, że wszystko jest w porządku? – Taa – powiedziałem szybko, po czym dodałem: "wiesz". Natalie była jedyną osobą, która znała mnie takim, jakim naprawdę byłem. Ufałem Marco, mojemu ochroniarzowi, ale nie wiedział, o tej mojej stronie. Nie ufałem nikomu na tyle, aby udostępnić tę lukę. Za dużo ludzi czekało gotowych na moją słabość. – Przyjeżdżaj. – Dzięki. Do zobaczenia za dwadzieścia minut. Podjechałem pod jej dom, dwupiętrowy z cegły, o czterdzieści pięć minut drogi od mojego. Jej rodzice mieszkali w pobliżu, a ona przeniosła się tutaj specjalnie, aby być blisko nich. Kiedy zadzwonił dzwonek, Natalie otworzyła, z siedzącym na biodrze Jacobem. Wciąż miał na sobie piżamę i trzymał maskotkę, którą dałem mu na jego pierwsze urodziny. Dał mi ogromny bezzębny uśmiech. Miał tylko trzy zęby, chociaż widziałem, że czwarty próbował się wybić. – Łał, ale urosłeś. – Wziąłem Jacoba z ramion Natalie. Owinął ramiona wokół mojej szyi i zostawił mokry pocałunek na mojej twarzy. – A więc. –powiedziała Natalie. – Wyglądasz... nie za dobrze. Dała mi uścisk i pocałunek w policzek, po wytarciu znaku jaki zostawił Jacob. – Wejdź. Postawiłem Jacoba na podłodze, wśród jego zabawek, które wydawały się być wszędzie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 70

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Espresso? – Poproszę. – Usiadłem na kanapie i oglądałem jak Jacob bawił się z Natalie, kiedy robiła espresso, a następnie dołączyła do mnie w salonie. – Jak było na pogrzebie? – Do dupy. – Wziąłem łyk espresso, który mi wręczyła, ciemne, bogate i gorzkie jak cholera, takie jakie lubiłem. – Ma oczy Sergio – powiedziałem, biorąc zabawkę, którą Jacob mi podawał. Natalie pogłaskała małego po włosach. – I jego tendencję do bycia upartym. – Nie wiem. Myślę, że oboje możecie być za to odpowiedzialni. Uśmiechnęła się. – Możesz mieć rację w tej sprawie. Co się dzieje, Salvatore? – Lucia mieszka ze mną. Natalie skinęła głową, znając sytuację. – I jak idzie? – A więc, była ze mną mniej niż dwadzieścia cztery godziny, i myślę, że już spieprzyłem to po całości. – Wypiłem ostatni łyk espresso. – Chcesz o tym porozmawiać? Co mogłem jej powiedzieć? Co mogłem jej powiedzieć, żeby nie wyjść na potwora? Takiego jak mój ojciec. Cholera, byłby ze mnie dumny dziś rano. – Nienawidzi mnie, tak jak tego oczekiwałem. Walczy ze mną na każdym kroku. Jest uparta jak cholera. – Była z tobą tylko od pogrzebu? Skinąłem. – Wobec tego musisz ją naprawdę wkurzać. – Puściła mi oczko. – Daj jej trochę przestrzeni. To dla niej ogromna zmiana i jej ojciec właśnie umarł. Samobójstwo, prawda? – Na to wygląda. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 71

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nie wierzysz w to? – Nie wierzę w nic, chyba, że zobaczę to na własne oczy. – Przyglądała mi się, ale odpuściła. – Jaka ona jest? – Śliczna. Młoda. Przerażona. Splunęła na mojego ojca na pogrzebie. Albo próbowała, ale nie wcelowała. – Zaśmiałem się. – Ciężko, wobec tego. Ale już ją lubię. – I jest pełna nienawiści do nas. Ma do tego prawo. Myślę, że dlatego jestem rozdarty. Ona nie może się z tego wydostać. Żadne z nas nie może. – Zatrzymałem się. – Dopóki śmierć nas nie rozłączy. – To nie jest zbyt przerażające. – Natalie odwróciła się na chwilę. – Takie jest sformułowanie w umowie. Jak umowa małżeńska, ale inaczej. I jeśli umrę przed nią, dziedziczy ją Dominic. Jakby była pieprzoną rzeczą. Jak wiesz, mój ojciec ma chore poczucie humoru. Wydęła wargi na wspomnienie jego imienia. – Czy chcesz się z tego wydostać? Jej pytanie mnie zaskoczyło. Odpowiedziałem bez wahania. – Nie. – Lubisz ją. Przyglądałem się Natalie i czułem potrzebę poprawienia tego, co powiedziała. Tylko nie byłem pewien, czy ta korekta byłaby na mój pożytek czy jej. – Czuję pewien obowiązek względem niej. Prychnęła. – Poza tym, nawet gdybym chciał, nie mógłbym wydostać się z tego. A ona na pewno nie może. Nie chcę, żeby mnie nienawidziła. – Daj jej trochę przestrzeni i trochę czasu, Salvatore – powiedziała Natalie, dotykając mojej ręki. – Ona po prostu potrzebuje naprawdę cię zobaczyć, tak, jak ja cię widzę. Teraz Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 72

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

widzi tylko nazwisko Benedetti. Rodzina Benedetti, ta, która zniszczyła jej rodzinę. Miała rację. – Może mogłabyś... Natalie pokręciła głową. – Przykro mi, nie mogę. Nie mogę więcej być częścią tego. Łzy napłynęły jej do oczu. – Rozumiem. W porządku. Po prostu myślę, że potrzebuje kilku znajomych czy coś. – Przykro mi, ja tylko... Dotknąłem jej ramienia. – Nie powinienem prosić. Zapadła miedzy nami niezręczna cisza. – Potrzebujesz czegoś? –zapytałem w końcu. Pokręciła głową. – Nie, jest w porządku. Z nami jest wszystko dobrze. – Zadzwonisz do mnie, jeśli coś będzie nie tak, prawda? – Obiecuję. – Tęsknię za Sergio. – Moje oczy zapiekły. – Ja też. – Natalie wytarła swoje oczy, zanim oparła się na mojej piersi. Przytuliłem ją, pocierając po plecach. – Hej, trochę później, mam zamiar zabrać Jacoba na plażę. Dlaczego nie pójdziesz z nami? Kiwnąłem głową, tak naprawdę wcale nie zastanawiając się nad tym. Nie chciałem wracać do domu. Chciałem chować głowę w piasku trochę dłużej. – Chętnie pójdę. – Super. Wtedy wstał Jacob, wyciągając dwa zwierzątka gospodarskie, którymi się bawił. Oba Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 73

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

były trochę mokre od śliny, ale wziąłem je. Stał oparty o moje nogi, paplając. – Naprawdę? – zapytałem, nie bardzo rozumiejąc tego, co powiedział. Natalie zaśmiała się i wstała. – Więcej kawy? – Pewnie. – Hej Jacob, wujek Salvatore pójdzie z nami na plażę. Co ty o tym myślisz, kochanie? Jacob oparł twarz o moją nogę i uśmiechnął się, wciąż "gadając". Zrozumiałem słowo plaża potem coś, co brzmiało jak wuj, potem mnie przytulił. A ja przytuliłem jego. Chciałbym spędzić tu cały dzień. To byłoby dla mnie dobre. I myślałem o tym, co powiedziała Natalie, o dawaniu Lucii czasu i przestrzeni. Mógłbym to zrobić. To pomogłoby mi zrozumieć moje zachowanie.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 74

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Byłam tutaj więźniem. Spędziłam cały dzień w mojej sypialni. Trochę spałam, potem czytałam i spałam jeszcze więcej. Rainey przyniosła mi tacę w porze lunchu, kiedy powiedziałam jej, że nie czuję się dobrze, a potem następną na obiad. Nie pytałam, gdzie był, ani co robił Salvatore. Zastanawiałam się, czy przyjdzie tu, żądając czegoś ode mnie. Karząc mnie. Upokarzając mnie. Ale nigdy tego nie zrobił. Gdy Rainey przyszła zabrać tacę z obiadu, w końcu zebrałam się na odwagę, aby zapytać. – Czy Salvatore jest w domu? – Nie, proszę pani. Zadzwonił przed chwilą, aby powiedzieć, że nie będzie go w domu dziś wieczorem. Czy wobec tego spędzał noc gdzieś indziej? Gdzie? Z kim? I dlaczego mnie to obchodziło? Przynajmniej mnie nie zrani, jeśli go tu nie będzie. Jednak Salvatore nie wrócił do domu również następnej nocy. Niezdolna już dłużej ukrywać się w pokoju, w końcu opuściłam go późnym rankiem następnego dnia i zrobiłam sobie wycieczkę po domu, rozglądając się po kątach i za roślinami w poszukiwaniu kamer. Nie byłabym zdziwiona, gdybym je znalazła. Powiedział, że miałam wolną rękę w chodzeniu po domu, oprócz jego gabinetu i sypialni. Oczywiście, pierwszą rzeczą jaką zrobiłam, było spróbowanie otwarcia drzwi gabinetu, ale okazało się, że są zamknięte. Od sypialni też były zamknięte, ale kiedy zobaczyłam wychodzącą pokojówkę, spróbowałam jeszcze raz. Zapomniała je zablokować. Rozejrzałam się dookoła, upewniając, że nikt nie patrzy i wślizgnęłam do środka, zamykając cicho drzwi za sobą. Spędziłam dłuższą chwilę, opierając się o nie plecami, próbując uspokoić oddech, wiedząc, że gdyby dowiedział się, że byłam tutaj, że nie posłuchałam, to ukarałby mnie. Ale teraz jednak, czułam się triumfująco, jak nieposłuszne Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 75

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

dziecko, które wzięło ciasteczko, chociaż mu nie pozwolono. Odsunęłam się od drzwi i rozejrzałam. Pokój był dwukrotnie większy niż mój, a meble były z ciemnego drewna i metalu, dywan i zasłony były we wszystkich odcieniach niebieskiego, odzwierciedlając odcienie tęczówek w jego oczach, w różnych nastrojach. Skórzane panele pokrywały całą tylną ścianę, przed nią stało łóżko z czterema stalowymi słupkami, które było idealnie pościelone, wszystkie rogi były ładnie wygładzone, skoro nie spał tu już dwie noce. Drzwi łączące ten pokój z moim, miały klucz w zamku. Tak właśnie myślałam, że będzie od jego strony. Inne drzwi prowadziły do łazienki, podobnej do mojej, tylko większej, zawierającej czarne ręczniki i akcesoria do kąpieli, nie było nic kobiecego w tej przestrzeni. Ostatnie prowadziły do garderoby. Weszłam do niej, chichocząc z powodu centymetra przestrzeni pomiędzy każdym wieszakiem z czarnego aksamitu, które zawierały garnitury, kurtki i spodnie po jednej stronie, a wyjściowe koszule, posortowane według koloru, wzdłuż innej ściany i bardziej zwyczajne, również pogrupowane według kolorów i doskonale rozmieszczone wzdłuż ostatniej. Trzy tuziny par butów wypełniały zgrabne małe pokazowe stojaki, a dwie półki zawierały paski. Krawaty były zrolowane na swoich poduszeczkach, oczywiście według koloru. Szuflady zawierały bieliznę i skarpetki oraz przedmioty codziennego użytku. Rzeczy, których z jakiegoś powodu nie mogłam powiązać z człowiekiem, który był właścicielem tego domu. Przebiegłam dłonią po garniturach, a następnie poprzesuwałam je trochę, bałaganiąc w jego uporządkowanych przestrzeniach, uważając przez chwilę, że to jest zabawne. Ale potem otrząsnęłam się, oddychając głęboko. Pokręciłam głową i wróciłam do sypialni. Pachniało tu, nim. Ostrożnie dotknęłam jednego z chłodnych stalowych słupków łóżka, myślałam o tym, co ja wyprawiałam, nie czując się z tym za dobrze. Usiadłam na skraju łóżka i powiedziałem sobie, że muszę to zrobić. Aby złamać jego zasady i naruszyć jego prywatność, tak jak on naruszył moją. Aby odebrać część władzy, którą on mi zabrał, gdy kazał mi zrobić to, co mi kazał. Powierzchnia stolika nocnego została właśnie odkurzona. Przebiegłam po niej palcem Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 76

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

przed otworzeniem szuflady i zajrzeniem do środka. Była pusta. Przeszłam na drugą stronę łóżka. Książka, leżąca obok lampy zasugerowała mi, że to po tej stronie sypiał. Usiadłam na brzegu i wyciągnęłam szufladę, tym razem mniej ostrożnie. Ta nie była pusta. Sięgnęłam i wyjęłam butelkę, myśląc, że to krem do rąk, ale kiedy przeczytałam etykietę, szybko odłożyłam ją z powrotem. Była to na wpół opróżniona buteleczka lubrykantu. Kopiąc głębiej, znalazłam pasek prezerwatyw, a za nimi parę kajdanek. Głosy za drzwiami zmusiły mnie do szybkiego upchnięcia wszystkich tych rzeczy z powrotem do szuflady, a kiedy drzwi się otworzyły, rzuciłam się na podłogę i wsunęłam pod łóżko. Kobiety rozmawiały i zobaczyłam, że jedna z nich wchodzi do środka, aby zabrać wiadro, które zostawiła w łazience, po czym znowu wyszła. Tym razem nie zapomniała zamknąć ich za sobą. – Cholera! Wyszłam spod łóżka i wtedy ujrzałam skórzane pasy, zwisające ze słupków. Zaciekawiona, usiadłam i wyciągnęłam je z okrycia. Potem podeszłam do słupka u stóp i znalazłam jeszcze jeden podobny, a dwa kolejne na pozostałych słupkach. Uśmiechnęłam się. Była to strona Salvatore, której nie brałam pod uwagę i nie byłam pewna jak się z tym czułam. Ale teraz nie było czasu o tym myśleć. Miałam większy problem. Musiałam wydostać się z jego sypialni. Zabrało mi trzydzieści pięć minut, by w końcu otworzyć zamek i dostać się do własnej sypialni. Czując się jak jakiś złodziej, podniosłam telefon komórkowy, który ładowałam od kiedy padł całkowicie. Pokazywał sześć nieodebranych połączeń. Wszystkie od Isabelli. Nie było smsów, ale były wiadomości głosowe, po każdym z tych połączeń. ”Hej, Luce. Zadzwoń do mnie, kiedy to odbierzesz.” ”Odezwij się Luce. Jesteś tam?” ”Hm, czuję się jak prześladowca. Nie możesz być wciąż na mnie zła. Cholera, możesz Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 77

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

jeśli chcesz. Kurwa, ja bym była. Dobrze, proszę, nie bądź na mnie zła.” ”Kurwa.” Głos Effie powiedział coś w tle, a następnie ponownie moja siostra. ”Nie kochanie, mama nie powiedziała złego słowa.” Uśmiechnęłam się. ”Lucia, jeśli nie oddzwonisz do mnie teraz, wsiadam w samochód i jadę tam!” ”Pieprzyć to. Jestem w drodze!” Sprawdziłam czas komunikatów. Ostatni z nich był około półtorej godziny temu. Co oznaczało, że będzie tu lada chwila. Schowałam telefon i wybiegłam za drzwi. Po drodze w dół po schodach, usłyszałam głos, który rozpoznałam jako Marco. Zatrzymałam się, nasłuchując. – Przyszedł do niej gość. Musiał mówić do telefonu, bo nie słyszałam innego głosu. Wymamrotał: "W porządku, szefie" i odłożył słuchawkę. Kiedy usłyszałam jego kroki, zeszłam na dół, zwracając uwagę na pokój, z którego wychodził. Spojrzał na mnie. – Dzień dobry. Marco był zawsze w pobliżu, ale przynajmniej nie wchodził mi w drogę. – Dobry. Usłyszałam zamykane drzwi samochodu i odwróciłam się w stronę drzwi. Z bocznego okna, zobaczyłam moją siostrę, która otwierała tylne drzwi, aby pomóc wysiąść Effie. – Twoja siostra jest tutaj – powiedział Marco, otwierając frontowe drzwi przede mną. – Widzę. – Pan Benedetti wyraził zgodę, abyś ją zobaczyła. – Otworzył drzwi, ale jego komentarz zatrzymał mnie i zwróciłam się do niego. – Naprawdę? Wyraził zgodę? – Dupek. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 78

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Marco stanął ze mną twarzą w twarz, już chciał coś powiedzieć, ale Isabella odezwała się pierwsza. – Cóż, straszenie tu daleko i dużo ochrony – powiedziała. – Przez minutę nie byłam pewna, czy otworzą bramę. – Podeszła prosto do mnie, spojrzała na mnie od stóp do głów i pociągnęła do uścisku. Uległam od razu, jej ciepło było czymś, czego mi brakowało, czymś, co bardzo ceniłam. Czułam się przez to chroniona. – Izzy. – Użyłam imienia, którym mówiłam do niej, kiedy byłam mała i nie umiałam wypowiedzieć jej pełnego imienia. I tak już zostało. Byłam jedyną osobą, która tak ją nazywała. Cofnęła się i spojrzała na mnie. Przetarłam oczy, ale najwyraźniej nie wystarczająco szybko, bo zauważyłam jej niepokój. Spojrzała na Marco, który stał, głupio nas obserwując. Nienawidziłam go. – Mamusiu. – Effie pociągnęła ją za spódnicę. – Prezent. Jej piskliwy głosik sprawił, że się uśmiechnęłam. Trzymała pudełko. Widziałam przez rozdarty papier, że zawierało czekoladki. – Dlaczego nie dasz go cioci Lucii, i nie wyjaśnisz, dlaczego papier jest rozdarty? Effie odwróciła się do mnie i wyciągnęła pudełko w moją stronę. – Zaczęłam je otwierać, aby ci pomóc. – Czy to naprawdę dlatego? – zapytała Izzy. Spojrzałam na Izzy. Effie również. Pochyliłam się, aby wziąć je od niej, starając się zachować powagę. – Czy to jest to, co mi się wydaje, że jest? Moje ulubione czekoladki? – zapytałam, podnosząc końcówkę rozerwanego papieru. – Może mi pomożesz z resztą tego papieru. – Wzięła radośnie pudełko i zerwała go całego. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 79

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Taa. To też moje ulubione. – Niechętnie oddała mi pudełko. – Potrzymaj je. Choć prawdopodobnie powinnyśmy je zjeść. Jak myślisz? – Zdecydowanie uważam, że powinnyśmy je zjeść! Wyprostowałam się i rozejrzałam dookoła, widząc, że Marco się zawahał. – Chodźmy do salonu. Z ręką na szczycie głowy Effie, poszłam za nim do przestronnego pokoju, przylegającego do jadalni. Słońce świeciło jasno, a basen błyszczał na niebiesko, tuż za dużym patio. – Boże, jest piękny, czyż nie? – zapytała Izzy. – Jest. – Czy zabrałaś mój strój kąpielowy, mamusiu? – zapytała Effie, z uwaga skupioną na basenie. Spojrzałam na moją siostrą, która przewróciła oczami. – Nie wiedziałam, że mają basen, więc raczej nie. Effie spojrzała na nią tak, że musiałam zakryć usta, żeby ukryć chichot. – Skąd miałam wiedzieć? To mój pierwszy raz tutaj. – Izzy zaprotestowała. – Może chcecie coś do picia? – zapytałam, gdy weszła Rainey. Uśmiechnęła się ciepło, a ja przedstawiłam wszystkich. – Co byście chciały? Mam trochę domowej lemoniady, może malutka by chciała? – Właściwie, to dla mnie też – powiedziała Izzy. – Domowej roboty? Rainey skinęła. – Zatem trzy razy poproszę – powiedziałam. W ciągu ostatnich kilku dni miałam Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 80

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

kontakt tylko z Rainey. Mój świat zawsze był mały, ale teraz, stał się malutki. Rainey potaknęła głową i wróciła do kuchni. Marco pozostał z nami w pokoju. Izzy i ja spojrzałyśmy na niego, gdy Effie pracowała nad zdjęciem plastiku z pudełka czekoladek. – Czy zamierzasz tak po prostu tutaj stać? – zapytałam. Spojrzał na mnie z uniesionymi brwiami. – Chcę posiedzieć z moją siostrą. Na pewno nie musisz monitorować każdego słowa, które mówię. Mogę ci obiecać, że wcale nie będzie interesująco. Zanim zdążyłam powiedzieć coś jeszcze, usłyszałam kroki, odbijające się echem od marmurowych podłóg. Wszyscy odwróciliśmy się, gdy Salvatore wszedł do pokoju. Miał na sobie koszulkę i obcisłe dżinsy, podkreślające V jego wyrzeźbionego ciała. Jego kobaltowobłękitne oczy zablokowały się na mnie, mój puls przyspieszył, ciało nagle zaczęło mrowić, sutki naprężyły się, a każdy włos na moim ciele stanął. Chwilę później, uwolnił mnie od swojego spojrzenia, jego ciało relaksowało się, gdy skinął mojej siostrze i uśmiechnął się do Effie, która dalej zmagała się z plastikiem. – Dzięki Marco. Możesz iść – powiedział. Marco skinął i wyszedł z pokoju. Salvatore podszedł do Izzy. – Nie sądzę, żebym poznał siostrę Lucii oficjalnie. Jestem Salvatore Benedetti. Uścisnęli sobie dłonie. – Isabella DeMarco. – Miło cię poznać. A to jest? Effie spojrzała w górę. – Mam! – Podniosła triumfalnie plastik, a następnie zobaczyła Salvatore. – Jestem Effie – powiedziała, podnosząc się na nogi i trzymając wyciągniętą dłoń. Salvatore przyjął ją. – Miło cię poznać, Effie. Rainey podeszła z tacą i ustawiła szklanki lemoniady na stoliku kawowym. A my Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 81

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

staliśmy niezręcznie. – Dam ci trochę prywatności z siostrą – powiedział w końcu zdawkowo Salvatore, jego wzrok wyrażał niepewność. – Idę wziąć prysznic. Czekał. Moje ciało wciąż wibrowało i mrowiło, gdy powietrze trzeszczało pomiędzy nami. – Dziękuję – powiedziałam w końcu. Skinął głową i wyszedł z pokoju. Obserwowałyśmy go. Jak tylko zniknął, mogłyśmy zacząć oddychać. Myślami powędrowałam do tego, co znalazłam w jego pokoju. Zastanawiałam się, czy pomyślał, że zapomniał zamknąć drzwi między naszymi sypialniami, czy wiedział, że się włamałam. – Łał. To było intensywne. Odetchnęłam. – Tak. – Nie mogę powiedzieć Izzy o tym, co zrobił. Co ja zrobiłam. Cholera, sama nie byłam pewna, co to wszystko znaczy i jak się z tym czuję. – Effie, uprzejmie jest zaoferować czekoladki innym, zanim sama będziesz w nich grzebać. Moja siostra próbowała brzmieć surowo, ale widziałam dumny uśmiech, który próbowała ukryć. Effie zwróciła duże, niebieskie oczy na swoją mamę, przeżuwając drugą czekoladkę. Wstała i podeszła do nas. – Chcesz czekoladkę? – zapytała, odwracając się do mnie jako pierwszej. – Chciałabym jedną. – Wybrałam gorzką i podziękowałam jej. Izzy odmówiła, a Effie wzruszyła ramionami i poczęstowała się trzecią. – Jak się masz? Nie odpowiedziałaś na żadną z moich wiadomości. Myślałam, że nie pozwala ci korzystać z telefonu! Pokręciłam głową ze słabym uśmiechem. – Nie, byłam po prostu wyczerpana. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 82

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

W sumie to sprawdziłam wiadomości kilka minut przed tym, zanim się tu dostałaś. – Zatem, będziesz musiała odpowiedzieć następnym razem. Martwiłam się. Skinęłam. – Wszystko w porządku? – zapytała cicho. Wzruszyłam ramionami. – Nie wiem. Nie chcę płakać. – Kiedy to powiedziałam, pierwsze łzy zmoczyły moje rzęsy. – Ciii. – Izzy wykopała chusteczki z torebki. Właśnie wtedy Rainey wyszła z kuchni i kierowała się do nas. Odwróciłam twarz. – Zabieram się za pieczenie ciasteczek w kuchni. Może Effie chciałaby pomóc? – zapytała się Izzy. Effie uniosła brwi i zachwiała się wstając. – Och, mogę, mamusiu? – Na pewno? – Izzy zapytała Rainey. Po puszczeniu oczka i lekkim uśmiechu do mnie, skinęła głową. – Oczywiście – powiedziała Izzy. – Dziękuję ci. Effie bez wahania ujęła dłoń Rainey i odeszły razem. – To było miłe – powiedziała Izzy. – Jeszcze jej nie rozszyfrowałam. Izzy wzięła mnie za ręce. – Z nami w porządku Lucia? To jest dla mnie ważne. Wiem, że nie rozmawiałyśmy o tym, o moim odejściu. Myliłam się odchodząc w ten sposób. Wiem to. Teraz jednak wróciłam i nie zrezygnuję z ciebie jeszcze raz, dobrze? Nie jesteś sama, choć w tej chwili możesz czuć się w ten sposób. Uśmiechnęłam się. Spadło więcej łez. – Między nami jest w porządku. – Dobrze było to powiedzieć. W sumie, dobrze było mieć z powrotem siostrę. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 83

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Przytuliła mnie mocno, po czym wyszeptała do ucha. – Czy są tu kamery? Urządzenia podsłuchowe? Jej pytanie mnie zaskoczyło. – Nie wiem – odszepnęłam. – Nie widziałam żadnej, ale nie mogę powiedzieć na pewno, że nie ma. Cofnęła się i spojrzała na mnie. – Basen wygląda niesamowicie. Wiedziałam, o co jej chodziło. – Chodźmy go sprawdzić. Wyszłyśmy na zewnątrz, w kierunku basenu, a z dala od domu. – Jaki on jest? Mam na myśli, kiedy nikogo nie ma w pobliżu? – Apodyktyczny. – Nie mogłam jej powiedzieć o tym, co wydarzyło się wcześniej. O żadnej z tych rzeczy. – Przeważnie go tu nie ma. W sumie to dopiero wrócił. – Patrzy na ciebie, jakby chciał cię zjeść żywcem. Przerażał mnie, ale nie chciałam powiedzieć tego głośno, a szczególnie nie Izzy. – Nie mogę go rozgryźć. Jest nieprzyjemny, a za chwilkę jest już miły. Prawie... opiekuńczy. Jakby obchodziło go co czuję i myślę. – Wyrwałam jednego mniszka lekarskiego, który rósł na tym nieskazitelnym trawniku. – Ale potem, znowu jest palantem, a następnie znika. – Czy zmusza cię...– zawahała się. – Do sypiania z nim? – Myślałam o tym, co znalazłam w jego sypialni i poczułam gorąco na twarzy. Przytaknęła. – Jeszcze nie. – Dobrze. Czy możesz wychodzić? – Nie wiem. Myślę, że nie na własną rękę. – W porządku, to dobrze. W takim razie przyjadę po ciebie. Jeśli chce wysłać kogoś za nami, to zajmiemy się tym. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 84

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– To nie ma znaczenia, Izzy. Utknęłam tutaj. – Luke i ja... My nie zamierzamy usiąść wygodnie i pozwolić im zgarnąć wszystko. Pozwolić im mieć ciebie. – Luke? – Tylko dlatego, że przegraliśmy jedną wojnę, nie znaczy, że nie możemy zacząć następnej. – Izzy. – Nawet w cieple tego dnia, przebiegł mnie dreszcz. – Nie możesz. Już raz przegraliśmy, a wtedy mieliśmy z nami armię. – Nie potrzebujemy armii. Teraz mamy dostęp. – Co? Nagle roześmiała się, jakbym powiedziała najlepszy żart. To było w momencie, kiedy zauważyłam Salvatore, stojącego w oknie swojego gabinetu, obserwującego nas. – Przez dostęp, masz na myśli mnie? – To jest to czego pragniesz, prawda? – No tak. – To było wszystko, o czym myślałam w ciągu ostatnich pięciu lat, z ważnego powodu. – Chcę moją wolność z powrotem. I chcę, aby Franco Benedetti zapłacił za to, co nam zrobił. Do zrobienia czego zmusił Papę. – Przypomniałam sobie ostatni raz, gdy widziałam mojego ojca. To było w tym strasznym pokoju, kiedy podpisywałam umowę. Dlaczego odmawiałam rozmowy z nim przez te wszystkie lata? Próbował. Przyjeżdżał do mnie raz na miesiąc. Dzwonił raz w tygodniu. Ale obwiniałam go za mój los. I był winny, ale zrozumiałam, że nie miał wyboru. Powinnam być bardziej wyrozumiała, względem napięcia emocjonalnego, pod jakim był. – A co z nim? – zapytała, przechylając głowę w kierunku Salvatore, który odwrócił się od okna. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 85

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Chcę moją wolność. – Dobrze, to dopiero początek. Chodźmy do środka, zanim stanie się podejrzliwy. – Ciasteczka są gotowe! – Effie zawołała tak szybko, jak dotarłyśmy do domu. – Pachną niesamowicie – powiedziałam. Patrzyła z dumą, jak Rainey niosła do salonu talerz ze świeżo upieczonymi czekoladowymi ciasteczkami. – Zaczęłam porządkować w domu – powiedziała Izzy. – Effie i ja wprowadzamy się z powrotem. – Naprawdę? – Byłam zaskoczona. Papa cały czas mieszkał w domu, w którym dorastałyśmy. Nie pomyślałam, że będzie chciała dom, ale byłam zadowolona, że nie mówiła o sprzedaży. Jeszcze nie byłam na to gotowa. Myśl o tym – była zbyt ostateczna. Nie byłam gotowa na pożegnanie z nim, kończąc ten rozdział mojego życia na zawsze. Izzy skinęła. – Powinnam wrócić szybciej. Powinnam mu wybaczyć. – Ja nie wybaczyłam. – To ja powinnam być tu, na twoim miejscu – powiedziała, spuszczając oczy. – Nie chcę o tym myśleć. – Gdybym nie zaszła w ciążę... – Utrzymywałaś kontakt z ojcem Effie? – Chciałam wiedzieć, kto to był. To już nie miało znaczenia, nie teraz, kiedy tata nie żył, a nawet, gdyby został wtedy zdemaskowany, to również nie miałoby znaczenia. Salvatore wybrał ten moment, aby wejść do salonu. – Mogłem wyczuć ciasteczka z mojego gabinetu. – Jego oczy spotkały najpierw moje, jego mina była pełna rezerwy, prawie ostrożna. – Upiekłam je. Rainey mi pomogła – powiedziała dumnie Effie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 86

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Naprawdę? Czy mogę się poczęstować? Uśmiechnęła się, kiwając głową. Podniósł jedno z nich i ugryzł. – Cóż, wykonałaś dobrą robotę. To są najlepsze ciasteczka, jakie kiedykolwiek jadłem. Effie dała mu wielki uśmiech. – Naprawdę? – Tak. A Rainey jest bardzo dobrą kucharką, więc to o czymś świadczy. Izzy spojrzała na zegarek. – Musimy iść. – Nie możesz zostać dłużej? – Nie chciałam, żeby już szła. Nie chciałam zostać z nim sama. – Wynajęłam ludzi i przychodzą dziś, aby pomóc mi z domem, a my wkrótce wrócimy ze strojami kąpielowymi. Może przyjedziesz pomóc? Mam kilka rzeczy do spakowania i przeniesienia na strych, muszę pozbyć się kilku. Może chcesz przejrzeć swój pokój? Zerknęłam na Salvatore, nienawidząc tego, że musiałam poprosić go o pozwolenie. Poprosić go o podwózkę. Pytać go o wszystko. – Kiedy? – zapytał. Izzy wzruszyła ramionami. – Jutro albo pojutrze. – Myślę, że damy radę. Czułam się tak samo, jak wtedy, kiedy odeszłam z domu mego ojca do zakonnic, a teraz do Salvatore Benedetti. Byłam bezsilna w sprawie decyzji o sobie samej. – Luce? – zapytała Izzy. Kiwnęłam głową, wygładzając twarz. – Mój kalendarz jest wolny – powiedziałam, dając Salvatore uśmieszek. Nie zareagował. – Super, do zobaczenia później. Chodź Effie, czas wracać do domu. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 87

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Fuj. Dom jest taki nudny – powiedziała, a ramiona jej opadły. – Nie, nie jest. Musimy ci znaleźć pudełko na zabawki. Możesz spakować kilka z tych ciasteczek do domu, jeśli chcesz. Podniosłam serwetkę, schowałam do niej pozostałe ciasteczka i podałam Effie. – Proszę kochanie. A przy okazji, nie zapomnij zabrać stroju kąpielowego następnym razem, gdy tu przyjedziesz. – Nie zapomnę ciociu Lucio. Przytuliła mnie. Znowu przeszła mnie myśl, że przegapiłam pierwsze lata życia mojej siostrzenicy. Nie znałam jej. Prawie nie znałam już Izzy. Albo Luke’a. Czy Luke i Izzy naprawdę planują atak na rodzinę Benedetti? Co to oznacza dla Salvatore? Salvatore odprowadził nas do drzwi. Gdy odjechali i zniknęli z widoku, zamknął je. Staliśmy w foyer. – Przepraszam – powiedział. – Nie powinienem był robić tego, co zrobiłem. Cholera. Przeprosiny były ostatnią rzeczą, jakiej się spodziewałam. Gdyby zamknął mnie w pokoju i był dla mnie potworem, to to, miałoby więcej sensu. Wtedy mogłabym go nienawidzić. Ale przeprosiny? On oferujący zabranie mnie do mojej siostry? – Mam nadzieję, że możemy o tym zapomnieć i zacząć od nowa – dodał. Myślę, że oboje mieliśmy trudności z utrzymaniem nawzajem swojego wzroku, a ostatnią rzeczą, jaką chciałam zrobić, to rozmowa o tym, co się stało, więc przytaknęłam. – W porządku. Zaoferował mi mały uśmiech. – Dziękuję. – Jeśli kiedykolwiek zrobisz coś takiego ponownie Salvatore, zabiję cię. Zmrużył oczy i przepraszający Salvatore natychmiast zniknął. – Nie musisz grozić mi morderstwem. Powiedziałem, że jest mi przykro. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 88

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Utrzymywał mój wzrok, aż zamrugałam i skinęłam głową, patrząc w dół, moją uwagę przykuł niewidzialny pyłek na mojej bluzce. – Czy naprawdę zamierzasz mnie zabrać, abym mogła pomóc mojej siostrze? – Wbrew temu, co myślisz, Lucia, nie jesteś tu więźniem. Ta umowa między nami, okoliczności naszych rodzin, te rzeczy wiążą nas, i chociaż mam oczekiwania od ciebie i nie będę tolerował źle ulokowanej lojalności, nie jestem zainteresowany trzymaniem więźnia. Ani ty, ani ja nie możemy się z tego wydostać, nawet gdybyśmy chcieli. Musimy znaleźć jakiś sposób, aby z tym żyć. Nawet gdybyśmy chcieli. Czy to znaczy, że on mnie nie chciał? I czego chciałam ja? – Czuję się jak więzień. Jestem stale obserwowana. Nie mogłam porozmawiać z siostrą bez Marco, będącego w pogotowiu. Nie mam nic do robienia. Masz kucharkę, ludzi, którzy sprzątają... Spojrzał zdezorientowany. – Nie jesteś ani kucharką, ani sprzątaczką. – Ale jestem twoją własnością. Sam tak powiedziałeś. Mam dyplom, chcę pracować, ale... Zacisnął usta i odwrócił się na chwilę. – Chodź do mojego gabinetu Lucia. – Dlaczego? – Nie ufałam mu. I tak samo, jak nienawidziłam tego przyznać, to on, przerażał mnie. – Byśmy mogli porozmawiać. To wszystko. Nie ruszyłam się. – Obiecuję. Po chwili przytaknęłam. Skinął mi, abym poszła przodem, a sam szedł blisko za mną, otwierając drzwi do gabinetu, kiedy dotarliśmy do nich i wpuszczając mnie do środka. Kiedy zamknął drzwi, ruszył za swoje duże biurko. Rozejrzałam się po pokoju. Ściany pomalowano na ciemny odcień szarości, a dwa okna wychodziły na podwórko i las za nimi. Meble zostały wykonane z ciemnego, ciężkiego drewna, a jego biurko, punkt centralny tego pomieszczenia, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 89

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

musiało być antyczne. Bezpośrednio przed nim stała skórzana kanapa, a półki wzdłuż dwóch ścian wypełnione były od podłogi do sufitu, książkami. Od biurka i sofy, oddzielony był fotel z dobrze znoszonej skóry, z pasującą otomaną na stopy. Lampka do czytania za fotelem była włączona i choć było słonecznie na zewnątrz, ten pokój pozostawał ciemniejszy. Męski. Nawet zapach był tutaj inny, cały jego. – Usiądź. Zdałam sobie sprawę, że przyglądał mi się, gdy podziwiałam wszystko. Obniżyłam się na kanapę i zmierzyłam z nim, biurko majaczyło między nami, a on siedział za nim, przez co czułam się mała. Wygładziłam spódnicę mojej sukienki, niepewna, co zrobić z rękoma. Salvatore wstał i obszedł biurko. Zdziwiłam się, kiedy dołączył do mnie na kanapie. Chociaż to tylko bardziej mnie zawstydziło. Gdyby tylko zachowywał się tak, jak się tego spodziewałam... – Co o mnie wiesz? Przyglądałam mu się uważnie, od stóp aż do oczu. Przypomniałam sobie przez chwilę, w jaki sposób, niebieski w jego oczach, zamienił się prawie w czarny, gdy był pobudzony. Pamiętałam, jak spojrzał na mnie, gdy leżałam przed nim. Jak mnie doprowadził do orgazmu. Jak chwycił swojego penisa... Następnie obraz tego, co znalazłam w jego sypialni błysnął w mojej pamięci. Odchrząknęłam i skoncentrowałam się na jego twardej szczęce, zamiast na oczach. Zarost wzdłuż jej rzeźbionej linii powiedział mi, że nie golił się w ciągu tych dwóch dni, kiedy go nie było, a to nie pomagało mojemu błądzącemu umysłowi. Spuściłam wzrok na jego szyję, na odsłonięty tam kawałek ciała, podkoszulek otulał jego potężną klatkę piersiową. Gówno. To nie działało. Byłam przyciągana do niego, do człowieka, którego chciałam nienawidzić. Pomimo tego, co zrobił, fizyczne przyciąganie było jak energia płynąca między nami, żywe, oddychające, tlące się coś. Zamknęłam oczy, żeby się skupić. Otwierając je ponownie, zmusiłam się, aby spotkać Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 90

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

jego wzrok. Ale kiedy je otworzyłam, wiedziałam, że on wie. Wiedział, że ma nade mną władzę. – Byłeś z kobietą przez ostatnie dwa dni? – wypaliłam. Zaśmiał się, najwyraźniej zaskoczony. – Nie tak, jak myślisz. Czy to oznaczało tak? – Czułem się zawstydzony tym, co zrobiłem. Tym, do czego ciebie zmusiłem. Moja szyja i twarz zaczerwieniły się. – Dlatego odszedłem. I nie byłem z inną kobietą. Nie chciałbym być. Mamy kontrakt. – Który przywiązuje mnie do ciebie. – Nic w umowie, w jego części, nie mówiło o jakimkolwiek obowiązku, z pewnością nie o celibacie, czy byciu wiernym. Mimo wszystko, nie była to umowa małżeńska. – I mnie do ciebie. Byłam zdezorientowana. Salvatore odchylił się do tyłu i skrzyżował nogi. – Pozwól, że zapytam ponownie, Lucia. Co o mnie wiesz? A może lepszym pytaniem jest, co myślisz, że wiesz? – Wiem, że jesteś synem Franco Benedetti. – Wysunęłam wyzywająco brodę – To wszystko, co potrzebuję wiedzieć. – Myślę, że wiesz więcej niż to. – Wiem, że twoja ręka drżała, kiedy podpisywałeś kontrakt. Przerwał na chwilę, jego wzrok stał się niepewny. – Nie jestem pierworodny. Nigdy nie miałem zajmować pozycji, którą mam. – Masz na myśli, będąc następcą swojego ojca? – Tak. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 91

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Więc utknąłeś ze mną? Jeśli twój brat by żył, byłabym jego? – Mam na myśli to, że mam obowiązek robić wiele rzeczy, których sam bym nie wybrał i których robienia nie toleruję. – Masz na myśli mnie. Nie wybrałbyś mnie? – Przestań wmawiać mi coś, czego nie powiedziałem. – Czy to nie jest to, co chcesz powiedzieć? – Dlaczego, dla odmiany, nie spróbujesz słuchać? I pamiętaj, nie zawsze chodzi o ciebie, Lucia. Zbyt zszokowana aby zripostować, nieświadomie zrobiłam tak, jak poprosił. – Mówię, że nie stworzyli tej umowy w pierwszej kolejności. Ale żeby być sprawiedliwym, to przecież twój ojciec się zgodził. Pamiętaj o tym. – Mój ojciec nie miał wyboru. – Powinien był być gotów umrzeć... – Urwał i pochylił się do przodu, gniew znaczył jego słowa, gniew, którego się nie spodziewałam. – Powinien był być gotów umrzeć, zamiast pozwalać ci przechodzić przez to wszystko. Ta ostatnia część zatrzymała mnie. – On umarł. – Ale Salvatore miał rację. I to dlatego byłam taka zła na mojego ojca przez te wszystkie lata. Dlatego nie chciałam go widzieć. Oddał mnie bez walki. Salvatore miał rację. Jak mógł stać i patrzeć na to, co mi robili? Jak mógł zaoferować swoją córkę bestii Benedetti? – Nie chcę cię denerwować Lucia. Otarłam twarz wierzchem dłoni, łapiąc jedyną łzę, która spadła z mojego oka. Pokręciłam głową, nie chcąc mówić, z obawy, że się popłaczę. Byłoby łatwiej, gdyby był niemiły. Cholera go, wtedy naprawdę byłoby łatwiej. – Wszystko, co chcę powiedzieć to to, że ja nie zrobiłbym tego, co zrobił mój ojciec. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 92

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Nie wymagałbym niewinnej córki mojego wroga, jako zapłatę. Kurwa. Znowu przełknęłam łzy, wiedząc, że cały czas zdawał sobie sprawę z prawdy. – Ale teraz jesteśmy tutaj. Ty i ja jesteśmy tutaj, i jesteśmy ze sobą związani. A ja nie chcę więźnia. Nie chcę kogoś, kto się boi albo nienawidzi mnie w moim własnym domu. – Wobec tego nie rozumiem. Dlaczego obchodzi cię, co myślę? Jestem twoim wrogiem. Wygrałeś. Moja obecność tutaj jest tego dowodem. Twojej władzy nade mną i moją rodziną. – Wierzysz w to czy nie, ale ja nie jestem potworem. – Wobec tego czego oczekujesz ode mnie? – Już mówiłem: posłuszeństwa. Dasz mi to, a ja uczynię wszystko łatwiejszym dla ciebie. Posłuszeństwo. Nienawidziłam tego pieprzonego słowa. – A jeśli nie, będziesz mnie karał tak jak wcześniej, tak? – Tak, będę pomysłowy w moich karach – powiedział z szelmowskim błyskiem w oku. Dostałam gęsiej skórki na ramionach, a mój umysł powędrował do pasów zwisających ze słupków łóżka. Wykorzystałby je? Czy to było wystarczająco pomysłowe? Salvatore wyciągnął rękę i lekko dotknął mojego kolana. Mój umysł krzyczał, abym się odsunęła, ale zamiast tego, spojrzałam na jego rękę. Przełknęłam, gdy pogłaskał wnętrze mojego kolana a potem udo, popychając sukienkę do góry. – Myślę, że cieszyłaś się, co najmniej częścią swojej kary. Pokręciłam głową, na małe "nie", ale trzymałam wzrok na jego dłoni, na jego palcach, ponieważ robił małe kółka, na moim zbyt wrażliwym ciele. Przysunął się do mnie, przez co spojrzałam w górę, spotykając jego wzrok. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 93

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– I to nie zawsze musi być kara. Palce opuściły moje udo i dotknęły górnego guzika mojej bluzki. Patrzyłam w ciszy, nie mogąc mówić. Powoli rozpiął guziki i rozszerzył bluzkę. – Spójrz na mnie. Tak zrobiłam, mój oddech był poszarpany, kiedy spotkałam te kobaltowe oczy. Obiema rękami zsunął bluzkę z moich ramion, pozostawiając ją na łokciach. Potem podziwiał moją wyeksponowaną klatkę piersiową. Pod jego spojrzeniem moje sutki ledwie ukryte pod białą koronką stwardniały. Wdychał mnie, zbliżając twarz do mojej, jego usta były tak blisko moich, ale nie dotykały ich. Pocałował mnie lekko w policzek, a mój żołądek zatrzepotał, jego oddech na mojej twarzy sprawił, że poczułam pulsowanie w moim rdzeniu. – Mogę uczynić to dobrym – wyszeptał przy moim uchu. – Chcę to uczynić dobrym dla ciebie. Kiedy jego palce prześledziły skraj mojego stanika, oblizałam usta, chcąc, aby mnie pocałował, przygotowując się na to, aby mnie pocałował. Mógł zrobić to dobrym. Wiedziałam o tym. Wiedziałam, jak dobre mogło to być. Palce wsunęły się wewnątrz mojego stanika, a usta zbliżyły ponownie do moich. Tym razem przechyliłam twarz ku górze, by spotkać się z nim i sięgnęłam drżącą ręką, by dotknąć nagich mięśni jego ramienia. Pocałunek był miękki, powolny, prawie tak delikatny, jak drażnienie mojego sutka przez jego palce. Ale nagle wszystko się zmieniło, stało się gorące i intensywne, kiedy jedną ręką trzymał tył mojej głowy, a moje usta otworzyły się dla jego języka, całe moje ciało wygięło się, aby spotkać się z nim, chcąc – potrzebując – czegoś więcej. – Ale tylko grzeczne dziewczynki są nagradzane – powiedział, a jego usta na moim uchu znowu zostawiły mnie bez tchu, zamrugałam na niego, kiedy się odsunął. – Niegrzeczne dziewczynki są karane. Czy byłaś niegrzeczna Lucia? Jego oczy wwiercały się we mnie i w tym momencie wiedziałam, że wiedział. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 94

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wyprostowałam się, starając zakryć moje piersi. Salvatore pokręcił głową i uśmiechnął się, przechylając głowę na bok. – Powiedz mi, byłaś? – Nie – powiedziałam załamującym się głosem. Wyciągnął rękę, a ja sapnęłam, kiedy pchnął miseczki biustonosza pod piersi, obnażając je. – Cc... co robisz? – Podniosłam ręce, chcąc się zakryć. – Nie – powiedział, biorąc mnie za nadgarstki i ciągnąc je za plecy. – Salvatore? Wciąż miał przyklejony do twarzy ten uśmiech, kiedy pociągnął mnie do przodu i położył, twarzą w dół, na swoich kolanach. Trzymał mi nadgarstki za plecami, podczas gdy palce drugiej ręki łaskotały wnętrze moich ud, gdy podciągał moją spódnicę. – Czy węszyłaś w mojej sypialni? – zapytał wprost, gdy złapał spódnicę razem z nadgarstkami na mojej talii. – Co? Nie! Uderzył mój prawy pośladek. Nie bolało, myślę, że byłam bardziej zaskoczona. – Co do... – Czy węszyłaś? – powtórzył. Wyciągnęłam szyję. – Co robisz? PLASK. – Ał! Przestań! – Węszyłaś? Pokręciłam głową, ścisnęłam nogi i wykręciłam się, aby się uwolnić, co było niemożliwe, biorąc pod uwagę jego wielkość i siłę. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 95

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nie? Jego palce znalazły pasek moich majtek i prześledziły go. – Co robisz? Puść mnie! Wiedziałam, że mnie usłyszał, ale po prostu za bardzo się tym cieszył. Gdy zaczął ściągać majtki w dół, kopnęłam dziko nogami tylko po to, aby zastały uwięzione pomiędzy twardymi udami Salvatore. Odgłos zdejmowanego paska spowodował, że przestałam walczyć, a on zaśmiał się z mojej przerażonej miny. – Nie bój się. – Owinął pasek wokół moich nadgarstków i zabezpieczył je za moimi plecami. – Ten pierwszy raz, zamierzam wykorzystać moją rękę. – Co? Ale wtedy zaczął uderzać, najpierw jeden pośladek, potem drugi, każdy klaps krzyczał do mojego mózgu, że to się dzieje naprawdę. Że byłam naga od pasa w dół i dostawałam lanie! – Przestań! To cholernie boli! Kilka chwil później przestał, pocierając okrężnie moje ukarane pośladki. – Pozwól mi wstać – powiedziałam, ocierając mokrą twarz o jego dżinsy. – Czy węszyłaś? – zapytał ponownie. Teraz nie było drażnienia w jego tonie. – Tak! – I tak o tym wiedział. Dlaczego musiał mnie tak upokorzyć, aby to usłyszeć. – Grzeczna dziewczynka – powiedział, jego dotyk przesunął się między moje uda. – Niegrzeczne dziewczynki są karane, ale dobre dziewczynki są nagradzane. Nagle, bez żadnego ostrzeżenia, jego palce odnalazły moją cipkę, a ja zassałam oddech. Napięłam się, zaciskając uda, ale Salvatore pocierał i głaskał, dopóki moje nogi nie odprężyły się i otworzyły ponownie. Plecy z własnej woli wygięły się w łuk, gdy rozcierał moje własne podniecenie na i wokół mojej łechtaczki, pocierając miękko, następnie mocno Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 96

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

szczypiąc, aż doprowadził mnie do krzyku. – Co znalazłaś w mojej sypialni? – zapytał, wciąż pocierając. Kiedy uciekł mi jęk, zwiesiłam głowę, pragnąc zniknąć. Jak mogło mi się to podobać? Jak mogłam cieszyć się tym upokorzeniem? – Ni... – Pamiętaj, że grzeczne dziewczynki są nagradzane, a niegrzeczne karane. Kłamstwo uczyni cię niegrzeczną dziewczynką. – Nienawidzę cię – powiedziałam, nie wierząc samej sobie. – Nie, wcale nie. Po prostu czujesz się bezsilna i w odpowiedzi na to działasz. – Nie jestem dzieckiem. – Wiem to. Powiedz mi, co znalazłaś. Zaczął znowu pocierać moją łechtaczkę, mocniej i szybciej. – Boże. – Jestem... – Skup się Lucia – powiedział. Palce jego wolnej ręki złapały jedną z moich piersi. – Pasy – powiedziałam, oczy prawie przetoczyły mi się w tył głowy, kiedy ugniatał moją brodawkę. – I jak się czułaś, kiedy je znalazłaś? Zwolnił pocieranie, a ja jęknęłam, wyginając się ponownie, chcąc, nie, musząc dojść. – Ja... ja nie wiem. Uderzył moją cipkę, a ja sapnęłam. – Co czułaś? Potarł znowu i roztopiłam się na nim. – Byłam zaciekawiona. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 97

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Czy to możliwe, bym usłyszała uśmiech? Ponieważ usłyszałam. A potem doszłam. Doszłam mocno na jego ręce. Dźwięki, które wydawałam były obce dla moich uszu, a moje ciało zwisało bezwładnie na jego udach. Senna, zamknęłam oczy. Gdy było już po wszystkim, czułam jak rozpiął moje nadgarstki i podniósł mnie, tuląc w swoich ramionach i opierając się plecami o kanapę. – Lucia, Lucia, Lucia. Zaskakujesz mnie. – Wciąż zabierasz mnie do mojej siostry? – zapytałam, wtulając się w jego ciało, moje oczy były na wpół zamknięte. – Mówiłem ci, że tak. I musimy udać się na zakupy, aby znaleźć sukienkę. – Sukienkę? Po co? – Na urodziny mojego ojca.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 98

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Bycie zamkniętą z zakonnicami przez pięć lat było łatwiejsze, niż to. Nie musiałam się z niczym mierzyć. Mogłam o tym myśleć. Mogłam złościć się o to. Mogłam obwiniać wszystkich i wszystko, ale nie musiałam stawiać im czoła. Teraz, siedziałam obok Salvatore w jego samochodzie, gdy zawoził mnie do tego czegoś, co powinno być uważane za mój dom. Chodziło o to, że nie wiedziałam już, czym był dom. Nie wiedziałam gdzie należałam, kim byłam. Kim miałam być. Spojrzałam na jego profil. Na pierwszy rzut oka wyglądał na władczego, silnego, podczas gdy jego oczy zdradzały głębię pod tą zewnętrzną warstwą. Dawały wgląd w ciemność, która tam była. Trzymał swoją uwagę na drodze, gdy przyglądałam się, zastanawiając, kim był ten człowiek. Czego od niego oczekiwano? Zastanawiając się również, co się do cholery stało między nami wczoraj? Zbadali mnie w dniu podpisania umowy. Jego ojciec chciał być pewien, że byłam nienaruszona. Dziewica. Czy to było tylko po to, żeby mnie upokorzyć? Aby doprowadzić mojego ojca do punktu, z którego nie dałby rady już powrócić? Pokręciłam głową, starając się wymazać z pamięci twarz ojca, kiedy wreszcie byłam w stanie na niego spojrzeć. Jak jego ręce były zaciśnięte, ramiona opuszczone. Został zmuszony by stać i patrzeć na degradację córki. Dlaczego? Wczoraj Salvatore nie zastosował siły na mnie. Nawet nie próbował, a miał kilka okazji. Wiele możliwości. Mógł krzyczeć, miał do tego prawo. Byłam jego własnością. Ale nie wziął niczego, czego mu nie oddałam. A oddałam to. Leżałam tam i dałam się doprowadzić do orgazmu. Czułam nacisk jego fiuta, zarówno podczas kary jak i nagrody, ale nie skorzystał, żeby wziąć swoją przyjemność ode mnie. Grzebałam, aby podkręcić klimatyzację, czując się nagle zbyt gorąco. Nasze palce dotknęły się, kiedy Salvatore regulował ją dla mnie i było to jak grom z energii elektrycznej. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 99

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Nasze spojrzenia się zablokowały, ale szybko zamrugałam i odwróciłam się. – Jeśli zjedziesz tutaj, mogę pokazać ci skrót. Zjechał na drugą stronę. Kiedy byliśmy przy zjeździe, dałam mu wskazówki. Lawirowaliśmy po wąskich uliczkach, w pobliżu mojego domu z dzieciństwa. – Chcesz najpierw zajechać gdzieś na kawę? – zapytałam, kiedy zbliżaliśmy się do mojej ulubionej piekarni, chcąc odłożyć nasz nieuchronny przyjazd. Bojąc się, że Isabella mnie przejrzy. Byłabym wtedy zdrajcą? Wydawał się zaskoczony moją ofertą. – Pewnie. – Tutaj, możesz zaparkować przy krawężniku. Parking jest zwykle pełny. – I chciałam się przejść po ulicach, zobaczyć domy i otoczenie, za którymi nie wiedziałam, że tęskniłam. – Nie przeszkadza ci, że przejdziemy kilka przecznic, prawda? – zapytałam, gdy wysiedliśmy. – Nie, w porządku. – Salvatore wcisnął przycisk, aby zamknąć samochód i rozejrzał się. – Byłem ciekaw gdzie dorastałaś. To jest zupełnie inne od tego, co sobie wyobrażałem. Wayne w Pensylwanii, było uroczą podmiejską dzielnicą. Cicha. Zamożna. Oraz, oprócz mieszkającej tam rodziny mafijnej, była również bezpieczna. Zarzuciłam torebkę na ramię i spojrzałam w niebo. Zebrały się grube i ciężkie od wilgoci chmury. Musiało być już około trzydziestu dwóch stopni. Tak samo jak nienawidziłam deszczu, tak dziś powitałabym go, w celu odrobiny schłodzenia. Salvatore podszedł do mojego boku, jego uwaga nadal skupiała się na otoczeniu. Nosił granatowy podkoszulek i dżinsy, a ja nie miałam pojęcia, jak nie pocił w tym swojego tyłka. Mój bezrękawnik i szorty wydawały się przylgnąć do mojego ciała. – A co sobie wyobrażałeś? – zapytałam, podczas prowadzenia. Podobał mi się fakt, że większość domów wyglądała tak samo, jak pięć lat temu. Salvatore zwrócił swoje niebieskie oczy w moją stronę. Czy zawsze będzie brakować Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 100

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

mi tchu, gdy on na mnie spojrzy? – Nie wiem. Zamek z fosą. Zachichotałam. – Twoja rodzina jest taka. My byliśmy bardziej... niewyróżniający się. – Tak sobie pomyślałam o tym. – Mój ojciec trzymał nas z dala od tego wszystkiego. Nie on miał rządzić rodziną, mój wuj miał to robić. Ale kiedy mój dziadek i wuj zginęli, został zmuszony do przejęcia władzy. Pamiętam jak to się stało. Cóż, pamiętam wszystkie spotkania, wszystkie osoby, które były nagle w naszym domu przez cały czas. Miałam może dziesięć lat. – Powiedzieli mi i mojej siostrze, że mieli wypadek samochodowy, ale wiedziałam lepiej. Podkradłam się do gabinetu ojca i widziałam fotografie podziurawionego samochodu. Ich w jego wnętrzu. Wzdrygnęłam się. Niektórych rzeczy nie można wymazać z pamięci, bez względu na to, jak bardzo chcesz. – Pamiętam, że od tej pory, zabroniono nam grać na podwórku lub jeździć na rowerze po sąsiedztwie. – Twój ojciec nie miał kontroli nad rodziną. Zatrzymałam się. Salvatore odwrócił się do mnie. – On jest już martwy. Czy to nie wystarczy? Myślałam, że to cię usatysfakcjonuje, ale chyba byłam w błędzie. – Łzy paliły mnie w oczy, ale nie byłam smutna. Tak, byłam zdezorientowana i pełna wyrzutów sumienia, ale potrzebowałam zażarcie bronić mojego ojca. Jeszcze bardziej desperacko, potrzebując zrozumieć moją zagmatwaną lojalność. Salvatore przesunął dłonią po gęstych, ciemnych włosach i odwrócił wzrok. Pokiwał głową, ale nic nie powiedział. – Dlaczego nie podrzucisz mnie po prostu do domu? – zapytałam, czując się zdradzona po wczorajszym. Ale czego się spodziewałam? Dlaczego myślałam, że budowaliśmy jakiś związek? – Którędy do kawiarni? – spytał, ignorując moją prośbę.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 101

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zawróciłam i przeszłam tuż przed nim. Kawiarnia była mała i dokładnie taka, jak ją zapamiętałam. I była pełna. Całe miejsce ucichło, gdy weszliśmy. Rozejrzałam się po twarzach, tak naprawdę nie poznając nikogo, ale wiedziałam, że oni musieli mnie rozpoznać. Albo, co bardziej prawdopodobne, rozpoznali Salvatore. Benedetti nie byli mile widziani w tej okolicy, od długiego czasu. To się nie zmieniło, nawet teraz, gdy należałam do nich. – Znajdźmy stolik – powiedział Salvatore, kiedy podszedł do lady. – Możemy wziąć na wynos. – Nie pomyślałam o tym, jak ludzie mogą reagować na niego. Na mnie z nim. – Nie. Spotkał się wzrokiem z każdą osobą w pomieszczeniu. – Jedna para już wychodzi. Możemy wziąć ich stolik. Spojrzałam tam, gdzie wskazywał, widząc, jak para przy stole zostawiła pieniądze na rachunku, zebrała swoje rzeczy i wyszła. – Nie musimy zostawać – szepnęłam. Nie wiedziałam, czy to było bardziej do niego, czy do mnie. Ludzie wiedzieli kim jestem. Wiedzieli, czy to z powodu mojego ojca i zdjęć rodziny po jego śmierci w lokalnej gazecie, czy to z powodu Salvatore. – Zostaniemy. Wysunął jedno z krzeseł i czekał na mnie, aż usiądę, wtedy usiadł naprzeciwko. Wiedziałam, że wybrał takie siedzenie, gdzie mógł widzieć całą kawiarnię, zwłaszcza drzwi. To było subtelne przypomnienie kim był. Kim ja byłam. Kelnerka przyszła, aby oczyścić i wytrzeć stół. – Co byś chciała zamówić? – zapytał mnie Salvatore. – Hm, cappuccino, proszę. Dzięki. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 102

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Ja poproszę podwójne espresso i eklerka, jeśli są świeże. – Pieczone tego ranka – powiedziała kelnerka, nieprzyjaznym tonem. Salvatore odprawił ją kiwnięciem. Głosy znowu podjęły rozmowy, a ja zastanawiałam się, ile z nich, mówiło o nas. Salvatore odchylił się na krześle i spojrzał na mnie. – Często tu przychodziłaś, jak dorastałaś? Wiedziałam, że nie był obojętny na spojrzenia lub szepty, ale zachowywał się tak, jakby go to nic nie obchodziło. Kiwnęłam głową, starając się powstrzymać od rozglądania się. – Izzy i ja przychodziłyśmy tu każdej niedzieli rano po kościele. A eklerki były moim ulubionymi. – Dlaczego nie zamówiłaś jednego? – Nie jestem głodna. – Weź jednego. – Podniósł rękę, by zwrócić uwagę kelnerki. – Nie. – Wyciągnęłam rękę, zmuszając go do opuszczenia swojej, aby nie ściągał na nas żadnej dodatkowej uwagi, ale kelnerka już podchodziła. – Nie sądzę, że mogę cokolwiek zjeść, Salvatore – wyszeptałam. Przyglądał mi się, jego oczy były zaciekawione. Zaniepokojone? – Twoja siostrzenica będzie tam dzisiaj, tak? Kiwnęłam głową, spoglądając na kelnerkę, która stała spokojnie, wyraźnie niezadowolona, mając służyć jakiemukolwiek Benedetti. Czy widzieli mnie jako zdrajcę? Czy wiedzieli, że byłam zmuszona, aby to zrobić? Aby z nim być? I to właśnie w tym momencie, zdałam sobie sprawę, że prawdopodobnie nie wiedzieli o umowie. Ale nawet jeśli, to dlaczego byłam zakłopotana? – Weźmiemy sześć tych eklerków na wynos – powiedział do kelnerki, a potem zwrócił się do mnie. – Z tego co widziałem, to ona bardzo lubi słodycze. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 103

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Uśmiechnęłam się. – To miłe. Będzie szczęśliwa, tak jak i Izzy. Kelnerka wróciła i przyniosła kawę i ciastko dla Salvatore, oraz ustawiła dodatkowe pudełko eklerków przy kasie. Salvatore wziął wielki kęs, a ja zachichotałam. – Co? – zapytał, szukając serwetki. – Masz trochę kremu. – Wskazałam gdzie, po czym wyciągnęłam rękę, aby zetrzeć ten, który przegapił. – I już. – Wyciągnęłam rękę i bez zastanowienia, zlizałam krem. Obserwował mnie, a gdy tylko zdałam sobie sprawę, co zrobiłam, wyciągnęłam serwetkę z dozownika i wytarłam palce. – Są bardzo dobre – powiedział Salvatore, nie komentując mojego zachowania. – Nie dbasz o to, że nikt cię tutaj nie chce, prawda? Uniósł brwi i podniósł espresso. – Nie. Dlaczego powinienem? Oprócz tego, nie jestem nawet pewien, czy to prawda. – Rozejrzał się po kawiarni. – To, co się stało, było pięć lat temu. Wtedy wszystko było najgorsze. Podczas gdy walki przeniosły się na ulice, ta okolica ze spokojnego, bezpiecznego miejsca zamieniła się w krwawą. – A my utrzymujemy spokój od tego czasu. – Przez zabijanie większości swoich wrogów. – Obie strony straciły ludzi, Lucia. My wygraliśmy wojnę, którą twój ojciec zaczął. – Wypił ostatni łyk espresso i stanął, patrząc wkurzony. – Skończyłaś? Wstałam na nogi. – Muszę skorzystać z łazienki. Skinął głową i wyjął portfel, a ja poszłam do malutkiej łazienki. Już w środku, zamknęłam drzwi i chwyciłam zlew, patrząc na swoje odbicie. Musiałam znaleźć jakiś sposób, aby przyzwyczaić się do tego wszystkiego. To było teraz moje życie. Należałam do mężczyzny, którego nazwiska nienawidziłam, ale kto mnie zmusi, do kwestionowania wszystkiego, w co wierzyłam. Musiałam znaleźć sens w tym wszystkim. Znaleźć jakiś sposób, by to przetrwać. Spryskałam twarz wodą i wytarłam do sucha, biorąc głęboki oddech Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 104

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

przed pójściem z powrotem. Znalazłam go, czekającego na mnie, z twardym wyrazem twarzy. Jechaliśmy do domu w ciszy. Okazało się, że nie musiałam mówić Salvatore, gdzie ma jechać. Znał drogę, a do czasu, gdy zatrzymał się przed dużym, dwupiętrowym domem z cegły, z zawijanym gankiem i huśtawką wiszącą na gałęzi zarośniętego drzewa na podwórku, moje serce waliło. Salvatore wyłączył silnik i odwrócił się do mnie. Schował mi kosmyk włosów za ucho, jego kciuk potarł policzek, gdy usta podniosły się w małym uśmiechu. Coś w rodzaju rozejmu, tak mi się wydawało. – Odpręż się – powiedział. – To takie oczywiste? – zapytałam, trzymając pudełko z eklerkami. – Taa. – Zadzwonił telefon komórkowy Salvatore. Spojrzał na wyświetlacz, ale odrzucił połączenie. – Odprowadzę cię, a później muszę zadzwonić. Kiwnęłam głową, dziwnie wdzięczna i wysiadłam z samochodu. – Ciocia Lucia! Odwróciłam się, aby znaleźć Effie, biegnącą do nas przez trawnik. – Effie. – Uderzyła w moje nogi. Ręka Salvatore za plecami trzymała mnie w pozycji pionowej. – Też jestem podekscytowana, widząc cię. – Objęłam ją jedną ręką. – Spójrz, co Salvatore przyniósł dla ciebie. – Odsunęłam się i otworzyłam pudełko eklerków. – Och! – Pisnęła i spojrzała wielkimi oczami, od pudełka na niego, a następnie z powrotem. – Dziękuję! Drzwi frontowe otworzyły się i Izzy wyszła na zewnątrz, a za nią Luke. – Hę? – Nie wiedziałam, że Luke będzie tutaj. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 105

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Izzy podeszła do nas z przyklejonym uśmiechem do swojej twarzy. Zerknęłam na Salvatore i znalazłam jego oczy zablokowane na Luke’u. – Co on do cholery tutaj robi? – mruknął. Zastanawiałam się, czy w ogóle chciał to powiedzieć głośno. – Wyglądają świetnie – powiedziała Izzy, patrząc na pudełko, które trzymała Effie. Wzięła mnie za rękę i pociągnęła do siebie, po czym spojrzała na Salvatore. – Dzięki, że ją przywiozłeś. – Och, mogę zostać – powiedział, biorąc mnie za ramię i ciągnąc, bym stanęła obok niego – Chciałbym zobaczyć, gdzie dorastała Lucia. – Nie miałeś czasami gdzieś zadzwonić? – przypomniałam mu, nie wiedząc, gdzie powinna być moja lojalność. Jego uśmiech nie sięgnął oczu. – To może poczekać. – Luke przyszedł, aby pomóc. Luke, to Salvatore Benedetti – powiedziała Izzy, przedstawiając ich nawzajem. Mężczyźni spojrzeli na siebie, nie oferując ręki. – My się znamy – powiedział Salvatore. Patrzyłam na Luke’a, widząc, że stał trochę bliżej mojej siostry niż powinien, przypominając sobie wczorajszą rozmowę z Izzy. – Mamusiu, mogę już zjeść jednego? – zapytała Effie. Moja uwaga przeszła do dziewczynki. Spojrzałam od niej na Luke’a i z powrotem. Ale wtedy Salvatore przemówił, przerywając moje myśli. – Chcesz, żebym wziął pierwszy kęs, dzięki czemu będziesz miała pewność, że nie jest zatruty? – zapytał Izzy po włosku, podczas gdy położył dłoń na czubku głowy Effie. Wiedziałam, że zrobił to dlatego, żeby Effie nie zrozumiała. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 106

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Oczy mojej siostry stwardniały. – Śmiało, kochanie – powiedziała do Effie, jej wzrok nigdy nie opuścił Salvatore. – Dzięki! – Effie, nie zwracając uwagi na napięcie, wybrała największego eklerka i zaczęła jeść. – Okej, chodźmy do środka i zaczynajmy. Pociągnęłam rękę z uścisku Salvatore, wzięłam go pod ramię i wciągnęłam za sobą do domu. – Czy wiedziałaś, że Luke będzie tutaj? – zapytał szorstkim tonem. – Nie. Jestem tak samo zaskoczona jak ty. – Weszłam do salonu, który nawet w słoneczny dzień, był ciemny, ze względu na szeroki ganek, a dziś, z ciężkimi chmurami nad głową, Izzy włączyła kilka lamp, mimo że było całkiem wcześnie. Zatrzymałam się tuż za progiem, słaby, ale znajomy zapach wanilii, zalał mój umysł wspomnieniami. Zapomniałam ten zapach. Ulubione świece mamy. Tatko zawsze twierdził, że ich nienawidzi, ale kupował je, nawet po jej śmierci. To wszystko było zbyt wiele lat temu. Całe wieki temu. – Czy coś się dzieje między twoją siostrą i Lukiem? – zapytał Salvatore, jego wzrok spoczywał na parze na zewnątrz, która toczyła gorącą dyskusję. – Są kuzynami. Są po prostu blisko, to wszystko. – Czy jednak nic innego się nie działo? – Nie podoba mi się to, Lucia. I nie podoba mi się, że jesteś blisko niego. Zmierzyłam się z nim. – To też mój kuzyn. Moi rodzice już nie żyją. Potrzebuję całej rodziny, jaka mi została. – Czasami rodzina nie jest dobra dla ciebie. Zatrzymałam się, próbując odczytać to, co widziałam w jego oczach, ale Salvatore miał talent, aby być nieczytelnym. Osłabiona, usiadłam na poręczy kanapy i wzięłam głęboki oddech. – Nie zabieraj mi także ich – szepnęłam bez zastanowienia, wiedząc, że może to zrobić. Co się wtedy stanie? Izzy rozpocznie wojnę. Do diabła, ona i Luke już to planują. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 107

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Salvatore podszedł do mnie. Ujął moje ręce i spojrzałam na niego. – Nie zabiorę. – Obiecaj to – powiedziałam po dłuższej chwili. – Obiecuję. To była druga obietnica, którą mi złożył. Bez słowa, poprowadziłam nas do mojej sypialni, gdzie Salvatore pomógł mi spakować rzeczy, które chciałam zachować, głównie książki i stare ukryte pamiętniki. Moje łóżko, stało tam gdzie zawsze, tuż pod jednym z dwóch okien. Mój ojciec pytał mnie, jak mogłam spać tam w miesiącach letnich, czy światło nie budziło mnie zbyt wcześnie? Ale ja to uwielbiałam. Spojrzałam na podwórko, gdzie umieścił drugą huśtawkę, taką jak ta z przodu. Usiadłam, podczas gdy Salvatore zaklejał ostatnie pudełko. Znalazłam to, kiedy podniosłam poduszkę. List zaadresowany do mnie, szczelnie zamknięta koperta, znajome pismo. Mojego ojca. Podniosłam ją i gapiłam się. List samobójczy ojca był krótki. Powiedział, że mu przykro. Powiedział, że zawiódł wszystkich, których kochał. Przebiegłam opuszką palca po niebieskim tuszu, przed przesunięciem palca pod brzeg i rozerwaniem. Dźwięk, który się wydobył, odróżniał się prawie tak, jakby blokował każdy inny dźwięk, każdą inną osobę lub rzecz. Serce mi waliło, a ręka drżała, gdy wyciągnęłam złożoną kartkę papieru. Droga, droga Lucio, Wiem, że to zbyt mało i zbyt późno, ale nigdy nie będziesz wiedzieć, jak bardzo mi przykro, że zmusiłem Cię do gry w tej strasznej wojnie. Chcę powiedzieć, że nie miałem wyboru. Chcę obwiniać kogoś innego. I przez jakiś czas, tak właśnie robiłem. Ale to nie była prawda. Jedyną rzeczą, jakiej nauczyłem się przez te ostatnie pięć lat, jest wzięcie odpowiedzialności za swoje działania, za ich konsekwencje. Za Twoje konsekwencje. A ta jedyna, ta ostateczna, jest tą, z którą nie mogę się pogodzić. Jedyna sprawa, która mnie Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 108

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

złamała. Tak bardzo mi przykro, Lucia. Tak mi wstyd za siebie. Jestem słabym człowiekiem, i obciążyłem Cię zbyt wielką sprawą. Nie mogę już z tym żyć. Zawiodę Cię znowu, będąc nieobecny, gdy ci dranie przyjdą po ciebie. Ale widzisz, nie mogę z tym żyć ani chwili dłużej. Nie mogę żyć, wiedząc, że zniszczyli obie moje córki. Mam nadzieję, że mi wybaczysz. Kocham Cię bardziej niż cokolwiek na tym świecie. Tatuś Dłoń na moim ramieniu zaskoczyła mnie i spojrzałam w górę. – Nic ci nie jest? To był Salvatore. Szybko zgniotłam list i wyrzuciłam do kosza, następnie przetarłam twarz grzbietem rąk. – Chcę już iść – powiedziałam, rozglądając się za czymś, nie mając pojęcia za czym. – Potrzebuję... nie mogę. – Ciii. Owinął ramię wokół mnie, bez żadnego słowa pociągnął mnie do swojej klatki piersiowej i trzymał tam, jedną ręką pocierając moje plecy a drugą trzymając mocno. – Ciii – powtórzył. Zakrztusiłam się szlochem i przycisnęłam twarz do niego, na chwilę pozwalając jego sile mnie wspierać, unieść ciężar tego wszystkiego ode mnie. Jednak, gdy w odpowiedzi na moją kapitulację, też mnie objął, pokręciłam głową i otarłam twarz przed oderwaniem się z dala od niego. Nie mogłam na niego patrzeć. Nie mogłam przyjąć od niego pociechy. Był wrogiem. Zdradzałam moją rodzinę, z każdą czułą chwilą, spędzoną wspólnie z nim. Nie mogłam tego zrobić. – Proszę... – zaczęłam. Ze skinieniem głowy, wyprowadził mnie z domu do samochodu. – Zostań tutaj. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 109

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Salvatore wrócił do domu, a kilka chwil później był z powrotem, załadował dwie skrzynie, które spakowałam do bagażnika i usiadł za kierownicą. Spojrzał na mnie dziwnie, ostrożne, oceniająco. Potem, bez słowa, przekręcił kluczyk i uruchomił silnik, zabierając nas z powrotem do domu, do mojego nowego domu.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 110

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wiedziałem, że to nie było w porządku, ale zrobiłem to, co zrobiłby każdy mężczyzna w mojej sytuacji. Wyłowiłem list, który Lucia wyrzuciła do kosza i przeczytałem go. Jeśli wcześniej nie byłem pewien, to teraz już byłem. Pieprzony drań, jej ojciec, był zbyt słaby, aby utrzymać się przy życiu. Zbyt słaby, by wziąć na siebie odpowiedzialność, nawet w tym, w swoim ostatnim liście do córki, zdradził ją. Czy on w ogóle zdawał sobie sprawę, co jego list jej zrobi? Czy wiedział, że to tylko doda więcej poczucia winy, do tego, które już odczuwała w związku z jego utratą? Pieprzony drań. Przemierzyłem gabinet w szybkim tempie z telefonem przy uchu, Roman w końcu odebrał, po piątym dzwonku. – Chcę, żebyś coś dla mnie zrobił, wujku. – Rzadko nazywałem tak Romana. Tylko kiedy całkowicie obdarzałem go zaufaniem. – Tylko dla mnie. – Co to jest? – zapytał. Był zbyt inteligentny, aby zgodzić się na coś, nie znając szczegółów. – Wiem, że mamy Luke’a DeMarco pod obserwacją, ale chcę więcej. Chcę wiedzieć, gdzie spędza noce. Chcę dokładnie wiedzieć, ile czasu spędza z Isabellą DeMarco. I... – Czy naprawdę zamierzałem to zrobić? – Chcę testu na ojcostwo dla dziewczynki, Effie. Chcę wiedzieć, czy on jest jej ojcem. – Mamy te same podejrzenia. – A mój ojciec? Co on myśli o małej? – Nie sądzi, że jest zagrożeniem, więc nie przyjrzał się jej. – Izabella?

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 111

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Tak. – Przerwał. – Nigdy nie lekceważ wroga Salvatore. To cię zabije. – Nikt nie wie tego lepiej niż ja, wujku. – Na teraz, zatrzymam to między nami. – Na teraz. Pójdę do mego ojca, gdy będę miał solidne informacje. – Zaraz się za to zabiorę. – Dziękuję ci. Odłożyłem słuchawkę, ta ostatnia część była kłamstwem. Jeśli moje podejrzenia były słuszne, nie mogłem pójść do mojego ojca ze szczegółami. Ojciec nie potrzebował więcej amunicji przeciw Lukowi DeMarco i było coś w tym, co powiedziała Lucia, prosząc mnie, żebym ich jej nie zabierał, czułem to. Luke zbierał zwolenników, wiedziałem o tym, ale czy siostra Lucii była z tym powiązana? Jeśli tak, to jak bardzo? Jak blisko byli ona i Luke? A co będę musiał zrobić, jeśli to wszystko zostanie potwierdzone? Na domiar wszystkiego, musiałem zdobyć zaufanie Lucii. Musiałem mieć pewność, że zrobi jak jej powiem i nie będzie działać w trakcie kolacji urodzinowej. Musiałem się upewnić, że mój ojciec będzie wiedział, że miałem nad nią kontrolę. Następnego popołudnia wjechałem na parking sklepu Nordstrom – Nie chcę iść na imprezę do twojego ojca. Wysiedliśmy z samochodu i poszliśmy do domu towarowego. Brzmiała wyzywająco, ale usłyszałem panikę za jej słowami. – Nie idę. Położyłem rękę w dole jej pleców, wprowadzając do środka. – Tak, idziesz. I będziesz się zachowywać poprawnie, kiedy tam będziemy. – Dlaczego? Dlaczego nie możesz po prostu iść sam? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 112

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Bo spodziewa się nas obojga. – Weszliśmy na ruchome schody, Marco i inny mężczyzna trzymali się w pobliżu. Fortepian grał na drugim piętrze. Zanim tam dotarliśmy, ujrzałem czekającą na nas ekspedientkę. – Dlaczego? – Lucia zapytała ponownie. Jak tylko zeszliśmy ze schodów, złapałem ją za ramiona, które potarłem i odwróciłem w moją stronę. Nie będzie żadnej dyskusji. Pójdzie. Koniec i kropka. Nawet jeśli jest to ostatnie miejsce, do którego chciałbym wziąć Lucię, oboje musieliśmy iść. – Ponieważ tak powiedziałem. Teraz bądź grzeczna – odparłem, a każdemu, kto to oglądał, wyglądało to, jakbym składał pocałunek na jej skroni, ale zamiast tego, szepnąłem jej do ucha. – Albo będę musiał być ponownie twórczy. Jej oczy przeszukiwały moje, kiedy się odsunąłem, zadając pytanie, albo być może próbując ocenić, jak daleko się posunę. Szczerze mówiąc, to nie przeszkadzałoby mi, gdyby zaczęła na mnie naciskać. – Panie Benedetti – powiedziała sprzedawczyni, jej wysokie obcasy klikały w naszą stronę. Odwróciłem się do niej. Nie mogła mieć więcej niż dwadzieścia lat. – Jestem Carla i pomogę twojej... – Przeszukała nasze serdeczne palce i zaczęła inaczej. – Rozumiem, że szukasz sukni wieczorowej? Zaśmiałem się i położyłem jedną rękę na plecach Lucii. – Dla Lucii. Raczej głupio bym wyglądał w sukni wieczorowej. Dziewczyna zaśmiała się nerwowo i spojrzała na Lucię. – Rozmiar cztery? Lucia potaknęła. – Jakieś preferencje co do długości lub kroju? – Podążyliśmy za nią, gdy poprowadziła nas do sukienek od projektantów. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 113

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zadzwonił mój telefon. Kiedy zobaczyłem nazwisko Natalie, wyświetlone na ekranie, przeprosiłem i odszedłem na bok. Lucia uniosła brwi, ale nie kwestionowała tego. Marco poszedł za mną, a drugi strażnik, trzymał się blisko Lucii. – Cześć. – Cześć, Salvatore. Tu Natalie. Czy możesz rozmawiać? – Tak, oczywiście. Czy wszystko w porządku? – Wydawała się spięta. – Dominic przyszedł. Był tu, kiedy wróciłam do domu z pracy. Natalie nie ufała Dominicowi. Nigdy go nie lubiła, a ja widziałem Sergio, kłócącego się z nim. Nigdy nie poznałem szczegółów, ale podejrzewałem, że miało to coś wspólnego z Natalie. – Czego on chciał? – Powiedział, że chciał zobaczyć siostrzeńca. Zobaczyć, jak się ma, ponieważ nie przyjeżdżam do nich na wizyty. Dlaczego do cholery Dominic zaczął się troszczyć o dziecko? Nigdy przedtem tego nie robił. – Salvatore? – Jestem. Jak długo był? – Zaledwie dziesięć minut. Nie wpuściłam go. Rozmawiałam z nim na schodach. Czego on chce, Salvatore? – Nie wiem, ale będę się z nim widział na urodzinowej kolacji ojca. Wtedy z nim porozmawiam. Czy czujesz się bezpiecznie? Chcesz żebym wysłał kogoś? – Nie, jest w porządku. Ja tylko... widząc go znowu... to wskrzesiło tyle wspomnień. – Wiem. – Usłyszałem jej pociąganie nosem. – Przykro mi, Natalie. – Słyszałem jak Jacob robi zamieszanie w pobliżu telefonu. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 114

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Jest w porządku, będzie dobrze. Po prostu mnie zaskoczył. Lepiej pójdę zrobić kolację dla Jacoba. – Mogę przyjść, jeśli chcesz. – Masz teraz pełne ręce roboty. Naprawdę, nic mi nie będzie. Już się czuję lepiej, kiedy z tobą porozmawiałam. Naprawdę jest w porządku. – Pozwól mi przynajmniej wysłać kogoś, aby miał oko na dom. – Nie. Nie chcę tego dla siebie, tak samo, jak nie chcę tego dla Jacoba. Teraz mamy inne życie. To jest to, czego Sergio chciałby dla nas. Kiwnąłem, choć tego nie widziała. Ekspedientka wyszła zza rogu, wyglądając na wyczerpaną, aż mnie zauważyła. Odwróciłem się, by zakończyć rozmowę. – Okej, ale jeśli nie będziesz czuła się bezpiecznie lub będziesz czegoś potrzebowała, zadzwoń do mnie, rozumiesz? – Tak. Tak zrobię Salvatore. Dziękuję. Rozłączyliśmy się i podszedłem do dziewczyny, mój umysł pędził sto kilometrów na godzinę, zastanawiając się, co do cholery Dominic zamierzał zrobić. – Jest gotowa do pierwszego pokazu – zaśpiewała dziewczyna i wskazała na przymierzalnię. Poszedłem za nią. Był to prywatny pokój z sofą i długim lustrem, z kurtyną oddzielającą przymierzalnię. Po wejściu do środka, dziewczyna zamknęła drzwi i zniknęła za kurtyną. – Ta jest za bardzo wycięta – skarżyła się Lucia. – Wygląda niesamowicie – odparowała dziewczyna. Chwilę później odsunęła zasłonę na bok, a moje oczy chciały wyskoczyć z orbit. Stała tam zirytowana Lucia, jej długie ciemne włosy, opadały falami na ramiona, kremowej barwy suknia owinięta była wokół jej drobnej figury. Materiał opadał ciężko, aż do stóp, które Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 115

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

odziane były w srebrno–złote sandały na wysokim obcasie. Dodały dziesięć centymetrów do jej wysokości. Suknia została wycięta nisko, tak że dekolt w kształcie litery V sięgał, aż do wysokiego paska wokół jej talii. Klejnoty okrążały jej talię i krawędzie V dekoltu między piersiami, przylegając do nich, ukazując wyraźnie te małe, okrągłe szczyty. – Myślę, że włosy powinny być upięte – powiedziała dziewczyna, układając włosy Lucii na szczycie głowy i zmuszając ją do odwrócenia się tak, że stanęła przed lustrem, plecami do mnie. – Aby pokazać ten wspaniały tył. – Dekolt w kształcie litery V powtarzał się na plecach. – Musimy lekko zwęzić ją tutaj. – Wskazała szpilki na ramionach Lucii. – Ale będzie gotowa do jutra. – Wyglądasz pięknie – powiedziałem do Lucii. Oczy Lucii znalazły moje w lustrze. Spojrzała na siebie po raz kolejny, jak gdyby nie wierząc, że to ona. Zastanawiałem się, czy miała wcześniej suknię taką jak ta. – Jest zbyt... – zaczęła, patrząc w dół na V między piersiami. – Jest idealna. – Wstałem i podszedłem do niej, stając tuż za nią. Nasze oczy spotkały się w lustrze. Zdjąłem klips z jej włosów i masa włosów runęła na plecy. Lucia zagryzła wargę i zadrżała. – Znajdź dla nas coś bardziej zwyczajnego na dzisiaj – powiedziałem do dziewczyny, bez zrywania kontaktu wzrokowego z Lucią. – I nie spiesz się. – Tak jest, proszę pana. – Dziewczyna wyszła, zamykając za sobą drzwi. Odwróciłem Lucię twarzą do siebie. – Pragnę cię. Położyła ręce na mojej piersi, a ja odgarnąłem włosy z jej ramion. Światło nad głową zamigotało, a następnie uspokoiło się. Bez słowa pochyliłem się, żeby ją pocałować. Kochałem ją całować. Widziałem ją nago. Próbowałem jej cipki, ale jak do tej pory to był nasz najbardziej intymny akt i nie spieszyłem się, smakując ją, jej usta były miękkie, jej język, nieśmiały na początku, uległ mojemu, później stał się odważniejszy, ciekawski w swojej eksploracji, kiedy pogłębiłem pocałunek, wydając jęk z głębi piersi. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 116

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Szybkie pukanie i drzwi się otworzyły. Lucia dyszała, ale dziewczyna nie zważała na to. Niosła naręcze sukien i mówiła, nie patrząc na nas, gdy odłożyła je wszystkie. – I co myślisz? Spojrzałem jeszcze raz na Lucię, mój wzrok spoczął na odsłoniętych szczytach jej piersi, a mój penis napierał na krocze dżinsów. – Weźmiemy ją. – Mój głos wyszedł zachrypnięty i odchrząknąłem. – Będziesz w stanie dostarczyć ją poprawioną jutro? – Tak proszę pana. Dziewczyna rozpromieniła się, a kiedy sprawdziłem cenę, zrozumiałem dlaczego. Dziś zarobiła zapewne więcej, niż przez cały miesiąc. – Zdejmijmy tę i przymierzmy inne – powiedziała, odprowadzając Lucię za kurtynę. – Zatrzymaj się tutaj. Chcę zobaczyć. Zatrzymała się, zmieszana, przechylając głowę na bok, a potem spojrzała na Lucię, która gapiła się na mnie, jej nabrzmiałe usta były lekko rozchylone, a oczy przeszły w kolor spalonego karmelu, w przeciwieństwie do swojego zwykłego jasnego karmelu. – Tutaj – powiedziałem, wskazując na miejsce przed lustrem, gdzie mogłem zobaczyć jej przód i tył. – Tak jest, sir. – Dziewczyna przesunęła Lucię, która tylko mnie obserwowała. Odchyliłem się w fotelu, gdy ekspedientka odczepiła pas i powoli zsunęła suknię z Lucii, pozostawiając ją stojącą w majtkach, parze szortów, jak te, które spakowała do Włoch. Wydawało się to, tak dawno temu. Porzuciłem patrzenie w oczy Lucii, kiedy zacząłem studiować jej prawie nagie ciało, przy czym każdy taki raz wydawał się, jakby był pierwszym. Wąskie ramiona; małe, wysokie, okrągłe piersi z sutkami, które wyostrzały się pod moim spojrzeniem; płaski brzuch; i długie, smukłe, muskularne nogi. Była piękna. Idealna. A fiut drgnął mi w potwierdzeniu. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 117

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Miałem ją, była moja. Ale chciałem, żeby sama tego chciała. Żeby chciała mnie. Przełknąłem, gdy podniosła ręce, aby ekspedientka mogła wsunąć jej przez głowę, krótką czarną sukienkę. Ta jedna wisiała luźno nad niską talią i miała długie rękawy z rozcięciami, wzdłuż całej długości. – Najlepsza część – powiedziała dziewczyna, odwracając Lucię, więc z powrotem była odwrócona do mnie plecami. Tył był wycięty aż do bioder, podkreślając uwodzicielską sylwetkę jej figury. Skinąłem. – Chcę zobaczyć tę. – Wskazałem następną, a dziewczyna po cichu postąpiła zgodnie z moim poleceniem, rozbierając Lucię i ubierając ją ponownie. Obracając ją w jedną i drugą stronę, podczas gdy mój penis stwardniał jeszcze bardziej, uległość Lucii nakręcała mnie tak samo, jak robiło to jej nagie ciało. Po tym jak Lucia przymierzyła resztę sukienek, dziewczyna opuściła nas. – Co my robimy? – spytała Lucia, kiedy stanęła przede mną, w zaledwie majtkach i sandałach, ręce miała na piersiach, złamała czar tej chwili. – Jesteśmy na zakupach. Nie zakrywaj piersi. Przez chwilę stawiała opór, jej oczy były pytające. Ale potem, posłusznie opuściła ramiona wzdłuż boków. – Obróć się. Zrobiła to, prezentując mi tyłek wciąż ubrany w koronki. Wstałem. Zerknęła przez ramię, ale potem znowu stanęła przed ścianą. – Ręce do góry, na ścianie. – Stałem wystarczająco blisko, aby upewnić się, że poczuła mój oddech na swoim ramieniu, ciepło mojego ciała pulsowało przy jej. Pochylając się, wdychałem czysty zapach jej włosów, obserwowałem jak jej sutki stwardniały, a gęsia skórka pojawiła się wzdłuż całych ramion. – Lubię patrzeć na ciebie, Lucia.– Przycisnąłem erekcję do jej biodra. – Nawet nie wiesz, jak bardzo cię pragnę. Przełknęła, gdy przebiegłem kostkami jednej ręki wzdłuż jej biodra, a potem Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 118

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

wsunąłem dwa palce za krawędź majtek. – Lubię je. – Obiema rękami prześledziłem kontur koronki na miękkich krągłościach jej tyłka. Potem pociągnąłem je w górę, odsłaniając więcej pośladków, gdy umieściłem materiał w szczelinie między nimi i szarpnąłem w górę. Lucia sapnęła. – Lubię twój tyłek. – Owinąłem wokół niej rękę, szczypiąc sutek. – Lubię twoje piersi. – Zsunąłem rękę w dół przez brzuch i pod majtki, obejmując przemoczony wzgórek jej płci. – I lubię twoją cipkę. – Potarłem jej łechtaczkę, gdy oparła się o mnie osłabiona, mały jęk uciekł z jej ust. Owijając wolną rękę wokół jej szyi, przyciągnąłem ją do siebie, wciąż bawiąc się gładkimi fałdami jej cipki, gdy przylgnąłem fiutem do jej pleców. – Chcę zakopać mojego fiuta wewnątrz twojej cipki, Lucia. Chcę przechylić cię właśnie tutaj i pieprzyć cię tak mocno, że każdy w tym cholernym miejscu będzie o tym wiedział. Będzie wiedział, że jesteś pieprzona. Będzie wiedział, że jesteś moja. Zesztywniała na moje słowa, opierając się, ale jej ciało szarpnęło, kiedy zbliżała się do orgazmu. – Przestań. – Jej głos był słaby. Wpół zarzut. – Daj mi to. – Ja... Szczypałem jej łechtaczkę, a ona zacisnęła dłonie, opierając czoło o ścianę. – Proszę. Nie rób tego. Nie tutaj. – Dojdź. Pokręciła głową, ale pozostała w miejscu, nie próbując się uwolnić, nie próbując odciągnąć mojej ręki od jej cipki. – Dojdź. – Nie... Kurwa. Kolana ugięły się pod nią, ale trzymałem ją dociśniętą do mnie, tym razem chwytając Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 119

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

garść jej włosów i pociągając jej głowę do tyłu. – Dojdź, to cię uwolnię. – Powiedziałam... nie. – Uparta. – Odwróciłem ją twarzą do mnie, pocałowałem i pracowałem szybko nad jej łechtaczką kciukiem i palcem wskazującym. Otworzyła usta dla moich i owinęła ramiona wokół mojej szyi, pchając i odpychając, będąc tak blisko orgazmu, że musiała opierać się wszystkim co miała. Oderwała się od mnie. – Ja... nie będę. Ale wziąłem jej usta ponownie i tym razem wsunąłem rękę, która trzymała włosy, w majtki, rozchylając pośladki, przyciskając palec i pocierając napiętą małą dziurkę tyłka, aż jej kolana poddały się, a ona krzyknęła, chwytając mnie za kark, chowając twarz w moją pierś, aby stłumić jęki, gdy doszła. Jej cipka zmoczyła moje palce, moją dłoń, w pełni wsparła swoją wagę na mnie, gdy jej ciało zwiotczało. Westchnęła, jej oddech był krótki, oczy mokre i ciemne, gdy odwróciła je na mnie. Owinąłem ramiona wokół niej, uśmiechając się zwycięsko. – Nienawidzę cię – szepnęła, zamykając oczy, kiedy zatwierdziłem jej usta pocałunkiem, triumfując ponownie.

– Nie jestem głodna. – Ale jesteś za to uparta – powiedziałem Lucii, pochylając się bliżej. – Jesz. Wybierz coś, albo wybiorę za ciebie. Spojrzała na mnie, ale zgodziła się. – W porządku. Wezmę pierożki z grzybami. – To jest ravioli – powiedział kelner, spoglądając na mnie i biorąc nasze karty. Po tym jak zapłaciliśmy za ubrania, Lucia ubrała się w czarną sukienkę bez pleców i udaliśmy się do małej włoskiej restauracji na kolację. – Nie mogę się nigdy więcej pokazać w Nordstrom. Wiesz o tym, prawda?

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 120

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nikt nie widział twojej twarzy – powiedziałem, mrugając, gdy podniosłem kawałek chleba i zanurzyłem w misce z oliwą z oliwek. – Jak ty mnie denerwujesz. Przeżuwałem chleb. – Mają najlepszą oliwę. Wiesz, że wyrabiają ją z własnych oliwek w Toskanii. Wzięła kawałek chleba i gwałtownie zanurzyła, przed odgryzieniem kawałka, a następnie usiadła i spojrzała na mnie. – Czy ty umyłeś ręce? Śmiałem się tak mocno, że niemal się zakrztusiłem, a stali klienci przy stolikach wokół nas odwrócili głowy, gapiąc się. – Podoba mi się sposób, w jaki smakujesz – powiedziałem, sięgając pod stół i wsuwając jedną rękę miedzy jej uda. – Jesteś okropny! – Złapała mnie za rękę i popchnęła. – To nie jest to, co mówiłaś w przebieralni. Kelner przyniósł butelkę wina, którą zamówiłem. Lucia opuściła wzrok na kolana, policzki stały się ognistoczerwone. Odkorkował i nalał. – W porządku – powiedziałem po degustacji. Nalał najpierw Lucii, potem mi. – Nie ma się czego wstydzić – odparłem, kiedy kelner odszedł i podnieśliśmy nasze kieliszki. – Właśnie miałam bardzo głośny orgazm w przymierzalni w Nordstrom. Uśmiechnąłem się i wzruszyłem ramionami. Wiedziałem, że ten opór był w części ze względu na jej niepokój, w związku z urodzinami mojego ojca. – Prawdopodobnie nie jesteś pierwsza – dokuczałem, następnie puściłem jej oczko i postanowiłem, że teraz był dobry czas, by zmienić temat. – Twoja siostrzenica jest słodka. Przyglądała mi się, powoli sącząc z kieliszka. – Owszem. – Jesteś blisko ze swoja siostrą? – Byłam. Przed... tym wszystkim. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 121

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Co sądzisz o jej przeprowadzce do domu twego ojca? – Cieszę się, że przenosi się tam. Nie wiem, czy jestem gotowa, aby go sprzedać. I cieszę się, że będzie w pobliżu. – Dlaczego nie widziałyście się, kiedy byłaś w szkole? Mogłaś. Nie było na to zakazu. Wzruszyła ramionami. – To znaczy, tak jak wtedy gdy Marco stał obok, kiedy przyszła odwiedzić mnie w domu? Dałem jej mój najbardziej cierpliwy uśmiech. – Po prostu nie chciałaś. – Nie znasz mnie ani mojej rodziny. – Próbuję cię poznać. Tylko dlatego, że nie byłaś z nimi w kontakcie nie znaczy, że nie możesz nawiązać go od nowa. Są twoją rodziną. – Co z twoim bratem? Jesteście blisko? – Z Dominiciem? – Skinęła głową. – Nie. Dominic jest... zły. – Ale byłeś blisko z Sergio? – Tak. Bardzo. Żadne z nas nie odzywało się, dopóki kelner nie przyszedł z naszymi potrawami. Gdy odszedł, Lucia spojrzała na mnie. – Przykro mi, że nie rozmawiałam z ojcem przed jego śmiercią. Powinnam powiedzieć mu, że mu wybaczyłam. – A wybaczyłaś mu? Wzruszyła ramionami. – Myślę, że on był przyparty do muru. I nie masz racji, on nie oszczędził tylko siebie. Oddał mnie, aby uratować ich wszystkich. Ty... twój ojciec zamordował... – Nudzi mnie ta rozmowa. To była wojna. Obie strony straciły wiele istnień ludzkich. I oboje o tym wiemy. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 122

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Westchnęła i pchnęła ravioli po talerzu. – Ale masz rację. Twój ojciec był przyparty do muru. – Dziękuję za to. Kiwnąłem głową, gdy włożyłem do ust widelec pełen łososia. Jedliśmy w milczeniu kilka minut. Za każdym razem, gdy spojrzałem na nią, miała oczy na talerzu. – Twoja siostra nie jest zamężna? – Wiedziałem, że nie była i podejrzewałem z jakimi informacjami wróci do mnie człowiek, którego przydzieliłem do śledzenia jej. – Nie. – Jeśli mogę zapytać, kto jest ojcem Effie? Podniosła ravioli i odwróciła wzrok na mnie. – Możesz zapytać. Po prostu musisz zapytać ją. – Ułożyła usta w zwycięskim uśmiechu. – Racja. – Salvatore – zaczęła chwilę później. – To przyjęcie. – Odłożyła widelec i otarła usta, potrząsając głową. – Ja nie wiem, czy mogę tam iść. On mnie nienawidzi, a ja czuję to samo do niego. Ja nawet nie wiem, dlaczego jesteś dla mnie miły. Sięgnąłem na drugą stronę stołu, by dotknąć jej dłoni. – Nie jestem nim Lucia. Spojrzała na moją rękę obejmującą jej. Była o wiele większa niż jej. Pochłaniała jej dłoń. To było niemal fizyczną manifestacją mojej władzy nad nią: Mogłem sprawić, że zniknie. – Posłuchaj. – Odwróciłem rękę i prześledziłem linie jej dłoni moim kciukiem. – Nie mamy wyboru. Pójdziemy na to przyjęcie. Nie ma żadnego jeśli w związku z tym, nawet dla mnie. Ty i ja... mogło być gorzej. Mogłaś zostać z nim albo zastać podarowana mojemu bratu. Uwierz mi, nie chcesz tego. Wiedziałem, że zrozumiała, przez sposób w jaki jej twarz nieco się zmieniła, stając się bardziej niezdecydowana, ale jej mina mówiła mi, że mi ufała, przynajmniej bardziej niż Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 123

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

jakiemukolwiek innemu członkowi mojej rodziny. To był jakiś początek. – Nie mówię, że musisz być wdzięczna za cokolwiek z tego, ale żadne z nas nie ma wyboru. Po prostu trzeba przez to przejść. Tylko rób to o co cię poproszę, bez żadnych prowokacji. Zjemy kolację. Będę przy tobie cały czas. Trzymaj się poza widokiem i nie dawaj mu żadnego powodu, aby musiał coś udowodnić. A uwierz mi, on nie zmarnuje kolejnej okazji, Lucia. – Więc ty mówisz, a ja mam robić. Ponownie do tego wracamy. Przewróciła oczami, ale pod tym wszystkim się bała. – Popatrz na mnie. Zrobiła to, niechętnie. – Mogę zapewnić ci ochronę przed nim, jeśli tylko zrobisz to co mówię. – Spróbuję. – Skończyłaś? Przytaknęła. Zjadła połowę potrawy, co było wystarczające. – Więc chodźmy. – Rzuciłem kilka banknotów na stół i wstałem. – Chcę dać ci lepszy wgląd na rzeczy, które znajdują się w mojej sypialni.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 124

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Nie próbował ukryć rozbawienia z powodu wyrazu mojej twarzy, kiedy to powiedział. Ale jeśli zrobił to, aby zająć mój umysł czymś innym, niż myślenie na temat przyjęcia, to zadziałało, ponieważ całą drogę powrotną, mogłam myśleć tylko o tym. Po wejściu do domu, Salvatore trzymał rękę na moich plecach i kazał Rainey i Marco iść do łóżka. Następnie udaliśmy się do salonu, gdzie chwycił butelkę wódki, zanim zaprowadził mnie na górę, do swojej sypialni. – Nadal jesteś zaciekawiona? – zapytał gdy byliśmy w środku, a on zamknął drzwi sypialni. Odkręcił wódkę, wziął łyk po czym podał mi butelkę. Oglądając go, zrobiłam to samo, a potem zakaszlałam i oddałam ją z powrotem. Zaśmiał się i wypiliśmy jeszcze raz, ustawiając butelkę na stoliku nocnym. Przyciemnił światła i pozbawił łóżko kołdry, zanim odwrócił się do mnie. – Jesteś? – Salvatore... Owinął ramię wokół mojej talii i położył palec na ustach. – Chcę cię, Lucia. Mój fiut boli by być wewnątrz tej ciepłej, małej cipki. – Pocałował mnie i uległam, moje ciało już reagowało na jego dotyk, chcąc go. Pamiętając jak się czułam dzięki niemu. Jak doprowadził mnie do orgazmu. Jego palce dotknęły moich ramiona, a ja poczułam, jak sukienka zostaje przeciągnięta w dół po moich ramionach aż do talii, pozostawiając moje obnażone piersi, naciskające na jego klatkę piersiową. Salvatore zatrzymał się na chwilę, pociągając mnie do tyłu, jego ciemne oczy spowodowały, że sutki mi stwardniały. Jedną ręką ściągnął koszulę przez głowę. Patrzyłam, czując gorąco w rdzeniu, gdy zapamiętywałam jego duże, mocne, muskularne ciało. Duże ręce znalazły moje biodra, gdy zbliżał się, aby pocałować mnie ponownie, nasze oczy były otwarte. Pchnął sukienkę w dół i zdjął ją. Salvatore cofnął się, a ja oglądałam jak Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 125

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

zdejmuje dżinsy i slipy, nawilżając moje usta na widok jego grubego penisa, gotowego na mnie. Usiadł na skraju łóżka, sięgnął po butelkę i wypił ponownie. Kiedy wyciągnął ją do mnie, pokręciłam głową. Postawił wódkę z powrotem na stoliku nocnym i wskazał na moje majtki. – Zdejmuj. Moja cipka zacisnęła się. Wsunęłam palce za gumkę i zsunęłam je, a następnie wyszłam z nich. Oczy Salvatore udały się do mojej cipki, nawet nie starał się ukryć głodu w swoim spojrzeniu. – Chodź tutaj. – Wskazał między swoje rozłożone nogi. Podeszłam do niego, a on wziął moje ręce, trzymając mnie. – Antykoncepcja? – zapytał. Przez chwilę byłam zdezorientowana. – Tak. Ja... jestem na pigułkach. – Miałam ciężkie okresy od lat i używałam pigułki, aby zmniejszać ból. Skinął głową, zamykając usta wokół mojej piersi, najpierw ssąc, a później przygryzając sutek. Sapnęłam, nie wiedząc, czy ból, czy przyjemność była dominującym uczuciem, gdy pociągnął za niego, jednocześnie mnie obserwując. Powtórzył to samo na drugiej piersi, pozostawiając je mokre, w zimno klimatyzowanym pomieszczeniu. – Czy kiedykolwiek miałaś penisa w ustach? – zapytał, spychając mnie na kolana. Pokręciłam głową. Byłam dziewicą, wiedział o tym. Umieściłam dłonie na jego udach, i zmierzyłam oczami grubość jego fiuta, oblizując usta, przygotowując się. Salvatore umieścił jedną rękę z tyłu mojej głowy. – Liż. I pociągnął mnie do przodu, a ja przeciągnęłam językiem po mokrej główce, smakując słone krople tam zebrane. Spojrzałam w górę, aby znaleźć jego oczy na mnie, przyglądał się jak go brałam. Prowadził mnie w dół po jego długości, miękka skóra jego penisa pokrywała twardość. To sprawiło, że chciałam tego, chciałam klęczeć przed nim, by sprawić mu Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 126

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

przyjemność. – Dobra dziewczynka, teraz otwórz usta. Poprowadził fiuta w moje usta, przez cały czas nasze spojrzenia pozostały zamknięte na sobie. – Jak dobrze. Jęknął i zamknął oczy, gdy jego długość pompowała powoli w moje usta. – Tak bardzo dobrze. Wstał, trzymając moje włosy mocno w garści, zatrzymując się we mnie. – Lubię patrzeć na ciebie w takiej pozycji Lucia, na kolanach, z ustami nadzianymi moim fiutem. Nawet nie wiesz, jak bardzo chcę pieprzyć twoje usta, dochodząc w dół twojego gardła. Gdy powiedział ostatnią część, zaczął pompować głębiej, przez co się zakrztusiłam, zatrzymując się tam, zaciskając palce w moich włosach, gdy próbowałam się wycofać. Łapałam oddech, odpychając jego uda. Uśmiechnął się, a następnie wyciągnął trochę. – Jeszcze raz – powiedział. Zanurzył się głębiej, przywołując łzy w kącikach moich oczu, gdy zmagałam się z jego ciasnym chwytem, który powodował ból. A gdy powtórzył to jeszcze raz, wkraczając trochę głębiej, cały czas uśmiechając się, obserwując mnie, miałam dziwne wrażenie, że podobały mu się moje łzy, moje zmagania. – Ale nie dojdę dziś w twoim gardle – powiedział, odciągając mnie od siebie za włosy. – Na ręce i kolana – powiedział, rzucając mnie na łóżko. – Tyłek w moją stronę. Spojrzałam na niego, zastanawiając się, czy powinnam być podniecona przez jego szorstkie traktowanie, wiedząc tylko, że byłam. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 127

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Gdy ustawiłam się na środku łóżka na czworakach, spojrzałam przez ramię, trzymając oczy na nim. Spojrzał na mnie i wspiął się na łóżko za mną, spojrzał na mój tyłek, a później na moją twarz. Sięgnął po skórzany pas po lewej stronie i pociągnął go na łóżko. Biorąc mój nadgarstek, pociągnął mnie za rękę i związał go. Następnie przeniósł się na drugą stronę, i zrobił to samo, więc leżałam z twarzą na łóżku, ramionami wyciągniętymi po obu stronach, i tyłkiem w powietrzu. Salvatore przesunął się za mnie i uklęknął między moimi nogami. Chwycił mnie za pośladki, rozszerzając je szeroko. – Spójrz na mnie – powiedział. Odwróciłam policzek i patrzyłam, podniecona, zakłopotana, pragnąca. Coś spłynęło w dół po wewnętrznej stronie uda. Wiedziałam, że to moje własne podniecenie. – Jesteś przemoczona Lucia. Pochylił głowę. Jego język musiał złapać tę kroplę. Przeciągnął językiem wzdłuż mojego uda, aż dotarł do rdzenia. Wydałam jakiś dźwięk, zagrzebując twarz w materacu, gdy on zakopał swoją w mojej cipce. – Uwielbiam patrzeć na ciebie w ten sposób Lucia, rozciągniętą i otwartą dla mnie. Szorstki zarost jego szczęki podrapał moje wrażliwe ciało. Lizał mnie końcówką języka, pocierając moją łechtaczkę, przed zanurzeniem go w środku. Ale zanim zdążyłam dojść, wyprostował się. Wyciągnęłam szyję, aby spojrzeć na niego ponownie. – I kocham twoją małą, seksowną drugą dziurkę. Napięłam się, gdy jego kciuk nacisnął na nią. – Będę pieprzył również tę dziurkę... Kiedy zaprotestowałam, uśmiechnął się i pchnął w ciasny pierścień. – Kiedy będę chciał, dasz mi to. Będziesz na rękach i kolanach, tak jak jesteś teraz i będziesz błagać mnie, abym pieprzył cię w tyłek. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 128

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Moje kwilenie poszerzyło jego uśmiech. – Ale nie martw się. To nie będzie dzisiaj. Dziś wieczorem, chcę zakopać mojego fiuta wewnątrz twojej cipki. Najpierw powoli, ale to, czego chcę Lucia, to wejść w twoją cipkę, aż do końca. Aż będziesz mnie błagała, abym się zatrzymał i błagała o więcej, wszystko w tym samym czasie. Dopóki nie będziesz krzyczała mojego imienia. Wygięłam plecy w łuk, zagryzając wargę, chcąc jego rąk na mnie, jego ust na mnie. Chcąc go we mnie. – Pozwól mi dojść, Salvatore – błagałam, moje ciało drżało, wraz z moją prośbą. – Chcesz szybko, prawda? – Mmm. – Chociaż to twój pierwszy raz? Wiedział, choć mimo wszystko zapytał, pocierając swoim penisem po moich fałdkach. Jego ciepło, jego twardość, miękkość nagiego ciała na moim nagim ciele. To wszystko spowodowało, że oczy przetoczyły mi się do tyłu głowy. – Tak. – Boisz się? – Nie. – Może lubię jak jesteś trochę przestraszona, Lucia. Jego szept spowodował, że zadrżałam. – Może lubię trzymać cię pod sobą, pieprząc mocno, podczas gdy ty krzyczysz. Może to mnie kręci. – Ustawił się między moimi nogami. – Patrz na mnie. Chcę, żebyś patrzyła. Kiwnęłam głową, przełykając, gdy główka jego penisa dociskała się do mojego wejścia. – Może jestem trochę przestraszona. – Mój głos wyszedł zachrypnięty. – Strach sprawia, że twoja cipka, aż kapie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 129

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wtedy popchnął, wolniej, niż się spodziewałam, rozciągając mnie, czułam się dziwne, byłam zbyt ciasna, ale gdy wjeżdżał do środka i na zewnątrz, zrelaksowałam się, zamykając oczy i czując. I to było dobre. – Oczy, Lucia. Otworzyłam je, obserwując go, jego twarz, jak kołysał się we mnie, trochę głębiej, biorąc mnie bardziej, napierając na barierę, przez co moje oczy otworzyły się szeroko. Próbowałam wstać, ale potarł moje plecy. – Ciii. Patrz na mnie. Będzie bolało tylko przez minutkę. Wtedy będziesz błagać mnie, bym pieprzył cię mocno. Zacisnęłam dłonie, próbując przyciągnąć ramiona do siebie. Salvatore pochylił się nad moimi plecami, rozciągając ramiona wokół mnie, a jego fiut zanurzał się we mnie. – Chcę czuć cię całą – szepnął, przesuwając się powoli. – Chcę poczuć twoją ciasną cipkę, zaciskającą się na moim fiucie. – Wyciągnął, a następnie pchnął biodrami, zanurzając się głębiej. – Chcę poczuć ciepło twojej dziewiczej krwi. Wtedy pchnął, wywołując mój krzyk. – Chcę usłyszeć, jak krzyczysz. Lubię to. Następne pchnięcie, tym razem mocniejsze. – Lubię czucie ciebie dochodzącej. Zsunął rękę pode mnie, przyjeżdżając po mojej piersi, brzuchu, znajdując moją łechtaczkę. – Och, mój... – Twardo i miękko. Chcę cię pieprzyć mocno. Wycofał się w całości, a następnie wbił się we mnie, całując mnie po ramieniu, a potem gryząc, jego oddech był nierówny. – Dochodzę. – Nakierowałam jego fiuta, aby trafiał we właściwe miejsce, palce Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 130

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

pocierały mocno moją łechtaczkę. To wszystko, to było zbyt wiele, zbyt wiele czucia, zbyt wiele doznań, zbyt wiele jego. Słysząc jego ciężki oddech, czując, jak puchnie nawet bardziej wewnątrz mnie, to mnie przytłoczyło. Chwilę później doszłam, mój krzyk brzmiał odlegle, pchnięcia Salvatore stały się mocniejsze, szybsze. To było mocne, tak jak powiedział, ale wszystko, czego chciałam, to on we mnie, na mnie, posiadający mnie, jego palce pracowały mocniej, powodując przeciąganie mojego orgazmu. – Kurwa. To było jak oderwanie się od rzeczywistości, a potem wszystko ucichło, jego fiut pulsował, uwalniając się, napełniając mnie. Obserwowałam jego twarz kątem oka, oczy były tak ciemne, że prawie czarne, a kiedy skończył, opadł na mnie, spłaszczając mnie na łóżku. Jego penis zwiotczał i powoli wysunął się ze mnie. Strumyk spermy spłynął po moich udach, gdy trzymał mnie tam, z twarzą na moich plecach. Rozpiął mi mankiety na nadgarstkach, przed owinięciem władczo jednej ręki na krzywiźnie mojego biodra, całując mnie delikatnie po szyi i barku, dopóki moje oczy nie zamknęły się i odpłynęłam w sen, w jego ramionach.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 131

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Dorastając, kochałem przychodzić do domu w Adirondack, ale teraz czułem, jakby to było sto lat temu. Kiedy zbliżaliśmy się do posiadłości, Lucia siedziała obok mnie w samochodzie, cała spięta. Wyglądała pięknie w kremowej sukni, którą dla niej wybrałem, kasztanowe włosy miała ułożone wysoko na szczycie głowy, ciemny makijaż podkreślał migdałowy kształt jej bursztynowych oczu. Dotknąłem jej kolana, kiedy zatrzymaliśmy się przy bramie bezpieczeństwa. Była zaskoczona. – Wszystko będzie w porządku. Zostanę z tobą. Skinęła głową, ale napięcie utrzymywało się w jej ciele. Nienawidziłem tego. Wiedziałem, gdy machałem do strażnika i powoli objechałem wokół w kierunku garażu, że była tutaj, aby ją pokazano, pochwalono się nią, jako symbol triumfu mojego ojca – mojej rodziny. Wiedziałem też, że mój ojciec nie zapomniał tego, co zrobiła na pogrzebie. Ukarze ją za to i miałem wrażenie, że zrobi to dzisiaj. Musiałem tylko trzymać ją pod kontrolą. Po zaparkowaniu samochodu, wyskoczyłem na zewnątrz i spotkałem Lucię po jej stronie. – Czuję się chora. Wsunąłem jej rękę w moją i ścisnąłem. – Będzie dobrze. Tylko oddychaj. Byliśmy prawie przy drzwiach wejściowych, kiedy kobiecy głos zawołał moje imię. To była Dalia, żona Romana. – Salvatore. Tu jesteś. Nie byłam pewna, czy cię zobaczę dziś wieczorem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 132

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Pochyliłem się i pocałowałem ją w oba policzki, jak było w zwyczaju. – Dalia – powiedziałem. Nigdy nie nazywałem jej ciotka Dalia. To nie było odpowiednie, nie kiedy była tylko dwa lata starsza ode mnie. Wuj lubił młodsze kobiety. Odwróciła podekscytowane oczy do Lucii, która stała sztywno obok mnie. Przedstawiłem je sobie. – Lucia, to Dalia, żona wujka Romana. Spotkałaś go... – Cholera. Spotkała go pięć lat temu, w dniu podpisywania umowy. Na szczęście nie zarejestrowała tego i tylko słabo skinęła głową. – Lucia DeMarco, nieprawdaż? Dalia mogła być suką, ale to tylko spowodowało, że Lucia wyprostowała się. – Tak to prawda. Lucia DeMarco. – Zaakcentowała nazwisko powoli, prostując się jeszcze bardziej, wymuszając uśmiech, mówiąc każdemu, kto ośmielił się zapytać, że nie będzie stała biernie, nie będzie ofiarą. Szanowałem ją za to, ale również martwiło mnie to. Jeśli mój ojciec zobaczyłby jej słabość, jeśli myślałby, że została złamana, przynajmniej trochę, mógłby jej odpuścić. Dalia wyraźnie nie spodziewała się odpowiedzi Lucii. – Więc miło cię poznać. – Udało jej się odparować zanim odeszła. – Bądź ostrożna – wyszeptałem do Lucii. Dała mi zarozumiałe podniesienie brwi. – Co masz na myśli? Ja po prostu potwierdziłam, że miała rację. – Nie stwarzaj problemów, Lucia. Gdy ta noc się skończy, nie będziesz musiała widzieć tych ludzi ponownie. – Pieprzyć tych ludzi. Ścisnąłem mocno jej dłoń. – Ała! Goście mojego ojca odwrócili się w naszą stronę, gdy ruszyliśmy przez pokój, żaden Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 133

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

z nich nie starał się nawet ukryć swojego zainteresowania Lucią. Puściłem jej dłoń, by chwycić dwie lampki szampana od mijającego nas kelnera. – Pij – powiedziałem, wręczając jej jeden. Wzięła i połknęła duży łyk. – Musimy zobaczyć się z ojcem. Jestem pewien, że czeka na nas. Opróżniła szkło. – Bądź grzeczna. Nie sprzeciwiaj mu się. Pamiętaj, o czym rozmawialiśmy wcześniej. – W porządku. Ojciec stał na końcu sali przy kominku. Wiedziałem, że nas widział, ale nie pokazał tego po sobie i pozostał w swobodnej rozmowie z Romanem i dwoma innymi gośćmi. Ale zanim do niego dotarliśmy, Dominic wszedł nam w drogę, zachłannie ogarniając Lucię wzrokiem, przez co owinąłem rękę wokół jej karku. Była moja. – Dominic – powiedziałem. Odciągnął wzrok od Lucii, błysk rozbawienia zniknął z jego oczu w chwili, kiedy spotkał mój wzrok. – Salvatore. – Zwrócił się do Lucii ponownie. – Nie sądzę, bym został formalnie przedstawiony pięknej Lucii DeMarco. Lucia skurczyła się w moim uścisku. Dominic wyciągnął rękę, aby uścisnąć jej. Zajęło jej to chwilę, ale w końcu podała mu dłoń. – Dominic – powiedziała Lucia. Nie wiem dlaczego, ale podobał mi się fakt, że nie powiedziała, że miło było go poznać. – Tata czeka na ciebie. Jest zły, że się spóźniłeś. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 134

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wziął łyk piwa, jego oczy wciąż były na Lucii, która rozejrzała się po pokoju, spotykając wyzywająco, wzrok każdego mężczyzny i kobiety, którzy spojrzeli w jej stronę. – Naprawdę? Wobec tego lepiej nie pozwólmy mu dłużej czekać. Wybacz nam. – Specjalnie potrąciłem go w ramię jak przechodziłem, kierując Lucię do mojego ojca, który teraz obserwował jak się zbliżaliśmy. Jego wzrok, podobnie jak Dominica, podążał wzdłuż długości jej ciała. To spowodowało, że ścierpła mi skóra. Pochyliłem się, szepcząc przypomnienie do ucha Lucii. – Zachowuj się. Nie odpowiedziała, ale nie spuszczała oczu z mojego ojca. – Proszę, proszę – zaczął Franco Benedetti, sprawdzając swój zegarek. – Cieszę się, że znalazłeś dla nas trochę czasu, Salvatore. – Był duży ruch na drodze – skłamałem, nienawidząc, że za każdym razem, kiedy byłem koło niego, czułem się znowu jak dziecko, tak spragnione uwagi, której nigdy nie dostało. Nie powiedział nic na moje kłamstwo, ale zwrócił się do Lucii, oceniając jej sukienkę. – Tak miło zobaczyć więcej ciebie, niż to było na pogrzebie – powiedział do niej. Zacisnęła dłonie po bokach ciała, a ja ścisnąłem jej szyję ostrzegawczo. Nawet jeśli starała się to ukryć, wiedziałem, że bała się mojego ojca. Po prostu, nienawiść do niego, przysłaniała ten strach. – Kolejny rok twojego życia minął – powiedziała Lucia, patrząc na kelnera, który właśnie pojawił się z nową tacą szampana. – Wypiję za to. Ojciec wściekł się. Stałem niespokojnie przy jej boku, chcąc nią potrząsnąć. Pytając, której części z „zachowywać się” nie zrozumiała. Słyszałem chichot Dominica za mną. Roman położył dłoń na ramieniu mego ojca. – No cóż, skoro mój syn zaszczycił nas wreszcie swoją obecnością, zjedzmy kolację. Moje palce zacieśniły uścisk wokół karku Lucii, trzymałem ją, gdy mój ojciec zniknął w jadalni. Wziąłem ją w róg korytarza i odwróciłem twarzą do mnie, trzymałem ją za ramiona Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 135

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

i raz nią potrząsnąłem. – Jeśli nie chcesz, żebym użył mojego pasa na twoim tyłku tu i teraz, zamknij się kurwa, rozumiesz? Nie prowokuj go. On nie jest człowiekiem, z którym możesz się pieprzyć. Zemści się, jeśli będziesz to robiła. – Ranisz mnie. Spojrzałem na swoje ręce, owinięte tak ciasno wokół jej ramion, że moje kostki aż pobielały. Puściłem ją, odwróciłem tyłem i przesunąłem dłonią po włosach. Przyklejając do twarzy fałszywy uśmiech, gdy ktoś przechodził. – Dlaczego on ma taką władzę nad tobą? Dlaczego obchodzi cię to, co on myśli? – zapytała. Odwróciłem się twarzą do niej, powodując, że się potknęła. – Nie tutaj. Nie teraz. Wystarczy, że będziesz trzymać gębę na kłódkę. Czy to jasne? – Zdesperowany, wykrztusiłem ostatnie słowa. Potrzebowałem po prostu, przetrwać ten obiad. Później, mogłaby pójść do naszego pokoju, a wcześnie rano następnego dnia, moglibyśmy wyjechać. Ale ile takich nocy musielibyśmy przetrwać? Co by się stało, gdyby nie zrobiła, tak jak jej powiedziałem i sprowokowałaby go do działania? Co on wtedy by zrobił? Zabierze ją ode mnie. Zajmie moje miejsce. Da to wszystko Dominicowi. Ona nie miała pojęcia, do czego mogła doprowadzić. – Chodźmy – powiedziałem. Jej wzrok wbił się we mnie, jakbym przez zmuszanie jej, aby tam poszła, zdradzał ją. W pewnym sensie tak było. Ponieważ byłem tchórzem. Ale to był jedyny sposób. Dwadzieścia osiem par oczu, zwróciło się na nas, gdy weszliśmy do jadalni, stanowczy wzrok ojca zablokował się na Lucii, która choć raz, nie wyzywała go swoim spojrzeniem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 136

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zamiast tego, nie odrywała oczu od zawiłych wzorów na ścianie, prawdopodobnie chcąc się w nie wtopić. Alicja w Krainie Czarów. Moja mama uwielbiała tę historię, a mój ojciec, zaskoczył ją tym freskiem na ścianie. Czułość, nie była cechą związaną z moim ojcem, do której byłem przyzwyczajony, ale potrafił taki być. Przynajmniej dla niej. To było prawie tak, jakbym nigdy nie wiedział, że taka wersja Franco Benedetti istnieje i w pewien sposób, to było smutne. Ojciec wyciągnął krzesło obok siebie. – Lucia. Kurwa. Jedyne inne puste krzesło, stało przy końcu stołu, najdalej od niej, jak było to fizycznie możliwe. Kroki Lucii wlekły się i musiałem popchnąć ją do przodu. Jako, że goście obserwowali, posadziłem ją, między moim ojcem a Dominickiem i zaciskając pięści, poszedłem do pustego krzesła, które zająłem. Oczy Lucii spotkały moje i przekazałem moje ostrzeżenie w spojrzeniu, które wymieniliśmy, wiedząc, że nie posłucha. Kelner zaczął nalewać wino, a rozmowa płynęła. Oglądałem lubieżny wzrok zarówno mojego brata i ojca, którym ją pożerali. Siedziała między nimi, trzymając oczy na talerzu, jej twarz była napięta, kiedy przyciągnęła ramiona mocniej do siebie. Potrafiłem odczytać te małe rzeczy, które robiła, niewielkie ruchy fizyczne, których mogła nie być świadoma, że robi, aby siebie chronić. Aby się ukryć. Być może chcąc zniknąć. Czułem się bezsilny, kiedy danie po daniu było podawane. Zjadłem kilka kęsów z każdego talerza, zmuszając się do przyłączenia do rozmowy lub przynajmniej uśmiechu i udawania, że słuchałem, ale wszystko, co mogłem zrobić, to obserwować ją. Odmówiła zjedzenia nawet kęsa, ale piła wino, kieliszek po kieliszku, a po gniewnym spojrzeniu w moim kierunku, w końcu odwróciła się do Dominica. Dał mi uśmiech i musnął palcami jej ramię. Kipiałem ze złości, prawie łamiąc nóżkę kieliszka, który trzymałem. Przeczyszczając gardło, wstałem i stukając nożem w kryształ szkła, zdobyłem uwagę wszystkich w pomieszczeniu. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 137

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Toast. Każdy wziął swój kieliszek. Wszyscy oprócz Lucii. – Za mojego ojca w dniu jego urodzin. Czekaliśmy, pokój był cichy, gdy mój ojciec patrzył na nią, jego wściekłość wyraźnie wzrastała. Chciałem ją zmusić, aby podniosła kieliszek, aby wzięła jeden pieprzony łyk, zanim mógłbym przeprosić i zabrać ją, ale nie chciała tego zrobić. Była zbyt uparta, aby uratować swoją własną, cholera, dupę. – Wszystkiego najlepszego – powiedziałem, chcąc zwrócić uwagę z powrotem na mnie. – I wiele więcej, ojcze. Wszyscy się przyłączyli, życząc mu więcej, a po chwili, mój ojciec zwrócił się do mnie, oddając mi toast, przez podniesienie swojej szklanki i wypił, nasze spojrzenia zablokowały się, jego było złe, ciemne i miałem złe przeczucia. Wstał. Goście umieścili noże i widelce na stole, otarli usta, wstali również. Lucia pozostała na miejscu. Przynajmniej wiedziała, żeby pozostać w pozycji siedzącej. Jakby goście wiedzieli co nastąpi, opuścili cicho jadalnię, pozostał tylko mój ojciec, brat, Lucia i ja. Kelner zamknął drzwi. – Ukarz ją – powiedział, wypluwając słowa. – Zrób to dobrze, albo zrobię to za ciebie. Uśmiech igrał na wargach Dominica. Skinąłem głową. Dominic i mój ojciec opuścili jadalnię. Spojrzałem na siedzącą Lucię, która miała bezczelny wyraz twarzy, tylko oczy zdradzały jej strach. Wziąłem kurtkę i powiesiłem ją na oparciu krzesła, a potem rozluźniłem krawat, rozpinając kilka guzików mojej koszuli, zanim mogła mnie udusić. Cały czas, moje oczy pozostały zablokowane na niej. Podszedłem do niej, podwijając prawy rękaw, gdy podchodziłem. Zastanawiałem się, czy wie, co nadchodzi, co musiało się stać. Dlaczego pomieszczenie, przylegające do naszego, stało się nagle tak ciche, jakby nie było publiczności tuż za drzwiami, aby dać temu świadectwo. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 138

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Sięgnąłem do klamry mojego pasa i rozpiąłem go. Wtedy zrozumiała. Zaczęła się podnosić, ale byłem zbyt blisko i złapałem ją w połowie drogi. – Uczyń to łatwe dla siebie – wyszeptałem, zastanawiając się, czy osoby w drugim pokoju, usłyszały szum mojego pasa, kiedy wyrwałem go ze szlufek. Wyciągnąłem ją z krzesła i wygiąłem nad stołem, który nie został jeszcze sprzątnięty. – Salvatore – zaczęła. – Cisza. – Podciągnąłem sukienkę do jej talii. Walczyła, ale trzymałem ją płasko i pchnąłem jej majtki w dół, tak, że zsunęły się z bioder i owinęły wokół jej kostek. – Możesz uważać się za szczęściarę, że zamknął drzwi. – Nie możesz... Chwyciłem garść jej włosów i nachyliłem do jej ucha. – Jeden pieprzony łyk. Mogłaś pić za jego śmierć, nie zależało mi na tym, ale nie mogłaś zrobić jednego łyka jak poprosiłem? Teraz za to płacisz. Wyprostowałem się, trzymając jedną rękę na jej plecach, a drugą zamachnąłem się. Odgłos ciała, uderzanego skórzanym pasem rozszedł się natychmiast, z ostrym zasysaniem jej oddechu. – On będzie wymagał więcej niż to – powiedziałem, uderzając ją ponownie. – I wybacz, ale ja też. Uderzałem mocno, wiedząc, że musiałem, chcąc pokonać ją za głupotę, jej niezdolność do dotrzymania jednego pieprzonego słowa. Wiedząc, że jeśli tego nie zrobię, on to zrobi. Albo, co gorsza, każe Dominicowi to zrobić, podczas gdy ja będę musiał oglądać. Minęło prawie trzydzieści uderzeń, jej krzyk stał się coraz bardziej zachrypnięty, gdy płakała, chłostając moje serce, tak jak ja chłostałem jej ciało, nienawidząc siebie, nienawidząc jej za zmuszenie mnie do tego. Nienawidząc jego, nienawidząc mojego ojca za jego władzę nade mną. Za władzę, którą pozwoliłem mu mieć.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 139

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zatrzymałem się wtedy, gdy cisza po drugiej stronie drzwi, zamieniła się w miękkie szmery, a dźwięk srebra na talerzach powiedział mi, że ciasto zostało podane. Sępy zostały zaspokojone, a może znudzone. Nienawidziłem ich wszystkich, ale najbardziej nienawidziłem siebie. Kiedy podniosłem rękę z jej pleców, pozostała, tak jak była, pochylona nad stołem, sukienka podsunęła jej się do talii, tyłek był goły. Podciągnąłem spodnie w pasie, zanim wsunąłem pasek poprzez szlufki i zapiąłem go. Czerwone ślady krzyżowały się na jej tyłku i udach, a kiedy umieściłem dłoń płasko na jej biodrze, ciepło pulsowało naprzeciw niej. Ścisnąłem. Zakwiliła. Podniosłem jej majtki i schowałem do kieszeni przed podniesieniem jej, aby wstała. Spódniczka sukni spadła do kostek, obejmując ją. Odwróciłem ją twarzą do siebie i przyciągnąłem mocno w ramiona, gdy płakała w moją klatkę piersiową, waląc w nią pięściami. Czkawka przerwała jej szloch, uniosłem ją w ramionach, ignorując spojrzenia kelnerów, gdy niosłem ją do naszego pokoju po schodach dla służby, zamykając drzwi sypialni za nami. Usiadłem na łóżku, tuląc ją na kolanach, odmawiając puszczenia jej nawet jeśli walczyła, żebym to zrobił. – Ostrzegałem cię. Waliła pięściami w moją klatkę piersiową, próbując się uwolnić, smugi łez spływały jej po twarzy, czarne od tuszu do rzęs. – Podobało ci się to! – krzyczała, gdy dowód mojego podniecenia, wbił się w jej biodro. – Nie podobało mi się krzywdzenie cię. – Jesteś twardy, ty kutasie! Podobało ci się wystarczająco! – Nie mogę zaprzeczyć, że jestem pobudzony. – Kącik moich ust drgnął w górę. – Ale zasłużyłaś na to.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 140

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nienawidzę cię! – Wbiła szponiaste paznokcie w bok mojej twarzy. Odwróciłem ją na łóżku, chwyciłem za nadgarstki i rozłożyłem je szeroko, siadając okrakiem na jej biodrach. – Kurewsko cię ostrzegałem. Możesz winić tylko siebie! – Oni wszyscy słyszeli! – O to chodziło. O upokorzenie. Masz szczęście, że nie żądał zatrzymania otwartych drzwi! – Podczas walki, jej sukienka przesunęła się, odsłaniając jedną pierś. – Puść mnie! Nie patrz na mnie! Odnowiła walkę, wkurzając mnie, kiedy starała się wcelować kolanem w moje krocze. Złapałem jej nadgarstki w jedną rękę i trzymałem nad jej głową. – Mogę patrzeć na ciebie, kiedy tylko zechcę. – Ściskając dekolt jej sukienki, rozdarłem go, dźwięk rozrywanej tkaniny był w jakiś sposób satysfakcjonujący. Im mocniej Lucia walczyła przeciwko mnie, tym bardziej mój penis rósł. – Nienawidzę cię! – Znów płakała. Zgniotłem jej usta moimi i na chwilę uspokoiła się, zapewne zdziwiona. Przerwałem pocałunek. – Nie, nie nienawidzisz.– I pocałowałem ją ponownie. Rozpiąłem spodnie, zsunąłem je między nogami i uszczypnąłem jej sutek moją wolną ręką. – Doprowadzasz mnie do szaleństwa.– Moje słowa wyszły złe. Pchnąłem jedną jej nogę, otwierając szerzej, a następnie odsunąłem się, aby spojrzeć na nią. Ona patrzyła na mnie, ręce zacisnęła w pięści. Usadowiłem mojego fiuta na wejściu do jej cipki. – Ty, doprowadzasz mnie, kurwa, do obłędu. Pchnąłem mocno. Chrząknęła, zablokowując wyzywająco oczy na moich. – Pierdol się. Pchnąłem znowu, a następnie ponownie. – Pieprz mnie. – Nie trwało to długo, ale jej mokra cipka powiedziała mi, że również tego chciała. – Twoja cipka jest chciwa. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 141

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Mocniej – jęknęła, ochrypła od krzyku. – Kurwa. – Zrobiłem to, co powiedziała, pieprząc ją mocniej, patrząc na nią, czując, że nigdy nie będę miał jej dosyć. Zdejmując rękę z jej nadgarstków, przeniosłem obie ręce na jej twarz. Oboje dyszeliśmy. Zepchnąłem jej włosy, przyklejone do czoła dalej i trzymałem ją, zatracony w tych oczach, które teraz płonęły ognistym bursztynem. Otworzyła usta i pocałowałem ją, będąc blisko. – Co ty mi robisz? – Co? – zapytała zdziwiona. Musiałem powiedzieć to głośno. Ręce Lucii chwyciły mnie za ramiona, twarz przybrała ten wyraz, który miała gdy dochodziła. Uwielbiałem widzieć ją w takim stanie, obserwując ją w tych chwilach, tuż przed uwolnieniem, patrzeć na jej twarz, kiedy odpuszczała. Była to jedna z najbardziej podniecających ekspresji. – Nienawidzę cię – szepnęła, jej paznokcie wbijały mi się ramiona, szyję. Zacisnęła powieki, dochodząc. – Naprawdę. – Lucia. Jej cipka pulsowała wokół mnie, gdy doszła, tak jak i ja, nadal głęboko w niej, wypełniając ją, czując, jakbym – po raz pierwszy od tej cholernej umowy – zatwierdził ją. Jakby była moją. Naprawdę i do końca moja.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 142

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Spojrzałam na okno. Promienie słoneczne przedzierały się przez szparę między zasłonami. Zamrugałam przez chwilę zdezorientowana, ale ból między nogami i na tyłku szybko przypomniał mi, gdzie jestem. Zegar przy łóżku wskazywał 7:04 rano. Owinęłam jedwabne prześcieradło wokół mojego nagiego ciała, usiadłam, wzdrygnęłam się i położyłam z powrotem. Obok mnie leżała pusta poduszka. Dotknęłam ją, pochyliłam się i zakopałam w niej nos, po czym cofnęłam się i pokręciłam głową. Co ja do cholery wyprawiałam? Wychłostał mnie, upokorzył, a potem pieprzył. Doszłam. Błagałam go, aby pieprzył mnie mocniej. Nienawidziłam siebie. Nie, nienawidziłam jego. Musiałam o tym pamiętać. Dlaczego tak trudno było mi o tym pamiętać? Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki. Musiał brać niedawno prysznic. Para zamgliła narożniki lustra, a zapach jego wody po goleniu wisiał w powietrzu. Odkryłam, że lubiłam ją, podnosiła mnie na duchu. Diabeł, którego znasz. To wszystko, czym to było. Znałam Salvatore. Znałam jego granice. Kurwa. Oszukiwałam sama siebie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 143

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Skorzystałam z łazienki, niezdziwiona znalezieniem krwi między moimi nogami, mimo, że nie uwzględniała mojego okresu. Pieprzył mnie surowo, tak jak powiedział, że będzie. I doszłam. Odwróciłam się plecami do lustra, ciemne pręgi krzyżowały się, przypominając mi, abym go nienawidziła. Abym zobaczyła kim był: Benedetti. Mój wróg. Dotknęłam wypukłych znaków, naciskając je, zmusiłam się do zapamiętania, że był moim pieprzonym wrogiem. Nie mogłam sobie pozwolić, aby mu zaufać, polegać na nim. Zraniłby mnie. Czyżbym nie miała na to dowodów? To dziwne uczucie – nie, to nie było uczucie. Tylko zdezorientowanie. Czułam się zagubiona, ale kto by nie był, gdyby był mną? Odizolowana od rodziny i pod opieką – raczej pod kontrolą – Salvatore Benedetti, potrzebowałam go do wszystkiego. Każdej pierdolonej rzeczy. I właśnie dlatego, w ogóle miałam do niego jakieś uczucia. Może to była jakaś forma syndromu sztokholmskiego. To znaczy, może to nie było tradycyjne porwanie, ale to nie było tak, że jestem tu z wyboru. Mimo wszystko nie mojego wyboru. Włączyłam prysznic i weszłam pod gorący strumień. Chciałam wyszorować jego dotyk ze mnie. Wyszorować pamięć o mojej reakcji na niego, z mojego umysłu. Cholernie mnie wychłostał, a ja błagałam go, żeby mnie przeleciał. Szorowałam włosy szamponem, a ciało mydłem, zaciskając zęby, gdy gorąca woda uderzyła mnie w tyłek. Kiedy skończyłam, wyszłam i osuszyłam się. Chciałam stąd odejść. Powiedział mi, że muszę zatrzymać się tu na noc. Nie dłużej. Ale co, jeśli jego ojciec każe mi zostać? Co jeśli Salvatore już wyjechał? I zostawił mnie. Spanikowana, pobiegłam do sypialni, znalazłam mój telefon w torebce i wybrałam numer Isabelli. – Słucham? – Izzy? – Byłam pewna, że ją obudziłam. – Dzwonię za wcześnie. Przepraszam. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 144

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nie, nie, w porządku. Jak się masz? – Nie wiem. Jestem w domu Franco Benedetti, w górach Adirondack. – Co? To ją obudziło. – Musiałam przyjść. To były jego urodziny. Nasza obecność była wymagana. Ja tylko... – Wszystko w porządku, Luce? Teraz słyszałam tylko troskę w jej głosie. Czułam jak moje oczy się ogrzewały, ale zamrugałam mocno. Nie potrzebowałam łez. Nienawidziłam słabości. Naprawdę jej nienawidziłam! – Ja... Wtedy otworzyły się drzwi i Salvatore wszedł do środka, niosąc dwa kubki kawy. Westchnęłam z ulgą. – Lucia, co się stało? – zapytała Isabella, prawdopodobne słysząc moje westchnienie. Salvatore spojrzał na mnie pytająco i zamknął drzwi. Miał na sobie dżinsy i koszulkę, swój zwyczajny strój i zaczesane do tyłu ciemne włosy. Bezgłośnie zapytał "W porządku?" Odwróciłam się. – Nieważne, jest w porządku – powiedziałam do Izzy. – Myślałam, że zostawił mnie tutaj – wyszeptałam z nadzieją, że Salvatore nie usłyszy. Usłyszałam męski głos, pytający w tle, co się dzieje. – Kto to jest? – zapytałam. Isabella westchnęła. – Nikt. Już wstaję i przyjadę po ciebie. – Nie, jest w porządku – powiedziałam, odwracając się i znajdując Salvatore popijającego kawę i obserwującego mnie. – Nie zamierza mnie tu zostawić – powiedziałam, bardziej jako pytanie do Salvatore. Potrząsnął głową. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 145

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Zadzwonię do ciebie, jak będziemy w domu. Uch, to znaczy, z powrotem w jego domu. – Kurwa. Co do cholery było ze mną nie tak? – Muszę iść. – Jesteś pewna? – Taa. Przepraszam, że zadzwoniłam tak wcześnie, siostra. – Nie ma problemu. Możesz dzwonić do mnie o każdej porze dnia i nocy, rozumiesz? Przytaknęłam. – Dzięki. Kocham cię. – Nie powiedziałam tego do ponad pięciu lat. Zapadła cisza. – Kocham Cię. Po rozłączeniu połączenia, wsunęłam telefon do torebki. – Myślałam, że zostawiłeś mnie tutaj. – Nie zrobiłbym ci tego. Chodź tu. Podeszłam do niego. – Nic ci nie jest? Wzruszyłam ramionami, spuszczając wzrok, aby ochronić oczy. Dlaczego przez jego pytanie, czułam się tak cholernie potrzebująca? Dlaczego on, przygarniający mnie w ramiona, powodował, że chciało mi się płakać? Bo to właśnie robił. To jest właśnie to, co robią mi jego ramiona wokół mnie, to tak, jakby chciał trzymać mnie bezpieczną na zawsze, nawet po ostatniej nocy, po tym, co oni mi zrobili. One powodują, że chce mi się płakać. Ostatnim razem, kiedy trzymał mnie w ten sposób, odsunęłam się. Tym razem nie. Pozwoliłam sobie wtopić się w niego. Żadne z nas nie powiedziało ani słowa. Zacisnęłam powieki przy jego klatce piersiowej, czując się zdezorientowana i zraniona, i wrażliwa, i tak cholernie wdzięczna, że był tutaj. Nic z tego nie miało sensu. – Czy możemy już iść? – zapytałam, kiedy mogłam mówić bez płaczu. Odsunął się i spojrzał na mnie, jego kciuk otarł wilgoć wokół moich oczu. – Jeszcze nie. Muszę iść na dół na śniadanie, ale wymyślę wymówkę dla ciebie. Spakuj się. Wyjdziemy tak szybko, jak będzie to możliwe. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 146

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Kiwnęłam głową i usiadłam na łóżku, ale wstałam ponownie tak szybko, jak mój tyłek poczuł kontakt. – Lucia? Spojrzałam na niego. – Czy to boli? – Jego twarz powiedziała mi, że wiedział, że to było głupie pytanie. – A jak myślisz? Przyglądał mi się, marszcząc czoło. Przynajmniej miał na tyle przyzwoitości, by odwrócić na chwilę wzrok. – Jeśli to cokolwiek znaczy, nie chciałem cię ukarać na rozkaz ojca. – Ale zrobiłeś to. – Próbuję ci powiedzieć, że jest mi przykro. – Czasami przepraszam nie jest wystarczające, Salvatore. Stał tam przez chwilę, utrzymując wzrok na mnie. – Spakuj się. Wyjdziemy najszybciej jak będziemy mogli. Wyszedł i zostawił mnie stojącą w ręczniku. Tak szybko, jak zamknęły się drzwi, jego nieobecność wypełniła przestrzeń, a ja owinęłam ramiona wokół brzucha, czując się bardziej samotna niż kiedykolwiek przedtem. Ale zmusiłam się do ruchu. Do ubrania się. I tak samo jak nienawidziłam tego, aby zejść po schodach i stanąć twarzą w twarz z Franco Benedetti, nie mogłam się ukrywać, nie będę tego robić. Jeżeli to zrobię, okaże się, że on wygrał. Że mnie zawstydził i ukrywałam się przed nim, że się go boję. Cóż, to ostatnie było prawdą, ale byłabym przeklęta, gdybym pozwoliła, żeby strach przejął nade mną kontrolę. Ubrałam się, spakowałam rzeczy i ściągnęłam moje mokre włosy w kok, zanim nałożyłam odrobinę korektora pod oczy. Podniosłam moją torebkę i wyszłam na korytarz. Przystanęłam, znajdując schody na obu końcach. Spojrzałam przez poręcz, ale wszystko było Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 147

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

cicho poniżej. Wybrałam schody po prawej i skierowałam w dół, usłyszałam otwierające się drzwi i głos Salvatore, dobiegający od nich. Śledziłam jego głos, usztywniając kręgosłup, gdy moje serce pędziło, a żołądek wykonywał salto. Nie pozwolę Franco Benedetti wygrać. Nie pozwolę. Dotarłam do drzwi i chwyciłam za gałkę, ale podniesiony głos Franco kazał mi cofnąć ją z powrotem. – Wiesz czego od ciebie oczekiwałem! – Nie będzie paradowała przez ten pokój pełen pariasów! Dość już została upokorzona! To koniec. Ona jest moja. Wybrałem! Nastąpiło uderzenie. Wyobrażałam sobie pięść i stół. Czy to Salvatore? Bronił mnie? Potem nadszedł śmiech Franco. Na początku cichy, groźny, powoli rósł w głośniejszy, niemal maniakalny. Ktoś klasnął w dłonie. – Mój syn w końcu wyhodował jaja. Zacisnęłam dłonie, wciągając mocno powietrze. – Dobrze, Salvatore. Jest twoją dziwką. Ale pamiętaj jednak, dałem ci ją. I tak samo łatwo mogę zabrać ją z powrotem. Zadbaj o Luke’a DeMarco, zanim pojawi się więcej zwolenników. Masz tydzień albo Dominic to zrobi. Skończyłem z nim. Co? Co miał na myśli, zająć się Luckiem, jak? Ale potem usłyszałam kroki, ciężkie i poruszające się szybko, i wystartowałam ku schodom. Wtedy podskoczyłam i schyliłam się za balustradą. Franco Benedetti wyszedł z pokoju, jego twarz ściągnięta była ze złości, dłonie zaciśnięte po bokach. Pobiegłam z powrotem do sypialni i zamknęłam drzwi, myśląc, starając się nadać sens temu wszystkiemu. Czy mogę zadzwonić do mojej siostry i ostrzec ją, o tym, co usłyszałam? Ostrzec Luke’a? Albo powinnam najpierw, spróbować dowiedzieć się więcej w pierwszej kolejności? Zobaczyć, czy Salvatore coś mi powie? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 148

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Gdy nadeszło szybkie pukanie do drzwi, zerwałam się, myśląc, że to Salvatore i że możemy już iść. Drzwi otworzyły się, ale to był Dominic, który wszedł do środka. Obejrzał mnie, jego wzrok był dziwny, niemal ciekawski, ale pozostał przy wejściu do pokoju. – Hej – powiedział od niechcenia. Uśmiech wywinął jego wargi ku górze, a jego głos brzmiał niemal słodko. Za słodko. – Chciałem sprawdzić, czy wszystko z tobą w porządku. Mój brat może być brutalny i szczerze mówiąc, brzmiało to tak, jakby nie powstrzymywał się ostatniej nocy. Zarumieniłam się. Czy on mówi o chłostaniu czy seksie, czy o jednym i drugim? – Ja... wszystko ze mną w porządku – jąkałam się. Skinął głową i wszedł do środka. Nie lubiłam go, nie podobał mi się sposób, w jaki przesunął wzrokiem po pokoju, czy po mnie. – Cieszę się – powiedział ponownie, miękkim głosem, z delikatnym uśmiechem. – Jeśli kiedykolwiek będziesz potrzebowała czegokolwiek...– wyjął kartkę z kieszeni – to mój prywatny numer. – Ja nie... – Po prostu weź go i mam nadzieję, że nigdy nie będziesz potrzebowała go używać. Tak jak mówiłem, mój brat może być bardzo agresywny. Nawet brutalny. Widziałem, co zrobił wcześniej, Lucia. Musiałem po nim posprzątać. Co? Kiedy nie wykonałam żadnego ruchu, zamknął przestrzeń między nami, wziął mnie za rękę, odwrócił ją i wcisnął kartkę w moją dłoń. – Co do cholery tutaj robisz? Poskoczyłam na nagłe pojawienie się Salvatore, ale Dominic tylko dał mu uśmieszek i wyskubał coś spod paznokcia. – Tylko sprawdzam co z Lucią. Ponieważ nie czuła się dobrze i w ogóle. A biorąc to pod uwagę, wygląda całkiem dobrze według mnie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 149

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Wypierdalaj stąd, Dominic. Dominic wzruszył ramionami i spojrzał na mnie, po zrobieniu kroku w kierunku drzwi. – Jeśli kiedykolwiek będziesz czegoś potrzebowała, Lucia... – Ona nie będzie niczego od ciebie potrzebowała. Salvatore ruszył ku mnie, spojrzenie jego oczu aż mroziło, ścisnął mój nadgarstek i wziął kartkę. Nie patrzył na nią. Domyśliłam się, że nie musiał. Dominic wyszedł. Salvatore kopnął drzwi, zamykając za nim, wciąż trzymając mnie za nadgarstek. – Ranisz mnie, Salvatore. Gniew, frustracja, nie wiem co to było, ale cokolwiek czuł, przetoczyło się przez niego i uderzyło we mnie. – Wydaje się, że to wszystko, co potrafię robić. – Odrzucił mój nadgarstek. – Wyjeżdżamy.– Chwycił walizki i ruszył na korytarz. Podążyłam za nim z sypialni, najbardziej ze wszystkiego, chcąc być z dala od tego domu, ale obawiając się Salvatore. Teraz niepewna, czy mnie uratuje czy zniszczy. Nie napotkaliśmy nikogo, kiedy wyszliśmy. Samochód Salvatore czekał na zewnątrz, przed frontowymi drzwiami. Człowiek, który musiał go przyprowadzić, wręczył mu kluczyki. Salvatore załadował torby do bagażnika i otworzył dla mnie drzwi, nie czekając aż wsiądę, zanim przeszedł na swoją stronę. Wyraźnie pragnął odejść stąd, tak szybko jak ja. Nie rozmawialiśmy przez pierwsze dwadzieścia minut jazdy z powrotem. Napięcie dosłownie przetaczało się przez niego. – Dominic będzie ci pieprzył. Masz nie mieć z nim nic wspólnego, rozumiesz? – Nie patrzył na mnie, nie odrywał wzroku od drogi. – Czy to rozkaz? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 150

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

To sprawiło, że odwrócił głowę w moją stronę. – Tak. – A co, jeśli nie posłucham, będziesz chłostał mnie jeszcze raz? Przy otwartych drzwiach tym razem? Jego uścisk na kierownicy wzmocnił się, palce stały się białe. – Nie popychaj mnie, nie teraz. – Co do cholery się tam stało? – Jego twarz wyostrzyła się jeszcze bardziej. – Słyszałam, Salvatore. Słyszałam, że wstawiłeś się za mną. Słyszałam, jak twój ojciec stracił swoje gówno. – Widzę, że poprzednio nie nauczyłaś się swojej lekcji o węszeniu. – Nie węszyłam. Schodziłam na śniadanie, pokazać swoją twarz. Pokazać mu, że nie wygrał. Salvatore parsknął i pokręcił głową, uśmiech, który pojawił się na jego twarzy, był smutny. – Nie zrozumiałaś, Lucia. On zawsze wygrywa. – Mówiłam ci wcześniej, każdy kiedyś przegrywa. – Nie Franco Benedetti. Bił od niego taki ciężar, od jego słów, że to mnie zasmuciło. Po prostu zasmuciło. Ale musiałam zadać jeszcze jedno pytanie. Musiałam wiedzieć jeszcze jedno. – Powiedział coś o zajęciu się Lukiem. Salvatore spojrzał na mnie z ukosa. Nie odpowiedział na moje pytanie, ale na pewno wiedział, jak odciągnąć moją uwagę. – Zamierzam zwolnić cię z kontraktu. Kiedy wszystko zostanie powiedziane i zrobione, i będę szefem, będziesz wolna Lucia.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 151

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Nie mogłem wygrać. Nikt nie mógł. To, co jej powiedziałem, miałem to na myśli. Franco Benedetti wygra. A wszyscy inni przegrają. Kiedy wróciliśmy do domu, Lucia udała się prosto do swojego pokoju, a ja zamknąłem się sam, w moim gabinecie. Nie odezwała się do mnie przez całą jazdę. Prawdopodobnie była wkurzona na mnie, czego się spodziewałem. Choć będę musiał zająć się tym później, bo jak tylko włączyłem laptopa, zobaczyłem wiadomości email od Romana, dotyczące działań Luke’a. Luke był rzeczywiście zajęty, spotykając się z różnymi członkami rodziny Pagani w obszarze Tristate. Chociaż wiedzieliśmy o tym. To nie było, żadną nowością. Za to kolejna część mnie zaintrygowała. Spędzał noce w łóżku Isabelli DeMarco. Dlatego tak mnie zaskoczyła ta wiadomość, bo myliłem się w innej kwestii. To nie on był ojcem Effie. Ale nie to było najdziwniejsze. W rzeczywistości, to co widziałem, nie miało w ogóle sensu. Podniosłem słuchawkę i zadzwoniłem do Romana, ale zanim zdążył odpowiedzieć, otworzyły się drzwi. Stała w nich Lucia, wyglądając na wkurzoną. – A więc, zamierzasz zamknąć się tutaj i w ogóle ze mną nie rozmawiać? – Weszła do środka. – Bo cholernie mieszasz mi w głowie. Opuściłem pokrywę mojego laptopa w dół, gdy Roman odebrał telefon. – Zadzwonię później. – Wstałem i zamknąłem drzwi. – Słyszałaś kiedyś o pukaniu? – Co się do cholery dzieje, Salvatore? Co się stało dziś rano? Ty byłeś w porządku. My Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 152

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

byliśmy w porządku. Potem miałeś to spotkanie śniadaniowe, i nie wiem. To jest tak, jakby twoje zachowanie zmieniło się o sto osiemdziesiąt stopni. – Mówiłem już, dam ci wolność, jak tylko będę mógł. Myślałem, że tego właśnie chcesz. – Tu nie chodzi o to. Nie możesz po prostu wyrzucić z siebie czegoś takiego. A poza tym, kiedy będziesz szefem? A co, jeśli zmienisz zdanie? Wróciłem na swoje miejsce za biurkiem, ale odsunąłem się od niego i położyłem stopę na kolanie. – Nie zmienię. To uciszyło ją na chwilę. Po prostu stała tam zaskoczona. – Jeśli chcesz walczyć, nie jestem w nastroju – powiedziałem. – Nie teraz. Przestąpiła z nogi na nogę i splotła ręce na piersi. – A co powiesz o prawdzie? Czy jesteś w nastroju na nią? Jakim problemem z Lukiem DeMarco, masz się zająć? Pozwoliłem wzrokowi przemknąć po niej. Przebrała się w jasnożółtą sukienkę i mogłem dostrzec, że nie miała pod spodem stanika. Moje jaja zacisnęły się, ale zmusiłem się do spokoju. Lucia szybko stawała się słabością. Moją słabością. Musiałem to powstrzymać. Miałem na myśli to, co powiedziałem, że uwolnię ją od umowy. Musiałem zadbać o to, że kiedy przyjdzie czas, nie obejrzy się wstecz. Najlepszym sposobem na to, było bycie dupkiem. Pochyliłem się i położyłem łokcie na biurku. – Jak twój tyłek Lucia? – Mój tyłek, to nie jest twoja sprawa. – Pokaż mi. – Pieprz się. – Chcesz dowiedzieć się o Luke’u DeMarco? Spojrzała na mnie podejrzliwie, ale przytaknęła. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 153

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– W porządku. On powoduje kłopoty. Wiele kłopotów. – Co miał Franco na myśli, kiedy powiedział, żebyś się tym zajął? – zapytała. – Nie jesteś zaskoczona tym, co właśnie powiedziałem? Wzruszyła ramionami. – Zawsze będziemy wrogami. Zajęło mi chwilę przetrawienie tego. Postanowiłem pchnąć dalej, zobaczyć ile ona wiedziała. – Dlaczego właściwie, twój ojciec wyparł się twojej siostry? – Ponieważ zaszła w ciążę. – Czy to nie jest dziwne, według ciebie? To znaczy, świat jest bardziej nowoczesny teraz. Kobiety mają dzieci z nieprawego łoża i są same przez cały czas. Badała mnie. Co ona wie? Czy Isabella zwierzyła się jej? Jak wiele jej powiedziała? – Nie wiem. Chyba mój ojciec był staroświecki. – Czy twoja siostra, nigdy tego nie kwestionowała? Że był gotów stracić ją i wnuczkę? – zapytałem. – Mój ojciec, nie podjął najlepszych decyzji, względem żadnej z jego córek, prawda? – Nie, nie podjął, myślę, że masz rację. – Dlaczego pytasz? – Z ciekawości. Dlaczego nie pójdziesz popływać. Jest całkiem miło na zewnątrz. – Dlaczego mnie odpychasz? Myślałam... Usiadła ostrożnie na brzegu kanapy, a fakt, że to ja spowodowałem ten ból, mieszał mi w głowie. Była niewinna? Czy wiedziała więcej, niż pozwalała sobie pokazać? A jeśli ojcem Effie nie był Luke, kto nim był? – Co myślałaś? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 154

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Mówiłeś, pewne rzeczy w nocy. Pokręciła głową, następnie podniosła dłonie do twarzy, pocierając ją, przed ponownym spojrzeniem na mnie. – Jestem taka skołowana. Nie wiem, co powinnam czuć. Nie wiem, na czym stoję i jak już myślę, że coś zrozumiałam, zrozumiałam ciebie, ty zadajesz cios, a następnie wszystko wraca do tego jak było. Patrząc na nią, potarłem kark i głośno wciągnąłem, a następnie wypuściłem powietrze, zdając sobie sprawę, że nie mogę być fiutem. Nie dla niej. Zasłużyła na coś lepszego. – Będzie lepiej, jeśli utrzymamy dystans między nami Lucia. Nie chcę cię skrzywdzić, a wydaje się, że to wszystko, co potrafię robić. Studiowała mnie, wnętrze tych szerokich oczu krzyczało – zmieszanie. Rozumiałem to. Rozumiałem jej komentarz na temat mieszania jej w głowie. Telefon na biurku zadzwonił i spojrzałem na niego, widząc wiadomość od Natalie. „Potrzebuję Cię”. Co do... – Salvatore? – Lucia przywołała mnie do rzeczywistości. – Idź popływać – powiedziałem, wstając i klepiąc kieszenie w poszukiwaniu kluczyków. – Więc to tyle? Idź popływać? – Prychnęła, podnosząc się również. Znajdując je, znowu usłyszałem brzęczenie telefonu. „Szybciej, proszę”. – Muszę iść. – Nie! Podbiegła do mnie, chwytając za ramiona, zanim dotarłem do drzwi. – Nie możesz tak po prostu odejść od tej rozmowy. Ode mnie! Nie możesz mnie tu tak po prostu zostawić! Mam prawo do uzyskania odpowiedzi! Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 155

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Odciągnąłem jej ręce i popchnąłem na kanapę. – Muszę iść. Kiedy wrócę, porozmawiamy. Przykro mi, ale nie mogę w tej chwili. – Wtedy, będzie już na to za późno! Mój umysł, był zbyt pełen gorączkowych wiadomości od Natalie, aby pozwolić słowom Lucii przeniknąć do niego. Wystrzeliłem z domu do samochodu, który nadal stał zaparkowany na podjeździe. Nie obejrzałem się, po prostu pojechałem do domu Natalie tak szybko, jak tylko mogłem.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 156

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Nie mogłam w to uwierzyć. Opuścił mnie, po prostu wyszedł! Ja naprawdę myślałam, że ostatniej nocy, po tym, co się stało w sypialni, po tym, co powiedział, myślałam, że poczuł coś. I nawet jak powiedziałam mu, że go nienawidzę, to to wcale nie była prawda. Po prostu trzymałam się tego, odmawiając zmiany zdania. Poczułam coś do niego. Dziś rano, kiedy mnie bronił, czy to nic nie znaczyło? I co z tym, kiedy był taki zazdrosny, gdy widział Dominica w naszym pokoju? Boże, byłam głupia. Jego telefon zadzwonił ponownie i wstałam. Zapomniał go zabrać w pośpiechu. Najnowsza wiadomość wyświetlała się na ekranie. „Otrzymujesz moje wiadomości? Potrzebuję cię!” Nazwa kontaktu mówiła: Natalie. Natalie go potrzebowała? A on rzucił wszystko dla niej. W ciągu pieprzonego uderzenia serca rzucił wszystko i wybiegł z domu, nie pamiętając nawet, aby zabrać swój telefon komórkowy! W porządku. To było w porządku. Była prawdopodobnie powodem, dla którego chciał mnie zwolnić z kontraktu. Nie chciał mnie. Byłam dla niego ciężarem. Twierdził, że nie miał ochoty upokarzać mnie ostatniej nocy, ale zrobił się twardy robiąc to. Użył mnie. Włączał i wyłączał to, kiedy mógł. Prawdopodobnie zdradzał Natalie, gdy był zmuszony do zatrzymania mnie. Zrobił ze mnie głupca. Byłam kompletną pieprzoną idiotką. Chciał Natalie? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 157

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

W porządku. Mógł ją mieć. Mógł ją, kurwa, mieć. Weszłam do łazienki, która przylegała do gabinetu i upuściłam jego telefon do toalety, zanim pobiegłam na górę do mojej sypialni. Wrzuciłam kilka rzeczy do worka. Nie dbałam o nic więcej. Nie wolno mi było opuścić posiadłości? Musiałam mu powiedzieć, gdzie byłam przez cały czas? Mógł się pieprzyć. Albo przelecieć ją. Kurwa! Zarzucając worek na ramię, udałam się do garażu. Wiedziałam, że przechowywali tam klucze do samochodów i wczoraj widziałam, jaki kod Salvatore wystukiwał do obu, zarówno do skrzyneczki przechowującej kluczyki, jak i ten, aby otworzyć bramę. Spadałam stąd. Byłam poza tym. Wejście do samochodu było łatwe. Wyjazd z garażu był łatwy. Zanim dotarłam do bramy, widziałam Marco goniącego mnie po podjeździe. Wystukałam kod otwierający bramę, ale nic się nie stało. – Kurwa. Spróbowałam znowu, trzymając jedno oko na lusterku wstecznym, podczas gdy postać Marco zbliżała się. Biegł naprawdę szybko. Spróbowałam wstukać kod znowu, i znowu, i nic. Zatrzymałam się, ściskając moje zamknięte oczy. – Myśl. Myśl! Widziałaś go wczoraj! Spróbowałam ponownie i odetchnęłam z ulgą, wysokie bramy wreszcie zaczęły się otwierać, wolno, jak pieprzona melasa. Podjechałam samochodem do przodu, zbyt świadoma Marco zaledwie kilka metrów dalej, aż w końcu, bramy otworzyły się na tyle szeroko, że uderzyłam w gaz, opony zabuksowały na kamieniach, wzniecając kurz i kamyki, i pozostawiając go dosłownie w kurzu. Uśmiechnęłam się, widząc go wyciągającego telefon i umieszczającego przy uchu, bez Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 158

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

wątpienia próbował zadzwoń do Salvatore, powiedzieć mu, że złamałam jedną z jego głupich zasad. Szkoda, że telefon Salvatore pływał sobie w toalecie. To mnie rozśmieszyło. Nie uspokoiłam się nawet na podjeździe do domu Isabelli. Faktycznie to było wręcz przeciwnie. Jaki był sens tego wszystkiego? Dlaczego wziął mnie, gdy chciał kogoś innego? Dlaczego? Bo tata powiedział, że musi, jeśli chce być szefem. To było takie popieprzone. Ojciec Salvatore kontrolował go. Musiał zrobić to, co zrobił, lub jego ojciec zabrałby to, co powinno być jego. Dałby to wszystko Dominicowi. Moje życie nie miało znaczenia. To co czułam, nie miało znaczenia. Czułam. Nie, ja nic nie czułam. Bynajmniej nic sentymentalnego. Ale zaczęłam mu ufać. Diabeł, którego znasz. Przynajmniej obojętność Salvatore, trzymała mnie bezpieczną. Franco i Dominic zrobiliby mi gorsze rzeczy. Co do tego, nie miałam wątpliwości. Więc dlaczego jego obojętność raniła mnie? Czego ja chciałam? Dom Izabelli wyglądał na pusty, kiedy tam dotarłam. Podjechałam w górę podjazdu, daleko na tyle, żeby samochód nie był widoczny z ulicy. Zastanawiałam się, czy trzymała klucz zapasowy, używany w przypadku, gdy zamknęliśmy się na zewnątrz. Ale jak poszłam w dół podjazdu, z powrotem do domu, widziałam twarz Isabelli w kuchennym oknie. Podniosłam rękę na powitanie, ale nie pomachała mi. Jej twarz stała się zmartwiona. Widziałam ją, jak spieszyła się rzucając, aby otworzyć tylne drzwi. – Lucia? Wpadłam w jej ramiona, łzy popłynęły, choć nie mogłam powiedzieć dokładnie, dlaczego. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 159

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Co mam jej powiedzieć? Jak mogłam wyjaśnić, że byłam zazdrosna i to bolało? Że mimo wszystkich rzeczy, które mi zrobił, które oni mi zrobili, chciałam go. Bo chciałam. Chciałam Salvatore. – Co jest nie tak? Co się stało? Weszłyśmy do środka i poszłyśmy prosto do kuchni. – Usiądź. Odsunęła krzesło i ustawiła przede mną pudełko chusteczek. Zajęła się robieniem herbaty, zerkając w moją stronę, od czasu do czasu, kiedy wydmuchiwałam nos i wycierałam twarz, zmuszając się do głębokich oddechów i próbując z powrotem się kontrolować. Isabella ustawiła przede mną świeżą herbatę, a potem zajęła miejsce naprzeciwko mnie, biorąc łyk ze swojego kubka. – Co się stało? Ile powinnam jej powiedzieć? Nie martwiłam się o jej osądzanie mnie. Po prostu nie chciałam, żeby myślała, że jestem słaba. Albo, co gorsza, że jestem zdrajcą. – Jestem taka zdezorientowana. – Pokręciłam głową, podniosłam kubek herbaty i zapatrzyłam się w wirujący ciemny płyn. – Czy on cię skrzywdził? Tak. O tak. Przełknęłam łyk herbaty, wtedy zwróciłam się do mojej siostry. – Myślę, że on ma romans. Spojrzała zaskoczona. – Dlaczego tak myślisz? – Ponieważ byliśmy w środku rozmowy, gdy dostał wiadomość od niejakiej Natalie i uciekł. Był w takim pośpiechu, że zostawił swój telefon. Czytałam jedną z wiadomości. – Co w niej było? – Żeby się pospieszył. Że ona go potrzebuje. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 160

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Isabella spojrzała na zegarek. – On po prostu zostawił mnie tam i wyszedł w środku rozmowy! – Czy Natalie, to nie jest imię żony jego brata? – Co? Dominic jest żonaty? – Nie, Dominic nie jest żonaty. Sergio. – Och. – Cholera, jak mogłam tego nie pamiętać? – On ma romans z żoną swojego zmarłego brata? – Dlaczego wyskakujesz od razu z tym wnioskiem? To może być cokolwiek. – Czy ty go bronisz? Usiadła i skrzyżowała ręce na piersi. – Myślę, że staram się zorientować, dlaczego cię to obchodzi. Mogłabym wręcz powiedzieć, że patrzyła na mnie oskarżycielsko. Oparłam łokcie na stole a czoło na rękach. – Ja już, kurwa, sama nie wiem. Krzesło Izabeli zaskrzypiało, gdy odsunęła je od stołu. Wstała i podeszła do telefonu na ladzie. Napisała to, co zakładałam było wiadomością tekstową, po czym odwróciła się do mnie. Oparła się o ladę i przyglądała mi z dziwnym wyrazem twarzy, zanim wróciła do mnie i potarła moje plecy. – Myślę, że to całkiem naturalne, że jeśli utknęłaś żyjąc z kimś, kto w zasadzie trzyma całe twoje życie w swoich rękach, rozwinęłaś pewne uczucia do tej osoby. Choć nie jesteś w nim zakochana. Odepchnęłam jej dłoń. – Zakochana? Kto powiedział cokolwiek o byciu zakochaną? Usiadła z powrotem. – Mówię tylko, żebyś nie torturowała się tym. Krzyżyk mu na drogę i miejmy nadzieję, że posuwa żonę swego zmarłego brata! – Izzy. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 161

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Przykro mi, że to wyszło tak zimno. Najważniejszą rzeczą jest to, że nie ma cię tam. I już nie wrócisz. – Gdzie jest Effie? – Nagle zdałam sobie sprawę, że dziewczynki nie było. – Poszła na basen z najlepszą przyjaciółką i później pojechali razem na obiad. Wkrótce mam po nią iść. – Trzeba było widzieć twarz Marco, kiedy odjechałam. – Założę się, że to było coś. – Izzy, usłyszałam coś dziś rano, w domu Franco Benedetti. Chciałam z tobą o tym porozmawiać. – Co? – Salvatore i jego ojciec rozmawiali. Nie jestem pewna, czy Dominic był tam też, czy też nie, ale słyszałam, jak jego ojciec powiedział coś o zajęciu się Lukiem. Nie wydawała się zaskoczona tym, co powiedziałam. – Wiedzą, że starasz się namieszać, Izzy. Musisz być ostrożna. – To Luke. Nie ja. – A więc, trzeba mu powiedzieć, żeby był ostrożny. A tak w ogóle, to co się dzieje między wami? Widziałam, jak spojrzał na ciebie w kościele i był tu innego dnia. Czy wasza dwójka ma romans? – Romans. To brzmi tak, nielegalnie. – Wzięła filiżankę i wylała jej zawartość do zlewu. – Jesteś złapana dzisiaj w tę rzecz z romansem, prawda? – zapytała, stojąc plecami do mnie. – Czy on jest ojcem Effie, Izzy? Czy dlatego tatuś... Prychnęła i spojrzała w bok. – Luke nie jest ojcem Effie. – A kto nim jest? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 162

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Odwróciła się i spotkała mój wzrok, wyraz jej twarzy oziębił się. – To nie jest ważne. Co jest ważne, to dowiedzieć się, co mamy zamiar zrobić, aby utrzymać cię z dala od Salvatore. Zadzwonił telefon komórkowy Izabelli, a ona spojrzała na wyświetlacz. – Muszę odebrać. Zaraz wrócę. Wyszła z kuchni do salonu, zaskakując mnie swoją nagłą tajemniczością. – To nie jest dobry czas. – Usłyszałam jej szept. Potem usłyszałam moje imię, zanim rozłączyła się i wróciła do kuchni. – Kto to był? – Mama, która wzięła Effie na basen. – Och. Mogłaś z nią porozmawiać. – W porządku. Po prostu meldowała się. Czy jesteś głodna? Mogę zrobić ci kanapkę. – Nie, jest okej. Myślę, że położę się, jeśli ci to nie przeszkadza. – Oczywiście, że nie, możesz iść. Stałam, czując tę przestrzeń między nami, coś dziwnego, czego nie było tam wcześniej. Ale potem podeszła i przytuliła mnie. – Będzie w porządku, siostra. Nie pozwolę mu cię skrzywdzić. Zajmę się wszystkim. Niepokój osiadł we mnie, gdy ruszyłam do mojej starej sypialni. Coś w jej głosie i postawie było wyłączone... coś było nie tak. Choć nie mogłam dokładnie powiedzieć, co to było. Może to było nic. Może to było te pięć lat między nami. Ona także się zmieniła, jak każdy z nas. Jej dorastanie było trochę trudniejsze. Ale może to właśnie było to, co potrzebowała zrobić, aby przeżyć. * Po krótkim odpoczynku oraz kolacji z mikrofali późnym wieczorem, naszykowałam się i poszłam spać do mojej starej sypialni, ciężkie uczucie nie opuszczało mojego żołądka. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 163

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Niewiele czasu później, obudziłam się na odgłos deszczu uderzającego w okna i kłócące się głosy. Usiadłam i spojrzałam na czas na moim telefonie. Było parę minut po północy. Na wyświetlaczu pokazało mi się osiem nieodebranych połączeń, wszystkie od – niespodzianka – Salvatore. Widocznie wrócił do domu, od Natalie. Dupek. Zignorowałam wiadomości, wstałam z łóżka, i uchyliłam drzwi. Głosy dochodziły z dołu. Była to Izabella i jakiś mężczyzna. Chociaż znałam ten głos, nie mogłam powiązać go z żadną twarzą. Nie należał tutaj. – Obiecałeś mi. Nie chcę go zranić! Moja siostra brzmiała na wzburzoną. – Uspokoję to. Zrelaksuj się. – Jak mam się, kurwa, zrelaksować? Boże, chciałabym, żeby to był koniec! Wyszłam na podest i podkradłam się do schodów. Słysząc znajome skrzypnięcie na trzecim stopniu, zamarłam, mając nadzieję, że nie słyszeli. Kontynuowali kłótnię. – Musisz iść. Nie możesz tu być. Podejrzewałam, że moja siostra nie zdawała sobie sprawy, że szeptała tak głośno. – Zadbałem o to, co chciałaś zrobić. Nie dostanę małej nagrody? Co chciał zrobić? – Jestem pewna, że Salvatore będzie tu lada chwila. Nie jest głupi, wie, gdzie ona pobiegnie. Wynoś się stąd, zanim dostanie się tutaj. Salvatore nadchodzi? – Zaparkowałem kilka przecznic w dół. Zanurkowałem do pokoju. Nie martw się, kochanie. Czy to był Dominic? Nazywając moją siostrę kochanie? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 164

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Opony z piskiem zatrzymały się tuż przed domem. Reflektory świeciły przez okna, drzwi od samochodu trzasnęły. – Kurwa mać – powiedział mężczyzna, gdy zadzwonił dzwonek. Odwróciłam się i pobiegłam do swojego pokoju, udając, że właśnie z niego wyszłam, kiedy zobaczyłam Izzy, biegnącą do drzwi. – Czy to jest dzwonek? – zapytałam, nie chcąc, żeby wiedziała, że podsłuchiwałam czy coś. – Idę – krzyknęła Izzy. Zeszłam po schodach. Izzy otworzyła drzwi. Po drugiej stronie, ze wzrokiem utkwionym we mnie, stał przemoczony i wściekły Salvatore.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 165

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Jest środek nocy – powiedziała Isabella, stojąc w drzwiach. Spojrzałem ponad jej ramieniem i zobaczyłem Lucię, stojącą na najniższym stopniu klatki schodowej. – Nie będę długo – powiedziałem, celując spojrzeniem w Lucię. – Jestem tu tylko po to, aby zabrać co moje. – Potem zwróciłem się do Izabelli. – Rusz się. – Nie. – Rusz się. – Zadzwonię na policję. – Jestem właścicielem policji. – W porządku, Izzy. Wpuść go. Lucia zeszła ze schodów i skrzyżowała ręce na piersi. Miała na sobie krótką różową koszulkę nocną, która ledwo sięgała za jej tyłek, a włosy wyglądały jak wtedy, gdy się budziła: piękny bałagan. – Nie musisz go słuchać – powiedziała Izabella, choć odsunęła się. Oczy Lucii były zablokowane na moich. – Weź swoje rzeczy – powiedziałem do niej. – Jak się ma Natalie? – Natalie? Przez nią odeszłaś? – Dotarłem do domu, aby znaleźć swój telefon komórkowy w toalecie. Czy Natalie wysłała koleją wiadomość, którą przeczytała Lucia? Mój telefon był chroniony hasłem, ale komunikaty błyskały i zatrzymywały się na ekranie na tyle długo, że hasło nie było potrzebne. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 166

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Lucia wysunęła brodę do przodu. Była zazdrosna. Była cholernie zazdrosna. Obserwowałem ją, a kiedy to robiłem, stawała się coraz bardziej nerwowa, przestępując z nogi na nogę i zagryzając wargę. – Chodźmy do domu. Porozmawiamy tam o tym. – To jest mój dom, Salvatore. Zostaję tutaj. Podszedłem do niej, spuszczając wzrok na jej bose stopy, z całkiem różowymi paznokciami, zanim złapałem jej ręce i rozłożyłem je. Próbowałem się uśmiechnąć. Byłem wkurzony, gdy dotarłem do domu i dowiedziałem się, że uciekła. Marco, próbował się ze mną skontaktować, ale nie był w stanie tego zrobić, więc zostawiał wiadomości, zakładając, że je dostałem. Ale ponieważ mój telefon był w toalecie, dowiedziałem się o ucieczce Lucii, kiedy dotarłem do domu około jedenastej w nocy. Ale teraz, rozumiejąc, dlaczego uciekła, nie byłem zły. Byłem zaskoczony. – Idziesz ze mną – powiedziałem cichym szeptem. Nie obchodziło mnie, czy jej siostra słyszała to czy też nie. Nie mogło mnie mniej obchodzić to, co ona o mnie myślała. Rozmawiałem z Romanem o testach DNA i dodałem dwa do dwóch. – To nie jest twój dom, już nie. Twój dom, jest teraz ze mną. Oczy Lucii rozszerzyły się, i przez chwilę, widziałem, że chciała uwierzyć, chciała zrobić to, co mówiłem, ale potem Isabella odchrząknęła. – Luce, nie musisz robić niczego, czego nie chcesz zrobić. Spojrzałem na nią, czując tylko pogardę, gdy prawda powoli zaczęła się układać w jedną całość, kawałek po kawałku. Odwróciłem moją uwagę, z powrotem do Lucii. – Powiem to tylko raz. Weź swoje rzeczy i wsiądź do samochodu, albo przerzucę cię przez ramię i zaniosę. Ale tak czy inaczej, będziesz spała w moim łóżku, dzisiejszej nocy. Patrzyłem jak Lucia przełknęła i spostrzegłem, jak jej piersi nabrzmiały pod różową koszulą. Była podniecona. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 167

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Więc jak będzie? – Luce... Podniosłem palec do Izabelli, nie odrywając oczu od Lucii. – To jest między nami. Lucia zesztywniała, patrząc ponad moim ramieniem na siostrę, potem na mnie, z wyzwaniem w swoim spojrzeniu. – Nie możesz mnie zmusić, abym z tobą poszła. Uśmiechnąłem się. – Miałem nadzieję, że to powiesz. Pisnęła, zaskoczona, kiedy chwyciłem ją za biodra i dźwignąłem na moje ramię, uderzając jej twardy tyłek, kiedy kopała i waliła pięściami w moje plecy. – Dzwonię na policję! – Isabella pobiegła do kuchni. Zignorowałem ją i podszedłem do drzwi, ściana deszczu zmoczyła nas oboje. – Puść mnie! – Dałem ci wybór – powiedziałem, otwierając drzwi od strony pasażera i upuszczając ją na siedzenie. Natychmiast próbowała wyskoczyć, ale przycisnąłem ją z powrotem, naciskając dłonią na jej pierś. – Wybrałaś źle. – Zapiąłem jej pas i zamknąłem drzwi, blokując je, dopóki nie dostałem się na siedzenie kierowcy. Wcisnąłem gaz, ruszając. – Nie możesz po prostu... tak mnie zabrać! – Zapnij pas z powrotem. – Odpięła go. Co myślała, że zrobi, wyskoczy z samochodu przy stu kilometrach na godzinę? Upewniłem się, że drzwi były zamknięte, tak na wszelki wypadek. – Przysięgam Lucia, jeśli będę musiał zjechać na pobocze, aby cię ukarać... – Zwolnij! – krzyczała, gdy wziąłem zakręt. – Zapnij kurewskie pasy. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 168

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nienawidzę cię. Zapięła je, gdy wjechałem na autostradę. – Często to powtarzasz. Głównie, kiedy jesteś podniecona. – Nie jestem podniecona! Zerknąłem z jej twarzy na sutki i z powrotem. – Nie, oczywiście, że nie – powiedziałem, z powrotem skupiając moją uwagę na drodze. Przykryła się ramionami. – Nie masz prawa Salvatore. – Mam pełne prawo. Podpisałaś kontrakt. – Miałam szesnaście lat i nie miałam wyboru! – A teraz jaki masz wybór? No jaki? Zerwać umowę? Zaryzykować bezpieczeństwo swojej rodziny? – Nie skrzywdzisz ich. Spojrzałem na nią ponownie, jakaś część mnie była zadowolona, że wiedziała o tym. Ale ja, nie byłem jedynym niebezpieczeństwem. – Ja może nie, ale inni tak. – Będziesz groził mi tym, przez resztę mojego życia? Tylko pokręciłem głową i skupiłem się na drodze. Miałem ważniejsze rzeczy na głowie, w tej chwili. Jak dowiedzieć się, co się do cholery stało dziś popołudniu. Do czasu, kiedy minęliśmy bramy i jechaliśmy podjazdem, cisza między nami wisiała jak gęsta, nieprzenikniona mgła. Deszcz wciąż lał. Skoro garaż był oddzielony od głównego budynku, zaparkowałem tak blisko drzwi wejściowych, jak to było możliwe i wysiadłem. Lucia już otworzyła drzwi i wyszła, mierząc odległość, między samochodem a domem. – Twoje stopy są gołe. Zaniosę cię. – Pochyliłem się, aby ją podnieść, przemakając po raz trzeci tej nocy. – Jest w porządku. Nie dotykaj mnie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 169

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Przestań ze mną walczyć. Kamienie pokaleczą ci stopy. – Z jedną ręką pod kolanami a drugą wokół pleców, podniosłem ją. – Powiedziałam, żebyś mnie nie dotykał! Gdy pochyliłem się, aby zamknąć drzwi samochodu, podciągnęła się z moich ramion i spadła z pomrukiem na czworaka. – Lucia. – Trzymaj się ode mnie z daleka! – Wstała i zaczęła uciekać po trawniku. – Cholera jasna! – Goniłem ją, chociaż nie miała gdzie iść. Jeśli nie byłoby ulewy, to bym ją zostawił. Chociaż znając ją, pewnie starałaby się wspiąć na bramę. Biegła szybko, ale śliski grunt pod jej bosymi stopami utrudniał jej postęp. Upadła dwa razy, zanim w końcu ją dogoniłem. Kiedy owinąłem ramię wokół jej talii, podciągając do góry, kopnęła mnie, podcinając mi nogi tak, że upadłem na nią. – Zostaw mnie w spokoju! Dlaczego nie możesz po prostu, zostawić mnie w spokoju? Walczyła jak dzika kotka, drapiąc i kopiąc, aż nie przygniotłem jej moją pełną wagą, chwyciłem oba jej nadgarstki i uwięziłem pode mną. – Przestań! Przestań ze mną walczyć! – Nienawidzę cię. Nienawidzę cię i nigdy nie przestanę. – Spojrzałem na nią, łzy i deszcz moczyły jej twarz. – Przestaniesz. – Dlaczego przyszedłeś po mnie? Czego ode mnie chcesz? – Czego chcę? – Spojrzałem na jej twarz, zaczerwienioną z wysiłku, otwarte usta zasysające hausty powietrza, ciemne włosy leżące wachlarzem wokół głowy i przyklejone do twarzy, namoczone i brudne. – Czego chcę? – Szarpnęła się. Dotknąłem moim czołem jej czoła, jej oczy płonęły teraz bursztynem. – Chcę tego – powiedziałem i pocałowałem ją. Próbowała coś powiedzieć, ale cokolwiek to było, połknąłem to. Jej miękkie mokre Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 170

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

usta ustąpiły pod moimi. Nawet, gdy próbowała walczyć, jej ciało ustąpiło a usta poddały się. Wydała mały dźwięk, gdy pogłębiłem pocałunek, smakując ją, przyciskając ją mocniej do ziemi, mój fiut był jak stal, przy jej miękkim brzuchu. – Chcę tego – powiedziałem, zatwierdzając jej usta, gdy sięgnąłem jedną ręką, aby wyciągnąć fiuta ze spodni. Jej koszula nocna podjechała do połowy brzucha. – Tego. – Pocałowałem ją jeszcze raz, tym razem bardziej miękko, w usta, a następnie w podbródek i w policzki. Chciałem zobaczyć jej twarz, oczy. Prześlizgując palce pod jej majtki, przesunąłem je na bok. Zagryzła wargi, patrząc na mnie. – Chcę ciebie. – Wbiłem się w nią, a ona wygięła plecy, zamykając na chwilę oczy. – Ciebie. – Pchnąłem ponownie, jej ciasna mokra cipka, była jak rękawiczka wokół mojego fiuta. – Chcę ciebie Lucia – powiedziałem w końcu, biorąc jej nadgarstki w dłonie i przyciskając do jej boków, obserwując jej twarz, kiedy ją pieprzyłem. Po kilku dodatkowych krótkich, mocnych pchnięciach, zacisnęła się wokół mnie, dochodząc, wydając ten dźwięk, który wtedy robiła, ściskając mojego fiuta aż znieruchomiałem, trzymając ją mocniej za nadgarstki, dochodziłem, serce mi kołatało, nie oddychałem, dopóki się nie opróżniłem. Padający deszcz wreszcie zwolnił, jakby był dopasowany do naszego nastroju. Pocałowałem ją i powoli się wysunąłem, klęcząc zapiąłem dżinsy, przed podniesieniem jej. Pozwoliła mi tym razem. Pozwoliła mi zanieść się do domu i na drugie piętro, i przez moją sypialnię do głównej łazienki, gdzie włączyłem prysznic i umieściłem ją w środku. Podążyłem za nią, jeszcze w pełni ubrany, pozbawiając ubrania najpierw ją, a później siebie, pod ciepłym strumieniem wody. – Chcę ciebie Lucia – powiedziałem jeszcze raz, przyciskając ją do ściany, całując. – Tak złe, jak to jest, chcę ciebie. * Lucia leżała w moim łóżku, nacięcia na kolanach i dłoniach miała zabandażowane. Ciepła pod przykryciem. Bezpieczna w moich ramionach. – Natalie jest moją bratową. Żoną Sergio. – Leżała plecami do mnie, więc nie widziałem jej twarzy. – Ona ma syna, który był w przedszkolu, podczas gdy ona pracowała, Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 171

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

jak zazwyczaj. Kiedy tam dotarła, aby go odebrać, już go nie było. Przedszkolance coś się popieprzyło i dała Jacoba komuś, kto twierdził, że jest jego wujem. Odwróciła głowę i spojrzała na mnie, a potem przesunęła się, kładąc na plecach. Trzymałem ramię wokół jej brzucha, a rękę zamkniętą władczo, wokół jej biodra. – Była rozszalała, jak możesz sobie wyobrazić. – Znaleźli go? Skinąłem. – To był Dominic, jestem tego pewien. Podrzucił go do domu jej rodziców, ale dopiero po kilku godzinach. – Czy z Jacobem wszystko w porządku? – Teraz tak. Ale ma tylko półtora roku, więc nie mógł nam powiedzieć wiele. Podrzucił go z naręczem zabawek i rożkiem, który topił się na niego. Najwyraźniej wpadł w ramiona babci i szlochał, wołając mamę. – Dlaczego Dominic to zrobił? – Aby pokazać, że może. – To wkurwiło mnie najbardziej. To była jedyna rzecz, którą mógł zastraszyć Natalie. – Nie mogę sobie wyobrazić, co musiała czuć Natalie. Skinąłem. Nigdy nie widziałem jej takiej jak dzisiaj, nawet kiedy dowiedziała się, że Sergio został zabity. – Jestem jedyną osobą, której ona ufa Lucia. Nie mogłem zawieść jej lub mojego siostrzeńca. – Powinieneś mi powiedzieć. – Wiem. – Sądziłam... Myślałam, że była... Że mieliście romans. – Spuściła rzęsy, jej twarz zaróżowiła się z zażenowania. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 172

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Mówiłem ci, że nie zrobiłbym tego. Umowa... – Nic o tym nie mówi. – Nie jestem w tej chwili zainteresowany kimkolwiek lub czymkolwiek innym Lucia. – Zatrzymałem się, zastanawiając czy zrozumiała, to co powiedziałem. – Nie martw się. Nadal zwolnię cię z umowy, gdy przyjdzie na to czas. Stała się cicha. – Jestem zmęczona. Przyciągnąłem ją mocno do piersi i oparłem brodę na czubku jej głowy. – Idź spać. * Lucia nadal spała głęboko, kiedy obudziłem się wcześnie następnego ranka. Całując ją delikatnie w czoło, zszedłem z łóżka i okryłem ją z powrotem, a następnie zostawiłem notatkę i pojechałem do domu Dominica. Mieszkał około czterdzieści pięć minut drogi ode mnie. Kiedy tam dotarłem, zobaczyłem sedana ojca na kolistym podjeździe. Zastanawiałem się, co on tu robił. Czyżby miał spotkanie z Dominiciem o sytuacji Luke’a DeMarco. Przestań być takim cholernym paranoikiem. Jeśli nie chodziłoby o Lucię, czy miałbym w dupie, jeśli Dominic stałby się następnym szefem? Czy zależałoby mi? Albo czy chciałbym skorzystać z okazji i odejść? Chociaż odejście nie było możliwe. Nic w tym życiu, nie przychodziło tak łatwo. Wyrzuciłem to z głowy. Musiałem się skupić. Parkując samochód za autem mojego ojca, podszedłem do frontowych drzwi, mój gniew od wczoraj powrócił do białej gorączki, gdy to zrobiłem. Lucia złagodziła go. Ochłodziła gniew i obróciła go w coś innego. Obudziła inną stronę mnie, tę, którą starałem się utrzymać schowaną przez bardzo długi czas. Zawsze uważałem, że ta część czyni mnie słabym, ale tak naprawdę było wręcz odwrotnie. Zadzwoniłem do drzwi. Otworzyła kobieta, którą widziałem tutaj tylko dwa razy. Tak szybko jak mnie rozpoznała, zobaczyłem panikę na jej twarzy. – Panie Benedetti, czy Dominic oczekuje pana? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 173

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nie, to jest wizyta niespodzianka. – Zdawała się być zdenerwowana i stała blokując drzwi. – On jest na spotkaniu proszę pana i powiedział, żeby mu nie przeszkadzać. – Naprawdę? – Spojrzałem za nią. Kobieta odkurzała salon, ale poza tym, dom był cichy. – Cóż, muszę się z nim zobaczyć, więc proszę odsuń się. – Obawiam się, że nie mogę tego zrobić, proszę pana. – Jak masz na imię? – Patricia, proszę pana. – Patricia, muszę zobaczyć mojego brata. Także musisz się odsunąć. – Proszę pana... – Spojrzała za siebie, najwyraźniej nie wiedząc, co zrobić. – Ja nie powinnam... Uśmiechnąłem się tak szeroko, jak tylko mogłem, czując gęstą sieć zmarszczek w kącikach oczu. – Biorę za to pełną odpowiedzialność, Patricia. Nie martw się. Zawahała się, z czego skorzystałem, trącając ją z drogi, jak wszedłem do domu. Poszedłem prosto do biura Dominica, znajdującego się z tyłu. Mężczyzna stał przy drzwiach, ale moja obecność wyraźnie go zaskoczyła. A ja, po prostu uśmiechnąłem się i przeszedłem tuż obok niego. Położyłem dłoń na klamce, zanim poczułem jego rękę spadającą na moje ramię. Dałem mu spojrzenie z ukosa, podnosząc brwi, przed spotkaniem jego wzroku. Jego oczy rozszerzyły się, a waga ręki na ramieniu zmniejszyła się. Wiedział, kim jestem. Dobrze. – Proszę pana...– zaczął. – Odsuń się. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 174

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zajęło mu to chwilę, ale ja nie czekałem na niego, aż zdecyduje. Zamiast tego, przekręciłem gałkę i otworzyłem drzwi, aby znaleźć wewnątrz Dominica, Romana, i ojca, siedzących wokół okrągłego stołu. Wszyscy odwrócili się w moją stronę, ojciec i Roman zaskoczeni, Dominic wściekły. – Przytulnie tu – powiedziałem, zwężając oczy na Romana, człowieka, któremu z całej tej trójki najbardziej ufałem. – Mówiłem ci, żebyś nikogo nie wpuszczał! – Dominic ryknął do człowieka, który stał na straży. – Proszę pana... Strażnik wymamrotał coś, ale nie dbałem o to. Zamiast tego, kiedy Dominic okrążył stół, rzuciłem się na niego, chwytając go za kołnierz i przeciągając do tyłu, aż miałem go przyciśniętego do ściany. – Co do...– Przyszedł głos taty. – Salvatore! Zarejestrowałem okrzyk Romana, ale widziałem tylko oczy Dominica, nikczemność i arogancję w nich, podobne do tego jak zarozumiałym kutasem był. Wiedział dokładnie, dlaczego tutaj jestem. – Co chciałeś osiągnąć, zabierając Jacoba? Jego uśmiech poszerzył się. – Zabierz swoje pieprzone łapy. – Wiesz jak wystraszyłeś Natalie!? – Co się dzieje? – zapytał ojciec zza mnie. – Nic... – zaczął Dominic. – To się nazywa, kurwa, porwanie, dupku! – powiedziałem, wcześniej trzaskając nim mocno o ścianę. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 175

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Salvatore, puść go – powiedział Roman, głosem najspokojniejszym ze wszystkich. – Daj mu odejść. – Tak, Salvatore, puść mnie – Dominic naśladował Romana. Jego twarz, jego ton, rozwścieczyły mnie. Nie obchodził go nikt i nic. Nie Jacob. Nie Natalie, dosłownie nikt. – Ty pierdolony kutasie. – Puściłem go, Dominic wyprostował się, próbując poprawić kołnierz, ale jak to zrobił, odciągnąłem pięść do tyłu i uderzyłem tak mocno w jego szczękę, że uderzył głową z powrotem o ścianę, i potknął się. – Nic cię to, kurwa, nie obchodzi, co? – Wyprostowałem go i tym razem, poprowadziłem moją pięść w jego brzuch. – Nic cię, kurwa, nie obchodzi, straszenie tego małego chłopca. Straszenie żony swego brata. Potrzeba było trzech mężczyzn i Romana, aby odciągnąć mnie od niego, ale zanim to zrobili, wyprowadziłem jeszcze jeden cios w szczękę Dominica. Próbował wstać, zły, gdy otarł krew z wargi. – O czym ty do cholery mówisz, Salvatore? – zażądał mój ojciec. Zauważyłem, że stanął z powrotem, obserwując ze znużeniem w oczach. – Dlaczego mu nie powiesz? – powiedziałem, walcząc z mężczyznami, którzy mnie trzymali. Oglądając Dominica, był wkurzony, siniaki już kolorowały jego twarz. – Powiedz mu, co zrobiłeś. – To jest też mój siostrzeniec. – Pierdol się, nigdy o to nie dbałeś. – Dość! – Głos ojca ryczał przez pokój. – Posadźcie go.– Mężczyźni, trzymający mnie, popchnęli mnie na krzesło i trzymali tam. Obserwowałem ojca maszerującego ku Dominicowi. Nigdy nie widziałem, żeby robił to wcześniej. – Czy zraniłeś Jacoba? – zapytał niskim tonem, grożąc. – Nie zraniłem go. Kupiłem mu zabawki i lodowego rożka do kurwy nędzy! – Wystraszyłeś go. On jest tylko dzieckiem. Synem twojego brata! – powiedziałem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 176

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Dominic? – zapytał ojciec, wyglądając blado. Wyrwałem się ludziom, którzy mnie trzymali i wstałem. – Mam dla ciebie tylko jedną wiadomość. – Mój głos był niski i głęboki. – Trzymaj się z dala od Natalie i Jacoba, albo Boże dopomóż... – Dominic! – pękł ojciec. Wyszedłem, wykręcając się z uchwytu jednego z ludzi Dominica. – Wychodzę. Trzymajcie ręce przy sobie. – Czy położyłeś palec na chłopcu Sergio? – Słyszałem jak zapytał ojciec. Nie obróciłem się. Podszedłem do drzwi i z powrotem do samochodu, zadowolony z tego, że pokonałem Dominica, ale nie ufając, że moja groźba utrzyma Jacoba i Natalie bezpiecznymi. Gdy odpaliłem silnik i skręciłem kierownicą, ruch przy drzwiach przyciągnął moją uwagę. To była Patricia. Obejrzała się do tyłu kilka razy, kiedy zbliżała się ku mnie. Opuściłem szybę. – Panie Benedetti. – Była zdyszana. – Tak? – Twój wujek poprosił mnie, abym ci to dała. – Wysunęła do mnie notatkę i szybko wycofała się od samochodu. – Dziękuję, Patricia – powiedziałem z roztargnieniem, gdy rozłożyłem i przeczytałem krótką, pośpiesznie napisaną notatkę: Dominic odwiedził Isabellę DeMarco późno w nocy, tuż przed twoim przyjazdem tam. Dominic tam był? Wszedłem do środka – dobrze, dostałem się do przedpokoju. Czy Lucia wiedziała, że Dominic tam był i nie powiedziała mi o tym? I czy to potwierdza moje rosnące podejrzenia?

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 177

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Obudziłam się nagle, zasysając oddech, mając bardzo suche gardło. Rozglądając się wokół, przypomniałam sobie gdzie jestem, przypomniałam sobie poprzednią noc. Leżałam w łóżku Salvatore, jego zapach był nadal na poduszce. Wgniecenie, gdzie leżała jego głowa wypełniał teraz kawałek papieru. Rozkładając go, przeczytałam: Muszę zająć się pewną sprawą. Wrócę po południu. Mam telefon Marco i zapisałem jego numer w Twoim, w przypadku, gdybyś czegoś potrzebowała. Salvatore Opuściłam kartkę na dół i zamknęłam oczy, czując zakłopotanie tym, co zrobiłam, spuszczeniem telefonu do toalety. Ale teraz, musiałam zmierzyć się z tym, co mnie obudziło, tak niewiarygodnym, jakby tego nie było. Powinnam zachować notatkę ojca, zamiast ją wyrzucać. Byłam teraz taka zła. Mój ojciec popełnił samobójstwo, bo nie mógł żyć z decyzjami, które podjął. Ponieważ nie był w stanie pogodzić się z faktem, że kiedy osiągnę dwadzieścia jeden lat Salvatore zatwierdzi mnie jako swoją. Czy zdawał sobie sprawę z tego, jak będę się czuła po przeczytaniu tego listu? Czy wiedział, że położy więcej winy na moje ramiona, przez napisanie tego listu, niż przez podpisanie umowy, wiążącej mnie z rodziną Benedetti? Ale było coś jeszcze. Napisał coś, co po prostu przypomniałam sobie, od razu po przebudzeniu. Obwinił rodzinę Benedetti za zniszczenie obu jego córek. Pomyślałam. Kiedy usłyszałam męski głos w nocy – wiedziałam, że rozpoznałam go, ale to nie był Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 178

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

znajomy głos. Pomyślałam, że to Dominic Benedetti. Ale co on by robił w domu mojej siostry? Isabella nienawidziła ich, bardziej niż ja. Ale to, co napisał mój ojciec... – Nie. Usiadłam i zepchnęłam koce. Byłam naga i zauważyłam, że Salvatore starannie obandażował moje kolana i dłonie, które pozdzierałam, uciekając od niego ostatniej nocy. Kiedy mnie dogonił, był gwałtowny, ale także czuły. Opiekuńczy. Pokręciłam głową i wstałam z łóżka. Z powrotem we własnej sypialni, ubrałam strój do biegania. Bieganie zawsze pomagało mi oczyścić umysł, a naprawdę bardzo potrzebowałam jasnego umysłu w tej chwili. Ubrana, wyszłam. Słyszałam Rainey w kuchni i kogoś odkurzającego w innej części domu. Zaczęłam wolnym truchtem, starając się wybrać muzykę, ale potem zatrzymałam się, owijając słuchawki wokół telefonu i schowałam go do kieszeni. Nie chciałam dzisiaj muzyki. Chciałam posłuchać odgłosów lasu. Ostatniej nocy, kiedy zapytałam go, czego chciał, Salvatore powiedział, że chce mnie. „W tym momencie.” Pęcznienie w piersi, ciągle przebijało się w mojej pamięci. Musiał mnie mieć. To nie tak, że byłam jego wyborem. Odsunęłam tę myśl na bok. Musiałam się dowiedzieć, co tu się działo. Musiałam porozmawiać z Izzy, ale jak? Jak mogłam jej powiedzieć, że usłyszałam męski głos, bez zdradzenia się? Jak obrażona byłaby, gdybym zapytała, czy Dominic Benedetti był w jej domu? Ale co, jeśli to był on? Co jeśli znała go o wiele dłużej, niż zdawałam sobie z tego sprawę? A jeśli wiedziała o tym, co on zrobił z tym małym chłopcem, że porwał syna Natalie? „I zadbałem o to, co chciałaś, aby było zrobione.” Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 179

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Nie. Nie ma mowy. Izzy nigdy nie zaaranżowałaby, czegoś tak strasznego, jak porwanie dziecka. I powinnam się wstydzić, za myślenie o czymś takim. Zmusiłam się do szybszego biegu, choć nie byłam jeszcze prawidłowo rozgrzana, a pot zalał mnie w ciągu kilku minut. Pobiegłam szybciej niż zwykle, ale potrzebowałam więcej, potrzebowałam palących i wyczerpanych mięśni, potrzebowałam oczyszczenia. Kiedy sprawy tak się skomplikowały? Isabella i ja byłyśmy DeMarco. My nienawidziliśmy rodziny Benedetti. To było proste. Czarno na białym. Ale to? To zauroczenie, ten pociąg w kierunku Salvatore? Ja ulegająca mu? To nie miało sensu. I moje wątpliwości w sprawie Izzy. Do czego ojciec odnosił się w liście? Do słyszenia głosu Dominika w jej domu późno w nocy? Biegłam za szybko po nieznanym terenie, nie zwracając uwagi, więc kiedy potknęłam się na odsłoniętym korzeniu, pod dużym drzewem i poleciałam do przodu, nie powinnam być zaskoczona. Ale kiedy próbowałam wstać, musiałam podeprzeć się na ramionach. Lewa kostka zaczynała puchnąć i promieniować bólem. – Cholera. Spojrzałam w stronę domu, ale wbiegłam zbyt głęboko w las, aby zobaczyć więcej niż ozdobne kominy. Zmusiłam się do wstania, opierając cały mój ciężar na prawej nodze. Trzymając się pobliskich drzew, pokuśtykałam w stronę domu. Nie zajęłoby to więcej niż pięć minut, jednak zdałam sobie sprawę, że nigdy nie wrócę tam na własną rękę, gdyż moja kostka szybko podwoiła swoją wielkość. Wyławiając telefon z kieszeni, odwinęłam słuchawki i włożyłam jedną do ucha. Wtedy przewinęłam w dół, gdzie Salvatore zapisał numer Marco i wybrałam połączenie. Odpowiedział szybko, brzmiąc jakby mój telefon go zaskoczył. – Lucia? – Pamiętasz, jak powiedziałeś, abym spróbowała nie zgubić się, gdy biegnę? Zaśmiał się, zrelaksowany. – Zgubiłaś się? – Nie, nie o to chodzi. Nie zgubiłam się i ja nawet nie miałam żadnej głośno grającej muzyki, ale... – Co? – przerwał, zaniepokojonym tonem. – Co się stało? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 180

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Potknęłam się na korzeniu drzewa i upadłam. Staram się wrócić do domu na własną rękę, ale kostka spuchła i naprawdę bardzo boli. – Przenieś z niej swoją wagę i podnieś do góry, jeśli możesz. Już idę. Właśnie przejeżdżam przez bramy. Czy wiesz, którą ścieżką pobiegłaś? – Udałam się na wschód, tak samo jak tego ranka z tobą, ale minęłam to miejsce, gdzie zatrzymaliśmy się ostatnim razem. – Okej, jestem w drodze. Po prostu mów do mnie, żebym mógł cię słyszeć. Usłyszałam dźwięk kamieni spod oponami samochodu. Naprawdę właśnie przyjechał. – Gdzie pojechałeś? – zapytałam, skoro kazał mi mówić. – Aby zobaczyć mojego brata. Powinnam powiedzieć mu o moich podejrzeniach? Ale on kontynuował rozmowę, przechodząc przez frontowe drzwi, mówiąc coś do Marco, otwierając przesuwne szklane drzwi, zanim odgłos jego butów po ściółce lasu, zabrzmiał w moich uszach, gdy pośpieszył do mnie. – Mój ojciec, Roman i on, byli na spotkaniu. W niektóre dni, podważam moje zaufanie do Romana. – Naprawdę? Mam na myśli, czy ufasz mu? – Spośród nich trzech, tak. Sergio też ufałem. Ale wiem, że jeśli sprawy się skomplikują, w pierwszej kolejności zadba o siebie. – Czy to Dominic był tym, który wziął Jacoba? Przyznał się? – Tak. – Słyszę Cię! To znaczy, nie tylko przez telefon. – Gorące, różowe spodenki do biegania? – zapytał. Spojrzałam w dół i uśmiechnęłam się. – Myślę, że to dobra rzecz. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 181

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Byłoby trudno cię w nich przegapić – powiedział, rozłączając się, kiedy pojawił się na widoku. Miał na sobie to co zwykle: ciemną koszulkę i dżinsy. Aż mi ślinka zaczęła lecieć. Salvatore skanował mnie od stóp do głów i uklęknął przy mojej bolącej stopie. Drgnęłam, kiedy delikatnie dotknął moją spuchniętą kostkę. – Ała. Boże, twoje ręce! – Jego kostki były obdarte i posiniaczone Spojrzał na nie, jakby widział je po raz pierwszy i uśmiechnął się z dumą. – Powinnaś zobaczyć twarz Dominica. – Pobiłeś go? Skinął, koncentrując swoją uwagę z powrotem na mojej kostce. – Mam zamiar cię podnieść i zanieść do domu. Tylko pozwól mi wykonać połączenie. Wybrał i tak szybko, jak powiedział jej imię, zdałam sobie sprawę, że dzwonił do Rainey. – Czy możesz wezwać doktora Mooney’a dla mnie? Lucię boli kostka. Nie sądzę, że jest złamana, ale i tak chciałbym, żeby rzucić okiem. – Nie potrzebuję lekarza, tylko trochę lodu – powiedziałam, ale tak jakby, zignorował mnie. – Dzięki, Rainey. – Zakończył połączenie i odwrócił się do mnie. – Nie chcę ryzykować. Podniósł mnie w ramionach, a ja zamrugałam, odganiając z powrotem łzy, w skutek ruchu. – Przepraszam. – W porządku. – To zaczyna być nawykiem. – Ty niosąc mnie do domu? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 182

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Skinął głową, przechodząc ostrożnie drogą przez las, tak, aby nie uderzyć gałęziami w moją bolącą kostkę. – Czy mogę zadać ci pytanie, Lucia? – Pewnie. – Dlaczego nie widziałem Dominica, kiedy przyszedłem po ciebie w nocy? Skąd wiedział? – Było ciemno, ale jestem prawie pewien, że bym go widział – kontynuował. – Nie byłam pewna, czy to był on. Usłyszałam ich, jak byłam na górze, ale nigdy nie widziałam, kto to był. – Więc mam rację, że tam był. – To znaczy, że nie wiedziałeś? – Spojrzałam na niego zdezorientowana. – Nie na sto procent. – Więc dlaczego zapytałeś o to, w ten sposób? – Oszukał mnie. – Czy nie próbowałabyś chronić swojej siostry, zamiast powiedzieć mi prawdę? Kiedy zbliżyliśmy się do domu, zobaczyłam Rainey, czekającą przy drzwiach z dużym workiem lodu w ręku. – Odpowiedz na moje pytanie, Lucia. Spojrzałam głęboko w jego niebieskie oczy, widząc nie ciemność, nie wściekłość i nie nienawiść. Zamiast tego widziałam dobroć, tak bardzo, jak można było być dobrym w naszym świecie. – Prawdopodobnie tak – odpowiedziałam szczerze. Skinął głową. – Dziękuję. – Doktor będzie tu za dwadzieścia minut. Powiedział, aby trzymać kostkę obłożoną Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 183

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

lodem i na podwyższeniu – powiedziała Rainey, gdy weszliśmy do domu. Salvatore położył mnie na kanapie i oparłam bolącą kostkę na jego kolanach, gdy siedział obok mnie. Rainey uśmiechnęła się i podała mi kubek jej domowej lemoniady i dwie tabletki przeciwbólowe. – Pomyślałam, że możesz ich potrzebować. Oddałam jej uśmiech, kiedy wrzuciłam tabletki do ust. – Dziękuję ci. Ratujesz mi życie. – Rainey poszła zaczekać na lekarza, a ja wzięłam łyk lemoniady, skomląc, gdy Salvatore zdjął mojego buta. – To boli. – Przepraszam. Delikatnie zdjął skarpetkę, badając obrzęk, a następnie umieścił woreczek z lodem na mojej kostce. – Skąd wiedziałeś o Dominicu? – Miałem ludzi, obserwujących ten dom od dnia, kiedy widziałem tam Luke’a. Luke jest zaangażowany w niektóre niebezpieczne sprawy. Mam szczerą nadzieję Lucia, ze względu na nią, że Izabella nie jest w to zaangażowana. Nie przegapiłam ostrzeżenia, ale Salvatore by jej nie skrzywdził. Obiecał. Salvatore kontynuował. – Myślę, że byłem zaskoczony, słysząc, że to Dominic był tym, który odwiedził ją w środku nocy zamiast Luke’a. Czy ona sypia z nimi oboma? – Salvatore! Nie wiesz tego! Ja tego nie wiem! Ona nie jest jakąś... – Nie mogłam powiedzieć tego słowa. – Nie dbam o to, czy ona sypia z setką ludzi w ciągu jednej nocy, Lucia. Ale obchodzi mnie, jeśli pieprzy mojego brata. – Nie mogłaby! Ona go nienawidzi. Nienawidzi was wszystkich! – Próbowałam wziąć moją kostkę z jego kolan, ale położył mocno, dłoń na moim udzie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 184

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Kto jest ojcem Effie, Lucia? Spojrzałam na niego, mój oddech był głośny i ciężki, a oczy mokre od jego oskarżeń. To było tak, jakby brał informacje z mojego mózgu. Sprawy, których sama jeszcze nie zrozumiałam, sprawy, które nie mogły być prawdziwe. – Czemu to robisz? Za każdym razem, kiedy czuję jakbyśmy w końcu gdzieś dochodzili, kiedy czuję, że może zaczynam cię rozumieć, dlaczego musisz spieprzyć to wszystko? Dwie pary stóp dochodziły z przedpokoju. – Tędy doktorze – powiedziała Rainey, wprowadzając go. Salvatore i ja braliśmy udział w jakimś konkursie gapienia się na siebie. W końcu musiałam mrugnąć, gdy łzy spływały mi po policzku. Odwróciłam się. – Doktorze Mooney – powiedział Salvatore. – Musisz mi wybaczyć, że nie wstałem, ale myślę, że spowodowałbym tylko więcej bólu, ruszając jej nogę. Robił to. Sprawiał mi tylko ból. Każdego. Pojedynczego. Razu.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 185

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wyszedłem z pokoju, kiedy zobaczyłem przychodzące połączenie od Romana, i zostawiłem doktora Mooney’a, aby zabandażował nogę Lucii. Miałem rację; tylko zwichnięcie, ale mimo wszystko bolesne. – Roman – powiedziałem, gdy wszedłem do mojego gabinetu i zamknąłem drzwi. – Więc..., wiesz jak zrobić wejście. – Porwał Jacoba z przedszkola. I to było po tym, jak przyszedł do domu Natalie kilka dni temu, a ona nie pozwoliła mu wejść. Wysyłał wiadomości, Roman. Chciałem być pewien, że otrzymał moją, głośno i wyraźnie. – Cóż, twój ojciec był wkurzony. Chociaż, nie było cię przez większość tego. – Naprawdę? Franco Benedetti wkurzony na syna, który nie jest mną dla odmiany? – Franco może być czasami uparty, Salvatore. Obaj wiemy, że jest twardszy dla ciebie, bo wie, że będziesz jego następcą, ale nie może ignorować Dominica. Franco jest bardziej świadomy niż myślisz, potencjalnego zagrożenia, jakim może być Dominic i przez ten wyczyn z Jacobem pozbył się wszystkich wątpliwości, jakich się jeszcze trzymał. – W końcu – powiedziałem sarkastycznie. – Tak czy inaczej, o ile Dominic nie jest głupi, nie będzie się zbliżał do Natalie lub Jacoba ponownie. Franco poszedł tam osobiście, aby upewnić się, że ona wie, że oboje są pod jego ochroną. – Ani ja, ani Dominic nie umywamy się do Sergio, nawet po jego śmierci. – Nienawidziłem tego, że czułem ukłucie zazdrości wobec Sergio, choćby nie wiem jak małe było. Znałem to całe moje życie, ale to nigdy nie weszło pomiędzy nas. I nie pozwolę na to Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 186

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

teraz. – Nigdy nie byliśmy i nigdy nie będziemy. – Fakt, że Sergio nie ma, nadal boli twojego ojca. On nie kocha cię mniej. Po prostu brakuje mu jednego dziecka. On jest tylko człowiekiem, mimo wszystko. Nie skomentowałem. – Chcę z tobą porozmawiać na temat testu DNA, Salvatore. – Mów. – Nie miałem jeszcze szansy, na przeczytanie pozostałej części raportu, aby uzyskać jaśniejsze zrozumienie wyników. – Kiedy wróciły wyniki dyskwalifikujące Luke’a jako ojca, pobrałem próbkę od siebie. Rodziny dzielą DNA, w niektórych przypadkach więcej niż w innych, ale zawsze coś jest. Roman studiował genealogię przez jakiś czas i był w trakcie sporządzania drzewa rodzinnego. – Co cię skłoniło do tego, aby to zrobić? – Czy byłem gotowy, aby usłyszeć to, co miał do powiedzenia? – Przeczucie. Effie DeMarco dzieli przynajmniej część naszego DNA, Salvatore. Usiadłem. Usłyszenie tego, było czym innym, niż myślenie o tym. – Oczywiście nie jestem ojcem dziewczynki, ale dzisiaj zrobię więcej testów. Wziąłem próbkę z domu Dominica. – Czy wziąłeś wymaz od niego? – Zaśmiałem się, ale nie było w tym żadnego humoru. – Wziąłem włosy z jego szczotki. – Kiedy będziemy wiedzieli na pewno? – Mam nadzieję, że w ciągu dwudziestu czterech godzin. – Czy ojciec wie coś na ten temat? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 187

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nie. Nic. Nie dowie się, chyba, że będę w stu procentach pewien. Oparłem się, wypuszczając ciężkie westchnienie. – Więc Dominic miał romans z Isabellą DeMarco przez pięć lat? – Tego nie wiem. – Zastanawiam się, gdzie leży jego lojalność? I jak Luke DeMarco się w to wpasowuje? To właśnie zrobiło się teraz, cholernie bardziej skomplikowane. – Pogadaj z Lucią. Sprawdź, czy możesz wyciągnąć od niej jakieś informacje. Sama może nie być czegoś świadoma, Salvatore. – Myślę, że jest niewinna. – Nie, wiedziałem to. I ta wiedza, tylko ją skrzywdzi. – Odezwę się do ciebie, jak tylko będę wiedział więcej. – Dziękuję, Roman. Wykonałem jeszcze jedną rozmowę, by sprawdzić co u Natalie, która zadzwoniła do pracy, że jest chora i spędzała dzień z Jacobem w domu. Wiedziała, że mój ojciec był w drodze, a chociaż nie była z tego zadowolona, wydawała się względnie spokojna i obiecała zadzwonić do mnie kiedy wyjdzie. Kiedy wróciłem do salonu, doktor Mooney, właśnie pakował swoje rzeczy. – Po prostu okładaj ją lodem i trzymaj owiniętą. Wkrótce będzie dobrze. Już zamówiłem kule. Mam nadzieję, że będą tu w ciągu godziny lub dwóch. – Jak długo będę musiała ich używać? – zapytała Lucia. – Tylko tak długo, jak będziesz czuła ból podczas obciążania tej nogi. Nie sądzę, że będzie trwało to długo, myślę, że tydzień lub dwa. – Dziękuję, doktorze Mooney. – Wyciągnąłem rękę i potrząsnąłem jego. – Proszę bardzo, Salvatore. – Odwrócił się do Lucii i uścisnął również jej dłoń. – Miło było cię poznać, moja droga. Zadzwoń, jeśli będziesz czegoś potrzebowała. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 188

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Zadzwonię. Dziękuję jeszcze raz. Rainey wyprowadziła doktora Mooney’a, a ja usiadłem obok Lucii. – W tej chwili nie chcę z tobą rozmawiać. – Nie chciałem cię zdenerwować moim pytaniem, Lucia. – Ale zrobiłeś to, Salvatore. O to właśnie chodzi. Słyszałeś powiedzenie "droga do piekła jest wybrukowana dobrymi intencjami"? – Chodźmy usiąść przy basenie, zanim zrobi się zbyt gorąco. – Powiedziałam, że nie chcę... Ignorując ją, podniosłem ją w ramionach i zaniosłem na zewnątrz. Lucia tylko westchnęła. – Czy możesz przynajmniej przynieść mi lemoniadę? – Pewnie. Czy chciałabyś coś do jedzenia? Dała mi ostrożne spojrzenie. – Myślę, że czuję zapach ciasta. Ja również. Rainey dzisiaj piekła. – Zaraz wracam. W kuchni, ukroiłem dwa kawałki, jeszcze ciepłego ciasta cynamonowego, które znalazłem chłodzące się na blacie i ustawiłem na tacy wraz z dwoma szklankami świeżej lemoniady. Z powrotem na zewnątrz, podałem jeden talerzyk Lucii i umieściłem jej lemoniadę na stoliku, obok jej leżaka, przed zajęciem miejsca obok. – To jest popisowe ciasto Rainey. – Nie przejmując się widelcem, podniosłem gruby kawałek, który ukroiłem dla siebie i wgryzłem się w niego. – Boże, to jest pyszne. – Zamierzam przytyć – powiedziała Lucia przez jej kęs. – Upewnię się, że masz wystarczająco dużo ćwiczeń. Spojrzała na mnie kącikiem oka, po czym zwróciła uwagę na talerzyk z ciastem, na kolanach. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 189

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Musimy porozmawiać o ostatniej nocy. – Myślałam, że już to zrobiliśmy. – Co podsłuchałaś. Jej nieufny wzrok spotkał mój. – Ona jest moją siostrą, Salvatore. – Jacob był bardzo wystraszony, Lucia. Jeśli Izabella miała z tym coś wspólnego, myślę, że to ważne, żebym o tym wiedział. Przetarła twarz obiema rękoma, po czym wczepiła palce we włosy i pociągnęła za końcówki. – Nie wiem, Salvatore. To, co się stało z tym małym chłopcem, to, co zrobił Dominic, było okrutne. Na Boga, mam nadzieję, że moja siostra nie była zaangażowana w cokolwiek z tego. Izzy, którą znałam, nie zrobiłaby tego. Nigdy nie zaszkodziłaby dziecku. I wiem, że nie był skrzywdzony fizycznie, ale zabierając go, bez wiedzy jego mamy? Straszenie jej w taki sposób i straszenie małego chłopca? Ja tylko... Odwróciła wzrok i pokręciła głową. Kiedy odwróciła się do mnie, jej oczy błyszczały od łez. – Chodzi o to, że już jej nie znam. Odgrodziłam się od wszystkich na tak długo, że nawet już nie wiem, kim ja jestem. Myślałam, że to było jasne. Nienawidziłam rodziny Benedetti. Proste. Ale moja siostra uczestnicząca, a możliwe, że nawet organizująca coś podobnego jak porwanie dziecka? Znowu pokręciła głową, jej twarz wyrażała obawę. – Ona sama jest matką. Jak... co się z nami stało? – Zbyt dużo nienawiści. Zbyt dużo władzy – powiedziałem. – Zbyt duża żądza krwi, zemsty. Wojna nigdy nie robi przyjaciół z wrogów. Przeciwnie. Utrwala nienawiść. Wojna między Benedetti i DeMarco mogła zostać wzniecona w czasach naszych ojców, ale odziedziczyliśmy nienawiść, złą krew. To nie odejdzie tak po prostu. To pochłonie pokolenie za pokoleniem. – Nie nienawidzę cię. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 190

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Masz pełne prawo do tego. – Nie mam. Nie jesteś taki jak oni, Salvatore. Ale byłem. Zabijałem. Porywałem. Żyłem z pieniędzy splamionych krwią. Rozlewałem tą krew moimi własnymi rękoma. Stawiając się ojcu po chłostaniu Lucii, czy tak jak dziś, odchodząc, mając w dupie co sobie pomyśli, czy ja się zmieniałem? Czy w końcu zacząłem wyrastać z cienia ojca i zacząłem rzucać mój własny? I czy mój będzie tak ciemny jak jego? – Poprosiłem Romana, aby zrobił test na ojcostwo Effie, Lucia. – Nie chcę wiedzieć. Zaczęła wstawać, ale potem zrozumiała, że nie może bez mojej pomocy. Właśnie dlatego położyłem ją na jednym z leżaków, a nie posadziłem na krześle. Dotknąłem jej ramienia. – Musisz wiedzieć. Zamknęła oczy i otworzyła je ponownie po minucie, ale milczała, czekając. – Luke nie jest jej ojcem. Z wyrazu jej twarzy, miałem wrażenie, że wiedziała o tym. – Ona ma DNA mojej rodziny. – Chryste, czy ja mówiłem to na głos? Łza stoczyła się, na każdy z policzków Lucii i wiedziałem, że wiedziała o tym. – Teraz robią testy z DNA Dominica. Wkrótce będziemy wiedzieli na pewno, czy Dominic Benedetti jest ojcem Effie DeMarco. Minęła długa chwila, zanim się odezwała. Nie wiedziałem, jak Lucia przyjmie to, co jej powiedziałem. Z jednej strony, miała wystarczająco dużo dowodów, by podejrzewać prawdę. Wiedziała to wcześniej, nim jej powiedziałem. Z drugiej strony, Izabella wciąż była jej siostrą, a ja wciąż byłem synem wroga. I posiadałem ją. Mężczyzna, który podpisał kontrakt, zatwierdzając prawo własności do niej. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 191

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Co z tego będziesz miał, Salvatore? Kiedy wszystko zostanie powiedziane i zrobione, czego będziesz chciał? Siedziałem okrakiem na leżaku a teraz... położyłem się i spojrzałem w poprzek basenu, w kierunku lasu. Było tu tak cicho. Tak nieruchomo. Tak spokojnie. Odwróciłem się do niej. – Chcę żyć spokojnym życiem. Nie chcę się oglądać przez ramię na każdym kroku. Nie chcę widzieć wroga w każdej parze oczu, którą spotkam, każdej ręce, którą potrząsnę. Chcę, aby ludzie, których kocham, byli bezpieczni. Chcę, żeby byli szczęśliwi. – Dziwne. Sześć miesięcy temu, dodałbym: „Chcę, aby mój brat żył” pod tą listą, ale coś się zmieniło. Jakoś doszedłem do akceptacji tego, że odszedł. Nie okrucieństwa lub nieuczciwego charakteru tego czynu, ale wiedzy, że odszedł. I że moje życie, należało tutaj. Odchrząknęła i zamrugała tymi ładnymi, niewinnymi oczami, kierując wzrok gdzieś w przestrzeń pomiędzy nami. Nie oderwałem od niej oczu. Lucia była całą niewinnością w moim życiu. Była moim odkupieniem. I chciałem ją. Jej obecność tutaj, my razem, tak burzliwe jak to było, tak zły jaki byłem za zatrzymanie jej, to mnie uratowało. Ona mnie uratowała. I dlatego chciałbym dotrzymać obietnicy i zwolnić ją, zaraz jak będę mógł. Gdy będę wiedział, że będzie bezpieczna i z dala od niebezpieczeństwa. – A czego ty chcesz, Lucia? Spotkała mój wzrok, wzruszyła ramionami i dała mi mały, ale smutny uśmiech. – Myślę, że tych samych rzeczy. – Będziesz je miała. Obiecuję. Kolejna obietnica dla niej. Kolejna, której nie wiedziałem, czy mogłem dotrzymać. Ale chciałbym spróbować. Chciałbym próbować codziennie, aż do ostatniego tchu, aby dać jej to, czego chciała. Życie. Proste, ciche, piękne. Jak ona. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 192

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

To właśnie w tym momencie, zdałem sobie sprawę, że ją kocham. Gdzieś, w jakiś sposób, zakochałem się w niej. Ale mój dług wobec niej, był większy, niż cokolwiek co czułem, każda krzywda lub strata, której doświadczyłem. I z powodu tego długu, nigdy nie powiem tych słów na głos, ani do niej, ani do nikogo. Była zamknięta przez większą część swojego życia. Całego jej krótkiego dorosłego życia. Byłem jedynym mężczyzną, jakiego znała – okrutny żart losu. Gdybym powiedział te słowa, wiedziałem, co by się stało. Lucia pomyliłaby przeżycie z miłością. Ponieważ teraz potrzebowała mnie, aby przeżyć. Aby przetrwać moją rodzinę. Aby przetrwać wojnę, którą błędnie rozważałem. Chciałbym pozostać żywy dla niej. Chciałbym walczyć dla niej. Chciałbym zrobić wszystko, co w mojej mocy, aby ją uratować. Nic innego nie miało znaczenia, nawet moje własne życie. Wszystko od tego momentu, będzie dla niej. – Chcę się z tobą kochać, Lucia. Spojrzała na mnie zdezorientowana, choć jej ciało zaczęło się przygotowywać. Mogłem to zobaczyć w lekkim rozszerzeniu jej źrenic, usztywnieniu sutków, otwarciu ust. – Chcę, żebyś też tego chciała. Chcę, żebyś mi to powiedziała. Aż do teraz, brałem to od ciebie. – Salvatore... Podniosłem rękę. – Brałem. Dotknęła mojego ramienia. – Salvatore... Przeniosłem się, aby powstrzymać ją od mówienia. Wplotła palce we włosy nad moim czołem i pociągnęła. – Jesteś tak cholernie uparty. Pochyliła się, by mnie pocałować, jej miękkie usta, jej słodki język, który badał moje wargi. Odsunęła się i spojrzała na mnie, przełykając. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 193

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Chcę tego. Chcę ciebie. Kochaj się ze mną, Salvatore. Owinąłem ją ramionami i pocałowałem, unosząc do góry, gdy wstałem, tuląc do siebie i niosąc do drzwi mojego gabinetu. Z naszymi ustami nadal połączonymi, weszliśmy do środka. Zabrałem ją na kanapę, usiadła na niej i uklęknąłem między jej rozłożonymi kolanami. Z oczami na moich, zdjęła najpierw bluzkę, a następnie sportowy biustonosz, a jej okrągłe piersi, ze sterczącymi już sutkami ułożyły się na swoim miejscu. Zdjąłem jej drugi but a potem wsunąłem palce pod gumkę szortów i majteczek. Podniosła się trochę, pozwalając mi je ściągnąć, tak, że siedziała przede mną nago. – Rozłóż nogi szerzej i połóż się do tyłu – powiedziałem, ściągając moją koszulę. Zrobiła tak, jak powiedziałem, otwierając się szeroko, odchylając do tyłu i oferując mi swoją cipkę. Z kciukami po obu stronach jej warg, otworzyłem ją szerzej i przeniosłem na nią usta, liżąc raz po całej długości, przed wzięciem łechtaczki w usta, wciąż ją obserwując, gdy przechyliła głowę i zamknęła oczy. – Kurwa, Salvatore, kocham to. Zassałem, ciągnąc ją ku mnie, więc tyłek zwisał jej z kanapy. Pchnąłem jeden palec wewnątrz, a kiedy zacisnęła mięśnie wokół niego, zatrzymałem ssanie, w zamian liżąc jej łechtaczkę, drażniąc ją. Otworzyła oczy. – Lubisz, kiedy jem twoją cipkę? Skinęła i starała się przyciągnąć moją głowę z powrotem. Uśmiechnąłem się. – Zachłanna dziewczynka. – Wstałem, pozbywając się reszty moich ubrań i pogłaskałem siebie, kochając sposób, w jaki patrzyła na mnie, a jej głodne oczy, nigdy mnie nie opuściły. – Chcę ssać twojego fiuta Salvatore. Umieszczając kolana na kanapie, po obu jej stronach, usiadłem na niej okrakiem i przysunąłem do jej ust. Wzięła mojego fiuta w ręce, wsuwając jedną pod spód, aby złapać oburącz i otworzyła usta, liżąc końcówkę, przed wzięciem mnie w jej gorące, mokre usta.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 194

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Kurwa, Lucia, kocham, jak ssiesz mojego fiuta. – Kołysałem biodrami, poruszając się powoli, rozkoszując się jej mokrym ciepłem na moim nabrzmiałym penisie, aż musiałem ją szybko pieprzyć. Wówczas wycofałem się, położyłem ją na plecach, na kanapie, przed złapaniem jej zdrowej nogi i popchnięciem jej do tyłu, więc mogłem zobaczyć ją całą. – Kocham również patrzeć na ciebie, na twoją ociekającą cipkę. – Zakołysałem się, wchodząc w nią, a ona wciągnęła oddech, kiedy to zrobiłem. – Wiedz, że to należy do mnie. – Mocno, proszę. Pokręciłem głową. – Jeszcze nie. – Poruszałem się powoli, biorąc swój czas, wchodząc głęboko przed wysunięciem się, czując każdy centymetr jej, aż prawie krzyczała do mnie, abym pozwolił jej dojść. – Proszę, Salvatore! – Dzisiaj chcę czegoś innego – powiedziałem, wysuwając się w pełni i idąc do biurka. Uniosła głowę, zmieszana i zirytowana. Otworzyłem jedną z szuflad i znalazłem to, czego chciałem, butelkę balsamu. Spojrzała na niego, a potem na mnie. – O co chodzi? Zdjąłem wieczko i wycisnąłem odrobinę aromatyzowanego kremu na rękę, powlekając nim mojego fiuta, kiedy ona patrzyła. Potrzebowałem całego opanowania, jakie miałem, aby nie wystrzelić dokładnie tam i wtedy, podczas posuwania mojej dłoni. – O co mi chodzi? – zapytałem, rozmazując więcej balsamu na sobie. Przytaknęła. Wyciągnąłem jej zdrową nogę, zgiąłem w kolanie i popchnąłem w kierunku piersi. Wtedy wycisnąłem połowę butelki balsamu na jej płaski brzuch. – Chcę cię pieprzyć w tyłek. Jej oczy rozszerzyły się i otworzyła usta, ale zatrzymałem ją, zanurzając jeden palec w balsamie i przyciskając koniuszek do jej ciasnej dziurki. – Myślę, że ci się to spodoba – powiedziałem, krążąc wokół napiętego pierścienia, dziewiczego pierścienia, pokrywając wszystko balsamem. – Ale najpierw mam zamiar Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 195

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

wypełnić twój seksowny mały otwór tym. – Znowu zanurzyłem palec w balsamie, a ona patrzyła, z lekkim rumieńcem na policzkach i ostrożnością w oczach, obok ciekawości. Po kilku okrążeniach, docisnąłem palec do dziurki, a ona dyszała jak zanurzyłem koniuszek mojego nasmarowanego palca. Czekałem, obserwując jej twarz jak go przyjęła, relaksując się wystarczająco kilka chwil później, abym mógł wcisnąć głębiej. Zassała oddech i chwyciła bok kanapy. Poruszałem nim powoli, aż łatwo wzięła całą długość jednego palca do jej napiętego małego tyłeczka. Następnie wyciągnąłem, znowu zanurzając palec w balsamie i powtarzając proces. – Lubisz mój palec pieprzący twój tyłeczek, Lucia? Wydała jakiś dźwięk i odwróciła wzrok, zanim dała mi małe kiwnięcie głową. – Nie, popatrz na mnie. Chcę patrzeć jak mnie bierzesz. – Wsunąłem drugi palec, powodując zaciśnięcie jej mięśni, jej szeroko otwarte oczy były na moich. – Przyjmij to. – Wbiłem je trochę mocniej, a potem krążyłem wewnątrz, rozmazując balsam po jej ścianach. – Kiedy będę pieprzył twój tyłeczek, chcę żebyś też widziała jak cię biorę. Mam zamiar patrzeć jak się rozciągasz i dochodzisz i będę obserwował, kiedy napełnię cię moją spermą. – Salvatore, ja... – Czekaj, Lucia. Poczekaj, aż mój fiut będzie wewnątrz ciebie zanim dojdziesz. – Wyciągnąłem oba palce i rozsmarowałem końcówkę nawilżacza na nich, zanurzając je z powrotem, tym razem już łatwiej. – To jest to, dobre uczucie, prawda? Przytaknęła. – Gdy twoja kostka wyzdrowieje, będę miał cię zgiętą na moim biurku i obnażę twój tyłek. Będzie ci się podobało tak bardzo, że kiedy powiem ci, abyś błagała mnie bym pieprzył twój tyłek, zrobisz to. Rozłożysz się szeroko i wygniesz plecy, prosząc mnie, abym wypełnił twój tyłek moim fiutem. – Nie mogę... dochodzę. Zamknęła oczy, a ściany jej tyłeczka zacisnęły się wokół moich palców. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 196

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Obserwowałem jak dochodzi, patrzyłem jak przesunęła jedną rękę na łechtaczkę i pocierała siebie, kiedy jęknęła, jej cipka przeciekała, a moje palce wbijały się w jej tyłek i wysuwały. – Niegrzeczna dziewczynka – powiedziałem, kiedy się uspokoiła. Wyciągnąłem palce i podniosłem obie jej nogi do góry, dociskając do jej boków, aby ułatwić wejście mojego fiuta. – Jestem grubszy niż moje palce, ale pójdziemy powoli, aż będziesz gotowa. Przytaknęła. – Dotknij swoją łechtaczkę, Lucia. Doprowadź się ponownie, tym razem z moim fiutem w środku twojego tyłeczka. Zrobiła tak, jak powiedziałem, pocierając się powoli, gdy ustawiłem główkę mojego fiuta przed jej dziurką i powoli zacząłem na nią naciskać, biorąc swój czas, zatrzymując się, gdy jej mięśnie naprężyły się, obserwując jej twarz, czując jej ciało, aby wiedzieć, kiedy będzie gotowa na więcej. – Salvatore, jest za duży. To boli. – Ciii. Zrelaksuj się. Otwórz się dla mnie. – Pchnąłem do przodu i w tył, centymetr po centymetrze, powoli kołysząc biodrami, chcąc wjechać w nią, ale powstrzymując się, aż znowu dojdzie. Byłem zanurzony w około dwóch trzecich mojej długości. – Cholera, Salvatore! Ten orgazm wziął ją bardziej gwałtownie, zaciskając jej ścianki, relaksując, otwierając, abym mógł wypełnić ją całkowicie. – Boże, jesteś tak cholernie ciasna. – Zatrzymałem się głęboko w niej przez chwilę, wiedząc, że to nie potrwa długo. Kiedy zacząłem się poruszać, krzyknęła, jej palce wciąż pracowały na łechtaczce, kolejny orgazm był już blisko za ostatnim, aż wykrzyczała moje imię. Dźwięk mojego imienia w jej ustach, czucie jej wokół mnie, doprowadziło mnie na krawędź, dopóki mój fiut nie szarpnął i opróżnił się wewnątrz niej, wypełniając ją, posiadając ją, posiadając każdą jej część. * Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 197

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Usiadłem w wannie z Lucią pomiędzy moimi nogami, jej zabandażowana kostka spoczywała na krawędzi. Ledwie to zrobiliśmy, a Marco wtargnął do mojej sypialni, wołając moje imię, prawdopodobnie zatrzymując się wtedy, gdy zdał sobie sprawę z zostawionego stosu ubrań tuż przy drzwiach, że nie jestem sam. – Cholera. Przepraszam. – Daj mi dwadzieścia minut – zawołałem. – To pilne. Zerknąłem na Lucię. Marco nie nalegałby, gdyby to nie było naprawdę ważne. – Zaraz będę z powrotem – powiedziałem, kiedy wyszedłem z wanny i oparłem ją o zagłówek. – Co jest takie pilne? – zapytała. Wytarłem się i owinąłem ręcznikiem wokół bioder. – Nie mam pojęcia. – Poszedłem do sypialni. Jedno spojrzenie na Marco powiedziało mi, że to było złe. – Co jest? Zerknął w stronę łazienki. Śledziłem jego wzrok, po czym podszedłem bliżej niego. – Co się stało, Marco? – zapytałem ciszej, żeby Lucia nie mogła usłyszeć. – Była strzelanina. Moje całe ciało się napięło. – Kto? – Luke DeMarco. W tej chwili jest transportowany do szpitala Bellevue. – Kurwa. – Co się stało, Salvatore? – Odwróciłem się, aby znaleźć Lucię owiniętą w ręcznik, skaczącą na jednej nodze, opierającą ciężar ciała na ścianie. – To Luke. – Podszedłem do niej, położyłem jej rękę na moim ramieniu i podtrzymałem ją w talii. – Został postrzelony. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 198

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– O mój Boże! Czy z nim jest w porządku? – Jeszcze nie wiem. – Muszę zadzwonić do Izzy. Nie było jej tam, czy była? – Nie wiem. – Cholera, mój telefon jest na dole. – Proszę – powiedział Marco, wręczając jej swój. Spojrzała na niego, jakby była zaskoczona, ale wzięła i wybrała numer. Ktoś zapukał do drzwi. Rainey włożyła głowę do środka i podniosła kule, które zamówił doktor Mooney. – Już tu są – powiedziała, jej uśmiech zaniknął, kiedy zobaczyła wyraz na naszych twarzach. – Dziękuję, Rainey – odpowiedziałem, biorąc kule od niej. – Możesz nam zrobić dzbanek kawy. Lucia spojrzała na mnie. – Jestem w drodze, Izzy – powiedziała do swojego telefonu. – Będę tak szybko, jak będę mogła. – Zakończyła połączenie. – Salvatore, muszę do nich iść. Skinąłem. – Ubierzemy się i idziemy. Lucia zarumieniła się, a Marco i Rainey niezgrabnie opuścili pokój. Poszedłem do jej sypialni i wybrałem jakieś ubrania: sukienkę i sweter, w przypadku, gdyby było chłodno w szpitalu. Pomogłem jej się ubrać, po czym sam to zrobiłem. Podałem jej kule, które zostały właśnie dostarczone. – Dzięki. Ponieważ nigdy przedtem nie używała kul, a nie było czasu, aby poćwiczyć, skończyłem na zniesieniu jej na dół po schodach, w ten sposób było po prostu szybciej, i poprosiłem Marco, aby jechał za nami. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 199

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Czy twoja siostra coś ci powiedziała? – zapytałem Lucię, gdy byliśmy w samochodzie, jadąc. – Nie. Tyle tylko, że jest w stanie krytycznym. Dostał dwie kulki, jedną w brzuch a drugą w ramię. Nie jest z nim dobrze. Spojrzałem na zegarek. – To około godzina drogi stąd, bez korków. – Gówno. Mój umysł ścigał się z domysłami, kto to zrobił, a od kiedy poznałem prawdę, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że napastnik był bliżej, niż bym tego chciał. Ale poradzimy sobie z tym, jeśli i kiedy będziemy musieli. Teraz, musiałem dostarczyć Lucię do szpitala i dowiedzieć się, co się tam dzieje.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 200

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Salvatore, podczas jazdy do szpitala, wykonywał telefon po telefonie, najpierw do swojego wuja, następnie do Marco, który siedział nam na ogonie, a następnie do Dominica. Dominic nie odebrał. Organizował także ochronę dla szpitala, za co byłam wdzięczna. Próbowałam połączyć się z Isabellą, dwa razy, ale nigdy nie otrzymałam odpowiedzi. Z korkami na drodze, było grubo godzinę później, zanim dotarliśmy do szpitala. Telefon Salvatore zadzwonił po raz kolejny, po tym, jak zaparkował samochód. Sprawdził wyświetlacz, a ja ujrzałam imię. To był jego ojciec. – Muszę odebrać. Kiwnęłam głową, otwierając drzwi i ustawiając moje kule na zewnątrz. To nie był dobry czas, aby mieć zwichniętą kostkę! – Marco – Salvatore zawołał od razu, gdy ten zaparkował swój samochód. – Zabierz Lucię na górę i zostań z nią, aż tam nie dotrę. Marco skinął i wziął moją rękę, pomagając mi wysiąść z samochodu. – Mam to – warknęłam, nienawidząc uczucia bezradności. Zerknęłam na Salvatore, który odszedł z telefonem przy uchu. Marco poszedł za mną do szpitala. W recepcji, dowiedziałam się, gdzie zabrali Luke’a. Poszłam tak szybko, jak mogłam na urazówkę i znalazłam Isabellę trzymającą rękę Effie. Jej twarz była jedną wielką frustracją i obawą, a oczy zmęczone i czerwone. – Izzy. Odwróciła się, z wyrazem ulgi, szybko zastąpionej przez zaskoczenie, przez mój stan. – To nic, tylko zwichnięcie. Upadłam podczas przebieżki.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 201

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wstała i przytuliłyśmy się. – Ciocia Lucia, ciebie też boli? – zapytała Effie. – Będzie dobrze. To tylko zwichnięcie, dzieciaku. – Przytuliłam ją, po czym zwróciłam się do Izzy, która obserwowała Marco, rozmawiającego z dwoma innymi mężczyznami, których właśnie zauważyłam. – Salvatore? – zapytała, wskazując na nich. Skinęłam. – Chciał zapewnić bezpieczeństwo dla Luke’a i dla nas. Prychnęła. – On jest chyba tym, który umieścił Luke’a tutaj! – Czekaj. Nie, on był ze mną. Przewróciła oczami. – Nie bądź taka naiwna, Lucia. Wszystko co musi zrobić, to wydać rozkaz! – Mama? Izzy otarła łzę i spojrzała na córkę. – Uspokójmy się. – Dotknęłam ramienia mojej siostry, a ona westchnęła. – Przepraszam kochanie. Jest dobrze – powiedziała do Effie. – Wszystko będzie dobrze. – Wujek Luke jest ranny – powiedziała do mnie. – Wiem. Hej, widziałam automat tuż za rogiem. – Sięgnęłam do torebki i znalazłam mój portfel, wyjęłam kilka banknotów dolarowych i podałam je jej. – Idź i przynieś nam jakieś czekoladowe batony, dobrze? Spojrzała na mamę, która potaknęła. – Marco, będziesz mieć na nią oko? – zapytałam. – Oczywiście. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 202

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Łał, to był zupełnie inny Marco, niż też sztywny facet, którego spotykałam do tej pory. – Proszę, weź również jakieś napoje gazowane. – Podałam Effie więcej pieniędzy, aby utrzymać ją zajętą. Poszła z Marco. – Usiądźmy. Powiedz mi, co się stało – powiedziałam do Izabelli, zaraz jak Effie, była poza zasięgiem słuchu. – Był w tej głupiej kręgielni – zaczęła, biorąc zmiętą chusteczkę z torebki i ocierając kapiące oczy. – Zawsze chodzi tam w poranki, więc dranie wiedzieli, gdzie go znaleźć. Wyszedł po filiżankę kawy, nadeszli dwaj faceci i otworzyli ogień. – Jezus. – Właściciel, który pracował za ladą, przyjął kulkę w ramię. Będzie z nim dobrze. – Ktoś jeszcze jest ranny? Pokręciła głową. – Nie. – Masz jakiś pomysł, kto to był? Pokręciła głową. – Nosili maski narciarskie. – Tak myślałam, że będą. Dlaczego uważasz, że to byli ludzi Salvatore? – zapytałam. Pokręciła głową, z płaskim spojrzeniem w oczach. – A kto inny, na pewno był to ktoś z rodziny Benedetti. – Odwróciła wzrok, szukając czegoś w torebce. – Dominic jest częścią tej rodziny – powiedziałam, obserwując ją uważnie. Spojrzała w górę, zwężając usta, napinając twarz. – Był w twoim domu tamtej nocy. Wstała. – To nie jest na to czas, Lucia. – Co on tam robił? – zapytałam, podążając za nią, kule były irytującym kłopotem. Odwrócona plecami do mnie, potrząsając głową, obserwowała Effie, wciskającą przyciski na automacie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 203

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Izzy, co się dzieje? W końcu na mnie spojrzała. – Wielki pieprzony bałagan, ot co. – Czy ty masz romans z Dominiciem Benedetti? Izzy wyrzuciła ręce w powietrze. – A ty znowu to samo, kolejny romans. Początkowo był to Luke, teraz Dominic? Wybacz siostra, ale nie zamierzam udzielać na to odpowiedzi. – Pani DeMarco? – zawołał lekarz, wychodząc zza rogu. – Tak? – Izabella podeszła do niego, a ja kuśtykając, poszłam za nią. – Urazy twojego kuzyna są bardzo poważne. Operujemy go teraz, ale zajmie to kilka godzin. Nie mogę jeszcze przewidzieć wyniku. – On nie może umrzeć – zaczęła z załzawionymi oczami i zdesperowanym głosem. – Nie możecie pozwolić mu umrzeć. Lekarz spojrzał, uodporniony na jej emocje. Prawdopodobnie tak przyzwyczajony do przekazywania złych wiadomość, że to po prostu, już go nie ruszało. – Mamusiu, mam dla ciebie Snickersa – zaczęła Effie, wracając ku nam z batonikami. Marco podążał za nią, niosąc puszki z napojami, wyglądając tak nie na miejscu, idąc za nią, jak to było możliwe. Byłoby to komiczne, gdybyśmy nie stali w szpitalnej poczekalni z Lukiem w stanie krytycznym kilka drzwi dalej. – Co masz dla mnie? – zapytałam, podnosząc ją do góry i obracając na chwilę, aby Izzy wytarła łzy. – To Twix. Ja też mam jednego. – Kocham je. Bardzo dobry wybór. – Tak myślałam. – Powiadomię panią tak szybko, jak będę miał jakieś informacje, ale minie kilka godzin, zanim wyjedzie z chirurgii – powiedział lekarz. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 204

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Obserwowałam ich. Izzy skinęła głową. Posadziłam Effie, a ona podeszła do Izzy. – Proszę mamusiu. – Wyciągnęła słodycze. Isabella wzięła je, a potem przytuliła dziewczynkę. – Kocham cię kochanie. – To tylko Snickers – powiedziała Effie zdezorientowana i próbowała wykręcić się z ciasnego uścisku. Właśnie wtedy wszedł Salvatore, a ja poczułam natychmiastową ulgę. Jego wyraz twarzy pokazywał jednak, jak zmartwiony był. Izabella spojrzała na niego, a on patrzył na nią strapiony. – Co ty tutaj robisz? Nie dość ci, że brałeś udział w pogrzebie mojego ojca? Musiałeś przyjść i zobaczyć również to? – Jestem tutaj dla Lucii. Prychnęła. – Jak on się ma? – zapytał mnie Salvatore. – Jest w stanie krytycznym. Będzie operowany przez kilka godzin. – Mamusiu, ale z wujkiem Lukiem będzie w porządku? Mam też jego ulubiony batonik. – To było miłe z twojej strony – odpowiedziała Izzy, po czym spojrzała na mnie. – Może będzie lepiej, jeśli Effie pójdzie do domu? Nie powinna tutaj zostawać. – Ja ją zabiorę. Ty zostań. Tylko zadzwoń do mnie jak najszybciej, gdy się czegoś dowiesz, dobrze? – Dobrze. – Chcę zostać z tobą, mamusiu. Izabela znowu przytuliła córkę. – Będę w domu tak szybko, jak tylko będę mogła, ale ty powinnaś wrócić. Idź do domu i upiecz trochę tych ciasteczek, które lubi wujek Luke. A Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 205

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

później, kiedy się obudzi, możesz je przynieść ze sobą, dobrze? – Jakie ciasteczka? – zapytałam, aby odciągnąć uwagę Effie. Effie studiowała mamę i ścisnęła ją mocno, szepcząc jej coś do ucha, przed odwróceniem się. Łza stoczyła się po policzku Isabelli. – Będzie dobrze – powiedziałam, przytulając ją, gdy trzymałam Effie za rękę. – Wyjdzie z tego. Mimo wszystko, on jest prawie tak samo uparty jak ty. Dała mi uśmiech, po czym zwróciła się do Salvatore. – Zostajesz z nimi w domu? – Jej głos zmienił się całkowicie, kiedy do niego mówiła. – Zawiozę je tam i mam już ludzi, stacjonujących na zewnątrz. Muszę uczestniczyć w pewnym spotkaniu, ale będę z powrotem tak szybko, jak to będzie możliwe. – Oczywiście, kolejne spotkanie. Widzisz, co wychodzi z tych spotkań? – powiedziała, wskazując na drzwi, gdzie zniknął lekarz. – Izzy. – Pochyliłam się tak, żeby Effie nie słyszała. – Salvatore tego nie zrobił. Obiecuję ci to. – Zaopiekuj się moją córką i zadbaj o siebie. – Objęła mnie. – Mam pistolet w mojej sypialni – dodała szeptem. – W szufladzie szafki nocnej. Odsunęłam się. Miała broń? Przy jej łóżku? – Oto moje klucze. – Odpięła kluczyki od samochodu i wręczyła mi kółeczko z resztą. Wzięłam je, wciąż nie do końca wierząc w to, co mi powiedziała. – Chodźmy Lucia – powiedział Salvatore, po daniu Marco jakiś rozkazów. – Zadzwoń do mnie, jeśli dowiesz się czegokolwiek. Chodź, Effie. Effie i ja podążyłyśmy za Salvatore do windy i na zewnątrz do jego samochodu. Kiedy usadziliśmy Effie i moje kule na tylnym siedzeniu, wsiedliśmy do środka. Rozmawiałam z Effie, gdy jechaliśmy do jej domu, który był około pół godziny drogi od szpitala. Choć próbowała ukryć niepokój, to było oczywiste, że była niespokojna i niepewna. Salvatore Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 206

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

powiedział tylko kilka słów, zmartwiony. Może był wdzięczny za obecność Effie, gdyż oznaczało to, że nie mogłam zadać mu żadnych pytań. Kiedy dotarliśmy do domu, zobaczyłam dwa samochody zaparkowane wzdłuż krawężnika, z dwoma mężczyznami wewnątrz każdego z nich. Salvatore zatrzymał się na podjeździe i wszyscy wysiedliśmy, ja ostatnia, ponieważ musiałam dowiedzieć się, jak korzystać z tych przeklętych kul, bo obciążanie chorej stopy powodowało, ze krzywiłam się za każdym razem. Effie trzymała moje kule, gdy wysiadłam i obserwowała mnie, podczas gdy Salvatore podszedł do mężczyzn, siedzących w samochodach przy krawężniku i przypuszczałam, że dał im instrukcje, przed powrotem do nas. – Gotowe? – spytał, zamykając za mną drzwi. Effie pokiwała głową i poszła od razu do frontowych drzwi. – Co to za spotkanie, na które idziesz? – zapytałam, niepewna, czy podobało mi się, że idzie na jakiekolwiek spotkanie po tym, jak Luke został właśnie postrzelony. – Strzelanie do Luke’a jest tylko jednym z incydentów. Dwie z naszych firm, zostały również zaatakowane. – Jakie firmy? – Wiedziałam, że mieli kilka sklepów, ale nie chciałam wiedzieć, czego one były przykrywką. – To nie ma znaczenia – powiedział. – Liczy się tylko to, że stało się to, czego się obawiałem, że w końcu się stanie. Przez to, co robił znalazł się w miejscu, w którym teraz jest. – Luke? Ale... – On jest w szpitalu, wiem o tym. – Czy to był Dominic? Jego twarz zmieniła się i spojrzał za mnie. – Nie jestem pewien, Lucia. – Czego mi nie mówisz? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 207

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nastał czas wojny. Zadzwonił telefon Salvatore, a on sięgnął do kieszeni, aby go wyciągnąć. – Zaraz do ciebie oddzwonię – powiedział i rozłączył rozmowę. – Chodźmy do środka i ulokujmy was. Wolałbym raczej mieć cię w domu, ale to będzie musiało wystarczyć na teraz. Udaliśmy się do drzwi. Salvatore wsunął klucz do zamka i otworzył je. Effie udała się bezpośrednio do kuchni, zostawiając nas na chwilę samych. – Będziesz tu bezpieczna. Zostawiam czterech mężczyzn na zewnątrz. Nie wpuszczą nikogo. – I nie wypuszczą, zgaduję. – Odwrócił się do mnie i wziął moją twarz w dłonie. – Dokładnie. Popatrzył na mnie przez dłuższą chwilę. – To jest naprawdę, naprawdę ten jeden raz, kiedy musisz mi zaufać Lucia. Nie mam czasu, aby szukać cię gdziekolwiek i nie mogę utrzymać cię bezpiecznej, jeśli znikniesz. – Nigdzie nie pójdę. – To dobrze, bo jeśli jednak pójdziesz, to wezmę mój pas i tak ci spiorę tyłek, że tym razem, minie miesiąc, zanim będziesz mogła usiąść. – Powiedziałam, że nie pójdę! – Pękłam, nie chcąc tego pamiętać. Skinął, potem pocałował mnie w usta, nadal trzymając ręce na każdym z moich policzków. Po jego odejściu, spojrzałam jeszcze raz na samochody zaparkowane z przodu. Jeden mężczyzna siedział w środku każdego z nich. Nie byłam pewna, gdzie poszli inni. Prawdopodobnie byli w pobliżu domu. Nie obchodziło mnie to, dopóki nie weszli do środka. Zamknęłam drzwi i udałam się do kuchni, aby znaleźć Effie wyjmującą mąkę i wielki worek M&M’sów i nawet ich nie podjadała. – Nie mogę dosięgnąć reszty składników – powiedziała ponurym tonem. – Ciasteczka Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 208

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

z M&M’sami są ulubionymi wuja Luke’a. Mama ma przepis na swoim iPadzie. Uśmiechnęłam się i przykucnęłam do jej poziomu, pocierając ją po ramionach. – Lekarze zrobią wszystko, co mogą, aby upewnić się, że będzie z nim w porządku, rozumiesz? Skinęła głową, ale jej twarz pozostała poważna. – On i mama kłócili się ostatniej nocy. Słyszałam ich. – Ich kłótnia nie ma nic wspólnego z tym, co się stało. Wiesz o tym, prawda? – Boję się, ciociu Lucio. Co jeśli nie będzie z nim w porządku? Co jeśli on się już nie obudzi? Jak mogłam odpowiedzieć na to pytanie, kiedy sama nie znałam wyniku? Wstałam i rozejrzałam się, znajdując fartuch mojej mamy. Trzymała go w szufladzie, starannie złożonym, jakby właśnie wczoraj go używała. Mój tata nie pozbył się żadnej z jej rzeczy. W rzeczywistości, byłam pewna, że szafa w sypialni będzie nadal pełna, chyba, że Izabella spakowała jej ubrania. Miałam nadzieję, że nie. Włożyłam fartuch przez głowę i związałam sznurki na plecach. – To był fartuch babci – powiedziałam do Effie. – Ona jest w niebie – odpowiedziała Effie, kiedy otworzyła tę samą szufladę i wyjęła drugi, mniejszy fartuch. – Ten jest mój. Dostałam go na urodziny. – Och, ten jest bardzo ładny. Pomóc ci go zawiązać? Przytaknęła. – Okej, zaczynajmy. Gdzie mama trzyma swojego iPada? – Tutaj. Poszłam za nią do salonu, gdzie otworzyła szufladę w stoliku do kawy i wyjęła tablet, wystukując kod, przed przekazaniem go mnie. – To jest 0–0–0–0. – Effie pokręciła głową. – Złamałam go w jednym momencie. Potargałam jej włosy i poprowadziłam z powrotem do kuchni, spojrzałam na przepis Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 209

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

zapisany w zakładce ulubione i wzięłyśmy się do pracy. Zajęło to dużo więcej czasu, niż się spodziewałam, ponieważ Effie nalegała na wykorzystanie tylko tych kolorów M&M’sów, które Luke najbardziej lubił i układała je w buźki. Spędziłyśmy resztę dnia, grając w jej pokoju lub oglądając telewizję, a na obiad odgrzałam lazanię, którą znalazłam w lodówce. O godzinie ósmej, wzięłam ją do jej pokoju i przeczytałam historyjkę, przed położeniem do łóżka. Byłam zaniepokojona, że nie usłyszałam jeszcze żadnych wieści od Isabelli. Gdy próbowałam kilka razy zadzwonić na jej telefon, przenosiło mnie prosto do poczty głosowej. Zadzwoniłam do Salvatore, który odpowiedział po trzecim dzwonku. – Hej, to ja. – Wszystko w porządku? Brzmiał jakby był w pośpiechu. – Tak, w porządku. Zastanawiałam się tylko, kiedy zakończy się twoje spotkanie. Westchnął. – Nie jestem pewien, ale będę tam tak szybko, jak tylko będę mógł. Zamknij drzwi i idź do łóżka, jeśli jesteś zmęczona. Słyszałaś coś od siostry? – Nie, nie odbiera telefonu. – Ktoś go zawołał, myślę, że mógł być to Roman. – Muszę wracać, Lucia. – W porządku. Zadzwoń do mnie, kiedy skończysz. Nie dbam o czas. – Upewnij się, że drzwi są zamknięte. – Dobrze. – Bądź bezpieczny. – Ty też. – Odłożył słuchawkę. Obeszłam dom po raz piąty i sprawdziłam, czy wszystkie drzwi były zamknięte. Samochody ciągle były zaparkowane na zewnątrz i zauważyłam jednego człowieka na drugim końcu podwórka. Mimo tego i tak nie czułam się bezpiecznie. Nie miałam pojęcia, co się działo i będąc tutaj, czułam się odsłonięta, jakbym była łatwym celem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 210

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Odpychając te myśli na bok, zrobiłam dzbanek herbaty i zaciągnęłam zasłony we wszystkich oknach. Na półce w gabinecie, znalazłam jakieś stare albumy ze zdjęciami. Biorąc dwa z nich, usiadłam na kanapie, czekając, aż moja siostra zadzwoni lub przyjdzie do domu. To wtedy usłyszałam skrzypienie drzwi i kroki dochodzące z tylnej sypialni, tej którą moi rodzice przerobili na piętrze. Odwróciłam głowę. – Effie? – Ale to nie mogła być ona. Czekałam na górze, aż zasnęła. Włosy na karku zjeżyły mi się, gdy patrzyłam na ciemny korytarz, podczas gdy kroki brzmiały coraz bliżej. Przerażona, nie będąc w stanie odciągnąć wzroku od cienistej przestrzeni, sięgnęłam po telefon komórkowy, który leżał na stoliku. Wiedziałam, kto to był. Kto musiał to być. Ale nadal, gdy Dominic wszedł w plamę światła w salonie, dyszałam, wstrząśnięta, nagle drżąca, kiedy mój wzrok padł na pistolet, który trzymał wzdłuż swojego boku. – Odłóż telefon Lucia.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 211

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wróciłem do sali konferencyjnej w domu mojego ojca. Około tuzina mężczyzn było zgromadzonych wokół stołu, cała rodzina, kuzyni i wujkowie. Ojciec uniósł brwi, ale nie skomentował mojego opuszczenia sali, aby odebrać połączenie. Nienawidziłem zostawiania Lucii. Nie wiedziała, ile rzeczy uległo postępowi, w ciągu ostatnich dwunastu godzin. Cholera, byłem wstrząśnięty, słysząc to wszystko. Po moim opuszczeniu domu Dominica, ojciec najwyraźniej przeanalizował zachowanie mojego brata. Roman napełnił mnie szczegółami w tej sprawie. Franco był wściekły na Dominica. Tak bardzo, że przeprosił Natalie osobiście. Wiedziałem, że idzie do jej domu, aby upewnić się, że wiedziała, że będzie ją chronił, ale przeprosiny? To nie było w stylu Franca Benedetti. Postawił również kilku mężczyzn w jej domu, kiedy odmówiła przyjazdu do miasta razem z nim i zatrzymania się w jego domu, dopóki sprawy nie uspokoją się. W tej materii nie miała wyboru. On zrobiłby wszystko, co musiałby zrobić, aby chronić swego wnuka. Ojciec wysłał Dominica do domu na Florydzie, aby ochłonął. Aby "wyciągnął głowę z tyłka", najwyraźniej to były jego dokładne słowa. Strzelanina do Luke’a DeMarco zaskoczyła ojca. Nie została przeprowadzona na jego rozkaz i oczywiście nie na mój. Nagranie wideo pokazało tylko, dwóch zamaskowanych mężczyzn, wchodzących do kręgielni i otwierających ogień. To było zdumiewające, że więcej ludzi nie zostało rannych. Dwa z naszych przedsiębiorstw, restauracja i sklep rowerowy, które były również frontem do operacji prania pieniędzy, zostały zaatakowane, ale nikt nie został zabity. Żadne z tych interesów nie były bezpośrednio związane z nami, więc śledztwo nie znajdzie niczego, łączącego te zbrodnie, ale to był dopiero początek. Pieniądze zostały zabrane z obu firm, ale ilość gotówki nie uzasadniała włamań. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 212

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Nie, to było wysłanie wiadomość. To było preludium do wojny. Ale strzelanie do Luke’a DeMarco zdezorientowało nas. Pracował z rodziną Pagani. Dlaczego miałby zostać zaatakowany? To był kawałek, który dawał nam wszystkim do myślenia. – Czuję prawdziwy niepokój w związku z tym – powiedziałem. – Oni nie zaatakowaliby DeMarco. Do diabła, jeśli sprawy doszły już do tego punktu, DeMarco nie powinien być na cholernej kręgielni. Coś jest nie w porządku. To ktoś inny. – Izabella? – zapytał ojciec. Roman spojrzał na mnie. – Widziałem ją w szpitalu. Ona wychodzi z siebie. – Byłeś w szpitalu? – spytał. Powiedziałem Romanowi, gdzie byłem, ale nie mojemu ojcu. – Są rodziną Lucii. Zacisnął usta. – Tracisz punkt odniesienia, względem tego wszystkiego. – Przez punkt odniesienia, masz na myśli moje traktowanie Lucii. – Wiedziałem. To nie było pytanie. – Jeśli chodzi ci o to, że nie jestem dla niej potworem, to masz rację, straciłem mój punkt odniesienia. Może mimo wszystko, powinieneś dać ją Dominicowi. – Ta myśl spowodowała u mnie mdłości, ale ja, mówiący to głośno do niego, przed innymi członkami rodziny, to tylko potwierdzało fakt, że nigdy do tego nie dopuszczę. Ojciec nie odpowiedział, co mnie zaskoczyło. Ale to także mnie wzmocniło. Każdy człowiek w pokoju, wydawał się wstrzymać oddech. – Zostaw Lucię w spokoju. Ona jest moją sprawą i tylko moją. Koniec kropka. Porozmawiajmy o wyrządzonych szkodach, kto za tym stoi i o tym, co z tym zrobimy. Odetchnął, ale wrócił z powrotem do omawianego tematu. Przypuszczałem, że zajmie Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 213

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

się mną później, ale kiedy nadejdzie ten czas, nauczy się, że nie będzie mnie więcej tak traktował. Moje sznurki zostały odcięte. Nie byłem już jego marionetką. Może to ten kontrakt, to on nauczył mnie tego, złamał mnie od mojej słabości, mojego tchórzostwa, jeśli chodziło o Franco Benedetti. Jeśli coś dobrego może wyjść z czegoś tak strasznego, jak kradzież życia, to musiało być to. – Wracając do tego, kto za tym stoi – zaczął Roman. – Wierzę, że to rodzina Pagani stoi za przeprowadzaniem ataków. Nie wierzę, że Isabella DeMarco chciałaby zamordować swojego kuzyna. Zakładając, że to było intencją tego wszystkiego. – Co innego mogłoby to być? Umieszczono w nim dwie kule – powiedziałem. Roman zgodził się. – Może Isabella jest większym zagrożeniem niż zakładaliśmy. Może Luke był podwładnym, przykrywką dla niej. – Może rodzina Pagani działa sama? – dodałem. – Nie. – Ojciec pokręcił głową. – Rozmawiałem z seniorem, Paulem Pagani. Paul Pagani senior, osiemdziesięciosześcioletni mężczyzna, który wciąż nie chciał oddać władzy rodzinnego biznesu synowi. Chociaż, znając syna, rozumiałem dlaczego. – Nie zaakceptował żadnej strzelaniny i zdaje sobie sprawę z rozmów między DeMarco i jego synem. Kiedy dowiedział się o tym, zakazał jakichkolwiek działań. – Ale jego syn, mógł zrobić to za jego plecami – dodał Roman. – I próbował zabić Luke'a DeMarco? – zapytał Stefano, jeden z moich kuzynów. – Jest coś, czego brakuje – powiedziałem, potrząsając głową. Złapałem zamyślony wzrok Romana. – Pagani stwierdził, że jeśli to jego ludzie przeprowadzili strzelaninę bez jego zgody, to zajmie się nimi, ale i tak nie jestem z tego zadowolony – powiedział ojciec. Jego telefon zadzwonił, a on spojrzał na wyświetlacz. – Przepraszam. Wstał i choć nie wyszedł z pokoju, odwrócił się plecami do stołu i przeszedł kilka Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 214

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

kroków. Mężczyźni przy stole nadal rozmawiali, ale Roman milczał, słuchając rozmowy. – Co masz na myśli? – zapytał ojciec, sprawdzając swój zegarek. – To było godzinę temu. – Cisza na linii. – Próbowałeś zadzwonić do niego? Do jego kierowcy? – Cisza. – W porządku. Przełóż to. I znajdź go. Kiedy odwrócił się do nas z powrotem, od razu spotkał mój wzrok i wskazał na drzwi. Roman wstał także, nasza trójka weszła do holu i zamknęliśmy za nami drzwi do sali konferencyjnej. – Dominic nie poleciał. – Co masz na myśli? – zapytałem, dzwonki alarmowe zabrzmiały. – Chodzi mi o to, że to był, kurwa, pilot, mówiąc że zmarnował lot, czekając. – Pękł ojciec. Patrzyłem, jak próbował dodzwonić się do Dominica, ale odsyłało go bezpośrednio do poczty głosowej. – Jego kierowca również zaginął. – Zaginął? – zapytał Roman. Mój ojciec zaczął kolejną rozmowę i powiedział do słuchawki. – Spakuj Natalie i Jacoba i zabierz ich do mojego domu. Nie dbam o to, co musisz zrobić, aby tak się stało, ale przywieź ich tu i to teraz. – Muszę iść – powiedziałem, wyciągając swój telefon z kieszeni. – Cholera jasna, potrzebuję cię tutaj, Salvatore! Zatrzymałem się, wziąłem głęboki oddech i odwróciłem się twarzą do niego. – Dominic zawsze chciał tego, co ty masz – kontynuował. – Tego, co odziedziczysz po mnie, kiedy będę gotów odejść. To nie jest tajemnica, dla żadnego z nas. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 215

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Słuchałem w ciszy. – Nie podoba mi się wszystko to, co robi – ciągnął, z trudem dobierając słowa. – Czasami nie podoba mi się, kim jest. – Odetchnął głęboko. – Ale on nadal jest twoim bratem. Przestąpiłem z nogi na nogę. Ojciec zwykle nie uciekał się do wywoływania poczucia winy względem czegoś, co chciałem zrobić, i nie byłem pewien, że to jest to, co robi teraz, ale to, co powiedział, wywołało we mnie coś w rodzaju winy. – Byłem surowy względem niego, kiedy dowiedziałem się, co uczynił Natalie – powiedział. – Nie, nie surowy. – Nie zgodziłem się. – To trzeba było zrobić. Dominic był jedynym, który zrobił coś źle, w tamtym momencie. Pytanie tylko, czy on zdaje sobie z tego sprawę? Czy też tak myśli? Mój ojciec przeczesał dłonią przerzedzone włosy i usiadł na krześle tuż pod oknem. Widząc go zmęczonego – to było dziwne, czułem się z tym źle. Zawsze widziałem mojego ojca silnego. Wszechmocnego. I ostatecznie, zawsze pod kontrolą. Zawsze myślałem, że będę świętował jego upadek, jego osłabienie. Podszedłem do niego i położyłem mu rękę na ramieniu. – Zajmę się nim. Westchnął, pokiwał głową, po czym spojrzał mi w oczy i wziął mnie za rękę. – Jestem już kurewsko za stary na to. – Idź na górę, Franco. Zajmę się spotkaniem – zaoferował Roman. Ojciec spojrzał na niego, pokręcił głową i usztywnił kręgosłup, wstając. – Poradzę sobie z tym. Roman kiwnął. Oboje wiedzieli, że nie mógł do tego dopuścić. To by wyglądało jak ostateczna słabość. – Dominic jest niezadowolony. Zawsze był – powiedział do mnie. – Zawsze Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 216

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

popychałem go, żeby chciał więcej. W jakiś sposób, uszkodziłem go. Chciałem powiedzieć mu, że to nie była jego wina, ale czy nie była? Przynajmniej częściowo? Położył rękę na moim ramieniu i podszedł bardzo blisko. Poklepał się palcem wskazującym po czole. – On nie jest w porządku, nie teraz. Nie może zaakceptować swojego miejsca. Ale pamiętaj, że to jest twój brat. Znajdź go i przyprowadź do domu. Zrób to, a ja się nim zajmę.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 217

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Co ty do cholery tu robisz? – zapytałam, stojąc i przenosząc moją wagę na kule. Nie czułam się w połowie tak pewnie, jak udało mi się zabrzmieć. – Jak się tu dostałeś? Stał w świetle, po drugiej stronie stolika do kawy, wyglądając na zaniedbanego, koszulę miał wyjętą ze spodni, włosy były bałaganem, twarz posiniaczona. Dał mi krzywy uśmiech i naprawdę po raz pierwszy spojrzałam na niego, wgłębienie na prawym policzku rozbroiło mnie chwilowo. Jego oczy były lekko niebiesko-szare, rzęsy grube i ciemniejsze, niż jego blond włosy. Był wysoki, dobrze ponad metr osiemdziesiąt, ale miał szczuplejszą budowę ciała niż Salvatore, choć nadal muskularną. Potężną. Wróciłam wzrokiem na jego twarz, widząc jego rozszerzający się uśmiech. Ciemność w jego oczach przypomniała mi, kim był. Schował pistolet z tyłu dżinsów, przed sięgnięciem do kieszeni i wyjęciem czegoś. Przechyliłam głowę na bok, kiedy wyciągnął to, aby mi pokazać, nie rozumiejąc od razu. – Mam klucz. Uświadomiłam sobie, że trzyma klucz do mojego starego domu. Do domu, gdzie mieszka moja siostra i siostrzenica. – Isabella mi go dała. – Nie rozumiem. – Ale rozumiałam. Po prostu jeszcze nie pogodziłam się z tym. Przyglądałam mu się, porównując jego charakterystyczne cechy z Effie. Chociaż nie odziedziczyła blond włosów, oczy miała podobne, choć jej były ciepłe, niewinne. Reszta była Isabellą, ale była jedna rzecz, wspólna z Dominiciem: dołeczek w jej prawym policzku. To Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 218

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

było z jej ojca. Nie. Musiałam to powstrzymać. Co ja sobie myślałam? Mówiłam to o mojej siostrze. Ojcem Effie mógł być każdy. Nie musiał być to on. Co z testami? Nic nie było ostateczne, jeszcze nie. Ale klucz. Dlaczego Izabella dała mu klucz? – Kłamiesz. Moja siostra, nie dałaby ci klucza. – Dlaczego nie? – Ona cię nienawidzi. Prychnął, a następnie udał się do barku i nalał sobie drinka. – Chcesz jednego? – Nie. Oparł się o szafkę i obserwował mnie, kiedy podniósł szklankę do ust i przełknął głęboki bursztynowy płyn. Mam nadzieję, że palił w drodze w dół. – Co ty widzisz w moim bracie? – zapytał. – Czego chcesz, Dominic? Co ty tutaj robisz? – On jest marionetką naszego ojca. Słaba, mała, nakręcana zabawka, która robi, co mu się powie. Który cię upokorzył. Co ty do diabła w nim widzisz? – Widzę jego serce. Widzę to, co jest prawdziwe pod maską, którą nakłada dla ciebie, dla twojego ojca. Po tym zachichotał i nalał sobie kolejnego drinka. – To jest coś nowego. Teraz Sergio. – Zaczął pić głęboko. – Był mężczyzną. Człowiekiem, którego należało szanować, jak mnie. Nawet Franco Benedetti go szanował. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 219

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– I myślisz, że porwanie jego syna uczyni cię szanowanym? To sprawia, że jesteś potworem. Słabym, nienawistnym potworem. Zaśmiał się i ruszył w moją stronę. Zmusiłam się, aby stać na swoim miejscu, nawet gdy stanął tylko o krok ode mnie, oddychając mi w twarz whisky, gdy jego wzrok wędrował wzdłuż mojego ciała. Spojrzał mi w oczy. – No cóż, może potrzebujesz naprawdę otworzyć oczy i zobaczyć inne potwory znacznie bliżej domu. Samochód zatrzymał się na zewnątrz i odetchnęłam z ulgą. Odsunął się po prostu, jak tylko klucz obrócił się w zamku, a Izabella weszła do domu. Stanęła w drzwiach, jak tylko go ujrzała. Wymienili spojrzenia, zanim zwróciła wzrok na mnie. Obserwowałam ją, a potem jego, a następnie ponownie ją. I byłam pewna. – Co ty tu robisz? – zapytała Dominica, zbyt swobodnym tonem, gdy zamknęła za sobą drzwi. – Co? Aby uzgodnić wersję zdarzeń czy coś? – zapytał, kończąc swojego drinka i odstawiając szklankę. – Jestem głodny. – Poszedł do kuchni, zostawiając nas same. – Izzy? Co się do cholery dzieje? Opuściła torbę na stolik i przetarła oczy rękoma. Wyglądała na pokonaną w tej chwili, i widziałam przez twardą fasadę, którą nałożyła, coraz więcej i więcej. – Luke wyszedł z chirurgii – powiedziała, kierując się do miejsca, gdzie Dominic odstawił swój kieliszek, wypełniła go taką samą whisky i wypiła. – Wyjdzie z tego. Stała spokojnie przez chwilę, zanim jej ciało opadło bezwładnie, a ona wybuchła płaczem. Podeszłam do niej i objęłam ją, kule schowałam niezgrabnie pod moimi ramionami. Trzymałam ją tak mocno, że w końcu poddała się, pozwalając się obejmować, płacząc, i przytulając mnie z powrotem. – Myślałam... myślałam... Boże, jeśli on by umarł? – Wciągnęła głośno oddech Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 220

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

i wytarła oczy, odchylając się do tyłu. – Modliłam się, Lucia. Nie modliłam się od pięciu lat. – Pokręciła głową. – Kocham go. Kocham go, a wszystko co robiłam to ranienie go. – Luke’a? – Byłam tak zdezorientowana. Skinęła głową, podeszła do kanapy i usiadła. – On został adoptowany – zaczęła, jakby to było tym, czym byłam zaniepokojona. – Nie jesteśmy związani więzami krwi. – Wiem, Izzy. Boże, wiem. W porządku. Nie obchodzi mnie to. W porządku. – Jestem ci winna wyjaśnienia. Prawdopodobnie, wielokrotne. Skinęłam głową. – Pięć lat temu, a nawet więcej tak naprawdę, poznałam Dominica. To było przypadkowe, nic zaplanowanego. Miałam siedemnaście lat. To była impreza w lesie, a ja nie wiedziałam kim był. Tak samo jak on. On mnie nie znał i nie wymieniliśmy nazwisk. Byliśmy po prostu Dominiciem i Izabellą. To wszystko. Świetnie się rozumieliśmy, a sprawy zaogniły się w ciągu kilku następnych tygodni. Miesięcy. – Nadal nie wiedziałaś, kim był? – Nie wierzyłam. – Do tego czasu wiedzieliśmy. Cholera, do naszej trzeciej randki już wiedzieliśmy. Ale było tam coś. Nie wiem, co to było, może nawet Romeo i Julia z wojującymi rodzinami i romans w tym wszystkim, skradanie się, spotkania w lesie, siedząc pod gwiazdami. Tylko my. Razem. – Zakochałaś się w Dominicu Benedetti? Skinęła głową. – Nie był taki jak teraz, nie wtedy. Byliśmy dla siebie nawzajem pierwszymi. Pierwsza miłość, pierwszy... – Potem zaszłaś w ciążę. – Tak. To było tuż przed tym, gdy sprawy między rodzinami zaogniły się. Dominic miał powiedzieć ojcu. A ja powiedziałam tatusiowi. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 221

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Dlatego był taki zły. Pokiwała głową ze smutkiem. – Byłam w ciąży z dzieckiem wroga. Nieważne było to, że byłam ledwie dorosła i niezamężna. – Wyparł się ciebie, bo było to z Dominiciem? – Tak. Nie mógł tego zaakceptować. To go zawstydziło. Rozwścieczyło go. Patrzenie na mnie wkurzało go. Chyba byłam ostatecznym przypomnieniem jego hańby. – Jak długo wiedział zanim odeszłaś? – Miesiąc. Dał mi ultimatum. Usunąć ciążę lub stracić wszystko. – Aborcja? Tatuś? – Był pobożnym katolikiem. Starej szkoły. Skinęła głową, oczy zalśniły jej ponownie. – Nie mogłam tego zrobić. – Spojrzała w górę schodów. – Jestem bardzo szczęśliwa, że tego nie zrobiłam. – Czy Franco Benedetti wiedział? – Nie. Dominic nigdy mu nie powiedział. W rzeczywistości, przestaliśmy się spotykać, jak tylko okazało się, że jestem w ciąży. Dobrze, ja to zatrzymałam. Ale wtedy było inaczej. Wysyłał pieniądze, po moim odejściu. – Cóż, czyż on nie jest księciem? – Byliśmy dziećmi Lucia, a ja mu wybaczyłam. Ty nie musisz, to jest między nim a mną. – Czy Effie wie? Pokręciła głową. – Nikt nie wie. – Myślę, że Salvatore może wiedzieć. – Otworzyła usta, ale kontynuowałam. – On i Roman podejrzewali, że był nim Luke i Roman zrobił testy DNA. – Kurwa. – Kiedy okazało się, że Luke nie mógł być ojcem, Roman, który najwidoczniej miał Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 222

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

swoje podejrzenia, wykorzystał swoje własne DNA do testu. Śladowo pasowało, teraz sprawdza Dominica. – Mój pieprzony wujek, zawsze musi pchać swój wielki pieprzony nos, gdzie nie trzeba. – Dominic oparł się o wejście do kuchni, jedząc kanapkę, nie przejmując się, aby ukryć fakt, że podsłuchiwał. – Nie że ma to kurewskie znaczenie. Już nie. Izabella wstała nagle, kipiąc ze złości i podeszła do niego. – Czy to byłeś ty? Czy wydałeś rozkaz na zastrzelenie Luke’a? Chodził wokół niej, odgryzając kolejny kawałek, żując, jakby nic na świecie go nie obchodziło. – Nie wiedziałem, że go kochasz – zadrwił. Chwyciła go za rękę, zmuszając do odwrócenia twarzą do niej. – Mieliśmy umowę! Cholera, mieliśmy kurewską umowę! – Ty jesteś tą, która chciała go zaangażować. – Nie mogłam się z nimi spotkać, wiesz o tym! – Spotkać z kim? – zapytałam. Oboje spojrzeli na mnie tak, jakby byli zaskoczeni, że wciąż tam stałam. – Z rodziną Pagani. Paul, syn i następca starca – uzupełnił Dominic, biorąc ostatni kęs kanapki do ust. – Pierdolony dupek. – Stara szkoła. Nie będą robić interesów z kobietą – powiedziała Isabella. – Jakich interesów? – Co ci powiedziałam, kiedy po raz pierwszy przyszłam do domu Salvatore. – Co, chciałaś rozpocząć kolejną wojnę? Odzyskać nasze miejsce jako co, największy i najgorszy? Rodzina, która przelewa najwięcej krwi? Izzy, co ty robisz? Ja nie chcę tego. Ty też nie możesz chcieć. – Chciałam, na początku. – Opadła na krzesło. – Ale teraz, po tym, co się stało? Po tym jak widziałam go takiego, Luke podłączony do zbyt wielu maszyn, aby zliczyć, ledwo Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 223

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

żywy? Jezu, jak mogliśmy... Zatrzymała się i odwróciła do Dominica, a potem wstała i podeszła do niego. Dźgnęła go palcem w pierś. – Czy zarządziłeś pieprzoną strzelaninę? Czy kazałeś im zabić Luke’a? – Zaczynasz mnie nudzić. Co się stało z moją mściwą małą suką? – Pierdol się, Dominic. – Pierdol się, Isabella. – Wziął swój kieliszek i wypił, przed roztrzaskaniem go na stoliku. – Możesz być ponad tym, ale ja nie jestem. Nie ma mowy, że będę stał z boku, pozwalając, aby mój ojciec, przekazał wszystko mojemu bratu półgłówkowi. Nie. Ma. Kurwa. Mowy. Właśnie wtedy otworzyły się drzwi i wpadł Salvatore, mając maskę wściekłości na twarzy, gdy popchnął Dominica na najbliższą ścianę, jego przedramię kruszyło jego kark. – W jaki sposób do cholery się tu dostałeś? Dominic pchnął go z powrotem i zachichotał. – Sprawdź dom, zanim rozstawisz strażników na zewnątrz, głupku. – Mamusia? Głos Effie spowodował, że wszyscy odwróciliśmy się w stronę schodów. Kłótnia ją obudziła. Stała, ściskając misia i obserwując nas. – Kochanie! – Izabella podbiegła do niej i wzięła ją w ramiona. – Z wujkiem Lukiem będzie dobrze, kochanie! – Naprawdę? – Tak. – Tak się cieszę. Czy możemy go zobaczyć? – On jeszcze śpi, ale wkrótce. Zabiorę cię do niego i możesz dać mu wszystkie te ciasteczka, które upiekłaś. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 224

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Są pyszne, Effie – krzyknął Dominic. Salvatore stał tam, dłonie zacisnął na boku Dominica. – Dzięki, Dominic. Zrelaksowana znajomość Effie z Dominiciem zaskoczyła mnie, a kiedy spojrzałam na Salvatore, widziałam, że jego również. – Jest późno – powiedziała Isabella przez ramię. – Idźcie do domu. – Odwróciła się i poszła po schodach z Effie. – Dlaczego wszyscy krzyczą? – Słyszałam Effie, pytającą jej mamę, gdy ich głosy zniknęły w korytarzu. Nie usłyszałam odpowiedzi mojej siostry. – Cóż, zawsze była dobra w oddalaniu ludzi, z których nie mogła mieć żadnego pożytku – dodał Dominic – Pierdol się. Tata cię szuka. Idź do domu. – Ty idź do domu. I zabierz swoją małą zabaweczkę, zanim zdecyduję się jej spróbować. Jej siostra była całkiem dobra. Salvatore chciał go uderzyć, ale złapałam go za ramię. – On nie jest tego wart, Salvatore. – Wyjdź. – Salvatore nie patrzył na mnie, ale stanął nos w nos z bratem. – Nie planowałem zostać. To był moment, zanim wyszedł przez frontowe drzwi. Salvatore odwrócił się do mnie i wziął mnie w ramiona. – Wszystko w porządku? Czy on cię skrzywdził? – Ze mną w porządku. Nic mi nie zrobił. – Miał rację. Powinienem był sprawdzić dom. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 225

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Salvatore cofnął się i spojrzał na mnie, jakby chciał zobaczyć na własne oczy, czy Dominic mnie nie skrzywdził. – Zatrzymaj się. Nic się nie stało. I wszystko, teraz jest już w porządku. Jego oczy przeszukiwały moje i dotknęłam jego twarz dłonią. – Zabierz mnie do domu, Salvatore.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 226

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Lucia usiadła cichutko obok mnie. – Co jest? – zapytałem po kilku minutach. – Effie, jest córką Dominica. Isabella potwierdziła to. – Nie jestem zaskoczony. – Oni się w sobie zakochali, Salvatore. Byli młodzi i po prostu zakochali się. Miałeś rację w tym, co myślałeś. Dlatego właśnie tata ją odesłał, wyrzekając się jej. Dał jej ultimatum: przerwać ciążę lub odejść. I odeszła. Milczałem, rozumiejąc trochę bardziej Isabellę. Dlatego była nienawistną, żądną władzy suką. Ale była również silniejsza niż zakładałem. – Dominic miał poinformować swojego ojca, ale nigdy tego nie zrobił. Zerknąłem na Lucię. – Nie mogę powiedzieć, że jestem zaskoczony. – Puścił ją samą. – Lucia spojrzała w dal. – Chociaż wysyłał jej pieniądze. – Przewróciła oczami. – Lucia. – Nie wiem dlaczego, ale czułem potrzebę obrony Dominica. Tak naprawdę nie musiałem. Po prostu potrzebowałem wyjaśnić, jak to było w naszym domu. Jaki był mój ojciec. – Mój ojciec jest bardzo apodyktycznym człowiekiem. Gdy byliśmy dziećmi, Sergio był jedynym na tyle odważnym, aby mu się postawić. – Otworzyła usta, żeby coś powiedzieć, wyraz jej twarzy był niedowierzający. – Czekaj. Nie bronię Dominica, ani tego co zrobił. Po prostu mówię ci, że jest więcej w jego historii, kolejna warstwa, tak jak jest z twoją siostrą. Nie byłem pewien, czy przyjęła to, czy nie. – Luke i Isabella, zakochali się w sobie – powiedziała, zmieniając temat. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 227

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Słyszałem, że jest po operacji i że wyjdzie z tego. – Czuję taką ulgę. – Jest jeszcze zbyt wiele pytań, Lucia. To jeszcze nie koniec. – Kto postrzelił Luke’a? Pokręciłem głową. – To nie jest jasne. Luke pracował z młodszym Pagani, Paulem. Jego ojciec, zabronił wszelkich interakcji, gdy się dowiedział, co jego syn kombinował. – Myślę, że Dominic jest bardziej zaangażowany, niż się domyślasz Salvatore. – Co masz na myśli? – On i Isabella, myślę, że pracowali razem. Powiedziała, że mieli jakąś umowę. Kurwa. – Myślę, że ona zastanawia się, czy Dominic kazał zastrzelić Luke’a. – Więc mój młodszy brat pracuje z Isabellą DeMarco i Paulem Pagani, aby pogrążyć własną rodzinę? Nasze spojrzenia zamknęły się na sobie, ale żadne z nas, nie powiedziało nic więcej. Kiedy zatrzymaliśmy się na wysokości bramy domu, wyłowiłem telefon z mojej kieszeni i zadzwoniłem do Romana. – Co robisz? – zapytała Lucia. Roman odezwał się. – Gdzie jesteś? – zapytałem. – U twojego ojca. Ostatni gość właśnie wychodzi. – Czy Natalie i Jacob tam są? – Właśnie dotarli. Ona jest bardzo wkurzona. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 228

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Cóż, niech się nie rozpakowuje. – Co masz na myśli? – Zwołuje spotkanie rodzinne. To jest pilne. Chcę, byś przyprowadził Natalie i Jacoba do mojego domu. I chcę również mojego ojca i Dominica tutaj. – Co? – zapytała Lucia. – Jakie spotkanie? – zapytał Roman. – Co się dzieje? – Jutro rano chcę drugiego spotkania z tobą, moim ojcem, Dominiciem, oboma Pagani, zarówno Paulem starszym jak i młodszym i Isabellą DeMarco. Chcę, żebyś to zorganizował. – Izzy? – zapytała Lucia, z szeroko otwartymi oczami, kiedy zatrzymałem samochód przy drzwiach. – Daję ci godzinę, abyś dostarczył tutaj rodzinę. Zadzwoń do innych w związku z jutrzejszym rankiem. O siódmej. To powinno dać im wystarczająco dużo czasu, aby dostać się tutaj. To wszystko musi się skończyć. – Spotkajmy się najpierw z rodziną i omówmy to, Salvatore. Myślę, że byłoby mądrze dla nas... – To jest kurewski koniec, wujku. Koniec, kropka. Zakończyłem połączenie i odwróciłem się do Lucii. – Salvatore, nie możesz mieszać w to mojej siostry. – Ona już jest w to zamieszana, Lucia. Sama się w to zaangażowała. – Nie, nie pozwolę na to! – Nie pozwolisz na to? – zapytałem, wysiadając z samochodu i przechodząc na jej stronę. Miała już otworzone drzwi i swoje kule na ziemi, starając się wysiąść. Wziąłem kule w jedną rękę i podniosłem ją drugą. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 229

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Postaw mnie. Mogę to zrobić. – Nie mam na to czasu Lucia. – Powiedziałam, postaw mnie! – Chrystusie. Jesteś najbardziej upartą... – Postawiłem ją na dół, a ona oparła się o mnie, dopóki nie podparła się na kulach. – Wejdźmy do środka. – Chcesz moją siostrę, w tym pomieszczeniu pełnym zabójców? – To będzie spokojne spotkanie. – Weszliśmy do domu i zamknąłem za nami frontowe drzwi. – To jest mój dom. Ja ustalam zasady. – Zadzwoniłem na inny numer. Gdy połączenie trwało, zakryłem dłonią mikrofon i zwróciłem się do Lucii. – Idź na górę do swojego pokoju. Będziesz czekać tam na mnie. – Nie jestem cholernym dzieckiem! – Więc przestań zachowywać się jak jedno. Marco odebrał. Był jeszcze w szpitalu. – Tak? – Potrzebuję cię z powrotem w domu. Zorganizuj dwóch ludzi, aby zostali w szpitalu. Zwołałem spotkanie na jutro rano. Potrzebuję tu więcej ludzi. Będziemy mieć ojca i syna Pagani razem z Isabellą DeMarco. Pagani przyprowadzą ich własną straż. To będzie spotkanie bez broni, ale chcę tu więcej moich ludzi. – Już się za to zabieram. – Dziękuję. – Mogłem zaufać Marco, że zadba o rzeczy, za każdym razem. – Już brzmisz jakbyś był szefem rodziny – zaszydziła Lucia, wciąż tam stojąc, nie przesunęła się nawet o centymetr. Sprawdziłem godzinę i schowałem mój telefon do kieszeni, zanim odwróciłem się do niej. Spojrzałem na nią, jej sukienka była w nieładzie, oczy trochę zmęczone, ale nadal była cholernie piękna. – Potrzebujesz trochę czasu? – zapytałem, zamykając przestrzeń między nami. – Ze Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 230

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

mną? Przesuwając rękę do jej pasa, przyciągnąłem ją do siebie. – Salvatore, to nie jest... – Ciii. – Pocałowałem ją w usta i odsunąłem jedną z kul z dala, podczas gdy druga wymknęła się spod jej ręki, gdy owinęła ją wokół mojej szyi. – Chodźmy na górę. Sapnęła, kiedy podniosłem ją, kołysząc w ramionach. Zaniosłem ją do mojej sypialni. Posadziłem ją na łóżku, przeciągnąłem sukienkę przez głowę, przed popchnięciem jej, aby położyła się na plecach. Po ściągnięciu mojej koszuli, dżinsów i bokserek – wszystko to, gdy Lucia oglądała z szybko ciemniejącymi oczami – zsunąłem jej majtki przez biodra i wzdłuż nóg. Przysunąłem je do nosa i zaciągnąłem się głęboko. – Salvatore! – Próbowała wyszarpnąć je z dala, ale trzymałem je poza jej zasięgiem. – Podoba mi się twój zapach – powiedziałem, pochylając się nad nią, żeby ją pocałować, połykając jej jęk moimi ustami. Smakowała tak słodko, tak niewinnie. Odciągnąłem usta i powędrowałem pocałunkami w dół jej szczęki i gardła, na obojczyk i w dół jednej piersi, potem drugiej, wciągając sutki, powodując jej krzyk, kiedy ugryzłem go, tylko nieco mocniej niż lubiła. Przebiegłem językiem przez środek klatki piersiowej i łaskotałem jej pępek, zanim przesunąłem się niżej. Ulokowałem się między jej nogami, biorąc łechtaczkę w usta. Lucia westchnęła ciężko. – Smakujesz kurewsko niesamowicie. Zacisnęła palce w moich włosach i pociągnęła. – Czekaj. – Dlaczego? – zapytałem, patrząc na nią, jej zapach był odurzający. – Chcę cię posmakować. – Odsunęła się na łokciach. – Proszę. Kiwnąłem głową i podniosłem ją lekko, kładąc się na plecach i ustawiając ją na moich biodrach, tak, że usiadła na mnie okrakiem. – Czy to boli? – zapytałem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 231

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Hę? – Wydawała się zdezorientowana. – Twoja kostka? Pokręciła głową. Z rękami na jej biodrach, nakierowałem jej fałdki na mojego fiuta. – Chcę cię posmakować – powiedziała. – Cierpliwości. – Uśmiechnąłem się, lubiąc ją chciwą, trochę nieprzyzwoitą. Zdeprawowałem ją i upewnię się, że pokocha każdą minutę tego. – Odwróć się i umieść kolana po obu stronach mojej twarzy. Zawahała się tylko na chwilę przed odwróceniem się, prezentując mi piękny tyłeczek, a następnie jej wspaniałą, kapiącą cipkę, tuż nad moją twarzą. Opuściła się na łokciach, i przyciągnąłem ją do siebie, zatrzymując się, aby zagryźć wargę, kiedy śmignęła swoim małym języczkiem po czubku mojego fiuta, przed zamknięciem ust wokół niego. – Kurwa, dziecinko. – Przysunąłem ją do mojej twarzy, łaskocząc odrobiną zarostu, który musiałem zgolić. Zanurzyłem kciuk w jej mokrej cipce przed przesunięciem go do jej tylnej dziurki, naciskając tam, nie zanurzając go, jeszcze nie, tylko trzymając go tam, gdy łaskotałem jej cipkę moim językiem, podczas gdy ona, pracowała nad moim fiutem. Byłem tylko z doświadczonymi kobietami. Mając niewinne usta Lucii na moim penisie, podniecało mnie to. Braki w doświadczeniu, nadrabiała entuzjazmem: ssąc mojego fiuta, liżąc go, pochłaniając mnie do tego stopnia, że aż się krztusiła, podczas gdy ja drażniłem, a następnie ssałem jej łechtaczkę i wsunąłem palec w cipkę, podczas gdy mój kciuk nadal naciskał na jej tyłeczek. Wygięła plecy w łuk, jęcząc, gdy pracowała ręką, jak patrzyła kiedyś, gdy sam to robiłem, i ssała. Mój penis urósł nawet grubszy. Kiedy byłem chwilę od uwolnienia, zamknąłem usta wokół jej łechtaczki i zassałem mocno, wkładając palec w jej ciasną dziurkę. Krzyknęła, dźwięk był stłumiony przez moją grubą, pulsującą długość, uspokoiła się, kiedy doszedłem, opróżniając się w jej ustach, a ona pulsowała wokół mojego palca, przyciskając się do mojej twarzy, wyciskając każdą uncję przyjemności z mojego języka. Chwilę później, Lucia leżała obok mnie wyczerpana, włosy miała rozłożone na Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 232

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

poduszce, niektóre z nich opadły na moją twarz. Odwróciła się do mnie i wsunęła nogę, między moje. – Podobało mi się – powiedziała, całując mnie. – Cieszę się, bo będę chciał twoich małych ust wokół mnie częściej. – Spojrzałem na zegarek. Mieli być tu za dwadzieścia minut. Wszystko, co chciałem zrobić, to trzymać ją, zostać tu z nią, ale musiałem zadbać o biznes. – Idź spać, Lucia. – Wstałem z łóżka i przykryłem ją kocem. Pokręciła głową i podniosła się na łokciach. – Moja siostra, Salvatore? – Będzie z nią dobrze. Ale jeśli zaaranżowała porwanie Jacoba, będzie musiała odpowiedzieć za to. – Nie pozwolisz nikomu jej skrzywdzić. To nie było pytanie, ale i tak odpowiedziałem. – Nie. Utrzymam ją bezpieczną. Chodzi o to, aby wszyscy byli bezpieczni i chcę to zakończyć. – Chcę być tam z nią. – Chcę utrzymać cię z daleka od rodzinnego biznesu. – Moja siostra jest moją rodziną. Pokręciłem głową, mój ton był twardszy, gdy mówiłem. – Twoja siostra siedzi w tym za głęboko i też chcę ją z tego wyciągnąć. Czy mogę ci zaufać, że zostaniesz, czy muszę cię związać? – Musiałem się upewnić, że wiedziała, ta rozmowa się skończyła. Spojrzała na pasy, być może pamiętając, jak łatwo mogę po prostu zrobić to, co powiedziałem. – Ty mnie naprawdę wkurzasz – powiedziała. – Z wściekłością mogę sobie poradzić. Muszę tylko się upewnić, że jesteś bezpieczna. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 233

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Przytaknęła. – Muszę wziąć prysznic. Zostań. – Czy mogę przynajmniej zadzwonić do Izzy? – Okej, z tym nie mam problemu. – Rzuciłem jej mój telefon i poszedłem do łazienki, wziąć szybki prysznic, zanim wszyscy przyjdą. Zapowiadała się długa noc.

* Nie byłem zaskoczony, kiedy Dominic się nie pojawił. Również nie byłem zaskoczony, znajdując Lucię, torującą sobie drogę w dół po schodach, ubraną, niezdarnie pracującą kulami. Ojciec i Roman stali w holu obserwując ją, ojciec patrzył na nią zmęczonymi oczami, całkiem inaczej niż z pogardą, którą zwykle pokazywał. Podszedłem do niej z wyrazem twarzy, który powiedział, że policzę się z nią później, ale kiedy próbowałem wziąć jej kule i znieść ją, odmówiła. – Nie jestem inwalidką. Po prostu trzeba się do nich przyzwyczaić. Poza tym, moja kostka może utrzymać niewielką wagą. – Drgnęła, gdy przemieściła trochę wagi. – Uparta. Zszedłem z nią po schodach, aby upewnić się, że nie spadnie. Do czasu, kiedy zeszliśmy na dół, Natalie weszła do domu z zasypiającym Jacobem w ramionach. – Ojcze, Roman, dlaczego nie pójdziecie dalej, do jadalni. Obaj kiwnęli i wyszli. Wszyscy byli zmęczeni. Rainey udała się do Natalie i wzięła torbę z jej ramienia. Kazałem jej przygotować pokój. – Natalie, przykro mi, że trzymam ciebie i Jacoba bez snu tak późno, ale pomyślałem, że będziesz lepiej czuła się tutaj – powiedziałem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 234

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Czułabym się najbardziej komfortowo we własnym domu – odpowiedziała, patrząc na mojego wychodzącego ojca. Lucia zachichotała, po czym oprzytomniała i pokryła to kaszlem. – To jest Lucia – powiedziałem. – Lucia, Natalie. A to mój bratanek Jacob. Jacob poruszył się, otwierając oczy, a następnie zamykając je ponownie. Patrzyłem, jak Lucia patrzyła na Natalie i sam spojrzałem na Natalie, obiektywnie. Znałem ją tak długo, że była dla mnie jak siostra już od pierwszego dnia, i czasem zapominałem, jak atrakcyjna była, nawet z jej długimi ciemnymi włosami zwiniętymi w kok, bez makijażu, ubrana w starą piżamę. – Miło cię poznać – powiedziała Lucia. Potem spojrzała na Jacoba. – Prawdopodobnie chcesz zabrać go do łóżka. – Ciebie też miło poznać. Salvatore opowiadał mi o tobie. Oboje spojrzały na mnie. – Czy mam się martwić? – zapytała Lucia. Natalie uśmiechnęła się i pokręciła głową. – Nie, widzę jak patrzy na ciebie – powiedziała Natalie z przymrużeniem oka. – Dlaczego nie pójdziesz z Natalie i nie pomożesz jej położyć Jacoba? – powiedziałem do Lucii. Potem przyciągnąłem ją blisko. – I tym razem, zostań tam – wyszeptałem, ściskając jej tyłek, więc wiedziała, że zapłaci za to, gdyby zeszła ponownie. – W porządku. I tak nie chcę być koło twojego ojca. Tym razem, nie zaoferowałem jej pomocy w pójściu na górę. I tak by odmówiła. Zamiast tego poszedłem do jadalni i zamknąłem drzwi. – Gdzie jest Dominic? – spytałem. – Nie wiem – odpowiedział ojciec. – Myślałem, że wrócił do domu – powiedziałem. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 235

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Dlaczego tak myślisz? – zapytał ojciec. – Bo rozmawiałem z nim. Był w domu Isabelli DeMarco. Usta mojego ojca zacisnęły się. – Co do kurwy, on tam robił? To nie było moje zadanie, aby powiedzieć mu o Effie. Pozwolę Dominicowi to zrobić, gdy będzie na to gotowy. Dziwne. Właśnie wtedy, zdałem sobie sprawę, jak trudne te ostatnie pięć lat musiało być dla mojego brata. Porzucił dziecko i kobietę, o którą w pewnym momencie dbał, a wszystko to z obawy przed dezaprobatą ojca, jego gniewem. Chciał jego akceptacji, jego aprobaty, tak samo jak ja. Może nadal tego potrzebował. Był taką samą marionetką dla mojego dominującego ojca, jak ja. Roman odchrząknął. – Dlaczego mam wrażenie, że wy dwaj wiecie więcej niż mówicie? – spytał ojciec. – Pozwól mi zadzwonić. Myślę, że wiem, gdzie jest – powiedział Roman, wstając. – To jest ważne, żeby tutaj był – powiedziałem. – Tak naprawdę, to bardzo ważne. Skinął głową i wykonał połączenie. Ojciec i ja czekaliśmy w niezręcznej ciszy, aż Roman wróci. Rainey zapukała i weszła z tacą, wypełnioną butelką whisky i kilkoma szklankami. Nalałem dla każdego i wysłałem ją do łóżka. Musiała wstać wcześnie, aby podjąć pozostałą część naszych gości. Zostało tylko kilka godzin, do ich przybycia. – Wiem, kto stał za tym wszystkim. Mój ojciec wypił kieliszek whisky, następnie wyciągnął butelkę, aby wlać sobie drugi. – Isabella DeMarco i Dominic pracowali razem z synem Pagani, młodszym Paulem. Luke ich tylko reprezentował, działał w ich imieniu. – Wiedziałem, że ta pierdolona suka, będzie robić kłopoty. Dobry DeMarco to martwy DeMarco – przemówił ojciec. – Wystarczy – powiedziałem spokojniej niż się spodziewałem, że będę mógł. – Zwołałem to spotkanie, aby położyć kres tej głupocie. Temu sporowi, który rozdziera twoją Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 236

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

własną rodzinę. Kiedy będzie dla ciebie wystarczająco? – Kiedy będę martwy. – Nie popychaj mnie do tego. – Panowie, jesteśmy po tej samej stronie – powiedział Roman, stając między nami z rękoma na obu naszych barkach. – Mam kogoś, kto odbierze Dominica i sprowadzi go tutaj. – Gdzie on jest? – zapytałem. – Ma taki jeden bar, do którego lubi chodzić. Roman nie rozwodził się na ten temat, a ja zostawiłem to w spokoju. – Ma się z czego tłumaczyć, pieprzony drań – powiedział Franco. – Anuluj spotkanie. Zajmę się moim synem sam. Ty zajmiesz się pizdą DeMarco, a Pagani zajmie się swoim synem. – Wstał. – Jestem cholernie zmęczony. Wezwałeś mnie tutaj dla tego gówna? – Usiądź – przemówiłem cicho, nie wstając, lecz pozostając, tam gdzie siedziałem, czując się bardziej pod kontrolą niż kiedykolwiek w życiu. Wiedziałem, czego chciałem, wiedziałem, co musiałem zrobić. To wszystko skończy się dzisiaj. – Bądź ostrożny, synu – powiedział, ale usiadł z powrotem na krześle. – Przeprowadzimy to publicznie. Wybaczymy to, co się stało do tej pory i zawrzemy rozejm. – Nie jesteś jeszcze szefem Salvatore. Ja decyduję, nie ty. – Już ja decyduję, starcze. Zostaw to tak jak jest. – Franco – zaczął Roman. Mój ojciec nie spuszczał ze mnie wzroku, ale słuchał. – Zróbmy to na sposób Salvatore i zakończmy to. To się posunęło za daleko – powiedział Roman. – A jak zamierzasz skłonić Dominica, aby się zgodził? – zapytał Franco. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 237

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

I to było tym, gdzie wszyscy nie wiedzieliśmy jak postąpić. Nie mógł dostać nieruchomości do zarządzania, nie, kiedy był taki nieprzewidywalny. Sprowadzał wojnę, gdziekolwiek się udał. Musiał być kontrolowany, ale nie wiedziałem jak. Naprawdę nie wiedziałem co robić, gdy chodziło o Dominica. – Porozmawiam z nim – powiedziałem. Dam mu jeszcze jedną szansę, porozmawiam z nim tak, jak może powinienem był rozmawiać z nim, przez cały czas. Być może przyszedłby do mnie pięć lat temu, gdy miał kłopoty, gdybym był dla niego lepszym bratem. Do czasu, kiedy Dominic w końcu dotarł, była prawie piąta rano. Śmierdział alkoholem i zataczał się, robiąc dużo hałasu, wsparty przez dwóch mężczyzn, którzy pracowali dla mojego ojca. – Dzwoniłeś, bracie? Powieki mu opadały a siniaki, które zrobiłem mu wcześniej, zmieniły kolor na ciemny fiolet. – Przywołałeś mnie do swojej wielkiej posiadłości? – powiedział, jego słowa były niewyraźnie, gdy wskazał wokół domu. – Zabierzcie go pod pieprzony prysznic. – Zrobię kawę – powiedział Roman. W międzyczasie przybył również Marco, a pozostali mężczyźni rozmieścili się po całym budynku. Mieliśmy około dwóch godzin, zanim wszyscy się tu dostaną. Według Romana, starszy Pagani, nie był zaskoczony przez telefon, co oznaczało, że rozmawiał już ze swoim synem. Dobrze. Im mniej niespodzianek, tym lepiej. Isabella, to była inna historia. Roman rozmawiał z nią i powiedział jej, co było powodem spotkania. Może to była próżność, uczucie bycia uznaną za głowę rodziny DeMarco, bo dla wszystkich zamiarów i celów, była nią. My tylko nie doceniliśmy poziomu działalności rodziny DeMarco. To było głupie z naszej strony. Isabella będzie tu, było to jasne i pewne, pragnąca tak samo jak ja, aby umieścić ją poza tym, teraz, gdy zdała sobie sprawę, co mogła stracić. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 238

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Miałem Dominica zabranego do sypialni na dole, wiedząc, że wywoła piekło, gdziekolwiek będzie, tylko dlatego, że był to po prostu Dominic i był zalany w trupa. Roman został z moim ojcem, a ja poszedłem sprawdzić postępy Dominica. – Nie jesteś jeszcze szefem. – To było powitanie, które rzucił do mnie, kiedy tylko wszedłem do sypialni. – Przynajmniej pachniesz trochę lepiej – powiedziałem, rzucając jedną z moich koszul do niego. – Załóż to. – Ja też się przebrałem, założyłem garnitur, bez marynarki. – Chcesz, żebym wyglądał bardziej przyzwoicie, dla tych dupków? – zapytał, ale wziął ją. – Wiem o Effie – powiedziałem, siadając. Spotkał mój wzrok, ale milczał. – Nie powiedziałeś nikomu przez te wszystkie lata? – Co, że pieprzyłem DeMarco? Kiedy ojciec, wręczał ci jedną na srebrnym, kurwa, talerzu? – Pokręcił głową z niesmakiem. – Jesteś złotym chłopcem, prawda? Najpierw był Sergio, a potem ty. Pieprzyć Dominica. Chciałem go uderzyć, ale musiałem pamiętać, dlaczego był taki defensywny. – Przykro mi, że nie sprawiłem, żeby było ci łatwiej rozmawiać ze mną. – Nie bądź teraz sentymentalny – powiedział, po czym odwrócił swoją uwagę zapinając koszulę, przed kontynuowaniem. – Czy ojciec wie? – Nie. Tylko Roman i ja. Tak zostanie, chyba że zdecydujesz się mu powiedzieć. Skinął głową, a ja wiedziałem, że to było tak bliskie rzeczywistego podziękowania, jakie mogłem otrzymać. – Opowiedz mi o strzelaniu do Luke’a DeMarco. Nic. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 239

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Isabella i ty pracowaliście razem z młodszym Pagani. Prychnął. – On jest kolosalną pomyłką. Pieprzony głupek. – Z tym mogę się zgodzić. Będą tu niebawem, Dominic. Wszyscy będziemy razem w jednym pokoju. Wolałbym poznać prawdę teraz, od ciebie. Zabrzmiało pukanie do drzwi. – Proszę pana? To był Marco. – Wejdź. Otworzył drzwi i spojrzał na Dominica, ale przemówił do mnie. – Isabella DeMarco jest tutaj. Spojrzałem na zegarek. – Jest za wcześnie.– Była ledwie szósta rano – Czy Lucia wie? Marco dał mi krótkie kiwnięcie. Oczywiście, że tak. – Gdzie one są? – W twoim gabinecie. – W porządku. Będę tam. Upewnij się, że zostaną tam, dopóki nie przyjdę. – Dobrze. Zamknął za sobą drzwi. Zwróciłem się do Dominica, który skończył się ubierać i teraz czesał włosy, obserwując mnie. – Masz ostatnią szansę, aby powiedzieć mi wszystko. – Idź przypilnować wszystkiego, bracie. Zobaczymy się, kiedy nadejdzie czas spotkania. – Jak chcesz. – Wyszedłem z pokoju, bezpośrednio do mojego gabinetu. Lucia i Isabella, siedziały na kanapie, rozmawiając szeptem, gdy wszedłem. Lucia przynajmniej miała dość przyzwoitości, aby dać mi łagodny uśmiech. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 240

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nie powinnaś być tutaj – powiedziałem do niej. – Ona jest moją siostrą, Salvatore. – Dlaczego czuję się tak, jakbym na każdym kroku uderzał w ścianę? – zapytałem. – Po raz pierwszy zgadzam się z nim, Lucia. To jest moja sprawa i nie chcę, żebyś była w to zaangażowana – powiedziała Isabella, wstając. – Nie pozwolę ci samej zmierzyć się z tymi ludźmi. – Ona nie będzie sama. Będę tam z nią – powiedziałem. – Luce, zrobiłam to. Ściągnęłam to na nas. Miałam Dominica porywającego Jacoba. I ostatecznie byłam odpowiedzialna za strzelanie do Luke’a. – Odwróciła się do mnie. – Tak mi przykro za Jacoba. Ja po prostu chciałam przestraszyć Franco. Nawet nie pomyślałam o Natalie. Chodziło o wysłanie wiadomości do Franco. To wszystko. I za każdym razem, kiedy patrzę na twarz Effie i trzymam ją w ramionach, myślę o Natalie. Jak musiała się czuć. W jaki sposób przestraszony musiał czuć się Jacob. Przepraszam. Myliłam się. Lucia ścisnęła jej dłoń. Skinąłem. – To koniec? – Tak. Dla mnie. Ale nie jestem pewna, ile kontroli mam lub kiedykolwiek miałam. Włamania – rozmawialiśmy o tym, ale nigdy na nic się nie zdecydowaliśmy. I Luke... mam nadzieję, że Dominic nie zlecił tego. – Sam tego nie wiem, ale wkrótce się dowiemy. Zanim zdążyłem powiedzieć coś więcej, głośne głosy – wrzask dwóch mężczyzn – przerwały nam. Dominic i mój ojciec. – Zostańcie tutaj – powiedziałem, biegnąc do drzwi i na zewnątrz. Byli w jadalni, Roman, ojciec i Dominic. – Zdradziłeś swoją rodzinę! – wrzasnął Franco, jego twarz była czerwona z wściekłości. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 241

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Co było z tego dla mnie? Co kiedykolwiek z tego było dla mnie? Dlaczego, do diabła, mnie miałeś? – odparował Dominic, pijaństwo opuściło jego system, ciepło jego gniewu, prawdopodobnie wypaliło wszystko. – Po tym jak Sergio umarł, to wszystko poszło do Salvatore. Co ze mną? – Jesteś najmłodszy. Nie mogę kurwa nic z tym zrobić. – Kopia zapasowa dla kopii zapasowej. – Jesteś głupi, jeśli tak myślisz! – Taki byłeś zaniepokojony swoim wnukiem. Wszystko dotyczy Sergio. Jego chłopiec. Zajmowanie się Jacobem. – Tak samo dbałbym o twoje! – Naprawdę? – Uspokójcie się, kurwa. – Wszedłem do pokoju, ale żaden z nich, nie zauważył mojego przybycia. Isabella weszła za mną, ze wzrokiem zablokowanym na Dominicu. Kiedy mój ojciec podszedł do niej, wyprostowała się, a ja stanąłem obok niej. – Ty głupia suko – zaczął. – Spokój! Wszyscy! Co to jest, kurwa, przedszkole? Wszyscy usiądziemy i wszyscy będziemy rozmawiać. – Salvatore. Roman powiedział moje imię i wszedł do pokoju. I właśnie wtedy zrozumiałem, że był nieobecny. – Właśnie skończyłem rozmawiać ze starszym Paulem Pagani, mimo wszystko ani on, ani jego syn nie przyjdą. On już załatwił wszystko ze swoim synem. Młodszy nie będzie problemem, zapewnia nas o tym. Pieniądze, które zostały podjęte, wróciły do nas, a on dał słowo swojej wierności dla szefa rodziny Benedetti. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 242

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Skinąłem. – Cóż, to będzie prawdziwe rodzinne spotkanie. – Oprócz tej dziwki – mruknął Franco. Napięcie w pokoju było namacalne. Nikt nie usiadł, a wyglądało na to, że Dominic lub ojciec wybuchną w każdej chwili. Westchnąłem, potrząsając głową, ale zanim zdążyłem coś powiedzieć, Dominic wyciągnął pistolet i trzymał go u swego boku. – Ona jest matką twojego drugiego wnuka, starcze, ale jesteś zbyt cholernie głupi, by to zobaczyć, prawda? – Dominic, daj mi broń – powiedziałem, podążając za nim, gdy przeniósł się w okolice stołu, do miejsca, gdzie mój ojciec wstał, ale to było tak, jakby mnie nie słyszał. Nie widział mnie. Nie widział nikogo, tylko naszego ojca. – Byłem zbyt wielkim tchórzem, aby powiedzieć ci, że była w ciąży z moim dzieckiem. Moim, ty głupi pojebie. – Dominic – zacząłem ostrożnie. Franco przyglądał mu się, spoglądając przez moment na Isabellę, kiedy wreszcie zrozumiał. Ale Dominic nie skończył. – Nigdy o mnie nie dbałeś. Cała twoja miłość poszła do Sergio. – To nie jest prawda – powiedział nasz ojciec. – Był po prostu pierworodnym. – Pierdolony pierworodny! To nie jest kurwa średniowiecze. To nic, kurwa, nie znaczy w tych czasach. – Zdradziłeś swoją rodzinę. Przyjąłem cię jak własne, a ty mnie zdradziłeś. Wtedy, wszystkie głowy odwróciły się do ojca. Roman podszedł do Franco i szepnął mu coś do ucha. Zwróciłem się do Dominica, aby zobaczyć jego minę, kiedy powoli zaczął rozumieć, co właśnie zostało powiedziane. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 243

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Nie, powiem temu draniowi, kim jest. – Mój ojciec popchnął Romana. – Syn kurewskiego żołnierza, który myśli, że powinien być szefem mojej rodziny. – Kłamiesz – powiedział Dominic, podnosząc pistolet. – Dominic, daj mi broń – powiedziałem, odzwierciedlając każdy jego wykonany ruch. Usłyszałem jęk przy drzwiach, a Isabella przesunęła się, osłaniając Lucię, która właśnie weszła. – Dominic, proszę, daj mi broń. – Wy wszyscy myśleliście, że matka była święta. Zmarła jako męczennica – prychnął Franco. – Nie znaliście jej zbyt dobrze. Żaden z was nie znał. – Jesteś pieprzonym kłamcą, starcze – wygłosił Dominic. – Ona była puszczalska. – On nie jest tego wart – powiedziałem do mojego brata. – Kłamie i nie jest tego wart. Ale to było tak, jakby w ogóle mnie nie słyszał. – Nie waż się mówić o niej w ten sposób. – Dominic otarł twarz tyłem ręki, w której trzymał pistolet. – Jak twoja suka – powiedział Franco, wskazując na Isabellę. To było to, to był koniec. Dominic wycelował, twarz ojca zmieniła się z zaskoczenia, w szok. Nie wiem, czy ktokolwiek z nas pomyślał, że to zrobi. Że faktycznie pociągnie za spust. Złapałem ramię Dominica, ale on odbezpieczył broń. Ojciec otworzył usta, wypłynęła kolejna kpina, popychając Dominica do granic wytrzymałości. Strzały nigdy nie brzmią w sposób, który myślisz, że powinny. Są głośniejsze, śmiertelne i cholernie dużo szybsze niż w filmach. Krzyk Lucii był wszystkim, co usłyszałem. Wszystko inne było szumem tła. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 244

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Zagłuszyła to wszystko swoim krzykiem. Rzuciłem się między nich, chcąc popchnąć ojca z drogi, by go uratować. Aby uratować Dominica od zrobienia czegoś, czego będzie żałował przez resztę swojego życia. Ale to nigdy nie działa w ten sposób, w prawdziwym życiu. Nigdy tak, jak w filmach. Bohaterowie nie odchodzą z podniesionymi rękami, triumfując. Częściej, zostają ranni. Zostają zabici. Odepchnąłem ojca z drogi. Lądowanie na nim, było bardziej miękkie, niż na tej przeklętej marmurowej podłodze, której zawsze nienawidziłem. Chwilę później i byłoby za późno. A może już było. Lucia krzyknęła znowu, opadła na kolana, mając zakrwawione ręce i pokrytą krwią twarz. Jej kule brzęknęły na podłodze, w pobliżu mojej głowy, gdy złapała moją twarz, patrząc ponad ramieniem, odpychając kogoś dalej. Jej łzy wciąż kapały na moją twarz, a ona ciągle wycierała je, ponownie i ponownie, mówiąc, tak myślę. Jej usta poruszały się, ale żaden dźwięk nie docierał do mnie. Brak dźwięku. Tylko ból. Tylko ogień w moim boku. Kiedy położyłem rękę na nim, poczułem coś ciepłego i wilgotnego, a kiedy dosięgnąłem, aby dotknąć jej ładnej, ślicznej twarzy, pokryłem ją czymś czerwonym, smarując ją wokół jej szczęki, jej szyi, w dół, dopóki nie zniknęła z pola widzenia. Ostatnią rzeczą jaką czułem, były jej włosy łaskoczące moją twarz, ciało napierające na moje i jej zdesperowane ruchy.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 245

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Salvatore, nie! Trzymałam jego twarz jedną ręką, a drugą przycisnęłam do miejsca na jego boku, które nie przestawało krwawić. Pocałowałam go. Całowałam go i całowałam. Kiedy próbowałam odsunąć włosy z jego czoła, zostawiłam krew w tym miejscu. Jego krew. Boże, było jej tak dużo. Zbyt wiele. – Nie umieraj. Nie obiecał mi tego. Złożył mi trzy obietnice, ale nigdy nie obiecał mi, że nie umrze. Nigdy go nie poprosiłam, aby mi to obiecał. Nigdy nie... – Nie umieraj – szepnęłam, tylko do niego. Był zbyt nieruchomy, a kiedy moja siostra dotknęła mojego ramienia, a ja spojrzałam na nią w górę, poprzez rozmytą mgiełkę, spowodowaną przez moje łzy, zassałam drżący oddech. Jej twarz, spojrzenie w oczach, mówiło mi, że było źle. – Śmigłowiec jest już w drodze, aby zabrać go do szpitala – wyszeptała, klękając obok mnie, trzymając mnie, kiedy zwróciłam moją uwagę, z powrotem na niego. Zabiorą go. Zabiorą go i nigdy ponownie go nie zobaczę. Dlaczego mieliby to zrobić? Dlaczego mieliby go zabrać? Jak można było trzymać puste miejsce? Jak można było się pożegnać? Moje wargi drżały. Pochyliłam się do jego twarzy, jego piękna twarz była tak blada, tak spokojna. Moje włosy utworzyły kurtynę między nami a pokojem, a ja słuchałam jego oddechu, próbowałam poczuć go na mojej skórze, poczuć jego miękkie ciepło. Chciałam, żeby ponownie nazwał mnie upartą.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 246

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Chciałam usłyszeć, jak mówi mi, że utrzyma wszystkich bezpiecznymi. Zrobił to. Dotrzymał tej obietnicy. Dlaczego nie złożyłam mu obietnicy, że ja utrzymam jego bezpiecznym? – Przepraszam – wyszeptałam. – Lucia. Siostra powiedziała moje imię, ale zignorowałam ją. – Powinnam złożyć ci tę obietnicę – powiedziałam, łzy toczyły się z mojej twarzy na jego. Rozmazując krew, starając się go oczyścić, przypomniałam sobie wtedy, że złożył mi jedną obietnicę, której jeszcze nie spełnił. – Musisz się obudzić, Salvatore – oświadczyłam, zyskując trochę siły. On dotrzymywał swoich obietnic. Zawsze. – Obiecałeś mi, że dasz mi to, czego będę chciała. Życie, które będę chciała. Obiecałeś. Musisz się obudzić. – Lucia – powtórzyła Isabella. – Odejdź – powiedziałam jej, wciąż czyszcząc jego twarz moimi łzami. – Proszę pani. Inne ręce były na mnie, inny głos mówił do mnie. – Lucia, oni już tutaj są. Zamierzają zabrać go do szpitala. Musisz pozwolić im zobaczyć Salvatore. Trzymałam rękę na jego piersi, starając się nie myśleć o tym, że była nieruchoma. Spojrzałam na ludzi, na pokój wokół mnie i odsunęłam się, pozwalając im przyjrzeć się Salvatore. Pozwolić im rozpocząć swoją pracę. Dwóch innych mężczyzn, podniosło Franco Benedetti na noszach. Roman spojrzał na nas wszystkich, jego twarz, z rozpryskaną krwią była w szoku, krew zniszczyła jego idealny garnitur. – Proszę pani, musimy ich zabrać, teraz. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 247

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Do którego szpitala? – zapytała Isabella. – Bellevue. – Chodź – powiedziała Isabella, ciągnąc mnie na nogi. – On żyje? – spytałam zdezorientowana. Sanitariusz dał mi ostrożne spojrzenie. – Zrobimy dla niego co będziemy mogli. – Chodźmy – powtórzyła Isabella. – Musimy dostać się do szpitala. Będą znacznie szybciej helikopterem. – Co się stało? – zapytała Natalie od drzwi, a jej twarz załamała się, gdy ujrzała Salvatore, nieprzytomnego na noszach. Rozejrzałam się po pokoju, szukając go, Dominica. – Gdzie on jest? – zapytałam moją siostrę. – Gdzie on jest? – Gniew dał mi siłę, ale moja siostra trzymała mnie mocno. – Salvatore dostał się pomiędzy Dominica i jego ojca – powiedziała Izabella do Natalie. – Gdzie do cholery jest Dominic? – krzyczałam do każdego, kto mógł odpowiedzieć. – Chodźmy – powiedziała Isabella. – Salvatore potrzebuje cię teraz. To przykuło moją uwagę. Odwróciłam się do niej i skinęłam głową. Poszłam za nią do frontowych drzwi, przeklinając kule i moją cholerną kostkę. – On jest tak cholernie głupi – powiedziałam do niej, gdy wyjechała zbyt szybko z podjazdu. – Chciał uratować wszystkich – odpowiedziała. – Dlaczego oni zabierają Franco? – Zawał. Przyszedł świeży atak łez, a ja wciągnęłam głośno powietrze. – Zrobił to na próżno. Próbował ocalić tego okropnego człowieka, na próżno. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 248

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Isabella wzięła mnie za rękę i ścisnęła ją, zmuszając, żebym na nią spojrzała. – On jeszcze nie umarł. On potrzebuje, żebyś w niego uwierzyła, rozumiesz? Nie możesz być teraz słaba, nie teraz, Lucia. On cię potrzebuje. Spojrzałam na jej twarz. Wyglądała nagle na o wiele starszą, niż jej dwadzieścia dwa lata, a jej oczy, trzymały tak wiele smutku w swoim wnętrzu. – Jak tam Luke? – zapytałam, pamiętając. Skupiła swoją uwagę z powrotem na drodze. – Bez zmian. – Gdzie jest Dominic? – Wymknął się. – Pokręciła głową. – Widziałam jego twarz. On cały czas patrzył na Salvatore, leżącego u jego stóp. Przez tak długi czas, to było to, czego chciał, ale wtedy, kiedy to się stało... – Gdzie on jest? – Jego twarz, Lucia. Nigdy przedtem nie widziałam, żeby tak wyglądał. Nigdy. Ale ja nie dbałam o Dominica, lub o to, co on czuje, lub jak wyglądała jego twarz. Zabiję go gołymi rękami, gdy tylko go zobaczę. Choć moja siostra miała rację. Salvatore potrzebował mnie teraz, a ja skupię całą moją energię na nim. Był zwycięzcą. Przeżyje. Musi. Gdy dotarliśmy do szpitala, był już na chirurgii. Umieścili go do tej samej sali, gdzie był Luke. Deja vu. Tylko tym razem, lekarz nie będzie z nami rozmawiał. Nie byliśmy jego rodziną. – Kurwa! Chcę tylko wiedzieć, czy on żyje!? – Proszę pani, musi się pani uspokoić – powiedział lekarz. – Lucia. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 249

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Usłyszałam męski głos za mną. Odwróciłam się, aby znaleźć wchodzącego do poczekalni Romana, jego twarz była oczyszczona z krwi, chociaż koszula nadal miała jej rozpryski. – Operują go. Nie mają ci co powiedzieć. – Zwrócił się do lekarza. – Dodaj Lucię DeMarco do listy – powiedział. – Udzielaj jej wszystkich nowych wieści, o stanie Salvatore Benedetti. Lekarz skinął głową i zanotował, co jak przypuszczałam, było moim nazwiskiem i odszedł. – Dziękuję – powiedziałam do Romana. Skinął głową i usiadł. Pokonany, było jedynym słowem, którego mogłam użyć do opisania go, w tym momencie. – Co z Franco? – zapytała Isabella. – Stabilny. – Oczywiście. Oczywiście, że jest stabilny, a jego syn jest tam i prawdopodobnie umiera. – Zatonęłam w dół na krześle, a Isabella objęła mnie. – Ciii. Pamiętaj, że musisz być silna. On cię teraz potrzebuje, bardziej niż kiedykolwiek. Kiwnęłam głową, ocierając łzy i smarki. Siedzieliśmy w poczekalni długi czas. Isabella odeszła, aby podzwonić i upewnić się, że opiekunka może zostać dłużej z Effie i sprawdzić co z Lukiem. Roman i ja milczeliśmy, pogrążeni w naszym własnym cierpieniu. Przez cały ten czas moja kostka pulsowała. – On nigdy nie powinien prowokować tak Dominica. Przysiągł, nigdy tego nie zrobić. Zwróciłam się do Romana. – O czym ty mówisz? – Nie byłam w pokoju, weszłam dopiero na sam koniec. Roman spojrzał na mnie. – Franco nie jest ojcem Dominica, ale kochał moją siostrę. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 250

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Kochał ją na tyle, aby zatrzymać to dla siebie. Cały czas zachowywał się, jakby Dominic był jego synem. Nie miał prawa powiedzieć mu tego, w ten sposób. – Martwisz się o Dominica? On zasługuje na to, aby tam być, nie Salvatore. Spotkał mój wzrok. – Nikt nie powinien tam być. Koniec, kropka. – Mogę być okropnym człowiekiem, ale nie zgadzam się. Westchnął. – Nie jesteś nawet blisko bycia okropną osobą. Wstał i wyszedł z pokoju. A ja pozostałam, tam gdzie byłam. Izabella została ze mną, aż prawie cztery godziny później, lekarz w końcu przyszedł, szukając najbliższych krewnych. – To ja – powiedziałam, chociaż tak naprawdę nią nie byłam. – Lucia DeMarco. Spojrzał na kartkę papieru. Zadowolony, spojrzał na mnie. Te kilka sekund ciągnęło się jak godziny, a ja myślałam o najgorszym, o tym, że powinnam się przygotować, aby to usłyszeć, ale jak się przygotować, aby usłyszeć, coś tak strasznego? – Pan Benedetti jest niezwykłym szczęściarzem. Jego wola życia jest ogromna. Uśmiechnęłam się, czując się o tysiąc kilogramów lżejsza. – Wyjdzie z tego? – Nie powinien, nie ze względu na trasę kuli, ale tak, wyjdzie z tego. Pyta o ciebie. – Mogę go zobaczyć? – Tylko na kilka minut. On potrzebuje odpoczynku. Będziemy podawać mu środki uspokajające, ale nalegał, aby cię najpierw zobaczyć. – Jest uparty – powiedziałam, ocierając świeże łzy. Poszłam za lekarzem, wypełniała mnie taka radość, jakiej nigdy w życiu nie czułam. Nigdy nie wiedziałam, że jest możliwe, by być aż tak szczęśliwą. Weszłam do prywatnego pokoju, gdzie maszyny piszczały, a lekarze i pielęgniarki pracowali wokół łóżka, gdzie leżał Salvatore, zamykając oczy, a potem otwierając, odwracając głowę od pielęgniarki, która próbowała podłączyć kolejną rurkę. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 251

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Salvatore! – Pokuśtykałam do niego i wzięłam krzesło, które ktoś popchnął do mnie. Otworzył oczy i dał mi słaby uśmiech. Wciąż otwierał i zamykał dłoń, a ja umieściłam moją w środku. Uspokoił się, a potem położył i zamknął oczy. Usiadłam tam i patrzyłam, nie wiem, czy on trzymał mnie za rękę, czy ja trzymałam jego, nie wiem, to nie miało większego znaczenia. Patrzyłam jak spał, liczyłam igły w jego ramionach, obserwowałam jak wstrzykiwali coś do jednej z kroplówek. – Będzie spał przez jakiś czas. Możesz iść do domu i odpocząć. Zadzwonię do ciebie, kiedy się obudzi. – Nie – powiedziałam, nie odrywając oczu od niego. – Zostaję tutaj. – Proszę pani... Poczułam niewielką próbę Salvatore, aby ścisnąć moją dłoń i odwróciłam się do lekarza. – Jestem tak samo uparta, jak on. Nie wychodzę.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 252

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Prawdopodobnie śniłem o Lucii, nazywającej siebie upartą, ale w tym samym czasie, spowodowało to mój uśmiech. Za każdym razem, gdy otworzyłem oczy, była tam, siedząc przy moim boku. Na początku, wciąż miała krew na sobie. Moją krew. Potem wyglądało na to, że wzięła prysznic i przebrała się. Widziałem też Romana, ale ona była moją ostoją. Pamiętała, co jej powiedziałem. Co obiecałem. Jak przez mgłę, przypomniałem sobie jej głos, mówiący mi, że jeszcze nie dotrzymałem obietnicy, aby dać jej życie, którego chciała. Zmieniono mi pokój. Wiedziałem o tym ze sposobu, w jaki światło przenikało przez okno. Nie byłem pewien, jak długo byłem w szpitalu, aż w końcu otworzyłem oczy, czując się trochę mniej przymulonym, a rzeczy wokół mnie, nie wydawały się fatamorganą. Czy to złudzenie? Czy Lucia była złudzeniem? – Hej. Spojrzałem na jej piękną, uśmiechniętą twarz. Wciąż siedziała, w tym samym miejscu, trzymając moją rękę, obserwując mnie. – Hej. – Dziwnie było mówić. – Jak się czujesz? – Jakbym został przejechany przez ciężarówkę. – Pamiętasz, co się stało? Mój umysł, udał się z powrotem do tamtego ranka. Mój ojciec, Roman, Isabella, i ja, w mojej jadalni. Dominic. Dominic z pistoletem. Mój ojciec mówiący mu, że nie był jego synem. Nazywający naszą matkę kurwą. Coś zapiszczało i otworzyły się drzwi. Pielęgniarka wpadła do środka. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 253

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wziąłem głęboki oddech i piszczenie wyrównało się, ale pielęgniarka dała mi ostrzegawcze spojrzenie. – Dobrze widzieć, że już pan nie śpi, panie Benedetti, ale musi pan zachować spokój, albo znowu podamy panu leki uspokajające. Otworzyłem usta, by powiedzieć jej, aby się odpierdoliła, ale Lucia ścisnęła moją rękę i odpowiedziała. – W porządku. Dopilnuję, żeby był spokojny. – Dziękuję. Pielęgniarka wyszła, a ja spojrzałem na Lucię. – Nazywali cię upartym – powiedziała. – W sumie, to ja tak powiedziałam, ale oni się zgodzili. Uśmiechnąłem się, ale mówienie lub przesuwanie się bolało. I tak bardzo, jak chciałem patrzeć na nią, to moje powieki, zaczęły opadać. – Idź spać. Będę tu, gdy się obudzisz. I tak zrobiłem, nie byłem w stanie zrobić inaczej, a kiedy się obudziłem, po raz kolejny, byłem w innym pokoju, ten był mniej sterylny. Lucia znów siedziała przy moim łóżku, rozmawiając z siostrą, która usiadła na innym krześle i Effie, która oglądała telewizję z wyciszonym dźwiękiem. – Obudził się – powiedziała Isabella. Lucia odwróciła się do mnie. – Wreszcie. Nie chciałam nie spać, przez kolejne trzy dni. To było surrealistyczne. – Chcę usiąść. – I już się rządzi – zażartowała i podała mi pilota. – Proszę, naciśnij ten przycisk. Przerwij, jeżeli będzie bolało. Nacisnąłem, a łóżko zaczęło się podnosić. Effie podeszła, aby popatrzeć, oczarowana Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 254

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

przez jego działanie. – Łał! Czy mogę dostać takie mamo? – Nie – rozległ się głos Isabelli. Uśmiechnąłem się i zatrzymałem, gdy niewielkie pulsowanie w moim boku, stało się bolesne. – Jak dużo czasu minęło? – Prawie dwa tygodnie. – Upiekłam ci kilka ciasteczek z M&M’sami – powiedziała Effie, podchodząc z puszką. – One pomogły Lukowi i wyszedł już ze szpitala. Jeśli je zjesz, to też wkrótce wyjdziesz. – Naprawdę? – zapytałem. Lucia wzięła ciasteczko, które Effie wyłowiła dla mnie. – Dam mu je po obiedzie, dobrze? Mimo wszystko, nie chcemy zepsuć jego pierwszego porządnego, szpitalnego posiłku. Zrobiłem minę, tak samo jak Effie. Potem odwróciła się do mnie. – Grillowany ser jest jedyną bezpieczną rzeczą – szepnęła. – I bez względu na wszystko, nigdy nie jedz grochówki. Zacząłem się śmiać, ale musiałem przestać, za bardzo bolało. – W porządku – powiedziała Isabella, ujmując dłoń Effie. – Czas na nas.– Spojrzała na mnie. – Cieszę się, że nie umarłeś. – Dziękuję? – zapytałem. Lucia wyprowadziła je, a potem wróciła do mnie. – Effie jest prześmieszna – powiedziała. – Tak. A ja będę trzymał się z dala od tej grochówki. Ufam temu dziecku. – Zrobiło się cicho, gdy nasze uśmiechy zniknęły. – Myślałam, że umarłeś. Nie czułam, żebyś oddychał i byłeś taki nieruchomy. I ta krew... Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 255

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Jej oczy wypełniły się łzami. Wyciągnąłem dłoń, by dotknąć jej twarzy, choć moja ręka poczuła ból, nawet na ten mały ruch. – Nie jestem taki łatwy do zabicia. – Zachowałam ubrania, które wtedy nosiłam. – Hę? Wzruszyła ramionami. – Te z krwią. Musiałem się skrzywić, kiedy zrozumiałem o czym mówiła. – Wiem, że to jest upiorne. – Teraz możesz je wyrzucić. Nigdzie się nie wybieram. Mam obietnicę do dotrzymania. Uśmiechnęła się. – Gdzie jest Dominic? Pokręciła głową. – Nikt nie wie. Zniknął po tamtej nocy. Dobry wybór. – On nie jest synem mojego ojca. – Wiem. – On nie próbował mnie zabić. Wiesz o tym, prawda? – Nie dbam o to, Salvatore. Omal tego nie zrobił. Postanowiłem na razie odpuścić. – Mój ojciec? – Miał zawał, ale jest z nim w porządku. Jest już w domu. Widocznie Roman zajmuje się wszystkim. Prawdopodobnie czeka, aż poczujesz się na tyle dobrze, by przejąć kontrolę. – Prychnęła, jej twarz się zmieniła, pociemniała. – Miał zawał?

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 256

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Chyba zobaczenie, jak jeden syn strzela do drugiego, to było zbyt wiele, nawet dla jego zimnego serca. Ktoś zapukał do drzwi. Oboje odwróciliśmy się i zobaczyliśmy głowę Romana. – Słyszałem, że nie śpi. – Wejdź – powiedziała Lucia i odsunęła się na bok. – Gdzie są twoje kule? – zapytałem ją. – Byłeś tu całkiem długo. Wystarczająco długo, moja kostka, jest już prawie w porządku. – Powinnaś ich używać... – Władczy. – Muszę z tobą porozmawiać – powiedział Roman, spoglądając na Lucię. – Poczekam na zewnątrz – powiedziała Lucia, podnosząc torbę. – Możesz zostać – powiedziałem. Pokręciła głową. – W porządku. Przyniosę kawę. – Dziękuję – powiedział Roman. Kiedy wyszła, usiadł w fotelu, który okupowała i wyciągnął folder ze swojej aktówki. – Jak się czujesz? – Bywało lepiej. Co się dzieje? Oświeć mnie. – Wiesz o zawale twego ojca? Skinąłem. – Cóż, Franco jest w domu i odzyskuje siły. Chociaż nie jest z nim za dobrze, Salvatore. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 257

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Nie odpowiedziałem. – Chciał przyjść i cię zobaczyć, ale lekarz odradził mu to. – Okej. – Czy on powiedział mi o tym, aby moje uczucia nie zostały zranione? – Wie, że uratowałeś mu życie. – Nie zrobiłem tego dla niego. Zrobiłem to, ponieważ wiedziałem, że mój brat, żałowałby tego do końca życia. – Masz pełne prawo czuć się tak, jak się czujesz. – Nie musisz mi tego mówić. Wciągnął głęboko powietrze. – Gdzie jest Dominic? – Nie wiem. Zniknął po strzelaninie. Nikt nie wie. Nie poszedł do domu, nie spakował się, nie zabrał nic ze sobą. Po prostu odszedł. – Czy to prawda? Roman kiwnął. – Wiedziałeś? – Jestem jedynym, oprócz twojej matki i ojca, którzy znali prawdę. On żałuje, że mu powiedział. – Powinien. Przeklinałem mojego ojca za to, że powiedział Dominicowi w ten sposób. Jakiemu celowi miało to służyć? To tylko zraniło Dominica. Być może nieodwracalnie. – Franco nie jest już w stanie zarządzać rodziną, firmą, czymkolwiek, Salvatore. Robiłem to, dopóki nie wyzdrowiejesz. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 258

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Badaliśmy siebie przez długi czas. Po prostu nie mogłem powiedzieć, czego mój wujek się spodziewał. – Mam tu dokumenty, rzeczy przez które chcę przejść. Ktoś zapukał delikatnie do drzwi. Lucia otworzyła je. – Nie teraz – powiedziałem do niego. – Po prostu, na razie dbaj o wszystko. – Mogę wrócić później – powiedziała Lucia. – Nie, zostań. Roman, dzięki za wizytę. Roman z wdziękiem przyjął odprawę i wyszedł. Lucia usiadła z powrotem ma tym samym krześle. – Kawa jest tutaj taka gówniana – powiedziała, ustawiając nietknięty papierowy kubek, na stole w pobliżu. Zanim mieliśmy okazję porozmawiać, wszedł lekarz, aby zobaczyć jak się sprawy miały i powiedział mi, że będę w domu w ciągu trzech dni. Lucia opuściła jej krzesło i cofnęła się, patrząc, dając miejsce lekarzowi. Za każdym razem, gdy spojrzałem na nią, kiedy nie wiedziała o tym, widziałem zmartwienie na jej twarzy. Mój umysł udał się z powrotem do tego, co jej powiedziałem. Co jej obiecałem. Wolność, tak szybko jak tylko zostanę szefem. Wolność, kiedy już wiedziałem, że była bezpieczna. Spokojne życie. Szczęście. Chciałem go dla wszystkich, których kochałem. Chciałem go, specjalnie dla niej.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 259

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Salvatore przeniósł się do sypialni na dole, gdy dochodził do siebie. Spałam obok niego, uważając, aby nie dotknąć, wciąż podrażnionego miejsca, gdzie wdarł się pocisk. Wiedziałam, że czuł ból, ale upierał się brać coraz mniej i mniej leków, mówiąc, że daje radę. Po dniu spędzonym w domu, mógł chodzić o własnych siłach do łazienki, pomimo tego, że wyczerpywało go to. – Nienawidzę tego – mruczał tydzień później, po jednej z wizyt w łazience. – Nienawidzę być słaby. Otuliłam mu nogi kocem. – Stajesz się silniejszy każdego dnia. – Nie wystarczająco szybko. – Nienawidzisz jak ktoś się tobą zajmuje. Jesteś tak przyzwyczajony do dbania o wszystkich i wszystko, i zarządzania wszystkim, że nie możesz znieść sytuacji, w której potrzebujesz innych. Przyglądał mi się, po czym spojrzał na gasnące światło za oknem. – Usiądźmy na zewnątrz. – Wezmę twój wózek. – Wstałam, aby go rozłożyć. Nie używał go, za wyjątkiem tego jednego razu, kiedy przywieźli go na nim do domu. – Nie. Spojrzałam na niego, aby zobaczyć, że wstaje na własną rękę. – Jezu, Salvatore, zajmie ci to dłużej, jeśli nie będziesz bardziej ostrożny i... Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 260

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Powiedziałem nie. Spojrzał na mnie, dając mi wgląd w człowieka, którego znałam – szorstkiego i twardego, i seksownego jak diabli. Musiał również zauważyć zmianę we mnie, bo jego twarz złagodniała, a jego wzrok przebiegł po moim ciele. Przełknęłam, moje sutki stwardniały, w brzuchu zatrzepotało. Wystarczyło jedno jego spojrzenie i drżałam. – Dobrze – powiedziałam, odchrząkując. Następnie, nie pytając go o pozwolenie, otworzyłam drzwi sypialni i zawołałam Marco. – On jest zbyt uparty, aby użyć wózka inwalidzkiego, a ja nie mogę podtrzymać jego wagi, więc może ty, mógłbyś mu pomóc. Marco rzucił okiem na Salvatore, a potem spojrzał na mnie. To, co zobaczył na mojej twarzy musiało przebić to, co widział na Salvatore, ponieważ zarzucił jego rękę na swoje barki i złapał go w pasie. – Chodź, szefie. Salvatore pokręcił głową. – Odpowiesz za to później – powiedział. – Czy to następna obietnica? – Dałam mu brudny uśmiech i ruszyłam przed siebie, biorąc swój czas, wiedząc, że obserwował mój tyłek, gdy prowadziłam ich na zewnątrz. Gdy Salvatore już spoczął, Marco wyszedł. Siedzieliśmy cicho, obserwując światło tańczące na powierzchni basenu. Salvatore trzymał mnie za rękę. – Myślałem sobie – powiedział, po czym zatrzymał się. Spojrzałam na niego, ale on patrzył prosto przed siebie. – Mam zamiar oddać całą władzę Romanowi. – Co? – Nie spodziewałam się tego. Salvatore spojrzał na mnie. – Mam tylko do załatwienia jedną sprawę, jako szef, a potem odchodzę. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 261

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Jedną sprawę. Wiedziałam, co to było. To było to, czego ja chciałam. – Jesteś wolna, Lucia. Pogadam jutro z Romanem, zniszczy umowę i napisze nową, więc nigdy nie będą mogli dotknąć ciebie lub twojej rodziny. Będziesz wolna ode mnie, od nas wszystkich. Wolna od niego? Patrzyłam mu w oczy. Znowu były łagodne. Tak samo wyglądały w dniu, w którym byliśmy zmuszeni podpisać ten straszny kawałek papieru. Delikatny. Myliłam się, gdy myślałam, że jest taki jak oni. Potwór. Ten tu, to był prawdziwy Salvatore. To zawsze tam było, leżąc pod strachem. Jedyną rzeczą było to, że nie wiedziałam, czy w ogóle chciałam być wolna od niego. Odchrząknęłam. – Nie mogę zostawić cię samego, nie gdy nie jesteś jeszcze w pełni sił. – Będzie ze mną dobrze – powiedział, po czym spojrzał znowu z dala ode mnie. – Salvatore... Zaczęliśmy mówić w tym samym momencie, ale wygrał. – Upewnię się, że masz wystarczająco dużo pieniędzy aby się urządzić, kupić dom... Wyrwałam moja rękę. – Powiedziałam ci wcześniej. Nie potrzebuję pieniędzy. – Odwróciłam od niego twarz, na wypadek, aby nie zobaczył jak wycierałam głupie łzy. Z powrotem do tego wracaliśmy. Podniósł moją rękę i ścisnął, przez co spojrzałam na niego. Jeśli zobaczył moje mokre oczy, nie wspomniał o tym. – Zamierzam zadbać o ciebie, czy tego chcesz, czy nie, więc po prostu zaakceptuj to jako część życia. – Czy wiesz, co masz zamiar zrobić? – zapytałam, przełykając gulę w moim gardle, nie wiedząc, co jeszcze mogłam powiedzieć, nie potrzebując ciszy między nami, ponieważ Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 262

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

w tej ciszy, mogłabym się rozpaść. – Sprzedam ten dom. Wyprowadzę się. Poszukam Dominica. Nie wiem. – Martwisz się o niego. – Tak. On potrzebuje kogoś teraz, po tym wszystkim. Nie jestem pewien, czy chce żebym to był ja, ale zamierzam spróbować. – Możesz tak po prostu odejść od tego? Wstać i odejść? – Zamierzam. – Nastąpiła długa pauza. – A co z Tobą? Gdzie ty chcesz się udać? – Moja siostra wystawiła dom na sprzedaż. Myślę, że to dobry pomysł, aby zacząć od nowa. Ona, Luke i Effie myślą o Florydzie. – Przez chwilę myślałam, że pojadę z nimi, ale wtedy myśl, że mogę być bez niego zatrzymała mnie. Czy nie tego chciałam? Czy nie chciałam mojej wolności? Dziwne, w jaki sposób priorytety zostały przesunięte. Myślałam, że zawsze będę chciała zemsty za to, co zrobili mojej rodzinie, ale to wszystko rozmyło się. Cała złość, nienawiść, to po prostu zatarło się, gdy myślałam o tym, a teraz już tego nie było. – Salvatore – zaczęłam, ale znowu zaczęliśmy razem. – Jeśli nie wiesz... to zajmie trochę czasu, aby sprzedać dom. Może mogłabyś zostać... – Urwał. Skinęłam. – Tak, byłoby dobrze. Izzy i Luke potrzebują przestrzeni i mogę ci pomóc przygotować dom i upewnić się, że... Ujął moją twarz w ręce i przyciągnął ją do siebie, żeby mnie pocałować, połykając puste słowa. – Chcę się z tobą kochać. – Lekarz powiedział... – Potrzebuję cię, Lucia. Potrzebowałam cię od tak dawna. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 263

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Dotrzymałem obietnicy złożonej Lucii. Roman przyszedł do domu następnego dnia rano i podał mi wcześniejszą umowę, tą którą ona i ja podpisaliśmy. Odłożyłem ją na bok i kazałem mu wyciągnąć inną. Ta nowa oddalała wszelki dług każdego DeMarco, winnemu cokolwiek jakiemukolwiek Benedetti, prawdziwy lub uważany, a obie rodziny nie były już związane w jakikolwiek sposób. I to nie mogło być obalone, w żadnym dowolnym momencie w przyszłości. Podpisałem ją i wysłałem kopię do Isabelli. Mojemu ojcu chciałem dostarczyć kopię osobiście. Ta szalona zemsta została skończona. Zakończyłem ją jako jedną z dwóch rzeczy, które zrobiłem, podczas mojego godzinnego panowania nad rodziną Benedetti, zanim oddałem wszystko – panowanie, rządzenie i władzę – Romanowi. Minął kolejny tydzień, zanim mogłem wrócić na górę, do własnej sypialni i kolejny miesiąc, zanim całkowicie wyzdrowiałem. Przez cały ten czas, Lucia pozostała ze mną, troszcząc się o mnie tak, jak nie pamiętałem, abym kiedykolwiek był otoczony opieką, przez nikogo, oprócz mojej mamy. Widziałem też Natalię i Jacoba. Przyszła dać znać, że ona też się wyprowadzała, wraz z rodzicami. Nie ufała nikomu oprócz mnie, a teraz z Romanem przejmującym władzę i Dominiciem gdzieś tam, nie czuła się bezpiecznie. Choć obiecała pozostać w kontakcie ze mną, pozwoliłem jej odejść i zabrać mojego siostrzeńca ze sobą. Będę tęsknił za nimi. Był to kolejny kawałek Sergio, który znikał, ale wiedziałem, że część zawsze będzie ze mną, choćby nie wiem co. Jak się okazało, domu nie trzeba było umieszczać na rynku. Anonimowy nabywca kupił go od razu, umeblowany, w kilka godzin po mojej rozmowie z agentem nieruchomości. Musieliśmy się wynieść w ciągu dwóch tygodni. Pozwoliłem Rainey odejść, z mocnym bonusem, żeby dała radę, aż znajdzie inną pracę. Nie musiałem się martwić o Marco. Przejdzie do pracy dla mojego wuja. Lucia i ja po prostu musieliśmy spakować nasze rzeczy Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 264

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

osobiste i mogliśmy naprawdę swobodnie odejść. Te ostatnie dwa tygodnie w domu, były dziwnie bardziej gorzkie niż słodkie. Lucia pojedzie na Florydę, gdzie jej siostra już przeniosła się z Effie, podczas gdy Luke dbał o sprzedaż ich domu. Ja nie zdecydowałem jeszcze co zrobię. Z jakiegoś powodu nie mogłem o tym myśleć. I wciąż jeszcze była jedna osoba, którą musiałem zobaczyć, zanim mógłbym zamknąć ten długi rozdział w moim życiu. – Może weźmiemy Bugatti? – zapytała Lucia, z błyskiem w oku, gdy dotarliśmy do garażu. – Nie. – To było moje dziecko, a ona nalegała na prowadzenie "biorąc pod uwagę moje urazy". – Możemy wziąć BMW. Żachnęła się, ale wzięła kluczyki. – To nie tak, że nie ufam ci z prowadzeniem go – zacząłem – chociaż nie ufam. Ale im mniej podskoków podczas przejażdżki, tym lepiej. – Moja jazda jest w porządku. – Zobaczymy. – Denerwujesz się? – zapytała. – O jazdę? – zażartowałem, ale wiedziałem, o co jej chodziło. Spojrzała tylko na mnie, gdy wyjechała z garażu. – Nie denerwuję się, po prostu chcę mieć to z głowy. Wiem, że to mój ojciec i może to jest złe, ale nie czuję do niego nic bliskiego miłości. – Wybaczyłeś mu? Myślałem o tym. – To, że był zupełną porażką, kiedy to się naprawdę liczyło? Wzruszyła ramionami, ale jej wzrok był poważny. – Żałowanie czegoś jest do dupy, Salvatore. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 265

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Wiedziałem, że ciągle miała jeszcze trochę tego. – Rzeczywiście, to właściwie tak, tak przynajmniej myślę. Sposób, w jaki on zdecydował się żyć swoim życiem, spójrz na niego. Jest sam. Umrze sam. Roman będzie tam dla niego, ale my nie. Nie czuję więcej żadnej złości względem niego. To tak, jakbym był zaspokojony czy coś. Nie dlatego, że jestem szczęśliwy, że on jest sam. Nie jestem. Ale sam sobie tak pościelił, a ja mam spokój. To wszystko, co mogę zrobić. – Jesteś dobry, Salvatore. Gdy dotarliśmy do domu mojego ojca, wysiadłem z samochodu. Trzymałem kopertę, zawierającą nową umowę. To było tylko symboliczne, nic więcej, ale było konieczne dla zamknięcia. – Gotowy? Lucia owinęła dłoń wokół mojej. Przyzwyczailiśmy się do swojego towarzystwa, ale kiedy robiła takie rzeczy, dotykała mnie w ten sposób, to nadal czułem się dziwnie, wyjątkowo. Powodowało to szybsze bicie mojego serca. – Nie musisz tam iść. – Obserwowałem ją. Patrzyła na dom. – Chcę być z tobą, Salvatore – powiedziała, zwracając się do mnie. – Jesteś pewna? – Tak. Oboje wzięliśmy głęboki oddech i weszliśmy po schodach, do dużych, przeczuwających coś złego, podwójnych drzwi. Zadzwoniłem, Roman otworzył nam drzwi, oczekując nas. – Dzień dobry – powiedział, szybko kryjąc zdziwienie, widząc Lucię. – Dobry. – Chodź. Czeka na ciebie w gabinecie. – Skinąłem głową i poszedłem o krok do przodu. Roman położył rękę na moim ramieniu. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 266

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Powinienem dotrzymać towarzystwa Lucii... – Nie, dziękuję – powiedziałem, chwytając jej rękę mocniej. Cofnął się. – Cieszę się, że przyszedłeś. Kiwnąłem głową i ruszyliśmy do przodu, żadne z nas nie odzywało się. Pukając raz do drzwi gabinetu, otworzyłem je, nie spodziewając się znaleźć tego, co znalazłem. Słyszałem sapnięcie Lucii, ale miałem szkoloną twarz przez tyle lat, że maskowanie mojego zdziwienia przyszło łatwiej, niż myślałem. – Salvatore – powiedział ojciec, spoglądając na Lucię na moim ramieniu. – Ojcze. – Przenieśli szpitalne łóżku do jego gabinetu. Stało w miejscu jego biurka, które zostało zepchnięte na bok. Pamiętałem to biurko, jak trząsłem się po przeciwnej jego stronie, kiedy byłem wzywany do wysłuchania nagany. Zawsze było coś, co ojcu się nie podobało. – Nie stój tak, wejdź do środka. To nie jest zaraźliwe. Jego gorycz posiadała skraj żalu. Słyszałem to wyraźnie. Weszliśmy, oboje. Poprawił pozycję, więc usiadł wyżej. Wyglądał na tak dużo mniejszego, niż ostatni raz, kiedy go widziałem. Tak bardzo staro. Ciemne cienie wokół oczu i zapadnięte policzki. Musiał też stracił około dziesięciu kilogramów. – Przyszedłem się pożegnać – powiedziałem, nie chcąc tego przeciągać. Jeszcze raz spojrzał na Lucię, przed zwróceniem wzroku do mnie. – Rozumiem, że widziałeś umowę? – zapytałem. – Roman mi ją pokazał. – Cóż, tutaj masz własną kopię. – Położyłem ją w nogach łóżka. – Źle zrobiłeś mówiąc Dominicowi. Nigdy nie powinien się o tym dowiedzieć. Wziął głęboki oddech, jego ręka drżała, ale oczy pozostały sztywne i twarde. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 267

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– To był błąd – powiedział. – Jeden, za który będę płacił do końca.– Nikt nie odzywał się przez długą chwilę. – Zobaczę cię jeszcze? – Nie. Spuścił wzrok na kopertę, a następnie podniósł go z powrotem do mnie. – Wybaczam ci – powiedziała Lucia, zaskakując mnie. – Wybaczam ci wszystko, co zrobiłeś, wszystkie krzywdy, które spowodowałeś. Spojrzał tylko na nią, ale nie mogłem odczytać wyrazu jego oczu. – Nigdy nie moglibyśmy cię zadowolić, co? Żadne z nas, nie moi bracia i nie nasza matka. – Nigdy nie byłem łatwym człowiekiem, synu. Nie myśl, że nie wiem o tym. I nie myśl, że nie wiem, jakie popełniłem błędy. Robiłem tylko to, co było najlepsze dla mojej rodziny. – Wierzę, że w to wierzysz. Wtedy puściłem rękę Lucii i podszedłem do niego. Pochylając się, pocałowałem czubek jego głowy. – Do widzenia, ojcze. Jego oczy błyszczały, gdy spotkały moje, a on skinął głową, ale nic nie powiedział. Odszedłem i złapałem rękę Lucii. Nie oglądając się za siebie, wyszliśmy z domu, wsiedliśmy do samochodu i odjechaliśmy. Było cicho przez bardzo długi czas, a ja nie byłem nawet pewien, gdzie jechałem. – Chcę wyszorować moją skórę – powiedziałem w końcu, wciągając głośno powietrze. – Chcę spalić moje ubranie i umyć się wrzącą wodą. – Zatrzymaj się, Salvatore. – Chcę... – Zjedź na pobocze. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 268

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Tak zrobiłem. Lucia wyciągnęła rękę i objęła mnie. Schowałem twarz w jej ramię i płakałem tak bardzo, jak żaden człowiek nie powinien płakać. – Nigdy nie chciałem opuścić tego miejsca w ten sposób. Nigdy nie chciałem zostawić człowieka... – Ciii. – Tyle zmarnowanych żyć. Trzymała mnie i przytuliłem się do niej. Całe życie pełne bólu i smutku napłynęło do mnie. Tyle zostało utracone, przez tak wielu z nas, to wszystko było takie bezcelowe, takie zbędne. Tyle śmierci, tyle gniewu, zazdrości i nienawiści. Tyle, że musiałem pozbyć się tego wszystkiego dopóki nie pozostało nic, zupełnie nic, oprócz tego złamanego, wyczerpanego ciała. Kiedy przestałem, znalazłem załzawioną twarz Lucii. Otarła moją, ciągle pocierając ją swoimi kciukami, patrząc na mnie, nie pozwalając mi odejść. – Nie odchodź – powiedziałem w końcu. – Nie chcę stracić także ciebie, Lucia. Nie ciebie. Zasługujesz na coś lepszego niż to, niż ja... – Przytuliła mnie znowu, świeże łzy lały się z jej oczu. – Nie mam prawa... – Chodź ze mną – powiedziała, odsuwając się. – Chodź ze mną, zaczniemy jeszcze raz. Nowy początek. Pokręciłem głową. – Nie powinienem prosić... jestem... mój świat, jest ciemny Lucia. Jest tak cholernie ciemny w środku. Zasługujesz na światło. Zasługujesz na beztroskę i szczęście, i światło. Tyle światła. – I nie sądzisz, że ty również? Ty uparty głupku. Pocałowała mnie, słonym pocałunkiem. – Mój brat... – Chodź ze mną – powtórzyła, tym razem bardziej stanowczo. – Właśnie teraz. Pojedziemy. Chodź ze mną, proszę, Salvatore. – Kocham cię, wiesz o tym? – Jak dorosły człowiek może tak płakać? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 269

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– To ty jesteś tym, który nie wie, że ja kocham ciebie. Tym razem, gdy mnie pocałowała, coś we mnie się poruszyło. Czułem to, jak namacalną rzecz w mojej piersi, w moich wnętrznościach. Zacisnąłem powieki i czułem tylko ją, jej ciało w moich ramionach, jej usta na moich, jej mokre łzy na twarzy. Pocałowałem ją, wdychając głęboko, mój język w jej ustach, moje ręce przyciągnęły ją bliżej, bo nie mogłem być z dala od niej ponownie. Nie mogłem ponownie mieć jej daleko. I dlatego, kiedy odsunęliśmy się, uśmiechnąłem się, zawróciłem samochód i pojechałem na południe, pozostawiając wszystko w tyle i ruszając do przodu z dziewczyną obok mnie, którą kochałem.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 270

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Sześć miesięcy później Zrobiliśmy to. Pojechaliśmy na Florydę. Wyjechaliśmy z New Jersey tak daleko, jak tylko mogliśmy i skończyliśmy na samym krańcu Key West. Kupiliśmy niewielki stary dom, z paskiem prywatnej plaży i zaczęliśmy od początku. Remont domu zabierze pewnie około roku, aby go zakończyć, ale podobało mi się to. Został zbudowany w latach 70–tych, a sprzedawca był synem jedynych właścicieli tego miejsca, które od czasu jego budowy, nie było remontowane. Potrzebował dużo pracy, ale praca była dobrą rzeczą. Pozwoliło to być nam ciągle zajętymi, utrzymywało nasze umysły zajęte, zwłaszcza Salvatore. Na początku to było dziwne, jakby nie wiedział, jak się odnaleźć bez mafii Benedetti za sobą. Dookoła niego. Zabierającej całą jego energię. Definiującej go. Nie było nikogo, kto mógłby zająć się tym oprócz nas. Natalie i Jacob zadomowili się w Kalifornii. Roman zadbał o rodzinną firmę, potrzebując tylko niewielkiej pomocy w kilku kwestiach, od Salvatore. Był w to tak zaangażowany, gdy Franco był szefem, że dopasował się naturalnie. Nie sądziłam, żeby Salvatore żałował przekazania tego wszystkiego, ale to życie było zupełnie inne niż to, które miał do tej pory. Moja siostra i Luke mieszkali na południe od Miami, które było tylko cztery godziny jazdy od Key West. Początkowo napięcie między Lukiem i Salvatore było bardzo duże, ale obaj mężczyźni mieli coś wspólnego. Obaj prawie umarli. Obaj uzmysłowili sobie, co jest ważne, a była to rodzina. Żałowałam, że nie mieszkaliśmy bliżej. Chciałam być w pobliżu mojej siostry i Effie, po przegapieniu tak wielu lat, ale tak było dobrze i było to lepsze niż to, co miałam do pięciu lat. Tak szczęśliwi, jak Salvatore i ja byliśmy z prostotą tutejszych spraw, była jedna Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 271

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

rzecz, która mu przeszkadzała. Nieobecność Dominica. Wynajął kilku śledczych, ale na każdym kroku trafiali na ślepy zaułek. Dominic zniknął, a Salvatore usiłował się z tym pogodzić. Stałam na zewnątrz naszego małego domu, przy grillu, patrząc na plażę, zaskoczona, kiedy go usłyszałam. – Pachniesz jak stek – Salvatore powiedział nagle za mną, z ustami na moim karku. – Chryste! Jak zawsze czaisz się ze mną? Obszedł wokół tyłu, gdzie grillowałam dwa steki. Nie było go przez większość dnia, robił zapasy. Zaśmiał się i wyciągnął bukiet słoneczników. – Jesteś zbyt zamyślona, to dlatego. Byłam zamyślona z ważnego powodu. – Tęskniłem za tobą. – Jego usta znalazły moje. – Ja też. – Pocałowałam go i zabrałam kwiaty. – Są śliczne. Dzięki. – Cieszę się, że ci się podobają. – Spojrzał na grilla. – Dość wcześnie na kolację, czyż nie? – Jestem po prostu głodna. – Cóż, nie jestem jeszcze głodny jedzenia – powiedział, przesuwając dłonie w dół i do tylnych część moich spodenek. Ścisnął mi tyłek, całując mnie głęboko, jego wielkie ciało, było jeszcze większe, bardziej muskularne, odkąd zaczął pracować nad domem. Jego skóra pociemniała w słońcu Florydy. Zdawał się więcej uśmiechać, a jego twarz wyglądała na bardziej zrelaksowaną. Nie sądziłam, że było możliwe, żeby był jeszcze bardziej seksowny niż był wcześniej, ale był. – Myślałem o tym przez cały dzień. Podniósł mnie. Moje nogi owinęły się wokół jego bioder, a ramiona wokół jego szyi. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 272

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

– Jeszcze nie pieprzyłem cię na stole piknikowym – powiedział, odsuwając na bok moją koszulę i biorąc sutek w usta. – Jesteś sprośnym, sprośnym mężczyzną, Salvatore. – Myślę, że ci się to podoba, Lucia. Posadził mnie na stole i nadal całował przed ściągnięciem mojej koszulki, przez głowę. – Pamiętasz – zaczął, pozbawiając się podkoszulka – kiedy byliśmy w moim gabinecie, a ja pieprzyłem twój tyłeczek po raz pierwszy? Czułam, jak moją twarz pokrył rumieniec, kiedy odsunął od siebie moje kolana i stanął między nimi, jego złośliwy uśmiech i oczy tańczyły, podczas gdy rozpiął moje spodenki i pociągnął zamek na dół. Pochyliłam się odrobinę. Myślał, że mnie zawstydzał, prawda? Łapiąc go za włosy, pociągnęłam, odwracając mu głowę w bok i liżąc ucho. – Pamiętam, że lubiłam to. Ale kto powiedział, że daję ci pozwolenie, na ponowne pieprzenie mojego tyłka? Jedną ręką przeciągnął po moich plecach, pociągnął za węzeł mojego niechlujnego koka i chwycił garść włosów. – Muszę prosić o pozwolenie? – zapytał, zamykając usta na moich. Ten pocałunek był wygłodniały. – Nie pamiętasz, co powiedziałem, że zrobisz następnym razem, kiedy będę chciał pieprzyć twój tyłeczek? Pokręciłam głową, choć pamiętałam doskonale. Moje ręce przeniosły się do zbadania jego klatki. – Odśwież moją pamięć. – Coś o tobie, pochylającej się nad moim biurkiem i otwierającej dla mnie. Coś o tobie, błagającej mnie, abym to zrobił. – Myślisz, że będę błagała, żebyś mnie przeleciał? – Zaśmiałam się i przesunęłam Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 273

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

paznokciami po jego placach i wepchnęłam ręce w spodenki, chwytając jego napięty tyłek. – Tak właśnie myślę – powiedział, ściągając moje szorty i nurkując głową w dół. – Myślę, że będę miał cię błagającą, abym cię pieprzył i to w krótkim czasie. – Naprawdę? – zapytałam, gdy odchyliłam się do tyłu. Dał mi zarozumiały uśmieszek i odsunął krocze moich majtek na bok. Rzucając okiem na moją cipkę, wrócił wzrokiem do mnie. – Sądząc z tej kapiącej cipki, tak. Zanurkował, powodując, że zassałam ostry oddech, robiąc przerwy tylko po to, aby podrażnić się ze mną. – Myślę, że każę ci również poczekać na to. Łaskotał moją łechtaczkę. – Pochylę cię i rozłożysz się otwierając, kiedy ja będę się przyglądał. Cholera, może nawet zrobię jeszcze kilka steków, kiedy będziesz błagała. Popchnęłam jego głowę do mojej cipki. – Za dużo gadasz. Kurwa, potrafił pracować swoim językiem. Mógł mnie doprowadzić do szczytu w ciągu minuty lub godziny, w zależności od tego jak złośliwy był. A dziś, ucztował na mnie jak diabeł. – Zabijasz mnie – powiedziałam w końcu, odmawiając błagania, proszenia go, aby pozwolił mi dojść, ale próbując przyciągnąć jego usta z powrotem do mnie. – Zostań tak – powiedział, prostując się. – Właśnie tak, nogi szeroko. I trzymaj odsunięte majtki. Chcę, widzieć twoją łechtaczkę. – Nienawidzę cię – powiedziałam do jego pleców, ale pociągnęłam moje majtki na bok, czując się bardziej wyeksponowana. – Kochasz mnie – odpowiedział, znikając w domu. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 274

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Pozostałam tak jak byłam, lubiłam to na otwartej przestrzeni, wyeksponowana dla niego. Podwórko było całkowicie prywatne, ale czułam dreszczyk emocji, myśląc, że w każdej chwili ktoś może wejść do domu i znajdzie mnie w takim stanie. Wrócił kilka chwil później, a ja zobaczyłam, co niósł ze sobą. Tubkę lubrykantu. – Grzeczna dziewczynka. Był szczęśliwy widząc, że wciąż jestem na swoim miejscu. Podniósł mnie, abym stanęła, odwrócił mnie wokół i pchnął, abym się zgięła przed zsunięciem moich majtek w dół do połowy ud i zatrzymał się. – Co robisz? – zapytałam, spoglądając na niego, gdy odszedł. – Sięgnij do tyłu i rozszerz swój tyłeczek. – Nie będę cię błagać – powiedziałam i przesunęłam ręce do mojego tyłka i zrobiłam to, co chciał. Wyraz jego twarzy był wart mojego własnego wstydu. Zdjęłam majtki i jeszcze bardziej rozszerzyłam nogi. – Kurwa. – Co? – przedrzeźniałam, chcąc go, ale nie chcąc być jedyną błagającą. – Chcesz? Pomasował się przez dżinsy i podszedł do mnie. Rozpiął dżinsy, wyjął fiuta i pogłaskał go. – U ciebie w porządku, Salvatore? – zapytałam, wyginając plecy i poruszając biodrami, przed wsunięciem palca w głąb siebie, a następnie rozmazując wilgoć wokół mojej tylnej dziurki. Z jękiem, wsunął się do mojej cipki. Położyłam ręce na stół, kiedy chwycił moje biodra, jego oczy pociemniały, gdy patrzył jak mnie pieprzy. Czucie go było tak cholernie dobre, jego przesuwającego się powoli do środka i na zewnątrz, myślenie o nim widzącym mnie, otwierającą się dla niego. To wszystko spowodowało, że zwilgotniałam jeszcze bardziej. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 275

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Ale potem przestał się poruszać, trzymał fiuta w mojej cipce i podniósł nawilżacz. Jęknęłam, a on uśmiechnął się, otwierając go i wyciskając obfitą ilość przed wtarciem go we mnie. To wtedy zaczął poruszać się znowu, jego penis w mojej cipce, a palce w tyłku. – To nie jest sprawiedliwe – udało mi się powiedzieć. – Wystarczy poprosić o to, a ja ci to dam, dobrze i mocno, tak jak ci się podoba. – Pierdol się. Wycofał fiuta i pocierał go o moje fałdki, jego palce wciąż pracowały w moim tyłku. – Nie. – Chrząknęłam, zaciskając pięści. – Ja... Pochylił się nade mną i łaskotał moje ucho językiem. – Wystarczy powiedzieć, proszę. Tylko jeden raz. – Nigdy! – Czuć cię tak dobrze i ciasno, Lucia. Jesteś gotowa na dobre, mocne, pieprzenie tyłka. Chcesz tego. Potrzebuję tylko jedno słowo. – Nigdy nie pozwolisz mi o tym zapomnieć. – Pomyśl o tym, o mnie wbijającym się do tego napiętego małego otworu. Pomyśl, jak wrażliwy jest, jak blisko jesteś, aby dojść. – Wyciągnął penisa z dala od mojej cipki i wycofał się palcami. – Ale jeśli nie chcesz to... – Proszę! – Proszę, o co? – szepnął, gdy jego fiut był gotowy przy moim tyłku. – Proszę, pieprz mój tyłek. Przysięgam, że usłyszałam jak się uśmiechnął. – Mówiłem ci, że to zrobisz. Pocałował mnie w policzek, zanim się wyprostował. Jedną dłonią rozszerzył moje Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 276

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

pośladki, a drugą rozmazał lubrykant na swojej długości. Kochałam oglądać go, chwytającego swojego penisa. Mogłam patrzeć tylko na to, przez cały dzień. Uśmiechnął się i wsunął drugą rękę pode mnie. – I ty nazywasz mnie nieprzyzwoitym. Wygięłam plecy w łuk. – Pieprz mnie, już. – Na łokcie. To będzie mocne i szybkie. Ustawiłam się, ale nie mogłam być przygotowana na to. – Dobre dziewczynki zostają nagrodzone, Lucia, pamiętasz? – Cholera, tak! – Palce pracowały szorstko nad moją łechtaczką, zaś jego fiut zanurzał się w moim tyłku, głębokimi ruchami, na początku powoli, ale przyspieszając, kiedy doszłam. Mój pierwszy orgazm spowodował, że krzyknęłam, powodując, że urósł we mnie jeszcze bardziej, aż na obrzeżach mojego drugiego orgazmu, pchnął po raz ostatni i przewrócił mnie na plecy, jego penis pulsował, gdy doszedł. Oddychał ciężko koło mojego ucha i przygryzł jego krawędź trochę zbyt mocno, ale to wyciągnęło ze mnie jeszcze jeden, ostatni, mniejszy dreszcz. Przytuliliśmy się do siebie, żadne z nas nie odzywało się, gdy nasze oddechy zwalniały. Myślę, że żadne z nas nie brało czasu spędzanego razem za pewnik. Wiedziałam, że ja nigdy tak nie zrobię i wiedziałam, że to nigdy nie będzie wystarczające. Potem wzięliśmy prysznic, przed zabraniem się za jedzenie. Położyłam steki na talerzach i zaniosłam do stołu, gdzie Salvatore właśnie umieścił dwa piwa. Usiadłam naprzeciwko niego. – Naprawdę zjesz teraz dwa steki? Kiwnęłam głową, wygłodniała, nie wiedząc, jak mu powiedzieć, szczęśliwa, ale niepewna, jak on będzie się z tym czuł. Żyliśmy razem tylko przez pół roku, jeśli nie liczyć czasu w New Jersey. Patrzył na mnie przez dłuższą chwilę, popijając piwo, a ja pochłaniałam jedzenie. Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 277

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Pchnął nietknięte piwo w moim kierunku. Złapałam jego wzrok, ale wzięłam kolejny kęs mięsa, zamiast łyk piwa. – Lucia? Zawsze potrafił czytać we mnie jak w książce. – Jestem w ciąży.

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 278

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Trzy miesiące po tym... Poślubiłem Lucię na plaży, z tyłu naszego podwórka. Lucia szła do mnie boso, jej brzuch był zaokrąglony, ubrana w prostą, białą lejącą sukienkę, zawiązaną złotą nicią tuż pod piersiami i koroną z kwiatów we włosach, była prawdopodobnie najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem. Nigdy nie byłem tak szczęśliwy, w całym moim życiu. Napisaliśmy własne ślubowania i obwiniała hormony, gdy płakała przez całą ceremonię. Luke i Isabella byli naszymi świadkami, a Effie naszą dziewczynką od kwiatów. To było wszystko. Żadnych innych osób oprócz księdza, który udzielał nam ślubu. Potem urządziliśmy grilla, pływaliśmy i rozmawialiśmy o imionach dla dziecka oraz o Isabelli i Luku, którzy przeprowadzali się bliżej. Effie mówiła więcej do swojego małego kuzyna, wewnątrz brzucha Lucii, niż ktokolwiek inny. Była tak samo podekscytowana jak Lucia i ja. Spędzili noc u nas i pojechali z powrotem do domu następnego popołudnia. Nie mieliśmy miodowego miesiąca. Nie było innego miejsca, gdzie którekolwiek z nas chciało by być bardziej, niż tutaj. Razem. – Mamy wszystko – powiedziała, gdy leżeliśmy na leżakach, oglądając nocne niebo. Mieliśmy i żadne z nas nie brało ani jednej chwili z tego za pewnik. – Czy chcesz poinformować swojego ojca? – zapytała. – W swoim czasie. – Co masz na myśli? Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 279

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

Spojrzałem na nią i pociągnąłem cienki koc na jej barki. Przytyła trochę w ciąży, ale dla mnie nie mogła być piękniejsza. – Dominic. Martwię się. – Pokaże się. Ma wiele do przetworzenia i pewnie czuje się strasznie przez to, co zrobił. – Do tego czasu wiedziałby już, że nic mi nie jest. Wiedziałby, gdzie mieszkamy. On po prostu zniknął i to mnie martwi. Dotknęła mojej ręki i poprowadziła ją na swój brzuchu. Odwróciłem się do niej, aby pocałować ją w usta i potarłem ciepły wzgórek. – Pojawi się, kiedy będzie gotowy. Daj mu trochę przestrzeni. – Co jeśli on... zrobił sobie krzywdę? – Nie jest tym typem. O wiele bardziej skuteczne jest torturować się żyjąc, Salvatore. Zarówno dla ciebie, jak i twojego brata, dla obu was – wina jest jak druga skóra. Musisz się nauczyć, jak żyć, jak oddychać, bez niej. Uczysz się, a masz dobrego nauczyciela – skończyła z przymrużeniem oka. – Jak mogłem skończyć taki szczęśliwy? – Podpisałeś kontrakt, pamiętasz? Przewróciła się na bok, plecami do mnie i przyciągnąłem ją, trzymając mocno. – Mądrala. – Nie zapomnij o tym, uparciuchu. – Och, nie, udowodniasz to na co dzień. Dźgnęła mnie łokciem w brzuch. – Poza moim bratem, moje życie nie mogłoby być bardziej doskonałe. Przeraża mnie to trochę. – Przerażało mnie to bardziej, niż trochę. – Co jeśli... robiłem złe rzeczy, Lucia. Nie Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 280

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

wiem, czy zasługuję na to wszystko. – Robiłeś też dobre rzeczy, Salvatore. Zasługujesz na to wszystko i na wiele więcej. Nadrabiamy stracony czas, ty i ja, to jest czas dla nas, aby być szczęśliwymi i beztroskimi oraz chodzić w słońcu, z piaskiem między naszymi palcami. W rzeczywistości, tamto to już przeszłość. Ścisnęła mnie za rękę, pociągając ją do swojego serca. – Nie bój się utraty tego. Wystarczy być szczęśliwym i wdzięcznym. To jest to, czego się nauczyłam. Myślę, że to to, czego powinniśmy się nauczyć. To takie proste, ale komplikujemy to wszystko. – Moja wyrocznia. – Jestem mądrzejsza od ciebie, to prawda. – I wcale nie arogancka. – Usłyszałem jej uśmiech. – Dobranoc, mężu. – Dobranoc, żono. – Pocałowałem ją w szyję i trzymałem tak, aż zasnęła, jej ciało relaksowało się, oddech stał się miękki i spokojny. Spojrzałem na nocne niebo, na wszystkie gwiazdy i słuchałem dźwięków oceanu, wiedząc, że wszystko, co się liczyło, jest tu, w moich ramionach. Wiedząc, że miała rację w sprawie Dominica, że potrzebuje przestrzeni, że musi poukładać sobie wszystko. Miała też rację co do winy. Byłem bardzo dobry w owijaniu jej wokół moich barków, pociągając się na dno wraz z nią. Być może, powinienem nauczyć się, że nie cała należała do mnie. Lucia była mądra i silna. Dałem jej to, co obiecałem, spokojne życie i szczęście. A przy tym, to samo dałem sobie. Może nie byłem w stanie uratować mojego brata, może to nie należało do mnie, aby go uratować. Ścisnąłem mocniej Lucię i zamknąłem oczy, zanurzając nos w jej włosy. Życie było zarówno szalone jak i piękne, a z dala od brzydoty i nienawiści, kochaliśmy się. Nie zapomnę Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 281

Tłumaczenie: agni3szka_

Korekta: ania.sg

tego pielęgnować, pielęgnować ją, na zawsze.

Koniec

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i rozpowszechnianie tego tłumaczenia bez mojej wiedzy!!! 282