Amber Kell Dragonmen 01 Mate Hunt

Rozdział 1 Ze spektakularnym przewrotem w powietrzu Joriah Eprion wylądował za swoim przeciwnikiem i uderzył stopą w tył kolana żołnierza, powalając go na podłogę. "Brawo." Na arenie rozbrzmiał głęboki głos trenera. "Niezły ruch, mój książę." Jory posłał leżącemu mężczyźnie tradycyjny końcowy ukłon i pomógł pokonanemu przeciwnikowi wstać. Inni żołnierze spojrzeli na niego ni to z szacunkiem ni to rozbawieniem. Zawsze byli zafascynowani, gdy kładł ich na łopatki swoim niższym ciałem i drobniejszą posturą. Przymioty, przez które trenował ciężej. Poza areną był modnym Księciem Joriah, najmłodszym synem Króla Wysokiej Galaktyki. Na arenie był po prostu kolejnym walczącym żołnierzem. Jego ludzie nie dawali mu forów, a ci z jego gwardii honorowej nosili z dumą jego godło złożone z trzech połączonych smoków. Na szczęście połowa krwi Talivvian sprawiała, że rany Jory'ego leczyły się w ciągu paru minut, przez co wśród swoich ludzi miał przerażającą reputację. Widzieli go jako mężczyznę błogosławionego przez bogów. Dla Jory'ego był to wygodny sposób, by nie wykuśtykać z areny po zdrowym laniu. Jory pożegnał się ze swoimi ludźmi i udał się pod prysznic. Po kąpieli i przebraniu się w przyjemniejsze ciuchy, opuścił skrzydło areny i wchodził do wielkiego hallu kiedy zatrzymał go głos jego chłopaka. "Dlaczego marnujesz swój czas trenując jak pospolity piechur?" Głos Petera był zachrypły z dezaprobaty. "Możesz zrobić o wiele więcej ze swoim życiem. Z naszym życiem." Joriah odwrócił się, by spojrzeć na swojego kochanka. W ciągu ostatnich paru miesięcy stawał się coraz mniej i mniej zachwycony swoim ślicznym ciemnowłosym mężczyzną. Nadszedł czas na spojrzenie prawdzie w oczy. Peter był egocentrycznym, denerwującym kutasem. "A w jaki sposób według ciebie mam spędzać swój czas?" Uważał siebie za wyrozumiałego człowieka, ale jego kochanek coraz szybciej uszczuplał pokłady jego słynnej cierpliwości. Peter uśmiechnął się. Dawniej uważał ten uśmiech za czarujący. "Mógłbyś zacząć od podjęcia się władzy i stania się prawą ręką brata. Wiesz, że twój ojciec cię uwielbia i da ci każdą pozycję w rządzie jaką tylko zechcesz." Jory wzruszył z niesmakiem. Już pomysł życia w pułapce polityki sprawił, że chciał sobie podciąć żyły. Niestety zaraz by się uleczyły. W wieku dwudziestu trzech lat Jory wciąż nie miał pojęcia co chce robić jak dorośnie i nie spieszył się jakoś, by się tego dowiedzieć. "Detrius świetnie sobie radzi, dodatkowo pomaga mu reszta mojego rodzeństwa. Nie potrzebuje mojego wsparcia, a poza tym polityka mnie nie interesuje."

"Nie masz za grosz ambicji, Joriah. Dzielisz dni pomiędzy zabawę z mieczykami i spotkania z twoim krawcem." Jory zdecydował, że to nie był odpowiedni moment na wspomnienie o fortunie jaką obracał z funduszy jego ojca na zbudowanie szpitali dla ubogich, zagrożonych miast. Albo o złożonym systemie piractwa, z którym walczył, by udaremnić prowadzony przez jego wuja handel niewolnikami. Jego ojciec nie był złym człowiekiem; nie rozumiał po prostu, że niektórzy potrzebują wolności, by kontrolować swoje życie. Jako ojciec, ten mężczyzna był kochającym, pełnym dobroci patriarchą, który dbał o swoje dzieci, szczególnie o Joriaha. Ale jako Król Galaktyki jego ojciec był despotyczny i bezwzględny. "Nie jestem politykiem." Powiedział łagodnie. "I lubię dobrze wyglądać. Co sądzisz o tej koszuli?" Wyciągnął rękaw, by Peter mógł poczuć jego fakturę. Jory w ciągu wielu lat nauczył się, że społeczeństwo po pięknych ludziach spodziewało się pewnego zachowania i rzadko patrzyli na to co znajdowało się pod powierzchownością. Fakt, który dobrze wykorzystał. Mimo wszystko, jeśli spędzał cały poranek w odosobnieniu wraz ze swym krawcem, nie mógłby spędzać popołudni na planowaniu przechwycenia statków z niewolnikami jego wuja, czy uwolnienia niektórych koloni planetarnych, które wpadły w konflikt z jego drugim kuzynem Leonem. Peter wywrócił oczami. Jego standardowa odpowiedź, gdy Jory zaczynał mówić o swoich szatach. "Piękne stroje nie ukryją zniszczonego charakteru." Powiedział zza jego pleców pełen dezaprobaty głos. "Kapitan Transen." Jory odwrócił się, posyłając Kapitanowi Straży jego ojca pełne szacunku skinienie. Poczuł się winny nagłym przypływem ulgi, że nie musi już spierać się z kochankiem. "Cóż mogę dla ciebie zrobić?" Wiedział, że popełnił błąd, pytając. Chłodne szare oczy starszego mężczyzny nie patrzyły na niego z aprobatą, czy dezaprobatą, po prostu z chłodem. Był blisko, ale uniknął zadrżenia jak nastolatek złapany na niedozwolonym zachowaniu. "Twój ojciec cię szuka, mój książę." Jory wzruszył. Nie to, że ciężko go było znaleźć. Unikanie jego ojca stanowiło mieszankę szczęścia i bycia niedostępnym w zasięgu wzroku. Niestety, wyglądało na to, że szczęście w końcu go opuściło. Błysnął kapitanowi swoim najlepszym uśmiechem. Matka zawsze mówiła, by najpierw używać uroku osobistego. Oczywiście, w ślad za tym podążyło 'jak to nie zadziała to wal prosto w jaja'. Matka była takim wspaniałym źródłem zrozumienia. Czasami tęsknił za nią tak bardzo, że aż bolało.

"Czego chce ojciec?" Te lodowate oczy ogrzały się nieznacznie. Kapitan nie był złym człowiekiem, miał po prostu trudną pracę wymagającą kontrolowania całej planety żołnierzy. Ojciec rzadko używał go jako chłopca na posyłki. Oczywiście Joriah zazwyczaj tak czarował tych biednych chłopców na posyłki, że zapominali, że mieli go znaleźć. Z kapitanem to raczej nie wypali i dlatego pewnie znalazł się tutaj z zadaniem poniżej jego kompetencji. "Chodź ze mną. Chce ci przekazać wieści osobiście." "To świetna okazja, by porozmawiać z nim o wyższej pozycji w rządzeniu." Powiedział Peter niskim głosem. Czyżby jego chłopak zawsze był takim wazeliniarzem, czy po prostu dopiero teraz go przejrzał? Obrzydzenie do kochanka i poczucie winy z postawienia Transena w niezręcznej sytuacji z powodu ojca sprawiło, że Joriah podążył za nim, ledwie kiwając głową Peterowi. Tak, ten związek właśnie się zakończył. Byli w połowie drogi do pałacu, idąc ramię w ramię, gdy kapitan odezwał się ponownie. "Stać cię na kogoś o wiele lepszego niż on, mój książę." Joriah prawie zgubił krok. Zawsze uważał, że kapitam nie pochwala jego związków z mężczyznami, a teraz pomyślał, że może nie chodziło o mężczyzn ogólnie, tylko o jego konkretne wybory. Jory westchnął. "Wiem. Seks nie jest na tyle dobry, by znieść taką ilość manipulowania." Po raz pierwszy odkąd pamiętał, Jory zobaczył jak kapitan się śmieje. Nie prychnięcie, czy pół-uśmiech, tylko pełny, dźwięczny śmiech. Ogromna dłoń uderzyła Jory'ego w plecy popychając go parę kroków do przodu. "No, teraz już wiem, że stajesz się mężczyzną." Oznajmił kapitan. Duma w głosie Transena ogrzała Jory'ego. Ten starszy mężczyzna rzadko okazywał osobiste uczucia. Doszli do jadalni. Na jego wejście strażnicy stanęli na baczność, plecy wyprostowały się, kolana złączyły w odpowiedniej pozycji. Czuł na sobie wszystkie oczy śledzące jego każdy ruch gdy zbliżał się do królewskiego stołu. "Synu." Król Wysokiej Galaktyki Rufeus Eprion machnął ze swojego miejsca u szczytu stołu, jego standardowa kolekcja politycznych pochlebców otaczała go z obu stron ze zdumiewającą mieszanką różnorakich śniadaniowych potraw stojących przed nim. Powierzchnia uginała się od ciast, jajek i kawałki najprzedniejszych mięs. Mierzący ponad metr osiemdziesiąt król dominował całe pomieszczenie. I nie chodziło tu bynajmniej o jego ciało górujące nad innymi mężczyznami, chodziło o osobowość. Był to jeden z powodów, dla których jego ludzie podążali za nim z uśmiechem na twarzy i dumą w sercu. "Zostawcie nas. Chciałbym zostać sam na sam z moim chłopcem." Wrzasnął, ani na chwilę

nie spuszczając wzroku z syna. Jory stał nieruchomo pod badawczym spojrzeniem ojca, czekając aż wszyscy arystokraci wyjdą. Pod wzrokiem ojca zawsze czuł się mniejszy. Mając ledwie metr siedemdziesiąt wzrostu i szczupłą budowę był raczej męską wersją swojej matki i w przeciwieństwie do swoich przyrodnich braci i sióstr, niewiele przypominał ojca. Kiedy zbierali się wszyscy razem, zdawało się jakby był jedynym chartem w pomieszczeniu pełnym pitbulli. Nigdy nie wątpił, że mogą rozerwać go na pół w gorączce głodu. Król wziął kawałek puszystego ciasta, jego ciemne oczy patrzyły na syna jak na drapieżnego ptaka. "Co jest takie ważne, że aż wysłałeś kapitana, by mnie znalazł?" Nie zamierzał bawić się w gierki króla. Ojciec robił coś, co on czuł już w kościach. "Usiądź i posil się." Król wskazał na leżące przed nim frykasy. Jory nerwowo złapał bułkę do przekąszenia i usiadł na wyściełanym krześle naprzeciwko ojca; zawsze lepiej jest patrzeć przeciwnikowi w oczy. Nie pomagał fakt, że musiał na niego unieść wzrok. Wiedział, że jego matka zawsze była rozczarowana tym, że osiągnął wzrostu ojca, ale genetyka potrafiła być wstrętną suką. Po spojrzeniu ojca widział, że król coś spiskował. Pijąc kawę z filiżanki, którą służący postawił przy jego boku, czekał. Długo się nie zeszło. "Wysyłam cię do Dragait. Mają teraz festiwal partnerski. Będzie to dla ciebie świetnia okazja, by zawrzeć sojusz." Jory z trzaskiem postawił filiżankę na stole. "Nie możesz tak po prostu wysłać mnie, bym znalazł sobie męża, ojcze, mam pewne obowiązki." Musiało być coś, co wymagało jego natychmiastowej uwagi. Chwila moment, powiedział Dragait? Joriah uwielbiał smoki. Przez lata marzył o tych latających bestiach, ale nigdy nie miał okazji, by udać się do ich świata. Normalnie, myśl o wyjechaniu na planetę smoczych zmiennych podekscytowałaby go. To okoliczności sprawiły, że poczuł ciarki na kręgosłupie. Zielone oczy króla stały się beznamiętne. "Zrobię co tylko żywnie będę chciał, bo nie wiem, czy słyszałeś, ale to ja jestem głową tej rodziny." Jory przytknął dłonie do oczu, próbując pozbyć się narastającego bólu głowy. Może gdyby wystarczającą się postarał, to mógłby cofnąć czas i znaleźć sposób na uniknięcie tego spotkania. Miał różne umiejętności, dlaczego by nie tej? Oczywiście latanie też byłoby całkiem niezłe, wtedy mógłby wylecieć stąd w cholerę. Podniósł z rozpaczą głowę i patrzył na triumf ojca. "Myślałem, że według ciebie jestem politycznie bezużyteczny." "Hah." Król potarł dłonie. "To było zanim dowiedziałem się, że jest cała grupa arystokratów,

którzy spotykają się tam co roku w poszukiwaniu partnera. Smoki byłyby potężnymi sojusznikami, gdybyś wziął z jednym ślub." "Nie jestem jedną z tych wyfiołkowanych primadonn, które tylko czekają na złapanie idealnego męża. Dlaczego nie mogę po prostu żyć tak jak chcę?" Król zaśmiał się. "Joriah, nawet jeśli nie spotkasz tam swojego partnera, to spodziewam się lepszych rzeczy dla ciebie. Twoja matka chciała, byś był szczęśliwy, a ja nie widzę szczęścia w zamykaniu się w czterech ścianach tego królestwa. Chcę, żebyś wyjechał i poznał możliwości. Musisz znaleźć swoje miejsce we wszechświecie, synu. A jeśli to oznacza wysłanie cię do świata smoków i wykopanie cię z gniazda, to zrobię to." Jory nałożył jedzenie na swój talerz i szukał w głowie jakiegoś wyjścia. Kto wie, czy jego ojciec nie wykorzystywał w celach politycznych jego miłości do mężczyzn? Chwytając nożem plasterek szynki, rozpatrywał w głowie pomysły i znalazł kompletną pustkę. Celem jego życia było nie mieszanie się w politykę, najwyraźniej końca upadku jego życia osobistego nie było końca. "Moje miejsce we wszechświecie ma polegać na upiększeniu się i poślubieniu jakiejś bogatej, utytułowanej kanalii, która będzie chciała, bym przynosił mu kapcie i masował jego owłosione stopy? Wybacz, ale nie skorzystam." Subtelny to on nie był. Wpakował do ust porcję jajek i łypnął na ojca. Król pochylił się, opierając podbródek na eleganckiej dłoni. Opierścionkowane palce błysnęły Jory'emu zza stołu. "Synu, przykro mi, że ja ci to mówię, ale mimo że jak widać, zaprzeczasz, to jesteś naprawdę pięknym mężczyzną. Fakt, który przyczynił się do śmierci, niech bogowie błogosławią jej duszę. Masz pojęcie ilu królewskim córkom odmówiłem politycznego małżeństwa z tobą?" W jednym ze swoich znanych zmian nastrojów, ojciec uderzył pięścią w stół. "Zawsze miałem na sercu twoje dobro." Jory westchnął. "Wiem, ojcze." I to była prawda. Podczas gdy jego rodzeństwo zostało wpakowane w małżeństwa z rozsądku i wcielani na porządne stanowiska, on uniknął tego samego losu. Z jakiegoś powodu jego ojciec kochał go ponad wszystkimi. "Ale ja mam dopiero dwadzieścia trzy lata. Nie jestem jeszcze gotowy na ustatkowanie się. I jeszcze trzeba pomyśleć o Peterze." Wow, zabrzmiało to nawet żałośniej, niż w jego głowie. Król sięgnął przez stół i złapał nadgarstek Jory'ego. "Chcę po prostu byś był szczęśliwy i znalazł kogoś, kogo pokochasz tak jak ja kochałem twoją matkę. Może i jesteś młody, ale czas, byś poszukał swojej drugiej połówki. Widziałem ostatnio twoje niezadowolenie. Peter nie jest dla ciebie tym jedynym. Wiem, że sercem nie jesteście ze sobą związani i sądzę, że potrzebujesz czegoś, jeśli nie kogoś nowego. Poza tym, słyszałem, że Detrius zamierza się ciebie pozbyć." "Detrius?" Jory'ego wypełnił zamęt. "Dlaczego miałby chcieć mojej śmierci?" Mimo, że nie był najbliżej ze swoim najstarszym bratem, od którego dzieliła go różnica dwudziestu lat, myślał, że darzy go jakimś uczuciem, a przynajmniej nie otwartą niechęcią. "Paru uważa, że po mojej śmierci będziesz lepszym władcą." Jory zaśmiał się. "Po pierwsze, będziesz żył jeszcze bardzo, bardzo długo, po drugie byłbym okropnym królem. Nienawidzę polityki."

Ojciec uśmiechnął się. "Wiem, chłopcze. Ale nie każdy tak sądzi. Patrzą na twoje umiejętności, twój wygląd, twoją słodką naturę i uważają, że stworzą sobie wspaniały pionek, by dostać się do władzy. Wiem, że jesteś na to za silny, ale twój brat słyszał plotki i pomimo, że między tobą a tronem jest jeszcze pięcioro rodzeństwa, to nie zatrzymuje spiskowania. Jeśli przeniesiesz się na inną planetę, plotki ucichną, bo osiedlisz się gdzie indziej zaczynając życie na własną rękę. Dlatego właśnie cię wypędzam." "W-wypędzasz mnie?" Głos Jory'ego załamał się razem z uderzeniami jego serca. To okazało się jeszcze gorsze niż myślał. Miłość jego ojca stanie się przyczyną jego śmierci. "To dlatego rzucasz mnie prosto w wielki, zły świat smoków." "Nie bądź idiotą." Warknął król. "Zapewnię ci żywność, kwaterę i tyle pieniędzy, byś kupił parę planet, gdyby wpadły ci w oko." Pochylił się, by spojrzeć synowi prosto w oczy. "Nie rozczaruj mnie, Jory. Są informacje, że twój brat chce twojej śmierci. Jeśli znajdziesz partnera, uzyskasz lepszą ochronę niż ta, którą mogę ci zapewnić ja. Twój brat może przekupić paru mych strażników, odkąd nie popierają twoich wyborów, ale ochronię cię najlepiej jak będę potrafił." "Co Detriusa obchodzi, że wolę mężczyzn? Czy to nie sprawia, że tron jest dla niego lepiej dostępny? Jeden depczący mu po piętach brat mniej. Nawet ma dwóch swoich dziedziców." Twarz ojca stała się kamienną maską. "W ślepej nienawiści nie ma miejsca na rozumowanie. Podejrzewam, że jest zazdrosny o to, że twoja matka była jedyną kobietą jaką kiedykolwiek kochałem i o to, że jesteś od niego bardziej popularny. Twoi bracia i siostry są niewielką konkurencją, a ty jesteś piękny, inteligentny, a nasz lud cię uwielbia. Nie odsyłam cię synu, obawiam się jednak, że nie przeżyjesz tygodnia." Jory przytaknął, jedzenie ustało w gardle. Nie było wyjścia. Nie mógł zaprzeczyć smutkowi i miłości w oczach siedzącego naprzeciw niego mężczyzny. "Dobrze, ojcze, jeśli uważasz, że tak będzie najlepiej, to wyjadę z samego rana. Ale jeśli nikogo nie znajdę..." Król zaśmiał się. "Festiwal trwa miesiąc. Jeśli nie w tym czasie nikogo nie znajdziesz, to zawsze możemy spróbować gdzie indziej. Zobaczę cię sparowanego nim umrę, Joriah. Chcę wiedzieć, że będziesz cały czas chroniony." Jory przełknął łzy. W momentach takich jak ten uświadamiał sobie jak stary jest jego ojciec. Zawsze widział go jako przemożną siłę, ale ostatecznie każdy starzał się i umierał. Wyciągnąwszy dłoń do Jory'ego, ojciec uśmiechnął się. "Chcę byś obiecał, że nawet jeśli znajdziesz partnera, to zgodzisz się na przedłużenie rasy. Wciąż chcesz dzieci, prawda?" Jory przytaknął. Jednym z jego największych marzeń było posiadanie własnej rodziny. "Obiecałem matce na łóżu śmierci, że nie pozwolę, by ród na mnie wygasł. Rozumiem, że mówimy o sztucznym zapłodnieniu?" "Oczywiście, znam twoją awersję do kobiet." Ojciec posłał mu przebiegły uśmiech. "Nie mam do nich awersji." Zaprotestował Jory. "Po prostu nie interesują mnie seksualnie."1 "Nie zawsze się zgadzaliśmy." Powiedział król, któremu gdy tylko wszystko poszło po jego 1 To chyba pani Kell nie lubi kobiet, w jej książkach wszystkie kobiety (oprócz matek) są be :P

myśli wrócił dobry humor. Kończąc śniadanie, Jory pomyślał, że ta cała wyprawa nie będzie aż taka straszna. Uda się w miejsce gdzie skupiają się mężczyźni atrakcyjni dla innych mężczyzn. Przynajmniej będzie mógł wziąć udział w wielkiej orgii. Był ostrożny, a nie aseksualny. Opuścił wzrok, by ojciec nie zobaczył jego miny. "No cóż ojcze, zapewne twoja asystentka porobiła plany co do mojej podróży, więc lepiej zdecyduję się co wziąć." Król skinął głową. "Calli ustaliła wszystko na nazwisko panieńskie twojej matki. Zapewne nie chcesz, by każdy wiedział kim jesteś." Jory przytaknął. "Sensownie." "Twój piękny wygląd ostatecznie wszystko rozwieje, ale pieniądze załatwią wszystko. Jeśli to pieniądze mają doprowadzić do ciebie twojego wymarzonego partnera, to daj mi znać, a dam ci co tylko będziesz potrzebował." Starszy mężczyzna pochylił się, kochające spojrzenie tatusia zmieniło się w chłodny wzrok galaktycznego króla. "Zapamiętaj tylko, że jeśli ktokolwiek cię zrani, to odpowie przede mną." Jory przełknął spazmatycznie. Czasami zapominał, że pod tym kochającym wzrokiem kryje się jeden z najbardziej bezwzględnych drani we wszechświecie. "Tak ojcze. Ale wyjaśnijmy coś. Jeśli chcesz kupić mi partnera, to ja go nie chcę." Mężczyźni dokończyli śniadanie w idealnej zgodzie. Po posiłku rozdzielili się uprzednio się uścisnąwszy. Jory by przygotować się do podroży, jego ojciec by robić to, co przerażający galaktyczny król robi zazwyczaj.

Rozdział 2 Stacja kosmiczna jak każda inna stacja kosmiczna jaką kiedykolwiek widział; funkcjonalna i monotonna. Olbrzymi niebieski transparent stanowił jedyny kolorystyczny punkt w całym posępnym budynku. Białymi literami na niebieskim tle napisano "Poznaj swojego partnera na naszych partnerskich łowach." Jory spojrzał na wywieszkę zastanawiając się, z czym dokładnie wiązały się partnerskie łowy. Czy był to festiwal, o którym mówił mu ojciec, czy coś zupełnie innego? Denerwował się tym całym festiwalem. Jory był na tyle pewny siebie, że wiedział iż miał wystarczającą urodę, ale nie na tyle głupi, by nie wiedzieć, że dla jego wcześniejszych kochanków największą przynętą była jego rodzina i bogactwo. Tu na tej planecie celowo nie miał takiego wsparcia. Zdany był wyłącznie na siebie. Jego wzrok przyciągnął widok trzech ciemnowłosych mężczyzn, nie mających na sobie nic więcej oprócz srebrnego skrawka materiału na lędźwiach i wychylających się z nad strategicznych miejsc tatuaży. Naoliwione mięśnie połyskujące siłą napinały się kiedy krążyli po lotnisku, świecąc z każdym krokiem widokiem umięśnionych pośladków. "Ja pierdolę." Wyszeptał Jory widząc te okazy. Błysnęła mu w głowie wizja jego leżącego w łożu z tymi trzema byczkami. Drugi z trzech mężczyzn odwrócił się i oblizał usta w kierunku Jory'ego.

Jory obejrzał się za siebie zobaczyć, czy mężczyzna nie patrzył przypadkiem na kogoś innego. Odwrócił się z powrotem, by zobaczyć jak ten sam mężczyzna kiwa na niego palcem. Właściwie nie potrzebował specjalnego zaproszenia, a ojciec powiedział, że powinien znaleźć swoje miejsce we wszechświecie. Jaki byłby lepszy sposób niż z trzema cudownymi facetami? Potrafił wyobrazić sobie wiele takich poszukiwań. Zrobił już krok do przodu gdy jego wzrok przyciągnął jakiś ruch. Przy stoliku w przejściu siedział mężczyzna pijący coś niebieskiego z kryształowego kieliszka. "Mmm." Może Peter miał rację. Był zmiennym łajdakiem. Oczywiście to wciąż nie znaczyło, by zrobić z jego pięknych ubrań ognisko na środku sypialni. Skurwysyn. Jory spojrzał na przystojnego nieznajomego i poczuł jak wilgotnieją mu usta. Długie, długie nogi wyprostowane pod stolikiem sięgały pustej przestrzeni naprzeciw niego. Brązowe skórzane spodnie wiernie oddawały kształt umięśnionych nóg, a ciasna, biała koszula ukazywała świadectwo wspaniałych mięśni. Włosy mężczyzny były czarne jak węgiel, krótko przycięte, ale na tyle długie, by można je było złapać w chwili pożądania i nie tylko jego dłonie drgnęły na tę myśl. Siła tak potężna, że Jory nie był w stanie się jej sprzeciwić, ciągnęła go w kierunku mężczyzny. Gdy szedł, wszystko inne zblakło. Jory nie zatrzymał się, dopóki nie ustał nad wysokim, ciemnym i wkrótce-jego facetem. "Dzień dobry." Kiedy zielone oczy mężczyzny spojrzały na niego, Jory prawie załamał się i uciekł z spóźnionym przypływie nerwów, ale ten sam przymus, który go tu wysłał teraz nie pozwolił mu odejść. Pragnął tego mężczyzny z nienaturalną pasją. Jego zwyczajna powściągliwość zniknęła pod napływającymi go falami pożądania. "Dzień dobry." Głos mężczyzny był głęboki, intensywny i osiadał się w jądrach Jory'ego, potrzeba zaczynała wymykać mu się spod kontroli. "Wybacz mi, ale muszę cię spróbować." To wszystko, co powiedział zanim pochylił się i wpił się w usta mężczyzny. Boski. Smak nieznajomego wybuchł na języku Jory'ego. Słodki, z odrobiną męskiej słoności, obiecujący spoconą rozkosz, którą Jory pragnął poznać.

Więcej, chciał więcej. Szorstka broda podrapała jego twarz, kiedy pocałunek przybrał na sile. Dwie ogromne dłonie złapały pośladki Jory'ego przyciągając go bliżej, dopóki nie usiadł na kolanach mężczyzny. Kiedy wreszcie się rozdzielili, Jory siedział okrakiem na biodrach mężczyzny. Sądząc po wybrzuszeniu napierającym na jego własne wiedział, że nie jest osamotniony w swojej żądzy. Przez dłuższy czas po prostu wpatrywali się w siebie, oddechy przeszły w dyszenie, kiedy próbowali odzyskać spokój. Jory przekręcił się, by wstać, ale został przytrzymany silnym uściskiem. "Nie idź." Słowa podszyte były potrzebą. To zasłużyło na kolejny pocałunek. Serce waliło Jory'emu w piersi kiedy wreszcie się rozdzielili. "Nigdzie nie idę. Chcę po prostu zejść z twoich kolan, zanim dojdę we własnych spodniach jak nieopierzony nastolatek." Gryzienie silnej, męskiej szyi zaowocowało zadowolonym warknięciem. Dźwięk zawibrował pod jego ustami, sprawiając, że zadrżały również wszystkie inne części jego ciała. Jory zmusił swoje usta do oderwania od skóry mężczyzny. "Imię?" Wydyszał. Pełne wyrażenia były powyżej jego możliwości, bo cały jego rozum powędrował na południe. "Val. A twoje?" "Joriah." Pisnął, kiedy Val odpowiedział skubnięciem jego szyi. Potrzeba pulsowała w jego ciele jak błyskawica. "Przestań." "Nie." Warknął mężczyzna. "Zaraz dojdę we własnych spodniach. Musisz przestać." Śmiech do niego pasował. Jory przez chwilę podziwiał jego urodę, po czym niechętnie zsunął się z kolan tej cudownej istoty i usiadł na przeciw niego. Na własnym krześle. Na twarzy Vala pojawił się zachwycający grymas. "Nie musiałeś siadać tak daleko." "Owszem, musiałem, chyba że chcesz żebym obciągnął ci w pomieszczeniu pełnym obcych i żebym zapewne został aresztowany już pierwszego dnia tutaj." Zielone oczy pociemniały. Stały się bardziej szmaragdowe niż jadeitowe jak oczy jego ojca, bardziej przejrzyste i błyszczące jak złapane i tlące się promienie słońca. "Chcesz iść do pokoju?" Spytał Val, przechylając w prawą stronę głowę. Wzrok Jory'ego podążył za jego ruchem i złapał widok rzędu małych pokoi

wypoczynkowych rozrzuconych po obu stronach stacji kosmicznej. Stworzone dla podróżników łapiących parę godzin snu między lotami, wyposażone zostały w najpotrzebniejsze rzeczy. Czyste prześcieradła, nawilżacz i żel ochronny. "O tak, z chęcią wezmę z tobą pokój." Wymruczał Jory, przesuwając stopą po udzie Vala. Jego nowe, śmiałe podejście sprawowało się naprawdę dobrze. Jory pisnął kiedy większy mężczyzna ściągnął go z krzesła i zaczął ciągnąć przez cały terminal. Nie miał nawet szansy na rozważenie swojej decyzji kiedy Val skierował się w stronę najbliższego pokoju, machnął przy skanerze swoją kartą identyfikacyjną i wpakował Jory'ego do środka, zamykając z trzaskiem drzwi. "Wybacz, dziecinko." Zanim się zorientował, ogromny skruszony mężczyzna z przepełnionymi winą zielonymi oczami owinął wokół niego ramiona. "Nie chciałem być taki szorstki." Szorstkość ma swoje miejsce, kochanie." Powiedział Jory z szelmowskim uśmiechem. "Lubię mężczyzn z twardą ręką tak długo jak tyczy się to wyłącznie sypialni.2" Poza tym, nawet wstrząśnienie mózgu trwa tylko parę sekund. Przez długą chwilę po prostu patrzyli się na siebie walcząc o opanowanie. Wszystko inne wyblakło kiedy Jory był pożerany wzrokiem przez Pana Wysokiego, Zielonookiego i Wkrótce-jego. Wciąż wpatrując się w Joriaha, Val zdjął swoją koszulę, ukazując przywołujący ślinkę brzuch i szeroką, silną pierś. Mniam. Patrząc na pojawiające się przed jego oczami cudowne ciało, Jory poczuł jak jego własne coraz bardziej twardnieje. Zahipnotyzowany napiętymi mięśniami, nawet nie zamrugał, dopóki ogromna bezlitosna dłoń uniosła jego głowę na spotkanie z gorącym spojrzeniem Vala. "Wszystko w porządku. Za bardzo się narzuciłem z tym pocałunkiem." "N-nie narzuciłeś się." Zapewnił go szybko Jory. "Po prostu zapatrzyłem się na twoje piękne ciało." Silne dłonie uniosły Jory'ego i ułożyły go na łóżku z tą samą ostrożnością z jaką traktuje się kawałek szklanej przędzy z prywatnej kolekcji ojca. "Jesteś najpiękniejszym mężczyzną jakiego kiedykolwiek widziałem." Powiedział Val głosem pełnym zdumienia. Jory zarumienił się. Czuł rozkwitające na swoich policzkach gorąco. Nie pamiętał kiedy ostatnio się czerwienił. Czuł się jak idiota przy takiej męskiej perfekcji. Cieszył się, że Val uważał go za atrakcyjnego, ale raczej był przystojny, niż piękny. Oczywiście, cieszyłby się jeszcze z dodatkowych dziesięciu centymetrów wzrostu, ale musiał pogodzić się z tym, co dali mu bogowie i boginie. "Cieszę się, że ci się podoba." Wybąkał Jory. Nigdy w życiu nie czuł w stosunku do innej 2 Drugi Tony :D

osoby takiego pragnienia i uświadomił sobie, że ma problemy ze skoncentrowaniem się na ich rozmowie. Jory poczuł wewnętrzną chęć, by skoczyć na Vala i ocierać się o niego ciągle, dopóki nie zostanie oznaczony zapachem Jory'ego. Głęboki głos Vala stał się jeszcze głębszy, wysyłając wzdłuż kręgosłupa Jory'ego rozkoszne dreszcze. "Jesteś stanowczo za bardzo ubrany, przystojniaku. Jako dżentelmen zajmę się dla ciebie tym problemem." "Nigdy nie pozwól by powiedziano, że nie jesteś dżentelmenem." Jory uśmiechnął się, ale jego głos stał się bardziej chropowaty niż normalnie i stracił trochę na nonszalancji jaką miał nadzieję mieć. Podnosząc stopy Jory'ego, zwinne palce Vala wkrótce pozbawiły go butów, skarpetek, spodni i koszuli. W mgnieniu oka znalazł się na łóżku ubrany wyłącznie w jedwabne bokserki. "Ładne." Szorstki palec przesunął się po materiale zahaczając o piękną tkaninę. Jory'ego nie obchodził stan jego ubrań, chciał po prostu pozbyć się ich, by między nim, a tymi magicznymi dłońmi nie było już żadnych barier. "Co za piękna pokusa. A teraz zobaczmy co rozpakowałem." Jory pisnął kiedy Val rozerwał bokserki, odrzucając je za siebie na podłogę. "Zamierzałem jeszcze je założyć." Ciężko było utrzymać surowy ton głosu kiedy dłonie Vala gładziły jego ciało i doprowadzały do szaleństwa. Val zaśmiał się i wpił się w wargi Jory'ego, zapobiegając dalszemu gderaniu. "Mmm." Wymruczał Jory. Chwycił włosy drugiego mężczyzny czując jak ciemny jedwab przesuwa mu się między palcami. Wciąż nie potrafił zbliżyć się wystarczająco. Warknął nisko, gdy Val zaczął się odsuwać. "Muszę zdjąć resztę ubrań, piękny." Jory westchnął ciężko. "Pospiesz się." Pochlebiła mu prędkość, z jaką Val zrzucił swoje pozostałe ubrania. Olśniewający mężczyzna, który przyciągnął jego uwagę w pełnym ubiorze, nago prezentował się zupełnie inaczej. Ze złotawą skórą skrywającą twarde mięśnie i dzikim błyskiem w oczach, Val wyglądał jak dzikie zwierzę szykujące się do oznaczenia swojego partnera. "Muszę być w tobie." Jęknął Val, przebiegając dłońmi po ciele Jory'ego. "Tak...proszę...teraz." Wydyszał Jory. Zakrawało na cud, że potrafił sformułować jakiekolwiek słowa. Przeładowanie wrażeniami wywołało zwarcie w jego mózgu. Zamroczony potrzebą wyczuł jak długie ciekawskie palce, zręczne i szukające, wsuwają się w jego wejście. Val musiał wziąć nawilżacz z dozownika na ścianie kiedy Jory był rozproszony.

Ruchy Vala były pewne i silne, jego długie palce pewnie naciskały na prostatę Jory'ego. Jory rozluźnił swoje ciało i pozwolił większemu mężczyźnie przejąć kontrolę. "Rób tak dalej, a zaraz dojdę." Powiedział między jękami. "Nie beze mnie." Twardy i rozkazujący głos Vala przeciął się przez otaczającą Jory'ego chmurę pożądania. Patrzył przez błyszczące namiętnością oczy jak Val wszystkim się zajmuje. Nie przejmował się powiedzeniem mu, że jest odporny na choroby, a jego ciało zniszczyłoby wszystko, co by go zaatakowało. Jory nie mógł się nawet przeziębić. Ale teraz nie pora była na dyskutowanie o jego zdolnościach, nie kiedy najbardziej oszałamiający mężczyzna, jakiego kiedykolwiek widział uniósł jego nogi wsunął się w niego jednym gładkim ruchem. "Och. Tak." Głęboko. Mocno. Wszystko, czego Jory potrzebował w tej chwili mieściło się w tym cudownym mężczyźnie. Przez parę następnych minut w pomieszczeniu słychać było jedynie dźwięki jęków, sapnięć i uderzeń ciała o ciało. Błyszczące zielone oczy patrzyły na niego z żądzą. Intensywność tej chwili wstrząsnęła Jorym aż do rdzenia. Mimo że w swoim krótkim życiu przeżył wiele romansów, nigdy nie czuł takiego połączenia jak teraz. Val objął penisa Jory'ego, przesuwając szorstkimi, bezwzględnymi palcami w górę i dół jego trzonu. Intensywne wrażenie pulsowało w ciele Jory'ego. Parę pchnięć później poddał się. Zaciskając mocno mięśnie usłyszał jak Val stęknął, dochodząc. Wtedy, gdy wciąż przeżywał swój orgazm, zęby Vala wbiły się w jego ramię w ostrym dźgnięciu bólu. "Ała." "Ćśś, dziecino." Wyszeptał Val, liżąc miejsce, które ugryzł wysyłając wzdłuż kręgosłupa Jory'ego kojące ciepło. Val wziął głęboki oddech i zeskoczył z łóżka. Podczas gdy Jory wciąż dochodził do siebie, Val wrócił z ciepłą ściereczką. Delikatnie wytarł Jory'ego ze spermy na brzuchu i pośladkach. "Śpij skarbie, zdrzemnij się. Porozmawiamy później." Porozmawiać? Porozmawiać o czym? Nie miał nawet szansy na odpowiedź, bo większy mężczyzna owinął się wokół niego jak wielki muskularny pluszowy miś i natychmiast usnął. Jory dołączył do niego chwilę później. *** Książę Valer Klarian budził się wolno, ciepło przy jego boku poruszyło się nieznacznie, przypominając mu o fakcie, że nie był sam. Joriah.

Pozostanie w porcie kosmicznym na chwilę relaksu przed powrotem do domu było najlepszym pomysłem w całym jego życiu. Jako książę północnych prowincji miał obowiązek znaleźć odpowiedniego partnera. Nie miał pojęcia na ile odpowiedni był Joriah, ale ten mężczyzna z całą pewnością był jego partnerem. Jego smocze DNA rozpoznało go jak tylko wszedł do terminalu. Gdyby ten piękny blondynek3 poszedłby za trojaczkami, to jego smok przejąłby kontrolę i dręczyłby go. Cieszył się, że Joriah zmienił zdanie, bo nie chciał by ich pierwsze zetknięcie nastąpiło z nim w smoczej formie, mordującego każdego kto śmiał dotknąć tego, co było jego.4 Najważniejsze było zrobić dobre pierwsze wrażenie. Teraz, po spróbowaniu swojego kochanka, Val wiedział, że jego mężczyzna potrzebował delikatniejszego dotyku. Mimo, że podejście Jory'ego było raczej śmiałe, miał wrażenie, że nie było to standardowe zachowanie szczupłego mężczyzny, którego tulił w ramionach. Jory najwyraźniej nie był wojownikiem, nic nawet nie szpeciło jego pięknych dłoni. Wygląd jego partnera, zachowanie i ubiór mówiły o mężczyźnie przyzwyczajonym do przyjemniejszych rzeczy. Zdecydowanie nie był typem mężczyzny, który zazwyczaj mu się podobał, ale odkrywał, że w jego partnerze nie było nic, czego by się spodziewał. Ale po najlepszym seksie w swoim życiu Val skłonny był dać temu wygadanemu, bajecznie pachnącemu mężczyźnie wszystko, czego sobie życzył tak długo jak stał przy jego boku. Val uwolnił się delikatnie z ramion Jory'ego, nie zakłócając mu snu, ale by lepiej na niego spojrzeć. Na bogów, ten mężczyzna był wspaniały. Jako najbogatszy mężczyzna na planecie, Val przyzwyczajony był do otaczania się wszystkim, co najpiękniejsze. Żaden z jego wcześniejszych kochanków nie równał się z przyciągającym wzrok wyglądem tego. Jednakże, mimo że Jory olśniewał wyglądem, to jego oczy złapały i przytrzymały uwagę Vala. Były błękitno-srebrne, jak smocze łuski. Gdzieś w rodzinie tego młodzieńca znajdowała się nie całkiem ludzka krew, fakt przez który Joriah stawał się jeszcze bardziej atrakcyjny. Val uwielbiał egzotykę. I znalazł go pierwszy. Wyrwał mu się cichy chichot, kiedy wyobraził sobie spojrzenie w oczach rywala. Król Raiston. Dopiero mu gula skoczy jak zobaczy partnera Vala. Król preferował blondynów i obecnie szukał partnera dla siebie. Val przesunął palcem po ramieniu mniejszego mężczyzny, szukając znaku, który zostawił. Zmarszczył brwi kiedy jego opuszki nie natrafiły na nic, z wyjątkiem gładkiej skóry. Gdzie na smoczy ogień jest jego blizna? Val usiadł przyszpilając Jory'ego do łóżka szukając partnerskiego znaku, który umieścił na jego ciele podczas ich gorącego seksu. "C-co się dzieje?" Zerknęło na niego jedno zapuchnięte od snu srebrno-błękitne oko. "Nie jesteś oznaczony?" Oczy rozbudziły się gdy Jory usiadł. "Jak to oznaczony?" 3 Dlaczego mam przed oczami pewnego pół-boga? Nie wiem, naprawdę nie wiem:D 4 Wypisz wymaluj pewien Alfa :P

"Oznaczyłem cię zębami, gdy uprawialiśmy seks. Nie ma go." Jory wzruszył, blondynek nie wyglądał bynajmniej na zaskoczonego. "Uleczyłem się." "Nikt nie leczy się tak szybko." Kochanek Vala spojrzał mu w oczy, śmiertelnie poważny. "Ja tak. Jestem szybkim uzdrowicielem." Huh. Reguły partnerskich łowów uniemożliwiły mu zadanie kolejnych pytań. Nie można było rozmawiać o niczym osobistym, dopóki nie stworzyła się partnerska więź. To zapobiegało uprzedzeniom przeciwko niektórym warstwom społecznym. "Będę musiał znaleźć inny sposób, by cię oznaczyć." Powiedział Val. Nie było mowy, by pozwolił temu pięknu wkroczyć do królestwa w stanie wolnym, nie gdy partnerskie łowy trwały w najlepsze. Zostanie złapany zanim wyściubi nos z portu. Myśląc szybko, książę zerwał lewą opaskę oznaczającą jego dom i rangę, oznaczy ona Jory'ego jako jego dla każdego kto spojrzy. Val owinął ją wokół lewej ręki Jory'ego, a mechanizm wewnątrz obroży przystosował się do mniejszej ręki jego partnera i zatrzasnął się z głośnym kliknięciem. Wyposażona z rodzinny chip identyfikujący, obroża będzie mogła być jedynie zdjęta przy odciskach palców księcia. Każdy kto spojrzy na opaskę będzie wiedział, że był własnością księcia. Rozsądny mężczyzna będzie trzymał się z daleka od jego kochanka. Usatysfakcjonowany, Val położył się z powrotem na łóżku i wciągnął kochanka w swoje ramiona. Jory zachichotał. "Jestem teraz odpowiednio zaobrączkowany?" "Tak." Val nie wspomniał, że wciągu czterdziestu ośmiu godzin jego DNA połączy się z DNA Jory'ego, a jego znak pojawi się na plecach młodszego mężczyzny. Jak tylko pojawi się znak, sparowanie stanie się formalne. Książę miał nadzieję, że nieważne jakie umiejętności lecznicze posiadał Jory, to nie usunie ich partnerskiej więzi. Ale nawet jeśli, to nic nie uratuje tej młodej piękności od bycia jego. Bo kiedy Smoczy Zmienny znajdował swojego partnera, było to na wieczność. Oczy Vala zabłysły gdy spojrzał na opaskę. Paru odważy się spróbować odebrać mu jego pięknego chłopaka. Technicznie Jory miał dwa dni po pierwszym kontakcie seksualnym na znalezienie innego partnera. Kiedy dwóch mężczyzn ugryzło tego samego potencjalnego partnera, to musieli poczekać i zobaczyć, który znak został wybrany przez boga Borla, który dobierał smoczych partnerów. Wygra silniejsza więź. To nie była pierwsza próba znalezienia partnera Vala, ale po raz pierwszy wiedział, że mężczyzna należał do niego. Do teraz uważał się za nie do złapania. Jedno spojrzenie na Jory'ego i zmienił zdanie. Ten mężczyzna był tym jedynym.

Rozdział 3 Po umyciu się i przebraniu, para wyszła z terminala do podstawionej latającej limuzyny Vala. "Kim jesteś?" Spytał Jory kiedy rozsiadł się w samochodzie i rozejrzał po luksusowym otoczeniu. Mając bogactwo swojego ojca na wyciągnięcie palca poznał własny samochód, gdy taki zobaczył. To nie był zwyczajny wypożyczony miejski samochód. A kierowca, sądząc po przyjaznym uśmiechu skierowanym do jego kochanka i fakcie, że Val nazwał go po imieniu, był pracownikiem. "Ach, ach, ach." Val pomachał w jego stronę palcem. "Nie możesz o to pytać." Rozłożył się na siedzeniu tuż obok niego wyciągając swoje długie nogi. Patrzenie na te grube, umięśnione uda i wspaniałe wybrzuszenie między nimi sprawiło, że Jory'emu zwilgotniały usta. "Przyszła pora na wyjaśnienie ci zasad partnerskich łowów." "Hmmm." Jory całkowicie zapomniał o czym mówili, bo jego umysł wypełnił się pożądaniem. Jednym pełnym gracji ruchem zsunął się na kolana i zaczął rozwiązywać sznurki na skórzanych spodniach Vala. "O cholera, skarbie. Naprawdę powinniśmy porozmawiać." "Uh-huh." Jakby ktokolwiek potrafił rozmawiać podczas robienia loda. "Śmiało, mów, a ja udam, że słucham." Uwolnił fiuta Vala z jego zamknięcia, zadowolony gdy wystrzelił z poluźnionych spodni jakby pragnął jego ust. Pochylając się, Jory polizał czubek rozkoszując się smakiem nowego kochanka na języku. Zduszony jęk gdzieś nad nim powiedział mu, że jest na dobrej ścieżce. Jego silny, szorstki kochanek uwielbiał delikatny dotyk. Rozluźniając gardło, Jory całkowicie połknął Vala, pozwalając swoim mięśniom otoczyć kochanka. "Cholera. Kurwa. Dochodzę." Ku zaskoczeniu Jory'ego Val całkowicie stracił kontrolę i w ciągu sekund doszedł w jego gardle. Odsuwając się, łypnął gniewnie na mężczyznę. "Musisz trochę popracować nad swoją wytrzymałością, kochanie. Ledwie zdążyłem cię spróbować." Val zarumienił się. "To może wymagać praktyki, dziecino." Jedna ogromna dłoń złapała jego rękę i przyciągnęła go z powrotem na siedzenie. "To było niesamowite." Na twarzy jego kochanka kiedy zawiązywał spodnie, pojawił się durny uśmiech. Jory odwzajemnił uśmiech zadowolony z tego jak bardzo odprężył kochanka. Kiedy tylko opuścili port kosmiczny, mógł wyczuć jak w Valu narasta napięcie, mimo że nie miał pojęcia dlaczego. Kiedy tylko jego spodnie były z powrotem na miejscu, Val wciągnął Jory'ego w swoje

ramiona i pocałował go do nieprzytomności. "Lubię nasz połączony smak." Powiedział Val z mrocznym i poważnym wzrokiem. "Ja też." Powiedział Jory układając głowę na piersi mężczyzny. Wtulony w objęcia kochanka, Jory poczuł chwilę spokoju. Dopiero co spotkał mężczyznę, którego polubił na tej ceremonii parowania. Nie miał pojęcia, czy Val jest zainteresowany byciem jego partnerem na stałe, ale widocznie chodziło mu coś po głowie skoro chciał go w jakiś sposób oznaczyć. Jory musnął dłonią opaskę. Może to wszystko będzie prostsze niż myślał. *** Król Raiston Dragonspawn spojrzał na tłum, ogarnęło go głębokie przygnębienie. Ze swojego balkonu używał polepszonego smoczego wzroku, by obserwować nadchodzący ludzi rejestrujących się na partnerskie łowy. Małżeństwa były formalizowane podczas łowów, bo wtedy siła Borla stawała się najsilniejsza i następowało prawdziwe sparowanie. Rai, kiedy był młody, marzył o spotkaniu swojego partnera, jedynego stworzonego do bycia jego idealną drugą połową. Niestety, trzydzieści pięć lat i dziesięć partnerskich łowów później zaczynał tracić nadzieję. Jak dotąd nikt nie wybudził jego smoka ze snu. Kiedy nadejdzie jego kolej na znalezienie towarzysza życia? "Nie widzę jeszcze ani jednego porządnego partnera." Obwieścił znudzonym głosem jego brat Lewn. "Ciszej." Raiston rozejrzał się, by zobaczyć czy nikt nie usłyszał jego młodszego brata. "Ktoś może cię usłyszeć." "Dobrze, przynajmniej nie przyjadą za rok i nie będą marnować naszego czasu." Książę potrząsnął głową, lekko niszcząc swoje misternie zrobione loki. Raiston miał już go wykpić, ale zauważył kątem oka swojego największego rywala zarówno pod względem politycznym jak i towarzyskim. Książę Klarian. Kiedy książę zbliżył się do stołu rejestracyjnego, zauważył, że Val trzymał kogoś pod rękę. Val znalazł partnera? "Bogowie się z nas śmieją." Powiedział Lewn. Bracia pochylili się nad balkonem, by uzyskać lepszy widok. Rai był zaskoczony kiedy zobaczył wyraz twarzy księcia. Patrzenie na Vala było jak patrzenie na inną osobę. Zniknął wyraz chłodnej wyższości, odciśnięty w rysach mężczyzny od urodzenia, a lekceważące skrzywienie wargi całkowicie odeszło. Zamiast tego książę patrzył na mężczyznę w swoich ramionach z otwartym uwielbieniem, mając na zwykle surowej twarzy niemądry uśmiech. Cholera, książę całkowicie wpadł. Ramię wokół mężczyzny przy jego boku stanowiło bezprecedensowy wyraz publicznego uczucia. Poprzedni kochankowie księcia skarżyli się głośno, że ten mężczyzna ledwie patrzył na nich przy innych.

Rai nie miał wątpliwości, że książę uważał, że znalazł swojego partnera. "Ja pierdolę, jest wspaniały." Komentarz brata przyciągnął uwagę króla do mężczyzny przyczepionego kurczowo do boku księcia. Jego mózg doznał przeciążenia, a penis stwardniał gdy spojrzał na towarzysza księcia idącego z drapieżną gracją przy większym mężczyźnie. Płowe włosy w milionach odcieni złota i beżu pokrywały elegancko zarysowaną głowę. Wysokie kości policzkowe i wąski podbródek dawały młodzieńcowi słodki, ujmujący wygląd, przez który Rai chciał polizać go, by sprawdzić czy był taki słodziutki na jakiego wyglądał. W środku jego smok obudził się z rykiem. Partner. "Jestem udupiony." Jedna sprawa stawać naprzeciw komuś w polityce, inna sprawa próbować ukraść mu partnera. Ale podczas wszystkich swoich partnerskich łowów nie czuł takiego pożądania względem innej osoby. Do dzisiaj rozważał nawet spróbowanie z kobietą. Rai odwrócił się do służącego czekającego przy jego boku. "Przyprowadź Zellyna." Rozkazał. "Rai, co ty robisz?" Spytał Lewn. "Idę po mojego partnera." Brat spojrzał najpierw na niego, potem na księcia. "Och proszę, powiedz, że nie robisz tego, co myślę, że robisz. Nie zamierzasz chyba spróbować wykraść partnera księcia." "Nie zamierzam próbować." Powiedział z satysfakcją. "Zamierzam odnieść sukces." Przez chwilę jego brat milczał, co było na tyle rzadkie, że Rai wiedział, że był ogłuszony. "Co mam robić?" Rai uśmiechnął się. Czasem dobrze jest mieć rodzinę. *** Val i Jory wreszcie znaleźli się bliżej długiego stołu rejestracyjnego. Znudzony staniem w kolejce, Jory obserwował dla rozrywki ludzi wokół. Na festiwalu zebrały się wszelkie typy. Mężczyźni, kobiety i istoty, o których nigdy wcześniej nie słyszał, stłoczone w ogromnym holu. "Wow. Nie spodziewałem się, że zbierze się tu taka różnorodność." Powiedział Jory z szerokimi oczami. "A czego się spodziewałeś?" Jory wzruszył. "W sposób, w jaki mój ojciec to opisał, myślałem, że spotkam tu grupę facetów szukających partnera. Nie sądziłem, że będą tu kobiety i inne stworzenia." "Każdy chce partnera." Powiedział Val. Głos miał tak poważny, że Jory podniósł wzrok. Ale

mężczyzna patrzył gdzieś ponad tłumem, więc nie mógł zobaczyć jego miny. Zwracając uwagę z powrotem na tłum, Jory był zaskoczony ilością wpatrujących się w niego osób. W domu przyzwyczaił się do tego, w końcu znano jego rodzinę i koneksje. Jednakże tu nikt go nie znał. "Dlaczego oni wszyscy się gapią?" Val zaśmiał się. "Bo..." "Dzień dobry, Val." Podszedł wysoki rudowłosy mężczyzna. Jego skóra przypominała kremowy karmel, co stanowiło uderzający kontrast z jego ciemnorudymi włosami. "Dzień dobry, Z." Val brzmiał odrobinę nieufnie, a uścisk na dłoni Jory'ego zacieśnił się. Nie boleśnie, ale zdecydowanie ciaśniej. "Książę Lewn chciałby z tobą mówić." "Powiedz księciu, że jestem zajęty." Powiedział Val twardym głosem. Z uśmiechnął się kpiąco. "Wybacz, Val, ale powiedział, że to ważne. Jeśli chcesz, mogę zaopiekować się twoim chłopakiem." Val wpatrywał się w rudowłosego tak długo, że ten zaczął się nerwowo kręcić. "Patrz na niego uważnie, Z. Jeśli stanie mu się jakakolwiek krzywda, nie będę za siebie odpowiadał." W jego głosie słychać było niski warkot, przez który Z wyprostował się jak struna. "Obiecuję, że się nim zajmę." "Mam nadzieję." Zanim Jory zdążył wyrazić swoją opinię, że może sam o siebie zadbać, usta Vala wpiły się w jego w pocałunku tak zmysłowym, że prawie wybuchł tu i teraz przed wszystkimi. Kiedy mężczyzna uwolnił go, Jory wciąż dyszał, serce waliło mu jak młot. Val zwrócił się do Z. "Znając Lewna to trochę zajmie. Jak tylko Jory się zarejestruje, zabierz go do jego pokoju i zobacz, czy ma wszystko, czego potrzebuje." Wysunął z kieszeni jakieś papiery i wyciągnął je w kierunku Z, który potrząsnął głową. "Tp doda mi wartości, że jetem z nim widziany." Zabrzmiała niejasna odpowiedź. Kochanek Jory'ego nie zdawał się zdziwiony tym stwierdzeniem, bo przytaknął i całując Jory'ego w policzek odszedł. "Wow, jestem Zellyn, ale wszyscy mówią na mnie Z." Powiedział przyjaźnie rudowłosy wyciągając dłoń. Jory potrząsnął nią. "Jestem Joriah, ale wszyscy mówią na mnie Jory." Nie podzielił się pozostałymi imionami.

"Miło mi cię poznać, Jory. Nigdy wcześniej nie widziałem, by Val był kimś tak zainteresowany." Powiedział z uśmiechem. "Val to naprawdę słodki mężczyzna." Z zaryczał ze śmiechu. Do tej pory Jory nigdy naprawdę nie rozumiał, co mieli na myśli ludzie, gdy mieli taką minę. "Val nie jest słodkim facetem. Znany jest jako najchłodniejszy drań w królestwie." Jory'ego zaatakowała złość, gorąca i niespodziewana. "Wolałbym, byś nie wypowiadał się w ten sposób o moim przyjacielu." Z uniósł dłonie. "Wybacz. Nie wiedziałem, że jesteś do niego taki przywiązany." Jedynie intensywne ćwiczenia w kontrolowaniu swoich emocji sprawiły, że Jory potrafił powstrzymać swoją wściekłość. Wzdychając, poczuł jak przypływ złości zaczyna się cofać. "Ani ja." Zanim mężczyzna zdążył coś odpowiedzieć, nadeszła kolej na Jory'ego przy stole rejestracyjnym. "Imię." Mężczyzna, który się odezwał był jednym z trojga kontrolujących ludzi. Był to starszy jegomość z przyprószonymi siwizną włosami i szorstkim obejściem, a także postawą i budową zaprawionego w bojach żołnierza. "Joriah." Mężczyzna uniósł wzrok kiedy Joriah przemówił i zamarł. Kiedy minęła więcej niż chwila, Jory odwrócił się do Z. "Wszystko z nim w porządku?" Z zaśmiał się. "Frest, sądzę że powinieneś dokończyć rejestrację Jory'ego. Val miał największy zamiar na zapisanie go na łowy." Frest potrząsnął głową. "Wybacz." Jego opalone policzki pokrył delikatny rumieniec. Jak tylko doszło do niego, co powiedział Z jego oczy rozszerzyły się. "Wolisz mężczyzn?" Jory przytaknął. Gdzieś z tyłu usłyszał jęki rozczarowania, ale Jory udawał, że ich nie słyszy. Frest podał mu ze sterty kolorowych opasek żółtą zakładaną na nadgarstek. "Noś to przez cały czas trwania łowów." Zwrócił uwagę z powrotem do swojego monitora, jego skóra zrobiła się jeszcze czerwieńsza. "Masz swój kod?" "Kod?" "Powinien być w twoich papierach." "Och." Jory sięgnął do kieszeni spodni i wyciągnął złożoną kartkę, którą dała mu sekretarka

ojca. "12235." Frest kiwnął głową z roztargnieniem i wstukał kod. "Ahhh, tu jesteś, Joriah. Jesteś w skrzydle Srebrnego Smoka, pokój 602. Tu masz listę zasad, z którymi musisz się zaznajomić, ale wyjaśnię ci główne. Uczestnicy partnerskich łowów nie mogą dzielić się swoimi nazwiskami, informacjami osobistymi, tytułami czy jakimikolwiek informacjami, które mogą zdradzić twoją pozycję lub bogactwo. Chodzi o to, by wszyscy byli na równi, a partnerzy nie zostawali wybierani na podstawie pieniędzy, a zgodności." Jory przytaknął. To miało sens. "Uczestnicy w celu sparowania i rozmowy udostępniają się innym uczestnikom. To oznacza nie chowanie się w pokoju nawet jeśli uważasz, że kogoś już znalazłeś. Uczestnicy będący tu pierwszy raz muszą rozmawiać z co najmniej dwoma potencjalnymi partnerami. Musisz poznać ich imiona i numery rejestracyjne, żebyś mógł właściwie zarejestrować swoje sparowanie. Pod koniec festiwalu przybędziesz na oficjalne odsłonięcie, gdzie zdejmiesz swoją koszulę. Jeśli się sparowałeś, na twoich plecach w ciągu czterdziestu ośmiu godzin pojawi się znak, ale ostatniego dnia jest oficjalna ceremonia gdzie uznawani są wszyscy partnerzy." "Jaki rodzaj znaku?" Spytał Jory, a jego umysł pędził na myśl, że miałby uprawiać seks z jakimś innym mężczyzną, oprócz Vala. Ta myśl była dziwnie nieprzyjemna. "Coś, co reprezentuje twojego partnera. Jeśli twój jest zmiennym smokiem będzie to wizerunek smoka w jakiego się zmienia, jeśli nie, będzie to coś co reprezentuje jego życie. Ja mam na plecach drzewo, bo moja partnerka jest cieślą, a ona ma pióro, bo ja pochodzę z rodziny pisarzy." "Wow." Jory zastanawiał się, czy Val jest smoczym zmiennym, ale przypominając sobie jego kły zapewne nim był. Jaki rodzaj znaku on zostawi na plecach partnera? "Rozumiesz te zasady?" Jory przytaknął. "Miałeś stosunek płciowy z Valem?" Poczuł jak na policzkach wykwita mu rumieniec i przytaknął. "Jego numer rejestracyjny to 552." Wtrącił Z. Jory posłał mu zaciekawione spojrzenie i ten wyjaśnił. "Zatrzymasz ten sam numer dotąd, aż znajdziesz swojego partnera, ja i Val próbowaliśmy w zeszłym roku, ale nie wyszło." Jory czekał na ukłucie zazdrości, ale nie pojawiło się nic. Z i Val nie byli teraz kochankami. Potrafił powiedzieć kiedy dwóch mężczyzn spotkało się i znało, ale nie było między nimi żadnej więzi jaką mają zazwyczaj kochankowie. Wzruszając ramionami Jory założył żółtą bransoletkę. Rozglądając się, zauważył różne opaski u różnych osób. "Co oznaczają poszczególne kolory?" Frest spojrzał na niego jakby był zaskoczony tym, że on wciąż tam stoi. "Fioletowy jest dla tych, którzy wolą płeć przeciwną, żółta dla tych, którzy preferują tę samą płeć. Zielona dla tych,

którzy lubią obie, a pomarańczowa dla tych ludzi, którzy szukają więcej niż jednego partnera." Jory zaśmiał się. "Wątpię, bym potrafił znieść więcej niż jednego partnera. Sądzę, że znalezienie jednego będzie doświadczeniem samym w sobie." Jednakże, jeśli to oznaczało spędzenie większej ilości czasu z seksownym Valem, to czekał na to. Jory zastanawiał się przez chwilę, z kim jeszcze będzie uprawiał seks i czy zaborczy Val będzie za to zły. Odeszli od stołu z listą zasad dla Jory'ego. Po raz pierwszy zauważył, że Z ma zieloną bransoletkę. "Też jesteś na partnerskich łowach?" Z przytaknął. "To mój piąty raz. Tak mi się wydaje, że spałem z większością kobiet i mężczyzn na tej planecie, ale cały czas mam nadzieję, że następny mężczyzna lub kobieta okaże się tą moją wymarzoną połową. Większość ludzi nie znajduje partnera na pierwszych łowach, więc nie bądź rozczarowany jeśli to się nie uda." "Nie wydaje mi się, bym zniósł przyjeżdżanie tu pięć razy." Powiedział Jory pociągając za żółtą opaskę. "Tak, to trudne." Zgodził się Z. "Ale sądząc po sposobie w jaki patrzył na ciebie Val, tobie się uda. Nigdy wcześniej nie widziałem by tak na kogoś patrzył." "Naprawdę." Myśl, że był kimś wyjątkowym dla tego cudownego mężczyzny ogrzała Jory'ego od środka. "Naprawdę go lubię. Mogłem trafić na o wiele gorszego partnera." Z poklepał go przyjacielsko po plecach. "Powodzenia." Doszli do czegoś co wyglądało jak centrum zamku. Z koła na środku podłogi różnymi kolorami ciągnęły się linie prowadzące w różnych kierunkach. "Idąc za srebrną linią dostaniemy się do naszego skrzydła. Masz szczęście. To skrzydło jest położone najbliżej ulic prowadzących do nocnych klubów i ma najlepszy widok na ziemie smoków. Będziesz je mógł zobaczyć." "Potrafisz zmienić się w smoka?" Z potrząsnął głową. "Mój ród nie jest na tyle czysty. Mam mieszaną krew, mój ojciec był zmiennym smokiem, ale matka już nie. Tylko czystej krwi zmienni mogą się zmienić, jednak ja mam polepszony wzrok i słuch." Wiele smoków na smoczych terenach jest prawdziwymi smokami, a nie zmiennymi. Żołnierze którzy przeszli zadania, a nie potrafią się zmieniać dostają szansę trenowania z prawdziwymi smokami jako hodowcy ich jaj. "W jaki sposób potrafisz wyczuć różnicę?" Spytał Jory zafascynowany smoczą kulturą. "Nie można ich rozpoznać kiedy są smokami, ale ostatecznie muszą się przemienić. Większość zmiennych nie potrafi utrzymać swojej formy dłużej niż parę godzin." "Aha." Dotarli do pokoju Joriaha. Otworzył drzwi i był zadowolony widząc, że to przeciętny pokój. Luksusowo wyposażony, ale nie ostentacyjny.

"Wow." "Co?" Spytał Jory rozglądając się dookoła, ale nie zobaczył niczego więcej oprócz bagażu stojącego przy ścianie. Zawierał on parę sztuk odzieży i dwa zrobione na zamówienie noże do rzucania. Kiedy Z wyjdzie będzie musiał je sprawdzić i zobaczyć, czy są nienaruszone. Nigdy nie podróżował bez jakiegoś rodzaju broni. Ojciec w życiu by mu nie wybaczył, gdyby nie miał żadnego zabezpieczenia, zakrawało na cud, że nie wysłał za nim oddziału żołnierzy. "Frest musi naprawdę cię lubić. To najlepszy pokój jaki kiedykolwiek widziałem." "Och." Jory miał na nadzieję, że to nie oznaczało, że urzędnik go znał. "Zapewne chodzi o to, że towarzyszy ci Val." Jory przytaknął z trudem. Jednakże, sądząc po tym, że jego rzeczy już tu były, Frest nie miał najpewniej nic do gadania co do wyboru pokoju. "Czy to wszystko co masz?" Spytał Z wskazując na walizkę stojącą na podłodze. "Taa. Mój były chłopak spalił większość moich ubrań." "Walisz?" Oczy Z rozszerzyły się i spojrzał na Jory'ego z nowym zainteresowaniem. "Poważnie." Jory zaczął przyglądać się z pięknej marynarce i dopasowanym spodniom Z. "Może znasz jakiegoś dobrego krawca?" "Mój wuj jest krawcem." Powiedział Z z uśmiechem, który jak zauważył Jory, był stałym elementem jego osobowości. "Nie jest sławny, czy coś." Powiedział patrząc ostrożnie na jakość ubioru Jory'ego. "Ale uszyje ci porządne ubrania za rozsądną cenę. W przeciwieństwie do pałacowych krawców nie będzie zbyt zajęty, by coś ci uszyć. Nie podążą za obecną modą." Ostatnie zdanie powiedział przyciszonym głosem, jakby wyznawał jakiś mroczny sekret. "Z pewnością coś wykombinujemy." Odparł Jory. "Tak naprawdę chcę założyć coś, w czym nie będę wyglądał jak idiota. Jeśli twój wuj dobrze wykonuje swoją pracę, to z przyjemnością go zatrudnię." Zawsze mógł później rozejrzeć się za innym krawcem kiedy potrzeba artykułów pierwszej potrzeby nie będzie aż tak wielka. Poza tym większość "modnych" krawców, których poznał Jory była przereklamowana. "Świetnie. Zadzwonię do wuja." Z wyciągnął z kieszeni komunikator i odszedł do innego kąta pomieszczenia zapewnić sobie prywatność. Jory podszedł do wyjścia na balkon i otworzył drzwi. Chwilę zajęło mu uświadomienie sobie co było nie tak. Balkonu nie otaczała żadna balustrada, jedynie długi występ. Uznał to za igranie z bezpieczeństwem, ale przypomniał sobie, że smoczy zmienni zapewne używali tego pokoju i nie chcieli zahaczać o balustradę przy wylatywaniu. Jako nie-smok pomyślał, że po protu będzie trzymał się z dala od balkonu i podziwiał widok zza zamkniętych okien. Jory nie miał lęku wysokości, ale też nie życzył sobie śmierci. Jego pokój usytuowany był na szóstym piętrze, a to było raczej wysoko dla kogoś pozbawionego skrzydeł. Rozległo się pukanie do drzwi.

Jory otworzył je i zobaczył kobietę posłańca. Zachichotała kiedy go zobaczyła. "Ty jesteś Joriah?" Przytaknął. "Wiadomość dla ciebie." "Dziękuję." Wziął kartkę, którą trzymała, ale kiedy chciał dać jej napiwek, to uciekła. Wzruszając ramionami zamknął drzwi i spojrzał na kartkę. "Co tam?" Spytał Z przyglądając się z zainteresowaniem w notkę. "Jeszcze nie wiem." Rozłożywszy liścik przeczytał nabazgrane na nim słowa. Jory, Nie jestem w stanie przyjść wieczorem. Niech Z zabierze cię do klubu Dragonrider. Twój, Val "Klub Dragonrider?" Z zaśmiał się. "Jestem zaskoczony, że Val wybrał to miejsce, ale pewnie chce, byś dostosował się do zasad łowów i nie krył się w pokoju." Z poklepał go po plecach. "Masz szczęście, wuj powiedział, że dobierze ci miarę, jeśli teraz się do niego udamy." "Świetnie." Jory odepchnął na chwilę stres i pytania. Miał nadzieję, że wuj Z był tak dobry jak mówił. Dobrodziejstwem byłoby, gdyby znalazł utalentowanego krawca, który odtworzyłby jego garderobę. "Chodźmy."

Rozdział 4 Po krótkiej przejażdżce latającą taksówką mężczyźni stanęli przed beżowym budynkiem, na którym złotymi literami napisane było Britson. Jakiś ruch za rogiem przyciągnął uwagę Jory'ego. Przez chwilę myślał, że widział Brilla, jednego z osobistych strażników jego brata. Przeszukując wzrokiem ulicę nikogo nie zobaczył. Musiałem to sobie wyobrazić. "Idziesz?" Spytał Z niecierpliwym głosem, trzymając otwarte drzwi. "Taaa." Odparł Jory po kolejnym bezowocnym rozejrzeniu się. "Idę." Weszli i zobaczyli śliczną dziewczynę siedzącą za ogromnym, drewnianym biurkiem. Jej sukienka pasowała do kremowego budynku, a włosy miały bogaty, miodowy kolor.

Wstała kiedy weszli. "Z, jak miło cię widzieć." Spojrzała ciekawie na Jory'ego i pocałowała Z w obydwa policzki. "Witaj, Lila. Idziemy później do Dragonrider, powinnaś wpaść." "Z przyjemnością." Powiedziała z uśmiechem. Jory zobaczył na jej nadgarstku fioletową opaskę. Kolejna uczestniczka partnerskich łowów. "Umówiłem mojego przyjaciela Joriaha na spotkanie z wujem. Potrzebuje nowej garderoby." "Zadzwonię do niego i powiem, że już jesteście." Lila nacisnęła parę przycisków na straym telefonie i zaczęła rozmawiać przez słuchawkę. "Przyjmie cię teraz." Powiedziała z uśmiechem Jory'emu. "Zostanę tu i poplotkuję z Lilą." Oznajmił Z kłapiąc na krzesło. Kiwnąwszy mu głową. Jory podążył za dziewczyną. Zaprowadziła go do ogromnego pomieszczenia z metrami ciągnących się beli materiału, które zajmowały każdą wolną przestrzeń. Na środku pokoju stał szczupły mężczyzna w średnim wieku, ubrany we wspaniały szary garnitur. "Dzień dobry, Joriah. Jestem Britson." Mężczyzna powitał go niskim ukłonem. "Słyszałem, że potrzebujesz nowej garderoby." "Tak, mój były chłopak spalił wszystkie moje ubrania." Mężczyzna zbladł. "Spalarnia?" "Ognisko." Krawiec złapał za miarkę. "Zacznijmy od zdjęcia twoich wymiarów. Potem mogę wykonać, co tylko chcesz. Mam parę rzeczy, które pasują do twojej budowy, ale na całą garderobę trzeba będzie poczekać." "Rozumiem." Nawet stłumił westchnięcie. Dobra jego. "Gdybyś był łaskaw rozebrać się do bielizny, wziąłbym dokładniejszą miarę." "Nie noszę bielizny." Czuł jak jego policzki ogarnia gorąco. Powinien przebrać się przed wyjściem, ale po seksie z Valem i po rejestracji nie przyszło mu do głowy by założyć bieliznę. Britson posłał mu znaczący uśmiech. Z ukrytej szuflady wyjął parę zapakowanych jedwabnych bokserek. "Możesz założyć te. Pójdę do innego pokoju po parę rzeczy, a ty się przygotuj." Krawiec wyszedł, a Jory rozebrał się i założył bokserki. Były wysokiej jakości i czuł się w

nich dekadencko grzesznie. Na wspomnienie Vala rozrywającego jego bieliznę poczuł jak robi mu się w nich ciasno. Maniery wpojone mu przez matkę kazały mu złożyć ubranie i położyć je grzecznie na krześle. Ciche westchnięcie sprawiło, że Jory się odwrócił. Oczy Britsona wpatrzone były w opaskę na jego ramieniu. "Och, Val kazał mi to nosić, by odstraszyć drapieżników." Powiedział Jory. Miał nadzieję, że brzmiał tak zdawkowo jak chciał. Otoczony dziwną kulturą nie był pewny znaczenia tej opaski, ale Val był zdeterminowany. "Stają się zaborczy kiedy następuje ten cały sezon łowów." Było wszystkim, co powiedział Britson zanim taśma miernicza poszła w ruch. Całą serię pomiarów później krawiec ogłosił, że skończył. "Nie masz nic przeciwko paru zdjęciom? Wrzucę je do komputera, a następnie dobiorę materiały pasujące do koloru twojej skóry i twej budowy." Jory wzruszył. "Jeśli trzeba." Nie był całkowicie nagi, a nie sądził, by krawiec był typem, który roześle to zdjęcia po całej galaktyce. Jory zachichotał, zapewne dostałby w takim wypadku telefon od tatusia. "Zatrzymaj bieliznę. Moi klienci nie będą za nią tęsknić." Śmiejąc się, Jory pozwolił krawcowi zrobić parę zdjęć. Britson uniósł jego ubranie między kciuk, a palec wskazujący. Po długiej podróży nie było do końca świeże. "Spalę to." "Czyli to samo, co stało się z resztą." Britson zaśmiał się. To do niego pasowało. "Musisz mi kiedyś to opowiedzieć." "Kup mi piwo i możemy się umówić." Krawiec zachichotał. "Smutne, to najlepsza oferta jaką ostatnio dostałem." "Pokręć się ze mną. Jako atrakcyjny gej działam jak magnes." Britson prawie połknął szpilkę, którą trzymał w ustach. Wyjął ją czym prędzej. "Następnym razem mnie ostrzeż zanim doprowadzisz mnie do śmiechu. Stój prosto, żebym mógł wbić te pinezki i zobaczymy co mogę zrobić, żeby uatrakcyjnić takiego mężczyznę jak ty." Krawiec spojrzał uważnie na opaskę na ramieniu Jory'ego. "Chociaż mam nadzieję, że nie będziesz miał z tym problemu." Po tym jak Britson puścił z dymem jego spodnie, Jory włożył na siebie podaną mu przez krawca koszulę. "Może więc obaj będziemy mieli farta." Na szczęście podczas spalenia jego ubrań miał na sobie swoje ulubione buty, więc przynajmniej one ocalały.

Podążając za jego wzrokiem, krawiec spojrzał na obuwie Jory'ego. "Umówię cię z szercem." "Nie." Zajęczał Jory. "To moje ulubione buty." "Z pewnością kiedyś były świetne." Powiedział Britson przyjmując ton znawcy. Zapewne używał go, gdy klient wybrał "niefortunną" sztukę odzieży. "Ale wiem, że dobry szewc będzie w stanie sprawić ci wspaniałą parę butów. Nie chciałbyś chyba umniejszyć swojej nowej garderoby, czyż nie?" Cholera. "Zapewne tak jest złą odpowiedzią?" Britson poklepał go po ramieniu. "Damy im własne pudełko do pochówku." Jory zaciągnął nosem. "Będę za nimi tęsknił." Patrząc w lustro musiał przyznać, że Britson znał się na swoim fachu. Dobrze skrojone spodnie miały odcień ciemno niebieski i podkreślały jego uda. Od toporności uchronił je srebrny ścieg wzdłuż szwów. Góra została zrobiona z białego jedwabiu z takimi samymi srebrnymi akcentami. "Niewielu mężczyzn wyglądałoby w tym dobrze." Powiedział Britson, jego oczy z dumą przebiegały po materiale. "Jeszcze kurtka." Na ramiona Jory'ego wsunięto ciemno karmelową, sięgającą kostek kurtkę z ciekawym falistym wzorem. Pasowała jak marzenie. "Idealna. Co to za skóra?" "Smocza." Zrobił przerażoną minę, a Britson natychmiast go uspokoił. "Pochodzi ze smoczej zrzutki. Co jakieś sto lat zrzucają swoją starą skórę kiedy tworzy się nowa. Ta pochodzi z pierwszej zrzutki i dlatego jest taka miękka." "Musi być naprawdę droga." Zaczął ją zdejmować, ale zatrzymała go położona na jego ramieniu dłoń. "Dam ci dobrą cenę, bo mam wrażenie, że będziesz do mnie wpadał." Powiedział Britson, jego oczy świeciły dumą. Jory właściwie nie potrzebował zaniżanej ceny, ale byłoby trochę dziwne, gdyby zaakceptował cenę bez protestu. Britson obrócił go, tak że był zmuszony do spojrzenia na swoje odbicie. Jory zawsze bardziej myślał o jakości swoich ubrań, niż o tym jak na nim wyglądały. Ale patrząc w lustro był zaskoczony widokiem patrzącego na niego mężczyznę. Jego złote włosy błyszczały przy kurtce ze smoczej skóry, jego szczupłe ciało wyglądało na wyższe niż było, a jego zwyczajny kształt V został podkreślony świetnie skrojoną koszulą jak wierny kochanek. Obróciwszy się odsunął poły kurtki i zobaczył, że w tych spodniach jego tyłek wyglądał nawet lepiej.

"Cholera, wyglądam tak dobrze, że to aż nieprzyzwoite." Britson zaśmiał się. "Jak dla mnie to zawsze wyglądasz dobrze." Ogromna dłoń zacisnęła się na jego ramieniu. "Większość mojej klienteli to ludzie brzydcy, liczący na cud. Prawdziwą przyjemnością jest ubrać kogoś, komu wiele nie trzeba." Jory poklepał dłoń spoczywającą na jego ramieniu. "Przestań albo zaraz się rozpłaczę, a to podkopie moją męskość." Spojrzał raz jeszcze krytycznym wzrokiem w lustro. "Znasz dobrego fryzjera?" "Nie." Powiedział Britson przerażonym głosem. "Nie odważysz się. Są oszałamiające." Wzruszając ramionami Jory odwrócił się od swojego odbicia. "Jeśli znajdę partnera i tak będę musiał obciąć większość. Taka jest tradycja." Musnąwszy swoje włosy, odwrócił się i uścisnął dłoń Britsona. "Dziękuję za ubrania. Jesteś wart każdego centa, a jeśli miałbym założyć jutro tamte ciuchy, to chyba bym zaczął krzyczeć." "Udanej nocy z Z, ale nie pozwól mu sobą sterować. Jutro dostarczę trochę ubrań do twojego pokoju, a resztę pod koniec tygodnia." Jory kiwnął, ukłonił się krótko i opuścił pomieszczenie. Jak na razie podobała mu się ta planeta.

Rozdział 5 Wychodząc zza roga, Jory zatrzymał się. Na wprost niego widniał olbrzymi neon przedstawiający mężczyznę w pełnym fechtunku ujeżdżającego smoka. "Chyba żartujesz?" Z zaśmiał się. "Nie. Najgorętsi faceci na tej planecie zawsze tu przychodzą. A podczas sezonu nawet ci najłatwiejsi. Czasami przychodzi nawet król." Cholera. Ostatnie czego chciał, to zwrócić na siebie uwagę króla. Nie zamierzał mieć nikogo, oprócz Vala. Jory kopnął sam siebie, że nie wziął jego numeru. W jaki sposób Z go tu przytachał? Ano tak, zasady partnerskich łowów. Jory podążał schodkami za Z, podając Lili rękę, by ta się nie potknęła. U szczytu schodów stał największy pieprzony bramkarz jakiego w życiu widział. Rozproszony przez neon nie zauważył, że ten ogromny mężczyzna stoi obok kolejki zablokowanej przez aksamitne więzy "Tu jest kolejka." Powiedział ochroniarz. Z pociągnął Jory'ego za ramię, odrywając go od Lili. "Poznałeś już mojego przyjaciela, Joriaha?" Czerwieniąc się, Jory podniósł wzrok na ochroniarza i strząsnął dłonie przyjaciela.

To było takie żenujące. "Wybacz, nie zauważyłem kolejki." Wskazał z uśmiechem na neon. "Byłem rozkojarzony." Ochroniarz miał ponad metr dziewięćdziesiąt wzrostu i ciemne oczy i włosy, co było znakiem firmowym tej planety. Zastanawiał się, czy błyszczące zielone oczy Vala były szczęśliwym trafem. "Nie ma problemu piękny, wchodź" Odparł głębokim głosem bramkarz. "Ile wstęp?" Spytał Z. "Dwa dukaty." Jory sięgnął do kieszeni po monety. "Dla ciebie za darmo piękny." Zdezorientowany Jory wszedł. "Nie wierzę, że nie kazał nam stać w kolejce." "Oj, no nie psuj zabawy." Zaśmiał się Z. "Uwielbiam przyprowadzać tu przystojnych facetów. Zawsze załatwią wejście." "Zdzira." Powiedział z uśmiechem Jory. Lila zachichotała. Wnętrze klubu było zaskakująco luksusowe. Zostało udekorowane ciemnym drewnem i miało błyszczący bar z lustrami i mały parkiet. Jeśli barmani byli wyjątkowo pięknymi mężczyznami, a większość tancerzy wolała mężczyzn, to tym lepiej. Spojrzał na Lilę. "Och, nie przejmuj się mną. Uwielbiam patrzeć na te wszystkie ciacha." Jej oczy chciwie wpatrywały się w wibrujący tłum. "Czasami zdarzają się mężczyźni, którzy są różnorodni." Powiedział Z ukazując swoją pomarańczową opaskę. Jory wywrócił oczami i odwrócił się. Miejsce takie jak to służyło do znalezienia co najmniej jednej przyjaznej duszy mającej pomóc mu z jego głodem, głodem które rosło proporcjonalnie do wzrostu hormonów w klubie. "Pójdę z Z zająć stolik. Przynieś mi białe wino, dobrze?" Powiedziała Lila szukając jakiegoś stolika w kącie. Oczy Z spoczęły ma ślicznym szczupłym mężczyźnie z zamglonymi oczami. "Ja wezmę piwo." Potrząsając głową, Jory skierował się w stronę baru. Zespół grał tak głośno, że aż wibrowały ściany. Cholera, Z miał rację, potrzebował tego.

Jego ciało zaczęło instynktownie poddawać się muzyce, szczupłe mięśnie bujały się w rytm, gdy szedł w kierunku baru pozwalając, by jego zmartwienia odpłynęły wraz z tańcem. Ludzie jego matki byli tancerzami i czuł głęboko w kościach jej dziedzictwo. Zamykając oczy, Jory pozwolił muzyce zatonąć w jego duszy i bez udziału świadomości poruszał się tanecznymi krokami, których nauczył się w dzieciństwie. Pewnych rzeczy nigdy się nie zapomina. Kiedy taniec się skończył, Jory otworzył oczy na dźwięk aplauzu. Parkiet był teraz pusty z otaczającymi go klaszczącymi mężczyznami. Jory ukłonił się i odszedł w stronę baru. Najwyraźniej nigdy nie widzieli prawdziwego tańca. Więcej niż jedna dłoń sięgnęła go, gdy się przedzierał. Żadna nie wywołała w nim dreszczy, więc je zignorował i wsunął się na wysoki stołek czekając na swoją kolej. Jego tyłek ledwie dotknął stołka kiedy podszedł do niego barman i zaczął pożerać go wzrokiem. Mężczyzna był szczupły, a w każdym uchu miał grube obręcze. Uśmiechając się, mężczyzna błysnął idealną bielą zębów i dołeczkiem po jednej stronie. "Jesteś niezłym tancerzem." Jory wzruszył. "Co mogę ci podać, kochanie?" Zapytał barman przekrzykując muzykę. "Piwo, wino, mnie?" Jory zaśmiał się. Przynajmniej niektórzy nie bawili się w subtelności. Niestety mężczyzna nie był w jego typie. Wolał wyższych facetów, szerszych i bardziej umięśnionych. W głowie błysnął mu obraz Vala. "Um. Kieliszek białego wina i dwa piwa." W ciągu chwili barman postawił przed nim drinki. "Chcesz, żebym je zaniósł?" "Nie, poradzę sobie." Podniósł tacę i skierował się do stolika, gdzie czekali jego przyjaciele. "Mniam, uwielbiam kiedy gorący, seksowny facet przynosi mi drinki." Drażniła się Lila z błyskiem w oku. Z go zignorował, jego wzrok przykuty był do chudego czarnowłosego chłopaka, który poruszał się w sposób jaki tylko ktoś naprawdę wspaniałomyślny nazwał by rytmem. Wziął łyk swojego piwa. "Bawcie się dobrze." Powiedział i przepchnął się przez tłum w kierunku obiektu swojego pożądania. "Najwyraźniej ma naprawdę niskie wymagania." Powiedziała sucho Lila. Jory przechylił nieco głowę. "Jest nawet słodki, ale wątpię, czy związałbym się z kimś, kto dostaje konwulsji na parkiecie." Lila śmiała się tak bardzo, że aż zaczęła płakać.

"Opowiedz mi coś o sobie." Powiedział Jory kiedy uspokoiła się na tyle, by mogła mówić. Lila wzruszyła ramionami. "Pracuję dla Britsona i szukam partnera. Mam chłopaka, ale on nie jest..." Przegryzła wargę. "Nie jest tym jedynym." Z bliska Jory mógł zauważyć, że jej makijaż zasłaniał niewielki siniak wokół jej oka. "Bije cię, prawda?" Przytaknęła odwracając wzrok. "Tak. Jedyny sposób, bym od niego uciekła, to ktoś inny. Nie jestem na tyle silna, by sama od niego odejść." "Nie sprzedaj się tanio." Powiedział. Starał się brzmieć na przekonującego, ale widział tyle przemocy, by wiedzieć, że niektórzy ludzie nigdy nie odchodzili od swoich oprawców. Musieli sami podjąć decyzje, nikt nie mógł zrobić tego za nich. "Możesz to zrobić. Ale nie zaszkodzi, gdy się trochę rozejrzysz." Jory zastanawiał się, czy jakakolwiek nadzieja jaką jej przekaże pomoże. "A co z tobą?" Zapytała Lila. "Jaka jest twoja historia?" "Jestem najmłodszy z rodziny. Ojciec wysłał mnie tu, bym znalazł partnera." "W domu nie było odpowiednich kandydatów?" Jory wzruszył. "Żadnego, którego zaakceptowałby ojciec." "Aha." Wyczuł, że chciała zapytać o więcej, ale do ich stolika podszedł niesamowity facet z ogromnymi mięśniami i poprosił ją do tańca. Jory kiwnął głową z zachętą. "Idź skarbie. Popilnuję stolika." Po chwili wrócił Z ze swoim cierpiącym za zaburzenia koordynacji chłopczykiem. "Hej Jory, to jest Pov." "Witaj." Odparł Jory z uprzejmym uśmiechem. "Wow, jesteś zajebisty." Powiedział Pov z czymś, co prawdopodobnie miało być zalotnym uśmiechem. Jory poczuł wyłącznie mdłości. Z spiorunował go wzrokiem. Jory osuszył swój kufel. "Chyba wezmę jeszcze jedno." Pov nadąsał się, ale Z wyglądał jakby mu ulżyło. Jory szedł wolno w kierunku baru tęskniąc za Valem. Dziwne było przebywać w morzu półnagich ciał i tęsknić za mężczyzną, którego dopiero co poznał. Kiedy wreszcie przepchał się przez tłum dotarł do baru i powitalnego uśmiechu barmana. "Nie możesz się powstrzymać skarbie?" Spytał mężczyzna z uśmiechem.

"Nie jeśli dasz mi jeszcze jedno piwo." "Proszę bardzo dziecinko. Daj mi znać jeśli będziesz potrzebował czegoś jeszcze." Barman postawił przed nim piwo i mrugnął okiem. Uśmiechnąwszy się, Jory dał mu sowity napiwek i odwrócił się, by pooglądać wirujących na parkiecie mężczyzn. To było prawie jak taniec. Błogosławieństwo dla ich małych serduszek za próbowanie. Zakręcił z powrotem swoim stołkiem, trącając mężczyznę, który przysunął się bliżej baru i prawie zsunął się ze stołka. "Och przepraszam." Powiedział do nowo przybyłego. "Nie ma problemu, piękny." Ogromne dłonie usadziły go z powrotem na stołku. Fiut Jory'ego urósł tak szybko, że aż poczuł zawroty głowy. Och. Wow. Dreszcze pożądania przebiegły po jego kręgosłupie kiedy delikatne ciekawskie palce przesunęły się po jego rękach. Uniósłszy wzrok napotkał parę głębokich brązowo złotych oczu. *** Król Raiston otarł się o oszałamiającego mężczyznę w jego ramionach. Patrzenie na tego mężczyznę z drugiego końca pomieszczenia obudziło zarówno jego ciało, jak i smoka. Kiedy zobaczył go z Valem, uznał go za atrakcyjnego, ale z bliska prawdziwe piękno mężczyzny objawiało się w srebrno-niebieskich oczach i szczerym uśmiechu. Partner. Jego smok obudził się, wyczuwając stojącego przed nim młodzieńca. Tylko lata samokontroli uchroniły go od rzucenia tego ślicznego chłopca na bar i wzięcia tu, gdzie stał. Mieniące się blond włosy otaczały twarz wyrzeźbioną przez naprawdę szczodrego boga. Pełne wargi, wysokie kości policzkowe, pocałunek bogini na jego podbródku i oczy tak olśniewające, że inni ludzie powinni nosić okulary przeciwsłoneczne, by chronić się przed blaskiem tych tęczówek. Bogu, który zaprojektował tego mężczyznę Rai zamierzał złożyć ofiarę. Może nawet kilka. "Możesz już mnie puścić." Powiedział piękny. Głos miał gładki, muzykalny i Rai poczuł przemożną chęć zanurzenia się w esencji mężczyzny. Nigdy żaden mężczyzna ni kobieta nie przyciągał go z taką siłą.

"Nie jestem pewny, czy mogę." Odpowiedział szczerze. "Nazywam się Rai, a ty?" Wiedział kim był Joriah, bo miał służącego w komisji rejestracyjnej, ale nie chciał tego okazać, gdy spojrzały na niego te szczerze oczy. "Joriah." Śliczny chłopak zaśmiał się perliście. "Wciąż musisz mnie puścić słodziutki, bo muszę wziąć moje piwo." Słodziutki. Nikt nigdy nie nazwał go tak pieszczotliwie. Ku jego zaskoczeniu, podobało mu się to z ust tego mężczyzny. "Mam coś lepszego niż piwo." Otrzymał oszałamiający uśmiech. "Z pewnością." Zachwycony mimo woli, król usłyszał jak składa propozycję. "Mam stolik, chodź, napij się ze mną." Skierował się do stolika ukrytego na balkonie. To było jego zarezerwowane miejsce. Jako współwłaściciel klubu, który zakupił w młodości, zawsze miał lożę, nawet mimo sporych tłumów; miejsce, gdzie mógł poznać bliżej swojego towarzysza. Miejsce na złowienie swojego przyszłego partnera. Aż nie wpadł na tego przepysznie wyglądającego mężczyznę, który poruszał się jak mokry sen, wyglądał jak anioł i pachniał jak dom. "Nie musimy marnować twojego stolika, skoro jestem pewny, że jest wiele miłych, zaciemnionych miejsc, gdzie możemy się zaznajomić." Rai zakrztusił się nieco. Odważne maleństwo. Przesunął dłońmi po plecach mniejszego mężczyzny zostawiając je tuż powyżej świetnego tyłka. Jego ubrania były tak piękne jak on sam. Jeśli Jory nie miał pieniędzy, to albo miał je od opiekuna albo od Vala. Zastanawiał się jak długo ci dwaj się znają. W jego piersi utworzył się niski warkot na myśl o innym mężczyźnie ubierającym Joriaha. To była jego robota. To on będzie go ubierał, karmił i chronił. Zaborcze myśli wypełniły mu umysł, aż nie mógł myśleć o niczym innym jak o wzięciu tego mężczyzny na własność. Pochylając się blisko, przywarł wargami do ucha Jory'ego. "Znam takie miejsce, mój słodki. Chodź za mną." "Jasne." Zostawiając swoje piwo, Jory zsunął się ze stołka. Jego błyszczące oczy były rozszerzone i chętne, gdy różowym językiem zlizywał z wargi ostatnią kroplę piwa, kusząc Raia gorącym snem na jawie, w którym robił wszystkie rzeczy, które chciał robić z tym językiem. Król jęknął i złamał swoją zasadę nie całowania się w miejscu publicznym. Owijając jedno muskularne ramię wokół pasa mężczyzny zatonął w jego objęciach jak wygłodniały mężczyzna przy szwedzkim stole. Kto wiedział, że niebem okaże się szczupły blondynek z najcudowniejszymi ustami we wszechświecie? Jego zamglony umysł ledwie mógł przypomnieć sobie swoje wcześniejsze sprzeciwy przed pocałunkiem. Teraz wiedział, że mógłby tarzać się w smaku swojego mężczyzny

przez całą wieczność. Kiedy Jory rozchylił usta, król przejął kontrolę i wsunął w nie swoje usta. Smak jego partnera wybuchł mu na języku i po raz pierwszy czuł się całkowicie kompletny. To sprawiło, że się odsunął. Nie chciał być agresywny i wystraszyć tego chłopca. Nie zamierzał w żaden sposób zrujnować pierwszego stosunku ze swoim partnerem. Z ubolewającym uśmiechem odsunął się na krok, delikatnie wysuwając się z seksownych objęć mężczyzny. Jego ego zostało mile połechtane kiedy te śliczne oczka zamrugały zamroczone pożądaniem. "Dlaczego przestałeś?" "Chodź ze mną skarbie." Powiedział używając niskiego seksownego głosu, który roztapiał w przeszłości jego kochanków. Złotowłosy zaśmiał się i przysunął się do niego swoim ciałem. Wciąż się uśmiechając, król pozwolił młodszemu mężczyźnie tańczyć i flirtować z nim przez parę minut, zanim wolno przesunął ich w stronę tylnych drzwi. Widział jak Jory macha do Z i paru innych osób siedzących przy stoliku po drugiej stronie pomieszczenia i podąża za Raiem. Król posłał Z upominające spojrzenie. Z zwyczajnie się uśmiechnął, posłał Jory'emu buziaka i odwrócił się z powrotem do kobiety. Poczuł jak napięcie w jego partnerze maleje. "Nie chciałem, by się martwili." Powiedział Jory odwracając się do Raia. "Miło z twojej strony." Skinąwszy barmanowi, Rai przeszedł za bar i otworzył drzwi, odkrywając prywatne schody prowadzące na drugie piętro. Wspiął się na nie ciągnąc za sobą swojego cudownego chłopaka. Czuł na plecach wkurzone spojrzenie barmana. Jego flirtowanie z Jorym nie przeszło niezauważone. Tym gorzej dla niego. Teraz nigdy nie dostanie szansy. Po dzisiejszej nocy nikt inny nie dotknie jego mężczyzny. Wiedział, że Val próbował z nim pierwszy, ale po seksie z Raiem, Jory wypełni wymóg dwóch osób i nawet jeśli trzeba będzie nie wiadomo jakich strażników, to nikt nie będzie miał okazji, by dotknąć jego srebrzystego błękitnookiego partnera. Wszedłszy na górne piętro, Rai prowadził Jory'ego labiryntem korytarzy i drzwi zanim wyciągnął z kieszeni klucz kartę i otworzył drzwi do jego apartamentu. Patrzył jak Jory rozgląda się dookoła. "Wygodnie." Otrzymał kolejny olśniewający uśmiech. W tym momencie Rai wiedział, że jeśli ten mężczyzna nie jest jego partnerem, to zapewne zostanie sam do końca życia. Jego smok warknął w dezaprobacie. Przyciągnął Jory'ego blisko do siebie i obdarzył gorącym, głębokim pocałunkiem. Połączenie ich ciał spowodowało, że stał się w pełni twardy. Napad nerwów trochę go ostudził. Czy naprawdę chciał wziąć swojego partnera w miejscu, gdzie brał tylu innych?

"Jeśli chcesz, możemy iść w przyjemniejsze miejsce." Gdzieś, gdzie mogliby spędzić noc. W tych pięknych oczach ukazała się na chwilę ostrożność. "Nie, wszystko w porządku, kochanie. Jestem pewien, że mamy tu wszystko, czego potrzebujemy i wydaje mi się, że masz coś dla mnie." Zwinne palce Jory'ego rozczepiły spodnie Raia i zsunęły je do kostek. Penis króla naprężył się z potrzeby, na jego czubku błyszczały pierwsze kropelki spermy. Bliskość pięknej blond głowy przy jego fiucie kusiła by doszedł zanim jeszcze mieliby jakikolwiek kontakt. "Ssij mnie, piękny." W uszach Raia jego głos brzmiał niezwykle chropowato. Różowy język polizał drżącą główkę jego penisa wysyłając do jego jąder błyskawice. Król nie potrafił powstrzymać przeciągłych jęków, ani zaciskania uścisku na złotej głowie Jory'ego. Te grzeszne srebrno-niebieskie oczy spojrzały na niego chwilę przed tym, jak Jory zassał go głębiej i sprawił, że Rai stracił całkowicie kontrolę. Do momentu, gdy Jory pozwolił Raiowi wziąć jego usta, nie miał pojęcia co powiedzieć. Wszystko, co wiedział, to że był cholernie pewny, że zrobi wszystko, by to się powtórzyło. Ale ktoś był w potrzebie, a on nie zostawiłby tak swojego mężczyzny. Z delikatnym naciskiem pociągnął Jory'ego na nogi. "Rozbierz się, dziecinko. Chcę zobaczyć, co skrywają te świetne ubrania." Ubrania, które w przyszłości będzie mu zapewniał. Uśmiechnął się szeroko, kiedy Jory z zawrotną szybkością pozbył się swoich ubrań. Patrzenie na tę gładką nagą skórę sprawiło, że stwardniał jeszcze bardziej. Instynkt kazał mu pokryć mniejszego mężczyznę. Owinął swe ciało wokół ciała Jory'ego, a jego dłoń objęła twardy członek jego partnera. Woń pożądania zmusiła go do wysunięcia siekaczy i zatopienia ich w szczupłym ramieniu. "Kurwa." Krzyknął Jory gdy doszedł, wypełniając dłoń Raia spermą. Czucie jak jego partner dochodzi wysłało króla ponad krawędź i wytrysnął na jego plecy. Powietrze wypełnił zapach spermy i opary testosteronu. Z ostatecznym wyciem, król wysunął zęby liżąc dokładnie ramię partnera. Nie potrafił powstrzymać uśmiechu na swojej twarzy. "Jesteś teraz moim partnerem, słodki Joriah." Ku zaskoczeniu króla, oczy Jory'ego błysnęły furią. "Twoim partnerem. Dopiero się poznaliśmy. Jak do cholery mogę być twoim partnerem?" "Bo jesteś nim, przyzwyczaj się do tego." Jory potrząsnął głową wolno odsuwając się od króla. "Ale Val powiedział, że jestem jego. Miałeś być moim drugim facetem, nie partnerem." Łapiąc ręcznik leżący przy umywalce, młodszy mężczyzna zaczął wycierać swoje ciało.

Rai zawarczał. "Jednak jesteś mój." Król zamrugał, gdy usłyszał jak rozmawia z Jorym, ale nie potrafił się powstrzymać. Nic nie mogło powstrzymać go od oznaczenia swojego partnera, nawet jeśli on sam z nim walczył. Jory ubrał się szybko i skierował w stronę drzwi. Rai złapał go za rękę. "Daj mi swój komunikator." "Po co?" Jory zmarszczył brwi. "Bo kiedy obaj się uspokoimy, zadzwonię do ciebie i porozmawiamy o naszym sparowaniu jak cywilizowani ludzie." Jory wyciągnął komunikator, na którego widok Rai rozszerzył oczy. Był to model z górnej półki i nie wiedział nawet, czy takie już wyszły. "Niezły." Piękny wzruszył ramionami. "Ojciec mi go dał." Coś twardego i grubego rozluźniło się w piersi króla. Łatwiej było wyprzeć się ojca, który dbał o syna i chciał zapewnić mu życie, do jakiego był przyzwyczajony, niż odstawić go od dbającego o jego potrzeby kochanka. Z lżejszym sercem wstukał swój numer w komunikator Jory'ego. Wiedział, że teraz, dzięki swoim środkom będzie mógł śledzić Jory'ego po zwyczajnym sygnale urządzenia. Pocałował delikatnie Jory'ego na do widzenia i pozwolił mu się odsunąć. To nie był dobry moment na naciskanie. Gdy wykona parę telefonów, ten mężczyzna nie będzie mógł opuścić, ani nawet miasta bez jego wiedzy. Z uśmiechem opuścił pokój i z lekkim krokiem i uśmiechem na twarzy przeszedł przez czarne drzwi prowadzące do pałacu.

Rozdział 6 Jory westchnął na dźwięk oddalającego się za nim klubu. Dziwne, kiedy Val wspomniał wcześniej o byciu jego partnerem i gdy zarejestrował go na partnerskich łowach to nie brzmiało tak źle. To przez Raia wszystko zdawało się ogromne i przerażające. Przy cudownym, delikatnym Valu mógł wyobrazić sobie przyjemne, spokojne życie gdzie mógłby sobie egzystować i wyłudzać od ojca intergalaktyczny pokój. Ale Rai wyglądał na typ, który nie zaakceptuje perswazji i będzie robił wszystko po swojemu. Nie był typem mężczyzny, którego można owinąć sobie wokół palca. Obaj mężczyźni ciągnęli go w różne kierunki, ale może lepiej było nie mieć partnera w ogóle, niż mieć takiego, który idealnie do ciebie nie pasował. Jory zastanawiał się, czy bóg zajmujący się parowaniem kiedykolwiek łączył ludzi z innych planet. Będzie musiał spytać Fresta. A nawet jeśli jakaś jego część wciąż wracała myślami do Raia, to wcale nie zamierzał tego przyznawać. Ani czuć się źle z powodu uprawiania z kimś seksu tak szybko po Valu. Fakt, że był zobowiązany zasadami partnerskich łowów zmniejszyło odrobinę jego poczucie winy, ale jego polityka spotykania się z wyłącznie jednym facetem na raz zwyczajnie runęła. Nie pomagało w niczym to, że ten mężczyzna był wręcz nieprzyzwoicie seksowny. Dziwne, zazwyczaj nie podobały mu się połączenia. Ojciec dostałby zawału, gdyby

dowiedział się, że jego syn sparował się z jakimś facetem poznanym w barze. Król nie byłby zaskoczony, ale to mogłoby być szkodliwe dla jego zdrowia. Śmiejąc się, Jory skierował się ku opustoszałej ulicy prowadzącej do zamku. Przynajmniej myślał, że prowadzi do zamku. Całkowicie skołowany krętymi uliczkami i przypadkowymi drogowskazami, ulice wyglądały tak jak w jego domu. Myśli Jory'ego przerwał przeraźliwy krzyk dochodzący gdzieś z bocznej alejki. Po drugiej stronie rozbrzmiało echo szyderczych wrzasków. "Patrz jak biega." "Głupia istota." "Rzuć innym kamieniem." Znikąd doszedł dreszcz przerażenia przebiegający wzdłuż jego kręgosłupa. Nie jego emocje. Jory pobiegł w stronę dźwięków. Metalowe podeszwy butów uderzały z łoskotem o beton. Skręcając za róg, zobaczył trzech młodych chłopców rzucających kamieniami w małą czarną istotkę unoszącą się na końcu alejki. Krzyknęła ponownie, gdy kamień sięgnął zbyt blisko jej głowy. "Przestańcie w tej chwili." Krzyknął. Serce ściskało go gdy słyszał żałosne jęki zwierzęcia. Chłopcy odwrócili się, wszyscy brązowowłosi z ubrudzonymi twarzami i oczami, które widziały wiele. Nie okazywali żadnych oznak strachu z powodu obecności dorosłego. Nie był o wiele większy niż najwyższy z nich, ale wyglądali na bardzo młodych nastolatków. Za młodych,l by ich oczy wyglądały tak dojrzale. Jeden z chłopców wyszedł przed szereg, jego stwardniałe rysy wykrzywił kpiący uśmieszek. "I co pan zamierza z tym zrobić?" Jory zrobił ruch, który lata temu pokazał mu jego instruktor. Przechodząc na bok i przenosząc ciężar ciała, Jory doskoczył do dzieciaka i przyparł go twarzą do ceglanej ściany. Kiedy Jory oderwał go, jego twarz była biała z przerażenia, a do jego skóry przylgnęły kawałki czerwonej ściany. Wspomnienie jego pobicia były wciąż świeże, dlatego postanowił tylko ich zbesztać. "Puszczę cię, ale masz wziąć ze sobą swoich koleżków, zrozumiano?" "T-t-tak p-proszę p-pana." Powiedział chłopak drżącym głosem. Jory odsunął się od niego i przesunął się na bok, by mogli opuścić alejkę. Cała trójka zaczęła przemykać się w kierunku wyjścia z alejki. "Niezły ruch, proszę pana." Powiedział z szacunkiem najstarszy. "Ja i moi chłopcy teraz sobie pójdziemy." Jory spojrzał na nich znacząco. "Będę miał oko na waszą trójkę, nie zmuszajcie mnie, żebym odbył z wami kolejną pogawędkę."

"Nie, proszę pana." "Absolutnie nie." "Nie zobaczy nas pan." Ostatnie pochodziło od przywódcy, który pobiegł za kolegami. Jory śledził ich -wzrokiem, upewniając się, że na pewno zniknęli, po czym odwrócił wzrok. Zajęło mu chwilę przyzwyczajenie się do przyciemnionego światła i znalezienie źródła krzyków. Kuląc się i starając wyglądać na najmniejszego jak to możliwe, Jory prawie słyszał jak drżało. "Ćśś. Chodź tu, skarbie. Nie zamierzam cię zranić." Mówił cichym, nucącym głosem, którego używał w stosunku do pałacowych dzieci, gdy były smutne. Z kąta dobiegł skrzypiący dźwięk, jak potarciem kamieniem o ostrze. W ciemności zabłysły złote oczy i z cienia wyłoniła się mała pokryta łuskami istotka. Smok, to było małe smoczątko. Cholera. I co teraz? Maleńkie ciałko pokryte było błyszczącymi czarnymi łuskami. Małe uszka drgnęły na dźwięk jego głosu, a łapy uderzały rytmicznie o kamienne podłoże. Długim, chudym ciałkiem wstrząsało niskie mruczenie. Przypominało mu chińskie smoki jakie widział na starej Ziemi. W przyciemnionym świetle widział umazane krwią łuski, ale ma pierwszy rzut oka rany wyglądały na powierzchowne. "Ojej biedactwo, nie byli dla ciebie dobrzy, prawda?" Zagwizdał cichutko co zawsze działało na psy i konie. "Chodź, Skarbie, pozwól Jory'emu się tobą zająć." Jory nie wiedział ile mały smoczek z tego zrozumiał, ale zbliżył się do niego ostrożnie i usiadł, okrywając się opiekuńczo ogonem. Szerokie złote oczy śledziły każdy jego ruch. Ukucnąwszy, Jory podniósł maleńką istotkę. Obie jego dłonie zmieściły całe ciałko istotki. "Czyż nie jesteś śliczny, maleńki? Znajdziemy ci dobry dom." Zagruchał. Im dłużej Jory go trzymał, tym bardziej się uspokajał, aż wreszcie użył swoich pazurów i wdrapał się po piersi Jory'ego układając się na jego ramieniu. Owijając dla równowagi długi ogon wokół szyi Jory'ego, ułożył szpiczastą głowę na prawym ramieniu Jory'ego chowając ją pod jego włosami. Łuski drapały jego skórę kiedy istotka dostosowywała się do jego ruchów.. Stał nieruchomo, dopóki smoczątko nie ułożyło się, nie chcąc przeszkadzać istotce leżącej tuż przy jego szyi. Dobrze, że jego skórzana kurtka była gruba, bo te pazury mogłyby się wbić w jego skórę. Już i tak rogowate łuski ocierały się o przód jego szyi. "Nie mogę się opiekować smokiem, Skarbie." Powiedział Jory głaszcząc hebanowy ogon. Nie mógł też zabrać smoka do domu. Nie było w porządku przywiązywać się do tej wyraźnie inteligentnej istotki, a potem ją porzucić. Jeśli nie był naprawdę sparowany z Raiem albo Valem, to pod koniec miesiąca będzie musiał opuścić tę planetę.

Smok zamruczał nisko wysyłając wzdłuż kręgosłupa Jory'ego dreszcze wibracji. Zaśmiał się na te łaskoczące doznanie, ale nie próbował zdjąć z siebie tej małej istotki. Poklepał ją delikatnie i pozwolił zostać na swoim ramieniu. Musiał znaleźć kogoś, kto powie mu co zrobić ze znerwicowanym małym smokiem. Idąc, patrzył na znaki i miał nadzieję, że jakaś nazwa wyda mu się znajoma. Po paru minutach musiał się poddać. Był beznadziejnie zgubiony. A drapiące uczucie na karku bardziej było związane z tym, że ktoś go śledził, niż z powodu ocierających o niego łusek. Starając się być subtelnym, zatrzymał się przy sklepowej witrynie i udawał, że patrzy na wyroby, podczas gdy dyskretnie obserwował co dzieje się na ulicy. Już miał dojść do wniosku, że się pomylił, kiedy zobaczył wyraźną postać Brilla, strażnika należącego do jego brata, stojącego w zaciemnionym przejściu po drugiej stronie ulicy. Pusta uliczka jeszcze przed chwilą spokojna i opuszczona, teraz zdawała się złowieszcza i niebezpieczna. Jego wzrok przyciągnął szyld cukierni w tym samym czasie gdy zaburczało mu w brzuchu. Smok warknął w zgodzie. Jeść. Słowo to zostało wyszeptane w jego umyśle. Zdecydowanie nie jego. "Tak, zgadzam się." To również zabierze ich z ulicy. Brill nie spróbuje niczego przy świadkach, nie działał w ten sposób. Patrząc przez szybę Jory zauważył ogromną paterę z dziesiątkami pysznie wyglądających ciastek i stertę małych różowych pudełeczek. To przypomniało mu ciastka pieczone w czasach, gdy był dzieckiem. Zalały go wspomnienia jasnych, maślanych rogalików rozpływających się w ustach i czekoladowych ciasteczek podawanych z ciepłymi kobiecymi objęciami "Wygląda na świetne miejsce na przekąskę, Skarbie." Wymamrotał, drapiąc za uszami swojego łuskowatego towarzysza. Jory starał się nie okazywać po sobie, że wie iż jest obserwowany. Smoczątko zaszczebiotało. Gdy weszli nad drzwiami zadźwięczał mały dzwoneczek. "Coś podać?" Zapytała ciemnowłosa kobieta stojąca za ladą. Miała szerokie pulchne policzki i życzliwy uśmiech, który przypominał mu odrobinę jego ukochaną kucharkę. Na pomarszczonym podbródku widniał ślad białego proszku, mąki albo co bardziej możliwe, cukru. Jory natychmiast ją polubił. Łakomym wzrokiem pochłaniał szklaną gablotę. Półki wypełniały nadziewane ciasteczka, owocowe tarty i kolorowe mrożone ciasta. Mniam.

"Dobry wieczór." Odpowiedział Jory cały czas dokonując wyboru. "Zobaczyłem szyld i zdecydowałem, że czas na przekąskę. Nie wie pani, czy małe smoki mogą jeść słodycze?" Nie chciał otruć swojej nowej przyjaciółki. Spojrzenie kobiety powędrowało na ramię Jory'ego, jej oczy zrobiły się szerokie. "Nie sądzę, by cokolwiek otruło smoka..." Jakby wiedząc, że jest przedmiotem dyskusji, maleńka istotka zeskoczyła z ramienia Jory'ego i wylądowała na ladzie. Pani piekarzowa5 pisnęła. "W porządku. Nie zrani pani." Przynajmniej taką miał nadzieję. Długi język wysunął się, by zgarnąć z kryształowego talerza pokryte cukrem pudrem ciastko. "Chyba weźmiemy trochę ciasteczek." Powiedział sucho Jory. Kobieta zaśmiała się. "On wygląda na nieszkodliwego." Jory na chwilę uniósł tylne łapy istotki. "Ona." "Jak ma na imię?" Wzruszył ramionami. "Nie jest moja. Po prostu uratowałem ją przed paroma dzieciakami. Na razie nazywam ją Skarb. Nie wiem, czy tu zostanę, więc nie chcę się do niej za bardzo przywiązywać. Jest tu jakieś schronisko dla bezpańskich smoków?" Co innego ludzie robili ze znalezionymi zwierzętami? Kobieta otworzyła różowe pudełko i włożyła do środka pół tuzina pokrytych cukrem pudrem ciasteczek i zakleiła je zabierając z dala od małej bestyjki. "Możesz zapytać Maureka, trenera smoków, jest moim siostrzeńcem. Trenuje wszystkie smoki w królestwie. Będzie pewnie chciał ja sprawdzić. Więzy krwi są bardzo ważne. Jednakże nigdy wcześniej nie widziałam czarnego smoka. Mam zapakować więcej?" Jory potrząsnął głową. "Nie wiem, czy powinna jeść cukier. Jakby mogła pani zapakować parę tych mini ciasteczek. Czy to cytryna?" Spytał wskazując na pokryte czymś żółtym ciastka. "Krem cytrynowy." "Świetnie, też poproszę." Parę minut później znalazł się z powrotem na ulicy z pękatym różowym pudełkiem i pokrytym cukrem smokiem. Co kilka kroków z maleńkich łap spadał cukier. "Ty nieporządna bestyjko." Powiedział łagodnym tonem, muskając swoją ciemną kurtkę 5 Klnę się na wszystko, nie mam pojęcia jaki jest odpowienik female baker

wierzchem dłoni. "Wróćmy lepiej do pokoju i miejmy nadzieję, że nikt nas nie zauważy."

Rozdział 7 Kiedy Jory wrócił do swojego pokoju, był zaskoczony widząc czekającego na niego w łóżku Vala. Mężczyzna spał, ale było oczywiste, że starał się czekać na Joriaha. Pomimo swojego listu, Val zapewne miał nadzieję, że wróci na noc do własnego pokoju. Czując na skórze dym i stęchliznę z klubu, Jory położył smoczycę na krześle. "Będziesz grzeczna i nie obudzisz Vala." Powiedział jej. Grzeczna. Wyszeptana zgoda smoczycy pojawiła się w jego umyśle. "Właśnie tak, bądź grzeczna." Szybko się rozbierając, Jory udał się do łazienki. Z kranu poleciał silny strumień gorącej wody. Zadowolony, że nie był to częściowo natryskowy prysznic, Jory wsunął się pod strumień i westchnął głośno, gdy mięśnie pomarszczyły się z uwolnionego napięcia pod wpływem gorącej i parującej wody. Kiedy tylko wyszedł z piekarni, nie zobaczył już żołnierza brata. Nie miał pojęcia, czy to go bardziej uspokoiło, czy przeraziło. Jeśli ojciec miał rację, to groził mu zamach. W umyśle wciąż tkwił mu fakt, że Brill nie mógłby go porwać na środku ulicy, nie mając żadnych świadków. "Można dołączyć?" Jory krzyknął z zaskoczenia. "Wybacz." Powiedział ze śmiechem Val. Jego ogromne dłonie gładziły kojąco skórę Jory'ego. "Nie chciałem cię przestraszyć, dziecinko." Serce Jory'ego zaczęło się uspokajać i oparł się o wyższego mężczyznę, pozwalając tym cudownym dłoniom na dotykanie go. "Och, właśnie tutaj." Val ugniatał plecy Jory'ego, redukując jego napięcie. "Myślałem, że śpisz." "Czekałem na ciebie." Głos Vala był niski i gorący, sprawiając że Jory zadrżał we wszystkich właściwych miejscach, dopóki jego kochanek nie powąchał jego szyi. "Byłeś z innym mężczyzną." "Tak." Jory'ego napełnił wstyd przez co jego erekcja całkowicie opadła. Jak mógł oszukiwać tego wspaniałego mężczyznę? Przeprosiny uwięzły mu w gardle. Zanim zmusił, by przeszły mu przez usta, Val przechylił głowę i obdarzył go gorącym pocałunkiem. "Dobrze. Zatem wypełniłeś wszelkie wymogi. Doszło do stosunku?" "Nie." Jory nie mógł spojrzeć Valowi w twarz. Zakrył swe ciało i schował twarz w piersi mężczyzny. Część niego wciąż tęskniła za przystojnym mężczyzną z baru, ale reszta pragnęła za mężczyzną trzymającym go w delikatnych objęciach.

Val uniósł jego podbródek, zmuszając go, by spojrzał mu w oczy. "Ale ugryzł cię, prawda? To nie będzie się liczyło, jeśli cię nie ugryzł." Oczy mężczyzny zrobiły się dzikie. Po raz pierwszy Jory widział czającego się w nim smoka. "Tak, ugryzł mnie." Napięcie budujące się w jego kochanku opadło."Dobrze." Otrzymał delikatny pocałunek, zaledwie muśnięcie warg. "To ugryzienie się liczy. I zarejestrowanie. Masz jego numer rejestracyjny?" Cholera. Jory potrząsnął głową. "Zapomniałem." Val zmarszczył brwi. "Możesz sprawdzić jutro. On cię zarejestruje i to pojawi się przy twoim imieniu. Jak on się nazywa?" "Rai." Palce Vala wbiły się w jego rękę. "Ała." Val oderwał od niego dłonie. "Wybacz," Podszedł i ponownie wciągnął Jory'ego w swoje ramiona. "Nie chciałem cię zranić. Po prostu nie spodziewałem się tego imienia. Jutro dodam za ciebie jego imię, znam jego kod." Jory podniósł wzrok. "Z nim też uprawiałeś seks?" Val zaśmiał się. "Nie, mój zazdrośniku. Rai i ja w życiu nie mieliśmy żadnego kontaktu seksualnego, ale razem dorastaliśmy i znam jego kod." Jory pod eksperckim dotykiem Vala pozwolił pozostałemu stresowi odpłynąć. Owinięty ramionami mężczyzny czuł, że wszystko we wszechświecie było na swoim miejscu. Zniknęły zmartwienia dotyczące sparowania, jedyną rzeczą jaka się liczyła było przyciśnięte do niego ciało. Może ojciec miał rację i musiał po prostu wyjechać, by znaleźć swojego partnera na zawsze. "Odwróć się do ściany. Muszę cię odzyskać." Jory wiedział, że to smok Vala odzyskiwał swojego partnera. Widział go czającego się za tymi błyszczącymi zielonymi oczami. Val zlizał wodę z szyi Jory'ego wywołując dreszcze na jego kręgosłupie. "Z kim jeszcze zamierzasz uprawiać seks?" Jory nie potrafił opanować ukłucia zazdrości nie ważne, że wiedział iż to nie było za bardzo fair. "Och, skarbie." Powiedział Val całującego policzek. "Tylko pierwszaki muszą uprawiać seks z więcej niż jedną osobą. Dopóki bóg nas nie zwiąże, nie dotknę nikogo oprócz ciebie." Jory podzielił się z nim swoją jedyną obawą. "A co jeśli nie?" Val objął tył jego głowy i odwrócił Jory'ego na tyle, by złożyć na jego wargach intensywny

pocałunek. "Zwiąże. Po raz pierwszy wiem, co znaczy znalezienie duchowego partnera." Ignorując głos z tyłu głowy mówiący mu, że mógł się przecież mylić, Jory pozwolił swojemu większemu kochankowi się przekonać. Długie palce Vala trącały wejście Jory'ego, aż ten nie pomyślał, że oszaleje z niecierpliwości. "Proszę Val. Pieprz mnie." "Zaspokoiłeś go?" Jory przytaknął. Valowi może nie spodoba się odpowiedź, ale nie zamierzał zaczynać ich związku od kłamstwa. "Co zrobiłeś?" "Obciągnąłem mu." "I pozwolił ci odejść?" Śmiech Jory'ego załamał się, kiedy Val wszedł w niego jednym ruchem. "Achhh." Tylko jego szybkie leczenie uchroniło go od odczuwania bólu. "Wybacz, Kochanie." Powiedział Val głosem pełnym winy. "Nie potrafię się powstrzymać." Ogromne dłonie przyszpilały jego biodra kiedy jego kochanek wsuwał się i wysuwał z jego ciała. Ledwie czuł spływającą wodę, bo wszystko ograniczyło się do połączenia dwóch ciał. Wystarczyło parę pchnięć penisa Vala uderzającego w odpowiednie miejsce, by Jory eksplodował na płytki. "Tak, to jest to. Właśnie tak." Niski jęk sygnalizował zbliżające się spełnienie Vala. Zanim doszedł, wbił zęby w ramię Jory'ego, powodując że jego penis zapulsował jeszcze raz. Wolno wysunął się z jego ciała i odwrócił go, by złączyć ich wargi. "Jesteś mój i żaden bóg, czy bogini nas nie rozdzieli." Adrenalina związana z wydarzeniami całego dnia opadła i Jory pozwolił kochankowi wyciągnąć go spod prysznica i stał nieruchomo, gdy Val zakręcał wodę i go wycierał. "Chodź, Kochanie. Czas do łóżka. Miałeś długi dzień, a jutro musisz wziąć udział w paru imprezach." Jory pozwolił Valowi zaciągnąć się do pokoju. Rozejrzał się szukając smoczycy. "Co zrobiłeś ze Skarbem?" "Kim?" Val odwrócił się, by na niego spojrzeć. "Smoczycą." "Jaką smoczycą?"

"Znalazłem dziś małą, czarną smoczycę. Zamierzałem zabrać ją jutro do niejakiego Maurecka, by dowiedzieć się, czy znaleźć jej dom." Val zatrzymał się i objął dłońmi twarz Jory'ego. "Musiało ci się przyśnić. Nie ma czegoś takiego jak czarna smoczyca." Jory wyrwał się z jego uścisku. "Owszem, jest." Rozglądając się zauważył, że okno jest odrobinę uchylone. "Może wyszła tędy." Otworzył szerzej okno, ale w ciemnościach nocy nie mógł niczego zauważyć. "Wracaj do łóżka, Joriah. Może będzie tu rano." Jory odwrócił się, by zobaczyć jak jego kochanek stoi z wyciągniętą dłonią. Wątpił, by Val naprawdę mu wierzył, ale dla świętego pokoju wolał odpuścić. Pozwolił większej dłoni wciągnąć się w jego ramiona i ułożyć w łóżku. Rozluźniając się, pozwolił by zabrało go wyczerpanie.

Rozdział 8 Coś drapało jego skórę. W pierwszym przebłysku świadomości, Jory poczuł coś twardego układającego się na jego brzuchu i po jego skórze przebiegły niskie wibracje. Wspomnienia wczorajszego dnia przepłynęły do jego podświadomości. Jako mężczyźnie, który nie budził się za łatwo, Jory'emu zajęło chwilę na rozpoznanie czarnej łuskowatej istotki zwiniętej na jego brzuchu. "Dzień dobry, Skarbie." Skarb zagruchała słodko. Szerokie złote oczy wpatrywały się w niego, gdy zmuszał się do wstania. Rozglądając się, zauważył, że był o ogromnym łóżku sam. Na poduszce obok niego leżała jakaś kartka. Mój Skarbie, Muszę zrobić parę rzeczy. Zobaczymy się w południe na posiłku. Trzymaj się z dala od kłopotów. Twój, Val Jory wsunął się we wczorajsze spodnie. "Zadzwonię do Britsona i dowiem się, czy moje ubrania są w drodze, a potem porozmawiamy z kimś o znalezieniu ci odpowiedniego właściciela." Drzwi do sypialni Jory'ego otworzyły się i stanął w nich Z trzymając tacę z dymiącymi talerzami. "Jory ominęła cię wczoraj cała zabawa. Słyszałem, że przyszedł król i dorwał jakiegoś kolesia. Słyszałem plotki, że możliwe, że znalazł swojego partnera." Oczy Z miały pytający wyraz, gdy spoczęły na pokrytym kocem ciele Jory'ego. Skarb syknęła, powietrze przeciął jakiś zielony, dziwny płyn i wylądował na dywanie tuż przed Z. Pomieszczenie wypełnił skwierczący dźwięk w połączeniu z odorem spalenizny. Jory pochylił się i zobaczył dziurę w dywanie.

"Aaaa." Krzyknął Z. Z głośnym trzaskiem postawił tacę na stoliku nocnym. "Wybacz Z, nie wiedziałem, że zaatakuje." Skarb podleciała i ułożyła się na ramieniu Jory'ego, gdy ten usiadł, z maleńkiego ciałka wydobyło się niskie wibrujące warczenie. Tym razem wiedział, że nie mruczała, tylko ostrzegała. Twarz Z straciła trochę swojego kolorytu kiedy spojrzał z niedowierzaniem na czarną smoczycę. "Skąd żeś wziął cholernego smoka?" "Kiedy wczoraj wyszedłem z baru, znalazłem ją w alejce." "Miałeś się pieprzyć, a nie znajdywać zwierzątka." Powiedział Z, z wymalowanym na twarzy zaciekawieniem. "Dzikie smoki są niezwykle rzadkie. Jakim cudem zdobyłeś jednego?" Jory opowiedział mu całą historię. Z stał z rozdziawioną gębą. "To los. Zostałeś wyznaczony na jej pana. Nigdy nawet nie słyszałem o czarnym smoku. Zapewne nie zieje ogniem." Jory wzruszył. "Jak dotąd nie." "A z innej beczki, jak było z facetem, z którym wczoraj wyszedłeś? Nie spodobał mi się jakoś, kim on był?" Jory zarumienił się. "Na imię miał Rai, był niesamowity. Ale jest jeszcze Val. Nie wiem, którego wolałbym na partnera. Ale mam wrażenie, że będzie to jeden z nich." Cholera, nie cierpiał, gdy ojciec miał rację. Właściwie mógł znaleźć swojego towarzysza życia. Z patrzył na przyjaciela spod przymkniętych powiek. "Bądź ostrożny, Jory, smoczy zmienni są bardzo zaborczy kiedy w grę wchodzą partnerzy. Podczas sezonu partnerskiego wszyscy trochę świrujemy." Z posłał mu kpiący uśmiech. "Taaa, w którymś momencie Val powiedział mi, że cieszy się, że dopełniłem wszystkich warunków, a w następnym, że chce dorwać tego faceta. Jak poszła noc, po tym jak wyszedłem? Okazał się tym jedynym?" Z głośnym westchnięciem Z opadł na krzesło. Podniósł pokrywę z jednego talerza i wziął kawałek tosta. "Nie." Z nie podniósł wzroku kiedy dalej rozdzielał chleb. "Nie był na partnerskich łowach, chciał po prostu potańczyć." Mężczyźni spojrzeli na siebie i wybuchnęli śmiechem. Po policzkach Z spłynęły łzy, gdy próbował złapać oddech. "Był w tym taki kiepski." Zachichotał. Jory śmiał się razem z nim. Minęło sporo czasu odkąd odepchnął obowiązki na bok i zwyczajnie śmiał się z przyjacielem. Wypił trochę soku, by nawilżyć gardło. Szczebiot Skarbu przypomniał mu o zadaniach na dzisiejszy dzień. "Cholera. Muszę zadzwonić do Britsona. Podobno Maureck może znaleźć Skarbowi dobry dom?"

"Maureck najlepiej się do tego nadaje." Powiedział kiwając Z. "Rządzi ziemiami smoków. Będzie w stanie powiedzieć ci, co masz zrobić." "Doskonale. Val powiedział, że spotkamy się w południe, więc muszę się zbierać." "Nie zapomnij zarejestrować swojej pary." "Val powiedział, że to zrobi. Myślę, że chce się upewnić co do rejestracji, bym nie musiał uprawiać już z nikim seksu." Jory położył Skarb na łóżku i poszedł do łazienki umyć zęby. "Mam jeszcze parę obowiązków. Zobaczymy się później, udanego posiłku." "Dzięki Z i dzięki za śniadanie." "Nie ma problemu. Chciałem, żebyś usłyszał wieści." Jory zaśmiał się i zamknął za sobą drzwi. Po tym jak upewnił się, że drzwi są dobrze zamknięte, Jory wyjął swój komunikator i wystukał specjalny kod. Seria brzęknięć zapowiedziała połączenie. Przód komunikatora wysunął się i Jory spojrzał na twarz swojego dobrego przyjaciela Zara. "Witaj, mój książę." Powiedział Zar ze swoim firmowym uśmiechem. Intergalaktyczny pirat Zar znany był z rabowania statków z niewolnikami i grabienia szmuglerów z ich dóbr. A tym, czego większość nie wiedziała, było to, że pracował dla Jory'ego. "Witaj, mój piracie. Wuj zamierza w przyszłym miesiącu przeszmuglować towary do dzielnicy Villio. Będą trzy statki z różnymi dobrami, niewolnikami, gotówką i ogromną ilością klejnotów z galaktyki Marl. Zamierza również zwiększyć zabezpieczenia, więc bądź ostrożny." "Podoba mi się twój nowy ubiór." Pirat łypnął wzrokiem na nagą pierś Jory'ego. Jory zaśmiał się. "Czekam na ubrania. Powinny wkrótce dotrzeć. A jeśli chcesz trochę uszczknąć, to musisz poczekać w kolejce. Jestem nagrodą dla dwóch zmiennych smoków, którzy chcą mnie na swojego partnera." "Wybieraj ostrożnie, Joriah." Powiedział Zar, z dziwną jak na niego powagą. "Nie chciałbym, byś związał się z kimś niewłaściwym." "Będę, przyjacielu. Uważaj na piratów." Zar zaśmiał się. "Oczywiście." *** Lila przyszła wkrótce po tym jak się rozłączył. Szybkie spojrzenie uświadomiło mu, że Skarb znowu zniknęła. Okno było odrobinę uchylone. Jeśli nie pokaże się, gdy przyjdzie czas na wyjście, to będzie musiał udać się do trenera

smoków później. Lila posłała mu szelmowski uśmiech. "Nie pozwól mi przerywać. Wierzę, że byłeś tylko w połowie nagi." Jory uśmiechnął się w odpowiedzi, dopóki nie zobaczył jej twarzy. Dokładny makijaż ukrył wiele, ale widział pod pudrem nowe siniaki. Na myśl o tym, że ta delikatna kobieta została pobita wypełniła go furia. "Kto cię tknął?" Uśmiech Lili zblakł. "Nie wiem o czym mówisz. Chodź, rzuć okiem na swoje nowe ubrania." Jory położył dłonie na ramionach Lili, furia wzrosła kiedy wzdrygnęła się na to zetknięcie. "Powiedz." Powiedział łagodnie. "Nie przygotowałam mu jedzenia." Załkała, jej śliczne dłonie wykręcały się o siebie. "Ciągle i ciągle mówił mi, że jak wraca do domu, to chce mieć ciepłe jedzenie. Ale ja nie słuchałam." Jej jasne włosy roztrzepały się kiedy pokręciła głową. "Gdybym nie była taka głupia, to by mnie nie zranił." Jej fiołkowe oczy było rozszerzone i szczere. Jory płonął, gniew rozrywał mu wnętrzności. Opuścił powieki, by nie zauważyła jego miny. "Jak twój chłopak ma na imię?" "Wesland. Jest jednym z żołnierzy króla." Wyszeptała, jej głos pełen był przerażenia. "Ale zawsze mówi, że mu przykro." Jej dłonie trzęsły się i Jory delikatnie wziął je w swoje i łagodnie ścisnął. Zaśmiała się łamliwie. "Powiedział, że mu przykro i wysłał mi tuzin moich ulubionych kwiatów, jasne róże." "Jak miło." Miał nadzieję, że jego głos był wystarczająco ciepły. Nie chciał by denerwowała się jeszcze bardziej. Wymagało od niej wiele odwagi, by przyznać się do maltretowania. Jory znał typ jej chłopaka. "Masz jeszcze jakieś inne obrażenia?" Lila uniosła koszulę, by pokazać brzuch. Jej bladą skórę przecinały brzydkie blizny. Wyglądały na zadane batem. Utrzymując spokojny głos, Jory powiedział jej, że powinna pójść do uzdrowiciela. "Mogła wdać się infekcja." Lila kiwnęła. "Przymierz ubrania i odeślij te, które ci się nie spodobają. Britson powiedział, że podliczy cię tylko za te, które weźmiesz." "Dobrze." Jory miał zaciśnięte powieki, by nie widziała jego wściekłości. Odprowadził ją, uprzednio upewniając się, że pójdzie do uzdrowiciela i nie okazywał jej swojego poziomu gniewu. Nie było dla niego nic gorszego niż patrzenie na zastraszanych ludzi. Drżącymi z wściekłości dłońmi Jory założył nowe spodnie ze smoczej skóry, niebieską siatkową koszulę wyglądającą na zrobioną z czegoś metalowego i miękkie buty ze stalowymi końcami, przy których jego poprzednie buty nadawały się jedynie do śmieci. Zanim wyszedł, wsunął za pasek spodni swoje noże i przykrył

kurtką. Przyszedł czas na złożenie Weslandowi wizyty. Był przekonany, że jego mała smoczyca znajdzie go, gdy będzie gotowa. *** Wystarczyły dwa przystanki z prośbą o wskazówki i trzy łagodne odrzucenia propozycji randki by znaleźć arenę treningową. Zatrzymał pierwszego żołnierza, jakiego spotkał. "Szukam Weslanda." Mężczyzna posłał Jory'emu zaciekawione spojrzenie, ale Jory nie zamierzał nic wyjaśniać. Po chwili ciszy wskazał na grupę żołnierzy trenujących manewry. "To ten w niebieskim ze srebrną bransoletą."' Jory skinął mu głową. "Dziękuję." Kiedy Jory podszedł bliżej, zobaczył dlaczego Lili podobał się ten facet. Wesland był atrakcyjny w kopnę cię w dupę sposób z długimi, czarnymi włosami i budową typową dla żołnierza. Ale piękny wygląd nie ukrył błysku okrucieństwa, który Jory widział w jego oczach kiedy uderzył swojego przeciwnika pięścią w twarz bez żadnego ostrzeżenia. Jory czekał chcąc zobaczyć, czy drugi mężczyzna zamierza się podnieść. Kiedy wyglądało na to, że przeciwnik Weslanda został znokautowany, wtedy podszedł. "Czy ty jesteś Wesland?" Jory zapytał dla pewności. Nie chciał stłuc złej osoby. Lodowate niebieskie oczy przesunęły się po nim od góry do dołu. "A co?" "To." Korzystając z przewagi zaskoczenia, Jory wbił pięść w twarz mężczyzny patrząc bez emocji jak jego potężne ciało uderza o ziemię z głuchym łoskotem. Pozostali wojownicy nie wykonali żadnego ruchu, by stanąć w obronie kamrata. Jory zignorował ich i wbił w żebra leżącego na ziemi bydlaka metalowy czubek swoich nowych butów. Ich chrzęst, tak jak krzyki mężczyzny dostarczyły mu odrobiny satysfakcji. Zanim Wesland zdążył się ruszyć, Jory wyjął swoje noże i jeden przyłożył do szyi mężczyzny, drugi do jego jąder. Swoim najgładszym głosem, którego używał w dogadywaniu się z politykami, Jory wolno wycedził. "Jeśli kiedykolwiek dowiem się, że znowu zraniłeś swoją śliczną dziewczynę, nikt nigdy nie dowie się, gdzie zakopałem twoje szczątki." Jory poczuł strach emanujący z mężczyzny pod swoim ostrzem. Jego ogromne ciało drżało. "Zapamiętasz to, prawda Wes?" "T-t-tak."

"Dobrze, ponieważ Lila jest moją przyjaciółką, a ja dbam o moich przyjaciół." Wściekłość wciąż pulsowała w Joriahu, nawet gdy mężczyzna kulił się przed nim ze strachu. To nie zmieniało faktu, że jego przyjaciółka żyła w strachu przed tym sukinsynem. Rozległ się cichy łomot i mały język polizał jego policzek. "Witaj, Skarbie." Kto. "To jest Wesland, uderzył moją przyjaciółkę Lilę." Powiedział Jory swoim najspokojniejszym głosem, podczas gdy w środku wciąż trząsł się z gniewu. "Uważa, że nie czekała na niego z przygotowanym jedzeniem. Uważasz, że wciąż będzie go chciała, gdy potnę go na maleńkie kawałeczki?" Wesland zadrżał pod nożem Jory'ego zostawiając za sobą stróżkę krwi. "Ostrożnie. Nie będzie za miło jak sam poderżniesz sobie gardło." Zastanawiał się jak długo zajmie nim wkroczą pozostali żołnierze. Był trochę zaskoczony, że jeszcze tego nie zrobili. To udowodniło mu, że nie tylko Lili Wesland się naprzykrzał. Wesland zadrżał, gdy zobaczył jak wąska, czarna głowa pojawia się nad ramieniem Jory'ego. Smoczyca przesunęła policzkiem o policzek Jory'ego jak rozpieszczony kotek. "Ona pluje jadem." Powiedział Weslandowi z wielką przyjemnością. Zabić? "Nie, nie sądzę, byś powinna go zabić. Wystarczy mu lekcja." Wesland zatrząsł się tak mocno, że Jory musiał unieść nóż, by mężczyzna nie przeciął sobie sam gardła. "Jakiś problem, kochanie?" Dłoń Raia pogładziła plecy Jory'ego, jego oddech muskał mu ucho. "Nie lubię ludzi, którzy znęcają się nad słabszymi od siebie." Wycedził przez zaciśnięte zęby. "Twój żołnierz lubi ranić swoją śliczną dziewczynę. Ma krwawe blizny na brzuchu, gdzie ją bił." Dłoń Raia kontynuowała swoje kojące ruchy. "Ćśś. Znajdziemy mu nowe miejsce, byś go więcej nie widział i nie mógł już więcej ranić swojej dziewczyny." "Gdzieś bardzo daleko." Głos Jory'ego był twardy. "Tak, gdzieś daleko. Zdaje mi się, że południowe królestwo potrzebuje nowego strażnika." "Albo po prostu pozwolę Skarbowi się nim zająć. Moglibyśmy zobaczyć efekt porządnego wytrysku kwasu na jego twarzy."

Dłoń Raia dalej masowała plecy Jory'ego. "Spokojnie kochanie. Ta część królestwa, do którego go wyślę nie ma nic oprócz piasku i małych smoków." Tak, to będzie dobre. Kochająca dłoń dalej go gładziła. Czuł jak jego gniew znika pod powierzchnią, zatapiając się z powrotem w jego skórze. "Właśnie tak, kochanie, odpuść. Przeniesiemy Weslanda. Nie ma potrzeby go zabijać." Jory wyprostował się, wsuwając noże z powrotem na swoje miejsce jednym pełnym gracji ruchem. Odwrócił się, by spojrzeć w zaniepokojony wzrok Raia. "Przeniesiesz go?" Król przytaknął. "W porządku." *** Raistan zwrócił się do przechodzącego służącego. "Zabierz Joriaha do moich komnat i przygotuj mu relaksacyjną kąpiel." Spojrzał z ostrożnym szacunkiem na zabójczego smoka spoczywającego na ramieniu jego kochanka. "Upewnij się, że smok dostanie coś do jedzenia." Jak potulny szczeniaczek, Jory pozwolił służącemu wyprowadzić się i Rai wziął pierwszy pełny oddech odkąd przyszedł, by ostatecznie zobaczyć jak jego delikatnego partnera dzielą sekundy od poderżnięcia gardła mężczyźnie trzy razy większego od niego. "Co się tu do kurwy nędzy stało?" Strach o Jory'ego sprawił, że jego głos był ostry. Gdyby cokolwiek stało się jego partnerowi, nie odpowiadałby za liczbę zabitych ludzi. Wystąpił Tilden, dowódca jego straży. "Twój mężczyzna widział pobitą Lilę." Oczy mężczyzny podążyły za znikającym Jorym zanim posłał leżącemu na ziemi pogardliwe spojrzenie. "Uderzył Weslanda w twarz, połamał mu żebra i groził pocięciem go na małe kawałeczki, jeśli jeszcze raz ją skrzywdzi. Ten mężczyzna może i jest mały, ale potrafi skopać tyłek." Raistan widział, że w oczach wojownika widnieje pełen czci wyraz szacunku względem drobnego chłopaka. "Ten mężczyzna jest moim towarzyszem życia i jeśli ktoś pomyśli o zemście, to niech się zastanowi jeszcze raz. Zabiję, by go ochronić." Patrząc na dyszącego na ziemi żołnierza, poczuł coś na kształt dumy. Jego partner może i był drobny, ale był wojownikiem. Po zaplanowaniu przeniesienia Weslanda i zabraniu go do uzdrowiciela, skierował się do swojego apartamentu w poszukiwaniu kochanka. Którego tam nie było. Szybkie spojrzenie uświadomiło mu, że pomieszczenie jest całkowicie puste. Naciskając

przycisk na komunikatorze, wezwał swojego ochmistrza. "Gdzie jest Jory?" "Kto, wasza wysokość?" "Joriah, śliczny blondynek z niesamowitymi srebrno-niebieskimi oczami?" Służący na ekranie potrząsnął głową. "Nikt nie wchodził, wasza wysokość." Ogarnęło go przerażenie. Rai wybrał numer Vala. "Trzymaj się z dala od mojego partnera." Warknął Val, gdy na wyświetlaczu pokazała się jego twarz. "Więc jest z tobą?" Zielone oczy Vala wyglądały na przerażone. "Co masz na myśli, że jest ze mną? Gdzie on jest? Miał się ze mną spotkać przy posiłku." "Zdecydował zrobić sobie przerwę i najpierw dokopać Weslandowi. Wysłałem go z powrotem go z jego smokiem, by trochę ochłonął." Na twarzy Vala pojawiła się duma. "Dokopał Weslandowi? Zawsze uważałem, że ten bydlak potrzebuje porządnego wpierdol." "Ale teraz Jory zniknął." "Nie panikuj, mój partner kręci się gdzieś w okolicy." Rai zawarczał. "Musimy to omówić, Val, ale teraz trzeba go znaleźć." "Zgadzam się. Spotkajmy się w jego pokoju." "Zamierzam odtworzyć jego trasę." Mężczyźni rozłączyli się i Rai pobiegł. Kiedy tylko znalazł się na zewnątrz, zamknął oczy i skupił się na swoim smoku. Wyobraziwszy sobie swoje zielone łuski, złote oczy i masywne ciało król poczuł jak ogarnia go przemiana. Uderzając ogonem, przyłożył nos do ziemi i szukał zapachu Joriaha. Po ostatniej nocy, zapach tego pięknego mężczyzny był odciśnięty w jego duszy. Z niskim warknięciem wzniósł się w powietrze, by uzyskać lepszy widok. Jego uwagę zwrócił głośny krzyk. Poniżej krążył mały smok. Skupiając się na drobnej istotce, Rai wylądował z głośnym uderzeniem wstrząsającym ziemią. Jory leżał nieruchomo na ziemi jakby był martwy. Obok leżał martwy służący, jego mózg rozbryzgany był na całej ziemi. Rai zmienił się z powrotem w człowieka tak szybko jak jeszcze nigdy. Łkając, padł na ziemię tuląc do siebie drobne ciało Joriaha. Jego ciało przeszywały laserowe dziury. Drżącymi dłońmi sięgnął po swój komunikator.

"Val, sprowadź doktora. Joriah jest ranny."

Rozdział 9 Jory obudził się w otoczeniu miękkiej pościeli i kojącej muzyki. Ktoś chropowatym głosem śpiewał słodką kołysankę. Nie pasowała ona do tego głosu, ale nie była przez to ani trochę mniej słodka. Jego serce waliło jak bęben, a usta miał tak wysuszone, że smocze piaski wydawały się co najmniej bagniste. Ostrożnie otworzył jedno oko. Val siedział obok niego i śpiewał tym swoim szorstkim głosem. Ktoś tu potrzebował lekcji śpiewu, ale nie potrafił powstrzymać uśmiechu na twarzy, gdy spojrzał na swojego kochanka. "Wszystko dobrze, kochanie?" Wyszeptał. Gardło nie pozwoliło mu powiedzieć tego głośno. "Dziecinko, obudziłeś się." Na mrocznej twarzy mężczyzny pojawił się radosny uśmiech. Zniknął na chwilę, po czym wrócił z kubkiem i owsianką. "Napij się trochę soku." Silne ręce Vala podtrzymały go, by Jory mógł usiąść i się napić. "Mógłbyś podejść tu i dotrzymać mi towarzystwa." Powiedział Jory po paru łykach. Val usiadł z powrotem pomagając Jory'emu się położyć. Kiedy się odwrócił, Jory zobaczył w jego oczach prawdziwą udrękę. "Prawie cię straciliśmy, kochanie." Jory widział jak gardło Vala konwulsyjnie przełyka, a jego piękne zielone oczy błyszczą wilgocią. "Zostałeś postrzelony sześć razy czarnym laserowym pistoletem. Shanl, służący, który był z tobą, nie żyje. Kto cię ściga, mój skarbie? Powiedz, a upewnimy się, że zginie." Ostrożnymi, powolnymi ruchami, Jory poruszył każdym mięśniem chcąc zobaczyć, czy coś ma złamane. Zadowolony, że jego ciało jest uleczone, zmusił się do ustawienia w pozycji siedzącej. "Ostrożnie, dziecinko." Ta wspaniała ręka owinęła się wokół niego jeszcze raz. Symulując osłabienie, Jory oparł się o Vala. Przesuwając głowę wzdłuż muskularnej ręki, ułożył ją na jego ramieniu i w szybkim natarciu wpił się w tę seksowną szyję z pomysłem, że lepiej będzie go rozproszyć, niż dzielić się z nim prawdą i naprawdę go przerazić. "Dziecinko." Krzyknął Valm, jego ciało zatrzęsło się w konwulsjach. "Widzę, że czuje się lepiej." Zaskoczył Jory'ego suchu głos Raia. Rai rozebrał się i wsunął do łóżka tuż obok Jory'ego. Jego palce przesunęły się po ciele kochanka, upewniając się, że z jego mężczyzną było o wiele lepiej. "Żadnych ran." "Nie, Rai. Czuję się dobrze. Jeśli przeniesiesz dłoń trochę niżej, to zobaczysz jak dobrze."

Usłyszał jak Val śmieje się razem z nim i spojrzał w te zielone oczy ponad ramieniem Jory'ego, gdy opuścił swoją dłoń. "Czuje się na tyle dobrze, że może ty Val poszedłbyś i zajął się sobą." "Mając dwóch kochanków nie muszę błagać, by być wypieprzonym." Zaskomlał melodyjny głos. Rai pochylił się i delikatnie go pocałował. "Teraz odpocznij. Kiedy wstaniesz, przyjdzie pora na porozmawianie o tym, kto chce twojej śmierci." Jory westchnął. "Nie muszę odpoczywać, by wam to powiedzieć. To mój brat." Błękitnokrwiści wymienili spojrzenia. "Dlaczego twój brat miałby chcieć twojej śmierci?" Spytał Rai miękkim głosem. Jego partner wyglądał na tak kruchego, a wspomnienie jego skąpanego w kałuży krwi wciąż tkwiło wjego umyśle. "Mój ojciec to Król Wysokiej Galaktyki Rufeus Eprion. Pogłoski mówią, że mój brat, Książę Detrius chce mojej śmierci, bym nie stał w kolejce po tron." Obaj przez dłuższą chwilę się w niego wpatrywali. "Jesteś synem Króla Epriona?" Jory przytaknął. "Nie mówiłem wam, bo takie były zasady łowów, ale kiedy skrytobójca powiedział, że nasłał go mój brat, pomyślałem że wam powiem." Twarze mężczyzn wypełniła furia. "Sądzę, że powinniśmy go dorwać." Powiedział Val. "Dokładnie. I chyba znam sposób." "Jaki?" Spytał Jory. Nie wyobrażał sobie żadnego sposobu na ściągnięcie tu swojego brata. "No cóż, chcielibyśmy chyba poznać przed ślubem rodzinę?" "Ślubem?" Odparł słabo Jory. "Czytałem o małżeńskich praktykach Talivvian." Powiedział Val. "Mówią o tym, że aby sparowanie było oficjalne, potrzebujesz ślubu." Jory usiadł. "A co sprawia, że uważasz, że jestem Talivvianem?" Val uśmiechnął się. "Powiedzmy, że zrobiłem rozpoznanie, gdy byłeś chory." "Obaj wiedzieliście kim jestem." Jory poczuł na ciele chłód. Val wsunął się po drugiej stronie na łóżko. "Dopiero, gdy zostałeś postrzelony, Kochanie. Do tamtej pory nie mieliśmy pojęcia." Jory westchnął. "W porządku, wezmę ślub, ale na razie musimy poczekać, aż pojawią się

znaki i zobaczymy, do którego z was należę."

Rozdział 10 Jory był zdenerwowany. Nie miał jak tego ukryć, gdy wymieniał z innymi niewielkie uśmiechy. Podszedł Z i poklepał go po plecach. "Dziś wielki dzień. Patrzyłeś na swój znak zanim przyszedłeś?" "Byłem zbyt roztrzęsiony." Powiedział Jory kręcąc głową. "Mogę spojrzeć?" "Nie." Miękki syk ostrzegł Z o obecności Skarbu na ramieniu Jory'ego. "Przysięgam, że ta mała bestyjka robi się niewidzialna." Jory zaśmiał się, ale zastanawiał się nad tym gdzieś w zakamarkach swojego umysłu. Tłum zawrzał kiedy podszedł Rai z mężczyzną, którego nigdy wcześniej nie widział. Podobne rysy powiedziały mu, że zapewne był krewnym Raia. "Dzień dobry wszystkim. Pozwalam dziś memu bratu Lewnowi wygłosić obwieszczenie, ponieważ mam do oznaczenia partnera." Nie mówiąc nic więcej Rai zdjął swoją koszulę i odwrócił się plecami do tłumu. Widniał na nich czarny smok, idealny obraz Skarbu. Tłum zaczął głośno wiwatować. "Jak widzicie, nasz król znalazł swojego partnera." Powiedział przez mikrofon Lewn. "A teraz bracie, zechciałbyś ogłosić z kim jesteś związany?" Jory spojrzał z rozpaczą na Vala. Poczuł w piersi ból na myśl o zostawieniu tego cudownego mężczyzny. "Chwileczkę." Zabrzmiał za nim głos Vala. "Ja również oznaczyłem Jory'ego jako mojego partnera." Jednym płynnym ruchem Val zdjął koszulę i odwrócił się plecami w stronę widowni ukazując identycznego smoka jak na plecach Raia. Kolejny obraz Skarbu. Rai zmarszczył brwi. "Jory, podejdź tu." Z głośnym westchnięciem wszedł na podium, czuł na swoim ciele spojrzenie Vala. "Rozbierz się." Nakazał Rai. Jory spojrzał na stojące wokół morze ludzi. Obejrzał się na Vala, który wspinał się po schodkach by do niego dołączyć.

"Śmiało." Biorąc głęboki wdech, Jory zdjął swoją koszulę i odwrócił się, by każdy mógł zobaczyć. "Co mam na plecach?" Prawie bał się zapytać. Val był jak potrzeba w jego wnętrznościach, ale inna jego część czułaby się pusta gdyby stracił Raia. Przez długą chwilę panowała absolutna cisza. "Co mam na plecach?" Powtórzył. Podszedł do niego Lewn, pozostali dwaj tylko się patrzyli. "Masz ich obu. Zielonego smoka Raia i niebieskiego Valera. O potrójnym sparowaniu słyszałem jedynie z opowieści." Lewn posłał mu szeroki uśmiech. "Gratulacje, bracie." "Świetnie, tego właśnie potrzebowałem, kolejnego brata." Odparł sucho Jory. Tylko Rai i Val zrozumieli dowcip i zaczęli się śmiać przełamując rosnące napięcie. "Tak jak mówiłem." Kontynuował Rai. "Joriah jest teraz związany zarówno ze mną jak i Lordem Klarianem czyniąc go moim oficjalnym małżonkiem i imiennym partnerem Vala." "Małżonek?" To było złe. To było tak złe, że Jory nie wiedział, co odpowiedzieć. Jego ojciec będzie za bardzo szczęśliwy. "Tak." Rai podszedł do niego i złożył na jego wargach długi, gorący pocałunek. Zapominając o swoich obawach, zapominając o widowni, zapominając swojego imienia, Jory oddał się władzy tego ogromnego człowieka smoka. "Jestem królem, a ty moim królewskim małżonkiem i książęcym małżonkiem Vala. Jesteś teraz najważniejszą osobą w moim królestwie." "Kurwa." Odpychając swoje myśli podniósł wzrok na dwóch bardzo złych facetów. "No co?" "Mógłbyś chociaż udawać, że się cieszysz." Jory przełknął gulę w gardle. "Wybaczcie." "Musisz pokazać swojego smoka." Powiedział Lewn. "A co z nimi?" Lewn wzruszył ramionami. "Wszyscy wiedzą jak wyglądają ich smoki. Ale nie znamy tego." Wskazał na smoka na ramieniu Jory'ego.

"Tej." Val i Rai posłali mu niedowierzające spojrzenia. Rai pogładził go po głowie jakby poklepywał nieświadome dziecko. Jory powstrzymał chęć ugryzienia go. Do sceny z królewską postawą i chłodem w oczach podeszła starsza kobieta. Nie miał wątpliwości, że miał do czynienia z matką Raia. Ostrożnymi ruchami, tak by nie zaskoczyć małej bestii, Jory zdjął smoczycę ze swojego ramienia i położył ją na stole. Stała tam jak statua, tak by wszyscy mogli potwierdzić jej podobieństwo. Lewn skontrolował ją. "Dziękuję ci Skarbie." Powiedział Jory klepiąc bestyjkę po głowie. "Tego właśnie chciałeś?" "Sparowanie jest oficjalne." Wrzasnął Frest. "Czy mogę ją potrzymać?" W oczach Raia, gdy patrzył na czarną smoczycę widać było podziw. "Zapytam, ale jeśli nie będzie chciała, to nie naciskaj. Pluje kwasem." "Kwasem i ogniem." Królowa posłała mu szeroki uśmiech, który jak Jory był pewien, rzadko gościł na jej twarzy. "Piękny mężczyzna spotkał przeklętą przez boga królową." Przyszpiliła go wzrokiem tak podobnym do wzroku jego kochanka, że aż zrobił się nerwowy. "Każdy mężczyzna, który wyzwie królową jest wart mojego syna. Daję moje błogosławieństwo." "Um. Dziękuję." Nie był dumny, że brzmiało to bardziej jak pytanie niż jak stwierdzenie. Mimo wszystko nie był pewien, czy chce zarówno króla jak i księcia za partnerów. Jego ojciec uzna to za zbyt zabawne. Może będzie mógł spróbować jeszcze raz i znaleźć jakiegoś żołnierza albo kogokolwiek kto nie ma błękitnej krwi. To jednak musi poczekać. "Co teraz zrobimy?" Mężczyźni spojrzeli na siebie, niskie warczenie narosło, gdy każdy z nich chciał spiorunować wzrokiem drugiego. Wchodząc między mężczyzn królowa złapała go za rękę. "Może pójdziesz ze mną, mój drogi i porozmawiamy o tym, co powinieneś założyć na ceremonię koronacji, a mój syn dodatkowo powiedział mi, że dla twojej rodziny zostanie zorganizowany ślub. Jakie to ekscytujące, nigdy nie byłam na żadnym ślubie." "Ceremonia koronacji?" Ze spojrzenia jakie mu posłała obawiał się, że zabrzmiał na tak przerażonego jak się czuł.

"Tak, będziesz współ-królem i współ-księciem i musisz wyglądać perfekcyjnie." Spojrzała na ubiór Jory'ego. "Jednak zdaje się, że twój gust nie jest taki wcale zły." "Czy Britson nie może mi czegoś uszyć?" Wow, brzmiał naprawdę żałośnie. Matka kopnęłaby go za to w dupę. Z pewnością to będzie najprostsze. Nie to, że Jory nie wiedział, w czym wyglądał dobrze, ale zawsze to ktoś inny go ubierał. "Britson?" Królowa spojrzała jeszcze raz na jego odzienie. "Jesteś w miasteczku dopiero od tygodnia, a już ktoś cię ubiera?" Przesunęła ręką wzdłuż ręki Jory'ego. "Tak, myślę że świetnie sobie poradzisz." "Skąd pochodzisz, mój drogi?" Jory miał już rzucić jakąś niejasną odpowiedź, kiedy jego partnerzy przybyli mu na ratunek. "Tu jesteś, Kochanie." Powiedział Val obchodząc róg. Gładkim ruchem odsunął Jory'ego od królowej i objął jego talię ramieniem. Król przybył tuż za nim i zmarszczył brwi, gdy zobaczył pozycję Vala. "Matko, ledwie go oznaczyliśmy, a ty już go nam wykradasz." "Myślałam, że Jory chciałby zdecydować, co ubrać na koronację." "Wątpię, by poświęcał temu aż tyle uwagi, matko." Rai posłał Jory'emu znajomy uśmiech. "Tak, czy tak we wszystkim wygląda cudownie." "Albo bez niczego." Wyszeptał mu do ucha Val. Jory zadrżał od wstrząsów jakie pojawiły się na jego rękach. Czuł jak na policzkach wykwitają mu rumieńce. "Chciałam po prostu lepiej poznać mojego nowego syna." Powiedziała królowa. Och, świetnie grała niewinną. Jory zamierzał mieć na nią oko. Jedna z jego sióstr też była w tym niezła. "Później będziesz mogła z nim rozmawiać do woli." Powiedział Rai całując matkę w policzek. "A teraz za pozwoleniem, wyjdziemy." Oznajmił Val ciągnąc Jory'ego korytarzem z królem depczącym im po piętach. "Masz szczęście, moi rodzice nie żyją." *** Jory obudził się w jedwabnej pościeli i cieple otaczających go z obu stron ciał. Światło w pomieszczeniu było bystre i naturalne. Nastał poranek po oficjalnym sparowaniu i wciąż nie dotarło do niego, że był odpowiedzialny za dwie osoby. Cholera. Musiał przygotować się do ślubu i zająć się bratem. Ochronić swoich partnerów. Próbował wstać, ale przytrzymały go dwie pary dłoni, ściągając go z powrotem na pościel. "Ćśś, skarbie." Val.

"Uspokój się, kochanie." Raistan głaskał go długimi, zmysłowymi pociągnięciami. "Muszę wstać i przygotować wszystko do ślubu, są pewne tradycje." "Chcesz jego usta czy tyłek?" Spytał Vala król. "Czy ktokolwiek mnie słucha?" Spytał Jory, jego gniew roztopił się kiedy poczuł gorące, gorące usta Vala liżące jego sutki. Spojrzał Jory'emu w oczy, intensywna zieleń błyszczała gorącem. "Chcę jego fiuta." Po chwili Jory poczuł jak lizane są jego jądra, a potem połknięty cały penis. Krzycząc, wierzgnął pod naporem takiej intensywności. "Chyba poczekam na moją kolej." Raistan pocałował Jory'ego z pełną determinacji intensywnością. Połączenie dwóch gorących ust na jego ciele to było za dużo. Jory doszedł ze zduszonym krzykiem. Miał nadzieję, że te pokoje są dźwiękoszczelne. Val wsunął się na jego ciało, jego gorąca skóra owinęła go jak kokon. Strącił Raia z drogi, by zagarnąć usta Jory'ego w pocałunku. "Co mogę dla ciebie zrobić?" Spytał Vala, ciało miał rozluźnione i jak z gumy. "Nic, skarbie, doszedłem kiedy i ty. Zamierzam wziąć kąpiel i zostawić cię z królem." Posłał Raistanowi spojrzenie, którego nie potrafił rozszyfrować i zsunął się z łóżka. Kiedy Rai wsunął się na niego, jego to nie obchodziło. "Chcesz moich ust i tyłka?" "Twojego tyłka, chyba że jesteś zbyt obolały po wczorajszej nocy." Dłoń księcia musnęła jego twarz w dziwnie delikatnym geście jak na mężczyznę, który wyglądał na urodzonego brutala. Jory na próbę wierzgnął biodrami. "Wszystko w porządku." "Na brzuch. Chcę patrzeć na mojego smoka, gdy będę w tobie." Przekręcił się ulegle na brzuch. Uwielbiał seks od tyłu, gdy większe ciało okrywało jego plecy. Długie palce wsunęły się w niego szykując go na ostrzejszą jazdę. "Śmiało, kotku. Nic mi nie będzie." Biorąc go na te słowa, król wsunął się w niego, dopóki jego jądra nie uderzyły w pośladki Jory'ego. Jory jęknął z potrzeby, pragnienia, pożądania. Raiston wysunął się wolno, dopóki Jory nie był pewny, że poczuł każdą fałdke fiuta mężczyzny. Ogarnęły go dreszcze potrzeby, wysyłając okrywające jego skórę ciarki.

"Dalej dziecinko, daj mi to, uczyń mnie swoim." Dyszał Jory. Prawie słyszał jak król traci kontrolę. Do środka i na zewnątrz, potężne wybuchy rytmu, które sprawiły że kolejne ruchy króla stały się niezbędne do życia jak bicie serca. Czas nie miał znaczenia, dopóki para silnych dłoni złapała jego twarz i pocałowano go, przechylając go ponad krawędź. Kiedy jego wzrok się oczyścił, poczuł jak Rai jęczy dochodząc. "To było takie gorące." Powiedział Val składając na wargach Jory'ego kolejny pocałunek. "Mmm." Odpowiedział. Jego ciało było zbyt zrelaksowane, by cokolwiek zrobić. "Możesz dołączyć następnym razem." Książę zaśmiał się i przycisnął usta do policzka Jory'ego. "Powinieneś coś wiedzieć, dziecinko. Ty i ja jesteśmy partnerami, ty i Rai jesteście partnerami, ale Rai i ja nigdy nie będziemy partnerami. Możesz liczyć na to, że co najwyżej się nie pozabijamy." Jory'ego wypełniał chłód kiedy zwrócił się do króla. Rai spojrzał mu prosto w oczy. "On ma rację, mój kochany. Tolerujemy siebie nawzajem wyłącznie ze względu na ciebie, ale nigdy nie będziemy kochankami. Nie ma między nami seksualnej więzi." Jory poczuł przez to niewytłumaczalny smutek. Przełykając łzy, zsunął się z łóżka z dala od mężczyzn. "Idę pod prysznic." Oznajmił nawet na nich nie patrząc. Kiedy wrócił Raia już nie było. Val wstał z łózka i delikatnie go pocałował. "Nie idź nigdzie bez strażników." Powiedział, zanim sam wyszedł.

Rozdział 11 Jory wyszedł z pokoi Raia. Przez ostatnie parę dni krążył między łóżkiem Raia, a Vala nawet jeśli ostatecznie kończyli w tym sam łóżku, oba smoki były strasznie terytorialne. Jory gotowy już był rozwalić parę ścian i zrobić jedno wielkie mieszkanie. Zanotował sobie, by później o tym z nimi pogadać. "Czy któryś z was wie, gdzie poszedł Rai?" Wysoki chudzielec skinął głową i wskazał na lewo. "Ma spotkanie." Świetnie. Jory nie potrafił powstrzymać uśmiechu na myśl, że nie był do końca wolny. "A Val?" Po raz kolejny odpowiedział wysoki chudzielec. "Widziałem jak poszedł za Raiem." "Idealnie." Jory z uśmiechem skierował się w prawo tylko po to, by być zatrzymanym przez ogromną dłoń na jego ramieniu. Wyszarpnął się. "Nie dotykaj mnie." Warknął Jory. Od chwili sparowania czuł, że pozwalanie innym oprócz jego partnerom na fizyczny kontakt.

Żołnierz uniósł dłonie patrząc ostrożnie na Jory'ego. "Zastanawiałem się po prostu dlaczego przejmujesz się tym, gdzie poszli." "Cóż... Val powiedział, że jeśli pójdę gdzieś bez eskorty to zwiąże mnie i spierze mi tyłek, a Rai powiedział, że powinien mieć eskortę gdziekolwiek pójdę, by zapobiec porwaniu." Jory zaśmiał się. Jakby ktokolwiek chciał go porwać. "Skoro obaj zostawili mnie samemu sobie, to zamierzam trochę pozwiedzać. Został tylko tydzień do ślubu, a moje prezenty nie są gotowe." "Pójdziemy z tobą." Głos wysokiego mężczyzny był twardy jak jego brązowe oczy. "Zapomnij. Nie potrzebuję niańki. Idę się tylko przejść. Spojrzeć na miejscową świątynię, zostawić ofiarę i poszukać prezentów dla moich partnerów." "Nie zamierzam złożyć królowi raportu, że puściłem cię bez ochrony. Jestem Revyn, a to Mal i Trius. Będziemy twoją eskortą." Jory sapnął ze złości. "Wątpię, bym potrzebował aż takiej eskorty." Kurde, czy naprawdę myśleli, że zamierza umknąć królewskiej straży? Cała trójka podążyła za nim. Wzdychając, Jory zignorował ich. Gładkie ściany zamku były jak niekończący się las. Miał już zapytać swoją milczącą świtę o kierunek kiedy zobaczył wyrwę i skierował się w jej kierunku. Kolory. Jaskrawe kolory były prawie oślepiające w porównaniu z jasnymi, chłodnymi barwami zamku. Uśmiechając się, Jory wtopił się w tłum, nie patrząc czy jego straż pójdzie za nim, czy nie. Ważne było, by pozostał wierny tradycjom. W kulturze jego matki swoim partnerom zawsze dawało się trzy rzeczy, koc, by ich ogrzał i okazał troskę o ich wygodę, broń, by okazać zaufanie do ich możliwości ochrony rodziny i klejnot, by okazać przywiązanie i uwielbienie. Handlarze wołali do niego, domokrążca z kocami pokazywał wspaniałe bele tkanin w misternych wzorach. Idealne. Mrugając do strażników skierował się do stoiska. "Czy mógłbym pana czymś zainteresować?" Spytał ciemnoskóry mężczyzna błyskając w jego kierunku białymi zębami i przebiegłym wzrokiem, gdy spojrzał na ubranie Jory'ego. Jory uśmiechnął się półgębkiem. Stać by go było na cenę mężczyzny, na każdą cenę, ale jaka w tym zabawa. Udając obojętność, Jory spojrzał na bele myśląc o swoich kochankach. Przypomniawszy sobie luksus komnat Vala, Jory podniósł cudowny czerwony koc z wyszytym czarnym smokiem. Materiał był przyjemny w dotyku przypominając mu jego urzekającego kochanka, a smok przypominał mu Skarb. Znalazł również jeden w kolorze srebrnym z czarnym smokiem, który jego ciekawskim palcom przypominał Raia. "Podobają mi się te." Powiedział sprzedawcy. "Chciałbym je dla moich partnerów."

"Świetny wybór." Oczy mężczyzny były tak ciepłe i szczere jak tylko mogły być u zagorzałego sprzedawcy. Jory ucieszył się, gdy mężczyzna nie wzdrygnął na jego wzmiankę o więcej niż jednym partnerze, dopóki nie uświadomił sobie, że mężczyzna zapewne pomyślał, że po prostu się asekurował. Po dwudziestu minutach targowania, Jory zapłacił o wiele mniej niż żądano, ale wystarczająco, by handlarz miał z tego dobry zysk. Kupiec opakował koce i przygotował do wysłania. "Twoim mężczyznom na pewno się spodobają." "Tak, z pewnością." Zadowolony z zakupu Jory udał się ku innym straganom. Szukanie odpowiednich prezentów zajęło mu trochę czasu, zanim jego oczy zaświeciły się na widok straganu kowala. Na hakach zwisały noże do rzucania. Podekscytowany Jory machnął w kierunku tłumu, by sprawdzić broń. Z bliska wyglądały nawet lepiej. "W czym mogę panu pomóc?" Jory zwrócił się do mężczyzny, który mógł wyzwać nieporęczność jego nowej straży. "Szukam partnerskich podarków. Moja kultura nakazuje, by jednym z prezentów, jakie podaruję moim nowym partnerom będzie nowa broń. Potrzebuję dla każdego z nich czegoś wyjątkowego." Jory pokazał swoją czarną opaską służącą jako zapłata. "To nie pieniądze są problemem, a jakość." Kowal łypnął na niego. "Jesteś pewien, że nie chcesz posłać do diabła swoich partnerów i spróbować z prawdziwym mężczyzną?" Mal, Revyn i Trius warknęli z tyłu. Jory zaśmiał się. Revyn wystąpił i zasłonił sobą Jory'ego. "Więcej szacunku, ten mężczyzna jest sparowany zarówno z Księciem Klarianem, jak i Królem Raistonem." Wyczuwając zagrożenie, Skarb naparła na ramię Jory'ego i zasyczała nisko. Straż i kowal zamarli. "On ma smoczą królową?" Spytał ledwie słyszalnym szeptem kowal. "Nie chcę sprawiać kłopotów." Powiedział Jory czując jak napięcie się potęguje. "Ale myślę, że straż powinna się odsunąć. Skarb jest słodka, ale widziałem jak się zachowuje kiedy myśli, że jestem w niebezpieczeństwie, a naprawdę nie zamierzam wyjaśniać czwórki spalonych kwasem osób." Rzucając kowalowi ostatnie ostrzegawcze spojrzenie strażnicy odsunęli się. Jory posłał mu przyjazne spojrzenie, ale został zlekceważony. Kowal patrzył nieufnie na jego smoczycę. "Posłuchaj." Powiedział Jory z ciężkim westchnięciem. "Częścią mojej partnerskiej więzi jest zaopatrzenie każdego z moich partnerów w broń." "O ilu mówimy?" "O dwóch."

"Twoimi partnerami naprawdę są Lord Klarian i król?" "Tak, znasz ich, czy muszę ich opisać?" Kowal zbladł. "Och, znam ich." Spojrzał na swój towar. "Myślałem o mieczu dla Raia i nowym zestawie noży do rzucania dla Vala." Przytakując, kowal podszedł do stoiska z mieczami. Jego dłoń sięgnęła w kierunku szpanerskiego ostrza ze smokiem na wierzchu. "Ten nie." Kowal spojrzał na niego z szacunkiem. Jory nie miał pojęcia dlaczego ludzie rzucali mu jedno spojrzenie i uważali, że chce czegoś ostentacyjnego. "Który zatem? Proszę wybrać." Jory podszedł do zbioru i podnosił je losowo. Pozwolił swoim zmysłom zatonąć w rożnych rodzajach broni wyobrażając je sobie w dłoniach jego kochanków. Prosty miecz ze skórzaną, frędzlowatą rękojeścią zaszumiała gdy nią zamachnął. "Wezmę ten." "Chyba jesteś czymś więcej niż śliczną buźką ze śmiercionośnym smokiem." "Chyba tak." Kowal machnął dłonią w kierunku wyeksponowanych noży do rzucania, marszcząc pytająco czoło. "Wezmę wysadzany klejnotami zestaw w ciemnobrązowej skórze." Otrzymał szeroki uśmiech. Dobra, czasem brał to, co było śliczne. Targowanie się zabrało jedynie parę chwil. Kowal zapakował każdą broń oddzielnie i wysłał je przez posłańca do zamku. Jory opuścił stragan zadowolony, że miał już dwa z trzech podarunków i wskazówki jak dostać się do uzdolnionego jubilera. "Już koniec?" Spytał Mal. "Nie. Musimy jeszcze udać się do jubilera." Ignorując jęki strażników Jory przechadzał się ulicami podążając za wskazówkami jakie dostał, dopóki nie dotarł do małego, ceglanego budynku z dyskretnym szyldem oznajmiającym, że był to zakład jubilerski. Wchodząc do środka, Jory starał się nie zachichotać kiedy jego trzej strażnicy wtoczyli się za nim wyglądając na całkowicie skrępowanych. Biedactwa. Z odrobiną nostalgii Jory przypomniał sobie swoich ludzi. Przywódca jego świty, Sandhurst, nigdy nie wyglądałby na skrępowanego, nieważne gdzie zaciągnąłby go Jory. Próbował w przeszłości i nawet gejowski burdel, do którego zabierał nie potrafił wytrącić go z równowagi.

"Jak mogę panu pomóc?" Pojawił się elegancki mężczyzna w pięknym perłowoszarym garniturze. Gładkie, białe włosy zostały elegancko wycieniowane, nadając mu wytworny wygląd, idealnie pasujący do olśniewającego otoczenia. "Potrzebuję partnerskich podarków." Grymas na chwilę oszpecił gładkie czoło mężczyzny. "Jest pan Talivvianem?" "Tak." Jory prawie krzyknął z radości. "Wreszcie ktoś, kto rozumie." "Jestem Stanvire. Moja rodzina tkwi w tym biznesie od trzystu lat i robiliśmy interesy z większością nacji. A teraz kto jest pańskim partnerem?" Jory zarumienił się. Miał nadzieję, że tym razem pójdzie łatwiej. "Moimi partnerami są Król Raiston i Lord Klarian." Jeśli wcześniej Stanvire zachowywał chłodną uprzejmość, to teraz błyszczał z przyjemności. "Jestem pewien, że będziemy mogli panu pomóc. Jakiego rodzaju prezentu pan szuka?" "Obrączek. Chciałbym trzy obrączki z trzema wygrawerowanymi złączonymi smokami." Myśl o ich trójce noszącej pasujące obrączki sprawiła, że poczuł przyprawiające o zawrót głowy ciepło. Wreszcie zamierzał mieć związek jakiego pragnął. Po rozległej dyskusji i paru wstępnych szkicach, Jory zostawił projekt w rękach jubilera. Mimo że był zamknięty w sobie, Stanvire miał genialny umysł i kilka olśniewających pomysłów na pomalowanie każdego smoka by pasowały do naturalnych barw smoków jego partnerów. "A co z pańskimi warkoczami?" Wow, Stanvire naprawdę znał się na swoim fachu. "Potrzebuję zielonych i niebieskich." Przytakując, jubiler sięgnął za ladę i wyciągnął parę kamieni, które błyszczały w świetle. "Idealne." Targowali się nieco, ale Jory nie miał do tego serca. Za bardzo był podekscytowany znalezieniem tego, czego chciał. Opuścił budynek z pokwitowaniem za obrączki i garścią kamieni. Po krótkim przystanku u stylisty fryzur włosy sięgały mu teraz do podbródka z dwoma warkoczykami po prawej stronie głowy, w których przy każdym ruchu błyszczały kamienie. Uśmiechając się nawet nie zmieszał się kiedy po wyjściu od stylisty otoczyli go żołnierze, ani nawet gdy potrząsnęli głowami widząc jego nowe cięcie.

Rozdział 12 Jory'ego gdy wszedł do gabinetu otaczało czterech żołnierzy. Kiedy podszedł bliżej, poczuł na kręgosłupie dreszcze. Wiadomość mówiła, że jeden z jego krewnych przybył w pałacu, ale nie mówiła, który. Był to pierwszy krewny, który przyjechał na ślub.

Rai powysyłał zaproszenia i każdy członek jego rodziny potwierdził swe przybycie. Jory byłby może i zadowolony, gdyby tylko nie wiedział, że przynajmniej jeden z nich próbuje go zabić. Jory został grzecznie odepchnięty na bok kiedy jeden z ochroniarzy zamknął za nim drzwi. Nie za dobrze skoro jedyny mężczyzna, który widział go bez użycia wzroku zauważył jego obecność. "Joriah." "Tor." Jory'ego ogarnęło szczęście. Z zadowolonym krzykiem przebiegł koło ochroniarza i wpadł w wyciągnięte ramiona. "Minęło tyle czasu." Powiedział, w jego oczach zabłysły łzy. Owijając ramiona wokół wyższego, muskularnego mężczyzny Jory trzymał go jakby nie chciał go nigdy puścić. Poczuł na głowie delikatny pocałunek. Ogarnął go zapach domu kiedy trzymał jedyną stałą osobę w jego życiu od czasów dzieciństwa. "Tęskniłem za tobą." Wyszeptał Jory na tyle głośno, by wiedzieć, że kuzyn go usłyszał. "Czy ktoś mógłby mi do cholery jasnej wyjaśnić co się tu dzieje?" Huknął z drugiego końca pomieszczenia Rai, przerywając moment radości Jory'ego. Oglądając się za siebie zobaczył wyraz furii na twarzy króla. "Rai, chodź i poznaj jednego z moich najulubieńszych ludzi w całym wszechświecie." Przytulił Tora jeszcze raz i złożył pocałunki na obu jego policzkach. Ogromna dłoń złapała go od tyłu i odciągnęła z uścisku kuzyna. "Hej." Jory wyrywał się z rąk króla. "Co ty wyprawiasz?" Król podniósł go jedną ręką i potrząsnął jak złym szczeniakiem. Zanim zdążył się poskarżyć, powietrze przeszył krzyk i Skarb spadła i wbiła pazury w dłoń króla zmuszając go do uwolnienia Jory'ego. "Kurwa. Spokój do cholery." Krzyknął Jory. "Nie wiem, co cię zdenerwowało, ale odsuń się, zanim Skarb zrobi coś, czego nie będzie można naprawić." Rai przemówił przez zaciśnięte zęby. "Nie będę stał spokojnie podczas gdy ty przyklejasz się do innego mężczyzny." "Co?" Dołączył nowy głos. Świetnie. Kiedy Rai go zwymyślał wszedł książę. Zdumiewające było jak ci dwaj niepodobni mężczyźni mieli te same dokładne miny. Val stanął między Jorym, a Torem. "Kto to jest?" Jego szmaragdowe oczy spojrzały na elegancką postać Tora. "Najwyraźniej jeden z ulubionych ludzi Jory'ego." Z ust króla sączył się jad kiedy wypluwał słowa.

"Jeśli wy dwaj dacie mi wyjaśnić." Jory obszedł wysoką postać księcia, unikając dłoni starszego mężczyzny, którą ten wyciągnął, by go zatrzymać. Łącząc swoją rękę z ręką Tora, pchnął mężczyznę do przodu. "To mój kuzyn, Tor." Z tymi słowami napięcie w pomieszczeniu zmalało. "Ja nie całuję się z kuzynami." Wymamrotał Rai piorunując go wzrokiem. "Jest moim drugim kuzynem, a ja pocałowałem go jedynie w policzki." "Możesz mnie całować, kiedy tylko chcesz, kochanie." Powiedział Tor gładkim głosem. Jory zaśmiał się. "Zamknij się, kuzynie, bo wpakujesz mnie w kłopoty." Książę badawczo wpatrywał się w kuzyna Jory'ego. "Nie przypominasz za bardzo naszego Joriaha." Tor zrobił krok do przodu przesuwając w dłoni swoją laskę. "Jesteśmy kuzynami przez małżeństwo." Powiedział tym samym jedwabistym tonem. Jory podziwiał kuzyna. Tor nigdy nie tracił swojego spokoju. Związanie w młodym wieku z kosmicznym smokiem odebrało Torowi możliwość widzenia jak u normalnej osoby. W zamian za to jego kuzyn używał laski świty służących. Odwracając się od kochanków, Jory wsunął rękę w ramię Tora. "Chodź ze mną, Tor, mamy wiele do nadrobienia." Rzucając ostatnie spojrzenie spode łba na kochanków, Jory wyszedł prowadząc kuzyna w kierunku jego pokoju. Książę patrzył jak mężczyźni wychodzą i podszedł do króla. "Co o tym sądzisz?" Rai wzruszył. "To może być kuzyn, nie może być między nimi podobieństwa jeśli nie łączą ich więzy krwi." "Myślisz, że jest tu jedynie z powodu ślubu? Co jeśli planuje zaciągnąć naszego Joriaha z powrotem do domu..." "Wtedy go zabijemy. Nikt nie zabierze Jory'ego." Książę przytaknął. "Zgadzam się." To była jedyna rzecz, której byli pewni. Jory był ich. *** "Tor, co ty tu robisz?" Spytał Jory zamykając drzwi do swojej sypialni przed nosem ochroniarza. "Wiem, że nie jesteś tu z powodu ślubu, nie lubisz tego typu imprez." Kuzyn usiadł na wyściełanej kanapie tuż przy drzwiach. "Twój ojciec się martwi. Poczuł, że jestem najmniej chamską osobą, by zobaczyć co u ciebie. Jestem czymś w stylu zwiadowcy mającego sprawdzić wszystko zanim on jutro przybędzie." Na jego przystojnej twarzy pojawił się kpiarski uśmiech. "Najwyraźniej twoim partnerzy nie uważają mnie za tak niegroźnego jak

planowałem." Jory westchnął, siadając koło kuzyna. "Są trochę zaborczy." Tor prychnął. "Mówisz, jakbym był ślepy." Kuzyni roześmiali się. "Tęskniłem za tobą, kuzynie. Połóż się ze mną i opowiedz co ostatnio robiłeś." Ogromna dłoń wysunęła się i pogładziła go po głowie jak wtedy gdy był małym chłopcem. "Właściwie niewiele. Wciąż pracuję jako ambasador dla twojego ojca. W ciągu paru dni mam spotkanie z królem Południa, by podyskutować o naszym handlu. Mają dostęp do rzadkich rud, których potrzebują inne planety. Twój ojciec pomyślał, że to będzie dobre usprawiedliwienie, by wpaść z wizytą i nie wywoływać alarmu." Jory spojrzał na swojego oszałamiającego, wspaniałego kuzyna, przypominając sobie świtę, z jaką zazwyczaj podróżował Tor. "Taa, świetnie trafiłeś." Leżeli na łóżku przytulając się jak w młodszych, bardziej niewinnych latach. Pierś Tora poruszała się pod głową Jory'ego, ale nie zmieniłby swojej pozycji, nawet gdyby zależało od tego jego życie. Jego kuzyn był tak dobry w jego ramionach, jak dom. Miłość, jaką Jory darzył kuzyna była czystą, błyszczącą siłą, emanującą z niego jak wybuch promieni słońca. Rzadko był trzymany tak po prostu. Mimo że jego kochankowie przytulali go, było to związane z seksem. Zapomniał już jak to jest tak po prostu tulić się do kogoś kogo się kocha, nawet jeśli w sensie wyłącznie rodzinnym. "Tęskniłem za tobą Tor." "Ja za tobą też tęskniłem, szczeniaku. Wiesz, że twój ojciec bardzo cie kocha." "Wiem." Może i mieli burzliwe relacje, ale Jory wiedział, że ojciec go kocha. Był to przemożny, tłamszący rodzaj miłości, który zmuszał go do prób ucieczki, ale silny, nieustępliwy król jedynie w ten sposób potrafił ją okazywać. "Muszę po prostu zrobić to po swojemu. Nie mogę być wiecznie jego małym chłopcem." Tor zaśmiał się ponownie. "Spójrz prawdzie w oczy, Joriah, zawsze będziesz chłopczykiem tatusia. Musisz mu po prostu pokazać, że sam potrafisz dokonywać pewnych decyzji. Zdam mu raport, że jesteś zdrowy, szczęśliwy, a ty zgłosisz mi, gdyby to się zmieniło i miałbym cię stąd wyrwać. Zgoda?" "Zgoda." Jory przez chwilę milczał. "Widziałem na rynku ochroniarza Detriusa. To on do mnie strzelał i zabił służącego." Pod jego policzkiem ciało Tora stężało. "On?" Kiwając głową, Jory przytulił się bliżej, jakby jego duży kuzyn potrafił obronić go przed prawdą. "Kiedy ojciec powiedział mi, że Detrius chce mojej śmierci, myślałem że to jedynie sztuczka, bym się tu znalazł, ale co jeśli nie? Mój brat naprawdę chce mej śmierci." Mrugając,

dzielnie powstrzymał łzy przed słynięciem po jego policzkach, ale nic nie powstrzymało ich przed wypełnieniem jego oczu. Tor pogładził głowę Jory'ego. "Jakoś nie potrafię myśleć, że to Detrius." Powiedział Tor. "Bardziej uwierzyłbym, że to sprawka tej suki." "Cassity? Dlaczego niby ona, przecież zawsze była dla mnie miła?" "Bo gdyby to ona powiedziała ci, że jesteś nędzną szumowiną, która została wzgardzona przez bogów za lubienie mężczyzn, to dotarłoby do twojego ojca." Gorycz w głosie Tora mówiła sama za siebie. "Powiedziała ci to?" "I więcej." "Dlaczego nic nie powiedziałeś? Poszedłbym do ojca." Fakt, że jego ukochany kuzyn był traktowany przez jego bratową jak śmieć złościł Jory'ego bardziej niż słowa. "Potrafię się zająć swoimi problemami, Jory. Słyszałeś o tym niefortunnym malarzu, który zrobił jej cały apartament na czarno?" Jory zachichotał. "To byłeś ty?" "Nie żebym się przyznawał." Powiedział ze śmiechem Tor. Przez chwilę między mężczyznami panowała niczym niezmącona cisza wypełniona radością czerpaną z wzajemnego towarzystwa. "Więc dwóch partnerów, tak?" "Taa. Nie mogę powiedzieć, że nie mam co robić." Mężczyźni wybuchnęli śmiechem. Leżąc przy sobie jak wtedy gdy byli młodzi spędzili parę następnych godzin dzielili się wszystkim co robili od ich ostatniego spotkania.

Rozdział 13 Dwa tygodnie później. Przygotowania do ślubu szły pełną parą, a jego mężczyźni wpadli w pewnego rodzaju rutynę kiedy nie starali się wzajemnie zabić w i poza sypialnią. Jory prawie umierał chcąc scalić obu członków rodziny królewskiej, ale prawie zawsze stawali przeciw Jory'emu. W sumie nie miał nic przeciw mimo, że wciąż wiedział jak odwrócić ich uwagę. Większość jego krewnych przybyła na ślub i odbyła się już niezwykle niekomfortowa kolacja z jego partnerami, rodzeństwem i ojcem. Myślał już, że jego mężczyźni zmienią się w smoki i zjedzą ich wszystkich nim skończy się wieczór. Z lekka zaskoczyło go, kiedy ojciec, mając ku temu okazję, zachowywał się tylko odrobinę apodyktycznie. Detrius posłał mu nijaki uśmiech, ale Jory jakoś nie czuł ani od niego, a ni od bratowej, która przywiozła mu parę przemalowanych na głęboki błękit cudownych butów. Także całkowicie nie był przygotowany na to co stało się później.

*** Czekała na niego w jego pokoju. "Witaj, Jory." Powiedziała Cas głosem stanowiącym połączenie jego naturalnej miękkości i szkolnego wyćwiczenia. Jedyną rzeczą psującą jej wygląd idealnej damy był ogromny laserowy pistolet w jej prawej dłoni. "Jeśli zamierzasz przeżyć następne parę minut, to radziłabym ci zatrudnić nowych strażników. Nawet nie pomyśleli o przeszukaniu damy." "Zapamiętam sobie twoją radę." Odpowiedział jej sucho Jory. "Nie kłopocz się, w grobie ci się to nie przyda. Ale upewnię się, że dostaniesz spektakularny pochówek. Może nawet zapłaczę." "Nie chciałbym, żebyś się sama podkopała." Powiedział Jory, szukając jakiegoś wyjścia z tej sytuacji. Nie sądził, by nawet jego naturalne leczenie zasklepiło trzy-calową dziurę w jego sercu zanim wykrwawi się na śmierć. "Nikt nie uwierzy, że umarłem śmiercią naturalną, mając ogromną dziurę w ciele." "I dlatego pójdziesz na balkon i skoczysz." Jory zaśmiał się. "Dlaczego miałbym to zrobić?" "Ponieważ twój wuj chce, by wyglądało to na wypadek." Teraz wszystko się ułożyło. "To nie Detrius chciał mojej śmierci?" Cassity zaczęła się diabolicznie śmiać. "Twój brat w jakiś dziwny sposób cię uwielbia. Właściwie nawet zapłakałby prawdziwymi łzami, gdybyś odszedł.. Nie sądziłeś chyba, że możesz tak po prostu dalej atakować statki Sallona? Twoje wygłupy wiele nas kosztowały." "Ty. Ty i Wuj Sal?" Nie potrafił się zmusić do dokończenia. "Naprawdę jesteś aż tak naiwny? Nie jest tajemnicą, że Detrius i ja jesteśmy ze sobą dla konwenansu. Z Przy nim mam pozycję i władzę, ale przy twoim wuju mam wszystko, czego kiedykolwiek chciałam." "Ale ty sprzedajesz ludzi za pieniądze." Jory'emu żołądek podszedł do gardła. "Nie są ludźmi. Są własnością, a co ma mnie obchodzić jakaś tania dziwka, poza tym że mam za nią dostać pieniądze. A teraz na zewnątrz i stań na balkonie. Jeśli nie będziesz współpracować, wejdę do łóżka twojego brata i przestrzelę mu jego pieprzony łeb." "Skąd mam wiedzieć, że i tak tego nie zrobisz?" Cassity posłała mu uśmiech, który zmroził go do szpiku kości. "Daję ci moje słowo, a ja nigdy nie złamałam żadnego danego ci słowa, prawda bracie?" "Z tego co wiem, to nie."

"I obiecuję ci, że jeśli nie skoczysz, to cię zabiję. Zabiję twoją straż, a potem zejdę na dół i zastrzelę twoich zboczonych partnerów." Jej głos zrobił się śpiewny. "Właściwie cię ratuję. Ratuję od uprawiania seksu z tymi zmieniającymi kształt potworami." W oczach miała coś, czego Jory nigdy wcześniej nie widział i to go uderzyło. Nie była po prostu morderczynią, była chora. I nie było mowy, by wyszedł z tego wszystkiego żywy. Jory wysłał ktrótką modlitwę każdemu bogu, który mógł go usłyszeć i podszedł do balkonowych drzwi. "Właśnie tak, wiedziałam, że poświęcisz się dla innych. Zawsze byłeś typem altruisty." Idąc, Jory gorączkowo szukał wyjścia z sytuacji, ale nie mógł nic wykombinować. "Podejdź do krawędzi." Powiedział mu spokojny głos Cassity. "Chcę patrzeć jak się osuwasz." Po raz pierwszy sprzeciwił się faktowi, że żaden z balkonów nie miał balustrady dla ochrony nie-smoczych ras. Jeśli przeżyje, zamierzał wdrożyć tego typu środki bezpieczeństwa. Spodziewał się wielkiego odliczania albo mowy końcowej, bo zdawała się za nimi przepadać. Tym, czego się nie spodziewał był dźwięk otwieranego ognia i szybkie pchnięcie, które zepchnęło go z krawędzi. W powietrzu rozległ się krzyk i zajęło mu chwilę, by uświadomić sobie, że nie pochodził od niego, tylko od Skarbu. Jory krzyknął z zaskoczenia kiedy niebieska łapa zacisnęła się na jego nadgarstku, a taka sama zielona złapała go za drugi, spowalniając jego zejście. Został delikatnie postawiony na ziemi, a serce waliło mu w piersi jak młot. Obok niego wylądowały dwa niesamowicie znajome smoki. Smoki, które widział na swoich plecach, kiedy tylko obejrzał się w lustrze. Nastąpił błysk światła i w ciągu sekundy smoki zmieniły się w jego kochanków. Nie mógł nawet wydusić z siebie słowa gdy został wciągnięty w objęcia swoich mężczyzn. "Mój skarbie." Policzki pokryła mu wilgoć, kiedy Val składał na jego twarzy pocałunki, a Rai ściskał go od tyłu6 jak imadło. "Nic mi nie jest, ale nie mogę oddychać." "Pooddychasz sobie później." Powiedział Rai szorstkim głosem. "Znowu prawie cię straciliśmy. Otoczymy cię tyloma strażnikami, że nikt oprócz nas się do ciebie nie zbliży." "Twój ojciec powiedział, że możemy przysłać tu twoich osobistych strażników. Zamierzam skorzystać z jego sugestii." Oznajmił Val głosem tak twardym, że nie było miejsca na sprzeczki. Jory ani myślał o sprzeciwianiu się, pozwolił swoim kochankom przez chwilę warczeć i miażdżyć go, aż nie byli przekonani, że nic mu nie było. "Co stało się z Cas?" "Twój brat ją postrzelił." Odpowiedział Rai. "Przybyliśmy w chwili, gdy cię spychała. Val i 6 Przytulał od tyłu to już by była przesada...

ja zmieniliśmy się, ale nie zdążyliśmy cię złapać zanim spadłeś." Królem wstrząsnął dreszcz. "Nic mi nie jest i coś mi się zdaje, że mieliśmy wziąć ślub." Val wziął tak głęboki wdech, że Jory usłyszał zgrzyt w jego płucach. Kochankowie wypuścili go wolno, ale każdy złapał jedną z jego dłoni. "Chodźmy na ten ślub." Powiedział Val, ciągnąc go razem z królem. Jory wiedział, że nie wszystkie ich problemy zostały rozwiązane i że musiał porozmawiać z bratem, ale odłożył wszystko na bok, dopóki nie weźmie ślubu i nie zwiąże się ze swoimi partnerami. Kiedy prawie tracisz życie, uświadamiasz sobie, co tak naprawdę się liczy.