Angie Sage - Septimus Heap - 2 - Smoczy Lot

y .c

.d o

m

w

o

o

c u -tr a c k

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

SEPTIMUS

HEAP

* KSIĘGA D R U G A *

8IJIOCZY

LOT /

A X G I Ë

S A G E

Ilustracje M a r k Z u g T ł u m a c z e n i e Jacek D r e w n o w s k i

jaguar

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y .c

.d o

m

w

o

o

c u -tr a c k

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ROK WCZEŚNIEJ: WIECZÓR KOLACJI UCZNIA

M o k r a d ł a c h M a r r a m zapadł z m r o k . Księżyc w p e ł n i mlhija się b l a s k i e m w c i e m n e j w o d z i e , n i e p o k o j ą c n o c n e I t w o r y . W s z ę d z i e p a n u j e cisza, p r z e r y w a n a co jakiś czas Im Igorami i c h l u p n i ę c i a m i D r g a j ą c e g o M u ł u . Żyjące w n i m Ml w o r z e n i a ruszają na żer. W M u l e z a t o n ą ł d u ż y o k r ę t z całą • I- >(',;)• W y g ł o d n i a ł e S t w o r y wybierają się na ł o w y ; m u s z ą i' ilnak stoczyć w a l k ę o r e s z t k i z o k r ę t u z M u ł o w y m i Skrza' mii. Raz na j a k i ś c z a s d u ż a b a ń k a g a z u w y r z u c a c o ś z w r a i u nu p o w i e r z c h n i ę w o d y . Pływają po niej d e s k i i belki, p o 1

I li KCStą s m o ł ą . I hoć istoty l u d z k i e n i e p o w i n n y n o c ą w y c h o d z i ć n a M o -

1

i

H.i M a r r a m ,

i ii li n

jakiś s a m o t n y ś m i a ł e k z m i e r z a w m a ł y m ka-

n o n ę o k r ę t u . J e g o jasne, k r ę c o n e w ł o s y z e s z t y w n i a ł y

W Wilgotnym p o w i e t r z u b a g i e n ; p r z e n i k l i w e , z i e l o n e oczy

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w p a t r u j ą się g n i e w n i e w n o c . C z ł o w i e k m r u c z y c o ś p o d n o ­ s e m t o n e m p e ł n y m w ś c i e k ł o ś c i , wciąż przeżywając k ł ó t n i ę , k t ó r ą stoczył t e g o w i e c z o r u . „Ale c o m n i e t o o b c h o d z i ? " , py­ ta w d u c h u s a m e g o siebie. „ Z a c z y n a m n o w e życie". Teraz i n n i b ę d ą z a u w a ż a ć j e g o t a l e n t , z a m i a s t lekceważyć go z p o ­ w o d u jakiegoś nic niewartego nadętego bubka. Dostrzega pojedynczy maszt, sterczący z M u ł u , zwień­ czony sztywną, postrzępioną, czerwoną b a n d e r ą z t r z e m a czarnymi gwiazdami. Wpływa w wąski kanał, który wiedzie d o s a m e g o p o d n ó ż a m a s z t u . Drży, w c a l e n i e z p o w o d u z i m ­ na, lecz s t r a c h u , w i s z ą c e g o w p o w i e t r z u , i ś w i a d o m o ś c i , że p o d n i m spoczywa wrak okrętu, wysprzątany do czysta p r z e z M u ł o w e S k r z a t y . U n o s z ą c e się n a p o w i e r z c h n i b a g n a s z c z ą t k i s p o w a l n i a j ą kajak. W i o s ł u j e dalej, ale w p e w n y m m o m e n c i e m u s i się z a t r z y m a ć - coś p o d w o d ą t a r a s u j e m u dalszą d r o g ę . W b i j a w z r o k w s ł o n a w ą b r e j ę i z p o c z ą t k u n i c nie widzi, ale p o t e m . . . p o t e m z a u w a ż a poniżej coś śnież­ n o b i a ł e g o , c o odbija b l a s k k s i ę ż y c a i p o r u s z a się. Z m i e r z a w g ó r ę , ku p o w i e r z c h n i . I n a g l e s z k i e l e t , o g r y z i o n y p r z e z S k r z a t y d o kości, g w a ł t o w n i e w y s k a k u j e z w o d y , o b r y z g u j ą c c z ł o w i e k a w kajaku c z a r n y m s z l a m e m . Drżąc ze strachu i podniecenia zarazem, wioślarz pozwa­ la, b y s z k i e l e t w s p i ą ł się d o ś r o d k a i u s a d o w i ł t u ż z a n i m , wbijając m u w p l e c y s w o j e k a n c i a s t e r z e p k i k o l a n o w e . P o pierścieniach tkwiących na ogołoconych z mięsa kościach p a l c ó w p o z n a j e b o w i e m , ż e z n a l a z ł t o , n a c o liczył - s z k i e l e t samego DomDaniela, Nekromanty, dwukrotnego Czaro­ dzieja N a d z w y c z a j n e g o , a t a k ż e - z d a n i e m w i o ś l a r z a - z d e ­ cydowanie najlepszego Czarodzieja spośród wszystkich, których poznał. A już na p e w n o lepszego niż ten, z k t ó r y m m u s i a ł j e ś ć Kolację U c z n i a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ROK WCZEŚNIEJ: WIECZÓR KOLACJI

UCZNIA

11

C z ł o w i e k w kajaku p r o p o n u j e szkieletowi u m o w ę : on zro­ bi, co w jego mocy, by przywrócić szkielet do życia, po c z y m pozwoli mu odzyskać n a l e ż n e miejsce w W i e ż y Czarodziejów. W z a m i a n za to D o m D a n i e l przyjmie go na swojego Ucznia. Szkielet k i w a n a g ą c z a s z k ą n a z n a k zgody. Kajak p ł y n i e dalej, k i e r o w a n y n i e c o n i e c i e r p l i w y m , k o ś c i ­ s t y m p a l c e m w s k a z u j ą c y m , d ź g a j ą c y m w i o ś l a r z a w plecy. W k o ń c u docierają d o skraju M o k r a d e ł , g d z i e s z k i e l e t w y s i a d a z łódki i prowadzi wysokiego, jasnowłosego młodzieńca w najbardziej p o n u r e m i e j s c e , j a k i e t e n w życiu w i d z i a ł . G d y chłopak podąża przez Pustkowie za chwiejnie kroczącym szkieletem, przez głowę przebiega mu krótka myśl o tym, c o p o r z u c i ł . A l e t y l k o k r ó t k a , b o o t o z a c z y n a się j e g o n o w e życie. T e r a z im w s z y s t k i m p o k a ż e - a w t e d y p o ż a ł u j ą . Zwłaszcza kiedy zostanie Czarodziejem Nadzwyczajnym.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

PAJĄKI

S e p t i m u s H e a p Włożył sześć p a j ą k ó w d o słoika, m o c n o za­ kręcił w i e c z k o i w y s t a w i ł n a c z y n i e za d r z w i . N a s t ę p n i e wziął m i o t ł ę i r o z p o c z ą ł z a m i a t a n i e Biblioteki w P i r a m i d z i e . Piramida była pogrążona w ciemności rozpraszanej przez kilka g r u b y c h ś w i e c , k t ó r e t r z a s k a ł y i s k w i e r c z a ł y . U n o s i ł się t u d z i w n y z a p a c h - m i e s z a n i n a w o n i k a d z i d ł a , s t a r e g o p a p i e r u i z a t ę c h ł y c h s k ó r . S e p t i m u s g o u w i e l b i a ł . Było t o M a g i c z n e Miejsce, p o ł o ż o n e n a s a m y m szczycie W i e ż y C z a ­ rodziejów i ukryte w głębi złotej Piramidy, k t ó r a wieńczyła W i e ż ę . G d y p a t r z y ł o się z z e w n ą t r z , k u t e z ł o t o P i r a m i d y połyskiwało w blasku wczesnego poranka. Kiedy S e p t i m u s

skończył

zamiatanie,

ruszył powoli

wzdłuż półek, podśpiewując radośnie pod nosem. Układał M a g i c z n e księgi, p e r g a m i n y i zaklęcia, k t ó r e M a r c i a O v e r -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

strand, Czarodziejka Nadzwyczajna, jak zwykle zostawiła w nieładzie. Większość jedenastoipółlatków wolałaby spę­ d z a ć s ł o n e c z n y p o r a n e k n a ś w i e ż y m p o w i e t r z u , ale S e p t i m u s c h c i a ł być w ł a ś n i e t u t a j . S p ę d z i ł n a ś w i e ż y m p o w i e t r z u wystarczająco wiele letnich - a także zimowych - p o r a n k ó w p r z e z d z i e s i ę ć p i e r w s z y c h lat s w o j e g o życia, w c h a r a k t e r z e żołnierza Armii Młodych, Chłopca 412. Septimus, Uczeń Czarodziejki Nadzwyczajnej, miał o b o ­ wiązek każdego ranka sprzątać Bibliotekę. I każdego ran­ ka znajdował tu coś n o w e g o i ciekawego. Często to „coś", M a r c i a z o s t a w i a ł a s p e c j a l n i e d l a n i e g o : n a p r z y k ł a d ja­ kąś s z t u c z k ę , n a k t ó r ą n a t k n ę ł a się p ó ź n y m w i e c z o r e m i u z n a ł a , ż e m o ż e g o z a i n t e r e s o w a ć , c z a s a m i b y ł a t o Księ­ ga Z a k l ę ć z p o z a g i n a n y m i r o g a m i , którą w z i ę ł a z którejś u k r y t e j p ó ł k i . Ale dzisiaj S e p t i m u s u z n a ł , ż e z n a l a z ł s w o j e „coś" sam. Tkwiło pod ciężkim, m o s i ę ż n y m świecznikiem i wyglądało nieco obrzydliwie - Marcia Overstrand wolała nie b r u d z i ć sobie rąk p o d o b n y m i p r z e d m i o t a m i . Bardzo o s t r o ż n i e wyjął lepki, b r ą z o w y k w a d r a c i k s p o d ś w i e c z n i k a , obejrzał go u w a ż n i e i o g a r n ę ł a go r a d o ś ć - był p e w i e n , że znalezisko należy do Zaklęć Smakowych. Gruba, brązowa kostka przypominała wyglądem stary kawałek czekolady. Do tego p a c h n i a ł a jak kawałek czekolady. Przypuszczał, że tak też smakuje, choć nie zamierzał ryzykować. Istniała m o ż l i w o ś ć , że b y ł o to t r u j ą c e Z a k l ę c i e i w y p a d ł o z k t ó r e j ś z d u ż y c h s k r z y n e k , o z n a c z o n y c h n a p i s a m i : T O K S Y N Y , JA­ DY i P R O S T E T R U C I Z N Y , stojących n i e p e w n i e na krawę­ dzi półki powyżej. Z przegródki swojego pasa S e p t i m u s wyciągnął m a ł e szkło powiększające i za jego p o m o c ą odczytał d r o b n e , białe litery, w i d n i e j ą c e na k w a d r a c i k u . U k ł a d a ł y się w s ł o w a :

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Weź mnie. trzcś mnie, co mam, to dam: Tchocolatl Quctzalcoatla. U ś m i e c h n ą ł się. M i a ł rację - z r e s z t ą zwykle ją m i a ł , gdy c h o d z i ł o o Magię. Było to Zaklęcie S m a k o w e , m a ł o t e g o - cze­ koladowe Zaklęcie S m a k o w e . D o s k o n a l e wiedział, k o m u chce je dać. Uśmiechając się nadal, w s u n ą ł Zaklęcie do kieszeni. Prace S e p t i m u s a w Bibliotece d o b i e g a ł y k o ń c a . W s p i ą ł się po d r a b i n i e , by o d k u r z y ć najwyższą p ó ł k ę , i n a g l e znalazł się o k o w o k o z n a j w i ę k s z y m i najbardziej w ł o c h a t y m pająkiem, jakiego k i e d y k o l w i e k w i d z i a ł . P r z e ł k n ą ł ślinę. G d y b y M a r c i a nie nalegała, by u s u n ą ł z Biblioteki k a ż d e g o pająka, j a k i e g o znajdzie, c h ę t n i e z o s t a w i ł b y t e g o a k u r a t o s o b n i k a w s p o k o ­ ju. Pająk w y r a ź n i e p r ó b o w a ł g o p r z e s t r a s z y ć s p o j r z e n i e m swoich o ś m i u paciorkowatych oczu. Długie, owłosione no­ gi wyglądały p a s k u d n i e . P r a w d ę m ó w i ą c , o d n ó ż a wyglądały tak, jakby z a chwilę m i a ł y p o m k n ą ć p o j e g o r ę k a w i e , gdyby c h ł o p i e c d o s t a t e c z n i e szybko n i e złapał o w a d a . W m g n i e n i u o k a c h w y c i ł pająka. S t w o r z o n k o s z a m o t a ­ ło się g n i e w n i e w j e g o b r u d n y c h p a l c a c h , p r ó b u j ą c je r o z e ­ w r z e ć z d u m i e w a j ą c o s i l n y m i o d n ó ż a m i , ale c h ł o p i e c t r z y ­ m a ł m o c n o . S z y b k o z s z e d ł p o d r a b i n i e , mijając n i e w i e l k i właz, p r o w a d z ą c y n a złocisty d a c h Piramidy. G d y d o t a r ł do p o d n ó ż a d r a b i n y , pająk u k ą s i ł go w k c i u k . - Auć! - krzyknął Septimus. Z ł a p a ł słój z pająkami, j e d n ą ręką o d k r ę c i ł w i e k o i w r z u c i ł Nwoją z d o b y c z d o ś r o d k a , k u wielkiej k o n s t e r n a c j i s z e ś c i u pająków, k t ó r e były j u ż w n a c z y n i u . C z u j ą c p u l s u j ą c y b ó l ki inka, z a k r ę c i ł w i e k o n a j m o c n i e j , j a k u m i a ł . O s t r o ż n i e , by nie u p u ś c i ć słoja, w k t ó r y m s z e ś ć m a ł y c h p a j ą k ó w b i e g a ł o

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w k ó ł k o , u m y k a j ą c d u ż e m u , w ł o c h a t e m u o s o b n i k o w i , Sep­ t i m u s ruszył w dół krętych, wąskich, kamiennych schodów, k t ó r e wiodły z Biblioteki do kwatery Czarodziejki Nadzwy­ czajnej, M a r c h O v e r s t r a n d . M i n ą ł najbliższe, f i o l e t o w o - z ł o t e d r z w i , p r o w a d z ą c e d o sy­ pialni Marcii, p o t e m w ł a s n y p o k ó j , zbiegł p o kolejnych s c h o ­ d a c h i s k i e r o w a ł się do n i e w i e l k i e g o l a b o r a t o r i u m p r z y ga­ b i n e c i e Marcii. O d s t a w i ł słój z p a j ą k a m i i p o p a t r z y ł na swój kciuk. N i e był t o p i ę k n y w i d o k - p a l e c n a b r a ł b a r w y g ł ę b o ­ kiej czerwieni, a na d ł o n i zaczęły pojawiać się interesujące, s i n e p l a m y . Palec zaczął g o n a d o d a t e k m o c n o b o l e ć . Septi­ m u s z d r o w ą r ę k ą o t w o r z y ł Kufer A p t e c z n y i z n a l a z ł t u b k ę P a j ę c z e g o B a l s a m u , p o c z y m w y c i s n ą ł s o b i e n a k c i u k całą jej z a w a r t o ś ć . W i e l e n i e p o m o g ł o . W y g l ą d a ł o w r ę c z n a t o , że jest jeszcze gorzej. Chłopiec wbił w z r o k w palec, który p u c h ł n i c z y m m a l e ń k i b a l o n i s p r a w i a ł w r a ż e n i e , jakby m i a ł lada c h w i l a e k s p l o d o w a ć . Marcia Overstrand, jego Mistrzyni od przeszło półtora ro­ ku, zastała po triumfalnym powrocie do Wieży Czarodzie­ j ó w , c z e k a j ą c e n a n i ą pająki. W c z e ś n i e j p o k o n a ł a N e k r o m a n t ę D o m D a n i e l a , który na k r ó t k o został - po raz drugi - C z a r o d z i e j e m N a d z w y c z a j n y m . M a r c i a s t a r a n n i e oczyściła w i e ż ę z M r o c z n e j M a g i i i p r z y w r ó c i ł a w niej zwykłą M a g i ę ; pająków j e d n a k nie m o g ł a się pozbyć. D r a ż n i ł o ją to, bo pająki s t a n o w i ł y n i e c h y b n y z n a k , ż e M r o c z n a M a g i a wciąż czai się g d z i e ś w b u d o w l i . N a p o c z ą t k u , gdy M a r c i a w r ó c i ł a d o Wieży, była zbyt zaję­ ta, by z a u w a ż y ć , że coś n i e gra - p o z a pająkami. M i a ł a s w o ­ jego p i e r w s z e g o Ucznia, a p o n a d t o m u s i a ł a się zajmować H e a p a m i , którzy teraz zamieszkali w Pałacu, a także Cza­ rodziejami Zwyczajnymi, których należało ulokować z po-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w r o t e m w W i e ż y . Ale C z a r o d z i e j k a N a d z w y c z a j n a p o d c z a s p i e r w s z e g o lata, jakie S e p t i m u s s p ę d z i ł w W i e ż y C z a r o d z i e ­ jów, z a c z ę ł a d o s t r z e g a ć podążający z a nią M r o k . N a j p i e r w myślała, że to t y l k o w y b r y k jej w y o b r a ź n i , b b gdy o g l ą d a ł a się przez r a m i ę , n i c z e g o n i e w i d z i a ł a . D o p i e r o gdy A l t h e r Mella, d u c h C z a r o d z i e j a N a d z w y c z a j n e g o d a w n e g o n a u c z y c i e l a Marcii, n a p o m k n ą ł , ż e t e ż coś z a u w a ż a , M a r c i a u p e w n i ł a się, ż e n i e m a o m a m ó w - n a p r a w d ę śledził j ą M r o c z n y C i e ń . A zatem przez ostatni rok Marcia kawałek po kawałku b u d o w a ł a C e l ę Cienia, k t ó r a t e r a z była j u ż p r a w i e n a u k o ń ­ czeniu. W kącie p o m i e s z c z e n i a , w z n o s i ł a się p l ą t a n i n a poły­ skujących c z a r n y c h p r ę t ó w i s z t a b , w y k o n a n y c h ze specjalne­ g o a m a l g a m a t u p o m y s ł u p r o f e s o r a W e a s a l a V a n Klampffa. D z i w n y , c z a r n y o p a r t a ń c z y ł w o k ó ł p r ę t ó w celi, o d c z a s u d o c z a s u p r z e s k a k i w a ł y też m i ę d z y n i m i błyski p o m a r a ń c z o ­ wego światła. N a r e s z c i e cela b y ł a n i e m a l g o t o w a . W k r ó t c e M a r c i a bę­ d z i e m o g ł a wejść d o ś r o d k a w r a z z p o d ą ż a j ą c y m z a nią C i e ­ n i e m , a n a s t ę p n i e z n o w u wyjść, zostawiając C i e ń w e w n ą t r z . Miała nadzieję, że w t e n to s p o s ó b położy kres obecności Mroku w Wieży. S e p t i m u s o b s e r w o w a ł swój k c i u k , k t ó r y s t a ł się d w a r a z y w i ę k s z y n i ż n o r m a l n i e i n a b i e r a ł p a s k u d n e j , f i o l e t o w e j bar­ wy, gdy u s ł y s z a ł , ż e d r z w i g a b i n e t u M a r c i i o t w i e r a j ą się. - Wychodzę, Septimusie - oznajmiła Czarodziejka. - Muszę iść p o n a s t ę p n ą c z ę ś ć Celi C i e n i a . P o w i e d z i a ł a m s t a r e ­ mu Weasalowi, że w p a d n ę dziś rano. To już prawie ostatni element. P o t e m trzeba będzie z a m o n t o w a ć tylko Blokadę i po s p r a w i e . Z e g n a j , C i e n i u . - Aaach - jęknął Septimus. M a r c i a p o d e j r z l i w i e wyjrzała z z a d r z w i .

/t%UOT«

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- C z e m u t k w i s z w L a b o r a t o r i u m ? - s p y t a ł a z irytacją, zauważając d ł o ń chłopca. - Wielkie nieba, co ty zrobiłeś? Z n o w u się o p a r z y ł e ś , p r ó b u j ą c r z u c i ć Z a k l ę c i e O g n i a ? N i e chcę więcej widzieć o s m a l o n y c h p a p u g , S e p t i m u s i e . Raz, że o h y d n i e śmierdzą, a dwa, że to nie w p o r z ą d k u w o b e c tych biednych p t a k ó w . - A c h . To b y ł a p o m y ł k a - m r u k n ą ł S e p t i m u s . - C h c i a ł e m r z u c i ć Z a k l ę c i e F e n i k s a . K a ż d e m u m o ż e z d a r z y ć się b ł ą d . Auć. To jest ukąszenie. M a r c i a w e s z ł a d o ś r o d k a i S e p t i m u s d o s t r z e g ł z a jej p l e ­ c a m i n i e w y r a ź n ą s z a r o ś ć . C i e ń w k r o c z y ł z a nią d o p o m i e s z ­ c z e n i a . P o c h y l i ł a się, by obejrzeć z b l i s k a k c i u k c h ł o p c a , n i e ­ mal okrywając go przy t y m s w o i m fioletowym p ł a s z c z e m . Była w y s o k ą k o b i e t ą o d ł u g i c h , c i e m n y c h l o k a c h i j a s k r a ­ w o z i e l o n y c h o c z a c h - oczy w s z y s t k i c h o s ó b o M a g i c z n y c h zdolnościach nabierały takiego koloru, gdy wchodziły o n e w b e z p o ś r e d n i k o n t a k t z Magią. S e p t i m u s t e ż m i a ł z i e l o ­ n e oczy, c h o ć z a n i m s p o t k a ł M a r c i e O v e r s t r a n d , były sza­ re i nijakie. J a k w s z y s c y C z a r o d z i e j e N a d z w y c z a j n i , k t ó r z y p r z e d nią z a m i e s z k i w a l i W i e ż ę , M a r c i a n o s i ł a l a p i s o w o - z ł o ty A m u l e t Echnatona, ciemnofioletową t u n i k ę z jedwabiu, spiętą p a s e m ze złota i platyny, oraz Magiczny fioletowy płaszcz. Miała też na sobie fioletowe b u t y ze skóry pytona, starannie wybrane spośród stu par niemal identycznych fio­ letowych b u t ó w ze skóry pytona, które gromadziła od czasu p o w r o t u d o W i e ż y C z a r o d z i e j ó w . S e p t i m u s n o s i ł - j a k zwy­ k l e - swoje j e d y n e b r ą z o w e , s k ó r z a n e b u t y . Lubił je, i c h o ć Marcia często p r o p o n o w a ł a mu zakup nowego obuwia ze s z m a r a g d o w e j s k ó r y p y t o n a , k t ó r e p a s o w a ł y b y d o j e g o zie­ lonych szat Ucznia - zawsze odmawiał. Marcia nie m o g ł a tego zrozumieć.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- U k ą s z e n i e pająka - s t w i e r d z i ł a , ujmując j e g o k c i u k . - A u ! - wrzasnął. - N i e p o d o b a m i się t o - m r u k n ę ł a . S e p t i m u s o w i też to się n i e p o d o b a ł o . Kciuk n a b r a ł od­ c i e n i a c i e m n e g o fioletu. P a l c e w y g l ą d a ł y j a k k i e ł b a s k i w e ­ t k n i ę t e w p i ł k ę . C z u ł fale o s t r e g o b ó l u , p r z e s z y w a j ą c e r ę k ę i p o d ą ż a j ą c e ku s e r c u . Z a c h w i a ł się l e k k o . - Siadaj! - p o w i e d z i a ł a M a r c i a z n a c i s k i e m , zrzucając jakieś p a p i e r y z n i e w i e l k i e g o k r z e s ł a i sadzając na n i m S e p t i m u s a . Szybkim r u c h e m wyjęła z Kufra A p t e c z n e g o m a ł ą fiolkę. N a s k r o b a n o n a niej s ł o w a P A J Ę C Z Y J A D . W ś r o d k u w i d n i a ł a m ę t n a , z i e l o n a ciecz. W y c i ą g n ę ł a d ł u g ą i cienką p i p e t ę s p o ­ m i ę d z y b u d z ą c y c h g r o z ę n a r z ę d z i lekarskich, u m i e s z c z o n y c h r z ę d e m w w i e k u kufra, n i c z y m d z i w a c z n e s z t u ć c e w k o s z u p i k n i k o w y m . P o t e m o s t r o ż n i e w e s s a ł a zielony j a d d o pipety, b a r d z o uważając, b y a n i k r o p l a n i e d o s t a ł a się d o jej u s t . S e p t i m u s wyrwał kciuk z uścisku Marcii. - To t r u c i z n a ! - z a p r o t e s t o w a ł . - W t y m u k ą s z e n i u jest M r o k - p o w i e d z i a ł a , zatykając kciukiem wypełnioną jadem pipetę. Trzymała ją ostrożnie, j a k najdalej od s w o j e g o p ł a s z c z a . - Pajęczy B a l s a m t y l k o p o ­ g a r s z a s p r a w ę . C z a s a m i t r z e b a zwalczać t r u c i z n ę i n n ą t r u ­ cizną. Zaufaj m i . S e p t i m u s ufał M a r c i i b a r d z i e j n i ż k o m u k o l w i e k n a świe­ cie. P o d a ł jej w i ę c k c i u k i z a m k n ą ł oczy, gdy k o b i e t a p o l e ­ w a ł a g o k r o p l a m i Pajęczego J a d u , m r u c z ą c c o ś , c o b r z m i a ł o j a k I n k a n t a c j a p r z e c i w k o U r o k o m . Ból w r ę c e u s t ą p i ł , o p u ­ ściły g o t e ż z a w r o t y g ł o w y i p o m y ś l a ł , ż e m o ż e j e g o k c i u k jednak nie wybuchnie. M a r c i a p o w o l i p o w k ł a d a ł a w s z y s t k o z p o w r o t e m d o Kufra A p t e c z n e g o , p o c z y m o d w r ó c i ł a się i p r z y j r z a ł a U c z n i o w i .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Był blady, co w c a l e jej n i e z d z i w i ł o . P o m y ś l a ł a , że m o ż e ka­ z a ł a m u zbyt c i ę ż k o p r a c o w a ć . C h ł o p c u n i e z a s z k o d z i j e d e n d z i e ń n a s ł o ń c u . C o w a ż n i e j s z e , n i e c h c i a ł a , b y z n o w u zja­ w i ł a się t u j e g o m a t k a , S a r a H e a p . Marcia wciąż nie z a p o m n i a ł a wizyty, którą Sara złożyła jej k r ó t k o p o t y m , j a k S e p t i m u s z o s t a ł U c z n i e m . P e w n e ­ go niedzielnego poranka Marcia usłyszała głośne walenie w d r z w i , o t w o r z y ł a je i w p r o g u u j r z a ł a S a r ę H e a p w t o ­ w a r z y s t w i e C z a r o d z i e j ó w z p i ę t r a z n a j d u j ą c e g o się p o n i ż e j , którzy weszli na górę, by sprawdzić, co to za hałas - nikt b o w i e m n i e o ś m i e l a ł się walić w t e n s p o s ó b w d r z w i C z a r o ­ dziejki N a d z w y c z a j n e j . Ku zaskoczeniu gapiów, Sara zbeształa Marcie. - Mój syn S e p t i m u s i ja byliśmy r o z d z i e l e n i p r z e z p i e r w s z e dziesięć lat j e g o życia - p o w i e d z i a ł a w z b u r z o n y m g ł o s e m i n i e m a m z a m i a r u n i e w i d y w a ć g o p r z e z kolejne dziesięć lat. Myślę, ż e p o z w o l i s z c h ł o p c u przyjść d z i ś d o d o m u n a u r o ­ d z i n y ojca. M a r c i a b y ł a zła, b o z g r o m a d z e n i C z a r o d z i e j e z a r e a g o w a l i o k l a s k a m i . P r z e m o w a Sary z a s k o c z y ł a z a r ó w n o M a r c i e , j a k i S e p t i m u s a . M a r c i e , b o n i k t t a k się d o niej n i e z w r a c a ł . S e p t i m u s a , b o n i e m i a ł pojęcia, ż e t a k p o s t ę p u j e j e g o m a t k a , c h o ć t r z e b a p r z y z n a ć , ż e raczej m u się t o p o d o b a ł o . O s t a t n i ą rzeczą, jakiej M a r c i a p r a g n ę ł a , b y ł a p o w t ó r n a w i z y t a Sary. - N o , idź - p o w i e d z i a ł a , n i e m a l s p o d z i e w a j ą c się, że l a d a chwila pojawi się Sara H e a p i zapyta, dlaczego S e p t i m u s j e s t t a k i blady. - P o r a , ż e b y ś s p ę d z i ł d z i e ń z r o d z i n ą . A kie­ d y j u ż t a m b ę d z i e s z , p r z y p o m n i j m a t c e , n i e c h d o p i l n u j e , że­ b y j u t r o J e n n a p o s z ł a d o Z e l d y . W D z i e ń Ś r o d k a Lata m u s i odwiedzić Smoczą Łódź. Gdybym to ja o t y m decydowała,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

PAJĄKI

21

w y r u s z y ł a b y j u ż d a w n o , ale S a r a z a w s z e z o s t a w i a w s z y s t k o n a o s t a t n i ą c h w i l ę . D o z o b a c z e n i a j e s z c z e dzisiaj, S e p t i m u sie, n a j p ó ź n i e j o p ó ł n o c y . A, p r z y okazji, c z e k o l a d o w e Za­ klęcie j e s t t w o j e . - O, d z i ę k u j ę . - C h ł o p i e c u ś m i e c h n ą ł się. - Ale czuję się już d o b r z e , s ł o w o , n i e p o t r z e b u j ę w o l n e g o d n i a . - O w s z e m , p o t r z e b u j e s z - o d p a r ł a M a r c i a . - No już, idź. M i m o w s z y s t k o z n o w u się u ś m i e c h n ą ł . M o ż e w o l n y d z i e ń n i e b ę d z i e taki zły. S p o t k a się z J e n n ą , z a n i m s i o s t r a wyru­ szy w d r o g ę , i p o d a r u j e jej c z e k o l a d o w e Z a k l ę c i e . - Dobrze - powiedział. - Wrócę przed północą. Poczłapał do ciężkich, fioletowych drzwi wejściowych, k t ó r e r o z p o z n a ł y U c z n i a M a r c i i i o t w o r z y ł y się n a o ś c i e ż , gdy się zbliżył. - H e j ! - k r z y k n ę ł a za n i m M a r c i a . - Z a p o m n i a ł e ś o p a ­ jąkach! - O, r a n y - m r u k n ą ł S e p t i m u s .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

DROGA CZARODZIEJÓW

S e p t i m u s wszedł na srebrne, spiralne s c h o d y n a szczycie Wieży. - Do Holu poproszę - powiedział. S c h o d y zaczęły p ł y n n i e zjeżdżać w d ó ł , obracając się na p o ­ d o b i e ń s t w o o l b r z y m i e g o k o r k o c i ą g u . S e p t i m u s u n i ó s ł słój z p a j ą k a m i . Z m r u ż y ł oczy, o b s e r w u j ą c s t w o r z e n i a , k t ó r y c h z o s t a ł o tylko pięć, i zaczął się z a s t a n a w i a ć , czy j u ż w c z e ś n i e j w i d z i a ł t e g o w ł o c h a t e g o pająka. Włochaty odpowiedział złowrogim spojrzeniem. Na pew­ n o j u ż g o w i d z i a ł . „ C z t e r y razy, ściśle rzecz b i o r ą c " , p o m y ­ ślał pająk z irytacją. C z t e r y r a z y g o z a b i e r a n o , w r z u c a n o

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

d o s ł o i k a i w y r z u c a n o n a z e w n ą t r z . C h ł o p a k m i a ł szczęście, ż e n i e u g r y z ł g o j u ż w c z e ś n i e j . N o , ale p r z y n a j m n i e j t y m r a z e m w słoju b y ł o c o ś d o j e d z e n i a . D w a m i ę c i u t k i e , m ł o ­ d e pająki s m a k o w a ł y w y ś m i e n i c i e , chociaż wcześniej m u s i a ł p r z e z j a k i ś c z a s g a n i a ć j e w k ó ł k o . W ł o c h a t y pająk u s p o k o i ł się i p o g o d z i ł z l o s e m . Z n o w u . S r e b r n e s c h o d y obracały się powoli, wioząc S e p t i m u s a i j e g o z d o b y c z w d ó ł W i e ż y C z a r o d z i e j ó w . C z a r o d z i e j e Zwyczajni, którzy mieszkali na niższych piętrach i właśnie podejmo­ wali swoje c o d z i e n n e c z y n n o ś c i , m a c h a l i m u z u ś m i e c h e m rękami. Kiedy p r z e d p o n a d r o k i e m S e p t i m u s pojawił się w W i e ­ ży C z a r o d z i e j ó w , z a p a n o w a ł o w niej s p o r e p o r u s z e n i e . N i e dość, ż e M a r c i a O v e r s t r a n d p o w r ó c i ł a , p o z b y w s z y się M r o c z ­ n e g o N e k r o m a n t y z Wieży, a t a k ż e z c a ł e g o Z a m k u , to jesz­ cze p r z y p r o w a d z i ł a z e sobą U c z n i a . M a r c i a p r z e z dziesięć lat p e ł n i ł a funkcję C z a r o d z i e j k i N a d z w y c z a j n e j , n i e p r z y j m u ­ jąc ż a d n e g o U c z n i a . P o j a k i m ś czasie n i e k t ó r z y C z a r o d z i e j e Zwyczajni zaczęli s z e p t a ć , że j e s t zbyt w y b r e d n a . „Kogo pa­ n i M a r c i a s p o d z i e w a się z n a l e ź ć , d o licha? S i ó d m e g o s y n a s i ó d m e g o syna? H a ! " . A j e d n a k M a r c i a O v e r s t r a n d z n a l a z ł a właśnie kogoś takiego. Znalazła Septimusa Heapa, siódmego syna Silasa H e a p a , k t ó r y był u b o g i m i p o z b a w i o n y m t a l e n t u C z a r o d z i e j e m Zwyczajnym, a t a k ż e s i ó d m y m s y n e m Benja­ m i n a H e a p a , r ó w n i e u b o g i e g o , c h o ć b e z p o r ó w n a n i a bardziej uzdolnionego Zmiennokształtnego. G d y s r e b r n e schody zwolniły i z a t r z y m a ł y się ł a g o d n i e na parterze Wieży Czarodziejów, S e p t i m u s zeskoczył i prze­ mierzył Wielki Hol, raz po raz podskakując, by pochwycić u m y k a j ą c e kolory, r o z t a ń c z o n e n a m i ę k k i m , p r z y p o m i n a j ą ­ cym piasek p o d ł o ż u . Posadzka zobaczyła go i w ś r ó d zmie-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

niających się w z o r ó w p o j a w i ł y się p r z e d n i m s ł o w a D Z I E Ń DOBRY, U C Z N I U . Podszedł do potężnych drzwi z litego s r e b r a , k t ó r e s t r z e g ł y wejścia d o W i e ż y . S e p t i m u s p o d n o ­ s e m w y p o w i e d z i a ł h a s ł o i d r z w i o t w o r z y ł y się b e z g ł o ś n i e , wpuszczając do H o l u s n o p jasnego światła, w k t ó r y m roz­ t o p i ł y się w s z y s t k i e M a g i c z n e b a r w y . S e p t i m u s w y s z e d ł n a z e w n ą t r z , p r o s t o w ciepły, l e t n i p o ­ ranek. Ktoś na niego czekał. - M a r c i a w c z e ś n i e cię d z i ś w y p u ś c i ł a - s t w i e r d z i ł a J e n n a Heap. Siedziała na najniższym z ogromnych, m a r m u r o w y c h stopni, które prowadziły do Wieży Czarodziejów, i niedba­ le m a c h a ł a nogami. Miała na sobie prostą, czerwoną tuni­ k ę , w y k o ń c z o n ą z ł o t ą l a m ó w k ą i p r z e w i ą z a n ą z ł o t ą szarfą, a na zakurzonych stopach parę mocnych sandałów. Złoty d i a d e m , k t ó r y n o s i ł a j a k k o r o n ę , u t r z y m y w a ł w ł a d z i e jej długie, ciemne włosy. W ciemnych oczach tańczył drwiący błysk, gdy m i e r z y ł a p r z y b r a n e g o b r a t a w z r o k i e m . W y g l ą d a ł , j a k zwykle, n i e c h l u j n i e . J e g o k r ę c o n e w ł o s y k o l o r u s ł o m y były n i e u c z e s a n e , a z i e l o n e s z a t y u c z n i a p o k r y w a ł k u r z z Bi­ b l i o t e k i , ale n a p a l c u w s k a z u j ą c y m p r a w e j d ł o n i j a k z a w s z e lśnił S m o c z y P i e r ś c i e ń . J e n n a u ś m i e c h n ę ł a się n a j e g o w i d o k . - Cześć, Jen. - S e p t i m u s z a m r u g a ł zielonymi oczami w ośle­ piającym b l a s k u s ł o ń c a . P o m a c h a ł p r z e d nią s ł o j e m z pają­ kami. J e n n a z e s k o c z y ł a z e s t o p n i a , wbijając w z r o k w n a c z y n i e . - Tylko nie zostawiaj tych pająków nigdzie przy m n i e - uprzedziła. Brat p o m a c h a ł s ł o j e m p r z e d jej o c z a m i . P o d s z e d ł d o S t u d ­ ni w kącie d z i e d z i ń c a i b a r d z o o s t r o ż n i e w y t r z ą s n ą ł pająki z n a c z y n i a . W s z y s t k i e trafiły do w i a d r a . W ł o c h a t y pająk za-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

f u n d o w a ł s o b i e k o l e j n ą szybką p r z e k ą s k ę , p o c z y m zaczął w s p i n a ć się p o l i n i e . T r z y p o z o s t a ł e p r z y g l ą d a ł y się, j a k ol­ b r z y m się o d d a l a , p o s t a n a w i a j ą c z o s t a ć w w i a d r z e . - J e n , czasami myślę - powiedział Septimus, dołączywszy d o s i o s t r y p r z y s c h o d a c h - ż e t e pająki wracają d o b i b l i o t e ­ ki. R o z p o z n a ł e m d z i ś j e d n e g o . - N i e o p o w i a d a j g ł u p s t w , S e p . J a k m o ż n a p o z n a ć pająka? - Wiesz, byłem prawie pewien, że on m n i e też poznał - o d p a r ł c h ł o p i e c . - Myślę, że w ł a ś n i e d l a t e g o m n i e u k ą s i ł . - U k ą s i ł cię? To s t r a s z n e . G d z i e ? - W Bibliotece. - N i e , w k t ó r e m i e j s c e cię u k ą s i ł ? - A! T u t a j , z o b a c z . - W y c i ą g n ą ł do niej k c i u k . - Nic nie widzę - stwierdziła. - Bo Marcia polała to odrobiną jadu. -Jadu? - W i e s z , m y , C z a r o d z i e j e , r o b i m y t a k i e rzeczy - p o w i e ­ dział S e p t i m u s b e z t r o s k o . - A . . . wy, C z a r o d z i e j e - p o w t ó r z y ł a z d r w i n ą w g ł o s i e , po czym w s t a ł a i pociągnęła S e p t i m u s a za zieloną t u n i k ę . - Wy, Czarodzieje, wszyscy m a c i e świra. A s k o r o o t y m m o ­ wa, j a k się m i e w a M a r c i a ? C h ł o p i e c k o p n ą ł j a k i ś k a m y k , k t ó r y p o t o c z y ł się w kie­ runku Jenny. - O n a n i e ma świra, J e n - oznajmił, jak na lojalnego U c z n i a p r z y s t a ł o . - A l e C i e ń w s z ę d z i e za nią c h o d z i . W d o d a t k u j e s t coraz gorzej, b o t e r a z j a t e ż z a c z y n a m g o w i d z i e ć . - Uch, o k r o p n o ś ć . - J e n n a o d k o p n ę ł a k a m y k do n i e g o i za­ częli grać w k a m y k o w ą p i ł k ę na dziedzińcu, a p o t e m w c h ł o d ­ nym cieniu wysokiego, s r e b r n e g o przejścia o ł u k o w a t y m skle­ p i e n i u i ś c i a n a c h z d o b i o n y c h l a z u r y t e m . Był to W i e l k i Łuk,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

p r z e z który w y c h o d z i ł o się z d z i e d z i ń c a W i e ż y na szeroką ale­ ję, z w a n ą Drogą Czarodziejów, p r o w a d z ą c ą p r o s t o d o Pałacu. S e p t i m u s odegnał wszystkie myśli o Cieniach i przebiegł p r z e z W i e l k i Ł u k p r z e d J e n n ą . P o t e m o d w r ó c i ł się n a p i ę c i e i p o w i e d z i a ł : - T a k czy siak, M a r c i a z d e c y d o w a ł a , że d z i ś m a m wolny dzień. - C a ł y d z i e ń ? - s p y t a ł a J e n n a ze z d u m i e n i e m . - Cały dzień. Aż do północy. Więc m o g ę wrócić z tobą do d o m u i zobaczyć m a m ę . - N o i m n i e . M n i e t e ż b ę d z i e s z m u s i a ł o g l ą d a ć p r z e z cały d z i e ń . J u t r o idę d o c i o t k i Zeldy, ż e b y o b e j r z e ć S m o c z ą Ł ó d ź . Z a p a r ę d n i Ś r o d e k Lata, gdybyś n i e p a m i ę t a ł . - O c z y w i ś c i e , że p a m i ę t a m . M a r c i a ciągle p o w t a r z a , j a k i e t o w a ż n e . P r o s z ę , m a m d l a c i e b i e p r e z e n t . - W y ł o w i ł z kie­ szeni tuniki czekoladowe Zaklęcie i podał je Jennie. - O c h , S e p , j a k m i ł o . Ee, c o t o w ł a ś c i w i e j e s t ? - Zaklęcie S m a k o w e . Wszystko, co zechcesz, zmieni w c z e k o l a d ę . P o m y ś l a ł e m , że m o ż e ci się p r z y d a ć u ciot­ ki Zeldy. - H e j . . . M o g ł a b y m z m i e n i ć tę k a p u s t ę z s a r d y n k a m i w czekoladę. - Kapusta z sardynkami... - powtórzył tęsknie Septimus. - Wiesz, n a p r a w d ę tęsknię za kuchnią ciotki Zeldy. - N i k t , p o z a tobą, z a nią n i e t ę s k n i . - J e n n a p a r s k n ę ł a śmiechem. - W i e m - o d p a r ł . - D l a t e g o p o m y ś l a ł e m , że to Z a k l ę c i e ci się s p o d o b a . S z k o d a , ż e n i e m o g ę t e ż iść d o c i o t k i . - N o , nie m o ż e s z . Bo to ja j e s t e m Królową. - Od kiedy? - N o , b ę d ę . A ty j e s t e ś t y l k o n ę d z n y m U c z n i e m . - P o k a ­ z a ł a język S e p t i m u s o w i , k t ó r y zaczął j ą g o n i ć .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

G d y w y ł o n i l i się z c i e n i a p o d Ł u k i e m , ujrzeli p r z e d s o b ą Drogę Czarodziejów, pustą, skąpaną w p o r a n n y m słońcu. W i e l k i e p ł y t y z j a s n e g o p i a s k o w c a t w o r z y ł y s z e r o k ą aleję, wiodącą a ż d o B r a m y P a ł a c o w e j , k t ó r a p o ł y s k i w a ł a z ł o t e m w o d d a l i . W z d ł u ż d r o g i c i ą g n ę ł y się r z ę d y w y s o k i c h , s r e b r ­ nych s ł u p ó w , w k t ó r e w t y k a n o p o c h o d n i e , oświetlające drogę nocą. T e g o r a n k a w k a ż d y m z nich t k w i ł a o s m a l o ­ na, w y p a l o n a w ciągu n o c y p o c h o d n i a . W i e c z o r e m M a i z i e Smalls, Z a p a l a c z P o c h o d n i , w y m i e n i j e n a n o w e . S e p t i m u s lubił o b s e r w o w a ć z a p a l a n i e p o c h o d n i z e s w o j e g o p o k o ­ j u n a szczycie W i e ż y C z a r o d z i e j ó w , skąd d o s k o n a l e w i d a ć było D r o g ę C z a r o d z i e j ó w . M a r c i a c z ę s t o p r z y ł a p y w a ł a go na tym, że r o z m a r z o n y m wzrokiem wygląda wieczorem przez o k n o , c h o c i a ż p o w i n i e n w t y m c z a s i e p r z y g o t o w y w a ć się d o I n k a n t a c j i . J e n n a i S e p t i m u s skryli się p r z e z s k w a r e m w c h ł o d n y m c i e n i u b u d y n k ó w , w z n o s z ą c y c h się p r z y D r o d z e . N a l e ż a ­ ły do n a j s t a r s z y c h w c a ł y m Z a m k u . K a m i e ń , z k t ó r e g o je z b u d o w a n o , nadgryziony z ę b e m czasu, nosił na sobie ślady tysięcy lat d e s z c z ó w , g r a d o b i ć , m r o z ó w i t o c z o n y c h o d cza­ s u d o c z a s u b i t e w . Swoje s i e d z i b y m i e l i t u liczni s k r y b o w i e , spisujący m a n u s k r y p t y , a t a k ż e d r u k a r n i e , g d z i e d r u k o w a ­ no w s z y s t k i e księgi, b r o s z u r y , t r a k t a t y i r o z p r a w y , z k t ó ­ rych k o r z y s t a l i m i e s z k a ń c y Z a m k u . Beetle, P r a c o w n i k d o W s z y s t k i e g o i I n s p e k t o r s p o d N u ­ m e r u T r z y n a s t e g o , o p a l a ł się n a z e w n ą t r z . Przyjaźnie s k i n ą ł S e p t i m u s o w i g ł o w ą . N u m e r T r z y n a s t y w y r ó ż n i a ł się s p o ­ śród i n n y c h w a r s z t a t ó w . N i e t y l k o j a k o j e d y n y m i a ł o k n a lak z a s ł o n i ę t e s t o s a m i p a p i e r ó w , ż e n i e d a ł o s i ę z a j r z e ć do ś r o d k a , ale t e ż n i e d a w n o p o m a l o w a n o g o n a f i o l e t o w o , ku w i e l k i e m u n i e z a d o w o l e n i u T o w a r z y s t w a O c h r o n y Z a b y t -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

k ó w przy D r o d z e Czarodziejów. Pod N u m e r e m Trzynastym m i e ś c i ł o się M a g i c z n e S k r y p t o r i u m , a t a k ż e P r z e d s i ę b i o r ­ s t w o Badania C z a r ó w - z jego u s ł u g często korzystała więk­ szość Czarodziejów, z Marcia włącznie. Zbliżając się d o k o ń c a D r o g i C z a r o d z i e j ó w , J e n n a i S e p t i m u s u s ł y s z e l i z a sobą, n i o s ą c y się e c h e m , o d g ł o s k o ń s k i c h k o p y t . O d w r ó c i l i się i w o d d a l i d o s t r z e g l i c i e m n ą , n i e w y ­ raźną sylwetkę na wielkim, czarnym koniu, galopującym w s t r o n ę S k r y p t o r i u m . Po chwili j e ź d z i e c w p o ś p i e c h u z s i a d ł z w i e r z c h o w c a , po c z y m u w i ą z a ł go i z n i k n ą ł w ś r o d k u w r a z z B e e t l e m , k t ó r y w y d a w a ł się z a s k o c z o n y , że o t a k w c z e s n e j p o r z e zjawił się j a k i ś k l i e n t . - C i e k a w e , k t o to - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s . - W c z e ś n i e j go tu n i e w i d z i a ł e m , a ty? - N i e m a m p e w n o ś c i - o d p a r ł a J e n n a z n a m y s ł e m . - Wy­ g l ą d a j a k b y z n a j o m o , ale n i e w i e m , d l a c z e g o . S e p t i m u s nie o d p o w i e d z i a ł . N a g l e p o c z u ł w ręce dokuczli­ wy ból, promieniujący z u k ą s z o n e g o kciuka, i zadrżał na w s p o ­ m n i e n i e Cienia, w i d z i a n e g o dziś r a n o .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y .c

.d o

m

w

o

o

c u -tr a c k

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Czarodziejek Nadzwyczajnych, śniła o odległych czasach, gdy Wieża Czarodziejów była jeszcze n o w a . W jasnym świetle s ł o ń c a Strażniczka była n i e m a l niewidzialna, a J e n n ę i Septim u s a tak p o c h ł o n ę ł a r o z m o w a o tajemniczym jeźdźcu, że prze­ szli p r o s t o przez nią. G u d r u n W i e l k a s k i n ę ł a i m s e n n i e głową, biorąc ich za swoich d a w n y c h U c z n i ó w , bliźniaki. R o k w c z e ś n i e j A l t h e r M e l l a wziął n a siebie z a d a n i e k i e r o ­ wania Pałacem i Z a m k i e m do czasu, aż nadejdzie właściwy m o m e n t , b y J e n n a z o s t a ł a Królową. S t w i e r d z i ł , ż e p o d z i e ­ s i ę c i u l a t a c h , gdy z n i e n a w i d z e n i S t r a ż n i c y - O b r o ń c y p a r a ­ dowali z głośnym t u p o t e m przed Pałacem i terroryzowali l u d n o ś ć , n i e c h c e j u ż o g l ą d a ć ż o ł n i e r z y stojących n a s t r a ż y b u d o w l i . A z a t e m A l t h e r , k t ó r y s a m był d u c h e m , p o p r o s i ł Starożytnych o pełnienie warty przed Pałacem. Starożyt­ n i byli w i e k o w y m i d u c h a m i - w i e l u z n i c h liczyło p o n a d p i ę ć s e t lat, a n i e k t ó r z y , n a p r z y k ł a d G u d r u n , j e s z c z e w i ę c e j . J a k o ż e z w i e k i e m d u c h y s t a w a ł y się c o r a z b a r d z i e j p r z e z r o ­ czyste, w i ę k s z o ś ć S t a r o ż y t n y c h t r u d n o b y ł o d o s t r z e c . J e n n a wciąż n i e p r z y w y k ł a d o t e g o , ż e n i e r a z p r z e c h o d z i ł a p r z e z d r z w i , p o c z y m o k a z y w a ł o się, ż e p r z e s z ł a t a k ż e p r z e z d r z e ­ miącego Zastępcę Strażnika Baldachimu n a d Łożem Kró­ l e w s k i m czy i n n e g o p r a d a w n e g o d o s t o j n i k a . U ś w i a d a m i a ł a s o b i e swój b ł ą d , d o p i e r o słysząc g ł o s : „ D z i e ń d o b r y , m ł o d p a n n o " , gdy p o d e p t a n y S t a r o ż y t n y b u d z i ł się n a g l e i p r ó b o w a l s o b i e p r z y p o m n i e ć , g d z i e w ł a ś c i w i e j e s t . N a szczęści P a ł a c n i e w i e l e się z m i e n i ł o d c z a s ó w , gdy g o z b u d o w a n o i na ogół S t a r o ż y t n i wciąż potrafili się w n i m o d n a l e ź ć Wielu z nich było dawniej Czarodziejami Nadzwyczajny i w i d o k p r z y b l a k ł e g o , fioletowego p ł a s z c z a , p r z e m y k a j ą c e g przez nieskończony labirynt pałacowych korytarzy i ko nat, wcale nie należał do rzadkości.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Chyba z n o w u przeszłam przez G u d r u n - stwierdziła Jenna. - M a m n a d z i e j ę , ż e się n i e p o g n i e w a ł a . - Nadał uważam, że duchy na straży b r a m to dziwny po­ m y s ł - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s , zerkając n a swój k c i u k , k t ó r y , k u j e g o wielkiej u l d z e , z n o w u wyglądał n o r m a l n i e . - K a ż d y m o ż e s o b i e wejść, n i e ? - O to w ł a ś n i e c h o d z i - w y j a ś n i ł a J e n n a . - K a ż d y m o ż e sobie wejść. Pałac służy w s z y s t k i m m i e s z k a ń c o m Z a m k u . Nie t r z e b a j u ż S t r a ż n i k ó w , k t ó r z y n i k o g o n i e w p u s z c z a j ą . - H m m - m r u k n ą ł c h ł o p i e c . - Ale m o ż e są tacy, k t ó r y c h lepiej n i e w p u s z c z a ć . - Sep, czasami jesteś zbyt p o w a ż n y - oznajmiła J e n n a . - Jeśli c h c e s z z n a ć m o j e z d a n i e , z b y t w i e l e c z a s u s p ę d z a s z z a m k n i ę t y w tej c u c h n ą c e j , starej W i e ż y . K t o p i e r w s z y ! Wystartowała. S e p t i m u s patrzył, jak gna przez trawnik, rozciągający się p r z e d p a ł a c e m , pylisty i z b r ą z o w i a ł y od u p a ­ łu. T r a w n i k był r o z l e g ł y , p r z e d z i e l o n y s z e r o k ą aleją, k t ó ­ ra wiodła aż do głównych w r ó t pałacowych. Pałac należał ilo n a j s t a r s z y c h b u d o w l i Z a m k u . Z b u d o w a n o g o w d a w ­ nym stylu, z m a ł y m i o k i e n k a m i w g r u b y c h , z w i e ń c z o n y c h h l a n k a m i m u r a c h . M u r y o k a l a ł a p ł y t k a , s ł u ż ą c a raczej k u o z d o b i e fosa, z a m i e s z k a n a p r z e z b u d z ą c e g r o z ę , ż a r ł o c z ­ ne żółwie - spadek po p o p r z e d n i m lokatorze, Najwyższym O b r o ń c y - k t ó r y c h n i e s p o s ó b b y ł o się p o z b y ć . S z e r o k i , n i ­ ski m o s t p r o w a d z i ł n a d r u g ą s t r o n ę fosy, d o ciężkich, d ę b o ­ wych o d r z w i , w t e n u p a l n y p o r a n e k o t w a r t y c h n a oścież. P a ł a c p o d o b a ł się t e r a z S e p t i m u s o w i . W y g l ą d a ł c a ł k i e m przytulnie, gdy ż ó ł t y k a m i e ń , z k t ó r e g o g o z b u d o w a n o , p o ­ łyskiwał w s ł o ń c u . J a k o m ł o d y ż o ł n i e r z c z ę s t o s t a ł n a w a r c i e przed b r a m ą , ale w t e d y P a ł a c s t a n o w i ł m r o c z n ą , nieprzyja­ zną s i e d z i b ę N a j w y ż s z e g o O b r o ń c y . M i m o t o S e p t i m u s n i e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

miał nic przeciwko wartom, bo chociaż często dokuczały m u ziąb i n u d a , p r z y n a j m n i e j n i e b y ł o t o t a k p r z e r a ż a j ą c e , j a k i n n e rzeczy, k t ó r e k a z a n o m u r o b i ć w A r m i i M ł o d y c h . L a t e m S e p t i m u s o b s e r w o w a ł Billy'ego Pota, Kosiarza Trawników, który wynalazł Ustrojstwo. Ustrojstwo miało w z a m y ś l e ś c i n a ć t r a w ę . C z a s a m i ją ś c i n a ł o , a c z a s a m i n i e , z a l e ż n i e o d t e g o , n a ile g ł o d n e były z n a j d u j ą c e się w ś r o d k u urządzenia jaszczurki trawnikowe. Jaszczurki trawnikowe s t a n o w i ł y s e k r e t Billy'ego, a p r z y n a j m n i e j t a k m u się z d a ­ w a ł o , b o l u d z i e s z y b k o z o r i e n t o w a l i się, j a k d z i a ł a U s t r o j ­ s t w o . G d y d z i a ł a ł o , s p r a w a b y ł a p r o s t a : Billy p c h a ł U s t r o j ­ s t w o , a j a s z c z u r k i zjadały t r a w ę . Kiedy z a ś n i e d z i a ł a ł o , Billy k ł a d ł się n a t r a w i e i krzyczał n a z w i e r z ą t k a . Billy P o t t r z y m a ł s e t k i j a s z c z u r e k t r a w n i k o w y c h w za­ grodach n a d rzeką i co r a n o wybierał dwadzieścia najgłodniejszych o s o b n i k ó w , wkładał je do skrzynki u p o d s t a w y U s t r o j s t w a i j e c h a ł z n i m i na p a ł a c o w y t r a w n i k . Liczył, że kiedyś wreszcie zdoła skosić trawnik do końca, z a n i m będzie trzeba zaczynać od nowa. Chciał od czasu do czasu m i e ć w o l n y d z i e ń . Ale c o ś t a k i e g o n i g d y n i e n a s t ę p o w a ł o . Z a k a ż d y m r a z e m , gdy j u ż s k o ń c z y ł p c h a ć U s t r o j s t w o p r z e z o g r o m n ą p o ł a ć t r a w y , a j a s z c z u r k i w y p e ł n i ł y swoje z a d a n i e , n a l e ż a ł o zacząć k o s z e n i e o d p o c z ą t k u . Septimus pobiegł przez trawnik, próbując dogonić J e n n ę gdy nagle usłyszał znajomy klekot. C h w i l ę później z oddali wy łonił się Billy Pot, który pchał swoje U s t r o j s t w o przez szero' pas trawy, rozciągający się przy pałacowej fosie, i z w o l n a dążał w k i e r u n k u miejsca, gdzie t r a w a wyrosła najwyżej. C h ł piec przyspieszył, nie chcąc, by J e n n a zyskała zbyt dużą p r z wagę. N i e d o r ó w n y w a ł jej j e d n a k w z r o s t e m i szybkością, m i m że byli w t y m s a m y m wieku. W k r ó t c e d o t a r ł a do m o s t u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

P r z y s t a n ę ł a i z a c z e k a ł a , aż S e p t i m u s ją d o g o n i . - Szybciej, S e p - r z u c i ł a . - C h o d ź , z n a j d z i e m y m a m ę . Przeszli m o s t i znaleźli się p r z e d wejściem do P a ł a c u . Starożytny, który strzegł drzwi, nie spał. Siedział na m a ­ łym, z ł o t y m k r z e ś l e , k t ó r e s t a r a n n i e u s t a w i o n o tak, b y pa­ ciały n a n i e p r o m i e n i e s ł o ń c a . Z c z u ł y m u ś m i e c h e m p a t r z y ł na nadchodzących J e n n ę i S e p t i m u s a . Wygładził swój fio­ l e t o w y p ł a s z c z - t e ż b o w i e m był s w e g o c z a s u s z a n o w a n y m C z a r o d z i e j e m N a d z w y c z a j n y m - i u ś m i e c h n ą ł się do J e n n y . - D z i e ń dobry, Księżniczko - o d e z w a ł się d u c h , a jego cienki g ł o s z d a w a ł się d o b i e g a ć z wielkiej o d d a l i . - M i ł o cię widzieć. D z i e ń d o b r y , U c z n i u . J a k i d z i e T r a n s f o r m a c j a ? C z y opanowałeś już Potrójne Transskupienie? - P r a w i e . - S e p t i m u s w y s z c z e r z y ł się w u ś m i e c h u . - Dobry chłopak - powiedział Starożytny z aprobatą. - W i t a j , G o d r y k u - o d e z w a ł a się J e n n a . - W i e s z m o ż e , gdzie j e s t m a m a ? - T a k się s k ł a d a , K s i ę ż n i c z k o , ż e w i e m . P a n i S a r a p o w i e ­ działa m i , ż e u d a j e się d o o g r o d u k u c h e n n e g o , b y n a z b i e r a ć ziół. P o r a d z i ł e m jej, b y z r o b i ł a t o p o d k u c h e n n a , ale u p a r ł a się i p o s z ł a s a m a . T w o j a m a t k a t o w s p a n i a ł a k o b i e t a - p o ­ wiedział S t a r o ż y t n y t ę s k n y m t o n e m . - D z i ę k u j ę , G o d r y k u - o d p a r ł a J e n n a . - P o s z u k a m y jej i... Hj, co j e s t ? - S e p t i m u s z ł a p a ł ją za r a m i ę . - Jen... zobacz - powiedział, wskazując c h m u r ę pyłu, k t ó r a p o j a w i ł a się p r z y B r a m i e P a ł a c o w e j . Starożytny, p o z o s t a j ą c w pozycji siedzącej, u n i ó s ł się n a d krzesłem, podfrunął do wejścia, po czym wyjrzał na zewnątrz. - Mroczny R u m a k . I Mroczny Jeździec. - Jego głos niósł się l e k k i m e c h e m . S e p t i m u s wciągnął J e n n ę w cień za plecami ducha.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Co ty wyprawiasz? - z a p r o t e s t o w a ł a . - To tylko t e n k o ń , k t ó r e g o wcześniej widzieliśmy. Z o b a c z m y , k t o n a n i m siedzi. G d y w y s z ł a w e w p a d a j ą c y p r z e z o d r z w i a blask, d o s t r z e ­ gła zbliżającego się k o n i a . Jeździec nie o s z c z ę d z a ł wierz­ c h o w c a , s i e d z ą c m u n i e m a l n a k a r k u i naciskając, b y z w i e ­ rzę gnało naprzód. Za mężczyzną powiewał czarny płaszcz. R u m a k n i e z a t r z y m a ł się p r z y b r a m i e , lecz p r z e j e c h a ł p r z e z G u d r u n W i e l k ą i p o m k n ą ł aleją. N i e s t e t y , Billy P o t z d ą ż a ł w tym m o m e n c i e w kierunku nieskoszonej połaci trawni­ ka. W ł a ś n i e z a c z ą ł p c h a ć s w ó j w y n a l a z e k w s z e r z alei, a l e w mgnieniu oka musiał - wraz z Ustrojstwem - zmienić kierunek, by uniknąć stratowania przez pędzącego rumaka. B i l l y ' e m u się u d a ł o , a l e j e g o U s t r o j s t w o n i e m i a ł o j u ż ty­ l e szczęścia. N i e n a w y k ł e d o s z y b k i c h r u c h ó w , r o z p a d ł o się n a k a w a ł k i . J a s z c z u r k i t r a w n i k o w e r o z b i e g ł y się n a w s z y s t ­ kie strony, a p r z e d Billym P o t e m na s a m y m ś r o d k u alei, w i o d ą c e j d o P a ł a c u p i ę t r z y ł a się j u ż t y l k o s t e r t a m e t a l u . J e ź d z i e c gnał n a p r z ó d , n i e c z u ł y n a s t r a t ę , której d o z n a ł Bil­ l y Pot, a n i n a o d z y s k a n ą w o l n o ś ć j a s z c z u r e k . K o ń s k i e k o p y t a w z b u r z a ł y w y s u s z o n y u p a ł e m k u r z . W i e r z c h o w i e c zbliżał się do Pałacu, a w o k ó ł n i ó s ł się rytmiczny, g ł u c h y s t u k o t . J e n n a i S e p t i m u s czekali, a ż j e ź d z i e c o b i e r z e z w y k ł ą d l a k o n n y c h d r o g ę d o stajni n a t y ł a c h P a ł a c u , ale t e n - k u i c h z a s k o c z e n i u - spiął k o n i a i r u s z y ł p r z e z m o s t . Z d u ż ą w p r a ­ wą, g a l o p e m p o k o n a ł w i e r z e j e i p o m k n ą ł p r o s t o d o G o d r y ka. J e n n a p o c z u ł a w i l g o t n e c i e p ł o , gdy k o ń j ą mijał, r o z p r y ­ skując w o k ó ł k r o p e l k i śliny, k t ó r e w y l ą d o w a ł y n a jej t u n i c e . O d w r ó c i ł a się, b y p o s k a r ż y ć się j e ź d ź c o w i , j e g o j u ż j e d n a k n i e b y ł o , p o g n a ł b o w i e m p r z e z H o l . K o ń s k i e k o p y t a ślizgały się p o k a m i e n n y c h p ł y t a c h , sypiąc iskry, gdy j e ź d z i e c z m u ­ sił w i e r z c h o w c a d o o s t r e g o s k r ę t u w l e w o , p r o s t o w m r o k

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

D ł u g i e g o Przejścia, czyli c i ą g n ą c e g o się n a całą m i l ę k o r y t a ­ rza, k t ó r y n i c z y m k r ę g o s ł u p P a ł a c u , w i ó d ł d o s a m e g o ś r o d ­ ka b u d o w l i . G o d r y k p o z b i e r a ł się z p o s a d z k i i m r u k n ą ł : - Z i ą b . . . p r z e s z e d ł m n i e ziąb. - Z d r ż e n i e m o s u n ą ł się z p o w r o t e m na k r z e s ł o i z a m k n ą ł p r z e z r o c z y s t e oczy. - D o b r z e się czujesz, G o d r y k u ? - s p y t a ł a J e n n a z n i e p o kojem. - O w s z e m , t a k - w y m a m r o t a ł stary d u c h s ł a b y m g ł o s e m . - Dziękuję, W a s z a M i ł o ś ć . To znaczy, dziękuję, W a s z a Księżniczkowość. - Na p e w n o d o b r z e się czujesz? - J e n n a z u w a g ą p o p a ­ trzyła n a d u c h a , t e n j e d n a k z a p a d ł j u ż w s e n . - C h o d ź , S e p - s z e p n ę ł a . - Z o b a c z m y , co się dzieje. W n ę t r z e P a ł a c u w y d a w a ł o się b a r d z o c i e m n e p o r o z s ł o necznionym dziedzińcu. J e n n a i S e p t i m u s przebiegli przez hol d o D ł u g i e g o Przejścia. Spojrzeli w s ł a b o o ś w i e t l o n y k o ­ rytarz, k t ó r y z d a w a ł s i ę n i e m i e ć k o ń c a , a l e t a j e m n i c z e g o jeźdźca n i e b y ł o a n i w i d a ć , a n i s ł y c h a ć . - N i e m a g o - w y s z e p t a ł a J e n n a . - M o ż e był d u c h e m . - Jakiś dziwny ten d u c h - zauważył Septimus, wskazu­ jąc ś l a d y k o p y t w k u r z u , p o k r y w a j ą c y m w y b l a k ł y c z e r w o ­ ny dywan, który p o ł o ż o n o na starych kamiennych płytach. Oboje ruszyli korytarzem, podążając za śladami. Kiedyś, z a n i m N a j w y ż s z y O b r o ń c a zajął P a ł a c , D ł u g i e P r z e j ś c i e pełne było c u d o w n y c h skarbów - bezcennych rzeźb, kosz­ townych draperii i wielobarwnych gobelinów - teraz jed­ nak p r e z e n t o w a ł o l e d w i e z a k u r z o n y cień swojej d a w n e j chwały. P r z e z dziesięć, s p ę d z o n y c h w P a ł a c u lat, n a j w y ż ­ szy O b r o ń c a o d a r ł b u d o w l ę z n a j c e n n i e j s z y c h p r z e d m i o ­ tów, k t ó r e sprzedał, by m i e ć czym opłacać w y s t a w n e uczty.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

J e n n a i S e p t i m u s mijali teraz j e d y n i e nieliczne p o r t r e t y d a w n y c h Królowych i Księżniczek, k t ó r e w y d o b y t o z piw­ nicy, a t a k ż e s t a r e s k r z y n i e z w y ł a m a n y m i z a m k a m i i wy­ giętymi zawiasami. Za rzędem p o r t r e t ó w Królowych, któ­ re co do jednej miały na o k o zły h u m o r , i za w i z e r u n k i e m zezowatej Księżniczki, ślady k o p y t o s t r o skręcały w p r a w o i znikały za szerokimi, podwójnymi drzwiami, wiodącymi d o Sali B a l o w e j . D r z w i o t w a r t o j u ż n a o ś c i e ż , w i ę c J e n n a i S e p t i m u s po p r o s t u weszli po śladach do środka. Jeźdźca wciąż nie było widać. - Ale o g r o m n a k o m n a t a - S e p t i m u s aż g w i z d n ą ł z w r a ­ żenia. Sala B a l o w a b y ł a r z e c z y w i ś c i e o g r o m n a . K i e d y z b u d o w a ­ no Pałac, p o w i a d a n o , że wszyscy jego mieszkańcy mogliby się w niej zmieścić. Chociaż t e r a z takie s t w i e r d z e n i e n i e b y ł o b y j u ż p r a w d ą , Sala B a l o w a w c i ą ż s t a n o w i ł a n a j w i ę k ­ sze pomieszczenie, jakie mogli oglądać ludzie z Z a m k u . S k l e p i e n i e z n a j d o w a ł o się wyżej n i ż d a c h d o m u , a w i e l k i e witrażowe okna, p e ł n e małych płytek z barwionego szkła, c i ą g n ę ł y się o d p o d ł o g i d o s a m e g o s u f i t u i s i a ł y t ę c z ę b a r w n a w y p o l e r o w a n ą , d r e w n i a n ą p o s a d z k ę . D o l n e części o k i e n o t w a r t o w t e n skwarny p o r a n e k na oścież, co p o z w a l a ł o p o d z i w i a ć t r a w n i k n a t y ł a c h P a ł a c u , r o z p o ś c i e r a j ą c y się a ż po brzeg rzeki. - N i e ma go - p o w t ó r z y ł a J e n n a . - M o ż e z n i k n ą ł - m r u k n ą ł S e p t i m u s . - J a k p o w i e d z i a ł te Starożytny: Mroczny R u m a k i Mroczny Jeździec. - N i e gadaj g ł u p s t w . N i e o to mu c h o d z i ł o - z a p r o t e s t w a ł a d z i e w c z y n a . - Z a d ł u g o p r z e b y w a ł e ś n a szczycie W i e " w t o w a r z y s t w i e tej s t u k n i ę t e j C z a r o d z i e j k i i jej C i e n i a . T czy siak, o n t y l k o w y s z e d ł p r z e z o k n o . . . Spójrz.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

MROCZNY

RUMAK

37

- Nigdy nic nie w i a d o m o - zaprotestował, dotknięty wzmianką o głupstwach. - O w s z e m , w i a d o m o - o d p a r ł a , w s k a z u j ą c parujące, k o ń ­ skie o d c h o d y p o d o k n e m . S e p t i m u s s k r z y w i ł się. O s t r o ż n i e wyszli n a t a r a s . W ł a ś n i e w t e d y u s ł y s z e l i k r z y k Sary H e a p .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ł f POWRÓT

4 SIMONA

Choćby jeden mały Szczur Pocztowy I powtarzała przez łzy Sara Heap. Jeździec zsiadł już z konia, gdyjenna i Septimus stanęli przy drzwiach, wio­ dących do okolo­ nego murem, kuchennego ogrodu. Mężczyzna był odwrócony plecami.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Stał, j e d n ą ręką trzymając s w o j e g o w i e r z c h o w c a , a d r u g ą p o ­ klepując pocieszająco Sarę, k t ó r a z a r z u c i ł a m u r ę c e n a szyję. Sara H e a p w y d a w a ł a się p r z y n o w o p r z y b y ł y m d r o b n a i n i e m a l b e z b r o n n a . W ł o s y w s t r ą k a c h o p a d a ł y jej n a r a m i o ­ na, a d ł u g a , n i e b i e s k a t u n i k a z b a w e ł n y ze z ł o t y m w y k o ń ­ c z e n i e m r ę k a w ó w i r ą b k a n i e m o g ł a u k r y ć faktu, ż e p o p o ­ w r o c i e d o P a ł a c u k o b i e t a b a r d z o s c h u d ł a . Ale w jej z i e l o n y c h o c z a c h j a ś n i a ł a ulga, gdy z w r a c a ł a j e n a c z a r n e g o j e ź d ź c a . - C h o ć b y j e d n a w i a d o m o ś ć , ż e b y m wiedziała, że n i c ci n i e grozi - s k a r ż y ł a się. - T y l k o tyle c h c i a ł a m . A raczej chcieli­ śmy. T w ó j ojciec t e ż się z a m a r t w i a ł . Myśleliśmy, ż e j u ż cię n i e z o b a c z y m y . . . N i e b y ł o cię p o n a d r o k i ani r a z u n i e d a ł e ś z n a k u życia. N a p r a w d ę , n i e d o b r y z ciebie c h ł o p i e c , S i m o n i e . - Nie jestem już chłopcem, m a m o . Jestem mężczyzną. M a m d w a d z i e ś c i a lat, g d y b y ś z a p o m n i a ł a . - S i m o n H e a p o d e r w a ł r ę c e Sary od swojej szyi i cofnął się o k r o k , n a g l e zdając s o b i e s p r a w ę , ż e k t o ś g o o b s e r w u j e . O d w r ó c i ł s i ę i n i e w y d a w a ł się p r z e s a d n i e z a c h w y c o n y w i d o k i e m s w o ­ j e g o n a j m ł o d s z e g o b r a t a i p r z y b r a n e j s i o s t r y , k t ó r z y czaili się n i e p e w n i e p r z y d r z w i a c h d o o g r o d u k u c h e n n e g o . S i m o n z w r ó c i ł się z p o w r o t e m k u m a t c e . - T a k czy o w a k , n i e p o t r z e b u j e s z m n i e - o z n a j m i ł p o n u ­ r o . - N i e t e r a z , k i e d y o d z y s k a ł a ś s w o j e g o z a g i n i o n e g o siód­ m e g o syna. Z w ł a s z c z a ż e ś w i e t n i e się u r z ą d z i ł , zostając Uczniem zamiast mnie. - S i m o n i e , n i e - s p r z e c i w i ł a się Sara. - P r o s z ę , n i e k ł ó ć ­ m y się o t o p o r a z kolejny. S e p t i m u s n i c z e g o c i n i e z a b r a ł . Tobie nigdy nie z a p r o p o n o w a n o , żebyś został U c z n i e m . - O, ale b y ł o b y i n a c z e j . G d y b y n i e pojawił się t e n b a c h o r . - S i m o n i e ! N i e p o z w a l a m ci tak m ó w i ć o Septimusie. To twój brat.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

40

SEPTIMUS

H E A P - S M O C Z Y

LOT

- O ile w i e r z y s z , że t o , co ta s t a r a w i e d ź m a Z e l d a z o b a ­ czyła w b r u d n e j w o d z i e , b y ł o p r a w d ą . A ja n i e w i e r z ę . - O c i o t c e t e ż z a b r a n i a m ci m ó w i ć w t a k i s p o s ó b - p o w i e ­ działa Sara n i s k i m głosem, w k t ó r y m p o b r z m i e w a ł gniew. - W k a ż d y m r a z i e w i e m , że t o , co w i d z i a ł a m . . . co w s z y ­ scy w i d z i e l i ś m y . . . j e s t p r a w d ą . S e p t i m u s t o m ó j syn. I t w ó j b r a t . P o r a p r z y w y k n ą ć d o tej myśli, S i m o n i e . S e p t i m u s wycofał s i ę w c i e ń p o d d r z w i a m i . R o z m o w a , k t ó r ą u s ł y s z a ł , z a s m u c i ł a go, ale n i e z a s k o c z y ł a . A ż z a d o ­ b r z e p a m i ę t a ł , co d z i a ł o się w n o c y po j e g o Kolacji U c z n i a , w c h a c i e ciotki Z e l d y na M o k r a d ł a c h M a r r a m . Był to najbar­ dziej n i e z w y k ł y w i e c z ó r w życiu S e p t i m u s a - n i e t y l k o z o s t a ł U c z n i e m Marcii, ale t a k ż e d o w i e d z i a ł się, k i m n a p r a w d ę jest: s i ó d m y m s y n e m Sary i Silasa H e a p ó w . Ale w c z e s n y m r a n ­ k i e m , p o w s p ó l n y m ś w i ę t o w a n i u , S i m o n H e a p stoczył z r o ­ d z i c a m i o s t r ą k ł ó t n i ę . Szybkim k r o k i e m w y s z e d ł w c i e m n o ś ć i p o p ł y n ą ł kajakiem p r z e z M o k r a d ł a M a r r a m , b u d z ą c p r z e r a ­ ż e n i e Sary (i s w o j e g o b r a t a Nicka, k t ó r y d o p i e r o co w s z e d ł w posiadanie kajaka). Najstarszy z braci H e a p ó w zniknął i n i e d a w a ł z n a k u życia - aż do tej chwili. - P ó j d z i e m y się p r z y w i t a ć , Sep? - s z e p n ę ł a J e n n a . S e p t i m u s p o k r ę c i ł g ł o w ą i cofnął się. - Ty idź - p o p c h n ą ł l e k k o d z i e w c z y n k ę . - N i e s ą d z ę , ż e b y chciał m n i e w i d z i e ć . Stał w cieniu i patrzył, jak J e n n a w c h o d z i do ogrodu, a n a s t ę p n i e idzie przez grządki sałaty, którą k o ń S i m o n a zupełnie rozdeptał. - C z e ś ć , S i m o n i e . - U ś m i e c h n ę ł a się n i e ś m i a ł o . - A h a . M i a ł e m n a d z i e j ę , ż e m o ż e cię t u z a s t a n ę . W t w o i m P a ł a c u . D z i e ń d o b r y , W a s z a W y s o k o ś ć - r z e k ł S i m o n z lek­ k ą d r w i n ą w g ł o s i e , gdy J e n n a d o n i e g o p o d e s z ł a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- J e s z c z e się t a k d o m n i e n i e m ó w i , S i - o d p a r ł a J e n n a , nieco n i e p e w n i e . - D o p ó k i n i e z o s t a n ę Królową. - Królową, t a k . . . w t e d y d o p i e r o r o z p o c z n i e się w s p a n i a ł e życie, co? N i e b ę d z i e s z r o z m a w i a ł a z t a k i m i j a k m y , k i e d y już z o s t a n i e s z Królową, czyż n i e ? Sara w e s t c h n ę ł a . - Naprawdę, przestań, Simonie - prosiła. S i m o n s p o j r z a ł n a swoją m a t k ę , a p o t e m p r z e n i ó s ł w z r o k n a J e n n ę . Irytacja, m a l u j ą c a się n a j e g o t w a r z y , p r z e r o d z i ł a się w coś m r o c z n i e j s z e g o , gdy o m i ó t ł o c z a m i w i d o k , rozcią­ gający się z a o t w a r t y m i d r z w i a m i . Z i e l o n k a w o - c z a r n e o c z y Chłonęły h a r m o n i ę b u d o w l i i t r a w n i k ó w . J a k ż e r ó ż n i ł o się to od b e z ł a d n e g o p o k o i k u , w k t ó r y m d o r a s t a ł w o t o c z e n i u pięciorga m ł o d s z y c h braci i m a ł e j przybranej siostry J e n ­ ny. P r a w d ę m ó w i ą c , r ó ż n i ł o się t a k b a r d z o , ż e n i e c z u ł j u ż żadnej w i ę z i ze swoją r o d z i n ą . Z w ł a s z c z a z J e n n ą , z k t ó r ą przecież i t a k n i e łączyły go w i ę z y k r w i . Była t y l k o k u k u ł ­ czym p i s k l ę c i e m , p o d r z u t k i e m i - j a k k a ż d e k u k u ł c z e p i s k l ę opanowała i zniszczyła gniazdo. - Dobrze, m a m o - powiedział szorstko Simon. - Prze­ stanę. Sara u ś m i e c h n ę ł a się z w a h a n i e m . N i e m a l n i e p o z n a w a ł a swojego n a j s t a r s z e g o s y n a . M ę ż c z y z n a w c z a r n y m p ł a s z c z u , który p r z e d nią s t a ł , w y d a w a ł się k i m ś i n n y m . K i m ś , k t o niezbyt się S a r z e p o d o b a ł . - No - r z u c i ł S i m o n n i e c o zbyt j o w i a l n i e - co by m o j a sio­ strzyczka p o w i e d z i a ł a n a p r z e j a ż d ż k ę n a G r o m i e ? - Z d u m ą poklepał swojego wierzchowca. - N i e w i e m , czy to d o b r y p o m y s ł - o d e z w a ł a się Sara. - A d l a c z e g o , m a m o ? N i e ufasz m i ? M i l c z e n i e Sary t r w a ł o o s e k u n d ę z a d ł u g o .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- O c z y w i ś c i e , że u f a m - o d p a r ł a . - Wiesz, teraz dobrze jeżdżę k o n n o . Przez ostatni rok jeździłem po górach i dolinach na Ziemi Kresowej. - Co? Na P u s t k o w i u ? A co t a m robiłeś? - spytała Sara lekko podejrzliwym t o n e m . - A, to i o w o - o d p a r ł wymijająco. N a g l e p o s t ą p i ł k r o k w s t r o n ę J e n n y . S a r a r u s z y ł a n a p r z ó d , j a k b y c h c i a ł a g o za­ t r z y m a ć , ale S i m o n p i e r w s z y d o p a d ł k s i ę ż n i c z k i , p o c z y m jednym zwinnym r u c h e m uniósł ją i posadził na koniu. - J a k ci się p o d o b a ? - s p y t a ł . - G r o m to u r o c z y z w i e r z a k , prawda? - Tak... - s z e p n ę ł a J e n n a z n i e p o k o j e m , p o d c z a s gdy w i e r z c h o w i e c u d e r z a ł k o p y t e m o z i e m i ę , j a k b y się n i e c i e r ­ pliwił i chciał już ruszać. - P o j e d z i e m y t y l k o na p r z e j a ż d ż k ę , co? - z a p r o p o n o w a ł S i m o n . P r z e z chwilę m o g ł o się w y d a w a ć , ż e z n o w u j e s t taki, j a k d a w n i e j . W s u n ą ł s t o p ę w s t r z e m i ę i u s a d o w i ł się w s i o d l e za J e n n ą . N a g l e S a r a s t w i e r d z i ł a , że n a j s t a r s z y s y n p a t r z y n a nią z w y s o k a i z a r a z z r o b i c o ś , p r z e d c z y m n i e będzie mogła go powstrzymać. - Nie, Simonie, myślę, że J e n n a nie p o w i n n a . . . Ale m ł o d z i e n i e c spiął j u ż k o n i a i ściągnął c u g l e . Z w i e r z o b r ó c i ł o się, t r a t u j ą c t y m i a n e k , k t ó r y S a r a m i a ł a w ł a ś n i e za­ s a d z i ć , p o c z y m p o g a l o p o w a ł o p r z e z d r z w i i dalej w z d ł u ż ściany P a ł a c u . K o b i e t a b i e g i e m p u ś c i ł a się z a s y n e m krzy* cząc: - S i m o n ! S i m o n i e , w r a c a j . . . A l e j u ż g o n i e b y ł o . O b ł o k i k u r z u u n o s i ł y się w m i e j scach, gdzie k o ń s k i e k o p y t a u d e r z y ł y w pylistą d r o g ę . S a r a n i e w i e d z i a ł a , c z e g o się b o i . W k o ń c u to t y l k o jej sy w z i ą ł swoją s i o s t r ę n a k o n n ą p r z e j a ż d ż k ę . C o w t y m z ł go? R o z e j r z a ł a się w p o s z u k i w a n i u S e p t i m u s a . Była p e w n

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

żc p r z y s z e d ł t u z J e n n ą , t e r a z j e d n a k z n i k n ą ł . W e s t c h n ę ł a . M y ś l e n i e ż y c z e n i o w e , t o w s z y s t k o . Z n o w u c o ś s o b i e wy­ o b r a z i ł a . P o s t a n o w i ł a , że k i e d y S i m o n i J e n n a w r ó c ą z p r z e ­ jażdżki, p ó j d z i e p r o s t o d o W i e ż y C z a r o d z i e j ó w i z a b i e r z e Septimusa na resztę dnia do d o m u . W końcu J e n n a miała j u t r o w y r u s z y ć na d o r o c z n e o g l ę d z i n y S m o c z e j Ł o d z i i by­ łoby m i ł o , gdyby c h ł o p i e c m ó g ł się z nią p r z e d t e m s p o t k a ć . Nie z a m i e r z a ł a s ł u c h a ć ż a d n y c h a r g u m e n t ó w M a r c i i OverNirand. S e p t i m u s p o w i n i e n s p ę d z a ć w i ę c e j c z a s u z s i o s t r ą • a t a k ż e z m a t k ą . M o ż e g d y b y S i m o n zdążył p o z n a ć S e p l i m u s a t r o c h ę lepiej, s k o ń c z y ł y b y się t e w s z y s t k i e n i e m i ł e sytuacje. Po chwili Sara, p o g r ą ż o n a w m y ś l a c h , u k l ę k ł a , by p o z b i e tać s t r a t o w a n y t y m i a n e k . C z e k a ł a n a p o w r ó t J e n n y i S i m o ­ na pod czujnym o k i e m trzech zbiegłych jaszczurek trawni­ kowych.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

*>- 5 -4* GROM

J e n n a z ł a p a ł a s i ę s k ł ę b i o n e j k o ń s k i e j grzywy, g d y S i m o n popędził wierzchowca przez pałacowy trawnik, płosząc j a s z c z u r k i , k t ó r e Billy P o t l e d w i e p r z e d chwilą z d o ł a ł z a g o ­ nić w j e d n o miejsce. Jenna uwielbiała konie. Miała własnego wierzchowca, kt r e g o t r z y m a ł a w stajni i c o d z i e n n i e o d b y w a ł a wycieczki na j go grzbiecie. D o b r z e się c z u ł a w siodle, a p r z y t y m n i e b r a k w a ł o jej o d w a g i . D l a c z e g o w i ę c t a k się b a ł a ? „ M o ż e d l a t e g - myślała, gdy G r o m z z a w r o t n ą p r ę d k o ś c i ą p r z e m k n ą ł p r z P a ł a c o w ą B r a m ę - „że S i m o n p r o w a d z i k o n i a t a k g n i e i o s t r o ? " . S i m o n najwyraźniej n i e t y l k o na p o k a z n o s i ł p c z a r n y c h b u t a c h p a r ę szpiczastych o s t r ó g . J e n n a j u ż d w a rw i d z i a ł a , j a k wbija je w k o ń s k i e b o k i . N i e p o d o b a ł o jej s też, że c h ł o p a k z taką siłą ściąga cugle.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Simon pędził wierzchowca galopem samym środkiem I )i ogi C z a r o d z i e j ó w . N i e p a t r z y ł a n i w l e w o , a n i w p r a w o , nie z w a ż a ł t e ż n a n i k o g o , k t o c h c i a ł b y przejść n a d r u g ą Nlronę - c o p r o f e s o r W e a s a l V a n Klampff w ł a ś n i e p r ó b o w a ł uczynić. P r o f e s o r n i e w i e d z i a ł , ż e M a r c i a się d o n i e g o wy­ brała. M u s i a ł jej c o ś p o w i e d z i e ć , i to z d a l a od n a d z w y c z a j czujnych u s z u swojej g o s p o s i , U n y B r a k k e t . Zamyślony profesor przechodził przez Drogę Czarodzie­ jów, r o z w a ż a j ą c , j a k w y j a ś n i ć s w o j e w ą t p l i w o ś c i - p o d e j ­ rzewał, ż e U n a B r a k k e t coś knuje, c h o ć n i e był p e w i e n , co k o n k r e t n i e - i o s t a t n i ą rzeczą, jakiej się s p o d z i e w a ł , był wielki, r o z p ę d z o n y , c z a r n y k o ń , k t ó r y o m a ł o g o n i e u d e ­ rzył. S z a l o n y p ę d p o w a l i ł p r o f e s o r a n a z i e m i ę . K i e d y j u ż nic p o z b i e r a ł , n i e c o p o s i n i a c z o n y i r o z t r z ę s i o n y , a l e p o z a i vm cały i z d r ó w , n i e p a m i ę t a ł , d l a c z e g o w o g ó l e z n a l a z ł się w tym miejscu. M o ż e szedł po p e r g a m i n . . . n o w e p i ó r o . . . Inni m a r c h e w e k . . . a l b o d w a funty m a r c h e w e k ? T e n k r ę p y , pulchny c z ł o w i e c z e k z r o z w i c h r z o n ą , siwą b r o d ą i w p ó ł k o ­ li Mych o k u l a r a c h , s t a ł p r z e z c h w i l ę p o ś r o d k u D r o g i C z a r o ­ dziejów, k r ę c ą c g ł o w ą i p r ó b u j ą c s o b i e p r z y p o m n i e ć , s k ą d " ni w z i ą ł . W o k ó ł n i e g o s k a k a l i B e e t l e i r ó ż n i p o m o c n i c y okolicznych warsztatów i biur. Uczonego dręczyła nie­ uk r e ś l o n a m y ś l , ż e c h o d z i o w a ż n ą s p r a w ę , a l e w s z y s t k o inn u m k n ę ł o . W e a s a l V a n Klampff p o k r ę c i ł głową, p o c z y m wrócił d o d o m u , p o d r o d z e z a t r z y m u j ą c się, b y k u p i ć t r z y hnily m a r c h e w e k . T y m c z a s e m G r o m g n a ł D r o g ą C z a r o d z i e j ó w , mijając ilt lepy, d r u k a r n i e i p r y w a t n e k s i ę g a r n i e , p r z e d k t ó r y m i k r ę łllll się d u m n i w ł a ś c i c i e l e , w y s t a w i a j ą c p r z e c e n i o n e m a n u sktypty i p r o m o c y j n e p e r g a m i n y . N a w i d o k r o z p ę d z o n e g o , i /iii n e g o k o n i a z a t r z y m y w a l i się i gapili p r z e z c h w i l ę , z a s t a -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

nawiając się, co t e ż r o b i K s i ę ż n i c z k a w t o w a r z y s t w i e czar­ nego jeźdźca. Po co taki pośpiech? G r o m błyskawicznie dotarł do Wielkiego Łuku. Jenna s p o d z i e w a ł a się, że S i m o n z w o l n i i z a w r ó c i k o n i a , by w r ó c i ć d o P a ł a c u , c h ł o p a k j e d n a k o s t r o s z a r p n ą ł cugle, w i e r z c h o ­ w i e c s k r ę c i ł g w a ł t o w n i e w l e w o i p o m k n ą ł Ścieżką R z e z i ­ m i e s z k ó w . W w ą s k i e j u l i c z c e p a n o w a ł m r o k i ziąb, k t ó r y d a w a ł się w e znaki p o o s ł o n e c z n i o n e j D r o d z e C z a r o d z i e ­ jów, w d o d a t k u o k r o p n i e tu c u c h n ę ł o . Przez środek, między b r u k o w y m i k a m i e n i a m i , biegł o t w a r t y r y n s z t o k , k t ó r y m p o ­ w o l i p ł y n ą ł gęsty, b r ą z o w y s z l a m . - D o k ą d j e d z i e m y ? ! - w r z a s n ę ł a J e n n a , ledwie słysząc własny głos poprzez łoskot końskich kopyt, który odbijał się e c h e m o d w a l ą c y c h się d o m ó w p o o b u s t r o n a c h z a u ł k a i w y p e ł n i a ł jej g ł o w ę w ś c i e k ł y m h a ł a s e m . S i m o n n i e o d p o ­ wiedział, więc krzyknęła znowu, tym r a z e m głośniej. - Dokąd jedziemy?! S i m o n nadal milczał. Nagle k o ń skręcił w lewo, c u d e omijając nadjeżdżający w ó z z m i ę s e m i k i e ł b a s a m i , i p o ś l i z g n ą ł się n a s z l a m i e . - Simon! - zawołała Jenna. - Dokąd jedziemy? - Z a m k n i j s i ę ! - Z d a w a ł o jej się, że w ł a ś n i e t a k o d p o w i dział. - Słucham? - S ł y s z a ł a ś . Z a m k n i j się. P o j e d z i e s z t a m , d o k ą d cię z biorę. O d w r ó c i ł a się, b y s p o j r z e ć n a b r a t a , z a s k o c z o n a n a g n u t ą n i e n a w i ś c i w j e g o g ł o s i e . M i a ł a n a d z i e j ę , ż e źle z r z u m i a ł a , ale ujrzawszy l o d o w a t e spojrzenie, z r o z u m i a ł że się n i e myli. D r g n ę ł a , p o d w p ł y w e m ogarniających złych przeczuć.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

CROM

47

W t e m koń z n ó w zmienił kierunek. Z u p e ł n i e jakby Simon p r ó b o w a ł z g u b i ć k a ż d e g o , k t o m ó g ł b y ich ścigać. S z a r p n ą ł cugle, g w a ł t o w n i e ściągając w i e r z c h o w c a w p r a w o , i G r o m w p a d ł w Z a u ł e k W ą s k i e j Kiszki, p o g r ą ż o n e w c i e m n o ś c i a c h przejście m i ę d z y d w i e m a w y s o k i m i ś c i a n a m i . S k u p i o n e o c z y S i m o n a z m i e n i ł y się w d w i e szparki, gdy koń m k n ą ł ciasną uliczką, krzesając s p o d k o p y t s n o p y iskier. N a k o ń c u c i e m n e g o z a u ł k a J e n n a d o s t r z e g ł a j a s n e ś w i a t ł o dnia. Zbliżali się do wylotu i dziewczyna podjęła decyzję: skoczy. Kiedy G r o m w y p a d ł n a o t w a r t ą p r z e s t r z e ń , J e n n a w z i ę ł a głęboki w d e c h i w t e d y n a g l e , b e z ż a d n e g o r u c h u z e s t r o n y S i m o n a , w i e r z c h o w i e c się z a t r z y m a ł . P r z e d n i m i s t a ł a d r o b ­ na p o s t a ć w z i e l o n y c h s z a t a c h u c z n i a i ś w i d r o w a ł a k o n i a upojrzeniem, p o d d a j ą c g o O d r ę t w i e n i u . - S e p t i m u s ! - wykrzyknęła Jenna, bardziej u r a d o w a n a jego w i d o k i e m , n i ż m o g ł a b y s i ę s p o d z i e w a ć . - J a k się t u dostałeś? Nie o d p o w i e d z i a ł . Był z b y t n i o s k u p i o n y na G r o m i e . Jeszcze nigdy n i e s t o s o w a ł Zaklęcia O d r ę t w i e n i a n a s t w o r z e n i u t a k dużym, jak k o ń , i n i e m i a ł p e w n o ś c i , czy m o ż e j e d n o c z e ś n i e rozmawiać i O d r ę t w i a ć . - Z d r o g i , g n o j k u ! - w r z a s n ą ł S i m o n . - C h y b a że c h c e s z być s t r a t o w a n y . - G n i e w n i e s p i ą ł k o n i a o s t r o g a m i , z w i e ­ rzę j e d n a k a n i d r g n ę ł o . J e n n a w i e d z i a ł a , ż e t o jej s z a n s a . 7, z a s k o c z e n i a , z s u n ę ł a się z s i o d ł a na z i e m i ę , S i m o n j e d n a k l u r e a g o w a ł b ł y s k a w i c z n i e . C h w y c i ł ją za w ł o s y i w c i ą g n ą ł l powrotem. Au! Puszczaj! - krzyknęła, biorąc z a m a c h , by go uderzyć. I - O , n i e , n i c z t e g o ! - s y k n ą ł jej d o u c h a , b o l e ś n i e trzy­ mając ją za w ł o s y . S e p t i m u s n i e z a r e a g o w a ł . Bał się p o r u s z y ć .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- P u ś ć . . . J e n n ę . . . - p o w o l i c e d z i ł s ł o w a , w c i ą ż wbijając s p o j r z e n i e w G r o m a . K o ń s z e r o k o o t w o r z y ł oczy, u k a z u j ą c duże białka. - C o cię t o o b c h o d z i , g n o j k u ? - w a r k n ą ł S i m o n . - N i e twoja sprawa. O n a nie ma z tobą nic wspólnego. S e p t i m u s w c i ą ż s t a ł w m i e j s c u i w p a t r y w a ł się w k o n i a . - To m o j a s i o s t r a - p o w i e d z i a ł c i c h o . - P u ś ć ją. G r o m poruszył się niespokojnie. Znalazł się m i ę d z y d w o m a p a n a m i i t a sytuacja m u się n i e p o d o b a ł a . D a w n y p a n wciąż siedział w siodle, s t a n o w i ą c n i e m a l n i e o d ł ą c z n ą część k o n i a - i jak zwykle w o l a p a n a była z a r a z e m wolą G r o m a : p a n chciał jechać naprzód, więc G r o m też chciał jechać naprzód. Ale p r z n i m stał n o w y p a n . A n o w y p a n nie przepuszczał G r o m a , ch d a w n y p a n raz p o raz dźgał jego boki ostrogami. Koń p r ó b o w o d e r w a ć swe c i e m n o b r ą z o w e oczy od Septimusa, nie był j e d n w stanie. O d r ę t w i o n y r u m a k u n i ó s ł głowę i zarżał bezradnie. - Puść Jennę. Już. - Powtórzył Septimus. - Bo co? - s p y t a ł S i m o n , d r w i ą c o s z c z e r z ą c z ę b y . r z u c i s z n a m n i e k t ó r e ś z e s w o i c h ż a ł o s n y c h zaklęć? P o w i e ci c o ś , g n o j k u . W m a ł y m p a l c u m a m więcej m o c y n i ż ty b d z i e s z m i a ł w c a ł y m s w o i m n ę d z n y m życiu. I użyję jej, j e ś z a r a z n i e z e j d z i e s z mi z d r o g i . Z r o z u m i a n o ? - W y c i ą g n w k i e r u n k u S e p t i m u s a m a ł y p a l e c lewej d ł o n i i J e n n a aż ję nęła, na palcu widniał b o w i e m duży pierścień z O d w r o t n s y m b o l e m . W y g l ą d a ł z n a j o m o i to b u d z i ł o w niej g r o z ę . Jenna wyrwała głowę z uścisku Simona. - Co z t o b ą ? - k r z y k n ę ł a . - J e s t e ś m o i m b r a t e m . D l a c z e tak okropnie postępujesz? W o d p o w i e d z i z ł a p a ł ją za z ł o t e w ł o s y i o k r ę c i ł je m n o w o k ó ł lewej d ł o n i , p o d c z a s gdy w p r a w e j wciąż d z i e r ż wodze Groma.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Wyjaśnijmy c o ś s o b i e , K s i ę ż n i c z k o - w a r k n ą ł . - Ż a d e n ze m n i e t w ó j b r a t . J e s t e ś t y l k o j a k i m ś n i e c h c i a n y m dziecia­ k i e m , k t ó r e g o m ó j n a i w n y ojciec p r z y n i ó s ł p e w n e g o w i e ­ czoru d o d o m u . T o w s z y s t k o . Przysporzyłaś n a m s a m y c h kłopotów i zniszczyłaś naszą rodzinę. Rozumiesz? J e n n a p o b l a d ł a j a k ś c i a n a . C z u ł a się t a k , j a k b y k t o ś wal­ nął ją w b r z u c h . S p o j r z a ł a na S e p t i m u s a , s z u k a j ą c u n i e ­ g o p o m o c y , i c h ł o p i e c n a m o m e n t s k i e r o w a ł n a nią w z r o k , równie zaskoczony, jak i o n a . Ale w chwili, gdy spojrze­ nia S e p t i m u s a i J e n n y się s p o t k a ł y , G r o m w y c z u ł , ż e j e s t wolny. N o z d r z a w i e r z c h o w c a z a p ł o n ę ł y z p o d n i e c e n i a , j e ­ go m i ę ś n i e s t ę ż a ł y i w j e d n e j c h w i l i był j u ż d a l e k o , gnając z e w s z y s t k i c h sił k u s ł o ń c u , p o b r u k o w a n e j d r o d z e , k t ó r a wiodła do Bramy P ó ł n o c n e j . O s z o ł o m i o n y S e p t i m u s spoglądał w ślad za znikającym w oddali k o n i e m . K r ę c i ł o mu się w g ł o w i e od w y s i ł k u , w ł o ­ żonego w O d r ę t w i e n i e zwierzęcia, k t ó r e p r z e z cały czas m u się p r z e c i w s t a w i a ł o i w n i c z y m n i e p r z y p o m i n a ł o k r ó l i k a , n,i k t ó r y m c h ł o p i e c ćwiczył t ę u m i e j ę t n o ś ć . W i e d z i a ł , ż e m a leszcze o s t a t n i ą s z a n s ę , b y o d b i ć J e n n ę . P o t r z ą s n ą ł głową, że­ by pozbyć się o t ę p i e n i a , p o z o s t a ł e g o po zaklęciu. A p o t e m , drżąc n a c a ł y m ciele, p r z e n i ó s ł się p o d B r a m ę P ó ł n o c n ą .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

*> 6 -*+ BRAMA PÓŁNOCNA

Przy

B r a m i e P ó ł n o c n e j Silas H e a p grał w P i o n k o n o g i z G r i n -

g e m , s t r ó ż e m b r a m y . Silas i G r i n g e p o g o d z i l i s i ę n i e d a w ­ no po długiej w a ś n i . Kiedy S i m o n H e a p , najstarszy sy Silasa, p r ó b o w a ł u c i e c z Lucy, j e d y n ą c ó r k ą G r i n g e ' a , i j poślubić, obaj wpadli w p o p ł o c h . G r i n g e z a m k n ą ł Lu na s t r y c h u , by n i e u c i e k ł a z n o w u . D o p i e r o gdy w jaki c z a s p ó ź n i e j Silas o d w i e d z i ł g o z wieścią, ż e S i m o n z n i k n w ś r o d k u nocy na M o k r a d ł a c h M a r r a m i tyle go w i d z i a n w końcu wypuścił córkę. Wiedział b o w i e m to, co wiedzi każdy - że szanse przeżycia nocą na M o k r a d ł a c h Marr są bardzo nikłe. Silas i G r i n g e odkryli, że mają wiele w s p ó l n e g o . Po p i e r w s Lucy i S i m o n a . A t a k ż e P i o n k o n o g i . Z a r ó w n o j e d e n , jak i d r u zachowali b a r d z o m i ł e w s p o m n i e n i a z dzieciństwa, zwi;

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

z tą grą. P i o n k o n o g i stały się t e r a z b a r d z o rzadką grą p l a n s z o ­ wą, choć kiedyś były w Z a m k u nadzwyczaj p o p u l a r n e , a finał 1'ierwszej Ligi P i o n k o n o g ó w s t a n o w i ł w y d a r z e n i e r o k u . N a p i e r w s z y r z u t o k a w y d a w a ł o się, ż e t o z w y k ł a gra, rozgrywana p i o n k a m i . N a p l a n s z y s t a ł y d w a z a m k i , r o z d z i e ­ lone p ł y n ą c ą p o ś r o d k u r z e c z k ą . K a ż d y z g r a c z y d y s p o n o ­ wał z e s t a w e m p i o n k ó w w r ó ż n y c h k s z t a ł t a c h i r o z m i a r a c h , a c e l e m gry b y ł o p r z e p r o w a d z e n i e j a k n a j w i ę k s z e j l i c z b y własnych p i o n k ó w przez rzeczkę, do z a m k u przeciwnika. Ilyl j e d n a k p e w i e n h a c z y k : p i o n k i m i a ł y w ł a s n y r o z u m - i, i o ważniejsze, w ł a s n e nogi. W ł a ś n i e d l a t e g o g r a c i e s z y ł a się d u ż ą p o p u l a r n o ś c i ą , ale niestety, z t e g o s a m e g o p o w o d u s t a ł a s i ę t a k r z a d k a . Z a ­ klęcia, z a p o m o c ą k t ó r y c h t w o r z o n o p i o n k i , p r z e p a d ł y p o Wielkim P o ż a r z e t r z y s t a lat t e m u . O d t a m t e j p o r y z e s t a w y d o gry s t a w a ł y się s t o p n i o w o c o r a z b a r d z i e j n i e k o m p l e t n e , |oko że c z a s e m p i o n k i m i a ł y d o ś ć i r u s z a ł y w s i n ą dal w p o ­ szukiwaniu przygód - albo przynajmniej w poszukiwaniu ciekawszego z e s t a w u do gry w P i o n k o n o g i . A c h o c i a ż n i k t nie p r o t e s t o w a ł , j e ś l i p o o t w a r c i u p u d e ł k a o d k r y ł , ż e za­ mieszkała t a m c a ł a n o w a k o l o n i a p i o n k ó w , s p r a w a m i a ł a się t u p e ł n i e i n a c z e j , g d y w y c h o d z i ł o n a jaw, ż e p i o n k i z n u d z i ł y »lę i o d e s z ł y . A z a t e m po t r z y s t u ł a t a c h p i o n k i w w i ę k s z o ­ ści z n i k n ę ł y : s p ł y n ę ł y k a n a ł a m i , z o s t a ł y w d e p t a n e w z i e m i ę illio p o p r o s t u ś w i e t n i e się b a w i ł y w m a ł y c h , n i e z n a n y c h 1

'loniach p o d d e s k a m i p o d ł o g i . Na o g ó ł C z a r o d z i e j e , w t y m t a k ż e Silas, grali w M a g i c z n ą

wersję P i o n k o n o g ó w , w k t ó r e j z a m k i i r z e c z k a p o ś r o d k u planszy b y ł y p r a w d z i w e - c h o ć oczywiście m a l e ń k i e . G r i n g e Otł d z i e c i ń s t w a p r a g n ą ł z a g r a ć w M a g i c z n e P i o n k o n o g i . Kie­ d y Silas w s p o m n i a ł , ż e g d z i e ś n a s t r y c h u , w ś r ó d ksiąg, m a

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

k o m p l e t n y i z a p i e c z ę t o w a n y z e s t a w d o gry, G r i n g e z d o t a ł zwalczyć w s o b i e d ł u g o t r w a ł ą n i e c h ę ć d o r o d z i n y H e a p ó w i zaproponował, że mogliby sobie od czasu do czasu po­ grać. N i e b a w e m s p o t k a n i a s t a ł y się r e g u l a r n e i obaj czekali na nie z u t ę s k n i e n i e m . T e g o r a n k a Silas wyszedł z Pałacu wcześniej i ruszył na skróty do Bramy Północnej, niosąc bezcenne pudełko z P i o n k o n o g a m i . Szedł powoli, o b o k niego b o w i e m człapał duży, poczochrany wilczarz o obolałych stawach. Maksio n i e był j u ż t a k i m m ł o d y m p s i a k i e m , j a k k i e d y ś , ale n a d a l chodził wszędzie za swoim p a n e m . Jako Czarodziej Zwy­ czajny, Silas H e a p n o s i ł c i e m n o n i e b i e s k ą t u n i k ę , p r z e w i ą ­ zaną srebrnym p a s e m . Jak wszyscy Heapowie, miał jasne, k r ę c o n e włosy, choć p r z y p r ó s z o n e już siwizną, zaś jego z i e l o n e oczy w c i ą ż l ś n i ł y b l a s k i e m . Idąc p r z e z r o z ś w i e t l o n e s ł o ń c e m ulice, n u c i ł w e s o ł o p o d n o s e m , w p r z e c i w i e ń s t w i e b o w i e m d o Sary H e a p n i c z y m się z b y t d ł u g o n i e p r z e j m o ­ w a ł i u w a ż a ł , że w k o ń c u w s z y s t k o się j a k o ś u ł o ż y . Silas i G r i n g e u s i e d l i s o b i e p r z e d s t r ó ż ó w k ą p r z y b r a m i e i r o z ł o ż y l i p l a n s z ę d o gry, s p o g l ą d a j ą c p r z y t y m z e z n a w ­ s t w e m n a p i o n k i i p r ó b u j ą c o d g a d n ą ć ich u s p o s o b i e n i e t e g o ranka. Pionki bywały kapryśne i człowiek nigdy nie wie­ d z i a ł , c o strzeli i m d o g ł o w y p o m i ę d z y k o l e j n y m i p a r t i a n r J e d n e ł a t w o b y ł o n a k ł o n i ć , b y p o s z ł y t a m , g d z i e gracz s o b i życzył, a i n n e - p r z e c i w n i e . N i e k t ó r e s p r a w i a ł y w r a ż e n i e , ż e r o b i ą d o k ł a d n i e t o , c z e g o się o d n i c h o c z e k u j e , b y p o t e m zdradzić gracza w ostatniej chwili. Jeszcze i n n e zasypiały a k u r a t w t e d y , g d y m i a ł y z r o b i ć c o ś w a ż n e g o , a r e s z t a bie­ g a ł a j a k s z a l o n a p o p l a n s z y , siejąc z a m ę t . S z t u k a p o l e g a ł n a t y m , b y j a k najszybciej r o z g r y ź ć z a r ó w n o p i o n k i w ł a s n e j a k i p r z e c i w n i k a , a p o t e m w y k o r z y s t a ć swoją w i e d z ę i p r z e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

m k n ą ć się n a d r u g ą s t r o n ę p l a n s z y , d o z a m k u rywala. K a ż d a p a r t i a p r z e b i e g a ł a i n a c z e j : j e d n a b y ł a c h a o t y c z n a , i n n a agre­ sywna, j e s z c z e i n n a n a d z w y c z a j ś m i e s z n a . W ł a ś n i e d l a t e ­ g o S e p t i m u s , gdy t y l k o p o j a w i ł się p r z y B r a m i e P ó ł n o c n e j , usłyszał g ł o ś n y ś m i e c h G r i n g e ' a . - H a , n i e s p o d z i e w a ł e ś się, że zrobi p o d w ó j n y u n i k , co, Silasie? T e n m a ł y g r u b a s e k t o taki typ. W i e d z i a ł e m , ż e w y k o m ­ binuje coś p o d o b n e g o . W t a k i m u k ł a d z i e m ó j p i o n e k p o w i ­ nien chyba w r ó c i ć na p l a n s z ę , jak ci się zdaje? - Gringe, krępy, nieco k ł ó t l i w y m ę ż c z y z n a w s k ó r z a n y m k a f t a n i e , p o c h y l i ł się i wyciągnął z p u d e ł k a d u ż e g o , k r ą g ł e g o p i o n k a . P i o n e k wierzgnął k r ó t k i m i , g r u b y m i n ó ż k a m i i w b i e g ł n a p l a n s z ę . - Ej - z a p r o t e s t o w a ł G r i n g e z o b u r z e n i e m , g d y p i o n e k wskoczył p r o s t o do rzeczki i zniknął p o d w o d ą - nie m o ­ żesz t a m iść, t y m a ł y s... p r o s z ę , p r o s z ę ! C z y t o n i e t w ó j syn, Silasie? S k ą d się t u w z i ą ł ? N i e w i e m , ale w a s , H e a p ó w , w s z ę d z i e p e ł n o , s ł o w o daję. - N i e d a m się n a t o n a b r a ć , G r i n g e . - Silas z a c h i c h o t a ł , zamierzając n a m ó w i ć j e d n e g o z e s w o i c h p i o n k ó w , T u n e l a rza, b y w c i s n ą ł się d o t u n e l u , w i o d ą c e g o p o d z a m e k p r z e ­ ciwnika. - W i e m , c o k n u j e s z . Kiedy t y l k o o d e r w ę w z r o k o d planszy, t w ó j K o p a c z w k o p i e m o j e g o T u n e l a r z a d o w o d y . Wiesz, n i e u r o d z i ł e m się w c z o r a j . - A l e t o t e n m ł o d y U c z e ń , t w ó j syn, Silasie. Z d a j e się, że u p r a w i a j a k ą ś M a g i ę . Chwilę trwało, z a n i m czar Przeniesienia przestał działać. Maksio, k t ó r y leżał p o d s t o ł e m , z a s k o m l i ł , a s i e r ś ć n a j e g o grzbiecie s t a n ę ł a d ę b a . - N i e z ł a s z t u c z k a , G r i n g e - p o w i e d z i a ł Silas, b e z p o w o ­ dzenia próbując skłonić swojego Pchacza, by w e p c h n ą ł Tu­ nelarza p o d zamek.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e , o n n a p r a w d ę t u jest. C z e ś ć , m a ł y . P r z y s z e d ł e ś z o ­ baczyć się z t a t ą ? W k o ń c u Silas o d e r w a ł oczy od p l a n s z y i p o d n i ó s ł w z r o k . - O, witaj, S e p t i m u s i e - r z e k ł z z a s k o c z e n i e m w g ł o s i e . - No proszę, już robimy Przeniesienie? Mądrala z tego m o ­ j e g o n a j m ł o d s z e g o syna. W i e s z , w k o ń c u j e s t U c z n i e m C z a ­ r o d z i e j k i N a d z w y c z a j n e j - wyjaśnił G r i n g e ' o w i , n i e p i e r w ­ szy z r e s z t ą raz. - Poważnie? Nie m ó w - m r u k n ą ł Gringe, który po łokieć z a n u r z y ł r ę k ę w r z e c z c e , usiłując w y c i ą g n ą ć s w o j e g o p i o n ­ ka. Z a p o m n i a ł , ż e z e s t a w Silasa t o w e r s j a e k s k l u z y w n a , d o której dołączono minikrokodyle. - A u ! - zakwilił. - T a t o ! T a t o ! - k r z y k n ą ł S e p t i m u s . - C h o d z i o J e n n ę ! Si­ m o n porwał J e n n ę . Jadą w tę stronę. Niech Gringe podnie­ sie m o s t z w o d z o n y . S z y b k o ! -Co? Silas w i d z i a ł r u c h u s t S e p t i m u s a , ale n i c n i e słyszał. S e p t i m u s j e s z c z e n i e d o k o ń c a był n a m i e j s c u . - Podnieście most, tato! - Chłopiec odzyskał głos przy ostatnim słowie. - T a k , s ł u c h a m ? N i e m u s i s z krzyczeć. Za n i m i rozległ się t ę t e n t k o p y t i S e p t i m u s wiedział, że jest za p ó ź n o . Skoczył przed w i e r z c h o w c a w o s t a t n i e j , d e s p e r a c k i e j p r ó b i e z a t r z y m a n i a go, ale Silas chwycił s y n a i odciągnął. - U w a ż a j ! J e s z c z e by cię s t r a t o w a ł . Koń Simona przegalopował obok. J e n n a krzyknęła coś do S e p t i m u s a i Silasa, ale jej g ł o s z g i n ą ł w ł o s k o c i e k o p y t i p o d m u c h u , w y w o ł a n y m p ę d e m wielkiego, czarnego ru­ maka.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S e p t i m u s , Silas i G r i n g e patrzyli, jak k o ń z d w o j g i e m jeźdźców, d u d n i ą c k o p y t a m i przebiega przez z w o d z o n y m o s t . Kiedy d o t a r ł n a pylistą d r ó ż k ę p o d r u g i e j s t r o n i e , Si­ m o n g w a ł t o w n i e ściągnął w o d z e w p r a w o i w i e r z c h o w i e c , potykając się na suchej z i e m i , s k i e r o w a ł się w k i e r u n k u Drogi P ó ł n o c n e j . S e p t i m u s , k t ó r y w A r m i i M ł o d y c h s t u d i o ­ wał m a p y , p a m i ę t a ł , ż e D r o g a P ó ł n o c n a b i e g n i e w z d ł u ż r z e ­ ki i dalej p r z e z M o s t J e d n o s t r o n n y , a po d n i u szybkiej j a z d y z a w i e d z i e i c h d o Z i e m i K r e s o w e j , czyli n a P u s t k o w i e , j a k często nazywali t e n obszar mieszkańcy Z a m k u . - O k r o p n o ś ć ! - w y k r z y k n ą ł Silas, p a t r z ą c za o d d a l a j ą c y m się k o n i e m . - T o się d o p i e r o n a z y w a n i e o s t r o ż n a j a z d a . P o ­ pisywał się p r z e d d z i e w c z y n ą i t y l e . M ł o d y m l u d z i o m n i e p o w i n n o się d a w a ć s z y b k i c h k o n i , jeśli c h c e c i e z n a ć m o j e z d a n i e . D l a n i c h liczy się t y l k o s z y b k o ś ć , s z y b k o ś ć , szyb­ kość, i w o g ó l e n i e zważają n a . . . - T a t o ! - zawołał S e p t i m u s , rozpaczliwie próbując mu p r z e r w a ć . - T a t o . . . T o był S i m o n ! - S i m o n ? - C z a r o d z i e j z d a w a ł się n i e r o z u m i e ć . - Co ty mówisz? N a s z Simon? - To był S i m o n ! I z a b r a ł J e n n ę ! - Z a b r a ł ją? D o k ą d ? P o co? C o się dzieje? D l a c z e g o n i k t mi o n i c z y m n i e m ó w i ? - Silas z n o w u u s i a d ł , zdając s o b i e sprawę, ż e d z i e ń z a c z y n a u k ł a d a ć się n i e najlepiej, a o n w ł a ­ ściwie n i e w i e , d l a c z e g o . - W ł a ś n i e p r ó b u j ę ci p o w i e d z i e ć - ciągnął c h ł o p i e c , d o ­ p r o w a d z o n y d o r o z p a c z y . - T o był S i m o n i... - Ale z n o w u coś m u p r z e r w a ł o . W d r z w i a c h u k a z a ł a s i ę L u c y G r i n g e , ładna d z i e w c z y n a o p i w n y c h oczach i k a s z t a n o w y c h w ł o ­ sach, z a p l e c i o n y c h w d w a d ł u g i e w a r k o c z e , k t ó r e s i ę g a ł y jej d o talii. N o s i ł a p r o s t ą , d ł u g ą , b i a ł ą t u n i k ę l e t n i ą , n a k t ó -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

rej s a m a w y h a f t o w a ł a d z i w n e kwiaty, n a n o g a c h z a ś m i a ł a ciężkie,

brązowe buciory,

z a s z n u r o w a n e różową wstążką.

Lucy s ł y n ę ł a z o r y g i n a l n e g o p o d e j ś c i a d o s p r a w u b i o r u . - Simon? - spytała, blednąc p o d piegami. - Powiedziałeś, ż e t o był S i m o n ? - Lucy, n i e p o z w a l a m c i w y p o w i a d a ć t u t e g o i m i e n i a - w a r k n ą ł G r i n g e , p a t r z ą c na p l a n s z ę i z a s t a n a w i a j ą c się, w jaki s p o s ó b m i ł y p o r a n e k z m i e n i ł się nagle w k o s z m a r . Z b e s z t a ł się w d u c h u , że p o w i n i e n być m ą d r z e j s z y . W k o ń ­ cu z H e a p a m i zawsze tak było. Nic, tylko kłopoty. - T a k , to był S i m o n . I z a b r a ł J e n n ę - p o w t ó r z y ł S e p t i m u s b e z n a m i ę t n i e . Z jego głosu z n i k n ę ł a cała stanowczość, zrozumiał bowiem, że jest za p ó ź n o i nic już nie m o ż n a zrobić. - A l e . . . - zająknął się Silas. - N i e r o z u m i e m . . . Lucy G r i n g e r o z u m i a ł a . R o z u m i a ł a a ż z a d o b r z e . - Dlaczego?! - krzyknęła. - Dlaczego nie zabrał mnie?!

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+*- 7 CIEPLARNIA

- Pędził j a k w a r i a t , S a r o - w y d y s z a ł Silas, k t ó r y z a s t a ł Sarę I jej przyjaciółkę, Sally M u l l i n , p r z y s a d z e n i u ziół w p a ł a c o ­ wej c i e p l a r n i p r z y k u c h e n n y m o g r o d z i e . - W d e p t a ł b y S e p timusa w z i e m i ę , g d y b y m c h ł o p a k a n i e o d c i ą g n ą ł . . . a J e n n a utrasznie k r z y c z a ł a . T o b y ł o o k r o p n e . - Nie! - jęknęła kobieta. - Nie wierzę. - J e n n a n i e krzyczała, t a t o - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s , k t ó r y nie c h c i a ł j e s z c z e b a r d z i e j d e n e r w o w a ć Sary. - T o d o niej niepodobne. W o ł a ł a coś do nas, nic poza tym. - C o ? - s p y t a ł a g o r ą c z k o w o Sara. - Co w o ł a ł a ? - Nie w i e m - odparł p o n u r o chłopiec. - Nie słyszałem. Koń s t r a s z n i e h a ł a s o w a ł . - M o ż e m ó w i ł a , że n i e d ł u g o wróci. M o ż e S i m o n wziął |,| p o p r o s t u n a w y p a d n a d r z e k ę - S a r a s z u k a ł a w y d u m a -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

c z e ń . P r ó b u j ą c p r z e k o n a ć s a m ą s i e b i e , c o n i e b a r d z o jej wychodziło. Sally, k t ó r a z a m i e s z k a ł a w p a ł a c u na czas o d b u d o w y s w o ­ jej H e r b a c i a r n i i P i w i a r n i , p o ł o ż y ł a jej p o c i e s z a j ą c o r ę k ę na ramieniu. - N i e z a m a r t w i a j się - p o w i e d z i a ł a . - To po p r o s t u zawzię­ t y m ł o d z i e n i e c , k t ó r y p o p i s u j e się p r z e d siostrą s w o i m szyb­ k i m r u m a k i e m . O n i t a k wszyscy. N a p e w n o n i e d ł u g o w r ó c i . Sara p o s ł a ł a przyjaciółce p e ł n e wdzięczności spojrze­ nie, ale w głębi d u s z y żywiła w z g l ę d e m S i m o n a b a r d z o złe p r z e c z u c i a . C o ś się z n i m s t a ł o . Z m i e n i ł się z S i m o n a w... w kogo? Silas wciąż p r ó b o w a ł z ł a p a ć o d d e c h . R a z e m z S e p t i m u s e m p o k o n a l i b i e g i e m całą d r o g ę o d B r a m y P ó ł n o c n e j , z o s w i w s z y ś p i ą c e g o M a k s i a p o d s t o l i k i e m d o gry w P i o n k o n o g i . p o d c z a s gdy G r i n g e ciągnął Lucy do w i e ż y n a d s t r ó ż ó w k ą , b u n i e m o ż l i w i ć jej p o ś c i g z a S i m o n e m . A l t h e r Mella lewitował niespokojnie n a d b l a t e m z d o n i k a m i . P o p r z e d n i w i e c z ó r spędził w D z i u r z e w Ścianie, u l u b i n y m lokalu d u c h ó w , i dziś r a n o nie pozbierał się t a k w c z e ś n i e jak p o w i n i e n . Był n a siebie zły. Gdyby był n a miejscu, m o 1 zdołałby z a t r z y m a ć Simona, c h o ć n i e do k o ń c a wiedział, w j s p o s ó b . Ale m ó g ł b y przynajmniej s p r ó b o w a ć . Sara o d g a r n ę ł a za u c h o niesforny k o s m y k koloru s ł o m bezmyślnie miętosząc sadzonki pietruszki. - J e s t e m p e w n a , że S i m o n n i e zabrałby J e n n y w b r e w jej w li - p o w i e d z i a ł a z n a c i s k i e m i d z i a b n ę ł a z i e m i ę motyczką. - O cz y wi ś c i e , że n i e - o d p a r ł a Sally k o j ą c y m t o n e m . - Ale w ł a ś n i e to z r o b i ł - n i e d a w a ł za w y g r a n ą S e p t i m u - J e n n a n i e chciała z n i m j e c h a ć . R z u c i ł e m na k o n i a Zaklęci O d r ę t w i e n i a , a S i m o n i t a k jej n i e p u ś c i ł . Był b a r d z o zły.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Wiesz, w y d a w a ł się b a r d z o d u m n y z t e g o k o n i a - stwier­ dziła Sara. - M o ż e p o p r o s t u z d e n e r w o w a ł o g o t o O d r ę t w i e ­ nie. N a p e w n o n i e d ł u g o w r ó c i r a z e m z J e n n ą . - On ją p o r w a ł , m a m o - w S e p t i m u s i e , zaczął j u ż w z b i e ­ rać g n i e w . N i e m ó g ł z r o z u m i e ć , d l a c z e g o S a r a ciągle w y n a j ­ duje d l a S i m o n a j a k i e ś w y m ó w k i . T r z e b a p r z y z n a ć , ż e jesz­ cze n i e z u p e ł n i e p r z y w y k ł d o m a t c z y n y c h z a c h o w a ń . Alther Mella przepłynął p o n u r o przez stertę starych doniczek - To m o j a w i n a , S a r o - o d e z w a ł się. - W y r z u c a m to so­ bie. G d y b y m p o s t a w i ł p r z y B r a m i e P a ł a c o w e j p r a w d z i w e slraże z a m i a s t t y c h b e z u ż y t e c z n y c h S t a r o ż y t n y c h , n i g d y b y Hic to n i e z d a r z y ł o . - N i e obwiniaj się - Sara p o s ł a ł a s t a r e m u d u c h o w i serdecz­ ny u ś m i e c h . N a w e t strażnicy wpuściliby Simona. W k o ń c u to jeden z H e a p ó w . - Ale p o t e m by go n i e wypuścili, p r a w d a ? - s ł u s z n i e za­ uważył S e p t i m u s . - G d y b y J e n n a im p o w i e d z i a ł a , że n i e c h c e |echać. - Septimusie, nie w o l n o tak m ó w i ć do Althera - ofuknęła go m a t k a . - P o w i n i e n e ś o k a z y w a ć więcej s z a c u n k u C z a r o ­ dziejowi N a d z w y c z a j n e m u , z w ł a s z c z a t a k i e m u , k t ó r y na­ uczał twoją M i s t r z y n i ę . - E c h , S a r o - w e s t c h n ą ł A l h t e r . - C h ł o p a k ma rację. Odfrunął znad blatu i zawisł nad S e p t i m u s e m . W porów­ n a n i u ze S t a r o ż y t n y m i w P a ł a c u , w y d a w a ł s i ę n a d z w y c z a j rzeczywisty. J e g o fioletowe s z a t y C z a r o d z i e j a N a d z w y c z a j ­ nego, c h o ć l e k k o w y b l a k ł e , s p r a w i a ł y w r a ż e n i e m a t e r i a l ­ nych, w ł ą c z n i e z d z i u r ą po k u l i i c i e m n o b r ą z o w y m i p l a m a ­ m i krwi t u ż p o d s e r c e m . D ł u g i e , s i w e w ł o s y d u c h a były j a k zwykle z w i ą z a n e z t y ł u , a w z i e l o n y c h o c z a c h p o j a w i ł się błysk, gdy p o p a t r z y ł n a U c z n i a Marcii.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- No - zwrócił się do n i e g o - to co p r o p o n u j e s z t e r a z zrobić? - Ja? Co ja p r o p o n u j ę ? - Tak. Pomyślałem, że jako Uczeń Czarodziejki Nadzwy­ czajnej m o ż e s z c z a s a m i z a s t ą p i ć M a r c i e . - R u s z y m y w p o ś c i g za J e n n ą . I s p r o w a d z i m y ją z p o w r o ­ t e m . M u s i m y to zrobić. Sara upuściła motyczkę, którą dźgała sadzonki. N a r z ę ­ d z i e z b r z ę k i e m s p a d ł o p o ś r o d k u s t o p y A l t h e r a . D u c h cof­ nął się g w a ł t o w n i e . - S e p t i m u s i e - powiedziała Sara z powagą - nigdzie n i e p ó j d z i e s z . W y s t a r c z y , że Jo-jo, S a m , E d d i E r i k biegają j a k s z a l e n i po l e s i e i r o b i ą n i e w i a d o m o c o , a w d o d a t k u ni chcą w i d y w a ć się z m a t k ą . No i j e s z c z e N i c k o . P o s z e d ł z R u p e r t e m , synem Gringe'a, żeby wypróbować jakąś łód i d o t ą d n i e w r ó c i ł , c h o c i a ż w z e s z ł y m t y g o d n i u m i a ł poj wić się w d o m u i z a b r a ć J e n n ę do c i o t k i Z e l d y . . . K t o wi c o m u się p r z y d a r z y ł o , b a r d z o się m a r t w i ę . . . a t e r a z zni" nęli S i m o n i J e n n a . . . - Po t y c h s ł o w a c h w y b u c h ł a n a g ł y głośnym szlochem. Silas objął ją. - S p o k o j n i e , s p o k o j n i e , k o c h a n i e , n i e m a r t w się. W s z y s t ko będzie dobrze - m r u k n ą ł łagodnie. - P r z y n i o s ę ci k u b e k h e r b a t y i d u ż y k a w a ł e k c i a s t a ję m i e n n e g o - p o w i e d z i a ł a Sally. - Od r a z u poczujesz się o wi le lepiej, z o b a c z y s z . - 1 r u s z y ł a d o p a ł a c o w e j k u c h n i . Ale Sary t o n i e p o c i e s z y ł o . - Simon i J e n n a zniknęli - załkała. - Dlaczego? Dlacz S i m o n m i a ł b y z r o b i ć coś t a k i e g o ? D l a c z e g o m i a ł b y z a b Jennę? A l t h e r oparł swoją w i d m o w ą r ę k ę n a r a m i e n i u S e p t i m u s

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Chodź, chłopie - powiedział. - Z o s t a w m y twoich rodzisamych. M o ż e s z m n i e zaprowadzić do Marcii? S e p t i m u s i A l t h e r wyszli z p a ł a c u , p o c z y m ruszyli W ę ż o i| Pochylnią, p r o w a d z ą c ą d o Z a m k o w e j Fosy. Z a m e k był o t o c z o n y wodą. W większości wykorzysty­ wano do tego celu rzekę, jako że b u d o w l ę w z n i e s i o n o we­ w n ą t r z s z e r o k i e g o r z e c z n e g o z a k o l a , ale z j e d n e j s t r o n y , p o z b u d o w a n i u m u r ó w , w y k o p a n o fosę. Była o n a s z e r o k a I głęboka, a w y p e ł n i a ł a ją w o d a z rzeki, z k t ó r ą fosa ł ą c z y ł a N p o o b u s t r o n a c h . Miejsce ś w i e t n i e n a d a w a ł o się d o w ę d i 1 "v.inia, a l a t e m - d o p ł y w a n i a . N i e d a w n o z b u d o w a n o d u ż e , d r e w n i a n e m o l o , sięgające ś r o d k a fosy, b y dzieci z Z a m k u mogły z n i e g o s k a k a ć . P r z e d s i ę b i o r c z y R u p e r t G r i n g e w y p o łyi zał m a ł e ł ó d k i w i o s ł o w e w ł a s n e j k o n s t r u k c j i , n a z y w a n e „ K u p e r t k a m i " , t y m , k t ó r z y chcieli p r z e z g o d z i n k ę l u b d w i e pol ręcić się p o w o d z i e . W s z y s t k i m m i e s z k a ń c o m Z a m k u Malenie p o d o b a ł się t a k i s p o s ó b s p ę d z a n i a c z a s u , n i e licząc dwóch o s ó b : W e a s a l a V a n K l a m p f f a i j e g o g o s p o s i , U n y lliakker, k t ó r z y m i e l i n i e s z c z ę ś c i e m i e s z k a ć p r z y n o w y m lliolo, t u ż n a d szopą, w k t ó r e j t r z y m a n o „ R u p e r t k i " . Septimus aż za dobrze znał drogę do d o m u profesora Van Klampffa. O d k ą d z o s t a ł U c z n i e m , M a r c i a w k a ż d y s o b o t n i i " i inek p o s y ł a ł a go, b y z a p u k a ł d o d r z w i u c z o n e g o i z a b r a ł IM leń j e d e n z l i c z n y c h i z ł o ż o n y c h e l e m e n t ó w Celi C i e n i a . Alf n a w e t j e ś l i p r o f e s o r m i a ł d a n ą c z ę ś ć p r z y g o t o w a n ą i n się r z a d k o z d a r z a ł o - i w y d a ł ją S e p t i m u s o w i , U n a Brak|vt czyhała p r z y d r z w i a c h i ż ą d a ł a jej z w r o t u . M ó w i ł a , że n i e r powierzyć m ł o d e m u chłopcu czegoś tak cennego. Że in i a m u s i się z g ł o s i ć o s o b i ś c i e . M i ę d z y M a r c i a a U n ą roz>"'i MI.I b i t w a na o d l e g ł o ś ć , a S e p t i m u s p r z e s y ł a n y był w tę

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

i z p o w r o t e m , jak piłeczka p i n g p o n g o w a . W każdy s o b o t n i p o r a n e k c z e k a ł p r z e d d o m e m p r o f e s o r a d o p ó t y , d o p ó k i był w stanie znosić docinki i krzyki c h ł o p c ó w z O ś r o d k a Re­ socjalizacji A r m i i M ł o d y c h , k t ó r z y z a w s z e kręcili się p r z y m o l o i p o p i s y w a l i p r z e d sobą n a w z a j e m s k o k a m i d o w o d y . W k o ń c u , ku u l d z e S e p t i m u s a , Alther poradził Marcii, by odpuściła i s a m a chodziła po z a m ó w i o n e elementy. Stwier­ d z i ł , ż e U n a B r a k k e t m o ż e m i e ć t r o c h ę racji, b o C e l a C i e n i a to rzeczywiście s k o m p l i k o w a n e i wysoce M a g i c z n e urzą­ dzenie, zatem obarczanie S e p t i m u s a taką odpowiedzialno­ ścią b y ł o n i e d o k o ń c a w p o r z ą d k u . A b y z a g r a ć U n i e n a n e r ­ w a c h , M a r c i a m i a ł a zwyczaj o d c z a s u d o c z a s u zjawiać s i bez zapowiedzi bardzo wcześnie rano. Pół godziny t e m u chłopcy na m o l o patrzyli, jak Czar dziejka N a d z w y c z a j n a s c h o d z i W ę ż o w ą Pochylnią, a n a s t ę p * n i e p o c i ą g a z a c i e k l e z a s z n u r e k d z w o n k a , w i s z ą c y p r z y gru b y c h , d r e w n i a n y c h d r z w i a c h d o m u W e a s a l a V a n Klampffi M a r c i a c z e k a ł a n i e c i e r p l i w i e n a p o c h y l n i . Z irytacją t u p o b r u k fioletowymi b u t a m i ze skóry pytona. Z d o m u dobi gły p o m r u k i i n a r z e k a n i a , a ż U n a B r a k e t t - k t ó r a p o z n a ł że to Marcia po długim, natarczywym dzwonieniu - wres cie o t w o r z y ł a d r z w i . P o d ł u ż s z y m czasie. A teraz Septimus znowu stanął przed budzącymi dresz drzwiami. Alther nie stanowił żadnej ochrony, bo jako du m ó g ł d e c y d o w a ć , k o m u się ukazywać, a ze z r o z u m i a ł y w z g l ę d ó w p o s t a n o w i ł n i e u k a z y w a ć się b a n d z i e z ł o ś l i w y c h ł o p a k ó w . Ale S e p t i m u s , o d z i a n y w j a s k r a w o z i e l o n ą t u k ę i lśniący, s r e b r n y p a s U c z n i a , n i e m i a ł t a k i e g o w y b o M a się r o z u m i e ć , w k r ó t c e r o z l e g ł się c h ó r w r z a s k ó w : - T a k i z c i e b i e w a ż n i a k , że z n a m i n i e g a d a s z , co? - Ej, z i e l o n y !

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Te, gąsienica! Co tu z n o w u robisz? I t a k dalej. S e p t i m u s m i a l o c h o t ę w s z y s t k i c h ich z m i e n i ć w gąsienice, b y ł o b y t o j e d n a k w b r e w M a g i c z n e m u k o d e k s o ­ wi, a t a m c i d o b r z e o t y m w i e d z i e l i . Jesteśmy na miejscu - powiedział Septimus do Althera, wyciągając r ę k ę i m o c n o p o c i ą g a j ą c za s z n u r e k . W o d d a l i odezwał się m a ł y d z w o n e k , n i e s ł y s z a l n y d l a ż a d n e g o z n i c h , T.ti to w y w o ł u j ą c y z ł o ś ć g o s p o s i . C h ł o p i e c w i e d z i a ł , że m u uą p o c z e k a ć . O d w r ó c i ł się do d u c h a , k t ó r y u n o s i ł się w p o letrzu za j e g o p l e c a m i z w z r o k i e m w l e p i o n y m w d o m . Myślisz, ż e b ę d z i e s z m ó g ł w e j ś ć d o ś r o d k a ? - s p y t a ł , licząc n a o d p o w i e d ź t w i e r d z ą c ą . H m m . . . N i e j e s t e m p e w i e n - o d p a r ł d u c h . - D o m wy­ jada z n a j o m o . P a m i ę t a m , ż e b y ł e m k i e d y ś n a przyjęciu nad mą. N i e z ł a b y ł a i m p r e z a . W s z y s c y w y l ą d o w a l i ś m y w w o ­ dzie. Z d a j e się, ż e już t u b y ł e m , ale... n o , p r z e k o n a m się, i il- w e j d z i e m y . S e p t i m u s s k i n ą ł g ł o w ą . W i e d z i a ł , ż e A l t h e r , jak k a ż d y duch, m o ż e p r z e b y w a ć t y l k o w m i e j s c a c h , k t ó r e o d w i e d z i ł j

I I życia. A l t h e r s c h o d z i ł n i e m a l w s z y s t k i e d r o g i i alejki W Zamku, i jako Czarodziej Nadzwyczajny bywał w więkKtości b u d y n k ó w u r z ę d o w y c h . Ale p r y w a t n e d o m y - to zuatnie c o i n n e g o . W p r a w d z i e w s w o i m c z a s i e A l t h e r m i a ł •pinię p o w s z e c h n i e l u b i a n e g o m ł o d z i e ń c a , ale n a w e t j e m u Ille u d a ł o się o d w i e d z i ć w s z y s t k i c h d o m ó w . Drzwi o t w o r z y ł y się n a g l e n a o ś c i e ż . A, to z n o w u ty - s t w i e r d z i ł a U n a B r a k k e t , w y s o k a i chu­ dł k o b i e t a o n a d z w y c z a j k r ó t k i c h , c z a r n y c h w ł o s a c h . Muszę p o r o z m a w i a ć z Czarodziejką Nadzwyczajną - p o -

m^ział

Septimus. - Proszę.

J e s t zajęta - w a r k n ę ł a U n a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- To b a r d z o p i l n e - nalegał c h ł o p i e c . - S p r a w a życia i śmierci. Gosposia popatrzyła na niego podejrzliwie. Przez chwilę s t a ł a w d r z w i a c h , rozważając d w i e n i e m i ł e m o ż l i w o ś c i . A l b o w p u ś c i S e p t i m u s a d o d o m u m u s i a l b o liczyć się z g n i e w e m Czarodziejki N a d z w y c z a j n e j . - N o , dobrze. Wejdź. - Przytrzymała drzwi otwarte i Sep t i m u s wkroczył do środka. Alther podążył za n i m . Kied jednak przekroczył próg, gwałtowny p o d m u c h powietrz w y p c h n ą ł g o z a d r z w i i d u c h w y l ą d o w a ł n a ulicy. - O , r a n y - j ę k n ą ł , k i e d y p o z b i e r a ł się z b r u k u . - T e r a z j u ' p a m i ę t a m . Przyjęcie b y ł o w s ą s i e d n i m d o m u . - P o g o d a z r o b i ł a się n a g l e b a r d z o w i e t r z n a - s t w i e r d z i ł U n a ze zdziwieniem. Z a t r z a s n ę ł a drzwi, zostawiając lewi t u j ą c e g o A l t h e r a n a z e w n ą t r z . P o t e m o d w r ó c i ł a się d o Se t i m u s a , który stał w c i e m n y m k o r y t a r z u i żałował, że ni mógł zostać na słońcu wraz z Altherem. - Z e j d ź do L a b o r a t o r i u m - p o l e c i ł a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+>- 8 -fł LABORATORIUM

rptimus przeszedł nad dużą, p a p i e r o w ą lorbą, p e ł n ą m a r c h e w e k , |in czym r u s z y ł za U n ą Hiakket p r z e z c i e m n y i " i v(arz. W c z e ś n i e j ' luiszczano go lylko d o w ą s k i e g o i

lieszczenia od

ii• 'Miu, k t ó r e g o " I na wychodziły I W ulicę. G d y

f

liiz p o d ą ż a ł gosposią w głąb

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

m r o c z n e g o d o m u , z e z d u m i e n i e m o d k r y ł , ż e k o r y t a r z wy­ daje się ciągnąć w n i e s k o ń c z o n o ś ć . U n a B r a k k e t p r z y s t a n ę ł a p r z y n i s k i c h d r z w i a c h i zapali­ ł a ś w i e c ę . W k r ó t c e S e p t i m u s s c h o d z i ł z a nią p o s t r o m y c h , drewnianych schodach, p r o s t o do wilgotnej, cuchnącej stęc h l i z n ą p i w n i c y , c i a s n e j , z n i s k i m s t r o p e m . O d ścian dziw­ n y m e c h e m odbijał się o d g ł o s , jaki w y d a w a ł y wyciągane z s z o p y ł ó d k i . W o k ó ł w a l a ł o się m n ó s t w o r u p i e c i , najwy­ r a ź n i e j g r o m a d z o n y c h p r z e z w i e l e lat: s t e r t y z a r d z e w i a ł y c h trójnogów i p a l n i k ó w gazowych, stosy d r e w n i a n y c h skrzyń, wypełnionych żółknącymi papierzyskami, góry zepsutych i n s t r u m e n t ó w laboratoryjnych. Na ścianie wisiała nawet para starych łyżew. U n a , w r a z z i d ą c y m za nią k r o k w k r o k S e p t i m u s e m , p r z e ^ szła przez piwnicę i niewielkie, ł u k o w a t o sklepione drzwi. Ś w i a t ł o świecy, k t ó r ą n i o s ł a , s z y b k o p o c i e m n i a ł o i z n i k n ę ł o z a r o g i e m i c h ł o p c a o t o c z y ł y z u p e ł n e c i e m n o ś c i . N i e był p e w i e n , w k t ó r ą s t r o n ę iść, ale z u p e ł n i e się t y m n i e przejął, j ko że Smoczy Pierścień, który nosił na placu wskazując zaczął r o z s i e w a ć swój b l a s k . W k r ó t c e ś w i a t ł a b y ł o d o s y ć , b Septimus z n ó w mógł widzieć otoczenie. - Gdzie jesteś? Nie m a m zbyt wiele czasu. - Ostry gło U n y B r a k k e t p r z e c i ą ł m r o k . W r ó c i ł a s p r a w d z i ć , g d z i e si podział Septimus. - Nie wpuszczam tu młodych chłopcó z zapalonymi świecami - warknęła, widząc światło, promie! niujące z jego d ł o n i . - Ale... - zaprotestował. - W ł a ś c i w i e w c a l e n i e w p u s z c z a m tu c h ł o p c ó w . I g d y b to o d e m n i e zależało, w ogóle nie pozwalałabym im w c h dzić do d o m u . Z c h ł o p c a m i są s a m e kłopoty. -Ale...

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

LABORATORIUM

67

~ A t e r a z z g a ś tę ś w i e c ę i c h o d ź za m n ą . S e p t i m u s w s u n ą ł prawą d ł o ń do kieszeni t u n i k i i podąJkył za U n ą B r a k k e t k r ę t y m t u n e l e m o c e g l a n y c h ś c i a n a c h . T u n e l wił się g ł ę b o k o p o d u l i c a m i Z a m k u , p o d s ą s i e d n i m i d o m a m i i o g r o d a m i . P ł o m i e ń ś w i e c y m i g o t a ł i p r z y g a s a ł od p o d m u c h ó w z i m n e g o p o w i e t r z a , k t ó r e n i o s ł y z e s o b ą wil­ gotną w o ń z i e m i i s t ę c h l i z n y . W m i a r ę j a k szli, r o b i ł o się Coraz c h ł o d n i e j . C h ł o p i e c z a d r ż a ł i zaczął się z a s t a n a w i a ć , dokąd w ł a ś c i w i e p r o w a d z i g o U n a . N a g l e z a t r z y m a ł a się. - D a l s z ą d r o g ę z a g r a d z a ł y g r u b e , d r e w n i a n e d r z w i . Z p ę k u k l u c z y , k t ó r y w i s i a ł u jej p a s a , wybrała n a j w i ę k s z y i w s u n ę ł a g o d o z a m k a , k t ó r y z n a j d o ­ wał się w d z i w n y m m i e j s c u , b o n a s a m y m ś r o d k u d r z w i . S p e t i m u s m i a ł w ł a ś n i e zajrzeć jej p r z e z r a m i ę , b y zobaczyć, 10 robi, g d y za d r z w i a m i r o z l e g ł się g ł o ś n y f u r k o t . Una Brakket odskoczyła gwałtownie i nadepnęła chłopcu na n o g ę . -Au! - Cofnij s i ę ! - M o c n o p o p c h n ę ł a S e p t i m u s a , k t ó r y p o l e ­ ciał w tył. S e k u n d ę p ó ź n i e j d r e w n i a n e d r z w i r u n ę ł y p r z e d nimi z h u k i e m n i c z y m n i e w i e l k i m o s t z w o d z o n y . - P o c z e k a j t u t a j - w a r k n ę ł a k o b i e t a . - N i e w o l n o ci iść dalej. P o w i e m p a n i M a r c i i , że j e s t p o t r z e b n a . - Z t y m i s ł o ­ wami p r z e s z ł a p o d r z w i a c h , j a k b y t o n a p r a w d ę był m o s t . S e p t i m u s w s z e d ł jej ś l a d e m d o L a b o r a t o r i u m . L a b o r a t o r i u m profesora V a n Klampffa s t a n o w i ł o naj­ dziwniejsze m i e j s c e , j a k i e S e p t i m u s w życiu w i d z i a ł - a od l irdy z o s t a ł U c z n i e m M a r c i i , w i d z i a ł p a r ę m i e j s c n a p r a w d ę dziwnych. Wszystko wokół tonęło w nikłym, niebieskim blasku. I ihoratorium zajmowało wąskie, p o d z i e m n e pomieszczę-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

n i e , w k t ó r y m z n a j d o w a ł się i s t n y ł a s b u l g o c z ą c y c h k o l b , flakonów i lejków, p o ł ą c z o n y c h długą, s z k l a n ą rurą. Z k o ń ­ c a tej a p a r a t u r y d o b y w a ł się n i e b i e s k i gaz, k t ó r y z d a n i e m profesora odganiał Cienie. Wydzielał on charakterystyczną w o ń , k t ó r a S e p t i m u s o w i k o j a r z y ł a się z p r z y p a l o n ą dynią. C h ł o p i e c r o z g l ą d a ł się, p r ó b u j ą c z l o k a l i z o w a ć M a r c i e w niebieskiej mgiełce. W przeciwległym końcu Laborato­ r i u m z t r u d e m w y p a t r z y ł jej d o s t o j n ą s y l w e t k ę w t o w a r z y ­ stwie puszystej postaci profesora. Marcia trzymała wysoki, s z k l a n y c y l i n d e r , p e ł e n l ś n i ą c e j , c z a r n e j cieczy. Ł o m o t d o d r z w i z a s k o c z y ł ją i t e r a z w b i ł a w z r o k w b ł ę k i t n y o p a r , by z o b a c z y ć , co się dzieje. - Co ty tu r o b i s z ? - z a w o ł a ł a , z d u m i o n a n a g ł y m pojawie­ n i e m się S e p t i m u s a z a p l e c a m i U n y . - M a s z d z i ś w o l n e . N i e c h c ę z n o w u w y s ł u c h i w a ć p r e t e n s j i twojej m a t k i ! - C h o d z i o J e n n ę ! - zawołał S e p t i m u s , w p r a w n i e omij jąc U n ę , k t ó r a p r ó b o w a ł a g o z ł a p a ć . - Co? Co to jest J e n n a ? - spytała Czarodziejka, lekk o s z o ł o m i o n a , b o w g ł o w i e w c i ą ż w i r o w a ł y jej t a s i e m c ó w Magiczne r ó w n a n i a , którymi raczył ją profesor, próbuj wyjaśnić, d l a c z e g o b u d o w a Celi C i e n i a t r w a a ż tyle czas" W ł a ś n i e p o k a z y w a ł jej n a d z w y c z a j s k o m p l i k o w a n e m o d e le, k t ó r e s t o s o w a ł p r z y k o n s t r u o w a n i u k a ż d e j części C e l ' g d y S e p t i m u s z a d z w o n i ł do d r z w i , a g o s p o s i a z o c i ą g a n i e p o s z ł a o t w o r z y ć . M a r c i a u c i e s z y ł a się, b o U n a k r ę c i ł a s i wokół niczym n a t r ę t n a mucha, i Czarodziejka odczuwał wielką, acz s t a r a n n i e t ł u m i o n ą o c h o t ę , b y p o t r a k t o w a ć j packą. - O d j e c h a ł a ! - k r z y k n ą ł S e p t i m u s , dobiegając do C z a r dziej ki, z a n i m U n a z d o ł a ł a g o z ł a p a ć . S c h o w a ł się z a M i cię, k t ó r a s t a ł a t e r a z m i ę d z y n i m a r o z g n i e w a n ą gosposią.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Cieszę się - o d p a r ł a k o b i e t a , ze z d z i w i e n i e m o b s e r w u j ą c taniec, k t ó r y S e p t i m u s i U n a w y k o n y w a l i w o k ó ł niej. - M o ­ im z d a n i e m , Sara i t a k zbyt d ł u g o z w l e k a ł a z w y s ł a n i e m jej d o Smoczej Łodzi. Z o s t a ł y t y l k o d w a d n i d o Ś r o d k a Lata. - N i e ! - w y k r z y k n ą ł S e p t i m u s . - N i e p o j e c h a ł a do c i o t k i Zeldy. Z o s t a ł a p o r w a n a ! Co t a k i e g o ? - M a r c i a u p u ś c i ł a s z k l a n y c y l i n d e r . Profem>r i U n a B r a k k e t aż j ę k n ę l i , w n a c z y n i u b o w i e m z n a j d o w a ł »lv a m a l g a m a t do Celi C i e n i a . - To j a k i ś ż a r t ? - s p y t a ł a C z a r o d z i e j k a , p a t r z ą c na p o ł y l u jacy, gęsty, c z a r n y p ł y n , k t ó r y t e r a z p o k r y w a ł jej fioleto­ we* b u t y z w ę ż o w e j skóry, i na p r o f e s o r a V a n Klampffa, k t ó • v i >padł na k o l a n a i d e s p e r a c k o p r ó b o w a ł z e s k r o b a ć i ocalić awój b e z c e n n y a m a l g a m a t . Nie - o d p a r ł p o n u r o S e p t i m u s . - Chciałbym, żeby to Md ^art. O, t o m u s i być ż a r t . A l b o raczej b u j d a - w t r ą c i ł a U n a zjadliwym t o n e m , dołączając do p r o f e s o r a i przytykając dużą, metalową skrobaczkę do b u t ó w Marcii. Łapy p r e c z o d m o i c h b u t ó w , d o b r z e ? - w a r k n ę ł a C z a r o ­ dziejka l o d o w a t y m g ł o s e m . - N i e c h c ę , ż e b y to c o ś się w n i e w t a r ł o . - Z g r o m i ł a g o s p o s i ę w z r o k i e m . - T a k czy o w a k stwierdziła - Septimus zawsze m ó w i prawdę. Ech - w e s t c h n ę ł a U n a , s k r o b i ą c z a w z i ę c i e . - P a t r z c i e Iko, c o się s t a ł o . W p u ś ć c h ł o p c a d o L a b o r a t o r i u m , a o d Ittzu c o ś się s t ł u c z e . W i e d z i a ł a m , ż e t a k b ę d z i e . J e n n a . . . p o r w a n a ? - Marcia p r ó b o w a ł a zrobić kilka k r o k ó w odkryła, że n o g i ma przyklejone do p o d ł o g i . - J a k . . . kto? S i m o n - wyjaśnił S e p t i m u s , k t ó r y c h c i a ł j u ż r u s z a ć . m o n zabrał ją na s w o i m k o n i u . M u s i m y ruszyć w pościg, frxeba z n a l e ź ć p a r u T r o p i c i e l i i...

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e r ó b tego, U n a . Jaki Simon? - spytała Marcia. - S i m o n . Mój b r a t . C h o d ź m y , Marcio, p o s p i e s z się, p r o s z ę . - Simon Heap? - Tak. P r ó b o w a ł e m go zatrzymać. O d r ę t w i ł e m jego ko­ nia, a l e . . . - N a p r a w d ę ? Całego konia? - Marcia, u c z u ł a d u m ę ze s w o j e g o U c z n i a . - D o b r z e się s p i s a ł e ś . J e ś l i u m i e s z r z u c i ć Zaklęcie Odrętwienia na konia, to rzucisz je na wszystko. A l e o n cię p r z e z w y c i ę ż y ł ? - N i e . . . h m m , tak. Chyba, w p e w n y m s e n s i e . . . ale nie w t y m rzecz. - G ł o s S e p t i m u s a w z r ó s ł do d e s p e r a c k i e g o k r z y k u . - j Rzecz w tym, że J e n n a została p o r w a n a , a my nic nie r o b i m y ! Marcia otoczyła go ramieniem. - W s z y s t k o w porządku, Septimusie. S i m o n to brat Jen­ ny. N i c jej p r z y n i m n i e grozi. N i e p o t r z e b n i e się d e n e r w u ­ j e s z . Z d a j e się, ż e n i e s t e t y t o u k ą s z e n i e pająka w y t r ą c i ł o ci^ z równowagi. To jeden ze skutków ubocznych Jadu Mrocz­ n e g o Pająka. Ale i t a k p o r a j u ż iść. Z w r ó c i ł a się t e r a z d o W e a s a l a V a n Klampffa, k t ó r y sta ż a ł o ś n i e n a d c z a r n ą cieczą i p r z y g l ą d a ł się, j a k U n a B r a k k e t c i e r p l i w i e z b i e r a j ą d o słoja. - Pójdę już. C z e k a m na e l e m e n t dziś wieczorem. - Dziś wieczorem? - jęknął profesor. - Ale... myślałer ż e r o z u m i e s z , j a k i e t o s k o m p l i k o w a n e . J a k t r u d n o przystc sować formę... - Zrobiłeś już formę. Przed chwilą mi ją pokazywałeś, M u s i s z t y l k o w y p r o d u k o w a ć w i ę c e j t e g o c z e g o ś i w l a ć tc d o ś r o d k a . N i e r o z u m i e m , o c o tyle k r z y k u . P r o f e s o r w y d a w a ł się b a r d z o z a k ł o p o t a n y . - Ale dziś w i e c z o r e m U n a w y c h o d z i - powiedział. Na tańce.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Tej to d o b r z e - w a r k n ę ł a M a r c i a . - A t e r a z p r z e s t a ń t a k lać i r u s z się, W e a s a l u . Weasal Van Klampff rzucił p e ł n e niepokoju spojrzenie nu U n ę B r a k k e t , k t ó r e j t w a r z p r z y b r a ł a w y r a z w i e l k i e g o n i e itudowolenia. A-ale - zająknął się - jeśli m y . . . to z n a c z y j a . . . e e . . . przygotuję a m a l g a m a t z b y t s z y b k o , m o ż e się z d a r z y ć , ż e C i e ń pojawi się t u t a j . W L a b o r a t o r i u m . . . - w y s z e p t a ł . - U n a n a p e w n o się t y m z a j m i e - r z u c i ł a M a r c i a b e z t r o i k o . - W p a d n ę p o brakującą c z ę ś ć d z i ś w i e c z o r e m . A o której godzinie wieczorem, pani Marcio? - spytała Una l o d o w a t y m t o n e m . - M n i e j w i ę c e j . - Mniej więcej w t e d y , k i e d y przyjdę - o d p a r ł a M a r c i a t a k c h ł o d n o , że k a ż d y , z w y j ą t k i e m U n y B r a k e t t , w p a d ł b y w p a ­ nikę. - A t e r a z , p a n i B r a k e t t , czy z e c h c e p a n i w y p r o w a d z i ć »ląd m o j e g o U c z n i a i m n i e ? G o s p o s i a p i e r w s z y r a z się u ś m i e c h n ę ł a , a d o k ł a d n i e j m ó wi.)c, kąciki jej u s t p o w ę d r o w a ł y w g ó r ę , o d s ł a n i a j ą c zęby, kióre połyskiwały niebieskawo w świetle Laboratorium.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+K

9

N U M E R TRZYNASTY

S e p t i m u s poczłapał. za M a r c i a i A l t h e r e m . j k t ó r z y szli i l e w i t o w a l i Drogą Czarodziejów z po­ w r o t e m ku Wieży. Uważnie;| p r z y s ł u c h i w a ł się ich r o z m o w i e - M a r c i o , na t w o i m m i e j s c u - m ó w i ł A l t h e r - w y k o n a l i b y m szybkie p r z e s z u k a n i e pól u p r a w n y c h na p ó ł n o c Z a m k u . S i m o n n a p e w n o n i e o d j e c h a ł j e s z c z e zbyt dalekc Przypuszczam, że wciąż jedzie przez pola w s t r o n ę Zier K r e s o w e j , a m o g ę się z a ł o ż y ć o w ł a s n e życie... to znaczy, ee, o w ł a s n e włosy, że t a m w ł a ś n i e zdąża. W m g n i e n i u oka m o ­ g ł a b y ś p r z e m i e r z y ć p o l a . S a m b y m się t a m u d a ł , ale n a w i e ­ l e się n i e p r z y d a m . Z a życia n i e p r z e p a d a ł e m z a wiejskir gospodarstwami. Za dużo zapachów i nieprzewidywalnyc

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ierząt z o s t r y m i r o g a m i , j a k n a m ó j g u s t . G d y b y m się m w y b r a ł , ciągle by m n i e z a w r a c a ł o . A s z c z e r z e m ó w i ą c , w r a c a n i e m o c n o daje m i się w e z n a k i . Ciągle m n i e boli. K u r o z c z a r o w a n i u S e p t i m u s a , M a r c i a n i e d a ł a się p r z e nać. Słuchaj, Altherze - powiedziała, maszerując Drogą z a r o d z i e j ó w w t a k s z y b k i m t e m p i e , ż e S e p t i m u s a ż tracił ch. - N i e z a m i e r z a m o p u s z c z a ć P a ł a c u , s k o r o Księżnicznie m a j u ż w j e g o m u r a c h . W i e s z , c o się s t a ł o o s t a t n i m em, kiedy nie było nas obu. D o m D a n i e l po p r o s t u sobie s z e d ł . K t o d a m i p e w n o ś ć , ż e t o się n i e p o w t ó r z y ? A l e ikt n i e m u s i ścigać J e n n y . N i e d ł u g o w r ó c i . M o i m z d a n i e m u p r a w d ę n i e m a się c z y m p r z e j m o w a ć . T y l k o j e d n o w i e m y pewnością: J e n n a p o j e c h a ł a k o n n o z e s w o i m b r a t e m . . . Przybranym b r a t e m - wtrącił Alther. - T o s z c z e g ó ł , ale n i e c h c i b ę d z i e . P r z y b r a n y m b r a t e m , | hociaż J e n n a n a l e ż y d o r o d z i n y H e a p ó w w t a k i m s a m y m J t o p n i u , co k a ż d y z c h ł o p c ó w . W i d z i w n i c h b r a c i , a o n i W niej s i o s t r ę . Oprócz Simona - odparł duch. Tego nie wiesz. Wiem. Nie bądź taki u p a r t y . Skąd m o ż e s z to wiedzieć? T a k czy owak, jak m ó w i ł a m , J e n n a p o j e c h a ł a k o n n o z e s w o i m przy­ branym b r a t e m , i w i e m y tylko tyle, że n i e pozwolił jej zsiąść, t iedy S e p t i m u s o to p o p r o s i ł . M o i m z d a n i e m S i m o n po p r o s t u nie chciał s ł u c h a ć p o l e c e ń m ł o d s z e g o b r a t a . To n a p r a w d ę nic dziwnego. J e s t zazdrosny, ż e S e p t i m u s został m o i m U c z n i e m , i 'hyba nie b ę d z i e robił tego, co mu S e p t i m u s każe, p r a w d a ? Marcio, S e p t i m u s uważa, że J e n n a została p o r w a n a powiedział A l t h e r z p o w a g ą .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- S ł u c h a j , dzisiaj S e p t i m u s n i e j e s t d o k o ń c a sobą. R a n c u k ą s i ł go j e d e n z tych M r o c z n y c h pająków, a s a m wiesz, ja­ k ą p a r a n o j ę m o ż e w y w o ł a ć t a k i e u k ą s z e n i e . P a m i ę t a s z , jak ugryzł cię pająk, kiedy d o k o n y w a ł e ś o d k a ż e n i a starej K a p n o m a n t k i , k t ó r a s p o w o d o w a ł a z a g r o ż e n i e s a n i t a r n e w ciastkar­ ni w G m a s z y s k u ? - M ó w i s z o tej starej k o b i e c i e - m y s z y ? - W ł a ś n i e . P r z e z r e s z t ę d n i a m y ś l a ł e ś , ż e p r ó b u j ę cię wy­ pchnąć przez okno. - Naprawdę? - T a k . Z a m k n ą ł e ś się na klucz i z a ł o ż y ł e ś s z t a b y w o k n a c W i e c z o r e m ci przeszło. J e s t e m pewna, że do wieczora bę­ dzie po wszystkim, J e n n a wróci z miłej przejażdżki z bra-: t e r n i w s z y s c y b ę d z i e m y się z a s t a n a w i a ć , o co b y ł a ta ca awantura. S e p t i m u s u s ł y s z a ł j u ż d o s y ć . Był w ś c i e k ł y . O d d a l i ł się chyłkiem, wiedział bowiem, że m u s i działać sam, bez pc m o c y M a r c i i . C h c i a ł się z k i m ś s p o t k a ć . M a r c i a i A l t h e r p o d ą ż a l i do W i e ż y , n i e ś w i a d o m i zniknie, cia c h ł o p c a . - . . . a S i m o n o w i H e a p o w i n i e m o ż n a u f a ć . . . - u p i e r a ł się Alther. - Ty t a k t w i e r d z i s z . Ale nie m a m y ż a d n e g o d o w o d i p r a w d a ? A w k o ń c u p o c h o d z i z H e a p ó w . W i e m , że to dziv n i l u d z i e , a n i e k t ó r y m b e z d w ó c h z d a ń b r a k piątej klepki,? ale s ą p o r z ą d n ą r o d z i n ą . Było n i e b y ł o , t o s t a r y r ó d Czarc dziejów. - N i e w s z y s c y C z a r o d z i e j e są d o b r z y , p r z e k o n a ł a ś si o t y m na w ł a s n e j s k ó r z e - o d p a r ł A l t h e r . - B a r d z o by chciał w i e d z i e ć , co p o r a b i a ł S i m o n p r z e z o s t a t n i r o k i dla

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

t::ego n a g l e p o j a w i ł się t u t a j , t u ż p r z e d D n i e m Ś r o d k a LaI.I

N a d a l p r z y p u s z c z a m , ż e t o w ł a ś n i e S i m o n z d r a d z i ł cię

hu M o k r a d ł a c h M a r r a m . N o n s e n s . D l a c z e g o m i a ł b y t o zrobić? T o n a p e w n o t e n dylujący S z c z u r P o c z t o w y . N i g d y n i e m o ż n a ufać s z c z u r o w i , zwłaszcza t a k i e m u , k t ó r y l u b i b r z m i e n i e w ł a s n e g o g ł o s u . A s k o r o j u ż o irytacji m o w a , n i e m a m n a j l e p s z e g o z d a n i a o tym p r o f e s o r z e , k t ó r e g o m i p o l e c i ł e ś . W e a s a l V a n Klampff lo stary g a m o ń , a j e g o g o s p o s i a p r z y p r a w i a m n i e o d r e s z c z e , /.awsze kręci się w p o b l i ż u i w s z y s t k o o b s e r w u j e . B u d o w a Ccii C i e n i a t r w a c a ł e wieki, a k i e d y j u ż p r z y n i o s ę j a k i ś ele­ ment do d o m u , składanie tego wszystkiego do kupy przypo­ mina jakiś k o s z m a r . Ciągle n i e m o g ę d o p a s o w a ć o s t a t n i e g o kawałka. Cele są s k o m p l i k o w a n y m i u r z ą d z e n i a m i , Marcio. W każ­ dym razie, n i e m a m y w y b o r u . R o d z i n a W e a s a l a r o b i ł a j e o d pokoleń. T o o n i w y n a l e ź l i a m a l g a m a t i n i k t i n n y n i e z n a for­ muły. J e g o ojciec, O t t o , p o m ó g ł m i się p o z b y ć w y j ą t k o w o p a s k u d n e g o U p i o r a , a zajęło m u t o d w a l a t a . T a k i e r z e c z y wymagają c z a s u . M u s i s z u z b r o i ć się w c i e r p l i w o ś ć . - Może i tak - odparła Marcia. - A m o ż e p o w i n n a m po­ szukać c z e g o ś p r o s t s z e g o w S k r y p t o r i u m . - Nie - zaprzeczył Alther bardzo zdecydowanym t o n e m . T y l k o C e l a p o z w o l i c i p o z b y ć się C i e n i a r a z n a z a w s z e . T o nie j e s t o d p o w i e d n i e z a d a n i e dla S k r y p t o r i u m . Z r e s z t ą , w t y m N a c z e l n y m Skrybie H e r m e t y c z n y m j e s t coś, c o m n i e niepokoi. - Doprawdy, Altherze, jesteś dziś w b a r d z o podejrzliwym n a s t r o j u . M o ż n a b y p o m y ś l e ć , ż e c i e b i e t e ż u g r y z ł pająk. A l t h e r wiedział, ż e r o z m o w a z M a r c i a d o n i c z e g o n i e d o ­ prowadzi. D o b r z e p a m i ę t a ł , j a k a b y w a ł a u p a r t a . W p r z e s z ł o -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ści w i e l e razy darli koty, kiedy on byl C z a r o d z i e j e m N a d z w y ­ czajnym, a o n a l e d w i e a d e p t k ą , i n a w e t w t e d y n i e z a w s z e wygrywał. T e r a z , j a k o d u c h , n i e m i a ł j u ż ż a d n y c h s z a n s . T o o n a b y ł a Czarodziejką Nadzwyczajną i jeśli u w a ż a ł a , że wi lepiej - a z a w s z e t a k u w a ż a ł a - m u s i a ł się z t y m p o g o d z i ć . - To ja j u ż p ó j d ę - o z n a j m i ł n i e c o n a d ą s a n y . Po chwili, z a u w a ż y w s z y , że S e p t i m u s za n i m i n i e idzie, s p y t a ł : - Gdzie, się p o d z i a ł c h ł o p a k ? - M ó w i ł a m ci, ż e d z i ś m a w o l n e . P e w n i e p o s z e d ł d o s w jej m a t k i - o d p a r ł a n i e d b a l e . - A t e r a z wybacz, m a m troć" p r a c y . S p o t k a m y się p ó ź n i e j . - Możliwe - odparł obrażony duch. Patrzył, jak Marci p r z e c h o d z i p r z e z W i e l k i Łuk, p o w ł ó c z ą c skrajem fioletów szaty. T u ż z a nią p o d ą ż a ł a n i e w y r a ź n a p l a m a m r o k u , w i d o c z na d o p i e r o w c i e n i u Ł u k u . A l t h e r w e s t c h n ą ł - C i e ń s t a w a ł si coraz silniejszy. M r u ż ą c oczy i patrząc p o d k ą t e m , n i e m a l r o ~ różniał d u ż ą p o s t a ć , k t ó r a w l o k ł a się za M a r c i a k r o k w k r o I m szybciej C e l a C i e n i a z o s t a n i e u k o ń c z o n a , t y m lepiej. A l t h e r u n i ó s ł się w p o w i e t r z e i p o f r u n ą ł n a d D r o g ą Cz rodziejów najszybciej, jak potrafił, p r a g n ą c o t r z ą s n ą ć ze z ł y c h p r z e c z u ć . G d y mijał M a g i c z n e S k r y p t o r i u m i P r z s i ę b i o r s t w o B a d a n i a C z a r ó w , był zbyt z a m y ś l o n y , by u w a ż y ć znikającą w d r z w i a c h , o d z i a n ą na z i e l o n o s y l w e Septimusa Heapa. W Skryptorium S e p t i m u s stał przez chwilę n i e r u c h o r by przyzwyczaić oczy do panującego d o o k o ł a p ó ł m r o ' Z n a l a z ł się w niewielkiej salce od f r o n t u , g d z i e klienci sl dali z l e c e n i a n a n o w e zaklęcia, p r z y n o s i l i s t a r e , n i e s t a b i czary, k t ó r e n a l e ż a ł o z b a d a ć , a t a k ż e z a m a w i a l i k o p i e fi m u ł , zaklęć, i n k a n t a c j i , c z a s e m n a w e t w i e r s z y .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Ku z d z i w i e n i u c h ł o p c a , p o m i e s z c z e n i e o k a z a ł o się p u ­ li r , p o d s z e d ł w i ę c d o n i e w i e l k i c h d r z w i p o d r u g i e j s t r o n i e •

i pzał do ś r o d k a . W S k r y p t o r i u m p a n o w a ł a a t m o s f e r a ci-

t lirgo s k u p i e n i a i pilnej p r a c y . Do u s z u c h ł o p c a d o b i e g a ł o Iko s k r z y p i e n i e s t a l ó w e k n a p a p i e r z e , a t a k ż e s t ł u m i o n e •zlnięcia i k i c h n i ę c i a , l a t e m b o w i e m w S k r y p t o r i u m czę0 szerzyły się p r z e z i ę b i e n i a . W p ó ł m r o k u , p r z y w y s o k i c h pulpitach ciężko p r a c o w a ł o d w u d z i e s t u j e d e n skrybów. N«d k a ż d y m z n i c h z w i e s z a ł a się z sufitu l a m p a , oświetlają> i miejsce ż m u d n e j p r a c y . Beetle? - o d e z w a ł s i ę S e p t i m u s t e a t r a l n y m s z e p t e m . Heetle, j e s t e ś t u ? Najbliższy s k r y b a u n i ó s ł g ł o w ę i w s k a z a ł p i ó r e m o d l e g ł y i ii p o m i e s z c z e n i a . Jest z t y ł u . Z a j m u j e się N i e s t a b i l n y m . P r ó b u j e u m i e ś c i ć Ho w p o j e m n i k u . M o ż e s z przejść, jeśli c h c e s z , t y l k o n i e zblitnj się za b a r d z o do p o j e m n i k a . Dzięki - rzucił S e p t i m u s . N a p a l c a c h p r z e s z e d ł m i ę d z y n ę d a m i p u l p i t ó w , przyciągając s p o j r z e n i a k i l k u z n u d z o n y c h ukiybów, p o c z y m w y m k n ą ł się p r z e z d r z w i n a p o d w ó r z e , zic p a n o w a ł o o g r o m n e z a m i e s z a n i e . Łapcie g o ! - k r z y c z a ł B e e t l e . - W y m y k a s i ę ! Heetle, k r ę p y c h ł o p a k o c z a r n y c h w ł o s a c h , s t a r s z y od Sepi liiiusa o jakieś trzy lata, toczył g w a ł t o w n e z m a g a n i a z c z y m ś widzialnym, p r ó b u j ą c w e p c h n ą ć t o c o ś d o p o j e m n i k a , n i którym widniał napis: N I E B E Z P I E C Z N Y POJEMNIK! Nil O T W I E R A Ć ! Beetle krzyczał n a d w ó c h bladych, p a t y k o nych skrybów, k t ó r z y wyglądali tak, j a k b y byle p o d m u c h wiatru m ó g ł obalić ich na z i e m i ę . P o m ó c ci, Beetle? - s p y t a ł S e p t i m u s . I a m t e n p o d n i ó s ł w z r o k i spojrzał na niego z wdzięcznością.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- A m ó g ł b y ś , Sep? T y l k o u w a ż a j , bo j e s t s t r a s z n i e dziki. To chyba niewidzialny błotozmiot. Jakiś idiota wydobył gc w c z o r a j i o ż y w i ł . Do tej p o r y s p a ł s o b i e s p o k o j n i e w k r e ­ d e n s i e , n i e w i a d o m o j a k d ł u g o . D l a c z e g o l u d z i e n i e mogą zostawić w spokoju... hej, nie ruszaj, ty m a ł y . . . B ł o t o z m i o t z ł a p a ł p o j e m n i k i p o d n i ó s ł go n a d g ł o w ę Be-I etle'a. S e p t i m u s skoczył i w y r w a ł p o j e m n i k . Beetle stał p r z e z | c h w i l ę z d e z o r i e n t o w a n y , rozglądając się p o n i e w i e l k i m p c d w ó r z u , o t o c z o n y m z e w s z y s t k i c h s t r o n w y s o k i m , ceglany m u r e m , i p r ó b u j ą c ustalić, gdzie t e ż m ó g ł się p o d z i a ć błotc z m i o t . Dwaj s k r y b o w i e w y d a w a l i się p r z e r a ż e n i . W c i s n ę l i się w kąt, byle dalej od p o j e m n i k a . - M u s i m y go z a m k n ą ć , S e p - o z n a j m i ł Beetle, z t r u d e r ł a p i ą c o d d e c h . - Jeśli u c i e k n i e , m a r n y m ó j l o s . S e p t i m u s s t a ł w m i l c z e n i u , czekając n a j a k i e ś z a b u r z e n i a k t ó r e m u s i a ł w y w o ł a ć k a ż d y r u c h b ł o t o z m i o t a . N a g l e doj' rzał z m a r s z c z k ę , p r z e s u w a j ą c ą się p o c e g ł a c h m u r u , niczy fala p o p o w i e r z c h n i w o d y . Skoczył n a p r z ó d , p o r w a ł pojer n i k i p o g n a ł w m i e j s c e , g d z i e kulili się d w a j s k r y b o w i e . Bach! S e p t i m u s z h u k i e m postawił p o j e m n i k na ziemi. - A u ! - w r z a s n ą ł w y ż s z y skryba, k r a w ę d ź p o j e m n i k a tra fiła go b o w i e m w p a l c e u n o g i . - M a m go! - wykrzyknął triumfalnie Septimus. - A u , au, a u ! - j ę c z a ł skryba, k t ó r y s k a k a ł w k ó ł k o tri m a j ą c się z a o b o l a ł ą s t o p ę . - Przepraszam, Foxy - powiedział m ł o d y Uczeń Marc O p a r ł się c i ę ż k o o p o j e m n i k , b y m i e ć p e w n o ś ć , ż e b ł o t z m i o t p o z o s t a n i e w ś r o d k u , a t y m c z a s e m F o x y kuśtyka' podpierany przez drugiego skrybę. S e p t i m u s p o m ó g ł etle'owi w s u n ą ć pokrywę p o d uniesiony pojemnik, po C2 o s t r o ż n i e o d w r ó c i l i go i p o s t a w i l i , j a k n a l e ż y . B e e t l e sz>

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I li uwinął go siecią stabilizującą, k t ó r ą n a s t ę p n i e p o r z ą d ­ nie zawiązał, p o c z y m w y s t a w i ł p o j e m n i k p r z e d tylną b r a ­ ni.,

Stąd, j a k w s z y s t k i e w y s t a w i o n e p o j e m n i k i , z a b i e r z e go

Przedsiębiorstwo O c z y s z c z a n i a . Dzięki, S e p . J e s t e m t w o i m d ł u ż n i k i e m - p o w i e d z i a ł Befllc z w d z i ę c z n o ś c i ą . - Jeśli k i e d y ś b ę d ę m ó g ł c o ś d l a c i e b i e lohić, daj mi z n a ć . N o , t a k się s k ł a d a - p r z y z n a ł S e p t i m u s - że m o ż e s z . W takim razie, m ó w - o d p a r ł Beetle radośnie, łapiąc • .1 r a m i ę i p r o w a d z ą c do m a ł e j k u c h n i z b o k u p o d w ó r z a , Udzie z a w s z e t r z y m a ł czajnik n a o g n i u . Rył tu w c z e ś n i e j m ó j b r a t , S i m o n - p o w i e d z i a ł S e p t i liins. - M o ż e s z mi p o w i e d z i e ć , c z e g o c h c i a ł ? Beetle zdjął z p ó ł k i d w a k u b k i i do k a ż d e g o w r z u c i ł M u s lliim, ż e b y z r o b i ć t r o c h ę M u s S o k u . M u s S o k był u l u b i o n y m napojem o b u c h ł o p c ó w . D o jego p r z y g o t o w a n i a służyło Wiecznotrwałe z a k l ę c i e M u s B u m , p r z y g o t o w a n e w S k r y p t o ilnin dla k o g o ś , k t o g o n i g d y n i e o d e b r a ł . N a p ó j był z i m n y , l i r nie d a ł o się g o p r z y r z ą d z i ć b e z w r z ą t k u . P r o s z ę - p o w i e d z i a ł Beetle, p o d a j ą c k o l e d z e k u b e k i sia­ dując na s t o ł k u o b o k . • D z i ę k i . - S e p t i m u s w y p i ł łyk M u s S o k u i s z e r o k o s i ę uśmiechnął. Już z a p o m n i a ł , jaki to c u d o w n y smak. Marcia Ule a k c e p t o w a ł a n a p o j ó w z b ą b e l k a m i , z w ł a s z c z a przyrząlUanych p r z y u ż y c i u z a k l ę ć . S p e t i m u s n i e m ó g ł i c h pić, w i ę c il azany M u s S o k s m a k o w a ł j e s z c z e lepiej. Nie w i d z i a ł e m tu ż a d n e g o z t w o i c h b r a c i , S e p - o d p a r ł z d z i w i e n i e m B e e t l e . - To znaczy, w i ę k s z o ś ć z n i c h j e s t Imuz w P u s z c z y , p r a w d a ? S ł y s z a ł e m , ż e t r o c h ę z d z i c z e l i . Przebywali z W i e d ź m a m i W e n d r o n i z m i e n i l i się w r o s o ­ maki czy c o ś w t y m r o d z a j u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e j e s t t a k źle - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s . - Po p r o s t u luij bią P u s z c z ę , n i c w i ę c e j . Mój d z i a d e k j e s t g d z i e ś t a m drze-j w e m - wyjaśnił, o t r z e p u j ą c r ę k a w t u n i k i . Beetle w y d a ł z s i e b i e cichy, p e ł e n p o d z i w u g w i z d . - N i e w i e l u j u ż d z i ś Z m i e n n o k s z t a ł t n y c h , S e p . Wieszjj gdzie on jest? - N i e . T a t a c z a s a m i c h o d z i go s z u k a ć . Ale go j e s z c z e niej znalazł. - A skąd wie? -Co? - Z e go nie znalazł. To znaczy, po czym poznać, które d r z e w o to twój dziadek, a które nie. - N i e m a m pojęcia - p r z y z n a ł S e p t i m u s , k t ó r y c z ę s t o s się n a d t y m z a s t a n a w i a ł . - S ł u c h a j - p o w i e d z i a ł , wracaj do pytania, które zadał wcześniej. - Musiałeś widzieć Sim n a . Był tu z s a m e g o r a n a . W i e d z i e l i ś m y go z J e n n ą . M o ż e się jej z a p y t a ć . . . - U r w a ł , w i d z ą c n a g l e w s w o i m u m y ś l e wy obraz przerażonej siostry na r o z p ę d z o n y m wierzchowe Simona, jadącym... dokąd? - R a n o pojawił się tu tylko W ę d r o w i e c - stwierdził Beetle. -Kto? - W ę d r o w i e c . T a k o sobie m ó w i . W s z y s c y mają go za myleńca, ale ja się go t r o c h ę boję. P o d e j r z e w a m , że stary Fo też, chociaż nigdy nie da tego po sobie p o z n a ć . W ę d r o w i c z ę s t o przywozi m u p r z e s y ł k i . . . wiesz, tacie Foxy'ego, k t ó j e s t N a c z e l n y m Skrybą H e r m e t y c z n y m . Spędzają m n ó s czasu w H e r m e t y c z n e j K o m n a c i e , a p o t e m W ę d r o w i e c z n o r u s z a w d r o g ę . N i g d y n i e o d z y w a się do n i k o g o ani s ł o w e D z i w n e . Kiedy wychodzi, stary Foxy jest blady jak p ł ó t n o . - A czy t e n W ę d r o w i e c ma z i e l o n e o c z y i w ł o s y t r o p o d o b n e do m o i c h ? - spytał S e p t i m u s . - Czy miał na so

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

• H11 >', i c z a r n y p ł a s z c z ? I u w i ą z a ł p r z y d r z w i a c h d u ż e g o , czarOPK" k o n i a ? - Tak. T o o n . K o ń z e ż a r ł m i t o r b ę j a b ł e k , k t ó r e w z i ą ł e m ble na d r u g i e ś n i a d a n i e , a l e n i e o d w a ż y ł e m się o t y m g ł o 4no w s p o m n i e ć . T e n c z ł o w i e k n i e w y g l ą d a j a k t w ó j b r a t , Hr|>. N i e p r z y p o m i n a H e a p a , jeśli w i e s z , c o m a m n a m y ­ dli

H e a p o w i e n i e b u d z ą l ę k u . M o ż e są z w a r i o w a n i , ale n i e

HI./.ni. Simon jest - odparł S e p t i m u s . - N a p r a w d ę jest strasz11 \ I zabrał J e n n ę . P o r w a ł ją. Ilcetle był w y r a ź n i e w s t r z ą ś n i ę t y . Księżniczkę?! - w y k r z y k n ą ł . - W ę d r o w i e c p o r w a ł Księż­ ni

kę?! N i e w i e r z ę ! W t y m s ę k - w e s t c h n ą ł S e p t i m u s . - N i k t mi n i e wierzy.

Niiwct Marcia.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+*- 1 o -+*

W DROGĘ

Septimus p a k o w a ł się w s w o i m p o k o j u . W m a ł y m o k r ą g ł y m p o m i e s z c z e n i u na szczycie W i e ' Czarodziejów p a n o w a ł ład i porządek - skutek dziesięcio letniego pobytu lokatora w Armii Młodych. Choć Septim w s p o m i n a ł te lata jako straszne i niebezpieczne, to ter gdy A r m i ę Młodych rozwiązano, a on wrócił do rodziny p r z e s t a ł g a r d z i ć w s z y s t k i m , c z e g o się w niej n a u c z y ł . N i był j u ż n i e c h l u j e m t y l k o d l a t e g o , ż e m ó g ł n i m być. P o k r ó t kim okresie, w którym jego pokój przypominał m i e j s l ' wysypisko śmieci, teraz z n o w u było tu czysto i schludn P o m i e s z c z e n i e n o s i ł o t e ż i n n e ślady p r z e s z ł e g o życia c h ł ca. Z a k r z y w i o n e , g r a n a t o w e ś c i a n y o r a z sufit p o k r y t e b wiernie odwzorowanym układem gwiezdnych konstela

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

W

83

DROGĘ

I i n i e namalował Septimus. Musiał zapamiętać dokładny WYGLĄD k o n s t e l a c j i p r z e d n o c n y m i ć w i c z e n i a m i A r m i i M ł o li. W k r e d e n s i e z a ś z a w s z e t r z y m a ł p l e c a k , s p a k o w a n y •godnie z o b o w i ą z u j ą c y m i p r z e p i s a m i . W p l e c a k u S e p t i m u s a z n a j d o w a ł y się: kompas (szt.

1)

lupa (szt. 1) butelka wody (szt.

1)

śpiwór (szt. 1) skarpetki

(3 pary)

menażka (szt.

1)

pudełko z krzesiwem

(szt.

zapasowe krzemienie

(szt. 2)

hubka

(mech suszony,

1)

garść)

scyzoryk dawnej Armii Młodych

(szt.

1)

proca (szt. 1) zwój drutu (szt.

1)

zwój liny (szt. 1) T e r a z S e p t i m u s d o k ł a d a ł p a r ę rzeczy, k t ó r e z n a l a z ł y zaI t o s o w a n i e w j e g o n o w y m życiu, w ż y c i u U c z n i a C z a r o • I Itejki N a d z w y c z a j n e j : Zaklęcie Niewidzialności Zaklęcie Poszukiwania Zaklęcie Zestaw

(szt. (szt.

1) 1)

Szybkiego Zamrażania

(szt.

1)

Ucieczkowy o Podwójnym Działaniu

(szt.

1)

A t a k ż e k i l k a d r o b i a z g ó w , k t ó r e m o g ł y się e w e n t u a l n i e przydać:

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

„Kieszonkowy poradnik przetrwania

w

ekstremalnych", a u t o r : R a m Seary (1

warunkach egz.)

Mag-Ciacha, wiecznotrwałe, w paczce (szt. Miętowy Szok w tubkach

(szt.

1)

3)

N a i n n e p r z e d m i o t y n i e z o s t a ł o j u ż w i e l e m i e j s c a , ale S e p t i m u s chciał z a b r a ć j e s z c z e j e d n ą r z e c z . W b r e w w s z e l ­ k i m z a s a d o m , b y ł a b o w i e m i z b ę d n a , i ciężka, ale c h ł o p i e c n a t o n i e z w a ż a ł . D o k i e s z e n i z b o k u p l e c a k a w s u n ą ł gładki, opalizujący, zielony k a m i e ń , który d o s t a ł od Jenny, gdy ją p o z n a ł . N i e b e z t r u d u d ź w i g n ą ł p l e c a k i z a ł o ż y ł g o n a ra­ m i o n a . O k a z a ł się cięższy, n i ż p r z y p u s z c z a ł . - To ty, S e p t i m u s i e ? - z a w o ł a ł a Marcia, gdy zszedł po scho­ d a c h i ruszył do d r z w i wyjściowych. Aż podskoczył. - Tak - odparł nieufnie. M a r c i a k l ę c z a ł a n a p o d ł o d z e o b o k Celi C i e n i a . P r z e d nią leżała wielka p ł a c h t a papieru z nadzwyczaj skomplikowa­ n y m r y s u n k i e m , k t ó r e m u c z a r o d z i e j k a u w a ż n i e się p r z y ­ glądała. Przez krótką, straszną chwilę S e p t i m u s dostrzegł m r o c z n ą p o s t a ć , k t ó r a także p a t r z y ł a na plany, ale kiedy s k u p i ł n a niej u w a g ę , C i e ń z n i k n ą ł . C h ł o p i e c w i e d z i a ł jed­ n a k , ż e w c i ą ż t a m j e s t , ż e u n o s i się n a d M a r c i a i w p a t r u ­ je się w p l a n y . P o ł o ż y ł ciężki p l e c a k na z i e m i . F a t a l n i e się c z u ł , z o s t a w i a j ą c M a r c i e s a m n a s a m z jej m r o c z n y m t o w a rzyszem. - Co to j e s t k o ł n i e r z ? - s p y t a ł a M a r c i a . - Co t a k i e g o ? - Kołnierz. Tutaj jest napisane, żeby podłączyć e l e m e n t Y do p o d ł u ż n e j , prostej części e l e m e n t u D, d o p a s o w u j ą c przy t y m otwory P i Q d o odpowiadających im o t w o r ó w N i O w l e w y m k o ł n i e r z u . N i e w i d z ę tu ż a d n e g o p r z e k l ę t e -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Hit k o ł n i e r z a . - M a r c i a s z p e r a ł a n e r w o w o w d u ż e j s k r z y n c e , lii Ai a d o s t a ł a od p r o f e s o r a V a n Klampffa. Tego n i e ma w s k r z y n c e - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s . - To ta i.ijąca część. T u t a j , z o b a c z - p r z e c i ą g n ą ł p a l c e m po ele­ mencie, wystającym z p r a w e j k r a w ę d z i w Celi C i e n i a . W d o I 11 u a m a l g a m a t p r z y p o m i n a ł s z k ł o . Był g ł a d k i j a k j e d w a b I ilmny. I Maczego n i e ma tu o t y m a n i s ł o w a ? - m r u k n ę ł a Marcia, M I'"

uwając e l e m e n t Y w k s z t a ł c i e p o d ł u ż n e g o , z a k r z y w i o n e iiDJkąta

w Celę Cienia, s t a r a n n i e dopasowując otwory P

I Q do o t w o r ó w N i O . Z a d o w o l o n a z siebie, o t r z e p a ł a t u ­ nikę. - D z i ę k u j ę . W y g l ą d a n i e ź l e , co? J e s z c z e t y l k o o s t a t n i a b l o k a d a . . . - o d w r ó c i ł a się, p r ó b u j ą c d o s t r z e c C i e ń - ... i j u ż i lę nie b ę d z i e , n ę d z n a k r e a t u r o . Chłopiec popatrzył na Celę Cienia. Nie uważał, żeby < \i J a d a ł a „ n i e ź l e " . M o ż e „ d z i w a c z n i e " , a raczej po p r o s t u „ h z y d k o " . W y r a s t a ł a z p o d ł o g i i r z u c a ł a się w o c z y z p o w o ­ du swojej lśniącej c z e r n i i d z i w n e g o k s z t a ł t u , k t ó r y p r z y w o ­ dził S e p t i m u s o w i n a m y ś l s t a r e , s ę k a t e d r z e w o . U k ł a d a n ­ ka e l e m e n t ó w o w y m y ś l n y c h k s z t a ł t a c h , k t ó r e p r o f e s o r t a k pracowicie k o n s t r u o w a ł , t w o r z y ł a z a m k n i ę t ą p r z e s t r z e ń , t g r u b s z a p r z y p o m i n a j ą c ą s t o ż e k , z o t w o r e m na g ó r z e i d ł u U4, wąską, p i o n o w ą szczeliną, w k t ó r ą m i a ł a w c i s n ą ć się M a r ­ cin, a za nią C i e ń - C i e ń b o w i e m z a w s z e m u s i p o d ą ż a ć za, my tego c h c e , czy n i e . P o t e m k t o ś , p r a w d o p o d o b n i e j e d e n «* starszych C z a r o d z i e j ó w ( M a r c i a u w a ż a ł a , że d l a m ł o d e g o i li -nią to zbyt d u ż a o d p o w i e d z i a l n o ś ć ) u m i e ś c i w o t w o r z e tui g ó r z e o s t a t n i ą część, czyli b l o k a d ę . M a r c i a wyjdzie, n a ­ reszcie w o l n a , a C i e ń p o z o s t a n i e u w i ę z i o n y w e w n ą t r z , n i m y m ryba w sieci. C a ł a r e s z t a s t a n o w i ł a j u ż p r o s t e z a d a n i e dla P r z e d s i ę b i o r s t w a O c z y s z c z a n i a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Zaraz, Septimusie - rzuciła Marcia, przypominając sobie nagle, co mu wcześniej powiedziała - co tu robisz? D a ł a m ci w o l n y d z i e ń . P o w i n i e n e ś b y ć w P a ł a c u z e swoją m a t k ą . - I d ę s z u k a ć J e n n y - wyjaśnił c h ł o p i e c , p o c z y m p o d n i ó s ł p l e c a k i założył go s o b i e na r a m i o n a . - S k o r o n i k t i n n y n i e chce. Marcia westchnęła. - Posłuchaj - powiedziała cierpliwie. - J e n n a niedług wróci, zapamiętaj moje słowa. Jesteś po p r o s t u rozstrojony p o t y m u k ą s z e n i u pająka. T o z u p e ł n i e n o r m a l n e . - N i e j e s t e m rozstrojony - odparł z o b u r z e n i e m w głosie. - S e p t i m u s i e - c i ą g n ę ł a . - Myślisz, że ci n i e w i e r z ę . . . - W i e m , że mi n i e w i e r z y s z - p o p r a w i ł . - ...ale, aby cię u s p o k o i ć , p r z e s z u k a ł a m na o d l e g ł o ś ć p la za rzeką. K o ń z d w i e m a o s o b a m i j e d z i e w s t r o n ę B r a m P ó ł n o c n e j . T o n a p e w n o J e n n a i S i m o n wracają z p o r a n n e przejażdżki. W y s ł a ł a m Borisa... - Borisa? - s p y t a ł S e p t i m u s . - Borisa C a t c h p o l e ' a . W p r o w a d z i ł się wczoraj, to n o w y P o d czarodziej. W ł a ś c i w i e t r o c h ę z a stary, żeby zaczynać k a r i e Czarodzieja, ale b a r d z o gorliwy. U c z e s t n i c z y w n a s z y m P r o g r a m i e Drugiej Szansy. W A r m i i s z k o l o n o go na Tropiciel W i e r z albo nie, ale d o s z e d ł do s t a n o w i s k a Z a s t ę p c y Łowcy. - Stary Catchopole? - T a k , z n a s z go? - Jest okropny! - W c a l e n i e . T o znaczy, jeśli n i e liczyć j e g o o d d e c h u , k t ó faktycznie jest okropny. M u s z ę kiedyś zamienić z n i m p s ł ó w n a t e n t e m a t . T a k czy o w a k , p r z e s z ł o ś ć t o p r z e s z ł o ś P o w i n n i ś m y m i ł o g o przyjąć. Z r e s z t ą , p o w i t a m y g o w p r s z ł y m t y g o d n i u t r a d y c y j n ą C i e p ł ą Kolacją C z a r o d z i e j ó

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I 'KOGĘ

87

Oczywiście, j a k o U c z e ń t e ż b ę d z i e s z w niej u c z e s t n i c z y ł . Chłopiec sposępniał. T o n a l e ż y d o t w o i c h o b o w i ą z k ó w , S e p t i m u s i e - wy11

nila

pogodnie Marcia. Popatrzyła na p o n u r e g o Ucznia,

k l Ary stał p r z y d r z w i a c h , garbiąc się p o d c i ę ż a r e m p l e c a k a . W z i e l o n y c h o c z a c h m a l o w a ł się s m u t e k . J e g o s i o s t r a p o «luiiowiła s p ę d z i ć p o z a d o m e m j e d e n z n i e l i c z n y c h d n i , g d y nu.il wolne, i chłopiec bardzo t o przeżywał. Marcia wiedzia•

i • zżył się z J e n n ą po w s p ó l n y c h p r z e ż y c i a c h na M o k r a -

illuch M a r r a m . S ł u c h a j , j e ś l i c h c e s z w z i ą ć t ę swoją t o r b ę z e s k a r b a ­ mi, i zy co t a m m a s z , wyjść z Z a m k u i p o c z e k a ć na p o w r ó t Jenny, w p o r z ą d k u . I d ź . J e s t p i ę k n y d z i e ń , m o ż e s z p o d e j ś ć tlo M o s t u J e d n o s t r o n n e g o i s t a m t ą d jej w y p a t r y w a ć . D o b r z e - z g o d z i ł się n i e p e w n i e S e p t i m u s . W t a k i m razie do z o b a c z e n i a p ó ź n i e j . I n i e z a p o m n i j od luzu zabrać J e n n y d o P a ł a c u . M o ż e z o s t a n i e s z t a m n a n o c ? N| icdzisz t r o c h ę więcej czasu z siostrą i r o d z i c a m i . . . no i w sullllc m o ż e s z d o p i l n o w a ć , żeby J e n n a d o t a r ł a j u t r o n a M o k r a ill.i

M a r r a m . Ł ó d ź j u ż o d t y g o d n i a c z e k a n a nią p r z y Pałaco-

•M n i N a b r z e ż u , a ja n a p r a w d ę z a c z y n a m się m a r t w i ć , że n i e •\vi uszy w p o r ę . T w o j a m a t k a z w y k l e z o s t a w i a w s z y s t k o i m o s t a t n i ą c h w i l ę . - C z a r o d z i e j k a w e s t c h n ę ł a . - W i e s z , jeKem p e w n a , że K r ó l o w a r u s z a ł a w d r o g ę w c z e ś n i e j , k i e d y wybierała się t a m z c o r o c z n ą wizytą z okazji D n i a Ś r o d k a U l a . Z a b a w n a rzecz, ale n i e p a m i ę t a m , j a k w y p ł y w a ł a . T o tmiczy na p e w n o k o r z y s t a ł a z królewskiej barki, ale ja t e g o i nr p a m i ę t a m , A l t h e r zresztą t e ż n i e . A jak p r z e d o s t a w a ł a się przez M o k r a d ł a ? C z a s a m i m a r t w i ę się o J e n n ę . M a t k a p o w i n u i i jej p o w i e d z i e ć o tylu rzeczach, a t e r a z k t o to zrobi? Skąd • I • u w c z y n a ma w i e d z i e ć , jak być Królową?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- M y ś l ę , że w s z y s c y p o w i n n i ś m y jej p o m a g a ć - s t w i e r d z i ł | S e p t i m u s . - I to w ł a ś n i e p r ó b u j ę r o b i ć . - T a k , oczywiście - p r z y t a k n ę ł a M a r c i a ł a g o d n i e . - A te-1 r a z i d ź , życzę c i m i ł e g o d n i a . P o z d r ó w J e n n ę i p r z e k a ż jej o d e m n i e życzenia m i ł e g o D n i a Środka Lata. M a r c i a z a c h o w y w a ł a się tak, j a k b y w s z y s t k o b y ł o w naj-1 lepszym porządku i S e p t i m u s zaczynał wierzyć, że J e n n a n a p r a w d ę wraca. - Dobrze - powiedział nieco weselszym t o n e m . - TaW zrobię. Do jutra. - Idź, idź - rzuciła kobieta, a wielkie,

fioletowe

drzwijl

wiodące do k o m n a t Czarodziejki Nadzwyczajnej, otworzyły| się n a o ś c i e ż p r z e d U c z n i e m . - Do zobaczenia - odrzekł Septimus. W s z e d ł na srebrne s p i r a l n e schody, a gdy te ruszyły, s z y b k o z n i k n ą ł C z a r o d z i e j ­ ce z o c z u . F i o l e t o w e d r z w i z a m k n ę ł y się b e z g ł o ś n i e , a M a r ­ cia z r o b i ł a c o ś , c o n i e z d a r z y ł o jej się n i g d y d o t ą d . W d r a p a ł a się p o s c h o d a c h n a g ó r ę i w e s z ł a n i e p r o s z o n a d o p o k o j u ! S e p t i m u s a . Stanęła przy oknie i czekała, aż chłopiec wyłoni] się z Wieży. P o t e m patrzyła, jak m a s z e r u j e p r z e z dziedzi-I niec - d r o b n a postać w zielonych szatach, z ciężkim p a k u n l l k i e m na plecach. Potargana czupryna koloru słomy rzucała! się w oczy n a w e t z w y s o k o ś c i d w u d z i e s t u j e d e n p i ę t e r . Gdy j z n i k n ą ł w c i e n i u W i e l k i e g o Ł u k u , M a r c i a o d e s z ł a o d oknaj i w y s z ł a z p o k o j u , d e l i k a t n i e z a m y k a j ą c za sobą d r z w i . S e p t i m u s z m i e r z a ł d o B r a m y P ó ł n o c n e j n a s k r ó t y . ŚcieŻH k a w i o d ł a p o M u r z e , k t ó r y o k a l a ł Z a m e k . Była w ą s k a i po­ zbawiona balustrady. Mogła przyprawić o dreszcz kogoś, k t o c i e r p i a ł n a l ę k w y s o k o ś c i - t a k j a k S e p t i m u s . P o prawej s t r o n i e ścieżki p o d p i o n o w ą , m n i e j więcej s z e ś c i o m e t r o w ą -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

m I.IN.) ciągnęły się d a c h y i p o d w ó r k a . W j e d n y m p r z e r a ż a I !• \ NI miejscu m u r m i a ł aż p i ę t n a ś c i e m e t r ó w w y s o k o ś c i , || podnóża biegła Droga do Gmaszyska. Gmaszysko było niiiomną, p r z y p o m i n a j ą c ą labirynt b u d o w l ą , k t ó r a s t a n o w i ł a • iiia/.em w s c h o d n i m u r Z a m k u i r o z c i ą g a ł a się na t r z y m i l e 'Iluż rzeki. W t y m g w a r n y m , t ę t n i ą c y m ż y c i e m m i e j s c u ,

w

M tej m o z a i c e przejść i p o m i e s z c z e ń ż y ł o i p r a c o w a ł o w i e ­ lu mieszkańców Z a m k u . W ł a ś n i e tu mieszkali Heapowie |IF r.cd n i e s p o d z i e w a n ą p r z e p r o w a d z k ą do P a ł a c u . I< ' > lewej s t r o n i e ścieżki w z n o s i ł y się b l a n k i z a m k o w e g o < lutu. Idąc ścieżką, S e p t i m u s wbijał w z r o k w ż ó ł t e k a m i e ­ ni,

/. k t ó r y c h d a w n o t e m u w z n i e s i o n o M u r , i n a k a z y w a ł

uhle w d u c h u n i e p a t r z e ć w d ó ł . Kaz p o p e ł n i ł b ł ą d i z e r k n ą ł w p r a w o , a k u r a t k i e d y p r z e ihodził n a d Drogą do Gmaszyska. Poczuł coś w rodzaju poiażenia p r ą d e m , który p r z e b i e g ł p r z e z j e g o ciało o d s t ó p ' • lt > głowy, i z a c h w i a ł się n i e b e z p i e c z n i e . M u s i a ł u s i ą ś ć , 4 p o t e m z a m k n ą ł oczy i p o d c z o ł g a ł się do najbliższych li h o d k ó w , w i o d ą c y c h n a d ó ł . W i e r z y ł j e d n a k w m o ż l i w o ś ć •HWlczania w ł a s n y c h l ę k ó w - w ł a ś n i e d l a t e g o z a w s z e c h o I H po M u r z e , z a m i a s t w y b r a ć d ł u ż s z ą , ale n i e b u d z ą c ą ta1

li i r,'ozy aleję do B r a m y P ó ł n o c n e j . l Izisiaj p ę d z i ł ścieżką i n i e m a l n i e z w r a c a ł u w a g i na wy-

^ • p ć - za b a r d z o p o c h ł a n i a ł y go myśli o J e n n i e i o t y m , lid p o w i n i e n z r o b i ć . W p r a w d z i e z a s t a n a w i a ł się, czy M a r c i a iia!a p r z y p a d k i e m racji i czy J e n n a n i e w r a c a ł a w ł a ś n i e lit i Z a m k u , a l e w g ł ę b i d u s z y c o ś mu m ó w i ł o , że s i o s t r a Wpadła w t a r a p a t y . A jeśli t a k b y ł o , z a m i e r z a ł jej p o m ó c . Za w s z e l k ą c e n ę .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y .c

.d o

m

w

o

o

c u -tr a c k

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

(DRÓŻ

J E N N Y

91

Ale w o d d a l i , p r z e z s a d y w ś r ó d n i s k i c h w z g ó r z , biegł k ł u ­ łam inny, c z a r n y k o ń z d w i e m a o s o b a m i w s i o d l e : j e d n ą lllala. i c i e m n o w ł o s ą , z e z ł o t y m d i a d e m e m , d r u g ą w y s o k ą , (I w a l o n y c h o c z a c h i r o z w i a n y c h w ł o s a c h k o l o r u s ł o m y . Simon, z a t o p i o n y w e w ł a s n y c h m y ś l a c h , p o g a n i a ł wierzi liowca. Z d z i w i ł g o fakt, że w s z y s t k o p o s z ł o t a k g ł a d k o . G d y I 111.11 do P a ł a c u , s p o d z i e w a ł się, że z o s t a n i e p r z y n a j m n i e j imrzymany i przepytany. Nikogo t a m jednak nie spotkał, i 1 niicchnął się p o s ę p n i e i p o m y ś l a ł , że H e a p o w i e s a m i są li iliie w i n n i . S i m o n b o w i e m n i e oczekiwał, ż e z d o ł a p o r w a ć |»imę z taką ł a t w o ś c i ą i t e n s u k c e s t r o c h ę g o p r z e r a ż a ł . Bal lic, że d z i e w c z y n a b ę d z i e s p r a w i a ł a k ł o p o t y . W i e d z i a ł , że ma illny c h a r a k t e r . K i e d y b y ł a m a ł a , n i e r a z w p a d a ł a w z ł o ś ć , iI

aż z a w s z e potrafił ją r o z ś m i e s z y ć i i sprawić, że z a p o m i ­

nała o t r o s k a c h . I'otrząsnął głową, b y o d e g n a ć w s z y s t k i e c i e p ł e w s p o m n i e ­ nia o p r z y b r a n e j s i o s t r z y c z c e , z k t ó r ą m i e s z k a ł i k t ó r ą k o i hal p r z e z p i e r w s z e d z i e s i ę ć lat jej życia. P o w i e d z i a ł s o b i e U .hu hu, że to j u ż p r z e s z ł o ś ć . M a r c i a O v e r s t r a n d w k r o c z y ł a llo Ich d o m u w d n i u dziesiątych u r o d z i n J e n n y i w s z y s t k o zeI' ula. To był k o n i e c r o d z i n y , jaką z n a ł . C z a r y goryczy d o p e ł ­ nił ten c h ł o p a k z A r m i i M ł o d y c h , k t ó r y w m ó w i ł r o d z i c o m , . |e.si ich u k o c h a n y m s i ó d m y m s y n e m . Na d o m i a r z ł e g o t e n t i mak z n i w e c z y ł n a j w i ę k s z e p r a g n i e n i e S i m o n a i z o s t a ł l li m i e m C z a r o d z i e j k i N a d z w y c z a j n e j . T e r a z S i m o n o w i n i e mli

ilo już na n i k i m - z wyjątkiem Lucy G r i n g e .

• .dyby n i e u d a ł o m u s i ę p o r w a ć J e n n y , p l a n o w a ł t e g o i

zabrać z e s o b ą Lucy. P r a c a b y ł a j e d n a k n a p i e r w s z y m i > u . S i m o n był p i l n y m U c z n i e m i p r z e z o s t a t n i r o k wy-

i'i IIII.II w o l ę M i s t r z a . N i e m a r z y ł o p o r w a n i u J e n n y , a l e roz1

.

i.. 11 >zkaz. N a l e ż a ł o go w y k o n a ć . Lucy m u s i a ł a p o c z e k a ć

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

n i e c o d ł u ż e j , c h o ć w tej chwili S i m o n w o l a ł b y , b y n a k o n i u , p ę d z ą c y m p r z e z sady, s i e d z i a ł a w ł a ś n i e o n a , a n i e n a c h m u ­ r z o n a Księżniczka, n i e r u c h o m a niczym skała. N i e licząc k i l k u m i e s i ę c y s p ę d z o n y c h n a M o k r a d ł a c h M a r r a m , J e n n a n i g d y n i e o p u s z c z a ł a Z a m k u . Była o s z o ł o m i o zielenią i r ó ż n o r o d n o ś c i ą w i e j s k i e g o k r a j o b r a z u , p r z e z k t ó ­ r y j e c h a l i . G d y b y t o w a r z y s z y ł jej k t o ś i n n y , a n i e S i m o n , b y ł a b y t o c u d o w n a w y c i e c z k a . S ł o ń c e g r z a ł o , ale n i e z b natarczywie. Po p o g o d n y m poranku z zachodu nadciągnęł trochę c h m u r , które złagodziły upał. Simon pozwolił Gr m o w i zwolnić i koń szedł kłusem, a czasami nawet stęp* gdy p o k o n y w a l i ł a g o d n e w z n i e s i e n i a . J e n n a n i e m o g ł a s i p o w s t r z y m a ć p r z e d r o z g l ą d a n i e m się d o o k o ł a , a p i ę k n o o k licy b u d z i ł o jej z a c h w y t . N i e c h c i a ł a S i m o n o w i s p r a w i ć tej satysfakcji i o k a z a ć , j b a r d z o się b o i . S i e d z i a ł a p r o s t o i s z t y w n o , w y k o r z y s t u j swoje j e ź d z i e c k i e u m i e j ę t n o ś c i . K o ń biegł p o niekończący" się, p y l i s t y c h t r a k t a c h , k t ó r e w i ł y się p r z e z p o l a , ciągnąc się c a ł y m i m i l a m i p o d r u g i e j s t r o n i e r z e k i . R a z z a t r z y m a l i się n a d s t r u m i e n i e m p r z y skraju łąki, b n a p o i ć w i e r z c h o w c a i p u ś c i ć go na p o p a s . S i m o n chciał p częstować J e n n ę czymś do jedzenia, ona jednak odmówił N i e b y ł a g ł o d n a . P o d o b n i e j a k k o ń , n a p i ł a się w o d y z e sti m i e n i a , a k i e d y S i m o n o z n a j m i ł , ż e p o r a j e c h a ć dalej, p r b o w a ł a u c i e c - r z u c i ł a się p ę d e m p r z e z p ł y t k i s t r u m i e ń i p g n a ł a w ą s k ą ścieżką. N a k o ń c u ścieżki z a u w a ż y ł a n i e w i e l ' d o m i d r z e m i ą c ą w c i e n i u s t a r u s z k ę . W b i e g u u s ł y s z a ł a jed n a k z a s o b ą g a l o p u j ą c e g o G r o m a . P o chwili S i m o n z ł a p a ł ' i b r u t a l n i e p o s a d z i ł z p o w r o t e m w s i o d l e . P ó ź n i e j się j u ż n zatrzymywali.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

• i

>/ J E N N Y

93

l>/,ień mijał, a b u j n e n a d r z e c z n e łąki u s t ą p i ł y miejsca ła­

godnym w z g ó r z o m Nizin. Z a m i a s t p o l e t e k i s a d ó w przy liirtlyi li g o s p o d a r s t w a c h o t a c z a ł y ich t e r a z zbocza, p o r o ś n i ę I»' winoroślą. G d y G r o m p o k o n a ł j e s z c z e p a r ę mil, w z g ó r z a • ii lv się wyższe, a w o d d a l i zamajaczyły b ł ę k i t y i fiolety G ó r I] (ironicznych. I »• > J e n n y z a c z ę ł o d o c i e r a ć , że S i m o n n i e ma z a m i a r u jej 1'ir • u

Przez w i ę k s z ą część p o r a n k a liczyła, że t e n j e g o nie-

iimiały ż a r t w k r ó t c e się s k o ń c z y , ż e n a g l e z a w r ó c i G r o in i I p o m k n i e z p o w r o t e m do Z a m k u . J u ż n a w e t w i e d z i a ł a , li ikladnie mu p o w i e , k i e d y w r ó c ą . R a z i d r u g i m i a ł a w r a • nic, że n a s t ą p i to lada c h w i l a . G r o m j e d n a k p a r ł n a p r z ó d . I

•, .(i ej t e r a z s z e d ł n i ż b i e g ł . W z g ó r z a były c o r a z b a r d z i e j

Krome, a p o w i e t r z e bardziej p r z e j r z y s t e i r z e ś k i e . i p a d ł o p ó ź n e p o p o ł u d n i e , gdy d o t a r l i d o p o n u r y c h kan i o ł o m ó w u p o d n ó ż a gór na skraju P u s t k o w i a , gdzie i i ly się s t a d a o w i e c . J e n n a p i e r w s z y r a z p r z e r w a ł a ciężkie li '.cnie. Dlaczego m n i e zabrałeś, Simonie? - spytała. - D o k ą d i iciny? Nic o d p o w i e d z i a ł . Ale J e n n a p o p a t r z y ł a n a zbliżający się Hi r y w G ó r G r a n i c z n y c h i j u ż z n a ł a o d p o w i e d ź n a s w o j e iliugic p y t a n i e . I w c a l e n i e b y ł a p e w n a , czy c h c e u s ł y s z e ć i powiedź na p i e r w s z e .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

WARSZTAT J A N NIT MAARTEN

Z b l i ż a j ą c się d o B r a m y P ó ł n o c n e j , S e p t i m u s usłyszał pod* n i e s i o n e głosy. - N i e z a t r z y m a s z m n i e , ojcze! - krzyczała Lucy Gringe. N i e m o ż e s z j u ż t r z y m a ć m n i e p o d k l u c z e m . N i e j e s t e m dziej k i e m . Jeśli c h c ę pojechać za S i m o n e m , to pojadę i b a s t a ! - Po m o i m t r u p i e ! - w a r k n ą ł G r i n g e . - W ł a ś n i e , że p o j a d ę ! - W ł a ś n i e , że n i e . S e p t i m u s d o t a r ł do b r a m y w s a m ą p o r ę , by zobaczyć, j( G r i n g e w p a d a d o s t r ó ż ó w k i . C h w i l ę p ó ź n i e j rozległ się g | śny, m e t a l i c z n y brzęk, gdy m a s y w n e ł a ń c u c h y m o s t u z\V d z o n e g o zaczęły się p o w o l i nawijać n a w i e l k i e k o ł a . Grin podnosił most. Lucy d o b r z e z n a ł a t e n d ź w i ę k , s ł y s z a ł a g o b o w i e m prze c a ł e życie o k a ż d y m w s c h o d z i e i z a c h o d z i e s ł o ń c a . SeptinT

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

p a t r z y ł , j a k d z i e w c z y n a w y m i j a p a n i ą G r i n g e - niską, le m o c n o z b u d o w a n ą kobietę, zadziwiająco p o d o b n ą d o m ę ' - p o c z y m p u s z c z a się b i e g i e m w s t r o n ę m o s t u . - S t ó j ! - w r z a s n ę ł a p a n i G r i n g e , d e p c z ą c c ó r c e po p i ę t a - S t ó j ! Zabijesz się! - A k u r a t cię to o b c h o d z i ! - o d k r z y k n ę ł a Lucy. D ł u g i w a r k o c z e p o w i e w a ł y za nią, gdy w b i e g a ł a na u n o s z ą c y s m o s t , zamierzając przeskoczyć coraz szerszą szczelinę mi dzy jego krawędzią a przeciwległym brzegiem. Pani Grin p ę d z i ł a z a c ó r k ą . N a g l e r z u c i ł a się n a p r z ó d i r u n ę ł a w r z Lucy n a g r u b e d e s k i m o s t u . W stróżówce porażający łoskot ł a ń c u c h ó w zagłuszył w s z y k i e o d g ł o s y rozgrywającego się n a z e w n ą t r z d r a m a t u . G g e z zaciętą m i n ą dalej p o d n o s i ł m o s t , n i e ś w i a d o m y , ż e j e c ó r k a i ż o n a t o c z ą w ł a ś n i e z a ż a r t ą w a l k ę , Lucy b o w i e m s r a ł a się d o s t a ć d o k r a w ę d z i m o s t u . Z k a ż d ą j e d n a k chwf s t r o m i z n a s t a w a ł a się w i ę k s z a i n i e b a w e m Lucy w o g ó l e l b y ł a w s t a n i e p o s u w a ć się n a p r z ó d . M o g ł a j e d y n i e p o z o s w t y m s a m y m miejscu, z palcami zaciśniętymi na w p u s czonym w d r e w n o żelaznym kółku. Pani Gringe uczepiła jej l e w e g o b u t a n i c z y m r z e p . Ociekający p o t e m Gringe jeszcze raz obrócił kołowr i m o s t u n i ó s ł się o d r o b i n ę . T e r a z m i e r z y ł w p r o s t w nie' N a g l e Lucy p o c z u ł a , że dłużej się n i e u t r z y m a . Jej palce p u ś c i ł y m e t a l o w ą o b r ę c z i w r a z z m a t k ą zaczęła się z s u p o n i e m a l p i o n o w e j p o w i e r z c h n i . Kiedy, o b o l a ł e , w y l ą d ły b e z ł a d n i e na b r u k u w b r a m i e , m o s t z a m k n ą ł się z g ł o ś b r z ę k i e m i ogłuszającym ł o s k o t e m . W y c z e r p a n y G r i n g e na p o d ł o g ę i przyrzekł sobie lepiej t r a k t o w a ć p o m o c n i k a , ry zwykle p o d n o s i ł m o s t . P o m y ś l a ł , ż e j u ż nigdy n i e chci kręcić k o ł o w r o t e m w t a k i m p o ś p i e c h u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S e p t i m u s w y m k n ą ł się p o k r y j o m u . N i e m i a ł c z a s u czeć, aż G r i n g e ' o w i e dojdą do p o r o z u m i e n i a i m o s t o p a d n i e . Ntanowił u d a ć się d o w a r s z t a t u s z k u t n i c z e g o J a n n i t M a f l l l e n , k t ó r a p r z e p r a w i a ł a l u d z i p r z e z F o s ę , o ile a k u r a t była 111 miejscu. P o s t a n o w i ł z a r y z y k o w a ć i liczyć na t o , że mu się powiedzie. W pół g o d z i n y d o t a r ł d o t u n e l u p o d z a m k o w y m M u r e m , torym d o c h o d z i ł o się d o w a r s z t a t u J a n n i t M a a r t e n . M i e ś c i ł 'c przy n a b r z e ż u n a d Fosą, t u ż z a M u r e m . S e p t i m u s p r z e ill p r z e z w i l g o t n y t u n e l i w k r ó t c e z n a l a z ł się po d r u g i e j nie, o b r o n n y c h ścian, w j a s n y m s ł o ń c u , w ś r ó d m n ó s t w a !|iożniejszych ł o d z i . O s t r o ż n i e l a w i r o w a ł m i ę d z y ż a g l a m i , in u m i , k o t w i c a m i i n a j r ó ż n i e j s z y m i u r z ą d z e n i a m i , p r z y d a t Mfni p o d c z a s b u d o w y ł o d z i . Z p o c z ą t k u m y ś l a ł , że w w a r s z i l e n i k o g o n i e m a , lecz w p e w n e j c h w i l i z n a d b r z e g u F o s y hiegły czyjeś głosy. R u s z y ł w t a m t ą s t r o n ę . Sep! Ej, S e p ! C o t u r o b i s z ? - S e p t i m u s d o b r z e z n a ł t e n :n. N i c k o H e a p z a u w a ż y ł w ś r ó d p a n u j ą c e g o t u b a ł a g a cliarakterystyczną, zieloną t u n i k ę . Sam stał na dziobie llugiej, wąskiej ł o d z i . Był n i e c o w y ż s z y i z d e c y d o w a n i e p o incj z b u d o w a n y n i ż j e g o b r a t S e p t i m u s . D o t e g o m ł o d y l u e ń miał bladą cerę w s k u t e k siedzenia całymi tygodniall w W i e ż y C z a r o d z i e j ó w , a u ś m i e c h n i ę t a b u z i a N i c k a b y ł a jrzała od w i a t r u i s ł o ń c a . M o r s k a sól p o z l e p i a ł a w s t r ą k i jf||o d ł u g i e , j a s n e w ł o s y , p o t a r g a n e p r z e z w i a t r i p r z y o z d o ­ bione l i c z n y m i , k o l o r o w y m i n i t k a m i . T a k i e w i e l o b a r w n e u koczyki były o s t a t n i o w m o d z i e w ś r ó d m ł o d y c h żeglarzy. Nli k o r a d o ś n i e przejął t ę m o d ę , p o d o b n i e j a k n o s z e n i e całej i nlrkcji b r a n s o l e t e k . T a k j a k S e p t i m u s i p o z o s t a l i H e a p o wlr, miał i n t e n s y w n i e z i e l o n e oczy - takiej b a r w y n a b i e r a ł y v dzieci C z a r o d z i e j ó w , k t ó r e w e s z ł y w k o n t a k t z Magią.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

N i c k o n i e c h c i a ł z o s t a ć C z a r o d z i e j e m , ale w r a z i e p o t r z e b y u m i a ł s i ę p o s ł u ż y ć p a r o m a z a k l ę c i a m i . J a k w s z y s t k i e dzieci ] w rodzinie H e a p ó w (oprócz S e p t i m u s a ) , od najmłodszyc lat u c z y ł się M a g i i o d r o d z i c ó w . O b o k N i c k a s t a ł w y s o k i , m ł o d y m ę ż c z y z n a o sterczącyc r u d y c h w ł o s a c h i n a b u r m u s z o n y m wyrazie twarzy. Septi-j m u s w i e d z i a ł , ż e t o R u p e r t G r i n g e , b r a t Lucy. J a n n i t Maa t e n m o c o w a ł a w ł a ś n i e ł ó d ź d o p o m o s t u z a p o m o c ą liny. - Nicko! W r ó c i ł e ś ! - krzyknął S e p t i m u s radośnie, prze­ skakując n a d stertą desek i kilkoma starymi wiadrami, p o c z y m p o d b i e g ł d o b r a t a . S a m się z d z i w i ł , ż e n a j e g o wi­ d o k p o c z u ł t a k ą r a d o ś ć i u l g ę . N i c k o z r o z u m i e położeni< J e n n y . S e p t i m u s był t e g o p e w i e n . J a n n i t M a a r t e n u ś m i e c n ę ł a się d o n i e g o , m i a ł a b o w i e m s ł a b o ś ć d o wszystkie H e a p ó w . N i e d a w n o N i c k o zaczął p o m a g a ć jej i R u p e r t o v w w a r s z t a c i e . W y w a r ł n a niej b a r d z o d o b r e w r a ż e n i e . J a n n i t b y ł a n i s k ą , silną z w y g l ą d u k o b i e t ą w o b s z a r n e j , n i e b i e s k i e j b l u z i e . M i a ł a miłą, o r z e c h o w o - b r ą z o w ą , b r u ż d ż o n ą t w a r z . W ł o s y n o s i ł a z w i ą z a n e w d ł u g i i cier siwy kucyk, k t ó r y w ż e g l a r s k i m stylu o p a d a ł n a plecy, d z i e s t a n o w i ł y c a ł e życie J a n n i t . S p a ł a w n i e w i e l k i e j r u d e na terenie warsztatu, który rzadko opuszczała. W Z a m k u i s t n i a ł y t a k ż e i n n e z a k ł a d y , w k t ó r y c h buc w a n o ł o d z i e , ale t e n n a l e ż ą c y d o J a n n i t M a a r t e n był najle szy. G d y R u p e r t G r i n g e s k o ń c z y ł j e d e n a ś c i e lat, w z i ę ł a d o s i e b i e n a t e r m i n i o k a z a ł o s i ę - c h ę t n i e powtarzE k a ż d e m u , k t o t y l k o chciał s ł u c h a ć - ż e t o n a j l e p s z a dec w jej życiu. R u p e r t m i a ł w r o d z o n y t a l e n t d o b u d o w y łoc Umiał wybrać optymalny kształt kadłuba i instynkto\ p r z e w i d y w a ł , j a k d a n a ł ó d ź b ę d z i e się t r z y m a ł a n a w o ć i r e a g o w a ł a na w i a t r .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Z Nicka była J a n n i t z a d o w o l o n a w n i e m n i e j s z y m s t o p n i u . Nu początku chłopak p o m ó g ł Rupertowi z b u d o w a ć nową MMNW dla Sally Mullin, k t ó r a o d d a ł a u k o c h a n ą ł ó d ź H e a p o m , |t)

Iużyła im p o d c z a s ucieczki. J a n n i t widziała, że N i c k o ma

llnhtc o k o i s p r a w n e ręce. IM leż u r o d z o n y m ż e g l a r z e m , t a k n a p r a w d ę l e p s z y m niż lipert G r i n g e . D l a t e g o w ł a ś n i e d o n i e g o s k i e r o w a ł a swoje pyl unie, ku irytacji R u p e r t a . No i j a k p ł y w a ł a ? Jak p i e s w w i a d r z e - w a r k n ą ł R u p e r t , n i e dając N i c k o w i ilu|ŃĆ do g ł o s u . Twarz J a n n i t p r z y b r a ł a c h m u r n y w y r a z . T a ł ó d ź s t a n o w i i |r>j u l u b i o n y p r o j e k t , ale w s z y s t k o , co b y ł o z nią z w i ą z a n e , ud s a m e g o p o c z ą t k u n i e w y c h o d z i ł o . P o p a t r z y ł a n a N i c k a , 1'lrkuwa j e g o o p i n i i . Nie jest dobra, J a n n i t - przyznał. - D w a razy n a s wywróci. Potem z ł a m a ł się m a s z t . M u s i e l i ś m y go n a p r a w i ć w porcie. Aż t a k źle? - s p y t a ł a J a n n i t . - Z d a j e się, że t r a c ę s w o j e IJolności. E, t a m . W c a l e n i e - o d p a r ł R u p e r t . - To t y l k o c h o r o b y wirku d z i e c i ę c e g o . W s z y s t k o się p o p r a w i . No, dobrze. - Kobieta w e s t c h n ę ł a . - P e w n i e już chcecie wim ać do s w o i c h r o d z i n . Idźcie, a ja zajmę się resztą. W p o r z ą d k u , J a n n i t - s k i n ą ł jej R u p e r t . - To ja l e c ę .

Trruz

m a r z ę o o d r o b i n i e ciszy i s p o k o j u p o tej t r z e s z c z ą c e j

| leczącej ł o d z i . I Ee, R u p e r c i e - w t r ą c i ł S e p t i m u s , k t ó r y c z u ł , że p o w i hlrn coś p o w i e d z i e ć . - P r z y b r a m i e n i e j e s t z b y t . . . e k h e m . . . licho i s p o k o j n i e . W y s t ą p i ł y p e w n e p r o b l e m y . I l u p e r t p o p a t r z y ł n a n i e g o p o d e j r z l i w i e . P o ojcu o d z i e il/li zył n i e u f n o ś ć w o b e c H e a p ó w i c h o ć m u s i a ł p r z y z n a ć ,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ż e N i c k o H e a p n i e j e s t t a k i zły, t o n i e m i a ł j u ż p o d o b n e j p e w n o ś c i c o d o t e g o c u d a c z n e g o U c z n i a C z a r o d z i e j k i , wy­ s t r o j o n e g o w j a s n o z i e l o n ą t u n i k ę i błyszczący p a s . - Tak? - spytał nieufnym t o n e m . - Jakie problemy? - No... Simon... - W i e d z i a ł e m ! - w y b u c h n ą ł R u p e r t . - W i e d z i a ł e m , że t twój p r z e k l ę t y b r a t ! T y m r a z e m g o d o r w ę . S ł o w o daję! - Teraz go... R u p e r t Gringe ruszył szybko przez p o m o s t . - .. . t a m nie ma - dokończył S e p t i m u s i zrobiło mu się do n i e z r ę c z n i e , R u p e r t b o w i e m p o t k n ą ł się o w i a d r o i z n i k n w t u n e l u z n a c z n i e szybciej, niż się s p o d z i e w a ł . - Co się dzieje, Sep? - s p y t a ł N i c k o , k t ó r y d o s t r z e g ł zd nerwowanie młodszego brata. - S i m o n p o r w a ł J e n n ę i n i k t m i n i e wierzy, n a w e t M a r - perorował pospiesznie Septimus. -Co?! - S i m o n p o r w a ł J e n n ę i... - Wystarczy, Sep. Słyszałem. C h o d ź , usiądź i o p o w i a d N i c k o wspiął się na brzeg i położył r ę k ę na r a m i e n i u Septi sa. Usiedli o b o k siebie, machając n o g a m i n a d Fosą, a S e p t i m zrelacjonował b r a t u wszystko po kolei. N i c k o słuchał, a na j twarzy m a l o w a ł się wyraz coraz w i ę k s z e g o niepokoju. Wreszcie S e p t i m u s doszedł do k o ń c a opowieści i stwi d z i ł : - ...ale z a ł o ż ę się, że ty t e ż mi n i e u w i e r z y s z . - J a s n e , że ci w i e r z ę . - N a p r a w d ę ? - S e p t i m u s p o p a t r z y ł na n i e g o z n i e p nością. - Tak. W i e d z i a ł e m , że J e n n i e grozi n i e b e z p i e c z e ń s ze strony różnych ludzi. Chciałem powiedzieć m a m i e , ż b y ł a o s t r o ż n i e j sza. W y g l ą d a n a t o , ż e się s p ó ź n i ł e m . . .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

-• Co m a s z na myśli? L u d z i ? - s p y t a ł S e p t i m u s . - To z n a Cty, że n i e t y l k o S i m o n . . . M o ż e S i m o n m i a ł z n i m i coś w s p ó l n e g o . W c a l e b y m się i ni • /dziwił. Ale k i e d y b y l i ś m y z R u p e r t e m w p o r c i e po n o w y inaszt - a , w ł a ś n i e , m u s z ę p o w i e d z i e ć J a n n i t , ż e t o s z m e l c i nie w y t r z y m a p i ę c i u m i n u t - . . . n o , s p ę d z i l i ś m y s p o r o cza­ ku w t a w e r n i e „ P o d N i e b i e s k ą K o t w i c ą " p r z y d o k a c h . R ó ż n i inni p r z y c h o d z ą . S p o t k a l i ś m y d a w n ą s y m p a t i ę A l t e r a , Alice Nettles. Pracuje teraz w Urzędzie C e l n y m . . . Tak, no i? - s p y t a ł n i e c i e r p l i w i e S e p t i m u s , z a s t a n a w i a ­ jąc się, d o k ą d z m i e r z a g a d a n i n a N i c k a . No i Alice n a m powiedziała, że k t o ś w Porcie szuka Jenny. Kto? Nie w i e m . M r o c z n y nieznajomy, t a k g o n a z w a ł a . W ł a ś n i e przybył z D a l e k i c h K r a i n . J e g o s t a t e k w c i ą ż k o t w i c z y ł p r z y brzegu i c z e k a ł n a k o n t r o l ę celną, ale o n s a m z s z e d ł n a b r z e g I Kuczął z a d a w a ć r ó ż n e p y t a n i a na t e m a t Księżniczki. -Jakie pytania? - spytał Septimus. N o , w i e s z . C z y n a p r a w d ę żyje? G d z i e jej s z u k a ć ? T a k i e furczy. Alice o d r a z u u c i ę ł a d y s k u s j ę . O n a t o u m i e . S e p t i m u s w p a t r y w a ł się w m ę t n ą w o d ę F o s y . T o m u s i być t o . Z a ł o ż ę się, ż e S i m o n z a b r a ł J e n n ę d o t ę ­ po m r o c z n e g o n i e z n a j o m e g o - s t w i e r d z i ł p o s ę p n i e . T a m t e n p e w n i e d o b r z e m u zapłacił - d o d a ł N i c k o , k t ó r y nie miał z b y t d o b r e g o z d a n i a o s w o i m n a j s t a r s z y m b r a c i e . I d o m y ś l a m się, c o t o z a j e d e n , t e n n i e z n a j o m y . N a p r a w d ę ? - z d z i w i ł się N i c k o . DomDaniel - szepnął Septimus. Ale on n i e żyje. Tylko zniknął. W e s s a ł o go b a g n o . To nie znaczy, że u m a r ł , piiiwda? Z t e g o , co w i e m , lubi p r z e b y w a ć p o d ziemią.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N o , n i e w i e m , S e p - o d p a r ł N i c k o . - N a w e t S i m o n ni zrobiłby czegoś takiego, prawda? S e p t i m u s p o p a t r z y ł b r a t u w oczy. - Słuchaj, Nik, nikt inny nie wierzy mi, że Jennie gro n i e b e z p i e c z e ń s t w o . W i ę c n i e s p o d z i e w a m się, ż e t y u w i r ż y s z . Ale n i e o b c h o d z i m n i e , c o m ó w i ą l u d z i e . Z a m i e r z : po n i ą iść i s p r o w a d z i ć ją z p o w r o t e m . - S e p t i m u s w s t i z a r z u c i ł s o b i e p l e c a k na r a m i o n a . - R u s z a m - o z n a j m i ł - P o w i e d z M a r c i i , d o k ą d p o s z e d ł e m . M a m i e i tacie t e ż . By­ w a j . - O d w r ó c i ł się, by r u s z y ć w d r o g ę . - Czekaj - z a t r z y m a ł go N i c k o . - Ja ci w i e r z ę . I n i e p u s czę cię s a m e g o , S e p . J a k c h c e s z j ą z n a l e ź ć ? - Jakoś znajdę. - T a k , m o ż e k i e d y ś . Jeśli d o p i s z e c i s z c z ę ś c i e . Z n a m goś... to najlepszy tropiciel, jakiego w życiu s p o t k a ł e Zaprowadzi nas prosto do Jenny. W e z m ę łódź od Jan i p o p ł y n i e m y po n i e g o . U s i ą d ź t u t a j i zdejmij t e n p a k u ~ z pleców. Septimus ani drgnął. - N o , już, S e p . R ó b , c o c i k a ż ę . J e s t e m t w o i m s t a r s b r a t e m i ja ci to m ó w i ę ! Dobra? - N i e j e s t e ś aż o tyle s t a r s z y - m r u k n ą ł S e p t i m u s p n o s e m , ale i t a k u s i a d ł .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

4>

1

3

PUSZCZA

N i c k o i S e p t i m u s wyciągnęli łódź na żwirową plażę w ma­ łej z a t o c z c e n a skraju P u s z c z y . Nicko dobrze znał to miejsce. Właśnie tu zawsze zostawiał łódź, gdy o d w i e d z a ł b r a c i . Pokonali o k o ł o p i ę c i u m i l w d ó ł rzeki, korzystając z o d ywu. J a n n i t n a l e g a ł a , by N i c k o wziął m a ł y l u g i e r - d o b r ą czną ł ó d ź , k t ó r a m i a ł a k a b i n ę , n a w y p a d e k , gdyby m u ­ li w niej n o c o w a ć , ale N i c k o liczył, że znajdą o b o z o w i s k o ł o p c ó w , z a n i m zajdzie s ł o ń c e . N i e m i a ł z a m i a r u w ę d r o ;

przez P u s z c z ę nocą, j a k o ż e p o z m r o k u b y ł o t a m n i e b e z -

'rcznie. Między d r z e w a m i buszowały w a t a h y r o s o m a k ó w , w p o w i e t r z u u n o s i ł o się w i e l e n i e s p o k o j n y c h d u c h ó w

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

i złych istot. N i e k t ó r e drzewa były m i ę s o ż e r n e i w nocy • z m i e n i a ł y się w ś m i e r t e l n e p u ł a p k i . W y m a c h i w a ł y g a ł ę z i ą - ' mi i o b ł a p i a ł y n i m i swoje ofiary, wysysając ż y c i o w e soki, tak / ż e n a d r a n e m z n i e s z c z ę ś n i k ó w z o s t a w a ł y t y l k o s u c h e szkie­ lety, w i s z ą c e w ś r ó d liści. Było p ó ź n e p o p o ł u d n i e , gdy d o t a r l i n a p l a ż ę i N i c k o w i e dział, że do z m r o k u zostało pięć godzin, co - jak uważ - p o w i n n o i m s p o k o j n i e w y s t a r c z y ć n a dojście d o o b o z o w i ­ ska chłopców. S e p t i m u s n i e w c h o d z i ł d o p u s z c z y o d c z a s ó w , gdy był Zby­ t e c z n y m w A r m i i M ł o d y c h . S p ę d z i ł t u w i e l e p e ł n y c h grozy n o c y w r a m a c h ć w i c z e ń Działaj-lub-Giń, w k t ó r y c h m u s i e l i u c z e s t n i c z y ć wszyscy m ł o d z i ż o ł n i e r z e . B u d z o n o ich w środ­ ku n o c y i p r o w a d z o n o w jakieś n i e b e z p i e c z n e miejsce - czę­ s t o o k a z y w a ł a się n i m P u s z c z a . D w ó c h nocy w Puszczy Septimus nie z a p o m n i do końc życia. R a z j e g o n a j l e p s z y przyjaciel, C h ł o p i e c 4 0 9 , u r a t o w g o p r z e d śmiercią. S e p t i m u s a o s a c z y ł a w a t a h a r o s o m a k ó w . C h ł o p i e c 4 0 9 d o p a d ł d o niego, krzycząc t a k g ł o ś n o , ż e prze­ w o d n i k s t a d a n a chwilę o n i e m i a ł . C h ł o p i e c 4 0 9 wykorzystał t e n m o m e n t , by odciągnąć S e p t i m u s a w b e z p i e c z n e miejsce. Tej drugiej strasznej n o c y S e p t i m u s n i e d b a ł b y specjalnie o to, ż e s t a d o r o s o m a k ó w g o d o p a d ł o . C h ł o p i e c 4 0 9 wyleciał wte­ dy za b u r t ę , gdy płynęli rzeką p r z e z P u s z c z ę . N u r t był rwący i gdy w p r z e c i ą ż o n ą ł ó d ź A r m i i M ł o d y c h u d e r z y ł a rozszala­ ła fala, C h ł o p i e c 4 0 9 s t r a c i ł r ó w n o w a g ę . N i g d y j u ż g o nie w i d z i a n o . S e p t i m u s błagał s t a r s z e g o k a d e t a , by zawrócił, ale s p o t k a ł się z o d m o w ą . C h ł o p i e c 4 0 9 należał do Zbytecznych, a c e l e m ćwiczeń Działaj-lub-Giń była przecież eliminacja „sła­ bych, t c h ó r z l i w y c h i g ł u p i c h " , jak to ujął starszy k a d e t . Zwy kle j e d n a k ćwiczenia e l i m i n o w a ł y p o p r o s t u p e c h o w c ó w .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

U C Z A

105

Cicly N i c k o z z a d o w o l e n i e m s t w i e r d z i ł , że ł ó d ź j e s t o d i e d n i o p r z y w i ą z a n a , b y u n o s i ć się n a fali p r z y p ł y w u , Wnzystkie r z e c z y n a p o k ł a d z i e z o s t a ł y s c h l u d n i e p o u k ł a *MC, w y c i ą g n ą ł z k i e s z e n i p o s t r z ę p i o n y s k r a w e k p a p i e r u . To m a p a - o z n a j m i ł , p o k a z u j ą c ją S e p t i m u s o w i . - N a nował ją S a m . S e p t i m u s p o p a t r z y ł n a k r ę t e linie, k t ó r y m i p a p i e r p o z n a l o n y był n i c z y m s z k ł o ś l a d a m i ś l i m a k ó w . Aha - m r u k n ą ł . M a p a n i e z r o b i ł a n a n i m n a j l e p s z e g o Wrażenia, ale N i c k o w y d a w a ł się p e w n y s w e g o . W p o r z ą d k u - z a p e w n i ł . - Z n a m d r o g ę . C h o d ź za m n ą . l e p t i m u s b e z t r u d u p o d ą ż a ł z a b r a t e m . Blisko skraju l a s u in r . z e r o w a ł o się s t o s u n k o w o ł a t w o . D r z e w a r o s ł y d a l e k o ml siebie, a p r z e z g a ł ę z i e n a d g ł o w a m i w ę d r o w c ó w p r z e ­ świecały p r o m i e n i e s ł o ń c a . N i c k o p e w n i e w k r o c z y ł n a w a ­ lki) ś c i e ż k ę , k t ó r a w i ł a się m i ę d z y d r z e w a m i , i ż w a w o szedł naprzód. W m i a r ę jak zagłębiali się w P u s z c z ę , d r z e w a stawały »le większe, r o s ł y gęściej, a ś w i a t ł o s ł o ń c a u s t ą p i ł o miejsca li i n n o z i e l o n y m c i e n i o m . O t o c z y ł a ich cisza. S e p t i m u s trzyi1 się b l i s k o N i c k a , z w ł a s z c z a że ś c i e ż k a b y ł a t e r a z w ę ż s z a I Imrdziej z a r o ś n i ę t a . Ż a d e n z n i c h się n i e o d z y w a ł . N i c ­ ko p r ó b o w a ł z a p a m i ę t a ć d r o g ę , a S e p t i m u s p o g r ą ż o n y był W m z m y ś l a n i a c h . Z a s t a n a w i a ł się, co r o b i , w ę d r u j ą c w głąb LINII, podczas gdy miał ruszyć n a pola. J e n n a z pewnością ftyln już o w i e l e m i l s t ą d , po d r u g i e j s t r o n i e r z e k i - a on Bodążał w p r z e c i w n y m k i e r u n k u , t y l k o d l a t e g o , że d a ł się przekonać Nickowi. Po chwili przerwał milczenie. - Jesteś p e w i e n , że zechcą n a m p o m ó c ? J a s n e , że t a k - o d p a r ł N i c k o . - To n a s i bracia, nie? Brai lii trzymają się r a z e m . O p r ó c z S i m o n a , ma się r o z u m i e ć .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S e p t i m u s n i e m ó g ł się d o c z e k a ć s p o t k a n i a z b r a ć m i , p ó ł t o r a r o k u p r z e b y w a ł z rodziną, ale p r z e z cały t e n cz S a m , E d d , E r i k i J o - j o m i e s z k a l i w P u s z c z y . Silas o b i e c y w a ł że pójdą ich o d w i e d z i ć , ale j a k o ś n i g d y się n i e z ł o ż y ł o . Al 1 M a r c i a b y ł a zbyt zajęta, b y p u ś c i ć s w e g o u c z n i a , a l b o Sil mylił d a t y i p r z y c h o d z i ł n i e t e g o d n i a , c o t r z e b a . - J a c y o n i są? - s p y t a ł . - Z S a m a j e s t ś w i e t n y w ę d k a r z . U m i e z ł o w i ć k a ż d ą rybę, k t ó r ą z e c h c e . M y ś l a ł e m , ż e m o ż e s p o t k a m y g o n a plaży, b to j e d n o z m i e j s c , w k t ó r y c h ł o w i . E d d i E r i k z k o l e i to p ra w a r i a t ó w . Ciągle płatają w s z y s t k i m figle i z a m i e n i a j ą rolami. Są do siebie tak p o d o b n i , że czasem nie potrafię i r o z r ó ż n i ć . A J o - j o j e s t cichy, ale b a r d z o i n t e l i g e n t n y . L z i o ł a i i n n e t e g o t y p u sprawy, t r o c h ę j a k m a m a . - A h a - p o n o w n i e m r u k n ą ł Septimus. Próbował sobie o b r a z i ć p o z o s t a ł y c h braci, ale b e z w i ę k s z e g o p o w o d z e W c i ą ż n i e m ó g ł się przyzwyczaić d o myśli, ż e j e s t c z ł o n k i t a k licznej r o d z i n y , p o t y m , j a k p r z e z d z i e s i ę ć lat n i e krewnych w ogóle. - Ale - ciągnął N i c k o - j a k m ó w i ł e m , j e s t j e d e n , k t ó r n a j b a r d z i e j c h c e m y s p o t k a ć p o d c z a s tej w y p r a w y . W i ł Chłopiec. - Ten, k t ó r e g o znaleźli w Puszczy? - T a k . T e r a z m i e s z k a z n i m i . Sądzą, że p r z e z j a k i ś c żył w ś r ó d r o s o m a k ó w , ale z w i e r z ę t a p e w n i e g o w y g n k i e d y s t a ł się z a d u ż y i p r z e s t a ł p a c h n i e ć j a k s z c z e n i ę , z u p e ł n i e dziki, k i e d y c h ł o p c y się n a n i e g o n a t k n ę l i . U S a m a w nogę i dość m o c n o p o d r a p a ł Erika. Miał o k r o p paznokcie, całe żółte, długie i zagięte jak szpony. Ale z bił się s p o k o j n i e j s z y p o d c z a s o s t a t n i e g o W i e l k i e g o M r o kiedy E d d i Erik dali mu jeść i t e r a z nie j e s t j u ż taki dzi

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

PUSZCZA

107

Chociaż nadal t r o c h ę c u c h n i e , ale w s u m i e oni wszyscy Cuchną. Po j a k i m ś czasie m o ż n a się p r z y z w y c z a i ć . A W i l c z y Chłopiec to najlepszy tropiciel wszech czasów. Z a p r o w a d z i H»s p r o s t o d o J e n n y , b e z d w ó c h z d a ń . - A ma w i e l k i e z ę b y i sierść? - s p y t a ł S e p t i m u s z n i e p o ­ kojem. Tak, w i e l k i e ż ó ł t e k ł y i w ł o c h a t e r ę c e . - Serio? N i c k o o d w r ó c i ł się i w y s z c z e r z y ł w u ś m i e c h u . N a b r a ł e m cię! P o j a k i m ś czasie d o t a r l i n a n i e w i e l k ą p o l a n ę i N i c k o za| i i o p o n o w a ł , b y z a t r z y m a l i się n a kilka m i n u t , ż e b y s p o j r z e ć lin m a p ę . S e p t i m u s zdjął p l e c a k i od r a z u p o c z u ł się n i e b y Wiile lekki. M i a ł w r a ż e n i e , ż e m ó g ł b y p o f r u n ą ć k u k o r o n o m llrzew. M i ę t u s a ? - s p y t a ł , p o d s u w a j ą c N i c k o w i fioletową t u b k ę Miętowego Szoku. Nicko podejrzliwie popatrzył na o p a k o w a n i e . A co o n e robią? - spytał o s t r o ż n i e . N i c k o wiedział, te S e p t i m u s g u s t u j e w d z i w n y c h s ł o d y c z a c h , i n i e m ó g ł za­ pomnieć samoodradzalnego batonika bananowego, który Wciąż p o j a w i a ł mu się w u s t a c h , b e z w z g l ę d u na t o , ile r a z y próbował go wypluć. - Nic - o d p a r ł S e p t i m u s . - To po p r o s t u m i ę t u s y . - No to dobra. - Wyciągnij r ę k ę . - S e p t i m u s w y t r z ą s n ą ł na d ł o ń b r a t a kil­ ku m a l e ń k i c h , zielonych k u l e c z e k . N i c k o odchylił g ł o w ę i w e ­ pchnął s o b i e c u k i e r k i d o u s t , jakby łykał jakieś l e k a r s t w o . - Nie... - ostrzegł Septimus. Mm-rrr-aaach!

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- ...wszystkie naraz. - U u u c h . Weszły mi do nosa. - Nicko parsknął. Trzy mię t o w e kuleczki wyleciały m u n o s e m . - A, c z a s a m i t a k się dzieje. S z t u c z k a p o l e g a na t y m , żebf p o t r z y m a ć je w u s t a c h i p o c z e k a ć , aż w y b u c h n ą . N a p r a w d orzeźwiają, co? - C h y b a z a r a z o c z y mi w y p a d n ą . - J a t a m j e l u b i ę . - S e p t i m u s w z i ą ł s o b i e p a r ę k u l e k i sch wał t u b k ę z p o w r o t e m do plecaka. - M o ż e chcesz Mag-Ci cho? - zaproponował. - Chyba żartujesz - odparł załzawiony Nicko. O t a r ł oczy, r o z w i n ą ł m a p ę S a m a i zaczął j ą w n i k l i w i e s t d i o w a ć . P o t e m r o z e j r z a ł się p o p o l a n i e . - W i d z i s z tu g d z i e ś m e n h i r ? - s p y t a ł . - P o w i n i e n b t a m . - N i e d b a ł y m g e s t e m w s k a z a ł k ę p ę d r z e w . - Wyglą trochę jak ptak. - N i e - o d p a r ł S e p t i m u s , k t ó r y m i a ł w ą t p l i w o ś c i co do m py S a m a , od chwili, gdy ją zobaczył. - N i c k o , z a b ł ą d z i l i ś m y - Nie, skąd - zaprzeczył gorąco Nicko. - No to gdzie jesteśmy? - N i e j e s t e m do k o ń c a p e w i e n - m r u k n ą ł t a m t e n . - Lepi i d ź m y dalej, a ż n a t r a f i m y n a j a k i e ś r o z p o z n a w a l n e m i e j s c Z a p u s z c z a j ą c s i ę z a b r a t e m w P u s z c z ę , S e p t i m u s cz narastający n i e p o k ó j . D r z e w a rosły coraz gęściej. N i e k t re m i a ł y p o t ę ż n e k o n a r y i w y d a w a ł y się b a r d z o s t a r e . W czuwał, że atmosfera wokół nich ulega zmianie - drze s t a ł y się j a k i e ś d z i w n e . K a ż d e z n i c h w y g l ą d a ł o d l a n i e i n a c z e j , n i e k t ó r e s p r a w i a ł y w r a ż e n i e d o b r o d u s z n y c h istoi i n n e n i e . R a z i d r u g i z d a w a ł o m u się, ż e d r z e w o p o r u s z a się l e k k o , g d y j e m i j a l i . W y o b r a ż a ł s o b i e , ż e o d w r a c a się i patrzy na nich. Słońce zupełnie zniknęło, zastąpione prze

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

W

(ZA

109

yćmiony, z i e l o n y blask, sączący się p r z e z g ę s t e , s p l ą t a n e czie n a d ich g ł o w a m i . T e r a z ł a t w i e j się s z ł o , b o p o s z y Nlało

się r z a d s z e z p o w o d u n i e d o s t a t k u ś w i a t ł a , i p r z e z

kszość c z a s u m a s z e r o w a l i p o g r u b e j w a r s t w i e o p a d ł y c h I. Co jakiś czas S e p t i m u s słyszał szelest albo trzask, 'ołany p r z e z c z m y c h a j ą c e z w i e r z ą t k o . N i e z w a ż a ł n a t e wieki, w i e d z i a ł b o w i e m , ż e t o n a d r z e w n e s z c z u r y a l b o n e łasice, ale raz czy d w a d o b i e g ł g o t r z a s k g a ł ę z i , jakcoś d u ż e g o p r z e d n i m i u c i e k a ł o - a m o ż e b i e g ł o w i c h

Inę? " e p t i m u s c z u ł s i l n y n i e p o k ó j . W y d a w a ł o m u się, ż e s ą 1

ł u s z c z y j u ż o d p a r u g o d z i n , i był p e w i e n , ż e ś w i a t ł o d n i a

t hoć i t a k b y ł o go n i e w i e l e - p r z e c h o d z i w z m i e r z c h . Idąc • Nickiem, n i e w i d z i a ł z a r y s u ścieżki i zaczął się z a s t a n a r, czy z a b ł ą d z i l i . A l e N i c k o n a d a l z w p r a w ą p r z e d z i e r a ł przez p a p r o c i e , a S e p t i m u s p o s ł u s z n i e s z e d ł w j e g o śla, aż d o t a r l i d o niewielkiej p o l a n y . S e p t i m u s p r z y s t a n ą ł - t e r a z j u ż był p e w i e n , że zabłądzili. Nicko - powiedział - już tu byliśmy. G o d z i n ę t e m u . >l>acz, p o z n a j ę to s p r ó c h n i a ł e d r z e w o z p u r c h a w k a m i d o ­ koła. Nicko z a t r z y m a ł się i s p o j r z a ł n a m a p ę S a m a . Nie m o g l i ś m y zabłądzić - o d p a r ł . - Spójrz, j e s t e ś m y Ittftj. - W z r o k S e p t i m u s a p o d ą ż y ł w miejsce, k t ó r e w s k a z y ml krótki p a l e c b r a t a . Z n a c z y n a tej r o z g n i e c i o n e j m r ó w c e ? Jakiej r o z g n i e c i o n e j m r ó w c e ? - N i c k o z m r u ż y ł oczy, flrpiając w z r o k w m a p ę , k t ó r ą w g a s n ą c y m ś w i e t l e w i d a ć ylo c o r a z g o r z e j . P o k i l k u s e k u n d a c h w p a t r y w a n i a s i ę i p o s z a r p a n y s t r z ę p p a p i e r u , p o w i e d z i a ł : - A, na tej r o z nledonej mrówce.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Zabłądziliśmy, prawda? - spytał S e p t i m u s . - O, n i e s ą d z ę . S ł u c h a j , z g a d z a m y się, że to m r ó w k a , ale n a d a l m o ż e m y być na tej ścieżce. A jeśli p ó j d z i e m y nią da­ l e j . . . t u t a j . . . w i d z i s z , d o j d z i e m y d o o b o z u . S ł o w o , S e p , je« s t e ś m y prawie na miejscu. R u s z y ł l i w dalszą d r o g ę , S e p t i m u s , c h o ć n i e c h ę t n i e , s z e d ł z a b r a t e m . P o j a k i m ś c z a s i e o d e z w a ł się: - T u t e ż ji byliśmy, N i k . C h o d z i m y w k ó ł k o . N i c k o z a t r z y m a ł się i, w y r a ź n i e z m ę c z o n y , o p a r ł si o drzewo. - W i e m , Sep. Przykro mi. Zabłądziliśmy.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

*> 14

-+ł

ZAGUBIENI

» zachodzie słońca szybko zapadła noc. S e p t i m u s i Nic•icdzieli p o n u r o n a z w a l o n y m d r z e w i e . S e p t i m u s t r z y m a ł illoni k o m p a s , p r ó b u j ą c zobaczyć, jaki k i e r u n e k w s k a z u j e łjca igła. Ś w i a t ł o n i e m a l z n i k ł o i S m o c z y P i e r ś c i e ń zaczął Mnie' s w o i m b l a s k i e m , ale r ę c e S e p t i m u s a n i e p r z e s t a w a 1

ilrżeć. P o w o l i o g a r n i a ł o go d o b r z e z n a j o m e p r z e r a ż e n i e ,

Itioie

zawsze przychodziło wraz z zapadnięciem zmroku

w Puszczy. - Już z m i e r z c h , N i k - s z e p n ą ł . - P o w i n n i ś m y z a t r z y m a ć llf n a jakiś c z a s . T o n i e j e s t d o b r y c z a s n a w ę d r ó w k ę . N i e

wlriiy,

gdy w s z y s t k o się z m i e n i a .

i Mleko w Z a m k u , Sara i Silas o b s e r w o w a l i z a c h ó d s ł o ń c a i iliuhu P a ł a c u . W r e s z c i e d o t a r ł o do nich, że S i m o n n i e od-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w i e z i e J e n n y d o d o m u . Zdjęci paniką, ruszyli d o W i e ż y C z r o d z i e j ó w na s p o t k a n i e z Marcia. Z a s t a l i ją na D r o d z e C z a r dziejów, w y b i e r a ł a się b o w i e m d o W e a s a l a V a n Klampffa. W g ł ę b i P u s z c z y , w s a m y m jej s e r c u , S p e t i m u s i Nic" siedzieli o b o k s i e b i e w m i l c z e n i u . S e p t i m u s c z u ł , ż e s ł o ( f ce o p a d a za w z g ó r z a , p o w i e t r z e staje się c h ł o d n e i zacz; się p r z e j ś c i e m i ę d z y d n i e m a n o c ą . W r a z z n a s t a w a n i e c i e m n o ś c i , las z m i e n i a ł się w p r a w d z i w ą b e s t i ę . P e ł e n zły przeczuć S p e t i m u s r o z p o z n a ł znaną sobie, nieprzyjem gęstość powietrza, którą przynosiła n o c w Puszczy. - Bardzo mi p r z y k r o , Sep - m r u k n ą ł n i e p o c i e s z o n y N i c k - Ć ś ś ś - s y k n ą ł S e p t i m u s . - N i e m ó w , jeśli n i e m u s i s z . N i c k o siedział w milczeniu, usiłując z a c h o w a ć spokój. N specjalnie lubił Puszczę, n a w e t w świetle dnia. N i e znosił czucia, że w razie konieczności nie z d o ł a szybko uciec, dusił z p o w o d u u w i ę z i e n i a w niekończącej się plątaninie p n i i gał - chociaż d o p ó k i się nie zatrzymywał i wiedział, d o k ą d z rza, potrafił to j a k o ś znieść. Ale n i e teraz. Teraz, gdy zac ich otaczać gęsta o p o ń c z a czerni, n a r a s t a ł a w n i m fala p i m i a ł o c h o t ę g ł o ś n o krzyczeć z e s t r a c h u . D o t y c h c z a s N i czuł coś takiego tylko raz w życiu, gdy był u w i ę z i o n y w zs" na śmieci w Z a m k u , ale w t e d y była z n i m Marcia, k t ó r a szy ich u w o l n i ł a . T y m r a z e m m u s i a ł się zdać n a s a m e g o siebie. - Kiedy b y ł e ś t u n a n o c n y c h ć w i c z e n i a c h , c z e g o cię u c li? T o znaczy, c o m u s i a ł e ś r o b i ć ? - s z e p n ą ł N i c k o . - N o , ee, raz p o d c z a s t r e n i n g u w walce ze zwierzętami broni, m u s i e l i ś m y w y k o p a ć d ó ł na r o s o m a k i i całą n o c cze aż jakiś r o s o m a k t a m w p a d n i e . Ale nie wpadł, przynajmniej w n a s z d ó ł . Straciliśmy trzech c h ł o p c ó w przy dole obok. Dv nie walczyli, ale r o s o m a k wygrał. H a ł a s był straszny. Czas

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

podczas ćwiczeń z odczytywania k o m p a s u przywiązywali jakie­ goś chłopca do d r z e w a i m u s i e l i ś m y go znaleźć, z a n i m z o s t a n i e i<' lżony. N i e zawsze u d a w a ł o n a m się zdążyć na c z a s . . . Och - jęknął Nicko i zadrżał. - Nie p o w i n i e n e m pytać. Myślałem, że uczyli w a s p r z e t r w a n i a w P u s z c z y . O w s z e m - odparł S e p t i m u s . - Nie w c h o d ź w drogę nie t e m u , c o b i e g a szybciej i m a więcej z ę b ó w o d ciebie. U w a Ijj n a m i ę s o ż e r n e d r z e w a , b o n i g d y n i e w i a d o m o , k t ó r e t o , 1 (póki n i e j e s t za p ó ź n o . A, tak, i n a j w a ż n i e j s z e . . . Co? Nie z o s t a w a j w P u s z c z y p o z m r o k u . Bardzo ś m i e s z n e . Myślę - p o w i e d z i a ł s z e p t e m S e p t i m u s - że p o w i n n i ś m y inuleźć j a k i e ś b e z p i e c z n e m i e j s c e n a n o c . Najlepiej b y ł o b y nti d r z e w i e . . . Na mięsożernym? Nicko, bądź cicho, dobra? Przepraszam, Sep. J a k m ó w i ł e m , p o w i n n i ś m y w s p i ą ć się n a d r z e w o . C z y będzie m i ę s o ż e r n e czy n i e , t o t y l k o k w e s t i a szczęścia. Co? N i e u m i e s z i c h r o z r ó ż n i ć ? - Nie w nocy. Po p r o s t u trzeba zaryzykować. Na t y m poIrga cała s p r a w a z P u s z c z ą w nocy, N i k . T a k czy siak, jeśli wejdziemy n a d r z e w o , r o s o m a k i n i e b ę d ą n a m z a g r a ż a ć , ale Irzeba b ę d z i e u w a ż a ć n a k r w i o ż e r c z e s z c z u r y n a d r z e w n e . Pięknie. •- A n i e k t ó r e s t a r e d r z e w a są p e ł n e l i ś c i o w y c h p i j a w e k . Kiedyś s p ę d z i ł e m n o c na d r z e w i e ze s t a r s z y m k a d e t e m , i kie­ dy o b u d z i ł e m się r a n o , m y ś l a ł e m , że okrył się k a m u f l a ż e m . Ale tak n a p r a w d ę był o d s t ó p d o g ł ó w o b l e p i o n y l i ś c i o w y m i pijawkami. - S e p t i m u s z a c h i c h o t a ł . - N a l e ż a ł o mu się.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- P r z e s t a ń ! - syknął N i c k o . - Po p r o s t u p r z e s t a ń . N i e c h j u ż t e g o s ł u c h a ć , d o b r a ? Z n a j d ź m y j a k i e ś d r z e w o i trzymaj my kciuki. S e p t i m u s dźwignął ciężki plecak i ruszyli. T y m r a z e m Ni szedł z a S e p t i m u s e m . S m o c z y P i e r ś c i e ń j a s n o świecił w m r ku i S e p t i m u s w s u n ą ł rękę do kieszeni, by stłumić blas W i e d z i a ł , że ś w i a t ł o przyciągnie k a ż d e s t w o r z e n i e w p r o m i n i u p a r u m i l , a z w ł a s z c z a L e ś n e Zjawy. M a s z e r o w a ł p o w o i cicho m i ę d z y d r z e w a m i , a N i c k o p o d ą ż a ł za n i m t a k o s t r c r nie, jak t y l k o u m i a ł . Był j e d n a k m n i e j zwinny, i m i m o w s z kich s t a r a ń , c o p e w i e n czas natrafiał s t o p ą n a suchą gałąź czy liść. S e p t i m u s wiedział, że prędzej czy później usłyszy i jakiś s t w ó r a l b o C o ś . Musieli jak najszybciej p o s z u k a ć s c h r n i e n i a n a d r z e w i e . Rozpaczliwie oglądał k a ż d e d r z e w o , k t ó mijali, szukając n i s k o wiszących gałęzi, po k t ó r y c h mogli" się w s p i ą ć . J e d n a k szczęście i m n i e sprzyjało. Znajdowali s ! p o ś r o d k u starej części Puszczy, gdzie w s z y s t k i e d r z e w a r o s w y s o k o , a ich gałęzie z n a j d o w a ł y się d a l e k o od z i e m i . -Au! - Ćśśś! S e p t i m u s obrócił się na pięcie, by ujrzeć Nicka, k t ó t r z y m a ł się za r ę k ę i wbijał d z i k i w z r o k w l e ś n ą g ę s t w i n ę . - S e p , co to j e s t . . . t a m . . . w i d z i a ł e m c o ś ż ó ł t e g o i błys czącego. Septimus o m i ó t ł spojrzeniem okoliczny mrok, wykor stując s z t u c z k ę z A r m i i M ł o d y c h - p a t r z k ą t e m oka, by d z i e ć w c i e m n o ś c i . Ujrzał w i d o k , k t ó r e g o się o b a w i a ł : o ' czało ich m r o w i e żółtych oczu. - N i e c h to g ę ś - m r u k n ą ł . - G ę s i ? - p o w t ó r z y ł s z e p t e m N i c k o . - A, co za u l g a . Prz chwilę myślałem, że to rosomaki.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- To są r o s o m a k i . C a ł a m a s a . - A l e m ó w i ł e ś c o ś o g ę s i a c h . - N i c k o w y d a w a ł się d o ­ tknięty. - Z a m k n i j się, N i c k o . P r ó b u j ę m y ś l e ć . M o ż e s z wyjąć Z a ­ klęcie S z y b k i e g o Z a m r a ż a n i a z m o j e g o p l e c a k a ? - P r z e ł k n ą ł Alinę. - S z y b k o . . . - Nie u m i e s z jeszcze rzucić Szybkiego Z a m r a ż a n i a bez Zaklęcia? - N i e . P o s p i e s z się! Nicko p r ó b o w a ł o t w o r z y ć p l e c a k b r a t a , ale r ę c e t a k m u się 11 .i/sły, że w c i e m n o ś c i a c h n i e m ó g ł n a w e t z n a l e ź ć sprzącz­ ki. S e p t i m u s był zły na s i e b i e . P o w i n i e n b y ł wyjąć Z a k l ę c i e I mieć je p o d r ę k ą w r a z i e p o t r z e b y . Ale n i e c i e r p i a ł P u s z c z y nocą t a k s a m o , j a k N i c k o i w y d a w a ł o się, ż e j e g o m ó z g przestał d z i a ł a ć . Nie m o g ę rozpiąć tego głupiego plecaka - syknął N i c k o I narastającą p a n i k ą w g ł o s i e . - N i e m o ż e s z ich O d r ę t w i ć , Irtk jak t e g o k o n i a ? - Co m a s z na m y ś l i ? P o p r o s i ć , ż e b y u s t a w i ł y się w r ó w m ni r z ą d k u , ż e b y p o t e m je po kolei z a ł a t w i ć ? - A nie m o ż e s z zrobić tego wszystkim naraz? f- - N i e . S e p t i m u s o m i ó t ł s p o j r z e n i e m wyczekujące pary żółtych śle­ pi, Przybliżały się i o d s u w a ł y od siebie. Wiedział, że r o s o m a k i kwoim zwyczajem otaczają zdobycz. Gdyby on i N i c k o pocze­ kali jeszcze dłużej, znaleźliby się w p u ł a p c e p o ś r o d k u kręgu. Uciekamy! - syknął S e p t i m u s . - Teraz! N i c k o w i n i e t r z e b a b y ł o t e g o p o w t a r z a ć . S e p t i m u s wy­ miotował m i ę d z y d r z e w a , a N i c k o biegł t u ż z a n i m , omijaII

masywne pnie, przeskakując nad zwalonymi konarami

i

li.')',.ijac się n a o p a d ł y c h liściach z a k a ż d y m r a z e m , gdy

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

b r a t p o s t a n o w i ł n a g l e s k r ę c i ć . A l e c o się o b e j r z a ł , w i d z i ż ó ł t e oczy. W a t a h a r o s o m a k ó w m i a ł a w p r a w ę w n o c n e j p g o n i , k t ó r a t y l k o w z m a g a ł a a p e t y t p r z e d kolacją. Nagle S e p t i m u s zahaczył stopą o n o r ę i runął na ziemię. - W s t a w a j , S e p - w y d y s z a ł N i c k o , p o d n o s z ą c go na nogi. - Aau! Moja kostka! - jęknął S e p t i m u s . Nicko nie okazywał współczucia. - Dalej, Sep. R u s z się. M o ż e z a p o m n i a ł e ś , ale goni na stado rosomaków. S e p t i m u s p o k u ś t y k a ł n a p r z ó d , ale c h o ć p r ó b o w a ł z w s z y s t k i c h sił, n i e m ó g ł j u ż b i e c . K o s t k a z b y t g o b o l a ł Z a t r z y m a ł się z a d u ż y m d r z e w e m i zdjął p l e c a k . - Co r o b i s z ? - j ę k n ą ł z p r z e r a ż e n i e m N i c k o . - To na nic, N i k - o d p a r ł S e p t i m u s . - N i e m o g ę bi Uciekaj. Spróbuję znaleźć Zaklęcie Szybkiego Z a m r a ż a n i zanim mnie dopadną. - N i e gadaj g ł u p s t w - w a r k n ą ł N i c k o . - N i e z o s t a w i ę ci tutaj. - O w s z e m , zostawisz. Na razie. - N i e m a m o w y . P o ż r ą cię, d u r n i u . - Wiej i już. -Nie! G d y N i c k o w y p o w i e d z i a ł t o s ł o w o , o s t a t n i r o s o m a k w sta d z i e z a m k n ą ł krąg. Byli o t o c z e n i . W p u ł a p c e . N i c k o i Se t i m u s o p a r l i się o gruby, s z o r s t k i p i e ń , a przerażające, żół ślepia przybliżały się, p o w o l i i b e z g ł o ś n i e . C h ł o p c y w p a t r wali się w n a p a s t n i k ó w , n i e w i e r z ą c , że to w s z y s t k o dziej się n a p r a w d ę . C h w i l a t a n i e raz ś n i ł a i m się w k o s z m a r a c h p o d o b n i e jak w s z y s t k i m m i e s z k a ń c o m Z a m k u , ale rzeczywi s t o ś ć o k a z a ł a się d z i w n i e j s z a od s n ó w . Połyskujące oczy b" ły n i e m a l p i ę k n e , kryły w s o b i e c o ś h i p n o t y c z n e g o . Z a p a d ł

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

pełna w y c z e k i w a n i a cisza, j a k b y w s z y s t k i e n o c n e z w i e r z ę t a przerwały s w o j e c z y n n o ś c i i o b s e r w o w a ł y s p e k t a k l , k t ó r y tej nocy w y j ą t k o w o o d g r y w a n o w ich części P u s z c z y . Nicko przerwał cichą m a g i ę tej chwili. Kopnął plecak. Klamru rozpięła się i z a w a r t o ś ć wyleciała na l e ś n e poszycie. Obaj chłopcy rzucili się na z i e m i ę i zaczęli p r z e t r z ą s a ć w y s y p a n e rzeczy, g o r ą c z k o w o szukając Zaklęcia Szybkiego Z a m r a ż a n i a . - Ile ś m i e c i ! - s y k n ą ł N i c k o . - J a k to w y g l ą d a ? - Nie jak śmieć. Jak szklany sopel. - Ale gdzie? G d z i e , gdzie, gdzie? - Ojej. C z u j ę ich z a p a c h . Powietrze wypełnił paskudny odór oddechu r o s o m a k ó w m i e s z a n i n a gnijącego m i ę s a i chorych dziąseł, r o s o m a k i bowiem cierpiały na chroniczne problemy z uzębieniem. /, d r e s z c z e m p r z e r a ż e n i a , N i c k o i S e p t i m u s p o w o l i p o d n i e ­ c i wzrok i popatrzyli p r o s t o w ślepia p r z e w o d n i k a stada. 1'rzewodnika, k t ó r y d a r o s o m a k o m s y g n a ł d o a t a k u . Długie, niskie warczenie n a r a s t a ł o gdzieś w trzewiach p r z e w o d n i k a s t a d a . N a r o d z i ł się s y g n a ł . O t a c z a j ą c e ś l e p i a zalśniły j a ś n i e j , m i ę ś n i e n a p i ę ł y się, p o c i e k ł a ślina. Z a p o m i ­ nając n a c h w i l ę o b ó l u z ę b ó w , r o s o m a k i o b l i z y w a ł y p y s k i I o b n a ż a ł y d ł u g i e , ż ó ł t o - c z a r n e kły. W a r c z e n i e s t a w a ł o się c o r a z g ł o ś n i e j s z e , a ż n a g l e p r z e ­ w o d n i k s t a d a o d r z u c i ł ł e b w tył i w y d a ł z s i e b i e m r o ż ą c e •rew w ż y ł a c h w y c i e . W a t a h a ruszyła. Drzewo ruszyło. Drzewo było pierwsze.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

4+-

15

-Łł

DRZEWO

S e p t i m u s i N i c k o pomknęl w powietrze. Dwie długi wijące się gałęzie, k t ó c z y h a ł y n a d ich g ł o w a m i n a w ł a ś c i w y m o m e n t , teraz ich p o c h w y c i ł y . N a k o ń c u każdej z n i c h w y r a s t a ł o pięć i n n y c h , r u c h l i w y c h gałązek, prz p o m i n a j ą c y c h p a l c e . R ę c e d r z e w a o w i n ę ł y się m o c n o w o k ć c h ł o p c ó w , n i c z y m d o p a s o w a n e d r e w n i a n e klatki, i t r z y m a ich w ż e l a z n y m u ś c i s k u . Z ł a p a w s z y S e p t i m u s a i N i c i ze zdumiewającą prędkością, d r z e w o zwolniło, podnoszą ich c o r a z w y ż e j , c i ą g n ą c ich w g ó r ę p r z e z liście i g a ł ę z i e , w ś r o d e k swojej k o r o n y .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S e p t i m u s z a c i s n ą ł p o w i e k i , ale w s t r z ą ś n i ę t y N i c k o miał oczy s z e r o k o o t w a r t e , g d y u n o s i l i się w g ó r ę p o p r z e z koro­ nę p o t ę ż n e g o d r z e w a , aż w k o ń c u znaleźli się w y s o k o n a d watahą r o s o m a k ó w . N i c k o zerknął w dół, by ujrzeć krąg żółtych o c z u , otaczających d r z e w o i p a t r z ą c y c h , j a k dzisiej. .1 kolacja, i to b a r d z o s m a c z n a , z n i k a im s p r z e d p y s k ó w . D r z e w o , j a k w s z y s t k i e d r z e w a , p o r u s z a ł o się p o w o l i i roz­ ważnie. Po co się spieszyć, jeśli żyje się s e t k i lat? Po co się Npieszyć, jeśli m a się p o n a d s t o m e t r ó w w y s o k o ś c i i j e s t się k r ó l e m P u s z c z y ? Z d a w a ł o się, ż e m i n ę ł y c a ł e w i e k i , z a n i m Septimus i Nicko zostali p o s a d z e n i w rozgałęzionych kona­ rach b l i s k o w i e r z c h o ł k a d r z e w a . G a ł ę z i e , k t ó r e i c h więziły, powoli o d w i n ę ł y się i z a w i s ł y n a d ich g ł o w a m i , j a k b y p l a n o ­ wały n a s t ę p n y r u c h . - C z y o n o t e r a z n a s zje? - w y s z e p t a ł N i c k o d r ż ą c y m g ł o ­ sem. - N i e w i e m - m r u k n ą ł S e p t i m u s , k t ó r y wciąż m i a ł m o c ­ n o z a c i ś n i ę t e p o w i e k i . C z u ł , n a jakiej w y s o k o ś c i się z n a j d u ­ ją, i n i e m i a ł o d w a g i o t w o r z y ć o c z u . - Puściło n a s , Sep. M o ż e p o w i n n i ś m y uciekać, d o p ó k i m a m y szansę... S e p t i m u s żałośnie pokręcił głową. O d l e g ł o ś ć od ziemi p a r a l i ż o w a ł a g o . N i e m ó g ł się p o r u s z y ć , t a k s a m o j a k n i e mógł polecieć n a Księżyc. N i c k o z n ó w u k r a d k i e m zerknął w dół. P o m i ę d z y liśćmi dostrzegł krąg r o s o m a k ó w , patrzą­ cych b ł y s z c z ą c y m i , g ł o d n y m i o c z a m i w n a d z i e i , że ich k o ­ lacja j e d n a k s p a d n i e . N a g l e p r z e z g ł o w ę N i c k a p r z e m k n ę ł a myśl, ż e c o ś p o d o b n e g o m u s i a ł o się j u ż d r a p i e ż n i k o m przy­ trafić. W p r z e s z ł o ś c i j a k a ś n i e s z c z ę s n a ofiara z o s t a ł a p o ­ rwana przez mięsożerne drzewo, po czym uciekła z uścisku d u s z ą c y c h g a ł ę z i , t y l k o p o t o , b y z n a l e ź ć się z p o w r o t e m

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w kręgu r o s o m a k ó w . Pomyślał, że dla tego kogoś m u s i a ł być s t r a s z n y l o s - aż n a g l e d o t a r ł o do n i e g o , że w p o d o b n sytuacji z n a l e ź l i się o n i S e p t i m u s . J ę k n ą ł g ł o ś n o . - O co c h o d z i , N i k ? - s z e p n ą ł S e p t i m u s . - N i c t a k i e g o . P o ż r e n a s a l b o m i ę s o ż e r n e d r z e w o , al' w a t a h a r o s o m a k ó w , a ja w tej chwili n i e b a r d z o u m i e m si zdecydować, co b y m wolał. S e p t i m u s z m u s i ł się d o o t w a r c i a o c z u . N i e b y ł o t a k źl j a k się o b a w i a ł . W o g ó l e n i e w i e l e w i d z i a ł - t r w a ł a c i e m n bezksiężycowa noc, a gęste listowie zasłaniało w i d o k odl głej z i e m i . - N o , jeszcze nikt nas nie pożarł - stwierdził. - Jeszcze - mruknął Nicko. Ale w chwili, gdy w y p o w i e d z i a ł t o s ł o w o , d w i e gałęzie, k t ó r e w c z e ś n i e j z a w i s ł y n a d n i m i , z a c z ę ł y się z n o w u obni­ żać w i c h k i e r u n k u . N i c k o z ł a p a ł S e p t i m u s a z a r ę k a w . - C h o d ź , S e p - s z e p n ą ł p o n a g l a j ą c o . - T e r a z a l b o nigdy. M u s i m y się stąd w y d o s t a ć . Myślę, że m o ż e m y zwiać, to d r z e w o r u s z a się p o w o l i . Z ł a p a ł o n a s t y l k o d l a t e g o , ż e byli­ ś m y z b y t zajęci r o s o m a k a m i i n i e z a u w a ż y l i ś m y , że gałęzie się zbliżają. J e ś l i s z y b k o z e j d z i e m y n a d ó ł , n i e z d o ł a n a pochwycić. - Ale w t e d y d o r w ą n a s r o s o m a k i - o d p a r ł S e p t i m u s sze t e r n , p r z e k o n a n y , ż e d r z e w o słyszy w s z y s t k o , c o m ó w i ą . - M o ż e odpuszczą. N i g d y nic nie w i a d o m o . C h o d ź , t n a s z a j e d y n a s z a n s a . - N i c k o zaczął p e ł z n ą ć p o k o n a r z e . O s t a t n i ą rzeczą, jakiej p r a g n ą ł S e p t i m u s , był j a k i k o l w i e k r u c h - w k o ń c u z n a j d o w a ł się s t o m e t r ó w n a d z i e m i ą . W i e d z ą c j e d n a k , ż e n i e m a w y b o r u , n a w p ó ł z a m k n ą ł oczy, n i e w i d z i e ć o d l e g ł o ś c i , dzielącej g o o d z i e m i , i r u s z y ł p o w lutku za Nickiem. Nicko dotarł już do rozgałęzienia, sk

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

|«M/I

w

o

iiiiinzał r o z p o c z ą ć s c h o d z e n i e w d ó i . O d w r ó c i } się i wyi' n u . ) ! r ę k ę d o b r a t a . Chodź, Sep. Jesteś jeszcze wolniejszy niż to d r z e w o . Chodź, t o ł a t w e . S c p t i m u s n i e o d p o w i e d z i a ł . R ę c e t r z ę s ł y m u się z e stralliu, i czuł m d ł o ś c i . Nie p a t r z w d ó ł - n a m a w i a ł N i c k o . - P a t r z tylko na m n i e . Chodź, j u ż p r a w i e s i ę u d a ł o . . . Scptimus podniósł wzrok na Nicka i nagle zakręciło mu Kię w g ł o w i e . W u s z a c h r o z l e g ł o się d z i w n e , o d l e g ł e b r z ę i me, a d r ż ą c e r ę c e z e ś l i z n ę ł y się po gładkiej g a ł ę z i . Scptimus spadł. •padł zbyt s z y b k o , by N i c k o m ó g ł c o k o l w i e k z r o b i ć . Sie(lilal n a gałęzi, p a t r z ą c , j a k b r a t p e ł z n i e w j e g o s t r o n ę , b y W n a s t ę p n e j chwili p a t r z e ć w p u s t ą p r z e s t r z e ń . Słyszał tylko, 111 S c p t i m u s z t r z a s k i e m leci p r z e z g a ł ę z i e p o n i ż e j , po c z y m rozległo się w y c i e j e d n e g o z czekających r o s o m a k ó w . Później z a p a d ł a cisza. N i c k o n i e słyszał n i c więcej, z wyi ii l iem s z e l e s t u liści i p a n u j ą c e g o w lesie b e z r u c h u . Siedział im d r z e w i e j a k s p a r a l i ż o w a n y , n i e z d o l n y do naj d r o b n i e j szer u c h u . P o w i n i e n zacząć s c h o d z i ć w d ó ł . P o w i n i e n j a k o ś dostać się d o S e p t i m u s a , ale z b y t p r z e r a ż a ł o g o t o , c o m o ż e zobaczyć. P o w o l i , z o c i ą g a n i e m , r o z p o c z ą ł d ł u g ą w ę d r ó w 11 w k i e r u n k u l e ś n e g o p o s z y c i a , ale g d y t a k g r a m o l i ł się po d r z e w i e w d ó ł , c i e n k a i d ł u g a gałąź o w i n ę ł a się n a g l e <\(.kół j e g o talii i m o c n o go p r z y t r z y m a ł a . N i c k o s z a r p a ł się, p r ó b o w a ł j ą o d s i e b i e o d c z e p i ć , ale b y ł a m o c n a j a k ż e l a z n a opaska. Z w ś c i e k ł o ś c i ą k o p n ą ł d r z e w o . - P u ś ć m n i e ! - k r z y k n ą ł . - M u s z ę r a t o w a ć b r a t a ! - W gnie­ my ir d a r ł liście w o k ó ł s i e b i e na s t r z ę p y i ł a m a ł k a ż d ą gałąz­ kę, k t ó r a w p a d ł a m u w r ę c e .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Au - r o z b r z m i a ł n i s k i , p o w o l n y g ł o s , N i c k o j e d n a k czego nie usłyszał. - N i e n a w i d z ę c i ę , ś w i ń s k i e d r z e w o ! - z a w o ł a ł , wa] w n i e p i ę ś c i a m i . - N i e zjesz m n i e . A n i S e p a . T y l k o s p r ó b u j . W p a d ł w szał k o p a n i a , w r z e s z c z e n i a i o b r a ż a n i a d r z e w przypominając sobie wszystkie brzydkie słowa, które ni d a w n o p o d ł a p a ł w porcie od R u p e r t a Gringe'a. P r a w d ę m wiąc, s a m się z d z i w i ł , ile ich z n a . P o d o b n i e j a k d r z e w o , k t re jeszcze nigdy czegoś takiego nie słyszało. Drzewo beznamiętnie zignorowało wybuch Nicka. Po pr s t u t r z y m a ł o g o m o c n o , p o d c z a s gdy w d o l e wciąż r o b i ł o c o z a c z ę ł o robić, gdy S e p t i m u s s p a d ł . N i c k o wciąż w r z e s z c n a d r z e w o , g d y g a ł ę z i e o b o k r o z s u n ę ł y się i z n ó w z o b a c S e p t i m u s a , c i a s n o o m o t a n e g o k o k o n e m liści i gałązek. N i c z a m i l k ł . Z b l a d ł . W taki s p o s ó b - p o m y ś l a ł - p o s t ę p u j ą paj ze s w o i m i ofiarami. Z a l e d w i e p r z e d t y g o d n i e m siedział na ł dzi i p a t r z y ł , jak pająk owija s z a m o c z ą c ą się m u c h ę k o k o n e p r z ę d z y . P o t e m w y s s a ł zdobycz, c h o ć ofiara j e s z c z e żyła. - S e p ! - j ę k n ą ł N i c k o . - W s z y s t k o w p o r z ą d k u ? - Se t i m u s n i e o d p o w i e d z i a ł . M i a ł z a m k n i ę t e o c z y i był ś m i e teinie blady. Przez g ł o w ę N i c k a przebiegła s t r a s z n a myś - S e p - s z e p n ą ł . - S e p , z a c z ę ł o cię zjadać? - S z a m o t a ł się, d o s i ę g n ą ć b r a t a , ale gałąź m o c n o g o t r z y m a ł a . - N i c k o - r o z l e g ł się cichy g ł o s . - Sep? - s p y t a ł N i c k o , z a s t a n a w i a j ą c się, c z e m u t a m t mówi tak dziwnie. - N i c k o , p r o s z ę , p r z e s t a ń się szarpać. M o ż e s z spaść. Na d d a l e k o , a r o s o m a k i ciągle na ciebie czekają. P r o s z ę , n i e szaj się. N i c k o gapił się n a b r a t a , z a s t a n a w i a j ą c się, jak t o m o ' we, że mówi bez poruszania ustami.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Sep, p r z e s t a ń g a d a ć g ł u p s t w a , d o b r a ? Nicko, p o s ł u c h a j m n i e . T o n i e S e p t i m u s d o c i e b i e m ó ­ w i S e p t i m u s u d e r z y ł się w g ł o w ę . M u s i o d p o c z ą ć . Nicka przebiegł dreszcz. Pierwszy raz od chwili wejścia dn Puszczy p o c z u ł p r a w d z i w y s t r a c h . G d y c h o d z i ł o o r o s o n u k i i m i ę s o ż e r n e drzewo, wiedział, co ma myśleć - chciały HO p o ż r e ć . N i e b y ł o t o m i ł e , a l e p r z y n a j m n i e j z r o z u m i a ł e . A u-n niski, w i d m o w y g ł o s , był k o m p l e t n i e c z y m ś i n n y m . N i c m i a ł p o j ę c i a , c z y m . Z d a w a ł o m u się, ż e g ł o s o t a c z a HO ze w s z y s t k i c h s t r o n , n a j w i ę k s z ą z a ś g r o z ę b u d z i ł fakt, >c znał j e g o i m i ę . Kim j e s t e ś ? - w y s z e p t a ł . Nie w i e s z ? M y ś l a ł e m , ż e p r z y s z e d ł e ś specjalnie d o m n i e . W g ł o s i e p o j a w i ł a się n u t k a goryczy. - J u ż n i g d y n i k o g o lilr widuję. N i k t d o m n i e n i e p r z y c h o d z i . M y ś l a ł e m , ż e m o łe Nyn raczy się do m n i e w y b r a ć , ale n i e , o n i e , n i e m o ż n a lnu s t a w i a ć w i e l k i c h w y m a g a ń , j a k z w y k l e . W i ę c k i e d y z o ­ li n . y ł e m d w ó c h s w o i c h n a j m ł o d s z y c h w n u k ó w , p o m y ś l a ­ łam o c z y w i ś c i e . . . W n u k ó w ? - powtórzył Nicko ze z d u m i e n i e m . Tak, c i e b i e i S e p t i m u s a - o d p a r ł g ł o s . - W s z ę d z i e b y m wiis p o z n a ł , p r z y p o m i n a c i e b a r d z o Silasa, k i e d y był m a ł y . W tym m o m e n c i e Nicko poczuł ogromną ulgę. Niemal IMI się u w i e r z y ć , ż e d o p i s a ł o i m t a k i e s z c z ę ś c i e . Nie jesteś... nie jesteś chyba d z i a d k i e m Benjim, co? • zwrócił się do d r z e w a . O c z y w i ś c i e , że j e s t e m . A za k o g o m n i e w z i ą ł e ś ? - o d ­

parł

głos. Z a m i ę s o ż e r n e d r z e w o - wyjaśnił N i c k o . Ja? M i ę s o ż e r n e d r z e w o ? C z y j a k w y g l ą d a m j a k m i ę s o -

łrme drzewo?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Nie wiem. Nigdy takiego nie widziałem. - No to coś ci p o w i e m . W ogóle nie są do m n i e p o d o n e . T o p a r s z y w e s t w o r z e n i a , k t ó r e z u p e ł n i e n i e dbają o c z s t o ś ć . C u c h n ą z g n i ł y m m i ę s e m . Mają b r z y d k i e , c z a r n e liści i s ą p o k r y t e g r z y b e m . T o p r z e z n i e P u s z c z a m a złą o p i n i ę . - O . . . o , f a n t a s t y c z n i e ! N i e d o wiary. D z i a d e k Benji... P r z e p e ł n i o n y p o c z u c i e m ulgi N i c k o o p a r ł się o k o n a r , a je d z i a d e k o d w i n ą ł gałąź, k t ó r a k r ę p o w a ł a w n u k o w i r u c h y . - N i e z a c z n i e s z t e r a z s c h o d z i ć na d ó ł , p r a w d a ? - spytał d r z e w o . - R o s o m a k i jeszcze t r o c h ę poczekają. N i e rus się p r z e z c h w i l ę , a z r o b i ę ci p o s ł a n i e . - N i e . D o b r z e , d z i a d k u , n i e zejdę - p o w i e d z i a ł N i c k o ni c o s ł a b y m g ł o s e m . U s i a d ł n a g a ł ę z i , czując s i ę j a k g r u d g a l a r e t y . P i e r w s z y raz, o d k ą d w s z e d ł d o P u s z c z y , z d o ł a ł s odprężyć. D r z e w o zajęło się p l e c e n i e m p l a t f o r m y z g a ł ę z i i przy] w a n i e m jej m i ę k k i m p o s ł a n i e m z liści. - Już - oznajmiło z dumą, kiedy skończyło. - Widzis to żaden k ł o p o t zrobić ci łóżko. Każdy z was m o ż e zaws do m n i e przyjść i t r o c h ę z o s t a ć . W a s z t a t a t e ż . I w a s z a k c h a n a m a m a . W k a ż d e j chwili. Drzewo ostrożnie uniosło Septimusa nad platformę i ł o ż y ł o go, wciąż o w i n i ę t e g o z a p e w n i a j ą c y m b e z p i e c z e ń s kokonem. - Z ł a p a ł e m go w o s t a t n i e j chwili - p o w i e d z i a ł o do N i c - J e s z c z e c h w i l a i r o s o m a k i by go d o p a d ł y . J e d e n z n i c h z żył d o s k o c z y ć i u g r y z ł go. M a ł o b r a k o w a ł o . N i c k o w p e ł z ł n a p l a t f o r m ę o b o k S e p t i m u s a i zaczął o d jać k o k o n . P o c h w i l i zobaczył, ż e n a g ł o w i e b r a t a pojawił s w i e l k i g u z p o u d e r z e n i u w gałąź. - Au... - jęknął Septimus. - Ssspadaaj, Nik.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Nicko był p r z e s z c z ę ś l i w y , słysząc j e g o g ł o s . Ej, S e p . N i c ci się n i e s t a ł o . Co za ulga. Wciąż o s z o ł o m i o n y S e p t i m u s u s i a d ł i p o p a t r z y ł n a b r a t a . CJuz n a d o k i e m p u l s o w a ł , ale o n z u p e ł n i e n a t o n i e z w a ż a ł . Wiedział, że n i c im n i e g r o z i . G d y s p a d a ł , u d e r z y ł się w g ł o : WC i na c h w i l ę s t r a c i ł p r z y t o m n o ś ć , ale g d y był u n o s z o n y między liśćmi, n i s k i g ł o s d r z e w a , r o z b r z m i e w a j ą c y w o k ó ł , Hybko przywrócił mu zmysły i S e p t i m u s słyszał r o z m o w ę dziadka z N i c k i e m . Z p o c z ą t k u m y ś l a ł , że śni, ale gry o t w o fiył oczy i ujrzał p e ł n e ulgi o b l i c z e b r a t a , w i e d z i a ł j u ż , że to h u i i być p r a w d a . M r r e r . . . - m r u k n ą ł , u ś m i e c h a j ą c się s ł a b o . • T o d z i a d e k Benji, S e p . J e s t e ś m y b e z p i e c z r | | - p o w i e d/ial N i c k o p o d e k s c y t o w a n y . - A l e t e r a z m u s i s z s p a ć dodał, z a u w a ż y w s z y w y j ą t k o w ą b l a d o ś ć b r a t a . - D o r a n a będziesz z d r ó w j a k r y b a . - P o ł o ż y ł s i ę n a p l a t f o r m i e o b o k Krpiimusa i trzymał go m o c n o , by z n o w u nie spadł. Blask k s i ę ż y c a p r z e ś w i e c a ł p r z e z g a ł ę z i e , d z i a d e k B e n j| i • >lysał się l e k k o na n o c n y m w i e t r z e i c h ł o p c y z a p a d a l i W spokojny s e n . L e d w i e zdążyli u s n ą ć , gdy p o t w o r n e w y c i e p o n i o s ł o się e c h e m p o lesie. Aruuuuuuuuuuuu! Zaraz p o t e m n a s t ą p i ł o k r o p n y o d g ł o s , przypominający karzeł czy p a r s k a n i e . Kha k h a k h a ! Nicko w i e d z i a ł , ż e t o r o s o m a k i . Nie umieją c h o d z i ć po d r z e w a c h , p r a w d a , Sep? - spytał. Septimus pokręcił głową i zaraz tego pożałował. Z pewnym lękiem, Nicko i Septimus popatrzyli w dół przez p r z e ś w i t y w p l a t f o r m i e , s z u k a j ą c w z r o k i e m r o s o m a |(ńw

Najwyraźniej cała w a t a h a w p a d ł a w szał. Z w i e r z ę t a bie-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

gały w o k ó ł d r z e w a , szczekając, wyjąc i r o z p a c z l i w i e bijąc si łapami po nosach. - Co o n e r o b i ą ? - m r u k n ą ł N i c k o . Nagle Septimus parsknął śmiechem. - Z o b a c z - p o w i e d z i a ł - zjadły m ó j p l e c a k . . . - N o , n i e p r z y s z ł o b y m i d o głowy, ż e s m a k u j e a ż t a k - powiedział Nicko. - ...i z n a l a z ł y M i ę t o w y Szok! - ś m i a ł się S e p t i m u s .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

++-1 6 PUSTKOWIE

I ' idczas gdy S e p t i m u s i N i c k o błądzili w g ł ę b i P u s z c z y , Si­ mon H e a p w i ó z ł J e n n ę w g ł ą b P u s t k o w i a . < irom s t ą p a ł p o w o l i w ą s k ą ścieżką, k t ó r a p r o w a d z i ł a m i e ­ l m y n i e k o ń c z ą c y m i się k a m i e n i o ł o m a m i . N i e k t ó r e z n i c h wydawały się s t a r e i o d d ł u g i e g o c z a s u n i e c z y n n e , i n n e n o s i i

I. idy n i e d a w n e j pracy, a j e d n a k i o n e w y d a w a ł y się o p u s z -

filone. Zryta ziemia i strzaskane skały tworzyły tak wrogą iiiinosferę, ż e J e n n a p o d u p a d ł a n a d u c h u . W y s o k o p o n a d Dlą, z w y l u d n i o n y c h w i e r z c h o ł k ó w w z g ó r z , n i ó s ł się ż a ł o s n y - wschodni wiatr zbierał na niebie gęste, szare chmury. „Wiatło s ł o ń c a p r z y g a s ł o , a p o w i e t r z e s t a ł o się c h ł o d n e . Si­ n i c MI owinął się d ł u g i m , c z a r n y m p ł a s z c z e m , ale J e n n a d r ż a ł a nu całym ciele. M i a ł a na s o b i e j e d y n i e lekką, l e t n i ą t u n i k ę . P r z e s t a ń się t r z ą ś ć , d o b r z e ? - w a r k n ą ł S i m o n .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e m a m p ł a s z c z a , j a k ty - o d b u r k n ę ł a . - N i e c h c i a ł a b y ś t a k i e g o p ł a s z c z a - z a d r w i ł . - Za d u ż M r o c z n e j Magii, j a k n a c h o d z ą c ą d o s k o n a ł o ś ć . - Nie powinieneś z tego żartować - zaoponowała. - A k t o p o w i e d z i a ł , że ż a r t u j ę ? - o d p a r ł . J e n n a zamilkła. Nie przestawała drżeć. - Oj, w e ź to i p r z e s t a ń m a r u d z i ć - p o w i e d z i a ł Sim g n i e w n y m t o n e m . Wyciągnął p ł a c h t ę m a t e r i a ł u z sakwy p siodle i, wściekły, p o d a ł ją dziewczynie. J e n n a spodziewał się zwykłej, k o ń s k i e j d e r k i i z d u m i a ł a się, widząc, co t r z y m w r ę k a c h . Był to najpiękniejszy płaszcz, jaki w życiu widział K o s z t o w n y , c i e m n o n i e b i e s k i , p i ę k n i e t k a n y z najlepszej w " ny, p o z y s k a n e j z kozicy, z p o d s z e w k ą ze z ł o c i s t e g o j e d w a b i S i m o n z a m i e r z a ł p o d a r o w a ć p ł a s z c z Lucy G r i n g e . C h c i a ł z o s t a w i ć p r z y b r a m i e z liścikiem w s u n i ę t y m p o d p o d s z e w k t ó r y z n a l a z ł a b y t y l k o Lucy. Ale k i e d y r a n k i e m d o t a r ł do B m y P ó ł n o c n e j , z k a p t u r e m n a s u n i ę t y m n a t w a r z , b y Gri g o n i e r o z p o z n a ł , ujrzał Silasa, n a d c h o d z ą c e g o ż w a w y m k i e m z p u d e ł k i e m P i o n k o n o g ó w p o d pachą. O s t a t n i ą o s o jaką S i m o n chciał s p o t k a ć , był ojciec. S z y b k o z m i e n i ł w i k i e r u n e k i p o j e c h a ł na s k r ó t y ku D r o d z e C z a r o d z i e j ó w . Sil n a w e t g o n i e z a u w a ż y ł , był b o w i e m zbyt p o c h ł o n i ę t y obrn s i a n i e m strategii p r z e d partią. Z a t e m t e r a z , k u irytacji Sim na, p i ę k n y i nadzwyczaj k o s z t o w n y płaszcz, k t ó r y w y b r a ł Lucy, o t u l a ł M a ł ą D o s k o n a ł ą J a ś n i e P a n n ę Księżniczkę. J e n n a o k u t a ł a się p ł a s z c z e m . P r z e s t a ł o jej d o k u c z a ć z i no, była jednak bardzo zmęczona. Siedziała przed Simon na zdrożonym wierzchowcu. Ciemne, łupkowe kamienio my c i ą g n ę ł y się b e z k o ń c a , a G r o m c z ł a p a ł j e d n o s t a j n i e p g ó r ę . Ścieżka s t a ł a się w ę ż s z a . P o j e d n e j s t r o n i e o g r a n i c z ' j ą s t r o m e , ł u p k o w e u r w i s k o , w z n o s z ą c e się k u z a c h m u r z

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

mu niebu, a po drugiej - g ł ę b o k a przepaść, której d n e m płynęła c z a r n a , wijąca się r z e k a , p e ł n a o s t r y c h g ł a z ó w i zdra­ dzieckich w i r ó w . J e n n a z a s t a n a w i a ł a się, czy S i m o n kiedy­ kolwiek s t a n i e n a p o p a s . W y g l ą d a ł o n a t o , ż e n i e d b a a n i o Illa,

ani o s w o j e g o k o n i a . G r o m b a r d z o j u ż się z m ę c z y ł , r a z

I drugi p o ś l i z n ą ł się n a o s y p i s k u t u ż p r z y k r a w ę d z i p r z e p a ii I, o m a ł o co n i e w y l ą d o w a l i w p ł y n ą c e j w d o l e r z e c e . Nagle S i m o n p r z e m ó w i ł . Prrr, G r o m , p r r r , k o n i k u , i . r o m z w o l n i ł , a p o t e m się z a t r z y m a ł , p a r s k a j ą c ze z m ę f i i c n i a . J e n n a r o z e j r z a ł a się d o o k o ł a , z d j ę t a n a g l e n i e p o k o ­ r n i z powodu tego niespodziewanego przystanku. Simon szybko zsiadł z G r o m a i chwycił w o d z e . Możesz zejść - z w r ó c i ł się do J e n n y . - J e s t e ś m y na

rfllcjscu. I ' d n a n a j g o r s z y c h p r z e c z u ć , d z i e w c z y n a z s u n ę ł a się z k o liIM i s t a n ę ł a , n i e p e w n a , czy p r ó b o w a ć u c i e c z k i , czy n i e . Kłopot p o l e g a ł n a t y m , ż e n i e b a r d z o m i a ł a d o k ą d u c i e k a ć , m i o n n a j w y r a ź n i e j czytał w jej m y ś l a c h . Nie b ą d ź g ł u p i a i n i e u c i e k a j - p o w i e d z i a ł o s t r y m t o lirm. - N i e m a s z d o k ą d iść, c h y b a ż e c h c e s z s i ę z n a l e ź ć w Norze Robala Lądowego. Nie próbuj m n i e straszyć - o d p a r ł a . - Oboje wiemy, o n e w y c h o d z ą t y l k o nocą. » O, d o p r a w d y ? P e w n i e , z a p o m n i a ł e m . J a ś n i e P a n n a leżniczka w i e w s z y s t k o , p r a w d a ? W t a k i m r a z i e m o g ę cię ,l z o s t a w i ć na n o c . Żyje tu c a ł k i e m s p o r o R o b a l i L ą d o w y c h ,

jnill i c h c e s z się i m przyjrzeć.

lenna n i e m i a ł a o c h o t y p o d e j m o w a ć w y z w a n i a . S ł y s z a ł a l>\ i w i e l e o p o w i e ś c i o w i e l k i c h , s z a r y c h R o b a l a c h L ą d o . • 11, k t ó r e m i e s z k a ł y na ł u p k o w y c h w z g ó r z a c h i n o c a m i

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

polowały na nieszczęsnych podróżnych. Niektórzy mie k a ń c y Z a m k u sądzili, ż e t o t y l k o s t a r e g ó r n i c z e bujdy, o w ł a d a n e , ż e b y l u d z i e n i e zbliżali s i ę d o k a m i e n i o ł o m ' g d z i e c z a s a m i z n a j d o w a n o c z y s t e z ł o t o , ale J e n n a w i e d z i lepiej. Stała więc przy G r o m i e w płaszczu przeznaczon^ dla Lucy i wbijała spojrzenie w ziemię, podjęła bowie m o c n e p o s t a n o w i e n i e , ż e S i m o n n i e z o b a c z y jej s t r a c h u . Simon złapał G r o m a za uzdę. - Za m n ą - r z u c i ł do J e n n y i p o p r o w a d z i ł k o n i a p o d góra k r ę t ą ścieżką. D z i e w c z y n a r u s z y ł a , oglądając się, by spraw* dzić, czy ż a d e n R o b a l L ą d o w y n i e p o d ą ż a jej ś l a d e m . Miała p o c z u c i e , ż e n i e m o ż e liczyć n a p o m o c S i m o n a . N a g l e ś c i e ż k a u r w a ł a się n i e s p o d z i e w a n i e u p o d n ó ż a pioj n o w e j skalnej ściany. - N i e ma j a k w d o m u - p o w i e d z i a ł S i m o n z d r w i ą c y m g r y m a s e m . J e n n a w b i ł a w n i e g o w z r o k , z a s t a n a w i a j ą c sifl, czy p r z y p a d k i e m n i e stracił r o z u m u . T o b y w i e l e wyjaśnia* ło. - O t w o r z y ć s i ę ci k a ż e , p a n t w ó j , N o m i s - mruknął Sil m o n . J e n n a , k t ó r a u w a ż n i e s ł u c h a ł a j e g o s ł ó w , zadrżała,! Z p r z e r a ż e n i e m s t w i e r d z i ł a , że b y ł o to O d w r o t n e ZaklędB C o f n ę ł a się o k r o k , n i e chcąc być b l i s k o j a k i c h k o l w i e k p r z f l j a w ó w M r o c z n e j Magii. C z ę ś ć s k a l n e j ś c i a n y b e z g ł o ś n i e z m i e n i ł a się w p o t ę i f ną, okrągłą, ż e l a z n ą k l a p ę , k t ó r a o d c h y l i ł a się n a z e w n ą t r l i d o góry, r o b i ą c przejście d l a s w o j e g o p a n a . J e n n a o b e j r z i B się p r z e z r a m i ę . P r z e s z ł o jej p r z e z g ł o w ę , by się odwrócił i u c i e k a ć , ale w i d o k c i e m n e j , p u s t e j d o l i n y o r a z wycie wia t r u na szczytach nie zachęcały do takich działań. Potem p o d n o s z ą c wzrok, ujrzała coś, co sprawiło, że serce p s k o c z y ł o jej w p i e r s i . Z d a ł o jej się, że z c i e m n e g o , ideał

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

PUSTKOWIE

131

Okrągłego o t w o r u , w i d n i e j ą c e g o m n i e j w i ę c e j w p o ł o w i e łbocza, s p o g l ą d a n a nią p a r a b l a d o c z e r w o n y c h o c z u R o b a l a

Bdowego. N o , idziesz czy n i e ? - s p y t a ł S i m o n , n i e c i e r p l i w i e p o ląsając u z d ą G r o m a . Miała w y b ó r m i ę d z y R o b a l e m a S i m o n e m - S i m o n wyi'i .11. c h o ć n i e z n a c z n i e . J e n n a w z i ę ł a g ł ę b o k i w d e c h i r u s z y ł a In b r a t e m i w i e r z c h o w c e m w głąb skalnej ściany.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

**- 1 7 NORA

Ż e l a z n e d r z w i z a t r z a s n ę ł y się z b r z ę k i e m i o t o c z y ł a ich c kowita ciemność. J e n n a próbowała zachować spokój i w t ó r z y ł a s o b i e t o , c o Siłas c z ę s t o jej m ó w i ł , g d y b a ł a s c i e m n o ś c i : „ P a m i ę t a j , w p r a w d z i e n i c n i e w i d z i s z , ale t e ż n nie widzi ciebie". Gdy J e n n a p o w t a r z a ł a sobie to zdanie p o d n o s e m , Sim w y c i ą g n ą ł c o ś z k i e s z e n i i u k r y ł w d ł o n i a c h . P o t e m na chuchnął, m a m r o c z ą c jakieś słowa, których J e n n a nie z łała r o z p o z n a ć , a j e g o d ł o n i e zaczęły r o z s i e w a ć b u d z ą c y gr zę, z i e l o n y blask. - Do d o m u , Szpiclu - p o w i e d z i a ł S i m o n , rzucając taje nicze coś na ziemię. Jaśniejąca kula zielonego światła o d b się p r z e d n i m i , oświetlając g ł a d k i , ł u k o w a t y t u n e l n a t y by bez t r u d u mogli znaleźć drogę.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I li I K A

133

• Za m n ą - p o n o w n i e n a k a z a ł jej o s t r y m t o n e m . J e g o g ł o s osł się e c h e m w c i e m n o ś c i . - N i e t r a ć c z a s u na s z u k a ­

i ni,

wyjścia. N i e m a g o . A g d y b y ś się z a s t a n a w i a ł a , c o t o

i miejsce, j e s t e ś m y w s t a r e j N o r z e . - S i m o n z a ś m i a ł s i ę l', n I n o s e m . - Ale n i e m a r t w się, d r o g a s i o s t r z y c z k o , R o b a l a Jadowego, który tu mieszkał, od d a w n a już nie ma. Robala L ą d o w e g o ? - j ę k n ę ł a . - Tak. Jeśli mi n i e wierzysz, wyciągnij r ę k ę i d o t k n i j ś c i a n Nory. Są g ł a d k i e j a k j e d w a b od j e g o c u d n e g o ś l u z u . I ciągle f o i k o s z n i e o ś l i z g ł e . Fajnie, co? k u n a n i e m o g ł a się p o w s t r z y m a ć - m u s i a ł a w i e d z i e ć , czy Mmon m ó w i p r a w d ę - więc o s t r o ż n i e p r z e c i ą g n ę ł a p a l c e m (to skale. W d o t y k u k a m i e ń o k a z a ł się o b r z y d l i w y , g ł a d 11 |.ik l ó d i p o k r y t y l e p k i m ś l u z e m , k t ó r y p r z y k l e i ł jej s i ę do palca. Stłumiła w s o b i e n u d n o ś c i i w y t a r ł a u b a b r a n y ś l u z e m palec u płaszcz Lucy. U s u n i ę c i e ś l u z u o k a z a ł o się nadzwyczaj t r u d ­ ne, jakby darzył ludzką skórę jakąś szczególną sympatią. T r z y m a j ą c p a l e c j a k najdalej o d s i e b i e , p o d ą ż a ł a z a s t u i otem kopyt Groma, którego Simon prowadził ciemnym lunelem Nory Robala Lądowego. Gdy J e n n a szła krętym, . i p e n t y n o w a t y m k o r y t a r z e m , n i e o d p a r c i e w y d a w a ł o się jej, ż e z n a l a z ł a się w e w n ę t r z u s a m e g o R o b a l a . T e n R o b a l m u s i a ł być w y j ą t k o w o d ł u g i , w k o ń c u j e d n a k doszli d o k o ń c a u m a z a n e g o ś l u z e m t u n e l u i G r o m z n a l a z ł dlę w wielkiej, okrągłej grocie. - T o j e s t K o m o r a Robala. T u t a j p r z e s y p i a ł d z i e ń i z a p a d a ł w sen z i m o w y - oznajmił S i m o n , dostrzegając p r z e r a ż o n e upojrzenie J e n n y w zielonym blasku, r o z t a c z a n y m i przez kulę. P o t e m ciągnął, zbyt u k o n t e n t o w a n y jej p r z e s t r a c h e m miną, by p r z e s t a ć . - Jeśli przyjrzysz się ś c i a n o m , z o b a c z y s z

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

z o s t a w i o n e p r z e z R o b a l a ś l a d y z w o j ó w . W s z y s t k i e ideał g ł a d k i e o d k w a ś n e g o ś l u z u , m a się r o z u m i e ć . - C z u ł y m g s t e m p o g ł a d z i ł ś c i a n ę g r o t y , a J e n n a z a u w a ż y ł a , ż e ś l u z Ro­ bala najwyraźniej z u p e ł n i e mu nie przeszkadza. - W i d z i s z , R o b a l m u s i m i e ć j a k i e ś m i e j s c e , w którymi m o ż e z a w r ó c i ć . P o t e m w y c h o d z i z N o r y w e w ł a ś c i w y m kie­ r u n k u , żeby nie przegapić żadnych s m a k o w i t y c h kąsków, t a k i c h j a k ty. Śpi t u t a j d o z m r o k u , a n a s t ę p n i e r u s z a n a ł o wy. Tylko p o m y ś l o w s z y s t k i c h ślicznych Robalach, k t ó s m a c z n i e s p a ł y w N o r a c h , k i e d y d z i ś p o p o ł u d n i u jechali śmy przez kamieniołomy. J e n n a z a d r ż a ł a , c h o ć z c a ł y c h sił s t a r a ł a się o p a n o w a ć . - A t u t a j m a m y s t a j n i ę d l a G r o m a , p r a w d a , k o n i k u ? •*] S i m o n z czułością p o k l e p a ł k o n i a i p o p r o w a d z i ł go przez K o m o r ę R o b a l a d o miejsca, g d z i e d o ś c i a n y p r z y m o c o w a n o ż ł ó b , a w s k a l e w y k u t o p o i d ł o , z a s i l a n e t r y s k a j ą c y m powy­ żej ź r ó d e ł k i e m . S i m o n u n i ó s ł z i e l o n ą k u l ę i u m i e ś c i ł j ą n a p ó ł c e skalnej, t a k ż e b l a s k p a d a ł n a k o n i a i n a d a w a ł m u n i e s a m o w i t ą , zielono-czarną barwę. - R o z g o ś ć się, s i o s t r z y c z k o - z a p r o p o n o w a ł - a ja przy­ g o t u j ę G r o m a p r z e d n o c ą . - R z u c i ł jej n i e w i e l k i ł a c h m a n z sakwy przy siodle. - T o . . . to tu mieszkasz? - spytała. Rozścieliła ł a c h m a n n a d n i e j a s k i n i t a k d a l e k o o d S i m o n a , j a k się t y l k o d a ł o , p o c z y m u s i a d ł a , starając się n i e d o t k n ą ć ś l u z u R o b a l a . - Myślisz, że m i e s z k a m tutaj? Za kogo m n i e uważasz? Z a j a k ą ś o f e r m ę , k t ó r a żyje j a k w ł ó c z ę g a ? - w a r k n ą ł Si­ m o n , a j e g o p e ł e n n i e o c z e k i w a n e g o g n i e w u g ł o s p o n i ó s ł się e c h e m po Komorze Robala. - N i . . . n i e - wyjąkała J e n n a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I li iMA

135

Simon zgromił ją l o d o w a t y m wzrokiem, a p o t e m , ku |i i uldze, z n o w u zajął się z w i e r z ę c i e m , co n a j w y r a ź n i e j go lupokajało. Patrzyła, jak zdejmuje z wierzchowca w o d z e | ciężkie s i o d ł o . P o k l e p a ł k o n i a i p r z y k r y ł go d e r k ą . Z a ł a ­ twiwszy s p r a w ę z G r o m e m , S i m o n o d w r ó c i ł się d o J e n n y . Pozwól, że ci wyjaśnię - p o d s z e d ł bliżej, p a t r z ą c na nią l góry - że to t y l k o z a c z ą t e k m o j e g o k r ó l e s t w a . N i e m a s z pojęcia, jaką m a m w ł a d z ę . N i e m a s z n a w e t z i e l o n e g o poję­ ciu. - J e n n a w b i ł a w z r o k w S i m o n a i u j r z a ł a w j e g o o c z a c h I t n sam szalony błysk, co wtedy, gdy spojrzała na niego n u Ścieżce R z e z i m i e s z k ó w . Wstawaj - rozkazał szorstkim t o n e m . - Pora, żebyś zo­ baczyła, j a k p o t ę ż n y j e s t t w ó j k o c h a n y b r a c i s z e k . Nie r u s z y ł a się. - Nie. Nie, dziękuję, S i m o n i e . J e s t e m b a r d z o z m ę c z o n a . Chyba nie myślisz, że p o z w o l ę gościowi h o n o r o w e m u i p a ć w stajni, co? - Z ł a p a ł ją za r ę k ę i d ź w i g n ą ł na n o g i . - C h o d ź ! - w r z a s n ą ł do z i e l o n e j k u l i . Szpicel z e s k o c z y ł re skalnej p ó ł k i i zaczął p o d s k a k i w a ć w o k ó ł n ó g S i m o n a nii zym p o d n i e c o n e s z c z e n i ę . S i m o n k o p n ą ł k u l ę , posyłając ją w wąski korytarz, w y c h o d z ą c y z K o m o r y Robala. P o t e m , trzy­ mając J e n n ę p r z e d sobą, w e p c h n ą ł d z i e w c z y n ę d o t u n e l u . J e n n a c h w i e j n y m k r o k i e m s z ł a n a p r z ó d , ślizgając się n a luźnych ł u p k a c h , k t ó r y m i z a s ł a n e b y ł o p o d ł o ż e , a ż d o t a r l i do s t ó p , w y k u t y c h w skale, s c h o d ó w . - N a g ó r ę ! - w a r k n ą ł S i m o n . Szpicel w s k o c z y ł n a p i e r w ­ szy s t o p i e ń i zaczął się w s p i n a ć . C h ł o p a k p o p c h n ą ł J e n n ę . Ty też. W c h o d ź . J e n n a popatrzyła na schody. Do ściany p r z y m o c o w a n o grubą l i n ę , k t ó r e j m o g ł a się t r z y m a ć , gdy z m ę c z o n a s z ł a p o d górę za n i e s t r u d z o n ą kulą. S i m o n p o d ą ż a ł t u ż za nią i słyszą-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

la, że j e g o o d d e c h staje się szybszy, w m i a r ę j a k w s p i n a l i s c o r a z w y ż e j . W k r ó t c e p o w i e t r z e z r o b i ł o się b a r d z i e j rześ k i e i J e n n a p o c z u ł a się lepiej, gdy z r o z u m i a ł a , że zmierzaj, n a z e w n ą t r z . W k o ń c u Szpicel d o t a r ł n a najwyższy s t o p i e ń Simon złapał dziewczynę za ramię. - Poczekaj t u t a j - n a k a z a ł . O d k o p n ą ł k u l ę i przemaszft. rował przez wysokie, ł u k o w a t e przejście, znikając w mro­ k u . J e n n a s t a ł a n a s z c z y c i e s c h o d ó w , t r z ę s ą c się z z i m n a i z e z m ę c z e n i a . O w i n ę ł a s i ę p ł a s z c z e m . W p a t r y w a ł a się w m r o k , ale n i e w i d z i a ł a z u p e ł n i e n i c , c h o ć p o c z u ł a n a twa­ rzy kilka k r o p e l d e s z c z u . W y s u n ę ł a język, by je schwytać i p o s m a k o w a ć świeże powietrze. S i m o n w r ó c i ł k i l k a m i n u t p ó ź n i e j z L a m p ą J a r z o w ą - dł gą, s z k l a n ą t u b ą , p e ł n ą wijących s i ę L a r w J a r z o w y c h , k t re p o s p i e s z n i e wybrał z beczki. Larwy, p r z e d m o m e n t e r w r z u c o n e d o t u b y , świeciły b a r d z o j a s n o . S i m o n s k i n ą ł n a j e n n ę , o n a j e d n a k się ociągała. - M o ż e s z t a m s t a ć całą n o c , jeśli c h c e s z - p o w i e d z i a ł n i e r a d z ę . P o d s c h o d a m i j e s t K o m o r a M a g o g ó w . N i e zauw~ żyłaś? J e n n a p a m i ę t a ł a , c z y m s ą Magogi, r a z b o w i e m n a t k n ę ł a się n a n i e n a p o k ł a d z i e o k r ę t u D o m D a n i e l a . Z o c i ą g a n i e m zde­ c y d o w a ł a p o r a z kolejny, ż e S i m o n s t a n o w i m n i e j s z e z ł o . Ruszyła za nim.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+>• 1 8 -«* CAMERA

W itaj

w moim

i 'l, . c r w a t o r i u m powiedział Simon, l | i hwilę w p a d a j ą c W rolę s t a r s z e g o lirula, p o p i s u j ą c e g o się przed siostrą. - W e j d ź llo ś r o d k a i rozejrzyj się Jenna przeszła przez łukowate wierzeje I natych­ miast ogarnęło |(| s t r a s z n e

OBSCURA

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

p r z e r a ż e n i e . W p a t r y w a ł a się w m r o k , który w y d a w a ł się zij ny i groźny. C z u ł a , że w p o w i e t r z u czai się coś M r o c z n e g o , i m o usilnych s t a r a ń Larw J a r z o w y c h w i d z i a ł a niewiele, z wyjq k i e m białego koła, k t ó r e świeciło n i c z y m księżyc i z d a w a ł o l u n o s i ć n a d p o d ł o g ą . S i m o n p c h n ą ł j ą w s t r o n ę t e g o świat J e n n a j e d n a k o p i e r a ł a się. - O j , daj s p o k ó j - p o w i e d z i a ł S i m o n , s z t u r c h a j ą c ją. Pr: c h w i l ę m ó w i ł , j a k d a w n i e j . - S p o d o b a c i się, wszystkli d z i e c i o m się p o d o b a . - Nie jestem dzieckiem - zaprotestowała. - Jestem... - T a k , tak, w i e m . J e s t e ś wielką, w s p a n i a ł ą J a ś n i e P a n Księżniczką. Ale t a k czy o w a k ci się s p o d o b a . Kimkolwii j e s t e ś . O d s ł o n i ę s o c z e w k ę i z o b a c z y s z . T o m o j a Camel Obscura. J e n n ę p r z e s z e d ł d r e s z c z . G d z i e ś j u ż s ł y s z a ł a t e s ł o w a . Tfl c h y b a t e n o k r o p n y c h ł o p i e c , U c z e ń D o m D a n i e l a , chwalił się, ż e m a C a m e r a O b s c u r a ? W y s o k o n a d g ł o w ą J e n n y r o t ' legł się d z i w n y d ź w i ę k . Z e r k n ę ł a w g ó r ę i u j r z a ł a k o p u ł o w i s k l e p i e n i e , a t a k ż e d ł u g i d r e w n i a n y d r ą g , z w i e s z a j ą c y slj z czegoś p o ś r o d k u . Co to było? N a g l e S i m o n w a r k n ą ł : - P r z e s t a ń bujać w o b ł o k a c h i spójrj na dysk. O p u ś c i ł a w z r o k na wielki, b i a ł y krąg p r z e d sobą i ku swO' j e m u z d u m i e n i u z o b a c z y ł a s z c z e g ó ł o w y o b r a z w ą w o z u , ktcV ry w ł a ś n i e p o k o n a l i . - D o b r e , co? - U ś m i e c h n ą ł s i ę z w y ż s z o ś c i ą . - Lepszi niż te w i e d ź m o w e sztuczki ciotki Zeldy. To, siostrzyczko jest prawdziwy świat. J e n n a wiedziała, że Simon mówiąc o sztuczkach, ma m y ś l i n o c , p o d c z a s k t ó r e j H e a p o w i e stali n a r o z k l e k o t a n y/], , , m o ś c i e i w p a t r y w a l i się w w o d n ą taflę, o ś w i e t l o n ą b l a s k i e m

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

zyca w p e ł n i . C i o t k a Z e l d a , Biała C z a r o w n i c a , p o p r o s i Itulężyc, b y u k a z a ł i m r o d z i n ę m a ł e g o ż o ł n i e r z a , C h ł o p ­ k i 2 , a o n i ujrzeli s a m y c h siebie. T e r a z J e n n a d o s z ł a d o iflloNku, że lepiej n i c n i e m ó w i ć . • m i o n chwycił wiszący drąg i powoli zaczął o b c h o d z i ć dysk. Mi

| >< >ruszał się w r a z z n i m , a w y s o k o rozległ się cichy trzask,

i .|\ •. iczewka, rzucająca o b r a z na biały dysk, także zaczęła się • '••i.i. .11. Scena z m i e n i ł a się. J e n n a , m i m o p o n u r y c h okoliczno|i I, liyła zachwycona. N i g d y n i e widziała p o d o b n e g o zjawiska.

Iprtz

był j a s n y i nadzwyczaj szczegółowy, ryle że rozgrywają-

•I Kię na n i m sytuacje działy się w absolutnej ciszy. No i w i d z i s z - S i m o n p o r u s z a ł się b a r d z o p o w o l i , by i ima d o k ł a d n i e m o g ł a się p r z y p a t r z e ć . - P r z e d e m n ą n i e na m i e ć t a j e m n i c . W i d z ę w s z y s t k o . W i d z ę Z a m e k , wi­ d i e lwój c e n n y P a ł a c , a n a w e t s z a l o n ą M a r c i e w W i e ż y Czalnil, icjów z n a d ę t y m U c z n i e m , k t ó r y u w a ż a się za m o j e g o • •i-ii.i ;

Nic mi n i e u m k n i e .

J e n n a w p a t r y w a ł a się w o b r a z p r z e d s w o i m i o c z a m i . Był

jilykny, ale w s z y s t k o n a n i m w y d a w a ł o się m a ł e i o d l e g ł e . Nie r o z u m i a ł a , j a k S i m o n t a k d o k ł a d n i e m o ż e r o z r ó ż n i ć Uczegóły. W o d d a l i , za P u s t k o w i e m i p o l a m i , d o s t r z e g a ł a k o n t u r Minku na tle z a c h o d z ą c e g o s ł o ń c a . W p e w n e j chwili u j r z a ł a llirwy, lecące b e z g ł o ś n i e p o n i e b i e , i ł o d z i e , k t ó r e p o w o l i (ilynęły w g ó r ę r z e k i . L e d w i e r o z p o z n a w a ł a z a r y s y P a ł a c u Hr»y z i e l o n y c h t r a w n i k a c h , sięgających r z e c z n e g o b r z e g u . Nrtgle p o c z u ł a u k ł u c i e n i e z n o ś n e j t ę s k n o t y z a d o m e m . C h c e s z p o p a t r z e ć z bliska? - s p y t a ł S i m o n , w y s z c z e r z a I |i

>ię s z y d e r c z o . - C h c e s z zobaczyć, jak za t o b ą t ę s k n i ą ?

Nie o d p o w i e d z i a ł a , ale S i m o n o t w o r z y ł szufladę w p l a t |iumie p o d b i a ł y m d y s k i e m i wyjął dużą, o p r a w n ą w m o s i ą d z

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

lupę. Uniósł ją nad obrazem, pstryknął palcami i m r u k n - Co widzimy, to wszystko powiększ... N a g l e szczegóły, w y ś w i e t l o n e n a d y s k u , s t a ł y się z n a nie większe. - Popatrz - powiedział. - Teraz wszystko widać wyraźn T o w ł a s n o ś ć N a c z e l n e g o Skryby H e r m e t y c z n e g o z e SI torium. Zbiera różne O d w r o t n e przedmioty. Uważa, że Szkło Powiększające było własnością pierwszego Mroczn g o C z a r o d z i e j a . W i e s z , k t o t o był, s i o s t r z y c z k o ? N a u c z cię t e g o n a t y c h t w o i c h lekcjach h i s t o r i i d l a K s i ę ż n i c z e k ? N i e o d p o w i e d z i a ł a . O s t a t n i o p o d z i e l a ł a n i e c h ę ć Sep m u s a do każdej w z m i a n k i o O d w r o t n e j stronie. Septim głosił t e o r i ę , ż e w y s t a r c z ą s ł o w a , b y j ą p r z y z w a ć . - N o , ale i t a k ci p o w i e m - s t w i e r d z i ł S i m o n . - N i e k inny, jak H o p t e p - R a . Pierwszy Czarodziej Nadzwyczajn T e n , k t ó r y ściągnął twoją k o c h a n ą S m o c z ą Ł ó d ź . C o cię dziwi? Widzisz, my, O d w r o t n a strona, j e s t e ś m y prawd w y m i d z i e d z i c a m i Z a m k u . I n i e m y ś l , że j e s z c z e k i e d y ś z baczysz Smoczą Łódź. Bo nie zobaczysz. Zachichotał, zadowolony z wrażenia, jakie jego słowa | wierają n a J e n n i e , k t ó r a b a r d z o p o b l a d ł a . N i e c h c i a ł a rzeć S i m o n o w i w oczy w i ę c p a t r z y ł a n a s c e n ę , w y ś w i e t l o na dysku. S i m o n p o d ą ż y ł za jej s p o j r z e n i e m . I n a g l e , z u p e ł n i e j za naciśnięciem tajemniczego guzika, z n o w u zachowyw się j a k jej s t a r s z y b r a t . - D o b r e , co? - p o w i e d z i a ł , m a c h a j ą c n a d d y s k i e m Szkłe Powiększającym, wyszukując różne scenki, które powie szał w e w s z y s t k i c h s z c z e g ó ł a c h . - T a k , t u m a m y P u s z c z ę , o , j e s t ł ó d ź , p r z y m o c o w a n a p r z y tej p l a ż y , n a k t ó r ą S c h o d z i n a ryby. T ę s k n i ę z a S a m e m . . . W P u s z c z y w i e l e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I nie w i d a ć . Z a g ę s t e d r z e w a . C h o c i a ż w n o c y c z a s a m i NI r z e g a m oczy r o s o m a k ó w . . . T e r a z p r z e s u ń m y s i ę w g ó r ę i, do Z a m k u . . . to stary warsztat szkutniczy Jannit... No dzie m ó j b r a c i s z e k N i c k o ? D z i s i a j w r ó c i ł z R u p e r t e m . Icdziałaś o t y m ? N i e , p e w n i e n i e . A l e j a w i e d z i a ł e m . W i lulem, j a k p ł y n ą rzeką, z a n i m w y r u s z y ł e m . I . . . a , t a k , j e s t unia P ó ł n o c n a i t e n i d i o t a G r i n g e . . . kłóci s i ę z e s w o i m n e m i m b e c y l e m . . . a g d z i e m o j a Lucy? Jest, siedzi n a d F o Czeka. Ale p o c z e k a n a m n i e j e s z c z e t r o c h ę d ł u ż e j . A o t o /ieża C z a r o d z i e j ó w . P o p a t r z n a t o o k n o . M a r c i a j e s t s w o i m g a b i n e c i e , a C i e ń d o t r z y m u j e jej t o w a r z y s t w a , j a k porządny Cień przystało. Widzisz, jak obserwuje każdy ruch? A t e r a z c h o d ź m y w jakieś miejsce, k t ó r e d o b r z e asz, z g o d a ? T o t u t a j . . . P a ł a c . N i e m a j a k w d o m u , co? Ile się n i e m y l ę , n a d a c h u w i d z ę s w o i c h k o c h a n y c h , zabionych r o d z i c ó w . Myślisz, ż e p a t r z ą n a z a c h ó d s ł o ń c a ? m o ż e z a s t a n a w i a j ą się, k i e d y ich s y n i s p a d k o b i e r c a przyezie z p o w r o t e m ich m a ł ą k u k u ł e c z k ę ? Z a m k n i j się, S i m o n ! - w r z a s n ę ł a J e n n a . - N i e n a w i d z ę , nienawidzę! O d s k o c z y ł a o d o b r a z u Silasa i Sary, p o czym p o g n a ł a k u b o d o m . Ale S i m o n był szybszy. W jednej chwili z ł a p a ł z n o w u uwięził. Po chwili J e n n a zobaczyła w p ó ł m r o k u B, c z e g o w o l a ł a b y n i e o g l ą d a ć - z b i e l a ł ą c z a s z k ę , k t ó r a m i e c h a ł a się d o niej z o z d o b n e g o , d r e w n i a n e g o t r o n u . Zdaje się, że j u ż się z n a c i e - p o w i e d z i a ł z u ś m i e c h e m lopak. - P r z e d s t a w i a m c i g ł o w ę m o j e g o M i s t r z a , D o m D a Irla.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

łł-1

9 -++

CZEKOLADA

Jenna n i e m o g ł a s p a ć . N i e z p o w o d u c h ł o d n e g o p o w i e t w celi czy t w a r d e g o i m a ł e g o p o s ł a n i a , c i e n k i e g o s z o r s t ' g o k o c a czy w y c h ł o d z o n y c h , w i l g o t n y c h u b r a ń . N i e m o spać, bo m y ś l a ł a o czaszce, gapiącej się p u s t y m i o c z o d ó ł n a jej d r z w i . Kiedy t y l k o p r z y m y k a ł a oczy, p o j a w i a ł się r a z w y s z c z e r z o n e j białej czaszki i g w a ł t o w n i e ją b u d z i ł . J e n n a z a p r z e s t a ł a p r ó b z a ś n i ę c i a . O w i n ę ł a się p ł a s z c z Lucy, a p r z e z jej g ł o w ę g n a ł o s e t k i myśli, gdy p r z y p o m i ła sobie wszystkie wydarzenia tego dnia. Z a n i m zobacz c z a s z k ę , t r u d n o jej b y ł o u w i e r z y ć , ż e S i m o n c h c e jej zro' jakąś krzywdę. W głębi duszy wciąż u w a ż a ł a go za stars go b r a t a , k t ó r y z a w s z e p o m a g a ł jej w k ł o p o t a c h i w p r a c d o m o w y c h . Ale to było p r z e d t e m , z a n i m wziął czaszkę i ł y s z ą c ją w r a m i o n a c h o p o w i e d z i a ł , j a k w y c i ą g n ą ł szki

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

KO LA DA

143

m D a n i e l a z M o k r a d e ł M a r r a m w n o c y po Kolacji U c z n i a , ul wtedy Uczniem DomDaniela. • I co ty na t o , M a ł a J a ś n i e P a n n o K s i ę ż n i c z k o ? I w p r z e c i ­ wieństwie d o p o p r z e d n i e g o U c z n i a D o m D a n i e l a , k t ó r y był niczego, j a d o k ł a d n i e w y p e ł n i a m k a ż d e j e g o ż y c z e n i e , jego s z c z e g ó l n y m ż y c z e n i e m b y ł o u w o l n i e n i e Z a m k u o d M c i b s k i c h c z ł o n k ó w k r ó l e w s k i e g o r o d u , t a k i c h jak ty. U w a lii m o c K r ó l o w e j z a n i e z n o ś n e n a d u ż y c i e z e s t r o n y C z a r o J r i i C z a r o d z i e j e k N a d z w y c z a j n y c h . P o d o b n i e j a k ja. Jeśli lec c h c e m y , b y d o z a m k u w r ó c i ł a p r a w d z i w a M a g i a , a n i e dzne, k u g l a r s k i e s z t u c z k i M a r c i i , k t o ś m u s i z n i k n ą ć , (idy j ą z a m y k a ł w celi, m i a ł b u d z ą c e g r o z ę , l o d o w a t e (•ojrzenie. W c i ą ż j e m i a ł a p r z e d o c z y m a , l (siadła na k r a w ę d z i p o s ł a n i a i p o g r ą ż y ł a się w r o z m y ś l a INCII. Z a s t a n a w i a ł a się, d l a c z e g o S i m o n j e s z c z e się jej n i e i/był. M ó g ł z ł a t w o ś c i ą w e p c h n ą ć ją w p r z e p a ś ć , do r z e k i r i l l i o porzucić n a p a s t w ę Robali Lądowych. Ale w ł a ś c i w i e J e n m p< w i n n a d o m y ś l i ć się o d p o w i e d z i . C o k o l w i e k S i m o n m ó ­ wił, chciał, t a k j a k robił to kiedyś, p o p i s a ć się p r z e d m ł o d s z ą lloNtrą. Ale w każdej chwili w s z y s t k o m o g ł o się z m i e n i ć . K t o Wir, m o ż e n a p r a w d ę z o s t a w i j ą R o b a l o m . . . a l b o M a g o g o m . Jen n a z a d r ż a ł a . U s ł y s z a ł a n i s k i d ź w i ę k , n i o s ą c y się p r z e z • l i n ę , i s e r c e s k o c z y ł o jej d o g a r d ł a . Był t o d z i w n y , c h r a ­ pliwy o d g ł o s , p o w t a r z a j ą c y s i ę w r e g u l a r n y c h o d s t ę p a c h . Pomyślała, ż e t o m o ż e c z a s z k a . D ź w i ę k s t a w a ł s i ę c o r a z jjlosniejszy, J e n n a z a t k a ł a u s z y r ę k a m i , b y g o n i e słyszeć, i nagle z r o z u m i a ł a , ż e t o t y l k o c h r a p a n i e S i m o n a . C o o z n a tpjło, ż e S i m o n śpi, a o n a n i e . M o g ł a p o d j ą ć p r ó b ę u c i e c z k i . Musiała j ą p o d j ą ć . Z całych sił z a c z ę ł a p c h a ć ż e l a z n e d r z w i . Były zaryglowa­ ne*, ale m i ę d z y d r z w i a m i a ścianą w i d n i a ł a w ą s k a szczelina,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

i J e n n a p o m y ś l a ł a , że m o g ł a b y coś w nią w e p c h n ą ć i jak o d s u n ą ć rygle. R o z e j r z a ł a się p o celi, a l e S i m o n n i e był tyle m i ł y , b y z o s t a w i ć jej ł o m l u b p i ł k ę d o m e t a l u . Włoż" r ę c e d o k i e s z e n i , z a s t a n a w i a j ą c się, czy m a c o ś , c o m ó g ł by się p r z y d a ć . S e p t i m u s z p e w n o ś c i ą m i a ł b y c o ś w s r a z . Z a w s z e n o s i ł p r z y s o b i e swój scyzoryk A r m i i M ł o d y k t ó r y m i a ł j a k i e ś s t o j e d e n z a s t o s o w a ń , z w i ą z a n y c h główni z końskimi p o d k o w a m i . Tęskniła za b r a t e m . Myśl o S e p t i m u s i e sprawiła, że J e n n a p r z y p o m n i a ł a s ' b i e o c z e k o l a d o w y m Zaklęciu, k t ó r e d a ł jej t e g o r a n k a . Gdzi o n a je włożyła? Z n a l a z ł a je, w i l g o t n e i lepkie, w c i ś n i ę t e w dn kieszeni tuniki. Wyciągnęła Zaklęcie, położyła je sobie n d ł o n i i , m r u ż ą c oczy, o d c z y t a ł a n a p i s : Weź mnie. trzcś mnie,

co mam. to dam: Tchocolatl Ouetzalcoatla. Dobra - pomyślała. - Można spróbować. U s i ł o w a ł a p r z y p o m n i e ć s o b i e , c o m ó w i ł jej S e p t i m u na t e m a t używania Zaklęcia. Złożyła d ł o n i e r a z e m i zatrzę s ł a k o s t k ą n a j m o c n i e j , j a k potrafiła, by je A k t y w o w a ć . G t o z r o b i ł a , w y s z e p t a ł a s ł o w a , w i d n i e j ą c e n a b r ą z o w y m kwa d r a c i k u , i s k u p i ł a na n i m w s z y s t k i e swoje m y ś l i . I rzeczy wiście, Z a k l ę c i e z a c z ę ł o d z i a ł a ć . S t a w a ł o się c i e p ł e i gładki w jej z ł o ż o n y c h d ł o n i a c h , jakby z m i e n i a ł o się w k a w a ł e k praw' dziwej c z e k o l a d y . A p o t e m , t a k j a k z a p o w i e d z i a ł S e p t i m u s , zaczęło brzęczeć niczym mała, uwięziona m u c h a . Jenna p c z e k a ł a , a ż Z a k l ę c i e s t a ł o się t a k g o r ą c e , ż e l e d w i e m o ż n j e b y ł o u t r z y m a ć , p o c z y m u m i e ś c i ł a j e n a t y m , c o chciała z m i e n i ć w c z e k o l a d ę : na d r z w i a c h celi.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

UKOLADA

145

Nie d o k o ń c a w i e r z y ł a , ż e b y Z a k l ę c i e S e p t i m u s a m o | | | M /mienić grube, żelazne drzwi w czekoladę. Gdy j e d n a k |ti ;

yiknęła je do drzwi, ku swojemu wielkiemu z d u m i e -

(ilu p o c z u ł a , że t w a r d y , s z o r s t k i m e t a l staje się g ł a d k ą p o wlei/.chnią, w d o t y k u c h ł o d n ą , ale n i e l o d o w a t ą . Z m i e n i ł o »i., < oś jeszcze. W c i ą g n ę ł a p o w i e t r z e w n o z d r z a - celę wypi i n n i t e r a z s ł a b y z a p a c h k a k a o . Z w a h a n i e m o d e r w a ł a Z a Idęi ic od m e t a l u . Było t e r a z z i m n e . W s u n ę ł a je z p o w r o t e m do kieszeni i p o p a t r z y ł a na d r z w i . Z p o c z ą t k u z d a w a ł o jej Ule, że wyglądają n i e m a l t a k s a m o , j a k p r z e d t e m , gdy jed­ nak przyjrzała się im z bliska, z a u w a ż y ł a , że p r z e r d z e w i a ł e Mwiasy, a n a w e t k l a p k a n a d z i u r c e o d k l u c z a s ą p i ę k n i e u k s z t a ł t o w a n e z c z e k o l a d y . N i g d y w życiu n i e w i d z i a ł a ta­ kiej ilości c z e k o l a d y . N i e s t e t y , n i g d y t e ż n i e m i a ł a n a nią icjszej o c h o t y . Wkrótce odkryła, że wcale nie tak łatwo ruszyć masyw­ na c z e k o l a d o w ą p ł y t ę o g r u b o ś c i s i e d m i u c e n t y m e t r ó w , fnocno s c h ł o d z o n ą w z i m n y m , n o c n y m p o w i e t r z u . N a p a r ł a (la d r z w i z całej siły, te j e d n a k a n i d r g n ę ł y , j a k b y w c i ą ż wy­ k o n a n e były z żelaza. P o m y ś l a ł a , że m o g ł a b y s k r o b a ć d r z w i , by stały się cieńsze, ale u z n a ł a , że to t a k ciężka praca, iż za­ jęłaby jej całą n o c . Niepocieszona, usiadła na krawędzi łóżka i zjadła paię z e s k r o b a n y c h w i ó r ó w . C z e k o l a d a o k a z a ł a się w y j ą t k o w o mnaczna, l e p s z a n a w e t n i ż C z e k o G r u d y z c u k i e r n i n a k o ń c u l >iogi C z a r o d z i e j ó w . C o r o b i ć ? P o k i l k u m i n u t a c h c z e k o ­ lada p o m o g ł a jej m y ś l e ć j a ś n i e j i d z i e w c z y n a z r o z u m i a ł a , że m u s i z n a l e ź ć c o ś o s t r e g o , by wyciąć w d r z w i a c h o t w ó r . S i m o n d o p i l n o w a ł , b y w celi n i e b y ł o ż a d n y c h o s t r y c h p r z e d m i o t ó w , ale j a k się o k a z a ł o n i e p o m y ś l a ł o w s z y s t k i m . Za p o m n i a ł o s p r ę ż y n a c h ł ó ż k a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Z r z u c i ł a cienki m a t e r a c , wyjęła o b l u z o w a n ą s p r ę ż i r o z c i ą g n ę ł a ją m a k s y m a l n i e , j a k się d a ł o . W k r ó t c e t r z y m ł a w d ł o n i o s t r y m e t a l o w y d r u t . W z i ę ł a się d o p r a c y , d ł u b u j ą c w d r z w i a c h o t w ó r na tyle szeroki, by m o g ł a s p r z e z e ń p r z e c i s n ą ć . N a szczęście, w o k ó ł w c i ą ż r o z l e g a ł o s i chrapanie Simona. Godzinę później sprężyna J e n n y wycięła spory prostoką u s p o d u d r z w i . P o z o s t a ł o t y l k o m o c n o p c h n ą ć g o i liczyć że nie wypadnie ze zbyt d o n o ś n y m o d g ł o s e m . J e n n a ostro n i e n a c i s n ę ł a b r z e g i z z a d o w o l e n i e m s t w i e r d z i ł a , że p r s u w a się b a r d z o l e k k o . C i c h o p o ł o ż y ł a g r u b y k a w a ł czek l a d y n a p o d ł o d z e . N a w y p a d e k , gdyby p ó ź n i e j p o c z u ł a g ł o d ł a m a ł a klapkę dziurki od klucza i w s u n ę ł a ją do kieszeni P o t e m p r z e c i s n ę ł a się p r z e z o t w ó r , w s t a ł a i w y t a r ł a w t u n i kę u m a z a n e czekoladą dłonie. S i m o n n a d a l spał. J e g o c h r a p a n i e n i o s ł o się e c h e m p o o k r ą g ł e j k o m o r z e i z d a w a ł o się d z i w n i e k o j ą c e , b o t a k i e ludzkie. J e n n a na palcach m i n ę ł a wielki biały dysk, ostat­ n i r a z zerkając n a s c e n ę p o n i ż e j , k t ó r a w n i e z w y k ł y s p o s ó b p r z y c i ą g a ł a u w a g ę . Z a u w a ż y ł a , ż e S i m o n z o s t a w i ł n a dysku S z k ł o P o w i ę k s z a j ą c e . P o d n i o s ł a je i w ł o ż y ł a do k i e s z e n i tu­ niki. Teraz już tak ł a t w o nie sprawdzi, d o k ą d uciekła. N a s t ę p n i e o d n a l a z ł a p o j e m n i k z L a r w a m i J a r z o w y m i ; Si­ m o n n i e d o k ł a d n i e n a ł o ż y ł p o k r y w ę n a b e c z k ę i z e szcze­ l i n y s ą c z y ł o się j a s n o ż ó ł t e ś w i a t ł o . Była t o d u ż a , d r e w n i a ­ na beczka, w y p e ł n i o n a n i e m a l po brzegi s e t k a m i tysięc1 m a l e ń k i c h , wijących się l a r w . J e n n a w z i ę ł a L a m p ę J a r z o ~~ z r ó w n e g o r z ą d k u p u s t y c h l a m p , u s t a w i o n y c h p r z y beczce. P o t e m z ł a p a ł a ł o p a t k ę i n a p e ł n i ł a szklaną t u b ę l a r w a m i . N i l u b i ł a L a m p J a r z o w y c h , ale n i e m i a ł a w y b o r u . S a r a H e a p r i

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I /I K O L A D A

147

i In u l a ich s t o s o w a ć , bo l a r w y po u m i e s z c z e n i u w l a m p i e l\ lylko kilka g o d z i n . S a r a t w i e r d z i ł a , że to s t r a s z n e , zabihjlf tyle s t w o r z e ń j e d y n i e d l a w ł a s n e j w y g o d y . U ż y w a ł a w i ę c itiiiych d o b r y c h ś w i e c . Przykro m i , l a r w y - s z e p n ę ł a J e n n a , w s y p u j ą c j e d o t u ! py. U n i o s ł a l a m p ę i p i e r w s z y r a z m o g ł a t a k n a p r a w d ę o b e j i miejsce, k t ó r e S i m o n H e a p w y b r a ł n a swoją s i e d z i b ę . < i b s e r w a t o r i u m b y ł o dużą, o k r ą g ł ą k o m o r ą . Ściany, wy­ li ule w ł u p k o w e j skale, z a k r z y w i a ł y się ku g ó r z e i s p o t y k a ł y ilę w m i e j s c u , g d z i e u m i e s z c z o n o s o c z e w k ę C a m e r a O b m ura. P r z e z w m o n t o w a n y w s k l e p i e n i e k r ą g z m l e c z n e g o »/kła p r z e ś w i e c a ł y p r o m i e n i e k s i ę ż y c a i J e n n a s t w i e r d z i ł a , I

większa część O b s e r w a t o r i u m znajduje się p o n i ż e j p o z i o ­

mi i g r u n t u . P o c i c h u p r z e k r a d ł a się o b o k m e t a l o w e j K o m o i\ Błyskawicy, a t a k ż e u p o r z ą d k o w a n y c h p ó ł e k z r z ę d a m i Mi ocznych Ksiąg, O d w r o t n y c h I n k a n t a c j i , U r o k ó w i Klątw, i Mwróciła w z r o k od b u d z ą c e j g r o z ę kolekcji flakonów z n i e ­ w c z e s n y m i s t w o r z e n i a m i u n o s z ą c y m i się w m ę t n e j ż ó ł t e j cieczy. Co j a k i ś c z a s z n a c z y ń w y d o b y w a ł się p ę c h e r z y k ga­ gu, n a p e ł n i a j ą c p o w i e t r z e o h y d n ą w o n i ą . W o d l e g ł y m k ą c i e Miał n i e w i e l k i r e g a ł ze s z k l a n y m f r o n t e m , jaśniejący n i e b i e ukim b l a s k i e m . Z a m k n i ę t y był i m p o n u j ą c y m z e s t a w e m ry•11, W ś r o d k u w i d n i a ł m a ł y , z w i n i ę t y , c z a r n y w ą ż . C h r a p a n i e S i m o n a H e a p a n i o s ł o się p r z e z w i e l k i e d r e w ­ niane drzwi, które p o m a l o w a ł na fioletowo i pokrył Mrocz­ nymi s y m b o l a m i . J e n n a z d o ł a ł a s t ł u m i ć swój k r z y k , k t ó r y przeszedł w cichy pisk, ale c h r a p a n i e u s t a ł o . D z i e w c z y n a z a m a r ł a i w s t r z y m a ł a o d d e c h . O b u d z i ł się? P o w i n n a u c i e ­ kać, d o p ó k i m a s z a n s ę ? U s ł y s z y jej k r o k i ? C o m a z r o b i ć ? A p o t e m , k u jej p r z e r a ż e n i u , S z p i c e l z a c z ą ł p o d s k a k i w a ć w m i e j s c u . Z k a ż d y m p o d s k o k i e m po O b s e r w a t o r i u m n i ó s ł

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

się cichy ł o s k o t . W m g n i e n i u o k a J e n n a p o r w a ł a zieloną k u lę i c h w i l ę p ó ź n i e j Szpicel z o s t a ł w e p c h n i ę t y g ł ę b o k o w za« w a r t o ś ć b e c z k i z L a r w a m i J a r z o w y m i . Z a m k n ę ł a w i e k o , za« s u n ę ł a rygiel i d r u g i r a z tej n o c y p r z e p r o s i ł a larwy. M a m r o c z ą c Z a k l ę c i e O c h r o n n e , k t ó r e g o j a k i ś c z a s tern n a u c z y ł a ją M a r c i a , J e n n a p r z e ś l i z n ę ł a się o b o k czaszki, z stanawiając się, co S i m o n zrobił z p o z o s t a ł y m i k o ś ć m i . Gdy p r z e c h o d z i ł a obok, w y d a ł o jej się, że z głębi o c z o d o ł ó w patrzy na nią p a r a o c z u . N i e o d w a ż y ł a się j e d n a k w n i e spojrzeć. M i n ą w s z y czaszkę, p u ś c i ł a się b i e g i e m . P r z e m k n ę ł a p r z ł u k o w a t e p r z e j ś c i e i p o g n a ł a w dół po s t r o m y c h s c h o d a c h , jakby gonił ją s a m D o m D a n i e l . Co jakiś czas oglądała si p r z e z r a m i ę , u p e w n i a j ą c się, czy rzeczywiście jej n i e g o n i . K i e d y d o t a r ł a d o s t ó p s c h o d ó w , J e n n a z a t r z y m a ł a się i n a s ł u c h i w a ł a , czy z g ó r y n i e d o b i e g a o d g ł o s k r o k ó w . Ni­ czego nie usłyszała. N i e c o p o d n i e s i o n a na d u c h u , zrobiła k r o k n a p r z ó d . N a g l e j a k b y p o d c i ę ł o jej n o g i i r u n ę ł a na zie­ m i ę . L a m p a J a r z o w a w y p a d ł a jej z r ę k i i larwy r o z s y p a ł y się p o p o d ł o ż u . J e n n a b ł y s k a w i c z n i e p o d n i o s ł a się i w y g ł a d z i ł a t u n i k ę . Śluz M a g o g a . P o c z u ł a m d ł o ś c i , a p o t e m falę p a n i k i . S z y b k o p o z b i e r a ł a t y l e L a r w J a r z o w y c h , ile t y l k o z d o ł a ł a , i t r z y m a j ą c je w g a r ś c i r u s z y ł a s z y b k o i c i c h o p r z e z t u n e l w s t r o n ę stajni G r o m a . B e z p i e c z n i e d o t a r ł a d o K o m o r y R o b a l a , n i e słysząc z a so­ bą charakterystycznego szelestu Magoga. G r o m stał cicho przy żłobie i żuł siano, które zostawił mu Simon. Podniósł ł e b , gdy z t u n e l u w y ł o n i ł a się J e n n a . - C z e ś ć , G r o m i e - s z e p n ę ł a . W i e r z c h o w i e c p a t r z y ł na nią p r z e z c h w i l ę , p o c z y m z n o w u s k u p i ł się n a s i a n i e . Dobrze - pomyślała - pamięta mnie. Powoli podeszła d o k o n i a i p o k l e p a ł a g o p o szyi. P o n o w n e w y p r o w a d z e n i e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

MS*

E KO LA DA

149

Mo ze stajni w c h ł o d n ą n o c w y d a w a ł o się o k r u t n e , ale n i e lulała w y b o r u . Z d j ę ł a u z d ę z h a k a i b a r d z o o s t r o ż n i e p o d e p k l u d o G r o m a . K o ń n i e w y d a w a ł się z a d o w o l o n y . P o t r z ą i n u l łbem i donośnie parsknął. • Ćśśś - szepnęła dziewczyna. - Ćśśś, Gromie. - Delikat­ nie p o g ł a s k a ł a g o p o n o z d r z a c h , p o c z y m s i ę g n ę ł a d o k i e Mcni t u n i k i p o c z e k o l a d o w ą k l a p k ę i p o d a ł a m u j ą n a wycią(jniętej d ł o n i . G r o m s k u b n ą ł p o d a r u n e k i s p o j r z a ł n a j e n n ę | lekkim z a s k o c z e n i e m . Była n i e m a l p e w n a , ż e S i m o n n i g d y Die daje w i e r z c h o w c o w i c z e k o l a d y . I w s u m i e s ł u s z n i e . SaIti.i też n i g d y n i e k a r m i ł a c z e k o l a d ą s w o j e g o k o n i a , ale t e r a z Ule było i n n e j m o ż l i w o ś c i n i ż p r z e k u p s t w o . Licząc n a więcej c z e k o l a d y , G r o m p o z w o l i ł z n o w u n a ł o ­ żyć s o b i e u p r z ą ż i s i o d ł o . J e n n a j u ż m i a ł a g o w y p r o w a d z i ć , gdy coś p r z y s z ł o jej do g ł o w y . Z e b r a ł a z z i e m i g a r ś ć k a m y I • iw, po c z y m , używając Z a k l ę c i a , z m i e n i ł a je w c z e k o l a d ę . Większość czekoladowych k a m y k ó w włożyła do kieszeni, H jeden t r z y m a ł a w ręce, by m a c h a ć n i m p o d ruchliwymi nozdrzami Groma. - Chodź, Gromie - namawiała półgłosem. - Chodź, ko­ niku. I d z i e m y .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

— O t w o r z y ć się ci każe, pan twój, N o m i s . - Jenna z truden wydusiła z siebie te słowa. N i g d y wcześniej nie wypowi działa O d w r o t n e j Inkantacji i miała nadzieję, że nigdy wię cej nie będzie musiała jej wypowiadać, ale tym razem ni miała wyboru. N o r a R o b a l a była zamknięta potężną klap z żelaza, a Jenna wiedziała, że jeśli zmieni ją w czekoladę raczej nie wyswobodzi się do rana. W s t r z y m a ł a oddech, li cząc, że dobrze zapamiętała Inkantację. O k a z a ł o się, że tak. Z ulgą zobaczyła, że gruba żelazn klapa odchyla się bezgłośnie na zewnątrz, a słaby blas" księżyca wpadł do N o r y R o b a l a wraz z podmuchem w i a i kilkoma kroplami deszczu. - C h o d ź , G r o m i e , chodź, koniku - szeptała Jenna, zach cając opornego konia do wyjścia w noc za pomocą czekola

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

iłowego k a m y k a . P o g r ą ż o n y w c i e m n o ś c i a c h k a m i e n i o ł o m i

nic w y g l ą d a ł z a c h ę c a j ą c o . W i a t r w y ł ż a ł o ś n i e , w c i s k a ł się

\ w wąwóz, n i ó s ł p i e r w s z e z i m n e k r o p l e d e s z c z u . J e n n a n a ( l a g n ę ł a p ł a s z c z Lucy, d r ż ą c z z i m n a . P o t e m p o w i o d ł a G r o Itui w d ó ł s t r o m e j ścieżki, p r o w a d z ą c e j z N o r y na szlak, k t ó ly biegł w z d ł u ż ś c i a n y w ą w o z u . - Spokojnie, spokojnie, G r o m i e - szepnęła, gdy k o ń roz­ glądał się n e r w o w o d o o k o ł a i s t r z y g ł u s z a m i , n a s ł u c h u j ą c nocnych o d g ł o s ó w . J e n n a w s i a d ł a n a s i o d ł o , zastanawiając •le, jak G r o m z a r e a g u j e n a z m i a n ę j e ź d ź c a . K o ń n i e z a p r o Icstował, m o ż e d l a t e g o , ż e j u ż p r z y w y k ł d o J e n n y p o d c z a s długiej w ę d r ó w k i w ciągu d n i a . K i e d y J e n n a r o z k a z a ł a : Jedź, G r o m i e , j e d ź - i l e k k o w c i s n ę ł a p i ę t y w b o k i w i e r z ­ chowca, G r o m r u s z y ł p o w o l i n a p r z ó d , kierując się z p o ­ w r o t e m w d ó ł ścieżki, k t ó r ą l e d w i e k i l k a g o d z i n w c z e ś n i e j pokonał pod górę. J e n n a c z u ł a się d o ś ć s w o b o d n i e n a w i e l k i m r u m a k u . (lhociaż k o ń n a l e ż a ł d o S i m o n a , w y d a w a ł się z w i e r z ę c i e m n dobrym u s p o s o b i e n i u . Szedł bez w a h a n i a naprzód, a Jen­ na siedziała w y p r o s t o w a n a w siodle, omiatając w z r o k i e m ukalną ś c i a n ę w p o s z u k i w a n i u j a k i e g o ś r u c h u . P u ś c i ł a G r o ­ ma w lekki k ł u s , m y ś l ą c s o b i e , że im szybciej p o k o n a j ą wą­ wóz, t y m l e p i e j . G d y p o k o n a l i p i e r w s z y z a k r ę t , k o ń s t a n ą ł n a g l e j a k wry­ ty. D r o g ę b l o k o w a ł o i m o s y p i s k o k a m i e n i . - O, n i e - j ę k n ę ł a J e n n a . Nie mogli przejechać. Na szlaku leżała wielka h a ł d a p o ­ k r u s z o n y c h g ł a z ó w i k a m i e n n y c h p ł y t . P o p r a w e j m i e l i skal­ n ą ścianę, a p o l e w e j , d n e m w ą w o z u , p ł y n ę ł a r z e k a , r w ą c a i niebezpieczna. Musieli zawrócić.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

J e n n a p r ó b o w a ł a n a k ł o n i ć G r o m a , b y się obrócił, ale w i e c h o w i e c n i e c h c i a ł się r u s z y ć . P o t r z ą s n ą ł ł b e m i j e g o u p r z głośno zabrzęczała. - C ś ś ś , G r o m i e - p o w i e d z i a ł a J e n n a kojąco. - C h o d ź , wr c a m y . - Ale G r o m a n i d r g n ą ł . Z d j ę t a s t r a c h e m , J e n n a z s u n ła się z k o n i a i za p o m o c ą k o l e j n e g o c z e k o l a d o w e g o k a m y n a k ł o n i ł a go, by się o b r ó c i ł . Po chwili z n ó w s i e d z i a ł a w si d l e i z c i ę ż k i m s e r c e m j e c h a ł a z p o w r o t e m w g ó r ę szlak w kierunku Nory. Była t o ciężka w ę d r ó w k a . G r o m szedł t e r a z p o d wiatr, a l cieszył się, że z m i e r z a do d o m u . G d y dotarli do krótkiej ście~ ki, wiodącej d o N o r y , p r z y s t a n ą ł , spodziewając się, ż e J e n n zsiądzie i p o p r o w a d z i go z p o w r o t e m do ciepłej stajni. - Nie, G r o m i e , nie idziesz do d o m u . Dalej, n a p r z ó d . Koń potrząsnął łbem, z n o w u dzwoniąc uprzężą. - Ć ś ś ś , p r o s z ę , G r o m i e . I d ź n a p r z ó d - s z e p n ę ł a t a k gł śno, jak tylko miała odwagę, przerażona, że S i m o n m o ż e ją w jakiś sposób usłyszeć. Zdecydowanie ścisnęła wierzchow­ ca ł y d k a m i i G r o m , c h o ć z d u ż y m o c i ą g a n i e m , r u s z y ł . J e n n a o b e j r z a ł a się, obawiając się w i d o k u S i m o n a , w y ł a n i a j ą c e g o się z N o r y , ale za wciąż o t w a r t ą ż e l a z n ą k l a p ą w i d n i a ł a je­ dynie ciemna, pusta przestrzeń. Kiedy m i n ę l i N o r ę , szlak s t a ł się r ó w n i e j s z y , d z i ę k i cze­ m u G r o m o w i łatwiej b y ł o iść, ale w i a t r zaczął się w z m a g a ć , p o d o b n i e j a k d e s z c z . N a n i e b i e z b i e r a ł y się c z a r n e c h m u r y , a b e z g ł o ś n a b ł y s k a w i c a r o z ś w i e t l i ł a p o s z a r p a n e b r z e g i wą­ w o z u . Kilka c h w i l p ó ź n i e j d o ich u s z u d o b i e g ł h u k p i o r u n a . J e n n a i G r o m p a r l i n a p r z ó d . Blask k s i ę ż y c a p r z y g a s ł i ka­ m i e n i o ł o m skryła ciemność, rozświetlana jedynie blaskiem rozdzierających n i e b o błyskawic. W i c h e r wył w wąwozie, ciskając w t w a r z J e n n y kłujące k r o p l e d e s z c z u . Ż a r ó w -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

dziewczyna, jak i k o ń mieli na w p ó ł p r z y m k n i ę t e oczy wpatrywali się w ś c i e ż k ę p r z e d s o b ą - aż n a g l e jakiś r u c h soko na skale przyciągnął spojrzenie Jenny. P o d n i o s ł a Itrok, m a j ą c n a d z i e j ę , ż e t o t y l k o k ł ę b i ą c a się c h m u r a . Hyla t o t ę p a , s z a r a g ł o w a R o b a l a L ą d o w e g o . I obalę L ą d o w e p o t r z e b o w a ł y w i e l e c z a s u na wyjście z N o fy, a J e n n a z a u w a ż y ł a t e g o o s o b n i k a w chwili, gdy d o p i e r o Wystawił ł e b n a n o c n e p o w i e t r z e . Z h i s t o r i i , k t ó r e o p o w i a ­ dał jej Silas, p a m i ę t a ł a , ż e t o n i e g ł o w a j e s t n i e b e z p i e c z ­ na, tylko o g o n . O g o n R o b a l a L ą d o w e g o był szybki i ś m i e r • l o n o ś n y . J e ś l i R o b a l m i a ł cię w z a s i ę g u w z r o k u , m a c h a ł o g o n e m j a k l a s s e m i z a r z u c a ł c i g o n a g ł o w ę . P o t e m owijał clę i z g n i a t a ł . B a r d z o , b a r d z o p o w o l i . C h o c i a ż c z a s a m i , j a k mówił Silas, jeśli R o b a l n i e był s z c z e g ó l n i e g ł o d n y , z a b i e r a ł nllarę z p o w r o t e m do K o m o r y i t r z y m a ł ją t a m , w c i ą ż żywą, |pHzcze p r z e z j a k i ś czas, b y z a c h o w a ł a ś w i e ż o ś ć . T e b e s t i e lubiły ś w i e ż e , j e s z c z e c i e p ł e m i ę s o . J e n n a p a m i ę t a ł a częstego gościa w m i e s z k a n i u H e a p ó w , I 101 e g o m ł o d s i c z ł o n k o w i e r o d z i n y n a z y w a l i Z a ś l i n i o n y m I ) a n e m . Z a ś l i n i o n y D a n m i a ł dzikie spojrzenie i dzieci się go bały, ale Silas kazał t r a k t o w a ć g o m i ł o . W e d ł u g Silasa, D a n był z u p e ł n i e n i e z a ś l i n i o n y m r o b o t n i k i e m w k a m i e n i o ł o m a c h , uż p e w n e g o d n i a R o b a l Lądowy p o r w a ł go i t r z y m a ł w swojej K o m o r z e p r z e z t r z y t y g o d n i e . W i ę z i e ń przeżył, zlizując śluz Robala i jedząc szczury. W k o ń c u u d a ł o mu się uciec którejś nocy, gdy Robal w y s z e d ł na z e w n ą t r z , w y w a b i o n y p r z e z wiel­ kie s t a d o owiec - w r a z z n i e d o ś w i a d c z o n y m p a s t e r z e m - k t ó r e z a w ę d r o w a ł o d o k a m i e n i o ł o m ó w . Ale p o t r z e c h t y g o d n i a c h s p ę d z o n y c h w K o m o r z e R o b a l a D a n n i e był j u ż t a k i s a m . J e n n a p o d ż a d n y m p o z o r e m nie chciała skończyć tak jak Zaśliniony D a n - albo i gorzej. P o d n i o s ł a w z r o k na Robala,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

z a s t a n a w i a j ą c się, czy p r z y s p i e s z y ć i go m i n ą ć , czy t e ż z w u z a w r ó c i ć . W i e d z i a ł a j e d n a k , ż e jeśli z a w r ó c i , znajdź się w p o t r z a s k u m i ę d z y R o b a l e m a o s y p i s k i e m . W d o d a t ' b y ł a t a m N o r a S i m o n a , k t ó r y z a p e w n e j u ż się o b u d z i ł i czął jej s z u k a ć . N i e m i a ł a w y b o r u : m u s i a ł a o m i n ą ć R o b z a n i m z N o r y w y ł o n i się j e g o o g o n . - Wio, G r o m i e - powiedziała cichym, naglącym głose dźgając g o p i ę t a m i , k o ń j e d n a k dalej w l ó k ł się n o g a z a n o p r z e z w i a t r i d e s z c z . J e n n a z n o w u z e r k n ę ł a n a R o b a l a . Jeg N o r a z n a j d o w a ł a się w y s o k o , n i e m a l n a szczycie wyrą 1 nej n i e g d y ś p r z e z r o b o t n i k ó w ł u p k o w e j ściany, w z n o s z ą c się n a d s z l a k i e m . G ł o w a R o b a l a w y s t a w a ł a j u ż n a z e w n ą t i d z i e w c z y n a z a u w a ż y ł a , że j e g o c z e r w o n e oczy s k u p i ł y uw gę na niej i na G r o m i e . - Dalej, G r o m i e ! - krzyknęła w u c h o konia, jednocze­ ś n i e m o c n o k o p i ą c go w b o k i . - A m o ż e c h c e s z , ż e b y pożarł cię R o b a l L ą d o w y ? - S m a g n ę ł a g o w o d z a m i i n a g l e G r o m położył uszy i wystrzelił do p r z o d u jak rakieta. Galopował s z l a k i e m , j a k b y c h c i a ł p o k a z a ć d z i e w c z y n i e , ż e s k o r o chce jechać szybko, to p r o s z ę bardzo, będzie szybko. Pędząc w s t r o n ę Robala Lądowego, J e n n a wiedziała, że s t w ó r ich zobaczył. Wypełzał z nory, niczym gruby, niekoń­ czący się s t r u m i e ń s z a r e g o m u ł u . - P ę d ź , G r o m i e , n a p r z ó d ! - w r z e s z c z a ł a ponaglająco, prze­ krzykując w i c h e r i u l e w ę , a k o ń g n a ł do p r z o d u , coraz bardziej zbliżając się do R o b a l a . Bestia ciągle w y p e ł z a ł a z kryjówki, b a r d z o s z y b k o ześlizgując się po skalnej ścianie, i n a g l e J e n n a z r o z u m i a ł a , ż e G r o m n i e z d ą ż y m i n ą ć t e g o miejsca, z a n i m s t w ó r d o t r z e n a szlak. S k u l i ł a się n a k o ń s k i m g r z b i e c i e ni­ czym dżokej, by zmniejszyć opór powietrza, i bez u s t a n k u szeptała mu do ucha: - Pędź, Gromie, pędź, koniku... pędź!

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I G r o m p ę d z i ł , galopując co sił, j a k b y t e ż w i e d z i a ł , że ży| | r Ich o b o j g a z a l e ż y o d n i e g o . G d y R o b a l d o t a r ł d o s t ó p urwiska, a k o ń się d o n i e g o zbliżał, J e n n a p o d n i o s ł a g ł o w ę , zobaczyć, czy o g o n w y s u n ą ł się j u ż z N o r y . J e s z c z e n i e !o go w i d a ć , w i e d z i a ł a j e d n a k , że m o ż e w y s t r z e l i ć w każ­ dej chwili. P o p a t r z y ł a z p o w r o t e m na szlak w s a m ą p o r ę , by baczyć, j a k g ł o w a s t w o r a p r z y b l i ż a s i ę d o ścieżki. Dalej, G r o m i e ! - k r z y k n ę ł a , a p o t e m , gdy R o b a l ześlin.il się na ścieżkę i z a t a r a s o w a ł im d r o g ę , z a w o ł a ł a : - Skacz, ' jromie! G r o m skoczył. Silny k o ń p o s z y b o w a ł w g ó r ę i p r z e n i ó s ł i. li w y s o k o n a d w i e l k i m , s z a r y m m o n s t r u m , p r z e s u w a j ą ­ cym się p o n i ż e j . A gdy w y l ą d o w a ł po d r u g i e j s t r o n i e i p o g a li ipował dalej, o g o n R o b a l a w y s u n ą ł się z n o r y i z t r z a s k i e m pomknął przez powietrze. J e n n a p o c z u ł a ś w i s t w i a t r u i u s ł y s z a ł a h u k , gdy k o n i u s z e k ogona odciął k a w a ł e k skały z a n i m i . N i e m o g ł a się p o w s t r z y ­ mać i obejrzała się - o g o n m i n ą ł ich b a r d z o n i e z n a c z n i e . Słaby w z r o k c z e r w o n y c h o c z u R o b a l a p o d ą ż a ł z a z d o b y ­ czą w z d ł u ż s z l a k u , a o g o n s z y k o w a ł się do k o l e j n e g o ciosu, wijąc się w p o w i e t r z u n i c z y m o g r o m n e l a s s o . G d y j e d n a k drugi raz m k n ą ł w s t r o n ę ścieżki, G r o m skręcił z a d u ż y wy­ stęp s k a l n y i s t w ó r stracił ich z o c z u . Bum! Coś wylądowało zajenną. D z i e w c z y n a o d w r ó c i ł a się w siodle, g o t o w a walczyć z ogo­ n e m ze w s z y s t k i c h sił - ale go t a m n i e b y ł o . U j r z a ł a j e d y n i e s t r o m y w s t ę p skalny, s z y b k o znikający w m r o k u nocy, gdy Grom galopował naprzód. - Uff - o d e z w a ł s i ę za n i ą cichy, n i e c o p ł a c z l i w y g ł o s . - T r o c h ę . . . m a ł o b r a k o w a ł o . O m a l nie d o s t a ł e m . . . zawa­ ł u . . . s ł o w o daję.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Kto... k t o to? - spytała Jenna, którą t e n głos wy stras bardziej niż Robal. - To ja, S t a n l e y . N i e p a m i ę t a s z m n i e ? - G ł o s w y d a w a ł s t e r a z n i e c o r o z g n i e w a n y . J e n n a z n o w u s p o j r z a ł a w cie n o ś ć - c o ś t a m b y ł o . S z c z u r . M a ł y , b r ą z o w y s z c z u r leż n a k o ń s k i m grzbiecie, d e s p e r a c k o u c z e p i o n y s i o d ł a . - M o g ł a b y ś . . . z a t r z y m a ć się na c h w i l ę , ż e b y m . . . się p z b i e r a ł ? - s p y t a ł , p o d s k a k u j ą c na grzbiecie gnającego p r z e n o c G r o m a . - C h y b a . . . w y l ą d o w a ł e m n a s w o i c h kanapka< J e n n a wbiła spojrzenie w gryzonia. - T y l k o . . . t r o c h ę . . . zwolnij - poprosił. - P r r r , G r o m i e - J e n n a ś c i ą g n ę ł a w o d z e . - W o l n i e j , ko ku. - G r o m zwolnił do kłusu. - A h a . T e r a z lepiej. - W c i ą ż k u r c z o w o t r z y m a j ą c się si d ł a , S t a n l e y p o d c i ą g n ą ł się d o pozycji s i e d z ą c e j . - N i e j e s t e m s t w o r z o n y do j a z d y na k o n i a c h - o z n a j m i ł - c h o c i a ż s c h y b a l e p s z e o d o s ł ó w . N i e l u b i ę o s ł ó w . A n i i c h właściciel S t u k n i ę t e g a d z i n y . N i e z r o z u m m n i e źle, n i e m ó w i ę t e g 0 k o n i a c h . A n i o ich w ł a ś c i c i e l a c h . Ci są z d r o w i na u m y ś l W każdym razie większość, bo m u s z ę przyznać, że znałe kilku, k t ó r z y . . . Nagle J e n n a p r z y p o m n i a ł a sobie, co to za szczur. - Szczur Pocztowy! - wykrzyknęła. - Jesteś Szczure P o c z t o w y m . T y m , k t ó r e g o u r a t o w a l i ś m y o d S z a l o n e g o Jac ka i j e g o o s ł a . - W e w ł a s n e j o s o b i e . - S z c z u r u ś m i e c h n ą ł się. - 1 n a miej scu. Ale, s z c z e r z e c i o d d a n y , n i e j e s t j u ż S z c z u r e m P o c z t o w y m . M i a ł e m d r o b n y z a t a r g z U r z ę d e m S z c z u r ó w w sta rych z ł y c h c z a s a c h . N a p a r ę t y g o d n i t r a f i ł e m d o k l a t k i p podłogą. To nic miłego. Ani zabawnego. U r a t o w a n o mnie 1 p r z e s z e d ł e m s z k o l e n i e - tu u r w a ł i r o z e j r z a ł się, j a k b y

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Ihi'lal s p r a w d z i ć , czy n i k t i n n y n i e s ł u c h a - w S z c z u r z y c h i Unych S ł u ż b a c h - d o k o ń c z y ł s z e p t e m . W czym? I

Szczur p o s t u k a ł się w b o k n o s a . • To b a r d z o ćśśś, w i e s z , o c z y m m ó w i ę ? Im m n i e j s ł ó w ,

lyin lepiej, i t a k d a l e j . Aha - p o w i e d z i a ł a J e n n a , k t ó r a n i e m i a ł a b l a d e g o pojęI IM, O c z y m m o w a , ale w t y m m o m e n c i e n i e c h c i a ł a w d a w a ć i l e w r o z m o w ę n a t e n t e m a t . - T a k , oczywiście. Najlepsze, co w życiu r o b i ł e m - ciągnął s z c z u r . - W zeimlym t y g o d n i u s k o ń c z y ł e m s z k o l e n i e . A t e r a z , n i e c h m n i e lii ho, w y k o n u j ę p i e r w s z ą m i s j ę d l a C z a r o d z i e j k i N a d z w y ­ czajnej. To n i e byle co, s ł o w o daję. K o l e d z y z k u r s u byli p o d H | rażeniem. -• A, to m i ł o - p o w i e d z i a ł a J e n n a . - A co to za m i s j a ? Znaleźć i sprowadzić. Priorytet n u m e r jeden. Aha. A k o g o m a s z z n a l e ź ć i s p r o w a d z i ć ? Ciebie - odparł z u ś m i e c h e m Stanley.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

4+-

2 1

-H*

OWCZE PASTWISKA

Świtało, gdy G r o m , ślizgając się, przejechał o s t a t n i zakręt krytej ł u p k i e m ścieżki i J e n n a stwierdziła, że wreszcie d o do krańca Pustkowia. Stanley nic nie widział. Trzymał się kra 1 dzi siodła i m o c n o zaciskał powieki, przekonany, że lada d r cała trójka zsunie się ze skraju ścieżki i runie na skały poniżej J e n n a n a c h w i l ę p r z y s t a n ę ł a i r o z e j r z a ł a się p o rozle; r ó w n i n i e Owczych Pastwisk, k t ó r e rozciągały się p r z e d nir Okolica była p i ę k n a . P r z y p o m n i a ł a sobie p o r a n e k , gdy piei szy ra z o b u d z i ł a się u c i o t k i Z e l d y i u s i a d ł a na p r o g u , trząc n a M o k r a d ł a i n a s ł u c h u j ą c . D a l e k o n a h o r y z o n c i e , gdzie w s c h o d z i ł o s ł o ń c e , w i d n i a ł o p a s m o r ó ż o w y c h c h m p o d c z a s gdy s a m e p a s t w i s k a wciąż o k r y w a ł o s z a r e ś w i a świtu. N a d kanałami i bagnistymi fragmentami równiny siały s m u g i mgły, a p o w i e t r z e w y p e ł n i a ł a kojąca cisza.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

U d a ł o się, G r o m i e - r o z e ś m i a ł a s i ę J e n n a , k l e p i ą c k o n i a Brt Hzyi. - U d a ł o się, k o n i k u . Wierzchowiec potrząsnął ł b e m i parsknął, wdychając słolir powietrze, k t ó r e n a d p ł y w a ł o z n a d m o r z a , z drugiej s t r o n y CdNiwisk. D z i e w c z y n a s k i e r o w a ł a G r o m a w d ó ł , n a s z e r o k i | | l a k i pozwoliła mu paść śię soczystą trawą. T y m c z a s e m wyczerpany S t a n l e y z a p a d ł w r e s z c i e w s e n i leżał na s i o d l e , lośno c h r a p i ą c . l e n n a u s i a d ł a na skraju ścieżki i o p a r ł a się p l e c a m i o ł u p 11 iwe z b o c z e . Była b a r d z o g ł o d n a , z a c z ę ł a w i ę c p r z e t r z ą s a ć il wę S i m o n a . Z n a l a z ł a b o c h e n e k c z e r s t w e g o c h l e b a , m a ł e pudełko suszonych owoców, a także dość m o c n o poobijane |ul>lko. Z j a d ł a w s z y s t k o i p o p i ł a l o d o w a t ą w o d ą ze ź r ó d e ł k a , Iłyskającego u s t ó p z b o c z a . P o t e m u t k w i ł a w z r o k w e m g l e , l i n i a u n o s i ł a się p o w o l i , o d s ł a n i a j ą c o k r ą g ł e , k u d ł a t e k s z t a ł iv pasących się o w i e c , r o z s i a n e po r ó w n i n i e . Łagodna cisza, p r z e r y w a n a tylko c h r u p a n i e m k o n i a i rozle­ gającymi się c z a s e m k r z y k a m i b a g i e n n e g o p t a c t w a , s p r o w a ­ dziła n a d z i e w c z y n ę s e n n o ś ć . P r ó b o w a ł a j ą zwalczyć, j e d n a k bez s k u t k u . Kilka chwil p ó ź n i e j l e ż a ł a j u ż s k u l o n a i o w i n i ę t a płaszczem Lucy, p o g r ą ż o n a w e ś n i e p o z b a w i o n y m m a r z e ń . W chwili, g d y J e n n a z a s n ę ł a , S i m o n się z b u d z i ł . U s i a d ł na ł ó ż k u , o b o l a ł y i p o i r y t o w a n y . N i e był p e w i e n , d l a c z e g o . I w t e d y s o b i e p r z y p o m n i a ł . P o r w a ł J e n n ę . Z r o b i ł to - z r o b i ł to, o co go p r o s z o n o . W s t a j ą c , p o m y ś l a ł , że j e g o M i s t r z b ę ­ dzie z a d o w o l o n y . G d z i e ś w ż o ł ą d k u c z u ł j e d n a k n i e p o k ó j , który n i e chciał g o o p u ś c i ć . N a r a z i e m u s i a ł w y p e ł n i ć d r u g ą część z a d a n i a . M i a ł z a b r a ć J e n n ę n a d ó ł , d o l e g o w i s k a M a Kogów. P r z e s z e d ł do O b s e r w a t o r i u m i z a u w a ż y ł , że Szpicel nic pilnuje d r z w i o d sypialni, j a k p o w i n i e n .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- S z p i c e l ! - w y d a r ł s i ę ze z ł o ś c i ą S i m o n , s p o d z i e w a j się, że k u l a p r z y b ę d z i e do n i e g o w p o d s k o k a c h . - Szpicel - N i e b y ł o o d p o w i e d z i . Czując j e s z c z e w i ę k s z ą irytację, po­ człapał boso po z i m n y m i wilgotnym łupku, by przygo wać sobie szklankę Nekawy na ukojenie nerwów. Ostr n i e w l a ł d o w y s o k i e g o n a c z y n i a b ł o t n i s t y , gęsty, b r ą z o p ł y n z p a s m a m i p l e ś n i , w b i ł d o ś r o d k a s u r o w e jajko i Smakowało paskudnie. T r o c h ę o p r z y t o m n i a w s z y , rozejrzał się p o k a m i e n n e j m o r z e , b y s p r a w d z i ć , g d z i e się p o d z i a ł S z p i c e l . P o ż a ł ż e o p u ś c i ł swoją pozycję, j u ż S i m o n o t o z a d b a . . . - C o . . . co się dzieje? - S i m o n p o g n a ł do d r z w i celi. W ka tabliczka czekolady leżała płasko na p o d ł o d z e i nie siał o t w i e r a ć d r z w i , b y w i e d z i e ć , ż e n i e z n a j d z i e z a n J e n n y . Ale i t a k o t w o r z y ł , g n i e w n y m p o p c h n i ę c i e m . Z śnym h u k i e m uderzyły o ścianę i natychmiast rozpadły na tysiące k a w a ł k ó w wyśmienitej czekolady. S i m o n zaklął. W s z y s t k i e jego nadzieje prysły na wi p u s t e j celi. R z u c i ł s i ę n a p o d ł o g ę i p r z e z p a r ę m i n u t t o , co S a r a H e a p n a z y w a ł a „chwilą z ł o ś c i " . W k o ń c u w i z n o w u zaczął m y ś l e ć . J e n n a n i e m o g ł a u c i e c d a l e k o . W " za nią Szpicla z C e l e m . - Szpicel! - wrzasnął wściekle, najgłośniej, jak p o t r - Szpicel! Jeśli z a r a z się tu n i e zjawisz, to p o ż a ł u j e s z , dzo pożałujesz! N i e d o c z e k a ł się o d p o w i e d z i . S t o j ą c w p u s t y m O b w a t o r i u m , u ś m i e c h n ą ł się do siebie. W i e d z i a ł już, co stało: J e n n a z a b r a ł a Szpicla ze sobą. G ł u p i a , myślała, ż tylko p o d r ę c z n a l a m p a . Znajdzie ich oboje na dole, w rze. R o z m y ś l a n i a p r z e r w a ł m u d z i w n y h a ł a s , dobiegaj z b e c z k i z L a r w a m i J a r z o w y m i . S p o j r z a ł na b e c z k ę i s

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

dził, ż e j e s t z a m k n i ę t a n a k l u c z . T o b y ł o d z i w n e - n i e p a ­ miętał, by ją zamykał. Właściwie nigdy nie zawracał sobie głowy z a m y k a n i e m n a k l u c z L a r w J a r z o w y c h , z b y t p r z e ­ rażonych, by c h o ć b y p r ó b o w a ć ucieczki. Co z a t e m zrobił X k l u c z e m ? I c o t o był z a h a ł a s ? P r z y ł o ż y ł u c h o d o b e c z k i I usłyszał c h a r a k t e r y s t y c z n y o d g ł o s p o d s k a k i w a n i a . P o d s k a ­ kiwania? S z p i c e l ! Porzuciwszy poszukiwanie klucza, Simon złapał ł o m I o d e r w a ł w i e k o . Szpicel w y s k o c z y ł j a k k o r e k z b u t e l k i , zanypując g o s e t k a m i l e p k i c h L a r w J a r z o w y c h . - D o b r a ! - k r z y k n ą ł S i m o n . - D o s y ć t e g o ! T e r a z to j u ż p o d p a d ł a . C e l n a J e n n ę , Szpiclu. N a p r z ó d ! - C i s n ą ł kleistą, mieloną k u l ę p r z e z o b s e r w a t o r i u m i r u s z y ł za nią. Szpicel, podskakując, m i n ą ł c z a s z k ę i ł u k o w a t e przejście, p o c z y m tozpoczął d ł u g ą d r o g ę w d ó ł po s c h o d a c h . O b a j , Szpicel i Si­ mon, d o t a r l i n a d ó ł , p o ś l i z n ę l i s i ę n a ś l u z i e M a g o g ó w i p o ­ gnali k o r y t a r z e m , w i o d ą c y m d o starej K o m o r y R o b a l a . - J e s t t u t a j - w y d y s z a ł S i m o n , gdy zbliżali się d o K o m o r y . Jest t u t a j i o d c h o d z i od z m y s ł ó w ze s t r a c h u . A m o ż e wy­ świadczyła m i p r z y s ł u g ę i z n a l a z ł a s o b i e m i ł e g o M a g o g a . T o b y m i o s z c z ę d z i ł o w i e l u t r u d ó w . Ej, u w a ż a j , g ł u p i a p i ł k o . Uchylił się p r z e d S z p i c l e m , k t ó r y n a g l e o d b i ł się i s k o tzył za n i e g o . - W ł a ź do ś r o d k a , d o b r a ? - w r z a s n ą ł . - N i e czas n a z a b a w ę . - K u l a s p r ó b o w a ł a z n o w u , ale o d b i ł a się I uderzyła go w n o s . W ś c i e k ł y S i m o n z ł a p a ł Szpicla i w p a d ł lit) K o m o r y R o b a l a . P r o s t o n a grubą, oślizłą s k ó r ę R o b a l a lodowego. A ż się s k u l i ł z e z d u m i e n i a . C o się s t a ł o ? J a k i m c u d e m WNzedł t u R o b a l L ą d o w y ? I w t e d y u d e r z y ł a g o s t r a s z n a lliyśl. Mój k o ń ! - k r z y k n ą ł . - P o ż a r ł m o j e g o k o n i a !

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

* * * J e n n a o b u d z i ł a się g w a ł t o w n i e z s e n n e g o k o s z m a r u . U s d ł a n i e z d a r n i e , czując c h ł ó d i w i l g o ć , i o d k r y ł a , ż e o t a ją krąg ciekawskich owiec, leniwie przeżuwających traw D z i e w c z y n a w s t a ł a i p r z e c i ą g n ę ł a się. S t r a c i ł a j u ż w y s t czająco wiele czasu na s e n . T e r a z t r z e b a szybko rusz i w r a z z G r o m e m d o s t a ć się w j a k i ś s p o s ó b do c i o t k i Z e l d W s p i ę ł a się na siodło, p o d c z a s gdy Stanley dalej c h r a p w najlepsze. - S t a n l e y - p o t r z ą s n ę ł a g r y z o n i e m , by go z b u d z i ć . - M r r r r ? - m r u k n ą ł s z c z u r , na w p ó ł o t w i e r a j ą c o c z y i t r z ą c n a nią n i e p r z y t o m n i e . - Stanley, m u s i s z zanieść w i a d o m o ś ć do ciotki Zel W i e s z , g d z i e m i e s z k a , i... Uniósł łapkę na znak protestu. - P o z w ó l , że od r a z u p r z e r w ę - p o w i e d z i a ł . - Ż e b y ś się d o b r z e z r o z u m i e l i : n i e p r z e k a z u j ę j u ż w i a d o m o ś c i , s o l u t n i e n i e m a m o w y , ż e b y m w y k o n y w a ł o b o w i ą z k i Szcz r a P o c z t o w e g o . Cofnęli m i licencję p o tej o k r o p n e j h i s t o i nie m a m zamiaru z n o w u wchodzić w k o m p e t e n c j e Szcz rów Pocztowych. Nigdy. Nie, proszę pani. - Ale dziś jest D z i e ń Środka Lata i ja... - zaoponował Jenna. - 1 jeśli myślisz, ż e z n o w u p ó j d ę n a t e p r z e k l ę t e M o k r a d ł a , t o się g r u b o m y l i s z . C u d , ż e p r z e ż y ł e m o s t a t n i ą w y p r a w ę , k i e d y B a g i e n n y P y t o n s z y k o w a ł się, ż e b y zjeść m n i e n a kola­ cję, a te w r e d n e S k r z a t y z m a l e ń k i m i z ą b k a m i . . . c h a p , chap, c h a p , gryzły m n i e w n o g i , n i e m ó w i ą c j u ż o ścigającej m n i b a g i e n n e j zjawie, k t ó r a w y ł a m i d o u c h a i d o p r o w a d z a ł a d o s z a ł u . S t r a s z n e m i e j s c e . W g ł o w i e m i się n i e m i e ś c i , dla-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

f ł r g o t a k a k u l t u r a l n a m ł o d a o s o b a , j a k ty, c h c e z n o w u u d a ć lir w p o d o b n ą o k o l i c ę . Jeśli m o g ę c i c o ś p o r a d z i ć . . . Czyli m ó w i s z „ n i e " , t a k ? - J e n n a w e s t c h n ę ł a . Tak. To znaczy, nie. To znaczy, tak, m ó w i ę „ n i e " . - Szczur % l m i 11 ci ł w s i o d l e i r o z e j r z a ł się d o o k o ł a . - Ł a d n i e t u , co? •twierdził. - P r z y j e ż d ż a ł e m tu w wakacje z m a m u s i ą , kiedy liylcm m a ł y . M i e l i ś m y k r e w n y c h , k t ó r z y m i e s z k a l i w r o w a c h , biegnących z M o k r a d e ł d o m o r z a . U r o c z e w y d m y p r z y plaży I d o g o d n y d o j a z d d o P o r t u , jeśli z a ł a p a ł a ś się n a w ó z , cią­ gniony p r z e z o s ł a - S t a n l e y z a d r ż a ł - a l b o , lepiej, szybkiego I I NIIA. P r z e ż y l i ś m y w i e l e m i ł y c h chwil w Porcie, k i e d y b y ł e m n a s t o l a t k i e m . Żyje t a m w i e l e s z c z u r ó w . N i e u w i e r z y ł a b y ś , CO się t a m d z i a ł o . P a m i ę t a m . . . - S t a n l e y - p o w i e d z i a ł a J e n n a . W jej g ł o w i e k i e ł k o w a ł pewien p o m y s ł . - T o znaczy, ż e z n a s z d r o g ę d o P o r t u ? Oczywiście - o d p a r ł szczur z o b u r z e n i e m . - J e s t e m członl lem Szczurzych Tajnych Służb, więc m o ż e s z na m n i e polegać, /.uprowadzę cię w s z ę d z i e . J e s t e m d o b r y j a k m a p a . A n a w e t Irpszy niż m a p a , p r a w d ę m ó w i ą c . W s z y s t k o m a m w głowie, tutaj. - Szczur p o s t u k a ł się w s k r o ń . - M o g ę iść w s z ę d z i e . - Z wyjątkiem Mokradeł M a r r a m - zauważyła Jenna. - N o , t a k . T y m się zajmują S p e c j a l n e S z c z u r y B a g i e n n e , (ilupsze ode m n i e . Jak m ó w i ł e m , już nigdy nie postawię no­ gi w t y m o b r z y d l i w y m m i e j s c u . - N o , d o b r a . R u s z a j ! - n a k a z a ł a J e n n a , l e k k o dźgając G r o ­ ma piętami. - W p o r z ą d k u - o d p a r ł S t a n l e y . - J a k s o b i e życzysz. - Z e •koczył z s i o d ł a i n i e c o n i e z g r a b n i e w y l ą d o w a ł na t r a w i e . - Stanley, co ty w y p r a w i a s z ? - s p y t a ł a . - To, co mi kazałaś - powiedział n a b u r m u s z o n y m t o n e m . Idę.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Parsknęła śmiechem. - M ó w i ł a m do k o n i a , g ł u p o l u . W s i a d a j z p o w r o t e m . - A . M y ś l a ł e m , ż e j e s t e ś zła, b o n i e c h c ę iść n a M o k r a d ł - N i e gadaj g ł u p s t w . W s i a d a j n a k o n i a i p o k a ż m i d r o d o P o r t u . S t a m t ą d j u ż trafię d o c i o t k i Z e l d y . - Na p e w n o ? - T a k . P r o s z ę cię. S t a n l e y wziął r o z b i e g , w y s k o c z y ł w p o w i e t r z e i l e k k o lądował na siodle za dziewczyną. Był p i ę k n y l e t n i p o r a n e k . O w c z e P a s t w i s k a rozciągały si p r z e d nimi, a na horyzoncie w oddali widać było cienk lśniącą, białą linię m o r z a , k t ó r e p o ł y s k i w a ł o w p r o m i e n i a c p o r a n n e g o słońca. Twardy, żwirowy szlak p o w i ó d ł G r o m a , J e n n ę i Stanie p r z e z r ó w n i n ę . Mijali n i e w i d z i a l n e g r a n i c e p a s t w i s k , zagr dy d l a j a g n i ą t i n i e l i c z n e t r z c i n y . S z e r o k i e , d r e w n i a n e m sty p r z e r z u c o n o n a d k a n a ł a m i , biegnącymi z Mokradeł m o r z u . K o ń s z e d ł p o w o l i n a p r z ó d i z a t r z y m y w a ł się, kied t y l k o c h c i a ł , b y s k u b n ą ć s m a k o w i c i e wyglądającą k ę p k ę t r w y i p r z e ż u ć j ą p o d r o d z e . G d y p r o m i e n i e s ł o ń c a przegnał r e s z t k i m g ł y , k t ó r e ciągle w i s i a ł y n a d k a n a ł a m i , J e n n a 1 c z u ł a , że w i l g o ć z jej u b r a n i a p a r u j e , i n a r e s z c i e z r o b i ł o ' się c i e p ł o . Nie odczuwając już przejmującego chłodu Pustkowi z a c z ę ł a m y ś l e ć j a ś n i e j . I na p o c z ą t k u p o m y ś l a ł a o S i m o n i Co t e r a z robił? Z n i e p o k o j e m obejrzała się za siebie. Str me, czarne skały łupkowych k a m i e n i o ł o m ó w wyrasta z p ł a s k i c h O w c z y c h P a s t w i s k n i c z y m klifowy b r z e g z m o ­ rza. Powyżej wisiały szare c h m u r y , rzucające na wszystk głęboki cień. P u s t k o w i e wciąż było zbyt blisko, jak na gus J e n n y . M u s i a ł a się o d n i e g o oddalić.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Szybciej, G r o m i e - z m u s i ł a k o n i a d o s z y b s z e g o t e m p a , »lr nie p u ś c i ł a go w g a l o p . W i e d z i a ł a , że w i e r z c h o w i e c m u s i być z m ę c z o n y , a wciąż c z e k a ł a ich d ł u g a w ę d r ó w k a do PorIII

/.a nią na k o ń s k i m g r z b i e c i e s i e d z i a ł s z c z u r i z m i n ą wy-

11 i w n e g o j e ź d ź c a j e d n ą ł a p k ą t r z y m a ł się s i o d ł a . J e n n a z n o ­ w u się o d w r ó c i ł a i p o p a t r z y ł a n a P u s t k o w i e . D o z n a ł a n a g l e n i e p r z y j e m n e g o u c z u c i a , ż e jej u c i e c z k a w y s z ł a n a j a w .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

1+22^

OBOZOWISKO HEAPÓW

N a s t ę p n y r a n e k w P u s z c z y zastał N i c k a i S e p t i m u s a u stó d z i a d k a . Czy raczej u j e g o stopy. J a s n e s ł o ń c e p r z e ś w i e c a ł p r z e z d z i a d k o w e liście i r z u c a ł o z i e l o n k a w y b l a s k na poszy cie lasu. I na p o g r y z i o n e r e s z t k i p l e c a k a S e p t i m u s a . - Mój cały z e s t a w . J u ż po n i m - j ę k n ą ł S e p t i m u s . - Zjad wszystko. - W s z y s t k o o p r ó c z n a s - z a u w a ż y ł N i c k o - a to j e s t c h y b najważniejsze. S e p t i m u s n i e s ł u c h a ł . N a c z w o r a k a c h b a d a ł g r u n t przy p n i drzewa. - N i e p r z e s u w a ł b y m t a k r ę k a m i p o t y c h liściach - p o w i d z i a ł N i c k o , k r z y w i ą c się. - Dlaczego nie? S z u k a m czegoś.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Z a s t a n ó w się. M n ó s t w o r o s o m a k ó w . Stoją i czekają n a ko•cję. Są p o d e k s c y t o w a n e . J e d z ą M i ę t o w y Szok. J a k myślisz, • • i icszcze robią? - M u s i t u b y ć . N i e m o g ł y t e g o zjeść... N i e w i e m , N i k , t o robią? - Kupę. ~ F u j ! - S e p t i m u s s k o c z y ł na r ó w n e n o g i . - I zasypują ją l i ś ć m i . - F u j , n i e ! - W y t a r ł r ę c e w t u n i k ę , cofnął s i ę i w s z e d ł n.i to, c z e g o s z u k a ł . - Z n a l a z ł e m ! J e s t t u t a j . F a n t a s t y c z n i e . - Co? - s p y t a ł N i c k o . - Co j e s t t a k i e w a ż n e ? S e p t i m u s p o d n i ó s ł fosforyzujący, z i e l o n y k a m i e ń , k t ó r y tuk o s t r o ż n i e z a p a k o w a ł d o p l e c a k a . - A - N i c k o n a g l e p r z y p o m n i a ł s o b i e , c z e m u znaleźli się w środku Puszczy. - R o z u m i e m . - J e n n a mi to dała. - Wiem. Mówiłeś. Obaj n a c h w i l ę z a m i l k l i , a S e p t i m u s u w a ż n i e w p a t r y w a ł Nię w k a m i e ń . N a g l e w y r z u c i ł z s i e b i e : - N i e n a w i d z ę r o s o ­ maków! Zobacz, co narobiły. Uszkodziły go. - Przez najNzerszą c z ę ś ć k a m i e n i a b i e g ł o p o s t r z ę p i o n e p ę k n i ę c i e . - M o g ł o być g o r z e j , S e p - s t w i e r d z i ł N i c k o . - N i e r o z p a d ł Nię. P e w n i e k t ó r y ś r o s o m a k g o u g r y z ł , czy c o ś . J e g o z ę b y na p e w n o na t y m ucierpiały. - M a m nadzieję, że wszystkie mu wypadły - powiedział S e p t i m u s , w s u w a j ą c k a m i e ń d o s a k i e w k i , wiszącej p r z y je­ go pasie Ucznia. S e p t i m u s i N i c k o d ł u g o żegnali się z d z i a d k i e m i obiecywa­ li, że p r z y p r o w a d z ą z wizytą r e s z t ę rodziny, ale w k o ń c u ru­ szyli p r z e z P u s z c z ę w p o s z u k i w a n i u o b o z o w i s k a c h ł o p c ó w .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

W j a k i ś c z a s p ó ź n i e j , g d y k o s t k a S e p t i m u s a z a c z ę ł a bole« ś n i e p u l s o w a ć , a o n z a s t a n a w i a ł się, czy z n o w u zabłądzili, wyszli n a g l e n a s z e r o k ą ś c i e ż k ę . - W i e m , gdzie jesteśmy! - oznajmił z t r i u m f e m Nicko. - Naprawdę? - N a p r a w d ę . C h o d ź za mną, Sep. - G d z i e ja to j u ż s ł y s z a ł e m ? - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s . - N i e bądź złośliwy - poprosił Nicko z zakłopotanie: - Popatrz, tam, w dole... widzisz obozowisko? Stali n a szczycie n i e w y s o k i e g o w z n i e s i e n i a . Ścieżka p r z n i m i p r o w a d z i ł a w d ó ł , wijąc się m i ę d z y d r z e w a m i i k cząc n a m a ł e j p o l a n i e . C i e n k a s m u ż k a d y m u p ł y n ę ł a p o w czystym, p o r a n n y m p o w i e t r z u . S e p t i m u s ujrzał p a t y w a t ą p o s t a ć j e d n e g o z e s w o i c h braci, k t ó r y w y s z e d ł z c z e g co w y g l ą d a ł o j a k w i e l k a s t e r t a liści, po c z y m z i e w n ą ł i pr: ciągnął się w p o r a n n y m s ł o ń c u . - Erik! - krzyknął N i c k o . - Hej, Erik! C h ł o p a k p ó ł p r z y t o m n y m wzrokiem popatrzył w górę. - C h o d ź , S e p - p o w i e d z i a ł N i c k o . - P o r a s p o t k a ć si z resztą rodzeństwa. D z i e s i ę ć m i n u t p ó ź n i e j S e p t i m u s siedział p r z y p a l e n i s k u , N i c k o p r z e d s t a w i ł go S a m o w i , Jo-jo, E d d o w i i E r i k o w i z mi­ ną m a g i k a , wyciągającego k r ó l i k a z k a p e l u s z a , po c z y m nie­ m a l n a t y c h m i a s t wszyscy zniknęli, zabierając N i c k a ze sobą, P o w i e d z i e l i S e p t i m u s o w i , ż e idą s p r a w d z i ć sieci, k t ó r e Sam z a s t a w i ł w rzece, by z ł o w i ć t r o c h ę ryb, n i e s i o n y c h przypły­ w e m . S e p t i m u s z a ś m ó g ł się n a c o ś p r z y d a ć i p o p i l n o w a ć o g n i a , k t ó r y p o d t r z y m y w a n o d n i e m i nocą. S e p t i m u s w p a t r y w a ł się w o g i e ń i z a s t a n a w i a ł się, czy w s z y s t k i e s p o t k a n i a r o d z i n n e wyglądają w t e n s p o s ó b . Bar-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

M l o się d e n e r w o w a ł p e r s p e k t y w ą p o z n a n i a b r a c i , ałe m i a ł i (wdzieję, ż e m o ż e ucieszą się n a j e g o w i d o k . C h ł o p c y j e d n a k j N t r z y l i na n i e g o j a k na ż a b ę w s ł o i k u . A p o t e m z d a ł s o b i e •ptawę, ż e p a t r z ą n i e tyle n a n i e g o , ile n a e l e g a n c k i z i e l o n y płaszcz i t u n i k ę o r a z n a s r e b r n y p a s U c z n i a C z a r o d z i e j k i Nadzwyczajnej, k t ó r y p o ł y s k i w a ł w s ł o ń c u . T e n strój s p r a ­ wiał, ż e S e p t i m u s c z u ł się tak, j a k b y się p o p i s y w a ł . S z y b k o (twinął się p ł a s z c z e m , by u k r y ć p a s , ale to z k o l e i , m y ś l a ł lobie p o n u r o , w y p a d ł o g ł u p i o - j a k b y p r z e j m o w a ł się s w o ­ im w y g l ą d e m . E w e n t u a l n i e w y s z e d ł n a m i ę c z a k a , k t ó r e m u l l m n o . . . a l b o się b o i , a l b o . . . A p o t e m , gdy t a k s t a ł o w i n i ę t y płaszczem, b r a c i a po k o l e i w y d o b y l i z s i e b i e c h r z ą k n i ę c i a , i tóre S e p t i m u s o d c z y t a ł j a k o „ c z e ś ć " , c h o ć r ó w n i e d o b r z e mogło chodzić o s ł o w o „ m a t o ł " . Im dłużej o t y m myślał, lym b a r d z i e j był p e w i e n , ż e p o w i e d z i e l i t o d r u g i e . U k r y ł głowę w d ł o n i a c h , m y ś l ą c o t y m , za j a k i e g o d u r n i a m u s z ą p,<> u w a ż a ć b r a c i a . G d y t a k s i e d z i a ł ze w z r o k i e m w l e p i o n y m w o g i e ń i zau l a n a w i a ł się, d l a c z e g o z g o d z i ł s i ę przyjść t u z N i c k i e m , podczas gdy p o w i n i e n s z u k a ć J e n n y , wyczuł, że k t o ś się d o n i e g o p r z y s i a d a . O d w r ó c i ł się, b y ujrzeć j e d n e g o z e s w o ­ ich b r a c i - ale k t ó r e g o ? P r z y p r e z e n t a c j i był z b y t p r z e j ę t y uwoim z a k ł o p o t a n i e m , b y z a p a m i ę t a ć , k t o j e s t k i m . - Cześć - powiedział chłopiec, grzebiąc w ognisku paty­ kiem. - C z e ś ć - o d r z e k ł S e p t i m u s , żałując, że t e ż n i e ma p a t y k a . - Czyli ty j e s t e ś t e n , k t ó r y n i e żył? - s p y t a ł b r a t . -Co? - N o , t a k . N i e żyłeś. P a m i ę t a m , j a k m a m a c z a s e m r o z m a ­ wiała o t o b i e z tatą, k i e d y m y ś l a ł a , że n i e słyszymy. N i e żyłeś. Ale żyłeś. D z i w n e . - Z n ó w p o g r z e b a ł p a t y k i e m w o g n i u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- D z i w n e - p r z y z n a ł S e p t i m u s . Z e r k n ą ł na t a m t e g o z j sa. T o n a p e w n o n i e był S a m . S a m , n i e w i e l e m ł o d s z y o d I m o n a , s t a ł się j u ż m ę ż c z y z n ą , m i a ł b l a d y z a r o s t i n i s k i głę A E d d i Erik, jak s o b i e p r z y p o m n i a ł , n o s i l i d ł u g i e , zmie w i o n ę w a r k o c z y k i , s p l e c i o n e jak liny. D o s z e d ł d o wniosk że to m u s i być J o - j o . N i e c o s t a r s z y od N i c k a , a t a k ż e nieci wyższy, ale z n a c z n i e szczuplejszy. Mial s p l ą t a n e , t y p o w e dl.i H e a p ó w loki o b a r w i e s ł o m y , k t ó r e u t r z y m y w a ł n a miejscu za p o m o c ą p l e c i o n e j o p a s k i z r ó ż n o k o l o r o w y c h skórzanych pasków. Chłopiec pochwycił spojrzenie Septimusa. - J o - j o - o z n a j m i ł z u ś m i e c h e m . - To ja. - H e j - o d p o w i e d z i a ł S e p t i m u s , p o d n o s z ą c l e ż ą c y obok patyk i grzebiąc w ognisku. J o - j o w s t a ł i p r z e c i ą g n ą ł się. - Pilnuj o g n i a , a ja p ó j d ę s e g r e g o w a ć ryby. S a m o w i udał się p o ł ó w . A M a r i s s a p r z y n i o s ł a r a n o t r o c h ę c h l e b a . - Marissa? - powtórzył Septimus. - A, jedna z W i e d ź m W e n d r o n , wiesz. Zrobiła mi t o . - Z d u m ą d o t k n ą ł s k ó r z a n e j o p a s k i na g ł o w i e . Po j a k i m ś czasie S e p t i m u s siedział przy ogniu, trzyma­ jąc n a d n i s k i m i p ł o m i e n i a m i n a d z i a n ą n a p a t y k rybę. Ogień s k w i e r c z a ł i t r z a s k a ł . K a ż d ą u p i e c z o n ą r y b ę S a m dzielił na sześć kawałków, po czym n a k ł a d a ł na kawałek chleba o d M a r i s s y i p o d a w a ł k t ó r e m u ś c h ł o p c u . Była t o najlepsza rzecz, jaką S e p t i m u s k i e d y k o l w i e k jadł. G d y t a k siedzieli i j e d l i w m i l c z e n i u , z a c z ą ł się w r e s z c i e o d p r ę ż a ć i cieszyć t o w a r z y s t w e m b r a c i . N i k t o p r ó c z J o - j o s ł o w e m się d o nie­ g o n i e o d e z w a ł , ale przydzielili m u z a d a n i e - najwyraźniej z o s t a ł d y ż u r n y m k u c h a r z e m . G d y k o ń c z y l i j e d n ą rybę, S a m podawał mu do upieczenia następną, i wkrótce Septimus

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

• u ł się tak, j a k b y c a l e życie p i e k ł n a d o g n i s k i e m ryby d l a braci. W ł a ś c i w i e , gdyby n i e d r ę c z ą c y go n i e p o k ó j o J e n n ę , \Kfdzystko b y ł o b y c u d o w n e . j

Dopiero gdy skończyli jeść, N i c k o powiedział wreszcie

braciom o J e n n i e i S i m o n i e . - Si... p o r w a ł J e n n ę ? - o d e z w a ł się S a m . - N i e s ą d z ę . To Uuiczy, t y l k o d l a t e g o , że p o k ł ó c i ł s i ę z t a t ą u c i o t k i Zeldy, b o nie z o s t a ł U c z n i e m . . . n o , n i e r o z u m i e m , d l a c z e g o . . . Myiltcie, że n a g l e s t a ł się zły? - T a a a - zgodzili się E d d i Erik. C h o c i a ż n a p r a w d ę z a w s z e chciał być p r a w d z i w y m U c z ­ niem, co? - rzucił E d d po k i l k u m i n u t a c h r o z m y ś l a ń . - Ta - przyznał Erik. - Ciągle o t y m ględził. To było n u d n e . Raz m i p o w i e d z i a ł , ż e M a r c i a O v e r s t r a n d n i e m a Ucznia, bo czeka na niego - d o d a ł Jo-jo. - O d p o w i e d z i a ł e m , że mu odbiło. A p o t e m m n i e k o p n ą ł . Ale p o m a g a ł J e n n i e w p r a c a c h d o m o w y c h i w o g ó l e p r z y p o m n i a ł S a m . - Był d l a niej z n a c z n i e m i l s z y , n i ż d l a nr,. Więc dlaczego miałby ją nagle porwać? To bez sensu. N i c k o p o d o b n i e j a k w c z e ś n i e j S e p t i m u s , p o c z u ł się sfruulrowany, że n i k t nie wierzy w p o r w a n i e J e n n y p r z e z S i m o n a . W o k ó ł o g n i a z a p a d ł a n i e z r ę c z n a cisza, gdy s z e ś c i u braci p a t r z y ł o w o g i e ń i na r e s z t k i rybich ości, r o z r z u c o n e w o k ó ł popiołu. W k r ó t c e S e p t i m u s nie m ó g ł już tego znieść. - Gdzie Wilczy Chłopiec? - spytał. - Śpi - o d p a r ł Jo-jo. - W s t a j e d o p i e r o p r z e d z m i e r z c h e m . |ak r o s o m a k i . - M u s z ę z n i m pogadać - nalegał Septimus. Jo-jo p r y c h n ą ł . - N i e o d p o w i e ci. N i c n i e m ó w i . P o c o c h c e s z z n i m K.idać?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- P o t r z e b u j e m y j e g o p o m o c y - wyjaśnił N i c k o . - M łem Sepowi, że zdoła wyśledzić J e n n ę . - T a m j e s t j e g o p o s ł a n i e . - Jo-jo w s k a z a ł c o ś , c o w y g i ł o j a k d u ż a s t e r t a liści. - C h o d ź , Sep. O b u d ź m y go - p o w i e d z i a ł N i c k o , ws j ą c od o g n i a . - R z e c z w t y m - d o d a ł c i c h y m g ł o s e m , szli w s t r o n ę p o s ł a n i a W i l c z e g o C h ł o p c a - że S a m i c h ł cy t r o c h ę jakby spowolnieli, od kiedy tu mieszkają. N w i e l e m ó w i ą , co w P u s z c z y j e s t n o r m a l n e , i n i c n i e ro* w p o ś p i e c h u . T a k n a p r a w d ę n i e p r z e j m u j ą się z e w n ę t r z n ś w i a t e m . Z m i e n i l i się n i e m a l w leśne zwierzęta. Więc j śli c h c e s z c o ś z r o b i ć , n a p r z y k ł a d w z i ą ć W i l c z e g o C h ł o do pomocy, musisz to zrobić sam. S e p t i m u s skinął głową. P o d o b n i e jak Nicko, prz d o życia w Z a m k u , d o t e g o , ż e m a j a k ą ś p r a c ę d o w y k o n i l u d z i w o k ó ł siebie, k t ó r z y t e g o o c z e k i w a l i . M y ś l a ł s o b ż e życie w P u s z c z y d o p r o w a d z i ł o b y g o d o s z a ł u . S e p t i m u s i N i c k o przeszli przez o b o z o w i s k o w miejs gdzie ich bracia leżeli w o k ó ł ogniska, leniwie wrzucaj do n i e g o patyki i liście, i patrząc, jak p ł o m i e n i e na chwilę r błyskują. O b o z o w i s k o H e a p ó w n i e b y ł o zbyt d u ż e . Skład się z czterech p r o s t y c h szałasów, u s t a w i o n y c h na niewiel p o l a n i e w o k ó ł znajdującego się p o ś r o d k u p a l e n i s k a . Szał k t ó r e c h ł o p c y nazywali „krzywulcami", w y k o n a n e były z gich, cienkich, w i e r z b o w y c h gałęzi, ściętych n a d rzeką, a tern wygiętych w ł u k i i wbitych w ziemię. T a k i e gałęzie ro dalej, a j a k o że b y ł o lato, m i a ł y wiele liści. C h ł o p c y w p l w nie t a k ż e d o d a t k o w e gałązki, d ł u g i e ź d ź b ł a t r a w y i w s ~ ko, co w p a d ł o im w ręce. W e w n ą t r z k r z y w u l c ó w spali na bych p o s ł a n i a c h z liści, k t ó r e przykryto g r u b o t k a n y m i k m i . D o s t a l i je od Galeny, Zielarki i d a w n e j nauczycielki S

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

MFITP, mieszkającej w p o b l i s k i m d o m u na drzewie, gdy tylko Itlożyli o b o z o w i s k o . Do p o s ł a ń dołożyli futra i jaskrawe, ko•fowe, m i ę k k i e koce, k t ó r e zrobiły dla n i c h m ł o d e W i e d ź m y Wriulron. „ K r z y w u l e c " S a m a był n a j w i ę k s z y i n a j s o l i d n i e j z b u d o ­ wany. E d d i E r i k dzielili d u ż e , r o z c h w i e r u t a n e s c h r o n i e n i e , N |(> Jo m i e s z k a ł w ł a d n y m , p r z y p o m i n a j ą c y m i n d i a ń s k i e t i l l (tzałasie, p o k r y t y m p i ę k n i e p l e c i o n ą t r a w ą . W b u d o w i e pomogła mu Marissa, od razu widać było w n i m kobiecą Szałas W i l c z e g o C h ł o p c a w y g l ą d a ł j a k s t e r t a liści. S t a ł hr/.y s a m y m skraju o b o z o w i s k a , t u ż p r z y lesie. N i c k o i SepIIS obeszli go już d w a razy d o o k o ł a , szukając wejścia, idy nagle S e p t i m u s z a u w a ż y ł p a r ę lśniących, b r ą z o w y c h (H7.li, k t ó r e p r z y g l ą d a ł y się i m s p o m i ę d z y liści. O c h ! - w y k r z y k n ą ł i p r z e b i e g ł go d r e s z c z . Ej, Sep, w y g l ą d a s z , j a k b y ś z o b a c z y ł d u c h a . - N i c k o p a r I u.|l ś m i e c h e m . - To t y l k o W i l c z y C h ł o p i e c . Ciągle t a k r o l'i

Nigdy n i e p o z w a l a , ż e b y ś z o b a c z y ł go p i e r w s z y . P e w n i e

obserwuje n a s , o d k ą d p r z y s z l i ś m y . Septimus zbladł jak p ł ó t n o . Serce m u waliło. W p a t r z o n e M M oczy W i l c z e g o C h ł o p c a w y s t r a s z y ł y g o n i e m a l t a k bar­ dzo, jak p o p r z e d n i e j n o c y r o s o m a k i . • T a a a - m r u k n ą ł , n i e ś w i a d o m i e naśladując język Puszczy. Nagle s t e r t a liści z a t r z ę s ł a się i w y ł o n i ł a się z n i c h d r o b ­ na, żylasta p o s t a ć , p o k r y t a z i e m i ą i k a w a ł k a m i t r a w y . W i l Ciy C h ł o p i e c s t a ł n a p r ę ż o n y j a k biegacz, czekający n a s t a r t wyścigu, i r o z g l ą d a ł się d o o k o ł a . N i c k o i S e p t i m u s o d r u c h o WO cofnęli się p o z a j e g o t e r y t o r i u m . N i e p a t r z p r o s t o n a n i e g o . N i e o d r a z u . Boi się t e g o mruknął Nicko pod n o s e m .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S e p t i m u s n i e m ó g ł się p o w s t r z y m a ć i u k r a d k i e m zerka.|l Ku jego uldze, Wilczy C h ł o p i e c wyglądał znacznie bardziiB j a k c h ł o p i e c , n i ż j a k wilk. D o t e g o w c a l e n i e p a c h n i a ł nim g o r z e j , raczej j a k w i l g o t n a z i e m i a , a n i e j a k r o s o m a k . Bfll w ą t p i e n i a był c z ł o w i e k i e m . N o s i ł k r ó t k ą t u n i k ę w n i e o k r i l słonym kolorze, przewiązaną w pasie starym skórzanym p a s e m , i m i a ł d ł u g i e , k a s z t a n o w e , s p l ą t a n e w ł o s y w typo« w o p u s z c z a ń s k i m s t y l u . J e g o l ś n i ą c e , p i w n e oczy, gdy juł p r z e s t a ł y b a d a ć o t o c z e n i e , z w r ó c i ł y się n a N i c k a i S e p t i m u sa - z w ł a s z c z a na S e p t i m u s a , k t ó r e g o c h ł o p i e c o b e j r z a ł om s t ó p d o g ł ó w z l e k k i m z d z i w i e n i e m . S e p t i m u s z n ó w poczuł z m i e s z a n i e z p o w o d u s w o j e g o s t r o j u i n i e p i e r w s z y ran p o ż a ł o w a ł , że n i e w y t a r z a ł się w b ł o c i e p r z e d przyjściem do Obozowiska Heapów. - C z e ś ć - o d e z w a ł się po j a k i m ś czasie N i c k o . - W s z y s t k o w porządku? W i l c z y C h ł o p i e c p o k i w a ł głową, ciągle gapiąc się n a Sep­ timusa. - P r z y s z l i ś m y p o p r o s i ć cię o p o m o c - p o w i e d z i a ł N i c k o spokojnym głosem, powoli cedząc słowa. T a m t e n oderwał w k o ń c u w z r o k od S e p t i m u s a i posłał p e ł n e powagi spojrzenie Nickowi. - Potrzebujemy p o m o c y w odnalezieniu pewnej osoby. W i l c z y C h ł o p i e c n i e w y k a z a ł ż a d n e j reakcji. - R o z u m i e s z ? - s p y t a ł N i c k o . - To b a r d z o w a ż n e . C h o d z i o naszą siostrę. Została porwana. O c z y W i l c z e g o C h ł o p c a o t w o r z y ł y się n a c h w i l ę szerzej z e z d u m i e n i a . T e r a z t o N i c k o i S e p t i m u s w p a t r y w a l i się w n i e g o , czekając na o d p o w i e d ź . I odpowiedź w końcu nadeszła. Powoli, bardzo powoli, W i l c z y C h ł o p i e c p o k i w a ł głową.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

WILCZY

CHŁOPIEC

- Musicie pogadać i Morwenną, z a n i m pójdziecie

. • . ' ' • •

powie­ dział im J o - j o . Wrócili d o o g n i s k a , b y p o ż e g n a ć się z S a m e m , Jo-jo, E d d e m i E r i k i e m . W i l c z y Chłopiec stał za nimi, patrząc na Septimusa, który niespokojnie przestępował z nogi na nogę. Zawsze u m i a ł w y c z u ć , ż e k t o ś m u się p r z y g l ą d a

vi

i'

:

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- M o r w e n n a jest przerażająca - stwierdził Nicko. - P m i e l i b y ś m y z nią r o z m a w i a ć ? J o - j o d ź w i g n ą ł się n a n o g i , p o d c z a s gdy p o z o s t a l i le~ na plecach, patrząc leniwie na skrawek błękitnego nie w i d o c z n y p r z e z liście. - To M a t k a W i e d ź m - o d p a r ł Jo-jo. - W i e wszystk N a p e w n o b ę d z i e w i e d z i a ł a , g d z i e się p o d z i a ł a J e n n a . - M o ż e p o w i n n i ś m y się z nią s p o t k a ć - p o w i e d z i a ł S t i m u s . - Tata mówi, że M o r w e n n a ma dar drugiego wid nia. - I j e s t p r z e r a ż a j ą c a - u p i e r a ł się N i c k o . - I z a w s z e p r t u ł a cię tak, j a k b y c h c i a ł a r o z g n i e ś ć cię n a m i a z g ę . - C h o d ź c i e - p o n a g l i ł Jo-jo. - Z a p r o w a d z ę w a s . Ż r e s z t o i t a k p o d r o d z e . - O d s t r o n y o g n i s k a , g d z i e leżeli t r c h ł o p c y , r o z l e g ł się c h ó r d r w i ą c y c h g ł o s ó w . - I d z i e się s p o t k a ć z Mariiissą, idzie się s p o t k a ć z M a r i ' są, idzie się s p o t k a ć . . . - Oj, b ą d ź c i e c i c h o - w a r k n ą ł Jo-jo. W y p a d ł z p o l a n y i ru szył m i ę d z y d r z e w a . - N o t o c z e ś ć - p o w i e d z i a ł N i c k o d o p o z o s t a ł y c h Heapów. - Cześć. - Taaa. - Na razie. - M h m . Cześć - powiedział Septimus. - Taaa. - Cześć. - Na r a z i e . N i c k o i S e p t i m u s dołączyli d o Jo-jo, k t ó r y czekał n a nich z a d r z e w e m , u k r y t y p r z e d s p o j r z e n i a m i b r a c i . R a z e m ruszy­ li w d r o g ę , a W i l c z y C h ł o p i e c b e z g ł o ś n i e p o d ą ż a ł za n i m i

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ez las. J o - j o ś w i e t n i e z n a ł d r o g ę . P o p r o w a d z i ł ich wąską, d o b r z e w y d e p t a n ą ścieżką, k t ó r ą p r z e z m n i e j więcej w p ó ł ziny d o s z l i d o L e t n i e g o K r ę g u W i e d ź m W e n d r o n . Letnim Kręgiem n a z y w a n o pierścień szałasów, zbudowac h w e d l e tej s a m e j m e t o d y , c o s z a ł a s J o - j o . W z n i e s i o n o na szczycie j e d y n e g o w całej P u s z c z y w z g ó r z a . W z g ó r z e yło n i s k i e i n i e w y s t a w a ł o n a w e t p o n a d k o r o n y d r z e w , by­ li * .1 to w i d n e , p r z e w i e w n e i z a p e w n i a ł o w i e d ź m o m d o b r y widok n a w s z y s t k o , c o d z i a ł o się d o o k o ł a . C z t e r e j c h ł o p c y z a c z ę l i w s p i n a ć s i ę ścieżką, wijącą się wokół w z g ó r z a . W m i a r ę j a k zbliżali się d o s z a ł a s ó w , d a w a ­ ło się s ł y s z e ć c o r a z głośniejszy, j e d n o s t a j n y g w a r r o z m ó w . Nagle j a k i ś g ł o s z a w o ł a ł : - J o b i - J o ! C z e ś ć ! - M a r i s s a ! - o d k r z y k n ą ł Jo-jo, u ś m i e c h a j ą c się s z e r o k o . „Jobi-Jo", t a k d o c i e b i e m ó w i ? - p r y c h n ą ł N i c k o , g d y na szczycie w z g ó r z a u k a z a ł a się w y s o k a d z i e w c z y n a o k a s z ­ tanowych włosach, śmiejąc i machając do nich. - I co? - s p y t a ł J o - j o . - Co z t e g o ? - N i c . T y l k o p y t a m . - N i c k o u ś m i e c h n ą ł się p o d n o s e m . M a r i s s a z b i e g ł a w d ó ł , by i c h p r z y w i t a ć . - M a r i s s o , to są m o i bracia, N i c k o i S e p t i m u s - p r z e d s t a ­ wił Jo-jo. - Co? W i ę c e j b r a c i , J o b i ? - M a r i s s a r o z e ś m i a ł a się. - Ilu braci ci p o t r z e b a ? - Na p e w n o n i e w i ę c e j . Ci dwaj chcą s p o t k a ć się z M o r wenną. - D o b r z e . S p o d z i e w a się w a s . Z a p r o w a d z ę w a s d o n i e j . Jest na g ó r z e , w K r ę g u . Morwenna Mould, Matka W i e d ź m z Puszczańskiego Zbo­ ru W i e d ź m W e n d r o n , siedziała na derce przed wejściem do n a j m n i e j s z e g o s z a ł a s u w K r ę g u . Była p o t ę ż n ą , i m p o n u j ą -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

cą k o b i e t ą w o b s z e r n e j , zielonej, letniej t u n i c e , p r z e w i ą z w p a s i e białą szarfą. D ł u g i e , siwiejące w ł o s y p o d t r z y m ; ła o p a s k a z zielonej skóry, a przeszywające, n i e b i e s k i e o c l i o b s e r w o w a ł y Wilczego C h ł o p c a , Jo-jo, Nicka i S e p t i m u B - z w ł a s z c z a S e p t i m u s a - k t ó r z y z m i e r z a l i p r z e z Krąg ku j szałasowi. - Dziękuję, droga Marisso - powiedziała Morwenna, c z y m o d w r ó c i ł a się i u ś m i e c h n ę ł a do c h ł o p c ó w . - Witaj w Puszczy, S e p t i m u s i e , N i c k u . W i e l e s ł y s z a ł a m o w a s o d w a s z e g o ojca, d r o g i e g o Silasa. J e s t e ś c i e d o n i e g o b a r d podobni. Prawdę mówiąc, kiedy tylko pójdę do Pusze ciągle w p a d a m n a m n i e j s z e , c h o ć c z ę s t o j u ż w c a l e n i e t m a ł e , k o p i e Silasa. I w s z y s c y m a c i e te s a m e c u d o w n i e zi l o n e o c z y . D o b r z e , c h ł o p c y , u s i ą d ź c i e p r z y m n i e n a kil m i n u t . Nie będę was długo zatrzymywała, bo przed w pełna niebezpieczeństw wędrówka. Nicko posłał Septimusowi spojrzenie, które oznaczał jak to „pełna niebezpieczeństw"? S e p t i m u s w o d p o w i e d z i u n i ó s ł brwi, ale n i e o d r y w w z r o k u o d M o r w e n n y . M a t k a W i e d ź m s p o d o b a ł a m u się, w i e d z i a ł j e d n a k , że p o d m a t c z y n y m w y g l ą d e m czai się w niej coś n i e p r z e w i d y w a l n e g o i p o t ę ż n e g o . Z a n i m M o r w e n n a p r z e j ę ł a P u s z c z a ń s k i Z b ó r , W i e d ź m y W e n d r o n b u d z i ł y po­ w s z e c h n y lęk w ś r ó d m i e s z k a ń c ó w Z a m k u . O d k i e d y j e d n a k z o s t a ł a ich Matką, z m i e n i ł y się, c h o ć n i k t n i e m i a ł pojęcia, d l a c z e g o - z w y j ą t k i e m Silasa H e a p a . Silas to w i e d z i a ł , bo p e w n e g o w i e c z o r u p r z e d laty, gdy był m ł o d y i m i a ł t y l k o j e d n e g o m a l e ń k i e g o s y n k a , a M o r w e n n a b y ł a m ł o d ą , pięk­ ną w i e d ź m ą , u r a t o w a ł ją p r z e d w a t a h ą r o s o m a k ó w . W za­ m i a n o b i e c a ł a , że s p e ł n i k a ż d e j e g o życzenie, a on - ku jej rozczarowaniu - poprosił, by W i e d ź m y W e n d r o n przestały

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

u i| lii lać na m i e s z k a ń c ó w Z a m k u . Kilka l a t p ó ź n i e j , z o s t a w ­ i ł y Matką W i e d ź m , d o t r z y m a ł a o b i e t n i c y . N i k t j e d n a k n i e nu i! pojęcia, j a k d ł u g o p o t r w a t e n s p o k ó j , d l a t e g o u w a ż a n o , •

lepiej

nie o b r a ż a ć c z ł o n k i ń P u s z c z a ń s k i e g o Z b o r u .

Morwenna zaczęła m ó w i ć niskim, melodyjnym głosem izyscy p i l n i e w s ł u c h i w a l i się w jej s ł o w a . W y r u s z a c i e w d ł u g ą p o d r ó ż i w i d z ę czekające w a s k ł o ­ poty - p o w i e d z i a ł a . - M u s i c i e w i e d z i e ć o t r z e c h r z e c z a c h . |*o pierwsze, że b ę d z i e c i e s z u k a ć swojej s i o s t r y i znajdziecie )i) w P o r c i e . P o d r u g i e , ż e w y s o k i , c i e m n o w ł o s y m ę ż c z y ­ zna, dla n i e k t ó r y c h obcy, a d l a i n n y c h n i e , t e ż b ę d z i e s z u k a ł
.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e p r z e j m u j się. P r z y w y k ł a m j u ż d o b ł a z e ń s t w m dych H e a p ó w . M o ż e kiedyś wytrąciłoby m n i e to z rów" wagi, ale t e r a z k i e d y t w o i b r a c i a mieszkają w lesie, n i c m już nie jest w stanie zadziwić. Niedaleko pada jabłko j a b ł o n i . A N i c k o t y l k o się ś m i e j e . Ś m i e c h j e s z c z e n i k o nie zaszkodził. M o r w e n n a w s t a ł a , S e p t i m u s , Jo-jo, M a r i s s a i Wilczy Chł piec t a k ż e p o d n i e ś l i się z s z a c u n k i e m . N i c k o wciąż leżał t r a w i e i t r z ę s ł y mu się r a m i o n a . - N o , c h ł o p c y - o d e z w a ł a się M o r w e n n a - jeszcze s s p o t k a m y . - S i ę g n ę ł a do k i e s z e n i i w y c i ą g n ę ł a zawiniąt" z m i ę k k i m i liśćmi, k t ó r e wcisnęła S e p t i m u s o w i w d ł o ń . Zagoją s i n i a k i po n o c n y m u p a d k u - p o w i e d z i a ł a . - I k o s t przestanie ci puchnąć. - D z i ę k u j ę , M a t k o W i e d ź m - o d r z e k ł S e p t i m u s , po cz p o d c i ą g n ą ł n a n o g i N i c k a , k t ó r e m u ł z a w i ł y o c z y i był osł biony ze śmiechu. - Zabiorę swojego brata, M a t k o Wiedźm. P r z e p r a s z a m z a j e g o z a c h o w a n i e . D z i ę k u j e m y z a rady. - P a m i ę t a j o nich, S e p t i m u s i e , a znajdziesz t o , czego szu­ k a s z . - U ś m i e c h n ę ł a się. - Żegnajcie, c h ł o p c y . Ż y c z ę w a m szczęśliwej w ę d r ó w k i . - O d w r ó c i ł a się i z n i k n ę ł a w szałasie. N i c k o , chwiejąc się, d o t a r ł na k r a w ę d ź K r ę g u i r z u c i ł się n a z i e m i ę . A p o t e m z a c z ą ł s i ę t u r l a ć , s t a c z a j ą c się w dół t r a w i a s t e g o z b o c z a i w c i ą ż t r z ę s ą c się z e ś m i e c h u . P o chwili dogonił go Septimus. - N i c k o - z b e s z t a ł b r a t a . - N i e w o l n o się ś m i a ć z M a t k i W i e d ź m W e n d r o n . Nigdy. - P r z e . . . p r z e p r a s z a m , S e p - w y c h r y p i a ł N i c k o . - To było t a k i e . . . t a k i e p o w a ż n e . . . i w i e d ź m o w e . . . a my s i e d z i e l i ś m y i... i j a m y ś l a ł e m , ż e t a t r z e c i a rzecz t o b ę d z i e c o ś . . . b a r d z o ważnego... a p o t e m ona powiedziała... powiedziała...

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

N i e i d ź c i e d o c y r k u . - S e p t i m u s p o d d a ł s i ę i , rycząc ś m i e c h u , stoczył się z N i c k i e m d o s t ó p w z g ó r z a . Okazałeś brak szacunku Matce W i e d ź m - powiedział c d l i w y m t o n e m Jo-jo, k t ó r y w r a z z W i l c z y m C h ł o p c e m łączył do n i c h u p o d n ó ż a z b o c z a . Oj, n i e . . . h i k ! ... m ó w g ł u p s t w , J o - j o - o d p a r ł N i c k o , ory p r z e s t a ł się ś m i a ć , ale m i a ł t e r a z c z k a w k ę . Idziecie j u ż ? - s p y t a ł J o - j o t o n e m , k t ó r y w y r a ż a ł n a d z i e ­ ję, że idą. - Z a p r o w a d z ę w a s do ł o d z i . Nicko i S e p t i m u s pokiwali głową. Obaj chcieli wyjść z Puszi ty i ruszyć na p o s z u k i w a n i e J e n n y , n i m z r o b i się p ó ź n o . Jo-jo z e r k n ą ł w s t r o n ę W i l c z e g o C h ł o p c a . N a d a l c h c e c i e g o z a b r a ć . . . czy z o s t a n i e tutaj? S e p t i m u s p o p a t r z y ł n a W i l c z e g o C h ł o p c a i n a p o t k a ł głę­ bokie s p o j r z e n i e j e g o p i w n y c h o c z u . W o l a ł b y , ż e b y t a m lt*n p r z e s t a ł m u się t a k p r z y g l ą d a ć . W k o ń c u n a w e t W i l c z y t lliłopiec p o w i n i e n j u ż p r z y w y k n ą ć d o j e g o s z a t U c z n i a . N i e były a ż t a k d z i w n e , p r a w d a ? - Zostanie - odparł Septimus. - Ale, S e p , p r z e c i e ż g o p o t r z e b u j e m y . Z j e g o p o w o d u l u p r z y s z l i ś m y - p o w i e d z i a ł N i c k o . - Bez n i e g o n i g d y n i e znajdziemy Jenny. T r o p ma już p o n a d dzień. Tylko Wilczy Chłopiec podchwyci tak zimny trop. - Ale j u ż w i e m y , g d z i e j e s t J e n n a - o d p a r ł S e p t i m u s . W Porcie. Nicko przez chwilę milczał. - C h y b a n i e u w i e r z y ł e ś tej s t u k n i ę t e j w i e d ź m i e , co? spytał z e z d u m i e n i e m . - Nicko! O n a nie jest stuknięta. - Ale jest w i e d ź m ą . A co gorsza, W i e d ź m ą W e n d r o n . O n e k i e d y ś p o r y w a ł y dzieci. I jeśli d z i e c k o b y ł o c h ł o p c e m ,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

z o s t a w i a ł y je na p a s t w ę r o s o m a k ó w . A jeśli zabłądzi w P u s z c z y i s p y t a ł e ś je o d r o g ę , l ą d o w a ł e ś w W i e d ź m o J a r z e . C i o t k a Bo T e n d e r f o o t s p ę d z i ł a w W i e d ź m o w y m J d w a t y g o d n i e i... - Czyja? - C i o t k a Bo, n a j l e p s z e j p r z y j a c i ó ł k i J e n n y . P a m i ę t a s z ? Sympatyczna dziewczynka z rudymi włosami. - S ł u c h a j , N i k , s k u p się. C h c e m y z n a l e ź ć J e n n ę . PamiM t a s z ? D l a t e g o t u j e s t e ś m y . A j a w i e r z ę M o r w e n n i e . Nawet M a r c i a m ó w i , ż e M o r w e n n a m a d a r d r u g i e g o w i d z e n i a , cho­ ciaż g e n e r a l n i e u w a ż a , że w i e d ź m y t y l k o n i e p o t r z e b n i e z.ij m u j ą m i e j s c e n a z i e m i . Myślę, ż e J e n n a j e s t w P o r c i e . - N i e w i e m , po co m i a ł a b y t a m iść - m r u k n ą ł N i c k o . - T straszna nora. - W i d o c z n i e S i m o n j ą t a m zabrał, ż e b y o d d a ć t e m u n i znajomemu, o którym mówiłeś. I M o r w e n n a też mówiła, ż e o n jej s z u k a . M u s i m y t a m d o t r z e ć najszybciej, j a k się da. - D o b r a . - N i c k o w e s t c h n ą ł . - P ó j d z i e m y do P o r t u . J o - j o p o p r o w a d z i ł ich n a p l a ż ę , g d z i e n a b r z e g u czekała łódź, i p o m i m o tego, co powiedział Septimus, Wilczy Chło­ piec wciąż podążał za n i m i . P o t e m , kiedy N i c k o odwiązał ł ó d ź , a J o - j o z e p c h n ą ł ich n a w o d ę , W i l c z y C h ł o p i e c wyko­ nał nagle długi skok i wylądował na pokładzie, dokładnie chwili, gdy p r ą d zaczął z n o s i ć ł ó d ź n a ś r o d e k r z e k i . - H e j ! - k r z y k n ą ł N i c k o , gdy ł ó d ź z a k o ł y s a ł a się n i e b e z ­ p i e c z n i e . - Co ty w y p r a w i a s z ? - W i l c z y C h ł o p i e c p r z y c u p ­ nął na deskach p o k ł a d u niczym dzikie zwierzę i wbił wzrok w Septimusa, aż w k o ń c u S e p t i m u s nie m ó g ł już tego dłużej znieść. - P r z e s t a ń się na m n i e g a p i ć ! - z a w o ł a ł .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Piwne oczy W i l c z e g o C h ł o p c a ani d r g n ę ł y . P a t r z y ł y u w a ż e n a S e p t i m u s a , a ż t e n p o c z u ł d z i w n y d r e s z c z . J u ż t u kiei

hył. Na ł o d z i . Na r z e c e . Z W i l c z y m C h ł o p c e m . Nagle z r o b i ł o m u się z i m n o . P r z e g r a m o l i ł się p o p o k ł a ­

dzie i p r z y k u c n ą ł p r z y c h ł o p c u , p a t r z ą c n a n i e g o u w a ż n i e . Cztery-zero-dziewięć? - szepnął. Wilczy C h ł o p i e c p o k i w a ł głową, p o czym p r z e m ó w i ł pierwizy raz od c z t e r e c h lat. To ty. - U ś m i e c h n ą ł się. - C z t e r y - j e d e n - d w a . Płynęli w d ó ł r z e k i z falą o d p ł y w u . W i l c z y C h ł o p i e c i Sepl l m u s s i e d z i e l i n a p o k ł a d z i e ł o d z i , o b e j m u j ą c się i u ś m i e ­ chając s z e r o k o . P r z y p o m i n a m i ciebie, k i e d y cię z n a l e ź l i ś m y - s t w i e r ­ dził N i c k o . - P a m i ę t a m , ż e n i e o d z y w a ł e ś się a n i s ł o w e m . Gapiłeś się t y l k o n a n a s j a k n a w a r i a t ó w . P r z y p r a w i a ł o m n i e to o d r e s z c z e . - O - powiedział Septimus. - Przepraszam. - N i e g n i e w a l i ś m y się. N a p r a w d ę . L u b i l i ś m y cię. N i e m o ­ gliśmy t y l k o z r o z u m i e ć , d l a c z e g o n i e m ó w i s z . A l e p e w n i e miało to coś w s p ó l n e g o z Armią. To m u s i a ł o być straszne. - Było - p o w i e d z i a ł W i l c z y C h ł o p i e c b a r d z o p o w o l i , przy­ zwyczajając się d o b r z m i e n i a w ł a s n e g o g ł o s u . - N i k o m u n i e m o ż n a b y ł o ufać. A l e j a u f a ł e m 4 1 2 . W łodzi z a p a d ł a cisza. N i c k o zajął się regulacją żagli, a Sept i m u s w p a t r y w a ł się w r z e k ę . P o chwili p r z e m ó w i ł d o Wil­ czego C h ł o p c a : - P r ó b o w a ł e m n a k ł o n i ć ich, ż e b y p o ciebie wrócili. N a p r a w d ę . A l e n i e chcieli. N i e chcieli. S t a r s z y K a d e t r o z e ś m i a ł się i p o w i e d z i a ł : A c z e g o się s p o d z i e w a l i ś c i e ? To było ć w i c z e n i e D z i a ł a j - ł u b - G i ń . A ty z g i n ą ł e ś p i e r w s z y . Był tym b a r d z o p o d e k s c y t o w a n y . C h c i a ł e m w y s k o c z y ć z a tobą,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ale S t a r s z y K a d e t m n i e u d e r z y ł i s t r a c i ł e m p r z y t o m n o O c k n ą ł e m się, k i e d y ł ó d ź p r z y b i ł a d o b r z e g u i w r z u c i l i d o w o d y . P r z e p r a s z a m . P o w i n i e n e m był cię u r a t o w a ć . W i l c z y C h ł o p i e c p r z e z c h w i l ę nic n i e m ó w i ł . - N i e , to ja p o w i n i e n e m był u r a t o w a ć ciebie - rze w r e s z c i e . - U c i e k ł e m z A r m i i , a ty n i e . D o p ł y n ą ł e m do br gu i u k r y ł e m się. N a s t ę p n e g o r a n k a w i d z i a ł e m cię w Lesie, Ale b a ł e m się, że m n i e z a u w a ż ą , w i ę c p o z o s t a ł e m w ukryciu, M o g ł e m cię u r a t o w a ć i obaj b y l i b y ś m y w o l n i . N i e t y l k o ja. - To n i e w a ż n e - s t w i e r d z i ł S e p t i m u s . - G d y b y ś to zrobił, n i g d y b y m się n i e d o w i e d z i a ł , k i m j e s t e m . A t e r a z obaj je
.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+v 2 4

-+ł

PORT

T o był d ł u g i , gorący d z i e ń , lenna, S t a n l e y i G r o m jechali w z d ł u ż plaży. S p o k o j n e m o ­ rze p o ł y s k i w a ł o błękitem w blasku słońca, a p i a s k o w e w y d m y c i ą g n ę ł y się całymi m i l a m i . J e n n a w ł a ś n i e n a p o i ł a G r o m a r e s z t k ą w o d y z m a n i e r e k , k t ó r e ra­ n o n a p e ł n i l i w ź r ó d e ł k u . P r z e c h y l i ł a m a n i e r k ę , b y n a p i ć się i d a ć t r o c h ę w o d y s z c z u r o w i , o d k r y ł a j e d n a k , ż e m a d o dys­ pozycji t y l k o ciepłą s t r u ż k ę r u d e j od r d z y w o d y , o p o s m a k u

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

m e t a l u . Z e złością w c i s n ę ł a p o j e m n i k z p o w r o t e m d o sakwy p r z y s i o d l e i z a c z ę ł a się z a s t a n a w i a ć - n i e p i e r w s z y j u ż r i l - czy p o m y s ł S t a n l e y a , b y d o t r z e ć d o P o r t u w z d ł u ż p l a i y l n a p e w n o był t a k i d o b r y . S z y b k o się p r z e k o n a ł a , że m a r s z p o m i ę k k i m p i a s k u BAR« dzo męczy konia. Skierowała G r o m a na linię przypływu, g d z i e m ó g ł iść p o t w a r d s z y m p i a s k u , ale p ó ź n y m p o p o ł u d n i e m w o d a z a c z ę ł a się p o d n o s i ć . M o r z e z a g a r n ę ł o z n a c z n i ! c z ę ś ć p l a ż y i G r o m p a r ł z w y s i ł k i e m n a p r z ó d p r z e z miękki p a s e k , k t ó r y o s y p y w a ł się z w y d m . Słońce wisiało nisko nad h o r y z o n t e m , gdy zmęczone z w i e r z ę o k r ą ż y ł o w r e s z c i e p o d n ó ż e o s t a t n i e j w y d m y . Jenrufl u c i e s z y ł a się, w i d z ą c w o d d a l i P o r t , w y r a ź n i e odcinający s i n od c z e r w i e n i e j ą c e g o n i e b a . Była z m ę c z o n a i c z u ł a , że pall j ą s p i e c z o n a s ł o ń c e m s k ó r a , ale wciąż k i e r o w a ł a d o G r o m a słowa zachęty. Stanley nie spał. - Z a w s z e r o b i ę się p o d e k s c y t o w a n y na w i d o k P o r t u - wy­ z n a ł s z c z u r , siadając n a s i o d l e t u ż z a J e n n ą i r a ź n o rozglą­ dając się d o o k o ł a . - Tyle r z e c z y do r o b o t y , tyle s z c z u r ó w , z k t ó r y m i m o ż n a się s p o t k a ć . C h o ć n i e t y m r a z e m , m a się rozumieć. Tym razem m a m zadanie do wykonania. Kto by p o m y ś l a ł , co? T a j n y S z c z u r z misją n a r z e c z r o d z i n y k r ó ­ lewskiej. C ó ż za początek nowej kariery! D a w n i e dopiero zobaczy. I ta jej g ł u p i a s i o s t r a . H a ! - D a w n i e ? - s p y t a ł a J e n n a , pochylając się i k l e p i ą c G r o m a p o szyi. - M o j a l u b a . K i e d y ś . T e r a z m i e s z k a ze swoją siostrą, Mabel. M ó w i ą c m i ę d z y n a m i , już zaczyna t e g o ż a ł o w a ć . Ha! Z M a b e l n i e t a k ł a t w o w y t r z y m a ć . W ł a ś c i w i e w o g ó l e n i e da się z nią w y t r z y m a ć , gdybyś p y t a ł a m n i e o z d a n i e . - Z e r k -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ii il na J e n n ę s p o d o k a , z a s t a n a w i a j ą c się, czy kilka o p o w i a gtrk o w a d a c h M a b e l b ę d z i e n a m i e j s c u , s t w i e r d z i ł j e d n a k , I r nie. J e n n a w y d a w a ł a się z m ę c z o n a i z m a r t w i o n a . - J u ż MM-.l.ileko do P o r t u - p o c i e s z y ł ją. - To d o b r z e - o d p a r ł a z w i ę k s z ą p e w n o ś c i ą siebie, n i ż n a ­ p r a w d ę c z u ł a . W y d ł u ż a j ą c e się s z y b k o c i e n i e w y d m i c h ł o d ii.i bryza z n a d m o r z a u ś w i a d o m i ł y jej, ż e n i e m a s z a n s , b y dotrzeć d o c h a t y c i o t k i Z e l d y p r z e d z m r o k i e m . Będzie m u ­ llóla p r z e n o c o w a ć w P o r c i e , ale g d z i e ? O d N i c k a s ł y s z a ł a wiele h i s t o r i i o p o r t o w y m p ó ł ś w i a t k u - o p r z e m y t n i k a c h I rozbójnikach, kieszonkowcach i rzezimieszkach, łupieżeuch i g r a b i e ż c a c h - w s z y s c y p r a g n ę l i n a p a ś ć na n i e w i n n e g o przybysza, gdy t y l k o z a p a d n i e z m i e r z c h . C o m i a ł a z r o b i ć ? -Jazda, Gromie. Spróbujmy tam dotrzeć przed zmrokiem postanowiła. - N i c z t e g o - o d e z w a ł się s z c z u r . - P r z e d n a m i j e s z c z e przynajmniej g o d z i n a jazdy. A l b o i w i ę c e j . - Dzięki, S t a n l e y u - m r u k n ę ł a , oglądając się n i e s p o k o j n i e , b o nagle n a b r a ł a d z i w n e g o p r z e k o n a n i a , ż e k t o ś j ą śledzi. Z a p a d ł a j u ż n o c , g d y G r o m z n a l a z ł się n a ż w i r o w e j p l a ż y pod m i a s t e m i r u s z y ł w g ó r ę p o ł u d n i o w e j p o c h y l n i na s k r a ­ ju P o r t u . K o p y t a z a s t u k a ł y o b r u k i t e n o d g ł o s z a n i e p o k o i ł Jennę. Na obrzeżach Portu panował m r o k i budząca grozę cisza. W y s o k i e , w a l ą c e się m a g a z y n y w z n o s i ł y się w z d ł u ż w ą s k i c h ulic i s i ę g a ł y n o c n e g o n i e b a , p r z e z c o u l i c e p r z y w o ­ dziły n a m y ś l g ł ę b o k i e w ą w o z y i n i e p o k o j ą c o p r z y p o m i n a ł y Jennie Pustkowie. Większość b u d y n k ó w była opuszczona, ale gdy s t u k o t k o p y t G r o m a o d b i ł się e c h e m o d c e g l a n y c h m u r ó w i poniósł po ulicach, J e n n a raz po raz zaczęła d o ­ s t r z e g a ć przyglądające im się z g ó r y p o s t a c i e w o k n a c h .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S t a n l e y s z t u r c h n ą ł d z i e w c z y n ę w plecy. - Ach! - pisnęła. - S p o k o j n i e . To t y l k o ja. - Przepraszam, Stanleyu. Jestem zmęczona. To okrop m i e j s c e . I n i e w i e m , gdzie m a m y z o s t a ć n a n o c . N i g d y w c śniej n i e b y ł a m tu s a m a . - P r z y s z ł o jej na m y ś l , że w o g ó nigdzie nie była sama. Nigdy. - To dlaczego nie powiedziałaś? Myślałem, że przen j e m y u G ł ó w n e g o Sędziego albo u innej ważnej persony. - Nie - mruknęła Jenna.

.M

- N a p e w n o b y ł b y z a c h w y c o n y , spotykając n a swojej d d z e , ż e t a k p o w i e m , t a k ą o s o b i s t o ś ć , j a k ty. Byłby z a s z eony, gdyby... - N i e , S t a n l e y u - o d p a r ł a d z i e w c z y n a z n a c i s k i e m . - Ni chcę, żeby ktokolwiek wiedział, że tu j e s t e m . N i e w i e m , k m u m o g ę ufać. - W p o r z ą d k u - p o w i e d z i a ł S t a n l e y . - W i d z ę , że po do­ świadczeniach z p a n e m H e a p e m jesteś trochę roztrzęsiona. N i e w i n i ę cię. T o o k r o p n y c z ł o w i e k . W t a k i m r a z i e p r o p o ­ n u j ę p r z e n o c o w a ć u F l o r r i e B u n d y . P r o w a d z i b a r d z o zacisz­ ny p e n s j o n a t p r z y d o k a c h , a z t y ł u j e s t s t a j n i a d l a k o n i . Za­ p r o w a d z ę cię t a m , jeśli c h c e s z . - O , d z i ę k u j ę , S t a n l e y u - J e n n a c z u ł a się, j a k b y k t o ś zdjął jej z r a m i o n o g r o m n y c i ę ż a r . W c z e ś n i e j n a w e t n i e z d a w a ­ ła sobie sprawy, jak bardzo m a r t w i ł a ją kwestia noclegu. C h c i a ł a t e r a z t y l k o z n a l e ź ć j a k ą ś i z b ę i p o ł o ż y ć się s p a ć . - Ale weź pod uwagę, że nie n a z w a ł b y m tego miejsca eleganckim. Będziesz m u s i a ł a znieść trochę b r u d u . No, właściwie całkiem sporo brudu. No i nie jest to do koń­ c a c z y s t y i n t e r e s , n a ile z n a m F l o r r i e . Ale n a p r a w d ę d o b r a z niej k o b i e t a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

OKI

189

Jenna była już tak zmęczona, że niewiele ją obchodziły czegóły. Po p r o s t u m n i e t a m zabierz - poprosiła. Stanley p o p r o w a d z i ł J e n n ę p r z e z l a b i r y n t s t a r y c h m a g a Hynów, aż d o t a r l i do r u c h l i w e g o n a b r z e ż a w h a n d l o w e j czę• i miasta. To tutaj, po miesiącach spędzonych na m o r z u , Mwijały s t a t k i w y ł a d o w a n e e g z o t y c z n y m i z i o ł a m i i p r z y p r a ­ wami, j e d w a b i e m i i n n y m i w s p a n i a ł y m i t k a n i n a m i , s z t a ­ bami z ł o t a i s r e b r a , s z m a r a g d a m i i r u b i n a m i o r a z p e r ł a m i / Wysp M ó r z P o ł u d n i o w y c h . G d y G r o m p o d j e c h a ł d o b r z e ­ gu, J e n n a u j r z a ł a w i e l k i s t a t e k z p i ę k n ą r z e ź b ą d z i o b o w ą , przedstawiającą uroczą, c i e m n o w ł o s ą k o b i e t ę . W ł a ś n i e t r w a ł rozładunek. Brzeg rozświetlony był blaskiem p o c h o d n i , które r z u c a ł y d ł u g i e cienie n a g r o m a d ę żeglarzy, t r a g a r z y I p o m o c n i k ó w . Krążyli w tę i z p o w r o t e m n i c z y m m r ó w k i , znosząc p o t r a p i e t o w a r z p o k ł a d u . G r o m przystanął, uwięziony w gęstej ciżbie. J e n n a m u ­ siała p o c z e k a ć , a ż t ł u m się p r z e r z e d z i , z a n i m m o g ł a r u s z y ć dalej. O c z a r o w a n a r o z g r y w a j ą c ą s i ę p r z e d n i ą s c e n ą , sie­ działa na k o n i u i p a t r z y ł a na c z t e r e c h żeglarzy, z w y s i ł k i e m z n o s z ą c y c h p o t r a p i e wielką, z ł o t ą s k r z y n i ę . T u ż z a n i m i człapał p o m o c n i k p o r t o w y , dźwigając z d o b i o n ą w a z ę , k t ó r a była n i e m a l d w a r a z y w i ę k s z a o d n i e g o . P r z y k a ż d y m k r o k u z w a z y w y s y p y w a ł o się kilka z ł o t y c h m o n e t . Z a n i m biegł mały c h ł o p i e c , k t ó r y z b i e r a ł m o n e t y i r a d o ś n i e p a k o w a ł j e do kieszeni. G d y s k a r b y z n a l a z ł y się n a s t a ł y m lądzie, p o n i e s i o n o j e wzdłuż n a b r z e ż a i po chwili z n i k n ę ł y za wielkimi odrzwia­ mi przepastnego, oświetlonego blaskiem świec magazynu. J e n n a p a t r z y ł a n a s t r u m i e ń b o g a c t w a , wlewający się d o b u ­ d y n k u , i z a u w a ż y ł a stojącą w d r z w i a c h , p o t ę ż n i e z b u d o w a -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

190

SEPTIMUS

HEAP-SMOCZA

ną k o b i e t ę w d ł u g i e j , n i e b i e s k i e j t u n i c e z ż ó ł t y m i g a l o n Naczelnej Celniczki na rękawach. O b o k niej, przy wysoki b i u r k a c h s i e d z i e l i d w a j u r z ę d n i c y . O b a j m i e l i p r z e d só i d e n t y c z n e , s z y b k o w y d ł u ż a j ą c e się listy. G d y przynoszoi jakiś cenny przedmiot, tragarze przystawali, a Celni d y k t o w a ł a u r z ę d n i k o m , c o mają z a p i s a ć . C o j a k i ś c z a s p rywał jej w y s o k i , c i e m n o w ł o s y m ę ż c z y z n a , o d z i a n y w I t o w n e , zamorskie szaty z czerwonego jedwabiu. Celnicz w y d a w a ł a się n i e c o z n i e c i e r p l i w i o n a i n i e p o z w a l a ł a , p r z e r y w a ł . J e n n a d o m y ś l a ł a się, ż e m ę ż c z y z n a j e s t w ł c i e l e m s t a t k u i n i e z g a d z a się z p o d a w a n ą p r z e z C e l n i szacunkową wartością ładunku. D o m y s ł y J e n n y były s ł u s z n e . Gdy w Porcie r o z ł a d o n o j a k i ś s t a t e k , a t o w a r trafił d o s k ł a d u c e l n e g o , j e d n ą list o t r z y m y w a ł właściciel s t a t k u , p o d c z a s gdy Alice Nettles, N a c z e l n a C e l n i c z k a P o r t u , z a b i e r a ł a drugą - o r a z klucz do m a g a z y n u - do c z a s u u z g o d n i e n i a z w ł a ś c i c i e l e m należ­ n e g o cła. I j e g o z a p ł a c e n i a . M o g ł o t o t r w a ć o d kilku m i n u t do nieskończoności, zależnie od stopnia determinacji wła ściciela, by o d z y s k a ć t o w a r . I od j e g o u p o r u . W P o r c i e było k i l k a o p u s z c z o n y c h , s y p i ą c y c h się s k ł a d ó w c e l n y c h - n i e k t ó r e J e n n a m i n ę ł a t e g o w i e c z o r u - g d z i e wciąż z n a j d o w a ł się z a k w e s t i o n o w a n y ł a d u n e k s t a t k ó w , k t ó r e w p ł y n ę ł y d o P o r t u k i l k a s e t lat t e m u . N a p ł y w t o w a r ó w ze s t a t k u s t a ł się wolniejszy, a mężczy­ z n a n a b r z e g u zaczął p ł a c i ć n i e k t ó r y m r o b o t n i k o m . J e n n a p r z y c i ą g a ł a c o r a z więcej s p o j r z e ń , b o t e m p o p r a c y s p a d ł o i r o b o t n i c y m i e l i czas, ż e b y się rozejrzeć. W e w n ą t r z m a g a z y ­ nu wysoki cudzoziemiec oderwał wzrok od przynoszonego ł a d u n k u , k u n i e k ł a m a n e j u l d z e Alice N e t t l e s . Z w r ó c i ł t e r a z u w a g ę n a d r o b n ą , ale n i e z w y k ł ą p o s t a ć n a z e w n ą t r z . Z ł o t y

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

li.Hlem

n a jej c i e m n y c h w ł o s a c h p o ł y s k i w a ł w ś w i e t l e p o -

ln

J a s n o c z e r w o n a t u n i k a z e złotym rąbkiem też lśniła.

uliii.

Itoiewczyna s i e d z i a ł a p r o s t o n a c z a r n y m r u m a k u , w c i e m ­ noniebieskim, spływającym z r a m i o n płaszczu. Mężczyzna mruknął coś do Alice N e t t l e s . Z z a s k o c z o n ą m i n ą skinę11 ^lową, a n i n a c h w i l ę n i e odrywając s p o j r z e n i a o d d u ż e ­ go, z ł o t e g o s ł o n i a , k t ó r e g o w ł a ś n i e p r z y n i e s i o n o . C u d z o z i e ­ miec o d s z e d ł o d niej i r u s z y ł k u d r z w i o m . Tymczasem J e n n a zdała sobie sprawę ze spojrzeń p o m o c ­ ników p o r t o w y c h . Szybko z s u n ę ł a się z s i o d ł a i p o p r o w a d z i ł a konia p r z e z t ł u m r o b o t n i k ó w . Stanley, k t ó r y siedział n a g ł o |He G r o m a , w s k a z y w a ł jej d r o g ę , szukając l u k w t ł u m i e . - Trochę w lewo. Nie, nie, trochę w prawo. W prawo, mówię. O, zobacz, t a m jest miejsce. T a m . Przegapiłaś. M u ­ lisz t e r a z iść n a o k o ł o . - Oj, c i c h o b ą d ź , S t a n l e y - w a r k n ę ł a J e n n a . P o c z u ł a n a g ł y niepokój - w i e d z i a ł a , że k t o ś ją śledzi. P r a g n ę ł a t y l k o p r z e ­ d o s t a ć się p r z e z ciżbę, w s k o c z y ć n a G r o m a i o d j e c h a ć . - P r ó b o w a ł e m tylko p o m ó c - m r u k n ą ł szczur. Dziewczyna z i g n o r o w a ł a go i parła naprzód. - P r z e p r a s z a m . . . p r z e p r a s z a m , m o g ę przejść? D z i ę k u j ę . . . p r z e p r a s z a m . . . - P r a w i e jej się u d a ł o . W i d z i a ł a j u ż p r z e d sobą p u s t ą p r z e s t r z e ń . M u s i a ł a się t y l k o p r z e d o s t a ć p r z e z grupkę żeglarzy, k t ó r z y rozplątywali linę, a p o t e m odje­ d z i e . . . w i ę c czemu G r o m t a k s i ę o p i e r a ł , akurat t e r a z , g d y p o w i n i e n iść n a p r z ó d ? - D a l e j , G r o m i e - r z u c i ł a z irytacją. - D a l e j . - P o c z u ł a n a ­ głe s z a r p n i ę c i e cugli i o d w r ó c i ł a się, by zobaczyć, w co w p a ­ kował się G r o m . J ę k n ę ł a . P o t ę ż n a d ł o ń c h w y c i ł a wodze. P o d n i o s ł a wzrok, p r z e k o n a n a , ż e z o b a c z y j a k i e ś żeglarza, r o z g n i e w a n e g o , b o

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

G r o m nastąpił mu na linę. Ujrzała jednak ciemnowłoseg nieznajomego, który stał wcześniej przy Celniczce. - P u ś ć - p o w i e d z i a ł a do n i e g o g n i e w n i e . - P u ś ć mojeg konia. M ę ż c z y z n a w c i ą ż t r z y m a ł w o d z e i m i e r z y ł j ą spojrzi niem. - Kim jesteś? - spytał cicho. - N i e t w o j a s p r a w a - o d p a r ł a n a t y c h m i a s t , n i e c h c ą c po k a z a ć , j a k b a r d z o się b o i . - P u ś ć m o j e g o k o n i a . M ę ż c z y z n a z w o l n i ł uścisk, ale n i e o d e r w a ł s p o j r z e n i a o< t w a r z y J e n n y . W p a t r y w a ł s i ę w nią z e s k u p i e n i e m , k t ó budziło w dziewczynie niepokój. Podenerwowana, odwr ciła w z r o k i s z y b k o w s k o c z y ł a z p o w r o t e m n a s i o d ł o , p u s ^ czając G r o m a w s z y b k i k ł u s i z o s t a w i a j ą c n i e z n a j o m e g o za plecami. - T e r a z w l e w o . P o w i e d z i a ł e m w l e w o ! - k r z y k n ą ł Stan« ley, m o c n o t r z y m a j ą c się u s z u k o n i a . Grom pognał w prawo. - Po co ja się t a k w y s i l a m ? - m r u k n ą ł S t a n l e y . A l e J e n n n i e d b a ł a o t o , w k t ó r ą s t r o n ę jadą. K a ż d y k i e r u n e k był do­ bry, byle j a k najdalej o d w y s o k i e g o m ę ż c z y z n y .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

**- 25 D O M LALEK

.P'

— Zabłądziłem - r z e k ł z o b u r z e n i e m S t a n l e y . - F u n k c j o n a ­ riusz S z c z u r z y c h T a j n y c h S ł u ż b n i g d y n i e b ł ą d z i . P o p r o s t u obliczam nasze p o ł o ż e n i e . - W t a k i m r a z i e r u s z się i obliczaj t r o c h ę szybciej - n a ­ p o m n i a ł a g o J e n n a , rozglądając się p o u l i c y - z a n i m d o g o n i nas t e n z d o k ó w . J e s t e m p e w n a , ż e r u s z y ł z a m n ą . S t a n l e y i Jenna z n a j d o w a l i się p o ś r o d k u Alejki L i n o w e j , (uż p r z y R z ę d z i e T a w e r n w d o ś ć zapyziałej części P o r t u . Jen­ na z s i a d ł a z G r o m a , gdy s z c z u r o z n a j m i ł , że sypiący się d o m przed n i m i to pensjonat Florrie Bundy. Tak n a p r a w d ę bu­ dynek należał do osławionego Zboru W i e d ź m Portowych, które z p e w n o ś c i ą n i e b y ł y B i a ł y m i C z a r o w n i c a m i i n i e z b y t m i ł o r e a g o w a ł y n a szczury, w a l ą c e d o d r z w i w ś r o d k u n o c y . Stanley o m a ł y w ł o s u n i k n ą ł p r z e m i a n y w r o p u c h ę . U r a t o -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w a ł g o t y l k o r e f l e k s J e n n y i s r e b r n a p ó ł k o r o n ó w k a , któ dziewczyna dała wiedźmie, by odkupić zaklęcie. - N i e r o z u m i e m - m r u k n ą ł S t a n l e y l e k k o d r ż ą c y m głosem, przecierając p y s z c z e k ł a p k a m i , b y się u p e w n i ć , ż e wciąż m " s z c z u r z ą sierść, a n i e r o p u s z e b r o d a w k i . - D a ł b y m głowę, ż e t o był p e n s j o n a t F l o r r i e . - M o ż e i był - p o w i e d z i a ł a J e n n a p o n u r y m g ł o s e m . - M że jego właścicielkę w i e d ź m y także zmieniły w r o p u c h ę . U l i c a t ę t n i ł a ż y c i e m . T u ż p o d P o r t e m o d b y w a ł się n ny s p e k t a k l c y r k o w y i r o z g a d a n i w i d z o w i e p r z e p y c h a l i s obok Jenny, G r o m a i Stanleya. N a g l e J e n n a w y ł o w i ł a z g w a r u d w a z n a j o m e głosy. - P r z e c i e ż p o w i e d z i a ł a „ n i e idźcie d o c y r k u " . - O j , daj s p o k ó j . Będzie fajnie. C h y b a n i e z a m i e r z a s z prz~ m o w a ć się w s z y s t k i m i b z d u r a m i , k t ó r e n a m p o w i e d z i a ł a ? J e n n a z n a ł a t e głosy. R o z e j r z a ł a się p o t ł u m i e , ale n i k o g o nie dostrzegła. - Septimus? Nicko? - zawołała. - Z a b a w n e , S e p - o d e z w a ł się g ł o s za n a d z w y c z a j p o t ę ż ­ ną k o b i e t ą , k t ó r a s z ł a w s t r o n ę J e n n y z d w o m a o g r o m n y m i k o s z a m i . - Z d a w a ł o m i się, ż e k t o ś n a s w o ł a . - P e w n i e jacyś i n n i l u d z i e nazywają się t a k j a k m y . - N i k t n i e n o s i t a k i c h d z i w n y c h i m i o n jak n a s z e , Sep. A zwłaszcza, jak twoje. - Wiesz, „ N i c k o " brzmi dość osobliwie, m o i m zdaniem. Moje i m i ę p r z y n a j m n i e j c o ś z n a c z y . T e r a z J e n n a z y s k a ł a p e w n o ś ć - i n a g l e jej o c z o m u k a z a ł y się s ł o m i a n e , k o ł y s z ą c e się za j e d n y m z koszy, w ł o s y Septim u s a . P o m k n ę ł a n a p r z ó d i z ł a p a ł a go. - S e p t i m u s ! - w y k r z y k n ę ł a . - To t y . . . O, S e p ! C h ł o p a k wbił w nią spojrzenie. N i e wierzył w ł a s n y m oczom.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Jen? - zachłysnął się. - Ale... ej, J e n . O c h , nic ci się n i e sta­ ł o . Jesteś bezpieczna. I n a p r a w d ę t u j e s t e ś . T o n i e d o wiary! D z i e w c z y n a o b j ę ł a g o z całych sił. P o t e m d o o b o j g a d o Kkoczył N i c k o i n i e m a l ich z m i a ż d ż y ł . - H e j , h e j ! Z n a l e ź l i ś m y cię, z n a l e ź l i ś m y . W s z y s t k o g r a , Jen? Co się s t a ł o ? - Później w a m p o w i e m . Ej, on j e s t z w a m i ? - J e n n a za­ uważyła Wilczego C h ł o p c a . T r z y m a ł się z dala od g r u p k i I wydawał się l e k k o z a g u b i o n y . - Aha. Później ci o p o w i e m - o d r z e k ł N i c k o z u ś m i e c h e m . - Słuchaj, m ó g ł b y ś n i e d e p t a ć mi po o g o n i e ? - z w r ó c i ł się Stanley d o N i c k a , k t ó r y w p o d n i e c e n i u n a s t ą p i ł n a s z c z u r a . Nicko z e r k n ą ł w d ó ł . S t a n l e y z g r o m i ł g o w z r o k i e m . - T o boli - o z n a j m i ł . - M a s z b a r d z o ciężkie n o g i . - P r z e p r a s z a m - o d p a r ł N i c k o . C o f n ą ł b u t . - Ej, z o b a c z , Jen. T o S z c z u r P o c z t o w y . - Tajny S z c z u r - p o p r a w i ł S t a n l e y . - W e j d z i e w s z ę d z i e , /robi wszystko. - Ale n i e z n a j d z i e p e n s j o n a t u F l o r r i e B u n d y - w t r ą c i ł a Jenna. - Z n a l a z ł e m - o z n a j m i ł Stanley, w s k a z u j ą c rzucający się w oczy b u d y n e k , w k t ó r y m k a ż d ą c e g ł ę p o m a l o w a n o na in­ ny kolor, tuż o b o k d o m u w i e d ź m . Na drzwiach widniał du­ ży, r ę c z n i e w y p i s a n y szyld z n a p i s e m : T>OM LALEK

WlKTl KWATERy T>LA WyMACAjĄCyCH KUEjSTÓW /V?£

UDZIELAM]/KRET>yrÓM

- P o m a l o w a ł a go, o d k ą d b y ł e m t u o s t a t n i r a z . I z m i e n i ł a nazwę. Za mną.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

*** Dziesięć m i n u t później stajenny zaprowadził G r o m a do stajni za d o m e m , a s i o s t r a M e r e d i t h - p o t ę ż n a , r o z c z o c h r a n a k o b i e t a o s z a l o n y c h o c z a c h - p o w i e d z i a ł a i m , że n i e d a w n o przejęła i n t e r e s o d Florrie. S i o s t r a M e r e d i t h s t a r a n n i e , trzy­ k r o t n i e przeliczyła p i e n i ą d z e , o t r z y m a n e o d J e n n y , p o czym w s u n ę ł a j e d o k i e s z e n i n i e z b y t czystego f a r t u c h a . Jenna, Nicko, Septimus, Wilczy Chłopiec i Stanley wcho­ dzili z a z w a l i s t ą s i o s t r ą p o z a k u r z o n y c h s c h o d a c h . - M u s z ę w a s u m i e ś c i ć w a n e k s i e - p o w i e d z i a ł a i m , prze­ ciskając się p r z e z w y j ą t k o w o w ą s k i k o r y t a r z . - T o o s t a t n i p o k ó j . M a c i e s z c z ę ś c i e . M a m d z i ś d u ż e o b ł o ż e n i e , b o cyrk przyjechał. Bywalcy c y r k u lubią t o m i e j s c e . - Doprawdy? - spytała uprzejmie J e n n a , ostrożnie prze­ c h o d z ą c n a d d u ż ą lalką, leżącą n a j e d n y m z e s t o p n i . Pensjo­ n a t p e ł e n był lalek o najróżniejszych k s z t a ł t a c h i r o z m i a r a c h . U w i ę z i o n y c h w s z k l a n y c h k l a t k a c h , p i ę t r z ą c y c h się n a p r z e ­ pełnionych hamakach, które wisiały p o d sufitem. Niekoń­ cząca się kolekcja lalek o z d a b i a ł a s c h o d y i N i c k o z d o ł a ł już n a d e p n ą ć p r z y n a j m n i e j n a d w i e z n i c h . Lalki p r z y p r a w i a ł y go o d r e s z c z e . M i a ł y c o ś m a r t w e g o w s p o j r z e n i u i gdy p r z e ­ c h o d z i ł o b o k k o l e j n e j , n i e m ó g ł o t r z ą s n ą ć się z w r a ż e n i a , że coś go obserwuje. - Uważaj na moje m a l e ń s t w a ! - powiedziała o s t r o siostra M e r e d i t h , gdy N i c k o n a s t ą p i ł n a kolejną lalkę. - J e s z c z e raz to z r o b i s z , a wylecisz, m ł o d z i e ń c z e . - P r z e p r a s z a m - m r u k n ą ł N i c k o , z a s t a n a w i a j ą c się, c z e m u J e n n a chciała mieszkać w takim dziwnym miejscu. W końcu d o t a r l i n a najwyższe p i ę t r o , w t y m j e d n a k m o m e n c i e rozle­ g ł o się g ł o ś n e w a l e n i e d o d r z w i w e j ś c i o w y c h . S i o s t r a M e -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

f t d i t h p r z e c h y l i ł a się p r z e z p o r ę c z i z a w o ł a ł a d o s ł u ż ą c e j , kióra m i e s z k a ł a w p a k a m e r z e p o d s c h o d a m i : - N i e m a m y miejsc, M a u r e e n . S p ł a w ich. Maureen podbiegła, by otworzyć drzwi. J e n n a spojrzała w d ó ł , c i e k a w a , k t o t a k i c h c i a ł b y z a m i e s z k a ć w D o m u Lalik. A g d y n a d z w y c z a j c h u d a , n i e ś m i a ł a p o k o j ó w k a o t w o ­ rzyła d r z w i , J e n n a j ę k n ę ł a i o d s k o c z y ł a w c i e ń . W p r o g u •.ula s y l w e t k a , k t ó r e j w i d o k u d z i e w c z y n a t a k się o b a w i a ł a . Nieznajomy z d o k ó w . - Co się s t a ł o , J e n ? - s z e p n ą ł N i c k o . - T-ten mężczyzna w drzwiach. Szedł za m n ą od p o r t u . Ściga m n i e . . . - Co to za jeden? - N - n i e w i e m . Ale c h y b a m a c o ś w s p ó l n e g o z S i m o n e m . - Nie obchodzi m n i e , z k i m i co ma wspólnego, p a n i e n k o warknęła siostra Meredith. - Nie zostanie tu na noc. Z d o ł u d a ł się s ł y s z e ć p i s k l i w y g ł o s i k M a u r e e n . - Bardzo mi przykro, proszę pana. Nie m a m y dziś wol­ nych miejsc. T a m t e n w y d a w a ł się z d y s z a n y i l e k k o p o d e k s c y t o w a n y . - N i e c h c ę tu n o c o w a ć . P r z y s z e d ł e m t y l k o o c o ś s p y t a ć . Podobno m ł o d a d a m a z w i e r z c h o w c e m zatrzymała się... - Powiedz m u , żeby spadał, M a u r e e n ! - w r z a s n ę ł a siostra Meredith. - Ee, n a j m o c n i e j p a n a p r z e p r a s z a m . P r o s z ę s p a d a ć - p o ­ wiedziała służąca i zatrzasnęła drzwi. Ku z a n i e p o k o j e n i u J e n n y , m ę ż c z y z n a dalej walił w d r z w i , ale w ł a ś c i c i e l k a n i c s o b i e z t e g o n i e r o b i ł a . - I d ź i o b l e j go w i a d r e m p o m y j , M a u r e e n ! - z a w o ł a ł a poirytowanym t o n e m . Maureen poszła spełnić polecenie, a s i o s t r a M e r e d i t h z n ó w s k u p i ł a się n a g o ś c i a c h .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Proszę za m n ą - powiedziała, po czym wyszła pr wysokie okno. J e n n a , N i c k o i S e p t i m u s poparzyli po sobie. Iść za p r z e z o k n o ? P o co? K o b i e t a p o k a z a ł a się w o k n i e . - W i e l k i e nieba, przecież n i e m a m czasu - ponaglił.i - I d z i e c i e czy n i e ? Bo jeśli n i e , p ó j d ę po t e g o k a w a l e r a i od* d a m m u pokój. N i e w d z i ę c z n e dzieciaki. J e n n a s z y b k o w s p i ę ł a się n a p a r a p e t . - Nie, nie, proszę tego nie robić. Już idziemy. D o a n e k s u p r o w a d z i ł w ą s k i , d r e w n i a n y m o s t e k , łączący D o m Lalek z s ą s i e d n i m b u d y n k i e m . S e p t i m u s z d o ł a ł przezeń p r z e j ś ć t y l k o d z i ę k i t e m u , ż e t r z y m a ł się W i l c z e g o C h ł o p c a i n i e patrzył w d ó ł . Siostra M e r e d i t h o t w o r z y ł a kolejne o k n o . - T o t u t a j . S a m i w e j d ź c i e d o ś r o d k a . N i e m o g ę p r z e z całą noc przełazić przez okna. S e p t i m u s p o m y ś l a ł , ż e p r z e c i s k a n i e się o b o k tej k o b i e t y n a w ą s k i m m o s t k u , k t ó r y chwiał się p r z y k a ż d y m kroku, p r z e r a ż a g o j e s z c z e bardziej n i ż w a t a h a r o s o m a k ó w . Ale Jen­ n a c i ą g n ę ł a go, a N i c k o p c h a ł , a ż n a d r ż ą c y c h n o g a c h w s z e d ł n a o k n o i s p a d ł p o d r u g i e j s t r o n i e . Leżał n a p o d ł o d z e , d r ż ą c n a c a ł y m ciele i p a t r z y ł n a p o p l a m i o n y sufit. P o m y ś l a ł , ż e t o koniec. Będzie m u s i a ł na zawsze zostać w aneksie. Ponow­ ne przejście po m o s t k u nie w c h o d z i ł o w grę. K i e d y j u ż w s z y s c y z n a l e ź l i się w p o k o j u , s i o s t r a M e r e d i t h zajrzała d o ś r o d k a . - R e g u l a m i n w i s i na d r z w i a c h - p o i n f o r m o w a ł a . - J e d n o n a r u s z e n i e i wylatujecie. Jasne? Pokiwali głowami. Kobieta ciągnęła rzeczowo: - Śniadanie podajemy tylko od siódmej do dziesięć po siódmej. Gorąca w o d a tylko mię-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

lizy c z w a r t ą a c z w a r t ą t r z y d z i e ś c i p o p o ł u d n i u . N i e w o l n o fozpalać o g n i a , ś p i e w a ć a n i t a ń c z y ć . P r z y p o m i n a m , ż e c h o ć pozostajecie g o ś ć m i D o m u Lalek, w istocie p r z e b y w a c i e w nieruchomości Z b o r u W i e d ź m P o r t o w y c h i czynicie to I M w ł a s n e r y z y k o . D y r e k c j a D o m u Lalek n i e p o n o s i o d p o M i d z i a ł n o ś c i z a j a k i e k o l w i e k k o n s e k w e n c j e tej u m o w y . A , i.ik, czy życzycie s o b i e t e g o s z c z u r a n a kolację? P e w n i e s t a r ­ czy t y l k o n a t r o c h ę z u p y , ale M a u r e e n m o ż e się t y m zająć, jeśli c h c e c i e . M a m y s ł a b o ś ć d o z u p y s z c z u r o w e j , M a u r e e n I ja. Z a n i o s ę g o n a d ó ł , d o b r z e ? - N i e ! - w y k r z y k n ę ł a J e n n a , ł a p i ą c S t a n l e y a . - To z n a ­ czy, d z i ę k u j e m y . B a r d z o m i ł o z p a n i s t r o n y , ale n i e j e s t e ś m y głodni. - Szkoda. N o , to m o ż e na śniadanie? D o b r a n o c . - Kobie­ la zatrzasnęła o k n o i przez rozchybotany m o s t e k wróciła d o D o m u Lalek. - H m m . M i ł e m i e j s c e , J e n . - N i c k o u ś m i e c h n ą ł się.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

*>- 26 -+* SZPICEL

Z s a m e g o r a n a , gdy n a w s c h o z a r ó ż o w i ł o się n i e b o n a d Alej Linową, m a ł a , fosforyzują zielona kula przetoczyła s bezgłośnie przez środek i z a t r z y m a ł a się p r z e d d o m e m Zboru W i e d ź m Portowych. Szpicel p r z e z c h w i l ę podska­ k i w a ł w m i e j s c u , oceniając sytuację Był z a d o w o l o n y . W i e d z i a ł , ż e j u ż p r a w i e d o t a r ł d o C e l u . O d k ą d p a n wyrzucił g o z P i ę t n e m , d z i e l n i p o d ą ż a ł t r o p e m J e n n y , p o w t a r z a j ą c n i e t y l k o t r a s ę jej w d r ó w k i , ale t a k ż e jej r y t m , p r z y s p i e s z a j ą c t a m , g d z i e o n i z a t r z y m u j ą c się w t y c h s a m y c h m i e j s c a c h . W ł a ś n i e d l a t e g o

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

, 11. I

L

201

lii In c z e k a ł a p r z e z c h w i l ę d o k ł a d n i e t a m , g d z i e kilka g o d z i n Wcześniej J e n n a p o d d a ł a w w ą t p l i w o ś ć z d o l n o ś c i S t a n l e y a . Kula G o ń c z a działała w ł a ś n i e w t e n s p o s ó b . Było to niezwyi Ir s k u t e c z n e , c h o ć c z a s a m i z d a r z a ł y się p r o b l e m y . Na przyi lid tego p o p o ł u d n i a t r z y m e t r y w z b u r z o n e j m o r s k i e j w o d y przykryły t r a s ę , k t ó r ą wcześniej, p o d c z a s o d p ł y w u , w y b r a ł a •inna. T o t r o c h ę s p o w o l n i ł o Szpicla. P o t e m p o k r y ł g o pialek, c o t a k ż e n i e p o m o g ł o . Szpicel w i e d z i a ł , ż e j e g o p a n n i e ucieszy się z o p ó ź n i e n i a , i chciał j a k najszybciej k o n t y n u o w a ć ladanie. Kula podskoczyła d o drzwi Z b o r u W i e d ź m Porto­ wych, ale zaraz z n o w u z a p r a g n ę ł a z a w r ó c i ć . Szpicel j u ż m i a ł i', odtoczyć, gdy d r z w i o t w o r z y ł y się na oścież, w y s u n ę ł a się t nich r ę k a i z ł a p a ł a k u l ę . - M a m ! - r o z l e g ł się t r i u m f a l n y o k r z y k w i e d ź m y . Szpicel hyl wściekły. S z a m o t a ł się, ale w i e d ź m a t r z y m a ł a go w m o c ­ nym u ś c i s k u . - Co m a s z , Lindo? - Szpicel d o s t r z e g ł z d u m i o n ą t w a r z i n n e j , s t a r s z e j w i e d ź m y , gdy L i n d a p o c h w a l i ł a się zdobyczą. T a m t a p o b l a d ł a z e s t r a c h u . - Oj, n a Z b o r y w g ó r z e . . . P r ó ­ bujesz n a s zabić? - O c z y m ty m ó w i s z ? - w a r k n ę ł a m ł o d s z a . - Z ł o ś c i s z się, z e p r z e p u ś c i ł a ś w c z e ś n i e j t e g o s z c z u r a . T a k czy o w a k , t e r a z lo m o j a p i ł k a . W i ę c o d c z e p się o d e m n i e . - Lindo... na Zbory, wypuść to. Należy do Mistrza. To Kula G o ń c z a , k t ó r a d o s t a ł a j a k i e ś z a d a n i e . P u ś ć ją, ale j u ż ! W i e d ź m a w y p u ś c i ł a Szpicla z r ę k i n i c z y m g o r ą c y k a r t o ­ fel. K u l a o t r z ą s n ę ł a s i ę i w p o d s k o k a c h w r ó c i ł a n a u l i c ę , p o c z y m s k i e r o w a ł a się d o d r z w i D o m u Lalek. O b i e w i e d ź ­ m y p a t r z y ł y z fascynacją, j a k S z p i c e l s k a c z e p r z e z c h w i l ę w m i e j s c u , a po t r z e c i m s k o k u p r z e c i s k a się p r z e z s z c z e l i n ę na listy i z n i k a w ś r o d k u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- S z k o d a , że n i e p r z y s z ł a po k o g o ś t u t a j - o d e z w a ł a s t a r s z a w i e d ź m a . - M o g ł y b y ś m y p r z e c h o w a ć k u l ę i ucie' niera dla Mistrza. Zyskałybyśmy jego przychylność. - N i g d y n i e j e s t e ś m y o w ł a ś c i w y m czasie we w ł a ś c h m i e j s c u , co? - w e s t c h n ę ł a p o n u r o L i n d a , p o c z y m zatrzf snęła drzwi z d o n o ś n y m łoskotem. - Nicko? - szepnęła Jenna. - Nicko? -Lee? - Nicko, coś p u k a w okno. - To t y l k o ta s t u k n i ę t a k o b i e t a , J e n . Śpij - w y m a m r o t c h ł o p a k z a s p a n y m t o n e m ze swojego p o z a p a d a n e g o łóżk w rogu obskurnego pokoju. J e n n a u s i a d ł a n a r ó w n i e p o z a p a d a n y m m a t e r a c u i owi­ n ę ł a się p ł a s z c z e m Lucy. Z bijącym s e r c e m u s i ł o w a ł a prze­ niknąć spojrzeniem m r o k i z n ó w nasłuchiwała. Brzmiało to tak, j a k b y s i o s t r a M e r e d i t h o d b i j a ł a p i ł k ę o d o k n a . P o co? N i e w y g l ą d a ł a na m i ł o ś n i c z k ę s p o r t u . A p o t e m , gdy sen­ n o ś ć n a d o b r e u l e c i a ł a z jej u m y s ł u , J e n n a u ś w i a d o m i ł a so­ bie, s k ą d z n a t e n s t u k o t . Szpicel. Dziewczyna wyskoczyła z łóżka i natychmiast przewróci­ ł a się n a ś p i ą c e g o S e p t i m u s a , k t ó r y leżał n a p o d ł o d z e , opa­ tulony kocem. N a w e t nie drgnął. Powoli podpełzła do okna, t r z y m a j ą c się b l i s k o p o d ł o g i w n a d z i e i , że Szpicel jej n i e zo­ baczy, c h o c i a ż p o d e j r z e w a ł a , że t o , czy ją zobaczy, czy nie, nie ma większego znaczenia. Wiedział, że t a m jest. Nastąpiła na coś miękkiego i żywego. O t w o r z y ł a usta, by krzyknąć, ale z a n i m z d o ł a ł a dobyć z siebie głos, jakaś d ł o ń z a k r y ł a jej u s t a , d ł a w i ą c k r z y k . N o z d r z a J e n n y wy­ p e ł n i ł a w o ń w i l g o t n e j z i e m i . W p a t r y w a ł a się w nią p a r a dużych oczu.

lUłlaIaUai

^MMiUU

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Ćśś - szepnął Wilczy Chłopiec, k t ó r y od pięciu m i n u t leżał p o d o k n e m i n a s ł u c h i w a ł . - N a z e w n ą t r z j e s t S t w ó r . Raz w i d z i a ł e m t a k i e g o w lesie. - W i e m - odrzekła s z e p t e m J e n n a . - Przyszedł m n i e odn.ilcźć. - Chcesz, ż e b y m go dla ciebie złapał? - spytał Wilczy (Ihłopiec. J e g o oczy lśniły w z i e l o n y m blasku, który prze­ świecał p r z e z p o k r y w a j ą c y o k n o b r u d . S z p i c e l n a z e w n ą t r z z każdą chwilą s t a w a ł się jaśniejszy. O d n a l a z ł z d o b y c z . T e r a z z b i e r a ł siły, b y j ą N a p i ę t n o w a ć . K i e d y t e g o d o k o ­ na, w r ó c i d o s w o j e g o p a n a , a z a d a n i e b ę d z i e w y k o n a n e . Gdy z d o b y c z z o s t a n i e N a p i ę t n o w a n a , p a n b ę d z i e w i e d z i a ł , gdzie jej s z u k a ć . - A d a s z r a d ę ? - s p y t a ł a z p o w ą t p i e w a n i e m J e n n a , sądząc, że Szpicel b ę d z i e d l a W i l c z e g o C h ł o p c a o w i e l e za szybki. - Ł a t w i z n a . - W i l c z y C h ł o p i e c u ś m i e c h n ą ł się. J e g o b r u d ­ ne z ę b y z a l ś n i ł y p a s k u d n y m o d c i e n i e m z i e l e n i w narastają­ cym b l a s k u . - P a t r z . Wilczy C h ł o p i e c , szybszy niż w i e d ź m a , otworzył o k n o i w m g n i e n i u o k a t r z y m a ł S z p i c l a w r ę c e . Z ł o s k o t e m za­ mknął okno. - Brać g o ! - k r z y k n ą ł S e p t i m u s , siadając g w a ł t o w n i e z sze­ r o k o o t w a r t y m i o c z a m i , wciąż n a w p ó ł p o g r ą ż o n y w e ś n i e . - C o ? - m r u k n ą ł N i c k o . - C o . . . co się dzieje? J e n ? D l a ­ czego o n j e s t z i e l o n y ? Wilczy Chłopiec wyglądał b a r d z o osobliwie. Zielone, p u l s u j ą c e ś w i a t ł o u w i ę z i o n e g o S z p i c l a s ą c z y ł o m u się p r z e z palce i c z e r w o n a w o - z i e l o n y b l a s k w y ł a w i a ł c i e m n y k o n t u r kości p o d j e g o skórą. C a ł a r e s z t a W i l c z e g o C h ł o p c a n a b r a ł a o k r o p n e g o , z i e l o n e g o o d c i e n i a , Szpicel b o w i e m świecił co­ raz j a ś n i e j , p r ó b u j ą c z e b r a ć siły, b y u c i e c .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

K u l a G o ń c z a b y ł a w ś c i e k ł a . Była t a k b l i s k o , a z a r a z e m l d a l e k o , b o jeśli n i e z d o ł a N a p i ę t n o w a ć zdobyczy, j a k i p o t e k b ę d z i e m i a ł z niej p a n ? N i e w i ę k s z y n i ż z e s t a r e j , ł y p i ł k i t e n i s o w e j . Szpicel w i e d z i a ł w s z y s t k o o s t a r y c h , łys p i ł k a c h t e n i s o w y c h , s a m b o w i e m był n i e g d y ś j e d n ą z ni Wszystko zawdzięczał swojemu panu, Simonowi, który j gdy go nie zawiódł. Nic nie m o g ł o go p o w s t r z y m a ć prz N a p i ę t n o w a n i e m zdobyczy. Nic. A l e W i l c z y C h ł o p i e c n i e o d p u s z c z a ł . J e g o s i l n e , żyl s t e r ę c e t r z y m a ł y k u l ę w ż e l a z n y m u ś c i s k u . Szpicel z e b w s o b i e całą e n e r g i ę i p o w o l i , lecz n i e u b ł a g a n i e zaczął s n a g r z e w a ć . Była t o r y z y k o w n a s z t u c z k a , a l e G o ń c z a K u g o t o w a b y ł a z a r y z y k o w a ć , ż e się s t o p i . W o l a ł a z m i e n i ć s w p l a m ę ciekłej g u m y n i ż z a w i e ś ć s w o j e g o p a n a . - D l a c z e g o m a s z z i e l o n e ręce, 4 0 9 ? - s p y t a ł z a s p a n y Se t i m u s , k t ó r e m u w y d a w a ł o się, ż e z n ó w leży w d o r m i t o r i u Armii Młodych z Chłopcem 409. - N i e w i e m . T o j a k i ś S t w ó r . J e n n a p r o s i ł a , ż e b y m g o zła­ p a ł . T o z ł a p a ł e m . Z a b a w n e , r o b i się gorący. - To S z p i c e l - s z e p n ę ł a J e n n a . - K u l a G o ń c z a S i m o n a . W y s ł a ł ją, ż e b y m n i e z n a l a z ł a . Co z nią z r o b i m y ? Septimus szybko oprzytomniał. - N i e p o z w ó l , ż e b y cię d o t k n ę ł a . N a ł o ż y ł n a nią P i ę t n o . N i e m o ż e cię d o t k n ą ć , r o z u m i e s z ? - N i e c h c ę , ż e b y Szpicel m n i e d o t k n ą ł . - J e n n a z a d r ż a ł a . - Okropność. - Jeśli cię n i e d o t k n i e , n i e w r ó c i do S i m o n a , ż e b y p o w i e ­ dzieć, gdzie j e s t e ś . Na razie j e s t e ś b e z p i e c z n a . W p o r z ą d k u ? W y g l ą d J e n n y ś w i a d c z y ł , że n i e j e s t w p o r z ą d k u . Była bla­ da, d r ż a ł a i n a b r a ł a z i e l o n k a w e g o o d c i e n i a . - A u ć - m r u k n ą ł W i l c z y C h ł o p i e c . - O o o . . . a. A u ć !

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

1,'I'K I L

205

Nic ci n i e j e s t ? - s p y t a ł N i c k o . I - Au... gorące... nie m o g ę . . . nie m o g ę t e g o trzymać... Arnu h! - Wilczy C h ł o p i e c w y p u ś c i ł k u l ę z p o p a r z o n y c h d ł o n i . Szpicel s t a w a ł się t a k jasny, ż e o d p a t r z e n i a b o l a ł y oczy. | y l d o s ł o w n i e r o z g r z a n y d o c z e r w o n o ś c i . Z p r ę d k o ś c i ą błyikawicy p o m k n ą ł w s t r o n ę J e n n y , p o d s k o c z y ł i d o t k n ą ł jej r a m i e n i a . D z i e w c z y n a k r z y k n ę ł a z b ó l u i z d u m i e n i a . Ku­ lił r z u c i ł a się d o o k n a , t ł u k ą c s z y b ę , i p r z e p a l i ł a m o s t e k , po c z y m z g ł o ś n y m s y k i e m w y l ą d o w a ł a w s t e r c i e gnijących śmieci p o n i ż e j . P r z e z c h w i l ę l e ż a ł a z a g r z e b a n a w h e r b a c i a n e liście, k r ó l i c z e k o ś c i i ż a b i e g ł o w y , czekając, aż o s t y g n i e . N a s t ę p n i e w y s t r z e l i ł a t r i u m f a l n i e z e s t e r t y ś m i e c i , otrzą­ snęła się z h e r b a c i a n y c h liści i p o m k n ę ł a z p o w r o t e m do swo­ jego p a n a , S i m o n a H e a p a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

**- 27

-+ł

D O M ZBORU WIEDŹM

W aneksie zapadła

w

PORTOWYCH

.

pełna zdumienia cisza. Kilka chwil później p r z e r w a ł ją Septimus, który krzyknął: - M o s t . . . p a l i się! N i c k o o d w r ó c i ł się o d J e n n y , która zaciskała rękę na niewiel­ kim, okrągłym oparzeniu, które Szpicel z o s t a w i ł n a jej r a m i e n i u , i p o d ą ż y ł a za s p o j r z e n i e m S e p t i m u s a . Płomienie tańczyły na osmalonej dziurze k t ó r ą z r o b i ł a kula. N a ich o c z a c h stary,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

IM hy, d r e w n i a n y m o s t e k s t a n ą ł n a g ł e w o g n i u i z h u k i e m tytMdł na ziemię, sześć pięter niżej, i

Ojojoj - j ę k n ą ł S e p t i m u s . Do stu szczurów - m r u k n ą ł N i c k o . S z c z u r y n i e mają z t y m n i c w s p ó l n e g o - z a p r o t e s t o ­

wał Stanley. - To w s z y s t k o p r z e z t e g o p a n a H e a p a , m o i m |d«niem. N i e w i e m t e ż , c o s i o s t r u n i a p o w i e n a t o , ż e m o s t hrwzedł z d y m e m . M a r t w i się, co p o w i e s i o s t r u n i a ! - p r y c h n ą ł N i c k o . - To n umniejszy z n a s z y c h p r o b l e m ó w . Z a p o m n i a ł e ś , g d z i e j e Hieśmy? Uwięzieni na o s t a t n i m piętrze siedziby Z b o r u W i e d ź m portowych - o d r z e k ł p o s ę p n i e S e p t i m u s . - Właśnie - mruknął Nicko. Z n o w u z a p a d ł o m i l c z e n i e . Wilczy C h ł o p i e c w s u n ą ł p o p a I /.one d ł o n i e p o d p a c h y i potoczył w o k ó ł p r z e j ę t y m w z r o k i e m . Wykonywał p o w o l n y taniec, p r z e s t ę p u j ą c z nogi na n o g ę I próbując z a p o m n i e ć o b ó l u . J e n n a o t r z ą s n ę ł a się z w ł a s n y c h j umartwień i p o d e s z ł a do n i e g o . - B a r d z o boli? - s p y t a ł a . C h ł o p i e c p o k i w a ł g ł o w ą i zaciditął zęby. - T r z e b a o p a t r z y ć r a n y - s t w i e r d z i ł a J e n n a i o d w i n ę ł a szarIc ze z ł o t e g o j e d w a b i u , k t ó r ą była p r z e p a s a n a w talii i p o m a ­ gając sobie z ę b a m i , r o z e r w a ł a ją na p ó ł . S e p t i m u s i N i c k o patrzyli, jak dziewczyna s t a r a n n i e owi­ ja złoty jedwab w o k ó ł poparzonych d ł o n i Wilczego C h ł o p ­ ca. M y ś l a m i j e d n a k b ł ą d z i l i g d z i e i n d z i e j . Z a s t a n a w i a l i się, jak się w y d o s t a ć z d o m u c z a r o w n i c . - Słuchajcie - o d e z w a ł się S e p t i m u s c i c h y m g ł o s e m . - Co? - szepnął Nicko. J e n n a i Wilczy Chłopiec podnieśli zaniepokojony wzrok. Co usłyszał Septimus?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Słyszycie coś? - m r u k n ą ł S e p t i m u s . Z a p a d ł a p e ł n a n a p i ę c i a cisza, gdy wszyscy nasłuchiwali,,!! czego? K r o k ó w z a d r z w i a m i ? S i m o n a H e a p a p o d okncrnB S i o s t r y M e r e d i t h , o d k r y w a j ą c e j , ż e z m o s t u z o s t a ł tylku popiół? - N i c nie słyszę, S e p - s z e p n ą ł N i c k o p o k i l k u minutadjB - Właśnie. Nic. - O j , S e p - zjeżył się N i c k o . - M y ś l e l i ś m y , że coś u s ł y s z * * łeś. N i e rób tego w i ę c e j , d o b r a ? - A l e o to c h o d z i , nie r o z u m i e c i e ? M o s t z w i e l k i m h u k i e m s p a d ł na p o d w ó r k o , a w i e d ź m y n a w e t nie d r g n ę ł y . N i k t ne* wet nie p i s n ą ł . N i c . Ś w i t a i p e w n i e p o ł o ż y ł y się spać. Mai cia

mówi, ż e M r o c z n e C z a r o w n i c e z w y k l e przesypiają

cały

d z i e ń , a nocą r o b i ą s w o j e . Czyli m o ż e m y po p r o s t u wyjdi i już. To p r o s t e . - A , p e w n i e , ł a t w o j e s t p r z e j ś ć przez cały stary, skrzypiftjl cy d o m , pełen p u ł a p e k i w i e d ź m , k t ó r e t y l k o czekają, żeby cię z ł a p a ć i z m i e n i ć w r o p u c h ę . A p o t e m j e s z c z e łatwiej będ z i e wyjść przez d r z w i f r o n t o w e , n a k t ó r e n a p e w n o nałoży­ ł y j a k i e ś p a s k u d n e Z a k l ę c i e Sztaby. D z i e c i n a d a . J e n n a p o d n i o s ł a w z r o k z n a d rąk W i l c z e g o C h ł o p c a , k t ó r e kończyła bandażować. - N i e m u s i s z t a k z r z ę d z i ć , N i k . I t a k nie m a m y wybo­ r u . M u s i m y się j a k o ś s t ą d w y d o s t a ć . C h y b a ż e p r z e s k o c z y s z pięć m e t r ó w w p o w i e t r z u i w r ó c i s z do tego o k r o p n e g o do­ m u , p e ł n e g o lalek. Kilka m i n u t p ó ź n i e j s t a n ę l i w o b s k u r n y m k o r y t a r z u p r z e d a n e k s e m , g d z i e w i s i a ł o m n ó s t w o pajęczyn. N i c k o był nie­ widzialny. Używał zaklęcia Cichej Niewidzialności, które zdołał w k o ń c u o p a n o w a ć z p o m o c ą S e p t i m u s a , po wielu

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

[•resztą p r ó b a c h . „ N i e , N i k . T o b r z m i : w w i e l k i m m r o k u , <« wielkiej ciszy, n i c n i e w i d z i s z , n i c n i e s ł y s z y s z . I m u s i s z to sobie wyobrazić. N i e wystarczy bezmyślnie powtarzać, |rtk j a k a ś s t u k n i ę t a p a p u g a " . N a r a z i e z a k l ę c i e w y d a w a ł o ile d z i a ł a ć - u d a ł o im się p r z y n a j m n i e j wyjść z p o k o j u , n i e akiywując S k r z y p i e n i a w d r z w i a c h . J e n n a i S e p t i m u s m i e l i f wklęcia N i e w i d z i a l n o ś c i , k t ó r e n i e b y ł y c i c h e , ale p o s t a n o ­ wili ich n i e u ż y w a ć . G d y b y się n i m i p o s ł u ż y l i , t y l k o W i l c z y Chłopiec byłby widzialny dla w i e d ź m , co w y d a w a ł o się nie w porządku. Stali n i e p e w n i e p o d d r z w i a m i a n e k s u , z a s t a n a w i a j ą c się, w którą s t r o n ę się u d a ć . T r u d n o b y ł o stwierdzić, k t ó r ę d y idzie się na górę, a k t ó r ę d y w d ó ł . W i e d ź m y P o r t o w e u w i e l b i a ł y przebudowy i ulepszenia, choć większość ludzi nie posłuży­ łaby się s ł o w e m „ u l e p s z e n i e " , o p i s u j ą c s k u t k i i c h d z i a ł a ń . Przez lata Z b ó r z m i e n i ł d o m w p l ą t a n i n ę ślepych k o r y t a r z y i krętych s c h o d ó w , k t ó r e z w y k l e k o ń c z y ł y się w p o w i e t r z u albo z a o k n e m . N i e k t ó r e d r z w i p r o w a d z i ł y d o p o m i e s z c z e ń , z k t ó r y c h w i e d ź m y wyjęły p o d ł o g ę , n i e k ł o p o c z ą c s i ę jej p o n o w n y m m o n t a ż e m . Z e ś c i a n s t e r c z a ł y tryskające w o d ą rury, a n a k a ż d y m k r o k u i s t n i a ł o r y z y k o , ż e p r z e g n i ł a d e ­ ska w p o d ł o d z e u s t ą p i i n i e s z c z ę ś n i k r u n i e p i ę t r o n i ż e j . To wszystko uzupełniały Uroki, Z m o r y i Przeszkadzacze, k t ó r e miały u p r z y k r z y ć życie n i e o s t r o ż n y m i n t r u z o m . Mały, niebieski Przeszkadzacz wisiał na s z n u r k u , przy­ m o c o w a n y m d o sufitu t u ż p r z y d r z w i a c h . Było t o a n t y p a ­ tyczne, j e d n o o k i e , k o l c z a s t e s t w o r z e n i e , p o k r y t e rybią ł u ­ ską. J e d y n y m c e l e m j e g o życia b y ł o u n i e m o ż l i w i e n i e k a ż d e j osobie tego, co właśnie chciała zrobić. Najpierw jednak P r z e s z k a d z a c z m u s i a ł s p o j r z e ć ofierze w oczy. J e n n a n i e za­ uważyła stworzenia i w p a d ł a p r o s t o na nie. N a t y c h m i a s t

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

się cofnęła, ale b y ł o j u ż z a p ó ź n o . P o d n i o s ł a w z r o k i napu tkała spojrzenie paciorkowatego, niebieskiego oka. Ter||J P r z e s z k a d z a c z z r a d o ś c i ą w z i ą ł się do r o b o t y . Z a c z ą ł podfl s k a k i w a ć p r z e d d z i e w c z y n ą , paplając j a k d o m a ł e g o d z i e c k ł i - C e ś ć , d z i e w c z y n k o . C e e e ś ś ś ć . A co to się s t a ł o , p u c i - p u d B Z g u b i l i ś m y się? J a c i p o m o g ę . O, t a a a k . - O c h , z a m k n i j się - m r u k n ę ł a J e n n a na tyle g ł o ś n o , na ilr s t a r c z y ł o jej o d w a g i , p r ó b u j ą c się o d d a l i ć o d s t w o r a . - O o o . Nieładnie, nieładnie. Ja tylko chcę p o m ó c . . . - S e p , m o ż e s z c o ś z r o b i ć , ż e b y t e n P r z e s z k a d z a c z mi tm przeszkadzał, zanim go uduszę? - P r ó b u j ę c o ś w y m y ś l i ć . M u s i s z się u s p o k o i ć , J e n . S p r ó * buj n i e z w r a c a ć u w a g i n a t e g o g ł u p k a . - O o o . Niegrzeczny chłopiec. Niegrzecznyyy... - S e p - p o w i e d z i a ł a z irytacją J e n n a . - Na co c z e k a s z ? P o z b ą d ź się go, d o b r z e ? I to j u ż ! - N i e p o z b y w a j c i e się m n i e . J a p o m o g ę . - Z a m k n i j się! - J e n , J e n , n i e daj się. N a t y m t o p o l e g a . D e n e r w u j e CLE t a k b a r d z o , ż e n i c n i e m o ż e s z z r o b i ć . Daj m i c h w i l ę . M a m pomysł. - Ooo. Niegrzeczny chłopiec ma pomysł. Ooo. - Zabiję go, S e p . N a p r a w d ę . - Ooo, niedobra dziewczynka. Nieładnie tak mówić. Ooo. Septimus szperał w swoim pasie Ucznia. - C z e k a j , J e n . Z n a j d ę t y l k o swoje O d w r ó c e n i e . O, m a m , - Wyjął m a ł e , t r ó j k ą t n e z a k l ę c i e i p o ł o ż y ł je s o b i e na d ł o n i , kierując w i e r z c h o ł e k w s t r o n ę P r z e s z k a d z a c z a . Stwór patrzył na to podejrzliwie. - O o o , co t a m m a s z , niegrzeczny chłopcze? - spytał płaczliwie.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

i

S e p t i m u s n i e o d p o w i e d z i a ł . W z i ą ł g ł ę b o k i w d e c h , po c z y m

|©woli i cicho, t a k by n i e z b u d z i ć w i e d ź m , w y r e c y t o w a ł : „ Przeszkadzaczu, mały draniu, Zapomnij o swym zadaniu". Ojej - j ę k n ą ł s ł a b y m g ł o s e m P r z e s z k a d z a c z . - D z i w n i e MU; < żuję. I To d o b r z e - m r u k n ą ł S e p t i m u s . - Z d a j e się, że d z i a ł a , jlobra, c h y b a lepiej t o s p r a w d z i ć . O s t r o ż n i e , S e p - p r z e s t r z e g ł a J e n n a , k t ó r a p o c z u ł a się >i|>okojniejsza, gdy jej n i e p r z e s z k a d z a n o . Mrucząc p o d n o s e m p r o s t e Zaklęcie Tarczy, S e p t i m u s r,musił się, b y s p o j r z e ć n a P r z e s z k a d z a c z a . - Dzień dobry - powiedział pogodnie stwór. - W czym mogę p o m ó c ? - J e s t e ś c o r a z l e p s z y w tej M a g i i - s z e p n ę ł a d z i e w c z y n a do S e p t i m u s a . U ś m i e c h n ą ł się. B a r d z o lubił t o u c z u c i e , gdy zaklęcie dzia­ łało jak należy. P r z e s z k a d z a c z w i s i a ł p o d sufitem, c i e r p l i w i e czekając n a o d p o w i e d ź . - Czy m ó g ł b y ś wyprowadzić n a s na zewnątrz? - spytał uprzejmie S e p t i m u s . - Z p r z y j e m n o ś c i ą - o d p a r ł P r z e s z k a d z a c z . - P r o s z ę za mną. - Puścił s z n u r e k , po czym lekko w y l ą d o w a ł p r z e d n i m i na czterech wrzecionowatych łapach. P o t e m ruszył przed siebie i, ku z a s k o c z e n i u wszystkich, wskoczył do o t w a rt ej kla­ py w p o d ł o d z e . - S z y b k o - p o n a g l i ł S e p t i m u s . - L e p i e j i d ź m y za n i m . Nik, t y p i e r w s z y , b ą d ź m y dalej c i c h o . W ślad za P r z e s z k a d z a c z e m zeszli po b a r d z o długiej i c h w i e j n e j d r a b i n i e , k t ó r a p r z e p r o w a d z i ł a i c h p r z e z całą wysokość d o m u . D r a b i n a chybotała się i wyginała p o d ob-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

c i ą ż e n i e m , do k t ó r e g o n i e n a w y k ł a , ż a d n a b o w i e m z wie* n i e w a ż y ł a się z niej k o r z y s t a ć . W k o ń c u d o t a r l i na ziem' a S e p t i m u s d y g o t a ł n a c a ł y m ciele. G d y z e s z l i z d r a b i n y , p o w i t a ł i c h w r o g i , s y c z ą c y ch Wilczy C h ł o p i e c zasyczał w odpowiedzi. - Co t o ? - s z e p n ę ł a J e n n a . - K o t y - m r u k n ą ł S e p t i m u s . - C a ł e m n ó s t w o . Ć ś ś ś , 40; n i e d r a ż n i j ich. - A l e s y c z e n i e W i l c z e g o C h ł o p c a o d n i o s ł o s k u t e k . Z w i e r z ę t a u m i l k ł y , p r z e r a ż o n e o d g ł o s e m , wydawa« n y m p r z e z n a j w i ę k s z e g o i n a j d z i k s z e g o k o t a , j a k i e g o kiedy­ k o l w i e k słyszały. P r z e s z k a d z a c z z a c z e k a ł , a ż w s z y s c y b e z p i e c z n i e zejdą z drabiny. - J a k p a ń s t w o widzą, z n a j d u j e m y się t e r a z w k u c h n i Z b o ­ ru, która stanowi c e n t r u m wszystkich wydarzeń w domu. P r o s z ę z a m n ą , z a p r o w a d z ę p a ń s t w a d o wyjścia. W k u c h n i u n o s i ł się z a p a c h s t a r e g o , s p a l o n e g o t ł u s z c z u i k a r m y dla k o t ó w . W ciemnościach niewiele było widać, z wyjątkiem b l a s k u m a s y zielonych, świecących k o c i c h oczu, k t ó r e ś l e d z i ł y ich c i c h y m a r s z p r z e z t o p o m i e s z c z e n i e . W k r ó t c e w y s z l i z k u c h n i . T r z y m a l i się t u ż z a P r z e s z k a dzaczem, który podążał w ą s k i m korytarzem. T r u d n o było s t w i e r d z i ć , d o k ą d idą, b o w d o m u p a n o w a ł m r o k . D o o k i e n p r z y p i ę t o p ł a c h t y c z a r n e g o m a t e r i a ł u , a ściany, pokryte b r u d n ą , b r ą z o w ą farbą z d o b i ł o kilka p o p ę k a n y c h o b r a z ó w , p r z e d s t a w i a j ą c y c h w i e d ź m y , r o p u c h y i n i e t o p e r z e . G d y jed­ n a k p r z e c i s n ę l i się p r z e z w ą s k i z a k r ę t , d o k o r y t a r z a w p a d ł nagle snop światła. Jakieś drzwi zaskrzypiały i otworzyły się, a z z a n i c h w y ł o n i ł a się c z a r o w n i c a . Nicko stanął jak wryty. S e p t i m u s w p a d ł p r o s t o na nie­ go, a p o u ł a m k u s e k u n d y t o s a m o u c z y n i l i J e n n a i W i l c z y

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

C h ł o p i e c . S t a n l e y , k t ó r y b i e g ł p r z e d N i c k i e m , z n a l a z ł się W snopie światła. W i e d ź m a p o p a t r z y ł a n a s z c z u r a s z e r o k o o t w a r t y m i ocza­ mi. P r z e r a ż o n y S t a n l e y o d p o w i e d z i a ł s p o j r z e n i e m . Witaj. Jesteś szczurem, prawda, mały? - powiedziała czarownica d z i w n y m , ś p i e w n y m g ł o s e m . - P o z w ó l , ż e z m i e IIII;

cię w ł a d n ą , t ł u s t ą r o p u c h ę .

Stanley o t w o r z y ł i z a m k n ą ł pyszczek, ale nie wydusił i siebie ż a d n e g o d ź w i ę k u . W i e d ź m a p o w o l i z a m r u g a ł a p o ­ wiekami. P o t e m odwróciła się i p o p a t r z y ł a na S e p t i m u s a , J e n n ę i W i l c z e g o C h ł o p c a , k t ó r z y kulili się w c i e n i u . - P r z y p r o w a d z i ł e ś t e ż k o l e g ó w . . . m m m n i a m . D z i e c i . Lu­ bimy dzieci, o t a k . . . A o t o m ó j w ł a s n y , specjalny P r z e s z k a dzacz, k t ó r e g o wczorajszej n o c y p o w i e s i ł a m n a suficie... - W i t a j , W e r o n i k o - o d r z e k ł P r z e s z k a d z a c z z lekką dez­ aprobatą. - Z n o w u chodzisz przez sen? - M h m . . . - mruknęła wiedźma. - Chodzenie przez sen... piękne. - N a t y c h m i a s t wracaj do ł ó ż k a - o d p a r ł z irytacją s t w ó r . Z a n i m z n o w u w p a d n i e s z w tę d z i u r ę w p o d ł o d z e i w s z y s t ­ kich o b u d z i s z . - T a k . N a t y c h m i a s t d o łóżka... D o b r a n o c , Przeszkadzaczu - W e r o n i k a o d d a l i ł a się k o r y t a r z e m z s z e r o k o o t a r t y m i , w p a t r z o n y m i w p r z e s t r z e ń o c z a m i . J e n n a i Wilczy Chło­ piec p r z y t u l i l i się d o ściany, b y p r z e p u ś c i ć l u n a t y c z k ę . - Uff - o d e t c h n ą ł S e p t i m u s . - P r o s z ę tędy, jeśli p a ń s t w o p o z w o l ą - p o w i e d z i a ł r a ź n i e Przeszkadzacz, po czym zniknął za grubą, czarną zasłoną, prze­ dzielającą k o r y t a r z . S e p t i m u s , J e n n a , W i l c z y C h ł o p i e c , S t a n ­ ley i C i c h o N i e w i d z i a l n y N i c k o przeszli za k o t a r ę i o d e t c h n ę l i z ulgą - po drugiej s t r o n i e z n a j d o w a ł y się d r z w i frontowe.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

P r z e s z k a d z a c z p o d b i e g ł d o d r z w i s z y b k o n i c z y m jas c z u r k a p o r o z g r z a n e j p o d ł o d z e i zaczął p r a c o w i c i e otwiei p r z e r ó ż n e rygle, z a m k i i ł a ń c u c h y . J e n n a p o s ł a ł a S e p t i m u s w i p o k r z e p i a j ą c y u ś m i e c h . J u ż p r a w i e wyszli z t e g o d o m u , I w t e d y się z a c z ę ł o . - Au! R a t u n k u . R a t u n k u ! Ktoś m n i e atakuje. Ratunku Z o s t a w . Z o s t a w m n i e ! - w r z e s z c z a ł rozdzierający, metalicz* ny g ł o s . J e d e n z z a m k ó w w y p o s a ż o n o w A l a r m . - Ćśśś, D o n a l d z i e - p o w i e d z i a ł d o ń s u r o w o Przeszkadzacz, - P r z e s t a ń h a ł a s o w a ć , to tylko ja. - Ale z a m e k n i e dał się ud*f szyć. Zaczął w y d a w a ć z siebie głośne, j e d n o s t a j n e jęki. - Oojo4| ojooj, r a t u n k u . . . Oojoojooj, r a t u n k u . . . Oojoojooj, r a t u n k u . . , ) N a g l e z góry d o b i e g ł d ź w i ę k t u p o c z ą c y c h s t ó p i pod­ n i e c o n e g ł o s y . C a ł y Z b ó r W i e d ź m P o r t o w y c h o b u d z i ł się, i Kilka c h w i l p ó ź n i e j n a s c h o d a c h r o z b r z m i a ł y ciężkie kroki, a p o t e m głośny trzask pękającego d r e w n a i krzyk. - D a p h n e , ty i d i o t k o ! - w r z a s n ą ł j a k i ś g ł o s . - D o p i e r o n a p r a w i ł a m t e n s c h o d e k , a t e r a z p a t r z . P o s z e d ł w drzazgi. - W o d p o w i e d z i r o z l e g ł się j ę k D a p h n e . - W y c z u w a m i n t r u z ó w . W y c z u w a m s z c z u r a ! - krzyknął inny głos. - Szybko, szybko! Na dół, tylnymi s c h o d a m i . N a g ó r z e z a ł o m o t a ł o c o ś , c o b r z m i a ł o jak s t a d o s ł o n i . D o m z a t r z ą s ł się w p o s a d a c h . W i e d ź m y P o r t o w e p ę d z i ł y w stro­ nę uciekinierów. - O o j o o j o o j , r a t u n k u . . . Oojoojooj, r a t u n k u . . . - w y d z i e r a ł się dalej z a m e k . - S e p ? - J e n n a w p a n i c e o d w r ó c i ł a s i ę do S e p t i m u s a . Sep... m o ż e s z coś zrobić? - N i e w i e m . Myślę... czekaj. - S e p t i m u s z n ó w zaczął s z p e r a ć w p a s i e U c z n i a i po chwili w y c i ą g n ą ł m a ł ą p a c z u s z ­ kę, p o d p i s a n ą „Pył P o ś p i e c h u " . Szybko wysypał n a d ł o ń

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Mwartość, po c z y m o b r z u c i ł nią P r z e s z k a d z a c z a . S t w ó r I .iszlnął i p a r s k n ą ł . P o t e m n a g l e p r z y s p i e s z y ł , z m i e n i a j ą c Nie w n i e b i e s k ą m g i e ł k ę , k t ó r a w i ł a się p r z y d r z w i a c h , odKiiwając rygle, o t w i e r a j ą c z a m k i i o d p i n a j ą c ł a ń c u c h y , p o d ­ czas g d y w c i ą ż r o z b r z m i e w a ł o r o z d z i e r a j ą c e z a w o d z e n i e : Oojoojooj, r a t u n k u . . . O o j o o j o o j , r a t u n k u . . . W t e m J e n n a usłyszała hałasy, dobiegające z k u c h n i na ilole, ale w tej s a m e j c h w i l i d r z w i f r o n t o w e o t w o r z y ł y się na oścież, przyciskając P r z e s z k a d z a c z a do ściany. W m g n i e ­ niu o k a J e n n a , S e p t i m u s , N i c k o , W i l c z y C h ł o p i e c i S t a n l e y wypadli z d o m u i p o g n a l i Alejką Linową, n i e w a ż ą c się o b e j ­ rzeć p r z e z r a m i ę , b y s p r a w d z i ć , czy w i e d ź m y ich gonią. T y m c z a s e m w siedzibie Z b o r u W i e d ź m Portowych p o d ł o ­ ga w h o l u , od lat p o d g r y z a n a p r z e z o g r o m n ą k o l o n i ę k o r n i ­ ków, w r e s z c i e u s t ą p i ł a , i cały Z b ó r r u n ą ł p r o s t o d o p i w n i c y . N a g r o m a d z o n a zawartość nieszczelnej rury kanalizacyjnej złagodziła u p a d e k .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+t- 28 -H-

WA-t

Jenna, S e p t i m u s , N i c k o , W i l c z y C h ł o p i e c i S t a n l e y w y r u ­ szyli z P o r t u w s t r o n ę M o k r a d e ł M a r r a m . J e n n a p r o w a d z i ­ ła, za nią kroczył G r o m , k t ó r y p o t r z ą s a ł głową i p a r s k a ł w m r o ź n y m p o r a n n y m powietrzu, zadowolony, że wypro­ w a d z o n o g o z c u c h n ą c e j stajni n a t y ł a c h D o m u Lalek. J e n n a u p a r ł a się, by w r ó c i ć po konia. O b a w i a ł a się, że sio­ strze M e r e d i t h m o ż e przyjść do głowy, by sprzedać go do skle­ p u m i ę s n e g o przy n a b r z e ż u . Kiedy więc dotarli d o k o ń c a Alej­ ki Linowej, a z d o m u wciąż n i e w y ł o n i ł a się ż a d n a w i e d ź m a , J e n n a p r z e k r a d ł a się b ł o t n i s t ą dróżką na tyły b u d y n k ó w i wy­ p r o w a d z i ł a G r o m a z e stajni. Droga, którą podążali, biegła po wysokim wale, skrajem pól, p r z y P o r c i e . M a s z e r u j ą c p r z e z p o r a n n ą m g i e ł k ę , d z i e w ­ c z y n a w i d z i a ł a w y b l a k ł y n a m i o t c y r k o w y i c z u ł a z a p a c h tra-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

WY, p o d e p t a n e j w c z o r a j p r z e z t ł u m . M i m o ciszy i s p o k o K|, l e n n a b y ł a k ł ę b k i e m n e r w ó w - o p a r z e n i e na r a m i e n i u , w miejscu, g d z i e d o t k n ą ł jej Szpicel, b o l a ł o , p r z y p o m i n a j ą c , I r z o s t a ł a N a p i ę t n o w a n a - i aż p o d s k a k i w a ł a p r z y k a ż d y m N.ir.lym r u c h u czy d ź w i ę k u . G d y z a t e m k ą t e m o k a d o s t r z e ­ gła zbliżający s i ę k u niej m a ł y , c i e m n y k s z t a ł t , k t ó r e m u towarzyszyło d z i w n e brzęczenie, w p a d ł a w p a n i k ę i m o c ­ no złapała Septimusa. - A u ! - j ę k n ą ł c h ł o p a k . - Co s i ę dzieje, J e n . . . Co j e s t ? l e n n a s k u l i ł a się z a n i m . C o ś z m i e r z a ł o p r o s t o n a nią. Uch... uch, zabierz t o ! Zabierz to ze m n i e ! - wrzasnęła, g o r ą c z k o w o strząsając z r a m i e n i a d u ż e g o o w a d a . C h ł o p c y u k l ę k l i i z a c z ę l i p r z y g l ą d a ć się o w a d o w i , k t ó r y leżał na g r z b i e c i e w d r o b n y m pyle, p o w o l i p o r u s z a j ą c o d n ó ­ żami i c i c h o bzycząc. - M y ś l a ł e m , ż e n i e żyje - S e p t i m u s t r ą c i ł s t w o r z o n k o palcem. - Skąd się tu wziął? - s p y t a ł N i c k o i p o k r ę c i ł g ł o w ą . Wilczy C h ł o p i e c wbił w z r o k w owada, który jego zda­ niem, n i e w y g l ą d a ł z b y t a p e t y c z n i e . Z a t w a r d y , a n a d o d a ­ tek kolczasty. N i e z d z i w i ł b y się, gdyby s t w ó r m i a ł p a s k u d ­ ne ż ą d ł o . J e n n a o b e j r z a ł a się p r z e z r a m i ę . - Co to j e s t ? - s p y t a ł a . - To t w ó j R o b a l O c h r o n n y - o d p a r ł S e p t i m u s . - Niemożliwe! - J e n n a opadła na kolana, po czym delikat­ nie u n i o s ł a R o b a l a i p o ł o ż y ł a g o s o b i e n a d ł o n i . S t a r a n n i e z d m u c h n ę ł a z n i e g o tyle p y ł u , ile m o g ł a . Po kilku c h w i l a c h robal, na o c z a c h z a c h w y c o n e j p u b l i c z n o ś c i , w s t a ł i drżący­ mi r u c h a m i zaczął czyścić s k r z y d e ł k a , z b z y c z e n i e m u s i ł u ­ jąc d o p r o w a d z i ć się d o p o r z ą d k u . N a g l e z a k l e k o t a ł t r i u m -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

falnie s k r z y d e ł k a m i o z i e l o n y p a n c e r z y k , po c z y m w z b i ł i w p o w i e t r z e i zajął swoje n a l e ż n e m i e j s c e na r a m i e n i u Je n y - t a k j a k u c z y n i ł p o n a d r o k t e m u , gdy z o s t a ł p o w o ł a d o życia w c h a t c e c i o t k i Z e l d y . T e n w i d o k p o d n i ó s ł Jenruf] n a d u c h u . M a p r z y s o b i e o b r o ń c ę , jeśli - a m o ż e raczej kiedy - S i m o n przyjdzie jej s z u k a ć .

* * * W i e l k i r u m a k z p r z y c u p n i ę t y m na s i o d l e s z c z u r e m i czte­ r e m a o s o b a m i , idącymi obok, powoli, ale n i e u s t ę p l i w i ! p o s u w a ł się d r o g ą w z d ł u ż w a ł u . P o d r ó ż n i m i n ę l i otaczają­ c e P o r t p o l a i szli t e r a z w ś r ó d t r z c i n , z k t ó r y c h wyrabia­ no strzechy, koszyki, m a t e r i a ł y p o d ł o g o w e i najróżniejsze sprzęty dla mieszkańców Portu. P o r a n n e słońce wzeszło wyżej i p r z e g n a ł o o s t a t n i e p a s m a m g ł y , w i s z ą c e n a d trzci­ n a m i , k t ó r e c i ą g n ę ł y się j a k o k i e m s i ę g n ą ć . Dalej leżały M o ­ kradła Marram, spowite gęstymi, bagiennymi oparami. S t a n l e y s t a r a ł się n i e z w r a c a ć n a s i e b i e u w a g i . W ł a ś n i e spostrzegł boczną dróżkę, wiodącą do chałupy Szalonego Jacka, g d z i e w z e s z ł y m r o k u s p ę d z i ł s z e ś ć c i ę ż k i c h t y g o d n i , u w i ę z i o n y w k l a t c e . U d a ł o m u się u c i e c d o p i e r o w t e d y , gdy z g ł o d u s c h u d ł d o t e g o s t o p n i a , ż e m ó g ł się p r z e c i s n ą ć m i ę ­ dzy p r ę t a m i . P ó ź n y m r a n k i e m Stanley zauważył, że trzciny zaczynają się przerzedzać i poczuł wilgotną w o ń Mokradeł Marram. Wresz­ cie m ó g ł się o d p r ę ż y ć , z a w ę d r o w a l i j u ż b o w i e m d o s t a t e c z n i e d a l e k o o d c h a t y S z a l o n e g o Jacka. W k r ó t c e d r o g a p r z e r o d z i ł a się w b ł o t n i s t ą ścieżkę i g r u p a w ę d r o w c ó w p r z y s t a n ę ł a . J e n n a z a s ł o n i ł a oczy p r z e d b l a s k i e m s ł o ń c a i , m r u ż ą c p o ­ wieki, p o p a t r z y ł a n a m o k r a d ł a . N i e m i a ł a pojęcia, gdzie znaj-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

(luje się ścieżka do c h a t y ciotki Zeldy. Kiedy o s t a t n i m r a z e m Ifeyła tu z N i c k i e m , p a n o w a ł W i e l k i M r ó z i b a g n a , p o k r y t e śniegiem i l o d e m , w y g l ą d a ł y z u p e ł n i e inaczej n i ż t e r a z . Septimus stanął przy niej. Myślałem, że Bagniak będzie na n a s czekał - powiedział le zdziwieniem. - C i o t k a Zelda na p e w n o wie, że tu jesteśmy. - Ee, n o n i e , n i e s ą d z ę - o d p a r ł a J e n n a . - S ł u c h m a j u ż n i e len, co k i e d y ś . W y ś l ę S t a n l e y a , ż e b y jej p o w i e d z i a ł , że przynzliśmy. - Przepraszam? Czy dobrze słyszałem? - spytał z niedo­ wierzaniem szczur. - Tak, d o b r z e s ł y s z a ł e ś - o d p a r ł a d z i e w c z y n a . - C h c ę , żehyś p o s z e d ł d o C h a t y S t r a ż n i c z k i i p o w i a d o m i ł c i o t k ę , ż e t u jesteśmy. - W y b a c z , W a s z a W y s o k o ś ć , ale j a k j u ż m ó w i ł e m , n i e o b ­ sługuję m o k r a d e ł . . . - Jeśli j a cię p r o s z ę , ż e b y ś p o s z e d ł n a m o k r a d ł a , t o p ó j ­ dziesz. Z r o z u m i a n o ? - E e . . . - S t a n l e y w y d a w a ł się n i e c o z a s k o c z o n y . - A jeśli n i e z r o b i s z t e g o , o co p r o s z ę , k a ż ę cię z w o l n i ć ze S z c z u r z y c h T a j n y c h S ł u ż b . -Ale... - Czy to jest jasne? S t a n l e y n i e w i e r z y ł w ł a s n y m u s z o m . P o d o b n i e j a k Septi­ m u s i N i c k o . Ż a d e n z n i c h j e s z c z e n i g d y n i e słyszał takiej determinacji w głosie Jenny. - S t a n l e y u , czy to j e s t j a s n e ? - Całkowicie. J a k s ł o ń c e . - Stanley s k i e r o w a ł s m ę t n y w z r o k na Mokradła Marram. Z niechętnym p o d z i w e m pomyślał, że jako królowa J e n n a będzie o wiele twardszym orzechem d o z g r y z i e n i a n i ż jej m a t k a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- No to r u s z a j - p o l e c i ł a d z i e w c z y n a . - K o n i e c z n i e p p r o ś c i o t k ę , ż e b y p r z y s ł a ł a B a g n i a k a z k a j a k i e m od stroifj P o r t u . I p o s t a r a j się z a ł a t w i ć t o j a k najszybciej. S i m o n mul Napiętnował,zapomniałeś? W s z y s c y patrzyli n a szczura, k t ó r y p o b i e g ł b ł o t n i s t ą ście ką, po c z y m w s k o c z y ł w w y s o k ą k ę p ę t u r z y c y i z n i k n ą ł z po* la w i d z e n i a . - M a m n a d z i e j ę , ż e n i c m u n i e b ę d z i e - p o w i e d z i a ł a Jerl' n a , o s ł a n i a j ą c o c z y i p a t r z ą c w m i e j s c e , g d z i e z n i k n ą ł Stan ley. N i e c h c i a ł a grozić s z c z u r o w i , c z u ł a j e d n a k , ż e n i e m i a ł ! i n n e g o wyjścia. O d k i e d y Szpicel j ą N a p i ę t n o w a ł , w i e d z i a ł a że o d n a l e z i e n i e jej p r z e z S i m o n a to t y l k o k w e s t i a c z a s u i nit m o g ł a się d o c z e k a ć , k i e d y z n a j d z i e się w b e z p i e c z n e j Chacie Strażniczki. - Dobry z niego szczur - stwierdził Septimus. - Niedług wróci z Bagniakiem, zobaczycie. U s i e d l i n a k r a w ę d z i w a ł u . Z a d o w o l o n y G r o m s k u b a ł tra­ wę, a J e n n a p o d a ł a p o z o s t a ł y m b u k ł a k z wodą, który napeł­ n i ł a w ź r ó d e ł k u , gdy w y c h o d z i l i z P o r t u . N i c k o p o ł o ż y ł się i p a t r z y ł w n i e b o , szczęśliwy, że m o ż e b e z c z y n n i e spędzić p o r a n e k . W i l c z y C h ł o p i e c był n i e s p o k o j n y . B o l a ł y g o d ł o ­ n i e . P o j a k i m ś c z a s i e w s t a ł i zaczął k r ą ż y ć p o ścieżce, b y nie myśleć o bólu. J e n n a i S e p t i m u s z a c h o w y w a l i c z u j n o ś ć , r o z g l ą d a j ą c się po m o k r a d ł a c h i p o ł a c i a c h t r z c i n i w y p a t r u j ą c j a k i e g o ś nie­ o c z e k i w a n e g o r u c h u . C o j a k i ś czas p o d m u c h w i a t r u koły­ sał t r z c i n a m i , s z c z u r w o d n y w s k a k i w a ł z c i c h y m p l u s k i e m do w o d y albo p t a k nagłym, ż a ł o s n y m krzykiem przywoły­ w a ł p a r t n e r a - i w t e d y J e n n a i S e p t i m u s aż się w z d r y g a l i . P o ł u d n i e b y ł o c o r a z bliżej, p o w i e t r z e s t a ł o się c i e p ł e i d u s z ­ ne, wiatr ucichł, a zwierzęta umilkły. J e n n a i S e p t i m u s po-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I czuli z a w r o t y głowy, a oczy z a c z ę ł y im się p o w o l i z a m y k a ć . Nic ko z a p a d ł w s e n . N a w e t W i l c z y C h ł o p i e c p r z e s t a ł c h o -

dscić

w t ę i z p o w r o t e m , p o ł o ż y ł się i o p a r ł p o p a r z o n e r ę c e

nu c h ł o d n e j t r a w i e . Białe, g o r ą c e s ł o ń c e ś w i e c i ł o n a b e z c h m u r n y m n i e b i e , i w o d d a l i , za M o k r a d ł a m i M a r r a m , p o j a w i ł a się na h o r y ­ zoncie c i e m n a p l a m k a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

WALKA I LOT

Septimus z o r i e n t o w a ł się pierw­ szy. C o ś M r o c z n e g o ś w i s n ę ł o w p o w i e t r z u i sprawiło, że zjek

żyły mu się w ł o s y na karku. Usiadł g w a ł t o w n i e .

C o się stało? - spy­ tała Jenna, k t ó r a też się obudziła. - Au. - Skrzywiła się, gdy

poczuła pulsowa­ nie n a ramieniu. - Patrz. T a m . - Septimus w s k a z a ł n ie b o . - N i e . . . nie p o d o b a mi się to. Za d u ż e na ptaka.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Dziewczyna p o t a r ł a ramię, podążając w z r o k i e m za pal­ tem Septimusa. W oddali, wysoko nad M o k r a d ł a m i MarNin, u j r z a ł a d u ż y , c z a r n y k s z t a ł t , p o d o b n y d o p t a k a . - M o ż e to B a g i e n n a K a n i a . . . - p o w i e d z i a ł a n i e p e w n i e . Pokręcił g ł o w ą i w s t a ł , by m i e ć l e p s z y w i d o k , o s ł a n i a j ą c oczy p r z e d j a s k r a w y m b l a s k i e m . P o b l a d ł i s p o w a ż n i a ł . - Co j e s t ? - s p y t a ł N i c k o , o t w i e r a j ą c z a s p a n e oczy. J e n n a bez s ł o w a w s k a z a ł a zbliżający się k s z t a ł t . W i l c z y C h ł o p i e c przestał krążyć i t e ż s p o j r z a ł . - Dziwne... - mruknął pod nosem. - Co w i d z i s z ? - s p y t a ł N i c k o z n i e p o k o j e m . W i e d z i a ł , ze Wilczy C h ł o p i e c m a s o k o l i w z r o k . - Wygląda jak o g r o m n y n i e t o p e r z . . . ale... nie... zaraz... inny, jak s z y b k o l e c i . . . t o . . . n i e , n i e m o ż l i w e . . . - Co? - spytał S e p t i m u s p o d e n e r w o w a n y m t o n e m . - Co jest niemożliwe? - J a k i ś g ł u p e k w p o w i e t r z u . Leci. - Na p e w n o , 409? -Tak, 412. - Ale t o w y k l u c z o n e . N i k t n i e u m i e t a k l a t a ć . Z n a c z y , t a k naprawdę, jak ptak. - Kiedyś latali. P r z y n a j m n i e j t a k m ó w i ą - s z e p n ą ł S e p t i ­ mus. C z a r n a p l a m a z b l i ż a ł a się s z y b k o , w k r ó t c e w s z y s c y j u ż wyraźnie widzieli kształt frunącego człowieka z łopoczącym za plecami czarnym płaszczem. Mknął nad mokradłami, zygzakując w n i e c o n i e r e g u l a r n y s p o s ó b i o m i a t a j ą c w z r o ­ kiem z i e m i ę w d o l e . K i e r o w a ł się k u P i ę t n u , k t ó r e z a w d z i ę ­ czał Szpiclowi. - To S i m o n ! - w y k r z y k n ę ł a J e n n a , n i e d o w i e r z a j ą c w ł a ­ snym oczom.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- M u s i m y się s c h o w a ć - n a k a z a ł S e p t i m u s . - J e n , w tr ny! Szybko! - N i e r o z u m i e m , c z y m się t a k p r z e j m u j e c i e - s t w i e N i c k o , p o d n o s z ą c w z r o k na nadciągającą p o s t a ć . - J e s t n c z w o r o , a to w k o ń c u t y ł k o S i m o n . N a s z starszy, p r z e d r ż a ł y b r a c i s z e k . D o b r a , n a u c z y ł się latać, ale co z t e g o ? n a p e w n o t e ż u m i e . P r a w d a , Sep? - N i e , N i k . N i e w t e n s p o s ó b . T o p r a w d z i w y Lot. - Ale u m i e s z się u n o s i ć , n i e ? Czyli l a t a s z . - Tylko o p a r ę s t ó p n a d ziemią. W życiu n i e u m i a ł b y p o l e c i e ć tak, j a k o n . C h y b a n i k t b y n i e u m i a ł . J e n n a stanęła przy G r o m i e i m o c n o ściskała jego wod Z jakiegoś p o w o d u c z u ł a się bezpieczniej o b o k t e g o potężna* go, s p o k o j n e g o zwierzęcia, gdy p a t r z y ł a n a p ę d z ą c ą p o n i e p o s t a ć . S e p t i m u s p o d s z e d ł d o niej, p e ł e n d e t e r m i n a c j i , r a z e m o b r o n i s i o s t r ę . Z k i e s z e n i ukrytej w p a s i e U c z n i a wy« ciągnął swoje najcenniejsze Zaklęcie. Była to p a r a maleńkich, s r e b r n y c h skrzydeł, k t ó r e d o s t a ł od Marcii, gdy p i e r w s z y rai p o p r o s i ł a go, by z o s t a ł jej U c z n i e m . Skrzydła spoczywały te­ raz na prawej d ł o n i c h ł o p c a i p o ł y s k i w a ł y w s ł o ń c u . Na i lśniącej, s r e b r n e j p o w i e r z c h n i w i d n i a ł y cztery s ł o w a , u t w r z o n e z e s z c z e r o z ł o t y c h liter: L E Ć W O L N Y JAK PTAK. S e p t i m u s p r ó b o w a ł sobie p r z y p o m n i e ć , co zrobił tego r a n k a p r z y g r z ę z a w i s k u B a g n i a k a - w y d a w a ł o m u się teraz, że b y ł o to t a k d a w n o - gdy p i e r w s z y r a z wziął Z a k l ę c i e i po­ c z u ł , jak p r z e c h o d z i g o d r e s z c z Magii. P a m i ę t a ł , ż e p o w t ó ­ rzył te s ł o w a w d u c h u i w y o b r a z i ł s o b i e , że n a p r a w d ę lata. N i c w i ę c e j . N a p e w n o p o w i n i e n z r o b i ć c o ś więcej? - W i d z i c i e ? W i e d z i a ł e m , że u m i e s z , S e p - r z e k ł z podzi w e m N i c k o , gdy s t o p y b r a t a o d e r w a ł y się o kilka c e n t y m e t r ó w od ziemi.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

A L K A

I

L O T

225

S c p t i m u s spojrzał w d ó ł i w y l ą d o w a ł z g ł o ś n y m t u p n i ę l lem. T y m c z a s e m J e n n a n i e o d r y w a ł a w z r o k u o d m r o c z n e j syl­ wet k i n a n i e b i e . S i m o n z n a l a z ł się j u ż n a tyle blisko, ż e w i ­ działa j e g o falujące w ł o s y o b a r w i e s ł o m y . Z n i ż y ł l o t n a d u . I i n a m i , n a m i e r z a j ą c P i ę t n o . W o s t a t n i e j chwili, gdy wy­ dawało się, ż e m o ż e w p a ś ć n a w a ł , w z b i ł się wyżej i w y h a ­ mował z w y r a z e m najwyższego s k u p i e n i a na twarzy. Było to pierwsze podejście S i m o n a do Lotu. Podczas startu trzy razy s p a d a ł n a d a c h O b s e r w a t o r i u m i l e d w i e u n i k n ą ł z d e ­ rzenia z j e d n ą z w y s e p e k na m o k r a d ł a c h , c a ł k o w i c i e o p a n o ­ waną p r z e z k u r y . W c a l e n i e b y ł o t o t a k i e ł a t w e , j a k z a p o ­ wiadał H u g h F o x . S i m o n z p e w n y m w y s i ł k i e m u n o s i ł się t e r a z w p o w i e t r z u , |akby t a r g a ł n i m w i a t r , i z e z d u m i e n i e m p a t r z y ł n a g r u p k ę w dole. Zobaczył coś, czego n i e s p o d z i e w a ł się j u ż nigdy uj­ rzeć - sądził, że z o s t a ł o p o ż a r t e p r z e z w i e l k i e g o R o b a l a Z i e m ­ nego, który t e r a z z a m i e s z k i w a ł N o r ę (i k t ó r y n i e b a w e m m i a ł wydać n a ś w i a t dziesięć m a ł y c h R o b a l k ó w Z i e m n y c h , p r z e z co bez p r z e r w y był zły i g ł o d n y ) . - M a s z m o j e g o k o n i a ! - w r z a s n ą ł do J e n n y . - T y . . . ty k o ­ niokradzie! W s z y s c y o n i e m i e l i n a w i d o k u n o s z ą c e g o się w p o w i e t r z u S i m o n a . Z a p o m n i e l i o z a g r o ż e n i u i o b s e r w o w a l i go, z a s t a ­ nawiając się, c o t e r a z z r o b i . - W y n o ś się i z o s t a w n a s w s p o k o j u ! - k r z y k n ę ł a g n i e w ­ nie J e n n a . - W t a k i m r a z i e ty z o s t a w m o j e g o k o n i a - o d p a r o w a ł Si­ mon i nagle stracił koncentrację, a także wysokość. Szybko opadł na ziemię, niezgrabnie wylądował o b o k J e n n y i skrę­ ci! k o s t k ę . D z i e w c z y n a o d s k o c z y ł a , c i ą g n ą c z a s o b ą G r o m a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- I d ź s o b i e , S i m o n - p o w i e d z i a ł d o ń ze z ł o ś c i ą Ser. mus. S i m o n r o z e ś m i a ł się. - M o ż e m n i e z m u s i s z , b a c h o r z e z A r m i i M ł o d y c h ? Nil sądzę. Z zaskakującą szybkością S i m o n zabrał J e n n i e wodze W y k r ę c i ł jej r ę k ę za p l e c a m i , aż j ę k n ę ł a z b ó l u . - P u ś ć ją, ty ś w i n i o - z a ż ą d a ł N i c k o . R z u c i ł się na Simc n a , ale t e n m i a ł w z a n a d r z u B ł y s k a w i c ę Ogłuszającą, któr^ c i s n ą ł p o d s t o p y b r a t a . B ł y s k a w i c a p o w a l i ł a N i c k a n a zie­ m i ę , o d b i ł a się i trafiła j e s z c z e W i l c z e g o C h ł o p c a . Nic­ k o p r ó b o w a ł w s t a ć , ale n i e m ó g ł . M i a ł w r a ż e n i e , ż e g ł o w ę p r z y t w i e r d z o n o m u d o z i e m i . Z a m k n ą ł oczy - b o l a ł y g o o d jaskrawego światła, a h a ł a s w e w n ą t r z czaszki przyprawiał go o s t r a s z n e m d ł o ś c i . - C i e s z się, że j e s t e ś m o i m b r a t e m - p o w i e d z i a ł S i m o n d o N i c k a , k t ó r y leżał p o b l a d ł y n a z a k u r z o n e j d r o d z e . - Nic k r z y w d z ę r o d z i n y . N o , p r z y n a j m n i e j n i e b e z p o w r o t n i e . Ale p o z a t y m n i e w i d z ę t u ż a d n e j r o d z i n y . . . t y l k o p a r ę dziecia­ k ó w , k t ó r e p r z y w ł a s z c z y ł y s o b i e n a s z e n a z w i s k o . T a k jak jedno z nich przywłaszczyło sobie mojego konia. S i m o n m o c n i e j ścisnął r ę k ę J e n n y . - P r z e s t a ń - j ę k n ę ł a . - Boli. - N a p r a w d ę ? Au! - W o l n a d ł o ń S i m o n a p o m k n ę ł a ku j e g o szyi. - P r z e k l ę t e B a g i e n n e M u c h y - w a r k n ą ł , p a t r z ą c n a s m u ż k ę k r w i n a swej r ę c e , n i e ś w i a d o m y , ż e n a j e g o ra­ mieniu stoi Robal O c h r o n n y Jenny, który o w ł o s ominął ostrym jak brzytwa m i e c z e m jego aortę i właśnie szykował się do k o l e j n e g o c i o s u . R o b a l w y s z e d ł z w p r a w y - o d k ą d od­ dzielił się o d J e n n y p o d c z a s t e g o , c o p ó ź n i e j n a z w a n o W i e l ­ k i m S z t o r m e m , n i e m i a ł k o g o c h r o n i ć i p r z e z w i ę k s z ą część

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

zasu ścigał d a w n e g o w r o g a , Ł o w c ę , k t ó r y t e r a z był k l a u ­ nem w cyrku. Nigdy j e d n a k nie z a p o m n i a ł o J e n n i e i kiedy lobaczył ją, j a k p r z e c h o d z i ł a o b o k c y r k o w e g o n a m i o t u , o d ruzu w i e d z i a ł , że z n o w u z y s k a ł cel w życiu: c h r o n i ć swą p a ­ nią p r z e d n i e p r z y j a c i ó ł m i . Miecz o w a d a b ł y s n ą ł p r z y szyi S i m o n a . - Przestań! - krzyknęła Jenna, która nie potrafiła zgodzić nie, by R o b a l zabił człowieka, w k t ó r y m wciąż w i d z i a ł a b r a t a . O w a d z a t r z y m a ł się, z a s k o c z o n y . D l a c z e g o n i e p o z w o l o ­ no mu dokończyć zadania? Małe, ciężkozbrojne stworzonko stało n a r a m i e n i u S i m o n a , wciąż w p a t r u j ą c s i ę w j e g o szyję. Ręka go ś w i e r z b i ł a , by w z n i e ś ć b r o ń i u d e r z y ć . - Przestać z czym, Księżniczko? Na p e w n o nie robię ci krzywdy. W ł a ś c i w i e t o m n i e w y r z ą d z o n o k r z y w d ę . . . j a k zwykle - p o w i e d z i a ł S i m o n , użalając się n a d sobą. R o z e j r z a ł się d o o k o ł a , n a g l e p o s ę p n i e j ą c . Szyja g o k ł u ł a o d u k ą s z e n i a Bagiennej M u c h y , w k o s t c e o d z y w a ł się p r z e s z y w a j ą c y b ó l , gdy o p i e r a ł się n a n o d z e , ale m u s i a ł j a k o ś z a b r a ć t ę d z i e w ­ czynę z p o w r o t e m n a P u s t k o w i e . T y m r a z e m z r a d o ś c i ą o d ­ da ją M a g o g o m . - W s i a d a j na k o n i a - r o z k a z a ł o s t r y m t o n e m . - J e d z i e m y . - N i e , n i e j e d z i e m y - o d p a r ł a J e n n a ze s p o k o j e m . - N i e m ó w m i , co r o b i m y , a c z e g o n i e . W s i a d a j . - Ze z ł o ­ ścią p o c i ą g n ą ł ją za r ę k ę . - Jeśli z r o b i s z t o j e s z c z e raz, p o w i e m m o j e m u R o b a l o w i O c h r o n n e m u , żeby skończył to, co zaczął. N i e chcę tego, ale p o w i e m . - J a k i e m u R o b a l o w i O c h r o n n e m u ? - S i m o n r o z e j r z a ł się z niepokojem, a p o t e m zrozumiał, co go ukąsiło. Jego ręka p o w ę d r o w a ł a k u szyi. Z ł a p a ł o w a d a i r z u c i ł n a n i e g o Z a k l ę ­ cie O d w r ó c e n i a . R o b a l z w i n ą ł się w k u l e c z k ę . S i m o n c i s n ą ł

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

go w t r z c i n y . - A, t e g o R o b a l a O c h r o n n e g o . - U ś m i e c h się z t r i u m f e m . - W s i a d a j . - Sam wsiadaj. - Głos S e p t i m u s a rozbrzmiał znik - A p o t e m w y n o ś się s t ą d i więcej n i e w r a c a j . Z a r ó w n o S i m o n , jak i J e n n a ze z d u m i e n i e m spójrz w g ó r ę . S e p t i m u s u n o s i ł się j a k i e ś t r z y m e t r y n a d n i m i . W j e d n e j c h w i l i S i m o n p u ś c i ł d z i e w c z y n ę i o d e r w a ł si o d z i e m i , b y s t a w i ć m u c z o ł o . J e n n a p a t r z y ł a , j a k obaj b r a c ł l wzbijają się o k o l e j n e t r z y m e t r y . N i ż s z y w z r o s t S e p t i m u s ! nie stanowił już problemu, więc chłopak patrzył Simonowi w oczy, p r o w o k u j ą c g o d o p i e r w s z e g o r u c h u . - Z o s t a w J e n n ę - n a k a z a ł , m o c n o się k o n c e n t r u j ą c na jed­ n o c z e s n y m m ó w i e n i u i u n o s z e n i u się w p o w i e t r z u , co nie b y ł o t a k i e p r o s t e , j a k s ą d z i ł . G d y t y l k o z a s t a n a w i a ł się, c o p o w i e d z i e ć , c z u ł , ż e l e k k o o p a d a . - W r a c a j . . . ojć... t a m , s k ą d p r z y b y ł e ś i... o c h . . . zabieraj t ę swoją M r o c z n ą M a g i ę . Oczy S i m o n a pociemniały z gniewu. S e p t i m u s zauważył, że s t a ł y się n i e m a l c z a r n e , a w t ę c z ó w k a c h t a ń c z y ł y z i e l o n e , budzące dreszcz błyski, niczym błyskawice p o d c z a s burzy. - Nie nabierzesz m n i e . Jesteś oszustem. - Simon uśmiech­ n ą ł się z d r w i n ą . - J e s t e ś f a ł s z y w y m H e a p e m i fałszywym U c z n i e m . Po p r o s t u w p a d ł o ci w ręce j e d n o z tych nędznych S k r z y d l a t y c h Z a k l ę ć . D z i e s i ę ć z a p e n s a , t a k stoją. Ż a d n e j m a n e w r o w o ś c i czy szybkości, n o i m o ż n a się w z n i e ś ć naj­ wyżej n a w y s o k o ś ć k o m i n a niskiej c h a t y . - J a k b y d l a p o d ­ kreślenia swoich słów, wystrzelił wysoko w górę, po czym w r ó c i ł i zaczął z a t a c z a ć w o k ó ł S e p t i m u s a kręgi, n i c z y m roz­ drażniona pszczoła. - Lot - ciągnął, okrążając S e p t i m u s a i b l o k u j ą c mu m o ż ­ l i w o ś ć m a n e w r u - Lot, c o p o w i n i e n e ś w i e d z i e ć , j a k o u l u ­ bione zwierzątko Czarodziejki Nadzwyczajnej, to ostatnia

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

l Zaginionych Sztuk, którą w ł a ś n i e ja o d k r y ł e m na n o w o . Z satysfakcją d o s t r z e g ł z d u m i e n i e , m a l u j ą c e się p r z e z ( hwilę na t w a r z y t a m t e g o . W y t r ą c i ł d z i e c i a k a z r ó w n o w a g i , był t e g o p e w i e n . Z a c z y n a ł a się n i e z ł a z a b a w a . N a r e s z c i e . A c h c i a ł b y ś w i e d z i e ć , g d z i e ją o d k r y ł e m , c o , k a r a l u c h u ? Septimus wbił w niego spojrzenie. Zdecydował, że nie da p o s o b i e p o z n a ć ż a d n y c h e m o c j i , a c a ł ą u w a g ę s k u p i na u t r z y m a n i u się w p o w i e t r z u . - O c z y w i ś c i e - m ó w i ł dalej S i m o n - b a r d z o b y m c h c i a ł oznajmić, ż e m o ż e s z w r ó c i ć d o d o m u , d o swojej k o c h a n e j Marcii i jej w i e r n e g o C i e n i a , ż e b y o p o w i e d z i e ć , j a k n a s t ę p ­ ny Uczeń Czarodzieja Nadzwyczajnego odkrył Zaginioną Sztukę L o t u . Ale n i e s t e t y dla ciebie i dla ślicznej p a n n y Overstrand, donikąd nie wrócisz. Zostaniesz tu, w tych trzcinach, r a z e m z R o b a l e m O c h r o n n y m . Na zawsze. S i m o n z a p r z e s t a ł m a n i a k a l n e g o z a t a c z a n i a k r ę g ó w i za­ wisł w p o w i e t r z u p r z e d S e p t i m u s e m . N i e m a l o d n i e c h c e n i a sięgnął do kieszeni, p o d c z a s gdy S e p t i m u s w p a t r y w a ł się w n i e g o i czekał, co z a r a z z r o b i . S z y b k i m r u c h e m n a d g a r s t k a Simon cisnął Błyskawicę. S e p t i m u s j a k i m ś s p o s o b e m rzucił się w b o k i B ł y s k a w i c a z h u k i e m p r z e l e c i a ł a k o ł o j e g o u c h a , przypalając m u w ł o s y i p a r z ą c p o l i c z e k . P ł o n ą c oślepiają­ cym, b i a ł y m ś w i a t ł e m , p o m k n ę ł a w t r z c i n y i e k s p l o d o w a ł a z ogłuszającym g r z m o t e m , wzbijając o g r o m n y p i ó r o p u s z mętnej wody, która opadła na Nicka i Wilczego Chłopca, wyrywając ich z o s z o ł o m i e n i a . Fala u d e r z e n i o w a w y t r ą c i ł a z r ó w n o w a g i S e p t i m u s a , k t ó ­ ry, k u s w e m u p r z e r a ż e n i u , zaczął s p a d a ć p r o s t o n a S i m o n a . Gdy na niego wpadł, S i m o n zrzucił płaszcz i ciasno owinął n i m n a j m ł o d s z e g o b r a t a , przyciskając m u r ę c e d o b o k ó w . S e p t i m u s s z a m o t a ł się i walczył, ale, n a c i c h y r o z k a z S i m o -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

n a , M r o c z n y p ł a s z c z t r a n s f o r m o w a ł się w w i e l k i e g o , cz n e g o w ę ż a i u n i e r u c h o m i ł go w s w o i c h s p l o t a c h . Z k a ż d h a u s t e m powietrza S e p t i m u s a wąż w z m a g a ł uścisk, prz co k a ż d y kolejny o d d e c h był p ł y t s z y i cięższy. P o w o l i i z ro m y s ł e m o d b i e r a n o S e p t i m u s o w i życie. S i m o n u n o s i ł się o b o k i przyglądał się z u ś m i e s z k i e m aż w t e m , trafiony ostrym k a m i e n i e m w rękę, ze zdumie­ n i e m z a t o c z y ł się w tył. - Trafiłeś g o ! - d o b i e g ł z d o ł u g ł o s J e n n y . - Szybko, szyb­ ko, jeszcze raz! Wilczemu C h ł o p c u nie trzeba było nawet tego mówić. Już szykował procę do następnego strzału. Naciągnął ją i w y p u ś c i ł m a ł y , o k r ą g ł y k a m y k . S i m o n d o s t a ł w o k o i ru­ n ą ł w k i e r u n k u z i e m i z g ł o ś n y m o k r z y k i e m b ó l u . Po chwili s p a d ł z g ł u c h y m ł o s k o t e m . W ą ż p o r z u c i ł S e p t i m u s a i podą­ żył w ś l a d y s w o j e g o p a n a . W y l ą d o w a ł z h u k i e m , po czym odpełzł między trzciny. Septimus, k t ó r e m u z braku tlenu k r ę c i ł o się w g ł o w i e , o p a d a ł p o w o l i , aż J e n n a , N i c k o i Wil­ czy C h ł o p i e c złapali go i p o ł o ż y l i na b r z e g u . Z b y t n i o skupili się na S e p t i m u s i e - był t r u p i o blady, a j e g o w a r g i n a b r a ł y si­ n e g o o d c i e n i a - b y z a u w a ż y ć , ż e S i m o n d ź w i g n ą ł się n a n o ­ gi. N a g l e J e n n a u s ł y s z a ł a t ę t e n t k o p y t G r o m a , g a l o p u j ą c e g o przez wał, i dopiero wtedy podniosła wzrok. S i m o n H e a p , j e d n ą ręką t r z y m a j ą c się z a o ś l e p ł e p r a w e o k o , a d r u g ą ściskając w o d z e , p ę d z i ł z p o w r o t e m na P u s t ­ kowie.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

4 > 3 0 -ł-INA

MOKRADŁACH

MARRAM

- Teraz? - s p y t a ł S t a n l e y z n i e d o w i e r z a n i e m . - M a m w r a ­ cać t e r a z ? - Tak właśnie powiedziałam - w a r k n ę ł a ciotka Zelda, k t ó r a p r z e d chwilą o d w i n ę ł a b a n d a ż z p o p a r z o n y c h rąk W i l ­ czego C h ł o p c a i n i e s p o d o b a ł o jej się t o , c o z o b a c z y ł a . Stanley stał na p r o g u C h a t y Strażniczki, spoglądając n a j a s n e s ł o ń c e , p o d c z a s gdy J e n n a , N i c k o i S e p t i m u s sie­ dzieli p r z y S m o c z e j Ł o d z i . J e n n a m i a ł a n a r a m i e n i u czysty, biały o p a t r u n e k , a S e p t i m u s w y g l ą d a ł z n a c z n i e m n i e j b l a d o po zjedzeniu jednego z ciastek ciotki. N i c k o w e s o ł o moczył n o g i w ciepłej w o d z i e z m o k r a d e ł . Stanley z a p a t r z y ł się n a S m o c z ą Ł ó d ź . Była t o najpiękniej­ sza ł ó d ź , jaką k i e d y k o l w i e k w i d z i a ł , a w i d z i a ł w życiu w i e l e ł o d z i . D z i ó b s t a n o w i ł a d ł u g a , w y g i ę t a s m o c z a szyja, p o k r y t a

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

o p a l i z u j ą c y m i , z i e l o n y m i ł u s k a m i , z w i e ń c z o n a lśniącą, zł. tą g ł o w ą o o c z a c h b a r w y g ł ę b o k i e j , s m o c z e j z i e l e n i . Szer ki, g ł a d k i k a d ł u b p o ł y s k i w a ł p o l e r o w a n y m z ł o t e m , a b u o t u l a ł y z ł o ż o n e s k ó r z a s t e s k r z y d ł a . Rufa, g d z i e znajdował się p o t ę ż n y , m a h o n i o w y s t e r , w y g i n a ł a się w o g o n s m o k a z o s t r y m , p r z y p o m i n a j ą c y m g r o t s t r z a ł y z a k o ń c z e n i e m , któ­ re lśniło w blasku słońca. W o k ó ł p a n o w a ł a a u r a spokoju, a S t a n l e y c z u ł się b e z p i e c z n i e na w y s p i e c i o t k i Z e l d y i nic chciał się s t ą d r u s z a ć . C i o t k a Z e l d a j e d n a k m i a ł a i n n y po­ gląd n a s p r a w ę . - N i e ma co tu s t e r c z e ć - p o w i e d z i a ł a m u . - Jeśli r u s z y s z t e r a z , p r z e d z m r o k i e m w y d o s t a n i e s z się z M o k r a d e ł . Dziś j e s t n a j d ł u ż s z y d z i e ń w r o k u , n a j l e p s z y n a p o r u s z a n i e się p o b a g n a c h . D l a w i ę k s z o ś c i s t w o r z e ń j e s t o w i e l e z a gorąco, w i ę c siedzą w b ł o c i e , ż e b y się o c h ł o d z i ć . - O p r ó c z G o b l i n o w y c h R o b a c z k ó w - o d p a r ł Stanley, p o ­ n u r o d r a p i ą c s i ę w u c h o . - P r z e z całą d r o g ę w t ę s t r o n ę ścigała m n i e c h m a r a G o b l i n o w y c h R o b a c z k ó w . Ciągle m n i e wszystko swędzi. Małe paskudztwa. - A w l a z ł y ci do n o s a ? - s p y t a ł a J e n n a , k t ó r a p r z y c u p n ę ł a przy Stanleyu na progu. - Co? - spytał. - Goblinowe Robaczki. Wlazły ci do nosa? Tak właśnie robią. W ł a ż ą do n o s a i wyjadają w s z y s t k i e . . . - Jenna, Jenna, proszę. N i e w c h o d ź m y w szczegóły. Wszyscy d o b r z e wiemy, co robią Robaczki. - Głos ciotki Zeldy dobiegał zza na w p ó ł o t w a r t y c h drzwi p o d schodami, o z n a c z o n y c h n a p i s e m ELIKSIRY N I E P E W N E I ELIKSIRY S Z C Z E G Ó L N E . W kredensie z eliksirami szukała Balsamu na Oparzenia. - Stanley nie wie - zauważyła Jenna.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- S t a n l e y n i e m u s i w i e d z i e ć - o d p a r ł a c i o t k a Z e l d a , wy­ łaniając się z z a d r z w i z w i e l k i m , s z k l a n y m s ł o j e m , p e ł n y m różowej m a ś c i . - R o b a c z k i n i e r u s z a j ą s z c z u r ó w . T a k czy owak, p r ó b u j ę w y s ł a ć g o z p o w r o t e m d o Marcii, ż e b y p o ­ wiedział tej b i e d n e j k o b i e c i e , a t a k ż e t w o i m r o d z i c o m , ż e | c s t e ś c i e b e z p i e c z n i . N i e m a p o t r z e b y , ż e b y m a r t w i ł się G o 1)1 i n o w y m i R o b a c z k a m i a l b o c z y m k o l w i e k i n n y m . - N i e c h c e iść? - s p y t a ł a J e n n a . S z c z u r u n i ó s ł ł a p k ę w geście p r o t e s t u . - P r z e p r a s z a m - p o w i e d z i a ł . - W c i ą ż tu j e s t e m . I n i e p o ­ wiedziałem d o k ł a d n i e , że nie chcę iść, W a s z a Wysokość. Tylko ż e w o l a ł b y m n i e iść. C h y b a ż e dla ciebie t o znaczy t o s a m o . - Dla m n i e to nie znaczy to s a m o - o d p a r ł a J e n n a . - Ani dla ciotki Z e l d y . - Nie. Tak jakoś przypuszczałem. No to już pójdę. M a m przekazać coś szczególnego Nadzwyczajnej? - spytał p o n u ­ ro S t a n l e y . - P o w i e d z M a r c i i i m o i m r o d z i c o m w P a ł a c u , że w s z y s c y j e s t e ś m y b e z p i e c z n i w c h a c i e c i o t k i i że p r z y b y ł a m na c z a s z wizytą z okazji D n i a Ś r o d k a L a t a . - T a k się s t a n i e , W a s z a W y s o k o ś ć . - D o b r z e - p o w i e d z i a ł a J e n n a . - D z i ę k u j ę ci. N i e z a p o ­ m n ę ci tego, obiecuję. W i e m , że nie lubisz Mokradeł. - No n i e l u b i ę . - S t a n l e y z e s k o c z y ł z p r o g u . - Poczekaj c h w i l ę ! - z a w o ł a ł a za n i m c i o t k a Z e l d a . S z c z u r obejrzał się, w n a d z i e i , że m o ż e z m i e n i ł a z d a n i e . - C h c e s z zabrać k a n a p k ę ? Z o s t a ł o m i p a r ę z d r u g i e g o ś n i a d a n i a . - H m m , a co d o k ł a d n i e b ę d z i e w t e j k a n a p c e ? - s p y t a ł ostrożnie Stanley. - Kapusta. G o t o w a ł a m ją cały ranek, więc jest s m a c z n a i mięciutka.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- To b a r d z o m i ł y gest, ale n i e , d z i ę k u j ę . - Z t y m i s i n i w y s z c z u r p o g n a ł ścieżką. P r z e b i e g ł p r z e z m o s t n a d

;

i zniknął na Mokradłach Marram. - M a m n a d z i e j ę , że n i c mu się n i e s t a n i e - o d e z w a ł a n\f ciotka Zelda. - Ja t e ż - p o w i e d z i a ł a J e n n a . Późnym p o p o ł u d n i e m Wilczy Chłopiec dostał gorącM ki. Leżał na k a n a p i e c i o t k i Z e l d y z d ł o ń m i nasmarował u m i B a l s a m e m n a O p a r z e n i a i o w i n i ę t y m i c z y s t y m , białym b a n d a ż e m i m a m r o t a ł w m a l i g n i e , r a z po r a z t r a c ą c i od» zyskując z m y s ł y . S e p t i m u s s i e d z i a ł p r z y n i m , przykładają^; m u d o c z o ł a c h ł o d n ą , w i l g o t n ą s z m a t k ę , p o d c z a s gdy ciołka k a r t k o w a ł a g r u b ą i m o c n o p o p l a m i o n ą księgę, Encyklopedię farmacji dla wiedźm i czarowników. - To M r o c z n e oparzenie, bez d w ó c h zdań - mruknęła, - Boję się m y ś l e ć , c o t e n S i m o n H e a p z a m i e r z a . J e ś l i wylm d o w a ł K u l ę Tropiącą, i t o b a r d z o s k u t e c z n ą , k t o w i e , d o cze­ go jest jeszcze zdolny. - Do Lotu - powiedział p o n u r o S e p t i m u s . - Do Lotu? - K o b i e t a p o d n i o s ł a w z r o k z n a d księgi z unie* s i o n y m i b r w i a m i i z d u m i e n i e m w jasnych, b ł ę k i t n y c h oczach, - Do p r a w d z i w e g o Lotu? J e s t e ś p e w i e n , S e p t i m u s i e . . . pewien, że to n i e była tylko lewitacja i o d r o b i n a iluzji? Ci M r o c z n i są d o b r z y w iluzji. - Tak, j e s t e m pewien. Nie m ó g ł do nas dotrzeć w żaden i n n y s p o s ó b . M u s i a ł s i ę p r z e d o s t a ć p r z e z M o k r a d ł a Mar­ ram. C i o t k a Z e l d a z a m y ś l i ł a się, wciąż przewracając grube, szeleszczące

s t r o n i c e Encyklopedii farmacji i

wego eliksiru.

s z u k a j ą c właści­

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Po p r o s t u w to n i e w i e r z ę - p o w i e d z i a ł a , u w a ż n i e Oglądając g ę s t o z a p i s a n e k a r t y i p r ó b u j ą c z n a l e ź ć s y m b o l e , n k t ó r e jej c h o d z i ł o . - To znaczy, s k ą d by w z i ą ł zaklęcie? Marcia m ó w i , ż e Z a k l ę c i e L o t u n i e i s t n i e j e - s t w i e r d z i ł Heptimus. - M ó w i , ż e O s t a t n i A l c h e m i k w r z u c i ł j e d o p i e c a . Poświęcił je, b y u z y s k a ć c z y s t e z ł o t o . Może tak - m r u k n ę ł a kobieta - a m o ż e nie. - O? - z d z i w i ł się S e p t i m u s , k t ó r y z a w s z e z c i e k a w o ś c i ą dluchał w s z y s t k i e g o , c o c i o t k a Z e l d a m i a ł a d o p o w i e d z e n i a nu t e m a t M a g i i . M i a ł a z u p e ł n i e i n n e p o d e j ś c i e n i ż M a r c i a I czasami w i e d z i a ł a o zaskakujących rzeczach, o k t ó r y c h Cza­ rodziejka N a d z w y c z a j n a n i e m i a ł a pojęcia. C i o t k a p o d n i o s ł a w z r o k z n a d księgi i p o p a t r z y ł a n a n i e g o i m a l u j ą c y m się n a t w a r z y n a m y s ł e m . - Niech to zostanie m i ę d z y n a m i - powiedziała cicho. Skinął głową. - Istnieje w e r s j a - c i ą g n ę ł a - że O s t a t n i A l c h e m i k n i e p o ­ święcił Z a k l ę c i a L o t u . Ż e z a t r z y m a ł j e d l a s i e b i e . W i d z i s z , w y k o n a n o je z n a j p i ę k n i e j s z e g o z ł o t a , j a k i e i s t n i e j e . Z czy­ stych z ł o t y c h nici, s n u t y c h p r z e z Pająki z A u r u m . Z a k o c h a ł nic w n i m i n i e m ó g ł się p r z e m ó c . D l a t e g o je u k r y ł . - Gdzie? - spytał chłopiec. Wzruszyła ramionami. - K t o w i e ? Na w i e r z c h o ł k u n a j w y ż s z e g o d r z e w a w P u s z ­ czy? P o d m a t e r a c e m ? W s k a r p e c i e ? - A. - S e p t i m u s był z a w i e d z i o n y . S p o d z i e w a ł się w i ę c e j . - Ale... - dodała ciotka Zelda. -Tak? - Zawsze wierzyłam, że zaklęcie Lotu jest tutaj. - Tutaj? - S e p t i m u s aż się z a c h ł y s n ą ł . - W C h a c i e S t r a ż ­ niczki?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Ć ś ś ś . T a k . - C i o t k a Z e l d a p r z e w r ó c i ł a k o l e j n ą STRONNI] i s p o d z m r u ż o n y c h p o w i e k p r z y g l ą d a ł a się w y p i s a n y m t U H f o r m u ł o m . - Oczywiście, w s z ę d z i e go s z u k a ł a m , ale kłopol ze starożytnymi zaklęciami polega na tym, że pochodlH z M r o c z n e j E r y M a g i i i c z ę s t o o d p o w i a d a j ą t y l k o n a DO» tknięcie Ciemności, a to jest coś, czego nie m a m . Ani mlajj nie m a m ochoty. S z m a t k a na czole W i l c z e g o C h ł o p c a s t a ł a się gorąca. W c t y i j rozmyślając o Z a k l ę c i u L o t u , S e p t i m u s p o s z e d ł d o M A L E Ń K I E k u c h n i c i o t k i Z e l d y , g d z i e z m o c z y ł ją w w i a d r z e z chłód ną, ź r ó d l a n ą w o d ą , w y c i s n ą ł , a n a s t ę p n i e u s i a d ł z p o w r o t e m przy Wilczym C h ł o p c u i o s t r o ż n i e z n o w u położył mu kom < p r e s n a czole. W i l c z y C h ł o p i e c n a w e t n i e d r g n ą ł . - A l e . . . - zaczął S e p t i m u s . - W i e d z i a ł a m , że b ę d z i e j a k i e ś „ a l e " - p o w i e d z i a ł a ciotka Zelda z uśmiechem. - Ale dlaczego myślałaś, że Zaklęcie Lotu jest właśnie tutaj? N a p e w n o m i a ł a ś j a k i ś p o w ó d . - C ó ż . . . w i e s z , ż e S t r a ż n i c z k a n i e m o ż e wyjść z a m ą ż ? -Tak. - I słusznie, bo ż a d n a ż o n a nie p o w i n n a m i e ć tajemnic p r z e d m ę ż e m , a S t r a ż n i c z k a m u s i s t r z e c w i e l u t a j e m n i c . Ale B r o d a Pye, j e d n a z p i e r w s z y c h S t r a ż n i c z e k , w z i ę ł a w sekre­ cie ś l u b . . . z O s t a t n i m A l c h e m i k i e m . P r z y p u s z c z a m , ż e jej m ą ż u k r y ł Z a k l ę c i e L o t u w ł a ś n i e t u t a j . U w a ż a m t e ż , ż e Bro­ d a P y e z a c h o w a ł a j e g o c z ą s t k ę dla s i e b i e ( o ile w i e r z y ć jej D z i e n n i k o m ) , aby Z a k l ę c i e L o t u n i g d y n i e b y ł o k o m p l e t n e . -Ale... - T a k ? O, to wygląda obiecująco. - Przez p o c i e m n i a ł e o k u l a r y w p a t r y w a ł a się w p o c z e r n i a ł ą s t r o n i c ę Encyklopedii farmacji dla wiedźm i czarowników.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

NA MOKRADŁACH MARRAM

237

N i e r o z u m i e m , d l a c z e g o by go n i e u k r y ł w Z a m k u - zailmiowiał się S e p t i m u s . - P o d r ó ż z t a k c e n n y m Z a k l ę c i e m siała być b a r d z o n i e b e z p i e c z n a . C z y w d a w n y c h c z a s a c h Mi ikradła n i e b y ł y o w i e l e g o r s z e ? P e ł n e ż a r ł o c z n y c h szczu­ paków i r o z m a i t y c h M r o c z n y c h S t w o r ó w ? C h y b a n i e myślisz, ie ryzykowałby u t r a t ę Zaklęcia L o t u w Drgającym M u l e , co? Ciotka Zelda p o d n i o s ł a wzrok i popatrzyła na niego znad okularów. • Jest wiele różnych dróg - stwierdziła enigmatycznie. I z a n i m zdążył zapytać, c o m i a ł a n a m y ś l i , r z u c i ł a m u ciężkie l o m i s z c z e n a k o l a n a . - Spójrz n a t o - p o r a d z i ł a , w s k a z u j ą c poczerniałą s t r o n ę . - M y ś l ę , ż e t o m o ż e z a ł a t w i ć s p r a w ę . T o oryginalne O d w r o t n e Z a k l ę c i e B o r i s a Boila, w i ę c j e s t w n i m odrobina M r o k u . Co o n i m sądzisz? - Czarny Palony Wywar: Mikstura Kociego Pazura - p r z e c z y lał S e p t i m u s . - Dla większej skuteczności w wypadku podejrze­ nia o zanieczyszczenie Mrokiem,

zaleca się sporządzenie domiesz­

ki z Odwrotną Odtrutką Borisa Boila Numer III. GOTOWAĆ.

Ostateczna formuła:

natychmiast.

Stabilne

patrz

dokładnie przez

strona trzynaście

Uwaga: NIE

xxxv. minut.

Stosować Pozby­

wać się ze szczególną ostrożnością. - S e p t i m u s g w i z d n ą ł c i c h o . Wydaje się s k o m p l i k o w a n e . - Bo j e s t s k o m p l i k o w a n e - p r z y z n a ł a c i o t k a . - Z m i e ­ szanie t e g o w s z y s t k i e g o z a j m i e p r z y n a j m n i e j g o d z i n ę . Ale w i e m , ż e m a m w s z y s t k i e s k ł a d n i k i . Z a w s z e t r z y m a m w sej­ fie b u t e l k ę J a d u Boila, a Koci P a z u r k u p i ł a m w z e s z ł y m r o ­ ku na t a r g u . - W s t a ł a i z n i k n ę ł a z p o w r o t e m w k r e d e n s i e z eliksirami. S e p t i m u s został przy Wilczym C h ł o p c u , który leżał blady i n i e r u c h o m y niczym k a m i e ń na słońcu, a od środka paliła go M r o c z n a gorączka. S e p t i m u s z niecierpliwością patrzył

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

na zatrzaśnięte drzwi. Dobrze je pamiętał z poprzednie p o b y t u u ciotki Zeldy. W e w n ą t r z znajdowała się niewl ka, m r o c z n a k o m ó r k a p e ł n a n a j p r z e r ó ż n i e j s z y c h , c e n n i delikatnych eliksirów ciotki, a t a k ż e klapa, przez któ w c h o d z i ł o się d o t u n e l u . T u n e l p r o w a d z i ł k i e d y ś d o s t świątyni, g d z i e p r z e z s e t k i lat s p o c z y w a ł a u k r y t a p o d zie S m o c z a Ł ó d ź . Ale o d c z a s u gdy W i e l k i S z t o r m z m i ó t ł ści n y świątyni, t u n e l w y c h o d z i ł n a k a p u ś c i a n e p o l e t k o cio k t ó r a m i a ł a zwyczaj u ż y w a ć g o j a k o d r o g i n a s k r ó t y . P o j a w i ł a się J e n n a , c i e m n a s y l w e t k a n a t l e w p a d a j ą c e przez drzwi światła. - J a k on się m i e w a ? - s p y t a ł a z n i e p o k o j e m w g ł o s i e . - C h y b a n i e najlepiej - o d p a r ł c i c h o S e p t i m u s . - C i o t Z e l d a szykuje d l a n i e g o b a r d z o s k o m p l i k o w a n y eliksir. Jenna usiadła obok brata. - M y ś l i s z , że w y d o b r z e j e ? - s p y t a ł a . - N i e w i e m . . . o, ale s z y b k o . . . Ciotka Zelda wypadła zza drzwi, wyraźnie podenerwo­ wana. - B a g i e n n e Łyko. P o t r z e b u j ę B a g i e n n e g o Łyka. U w i e r z y ­ cie? Ś w i e ż e g o . P r z e k l ę t y p r z e p i s . I d ź c i e p o p r o s i ć Bagniaka, d o b r z e ? W tej c h w i l i . P r o s z ę . S e p t i m u s z e r w a ł się n a n o g i . - N i e , S e p . Ty z o s t a ń p r z y n i m , ja p ó j d ę - p o w s t r z y m a ł a go Jenna. - P o w i e d z Bagniakowi, że to p i l n e ! - z a w o ł a ł a za nią ciotka Zelda. - Jeśli b ę d z i e się a w a n t u r o w a ł , nie zwracaj na to uwagi. A Bagniak faktycznie się a w a n t u r o w a ł . J e n n a m u s i a ł a w o ­ łać trzy razy, z a n i m duży, b r ą z o w y s t w ó r w y ł o n i ł się ze swo­ jego b ł o t k a w ś r ó d s e t e k b a n i e c z e k p o w i e t r z a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

r - Nie m o ż e Bagniak pospać w najgorętszy dzień roku? o b r u s z y ł się, m r u g a j ą c p o w i e k a m i w j a s n y m b l a s k u s ł o ń ­ c a . - Czego z n o w u chcesz? - B a r d z o cię p r z e p r a s z a m , B a g n i a k u - p o w i e d z i a ł a J e n n a ale c i o t k a Z e l d a p i l n i e p o t r z e b u j e t r o c h ę ś w i e ż e g o Bagienego Łyka i... - B a g i e n n e g o Łyka? Ż e m a m iść p o B a g i e n n e Łyko? - P r o s z ę cię - r z e k ł a b ł a g a l n y m t o n e m . - To d l a c h ł o p c a [ poparzonymi rękami. Jest bardzo chory. A . N o t o m n i e p r z y k r o słyszeć. A l e t e ż m n i e p r z y k r o , b o i e m się n i e m ó g ł w y s p a ć i z n o w u m u s z ę w y ł a z i ć n a s ł o ń c e . No i j e s z c z e g r z e b a ć p o d t y m i o h y d n y m i ś l i m a k a m i . - Ba­ gniak z a d r ż a ł i w y d m u c h n ą ł d u ż y b ł o t n i s t y b ą b e l z e swoje­ go, p r z y p o m i n a j ą c e g o foczy, n o s a . J e n n a p r z e z c h w i l ę p o ­ czuła o s ł a w i o n y B a g n i a k o w y O d d e c h . C o f n ę ł a się i l e k k o zachwiała. W ostrym słońcu Bagniakowy O d d e c h działał jeszcze silniej. - P o w i e d z Z e l d z i e , ż e p r z y n i e s ę B a g i e n n e Łyko, j a k t y l k o znajdę - o z n a j m i ł s t w ó r , po c z y m z a n u r z y ł s i ę z p o w r o t e m w błocie. Kilka m i n u t p ó ź n i e j w y ł o n i ł się w F o s i e , s z e r o k i m k a n a ­ le, k t ó r y o t a c z a ł całą w y s p ę . J e n n a p a t r z y ł a , j a k p r ę d k o p ł y ­ nie p r z e z k a n a ł y i rowy, k t ó r e z F o s y w i o d ł y na M o k r a d ł a . W k o ń c u d o t a r ł d o S t u s t o p o w e g o D o ł u , g d z i e r o s ł o Bagien­ n e Łyko. W y n u r z y ł g ł o w ę , w z i ą ł g ł ę b o k i w d e c h , a p o t e m z n i k n ą ł jej z o c z u . B a g n i a k z a m k n ą ł u s z y i n o z d r z a , p o c z y m zaczął o p a d a ć jak k a m i e ń n a d n o S t u s t o p o w e g o D o ł u . Był w p r a w n y m n u r ­ kiem i mógł wytrzymać bez powietrza przynajmniej przez g o d z i n ę , w i ę c n i e m i a ł n i c p r z e c i w k o tej c z ę ś c i z a d a n i a . Przeszkadzało mu n a t o m i a s t to, co - jak wiedział - znaj-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

dzie na dnie. Bagniak nie należał do szczególnie wrażliw, s t w o r z e ń , ale Białe B a g i e n n e Ś l i m a k i O l b r z y m i e - zawH" będące w stanie częściowego rozkładu - nawet jego p r p r a w i a ł y o d r e s z c z . N a d n i e d o ł u żyła c a ł a s t e r t a t y c h wl* k i c h ś l i m a k ó w i. w ł a ś n i e p o d n i m i r o s ł o B a g i e n n e Łyko, w o ż o n e gnijącym ś l i m a c z y m m i ę s e m . B a g i e n n e Łyko było s i l n y m k a t a l i z a t o r e m k a ż d e g o eliksiru, ale ś w i e ż e Bagieruif Ł y k o . . . B a g n i a k z d e z a p r o b a t ą p o k r ę c i ł głową. M i a ł n a d z i w i ję, ż e Z e l d a wie, c o r o b i . J e n n a u s i a d ł a n a d F o s ą i c z e k a ł a , aż Bagniak z n o w u się w y n u r z y . D l a z a b i c i a c z a s u p o d n i o s ł a kilka s z a r y c h k a n n k ó w i z a c z ę ł a je g ł a s k a ć w n a d z i e i , że j e d e n z n i c h o k a ż e slf jej s t a r y m k a m i e n n y m z w i e r z a k i e m , P e t r o k i e m Trawnickini. P e t r o k był p r e z e n t e m o d Silasa n a jej d z i e s i ą t e u r o d z i n y , a l t p o d c z a s o s t a t n i e g o D n i a Ś r o d k a L a t a g d z i e ś s o b i e poszedł, W c i ą ż liczyła, że go znajdzie, ale ż a d e n z k a m y k ó w , która pogłaskała, nie wysunął nóżek, jak uczyniłby Petrok. Wei t c h n ę ł a i w r z u c i ł a j e d e n z n i c h do Fosy, p r a g n ą c , by Bagnia pojawił się j a k najszybciej. Nie tylko J e n n a na niego czekała. Przy Stustopo\ D o l e , n a s p ł a c h e t k u m i ę k k i e j trawy, leżał w y s o k i , szczupły chłopiec. Miał na sobie niedopasowane, p o ł a t a n e spodnit i l u ź n ą t u n i k ę z g r u b o t k a n e g o m a t e r i a ł u . P o m i m o rozlicz­ n y c h w y s i ł k ó w c i o t k i Z e l d y , b y g o o d k a r m i ć , M e r r i n Mere d i t h , były U c z e ń D o m D a n i e l a , wciąż p o z o s t a w a ł c h u d y ja patyk. Minął już p o n a d rok, odkąd ciotka Zelda opiekowała się n i m i p r z y w r ó c i ł a m u życie p o t y m , j a k d a w n y M i s t r p o d d a ł go Z u ż y c i u , ale e c h a t e g o z d a r z e n i a w c i ą ż czaiły się, w zaszczutym spojrzeniu jego szarych oczu. Kiedy Merrir miał dobry dzień, t o w a r z y s t w o ciotki Zeldy m u n i e prze­ s z k a d z a ł o , gdy j e d n a k d z i e ń był gorszy, j a k dzisiaj, n i e po-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

liafil p r z e b y w a ć b l i s k o niej a n i n i k o g o i n n e g o . W t a k i e d n i Czuł się t a k , j a k b y rzeczywiście był Z u ż y t y i t a k n a p r a w d ę filc istniał. T e r a z M e r r i n był w y r a ź n i e p o i r y t o w a n y . O d c z u w a ł z ł o ś ć "•I chwili, gdy g a d a t l i w y s z c z u r p r z y b y ł z pilną p r o ś b ą , by Hagniak p o p ł y n ą ł w s t r o n ę P o r t u i z a b r a ł s t a m t ą d k a j a k i e m lc o k r o p n ą K s i ę ż n i c z k ę . T e r a z , g d y z o b a c z y ł zbliżający s i ę kajak, z d e n e r w o w a ł się n a d o b r e . I, oczywiście, na dziobie siedziała ta zadzierająca n o s a d z i e w u c h a , t a k j a k się s p o d z i e w a ł . A z nią j e s z c z e t r z e c h innych. T r z e c h ! J e d e n n i e w y g l ą d a ł n a j g o r z e j . S z c z u p ł y , o b ­ darty c h ł o p i e c , p r z y w o d z i ł M e r r i n o w i n a m y ś l wilka, k t ó ­ rego M i s t r z t r z y m a ł p r z e z p e w i e n czas j a k o z w i e r z ą t k o d o ­ m o w e . Z a t o d w a j p o z o s t a l i byli o s t a t n i m i l u d ź m i , j a k i c h Merrin c h c i a ł b y s p o t k a ć . P o p i e r w s z e , t e n o k r o p n y N i c k o , który k i e d y ś się z n i m bił, n a z w a ł go ś w i n i ą i w y k r ę c i ł mu rękę t a k , ż e n a p r a w d ę b o l a ł o . A l e n a j g o r s z y był S e p t i m u s Heap - t e n , k t ó r y u k r a d ł m u i m i ę . J e g o i m i ę . C i o t k a Z e l d a powtarzała m u , że n a p r a w d ę nazywa się Merrin Meredith, ale c o z t e g o ? C o o n a w i e d z i a ł a ? C a ł e życie n a z y w a n o g o S e p t i m u s e m H e a p e m . M o ż e i i m i ę b r z m i a ł o g ł u p i o , ale tyl­ ko t a k i e z n a ł . W chwilach złego h u m o r u M e r r i n c h o d z i ł w p e w n e miejsce przy S t u s t o p o w y m D o l e . W i e d z i a ł , ż e n i k t n i e b ę d z i e m u t a m przeszkadzał, d o p ó k i c i o t k a Z e l d a n i e z a w o ł a go o z m i e r z c h u , ale t y m r a z e m , k u jego wielkiej irytacji, k t o ś m u j e d n a k p r z e ­ szkodził - stary c u c h n ą c y Bagniak. M e r r i n leżał, g n i e w n i e dźgając b ł o t o z a o s t r z o n y m paty­ kiem, czekając, aż s t w ó r o d p ł y n i e i z o s t a w i go w s p o k o j u . Z d a w a ł o się, ż e m i n ę ł y c a ł e w i e k i , n i m r o z l e g ł się b u l g o t i ujrzał g ł o w ę B a g n i a k a , wyłaniającą s i ę n a d p o w i e r z c h n i ę

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

gęstej, brązowej wody. C h ł o p a k nic nie powiedział. P chodził do Bagniaka nieufnie, p o d o b n i e jak do większo innych stworzeń. Bagniak potrząsnął głową i parsknął p l a m i ś m i e r d z ą c e j w o d y . C z ę ś ć z n i c h w y l ą d o w a ł a na M rinie. - O b r z y d l i s t w o - o d e z w a ł się d o ń B a g n i a k . - P a s k u d n i k l . J e s z c z e ich się więcej n a r o b i ł o . A ż ż e m m u s i a ł j e odgarni.u T e r a z b ę d ę p r z e z cale d n i e w y d ł u b y w a ł k a w a ł k i ś l i m a k ó w z z a p a z u r ó w . F u j . - S t w ó r z a d r ż a ł . - N o , ale ż e m wyciągnął Łyko d l a Z e l d y . - U n i ó s ł g a r ś ć s p l ą t a n y c h , b i a ł y c h s e r p e n * t y n , k t ó r e n a s ł o ń c u z a c z ę ł y n a t y c h m i a s t w y s y c h a ć . - Ojć - p r z e s t r a s z y ł się. - N i e m o g ą w y s c h n ą ć . - Z t y m i słowy p o p ł y n ą ł k a n a ł a m i d o Fosy, a t a m j u ż J e n n a g o d o s t r z e g ł a i wbiegła na m o s t . M e r r i n p a t r z y ł n a nią, d o b r z e w y m i e r z o n y m c i o s e m paty­ k a przebijając n i c n i e p o d e j r z e w a j ą c e g o c h r z ą s z c z a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ł + - 3 1 -+* SMOKI

W kredensie z eliksirami nastąpiły d w a niewielkie wybu­ chy i s p o d d r z w i w y p ł y n ę ł a c h m u r a c u c h n ą c e g o , z i e l o n e g o d y m u , gdy c i o t k a Z e l d a d o d a ł a d o l e k a r s t w a ś w i e ż e g o Ba­ g i e n n e g o Łyka. T e r a z j e d n a k W i l c z y C h ł o p i e c s p a ł w k o ń c u spokojnie, p o tym, jak o d m i e r z y ł a m u n a język trzynaście kropel M i k s t u r y K o c i e g o P a z u r a . S ł o ń c e D n i a Ś r o d k a Lata w ł a ś n i e z a s z ł o z a h o r y z o n t e m . J e n n a , N i c k o i S e p t i m u s siedzieli n a p r o g u , p a t r z ą c , j a k z n i ­ kają o s t a t n i e p a s m a c z e r w i e n i , a c h a r a k t e r y s t y c z n y b l a s k W e n u s coraz wyraźniej

świeci na ciemniejącym niebie.

M e r r i n t r z y m a ł się o d n i c h j a k najdalej. Z n a l a z ł s o b i e zaję­ cie w o d l e g ł y m k r a ń c u c h a t y - k a r m i ł i liczył swoją b o g a t ą kolekcję m r ó w e k , k t ó r ą c i o t k a Z e l d a p o z w o l i ł a m u t r z y m a ć w s t a r y c h słojach po e l i k s i r a c h .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

G d y z b l i ż a ł a s i ę p ó ł n o c , c i o t k a z a p a l i ł a l a m p ę , szyk jąc się d o d o r o c z n e g o s p o t k a n i a J e n n y z e S m o c z ą Łodz M e r r i n był j u ż na g ó r z e , leżał s k u l o n y p o d k o ł d r ą . Ale ch< powtarzał sobie, że zupełnie go nie interesuje, co ta b: d a g ł u p k ó w r o b i z d z i w a c z n ą łajbą, o d k r y ł , ż e c i ą g n i e d o m a ł e g o o k i e n k a . Rozciągał się s t a m t ą d w i d o k n a F o s gdzie zakotwiczona była Smocza Łódź. M e r r i n nie wiedział - bo ciotka Zelda specjalnie mu te n i e p o w i e d z i a ł a , znając j e g o u p o d o b a n i e d o r o b i e n i a k r z dy ż y w y m s t w o r z e n i o m - że S m o c z a Ł ó d ź j e s t w i s t po części żyjącą i oddychającą smoczycą. W i e l e s t u l e c i t e była nią w p e ł n i . N a l e ż a ł a do n i e l i c z n y c h o k a z ó w , k t ó r e wy k ł u ł y się w ś r ó d l u d z i , a przyjść n a ś w i a t p o m ó g ł jej H o t e p Ra, p i e r w s z y C z a r o d z i e j N a d z w y c z a j n y , n a d ł u g o p r z e d t e m , z a n i m choćby pomyślał o w ę d r ó w c e do Z a m k u i budowie W i e ż y C z a r o d z i e j ó w . W i e l e lat p ó ź n i e j , w t ę s t r a s z n ą noc, gdy H o t e p - R a u c i e k ł z w ł a s n e g o kraju i r o z p o c z ą ł p o d r ó ż n a p ó ł n o c , s m o c z y c a d o k o n a ł a T r a n s f o r m a c j i s a m e j siebie w przepiękną łódź, by u r a t o w a ć go przed prześladowcami. Był t o w y j ą t k o w o s z c z o d r y d a r , j a k o ż e s m o k m o ż e przejść t y l k o j e d n ą t a k ą p r z e m i a n ę w ciągu s w o j e g o życia. P o d e j ­ m u j ą c decyzję, s m o c z y c a w i e d z i a ł a z a t e m , ż e p o z o s t a n i e ł o ­ dzią d o k o ń c a s w o i c h d n i . Na d z i o b i e ł o d z i z n a j d o w a ł a się żywa, s m o c z a szyja i gło­ wa, a na rufie - k o l c z a s t y o g o n . F u n k c j ę żagli p e ł n i ł y skrzy­ dła, schludnie złożone w z d ł u ż dużych, d r e w n i a n y c h burt. P o T r a n s f o r m a c j i ż e b r a s m o c z y c y s t a ł y się o ż e b r o w a n i e m k a d ł u b a , p o d t r z y m u j ą c y m d r e w n i a n e d e s k i , k r ę g o s ł u p zaś, b i e g n ą c y p r z e z całą d ł u g o ś ć s t a t k u , z m i e n i ł się w kil. W głę­ bi zamkniętej ładowni, której nikt nigdy nie otworzył, na­ wet ciotka Zelda, cicho i powoli biło smocze serce.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Merrin obserwował, jak ciotka Zelda i J e n n a schodzą do S m o c z e j Łodzi w b l a s k u r o z s i e w a n y m p r z e z l a m p ę . Sta­ ły przez c h w i l ę p r z e d d z i o b e m , z a p a t r z o n e n a z i e l o n o - z ł o t ą głowę. M e r r i n z e z d u m i e n i e m s t w i e r d z i ł , ż e g ł o w a się p o ­ ruszyła. J e n n a s t a ł a w k r ę g u ż ó ł t e g o ś w i a t ł a l a m p y , a d z i ó b lodzi zaczął się k u niej p o c h y l a ć , a ż s m o c z y ł e b z n a l a z ł się n a w y s o k o ś c i jej t w a r z y . S z m a r a g d o w e o c z y s p o j r z a ł y p r o ­ sto w oczy J e n n y , rzucając z i e l o n y b l a s k n a jej c z a r n e w ł o ­ sy. W y g l ą d a t o j a k r o z m o w a b e z s ł ó w - p o m y ś l a ł M e r r i n . Patrzył, j a k d z i e w c z y n a w y c i ą g a r ę k ę , b y p o g ł a d z i ć s m o k a po nosie, i w jakiś s p o s ó b wiedział, że t e n n o s jest mięk­ ki i c i e p ł y w d o t y k u . Z a p r a g n ą ł t a k ż e d o t k n ą ć s m o k a , a l e wiedział, ż e n i e m o ż e . Z satysfakcją z a u w a ż y ł , ż e S e p t i m u s H e a p czy ś w i n i o w a t y c h ł o p a k t a k ż e n i e m o g ą . Stali w c i e n i u i patrzyli, t a k j a k o n . J e n n a p r z y b l i ż y ł a u c h o d o s m o c z e j g ł o w y . M e r r i n o w i wy­ d a ł o się, ż e jej u ś m i e c h n i k n i e , p r z e r a d z a j ą c się w w y r a z n i e p o k o j u , i z a s t a n a w i a ł się, co t e ż p o w i e d z i a ł s m o k . L u b i ł wiedzieć, o c z y m m ó w i ą i n n i . B ę d ą c u c z n i e m D o m D a n i e l a , miał zwyczaj p o d s ł u c h i w a n i a c u d z y c h r o z m ó w . G ł ó w n i e dla­ tego, ż e n i k t z n i m n i e r o z m a w i a ł , b y ł a t o w i ę c d l a n i e g o jedyna szansa na kontakt z ludzkim głosem, który by n a ń nie krzyczał. T e r a z , z a i n t r y g o w a n y rozgrywającą się n a d Fosą sceną, M e r r i n p o d s k a k i w a ł n i e c i e r p l i w i e p r z y o k n i e , p r a g n ą ł b o w i e m usłyszeć, c o t a m m ó w i ą . N i e m i a ł pojęcia, ż e n i k t nie m o ż e t e g o usłyszeć. J e g o pierwsze wrażenie odpowiadało prawdzie: J e n n a i s m o k po­ r o z u m i e w a l i się b e z s ł ó w . W s z y s t k i e k r ó l o w e p r z e z w i e k i p o r o z u m i e w a ł y się z e S m o c z ą Łodzią w ł a ś n i e w t e n s p o s ó b . W k a ż d y D z i e ń Ś r o d k a Lata, k i e d y t o m o c S m o c z e j Ł o d z i osiągała a p o g e u m , K r ó l o w a z Z a m k u p r z y c h o d z i ł a d o s m o -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ka z wizytą. P i e r w s z a z t y c h w i z y t n a s t ą p i ł a w i e l e s t u l e * ci t e m u , gdy H o t e p - R a z a t r u d n i ł r o b o t n i k ó w do r e m o n t u S m o c z e j Ł o d z i p o k a t a s t r o f i e p r z y ujściu r z e k i p o d c z a s rejsu d o Z a m k u . Były t o m i ł e s p o t k a n i a , p o d c z a s k t ó r y c h S m o c z a Ł ó d ź o d z y s k i w a ł a siły w r z e ś k i m p o w i e t r z u M o k r a d e ł . Gdy j e d n a k H o t e p - R a się z e s t a r z a ł , j e g o m o c z a c z ę ł a s ł a b n ą ć , a p l a n y s p e ł z ł y na n i c z y m . N a b r a w s z y o b a w o b e z p i e c z e ń ­ s t w o ł o d z i , z a m k n ą ł ją w starej p o d z i e m n e j ś w i ą t y n i na wy­ spie, g d z i e d z i ś m i e s z k a ł a c i o t k a Z e l d a . N a j e g o p o l e c e n i e kolejne S t r a ż n i c z k i p i l n o w a ł y S m o c z e j Łodzi, a k o l e j n e Kró­ lowe odwiedzały ją w każdy D z i e ń Środka Lata. N i k t nie p a m i ę t a ł , p o c o n a l e ż y t a k czynić, b o z a p i s k i H o t e p a - R a za­ ginęły. S t r a ż n i c z k i i K r ó l o w e w i e d z i a ł y t y l k o tyle, ż e j e s t t o j e d n a z rzeczy, k t ó r e g w a r a n t u j ą b e z p i e c z e ń s t w o Z a m k u . Drugą była obecność Królowej. A teraz wizyta dobiegała końca. Merrin zobaczył, że len­ n a z a r z u c a r ę c e n a s m o c z ą szyję, j a k b y n a p o ż e g n a n i e . S m o czyca p o w o l i u n i o s ł a g ł o w ę d o z w y k ł e g o p o ł o ż e n i a i z n ó w s t a ł a się p o p r o s t u p i ę k n ą łodzią. J e n n a p a t r z y ł a n a nią p r z e z chwilę, po czym wraz z ciotką Zeldą ruszyła z p o w r o t e m w g ó r ę ścieżki. G d y zbliżyły się do c h a t y , M e r r i n s t r a c i ł je z o c z u . O g a r n ę ł a go n a g l e o g r o m n a s e n n o ś ć . P o w o l n a i ci­ c h a s c e n a , k t ó r a r o z e g r a ł a się p r z e d chwilą n a j e g o o c z a c h , m i a ł a d z i w n i e usypiające d z i a ł a n i e . Z a m i a s t p o d s ł u c h i w a ć z e s z c z y t u s c h o d ó w , jak t o m i a ł w zwyczaju, c h ł o p a k w r ó c i ł d o ł ó ż k a i z a s n ą ł . P i e r w s z y r a z o d d a w n a n i e ś n i ł y m u się koszmary. Na dole ciotka Zelda rozpaliła ogień z jabłoniowych drew i przygotowała odświętny sok z pasternaku i kapusty. N o c Ś r o d k a Lata b y ł a n a d z w y c z a j w a ż n a d l a w s z y s t k i c h Białych Czarownic, a szczególnie dla Strażniczek Smoczej Wyspy.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Ciotka Z e l d a była o s t a t n i ą z długiej linii Strażniczek, ale jako p i e r w s z a t r z y m a ł a S m o c z ą Ł ó d ź n a k o t w i c y p r z e d s w o ­ j ą chatą, n i c z y m p i e r w s z ą l e p s z ą łajbę d o p ł y w a n i a p o ba­ g n a c h . Jej p o p r z e d n i c z k i p r o w a d z i ł y K r ó l o w ą p r z e z k l a p ę w p o d ł o d z e k r e d e n s u z e l i k s i r a m i do t u n e l u , a s t a m t ą d do starej ś w i ą t y n i , g d z i e S m o c z ą Ł ó d ź z o s t a w i ł jej p i e r w s z y pan, H o t e p - R a . D r u g i S m o c z y P a n ł o d z i popijał t e r a z p r z y o g n i u s o k z p a ­ s t e r n a k u i k a p u s t y , b a w i ą c się s m o c z y m p i e r ś c i e n i e m , k t ó r y nosił na palcu wskazującym, i m ó w i ł do J e n n y : - Co się stało? Co usłyszałaś? Powiedz n a m , J e n . D z i e w c z y n a n i e o d p o w i e d z i a ł a . W p a t r y w a ł a się w p ł o m i e ­ nie, p o g r ą ż o n a w m y ś l a c h . Ciotka Zelda podeszła i usiadła przy nich. - N i e n a l e ż y n i g d y p y t a ć K r ó l o w e j , czy raczej p r z y s z ł e j K r ó l o w e j , c o jej p o w i e d z i a ł s m o k . N a w e t w d a w n y c h cza­ sach, gdy Czarodzieje Nadzwyczajni wiedzieli o i s t n i e n i u Smoczej Łodzi, n i e ośmieliliby się z a d a ć takiego p y t a n i a - powiedziała s u r o w o do Septimusa. - Aha. Ale J e n n a nie ma nic przeciwko t e m u , prawda, J e n ? W k a ż d y m razie, jeśli t o c o ś z ł e g o , n i e p o w i n n a m i e ć t e g o t y l k o n a swojej g ł o w i e . J e n n a oderwała wzrok od ognia. - N i e p r z e s z k a d z a m i , że S e p t i m u s o to p y t a - o z n a j m i ł a . - Nie wątpię - odparła ciotka. - Ale p o w i n n a ś wiedzieć, jak t o p o w i n n o być i j a k z a w s z e b y ł o . A s k o r o n i e m a t w o ­ j e j . . . ojej... s k o r o n i e m a twojej m a t k i , k t ó r a b y c i p o w i e ­ działa... u w a ż a m , że p o w i n n a m p r z e k a z a ć ci tyle wiedzy, ile t y l k o m o g ę . - A c h - zaczęła Jenna, po czym umilkła. Po chwili ode­ z w a ł a się z n o w u : - C h c ę ż e b y ś c i e w i e d z i e l i , c o u s ł y s z a ł a m

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

o d s m o c z y c y . P o w i e d z i a ł a , ż e z b l i ż a się S ł u g a M r o k u . Ż e nit jest tu już bezpieczna. - O c z y w i ś c i e , że j e s t b e z p i e c z n a - o b u r z y ł a s i ę ciot Z e l d a . - J e s t tu ze m n ą , ze S t r a ż n i c z k ą . P i l n u j ę ją, by bylu bezpieczna. J e n n a m ó w i ł a dalej c i c h y m , j e d n o s t a j n y m g ł o s e m , cały c z a s w p a t r u j ą c s i ę w o g i e ń . N i e m o g ł a p a t r z e ć n a ciotka, f Z e l d ę , m ó w i ą c tyle n i e p r z y j e m n y c h rzeczy. - P o w i e d z i a ł a , że s k o r o z m y ł o ś w i ą t y n i ę , a o n a j e s t na ze­ w n ą t r z , s p o d z i e w a się, ż e S ł u g a M r o k u j ą o d n a j d z i e . - A d l a c z e g o n i e p o w i e d z i a ł a ci t e g o , k i e d y p r z y s z ł a ś do niej w z e s z ł y m r o k u ? - s p y t a ł a r o z d r a ż n i o n a k o b i e t a . - N i e w i e m - p r z y z n a ł a J e n n a . - M o ż e n i e c h c i a ł a , że­ byśmy z n o w u umieścili ją p o d ziemią. Jest tylko człowie­ kiem... to znaczy s m o k i e m . Uwielbia słońce i zapach po­ wietrza na mokradłach. - W ł a ś n i e - p o t w i e r d z i ł a c i o t k a Z e l d a . - To b y ł o b y strasz­ ne, z n o w u ją ukrywać. Poza tym, tak pięknie wygląda. Teraz m o g ę z nią ciągle r o z m a w i a ć . J e n n a z a s t a n a w i a ł a się, j a k p o w i e d z i e ć , o co p o p r o s i ł a ją Smocza Łódź. - P o w i e d z i a ł a , że m u s i s t ą d o d e j ś ć . - Co t a k i e g o ? - C i o t k a Z e l d a aż j ę k n ę ł a . - M a m p o p r o s i ć jej n o w e g o S m o c z e g o P a n a , ż e b y z a b r a ł ją w b e z p i e c z n e m i e j s c e . Ma o nią z a d b a ć , t a k j a k p o p r z e d n i p a n , k t ó r y u m i e ś c i ł j ą w ś w i ą t y n i . P r z y k r o m i , ciociu, ale t o właśnie powiedziała. Mówi, że nadszedł Czas, by zakończy­ ła podróż do Zamku. - A l e ż ja j e s t e m S t r a ż n i c z k ą - z a o p o n o w a ł a k o b i e t a . - Tu z a w s z e b y ł a S t r a ż n i c z k a . . . Z ł o ż y ł a m p r z y s i ę g ę , ż e b ę d ę jej z a w s z e s t r z e g ł a . I t a k z r o b i ę . N i e m o g ę jej p u ś c i ć . N i e m o -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

OKI

249

gę. - P o d n i o s ł a się ze s t o ł k a , na k t ó r y m s i e d z i a ł a . - Z r o b i ę kanapki z k a p u s t ą . C h c e k t o ś ? J e n n a i N i c k o pokręcili g ł o w a m i , ale S e p t i m u s p r z e z c h w i ­ l ę się w a h a ł . O d k i e d y z o s t a ł U c z n i e m , t ę s k n i ł z a k a n a p k a ­ mi z k a p u s t ą i c h o ć M a r c i a z r o b i ł a m u p o d o b n ą n a o s t a t n i e urodziny, s m a k n i e był t e n s a m . M i m o w s z y s t k o t a k ż e p o ­ kręcił głową. N i e c z u ł się specjalnie g ł o d n y . U s i a d ł n a p o d ł o d z e p r z y o g n i u , m a r t w i ą c się, c o t e ż m a zrobić ze S m o c z ą Łodzią, j u ż n i e w s p o m i n a j ą c o t y m , co p o ­ wie n a t o c i o t k a Z e l d a . W p e w n e j c h w i l i z d a ł s o b i e s p r a w ę , ż e coś g o d z i o b i e . T o p e w n i e B e r t a - p o m y ś l a ł . B e r t a b y ł a kotką ciotki Zeldy, k t ó r a p r z y b r a ł a k s z t a ł t kaczki i m i a ­ ł a zwyczaj d z i o b a n i a k a ż d e g o , k t o s i e d z i a ł p r z y o g n i u . A l e Berty n i e b y ł o n i g d z i e w i d a ć . - Sep, co się s t a ł o ? - s p y t a ł N i c k o . - C o ś m n i e d z i o b n ę ł o . Ale Berty t u n i e m a . . . A u ć ! Z n o ­ w u . - P o d s k o c z y ł . - A u ć ! C o ś w l a z ł o m i d o k i e s z e n i . Gr y zie mnie! - U c h - j ę k n ę ł a J e n n a . - To p e w n i e j e d e n z t y c h C h a p a c z y B ł o t n y c h . S k a k a ł y w s z ę d z i e w o k ó ł , k i e d y c z e k a ł a m n a Bagniaka. P o z b ą d ź się go, S e p . W y w a l g o z a d r z w i , s z y b k o ! Septimus ruszył ku d r z w i o m . - Co się dzieje? - s p y t a ł a c i o t k a Z e l d a , w r a c a j ą c z o g r o m ­ ną k a n a p k ą z k a p u s t ą w r ę c e . - Sep ma w k i e s z e n i C h a p a c z a B ł o t n e g o - w y j a ś n i ł a J e n ­ n a . - G ry z ie go. - Małe, w r e d n e p a s k u d z t w a - przyznała ciotka. - Ko­ niecznie wyrzuć go na drugą s t r o n ę Fosy, żeby nie wrócił do chaty. Septimus otworzył drzwi i ostrożnie wywrócił kieszeń t u n i k i na d r u g ą s t r o n ę . Z d z i w i ł się, bo w ś r o d k u nicze-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

g o n i e b y ł o . P o chwili, g d y o p u ś c i ł r ę k ę , c o ś w y c h y l i ł o g wę z wielkiej dziury, k t ó r a p o j a w i ł a się w sakwie, n o s z o p r z e z e ń p r z y p a s i e . U g r y z ł o go w palec, b a r d z o m o c n o , i razem nie puściło. - A a c h ! - k r z y k n ą ł S e p t i m u s , skacząc w k ó ł k o i gorączk w o p o t r z ą s a j ą c ręką, b y z r z u c i ć m a ł e , z i e l o n e c o ś o b a r d ostrych zębach, zatopionych w jego prawym palcu wskazu jącym, t u ż n a d S m o c z y m Pierścieniem. - W i e l k i e n i e b a ! - z a w o ł a ł a c i o t k a Z e l d a . - Co t a m masz? - Z a b i e r z c i e t o ! - w r z a s n ą ł c h ł o p a k , b o j ą c się spojrzeć. A p o t e m m a ł e z i e l o n e c o ś ( k t ó r e j e s z c z e się n i e z o r i e n t o w a ­ ł o , j a k o d d y c h a ć i gryźć j e d n o c z e ś n i e ) z a c z e r p n ę ł o p o w i e ­ trza. Puściło palec Septimusa, który akurat w tym m o m e n ­ cie k o l e j n y r a z p o t r z ą s n ą ł d ł o n i ą , i z a t o c z y ł o w p o w i e t r z u w i e l k i ł u k , o w ł o s mijając k o l e k c j ę m i o t e ł , k t ó r e w i s i a ł y na krokwiach. Na oczach wszystkich stworzonko zawisło n a c h w i l ę w s z c z y t o w y m p u n k c i e swojej t r a j e k t o r i i , roz­ winęło dwa m a ł e skrzydełka i niezdarnie nimi załopotało. P o l e c i a ł o p r o s t o w s t r o n ę J e n n y i w y l ą d o w a ł o jej n a kola­ nach. J e n n a s i e d z i a ł a b e z r u c h u , w p a t r u j ą c się z e z d u m i e n i e m w maleńkiego, młodego smoka.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

++- 3 2 -ł+ OGNIOPLUJ

Jesteś t e r a z n a n i e g o s k a z a n y - p o w i e d z i a ł a c i o t k a Z e l da d o S e p t i m u s a , b a n d a ż u j ą c m u k r w a w i ą c y p a l e c . - K i e d y cię ugryzł, d o k o n a ł W d r u k o w a n i a . G d y d o r o ś n i e , b ę d z i e s z z n i m m i a ł t r o c h ę k ł o p o t ó w , daję s ł o w o . P o w i n i e n e ś s p r a ­ wić s o b i e p o d r ę c z n i k S m o c z e j T r e s u r y . C h o c i a ż n i e m a m p o ­ jęcia, g d z i e t a k i dzisiaj z n a l e ź ć . S e p t i m u s patrzył na p o p ę k a n e szczątki kamienia, który Jenna dała mu podczas p o p r z e d n i e g o p o b y t u u ciotki Zeldy. Z n a l a z ł a go, g d y S e p t i m u s p o m a g a ł jej w u c i e c z c e p r z e d Łowcą. K a m i e ń l e ż a ł w t u n e l u , p r o w a d z ą c y m d o ś w i ą t y n i , w której u k r y t o Smoczą Łódź. S e p t i m u s b a r d z o przywią­ zał się d o t e g o d a r u , był t o b o w i e m p i e r w s z y p r e z e n t , ja­ k i d o s t a ł w ż y c i u . P r z y g l ą d a ł się t e r a z g r u b y m , z i e l o n y m kawałkom skorupek, leżącym w jego złożonych dłoniach,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

i n i e m ó g ł u w i e r z y ć , że j e g o p i ę k n y k a m i e ń o k a z a ł się byĘ s m o c z y m j a j e m . J a k i e b y ł y s z a n s e , że z d a r z y się coś tał u go? - z a s t a n a w i a ł się. Niewielkie. S e p t i m u s nie wiedział, że na całym świecił znajduje się z a l e d w i e o k o ł o p i ę c i u s e t s m o c z y c h jaj i minę­ ł o w i e l e , w i e l e lat, o d k i e d y c z ł o w i e k o s t a t n i r a z poniot i się w y k l u ć j a k i e m u ś s m o k o w i . Jaja z n a j d u j e się zazwycza| w starych, z a p o m n i a n y c h s m o c z y c h kryjówkach. Osoby, k t ó r e n a n i e natrafią, c z ę s t o z a b i e r a j ą j e z e s o b ą z uwagi n a i c h p i ę k n y b l a s k . N i e w s z y s t k i e jaja s ą z i e l o n e - w i e l i m a b a r w ę n i e b i e s k ą , z r z a d k a s p o t y k a się t e ż o k a z y czer­ w o n e . N a o g ó ł c z a s mijał i m w g a b l o t a c h a l b o s t a r y c h pu«N d e ł k a c h p o b u t a c h i n i c się z n i c h n i e w y k l u w a ł o , s m o c z a jajo b o w i e m w y m a g a s k o m p l i k o w a n e g o ciągu w y d a r z e ń w o k r e ś l o n e j k o l e j n o ś c i i w u s t a l o n y m czasie, by w y k l u ł się z n i e g o m a ł y s m o k . O s t a t n i r a z z d a r z y ł o się t o p i ę ć s e t lat te­ mu na małej pustynnej wysepce, kiedy to s a m o t n y rozbitek o b u d z i ł się p e w n e g o r a n k a i o d k r y ł , ż e j e g o u k o c h a n y nie­ bieski k a m y k wydał na świat n i e o c z e k i w a n e g o i nadzwyczaj kłopotliwego towarzysza. P o d o b n i e j a k ó w r o z b i t e k , S e p t i m u s n i e ś w i a d o m i e zrobił wszystko, co należało zrobić, by uaktywnić u ś p i o n e smo­ cze jajo. N a j p i e r w u r u c h o m i ł p r o c e s i n k u b a c j i , k ł a d ą c jajo p r z y o g n i u p o d c z a s o s t a t n i c h o d w i e d z i n u c i o t k i Z e l d y . Ja­ jo wymaga ponad osiemdziesięciostopniowej temperatury, u t r z y m u j ą c e j się p r z y n a j m n i e j p r z e z d w a d z i e ś c i a c z t e r y go­ d z i n y , b y p r o c e s w o g ó l e się r o z p o c z ą ł . P o t e m p o t r z e b u j e roku i jednego dnia b e z u s t a n n e g o ciepła i ruchu. Z a b r a w s z y jajo z m i e j s c a p r z y p a l e n i s k u , S e p t i m u s p o ­ stanowił trzymać je w kieszeni, co zapewniało nie tylko po­ t r z e b n e c i e p ł o , ale t a k ż e w r a ż e n i e r u c h u . S m o k n i e wykluje

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

dle tylko d z i ę k i c i e p ł u . M u s i m y ś l e ć , ż e m a t k a n o s i g o z e so­ bą i b ę d z i e w p o b l i ż u , gdy m a ł e p r z y j d z i e na ś w i a t . Z d a n i e m s m o c z e g o jaja, b r a k r u c h u o z n a c z a b r a k m a t k i . S e p t i m u s przez r o k i j e d e n d z i e ń n i e ś w i a d o m i e z a p e w n i a ł jaju o d p o ­ wiednią t e m p e r a t u r ę , a t a k ż e na tyle c z ę s t e biegi i p o d s k o ­ ki, b y p r z e k o n a ć m a ł e s m o c z ą t k o , ż e m a b a r d z o ż y w o t n ą m a t k ę . G d y m i n ą ł r o k i j e d e n d z i e ń , m a ł y s m o k był n i e m a l gotowy, ale n a w e t n a t y m e t a p i e w s z y s t k o m o g ł o p ó j ś ć n i e lak. T e r a z p o t r z e b a b y ł o o s t r e g o w s t r z ą s u , b y g o o b u d z i ć . Jeśliby c o ś t a k i e g o n i e n a s t ą p i ł o p r z e z s z e ś ć n a s t ę p n y c h miesięcy, s m o k u m a r ł b y i n i g d y by s i ę n i e w y k l u ł . W n o r ­ malnej sytuacji s m o c z a m a t k a w y k o r z y s t a ł a b y t e n c z a s , b y znaleźć b e z p i e c z n e m i e j s c e n a w y s i e d z e n i e jaja i w y c h o w a ­ nie s m o c z ą t k a . N a s t ę p n i e b a r d z o d e l i k a t n i e u g r y z ł a b y s k o ­ rupkę. Na szczęście dla S e p t i m u s o w e g o smoczka, r o s o m a k i w odpowiednim m o m e n c i e zastąpiły matkę, łamiąc sobie zęby n a s k o r u p c e . W t y m m o m e n c i e m a ł e j u ż n i e m a l przy­ szło n a ś w i a t . . . ale j e s z c z e n i e d o k o ń c a . P o t r z e b o w a ł o b o ­ w i e m j e s z c z e j e d n e g o d r o b i a z g u i d o s t a ł o go, tyle ż e n i e o d Septimusa, a od jego brata Simona. Odrobiny Mroku. Smocze matki w różny sposób wypełniały ten ostatni warunek. Niektóre porywały jakiegoś przelatującego obok S t w o r a i p o k a z y w a ł y go jaju. I n n e z o s t a w i a ł y jajo na n o c p r z e d d o m e m M r o c z n e j C z a r o w n i c y z nadzieją, ż e r a n o znajdą j e w t y m s a m y m miejscu. Jeszcze inne miały w sobie wystar­ czająco d u ż o M r o k u . Kiedy w i ę c p ł a s z c z S i m o n a z m i e n i ł się w w ę ż a i o w i n ą ł się w o k ó ł S e p t i m u s a i jaja, o s t a t n i w y m ó g z o s t a ł s p e ł n i o n y i z e g a r r u s z y ł . S m o c z ą t k o m i a ł o się w y k l u ć w ciągu d w u n a s t u g o d z i n - i t a k t e ż z r o b i ł o . - M a ł o w i e m o smokach, przynajmniej o tych maleńkich - wyznała ciotka Zelda, kończąc opatrywanie palca Sep-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

t i m u s a i j e d n o c z e ś n i e pochłaniając o s t a t n i kęs k a n a p k i z p u s t ą . - Ale w i e m , że im szybciej n a d a s z mu imię, t y m 1 J e ś l i b ę d z i e s z z b y t d ł u g o z w l e k a ł , s m o k s t a n i e się m i e n n y i n i g d y n i e przyjdzie na twoje w e z w a n i e . O ile wi i t a k t r u d n o z w r ó c i ć na s i e b i e ich u w a g ę . A p r z e z piei d w a d z i e ś c i a cztery g o d z i n y w ogóle n i e p o w i n i e n o p u s z właściciela. W i ę c lepiej oddaj go t e r a z S e p t i m u s o w i , J e n n o , - D o b r z e , t r z y m a j go - p o w i e d z i a ł a J e n n a do b r a t a z 1 k i m żalem w głosie. P o d n i o s ł a m a ł e g o , skrzydlatego ga ze s w o i c h k o l a n i p o d a ł a S e p t i m u s o w i . - U r o c z y , p r a w d a ? S e p t i m u s p o p a t r z y ł n a ś p i ą c e s m o c z ą t k o , k t ó r e zwincl się w k ł ę b e k n a j e g o d ł o n i . W y d a w a ł o się z a s k a k u j ą c o cię' kie, j a k na swoje r o z m i a r y , z i m n e w d o t y k u i r ó w n i e gł kie, j a k jajo, z k t ó r e g o się w y k l u ł o . N i c k o g ł o ś n o z i e w n ą ł i p r z e c i ą g n ą ł się. - M u s z ę się p r z e s p a ć - s t w i e r d z i ł . Z i e w n i ę c i e o k a z a ł o się zaraźliwe. - N a j p i e r w i m i ę , p o t e m s p a n i e - p o w i e d z i a ł a c i o t k a Zel4 da. - Jakie wybierasz? S e p t i m u s n i e m i a ł pojęcia. P a t r z y ł n a s m o k a i d o s t r z e g ł z i e w n i ę c i e N i c k a . Był z d e c y d o w a n i e zbyt z m ę c z o n y , aby wy­ m y ś l a ć i m i o n a s m o k o m . N a g l e gad w y p r o s t o w a ł się i wypluł p a r ę k a w a ł k ó w b ł o n y z jaja. Z j e g o n o z d r z y t r y s n ę ł y dwa maleńkie płomienie, które oparzyły d ł o ń Septimusa. - A u ć ! - j ę k n ą ł . - Pluje na m n i e o g n i e m . W ł a ś n i e . O g n i o pluj. Tak go nazwę. Ogniopluj. - No to ś m i a ł o - zachęciła ciotka Zelda. - Co ś m i a ł o ? - s p y t a ł c h ł o p a k , ssąc o p a r z o n e p a l c e . - S m o k i lubią, k i e d y w s z y s t k o o d b y w a się z g o d n i e z zasa­ d a m i - wyjaśniła ciotka. - M u s i s z p o w i e d z i e ć . . . n i e c h p o m y ­ ślę... a, t a k :

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

O, w i e r n y t o w a r z y s z u i d z i e l n y o b r o ń c o , który będziesz przy m n i e do samego końca, n a d a j ę ci i m i ę O g n i o p l u j . . . ... a l b o P s i a M o r d k a , a l b o D a r e k , a l b o . . . n o , c o t a m s o b i e postanowisz. Septimus popatrzył na małego s m o k a w swoich dłoniach I znużonym t o n e m mruknął: O, w i e r n y t o w a r z y s z u i d z i e l n y o b r o ń c o , który będziesz przy m n i e do samego końca, nadaję ci imię Ogniopluj. S m o k p o p a t r z y ł n a n i e g o z i e l o n y m i o c z a m i i w y p l u ł jeszzc p a r ę k a w a ł k ó w b ł o n y . - Fuj - p r y c h n ą ł S e p t i m u s . Tej n o c y S e p t i m u s n i e m ó g ł się w y s p a ć . O g n i o p l u j o k a z a ł Nic b a r d z o m a r u d n y . G d y t y l k o c h ł o p a k z a s n ą ł , m a ł y s m o k skubał jego palce albo drapał mu ubranie ostrymi pazur­ kami. W k o ń c u r o z d r a ż n i o n y S e p t i m u s w s u n ą ł s t w o r z e n i e do sakwy, w k t ó r e j w c z e ś n i e j n o s i ł jajo, i s m o c z e w r e s z c i e ułożyło się d o s n u . W c z e s n y m r a n k i e m O g n i o p l u j o b u d z i ł wszystkich, go­ rączkowo t r z e p o c z ą c s k r z y d ł a m i i obijając się o o k n o , n i c z y m motyl, k t ó r y p r ó b u j e w y d o s t a ć się n a z e w n ą t r z . - Każ mu się uciszyć, S e p - p o w i e d z i a ł N i c k o z a s p a n y m t o n e m , naciągając p o d u s z k ę na g ł o w ę i p r ó b u j ą c z p o w r o ­ t e m z a s n ą ć . S e p t i m u s w s t a ł i zdjął O g n i o p l u j a z p a r a p e t u . Zaczynał rozumieć, co miała na myśli ciotka Zelda, mówiąc, ż e m a ł e s m o k i sprawiają k ł o p o t y . S m o c z ą t k o p o d r a p a ł o g o

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w d ł o ń o s t r y m i p a z u r k a m i i S e p t i m u s w c i s n ą ł je z po t e r n d o sakwy. P o r a n n e s ł o ń c e w i s i a ł o j u ż w y s o k o n a n i e b i e i prześwlil cało przez opary n a d m o k r a d ł a m i . S e p t i m u s wiedział, że jl zbyt rozbudzony, by p o n o w n i e zasnąć. Zerkał na Jenn Nicka i Wilczego Chłopca, wciąż o p a t u l o n y c h kołdra N i e chcąc, by Ogniopluj im przeszkadzał, c h ł o p a k post wił wynieść smoka, aby m ó g ł o d e t c h n ą ć rześkim pow trzem poranka. P o c i c h u z a m k n ą ł z a s o b ą ciężkie d r z w i i r u s z y ł ś c i e x w k i e r u n k u Smoczej Łodzi. - P i ę k n y p o r a n e k - p o w i e d z i a ł a z n a m y s ł e m c i o t k a Zel S e p t i m u s u s i a d ł p r z y niej n a d r e w n i a n y m m o s t k u i pot czył w z r o k i e m p o F o s i e . - P o m y ś l a ł e m , że m o ż e S m o c z a Łódź p o w i n n a p o z n a ć s' je dziecko. To znaczy, O g n i o p l u j w y k l u ł się chyba z jej jaja? - Tak przypuszczam - odparła ciotka Zelda. - Choci z e s m o k a m i n i g d y n i c n i e w i a d o m o . Ale O g n i o p l u j c i W d r u k o w a ł , więc nie komplikowałabym sprawy. Pros z n a l a z ł a m coś dla ciebie. W i e d z i a ł a m , że gdzieś ją m - P o d a ł a mu n i e w i e l k ą , z i e l o n ą k s i ą ż k ę , o p r a w n ą w c c o p o d e j r z a n i e p r z y p o m i n a ł o s m o c z ą s k ó r ę . Jej t y t u ł b r z m Jak

wychować smoka

i przeżyć.

Praktyczny przewodnik.

- O c z y w i ś c i e t a k n a p r a w d ę p r z y d a ł b y ci s i ę Alman wczesnych

lat życia skrzydlatych jaszczurów

- p o w i e d z i a ł a ci

ka Z e l d a . - Ale w ą t p i ę , by n a w e t B i b l i o t e k a w P i r a m i d z miała egzemplarz. Niestety, zapisano je na dość łatwop n y m p e r g a m i n i e i p o p r o s t u z n i k n ę ł y z r y n k u . Ale t o m o ci m i m o wszystko pomóc. S e p t i m u s wziął pachnącą stęchłizną księgę i zerknął pochwały na czwartej stronie okładki.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I „Ta książka u r a t o w a ł a mi życie. Ż a d e n smoczy ząb nie przebije o k ł a d k i . N o ś j ą z a w s z e p r z y s o b i e " . „Podczas opieki n a d K ł e m s t r a c i ł e m tylko j e d e n palec. To zaNluga p r z y d a t n y c h p o r a d z t e g o n i e o c e n i o n e g o p o d r ę c z n i k a " . „Kiedy Kicek m i się W d r u k o w a ł , wszyscy przyjaciele m n i e opuścili, a j a m y ś l a ł e m , ż e z w a r i u j ę , d o p ó k i n i e p r z e c z y t a ­ łem tej k s i ą ż k i . T e r a z w w e e k e n d y w y p u s z c z a j ą m n i e j u ż z p s y c h i a t r y k a , a przyjaciele - k o m u o n i p o t r z e b n i ? " - Wielkie dzięki, ciociu - p o w i e d z i a ł p o n u r o . Siedzieli w m i l c z e n i u , p o g r ą ż e n i w e w ł a s n y c h m y ś l a c h , n a s ł u c h u j ą c o d g ł o s ó w z m o k r a d e ł , gdy c i e p ł o l e t n i e g o d n i a zaczęło p r z e s ą c z a ć się p r z e z m g ł ę i b u d z i ć b a g i e n n e s t w o ­ ry. P o d o b n i e j a k J e n n a , S e p t i m u s n a b r a ł j u ż w p r a w y w r o z ­ p o z n a w a n i u r ó ż n y c h d ź w i ę k ó w i był p r z e k o n a n y , ż e słyszy mlaskanie przyssawek kilku W o d n i c , a także ostry klekot Chapacza Błotnego i pluskanie paru młodych węgorzy. W k r ó t c e s ł o n e c z n y s k w a r spalił r e s z t k i m g ł y i p o j a w i ł o się czyste j a s n e n i e b o , z a p o w i e d ź u p a l n e g o d n i a . Ciotka Zelda podniosła wzrok na błękitny bezmiar. Miała w sobie jakieś napięcie, które zwróciło uwagę Septimusa. P o p a t r z y ł n a k o b i e t ę . Jej o k r ą g ł a , p o m a r s z c z o n a t w a r z , o k o ­ lona n i e c o p o t a r g a n y m i s i w y m i w ł o s a m i , w y r a ż a ł a n i e p o ­ kój, a n i e b i e s k i e oczy c z a r o w n i c y z a s k r z y ł y się, gdy s k u p i ł a s p o j r z e n i e n a c z y m ś w y s o k o n a n i e b i e . N a g l e p o d n i o s ł a się z m o s t u i z ł a p a ł a c h ł o p a k a za r ę k ę . - N i e p a t r z w górę - poleciła cichym g ł o s e m . - N i e bie­ gnij. P o p r o s t u p o w o l i w r ó ć z e m n ą d o ś r o d k a . W e w n ą t r z c h a t y k o b i e t a c i c h u t k o z a m k n ę ł a ciężkie d r z w i i o p a r ł a się o n i e . Z b l a d ł a , a w jej o c z a c h pojawił się s m u t e k . - J e n n a m a rację - s z e p n ę ł a , j a k b y d o s i e b i e . - S m o c z a Łódź... m u s i stąd zniknąć.

P

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- D l a c z e g o ? C o . . . co z o b a c z y ł a ś ? - s p y t a ł S e p t i m u s , c ciaż d o m y ś l a ł się o d p o w i e d z i . - S i m o n . Krąży w g ó r z e . J a k s ę p . C z e k a . C h ł o p a k wziął g ł ę b o k i w d e c h , czując, ż e n a g l e c o ś ścis go w ż o ł ą d k u . - N i e m a r t w się, ciociu - p o w i e d z i a ł . - S m o c z a Łódź dzie bezpieczna w Z a m k u . Zabiorę ją t a m . Tyle że n i e m i a ł pojęcia, w jaki s p o s ó b .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

WYLOT

Mer rin

pa­ trzył

•

l •

na S m o ­ czą Łódź p r z e z swój monokl. Znalazł go w norze Skrzatów pod­ czas j e d n e j z s a m o t n y c h e s k a p a d na M o k r a d ł a i by-

w

la to jego m a ł a tajemnica, ciotka Z e l d a b o w i e m n i e wiedziała o m o n o k l u . M e r r i n lubił

mieć

t a j e m n i c e p r z e d ciotką Zeldą,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

260

S E P T I M U S H E A P - S M O C Z Y LC

c h o ć k o b i e t a p o k r ó t k i m czasie n i e z m i e n n i e j e o d k r y w a ł a , Był j e d n a k p e w i e n , ż e a k u r a t t e n s e k r e t u d a ł o m u się utrzy­ m a ć , dzięki t e m u , ż e u k r y ł m o n o k l p o d k a m i e n n ą płytą n a t r a w i a s t y m p a g ó r k u p r z y S t u s t o p o w y m D o l e . W i e d z i a ł , że d o p ó k i Z e l d a n i e p r z y ł a p i e g o n a u ż y w a n i u m o n o k l a , nic mu nie grozi. N i e było b o w i e m szans, że przejdzie przez g r z ę z a w i s k o , otaczające D ó ł - t y l k o M e r r i n był wystarczają­ c o lekki i z w i n n y , b y p r z e s k o c z y ć p o u k r y t y c h k a m i e n i a c h , znajdujących się t u ż p o d p o w i e r z c h n i ą . C h ł o p i e c s ł u s z n i e d o m y ś l a ł się, ż e m o n o k l n a l e ż a ł kie­ d y ś d o j e g o d a w n e g o M i s t r z a , D o m D a n i e l a . P r z e d m i o t ten krył w s o b i e M r o k , k t ó r y p o p r a w i a ł M e r r i n o w i s a m o p o c z u ­ cie i p r z y p o m i n a ł m u s t a r e czasy. M o ż e n i e były t o czasy n a j s z c z ę ś l i w s z e , ale p r z y n a j m n i e j d z i a ł y się w t e d y c i e k a w e r z e c z y i n i e m u s i a ł t k w i ć na c u c h n ą c y c h M o k r a d ł a c h z za­ p a s e m kapusty i starą wścibską czarownicą. Uniósł monokl d o oka, uważając, b y s ł o n e c z n y refleks n i e z d r a d z i ł j e g o po­ zycji, a p o t e m u ś m i e c h n ą ł się s a m d o s i e b i e . O t o o n ciągle żył na M o k r a d ł a c h , a z D o m D a n i e l a z o s t a ł a t y l k o s t e r t a ko­ ści, o c z y s z c z o n y c h p r z e z M u ł o w e S k r z a t y . D o b r z e m u t a k p o m y ś l a ł w e s o ł o . S t a r y N e k r o m a n t a n i e p o w i n i e n b y ć taki niemiły wobec swojego wiernego Ucznia. Z a p a d ł o j u ż p ó ź n e p o p o ł u d n i e i k a n a ł y n a B a g n a c h zaczęła w y p e ł n i a ć w y s o k a fala w i o s e n n e g o p r z y p ł y w u - n a p o p r z e d ­ nią n o c p r z y p a d ł b o w i e m n ó w . T r a w i a s t y p a g ó r e k M e r r i n a o t a c z a ł a t e r a z z e w s z ą d c z a r n a o d torfu w o d a . W t o s e n n e , l e t n i e p o p o ł u d n i e n a M o k r a d ł a c h p a n o w a ł a cisza i c h ł o p a k leżał sobie l e n i w i e n a t r a w i e . P r z e z c a ł e p o p o ł u d n i e o b s e r ­ w o w a ł r u c h m i ę d z y c h a t ą a S m o c z ą Łodzią i n i e m ó g ł n i c z tego zrozumieć. Ciotka Zelda, zwykle tak despotyczna, w y d a w a ł a się z a g u b i o n a . Z e s m u t k i e m k r ę c i ł a się p r z y ł o d z i ,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

p o d c z a s gdy K s i ę ż n i c z k a i ś w i n i o w a t y z a j m o w a l i się p o d ­ noszeniem m a s z t u i r o z m o w ą ze staruszką. S e p t i m u s H e a p o d d a w n a p r z e b y w a ! n a lodzi, c o d r a ż n i ł o M e r r i n a , k t ó r e m u nigdy n i e p o z w o l o n o w e j ś ć n a p o k ł a d . C h ł o p a k p r ó b o w a ł zobaczyć, c o S e p t i m u s t a m r o b i , ale w i d z i a ł j e d y n i e , ż e pa­ trzy n a r u m p e l , p o d c z a s gdy ś w i n i o w a t y s t o i n a d F o s ą i c o ś mówi. - Daj s p o k ó j , S e p - p o w i e d z i a ł N i c k o . - J u ż n i ą l a t a ł e ś , więc m o ż e s z z r o b i ć t o z n o w u . Ł a t w i z n a . - Ale ja nie wiem, co zrobiłem. To znaczy... nic nie zrobi­ ł e m . Z r o b i ł a t o s a m a ł ó d ź . - S e p t i m u s w c i ą ż w p a t r y w a ł się w r u m p e l . Bał się p o ł o ż y ć r ę k ę n a t y m m a s y w n y m , zakrzy­ w i o n y m k a w a ł k u m a h o n i u , gdy b o w i e m z r o b i ł t o p o p r z e d ­ nim razem, Smocza Łódź ożyła i wyruszyła w m o r z e . - N o , tym razem nosisz Smoczy Pierścień, a w t e d y go nie m i a ł e ś , w i ę c p o w i n n o być j e s z c z e łatwiej - z a u w a ż y ł N i c k o . - N i e r o z u m i e m , c z y m się p r z e j m u j e s z , S e p . Ł o d z i e t o p r o ­ sta s p r a w a . S e p t i m u s p o p a t r z y ł n a swój S m o c z y P i e r ś c i e ń . U w i e l b i a ł go, t e r a z j e d n a k ż a ł o w a ł , ż e j e s t j e g o w ł a ś c i c i e l e m - d l a c z e ­ go to w ł a ś n i e j e m u przypadła rola Smoczego Pana? Dlacze­ go nie mógł n i m zostać Nicko, który wiedział o łodziach wszystko? - Spokojnie, S e p t i m u s i e - z n a d b u r t y dobiegł głos ciotki Z e l d y . - S ą rzeczy, k t ó r e c z a s a m i p o p r o s t u m u s i m y r o b i ć . Nie chcę, żeby Smocza Łódź m n i e opuściła, a ty nie chcesz jej o d e m n i e z a b r a ć . Ale j a m u s z ę n a t o p o z w o l i ć , a t y m u ­ sisz j ą wziąć. T a k j u ż j e s t . M u s i się z n a l e ź ć t a m , g d z i e c h c e , i m u s i być b e z p i e c z n a . T a k b ę d z i e lepiej. Septimus podniósł wzrok znad steru. - A l e co b e z niej z r o b i s z ?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- W y l e c z ę r ę c e W i l c z e g o C h ł o p c a i b ę d ę m i a ł a n a oku t e g o n i e s z c z ę s n e g o c h ł o p a k a , k t ó r y czai się p r z y S t u s t o p o w y m D o l e . Myśli, ż e n i e w i d z ę t e g o p r z e k l ę t e g o Mrocznego monokla, który znalazł. - 409 ma zostać tutaj? Z t y m o k r o p n y m U c z n i e m ? - W i l c z y C h ł o p i e c j e s t c h o r y i n i e m o ż e p o d r ó ż o w a ć . Ale M e r r i n nie zostanie tu już zbyt d ł u g o . Z a m i e r z a m go wkról ce zabrać z p o w r o t e m do jego matki. - Do matki? To on ma matkę? - S e p t i m u s wydawał si zdumiony. C i o t k a Z e l d a u ś m i e c h n ę ł a się. - Tak, myślę, że n a w e t M e r r i n ma m a t k ę . I podejrzewam, ż e m o ż e c h o d z i ć o w a s z ą byłą g o s p o d y n i ę . - Co t a k i e g o ? - T a m , gdzie mieszkaliście w Porcie. - To j e d n a z w i e d ź m ? A, to by pasowało. To p e w n i e ta o k r o p n a W e r o n i k a . Kiedy się n a d t y m z a s t a n o w i ć , była d o niego trochę podobna. C i o t k a Z e l d a p o k r ę c i ł a głową. - Wierz albo nie, sądzę, że to siostra M e r e d i t h . - O , fuj. W s z y s t k i e t e m a r t w e d z i e c i . . . J e s t g o r s z a n i ż w i e d ź m a . Kiedy c h c e s z g o z a b r a ć d o D o m u Lalek? - Kiedy t y l k o b ę d ę m o g ł a z o s t a w i ć W i l c z e g o C h ł o p c a sa­ m e g o na j e d e n dzień. M u s i mu przejść gorączka. Leczenie o p a r z e ń p o t r w a t r o c h ę d ł u ż e j , kryje się w n i c h b a r d z o w i e ­ l e M r o k u . B ę d ę p o t r z e b o w a ł a więcej ś w i e ż e g o B a g i e n n e g o Łyka. Septimus popatrzył na Zeldę z niepokojem. - Wydobrzeje, prawda? - Tak. W y d o b r z e j e . W t e d y p r z y p r o w a d z ę go z p o w r o ­ tem.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Przyjdziesz do Z a m k u ? - z d z i w i ł się. - N o , teraz nic m n i e już tu nie t r z y m a - o d p a r ł a pogodnie kobieta. - A w i a d o m o , że Strażniczki o d w i e d z a ł y c z a s e m Zamek. Marcia na p e w n o chętnie mnie ugości, w końcu spędziła tu wiele tygodni. S e p t i m u s u ś m i e c h n ą ł się na m y ś l o ciotce Z e l d z i e w k o m ­ natach Marcii. - T e r a z lepiej - s t w i e r d z i ł a k o b i e t a , z a u w a ż a j ą c u ś m i e c h chłopca. D z i e s i ę ć m i n u t p ó ź n i e j S e p t i m u s p o ż e g n a ł się z W i l c z y m C h ł o p c e m i o b i e c a ł , ż e n i e d ł u g o z n o w u się zobaczą. W i l c z y Chłopiec posłał m u słaby u ś m i e c h . - Ale t o j a z o b a c z ę cię p i e r w s z y - p o w i e d z i a ł , p o c z y m zamknął oczy i zapadł w sen. S e p t i m u s na palcach wyszedł z chaty, zapinając O g n i o p l u j a w s m o k o o d p o r n e j t o r b i e , k t ó ­ r ą z n a l a z ł a d l a ń c i o t k a Z e l d a . M a ł y s m o k p r z e z cały d z i e ń m o c n o s p a ł , ale c h ł o p a k n i e c h c i a ł , b y s t w o r z e n i e z b u d z i ł o się i z a c z ę ł o d a w a ć m u się w e z n a k i p o d c z a s p r ó b y s t e r o w a ­ nia S m o c z ą Łodzią. T e r a z O g n i o p l u j był b e z p i e c z n i e w c i ś n i ę t y d o szafki p r z y s t e r z e , a S e p t i m u s , J e n n a i N i c k o z n a j d o w a l i się na S m o c z e j Łodzi, g o t o w i d o w y p ł y n i ę c i a . C i o t k a Z e l d a z n i e p o k o j e m s p o g l ą d a ł a n a m a ł ą , szarą c h m u r ę , wiszącą w y s o k o n a n i e ­ bie, d o k ł a d n i e n a d c h a t ą . W i d z i a ł a , j a k c h m u r a p ł y n i e w ich s t r o n ę , gdy s z y k o w a ł a S m o c z ą Ł ó d ź . W t e d y j ą t o z d z i w i ł o , c h m u r a bowiem nadciągała z północnego wschodu, a ko­ b i e t a b y ł a p e w n a , ż e wieje z a c h o d n i w i a t r . T e r a z z a ś z a n i e ­ p o k o i ł a się n i e n a żarty, c h m u r a b o w i e m o d p ó ł godziny nawet nie drgnęła, co w przypadku c h m u r nie było normal­ nym zachowaniem.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Ale S m o c z a Ł ó d ź b y ł a g o t o w a . N a l e ż a ł o r u s z a ć w drogę, - J e n n a - o d e z w a ł a się c i o t k a Z e l d a . - M a m c o ś d l a siebie - W s p i ę ł a się n a p a l c e i w s u n ę ł a j a k i ś p r z e d m i o t d o wyda/;! g n i ę t e j r ę k i J e n n y . - To k l u c z do K o m n a t y K r ó l o w e j . W Pa« j ł a c u . M o ż e . . . m o ż e c i się p r z y d a ć . Był to ciężki, z ł o t y k l u c z z o k r ą g ł y m s z m a r a g d e m , który p r z y p o m i n a ł J e n n i e s m o c z e oczy. D z i e w c z y n a był zdziwio­ na. Zwiedziła każdy zakątek Pałacu, od kiedy przeprowa­ d z i ł a się t a m z Sarą i S i l a s e m , ale n i g d y n i e w i d z i a ł a K o m ­ naty Królowej. - Ale... gdzie jest ta k o m n a t a ? - C ó ż , t e g o n i e m o g ę p o w i e d z i e ć . Ale z n a j d z i e s z ją, kiedy n a d e j d z i e o d p o w i e d n i C z a s . M o ż e s z być p e w n a . - K i e d y . . . k i e d y to n a s t ą p i , ciociu? - s p y t a ł a J e n n a . - Kiedy zostaniesz M ł o d ą Królową - o d p a r ł a zapytana, n i e w i e l e w z a s a d z i e wyjaśniając. - Ee... dobra. N o , dziękuję. Piękny klucz. C i o t k a Z e l d a c o f n ę ł a się o d b u r t y . - Ruszajcie j u ż - p o w i e d z i a ł a n i e c o p r z e s a d n i e p o g o d n y m t o n e m . - Wystarczy tego sterczenia. - Jeszcze raz zerknęła n a c h m u r ę , k t ó r a r z u c a ł a m a ł y cień n a d z i ó b ł o d z i . - Cof­ nijcie się w z d ł u ż Fosy, d a l e k o od m o s t u - z a w o ł a ł a . - M u s i m i e ć r o z b i e g , ż e b y w z b i ć się w p o w i e t r z e . - D o b r z e , ciociu! - odkrzyknął Smoczy Pan. - P a m i ę t a j , ż e b y k i e r o w a ć się na p ó ł n o c , w p r z e c i w n y m kierunku do słońca. - T a k , ciociu. - 1 nie lećcie za szybko, na litość, chyba że nie będzie wyjścia. - Tak, ciociu. - N i e pokonujcie całej drogi do Z a m k u , lecąc, bo ją zamęczy­ cie. Koniecznie wylądujcie, kiedy znajdziecie się n a d rzeką.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e m a r t w się, ciociu, t a k z r o b i m y . -I... - Ciociu, d a m y s o b i e r a d ę . S ł o w o . - Tak. P r z e p r a s z a m . W i e m . - C i o t k a Z e l d a o d d a l i ł a się o d ł o d z i , p a t r z ą c n a z ł o t y b l a s k k a d ł u b a , n a opalizującą zie­ leń s m o c z e j g ł o w y i o g o n a , c h ł o n ą c t e n w i d o k , b y p a m i ę t a ć ^o p r z e z w s z y s t k i e s m u t n e d n i , k t ó r e m i a ł y n a d e j ś ć . Septimus wziął głęboki w d e c h i zerknął na Nicka. - Gotowy? - spytał. N i c k o u ś m i e c h n ą ł się w o d p o w i e d z i . - T a k jest, k a p i t a n i e . - S m o k gotowy, Jen? J e n n a stała na dziobie i t r z y m a ł a ręce oplecione wokół smoczej szyi. C o ś s z e p n ę ł a , p o c z y m p o k a z a ł a b r a t u u n i e ­ siony kciuk. Serce waliło S e p t i m u s o w i jak m ł o t e m . N i e m o ż n a b y ł o d ł u ż e j t e g o o d w l e k a ć - n a d s z e d ł m o m e n t star­ tu. C h ł o p a k n e r w o w o o p a r ł p r a w ą d ł o ń o r u m p e l . Smoczyca odwróciła głowę i wlepiła spojrzenie szmarag­ dowych oczu w niewielką postać przy sterze. Rozpoznała tego, k t ó r y u w o l n i ł ją z p o d z i e m n e g o w i ę z i e n i a . T e r a z wy­ glądał n i e c o inaczej. N i e n o s i ł j u ż czerwonej czapki, k t ó ­ ra d o s y ć jej się p o d o b a ł a . Był t e ż w i ę k s z y i w j a k i ś s p o s ó b solidniejszy, a p r z y t y m e m a n o w a ł silniejszą Magią. Był t o jednak wciąż t e n s a m chłopiec, n a d a l nieco p r z e s t r a s z o n y i chcący się j a k najlepiej s p i s a ć . S m o c z y c a o c e n i ł a go p o z y ­ t y w n i e . Z a b i e r z e g o t a m , d o k ą d p r a g n ą ł się u d a ć . S e p t i m u s s p o j r z a ł w g a d z i e oczy, n i e ś w i a d o m y , ż e z d a ł t e s t . R ę k a m u z w i l g o t n i a ł a , gdy ś c i s k a ł r u m p e l , i z a s t a n a ­ wiał się, c o p o w i n i e n z r o b i ć . - C h c e w i e d z i e ć , d o k ą d ją z a b i e r a s z ! - z a w o ł a ł a n a g l e Jenna.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- P o w i e d z . . . p o w i e d z , że w e z m ę ją t a m , d o k ą d o n a c się u d a ć . L e c i m y d o Z a m k u - o d p a r ł S e p t i m u s . S m o c z y c a p o k i w a ł a g ł o w ą . P o w o l i o d w r ó c i ł a się, aż j zielone oczy spoczęły na ciotce Zeldzie. P o t e m potęż szyja z a c z ę ł a o p a d a ć c o r a z niżej i niżej, aż g ł o w a o p a r ł a $ o t r a w ę u s t ó p k o b i e t y . C i o t k a Z e ł d a p r z y k l ę k ł a i objęła z' lono-złoty łeb. - Do w i d z e n i a , m o j a d a m o - s z e p n ę ł a ze ł z a m i w oczach - J e s z c z e się s p o t k a m y . C o f n ę ł a się do d r z w i chaty, a S m o c z a Łódź d r g n ę ł a . Trwalu kulminacja przypływu i Fosę po brzegi wypełniała ciemno* b r ą z o w a , s ł o n a w a w o d a . S m o c z a Ł ó d ź u n o s i ł a się swobod­ n i e na p o w i e r z c h n i . Z g ł o ś n y m s k r z y p i e n i e m i p o m r u k a m i o g r o m n e s t w o r z e n i e o d p ł y w a ł o od m o s t u , wciskając się mic« d z y t r a w i a s t e b r z e g i p r z y p r o s t y m o d c i n k u k a n a ł u , który p r z e b i e g a ł p r z e d C h a t ą S t r a ż n i c z k i . D o t a r ł s z y d o pierwsze­ go z a k o l a Fosy, S m o c z a Ł ó d ź n i e m o g ł a j u ż p ł y n ą ć dalej i za­ t r z y m a ł a się. M i a ł a p r z e d sobą d o ś ć k r ó t k i o d c i n e k n a roz­ bieg. P o p a t r z y ł a n a ń z p o w ą t p i e w a n i e m , b o j e s z c z e nigdy n i e s t a r t o w a ł a z t a k o g r a n i c z o n e j p r z e s t r z e n i . G d y Hotep-Ra żeglował z nią po m o r z a c h i o c e a n a c h , s t a r t o w a ł a na p e ł n y m m o r z u , zwykle w t e d y , gdy jej P a n zaczynał się n u d z i ć d ł u ­ gimi d n i a m i n a w o d z i e i d o m a g a ł się z m i a n y t e m p a . N i g d y wcześniej n i e r o b i ł a w i ę c czegoś p o d o b n e g o . Nie bez t r u d u smoczyca wysunęła złożone skrzydła spo­ m i ę d z y b r z e g ó w F o s y i w y c i ą g n ę ł a je w górę, aż sięgały wy­ s o k o p o n a d m a s z t . W i e l k i e , z i e l o n e s k ó r z a s t e fałdy, przyci­ śnięte do b u r t przez dwa gorące lata i jedną mroźną zimę stały się s z t y w n e i w y s u s z o n e . G d y s m o c z y c a z a c z ę ł a je roz­ p o ś c i e r a ć , r o z l e g ł o się o k r o p n e s k r z y p i e n i e , a p o t e m z ł o ­ wrogie trzaski. S e p t i m u s , N i c k o i J e n n a przycisnęli d ł o n i e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

tlo u s z u i patrzyli, j a k s m o c z e s k r z y d ł a r o z k ł a d a j ą się z t r u ­ dem, niczym olbrzymie ręce, wyciągane w górę po ciężkim śnie. W s z y s c y t r o j e w s t r z y m a l i o d d e c h w o b a w i e , ż e s m o ­ cza s k ó r a m o ż e p ę k n ą ć , ale gdy fałdy w y g ł a d z i ł y się i s ł o ń ­ c e z a l ś n i ł o n a zielonej ł u s c e , o k a z a ł o się, ż e w s z y s t k o j e s t w porządku, a Smocza Łódź z d u m ą rozpościera skrzydła. Była g o t o w a d o l o t u . Smoczyca g ł ę b o k o z a c z e r p n ę ł a p o w i e t r z a . Z a ł o g a p o c z u ł a jej d r ż e n i e , a w i e l k i e s k r z y d ł a z a c z ę ł y się p o r u s z a ć , w y w o ­ łując w i r o w a n i e g o r ą c e g o p o w i e t r z a . O g a r n ą ł ich p o d m u c h i zaczął w i c h r z y ć i m w ł o s y . Z ł o t a ł ó d ź d r g n ę ł a . S k r z y d ł a p o ­ woli, lecz m o c n o b i ły p o w i e t r z e , o p a d a j ą c d o s a m e j z i e m i , a p o t e m z n ó w w z n o s z ą c się w y s o k o i n a b i e r a j ą c r o z p ę d u . Z wywracającym w n ę t r z n o ś c i szarpnięciem Smocza Łódź ruszyła n a p r z ó d . - Stać! - w r z a s n ę ł a c i o t k a Z e l d a n a j g ł o ś n i e j , j a k u m i a ł a . Nikt nie usłyszał. Wściekle łopocząc skrzydłami, z wyciągniętą głową i na­ p i ę t y m i m i ę ś n i a m i p o t ę ż n e j szyi, z ł o t a ł ó d ź m k n ę ł a Fosą, wzbijając białą p i a n ę . W o s t a t n i e j c h w i l i , z g ł o ś n y m t r z a ­ s k i e m p ę k a j ą c e g o d r e w n a , w z b i ł a się w p o w i e t r z e , p o r y w a ­ jąc z e sobą w i ę k s z ą c z ę ś ć m o s t u . S m o c z a Łódź szybko i o s t r o w z n o s i ł a się ku l e t n i e m u n i e b u . C z ę ś c i m o s t u o d e r w a ł y się o d niej i s p a d ł y t u ż p r z y Stustopowym Dole, ku wielkiemu zaskoczeniu Merrina, a tymczasem łódź zawróciła i obrała kurs przez Mokradła Marram nad rzekę. O t o k o ń c z y ł a w r e s z c i e swój o n g i ś p r z e r w a n y rejs d o Zamku.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+*- 3 4 W

-H-

POWIETRZU

Ciotka Z e l d a ze ściśni tym g a r d ł e m patrzyła, jak S m o c z a Ł ó d ź p n i e

się ku niebu. W i d o k był

niesamowity.

Chociaż już r p o d z i w i a ł a łódź

w locie, p o d c z a s jej p o j e d y n k u ze statkiem DomDaniela, „ Z e m s t ą " , wi­ działa wtedy tylko krótkie

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Ncenki w r o z b ł y s k a c h b ł y s k a w i c . T e r a z z a ś ł ó d ź w z b i j a ł a się na tle jasnego, letniego nieba, p r o m i e n i e słońca tańczyły na z ł o t y m k a d ł u b i e , a p o t ę ż n e s k r z y d ł a p o ł y s k i w a ł y zielenią i b ł ę k i t e m . W i d o k S m o c z e j Ł o d z i , o k t ó r ą d b a ł a p r z e z tyle lat, lecącej t a k w y s o k o , z a p i e r a ł jej d e c h w p i e r s i a c h i w i ą z a ł jej w n ę t r z n o ś c i w s u p e ł . Istniał j e d n a k j e s z c z e inny, p a s k u d n i e j s z y p o w ó d , d l a k t ó ­ rego w n ę t r z n o ś c i c i o t k i Z e l d y z a p l a t a ł y się s t a r a n n i e w n a d ­ zwyczaj s k o m p l i k o w a n y w ę z e ł . Kiedy b o w i e m S m o c z a Ł ó d ź zaczęła m k n ą ć Fosą, p o d e j r z a n a s z a r a c h m u r a w y s t r z e l i ł a nagle n a p r z ó d i w y p u ś c i ł a z s i e b i e oślepiającą k u l ę ś w i a t ł a , w y m i e r z o n ą p r o s t o w p o k ł a d . N a t e n w i d o k k o b i e t a krzyk­ nęła „ s t a ć ! " , n i k t j e d n a k jej n i e u s ł y s z a ł , z r e s z t ą i t a k b y ł o już z a p ó ź n o , b y z a t r z y m a ć S m o c z ą Ł ó d ź . Ciotka Zelda podniosła o d ł a m a n y kawałek deski - jedyny f r a g m e n t m o s t u , k t ó r y s p a d ł p o jej s t r o n i e F o s y . P o t w i e r ­ dziły się jej n a j g o r s z e o b a w y : d r e w n o b y ł o o s m a l o n e i jesz­ cze g o r ą c e . Trafiła w n i e B ł y s k a w i c a . C i o t k a Z e l d a w p a t r y w a ł a się w n i e b o , ze s t r a c h u wstrzy­ mawszy o d d e c h . W c i ą ż w y r a ź n i e w i d z i a ł a Smoczą Łódź, k t ó r a nie leciała zbyt szybko. Z b u d o w a n o ją do l o t ó w d ł u g o d y s t a n ­ sowych, p o w o l n y c h i jednostajnych, pozwalających na oszczę­ dzanie energii. S u n ę ł a t e r a z m a j e s t a t y c z n i e n a d M o k r a d ł a m i Marram, rytmicznie machając s k r z y d ł a m i i w y s o k o trzymając głowę. Z a nią p ł y n ę ł a p o n i e b i e m a ł a , c i e m n a c h m u r a . C i o t k a Zelda p o c z u ł a n a g l e c o ś d z i w n e g o w k o l a n a c h . O s u n ę ł a się na z i e m i ę i z a c z ę ł a obgryzać p a z n o k c i e - n i e r o b i ł a t e g o od czasu, gdy czekała n a wyniki e g z a m i n ó w n a c z a r o w n i c ę . Na p o k ł a d z i e Smoczej Łodzi wszyscy s t o p n i o w o odzy­ skiwali o d d e c h p o s t a r c i e . P r a w d ę m ó w i ą c , p r z e r a ż e n i n i e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

z a u w a ż y l i B ł y s k a w i c y i n i e m i e l i p o j ę c i a , że S i m o n He ich ściga. J e n n a s t a ł a w y s o k o n a d z i o b i e , S e p t i m u s trz; r u m p e l , a N i c k o , k t ó r y n i e c z u ł się d o b r z e n a latający ł o d z i a c h , d o p i e r o t e r a z o t w o r z y ł oczy. P o p a t r z y ł n a p o szające s i ę m i a r o w o s m o c z e s k r z y d ł a . P o s y ł a ł y n a p o k ł z a s k a k u j ą c o silne p o d m u c h y , k t ó r e w p o ł ą c z e n i u z r y t m i n y m k o ł y s a n i e m s p r a w i a ł y , że c z u ł się jak na m o r z u , a n w p o w i e t r z u , n a w y s o k o ś c i t r z y s t u m e t r ó w . O d p r ę ż y ł si i rozejrzał d o o k o ł a - i w t e d y c o ś p r z y k u ł o j e g o u w a g ę . - Za n a m i jest jakaś d z i w n a c h m u r a , Sep - powiedział. S e p t i m u s , który patrzył p r o s t o przed siebie i n i e mial o d w a g i , b y s k i e r o w a ć w z r o k g d z i e k o l w i e k i n d z i e j , wyczuł n i e p o k ó j w g ł o s i e b r a t a i z m u s i ł się, by się o d w r ó c i ć . S z a r t c h m u r a leciała w ich s t r o n ę , w z d e c y d o w a n y , w y r a ź n i e niechmurowy sposób. - Simon! - mruknął. - O, szlag - p o w i e d z i a ł N i c k o , m r u ż ą c oczy p r z e d słońcem, które wisiało nisko na niebie. - N a p r a w d ę tak myślisz? - T o M r o c z n a c h m u r a . P r z e d chwilą z d a w a ł o m i się, ż e coś czuję, ale p o w i e d z i a ł e m s o b i e , że po p r o s t u boję się la­ tania. To w s u m i e bardzo p o d o b n e uczucie. - Co on z r o b i ? - N i e w i e m - o d p a r ł S e p t i m u s , z n o w u się oglądając. Ale s ą d z ę , że c h o d z i mu n i e t y l k o o t o , by p o w i e d z i e ć n „ C z e ś ć , ale m a c i e ł a d n ą ł ó d ź " . - H m m - m r u k n ą ł N i c k o . - M o ż e p o w i n n i ś m y lecieć t r o ­ c h ę szybciej. - N i e b a r d z o w i e m , j a k t o z r o b i ć . M ó g ł b y m p o p r o s i ć Jenn ę . . . - Ale z a n i m powiedział choćby s ł o w o na t e n temat, s m o c z y c a zaczęła energiczniej m a c h a ć s k r z y d ł a m i , a p o d m u ­ chy, o m i a t a j ą c e p o k ł a d , p r z e r o d z i ł y się w i s t n ą w i c h u r ę .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

C h m u r a j e d n a k z ł a t w o ś c i ą z a n i m i n a d ą ż a ł a . Leciała z a Smoczą Łodzią, jakby k t o ś przywiązał ją k a w a ł k i e m s z n u r k a . - T a m jest! - zawołał nagle Nicko, przekrzykując łopot skrzydeł. S e p t i m u s o d w r ó c i ł się w s a m ą p o r ę , by z o b a c z y ć , j a k Si­ m o n w y l a t u j e z c h m u r y . P o c h w i l i frunął j u ż z a n i m i , b e z trudu dotrzymując im t e m p a . Septimus wbił wzrok w brata, zdając s o b i e s p r a w ę , że wygląda on j a k o ś i n a c z e j - o co j e d ­ nak c h o d z i ł o ? P o chwili j u ż w i e d z i a ł . N a p r a w y m o k u , t y m , w k t ó r e 4 0 9 trafił k a m i e n i e m z procy, S i m o n n o s i ł p r z e p a ­ skę. Stary, d o b r y 4 0 9 - p o m y ś l a ł S e p t i m u s . U ś m i e c h n ą ł się. - Z e t r ę t e n u ś m i e c h z twojej g ł u p i e j gęby, jeśli z a r a z n i e wylądujesz t y m . . . t y m ś m i e s z n y m m u t a n t e m ! - w r z a s n ą ł doń Simon. - Co on m ó w i , N i k ? - k r z y k n ą ł S e p t i m u s . - Nie wiem. Nie słyszę. P e w n i e s a m e b z d u r y - o d p a r ł Nicko. - O d d a j K r ó l e w i ę , a w t e d y p u s z c z ę w a s o b u w o l n o ! - za­ wołał S i m o n . - Z n o w u c o ś krzyczy - s t w i e r d z i ł N i c k o . - T a k . Miej g o n a o k u , N i k . U w a ż a j , czy n i e sięga p o Bły­ skawicę. - N i e z r o b i ł b y t e g o n a takiej w y s o k o ś c i . - Zrobiłby. - J e ś l i zaraz nie wylądujesz t y m ustrojstwem, nie zosta­ wisz mi w y b o r u ! - w y d a r ł się S i m o n . Ani S e p t i m u s , ani N i c k o nie zauważyli, że J e n n a dołączy­ ł a d o n i c h n a rufie S m o c z e j Ł o d z i . N a jej t w a r z y m a l o w a ł a się z ł o ś ć . - M a m go już dosyć - oznajmiła, przekrzykując s z u m opadających s k r z y d e ł . W i a t r z d m u c h n ą ł jej w ł o s y d o o c z u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N a p r a w d ę dosyć. - Z kieszeni tuniki wyciągnęła Szkło I większające, k t ó r e z a b r a ł a z C a m e r a O b s c u r a . - Co to jest, J e n ? - spytali c h ó r e m c h ł o p c y . - P o k a ż ę w a m . P a t r z c i e ! - W y c i ą g n ę ł a S z k ł o , skupiają p r o m i e n i e s ł o n e c z n e w j e d n ą j a s n ą w i ą z k ę ś w i a t ł a . Potem p r z e s u n ę ł a wiązkę, aż ta spoczęła na twarzy Simona. P r z t l ] c h w i l ę n i e w y w o ł a ł a ż a d n e j reakcji, lecz p o t e m S i m o n pod n i ó s ł g w a ł t o w n i e r ę k ę do swojej twarzy. W r z a s n ą ł i pomkn.|l w b o k , rozglądając się, by s p r a w d z i ć , co go o p a r z y ł o . J e n n i p r ó b o w a ł a z n o w u s k i e r o w a ć p r o m i e ń n a n i e g o , ale Simon w y k o n y w a ł z w r o t y i u n i k i , szukając M r o c z n y c h sił, k t ó r e go ścigały - w y c z u w a ł b o w i e m M r o k , p ł y n ą c y z e S z k ł a . W k r ó t c e z o r i e n t o w a ł się, g d z i e leży j e g o ź r ó d ł o . - To ty! - r y k n ą ł g n i e w n i e , w i d z ą c S z k ł o P o w i ę k s z a j ą c ! ! w d ł o n i Jenny. Trzęsąc się ze wściekłości, wyciągnął Błyskawiof j; zza pasa. - To będzie o s t a t n i a rzecz, jaką zrobiłaś! - wrzasnął. T y m r a z e m g o u s ł y s z e l i , a p o p a r u s e k u n d a c h usłyszeli także Błyskawicę. G ł o ś n y g r z m o t wstrząsnął powietrzem i i z w y c i ą g n i ę t e j r ę k i S i m o n a z w i z g i e m p o m k n ę ł a ku Smo­ czej Łodzi k u l a j a s n e g o , b i a ł e g o ś w i a t ł a . J e n n a , N i c k o i Sept i m u s i n s t y n k t o w n i e r z u c i l i się n a p o k ł a d , c h o ć wiedzieli, że kiedy Błyskawica uderzy, nie będzie m i a ł o znaczenia, g d z i e są. G d y w y c i ą g n ę l i s i ę n a p o k ł a d z i e , p o t ę ż n y huk zatrząsł łodzią na boki. Smoczyca ze z d u m i e n i e m uniosła g ł o w ę i ł ó d ź s k r ę c i ł a g w a ł t o w n i e , p r z e c h y l a j ą c p o k ł a d pod o s t r y m k ą t e m . Z a ł o g a z a c z ę ł a t u r l a ć się w s t r o n ę przeciwle­ głej b u r t y . W o k ó ł r o z b r z m i a ł b u d z ą c y g r o z ę o d g ł o s rozdzie­ r a n e j m a t e r i i i ł a m a n y c h k o ś c i , a p o t e m s t a ł o się t o , czego w s z y s c y się o b a w i a l i - S m o c z a Ł ó d ź z a c z ę ł a s p a d a ć . J e n n a z m u s i ł a się, b y p o d n i e ś ć w z r o k . S m u g a c z a r n e g o d y m u u n o s i ł a się z p r a w e g o s k r z y d ł a s m o c z y c y , k t ó r e , ze-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

sztywniałe i złamane, zwisało z boku. Powietrze wypełnił odór spalonego mięsa. Drugie, z d r o w e skrzydło gorączko­ wo biło powietrze, próbując w y p r o s t o w a ć łódź i powstrzy­ m a ć u p a d e k n a M o k r a d ł a . J e n n a u c z e p i ł a się b u r t y , p r a g n ą c , by s m o c z y c a u t r z y m a ł a się w p o w i e t r z u . Z o b a c z y ł a , j a k gad z b ó l e m wyciąga z r a n i o n e s k r z y d ł o , k t ó r e p o m i m o z ł a m a n i a w k r ó t c e z n a l a z ł o się w p o z i o m y m p o ł o ż e n i u i m o g ł o p e ł n i ć funkcję s t a b i l i z a t o r a . P o k ł a d o d c h y l i ł s i ę p o w o l i i s t r o m i ­ zna z m i e n i ł a się w n i e w i e l k i e n a c h y l e n i e , ale wciąż o p a d a l i . Pozostawiając c h ł o p c ó w p r z y sterze, J e n n a p o w o l i w s p i ę ł a się po p o k ł a d z i e , aż znalazła się z p o w r o t e m przy s m o c z e j szyi. Ś m i e c h S i m o n a p o n i ó s ł się b u d z ą c y m d r e s z c z e c h e m w o ­ kół ł o d z i . C h o c i a ż n i e p o w i o d ł o m u s i ę b e z p o ś r e d n i e trafie­ nie, na j a k i e liczył - z p o w o d u i r y t u j ą c e g o faktu, że w i d z i a ł tylko n a j e d n o o k o - t o j e d n a k z r a n i ł s m o k a , a k o l e j n y a t a k m u s i a ł j u ż z a ł a t w i ć s p r a w ę . Wyjął swoją trzecią i o s t a t n i ą Błyskawicę. - T e r a z ! - s z e p n ę ł a J e n n a do g a d a . S m o c z y o g o n z a d r g a ł . G d y S i m o n p o d l e c i a ł bliżej, o g o n zalśnił nagle w p r o m i e n i a c h słońca. Z ł o t y szpic śmignął w p o w i e t r z u i trafił p r o s t o w c h ł o p a k a , w y r z u c a j ą c go wy­ soko ku niebu. Niczym piłka baseballowa, wylatująca p o z a t r y b u n y , S i m o n z a t o c z y ł ł u k , wzbijając się w s t r o n ę b ł ę k i t u . U s z c z y t u p a r a b o l i g r a w i t a c j a u p o m n i a ł a się o n i e g o i zaczął o p a d a ć , zataczając r ó w n i e d o s k o n a ł y ł u k w d r o d z e k u ziemii, p r o s t o d o S t u s t o p o w e g o D o ł u . M e r r i n w ł a ś n i e p r z e k r z y k i w a ł się z c i o t k ą Zeldą, gdy Si­ m o n Heap przemknął obok niego i wpadł do dołu z dono­ śnym pluskiem. Brudna, błotnista w o d a ochlapała Merrina, c o w n a j m n i e j s z y m s t o p n i u n i e p o p r a w i ł o m u n a s t r o j u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

M i a ł j u ż d o s y ć c i o t k i Zeldy, k t ó r a ciągle m ó w i ł a m u , c o robić. Co ją obchodziło, że miał monokl? To już nie woln mu m i e ć niczego swojego? N i e była lepsza od D o m D a n i e l M a ł o p o w i e d z i a n e . Była o d n i e g o g o r s z a . D o m D a n i e l p o z w a l a ł m u p r z y n a j m n i e j m i e ć r ó ż n e rzeczy - n o , powiedzmy takie, których nikt inny nie chciał. K ł ó t n i a w y b u c h ł a , p o d c z a s gdy S i m o n rzucał ostatnłi B ł y s k a w i c ę . K i e d y c h a t ą z a t r z ą s ł s t r a s z l i w y g r z m o t , ciotka Z e l d a r o z e j r z a ł a się z r o z p a c z ą i d o s t r z e g ł a r o z b ł y s k słoń ca przy S t u s t o p o w y m Dole. Widziała, że Merrin radośni o b s e r w u j e b i t w ę p r z e z swój m o n o k l . M r o c z n y M o n o k l byl c z y m ś wystarczająco p a s k u d n y m , ale c i o t k ę Z e l d ę najbardziej r o z d r a ż n i ł w y r a z t w a r z y c h ł o p a k a - w y d a w a ł się szczęśliw­ szy n i ż k i e d y k o l w i e k p r z e d t e m . C i e s z y się - p o m y ś l a ł a ko­ b i e t a - ż e t r o j e l u d z i , k t ó r y c h k o c h a m n a j b a r d z i e j n a świe­ cie, b y ć m o ż e z a c h w i l ę s t r a c i życie. - O d ł ó ż t e n p r z e k l ę t y m o n o k l ! - k r z y k n ę ł a ze złością. M e r r i n p o d s k o c z y ł , z a s k o c z o n y , a p o t e m w y n i o ś l e ją zi­ g n o r o w a ł . N i e chciał, ż e b y o m i n ę ł a g o n a j l e p s z a rzecz, jaką w i d z i a ł w ciągu o s t a t n i c h lat. - N i e p o z w a l a m t r z y m a ć tu tej M r o c z n e j rzeczy! - ciągnę­ ła ciotka. - Masz to natychmiast wyrzucić do d o ł u ! Rozdrażniony Merrin odkrzyknął: - Nie ma m o w y ! I p r z e g a p i ł cios s m o c z e g o o g o n a . Ale a n i o n , a n i c i o t k a Z e ­ l d a n i e p r z e g a p i l i g ł o ś n e g o p l u s k u , gdy S i m o n H e a p s p a d ł i zniknął w czarnych o d m ę t a c h Stustopowego D o ł u . S i m o n p o k o n a ł całą d r o g ę n a d n o , gdzie r o z p a c z l i w i e p r ó ­ b o w a ł się wyplątać z g ę s t w i n y k o l c z a s t y c h p ę d ó w B a g i e n n e ­ g o Łyka. P i ę ć d z i e s i ą t p i ę ć s e k u n d p ó ź n i e j w y n u r z y ł się, cały pokryty zgniłymi ślimakami, i łapczywie próbował złapać o d d e c h . M e r r i n o w i z r o b i ł o się n i e d o b r z e o d s m r o d u , a l e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

coś c i ą g n ę ł o g o d o S i m o n a . P o d a ł m u r ę k ę i w y c i ą g n ą ł g o z w o d y . S i m o n leżał n a z i e m i i p a n s k a ł , n i c z y m h a ł d a ś l u z u na zielonej trawie. Zakaszlał, wypluwając p a r ę ślimaków. Merrin u s i a d ł przy n i m i w p a t r y w a ł się w n i e z n a j o m e g o , który p o j a w i ł się n i c z y m g r o m z j a s n e g o n i e b a . M o ż e t o był Z n a k . W y b a w i c i e l . U c i e c z k a o d c i o t k i Zeldy, ciągle m ó w i ą ­ cej m u , c o m a r o b i ć . U c i e c z k a o d k a p u s t y c o d n i a . N a m y ś l o ciotce Zeldzie podniósł skruszomy wzrok, kobieta jednak p o g n a ł a d o c h a t y i n i e b y ł o jej w i d a ć . W t e m S i m o n u s i a ł i w y p r o s t o w a ł się. W y p l u ł m n ó s t w o brudnej wody, po czym zauważył Merrina. - S k ą d to m a s z ? - o d e z w a ł się. - Co? - s p y t a ł M e r r i n z uraząi w g ł o s i e . Z a s t a n a w i a ł się, c z e m u w s z y s c y zwracają s i ę d o n i e g o tak, j a k b y z r o b i ł coś z ł e g o . - Monokl. - Znikąd. T o . . . to znaczy znalazłem. To moje. Simon zmierzył chłopca wzrokiem. Dziwny typ - pomy­ ślał. - M o ż e się p r z y d a ć . Ale c o r o b i n a t a k i m o d l u d z i u ? - M i e s z k a s z z tą s t a r ą c z a r o w n i c ą ? - s p y t a ł . - N i e - o d p a r ł n a d ą s a n y M e r r i n , j a k b y S i m o n o s k a r ż y ł go o coś b a r d z o złego. - P e w n i e , że tak. G d z i e niby nnógłbyś m i e s z k a ć w tej dziurze? - T a k . . . - M e r r i n p o z w o l i ł s o b i e na u ś m i e c h . - S t r a s z n a d z i u r a , co? G ł u p i a c h a t a , p e ł n a jakiichś d z i a d o w s k i c h eliksi­ r ó w . N i e m a się pojęcia, c o t u n a p r a w d ę m o ż n a r o b i ć . Simon popatrzył na niego spod zmrużonych powiek. - A ty m a s z ? - s p y t a ł c i c h y m g ł o s e m . - T a k . B y ł e m U c z n i e m n a j l e p s z e g o N e k r o m a n t y , j a k i kie­ d y k o l w i e k i s t n i a ł . Ufał m i w e w s z y s t k i m . W e w s z y s t k i m .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S i m o n w y d a w a ł się z a s k o c z o n y . N a j w y r a ź n i e j m i a ł p sobą d a w n e g o Ucznia D o m D a n i e l a , który w jakiś spos p r z e ż y ł Z u ż y c i e - czyli m i a ł w s o b i e c o ś więcej, n i ż się zd w a ł o n a p i e r w s z y r z u t o k a . W u m y ś l e S i m o n a zaczął kiełki wać pewien pomysł. - P e w n i e b a r d z o za n i m t ę s k n i s z - p o w i e d z i a ł ze ws\ czuciem. - T a k - m r u k n ą ł M e r r i n , w m a w i a j ą c s o b i e , że z a i s t e tęsk­ ni za D o m D a n i e l e m . - Tak, bardzo. S i m o n zmierzył g o w z r o k i e m o d s t ó p d o g ł ó w . C h ł o p a k nic był idealny, ale m ó g ł się p r z y d a ć . W d o d a t k u S i m o n chciał d o s t a ć m o n o k l w swoje ręce. - Chcesz mieć pracę? - spytał. - P r a c ę ? - p o w t ó r z y ł M e r r i n ze z d u m i e n i e m . - Tak. Wiesz, coś p o d o b n e g o do tego, co robiłeś wcze śniej. - J a k podobnego? - spytał podejrzliwie chłopak. - Skąd m a m w i e d z i e ć - o d p a r ł S i m o n z niecierpliwością w g ł o s i e - s k o r o n i e w i e m d o k ł a d n i e , co r o b i ł e ś wcześniej? Przyjmujesz t ę p r a c ę czy n i e ? - Merrin! - gniewne wołanie ciotki Zeldy przecięło po­ wietrze. - Merrin, zostaw tego złego człowieka! Wracaj tu, ale j u ż ! - A p o t e m p o g n a ł a do chaty, n a j w y r a ź n i e j mając coś pilnego do zrobienia. Merrin patrzył, jak kobieta w p o ł a t a n y m ubraniu znika w e w n ę t r z u c h a t y . J a k t a s t a r a c z a r o w n i c a ś m i e t a k n a nie­ g o krzyczeć? D l a c z e g o u w a ż a , ż e o n z e c h c e z r o b i ć , c o m u każe? - No - o d e z w a ł się S i m o n z j e s z c z e w i ę k s z y m zniecierpli­ w i e n i e m . - Bierzesz tę p r a c ę ? - T a k - o d p a r ł M e r r i n . - Biorę.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- U ś c i ś n i j m y s o b i e r ę c e - p o w i e d z i a ł S i m o n . M e r r i n zła­ pał j e g o d ł o ń i z a n i m się z o r i e n t o w a ł , c o się dzieje, d o z n a ł wrażenia, że ktoś wyrywa mu rękę ze stawu. - A a a c h ! - k r z y k n ą ł z bólu, gdy j e g o s t o p y o d e r w a ł y się od ziemi i S i m o n b e z c e r e m o n i a l n i e p o c i ą g n ą ł go w g ó r ę . N i e bez w y s i ł k u S i m o n z d o ł a ł o s i ą g n ą ć o d p o w i e d n i ą w y s o k o ś ć , by przenieść chłopaka nad d a c h e m Chaty Strażniczki, choć dyndające n o g i M e r r i n a z a h a c z y ł y o s t r z e c h ę i s p a d ł mu je­ d e n b u t . M e r r i n z p r z e r a ż e n i e m o p u ś c i ł w z r o k n a d a c h , za­ czynając ż a ł o w a ć swojej szybkiej decyzji. - Na p o m o c ! - k r z y k n ą ł . J e g o g ł o s p o p ł y n ą ł p r z e z k o m i n i w n i k n ą ł w p e ł n e maja­ ków sny Wilczego Chłopca. Ciotka Zelda nie usłyszała ni­ czego. Była z b y t zajęta, b y z a u w a ż y ć , ż e c h ł o p i e c , k t ó r e g o ocaliła p r z e z Z u ż y c i e m , c h ł o p i e c , k t ó r y m t a k t r o s k l i w i e się o p i e k o w a ł a , o p u ś c i ł ją, b y w r ó c i ć t a m , s k ą d p r z y b y ł .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

LĄDOWANIE

Smocza Ł ó d ź szybko t r a c i ł a w y s o k o ś ć . S e p t i m u s z t r u d e m u n i k n ą ł z d e r z e n i a z p e ł n ą k u r w y s e p k ą - i t e n m a n e w r wy­ c z e r p a ł o s t a t k i sił ł o d z i . T e r a z s m o c z a g ł o w a z w i e s z a ł a się n i s k o , o c z y z a s z ł y m g ł ą , a z d r o w e s k r z y d ł o a ż t r z ę s ł o się z wyczerpania. - P o w i e d z jej, że to j u ż n i e d a l e k o . W i d z ę r z e k ę - zawołał S e p t i m u s do Jenny, która nie przestawała szeptać smoczycy do u c h a s ł ó w zachęty. - P o w i e d z , że jeśli da r a d ę jeszcze przez parę m i n u t . . . - Lecimy s t r a s z n i e n i s k o , S e p - m r u k n ą ł N i c k o , wygląda­ jąc z a b u r t ę . P r z e m y k a l i n a d rozległą p o ł a c i ą j a s n e j zieleni, k t ó r a s t a n o w i ł a n i e c h y b n y z n a k , ż e znajdują się n a d D r g a ­ jącym M u ł e m , w którym niezwykle łatwo utonąć. - Może p o w i n n i ś m y poszukać miejsca do awaryjnego lądowania.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Na p r z y k ł a d j a k i e g o ? - w a r k n ą ł S e p t i m u s . - Nie wiem. Chyba jakiegoś płaskiego. - C h o d z i ci o p ł a s k i k a w a ł e k D r g a j ą c e g o M u ł u ? Z m a s ą Skrzatów w środku? - W p o r z ą d k u , S e p . N i e m u s i s z b y ć zgryźliwy. O c z y S e p t i m u s a w p a t r y w a ł y s i ę w irzekę. - C h c ę . . . c h c ę ją tylko z a b r a ć w b e z p i e c z n e miejsce. O o o a a a a ! - Łodzią g r o ź n i e z a t r z ę s ł o . - Dalej. Dalej - m r u ­ czał p o d n o s e m S e p t i m u s . - D a s z r a d ę . T a k . . . t a k , d a s z . N i c k o t e ż p r a g n ą ł , b y s m o k w y t r w a ł . C z u ł się b e z r a d n y , a b e z r a d n o ś ć na łodzi była najgorszą rzeczą, jaka m o g ł a mu się przytrafić. N a g l e p o k ł a d p r z e c h y l i ł się z ł o w r o g o . - N i e d a m y rady, N i k - s t w i e r d z i ł S e p t i m u s ze s t a n o w ­ czością w g ł o s i e . - M o ż e i n i e . A u m i e s z awaryjnie w y l ą d o w a ć ? - N i e p o w i e m , ż e b y m o s t a t n i o p r ó b o w a ł . Boję się. - Wiem. S m o c z a Ł ó d ź z n o w u o p a d ł a niżej i S e p t i m u s m i a ł w r a ż e ­ nie, że j e g o ż o ł ą d e k z o s t a ł g d z i e ś w ty/le. - Spadamy, Sep - powiedział N i c k o posępnie. - T a k . S p a d a m y . . . ej, c z e k a j . . . c o t o . . . o , t y l k o t e g o n a m brakowało. M a ł a b i a ł a c h m u r k a p o j a w i ł a się n a d M o k r a d ł a m i i p r ę d ­ k o się d o n i c h p r z y b l i ż a ł a . - S i m o n się n i e p o d d a j e , co? - p o w i e d z i a ł N i c k o . - A n i e p r z y p u s z c z a m , ż e b y leciał n a m n a p o m o c . A n i e c h t o . Ale szybki. M i n ę ł o l e d w i e k i l k a c h w i l i c h m u r a ich d o g o n i ł a . G ę s t y , biały o p a r s p o w i ł ł ó d ź . - Widzisz go, Sep? - gdzieś w c h m u r z e rozległ się głos Nicka.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e . G d z i e on j e s t ? - S e p t i m u s wciąż t r z y m a ł r u m p c l i p o n u r o p a t r z y ł w p r z ó d , n i e w i d z ą c nic o p r ó c z n i e p r z e n i k ­ n i o n e j bieli. S z y k o w a ł się n a h u k Błyskawicy a l b o c h l u p o Drgającego M u ł u . Nagle gdzieś spomiędzy o p a r ó w dobiegł podekscytowa­ ny głos Jenny. - Smoczyca m ó w i , że u n o s i się w górę. Niesie ją ta c h m u r a . G d y d z i e w c z y n a w y p o w i e d z i a ł a t e s ł o w a , S e p t i m u s po­ c z u ł , ż e c a ł a ł ó d ź się o d p r ę ż a . W s t r z ą s y , k t ó r e towarzyszyły k a ż d e m u r u c h o w i skrzydła, t e r a z znikły. U m i l k ł o t e ż przera­ żające s k r z y p i e n i e i t r z a s k i . J e d y n y m d ź w i ę k i e m , jaki słysze­ li, był ł a g o d n y s z u m p o w i e t r z a , p r z e z k t ó r e p ł y n ę ł a S m o c z a Łódź. - To nie Simon, prawda, Sep? - szepnął Nicko, trochę o n i e ś m i e l o n y p r z e z t ę całą c h m u r ę . - Nie, to... n o , nie wiem, co to jest. D z i w n e - odparł Septimus. - H m m . . . Ciekawe, d o k ą d lecimy? - powiedział Nicko, w k t ó r y m t a d z i w n a a t m o s f e r a b u d z i ł a p e w i e n lęk. P r z y p o ­ m i n a ł a mu coś albo kogoś... nie m ó g ł sobie j e d n a k przypo­ m n i e ć a n i co, a n i k o g o . S e p t i m u s t e ż był n i e s p o k o j n y . P o c z u c i e ulgi z a s t ą p i ł a t e ­ r a z n i e p e w n o ś ć . N i e p o d o b a ł o m u się, ż e s t r a c i ł k o n t r o l ę n a d S m o c z ą Łodzią. P r z e s u w a ł r u m p e l , k t ó r y c h o d z i ł l u ź n o i w ż a d e n s p o s ó b nie wpływał na kurs. P r z e z b i a ł e k ł ę b y z n o w u p r z e d a r ł się g ł o s J e n n y . - Przestań machać! - krzyknęła. - Co? - odkrzyknął Septimus. - Mówi, żebyś przestał m a c h a ć sterem. Zaraz lądujemy - r o z l e g ł a się o d p o w i e d ź d z i e w c z y n y . - Gdzie? - zawołali jednocześnie Septimus i Nicko.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Na rzece, g ł u p t a s y . A gdzieżby i n d z i e j ? - o d p a r ł a J e n n a . S e p t i m u s p o c z u ł , ż e ł ó d ź się z a k o ł y s a ł a . M o c n o t r z y m a ł rumpel, niepewny, co innego mógłby zrobić, i nagle po­ czuł z a p a c h r z e k i . P o d c h o d z i l i d o l ą d o w a n i a , a o n n i c n i e w i d z i a ł . C o b ę d z i e , jeśli u d e r z ą w jakiś; s t a t e k ? A l b o z b y t o s t r o zapikują i u t o n ą ? P r a g n ą ł , b y c h m u r a się r o z p r o s z y ł a i p o z w o l i ł a mu zobaczyć, co się dzieje. J a k b y czytając w j e g o myślach, b i a ł e k ł ę b y z w i n ę ł y się w m a ł y o b ł o c z e k i o d f r u n ę ł y n a d M o k r a d ł a , t a m , s k ą d przybyły. Septimus nie zwracał uwagi na kierunek, w którym odle­ ciała c h m u r a . W l e p i a ł w z r o k w c i e m n o z i e l o n ą w o d ę r z e k i , k t ó r a z b l i ż a ł a się d o n i c h w b ł y s k a w i c z n y m t e m p i e . S c h o ­ dzili za s z y b k o . O w i e l e za s z y b k o . - Z w o l n i j ! - k r z y k n ą ł do s m o c z y c y . W o s t a t n i e j chwili, t u ż p r z e d u d e r z e n i e m w w o d ę , s m o czyca o d c h y l i ł a g ł o w ę i o p u ś c i ł a o g o n . Z p l a ś n i ę c i e m u d e ­ rzyła o p o w i e r z c h n i ę , z a k o ł y s a ł a się w p r z ó d i w tył, po c z y m z pełną prędkością przepłynęła obok g r a p y starych wędka­ rzy, s ł y n ą c y c h ze s w o i c h p e ł n y c h f a n t a z j i o p o w i e ś c i o ry­ bach. T e g o wieczoru w t a w e r n i e „ P o d S t a r y m P s t r ą g i e m " wcale się n i e zdziwili, gdy n i k t n i e u w i e r z y ł w ich n a j n o w s z e rewelacje. P o d k o n i e c b i e s i a d y s a m i w n i e j u ż n i e wierzyli. Smocza Łódź w y h a m o w a ł a mniej więcej k i l o m e t r dalej, tuż przed zakolem rzeki. Z a t r z y m a ł a się na wodzie, u n i o ­ sła z d r o w e s k r z y d ł o i r o z p r o s t o w a ł a je, b y p o c h w y c i ć w i a t r , ale z ł a m a n e s k r z y d ł o c i ą g n ę ł o się b e z u ż y t e c z n i e p r z y b u r c i e i ł ó d ź z a c z ę ł a k r ę c i ć się w k ó ł k o . W końicu N i c k o d l a r ó w ­ nowagi wytknął za b u r t ę wiosło. Wyczerpany S e p t i m u s przysiadł na rufie, a J e n n a p o d e ­ szła, b y d o n i e g o d o ł ą c z y ć . - To było świetne, Sep.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Dzięki. - Ta c h m u r a . . . - p o w i e d z i a ł a . - U r a t o w a ł a n a s p r z e d k tastrofą? Skinął głową. - Była d z i w n a - s t w i e r d z i ł N i c k o . - M i a ł a ś m i e s z n y zu­ pach, który coś mi p r z y p o m i n a ł . - C h a t ę ciotki Zeldy - p o d s u n ę ł a radośnie J e n n a . - Co? Gdzie? - C h o d z i mi tę o c h m u r ę . Pachniała gotowaną kapustą. W C h a c i e Strażniczki Wilczy C h ł o p i e c o b u d z i ł się z głębo­ k i e g o s n u i p i e r w s z y raz, od k i e d y z ł a p a ł Szpicla, stwierdził, że nie bolą go ręce. Usiadł z wysiłkiem, próbując przypo­ m n i e ć s o b i e , g d z i e w ł a ś c i w i e jest. P o w o l i w r ó c i ł y d o ń w s p o ­ m n i e n i a . P a m i ę t a ł , że 4 1 2 się z n i m p o ż e g n a ł , ale z całą pew­ nością n i e p a m i ę t a ł wielkiej szklanej b u t l i , k t ó r a z a g r a d z a ł a frontowe drzwi. Wilczy C h ł o p i e c nigdy nie widział czegoś p o d o b n e g o . K o ł o b u t l i leżał o g r o m n y k o r e k , a o b o k k o r k a s t a ł a c i o t k a Z e l d a , z n i e p o k o j e m spoglądając z z a gigantycz­ nego naczynia na ciemniejące, wieczorne niebo. Butla miała m n i e j więcej t a k ą s a m ą w i e l k o ś ć , j a k c i o t k a Z e l d a . I m n i e j więcej t a k i s a m k s z t a ł t . K o b i e t a z a u w a ż y ł a , ż e c h ł o p i e c się p r z e b u d z i ł . P o d e s z ł a bliżej i z w e s t c h n i e n i e m u s i a d ł a p r z y n i m . W i l c z y C h ł o p i e c p o p a t r z y ł n a nią p ó ł p r z y t o m n i e . - 412 w porządku? - mruknął. - M o ż e m y mieć tylko nadzieję - odparła ciotka Zelda, n i e odrywając o c z u od b u t l i . - O h o . . . j u ż j e s t ! - W t y m m o ­ m e n c i e kilka p a s m białej m g ł y w s ą c z y ł o się p r z e z o t w a r t e d r z w i d o n a c z y n i a . W k r ó t c e p a s m a t e p o ł ą c z y ł y się i w p ł y ­ wały w a r t k i m s t r u m i e n i e m d o b u t l i . K o b i e t a z e r w a ł a się

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

I p r z y s k o c z y ł a d o b u t l i , p a t r z ą c , jak s t r u m i e ń m g ł y w p a d a ilo ś r o d k a i z d u ż ą p r ę d k o ś c i ą w i r u j e w e w n ą t r z . Mgła w p ł y w a ł a d o n a c z y n i a p r z e z k i l k a m i n u t , a ż w k o ń c u w y p e ł n i ł a j e p o b r z e g i . G d y o s t a t n i e jej p a s m o z n a l a z ł o s i ę w środku, ciotka Zełda wyciągnęła m a ł ą buteleczkę z jednej z e s w o i c h l i c z n y c h n a s z y w a n y c h kieszenii. S t a n ę ł a n a p a l ­ cach i w y c i ą g n ę ł a r ę k ę , p o c z y m w l a ł a d o b u t l i j e d n ą k r o p l ę lśniącej, białej cieczy. Białe k ł ę b y z a t a ń c z y ł y w s z a l e ń c z y m wirze i z w i n ę ł y się w m a ł ą , b i a ł ą g r u d k ę , p r z y p o m i n a j ą c ą cukierek. - No, dobrze - westchnęła ciotka Zełda. - Z n o w u ma­ m y K o n c e n t r a t C h m u r y . - O b i e m a rękamii p o d n i o s ł a w i e l k i korek i w c i s n ę ł a go w szyjkę b u t l i . P o t e m z a c z ę ł a p c h a ć n a ­ czynie p o p o d ł o d z e , a g r u d k a K o n c e n t r a t u C h m u r y t u r l a ł a się p o d n i e n i c z y m s z k l a n a k u l k a . K o b i e t a o t w o r z y ł a d u ż e d r z w i , u k r y t e z a p ó ł k a m i n a książki p o d r u g i e j s t r o n i e p o ­ mieszczenia, i z wysiłkiem w s u n ę ł a b u t l ę do k r e d e n s u . Z a m k n ę ł a d r z w i z c i c h y m t r z a s k i e m ii w y s z ł a z c h a t y . Powoli p r z e m a s z e r o w a ł a na skraj w y s p y ii wyjrzała na b e z ­ m i a r Bagien, szukając j a k i e g o ś ś l a d u S m o c z e j Łodzi. N i c n i e zobaczyła, ż a d n e j w s k a z ó w k i , k t ó r a p o m o g ł a b y jej o d g a d ­ nąć, c o się s t a ł o z e s m o c z y c ą . C i o t k a Z e ł d a p o k r ę c i ł a g ł o w ą w n a d z i e i , ż e n i e s t a ł o się n i c z ł e g o , b o nic: więcej n i e m o g ł a j u ż z r o b i ć . N a s t ę p n i e w r ó c i ł a d o C h a t y S t r a ż n i c z k i . Była t e ­ raz g o t o w a d o r o z p r a w y z S i m o n e m Heajpem. G o t o w a , b y zesłać g o n a j e g o M r o c z n ą d r o g ę i wyrwać: t e g o p r z e k l ę t e g o Merrina z jego łap, zanim będzie za p ó ź n o . G d y j e d n a k w r a c a ł a ścieżką d o c h a t y , p o t k n ę ł a się o p o j e ­ dynczy, b r ą z o w y b u t . P o d n i o s ł a go z ziemi„ z o b a c z y ł a ź d ź b ł o słomy ze strzechy, k t ó r e u t k w i ł o w d z i u r c e od sznurowadła, i zrozumiała, że dla M e r r i n a jest za p ó ź n o .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

AVczesnym r a n k i e m , g d y z m ę c z o n y S m o c z y P a n przysypiał przy sterze, Smocza Łódź opłynęła Kruczą Skałę i m i n ę ł a o s t r y z a k r ę t w l e w o , w m i e j s c u , gdzie F o s a o d d z i e l a ł a się od r z e k i . Ł ó d ź p o d ą ż y ł a Fosą, o b s e r w o w a n a t y l k o p r z e z p a r ę obojętnych m e w i U n ę Brakket. G o s p o s i a , k t ó r a o s t a t n i o n i e sypiała z b y t d o b r z e , w ł a ś n i e o b u d z i ł a się z e z ł e g o s n u , k t ó r y jak z w y k l e m i a ł c o ś w s p ó l ­ nego z Marcia Overstrand, choć nie mogła sobie przypo­ m n i e ć , c o t a k i e g o . S i e d z i a ł a p r z y o k n i e , czując ulgę, ż e się obudziła, gdy j e d n a k ujrzała Smoczą Łódź, d o b r y nastrój z n i k n ą ł . P o m y ś l a ł a , ż e ciągle ś n i . W y j r z a ł a , b y s p r a w d z i ć , czy n a ł o d z i j e s t M a r c i a , i z o b a c z y ł a t e g o irytującego c h ł o p ­ ca, jej U c z n i a , M a r c i a z a t e m n i e m o g ł a być d a l e k o . G o s p o s i a w e s t c h n ę ł a . P r a g n ę ł a , b y s e n się s k o ń c z y ł , a M a r c i a O v e r -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

strand, w miarę możliwości, z n i k n ę ł a na zawsze. Siedziała i patrzyła, jak S m o c z a Łódź p r z e p ł y w a zakole i kieruje się ku w a r s z t a t o m s z k u t n i c z y m . C z e k a ł a , a ż pojawi się M a r c i a . W a r s z t a t był p u s t y , gdy S m o c z a Ł ó d ź p o d p ł y n ę ł a d o p o ­ m o s t u . N i c k o zeskoczył z d z i o b a z grubą, l a z u r o w ą liną w ręce, zamierzając p r z y m o c o w a ć ją do szerokiego słupa, gdy się j u ż z a t r z y m a . S m o c z a Ł ó d ź j e d n a k m i a ł a najwyraź­ niej i n n y p o m y s ł . - H e j ! - k r z y k n ą ł N i c k o , b i e g n ą c , by n a d ą ż y ć za łodzią, płynącą w z d ł u ż p o m o s t u . - Z a t r z y m a j ją, S e p . U c i e k a ! S e p t i m u s j u ż się o b u d z i ł . - N i e c h c e s t a n ą ć , N i k ! J e n , k a ż jej się z a t r z y m a ć . Rozległ się p l u s k i N i c k o m u s i a ł p u ś c i ć linę, by n i e wciągnę­ ło go do w o d y . S e p t i m u s w p a d ł w p a n i k ę . J a k z a t r z y m a ć łódź, zwłaszcza taką, k t ó r a c h c e w s z y s t k o r o b i ć p o s w o j e m u ? J e n n a o d w r ó c i ł a się d o S e p t i m u s a . - Mówi, że jeszcze nie jest na miejscu. - To z n a c z y gdzie? - k r z y k n ą ł S e p t i m u s , a S m o c z a Ł ó d ź płynęła dalej w s t r o n ę o p u s z c z o n e g o przejścia na skraju stoczni, ślepego z a u ł k u z w a n e g o W y k o p e m . - T a m , g d z i e b ę d z i e b e z p i e c z n a ! - o d p a r ł a J e n n a . - Trzy­ maj się, S e p . O n a p ł y n i e t u t a j ! - S m o c z a Łódź z a t o c z y ł a sze­ roki ł u k i w y k o n a ł a o s t r y z a k r ę t , u s t a w i a j ą c się d z i o b e m p r o ­ sto w s t r o n ę W y k o p u . N i c k o ich d o g o n i ł i t e r a z biegł p r z y nich. P r z e d n i m i w i d n i a ł o t e r a z ś l e p e z a k o ń c z e n i e W y k o p u - m u r Z a m k u - i N i c k o wiedział, że S m o c z a Łódź płynie zbyt szybko, b y się z a t r z y m a ć . L a d a c h w i l a m u s i e l i u d e r z y ć w mur. Z d j ę t y b e z r a d n o ś c i ą , k r z y k n ą ł : - Z a t r z y m a j ją! Z a t r z y m a j ją, S e p ! - A l e S e p t i m u s n i c n i e m ó g ł p o r a d z i ć . S m o c z a Łódź

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ignorowała S m o c z e g o Pana. Stojąca na dziobie J e n n a uj­ rzała m a s y w n y m u r , w z n o s z ą c y się p r z e d n i m i . R z u c i ł a się n a p o k ł a d , czekając n a n i e u n i k n i o n e z d e r z e n i e . - U... h u ! - Jenna usłyszała z d u m i o n y okrzyk Nicka i po­ czuła, że p o w i e t r z e n a g l e o c h ł o d z i ł o s i ę i p o c i e m n i a ł o . W jej n o z d r z a u d e r z y ł z a p a c h p o d z i e m n e j w i l g o c i i , gdy o ś m i e l i ł a się p o d n i e ś ć g ł o w ę , S m o c z a Ł ó d ź w y h a m o w a ł a . Była w e ­ wnątrz Z a m k o w e g o m u r u , w wielkiej, ł u k o w a t o sklepionej k o m o r z e o b a r w i e l a p i s lazuli. J e n n a p o z b i e r a ł a się z p o k ł a d u i g w i z d n ę ł a p o d n o s e m . - M o ż e s z j u ż o t w o r z y ć oczy, S e p - o z n a j m i ł a . - S m o c z a Łódź w r ó c i ł a d o d o m u . Po drugiej stronie d o k ó w jakaś świeca zajaśniała pło­ m i e n i e m w j e d n y m z o k i e n m a ł e j , w a l ą c e j się c h a t y . J a n n i t M a a r t e n p r z e b u d z i ł a się g w a ł t o w n i e . C h w i l ę p ó ź n i e j d r z w i jej c h a ł u p y o t w o r z y ł y się, a m i g o t l i w y p ł o m y k z n i k n ą ł , gdy świeca w y p a d ł a jej z r ę k i . - C o . . . c o t o jest, n a N e p t u n a ? - z d u m i a ł a się J a n n i t . R u ­ szyła p r z e z t e r e n w a r s z t a t u n i c z y m lis, ścigający k r ó l i k a , p r z e s k a k u j ą c n a d ł o d z i a m i i walającymi s i ę w s z ę d z i e s p r z ę ­ t a m i . Kilka c h w i l p ó ź n i e j s t a ł a j u ż p r z y N i c k u . Z z a p a r t y m tchem patrzyła na zupełnie n o w y e l e m e n t swojego warsz­ t a t u . Oczywiście, był n i e c o zbyt o s t e n t a c y j n y , jak n a p r o s t e g u s t a J a n n i t . N i g d y n i e p r z y s z ł o b y jej d o g ł o w y , b y w y ł o ż y ć tak o g r o m n y d o k r ó ż n y m i o d c i e n i a m i l a p i s lazuli i n a p e w n o nie z a d a ł a b y s o b i e t r u d u , b y r y s o w a ć n a ś c i a n a c h w s z y s t k i e te śmieszne obrazeczki. A co do złotych inkrustracji w o k ó ł drzwi - zwyczajna g ł u p o t a . P o m i e s z c z e n i e było j e d n a k im­ ponujące, a w ś r o d k u z n a j d o w a ł a się n i e z w y k ł a ł ó d ź . J a n n i t , k t ó r a n i g d y s p e c j a l n i e n i e u l e g a ł a e m o c j o m , p o c z u ł a się t e -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

raz n i e c o o s z o ł o m i o n a i m u s i a ł a u s i ą ś ć r a p t o w n i e n a p r wróconym pontonie. - N i c k o - p o w i e d z i a ł a J a n n i t s ł a b y m g ł o s e m . - Masz masz z tym coś wspólnego? Ty to znalazłeś? - N i e , t o . . . t o s p r a w k a S m o c z e j Łodzi. W i e d z i a ł a . . . Nickowi zabrakło słów. Nie mógł odegnać tego obri z u z e s w o j e g o u m y s ł u : S m o c z a Ł ó d ź , z u n i e s i o n ą wysoki głową, p ł y n i e b a r d z o s z y b k o - z b y t s z y b k o - p r z e z W y k o p . A p o t e m , g d y p a t r z y ł n a g r u b y m u r Z a m k u t u ż p r z e d nią, dostrzegł jasny rozbłysk na zawieszonym wysoko na mu­ r z e , z ł o t y m d y s k u , k t ó r e g o n i g d y p r z e d t e m n i e zauważ} S m o c z y c a t r y s n ę ł a z n o z d r z y s t r u g ą o g n i a , a gdy p ł o m i e n i z e t k n ę ł y się z e z ł o t e m , n i e w z r u s z o n e n a p o z ó r kamienie s t o p n i a ł y w j e d n e j c h w i l i , o d s ł a n i a j ą c o s z a ł a m i a j ą c ą grc t ę o b a r w i e l a p i s lazuli. P a t r z y ł , j a k ł ó d ź p o g o d n i e w p ł ) d o ś r o d k a i ł a g o d n i e h a m u j e , p o c z y m s t a j e . Była t o n a c u d o w n i e j s z a r z e c z , jaką o g l ą d a ł w ż y c i u . Ż a ł o w a ł , że te widok ominął Jannit. S e p t i m u s i J e n n a wygramolili się ze Smoczej Łodzi i ostre n y m k r o k i e m ruszyli w z d ł u ż m a r m u r o w y c h przejść p o o b s t r o n a c h S m o c z e g o D o m u . Stanęli przy N i c k u i J a n n i t . Ca c z w ó r k a w m i l c z e n i u o b s e r w o w a ł a Smoczą Łódź, k t ó r a sad wiła się w grocie w y g o d n i e niczym łabędź w s w o i m gnieździe - W i e c i e - o d e z w a ł a się po chwili J a n n i t - kiedy b y ł a m : ła, c z y t a ł a m o c z y m ś t a k i m . B y ł a m t r o c h ę c h ł o p c z y c ą i cic cia d a ł a m i f a n t a s t y c z n ą k s i ą ż k ę . J a k i m i a ł a t y t u ł ? A , p r z y p o m i n a m s o b i e . Sto jeden dziwnych i ciekawych historii dla chłopców. T o p r z e z nią z a i n t e r e s o w a ł a m się ł o d z i a m i , s ł o w o daję. Ale, m a się r o z u m i e ć , t o n a p e w n o n i e j e s t ł ó d ź , o k t ó ­ rej c z y t a ł a m . . .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- W k o ń c u - w t r ą c i ł s z y b k o S e p t i r m u s - to b y ł a t y l k o książka. J a n n i t z e r k n ę ł a na niego, p r z y p o m i n a j ąic sobie, że to U c z e ń Marcii. - Tak - potwierdziła bez n a m y s ł u . - Oczywiście. J e n n a i S e p t i m u s zostawili N i c k a i Jantnit, k t ó r z y siedzieli przy Smoczej Łodzi, i ruszyli w d r o g ę do W i e ż y Czarodziejów. S e p t i m u s zajrzał do s m o k o o d p o r n e j t o r b y i z ulgą s t w i e r d z i ł , że O g n i o p l u j m o c n o śpi. A z a t e m szli o p u s t o s z a ł y m i u l i c a m i , o s t r o ż n i e n i o s ą c ś p i ą c e g o s m o k a . Był n ó w i d o o k o ł a p a n o ­ wały c i e m n o ś c i , ale J e n n a i S e p t i m u s c z u l i się b e z p i e c z n i e n a u l i c a c h Z a m k u , z u p e ł n i e i n a c z e j niż w P o r c i e . Z n a l i t u wszystkie zakątki, z a u ł k i i s k r ó t y . G d y zbliżyli się do D r o g i Czarodziejów, b l a s k p o c h o d n i rozświetli:! n o c . W ś l i z n ę l i się w w ą s k i e przejście. N i e b a w e m S e p t i m u s p c h n ą ł starą, d r e w ­ nianą b r a m ę , p r o w a d z ą c ą n a d z i e d z i n i e c 'Wieży. Postanowili, że J e n n a spędzi resztę n o c y w Wieży Czaro­ dziejów, a r a n o w r ó c i d o P a ł a c u . P o d ą ż y ł a z a S e p t i m u s e m w górę m a r m u r o w y c h schodów. Cicho wypowiedział h a s ł o i ciężkie s r e b r n e d r z w i b e z g ł o ś n i e s i ę r o z c h y l i ł y . O b o j e w ciszy p r z e s z l i p r z e z W i e l k i H o l . J e n n a z e r k n ę ł a w dół i ujrzała s ł o w a : WITAJCIE, K S I Ę Ż M I C Z K O I U C Z N I U , P O S Z C Z Ę Ś L I W Y M P O W R O C I E , WIT/AJ, O G N I O P L U J U , migoczące n a p o d ł o d z e w przygaszonych., n o c n y c h b a r w a c h . W n ę t r z e W i e ż y w y d a w a ł o się J e n n i e n ó w n i e d z i w n e , jak zwykle. Silna w o ń Magii w p o w i e t r z u p r z y p r a w i a ł a ją o lek­ kie z a w r o t y głowy. I c h o ć w i e d z i a ł a , że ottaczają ją M a g i c z n e dźwięki, n i e s ł y s z a ł a ich w y r a ź n i e , j a k b y ich ź r ó d ł o z n a j d o ­ w a ł o się t u ż p o z a z a s i ę g i e m . J e n n a przesizła p r z e z p o m i e s z ­ czenie, o d n o s z ą c w r a ż e n i e , ż e s t ą p a p o p i a s k u , a n a s t ę p n i e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

wkroczyła za S e p t i m u s e m na srebrne, spiralne schody, schody ruszyły w górę, oboje usiedli, przygotowani na dł g ą j a z d ę n a szczyt W i e ż y . Schody p r z e ł ą c z o n e były na n o c n y tryb, więc poruszał się p o w o l i i c i c h o . Z n u ż o n a J e n n a o p a r ł a g ł o w ę n a r a m i e n ł b r a t a i liczyła p i ę t r a , gdy j e c h a l i p o d g ó r ę . N i k ł y , niebieski wo-fioletowy b l a s k r o z ś w i e t l a ł k a ż d e p i ę t r o , a z k o m n a t st szych C z a r o d z i e j ó w d o b i e g a ł o c i c h e c h r a p a n i e . G d y z b l i ż się d o d w u d z i e s t e g o p i ę t r a , o b o j e w s t a l i , g o t o w i d o zejś' ze schodów. Nagle Jenna złapała Septimusa za ramię. - Spójrz... - szepnęła. - C o o n t u robi? - m r u k n ą ł S e p t i m u s . O b o j e n a p a l c a c h szyli w s t r o n ę m a s y w n y c h , fioletowych d r z w i Marcii. Szcz pły osobnik w brązowych szatach z naszytymi błyskawic m i P o d c z a r o d z i e j a i d z i w n e j , zawiązanej p o d b r o d ą u s z a n w k r a t ę siedział p r z e d d r z w i a m i n a m a ł y m d r e w n i a n y m krzi śle. G ł o w a o p a d a ł a m u n a piersi, przysypiał. - Kto to? - s z e p n ę ł a J e n n a . - C a t c h p o l e - syknął S e p t i m u s . N a g l e t a m t e n się p r z e b u d z i ł . - T a k ? T a k ? - p o w i e d z i a ł , r o z g l ą d a j ą c się d o o k o ł a n i e przytomnym wzrokiem. Dostrzegł Septimusa. - C z e g o c h c e s z , 4 1 2 ? - w a r k n ą ł . S e p t i m u s aż p o d s k o c z y ł , wzmagając czujność. N i e m ó g ł nic na to poradzić. Przez j e d n ą s t r a s z n ą c h w i l ę c z u ł się tak, j a k b y z n o w u był w Ar­ mii Młodych i musiał wysłuchiwać w r z a s k ó w okropnego Catchpole'a. N a g l e t a m t e n p r z y p o m n i a ł s o b i e , g d z i e jest, a t a k ż e - k u swojemu przerażeniu - kim teraz jest Septimus. - A . . . ee, w y b a c z m i , U c z n i u . Z a p o m n i a ł e m się. P r z e p r a ­ s z a m . N i e c h c i a ł e m cię o b r a z i ć .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S e p t i m u s wciąż w y d a w a ł się w s t r z ą ś n i ę t y , więc J e n n a powiedziała uprzejmie: - Dziś n o c u j e m y tutaj, w p u ś ć nas, proszę. C a t c h p o l e w b i ł s p o j r z e n i e w c i e m i n o ś ć . M i a ł n i e najlep­ szy w z r o k (co s t a n o w i ł o j e d e n z p o w o d ó w , d l a k t ó r y c h n i e s p r a w d z i ł się j a k o Z a s t ę p c a Ł o w c y ) i mie z a u w a ż y ł , że z Sept i m u s e m k t o ś j e s t . Kiedy z o b a c z y ł , k t o t o t a k i , a ż p o d s k o ­ czył, z t r z a s k i e m p r z e w r a c a j ą c k r z e s ł o . - Ojej. T o . . . N a j m o c n i e j p r z e p r a s z a m , K s i ę ż n i c z k o . N i e w i d z i a ł e m cię. - S p o k o j n i e - o d p a r ł a z u ś m i e c h e m , z a d o w o l o n a z wy­ wieranego przez siebie efektu. - Po p r o s t u n a s przepuść, dobrze? - N i e . P r z y k r o m i . M a m r o z k a z rnikogo n i e w p u s z c z a ć przez te drzwi. Środki bezpieczeństwa. Przepraszam. Na­ prawdę bardzo, bardzo mi przykro - powiedział Catchpole nerwowo. - Dlaczego? - spytała J e n n a . - Ja t y l k o w y k o n u j ę r o z k a z y . - C a i t c h p o l e p r z e d s t a w i a ł sobą o b r a z n ę d z y i r o z p a c z y . Septimus miał tego dosyć. - Daj s p o k ó j , C a t c h p o l e - p o w i e d z i a ł . - W e j d z i e m y , czy ci się to p o d o b a , czy n i e . - Z r o b i ł k r o k n a p r z ó d i w i e l k i e , f i o l e t o w e d r z w i r o z p o z n a ł y U c z n i a . O t w o r z y ł y się i J e n n a w m a s z e r o w a ł a z a S e p t i m u s e m d o k o m n a t Marcii, z a p l e c a ­ mi zostawiając załamującego ręce C a t c h p o l e ' a . W środku p a n o w a ł y egipskie ciemności. - Dlaczego nie chciał nas wpuścić? - szepnęła Jenna. - C h y b a n i e s t a ł o s i ę n i c s t r a s z n e g o , , co? - S e p t i m u s s t a ł przez chwilę w milczeniu, a blask j e g o Smoczego Pierście­ n i a s t a ł się jaśniejszy. C h ł o p a k p i l n i e n a s ł u c h i w a ł .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e - o d r z e k ł . - N i e w y c z u w a m n i c z e g o M r o c z n e g o . No, n i c z e g o p o z a C i e n i e m , j a k z w y k l e . I s ł y s z ę . . . tak, n a p e w n o słyszę o d d e c h M a r c i i . P o s ł u c h a j . - N i c n i e słyszę, S e p - p o w i e d z i a ł a s z e p t e m J e n n a . - N i e ? N o , m o ż e i n i e . U c z ę się S ł y s z e n i a L u d z k i e g o Od­ d e c h u z D a l e k a . W i e s z , t o w t e n s p o s ó b t a t a cię znalazł, I w t e n s p o s ó b M a r c i a z n a l a z ł a p o d ś n i e g i e m m n i e . N i e idzie m i t o j e s z c z e z b y t d o b r z e , ale b e z t r u d u s ł y s z ę M a r c i e . - O . Ale s k ą d . . . s k ą d w i e s z , ż e t o n i e C i e ń o d d y c h a ? - P r o s t e . C i e ń n i e o d d y c h a , g ł u p t a s k u . T o n i e j e s t żywa i s t o t a . A j u ż n a p e w n o n i e c z ł o w i e k . - T o z a p e w n i e n i e wca­ le nie pocieszyło Jenny. - T r o c h ę tu c i e m n o , S e p - s t w i e r d z i ł a . S e p t i m u s d o t k n ą ł ś w i e c y p r z y w i e l k i m k a m i e n n y m pa­ lenisku. Rozbłysła żywym p ł o m i e n i e m , rzucając na ścianę r o z t a ń c z o n e c i e n i e i o ś w i e t l a j ą c C e l ę C i e n i a , k t ó r a wygląda­ ł a j a k o l b r z y m i pająk, czyhający n a ofiarę. C e l a C i e n i a przy­ p r a w i a ł a ją o d r e s z c z e . M i a ł a w s o b i e coś, co p r z y p o m i n a ł o jej

Obserwatorium. - Z i m n o ci, J e n ? - s p y t a ł S e p t i m u s . P s t r y k n ą ł p a l c a m i

i niewielkie patyki wskoczyły do paleniska, po czym zapło­ n ę ł y . N a s t ę p n i e z k o s z a n a o p a ł u n i o s ł o się k i l k a b i e r w i o n , k t ó r e p o chwili o p a d ł y n a p a l ą c e się p a t y k i i p o s ł u s z n i e sta­ n ę ł y w p ł o m i e n i a c h . W k r ó t c e p o m i e s z c z e n i e w y p e ł n i ł cie­ p ł y b l a s k i J e n n a p r z e s t a ł a o d c z u w a ć lęk. - C h o d ź - powiedział S e p t i m u s . - Możesz spać w kom­ nacie gościnnej dla Czarodziejów. Jest bardzo przytulna. P o k a ż ę ci. J e n n a j e d n a k o c i ą g a ł a się. P o m y ś l a ł a o C i e n i u n a górze, czającym się p r z y M a r c i i . - D z i ę k i , S e p - o d p a r ł a . - Ale w o l ę z o s t a ć p r z y o g n i u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Z e r k n ą ł n a jej bladą t w a r z . P o m y ś l a ł , ż e k o n t a k t z M r o ­ k i e m u S i m o n a n i e w y s z e d ł jej n a d o b r e . - D o b r z e , J e n - z g o d z i ł się. - Z o s t a i n ę z t o b ą . P o j a k i m ś czasie w d r z w i a c h stanęiła w y s o k a p o s t a ć . P o d stertą swoich najlepszych fioletowych koców ujrzała dwa śpiące k s z t a ł t y . P o c h w i l i w a h a n i a M a r c i a u ś m i e c h n ę ł a się. T e n i r y t u j ą c y b y ł y S z c z u r P o c z t o w y m i a ł r a c j ę . Byli b e z ­ p i e c z n i . O c z y w i ś c i e , c a ł y c z a s o tymi w i e d z i a ł a , a l e m i m o w s z y s t k o d o b r z e b y ł o z n ó w ich z o b a c z y ć . M a r c i a o d d a l i ł a się n a p a l c a c h . Ciień z o s t a ł p r z e z c h w i ­ l ę i r z u c i ł w r o g i e s p o j r z e n i e n a śpiajcą d w ó j k ę . J e g o o c z y przez m o m e n t zapłonęły żółtym blaskiem. P o t e m odwrócił się i p o d ą ż y ł za M a r c i a w g ó r ę z i m n y c h , k a m i e n n y c h s c h o ­ dów.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

++- 3 7 W

-4+

POSZUKIWANIU

PRAXXA

- C o t o jest - s p y t a ł a Mar­ cia z lekką iry­ tacją, s z y b k o za­ p o m i n a j ą c , jaką ulgę p o c z u ł a nocą, gdy n a w ł a s n e oczy p r z e k o n a ł a się, ż e J e n n a i S e p t i m u s w r ó c i l i bez­ p i e c z n i e . Ale t e r a z n i e c z u ł a się najlepiej. P o p r z e b u d z e n i u d o s t r z e g ł a n a swojej p o d u s z c e C i e ń . N i e b y ł o w t y m nicze­ g o n i e z w y k ł e g o , j a k o ż e p r z e z o s t a t n i e t y g o d n i e C i e ń stawał się c o r a z b a r d z i e j w i d o c z n y , z w ł a s z c z a z s a m e g o r a n a . Za­ w s z e j e d n a k m i l c z a ł , a ż d o t e r a z . T y m , c o j ą o b u d z i ł o , był n i s k i , g a r d ł o w y g ł o s , ra z p o ra z wołający j ą p o i m i e n i u . - M a r c i a . . . Marcia... Marcia...

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

W przypływie g n i e w u rzuciła w u p i o r n e g o S t w o r a jed­ nym ze swoich najlepszych b u t ó w ze skóry p y t o n a . Tyle ż e b u t , m a się r o z u m i e ć , p r z e l e c i a ł p r z e z C i e ń i r o z b i ł m a ł y , s z k l a n y d z b a n e k , k t ó r y p o d a r o w a ł M a r c i i A l t h e r , gdy j a k o jego U c z e n n i c a o p a n o w a ł a p e w n ą s z c z e g ó l n i e t r u d n ą P r o ­ jekcję. T e n fakt z d e n e r w o w a ł C z a r o d z i e j k ę b a r d z i e j , n i ż się spodziewała. W b a r d z o złym h u m o r z e zbiegła po schodach. Stwierdziła, że ma już dosyć Cienia. O t w o r z y ł a na oścież d r z w i d o k u c h n i i w y d a r ł a się n a d z b a n e k d o k a w y , żądając, b y w z i ą ł się d o r o b o t y . P o ś n i a d a n i u p o s t a n o w i ł a u d a ć się do starego Weasala i zażądać n a t y c h m i a s t o w e g o dostarcze­ nia B l o k a d y - o s t a t n i e g o e l e m e n t u Celi C i e n i a . - Septimusie - powiedziała głośno. C h ł o p a k usiadł gwałtownie i przez chwilę nie pamiętał, gdzie się z n a j d u j e . M a r c i a z a r a z m u p r z y p o m n i a ł a . - W i e ż a C z a r o d z i e j ó w - o z n a j m i ł a , z irytacją k r z y ż u j ą c ramiona - to miejsce Magiczne. N i e jakaś menażeria. - C o ? - z d z i w i ł się S e p t i m u s . - Spójrz na m o j e najlepsze k o c e . Całe p o d z i u r a w i o n e . N i e w i e m , g d z i e z n a l a z ł e ś t e g o w i e l k i e g o m o l a , ale z a n i e ś go t a m z p o w r o t e m . - Jakiego wielkiego mola? - spytał chłopak, zastanawia­ jąc się, czy c o ś m u u m k n ę ł o . - H ę ? - m r u k n ę ł a J e n n a , wyłaniając się s p o d s t e r t y k o c ó w . - O, w i t a j , J e n n o - p o w i e d z i a ł a M a r c i a . - M i ł o cię z n ó w widzieć. Szczur powiedział... no, t e n przeklęty szczur m ó ­ w i ł w i e l e rzeczy, g ł ó w n i e b z d u r , n a ile się z o r i e n t o w a ł a m . . . ale p o w i e d z i a ł , że z ł o ż y ł a ś w i z y t ę z okazji Ś r o d k a Lata. G r a ­ tuluję. - Dziękuję - odrzekła zaspana Jenna. Usiadła i wetknę­ ła s t o p ę w d u ż ą d z i u r ę w k o c u . P o r u s z y ł a p a l c a m i , j a k b y

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

z d u m i o n a ich w i d o k i e m , i nagle p o d s k o c z y ł o do nich co zielonego. - Au! - krzyknęła. - O g n i o p l u j ! - z a w o ł a ł S e p t i m u s ze z d u m i e n i e m . C i o t k a Z e l d a u p r z e d z a ł a go, ż e s m o k b ę d z i e r ó s ł s z y b k i m i zrywa­ m i , a l e c z e g o ś t a k i e g o się n i e s p o d z i e w a ł . O g n i o p l u j wy­ gryzł s o b i e wyjście z t o r b y i m i a ł t e r a z r o z m i a r y n i e w i e l k i e ­ go psa. S e p t i m u s złapał s m o k a i odciągnął go od nogi Jenny. - W s z y s t k o w porządku, Jen? - spytał. - Tak. Chyba tak. Nadal m a m dziesięć palców u nóg. Jenna potarła stopę, lekko podrapaną smoczymi pazurami. - Sep - powiedziała, p a t r z ą c na Ogniopluja, który m u s k a ł d ł o ń S e p t i m u s a m a ł y m , z i e l o n y m j ę z y k i e m , licząc n a śnia­ d a n i e . - W c z o r a j w i e c z o r e m n i e był t a k i d u ż y , p r a w d a ? - N i e - m r u k n ą ł c h ł o p a k . C z u ł , że szykują się k ł o p o t y , i n i e miał odwagi n a w e t spojrzeć na Marcie. Wiedział, co powie C z a r o d z i e j k a . I r z e c z y w i ś c i e to p o w i e d z i a ł a . - M ó w i ł a m ci, S e p t i m u s i e . Ż a d n y c h z w i e r z ą t e k d o m o ­ wych. Żadnych papug, legwanów, żółwi... - Ale... Ogniopluj nie jest zwierzątkiem d o m o w y m . To Magiczne narzędzie. Jak królik ćwiczebny na dziedzińcu. - S m o k z u p e ł n i e n i e p r z y p o m i n a k r ó l i k a . N i e m a s z poję­ cia, j a k i e k ł o p o t y . . . J a k b y n a d o w ó d t y c h s ł ó w , O g n i o p l u j w y m k n ą ł się z uści­ s k u S e p t i m u s a i p o m k n ą ł d o n ó g Marcii. Z a u w a ż y ł f i o l e t o ­ we b u t y z w ę ż o w e j skóry. C o ś w p r a s t a r e j s m o c z e j p a m i ę c i u ś w i a d o m i ł o m u , że s m o k i i w ę ż e to w r o g o w i e , a w d o d a t k u taki fioletowy wąż to niezła przegryzka przed śniadaniem. D w u d n i o w e m u smoczęciu nie przyszło do głowy, że b u t y Czarodziejki to tylko s k ó r a węża, ani że n o g i w ś r o d k u należą d o n e r w o w e j i p o t ę ż n e j Czarodziejki, k t ó r a d a r z y swoje o b u ­ wie bardzo ciepłymi uczuciami, w przeciwieństwie do ma-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

łych s m o k ó w . S m u g a lśniącej zieleini p r z e m k n ę ł a p o p o d ł o ­ dze, r z u c i ł a się na p r a w ą s t o p ę M a r c i i i z a c z ę ł a gryźć. - A u ! - k r z y k n ę ł a k o b i e t a , g o r ą c z k o w o w y m a c h u j ą c nogą. Ale O g n i o p l u j c z e g o ś się n a u c z y ł , M e d y d w a d n i w c z e ś n i e j Septimus strzepnął go z palców. O s t r y m i ząbkami m o c n o w c z e p i ł się w w ę ż o w ą s k ó r ę . - Z ę b y z G ę b y ! - w y j ą k a ł a Maircia z p e w n y m t r u d e m . Ogniopluj mocniej zatopił zęby w b u c i e . - K u r y ze S k ó r y ! - w r z a s n ę ł a C z a r o d z i e j k a . S m o k w c i ą ż trzymał, a n a w e t m o c n o potrząsnąL - Z ę b y ze S k ó r y ! - k r z y k n ę ł a M a r c i a , w r e s z c i e trafiając w sedno. Ogniopluj puścił fioletowy but, po czym wrócił do Septimusa, jakby wężowa skóra zupełnie go już nie inte­ resowała, usiadł i patrzył na Czarodziejkę spod oka. M a r c i a o p a d ł a n a k r z e s ł o , t r z y m a j ą c się z a n o g ę i w p a ­ trując w swój z n i s z c z o n y b u t . S e p t i m u s i J e n n a w s t r z y m a l i oddech. Co powie Czarodziejka? - P r z y p u s z c z a m , S e p t i m u s i e - o d e z w a ł a się M a r c i a p o dłuższej chwili milczenia - przypu szczam, że t e n szkodnik ci się W d r u k o w a ł ? - M m , tak - przyznał chłopak. - Tak myślałam. - Westchnęła ciężko. - Jakbym miała ma­ ł o z m a r t w i e ń . W i e s z , d o j a k i c h r o z m i a r ó w dorastają s m o k i ? - P r z e p r a s z a m - m r u k n ą ł S e p t i m u s . - O b i e c u j ę , że b ę d ę się n i m o p i e k o w a ł . N a p r a w d ę . B ę d ę g o k a r m i ł , w y p r o w a ­ d z a ł na spacery, t r e s o w a ł . . . i w o g ó l e . K o b i e t a n i e w y d a w a ł a się z a c h w y c o n a . - Wcale nie chciałem mieć s m o k a - ciągnął p o n u r o . - W y k l u ł się z k a m i e n i a J e n n y . - N a p r a w d ę ? - M a r c i a t r o c h ę się u s p o k o i ł a . - N a p r a w d ę ? W y k l u t y w ś r ó d L u d z i . . . n o , n o , t o j e s t c o ś . T a k czy siak,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

m u s i przez jakiś czas zostać w t w o i m pokoju. N i e pozwól żeby jeszcze coś zniszczył. Poza t y m M a r c i a - c h o ć nie z a m i e r z a ł a m ó w i ć o tym Uczniowi - nie chciała pozwolić, by wspaniały s m o k został w jakiś s p o s ó b s k a ż o n y p r z e z k o n t a k t z C i e n i e m . Jeśli mial z o s t a ć t o w a r z y s z e m S e p t i m u s a , n a l e ż a ł o g o t r z y m a ć t a k da» l e k o o d M r o c z n e j Magii, j a k t y l k o się d a . Marcia chciała p o z n a ć wszystkie szczegóły ucieczki Jen­ ny p r z e d S i m o n e m , a k i e d y u s ł y s z a ł a o locie S m o c z e j Ło­ dzi d o Z a m k u , n a jej t w a r z y o d m a l o w a ł się w y r a z lekkiego triumfu. - W i ę c t e r a z ja j e s t e m S t r a ż n i c z k ą - m r u k n ę ł a . S e p t i m u s się z d z i w i ł . - N i e s ą d z ę - p o w i e d z i a ł . - J e s t e m p e w i e n , że S t r a ż n i c z ­ ką nadal jest ciotka Zelda... - B z d u r a - o d p a r ł a M a r c i a . - J a k i m c u d e m m o ż e nią być? Tkwi d a l e k o stąd, na tych s w o i c h M o k r a d ł a c h . A S m o c z a Łódź j e s t tutaj, w Z a m k u . I b a r d z o d o b r z e . To r o z s ą d n a ł ó d ź , s ł o w o daję. N o w a S t r a ż n i c z k a n i e s p r a w i jej z a w o d u . C a t c h p o l e ! C a t c h p o l e n e r w o w o uchylił drzwi. - Pani wzywała, pani Marcio? - Przełknął ślinę. - Tak. Natychmiast zabierz trzynastu Czarodziejów do w a r s z t a t u s z k u t n i c z e g o . Mają s t r z e c S m o c z e j Ł o d z i z n a r a ­ ż e n i e m życia. Z r o z u m i a ł e ś ? - T r z y n a s t u C z a r o d z i e j ó w . . . Smoczej Ł o d z i . . . m m m , z n a ­ r a ż e n i e m życia. E e , t a k . D z i ę k u j ę . C z y t o w s z y s t k o ? - S ą d z ę , ż e d l a c i e b i e t o d o ś ć d u ż o , jak n a j e d e n r a z . - A. T a k . D z i ę k u j ę , p a n i M a r c i o . - Aha. Catchpole! C a t c h p o l e j u ż się cofał, ale t e r a z p r z y s t a n ą ł .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- E e . . . tak, p r o s z ę p a n i ? - Kiedy s k o ń c z y s z , m o ż e s z zjeść z n a m i ś n i a d a n i e . Tamten sposępniał. - O - powiedział. A p o t e m p r z y p o m n i a ł s o b i e o d o b r y c h m a ­ nierach i d o d a ł : - O, dziękuję, p a n i M a r c i o . D z i ę k u j ę b a r d z o . P o d c z a s ś n i a d a n i a C a t c h p o l e p r z e ż y w a ł k a t u s z e . Siedział przy stole, wyraźnie nieswój, niepewny, jak się zachowywać wobec J e n n y i Septimusa, nie wspominając już o Marcii, która budziła w n i m prawdziwą grozę. - Miałeś nie w p u s z c z a ć Czarodziejów, a nie m o j e g o Ucznia. N i e w i d z i s z r ó ż n i c y ? - z w r ó c i ł a się d o ń s u r o w o C z a r o d z i e j ­ ka. T y m c z a s e m k a w a n a p i e c u w y k i p i a ł a j u ż d r u g i raz w t y m t y g o d n i u . Piec n i g d y n i e był r a n o w najlepszej f o r m i e , a p r z y śniadaniu zawsze dręczył go niepokój. Sytuację pogarszał fakt, ż e d z b a n e k d o k a w y d e n e r w o w a ł s i ę , g d y n a n i e g o k r z y c z a n o , i n i e m ó g ł się w t e d y s k u p i ć n a s w o i m z a d a n i u . J a k b y t e g o b y ł o m a ł o , j a k i ś s m o k gryzł j e d n ą z n ó g p i e c a . R o z l e g ł się g ł o ś n y syk, g d y k a w a w y p ł y n ę ł a n a r o z g r z a n ą p ł y t ę i r o z l a ł a się n a p o d ł o g ę . - S p r z ą t a n i e - w a r k n ę ł a M a r c i a . Ścierka z e s k o c z y ł a ze zle­ wu i szybko starła t e n bałagan. Catchpole jadł b a r d z o niewiele. Siedział i obracał w rę­ k a c h k r a c i a s t ą c z a p k ę , zerkając n i e s p o k o j n i e n a O g n i o p l u j a , k t ó r y w kącie p r z y p i e c u g ł o ś n o p r z e ł y k a ł o g r o m n e p o r c j e owsianki. Po ś n i a d a n i u - k t ó r e w w y p a d k u O g n i o p l u j a s k ł a d a ł o się z dwóch pieczonych kurczaków, trzech b o c h e n k ó w chle­ ba, w i a d r a o w s i a n k i , o b r u s a , ć w i e r c i w i a d r a w o d y i c z a p k i C a t c h p o l e ' a - S e p t i m u s , J e n n a i C a t c h p o l e siedzieli p r z y s t o ­ le, n a s ł u c h u j ą c , jak M a r c i a p r o w a d z i s m o k a n a górę, p o c z y m

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w p y c h a g o d o p o k o j u S e p t i m u s a i b a r y k a d u j e d r z w i . Zap; krępująca cisza. C a t c h p o l e ś c i s k a ! w i l g o t n e , o d c z e p i a n e u c o d swojej czapki, k t ó r e s m o k w y p l u ł zaraz p o t y m , jak rwał n a k r y c i e g ł o w y z rąk właściciela i je p o ł k n ą ł . Jenna wstała. - P r z e p r a s z a m - z a c z ę ł a - ale m y ś l ę , że p o w i n n a m t e r iść d o m a m y i t a t y . S e p , czy t e ż idziesz? - M o ż e p ó ź n i e j . N a j p i e r w z o b a c z ę , czego b ę d z i e o d e m n chciała Marcia. - P o w i e m ci, c z e g o od c i e b i e c h c ę - o d p a r ł a n i e c o roz­ czochrana czarodziejka, w c h o d z ą c z p o w r o t e m do kuchni. - M a s z iść p r o s t o do S k r y p t o r i u m i w z i ą ć Podręcznik tresury smoków Draxxa. C h o d z i o p i e r w s z e , M a g i c z n o - O g n i o o d p o r n e w y d a n i e . N i e daj się zbyć t a n i m , p a p i e r o w y m e g z e m p l a ­ rzem, bo taki nie wytrzyma n a w e t pięciu m i n u t . - Nie trzeba - odparł beztrosko Septimus. - M a m to. P o m a c h a ł s w o i m e g z e m p l a r z e m p r z e w o d n i k a Jak wychować smoka i przeżyć. - To s a m e b z d u r y ! - p a r s k n ę ł a M a r c i a . - S k ą d to wytrza­ snąłeś? - C i o t k a Z e l d a mi d a ł a - m r u k n ą ł S e p t i m u s . - I p o w i e ­ działa, że p o w i n i e n e m odszukać... - ...Almanach

wczesnych

lat

życia

skrzydlatych jaszczurów

-

d o k o ń c z y ł a z a n i e g o C z a r o d z i e j k a . - T o t e ż s t e k b z d u r . Tak czy siak, n i e z n a j d z i e s z a n i j e d n e g o e g z e m p l a r z a , b o w y d r u ­ k o w a l i t o n a ł a t w o p a l n y m p a p i e r z e . T o m u s i być Draxx, nic i n n e g o się n i e n a d a j e . P r z y a k o m p a n i a m e n c i e z ł o w r o g i c h ł o s k o t ó w , dobiegają­ cych z p o k o j u S e p t i m u s a , J e n n a i c h ł o p a k p o s p i e s z n i e wy­ szli w k o m n a t C z a r o d z i e j k i N a d z w y c z a j n e j i ruszyli na p o ­ szukiwanie

Draxxa.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

J e n n a i Septimus podążali Drogą Czarodziejów, podświa­ d o m i e spodziewając się, że z n ó w ujrzą c z a r n e g o k o n i a i jeźdź­ ca, ale w s z y s t k o w y g l ą d a ł o n a j z u p e ł n i e j z w y c z a j n i e . Był j u ż późny p o r a n e k i s ł o ń c e świeciło zza b i a ł y c h o b ł o k ó w . D r o g a roiła się od u r z ę d n i k ó w , wypełniających j a k i e ś w a ż n e z a d a ­ nia - a przynajmniej starających się s p r a w i a ć takie w r a ż e n i e - a t a k ż e od k l i e n t ó w , szperających w s t e r t a c h ksiąg i perga­ minów, które wyłożono przed sklepami. - Co z M a r c i a ? - s p y t a ł a J e n n a , g d y zblliżali się do S k r y p ­ t o r i u m . - S t a ł a się j e s z c z e b a r d z i e j n i e z n o ś n a , n i ż z w y k l e . - W i e m - przyznał Septimus nieszczęśliwym t o n e m . Zdaje się, ż e C i e ń z a c z y n a z y s k i w a ć n a d raią k o n t r o l ę . S z k o ­ da, ż e n i c n i e m o g ę z r o b i ć . - Słuchaj, Sep - powiedziała z troską J e n n a - m o ż e powi­ nieneś przez jakiś czas p o m i e s z k a ć w P a ł a c u . - D z i ę k i - o d r z e k ł - ale n i e m o g ę z o s t a w i ć M a r c i i s a m e j z t y m o k r o p n y m C i e n i e m , k t ó r y w s z ę d z i e z a nią ł a z i . O n a mnie potrzebuje. D z i e w c z y n a u ś m i e c h n ę ł a się. W i e d z i a ł a , ż e S e p t i m u s t a k powie. - N o , ale jeśli z r o b i się n a p r a w d ę s t r a s z n i e , m a s z przyjść prosto do Pałacu i powiedzieć o w s z y s t k i m m a m i e . Obie­ cujesz? - O b i e c u j ę . - U ś c i s k a ł ją. - Pa, J e n . P o z d r ó w o d e m n i e m a m ę i t a t ę . Powiedz, że przyjdę ich o d w i e d z i ć . - Patrzył za Jenną, podążającą Drogą C z a r o d z i e j ó w do Pałacu, p ó k i nie zobaczył, ż e b e z p i e c z n i e d o t a r ł a d o b r a m y . P o t e m o t w o ­ rzył d r z w i S k r y p t o r i u m . R o z l e g ł się z n a j o m y d ź w i ę k i c h ł o ­ pak wszedł do o b s k u r n e g o pomieszczenia. - Siemasz, Sep! - zawołał wesoły głos spod biurka. - C z e ś ć , B e e t l e . - S e p t i m u s u ś m i e c h n ą ł się.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Co m o g ę d l a c i e b i e z r o b i ć , o m ą d r y U c z n i u ? - N a d kr w ę d z i ą b i u r k a u k a z a ł a się g ł o w a B e e t l e ' a . - S ł u c h a j , mógł* byś dla m n i e rzucić szybkie zaklęcie Szukania? Zgubiłem n a j l e p s z e p i ó r o s t a r e g o F o x a . Siedzi z t y ł u i w ś c i e k a się. - W i e s z , n i e p o w i n i e n e m . . . d o b r a , m a s z , użyj m o j e g o Magnesu. S e p t i m u s wyjął z p a s a U c z n i a m a ł y , c z e r w o n y m a i p o d a ł go t a m t e m u . - Skieruj t e n k o n i e c w s t r o n ę , gdzie m o ż e być p i ó r o , i myśl o n i m i n t e n s y w n i e . Ale m u s i s z być d o ś ć blisko, t e n M a g n e s n i e j e s t z b y t silny. D o s t a n ę l e p s z y , k i e d y s k o ń c z ę zajęcia z Szukania i Znajdowania. - Dzięki, Sep. - Beetle wziął M a g n e s i z n o w u zniknął pod b i u r k i e m . Kilka chwil p ó ź n i e j w y ł o n i ł się z t r i u m f a l n y m wy razem twarzy i cienkim, czarnym piórem, przyczepiony do Magnesu. - Ocaliłeś mi s k ó r ę . D z i ę k i . - O d d a ł M a g n e s S e p t i m u s o w i . - P r z y s z e d ł e ś po c o ś s z c z e g ó l n e g o ? M o g ę ci c o ś znaleźć? - Ee, p o t r z e b n y mi Podręcznik tresury smoków Draxxa. O ile masz. - M a g i c z n o - W o d o o d p o r n y , M a g i c z n o - O g n i o o d p o r n y , Mag i c z n o - Z a a w a n s o w a n y ? M ó w i ą c y d r u k czy r u c h o m e obrazki? W y d a n i e l u k s u s o w e czy p o p u l a r n e ? Z i e l o n a czy c z e r w o n a o k ł a d k a ? N o w y czy u ż y w a n y ? D u ż y czy... - M a g i c z n o - O g n i o o d p o r n y - p r z e r w a ł mu S e p t i m u s . - Pro­ szę. Beetle c m o k n ą ł . - H m m . C i ę ż k a s p r a w a . N i e w i e m , czy t a k i m a m y . - Ale m ó w i ł e ś . . . - O c z y w i ś c i e , t e o r e t y c z n i e m a m y w s z y s t k i e . Ale w p r a k ­ tyce n i e . Draxx t o r z a d k o ś ć . W i ę k s z o ś ć e g z e m p l a r z y zosta-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

je dość szybko zjedzona. Albo spalona. Oprócz tych Magiczno-Ognioodpornych, jak sądzę. - Potem, widząc zawód na t w a r z y S e p t i m u s a , w y s z e p t a ł : - P o n i e w a ż c h o d z i o cie­ bie, w p u s z c z ę cię d o M a g a z y n u N i e o k i e ł z n a n y c h Ksiąg i Z a ­ klęć. O ile m a m y t e n p o r a d n i k , b ę d z i e w ł a ś n i e t a m . M o ż e s z sam poszukać. Chodź. S e p t i m u s p r z e c i s n ą ł się o b o k d u ż e g o b i u r k a . B e e t l e , r o z ­ glądając się, b y s p r a w d z i ć , czy n i k t ich n i e w i d z i , p r z e k r ę c i ł klucz w w y s o k i c h , w ą s k i c h d r z w i a c h , u k r y t y c h w d r e w n i a ­ nej b o a z e r i i , k t ó r ą w y ł o ż o n o ś c i a n y . P c h n ą ł d r z w i - o b i t e ciężkimi deskami, jak zauważył S e p t i m u s - i przyłożył palec do ust. - M u s i m y być cicho, Sep. Nie p o w i n n i ś m y tu wchodzić. Nie wykonuj żadnych g w a ł t o w n y c h ruchów, dobra? S e p t i m u s skinął głową i wszedł za n i m do Magazynu Nie­ o k i e ł z n a n y c h Ksiąg i Z a k l ę ć . B e e t l e z a m k n ą ł z a n i m i d r z w i , a S e p t i m u s s t a n ą ł j a k wryty. M i a ł w r a ż e n i e , ż e z n ó w z n a l a z ł się w P u s z c z y i otaczają go r o s o m a k i . M a g a z y n o ś w i e t l o n y był s ł a b y m b l a s k i e m i p a n o w a ł a w n i m d u c h o t a . S t a ł y t u dwa równoległe rzędy wysokich regałów z żelaznymi pręta­ m i z p r z o d u , z a k t ó r y m i z g r o m a d z o n o N i e o k i e ł z n a n e Księ­ gi. S e p t i m u s o s t r o ż n i e p o d ą ż a ł z a B e e t l e m p r z e z w ą s k i e przejście, s ł y s z a ł w o k ó ł c h ó r w a r k n i ę ć , s z e l e s t ó w i s k r o b a ­ nia. O d g ł o s y t e w y d a w a ł y księgi, k t ó r e w i e r c i ł y się z a p o ­ rdzewiałymi prętami. - P r z e p r a s z a m za b a ł a g a n - s z e p n ą ł Beetle, p o d n o s z ą c garść n a j r ó ż n i e j s z y c h , p o k r u s z o n y c h i p o g r y z i o n y c h Z a k l ę ć , na których widniały kłaczki sierści i coś, co wyglądało jak p l a m y k r w i . - W n o c y m i e l i ś m y tu m a ł ą b i t k ę m i ę d z y Ency­ klopedią

Zaklęć Mrównika Ahrimana

a

Rosomakowym

Podręcz­

nikiem Uroków. J a k i ś g ł u p e k , k t ó r y n i e z n a alfabetu, p o ł o ż y ł

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

j e o b o k s i e b i e . N i e był t o m i ł y w i d o k . D o b r a , p o p a t r z m y S ł o n i e . . . S m y c z k o w e i n s t r u m e n t y . . . n i e , z a d a l e k o . Ant, s m o k i p o w i n n y być t u t a j , o ile coś m a m y . P o s z u k a j . Pójdf s p r a w d z i ć , czy n i k t m n i e n i e s z u k a . N i e c h c ę w z b u d z i ć p o dejrzeń. Z t y m i s ł o w y o d d a l i ł się, z o s t a w i a j ą c S e p t i m u s a w

oto­

c z e n i u sierści, p i ó r i ł u s e k . Zaciskając n o s , po części z p o w o d u z a d u c h u , ale także d l a t e g o , ż e z b i e r a ł o m u się n a p o t ę ż n e k i c h n i ę c i e , S e p t i m u n w b i ł s p o j r z e n i e w m r o k , licząc, ż e z o b a c z y g d z i e ś s ł o w o Draxx. Księgi n i e lubiły, gdy k t o ś się n a n i e g a p i ł . P o r u s z a ł y się n i e s p o k o j n i e , a d w i e w i ę k s z e i b a r d z i e j w ł o c h a t e wydały z s i e b i e n i s k i e , z ł o w r o g i e w a r k n i ę c i a . A l e n i g d z i e n i e by­ ło w i d a ć ż a d n e g o Draxxa a n i w o g ó l e n i c z e g o z w i ą z a n e g o ze smokami. S e p t i m u s patrzył między p r ę t a m i na ł u s k o w a t ą księgę bez tytułu, gdy nagle Beetle klepnął go w ramię. - Aaaa! - krzyknął. - Ćśśś - syknął Beetle. - Przyszedł twój brat. - A czego Nicko chce? Powiedział? - Nie Nicko. Simon.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

++- 38 -** HERMETYCZNA

KOMNATA

- Simon! - j ę k n ą ł S e p t i m u s . - Z n o w u ? Co on tu r o b i ? - Przyszedł s p o t k a ć się z tatą F o x y ' e g o . Jak zwykle. - Beetie prychnął z dezaprobatą. - Są b a r d z o tajemniczy. C h o d ź ze m n ą . - Z ł a p a ł S e p t i m u s a za r ę k a w i p o c i ą g n ą ł go na k o n i e c okrat o w a n y c h r e g a ł ó w . U s i a d ł p r z y o t w o r z e wentylacyjnym i na­ tychmiast podskoczył znowu, przestraszony głośnym sykiem Formuł Odtruwających Wężowych Zombie. - Uch, n i e cierpię węży. Niezły szok, n i e m a co. Sep, t y nie m a s z nic p r z e c i w k o w ę ż o m . Idź t a m . Zresztą i t a k będziesz lepiej słyszał, co się dzieje. - A co m a m s ł y s z e ć ? - s p y t a ł S e p t i m u s , w c i s k a j ą c s i ę między kolegę

a Formuły

Odtruwające

Wężowych Zombie.

Beetle wskazał o t w ó r wentylacyjny w ścianie. - Za n i m j e s t H e r m e t y c z n a K o m n a t a - wyjaśnił. - W i e s z , p o k ó j s t a r e g o F o x a , w k t ó r y m z a ł a t w i a j ą w s z y s t k i e t e swoje

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

s e k r e t y . C h c i a ł e m z a t k a ć t e n o t w ó r , ale c z a s e m r o b i się t strasznie d u s z n o i potrzeba odrobiny świeżego powietrza. Posłuchaj, Sep. W s z y s t k o słychać. S e p t i m u s ukląkł przy Beetlem i nagle dobiegł do nieg głos Simona, tak wyraźny, jakby brat stał t u ż obok. V w a ł się p e ł e n irytacji. - Słuchaj, H u g h , m ó w i ę ci, coś n i e gra z t y m Z a k l ę c i e m t u . J e s t z u p e ł n i e n i e p r z e w i d y w a l n e . Szczerze m ó w i ą c , m szczęście, ż e w r ó c i ł e m t u cały i z d r o w y . O m a l n i e w r z u c i ł e swojego n o w e g o asystenta do Drgającego M u ł u . . . zreszt m i a ł b y z a swoje, n i e w d z i ę c z n y s m a r k a c z . J a m u daję życiow szansę, a ten zmienia zdanie w połowie Lotu. - N i e p o w i n i e n e ś z a b i e r a ć p a s a ż e r ó w - r o z l e g ł się p e ­ łen d e z a p r o b a t y głos N a c z e l n e g o Skryby H e r m e t y c z n e g o . - Sztuka Lotu to nie usługa transportowa. - O j , n i e b ą d ź t a k i czepliwy, H u g h . R o z w i ą ż t e n p r o b l e m , dobra? Na p e w n o zdołasz coś zrobić. Po p r o s t u trochę to popraw. - T r o c h ę p o p r a w i ć ? - P r z e z o t w ó r p o p ł y n ę ł y p e ł n e niedc wierzania słowa H u g h a Foxa. - To Zaginiona Sztuka n a j t r u d n i e j s z a ze w s z y s t k i c h S z t u k , a ty p r z y c h o d z i s z i m ó ­ w i s z , ż e m a m j ą „ t r o c h ę p o p r a w i ć " . N a j s t a r s z e Z a k l ę c i e , ja­ k i e w i d z i a ł e m ! Spójrz n a t o z ł o t o , z e z ł o t y c h nici Pająków A u r u m . T a k c z y s t e i g ł a d k i e , ż e d o s ł o w n i e n i e m a s z śmia łości go d o t k n ą ć . - O j , na l i t o ś ć , H u g h . - W g ł o s i e S i m o n a d a ł a się s z e ć n u t k a r o z p a c z y . - N a w e t jeśli t o u s t r o j s t w o j e s t istny c u d e m , c o ś z n i m j e s t n i e t a k , s k o r o o m a l n i e zabija u ż y t k o w n i k a . T a k czy o w a k , n i e m a m p e w n o ś c i , czy o d s z u k a ­ łeś prawdziwe Zaklęcie Lotu. N i e robi n a w e t p o ł o w y tego, co obiecywałeś.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

W o d p o w i e d z i H u g h F o x w a r k n ą ł : - Z a p e w n i a m cię, że m a s z oryginalną rzecz. Latami b a d a ł e m to zagadnienie i z n a l a z ł e m Z a k l ę c i e d o k ł a d n i e t a r n , g d z i e się s p o d z i e w a ­ ł e m : u k r y t e z a p o m o c ą M r o c z n e j Niiewidzialności w o k ł a d c e tej księgi. - H u g h F o x s t u k n ą ł w o o ś z emfazą. - Z a k l ę c i u n a l e ż y o k a z a ć t r o c h ę s z a c u n k u , a niie je p o p r a w i a ć . - S ł u c h a j , F o x . - T e r a z w t o n i e S i m o n a c z a i ł a się groź­ ba. - R a d z ę , ż e b y ś m n i e o k a z a ł t r o c h ę s z a c u n k u . T o W i e l k i D z i e ń . Jeśli w s z y s t k o p ó j d z i e dobrz;e, b ę d z i e s z m i a ł d o czy­ nienia z n o w y m Czarodziejem Nadzwyczajnym. T y m wła­ ściwym. A także, pozwolę sobie powiedzieć, z U c z n i e m z p r a w d z i w e g o z d a r z e n i a , k t ó r y s t o i p r z e d tobą, a n i e z ja­ k i m ś c h ł o p t a s i e m z A r m i i M ł o d y c h , c o t o n i e o d r ó ż n i a za­ klęcia o d starej s k a r p e t k i . - J u ż ci m ó w i ł e m , S i m o n i e - o d p a r ł oschle m ę ż c z y z n a - ż e n i e m i e s z a m się d o p o l i t y k i . J e ś l i o m n i e c h o d z i , m a m już powyżej uszu zmian Nadzwyczajnych. N i e ma nic złego w tej, k t ó r ą m a m y . C h ł o p a k t e ż jestt w p o r z ą d k u . G ł o s S i m o n a s t a ł się l o d o w a t y . - N a t w o i m m i e j s c u n i c więcej b y m n i e m ó w i ł . C h y b a n i e chcesz zostać Zużyty? - Co? - jęknął H u g h Fox z wyraź:nym przerażeniem. - S ł y s z a ł e ś . Zajmij się t y m Z a k l ę d e m . M ó w i ę p o w a ż n i e . W r ó c ę za godzinę i oczekuję, że b ę d z i e działało. - Z o b a c z ę , co da się z r o b i ć - o d r z e k ł p o n u r o m ę ż c z y z n a . - Z o b a c z , Fox. W k a ż d y m razie u c i e s z y cię wieść, że to m o ­ ja o s t a t n i a wycieczka. M a m brakujący e l e m e n t , widzisz? Rozległ się d c h y okrzyk N a c z e l n e g o Skryby Hermetycznego, a chwilę p r z e d t e m głuchy o d g ł o s s t u k a n i a i ś m i e c h S i m o n a . - Nie rób tego - przestrzegł H u g h Fox. - Nieważne, k t o to był. Okazujesz brak szacunku.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e m ó w mi, co m a m robić - w a r k n ą ł S i m o n . - No, ale n i e d ł u g o d o w i e s z się, k t o t o b y ł . . . j e s t . A t e r a z o t w ó r z drzwi, dobrze? N a s t ą p i ł g ł o ś n y syk, a p o t e m cisza. - N a p u s z o n y m a ł y . . . - D a l s z y ciąg o p i n i i S k r y b y o naj­ starszym bracie S e p t i m u s a zagłuszył łoskot zatrzaskiwanej księgi. - Słyszałeś? - s z e p n ą ł S e p t i m u s do Beetle'a, gdy wsta­ li i s k i e r o w a l i się do wyjścia z M a g a z y n u N i e o k i e ł z n a n y c h Ksiąg i Z a k l ę ć . - C o o n m i a ł n a m y ś l i ? N o w y C z a r o d z i e j Nadzwyczajny? - S ł u c h a j , S e p - p o w i e d z i a ł Beetle, gdy d o s z l i do d r z w i . - T u t a j w s z y s c y uważają g o z a świra. S p o r o t a k i c h t u przy­ c h o d z i . Myślą, ż e z a w ł a d n ą ś w i a t e m d z i ę k i n o w y m M r o c z ­ nym Zaklęciom. - Może... - mruknął Septimus. B e e t l e n i e o d p o w i e d z i a ł . G d y j u ż z n a l e ź l i się w p o t n i e s z c z e n i u od f r o n t u , o d w r ó c i ł się i z a p r o p o n o w a ł : - C o ś ci p o ­ wiem. Pójdę i na parę m i n u t odwrócę u w a g ę starego. Wte­ dy ty w e j d z i e s z i z a b i e r z e s z Z a k l ę c i e L o t u . W t e n s p o s ó b p o m i e s z a s z m u szyki. C o t y n a t o ? Beetle zniknął w m r o k u Skryptorium. Po chwili wrócił, g o r ą c z k o w o kiwając n a S e p t i m u s a . - C h o d ź , S e p . S z y b k o , m a m y szczęście. S t a r e g o z n o w u z m o g ł o , w i ę c się p o ł o ż y ł . Za mną. S e p t i m u s był w S k r y p t o r i u m o s o b ą z n a n ą i ż a d e n ze skry­ b ó w n a w e t nie p o d n i ó s ł n a ń wzroku, gdy wraz z Beetlem wszedł do korytarza, prowadzącego do K o m n a t y Naczel­ n e g o Skryby H e r m e t y c z n e g o . Korytarz był wąski i zupeł­ n i e c i e m n y , w i ł się b o w i e m p o s i e d m i o k r o ć , b y u n i e m o ż ­ liwić u c i e c z k ę z K o m n a t y w linii p r o s t e j . G d y p r z e s z l i n i m

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

do k o ń c a , znaleźli się w m a ł y m , biiałym p o m i e s z c z e n i u , r o z ­ ś w i e t l o n y m pojedynczą świecą. P o m i e s z c z e n i e m i a ł o okrągły k s z t a ł t , b y ż a d n e z b u n t o w a n e z a k l ę c i a czy u r o k i n i e m o g ł y z a g n i e ź d z i ć się w kącie, i u s t a w i o i n o w n i m n i e w i e l e m e b l i . W i ę k s z o ś ć m i e j s c a z a j m o w a ł d u ż y , okrągły s t ó ł , o ś c i a n ę z a ś o p a r t o s t a r e l u s t r o , w y ż s z e o d S e p t t i m u s a . A l e S e p t i m u s , gdy w s z e d ł z a B e e t l e m d o ś r o d k a , nie z a u w a ż y ł ż a d n e g o z tych s p r z ę t ó w . J e g o w z r o k n a t y c h m i a s t przyciągnął leżący n a s t o ­ l e p r z e d m i o t . N i e b y ł o n i m w c a l e Z a k l ę c i e L o t u , w c i ą ż przy­ czepione do pasa Simona, który właściciel b e z t r o s k o rzucił n a s t ó ł , lecz g r u b a księga, s p o c z y w a j ą c a o b o k . - To k s i ę g a M a r c i i ! - stwierdził.. - Ćśśś! - syknął Beetle. - N a p r a w d ę - szepnął Septimus; z podnieceniem. - Miała j ą z e sobą, k i e d y D o m D a n i e l p o d p u ś c i ł ją, ż e b y w r ó c i ł a d o Z a m k u p o d c z a s W i e l k i e g o M r o z u - D o m D a n i e l z a b r a ł księ­ gę i więcej jej n i e w i d z i a ł a . - P o d n i ó s ł o p a s ł y t o m . - Z o b a c z , to j e s t t o .

Odczynianie Mroku.

Beetle patrzył z n i e d o w i e r z a n i e m . - Więc skąd Foxy to m a ? - N o , dłużej już miał nie będzie - stwierdził Septimus. - M a r c i a p r z y j d z i e po swoją księgę:, k i e d y jej p o w i e m , g d z i e jest. B e e t l e z a p a m i ę t a ł , ż e m u s i z n i k n ą ć , gdy t y l k o ujrzy M a r ­ cie w p o b l i ż u S k r y p t o r i u m . - Po p r o s t u z a b i e r z Z a k l ę c i e i z b i e r a j m y się s t ą d - p o w i e ­ dział, z a n i e p o k o j o n y , ż e H u g h F o x m o ż e n i e s p o d z i e w a n i e zjawić się z p o w r o t e m . Z a k l ę c i e L o t u b y ł o p r o s t ą , z ł o t ą s t r z a ł k ą . Było m n i e j s z e , niż S e p t i m u s się s p o d z i e w a ł , a t a k ż e d e l i k a t n i e j s z e . W i d n i a ­ ły na n i m zawiłe wyżłobione w złocie wzory. Lotki zrobiono

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

z b i a ł e g o z ł o t a - w y d a w a ł y się d z i w n i e p o w y g i n a n e . Septi m u s z a s t a n a w i a ł się, czy t o z t e g o p o w o d u S i m o n m i a ł kło­ p o t y . W y c i ą g n ą ł r ę k ę , b y p o d n i e ś ć s t r z a ł k ę , lecz d o s t r z e g ł p o d swoją d ł o n i ą n a g ł y r u c h . P a s S i m o n a z w i n ą ł się, d o ­ konał Transformacji w małego, czerwonego węża z trzema c z a r n y m i g w i a z d k a m i n a g ł o w i e i c i a s n o o p l ó t ł Z a k l ę c i e Lo­ t u . Syczał i o d c h y l a ł się, g o t ó w d o a t a k u . - A a a a ! - w r z a s n ą ł z p r z e r a ż e n i e m B e e t l e , po c z y m szyb k o z a s ł o n i ł u s t a , b y s t ł u m i ć k r z y k . Było j e d n a k z a p ó ź n o . Usłyszał go ktoś ze Skryptorium. - H a l o - o o o . . . - d o b i e g ł o z k o r y t a r z a z s i e d m i o m a skręta­ mi. - J e s t t a m ktoś? - S e p - p o w i e d z i a ł p o n a g l a j ą c o B e e t l e . - S e p , m u s i m y się stąd zmywać. Chodź. - H e j - o o o . . . - r o z l e g ł o się z n o w u . - W p o r z ą d k u , P a r t r i d g e ! - z a w o ł a ł B e e t l e . - U c z e ń Cza­ rodziejki N a d z w y c z a j n e j s k r ę c i ł w złą s t r o n ę . - A . D o b r z e . T r o c h ę się m a r t w i ł e m . P a n F o x p o w i e d z i a ł , że m a m mieć oko na Komnatę. - W s z y s t k o gra. Z a r a z w y j d z i e m y . N i e m u s i s z t u w c h o ­ d z i ć - o d p a r ł Beetle p o g o d n y m t o n e m , p o c z y m c i c h o d o d a ł : - S e p , r u s z się, d o b r a ? - S e p t i m u s w c i ą ż s p o g l ą d a ł na w ę ż a , nie chcąc zostawić Zaklęcia Lotu. - A, d z i e ń d o b r y , p a n i e F o x . - P i s k l i w y g ł o s P a r t r i d g e ' a p o n i ó s ł się n a g l e e c h e m p o K o m n a c i e . S e p t i m u s i B e e t l e p o p a t r z y l i po s o b i e z p a n i k ą w o c z a c h . - Co r o b i s z ? Z d r o g i , P a r t r i d g e - d o b i e g ł z d e n e r w o w a n y g ł o s N a c z e l n e g o Skryby H e r m e t y c z n e g o . - O o j ć . . . e e , p r z e p r a s z a m p a n a - p i s n ą ł P a r t r i d g e . - To pańska noga? - Tak, to moja noga. Nie depcz po m n i e , dobrze?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- T a k . O c z y w i ś c i e , p r o s z ę parna. P r z e p r a s z a m . P r z e p r a ­ szam. - Na litość, wracaj do p u l p i t u i p r z e s t a ń p r z e p r a s z a ć . - P r z e p r a s z a m . To znaczy... d o b r z e , p r o s z ę p a n a . Jeśli t y l k o m o g ę się p r z e c i s n ą ć . . . P a n p o z w o l i . . . P r z e p r a s z a m . - O j , dajcie mi c i e r p l i w o ś ć . . . W czasie, gdy P a r t r i d g e p r z e c i s k a ł się o b o k F o x a i p r z e ­ p r a s z a ł , by w k o ń c u c z m y c h n ą ć dlo s w o j e g o p u l p i t u , B e e t l e p r z e s u n ą ł d u ż ą , m o s i ę ż n ą dźwig;nię, z a m o c o w a n ą w ścia­ n i e . C i c h y syk w y p e ł n i ł p o m i e s z c z e n i e i t y m r a z e m n i e b y ł a t o s p r a w k a w ę ż a . U k r y t a p o d s t o ł e m k l a p a u n i o s ł a się p o ­ woli n a d p o d ł o g ę i d o ś r o d k a w n i k n ą ł p o d m u c h c h ł o d n e g o powietrza. - Z e j d ź na d ó ł , Sep, s z y b k o ! - p o n a g l i ł B e e t l e . S e p t i m u s rzucił p e ł n e ż a l u s p o j r z e n i e n a w ę ż a , k t ó r y w c i ą ż z a c i s k a ł swoje s p l o t y na Z a k l ę c i u L o t u i syczał z j e s z c z e w i ę k s z ą z ł o ­ ścią, wziął b o w i e m o d g ł o s k l a p y z a i n n e g o w ę ż a . E n e r g i c z n e kroki H u g h a F o x a zbliżały się, w i ę c S e p t i m u s w z i ą ł k s i ę g ę Marcii i w ś l i z n ą ł się w o t w ó r w p o d ł o d z e . Po c h w i l i B e e t l e p o s z e d ł w j e g o ślady.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

++- 3 9 W

LODOWYCH

TUNELACH

Klapa z a m k n ę ł a się za ni­ mi z c i c h y m s y k i e m i s p o ­ częła w swoim obramowa­ niu. S e p t i m u s zadrżał. Pod Hermetyczną Komnatą pano­ wało lodowate z i m n o i zupeł­ 1

"

\ v . >

n a c i e m n o ś ć . S m o c z y Pier­ ś c i e ń S e p t i m u s a zaczął jak

zwykle lśnić ciepłym, ż ó ł t y m blaskiem. - Masz przy sobie niezły wynalazek, Sep. - powie­ d z i a ł z p o d z i w e m B e e t l e . - Ale tu j e s t l e p s z e o ś w i e t l e n i e . B e e t l e o t w o r z y ł m a ł ą p u s z k ę . W ś r o d k u z n a j d o w a ł się płaski k a m i e ń , rozsiewający jasnoniebieski blask, od które­ g o z a s k r z y ł y się o t a c z a j ą c e ich b i a ł e ściany.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S e p t i m u s r o z e j r z a ł s i ę . Sądził,

ż e znajdują s i ę w j a k i e j ś

p i w n i c y . Z e z d z i w i e n i e m s t w i e r d z i ł , ż e stoją p o ś r o d k u d ł u ­ giego, b i a ł e g o t u n e l u , k t ó r y p o o b u s t r o n a c h ciągnął s i ę j a k okiem sięgnąć. - To p i e r w s z e miejsce, w k t ó r y m stary Foxy b ę d z i e s z u k a ł - s z e p n ą ł B e e t l e , z n i e p o k o j e m z e r k a j ą c na k l a p ę . - Lepiej s t ą d c h o d ź m y . - Zdjął ze ś c i a n y durzą tablicę z d w o m a m e t a ­ lowymi paskami z o b u stron. Położył ją na białym podłożu t u n e l u , u s i a d ł n a niej i u ś m i e c h n ą ł się. - Wskakuj na pokład, Sep. S e p t i m u s u s ł u c h a ł i n a g l e nog;i w y s t r z e l i ł y s p o d n i e g o , po czym u p a d ł z ł o s k o t e m . - Au - j ę k n ą ł . - Śliskie j a k lód. Co to j e s t ? - Lód - o d p a r ł B e e t l e . - W s t a w a j . - Lód? P r z e c i e ż m a m y ś r o d e k l a t a . G d z i e m y j e s t e ś m y ? - W Lodowych T u n e l a c h , oczywiście - wyjaśnił Beetle. - A m y ś l a ł e ś , że gdzie? - N i e w i e m . W jakiejś tajnej piiwnicy p o d K o m n a t ą . Lo­ dowe Tunele... co to takiego? - Myślałem, że o nich wiesz. J a k o Uczeń N u m e r Jeden i w o g ó l e . C h o d ź , w s k a k u j na sanlki. Dla S e p t i m u s a zostało bardzo n i e w i e l e miejsca. Wcisnął się z a B e e t l e ' a i z d a ł s o b i e s p r a w ę , ż e n a l o d z i e z o s t a w i ł Odczynianie

Mroku.

- C z e k a j , Beetle, n i e m a m i e j s c a n a k s i ę g ę M a r c i i . - No to na niej u s i ą d ź - o d p a r ł t a m t e n . - I p o s p i e s z się. Stary F o x y l a d a c h w i l a w e t k n i e t u swój w ś c i b s k i n o s . S e p t i m u s w s t a ł , p o ł o ż y ł księgę n a s a n i a c h , p o c z y m u s i a d ł z w i e r z c h u . Był n i e s p o k o j n y . L o d o w e T u n e l e w o g ó l e mu się nie p o d o b a ł y . W i a ł z i m n y wiatr, w k t ó r y m S e p t i m u s słyszał jęki i s z l o c h a n i e . W ł o s y n a k a r k u s t a n ę ł y m u d ę b a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- D o b r a - p o w i e d z i a ł r a d o ś n i e B e e t l e . - T r z y m a j się m o no, jedziemy. S a n k i p o m k n ę ł y j a k r a k i e t a i S e p t i m u s o m a l się n i e p r wrócił, nie dotarli jednak n a w e t do pierwszego zakręt gdy t u n e l w y p e ł n i ł o c h a r a k t e r y s t y c z n e s y c z e n i e . K l a p a s i o t w i e r a ł a . Beetle skręcił do ściany, z a t r z y m a ł się i z a m k n ; | l puszkę ze światłem. S e p t i m u s w s u n ą ł rękę do kieszeni, by ukryć blask Smoczego Pierścienia, i, wstrzymując oddech, siedzieli b e z r u c h u w l o d o w a t y c h c i e m n o ś c i a c h . N a g l e p r o ­ m i e ń światła z otwartej klapy przeciął mrok, a Naczelny Skryba H e r m e t y c z n y z w i e s i ł g ł o w ę z o t w o r u . W y g l ą d a ł ni­ czym cudaczny, nowoczesny żyrandol. Jego twarz o ostrych r y s a c h o b r ó c i ł a się w l e w o i w p r a w o , a p o t e m po t u n e l u p o n i ó s ł się j e g o g ł o s , k t ó r y w y d a w a ł się t e r a z g ł ę b s z y i d' stojniejszy, n i ż był w i s t o c i e . - N i e b ą d ź ś m i e s z n y , P a r t r i d g e . N i g d z i e n i e w i d z ę t u Be­ e t l e ^ . Niby po co miałby schodzić do Tuneli? To nie Dzień Inspekcji. I po co zabrałby księgę? N i e ł a d n i e , że próbujesz z w a l i ć n a n i e g o w i n ę , k i e d y o d p o w i e d z i a l n o ś ć leży wyłącz­ n i e p o t w o j e j s t r o n i e . . . - D a l s z y ciąg t y r a d y H u g h a F o x a z o s t a ł z a g ł u s z o n y s y k i e m klapy. - W y n o ś m y się s t ą d ! - m r u k n ą ł S e p t i m u s p o d n o s e m . Beetle otworzył p u s z k ę ze ś w i a t ł e m i sanki p o m k n ę ł y przez tunel. Jechali b a r d z o szybko, a m a ł e sanki w c h o d z i ł y w szero­ kie z a k r ę t y z w p r a w ą i ł a t w o ś c i ą . Po k i l k u m i n u t a c h Beetle z w o l n i ł . S e p t i m u s , k t ó r y w c z e ś n i e j k u r c z o w o t r z y m a ł się ich k r a w ę d z i , z w o l n i ł t e r a z u ś c i s k i o b e j r z a ł się. - N i e ma p o ś p i e c h u , S e p - u s p o k o i ł go Beetle. - N i k t n a s nie goni. M a m y jedyne Zaklęte sanki. - J e s t e ś p e w i e n ? - s p y t a ł S e p t i m u s , w c i ą ż się oglądając.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Jasne, że j e s t e m . W k o ń c u to moje sanki. Tylko ja d o ­ k o n u j ę inspekcji. - Ale inspekcji czego? - d o p y t y w a ł się S e p t i m u s , gdy s a n k i zaczęły się p o w o l i piąć w g ó r ę l e k k i e g o n a c h y l e n i a . - 1 p o co? - N i e w i e m , p o co, S e p . N i k t m i n i e m ó w i , p o co. P r z y c h o ­ d z ę t u r a z w t y g o d n i u , o b j e ż d ż a m t u n e l e i p a t r z ę , czy n i e m a żadnych pęknięć, wycieków, u s z k o d z e ń , wiesz, takie spra­ wy. S p r a w d z a m też, czy w s z y s t k i e k l a p y są z a b l o k o w a n e . - C o ? J e s t ich więcej? - Tak, całe m n ó s t w o . W piwnicach wszystkich starych d o m ó w . Głowa w dół i nie oddychaj, c h o ć b y nie wiem, co. Z b l i ż a się H i l d a . - S e p t i m u s u c h y l i ł się, w i d z ą c cienką, b i a ł ą s m u g ę z a w o d z ą c e j m g ł y , k t ó r a p e ł z ł a w ich s t r o n ę p o lśnią­ cych ś c i a n a c h . L o d o w a Z j a w a p r z e ś l i z n ę ł a się p o s a n k a c h , owijając się p o d r o d z e n a c h ł o p c a c h . Z m r o z i ł a ich d o s z p i k u kości. Skulony S e p t i m u s p o c z u ł , że j e g o włosy sztywnieją od m r o z u . Powietrze w jego nosie i u s t a c h zamarzło. Przez s t r a s z n ą c h w i l ę m y ś l a ł , ż e się u d u s i . A . p o t e m Z j a w a n a g l e zniknęła, z przejmującym wyciem s u n ą c po ścianach w nie­ kończącej się w ę d r ó w c e p r z e z L o d o w e T u n e l e . - Uff - o d e t c h n ą ł c i ę ż k o B e e t l e , p r z y s p i e s z a j ą c s a n k a m i p o d g ó r ę . - D o b r a , j u ż jej n i e m a . N i e w r ó c i t u p r z e z j a k ą ś g o d z i n ę . Tyle z w y k l e z a j m u j e jej c a ł a r u n d a . W t y m c z a s i e z łatwością d o t r z e m y do Wieży Czarodziejów. - T u n e l p r o w a d z i do Wieży Czarodziejów? - S e p t i m u s a ż się z a c h ł y s n ą ł , z t r u d e m p r ó b u j ą c o d z y s k a ć o d d e c h . - Lodowe T u n e l e prowadzą wszędzie, Sep. Dochodzą d o w s z y s t k i c h n a p r a w d ę s t a r y c h z a k ą t k ó w Z a m k u . Łą­ czą W i e ż ę C z a r o d z i e j ó w , P a ł a c , w i e l e s k l e p ó w p r z y D r o ­ dze Czarodziejów i stare d o m y nad Fosą. Oj, przed n a m i ostry zakręt.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- A a a a ! N i e t a k s z y b k o , Beetle. Ale j a k i m c u d e m są za­ m r o ż o n e w ś r o d k u lata? T o b e z s e n s u . - W i e s z , m y ś l ę , ż e t o się s t a ł o b a r d z o d a w n o t e m u , kiedy c o ś p o s z ł o z c z y m ś n i e t a k - o d r z e k ł d o ś ć n i e j a s n o Beetle. - T e r a z n i k t n i e c h c e p o z b y ć się l o d u , ż e b y n i e w y l a z ł o to, co jest p o d spodem. - A co j e s t p o d s p o d e m ? - N i e w i e m . T r z y m a j się m o c n o . - B e e t l e s k r ę c i ł , by o m i ­ nąć dwie blade postacie w szarych ł a c h m a n a c h i Septimus omal nie spadł z sanek. - P r z e p r a s z a m , S e p - p o w i e d z i a ł B e t t l e , p r o s t u j ą c sanki, a n a s t ę p n i e j a d ą c d a l e j . - N i e c i e r p i ę p r z e j e ż d ż a ć p r z e z du­ chy, z w ł a s z c z a p r z e z te d w a . Ciągle m n i e pytają o wyjście. D o p r o w a d z a m n i e t o d o szału. Sanki jechały dalej, płozy bez o p o r u s u n ę ł y po gładkim l o d z i e . Z r ó w n ą ł a t w o ś c i ą p o r u s z a ł y się p o ł a g o d n y c h w z n i e ­ s i e n i a c h p o d górę, j a k w d ó ł . S e p t i m u s p r z y w y k ł d o m r o ź ­ n y c h p o d m u c h ó w i pojawiających się co j a k i ś c z a s zagubio­ n y c h d u c h ó w . Zaczął j u ż n i e m a l cieszyć się przejażdżką, gdy n a g l e Beetle g w a ł t o w n i e z a h a m o w a ł i z a m k n ą ł swoją p u s z ­ kę. Przed nimi ze sklepienia t u n e l u padał w dół s n o p żółtego ś w i a t ł a , p r z y p o m i n a j ą c y p u n k t o w y reflektor. - Co t o ? - s z e p n ą ł S e p t i m u s . - Ktoś o d b l o k o w a ł klapę - szepnął Beetle. - K t o ? - s p y t a ł S e p t i m u s z s z y b k o bijącym s e r c e m . - To k l a p a V a n Klampffa - o d p a r ł c i c h o B e e t l e . - Spójrz - j ę k n ą ł U c z e ń . - K t o ś s c h o d z i na d ó ł . Z o t w o r u z w i e s i ł a się p a r a n ó g w b u t a c h z ł y ż w a m i . Sep­ t i m u s p o m y ś l a ł , ż e t o n a p e w n o U n a Brakket, b o krągły W e a s a l V a n K l a m p f f n a p e w n o n i e p r z e c i s n ą ł b y się przi otwór. Przez krótką chwilę nogi dyndały niepewnie w sno-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

p i e ś w i a t ł a . P o t e m z n a j o m a p o s t a ć o p a d ł a d o t u n e l u i wy­ lądowała na lodzie niczym kot. Przycupnięty, jakby gotowy do skoku, S i m o n H e a p wbił wzrok: w ciemność. - Kto t a m jest? - zawołał z lekką niepewnością w głosie, j e g o oczy b o w i e m n i e p r z y w y k ł y j e s z c z e d o c i e m n o ś c i . - Simon! - jęknął Septimus. - K t o ś w o ł a ł m n i e p o i m i e n i u ? - G ł o s S i m o n a p o n i ó s ł się po t u n e l u n i e s a m o w i t y m e c h e m . - Kim jesteś? - Beetle, z a b i e r z n a s s t ą d ! - r o z l e g ł się p o n a g l a j ą c y s z e p t Septimusa. S a m B e e d e niczego bardziej n i e p r a g n ą ł . Zawrócił sanki i p o ­ m k n ą ł n a p r z ó d , strzelając lodowymii o d p r y s k a m i s p o d p ł ó z . - Hej! - krzyknął Simon, gdy ze zdziwieniem r o z p o z n a ł znienawidzoną, zieloną t u n i k ę U c z n i a Marcii. - Co tu ro­ bisz, b a c h o r z e j e d e n ? - G o n i n a s ! - z a w o ł a ł S e p t i m u s , o g l ą d a j ą c się p r z e z r a m i ę i widząc, że Simon, w y t r a w n y łyżwiarz, nabiera prędkości i rusza w pościg. - Nie doścignie nas, Sep - o d p a r ł Beetle z pewnością w głosie, w c h o d z ą c w kolejny z a k r ę t i przejeżdżając przez d w a d u c h y , k t ó r e w c z e ś n i e j ominąlł. - P r z e p r a s z a m . . . k t ó r ę d y d o wyjścia... m o ż e c i e n a m wska­ zać. .. wyjście wyjście wyjście... - r o z b r z m i a ł o e c h o w t u n e l u . - Z g u b i l i ś m y go? - z a w o ł a ł B e e t l e . - Nie! - odkrzyknął Septimus. - D o b r a , no to u w a g a ! - Beetle: s k r ę c i ł w w ę ż s z y t u n e l i zatrzymał sanki, po czym z nich zeskoczył. Po chwili prze­ pchnął S e p t i m u s a i sanki przez o t w a r t e drzwi w lodowej ścianie, a n a s t ę p n i e z a m k n ą ł je za rnimi. C i ę ż k o d y s z ą c , o s u ­ nął się na l o d o w e p o d ł o ż e . - S c h o w e k g o s p o d a r c z y . - Wy­ szczerzył się w u ś m i e c h u . - Na p e w n o się n i e d o m y ś l i .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S e p t i m u s s t u r l a ł się z s a n e k i l e ż a ł n a z i e m i , w p a t r u j ą c się w sklepienie niewielkiej k o m o r y , wykutej w litym lo­ d z i e . T a k ż e d r z w i były b l o k i e m l o d u i t e r a z , gdy z o s t a ł y z a m k n i ę t e , w o g ó l e ich n i e w i d z i a ł . D o m y ś l a ł się, ż e p o d o b n i e w y g l ą d a to z d r u g i e j s t r o n y . - Beetle - powiedział. - J e s t e ś niesamowity. - N i e ma o c z y m m ó w i ć , S e p . C h c e s z S y k L a s k ę ? -Co? - S m a c z n e i c i e p ł e . T r z y m a m ich t u t r o c h ę n a w y p a d e k , g d y b y m m o c n o z m a r z ł . - Z z a kilku ł o p a t i k o c a wyciągnął n i e w i e l k i e p u d e ł k o . O t w o r z y ł je i zajrzał do ś r o d k a . - Z o ­ s t a ł y b a n a n o w o - r y b n e i... e e . . . b u r a k o w e . P r z y k r o m i , zdaje się, ż e z j a d ł e m w s z y s t k i e n a j l e p s z e . - B u r a k o w e . . . co, Beetle? - Takie do żucia. Który s m a k wybierasz? - Bananowy poproszę. - To z n a c z y b a n a n o w o - r y b n y ? - O, t a k . C i o t k a Z e l d a r o b i ł a b a n a n o w o - r y b n e p l a c k i . - N a p r a w d ę ? M o ż e s z w z i ą ć w s z y s t k i e , jeśli c h c e s z . D z i e s i ę ć m i n u t p ó ź n i e j Beetle o s t r o ż n i e o t w o r z y ł l o d o w e d r z w i i wyjrzał n a z e w n ą t r z . J e d y n y m ś l a d e m p o S i m o n i e były d w a p o d w ó j n e ślady ł y ż e w - j e d n a p a r a ś l a d ó w mijała s c h o w e k , a d r u g a p r o w a d z i ł a z p o w r o t e m , ale ku u l d z e c h ł o ­ p a k a n i c n i e w s k a z y w a ł o n a t o , b y S i m o n z a t r z y m a ł się obok kryjówki. W k r ó t c e Beetle i S e p t i m u s z n ó w siedzieli na san­ k a c h i wracali do g ł ó w n e g o t u n e l u . - W i e s z c o , Sep? - p o w i e d z i a ł B e e t l e . - P o j e d z i e m y do W i e ż y C z a r o d z i e j ó w szybszą drogą. N i e c h c i a ł e m t a m t ę d y j e c h a ć , b o t o t r o c h ę w y b o i s t a droga, ale c h y b a i m szybciej się s t ą d w y d o s t a n i e m y , t y m lepiej. P r a w d a ?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

-Jasne. Kilka m i n u t i w i e l e z a k r ę t ó w p ó ź n i e j B e e t l e z a t r z y m a ł sanki i wskazał napis, wykuty w c z a r n y m lodzie. W i d n i a ł y t a m s ł o w a D O W I E Ż Y C Z A R O D Z I E J Ó W , n a k r e ś l o n e sta­ r o m o d n y m charakterem pisma a także ozdobna strzałka, wskazująca znacznie mniejszy i w ę ż s z y tunel, którego ko­ niec n i k n ą ł w m r o k u . - D o b r a - p o w i e d z i a ł B e e t l e . - T e r a z m u s i s z się m o c n o trzymać. Będzie gorąco. S a n k i z a t o c z y ł y o s t r y ł u k i wjechaiły d o t u n e l u , w i o d ą ­ cego do Wieży Czarodziejów. C z e k a ł y przez chwilę, jakby zbierały odwagę, a p o t e m , ku p r z e r a ż e n i u Septimusa, lód zaczął się p o d n i m i j a k b y o s u w a ć i p o l e c i e l i w d ó ł n i c z y m kamień. - U u u - h u u u u ! - Podekscytowany okrzyk Beetle'a poniósł się z a n i m i , gdy s a n k i p o m k n ę ł y w d ó ł n i e m a l p i o n o w e j s t r o ­ m i z n y , p o t e m p o g n a ł y w g ó r ę p o równiie o s t r o w z n o s z ą c y m się f r a g m e n c i e t u n e l u , a w k o ń c u w y s t r z e l i ł y w p o w i e t r z e i o p a d ł y z g ł o ś n y m h u k i e m n a r ó w n e jiuż p o d ł o ż e . S e p t i m u s w ł a ś n i e o d z y s k i w a ł o d d e c h , gdy B e e t l e w y k o n a ł o s t r y z w r o t w lewo i n a t y c h m i a s t w p r o w a d z i ł pojazd w jeszcze ciaśniejszy z a k r ę t w p r a w o - i w t y m m o m e n c i e S e p t i m u s p o ż e g n a ł się z s a n k a m i . B e e t l e z a h a m o w a ł , w z b i j a j ą c d e s z c z l o d o ­ wych odprysków, obrócił sanki o 180 s t o p n i i ruszył powoli z p o w r o t e m , szukając towarzysza. - N i e ź l e , co? - u ś m i e c h n ą ł s i ę . - P o w i n i e n e ś z o b a c z y ć moje p o t r ó j n e z w r o t y . T o j e s t d o p i e r o c o ś . - Nie teraz, dzięki, Beetle - o d p a r ł obolały Septimus, p o d n o s z ą c się z l o d u . - Tak. Dobra. N o , jesteśmy na miejscu. Transport pod s a m e d r z w i , S e p . F a j n i e , co? - W s k a z a ł w y s o k i ł u k , oczy-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w i ś c i e z l i t e g o l o d u . N a d l u k i e m w y ż ł o b i o n o t r z y ozdol litery: W . C z . - J u ż . To tutaj - oznajmił Beetle. - A... - powiedział Uczeń, z p o w ą t p i e w a n i e m spogląda jąc na wejście. P o d n i ó s ł Odczynianie Mroku. - No to c h o d ź Beetle. - C o ? Ja? - C h ł o p a k był z d u m i o n y . - C h y b a n i e m o ż e s z wrócić, p r a w d a ? Co p o w i e s z Foxowi? - O, r a n y . N i e p o m y ś l a ł e m o t y m . - Beetle z s i a d ł z s a n ę ' i przywiązał je do srebrnego pierścienia, z a m o c o w a n e g w l o d z i e . - T r z e b a je p r z y w i ą z y w a ć , bo i n a c z e j m o g ą od­ j e c h a ć - wyjaśnił, w i d z ą c z d z i w i o n e s p o j r z e n i e S e p t i m u s a . - W d a w n y c h c z a s a c h k a ż d y m i a ł swoje s a n k i . A s a n k i W i e ­ ż y C z a r o d z i e j ó w były c z y m ś n i e z w y k ł y m , t a k p r z y n a j m n i e j m ó w i ą . Ale t e t u t a j t o o s t a t n i e z a k l ę t e s a n k i , w i ę c n i e c h c ę , żeby zniknęły. - Racja - z g o d z i ł się S e p t i m u s . - To i d z i e s z czy n i e ? Beetle z ociąganiem podążył za n i m przez lodowy łuk. U p o d n ó ż a lodowych s c h o d ó w siedziała niemal przezroczy­ s t a p o s t a ć w fioletowych s z a t a c h C z a r o d z i e j a N a d z w y c z a j ­ nego, pogrążona w głębokim śnie. S e p t i m u s z a t r z y m a ł się w p ó ł k r o k u i Beetle w p a d ł na n i e ­ go, p o p y c h a j ą c g o p r o s t o n a d u c h a . - O o . . . a a c h . . . - j ę k n ą ł d u c h , b u d z ą c się g w a ł t o w n i e . - K t o idzie? - T o . . . to ja - wyjąkał S e p t i m u s . - J e s t e m U c z n i e m . - U c z n i e m ? Którym? - spytał podejrzliwie d u c h . - N u m e r Jeden - odparł chłopak. - Nieprawda. Z u p e ł n i e nie przypominasz mojego ucznia. S e p t i m u s z a s t a n a w i a ł się, j a k p r z e k a z a ć w i e ś c i s t a r e m u Czarodziejowi na schodach.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- P r z y k r o m i , ż e m u s z ę t o p o w i e d z i e ć - zaczął ł a g o d n i e - ale n i e j e s t e ś j u ż C z a r o d z i e j e m N a d z w y c z a j n y m . J e s t e ś d u c h e m . B o . . . n o , n i e żyjesz. - C h i , c h i . N a b r a ł e m cię, m a ł y . Jas;ne, że n i e żyję. G d y ­ b y m żył, n i e s i e d z i a ł b y m t u t a j , n u d z ą c się j a k m o p s . J a k się nazywasz, synku? - Septimus Heap. - N a p r a w d ę ? P r o s z ę , p r o s z ę . Lepiej i d ź n a g ó r ę . - Mój kolega też? - Proszę b a r d z o . Idźcie obaj. Na g ó r z e skręćcie w lewo i p o d a j c i e h a s ł o . Z n a j d z i e c i e się w szaifie na m i o t ł y p r z y sa­ mym Wielkim Holu. - D z i ę k u j ę b a r d z o . - S e p t i m u s u ś m i e c h n ą ł się. Stary C z a r o d z i e j N a d z w y c z a j n y u s a d o w i ł się z p o w r o t e m i z a m k n ą ł oczy. - C a ł a p r z y j e m n o ś ć po m o j e j s t r o n i e - o d p a r ł . - I życzę szczęścia, s y n k u . B ę d z i e ci p o t r z e b n e .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ł f - 4 0 -4+ BEETLE W W I E Ż Y

Septimus p c h n ą ł d r z w i szafy n a m i o t ł y i o s t r o ż n i e wyjrzał na zewnątrz. Poczekał, aż minie go grupka Czarodziejów Zwyczajnych, rozprawiających o pogodzie, po czym wraz z B e e t l e m w y s z e d ł z szafy. J a k o U c z e ń M a r c i i m i a ł p e ł n e p r a w o p r z e b y w a ć w szafie n a m i o t ł y , jeśli t y l k o m i a ł n a t o o c h o t ę . N i e chciał j e d n a k wywoływać w ś r ó d ciekawskich C z a r o d z i e j ó w n i e k o ń c z ą c y c h się d y s k u s j i , d l a c z e g o U c z e ń C z a r o d z i e j k i N a d z w y c z a j n e j p o s t a n o w i ł t a m wejść. - C h o d ź , Beetle - ponaglił. Beetle n i e o d p o w i e d z i a ł . Stał j a k wryty, w p a t r z o n y w wie­ lobarwną podłogę. - N a p i s a ł a m o j e i m i ę ! - S z o r s t k i zazwyczaj t o n B e e t l e ' a p r z e r o d z i ł się w r a d o s n y pisk. - P o d ł o g a n a p i s a ł a m o j e i m i ę . WITAJ, B E E T L E . J a k i e t o d z i w n e !

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- O, z a w s z e t a k r o b i - o d p a r ł b e z t r o s k o S e p t i m u s , k t ó r y j u ż z a p o m n i a ł , j a k b a r d z o s i ę z d u m i a ł , gdy s a m u j r z a ł t o pierwszy raz. - A t e r a z n a p i s a ł a : WITAJ, K S I Ę Ż N I C Z K O . O n a tu idzie, Sep? N a p r a w d ę ? - Beetłe c z ę s t o w i d y w a ł J e n n ę , idącą D r o g ą Czarodziejów, ale n a w e t m u się nie ś;niło, ż e m o ż e j ą p o z n a ć . - K t o , J e n n a ? Raczej n i e . D o p i e r o p o s z ł a d o d o m u . S r e b r n e d r z w i d o W i e ż y z a c z ę ł y siię o t w i e r a ć . K u z d u m i e ­ n i u B e e t l e ' a , s t a ł a z a n i m i J e n n a , kttórej s y l w e t k a o d c i n a ł a się o s t r o n a tle j a s n y c h p r o m i e n i s ł o ń c a . P r z e z c h w i l ę S e p ­ t i m u s t e ż był z a s k o c z o n y , n i e tyle w i d o k i e m J e n n y , k t ó r a znała teraz hasło do Wieży i mogła przychodzić, kiedy tylko chciała, ile g o r ą c y m , l e t n i m d n i e m m a z e w n ą t r z . Z d ą ż y ł za­ pomnieć, że poza Lodowymi T u n e l a m i niebo jest błękitne i świeci s ł o ń c e . - Cześć, Sep - powiedziała J e n n a . - Możesz odwiedzić m a m ę ? P o w i e d z i a ł a m jej, ż e w r ó c i ł e ś b e z p i e c z n i e , ale m ó ­ wi, ż e c h c e cię z o b a c z y ć n a w ł a s n e o c z y . - J a s n e , ż e t a k . Ale n a j p i e r w m u s z ę z a ł a t w i ć p a r ę s p r a w . Simon tu jest. - S i m o n . . . tutaj? - N o , n i e t u t a j . J e s t . . . na d o l e . - W s k a z a ł w d ó ł . Jenna popatrzyła nań ze zdziwieniem. - Co? Pod podłogą? S e p t i m u s ściszył g ł o s . - Pod Z a m k i e m są Lodowe T u n e l e . I on jest właśnie t a m . Jeździ na łyżwach. Jenna parsknęła śmiechem. - N i e gadaj g ł u p s t w , S e p . M a m y l a t o . L a t e m n i e m a l o d u . - Ć ś ś ś - u c i s z y ł ją S e p t i m u s . - N i e c h c e m y , ż e b y k t o ś u s ł y s z a ł . - U ś m i e c h n ą ł się d o C z a r o d z i e j ó w , k t ó r z y w ł a ś n i e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w r a c a l i . - D z i e ń d o b r y , Pascalle. D z i e ń d o b r y , T h o m a s i n n Dzień dobry, dzień dobry. - D z i e ń dobry, U c z n i u - r o z l e g ł a się c h ó r a l n a o d p o w i e d ź . S e p t i m u s z a c z e k a ł , aż C z a r o d z i e j e o d e j d ą i z n i k n ą w s ł o ­ necznym blasku. - To jeszcze nie w s z y s t k o , J e n - ciągnął. - To p r a w d a , że Si­ m o n ma Zaklęcie Lotu. W i d z i a ł e m je. Zostawił je w H e r m e ­ tycznej K o m n a c i e . Z a b r a ł b y m je, ale j e g o p a s t r a n s f o r m o w a ł się w w ę ż a i... - Lodowe T u n e l e . . . H e r m e t y c z n a K o m n a t a . . . wąż? - po­ w t ó r z y ł a J e n n a , s z e r o k o otwierając oczy ze z d u m i e n i a . Sep, c o t y r o b i ł e ś ? P o s z e d ł e ś t y l k o p o e g z e m p l a r z Draxxa. - Tak, wiesz, s p o t k a ł e m Beetle'a i wszystko jakoś tak... s a m o się p o t o c z y ł o . Beetle niespokojnie p r z e s t ę p o w a ł z nogi na nogę. Czuł się j a k r y b a w y j ę t a z w o d y , stojąc w W i e ż y C z a r o d z i e j ó w , o b o k K s i ę ż n i c z k i . N i e , ż e b y g o z a u w a ż y ł a , m a się r o z u m i e ć . A j e g o przyjaciel, S e p , s t a ł się n a g l e i n n ą o s o b ą . N i e był j u ż k i m ś , z k i m m o ż n a się b y ł o w y g ł u p i a ć i k o g o m o ż n a b y ł o opryskać MusSokiem, w y d m u c h n i ę t y m z nosa. - O, cześć, Beede - powiedziała J e n n a , zadziwiając chłopaka. - C o . . . s-skąd w i e s z , j a k się n a z y w a m ? - wyjąkał. - P r z e c z y t a ł a m na p o d ł o d z e . - J e n n a u ś m i e c h n ę ł a się. - D o m y ś l i ł a m się, ż e t o ty. W y g l ą d a s z d o k ł a d n i e t a k , j a k mówił Sep. - S-Sep m ó w i ł ci o m n i e ? - B e e t l e p o c z e r w i e n i a ł . - J a s n e , że m ó w i ł . Jesteś jego najlepszym przyjacielem. - O . . . - N i e wiedział, co p o w i e d z i e ć . W z i ą ł p r z y k ł a d z Sept i m u s a i J e n n y , k t ó r z y weszli na schody, i o m a l nie p r z e w r ó c i ł się z w r a ż e n i a , gdy s r e b r n a spirala zaczęła się kręcić. Kiedy dotarli n a s a m ą górę, m i a ł o k r o p n e z a w r o t y głowy. J u ż w o -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

lę l o d o w e t u n e l e - p o m y ś l a ł , c z ł a p i ą c za t a m t y m i . A p o t e m p r z e ł k n ą ł ślinę - ujrzał w ł a ś n i e m a s y w n i e , fioletowe d r z w i , w i o d ą c e d o k o m n a t Marcii, i n i e m ó g ł w t o uwierzyć. O t o stał na ostatnim piętrze Wieży Czarodziejów przed K o m n a t a m i Czarodziejki N a d z w y c z a j n e j . N i k t , nawet: s t a r y Foxy, n i e był na o s t a t n i m p i ę t r z e . Jeśli chcieli się s p o t k a ć z Czarodziejką Nadzwyczajną, z a w s z e czekali w W i e l k i m H o l u . N i g d y n i e w c h o d z i l i n a górę. Catchpole przysypiał na s w o i m krześle. Septimus prze­ s z e d ł o b o k , a ciężkie f i o l e t o w e d r z w i j a k z w y k l e r o z p o z n a ­ ł y U c z n i a . O t w o r z y ł y się, a w t e d y S e p t i m u s d e l i k a t n i e p o ­ p c h n ą ł przyjaciela p r z e z p r ó g . - C h o d ź , Beetle. - U ś m i e c h n ą ł się. - T a m n i e j e s t aż t a k elegancko. F a k t y c z n i e , n i e b y ł o . W p o k o j u , w k t ó r y m M a r c i a zazwy­ czaj b a r d z o d b a ł a o p o r z ą d e k , p a n o w a ł clhaos. N a p o d ł o d z e w a l a ł y się p o ł a m a n e m e b l e , a t a k ż e n a j r ó ż n i e j s z e p o t ł u c z o ­ ne garnki, talerze i wazony. Beetle n i e o d e z w a ł się. Sądził, ż e k o m n a t a C z a r o d z i e j k i Nadzwyczajnej zawsze tak wygląda, słyszał też kilka o p o ­ w i e ś c i o t y m , j a k m i e s z k a j ą Czarodzieje,, od s w o j e g o wuja, który pracował jako sprzątacz w G m a s z y s k u . - Co się s t a ł o ? - j ę k n ę ł a J e n n a . S e p t i m u s p r z e ł k n ą ł ślinę. C z e g o ś t u b r a k o w a ł o . Z n i k n ę ł o to, co stało w k o m n a c i e przez niemal rok. A p o t e m chłopak zdał s o b i e s p r a w ę , ż e t o c o ś wciąż t a m j e s t , tyle ż e w k a w a ł ­ kach. - Cela Cienia - w e s t c h n ą ł . - R o z w a l o n a . I... i gdzie jest Marcia? - M o ż e złapał ją C i e ń . . . - s z e p n ę ł a d z i e w c z y n a . N a g l e c h w y c i ł a b r a t a za r a m i ę . - P a t r z - p o w i e d z i a ł a , w s k a z u j ą c

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

jakiś ruch pod stertą fioletowych zasłon, które zerwano z okien. - Cień. Jest tam. - Szybko, w y n o ś m y się s t ą d - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s . Gdy j e d n a k c a ł a t r ó j k a c o f n ę ł a się k u d r z w i o m , t o c o ś p o d z a s ł o ­ n a m i r u s z y ł o w ich s t r o n ę , p o t k n ę ł o się o p o d a r t e a k s a m i t ­ ne poduszki i w p a d ł o na stół, przewracając go na podłogę. A p o t e m s p o d z a s ł o n w y ł o n i ł s i ę z i e l o n y o g o n , u n i ó s ł się w górę i roztrzaskał o s t a t n i ocalały wazon. - Ogniopluj! Niedobry smok - westchnął Septimus z mie­ s z a n i n ą p r z e r a ż e n i a i ulgi w g ł o s i e . - Co ty n a r o b i ł e ś ? Słysząc swoje i m i ę , O g n i o p l u j , k t ó r y r o z m i a r a m i p r z y p o ­ minał już niewielkiego kuca, wypełzł spod zasłon. Pognał p r z e z p o m i e s z c z e n i e w s t r o n ę S e p t i m u s a , w y m a c h u j ą c ra­ dośnie o g o n e m na p r a w o i lewo na widok swojego W d r u kowańca. - Siad, O g n i o p l u j u . Siad! - z a w o ł a ł S e p t i m u s bez najmniej­ s z e g o efektu. S m o k p o t a r ł głową j e g o t u n i k ę , waląc o g o n e m 0 podłogę z d o n o ś n y m łoskotem, od którego do k o m i n k a o p a d a ć zaczęły k a s k a d y sadzy. - To t w o j e n o w e z w i e r z ą t k o , S e p t i m u s i e ? - Ze s t e r t y sa­ d z y d o b i e g ł z n a j o m y g ł o s . A l t h e r p o z b i e r a ł się z p a l e n i s k a 1 wyfrunął na z e w n ą t r z . - N i e do wiary, że z d o ł a ł e ś p r z e ­ konać Marcie, by pozwoliła ci tutaj trzymać smoka. Czap­ k i z g ł ó w . S a m b y m zdjął, g d y b y m m i a ł c z a p k ę . A , w i t a j , K s i ę ż n i c z k o . T y t e ż witaj, c h ł o p c z e z e S k r y p t o r i u m . - Witaj - o d p a r ł a Jenna, u r a d o w a n a , że Alther, jak to mu się c z ę s t o z d a r z a ł o , p o j a w i ł s i ę a k u r a t w t e d y , g d y g o p o ­ t r z e b o w a l i . Beetle, k t ó r e m u z a b r a k ł o s ł ó w , z d o b y ł się t y l k o na słaby uśmiech. S e p t i m u s n i c n i e p o w i e d z i a ł . Był zajęty, z m a g a ł s i ę b o ­ w i e m z O g n i o p l u j e m o fragment Celi Cienia, który s m o k

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

postanowił pogryźć. C h ł o p a k wyrwał długi czarny p r ę t z zę­ b ó w smoka, gad j e d n a k złapał go z p o w r o t e m i m a c h n ą ł ogonem przez kolana Althera. Alher nie lubił, kiedy coś p r z e z e ń p r z e n i k a ł o . R o b i ł o m u się w t e d y n i e d o b r z e . - N a p r a w d ę p o w i n i e n e ś z d o b y ć e g z e m p l a r z Draxxa - p o ­ wiedział nieco pospiesznie. - W i e m - przyznał Septimus, wciąż skupiony na czymś innym. Osiągnęli z Ognioplujem k o m p r o m i s . Smok miał j e d n ą p o ł o w ę p r ę t a , a S e p t i m u s drugą, na k t ó r ą p a t r z y ł z wy­ razem zdumienia na twarzy. - A l t h e r z e - wyjąkał - w ś r o d k u coś j e s t . Wygląda jak kość.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

>B- 4 1

H+

ULOKOWANIE

Ogniopluj g ł o ś n o chrapał przy k o m i n k u . Alther próbował

z a p r o w a d z i ć smoka z p o w r o t e m do pokoju S e p t i m u s a , ale o s t a t n i o O g n i o p l u j u r ó s ł d o t e g o s t o p n i a , ż e w ż a d e n s p o s ó b n i e mieścił się j u ż n a s c h o d a c h . N a szczęście S e p t i m u s znalazł na w p ó ł p r z e ż u t e resztki książki Jak wycho­ wać smoka i przeżyć. Praktyczny przewodnik i z d o ł a ł odcyfrować rady z r o z d z i a ł u o u s y p i a n i u , k t ó r e , o dziwo, podziałały.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Jenna, S e p t i m u s i Beetle wykonywali dość makabryczną c z y n n o ś ć . Z b i e r a l i p o t r z a s k a n e c z ę ś c i Celi C i e n i a i wyciąga­ li z n i c h n a j r ó ż n i e j s z e k o ś c i . L u d z k i e kości. - M y ś l a ł e m , ż e p o d N u m e r e m T r z y n a s t y m r o b i m y dziw­ n e rzeczy, S e p , ale t o j e s t c o i n n e g o . C o d z i e n n i e dzieją się tu t a k i e h i s t o r i e ? - Beetle c i e r p l i w i e r o z k ł a d a ł j a k i e ś zakrzy­ w i o n e e l e m e n t y , k t ó r e z n a j d o w a ł y się n a szczycie Celi Cie­ n i a i z a w i e r a ł y , j a k się o k a z a ł o , k o m p l e t n y z e s t a w ż e b e r . - N i e , n i e c o d z i e n n i e - o d p a r ł S e p t i m u s , z g r y m a s e m obrzy­ d z e n i a wyciągając długą, cienką k o ś ć z wąskiej części, k t ó r a t w o r z y ł a j e d e n z n a r o ż n i k ó w Celi. - Ale to o s t a t n i c z w a r t e k miesiąca, w i ę c c z e g o się s p o d z i e w a s z ? Beetle p o d a ł kolejne ż e b r o J e n n i e , k t ó r a u k ł a d a ł a kości na podłodze. - R o b i s z to w k a ż d y o s t a t n i c z w a r t e k . . . - D o s t r z e g ł u ś m i e c h Septimusa. - O. Cha, cha. Prawie m n i e nabrałeś. To już czternaście, pani. - J e n n a - poprawiła Jenna. - M ó w mi po imieniu. - A . Przepraszam... J e n n o . To j u ż czternaście żeber, a jest ich t u j e s z c z e t r o c h ę . Z o b a c z c i e , j a k z g r a b n i e u m i e s z c z o n o j e w ś r o d k u . Były t a k d o b r z e u k r y t e , ż e n i k t b y się n i e d o ­ m y ś l i ł . W życiu. O h o , j e s z c z e j e d n o . P i ę t n a ś c i e . - M m , p i ę k n i e . D z i ę k i , Beetle. - N i e m a z a co, p a n i . . . J e n n o . J e n n a spoglądała na upiorną kolekcję starannie ułożoną n i c z y m w i e l k i e p u z z l e . W m i a r ę , j a k c h ł o p c y p o d a w a l i jej k o l e j n e k o ś c i , l u d z k i s z k i e l e t n a n a j l e p s z y m c h i ń s k i m dy­ wanie Marcii s t o p n i o w o nabierał kształtów. - Co t a m już masz, Jen? - spytał po chwili S e p t i m u s . - H m m . - Próbowała sobie przypomnieć, czego nauczyła się w s z k o l e na lekcjach a n a t o m i i . - P r a w i e c a ł e d w i e r ę c e i,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

330

S E P T I M U S H E A P - S M O C Z Y LOT

ee, o s i e m p a l c ó w . K c i u k ó w j e s z c z e n i e m a , a p r z y n a j m n i e j t a k m i się wydaje. J e s t m n ó s t w o m a ł y c h k o s t e c z e k , ale n i e w i e m , d o c z e g o pasują, m o ż e d o n a d g a r s t k ó w . . . B r a k u j e ca­ łej n o g i i n i e m a j e s z c z e czaszki, n a s z c z ę ś c i e . - A h a - m r u k n ą ł p o n u r o S e p t i m u s , wyciągając d ł u g i , cien­ ki k s z t a ł t s p o d p r z e w r ó c o n e j sofy. - Zdaje się, że n o g a n u m e r d w a jest tutaj. - J a k i e t o d z i w n e - o d e z w a ł się B e e t l e , p o d a j ą c J e n n i e cały z e s t a w m a ł y c h k o s t e k . S t a r a n n i e u ł o ż y ł a j e t a m , gdzie, j a k s ą d z i ł a , b y ł o ich m i e j s c e , a p o t e m w s t a ł a i p o p a t r z y ł a na swoje dzieło. Miała już coś, co wyglądało jak k o m p l e t n y szkielet bez głowy. Alther podpłynął do niej. Lekko migo­ t a ł i w y d a w a ł się j e s z c z e b a r d z i e j p r z e z r o c z y s t y n i ż zwykle. Wiedziała, że to nieomylny znak zatroskania. - O co c h o d z i , w u j k u ? - s p y t a ł a . - M y ś l ę , K s i ę ż n i c z k o , ż e t o j e s t U l o k o w a n i e . Bez w ą t ­ p i e n i a n i e p e ł n e U l o k o w a n i e , ale c h c i a ł b y m w i e d z i e ć , n a ile dokładnie niepełne. - P e w n i e m o ż n a by policzyć kości - p o w i e d z i a ł a J e n n a . - A w t e d y , g d y b y ś m y z n a l i liczbę k o ś c i w szkielecie, to by­ ś m y się d o w i e d z i e l i . - Tyle że n i e z n a m y liczby k o ś c i w s z k i e l e c i e - s t w i e r d z i ł S e p t i m u s . - A p r z y n a j m n i e j ja n i e z n a m . - Ja t e ż n i e - p r z y z n a ł a d z i e w c z y n a . - Dwieście sześć - powiedział Beetle. - B e e t l e . . . to n i e s a m o w i t e . J e s t e ś p e w i e n ? - s p y t a ł Sep­ timus. - Tak. Raz je policzyłem. To była część e g z a m i n u , który m u s i a ł e m zdać, żeby d o s t a ć pracę w S k r y p t o r i u m . M i a ł e m m i n u t ę , żeby przyjrzeć się szkieletowi w gablocie. P o t e m p o m i e s z a l i kości, a ja m u s i a ł e m je ułożyć i policzyć. N a -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

liczyłem dwieście, a stary Foxy powiedział, ż e b y m dodał j e s z c z e sześć, b o w k a ż d y m u c h u są. t r z y m a l e ń k i e k o s t e c z ­ ki, k t ó r y c h n i e w i d a ć . Czyli r a z e m d w i e ś c i e sześć. - W t a k i m r a z i e ty p o w i n i e n e ś b y ł u k ł a d a ć - s t w i e r d z i ł a J e n n a . - J e s t e ś w t y m o d e m n i e z n a c z n i e lepszy. - Błe. N i e , d z i ę k u j ę . - B e e t l e z a d r ż a ł . - N i e l u b i ę k o ś c i . Drażnią mnie. J e n n a wyglądała na tak zawiedzioną, że Beetle natych­ miast ustąpił. - N o , d o b r z e - z g o d z i ł s i ę . - P o l i c z ę je, j e ś l i n a p r a w d ę c h c e s z . - I p r z y s t ą p i ł do b u d z ą c y c h ;grozę r a c h u n k ó w . Poli­ czywszy kości p i ę c i o k r o t n i e , p r z y k u c n ą ł i o z n a j m i ł z ulgą: - Koniec. Za k a ż d y m r a z e m wyszło tyle s a m o . Są tu wszyst­ k i e k o ś c i . O p r ó c z czaszki, m a się r o z u m i e ć . - Która uzupełni Ulokowanie - d o d a ł Alther. - Ale U l o k o w a n i e z l u d z k i m s z k i e l e t e m ? - zdziwił się S e p t i m u s . - Z w y k l e r o b i się t o c h y b a z e s z k i e l e t a m i ryb al­ bo szczurów? - Z w y k l e t a k - z g o d z i ł się A l t h e r . - Ale to s t r a s z n i e przy­ p o m i n a Ulokowanie Osobiste. A takie są śmiercionośne. - P r z e p r a s z a m - m r u k n ą ł Beetle. - Ale co to j e s t U l o k o ­ wanie? - C i e s z ę się, że s p y t a ł e ś - p o w i e d z i a ł a J e n n a . - Bo ja t e ż n i e m a m pojęcia. - B e e t l e o b l a ł się r u m i e ń c e m . - T o M r o c z n y w y n a l a z e k - m r u k n ą ł A l t h e r , u n o s z ą c się n a d s z k i e l e t e m i u w a ż n i e go oglądając. - U l o k o w a n i e to s p o ­ s ó b z y s k a n i a d o s t ę p u d o m i e j s c a , g d z i e inaczej n i e m o ż n a się d o s t a ć . C z a r o d z i e j (zwykle z a j m u j e się t y m C z a r o d z i e j , bo to niebezpieczne sprawy) r ó ż n y m i chytrymi s p o s o b a m i z d o b y w a k o ś c i istoty, k t ó r ą c h c e U l o k o w a ć . O s o b a , n a k t ó r ą chcesz wpłynąć, m u s i w n i e ś ć je z własnej woli do miejsca

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

U l o k o w a n i a . N i e m o ż n a p o p r o s t u w r z u c i ć ich p r z e z o k n o . Należy w n o s i ć je po kawałku, a kiedy o s t a t n i a kość, któ­ r ą z a w s z e j e s t c z a s z k a , z n a j d z i e się z a p r o g i e m , w n i e s i o n e s t w o r z e n i e p o w s t a j e i w y k o n u j e z a d a n i e , z k t ó r y m je wysła­ n o . Ż a d n ą m i a r ą n i e d a się g o p o w s t r z y m a ć . Ale U l o k o w a n i e O s o b i s t e , k t ó r e g o d o k o n u j e się z a p o m o c ą kości l u d z k i c h , to j e d e n z n a j g o r s z y c h M r o c z n y c h w y n a l a z k ó w , j a k i e w ogó­ le istnieją. J e d n o d o t k n i ę c i e U l o k o w a n i a i Cel, czyli osoba, k t ó r a w n i o s ł a kości, n i e żyje... a co gorsza, m u s i s p ę d z i ć rok i j e d e n d z i e ń w C h a o s i e . Ja, k i e d y z o s t a ł e m d u c h e m , m u ­ s i a ł e m p r z e z r o k i j e d e n d z i e ń siedzieć w tej o k r o p n e j Sali T r o n o w e j . . . ale tyle c z a s u w C h a o s i e . . . t o p o t w o r n e . . . p o ­ t w o r n e . - P o k r ę c i ł głową. S e p t i m u s o w i z r o b i ł o się n i e d o b r z e . - C e l e m jest Marcia, prawda? - szepnął. - Tak przypuszczam, Uczniu. Wiesz, po prostu nie rozu­ m i e m , jak Weasal zdołał to zrobić... - Co z r o b i ć , A l t h e r z e ? - F i o l e t o w e d r z w i o t w o r z y ł y się n a g l e i k u z a s k o c z e n i u w s z y s t k i c h d o ś r o d k a w e s z ł a Marcia, a za nią w ś l i z g n ą ł się C i e ń . C z a r o d z i e j k a n i o s ł a c o ś , co wy­ glądało jak d u ż e p u d ł o na kapelusze. - Aaaa! - krzyknęła. - T e n p r z e k l ę t y s m o k . N i e d o wiary. - Marcio - powiedział Alther z niezwykłym spokojem m a s z tu Ulokowanie. M u s z ę wiedzieć, co jest w t y m pudle. - O c z y m ty m ó w i s z ? S e p t i m u s i e , z a b i e r z t e g o s m o c z e g o szkodnika na dziedziniec. N i e zostanie tu ani chwili dłużej! S e p t i m u s n i e s p e ł n i ł p o l e c e n i a . R z u c i ł się n a M a r c i e i p o ­ pchnął ją z p o w r o t e m ku d r z w i o m . - Wyjdź. M u s i s z s t ą d wyjść. - Co ty w y p r a w i a s z ? - s p y t a ł a M a r c i a i o d s u n ę ł a c h ł o p c a . S e p t i m u s p o p c h n ą ł j ą m o c n i e j , a w t e d y o s t a t n i a c z ę ś ć Celi

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ULOKOWANIE

333

Cienia, duża, okrągła blokada, u p a d ł a na podłogę i rozbiła się. W s z y s c y z p r z e r a ż e n i e m p a t r z y l i n a białą c z a s z k ę , k t ó ­ ra w y p a d ł a s p o m i ę d z y o d ł a m k ó w i p o t o c z y ł a się w s t r o n ę leżących n a p o d ł o d z e kości. P o z a l e d w i e kilku s e k u n d a c h c z a s z k a p o ł ą c z y ł a się z r e s z t ą s z k i e l e t u . U l o k o w a n i e d o k o n a ł o się w p e ł n i .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+*- 42 -<+ ROZPOZNANIE

Szkielet p o w s t a ł , chwiejąc się l e k k o , j a k b y p r ó b o w a ł złapać równowagę, po czym nagle, niczym upiorna marionetka, r z u c i ł się n a p r z ó d , p r o s t o k u Marcii. M a r c i a b y ł a b l a d a , ale o p a n o w a n a . C o f a ł a się p o w o l i , my­ śląc g o r ą c z k o w o , c o z r o b i ć . Alther patrzył na podążający za Marcia Cień i zupełnie n i e s p o d o b a ł o m u się t o , c o w i d z i a ł . C i e ń n i e był przygar­ bionym, bezkształtnym stworem, który chodził za Czaro­ dziejką p r z e z o s t a t n i r o k . Stał się n i e m a l w p e ł n i m a t e r i a l n ą i s t o t ą - stał p r o s t o , a j e g o ż ó ł t e oczy b ł y s z c z a ł y z p o d n i e c e ­ nia, gdy czaił się z a r a m i e n i e m Marcii. C z e k a ł . - Ellis C r a c k l e ! - w y k r z y k n ą ł A l t h e r . C i e ń p o d n i ó s ł spoj­ rzenie na dźwięk swojego nazwiska. - Na ż a r t y ci się z e b r a ł o ? - w a r k n ę ł a M a r c i a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- T w ó j C i e ń , M a r c i o . T o Ellis C r a c k l e . - W tej c h w i l i n i e o b c h o d z i m n i e , k i m j e s t t e n C i e ń . - M a r c i a c o f n ę ł a się, p r z e s t ę p u j ą c p o d a r t ą n a s t r z ę p y p o ­ d u s z k ę . Jej r u c h y n a ś l a d o w a ł zbliżający się s z k i e l e t , k t ó r y z każdym krokiem wydawał budzący wstręt klekot. - Wielkie nieba, Altherze, to p o w a ż n a sprawa - powie­ d z i a ł a C z a r o d z i e j k a . W jej g ł o s i e p o b r z m i e w a ł a n u t k a p a ­ niki. - W i e m - o d p a r ł c i c h o d u c h . - J e s t t y l k o j e d n o wyjście z tej sytuacji. Marcia cofnęła się o n a s t ę p n y k r o k . Szkielet p o s t ą p i ł do przodu. - M u s i s z g o r o z p o z n a ć - o z n a j m i ł A l t h e r , u n o s z ą c się n a d p o d ł o g ą i d o t r z y m u j ą c jej t e m p a . - N i e mogę. Nie wiem, k t o to jest. Ale J e n n a w i e d z i a ł a . M y ś l a ł a o t y m p r z e z cały c z a s , gdy składała szkielet. - To D o m D a n i e l - p o w i e d z i a ł a . - Na p e w n o . Marcia zerknęła na J e n n ę , odrywając na chwilę spojrzenie od zbliżających się k o ś c i . - J e n n o . . . o c z y m ty m ó w i s z ? - s p y t a ł a . J e n n a zdecydowanym w z r o k i e m patrzyła na Marcie, a nie na szkielet. N i e m o g ł a znieść w i d o k u tych s a m y c h wyszcze­ r z o n y c h z ę b ó w i p u s t y c h o c z o d o ł ó w , k t ó r e ś l e d z i ł y ją w O b ­ serwatorium. - O t y m . . . o tym, że to D o m D a n i e l . S i m o n m i a ł jego czaszkę, ale n i e k o ś c i . A l e p o w i e d z i a ł , ż e z n a l a z ł w s z y s t k i e kości n a M o k r a d ł a c h . Z a s t a n a w i a ł a m się, g d z i e są... - Jesteś pewna, Księżniczko? - spytał cicho Alther. - Tak - o d p a r ł a Jenna. - Tak, tak. J e s t e m p e w n a . M a r c i a w a h a ł a się, m r u c z ą c p o d n o s e m .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- M o ż e to j e d n a k n i e o n . . . m o ż e to blef... w s u m i e to na p e w n o blef... t o w j e g o stylu, U l o k o w a ć j a k i e g o ś nieszczę­ s n e g o żeglarza z t e g o s t a t k u . . . ale z drugiej s t r o n y m o ż e to p o d w ó j n y blef i t o n a p r a w d ę j e s t o n . . . c o ś t a k i e g o n a p e w n o chciałby z r o b i ć s a m . O j , A l t h e r z e . - M u s i s z z a u f a ć J e n n i e . R o z p o z n a j go, M a r c i o . N a t y c h ­ m i a s t - powiedział Alther cichym, o s t r o ż n y m t o n e m , po­ uczając M a r c i e tak, j a k b y wciąż była j e g o U c z e n n i c ą . Szkielet był już n i e m a l na wyciągnięcie ręki od Marcii i zaczął p o d n o s i ć r a m i ę w jej k i e r u n k u . C a ł a k r e w o d p ł y n ę ł a z t w a r z y C z a r o d z i e j k i . M a r c i a s z e p n ę ł a : - Jeśli r o z p o z n a n i e o k a ż e się b ł ę d n e , t o . . . t o . . . j u ż p o m n i e . - N i e m a s z n i c d o s t r a c e n i a . Jeśli cię d o t k n i e , t e ż b ę d z i e po tobie. Kościotrup zrobił długi krok naprzód. W o d p o w i e d z i M a r c i a p o s t ą p i ł a w tył i n i e m o g ł a j u ż iść dalej. Z a p l e c a m i m i a ł a d r z w i . P s t r y k n ę ł a p a l c a m i i rozległ się g ł o ś n y k l a n g . D w i e s r e b r n e sztaby w y s u n ę ł y się ze ściany i z a b l o k o w a ł y drzwi. P o t e m dał się słyszeć cichy furkot, gdy g r u b e , fioletowe d r z w i z a m k n ę ł y się. M a r c i a u ś m i e c h n ę ł a się p o n u r o . Przynajmniej reszcie W i e ż y C z a r o d z i e j ó w n i e groził c h a o s , jaki w y w o ł a ł o b y u d a n e U l o k o w a n i e . O p a r ł a się o drzwi i zaczęła działać. Liliowa m g i e ł k a p o t ę ż n e j Magii z a m i g o t a ł a w o k ó ł p o s t a c i Czarodziejki Nadzwyczajnej, rozświetlając jej zielone oczy i rozbłysła na jej d ł u g i m , fioletowym p ł a s z c z u . N a g l e s z k i e l e t r z u c i ł się w jej s t r o n ę . M a r c i a u n i o s ł a d ł o ń i krzyknęła: - Rozpoznaję! Szkielet z a t r z y m a ł się w p ó ł k r o k u . P a t r z y ł n a M a r c i e z ta­ ką d r w i n ą , z jaką m o ż e p a t r z e ć t y l k o c z a s z k a . S k r z y ż o w a ł r a m i o n a i n i e c i e r p l i w i e p r z y t u p y w a ł nogą. „ N o , d a l e j " , zda­ w a ł się m ó w i ć . „ Z a s k o c z m n i e . D l a c z e g o b y n i e ? "

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Marcie ogarnęła konsternacja. - A l t h e r z e , o n w i e , c o c h c ę p o w i e d z i e ć , i n a w e t się t y m n i e p r z e j m u j e - p o w i e d z i a ł a z n i e p o k o j e m . - J e n n a na p e w ­ n o się myli. - Blefuje - o d p a r ł A l t h e r z w y ś n i o n ą p e w n o ś c i ą w g ł o s i e . Nieprzekonana Czarodziejka p o s ł a ł a mu słaby uśmiech. - O p i e k u j s i ę S e p t i m u s e m - p o p r o s i ł a . - W r ó c ę za r o k i j e d e n d z i e ń , ż e b y cię s p r a w d z i ć . - D o b r z e . B ę d ę . A t e r a z to z r ó b . M a r c i a u n i o s ł a r ę k ę i w y c i ą g n ę ł a palec, w s k a z u j ą c szkielet. Wzięła głęboki w d e c h i niskim, ś p i e w n y m g ł o s e m powiedziała: Z ręką na sercu, Oko w oko, Rozpoznaję W

tobie...

G ł o s jej się z a ł a m a ł . Z c z u ł o ś c i ą p o p a t r z y ł a n a S e p t i m u sa, J e n n ę , a n a w e t n a B e e t l e ' a , k t ó r y c h być m o ż e w i d z i a ł a o s t a t n i r a z z a życia. ..

.DomDaniela!

Powietrze wypełnił potworny wrzask. J e n n a aż jęknęła z przerażenia, przekonana, że to Marcia k r z y k n ę ł a . W r z a s k ciągnął się n i c z y m wycie u p i o r a , n i o s ą c się p o g ł o s e m p o p o m i e s z c z e n i u . B e e t l e , k t ó r y n i e m ó g ł t e g o z n i e ś ć , r z u c i ł się n a p o d ł o g ę i zalkrył s o b i e g ł o w ę p o d u s z ­ ką. J e n n a z a t k a ł a u s z y p a l c a m i , a l e S e p t i m u s s ł u c h a ł . S ł u ­ c h a ł i p a t r z y ł , z s z e r o k o o t w a r t y m i o c z a m i i u s z a m i , chciał b o w i e m u s ł y s z e ć d ź w i ę k n a j p o t ę ż n i e j s z e j Magii, z jaką się

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

w życiu s p o t k a ł , chciał w i e d z i e ć , j a k i e to u c z u c i e , ale p r z e d e w s z y s t k i m c h c i a ł być jej częścią. S e p t i m u s z r o b i ł k r o k w k i e r u n k u Marcii. C i a s n o o p a t u l i w s z y się f i o l e t o w y m p ł a s z c z e m dla ochrony, M a r c i a z o s t a ł a p r z y c i ś n i ę t a d o z a m k n i ę t y c h d r z w i . Szkielet p r z e d nią wyciągał ręce, p r ó b u j ą c z ł a p a ć A m u l e t E c h n a t o n a , k t ó r y m i a ł a n a szyi. S e p t i m u s p a t r z y ł , jak otaczająca j ą f i o l e ­ t o w a mgiełka ciemnieje, a kształty Czarodziejki i szkieletu stają się c o r a z m n i e j w y r a ź n e . A l t h e r p o k r ę c i ł głową, z a n i e p o k o j o n y n i e p r z e r w a n y m wy­ ciem. Coś było nie w porządku. Rozpoznanie nie działało tak, jak p o w i n n o . S e p t i m u s sięgnął ręką do krawędzi fioletowej mgiełki. - Nie! - Alther próbował przekrzyczeć straszliwy wrzask. - Cofnij się, S e p t i m u s i e . To n i e b e z p i e c z n a M a g i a . S e p t i m u s nie zwrócił na niego uwagi. Krzyk osiągnął n i e z n o ś n ą w y s o k o ś ć i c h ł o p a k w s z e d ł w M a g i ę . Z n a l a z ł się w gęstej ciszy, g d z i e w s z y s t k o b y ł o s p o w o l n i o n e , i w i e d z i a ł , ż e M a r c i a g o z a u w a ż y ł a . Jej u s t a p o r u s z y ł y się, ale n i e d o b y ł się z n i c h ż a d e n d ź w i ę k . P o d n i o s ł a r ę k ę , j a k b y n i e chciała, b y p o d c h o d z i ł bliżej. S e p t i m u s stał w e w n ą t r z Magii i p r ó b o w a ł z r o z u m i e ć , co się dzieje. W i d z i a ł c h a r a k t e r y s t y c z n e k s z t a ł t y D o m D a n i e l a , p o ­ jawiające się m i ę d z y k o ś ć m i . R o z p o z n a ł niską, okrągłą czap­ kę N e k r o m a n t y , r o z w i c h r z o n e w ł o s y i długi, c z a r n y płaszcz, a także t ł u s t e ręce, wciąż wyciągnięte w s t r o n ę A m u l e t u . M a r c i a d o k o n a ł a w ł a ś c i w e g o r o z p o z n a n i a , w i ę c d l a c z e g o się n i e u d a ł o ? A p o t e m z r o z u m i a ł , dlaczego: w r ó g m i a ł n a d M a r ­ cia p r z e w a g ę liczebną. S e p t i m u s zobaczył t o , c o w c z e ś n i e j d o s t r z e g ł A l t h e r . C i e ń n i e był j u ż n i e w y r a ź n y m k s z t a ł t e m , lecz m ł o d y m m ę ż c z y z n ą

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

o szalonym wyglądzie i żółtych oczach, odsłaniającym zęby w s z e r o k i m u ś m i e c h u . Ellis C r a c k l e , d a w n y U c z e ń D o m D a niela, s t a ł o b o k M a r c i i i n e u t r a l i z o w a ł e f e k t r o z p o z n a n i a . P o w o l i , j a k b y był p o d w o d ą , S e p t i m i u s r u s z y ł p r z e z M a ­ giczną m g i e ł k ę w k i e r u n k u C z a r o d z i e j k i . Z o b a c z y ł , że Ellis C r a c k l e wyciąga r ę k ę , b y g o o d e p c h n ą ć , i w i e d z i a ł , ż e za­ c z y n a się p o j e d y n e k U c z n i a z U c z n i e m . P o d n i ó s ł d ł o ń . Ich r ę c e z e t k n ę ł y się i p o c z u ł c h ł ó d Cienia,. P o p a t r z y ł E l l i s o w i w oczy, a t a m t e n o d p o w i e d z i a ł s p o j r z e n i e m - zieleń k o n t r a ż ó ł ć . S e p t i m u s m o c n o się s k u p i ł i z a c z ą ł p o w o l i , lecz n i e ­ ubłaganie odrętwiać nieszczęsnego przeciwnika. N a g l e Alther, J e n n a i Beetle zobaczyli, jak Ellis C r a c ­ kle w y p a d a z wirujących, p u r p u r o w y c h o p a r ó w . S p o w i t y k ł ę b e m czarnego d y m u Cień zaczął się obracać i zataczać p o p o m i e s z c z e n i u , r o z p a c z l i w i e s z u k a j ą c wyjścia. A l t h e r n i ­ czego nie pragnął bardziej niż tego, by C i e ń opuścił Marcie, a z a t e m z r o b i ł c o ś , co czynił n i e c z ę s t o — s p o w o d o w a ł o k r e ­ ślone zdarzenie. P o d m u c h powietrza otworzył największe o k n o w k o m n a c i e i C i e ń Ellisa wyleciał p r z e z n i e , po c z y m wyparował w czystym, gorącym p o w i e t r z u letniego dnia. Jasne światło zaskoczyło Jennę, k t ó r a przywykła już do p a n u j ą c e g o w p o m i e s z c z e n i u p ó ł m r o k u , i d o p i e r o p o kil­ k u c h w i l a c h d z i e w c z y n a z a u w a ż y ł a , ż e n a tle s ł o n e c z n e g o światła w oknie widnieje ludzka sylwetka. Na zaskakująco dużej, drewnianej platformie, która wystawała spod okna, balansował Simon Heap. A l t h e r s p o w o d o w a ł z a m k n i ę c i e się o k n a , S i m o n j e d n a k pchnął je i otworzył z p o w r o t e m , po c z y m wskoczył do środ­ ka. J e n n a s k u l i ł a się, a Beetle, k t ó r y w ł a ś n i e w y ł o n i ł się s p o d p o d u s z k i , objął j ą t r o s k l i w i e r a m i e n i e m . Ale t y m r a z e m Si­ m o n a n i e i n t e r e s o w a ł a J e n n a , lecz s z k i e l e t .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

P o z n i k n i ę c i u Ellisa C r a c k l e ' a m g i e ł k a M a g i i z a c z ę ł a się przerzedzać, odsłaniając trzy postacie. J e d n a z nich, wciąż wyciągająca r ę k ę ku szyi M a r c i i , n i k ł a w o c z a c h . S i m o n p o d b i e g ł d o r o z p ł y w a j ą c e g o się k s z t a ł t u . - J e s t e m tu, Mistrzu! - krzyknął. - Twój n o w y Uczeń jest przy tobie! S i m o n był p e ł e n z a p a ł u , b y zająć m i e j s c e U c z n i a D o m D a niela, i z p o c z ą t k u n i e z w r ó c i ł u w a g i na fakt, że M a r c i a cią­ gle żyje - co o z n a c z a ł o , że z U l o k o w a n i e m c o ś p o s z ł o n i e tak. G d y j e d n a k z n a l a z ł się p r z y o s t a t n i c h M a g i c z n y c h s m u ­ gach fioletu, przystanął z w y r a z e m niepokoju na twarzy. D o m D a n i e l nie wyglądał zbyt dobrze. Właściwie S i m o n j e s z c z e n i g d y n i e w i d z i a ł g o w t a k z ł y m s t a n i e , wliczając w t o c h w i l ę , gdy p i e r w s z y r a z n a p o t k a ł u b ł o c o n y szkielet, g r a m o l ą c y się z r o w u . O b j e d z o n e p r z e z S k r z a t y k o ś c i były p r z y n a j m n i e j b i a ł e i czyste. N i e r o z p u s z c z a ł y się i n i e m i ę ­ kły, b y s t a ć się obrzydliwą, p ó ł p ł y n n ą masą, n i e w y d a w a ł y też obrzydliwego, chlupoczącego odgłosu. - T-twój n o w y U c z e ń jest przy t o b i e . . . M-Mistrzu - wyją­ kał S i m o n , dostrzegając nagle p r z e d sobą Marcie i S e p t i m u s a . Czarodziejka m o c n o ściskała S e p t i m u s a za r a m i ę , a na ich po­ bladłych t w a r z a c h m a l o w a ł się identyczny wyraz odrazy, p o ­ m i e s z a n e j z ulgą, gdy patrzyli, j a k D o m D a n i e l r o z p ł y w a się i rozlewa po p o d ł o d z e . R o z p o z n a n i e zaczęło wreszcie działać. S i m o n z a c z y n a ł r o z u m i e ć , ż e s y t u a c j a p r z e d s t a w i a się kiepsko. P o k o m n a c i e p o n i ó s ł się n i s k i , n i e s a m o w i t y r e c h o t . - N i e j e s t e ś m o i m U c z n i e m , g ł u p c z e . P r o s z ę cię, ż e b y ś p o z b y ł się K r ó l e w i ę c i a . P r o s t e z a d a n i e . I co się dzieje? N i e d o ś ć , że t r z y r a z y ci u m y k a , to j e s z c z e w r a c a t u t a j i b a w i się m o i m i k o ś ć m i . U k ł a d a m n i e n a d y w a n i e jak j a k ą ś dziecię-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ROZPOZNANIE

341

c ą u k ł a d a n k ę . I t o w s z y s t k o t w o j a witna, p r z e k l ę t y H e a p i e . N i g d y n i e m i a ł e ś z o s t a ć m o i m U c z n i e m . Byłeś t y l k o c h ł o p ­ c e m n a p o s y ł k i . M ó j U c z e ń był t u c a ł y c z a s . J a k C i e ń . . . j a k C i e ń . . . j a k C i e ń . . . - G ł o s D o m D a n i e l a o d d a l i ł się i z a m i l k ł . Obrzydliwa, czarna m a s a otoczyła b u t y Simona. - Ty zdradziecki ł o t r z e ! - w r z a s n ą ł Siimon. - Po t y m wszyst­ k i m , co z r o b i ł e m d l a ciebie i t w o i c h o h y d n y c h kości. O b i e c a ­ ł e ś ! - N i c z y m dziecko, kopiące s t e r t ę s p a d ł y c h liści, p r z e s z e d ł p r z e z k a ł u ż ę m a z i , k t ó r a p o z o s t a ł a p o D o m D a n i e l u , rozbry­ zgując ją k o p n i a k a m i po p o m i e s z c z e n i u ! . - N i e r ó b t e g o ! - k r z y k n ę ł a M a r c i a . - Wyjdź s t ą d , S i m o ­ n i e . A m o ż e m a m cię z m u s i ć ? S i m o n cofnął się. - N i e m a r t w się, j u ż idę. N i e c h c ę tu :zostać z t y m i w s z y s t ­ kimi oszustami. - Urwał i posłał Septimusowi gniewne s p o j r z e n i e . - A l e t a k ł a t w o się m n i e n i e p o z b ę d z i e c i e . O b i e ­ cano mi, że zostanę Uczniem. I z o s t a n ę n i m . Zobaczycie. Podbiegł d o o k n a , o t w o r z y ł je, p o c z y m wygramolił się n a szeroką p ó ł k ę po drugiej s t r o n i e . Przez chwilę stał, zbierając się na o d w a g ę , a n a s t ę p n i e skoczył, niennal n i e dbając, czy Za­ klęcie L o t u zadziała - w s z y s t k i e j e g o p ł a n y legły w g r u z a c h . Gdy j e d n a k spadał, Zaklęcie u r u c h o m i ł o s i ę . Szybując n i e p e w ­ nie p o n a d D z i e d z i ń c e m W i e ż y C z a r o d z i e j ó w (ku z d u m i e n i u grupki C z a r o d z i e j ó w Zwyczajnych, k t ó r z y wracali z z a k u p ó w ) , wiedział, ż e p o z o s t a ł o m u tylko j e d n o : z e m s t a . T y m c z a s e m w k o m n a c i e M a r c i i d w i e g r u b e s r e b r n e szta­ b y o d s u n ę ł y się i o d b l o k o w a ł y w i e l k i e , f i o l e t o w e d r z w i , k t ó ­ r e j e d n o c z e ś n i e o d e m k n ę ł y się z e s z c z ę k i e m z a m k a . R o z l e ­ g ł o się c i c h e s t u k a n i e . - Przepraszam - dobiegł niepewny głos Catchpole'a. Ee... wszystko w porządku? Trzeba w a m w czymś pomóc?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+ł- 4 3

-4+

P I E R W S Z Y LOT

Marcia s i e d z i a ł a na k r z e ś l e C a t c h p o l e ' a , ściskając Odczynia­ nie Mroku. F i o l e t o w e d r z w i do jej k o m n a t z n ó w były z a b l o ­ k o w a n e , ale t y m r a z e m w s z y s c y - z w y j ą t k i e m O g n i o p l u j a - z n a j d o w a l i się z ich d r u g i e j s t r o n y i s ł u c h a l i działających w e w n ę t r z u zaklęć G r u n t o w n e g o S p r z ą t a n i a , N a p r a w y i AntyMroku. Marcia, przejęta rozbryzgiem D o m D a n i e l a , który po kopniaku Simona spadł na młodego smoka, zostawiła Ogniopluja wewnątrz, by poddać go działaniu AntyMroku. C a t c h p o l e c z u ł się t r o c h ę j a k g o ś ć n a przyjęciu, d o k t ó ­ r e g o n i e p a s o w a ł . Podjął o s t r o ż n ą p r ó b ę n a w i ą z a n i a u p r z e j ­ mej

konwersacji.

- Czy to będzie p i ę c i o m i n u t o w e Sprzątanie, pani Marcio? - s p y t a ł , u s i ł u j ą c s o b i e p r z y p o m n i e ć H a r m o n o g r a m Sprzą­ t a n i a , k t ó r e g o uczył się w z e s z ł y m t y g o d n i u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Pięciominutowe - prychnęła Czarodziejka. - Potrzeba więcej c z a s u , ż e b y p o z b y ć się c a ł e j t e j M r o c z n e j m a z i . N i e wspominając o bałaganie, którego narobił pewien smok. Nie, to N i e s k o ń c z o n e Zaklęcie. - Nieskończone. Wielkie nieba. - Catchpole'owi zabrakło s ł ó w . W y o b r a z i ł s o b i e , ż e s p ę d z i r e s z t ę życia n a p ó ł p i ę t r z e , próbując prowadzić uprzejmą k o n w e r s a c j ę z Marcia Overs t r a n d . N i e była t o zbyt kojąca m y ś l . - N i e s k o ń c z o n e Z a k l ę c i e t r w a tyle, ile t r z e b a - p o i n f o r ­ m o w a ł a go Marcia. - Nie p r z e s t a n i e działać, d o p ó k i nie w y k o n a z a d a n i a . M o g ł o b y t o cię c z e g o ś n a u c z y ć . O ile p a ­ m i ę t a m , akapit o N i e s k o ń c z o n y c h Z a k l ę c i a c h znajduje się na ostatniej stronie H a r m o n o g r a m u Sprzątania. - A, tak. P r z y p o m i n a m sobie, p a n i Marcio. - N e r w o w o p r z e ł k n ą ł ślinę, ale C z a r o d z i e j k a n i e w y d a w a ł a się z a i n t e r e ­ s o w a n a dalszą r o z m o w ą . M i a ł a n a g ł o w i e pilniejsze s p r a w y . - A l t h e r z e , c h c i a ł a b y m , ż e b y ś s p r o w a d z i ł tu W e a s a l a i je­ g o u p i o r n ą g o s p o s i ę . C h c ę , ż e b y zjawili się t u n a t y c h m i a s t . - N i c n i e s p r a w i ł o b y m i w i ę k s z e j r a d o ś c i , ale z o s t a ł e m zawrócony z tego d o m u . - A l t h e r p o n u r o pokręcił głową. - Marcio, b a r d z o mi przykro, że u d z i e l i ł e m ci tak nietrafnej rady. Nie m o g ę uwierzyć, że po w s z y s t k i m , co zrobił dla m n i e O t t o V a n Klampff, j e g o s y n w y r ó s ł n a t a k i e g o ł o t r a . - N i e o b w i n i a m cię - p o w i e d z i a ł a M a r c i a . - O b w i n i a m U n ę Brakket. I H u g h a Foxa. Ostrzegałeś m n i e przed Fox e m , a ja n i e s ł u c h a ł a m . - C i e ń m i a ł na c i e b i e w p ł y w - o d p a r ł A l t h e r . - N i e b y ł a ś sobą. - Nie słuchałam też Septimusa, kiedy Simon porwał Jennę - c i ą g n ę ł a C z a r o d z i e j k a . - M i a ł a m p r z e d o c z a m i w s z y s t ­ kie w s k a z ó w k i , ale n i e c h c i a ł a m i c h z o b a c z y ć .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N i e m o g ł a ś ich z o b a c z y ć - o d p a r ł d u c h . - W p ł y w C i e n i a to straszna rzecz. Marcia p o d n i o s ł a się g w a ł t o w n i e , a C a t c h p o l e skoczył, by z ł a p a ć k r z e s ł o , k t ó r e p o l e c i a ł o w tył. - No, Cień zniknął i wszystko widzę teraz wyraźnie. A nawet pod wpływem Cienia wiedziałam, że p o w i n n a m mieć na oku miejsce, gdzie powstaje Cela. I j e d n o w i e m na p e w n o . Chociaż S i m o n m u s i a ł przynosić te kości przez cały r o k , n i e w c h o d z i ł z n i m i p r z e z d r z w i w e j ś c i o w e d o d o ­ mu Weasala. Ż a d e n z m o i c h O b s e r w a t o r ó w nigdy go nie widział... - Obserwatorów? - powtórzył Alther. - Jakich Obserwa­ torów? - C h ł o p a k ó w z dawnej Armii Młodych. Tych z Ośrodka Resocjalizacji. T o s y m p a t y c z n i c h ł o p c y , k t ó r z y chcą z o s t a ć Czarodziejami... - S y m p a t y c z n i ! - p a r s k n ą ł S e p t i m u s . - Byli o k r o p n i . Prze­ zywali m n i e z a k a ż d y m r a z e m , k i e d y t a m p r z y c h o d z i ł e m . - P r o s i ł a m ich, ż e b y w y g l ą d a ł o t o n a t u r a l n i e . N i e chcia­ ł a m , ż e b y k t o ś n a b r a ł p o d e j r z e ń . D o b r z e się spisali. D z i e ń i n o c n a m o l o , s ł o ń c e czy d e s z c z . B a r d z o o d d a n i , s ł o w o da­ ję. Z o s t a n ą d o b r y m i C z a r o d z i e j a m i , k i e d y d o r o s n ą . Nagła myśl olśniła Septimusa. - P r z e d o s t a w a ł się p r z e z L o d o w e T u n e l e , p r a w d a ? R o b i ł t o cały c z a s . - Ć ś ś ś ! - M a r c i a w y d a w a ł a się w s t r z ą ś n i ę t a . - N i e p r z y . . . C a t c h p o l e , idź n a W ę ż o w ą P o c h y l n i ę i s p r o w a d ź t u W e a s a l a V a n Klampffa i U n ę B r a k k e t . Z a m k n i j ich w K o m o r z e P a n ­ cernej przy W i e l k i m Holu, dopóki nie b ę d ę g o t o w a na spo­ t k a n i e z n i m i . P o t e m m o ż e s z iść p o H u g h a F o x a i z r o b i ć z n i m to samo. Zrozumiałeś?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

C a t c h p o l e u k ł o n i ł się i r u s z y ł k u s p i r a l n y m s c h o d o m , w d z i ę c z n y , ż e u w o l n i o n o g o o d r o l i gościa n a przyjęciu. Kilka m i n u t p ó ź n i e j rozległ się cichy zgrzyt, świadczący, że d r z w i się o d b l o k o w u j ą . O t w o r z y ł y się i w s z y s c y w e s z l i d o lśniącej czystością k o m n a t y , gdlzie w s z y s t k o b y ł o n a p r a ­ wione, sprzątnięte i wolne od wszelkich resztek Mroku. Na­ w e t M a r c i a w y d a w a ł a się z a d o w o l o n a - p r z e z k r ó t k ą chwilę, d o p ó k i n i e u j r z a ł a O g n i o p l u j a , k t ó r y s i e d z i a ł n a jej n a j l e p ­ szym chińskim dywanie. - W y p i e r z y ł się! - w y k r z y k n ę ł a z n i e d o w i e r z a n i e m . - Na m ó j najlepszy d y w a n . P r z e k l ę t y s t w ó r ! O g n i o p l u j w y d a w a ł się n i e p o r u i s z o n y . Był zajęty, p i e r w ­ szy r a z b o w i e m r o z k ł a d a ł s k r z y d ł a . M i ę k k i p u c h , k t ó r y g o pokrywał, opadł i na dywanie w i d n i a ł a warstwa zielonego meszku. Czuł teraz nieodparte pragnienie, by rozpostrzeć s k r z y d ł a i w z b i ć się w p o w i e t r z e , a M a r c i a wystarczają­ c o z n a ł a się n a s m o k a c h , b y w i e d z i e ć , ż e n i e d a się g o p o ­ wstrzymać. - M u s i m y go umieścić na p l a t f o r m i e startowej - powie­ d z i a ł a . - N i e p o z w o l ę , ż e b y o d b y ł swój P i e r w s z y L o t t u t a j . - Jakiej p l a t f o r m i e s t a r t o w e j ? - s p y t a ł S e p t i m u s ze zdzi­ wieniem. - A , n a tej p r z e d s m o c z y m o k n e m - o d p a r ł a M a r c i a , m a ­ chając r ę k ą w k i e r u n k u o k n a , k t ó r e o t w o r z y ł S i m o n . - Aha... - powiedział chłopak, który wreszcie zrozumiał, d l a c z e g o n a k a m i e n n y m z w o r n i k u n a d o k n e m z n a j d u j e się mała płaskorzeźba w kształcie s m o k a . - N i e bój się - p o c i e s z y ł a go C z a r o d z i e j k a . - To z u p e ł ­ nie bezpieczne. Wszyscy Czarodzieje Nadzwyczajni m u s z ą dbać o platformę startową, bo nigdy nie w i a d o m o , kiedy

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

się p r z y d a . N i e s t e t y , p r z e z t o idioci p o k r o j u S i m o n a H e a p a mają m i e j s c e d o l ą d o w a n i a . Ogniopluj został wywabiony na platformę za pomocą pu­ d e ł k a ciastek, k t ó r e S e p t i m u s z n a l a z ł p o d z l e w e m . Były t r o ­ c h ę w i l g o t n e i r o z m i ę k ł e , ale s m o k o w i n a j w y r a ź n i e j t o n i e p r z e s z k a d z a ł o . U s i a d ł z z a d o w o l e n i e m n a d r e w n i a n e j plat­ formie, pogryzając c i a s t k a i spoglądając na Z a m e k , k t ó r y roz­ ciągał się p o d n i m n i c z y m w i e l k a p l a n s z a d o P i o n k o n o g ó w . W e w n ą t r z W i e ż y C z a r o d z i e j ó w t r w a ł a o ż y w i o n a dyskusja. - N o , S e p t i m u s i e - o d e z w a ł a się M a r c i a . - N i e c h c ę , że­ byś p o d c z a s P i e r w s z e g o Lotu p r ó b o w a ł czegoś s k o m p l i ­ kowanego. Masz raz oblecieć Wieżę, a p o t e m wylądować na dziedzińcu. Chcesz mieć Nawigatora? - K-kogo? - s p y t a ł S e p t i m u s , k t ó r y w y j r z a ł p r z e z o k n o i p o c z u ł , ż e n o g i t r z ę s ą m u się j a k g a l a r e t a . - Draxx, r e g u ł a 16 B, p o d p u n k t VIII: „Z N a w i g a t o r a k o ­ rzystać m o ż n a tylko p o d w a r u n k i e m , że d a n a o s o b a uczest­ n i c z y ł a w P i e r w s z y m L o c i e " . W i ę c jeśli c h c e s z m i e ć n a w i g a ­ tora... teraz albo nigdy. - M n i e nie proś, Sep - powiedział przepraszającym t o n e m Beetle, pomagając Marcii w y p c h n ą ć o g o n s m o k a za o k n o . - T e r m i n u j ę w S k r y p t o r i u m j e s z c z e p r z e z p i ę ć lat. D o s t a j ę j e d e n d z i e ń w o l n e g o r a z n a d w a t y g o d n i e , o ile m a m szczę­ ście. N i e s ą d z ę , ż e b y m n a d a w a ł się n a N a w i g a t o r a . C h o c i a ż p o t y m w s z y s t k i m n i e w i e m , czy b ę d ę m i a ł p r a c ę . . . - O c z y w i ś c i e , że b ę d z i e s z m i a ł p r a c ę - z a p e w n i ł a go Cza­ rodziejka. - Czego nie m o ż n a powiedzieć o H u g h u Foxie. - D z i ę k u j ę - wyjąkał B e e t l e . - J a to zrobię, Sep - z a p r o p o n o w a ł a J e n n a . - Będę t w o i m N a w i g a t o r e m . To z n a c z y , o ile w o g ó l e c h c e s z m i e ć N a w i ­ gatora.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- N a p r a w d ę , J e n ? - s p y t a ł S e p t i m u s i n i e c o się r o z c h m u ­ rzył n a myśl, ż e d z i e s i ą t k i m e t r ó w n a d z i e m i ą b ę d z i e m i a ł przynajmniej jakieś towarzystwo. - Pewnie, że tak. To dla m n i e zaszczyt. N a p l a t f o r m i e startowej O g n i o p l u j skończył o s t a t n i e ciast­ k o , a p o t e m , żeby n i e z m a r n o w a ł się n a w e t o k r u s z e k , p o ł k n ą ł także pudełko. Wciągnął w n o z d r z a wieczorne powietrze. P r z e b i e g ł g o e l e k t r y c z n y d r e s z c z , j a k i e g o doznają w s z y s t k i e s m o k i p r z e d P i e r w s z y m L o t e m . G ł o ś n o p a r s k n ą ł i z niecier­ pliwością t r z a s n ą ł o g o n e m o podłoże.. M a r c i a i Beetle o d s k o ­ czyli w s a m ą p o r ę . - S e p t i m u s i e , lepiej się p o s p i e s z i w s i a d a j - p o r a d z i ł a Cza­ r o d z i e j k a . - N i e p o w i n i e n o d l e c i e ć b e z ciebie. N i e c h c e m y , żeby s m o k bez jeźdźca całymi l a t a m i zagrażał Z a m k o w i . S e p t i m u s z m u s i ł się, b y wyjść p r z e z o k n o n a p l a t f o r m ę . „ D a s z r a d ę " , p o w i e d z i a ł s o b i e w d u c h u . „Byłeś n a c z u b k u s t u m e t r o w e g o drzewa, przeszedłeś p r z e z chwiejny m o s t e k n a szczycie d o m u w i e d ź m , l e c i a ł e ś ł o d z i ą . N i e m a s z l ę k u w y s o k o ś c i . Z d e c y d o w a n i e n i e " . Ale c o k o l w i e k s o b i e m ó w i ł , j e g o n o g i z d a w a ł y się n a t o n i e z w a ż a ć i wciąż m i a ł w r a ż e ­ n i e , ż e z r o b i o n e s ą z galarety, k t ó r ą p o z o s t a w i o n o n a d w o ­ rze w skwarny, letni dzień. - C h o d ź , Sep - p o w i e d z i a ł a J e n n a , g r a m o l ą c się za n i m na platformę. Położyła mu rękę na ramieniu i poprowadziła g o p r z e z szeroką, d r e w n i a n ą p ó ł k ę . S e p t i m u s z a c h w i a ł się, gdy p o c z u ł w e w ł o s a c h w i a t r , o m i a t a j ą c y W i e ż ę C z a r o d z i e ­ jów. - Wszystko w porządku - s z e p n ę ł a dziewczyna. - Zo­ bacz, O g n i o p l u j czeka, a ż n a n i e g o wysiądziesz. N i e m i a ł pojęcia, j a k t e g o d o k o n a ł , ale p o k i l k u s e k u n ­ d a c h siedział j u ż n a k a r k u s m o k a , w z a g ł ę b i e n i u t u ż p r z e d p r z e d n i m i ł a p a m i . M i e j s c e t o w y d a w a ł o się s t w o r z o n e d o

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

s i e d z e n i a i p o c z u ł się n a n i m z a s k a k u j ą c o p e w n i e . S m o c z e łuski, choć gładkie, miały szorstkie krawędzie, które nie po­ zwalały mu się zsunąć, a szerokie kolce, zdobiące niczym grzywa m u s k u l a r n y kark Ogniopluja, idealnie p a s o w a ł y do jego dłoni. J e n n i e n i e b y ł o zbyt w y g o d n i e . - P o s u ń się t r o c h ę , S e p - p o p r o s i ł a . - S i e d z ę t u ż p r z y s k r z y d ł a c h . - S e p t i m u s p r z e s u n ą ł się n a p r z ó d , n a ile star­ c z y ł o m u o d w a g i , a J e n n a zajęła m i e j s c e z a n i m . - D o b r z e - u z n a ł A l t h e r , k t ó r y u n o s i ł się o b o k . - A t e ­ r a z t r z y rzeczy, k t ó r e n a l e ż y z a p a m i ę t a ć . P o p i e r w s z e , s t a r t . Kiedy skoczy, z a c z n i e s p a d a ć j a k k a m i e ń . Ale t o p o t r w a tyl­ ko s e k u n d ę albo dwie, m o ż e c i e mi wierzyć. Pierwszy Lot z a w s z e się t a k z a c z y n a . P o t e m w z b i j e c i e się w p o w i e t r z e . Po d r u g i e , s t e r o w a n i e . K o p n i ę c i e z lewej, ż e b y s k r ę c i ć w le­ w o , z p r a w e j - w p r a w o . D w a k o p n i ę c i a z lewej, ż e b y lecieć w d ó ł , d w a z p r a w e j - w g ó r ę . A l e m o ż n a mu t e ż p o w i e ­ dzieć. To inteligentny smok, zrozumie. Po trzecie, j e s t e m p r z y w a s . N i c w a m się n i e s t a n i e . S e p t i m u s skinął głową, z niecierpliwością czekając na start. M a r c i a i B e e t l e rozejrzeli się d o o k o ł a . - Gotowi? - spytała Marcia. Septimus podniósł kciuk na znak potwierdzenia. - S t a r t ! - k r z y k n ę ł a k o b i e t a . - S t a r t ! D a l e j , Beetle, p c h a j ! Marcia i Beetle jednocześnie m o c n o popchnęli smoka. N i e s t e t y , n i e p r z y n i o s ł o t o ż a d n e g o s k u t k u . O g n i o p l u j wciąż siedział na platformie startowej. - O j , na l i t o ś ć ! - w a r k n ę ł a M a r c i a , p o n o w n i e p o p y c h a j ą c z w i e r z ę . - R u s z się, l e n i u ! Ogniopluj, niczym skoczek do wody, który żałuje, że wszedł na najwyższą t r a m p o l i n ę i wie, że ma tylko j e d n ą

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

d r o g ę w d ó ł , p r z e s u n ą ł się w p r z ó d i zagiął p a z u r y na kra­ wędzi platformy. Z w a h a n i e m opuścił wzrok i popatrzył n a d z i e d z i n i e c , widniejący d a l e k o w d o l e . S e p t i m u s z a m k n ą ł o c z y i z a c i s n ą ł d ł o n i e . S i e d z ą c a z;a n i m J e n n a p o c z u ł a , ż e s k r z y d ł a z a d r ż a ł y , ale n i c się n i e s t a ł o . - Słuchaj n o , t ę p e s m o c z y s k o , n i e myśl, że wrócisz do ś r o d k a , bo n i c z t e g o ! - k r z y k n ę ł a C z a r o d z i e j k a . - A jeśli w i e s z , co d l a c i e b i e d o b r e , lepiej z a c z n i j l a t a ć ! - M a r c i a i Bee t l e z całej siły w y p c h n ę l i p o z o s t a ł ą c z ę ś ć s m o c z e g o o g o n a na platformę. N i e p e w n o ś ć O g n i o p l u j a p r z e r o d z i ł a się w p a n i k ę . M a r c i a nie była m o ż e prawdziwą smoczą m a t k ą , m i a ł a j e d n a k wie­ le c e c h , z k t ó r y c h s m o c z e m a t k i s ł y n ę ł y , i O g n i o p l u j n i e m a l nie dostrzegał różnicy. - R ó b , co ci każą, i leć! - w r z a s n ę ł a i z a t r z a s n ę ł a o k n o . O g n i o p l u j zrobił, co mu kazali. R z u c i ł się w p r z ó d i zaczął s p a d a ć j a k k a m i e ń . W d ó ł i w d ó ł , mijając d z i e w i ę t n a s t e , osiemnaste, s i e d e m n a s t e piętro. A p o t e m szesnaste, pięt­ naste, czternaste. Przy trzynastym piętrze zrozumiał, co ma r o b i ć . Przy d w u n a s t y m o d g a d ł , jak t e g o d o k o n a ć . P r z y j e d e ­ n a s t y m z d r ę t w i a ł y m u s k r z y d ł a . P r z y ó s m y m w k o ń c u zaczął j e r o z k ł a d a ć , a p r z y s i ó d m y m , gdy S e p t i m u s o w i s t a n ę ł o j u ż serce, r o z p o s t a r ł j e n i c z y m w i e l k i z i e l o n y b a l d a c h i m , z ł a p a ł w i a t r i p i ę k n y m ł u k i e m p o s z y b o w a ł w g ó r ę , aż z n ó w z n a l a z ł się n a w y s o k o ś c i w i e r z c h o ł k a W i e ż y C z a r o d z i e j ó w . N a bla­ dej t w a r z y M a r c i i , k t ó r a w y g l ą d a ł a z wieży, o d m a l o w a ł się szeroki u ś m i e c h , a Beetle wydał z siebie r a d o s n y okrzyk. - O c h , c a ł e s z c z ę ś c i e - m r u k n ą ł A l t h e r , k t ó r y z r o b i ł się n i e m a l p r z e z r o c z y s t y z e s t r a c h u . P o d f r u n ą ł d o s m o k a i je­ go w s t r z ą ś n i ę t y c h p a s a ż e r ó w . - W s z y s t k o w p o r z ą d k u ? krzyknął, z p e w n y m t r u d e m dotrzymując im t e m p a . Ognio-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

pluj, o d k r y w s z y silę s w o i c h s k r z y d e ł , r o z k o s z o w a ł się l o t e m i był b a r d z o szybki. S e p t i m u s s k i n ą ł głową. - R a z w o k ó ł W i e ż y i l ą d o w a n i e na d z i e d z i ń c u ! - z a w o ł a ł Alther. T y m r a z e m S e p t i m u s p o k r ę c i ł głową. W o d d a l i w i d z i a ł c z a r n y k s z t a ł t , p o r u s z a j ą c y się w n i e s k o o r d y n o w a n y s p o s ó b . Był t o S i m o n H e a p . W ł a ś n i e przeleciał n a d d a c h a m i d o m ó w , stojących w z d ł u ż m u r u przy dokach, i o p a d a ł po drugiej stronie. - Dalej, O g n i o p l u j u ! Za n i m ! - z a w o ł a ł S e p t i m u s .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

OSTATNI L O T

AV w a r s z t a c i e J a n n i t r o z p o c z ę ł y s i ę p r a c e p r z y Smoczej Ło­ dzi. J a n n i t wyciągnęła ją ze S m o c z e g o D o m u , o b r ó c i ł a i wła­ ś n i e z a m i e r z a ł a wciągnąć ją z p o w r o t e m , by ł ó d ź m o g ł a pa­ t r z e ć n a świat. P o p r z e d n i e g o w i e c z o r u J e n n a p o p r o s i ł a o t o Nicka, m ó w i ą c , ż e s m o c z y c a s a m a t e g o zażądała. N i c k o , któ­ r e m u wciąż t r u d n o b y ł o przyjąć d o w i a d o m o ś c i fakt, ż e S m o ­ cza Łódź t o t a k ż e żywa istota, n i e r o z u m i a ł , dlaczego s t r o n a , w którą z w r ó c o n a jest łódź, m i a ł a b y imieć znaczenie, ale J e n n a była u p a r t a . Jannit krytycznym o k i e m spoglądała na łódź ze swojego niewielkiego h o l o w n i k a . W c z e ś n i e j w r a z z N i c k i e m o s t r o ż n i e usztywnili u s z k o d z o n e s k r z y d ł o i p r z y m o c o w a l i je do k a d ł u ­ ba, skrzydło j e d n a k było w b a r d z o z ł y m stanie. Sączyła się z nie­ g o z i e l o n a ciecz, k t ó r a s k a p y w a ł a d o w o d y . S a m a s m o c z y c a

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

t e ż nie p r e z e n t o w a ł a się najlepiej. Jej łuski z m a t o w i a ł y , m i a ł a ciężki wzrok, a g ł o w a i o g o n o p a d a ł y jej b e z w ł a d n i e . - N i e w y g l ą d a zbyt d o b r z e ! - z a w o ł a ł a J a n n i t d o R u p e r t a Gringe'a, który wraz z N i c k i e m stał na pokładzie Smoczej Łodzi i k i e r o w a ł całą operacją. R u p e r t s k i n ą ł głową. - N i e w i e m , co m o ż e m y z r o b i ć - m r u k n ą ł . - M o i m zda­ n i e m t u t a j p o t r z e b n e s ą j a k i e ś czary-mary. Trzej C z a r o d z i e j e , k t ó r y c h J a n n i t w y b r a ł a d o p i l n o w a n i a ł o d z i s p o ś r ó d p r z y s ł a n e j p r z e z M a r c i e t r z y n a s t k i - j a k o naj­ mniej n a t r ę t n y c h - wydało z siebie p o m r u k i dezaprobaty. „Jakieś c z a r y - m a r y " , d o b r e s o b i e . N i c k o n i e o d e z w a ł się. N i e p o d o b a ł m u się s p o s ó b , w jaki Rupert to powiedział, podejrzewał jednak, że chłopak ma rację. C o z w y k ł y w a r s z t a t s z k u t n i c z y m ó g ł b y z r o b i ć d l a ży­ wej, oddychającej S m o c z e j Ł o d z i ? - Co s i ę . . . - j ę k n ą ł n a g l e R u p e r t , d o s t r z e g a j ą c j a k i ś r u c h w y s o k o w g ó r z e . - J a k i ś i d i o t a r z u c i ł się z d a c h u . N i e , za­ raz... do stu zgniłych małży... on lata! Nicko podniósł pełen niepokoju wzrok. - S i m o n - m r u k n ą ł . - To S i m o n . - Co? Twój Simon? - To n i e j e s t m ó j S i m o n - o b u r z y ł się N i c k o . - Szybko. On jest groźny. Trzeba wciągnąć Smoczą Łódź z p o w r o t e m do środka. Ale R u p e r t G r i n g e z d a w a ł się z a h i p n o t y z o w a n y w i d o k i e m czarnej postaci, która leciała n a d Z a m k i e m niczym ranny k r u k i p o w o l i się ku n i m zbliżała. - Racja. T o c h o l e r n y S i m o n H e a p . - R u p e r t p o t r z ą s n ą ł pięścią, p o d n i ó s ł g ł o w ę i z a w o ł a ł : - W y n o ś się s t ą d , H e a p ! A m o ż e m a m cię z m u s i ć ?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- R u p e r t - s y k n ą ł N i c k o . - N i e d r a ż n i j go. - N i e drażnić? Już ja go r o z d r a ż n i ę . - R u p e r t p o d n i ó s ł g ł o s , o d w r a c a j ą c s i ę w s t r o n ę S i m o n a . - H e a p ! P r z e s t a ń się wygłupiać jak m a ł a dziewczynka na Festynie Środka Zimy. Z l e ć t u t a j i walcz j a k m ę ż c z y z n a . - R u p e r t , p r z e s t a ń - b ł a g a ł N i c k o . - L e p i e j się o d s u ń . On m a Błyskawicę. - T a k , j a s n e , a m o j a c i o t k a G e r t i e to k r ó l o w a Saby. D o b r a , leci t u t a j . N o , c h o d ź , H e a p . N i e b ą d ź t a k i n i e ś m i a ł y . H a ! Simon Heap miał spore kłopoty z Zaklęciem Lotu. Gdy tylko w z b i ł się w p o w i e t r z e i p o f r u n ą ł ku W i e ż y C z a r o ­ dziejów, z r o z u m i a ł , że Naczelny Skryba H e r m e t y c z n y nie z r o b i ł n i c , b y p o p r a w i ć d z i a ł a n i e Z a k l ę c i a . N i e o d w a ż y ł się zawrócić i zażądać, by H u g h F o x d o k o n a ł przeróbek, nie m ó g ł się b o w i e m s p ó ź n i ć n a s p o t k a n i e z D o m D a n i e l e m , jeśli c h c i a ł z n o w u z o s t a ć j e g o U c z n i e m . N i e w i e d z i a ł , ż e n a ­ w e t gdyby w r ó c i ł , H u g h F o x n i e m ó g ł b y n a p r a w i ć Z a k l ę c i a . W s z y s t k i e k o d y i szyfry z n a j d o w a ł y się w k s i ę d z e Odczynia­ nie

Mroku. S i m o n z l e d w o ś c i ą d o t a r ł d o m u r ó w Z a m k u i m u s i a ł wy­

k o r z y s t y w a ć całą s i ł ę w o l i , b y u t r z y m a ć się w p o w i e t r z u . Miał S m o c z ą Ł ó d ź w z a s i ę g u w z r o k u i w i e d z i a ł , że t y m ra­ z e m m u się p o s z c z ę ś c i . D o t r z e c h r a z y s z t u k a - m r u k n ą ł d o s i e b i e - a l b o d o t r z e c h razy p e c h , j e ś l i a k u r a t j e s t e ś z m u ­ t o w a n y m połączeniem łodzi i smoka. Lecąc niezgrabnie nad w a r s z t a t e m , wyjął z p a s a o s t a t n i ą B ł y s k a w i c ę , j a k a m u z o ­ s t a ł a . O s t a t n i o zużył s p o r o Błyskawic, a M e r r i n s p i s y w a ł się gorzej n i ż źle w p r z y g o t o w y w a n i u n o w y c h , ale t o n i e m i a ł o z n a c z e n i a . Ł ó d ź s t a n o w i ł a n i e r u c h o m y cel. N i e m ó g ł chy­ bić. T e n b a ł w a n R u p e r t o d u c z y się n a n i e g o k r z y c z e ć . D w i e pieczenie przy j e d n y m ogniu. T y m lepiej.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

P r z y g o t o w a ł Błyskawicę. P o w i e t r z e p r z e c i ą ł krzyk, a p o ­ t e m d w a g ł o ś n e p l u s k i . N i c k o w e p c h n ą ł R u p e r t a d o fosy i w s k o c z y ł t a m z a n i m . Przeklinając p e c h a , k t ó r y n i e p o z w o ­ lił m u w y r ó w n a ć r a c h u n k ó w z R u p e r t e m G r i n g e m , S i m o n r z u c i ł Błyskawicę, k t ó r a z h u k i e m p o m k n ę ł a p r z e z p o w i e ­ t r z e . Trzej C z a r o d z i e j e d o s t a l i z d u m i e w a j ą c e g o p r z y s p i e s z e ­ n i a i t a k ż e rzucili się do w o d y . B ł y s k a w i c a trafiła S m o c z ą Ł ó d ź p r o s t o w rufę, p r z e s z ł a przez złote d r e w n o k a d ł u b a jak nóż przez m a s ł o i spoczęła n a d n i e Fosy, g d z i e e k s p l o d o w a ł a , posyłając w n i e b o gejzer w o d y . P o ś r ó d m a s y b ą b e l k ó w i pary, S m o c z a Ł ó d ź p o w o l i zniknęła pod wodą i opadła na dno. Jannit Marten stała na pokładzie holownika z szeroko o t w a r t y m i u s t a m i , p r z e r a ż o n a t y m , c o się w y d a r z y ł o . N i k t , ale t o n i k t n i e m i a ł p r a w a r u s z a ć ł o d z i , znajdujących się p o d jej o p i e k ą . P o d n i o s ł a p i e r w s z ą b r o ń , j a k a w p a d ł a jej w ręce, o g r o m n y m ł o t , i cisnęła n i m w Simona. Miała nadzwyczaj s i l n e r a m i ę i m ł o t p o l e c i a ł w y s o k o , o w ł o s chybiając celu. Leciał dalej i zbliżający się s m o k , k t ó r y o d b y w a ł P i e r w s z y Lot, l e d w i e u n i k n ą ł p i e r w s z e g o ( c h o ć n i e o s t a t n i e g o w s w o ­ i m życiu p o c i s k u ) , g ł ó w n i e d z i ę k i o s t r z e g a w c z e m u k r z y k o ­ wi Nawigatora. S i m o n zauważył Ogniopluja. Nie wierzył w ł a s n y m o c z o m - a raczej o k u , wciąż b o w i e m n o s i ł o p a s k ę po t y m , j a k trafił g o W i l c z y C h ł o p i e c . C o t e n j e g o r z e k o m y b r a t m i a ł w so­ bie? D l a c z e g o z a w s z e p o j a w i a ł się w n a j m n i e j o d p o w i e d n i m m o m e n c i e , niczym n a t r ę t n a osa? I co teraz robił na grzbie­ cie s m o k a ? S u k c e s z e Smoczą Łodzią d o d a ł S i m o n o w i p r z e s a d n e j p e w ­ n o ś c i siebie. C h o ć n i e z o s t a ł a m u ani j e d n a Błyskawica i m u ­ siał p o s ł u g i w a ć się w a d l i w y m Z a k l ę c i e m L o t u , p o c z u ł się nie-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

zwyciężony. P r o s t a rzecz. N a j p i e r w z e p c h n i e z e s m o k a j e d n o , p o t e m d r u g i e i po s p r a w i e . Zegnajcie, bezczelny U c z n i u i p a n ­ n o Księżniczko. R z u c i ł się p r z e z p o w i e t r z e , m i e r z ą c n a p o c z ą t e k w S e p timusa. N a w i g a t o r J e n n a z o b a c z y ł a go ii k r z y k n ę ł a : - W d ó ł , S e p ! W dół! S e p t i m u s d w a r a z y k o p n ą ł s m o k a w lewy b o k i O g n i o p l u j z a n u r k o w a ł w s t r o n ę lasu m a s z t ó w poniżej. - W p r a w o ! - zawołała d z i e w c z y n a - Wyląduj na p o m o ś c i e ! S e p t i m u s k o p n ą ł r a z z p r a w e j , a p o t e m d w a r a z y z lewej i s m o k s k i e r o w a ł się n a p o m o s t , d o k t ó r e g o w ł a ś n i e p o d p ł y ­ wał holownik Jannit z trzema Czarodziejami na pokładzie. S i m o n się n i e zrażał. P o m k n ą ł w k i e r u n k u S e p t i m u s a , b y p r z e k o n a ć się, ż e Z a k l ę c i e L o t u w y k a z u j e n i e p o k o j ą c e z a m i ł o w a n i e d o s k r ę t ó w w p r a w o , i p o c h w i l i leciał p r o ­ s t o w k i e r u n k u n o s a Ogniopluja.. S m o c z y n o s t o w r a ż l i w e miejsce, z w ł a s z c z a u m ł o d y c h s m o k ó w , i m o c n e u d e r z e n i e w to w ł a ś n i e miejsce nie w y w o ł a ł o w Ogniopluju zachwytu. Smok instynktownie otworzył pysk, by odgryźć spory kawał Simona, i wtedy wstrząsnęło n i m potężne kichnięcie. - A a a a . . . a a a a . . . psiiiik! - N i c z y m k o r e k z w s t r z ą ś n i ę t e j b u t e l k i m u s u j ą c e g o n a p o j u , w i e l k a k u l a ciepłej, s m o c z e j śli­ ny u d e r z y ł a w S i m o n a , aż p r z e k o z i o ł k o w a ł p a r ę r a z y w p o ­ w i e t r z u . S m o c z a ś l i n a t o s u b s t a n c j a ż r ą c a . Trafiła S i m o n a w b r z u c h , o b r ó c i ł a go i w ciągu k i l k u s e k u n d p r z e ż a r ł a mu płaszcz, t u n i k ę i czerwony pas, o z d o b i o n y t r z e m a czarnymi gwiazdami DomDaniela. Simon wykonywał właśnie trze­ cie s a l t o , gdy Z a k l ę c i e L o t u o d p a d ł o m u o d p a s a i p o l e c i a ł o na ziemię, by wylądować na skrzyni z narzędziami, z której wcześniej korzystała Jannit/

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Simon runął w dót. S e p t i m u s b e z n a m y s ł u w y k r z y k n ą ł swój p i e r w s z y s m o c z y rozkaz: - Ratuj go! O g n i o p l u j w i e d z i a ł , c o r o b i ć . Zaczął o p a d a ć j a k k a m i e ń , po czym wystrzelił w p r z ó d i złapał S i m o n a na chwilę przed u d e r z e n i e m o ziemię. P o t e m z d o n o ś n y m trzaskiem wylądo­ w a ł n a p o m o ś c i e , w miejscu, gdzie l e d w i e kilka m i n u t w c z e ­ śniej s p o c z y w a ł o s k r z y d ł o S m o c z e j Ł o d z i . P a n i N a w i g a t o r s p a d ł a z ł o s k o t e m , p o c z y m g n i e w n i e z e r w a ł a się n a n o g i . - Po co to z r o b i ł e ś , S e p ? - spytała, o d s k a k u j ą c od S i m o ­ n a , k t ó r y leżał j a k d ł u g i n a grzbiecie O g n i o p l u j a . Septimus nie odpowiedział. Wbił spojrzenie w Simona. - O n . . . o n n i e u m a r ł , p r a w d a ? - z w r ó c i ł się S e p t i m u s d o Jannit, k t ó r a ściągnęła n i e p r z y t o m n e g o z Ogniopluja i pró­ bowała nawiązać z n i m jakiś kontakt. S i m o n leżał n a p o m o ś c i e b l a d y i n i e r u c h o m y . J e g o c z a r n e szaty, p o d z i u r a w i o n e s m o c z ą śliną, i j a s n e , k r ę c o n e w ł o s y były z m a t o w i a ł e o d p o t u , oczy zaś m i a ł z a m k n i ę t e . J a n n i t uklękła i przyłożyła u c h o do jego piersi. - N i e - m r u k n ę ł a . - Słyszę bicie serca. Stracił tylko przy­ tomność. - Na dźwięk głosu Jannit, Simon zatrzepotał powie­ k a m i i j ę k n ą ł . - Ej, wy t a m ! - z a w o ł a ł a k o b i e t a do C z a r o d z i e ­ j ó w . - C h o d ź c i e , m o ż e d l a o d m i a n y n a c o ś się przydacie. Trzej ociekający w o d ą Czarodzieje p o s ł u s z n i e s t a n ę l i p r z y Jannit. - P o m ó ż c i e mi z a n i e ś ć go do k a r c e r u - p o l e c i ł a . J e n n a i S e p t i m u s patrzyli, j a k J a n n i t i C z a r o d z i e j e b i o r ą S i m o n a za ręce i nogi, po czym niosą go przez t e r e n warsz­ tatu do karceru, małego, ceglanego budynku bez okien przy Z a m k o w y m murze, w którym z a m o n t o w a n o grube żelazne d r z w i , z t r z e m a c i ę ż k i m i , d o b r z e n a o l i w i o n y m i ryglami.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- W c i ą ż n i e w i e m , d l a c z e g o to z r o b i ł e ś , S e p - p o w i e d z i a ­ ła J e n n a z n a d ą s a n ą m i n ą . - Co z r o b i ł e m ? - spytał c h ł o p a k , głaszcząc O g n i o p l u j a po obolałym nosie. - Uratowałeś Simona. S e p t i m u s p o d n i ó s ł n a nią s p o j r z e n i e , z d u m i o n y n u t ą gnie­ wu w jej głosie. - Ale co i n n e g o m o g ł e m z r o b i ć , J e n ? - s p y t a ł . - Poczekać, aż s p a d n i e . Ja b y m tak postąpiła. - J e n n a z e złością k o p n ę ł a j a k i ś k a m y k d o fosy. Pokręcił głową. - Ale t o m ó j b r a t - s t w i e r d z i ł z e s m u t k i e m .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

4+WIEŻA

45

H+

STRAŻNICZA

N i c k o u p a r ł się, by w ł o ż y ć m a s k ę - n i e chciał, b y R u p e r t n u r k o w a ł d o Smoczej Łodzi bez niego. J a n n i t m u s i a ł a m u jednak wszystko tłumaczyć, jako że Nicko nigdy wcześniej nie używał maski. Wynalazek Jannit nosił nazwę „maska inspekcyjna" i służył do sprawdzania s t a n u k a d ł u b a pod powierzchnią wody. O w a l n a szybka otoczona była miękką skórą, k t ó r a c i a s n o przylegała d o twarzy, zaś s k ó r z a n y p a s e k przytrzymywał ją z tyłu głowy. Szkło b y ł o g r u b e i m o c n e . Mia­ ło zielonkawą b a r w ę , co n i e p o p r a w i a ł o w i d o c z n o ś c i , ale i t a k było lepsze niż o t w i e r a n i e o c z u w m u l i s t e j w o d z i e Fosy. N i c k o w y ś m i e n i c i e p ł y w a ł . K i e d y c h ł o p c y byli m ł o d s i , Silas c z ę s t o z a b i e r a ł i c h z Z a m k u n a ł a c h ę p i a s k u p r z y M o ś c i e J e d n o s t r o n n y m , g d z i e N i c k o n a u c z y ł się p ł y w a ć . Tyle ż e n i ­ gdy w c z e ś n i e j n i e n u r k o w a ł i t e r a z , gdy w r a z z R u p e r t e m

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

u s i ł o w a l i p o d n i e ś ć b e z w ł a d n ą g ł o w ę S m o c z e j Łodzi z m u ł u n a d n i e Fosy, z a c z y n a ł o m u b r a k o w a ć p o w i e t r z a . Rupert pokazał uniesiony kciuk i wraz z Nickiem popły­ nęli w g ó r ę w y n o s z ą c ł e b s m o c z y c y n a p o w i e r z c h n i ę . J a n n i t czekała z dużą płócienną płachtą, którą s z y b k o w s u n ę ł a p o d s m o c z ą g ł o w ę , b y w z i ą ć jej c i ę ż a r n a s i e b i e . - Dobra robota, chłopcy - pochwaliła, łagodnie układając o d r ę t w i a ł ą g ł o w ę i szyję n a b r z e g u W y k o p u , gdzie w c z e ś n i e j r o z ł o ż y ł a swój j e d y n y p e r s k i d y w a n . J e n n a patrzyła. Septimus zabrał Ogniopluja z p o w r o t e m do W i e ż y C z a r o d z i e j ó w , ale J e n n a n i e c h c i a ł a z n i m iść. A za­ t e m S e p t i m u s , k t ó r y z k o l e i n i e chciał l e c i e ć b e z N a w i g a t o ­ ra, p r o w a d z i ł s m o k a u l i c a m i , b u d z ą c w i e l k i e z a i n t e r e s o w a ­ nie wszystkich napotkanych osób. J e n n a u s i a d ł a p r z y u b ł o c o n e j g ł o w i e smoczycy, w y p a t r u ­ jąc o z n a k życia, ż a d n y c h j e d n a k n i e d o s t r z e g ł a . G ł o w a s p o ­ czywała b e z r u c h u , a ciężkie, z i e l o n e p o w i e k i były z a c i ś n i ę ­ te. Jenna ostrożnie starła błoto ze złotych uszu i gładkich p o w i e k . M ó w i ł a d o smoczycy, t a k j a k w c z e ś n i e j , ale n i e b y ł o ż a d n e j o d p o w i e d z i . T y l k o cisza. Jannit przykucnęła i spojrzeniem znawczyni omiotła smo­ czą g ł o w ę . N i e b y ł o ż a d n y c h w i d o c z n y c h o b r a ż e ń , ale p r z e ­ cież się na t y m n i e z n a ł a . Czy ta ł ó d ź b y ł a żywą i s t o t ą ? A jeśli tak, czy potrafiła o d d y c h a ć p o d w o d ą ? J e ś l i zaś n i e potrafiła, t o czy u t o n ę ł a , czy t e ż z a b i ł a j ą b ł y s k a w i c a ? J a n n i t M a a r t e n p o k r ę c i ł a głową. S p r a w a w y k r a c z a ł a p o z a jej w i e d z ę . - C z y o n a . . . n i e żyje? - s z e p n ę ł a J e n n a . - N - n i e w i e m , p a n i - o d p a r ł a J a n n i t , czując się n i e c o n i e ­ s w o j o w o b e c n o ś c i klęczącej k s i ę ż n i c z k i , u m a z a n e j b ł o t e m i ze ł z a m i , p ł y n ą c y m i po p o l i c z k a c h . - Ale r a z - d w a wycią­ g n i e m y ją z w o d y , k i e d y c h ł o p c y p r z e c i ą g n ą p ł ó t n o p o d ka-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

d ł u b e m . Zobaczymy, co trzeba zrobić, a p o t e m to zrobimy. Jak skończymy, k a d ł u b będzie jak nowy. - A l e m o ż e s z s p r a w i ć , ż e b y o t w o r z y ł a oczy? - s p y t a ł a Jenna. - Ach... Tego nie wiem - odparła Jannit, która nigdy nie s k ł a d a ł a o b i e t n i c , jeśli n i e b y ł a c z e g o ś p e w n a . Ale n a g l e J e n n a p o c z u ł a , ż e j e s t c z e g o ś p e w n a . N i e m i a ł a pojęcia, s k ą d t o w i e , ale w i e d z i a ł a , ż e t o p r a w d a : s m o c z y c a u m i e r a ł a i tylko ciotka Zelda m o g ł a ją uratować. Wstała. - M u s z ę c o ś z r o b i ć - o z n a j m i ł a . - Z o s t a n i e s z z nią, d o ­ póki nie wrócę? J a n n i t s k i n ę ł a głową i J e n n a r u s z y ł a p r z e z t e r e n w a r s z t a t u . P r z e b i e g ł a p r z e z w i l g o t n y t u n e l i w y p a d ł a p o drugiej s t r o n i e , p r o s t o n a r o z s ł o n e c z n i o n e u l i c e Z a m k u . P o m k n ę ł a w gó­ r ę najbliższych s c h o d ó w , k t ó r e z a w i o d ł y j ą n a p ó ł k ę p o w e ­ w n ę t r z n e j s t r o n i e m u r ó w , i s k i e r o w a ł a się d o W i e ż y S t r a ż n i ­ czej przy B r a m i e W s c h o d n i e j . Biegła, n i e zważając n a o t c h ł a ń p o lewej s t r o n i e , w i e d z i a ł a b o w i e m , ż e t o jej o s t a t n i a s z a n s a . S u c h e k a m i e n i e , z k t ó r y c h z b u d o w a n o p ó ł k ę , były m o c n o p o w y c i e r a n e i g ł a d k i e . W p o ś p i e c h u raz i d r u g i o m a l się n i e p o ś l i z n ę ł a i nie s p a d ł a . Zwolnij - p o w i e d z i a ł a s o b i e w d u c h u . - J e ś l i s p a d n i e s z , n a n i c się n i e p r z y d a s z Smoczej Łodzi. Z a m k o w y m u r wił się p r z y r o z r z u c o n y c h b e z ł a d n i e d o m o ­ stwach, które z b u d o w a n o o b o k niego. J e n n a utkwiła wzrok w wyrastającej z M u r u W i e ż y Strażniczej, z której rozciągał się w i d o k n a P u s z c z ę . U t r z y m y w a ł a j e d n o s t a j n e t e m p o i n i e ­ b a w e m z n a l a z ł a się u s t ó p wieży, z g r z a n a , z d e n e r w o w a n a i bez tchu. P r z e z chwilę p r ó b o w a ł a o d z y s k a ć o d d e c h , wdychając kwa­ ś n y z a p a c h p r z e p e ł n i o n y c h k o s z y n a śmieci, stojących r z ę d e m

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

przed małymi drewnianymi drzwiami do wieży. Na drzwiach wisiała w y b l a k ł a tabliczka: BIURO OBSŁUGI KLIENTA URZĄD SZCZURÓW POCZTOWYCH WYNAJEM DYSKRETNYCH, DŁUGODYSTANSOWYCH SZCZURÓW OTWARTE BEZ P R Z E R W Y Z n a c z n i e n o w s z a tabliczka, w i s z ą c a p o n i ż e j , g ł o s i ł a : ZAMKNIĘTE Jenna nie zamierzała rezygnować. P o p c h n ę ł a drewniane drzwi i omal nie wpadła do małego, ciemnego pomiesz­ czenia. - Czytać n i e u m i e s z ? Z a m k n i ę t e - p o w i t a ł ją gdzieś z m r o ­ k u zrzędliwy głos. - T a m j e s t n a p i s a n e „ O T W A R T E B E Z P R Z E R W Y " - za­ uważyła. - A pod s p o d e m „ Z A M K N I Ę T E " - o d p a r ł głos. - I tak w ł a ś n i e j e s t . M o ż e s z w r ó c i ć j u t r o . A t e r a z p r z e p r a s z a m , ale m u s z ę zamknąć drzwi. - N i c m n i e to n i e o b c h o d z i - p o w i e d z i a ł a J e n n a . - C h c ę d o s t a ć S z c z u r a P o c z t o w e g o , i t o j u ż . T o p i l n e . S p r a w a życia i śmierci. - O, wszyscy tak m ó w i ą - stwierdził szczur z lekcewa­ ż e n i e m w głosie, po czym wziął teczkę i ruszył do drzwi. Jenna zastąpiła drogę dość k o r p u l e n t n e m u , brązowemu zwierzęciu. Szczur p o d n i ó s ł w z r o k i d o p i e r o teraz zobaczył, z k i m ma do c z y n i e n i a . G ł o ś n o p r z e ł k n ą ł ś l i n ę . - O - p o w i e -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

d z i a ł . - E k h e m . N i e w i e d z i a ł e m , ż e t o ty, W a s z a W y s o k o ś ć . Najmocniej przepraszam. - N i e w a ż n e . P o p r o s t u wyślij w i a d o m o ś ć , d o b r z e ? S z c z u r w r ó c i ł d o b i u r k a , p o c z y m o t w o r z y ł t e c z k ę i zaczął p r z e g l ą d a ć listę n a z w i s k , r a z p o raz k r ę c ą c głową. - W a s z a W y s o k o ś ć - o d e " w a ł się z ż a l e m w g ł o s i e . - Bar­ d z o b y m chciał p o m ó c , ale w s z y s t k i e S z c z u r y P o c z t o w e s ą niedostępne. Dlatego zamknęliśmy. Mogę załatwić jednego najwcześniej n a j u t r o r a n o . . . - J u t r o rano będzie za p ó ź n o - przerwała mu Jenna. P o d s t a r z a ł y s z c z u r w y d a w a ł się b a r d z o p r z e j ę t y . - Tak mi przykro, Wasza Wysokość. Mieliśmy ostatnio ciężki o k r e s . E p i d e m i a p r z y ś c i e k a c h z a b r a ł a c z ę ś ć najlep­ szych, m ł o d y c h s z c z u r ó w , a p o ł o w a p e r s o n e l u w z i ę ł a u r l o p . A p o t e m m i e l i ś m y tyle d ł u g o d y s t a n s o w y c h z a m ó w i e ń , że już straciłem rachubę... - W t a k i m razie p o p r o s z ę T a j n e g o S z c z u r a - p o w i e d z i a ł a J e n n a . - Czy Stanley jest dostępny? Szczur popatrzył z w y s t u d i o w a n y m zdziwieniem. - T a j n e g o S z c z u r a ? - s p y t a ł . - N i e ma c z e g o ś t a k i e g o . - O j , n i e gadaj g ł u p s t w - w y p a l i ł a J e n n a ze z n i e c i e r p l i ­ w i e n i e m . - O c z y w i ś c i e , że j e s t . W i e m c o ś o t y m . S z c z u r był u p a r t y . - N a p r a w d ę nie wiem, o czym m o w a - powiedział. A t e r a z m u s z ę j u ż iść W a s z a W y s o k o ś ć . M ó g ł b y m p r z y s ł a ć Szczura Pocztowego do Pałacu j u t r o z samego rana. Cierpliwość dziewczyny była na wyczerpaniu. - Słuchaj - o d e z w a ł a się o s t r o . - C h c ę d o s t a ć T a j n e g o S z c z u r a n a t y c h m i a s t . T o r o z k a z . A jeśli n i e d o s t a n ę , n i e b ę ­ dzie już Szczurzych Tajnych Służb. Nie wspominając n a w e t o Urzędzie Szczurów Pocztowych. Zrozumiano?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Gryzoń przełknął ślinę i zaczął przerzucać swoje papierzyska. - Z-zaraz k o g o ś z a w o ł a m - p o w i e d z i a ł . A p o t e m , ku za­ s k o c z e n i u J e n n y , wychylił s i ę p r z e z m a ł e o k i e n k o i krzyk­ n ą ł : - S t a n l e y ! Ej, S t a n l e y ! R u s z t u t a j swój o g o n . S z y b k o ! Kilka c h w i l p ó ź n i e j w o k i e n k u p o j a w i ł się S t a n l e y . - N i e s t r o s z się tak, H u m p h r e y , c o t o z a w a ż n a s p r a w a ? - A p o t e m z a u w a ż y ł J e n n ę . - O. - Specjalna p r o ś b a do c i e b i e - o z n a j m i ł szczur, j a k b y skru­ szony. - Aha - powiedział Stanley bez przesadnego entuzjazmu. J e n n a nie traciła czasu. - Stanleyu - zaczęła - chcę, ż e b y ś zaniósł pilną wiado­ m o ś ć c i o t c e Z e l d z i e . M u s i t u p r z y b y ć jak najszybciej. T o je­ dyna nadzieja na... W geście, k t ó r y j u ż z n a ł a , S t a n l e y u n i ó s ł ł a p k ę . - Nie - powiedział z naciskiem. - C o ? - z d z i w i ł a się J e n n a . N a w e t H u m p h r e y w y d a w a ł się w s t r z ą ś n i ę t y . - Przepraszam - rzekł Stanley, przechodząc przez o k n o . - Dziś jestem niedostępny. - Wcale nie - powiedział H u m p h r e y . - Owszem, tak - odparł Stanęły. - Dawnie zaprosiła m n i e n a kolację. J a k r o z u m i e m , p o k ł ó c i ł a się z siostrą. D o s t a ł e m nauczkę. W przeszłości s t a w i a ł e m pracę na pierwszym miej­ scu, a D a w n i e na d r u g i m . Ale k o n i e c z t y m . -Ale... - zaprotestowała Jenna. - W i e m , c o p o w i e s z , W a s z a W y s o k o ś ć , i b a r d z o m i przy­ k r o , ale dzisiaj D a w n i e b ę d z i e n a p i e r w s z y m m i e j s c u , n a w e t jeśli m a m s t r a c i ć p r a c ę . A t e r a z p r o s z ę o w y b a c z e n i e , c h c ę zebrać t r o c h ę k w i a t ó w ze ś m i e t n i k a kwiaciarza, z a n i m go

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

o p r ó ż n i ą . - Z t y m i s ł o w a m i u k ł o n i ł się, po c z y m p r z e s z e d ł obok Jenny z wysoko podniesionym łepkiem. Zdumiona dziewczyna przytrzymała mu drzwi i patrzyła, jak zeskaku­ je, p o c z y m z n i k a z a d a c h e m . - C ó ż - o d e z w a ł się H u m p h r e y . - N a p r a w d ę n i e w i e m , co powiedzieć... - T a k - p o w i e d z i a ł a J e n n a . - Ja też nie w i e m . To była m o j a o s t a t n i a n a d z i e j a . Ale i t a k n i e s ą d z ę , b y c i o t k a Z e l d a zdołała tu w p o r ę dotrzeć. Myślę, że nie zostało już wiele czasu. D o b r a n o c . - D o b r a n o c , W a s z a W y s o k o ś ć - odrzekł H u m p h r e y , a J e n n a cicho z a m k n ę ł a d r z w i i w r ó c i ł a do w a r s z t a t u s z k u t n i c z e g o .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

4-K 4 6 KARCER

W karcerze Simon

r',

H e a p o t w o r z y ł oczy

mw

i j ę k n ą ł . P r z e z c h w i - '•> 'i, lę m y ś l a ł , ż e m u s i a ł trafić d o L o c h u N u m e r J e d e n , ale p o t e m zdał sobie sprawę, że przez zakratowane o k n o w p a d a wą­ ski p r o m y k ś w i a t ł a i o d p r ę ż y ł się. L o c h N u m e r Jeden zawsze t o n ą ł w zu-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

p e ł n y c h c i e m n o ś c i a c h i c h o ć m i e j s c e , w k t ó r y m się znalazł, pachniało dość paskudnie, to na pewno nie tak paskudnie, jak loch. Najwyższy O b r o ń c a pokazał mu kiedyś Loch N u ­ m e r J e d e n i Simon nigdy tego nie zapomniał. P o w o l u t k u d ź w i g n ą ł się i u s i a d ł . Bolały go g ł o w a i b r z u c h , ale na ile z d o ł a ł się z o r i e n t o w a ć , n i e miał ż a d n y c h p o ł a m a n y c h kości. Z d z i w i ł go w i d o k w i e l k i c h d z i u r w t u n i c e , ale n a g l e go olśniło i wszystko sobie przypomniał. S m o k . . . bachor... i Zaklęcie L o t u . Stracił je. Z n o w u jęknął. Był n i e u d a c z n i k i e m . Strasznym nieudacznikiem. Nie dość, że Marcia nigdy nie p o p r o s i ł a go, b y z o s t a ł jej U c z n i e m , t o j e s z c z e o k a z a ł o się, ż e n i e chce g o t a k ż e D o m D a n i e l . M i m o t e g o , ż e S i m o n nie­ m a ł o dla n i e g o z r o b i ł . Wyciągnął j e g o o k r o p n e , oślizłe kości i o d b y ł z n i m i n i e z l i c z o n e w ę d r ó w k i do S k r y p t o r i u m , gdzie musiał rozmawiać z przemądrzałym H u g h e m Foxem, który z a w s z e p a t r z y ł na n i e g o z góry, z n a d swojego d ł u g i e g o , za­ d a r t e g o n o s a . W ł ó c z y ł się p o p o n u r y c h L o d o w y c h T u n e l a c h , by d o s t a r c z y ć kości u p i o r n e j U n i e Brakket, i jeszcze p i l n o w a ł , b y stary W e a s a l n i g d y g o n i e zobaczył. C z a s a m i n a w e t p o m a ­ gał jej w k ł a d a ć t e p r z e k l ę t e kości d o A m a l g a m a t u , b y m o g ł a zdążyć n a t a ń c e . Ależ był g ł u p i . A p o t e m , n a d o m i a r złego, j e g o r z e k o m y b r a t pojawił się na s m o k u . C h ł o p a k m i a ł - ile? - l e d w i e j e d e n a ś c i e lat, a p r o s z ę , n i e d o ś ć , że z o s t a ł U c z n i e m Czarodziejki Nadzwyczajnej, to na d o d a t e k miał własnego s m o k a . J a k o n t o robił? S i m o n siedział n a p o d ł o d z e k a r c e r u i u ż a l a ł się n a d sobą. N i k t go nie chciał. Nic mu nie wchodziło. Życie było do ni­ czego i po p r o s t u niesprawiedliwe. Po chwili o g a r n ę ł o go znajome uczucie gniewu. W s t a ł i r o z e j r z a ł się p o celi. P o k a ż e i m , ż e n i e d a się o k i e ł z n a ć S i m o n a H e a p a . R a z d w a się s t ą d w y d o s t a n i e . Z e złością p o -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

p c h n ą ł d r z w i , a l e b e z s k u t k u , j e ś l i n i e liczyć p r z e s t r a s z o ­ nych szeptów. - P r ó b u j e wyjść... - Co r o b i m y ? - Jest bardzo niebezpieczny? - N i e bądź dzieckiem, Brianie. - P r z e s t a ń c i e się kłócić. C z a r o d z i e j k a N a d z w y c z a j n a przy­ b ę d z i e l a d a chwila. S i m o n u ś m i e c h n ą ł się s z e r o k o . T a k , n i e c h przyjdzie, ale jego tu nie zastanie. W ł a ś n i e zdał sobie sprawę, gdzie jest. W i e l e lat t e m u J a n n i t p o w i ę k s z y ł a swój w a r s z t a t , p r z e j m u ­ jąc sypiące się n a b r z e ż e , k t ó r e n a l e ż a ł o d o Z a m k o w e g o U r z ę ­ d u C e l n e g o . K a m i e n n y karcer, w k t ó r y m z a m y k a n o pijanych m a r y n a r z y i p o d e j r z a n e typy, lądujące w Z a m k u , s t a n o w i ł je­ d y n ą z a c h o w a n ą część d a w n e g o b u d y n k u . J a n n i t t r z y m a ł a t u swoje najcenniejsze n a r z ę d z i a . N a d a l były t u t e s a m e ciężkie, ż e l a z n e d r z w i z t r z e m a m o c n y m i r y g l a m i od z e w n ą t r z i wiel­ k i m , m o s i ę ż n y m k l u c z e m w z a m k u . S i m o n m ó g ł b y się zało­ żyć, ż e wciąż j e s t t u t e ż klapa, w i o d ą c a d o L o d o w y c h T u n e l i . C h ł o p a k u k l ą k ł i p o s p i e s z n i e w z i ą ł się d o r o b o t y , o d g a r ­ niając z p o d ł o g i w i e l o l e t n i ą w a r s t w ę b r u d u . N a s z c z ę ś c i e Jannit zostawiła mu całkiem dobrą łopatę, która po krótkim c z a s i e z a d ź w i ę c z a ł a o m e t a l , k t ó r y z n a j d o w a ł się m n i e j w i ę ­ cej s t o p ę p o d p o w i e r z c h n i ą . Zablokowana klapa z łatwością ustąpiła p o d w p r a w n y m i dłońmi Simona. Z dołu d m u c h n ę ł o zimne powietrze. Simon p r z e c i s n ą ł s i ę p r z e z o t w ó r i z n a l a z ł się p o ś r ó d z n a j o m e g o chłodu Lodowych Tuneli. Trzynastu Czarodziejów w komplecie - Jannit bowiem szybko s p r o w a d z i ł a p o z o s t a ł ą d z i e s i ą t k ę z w ę d k a r s k i e g o m o -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

la przy w a r s z t a c i e - p o s ł u s z n i e o t a c z a ł o karcer, gdy zjawiła się M a r c i a w t o w a r z y s t w i e Sary i Silasa H e a p ó w . S a r a i Silas n a l e g a l i na s p o t k a n i e z n a j s t a r s z y m s y n e m . N i e m o g l i u w i e r z y ć w t o , co m ó w i ł a M a r c i a , i chcieli s a m i g o zobaczyć. - Przynajmniej - powiedziała Sara - tym razem będzie m u s i a ł n a s w y s ł u c h a ć . N i e u c i e k n i e , j a k t o m a w zwyczaju. J a n n i t d o p r o w a d z i ł a całą t r ó j k ę d o k a r c e r u . Jej d r o b n a , żylasta f i g u r a w y d a w a ł a się ginąć, p r z y ć m i o n a p r z e z M a r c i e w fioletowych, jedwabnych szatach, które powiewały poru­ szane przez wieczorną bryzę. - J e s t e ś m y na miejscu, pani Marcio - oznajmiła Jannit, gdy z a t r z y m a l i się za k r ę g i e m C z a r o d z i e j ó w . - J e s t w ś r o d ­ ku. Zamknęliśmy go parę godzin t e m u , więc pewnie już doszedł do siebie. M o c n o dostał w głowę od s m o k a , kiedy zaatakował. - Ojej - p o w i e d z i a ł a S a r a z n i e p o k o j e m w g ł o s i e . - W o l a ­ łabym, żeby nie robił tych wszystkich głupstw. - Na p e w n o wszyscy byśmy woleli - odparła s u r o w o Mar­ cia. - N i e s t e t y , p o s z e d ł w tych g ł u p s t w a c h j e s z c z e dalej. N a ­ z w a ł a b y m j e raczej z ł e m . - Oj, Silasie - j ę k n ę ł a Sara. - Co m a m y z r o b i ć ? - P o r o z m a w i a m y z n i m - o d p a r ł Silas kojącym t o n e m - i zo­ baczymy, co ma do p o w i e d z e n i a . A t e r a z p r z e s t a ń się m a r t w i ć . Nic nie p o r a d z i m y . S i m o n jest już dorosły. Dwaj C z a r o d z i e j e , k t ó r z y stali p r z y d r z w i a c h , cofnęli się z s z a c u n k i e m , by C z a r o d z i e j k a N a d z w y c z a j n a m o g ł a przejść. J a n n i t o d s u n ę ł a rygle, p r z e k r ę c i ł a c i ę ż k i m o s i ę ż n y k l u c z i otworzyła grube żelazne drzwi. - S i m o n ! - z a w o ł a ł a Sara, w p a d a j ą c d o k a r c e r u , z a n i m ktokolwiek zdołał ją p o w s t r z y m a ć . - S i m o n . . . S i m o n ?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- W i e d z i a ł a ś o t y m ? - z w r ó c i ł a się M a r c i a do J a n n i t M a a r t e n , k t ó r a ze z d u m i e n i e m w p a t r y w a ł a się w m e t a l o w ą k l a p ę , lśniącą p o ś r o d k u b r u d n e j p o d ł o g i k a r c e r u . - N i e - o d p a r ł a k r ó t k o J a n n i t . N i e p o d o b a ł jej się s p o s ó b , w jaki M a r c i a do niej m ó w i ł a . I n i e podobaił jej się fakt, że ma w s w o i m w a r s z t a c i e kolejną rzecz, o k t ó r e j nic n i e w i e . - C o . . . co to j e s t ? - wyjąkała Sara, o p i e r a j ą c się na Silasie, zrozpaczona, że Simon znowu uciekł. - N i c - o d p a r ł a s z y b k o M a r c i a . - W lkażdym r a z i e n i c , 0 c z y m p o w i n n a ś w i e d z i e ć . T a k l a p a m a być z a b l o k o w a n a , 1 to j u ż . G d z i e A l t h e r ? Alther Mella podfrunąl do Marcii. - A l t h e r z e , czy z o s t a l i j e s z c z e jacyś S t a r o ż y t n i , k t ó r z y chodzili t u n e l a m i ? M u s i m y m i e ć w s z y s t k i e klapy p o d s t r a ­ żą do czasu sprawdzenia blokad. - J e d y n y S t a r o ż y t n y , k t ó r y się n a d a j e i n i e j e s t k o m p l e t ­ n y m świrem, pilnuje klapy w Wieży Czarodziejów - oznaj­ mił duch. - Sam nigdy nie zszedłem do t u n e l i . W t a m t y c h czasach nikt t a m nie schodził. - W t y c h c z a s a c h t e ż n i k t n i e p o w i n i e n . Z w y j ą t k i e m In­ s p e k t o r a . T e n H u g h F o x b ę d z i e m u s i a ł o d p o w i e d z i e ć n a wie­ le p y t a ń . - M a r c i a z a s t a n o w i ł a się p r z e z c h w i l ę . - A l t h e r z e , czy m ó g ł b y ś z a b r a ć j e d n e g o z C z a r o d z i e j ó w d o S k r y p t o ­ rium i przynieść trochę wosku? Przynajmniej będzie m o ż n a zablokować tę klapę. - P r z e p r a s z a m - w t r ą c i ł a J a n n i t . - P r z y p ł y n ę ł a b a r k a z Por­ t u . C z e k a m n a d o s t a w ę . - Z t y m i słowy p o s z ł a n a p o m o s t , d o k t ó r e g o przybijała w ł a ś n i e d ł u g a , w ą s k a łódź, w y ł a d o w a ­ na s k r z y n i a m i i k o s z a m i . J e n n a , k t ó r a n i e m i a ł a z a m i a r u zbliżać d o się S i m o n a H e a p a , s t a ł a p r z y S m o c z e j Łodzi, d e l i k a t n i e g ł a s z c z ą c j ą p o g ł o w i e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

i s z e p c z ą c jej d o u c h a s ł o w a o t u c h y . Z r o z p a c z ą c z e k a ł a na jakiś z n a k życia, a t y m c z a s e m N i c k o i R u p e r t u s i ł o w a l i umieścić p o d u s z k o d z o n y m k a d ł u b e m d w a p ł ó c i e n n e pa­ sy. G d y b a r k a p r z y b i ł a d o p o m o s t u , J e n n a p o d n i o s ł a w z r o k i zobaczyła, jak J a n n i t łapie linę, po czym mocuje barkę do dwóch grubych pachołków. A potem, ku swojemu prze­ r a ż e n i u , u j r z a ł a c o ś j e s z c z e , a raczej k o g o ś j e s z c z e : t a j e m n i ­ czego człowieka z Portu. W y s o k i m ę ż c z y z n a s t a ł p r o s t o n a p o k ł a d z i e , czujny, go­ t ó w zaraz zeskoczyć na brzeg. Na jego długich, ciemnych włosach widniała ciemna przepaska, a tunika z czerwonego j e d w a b i u w y d a w a ł a się p o m i ę t a i p r z y b r u d z o n a . J e n n a za­ m a r ł a . P o t e m p r z y c u p n ę ł a z a g ł o w ą S m o c z e j Łodzi i usły­ szała, j a k n i e z n a j o m y z w r a c a się d o J a n n i t n i s k i m g ł o s e m z l e k k i m a k c e n t e m : - P r z e p r a s z a m , s ł y s z a ł e m , że g d z i e ś t u ­ taj z n a j d ę K s i ę ż n i c z k ę . C z y t o p r a w d a ? - A kim p a n jest? - spytała podejrzliwie Jannit. - Po p r o s t u k i m ś , k t o s z u k a Księżniczki - o d p a r ł w y m i ­ jająco t a m t e n . N a g l e z a u w a ż y ł r u c h p r z y k a r c e r z e . - C z y t o Czarodziej Nadzwyczajny, proszę pani? - spytał. - M o ż l i w e - o d r z e k ł a J a n n i t , zajmując się w i ą z a n i e m węzła. - P r z e p r a s z a m , ale m u s z ę się z n i m w i d z i e ć . - Z nią - p o p r a w i ł a J a n n i t , lecz n i e z n a j o m y , k t ó r y r u s z y ł w s t r o n ę Marcii, j u ż n i e u s ł y s z a ł . - P r z e p r a s z a m - p o d n i ó s ł g ł o s , zbliżając się d o g r u p k i przy karcerze. - Czy m ó g ł b y m rozmawiać z Czarodziejem Nadzwyczajnym? M a r c i a o d w r ó c i ł a się i n a t w a r z y m ę ż c z y z n y o d m a l o w a ł o się z m i e s z a n i e . P r z y s t a n ą ł na c h w i l ę i zaczął g r z e b a ć w kie­ s z e n i t u n i k i , najwyraźniej c z e g o ś szukając.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- A l t h e r ? - p o w i e d z i a ł . - A l t h e r , tco ty? M a r c i a n i e o d p o w i e d z i a ł a . Była b l a d a j a k p ł ó t n o . - A, z n a l a z ł e m . - N i e z n a j o m y t r i u m f a l n y m g e s t e m wycią­ gnął m a ł e , z ł o t e o k u l a r y i s t a r a n n i e n a ł o ż y ł j e n a n o s . T e r a z jego m i n a w y r a ż a ł a z d u m i e n i e . - M a r c i a O v e r s t r a n d ! - wykrzyknął!. - C z a r o d z i e j k a N a d ­ zwyczajna! P r o s z ę , p r o s z ę . - M i l o ? - s p y t a ł a M a r c i a s ł a b y m gBosem. - M i l o B a n d a ? T o ty, p r a w d a ? T a m t e n w y d a w a ł się b a r d z o p r z e j ę t y . Bez s ł o w a p o k i ­ wał głową, a C z a r o d z i e j k a , ku p r z e r a ż e n i u J e n n y , o b j ę ł a go i m o c n o uścisnęła. - G d z i e się p o d z i e w a ł e ś tyle c z a s u ? - s p y t a ł a . - Myśleli­ ś m y , ż e n i e żyjesz. Gdy Marcia puściła mężczyznę, z w y k o p u dobiegł głośny krzyk. N i c k o u p u ś c i ł j e d e n z p ł ó c i e n n y c h p a s ó w d o w o d y . M a r c i a d o p i e r o t e r a z z o b a c z y ł a s t r a s z n y s t a n S m o c z e j Ło­ dzi. - J a n n i t ! - k r z y k n ę ł a . - J a n n i t . . . co się s t a ł o ? J a n n i t n i e m i a ł a o c h o t y o d p o w i a d a ć . P o s t a n o w i ł a z a wszel­ k ą c e n ę p o d n i e ś ć S m o c z ą Łódź z d n a p r z e d z a p a d n i ę c i e m n o ­ cy, a po w a r s z t a c i e k r ę c i ł o się j u ż tyle C z a r o d z i e j ó w , że m i a ł a dosyć d o k o ń c a życia. - Idź p o n a s t ę p n y p a s , d o b r z e , N i c k o ? A p o t e m s p r ó b u ­ jemy jeszcze raz. Gdy J e n n a patrzyła, jak Marcia wita c i e m n o w ł o s e g o męż­ czyznę, n a r a s t a ł o w niej z d u m i e n i e . T e r a z C z a r o d z i e j k a r u ­ szyła w s t r o n ę S m o c z e j Łodzi, p r o w a d z ą c go ze sobą, i J e n n a z e r w a ł a się n a r ó w n e n o g i . Z a n i m k t o ś z d o ł a ł j ą z a t r z y m a ć , p o b i e g ł a d o t u n e l u , k t ó r y m w y c h o d z i ł o się z w a r s z t a t u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

+>- 4 7 -*+ KOMNATA

KRÓLOWEJ

ni ściskała złoty klucz, k t ó r y d o s t a ł a o d ciotki Z e l d y . Klucz d o K o m n a t y K r ó l o w e j . S z k o d a , ż e n i e m i a ł a pojęcia, g d z i e K o m n a t a K r ó l o w e j m o ż e się z n a j d o w a ć , i s z k o d a , ż e p r a w d o p o d o b n i e n i e b y ł o t a m niczego, co p o m o g ł o b y uratować Smoczą Łódź. Nic inne­ g o jej j e d n a k n i e p o z o s t a w a ł o , b o M a r c i a b y ł a najwyraźniej w z m o w i e z n i e z n a j o m y m i n i e m o ż n a jej b y ł o ufać. T e r a z J e n n a w i e d z i a ł a , j a k czuł się S e p t i m u s , gdy M a r c i a nie chciała wierzyć, że S i m o n ją porwał. Wybiegła za róg i wpadła p r o s t o na Ogniopluja.

OŚ

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Auć! - J e n ! - w y k r z y k n ą ł ze z d u m i e n i e m S e p t i m u s . - Myśla­ ł e m , ż e j e s t e ś p r z y S m o c z e j Ł o d z i . S z e d ł e m t a m , ż e b y się z tobą spotkać. No i Ogniopluj nie chciał zostać na dzie­ d z i ń c u . Z j a d ł w i ę k s z ą c z ę ś ć s m o c z e j b u d y , k t ó r ą robili d l a n i e g o P o d c z a r o d z i e j e i... - Urwał,, dostrzegając jej w y r a z twa­ rzy. - Ej, J e n , o co c h o d z i ? - O , Sep, s m o c z y c a . . . o n a u m i e r a . A t e r a z t e n n i e z n a j o ­ my z Portu. Jest tutaj. Przyszedł po m n i e ! -Co? - C o g o r s z a , M a r c i a g o z n a ! B a r d z o się u c i e s z y ł a n a j e g o w i d o k . U ś c i s k a ł a go. S e p t i m u s był w s t r z ą ś n i ę t y . M a r c i a n i g d y n i k o g o n i e ści­ skała. Nigdy. - Sep, c h o d ź ze mną. Idę do P a ł a c u . C h c ę znaleźć Kom­ n a t ę K r ó l o w e j . M o ż e , ale t y l k o m o ż e , z n a j d ę t a m coś, ż e b y ocalić S m o c z ą Ł ó d ź . J a k i ś e l i k s i r czy c o ś . . . n i e w i e m . - D o b r a , w a r t o s p r ó b o w a ć . C h o d ź , O g n i o p l u j u . Tędy. Nie, tędy. Czekaj, J e n , przecież n i e w i e s z , gdzie jest K o m n a t a Kró­ lowej. - Racja, ale c i o t k a Z e l d a p o w i e d z i a ł a , że ją z n a j d ę , k i e d y nadejdzie odpowiedni Czas. M o ż e już nadszedł. Szybko m a s z e r o w a l i p r z e d siebie i byli j u ż w p o ł o w i e Drogi Czarodziejów, gdy S e p t i m u s z o s t a ł w tyłu, by zająć się Ognioplujem, który w ł a ś n i e w p r a w i ł go w z a k ł o p o t a n i e . J e n n a przy­ stanęła, by sprawdzić, co zatrzymaiło brata, i zobaczyła, że c h ł o ­ p a k gapi się n a wielką s t e r t ę s m o c z y c h o d c h o d ó w n a s a m y m ś r o d k u D r o g i Czarodziejów, i z a s t a n a w i a się, co zrobić. W koń­ cu p o s t a n o w i ł , że najlepiej s p r a w ę z i g n o r o w a ć i iść dalej. - Ej, ty, ze s m o k i e m ! - zawołał: za n i m jakiś g ł o s . S e p t i m u s odwrócił się i ujrzał o d z i a n e g o w z g r z e b n ą t u n i k ę , szczu-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

p ł e g o m ę ż c z y z n ę o p o w a ż n y m obliczu, k t ó r y biegł z a n i m z w o r k i e m i ł o p a t ą . D o g o n i ł go i w r ę c z y ł mu o b i e rzeczy. - Towarzystwo Ochrony Zabytków przy Drodze Czarodzie­ j ó w . .. S t r a ż n i k d o s p r a w Z a n i e c z y s z c z e ń n a Ulicy - wydyszał. - P a s k u d z e n i e n a D r o d z e j e s t z a b r o n i o n e . P o s p r z ą t a j po s w o i m z w i e r z ę c i u i z a b i e r z to ze sobą. Septimus z powątpiewaniem popatrzył na duży worek, który mężczyzna wcisnął mu do ręki. - D o b r z e - p o w i e d z i a ł . - Ale w s z y s t k o się chyba nie zmieści. S e p t i m u s zaczął m a c h a ć łopatą, a j e n n a n i e c i e r p l i w i e przy­ trzymywała worek.

*** S ł o ń c e j u ż z a c h o d z i ł o i Billy P o t p r o w a d z i ł swoje U s t r o j ­ stwo na miejsce po wyjątkowo ciężkim dniu - jaszczurki t r a w n i k o w e z n o w u d a ł y m u się w e z n a k i . J e g o t w a r z r o z ­ p r o m i e n i ł a się, gdy ujrzał J e n n ę , S e p t i m u s a i O g n i o p l u j a , i d ą c y c h p r z e z t r a w n i k . Billy P o t p o z n a ł z a p a c h s m o c z y c h o d c h o d ó w podczas Kursu Opieki nad Jaszczurkami i nigdy go nie zapomniał. Prawdę mówiąc, większość ludzi, którzy raz poczuli t e n zapach, nigdy go nie z a p o m i n a ł a . - P r z e p r a s z a m , p a n i c z u - p o w i e d z i a ł Billy, p o d b i e g a j ą c do S e p t i m u s a . - W y b a c z mi arogancję, ale m o ż e . . . m o ­ że zechcesz r o z s t a ć się z zawartością t e g o w o r k a ? Będę d o z g o n n i e wdzięczny. Nie ma to jak strategicznie roz­ m i e s z c z o n e s m o c z e o d c h o d y , jeśli c h c e s i ę m i e ć s p o k ó j z j a s z c z u r k a m i . A j e s t e m n a p r a w d ę z r o z p a c z o n y . Od kie­ dy ten koń przejechał Ustrojstwo, nie m o g ł e m nad nimi z a p a n o w a ć i...

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- T a k - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s . - W e ź je, p r o s z ę . - Widzisz, paniczu, m a r z y ł e m o czymś takim. Marzyłem, n a p r a w d ę . Ale g d z i e w d z i s i e j s z y c h c z a s a c h z n a l e ź ć s m o k a ? T o k o s z m a r d l a O p i e k u n a J a s z c z u r e k . K o s z m a r . - Billy P o t z e s m u t k i e m p o k r ę c i ł g ł o w ą . - A l e oczywiście, jeśli n i e ze­ chcesz tego oddać, z r o z u m i e m . - Nie, p r o s z ę . . . proszę, w e ź - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s . Rzucił w o r e k Bilh/emu, który u ś m i e c h n ą ł się pierwszy raz t e g o dnia. Gdy Jenna, Septimus i O g n i o p l e j dotarli do drzwi Pałacu, w p o w i e t r z u rozległ się c i e n k i g ł o s G o d r y k a : - O, d o b r y wie­ czór, Księżniczko. M i ł o cię w i d z i e ć . I d o b r y wieczór, U c z n i u . J a k idzie T r a n s f o r m a c j a ? C z y o p a n o w a ł e ś j u ż P o t r ó j n e T r a n s skupienie? - P r a w i e - o d r z e k ł S e p t i m u s , c i ą g n ą c za sobą O g n i o p l u j a . - Dobry chłopak - stwierdził Godryk i natychmiast zno­ wu z a p a d ł w s e n . O g n i o p l u j s i e d z i a ł u s t ó p s p i r a l n y c h s c h o d ó w w wieżycz­ ce, n a w s c h o d n i m k r a ń c u P a ł a c u , s k a m l ą c ż a ł o ś n i e i d r a p i ą c n a j n i ż s z y s t o p i e ń . S e p t i m u s p r z y w i ą z a ł s m o k a d o specjal­ nej o b r ę c z y w ś c i a n i e i k a z a ł mu z o s t a ć . - N a p e w n o j e s t g d z i e ś n a g ó r z e - p o w i e d z i a ł a J e n n a , sku­ piając całą u w a g ę n a k l u c z u d o K o m n a t y K r ó l o w e j i w c h o ­ dząc p o s c h o d a c h . G d y d o t a r ł a n a n i e w i e l k i p o d e s t n a szczy­ cie wieżyczki, o d w r ó c i ł a się z t r i u m f a l n y m o k r z y k i e m . - T a k ! Ej, Sep, p o p a t r z ! Z n a l a z ł a m ! - G d z i e ? - P o s ł a ł jej z d u m i o n e s p o j r z e n i e . Zerknęła na niego z ukosa. - B a r d z o ś m i e s z n e , S e p - u z n a ł a . - N i e sądzisz, że to m o ­ g ą być t e z ł o t e d r z w i z r ó ż n y m i w z o r a m i , w i e l k ą d z i u r k ą o d klucza pośrodku i szmaragdem.... takim jak na kluczu?

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- J a k i e złote drzwi? - spytał. W t y m m o m e n c i e J e n n a z r o z u m i a ł a i p r z e b i e g ł ją d r e s z c z podniecenia. - N i e w i d z i s z ich? - s p y t a ł a s z e p t e m . - N i e - p r z y z n a ł n i e c o o n i e ś m i e l o n y S e p t i m u s . - N i e wi­ dzę. W i d z ę tylko ścianę, z której odłażą płaty tynku. - Ale o n e t u są. W i d z ę je. N a p r a w d ę . Z a r a z w ł o ż ę k l u c z do z a m k a - p o w i e d z i a ł a z w a h a n i e m . - P o c z e k a s z na m n i e ? - J a s n e , ż e tak. - Ale d z i w n i e . W y p r ó b u j ę t e n klucz, co? - T a k . Ś m i a ł o . A, c z e k a j . . . P o w i e d z i a ł a ś , że d z i u r k a j e s t pośrodku drzwi? - T a k , a co? - z a t r o s k a ł a się J e n n a . - Lepiej o d s u ń się, k i e d y t y l k o p r z e k r ę c i s z k l u c z . D r z w i o p a d n ą jak m o s t z w o d z o n y i z m i a ż d ż ą cię, jeśli się n i e o d ­ suniesz. - N a p r a w d ę ? Skąd w i e s z ? - W i e się t a k i e rzeczy - o d p a r ł n i e d b a l e . - G ł u p t a s - powiedziała czule. S e p t i m u s cofnął się i z d z i w n y m u c z u c i e m o b s e r w o w a ł , j a k J e n n a w y s u w a klucz p r z e d siebie, a j e g o k o n i e c znika. N a ­ gle o d s k o c z y ł a w b o k i u ś m i e c h n ę ł a się do n i e g o . O d p o w i e ­ dział u ś m i e c h e m . A p o t e m patrzył, jak J e n n a r u s z a n a p r z ó d i p r z e n i k a p r z e z lity m u r . Z ł o t e d r z w i b e z s z e l e s t n i e z a m k n ę ł y się z a J e n n ą , k t ó r a z n a l a z ł a się w m a ł y m i z a s k a k u j ą c o p r z y t u l n y m p o m i e s z c z e ­ n i u . W p a l e n i s k u p ł o n ą ł o g i e ń , a o b o k s t a ł o w y g o d n e krze­ sło. Na krześle siedziała m ł o d a kobieta, w p a t r z o n a w ogień. Miała na sobie czerwoną t u n i k ę z grubego jedwabiu i zło­ ty, u d r a p o w a n y na r a m i o n a c h , p ł a s z c z . W jej w ł o s a c h wid-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

niał złoty d i a d e m , taki sam, jaki n o s i ł a J e n n a . P o n a g ł y m wejściu dziewczyny k o b i e t a z e r w a ł a się na nogi, a jej fiołkowe oczy b ł y s z c z a ł y z p o d n i e c e n i a . Z r o b i ł a szybki k r o k n a p r z ó d i , spiesząc się d o J e n n y , p r z e s z ł a p r z e z k r z e s ł o , j a k b y w c a l e go t a m nie było. Ale J e n n a n i c n i e z o b a c z y ł a , i clhyba d o b r z e . G d y b o w i e m d u c h K r ó l o w e j s t a n ą ł p r z e d nią, p a t r z ą c n a c ó r k ę , o s t a t n i o widzianą dzień po narodzinach, dziewczynie t r u d n o byłoby przeoczyć wielką p l a m ę krwi po lewej stronie szat m a t k i c h o ć m o ż e n i e z a u w a ż y ł a b y p o s t r z ę p i o n e g o o t w o r u p o kuli, skrytego między fałdami ciemnoczerwonej tuniki. K r ó l o w a c o f n ę ł a się, b y c ó r k a m o g ł a się p r z e j ś ć p o k o m ­ nacie. Patrzyła, jak J e n n a ze z d z i w i e n i e m spogląda na ogień i p u s t e k r z e s ł o . P o t e m d z i e w c z y n a o t o c z y ł a się r a m i o n a m i i l e k k o z a d r ż a ł a , p r z e c h o d z ą c p r z e z K o m n a t ę i rozglądając się d o o k o ł a , j a k b y z o b a c z y ł a coś k ą t e m o k a . C a ł y c z a s r o z ­ paczliwie szukała czegoś - czegokolwiek, co m o g ł o p o m ó c w u r a t o w a n i u Smoczej Łodzi. K r ó l o w a w i e d z i a ł a , ż e n i e m a ż e u k a z a ć się c ó r c e , w i ę c tylko patrzyła, pragnąc, by J e n n a sama znalazła to, czego szuka. Dziewczyna j e d n a k n i e m a l straciła już nadzieję, bo k o m n a t a n i e była M a g i c z n y m m i e j s c e m , j a k i e g o się s p o d z i e ­ w a ł a . Był t o p r o s t u p u s t y p o k ó j z p a l e n i s k i e m , d y w a n e m , n i e w i e l k i m s t o ł e m , k r z e s ł e m i - J e n n a u ś m i e c h n ę ł a się n a ­ gle - k r e d e n s e m . I t o n i e b y l e j a k i m k r e d e n s e m , b o n a j e g o d r z w i a c h w i d n i a ł n a p i s : ELIKSIRY N I E P E W N E I ELIKSIRY SZCZEGÓLNE. Jenna otworzyła drzwi i w e s z ł a do środka. K r e d e n s o k a z a ł się r ó w n i e p u s t y , j a k k o m n a t a . N a j e g o ś c i a n i e w i s i a ł y c z t e r y m i s t e r n i e z d o b i o n e , lecz n a g i e p ó ł k i . N i e b y ł o a n i ś l a d u f l a k o n ó w z e l i k s i r a m i , ziół czy l e k a r s t w ,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ksiąg z z a k l ę c i a m i czy s e k r e t a m i S m o c z e j Łodzi, k t ó r e t a k pragnęła zobaczyć. Rozpaczliwie p r z e s u n ę ł a dłonią po pół­ ce, n a w y p a d e k g d y b y c o ś p r z e o c z y ł a , a l e n i e p o c z u ł a n i c o p r ó c z k u r z u . P o t e m z o b a c z y ł a r z ą d m a l e ń k i c h szufladek, ledwie widocznych w dużych, m a h o n i o w y c h panelach pod p ó ł k a m i , i z n ó w w s t ą p i ł a w nią nadzieja. Z ł a p a ł a tyci u c h w y t najwyższej szufladki i m o c n o p o c i ą g n ę ł a . Szufladka w y s u n ę ­ ł a się l e k k o i J e n n a p o c z u ł a s t ę c h ł y z a p a c h , s t a n o w i ą c y p o ­ łączenie woni starych miętowych czekoladek i kurzu. W ł o ­ żyła d ł o ń d o ś r o d k a , ale s z u f l a d k a o k a z a ł a się r ó w n i e p u s t a , j a k p ó ł k i . G o r ą c z k o w o w y s u w a ł a kolejne, ale n i c w n i c h n i e znalazła. G d y s i ę g a ł a d o o s t a t n i e j szuflady, o g a r n ę ł a j ą d e s p e r a c j a . Wiedziała, że to jedyna szansa, bo nie m i a ł a już gdzie szu­ k a ć . G d y ją w y c i ą g n ę ł a , p o c z u ł a , że w ś r o d k u coś się p o r u ­ szyło, j a k b y p r z e s u n ę ł a j a k ą ś d ź w i g n i ę , i w tej s a m e j c h w i l i u s ł y s z a ł a z a sobą cichy t r z a s k z a m y k a n y c h d r z w i . O t o c z y ł a ją c i e m n o ś ć . P c h n ę ł a drzwi, te j e d n a k ani drgnęły. Z narastającą pani­ ką, p c h n ę ł a m o c n i e j , ale d r z w i n i e u s t ę p o w a ł y i c o ś jej m ó ­ w i ł o , ż e z a t r z a s n ę ł y się n a d o b r e . C o m i a ł a z r o b i ć ? Z n a l a z ł a się w p u ł a p c e . N i k t o p r ó c z S e p t i m u s a nie wiedział, gdzie j e s t . A S e p t i m u s , c h o ć b y b a r d z o chciał, n i e był w s t a n i e jej p o m ó c . Zostanie tu na zawsze, w ciemnościach... I wtedy zauważyła, że wewnątrz nie jest tak ciemno, jak p r z e d t e m , w i d z i a ł a b o w i e m w ą s k i p a s e k ś w i a t ł a p o d drzwia­ m i . N a p r ó b ę p c h n ę ł a d r z w i j e s z c z e r a z i z ulgą s t w i e r d z i ł a , że się o t w o r z y ł y . Wyszła na gładką, k a m i e n n ą p o s a d z k ę w chacie ciotki Zeldy.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

4 8 -** MŁODA

KRÓLOWA

Septimus s i e d z i a ł n a za­ kurzonym po­ deście ze wzro­ kiem wbitym w odpadający ze ściany tynk i z a s t a n a w i a ł się, k i e d y J e n n a p o j a w i się z n o w u . P r ó b o w a ł s o b i e w y o b r a z i ć , co dziewczyna robi w K o m n a c i e Królowej i c z e m u t r w a to tak długo, ale nie p r z e s z k a d z a ł o m u , że m u s i czekać. Miał coś, cze­ mu chciał przyjrzeć się bliżej od chwili, g d y j a n n i t wyciągnęła to ze skrzynki z narzędziami, po czyrm wręczyła m u , m ó w i ą c : - Zdaje się, że m o ż e ci się to przydać, Mistrzu S e p t i m u s i e .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

W ł o ż y ł r ę k ę d o k i e s z e n i t u n i k i i wyjął Z a k l ę c i e L o t u . W y d a w a ł o m u się d z i w n i e z n a j o m e , j a k b y j u ż się g d z i e ś z nim zetknął. Wyglądało zaskakująco prosto, biorąc p o d uwagę moc, którą dysponowało. Stare, żółtawe złoto było podrapane, a lotki - poobijane i pogięte. Gdy strzała spo­ c z ę ł a n a j e g o d ł o n i , p o c z u ł m r o w i e n i e i coś s k ł o n i ł o go, b y sięgnąć do Pasa Ucznia i wyciągnąć własne, srebrnoskrzyd ł e Z a k l ę c i e , k t ó r e d a ł a m u M a r c i a , gdy p o p r o s i ł a , b y z o s t a ł jej U c z n i e m . S e p t i m u s je u w i e l b i a ł . D z i ę k i n i e m u - i d z i ę k i n a p r a w d ę silnej k o n c e n t r a c j i - m ó g ł u n o s i ć się j a k i e ś t r z y m e t r y n a d ziemią, c h o ć n i e latać, j a k S i m o n . S e p t i m u s czę­ s t o ś n i ł o l a t a n i u i n i e r a z b u d z i ł się z w r a ż e n i e m , że to p o ­ trafi, b y z a c h w i l ę p r z e ż y ć r o z c z a r o w a n i e . Siedział na k a m i e n n e j p o d ł o d z e , a J e n n a wciąż się n i e p o ­ kazywała. T r z y m a ł p r z e d sobą o t w a r t e d ł o n i e , n a k t ó r y c h s p o ­ czywały o b a Zaklęcia. P o m y ś l a ł , że k a ż d e z n i c h jest p i ę k n e na swój s p o s ó b : w lewej d ł o n i m i a ł p o t ę ż n e g o d u c h a starożyt­ nej, złotej strzały, a w prawej - delikatną l e k k o ś ć s r e b r n y c h skrzydełek. P a t r z ą c n a Zaklęcia, w y c z u w a ł Magię, k t ó r a pły­ n ę ł a p r z e z jego d ł o n i e i w y w o ł y w a ł a r u c h y p o w i e t r z a w o k ó ł . I w t e d y . . . c o ś się p o r u s z y ł o . Nagle skrzydełka stanęły p r o s t o na jego dłoni, kołysząc się w p r z ó d i w tył, n i c z y m m a ł y m o t y l , grzejący się w p r o ­ m i e n i a c h s ł o ń c a . C h ł o p a k z fascynacją p a t r z y ł , j a k z t r z e p o ­ t e m p o d r y w a j ą się z j e g o p r a w e j ręki i p r z e f r u w a j ą na lewą, gdzie d e l i k a t n i e w y l ą d o w a ł y n a Z a k l ę c i u L o t u . N a s t ą p i ł M a ­ giczny r o z b ł y s k ś w i a t ł a i s r e b r o j e d n e g o Z a k l ę c i a p o ł ą c z y ł o się z e z ł o t e m d r u g i e g o , g d y s k r z y d e ł k a zajęły s w o j e n a l e ż n e miejsce lotek Zaklęcia Lotu. Septimus uniósł k o m p l e t n e Zaklęcie Lotu, trzymając je m i ę d z y k c i u k i e m a p a l c e m w s k a z u j ą c y m . Było g o r ą c e , z b y t

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

g o r ą c e . P o c z u ł w p a l c a c h w i b r a c j ę i naglle o g a r n ę ł a go n i e ­ o d p a r t a c h ę ć l a t a n i a . Z e r w a ł się n a nogi i p o d s z e d ł d o m a ł e ­ g o o k i e n k a , z k t ó r e g o rozciągał s i ę w i d o k n a P a ł a c o w e o g r o ­ dy. Z o b a c z y ł d ł u g i e c i e n i e , t y p o w e d l a l e t n i c h w i e c z o r ó w , i usłyszał krakanie g a w r o n ó w w k o r o n a c h drzew. Wszyst­ kie sny o lataniu nagle d o ń wróciły. W y o b r a ż a ł sobie, jak szybuje n a d t r a w n i k a m i , p ł o s z y g a w r o n y i p r z e l a t u j e n i s k o n a d R z e k ą . . . Z p e w n y m t r u d e m o t r z ą s n ą ł się z tej w i z j i . Właśnie wkładał Zaklęcie Lotu do swojego pasa, by go nie k u s i ł o , gdy z e ściany w y s z ł a J e n n a . S e p t i m u s z e r w a ł się n a r ó w n e n o g i . - J e n . . . - zaczął i z a r a z u r w a ł , z d u m i o n y , gdy za s i o s t r ą w y ł o n i l i się c i o t k a Z e l d a i W i l c z y C h ł o p i e c . - O, S e p t i m u s i e - o d e z w a ł a się ciotka Zelda, widząc c h ł o p ­ ca, p a t r z ą c e g o na n i c h z s z e r o k o o t w a r t y m i u s t a m i . - J a k się cieszę, ż e w i d z ę cię c a ł e g o i z d r o w e g o . . . ale n i e m a c z a s u d o stracenia. C h o d ź c i e z e m n ą . M u s i m y iść p r o s t o d o Smoczej Łodzi. - Jej b u t y z a s t u k o t a ł y na w ą s k i c h s c h o d a c h i po chwili S e p t i m u s usłyszał okrzyk z d u m i e n i a , g d y w p a d ł a n a O g n i o pluja. - Siad, O g n i o p l u j u . T a k , c i e b i e t e ż m i ł o w i d z i e ć . A t e r a z z o s t a w moją s t o p ę , p r o s z ę . C h ł o p a k n i e m u s i a ł o d w i ą z y w a ć srraoka, t e n b o w i e m zdą­ żył j u ż p r z e g r y ź ć l i n ę . W ś l a d za c i o t k ą Z e l d ą i J e n n ą wyszli p r z e z b o c z n e d r z w i u s t ó p wieżyczki, a n a s t ę p n i e p r z e z Bra­ m ę Pałacową. Ciotka Zelda n a r z u c a ł a żwawe t e m p o . Gna­ ł a p r z e d siebie, w y k a z u j ą c z a s k a k u j ą c ą z n a j o m o ś ć w ą s k i c h alejek i z a u ł k ó w w Z a m k u . P r z e c h o d n i e s t a w a l i j a k w r y c i n a w i d o k p o ł a t a n e g o n a m i o t u , zbliżającego się k u n i m z d u ­ żą p r ę d k o ś c i ą . P r z y p a d a l i p ł a s k o do ścian i p r z e c i e r a l i oczy z e z d u m i e n i a , k i e d y w ślad z a n a m i o t e m m i j a ł a ich Księż-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

niczka, a p o t e m U c z e ń C z a r o d z i e j k i N a d z w y c z a j n e j i c h ł o ­ piec o d z i k i m wyglądzie, n i e w s p o m i n a j ą c o s m o k u . W k r ó t c e c i o t k a w r a z ze swoją świtą w y ł o n i ł a się z t u n e l u , który prowadził pod Z a m k o w y m m u r e m na nabrzeże. Po­ w i t a ł ich g ł o s J a n n i t , odbijający się e c h e m o d u s t a w i o n y c h d o góry d n e m ł o d z i : - Hej, raz... hej, raz... hej, raz... C i o t k a Z e l d a k r z y k n ę ł a z e s t r a c h u , b o zobaczyła, ż e ocieka­ jący w o d ą i m u ł e m k a d ł u b Smoczej Łodzi p o w o l u t k u w y ł a n i a się z w o d y , wyciągany p r z e z g r u p ę p o m o c n i k ó w , k t ó r z y ryt­ m i c z n i e ciągnęli linę. Z i e l o n y o g o n z e z ł o t y m i k o l c a m i zwie­ szał się w d ó ł , a g ł o w a wciąż s p o c z y w a ł a na b r z e g u W y k o p u . N i c k o siedział z e s k r z y ż o w a n y m i n o g a m i , d e l i k a t n i e gładząc zmatowiałe zielone łuski na długim smoczym pysku. R u p e r t G r i n g e s t a ł n a p o k ł a d z i e ł o d z i . Był o b l e p i o n y b ł o ­ t e m i cały p r z e m o c z o n y , j a k o ż e p r z e d chwilą z a n u r k o w a ł w Fosie i zdołał w końcu zamocować m o c n e parciane pasy pod kilem. Zsunąwszy m a s k ę z oczu, zerkał to w jedną stro­ n ę , to w drugą, n i e u s t a n n i e s p r a w d z a j ą c liny. Przerażona ciotka Zelda przebiegła przez teren warsztatu, omijając liny, k o t w i c e , p o r z u c o n e m a s z t y i sztagi, po c z y m gwałtownie usiadła przy Nicku. - Ciotka Zelda? - powiedział Nicko, nie wierząc w ł a s n y m oczom. - Tak, to ja, m ó j drogi - o d p a r ł a k o b i e t a bez t c h u i wycią­ gnęła rękę, by dotknąć n i e r u c h o m e g o łba smoczycy. Przez c h w i l ę t r z y m a ł a na niej d ł o ń , kręcąc z n i e d o w i e r z a n i e m gło­ wą. - J e n n o , S e p t i m u s i e , szybko. C h o d ź c i e tu i u s i ą d ź c i e przy m n i e . M u s i m y t o z r o b i ć wszyscy troje, S t r a ż n i c z k a , M ł o d a Królowa i Smoczy Pan - powiedziała. - Co z r o b i ć ? - s p y t a ł a J e n n a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Potrójne T r a n s skupienie - wyjaśniła ciotka Zelda, prze­ s z u k u j ą c swoje l i c z n e n a s z y w a n e k i e s z e n i e . - H e j ! S e p to u m i e ! - w y k r z y k n ę ł a :z p o d n i e c e n i e m J e n n a . - Wcale nie u m i e m - odparł chłopak. - W ł a ś n i e że umiesz. N o , prawie. Słyszałam, jak m ó w i ł e ś Godrykowi. - T y l k o d l a t e g o , że k i e d y s p y t a ł minie p i e r w s z y r a z i p o ­ w i e d z i a ł e m , że n i e u m i e m , to s t r a s z n i e się z d e n e r w o w a ł i za­ czął wyć. P o t e m wszyscy S t a r o ż y t n i w P a ł a c u t e ż zaczęli wyć. T o b y ł o s t r a s z n e . N i e chcieli przestać.. M u s i a ł e m iść p o Mar­ cie, a o n a p o w i e d z i a ł a , ż e b y m n i e s z u k a ł d z i u r y w c a ł y m , tylko sprawił p r z y j e m n o ś ć s t a r e m u g ł u p c o w i . Ale i t a k t r o ­ c h ę o t y m c z y t a ł e m , n a w y p a d e k , g d y b y G o d r y k zaczął m n i e p r z e p y t y w a ć . T o cztery żywioły, p r a w d a , ciociu? - R z e c z y w i ś c i e - o d p a r ł a c i o t k a Z e l d a , wyciągając z k t ó ­ rejś k i e s z e n i s k ó r z a n ą s a k i e w k ę , n a o k o b a r d z o starą. - Ko­ lejne S t r a ż n i c z k i p r z e k a z y w a ł y j ą j e d n a d r u g i e j o d c z a s ó w , których już nikt nie pamięta. Leżała ukryta w zamkniętej skrzynce, z w a n e j O s t a t n i ą D e s k ą R a t u n k u . K a ż d a S t r a ż n i c z ­ k a m a nadzieję, ż e n i e b ę d z i e m u s i a ł a t a m sięgać, ale t e ż każ­ d a wie, ż e p e w n e g o d n i a n a d e j d z i e C z a s . N a s k r z y n c e wid­ nieje p r z e p o w i e d n i a . . . Pewnego dnia nadejdzie Czas Gdy z Dwojgiem z Trojga wzięci wraz Gotowa będzie każda z was I z Trójką zjawi się na czas. - N i k t w ł a ś c i w i e n i e w i e d z i a ł , c o t o znaczy, ale k i e d y S e p t i m u s znalazł Smoczy Pierścień, z r o z u m i a ł a m , że znowu, pierwszy raz od czasów Hotepa-Ra, j e s t n a s Troje: Smoczy

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Pan, K r ó l o w a i Strażniczka. A p o t e m , kiedy polecieliście S m o ­ czą Łodzią, s p e ł n i ł a się p i e r w s z a c z ę ś ć p r z e p o w i e d n i , C z a s n a d s z e d ł . C z e k a ł a m na coś, ale kiedy J e n n a w y s z ł a z k r e d e n ­ su z eliksirami, t a k jak z a w s z e r o b i ł a jej m a t k a w D z i e ń Środ­ ka Lata, t o . . . cóż, o m a l nie u d ł a w i ł a m się k a n a p k ą z k a p u s t ą . Dobrze, zobaczmy, co tu m a m y . . . C i o t k a Z e l d a o b r ó c i ł a s k ó r z a n ą s a k i e w k ę i na u b ł o c o n y dy­ w a n J a n n i t w y p a d ł y trzy m a ł e m i s e c z k i z k u t e g o z ł o t a z n i e ­ bieską emalią n a b r z e g a c h . K o b i e t a p o t r z ą s n ę ł a w o r e c z k i e m , ale n i e w y p a d ł o z e ń nic więcej. W s u n ę ł a d ł o ń d o ś r o d k a i p o ­ m a c a ł a , ale s a k i e w k a o k a z a ł a się p u s t a . C i o t k a Z e l d a s p o chmurniała. - M u s i być coś więcej - powiedziała. - Ż a d n y c h instrukcji... nic. To ta Betty Crackle, p r z e k l ę t a baba. Była strasznie niedba­ ła. Co m a m y niby zrobić z t r z e m a p u s t y m i m i s e c z k a m i ? - C h y b a w i e m , co z n i m i z r o b i ć - o z n a j m i ł p o w o l i S e p ­ timus. Ciotka Zelda spojrzała na niego z szacunkiem. - N a p r a w d ę ? - spytała. P o k i w a ł głową. - K ł a d z i e s z m i s e c z k i p r z e d istotą, k t ó r ą c h c e s z p r z y w r ó ­ cić... - wyjaśnił, myśląc i n t e n s y w n i e . Przeczytał w s z y s t k o na t e m a t Potrójnego Transskupienia, co tylko zdołał zna­ leźć, ale k i e d y s p y t a ł M a r c i e o T r z y M i s e c z k i , p o w i e d z i a ł a , że zniknęły wiele wieków t e m u . - Ty to z r ó b , S e p t i m u s i e - z a p r o p o n o w a ł a c i o t k a . - P o w i ­ nieneś, jako Smoczy Pan. P o w i e k i s m o c z y c y n a w e t n i e d r g n ę ł y , gdy S e p t i m u s , J e n ­ na i c i o t k a Z e l d a u s t a w i l i się w p ó ł k r ę g u w o k ó ł jej głowy. N i c k o w s t a ł c i c h o i o d d a l i ł się, zabierając z s o b ą W i l c z e ­ go C h ł o p c a . W y c z u w a ł w p o w i e t r z u silną M a g i ę i w o l a ł się

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

t r z y m a ć z daleka. Wilczy C h ł o p i e c w y d a w a ł się p r z e s t r a ­ s z o n y . M i a ł s z e r o k o o t w a r t e o c z y i o b n a ż y ł p o ż ó ł k ł e zęby, patrząc na d a w n e g o towarzysza z A r m i i Młodych w nowej, d z i w n e j roli, w ł a d a j ą c e g o p o t ę ż n ą M a g i ą . - C z t e r y żywioły w tej S z t u c e - p o w i e d z i a ł c i c h o Septim u s - t o Z i e m i a , P o w i e t r z e , O g i e ń i W o d a . Ale w y b i e r a m y tylko jeden z nich, by przywrócić smoczycę. Myślę, że to p o w i n i e n być O g i e ń . C i o t k a Z e l d a s k i n ę ł a g ł o w ą n a znaik zgody. - P o z o s t a ł y c h m i a ł a j u ż za w i e l e - m r u k n ę ł a . - Jen? - spytał S e p t i m u s . Jenna przytaknęła. - Tak - szepnęła. - Ogień. - Dobrze - powiedział chłopak. - Teraz każde z nas musi w y b r a ć j e d e n żywioł z p o z o s t a ł y c h . - Z i e m i a - p o s t a n o w i ł a c i o t k a Zellda. - D o b r a , p o r z ą d n a ziemia do uprawiania kapusty. - W o d a - o z n a j m i ł a J e n n a . - Bo o n a w y g l ą d a t a k p i ę k n i e na wodzie. - A ja w y b i e r a m P o w i e t r z e - p o w i e d z i a ł S e p t i m u s - bo ja s t e r o w a ł e m S m o c z ą Łodzią. I u m i e m Latać. C i o t k a Z e l d a p o s ł a ł a m u z d z i w i o n e s p o j r z e n i e , był j e d n a k zbyt pochłonięty u s t a w i a n i e m miseczek, by to zauważyć. - Teraz - oświadczył - każde z n a s weźmie miseczkę i u m i e ś c i w niej swój ż y w i o ł . J e n n a p o d n i o s ł a się n a n o g i i z a n u r z y ł a m i s e c z k ę w F o s i e . Ciotka Zelda opuściła rękę na p o m o s t i zeskrobała trochę z a s c h ł e j z i e m i . S e p t i m u s s p o j r z a ł n a swoją m i s e c z k ę i za­ s t a n a w i a ł się, c o r o b i ć . G d y t a k p a t r z y ł i r o z m y ś l a ł , n a d n i e m i s e c z k i p o j a w i ł a się f i o l e t o w a m g i e ł k a . C i o t k a Z e l d a a ż się z a c h ł y s n ę ł a - w i d z i a ł a o z n a k i Magii, pojawiające się w o k ó ł

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S e p t i m u s a . M i g o t l i w a , fioletowa p o ś w i a t a o t a c z a ł a j e g o ja­ s n e , k r ę c o n e włosy, a w s z y s t k o z d a w a ł o się n a ł a d o w a n e energią, j a k p o w i e t r z e p r z e d b u r z ą . Septimus, świadom, że ciotka Zelda i Jenna bacznie mu się przyglądają, z e b r a ł m i s e c z k i i s z y b k o o d w r ó c i ł je do g ó ­ ry d n e m . Z i e m i a i w o d a od razu wyleciały na dywan, ale fioletowa mgiełka spływała powoli - pilnie o b s e r w o w a n a przez parę zielonych oczu, parę fiołkowych oczu i parę błę­ kitnych oczu czarownicy - aż w k o ń c u b ł o t o na d y w a n i e w y b u c h ł o p ł o m i e n i e m . S e p t i m u s przełknął ślinę. Obawiał się t e g o m o m e n t u . W y c i ą g n ą ł r ę k ę , by z ł a p a ć o g i e ń , i w t y m m o m e n c i e rozległ się krzyk W i l c z e g o C h ł o p c a , k t ó r y p a t r z y ł na to z grozą. - 4 1 2 ! N i e ! - z a w o ł a ł , z n ó w czując, że p a r z ą go d ł o n i e . Ale S e p t i m u s n i e c z u ł b ó l u , gdy p o d n i ó s ł p ł o m i e ń i u m i e ­ ścił go w n o z d r z a c h s m o c z y c y . Nagle rozbrzmiał głęboki wdech i smoczyca wciągnę­ ła p ł o m i e ń przez nozdrza. Chwilę później odchyliła głowę, parskając, k a s z l ą c i ziejąc p o m a r a ń c z o w y m j ę z y k i e m o g n i a . P e r s k i d y w a n J a n n i t zapalił się, a c i o t k a Z e l d a , J e n n a i Sep­ t i m u s o d s k o c z y l i . N i c k o c h l u s n ą ł w o d ą z w i a d r a , b y zgasić o g i e ń . S m o c z y c a o t w o r z y ł a na c h w i l ę oczy, a p o t e m jej wiel­ ki, z i e l o n y ł e b z n ó w o p a d ł z d o n o ś n y m ł o s k o t e m n a z w ę ­ g l o n y d y w a n i leżał t a m r ó w n i e b e z w ł a d n i e , j a k w c z e ś n i e j . W c a ł y m w a r s z t a c i e z a p a d ł a cisza. N a w e t J a n n i t p r z e r w a ­ ła w y ł a d u n e k i z a m a r ł a w n i e p e w n y m o c z e k i w a n i u . J e n n ę ogarnął niepokój. Z e r k n ę ł a na Septimusa, jakby s z u k a ł a p o c i e c h y , ale c h ł o p a k p a t r z y ł z r o z p a c z o n y m w z r o ­ k i e m n a S m o c z ą Łódź, p e w i e n , ż e P o t r ó j n e T r a n s k u p i e n i e zawiodło. Ciotka Zelda odkaszlnęła i już chciała coś powie­ dzieć, gdy p o n a b r z e ż u p o n i ó s ł się glos M a r c i i .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- M o ż e m i k t o ś zdjąć z n o g i t o p r z e k l ę t e wiat I m d e n z p o m o c n i k ó w r z u c i ł jej się na p o i m o c i s* i r . . , i d r o , w k t ó r e n i e c h c ą c y w e s z ł a , spieszące do Smoczej I od | Z r o z w i a n y m i s z a t a m i C z a r o d z i e j k a rus;zyła p r z e z nahi /.c.-r G d y z b l i ż y ł a się d o s m o c z y c y , J e n n a , c i o t k a Z e l d a i Sept I m u s zobaczyli w jej d ł o n i dużą, zielonąi b u t e l k ę . Zdyszana Marcia d o t a r ł a na pomoslt i o d k o r k o w a ł a bu­ telkę. - Marcio, co ty wyprawiasz? - spytała s u r o w o c i o t k a Z e l d a . - Ratuję Smoczą Łódź. Wiedziałami, że gdzieś to m a m . T o s t a r y Eliksir Ożywiający n a b a z i e j a s z c z u r e k . T r z y m a ł a m go p o d p o d ł o g ą w B i b l i o t e c e . - O d ł ó ż to - z a ż ą d a ł a c i o t k a Zelda.. - N i e p o z w ó l , ż e b y z n a l a z ł o się p r z y n i e j . T o j ą zabije. - N i e b ą d ź ś m i e s z n a , Z e l d o - o d p a r ł ł a M a r c i a . - J u ż n i e ty d e c y d u j e s z , c o się dzieje z e S m o c z ą Ł o d z i ą . T e r a z j a z o s t a ­ ł a m Strażniczką. J e n n a i S e p t i m u s p o p a t r z y l i p o sobiie. S z y k o w a ł y się k ł o ­ poty. - T y . . . - p a r s k n ę ł a z n i e d o w i e r z a n i e m ! ciotka Z e l d a . - T y . . . Strażniczką? - O c z y w i ś c i e - o d p a r ł a M a r c i a . - S m o c z a Ł ó d ź znajduje się t e r a z t u t a j , p o d m o j ą o p i e k ą . T y j e s t e ś z b y t d a l e k o , ż e b y dalej p e ł n i ć o b o w i ą z k i . . . z a r a z , w j a k i s p o s ó b z n a l a z ł a ś się tu tak szybko? C i o t k a Z e l d a w y p r o s t o w a ł a się, p r e z e n t u j ą c s i ę w całej o k a z a ł o ś c i - w z r o s t e m n i e d o r ó w n y w r a ł a Marcii, ale i t a k p o ­ c z u ł a się lepiej. W jej b ł ę k i t n y c h ocz:ach c z a r o w n i c y z a l ś n i ł t r i u m f a l n y blask. - Strażniczki nie rozpowiadają s w o i c h s e k r e t ó w na pra­ w o i l e w o , i n i e m o g ę c i p o w i e d z i e ć , j a k się t u d o s t a ł a m .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

P o w i e m t y l k o tyle, ż e p ó k i żyję, j e s t e m S t r a ż n i c z k ą S m o ­ czej Ł o d z i , i p o z o s t a n ę nią, by cały czas jej s ł u ż y ć . M a r c i o , t o s p r a w a życia i ś m i e r c i . P o t r ó j n e T r a n s s k u p i e n i e w y m a g a c z a s u i n i c , a z w ł a s z c z a s t a r y Eliksir Ożywiający na b a z i e jaszczurek, nie m o ż e w t y m przeszkadzać. Jako Strażniczka nakazuję ci go zabrać. N a t y c h m i a s t . P i e r w s z y raz, o d k ą d S e p t i m u s p a m i ę t a ł , M a r c i e z a t k a ł o . Bardzo powoli włożyła k o r e k do butelki z eliksirem, a po­ t e m , z całą g o d n o ś c i ą , n a j a k ą b y ł o j ą s t a ć , p r z e s z ł a p r z e z n a b r z e ż e , z r o z m y s ł e m omijając w i a d r o . N i e p o p r a w i ł o jej h u m o r u o d k r y c i e , ż e M i l o B a n d a o r a z S a r a i Silas H e a p o w i e o b s e r w o w a l i całą s c e n ę z c i e n i a o p u s z c z o n e g o k a r c e r u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

LOT

Marcia przeszła przez Pała­ cową F o s ę , jej k r o k i n i o s ł y się p o g ł o s e m p o roz­ grzanych deskach starego m o s t u . Towa­ rzyszył jej M i l o B a n d a , który podczas szybkiego m a r s z u z warsztatu do Pałacu m i a ł za z a d a n i e u s p o k o i ć M a r c i e po s p o t k a n i u z ciotką Zeldą.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Przed pałacowymi drzwiami, przy złotym krześle, na któ­ rym d r z e m a ł Godryk, stała Podczarodziejka, elegancka m ł o ­ da k o b i e t a o p o ł y s k u j ą c y c h , z i e l o n y c h o c z a c h . - D o b r y w i e c z ó r . W i t a m w P a ł a c u . - U ś m i e c h n ę ł a się. - Dobry wieczór, Hildegardo - odrzekła Marcia. Milo Banda niezdecydowanie przystanął na progu. Mar­ cia z a u w a ż y ł a , że się t r z ę s i e i ma łzy w o c z a c h . - O c h - p o w i e d z i a ł a c i c h o . - P r z e p r a s z a m cię, M i l o . N i e pomyślałam. Chcesz zostać na trochę sam? M i l o B a n d a skinął głową. R u s z y ł D ł u g i m P r z e j ś c i e m , s p o ­ glądając na p u s t e ściany i z ż a l e m kręcąc głową. N i e s p o d z i e w a n i e M a r c i e o g a r n ę ł o z m ę c z e n i e . M i a ł a z a so­ b ą d ł u g i d z i e ń . P o R o z p o z n a n i u c z u ł a się z a g a d k o w o p u s t a , a na d o m i a r złego w s t o p i e p u l s o w a ł ból po p o r a n n e j u t a r c z c e z O g n i o p l u j e m . Z w e s t c h n i e n i e m ulgi o p a d ł a ciężko na krze­ s ł o G o d r y k a i ściągnęła b u t . P r z e r a ż o n y d u c h zeskoczył z sie­ d z i s k a i p o t u r l a ł się na p o d ł o g ę . - A l t h e r z e - p o w i e d z i a ł a s u r o w o M a r c i a - m ó w i ł a m ci, że­ byś z a b r a ł s t ą d S t a r o ż y t n y c h . J u ż ich n i e p o t r z e b u j e m y , b o d r z w i pilnują P o d c z a r o d z i e j e . - G o d r y k b a r d z o się z d e n e r w o w a ł , kiedy p o p r o s i ł e m , żeby s o b i e p o s z e d ł . T a k czy inaczej - p o w i e d z i a ł A l t h e r z d e z a p r o ­ b a t ą - p o w i n n a ś m i e ć więcej s z a c u n k u d l a S t a r o ż y t n y c h . Sa­ m a t e ż k i e d y ś d o n i c h dołączysz. A l t h e r o t r z e p a ł G o d r y k a i p o f r u n ą ł z n i m na w y g o d n y fo­ t e l w c i c h y m , c i e m n y m kącie h o l u . Stary d u c h n a t y c h m i a s t z a p a d ł w g ł ę b o k i s e n , b y o b u d z i ć się d o p i e r o w i e l e lat p ó ź ­ niej, gdy c ó r k a J e n n y w j e d z i e n a n i e g o n a h u l a j n o d z e . P e c h chciał, ż e gdy J e n n a w r ó c i ł a d o P a ł a c u , n i e z a u w a ż y ­ ła A l t h e r a i Marcii, siedzących c i c h o p o ś r ó d cieni, r z u c a n y c h

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

p r z e z r z ę d y m i g o t l i w y c h ś w i e c , o ś w i e t l a j ą c y c h h o l . Pierw­ szą o s o b ą , j a k ą d o s t r z e g ł a , b y ł n i e z n a j o m y z P o r t u , k t ó r y w y ł o n i ł się z m r o k u D ł u g i e g o P r z e j ś c i a . N a w i d o k J e n n y aż jęknął i stanął jak wryty. J e n n a krzyknęła. M a r c i a z e r w a ł a się n a n o g i . - J e n n o . . . co się s t a ł o ? - s p y t a ł a , z n i e p o k o j e m r o z g l ą d a ­ jąc się d o o k o ł a . Dziewczyna nie odpowiedziała. Wybiegła z Pałacu i popę­ dziła do Septimusa, Nicka, ciotki Zeldy i Wilczego Chłopca, którzy powoli podążali przez pałacowe trawniki, podczas gdy O g n i o p l u j u p a r c i e c h c i a ł g o n i ć z a j a s z c z u r k ą . - J e s t t u t a j ! - w y k r z y k n ę ł a J e n n a , g d y z n a l a z ł a się p r z y c i o t c e Z e l d z i e . - T e n człowiek!' J e s t t u t a j ! - Jaki człowiek? - spytała c i o t k a Zelda, z a r a z e m zdez­ o r i e n t o w a n a i r o z b a w i o n a w i d o k i e m Marcii, biegnącej ku n i m w j e d n y m tylko bucie. - J e n n o - w y d y s z a ł a M a r c i a , g d y w k o ń c u ją d o g o n i ł a . - J e n n o , co się s t a ł o ? - T e n c z ł o w i e k . . . t e n n i e z n a j o m y z P o r t u . T e n , k t ó r y zła­ pał G r o m a , śledził m n i e i j e s t w z m o w i e z S i m o n e m . Z a p r o ­ siłaś g o d o m o j e g o P a ł a c u . T o s i ę s t a ł o ! - Ale J e n n o - z a o p o n o w a ł a M a r c i a . - O n m a p e ł n e p r a w o przebywać w Pałacu. To Milo Banda. Jest... - Nie obchodzi m n i e , k i m jest! - w r z a s n ę ł a Księżniczka. - J e n n o , J e n n o , posłuchaj m n i e . O n jest t w o i m ojcem. Wszyscy skierowali na Marcie wstrząśnięte spojrzenia. - N i e . . . n i e p r a w d a - w y j ą k a ł a J e n n a . - T a t a j e s t na n a ­ brzeżu... z mamą. - Tak, Silas jest na n a b r z e ż u - p o t w i e r d z i ł a ł a g o d n i e M a r c i a . - A M i l o j e s t t u t a j . M i l o to t w ó j ojciec. Przybył, by cię z o b a c z y ć .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

P r z e z d ł u ż s z ą c h w i l ę d z i e w c z y n a m i l c z a ł a . A p o t e m za­ pytała: - Więc dlaczego nie przyszedł do m n i e wcześniej, k i e d y b y ł a m m a ł a ? - I p u ś c i ł a się b i e g i e m p r z e z t r a w n i k , a p o t e m ścieżką, k t ó r a p r o w a d z i ł a n a tyły P a ł a c u . - M a s z ci los - j ę k n ę ł a M a r c i a .

* * * T a k ż e Silas H e a p n i e z a r e a g o w a ł zbyt życzliwie n a przy­ bycie M i l a Bandy, z w ł a s z c z a ż e S a r a u p a r ł a się, b y u r z ą d z i ć u r o c z y s t e przyjęcie p o w i t a l n e n a d a c h u P a ł a c u . - N i e r o z u m i e m , jak m o ż e s z świętować, kiedy n a s z naj­ s t a r s z y syn j e s t w t a r a p a t a c h - z a o p o n o w a ł . S a r a n a k r y w a ł a do s t o ł u , a Silas r o z s i a d ł s i ę w j e d n y m z pałacowych krzeseł i p o n u r o patrzył na letnie niebo. - N i e chcę nawet myśleć o Simonie - powiedziała rześko Sara. - G r u p a P o s z u k i w a w c z a n i e d ł u g o go z n a j d z i e i c h ł o ­ p a k w k o ń c u trafi w j a k i e ś b e z p i e c z n e i c i e p ł e m i e j s c e . - B e z p i e c z n a i c i e p ł a cela w z a m k o w y m w i ę z i e n i u ? N i e t e g o dla n i e g o c h c i a ł e m - m r u k n ą ł Silas. S a r a p o k r ę c i ł a głową. - M o ż e z a p o m n i a ł e ś , ale w c z o r a j n i e m i e l i ś m y pojęcia, g d z i e są n a s z e dzieci. Dzisiaj troje z n i c h w r ó c i ł o , c z w o r o , jeśli liczyć S i m o n a , i p o w i n n i ś m y d o c e n i ć s w o j e szczęście. I t a k o d tej c h w i l i z a m i e r z a m n a t o p a t r z e ć . - W y g ł a d z i ł a o b r u s i poprosiła Stolnika, by sprawdził, jak idzie kucha­ r z o w i . - T a k czy o w a k , Silasie, m u s i m y m i ł o p o w i t a ć M i l a B a n d ę . T o w k o ń c u ojciec J e n n y . - H m m - m r u k n ą ł p o d n o s e m n a d ą s a n y Silas. S a r a s t a r a n n i e r o z s t a w i ł a swoje u l u b i o n e ś w i e c z n i k i p o ­ środku długiego stołu.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Wiedzieliśmy, że p e w n e g o d n i a m o ż e do tego dojść. Teraz strojenie fochów nie ma s e n s u . - N i e stroję fochów - o d p a r ł Silas. - Po p r o s t u m o i m z d a n i e m t o d z i w n e , ż e p o j a w i ł s i ę p o tylu l a t a c h . T o znaczy, chciałbym wiedzieć, gdzie się cały czas podziewał? Jak dla mnie to bardzo podejrzane. Hmim. - Przestań powtarzać „ h m m " . Sprawiasz przez to wraże­ nie strasznego zrzędy. - M o ż e i j e s t e m zrzędą. I b ę d ę m ó w i ł „ h m m " , kiedy m i się s p o d o b a . H m m . Kolacja p r z e c i ą g n ę ł a s i ę d o p ó ź n e j n o c y . S a r a p o s a d z i ­ ła Mila Bandę u szczytu stołu, n a k r y t e g o p r o s t y m , białym o b r u s e m . J e n n i e p r z y p o m n i a ł s i ę p o r a n e k w d z i e ń jej d z i e ­ siątych u r o d z i n - t e r a z z d a w a ł o j e j się, że b y ł o to w i n n y m życiu. W y b r a ł a m i e j s c e p o ł o ż o n e j a k najdalej o d n i e s p o d z i e ­ w a n e g o gościa, czyli p o d r u g i e j s t r o n i e s t o ł u . D o p i e r o gdy u s i a d ł a , z d a ł a s o b i e s p r a w ę , ż e t e r a z znajduje się d o k ł a d n i e naprzeciwko Mila Bandy. Za k a ż d y m razem, gdy p o d n o s i ł a g ł o w ę , p r ó b o w a ł się d o niej u ś m i e c h n ą ć a l b o s p o j r z e ć jej w oczy. J e n n a p r z e z w i ę k s z ą c z ę ś ć p o s i ł k u g a p i ł a się w i ę c w t a l e r z a l b o t o c z y ł a r o z m o w y z c i o t k ą Zeldą, k t ó r a siedzia­ ła obok niej. G d y p o c h o d n i e się d o p a l i ł y i z a c z ę ł a n a d c h o d z i ć p ó ł n o c , l e t n i e p o w i e t r z e o c h ł o d z i ł o się i n i e k t ó r z y zaczęli z i e w a ć . C i o t k a Z e l d a pochyliła się do J e n n y i z a g a d n ę ł a c i c h o : - T w ó j ojciec t o d o b r y c z ł o w i e k . P o w i n n a ś p o s ł u c h a ć , c o m a d o p o ­ wiedzenia. - Nie obchodzi mnie, co ma do powiedzenia - odparła dziewczyna. - M ą d r a K r ó l o w a najpierw s ł u c h a , a d o p i e r o p o t e m ocenia.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

Kolacja się s k o ń c z y ł a . M a r c i a , S e p t i m u s i O g n i o p l u j w r ó ­ cili d o W i e ż y C z a r o d z i e j ó w . N i c k o p o s z e d ł z S i l a s e m , k t ó r y chciał m u p o k a z a ć n o w ą k o l o n i ę P i o n k ó w , o d k r y t ą z a r u r ą n a p a ł a c o w y m s t r y c h u . S a r a zajęła się W i l c z y m C h ł o p c e m , k t ó r y z a s n ą ł n a s a m y m p o c z ą t k u kolacji, a c i o t k a Z e l d a ze­ szła do k u c h n i i p r ó b o w a ł a skłonić n o c n e g o kucharza, by ugotował na śniadanie k a p u s t ę . Alther Mella siedział cicho w m r o k u i r o z m y ś l a ł n a d w y d a r z e n i a m i mijającego d n i a . J e n n a zaś słuchała tego, co m ó w i ł Milo Banda. - W i e s z - o p o w i a d a ł - t w o j a m a m a i ja b a r d z o się ucieszy­ liśmy n a wieść, ż e b ę d z i e m y m i e l i d z i e c k o . O b o j e liczyliśmy n a d z i e w c z y n k ę , k t ó r a m o g ł a b y z o s t a ć Królową. Oczywiście, n i g d y n i e b y ł e m K r ó l e m . N i e t a k t o się t u o d b y w a , w przeci­ w i e ń s t w i e d o w i e l u D a l e k i c h Krain. W y o b r a ź sobie, ż e t a m t r o n dziedziczy się w linii m ę s k i e j . B a r d z o d z i w n e . Ale cie­ szyłem się, że nie z o s t a ł e m Królem, bo c h o ć b y ł e m tylko zwy­ k ł y m k u p c e m , l u b i ł e m swoją p r a c ę . L u b i ł e m p o d r ó ż e i m o ż ­ liwość, ż e p e w n e g o d n i a zbiję f o r t u n ę . Sześć m i e s i ę c y p r z e d p l a n o w a n ą d a t ą t w o i c h n a r o d z i n d o s z ł y m n i e s ł u c h y o takiej szansie. Z b ł o g o s ł a w i e ń s t w e m Królowej wynająłem w Por­ cie s t a t e k i w y p ł y n ą ł e m . D o p i s a ł o mi szczęście i n i e b a w e m m o g ł e m w r a c a ć d o c i e b i e i twojej m a t k i s t a t k i e m p e ł n y m s k a r b ó w . M i a ł e m d o b r ą z a ł o g ę i p o m y ś l n e wiatry. P r z y b i ł e m d o P o r t u d o k ł a d n i e w d n i u , w k t ó r y m m i a ł a ś się u r o d z i ć . Myślałem, że wszystko idzie doskonale. Ale wtedy... kiedy d o p ł y n ę l i ś m y . . . - G ł o s mu się z a ł a m a ł . - P - p a m i ę t a m to tak, jakby z d a r z y ł o się w c z o r a j . . . j e d e n z m a j t k ó w p r z e k a z a ł mi wieści, s t r a s z n e wieści, k t ó r e krążyły p o P o r c i e . . . ż e m o j a k o ­ c h a n a C e r e s . . . twoja m a t k a . . . z o s t a ł a z a m o r d o w a n a . I m o j a mała córeczka także. - Ale ja n i e z o s t a ł a m z a m o r d o w a n a - s z e p n ę ł a J e n n a .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

- Nie. Teraz to wiem. Ale w t e d y nie wiedziałem. Wierzy­ ł e m w to, co wszyscy powtarzali. - Mylili się. Dlaczego nie p r z y s z e d ł e ś do Z a m k u , żeby spraw­ dzić, czy t o p r a w d a ? D l a c z e g o m n i e n i e szukałeś? Uciekłeś. - Tak. T a k to wygląda. Ale w t e d y n i e m o g ł e m t e g o znieść i z o s t a ć tutaj. W y r u s z y ł e m z n a s t ę p n y m o d p ł y w e m i p ł y w a ł e m t a m , gdzie p o n i ó s ł m n i e wiatr. A ż z ł a p a ł m n i e D e a k i n Lee. - D e a k i n Lee! - w y k r z y k n ę ł a J e n n a . N a w e t o n a , c h o ć wca­ l e n i e i n t e r e s o w a ł a się p i r a t a m i , s ł y s z a ł a o s t r a s z l i w y m D e a k i n i e Lee. M i l o z a r y z y k o w a ł i u ś m i e c h n ą ł : s i ę s m ę t n i e w jej s t r o n ę . Odpowiedziała mu niepewnym półuśmiechem. - N i g d y n i e z a p o m n ę t y c h s i e d m i u d ł u g i c h lat w ł a d o w ­ ni D e a k i n a Lee - p o w i e d z i a ł c i c h o . - Cały czas m y ś l a ł e m 0 s t r a s z n y m losie, k t ó r y s p o t k a ! c i e b i e i twoją m a t k ę . . . - Jak uciekłeś? - spytała. - Pewnej nocy, wiosną zeszłego roku, statek wpłynął na niespokojne wody. Słyszałem, jak mówią, że to bałwany p o M r o c z n y m s z t o r m i e w o d l e g ł o ś c i p a r u tysięcy mil, ale d l a m n i e były to d o b r e fale. D e a k i n a z m y ł o z p o k ł a d u , a j e g o za­ ł o g a m n i e u w o l n i ł a . P r z e j ą ł e m s t a t e k . Kilka t y g o d n i p ó ź n i e j zawinęliśmy do małego portu, gdzie usłyszałem pogłoskę, ż e żyjesz. N i e m o g ł e m w t o u w i e r z y ć . P o c z u ł e m , ż e m o j e życie z a c z y n a się n a n o w o . N a t y c h m i a s t p o s t a w i l i ś m y żagle. Mieliśmy dobre wiatry do samego Portu. Rzuciliśmy kotwicę 1 w y w i e s i l i ś m y Ż ó ł t ą B a n d e r ę , by p o w i a d o m i ć U r z ą d C e l n y . N a s t ę p n e g o r a n k a ł o d z i ą p o d p ł y n ę ł a d o n a s n a c z e l n a cel­ niczka. Rzuciła o k i e m na skarb na pokładzie i powiedziała, że m u s i m y poczekać, aż zwolni się główny magazyn. Twarda s z t u k a z tej p a n i N e t t l e s . Ale j e s t e m jej w d z i ę c z n y , b o gdyby p o s t ą p i ł a inaczej, n i e z o b a c z y ł b y m cię t a m t e g o w i e c z o r u .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

J e n n a przypomniała sobie scenę przy magazynie. Teraz w s z y s t k o u k ł a d a ł o się w s e n s o w n ą c a ł o ś ć . M i l o ciągnął: - Kiedy p o d n i o s ł e m g ł o w ę i z o b a c z y ł e m cię na t y m koniu, na którym siedziałaś dokładnie tak jak twoja m a t k a , a p o t e m z a u w a ż y ł e m d i a d e m n a twojej g ł o w i e , wie­ d z i a ł e m , ż e j e s t e ś moją córką. Ale p r z e p r a s z a m , J e n n o , z d a ­ j e się, ż e cię w t e d y w y s t r a s z y ł e m . N i e p o m y ś l a ł e m , chcia­ łem po prostu z tobą porozmawiać. J e n n o . . . Jenno? O d w r ó c i ł a się i w p a t r y w a ł a w cień, r z u c a n y p r z e z p o c h o d ­ nie na dachu Pałacu. - Jenno? - powtórzył Milo. - Czuję, że k t o ś m n i e o b s e r w u j e - p o w i e d z i a ł a . P o r u s z y ł się n i e s p o k o j n i e . - Ja t e ż - p r z y z n a ł . O b o j e w b i l i w z r o k w c i e m n o ś ć , ale ż a d n e nie zobaczyło d u c h a Królowej, która patrzyła na m ę ­ ża i c ó r k ę , r o z m a w i a j ą c y c h ze sobą p i e r w s z y r a z w życiu. Alther podfrunął do niej. - M i ł o , że w r e s z c i e o p u ś c i ł a ś K o m n a t ę Królowej - stwier­ dził. U ś m i e c h n ę ł a się t ę s k n i e . - M u s z ę t a m z a r a z w r a c a ć , ale n i e m o g ł a m się p o w s t r z y ­ mać, skoro m o g ł a m jeszcze raz zobaczyć mojego k o c h a n e g o Mila, i to z n a s z ą córką. - W i d a ć , że to ojciec i c ó r k a - z a u w a ż y ł A l t h e r . - To p r a w d a . - K r ó l o w a p o w o l i p o k i w a ł a g ł o w ą . - J e s t c o ś t a k i e g o w ich p o s t a w i e . . . - A j e d n a k jest p o d o b n a do ciebie... bardzo p o d o b n a . - W i e m - westchnęła. - Dobranoc, Altherze. A l t h e r p a t r z y ł , jak K r ó l o w a p r z e p ł y w a p o w o l i o b o k J e n n y i M i l a Bandy, k t ó r z y p a t r z y l i p r o s t o na nią i n i c n i e widzieli. N i e b a w e m d o t a r ł a d o wieżyczki i ł a g o d n i e p r z e s t ą p i ł a p r z e z

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

g r u b ą k a m i e n n ą ś c i a n ę . W K o m n a c i e jak z w y k l e j . n i m |iln nął o g i e ń i K r ó l o w a u s i a d ł a c i c h o na krześle, w s | n nulu i| |i w y d a r z e n i a t e g o d n i a - d n i a , na k t ó r y c z e k a ł a prze/, tyli I u S e p t i m u s , Marcia i O g n i o p l u j szli p o w o l i Drogą C z a r o dziejów. Na srebrnych s ł u p a c h jaśniały p o c h o d n i e i smok raz p o r a z r z u c a ł się n a m i g o t l i w e c i e n i e n a c h o d n i k u . M i n ę ­ ł a j u ż p ó ł n o c . W s z y s t k i e s k l e p y i w a r s z t a t y były z a m k n i ę t e , c i e m n e , ale g d y p r z e c h o d z i l i o b o k S k r y p t o r i u m , S e p t i m u s o w i z d a ł o się, ż e w i d z i ś w i a t ł o z a w i e l k i m i s t o s a m i ksiąg i d o k u m e n t ó w . G d y j e d n a k p r z y j r z a ł się u w a ż n i e j , n i c z e g o nie zobaczył. Marcia z grymasem bólu pokuśtykała po m a r m u r o w y c h stopniach do Wieży Czarodziejów. S e p t i m u s umieścił na noc Ogniopluja w smoczej budzie. - D o p i l n u j , żeby nie m ó g ł się w y d o s t a ć - p o w i e d z i a ł a mu Marcia, gdy wielkie s r e b r n e d r z w i do Wieży otworzyły się p r z e d C z a r o d z i e j k ą N a d z w y c z a j ną. - I n i e z a p o m n i j za­ m k n ą ć drzwiczek na dwie sztaby. - D o b r z e - o d r z e k ł , a M a r c i a p o w l o k ł a się do b u d y n k u . O g n i o p l u j d a ł się u s p o k o i ć z zaskakującą łatwością. Septi­ m u s z a s u n ą ł d w i e p o t ę ż n e ż e l a z n e s z t a b y i o d s z e d ł n a palcach w r y t m i e s m o c z e g o c h r a p a n i a , w s t r z ą s a j ą c e g o całą b u d ą . Była p i ę k n a n o c . D z i e d z i n i e c W i e ż y C z a r o d z i e j ó w był p u ­ sty. M a g i c z n e p o c h o d n i e , u m i e s z c z o n e n a szczycie m u r ó w , r z u c a ł y ł a g o d n e , fioletowe ś w i a t ł o n a s t a r y b r u k , n a tyle sła­ be, że S e p t i m u s widział miriady gwiazd na n o c n y m niebie. Nie chciał jeszcze wchodzić do środka. Podniósł wzrok na gwiazdy i p r z y p o m n i a ł sobie w s z y s t k i e sny o lataniu. W i e d z i a ł , ż e d ł u ż e j n i e w y t r z y m a . Wyjął Z a k l ę c i e L o t u . Z ł o ­ ta strzała z nowymi, srebrnymi lotkami wibrowała mu w dło-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ni i p r z e s z e d ł go M a g i c z n y d r e s z c z . G d y l o t k i z a t r z e p o t a ł y , p o c z u ł , że o d r y w a się od z i e m i i leci w górę, aż z n a l a z ł się wyżej, niż sięgał W i e l k i Ł u k . T r z y m a j ą c s t r z a ł ę m i ę d z y kciu­ k i e m a p a l c e m w s k a z u j ą c y m , w y c i ą g n ą ł ją w s t r o n ę P a ł a c u , po czym rozłożył r a m i o n a - co kiedyś podpatrzył u A l t h e r a - i poleciał. Frunął nad Drogą Czarodziejów, nisko i szybko, tak jak lubił A l t h e r , p r z e m k n ą ł n a d B r a m ą Pałacową, a p o t e m w z b i ł się p o n a d d a c h P a ł a c u , t a k j a k z a w s z e czynił w s w o i c h s n a c h . W d o l e zobaczył J e n n ę i jej ojca. Stali o p a r c i o b l a n k i i c i c h o r o z m a w i a l i . S e p t i m u s n i e w i e d z i a ł , czy p o w i n i e n i m przery­ wać, ale chciał zaskoczyć J e n n ę i p o k a z a ć jej, jak d o b r z e Lata, więc u n o s i ł się n a d n i m i p r z e z chwilę, czekając n a j a k ą ś p r z e ­ r w ę w w y w o d a c h Mila. P o t e m c o ś p r z y c i ą g n ę ł o j e g o w z r o k . P o drugiej s t r o n i e rzeki p r z e z p o l a g a l o p o w a ł k o ń . W i e r z ­ c h o w c a , s k r a d z i o n e g o s p r z e d t a w e r n y „ P o d W d z i ę c z n ą Flądrą", d o s i a d a ł a z n a j o m a p o s t a ć . S i m o n . S e p t i m u s s k i e r o w a ł Z a k l ę c i e L o t u w s t r o n ę m r o c z n e j syl­ wetki najstarszego brata. - Za n i m - s z e p n ą ł . W n a s t ę p n e j chwili p ę d e m o d d a l a ł się o d P a ł a c u , m k n ą c n a d ł ą k a m i w k i e r u n k u r z e k i . W k r ó t c e j e g o n o z d r z a w y p e ł n i ł a w i l g o t n a w o ń , gdy frunął n a d c h ł o d ­ ną wodą, płosząc po d r o d z e kilka kaczek. Gdy g n i e w n e kwakanie umilkło, dotarł do przeciwległego brzegu. Przele­ ciał n a d s t r z e c h ą s a m o t n e g o d o m o s t w a i n a c h w i l ę z a w i s ł w p o w i e t r z u , w z r o k i e m s z u k a j ą c b r a t a . W o d d a l i , na pylistej d r o d z e , k t ó r a w i ł a się m i ę d z y p o l a m i , d o s t r z e g ł j e ź d ź c a , poganiającego konia. Przyspieszył gwałtownie, aż zaparło m u d e c h , i z r ó w n a ł się z S i m o n e m . L e c i a ł t e r a z , p o c z ą t ­ k o w o niezauważony, tuż przy nim, bez t r u d u dotrzymując tempa spoconemu wierzchowcowi.

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

W k o ń c u S i m o n z a u w a ż y t , ż e c o ś n i e gra. - To ty! - k r z y k n ą ł , z a t r z y m u j ą c k o n i a w c h m u r z e p y ł u . Septimus lekko wylądował przed koniem. - To t y . . . to ty m a s z m o j e Z a k l ę c i e L o t u - p r y c h n ą ł Si­ m o n , widząc złotą strzałę w jego dłoni. - T a k , m a m Z a k l ę c i e L o t u - z g o d z i ł się S e p t i m u s , z g r a b ­ nie odfruwając, gdy S i m o n r z u c i ! się n a p r z ó d , by p o r w a ć Z a k l ę c i e . - Ale n i e j e s t m o j e . Z a k l ę c i e L o t u n i e n a l e ż y d o n i ­ kogo. Powinieneś wiedzieć, że Starożytne Zaklęcie s a m o jest swoim p a n e m . - Nadęty głupek - mruknął pod nosem Simon. - Co powiedziałeś? - spyta! S e p t i m u s , choć d o s k o n a l e słyszał. - N i c . Z d r o g i , b a c h o r z e , i n i e m y ś l , że z n ó w m o ż e s z p r ó ­ bować tych b z d u r z O d r ę t w i e n i e m . - N i e m a m z a m i a r u - odparł S e p t i m u s , u n o s z ą c się p r z e d ko­ n i e m . - C h c i a ł e m ci tylko powiedzieć, żebyś się stąd wynosił. - W ł a ś n i e to r o b i ł e m - warknął t a m t e n . S e p t i m u s t r w a ł w tej s a m e j pozycji, zagradzając S i m o n o ­ wi drogę. - C h c i a ł e m ci t e ż p o w i e d z i e ć , że jeśli j e s z c z e k i e d y ś s p r ó ­ b u j e s z s k r z y w d z i ć J e n n ę , b ę d z i e s z m i a ł z e m n ą d o czynie­ nia. Jasne? S i m o n p a t r z y ł n a n a j m ł o d s z e g o b r a t a , k t ó r e g o j a s n e , zie­ l o n e oczy b ł y s z c z a ł y g n i e w n i e . N i c n i e p o w i e d z i a ł , b o Sept i m u s a otaczała moc, którą rozpoznał. Moc s i ó d m e g o syna s i ó d m e g o syna. -Jasne? - powtórzył Septimus. - Tak - mruknął Simon. - Możesz już jechać - oznajmił chłodno Septimus i opadł n a z i e m i ę , o d s u w a j ą c się, b y u s t ą p i ć b r a t u z d r o g i .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

S i m o n spojrzał na b e z b r o n n e g o chłopca p o ś r ó d ciem­ nych, o p u s t o s z a ł y c h pól, d ł u g o po północy. Przez chwilę r o z m y ś l a ł , j a k ł a t w o b y ł o b y g o u s u n ą ć . N i k t b y się n i e d o ­ w i e d z i a ł , c o się s t a ł o . N i k t b y n i e p o d e j r z e w a ł . . . ale S i m o n nic n i e z r o b i ł . N a g l e d ź g n ą ł k o n i a o s t r o g ą i o d j e c h a ł galo­ p e m , krzycząc p r z e z r a m i ę : - S z k o d a , ż e n i e u m a r ł e ś , k i e d y z a b r a ł a cię p o ł o ż n a ! S e p t i m u s leciał p o w o l i z p o w r o t e m d o W i e ż y C z a r o d z i e ­ j ó w , w c i ą ż słysząc w g ł o w i e e c h o s ł ó w S i m o n a . U ś m i e c h n ą ł się. N a j s t a r s z y b r a t z a a k c e p t o w a ł j e g o m o c .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

C O D Z I A Ł O SIĘ P I R Z E D T E M .

BILLY POT Billy P o t m i a ł k i e d y ś s k l e p z e z w i e r z ę t a m i , a s p e c j a l i z o w a ł się w g a d a c h . U w i e l b i a ł j a s z c z u r k i i w ę ż e , zaś j e g o spe­ cjalnością była h o d o w l a fioletowych p y t o n ó w . Największy p y t o n , j a k i e g o Billy k i e d y k o l w i e k w y h o d o w a ł , m i e s z k a ł na podwórzu warsztatu szewskiego Terry'ego Tarsala. Terry, k t ó r y n i e lubił węży, z d u ż y m i o p o r a m i używał ich zrzuconej skóry do wytwarzania szpiczastych b u t ó w dla Marcii. Kiedy N a j w y ż s z y O b r o ń c a k u p i ł cod Billy'ego całą k o l o n i ę ż a r ł o c z n y c h ż ó ł w i , a p o t e m k a z a ł m u p r z e n i e ś ć się d o P a ł a ­ cu, b y się n i m i o p i e k o w a ć , Billy nie o d w a ż y ł się o d m ó w i ć . Sklep przejęła jego siostrzenica S a n d r a i ku jego zgorszeniu zaczęła sprzedawać rasowe c h o m i k i i króliki. Po zmianie

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

a s o r t y m e n t u n a u r o c z e futrzaki s k l e p z y s k a ł d u ż ą p o p u l a r ­ ność i wkrótce Sandra zaproponowała, że go odkupi. Z a p i e n i ą d z e , o t r z y m a n e o d s i o s t r z e n i c y z a s k l e p , Billy u r z ą d z i ł n a d rzeką z a g r o d y dla j a s z c z u r e k , z b u d o w a ł U s t r o j ­ s t w o i przystąpił do n i e k o ń c z ą c e g o się boju o t r a w n i k idealny. Kiedy H e a p o w i e p r z e p r o w a d z i l i się w r a z z J e n n ą do P a ł a c u , Silas p o p r o s i ł go, by z o s t a ł i p o m ó g ł mu p o z b y ć się żarłocz­ nych ż ó ł w i . Billy się zgodził, ale z a d a n i e o k a z a ł o się niewy­ konalne. Zrezygnował z dalszych p r ó b po tym, jak pewien szczególnie n a t a r c z y w y ż ó ł w o m a ł o n i e odgryzł m u palca.

UNA BRAKKET U n a Brakket pracowała jako gosposia w Koszarach Armii M ł o d y c h , k i e d y S e p t i m u s był j e s z c z e n i e m o w l ę c i e m . N i e lubiła chłopców, nawet zastraszonych i uległych chłopców z A r m i i M ł o d y c h . W k r ó t c e d o s t a ł a p r z e n i e s i e n i e i z o s t a ł a go­ sposią Ł o w c y i j e g o W a t a h y . U n a b a r d z o p o d z i w i a ł a Ł o w c ę , c h o ć n a l e ż y w ą t p i ć , czy t e n k i e d y k o l w i e k j ą z a u w a ż y ł . Raz s p y t a ł ją, g d z i e są j e g o s k a r p e t k i i p o t e m U n a c a ł y m i d n i a m i ś n i ł a n a j a w i e . P ó ź n i e j c z ę s t o c h o w a ł a s k a r p e t k i Łowcy, b y m ó g ł z n o w u j ą s p y t a ć , ale n i g d y się nie d o c z e k a ł a . Kiedy Najwyższy O b r o ń c a uciekł, a w Pałacu zamiesz­ kała Księżniczka Jenna, U n a skorzystała z Programu Dru­ giej Szansy, k t ó r y o p r a c o w a l i M a r c i a i A l t h e r . Z g ł o s i ł a się d o p r a c y w P a ł a c u j a k o g o s p o s i a , lecz p o s a d y n i e d o s t a ł a , b o Sara H e a p uważała, że jest straszna. W r a m a c h P r o g r a m u trafiła w k o ń c u d o p r o f e s o r a W e a s a l a V a n Klampffa, k t ó r y przyjął j ą t y l k o d l a t e g o , ż e b a ł się o d m ó w i ć . J e d n a k ż e U n a wciąż darzyła sympatią D o m D a n i e l a i przystąpiła do Od­ d z i a ł u R e s t a u r a c j i , tajnej siatki, z ł o ż o n e j z t y c h , k t ó r z y p r a ­ gnęli j e g o p o w r o t u . S p o t y k a l i się w k a ż d ą s o b o t ę p o d p r e -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

t e k s t e m k u r s u t a ń c a . To d z i ę k i n i m U n a nawiązała ki

li

z Simonem Heapem.

PROFESOR WEASAL VAN KLAMPFF W e a s a l V a n Klampff p o c h o d z i ł z d ł u g i e j linii p r o f e s o r ó w . W i e l e lat t e m u p r o f e s o r D o r i s V a n K l a m p f f o p r a c o w a ł a taj­ ną, b a r d z o s k o m p l i k o w a n ą f o r m u ł ę , pozwalającą p o z b y ć się N a w i e d z e ń . D o t y c z y ł o t o t a k ż e Cieini, t a k i c h j a k C i e ń M a r ­ ch, o r a z Zjaw, j a k ta, k t ó r a C z e k a ł a n a A l t h e r a , gdy t e n był U c z n i e m D o m D a n i e l a . C h o c i a ż V a n Klampffowie m i e l i wy­ b i t n e z d o l n o ś c i m a t e m a t y c z n e , byli na ogół ł a t w o w i e r n i i za­ p o m i n a l s c y . W e a s a l n i e s t a n o w i ł wyjątku. Po t y m jak j e g o ojciec, O t t o , w y s a d z i ł się w p o w i e t r z e r a z e m z p i e r w o t n y m L a b o r a t o r i u m V a n Klampffa, mieszając A m a l ­ g a m a t , W e a s a l p o s t a n o w i ł p o r z u c i ć e k s p e r y m e n t y i w i e ś ć spo­ k o j n e życie n a d Fosą. P r z e p r o w a d z i w s z y się w o k o l i c e W ę ­ żowej P o c h y l n i , ze zgrozą o d k r y ł s t a r e l a b o r a t o r i u m w głę­ bi s y s t e m u t u n e l i . Przez wiele lat p r ó b o w a ł je i g n o r o w a ć , ale w k o ń c u p o k u s a okazała się zbyt s i l n a i zdecydował się konty­ n u o w a ć d z i e ł o ojca. U d o s k o n a l i ł A m a l g a m a t O t t a , b y działał j a k o b a r d z o s k u t e c z n a o s ł o n a p r z e d M r o c z n ą energią, niechcą­ cy stworzył w i ę c d o s k o n a ł ą kryjówkę na kości D o m D a n i e l a .

BEETLE B e e t l e był j e d y n a k i e m . W y c h o w a ł się w G m a s z y s k u . Je­ go rodzice mieli dwa pokoje dokładnie pod mieszkaniem H e a p ó w . Do najwcześniejszych w s p o m n i e ń Beetle'a należał w i d o k m a t k i , w a l ą c e j m i o t ł ą w s u f i t i k r z y c z ą c e j : - Na li­ tość, bądźcie cicho! Rodzice zabraniali mu wszelkich k o n t a k t ó w z H e a p a m i , k t ó r z y p r z e z t o w y d a w a l i się j e s z c z e bardziej atrakcyjni,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

i w k r ó t c e Beetle zaprzyjaźnił się z J o - j o H e a p e m , k t ó r y był w tym samym wieku. Jako jedenastolatek zdał b a r d z o t r u d n y egzamin w s t ę p n y d o S k r y p t o r i u m , c o b a r d z o u c i e s z y ł o j e g o m a t k ę . Z a c z ą ł ja­ ko P o s ł u g a c z do W s z y s t k i e g o , a k i e d y I n s p e k t o r s p a d ł z sa­ n e k i z ł a m a ł k o s t k ę , z a u f a n o m u n a tyle, ż e zaczął d o k o n y ­ wać cotygodniowych inspekcji Lodowych T u n e l i . Beetle b a r d z o lubił Septimusa, który p r z y p o m i n a ł mu Joj o , ale p o d z i e l a ł t e ż j e g o z a i n t e r e s o w a n i e M a g i ą i z a m i ł o w a ­ n i e d o d z i w a c z n y c h m u s u j ą c y c h n a p o j ó w . Beetle, p o d o b n i e j a k S e p t i m u s , n i e l u b i ł M r o c z n e j Magii, a p r z y c z y n ę tej n i e ­ c h ę c i w y z n a ł k i e d y ś przyjacielowi n a d k u b k i e m M u s S o k u : - Wszystko, co Mroczne, jest dołujące. Kiedy t e n o k r o p n y staruch wrócił do Wieży Czarodziejów, mój c h o m i k zdechł, m a t c e z r o b i ł się w i e l k i b ą b e l n a c z u b k u n o s a , a k o t u c i e k ł . W s z y s t k o d l a t e g o , ż e M r o k p r z y c z e p i ł się d o m n i e w pracy, a ja go przyniosłem do d o m u . Straszne. S e p t i m u s t e ż b a r d z o lubił Beetle'a. Ufał m u b e z g r a n i c z n i e .

BORIS CATCHPOLE O d k ą d p a m i ę t a ł , z w r a c a n o się d o ń p o n a z w i s k u . M a t k a b a r d z o s t a r a ł a się w o ł a ć g o „ B o r i s " , ale k i e d y zaczął c h o ­ dzić, z r e z y g n o w a ł a i j a k w s z y s c y i n n i m ó w i ł a „ C a t c h p o l e " . „ B o r i s " - z j a k i e g o ś p o w o d u w y d a w a ł o się zbyt p o u f a ł e . C a t c h p o l e m i a ł a m b i c j e , b y z o s t a ć Łowcą. U c i e k ł z d o m u i d o ł ą c z y ł d o W a t a h y n a P u s t k o w i u w czasie, gdy D o m D a niel przygotowywał z a m a c h na Królową. C i ę ż k o ćwiczył z r e s z t ą W a t a h y , ale n i e był l u b i a n y . Z r e z y g n o w a ł z m y c i a zębów i nie miał zamiaru do niego powrócić, skoro nie było p r z y n i m m a t k i , k t ó r a b y g o d o t e g o z m u s z a ł a . M i a ł zwyczaj k l ą s k a n i a j ę z y k i e m , o d k t ó r e g o l u d z i e r o b i l i się n e r w o w i ,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

a na d o m i a r z i e g o s z y b k o r ó s ł i n i e b a w e m był |n

Ityi

soki, b y z o s t a ć d o b r y m Łowcą.. A w a n s o w a ł n a Z a s t ę p c ę Ł o w c y , ale n a tym M I ,

I

ł o . P o o b a l e n i u N a j w y ż s z e g o O b r o ń c y dołączył d o P n i | D r u g i e j S z a n s y i z o s t a ł p r z y j ę t y na P o d c z a r o d z i q . i u t w o r z o n e s t a n o w i s k o d l a p r a k t y k a n t ó w w bardzie)

nu i m III

sowanym wieku lub bez Magicznego pochodzenia. T e r a z p r a g n ą ł s t a ć się p r a w d z i w y m C z a r o d z i e j e m . Pi najmniej C z a r o d z i e j e m Z w y c z a j n y m , c h o ć p o s t a n o w i ł , ż e nic o d r z u c i p o s a d y C z a r o d z i e j a N a d z w y c z a j n e g o , gdyby m u j.) z a p r o p o n o w a n o . Lecz t o n i g d y n i e n a s t ą p i ł o .

JANNIT MAARTEN G d y b y p o p r o s i ć J a n n i t M a a r t e n , b y p o w i e d z i a ł a coś o so­ bie, o d p a r ł a b y : „ r o b i ę ł o d z i e " . I tyle. J a n n i t m i a ł a m a ł o cza­ su na politykę, a jeszcze mniej na Czarodziejów. Cokolwiek d z i a ł o się w Z a m k u , n i e o b c h o d z i ł o J a n n i t , której świat o g r a n i c z a ł się d o w a r s z t a t u s z k u t n i c z e g o t u ż p r z y Z a m k o ­ wych murach. Nocami spała smacznie w swoim hamaku, w s t a w a ł a o świcie i przez w s z y s t k i e w i d n e godziny radośnie budowała, naprawiała, malowała, skrobała - i wykonywała setki innych c u d o w n i e c z a s o c h ł o n n y c h czynności, których wymagają łodzie. C h o ć N i c k o n i e m ó g ł w t o uwierzyć, J a n n i t była kie­ d y ś m a ł ą d z i e w c z y n k ą , lecz z u p e ł n i e j u ż o t y m z a p o m n i a ł a - m o ż e dlatego, że d o r a s t a ł a w n i e w i e l k i m g o s p o d a r s t w i e pośród pól i nie lubiła drobiu, n i e cierpiała k r ó w i nie znosi­ ł a ś w i ń . Jej r o d z i c e n i g d y n i e z r o z u m i e l i , d l a c z e g o w w i e k u c z t e r n a s t u l a t J a n n i t u b r a ł a się j a k c h ł o p a k i u c i e k ł a n a m o ­ rze. Wróciła jako dziewiętnastolatka z w ł a s n y m statkiem i z a ł o ż y ł a W a r s z t a t S z k u t n i c z y J a n n i t M a a r t e n o b o k sypią-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

c e g o się Z a m k o w e g o N a b r z e ż a C e l n e g o . J a n n i t była w p e ł n i z a d o w o l o n a z e s w o j e g o życia i b a r d z o n i e c h ę t n i e w y c h y l a ł a nos poza ukochany warsztat.

SZPICEL Szpicel był n i e g d y ś p i ł k ą t e n i s o w ą . P r z e z d w a l a t a leżał w wilgotnym rowie obok Miejskiego Portowego O ś r o d k a Tenisowego, po tym, jak ktoś wyrzucił go przez o k n o w na­ padzie złego h u m o r u . M o c n o podgryzały go myszy i powo­ l i się r o z p a d a ł , a ż p e w n e g o d n i a S i m o n H e a p p o d n i ó s ł go, wsadził do kieszeni i zabrał do Obserwatorium. P r z e z k i l k a n a s t ę p n y c h m i e s i ę c y Szpicel leżał w Z a b l o k o ­ wanej skrzynce, o którą S i m o n bardzo dbał. Regularnie na­ p e ł n i a ł j ą r ó ż n y m i g a z a m i i c i e c z a m i , g o d z i n a m i c o ś n a d nią m r u c z a ł i o t a c z a ł ją O d w r o t n y m i Z a k l ę c i a m i . Szpicel s t o p ­ n i o w o zyskiwał ś w i a d o m o ś ć , zaczynał słyszeć inkantacje o północy oraz czuć w o ń Mrocznych dymów, które S i m o n w p u s z c z a ł d o s k r z y n k i . Leżał w ś r o d k u , o s z o ł o m i o n y l e c z p o d e k s c y t o w a n y , czekając n a t o , c o się s t a n i e . A p o t e m p e w n e j nocy, p o d c z a s n o w i u księżyca, został wy­ p u s z c z o n y ze skrzynki i pierwszy raz ujrzał świat. S p o d o b a ł o m u się t o , c o zobaczył, a S i m o n o w i s p o d o b a ł o się t o , c o s t w o ­ rzył. Szpicel j a s n o świecił i w y d a w a ł się i n t e l i g e n t n y . Był p o ­ s ł u s z n y i szybko się uczył. W k r ó t c e w s z ę d z i e c h o d z i ł za s w o ­ i m p a n e m i z o s t a ł najwierniejszym sługą S i m o n a H e a p a .

SIOSTRA MEREDITH Siostra Agnes M e r e d i t h , dawniej Starsza P o ł o ż n a i poryw a c z k a dzieci, trafiła d o P o r t u , gdy w y p u s z c z o n o j ą z Z a m ­ kowego Zakładu dla Zgnębionych i Strapionych. Przemie­ r z a ł a ulice w p o s z u k i w a n i u s w o j e g o s y n a M e r r i n a , ale n i e

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

d o p i s a ł o jej szczęście. P e w n e g o d n i a s k o ń c z y ł o się k i e s z o n ­ k o w e , k t ó r e d o s t a ł a o d Z a k ł a d u , z n a l a z ł a w i ę c p r a c ę sprzą­ t a c z k i w o b s k u r n y m p e n s j o n a c i e p r z y Alejce L i n o w e j t u ż obok Zboru Wiedźm Portowych. Właścicielką pensjonatu była Florrie Bundy, p o t ę ż n a ko­ bieta o krótkiej cierpliwości i długiej p a m i ę c i . Toczyła wiele długotrwałych sporów ze swoimi sąsiadkami, Wiedźmami Portowymi. Gorąca kłótnia o zużytą t o r e b k ę herbaty - któ­ rą, z d a n i e m F l o r r i e , c e l o w o t r a f i o n o ją w g ł o w ę - d o p r o w a ­ d z i ł a d o jej o d e j ś c i a z t e g o ś w i a t a . L i n d a , k t ó r a p e w n e g o d n i a , n i e mając n i c l e p s z e g o d o r o b o t y , r z e c z y w i ś c i e r z u c i ­ ła w głowę Florrie torebką herbaty, m i a ł a w k o ń c u dosyć w r z a s k ó w s ą s i a d k i i r z u c i ł a n a nią Z a k l ę c i e Z m n i e j s z a j ą c e . P r z e z kilka t y g o d n i Z a k l ę c i e s t o p n i o w o z m n i e j s z a ł o F l o r r i e , aż s a m a zaczęła przypominać r o z m i a r a m i torebkę herbaty. P e w n e g o m r o ź n e g o p o r a n k a p o ś l i z n ę ł a się n a l o d z i e , w p a ­ dła do studzienki ściekowej przed tylnymi drzwiami pen­ sjonatu i utonęła. Agnes Meredith z wielkim zainteresowaniem obserwowa­ ł a p r o c e s Z m n i e j s z a n i a Florrie. P e w n e g o d n i a , gdy n i e m o g ł a j u ż z n a l e ź ć tyciutkiej właścicielki, p o p r o s t u przejęła p e n s j o ­ nat, jak gdyby n i g d y nic. W k r ó t c e u r z ą d z i ł a g o p o s w o j e m u - nakleiła na ściany w y p u k ł e tapety, wywiesiła dziwaczne informacje, a także wypełniła b u d y n e k lalkami i suszony­ m i k w i a t a m i . L u b i ł a t o w a r z y s t w o s w o i c h lalek i p o j a k i m ś czasie p r z e s t a ł a s z u k a ć M e r r i n a . M ó w i ł a sobie, że z l a l k a m i c z ł o w i e k p r z y n a j m n i e j wie, n a c z y m s t o i .

MAUREEN P o w y p a d k u w P a ł a c o w e j k u c h n i M a u r e e n u c i e k ł a d o Por­ tu z n a c z e l n y m o b i e r a c z e m z i e m n i a k ó w . M a u r e e n i n a c z e l -

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

n y o b i e r a c z z i e m n i a k ó w Kevin o d k ł a d a l i n a w ł a s n ą k a w i a r ­ n i ę . G d y Kevin p o p ł y n ą ł j a k o k u c h a r z n a d u ż y m s t a t k u k u p i e c k i m w rejs d o o k o ł a ś w i a t a , M a u r e e n p o d j ę ł a j e d y n ą p r a c ę , j a k ą m o g ł a w t e d y z n a l e ź ć - w D o m u Lalek. M o ż e n i e była t o p r a c a i d e a l n a , ale p o z w a l a ł a z g r o m a d z i ć t r o c h ę oszczędności z napiwków, zostawianych przez wdzięcznych gości, a w d o d a t k u s p a ł a p o d s c h o d a m i , n i e m u s i a ł a w i ę c p ł a c i ć z a m i e s z k a n i e . W y c z e k i w a ł a d n i a , gdy K e v i n w r ó c i i w k o ń c u u r z ą d z ą się g d z i e ś p r z y n a b r z e ż u .

ZBÓR WIEDŹM PORTOWYCH: VERONICA Veronica należała do Zboru najdłużej ze wszystkich w i e d ź m , ale nie objęła funkcji M a t k i W i e d ź m - z takiego to p o w o d u , że była zapominalska, a także bywała lunatyczką i n o c ą w y c h o d z i ł a z e Z b o r u , znikając n a całe d n i e . M i a ł a za­ m i ł o w a n i e d o s z c z u r ó w , k t ó r e o d z i e d z i c z y ł a p o ojcu, J a c k u , mieszkającym wśród trzcin w pobliżu Mokradeł Marram. P o d o b n i e j a k ojciec, m i a ł a w k l a t k a c h s p o r ą kolekcję szczu­ rów w różnych stadiach rozkładu.

LINDA N a j m ł o d s z a z w i e d ź m , Linda, była, jak to s a m a ujęła, „ z d o l n a d o w s z y s t k i e g o " . I n n e w i e d ź m y l u b i ł y jej t o w a r z y ­ s t w o , ale n i e jej k a w a ł y . M i a ł a gorący t e m p e r a m e n t i s k ł o n ­ n o ś ć d o r z u c a n i a b a r d z o p a s k u d n y c h zaklęć, gdy k t o ś w s z e d ł jej w d r o g ę . Ż a d n a z w i e d ź m j e d n a k t e g o n i e c z y n i ł a od cza­ su wypadku ze słoniowymi uszami Dorindy. Pamela, Matka W i e d ź m , dostrzegała potencjał Lindy i w sekrecie szykowa­ ła ją na swoją n a s t ę p c z y n i ę .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

DAPHNE D a p h n e była najspokojniejsza w c a ł y m Z b o r z e . D o wszyst­ k i c h o d n o s i ł a się u p r z e j m i e i n i k o m u s i ę n i e n a r z u c a ł a . H o ­ dowała kolonię wielkich korników, k t ó r e s t o p n i o w o prze­ żerały d o m . D a p h n e uwielbiała swoje korniki i większość rozmów prowadziła właśnie z nimi.

PAMELA P a m e l a była M a t k ą W i e d ź m i M r o c z n ą W i e d ź m ą w Z b o ­ r z e . O c z y w i ś c i e k a ż d a u w a ż a ł a się z a M r o c z n ą W i e d ź m ę , ale P a m e l a była nią n a p r a w d ę . S p ę d z i ł a kilka lat w O b s e r ­ watorium z D o m D a n i e l e m i wróciła z wieloma Mroczny­ mi opowieściami, które budziły przerażenie u pozostałych c z ł o n k i ń Z b o r u , c h o ć p r ę d z e j w y p i ł y b y o n e z g n i ł y s o k z żab, n i ż się d o t e g o p r z y z n a ł y . P a m e l a m i a ł a swój Z a m k n i ę t y p o ­ kój, o d k t ó r e g o i n n e w i e d ź m y t r z y m a ł y się z dala. N o c ą , gdy z pokoju dobiegały mrożące k r e w w żyłach wrzaski, reszta mieszkanek Z b o r u zatykała uszy i usiłowała spać.

DORINDA D o r i n d a n i e z b y t d b a ł a o wygląd, d o p ó k i p e w n e g o w i e ­ c z o r u n i e w y d a r z y ł a się t a s t r a s z n a h i s t o r i a z e s ł o n i o w y m i uszami. Wiedziała, że nie jest szczególnie piękna, miała bo­ wiem lekko skrzywiony n o s po starciu z drabiną pożarową, a w dodatku nigdy nie lubiła swoich w ł o s ó w . Zrezygnowała z wszelkich p r ó b dbania o u r o d ę po t y m , jak Linda oskarżyła ją o p o d s ł u c h i w a n i e p r y w a t n e j r o z m o w y z m ł o d y m C z a r o w ­ nikiem, którego sprowadziła do d o m u . Dorinda z oburze­ n i e m zaprzeczyła - c h o ć cały Z b ó r w i e d z i a ł , że c z ę s t o p o d s ł u ­ c h u j e p r z e z d z i u r k i o d klucza. L i n d a w p a d ł a w e w ś c i e k ł o ś ć i o b d a r z y ł a D o r i n d ę p a r ą u s z u s ł o n i a ( s ł o n i a afrykańskiego,

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

czyli n a p r a w d ę w i e l k i c h ) , m ó w i ą c , że „ s k o r o łazi i w s z ę d z i e p r z y t y k a uszy, t o n i e c h m a p r z y n a j m n i e j p o r z ą d n e t e u s z y do przytykania". Od tamtej pory D o r i n d a chodziła z głową o w i n i ę t ą d u ż y m r ę c z n i k i e m , udając, ż e w ł a ś n i e u m y ł a w ł o ­ sy, c h o ć p o z o s t a ł e w i e d ź m y w i e d z i a ł y - a D o r i n d a w i e d z i a ­ ła, że o n e wiedzą - iż p o d r ę c z n i k i e m kryje się p a r a s c h l u d ­ n i e z ł o ż o n y c h u s z u s ł o n i a a f r y k a ń s k i e g o . Było t o z a k l ę c i e 0 t r w a ł y m d z i a ł a n i u i n a w e t P a m e l a n i e m o g ł a go zdjąć.

HUGH FOX, NACZELNY SKRYBA HERMETYCZNY H u g h F o x o d d w u d z i e s t u p i ę c i u lat p r a c o w a ł w S k r y p t o ­ r i u m j a k o s k r o m n y skryba, gdy w y b r a n o g o n a N a c z e l n e g o Skrybę H e r m e t y c z n e g o . Kiedy D o m D a n i e l wywabił Marcie z Mokradeł M a r r a m , z a b r a ł księgę, k t ó r ą m i a ł a p r z y s o b i e , czyli Odczynianie Mro­ ku. Z a n i ó s ł j ą d o W a l d a W a t k i n s a , k t ó r y był N a c z e l n y m Skrybą H e r m e t y c z n y m , i k a z a ł u ż y ć M r o c z n y c h M o c y H e r ­ m e t y c z n y c h , k t ó r y m i d y s p o n o w a ł k a ż d y N a c z e l n y Skryba, d o O t w a r c i a jej t a j e m n i c . W a t k i n s o d m ó w i ł i j e s z c z e t e g o s a m e g o w i e c z o r u p r z e p a d ł w d r o d z e d o d o m u , p o c z y m ni­ gdy więcej g o n i e w i d z i a n o . D o m D a n i e l naciskał, by natychmiast znaleźć następcę, 1 przeprowadzono losowanie. Losowanie miało ceremonial­ ny przebieg: każdy skryba w k ł a d a ł swoje p i ó r o do wiel­ kiego, starego, e m a l i o w a n e g o garnka. G a r n e k z a n o s z o n o do Hermetycznej Komnaty, gdzie zostawał na noc. N a s t ę p ­ n e g o r a n k a j e d n o p i ó r o z a w s z e l e ż a ł o n a s t o l e , p o d c z a s gdy p o z o s t a ł e wciąż s p o c z y w a ł y w g a r n k u . Z g o d n i e z tradycją, p o p i ó r o p o s y ł a n o n a j m ł o d s z e g o skrybę. J e d n a k ż e kiedy w y b r a n o H u g h a Foxa, D o m D a n i e l nale­ gał, ż e s a m p ó j d z i e d o H e r m e t y c z n e j K o m n a t y . Kiedy przy-

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

niósł m o c n o poobgryzane pióro, n a l e ż ą c e d o H u g h a Foxa, n i k t n i e m ó g ł w t o u w i e r z y ć , n a w e t s a m H u g h F o x . Poja­ wiły się plotki, że l o s o w a n i e n i e p r z e b i e g ł o uczciwie, ale n i c z e g o n i e d a ł o się u d o w o d n i ć . P r a w d a w y g l ą d a ł a tak, ż e D o m D a n i e l w ł o ż y ł z p o w r o t e m p i ó r o u t a l e n t o w a n e j i i n t e l i g e n t n e j J i l l i e D j i n n , p o c z y m wy­ ciągnął p i ó r o H u g h a F o x a , s ą d z i ł b o w i e m , ż e t o t c h ó r z . A z a t e m H u g h F o x z o s t a ł z a p o z n a n y z T a j e m n i c z y m Ko­ d e k s e m , o t r z y m a ł Oficjalne P i e c z ę c i e i z g o d n i e z p l a n e m został N a c z e l n y m Skrybą H e r m e t y c z n y m . W z b u d z i ł nie­ smak DomDaniela, miał b o w i e m duże kłopoty z Otwarciem t a j e m n i c księgi Marcii, z d o ł a ł j e d n a k z n a l e ź ć Z a k l ę c i e L o t u , u k r y t e w o k ł a d c e , a k u r a t w t e d y gdy D o m D a n i e l z m i e n i ł się w s t e r t ę kości n a M o k r a d ł a c h M a r r a m . Po śmierci D o m D a n i e l a i p o w r o c i e Marcii do Wieży Cza­ rodziejów, Oddział Restauracji zagroził Foxowi, że spotka g o t e n s a m los, c o n i e s z c z ę s n e g o W a t k i n s a , jeśli n i e z a p e w ­ n i S i m o n o w i H e a p o w i d o s t ę p u d o L o d o w y c h T u n e l i . Skry­ b a się z g o d z i ł . A k i e d y S i m o n z a ż ą d a ł Z a k l ę c i a L o t u , o d d a ł j e b e z m r u g n i ę c i a o k i e m . D o m D a n i e l m i a ł rację: H u g h F o x faktycznie był t c h ó r z e m .

PARTRIDGE C o l i n P a r t r i d g e był k i e d y ś S t r a ż n i k i e m - O b r o ń c ą . Z o s t a ł w b r e w swojej w o l i z w e r b o w a n y w m a ł e j w i o s c e n a skraju Owczych Pastwisk. Partridge był r o z m a r z o n y m dzieckiem i p r z e z c a ł e d n i e p i l n o w a ł o w i e c s w o j e g o ojca. S t r a c i ł tyle o w i e c , że ojciec w o l a ł o t y m n i e m y ś l e ć . R o z p a c z a ł , że s y n nigdy nie zostanie dobrym p a s t e r z e m . Gdy zatem Grupa Re­ krutacyjna Strażników-Obrońców obiecała „zrobić z niego m ę ż c z y z n ę " , ojciec p o w i e d z i a ł m ł o d e m u C o l i n o w i , ż e m a

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

się s z y b k o p a k o w a ć , z r e s z t ą k u p r z e r a ż e n i u m a t k i , k t ó r a świata nie widziała poza synem. N a swoje s z c z ę ś c i e P a r t r i d g e trafił n a s a m k o n i e c r z ą d ó w Najwyższego Obrońcy i zaledwie po miesiącu od wstąpie­ n i a d o S t r a ż y z g ł o s i ł się d o P r o g r a m u D r u g i e j S z a n s y i z o ­ s t a ł przyjęty do S k r y p t o r i u m . N i g d y w życiu n i e był szczę­ śliwszy.

DUCHY Z LODOWYCH TUNELI E l d r e d i Alfred S t o n e byli b r a ć m i . S p r o w a d z o n o ich, p o ­ d o b n i e jak wielu innych murarzy, gdy p o d Z a m k i e m na­ stąpiła Wielka Katastrofa. Przez długie pracowite godziny p r ó b o w a l i n a p r a w i ć w y ł o m w t u n e l u , ale n a p r ó ż n o . Z n a ­ leźli się w ś r ó d t r z y d z i e s t u d z i e w i ę c i u o s ó b , k t ó r e z o s t a ł y uwięzione pod ziemią na skutek Awaryjnego Z a m r o ż e n i a i n i g d y więcej n i e ujrzały ś w i a t ł a s ł o n e c z n e g o . W r a z z t o ­ w a r z y s z a m i dalej p r z e m i e r z a l i t u n e l e , n i e ś w i a d o m i , ż e m i ­ n ę ł y s e t k i lat, o d k i e d y z o s t a l i Z a m r o ż e n i . O b a j b r a c i a byli p r z e k o n a n i , ż e n a z e w n ą t r z c z e k a n a n i c h d a w n e życie, o ile t y l k o k t o ś w s k a ż e i m wyjście.

ELLISCRACKLE Ellis C r a c k l e był U c z n i e m D o m D a n i e l a , gdy N e k r o m a n t a p r z e z w i e l o m a laty p i e r w s z y r a z p e ł n i ł funkcję C z a r o d z i e j a N a d z w y c z a j n e g o . Ellis b y ł p o w o l n y m , n i e z g r a b n y m m ł o ­ d z i e ń c e m o niewielkich u z d o l n i e n i a c h Magicznych, ale D o m Daniel n a t o n i e z w a ż a ł . W y b r a ł Ellisa j a k o b r a t a B e t t y C r a c ­ kle, k t ó r a w t a m t y c h czasach była Strażniczką Smoczej Łodzi. Była t o r o z t r z e p a n a Biała C z a r o w n i c a , k t ó r a c h c i a ł a d o b r z e , ale z a w s z e w p a d a ł a w t a r a p a t y j a k o o s o b a r o z k o j a r z o n a i n i e p o r z ą d n a . C i o t k a Z e l d a p r z e j ę ł a funkcję p o Betty, gdy

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

ta pewnej zimowej nocy poszła do P o r t u i złapał ją Wielki Mróz. Ellis C r a c k l e był j e s z c z e b a r d z i e j z a p o m i n a l s k i o d Betty, ale D o m D a n i e l d o m y ś l a ł się, ż e w C h a c i e S t r a ż n i c z k i m o ż e kryć się c o ś b a r d z o w a ż n e g o - c o ś , c o u n i e m o ż l i w i a ł o m u przejęcie p e ł n e j k o n t r o l i n a d Z a m k i e m - i c h c i a ł się d o w i e ­ dzieć, c o t o t a k i e g o . Z a t r u d n i e n i e b r a t a B e t t y C r a c k l e w y d a ­ w a ł o się d o b r y m s p o s o b e m , b y d o t r z e ć d o t e g o s e k r e t u . Na nieszczęście dla D o m D a n i e l a Ellis t u ż po tym, jak zo­ stał jego u c z n i e m , b a r d z o pokłócił się z siostrą. O j e d e n raz za d u ż o p r z e c h w a l a ł się, jaki j e s t t e r a z w a ż n y , i z a z d r o ­ sna Betty nie m o g ł a już tego znieść. R z u c i ł a U r o k na C h a t ę Strażniczki, by b r a t n i e m i a ł do niej w s t ę p u , i więcej się do niego nie odezwała. Ostatecznie z a t e m D o m D a n i e l nie odkrył Smoczej Łodzi p o d C h a t ą Strażniczki - ani n a w e t położenia samej Chaty. K i e d y c i o t k a Z e l d a o b j ę ł a funkcję p o B e t t y C r a c k l e , El­ lis n i e m ó g ł s i ę j u ż D o m D a n i e l o w i p r z y d a ć . N e k r o m a n t a przyjął w i ę c A l t h e r a M e l l ę j a k o n o w e g o U c z n i a , Ellis z a ś został Zawieszony - jest to długi i o k r o p n y , Mroczny pro­ ces p r z e m i a n y w Cień. D o m D a n i e l zatrzymał nieszczęśnika n a p r z y s z ł o ś ć . P ó ź n i e j Ellis o k a z a ł s i ę b a r d z o p r z y d a t n y ja­ ko Cień Marcii.

HILDEGARDA H i l d e g a r d a p r a c o w a ł a d l a R a d y O b r o ń c ó w w dziale księ­ gowości, k t ó r y p r z e z w i ę k s z o ś ć c z a s u p r ó b o w a ł o g r a n i c z y ć o g r o m n e wydatki Najwyższego Obrońcy. Zadanie było nie­ w y k o n a l n e . Później H i l d e g a r d ę p r z e n i e s i o n o d o G r u p y Sprze­ daży, k t ó r a z a j m o w a ł a się w y p r z e d a ż ą w s z y s t k i c h s k a r b ó w z Pałacu. Hildegarda polubiła już stare obrazy i meble, które

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

t e r a z m u s i a ł a s p r z e d a w a ć , ale o s t r o n e g o c j o w a ł a i z a w s z e u z y s k i w a ł a d o b r e ceny. Była b a r d z o z a d o w o l o n a , g d y d z i ę k i P r o g r a m o w i D r u g i e j S z a n s y z o s t a ł a przyjęta n a P o d c z a r o d z i e j k ę . C z u ł a się n i e ­ co nieswojo, pełniąc służbę przy drzwiach Pałacu i patrząc na wszystkie p u s t e miejsca, w których kiedyś znajdowały się skarby. G r y z ł o j ą s u m i e n i e . C h c i a ł a z a w s z e l k ą c e n ę z o ­ s t a ć C z a r o d z i e j k ą Zwyczajną i o d k u p i ć w i n y .

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

SPIS TREŚCI R o k w c z e ś n i e j : w i e c z ó r Kolacji U c z n i a

9

1. Pająki

13

2. D r o g a C z a r o d z i e j ó w

22

3. Mroczny Rumak

29

4. Powrót Simona

38

5. Grom

44

6. Brama Północna

50

7. Cieplarnia

57

8. Laboratorium

65

9. N u m e r t r z y n a s t y

72

10. W d r o g ę

82

11. Podróż Jenny

90

12. W a r s z t a t J a n n i t M a a r t e n

94

13. Puszcza

103

14. Z a g u b i e n i

111

15. Drzewo

118

16. P u s t k o w i e

127

17. N o r a

132

18. C a m e r a Obscura

137

19. C z e k o l a d a

142

20. Robal Lądowy

150

2 1 . Owcze Pastwiska

158

22. Obozowisko Heapów

166

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c

y o

c u -tr a c k

.c

2 3 . Wilczy Chłopiec

175

24. Port

1 8 5

2 5 . D o m Lalek

193

2 6 . Szpicel

2 0 0

27. D o m Zboru Wiedźm Portowych

206

28. Wał

2 1 6

29. W a l k a i lot

2 2 2 2

30. N a Mokradłach Marram

31

31. Smoki

2 4 3

32. Ogniopluj

2 5

1

33. Wylot

2 5

9

34. W powietrzu

2 6 8

35. Lądowanie 36. Powrót 3 7 . W p o s z u k i w a n i u Draxxa

'

2 7 8

•

2 8 4

2

94

38. Hermetyczna Komnata

305

39. W Lodowych Tunelach

312

4 0 . Beetle w W i e ż y

322

41. Ulokowanie

328

42. Rozpoznanie

334

4 3 . P i e r w s z y lot

342

4 4 . O s t a t n i lot

351

45. Wieża Strażnicza

358

46. Karcer

365

47. K o m n a t a Królowej

372

48. Młoda Królowa

379

49. Lot

389

C o d z i a ł o się p r z e d t e m

401

.d o

m

o

w

w

w

.d o

C

lic

k

to

bu

y bu to k lic C

w

w

w

N

O W

!

h a n g e Vi e

N

PD

!

XC

er

O W

F-

w

m

h a n g e Vi e

w

PD

XC

er

F-

c u -tr a c k

.c