Bracken Alexandra 3 Po zmierzchu

Z wyrazami miłości i wdzięczności dla Merrilee, Emily i niezliczonej rzeszy innych osób, które w różnych zakątkach świata wytrwale pracowały, by ta trylogia trafiła w Wasze ręce

W młodości serc naszych dotknął ogień. Oliv er Wen d ell Ho lmes J r.

Prolog Czerń to b rak k o lo ru . To cich y , p u s ty d ziecięcy p o k ó j. Najmro czn iejs za g o d zin a n o cy , k tó ra więzi cię n a p ry czy , p rzy g n iata d o n iej k o lejn y m k o s zmarem. To mu n d u r o p in ający s zero k ie ramio n a wś ciek łeg o mło d eg o mężczy zn y . Czerń to b ło to . Po zb awio n e p o wiek i o k o , k tó re o b s erwu je twó j k ażd y ru ch . Cich e b rzęczen ie o g ro d zen ia s ięg ająceg o tak wy s o k o , że ro zd ziera n ieb o . To d ro g a. Zap o mn ian y n o cn y n ieb o s k ło n p o zn aczo n y b led n ący mi g wiazd ami. To lu fa k o lejn eg o p is to letu p rzy s tawio n a d o two jeg o s erca. Barwa wło s ó w Pu lp eta, s in iak ó w Liama, o czu Zu . Czerń to zap o wied ź ju tra n azn aczo n eg o k łams twem i n ien awiś cią. Zd rad a. Wid zę ją w tarczy ro zb iteg o k o mp as u , czu ję w p araliżu jący m u ś cis k u ro zp aczy . Uciek am, ale p o d ąża za mn ą jak cień . Go n i mn ie, p o żera, zatru wa. To p rzy cis k , k tó ry n ig d y n ie p o win ien zo s tać wciś n ięty , d rzwi, k tó re n ie p o win n y b y ły s ię o two rzy ć, zas ch n ięta k rew, k tó rej n ie d ało s ię u s u n ąć. To zg lis zcza b u d y n k ó w. Samo ch ó d u k ry ty w les ie. To d y m. Og ień . Is k ra. Czerń jes t k o lo rem p amięci. To n as z k o lo r. J ed y n y , k tó reg o u ży ją, b y o p o wied zieć n as zą h is to rię.

Więcej n a: www.eb o o k 4 all.p l

1 W miarę jak o d d alałam s ię o d cen tru m mias ta, cien ie wy d łu żały s ię. Szłam n a zach ó d , w k ieru n k u ch o wająceg o s ię za h o ry zo n tem s ło ń ca, k tó re ro zp alało res ztk ę d n ia. W zimie n ajb ard ziej n ien awid ziłam teg o , że n o c zd awała s ię co raz b ard ziej wd zierać w p o p o łu d n ie. Na zas n u ty m s mo g iem n ieb ie n ad Lo s An g eles wid n iały ciemn e fio leto we i p o p ielate s mu g i. W n o rmaln y ch o k o liczn o ś ciach , p rzemierzając s ieć u lic w d ro d ze d o b azy , cies zy łab y m s ię z d o d atk o wej o s ło n y zmro k u . Atak zmien ił jed n ak o b licze mias ta n ie d o p o zn an ia: Lo s An g eles b y ło zru jn o wan e, p ełn e p o s teru n k ó w wo js k o wy ch i p o lo wy ch ares ztó w. Na d o d atek ws zęd zie zaleg ały s p alo n e p rzez imp u ls elek tro mag n ety czn y au ta, k tó re d o n iczeg o s ię ju ż n ie n ad awały . Przemierzen ie ch o ćb y k ilo metra p o ś ró d teg o p o b o jo wis k a b ez zg u b ien ia d ro g i b y ło p rawd ziwy m wy czy n em. Bez miejs k ieg o o ś wietlen ia, w k tó reg o p rzy mg lo n y m b las k u p o ru s zaliś my s ię p o d czas n o cn y ch ak cji p rzed atak iem, b y liś my zmu s zen i p o leg ać n a o d leg ły ch ś wiatłach k o n wo jó w wo js k o wy ch . Po s p ies zn ie ro zejrzałam s ię wo k o ło i p rzy cis n ęłam d ło ń d o k ies zen i k u rtk i, b y s ię u p ewn ić, że latark a i p is to let ciąg le tam s ą – zd o b y łam je d zięk i u p rzejmo ś ci s zereg o wej M o rales i miały mi s łu ży ć ty lk o w p rzy p ad k u b ezwzg lęd n ej k o n ieczn o ś ci. Nie mo g łam p o zwo lić, b y k to ś mn ie s ch wy tał lu b zau waży ł, jak b ieg n ę w ciemn o ś ciach . M u s iałam wró cić d o b azy . Przed g o d zin ą s zereg o wa M o rales p ech o wo wes zła mi w d ro g ę, k ied y s amo tn ie wracała z p atro lu n a au to s trad zie. Zajęłam p o zy cję za p rzewró co n y m wrak iem s amo ch o d u jes zcze p rzed ws ch o d em s ło ń ca i tk wiłam tam, o b s erwu jąc wzn o s zący s ię k awałek jezd n i – mig o tał zalan y falą s ztu czn eg o ś wiatła. Go d zin y u p ły wały mi n a liczen iu mały ch n ieu mu n d u ro wan y ch p o s taci, k tó re k rzątały s ię p rzy fu rg o n etk ach i p o jazd ach wo js k o wy ch u s tawio n y ch zd erzak p rzy zd erzak u jak b ary k ad a n a o d cin k u au to s trad y w zas ięg u mo jeg o wzro k u . Ciało tężało mi ze s trach u , ale wied ziałam, że n ie wo ln o mi o d p u ś cić. Op łaciło s ię. Szereg o wa wy p o s aży ła mn ie n ie ty lk o w n o wy s p rzęt, k tó reg o

p o trzeb o wałam, b y b ezp ieczn ie p o wró cić d o b azy , ale też w in fo rmacje, d zięk i k tó ry m mieliś my s ię w k o ń cu wy d o s tać z teg o p rzek lęteg o mias ta. Ro zejrzałam s ię n a b o k i, p o czy m p o k o n ałam s tertę ceg ieł, k tó re k ied y ś b y ły fas ad ą b an k u . Sy k n ęłam z b ó lu , czu jąc, jak ręk ą o cieram o co ś wy s zczerb io n eg o . Po iry to wan a k o p n ęłam w ru p ieć – metalo wą literę C, k tó ra o d p ad ła z n ap is u z n azwą in s ty tu cji – i n aty ch mias t teg o p o żało wałam. Brzd ęk i s tu k o t o d b iły s ię ech em o d p o b lis k ich zab u d o wań , zag łu s zając cich e s zep ty i n ieś miałe k ro k i. Rzu ciłam s ię p ęd em d o zru jn o wan eg o b u d y n k u i p rzy k u cn ęłam za n ajb liżs zą s tab iln ą ś cian ą. – Czy s to ! – Czy s to … Ob racając s ię, o b s erwo wałam, jak p o d ru g iej s tro n ie u licy żo łn ierze rzu cają s ię p rzes zu k iwać zas y p an e o d łamk ami s zk ła wejś cia d o b iu r i s k lep ó w. Naliczy łam d wan aś cie h ełmó w. Muszę się schować. Ro zejrzałam s ię, o miatając wzro k iem p o p rzewracan e n ad p alo n e meb le, p o czy m ru s zy łam w k ieru n k u jed n eg o z b iu rek z ciemn eg o d rewn a i ws u n ęłam s ię p o d n ie. Ch ro b o t g ru zu n a ch o d n ik u zag łu s zał d źwięk mo jeg o n ieró wn eg o o d d ech u . Nie ru s załam s ię z miejs ca. Zap ach d y mu , p o p io łu i b en zy n y p alił mn ie w n o zd rza, ale cierp liwie czek ałam, aż g ło s y u cich n ą. Niep ewn o ś ć ś cis k ała mi żo łąd ek , w k o ń cu jed n ak wy p ełzłam s p o d b iu rk a i zaczęłam s ię czo łg ać p o p o d ło d ze w k ieru n k u wy jś cia. Patro l ciąg le b y ł w zas ięg u mo jeg o wzro k u – żo łn ierze s p rawd zali ru mo wis k o w p o ło wie u licy – ale n ie mo g łam czek ać ju ż an i min u ty d łu żej. Kied y p rzed arłam s ię p rzez ws p o mn ien ia s zereg o wej M o rales i zlep iłam ze s o b ą k awałk i in fo rmacji, k tó ry ch p o trzeb o wałam, p o czu łam, jak b y z p iers i w k o ń cu s p ad ł mi k awał b eto n u . Ko b ieta p o k azała mi d ziu ry w o b s tawie au to s trad y tak wy raźn ie, jak b y zazn aczy ła je n a map ie g ru b y mi czarn y mi lin iami. Po ws zy s tk im mu s iałam jed y n ie wy mazać z jej p amięci o b raz n as zeg o s p o tk an ia. Wied ziałam, że b y li ag en ci Lig i Dzieci n ie b ęd ą zad o wo len i, że mi s ię u d ało . Żad n a z ich meto d n ie p rzy n io s ła rezu ltató w, a d o teg o ilo ś ć jed zen ia, jak ą zd o b y wali, s y s tematy czn ie malała. Co le n iezmien n ie ich n acis k ał, żeb y p o zwo lili mi s p ró b o wać, ale ag en ci zg o d zili s ię d o p iero p o d waru n k iem, że p ó jd ę s ama – żeb y u n ik n ąć d o d atk o weg o „ry zy k a”. Ws k u tek n ied o s tateczn ej o s tro żn o ś ci p o d czas wy p raw n a mias to s traciliś my ju ż d wó ch lu d zi. Nie b y łam lek k o my ś ln a, ale zaczy n ałam s ię czu ć zd es p ero wan a. Wied ziałam, że mu s imy wy k o n ać jak iś ru ch , b o w p rzeciwn y m razie p o k o n a n as g łó d .

Armia Stan ó w Zjed n o czo n y ch i Gward ia Naro d o wa s zczeln ie o to czy ły cen tru m Lo s An g eles , wy k o rzy s tu jąc s ieć au to s trad . Wijące s ię d ro g i cias n o o p lo tły mias to n iczy m b eto n o we p o two ry , o d cin ając n as o d ś wiata zewn ętrzn eg o . Od Lo s An g eles o d ch o d ziło wiele d ró g : au to s trad a s to jed en b ieg ła n a p ó łn o c i ws ch ó d , międ zy s tan o wa d zies iątk a n a p o łu d n ie, a s to d zies iątk a n a zach ó d . By ć mo że u d ało b y s ię n am u ciec, g d y b y ś my wy jech ali n aty ch mias t p o wy d o s tan iu s ię n a p o wierzch n ię z ru in Bazy , ale… Pu lp et n azwał n as z ó wczes n y s tan „n erwicą fro n to wą”. Twierd ził, że to n iewiary g o d n e, iż w o g ó le b y liś my zd o ln i s ię p o ru s zać. M iałam d o s ieb ie p reten s je. Po win n am b y ła zmu s ić p o zo s tały ch d o u cieczk i, ty mczas em zu p ełn ie s ię ro zs y p ałam. Po win n am b y ła… Gd y b y m ty lk o n ie my ś lała o jeg o twarzy u więzio n ej w ciemn o ś ci. Przy cis n ęłam d ło ń d o o czu , b y o d ep rzeć n u d n o ś ci i k łu jący b ó l w czas zce. Myśl o czymś innym. O czymkolwiek. Bó le g ło wy , k tó re d o p ad ały mn ie p o atak u , b y ły n ie d o zn ies ien ia. O wiele g o rs ze o d ty ch n ęk ający ch mn ie w p rzes zło ś ci, k ied y u s iło wałam s ię n au czy ć k o n tro lo wać s wo je zd o ln o ś ci. Nie wo ln o mi b y ło s ię zatrzy mać. Zwalczy łam o d rętwien ie w n o g ach i p rzes złam d o ró wn eg o b ieg u . By łam tak wy czerp an a, że d u s iło mn ie w g ard le i o p ad ały mi p o wiek i, ale ad ren alin a u trzy my wała mn ie w ru ch u , ch o ciaż w g łęb i d u s zy ch ciałam p o p ro s tu zas n ąć. Nie p amiętałam, k ied y o s tatn io s p ałam wy s tarczająco g łęb o k o , żeb y zap o mn ieć o o taczający m mn ie k o s zmarze. Ulice b y ły p o k ry te p ęch erzami p o ro zry wan eg o as faltu . W wielu miejs cach zaleg ały też zwały g ru zu , k tó reg o wo js k o n ie zd ąży ło jes zcze u p rzątn ąć. Raz p o raz mijałam jas n e p lamy k o lo ru : czerwo n y b u t n a wy s o k im o b cas ie, to reb k ę, ro wer… Ws zy s tk o p o rzu co n e i zap o mn ian e. Niek tó re p rzed mio ty wy p ad ły z p o b lis k ich o k ien , a żar ek s p lo zji o s mo lił je czern ią. Ro zmiar n iep o trzeb n y ch zn is zczeń p rzy p rawiał mn ie o md ło ś ci. Kied y p rzeb ieg ałam p rzez k o lejn e s k rzy żo wan ie, s p o jrzałam w g łąb Oliv e Street zain try g o wan a wid o k iem ro zżarzo n eg o p o la ś wiatła, w jak ie zamien ił s ię leżący trzy p rzeczn ice d alej Pers h in g Sq u are. By ły p ark p rzek s ztałco n o w o b ó z d la in tern o wan y ch – s two rzo n y p o s p ies zn ie p o ś ró d tlący ch s ię ru in mias ta. Nies zczęś n icy zn ajd u jący s ię za jeg o o g ro d zen iem p raco wali w p o b lis k ich b u d y n k ach , k ied y p rezy d en t Gray p rzep ro wad ził atak . Ud erzen ie wy mierzo n o w Lig ę Dzieci i Ko alicję Fed eraln ą, czy li n iewielk ą g ru p ę zjed n o czo n y ch p rzeciw Gray o wi b y ły ch p o lity k ó w. Prezy d en t u trzy my wał, iż b y ł to o d wet za to , że o b ie te o rg an izacje o d eg rały zn aczącą ro lę w o s tatn im zamach u n a jeg o ży cie. Ob s erwo waliś my tak ie o b o zy , s zu k ając Cate i p o zo s tały ch . Liczb a in tern o wan y ch

ro s ła w o czach – zatrzy my wan o i więzio n o wb rew wo li co raz więcej cy wiló w. Po Cate i to warzy s zący ch jej ag en tach , k tó rzy o p u ś cili Bazę p rzed atak iem, n ie b y ło jed n ak ś lad u . J eś li n ie zd ąży li wy jech ać z mias ta, mu s ieli s o b ie zn aleźć n ap rawd ę ś wietn ą k ry jó wk ę. Nawet my n ie mo g liś my ich o d s zu k ać, mimo że k o rzy s taliś my z p ro ced u r awary jn y ch . Zb liżał s ię k o lejn y n iewielk i k o n wó j wo js k o wy – d zięk i b rzęczen iu o d b io rn ik ó w rad io wy ch i ch ro b o to wi o p o n wied ziałam, że n ad jeżd ża, k ied y p rzemies zczał s ię co n ajmn iej d wie p rzeczn ice d alej. Po ws trzy małam jęk fru s tracji i s ch o wałam s ię za p o rzu co n y m s zk ieletem teren ó wk i. Czek ałam. Bu ty mijający ch mn ie żo łn ierzy wzn iecały ch mu ry k red o weg o s zareg o k u rzu . Gd y p rzes zli, ws tałam, o trzep ałam s ię i rzu ciłam d o b ieg u . Nas za g ru p a – n ied o b itk i, k tó re zo s tały z Lig i Dzieci – zmien iała k ry jó wk ę co k ilk a d n i i n ig d y n ie zatrzy my wała s ię zb y t d łu g o w jed n y m miejs cu . Wy ch o d ziliś my n a zewn ątrz w p o s zu k iwan iu jed zen ia i wo d y alb o b y o b s erwo wać o b o zy , jeś li jed n ak zais tn iał ch o ćb y cień p o d ejrzen ia, że k to ś n as ś led zi, p rzen o s iliś my s ię. Wied ziałam, że to ro zs ąd n e, ale zaczy n ałam s ię ju ż g u b ić i czas em n ie b y łam p ewn a, g d zie w d an y m mo men cie s tacjo n o waliś my . Gęs ta cis za p an u jąca we ws ch o d n iej częś ci mias ta b y ła o wiele b ard ziej n iep o k o jąca n iż k ak o fo n ia wy s trzałó w k arab in ó w mas zy n o wy ch i d ział wy p ełn iająca p o wietrze w p o b liżu Pers h in g Sq u are. Zacis n ęłam d ło ń n a latarce w k ies zen i, ale ciąg le n ie miałam o d wag i, b y ją wy jąć, n awet p o ty m, jak o tarłam s ię ło k ciem o ch ro p o watą ś cian ę. Sp o jrzałam n a n ieb o . Ks ięży c jak n a zło ś ć b y ł w n o wiu . Lęk – ten s am, k tó ry o d wielu ty g o d n i s ied ział mi n a ramien iu i s ączy ł d o u ch a mro czn e s cen ariu s ze – zamien ił s ię teraz w ro zżarzo n y n ó ż p o wo li wb ijający s ię w mo ją p ierś i ro zry wający ws zy s tk o , co s tan ie mu n a d ro d ze. Zak as zlałam, u s iłu jąc s ię p o zb y ć zatru teg o p o wietrza z p łu c. Na k o lejn y m s k rzy żo wan iu p o s tan o wiłam w k o ń cu p rzy s tan ąć i wś lizg n ęłam s ię d o wn ęk i z b an k o matem. Weź oddech – n ak azałam s o b ie. – Zrób porządny wdech. Po trząs n ęłam ręk ami, ale o ciężało ś ć p o zo s tała. Zamk n ęłam o czy i p rzy s łu ch iwałam s ię d o ch o d zącemu z o d d ali h ałas o wi h elik o p tera s zatk u jąceg o p o wietrze z zawro tn ą p ręd k o ś cią. Przeczu cie – n atarczy we, n ag lące p rzeczu cie – n ak azy wało mi s k ręcić wcześ n iej w Bay Street, zamias t iś ć Alamed a Street aż d o s k rzy żo wan ia z Sev en th Street. Dru g a d ro g a d o n as zej o b ecn ej s ied zib y p rzy J es s e Street i San ta Fe Av en u e b y ła p ro s ts za. Gd y b y m ją wy b rała, s zy b ciej p rzek azałab y m p o zo s tały m s zczeg ó ły , a co za ty m id zie, s zy b ciej o p raco walib y ś my p lan i wyn ieś li s ię z mias ta.

Wied ziałam jed n ak , że jeś li k to ś mn ie ś led zi, łatwiej b ęd zie mi g o zg u b ić, s k ręcając wcześ n iej. M o je s to p y p rzejęły d o wo d zen ie i p o n io s ły mn ie n a ws ch ó d w k ieru n k u rzek i. Zb liżając s ię d o d ru g iej p rzeczn icy , d o s trzeg łam cien ie zmierzające w mo ją s tro n ę. Gwałto wn ie zah amo wałam, wy rzu cając w p rzó d ręce, żeb y ch wy cić s ię s k rzy n k i p o czto wej i n ie wy p aś ć n a s am ś ro d ek u licy . Rap to wn ie u s zło ze mn ie p o wietrze. Zbyt blisko. To mu s iało s ię tak s k o ń czy ć. Po win n am b y ła zwo ln ić i u p ewn ić s ię, że d ro g a jes t b ezp ieczn a. Pu ls u jąca k rew ro zs ad zała mi s k ro n ie. Kied y s ięg n ęłam, b y je p o trzeć, p o czu łam n a czo le co ś ciep łeg o i lep k ieg o , ale zu p ełn ie to zig n o ro wałam. Zg ięłam s ię wp ó ł i z p o ch y lo n ą g ło wą ru s zy łam p rzed s ieb ie, u s iłu jąc zo b aczy ć, d o k ąd zmierzają żo łn ierze. J u ż i tak b y li za b lis k o mag azy n u , w k tó ry m s ię u lo k o waliś my . Po my ś lałam, że jeś li zawró cę p o włas n y ch ś lad ach , mo że ich p rześ cig n ę, zd o łam d o trzeć d o b azy i o s trzec in n y ch . Po s taci jed n ak p o p ro s tu s ię zatrzy mały … Na ro g u s k rzy żo wan ia p o d es zły d o zap ad n iętej fas ad y s k lep u żelazn eg o , p o czy m wes zły d o ś ro d k a p rzez ro zb ite o k n a. Us ły s załam ś miech i ro zmo wy – k rew w mo ich ży łach zwo ln iła. To n ie b y li żo łn ierze. Po k o n ałam o d cin ek d zielący mn ie o d s k lep u , p o czy m p rzeciąg ając d ło n ią p o ś cian ie b u d y n k u , d o tarłam d o o k n a i p rzy k u cn ęłam. – Gd zie to zn alazłeś ? – Nap rawd ę n ieźle, s tary ! Zn o wu ś miech . – Bo że, n ie s ąd ziłem, że k ied y k o lwiek tak s ię u cies zę n a wid o k b u łek … Zerk n ęłam p o n ad p arap etem. W ś ro d k u trzech n as zy ch ag en tó w – Ferg u s o n , Gates i Sen – p o ch y lało s ię n ad k ilk o ma o p ak o wan iami z p rzek ąs k ami. Gates , b y ły żo łn ierz mary n ark i wo jen n ej, zab rał s ię d o o twieran ia p aczk i ch ip s ó w ziemn iaczan y ch z tak ą s iłą, że n iemal ro zerwał ją n a p ó ł. Mają jedzenie. – Nie p o trafiłam teg o p o jąć. – Mają co jeść. By łam tak o s łu p iała, że mu s iałam p rzetwarzać k ażd ą my ś l z o s o b n a. Nie dzielą się jedzeniem z pozostałymi. Czy tak to wy g ląd a za k ażd y m razem, k ied y k to ś wy ch o d zi n a zewn ątrz? Ag en ci za ws zelk ą cen ę ch cieli o s o b iś cie wy p rawiać s ię p o zap as y – s ąd ziłam, iż

p o p ro s tu s ię b ali, że jeś li k tó rek o lwiek z d zieci zo s tan ie p o jman e, zd rad zi p o ło żen ie n as zej o b ecn ej s ied zib y . Ale czy n ap rawd ę tak b y ło ? M o że p o p ro s tu ch cieli p ierws i d o rwać s ię d o zd o b y czy ? Lo d o waty g n iew zamien ił mo je p alce w s zp o n y . Wb ijałam s o b ie w d ło n ie p o łaman e p azn o k cie, a k łu jący b ó l zawtó ro wał ś cis k o wi w żo łąd k u . – Bo że, ale to d o b re – p o wied ziała Sen . By ła p o tężn ą, wy s o k ą k o b ietą z mięś n iami zd ający mi s ię ro zs ad zać p erg amin o wą s k ó rę. Zaws ze miała tak i s am wy raz twarzy … J ak b y s k ry wała jak ąś mro żącą k rew w ży łach tajemn icę. J eś li ju ż raczy ła s ię o d ezwać d o k tó reg o ś z d zieci, to ty lk o p o to , b y wark n ąć n a n ie, żeb y s ię zamk n ęło . Stałam zas łu ch an a w cis zę, k tó ra zap ad ła p o jej s ło wach , i czu łam, jak z k ażd ą s ek u n d ą wzb iera we mn ie g n iew. – Po win n iś my wracać – p o wied ział Ferg u s o n i zaczął ws tawać. – Nic im s ię n ie s tan ie. J eś li Stewart b ęd zie s ię rzu cał, Rey n o ld s zamk n ie mu u s ta… – Bard ziej martwię s ię o … – O tę p ijawk ę? – d o k o ń czy ł Gates , ś miejąc s ię g ard ło wo . – Wró ci o s tatn ia. O ile w o g ó le s ię jej u d a. Na te s ło wa u n io s łam b rwi ze zd ziwien ia. Pijawka? Teg o jes zcze n ie b y ło . Przezy wan o mn ie ju ż zn aczn ie g o rzej, ale n ajb ard ziej o b rażało mn ie p o d ejrzen ie, że n ie zd o łam p rzemierzy ć mias ta, n ie d ając s ię złap ać. – J es t d u żo warto ś cio ws za n iż res zta – s twierd ził Ferg u s o n . – Ch o d zi ty lk o o to , że… – O n ic n ie ch o d zi. Nie ch ce s ię p o d p o rząd k o wać i p rzez to jes t o b ciążen iem. Obciążeniem. Przy cis n ęłam p ięś ć d o u s t, żeb y p o ws trzy mać żó łć p o d ch o d zącą mi d o g ard ła. Wied ziałam, jak Lig a rad zi s o b ie z „o b ciążen iami”. Wied ziałam ró wn ież, co zro b ię k ażd emu ag en to wi, k tó ry p o d n ies ie n a mn ie ręk ę. Sen o d ch y liła s ię d o ty łu , o p ierając d ło n ie o p o d ło g ę. – Bez wzg lęd u n a to p lan s ię n ie zmien ia. – W p o rząd k u . – Gates zwin ął w k u lk ę o p ak o wan ie p o ch ip s ach , k tó re właś n ie p o ch ło n ął. – Ile teg o mu s imy zan ieś ć d o b azy ? Nie p o g ard ziłb y m jes zcze jed n ą b u łk ą… Op ak o wan ie p alu s zk ó w i to reb k a b u łek d o h o t d o g ó w. Oto , co mieli zan ieś ć s ied emn aś cio rg u d ziecio m i g ru p ie ag en tó w, k tó ry m p rzy p ad ła ro la n ian iek . Zaczęli s ię p o d n o s ić, więc p rzy warłam d o ś cian y b u d y n k u . Czek ałam, aż wy jd ą

p rzez o k n o i ro zejrzą s ię wo k o ło , p o czy m ws tałam i ru s zy łam ich ś lad em, zacis k ając d ło n ie w p ięś ci. Utrzy my wałam s p o ry d y s tan s aż d o ch wili, k ied y w k o ń cu mo im o czo m u k azał s ię mag azy n . Zan im ag en ci p rzecięli o s tatn ią u licę, Sen u n io s ła n ad g ło wę zap alo n ą zap aln iczk ę, tak b y u s tawio n y n a d ach u ag en t mó g ł zo b aczy ć p ło mień . W o d p o wied zi ro zleg ł s ię cich y g wizd o zn aczający p o zwo len ie n a wejś cie. Przeb ieg łam d zielącą n as o d leg ło ś ć, zan im Sen zaczęła s ię ws p in ać za s wo imi to warzy s zami p o d rab in ie p rzeciwp o żaro wej. – Ag en tk o Sen – rzu ciłam o s ch le. Ko b ieta g wałto wn ie o d wró ciła g ło wę, jed n ą ręk ą p rzy trzy mu jąc s ię d rab in y , a d ru g ą s ięg ając d o p is to letu ws u n ięteg o w k ab u rę. Do p iero p o ch wili zo rien to wałam s ię, że o d k ąd zaczęłam ich ś led zić, p rzez cały czas też zacis k ałam d ło ń n a b ro n i tk wiącej w k ies zen i mo jej k u rtk i. – Czeg o ? – wark n ęła n a mó j wid o k i d ała Gates o wi i Ferg u s o n o wi s y g n ał, b y k o n ty n u o wali ws p in aczk ę. Nie cieszysz się, że mnie widzisz, prawda? – M u s zę ci co ś p o wied zieć… Ch o d zi o to … – M iałam n ad zieję, że u zn a d rżen ie mo jeg o g ło s u za o b jaw s trach u , a n ie ro zs ad zającej mn ie wś ciek ło ś ci. – Nie u fam Co le’o wi. Ud ało mi s ię p rzy k u ć jej u wag ę. Bły s ła zęb ami w ciemn o ś ci. – O co ch o d zi? – zap y tała. Ty m razem to ja s ię u ś miech n ęłam, p o czy m włamałam s ię d o jej u my s łu , n ie s iląc s ię n a d elik atn o ś ć. Przed zierałam s ię p rzez o b razy p ry czy , s zk o leń , Bazy , ag en tó w, o d rzu cając je n a b o k , zan im zd o łały o k rzep n ąć. Czu łam, jak k o b ieta s ię wy g in a i d rży p o d n ap o rem mo jeg o atak u . Wied ziałam, k ied y trafiłam n a to , czeg o s zu k ałam. Wy o b raziła s o b ie ws zy s tk o n iezwy k le ży wo , u k n u ła p lan z n ik czemn ą s taran n o ś cią, k tó rej n awet ja n ie d o cen iłam. Ws zy s tk o , co d o ty czy ło s p is k u , miało n ien atu raln y b las k , jak b y b y ło o b lan e ciep ły m wo s k iem. Zo b aczy łam s amo ch o d y , zn ajo me twarze d zieci n a wp ó ł u k ry te za k n eb lami. Po k ry te k u rzem mu n d u ry wo js k o we. Czarn e mu n d u ry . Wy mian a. Wy d o s tałam s ię n a p o wierzch n ię…

Walczy łam o

p o wietrze, n ie mo g łam

zaczerp n ąć g łęb o k ieg o o d d ech u . By łam p rzy to mn a jed y n ie n a ty le, b y o s zu k ać p amięć ag en tk i i w miejs ce ws p o mn ien ia z o s tatn ich k ilk u min u t ws tawić fałs zy we. Nie czek ałam, aż d o jd zie d o s ieb ie – p rzep ch n ęłam s ię p rzed n ią, żeb y wejś ć n a d rab in ę.

Cole. – M ó j u my s ł wario wał, a w p o le wid zen ia zaczy n ała wn ik ać czerń . – Muszę powiedzieć Cole’owi. Wied ziałam, że p o win n am jak n ajs zy b ciej o d d alić s ię o d Sen , zan im u leg n ę p rzerażająco s iln ej p o k u s ie, b y wp ak o wać jej k u lę w łeb . Nie wy s tarczy ło jej, że zatrzy mu je d la s ieb ie jed zen ie, że g ro zi n am, że n as zo s tawi, jeś li n ie b ęd ziemy cich o alb o s ię n ie p o s p ies zy my czy n ie d o trzy mamy res zcie k ro k u . Ch ciała s ię z n ami ro zp rawić raz n a zaws ze. Wy d ać n as jed y n y m lu d zio m, k tó rzy jej zd an iem p o trafili n as k o n tro lo wać. Kiero wała n ią żąd za zd o b y cia p ien ięd zy , d zięk i k tó ry m mo g łab y s fin an s o wać k o lejn ą ak cję.

2 Zan im d o tarłam d o d ru g ieg o p o zio mu mag azy n u , p aliło mn ie w k latce p iers io wej, a g ło wę wy p ełn iała p lątan in a mro czn y ch , p rzerażający ch my ś li. Us ły s załam g rzech o t s ch o d ó w p rzeciwp o żaro wy ch – to Sen zaczęła s ię za mn ą ws p in ać. Prag n ęłam s ię zn aleźć jak n ajd alej o d n iej. Po s p ies zn ie o d g arn ęłam ciemn e b o jo we k u rtk i zas łan iające o k n o , p rzeło ży łam n o g i n ad p arap etem i o p u ś ciłam s ię z d ru g iej s tro n y . We wn ętrzu p an o wał p ó łmro k . Nerwo wo o miatałam wzro k iem k o lejn e mig ające k ału że ś wiatła ś wiec, p rzes k ak u jąc międ zy d zielący mi je ciemn y mi p rzes trzen iami. Dzieci zd awały s ię wciś n ięte w p rzeciwleg ły k ąt p o mies zczen ia, jak b y Gates i Ferg u s o n zap ęd zili je tam w zamian za jed zen ie. Nie ma Cole’a – p o my ś lałam, p rzeczes u jąc p alcami wło s y . – Niech to szlag. Po trzeb o wałam g o . M u s iał s ię d o wied zieć. Nie mo g liś my teg o tak zo s tawić. – A mo że b y tak k to ś ch o ć p o d zięk o wał? – p ars k n ął Gates . M iałam wrażen ie, że jeg o s ło wa p o ru s zy ły g ru b ą wars twę cis zy , k tó ra jak k u rz zaleg ała w p o mies zczen iu . W p o wietrze n aty ch mias t wzb iły s ię cich e, n erwo we p o d zięk o wan ia, p o czy m d zieci p o n o wn ie s ię u s p o k o iły , wp atru jąc s ię alb o w p o d ło g ę, alb o w s ieb ie n awzajem. Zo b aczy łam to , czeg o n ie ch ciałam d o s ieb ie d o p u ś cić. W o s tateczn y m ro zrach u n k u mies iące, a n awet lata, k tó re s p ęd ziliś my , s zk o ląc s ię i walcząc u b o k u ag en tó w, o k azy wały s ię n ic n iewarte. W ich o czach b y liś my jed y n ie to warem czek ający m n a s p ien iężen ie. Od n alazłam twarze p rzy jació ł. Vid a też wró ciła z wy p rawy n a mias to . J ej b rązo wą s k ó rę s zp eciła ws trętn a ran a, k tó rą Pu lp et u s iło wał o p atrzy ć. Czarn y p lecak leżał tu ż o b o k n ich . Przy g ry złam u s ta, s tarając s ię n ie p o k azać, że p o czu łam u lg ę. W ś ro d k u zn ajd o wały s ię wy n ik i b ad ań , led wie u rato wan e p rzed s p alen iem p rzez Clan cy ’eg o – s tro n y z wy k res ami, tab elami i med y czn y mi zap is k ami zeb ran e p rzez jeg o matk ę p o d czas p o s zu k iwań s p o s o b u n a wy leczen ie OM NI. – Dziad k u , p rzy s ięg am, że jeś li n ie p rzes tan ies z s ię tak cack ać… – s y k n ęła Vid a. – Po zwó l mi to ch o ciaż zd ezy n fek o wać! – u s ły s załam s p rzeciw Pu lp eta. Liam s ied ział o p arty o ś cian ę z d ło ń mi n a p o d k u rczo n y ch k o lan ach . Kątem o k a

p rzy g ląd ał s ię Gates o wi z ty m s amy m zatward ziały m wy razem twarzy , k tó ry miał o d czas u atak u . Kied y n ad es zła jeg o k o lej, n ie s ięg n ął p o jed zen ie, ty lk o p o d ał je Pu lp eto wi. Agenci byli gotowi wydać również moich przyjaciół. Co , jeś lib y m ich d zis iaj n ie zau waży ła? Co , jeś lib y m s ię n ie zatrzy mała i n ie p o d s łu ch ała, o czy m mó wią? Wzięlib y n as z zas k o czen ia. Przez k o lejn y ch k ilk a d n i ws zy s tk o b y u k arto wali. Nie miałab y m czas u , b y co k o lwiek zro b ić. J ak mo g łam u wierzy ć, że jes tem w s tan ie u ch ro n ić s wo ich b lis k ich ? Przecież n ie p o trafiłam u ch ro n ić n awet jed n eg o d zieck a, i to wted y , k ied y n ajb ard ziej teg o p o trzeb o wało . Jude… Sen wtarg n ęła d o p o mies zczen ia i waln ęła mn ie w ramię. Led wo to p o czu łam. By łam ś wiad o ma jej o b ecn o ś ci, ale n ie miało to zn aczen ia. Zd awało mi s ię, że lewitu jąc n ad ziemią, p rzen o s zę s ię d o ciemn eg o tu n elu . Na o ś lep p rzecis k ałam s ię międ zy zwalo n y mi ś cian ami, k tó re lad a ch wila mo g ły ws zy s tk o p o g rzeb ać. Go n iły mn ie o d leg łe k rzy k i, czy jeś n iewid zące o czy , ry k p ęk ająceg o b eto n u i wd zierająca s ię d o ś ro d k a ziemia, k tó ra p o ry wała ws zy s tk o , co n ap o tk ała p o d ro d ze. Twarz majacząca mi p o d p o wiek ami b y ła p ieg o wata z wielk imi b rązo wy mi o czami, k tó re ro b iły s ię co raz więk s ze, g d y p atrzy ły n a s wó j włas n y k o n iec. Nic n ie zd o łało p o ws trzy mać b ieg u zd arzeń , k tó ry ch b y łam ś wiad k iem. Żad n e z p rzy jemn y ch ws p o mn ień n ie b y ło wy s tarczająco s iln e, żeb y wy mazać wizję teg o , co mu s iało s ię s tać. Wy raźn ie wid ziałam, jak J u d e n a zaws ze o s u wa s ię w ciemn o ś ć. Po czu łam, że tracę łączn o ś ć z rzeczy wis to ś cią. Każd y mó j n erw p ło n ął, k ażd a cząs tk a mn ie wiro wała i to co raz s zy b ciej. Nap ięcie we mn ie n aras tało , aż w k o ń cu b y łam p ewn a, że mn ie ro zerwie. Świad o mo ś ć, że ws zy s cy wo k o ło b ęd ą teg o ś wiad k ami, jes zcze p o g ars zała s y tu ację. Kto ś o b jął mn ie w talii tak d elik atn ie, że p rawie teg o n ie zau waży łam, ale wy s tarczająco s tan o wczo , b y o b ró cić mn ie w k ieru n k u d rzwi, i n a ty le mo cn o , b y mn ie p o d trzy mać, k ied y p rzy p ierws zy m k ro k u u g ięły s ię p o d e mn ą k o lan a. Temp eratu ra n a k o ry tarzu b y ła p rzy n ajmn iej o k ilk a s to p n i n iżs za n iż ta w cias n y m p o mies zczen iu . Cis za i ciemn o ś ć s p rawiły , że ro zp alo n a k rew p rzes tała mi b u lg o tać p o d s k ó rą. Kto ś p o p ro wad ził mn ie zaled wie p arę k ro k ó w o d d rzwi, b y m mo g ła s ię s ch o wać p rzed wzro k iem p o zo s tały ch . Nas tęp n ie o s tro żn ie o p u ś cił mn ie n a ziemię i u s ad o wił z g ło wą międ zy k o lan ami. Zn ajo me d ło n ie zd jęły mi z ramio n k u rtk ę i o d g arn ęły wło s y z zalan eg o p o tem k ark u . – J u ż d o b rze, s k arb ie – u s ły s załam g ło s Liama. Co ś zimn eg o d o tk n ęło mo jej s zy i – mo że b u telk a wo d y .

– Od d y ch aj g łęb o k o . – Nie p o trafię… – wy mamro tałam międ zy p ły tk imi wd ech ami. – J as n e, że p o trafis z – p o wied ział s p o k o jn ie. – M u s zę… – Un io s łam ręce, ch wy tając za n iewid zialn e więzy k ręp u jące mi tch awicę. Liam u jął mo je d ło n ie i p rzy tu lił je s o b ie d o p iers i. – W tej ch wili n ic n ie mu s is z – u s p o k ajał mn ie. – Ws zy s tk o w p o rząd k u . Ch ciałam p o wied zieć: „Niep rawd a. Nie mas z o n iczy m p o jęcia”. Os try b ó l p rzes zy ł mo ją p rawą s k ro ń i z k ażd ą s ek u n d ą p u ls o wał co raz mo cn iej i mo cn iej. Blis k o ś ć Liama p o mag ała. Zmu s iłam s ię, b y zs y n ch ro n izo wać s wó j o d d ech z ru ch em o p ad an ia i wzn o s zen ia s ię jeg o k latk i p iers io wej. Zimn e p o wietrze p o wo li ro zp ląty wało b ezład n e k łęb o wis k o my ś li zas u p łan e z p rzo d u mo jej czas zk i. Wy p ełn iające mn ie n ap ięcie zelżało n a ty le, że zd o łałam s ię wy p ro s to wać i o p rzeć o ś cian ę. Liam k u cał p rzed e mn ą, wp atru jąc s ię we mn ie b ad awczo s wy mi n ieb ies k imi o czami. Przes tał mars zczy ć b rwi, d o p iero k ied y s am wy p u ś cił o d ro b in ę ws trzy my wan eg o p o wietrza. Nas tęp n ie p rzech y lił b u telk ę wo d y i zmo czy ł ch u s tk ę, k tó rą wy ciąg n ął z ty ln ej k ies zen i. Po wo li i czu le s tarł k rew i b ru d z mo ich d ło n i i twarzy . – Lep iej? Po k iwałam g ło wą, b io rąc o d n ieg o wo d ę, żeb y s ię n ap ić. – Co s ię s tało ? Ws zy s tk o w p o rząd k u ? – zap y tał. – Ch o d zi o to … – Nie mo g łam mu p o wied zieć. Razem z Pu lp etem o d wielu d n i o b my ś lał s p o s ó b wy mk n ięcia s ię p o zo s tały m p o d czas o p u s zczan ia mias ta. Nien awid ził ty lk o jed n eg o : ag en tó w. Gd y b y s ię d o wied ział, czeg o b y łam ś wiad k iem, zmu s iłb y n as d o u cieczk i jes zcze tej n o cy , a w n ajg o rs zy m wy p ad k u mó g łb y p rzy p ad k o wo s ię zd rad zić i wzb u d zić p o d ejrzen ia. W p rzeciwień s twie d o Co le’a n ig d y n ie p o trafił p an o wać n ad s wo imi emo cjami. Przejrzelib y g o n a wy lo t. Przeczy tali jak co d zien n ą g azetę i tak s amo s zy b k o b y s ię g o p o zb y li, ze s trach u , że p o d b u rzy p o zo s tałe d zieci. – Po p ro s tu p o czu łam s ię p rzy tło czo n a – d o k o ń czy łam. – Częs to ci s ię to zd arza? – Liam u s iad ł p rzed e mn ą ze s k rzy żo wan y mi n o g ami. Boże. O d o p ad ający ch mn ie atak ach też n ie ch ciałam ro zmawiać. Nie b y łam w s tan ie. Nawet z n im. M u s iałab y m mó wić o J u d zie, o ty m, co s ię s tało , i o ws zy s tk im

in n y m, o czy m n ie mieliś my czas u p o ro zmawiać, zan im zawalił s ię ś wiat. Liam zd awał s ię to wy czu wać. – Nie b y ło cię cały d zień – zmien ił temat. – Zaczy n ałem s ię martwić. – Zajęło mi ch wilę, zan im zn alazłam o d p o wied n ią o s o b ę, k tó rą mo g łam s ię p o s łu ży ć – wy jaś n iłam. – Nie wy s złam tam, żeb y b ezmy ś ln ie s ię n arażać. – Nic tak ieg o n ie mó wię. Szk o d a ty lk o , że mi n ie p o wied ziałaś . – Nie wied ziałam, że mu s zę. – Nie mu s is z . Nie jes tem two ją n iań k ą. Po p ro s tu s ię wy s tras zy łem, ro zu mies z? Nie o d p o wied ziałam. Tak to teraz międ zy n ami wy g ląd ało . By liś my razem, ale jak b y o s o b n o … In aczej n iż jes zcze k ilk a mies ięcy wcześ n iej. Zawio d łam jeg o zau fan ie tak b ard zo , że n ie b y łam p ewn a, czy k ied y k o lwiek wró cimy d o teg o , co b y ło k ied y ś . Co g o rs za, czu łam, że u ciek am w jed y n y zn an y mi s ch emat p o s tęp o wan ia – b iłam s ię z wy p ełn iający mi mo ją g ło wę my ś lami, więziłam je w s o b ie, tak b y n ie mo g ły zain fek o wać n ik o g o in n eg o . Sk ru p u latn ie ceg ła p o ceg le wzn o s iłam międ zy n ami n iewid zialn y mu r. I to n awet wted y , k ied y g o p rzy tu lałam, trzy małam za ręk ę czy cało wałam. By ło to b ard zo s amo lu b n e. M iałam teg o ś wiad o mo ś ć. Brałam tak wiele, n ie d ając w zamian ws zy s tk ieg o … Po trzeb o wałam g o jed n ak . Po trzeb o wałam jeg o o b ecn o ś ci. Wid o k u jeg o twarzy , d źwięk u jeg o g ło s u , p o czu cia, że jes t b ezp ieczn y i że mo g ę g o ch ro n ić. Ty lk o d zięk i temu mo g łam p rzetrwać k ażd y k o lejn y d zień . Przy Liamie n ie d ało s ię wy p rzeć an i s tłu mić u czu ć. M u s iał ws zy s tk o p rzeg ad ać. By ł wrażliws zy n iż k to k o lwiek , k o g o zn ałam. Us iło wał zacząć ze mn ą tę ro zmo wę o d wielu d n i. „Nie jes teś o d p o wied zialn a za to , co s p o tk ało J u d e’a. An i za wy d arzen ia w Bazie… ” – Ru b y , co jes t g ran e? – zap y tał, u jmu jąc mn ie lek k o za n ad g ars tk i. – Wy b acz – wy s zep tałam, b o n ie zn ajd o wałam in n y ch s łó w. – Przep ras zam, n ie ch ciałam b y ć tak a… Nie ch cę s ię n a to b ie wy ży wać. Nic s ię n ie d zieje. Po win n am b y ła ci p o wied zieć, ale b ard zo s ię s p ies zy łam. – I wiedziałam, że będziesz próbował mnie przekonywać, że to zbyt niebezpieczne, a nie chciałam się kłócić. – Ale d o wied ziałam s ię, czeg o trzeb a. Wiem, jak n as s tąd wy d o s tać. Przy g ląd ał mi s ię, zacis k ając u s ta w cien k ą lin ię. Najwy raźn iej mo ja o d p o wied ź zu p ełn ie g o n ie u s aty s fak cjo n o wała. Prag n ął jed n ak zo s tawić ten temat i p o ro zmawiać o in n y ch s p rawach . – Czy to o zn acza, że w k o ń cu mo żemy p o g ad ać o ty m, co d alej?

– Co le n ie p o zwo li n am o d ejś ć. – A już na pewno nie tobie. – M o g lib y ś my o d n aleźć mo ich ro d zicó w… – Czy ch ao ty czn e b łąd zen ie w p o s zu k iwan iu two jej mamy i Harry ’eg o n ie jes t ró wn ie n ieb ezp ieczn e, jak p o zo s tan ie tu taj? To n as za walk a… Teg o właś n ie ch cieliś my , p amiętas z? Co le zawarł ze mn ą u mo wę. Ob iecał, że teraz s k u p imy s ię n a p o mag an iu d ziecio m. Na wy zwalan iu o b o zó w. O ty m właś n ie marzy liś my , k ied y b y liś my w Eas t Riv er. Wó wczas to Liam s tał za s terem, p rzek o n u jąc, że n as zy m g łó wn y m celem p o win n o b y ć rato wan ie d zieci z p ro g ramó w reh ab ilitacy jn y ch . M o że b y łam g łu p ia, s ąd ząc, że to , co s ię wy d arzy ło , n ie wp ły n ie n a jeg o marzen ia. J eg o wzro k p rzes u n ął s ię n a d rzwi w g łęb i k o ry tarza, k tó re mo g liś my o twierać ty lk o ja i Co le. Drzwi, za k tó ry mi czaił s ię p o twó r. – Co le teraz tak mó wi, a ag en ci ty lk o u d ają, że s ą p o n as zej s tro n ie – s k wito wał. – Wcześ n iej czy p ó źn iej wró cą d o d awn y ch zamiaró w. Starałam s ię zach o wać k amien n ą twarz. Szybciej niż ci się wydaje, p o my ś lałam p o n u ro . – To ju ż n ie jes t Lig a – o d p arłam. – Właś n ie. M o że b y ć d u żo g o rzej. – Nie, jeś li zo s tan iemy i p rzy p iln u jemy , b y s ię tak n ie s tało . M o żemy p rzy n ajmn iej jes zcze tro ch ę zaczek ać? Zo b aczy ć, co s ię wy d arzy ? J eś li s p rawy p rzy b io rą zły o b ró t, u ciek n iemy , o b iecu ję. M u s zę mieć p ewn o ś ć, że Cate i p o zo s tały m s ię u d ało . J eś li tak , b ęd ą n a n as czek ać. Cate ma p rzy s o b ie p en d riv e’a z wy n ik ami b ad ań Led a Co rp o ratio n n ad p rzy czy n ami OM NI. J eś li p o łączy my te in fo rmacje z d an y mi n a temat leczen ia… Po mo żemy n ie ty lk o s o b ie, lecz tak że ka ż d emu d zieck u , k tó re p o n as p rzy jd zie. Liam p o trząs n ął g ło wą. – Nie ch cę, żeb y ś my ś lała, że to ws zy s tk o n a n ic, ale co , jeś li n a s tro n ach , k tó re wy ło wiłaś z p ło mien i, n ie ma n ic warto ś cio weg o ? Patrząc n a to , co o b ecn ie z n ich ro zu miemy , ró wn ie d o b rze mo g lib y ś my p o rwać je n a s trzęp y . Zu p ełn ie n ic b y to n ie zmien iło . Po p ro s tu n ie ch cę, żeb y ś my p o k ład ali w n ich zb y t wielk ą n ad zieję. Nie wiad o mo , czy k ied y k o lwiek to ws zy s tk o u ło ży s ię w s en s o wn ą cało ś ć. Wied ziałam, że to p rawd a, ale jeg o s ło wa ro zp aliły we mn ie tak g wałto wn y s p rzeciw i g n iew, że n iemal g o o d ep ch n ęłam. Nie p o trzeb o wałam racjo n aln y ch arg u men tó w. Po trzeb o wałam n ad ziei, że k ied y ś zd o łam s p o jrzeć n a zwęg lo n e s tro n y i zn aleźć u k ry ty w n ich s en s . Projekt Śnieżyca. OMNI. Profesor. Po zb y cie s ię tej res ztk i wiary o zn aczało b y , że u lo tn a ch wila d o min acji n ad Clan cy m n ie b y ła żad n y m zwy cięs twem. Wy s zło b y n a to , że w o s tateczn y m

ro zrach u n k u to o n ciąg le wy g ry wał: p rzeży ł atak n a Bazę, a in fo rmacje, k tó re tak b ard zo u s iło wał p o g rzeb ać p o d jej g ru zami, b y ły b ezu ży teczn e. Po trzeb o waliś my teg . Ja teg o p o trzeb o wałam. Przed o czami s tan ęły mi twarze b lis k ich w p o ś wiacie p ro mien i s ło n eczn y ch . Zan im s ię o b ejrzałam, o b raz zn ik n ął zas tąp io n y p rzez in n y . Teraz wid ziałam mro czn e wn ętrze Barak u 2 7 i zap ad n ięte p o liczk i Sam, k tó ra p o ch wili ro zp ły n ęła s ię jak d u ch . Po d p o wiek ami ro zb ły s ł mi n iek o ń czący s ię k o ro wó d twarzy – ws zy s tk ich , k tó ry ch zo s tawiłam za elek try czn y m o g ro d zen iem Th u rmo n d . Wb iłam s o b ie p azn o k cie w u d a, wy k ręcając materiał s p o d n i tak mo cn o , że p rawie g o ro zry wałam. M o g łam temu u p arcie zap rzeczać, ale o k ru tn a p rawd a b y ła tak a, że b rak o wało n am zas ad n iczy ch o d p o wied zi. J ed y n ą o s o b ą, k tó ra mo g ła ich u d zielić, b y ła Lillian Gray , matk a Clan cy ’eg o , k tó rej d zięk i jeg o wy s iłk o m mieliś my n ig d y n ie o d n aleźć. – J a s ię n ie p o d d aję. – Gło s Liama n ab rał s tan o wczo ś ci. – J eś li to s ię n ie u d a, wy my ś limy co ś in n eg o . Wy ciąg n ęłam ręk ę, żeb y p o g ład zić g o p o p o ro ś n ięty m s zty wn y m zaro s tem p o liczk u . Wes tch n ął, ale s ię n ie s p rzeciwił. – Nie ch cę s ię k łó cić – p o wied ziałam cich o . – Nie zn o s zę, k ied y s ię s p ieramy . – Więc n ie ró b teg o . To n ic tru d n eg o , s k arb ie. – Op arł s wo je czo ło o mo je. – O p ewn y ch rzeczach mu s imy jed n ak d ecy d o wać razem. O ty m, co ważn e. Ob iecaj mi to . – Ob iecu ję – wy s zep tałam. – Ale mu s imy p o jech ać n a Ran czo . Nie ma in n ej d ro g i. Przed p o ws tan iem Bazy s ied zib a Lig i mieś ciła s ię n a p ó łn o cy Kalifo rn ii, w miejs cu , k tó remu n ad an o n iewin n y k ry p to n im Ran czo . J eg o p o ło żen ie b y ło o b ecn ie ś ciś le s trzeżo n e: Ran czo miało s tatu s „o s tatn iej d es k i ratu n k u ”, z k tó rej mo żn a k o rzy s tać wy łączn ie w s y tu acjach k ry ty czn y ch . J ed y n ie s tars i ag en ci – włączn ie z Co le’em – zn ali to miejs ce z jeg o p o czątk ó w i wied zieli, jak je o d n aleźć. M iałam p ewn o ś ć, że jeś li Cate u d ało s ię wy d o s tać, czek a n a n as właś n ie tam – tak p rzewid y wał p ro to k ó ł p o s tęp o wan ia. Wid ziałam ją o czami wy o b raźn i, jak p rzemierza w tę i we w tę p u s ty k o ry tarz, s p o d ziewając s ię n as w k ażd ej ch wili. Po d ejrzewałam, że u miera ze zmartwien ia. Po n u ra my ś l wś lizg n ęła s ię d o mo jej g ło wy , wy p ęd zając p o g o d n e wizje. Będę musiała jej powiedzieć. O Bo że, czemu n ie p o my ś lałam o ty m wcześ n iej? Przecież o n a n ie ma p rawa wied zieć. Ufała mi. Kazała mi s ię n im o p iek o wać. Nie miała p o jęcia, że J u d e… Zamk n ęłam o czy , s k u p iając s ię n a d o ty k u d ło n i Liama, k tó ra d elik atn ie g ład ziła

mn ie p o p lecach . – … u d iab ła ma b y ć? – Gło s Sen wy s trzelił z p o mies zczen ia i p o g n ał w g łąb k o ry tarza, p rzeb ijając b ań k ę my d lan ą, k tó rą wo k ó ł s ieb ie s two rzy liś my . – Stewart, n ie p ierws zy raz zach o wu jes z s ię jak k rety n , ale to jes t… – Przy p ły w g en iu s zu ? – d o k o ń czy ł za n ią Co le i n iemal zo b aczy łam, jak s ię u ś miech a. – Nie ma za co . Zerwałam s ię n a ró wn e n o g i, zan im Liam zd ąży ł mi rzu cić ro zd rażn io n e s p o jrzen ie. – Ch o d ź – p o wied ziałam. – Co ś s ię d zieje. – Do b rze, ju ż d o b rze – o d p arł, k ład ąc mi d ło ń n a lęd źwiach i p ro wad ząc w k ieru n k u p o mies zczen ia. – Co le zaws ze ro b i d u żo s zu mu . Ag en ci o to czy li Co le’a tak cias n o , że p o n ad ich g ło wami wy s tawała jed y n ie jeg o czarn a wełn ian a czap k a. Sp o jrzałam n a d zieci, z k tó ry ch więk s zo ś ć ws tała zain try g o wan a zamies zan iem. – Ro o ? Wy p ro s to wałam s ię g wałto wn ie, czu jąc, jak n a d źwięk zn ajo meg o p rzezwis k a ś cis k a mn ie w żo łąd k u . Ob ró ciłam s ię w k ieru n k u , z k tó reg o d o b ieg ał g ło s Nico . – Czeg o ? – Czy ws zy s tk o … ? – Ch ło p iec s p o jrzał n a ag en tó w. – Czy ws zy s tk o w p o rząd k u ? – A jak my ś lis z? – wark n ęłam. Nico wzd ry g n ął s ię n a mó j to n , co z jak ieg o ś p o wo d u jes zcze b ard ziej mn ie ro zs ierd ziło . Nie miałam d la n ieg o n awet cien ia ws p ó łczu cia. Smu tn y , wy s tras zo n y , zd rad zieck i Nico . Zielo n i p lątali s ię b ez celu , o d k ied y zd ali s o b ie s p rawę, że n ie d a s ię n ap rawić ich u rząd zeń elek tro n iczn y ch – d wo je Żó łty ch , k tó rzy n am zo s tali, w żad en s p o s ó b n ie b y ło w s tan ie ich u ru ch o mić. Nico p rzez więk s zo ś ć czas u s p ał i ty lk o czas ami, g d y zau waży ł mn ie lu b Vid ę, rzu cał k ilk a s łó w. To , jak b ard zo d ał s ię zman ip u lo wać Clan cy ’emu , k ied y ś wzb u d zało we mn ie lito ś ć. Wy p aro wała o n a jed n ak w ch wili, g d y u zmy s ło wiłam s o b ie, że jeś li Nico n ie zd rad ziłb y mło d emu Gray o wi in fo rmacji o p ro jek cie Śn ieży ca i miejs cu p o b y tu jeg o matk i – g d y b y n ie b y ł tak g łu p i, żeb y p o p ro s ić s y n a p rezy d en ta, b y n as wy tro p ił – ws zy s tk o p o to czy ło b y s ię in aczej. J u d e wciąż b y ży ł, a my n ie u tk n ęlib y ś my n a d n ie p iek ieł, w k tó re zmien iło s ię Lo s An g eles . – Ru b y … – o d ezwał s ię Liam s tro fu jący m to n em.

M iałam to g d zieś , n ie zamierzałam p o cies zać zd rajcy . Un io s łam d ło ń n a zn ak p ro tes tu w ch wili, k ied y Pu lp et i Vid a p rzed arli s ię p rzez o taczający n as tłu m i s tan ęli o b o k . – Nic ci n ie jes t? J es teś ran n a? – zap y tał Pu lp et. – On a ewid en tn ie k o n a. Wy k rwawia s ię u twy ch s tó p , zg red zie. – Vid a p rzewró ciła o czami, p o czy m zwró ciła s ię d o mn ie: – Zn alazłaś to , czeg o s zu k ałaś ? – Tak … – o d p arłam. – Wy b acz, że tro s zczę s ię o s wo ją p rzy jació łk ę – wark n ął Pu lp et, o d b ijając p iłeczk ę. – Zd aję s o b ie s p rawę z teg o , że to p o jęcie o b ce p s y ch o p ato m… – Ta p s y ch o p atk a ś p i zaled wie metr o d cieb ie – p rzy p o mn iała mu Vid a o ciek ający m s ło d y czą to n em. – Wy n ap rawd ę jes teś cie s ieb ie warci – p o d s u mo wał Liam. Od cięłam s ię o d ro zmo wy . Co le s p o jrzał n a mn ie, u n o s ząc b rwi w n iemy m p y tan iu . Sk in ęłam g ło wą, n a co s p u ś cił wzro k n a s to jącą o b o k n ieg o k o b ietę o laty n o s k ich ry s ach . By ła w ś red n im wiek u , ale miała p o o ran ą zmars zczk ami i wy raźn ie zmęczo n ą twarz. J ej g ran ato wa s u k ien k a, k tó ra zap ewn e b y ła n ieg d y ś b ard zo s zy k o wn a, ro zes zła s ię n a s zwie. Wło s y miała p o s zarzałe o d k u rzu alb o s iwizn y i u p ięte w lu źn y n ied b ały k o k . Ro zg ląd ała s ię p o p o mies zczen iu i s zero k o o twarty mi o czami o miatała d zieci. – Wiecie, k to to jes t? – zap y tał Co le. – J ed n o s tk a, k tó ra teraz mo że n as ws zy s tk ich zid en ty fik o wać i zad en u n cjo wać – wy p aliła w o d p o wied zi Sen . – Nazy wam s ię An ab el Cru z – o d ezwała s ię k o b ieta z zad ziwiającą d awk ą g o d n o ś ci jak n a k o g o ś , k to ch o d ził n a p o łaman y ch o b cas ach . – Ch ry s te, co za ciemn o ty – rzu cił Co le n a wid o k tęp y ch s p o jrzeń . – Pan i s en ato r Kalifo rn ii? M ięd zy n aro d o wy łączn ik Ko alicji Fed eraln ej? Praco wała n ad two rzen iem s ieci k o n tak tó w międ zy n aro d o wy ch i n eg o cjo wała p o mo c h u man itarn ą o d in n y ch k rajó w. Sen n ie wy g ląd ała, jak b y wy warło to n a n iej wrażen ie. Zn o wu n ap ad ła n a Co le’a, b io rąc s ię p o d b o k i: – Czy zad ałeś s o b ie jak ik o lwiek tru d , żeb y p o twierd zić jej to żs amo ś ć? J eś li p raco wała d la KF, czemu jej n ie p rzy mk n ęli? – Sama mo g ę o d p o wied zieć n a to p y tan ie – p o wied ziała p an i s en ato r z

b ły s zczący mi o czami. – Kied y zaczęły s ię atak i, b y łam n a s p o tk an iu z lu d źmi z Po więk s zen ia p o za n as zą s ied zib ą. – M a p an i n a my ś li tę p o d ziemn ą ag en cję in fo rmacy jn ą? – zap y tał Gates . Liam s p o jrzał n a mn ie p y tająco . Dy s k retn ie i n ajp ro ś ciej, jak s ię d ało , wy jaś n iłam mu , o co ch o d zi. Z teg o , co wied ziałam, o rg an izacja zrzes zała d zien n ik arzy i wy d awcó w, k tó rzy wy ląd o wali n a czarn ej liś cie Gray a za o p is y wan ie „d rażliwy ch ” temató w tak ich jak zamies zk i i p ro tes ty . Liam o two rzy ł u s ta z d ziwn y m b ły s k iem w o czach . – Tak , tę s amą… – Co le s p o jrzał n a ag en tó w. – Zd aję s o b ie s p rawę z teg o , że n ie ś wiad czy to n ajlep iej o zd ro wy m ro zs ąd k u n as zeg o g o ś cia, ale… – Wy p ras zam s o b ie! – Pan i s en ato r zap lo tła ręce n a p iers i. – M ateriały u p u b liczn ian e p rzez Po więk s zen ie n ie zaws ze s ię k leją – p o wied ziała Sen , o b rzu cając k o b ietę k o lejn y m b ad awczy m s p o jrzen iem. – Ows zem, o d czas u d o czas u zd arzają im s ię k ró tk ie ch wile ch wały , ale Gray w k o ń cu i tak ich u cis zy . Działają ty lk o o n lin e, n a p o rtalach s p o łeczn o ś cio wy ch , k tó re jes zcze n ie zo s tały zab lo k o wan e, i wy d ają s k leco n e n a k o lan ie u lo tk i. M ają za s łab y zas ięg . Ro b ią wielk ie n ic. Co d o teg o Co le i Sen b y li n ajwy raźn iej zg o d n i. – Razem z p an ią s en ato r w mieś cie zo s tał u więzio n y d zien n ik arz – wy jaś n ił Co le. – By łem n a co d zien n y ch zwiad ach i u s ły s załem, że wo js k o s ztu rmu je p o b lis k i b u d y n ek . To jeg o ś led zili. Zas trzelili g o n a miejs cu i p ewn ie to s amo zro b ilib y z n ią, g d y b y s ię n ie wy leg ity mo wała. – Ale ty wk ro czy łeś d o ak cji i ją o caliłeś . – Sen p rzewró ciła o czami. Nien awiś ć, jak ą ży wiłam d o tej k o b iety , zaczy n ała we mn ie wy g ry wać ze zd ro wy m ro zs ąd k iem. Po czu łam, że ro b ię k ro k d o p rzo d u . – Gratu lu ję, u d ało ci s ię p rzy p ro wad zić k o lejn ą g ęb ę d o wy k armien ia! – p ars k n ęła. – Do b rze, że mi p rzy p o mn iałaś … – Co le zs u n ął z ramien ia wy p ch an y p lecak i rzu cił g o jed n ej z Zielo n y ch . – Natk n ąłem s ię n a s k lep , a w n im n a ch ło d n ię z zap as em p rzy zwo ity ch o wo có w. Nie ma teg o d u żo , ale to i tak lep s ze o d ś mieci, k tó ry mi ży wiliś my s ię o s tatn io . Dziewczy n k a, k tó ra złap ała p lecak , wy g ląd ała, jak b y właś n ie d o s tała o d Co le’a to rt u ro d zin o wy s amo d zieln ie p rzez n ieg o u p ieczo n y i p o lu k ro wan y . Pu lp et b ły s k awiczn ie d o n iej d o s k o czy ł – ró wn ie d o b rze mó g łb y s ię telep o rto wać – i zaczął

ro zp ak o wy wać zap as y . Po zo s tali p o s zli w jeg o ś lad y . – Dzięk u ję, n ie jes tem g ło d n y – o d p arł Co le, k ied y w p o d zięce d zieci ch ciały mu wręczy ć całe jab łk o . Gd y o d wró cił s ię d o Sen , n a jeg o twarzy ciąg le g o ś cił u ś miech , k tó ry p o d jej p ełn y m p o g ard y s p o jrzen iem zro b ił s ię jes zcze s zers zy . W jeg o o p an o wan iu , w ty m, jak p o ch y lił g ło wę w p rawą s tro n ę, czaiło s ię jed n ak co ś n ieb ezp ieczn eg o . By ł jak zap ałk a, czek ająca, b y o trzeć s ię o co ś ch o ć o d ro b in ę s zo rs tk ieg o . – J es tem tro ch ę zas k o czo n y , Sen . Sąd ziłem, że b ard zo s ię u cies zy s z z k o g o ś tak ieg o w zes p o le. Kied y w k o ń cu s ię s tąd wy d o s tan iemy , p an i s en ato r n ieb y wale s ię n am p rzy d a w p rzek azan iu res zcie ś wiata wieś ci o ty m, co ro b imy – p o wied ział lek k im to n em. – Zaczy n amy n o wy ro zd ział, p rawd a? Nies tety Sen zu p ełn ie n ie b y ła zain teres o wan a n awiązan iem ws p ó łp racy z res ztą ś wiata. Ch ciała p u ś cić z d y mem n as z ś wiat. W s ło wach Co le’a d rzemało jed n ak p y tan ie – wy zwan ie. Im d łu żej mó wił, ty m b ard ziej n erwo wo p o zo s tali ag en ci p rzes tęp o wali z n o g i n a n o g ę i ty m częś ciej rzu cali s o b ie u k rad k o we s p o jrzen ia. Co b y s trzejs i Zielo n i wy raźn ie zaczy n ali s ię d o s zu k iwać w ro zmo wie u k ry ty ch zn aczeń w p rzeciwień s twie d o więk s zo ś ci d zieci, k tó re b ez zas tan o wien ia zło ży ły zn ajo me n ap ięcie n a k arb co d zien n y ch fru s tracji. On wie. Ta my ś l p o jawiła s ię w mo im u my ś le jak o s tre u k łu cie. M o że n ie zn ał ws zy s tk ich s zczeg ó łó w, ale n ajwy raźn iej p rzeczu wał, że ag en ci złamią d an e n am s ło wo i n ie p o mo g ą w wy zwalan iu o b o zó w. Po d p u s zczał Sen , ch cąc ją s p ro wo k o wać, b y zd rad ziła s ię p rzed d ziećmi. – Z p rzy jemn o ś cią p o d zielę s ię s wo imi p o my s łami – p o wied ziała s en ato r Cru z. – Wiecie, jak wy d o s tać s ię z mias ta? Cała u wag a zeb ran y ch s k u p iła s ię teraz n a mn ie. – Tak … J es t tak , jak p o d ejrzewaliś my . Wo js k o n ie ma wy s tarczający ch s ił, b y jed n o cześ n ie p atro lo wać u lice i k o n tro lo wać au to s trad y n a całej d łu g o ś ci. No cą n a k ilk u o d cin k ach s to ją jed y n ie p u s te p o jazd y z zap alo n y mi reflek to rami, b y s twarzać p o zo ry – wy jaś n iłam. Nas tęp n ie p o d es złam d o wis zącej n a ś cian ie map y s amo ch o d o wej Lo s An g eles , k tó rą zn aleźliś my n ieo p o d al w jed n y m z o p u s zczo n y ch au t. Ws k azałam trzy miejs ca, k tó re wid ziałam w u my ś le fu n k cjo n ariu s zk i. By łam d u mn a z teg o , jak s p o k o jn ie b rzmi mó j g ło s , k ied y p o d p o wiek ami s tan ęły mi mro czn e o b razy . SSP. Nas zy wk i z czerwo n y m s y mb o lem Ps i. Plas tik o we zacis k i. Kag an iec. Pien iąd ze. Bro ń . Nie b y łam w s tan ie s p o jrzeć n a żad n eg o z ag en tó w. Wied ziałam, jak zamierzali mi o d p łacić za wy d o s tan ie ich z mias ta. Cich y g ło s ik

zro d zo n y w mro czn y ch zak amark ach u my s łu zaczął mi p o d p o wiad ać: „k łam”. Ku s ił, b y m p o min ęła k ilk a s zczeg ó łó w. By m p o zwo liła im o trzeć s ię o n ieb ezp ieczeń s two tak b lis k o , żeb y d o tk liwie to o d czu li. – Pro s zę. Zazn acz je d la n as – p o wied ział Co le, p o d ając mi d łu g o p is . Gates b u rk n ął co ś p o d n o s em, n a co o d wró ciłam s ię w jeg o s tro n ę, s p latając ręce n a p iers i, i s p o jrzałam mu p ro s to w o czy . Naty ch mias t u ciek ł wzro k iem, u d ając, że wy ciera u s ta i n o s w ręk aw. Strach , jak i o d malo wał s ię n a jeg o b lad ej twarzy , p o d b u d o wał mo ją p ewn o ś ć s ieb ie b ard ziej n iż d o ty k Co le’a, k tó ry p o ło ży ł mi d ło ń n a k ark u i p o ch y lił s ię n ad mo im ramien iem, b y p rzy jrzeć s ię n an ies io n y m p rzeze mn ie o zn aczen io m. – J es tem p ewn a, że tak ich d ziu r jes t więcej. Ale wid ziałam ty lk o te. Co le ro zejrzał s ię wo k o ło , p o cich u o b liczając, ile o s ó b p rzy p ad n ie n a jed n ą g ru p ę, jeś li wy k o rzy s tamy ty lk o trzy p o ten cjaln e d ro g i u cieczk i. W mag azy n ie p rzeb y wało s ied emn aś cio ro d zieci o raz d wu d zies tu czterech ag en tó w z o d d ziału , k tó ry p rzy b y ł wy zwo lić Bazę – p ięcio ro z tej g ru p y zg in ęło w p ierws zy m atak u , a res zta zd ezertero wała. Wy ch o d ziło mn iej więcej o s iem g ru p p o p ięć o s ó b . To b y ło wy k o n aln e. – Ak cja mu s i b y ć s zy b k a i id ealn ie zap lan o wan a w czas ie – s twierd ziła Sen . – Od n ajb liżs zeg o miejs ca, d o k tó reg o n ie d o tarł imp u ls elek tro mag n ety czn y , mo g ą n as d zielić s etk i k ilo metró w… Będ ziemy mu s ieli p rzemierzy ć je p ies zo . – Zazn aczy li to n a map ie, k tó rą wid ziałam – rzu ciłam, p o czy m zd jęłam zaty czk ę z d łu g o p is u i zak reś liłam o d p o wied n ie miejs ca. Na zach o d zie Bev erly Hills , n a ws ch o d zie M o n terey Park , n a p ó łn o cy Glen d ale i n a p o łu d n iu Co mp to n . Dawało to mn iejs zy o b s zar, n iż s ię s p o d ziewałam. – Po d zielimy s ię n a zes p o ły i wy ru s zy my za k ilk a g o d zin . O trzeciej– czwartej n ad ran em. – Ale p rzecież mu s imy o mó wić s trateg ię – zap ro tes to wał Gates . – Zg ro mad zić zap as y . – Nie. J ed y n e, co mu s imy , to wy d o s tać s ię z teg o p rzek lęteg o mias ta. I to tak s zy b k o , jak ty lk o s ię d a – o d p arł Co le. – Po zo s tali n ajp ewn iej czek ają n a n as n a Ran czu . Ch wy ciłam g o za n ad g ars tek , zerk ając w k ieru n k u d rzwi. Sk in ął d elik atn ie g ło wą, p o czy m p o n o wn ie zwró cił s ię d o zeb ran y ch . – Ws zy s cy n aty ch mias t p ak u jcie s ię d o łó żek . Wy n o s imy s ię s tąd za k ilk a g o d zin – rzu cił, a s ły s ząc, że jed n a z mło d s zy ch Zielo n y ch p is n ęła z wrażen ia, d o d ał: – Dzięk u ję, Blair! O to właś n ie ch o d zi! Tro ch ę en tu zjazmu ! Nieb awem czek a n as

zmian a s cen erii! – Nie mo żes z p o d ejmo wać tak iej d ecy zji b ez s k o n s u lto wan ia teg o z p o zo s tały mi – Sen mu p rzerwała. – Nie mas z p rawa n am ro zk azy wać. – Wies z co ? Ch y b a właś n ie to zro b iłem. Kto ś ma z ty m p ro b lem? W p o mies zczen iu zaleg ła cis za. Dzieci p o trząs ały p rzecząco g ło wami. Twarze ag en tó w b y ły p o n u re i n ap ięte. Nik t s ię jed n ak n ie o d ezwał. – A co z in tern o wan y mi? – zap y tała s en ato r Cru z, ru s zając w n as zy m k ieru n k u , b y z b lis k a p rzy jrzeć s ię map ie. – Zo s tawimy ich tu n a p as twę lo s u ? Wo lałab y m zo s tać i… – Dać s ię złap ać i trafić p o d ich s ąd ? – wtrącił Co le. – M ó wiła p an i, że b y ła w trak cie p o ważn y ch ro zmó w ze ś wiato wy mi p rzy wó d cami… Czy n ie wo lałab y p an i d o ży ć k o lejn y ch n eg o cjacji, wied ząc, że d o p ro wad zen ie ich d o k o ń ca p o mo że ws z ys tkmm?> Ch y b a że n ie p o wied ziała n am p an i p rawd y ? – Nie k łamałam – wy p aliła g wałto wn ie, a w jej ciemn y ch o czach p o jawił s ię b ły s k . – Ares zto wan o mo ich p rzy jació ł i zn ajo my ch . Ry zy k o waliś my ży cie, b y o calić ten k raj. – Świat s ię d o wie, co s ię tu wy d arzy ło – o b iecał Co le. – Nie zo s tawimy ich n a d łu g o . Do p iln u ję teg o , a p an i mi w ty m p o mo że. Po ty ch s ło wach p rzes zliś my d o o mawian ia s trateg ii ewak u acji. Trzeb a b y ło o b my ś lić s y s tem p o d ziału n a g ru p y i wy b rać s zlak p ro wad zący n a p ó łn o c. – Trzy macie s ię jak o ś ? – zwró cił s ię Co le d o d zieci, k tó re p o wo li k iero wały s ię w s tro n ę d rzwi, p o czy m zn ó w s p o jrzał n a mn ie. – Ws zy s cy s ię n ajed li? Ch ó r g ło s ó w o d p o wied ział, że tak . Oczy wiś cie b y ło to k łams two . Nie wied ziałam, czy d zieci s ąd ziły , że p rawd a g o ro zczaru je, czy p ch n ie d o k o lejn ej wy p rawy n a p o wierzch n ię p o więcej. Co le miał tak ą ch ary zmę, że b y ł w s tan ie p rzek o n ać k o ta, b y o d d ał mu fu tro . Zau fan ie d zieci zd o b y ł jed n ak , u d o wad n iając, że mu n a n ich zależy . – Po twierd zam s wó j u d ział w tu rn ieju k arcian y m – d o d ał, k iwając n a jed n eg o z mijający ch g o Zielo n y ch . – M am zamiar zwy cięży ć, Sean . Lep iej miej s ię n a b aczn o ś ci. Ch ło p iec p ars k n ął. – Nik t ci n ie b ro n i mieć n ad ziei, s taru s zk u . Zo b aczy my , czy d o trzy mas z n am temp a. Co le ch wy cił s ię za s erce, jak b y g o p o s trzelo n o . – Ban d a żó łto d zio b ó w! M ó g łb y m was s p o ro n au czy ć o wy g ry wan iu …

– Czy mó wis z o ty m, co res zta z n as n azy wa o s z u kiwa n iem?! – zawo łał d o n ieg o Liam. Razem z Pu lp etem, Vid ą, Nico i jes zcze jed n y m Zielo n y m u miejs co wili s ię p o d o k n em. Zan iep o k o jo n a o b rzu ciłam s p o jrzen iem ich p lecy , a n as tęp n ie ich ręce i p o d ło g ę wo k ó ł. Gdzie to jest? – Gad a tak , b o zaws ze p rzeg ry wa. – Co le p u ś cił o k o d o d zieci. Ag en ci p rzen ieś li s ię n a d ru g ą s tro n ę p o mies zczen ia b liżej map y , b y – jak p o d ejrzewałam – s two rzy ć włas n ą wers ję p lan u . Sen ato r Cru z p ró b o wała im co ś tłu maczy ć, ale ją ig n o ro wali. Gdzie się podział plecak? Ok rąży łam o taczające mn ie d zieci, p rzes zu k u jąc p o d ło g ę. Do s trzeg łam g o n a ramien iu Ferg u s o n a. Temp eratu ra p o d s k o czy ła mi o k ilk a k res ek . Naty ch mias t zd ałam s o b ie s p rawę, że ab y o d zy s k ać wy n ik i b ad ań , b ęd ę mu s iała wn ik n ąć w u my s ł k ażd eg o z ag en tó w. Co le s tan ął w d rzwiach i p o ch y lił g ło wę. Od czek ałam min u tę i ru s zy łam za n im. Ag en ci n ajwy raźn iej n iczeg o n ie zau waży li, a n awet jeś li, mieli n as g d zieś . Przecież d ałam im ws zy s tk o , czeg o p o trzeb o wali, b y wp ro wad zić s wo je zamiary w ży cie. W k o ry tarzu wciąż b y ło o k ilk a s to p n i ch ło d n iej. Kied y wy s złam p o za łu n ę s łab eg o ś wiatła wy d o s tającą s ię p rzez d rzwi, n ie wid ziałam p rawie n ic. Przez s ek u n d ę p o żało wałam, że n ie wzięłam ze s o b ą zd o b y czn ej latark i, ale d o s złam d o wn io s k u , że mro k p as u je d o ro zmo wy , jak ą za ch wilę miałam o d b y ć. Bu d y n ek mag azy n u b y ł zu p ełn ie s u ro wy – o taczał n as jed y n ie b eto n i k o lo ro we ru ry . Niczy m w g ro b ie, n awet p o wietrze b y ło tu s tęch łe. Od liczy łam p ięćd zies iąt k ro k ó w, p ewn a, że d o ch o d zę d o k o ń ca k o ry tarza, k ied y n ies p o d ziewan ie ch wy ciła mn ie wy łan iająca s ię z ciemn o ś ci ręk a. Zo s tałam wciąg n ięta w małą, cias n ą wn ęk ę, n ajp rawd o p o d o b n iej s ch o wek . Serce waliło mi jak s zalo n e, k ied y u s ły s załam trzas k zamy k ający ch s ię za mn ą d rzwi. – J ak tam, p erełk o ? – zag aił Co le. – M iałaś p raco wity wieczó r, co ? Przez o s tatn ie d wa ty g o d n ie u d awało mi s ię u trzy my wać wzg lęd n y s tan ró wn o wag i jed y n ie d lateg o , że tłu miłam w zaro d k u k ażd ą p rzerażającą emo cję, jak a zaczy n ała we mn ie p ączk o wać. Teraz jed n ak b y łam tak ws trząś n ięta, że tłu mio n e n ap ięcie n ies p o d ziewan ie ze mn ie u s zło . Ch o ć ch wila n ie b y ła n a to zb y t o d p o wied n ia, ws trząs n ął mn ą s zlo ch : n ie p o trafiłam wy d u s ić z s ieb ie s ło wa. – Bo że, p erełk o … – Co le p o ło ży ł mi d ło ń n a ramien iu , b y mn ie u s p o k o ić. Strzelił p alcami i n a ich czu b k ach zamig o tał p ło mień , wy p ełn iając cias n ą p rzes trzeń ś wiatłem.

– Kied y wracałam… p o d s łu ch ałam Sen i p o zo s tały ch … On i n ie… n ie mają zamiaru zawieźć n as n a Ran czo . Zajrzałam d o jej my ś li… On i ch cą… Plan u ją… – J es zcze raz o d p o czątk u – u s p o k ajał mn ie Co le. – Po wo li. Po wied z mi ws zy s tk o , co s ły s załaś i wid ziałaś . Po wtó rzy łam mu s ło wo w s ło wo całą ro zmo wę. Op o wied ziałam, że ag en ci zamierzają zab rać ze s o b ą d o s amo ch o d ó w p o jed n y m d zieck u lu b p o d wo je. Że ch cą o d jech ać g o d zin ę czy d wie o d mias ta i je o b ezwład n ić. Wy mien ić ży cie n a s p lamio n e k rwią p ien iąd ze. Zak u p ić b ro ń i materiały wy b u ch o we, a n as tęp n ie d o k o n ać zamach u n a Gray a, k tó ry , jak zak ład ali, b y ł n a ty le g łu p i, żeb y u k ry wać s ię w ś wieżo o d b u d o wan y m Was zy n g to n ie. Co le miał b ezn amiętn y , ch ło d n y wy raz twarzy , jak ieg o Liam n ig d y n ie b y łb y w s tan ie p rzy b rać. Gd y b y m n ie d o s trzeg ła d rżen ia jeg o ręk i, n ie zo rien to wałab y m s ię, jak b ard zo b y ł wś ciek ły . Przez d łu g ą ch wilę milczał. Czu łam, jak p o twarzy s p ły wa mi s tru żk a p o tu . Przez mo men t miałam o ch o tę o two rzy ć d rzwi i wp u ś cić d o ś ro d k a ch ło d n e p o wietrze. W k o ń cu s ię o d ezwał: – Zajmę s ię ty m. – Ra z em s ię ty m zajmiemy . Ale to ty mu s is z p o d jąć d ecy zję. I to n aty ch mias t. Nie mo żes z ciąg le b alan s o wać p o ś ro d k u , u s iłu jąc ró wn o cześ n ie s tać p o o b u s tro n ach . Zd ecy d u j s ię. J es teś z n ami czy z n imi? – Oczy wiś cie, że jes tem z wami – o d p arł o s tro , wy raźn ie p o iry to wan y , że p o d ałam to w wątp liwo ś ć. – Przecież to d o ty czy ró wn ież mn ie. Zło ży łem ci k ied y ś o b ietn icę, p amiętas z? Ch ces z ze mn ie zro b ić k łamcę? – Nie. J a p o p ro s tu … – Wzięłam g łęb o k i wd ech . – Nie ch ces z p o wied zieć in n y m, że jes teś jed n y m z n as . Nawet Liamo wi. Od tamtej n o cy n awet n ie s p o jrzałeś n a wy n ik i b ad ań . – Nie wierzę! A n ie p rzy s zło ci d o g ło wy , że ro b ię to celo wo ?! Staram s ię o d wró cić u wag ę o d teg o , że mam o s o b is ty in teres , b y zn aleźć s p o s ó b n a p o zb y cie s ię p ewn y ch ro zk o s zn y ch zd o ln o ś ci. – Dla d o d an ia wag i s wo im s ło wo m p o zwo lił, b y p ło my k n a jeg o p alcach zg as ł, p o czy m p o n o wn ie g o zap alił. – Nie mo g ę p o k azać, że in teres u ję s ię ty mi s p rawami, in aczej ś ciąg n ę n a s ieb ie u wag ę ag en tó w. Zaczęlib y p y tać i węs zy ć. Gram w tę g rę o d wielu lat. – To n ie jes t g ra, p o d żad n y m wzg lęd em. Teraz n ie o d d ad zą n am ju ż wy n ik ó w b ad ań . – J es tem teg o ś wiad o my i p o czy n iłem p ewn e k ro k i. Nazy wają s ię Blair i Sara.

Ob ie d ziewczy n k i b y ły Zielo n e. I miały fo to g raficzn ą p amięć. – Dałeś im to d o zap amiętan ia? – Przetes to wałem je. Kazałem k ażd ej o d two rzy ć wy k res alb o tab elę i zro b iły to b ezb łęd n ie. M y ś lę, że p o win n iś my p o zwo lić ag en to m zatrzy mać p lecak . To p o mo że u ś p ić ich czu jn o ś ć. Trzy małam s ię p ro s to i p atrzy łam p o n ad jeg o g ło wą. Wy s tarczy ło , że s ły s załam jeg o p o łu d n io wy ak cen t, n ie ch ciałam d o d atk o wo wid zieć u ś miech u … Wo lałam mieć s ię n a b aczn o ś ci, b o ch arak tery s ty czn y u ro k o s o b is ty b raci Stewartó w p o trafił b y ć n ieb ezp ieczn y . – M am p ewien p o my s ł. Ale p rzeczu wam, że n ie b ard zo ci s ię s p o d o b a – d o d ał. – Ład n y p o czątek . – M ó wię p o ważn ie, p erełk o . To mu s i p o zo s tać międ zy n ami, ro zu mies z? W p rzeciwn y m razie n ic z teg o n ie b ęd zie. Ob iecaj mi, że n ik o mu n ie p o wies z. To jed y n y s p o s ó b , b y s ię ich p o zb y ć, zan im o n i p o zb ęd ą s ię n as . Wy ciąg n ął d o mn ie ręk ę. Zawah ałam s ię, ale w k o ń cu p o d ałam mu s wo ją. Trzy małam jeg o d ło ń wy s tarczająco d łu g o , b y p o czu ć, jak n atu raln e wewn ętrzn e ciep ło ro zg rzewa o taczające n as p o wietrze. Clan cy p o wied ział mi k ied y ś , że wś ró d o b d arzo n y ch zd o ln o ś ciami p s io n iczn y mi mu s i is tn ieć n atu raln a h ierarch ia. Że ci z n ajwięk s zą mo cą p o win n i p rzewo d zić p o zo s tały m i to ty lk o d lateg o , że n ik t n ie jes t w s tan ie s ię im s p rzeciwić. Teraz, ś cis k ając d ło ń Co le’a, zro zu miałam, że to p rawd a, ale z in n eg o p o wo d u . J ak o n ajs iln iejs i wid zieliś my całe s p ek tru m d o b ra i zła to warzy s ząceg o zd o ln o ś cio m. Wzb u d zaliś my s trach i n ien awiś ć, ale p rzy ty m b aliś my s ię i n ien awid ziliś my s amy ch s ieb ie. Żad n e z n as n ie p ro s iło s ię o to , co d o s tało . Nig d y n ie k o rzy s taliś my ze s wo ich mo cy d łu żej, n iż b y ło to ab s o lu tn ie k o n ieczn e, an i n ie wy k o rzy s ty waliś my s wo jej p o zy cji. W p rak ty ce więc jak o ci, k tó rzy mieli n ajwięk s zą mo c, mu s ieliś my s tać w p ierws zy m s zereg u , ch o ćb y d lateg o , że p o trafiliś my n ajlep iej ch ro n ić p o zo s tały ch . Uś cis n ęłam mu d ło ń . Zan im p o n o wn ie p rzy b rał co d zien n ą mas k ę aro g an ck iej n o n s zalan cji, n a jeg o twarzy p o jawił s ię p rzeb ły s k u lg i i wd zięczn o ś ci. – W tak im razie jak i jes t k o lejn y ru ch ? – zap y tałam. – J ak zd o łamy co k o lwiek o s iąg n ąć b ez wy s zk o lo n y ch lu d zi? Do k ąd p ó jd ziemy ? – My ru s zy my n a Ran czo . On i d o k watery g łó wn ej w Kan s as z res ztą ag en tó w. Un ik n ą o d p o wied zialn o ś ci za s wo ją p o d ło ś ć, ale p rzy n ajmn iej n ie d o trą n a Ran czo . To n as ze miejs ce.

– J ak zamierzas z to zro b ić? – Perełk o , p o win n aś raczej zas tan o wić s ię, jak d łu g o zajmie ci p rzek o n an ie ich , że Ran czo jes t zn is zczo n e i o g o ło co n e ze ws zy s tk ieg o , co mo g ło b y s ię n am p rzy d ać… Że to marn a k ry jó wk a. Zamarłam, k ied y d o tarło d o mn ie, co p lan o wał. – Ch ces z, żeb y m n a n ich wp ły n ęła. Przecież jes t ich p o n ad d wu d zies tu … – M as z trzy g o d zin y , p o tem wy ru s zamy . – Co le p o zwo lił, b y p ło mień n a jeg o p alcach zn o wu zg as ł. – Pro p o n u ję zab rać s ię d o ro b o ty .

3 W k rzątan in ie p o p rzed zającej ewak u ację k ażd y d o s tał jak ieś zad an ie d o wy k o n an ia. Częś ć d zieci wy s łan o , b y p rzejęły wartę. Niek tó rzy p ak o wali d o d atk o wy s p rzęt, k tó ry u d ało s ię n am zg ro mad zić. J es zcze in n i jak Liam i Pu lp et ro zd zielali res ztk i jed zen ia międ zy p o s zczeg ó ln e zes p o ły . Krąży łam wś ró d ag en tó w n iczy m led wie wy czu waln y p o d mu ch wiatru , d elik atn ie mu s k ając ich u my s ły . Razem z Co le’em u s taliliś my p o rząd ek , w jak im p o win n am d ziałać, b y s p rawić, że zmian a p lan ó w wy d a im s ię zu p ełn ie n atu raln a. Na p o czątk u miałam s ię zająć ag en tk ą Sen . Stu d io wała map ę i zmien iała p o czątk o we u s talen ia d o ty czące s k ład u zes p o łó w. Stan ęłam tu ż za jej p lecami. Po n ieważ ju ż wcześ n iej wtarg n ęłam d o jej u my s łu , p o n o wn e wn ik n ięcie b y ło łatwiejs ze n iż ws u n ięcie k lu cza w n ao liwio n y zamek . Przy k ażd y m k o lejn y m ag en cie czu łam, że d ziałam co raz wo ln iej, zmu s zo n a p rzed zierać s ię p rzez p o s ęp n e s cen y p rzemo cy , s zk o leń i s en n e mary . Sp ęd ziłam z ty mi lu d źmi s ześ ć mies ięcy , a teraz w zaled wie d wie g o d zin y zro zu miałam, jak ą czu li n ien awiś ć – d o Gray a, d o n as , d o ws zy s tk ieg o , co s tan ęło im n a d ro d ze. Wy p ełn iająca ich b o les n a tęs k n o ta two rzy ła wo k ó ł czarn e d ziu ry , w k tó re n awzajem s ię wciąg ali. Kied y s k o ń czy łam, czu łam s ię jak s k ała, k tó ra p rzetrwała o s u n ięcie s ię ziemi. Op an o wan a n a ty le, żeb y o two rzy ć trzecie z k o lei d rzwi w k o ry tarzu i zająć s ię Clan cy m Gray em. Sztu rch n ęłam g o s to p ą w b o k tro ch ę mo cn iej n iż b y ło to k o n ieczn e. – Ob u d ź s ię. – Zaś wieciłam mu latark ą p ro s to w mętn e o czy . J ęk n ął. – J eś li n ie p rzy s złaś p o to , b y mn ie ro zk u ć, p o in fo rmo wać o n ag łej i trag iczn ej ś mierci k tó reg o ś z b raci Stewartó w alb o n ie p rzy n io s łaś mi czy s ty ch u b rań i lu s terk a, to n ie jes tem zain teres o wan y . Zah aczy łam p iętą o jeg o ramię, zmu s zając, b y p rzewró cił s ię n a p lecy . Rzu cił mi mro czn e s p o jrzen ie zza ciemn ej g rzy wk i, k tó rej s trąk i zas łan iały mu o czy . Oh y d n a czarn a maź o b lep iająca mu s k ó rę – p amiątk a z p rzed zieran ia s ię p rzez k an ały Bazy – zamien iła s ię w s u ch ą, s p ęk an ą s zarą s k o ru p ę, k tó rej k awałk i s y p ały s ię z n ieg o

n awet p rzy n ajmn iejs zy m ru ch u b rwi. – Żad n eg o jed zen ia? – Pars k n ął. – Niezas p o k ajan ie p o d s tawo wy ch p o trzeb to to rtu ry … M o g łem s ię teg o s p o d ziewać. – To n ie s ą to rtu ry . – Przewró ciłam o czami. Przy n ajmn iej n ie w trad y cy jn y m ro zu mien iu teg o s ło wa. Po d ejrzewałam, że p rzeb y wan ie z d ala o d in n y ch w s amo tn o ś ci i zamk n ięciu wcale mu tak b ard zo n ie p rzes zk ad za. M iałam wrażen ie, że n ajb ard ziej d o s k wiera mu b rak d o s tęp u d o in fo rmacji: zza ś cian y d o b ieg ały g o zaled wie u ry wk i ro zmó w. W ty m tk wiła jeg o n ajwięk s za u d ręk a. Oraz w b ru d n y ch u b ran iach , k tó re miejs cami k leiły mu s ię d o s k ó ry . Po d n io s łam s p o d n ie d res o we i p o d k o s zu lk ę i u p u ś ciłam mu je n a twarz. – Zaraz u wo ln ię two je ręce i s to p y . Dam ci s zmatę i wiad ro z wo d ą, żeb y ś s ię u my ł. Po tem ru s zy s z za mn ą cich o i b ęd zies z ro b ił d o k ład n ie to , co ci p o wiem. Uży łam małeg o n o ża, k tó ry d o s tałam o d Co le’a, i p rzecięłam p las tik o wy zacis k wo k ó ł k o s tek Clan cy ’eg o , ig n o ru jąc ś lad y , jak ie zo s tawił mu n a s k ó rze. – Co s ię d zieje? – zap y tał, s iad ając. – Co ro b is z? – Przen o s imy s ię. – Do k ąd ? – Clan cy p o cierał n ad g ars tk i, k tó re też mu u wo ln iłam. – Po d o b n o k ilk a p rzeczn ic s tąd jes t s tara rzeźn ia. To b y łb y p rawd ziwy p o s tęp . Zaczął s ię ro zb ierać. Od wró ciłam s ię i n ied b ale rzu ciłam mu s zmatę p rzez ramię, p o czy m wb iłam wzro k w p o d ło g ę, s łu ch ając, jak s ię s zo ru je. – Oczy wiś cie ciep ła wo d a b y łab y s tras zn ą fan ab erią – g d erał. – Nie mam n awet k o ca… Zn ieru ch o miał. Us ły s załam, jak s zmata z p laś n ięciem s p ad a n a p o d ło g ę. Od wró ciłam g ło wę i s p o jrzałam p o n ad lin ią jeg o b ark ó w. Zmru ży ł o czy , wy raźn ie s ię n ad czy mś zas tan awiając. – O co n ap rawd ę ch o d zi? – Przen o s imy s ię – p o wtó rzy łam, p rzeły k ając o g arn iające mn ie o b rzy d zen ie. Clan cy n ie miał d o s tęp u d o żad n y ch in fo rmacji. Nie d o s tawał n ic p ró cz ab s o lu tn eg o min imu m, n a k tó re i tak n ie zas łu g iwał. Nie p o wied ziałam n ic więcej i p o czu łam d elik atn e mro wien ie w p o ty licy – to jeg o u my s ł o b ijał s ię o mó j, jak b y p u k ał, b y m g o wp u ś ciła. Zab lo k o wałam d o s tęp i wy s łałam mu wizję zatrzas k u jący ch s ię d rzwi. Wło ży łam w to tak ą s iłę, że aż s ię wzd ry g n ął. – Zamierzacie mn ie wy mien ić… Wy d ać – p o wied ział zd en erwo wan y m to n em. – To d lateg o mam b y ć czy s ty i ś wieży .

Gd y b y jeg o d o my s ły n ie b y ły tak b lis k ie teg o , co p lan o wali zro b ić z n ami ag en ci, s p ró b o wałab y m g o p o d ręczy ć tą wizją. W zais tn iałej s y tu acji n ie p o trafiłam s ię n a to zd o b y ć. – Ch ciałb y ś teg o , p rawd a? Nag iąłb y ś k ilk u żo łn ierzy d o s wo jej wo li i zo rg an izo wał s o b ie u cieczk ę… – Imp o n u jące! Więc jed n ak ciąg le p o trafis z zło ży ć zd an ie z więcej n iż trzech s łó w. – Pry ch n ął, p o czy m ws u n ął czy s tą k o s zu lk ę p rzez g ło wę i n aciąg n ął n o g awk i s p o d n i. Wy g ląd ał b lad ziej, n iż zap amiętałam. By ł tak wy ch u d zo n y i p rzezro czy s ty , jak ws zy s cy . – Ciąg le jes teś tak a wś ciek ła? Nie mó w mi, że to p rzez teg o g łu p ieg o d zieciak a. Nie p amiętam, co s ię s tało p o ty m, jak p rzy waliłam mu w s zczęk ę p o raz p ierws zy . Kied y wró ciła mi ś wiad o mo ś ć, czy jeś ręce trzy mały mn ie w p as ie, a ja wciąż s ię mio tałam i s zarp ałam. – Hej! Us p o k ó j s ię! – Co le p u ś cił mn ie i o d ep ch n ął z d ala o d Clan cy ’eg o i o d s ieb ie. – Nie zn iżaj s ię d o jeg o p o zio mu ! Weź s ię w g arś ć! Przy cis n ęłam p ięś ć d o p iers i, walcząc o o d d ech . Clan cy trzy mał d ło n ie n ad g ło wą. Co le p o d n ió s ł g o n a n o g i, p rzeciąg n ął mu ręce d o ty łu i s k ręp o wał je n o wy m zacis k iem. Nas tęp n ie n ało ży ł mu n a g ło wę s tarą p o s zewk ę n a p o d u s zk ę i związał ją, b y s ię n ie zs u n ęła. Bez s ło wa zaciąg n ął mn ie k u d rzwio m. Twarz tężała mu o d g n iewu . – M as z s ię s k u p ić – s y k n ął. – Czek a n as wiele g o d zin jazd y , a o n b ęd zie z n ami w au cie p rzez cały ten czas . J eś li czeg o ś s p ró b u je, to ty b ęd zies z mu s iała g o p o ws trzy mać. Wb iłam wzro k w Clan cy ’eg o . Zau waży łam, jak p o ch y la k u n am g ło wę. Sk ąd miałam wied zieć, że właś n ie teraz n ie „p ró b u je czeg o ś ” n a Co le’u ? Po trafił k o n tro lo wać wiele o s ó b n araz i to w d u żo g o rs zy ch o k o liczn o ś ciach . To b y łab y d la n ieg o p es tk a. Zało ży łam, że o d s ep aro wan ie g o o d p o zo s tały ch wy s tarczy , b y ich u ch ro n ić, ale co , jeś li s ię my liłam? – A więc wy b ieramy s ię n a p rzejażd żk ę?! – zawo łał. Pró b o wałam d o s trzec w twarzy Co le’a ch o ćb y ś lad o b ceg o wp ły wu , k o n tro lu jąc b ań k ę s trach u ro s n ącą mi w p iers i. M iał p rzy to mn e o czy i zach o wy wał s ię trzeźwo . A n awet u ś miech ał s ię k p iąco . – Nie mo żemy g o jak o ś p o zb awić p rzy to mn o ś ci? – wy s zep tałam. – By ło b y b ezp ieczn iej. Dla n as ws zy s tk ich . – Ty lk o s iłą, a wo lałb y m n ie ry zy k o wać i p rzy p ad k o wo n ie u s zk o d zić mu mó zg u

– o d p arł, p o czy m ju ż g ło ś n iej d o d ał: – Po jed zie w b ag ażn ik u . Związan y , zak n eb lo wan y , b ezb ro n n y . Tak i, jak ieg o lu b ię g o n ajb ard ziej. Clan cy s k in ął g ło wą w n as zy m k ieru n k u . Gd y b y m n ie zn ała g o tak d o b rze, mo g łab y m p rzy s iąc, że w jeg o g ło s ie p o b rzmiewała n u tk a d es p eracji. – Ależ n ie ma tak iej p o trzeb y … – rzu cił. – Nie p o jed zies z n a ty ln y m s ied zen iu – o d p arł Co le. – To zb y t ry zy k o wn e. Kto ś mó g łb y cię zo b aczy ć. A zres ztą p ewn ie p ró b o wałb y ś zwiać. Clan cy p ry ch n ął. – I o d d alić s ię o d wy n ik ó w b ad ań p ro jek tu Śn ieży ca, zan im je zn is zczę? Co le rzu cił mi p o ro zu miewawcze s p o jrzen ie i u ś miech n ął s ię b ez s ło wa. Zd ałam s o b ie s p rawę z n ies p o d ziewan ej k o rzy ś ci z zap amiętan ia wy n ik ó w b ad ań p rzez Zielo n y ch . Clan cy n ie miał p o jęcia, że n a ws zelk i wy p ad ek s two rzy liś my ro d zaj k o p ii zap as o wej. – To b rzmi ro zs ąd n ie, p rawd a, p erełk o ? Po ciąg n ęłam Co le’a n a k o ry tarz i zamk n ęłam za s o b ą d rzwi. – M o że rzeczy wiś cie n ie p o win n iś my g o zab ierać. J eś li wy mk n ie s ię n a Ran czu , ws zy s tk o zn is zczy . – Zacis n ęłam d ło n ie w p ięś ci, u s iłu jąc zwalczy ć ws tręt, jak im n ap awało mn ie ws p o mn ien ie s wo jej n aiwn ej wiary , że mam Clan cy ’eg o p o d k o n tro lą. Niek tó rzy p rzy ch o d zili n a ś wiat, b y n ig d y n ie p o d n ieś ć o czu n a lu d zi o b o k . By li s k u p ien i jed y n ie n a wła s n ych zach cian k ach i p o trzeb ach . Nik t in n y n ie miał d la n ich zn aczen ia. Od cin ali s ię o d ws p ó łczu cia, lito ś ci i p o czu cia win y . Niek tó rzy p rzy ch o d zili n a ś wiat jak o p o two ry . Teraz to ro zu miałam. – Hej – s zep n ął Co le. – J a też n ajch ętn iej b y m g o u d u s ił, ch y b a o ty m wies z? – M a więcej mas ek n iż n ajlep s zy ak to r – o s trzeg łam. – J eś li co ś n ie p rzy n o s i mu b ezp o ś red n ich k o rzy ś ci, n ie ws p ó łp racu je. A jeś li co ś mu z a g r a ż a … – Nie mo że s ię z to b ą mierzy ć, p erełk o . – Ch ciałab y m, żeb y tak b y ło . – Po trząs n ęłam g ło wą. – Sk u p my s ię n a ty m, co mo że n am d ać, jeś li zd o łamy p rzewieźć g o w miejs ce, g d zie b ęd zie ch ciał ws p ó łp raco wać – p o wied ział Co le. – Tajn e d an e, wg ląd w ro zu mo wan ie s wo jeg o o jca… J es t ró wn ież warto ś cio wy m p o ten cjaln y m to warem wy mien n y m. – J es t zb y t n iep rzewid y waln y . Nawet jeś li o d d alib y ś my g o o jcu , is tn iało s p o re p rawd o p o d o b ień s two , że

u ciek n ie i wy wo ła jes zcze więk s ze s p u s to s zen ie. Czy jed n ak b ran ie g o ze s o b ą, b y mieć g o n a o k u , b y ło lep s zy m wy jś ciem? – Zap o min as z, że tak n ap rawd ę ch cemy teg o s ameg o co o n . – Co le wy raźn ie walczy ł ze s o b ą, b y n ie p rzewró cić o czami. – Ws zy s cy d ąży my d o teg o , b y o d s u n ąć jeg o o jca o d wład zy . – Nie. On ch ce zn is zczy ć włas n eg o o jca. A to ró żn ica. J eś li mu s ię u d a, mo że d o jś ć d o s y tu acji, o jak ich n am s ię n ie ś n iło . Nie p o my ś lałam o ty m, że jeś li p o n o wn ie s k ręp u jemy Clan cy ’emu ręce, b ęd ę mu s iała g o n ak armić. Rzu cał mi n ien awis tn e s p o jrzen ia i p lu ł jak k o t, ro zwś cieczo n y , że p rzy cięto mu p azu ry . Sk ó ra mi cierp ła. Żad n emu z n as s ię to n ie p o d o b ało . Kied y wró ciłam d o g łó wn eg o p o mies zczen ia, Liam p o witał mn ie ws p ó łczu jący m s p o jrzen iem i p aczk ą ch ip s ó w ziemn iaczan y ch , p o k lep u jąc miejs ce n a p o d ło d ze o b o k s ieb ie. By ło n iep rzy zwo icie wcześ n ie. Po ło wa o s ó b wy g ląd ała, jak b y p rzy s y p iała, a d ru g a p o ło wa n ies p o k o jn ie ch o d ziła tam i z p o wro tem. Na zewn ątrz zerwał s ię wiatr. Wy jąc, o miatał k rawęd zie mag azy n u i wd zierał s ię w p ęk n ięcia w d ach u – mro czn a ś cieżk a d źwięk o wa id ealn ie p as u jąca d o n as zeg o p o ran k a. – Do b ra, b ęd ę s ię s tres zczał – o zn ajmił Co le. – Po d zielimy s ię n a zes p o ły , k tó re p ó jd ą d o trzech ró żn y ch p u n k tó w ewak u acy jn y ch . J eś li p u n k t, d o k tó reg o zo s taliś cie p rzy d zielen i, z jak ieg o ś p o wo d u p rzes tan ie b y ć b ezp ieczn y , n a p rzy k ład zas tan iecie tam żo łn ierzy alb o co ś p o d ejrzan eg o , u d ajecie s ię d o k o lejn eg o n ajb liżs zeg o . Sto jąca o b o k n ieg o Sen p rzy g ląd ała s ię s ied zący m n a p o d ło d ze d ziecio m z k p iący m u ś mies zk iem. Sama miałam o ch o tę s ię u ś miech n ąć. Łech tało mn ie p rzy jemn e p o czu cie p rzewag i. Szerokiej drogi, p o my ś lałam. – Kied y ju ż b ęd ziecie wied zieć, z k im i d o k ąd macie s ię u d ać – ciąg n ął Co le – s p rawd źcie n a map ie, g d zie zn ajd u ją s ię p rzy g o to wan e d la was zy ch zes p o łó w s amo ch o d y i jak p rzeb ieg a d als za d ro g a. Zes p ó ł A to ja, Ru b y , Liam, Vid a, Nico , n as z g o ś ć i ten , jak mu tam… w ś liczn iu tk iej k o s zu li n a g u zik i. Ob u rzo n y Liam wy rzu cił w g ó rę ręce. Pu lp et jed y n ie wzru s zy ł ramio n ami. – To i tak lep s ze n iż „zg red ”. Ale, d la s p ro s to wan ia, mó wią n a mn ie Pu lp et. – Nico n ie mo że b y ć z n ami – wtrąciłam s ię. Dzieciak o wi n ie mo żn a b y ło u fać, jeś li zn ajd o wał s ię w p o b liżu Clan cy ’eg o . Nie ręczy łam też za s ieb ie, g d y b y ws y p ał n as k o lejn y raz.

Kątem o k a zo b aczy łam, jak ch ło p iec s ię wy co fu je i ch o wa z ty łu g ru p y . Liam ch wy cił mn ie za ramię, ale n ie p o d n io s łam g ło wy . Wied ziałam, że g d y b y m s p o jrzała mu w o czy , zo b aczy łab y m ro zczaro wan ie. On n ie ro zu miał. – Do b rze – p o wied ział Co le. – Nico , p ó jd zies z z zes p o łem D. – Czy to ja jes tem „g o ś ciem”? – ro zleg ł s ię k o b iecy g ło s . Do p iero teraz p rzy p o mn iałam s o b ie o p an i s en ato r. – Pan i jes t w zes p o le C. Go ś ć zes p o łu A jes t o wiele mn iej s y mp aty czn y . Najwid o czn iej wied ziała o o b ecn o ś ci Clan cy ’eg o , b o jej jed y n ą o d p o wied zią b y ło k ró tk ie: – Ro zu miem. Co le o mó wił s zczeg ó ły tras , k tó ry mi p o s zczeg ó ln e zes p o ły miały wy ru s zy ć n a p ó łn o c s tan u . Ws zy s tk ie b ieg ły b o czn y mi d ro g ami, co wp rawd zie wy d łu żało p o d ró ż i zwięk s zało k o s zty b en zy n y , ale za to b y ło b ezp ieczn iejs ze. Kied y s k o ń czy ł, zaleg ła cis za, jak b y ws zy s cy p o trzeb o wali ch wili, b y p rzy s wo ić s o b ie n o we in fo rmacje. – Id ź p o n ieg o – zwró cił s ię d o mn ie, a k ied y wy ch o d ziłam, p o wied ział d o p o zo s tały ch : – Po łączcie s ię w zes p o ły i w d ro g ę. Uważajcie n a s ieb ie. Po wo d zen ia. Wid zimy s ię n a p ó łn o cy . Kied y wes złam, Clan cy ws tał z tru d em. Ciąg le miał s k ręp o wan e ręce i zas ło n iętą g ło wę. – To ju ż? Któ ra jes t g o d zin a? Od s ło n iłam mu twarz. – J eś li ty lk o zau ważę, że co ś k o mb in u jes z… – To mn ie u k atru p is z. Bo że, jes teś tak iry tu jąca, jak mo ja b y ła n iań k a. Zr o z u mia łem. – Pry ch n ął, p o czy m s ię o d wró cił i s ztu rch n ął mn ie s k ręp o wan y mi d ło ń mi. – To wy g ląd a ró wn ie p o d ejrzan ie jak wo rek n a g ło wie. J eś li co ś s ię wy d arzy , mo że b ęd ę mu s iał u ży ć rąk … – Nic s ię n ie wy d arzy – p o wied ziałam, ch wy tając g o p o d ramię i wy wlek ając n a k o ry tarz. Ok azało s ię jed n ak , że mu s imy s ię co fn ąć, żeb y u n ik n ąć s trato wan ia p rzez p o zo s tały ch , k tó rzy rzu cili s ię p ęd em d o ró żn y ch wy jś ć. – Go to wi?! – zawo łał d o mn ie Co le s p o d o k n a, k ied y wciąg n ęłam Clan cy ’eg o d o g łó wn eg o p o mies zczen ia. Sen ato r Cru z wciąż tam b y ła, wciś n ięta międ zy d wó ch ag en tó w, k tó rzy za n ią o d p o wiad ali. Na wid o k s y n a p rezy d en ta zamarła. Clan cy u ś miech n ął s ię iro n iczn ie,

tak s u jąc ją s p o jrzen iem. – Sp o k ó j – wark n ęłam. – Zo s taw ją alb o wy rzu cę cię p rzez to o k n o . – Po zwó l, że ci p o mo g ę – o d ezwał s ię Liam i mn ie p o d s ad ził. W tej s amej ch wili s p o jrzał n a Sen , a wid ząc, jak ag en tk a zaciąg a p as k i p lecak a zawierająceg o wy n ik i b ad ań , rzu cił mi p y tające s p o jrzen ie. Po ło ży łam mu d ło ń n a ramien iu n a zn ak , że ws zy s tk o w p o rząd k u . Nas tęp n ie o d wró ciłam s ię i ch wy ciłam Clan cy ’eg o za b ark i. Ch ciałam p o mó c mu u trzy mać ró wn o wag ę, ale p rzerzu cając p rzez ramę o k n a d ru g ą n o g ę, zah aczy ł o co ś b u tem, wy p ad ł mi z rąk i u p ad ł b ezwład n ie g ło wą w d ó ł n a s ch o d y p rzeciwp o żaro we. – Wid zę, że n ie p rzy s łu g u je mi n awet cień g o d n o ś ci – wark n ął, p ro s tu jąc s ię i n iezg rab n ie p o p rawiając k o s zu lę s k ręp o wan y mi ręk ami. Wy ch y liłam s ię n ad s ch o d y , żeb y zo b aczy ć, g d zie jes t Co le. Stał ju ż n a ziemi z o d b ezp ieczo n ą b ro n ią, o b s erwu jąc p o b lis k ie o k n a z mak s y maln ie s k u p io n ą min ą, k tó rą wiele razy wid ziałam u Liama. Wiatr ro zwiewał mu wło s y i wy b rzu s zał k u rtk ę – d ął tak mo cn o , że mu s iałam s ię co fn ąć p rzed p o d mu ch em. – Z b raci Stewartó w o n jes t ch y b a lep s zą p artią. Przy s to jn y . Niep o k o rn y . Pas u je d o cieb ie – wy liczał Clan cy , p o d ążając za mo im s p o jrzen iem. Najwid o czn iej z u p ełn ie mn ie n ie zn ał. Po ws trzy małam s ię o d o d wracan ia, d o p ó k i n ie zn aleźliś my s ię n a u licy z p lecami p rzy ciś n ięty mi d o ś cian y b u d y n k u . Do p iero wted y s p rawd ziłam, czy z Vid ą, Pu lp etem i Liamem ws zy s tk o w p o rząd k u . – Co ś n ie tak ? – zwró ciłam s ię d o Co le’a. Po trząs n ął g ło wą. – Dro g a wo ln a. Ru s zy liś my n a ws ch ó d , b y n as tęp n ie p o d ąży ć wzd łu ż to ró w k o lejo wy ch leżący ch n a d n ie Lo s An g eles Riv er. Nas ze wy jś cie zn ajd o wało s ię mn iej więcej trzy n aś cie p rzeczn ic d alej n a p ó łn o c, ale g d y b y ś my wy b rali p ro s tą d ro g ę, b y łab y to ciemn a, cich a i p ełn a n ap ięcia węd ró wk a. Sp o jrzałam w ty ł, jed n ak p an o wały tak ie ciemn o ś ci, że p o d ążającej za n ami g ru p y d zieci zu p ełn ie n ie b y ło wid ać – p o czu łam, jak wzd łu ż k ręg o s łu p a p rzeb ieg a mi d res zcz. Co le n ak azał, że n a ws zelk i wy p ad ek mają p o czek ać d zies ięć min u t, zan im ru s zą za n ami d ro g ą ewak u acy jn ą. Gd y b y co ś p o s zło n ie tak , u s p rawn iło b y im to o d wró t. By li n a u p rzy wilejo wan ej p o zy cji. Nie s p u s zczałam o czu z d ro g i, cały czas trzy mając Clan cy ’eg o za ramię. M iał n iezn o ś n ie ciep łą s k ó rę. Po ran ek u jął mias to w ch ło d n y u ś cis k – ro zg rzewające s ło ń ce jes zcze n ie wzes zło – ale n as z „g o ś ć” zd awał s ię o d p o rn y n a zimn o . I n a

ws zy s tk o in n e. Co le g wałto wn ie ws trzy mał o d d ech i wy rzu cił w g ó rę ręk ę, n ak azu jąc, b y ś my s ię zatrzy mali. Clan cy z zain teres o wan iem p o ch y lił s ię d o p rzo d u , żeb y s p rawd zić, co s ię d zieje. – Po wo d zen ia – rzu cił i z p o wro tem s ię wy co fał. Nas za tras a b ieg ła p o d au to s trad ą s to jed en , k tó ra two rzy ła mo s t n ad rzek ą i p o b lis k imi to rami k o lejo wy mi. Z teg o , co wy czy tałam w p amięci fu n k cjo n ariu s zk i SSP, wo js k o zab lo k o wało to ry wy k o lejo n y mi wag o n ami to waro wy mi i mo cn o je o ś wietliło . Po n ad n imi n a au to s trad zie s tały d wa wo zy b o jo we i d o d atk o we reflek to ry s k iero wan e w n as zą s tro n ę. Teg o , co zo b aczy łam o b o k n ich , zu p ełn ie s ię jed n ak n ie s p o d ziewałam. Żo łn ierze. Os tro żn ie i cich o p o s u waliś my s ię d o p rzo d u , a ja s tarałam s ię ich p o liczy ć. Nie s ąd ziłam, że b ęd ą s tan o wić p ro b lem. Nag le k ilk a ciemn y ch p o s taci p o d es zło d o k rawęd zi wis ząceg o n ad n ami o d cin k a d ro g i. Un o s iły d ło n ie w s p o s ó b p o zwalający s ię d o my ś lić, że p atrzą p rzez lo rn etk i. Co le p rzy warł d o to ró w, a ja p o ciąg n ęłam za s o b ą n a ziemię Clan cy ’eg o . Pu lp et zaczął s ię d o p y ty wać, o co ch o d zi, ale k to ś – p ewn ie Vid a – zak ry ł mu u s ta. Niech to szlag. Niech to szlag. Og arn ął mn ie s trach . J ak mo g łam s ię tak p o my lić? Wo k ó ł wciąż p an o wała g ęs ta ciemn o ś ć, ale zn ajd o waliś my s ię ju ż n a g ran icy łu n y reflek to ró w. Co le zak lął cich o , zawró cił i mach n ął ręk ą, b y ś my zro b ili to s amo . Vid a wy jęła p is to let i zaczęła s ię czo łg ać z p o wro tem, ciąg n ąc za s o b ą Pu lp eta za k o s zu lę. Wiatr p o d wiał mi ty ł k u rtk i, o d s łan iając n ag ie p lecy . Po n as zej lewej k awałk i b lach y p o k ry wające mu r wzd łu ż to ró w ło mo tały , jak b y zaraz miały o d p aś ć. Powoli . n ap o min ałam s ię. – Nie panikuj. Powoli. Gwałto wn e ru ch y i h ałas p rzy ciąg n ęły b y u wag ę żo łn ierzy . Nies p o d ziewan ie ro zleg ł s ię trzas k jak p rzy łaman iu k o ś ci… To wiatr wy rwał całą p łach tę b lach y i cis n ął ją p ro s to n a n as . Sch y liłam g ło wę, n ak ry wając ją wo ln ą ręk ą i k alk u lu jąc, jak s zy b k o b ęd ziemy mu s ieli s ię zerwać d o b ieg u , k ied y b lach a zaczn ie z ło s k o tem o b ijać s ię o to ry . J ed n o u d erzen ie s erca, d ru g ie, trzecie… Po za wy ciem wiatru i mo im ciężk im o d d ech em wo k ó ł p an o wała k o mp letn a cis za. Po d n io s łam g ło wę, d o s trzeg ając, jak zas k o czen ie n a twarzy Co le’a zamien ia s ię w u lg ę. Od wró ciłam s ię, żeb y s p rawd zić, co b y ło teg o p rzy czy n ą. Wielk i zard zewiały k awał b lach y tk wił w miejs cu , w k tó re u d erzy ł p o p ierws zy m n ieb ezp ieczn y m o d b iciu . Wy g in ał s ię w n as zą s tro n ę i o p ró cz teg o , że d rżał jak n ap ięty mięs ień , b y ł n ieru ch o my . Liam wy ciąg ał ręk ę w jeg o k ieru n k u . Na jeg o

twarzy wid n iało całk o wite s k u p ien ie. J u ż wcześ n iej wid ziałam, jak za p o mo cą s wo ich zd o ln o ś ci p o d n o s i d u żo ciężs ze p rzed mio ty i rzu ca n imi… Ty m razem jed n ak za p rzeciwn ik a miał p o ry wis ty wiatr. Pu lp et s ię p o ru s zy ł, ale Liam ty lk o s zep n ął: – Ws zy s tk o p o d k o n tro lą. Co le p s try k n ął p alcami, żeb y p rzy ciąg n ąć mo ją u wag ę, i ws k azał w g ó rę n a au to s trad ę. Wś ró d zn ajd u jący ch s ię tam żo łn ierzy zn ó w zap an o wało zamies zan ie. Wy celo wan e w n as reflek to ry zg as ły i w ty m mo men cie wo js k o wa ciężaró wk a p o d jech ała d o s to jący ch n a d ro d ze p o jazd ó w b o jo wy ch . Do p iero p o ch wili d o tarło d o mn ie, co s ię d zieje. Przyjechali, żeby wymienić samochody i światła. To n ie b y ł p atro l an i warto wn icy . J ed en z p o jazd ó w ru s zy ł, zawró cił s zero k im łu k iem n a p u s ty ch p as ach au to s trad y i p o p ęd ził n a zach ó d . Wp atry wałam s ię w jeg o o d d alające s ię ty ln e ś wiatła, a k ied y zn ik n ął, zn ó w s p o jrzałam w g ó rę, mru żąc o czy w b las k u reflek to ró w. Żad n eg o ru ch u . Od jech ali. Co le d o s zed ł d o tak ieg o s ameg o wn io s k u . Po wo li u k lęk n ął, a n as tęp n ie ws tał, n ak azu jąc, b y ś my p o s zli w jeg o ś lad y . Liam za p o mo cą s wo ich zd o ln o ś ci z jęk iem u n ió s ł b las zan ą p łach tę, wy g in ając ją w łu k n ad n as zy mi g ło wami, p o czy m cis n ął n a s u ch e, b eto n o we d n o Lo s An g eles Riv er. Po zwo lił, b y b rat p o mó g ł mu ws tać, ale o d razu g o o d ep ch n ął. – J ak n a k o g o ś , k to jes t miern o tą w s p o rcie, mas z n iezły reflek s – s k wito wał Co le. – To p ewn ie zn aczy „d zięk u ję” w języ k u , k tó ry m n ie mó wię – b u rk n ął Liam, zacis k ając zęb y i o d wracając o czy . – M o żemy ru s zać? Co le tro ch ę d łu żej zawies ił n a n im wzro k z n ieo d g ad n io n y m wy razem twarzy . – Do b rze. Id ziemy . Kied y d o ch o d ziliś my d o Glen d ale, s ło ń ce ju ż ś wieciło . Ob s zar ten n ie b y ł wp rawd zie o b jęty n ad zo rem wo js k o wy m, ale leżał tak b lis k o miejs ca trag ed ii, że p o d leg ał alb o p rzy mu s o wej, alb o p o d s zy tej p an ik ą ewak u acji. Wo k ó ł n ie b y ło ży wej d u s zy . Co le ru s zy ł p rzo d em, b y s ię u p ewn ić, że p o b lis k ie u lice s ą p u s te. M n ie o g arn ęło jed n ak d ziwn e p rzeczu cie – n ien atu raln e mro wien ie p o d s k ó rą n ie p o zwalało mi s ię ro zlu źn ić. Un io s łam g ło wę, b y o mieś ć wzro k iem k ażd y zau łek , s ąs ied n ie d ach y , a n awet lin ię h o ry zo n tu zru jn o wan eg o mias ta w p o s zu k iwan iu źró d ła teg o n iep o k o ju . Zb ierające s ię we mn ie ch mu ry b u rzo we ro b iły s ię co raz

więk s ze i ciemn iejs ze. Ob awiałam s ię, że k ied y w k o ń cu całk o wicie s ię u fo rmu ją, s p u s zczą n a n as p o two rn ą u lewę. Nieru ch o me k ału że – p o zo s tało ś ć p o d es zczu s p rzed k ilk u d n i – p o k ry wał k o żu ch s ad zy i p o p io łu . Po trząs n ęłam g ło wą. Ws zy s tk o wy d awało mi s ię d ziwn e… Bu d y n k i n ie miały wy rw i p o k ry wała je wars twa b lad ej s zaro ś ci, a n ie zło wies zczej czern i jak w cen tru m mias ta. Przek ro czy łam b eto n o wą zap o rę o d g rad zającą miejs ca p ark in g o we i mru żąc o czy , s p o jrzałam n a s to jący o b o k b u d y n ek – zamk n ięty s u p ermark et. – Tam… – p o wied ział Co le, ws k azu jąc n a o ś wietlo n y wy s o k imi latarn iami u liczn y mi p ark in g za n iewielk im cen tru m h an d lo wy m. – Dzięk i Bo g u . – Pu lp et o d etch n ął, k ied y p rzech o d ziliś my z jed n eg o p ark in g u n a d ru g i. Gap ił s ię n a mig ające latarn ie, jak b y n ig d y wcześ n iej czeg o ś tak ieg o n ie wid ział. Liam o d razu s k iero wał s ię w s tro n ę n ajb liżej s to jącej ciemn o n ieb ies k iej o s o b ó wk i, wy ciąg ając z p lecak a p o wy g in an y d ru cian y wies zak n a u b ran ia. Nie czek ając n a p o lecen ie Co le’a, wy łamał zamek . Nas tęp n ie ws u n ął s ię p o d s ied zen ie k iero wcy i wy s zarp ał s p o d d es k i ro zd zielczej k ab le, b y zro b ić zwarcie i o d p alić s amo ch ó d . – Co to ma b y ć?! – zawo łał Pu lp et. – Nie b ęd zie min iv an a? – Ch wila, ch wila – rzu cił Co le, k ied y s iln ik zaczął ch arczeć, p o czy m wy ciąg n ął Liama z au ta i je zg as ił. – Bo że, k to , d o ch o lery , cię teg o n au czy ł? – A jak my ś lis z? – o d p aro wał Liam, wy ry wając s ię b ratu . – Harry ? – Co le ro ześ miał s ię z n ied o wierzan iem. – Czy za u czen ie wrażliwej mło d zieży , jak u k raś ć s amo ch ó d , n ie p o win n i o d b ierać au reo li? Sp o jrzen ie Liama p rawie s to p iło lak ier s amo ch o d u . – Sk o ń czy łeś ? – b u rk n ął. – Nie, p o p ro s tu s ię zas tan awiam… – Co le ro zd rap y wał ran ę i zu p ełn ie n ie zd awał s o b ie z teg o s p rawy . – Harry . Harry . Stary zas tęp o wy Stewart. Po co cię teg o u czy ł? – Bo wied ział, że n ie wy k o rzy s tam tej wied zy w złej wierze. – Liam u ś miech n ął s ię d o n ieg o k waś n o . – A co , to b ie teg o n ie p o k azał? Sp o jrzen ie Co le’a b y ło jes zcze b ard ziej lo d o wate n iż rip o s ta Liama. Palce jeg o p rawej d ło n i n iezn aczn ie d rg n ęły , zan im zd ąży ł ją s ch o wać d o ty ln ej k ies zen i s p o d n i. – Bo że. Dramat ro d zin y Stewartó w. Co za n u d y – rzu cił s k was zo n y Clan cy . –

M y ś lałem, że n am s ię s p ies zy . – Bo tak jes t. – Zwró ciłam s ię d o Liama: – Czy ten s amo ch ó d ma p aliwo ? Po k iwał g ło wą. – Po win n o s tarczy ć n a jak ieś s to p ięćd zies iąt k ilo metró w. – Su p er, ty lk o że g o n ie zab ieramy – p o wied ział Co le. – Tam s to i b eżo wa teren ó wk a, k tó rą p o p ro wad zis z, b racis zk u . Liam rzu cił s p o jrzen ie n a tamten s amo ch ó d i p o trząs n ął g ło wą. – To p o żeracz p aliwa. A d o teg o o ciężały i w razie wy p ad k u b ard ziej wy wro tn y … Co le p o d n ió s ł ręk ę, b y u cis zy ć b rata, w tak p ro tek cjo n aln y s p o s ó b , że n awet mn ie to ro zzło ś ciło . – Zamierzas z mieć wy p ad ek ? Nie? W tak im razie zamk n ij s ię i ró b , co ci k ażę… – Nie b ęd zies z mi ro zk azy wał… – Właś n ie, że b ęd ę! J a tu d o wo d zę, czy ci s ię to p o d o b a, czy n ie! To ja mam d o ś wiad czen ie w teren ie. J a n as s tąd wy d o s tan ę. I to ja k ażę ci wziąć teren ó wk ę, n a wy p ad ek g d y b y ś my mu s ieli jech ać p o ln y mi d ro g ami. Liam zro b ił k ro k w p rzó d . – J eś li b ęd ziemy mu s ieli jech ać p o ln y mi d ro g ami, to i tak mamy p rzek ich an e. Wo lałb y m au to , k tó re n ie żre p aliwa. – Sp o jrzał n a mn ie, p o ch y lając g ło wę w cich ej p ro ś b ie o ws p arcie. Przy g ry złam u s ta i p o trząs n ęłam g ło wą. Nie ty m razem. Ta k łó tn ia n ie b y ła teg o warta. Co le wracał d o n as s zy b k im k ro k iem o d p o b lis k ieg o czerwo n eg o p ick -u p a, n ic n ie b y ło w s tan ie s k ło n ić g o d o zmian y zd an ia. Przed wielo ma mies iącami, k ied y we czwó rk ę p rzemierzaliś my b ezd ro ża, s p u s zczając res ztk i b en zy n y z b ak ó w p o rzu co n y ch s amo ch o d ó w, jak s ęp y o b ierające z k o ś ci o s tatn ie ży las te k awałk i mięs a, k iero waliś my s ię d wiema p ro s ty mi zas ad ami: p o ru s zać s ię s zy b k o , n ie d ać s ię zau waży ć. Niezależn ie o d s y tu acji więk s zo ś ć n as zy ch reak cji b y ła imp u ls y wn a. Trzeb a też p rzy zn ać, że d o k o n aliś my k ilk u wątp liwy ch wy b o ró w. By ł to jed n ak n as z jed y n y s p o s ó b , b y ży ć i p rzetrwać – tak rad zili s o b ie ws zy s cy o d mień cy p rag n ący u n ik n ąć o b o zó w i u mk n ąć ło wco m n ag ró d . Patrząc teraz n a ro zwś cieczo n ą twarz Co le’a, zro zu miałam, że n ie wie p rawie zu p ełn ie n ic o ty m, jak wy g ląd ało ży cie Liama p o jeg o u cieczce z p ro g ramu s zk o len io weg o Lig i. Tech n iczn ie rzecz u jmu jąc, Co le b y ł jed n y m z n as , ale n ig d y n ie s tan o wił częś ci p ro g ramu b ad awczeg o Led y i n ie d o ś wiad czy ł o k ru tn eg o trak to wan ia ze wzg lęd u n a s wo je zd o ln o ś ci. Nie b y ł więc zmu s zo n y d o s to s o wać s ię

d o n as zej rzeczy wis to ś ci. Bracia p o k łó cili s ię o s zczeg ó ły d o ty czące s amo ch o d o wej p o d ró ży ju ż wcześ n iej teg o ran k a, co teraz o s zczęd ziło n am tro ch ę czas u . Rzu ciłam o s tatn ie s p o jrzen ie trzem p o s tacio m wd rap u jący m s ię d o teren ó wk i ws k azan ej p rzez Co le’a, p o czy m p o ciąg n ęłam Clan cy ’eg o w k ieru n k u czerwo n eg o p ick -u p a, k tó ry p rzy p ad ł n am w u d ziale. Czu łam s ię d ziwn ie w związk u z ty m, że n ie jed ziemy ws zy s cy jed n y m au tem, ale w p rzeciwień s twie d o Liama n aty ch mias t zro zu miałam d ecy zję Co le’a. Stał za ty m ten s am p o wó d , d la k tó reg o p rzez o s tatn ie d wa ty g o d n ie miałam wy łączn o ś ć n a n iań czen ie Clan cy ’eg o – k armien ie g o i u żeran ie s ię z jeg o zran io n y m eg o . J eś li to ja b y łam za k iero wn icą, d ru g i Po marań czo wy miał mn iejs ze s zan s e n a man ip u lo wan ie s amo ch o d em. Ty lk o ja mo g łam g o zab lo k o wać. Gd y b y p ro wad ził k to ś in n y , Clan cy z p ewn o ś cią w k o ń cu wn ik n ąłb y d o jeg o u my s łu i p rzejął k o n tro lę. Wid ziałam to tak wy raźn ie, jak b y mło d y Gray s am u mieś cił mi w my ś lach ten o b raz. Wo lałab y m, żeb y Co le ró wn ież jech ał o s o b n o , ale to n ie p o d leg ało d y s k u s ji. Wid o czn ie n ie p rzy s zło mu d o g ło wy , że Clan cy mo że s ię wed rzeć d o jeg o wo li i ro zk azać mu s ięg n ąć p o p is to let lu b n ó ż, b y mn ie zaatak o wać. M ieliś my p ó ł b ak u b en zy n y . Siln ik zap alił. Co le ro zciął zacis k i k ręp u jące ręce Clan cy ’eg o i zało ży ł mu n o we, zah aczając o p as b ezp ieczeń s twa. Nas tęp n ie p rzy p iął mu n o g i d o wajch y p o d s ied zen iem i z p o wro tem zas ło n ił mu g ło wę. Po zo s tawało mi ty lk o wziąć g łęb o k i o d d ech i wrzu cić b ieg . Po raz o s tatn i s p o jrzałam n a u p io rn e mias to o d b ijające s ię we ws teczn y m lu s terk u i mo cn iej ś cis n ęłam k iero wn icę. W k o ń cu o p u s zczaliś my to p o n u re miejs ce i ws zy s tk o , co w n im p o g rzeb aliś my . Po d wu d zies tu min u tach jazd y n iezwy k le d o b itn ie o d czu liś my k ilk a wad s amo ch o d u . Klimaty zacja n ie d ziałała, s ied zen ia ze s ztu czn ej s k ó ry b y ły p rzes iąk n ięte p o tem p o p rzed n ieg o właś ciciela i n a d o d atek s zy b y p o mo jej s tro n ie n ie d ało s ię o p u ś cić. Sied zący p o p rawej Clan cy zg in ał s ię wp ó ł. Po d ejrzewałam, że alb o ś p i, alb o u s iłu je n iep o s trzeżen ie zs u n ąć s o b ie zas ło n ę z g ło wy , o cierając s ię o k o lan a. Co le, k tó ry u s iad ł p o jeg o d ru g iej s tro n ie, p rzy g ląd ał s ię u lico m za o k n em. Wczes n o p o p o łu d n io we ś wiatło wy raźn ie p o d k reś lało s in e cien ie p o d jeg o o czami. Nares zcie n ig d zie s ię n ie s p ies zy ł i n ie wy d awał ro zk azó w. Wy g ląd ało n a to , że b ezru ch s p rawił, iż jeg o ciało w k o ń cu p o d d ało s ię b ó lo wi i wy czerp an iu . Po ru s zy ł

b ark ami, p o lu zo wu jąc p as b ezp ieczeń s twa, i wy k rzy wił u s ta. Wcześ n iej p o k azał mi n a map ie, d o k ąd jech ać. Kiero waliś my s ię d o mias teczk a o n azwie Lo d i, n ieco n a p o łu d n ie o d Sacramen to . Gd y b y ś my mo g li s ię p o ru s zać p o au to s trad zie, p o jech alib y ś my p ro s to wzd łu ż wy b rzeża i b y lib y ś my n a miejs cu mak s y maln ie w p ięć g o d zin . Gd y b y d ziałały p o ciąg i i s amo lo ty i g d y b y Gray n ie u s tawił wzd łu ż wy b rzeża s tatk ó w, trwało b y to jes zcze k ró cej. Ob ejrzałam s ię p rzez ramię, b y s p o jrzeć n a jad ącą za n ami teren ó wk ę. Liam n ajwy raźn iej n a to czek ał, b o u n ió s ł ręk ę n a zn ak , że ws zy s tk o w p o rząd k u . Sied zący o b o k n ieg o Pu lp et ro zp rawiał o czy mś , p o d k reś lając g es tami k ażd e s ło wo . Ten wid o k b y ł mi tak zn ajo my i tak d o d awał o tu ch y , że n iemal ro zp ęd ził g ro zę ziejącą o d ws zy s tk ieg o wo k o ło . W p rzes zło ś ci k alifo rn ijs k ie mias to Bu rb an k b y ło miejs cem tętn iący m ży ciem. I to p o d k ażd y m wzg lęd em. J eg o zn aczen ie wzro s ło s zczeg ó ln ie w o s tatn ich latach . Wiele firm związan y ch z med iami ju ż o d d awn a miało tu s wo je s tu d ia alb o s ied zib y g łó wn e, a te z p o b lis k ich mias t p rzen io s ły s ię tu o s tatn io ws k u tek fu zji alb o s k u s zo n e mo żliwo ś cią p o d n ajmu s p rzętu . Teraz jed n ak u lice b y ły cich e i p u s te, zu p ełn ie jak b y wk ro czy ł tu Gray i je zamk n ął. Gdzie się, do cholery, wszyscy podziali. Ró wn ie d o b rze mo g lib y ś my p rzejeżd żać p rzez n ajp o d lejs ze mias to n a ws ch o d zie Stan ó w. Krajo b raz b y ł ro d em z wes tern u i n iemal s p o d ziewałam s ię, że zaraz zo b aczę, jak u licę p rzecin a p ch an a wiatrem s tara g azeta. Po czu łam, jak s erce zaczy n a mi s zy b ciej b ić. M iałam wrażen ie, że cień , k tó ry d ep tał n am p o p iętach w Lo s An g eles , wró cił i tłu k ł mi s ię p o g ło wie jak g ro m. – Nie p o d o b a mi s ię to – p o wied ział Co le, jak b y czy tał w mo ich my ś lach . – Sk ręć w n as tęp n ą w p rawo … Gd y b y m n ie s p o jrzała we ws teczn e lu s terk o , żeb y d ać zn ak Liamo wi, n iczeg o b y m n ie zau waży ła. J ad ąca za n ami teren ó wk a w jed n ej ch wili zn ik n ęła – h u k , z jak im u d erzy ł w n ią p o jazd b o jo wy , waln ął mn ie w g ło wę n iczy m ło m. Sk ręciłam g wałto wn ie k iero wn icę. Samo ch ó d za n ami p rzek o zio łk o wał, ro zp ry s k u jąc n a ws zy s tk ie s tro n y s zk ło i k awałk i g u my , p o czy m mo cn o s ię k o ły s ząc, z p o wro tem s tan ął n a k o łach . Nad ep n ęłam n a h amu lec i wp ad łam w p o ś lizg . Pas y zab lo k o wały s ię n a p iers i Clan cy ’eg o , zap ierając mu d ech . – Co to , d o ch o lery , b y ło ? – wark n ął, u s iłu jąc s ię zas ło n ić s k ręp o wan y mi ręk ami p rzed u d erzen iem w d es k ę ro zd zielczą. To o Co le’a jed n ak p o win n am s ię b y ła martwić.

Walczy łam z p as ami, k ied y jeg o zas k o czo n a twarz n ag le s ię zmien iła. Dźwięk , k tó ry wy rwał s ię z jeg o g ard ła, b y ł zb y t n ieró wn y i zd u s zo n y , b y u zn ać g o za k rzy k . Brzmiał n ielu d zk o . Co le o two rzy ł z imp etem d rzwi. Sąd ziłam, że rzu ci s ię p ęd em w s tro n ę p o jazd u wo js k o weg o i d wó ch u zb ro jo n y ch żo łn ierzy , k tó rzy zb liżali s ię d o teren ó wk i. Wy s k o czy łam z s amo ch o d u , ale o n zro b ił ty lk o k ro k w p rzó d , zacis n ął p rawą d ło ń w p ięś ć i p o jazd b o jo wy n aty ch mias t s tan ął w p ło mien iach . Fala u d erzen io wa wy wo łan a p rzez n iewielk ą ek s p lo zję o d rzu ciła mn ie w ty ł n a s amo ch ó d . Wy b iła o k n a w p o b lis k ich b u d y n k ach i ty ln ą s zy b ę n as zeg o p ick -u p a. Zas k o czen i żo łn ierze wy ląd o wali n a u licy . Co le ru s zy ł w ich s tro n ę. By ł n iep o k o jąco o p an o wan y . Wy ciąg n ął p is to let z k ab u ry i wy mierzy ł g o w n ap as tn ik ó w z ch arak tery s ty czn ą d la s ieb ie p recy zją. Od d ał s trzał w twarz mło d eg o żo łn ierza leżąceg o b liżej teren ó wk i. Dru g ieg o p o d n ió s ł, zrzu cił mu h ełm i raz p o raz zaczął g o walić p ięś cią w twarz. Nie mo g łam n a to p atrzeć. Nie mo g łam… Serce o b ijało mi s ię jak s zalo n e o ś cian y k latk i p iers io wej. Rzu ciłam s ię p ęd em w s tro n ę teren ó wk i. Po d s to p ami ch rzęś ciły mi k awałk i p rzy ciemn ian y ch s zy b . Samo ch ó d zo s tał u d erzo n y w d rzwi k iero wcy , ale d o s trzeg łam za n imi ru ch – s zero k o o twarte o czy Liama n ap o tk ały mo je s p o jrzen ie p rzez to , co zo s tało z p rzed n iej s zy b y . – J es teś cały ?! – zawo łałam, k rzy wiąc s ię n a d źwięk k o lejn eg o s trzału ro zd zierająceg o p o wietrze. Liam s ied ział wy p ro s to wan y jak s tru n a, ś cis k ając z całej s iły k iero wn icę. J eg o twarz b y ła zu p ełn ie p o zb awio n a k o lo ru , n ie licząc zaczerwien ien ia o d ciś n ięteg o n a lewy m p o liczk u i co raz b ard ziej p u rp u ro wej n as ad y p u ch n ąceg o n o s a. Sflaczała p o d u s zk a p o wietrzn a s p o czy wała n a jeg o k o lan ach . – O Bo że – wy mamro tałam. – A p o zo s tali? Pu lp et p rzecis n ął s ię n a ty ln e s ied zen ie d o Vid y i mru żąc o czy , b ad ał ro zcięcie n a jej s k ro n i. J eg o ciemn a s k ó ra zro b iła s ię p o p ielata. Pło n ący p o jazd p o żerał o taczające n as p o wietrze, raz p o raz p o s y łając k u n am fale ro zp alo n eg o g o rąca. Dławił mn ie d y m, ale mu s iałam wy g in ająceg o s ię metalu i s zk ła. – Ży jecie?! – zawo łałam.

p rzek rzy k iwać trzas k

Vid a wy ciąg n ęła w g ó rę k ciu k i, z tru d em p rzeły k ając ś lin ę, jak b y jes zcze n ie u fała s o b ie n a ty le, b y s ię o d ezwać. – Liam?

Ręce trzęs ły mi s ię jak s zalo n e, k ied y u s iło wałam n acis n ąć k lamk ę w p rzed n ich d rzwiach . Wielk ie wg n iecen ie s p rawiało jed n ak , że metal o d s k ak iwał i p ro tes to wał. Bu zo wało we mn ie ty le ad ren alin y , że o mal n ie wy rwałam ich z zawias ó w. – Liam? Liam, s ły s zy s z mn ie? Od wró cił s ię d o mn ie p o wo li, o trząs ając s ię z o d rętwien ia. – M ó wiłem mu , że to au to łatwo s ię wy wraca. Z p o wo d u u lg i n iemal wp ad łam w s zlo ch . Ws u n ęłam g ło wę p rzez o k n o i g o p o cało wałam. – Wiem. – M ó wiłem mu . – Wiem, wiem, że mó wiłeś – p o wied ziałam cich o i s p o k o jn ie, u s iłu jąc wy p iąć g o z p as a. – J es teś ran n y ? Niczeg o n ie złamałeś ? – Bark . Bo li mn ie. – Zacis n ął p o wiek i, walcząc z b ó lem. – Pu lp et? Vid a? – J es teś my cali – o d ezwał s ię Pu lp et. Brzmiał zas k ak u jąco s p o k o jn ie, ch o ć mó wił, jak b y miał k atar. Kied y o d wró cił s ię d o n as , zo b aczy łam, że z n o s a leci mu k rew, k ap iąc n a u s ta. – M y ś lę, że ma wy b ity b ark . Ru b y , wid zis z g d zieś mo je o k u lary ? Sp ad ły mi, k ied y o two rzy ły s ię p o d u s zk i p o wietrzn e. – Co s ię s tało ? – zap y tała Vid a, ws k azu jąc n a p ło n ący p o jazd . – J ak to … – Trafiłem w b ak p aliwa… Po s zczęś ciło mi s ię. – Zza mo ich p lecó w d o b ieg ał g ło s Co le’a. Po zo s tali b y li zb y t o d u rzen i alb o p rawd o p o d o b ień s two teg o wy tłu maczen ia.

p rzerażen i,

by

o cen ić

n ik łe

Co le p rzep ch n ął s ię p rzed e mn ie i s am ch wy cił za k lamk ę. Po ch wili zawah an ia o k rąży łam au to i s zarp iąc, o two rzy łam d rzwi o d s tro n y p as ażera. Uk lęk łam i b ad ałam p alcami p o d ło g ę, aż n atrafiłam n a o k u lary . A raczej n a to , co z n ich zo s tało . – Zn alazłaś je? – zap y tał Pu lp et. – Co s ię s tało ? Un io s łam p o g n iecio n e o p rawk i z p ęk n ięty mi s zk łami, żeb y p o k azać je Vid zie. – Tak , zn alazła je, d ziad k u – p o wied ziała Vid a i w n ies p o d ziewan y m p rzy p ły wie ws p ó łczu cia i p o k lep ała g o p o ramien iu . Drzwi o d s tro n y k iero wcy w k o ń cu o two rzy ły s ię z ciężk im zg rzy tem. Liam p rzewró cił s ię n a b o k , u s iłu jąc wy d o s tać lewą s to p ę, k tó ra u tk n ęła p o d zg n iecio n ą d es k ą ro zd zielczą. Przez cały czas p rzy cis k ał p rawą ręk ę d o b o k u , u ważając, b y n ią o co ś n ie zah aczy ć. – Niech cię ch o lera – wark n ął Co le. Emo cje wrzały mu tu ż p o d s k ó rą. Prawa ręk a

trzęs ła mu s ię i wy g in ała, k ied y s ięg n ął, b y p o mó c b ratu . – Czy ty n ap rawd ę zaws ze mu s is z s ię w co ś wp ak o wać? – Staram s ię, jak mo g ę – p o wied ział Liam p rzez zaciś n ięte zęb y . – Bo li, jak n ie wiem. – Po d aj mi ręk ę. To n ie b ęd zie p rzy jemn e, ale… – Zro b is z to ? – wtrącił s ię Pu lp et. – Sp rawd ź, czy p ewn ie s to is z… Nie wiem, co b y ło g o rs ze: d źwięk ws k ak u jącej n a miejs ce k o ś ci czy b o les n e wy cie, k tó re ro zleg ło s ię zaraz p o tem. – M u s imy s ię s tąd wy n o s ić – rzu ciła Vid a i k o p n iak iem o two rzy ła ty ln e d rzwi. – Ten zło m ju ż d alej n ie p o jed zie. Przes iad amy s ię d o was . J eś li b ęd ziemy tu tk wić i d alej s ię n ad s o b ą ro zczu lać, k to ś n as w k o ń cu ro zwali. – Ok u lary ?! – zawo łał Pu lp et, wy ciąg ając d ło ń w k ieru n k u , g d zie, jak my ś lał, s to ję. Vid a u jęła jeg o ręk ę i p o ło ży ła ją s o b ie n a ramien iu , zab ierając o d e mn ie p o g ięte d ru cian e o p rawk i. Zatrzy małam ją n a s ek u n d ę, b y s ię u p ewn ić, że n ap rawd ę n ic jej n ie jes t. By ła p o tłu czo n a, p o s in iaczo n a, ale n ie k rwawiła. To n ap rawd ę cu d … Clancy. Od wró ciłam s ię jak rażo n a p io ru n em. Serce n a ch wilę p rzes tało mi b ić, ale p rzez ty ln ą s zy b ę n as zeg o au ta d o s trzeg łam jeg o ciemn ą s y lwetk ę. Cholera. To n ajp ro s ts za d ro g a, b y g o zg u b ić. Ch ao s . Nieu wag a. Sp an ik o wałam, mo im u my s łem zawład n ął s trach . Bez ch wili n amy s łu rzu ciłam s ię n a ratu n ek p rzy jacio ło m. Nawet n ie p o my ś lałam, żeb y wy ciąg n ąć k lu czy k i ze s tacy jk i. Gd y b y Co le n ie związał mu n ó g , b y łb y ju ż b ard zo d alek o . Postaraj się bardziej – p o my ś lałam, wb ijając s o b ie p azn o k cie w d ło ń . – Musisz się starać bardziej. Po zio m ad ren alin y p o wo li o p ad ał, ale n ie p o trafiłam całk o wicie o p an o wać d rżen ia. – Szczerze mó wiąc, d ziad k u – g ło s Vid y n a n o wo p rzy ciąg n ął mo ją u wag ę – tak n ap rawd ę ty m razem n ieźle s o b ie p o rad ziłeś . – Nie wid zę two jej twarzy , więc n ie mo g ę o cen ić, czy to b y ło s zczere… – o d p arł Pu lp et. Zało ży łam p lecak n a o b a ramio n a, p o czy m p o d b ieg łam d o Co le’a, k tó ry p o d trzy mu jąc k u lejąceg o Liama, p ro wad ził g o d o s amo ch o d u . Ok rążaliś my zwło k i żo łn ierzy . Nie b y łam w s tan ie n a n ie s p o jrzeć an i o cen ić, d o czeg o p o s u n ął s ię Co le w p rzy p ły wie wś ciek ło ś ci. Liam p rzy tu lał s tłu czo n ą ręk ę d o p iers i. Ob jęłam g o w p as ie, b y g o p o d trzy mać, ale b ard ziej p o to , b y s ię u p ewn ić, że n ic mu n ie jes t. Że ży je.

Po ch y lił k u mn ie g ło wę i p o wied ział: – Po cału j mn ie jes zcze raz. Sp ełn iłam p ro ś b ę. Delik atn ie i p o s p ies zn ie p rzy ło ży łam u s ta d o k ącik a jeg o u s t, d o maleń k iej b iałej b lizn y . – Całe ży cie mig n ęło mi p rzed o czami. Tak i b u ziak n ie wy s tarczy – p o wied ział, wid ząc wy raz mo jej twarzy . Co le p ry ch n ął, ale jeg o ciało wciąż b y ło n ap ięte o d g n iewu , k tó reg o n ie p o trafił s ię p o zb y ć. – Nieźle, b racis zk u . Nie wied ziałem, że p o trafis z tak czaro wać. Wciąg n ęliś my Liama n a p ak ę n as zeg o p ick -u p a i u ło ży liś my g o o b o k Pu lp eta, k tó ry p rzy cis k ał d o s erca to , co zo s tało z jeg o o k u laró w. – Niech to s zlag – rzu cił Liam, k ied y je zo b aczy ł. – Przy k ro mi, s tary . – By ły n a recep tę – o d p arł Pu lp et cich y m, p o n u ry m g ło s em. – To b y ły s zk ła n a recep tę. Co le wy s u n ął s p o d b rata jas n o n ieb ies k ą p lan d ek ę i p rzy k ry ł n ią całą tró jk ę. – Co ty wy p rawias z? – wark n ęła Vid a, s iad ając. – Nie p o d n o ś cie s ię i n ie o d k ry wajcie. Od jed ziemy , jak n ajd alej s ię d a, i zmien imy s amo ch ó d . Is tn ien ie ry zy k o , że zd ąży li zg ło s ić p rzez rad io , czy m jed ziemy . – Po zwo lę s o b ie zau waży ć, że ch o lern ie mi s ię to n ie p o d o b a – rzu ciła. – Przy jąłem to d o wiad o mo ś ci – o d p arł Co le i zamk n ął b u rtę. Wd rap ałam s ię z p o wro tem za k iero wn icę. Po d d ałam s ię wib racjo m p racu jąceg o s iln ik a. Clan cy w k o ń cu zd o łał zs u n ąć s o b ie z g ło wy p o s zewk ę i ch o ciaż n ie p atrzy łam n a n ieg o , k ątem o k a d o s trzeg łam, że mi s ię p rzy p atru je. Po raz p ierws zy o d k ilk u ty g o d n i p o n u re p o iry to wan ie, k tó re p o d s zy wało k ażd y z jeg o n as tro jó w, zn ik ło … Clan cy s ię u ś miech ał. J eg o wzro k p rzen ió s ł s ię n a Co le’a, k tó ry trzas n ął d rzwiami z tak ą s iłą, że całe au to s ię zak o ły s ało . Na k o lan ach miał co ś , co wy g ląd ało jak s k ó rzan y wo rek , o raz p is to let, k tó ry n ajp ewn iej zab rał jed n emu z żo łn ierzy . Ob a p rzed mio ty d rg ały w ry tm s p azmaty czn y ch s k u rczó w p rawej d ło n i, k tó rą w k o ń cu ws u n ął s o b ie p o d u d o . J eg o wid o k p rzy wo łał ws p o mn ien ie M as o n a. Czerwony – p o my ś lałam. – Ogień. W mo jej g ło wie p o ru s zy ły s ię lu źn e k o ń ce ws p o mn ień , k tó re n ag le s p lo tły s ię w p ewien wzó r. Czerwo n i w Th u rmo n d p o ru s zali s ię d ziwaczn ie: zataczali s ię, zamias t ch o d zić p ro s to , p o k raczn ie wy g in ali ręce, k ied y ch cieli p o mach ać. Sąd ziłam jed n ak , że te

o s o b liwe tik i wy n ik ały z teg o , że trzy man o ich w s tras zn ej cias n o cie. Ale M as o n … Dzieciak i z Nas h v ille wo łały n a n ieg o Sp azm, b o jeg o ciało wy g in ało s ię s p azmaty czn ie w d ziwn y m ry tmie. M y ś lałam… ch o ciaż n ie, tak n ap rawd ę n ig d y s ię n ad ty m n ie zas tan awiałam… Zało ży łam, że wy n ik ało to ze s p o s o b u , w jak i zo s tał wy s zk o lo n y , że to win a rząd o weg o p ro g ramu , k tó ry złamał mu o s o b o wo ś ć, b y u czy n ić z n ieg o id ealn eg o żo łn ierza. Wy g ląd ało n a to , że ws zy s cy Czerwo n i cierp ieli n a jak iś ro d zaj n erwo weg o tik u . J eś li ja b y łam w s tan ie to zau waży ć, ch o ć miałam k o n tak t zaled wie z k ilk o rg iem z n ich , to k to ś , k to wn o s ił p o p rawk i d o s zk o leń , u lep s zał je i o b s erwo wał, n a p ewn o teg o n ie p rzeg ap ił. – Clan cy … – zaczęłam. – Ale zab awa – o d p arł, wy b u ch ając ś miech em. Co le cały zes zty wn iał, a jeg o twarz p rzy b rała b ezn amiętn y wy raz. Gn iew ro zp alający jeg o jas n e o czy o s łab ł i zmętn iał. Po zn awałam to s p o jrzen ie. Rzu ciłam s wó j u my s ł p rzeciwk o u my s ło wi Clan cy ’eg o , ale n atrafiłam n a ś cian ę. Od p arł mó j atak – o s tre u k łu cie p rzes zy ło mi czas zk ę i zamien iło s ię w p u ls u jący b ó l. Nie b y ło czas u , b y m w ten s p o s ó b zerwała ich p o łączen ie. Co ś mo g ło s ię s tać. Clan cy mó g ł zamien ić Co le’a w s wo ją mario n etk ę. Un io s łam ło k ieć i waln ęłam mło d eg o Gray a tak , jak n au czy ł mn ie Tren er J o h n s o n – p ro s to w s k ro ń . Clan cy wy wró cił o czami i o p ad ł w p rzó d , u d erzając czo łem w d es k ę ro zd zielczą. Wd ep n ęłam p ed ał g azu , wp rawiając k o ła w ru ch . Ch ciałam s ię o d d alić o d wzn ieco n eg o p rzez Co le’a o g n ia. Wied ziałam, że d y m mo że zo s tać łatwo wy k ry ty p rzez p ierws zy lep s zy h elik o p ter czy p atro l. To n ie b y ła p o ra, b y s ię zas tan awiać n ad k o n s ek wen cjami teg o , że Clan cy wie. M u s iałam jed y n ie n as s tamtąd wy d o s tać. Sk ro n ie wciąż mi p u ls o wały , a s erce waliło jak s zalo n e, k ied y o d wró ciłam g ło wę i zo b aczy łam, jak Co le p o ciera czo ło . – Co , d o jas n ej ch o lery … ? – Po wtarzał to jed n o zd an ie za k ażd y m razem g ło ś n iej, aż w k o ń cu ry k n ął: – Co , d o jas n ej ch o lery ?! Czu łam s wąd d y mu i wid ziałam, jak s ię trzęs ie. – Co le, p o s łu ch aj mn ie, mu s is z s ię o p an o wać. Sp o k o jn ie… Zaczął p rzes zu k iwać s k ó rzan ą s as zetk ę, k tó rą miał p rzy s o b ie, aż w k o ń cu wy ciąg n ął z n iej fio lk ę p rzezro czy s teg o p ły n u i s trzy k awk ę. Patrzy łam to n a n ieg o , to n a d ro g ę, ale n ie zd ąży łam zareag o wać, k ied y z imp etem wb ił ig łę w k ark Clan cy ’eg o .

– Co le! – To u n ies zk o d liwi teg o g n o ja d o czas u , aż p rzejd zie mi o ch o ta, żeb y ro zwalić mu łeb – wark n ął. – Ch o lera. Czu łem s ię zu p ełn ie in aczej, n iż k ied y ty zro b iłaś to ze mn ą w Bazie. Nie wierzę. – Wrzu cił s trzy k awk ę i fio lk ę z p o wro tem d o s as zetk i i cis n ął ją n a d es k ę ro zd zielczą. Ręk a p rzes tała mu d rżeć, ale b ijący o d n ieg o n iep o k ó j elek try zo wał p o wietrze. Czu łam s ię, jak b y m s ied ziała o b o k k o g o ś , k to s ię zas tan awia, czy n ie o d b ezp ieczy ć ład u n k u wy b u ch o weg o . Ob ró cił s ię w s tro n ę o k n a i wb ił wzro k w ro zmazu jące s ię b u d y n k i. J eg o o d b ijająca s ię w s zy b ie twarz p o wied ziała mi ws zy s tk o , czeg o o n n ie p o trafił. Po d p alił p o jazd b o jo wy , b o s tracił n ad s o b ą k o n tro lę. Całk o wicie. – Co ci p o k azał? – M n ie s ameg o . – J ak to ? Co le o p arł czo ło o s zy b ę i zamk n ął o czy . – Wid ziałem o b ó z d la Czerwo n y ch . Nie wiem g d zie. To , co ro b ili ty m b ied n y m d ziecio m, b y je wy s zk o lić… Nie wiem, jak to wy tłu maczy ć, ale zo b aczy łem, jak in n i n as p o s trzeg ają… Zab ijał mn ie d y m. M ieli o b o jętn e twarze, ale p rzez ch wilę u mierałem ze s trach u . Czu łem s ię tak , jak b y m n ap rawd ę tam b y ł. Sch wy tali mn ie, miałem b y ć n as tęp n y . – Przy k ro mi – p o wied ziałam ze ś ciś n ięty m g ard łem. – Nie zareag o wałam n a czas . Po win n am b y ła… – Sam s ię zd rad ziłem – p rzerwał mi s tan o wczo . – Nie o b win iaj s ię, p erełk o . To n ie p rzez cieb ie. Po wied ziałaś mi, że b y ł związan y z p ro jek tem J amb o ree. Po win ien em s ię o p an o wać, a n ie zach o wy wać jak p o twó r. Ch o ler a ja s n a! – Waln ął p ięś cią w d rzwi. – Całk iem s traciłem g ło wę. Nie my ś lałem. To mn ie p o k o n ało . Przez ch wilę we mn ie wy g rało . J eg o s ło wa ś cis n ęły mo je s erce jak p ięś ć. Zn ałam to u czu cie. To b ez zn aczen ia, jak p o tężn ą miało s ię mo c i jak p o ży teczn e b y ły zd o ln o ś ci, k tó ry mi s ię wład ało . On e miały włas n ą wo lę. J eś li ch o ć n a ch wilę traciło s ię n ad n imi wład zę, zn ajd o wały s p o s ó b , b y s ię wy mk n ąć. – Zielo n y m i Nieb ies k im p rzy ch o d zi to z tak ą łatwo ś cią, p rawd a? – p o wied ział cich o . – Łatwiej im to k o n tro lo wać i u k ry wać. Nie ch rzan i im to ży cia tak jak n am. M y mu s imy b y ć czu jn i, w p rzeciwn y m razie u p ad amy . A teg o n am n ie wo ln o .

Liam, Pu lp et, Vid a i ws zy s cy p o zo s tali n ie b y li w s tan ie zro zu mieć, ile p racy k o s zto wało mn ie k o n tro lo wan ie s wo jej mo cy , tak b y o n a n ie p rzejęła k o n tro li n ad e mn ą. Po lu zo wan ie s my czy ch o ćb y p rzez s ek u n d ę mo g ło o zn aczać, że k o g o ś s k rzy wd zę. Że s k rzy wd zę s amą s ieb ie. – M am p o czu cie, że cały czas b alan s u ję n a g ran icy i n ie mo g ę… Nie mo g ę jej p rzejś ć, b o p an iczn ie s ię b o ję, że ws zy s tk o zep s u ję. Nis zczę k ażd e d o b ro , k tó re mn ie s p o ty k a. Ch ciałb y m p rzes tać. Bard zo d łu g o zu p ełn ie teg o n ie k o n tro lo wałem… – M y ś lis z, że ja to p o trafię? Bo że. Przez więk s zo ś ć czas u czu ję, jak p ali mn ie to ży wy m o g n iem p o d s k ó rą. Wrze i b u lg o cze, zmu s zając, b y m w k o ń cu p o zb y ła s ię n ap ięcia. Trwa to , o d k ąd b y łam małą d ziewczy n k ą. Co le zaś miał s ię p o n u ro i ciąg n ął d alej: – To n ig d y n ie b y ł g ło s , k tó ry co ś mi p o d s zep ty wał. Ale p rzy mu s . J ak b y m s tał zb y t b lis k o o g n ia i ch ciał wło ży ć ręk ę w p ło mien ie, b y zo b aczy ć, jak g o rący jes t n ap rawd ę. Nie mo g łem s p ać w n o cy . By łem p ewien , że to d lateg o , że mó j o jciec jes t p rawd ziwy m d iab łem. Ks ięciem ciemn o ś ci we włas n ej o s o b ie. – M ó wis z o Harry m? – zap y tałam s k o ło wan a. – Nie, o s wo im b io lo g iczn y m o jcu . Harry jes t… – Racja, zap o mn iałam. – Lee d u żo o n im o p o wiad a? – zap y tał, p o czy m n ie czek ając n a o d p o wied ź, d o d ał: – Tak , n as z p rawd ziwy tata… Ko mp letn y k rety n , a d o teg o p rzeb ieg ły p ad alec. Fataln e p o łączen ie. Ciąg le wy o b rażam s o b ie, że k ied y ś g o zn ajd ę, włamię s ię d o s tareg o d o mu i p u s zczę z d y mem jeg o cały ś wiat. – Liam ws p o mn iał o n im ty lk o raz. Kied y s tracił n ad s o b ą p an o wan ie – p o wied ziałam, led wo p o ws trzy mu jąc s ię o d d rążen ia tematu . Tej jed n ej częś ci s wo jeg o ży cia Lee n ie ch ciał ze mn ą d zielić i ch o ć wied ziałam, że jes t d la n ieg o b ard zo b o les n a, o d czu wałam wielk ą p o k u s ę, żeb y d o wied zieć s ię więcej. – To d o b rze. M iejmy n ad zieję, że n ie p amięta n awet p o ło wy z teg o , co s ię d ziało . Ten g o ś ć b y ł… p o two rem. Kied y p u s zczały mu n erwy , zamien iał s ię w d iab ła. Po d ejrzewam, że jed en z n as p o p ro s tu mu s iał co ś p o n im o d zied ziczy ć. Kied y ś s ię zas tan awiałem, czy to , jak ie o b u d ziły s ię w n as zd o ln o ś ci, w jak imś s to p n iu zależało o d n as zy ch wro d zo n y ch cech . Sąd ziłem, że mó j o g ień to jeg o g n iew. J eg o wś ciek ło ś ć. Wied ziałam, że to n ie p o mo że, b o s ama b y łam raczej o d p o rn a n a p o cies zan ie, ale mu s iałam mu to p o wied zieć. M u s iałam. – Nie jes teś p o two rem.

– Czy to n ie p o two ry zio n ą o g n iem? Czy to n ie p o two ry p alą k ró les twa i k raje? – Co le p o s łał mi k rzy wy u ś miech . – Ty też s ieb ie tak n azy was z, p rawd a? Nieważn e, ile razy in n i p o wtarzają ci, że to n iep rawd a, ty mas z n a to d o wó d . Nie mo żes z s o b ie u fać. Zap ad łam s ię w s ied zen ie. Po raz p ierws zy zad ałam s o b ie p y tan ie, czy tak jak res zta z n as Co le też zro b iłb y ws zy s tk o , b y o d n aleźć lek ars two . – To b ie n ie ch o d zi o o b o zy … M am rację? – zap y tałam. – Ty lk o o lek . Z tru d em p rzełk n ął ś lin ę. – Trafio n y , zato p io n y . M o żes z s o b ie my ś leć, że jes tem d u p k iem. – Dlaczeg o miałab y m tak my ś leć? Bo n ie ch ces z d łu żej cierp ieć? Bo p rag n ies z b y ć n o rmaln y ? – Co to zn aczy n o rmaln y ? J es tem p ewn y , że n ik t z n as ju ż teg o n ie p amięta. – Do b rze. – Nie o d p u s zczałam. – W tak im razie ch ces z ży cia wo ln eg o o d teg o całeg o b ag n a. J a też p rag n ę s ię teg o p o zb y ć, b ard ziej n iż zaczerp n ąć k o lejn y o d d ech . Dawn iej tak n ie b y ło . Nie p o zwalałam s o b ie my ś leć o p rzy s zło ś ci, ale teraz o d czu wam p rzy mu s . Z całeg o s erca p rag n ę wo ln o ś ci, a mam wrażen ie, że im b ard ziej s ię wy s ilam, b y jej d o s ięg n ąć, ty m d alej mi u my k a. Co le p o tarł d ło ń mi twarz i k iwn ął g ło wą. – Czas em jej n ie d o cen iam… Zap o min am o n iej, b o d ziałam au to maty czn ie, a za k ażd y m razem, k ied y lo s s k o p ie mi ty łek , u d aje mi s ię p o d n ieś ć. Ale ro b i s ię co raz tru d n iej, p rawd a? – Tak . – Przy zn ałam to p o raz p ierws zy . To s ło wo b y ło tak p u s te jak ja w ś ro d k u . – Pewn ie k ied y ś w k o ń cu n ie u d a mi s ię p o zb ierać, ale n ie to jes t d la mn ie n ajs tras zn iejs ze. Najb ard ziej s ię b o ję, że k tó reg o ś d n ia p o p ro s tu ek s p lo d u ję… Samo is tn ie s ię zap alę. Po g rążę ws zy s tk ich , n a k tó ry ch mi zależy , b o n ic n ie mo g ę p o rad zić n a to , że ciąg le jes tem wś ciek ły . – Zn o wu wy ciąg n ął d o p rzo d u ręk ę i wb ił w n ią wzro k , czek ając n a s k u rcz. Kied y d rg n ęła, p rzen ió s ł s p o jrzen ie n a Clan cy ’eg o . – Trzy mają ich zamk n ięty ch w b iały ch p o mies zczen iach . Cały czas p ali s ię tam ś wiatło , d o ś ro d k a s ączą s ię g ło s y . Gło s y , k tó re n ig d y n ie milk n ą, p o wtarzające b zd u ry tak ie jak : „M y lis z s ię. Przy zn aj, że s ię my lis z, b y ś my mo g li ci p o mó c”. Krzy wd zą d zieci. Nap rawd ę wy rząd zają im k rzy wd ę, i to ciąg le o d n o wa. Ko lan a u g in ały s ię p o d e mn ą o d s ameg o p atrzen ia, a p rzecież to n ie mn ie b ito . Czy to s ię d ziało n ap rawd ę? Czy Clan cy mo że zmy ś lać tak ie rzeczy ? Ścis n ęłam mo cn iej k iero wn icę. – M o że wło ży ć ci w my ś li, co ty lk o ch ce, ale p o d ejrzewam, że p rawd a jes t n a ty le

s tras zn a, że n ie mu s iał jej p o d k ręcać. – Nie wiem, co wk u rza mn ie b ard ziej: czy to , co ro b ią ty m d zieciak o m, czy to , że zn aleźli s p o s ó b , b y k o n tro lo wać ich o g ień . J ak , d o jas n ej ch o lery … – Po trząs n ął g ło wą, jak b y ch ciał ją z czeg o ś o czy ś cić. – Nie wiem, co zro b ię, jeś li Clan cy p o wie p o zo s tały m, jeś li p o wie Liamo wi. Żad n e z d zieci ju ż s ię d o mn ie n ie zb liży . – Nie p o wie – o b iecałam. – Ile teg o mas z? – Ws k azałam n a s as zetk ę. Ro zp iął ją. – J es zcze trzy fio lk i. – W tak im razie zo s tan ie n iep rzy to mn y , aż d o jed ziemy n a Ran czo , a tam g o o d izo lu jemy . Będ ziemy trzy mać g o o d d zieln ie i ty lk o ja b ęd ę mieć z n im k o n tak t. – By ło b y p ro ś ciej, g d y b y ś my g o zab ili. – W jeg o s ło wach n ie b y ło emo cji an i wś ciek ło ś ci i mo że d lateg o zro b iły n a mn ie tak ie wrażen ie. Zimn y , b ezwzg lęd n y p rag maty zm. Ta n ag ła zmian a b y ła n iep o k o jąca. – Nie mo żemy – p rzy p o mn iałam mu i wy k o rzy s tu jąc jeg o włas n y arg u men t, d o d ałam: – J es t jed y n ą o s o b ą, k tó ra wie, g d zie p rzeb y wa jeg o matk a. Nie mo żes z mu n ic zro b ić, d o p ó k i jej n ie zn ajd ziemy . Po trzeb u ję teg o lek ars twa. Czy mk o lwiek jes t, p o trzeb u ję g o . Nien awid zę Clan cy ’eg o z całeg o s erca, ale b ard ziej n ien awid zę tak ieg o ży cia. Nie mo g ę zn ieś ć my ś li, że to n ig d y s ię n ie s k o ń czy . Co le o d wró cił s ię d o o k n a i wb ił wzro k w b u d y n k i, k tó re mijaliś my . – W tak im razie o b o je, p erełk o , b ęd ziemy mu s ieli zn aleźć s p o s ó b , b y zaws ze b y ć o k ro k p rzed n as zy mi p o two rami. Po k iwałam g ło wą. Ścis n ęło mn ie w g ard le. Ch ciało mi s ię p łak ać – n ie wierzy łam, że o to w k o ń cu mam k o g o ś , k to mn ie ro zu mie. Kto walczy n ie ty lk o ze ws zy s tk im i ws zy s tk imi wo k ó ł, ale też z s amy m s o b ą. – J es teś p ewn a, że to n ie k o s zmar s en n y ? – zap y tał cich o . – Że zaraz p o p ro s tu s ię n ie o b u d zimy ? Utk wiłam o czy w d ro d ze. Wiatr n awiewał n a n ią k u rz z p u s ty n i, co n ad awało jej d elik atn y zło ty p o ły s k wid o czn y mimo ciemn y ch ch mu r, k tó re s ię n ad n ami zb ierały . – Tak – p o wied ziałam p o ch wili. Bo marzy ciele zaws ze b u d zą s ię z k o s zmaró w i zo s tawiają w ty le n ęk ające ich p o two ry .

4 Wraz z u d erzen iem p ierws zeg o g ro mu zaczął p ad ać d es zcz. Właś n ie min ęliś my M o jav e – n iewielk ie mias teczk o u s tó p s k alis ty ch zb o czy g ó r. W o d d ali p o n ad p o s trzęp io n y mi k o ro n ami mas y wu d o s trzeg łam p ierws ze p rzeb ły s k i zielen i. – Wid zis z tamten mo tel? – Co le ws k azał mały d wu p iętro wy b u d y n ek n a ro g u u licy . – Zatrzy maj s ię o b o k . M u s imy załatwić im jak ieś au to i zmien ić n as ze. Ży cie n ajwy raźn iej u s zło z teg o miejs ca ju ż jak iś czas temu . Świad czy ły o ty m zan ied b an e b u d y n k i u ży teczn o ś ci p u b liczn ej i k o mp letn ie zru jn o wan e d o my . Przez o s tatn i ro k p rzy wy k łam d o teg o ty p u s cen erii tak b ard zo , że ju ż n ie p rzerażał mn ie wid o k o p u s to s zały ch p lacó w zab aw, ś wieżej ziemi n a cmen tarzach an i zab ity ch d es k ami i zamk n ięty ch n a cztery s p u s ty d rzwi. Wy g ląd ało n a to , że n awet Kalifo rn ia, k tó ra fu n k cjo n o wała n iezależn ie o d res zty k raju p o d rząd ami Ko alicji Fed eraln ej, b o ry k ała s ię z ty m s amy m, co p o zo s tałe s tan y . No wa rzeczy wis to ś ć d y k to wan a p rzez k ry zy s g o s p o d arczy d o tarła i tu . – Niewy k lu czo n e, że k to ś tu mies zk a – p o wied ziałam. – M o że wk raczamy n a czy jś teren … – Sp ó jrz n a te s amo ch o d y – o d p arł Co le. – Na wars twę p o k ry wająceg o je b ru d u . Sto ją tu o d d awn a. Nie wiem jak ty , ale ja n ie wid zę żad n eg o ru ch u an i w o k n ach h o telu , an i n ig d zie in d ziej. Zap ark u j. Zajed ź o b o k tej s zarej to y o ty . Zg as iłam s iln ik . Co le u p ewn ił s ię, że Clan cy w d als zy m ciąg u jes t n iep rzy to mn y i zab ezp ieczo n y p las tik o wy mi zacis k ami, p o czy m ru s zy ł n a p o s zu k iwan ie s p rawn eg o au ta z p ełn y m b ak iem. J a ty mczas em zes k o czy łam z s ied zen ia k iero wcy i p o b ieg łam n a ty ł, b y ro związać p lan d ek ę. Cała leżąca p o d n ią tró jk a u s iad ła jed n o cześ n ie, mru żąc o czy w b lad y m ś wietle d n ia. Ch ło d n y d es zcz s p ły wał mi p o twarzy i s zy i, k ied y p o mag ałam im s ię wy d o s tać. Po wietrze b y ło g ęs te o d cu d o wn eg o , n ieo p is an eg o zap ach u to warzy s ząceg o wy łączn ie p u s ty n n y m b u rzo m. – Hej – rzu ciłam, ch wy tając mo cn o Liama za ramio n a, k ied y ześ lizg iwał s ię z p ak i. – Ws zy s tk o w p o rząd k u ? Liam p o k iwał g ło wą i ś cis n ął mn ie za b ark .

– Pu lp et, zaczek aj, d o jas n ej ch o lery – b u rk n ął. Bez o k u laró w Pu lp et n ie wid ział zu p ełn ie n ic. Po tk n ął s ię o d ziu rę w ch o d n ik u i wy wró cił, zan im k tó rek o lwiek z n as zd ąży ło g o złap ać. Liam p o d ał mu s p rawn ą ręk ę, b y p o mó c mu ws tać, p o czy m zap ro wad ził g o n a s k raj n ależąceg o d o mo telu p ark in g u i razem zn ik n ęli za ro g iem. Sąd ząc p o b rak u wy jaś n ień i p o ty m, jak s zy b k o s ię p o ru s zali, d o my ś liłam s ię, o co ch o d zi. – Czy w k ab in ie b y ło wam tak p rzy tu ln ie jak n am? – zap y tała Vid a, zes k ak u jąc i s tając o b o k mn ie. Ro zciąg n ęła ręce i p lecy , czemu to warzy s zy ł ch ru p o t zas tan y ch k o ś ci. – Ud ało s ię n am n ie p o zab ijać – o d p arłam. – By ło wam s tras zn ie n iewy g o d n ie? – Daliś my rad ę. – Wzru s zy ła ramio n ami. – By ło tro ch ę cias n o i ch wilami zimn o . W p ewn y m mo men cie wzięłaś o s try zak ręt i n as z ś lep y k o mp an n iech cący zap o zn ał s ię b liżej z p ewn y mi częś ciami mo jeg o ciała. Za k ażd y m razem, g d y o ty m ws p o min am, wy g ląd a, jak b y ch ciał s ię zap aś ć p o d ziemię. Będ ę g o ty m d ręczy ć i męczy ć, aż p ad n ie! – Nie mo żes z s o b ie o d p u ś cić? – zap y tałam zn acząco . – Zo b aczę. I tak n ajb ard ziej wk u rzy ł s ię wted y , k ied y s ię zało ży liś my , k to wy my ś li d la n ieg o g o rs ze p rzezwis k o . – Niech zg ad n ę, k to wy g rał… – Wy o b raź s o b ie, że twó j h arcerzy k . Daj s p o k ó j, k ied y u s ły s załam: „Pu lp et h rab in a cały s ię s p in a”, p rawie s ię p o s ik ałam ze ś miech u . Po s tan o wiłam, że zan im wy ru s zy my , z całej s iły p rzy tu lę Pu lp eta. Kied y o d wró ciłam g ło wę, b y s p rawd zić, czy p rzy p ad k iem ch ło p cy n ie wracają, mo ją u wag ę p rzy k u ła p lama k o lo ru . Os łan iając o czy p rzed d es zczem, zro b iłam k ro k w s tro n ę d wó ch n iewielk ich d o mó w u s tawio n y ch p o d d ziwn y m k ątem n ied alek o s k rzy żo wan ia. M ięd zy jed n y m z n ich a p ark in g iem s tał p o p ęk an y b eto n o wy mu r p o mazan y g raffiti. – Co s ię s tało ? – zap y tała Vid a. – Czemu mas z tak ą min ę? Nie b y ła to żad n a wielk a s ztu k a – mu r p o k ry wały g łó wn ie b o h o mazy i to ró żn ej maś ci. Starłam z twarzy k ro p le d es zczu i o d g arn ęłam mo k re wło s y . Od czy tałam wy p is an e zamas zy ś cie n iezmy waln y m mark erem imio n a: „Hen ry , J ay d en , Pip er i Lizzy ”. Po wy żej wid n iał d u ży czarn y o k rąg , k tó ry w ś ro d k u miał k s ztałt p rzy p o min ający p ó łk s ięży c. Po d es złam b liżej, b y lep iej s ię p rzy jrzeć. Vid a p o d ąży ła za mn ą.

Omiatałam ś cian ę wzro k iem led wie ś wiad o ma d o ch o d ząceg o zza mo ich p lecó w o d g ło s u k ro k ó w. J ed en z n ap is ó w – litery , K, L, Z i H – b y ł n a ty le ś wieży , że s p ły wał, s k ap u jąc n a ziemię. Przy cis n ęłam d o n ieg o p alce i tak jak s ię s p o d ziewałam, u b ru d ziłam je k lejącą n ieb ies k ą farb ą. – Nieźle! – p o wied ział Liam z zas k o czen iem i p ars k n ął ś miech em, s tając o b o k mn ie. – Co n ieźle? – zap y tał Pu lp et. – To k o d d ro g o wy . Pamiętacie? Uży waliś my g o w Eas t Riv er. Sp o jrzałam n a Pu lp eta, k tó ry zmars zczy ł b rwi, n ajwy raźn iej ró wn ie zd ezo rien to wan y jak ja. Liam o d razu d ał s ię p o rwać ry tmo wi ży cia w Eas t Riv er i zap rzy jaźn ił s ię z k ażd y m, k o g o n ap o tk ał. J a trzy małam s ię g łó wn ie Clan cy ’eg o , a Pu lp et raczej z n ik im s ię n ie s p o u falał. – To s y s tem o p raco wan y d la p o p rawien ia b ezp ieczeń s twa p o d czas p o ru s zan ia s ię p o za g ran icami n as zej s ied zib y – wy jaś n ił Liam, jak b y n ig d y n ic. – Uży waliś my g o , żeb y łatwiej o d n aleźć d ro g ę p o wro tn ą p o wy p ad ach p o ży wn o ś ć. M u s iało g o zn ać k ażd e d zieck o , k tó re s amo d zieln ie o p u s zczało o b ó z. – Przy ło ży ł d ło ń d o p ó łk s ięży ca. – Pamiętam ten zn ak . Ozn aczaliś my n im b ezp ieczn e miejs ca. Tak ie, g d zie mo żn a b ez o b awy zo s tać n a n o c czy o d p o cząć. – Co to za imio n a? Dzieci, k tó re tęd y p rzech o d ziły ? – zap y tała Vid a. – Do k ład n ie. To n a wy p ad ek , g d y b y trzeb a b y ło s ię ro zd zielić alb o zo s tawić ś lad d la g ru p y p o d ążającej z ty łu . – Des zcz p rzy b rał n a s ile, tak że Liam zamilk ł n a mo men t i wy tarł s o b ie twarz. – Os o b n e s y mb o le s łu żą d o o zn aczan ia miejs c, g d zie mo żn a zn aleźć ży wn o ś ć, zao p atrzen ie, in n e p o mo cn y mi lu d źmi i tak d alej.

ws k azu ją

dom

z

p rzy jazn y mi,

– Clan cy to wy my ś lił? – zap y tałam. – Niewiary g o d n e, co ? Też n ie s ąd ziłem, że jes t zd o ln y p o my ś leć o k imś in n y m n iż ty lk o o s o b ie i n ie p aś ć p rzy ty m z o b rzy d zen ia. – Ciek awe… – Pu lp et wy ciąg n ął jed n o z ro zb ity ch s zk ieł s wo ich o k u laró w i s p o jrzał p rzez n ie jak p rzez lu p ę, ig n o ru jąc p ars k n ięcie Vid y . – Te d zieciak i mu s iały p rzy b y ć tu aż z Wirg in ii. Tak jak my, ch ciałam p o wied zieć. Nas za s y tu acja b y ła jed n ak , łag o d n ie mó wiąc, wy jątk o wa. Liam n ag le u jął mn ie za ręk ę i o d ciąg n ął o d p o zo s tały ch , p ro wad ząc d o miejs ca, g d zie o g ro d zen ie d o mu łączy ło s ię z s iatk ą o taczającą p ark in g . Nieco d alej p o p rzeciwn ej s tro n ie u licy zn ajd o wał s ię k o ś ció ł, n a k tó ry m g ru b y mi czarn y mi

p o ciąg n ięciami p ęd zla k to ś n amalo wał jed n ą p o d d ru g ą d wie zwró co n e w tę s amą s tro n ę litery V i o b ry s o wał je o k ręg iem. Wy g ląd ały jak s trzałk a. – Zało żę s ię, że to k ieru n k o ws k az. – Nie wierzę – wy b ąk ałam. – Wid ziałam tak ie co k awałek , o d k ąd wy jech aliś my z Lo s An g eles . Nie miałam p o jęcia, czy m s ą. Sąd ziłam, że mają związek z b u d o wą d ró g . – To zab awn e, b o ja p amiętam je z zamierzch ły ch czas ó w… Wid ziałem je, k ied y jech aliś my p rzez… – Zawah ał s ię. – Przez Harris o n b u rg ? Sp o jrzałam n a n ieg o zd ezo rien to wan a. Po ch wili jed n ak zd ałam s o b ie s p rawę, o co ch o d zi, i jeg o p y tający to n zab o lał mn ie jak ro zd rap an a ran a. – J ech aliś my tamtęd y razem, p rawd a? Do b rze p amiętam czy co ś mies zam? Nie mo g łam p atrzeć n a jeg o twarz i malu jącą s ię n a n iej fru s trację. Całk o wicie ro zb ił mn ie jed n ak b rak n ajmn iejs zeg o ś lad u o s k arżen ia w jeg o g ło s ie. Zd awałam s o b ie s p rawę z teg o , że to , co zro b iłam z jeg o p amięcią, b y ło w d u żej mierze n ieo d wracaln e. Zd arzały mu s ię jed n ak ch wile, k ied y p rawd ziwe ws p o mn ien ia n ak ład ały s ię n a te wtło czo n e mu d o g ło wy p rzeze mn ie. Kilk a razy p o d s łu ch ałam, jak p ro s ił Pu lp eta o wy jaś n ien ia, ale teraz p o raz p ierws zy s tan ęłam z ty m twarzą w twarz. Bo lało mn ie w k latce p iers io wej. Gd y b y m mo g ła, b ez wah an ia zamien iłab y m s ię w k ału żę, b y mó c u ciec d o k an ałó w b u rzo wy ch i zn ik n ąć. – Do b rze p amiętas z – wy b ąk ałam. – J ech aliś my tamtęd y d o teg o p amiętn eg o s u p ermark etu . Zaczęłam s ię o d wracać w s tro n ę mo telu , ale złap ał mn ie za n ad g ars tek . Zjeży łam s ię, czek ając n a to , co p o wie. Liam n ie o d ezwał s ię jed n ak o d razu , jed y n ie s p o jrzał w d ó ł i g ład ził k ciu k iem d elik atn ą s k ó rę n a p rzeg u b ie mo jej ręk i. – Pamiętam in n y mo tel – p o wied ział w k o ń cu . – Wy g ląd ał p rawie id en ty czn ie jak ten , ch o ć n ie miał czerwo n y ch d rzwi. – Po tarł k ark . M iał s mu tn y wy raz twarzy . – Zach o wy wałem s ię jak k rety n , u s iłu jąc ci wcis n ąć p arę s k arp etek . Wb rew ws zy s tk iemu u ś miech n ęłam s ię. – Pamiętam. Przy p o min am s o b ie też ad res o wan e d o mn ie s eren ad y Do o rs ó w. „Come on baby, light my fire…”. – Gd y b y ś n ie wy b u ch ła ś miech em, p ewn ie o k ras iłb y m to u k ład em tan eczn y m. By łem g o to wy n a ws zy s tk o , b y s p rawić, żeb y ś s ię u ś miech n ęła. Serce zab o lało mn ie w zu p ełn ie in n y s p o s ó b . Ws p ięłam s ię n a p alce i d elik atn ie p o cało wałam g o w p o liczek . Z p ark in g u d o b ieg ł o s try g wizd . Co le mach ał n a n as ,

s to jąc o b o k b iałej o s o b ó wk i. Liam p rzewró cił o czami n a jeg o wid o k , ale ru s zy ł d o d rzwi o d s tro n y k iero wcy . Co le p o trząs n ął g ło wą i ws k azał n a Vid ę. – On a p o p ro wad zi. – Po ws trzy mał Liama, zan im ten zd ąży ł wy p o wied zieć ch o ćb y s ło wo p ro tes tu . – Żad n y ch „ale”. M u s is z o s zczęd zać b ark . Po tem s ię zamien icie. – Ty s k o ń czo n y d u p k u ! Nic mi n ie jes t… – Czy tak właś n ie s ię o b jawia miło ś ć b raters k a? – zas tan awiał s ię n a g ło s Pu lp et. – M n ie tak i u k ład p as u je – rzu ciła Vid a, ig n o ru jąc g o . – M o że w k o ń cu p o b ijemy rek o rd s ześ ćd zies ięciu k ilo metró w n a g o d zin ę. Na razie! A, i p ro s zę, p o s taraj s ię n ie wp ak o wać n as p ro s to n a k o lejn y p atro l wo js k o wy , d o b ra? – J ed ź o s tro żn ie! – zawo łałam za n ią, wied ząc, że i tak n a n ic s ię to n ie zd a. – Go to wa? – zap y tał Co le, p o czy m zamias t s k iero wać s ię z p o wro tem d o czerwo n eg o p ick -u p a, o b ró cił mn ie w s tro n ę in n eg o : n ieb ies k ieg o . – M am d la n as n o wą fu rę. Stara p ewn ie zo s tała zg ło s zo n a. J eg o wy s o k o ś ć czek a ju ż n a n as w ś ro d k u , u n ies zk o d liwio n y . – Nie ch ces z p ro wad zić? – zap y tałam, wid ząc, że k ieru je s ię d o d rzwi o d s tro n y p as ażera. – Dlaczeg o p y tas z? Po trzeb u jes z o d p o cząć czy d as z rad ę p o ciąg n ąć jes zcze k ilk a g o d zin ? Przy d ałab y mi s ię mała d rzemk a. M o żemy s ię zamien ić, k ied y s ię ś ciemn i. By łam tro ch ę zas k o czo n a ty m, jak s zy b k o Co le o d p ły n ął, k ied y ru s zy liś my w d ro g ę. W jed n ej ch wili o p ierał g ło wę o s zy b ę i mó wił mi, żeb y m s k ręciła w n as tęp n ą w p rawo i włączy ła wy cieraczk i, a w k o lejn ej n ic g o ju ż n ie o b ch o d ziło . Wied ziałam, że s o b ie p o rad zę. Samo ch ó d

b y ł d o ś ć n o wo czes n y

i

miał

wb u d o wan y elek tro n iczn y k o mp as . M u s iałam jed y n ie k iero wać s ię n a p ó łn o c i wy g ląd ać d ro g o ws k azó w n a Lo d i alb o Sto ck to n . M o ją u wag ę g łó wn ie p rzy k u wały jed n ak s y mb o le n amalo wan e n a ś cian ach b u d y n k ó w, mu rach , mark izach i witry n ach s k lep o wy ch . Od k ąd o d k ry łam ich is tn ien ie, wid ziałam je ws zęd zie. Nie mo g łam s ię o d n ich o p ęd zić, b iły mn ie p o o czach . Kied y w o d d ali zamajaczy ły k o lejn e, p o czu łam, jak o g arn ia mn ie s zalo n a my ś l. Zawah ałam s ię i zerk n ęłam n a Co le’a, zas tan awiając s ię, jak b ard zo s ię n a mn ie zd en erwu je. Szy b k o s ię d o n ich zb liżaliś my i wied ziałam, że jeś li teraz za n imi n ie p o d ążę, mo g ę zu p ełn ie s tracić tro p … Czy to ma sens? Nawet nie znasz tych dzieci… Tak n ap rawd ę s en s b y ł d la mn ie o czy wis ty . Wied ziałam, co to zn aczy tu łać s ię i walczy ć o p rzetrwan ie. J eś li te d zieci p o trzeb o wały p o mo cy , ch ciałam im ją

zao fero wać. Sk ręciłam w p ierws zą w p rawo , ale p ó źn iej s trzałk i n ak azy wały g wałto wn ie zmien ić k ieru n ek . Pro wad ziły mn ie z d ala o d au to s trad , k tó ry mi p rzep rawiłab y m s ię p rzez g ó ry i trafiła n a Oak Creek Ro ad . Z d ala o d tras y , k tó rą w in n y m ży ciu miło b y ło b y p rzemierzy ć d la s amy ch wid o k ó w. Po n o wn ie s k ręciłam w p rawo w Teh ach ap i Willo w Sp rin g s Ro ad o k rążającą n iewielk ie mias teczk o . Na ws zy s tk ich d ro g o ws k azach o zn aczający ch zb liżający s ię o b s zar zab u d o wan y wid n iał d u ży zn ak X z mały m k ó łk iem n a ś ro d k u . Przy wo d ził mi n a my ś l czas zk ę ze s k rzy żo wan y mi p is zczelami, więc n a ws zelk i wy p ad ek trzy małam s ię n a b aczn o ś ci. Właś n ie mijaliś my p ark wo d n y , k ied y mó j u my s ł zaczął d elik atn ie tracić ś wieżo ś ć. Co raz częś ciej n ies p o d ziewan ie łap ałam s ię n a ty m, że o p ad ają mi p o wiek i. Przestań – my ś lałam. – Obudź się, obudź. Co le zas łu g iwał, b y w k o ń cu s ię zreg en ero wać p o d wó ch p iek ieln y ch ty g o d n iach tu łaczk i p o Lo s An g eles . M u s iałam s o b ie p o rad zić. M u s iałam b y ć p rzy to mn a p rzy n ajmn iej d o k o lejn eg o p rzy s tan k u n a tan k o wan ie. Światło d n ia g as ło z k ażd ą mijającą min u tą – zimo we s ło ń ce zach o d ziło d zis iaj wcześ n iej za s reb rn e ch mu ry b u rzo we. Beto n o wy d ro g o ws k az o zn aczający p rzy d ro żn y p ark in g zd awał s ię b ły s zczeć w s zaro n ieb ies k iej p o ś wiacie, a p o k ry wające g o wy malo wan e s p ray em s y mb o le p rzez k o n tras t zd awały s ię jes zcze ciemn iejs ze. Do s trzeg łam in icjały – p o d czas d als zej jazd y mo g łam p rzy n ajmn iej zająć u wag ę ro zmy ś lan iem n ad ich zn aczen iem. PGJR… Paul, George, John i Ringo… Papuga, Głuszec, Jaguar, Rosomak… Pistolet, Glock, Jerycho, Rewolwer… HBFB… Huba, Brzoza, Fikus, Borówka… Hummus, Bekon, Flaczki, Buraki… Harrisonburg, Bedford, Fairfax, Bristol… Po d s p o d em wid n iał k o lejn y n iewy raźn y ciąg liter. Zwo ln iłam, u s iłu jąc je o d czy tać p rzez zas ło n ę d es zczu . Ulewa ju ż p rawie całk o wicie zmy ła n ap is , ale u d ało mi s ię d o jrzeć n iewy raźn e „KLZH”. Kia, Lexus, Z: nie wiem co, Honda… – Nie b ard zo mi s ię u d ało . – Kansas, Led Zeppelin, ZZ Top, The Hollies. – Najwięk s zy m p ro b lemem b y ło to ch o lern e Z… – Zebra, Zoo, Zero, Znój, Zu. I ty le. M ó j mó zg n ie b y ł w n ajlep s zej fo rmie. Uś miech n ęłam s ię, ziewając. K – coś tam, Liam, Zu, Hina. Ach, Kylie, Kylie z East River, to się nada. Jeszcze raz: Kylie, Liam, Zu, Hina. Albo może: Kylie, Lucy, Zu i Hina… Po g rąży łam s ię w całk o wity m o d rętwien iu i cis zy . Us zy n ajp ierw wy p ełn ił mi s zu m wp ad ająceg o p rzez wy wietrzn ik i p o wietrza, a n as tęp n ie ło mo t o b ijająceg o s ię o ś cian y k latk i p iers io wej s erca.

Kylie, Lucy, Zu i Hina. – M ó j u my s ł wy ś p iewy wał ich imio n a ciąg le o d n o wa jak w jak imś tran s ie. – Przestań. – Ch ciałam s ię o d teg o u wo ln ić. – Kangur, Lew, Zebra, Hiena – p o wtarzałam, ale n ie p o trafiłam s ię p o zb y ć mro wien ia wy p ełn iająceg o mi ży ły . J eżeli n ap rawd ę to d ziewczy n k i zo s tawiły ten p o d p is , n ie mo g ły u jś ć d alek o . Do tarło d o mn ie, że jeś li p o trafiły o d czy tać k o d , to mu s iały b y ć… M u s iały k ied y ś b y ć w Eas t Riv er! Zn ałam ty lk o jed n ą g ru p ę d zieci, k tó ra o p u ś ciła to miejs ce. Gru p ę Zu . Przes tań ! Nab rałam wielk i h au s t p o wietrza, p o czy m p o d k ręciłam o g rzewan ie, b y d o d ać s o b ie o tu ch y . Wiele in n y ch imio n zaczy n ało s ię o d ty ch liter. Bez wzg lęd u n a to , k im b y ła d o d atk o wa d ziewczy n k a, jeś li to g ru p a Zu , b rak o wało litery T rep rezen tu jącej Talo n a – n as to letn ieg o ch ło p ak a, k tó ry z n imi wy ru s zy ł. Pró b o wałam p rzy wo łać z p amięci twarze Ky lie, Lu cy , Talo n a i Hin y , ale n ie p o trafiłam. To d ziwn e, b o p amiętałam ich wło s y , to , jak n o s ili b an d an y , i d źwięk ich g ło s ó w… J ed n ak n ie b y łam w s tan ie p rzy p o mn ieć s o b ie ich twarzy . By b ard zo n ie cierp ieć, wy p arłam tak wiele ze ws p o mn ień d o ty czący ch Eas t Riv er, że tamte d o ś wiad czen ia ró wn ie d o b rze mo g ła mieć in n a o s o b a. J eś li jed n ak ch o d ziło o Zu … Pamiętałam k ażd y s zczeg ó ł, k ażd y p ieg n a jej n o s ie i s p o s ó b , w jak i tu ż p o o b u d zen iu s terczały jej wło s y . Kątem o k a zau waży łam k o lejn e d wa s y mb o le – wid n iały n a k ieru n k o ws k azie p ro wad zący m n a p o b lis k ą au to s trad ę. Po d an o też n a n im o d leg ło ś ć d o n ajb liżs zeg o mias ta. J ed n y m ze zn ak ó w b y ł p ó łk s ięży c wp is an y w o k rąg , a d ru g im k ilk a s trzałek s k iero wan y ch w p rawo n a ws ch ó d , a n ie p ro s to jak te n a k ieru n k o ws k azie. Włączy łam reflek to ry , zalewając łu n ą ś wiatła k ęp k i d rzew ro s n ące p o o b u s tro n ach d ro g i. Zaczęłam zjeżd żać n a p as awary jn y , b y p o d zielić s ię s wo ją teo rią z Pu lp etem i Liamem, ale zmien iłam zd an ie. Os tatn ie d n i b y ły d la Liama wy jątk o wo ciężk ie. Dawan ie mu n ad ziei, k tó ra zaraz mo g ła zo s tać zd ep tan a, wy d ało mi s ię o k ru tn e. Pu lp et p o rad ziłb y s o b ie z ro zczaro wan iem, ale Liam… Nie zn io s łab y m jeg o s mu tk u , g d y b y s ię o k azało , że to p o my łk a. J u ż i tak zawio d łam g o zb y t wiele razy i to n a ró żn y ch p łas zczy zn ach . Nie ch ciałam s p ełn ić d o d n a k ielich a g o ry czy . Po n ad ws zelk ie p o jawiające s ię w mo jej g ło wie wątp liwo ś ci wy b ijał s ię jed n ak cich y g ło s ik : A co, jeśli to naprawdę ona? Ky lie, Lu cy , Zu i Hin a. KLZH. Tak ie my ś len ie b y ło n ieb ezp ieczn e. Po zwalałam s o b ie wierzy ć, że czas em ży cie ma s wo je n iemal mag iczn e s p o s o b y , b y n ap rawiać złaman e lo s y . Że h is to ria p o trafi

s ię p o to czy ć zn aczn ie lep iej i p ro ś ciej, n iż czło wiek s o b ie wy o b rażał. Farb a b y ła p rzecież n a ty le ś wieża, że s p ły wała p o d s iln y mi s tru g ami d es zczu … Nie mo g li zajś ć d alek o . Nie rób sobie tego, u p o min ałam s ię w my ś lach . Z p ewn o ś cią n ie zn ajd o waliś my s ię w p o b liżu miejs ca, g d zie, jak twierd ził Liam, mies zk ał wu j Zu , b o ju ż d awn o je min ęliś my . Po za ty m p o ś ró d in icjałó w b rak o wało T d la Talo n a. M o że k iero wało mn ą wy czerp an ie alb o d es p eracja, a mo że p o trzeb a u d o wo d n ien ia s o b ie, że ży cie czas em b y wa łas k awe, ale p o p ro s tu n ie mo g łam o b o jętn ie p rzejech ać o b o k . Nie wied ziałam, co ry zy k o waliś my , p o d ążając ty m tro p em, an i d o k ąd n as o n zawied zie. Po d ejrzewałam jed n ak , że mo że to b y ć n as za jed y n a s zan s a n a o d n alezien ie Zu . J u d e b y to zro b ił. I to b ez n amy s łu . Nie u k ry wam, że s k ręcając w p rawo , czu łam s ię, jak b y m p o s trad ała ro zu m. Po zo s tali n ajwy raźn iej też b y li zd ezo rien to wan i, b o Vid a d elik atn ie zatrąb iła, b y s ię u p ewn ić, że wiem, co ro b ię. Wjeżd żaliś my n a p o g rążo n ą w ciemn o ś ci p o ln ą d ro g ę d o jazd o wą. Brn ęliś my p rzez b ło to p o ś wieży ch ś lad ach zo s tawio n y ch p rzez in n y s amo ch ó d . Gęs te d rzewa ro s n ące wzd łu ż d ro g i s p latały s ię ze s o b ą g u zo waty mi g ałęziami – jech ałam n a ty le s zy b k o , b y mó c s ię p rzez n ie p rzed rzeć, łamiąc je i ro zry wając zas ło n ę z liś ci. Co le n ie zareag o wał n a wcześ n iejs zy d źwięk k lak s o n u Vid y , d o p iero ten h ałas wy rwał g o z trwająceg o ju ż o d d wó ch g o d zin s n u . Patrzy łam, jak s iad a p ro s to i raz p o raz p rzeciera d ło ń mi twarz, u s iłu jąc o p rzy to mn ieć. – Trzeb a b y ło mn ie o b u d zić! – M ru ży ł o czy o ś lep io n y b las k iem p o d ś wietlan y ch zeg aró w w d es ce ro zd zielczej. – Zaraz… Gd zie my , d o ch o lery , jes teś my ? Czemu jed ziemy n a ws ch ó d zamias t n a p ó łn o c?! – M am p rzeczu cie – wy jaś n iłam. – Tak ? A ja wrzó d n a wątro b ie! Czy li cieb ie! – Patrzy ł n a mn ie g n iewn ie p o n ad p o ch y lo n y m Clan cy m. – Co jes t g ran e? – Po d ejrzewam… Drzewa n ag le s ię ro zs tąp iły i mo żn a b y ło zo b aczy ć, że d ro g a p ro wad zi d o b u d y n k u , k tó ry k ied y ś mu s iał b y ć p rzep ięk n y m d o mem. A raczej o g ro mn ą p o s iad ło ś cią. M iał d wa p iętra i p o d wó jn y s zero k i g araż. Fas ad a b y ła zro b io n a z k amien ia i d rewn a, d zięk i czemu jeg o p o k aźn a b ry ła wk o mp o n o wy wała s ię w k rajo b raz. – Do czek am s ię o d p o wied zi? – zap y tał Co le, k ied y zap ark o wałam au to .

– Po d ejrzewam, że mo g ą s ię tu u k ry wać jak ieś d zieci. Ch cę s ię jed y n ie s zy b k o ro zejrzeć. Przy s ięg am, p r z ys ięg a m, że zajmie mi to ty lk o ch wilę. Co le zacis n ął zęb y , ale wid ząc mo ją min ę, w k o ń cu p o k iwał g ło wą i p o wied ział: – Zg o d a, ale weź ze s o b ą Vid ę. M as z d wie min u ty . Po zo s tali o two rzy li d rzwi s amo ch o d u , ale ty lk o Liam wy s zed ł n a d es zcz. – Co s ię d zieje?! – zawo łał. – Po trzeb u ję n a ch wilę Vid y . Ty lk o jej. Nik o g o więcej! To s zy b k a… ak cja. – Co zn o wu za ak cja? – maru d ził Pu lp et. – J ed n a z s erii „Ru b y p ak u je s ię w ś mierteln e n ieb ezp ieczeń s two ”? Zatrzas n ęłam d rzwi n a zn ak , że n ie b ęd ę n ic tłu maczy ć, ale wzd ry g n ęłam s ię n a wid o k p o d ek s cy to wan eg o s p o jrzen ia p o d ch o d zącej d o mn ie Vid y . – Ch o d zi o Cate? J ej twarz jaś n iała n ad zieją: s k o ś n e o czy zro b iły s ię s zero k ie, a n a u s tach p o jawił s ię zaczątek n iep ewn eg o u ś miech u . Wy p ełn ił mn ie lęk … Bałam s ię, że jeś li Cate n ie p rzeży ła, jeś li n ig d zie n a n as n ie czek ała, to Vid a ro zs y p ie s ię n a d o b re. – M y ś lę, że mo g ą s ię tu u k ry wać jak ieś d zieci. Na mo je s ło wa n aty ch mias t wzięła s ię w g arś ć. Patrzy łam, jak ws u wa d ło ń d o k ies zen i b lu zy , s ięg ając p o s wó j p is to let. – Do b ra, k u mam. J ak ch ces z to ro zeg rać? Drzwi o d fro n tu o raz o k n a n a p ierws zy m p iętrze b y ły zab ite d es k ami, p o d o b n ie jak ty ln e i b o czn e wejś cia. Po czątk o we p o d ek s cy to wan ie Vid y s zy b k o wy p aro wało , k ied y b rn ęły ś my p rzez b ło to i wy s o k ą trawę, p o ty k ając s ię i ś lizg ając, b y d ru g i raz o k rąży ć d o m. Nie zau waży łam żad n ej d rab in y , p o k tó rej mo żn a b y s ię ws p iąć n a d ru g ą k o n d y g n ację. Nig d zie n ie p aliło s ię ś wiatło i n ie b y ło s ły ch ać n ajmn iejs zeg o s zmeru . M o ją u wag ę zwró cił jed n ak o s o b liwy ciemn y k s ztałt wis zący n a b ramie g arażo wej. Po d es złam b liżej i zamarłam – b y ł to n ies taran n ie wy cięty z metalu p ó łk s ięży c p rzy b ity g wo źd ziem. Bezpieczne miejsce. Od etch n ęłam z u lg ą i s ięg n ęłam d o zimn ej metalo wej k lamk i. Vid a zo s tała z ty łu , ale trzy mała b ro ń w g o to wo ś ci. M ierzy ła jed n ak w p u s tą p rzes trzeń . Nie b y ło tu an i ś lad u s amo ch o d ó w, p ak u n k ó w czy k u lący ch s ię n a k o cach d zieci. Zd awało s ię, że o p ró cz s terty n arzęd zi o g ro d o wy ch i k u b łó w n a ziemi leżą jed y n ie ś mieci. Gd ziek o lwiek s p o jrzeć, p iętrzy ły s ię k o lo ro we p ap ierk i. Vid a ro zg rzeb ała je b u tem. Kied y mo je o czy p rzy zwy czaiły s ię d o ciemn o ś ci,

zau waży łam jed n ak in n e o zn ak i teg o , że n ied awn o p rzeb y wała tu p rzy n ajmn iej jed n a o s o b a. W o czy rzu ciła mi s ię n iewielk a s terta k o có w i p o rzu co n a to rb a s p o rto wa. – Daj s p o k ó j – p o wied ziała Vid a. – J eś li k to ś tu b y ł, to zmy ł s ię wiele d n i temu . – Na p o d jeźd zie wid ziałam o d ciś n ięte w b ło cie ś lad y o p o n – o d p arłam, zas tan awiając s ię, czy mo je s ło wa zd rad zają wy p ełn iające mn ie wątp liwo ś ci. Ru s zy łam w s tro n ę p ro wad zący ch d o d o mu d rzwi, ale zatrzy małam s ię n a wid o k k łó d k i. Co le zatrąb ił n a n as , co b y ło d la mn ie jak o trzeźwiające u d erzen ie w twarz. Zachowujesz się jak wariatka – p o my ś lałam. – Weź się w garść. Masz ważniejsze rzeczy na głowie… Nie. Nie miałam n ic ważn iejs zeg o d o ro b o ty . Prawd a b y ła tak a, że p rzy s złab y m tu p ies zo . Aż z Lo s An g eles . Po ciemk u i w u lewn y m d es zczu , jeś li d zięk i temu miałab y m o d n aleźć Zu . Niczeg o n ie p rag n ęłam b ard ziej. M u s iałam s ię u p ewn ić, że jes t cała i zd ro wa i że n ic jej n ie g ro zi. Nie ch ciałam jej zawieś ć tak , jak zawio d łam p o zo s tały ch . Ru s zy łam za Vid ą d o wy jś cia. Ch o ć w g łęb i d u s zy s p o d ziewałam s ię ro zczaro wan ia, i tak czu łam s ię s mu tn a, mała i zaws ty d zo n a. Teraz b y łam wd zięczn a za d es zcz, b o w razie czeg o mó g ł zamas k o wać łzy , o d k tó ry ch d zieliło mn ie jed n o n ietrafio n e s ło wo czy jed n a zab łąk an a n iewd zięczn a my ś l. Vid a p o d p arła s ię p o d b o k i i o mio tła wzro k iem lin ię d rzew two rzącą wo k ó ł d o mu wy s o k i mu r. – M o g lib y ś my tu o d p o cząć p rzez k ilk a d n i. Nie jes tem ś lep a i też wid ziałam zn ak i. Wiem, że g d y b y ś n ie p rzy jech ała s p rawd zić teg o miejs ca, d ręczy ło b y cię to p rzez res ztę ży cia. – Przep ras zam, że was tu zaciąg n ęłam – wy mamro tałam. Vid a mach n ęła ręk ą i ru s zy ła w k ieru n k u s wo jeg o s amo ch o d u . Drzwi p o s tro n ie Liama b y ły o twarte i lamp k a n a s u ficie jas n o o ś wietlała d wie wy raźn ie zmartwio n e twarze. Nag le Vid a p rzy s tan ęła n a s k raju p o d jazd u , p o ch y liła s ię i p o wo li co ś p o d n io s ła. Co ś b iałeg o , o b lep io n eg o b ło tem. – Hej, mała! – k rzy k n ęła, rzu cając zn alezis k o w mo ją s tro n ę. M iałam d rżące, ś lis k ie o d d es zczu p alce, ale jak imś cu d em u d ało mi s ię to złap ać. By ł to mały b u t. Z p ewn o ś cią d ziecięcy . Biały materiał zro b ił s ię n iemal czarn y o d b ło ta i b ru d u , ale s zn u ró wk i zach o wały s wo ją ró żo wą b arwę. Przy g ląd ałam mu s ię, p rzeciąg ając p alcami p o n ieró wn y m zs zy ciu z b o k u .

Co le d ał mi jas n o d o zro zu mien ia, że mo ja es k ap ad a s ię s k o ń czy ła. Us iad ł za k iero wn icą i o p u ś cił s zy b ę. Rzu ciłam b u cik z p o wro tem n a ziemię. – Wiem, wiem – wy b ąk ałam. Dzwo n iłam zęb ami tak mo cn o , że aż cała s ię o d teg o trzęs łam. Co le zlito wał s ię n ad e mn ą i s k iero wał n a mn ie p o d mu ch ciep łeg o p o wietrza, n ie o d ezwał s ię jed n ak p rzy ty m an i s ło wem. J a też n ie p o d ejmo wałam ro zmo wy . Ten b u t… Bo że, b u t z p o s k ręcan y mi ró żo wy mi s zn u ró wk ami. Vid a zawró ciła au to i p o jech ała p rzo d em w k ieru n k u g łó wn ej d ro g i. Co le ru s zy ł za n ią. Przed zierając s ię p rzez d rzewa i k rzak i, majs tro wał p rzy rad iu . Pan u jący wo k o ło b ezru ch zb u rzy ł jed y n ie jak iś zwierzak u ciek ający n am s p o d k ó ł. – Czy mas z jak iek o lwiek p o jęcie, g d zie jes teś my ? – o d ezwał s ię Co le. – Wid ziałaś n azwę mias ta? M ó j u my s ł b y ł całk o wicie s k u p io n y n a zn alezio n y m b u cie. Ob s es y jn ie my ś lałam o zs zy ciu z b o k u i o ty m, że mimo ch ło d u i d es zczu wy d ał mi s ię ciep ły . I te s zn u ró wk i, ró żo we s zn u ró wk i… Zu p ełn ie jak … Nab rałam p o wietrza tak g wałto wn ie i g ło ś n o , że Co le n ad ep n ął n a h amu lec. – Co ? Co s ię s tało ?! Bez s ło wa wy jaś n ien ia zaczęłam ro zp in ać p as b ezp ieczeń s twa, p o wy s k o czy łam z au ta i rzu ciłam s ię p ęd em z p o wro tem w s tro n ę d o mu .

czy m

Zn ałam te s zn u ró wk i. To ze wzg lęd u n a n ie wy b rałam te b u ty . Wy g rzeb ałam je z s ameg o d n a k o s za w s u p ermark ecie, b o wied ziałam, że s ię jej s p o d o b ają. Wied ziałam… Wy s trzał z p is to letu , k tó ry o d b ił s ię ech em o d o taczający ch n as ciemn y ch g ó r, b y ł jed y n y m, co zd o łało mn ie p o ws trzy mać… Siłą ro zp ęd u p o leciałam w p rzó d , ś lizg ając s ię n a b ło cie i wy rzu cając w g ó rę ręce. Ob a s amo ch o d y s ię zatrzy mały . Co le o two rzy ł d rzwi o d s wo jej s tro n y , żeb y p o ws trzy mać Liama i Vid ę p rzed rzu cen iem s ię w mo im k ieru n k u . Ws zy s tk ie p is to lety , k tó re mieliś my , zo s tały wy celo wan e w d rzewa. Zro b iłam n ieś miały k ro k d o p rzo d u . Nie o b awiałam s ię ło wcó w n ag ró d , żo łn ierzy SSP, Gward ii Naro d o wej czy n awet właś cicieli d o mu . M y ś lałam jed y n ie, jak o k ro p n ie mu s i s ię czu ć d zieck o , u k ry wając s ię w les ie, p o d czas g d y n iezn ajo mi p rzetrząs ają jed n o z n iewielu miejs c, k tó re miało b y ć b ezp ieczn e. Nie zas trzelili mn ie jes zcze. To b y ł d o b ry zn ak . – Zu ?! – zawo łałam, u s iłu jąc p rzek rzy czeć s zeles zczący w liś ciach d es zcz.

Żad n ej o d p o wied zi. – Zu ?! – k rzy k n ęłam, ro b iąc k o lejn y k ro k w p rzó d . – Su zu me! Zu ! Zd awało mi s ię, że o taczający mn ie las wy d aje z s ieb ie p rzeciąg łe wes tch n ien ie, n a p o wró t o s u wając s ię w n o c. J eś li k to ś s ię w n im czaił, n ie b y ła to o n a. Zu wy s złab y d o mn ie. Ale czy n a p ewn o ? Po czu łam o s tre u k łu cie ro zp aczy g łęb o k o w trzewiach i zaczęłam s ię wy co fy wać. – Do b rze. Przep ras zam, ju ż s o b ie id ziemy . Od wró ciłam s ię p rzez ramię i zo b aczy łam, jak Co le o p u s zcza b ro ń . Liam min ął d rzwi, s tan ął o b o k b rata i wy ciąg n ął ręk ę w mo im k ieru n k u , ale zaraz ją o p u ś cił. Zro b ił k ro k w p rzó d i n ag le s tan ął jak wry ty z s zero k o o twarty mi o czami. Kied y o d wró ciłam s ię z p o wro tem w s tro n ę las u , n ie wid ziałam n iczeg o p o za n ią. Z zaro ś li wy s trzeliła b iało -ró żo wo -czarn a p o s tać, wy rwaws zy

s ię b lad y m

d ło n io m, k tó re s tarały s ię ją p o ch wy cić i wciąg n ąć z p o wro tem. J ej p ająk o wate n o g i ś lizg ały s ię n a b ło cie, p o k o n u jąc d zielącą n as p rzes trzeń tak s zy b k o , że led wie zd ąży łam wy ciąg n ąć d o n iej ręce. Zu wp ad ła n a mn ie z s iłą, jak a b y łab y w s tan ie p o ru s zy ć ziemię. Przewró ciłam s ię n a p lecy , p o ciąg ając ją za s o b ą, o to czy łam ramio n ami i wy d ałam z s ieb ie co ś międ zy ś miech em a s zlo ch em. Wtu liła twarz w mo je wło s y i p rzy warła d o mn ie całą s o b ą. Zro b iła s ię zu p ełn ie wio tk a, jak b y ch ciała s ię ze mn ą zlać. Najp rawd ziws za, n iczy m n iezmąco n a rad o ś ć s p ad ła n a mn ie jak g ro m z jas n eg o n ieb a. Ro ztań czy ła mo je my ś li i zalała mn ie ciep łem aż p o czu b k i p alcó w u s tó p . By łam tak o tu lo n a ty m u czu ciem, że d o p iero p o d o b rej min u cie zd ałam s o b ie s p rawę z teg o , jak b ard zo Zu d y g o cze i jak a jes t lo d o wata. Płak ała. Wy d awała z s ieb ie cich e jęk i, k tó re n ie b y ły o zn ak ą rad o ś ci. Od g ięłam s ię w ty ł, b y s p o jrzeć n a jej twarz, a o n a jes zcze mo cn iej ch wy ciła mn ie za ręk aw, p o trząs ając g ło wą. – To ch y b a two je? – p o wied ziałam, p o d n o s ząc b u t. Po zwo liła mi zetrzeć b ło to ze s wo jej b o s ej s to p y , a n as tęp n ie ws u n ąć n a n ią b u t i g o zawiązać. Po d ejrzewałam, że zg u b iła g o , b ieg n ąc k u d rzewo m. M u s ieli n as u s ły s zeć i s p an ik o wać. – Zu ! – Liam b ieg ł tak s zy b k o , że s ię p o ś lizg n ął i wp ad ł w n as z imp etem. – Zu ! Wy s tarczy ło jed n o s p o jrzen ie i rad o ś ć n a jeg o twarzy u s tąp iła miejs ca p an ice i tro s ce. Ch wy cił jej wy ciąg n ięte ręce, d o k ład n ie s tu d iu jąc liczn e s in iak i i ran y . Pró b o wał zro zu mieć, czemu p atrzy n a n as , jak b y ś my wró cili z zaś wiató w, i n ie ch ce

n as p u ś cić, jak b y s ię b ała, że ro zp ły n iemy s ię w p o wietrzu . – To o n a?! – wo łał zro zp aczo n y Pu lp et, k u ś ty k ając w n as zą s tro n ę. – Nic n ie wid zę… – Po czek aj, b o s ię zab ijes z… – Vid a zawró ciła, b y p o mó c mu wy jś ć zza d rzwi s amo ch o d u , p o czy m p o p ro wad ziła g o w n as zą s tro n ę. Pu lp et p o k lep ał k ies zeń i wy ciąg n ął z n iej s zk ło o k u laró w. – Co tak a mała d ziewczy n k a ro b i w tak im s tras zn y m miejs cu ? – zap y tał Liam, p o zwalając, b y Zu p rzeciąg n ęła p alcami p o jeg o mo k ry ch wło s ach i u jęła w d ło n ie jeg o twarz. Pu lp et o p ad ł n a k o lan a, o ch lap u jąc n as b ło tem, p o czy m wy ciąg n ął ręce w s tro n ę, g d zie, jak mu s ię wy d awało , k lęczała Zu . – M am n ad zieję, że n ie jes teś s ama! Wies z, czy m g ro zi s amo tn e p o d ró żo wan ie… – p o d jął. Zu p rzy p arła g o d o ziemi, tak że b ło to ch lu p n ęło p o d jeg o p lecami, a z p łu c u s zło mu p o wietrze. – Niech ci b ęd zie… – wy mamro tał, o s tro żn ie ją p rzy tu lając. – J es teś lo d o wata. M u s imy o k ry ć cię k o cem, zan im s ię wy zięb is z… Zu wy ciąg n ęła d ło ń i zak ry ła mu u s ta, co wy wo łało u Liama s alwy ś miech u . To , co w o d p o wied zi p o jawiło s ię n a jej u s tach , b y ło u ś miech em – n ieś miały m i trzęs ący m s ię, ale jed n ak u ś miech em. Po czu łam, że z rad o ś ci ch ce mi s ię p łak ać. Przy g ląd ałam s ię jej u ważn ie, u s iłu jąc p o ró wn ać d ziewczy n k ę, k tó rą miałam p rzed o czami, z tą z p ielęg n o wan eg o w p amięci ws p o mn ien ia. Wło s y jej o d ro s ły i teraz k ręciły s ię wo k ó ł u s zu . Cała s ię zmien iła. By ła wy żs za i s zczu p lejs za. A właś ciwie p rzeraźliwie ch u d a. M iała zap ad n ięte p o liczk i. Nawet w ciemn o ś ciach mo g łam d o jrzeć, że p o zo s tali, k tó rzy wy ło n ili s ię zza d rzew, n ie wy g ląd ali lep iej. Ciemn e p o s taci zb liżały s ię d o n as n ieś miało , mru żąc o czy w ś wietle s amo ch o d o wy ch reflek to ró w. Naliczy łam d wan aś cio ro – ró żn eg o wzro s tu i b u d o wy , ale ws zy s tk ie b y ły d ziećmi. Ws zy s tk ie. M o im o czo m u k azały s ię Ky lie i k u zy n k a Zu Hin a. Po tem zo b aczy łam Lu cy i o d razu p rzy p o mn iałam s o b ie te ws zy s tk ie razy , k ied y n ak ład ała mi jed zen ie w Eas t Riv er. J ej wid o k p rzy wió d ł mi n a my ś l d y m o g n is k a, d rewn o i zach o d y s ło ń ca o d b ijające s ię w wo d ach jezio ra. Ws zy s tk ie trzy p atrzy ły n a n as jak n a jak ieś zjawy . – Wy b acz – zaczęła Ky lie. – Gd y b y m wied ziała, że to ty , n ie wy s trzeliłab y m. Ale… Ło wcy n ag ró d i żo łn ierze. Sama ro zu mies z…

Us ły s załam, jak za n ami Co le wzd y ch a ciężk o . – Będ ziemy p o trzeb o wać jes zcze jed n eg o au ta, p rawd a?

5 Ch o ciaż ży łam n ad zieją, że k ied y ś o d n ajd ziemy Zu , n ie p rzy p o min am s o b ie, b y m ch o ć raz s ię zas tan o wiła, co b ęd zie p o tem. W p rzeciwień s twie d o mn ie Liam zaczął s ię ty m martwić, k ied y ty lk o ją zo b aczy ł. – M iały ś cie b y ć w d o mu wu ja Zu . Co s ię s tało ? Czemu tam n ie czek acie? – zwró ciłam s ię d o d ziewczy n ek . – Nie b y ło g o . Ch ciały ś my zo s tać mimo to , ale zd arzy ł s ię wy p ad ek … Zaraz p o ty m, jak s ię tam zjawiły ś my – wy jaś n iła Ky lie, p ro wad ząc n as za s o b ą. W p ewn ej ch wili d rzewa s ię p rzerzed ziły , u k azu jąc n iewielk ą p o g rążo n ą w ciemn o ś ci p o lan ę. Najwid o czn iej k ied y d zieci u s ły s zały n as ze s amo ch o d y , zag as iły o g n is k a, b o w p o wietrzu wciąż u n o s ił s ię zap ach d y mu . – J ak i wy p ad ek ? – zap y tał Liam. – Trag iczn y . Nap ato czy ł s ię p ewien g o ś ć, k tó ry , jak s ię p ó źn iej o k azało , b y ł w p o rząd k u … On … Nieważn e, to b ez zn aczen ia. – Ky lie p o trząs n ęła b u rzą ciemn y ch lo k ó w i wy g ład ziła p o d artą k o s zu lk ę. – Od tamtej p o ry p rzen o s imy s ię z miejs ca n a miejs ce. Kied y zau waży łam o zn ak o wan y s zlak , p o d ąży łam n im z n ad zieją, że trafimy n a in n e d zieci. Tak s ię s tało , ale o n e wcale n ie mają lep iej n iż my . Otwo rzy łam s zerzej o czy n a wid o k p rzemo czo n y ch p ro wizo ry czn y ch n amio tó w z p rześ cierad eł i s tary ch p u s zek p o p ro d u k tach s p o ży wczy ch o raz wiad er, d o k tó ry ch d zieci łap ały d es zczó wk ę. – Wjech aliś cie tu au tem, p rawd a? – o d ezwał s ię Liam. – Gd zie je u k ry liś cie? – Za s zo p ą z ty łu d o mu . – Ky lie b ezs k u teczn ie u s iło wała wy żąć mo k rą k o s zu lk ę. Sto jące wo k ó ł n iej d zieci p rzed s tawiły s ię n am ws zy s tk ie n araz. Żad n eg o z n ich n ie ro zp o zn awałam. Lu cy p o s p ies zn ie wy jaś n iła, że d wó ch ch ło p có w – To mmy i Pat – o p u ś ciło Eas t Riv er d wa mies iące p rzed ty m, jak my s ię tam p o jawiliś my . Trzej czło n k o wie p lemien ia, d o k tó reg o n ależeli, o d łączy li s ię o d n ich , p o n ieważ n ie b y li w s tan ie zn ieś ć tru d ó w mars zu , i s łu ch p o n ich zag in ął. Po zo s tałą d zies iątk ę s tan o wiły p rzy p ad k o wo s p o tk an e p rzez d ziewczy n k i p o d czas tu łaczk i p o k raju d zieci – ws zy s tk ie miały o k o ło p iętn as tu lat. To mmy b y ł tak wy s o k i i ch u d y jak ro s n ące o b o k n ieg o d rzewo . Bu rzę

mied zian y ch lo k ó w w więk s zo ś ci s k ry wał p o d cias n ą czap k ą. Pat, o g ło wę o d n ieg o n iżs zy , p o ru s zał s ię i mó wił, try s k ając d zik ą n iep o h amo wan ą en erg ią, aż tru d n o b y ło za n im n ad ąży ć. – No có ż… – Co le p rzy g ląd ał s ię ich żało s n emu o b o zo wis k u . – Każd y o rze, jak mo że… Lu cy wy s tąp iła d o p rzo d u i s tan ęła p rzed n ami, o d rzu cając w ty ł zap lecio n e w wark o czy k i b lo n d wło s y . M iała n a s o b ie za d u żą s p o rto wą b lu zę z k ap tu rem i czarn e p o d arte n a k o lan ach leg g in s y . – A co wy tu ro b icie? Kied y o p u ś ciliś cie Eas t Riv er? Do p iero teraz s ię zo rien to wałam, że d ziewczy n k i n ie mają o n iczy m p o jęcia. Nib y s k ąd miały wied zieć? Sp o jrzałam n a Liama, ale o n p atrzy ł w d ó ł n a Zu , k u rczo wo wczep io n ą w jeg o ręk ę. – Przełó żmy o p o wieś ci n a p ó źn iej – rzu cił Co le. – Sp ak u jcie ws zy s tk o , co ch cecie ze s o b ą zab rać. – Zaraz, zaraz – zap ro tes to wał Liam. – Zaczek aj, p rzecież o n i n awet n ie wied zą, czeg o mo g ą s ię s p o d ziewać. Co le p rzewró cił o czami i zwró cił s ię d o d zieci, k las zcząc w d ło n ie: – Będ ę s ię s tres zczał. Należeliś my d o g ru p y o n azwie Lig a Dzieci. Ale p ewn eg o d n ia p rezy d en t Gray p o s tan o wił n as zn is zczy ć, p o d o b n ie jak Ko alicję Fed eraln ą o raz całe Lo s An g eles . Teraz k ieru jemy s ię n a p ó łn o c, żeb y zało ży ć b azę i wy my ś lić n o we s p ry tn e s p o s o b y , b y mu d o k o p ać. J ak ieś p y tan ia? To mmy p o d n ió s ł ręk ę. – Zn is zczy li Lo s An g eles ? Do s ło wn ie? – J u ż o d d awn a n ie mu s imy u ży wać metafo r. Zamien ili mias to w d y miącą k u p ę g ru zu . M o żecie tu zo s tać, ale wo js k o k o n tro lu je g ran ice s tan u i au to s trad y . Najp rawd o p o d o b n iej p rzejęło też res ztk i b en zy n y i jed zen ia. Ozn acza to , że jeś li n ie zn ajd ziecie s o b ie b ezp ieczn ej k ry jó wk i, was ze ży cie s tan ie s ię jes zcze więk s zą u d ręk ą. Po d ejrzewam, że d zieci b y ły zb y t zs zo k o wan e, żeb y s ię ro zp łak ać. Rzu cały s o b ie zas k o czo n e s p o jrzen ia, z tru d em p rzy s wajając n ies p o d ziewan e in fo rmacje. Jakby już nie głodowały, p o my ś lałam, p atrząc, jak p rzemo czo n a k o s zu lk a Ky lie p rzy k leja s ię d o jej wy s tający ch k o ś ci b io d ro wy ch . – A g d zie n ib y mielib y ś my p o jech ać? – zap y tał Pat. – Po wied z im p rawd ę – Liam o s tro p rzerwał b ratu . – Ran czo s amo w s o b ie mo że i

jes t b ezp ieczn e, ale my ju ż zaws ze b ęd ziemy n a celo wn ik u . Nig d y n ie zro b iłeś n iczeg o b ezin teres o wn ie, więc g d zie jes t h aczy k , Co le? Pó jd ą z n ami i k ażes z im walczy ć? Będ ą mu s ieli s o b ie zap raco wać n a jed zen ie i łó żk a? – Przy p u s zczam, że ws zy s cy b ęd ziemy s p ać w ś p iwo rach – o d g ry zł s ię Co le z p o d s zy wającą k ażd e s ło wo iry tacją. – Ale n ie ma żad n y ch h aczy k ó w. J eś li b ęd ą ch cieli, b y ś my ich wy s zk o lili, zro b imy to . J eś li zap rag n ą walczy ć, k im jes tem, żeb y im teg o zab ro n ić? M am jed n ak p rzeczu cie, że zależy im n a zn alezien iu p rzy czy n y OM NI i s p o s o b u leczen ia tak s amo jak n am. Po d ejrzewam też, że n iep ręd k o s p o tk ają k o lejn ą g ru p ę ch ętn ą, b y p o mó c im o d n aleźć ro d zicó w. – Nie wmawiaj im, że to … – Że co ? – zap y tałam cich o , o d ciąg ając Liama n a b o k . – Że d zięk i temu p rzeży ją? Liam… Ro zu miem, o co ci ch o d zi. Walk a jes t n ieb ezp ieczn a, ale tak ie ży cie też jes t ry zy k o wn e, p rawd a? Ch o ro b y , g łó d i ciąg ła tu łaczk a. Nie mu s zą zo s tawać n a Ran czu n a zaws ze. Op racu jemy b ezp ieczn y s y s tem ewak u acji i jeś li b ęd ą ch cieli, wy d o s tan iemy ich s tamtąd . Wid ziałam, że cierp i. Tru d n o b y ło mu s ię p o g o d zić z my ś lą, że wp ad łam w n iewo lę Lig i… Prawd o p o d o b ień s two , że zaak cep tu je tak i lo s d la Zu , b y ło więc b lis k ie zera. Bez wzg lęd u n a to , jak b ard zo p rag n ął wy zwo len ia o b o zó w i zn alezien ia s p o s o b u n a wy leczen ie OM NI, w p ierws zy m o d ru ch u n iezmien n ie wy b ierał d ro g ę, k tó ra b y ła n ajb ezp ieczn iejs za d la jeg o n ajb liżs zy ch . – Kied y to ws zy s tk o s ię s k o ń czy – s p o jrzałam n a Co le’a, k tó ry g o rliwie p o mag ał d ziecio m s ię p ak o wać – p o jed ziemy , g d zie ty lk o b ęd ziemy ch cieli. Czy to n ie jes t warte ry zy k a? Zu b ęd zie b ezp ieczn a jed y n ie wó wczas , g d y p o jed zie z n ami. To jed y n y s p o s ó b . Zao p iek u jemy s ię n ią. Nigdy nie powinniśmy byli dać jej odejść. Liam wes tch n ął. – Hej, Zu , ch ces z n am p o mó c wzn iecić małą wo jn ę? – rzu cił. Zu s p o jrzała n ajp ierw n a n ieg o , p o tem n a mn ie – ś ciąg n ięte b rwi ś wiad czy ły o ty m, że s ię zas tan awia – p o czy m wzru s zy ła ramio n ami, jak b y ch ciała p o wied zieć: „Pewn ie. I tak n ie mam n ic lep s zeg o d o ro b o ty ”. – Niech wam b ęd zie. – Liam wy p o wied ział te s ło wa z p rzeciąg ły m wes tch n ien iem. Po czu łam, jak u ch o d zi ze mn ie n ap ięcie. Liam jed n ą ręk ą o b jął mn ie, a d ru g ą Zu i p o d es zliś my d o p o zo s tały ch . Zn ó w b y ło tak jak k ied y ś . M iałam wrażen ie, że p ewn iej s to ję n a n o g ach , że wracam d o ś wiata. Przy jaciele ju ż n a n as czek ali o p arci o b o k au ta. Kied y s ię d o n ich zb liży liś my ,

Pu lp et aż p o d s k o czy ł z wrażen ia i zas y p ał Zu g rad em p y tań , n a k tó re jes zcze n ie o trzy mał o d p o wied zi. Vid a rzu ciła jej ty lk o jed n o s p o jrzen ie i zap lo tła ręce n a p iers i. – Hej, Vi, to jes t… Nie p o zwo liła mi d o k o ń czy ć an i n ie u ś cis n ęła wy ciąg n iętej ręk i d ziewczy n k i. W jej s p o jrzen iu p ło n ęło milczące i b ezp o d s tawn e o s k arżen ie. Zacis k ała zęb y , wy raźn ie p o ws trzy mu jąc s ię o d p lu cia jad em. – M o żemy w k o ń cu s ię zab rać z tej ch o lern ej d ziu ry ? – rzu ciła i ru s zy ła w s tro n ę las u . W jed n ej ch wili p o czu cie b ezp ieczeń s twa p ry s ło . Niep o s trzeżen ie o g arn ął mn ie ch o ro b liwy n iep o k ó j, ro zd zierający mo ją u wag ę n a d wo je. J ed n a częś ć mn ie ch ciała p o b iec za Vid ą, a d ru g a, ta g ło ś n iejs za i s tan o wcza, p rag n ęła p o zo s tać d o k ład n ie tu , g d zie b y łam p rzy jemn ie o tu lo n a miło ś cią n ajb liżs zy ch mi o s ó b . M o je s erce jes zcze mo cn iej wezb rało czu ło ś cią, k ied y Zu k o lejn y raz o p lo tła ramio n ami ch u d y p as Pu lp eta, a o n p o g łas k ał ją p o g ło wie w ch arak tery s ty czn y d la s ieb ie n iezg rab n y sposób. Liam ru s zy ł za Vid ą, k tó ra zn ik n ęła w ciemn o ś ci. Kied y wró cił, zo b aczy łam malu jące s ię n a jeg o twarzy p y tan ie – n ajwy raźn iej n ie ty lk o ja n ie wied ziałam, o co ch o d zi. Nie miałam p o jęcia, czemu s ię wś ciek ła. Kied y d o tarliś my d o Lo d i, b y ło ju ż n ad ran em i k s ięży c ro zp o czy n ał s wą węd ró wk ę k u zach o d n iemu h o ry zo n to wi. Przes p ałam lek k im s n em całe cztery g o d zin y , ale wcale n ie czu łam s ię lep iej. J ech aliś my b o czn y mi d ro g ami, p rzemierzając Kalifo rn ię s p acero wy m temp em, co wy d łu ży ło i tak ju ż p rzeciąg ającą s ię p o d ró ż o k ilk a g o d zin . Co więcej, s p o ro czas u zab rało n am ró wn ież zn alezien ie d o d atk o weg o s amo ch o d u i b en zy n y , k tó rej mu s iało s tarczy ć d la ws zy s tk ich . Łączn ie b y liś my w d ro d ze ró wn e d zies ięć g o d zin . M iałam wrażen ie, że u tk n ęliś my w rzeczy wis to ś ci, w k tó rej czas jed n o cześ n ie ro zciąg ał s ię i k u rczy ł – min u ty mijały jak s zalo n e, ale b y ło ich n ies k o ń czen ie wiele. Raz p o raz zalewały mn ie fale n iep o k o ju i s trach u . Złap ałam s ię n awet n a ty m, że o d mawiam p ełn e d es p eracji cich e mo d litwy o to , b y ś my zn aleźli Cate i p o zo s tały ch . Do tej p o ry ws zy s tk o u k ład ało s ię aż za d o b rze, ale wied ziałam, że n ie mo g ę s tracić czu jn o ś ci. Pamiętałam, że ży cie lu b i d o d awać s k rzy d eł ty lk o p o to , b y zaraz mi je p o d ciąć. M iejs co wo ś ć, a p rzy n ajmn iej jej o b rzeża o k azały s ię b ard ziej wiejs k ie, n iż s ię

s p o d ziewałam. Otaczały n as p o la, k tó re k ied y ś mo g ły b y ć win n icami, ale teraz leżały o d ło g iem, marn u jąc s ię i u mierając w cien iu rzęd u d łu g ich s reb rn y ch b arak ó w. – To tam – p o wied ział Co le, ws k azu jąc p alcem n a jed en z n ich . Nie miałam p o jęcia, jak je o d s ieb ie o d ró żn ia, b o d la mn ie ws zy s tk ie wy g ląd ały id en ty czn ie, zwłas zcza że b y ło ciemn o . – M y ś lis z, że tu s ą? – Zaraz s ię d o wiemy . Nieb o n ab rało b lad eg o lawen d o weg o o d cien ia, k ied y n as z mały s amo ch o d o wy k o n wó j p rzemierzy ł p u s te u lice i d o jech ał n a g ran icę mias teczk a. Co le b y ł wy raźn ie s p o k o jn iejs zy i p o g o d n iejs zy . Zwo ln ił i s k ręcił d o k o mis u s amo ch o d o weg o , p o czy m wjech ał n a jed n o z zad as zo n y ch miejs c p ark in g o wy ch i s tan ął międ zy fu rg o n etk ą, k tó ra n ajp rawd o p o d o b n iej n ależała k ied y ś d o firmy tęp iącej s zk o d n ik i, a s amo ch o d em zak ład u elek try czn eg o . To nie jest komis – p o my ś lałam. – Może kiedyś, ale nie teraz. – Do b ra. – Co le wziął g łęb o k i o d d ech i wb ił wzro k w s u fit au ta, mamro cząc co ś p o d n o s em. – J es teś g o to wa? – A co z n im? – Kiwn ęłam g ło wą w s tro n ę b ezwład n eg o ciała Clan cy ’eg o . – Na razie n iech tu zo s tan ie. Przed ch wilą zaap lik o wałem mu k o lejn ą d awk ę. Wró cę p o n ieg o , k ied y s ię u p ewn imy , że n ic n am n ie g ro zi. Nie wy d awało mi s ię, b y b y ł to n ajlep s zy p o my s ł, ale czu łam s ię tak zmęczo n a, że ty lk o p o k iwałam g ło wą, ch cąc u n ik n ąć k łó tn i. Po za ty m Clan cy ciąg le o d d y ch ał g łęb o k o i ró wn o miern ie, zg ięty wp ó ł i n iep rzy to mn y . Ty m razem o s o b iś cie s p rawd ziłam, czy ma s k ręp o wan e ręce i n o g i. By ła to o s tatn ia k o mp letn a i s p ó jn a my ś l, jak a p rzy s zła mi d o g ło wy . Kied y wy s iad ałam z au ta, z wy czerp an ia b o lało mn ie całe ciało . Zmęczen ie o b lep iało mi g ard ło i wy p ełn iało o czy łzami. Naty ch mias t p o d s zed ł d o mn ie Liam, rzu cając p y tające s p o jrzen ie w k ieru n k u p ick -u p a. M ach n ęłam ręk ą, żeb y s ię n ie martwił, i p rzy warłam d o n ieg o , p o zwalając o to czy ć s ię ramien iem. Up o rczy wie u s iło wałam p o liczy ć d zieci, za k ażd y m razem zaczy n ając o d Zu i Hin y , ale n ie b y łam w s tan ie d o b rn ąć d o n u meru d zies ięć b ez p o my łk i, p rzez co ciąg le mu s iałam zaczy n ać o d n o wa. Ab y n ie zas n ąć, p o s tan o wiłam s ię s k u p ić wy łączn ie n a g ło s ie Pu lp eta – zas y p y wał Vid ę g rad em p y tań d o ty czący ch ro zmazan y ch k s ztałtó w, k tó re n as o taczały . M ó j mó zg d ziałał jed n ak zb y t wo ln o , b y zro zu mieć, czemu k rąży my p rzed d rzwiami jak ieg o ś d ziwn eg o b aru . Liam p o d ąży ł za mo im wzro k iem.

– Nie o d ezwała s ię d o Zu an i s ło wem – wy s zep tał. – Wiem, że n ie jes t ty p em milu s iń s k iej, ale czy to n o rmaln e? J eś li to s ię n ie zmien i, w k o ń cu s tracę cierp liwo ś ć. Zn o wu s p o jrzałam n a Vid ę. – Zazwy czaj p o trzeb u je tro ch ę czas u , żeb y s ię p rzełamać. Po g ad am z n ią. Bar, p rzed k tó ry m s taliś my , n azy wał s ię Smiley ’s Pu b . Co le zag ląd ał d o ś ro d k a p rzez jed n o z o k ien , n ie zważając n a to , że n eo n z n ap is em „OTWARTE” s ię n ie ś wieci. Wy p u ś cił p o wietrze i n acis n ął k lamk ę. Zamk n ięte. – Czy to b ar? – s zep n ął za mo imi p lecami Pu lp et. – M o żemy wejś ć? Nie jes teś my p ełn o letn i. – Daj s p o k ó j, d ziad k u . – Vid a wes tch n ęła. – Brak mi n a cieb ie s łó w. Zajrzałam p rzez o k n o . We wn ętrzu d o min o wało jas n e b ły s zczące d rewn o , z k tó reg o wy k o n an o b ar i wis zące za n im p ó łk i. Sied zen ia p o k ry wała czerwo n a s ztu czn a s k ó ra. Na ś cian ach międ zy zd jęciami k o b iet w b ik in i p rężący ch s ię n a s amo ch o d ach wis iały p o d o b izn y g wiazd ro ck a. – M u s imy s ię włamać? – zap y tałam Co le’a. – Nie. Sp rawd załem ty lk o , czy ciąg le u ży wają teg o b u d y n k u jak o p rzed s io n k a. Wejś cie n a Ran czo jes t za b arem. Przez ch wilę b y łam zd ezo rien to wan a, s ąd ząc, że ma n a my ś li lad ę w ś ro d k u . Co le jed n ak zs zed ł z k rawężn ik a i k iwn ął b ro d ą w k ieru n k u wąs k iej alejk i międ zy b u d y n k iem b aru a s to jący m o b o k p u s ty m s k lep em. Ru s zy liś my za n im i o mijając k u b ły n a ś mieci i u s tawio n e jed n a n a d ru g iej p u s te s k rzy n k i, d o tarliś my d o ty ln y ch d rzwi. Co le b ez wah an ia p o d s zed ł d o u mo co wan eg o p rzy n ich elek tro n iczn eg o zamk a i wcis n ął s ześ cio cy fro wy k o d . Urząd zen ie mru g n ęło , zap is zczało i d rzwi o d s k o czy ły , u k azu jąc wn ętrze wy g ląd ające jak ty p o we zap lecze. Na ś cian ach wis iały p u s te p ó łk i. – Czek a n as d łu g a d ro g a w d ó ł! – zawo łał p rzez ramię. – Czy k to ś ma lęk wy s o k o ś ci?! Kto ś b o i s ię ciemn o ś ci?! Nie, jas n e, że n ie! J es teś cie n ajlep s i! Ty lk o u ważajcie, zro zu mian o ?! Dłu g a d ro g a w d ó ł. Bo że, k o lejn y p o d ziemn y tu n el? Przy p u s zczałam, że jes t b ard zo ro zleg ły , b o s k o ro n ie b y łam w s tan ie zo b aczy ć g łó wn eg o b u d y n k u Ran cza s p rzed b aru , n ie mó g ł b y ć b lis k o . Po d o b n e ro związan ie zas to s o wan o w Lo s An g eles . Wejś cie mieś ciło s ię n a p ark in g u p o d ziemn y m, s k ąd zjeżd żało s ię win d ą d o tak zwan ej Tu b y . Tamten tu n el b y ł jak z p iek ła ro d em – p rzes iąk n ięty s mro d em k an ałó w, ze ś lis k imi o d p leś n i ś cian ami. Czło wiek miał wrażen ie, że n a d ru g im k o ń cu czek a n a

n ieg o s am d iab eł. Żeb y d o trzeć d o włazu w p o d ło d ze s tan o wiąceg o wejś cie d o tu n elu , mu s ieliś my s ię wcis n ąć d o n iewielk iej s y p ialn i n a ty łach b aru , a n as tęp n ie p o d n ieś ć łó żk o i d y wan . Kied y Co le o two rzy ł właz k o p n iak iem, u d erzy ł n as p o wiew zimn eg o , s tęch łeg o p o wietrza. – Nieźle – p o wied zieli ch ó rem To mmy i Pat, zag ląd ając w s łab o o ś wietlo n ą p rzes trzeń . Ky lie zro b iła k waś n ą min ę, p atrząc n a Lu cy , ale zes zła jak o trzecia p o Co le’u . Więk s zo ś ć n as to latk ó w ru s zy ła za n ią. Ws zy s cy b y li zb y t zmęczen i, b y p ro tes to wać alb o s ię zas tan awiać, d o k ąd id ą. M ło d s ze d zieci zn o s iły to g o rzej. Zu i Hin a b y ły o b razem to taln eg o wy czerp an ia. Ch wiały s ię n a n o g ach , jak b y p o tajemn ie wy ch y liły k ilk a g łęb s zy ch za b arem, i n ie b y ły w s tan ie s k u p ić wzro k u n a Liamie, k tó ry u s iło wał n ap ro wad zać je n a s zczeb le d rab in y . Po n ich p rzy s zła k o lej n a n ied o wid ząceg o , n iewiary g o d n ie maru d n eg o Pu lp eta, k tó remu mu s ieliś my p o mó c zlo k alizo wać właz. Za n im p o s zed ł Liam. Wied ziałam, że s trach , k tó ry zd awał s ię zach o d zić mn ie o d ty łu i p rzy k ład ać o s trze d o g ard ła, jes t n ieracjo n aln y . M iałam ś wiad o mo ś ć, że n ie jes teś my atak o wan i, że p rzed e mn ą k ro czą d zieci, k tó ry m ju ż n ic n ie g ro zi, i że mu s zę p o d ąży ć za n imi, jeś li ch cę d o trzeć n a Ran czo . Wied ziałam to ws zy s tk o . Ale n ie mo g łam s ię ru s zy ć. Liam zau waży ł, co s ię d zieje, i u ś miech n ął s ię d o mn ie ciep ło . M imo że b y ło międ zy n ami ty le n iewy p o wied zian y ch s łó w, wciąż p o trafił wy czy tać ze mn ie k ażd ą o b awę. Po g ład ził mn ie p o wło s ach , p rzy tu lił d ło ń d o mo jej twarzy i p o cało wał w s k ro ń . – No wy tu n el, n o wy cel, n o we zak o ń czen ie – o b iecał. – W p o rząd k u ? Przełk n ęłam ś lin ę i zmu s iłam s ię, b y p o k iwać g ło wą. Zaczął s ch o d zić, a k ied y jeg o jas n e wło s y zn ik n ęły mi z o czu , p o czu łam, jak ze s trach u ro b i mi s ię cias n o we włas n ej s k ó rze i p rzewraca mi s ię w żo łąd k u . Nowy koniec – p o wtarzałam w my ś lach raz p o raz jeg o s ło wa. – Jakiś koniec. To b y ł d o p iero p o czątek . Wy p ro s to wałam s ię, o d rzu ciłam w ty ł k u cy k i zro b iłam p ierws zy k ro k . Dru g i. Trzeci. Starałam s ię n ie my ś leć o ty m, że ciemn o ś ć g ęs tn ieje i zd aje s ię mn ie p o ły k ać. Kied y b y łam ju ż p ewn a, że d rab in a n ig d y s ię n ie s k o ń czy , p o czu łam p o d n o g ami tward y g ru n t. Res zta p o ran k a b y ła d ziwaczn a, jak b y n ierzeczy wis ta. Tu n el b y ł o b wies zo n y s zn u rami ch o in k o wy ch lamp ek , z k tó ry ch częś ć mig o tała, a częś ć w o g ó le n ie

d ziałała. Dzięk i n im mo żn a b y ło zo b aczy ć jed y n ie n iewielk i k awałek ś cieżk i. Otaczał n as s u ro wy , n ag i b eto n . Nis k i s u fit i wąs k ie p rzejś cie p o tęg o wały k ażd y o d g ło s – s zep ty i wes tch n ien ia ro zn o s iły s ię wo k o ło jak d u ch y . Brałam jed en p ły tk i wd ech za d ru g im, wy raźn ie czu jąc, jak k rew zaczy n a p u ls o wać tu ż za mo imi o czami. To n ap rawd ę b y ł p ro to ty p k watery w Lo s An g eles . Ko n s tru k cja wy g ląd ała n a zn aczn ie mn iejs zą i jeś li wierzy ć temu , co mó wił Co le, częś cio wo zn ajd o wała s ię n ad ziemią, ale b y ła n a ty le p o d o b n a d o Bazy , że p rzes zed ł mn ie d res zcz. M ó j u my s ł ło wił i wy p u s zczał k o lejn e o b razy i d źwięk i, filtru jąc ws zy s tk o p rzez mleczn e s o czewk i. M iałam wrażen ie, że o b s erwu ję rzeczy wis to ś ć p rzez p ry zmat ws p o mn ień k o g o ś in n eg o . Zap ach p o tu i wilg o tn y ch u b rań . J ęk b ó lu Vid y . M ętn y , p o zb awio n y n ad ziei wzro k Pu lp eta wp atru jąceg o s ię w ciemn o ś ć. Zu zas n ęła z ręk ami zap lecio n y mi wo k ó ł s zy i n io s ąceg o ją n a b aran a Liama. Szliś my tak d łu g o , że ch wilami zap o min ałam, d o k ąd zmierzamy . Kawałek p rzed n ami Co le ws p iął s ię d o p o ło wy s ch o d ó w i u d erzy ł w co ś metalo weg o – d u ży zard zewiały k wad rat, k tó ry zap ewn e b y ł d rzwiami. Od s tro n y tu n elu n ie b y ło k lamk i. Kto ś mu s iał n am o two rzy ć z d ru g iej s tro n y . – Co , jeś li n ik o g o tam n ie ma? – u s ły s załam g ło s Pu lp eta, ch o ć d la włas n eg o d o b ra u d awałam, że n ic tak ieg o n ie p o wied ział. Co le walił p ięś cią w metal p rzez k o lejn ą min u tę, a k ied y n ie o d n io s ło to s k u tk u , d zieci s tło czy ły s ię za jeg o p lecami i zro b iły to s amo . Nie ma nikogo – p o my ś lałam. – Nie udało się im. Nie mo g łam o d d y ch ać. Nie mo g łam s ię ru s zy ć. Ścian y zaczęły n a mn ie n ap ierać z o b u s tro n , a s to jące za mn ą d zieci b lo k o wały mi o d wró t. Po czu łam, że Liam o b ejmu je mn ie ramien iem, ale p o d jeg o ciężarem mo ja k latk a p iers io wa jes zcze s ię s k u rczy ła. Po tk n ęłam s ię o włas n e s to p y i p o leciałam w ty ł w ty m s amy m mo men cie, g d y ro zleg ł s ię g ło ś n y ch ro b o t i tu n el zalała fala ś wiatła. Cate? Zas ło n iłam o czy , u s iłu jąc ro zp o zn ać s to jącą w d rzwiach p o s tać, k ied y Co le zawo łał: – Witaj, Do lly ! – O mó j Bo że! – W jej g ło s ie p o b rzmiewała wątła n u tk a ak cen tu z No weg o J o rk u alb o New J ers ey . – Po s p ies zcie s ię, wch o d źcie d o ś ro d k a. Bo że! M y ś lały ś my … Bały ś my s ię, że b ęd ziemy mu s iały wy ru s zy ć n a p o s zu k iwan ia. Liam p ro wad ził n as p o s ch o d ach k u flu o res cen cy jn emu ś wiatłu . Do p iero k ied y mu s n ęła n as d elik atn a fala ciep ła, zd ałam s o b ie s p rawę, jak b y ło mi zimn o .

Przek ro czy łam p ró g , mru żąc o czy . Do lly wy d ała z s ieb ie ro zd rażn io n e wes tch n ien ie, p o czy m min ęła s zn u rek d zieci i p o d es zła d o mn ie, Liama i Co le’a. M ru g ając, p atrzy ła to n a jed n eg o , to n a d ru g ieg o b rata, w k o ń cu rzu ciła: – O matk o , k o lejn y Stewart? J ak im cu d em ś wiatu u d ało s ię p rzetrwać? – Świat miał d u żo s zczęś cia – o d p arł Co le. – Ws zy s cy tu jes teś cie? Do lly wy raźn ie s ię zawah ała. – Niezu p ełn ie. – A Cate?! – wy k rzy k n ęła Vid a w n iep o h amo wan y m p rzy p ły wie n ad ziei. – Co n n er ma s ię d o b rze, ch o ć u miera ze zmartwien ia. Liam ch wy cił mn ie mo cn iej i s p o jrzał mi w o czy . Z jeg o twarzy try s k ała tak s zczera rad o ś ć, że k ied y s ię w n ieg o wtu liłam, mu s iałam s ię u ś miech n ąć. Zas k o czy ło mn ie, że p ierws zy m u czu ciem, k tó re wy p ełn iło d ziu rę zo s tawio n ą p rzez s trach , n ie b y ła ek s cy tacja an i u lg a. Te emo cje p rzy s zły d o p iero jak cień za o s try m n ag ły m b ó lem p ro mien iu jący m z mo jeg o wn ętrza. Ona nie wie. Ch o ć miała min imaln e s zan s e, Cate p rzeży ła, d o tarła tu , b y n a n as zaczek ać. Do lly miała zawiad o mić ją o n as zy m p rzy b y ciu , ale n ie o ty m, co s ię s tało z J u d e’em. Bałam s ię, że b ęd ę mu s iała s ię p o ws trzy my wać, b y n ie rzu cić s ię jej n a s zy ję i wy p łak ać, zan im p rzejd zie mi to p rzez g ard ło . Ona o niczym nie wie. Do wie s ię jed n ak . – Co mas z n a my ś li, mó wiąc, że n iezu p ełn ie? – zap y tał Co le, ro zg ląd ając s ię wo k o ło . – Dzies ięcio ro ag en tó w p rzy b y ło , żeb y o two rzy ć to miejs ce, tak ? A Co n n er p rzy p ro wad ziła s wo ją d wu n as tk ę… Ten is ó wk i Do lly zap is zczały cich o , k ied y n erwo wo p rzes tęp o wała z n o g i n a n o g ę. Od o d p o wied zi wy b awił ją d źwięk b o s y ch s tó p u d erzający ch o p o d ło g ę. Serce p o d s k o czy ło mi d o g ard ła, k ied y zza ro g u n ag le wy ło n iła s ię czu p ry n a jas n y ch b lo n d wło s ó w. To Cate p ęd ziła n am n a s p o tk an ie. Vid a rzu ciła s ię k u n iej, p rzed zierając s ię p rzez tłu m d zieci, i n iemal p o waliła ją n a ziemię. – Przep ras zam, p rzep ras zam. – Cate łk ała. – By liś my p o za s trefą atak u i n ie mo g liś my s ię p rzed o s tać z p o wro tem, b o wzn ieś li b ary k ad y … – Sp o jrzała p rzez ramię Vid y n a mn ie i n a jej twarzy p o jawił s ię u ś miech u lg i. O Boże, o Boże, ona nie wie. Nie b y łam w s tan ie wy d u s ić z s ieb ie s ło wa. Nie mo g łam s ię p o ru s zy ć. Czu łam, jak ro b i mi s ię g o rąco , jak razem z p o tem p rzez ws zy s tk ie p o ry

mo jej s k ó ry p aru je p o czu cie win y , ws ty d , g n iew i s mu tek . Cate n ie p atrzy ła ju ż n a żad n e z n as , ty lk o n a p u s tą p rzes trzeń o b o k mn ie. Omio tła wzro k iem tłu m, o b rzu ciła s p o jrzen iem k o lejn e twarze, co raz mo cn iej tu ląc d o s ieb ie Vid ę. Szu k ała g o . Nie mu s iałam n ic mó wić. Cate ws zy s tk o zro zu miała, k ied y ty lk o zn ó w s p o jrzała n a mn ie. Liam ch wy cił mo ją ręk ę i mo cn o ją ś cis n ął, p rzy ciąg ając mn ie d o s ieb ie. Przy tu liłam twarz d o jeg o zd ro weg o b ark u , s łu ch ając b icia jeg o s erca i u s iłu jąc złap ać o d d ech i p o ws trzy mać n ap ły wające d o o czu łzy . – M am p o my s ł… – Do lly p o ło ży ła ręk ę n a b ark u To mmy ’eg o . – Ch o d źcie, p o k ażę wam, g d zie s ą łazien k i i g d zie b ęd ziecie s p ać. Ws zy s tk ie p o k o je s ą o twarte, mo żecie wy b rać, k tó ry ch cecie. Prześ cierad ła i k o ce zo rg an izu jemy d o p iero ju tro , d o b rze? – Co s ię s tało z p o ś cielą? – zap y tał cich o Co le. – Zab rali ją. – Do lly wzru s zy ła ramio n ami, p o czy m s p o jrzała p o ro zu miewawczo n a n ieg o , n a d zieci i zn o wu n a n ieg o n a zn ak , żeb y p rzes tał zad awać p y tan ia. Po p ro wad ziła n as k o lejn y m jas n y m k o ry tarzem. Wis zące n a s u ficie ś wietló wk i wy b ielały ws zy s tk im s k ó rę, s p rawiając, że b ru d s tawał s ię jes zcze b ard ziej wid o czn y . Przy k lejo n e d o ś cian zd jęcia falo wały o d ru ch u p o wietrza, k tó ry p o wo d o waliś my . Ud erzy ł mn ie o s try zap ach ch lo ru . Do s zliś my d o s zero k o o twarty ch d rzwi d u żeg o p o mies zczen ia wielk o ś ci s zk o ln ej s ali g imn as ty czn ej, zarzu co n eg o ś p iwo rami i p o s łan iami. Odpoczynek – p o my ś lałam. – W końcu mogę się zatrzymać. – Hej, p erełk o – p o wied ział Co le. – Pó jd zies z z n ami n a ch wilę? Ch ciałb y m zd ać s p rawo zd an ie Cate, żeb y miała p ełn y o b raz. Liam ś cis n ął mn ie jes zcze mo cn iej i p rawie p o wied ziałam „n ie”. Ob awiałam s ię, że n ie d am rad y p o ro zmawiać z Cate, p ó k i n ie o d zy s k am s ił. Ale Co le i ja tk wiliś my w ty m razem. A p o za ty m ch ciałam wied zieć, g d zie s ię p o d ziali p o zo s tali ag en ci. – Zaraz wró cę – o b iecałam Liamo wi. – Wy b ierz n am wy g o d n y p o k ó j. – Niech ci b ęd zie… – zaczął n iep ewn ie, ale ru s zy ł za p o zo s tały mi n a d ó ł, rzu cając mi p rzez ramię o s tatn ie s p o jrzen ie. Co le p o k iero wał mn ie d o p o mies zczen ia zn ajd u jąceg o s ię n a lewo o d wejś cia d o tu n elu . Nie wes złam za n im o d razu , ch ciałam lep iej p rzy jrzeć s ię wn ętrzu . By łam, łag o d n ie mó wiąc, ro zczaro wan a… Baza w Lo s An g eles wy g ląd ała d o ś ć s u ro wo – jak b y k to ś wy k o p ał w ziemi

g łęb o k i d ó ł, wy p ełn ił g o b eto n em, a n a k o n iec u rząd ził za p o mo cą n ied o p as o wan y ch k afli, b iu rek i s to łó w. Nieo s ło n ięte k ab le i ru ry wis iały n am n ad g ło wami i n ig d y n ie mieliś my p ewn o ś ci, czy b ęd zie ciep ła wo d a. Ran czo jed n ak wy g ląd ało n a zap o mn ian e. M imo że ag en ci mies zk ali tu ju ż p rzy n ajmn iej o d ty g o d n ia, p o d ło g ę p o k ry wała g ru b a wars twa s zareg o p y łu i k u rzu , a w d rzwiach wis iały p o wy łamy wan e k lamk i. Farb a łu s zczy ła s ię ze ś cian , a d rewn o wielu d rzwi zu p ełn ie p o p ęk ało . Nieliczn e żaró wk i b y ły w więk s zo ś ci s p alo n e, ws k u tek czeg o n iek tó re o d cin k i k o ry tarza to n ęły w ciemn o ś ci. Ty n k o d p ad ał z s u fitu i jeg o d u że k awałk i leżały n a ziemi p o d ś cian ami. Od n o s iło s ię wrażen ie, że n ik o mu n ie zależy n a ty m miejs cu . Ro zg ląd ałam s ię wo k o ło i czu łam, jak zalewa mn ie fala n iep o k o ju . Tak p o d ch o d ziło s ię d o miejs ca, w k tó ry m n ie zamierzało s ię zo s tawać, a ju ż n a p ewn o trak to wać jak o d o mu . – … co za k rety ń s k i p o my s ł! To ch y b a jak iś d u rn y żart?! Gło s Vid y wp ro wad ził mn ie d o p o mies zczen ia, w k tó ry m b y li ju ż ws zy s cy . Przek ro czy łam p ró g i n iemal wp ad łam n a s zafk i n a d o k u men ty , mo cn o zatrzas k u jąc za s o b ą d rzwi. W ś ro d k u p an o wała cias n o ta, mieś ciło s ię tam led wie jed n o b iu rk o , trzy k rzes ła i k ilk a o p rawio n y ch w ramk i map Stan ó w Zjed n o czo n y ch . To pewnie pierwsze biuro Albana, p o my ś lałam. Po mies zczen ie n ie b y ło wp rawd zie tak zag raco n e jak jeg o s ied zib a w Bazie, ale k ilk a s zczeg ó łó w, w ty m zwis ająca ze ś cian y o k lap ła amery k ań s k a flag a, n iezap rzeczen ie d o wo d ziło , że to o n u rząd ził to miejs ce. – Sen s k o n tak to wała s ię z Ran czem n aty ch mias t p o o p u s zczen iu Lo s An g eles i o zn ajmiła, że u d aje s ię d o Kan s as – wy jaś n ił mi Co le o p arty o fro n t b iu rk a. Cate s tała o b o k n ieg o , ale jej wb ity w p o d ło g ę wzro k i cias n o zap lecio n e n a p iers i ręce ś wiad czy ły o ty m, że my ś lami jes t zu p ełn ie g d zie in d ziej. Vid a ch o d ziła tam i z p o wro tem p o cias n ej p rzes trzen i z ręk ami n a b io d rach . – I ag en ci, k tó rzy tu p rzeb y wali, o d es zli – d o k o ń czy łam za n ieg o . Cholera. Co le b y ł p ewien , że ag en ci, k tó rzy wy jech ali z Cate w p o s zu k iwan iu tran s p o rtu , b y li wo b ec n iej p rzy n ajmn iej n a ty le lo jaln i, b y zo s tać i p o mó c. – Tak , i to zab ierając n iemal ws zy s tk o , co s ię d ało , łączn ie z więk s zo ś cią jed zen ia – d o p o wied ział Co le z zas k ak u jący m s p o k o jem w g ło s ie. – Cate i Do lly zamierzały wy ru s zy ć n a p o s zu k iwan ia, b y n as o d n aleźć. Wy g ląd a n a to , że n ap rawd ę u d ało ci s ię ws zy s tk im wmó wić, że jed ziemy d o Kan s as . Będ ziemy mu s ieli wy p o s aży ć to miejs ce o d zera, ale to jes t d o zro b ien ia. Cate n ag le u n io s ła g ło wę. – J ak to u d ało s ię jej ws zy s tk im wmó wić?

– Wied zieliś cie o ty m? – W g ło s ie Vid y p o b rzmiewała u raza. – To wy ich o d es łaliś cie? Po d n io s łam ręce. M iałam o ch o tę u ciec jak n ajd alej p rzed ich n ien awis tn y mi s p o jrzen iami i led wie o p arłam s ię o d ru ch o wi, b y p rzy wrzeć d o d rzwi. – Tak . Zman ip u lo wałam ich , b y p o jech ali p ro s to d o Kan s as , żeb y ś my mo g li s ię o d n ich o d łączy ć. Przy zn aję, że p o win n am s ię b y ła u p ewn ić, że n ie n awiążą k o n tak tu z ag en tami s tąd , zan im p rzy jed ziemy . – Co ty b red zis z? – s y k n ęła Vid a. – Ch ciałam zad ać to s amo p y tan ie. – Cate zmierzy ła Co le’a lo d o waty m s p o jrzen iem. – Wy jaś n ij, co d o k ład n ie zamierzaliś cie d zięk i temu o s iąg n ąć. – Nic tak ieg o … Ch cieliś my ty lk o o calić ży cie ws zy s tk im d ziecio m, k tó re b y ły z n ami – o d p aro wał Co le, o p ierając d ło n ie n a k o lan ach . – Ch ces z wied zieć, co p lan o wała two ja k u mp ela Sen ? Ch cieli ro zd zielić d zieci międ zy k ilk a s amo ch o d ó w i wy wieźć je d alek o o d Lo s An g eles , tak żeb y my ś lały , że n ic im n ie g ro zi, p o czy m wy d ać je żo łn ierzo m w zamian za k as ę. Nie s ąd ziłam, że to mo żliwe, ale Cate zb lad ła jes zcze b ard ziej. Vid a p rzes tała ch o d zić i s tan ęła jak wry ta. – Sk ąd mas z p ewn o ś ć? – zap y tała Cate. – Zo b aczy łam to w jej u my ś le – o d p arłam, p o zwalając, b y wy p ełn iająca mn ie żó łć p rzeb iła s ię p rzez s ło wa. – Zap lan o wała ws zy s tk o co d o min u ty . Po trzeb o wali p ien ięd zy , żeb y k u p ić b ro ń i materiały wy b u ch o we n a czarn y m ry n k u . Ch cieli u d erzy ć w Was zy n g to n . Wy zwalan ie o b o zó w zu p ełn ie ich n ie o b ch o d zi. – Ws zy s tk o p o s zło zg o d n ie z p lan em… Prawie ws zy s tk o – p o p rawił s ię Co le. – Nie d aj s ię zwario wać, Co n n er. Nik o mu n ic s ię n ie s tało . Żad n eg o ry zy k a. Od ejś cie two ich to warzy s zy b ro n i ś wiad czy jed y n ie o ty m, że n as ze p rzeczu cia b y ły s łu s zn e. Ws zy s cy mają g d zieś p o mag an ie d ziecio m. Teraz p rzy n ajmn iej Ran czo n ależy d o n as i n ik t n ie wie, jak ie mamy p lan y . J eś li ag en ci zo s tan ą zatrzy man i alb o ares zto wan i p rzez lu d zi p rezy d en ta, d o s tarczą im my ln y ch in fo rmacji. Ta b aza ś wietn ie n ad aje s ię d la n as , n ie d la n ich . J es t cich a, ma elek try czn o ś ć i wo d ę, a teraz ró wn ież mn ó s two wo ln eg o miejs ca d o p racy . – Tak , s p ó jrzmy zatem n a to , czeg o n ie mamy ! – Cate w k o ń cu n ie wy trzy mała. Na jej p o b lad łej twarzy p o jawiły s ię wy p iek i, trzęs ła s ię i b y ło wid ać, że led wo p an u je n ad wś ciek ło ś cią. – Po zb awiliś cie n as p ro fes jo n alis tó w. Lu d zi p o trafiący ch p rzep ro wad zić atak i n a o b o zy , n a k tó ry ch tak wam zależy . M o g ący ch o ch ro n ić te ws zy s tk ie d zieci! Po win n iś my b y li p o ś więcić czas n a p rzeciąg n ięcie ich n a n as zą

s tro n ę, a n ie man ip u lo wać n imi, żeb y s ami wp ad li n a p o my s ł, b y o d ejś ć. A p o za ty m jak ś mies z p o d ejmo wać teg o ty p u d ecy zje, n awet s ię ze mn ą n ie k o n s u ltu jąc?! Nie mo g ę… – Po trząs ała g ło wą, ś wid ru jąc mn ie wzro k iem z tak im g n iewem, że mu s iałam o d wró cić o czy . – Ru b y , co to ma zn aczy ć? – Daj s p o k ó j, Co n n er – rzu cił Co le z iry tacją w g ło s ie. – Ch o d zi o to , b y p rzy g o to wać te d zieci d o walk i. Żeb y u ro s ły w s iłę. – Ty ch ces z u ro s n ąć w s iłę – o d cięła s ię o s tro Cate. Gd y b y w p o k o ju n ie b y ło Vid y , n ie wiem, jak Co le b y n a to o d p o wied ział alb o co b y zro b ił. Wid ziałam, jak zacis k a p ięś ci. – Ro zu miem, Co le – k o n ty n u o wała Cate. – Nap rawd ę. Ale to n ie b y ła właś ciwa d ro g a. Zab rali k o mp u tery . M am jed en lap to p i to ty lk o d lateg o , że wczo raj wieczo rem wzięłam g o ze s o b ą d o s y p ialn i, żeb y tro ch ę p o p raco wać, i zd o łałam g o s ch o wać, k ied y zaczęli mó wić o wy jeźd zie. Un iemo żliwią n am d o s tęp d o s y s temu . Co wted y zro b imy ? Sp aliłeś mo s t, a n ie ma in n ej d ro g i p o wro tn ej. Lig a Dzieci p rzez wiele lat n iep rzerwan ie two rzy ła s ieć in fo rmacji n a k ażd y temat. Ob ejmo wała o n a miejs ca p o b y tu b y ły ch p o lity k ó w, b azy d an y ch ło wcó w n ag ró d i SSP, p lan y b u d y n k ó w i tajn e lo k alizacje. Liczy łam n a to , że p rzed wy zwo len iem o b o zó w b ęd ziemy mieć wg ląd w te d an e. Po trzeb o waliś my p rzed e ws zy s tk im zd jęć s atelitarn y ch o b o zó w, k tó re cu d em u d ało s ię zro b ić. – Zielo n i p o trafią s ię włamać d o s ieci Lig i, n ie mam co d o teg o n ajmn iejs zy ch wątp liwo ś ci – p o wied ział Co le. – Przecież to o n i ją s two rzy li. A ja p o czy n iłem p ewn e k ro k i i zab ezp ieczy łem n am k o p ię zap as o wą wy n ik ó w b ad ań n ad leczen iem OM NI. Zas tan awia mn ie ty lk o jed n o : g d zie jes t p en d riv e z d an y mi, k tó re wy k rad łem z Led a Co rp o ratio n , d o ty czący mi p rzy czy n y ch o ro b y ? Cate zacis n ęła zęb y i o d wró ciła wzro k . Z tru d em p rzełk n ęła ś lin ę. M ilczała tak d łu g o , że zalała mn ie fala lo d o wateg o p araliżu jąceg o s trach u . – J es t w ś mieciach . Nie b y liś my wy s tarczająco d alek o o d mias ta, k ied y n as tąp ił atak . Imp u ls elek tro mag n ety czn y ws zy s tk o wy mazał… Przy k ro mi. Żału ję… – Urwała w p ó ł s ło wa, p o trząs ając g ło wą. Op ad łam ciężk o n a jed n o z k rzes eł. M iałam co raz s iln iejs ze wrażen ie, że id ę d łu g im tu n elem w k ieru n k u p rzeciwn y m d o p o zo s tały ch . Prawie n ie u s ły s załam s ark as ty czn eg o „n o to cu d o wn ie” Co le’a i n ie zarejes tro wałam, że Cate ws tała i s k iero wała s ię d o d rzwi. – Do k ąd s ię wy b ieras z? – wark n ął Co le, k ied y mn ie mijała. – Po zwó l ty m d ziecio m tro ch ę s ię p rzes p ać.

– Nie id ę d o d zieci – o d p arła ch ło d n o . – J ad ę za ag en tami, żeb y n ap rawić to , co zep s u łeś . Namó wić ich d o p o wro tu i ws p ó łp racy . Ch łó d w jej g ło s ie p rzes zy ł mn ie n a ws k ro ś . Nig d y jej tak iej n ie wid ziałam. J es zcze n ig d y n ie wy s trzeliła we mn ie p ełn eg o ars en ału s wo jeg o g n iewu . Sama jed n ak też b y łam zła, a n awet wś ciek ła. To o n a n as zo s tawiła. Nie b y ło jej o b o k , k ied y teg o p o trzeb o wałam, i ro b iłam ws zy s tk o , co w mo jej mo cy , żeb y p o mó c p o zo s tały m p rzetrwać. – Ch ces z, żeb y wró cili? – zap y tałam. – O k o g o ci ch o d zi? O ty ch , k tó rzy o p u ś cili cię b ez mru g n ięcia o k iem i p o lecieli s ię b awić w terro ry s tó w? A mo że o ty ch , k tó rzy ch cieli wy d ać n as żo łn ierzo m SSP? Nie b y ła w s tan ie n awet n a mn ie s p o jrzeć. – J es tem p ewn a, że zas zło jak ieś n iep o ro zu mien ie… – M as z rację – o d p arłam. – To ja n ie ro zu miałam, jak b ard zo wy p ieras z p rawd ę… – Ru b y ! – wark n ęła Vid a. – Zamk n ij s ię, d o ch o le… – Nie wiem, ile razy b ęd ą jes zcze mu s ieli ci to u d o wad n iać, ale ty m lu d zio m n ig d y n ie zależało n a Lid ze, d o k tó rej ty s ię p rzy łączy łaś . Na Lid ze, k tó rej celem b y ło u waln ian ie d zieci tk wiący ch w o b o zach . Zro zu m, że wiele d zieci co d zien n ie u miera n a ch o ro b ę, k tó rą n ieb awem b y ć mo że b ęd zie d ało s ię wy leczy ć. Nie p o trzeb u jemy ag en tó w! Są s k azą n a ty m, co u s iłu jemy o s iąg n ąć! Ob u d ź s ię! – Nie p o zwo lę, b y d zieci u d awały żo łn ierzy – o d p arła Cate. – Kied y ś n ie miałaś z ty m p ro b lemu – o d cięłam s ię g o rzk o . – Nad zo ro wali cię wy s zk o len i ag en ci, k tó rzy p rzewo d zili g ru p o m b o jo wy m… – J as n e. M as z n a my ś li ty ch , k tó rzy p o tem zmien ili fro n t i zaczęli s ię n as p o k o lei p o zb y wać? A mo że Ro b a, k tó ry p ró b o wał zab ić w jed n y m „wy p ad k u ” mn ie i Vid ę? Czy ty w o g ó le wies z, że ru s zy ł za n ami w p o ś cig ? Po lo wa ł n a n as . Zało ży ł mi k ag an iec! Vid a miała p o s zarzałą twarz i s tała jak zamu ro wan a. Od ru ch , b y b ro n ić Cate p rzed atak iem, wy raźn ie walczy ł w n iej ze ś wiad o mo ś cią, że mó wiłam p rawd ę. Co le ch ciał p o ło ży ć mi ręk ę n a ramien iu , ale s ię o d s u n ęłam. Czek ałam, aż Cate n a mn ie s p o jrzy . Czek ałam n a o d p o wied ź. – Razem z Do lly o p u s zczę was z s ameg o ran a – p o wied ziała cich o . – Ag en ci wy jech ali zaled wie k ilk a g o d zin temu . J es zcze zd ąży my ich d o g o n ić. Po czu łam s ię, jak b y wy mierzy ła mi p o liczek . – Do b rze. W tak im razie jed ź.

– Po wo d zen ia – d o d ał Co le z led wie wy czu waln ą iro n ią w g ło s ie. Sp o jrzała n a mn ie o s tatn i raz, p o czy m z imp etem o two rzy ła d rzwi i g ło ś n o je za s o b ą zatrzas n ęła. Vid a zerwała s ię i p o p ęd ziła za n ią. Patrzy łam p rzez o k n a s ali k o mp u tero wej tak d łu g o , aż zn ik n ęły . Wy trzy małam ty lk o ch wilę i ju ż miałam za n imi p o b iec, ale Co le ch wy cił mn ie za ręk ę i zatrzy mał. – Po zwó l im o ch ło n ąć. Są zd en erwo wan e, ale n ie d ało s ię teg o in aczej ro zeg rać. – Nap rawd ę? – Py tan ie wy s trzeliło z mo ich u s t, zan im zd ąży łam s ię u g ry źć w języ k . Czu łam, że d o mo jeg o złaman eg o s erca p rzen ik ają wątp liwo ś ci. Z tu n elu d o b ieg ł n as k o lejn y g ło ś n y jęk p ro tes tu o twieran y ch d rzwi. Ob o je zerwaliś my s ię n a ró wn e n o g i i p o p ęd ziliś my d o k o ry tarza. By łam tak p ewn a, że to Cate s p ełn ia s wo ją o b ietn icę i wy ch o d zi, zn ik ając w ciemn o ś ciach , że wid o k b ru d n y ch , zmęczo n y ch twarzy o ś mio rg a d zieci n iemal zwalił mn ie z n ó g . Każd e k o lejn e wy g ląd ało n a jes zcze b ard ziej p rzerażo n e. Na s amy m k o ń cu p o jawiła s ię s en ato r Cru z, k tó ra p o k o n u jąc k ilk a o s tatn ich s to p n i, o d g an iała s ię o d wy ciąg n ięty ch w jej s tro n ę ch ętn y ch d o p o mo cy rąk . Stan ęła p o mo jej lewej i zaczęła s ię ro zg ląd ać, u n ik ając n ieu fn eg o s p o jrzen ia Do lly . – Po b iliś cie rek o rd s zy b k o ś ci! – p o wied ział Co le, p o czy m zaczął p o k lep y wać d zieci p o p lecach . W o d p o wied zi o trzy mał k ilk a u ś miech ó w i p ełn y ch u lg i u ś cis k ó w. – M ieliś cie jak ieś p ro b lemy ? – Nie. Wp rawd zie p o two ich wy jaś n ien iach n ie b ard zo wied zieliś my , jak d o jd ziemy d o b azy zza b aru , ale k ied y d o tarliś my n a miejs ce, ws zy s tk o s ię p o u k ład ało . – Zach , wy s o k i, ś n iad y lid er jed n eg o z zes p o łó w Nieb ies k ich , zd awał s ię zu p ełn ie n iewzru s zo n y . Przeczes ał p alcami s wo je ciemn e wło s y i ro zejrzał s ię wo k o ło . J eś li p rzy jąć, że ch ło p ak b y ł u o s o b ien iem lu zu i p ewn o ś ci s ieb ie, to Nico s tan o wił jeg o całk o wite p rzeciwień s two . Zd awał s ię mały i p rzerażo n y . Wło s y s terczały mu n a ws zy s tk ie s tro n y , jak b y p rzez min io n ą d o b ę rwał je s o b ie z g ło wy . Zap ló tł ręce n a p iers i, ch wy tając s ię za ło k cie, i ciężk o o d d y ch ał. Do ch wili, g d y zo b aczy ł Cate… Przed zierała s ię d o n ieg o , o d s u wając p o zo s tałe d zieci, ale o n zamias t rzu cić s ię n a n ią jak wcześ n iej Vid a, s ch o wał twarz w d ło n ie i zaczął łk ać. Ty lk o tak mo żn a o p is ać d źwięk i, k tó re z s ieb ie wy d awał. Wzn io s ły s ię p o n ad p o d ek s cy to wan y g war i s tłu miły p y tan ia i ś miech , zamien iając je w s zep t. Przewró ciło mi s ię w żo łąd k u – mu s iałam o d wró cić wzro k i ws łu ch ać s ię w b rzęczen ie ś wietló wek . Żad n e z d zieci d o n ieg o n ie p o d es zło , jed y n ie s en ato r Cru z, k tó ra s wo im wy razem twarzy d ała jas n o d o zro zu mien ia, co my ś li o n as zej reak cji.

Ko b ieta o to czy ła g o ramio n ami, u b ieg ając Cate. Od wró ciłam s ię d o Do lly , b y zap y tać o p ry s zn ice i s y p ialn ie. Prag n ęłam s ię o d ciąć o d n iezn o ś n eg o s zlo ch u Nico , ro zczaro wan ia Cate i n aiwn eg o p o d ek s cy to wan ia p o zo s tały ch d zieci, k tó re n ie wied ziały , że s ą w miejs cu ro zg rab io n y m d o teg o s to p n ia, że n iemal n ie d a s ię w n im mies zk ać. Z teg o , co zd ąży łam zau waży ć, Ran czo miało d wa p o zio my o id en ty czn y m ro zk ład zie. Każd y z n ich b y ł ro zp lan o wan y wzd łu ż d wó ch ró wn o leg ły ch k o ry tarzy , k tó re łączy ły s ię n a o b u k o ń cach p o d wó jn y mi d rzwiami. Od k ażd eg o z n ich o d ch o d ziło d zies ięć p o mies zczeń . Przy k o ry tarzu , d o k tó reg o wch o d ziło s ię z tu n elu s ch o d ami, zn ajd o wało s ię k ilk a maleń k ich p o k o i d o s p an ia, k u ch n ia o raz p raln ia. J ed n e d rzwi b y ły o twarte, więc zajrzałam d o ś ro d k a – s tały tam cztery łó żk a p iętro we. Z s ąs ied n ieg o p o k o ju d o ch o d ziły g ło s y . By ły s tłu mio n e, ale ro zp o zn ałam wy b u ch o b u rzen ia Pu lp eta. Po d es złam d o d rzwi i ch wy ciłam za k lamk ę. Zd ziwiłam s ię, że s ą zamk n ięte. – … n ie mo g ła n o rmaln ie n am p o wied zieć? – Vid a p ry ch n ęła. – Nie wierzę, p o p ro s tu n ie wierzę, d o jas n ej ch o lery ! J eś li n as ze ży cie b y ło w n ieb ezp ieczeń s twie, czemu k o n s p iro wała z Co le’em? To my p o win n iś my b y li s ię d o wied zieć jak o p ierws i! Op arłam czo ło o d rzwi i s łu ch ałam d alej. – On a i Co le ju ż o d jak ieg o ś czas u zach o wu ją s ię jak n ajlep s i k u mp le – zawtó ro wał jej Pu lp et. – Wcale mn ie n ie d ziwi, że o d s tawili tak i n u mer. – To n ie ma s en s u . – Liam mó wił tak cich o , że led wie g o s ły s załam. Zaczęłam s ię wy co fy wać. Krew d u d n iła mi w u s zach – n ie mo g łam u wierzy ć, że mó wią o mn ie z tak im g n iewem. Ru s zy łam w d ó ł k o ry tarza w k ieru n k u s ch o wk a, o k tó ry m p o wied ziała mi Do lly . Po ręczn ik ach n ie b y ło an i ś lad u , ale w wo rk u n a cy wiln e u b ran ia, k tó reg o zap o mn ieli ag en ci, zn alazłam mięk k ą o b s zern ą czarn ą k o s zu lę. Wzięłam ją ze s o b ą i p o s złam d o łazien k i, s zczęś liwa, że p rzy n ajmn iej n ie b ęd ę mu s iała wk ład ać z p o wro tem s wo ich b ru d n y ch ciu ch ó w. M ijający p o ran ek wy d awał mi s ię co raz mn iej realn y . Ro zeb rałam s ię i wes złam d o jed n ej z k ab in p ry s zn ico wy ch . Wo d a wy try s n ęła z zard zewiałej s łu ch awk i lo d o waty m s tru mien iem, n aty ch mias t mn ie o ch ład zając i łag o d ząc mro wien ie s k ó ry g ło wy . W k ażd ej z k ab in zn ajd o wały s ię zb io rn ik i n a my d ło i s zamp o n : p o k aźn e p rzemy s ło we p o jemn ik i, k tó re b y ły ju ż w p o ło wie p u s te. Zg arb iłam s ię i wb iłam wzro k w wiru jącą p o d s to p ami i zn ik ającą g d zieś g łęb o k o , g łęb o k o wo d ę.

Od d y ch ałam. Smu g i b ru d u , k tó re n ie ch ciały zejś ć z mo ich żeb er i n ó g , o k azały s ię s in iak ami. Od d y ch ałam. Wd ech , wy d ech . Po p ro s tu o d d y ch ałam.

6 Nie s ąd zę, b y m s p ała. Raczej n a p rzemian traciłam i o d zy s k iwałam p rzy to mn o ś ć. Leżąc p łas k o n a p lecach z ręk ami zło żo n y mi n a b rzu ch u , s łu ch ałam o d g ło s ó w b u d ząceg o s ię d o ży cia Ran cza. Po k o ry tarzu n io s ły s ię g ło s y : p y tan ia o n as tawio n e wcześ n iej p ran ie, n arzek an ia n a b rak ciep łej wo d y w p ry s zn icach , ś miech … Kied y u s ły s załam, że wo ła mn ie Vid a, zamk n ęłam o czy . Wstawaj – ro zk azałam s o b ie. – Musisz się z tym zmierzyć… Przerzu ciłam n o g i p rzez k rawęd ź łó żk a, p o tarłam twarz i zaczes ałam wło s y d o ty łu , u s iłu jąc s p iąć je w k u cy k . Włączy łam ś wiatło i o two rzy łam d rzwi. Kied y wy s złam, Vid a właś n ie zawracała n a d ru g im k o ń cu k o ry tarza. – Co s ię d zieje? – zap y tałam. – No n ares zcie! Wy s p ałaś s ię, ś p iąca k ró lewn o ? – s y k n ęła. – Czek ały n a cieb ie… Czek ały p rzez g o d zin ę, ale s ię n ie p o jawiłaś ! Co , jes teś za d o b ra, żeb y p o wied zieć im „d o wid zen ia”?! Po czu łam, jak n a d n ie mo jeg o żo łąd k a wije s ię co ś lo d o wateg o . – Cate i Do lly ju ż wy jech ały ? Po ws zy s tk im, co s ię wy d arzy ło p rzez o s tatn ie k ilk a mies ięcy , b y łam zas k o czo n a, jak d o tk liwie mn ie to zab o lało . Nie zajrzały d o mn ie, żeb y s ię p o żeg n ać, n ie zo s tały , b y d o k o ń ca n as wy s łu ch ać. Cate wo lała zary zy k o wać i zn iweczy ć ws zy s tk o , co o s iąg n ęliś my , o d s y łając ag en tó w. By ła g o to wa b łag ać ich , b y wró cili, s ab o tu jąc n as ze d ziałan ia. – J es t p rawie trzecia p o p o łu d n iu – p o wied ziała Vid a. Gap iłam s ię n a n ią z n ied o wierzan iem. Lo d o wata mas k a n a jej twarzy w k o ń cu zaczy n ała tajać. Po k ręciła g ło wą, b u rcząc co ś p o d n o s em, a ja u d awałam, że jej n ie s ły s zę. – Cały czas s p ałaś ? M u s iałaś b y ć b ard ziej s teran a, n iż my ś lałam. – Po s łu ch aj… – zaczęłam. – J eś li ch o d zi o s p rawę z ran a… Wy ciąg n ęła p rzed s ieb ie o twartą d ło ń . – Ro zu miem. M am ty lk o jed n o p y tan ie: czy n ie p o wied ziałaś mi o p lan ie Sen , b o s ię b ałaś , że d ziab n ę ją n o żem w n ery ?

– Tak , p o częś ci d lateg o . – W tak im razie n ie zn as z mn ie tak d o b rze, jak ci s ię wy d aje. Bo celo wałab y m p ro s to w s erce… Ale ro zu miem. – Gd zie s ą ws zy s cy ? – Dziad ek leży g d zieś i g n ije. A h arcerzy k wk u rza to warzy s two w k u ch n i. – Co ? J ak to ? – zap y tałam, ale Vid a ty lk o wzru s zy ła ramio n ami. – A Zu ? W jed n ej ch wili jej twarz zn o wu zas ty g ła. Kied y s ię o d ezwała, jej g ło s b y ł tak o s try , jak b y ch ciała mn ie o s k alp o wać. – Czy wy g ląd am, jak b y mn ie o b ch o d ziło , g d zie o n a s ię p o d ziewa? – Vid a, p o s łu ch aj… Co k o lwiek ją u wierało , n ie ch ciała o ty m ro zmawiać. Zan im s ię o b ejrzałam, k iero wała s ię w s tro n ę s ch o d ó w. – M u s imy w k o ń cu o ty m p o g ad ać – p o wied ziałam, ru s zając za n ią. Sp o jrzen ie, k tó re mi p o s łała, zatrzy mało mn ie jed n ak w p ó ł k ro k u . Tak p atrzy ł ty lk o k to ś , k to ch ciał b y ć zo s tawio n y w s p o k o ju . – A tak p rzy o k azji – rzu ciła jed n ak – n a wy p ad ek g d y b y cię to o b ch o d ziło , k ied y Cate wch o d ziła d o tu n elu , p o wied ziała mi: „Przek aż Ru b y , że k to ig ra z o g n iem, w k o ń cu s ię s p arzy ”. M ó wi ci to co ś ? – Nie – o d p arłam p o ch wili. – Nie mam p o jęcia, o co jej ch o d ziło . Vid a p o częś ci miała rację. Liam rzeczy wiś cie b y ł w k u ch n i, z ty m, że n a jej ty łach , w ciemn ej s p iżarce za k u ch en k ami i zlewo zmy wak ami. Otwo rzy ł d rzwi n a o ś cież, b y wp u ś cić d o ś ro d k a tro ch ę ś wiatła i ws p o mó c n iewielk ą latark ę, k tó rą ś cis k ał międ zy zęb ami. Bazg rał co ś w mały m k o ło wy m n o tes ik u . Sięg n ęłam d o włączn ik a ś wiatła, g o to wa s ię n ab ijać, że g o p rzeo czy ł, ale… n ic. Sp ró b o wałam d wu k ro tn ie, żeb y s ię u p ewn ić. Liam wy ciąg n ął latark ę z u s t i s ię u ś miech n ął. W jed n ej ch wili min io n e k ilk a g o d zin o p ad ło ze mn ie i ro zp ły n ęło s ię w mu lis tą k ału żę. – Wy o b raź s o b ie, że p o trzeb u jemy trzy d zies tu s ześ ciu n o wy ch żaró wek . Co im s trzeliło d o łb ó w, żeb y je ze s o b ą zab rać? – Dziwił s ię. – Do k ład n ie trzy d zies tu s ześ ciu ? – Zaś miałam s ię lek k o . – Ocen iłeś to n a o k o ? Wy g ląd ał n a zd ezo rien to wan eg o . – Nie. Po liczy łem. Wcześ n iej zro b iłem o b ch ó d z Ky lie i Zu . Przy d ało b y s ię n am też p ięć n o wy ch zamk ó w d o d rzwi, k ilk an aś cie litró w p ły n u d o p ran ia i jak ieś d wa tu zin y ręczn ik ó w. I jes zcze to … – Liam ws k azał p rzed s ieb ie n a p ó łk i. –

Niewiary g o d n e. Nie mam p o jęcia, s k ąd wy trzas n ęli ty le p u s zek z b u rak ami. Bo że, n awet n ie p o trafię s o b ie wy o b razić, co mo żn a z n imi zro b ić. – Na p rzy k ład u s maży ć, u g o to wać zu p ę, zamary n o wać… – Fu j! – Zatk ał s o b ie u s zy i n ap rawd ę s ię wzd ry g n ął. – To ju ż wo lałb y m d u s zo n e p o mid o ry . – Nap rawd ę jes t aż tak fataln ie? – Wes złam za n im d o s p iżarn i. Rzeczy wiś cie b y ło źle. A n awet g o rzej. Po za k ilk o ma b o ch en k ami ch leb a i p las terk ami węd lin y s ch o wan y mi w lo d ó wce d y s p o n o waliś my jed y n ie warzy wami w p u s zk ach i ś miecio wy m jed zen iem tak im jak p alu s zk i i ch ip s y . Liam p rzerzu cał p ro d u k ty z n ad zieją, że zn ajd zie mak aro n , p u s zk i zu p y alb o o ws ian k ę, a ja o p arłam s ię o n ieg o i zamk n ęłam o czy . Na p lecach czu łam ciep ło jeg o p iers i i z p rzy jemn o ś cią s łu ch ałam, jak wy ch o d zą z n ieg o k o lejn e p o d ek s cy to wan e s ło wa. Po ciąg n ął mn ie d elik atn ie za wło s y . – Nu d zę cię, co ? – rzu cił. – Nie, p rzep ras zam. Nap rawd ę cię s łu ch am. M ó wiłeś o Lu cy , p rawd a? – Tak . Należała d o g ru p y d ziewczy n , k tó re zajmo wały s ię ro zd zielan iem zap as ó w jed zen ia w Eas t Riv er. M y ś lę, że p o mo że n am ro zd y s p o n o wać to , co mamy , i d o rad zi, o co p o win n iś my s ię p o s tarać. Racja. Wied ziałam, że b ęd ziemy mu s ieli zo rg an izo wać zes p o ły o d p o wied zialn e za wy p rawy p o ży wn o ś ć i zao p atrzen ie. By ło n as jed n ak b ard zo n iewielu i p o d ejrzewałam, że Co le wy razi n a to zg o d ę jed y n ie, jeś li s y tu acja zro b i s ię n ap rawd ę trag iczn a. A ju ż zu p ełn ie n ie wy o b rażałam s o b ie, że p o zwo li wy jś ć Liamo wi. – J es teś zmęczo n a – p o wied ział, g ład ząc mn ie k ciu k iem p o p o liczk u . – Gd zie s ię p o d ziewałaś ? Ch ciałem n a cieb ie zaczek ać, ale zas n ąłem, jak ty lk o p rzy ło ży łem g ło wę d o p o d u s zk i. – Wzięłam p ry s zn ic i b y łam tak wy k o ń czo n a, że n ie miałam s iły s zu k ać was zeg o p o k o ju – o d p arłam, n ie p rzy zn ając s ię, że celo wo p o ło ży łam s ię g d zie in d ziej. Nie ch ciałam teraz teg o p o ru s zać, b o mo ja g ło wa b y ła ró wn ie ciężk a jak s erce. Po s p ięciu z Cate wy p aro wała ze mn ie cała waleczn o ś ć. – Zn alazłam p ierws ze wo ln e łó żk o i s tarałam s ię zas n ąć. Sięg n ął n a g ó rn ą p ó łk ę, zd jął z n iej p u s zk ę zawierającą jed n ą p o rcję o wo có w i zerwał wieczk o , zan im zd ąży łam zap ro tes to wać. Kied y wy ch y lałam jej zawarto ś ć, wró cił d o s k ru p u latn eg o liczen ia zap as ó w. Na jeg o twarzy malo wały s ię ws zy s tk ie ro zmo wy , k tó re ch ciał ze mn ą o d b y ć, i k ażd e n u rtu jące g o p y tan ie, co wy p ełn iało mn ie n aras tający m n iep o k o jem.

– Niech ętn ie cię o to p y tam, ale… Zamierzałaś n am p o wied zieć o ag en tach i o ty m, co zro b iliś cie, p rawd a? Nie k azałab y ś s ię n am zas tan awiać, co s p rawiło , że n a Ran czo d o jech ały s ame d zieci? – Po win n am b y ła wam p o wied zieć, k ied y ty lk o wy jech aliś my z mias ta. Ale ty le s ię d ziało , że p o p ro s tu mi to u mk n ęło . – M o g łaś n as wtajemn iczy ć p rzed wy jazd em – o d p arł łag o d n ie. – Nie b y ło n a to czas u . A p o za ty m g d y b y k to ś w jak ik o lwiek s p o s ó b p o k azał, że wie, co s ię d zieje, ag en ci mo g lib y s ię zo rien to wać, co zamierzam. M u s ieliś my s ię s p ies zy ć. – Ty i Co le. – Twó j b rat zn a ag en tó w lep iej n iż k to k o lwiek z n as . Po trzeb o wałam jeg o p o mo cy , b y s p rawić, że mo ja s u g es tia wy d a s ię im p rawd o p o d o b n a. A poza tym gdybym ci powiedziała, nalegałbyś, byśmy odeszli, d o d ałam w my ś lach . Ch wilami, a w zas ad zie p rzez więk s zo ś ć czas u tru d n o b y ło mi u wierzy ć, że k tó rek o lwiek z n as miało k ied y ś o d ręb n e ży cie. Nas ze ś wiaty zb ieg ły s ię i b y ły tak mo cn o ze s o b ą s p lecio n e, że miałam o d ru ch , b y o ws zy s tk im mu mó wić, b y ws łu ch iwać s ię w jeg o my ś li i s p rawd zać, czy b ieg n ą ty m s amy m to rem co mo je. Wp rawd zie k ied y ś zataiłam p rzed n im, czy m jes tem i co zro b iłam s wo im ro d zico m, ale teraz… Nie ch o d ziło o to , że s ek ret d o ty czący ag en tó w b y ł g o rs zy , ale z jak ieg o ś p o wo d u n as zło mn ie u wierające, s iln e p rzeczu cie, że n as ze p o łączen ie zaczęło s zwan k o wać. Zak łó ciłam n atu raln y p o rząd ek n as zej relacji. Przy g ry złam u s ta, p atrząc, jak mars zczy b rwi tak s amo jak jeg o b rat, k ied y s ię k o n cen tro wał. – To d lateg o s p an ik o wałaś , p rawd a? Do p iero tu s ię d o wied ziałaś … ? – Liam p o tarł d ło n ią czo ło . – Ch o lera. Co teraz b ęd zie? – Zb ierzemy s ię p o d czas k o lacji, żeb y o mó wić p lan wy zwo len ia k ilk u o b o zó w. – To całe n as ze jed zen ie, więc k o lacja zap o wiad a s ię raczej s k ro mn ie… Ale co ś wy my ś lę. Ws zy s tk o b ęd zie d o b rze. Przy tu lił mn ie i p rzy ciąg n ął k u s o b ie. Przy cis n ęłam twarz d o jeg o ramien ia, o b jęłam g o w p as ie i wy d ałam z s ieb ie ro zed rg an e wes tch n ien ie. By ło mi d o b rze. Właś n ie jeg o b lis k o ś ci p o trzeb o wałam teraz n ajb ard ziej. Po raz p ierws zy o d ran a g ło wy n ie wy p ełn iała mi g o n itwa my ś li. Tu , w ciemn o ś ciach , w jeg o o b jęciach , ws zy s tk o in n e zd awało s ię o d leg łe. Serce ch ciało wy s k o czy ć mi z p iers i. Liam cało wał mo je wło s y i p o liczk i, a ja my ś lałam: Nie wolno mi go stracić. Nie wolno… Nie mo g łam p o wied zieć mu ws zy s tk ieg o , jeś li miał s k o rzy s tać n a ty m, co u s iło waliś my o s iąg n ąć. Nie, jeś li miałam g o ch ro n ić. Ale z teg o n ie mu s iałam

rezy g n o wać, p rawd a? – Wierzy s z mi, że ch cę cię ch ro n ić? – zap y tałam. Wied ziałam, że b rzmi to irracjo n aln ie, ale n ag le wy d ało mi s ię b ard zo ważn e. Wy raźn ie wid ziałam, że g o zran iłam, zatajając p rawd ę o ag en tach . – Ko ch an ie, g d y b y m miał wy b ierać międ zy to b ą a s etk ami n ajlep s zy ch o ch ro n iarzy , b ez wah an ia wy b rałb y m cieb ie. Zas k o czy łam g o , s tając n a p alcach i n amiętn ie cału jąc g o w u s ta. Od s u n ęłam s ię, ale w d ło n iach ciąg le mięłam jeg o k o s zu lę. M ó j włas n y g ło s wy d ał mi s ię cich y i s zo rs tk i. Z tru d em zn ajd o wałam s ło wa. By łam tak s k ręp o wan a, że wy d awało mi s ię, iż n ie zd o łam p o wied zieć teg o , co zamierzam. – Ch cę… Wy raz o s zo ło mien ia zn ik n ął z jeg o twarzy . Patrzy ł n a mn ie s k u p io n y . Czek ał. Chcę… Czu łam, że ro b ię s ię czerwo n a, ale n ie wied ziałam, czy to z zaws ty d zen ia, czy p rzez o b razy , k tó re p o jawiły mi s ię p rzed o czami. Po raz p ierws zy czu łam s ię tak o n ieś mielo n a i s p ięta. Cało waliś my s ię ju ż wcześ n iej. Na p r a wd ę s ię cało waliś my . Ale za k ażd y m razem p o p y ch ał n as d o teg o s trach , n iep o k ó j alb o g n iew, a p ó źn iej g wałto wn ie o d ciąg ał n as o d s ieb ie ś wiat zewn ętrzn y . Teraz p o raz p ierws zy mo g łam n ap rawd ę o b jąć g o my ś lami. Całeg o . Po wo li g o s tu d io wać. Do ty k jeg o d ło n i. Szo rs tk o ś ć zaro s tu . Delik atn e, cich e d źwięk i wy d o b y wające s ię z jeg o g ard ła p o d czas p o cału n k u . By liś my w s p iżarn i zaraz p rzy k u ch n i, w k tó rej k rzątały s ię d zieci. Racjo n aln a częś ć mn ie ro zu miała o g ran iczen ia tej s y tu acji. Nie wied ziałam jed n ak , co s ię s tan ie i k ied y w in n y m miejs cu zn o wu u d a s ię n am b y ć ty lk o we d wo je. Po czu łam, jak o g arn ia mn ie lek k i s trach , k armio n y w tak iej s amej mierze p an ik ą i p rag n ien iem. Nie miałam p o jęcia, co zro b ić, jak teg o n ie zep s u ć. Liam o d ch y lił s ię, b y s ię o p rzeć o p ó łk i i wziął mn ie za ręce. Zalała mn ie fala u lg i, k ied y zo b aczy łam, że s ię u ś miech a. Ro zu miał. Oczy wiś cie, że ro zu miał. Od ch wili, k ied y mn ie s p o tk ał, zn ał mn ie lep iej, n iż ja s ama. Kied y s ię o d ezwał, b rzmiał s ło d k o , ale jeg o twarz wy rażała co ś zu p ełn ie in n eg o . M iał b ły s zczące, g ło d n e s p o jrzen ie. Zak łu ło mn ie w żo łąd k u , k ied y zd ałam s o b ie s p rawę, że to z mo jeg o p o wo d u . – Sk arb ie, mn ie też p rzy s zło co ś d o g ło wy . – Nap rawd ę? – zap y tałam cich o . Nie mo g łam s ię s k o n cen tro wać, b o w tej s amej ch wili p rzeciąg n ął k ciu k iem p o mo jej d o ln ej ward ze. – Nap rawd ę. Bio rąc p o d u wag ę to , że ty mas z s ied emn aś cie, a ja o s iemn aś cie lat,

u ważam, że mamy p ełn e p rawo cies zy ć s ię s o b ą jak n o rmaln e n as to latk i. J ak zwy k łe s zczęś liwe, s zalo n e d zieciak i. – Zah aczy ł d wa p alce o p as mo ich d żin s ó w i p o ciąg n ął mn ie k u s o b ie. Uwielb iałam, k ied y mó wił d o mn ie zn iżo n y m g ło s em. J eg o ak cen t s tawał s ię wted y jes zcze wy raźn iejs zy i ciep ły n iczy m letn ie p o wietrze n a d zies ięć min u t p rzed b u rzą. Sp ad ł n a mn ie g rad u ro k u ch arak tery s ty czn eg o d la b raci Stewartó w, p rzed k tó ry m n ie p o trafiłam s ię b ro n ić. – Ch ces z p o zn ać zas ad y ? – zap y tał. Serce o mało n ie wy s k o czy ło mi z p iers i, k ied y k iwałam g ło wą. Liam p rzes u n ął d ło n ią p o mo im b io d rze i ws u n ął mi ją p o d b lu zk ę, id ealn ie wp as o wu jąc jej ciep ły k s ztałt w zag łęb ien ie mo ich lęd źwi. Zamk n ęłam o czy , a jeg o u s ta d elik atn ie o tarły s ię o mo je. J eg o d o ty k d o d awał mi o d wag i. Od ep ch n ęłam n iep ewn o ś ć, zan im zd o łała mn ie d o p aś ć. – Po p ierws ze, n ie mo żes z s ię za wiele n ad ty m zas tan awiać. Po d ru g ie, to ty wy zn aczas z g ran ice. Po trzecie, mo żes z ro b ić ws zy s tk o , co s p rawia ci p rzy jemn o ś ć. Po czwarte… – Przes tań g ad ać… – p rzerwałam mu , wy ciąg ając n a o ś lep ręk ę, żeb y zamk n ąć d rzwi. – I mn ie p o cału j. Ro ześ miał s ię, ale n ie p o wied ział ju ż an i s ło wa. J eg o rad o ś ć b y ła zaraźliwa. J a też s ię ro ześ miałam, p o n ieważ łas k o tały mn ie ws zy s tk ie zak o ń czen ia n erwo we. I jes zcze d lateg o , że p ierws za zas ad a, k tó rą wy mien ił, b y ła zu p ełn ie n iep o trzeb n a. Liam b y ł jed y n ą my ś lą w mo jej g ło wie. Ty s iącem d zik ich u czu ć ek s p lo d u jący ch w mo jej k latce p iers io wej. Po g łęb ił p o cału n ek , o twierając mi u s ta. Od wzajemn iłam mu ś n ięcie jeg o języ k a, o trzy mu jąc w zamian cich y jęk zad o wo len ia. By łam n o rmaln a. Szczęś liwa. Szalo n a. Dla n ieg o . Po ty m, jak p rzez p ó ł g o d zin y wo łał mn ie n a k o ry tarzu , Co le w k o ń cu wmas zero wał d o k u ch n i i rzu cił s ię p rzes zu k iwać d u żą ro zp ad ającą s ię lo d ó wk ę. Zajęło mi ch wilę, żeb y o d k leić s ię o d Liama i d o p ro wad zić d o p o rząd k u . W k o ń cu jed n ak wy s złam d o Co le’a. – Bes tia mu s i co ś zjeś ć – p o wied ział, n alewając wo d y d o p las tik o weg o k u b k a. – Zap o mn iałaś o n im? Cu d o wn e lek k ie s zczęś cie w jed n ej ch wili zu p ełn ie ze mn ie wy p aro wało i zn o wu d o p ad ła mn ie rzeczy wis to ś ć. – Cały czas p amiętam o Clan cy m. – Iry tacja d o d awała mo im s ło wo m o s tro ś ci. –

Ale czy p rzy p ad k iem n ie k azałeś mi zd ać s ię w tej k wes tii n a cieb ie? – Nig d y s ię n a n ieg o n ie zd awaj! – zawo łał ze s p iżarn i Liam. Co le s ię u ś miech n ął. – Po ty ch ws zy s tk ich p ro ch ach , k tó ry mi g o n as zp ry co wałem, z b ó lu p ęk n ie mu łeb . Kied y p ak o wałem g o d o jeg o małej celi, d o p iero zaczy n ał d o ch o d zić d o s ieb ie. Prawie g o to wał s ię z wś ciek ło ś ci. – Do b ra. M iejmy to z g ło wy . Zamias t n a g ó rę Co le p o p ro wad ził mn ie k o ry tarzem w g łąb d o ln eg o p o zio mu . M in ęliś my k ilk a p o k o i, p o czy m zatrzy maliś my s ię p rzed d rzwiami z n ap is em „ARCHIWUM ”, a Co le wy ciąg n ął mały b relo k z k lu czem i mi g o wręczy ł. Zamek n ie p u ś cił o d razu , ale w k o ń cu u s tąp ił. Ro zejrzałam s ię wo k o ło , b y s ię u p ewn ić, że n ik t n as n ie o b s erwu je, i s zarp n ęłam za k lamk ę, s p rawd zając, czy d rzwi s ię zatrzas n ą. Wś lizg n ęliś my s ię d o ś ro d k a i Co le p o ciąg n ął za s zn u rek p rzy twierd zo n y d o jed y n ej zwis ającej z s u fitu żaró wk i. M o im o czo m u k azały s ię p ro s te metalo we p ó łk i zag raco n e p u d łami i s tertami p ap ieró w – jeś li wierzy ć n ap is o wi n a d rzwiach , n ajp rawd o p o d o b n iej b y ła to d o k u men tacja o d b y ty ch mis ji. Na p ierws zy rzu t o k a wy g ląd ało to d o ś ć p rzek o n u jąco . Ob rzu ciłam s p o jrzen iem ró wn e rzęd y teczek i s eg reg ato ró w, p o d czas g d y Co le p rzes u wał d wie zn ajd u jące s ię n a ty ln ej ś cian ie s zafk i. – To ta – p o wied ział. – Ta z czerwo n y m p u d ełk iem. Po ciąg n ij. Sięg n ęłam p o n ad g ó rn ą k rawęd ź p u d ełk a wielk o ś ci k o p erty . Kto ś całk iem n ied awn o s tarł k u rz z jeg o wieczk a, s zu k ając wajch y s ch o wan ej n a p o p rzeczn ej ty ln ej lis twie s zafk i. Zacis n ęłam n a n iej p alce i u n io s łam ją. W o d p o wied zi ro zleg ło s ię g ło ś n e k lik n ięcie i s zafk a z imp etem o d s k o czy ła w mo ją s tro n ę. W zn ajd u jący m s ię za n ią k o ry tarzu au to maty czn ie zap aliły s ię ś wietló wk i, zalewając cias n y s ch o wek o ś lep iający m b iały m ś wiatłem. Po ch wili mars zu s u ro wy m tu n elem d o tarliś my d o k o lejn y ch zamk n ięty ch d rzwi. Ty m razem mu s iałam ws u n ąć k lu czy k w zamek i ws tu k ać k o d d o s tęp u : 4 -0 -0 -4 -0 -0 4 . Drzwi o d b lo k o wały s ię z s y k iem. – Zaczek am tu n a cieb ie – p o wied ział cich o Co le. – Daj zn ać, jeś li b ęd zies z mn ie p o trzeb o wać. By ł to k o lejn y p u n k t n as zej u mo wy : Co le ch ciał, b y k to ś czu wał za d rzwiami za k ażd y m razem, g d y p rzy n o s iłam Clan cy ’emu jed zen ie. Najp ierw u zn ałam, że mo że to b y ć o n , Cate lu b Vid a, ale p ó źn iej d o lis ty d o d ałam też Pu lp eta, k tó ry zaws ze b y ł o d p o rn y n a wp ły wy mło d eg o Gray a.

Wes złam d o k o lejn eg o k o ry tarza, p o zwalając, b y Co le zamk n ął za mn ą d rzwi. Zn ajd o wały s ię tu wejś cia d o d wó ch cel s zero k ich n a trzy metry i d łu g ich n a mn iej więcej metr. W k ażd ej z n ich s tały p ry cza, p las tik o wa to aleta o raz wiad ro , p rzy k tó ry m mo żn a b y ło u my ć twarz i zęb y . W p o ró wn an iu z zawilg o co n y mi, zap leś n iały mi p o mies zczen iami w b lo k u p rzes łu ch ań w Bazie miały o n ieb o wy żs zy s tan d ard . By ły ró wn ież o wiele jaś n iejs ze – n ag ie flu o res cen cy jn e żaró wk i zwis ające z s u fitu rzu cały mo cn e ś wiatło , k tó re o d b ijając s ię o d b iały ch ś cian , s tawało s ię n iemal o ś lep iające. Z p ewn o ś cią n ie b y ły to waru n k i, d o jak ich p rzy wy k ł Clan cy , ch o ć wy g ląd ał n a d o ś ć zad o wo lo n eg o , leżąc n a p ry czy z ręk ami zarzu co n y mi n a twarz. Co le n ajwid o czn iej u my ł g o i p rzeb rał w czy s ty d res , zan im g o tu zamk n ął. Uważałam, że Clan cy n ie zas łu g iwał n awet n a ty le. Po d es złam b liżej, ale o n n awet s ię n ie p o ru s zy ł. M etalo wa k lap k a w o d d zielający ch n as d rzwiach miała k o lejn y zamek – zg ad y wałam, że mó j k lu cz p as u je i d o n ieg o . Nie p o my liłam s ię. Otwo rzy ła s ię z p is k iem, ale Clan cy w d als zy m ciąg u n awet n ie d rg n ął. Rzu ciłam n a ziemię to rb ę z jed zen iem i p o s tawiłam s zk lan k ę z wo d ą n a wąs k iej p o d p ó rce z d ru g iej s tro n y d rzwi. Clan cy czek ał. Od ezwał s ię, d o p iero k ied y zawró ciłam, b y o d ejś ć. – Wp ro wad zan ie s ię n ie id zie wam za d o b rze, co ? – W jeg o g ło s ie b rzmiała n iep o k o jąca ciek awo ś ć. Przek ręcił g ło wę i s p o jrzał n a mn ie. – Two je my ś li s ą tak g ło ś n e, że s ły s zę je n awet p rzez s zy b ę. To b y ło n iemo żliwe, ale w p ierws zy m o d ru ch u wy s tras zy łam s ię, że mó wi p rawd ę. Czu łam jed n ak , jak b ezs k u teczn ie d o b ija s ię d o mo jej g ło wy , p ró b u jąc wn ik n ąć d o u my s łu . Zaws ze to warzy s zy ły temu fale mro wien ia n a p o ty licy i wzd łu ż s zy i. Sto p ą p rzy ciąg n ął k u s o b ie jed zen ie, a k ied y ro zło ży ł k an ap k ę, zro b ił k waś n ą min ę. – Co to ma b y ć? Na ws ch ó d o d Tek s as u n ie u ś wiad czy s ię s tek ó w? Co to za mięs o ? J u ż miałam p rzewró cić o czami, ale zd ałam s o b ie s p rawę, że mó wi p o ważn ie. – To s zy n k a wiep rzo wa. Po wąch ał k an ap k ę, wy k rzy wiając z o b rzy d zen iem u s ta, p o czy m z p o wro tem zawin ął ją w fo lię. – Wo lę u mrzeć z g ło d u . – Bard zo p ro s zę. – Z in n ej b eczk i – zu p ełn ie zig n o ro wał mo ją zaczep k ę – jes tem ro zczaro wan y , że n ie o b n o s is z s ię ze s wo im s u k ces em. Sp o d ziewałem s ię, że wp ad n ies z tu , triu mfu jąc,

s zczęś liwa, że o d n alazłaś s wó j mały p en d riv e. Co zep s u ło ci h u mo r? – Właś n ie n a to p atrzę. Ro ześ miał s ię lek k o . – Przecen iłem cię, zak ład ając, że p rzez te k ilk a g o d zin ws zy s tk o zro zu mies z. Ciek awe, czy ten d y s k w o g ó le d ziała, czy imp u ls elek tro mag n ety czn y zu p ełn ie g o wy czy ś cił. A jak s ię mają cen n e s tro n y , k tó re u rato wałaś o d s p alen ia? O Th u rmo n d n awet n ie p y tam, b o p ewn ie n ie mas z p o jęcia, co s ię tam wy czy n ia. M iałam wrażen ie, że n iewid zialn a ręk a zacis k a mi s ię n a g ard le, zmu s zając, b y m p o ch y liła s ię d o p rzo d u . Thurmond? Co tak ieg o mo g ło s ię tam d ziać, że Clan cy p atrzy ł n a mo ją zd ziwio n ą min ę z tak im ro zb awien iem. Nic nie mów – ro zk azałam s o b ie, walcząc z p an ik ą, k tó ra zaczy n ała s ię wić wo k ó ł my ś li o o b o zie. – Nie reaguj. Clan cy o d łamał k awałek ch leb a i wrzu cił g o s o b ie d o u s t. Wid ząc, że o n ic g o n ie p y tam, u ś miech n ął s ię k p iąco . – J eś li cię to in teres u je, b ęd zies z mu s iała zajrzeć i s ama s ię p rzek o n ać. – Po s tu k ał s ię w s k ro ń . Nie wied ziałam, czy to wy zwan ie, czy zap ro s zen ie. – Wiem, że jes teś wś ciek ła o to , co s ię wy d arzy ło w Lo s An g eles . Thurmond – n ie mo g łam my ś leć o n iczy m in n y m. To s ło wo b y ło n ib y zak ażen ie, o czy m, jak p o d ejrzewałam, Clan cy d o b rze wied ział. – Więzimy go od wielu tygodni, więc niemożliwe, by miał jakiekolwiek świeże informacje. Ale co , jeś li to wcale n ie b y ły n o we fak ty … ? Co , jeś li b y ła to k arta, k tó rą zach o wał d la s ieb ie, b y mó c n ią zag rać w n ajd o g o d n iejs zy m mo men cie? Od p o wied ziałam d o p iero p o ch wili. – Wś ciekła to za mało p o wied zian e. Po k iwał g ło wą. – Pewn eg o d n ia… Za k ilk a mies ięcy alb o lat b y ć mo że zro zu mies z, że zn is zczen ie wy n ik ó w ty ch b ad ań b y ło b ezin teres o wn e, a n ie eg o is ty czn e – s twierd ził. – Bezin teres o wn e? – Od wró ciłam s ię n a p ięcie, ch o ć b y łam ju ż w d ro d ze d o d rzwi. – Od eb ran ie d ziecio m n ad ziei n a p rzeży cie i d o czek an ie zmian y , o k rad zen ie ich z jed y n ej realn ej s zan s y n a p o wró t d o ro d zin i d o mó w b y ło b ez in ter es o wn e? – Teg o właś n ie ch ces z? M y ś lałem, że z czas em wy zwo len ie Th u rmo n d s tan ie s ię d la cieb ie n ajważn iejs ze – rzu cił, p rzy g ląd ając s ię win o g ro n o m, k tó re mu p rzy n io s łam. – Są z u p raw ek o lo g iczn y ch ?

Od wró ciłam s ię i s k iero wałam d o d rzwi n ajs zy b ciej, jak p o trafiłam, n ie b ieg n ąc. – Ru b y , p o s łu ch aj. Leczen ie jes t k o lejn y m s p o s o b em, b y n as k o n tro lo wać, b y u n iemo żliwić n am p o d ejmo wan ie d ecy zji. Co s ię s tało , k ied y p rzy n io s łaś d an e d o Bazy ? Po zwo lili ci ch o ćb y n a n ie s p o jrzeć? Wies z, g d zie teraz s ą? Zacis n ęłam d ło n ie w p ięś ci. – To n ie żad en mag iczn y o p atru n ek , k tó ry zag o i ws zy s tk ie n as ze ran y . Leczen ie n ie zmaże p iętn a teg o , k im d la n ich jes teś my . J eś li n awet n ie wy k aże s k u tk ó w u b o czn y ch , to o n i i tak cały czas b ęd ą czek ać, o b s erwo wać n as w n ap ięciu , czy ch o ro b a n ie wró ciła. Po wied z mi… – Po d ciąg n ął n o g i i u s iad ł p o tu reck u n a p ry czy . Patrzy łam w milczen iu , jak b ęb n i p alcami o k o lan a. – Czy wied za o mo żliwo ś ci leczen ia zmien iła s p o s ó b , w jak i ag en ci was trak tu ją? Przes trzeń międ zy n ami wy p ełn iła s ię cis zą. Clan cy s ię u ś miech n ął. – Cel, d o k tó reg o d ążą, zu p ełn ie n ie ma z wami związk u . Zamy d lili wam o czy , b y was tu s p ro wad zić, b y zd o b y ć was ze zau fan ie, ale n ie d o trzy mają o b ietn ic. Ty czy s ię to ró wn ież Stewarta. – J ed y n ą o s o b ą, k tó rej n ie wo ln o mi zau fać, jes teś ty – o d p aro wałam. – Niezależn ie o d teg o , co s taras z s ię o s iąg n ąć – o d p arł ś cis zo n y m g ło s em – s p ro wad ź tu jak n ajwięcej d zieci, k tó re cię wes p rą. To o n e p ó jd ą za to b ą i ci zau fają. W p rzeciwień s twie d o d o ro s ły ch , k tó rzy zaws ze b ęd ą wid zieć w to b ie jed y n ie u ży teczn ą b ro ń . – M ó wis z tak , jak b y zn alezien ie d zieci ro zp ro s zo n y ch i u k ry wający ch s ię p o cały m k raju b y ło b an aln ie p ro s te. – Po mo g ę ci wy tro p ić b łąk ające s ię p lemio n a. Sama b ęd zies z mo g ła wy s zk o lić te d zieciak i i n au czy ć je, jak s ię b ro n ić. Zb liżamy s ię d o fin ału . J eś li ich n ie o d n ajd zies z, ich ś mierć b ęd zie s k u tk iem u b o czn y m tej wo jn y . Zazg rzy tałam zęb ami, ale n im zd ąży łam wy s trzelić jak ąk o lwiek rip o s tę, Clan cy zn o wu zaczął mó wić. – Zap o mn ij o d o ro s ły ch , Ru b y . Up ewn ij s ię, że s to is z n a czele d zieci. J eś li s p rawis z, że cię p o k o ch ają, b ęd ą ci wiern e d o k o ń ca. – M am s p r a w>, żeb y mn ie p o k o ch ały ? – Po czu łam, jak zalewa mn ie fala g n iewu . – Nie ws zy s tk o w Eas t Riv er b y ło k łams twem – p o wied ział ch ło d n o . Ws zy s tk o , co ważn e, k ażd e mo je ws p o mn ien ie związan e z ty m miejs cem b y ło zab arwio n e czern ią p o d s tęp n eg o d o ty k u jeg o u my s łu . Na s amą my ś l o ty m, jak mi s ię p rzy p atry wał z d ru g iej s tro n y o g n is k a, jak p rzen ik n ął p rzez ws zy s tk ie z mo ich

zap ó r b ezp ieczeń s twa, z jak im n iek łaman y m u wielb ien iem p atrzy ły n a n ieg o te d zieci, p rzes zed ł mn ie d res zcz. Ko ry tarz zro b ił s ię d la mn ie zb y t cias n y i zb y t zimn y , b y m mo g ła w n im s tać i wy s łu ch iwać wy p lu wan y ch p rzez n ieg o b zd u r. Ob ró ciłam s ię z p o wro tem d o d rzwi, p rzek ręciłam zamek i u p ewn iłam s ię, że zg as iłam ś wiatło . Gło s Clan cy ’eg o wciąż jed n ak p ły n ął d o mn ie p rzez ciemn o ś ć. Zan ieczy s zczał p o wietrze, zd awał s ię mn ie o s aczać. – Kied y b ęd zies z g o to wa p rzejąć d o wo d zen ie i w k o ń cu zab rać s ię d o ro b o ty , d aj mi zn ać. Będ ę tu n a cieb ie czek ał. Rzu ciłam mu p rzez ramię o s tatn ie s p o jrzen ie – n ap rawd ę wy g ląd ał tak , jak b y n ie ch ciał b y ć n ig d zie in d ziej.

7 Co le o d ezwał s ię d o mn ie, d o p iero k ied y wró ciliś my d o g łó wn eg o k o ry tarza i o d Clan cy ’eg o o d d zielało n as k ilk a p ar d rzwi. W d als zy m ciąg u b y ł jed n ak ro zk o jarzo n y : mars zczy ł b rwi i zap ló tł ręce n a p iers i. – Sły s załeś , co mó wił? – zap y tałam. Po k iwał g ło wą. – Przez małą k ratk ę p o d o k n em d o o b s erwacji. – Czy p rzed atak iem p rzech wy ciliś cie jak ieś n o we in fo rmacje o Th u rmo n d ? Czy p o Bazie k rąży ły jak ieś p lo tk i? – M iałem n ad zieję, że ch o ciaż ty mas z p o jęcie, o czy m mó wił. Sp rawd zę to . Sk iero wałam s ię n a lewo o d k latk i s ch o d o wej d o d u żeg o p o mies zczen ia, k tó re k ied y ś b y ło au lą, g d zie mieliś my zjeś ć k o lację. Co le ru s zy ł d alej, n ajp ewn iej d o b iu ra Alb an a. Gd y mn ie wy p rzed zał, ch wy ciłam g o za n ad g ars tek . – Kied y p rzy g o tu jemy k o n k retn y p lan wy zwalan ia o b o zó w? – zap y tałam. – Nie d zis iaj – o d p arł. – Wciąż czek amy n a d wa s amo ch o d y z d ziećmi, a p o za ty m ch ciałb y m zad zwo n ić d o k ilk u o s ó b , k tó re k ied y ś p o mag ały n am zd o b y wać zao p atrzen ie. Wy p o s ażen ie teg o miejs ca jes t teraz n as zy m p rio ry tetem. Żad n e z ty ch d zieci n ie u wierzy , że mo że co k o lwiek zd ziałać, jeś li n ie zd o łamy im załatwić czy s ty ch u b rań i p o rząd n ie ich n ak armić. J u ż p o p ro s iłem k ilk u Zielo n y ch , żeb y p o my ś leli n ad mo żliwy mi s trateg iami d ziałan ia. Zró b s o b ie małą p rzerwę. Nied łu g o b ierzemy s ię d o p racy . Po mach ałam mu , k ied y zn ik n ął za d rzwiami łączący mi k o ry tarze, i p o d ąży łam za wo n ią s o s u d o s p ag h etti. Kied y wes złam d o au li, mo im o czo m u k azały s ię u ło żo n e w ró wn e rzęd y ro zk ład an e ławy i k rzes ła. Na wy tarty m s to le d o b ilard u , k tó ry ag en ci łas k awie n am p o zo s tawili, s tało małe rad io , a o b o k n ieg o d wa s p o re g arn k i, s ztu ćce o raz ś mies zn ie mały s to s ik p ap iero wy ch talerzy . Do p iero teraz, p o k ilk u g o d zin ach , zau waży łam, że Ran czo zmien iało s wo je o b licze i zaczy n ało wy g ląd ać całk iem s ch lu d n ie… Cich e k o ry tarze n a d o ln y m p o zio mie ro zb rzmiewały teraz h ałas em p ralek i s u s zarek , k tó re zd awały s ię p raco wać n a o k rąg ło . Do s trzeg łam też, że k afelk i p o k ry wające p o d ło g ę s tały s ię b ard ziej b iałe

n iż żó łte. Co więcej, k ied y wes złam d o łazien k i, żeb y o b my ć twarz, k ran n ie try s k ał ju ż n a ws zy s tk ie s tro n y rd zawą wo d ą. Otaczał mn ie zap ach ch lo ru i ś ro d k ó w czy s zczący ch . Po czu łam s ię p rawie jak w d o mu … Na d rzwiach au li zau waży łam d wie k artk i. Stan ęłam p rzy n ich i o d razu ro zp o zn ałam p is mo Liama. Do p iero p o ch wili zo rien to wałam s ię, czemu s łu żą wid n iejące n a n ich tab elk i i d laczeg o d o o b u p rzy mo co wan o o g ry zk i o łó wk ó w. By ły to g rafik i o b o wiązk ó w. W n ag łó wk ach p o s zczeg ó ln y ch k o lu mn Liam u mieś cił h as ła: p ran ie, s p rzątan ie, s p rawy o rg an izacy jn e, p rzy g o to wan ie p o s iłk ó w. Po d s p o d em wid n iały imio n a d zieci. Każd e mu s iało p o mag ać, ale mo g ło s o b ie wy b rać zajęcie. Ty lk o Liam mó g ł co ś tak ieg o wy my ś lić. Zau waży łam, że mo i p rzy jaciele ro zmawiają p rzy jed n y m ze s to łó w, p o ch y lając k u s o b ie g ło wy . Vid a s p o s trzeg ła mn ie p ierws za i n aty ch mias t u cich ła, o d ch y liła s ię w ty ł i jak g d y b y n ig d y n ic p o d n io s ła wid elec d o u s t. Nało ży łam s o b ie tro ch ę mak aro n u i ru s zy łam w ich s tro n ę. – Co s ię d zieje? – zap y tałam, zajmu jąc wo ln e miejs ce i s ztu rch ając Liama w b o k . – Wid ziałam tab ele o b o wiązk ó w. Trzeb a b y ło p o wied zieć mi wcześ n iej, żeb y m zd ąży ła s ię g d zieś wp is ać. Liam p o d n ió s ł wzro k zn ad s wo jeg o n o tes u i p rzes u wając d ło ń , o d s ło n ił ciąg cy fr wy g ląd ający ch n a s k o mp lik o wan e ró wn an ie. – Nie p rzejmu j s ię. M as z in n e rzeczy n a g ło wie – p o wied ział. In n e rzeczy n ies tety n ie o b ejmo wały p rzeb y wan ia z n im s am n a s am w s p iżarn i. – Co tam mas z? – Po ch y liłam s ię k u n iemu , żeb y s p o jrzeć n a zap is k i. Rzu cił mi ło b u zers k i u ś miech . – Pró b u ję u s talić, k ied y p o win n iś my s ię wy p rawić p o jed zen ie. Sp rawd ziłem p o b lis k ie mias teczk a i my ś lę, że jes t k ilk a, d o k tó ry ch mo g lib y ś my u d erzy ć p rzy min imaln y m ry zy k u , że s p o tk amy jak ich k o lwiek mies zk ań có w. – Co le p o wied ział, że s ię ty m zajmie – o d p arłam. Liam p ry ch n ął, wzb u d zając mó j n iep o k ó j. – Wy ch o d zen ie n a zewn ątrz jes t w ty m mo men cie zb y t n ieb ezp ieczn e. Zo s tawcie to jemu – d o d ałam. Zu p rzy g ląd ała mi s ię n iep ewn ie. Ws k azałam n a jej talerz ze s p ag h etti – n awet g o n ie tk n ęła. – My mo g lib y ś my wy jś ć. – Liam n ie o d p u s zczał. – Ty , ja i Vi. Zało żę s ię, że Ky lie też b y s ię d o n as p rzy łączy ła. By ło b y jak k ied y ś .

Zu s ięg n ęła p rzez s tó ł, ch wy ciła g o za p rzed ramię i p rzy cis n ęła je d o b latu . Zaczęła p o trząs ać g ło wą, s zero k o o twierając o czy . Nie mó g ł p ó jś ć. On a n ie zamierzała mu n a to p o zwo lić. W g łęb i d u s zy cies zy łam s ię, że to o d n iej wy s zed ł p ro tes t, i cały m s ercem b y łam za n ią. Ch ciałam, żeb y zo s tał w b azie, g d zie n ieb ezp ieczeń s two n ie miało d o n ieg o d o s tęp u . – Ro b iłem to ty s iąc razy – p o wied ział d o n iej łag o d n ie. – Czemu s ię tak zach o wu jes z? Zu p u ś ciła jeg o ręk ę i s k u liła s ię zu p ełn ie jak n ie o n a. Zaczęłam ją wy p y ty wać, o co ch o d zi, ale p rzerwał mi s fru s tro wan y jęk Pu lp eta. – Po d d aję s ię! J u ż n awet n ie jes tem g ło d n y ! – wy b u ch n ął, o d p y ch ając o d s ieb ie talerz. Na jeg o k o s zu li wid n iało więcej s o s u n iż n a mak aro n ie, k tó ry zo s tawił. Ok azało s ię, że trafien ie wid elcem p ełn y m ś lis k ich n itek d o u s t jes t s p o ry m wy zwan iem, k ied y z mech an izmu k o o rd y n acji ręk a– o k o wy p ad n ie ro la o k a. Vid a n ie zmiażd ży ła g o w o d p o wied zi, więc zas k o czo n a rzu ciłam jej s p o jrzen ie. Po wietrze wo k ó ł n as wib ro wało o d wes o ły ch ro zmó w i ś miech u , co s p rawiało , że jej milczen ie zd awało s ię jes zcze b ard ziej n iep o k o jące. – Nie trzeb a b y ło wy rzu cać s tary ch s zk ieł. Nie b y ły aż tak p o p ęk an e – p o wied ziała w k o ń cu . – A co miałem zro b ić? Przy k leić je s o b ie taś mą k lejącą d o twarzy ? – o d g ry zł s ię Pu lp et. – Przy k ład ać jed n o z n ich d o o k a jak lu p ę? – Wted y p rzy n ajmn iej n ie mu s iałb y ś s ię n ad s o b ą u żalać i n ie o b ijałb y ś s ię o ws zy s tk o – rzu ciłam. Przed k o lacją w p rzy p ły wie b ezs iln o ś ci i fru s tracji Pu lp et wy rzu cił s zk ła o d o k u laró w d o k o s za. Wy ło wiłam je jed n ak i zan io s łam d o jeg o s y p ialn i, wierząc, że s ięg n ie p o n ie, k ied y s ię u s p o k o i i zn o wu zaczn ie my ś leć racjo n aln ie. – M o żemy p o p ro s ić Co le’a, żeb y d o p is ał o k u lary d o lis ty p o trzeb n y ch n am rzeczy – d o d ałam. – Szk ła b y ły n a recep tę – wark n ął Pu lp et. – Nie wiem, jak ą d o k ład n ie mam wad ę, więc Co le n ie zd o ła ich zamó wić. Ok u lary d o czy tan ia s ą za s łab e i b o li mn ie g ło wa, k ied y n o s zę je zb y t d łu g o … Vid a p rzes u n ęła co ś p o b lacie s to łu , an i n a ch wilę n ie p o d n o s ząc o czu zn ad talerza. Pu lp et n ajwy raźn iej u zn ał, że to ły żk a lu b wid elec, b o w p rzeciwn y m razie, jak p o d ejrzewałam, o d razu b y p o to s ięg n ął. Op rawk i leżący ch p rzed n im o k u laró w b y ły mn iej więcej tak ieg o s ameg o ro zmiaru i k s ztałtu jak te zn is zczo n e. Szk ła n ie p as o wały id ealn ie i tro ch ę o d s tawały ,

ale cało ś ć wy g ląd ała zn o ś n ie. Ro zło ży łam je i ws u n ęłam Pu lp eto wi n a n o s – n iemal p o d s k o czy ł ze zd ziwien ia i zd ezo rien to wan y zaczął b ad ać je p alcami. – Co tak ieg o … ? Przecież… Zaraz, zaraz… – Ty lk o s ię n ie p o s ik aj – rzu ciła Vid a, jak b y n ig d y n ic g rzeb iąc w s wo im talerzu . – Do lly miała zap as o wą p arę o k u laró w d o czy tan ia. Wzięłam je o d n iej wczo raj i wy mien iłam s zk ła n a two je. Wy g ląd as z w n ich tak g łu p io jak w s wo ich s tary ch , ale p rzy n ajmn iej co ś wid zis z, p rawd a? J a i Pu lp et g ap iliś my s ię n a n ią o s zo ło mien i. – Vi… – zaczęłam. – Co ? – wy rzu ciła z s ieb ie zu p ełn ie n ien atu raln y m to n em. W jej g ło s ie b y ło jed n ak więcej n iep ewn o ś ci n iż g n iewu . – M iałam d o ś ć ro b ien ia za p s a p rzewo d n ik a. Czu łam s ię p o d le, wy b u ch ając ś miech em za k ażd y m razem, k ied y s ię p o ty k ał alb o w co ś właził… A n ie lu b ię s ię czu ć aż tak p o d le. – Sp rzeciwian ie s ię włas n ej n atu rze jes t s tras zn ie tru d n e – zaczął Pu lp et. – Ch ciał p o wied zieć „d zięk u ję” – p rzerwałam mu . – To b ard zo miłe z two jej s tro n y , Vi. J es zcze n ig d y n ie wid ziałam jej tak zażen o wan ej. – Nie p rzes ad zaj – wy mamro tała. – Nie u rato wałam g ło d u jący ch d zieci w Afry ce. J eś li ro zwali tę p arę, ma p rzek ich an e. – Co tak ieg o ? – Przez n as zą ro zmo wę p rzed arł s ię zas k o czo n y g ło s Liama, k ied y p rzy s u n ął s o b ie b liżej k artk ę, n a k tó rej Zu d o n as p is ała. – J es teś p ewn a? Na s to p ro cen t? Czemu n ie p o wied ziałaś mi teg o wcześ n iej? Zu wy jęła mu k artk ę z ręk i. Liam tak b ard zo n ie mó g ł s ię d o czek ać, aż s k o ń czy p is ać, że wy ciąg n ął s ię k u n iej p rzez s tó ł, ś led ząc k ażd e s ło wo . „M y ś lałam, że o d ejd zies z, b y ich o d n aleźć. Przep ras zam”. – Daj s p o k ó j – p o wied ział, k ład ąc jej d ło ń n a g ło wie. – Nie zro b iłb y m teg o . Nie zro b ię. Nie p rzep ras zaj, ro zu miem. Ale jes teś p ewn a? To wy g ląd a n a n iewiary g o d n y zb ieg o k o liczn o ś ci… Kied y p rzeczy tał jej o d p o wied ź, zb lad ł, jak b y zro b iło mu s ię n ied o b rze. – To n ap rawd ę mo g ła b y ć o n a… Ale jak d o teg o d o s zło ? Co ro b iłaś w Arizo n ie? Pu lp et p o mach ał p rzy jacielo wi ręk ą p rzed n o s em. – M o że n as wtajemn iczy s z? – Zu … – Liam p rzy cis n ął s o b ie p ięś ć d o g ard ła i p rzez ch wilę je p o cierał. – Wy g ląd a n a to , że p o d ro d ze d o Kalifo rn ii Zu n atk n ęła s ię n a mo ją mamę… Od

d łu żs zeg o czas u s taram s ię d o wied zieć, g d zie u k ry wają s ię mo i ro d zice. Zu ciąg le b y ła b lad a i u ważn ie p rzy g ląd ała s ię Liamo wi, jak b y n ie d o k o ń ca mu wierzy ła. Od ch y liłam s ię d o ty łu , a tląca s ię we mn ie is k ierk a zmartwien ia p rzeo b raziła s ię w ży wy p ło mień . Kied y ś n as za czwó rk a u zn awała trzy man ie s ię razem za p rio ry tet. Prawie n ig d y s ię n ie ro zd zielaliś my , a n awet wted y żad n e z n as n ie zo s tawało s amo . Ro zu miałam p rzy p ły w emo cji związan y z p o n o wn y m zjed n o czen iem n as zej p aczk i i p o trzeb ę n ad ro b ien ia s traco n eg o czas u . J ed n ak d es p eracja, k tó rą wid ziałam w Zu , o raz ś wiad o mo ś ć, że d ziewczy n k a p rzez cały ten czas zd awała s ię ś led zić n as ze lo s y , u p ewn iając s ię, że n ie zn ik n ęliś my , ro zs ad zała mi s erce n a małe k awałeczk i. Co ją s p o tk ało ? Nig d y wcześ n iej n ie wid ziałam, b y miała w s o b ie ty le lęk u i n iep o k o ju . Kto ś to w n iej o b u d ził, o d s ło n ił k ażd y n erw. Ro zd arł i o b n aży ł jej b ó l. – A co , two im s tary m o b erwało s ię o d k u n d li Gray a za to , że n awiałeś z o b o zu ? – zap y tała Vid a z ch arak tery s ty czn y m d la s ieb ie wy czu ciem. – Dlaczeg o Arizo n a? – zap y tałam. – Ch o ciaż p ewn ie p rzy p ad k o wy wy b ó r jes t tak s amo d o b ry jak k ażd y in n y . Stło czy liś my s ię n ad Zu , k tó ra jak s zalo n a p is ała k o lejn ą wiad o mo ś ć, rzu cając n am p ełn e wy rzu tu s p o jrzen ia. Liam p o d n ió s ł ręk ę. – Nie s p ies z s ię. Wres zcie s k o ń czy ła. J ej o d p o wied ź zu p ełn ie mn ie zas k o czy ła, a s ąd ząc p o temp ie, w jak im z twarzy Liama wy p aro wały res ztk i k o lo ru , jeg o też. „Uk ry wają d zieci p o d s wo im d ach em, b y je ch ro n ić. Ko b ieta p rzed s tawiła s ię tak , jak mi mó wiłeś : Della Go o d k in d , ale zo rien to wałam s ię, że to o n a, b o wy g ląd a i mó wi jak ty . Po wied ziałam jej, że jes teś b ezp ieczn y ”. – O Bo że – wy mamro tał Pu lp et, k ied y p rzek ręciłam k artk ę w jeg o s tro n ę. – Czemu w o g ó le mn ie to n ie d ziwi? Cała ro d zin a n ajwid o czn iej s p ad ła z k s ięży ca i to p ro s to n a g ło wę. Zu p s try k n ęła g o k o ń có wk ą o łó wk a w n o s w ramach rep ry men d y , p o czy m zn o wu zaczęła s tawiać zamas zy s te zawijas y : „Wid ziałam ją ty lk o k ilk a min u t, ale b y ła b ard zo miła”. Liam wy g ląd ał jak wy g ło d zo n e d zieck o , k tó re n atk n ęło s ię n a k o s z p ik n ik o wy . – Po wied ziała co ś jes zcze? By ł tam Harry ? M ó wis z, że p o mag a d ziecio m. Zap y tała cię, czy ch ces z z n ią zo s tać? Zap ro p o n o wała to k tó rejk o lwiek z d ziewczy n ek ? Czy Talo n jes t z n ią?

– Na k tó re z ty ch p y tań ma o d p o wied zieć n ajp ierw? – p rzerwał mu Pu lp et. – Zmieś ciłeś ch y b a d zies ięć w d wó ch s ek u n d ach . Zu s k u liła s ię n a k rześ le. Ołó wek s p ad ł ze s to łu n a jej k o lan a, a wraz z n im jej s p o jrzen ie o p ad ło n a rąb ek p o d k o s zu lk i, k tó ry zwijała w p alcach . – Ky lie p o wied ziała, że Talo n n ie d o jech ał d o Kalifo rn ii – zaczęłam o s tro żn ie. – Czy k to ś zro b ił mu k rzy wd ę? Czy o n … ? – Czy d zieciak wy k o rk o wał? – To n Vid y b y ł zimn y jak s tal. – Oj, wy b acz. Czy p o win n am zach o wy wać s ię jak res zta i trak to wać cię jak d zieck o ? Ch ces z, żeb y m p o k ry wała ws zy s tk o lu k rem? Czy mo że p o trafis z b y ć d u żą d ziewczy n k ą? – Wy s tarczy ! – fu k n ął ro zwś cieczo n y Liam. – Nie mas z p o jęcia, co wy g ad u jes z – zawtó ro wał mu Pu lp et. – To n ie fair – zaczęłam. J ed y n ą o s o b ą, k tó ra n ie o k azała żad n y ch emo cji i zd awała s ię n iep o ru s zo n a s ło wami Vid y , b y ła Zu . Przez ch wilę d ziewczy n k a mierzy ła Vid ę tak s amo n ieu s tęp liwy m s p o jrzen iem. Nas tęp n ie zn ó w p o ch y liła s ię n ad k artk ą i zaczęła co ś p o s p ies zn ie p is ać. Liam i Pu lp et aż g o to wali s ię z wś ciek ło ś ci. Kied y s k o ń czy ła, p o d n io s ła k artk ę, ty m razem tak , b y Vid a ró wn ież mo g ła o d czy tać zap is an e n a n iej s ło wa. „Ścig ali n as ło wcy n ag ró d i Talo n zg in ął w wy p ad k u s amo ch o d o wy m. Od łączy łam s ię o d p o zo s tały ch , a p rzy jaciel p o mó g ł mi d o jech ać d o Kalifo rn ii”. Wes tch n ęłam cich o i zamk n ęłam o czy , z całej s iły u s iłu jąc s o b ie teg o n ie wy o b rażać. Boże… Talon. Nikt nie zasługuje na taką śmierć. – Przy jaciel? J ak ieś d zieck o ? – d o p y ty wał Pu lp et. Po trząs n ęła g ło wą, ale n ie p o ciąg n ęła tematu . – Do ro s ły ? Po d wió zł cię d o r o s ły? – Liam p o tarł twarz d ło ń mi. – O Bo że. Do s taję d res zczy ze s trach u n a s amą my ś l o ty m. Nie p o win n iś my b y li s ię ro zd zielać. Nig d y . Przen ig d y . O Bo że. Nie b ałaś s ię, że cię wy d a? Zu b y ła tak b lad a, że zas tan awiałam s ię, czy w o g ó le o d d y ch a. Po d n io s ła o czy n a s u fit i s zy b k o mru g ała, jak b y ch ciała o s u s zy ć n ab ieg ające jej d o o czu łzy . – Zu ma n o s a d o lu d zi – p o wied ziałam, o b ejmu jąc ją ramien iem. M o ja mała d ziewczy n k a. Głó d i s tres s p rawiły , że wy g ląd ała n a jes zcze k ru ch s zą. – Na jak iej p o d s tawie d o s złaś d o tak ieg o wn io s k u ? – Pu lp et p o p rawił s o b ie o k u lary n a n o s ie. – M o że n a tej, że wp u ś ciła cię d o au ta, zamias t s ię p rzed to b ą zamk n ąć?

– Do k ład n ie tak – o d p aro wał Liam. – Przy p o min am s o b ie jed n ak , że kto ś ch ciał s ię p o zb y ć Ru b y . – Właś n ie – d o d ałam. – Wielk ie d zięk i, ch ciałeś mn ie wy walić p rzy p ierws zej lep s zej o k azji. – Wy b aczcie, że s tarałem s ię ch ro n ić s wo ich p rzy jació ł! – p ry ch n ął Pu lp et. Zu zn o wu zaczęła co ś p is ać, ale Vid a wy rwała jej k artk ę, p o d etk n ęła p o d n o s i p rzed arła n a p ó ł. – J eś li ch ces z co ś p o wied zieć, to g ad aj, d o ch o lery ! – wrzas n ęła. J ej k rzes ło zas k rzy p iało , k ied y o d s u n ęła s ię o d s to łu i zg arn ęła z n ieg o s wó j talerz. Wid ziałam, jak b ard zo ze s o b ą walczy , p o jej s zty wn ej s zy i i co fn ięty ch b ark ach . To d ziwn e, ale p rzed o czami s tan ęła mi s cen a ze s tary ch k res k ó wek wy ś wietlan y ch w week en d y : zo b aczy łam is k ierk ę n a n ieu ch ro n n ie s k racający m s ię lo n cie jed n ej z las ek ze s terty d y n amitu . – Vi! – zawo łałam. M u s iałam b iec, żeb y ją d o g o n ić, b o zd ąży ła ju ż p rzemierzy ć k o ry tarz i teraz g n ała s ch o d ami n a d o ln y p o zio m n ap ęd zan a s iłą s mu k ły ch mięś n i i wś ciek ło ś ci. – Vid a! – Nie miałam p o jęcia, d o k ąd zmierza. Ch wy ciłam ją za ręk ę, ale mn ie o d ep ch n ęła i to tak mo cn o , że wp ad łam n a ś cian ę. Os try b ó l p rzes zy ł mi b ark , ale s ię n ie wy co fałam. Vid a s k rzy wiła s ię z p o g ard ą, ale w ch wili, k ied y s ię zo rien to wała, co zro b iła, wy raz jej twarzy złag o d n iał. – Lep iej ju ż s o b ie id ź – p o wied ziała, a ja zd ałam s o b ie s p rawę z teg o , że s ama n ie wie, d o k ąd b ieg n ie. Ch ciała p o p ro s tu u ciec z au li. J ak n ajd alej o d n as . – Nie zo s tawię cię tak – o d p arłam. – Co s ię d zieje? Po ro zmawiaj ze mn ą. Nie o d p o wied ziała i ru s zy ła p rzed s ieb ie. Po ch wili jed n ak o d wró ciła s ię n a p ięcie. Źle o cen iłam s y tu ację. Całk o wicie s ię p o my liłam. – Na lito ś ć b o s k ą, czy ty n ie mo żes z raz o d p u ś cić? – wark n ęła. – Nie p o zwo lis z czło wiek o wi s amemu p rzero b ić p ewn y ch rzeczy , co ? To b ard zo zab awn e, b o p rzecież wiem, że też s o b ie n ie rad zis z z n iek tó ry mi s p rawami. – Po s taram s ię p o p raco wać n ad ty m, żeb y mn iej mi zależało – o d p arłam. Zach s zed ł k o ry tarzem w n as zy m k ieru n k u . Ro zg ląd ał s ię, u s iłu jąc o mijać wzro k iem k ąt, w k tó ry m s ię zas zy ły ś my . Ob ie ró wn o cześ n ie o d wró ciły ś my s ię d o n ieg o p lecami. Vid a zaczek ała, aż jeg o k ro k i u cich n ą, p o czy m ciężk o wes tch n ęła. – Nap rawd ę my ś lałam, że ty i ja… – Umilk ła, p o czy m s ztu czn ie s ię zaś miała. – Nieważn e. Pewn ie i tak cię to n ie o b ch o d zi.

– Przed ch wilą mi wy p o mn iałaś , że za b ard zo s ię p rzejmu ję, a teraz twierd zis z, że mn ie n ie o b ch o d zis z? Zd ecy d u j s ię. – Ch o d zi o ws zy s tk o . O n ic! Bo że, a co to ma d o rzeczy ? – wy p aliła, p rzeciąg ając d ło ń mi p o k ró tk ich wło s ach . By ły o d b arwio n e jes zcze ty lk o n a k o ń có wk ach , a n ieb ies k i o d cień ju ż p rawie zu p ełn ie z n ich zs zed ł. – Cies zę s ię, ch o lern ie s ię cies zę, że d o czek ałaś teg o wzru s zająceg o zjed n o czen ia ze s wo imi p r a wd z iwymi p rzy jació łmi. W k o ń cu jes teś cie razem i mo żecie d o wo li n awijać o ty m, jak to b y ło ws p an iale, k ied y b y liś cie ty lk o we czwo ro . I o p o wiad ać s o b ie d u rn e an eg d o ty , k tó ry ch n ik t in n y n ie k u ma. Pro s zę b ard zo . Nie mo g ę zn ieś ć ty lk o jed n eg o : ch ce mi s ię rzy g ać, k ied y p atrzę, jak … – J ak co ? – Z tru d em s ię h amo wałam, b y n ie p o d n ieś ć g ło s u . – No co ? Wy lej to n a mn ie. No d alej. Najwid o czn iej b ard zo cię to wk u rza, s k o ro wy ży was z s ię n a małej d ziewczy n ce, k tó ra p rzes zła p iek ło . Nie p o mo g ę ci, jeś li mi n ie p o wies z, co s ię d zieje! Is k ierk a w k o ń cu d o tarła d o s terty d y n amitu . Ek s p lo zja wy g ląd ała jed n ak in aczej, n iż s ię s p o d ziewałam. Vid a ro zd y g o tała s ię tak b ard zo , że n ie b y ła w s tan ie n ab rać p o wietrza. – Po p ro s tu g o zas tąp iłaś ! W s wo jej g ło wie wy mien iłaś J u d e’a n a tę małą, jak b y b y ł d la cieb ie n ik im, jak b y ś my n ic d la cieb ie n ie zn aczy li! Ro zu miem! Ale n ie u d awaj, że cię o b ch o d zę, b o n ajwy raźn iej mas z mn ie g d zieś ! Płak ała, n ap rawd ę p łak ała, a ja b y łam tak zas k o czo n a jej reak cją, że s tałam jak wry ta. Od wró ciła s ię o d e mn ie i wy co fała g łęb iej w k ąt. Biły o d n iej fale g n iewu i u p o k o rzen ia. Po prostu go zastąpiłaś. Jakbyśmy nic dla ciebie nie znaczyli. Czy n ap rawd ę tak my ś lała? Przes zy ł mn ie g łęb o k i, ro zs ad zający b ó l. Że n ig d y … Że n ig d y mi n a n ich n ie zależało ? Że miałam ich g d zieś ? To p rawd a, że n a p o czątk u b y łam d la n ich o zięb ła, ale to d lateg o , że mu s iałam s ię ch ro n ić. Do p u s zczan ie d o s ieb ie lu d zi, k ru s zen ie mu ru wo k ó ł włas n eg o s erca b y ło ry zy k o wn e. W Lid ze, g d zie mu s iałam jak o ś p rzeży ć, n ie mo g łam s ię tak o d s łan iać. Po d s tawo wą u miejętn o ś cią, k tó rą czło wiek mu s iał o p an o wać w Th u rmo n d , b y ło s k ry wan ie u czu ć, zaró wn o ty ch d o b ry ch , jak i ty ch zły ch . Ko n tro lo wan ie emo cji, zan im u jd ą, b y p rzy p ad k iem n ie zau waży ł ich k to ś w czarn y m mu n d u rze. J eś li b y łeś n ijak i, s tawałeś s ię n iewid zialn y . J eś li n ie d awałeś s ię s p ro wo k o wać, d awali ci s p o k ó j i n ie k arali. Od ru ch o wo p rzy jęłam tę s amą s trateg ię w Lid ze: ży łam o d jed n ej

ch wili d o n as tęp n ej, o d ak cji d o ak cji, o d s zk o len ia d o s zk o len ia, tłu miąc k ażd ą zab łąk an ą emo cję. W p rzeciwn y m razie p o czu cie n ies p rawied liwo ś ci, s trach u i żalu ro zs ad ziło b y mn ie. Nik t n ie miał n ajmn iejs zeg o p o wo d u , b y zak wes tio n o wać mo je o d d an ie s p rawie. Przez d łu g i czas b y ł to jed y n y s p o s ó b , jak i zn ałam, b y ch ro n ić s ię p rzed ś wiatem i lu d źmi. Ale J u d e… J u d e o d razu p rzeb ił s ię p rzez mó j s y s tem o b ro n n y . Nie wied ziałam, czy to d lateg o , że b y ł ś wiad o my mo jej s trateg ii, czy p o p ro s tu p o s tan o wił zro b ić mi n a p rzek ó r. Zas tan awiałam s ię, czy Vid a win i mn ie za ws zy s tk o , co s ię s tało . Czy jeś li to o n a b y łab y lid erk ą, d o n iczeg o b y n ie d o s zło ? Czy ws zy s cy … ? Zamk n ęłam o czy , u s iłu jąc wy mazać p rzeb ieg ające mi p rzez g ło wę o b razy . J u d e leżący n a ziemi. Dławiący s ię włas n ą k rwią. J eg o s k ręco n y k ark i p o wy g in an e k o ń czy n y . Sp o jrzen ie p ełn e b łag an ia, b y m mu p o mo g ła, b y m g o zab iła i ty m s amy m s k ró ciła jeg o męk ę. Ch o lern y k o s zmar. Pu lp et w k ó łk o mi p o wtarzał, że to s tało s ię n aty ch mias t, że… Czemu tak tru d n o wy p o wied zieć s ło wo „ś mierć”? J u d e u ma r ł, n ie o d s zed ł. Nie zas n ął an i n ie o s u n ął s ię w cień . Umarł. J eg o ży cie s ię s k o ń czy ło . J u ż n ig d y n ie wy p o wie żad n eg o s ło wa. J eg o h is to ria d o b ieg ła k o ń ca, tak jak zak o ń czą s ię k ied y ś ws zy s tk ie in n e h is to rie. Nie b y ł w lep s zy m miejs cu . Nie b y ło g o p rzy mn ie. J u d e wraz ze s wo imi marzen iami zo s tał p o g rzeb an y p o d zwalis k iem b eto n u , ziemi i p o p io łu . – Bo że! – Gło s Vid y b rzmiał o s ch le. – Nawet n ie p o trafis z temu zap rzeczy ć, d o ch o lery ! Zo s taw mn ie w s p o k o ju ! Zjeżd żaj s tąd , zan im… – M y ś lis z, że n ie wiem, że to mo ja win a? Że g d y b y m lep iej g o p iln o wała… Gd y b y m w o g ó le g o ze s o b ą n ie wzięła… – p o wied ziałam cich o . – Wy o b rażam s o b ie, jak s ię czu ł, jak w o s tatn ich ch wilach mu s iał s ię d u s ić p rzy g n iecio n y n iezn o ś n y m ciężarem. Zas tan awiam s ię, jak b ard zo cierp iał. Nie p o trafię u wierzy ć zap ewn ien io m Pu lp eta, k tó ry p rzy s ięg a, że ws zy s tk o s tało s ię tak s zy b k o , że n a p ewn o n iczeg o n ie p o czu ł. Nieu s tan n ie d o teg o wracam. M u s iał s ię p o two rn ie b ać… Tam, n a d o le, b y ło s tras zn ie ciemn o , p rawd a? A o n tam zo s tał. M y ś lis z, że zd awał s o b ie s p rawę z teg o , co s ię d zieje? Czek ał, aż p o n ieg o wró cimy i… – Wied ziałam, że p ap lam b ez s en s u , ale n ie mo g łam p rzes tać. – W o g ó le n ie p o win ien b y ł o p u s zczać Bazy . M iał ty lk o p iętn aś cie lat… Ty lk o p iętn aś cie… Vid a o p arła s ię o ś cian ę i zs u n ęła s ię p o n iej. – To mo ja win a. Czemu , d o jas n ej ch o lery , n ie mo żes z teg o zro zu mieć. – Szlo ch ała, p rzy cis k ając d ło n ie d o twarzy . – To ja s złam z ty łu , ty b y łaś d alek o !

Po win n am b y ła g o u s ły s zeć! Po win n am b y ła k azać mu iś ć p rzed s o b ą, ale b y łam tak ś mierteln ie p rzerażo n a, że wy łączy łam my ś len ie! – Nie, Vi, n ie! – Przy k u cn ęłam p rzed n ią. – Wo k ó ł p an o wał s tras zn y h u k . To w n ajmn iejs zy m s to p n iu n ie b y ła jej win a. Po czu łam, jak targ a mn ą s iln e u czu cie tro s k i, i wzd ry g n ęłam s ię n a s amą my ś l, że k to ś mó g łb y teraz p rzech o d zić o b o k i zo b aczy ć ją tak s łab ą. Wied ziałam, że jes zcze zwięk s zy ło b y to p o czu cie u p o k o rzen ia, k tó re n a p ewn o ją o g arn ie, k ied y ju ż s ię p o zb iera. Zmien iłam p o zy cję i u s iad łam tak , b y zas ło n ić ją p rzed wzro k iem ewen tu aln y ch g ap ió w. Kied y s ię k u n iej p o ch y liłam, n ie zap ro tes to wała. – An i ty , an i Cate n ie wy p o wiad acie jeg o imien ia. – Łk ała. – J a p o trzeb u ję o n im ro zmawiać, ale wy n ajch ętn iej zamk n ęły b y ś cie g o w p u d ełk u i o d ło ży ły n a p ó łk ę. – Wiem, że my ś lis z, że mi n ie zależy . – M o ja k latk a p iers io wa s tawała s ię n iezn o ś n ie cias n a. – Bo ję s ię, że jeżeli n ie u trzy mam ty ch ws zy s tk ich u czu ć w s o b ie, to s ię ro zs y p ię. J eś li ch o d zi o cieb ie i o p o zo s tały ch … Od zaws ze s taram s ię ty lk o o to , żeb y ś my b y li razem i żeb y n ik o mu n ic s ię n ie s tało , ale n ajwy raźn iej n ie b ard zo mi to wy ch o d zi. – M as z n a my ś li ich . – Vid a p rzy ciąg n ęła k o lan a d o p iers i. – Ro zu miem. To two i p rzy jaciele. – A ty s ię d o n ich n ie zaliczas z? – zap y tałam. – Nie p ro wad zę ran k in g u lu d zi, n a k tó ry ch n ajb ard ziej mi zależy . Nie p o trafiłab y m teg o zro b ić, ch o ćb y m ch ciała. – Gd y b y wy b u ch ł p o żar, k o g o rato wałab y ś n ajp ierw? – Vid a! Przewró ciła o czami i wy tarła twarz. – Daj s p o k ó j, mała. Żarto wałam. To jas n e, że n ie mn ie. Sama p o trafię ś wietn ie o s ieb ie zad b ać. – Wiem. Nie mam p o jęcia, k o g o wy n io s łab y m jak o p ierws zeg o , ale jeś li miałab y m wy b rać k o g o ś d o p o mo cy w ak cji ratu n k o wej, to n ie miałab y m wątp liwo ś ci. Wzru s zy ła ramio n ami i p o ch wili d o d ała cich o : – Na s amą my ś l o p o wro cie d o p o k o ju ro b i mi s ię… Wiem, że to zab rzmi, jak b y m s ię czeg o ś n awąch ała, ale ciąg le s p rawd zam ró żn e zak amark i i s zu k am g o , s p o d ziewając s ię, że w k o ń cu mi s ię u d a. Kied y s ię n a ty m łap ię, mam wrażen ie, że co ś miażd ży mi k rtań . – J a ro b ię to s amo – p o wied ziałam. – Sp o d ziewam s ię, że s p o tk am g o za

n ajb liżs zy m ro g iem. – Zach o wu ję s ię jak to taln a id io tk a. J es tem zazd ro s n a o małą d ziewczy n k ę i ws zy s tk ich p o zo s tały ch . O to , że zn o wu jes teś cie razem, a n am ju ż n ig d y s ię to n ie u d a. Nie p o trafis z n awet s p o jrzeć n a Nico … Na lito ś ć b o s k ą, Ru b y , co s ię mu s i wy d arzy ć, b y ś p rzes tała g o k arać? Kied y w k o ń cu mu wy b aczy s z? – Wy b aczę, k ied y u wierzę, że jeg o p rzep ro s in y s ą s zczere. Sp o jrzała n a mn ie k arcąco . – J u d e b y ł jeg o jed y n y m p rzy jacielem. Żad n a k ara, k tó rą mu wy mierzy s z, n ie b ęd zie ciężs za o d tej, k tó rą s am s o b ie zad aje. Cate ty m razem n ie zd o ła g o z teg o wy ciąg n ąć. J es t w g o rs zy m s tan ie n iż wted y , g d y p rzy wieźli g o d o Bazy p ro s to z lab o rato riu m, g d zie ro b io n o n a n im te p as k u d n e ek s p ery men ty . Wzięłam g łęb o k i wd ech . – Przep ras zam, że zwaliłam n a cieb ie o b o wiązek p o in fo rmo wan ia Cate… – Nie. – Wy ciąg n ęła w g ó rę p alec. – M o żes z mn ie p rzep ro s ić za to , że n ajzwy czajn iej s tch ó rzy łaś i n ie p o ro zmawiałaś z n ią o ty m. Nie ro zu miem teg o . Nie p o jmu ję, d laczeg o ws zy s cy , n a k tó ry ch mi zależy , s ą k o mp letn ie ro zs y p an i i żad n e z was n awet n ie p ró b u je p o mó c d ru g iemu . Zu p ełn ie jak b y ś cie s ię b ali, że zmierzen ie s ię z p ewn y mi s p rawami b ęd zie za b ard zo b o lało . J u d e b y d o teg o n ie d o p u ś cił. Na p ewn o n ie. By ł z n as n ajlep s zy . To n ies amo wite, ale J u d e rzeczy wiś cie ws zy s tk ich n as ro zg ry zł. Do s k o n ale ro zu miał, k im jes teś my i czeg o p rag n iemy . Do tarło d o mn ie, że n iek tó rzy lu d zie ro d zą s ię, b y o d eg rać ro lę łączn ik ó w w relacjach . Otwierają n as n a in n y ch i n a s ieb ie s amy ch . Przy wo łałam w p amięci jeg o s ło wa o ty m, że ch ciał zn ać n ie ty lk o czy jąś twarz, ale tak że jeg o cień . – M as z rację. – J u d e b y ł n iezas tąp io n y i s tąd właś n ie b rało s ię mo je p o czu cie s traty , k tó reg o n ik t in n y n ig d y n ie zro zu mie. Leżało mi n a k latce p iers io wej jak k amień . – Nie jes tem d o b ra w ck liwy ch p o cies zen iach – o s trzeg ła Vid a. – Ale jeś li b ęd zies z ch ciała jes zcze k ied y ś tak p o g ad ać… to wies z, g d zie mn ie s zu k ać, zg o d a? – Zg o d a. – Nie wiem d laczeg o , ale n ag le zu p ełn ie o p ad łam z s ił. Zd ziwiło mn ie to , b o p rzecież p ro wad ziłam ju ż wiele wy k ań czający ch ro zmó w. Op arłam g ło wę i ramio n a o ś cian ę. M o że czu łam s ię tak , b o wied ziałam, że J u d e b y łb y z n as d u mn y . W k o ń cu zas zły ś my n ap rawd ę d alek o i b ard zo wiele s o b ie p o wied ziały ś my . – Pro s zę cię, p o ro zmawiaj z Nico . Nie k aż s ię b łag ać. Nie trak tu j g o , jak b y n ie b y ł czło wiek iem, d o ch o lery .

– Wy d aje mi s ię, że g o n ien awid zę – wy s zep tałam. – Po p ełn ił b łąd . Każd emu z n as s ię to zd arzy ło . Od ep ch n ęłam s ię d ło n ią i p o d win ęłam p alce n a zimn y ch k afelk ach , b y ws tać. – Zro b ili jej k rzy wd ę? – zap y tała n ag le Vid a, wy ciąg ając ręk ę, b y mn ie p o ws trzy mać. Nie wy p o wied ziała ty ch s łó w s p ecjaln ie d elik atn ie, ale p o n ieważ n ie mó wiła b ezp o ś red n io d o Zu , w jej g ło s ie p o b rzmiewała n o wo o d k ry ta wrażliwo ś ć. – Ro ztrzep ali jej mó zg n a jajeczn icę? A mo że mi s ię wy d awało . – Nie – p o wied ziałam cich o , p rzy p o min ając s o b ie, jak Liam u s iad ł o b o k Zu i g ład ził jej wło s y . – Nie ch ce mó wić, więc jej n ie zmu s zamy . To jej d ecy zja. Vid a p o k iwała g ło wą ze zro zu mien iem. – Wy g ląd a n a to , że n ap atrzy ła s ię n a s tras zn e p o two rn o ś ci. Co ś mu s iało jej s iąś ć n a p s y ch ice. – Nie n acis k aj jej w tej s p rawie, zg o d a? Po zb awio n o ją ws zy s tk ich in n y ch wy b o ró w. A tak p rzy n ajmn iej mo że d ecy d o wać o ty m, co p o wied zieć i k ied y . Od wró ciłam s ię n a o d g ło s zb liżający ch s ię d o n as k ro k ó w. Zu s tan ęła w p ó ł d ro g i, wcis k ając ręce w k ies zen ie. Vid a p o mach ała d o n iej, b y p o d es zła, p o czy m zaczek ała, aż d ziewczy n k a n a n ią s p o jrzy , i p o wied ziała: – Wy b acz, Zet. Nie p o win n am b y ła s ię n a to b ie wy ży wać. Po k ó j? Nap ięcie malu jące s ię n a twarzy d ziewczy n k i n ieco zelżało . Wy ciąg n ęła ręk ę n a zg o d ę, ale Vid a zamias t zro b ić to s amo , s ztu rch n ęła ją p ięś cią. – No d o b rze – p o wied ziałam, p o d n o s ząc s wo je zes zty wn iałe ciało z p o d ło g i. – Wracamy ? Ch ło p cy p ewn ie s ię zas tan awiają, g d zie zn ik n ęły ś my . – A n iech s ię tro ch ę p o martwią – o d p arła Vid a. – M amy k ilk a s p raw d o n ad ro b ien ia.

8 Ko ry tarz b y ł zalan y zn ajo mą czerwo n ą p o ś wiatą, w k tó rej b las k u czaiło s ię co ś n iep o k o jąceg o . Kied y zro b iłam k o lejn y k ro k , czerwień s tała s ię jaś n iejs za i zaczęła jes zcze in ten s y wn iej p u ls o wać. Przy g ląd ałam s ię zd jęcio m w ramk ach wis zący m p o b o k ach n a n ag ich ś cian ach . Pamiętałam i ro zp o zn awałam te twarze. M ło d y ag en t, k tó ry zg in ął p o d czas u cieczk i z n iewo li p o n ieu d an ej ak cji. Ko b ieta, k tó ra n ie d o tarła n a s p o tk an ie z łączn ik iem – p amiętałam, że wciąg n ięto ją d o ciemn ej fu rg o n etk i i s łu ch p o n iej zag in ął. Przes u wałam d ło n ią p o ś cian ie p o d zd jęciami, licząc je p o d wa, a n as tęp n ie p o trzy . Ws zy s cy zg in ęli. To tu Lig a u p amiętn iała ży cie ty ch , k tó ry ch p o ś więciła, p rzy p o min ała twarze o s ó b , k tó re n ig d y n ie zo s tan ą p o ch o wan e. Liczn a rzes za k o b iet i mężczy zn , k tó rzy zg in ęli, zan im s ię p o jawiłam. Prawie o s iem lat u mieran ia. M o je p alce zatrzy mały s ię p o d p o ważn ą twarzą Blak e’a J o h n s o n a. Sp rawiał wrażen ie małeg o i b ard zo mło d eg o – mo że wy g ląd ał tak , b o o taczały g o s tars ze twarze, alb o p o p ro s tu zd jęcie zro b io n o zaraz p o s p ro wad zen iu g o d o Lig i. Tak , n a p ewn o to d ru g ie. Kied y wy ch o d ził n a s wo ją p ierws zą i o s tatn ią ak cję, wy g ląd ał d u żo d o jrzalej. Sk ąd wzięła s ię aż tak zn acząca ró żn ica w twarzy cztern as to - i s zes n as to latk a? Co ś ciep łeg o i mo k reg o d o tk n ęło mo ich p alcó w u s tó p . Cien k a s tru żk a czarn ej cieczy p rzy p o min ającej atramen t g ro mad ziła s ię n a p o d ło d ze i ws iąk ała w mo ją s k ó rę. Plamiła ją. M in iatu ro wy s tru my k p o ws tał z czterech o d d zieln y ch wijący ch s ię d o p ły wó w. Ch ciałam o p rzeć s ię o ś cian ę i u d erzy łam ręk ą w jed n o ze zd jęć. Dło ń p rzes zy ł mi o s try , p iek ący b ó l, k tó ry w k o ń cu zmu s ił mn ie, b y m p o d n io s ła o czy . Szy b y o s tatn ich d wu n as tu fo to g rafii b y ły p ęk n ięte, a ich ramk i p o s k ręcan e p o wy g in an y mi k awałk ami metalu . Czerwo n e ś wiatło zro b iło s ię jaś n iejs ze, p o czy m p rzy g as ło i zn ó w ro zb ły s ło . I tak w k ó łk o . Po d n io s łam ręk ę, żeb y o s ło n ić o czy , i zo b aczy łam, że jeg o źró d łem jes t n eo n z n ap is em „WYJ ŚCIE”. Przy k o lejn y m ro zb ły s k u żaró wk i zau waży łam, s k ąd wy p ły wa ciemn y s tru mień . Ok azało s ię, że to wcale n ie atramen t. Po s tać leżała twarzą d o ziemi. J ej ręce i n o g i b y ły p o wy g in an e p o d d ziwn y mi k ątami. Ch ło p iec… Ch u d y ch ło p iec. Z d u ży mi d ło ń mi i s to p ami, d o k tó ry ch zd aje

s ię n ie zd ąży ł d o ro s n ąć. Cate p o ró wn ała je k ied y ś d o łap s zczen iak a. Wy s trzeliłam d o p rzo d u w ch wili, k ied y ś wiatło p o n o wn ie p rzy g as ło , a g d y ro zb ły s ło , b y łam ju ż n a ty le b lis k o , b y zo b aczy ć, k to to . Na ziemi leżał J u d e. By ł cały we k rwi. Sp ły wała mu p o twarzy , ręk ach i s k ręco n y m k ark u . Krzy czałam i k rzy czałam, n ie mo g łam p rzes tać… M iał o twarte o czy , a jeg o u s ta, ch o ć zan u rzo n e w k ału ży lep k iej mazi, wciąż s ię p o ru s zały . J eg o ciało p o d d awało s ię mimo wo ln y m d rg awk o m. Czy jeś ręce ch wy ciły mn ie za ramio n a i p rzeciąg n ęły z teg o k o ry tarza d o in n eg o . Nie! O Boże! Jude potrzebuje pomocy! Muszę mu pomóc! M ó j u my s ł o p rzy to mn iał tak n ag le i g wałto wn ie, że d o s tałam md ło ś ci. Zato czy łam s ię n a mięk k ich n o g ach , ale czy jeś d ło n ie zd o łały mn ie p o d trzy mać. Szczęk ałam zęb ami – k to ś mn ą p o trząs ał, b y mn ie o b u d zić. – Sp o k o jn ie, s p o k o jn ie. Us ły s załam p o łu d n io wy ak cen t. Liam? Nie, Co le. M o im o czo m u k azała s ię zmartwio n a twarz. Wis zące n a s u ficie lamp y rzu cały czy s te b iałe ś wiatło , a s zy b y n a o b u k o ń cach k o ry tarza jes zcze d o ś wietlały wąs k ą p rzes trzeń . Sk u p iłam s ię n a o k n ie za g ło wą Co le’a, p rzez k tó re zo b aczy łam s ztan g i, b ieżn ie i maty . Siło wn ia. Twarz ch ło p ak a b y ła ru mian a o d wy s iłk u i p o k ry ta k ro p elk ami p o tu – tren o wał. Skąd się tu wzięłam? Nie szukałam go przecież. Nie wychodziłam z… Co le zaciąg n ął mn ie d o s ali ćwiczeń . Klimaty zacja d ziałała tu n a p ełn y ch o b ro tach i w mo men cie wy s u s zy ła p lamy p o tu , k tó re miałam n a p lecach i p o d p ach ami. Po ło ży ł mn ie n a jed n ej z ławek i zn ik n ął n a ch wilę, p o czy m wró cił z mały m ręczn ik iem i p las tik o wy m k u b k iem z wo d ą. Nie zd awałam s o b ie s p rawy z teg o , że d y g o czę, p ó k i n ie s p ró b o wałam s ię n ap ić. Co le u jął mo ją lewą d ło ń i p rzy ło ży ł d o n iej ręczn ik . Sp o jrzałam w d ó ł, zas k o czo n a, że p o n ad g ars tk u aż d o zg ięcia ło k cia p ły n ie mi k rew. J ej p lamy wid n iały ró wn ież n a mo ich d żin s ach i p o d k o s zu lce. Po d s k o czy łam, a p rzy n ajmn iej tak mi s ię wy d awało . Przed o czami zn ó w zo b aczy łam J u d e’a i p rzy p atry wałam s ię temu , jak czerwo n e ś wiatło zamien iło jeg o k rew w czarn y atramen t. Ale p rzecież to n ie b y ła jeg o k rew… Nie b y liś my w Bazie. An i w Lo s An g eles . Zo s tawiliś my J u d e’a w Lo s An g eles . – Wies z, g d zie jes teś ? – zap y tał Co le, p rzy k u cając p rzed e mn ą. Zaczek ał, aż p o k iwam g ło wą, p o czy m d o d ał: – Przep ras zam, że o b u d ziłem cię tak g wałto wn ie. Wiem, że n ie p o win n o s ię tak ro b ić, ale zo b aczy łem, jak p rzech o d zis z o b o k , a p o tem

u s ły s załem twó j k rzy k . Nie wied ziałem, że mas z ty le p ary w p łu cach , p o ważn ie. Led wie s ły s załam, co mó wi. – Lu n aty k o wałam? – Na to wy g ląd a – o d p arł ze ws p ó łczu ciem. – Czy m p rzecięłaś s o b ie ręk ę? Wzru s zy łam ramio n ami. Bo lało mn ie g ard ło . – Któ ra g o d zin a? – Ok o ło p iątej n ad ran em. – Lin ie wo k ó ł jeg o u s t b y ły teraz b ard zo mo cn o zazn aczo n e. Ru mień ce s ch o d ziły mu z twarzy , u s tęp u jąc miejs ca cien io m, k tó re k ład ły s ię p o d jeg o o czami i wy s tający mi k o ś ćmi p o liczk o wy mi. Żu ch wę p o ras tał ś wieży zaro s t. – Urwałaś s o b ie całe p ięć g o d zin s n u . – I tak s p ałam więcej n iż ty – o d p aro wałam. – Najwy raźn iej. Po s tan o wiłem p o b ieg ać i s p ró b o wać u ciec o d k o s zmaró w, zamias t s ię w n ich p ławić. – Na wy ś wietlaczu b ieżn i, z k tó rej k o rzy s tał, mig ał s y mb o l p au zy . – M am za d u żo ad ren alin y . Za d u żo my ś li tłu cze mi s ię p o g ło wie. M u s zę wy ład o wać n ad miar en erg ii. W p ełn i wró ciłam d o rzeczy wis to ś ci, d o p iero k ied y wy ch wy ciłam łag o d n y g ło s p rezen terk i telewizy jn ej d o ch o d zący z o d b io rn ik a n a ś cian ie. No zd rza wy p ełn ił mi zap ach p las tik u , p o tu i metalu , k tó ry w k o ń cu zd o min o wał p rzy k rą wo ń k rwi. Co le p rzy g ląd ał mi s ię p rzez ch wilę p rzen ik liwy m wzro k iem, jak b y d o s trzeg ał we mn ie co ś , czeg o o b ecn o ś ci s ama n ie b y łam ś wiad o ma. W p rzeciwień s twie d o Cate, Liama i Pu lp eta, a n awet J u d e’a, p o zwalał, b y emo cje p o p ro s tu ze mn ie o p ad ły . Nie wy p y ty wał, jak s ię czu ję an i co wid ziałam. Właś n ie teg o b y ło mi trzeb a. Zep ch n ąć to za s ieb ie i tam zo s tawić. Od jął ręczn ik o d mo jej d ło n i i p rzy jrzał s ię ro zcięciu . – Wy g ląd a n a d o ś ć p ły tk ie – s twierd ził, ws tając. – J u ż zaczęło s ię g o ić. Ch o ciaż p ewn ie p rzez ch wilę b ęd zie cię n iemiło s iern ie s zczy p ać. – Kied y s k o ń czy ł, p o d ciąg n ął b rzeg k o s zu lk i, b y zetrzeć s o b ie p o t z twarzy , mimo ch o d em o d s łan iając k awałek u mięś n io n eg o b rzu ch a. Od wró ciłam wzro k . – Przy ch o d zis z tu co ran o ? – Co ran o o d d wó ch d n i, o d k ied y tu jes teś my – o d p o wied ział ro zb awio n y . – Staram s ię wró cić d o fo rmy . Nie ćwiczy łem o d d łu żs zeg o czas u . Po mag a mi to też… – Zro b ił ręk ą d ziwn y ru ch . – Po zb y ć s ię n ap ięcia. – Tęs k n ię za wy s iłk iem – wy rwało mi s ię. – Za p o czu ciem, że jes tem s iln a. Wierzę,

że o b o je wiemy , d o k ąd zmierzamy . Ale n ie mo g ę s ię p o zb y ć wrażen ia, że k ręcę s ię w k ó łk o jak s zalo n a, żeb y tam d o trzeć. A k ied y my ś lę o wy n ik ach b ad ań n ad p rzy czy n ą OM NI… Ch o lera jas n a, n ie mo g ę u wierzy ć, że je s traciliś my . Że p o ws zy s tk im, co p rzes zliś my , n ie mamy n awet teg o . Kied y ś p o trafiłam s o b ie rad zić z p ewn y mi rzeczami. Teraz jed n ak … Wy g ląd a n a to , że o s tatn imi czas y n ie d aję rad y . – I co zamierzas z z ty m zro b ić? – Co le zap ló tł ręce n a p iers i. – Zd iag n o zo wałaś s wó j p ro b lem, więc jak zamierzas z g o ro związać? Przes tań my ś leć o p en d riv ie i o p rzy czy n ach ch o ro b y . Nie marn u j en erg ii n a ro zp amięty wan ie p rzes zło ś ci i u żalan ie s ię n ad s o b ą. Sk o ro ta d ro g a zo s tała p rzed n ami zamk n ięta, s k u p my s ię n a o d k ry ciu s p o s o b u leczen ia. No d alej, p o wied z mi, co zamierzas z z ty m zro b ić. – Pro wad zić s zk o len ia. M u s imy wy tren o wać ws zy s tk ie d zieci. Będ ziemy ich p o trzeb o wać w walce. – Nie mo żes z n ik o g o s zk o lić, d o p ó k i s ama n ie wró cis z d o fo rmy . – Czy to p ro p o zy cja? Na jeg o twarzy p o wo li p o jawiał s ię u ś miech . – A co ? Bo is z s ię, że twó j d emo n n ie n ad ąży za mo im? Mój demon bez trudu prześcignąłby twojego. I go zgubił. – J eś li my ś lis z, że to p ro s te, to s ię my lis z – o s trzeg ł i k iwn ął g ło wą w s tro n ę b ieżn i. – Ro b ię s ię s iln iejs zy i s zy b s zy i n awet jeś li wciąż n ie p o trafię p o b ić s wo ich d emo n ó w, p rzy n ajmn iej jes tem w s tan ie n a ch wilę o n ich zap o mn ieć. Kied y tren o wałaś n a p o ważn ie o s tatn i raz? – Przed … O Bo że, k ied y to b y ło ? Ty d zień p rzed wy ru s zen iem n a p o s zu k iwan ie Liama? Tren in g i w Bazie n a p o czątk u b y ły b ard zo b ru taln e. Walczy liś my d o u p ad łeg o o md lały mi, s łab y mi k o ń czy n ami. M iałam p ęch erze n a s to p ach i d ło n iach , a n ieb led n ące s iń ce s p rawiały , że wy g ląd ałam, jak b y m p rzeży ła p o ważn y wy p ad ek s amo ch o d o wy . Bó l p arzy ł mn ie, ciąg n ął i wy k ręcał, jak b y ch ciał k s ztałto wać mo je ciało wed łu g włas n eg o p o my s łu . Dłu g o trwały tren in g wzmacn iał n as i p o zwalał wy o s trzy ć u miejętn o ś ci p s io n iczn e. Ob ejmo wał p o d n o s zen ie ciężaró w i ćwiczen ia wy trzy mało ś cio we, k tó re wy k o n y waliś my n ap rzemien n ie co d ru g i d zień . Dla u ro zmaicen ia wp latan o ró wn ież s amo o b ro n ę, k ick -b o x in g i o b ch o d zen ie s ię z b ro n ią. Pracu jąc z tak ą in ten s y wn o ś cią, czło wiek s k u p ia s ię n a k ażd y m wy k o n y wan y m ru ch u , u s iłu je mak s y maln ie wzmo cn ić n awet n ajmn iejs zy mięs ień . Dzięk i temu n a ch wilę u ciek a p rzed s wo imi my ś lami.

W p ewn y m mo men cie o s iąg n ęłam ró wn o wag ę. By łam s iln a zaró wn o men taln ie, jak i fizy czn ie i p o ważn ie zd etermin o wan a, żeb y d o p ro wad zić k ażd ą o p erację d o k o ń ca. Ale g d zieś p o d ro d ze, g d y s zu k ałam Liama, z n iewiad o meg o p o wo d u zg u b iłam to . Z p o wro tem d o p u ś ciłam d o s ieb ie wątp liwo ś ci i n iep ewn o ś ć i s traciłam n ad s o b ą k o n tro lę. – Ch ciałab y m, żeb y k to ś p rzy cis n ął mn ie mo cn iej n iż tren erzy – p o wied ziałam. – Nie mo g ę ciąg le s ię ro zs y p y wać i czek ać, aż o taczający mn ie lu d zie p o s k ład ają mn ie z p o wro tem w cało ś ć. Ch cę mó c o ws zy s tk ich zad b ać. Co le wy ciąg n ął p rzed s ieb ie ręce. – Ro zu miem. – Nie s ąd zę. – W mo im g ło s ie p o b rzmiewała n iezamierzo n a d es p eracja. – M am wrażen ie, że za k ażd y m razem, k ied y ju ż my ś lę, że wy s złam n a p ro s tą, zn o wu trafiam d o teg o tu n elu . Wo k ó ł mn ie walą s ię ś cian y , zu p ełn ie jak b y m… – Nie! – Co le ws tał. – Nie b ęd ziemy tu s ied zieć, trzy mając s ię za ręce jak n a s es ji terap eu ty czn ej w s ty lu Cate Co n n er. Nie zamierzam ro b ić ci terap ii s ztu k ą i malo wać d ło ń mi. – Dwo ma d łu g imi s u s ami p rzemierzy ł p o mies zczen ie, p rzeg rzeb ał n ieb ies k i p las tik o wy k o s zy k i wy ciąg n ął z n ieg o s tarą, s faty g o wan ą p arę ręk awic b o k s ers k ich . Rzu cił mi je i zap ló tł ręce n a p iers i, ale s tan ął, jak b y g o to wał s ię d o walk i. Wło ży łam je b ez ch wili zawah an ia czy tro s k i o s wo ją s k aleczo n ą d ło ń . W o d p o wied zi d o s tałam s k in ięcie g ło wą, k tó re ro zg rzało mn ie o d ś ro d k a. J eś li b y łam g o to wa, to o n też. Sięg n ął

po

ręk awice d la s ieb ie, a ja ws tałam

i

ru s zy łam

w k ieru n k u

p rzeciwleg łeg o k o ń ca s ali k u czarn y m mato m. Plas tik , p o t i g u ma – p o zn awałam ten zap ach . Nab rałam g o g łęb o k o w p łu ca i zajęłam p o zy cję, p o zwalając, b y mó j ciężar wb ił s ię w cien k ą p ian k ę. – I jes zcze jed n o – Co le o d wró cił s ię d o mn ie, u d erzając ręk awicą o ręk awicę – jeś li ch ces z b y ć s iln a, mu s is z o b erwać. I to p o rząd n ie. Sk o ń czy my d o p iero wted y , k ied y n ie b ęd zies z w s tan ie u s tać n a n o g ach alb o s ię p o d n ieś ć. – Zro zu miałam. Ty lk o n ie p rzes tawaj, żeb y d ać mi fo ry . Pry ch n ął. – I p amiętaj, n ik o mu an i s ło wa o ty m, że tren u jemy . An i Co n n er, an i Vid zie, Liamo wi czy k o mu k o lwiek in n emu . Co to kogo obchodzi? – Najp ierw s p rawd źmy , czy d as z rad ę trafić mn ie p ierws zy – d ro czy łam s ię, ale jeg o s p o jrzen ie p o zo s tało p o ważn e i zab arwio n e czy mś , czeg o n ie ro zu miałam. – O

co ch o d zi? Ws ty d zis z s ię, że walczy s z z d ziewczy n ą? – Wątp ię, żeb y s p o d o b ała s ię im ta meto d a terap eu ty czn a – p o wied ział, co fając jed n ą s to p ę i u n o s ząc ręce, b y ch ro n ić twarz. M ó wił tak cich o , że led wie g o s ły s załam. – On i s ię n ie s p alają, p rawd a? W p rzeciwień s twie d o n as . J eg o p ięś ć wy s trzeliła w p rzó d , trafiając mn ie w s k ro ń . Straciłam ró wn o wag ę, ale u trzy małam s ię n a n o g ach . Wraz z b ó lem zalała mn ie fala g n iewu , że d ałam s ię zas k o czy ć. Gd y wy mierzy łam cio s , Co le s ię u ś miech n ął. Przy s tan ął i zmien ił p o zy cję, zmu s zając mn ie, b y m zro b iła to jes zcze raz i k o lejn y , aż w k o ń cu u d erzy łam d o k ład n ie tak , jak teg o ch ciał. Sztu rch n ął mn ie ło b u zers k o w ramię i u ś miech ając s ię s zero k o , k o p n ął w n o g ę. Nas tęp n ie o d s k o czy ł i zad ał k o lejn y cio s w mó j b rzu ch . M ijały min u ty , a ja zd awałam s ię p o ru s zać w ich ry tmie. M imo że s erce s traciło wo lę walk i, mięś n ie wciąż p amiętały , co ro b ić. Kied y u d ało mi s ię zab lo k o wać cio s i o d p aro wać g o p ro s to w b rzu ch Co le’a, zalała mn ie g o rąca fala ek s cy tacji. M ó j p rzeciwn ik wy p u ś cił p o wietrze p o częś ci ze ś miech u , p o częś ci z b ó lu . Zan im zd ąży ł s o b ie p rzy p o mn ieć, że miał mn ie u czy ć, leżeliś my n a matach , u s iłu jąc złap ać o d d ech . Nie – p o my ś lałam, s ięg ając ręk ą, b y o d g arn ąć z o czu mo k re o d p o tu wło s y . – Oni nie są tacy jak my. Kilk a g o d zin p ó źn iej zeb raliś my s ię w au li, żeb y o ficjaln ie ro zp o cząć p lan o wan ie atak u n a o b o zy . M ięś n ie miałam jak z g alarety , ale mg ła s en n eg o k o s zmaru ju ż n ie p rzes łan iała mi u my s łu . Przy g ląd ałam s ię s ied zący m w k ręg u n a p o d ło d ze d ziecio m. By ły wś ró d n ich n o we – p rzy jech ały o s tatn im s amo ch o d em, k ied y ja b rałam p ry s zn ic p o tren in g u z Co le’em. Czwó rk a n o wo p rzy b y ły ch d zieln ie walczy ła z wy cień czen iem i wy jaś n iała, że zatrzy mały ją p ro b lemy z s amo ch o d em. Co le zas zed ł mn ie o d ty łu i lek k o p ch n ął w ich k ieru n k u . Niezn aczn ie s ię co fn ęłam, b y łam tro ch ę o n ieś mielo n a, ale jeg o u ś miech d o d awał mi o tu ch y . – Przecież o ty m ro zmawialiś my , p amiętas z? Przek aż im n ajważn iejs ze rzeczy . – Czy to n ie ty p o win ien eś … ? – Nie, to two ja ro la. – Zn o wu d elik atn ie mn ie p ch n ął, n ie zwracając u wag i n a p o d ejrzliwe s p o jrzen ie Pu lp eta. – Po k aż im, co p o trafis z, p erełk o . Spraw, żeby cię pokochali. Po trząs n ęłam g ło wą, ig n o ru jąc n is k i g ło s Clan cy ’eg o wy p ełn iający mi u s zy . Zu p rzes u n ęła s ię w ty ł i mach n ęła ręk ą n a Hin ę i To mmy ’eg o , żeb y zro b ili to s amo i o two rzy li d la mn ie k rąg . – Ch o d zi o to … – zaczęłam, ale u rwałam w p ó ł zd an ia. Nag le p rzes tałam s ię

p rzejmo wać wp atrzo n y mi we mn ie twarzami i s k u p iłam n a ty m, że n ie ws zy s cy s ię tu p o jawili. Sp o jrzałam n a Pu lp eta, k tó ry o b ry wał b rzeg i d ziu ry w d żin s ach , p rzez co wy g ląd ał jak wcielen ie wy mu s zo n ej n o n s zalan cji. – Gd zie s ą Liam, Ky lie i J ames ? – Pewn ie w łazien ce – wy d u s ił z s ieb ie n ien atu raln ie p is k liwy m g ło s em. Nag le ws zy s tk ie d zieci s p u ś ciły p o s o b ie o czy . Nawet Zu . Nie zrobiłeś tego, Liam – p o my ś lałam, walcząc z n aras tający m p rzy p ły wem p an ik i. – Błagam cię, chyba nie wyszedłeś na zewnątrz po zapasy? I to bez broni? – Wy s zli n a zewn ątrz – s zep n ął cich y g ło s ik . Ro zejrzałam s ię wo k o ło , ale n ie o d n alazłam teg o , k to to p o wied ział. – Kto wy s zed ł? – zap y tał Co le. – Któ reś z… Do k ład n ie wied ziałam, k ied y zau waży ł, k o g o b rak u je. Zn ieru ch o miał i p rzy b rał b ezn amiętn y , k o n tro lo wan y wy raz twarzy . Wy g ląd ał jak k to ś , k to za ch wilę s p o k o jn ie i meto d y czn ie p o p ełn i mo rd ers two . – Dlaczeg o to zro b ili? – zap y tałam. – Żeb y ś my mieli co jeś ć! – b u rk n ął Pu lp et. – Do k ąd p o s zli? – M u s iałam s ię p o ws trzy my wać, b y n ie zacząć k rzy czeć i b y n ie wy ciąg n ąć rąk i z całej s iły n ie p o trząs n ąć Pu lp etem. – Do n ajb liżs zeg o mias teczk a – o d ezwała s ię Lu cy . – Ob iecali, że wró cą za g o d zin ę. – Nap rawd ę? J eś li k to ś s k ręci im k ark , to p rzy n ajmn iej p o zio m in telig en cji w ty m miejs cu wzro ś n ie – wy ced ził Co le, p o czy m zwró cił s ię d o całej g ru p y : – Nie wo ln o wam wy ch o d zić n a zewn ątrz, d o p ó k i n ie u k o ń czy cie s zk o len ia, k tó re p o k aże wam, jak s ię b ro n ić, i zan im n ie wy p o s aży my s ię w b ro ń . Do p iln u ję, żeb y ś my b y li b ezp ieczn i, ale mu s icie mn ie s łu ch ać, b o in aczej n ic z teg o n ie b ęd zie. Ro zu miemy s ię? W o d p o wied zi k ilk o ro d zieci p o k iwało g ło wami i wy d ało s ię z s ieb ie s ło wa p o twierd zen ia. – Do b rze – p o wied ziałam. Do jasnej cholery, Liam, co ty sobie wyobrażasz? – J u ż d o b rze. – Zmu s iłam u my s ł, b y wró cił n a właś ciwe to ry . – Przed e ws zy s tk im ch ciałam was p o in fo rmo wać, że wy k rad zio n y p rzez Co le’a p en d riv e zawierający wy n ik i b ad ań n ad p rzy czy n ą OM NI zo s tał zn is zczo n y p rzez imp u ls elek tro mag n ety czn y . Vid a n ajwy raźn iej p o wied ziała ju ż o ty m Pu lp eto wi i Zu , b o w p o ró wn an iu z p o zo s tały mi d ziećmi wy g ląd ali n a zu p ełn ie n iep o ru s zo n y ch . Na wid o k ich twarzy p o czu łam w żo łąd k u o s tre u k łu cie b ezn ad ziei. Po k o n ałam je jed n ak , ś wiad o ma, że Co le mn ie o b s erwu je.

– Nie ma s zan s , b y je o d zy s k ać? – zap y tał To mmy . – Nie – o d p arł Nico . – Pró b o waliś my ws zy s tk ieg o . Plik i p rzep ad ły . – Ale w d als zy m ciąg u mamy wy n ik i b ad ań n ad s p o s o b em leczen ia – wy jaś n iłam p o s p ies zn ie. Zielo n i s p is ali je i zg rali n a n as z jed y n y lap to p . Całe p iętn aś cie s tro n zas zy fro wan y ch d an y ch . – To n a razie mu s i n am wy s tarczy ć. Sąd zę jed n ak , że p o win n iś my s ię też zająć wy zwalan iem o b o zó w. Po p ierws ze d lateg o , że to n as z o b o wiązek , a p o d ru g ie to n ajlep s zy s p o s ó b , b y p o ciąg n ąć Gray a d o o d p o wied zialn o ś ci za to , co s ię z n ami s tało . J a i Co le – ws k azałam n a n ieg o – n ie b ęd ziemy jed n ak w s tan ie zro b ić teg o s ami. Ch ciałam więc was zap y tać, czy s ię d o n as p rzy łączy cie. Ro zu miem, że mo żecie s ię b ać alb o n ie ch cieć b rać u d ziału w ak cjach . Nap rawd ę. Nie ma s ię czeg o ws ty d zić. J es t ty le d o zro b ien ia, że n ie o p u s zczając b azy , i tak mo żecie b y ć częś cią o p eracji. Is tn ieje ró wn ież s zan s a, że k ied y zro b i s ię o d ro b in ę b ezp ieczn iej, zn ajd ziemy s p o s ó b , b y o d es łać was d o d o mó w i d o ro d zicó w. – Zaczek ałam, aż zaczn ą k iwać g ło wami. – W tak im razie u ważam, że n ajlep iej b ęd zie zacząć o d ws p ó ln eg o o b my ś len ia p lan u p o ten cjaln eg o u d erzen ia n a o b ó z. Pro p o n u ję p o d zielić s ię n a małe g ru p k i p o cztery o s o b y lu b p ięć i zacząć s ię zas tan awiać, jak mo g lib y ś my co ś tak ieg o p rzep ro wad zić. Nie p rzejmu jcie s ię, g d y co ś wy d a wam s ię zb y t s zalo n e alb o n iemo żliwe d o wy k o n an ia p rzy ś ro d k ach , jak imi o b ecn ie d y s p o n u jemy . Pu ś ćcie wo d ze fan tazji: zo b aczy my , co z teg o wy n ik n ie. Po zwo liłam, b y p o d zielili s ię s ami, z d u mą o b s erwu jąc, jak s tare zes p o ły Lig i p rzy jmu ją n o we d zieci. Co le k lep n ął mn ie w ramię z p ełn y m u zn an ia u ś miech em, p o czy m zaczął s ię p rzech ad zać międ zy n imi. Od wzajemn iłam u ś miech . Czu łam s ię tak lek k o , że miałam wrażen ie, że mo g łab y m p o d s k o czy ć p o d s am s u fit. Nie trwało to jed n ak d łu g o . Ob ecn o ś ć jak iejś o s o b y za mn ą cich o i ciężk o p o ło ży ła s ię cien iem n a mo jej rad o ś ci. Nie mu s iałam s ię o d wracać, żeb y wied zieć, że to Pu lp et. M o ja iry tacja s tawała s ię ty m więk s za, im d łu żej k arał mn ie milczen iem. Sp o jrzałam w b o k n a Vid ę. J ak k ró lo wa zas iad ła p o ś ro d k u g ru p y , w k tó rej zn ajd o wał s ię To mmy , Pat i jes zcze d wo je d zieciak ó w z Lig i. Po zwo liła, b y ch ło p cy zalewali ją p o ch wałami, zach wy tem i ad o racją p rzez d o b re trzy min u ty , zan im raczy ła s ię wy p o wied zieć n a temat ich p o my s łó w. – Kied y wres zcie zaczn ies z n as u p rzed zać o s wo ich zamiarach ? – zap y tał w k o ń cu Pu lp et. – M am wrażen ie, że p o p ro s tu o zn ajmias z n am p ewn e d ecy zje, b o wies z, że z n iek tó ry mi z n ich zu p ełn ie b y ś my s ię n ie zg o d zili. Wy p u ś ciłam p rzez n o s p o wietrze, k tó re ws trzy my wałam, i o d wzajemn iłam jeg o

s u ro we s p o jrzen ie. – Na mo je o k o p ro b lem tk wi w ty m, że n ie wierzy cie, iż jes tem w s tan ie p o d jąć d o b rą d ecy zję b ez was zeg o u d ziału . Co le o s trzeg ał mn ie, że tak b ęd zie. Twierd ził, że p rzejmu ję s ię zd an iem zb y t wielu o s ó b i właś n ie p rzez to n ig d y n ie czu ję s ię p ewn a s wo ich wy b o ró w. M o i p rzy jacele p o wtarzali w k ó łk o , że mi u fają. Najwy raźn iej jed n ak tak n ie b y ło . – Dlaczeg o p o zwo liliś cie Liamo wi wy jś ć? – zap y tałam s tan o wczo . – Nawet n ie jes t u zb ro jo n y . Pu lp et wy rzu cił ręce w p o wietrze. – Liam i res zta to Nieb ies cy , d o jas n ej ch o lery ! Bo że, Ru b y , mu s is z… A zres ztą n ieważn e. – Co mu s zę? Pu lp et o b rzu cił mn ie p ełn y m zło ś ci s p o jrzen iem, a ja n ie p o zo s tałam mu d łu żn a. – Po s łu ch aj – wes tch n ął ciężk o – n ie wiem, co tak n ap rawd ę łączy cię z Lee, i zd aję s o b ie s p rawę z teg o , że to n ie mó j in teres . Szczerze mó wiąc, led wo za wami n ad ążam. Niemn iej n ie mo g ę o b o jętn ie p atrzeć, jak k to ś trak tu je jed n eg o z mo ich n ajlep s zy ch p rzy jació ł tak , jak ty trak tu jes z o s tatn io Lee. – O co ci ch o d zi? – Trzy mas z g o n a d y s tan s . J es teś tu , ale ró wn o cześ n ie g d zie in d ziej, ro zu mies z? Nawet k ied y p rzeb y was z z n ami, jes teś jak aś n ieo b ecn a. Wy łączas z s ię, u n ik as z temató w, mas z p rzed n ami tajemn ice. A raz n a jak iś czas p o p ro s tu zn ik as z. Czy jes t jes zcze co ś , o czy m n am n ie mó wis z? – Bard zo s k ru p u latn ie wy p o mn iałeś mi ws zy s tk o , co ro b ię, ale n ajwy raźn iej n ie mas z p o jęcia, o co ch o d zi. Zn ika m? M o że s am ch ciałb y ś p o tr en o wa ć, b y mieć p ewn o ś ć, że n ie wy jd zies z n a mięczak a, s zk o ląc d zieci? Alb o u kła d a ć p la n y, tak żeb y n ik t n ie zo s tał ran n y an i zab ity ? I jak o jed y n y d o g ląd ać Clan cy ’eg o ? – Zn iży łam g ło s d o wś ciek łeg o s zep tu . Pu lp et b y ł wy raźn ie zas k o czo n y . Wy ciąg n ął ręk ę i p o ło ży ł mi ją n a ramien iu , ale k ied y jeg o s p o jrzen ie łag o d n iało , mo je ro b iło s ię co raz b ard ziej zacięte. Nie miałam o ch o ty , b y p atrzy ł n a mn ie w tak i s p o s ó b . – Ch cę ty lk o , żeb y ś z n ami ro zmawiała – p o wied ział. – Wiem, że ju ż n ig d y n ie b ęd zie jak k ied y ś , ale tęs k n ię za ty m. Tęs k n ię za… – Po k ręcił g ło wą. – Nie ch ciałem tak n a cieb ie n as k o czy ć. – Ale ci n ie wy s zło . – Wes tch n ęłam.

– Kto ś mu s iał ci to p o wied zieć. M o im zd an iem p o s tan o wiłaś trzy mać s ztamę z Bratem Cwan iak iem. W p o rząd k u , ro zu miem. Ale n ie zap o min aj, k to p arł d o wy zwo len ia o b o zó w o d p ierws zej ch wili, g d y d o tarliś my d o Eas t Riv er. Nie p amiętas z? Liam miał p lan , w k tó ry mo cn o wierzy ł. Przek o n y wał d o s ieb ie d zieci, tak jak to ty lk o o n p o trafi, p racu jąc wś ró d n ich i p o mag ając im. M u s is z p o zwo lić mu co ś zro b ić, Ru b y ! Przy zn aj, że jes teś zła, b o wy s zed ł n a zewn ątrz b ez two jeg o p o zwo len ia. Po trząs n ęłam g ło wą z n ied o wierzan iem. M o je my ś li b y ły tak s amo p o p lątan e jak u czu cia. – J es tem zła, b o to n ieb ezp ieczn e! Bo mo że zo s tać s ch wy tan y alb o zab ity ! A ja n ie jes tem g o to wa… – u rwałam w p ó ł s ło wa, zas k o czo n a p rzy p ły wem emo cji, k tó re mn ie o g arn ęły . Czu łam fru s trację, zło ś ć, a p o n ad ws zy s tk o s trach . – Nie jes tem g o to wa, b y zn ó w k o g o ś s tracić… Pu lp et wy p u ś cił p o wietrze, wziął mn ie w ramio n a i n iezg rab n ie p o k lep ał p o p lecach . Przy cis n ęłam d ło n ie d o jeg o b ark ó w, b y p rzy tu lić g o mo cn iej. Prag n ęłam p rzy p o mn ieć s o b ie rad o ś ć, jak ą czu łam, k ied y zo b aczy łam g o p o raz p ierws zy o d wielu mies ięcy , g d y o k azało s ię, że ży je. Ws p o mn ien ie u leciało jed n ak , zamien iając s ię w b led n ący p ro mień s ło ń ca. Wied ziałam, że jeg o s ło wa n ie miały b y ć o s k arży ciels k ie an i o k ru tn e. Pu lp et p o p ro s tu p rag n ął, b y ś my b y li b ezp ieczn i i trzy mali s ię razem. Nie wy b ieg ał w p rzy s zło ś ć i całk o wicie s k u p iał s ię n a n as zy m wąs k im g ro n ie. J a n ie mo g łam s o b ie n a to p o zwo lić. J u ż n ie. Walczy łam z ty m o d ru ch em, b o mu s iałam b rać p o d u wag ę ws z ys tkich . – To ty lk o jed n a o s o b a, wiem. Ale to jed en z n a s – p o wied ział Pu lp et, jak b y czy tał w mo ich my ś lach . – Uważam też, że p o win n iś my s ię s k u p ić n a Zu . M u s imy wy d o b y ć z n iej całą h is to rię o czło wiek u , z k tó ry m p o d ró żo wała. Nie s ąd zę, b y wy s tarczy ło p o p ro s tu zaczek ać, aż b ęd zie g o to wa, żeb y o ty m ro zmawiać. Po k iwałam g ło wą, o p ierając s ię o ś cian ę, i s p o jrzałam n a Zu . Sied ziała międ zy Hin ą i Lu cy z o czami wb ity mi w p o d ło g ę. Dło n ie p o ło ży ła ró wn o n a k o lan ach i p o d win ęła p o d s ieb ie n o g i. – To , że ich tu p rzy wieźliś my , n ie b y ło b łęd em, p rawd a? – zap y tałam. – To malu ch y . Nie p o zwo lę im walczy ć, ale n ie mo g ę s ię p o zb y ć p rzeczu cia, że to ws zy s tk o o d b ije s ię n a n ich w s p o s ó b , k tó reg o n ie jes tem jes zcze w s tan ie p rzewid zieć. – Nie b ęd ziemy mo g li ich u ch ro n ić, jeś li p o s tan o wimy d ać im wy b ó r. O to ch o d zi, p rawd a? O zap ewn ien ie im o raz ty m, k tó rzy p rzy jd ą p o n ich , s zan s y n a ży cie

lep s ze n iż n as ze. Na wy jś cie z k ry jó wk i. Tak , d o k ład n ie o to ch o d ziło . O wo ln o ś ć, k tó ra miała p rzy jś ć, k ied y zn ik n ą n as ze zd o ln o ś ci, i k tó ra p o ciąg ała za s o b ą k o n ieczn o ś ć d o k o n y wan ia ży cio wy ch wy b o ró w. O wo ln o ś ć w wy b o rze miejs ca d o ży cia i o s ó b , z k tó ry mi ch cieliś my d zielić s wó j d o m. O p o zb y cie s ię s trach u p rzed k ażd y m cien iem. Sp ełn ien ie marzen ia, b y d zieci mo g ły d o ras tać b ez lęk u , że k ied y ś n ie o b u d zą s ię ze s n u alb o n ies p o d ziewan ie zg as n ą jak żaró wk a. Wied ziałam ró wn ie d o b rze jak Co le, że jed y n y m ro związan iem, k tó re mo g ło p rzy n ieś ć n am wy zwo len ie, b y ło ro związan ie s iło we. Prawd ziwa b itwa. Ale k o s zty … Ro zejrzałam s ię wo k o ło p o o ży wio n y ch twarzach d zieci. Pró b o wałam ch ło n ąć cich y g war i ś miech w n ad ziei, że p o mo że mi to o p an o wać ś cis k ający mi k latk ę p iers io wą s trach . Nie mo g łam mieć o b u rzeczy n araz. Nie mo g łam p o p ro wad zić d zieci d o walk i, n ie ry zy k u jąc, że k tó reś zg in ie i n ie b ęd zie mo g ło s ię cies zy ć z jej wy n ik u . – Nawet n ie wies z, jak b ard zo teg o p rag n ę, Ru b y . Wró cić d o d o mu i zo b aczy ć ro d zicó w. Po s p acero wać p o n as zej d zieln icy w b iały d zień . Wiem, że mo je zd o ln o ś ci p ewn ie b ęd ą mi ciąży ć p rzez całe ży cie, ale ch cę s ię d alej u czy ć, żeb y w p rzy s zło ś ci n ik t n ie mó g ł mi n iczeg o o d mó wić ze wzg lęd u n a b rak wy k s ztałcen ia. To mi wy s tarczy . Wiem, że n ie b ęd zie łatwo i że b ęd ę miał s zczęś cie, jeś li wy jd ę z teg o cały , ale jeś li is tn ieje s zan s a, że s p ełn ią s ię mo je p rag n ien ia, to jes tem g o to wy zary zy k o wać. – Pu lp et zamilk ł n a ch wilę, p o czy m d o d ał cich o : – To , co s ię wy d arzy , jes t warte ry zy k a. Będ ziemy ś wiad k ami wielk iej zmian y . – Czy żb y ś o p u ś cił zas tęp y realis tó w? Pu lp et o d wzajemn ił mó j u ś miech . – Piep rzy ć realis tó w. Ws tęp u ję w s zereg i ry zy k an tó w. Go d zin ę p ó źn iej w d rzwiach tu n elu s tan ął Liam i p o zo s tali, k tó rzy z n im wy s zli. Każd y tach ał d u że k arto n o we p u d ło alb o p las tik o wy p o jemn ik . Ich g ło s y n io s ły s ię p o d łu g im k o ry tarzu , k ip iąc o d p o d ek s cy to wan ia. Najwy raźn iej zu p ełn ie s ię n ie s p o d ziewali, co ich czek a n a d ru g im k o ń cu . Pierws zy n as zy m o czo m u k azał s ię Liam. J eg o twarz i ręce p o k ry wała cien k a wars twa k u rzu , a wło s y s terczały mu n a ws zy s tk ie s tro n y ro zczo ch ran e p rzez p o ry wis ty wiatr. Kied y zo b aczy łam, jak i jes t ro zb awio n y , u ś miech n ięty i s zczęś liwy , zap o mn iałam, czemu tak b ard zo s ię n a n ieg o wś ciek łam. Ale b rata n ie u d ało mu s ię zmięk czy ć. Co le s tał n a p rawo o d wejś cia i o p ierał s ię ramien iem o ś cian ę. Przez o s tatn ią

g o d zin ę n ie o d ezwał s ię an i s ło wem, ale o d d y ch ał co raz ciężej. Ch o ciaż zap ló tł ręce n a p iers i, n ie zd o łał u k ry ć d rżen ia p alcó w p rawej d ło n i, k tó re p o d s k ak iwały co k ilk a min u t. Od wy b u ch u d zieliła g o jed n a is k ra. Wid ziałam to b ard zo wy raźn ie. M imo to n ie u d ało mi s ię zerwać n a n o g i wy s tarczająco s zy b k o . Liam miał s ek u n d ę, b y u cies zy ć s ię n a mó j wid o k … Po tem d o p ad ł g o s tars zy b rat. Co le wy rzu cił w p rzó d ręce, ch wy cił g o za k o s zu lk ę, o d wró cił i g wałto wn ie p rzy p arł d o ś cian y . Liam u p u ś cił p u d ło , p o s y łając p u s zk i i o p ak o wan ia we ws zy s tk ich k ieru n k ach . Po d mo imi n o g ami wy ląd o wało jas n o czerwo n e p u d ełk o p łatk ó w d o mlek a. – J ezu Ch ry s te – wy d u s ił z s ieb ie, ale Co le ju ż ciąg n ął g o za s o b ą w k ieru n k u b iu ra Alb an a. Złap ałam d rzwi, zan im zatrzas n ęły mi s ię p rzed n o s em, i zo b aczy łam, jak Co le cis k a b rata n a d u że zn is zczo n e b iu rk o . – O co ci ch o d zi, d o ch o lery ?! – wy d y s zał Liam. Co le b y ł o d n ieg o tro ch ę wy żs zy , ale teraz g n iew jak b y ro zciąg n ął Liamo wi k ręg o s łu p , s p rawiając, że wy d awał s ię d o ró wn y wać wzro s tem b ratu , a n awet g o p rzeras tać. By li o k ro k o d rzu cen ia s ię s o b ie d o g ard eł, a mimo to n ig d y wcześ n iej n ie wy g ląd ali tak p o d o b n ie. – O co mi ch o d zi?! Ciek awe, jak ty b y ś zareag o wał, g d y b y ś s ię d o wied ział, że jak iś d zieciak d o b rał s o b ie d wo je to warzy s zy i wy s zed ł s tąd , żeb y d ać s ię zab ić. Czy n ap rawd ę jes teś aż tak g łu p i? – zaatak o wał g o Co le, wy mach u jąc wś ciek le ręk ami. – M am n ad zieję, że b y ło warto . M am n ad zieję, że p o czu łeś s ię lep iej, k o lejn y raz o d g ry wając b o h atera. Wied z ty lk o , że n araziłeś n a s zwan k całą o p erację! Kto ś mó g ł was ś led zić! Kto ś w tej ch wili mo że o b s erwo wać ten b u d y n ek ! Liamo wi w k o ń cu p u ś ciły n erwy . Pch n ął Co le’a n a s to jące za n im p u s te reg ały i p rzy p arł g o d o n ich , p rzy cis k ając ręk ę d o jeg o p iers i. – Od g ry wać b o h atera? A jak ty s ię zach o wu jes z o d s ameg o p o czątk u ? Pan o s zy s z s ię i wy d ajes z ro zk azy , ch o ć n ie mas z ż a d n eg o p rawa p rzewo d zić ty m d ziecio m. Nie mas z p o jęcia, co czu ją i p rzez co p rzes zły ! Co le zaś miał s ię d rwiąco i p rzez ch wilę n ap rawd ę my ś lałam, że wy jawi b ratu s wó j s ek ret, ch o ćb y ty lk o p o to , b y mu d o p iec alb o wy wo łać s zo k i p rzerażen ie, k tó reg o o d tak d awn a s ię o b awiał. – Ud ało mi s ię! – g rzmiał Liam. – Nik t n as n ie ś led ził, b o n ik t n as n ie zau waży ł. Ro b iłem to s etk i razy i to w ty s iąck ro ć g o rs zy ch waru n k ach i zaws ze s o b ie rad ziłem… Po wied ziałb y m ci o ty m, g d y b y ś n ie trak to wał mn ie jak d zieck a, k tó re

n ie p o trafi n ic in n eg o , jak ty lk o s ię mo czy ć, czek ając, aż k to ś s ię n im zajmie! M iał rację. Ze ws zy s tk ich zg ro mad zo n y ch w n o wej b azie to o n miał n ajwięk s ze d o ś wiad czen ie w wy p rawach p o zap as y . Zes p o ły o d p o wied zialn e za o ch ro n ę w Eas t Riv er zd o b y wały jed zen ie, lek i i u b ran ia, p o leg ając jed y n ie n a s amo ch o d ach d o s tawczy ch p o rzu co n y ch p rzy p o b lis k iej au to s trad zie. – Czemu zach o wu jes z s ię tak , jak b y ci n a mn ie zależało ? – Liam k ip iał ze zło ś ci. – Przez ty le lat ig n o ro wałeś mo je is tn ien ie, my ś ląc, że… – Nie mas z p o jęcia, co my ś lę – o d p aro wał Co le, w k o ń cu o d p y ch ając b rata. – Ch ces z wied zieć? Nap rawd ę? Po wiem ci… Przez cały ten czas zas tan awiałem s ię, jak p o wiem mamie, że k o lejn e z jej d zieci n ie ży je. M iałam wrażen ie, że jeg o s ło wa wy s s ały res ztk ę p o wietrza zn ajd u jącą s ię w p o k o ju . Liam zro b ił s ię b lad y jak ś cian a, a jeg o d o tąd zaciś n ięta s zczęk a o p ad ła. – Zmu s iłeś mn ie, b y m to ja jej p o wied ział, p amiętas z?! Nie p o trafiłeś p rzes tać p łak ać, n ie b y łeś w s tan ie n awet wy jś ć z p o k o ju Claire. M ama b y ła n a d o le i p rzy g o to wy wała d la n iej d ru g ie ś n iad an ie d o s zk o ły . To ja mu s iałem d o n iej zejś ć i jej to p rzek azać. Przy cis n ęłam d ło ń d o u s t. Ob raz malu jący mi s ię p rzed o czami b y ł p o two rn ie b o les n y . Liam zach wiał s ię, wp ad ł n a b iu rk o i złap ał s ię za jeg o b rzeg , żeb y całk iem n ie s tracić ró wn o wag i. Przez ch wilę wid ziałam jeg o zro zp aczo n ą twarz, ale s zy b k o s ch o wał ją w d ło n ie. – Przep ras zam… Bo że, p rzep ras zam. Nie p o my ś lałem… Po p ro s tu ch ciałem co ś zro b ić… Ch o ciaż wid ziałam ju ż wiele ró żn y ch o d cien i g n iewu Co le’a, p rzeraźliwie lo d o waty wy raz jeg o twarzy i to n g ło s u zu p ełn ie mn ie zas k o czy ły . – J es teś tu jed y n ie d lateg o , że n ie wiem, g d zie s ię zas zy li mama i Harry , i n ie mo g ę cię im o d es łać… Co mas z tak ą min ę? Liam o d zaws ze b y ł jak o twarta k s ięg a. Każd a my ś l, k tó ra p rzy ch o d ziła mu d o g ło wy , w k o ń cu malo wała s ię n a jeg o twarzy . Każd y , k to n a n ieg o p atrzy ł – n awet to taln ie ro zb ita, p rzerażo n a jak zwierzę d ziewczy n a, k tó rą k ied y ś b y łam – o d razu wied ział, że mó wi d o k ład n ie to , co my ś li. J eś li Liam co ś k o mu ś p ro p o n o wał, to d lateg o , że n ajzwy czajn iej w ś wiecie teg o ch ciał. Nie s to s o wał żad n y ch h aczy k ó w, n ie b y ło d ru g ieg o d n a, n ie o czek iwał n iczeg o w zamian . Nieraz zas tan awiałam s ię, jak mu s i b o leć s erce, k tó re tak g łęb o k o ws zy s tk o o d czu wa, k tó re n ie p o trafi u k ry ć n awet n ajwięk s zy ch s ek retó w. Na ws p o mn ien ie ro d zicó w Liam p o d n ió s ł wzro k n a b rata. Co le zo b aczy ł jeg o

twarz i o d razu s ię zo rien to wał. J a zres ztą też. Liam mu nie powiedział, p o my ś lałam. Nie ro zu miałam d laczeg o . Ob aj wied zieli, że ich matk a i o jczy m u k ry wają s ię p o d fałs zy wy m n azwis k iem. Od k ied y o p u ś cili d o m w Karo lin ie Pó łn o cn ej i zaczęli s ię u k ry wać, p rzed s tawiali s ię jak o Della i J im Go o d k in d o wie. Po s zu k iwan ia w in tern ecie i k s iążk ach telefo n iczn y ch p ro wad ziły o d jed n ej ś lep ej u liczk i d o d ru g iej. Liam p o win ien b y ł o d razu p o in fo rmo wać Co le’a, że Zu s p o tk ała ich matk ę. Po win ien b y ł ws tać o d s to łu i n aty ch mias t o d n aleźć b rata… – Ty wies z! – Ty m razem Co le n ap rawd ę g o u d erzy ł. Lo d o wate o p an o wan ie ro zp ad ło s ię n a k awałk i i jeg o p ięś ć wy ląd o wała n a b ro d zie Liama. – Kłamałeś mi p ro s to w twarz, d o ch o lery ! Gd zie o n i s ą?! – Przes tań cie! – k rzy k n ęłam. – Dajcie s p o k ó j! Liam ru s zy ł n a b rata, zamach n ął s ię i wy p ro wad ził cio s . Zo b aczy łam b ły s k w o k u Co le’a i wś lizg n ęłam s ię międ zy n ich , led wie b lo k u jąc wy mierzo n ą w jeg o b rzu ch p ieś ć. Przez s ek u n d ę Liam s iło wał s ię ze mn ą, b y d o p iąć s weg o , ale p o ch wili o d zy s k ał zmy s ły . Do k ład n ie wid ziałam, jak cierp ien ie i ro zżalen ie u ch o d ziły z n ieg o z g wałto wn y m wy d ech em. M iał p rzerażo n y wzro k . M u s iałam mo cn o ch wy cić g o za k o s zu lę, żeb y g o zatrzy mać, b o wied ziałam, że w p ierws zy m o d ru ch u p an ik i rzu ci s ię d o u cieczk i. Dru g ą ręk ę wy ciąg n ęłam w s tro n ę Co le’a n a zn ak , żeb y s ię n ie ru s zał. – O Bo że – p o wied ział Liam zach ry p n ięty m g ło s em. – Dlaczeg o to zro b iłaś ? To b y ło s tras zn ie g łu p ie… Ro zlu źn iłam ch wy t, p o czy m p o ło ży łam mu ręk ę n a p lecach i s tan ęłam o b o k . Wciąż ciężk o o d d y ch ał, s tarając s ię u s p o k o ić wrzące emo cje. Po win n am b y ła s ię s p o d ziewać, że s zy b k o o g arn ie g o p o czu cie ws ty d u . Z n atu ry n ie b y ł wo jo wn ik iem. Przeczu wałam, że ś wiad o mo ś ć s k rzy wd zen ia k o g o ś , n a k im mu zależy , p rzy s p o rzy łab y mu zn aczn ie więcej cierp ien ia n iż p ięś ci Co le’a. – Liam p o win ien b y ć k watermis trzem – rzu ciłam. Co le zap ló tł ręce n a p iers i. – To … – To ś wietn y p o my s ł – d o k o ń czy łam za n ieg o . – Nie ma za co . Wie, g d zie s ą was i ro d zice, i z rad o ś cią wy jawi ci teraz ws zy s tk ie s zczeg ó ły . – W zamian za n ad an ie mu teg o ty tu łu ? – Co le p o trząs n ął g ło wą, rzu cając b ratu p ełn e p o wątp iewan ia s p o jrzen ie. – Czy ty w o g ó le wies z, k to to jes t k watermis trz? – J as n e, że wiem – s y k n ął Liam p rzez zaciś n ięte zęb y . – Po d ejrzewam, że s taras z s ię teg o n ie p amiętać, ale p rzez k ilk a mies ięcy n ależałem d o Lig i.

– Nie ch o d zi o żad n ą wy mian ę – wtrąciłam s ię. – Liam s p rawd zi s ię w tej ro li n ajlep iej z n as . Kto ś mu s i s ię ty m zająć, i to s zy b k o . A p o za ty m jes teś cie b raćmi, k o ch acie s ię i p o win n iś cie s zan o wać to , co k ażd y z was p o trafi. Rad zę, b y ś cie s k u p ili s ię n a walce, k tó ra n as czek a, a n ie n a s k ak an iu s o b ie d o o czu . Zro zu mian o ? – Wid ać jak n a d ło n i, że jes teś jed y n aczk ą. Relacje ro d zeń s twa n ie mają wiele ws p ó ln eg o z lo g ik ą – b u rk n ął Co le. Lo k alizo wan ie źró d eł zao p atrzen ia i b ran ie n a s ieb ie o d p o wied zialn o ś ci za jeg o s p ro wad zan ie b y ło p o ważn y m zad an iem. Pewn ie s ama b y m s ię zas tan awiała, czy Liam temu p o d o ła, g d y b y m wcześ n iej n ie wid ziała n a włas n e o czy , jak s o b ie rad zi. – Co le – p o wied ziałam łag o d n ie, s p rawiając, że Liam zn o wu s ię s p iął. – On ju ż to ro b i. – Nie ch o d zi o to , czy s o b ie p o rad zi, czy n ie, ale czy n a to zas łu g u je – wy p alił Co le. – Zig n o ro wał wy raźn y ro zk az, b y n ie o p u s zczać b azy , i d ziałał n a włas n ą ręk ę. – Racja! Zap o mn iałem, że o b wo łałeś s ię lid erem – s y k n ął Liam, a n ien awiś ć w jeg o g ło s ie p rzy p rawiła mn ie o d res zcze. – Świetn ie, że zap y tałeś n as o zd an ie. Co , b ałeś s ię, że k to ś p o d waży two je k walifik acje? Że k to ś wy tk n ie ci, że n iewiele wies z o n as i n as zy m ży ciu ? A mo że to k o lejn a d ecy zja, k tó rą p o d jęliś cie ty lk o we d wo je z n ad zieją, że p ó jd ziemy za wami jak b aran y , n a ws zy s tk o s ię zg ad zając. Od s u n ęłam s ię o d n ieg o . To n jeg o g ło s u ran ił mn ie b ard ziej n iż s ło wa. Co le zach o wał s ię o d wro tn ie: p o d s zed ł b liżej i s p o jrzał b ratu p ro s to w twarz. Trzeb a p rzy zn ać, że Liam n awet n ie d rg n ął. Przy n ajmn iej d o ch wili, k ied y Co le p o wied ział: – M o je k walifik acje? To n ie ja s k azałem p o n ad s etk ę d zieci n a ś mierć ws k u tek d ziecin n ie zap lan o wan ej i fataln ie p rzep ro wad zo n ej u cieczk i z o b o zu , k tó ry , s zczerze mó wiąc, wcale n ie b y ł tak i zły . – Przes ad ziłeś – o s trzeg łam Co le’a, czu jąc, jak p o d n o s i mi s ię ciś n ien ie. – To , że p o s trzeg as z k ażd y o b ó z jak o „n ie tak i zły ”, d o wo d zi, że n ie mas z p o jęcia, o czy m mó wis z. Ob aj… – Ch ces z mn ie u k arać? – wark n ął Liam, o d p y ch ając mn ie n a b o k , żeb y m n ie o d g rad zała g o o d b rata. Szy ję i twarz o b lewała mu wś ciek ła czerwień . Trząs ł s ię tak s amo jak jeg o g ło s . – Pro s zę b ard zo . Po wied z jak . J eś li ch ces z s ię o b n o s ić ze s wo ją wład zą, zró b to i n ie marn u j d łu żej mo jeg o czas u . Rzu ciłam Co le’o wi o s tre o s trzeg awcze s p o jrzen ie, ale b y ł ju ż w p o ło wie zd an ia. – Wy s zo ru j łazien k i. Wy b ielaczem. Drwiący u ś miech n ie b y ł u Co le’a n iczy m n iezwy k ły m. Na twarzy Liama wid ziałam g o jed n ak p o raz p ierws zy .

– J u ż to zro b iłem – p o wied ział z d u mn y m, p ełn y m p o g ard y s p o jrzen iem. – Wy czy ś ć zap as o we zb io rn ik i n a ś ciek i. – Zro b io n e. – Pran ie. Przez mies iąc. Samo d zieln ie. – Po zwó l, że ci p rzy p o mn ę, że p o zwo liłeś , b y ag en ci wy wieźli s tąd całą p o ś ciel i ręczn ik i. Co le g ło ś n o wy p u ś cił p o wietrze p rzez n o s i zmru ży ł o czy . Najwy raźn iej co ś p rzy s zło mu d o g ło wy , b o jeg o zaciś n ięte u s ta ro zciąg n ęły s ię w u ś miech u . – W tak im razie mo żes z p o s p rzątać g araż. Od wró ciłam s ię k u n iemu zd ziwio n a. – Co p o s p rzątać? Nie p o wied ział an i s ło wa więcej, jed y n ie p o d s zed ł d o d rzwi, o two rzy ł je i p rzy trzy mał d la n as . Kątem o k a zau waży łam, że wy p rzed zając mn ie, Liam o b s erwu je mo ją reak cję. Pó źn iej jed n ak , k ied y ru s zy łam za n imi w d ó ł s ch o d ó w, wid ziałam ju ż ty lk o jeg o p lecy . Cały czas trzy mał s ię o d wa s to p n ie p rzed e mn ą i an i raz n awet s ię n ie o b ró cił, b y s p rawd zić, czy wciąż za n im id ę. Kied y p rzech o d ziliś my p rzez k u ch n ię, d o wy p ełn iająceg o mn ie s trach u d o łączy ła d ezo rien tacja. W g ład k ich p o wierzch n iach ze s tali n ierd zewn ej wid ziałam o d b icie s wo jej twarzy . M in ęliś my zlewo zmy wak i, k u ch en k ę, p iek arn ik o raz s p iżarn ię i w k o ń cu d o tarliś my d o ś cian y z metalo wy m reg ałem p ełn y m g arn k ó w, p ateln i i b ry tfan n . Co le p o ciąg n ął za reg ał, n ap in ając mięś n ie rąk , i z tru d em p rzes u n ął g o p o wy ś cielający m p o d ło g ę lin o leu m, b y o d s ło n ić u k ry ty za n im s ek ret. – Serio ? – p o wied ziałam ziry to wan a. – Ko lejn e tajemn e d rzwi? Liam w k o ń cu n a mn ie s p o jrzał, u n o s ząc b rwi. – J es t ich więcej? – Nie s ą tajemn e – o d p aro wał Co le i ru s zy ł w g łąb ciemn eg o k o ry tarza, p rzeb ierając d ło ń mi p o ś cian ie w p o s zu k iwan iu włączn ik a ś wiatła. Nas zy m o czo m u k azał s ię zawilg o co n y b eto n o wy tu n el. – Przes taliś my k o rzy s tać z ty ch p o mies zczeń i p o p ro s tu je o p u ś ciliś my . M y ś lę, że to mo g ło b y b y ć n as ze wy jś cie awary jn e. To ważn e, żeb y ws zy s tk ie d zieci wied ziały , g d zie s ię zn ajd u je. – Do czeg o s łu ży ło wcześ n iej? – zap y tałam, z całeg o s erca ch cąc wy p ełn ić cis zę. Teraz s złam p o międ zy b raćmi, p ró b u jąc n ad ąży ć za zd ecy d o wan y m, s zy b k im temp em Co le’a, wp atrzo n a w mięś n ie jeg o s zero k ich ramio n n ap in ające s ię p o d k o s zu lk ą. M y ś lałam jed n ak o Liamie i o ty m, jak p aru jąca z n ieg o zło ś ć zaciąg a mg łą p o wietrze

wo k ó ł n as . Szed ł za mn ą i czu łam n a s o b ie jeg o wzro k tak in ten s y wn ie, że ró wn ie d o b rze mó g łb y wy ciąg n ąć ręk ę i s zarp n ąć mn ie za wark o cz. Szu ran ie n as zy ch k ro k ó w i s zu m o d d ech ó w o d b ijały s ię ech em o d ś cian , a p o two rn o ś ć całej tej s y tu acji p o tęg o wała ś wiad o mo ś ć, że b racia s ą o jed n ą zło ś liwo ś ć o d rzu cen ia s ię s o b ie d o g ard eł i s p ran ia s ię d o n iep rzy to mn o ś ci. – Uży waliś my ty ch p o mies zczeń d o p rzep ro wad zan ia s y mu lacji. Trzeb a je s p rzątn ąć, żeb y ś my teraz też mo g li zap lan o wać i p rzećwiczy ć tu n as zą ak cję – wy jaś n ił Co le. – Sk ład o waliś my tu ws zy s tk ie n ag ro mad zo n e p rzez lata g raty . – Fan tas ty czn ie – b u rk n ął Liam. – Po d ejrzewam, że n ie ma tu n ic, co mo g ło b y s ię n am p rzy d ać. Co le wzru s zy ł ramio n ami. – Zaraz s ię d o wies z, b racis zk u . Liam ty lk o wark n ął w o d p o wied zi. Sięg n ęłam d o ty łu i zwo ln iłam. Nag le o g arn ął mn ie n ieo d p arty s trach , że to n a mn ie Liam b y ł n ajb ard ziej zły . M ó g ł mieć d o mn ie p reten s je, że n iewy s tarczająco s ię za n im ws tawiłam. Bałam s ię też, że zatajen ie p rzed n im p lan u , k tó ry u ło ży łam z Co le’em, zran iło g o b ard ziej, n iż s ię s p o d ziewałam. Szu k ałam jeg o d ło n i – p o trzeb o wałam o tu ch y , ch ciałam g o p o cies zy ć i p rzep ro s ić. Prag n ęłam p o czu ć, że mam g o o b o k . Nawet n ie zap y tałam, jak s ię czu je. Teraz b y ł p o k ieres zo wan y emo cjo n aln ie, ale n ie wied ziałam, czy z wy p rawy n ie p rzy n ió s ł s in iak ó w, s tłu czeń i ran . M o ja ręk a trafiła w p u s tk ę. Zawis ła w zimn y m p o wietrzu . Nic. Bo że, wy g ląd ało n a to , że n a p r a wd ę jes t zły , a mo że n awet wś ciek ły . W k latce p iers io wej zawiązał mi s ię b o les n y s u p eł. Co fn ęłam d ło ń i p rzy cis n ęłam ją d o b o k u , b y zmn iejs zy ć ro zd zierające p o czu cie o d rzu cen ia. Nag le Liam złap ał mn ie jed n ak za p alce, ale zamias t s p leś ć je ze s wo imi, p rzy cis n ął d o n ich u s ta, p o czy m p o k o n ał d zielącą n as o d leg ło ś ć, żeb y ś my mo g li iś ć o b o k s ieb ie. Oto czy ł mn ie ramien iem i p o zwo lił mi s ię d o s ieb ie p rzy s u n ąć. Gład ziłam g o p o p lecach w g ó rę i w d ó ł, w g ó rę i w d ó ł, aż p o czu łam, jak jeg o n ap ięte mięś n ie s ię ro zlu źn iają. Kied y n a mn ie s p o jrzał, wy raz jeg o twarzy złag o d n iał ju ż n a ty le, że p o czu łam n ag łą p o trzeb ę, b y ws p iąć s ię n a p alce i d ać mu czu łeg o cału s a. Od waży łam s ię. Op u ś cił g ło wę, s tarając s ię u k ry ć lek k i u ś miech zad o wo len ia. Pierws zy raz o d jeg o p o wro tu p o czu łam s ię s p o k o jn a. Między nami wszystko gra – p o my ś lałam. – Jest dobrze.

Przemierzen ie k o ry tarza zab rało n am p ięć min u t. Teraz czek ała n as ws p in aczk a p o s ch o d ach . Z zas k o czen iem s p o s trzeg łam, że wy ch o d zimy n a p o wierzch n ię. Drzwi u s zczy tu wy g ląd ały n a wy k u te z tward eg o metalu , ale n ie b y ły zamk n ięte n a k lu cz. Nik t ich jed n ak n ie o twierał o d tak d awn a, że Co le mu s iał z całej s iły p ch n ąć je ramien iem, a k ied y p u ś ciły , n iemal s tracił ró wn o wag ę. Kp iący u ś mies zek zs zed ł Liamo wi z twarzy , k ied y p rzek ro czy liś my p ró g . By ło jas n e, że zn ajd u jemy s ię w jed n y m z p o b lis k ich mag azy n ó w – k tó ry mś z wielu id en ty czn y ch d łu g ich b iały ch b u d y n k ó w, o d jak ich ro iło s ię w tej częś ci Lo d i. Wy g ląd ało n a to , że zajmu je o n mn iej więcej tę s amą p o wierzch n ię co Ran czo , z ty m, że b y ł jed n o k o n d y g n acy jn y i zd ecy d o wan ie g o rzej zag o s p o d aro wan y . Otaczał n as b eto n i metal. Rzęd y o k ien ciąg n ące s ię u s zczy tu ś cian p o k ry wała wars twa k u rzu i zas łan iał materiał zaciemn iający . Zwis ające ze s tro p u żaró wk i zamig o tały i o ży ły , o ś wietlając p iętrzące s ię ws zęd zie s terty g rató w. Przes trzeń n ie b y ła p o d zielo n a ś cian k ami, n ie miała ró wn ież wy d zielo n y ch p o mies zczeń . Z teg o , co zd ąży łam zau waży ć, n ie p o s taran o s ię o o g rzewan ie an i jak ąk o lwiek wars twę izo lacy jn ą. By ł to p o p ro s tu n ied o k o ń czo n y g araż. Zn ajd o wało s ię tu zres ztą k ilk a s amo ch o d ó w, a raczej wy p atro s zo n y ch k aro s erii, k tó re p o d p arto n a p o d n o ś n ik ach . Liam p o d s zed ł d o n ajb liżs zeg o wrak u i p rzy k u cn ął n ad jeg o leżący mi n a ziemi wn ętrzn o ś ciami. Ws zy s tk ie o p o n y i k o łp ak i wis iały n a b ramie g łó wn ej, k tó rą zab ezp ieczo n o liczn y mi łań cu ch ami i k łó d k ami. W więk s zo ś ci o taczała n as jed n ak d ziwaczn a i ch ao ty czn a zb ieran in a ro zmaity ch ró żn o ś ci: p o łaman e ramy łó żek , ś p iwo ry o raz p u d ełk a p ełn e ś ru b ek i g wo źd zi. Ru s zy łam d o jed n eg o z wo rk ó w n a ś mieci i n iep ewn ie g o o two rzy łam. Na s zczęś cie zawierał ty lk o p o g n iecio n e s tare u b ran ia, k tó re n ajp ewn iej p o ch o d ziły z jed n eg o z p o jemn ik ó w n a d ary . Wo k ó ł u n o s ił s ię d ziwn y k waś n y zap ach , wy raźn ie czu ło s ię s p alin y i b en zy n ę. Po wietrze b y ło ciężk ie o d k u rzu , k tó ry mu s iałam o d miatać z twarzy , b y mó c o d d y ch ać. Wy g ląd ało n a to , że Lig a p rzech o wy wała tu rzeczy b ez ład u i s k ład u . Po czu łam, że zap ala s ię we mn ie p ierws za is k ierk a b u n tu , i o d wró ciłam g ło wę, s zu k ając Co le’a. J ak s ię o k azało , p rzes zed ł n a d ru g ą s tro n ę p o mies zczen ia. Liam s tał w miejs cu , trzy mając s ię p o d b o k i. W jeg o o czach b ły s zczało co ś , czeg o n ie p o trafiłam ro zs zy fro wać. Otrząs n ął s ię z p ierws zeg o s zo k u i teraz n ie wy d awał s ię w n ajmn iejs zy m s to p n iu p rzy tło czo n y . Biła z n ieg o ch ęć d ziałan ia. Z jak ieg o ś p o wo d u wid ział w ty m miejs cu co ś , co b y ło p rzed e mn ą u k ry te. Po ten cjał. M n ie z k o lei zalewała k rew.

– To s tras zn ie d u żo ro b o ty ! Co le! Liam s am s o b ie n ie p o rad zi! – zawo łałam. – J as n e, że n ie. M o że d o b rać s o b ie d o p o mo cy k ilk o ro mło d s zy ch d zieci z ty ch , k tó re n ie wezmą u d ziału w tren in g ach . I s wo jeg o s erd eczn eg o p rzy jaciela. Teg o , k tó ry to zaws ze wy g ląd a, jak b y co ś g o u g ry zło . Ru s zy łam w jeg o k ieru n k u . – Nie zro b ią teg o w jed n ą n o c! Ws z ys cy p o win n iś my p o mó c! Brzd ęk metalu u d erzająceg o o b eto n zmu s ił mn ie, b y m o d wró ciła g ło wę. Liam p rzes zed ł o d s amo ch o d u d o s terty ro weró w s p lątan y ch jak k rzak i jeży n . Os tro żn ie ws u n ął d ło ń międ zy ramy , k o ła i s zp ry ch y , u s iłu jąc czeg o ś d o s ięg n ąć. Ru s zy łam, b y mu p o mó c. Przech o d ząc p o n ad leżącą n a ziemi lamp ą, zo b aczy łam b ły s k s reb rn eg o metalu , a n as tęp n ie o tarłam p alcami o o p o n ę. Liam zaś miał s ię b ezg ło ś n ie. Po ru s zał s ię teraz d u żo s zy b ciej, a n a twarzy miał zaraźliwy u ś miech . – Co to jes t? – zap y tałam, k ied y s tawialiś my n a ziemi n as zą zd o b y cz. – M o to r cro s s o wy ? Liam aż trząs ł s ię z p o d ek s cy to wan ia. Gład ził ś lis k i metal mas zy n y , ś cierając z n iej k u rz i b ru d . – Ale p ięk n o ś ć, co ? – zach wy cał s ię. – Sk o ro tak twierd zis z… – o d p arłam. Wy g ląd ało mi to n a s k rzy żo wan ie mo to cy k la cro s s o weg o ze zwy k ły m i jak s ię o k azało , n ie b y łam d alek a o d p rawd y . Liam p o s p ies zy ł z wy jaś n ien iami: – To d u al-s p o rt. M a mo żliwo ś ci mo to ru cro s s o weg o d o jazd y w teren ie, ale p o p atrz… Lu s terk a i p ręd k o ś cio mierz p o zwalają jeźd zić n im p o zwy k ły ch d ro g ach . To ch y b a… Tak , to s u zu k i. Wo w, zaraz p ad n ę! – Wid zę. – Zaś miałam s ię. – M y ś lis z, że jes t n a ch o d zie? Liam

d o ty k ał

mas zy n y

z

n ab o żeń s twem,

s p rawd zając

ją

cen ty metr

po

cen ty metrze. – Wy g ląd a n a to , że jes t w p rzy zwo ity m s tan ie. Ch o ć wid ać, że s tras zn ie g o ek s p lo ato wali i n ie b ard zo o n ieg o d b ali. Po d ejrzewam, że b ez tru d u g o n ap rawię. Co ? – zap y tał, wid ząc mo ją min ę. – Czy ty w o g ó le u mies z co ś tak ieg o p ro wad zić? – Czy u miem? – Pry ch n ął, p o czy m p o ch y lił s ię n ad mo to cy k lem i zb liży ł s wo ją twarz d o mo jej. J eg o jas n o n ieb ies k ie o czy b ły s zczały o d emo cji i ja też p o czu łam, że p rzes zy wa mn ie d res zcz ek s cy tacji. Rzeczy wis to ś ć wo k ó ł n as n ies p o d ziewan ie zo s tała p o ch ło n ięta p rzez s p o k o jn y ,

cich y , elek try czn y s zu m. Dzielące n as k ilk a cen ty metró w mu s iało b y ć ró wn ie n iezn o ś n e d la n ieg o , jak d la mn ie, b o p o ło ży ł p alce n a mo ich d ło n iach o p arty ch n a zn is zczo n y m s k ó rzan y m s ied zen iu . J eg o d o ty k ro zs zed ł s ię p o mo jej s k ó rze jak p ro mien ie p o p o łu d n io weg o s ło ń ca. M u s n ął u s tami mó j p o liczek , p o o g rzewając mi u ch o ciep łem s wo jeg o o d d ech u , cich o i p o n ętn ie s zep n ął:

czy m

– Nie d o ś ć, że p o trafię p ro wad zić, to jes zcze mo g ę n au czy ć cię k ilk u rzeczy . – Hej! Co to ma b y ć, g an g mo to cy k lo wy ?! – wark n ął Co le. – Nie p rzy p ro wad ziłem was tu p o to , żeb y ś cie wy b ierali s o b ie p rezen ty ! Ch o d źcie tu o b o je! Liam o d s u n ął s ię o d e mn ie z p o ch mu rn y m wy razem twarzy . J eg o rad o s n a ek s cy tacja zn ik n ęła jak p ło mień ś wiecy zd mu ch n ięty jed n y m o d d ech em. Wy d ałam z s ieb ie cich y jęk iry tacji. Ro zczaro wan ie mu s iało s ię o d malo wać n a mo jej twarzy , b o w tej s amej ch wili Liam zn o wu s ię d o mn ie u ś miech n ął, zak ład ając mi n ies fo rn e p as emk o wło s ó w za u ch o . Ty m razem jeg o u ś miech b y ł łag o d n iejs zy i b ard ziej n ieś miały , ale p rzezn aczo n y wy łączn ie d la mn ie. Ro zg rzał mn ie o d s tó p d o g łó w. Liam u p ewn ił s ię, że p o d n ó żek u trzy ma mo to cy k l, i wy tarł s ma r z rąk w k o s zu lk ę. Przy jęłam jeg o wy ciąg n iętą d ło ń i lek k o ją u ś cis n ęłam. Os tatn i raz o b ejrzał s ię p rzez ramię, b y rzu cić o k iem n a s wo je zn alezis k o , i ru s zy liś my w k ieru n k u s to jąceg o p rzed p iętrzącą s ię s tertą p alet Co le’a. Do p iero k ied y s tan ęliś my całk iem b lis k o , zd ałam s o b ie s p rawę, co n a n ich leży . J u ż k ied y ś wid ziałam tak ie k arto n o we p u d ła i ro zp o zn awałam wid n iejący n a ich ś cian k ach n ap is : RACJ E ŻYWNOŚCIOWE 1 0 × 2 4 GODZINY. ZATWIERDZONE PRZEZ NATO / OTAN. – Co to jes t? – zap y tał Liam. – Po mo c h u man itarn a – p o wied ziałam, u b ieg ając Co le’a. Wid o k p u d eł s p rawił, że p o czu łam p u s tk ę. – Wies z, z jak ieg o p rzy s zły k raju ? – Wid ziałaś tak ie wcześ n iej? – Co le u n ió s ł b rwi. – Rząd trzy ma tak ie rzeczy p o d k lu czem. An i jed n a z p o d o b n y ch p aczek n ie trafiła też d o Bazy . – Natk n ęliś my s ię n a n ie… – Pu ś ciłam ręk ę Liama i zro b iłam k ro k d o p rzo d u , b y n ie mu s ieć p atrzeć n a jeg o reak cję. – W Nas h v ille. Wo js k o zamk n ęło jed zen ie i lek i w s tary m h an g arze n a lo tn is k u . Ws p o mn ien ie tamtej ak cji wracało d o mn ie reg u larn ie jak p rzy p ły w. Bez o s trzeżen ia wy s k ak iwało z n ajmro czn iejs zy ch zak amark ó w mo jeg o u my s łu , za k ażd y m razem zas k ak u jąc mn ie i p rzy p ierając d o ś cian y . Tru p io b lad y , walczący o k ażd y o d d ech Liam. Nó ż wb ity w mo je p lecy . Cich a o d wag a J u d e’a, k ied y wy s tąp ił

d o p rzo d u i cis n ął w żo łn ierzy elek try czn y m imp u ls em. Ch wila, g d y s ię zg u b iłam. Ro b . Kag an iec. Krew n a ro zb itej p rzed n iej s zy b ie. Od wró ciłam s ię p lecami d o p u d eł i p alet, z tru d em trzy mając s ię n a n o g ach i czek ając, aż p rzy g n iatający mi p iers i ciężar o p ad n ie i b ęd ę mo g ła zn o wu o d d y ch ać. Za k ażd y m razem b y ło mi tru d n iej o d ep rzeć te wizje. – Ro zu miem – p o wied ział w k o ń cu Liam. – Ale s k ąd to s ię tu wzięło ? I o d k ied y tak s to i? – Kilk a lat. Ale więk s zo ś ć ty ch rzeczy s ię n ie p s u je i jes t b ard zo trwała. Przy p o mn iałem s o b ie o ty m, d o p iero k ied y zo b aczy łem lis tę zao p atrzen ia w b iu rze. – Co le wy ciąg n ął z ty ln ej k ies zen i n iewielk i s cy zo ry k , a n as tęp n ie ro zło ży ł o s trze i ro zciął jed n o z p u d eł. Po d s to p y p o s y p ały s ię n am czerwo n e o p ak o wan ia z jed zen iem. Na k ażd y m wid n iał p ro s ty o b razek p rzed s tawiający czło wiek a wk ład ająceg o jed zen ie d o u s t o raz flag a Ch in . – Po d o b n o rząd u k ry wał p o mo c h u man itarn ą s p u s zczan ą n a Stan y z p o wietrza p rzez in n e k raje, b y mó c g ło s ić k rety ń s k ą p ro p ag an d ę w s ty lu : „J es teś my Amery k an ami. Po rad zimy s o b ie s ami. Świat n as o p u ś cił”. Ten ład u n ek zn aleźliś my w Nev ad zie. – I n ie wy k o rzy s taliś cie g o ? – zap y tałam. – Nie mu s ieliś my . M ieliś my zap as y jed zen ia. Alb an ch ciał g o zatrzy mać jak o d o wó d n a to , że Gray d ziała p rzeciw s p o łeczeń s twu , ale n ic z teg o n ie wy s zło . Ten b u d y n ek jes t p ełen n iezrealizo wan y ch p o my s łó w i n iewy k o rzy s tan y ch p lan ó w… – Co le zamk n ął o czy i p o tarł czo ło g rzb ietem d ło n i. Wid ziałam, jak jeg o p o n u rą twarz wy k ręca b ó l, k ied y zwró cił s ię d o Liama: – J eś li u d a ci s ię d o p ro wad zić to miejs ce d o ład u , mo żes z s ię u ważać za k watermis trza. I my ś leć n ad s p o s o b em zd o b y wan ia zap as ó w. – Zap as ó w czy li jed zen ia, ś ro d k ó w czy s to ś ci i ty m p o d o b n y ch ? – rzu cił Liam d la p ewn o ś ci. – J eś li o czek u jes z, że b ęd ę s ię u g an iał za b ro n ią… – Nie wy g łu p iaj s ię – p rzerwał mu Co le. – Żeb y zd o b y ć b en zy n ę, b ro ń i to n y amu n icji, k tó rej p o trzeb u jemy , b ęd ziemy mu s ieli wy k o rzy s tać k o n tak ty s en ato r Cru z. – Ch y b a n ie trzeb a n am aż ty le. W k o ń cu czek a n as b itwa, mo że d wie, a n ie cała ch o lern a wo jn a, co ? – Liam s ię zd en erwo wał. – Ty zajmij s wo ją małą, ś liczn ą g łó wk ę ś n iad an iem, lu n ch em i k o lacją – wy p alił Co le. – Po ważn e rzeczy zo s taw s tars zy m.

Po s łałam mu k arcące s p o jrzen ie, ale je zig n o ro wał. Po ch y lił s ię i p o d n ió s ł z ziemi jed n o z o p ak o wań ży wn o ś cio wy ch , p o czy m zaczął p rzerzu cać je z ręk i d o ręk i ze zmars zczo n y m czo łem, wy raźn ie s ię n ad czy mś zas tan awiając. – Teraz mamy n a g ło wie więk s zy p ro b lem – p o wied ział. – Z p lan u , k tó ry ro d zi s ię w au li, wy n ik a, że b ęd ziemy p o trzeb o wać zn aczn ie więcej lu d zi. Do u d erzen ia n a o b ó z mu s imy mieć jes zcze p rzy n ajmn iej d wad zieś cia o s ó b . J eś li macie jak ieś g en ialn e p o my s ły , jak zd o b y ć d o d atk o we s iły , zamien iam s ię w s łu ch . Gło wę wy p ełn iały mi zmęczen ie i rezy g n acja. Po d ejrzewam, że n ieś wiad o mie wes tch n ęłam, b o o b aj b racia o b ró cili s ię w mo ją s tro n ę z id en ty czn y m zain teres o wan iem malu jący m s ię n a twarzach . – Wy d aje mi s ię – mó j to n zd rad zał n iep o k o jącą p ewn o ś ć, k tó ra s ię we mn ie ro d ziła – że mam p ewien p o my s ł.

9 Dzieci b y ły tak p o ch ło n ięte o b my ś lan iem p lan u , że b ez tru d u wy mk n ęłam s ię n iezau ważo n a i ru s zy łam n a d ó ł. Nie mu s iałam też co ch wila o g ląd ać s ię p rzez ramię, b y s p rawd zić, czy n ik t mn ie n ie o b s erwu je, k ied y o twierałam d rzwi arch iwu m i p rzek raczałam jeg o p ró g . Ciemn o ś ć zd awała s ię o b lep iać mo ją s k ó rę, więc p o s p ies zn ie s ięg n ęłam d o zwis ająceg o z żaró wk i s zn u rk a. By łam zas k o czo n a włas n ą reak cją. Sły s załam s wó j ciężk i o d d ech i o g arn ęło mn ie p rzed ziwn e u czu cie – mo je ciało p o d d awało s ię p an ice, ch o ć u my s ł b y ł zu p ełn ie s p o k o jn y i o b s erwo wał ws zy s tk o ch ło d n o i z d y s tan s em. Serce wy ry wało s ię z p iers i, waląc jak s zalo n e. Us zy wy p ełn iły n ieis tn iejące d źwięk i, a ziemia zd awała s ię falo wać p o d s to p ami. Po d o b n o tak właś n ie d ziała n a czło wiek a ciemn o ś ć. Kied y wy łącza s ię jed en zmy s ł, p o zo s tałe s ię wy o s trzają. M ro k wzmag a n iep o k ó j i zmien ia jeg o k s ztałt, tak b y n as więził i p araliżo wał. Nic d ziwn eg o , że J u d e tak b ard zo s ię g o b ał. W cias n ej p rzes trzen i arch iwu m n ietru d n o b y ło u wierzy ć, że jes t s ię w p u łap ce. Racjo n aln a częś ć mn ie wied ziała, że n ie ma s ię czeg o b ać. Z p o mies zczen ia wy ch o d ziły d wie p ary d rzwi – d wie d ro g i u cieczk i. J ed y n y m s p o s o b em n a ciemn o ś ć b y ło s ię w n ią zag łęb ić i p o p ro s tu ru s zy ć z miejs ca. W k ó łk o to s o b ie p o wtarzałam, jed n ak mro k za k ażd y m razem zu p ełn ie mn ie zas k ak iwał. M o żn a s ię b y ło w n im zg u b ić. Po żerał ws zy s tk o , co d o b re. To nie Los Angeles. Od ep ch n ęłam o d s ieb ie ws p o mn ien ie p y łu i d y mu . To nie ten tunel. Zwalczy łam o b raz twarzy J u d e’a i d źwięk jeg o b łag aln eg o g ło s u . Skup się na tym, co dzieje się tu i teraz. Walczy łam z ciąg le n o wy mi wizjami. Wy trzy małam w ciemn o ś ciach tak d łu g o , jak p o trafiłam. W k o ń cu p o ciąg n ęłam jed n ak za s zn u rek i b lad e żó łte ś wiatło n as y ciło o taczające mn ie p o wietrze. Nad p u s ty mi p ó łk ami wzn o s iły s ię, o p ad ały i wiro wały ch mu ry k u rzu . Sk u p iłam s ię n a n ich , czek ając, aż o d d ech mi s ię u s p o k o i i zn o wu u wierzę, że jed y n e, czeg o p o win n am s ię o b awiać, to p o twó r p o d ru g iej s tro n ie d rzwi. Nie s p ies zy łam s ię. Wied ziałam, że n ajważn iejs ze to o d zy s k ać czu jn o ś ć i s p o k ó j. Przek ro czen ie p ro g u z ro zb ieg an y mi my ś lami b y ło b y jak p o d an ie Clan cy ’emu n ab itej b ro n i. A ty m razem n ie miałam ze s o b ą ws p arcia Co le’a.

M ło d y Gray leżał p łas k o n a p ry czy , p o d rzu cając k u lk ę ze zmiętej to reb k i p o k an ap ce. Po d rzu cał ją i łap ał. Gó ra-d ó ł, g ó ra-d ó ł. Cały czas wes o ło p o g wizd y wał. Na d źwięk zamk a złap ał k u lk ę p o raz o s tatn i i wy ciąg n ął s zy ję, b y n a mn ie s p o jrzeć. – M am teo rię i ch ciałb y m ją p o twierd zić – p o wied ział. – Ag en ci, k tó rzy tu b y li, wy jech ali, p rawd a? – Pu d ło – s k łamałam. – Dziwn e, że zu p ełn ie ich n ie s ły s zę. Ty lk o d zieci. – Dla wy jaś n ien ia ws k azał n a zn ajd u jący s ię n ad n im o twó r wen ty lacy jn y . – Pewn ie o d es zli, zan im zd ąży liś cie tu d o jech ać. A p o zo s tali? Co s ię s tało ? Po rzu cili was ? Nie p rzy jech ali? M o je milczen ie b y ło d la n ieg o wy s tarczający m p o twierd zen iem. – To ś wietn e wieś ci. – W jeg o g ło s ie p o b rzmiewało s zczere p o d ek s cy to wan ie. – Lep iej wam b ęd zie b ez n ich . Plan ciąg le zak ład a atak n a o b o zy ? Do k o p ałaś s ię d o in fo rmacji o Th u rmo n d ? Zn o wu to s amo . Ciąg le zarzu cał n a mn ie tę p rzy n ętę z n ad zieją, że ją złap ię i zaczn ę s ię zamartwiać. Zap lo tłam ręce n a p iers i, żeb y zamas k o wać d rżen ie, k tó reg o n ie b y łam w s tan ie o p an o wać. O co ci chodzi? Co się dzieje? – Nap rawd ę ch ces z u d awać, że g ramy w jed n ej d ru ży n ie? – Przecież jes tem d ru ży n o wą mas k o tk ą, n iep rawd aż? – Wy k rzy wił u s ta w wy mu s zo n y m u ś miech u . – Daru j s o b ie o b raźliwe k o men tarze, jeś li p rzy s złaś p ro s ić mn ie o p rzy s łu g ę. Nie o s zu k u j s ię. Do b rze wiem, że p o trzeb u jecie mo jej p o mo cy , b y wy tro p ić d zieci, k tó re p o więk s zą zas tęp y was zej wes o łej g ro mad y . J eś li ch ces z in fo rmacji, s ama b ęd zies z mu s iała je ze mn ie wy ciąg n ąć. Dwie min u ty ro zmo wy i miark a s ię p rzeb rała. Clan cy Gray b y ł mis trzem w d o p ro wad zan iu lu d zi n a s k raj wy trzy mało ś ci i p rzek o n y wan iu ich , b y s ami rzu cali s ię w p rzep aś ć. Nie zamierzałam d awać mu tej s aty s fak cji. – Gd zie zo s tawiłeś p lik i? W Ko lo rad o ? W Wirg in ii? – Daj s o b ie s p o k ó j z p lik ami. To , czeg o s zu k as z, zn ajd u je s ię b liżej, n iż s ąd zis z – p o wied ział, u n o s ząc b rwi. – Nie jes teś g łu p ia: d o b rze wies z, o czy m mó wię. Wied ziałam. – Ty n ap rawd ę u p ad łeś n a g ło wę. Wiem, że mn ie zab lo k u jes z. Ch ces z mi p o k azać, że n ie d am rad y , i ty m s amy m p o p rawić s o b ie s amo p o czu cie? – Kied y ś w Ko lo rad o u d ało ci s ię b ez tru d u p rzeb ić p rzez mo je ws p o mn ien ia. Po d o b n ie zres ztą jak w tej n o rze w Lo s An g eles , k tó rą n azy waliś cie Bazą. Sk ąd ten b rak p ewn o ś ci s ieb ie? – Pró b o wał mn ie s p ro wo k o wać.

Zn ałam g o jed n ak lep iej, n iż my ś lał. Wied ziałam, że tak n ap rawd ę mó wi: „J es tem zn u d zo n y , ch cę s ię ro zerwać”. – J a z k o lei jes tem zas k o czo n a wy s o k im p o zio mem two jej p ewn o ś ci s ieb ie p o ty m, co s ię s tało w Lo s An g eles – o d p aro wałam. – Nap rawd ę s ię wzru s zy łam, p rzeg ląd ając two je cen n e ws p o mn ien ia ch wil z mamą. By łeś małą b ek s ą, co ? Zmars zczy ł b rwi, wid o czn ie p ró b u jąc mn ie ro zg ry źć. Przez ch wilę żało wałam, że p rzy wo łałam p o s tać jeg o matk i. Ob awiałam s ię, że jes t zb y t wcześ n ie, b y s y g n alizo wać, iż s ię n ią in teres u ję. Zb y t wcześ n ie, b y mu zd rad zać, że o n iej my ś lę. J eś li ch ciałam wy ciąg n ąć z n ieg o in fo rmacje o miejs cu jej p o b y tu i d o wied zieć s ię, co d o k ład n ie jej zro b ił, mu s iałam o b my ś lić s trateg ię. Starałam s ię mieć n eu traln y wy raz twarzy i ró wn y o d d ech . Robiłaś to wcześniej, Ruby. J eś li raz wy d ep tałam ś cieżk ę d o czy jeg o ś u my s łu , k o lejn e wn ik n ięcie zaws ze b y ło łatwiejs ze. W p rzy p ad k u Clan cy ’eg o za k ażd y m razem mu s iałam to ro b ić z zas k o czen ia. Co więcej, n iezmien n ie d o p ro wad zał mn ie d o tak iej fu rii, że g d y b y p rzeło ży ć mo ją s iłę men taln ą n a fizy czn ą – jes tem teg o p rawie p ewn a – mo g łab y m włas n o ręczn ie zb u rzy ć b eto n o wą ś cian ę. Clan cy zamru g ał, a ja ro zwin ęłam n iewid zialn e mack i s wo jeg o u my s łu . Ich o s tre k o ń có wk i b y ły g o to we zak o twiczy ć s ię w jeg o my ś lach , zan im u n ió s ł ciemn e g ęs te rzęs y i n ap o tk ał mo je s p o jrzen ie. Ru s zy łam n a n ieg o , ale zab lo k o wał mn ie z tak ą s iłą, że miałam wrażen ie, iż wp ad łam p ro s to w s zk lan ą ś cian ę. Sk rzy wiłam s ię, walcząc ze s o b ą, b y n ie p o d n ieś ć ręk i i n ie p o trzeć cen tru m b ó lu zn ajd u jąceg o s ię d o k ład n ie u n as ad y n o s a. Głu ch e mro wien ie zamien iło s ię w p rzes zy wające n iezn o ś n e p u ls o wan ie. – Wy s złaś z wp rawy – p o wied ział zas k o czo n y . – To b y ło g o rzej n iż żało s n e. Kied y o s tatn i raz to ro b iłaś ? Zamknij się, p o my ś lałam, p ró b u jąc trzy mać s wo ją zran io n ą d u mę n a wo d zy . Wolisz rozmawiać w taki sposób?, jeg o g ło s p rzes ączy ł s ię d o mo jej g ło wy , ch o ć u s ta n awet mu n ie d rg n ęły . J u ż k ied y ś zro b ił to w Eas t Riv er, trak tu jąc jak o k o leżeń s k ie wy zwan ie… Uczu cie b y ło id en ty czn e: jak b y m p o d s k ó rą miała ty s iące u więzio n y ch ciem, k tó re b iły s k rzy d łami i s zamo tały s ię tak b ard zo , że p rag n ęłam je wy d rap ać. To p rawd a, b y łam n iero zru s zan a. Ale is tn iała ró żn ica międ zy k iep s k ą fo rmą a wy p ad n ięciem z g ry . Clan cy mu s iał ciąg le k armić p o czu cie włas n ej warto ś ci zwy cięs twami tak imi jak to , żeb y mieć n a czy m o p rzeć s wo je wielk ie eg o . Liczy łam n a jeg o aro g an cję i n iezg o d ę n a d o p u s zczen ie d o s ieb ie my ś li, że k to ś mo że b y ć o d n ieg o s iln iejs zy .

No dalej, dupku… Ch ciałam, b y n ap rawd ę u wierzy ł, ch o ćb y n a ch wilę, że jes tem b ezn ad ziejn a. By n ie p rzy s zło mu d o g ło wy , że mo je zd o ln o ś ci s ą jak mięs ień , k tó reg o p o p ro s tu o d k ilk u ty g o d n i n ie ćwiczy łam. Po k ręciłam g ło wą, p rzy wo łu jąc n a twarz min ę, k tó ra miała wy rażać fru s trację i g n iew. M iałam n ad n im p rzewag ę. Wied ziałam, że wierzy , iż ś mierteln ie ran i mo ją d u mę. Wid ziałam to n a jeg o twarzy . Sąd ził, że k o rzy s tając ze s wo ich zd o ln o ś ci, p rzeży wam k atu s ze. Bawiło g o to , ro zk o s zo wał s ię wid o k iem mo jej p o rażk i. Po d ejrzewałam, że ty lk o tak mo że s ię p o czu ć s iln y , b ęd ąc zamk n ięty za d zies ięcio cen ty metro wą k u lo o d p o rn ą s zy b ą. M ack i u my s łu n ies p o k o jn ie wiły mi s ię w czas zce. Nie wied ziałam, że mam aż ty le s iły , ale u d ało mi s ię n ie ro ześ miać i u trzy mać wś ciek ły , zd en erwo wan y wy raz twarzy . Po trzeb o wałam, b y Clan cy s tracił czu jn o ś ć jed y n ie n a mo men t. Na u łamek s ek u n d y . Czu łam s ię, jak b y m p ró b o wała u d erzy ć k o g o ś , k to s to i za zb ro jo n ą b eto n o wą ś cian ą. J ed n ak jak w k ażd ej walce, b ez wzg lęd u n a to , jak b ard zo b y ła n ieró wn a, is tn iały s ztu czk i i n ieczy s te zag ran ia. By łam teg o ś wiad o ma i g o to wa to wy k o rzy s tać. – Wy b acz, n ie mo g łem s ię p o ws trzy mać. Sp ró b u jes z p o n o wn ie? – Clan cy zap ló tł ręce n a p iers i, g ap iąc s ię n a mn ie zza s zy b y . – Pro s zę cię, ty m razem ch o ciaż u d awaj, że s ię s taras z. Teraz o d wzajemn iłam jeg o u ś miech . Sp ad łam n a n ieg o jak mło t, mierząc p ro s to w czy s tą b iałą zas ło n ę, k tó rą zarzu cił n a włas n e my ś li. Nas tęp n ie wy h amo wałam, p o zwalając mu zareag o wać i wy p ch n ąć mo ją o b ecn o ś ć z g ło wy . J eg o mack i o tarły s ię o mo je tak d elik atn ie jak mu ś n ięcie g rzb ietu d ło n i o p o liczek . Przek ręciłam zamek w d rzwiach jeg o celi i p ch n ęłam je s to p ą. Clan cy o d s k o czy ł zs zo k o wan y i wielk a b iała p łach ta s p o wijająca jeg o u my s ł p o d n io s ła s ię n a ty le, że zd o łałam wn ik n ąć d o k ręty ch k o ry tarzy jeg o my ś li. Ko lo ry n ag le zro b iły s ię n iezwy k le wy razis te. Zo b aczy łam d ziewicze s zmarag d o we trawn ik i, d o m p rzy cu p n ięty n ad s zafiro wy m mo rzem, lejącą s ię amety s to wą s u k n ię i b ły s k i ap aratu fo to g raficzn eg o , k tó re jak p ro mien ie s ło n eczn e p rzech o d zące p rzez d iamen t wy p ełn iały ś wiat czy s ty m ś wiatłem. Nie s ąd ziłam, że p o trafię d ziałać tak s zy b k o . Przeg ląd ałam k o lejn e ws p o mn ien ia, jed n o cześ n ie wy co fu jąc s ię z jeg o celi i p rzek ręcając k lu cz w mas y wn y m zamk u w d rzwiach . Zwy cięs two n ie trwało jed n ak d łu g o . Ws p o mn ien ia i my ś li Clan cy ’eg o

zaws ze p rzep ły wały p rzez mó j u my s ł jak ch mu ry b u rzo we – s k łęb io n e, ciemn e n a b rzeg ach , jak b y zaraz miały p ęk n ąć. Ty m razem b y ły p rzes ad n ie jas n e, ład n e i n ieru ch o me. Zu p ełn ie jak b y m p rzeg ląd ała p lik zd jęć, zamias t b łąd zić p o k ręty ch n iek o ń czący ch s ię ś cieżk ach . Czu łam, że p o ru s zam s ię n ies io n a wielk ą s iłą. To n ie ja trzy małam s ter. Gwałto wn e s zarp n ięcie wy rwało mi z p o la wid zen ia celę i cały b lo k więzien n y . Otaczająca rzeczy wis to ś ć zn ik n ęła w jed n ej ch wili jak b y n ig d y n ic, zas tąp io n a p rzez in n y zn ajo my o b raz. Zo b aczy łam Clan cy ’eg o s ied ząceg o ty łem d o mn ie. Ru s zy łam w jeg o s tro n ę, p o zwalając, b y ws p o mn ien ie o k rzep ło . Naraz o to czy ły n as ś cian y z ciemn eg o d rewn a i u g in ające s ię p o d ciężarem k s iążek i d o k u men tó w p ó łk i. Nas tęp n ie p rzed Clan cy m p o jawiło s ię b iu rk o , a p o ch wili p o d jeg o p o ru s zający mi s ię w p o wietrzu p alcami zmaterializo wał s ię lap to p , o b o k k tó reg o wy ro s ły ró wn e b iałe s terty d o k u men tó w. Kto ś mu s iał o two rzy ć o k n o , b o b iała zas ło n a o d d zielająca łó żk o o d res zty p o k o ju u n o s iła s ię, mu s k ając mo je p lecy . Ws p o mn ien ie b y ło tak wy raźn e, że s ły s załam n awet o d g ło s y d zieci b awiący ch s ię p rzy k o min k u p iętro n iżej. Delik atn y wietrzy k wy p ełn iał p o mies zczen ie wilg o tn y m zap ach em ro s n ący ch n ieo p o d al d rzew. Wzd ry g n ęłam s ię. By liś my w Eas t Riv er. Ob raz zaczął s ię p o ru s zać i jak aś s iła p ch n ęła mn ie d o p rzo d u , ale jak b y w zwo ln io n y m temp ie. Po d es złam d o Clan cy ’eg o , k tó ry p raco wał i ró wn o cześ n ie o g ląd ał telewizję – ak u rat p rzemawiał jeg o o jciec. Wzięłam g wałto wn y wd ech . M imo że racjo n aln a częś ć mo jeg o u my s łu wied ziała, że to , co wid zę, n ie jes t p rawd ziwe – że n ie jes tem w jed n y m p o k o ju z Clan cy m – n ie p o trafiłam s ię zmu s ić, b y g o d o tk n ąć alb o ch o ć p o ch y lić s ię n ad jeg o ramien iem. Jak on to robi? To n ie b y ło ws p o mn ien ie, lecz co ś zu p ełn ie in n eg o . Czu łam s ię, jak b y m wes zła n a s cen ę w trak cie p rzed s tawien ia. J ak o wid z p rzek ro czy łam ju ż ws zelk ie g ran ice, n ig d y jed n ak n ie b y łam u czes tn ik iem cu d zy ch wy o b rażeń . Clan cy o d etch n ął g łęb o k o , jed n ą ręk ą ro zp in ając k o łn ierzy k k o s zu li, a d ru g ą wy s tu k u jąc n a k lawiatu rze ad res e-mailo wy i h as ło … Zap ad ł s ię g łęb iej w fo tel i o d wró cił g ło wę. Patrzy ł teraz w g ó rę, jak b y p ro s to n a mn ie… – Zap amiętałaś ? – zap y tał. Uciek łam z jeg o g ło wy , p rzery wając p o łączen ie, zan im zd ąży ł… Żeb y n ie mó g ł… Sama n ie wied ziałam d laczeg o . Żeb y n ie mó g ł mn ie tam u więzić? Czy to w o g ó le mo żliwe? Czy b y ł d o teg o zd o ln y ?

Lamp y w k o ry tarzu z p o wro tem ro zb ły s ły i n ag łe in ten s y wn e ś wiatło zak łu ło mn ie w o czy . Wied ziałam, że mó j u my s ł jes zcze n ie d o s zed ł d o s ieb ie i wciąż n ie p o zb y ł s ię p an ik i, b o n o zd rza wy p ełn iał mi zap ach p alo n eg o d rzewa d o ch o d zący z o d leg łeg o o g n is k a. Clan cy p o ło ży ł s ię n a p ry czy i wziął d o ręk i s wo ją k u lk ę z p ap ieru p o k an ap ce. To b ard zo d ziwn e, ale k ied y ws p o mn ien ie zn ik n ęło i s tan ęłam n a p ewn y m g ru n cie, n ie czu łam an i s trach u , an i zło ś ci. A p rzecież k o n iec k o ń có w Clan cy jed n ak zd o łał o d eb rać mi k o n tro lę. By łam raczej zain try g o wan a. Nig d y wcześ n iej n ie p ro wad ził mn ie p rzez s wo je ws p o mn ien ia w ten s p o s ó b . Wp rawd zie w Eas t Riv er p o k azy wał mi o b razy z p rzes zło ś ci, k tó re zd o łał p o s k lejać, ale to b y ło zu p ełn ie in n e d o ś wiad czen ie. Nie miałam p o jęcia, że jes teś my w s tan ie zro b ić co ś tak ieg o . Pu ls u jący b ó l międ zy o czami zn ik n ął i p o raz p ierws zy p o zan u rzen iu s ię w jeg o my ś li n ie czu łam s ię an i wy cień czo n a, an i zd ezo rien to wan a. J es zcze p rzez s ek u n d ę d ałam s ię p o n ieś ć fali teg o p ierws zeg o p o czu cia zwy cięs twa, k ied y u d ało mi s ię g o p rzech y trzy ć i s fo rs o wać jeg o s y s tem b ezp ieczeń s twa. – Do zo b aczen ia ju tro , Ru b y – p o wied ział Clan cy , wy rzu cając k u lk ę w g ó rę. Au d ien cja n ajwy raźn iej s ię s k o ń czy ła. Kied y s ię o d n ieg o o d d alałam, k latk ę p iers io wą wy p ełn iło mi p rzed ziwn e u czu cie lek k o ś ci: mig o czące, d rg ające i b ły s zczące. Najwy raźn iej trzy małam s wo jeg o d emo n a n a u więzi zb y t d łu g o . Po trzeb o wał s ię wy rwać, ro zciąg n ąć k o ń czy n y i p rzy p o mn ieć s o b ie, jak ie to p rzy jemn e mieć n ad k imś k o n tro lę. Ja p rzy p o mn iałam s o b ie, jak ie to p rzy jemn e. I b y ło mi z ty m b ard zo d o b rze. W n as zej n o wej b azie b y ł ty lk o jed en lap to p . Każd y z Zielo n y ch o d d ałb y ws zy s tk o , b y s ię d o n ieg o d o s tać, jed n ak h o n o ro wo k o mp u ter zo s tał p rzek azan y w ręce temu , k o mu p o wierzy ła g o Cate. Przy n ajmn iej n a p o czątek . Nico p rzes iad y wał p rzed n im cały mi d n iami w o g o ło co n ej s ali k o mp u tero wej. Czas em o taczała g o mała g ru p k a d zieci, k tó re zag ląd ały mu w ek ran p rzez ramię i ws k azy wały n a co ś p alcami, a k ied y ty lk o zd jął ręce z k lawiatu ry , rzu cały s ię w n ią k lep ać. Ob s erwo waliś my je zza d łu g ieg o o k n a wy ch o d ząceg o n a k o ry tarz. – Przy ty ch d zieciak ach s ęp y to p u ch ate żó łciu tk ie k u rczaczk i – s k wito wał Co le. – J ak my ś lis z: czy g d y b y teraz p ad ł tru p em, p o p ro s tu zep ch n ęły b y jeg o ciało z k rzes ła i zro b iły s o b ie z n ieg o p o d n ó żek ? – Nu d zi im s ię. J eś li n ie d amy im n ic d o ro b o ty , zaczn ą wy mo n to wy wać

elek tro n iczn e zamk i z d rzwi i p rzerab iać je n a telefo n y k o mó rk o we – o d p arłam. – To Cate p o win n a s ię z n imi u żerać. An i ty , an i ja n ie mamy d o teg o cierp liwo ś ci. J ed n a z Zielo n y ch p is n ęła, k ied y Nico w k o ń cu o d d ał jej lap to p . – No właś n ie… J ak imś cu d em u d ało mi s ię p rzeb rn ąć p rzez ten d zień b ez wracan ia my ś lami d o Cate i wy razu jej twarzy , g d y zd ała s o b ie s p rawę z teg o , co zro b iliś my . – M eld o wała s ię ju ż? – zap y tałam. Co le zak o ły s ał s ię n a p iętach i zmars zczy ł czo ło . – Nie. – Po win n a b y ła n as p o s łu ch ać. – Nie zd awałam s o b ie s p rawy , że n ap rawd ę to p o wied ziałam, p ó k i Co le n ie p o ło ży ł d ło n i n a mo jej g ło wie, b y d o d ać mi o tu ch y . – Zap amiętaj mo je s ło wa, p erełk o . Kied y o d eś lą ją z k witk iem, Co n n er wró ci tu n a k o lan ach i z p o d win ięty m o g o n em. Do b rze jej to zro b i. Każd y czas em p o trzeb u je k o p n iak a o d ży cia. Żeb y n ie s tracić czu jn o ś ci. Nie miałam o ch o ty teg o s łu ch ać. Nie ch ciałam, żeb y d o s tała aż tak ą n au czk ę – mó j g n iew miał p ły tk ie k o rzen ie. Zab o lało mn ie, k ied y o d es zła, i n ie b y łam n a ty le d u mn a, b y u d awać, że jes t in aczej. Ro zu miałam jed n ak jej d ecy zję i jej o d ru ch o wą p o trzeb ę s k lejan ia p ęk n ięć i wy g ład zan ia p o s zarp an y ch b rzeg ó w. Nie wierzy ła, że ag en ci z lek k im s ercem n as p o rzu cą, wy k o rzy s tają i s k rzy wd zą, b o jej n ig d y n ie p rzy s zło b y to d o g ło wy . Do b ijało mn ie, że p o p rzy jeźd zie n a Ran czo ro zmawiały ś my ty lk o raz i to w tak i s p o s ó b . Po d czas u cieczk i z Bazy p o two rn ie ją ro zczaro wałam – zawio d łam zau fan ie, k tó ry m mn ie o b d arzy ła, n ie p o trafiłam o ch ro n ić n as zeg o zes p o łu . Po win n am b y ła s ię p rzemó c i p o ro zmawiać z n ią, zan im wy s zła. Od ezwać s ię ch o ćb y s ło wem, b y mó c p rzy n ajmn iej o d ro b in ę s ię d o n iej zb liży ć. Teraz b y ć mo że b y ło ju ż za p ó źn o . Ob awiałam s ię, że s traciłam s zan s ę, b y n ap rawić n as zą relację. Ta jed n a zatru ta my ś l s p rawiła, że p o czu łam s ię, jak b y k to ś p rzewlek ł mn ie n a lewą s tro n ę i wy tarł mn ą p o d ło g ę. Nie wied ziałam, co miałab y m jej p o wied zieć, i p o d ejrzewałam, że p rzep ro s in y n ie s p rawią, że mi p rzeb aczy . J ak jed n y m s ło wem wy razić ciężar, k tó ry p rzy g n iata czło wiek o wi p iers i? Przepraszam, przepraszam, przepraszam, przepraszam… Bałam s ię, że „p rzep ras zam” n ie wy s tarczy . Strata b y ła zb y t wielk a. Sło wo to o d b ijało s ię ech em w p u s tce, k tó rą p o zo s tawił p o s o b ie J u d e. Nie n ap rawiało teg o , co o n mó g łb y n ap rawić – a n a p ewn o b y to zro b ił. Co le p o mach ał p rzy jaciels k o d o Zielo n ej imien iem Erica, k tó ra n a n as s p o jrzała.

Dziewczy n a zro b iła s ię p u rp u ro wa i z p o wro tem s ch y liła g ło wę, ch o wając s ię za Nico . Nieb ies k ie ś wiatło ek ran u n ad awało ch ło p cu u p io rn y wy g ląd n a wp ó ł zamarzn ięteg o tru p a. Im d łu żej s ię k o n cen tro wał, ty m b ard ziej p o g łęb iały s ię i wy o s trzały jeg o ry s y . – Uważam, że u d o s tęp n ian ie mu s erwera Clan cy ’eg o to zły p o my s ł – p o wied ziałam cich o . – Kied y w g rę wch o d zi mło d y Gray , Nico p rzes taje my ś leć racjo n aln ie. – Ro zu miem two je zas trzeżen ia, ale ch ło p ak s to i teraz p o n as zej s tro n ie. J es tem g o to wy n a n ieg o p o s tawić. Wie, że mu s i s ię s tarać b ard ziej o d in n y ch . J u ż n ig d y n ie zawied zie an i cieb ie, an i Cate, jeś li ty lk o b ęd zie to zależało o d n ieg o . – I w ty m właś n ie tk wi n ajwięk s zy p ro b lem: n ie wiemy , czy jeg o zach o wan ie zależy ty lk o o d n ieg o . – Zaraz, zaraz. Sama ws tawiałaś s ię za Liamem, p amiętas z? Teraz ja ws tawiam s ię za Nico i n ad es zła two ja k o lej, żeb y s ię zg o d zić. – Liam n ie p rzek azał p o u fn y ch in fo rmacji n a temat Lig i s y n o wi p rezy d en ta, k tó ry n as tęp n ie n ie ty lk o zd rad ził n as ws zy s tk ich , ale ró wn ież n ajp rawd o p o d o b n iej zn iweczy ł jed y n ą s zan s ę n a o d k ry cie meto d y leczen ia. – Od wró ciłam s ię p lecami d o d zieci i o p arłam o s zy b ę. – Racja, ale g d y b y Nico n ie wciąg n ął w to ws zy s tk o Clan cy ’eg o , ten n ie s k ło n iłb y cię d o p o wro tu i n awet n ie wied ziałab y ś , że tak a meto d a is tn ieje. Na ch wilę o d eb rało mi mo wę. – Przy zn aj, że n ig d y tak o ty m n ie my ś lałaś . – Co le wzru s zy ł ramio n ami. – Ta trag ed ia s two rzy ła w to b ie i w cen tru m two jeg o ś wiata ziejącą czarn ą o tch łań , k tó ra ws y s a my ś li, zan im zd ąży s z s ię im b liżej p rzy jrzeć. I ciąg le ch ce więcej. Cierp ien ie n ie maleje an i tro ch ę, k ied y zes tawi s ię to , co s traciłaś , z ty m, co zy s k ałaś , p rawd a? Po trząs n ęłam g ło wą, p o czy m o d ep ch n ęłam s ię o d ś cian y i p o d ałam mu k artk ę p ap ieru , n a k tó rej zap is ałam ad res e-mailo wy i h as ło ze ws p o mn ien ia Clan cy ’eg o . Co le wziął ją b ez s ło wa i s p o jrzał n a wid n iejące n a n iej zap is k i. – Wies z co ? – p o wied ział cich o . – J es t co ś , czeg o n ie mó wi s ię o p rzeb aczen iu … Przeb acza s ię n ie d la d o b ra o s o b y , k tó ra n as s k rzy wd ziła, ale d la s ameg o s ieb ie. – Ko mu to u k rad łeś ? – zap y tałam. – Wy o b raź s o b ie, że wiem to z włas n eg o d o ś wiad czen ia. Przewró ciłam o czami. – Z p ewn o ś cią…

M ó j u my s ł n ie b y ł w s tan ie s fo rmu ło wać d o k o ń ca my ś li. Zan im s ię o b ejrzałam, ju ż jej n ie b y ło . Ulo tn iła s ię tak jak cien ie majaczące mi p rzed o czami. Po wró t d o rzeczy wis to ś ci b y ł ró wn ie g wałto wn y . Co le s p u ś cił wzro k i p rzy wo łał n a twarz u ś miech , k tó ry s zczerze mó wiąc, s p rawił mi b ó l. Po ch wili wzru s zy ł ramio n ami i zap ló tł ręce n a p iers i. Czu łam, że czek a, b y m co ś p o wied ziała, a im d łu żej milczałam, ty m tru d n iej b y ło mu p rzed e mn ą s tać i n ie reag o wać. Wid ziałam d o k ład n ie, k ied y to , co w n im n ajk ru ch s ze, wezb rało i p o d es zło p o d s amą s k ó rę. Niep ewn o ś ć s p rawiła, że p rzez ch wilę wy g ląd ał d u żo mło d ziej, zu p ełn ie jak ch ło p czy k , k tó ry czek a, żeb y wy mierzo n o mu k arę. – Ko mu mu s iałeś wy b aczy ć? – zap y tałam. Wied ziałam, że to n ie mo ja s p rawa, ale jeg o reak cja zro d ziła we mn ie p u s tk ę. Ch ciałam p o zn ać p rawd ę. Prag n ęłam, b y mi p o wied ział i ch o ć n a ch wilę p o zb y ł s ię ciężaru . – Nieważn e, to n ie ma zn aczen ia… Po p ro s tu o ty m p o my ś l, d o b rze? – Szu k ał właś ciwy ch s łó w, p rzeczes u jąc p alcami k ró tk ie wło s y . By ło tak wiele mo żliwy ch o d p o wied zi n a mo je p y tan ie. M o że wy b aczy ł ro d zico m to , że n ie zau waży li, czy m jes t. M o że Liamo wi, że g o n ie s łu ch ał. Ag en to m, k tó rzy p o zo s tali z n im p o ro zp ad zie Lig i, b y p ó źn iej s ię o d n ieg o o d wró cić. J ed n ak to , że Co le n ie b y ł w s tan ie mi o d p o wied zieć czy ch o ćb y n a mn ie s p o jrzeć, mó wiło mi, że ch o d zi o k o g o ś lu b co ś in n eg o . W p rzeciwn y m razie n ie b y ło b y mu tak tru d n o . Po d ejrzewałam, że s k ry wa co ś o wiele g o rs zeg o . Co le d o s zed ł d o tak iej wp rawy w p rzy wd ziewan iu zb ro i, że i ja s ię n a to n ab ierałam i n ie d o s trzeg ałam k łęb iącej s ię p o d s p o d em p rawd ziwej b u rzy . Nik o g o n ie d o p u s zczał n a ty le b lis k o , b y wy zn ać, jak g łęb o k o s ięg a jeg o b ó l. M iałam n ad zieję, że mo że z czas em n au czy s ię mi u fać i b ęd ę mo g ła s tać s ię d la n ieg o ty m, k im Liam i p o zo s tali b y li d la mn ie. To p rzy jaciele n ie p o zwo lili, b y k o s zmar Th u rmo n d i ś wiad o mo ś ć teg o , czy m jes tem, zred u k o wały mo je ży cie d o marn ej s amo tn ej eg zy s ten cji. – Niech ci b ęd zie – p o wied ziałam, wy ciąg ając mu z ręk i k artk ę i p o p y ch ając g o w k ieru n k u p o k o ju . – Ch o d źmy . Nico p o d n ió s ł o czy , p o czy m s p u ś cił je i zn o wu p o d n ió s ł, jak b y jeg o mó zg mu s iał s ię u p ewn ić, że to n ap rawd ę ja p rzed n im s to ję. – Czy mó g łb y ś ś ciąg n ąć p lik i z teg o s erwera? – p o p ro s iłam. Wlep iał we mn ie wzro k tak d łu g o , że zaczęłam p rzes tęp o wać z n o g i n a n o g ę. – J as n e. Nie ma p ro b lemu – wy b ąk ał w k o ń cu , b io rąc o d e mn ie k artk ę. Zielo n i o d s u n ęli s ię o d n ieg o , żeb y zro b ić n am miejs ce, ale k ied y Nico

wy ś wietlił n a ek ran ie k ilk a o k ien , z p o wro tem g o o to czy li. Nas zy m o czo m u k azały s ię lin ijk i zawiłeg o k o d u . – Słu ch ajcie – p o wied ział Co le s wo im n ajb ard ziej k u mp els k im to n em. – Czy k to ś z was mó g łb y p o d ejś ć d o p o k o ju p an i s en ato r i ją d o n as p rzy s łać? Po zo s tały m b ęd ę d o zg o n n ie wd zięczn y , jeś li p o mo g ą Lu cy p rzy g o to wać w miarę p rzy zwo itą k o lację. Dzieci b y ły zb y t b y s tre, b y d ać s ię o s zu k ać – d o b rze wied ziały , że Co le ch ce s ię ich p o zb y ć, ale i tak g o p o s łu ch ały . Kied y s ię ro zch o d ziły , n a ek ran ie p o jawiło s ię n o we o k n o i s p o ra liczb a fo ld eró w. – Dlaczeg o s ię ich p o zb y łeś ? – zap y tałam, g d y o s tatn i z Zielo n y ch wy s zed ł z p o mies zczen ia i zamk n ął za s o b ą d rzwi. Co le b ez s ło wa ws k azał n a Nico , k tó ry zu p ełn ie zn ieru ch o miał i wy g ląd ał, jak b y p rzes tał o d d y ch ać. Op ad łe i wy s u n ięte d o p rzo d u ramio n a s p rawiały wrażen ie, jak b y ch ciał s ię s k u lić i zn ik n ąć. – Nico , p rzy jacielu – p o d jął Co le ty m s amy m wy lu zo wan y m to n em. – Czy mó g łb y ś … ? – Nie, n ie wy jd ę. – Od p o wied ź b y ła tak cich a, że led wie ją u s ły s załam. – M o że jed n ak … – Nie wyjd ę – p o wtó rzy ł Nico s tan o wczo i k lik n ął w p ierws zy z fo ld eró w. Do p iero wted y zo b aczy łam, jak s ię n azy wa: THURM OND. W ś ro d k u zn ajd o wało s ię o k o ło p ięćd zies ięciu p lik ó w: filmó w, zd jęć o raz zes k an o wan y ch d o k u men tó w. Nico jeźd ził k u rs o rem p o p u lp icie, wy p u s zczając g wałto wn ie p o wietrze, p o czy m zatrzy mał g o n ad jed n y m ze zd jęć. J es zcze zan im je o two rzy ł, z jak ieg o ś p o wo d u w g łęb i d u s zy czu łam, czy ją p o d o b izn ę zo b aczę n a ek ran ie. Zaws ze wy d awał s ię mło d s zy n iż w rzeczy wis to ś ci, ale wid o k Nico jak o małeg o ch ło p ca wb ił s ię we mn ie jak o s try k o lec. Ciemn e wło s y miał zg o lo n e p rawie d o zera, a o p alo n a s k ó ra w k o lo rze cemen tu k o n tras to wała o s tro z ciemn y mi o czami b ez wy razu . Gło wę p o k ry wały mu jes zcze n iezab liźn io n e ran y . O Boże! Gwałto wn ie zeb rało mi s ię n a wy mio ty . O Boże… Sied emn as to letn i teraz Nico p atrzy ł n a s ieb ie z p rzes zło ś ci jak n a n iezn ajo meg o . To b y ło p iek ło , z k tó reg o u d ało mu s ię wy d o s tać – n ie u ciek ał jed n ak an i n ie zap rzeczał jeg o is tn ien iu . Ch o ć teg o n ie ch ciałam, p o wo li wzb ierał we mn ie s zacu n ek : ch ło p iec wy d awał s ię zu p ełn ie s p o k o jn y , p o d czas g d y ja miałam wrażen ie, że jes zcze ch wila, a s ię ro zs y p ię.

Thurmond. Tak wy g ląd ał Nico w Th u rmo n d . Na p o czątk u o b ó z s łu ży ł wy łączn ie b ad an io m n ad p rzy czy n ą OM NI, z b ieg iem czas u ro zs zerzy ł jed n ak s wo ją d ziałaln o ś ć. Zan im p rzek ro czy łam jeg o p ró g , Led a Co rp o ratio n p rzejęła tę g ałąź b ad ań i p rzen io s ła ich o b iek ty , czy li d zieci, d o s wo jeg o lab o rato riu m w Filad elfii. Co le p rzen ik n ął d o s tru k tu r tej o rg an izacji p o d p rzy k ry wk ą, b y zd o b y ć cen n e wy n ik i ek s p ery men tó w. To ró wn ież o n wy ciąg n ął s tamtąd Nico , p o tajemn ie p o d p o wiad ając Alb an o wi, w jak i s p o s ó b mo żn a wy k raś ć ch ło p ca. Wcześ n iej Clan cy wy d o s tał s ię z Th u rmo n d , p o rzu cając p o zo s tałe d zieci. – Ws zy s tk o w p o rząd k u ? – Co le p rzy ciąg n ął s o b ie k rzes ło i u s iad ł o b o k Nico , a p o ch wili ja zro b iłam to s amo . – Nie mu s is z teg o o g ląd ać. J a i Ru b y mo żemy s ami p rzejrzeć te p lik i. – To o d n ieg o , p rawd a? Sp o jrzałam n a Co le’a, k tó ry p o k iwał g ło wą. – J eś li to d an e d o ty czące p ro g ramu b ad ań p rzep ro wad zan y ch w Th u rmo n d – p o wied ział Nico – to b y ć mo że s ą tu jak ieś in fo rmacje o p rzy czy n ie OM NI. Alb o p rzy n ajmn iej h ip o tezy , k tó re wy k lu czy li. To jes t… – Nico aż s ię zatrząs ł, g d y n ab ierał p o wietrza, p o czy m wy p u s zczając je, zamk n ął zd jęcie i wró cił d o p ełn ej lis ty . – Warto s ię temu p rzy jrzeć. M o że u d a s ię n am co ś z teg o wy ciąg n ąć. Sen ato r Cru z ws u n ęła g ło wę p rzez d rzwi. Co le p o mach ał d o n iej, b y wes zła, a n as tęp n ie u s tąp ił jej miejs ca, p o s p ies zn ie wy jaś n iając, co s ię d zieje. – O Bo że. – Wes tch n ęła, p o ch y lając s ię k u lap to p o wi, k ied y Nico o two rzy ł fo ld er KOALICJ A FEDERALNA i n a ek ran ie międ zy in n y mi p o jawiło s ię jej n azwis k o . Nie mo g ła u wierzy ć włas n y m o czo m. Serwer zawierał s etk i, d o s ło wn ie s etk i p ro fili ró żn y ch o s ó b , p o s o rto wan e w o d p o wied n ich fo ld erach . By ły tu d an e fu n k cjo n ariu s zy SSP, mężczy zn i k o b iet z n ajb liżs zeg o o to czen ia p rezy d en ta Gray a, ag en tó w Lig i, Alb an a o raz ró żn y ch d zieci, a wś ró d n ich mo je, Liama i Pu lp eta. W o s tatn im p rzy p ad k u Clan cy n ajwy raźn iej wy k rad ł o ry g in aln e p lik i z s ieci SSP i ło wcó w n ag ró d i wzb o g acił je w n o wy p u n k t p o d ty tu łem „Ob s erwacje”. Oto , co n ap is ał o mn ie: „Wah a s ię, k ied y p o d ejmu je d ecy zje d o ty czące wy łączn ie jej s amej. Gd y ch o d zi o b lis k ie o s o b y , b ard ziej p ewn a s ieb ie, czas em n awet n ad o p iek u ń cza. Żad n y ch p o ważn y ch wad . Nie p rzep ad a za s ło d y czami, lu b i s tars zą mu zy k ę, k tó ra p rzy p o min a jej o jca. Po zwala s o b ie n a jed n o n ierealis ty czn e marzen ie – o d n alezien ie b ab ci. Na o zn ak ę p rzy jaźn i reag u je d es p erack ą p o trzeb ą b lis k o ś ci i czu ło ś ci. Na s wó j s p o s ó b p o ciąg ająca fizy czn ie. Naiwn a, n iemś ciwa, zb y t łatwo

wy b acza… ”. Zacis n ęłam zęb y p o iry to wan a i zaws ty d zo n a tą n iezb y t p o ch leb n ą o p in ią. Zb y t łatwo wy b acza? J es zcze s ię p rzek o n a. – Patrzcie, fo ld er „Plemio n a” – p o wied ziałam. – Otwó rz g o . – Plemio n a? – Sen ato r Cru z s ię zd ziwiła. – Clan cy n azwał tak g ru p y d zieci, k tó re o p u ś ciły Eas t Riv er, czy li b ezp ieczn ą p rzy s tań … Ko n iec k o ń có w wcale n ie b y ła b ezp ieczn a… Ws zy s tk ie g ru p y o d p o wied n io wy p o s ażał i u czy ł s p ecjaln eg o k o d u , d zięk i k tó remu mo g ły o zn aczać s zlak i wio d ące d o s wo ich n o wy ch s ied zib – wy jaś n iłam. Nieraz s ię zas tan awiałam, ile z ty ch „p lemio n ” o p u ś ciło Eas t Riv er, zan im s ię tam zjawiliś my . Teraz d o s tałam o d p o wied ź: d wan aś cie g ru p w więk s zo ś ci p o p ięć– s ześ ć o s ó b . Nas zy m o czo m u k azała s ię tab ela z k o lu mn ami p o d zielo n y mi wed łu g g ru p , zawierająca d aty o raz n azwy miejs c. Nico p rzeg ląd ał d an e, aż w k o ń cu trafił n a k o lu mn ę g ru p y Zu . Zn ajd o wały s ię w n iej d wa wp is y : jed en p o d awał Ko lo rad o , d ru g i Kalifo rn ię. Os tatn i zro b io n o p rzed mies iącem. Wiedział, gdzie jest Zu. A p rzy n ajmn iej ty le, że u d ało s ię jej p rzed o s tać n a zach ó d . Zap lo tłam ręce za p lecami, b y ze zło ś ci n ie waln ąć w ek ran . Przez cały ten czas , g d y traciłam n ad zieję, że k ied y k o lwiek ją o d n ajd ę, o n wied ział. – Sk ąd miał ak tu aln e in fo rmacje? – zap y tał Co le. – To k o p aln ia zło ta, ale ty lk o p o d waru n k iem że d an e s ą p rawd ziwe. – Kied y ś mi p o wied ział – zaczął o s tro żn ie Nico i rzu cił mi u k rad k o we s p o jrzen ie, k tó re b ard ziej p o czu łam, n iż zo b aczy łam – że is tn ieje n u mer, n a k tó ry d zieci mo g ą d zwo n ić i zo s tawiać wiad o mo ś ci d o ty czące s wo jeg o p o ło żen ia alb o p ro s ić o p o mo c. Twierd ził, że p o mag a mały m g ru p o m s ię o d n ajd y wać i łączy ć w więk s ze. Wied ział o ws zy s tk im. W to n ie wątp iłam. Na s erwerze zn ajd o wało s ię ty le in fo rmacji, że p o d ejrzewałam, iż ich d o k ład n e p rzejrzen ie zajmie n am k ilk a d n i. Na p ierws zy rzu t o k a n ie b y ło wś ró d n ich n iczeg o o Lillian Gray – teg o s ię zres ztą s p o d ziewałam. – M o żes z wró cić d o p o p ro s iłam.

fo ld eru

zawierająceg o

in fo rmacje o

Th u rmo n d ? –

Kątem o k a zo b aczy łam, jak s en ato r Cru z zak ry wa s o b ie d ło n ią u s ta i s ię p ro s tu je. – Czy ws zy s tk ie o b o zy tak wy g ląd ają? – zap y tała z n ied o wierzan iem. – To jak b y p o ró wn y wać zg n iłe jab łk a – o d p arł Co le i wied ziałam, że o b s erwu je jej reak cję tak s amo jak ja. – Ws zy s tk ie s ą o h y d n e, ale is tn ieją tak ie, k tó re w

p o ró wn an iu z p o zo s tały mi wy g ląd ają ap ety czn ie – d o d ał. – Któ ry z p lik ó w jes t n ajn o ws zy ? – zwró ciłam s ię d o Nico . – M o żes z to u s talić? – Tak , ten … – Plan ewak u acji p o żaro wej? – Sen ato r Cru z ch ciała s ię u p ewn ić. Zd ąży liś my ju ż wcześ n iej p rzejrzeć ten d o k u men t. Zawierał map k i, n a k tó ry ch o zn aczo n o , w jak im p o rząd k u SSP i n ad zo rcy o b o zu ewak u u ją b arak i w p rzy p ad k u wy b u ch u p o żaru . Po zo s tałe d an e d o ty czy ły fu n k cjo n ariu s zy SSP i wy n ik ó w b ad ań p rzep ro wad zan y ch w miejs cu zn an y m mi jak o In firmeria. Rzecz jas n a n ig d zie n ie p o jawiało s ię imię i n azwis k o Clan cy ’eg o . Gd y b y is tn iały jak iek o lwiek d o wo d y n a to , że s am b y ł o b iek tem ek s p ery men tó w, z p ewn o ś cią zn alazłb y s p o s ó b , b y je zn is zczy ć. Nig d y n ie d o p u ś ciłb y , żeb y k to k o lwiek zo b aczy ł g o zu p ełn ie b ezb ro n n eg o . – Clan cy ciąg le in s y n u u je, że w Th u rmo n d co ś s ię d zieje… – p o wied ziałam. – J es teś p ewn a, że cię n ie zwo d zi, b y wy p ro wad zić cię z ró wn o wag i? – Sen ato r Cru z p o k lep ała mn ie p o ramien iu . – J eg o o jciec u wielb ia p o g ry wać s o b ie w tak ie g ierk i. Nico ju ż miał zamy k ać fo ld er, k ied y Co le wziął g wałto wn y wd ech . – Czek aj, p rzes u ń z p o wro tem d o g ó ry – rzu cił, p o czy m zmru ży ł o czy i zaczął p o cierać d ło n ią zaro s t n a s zczęce. Patrzy łam to n a n ieg o , to n a ek ran , u s iłu jąc zro zu mieć, co tak b ard zo p rzy k u ło jeg o u wag ę. – Ch o lera… – p o wied ział cich o . Po czu łam, jak co ś ciężk ieg o o s iad a n a d n ie mo jeg o żo łąd k a. – Co ? – Ten p lan zak ład a ewak u ację d zieci z o b o zu … Czy n ie łatwiej b y ło b y p rzen ieś ć je d o wewn ętrzn eg o o k ręg u , b y tam p rzeczek ały , aż o g ień zo s tan ie o p an o wan y ? Alb o zg ro mad zić je n a o b rzeżach ? Z jed n eg o n a d ru g i k o n iec Th u rmo n d jes t p o n ad p ó łto ra k ilo metra, p rawd a? I czemu s two rzy li ty lk o jed en s cen ariu s z p o s tęp o wan ia? Co , jeś li o g ień wy b u ch n ie w M es ie alb o w Fab ry ce? Patrząc n a s trzałk i i cy fry , łatwo zało ży ć, że to p lan n a wy p ad ek p o żaru , ale tak n ap rawd ę n ic in n eg o n a to n ie ws k azu je. – W tak im razie co to jes t? – By łam zu p ełn ie zd ezo rien to wan a. – Po d ejrzewam, że k ied y ś b y ł to p lan ewak u acji, n a wy p ad ek g d y b y is tn ien ie o b o zu zo s tało wy k ry te alb o g d y b y Gray zo s tał o d s u n ięty o d wład zy . Ale s p ó jrzcie…

Po ch y liłam s ię d o p rzo d u . Co le ws k azy wał n a g ó rę s tro n y , g d zie o b o k d aty 1 0 g ru d n ia u b ieg łeg o ro k u wid n iał n ap is : ZM IENIONO. Przek reś lo n a d ata zn ajd u jąca s ię o b o k b y ła s p rzed p ięciu lat. Co le p rzejął my s zk ę i p rzejech ał z p o wro tem w d ó ł s tro n y . – Nad ali temu n azwę o p eracy jn ą Kard y n ał. Patrzcie… M y ś lałem, że n u mery o b o k k ażd eg o z b arak ó w o zn aczają d o k ład n y czas , w jak im żo łn ierze SSP p o win n i d o n ich d o trzeć, ale jed en , zero , trzy mo że o zn aczać 1 marca, p rawd a? – Zaraz, zaraz. I co to n ib y zn aczy ? – zap y tałam. – To o zn acza, że n ie ewak u u ją o b o zu – p o wied ział cich o Nico . – Us u wają z n ieg o d zieci. Cztery b arak i d zien n ie. – Czy mam rację, zak ład ając, że zd ecy d o walib y s ię n a co ś tak ieg o ty lk o wted y , g d y b y ch cieli zamk n ąć o b ó z? – s p y tała s en ato r Cru z. – J es t jes zcze jed en p lik o n azwie „Kard y n ał” – p o wied ział Co le. – Tak , ten z lis tą mały ch o b o zó w. – I s p is em fu n k cjo n ariu s zy SSP, k tó rzy mają zo s tać p rzen ies ien i. O Bo że. – Nie mo g łam w to u wierzy ć. Przy cis n ęłam d ło n ie d o twarzy i mu s iałam s o b ie p rzy p o min ać, b y o d d y ch ać. Rzeczy wis to ś ć k u rczy ła s ię wo k ó ł mn ie i n ap ierała n a mo je ramio n a ty m b ard ziej, im d o b itn iej ro zu miałam, co s ię d zieje. Zamykają obóz. – Sk arb ie, n ic ci n ie jes t? – Sen ato r Cru z s ię zmartwiła. – Nie ro zu miem. Czy to n ie jes t d o b ra wiad o mo ś ć? Z teg o , co mó wiliś cie, waru n k i w o b o zie… – Gd y b y p atrzeć n a to z p ers p ek ty wy waru n k ó w, b y ło b y to b ło g o s ławień s two – p o wied ział Co le. – Ale lik wid acja o b o zu p rawd o p o d o b n ie o zn acza ró wn ież p rzen ies ien ie alb o zn is zczen ie ws zelk ich d an y ch i d o k u men tó w, k tó re s ię w n im zn ajd u ją. Nie mó wiąc n awet o ty m, że zn ik n ie n ajwięk s zy d o wó d o k ru cień s twa p ro g ramó w reh ab ilitacy jn y ch . Th u rmo n d jes t s iln y m s y mb o lem. J es t n ajs tars zy m i n ajwięk s zy m o b o zem i d o my ś lam s ię, że to s tąd res zta czerp ie wzo ry p o n iżan ia i maltreto wan ia. – Ro zd zielają d zieci… – Zas ch ło mi w g ard le. Więk s zo ś ć z n ich ży ła razem o d d zies ięciu lat. Stały s ię d la s ieb ie ro d zin ami. A teraz n awet to miało im zo s tać o d eb ran e? – Ro zu miem. W tak im razie ten o b ó z o d p ad a. – Sen ato r Cru z o d ch y liła s ię w ty ł i zło ży ła d ło n ie n a k o lan ach . – Gd zie in d ziej mo żn a b y p rzep ro wad zić d u żą ak cję? – Nie ma altern aty wy – o d p arł Co le. – I tak u d erzy my n a Th u rmo n d . To n as z

o s tateczn y cel. Po d n io s łam wzro k . Najwid o czn iej s zo k o d malo wał s ię n a mo jej twarzy , b o Co le zro b ił zd ezo rien to wan ą min ę. – O co ci ch o d zi? Po wtó rzy łem to z d zies ięć razy d ziś ran o . Th u rmo n d b ez wzg lęd u n a ws zy s tk o . Czemu tak n a mn ie p atrzy s z? Przeg ląd ałam w my ś lach wy d arzen ia min io n eg o d n ia, u s iłu jąc s o b ie to p rzy p o mn ieć. M u s ieliś my ro zmawiać p o tren in g u … Alb o mo że zaraz p rzed p o wro tem Liama i p o zo s tały ch ? M in io n y ran ek w mo ich ws p o mn ien iach p o k ry wała d ziwn a b ły s zcząca p o wło k a – zmęczen ie o s iad ało n a n im jak p ara n a lu s trze. – Nie wierzę! Wy g ląd a n a to , że mu s imy cię p rzy p iln o wać, żeb y ś s ię wy s p ała – p o wied ział Co le, jak b y czy tał w mo ich my ś lach . – Czy p ięć ty g o d n i wy s tarczy , b y zo rg an izo wać tak ą mis ję? – Na twarzy p an i s en ato r wid n iało zmartwien ie. – Damy rad ę – rzu cił Co le. – Po p ro s iliś cie d zieci, żeb y s p is ały s wo je p o my s ły , p rawd a? Nie ch cę n ik o g o o b rażać, ale, n a Bo g a, czy wy n ap rawd ę wierzy cie, że te malu ch y zd o łają wy my ś lić p lan u d an ej o p eracji wo js k o wej, a n as tęp n ie ją p rzep ro wad zić? – J es teś my wy s zk o len i d o k ład n ie d o tak ich rzeczy – wy jaś n iłam. – Przy n ajmn iej ci z n as , k tó rzy b y li w Lid ze. Po trzeb u jemy czas u , b y p o p raco wać z p o zo s tały mi d ziećmi, s p ro wad zić k o lejn e i n au czy ć je d ziałać p o d p res ją. Co le s ięg n ął d o n iewielk iej s terty k artek , k tó re zeb rał o d d zieci, i p o d ał je k o b iecie. – J es tem p o d wrażen iem n iek tó ry ch p o my s łó w, zawierają mas ę d o b ry ch ro związań . Zielo n i z p ewn o ś cią zaws ty d zilib y n iejed n eg o z ag en tó w… W n ajś miels zy ch marzen iach n ie s ąd ziłem, że d o s tan iemy s taty s ty czn e wy liczen ia p rawd o p o d o b ień s twa s u k ces u alb o … – Zmru ży ł o czy , wp atru jąc s ię w jed n ą z k artek . – Ch ry s te, n awet n ie wiem, co zn aczy to s ło wo … W k ażd y m razie zan im u d erzy my n a Th u rmo n d , b ęd ziemy mu s ieli p rzep ro wad zić p ró b n y atak n a k tó ry ś z mn iejs zy ch o b o zó w, b y s p rawd zić, czy n as z p lan jes t wy k o n aln y . – Na k tó ry k o lwiek z o b o zó w? – zap y tała p an i s en ato r, p ro s tu jąc p lecy . – Najlep iej n a k tó ry ś n a n as zy m wy b rzeżu . Sp ró b u jemy d o p as o wać jeg o ro zk ład d o ro zk ład u Th u rmo n d , b y p ró b a b y ła jak n ajwiern iejs zy m o d zwiercied len iem g łó wn ej ak cji. – Czy w g rę wch o d zi Nev ad a?

Co le o p arł s ię o b iu rk o , a w o czach zap aliła mu s ię is k ierk a p o d ek s cy to wan ia. – M y ś li p an i o Oazie? Oaza? W jed n y m z k o ry tarzy w Bazie wis iała map a Stan ó w Zjed n o czo n y ch , n a k tó rej p in ezk ami zazn aczo n o ws zy s tk ie o b o zy zn an e Lid ze, zaró wn o d u że, jak i te małe. Zamk n ęłam o czy , u s iłu jąc p rzy wo łać w p amięci p as telo we k o lo ry s tan ó w, p o ru s zając s ię ze wch o d u n a zach ó d . Ten o b ó z leżał w p ó łn o cn o ws ch o d n iej częś ci Nev ad y . Dalek o . Nico n ie o d ry wał o czu o d ek ran u k o mp u tera. – To tam trzy mają d zieci p raco wn ik ó w Ko alicji Fed eraln ej – p o wied ział. Sen ato r Cru z s k in ęła g ło wą, ciężk o p rzeły k ając ś lin ę i ch wy tając s ię za g ard ło . Utk wiła wzro k w czy mś za n ami, b y ć mo że w ś cien n y m zeg arze. – J es t tam mo ja có rk a Ro s a. Umieś ciłam ją w k ry jó wce z b ab cią, ale Gray b y ł b ard zo zd etermin o wan y … Wy n ajął s p ecjaln e s iły ty lk o p o to , b y o d n aleźć n as ze d zieci. By ś my mo g li s ię s tać p rzy k ład em. Wiem o co n ajmn iej d zies ięciu in n y ch p raco wn ik ach Ko alicji, k tó rzy p o d ejrzewają, że ich d zieci zo s tały u więzio n e właś n ie tam. To zn aczy k ied y ś p o d ejrzewali. Bo że. Czy is tn ieje ch o ć cień s zan s y , że lu d zie ares zto wan i p o atak u wciąż ży ją? Czy k ied y k o lwiek zo b aczą s wo je d zieci? – Na p ewn o – p o wied ział Co le, ch o ć n ie b y ł p rzek o n u jący . – Nie wo ln o tracić n ad ziei. Bez wzg lęd u n a to , czy ich ro d zice ży ją, czy n ie, d zieci zaws ze zn ajd ą u n as s ch ro n ien ie. Będ ą mo g ły walczy ć, jeś li zech cą. Bo d o Lo s An g eles n ie mają p o co wracać. Nico zaczes ał wło s y w ty ł, p o czy m ws tał i zap ló tł ręce n a p iers i, ch wy tając s ię za ło k cie. Nerwo wo ły p ał o czami n a ws zy s tk ie s tro n y , p ró b u jąc zatrzy mać wzro k n a czy mk o lwiek , ty lk o n ie n a n as . – Pó jd ę… Id ę wziąć p ry s zn ic. Rzu cił s ię k u wy jś ciu jak p o p arzo n y . M ijając jed n o z b iu rek , zah aczy ł o n ie b io d rem i p rawie s ię wy wró cił. Nie b y łam jed n ak p ewn a, czy p o czu ł b ó l. Zro b iłam k ro k w jeg o s tro n ę, ale s ię o p an o wałam. Co le u n ió s ł b rwi i s p o jrzał n a mn ie p y tająco . Po trząs n ęłam g ło wą. Nie. Nie miałam zamiaru za n im iś ć. M o że i p rzez k ilk a min u t czu łam s ię win n a, że zmu s iliś my g o , b y s tan ął o k o w o k o z p rzes zło ś cią, ale n ie b y łam g o to wa g o p o cies zać an i ch ro n ić p rzed mro czn y mi ws p o mn ien iami. Nie mo g łam teg o zro b ić, b o w g łęb i d u s zy cies zy łam s ię, że cierp i tak s amo jak ja. To nie ty zrzuciłaś bomby na miasto, p o my ś lałam. J ed n ak Nico tak że n ie b y ł temu win ien . To n ie o n zap lan o wał p rzep ro wad zo n y

p rzez wo js k o wy ch atak . Nie o n o d p o wiad ał za u s u n ięcie Alb an a ze s tan o wis k a w k rwawy m n o cn y m zamach u , k tó ry n a zaws ze p o d zielił Lig ę. Nie o n … Przy cis n ęłam s o b ie d ło ń d o czo ła. Nie ch ciałam teraz o ty m my ś leć. To b y ło jak d rażn ien ie n ap u ch n ięteg o o d cis k u , k tó ry jes zcze n ie p ęk ł. M u s iałam s ię s k u p ić n a Th u rmo n d . Na ty m, że n ajwy raźn iej mieliś my n ies p ełn a d wa mies iące, b y n ie ty lk o zg ro mad zić wy p o s ażen ie, ale też o d n aleźć d o d atk o we d zieci, wy s zk o lić je, wy k o mb in o wać tran s p o rt, d o s tać s ię d o Nev ad y i s tamtąd wró cić. Przeras tało mn ie to . By ło jak g ó ra, k tó ra zd awała s ię co raz wy żs za, im b ard ziej s ię d o n iej zb liżałam. – Zwo łam d ziś wieczo rem s p o tk an ie, b y o p raco wać o s tateczn y p lan – o zn ajmił Co le. – Ob jaś n imy p o zo s tały m cel, d o k tó reg o d ąży my , i zag o n imy ws zy s tk ich d o p racy . W międ zy czas ie… – Tak , tak , o czy wiś cie. Sk o n tak tu ję s ię z Kan ad y jczy k ami, zo b aczy my , co b ęd ą w s tan ie d la n as zro b ić w k wes tii amu n icji i p aliwa. – Pan i s en ato r p o g ład ziła mn ie p o ręce i u ś cis n ęła mo ją d ło ń . Led wie to p o czu łam. – J es t p an i mo ją k ró lo wą, madame – rzu cił Co le, p o s y łając jej zn iewalający u ś miech . – Oaza – p rzy p o mn iała mu , k ieru jąc s ię w s tro n ę d rzwi. – Sp o ty k amy s ię tu p u n k t d ziewiętn as ta. Przed s tawię wam p lan . Sen ato r p rzy s tan ęła i o b ró ciła s ię, b y n a n ieg o s p o jrzeć. Trwało to zaled wie u łamek s ek u n d y , ale d o s trzeg łam malu jącą s ię n a jej twarzy n ad zieję. – Dzięk u ję – rzu ciła. Zaczek ałam, aż wy jd zie, p o czy m p o ch y liłam s ię d o p rzo d u i o p arłam czo ło n a b iu rk u . Zamk n ęłam o czy , ale b ó l g ło wy s ię n ie zmn iejs zy ł. Kied y my ś lałam o Th u rmo n d , p o ły s k liwa wars twa p o k ry wająca mo ją ś wiad o mo ś ć zro b iła s ię jes zcze g ru b s za. Po d n io s łam s ię b ezwied n ie, b o n ag le p rzed o czami s tan ęły mi o b razy mężczy zn w czarn y ch mu n d u rach . Lik wid o wali o b ó z, p o zb awiając mn ie tej p rzy jemn o ś ci. Nis zczy li ws zelk ie d o wo d y , b y ś wiat n ig d y s ię n ie d o wied ział, co n ap rawd ę tam zas zło . – Ru b y ? – Co le mach ał d o mn ie z d ru g ieg o k o ń ca p o mies zczen ia z d ziwn y m wy razem twarzy . – Ws zy s tk o w p o rząd k u ? – Tak . – Po tarłam zmęczo n e o czy . – Czemu p y tas z? – Ro zg ląd ałaś s ię p o p o k o ju , zu p ełn ie jak b y ś … Od zy s k ałam p rzy to mn o ś ć, a p rzy n ajmn iej u wo ln iłam s ię o d

p o wo ln y ch ,

o g łu p iający ch , b ezk s ztałtn y ch ro zmy ś lań , w k tó ry ch s ię p o g rąży łam. – Nic mi n ie jes t. – Przerwałam mu . – Wracając d o p lan ó w p rzy g o to wan y ch p rzez d zieci: p rzejrzałeś je? – Tak . – Wś lizg n ął s ię n a k rzes ło p rzed lap to p Nico i zaczął k lik ać my s zk ą. – Są n iezłe, ale zd aje s ię, że zn am lep s zy . – Czy j? – Twó j – o ś wiad czy ł. – Przecież k ied y ś u ło ży łaś s zczeg ó ło wy p lan u d erzen ia n a Th u rmo n d , p amiętas z? I d ałaś g o Alb an o wi za p lecami Co n n er. Rzeczy wiś cie. Trzy mies iące, k tó re u p ły n ęły o d teg o wy d arzen ia, ró wn ie d o b rze mo g ły b y ć trzema latami. Kied y ag en ci zab rali mó j p lan i p rzek s ztałcili g o , b y mó c wy s y łać d o o b o zó w d zieci o b ło żo n e ład u n k ami wy b u ch o wy mi, p o czu łam s ię tak , jak b y o d cięto mi n o g i n a wy s o k o ś ci k o lan . Zmien ili mó j s en w k o s zmar. – To , co d zieje s ię w Th u rmo n d , jes t… n ap rawd ę p o ch rzan io n e. To p ewn ie k iep s k o o d d aje ro zmiary trag ed ii, jak a s ię tam ro zg ry wa, ale tak a jes t p rawd a. Będ ziemy mu s ieli p raco wać ciężej i s zy b ciej. M is ja mu s i b y ć g o to wa d o p o czątk u marca. W p ełn i p rzy g o to wan y p lan b ard zo b y n am p o mó g ł, b o mo g lib y ś my o d razu zacząć d ziałać i realizo wać to , n ad czy m my ś lałaś p rzez wiele mies ięcy . Co le s ięg n ął międ zy k artk i z p lan ami n as zk ico wan y mi p rzez d zieci, wy ciąg n ął s p o międ zy n ich n iewielk i n o tatn ik i rzu cił mi g o . – Pro s zę. Sp is z ws zy s tk o , co p amiętas z. A ja d o wieczo ra s p ró b u ję zło ży ć p o my s ły p o zo s tały ch w s p ó jn y i mo żliwy d o p rzep ro wad zen ia p lan . W s zu flad zie jed n eg o z b iu rek z p rzo d u p o mies zczen ia zn alazłam d łu g o p is i u s iad łam n ad n o tes em. Na p o czątk u s zło mi o p o rn ie, zwłas zcza że ws ty d ziłam s ię s wo jeg o p as k u d n eg o ch arak teru p is ma z n ieró wn y mi zawijas ami. Im d łu żej jed n ak p is ałam, ty m ro b iło s ię łatwiej, ch o ć s ło wa p rzy ch o d ziły p o wo li, jak b y n ie d o k o ń ca u fały , że ty m razem b ęd zie in aczej. J ak b y n ie wierzy ły , że warto o d n o wa ro zb u d zać w s o b ie n ad zieję. Będzie inaczej. M ó j p lan zak ład ał, że p rzed atak iem jed n o d zieck o trafi d o o b o zu z maleń k ą k amerą zain s talo wan ą w o k u larach , k tó ra p rześ le zd jęcia z wn ętrza Th u rmo n d d o k watery g łó wn ej i p o zwo li d o p raco wać s zczeg ó ły o p eracji. Cole przyrzekł, że się uda. Nas tęp n ie wjed ziemy d o ś ro d k a p o jazd ami wo js k o wy mi, o d wró cimy u wag ę żo łn ierzy SSP o raz n ad zo rcó w. Ob ezwład n imy ich , ale n ie zab ijemy . Jeśli ty w to nie wierzysz, oni tym bardziej nie uwierzą. J ed n eg o ze s trażn ik ó w zo s tawimy n a p o s teru n k u – wejd ę d o jeg o u my s łu , b y rap o rto wał d o cen trali, że ws zy s tk o w p o rząd k u , aż wy s tarczająco s ię o d d alimy .

Zap is ałam o b u s tro n n ie d zies ięć k artek . M o je p is mo s tawało s ię co raz mn iej wy raźn e, w miarę jak w k rwi zn o wu zaczęło mi b u zo wać p o d ek s cy to wan ie. Przed o czami p rzewijały s ię id ealn ie o s tre o b razy o p is y wan y ch wy d arzeń . Kied y s k o ń czy łam, d ło ń o md lewała mi ze zmęczen ia i czu łam s ię wy p o mp o wan a, ale g ło wę miałam jas n ą. By ło mi lep iej. Od zy s k ałam s p o k ó j, a to n ap rawd ę b ard zo wiele. Ws tałam i o d wró ciłam s ię d o Co le’a, k tó ry p rzez cały ten czas n ie wy s zed ł z p o mies zczen ia. Raz p o raz s ły s załam d o ch o d zące z jeg o k o mp u tera o d g ło s y i częś ć mo jeg o mó zg u , k tó ra n ie b y ła zajęta p racą, d o my ś liła s ię, że o g ląd a ś ciąg n ięte z s erwera filmik i. Do b ieg ał mn ie p łacz, cich e b łag an ie, p y tan ia n a zaws ze p o zo s tawio n e b ez o d p o wied zi. By ły to o d g ło s y , k tó ry ch n au czy łam s ię n ie d o p u s zczać d o s ieb ie w Th u rmo n d d la włas n eg o d o b ra. Nie wiem, jak b y m s k o ń czy ła, g d y b y m k ażd ej n o cy miała k o s zmary . Blas k b ijący z ek ran u o ś wietlał twarz Co le’a i ty ln ą ś cian ę. Zo s tałam p rzy s wo im b iu rk u , zas k o czo n a jeg o o s łu p iałą min ą. Kied y co fn ęłam s ię o k ilk a k ro k ó w, zo b aczy łam o d b icie teg o , co o g ląd ał, w wy ch o d zący ch n a k o ry tarz o k n ach . Na ek ran ie p o jawiły s ię p ło mien ie, zalewając Co le’a zło wies zczy mi k o lo rami. J eg o twarz ro b iła s ię n a p rzemian p o marań czo wa, czerwo n a i zło ta. W jed n ej ch wili o k ru ch s p o k o ju , k tó ry zd o łałam o d zy s k ać, zn ik n ął, b o n ag le u ś wiad o miłam s o b ie, n a co p atrzę. Zmro ziło mn ie, a wło s y n a k ark u s tan ęły mi d ęb a. Kamera zro b iła zb liżen ie n a twarz mło d eg o , n ajwy żej trzy n as to letn ieg o ch ło p ca p rzy wiązan eg o d o metalo weg o s łu p k a. Dy s zał ciężk o i s zarp ał s ię, p ró b u jąc ro zerwać więzy k rep u jące mu ręce. Og o lo n ą g ło wę zn aczy ły elek tro d y , o d k tó ry ch o d ch o d ziła p lątan in a k ab li. Zro b iło mi s ię n ied o b rze, żó łć p o d es zła mi d o g ard ła. Przy cis n ęłam d ło ń d o u s t i mu s iałam s ię p rzemó c, b y n ie o d wró cić wzro k u o d o k ru tn ej p rawd y , z k tó rą s ię mierzy łam. Co le p o d n ió s ł n a mn ie o czy , k ied y s tan ęłam o b o k , ale zaraz z p o wro tem s p o jrzał n a ek ran . Lep s zeg o zap ro s zen ia n ie o czek iwałam. Włączy ł filmik o d p o czątk u . Gard ło we o d g ło s y Czerwo n eg o i jeg o k rzy k i zmies zan e z u wag ami s p o k o jn ie wy p o wiad an y mi d o k amery p rzez n au k o wca czy n iły cało ś ć jes zcze b ard ziej n iezn o ś n ą. – Tes to wali teg o ch ło p ak a, żeb y zb ad ać, jak ie emo cje wy zwalają jeg o zd o ln o ś ci – p o wied ział Co le wp atrzo n y w o s tatn ie n ieru ch o me zb liżen ie twarzy d zieck a, mo k rej o d p o tu i łez. – Ch cieli p rześ led zić, jak p rzetwarza to jeg o mó zg . Ru b y … – o d wró cił s ię, tak że wid ziałam jeg o twarz z p ro filu – ch ciałb y m, żeb y ś p o zeb ran iu i p o u s talen iu s trateg ii o p eracy jn ej zro b iła ws zy s tk o , co w two jej mo cy , b y o d n aleźć

Lillian Gray . Ws z ys tko . Ro zu mies z? – Tak – o d p arłam w k o ń cu , k ied y zn o wu włączy ł filmik o d p o czątk u . – Ro zu miem.

Więcej n a: www.eb o o k 4 all.p l

10 Kied y wy s złam z s ali k o mp u tero wej, zn o wu wid ziałam ws zy s tk o jak p rzez mg łę. Stawiałam k o lejn e k ro k i, ale p o d p o wiek ami miałam u więzio n e o b razy d zieci. Po p arzen ia. Zab ieg i o p eracy jn e. Po b ieran ie k rwi. Przes łu ch an ia. Setk i ró żn y ch wers ji p y tań : „Co s ię d zieje?” i „Dlaczeg o to ro b is z?”. Nie b y łam d o k o ń ca p rzy to mn a, ale n a s zczęś cie mo je n o g i wied ziały , d o k ąd mn ie zap ro wad zić. M iałam wrażen ie, że min ął n ie d zień , ale cały ro k , i że s p ęd ziłam g o p o d wo d ą. J ed y n e, czeg o p rag n ęłam, to n a ch wilę s ię p o ło ży ć, b y p ó źn iej mó c zn o wu p ró b o wać wy p ły n ąć n a p o wierzch n ię. M o i p rzy jaciele zajęli jed en z p u s ty ch p o k o i n a d o ln y m p o zio mie, w k tó ry m d o s tało mi s ię s k rzy p iące łó żk o . Szczerze mó wiąc, b y łam tak zmęczo n a, że ró wn ie d o b rze mo g łab y m s ię zwin ąć w k ącie n a zimn ej p o d ło d ze k o ry tarza. Ch ciałam ch o ć n a ch wilę p rzy mk n ąć o czy . Kto ś n ajwy raźn iej miał tę s amą p o trzeb ę. Gó rn e ś wiatło w p o k o ju b y ło wy łączo n e, ale ś wieciła s ię n o cn a lamp k a s to jąca n a ro zk lek o tan ej małej k o mo d zie p o d ty ln ą ś cian ą. Zd ałam s o b ie s p rawę z teg o , jak b ard zo za n im tęs k n ię, d o p iero k ied y g o u jrzałam. Na jeg o wid o k w s ercu ro zb ły s ło mi małe ś wiatełk o . Liam leżał n a b rzu ch u n a jed n y m z d o ln y ch łó żek z twarzą o d wró co n ą d o ś cian y i ręk ami ws u n ięty mi p o d b lu zę, k tó ra s łu ży ła mu za p o d u s zk ę. Najwid o czn iej n ied awn o wy s zed ł s p o d p ry s zn ica, b o wło s y i p lecy wciąż miał wilg o tn e. – Hej – p o wied ziałam, p o d ch o d ząc b liżej. Ch ciałam n ajp ierw s p rawd zić, w jak im jes t h u mo rze. J eś li wo lał b y ć s am, zo s tawiłab y m g o b ez ch wili zawah an ia. Na d źwięk mo jeg o g ło s u jeg o ramio n a, a n as tęp n ie całe ciało wid o czn ie s ię ro zlu źn iło . Op arłam k o lan o n a wo ln y m s k rawk u materaca, a o n o d razu je o b jął. – Cześ ć – wy mamro tał. Nie wy d awał s ię ro zes p an y , ale b ez wątp ien ia b y ł p o two rn ie zmęczo n y . – Czas n a k o lację? – J es zcze n ie. J ak tam p race w g arażu ? – Do p rzo d u . Wid ać ju ż p o ło wę p o d ło g i. Nieźle, p rawd a? – W k o ń cu p o d n ió s ł g ło wę i o d wró cił s ię d o mn ie. – M am d la cieb ie p rezen t.

Po d ąży łam za jeg o wzro k iem i s p o jrzałam n a k o mo d ę, g d zie n a lewo o d lamp k i n o cn ej leżało k wad rato we p las tik o we p u d ełk o . Po d n io s łam je i wy b u ch łam ś miech em. By ło to o p ak o wan ie p ły ty k o mp ak to wej Pet Sounds zes p o łu Th e Beach Bo y s . Otwo rzy łam je i u ś miech n ęłam s ię n a wid o k k s iążeczk i z in fo rmacjami i p ły ty . – Zu p ełn ie jak b y n as za p io s en k a ws zęd zie za n ami p o d ążała – p o wied ział. Ch o d ziło mu o k awałek Wouldn’t It Be Nice, k tó ry o twierał k rążek . Uś miech n ęłam s ię. – Nas za p io s en k a? – Wouldn’t it be nice if we were older* – zaczął i zan u cił res ztę. – Po my ś lałem, że mo że p rzy d a ci s ię jak aś p rzy jemn a mu zy k a, żeb y zag łu s zy ć o d g ło s y ło mo tu , jak i s p u s zczacie s o b ie n awzajem z Co le’em, jeś li zamierzacie to ro b ić co ran o . Ciep ło , k tó re zag n ieźd ziło mi s ię p o d s ercem, zn ik n ęło . Zamk n ęłam p u d ełk o i p rzy cis n ęłam je d o p iers i. – Sk ąd o ty m wies z? – Ty lk o wy p o jawiliś cie s ię n a ś n iad an iu z n o wy mi s in iak ami. Nietru d n o p o łączy ć fak ty . – W k o ń cu n a mn ie s p o jrzał. – Pro s zę cię… Pro s zę, u ważaj n a s ieb ie. Na s amą my ś l o ty m, że o n cię b ije alb o p o p y ch a, mam o ch o tę g o zab ić. – To ty lk o s p arin g i. M u s zę tren o wać. – Nie mo g łaś p o p ro s ić Vid y ? Po czu łam, że ro b i mi s ię g o rąco . – Czy ty co ś in s y n u u jes z? Nie ch ciałam mu s ię tłu maczy ć. Nie p o win ien o d e mn ie teg o wy mag ać. To n ie miało z n im n ic ws p ó ln eg o . Zaczęłam s ię o d s u wać, ale zd ąży ł złap ać mn ie za ręk ę. – Nie. J as n e, że n ie. Przep ras zam. Nie o to ch o d zi. – Zamk n ął o czy i wes tch n ął. – Zn alazłem tę p ły tę w s ch o wk u jed n eg o z wrak ó w w g arażu . Wziąłem ją, b o s p rawiła, że o to b ie p o my ś lałem. Od ło ży łam p u d ełk o n a k o mo d ę. – Wy b acz – ciąg n ął, p o d n o s ząc n a mn ie s wo je n ieb ies k ie o czy . – Stras zn ie d o s tałem d zis iaj w k o ś ć. Po czu łam, że ś cis k ająca mi żo łąd ek fru s tracja zaczy n a u s tęp o wać. – Wiem, że s ama ś wietn ie p o trafis z o s ieb ie zad b ać, ale ta my ś l ciąg le d o p ro wad za mn ie d o s zału . Pewn ie zach o wu ję s ię jak h ip o k ry ta, b io rąc p o d u wag ę to , jak b lis k i b y łem d ziś ran o , b y cię u d erzy ć. Zd awałam s o b ie s p rawę, że s p ęd ził cały d zień n a p rzerzu can iu g rató w, u s iłu jąc je

mn iej więcej p o s o rto wać. A wcześ n iej p o rząd n ie d o s tało mu s ię o d b rata. M iał więc p ełn e p rawo b y ć d la mn ie tro ch ę o s ch ły . Us iad łam n a k rawęd zi łó żk a. – Nic s ię n ie s tało . M ó wię s erio . Nawet n ie b y łeś wy s tarczająco b lis k o , żeb y zro b ić mi k rzy wd ę. Nie ws k o czy łab y m p o międ zy was , g d y b y m n ie b y ła p ewn a, że zd o łam zab lo k o wać twó j cio s . – Po d n io s łam jeg o ręk ę, p rzy g ięłam mu k ciu k d o wn ętrza d ło n i i n ak ry łam czterema p o zo s tały mi p alcami. – A p o za ty m zacis k ałeś p ięś ć w ten s p o s ó b … To n ajp ro s ts za d ro g a, żeb y złamać s o b ie k ciu k . Przy cis n ęłam u s ta d o k o s tek jeg o d ło n i n a zn ak , że ty lk o s ię z n im d ro czę, i w k o ń cu s ię u ś miech n ął. M ięk k a b awełn ian a k o s zu lk a lek k o p o d n io s ła mu s ię n a p lecach , o d s łan iając s k rawek s k ó ry . Wy ciąg n ęłam ręk ę i d o tk n ęłam g o , a n as tęp n ie p o d ciąg n ęłam materiał tro ch ę wy żej, d elik atn ie g ład ząc g o d ło n ią p o lęd źwiach . – Ale p rzy jemn ie – wy s zep tał. – Zo s tan ies z? Przez ch wilę n ie ch cę wid zieć n ik o g o p o za to b ą. Przes u n ął s ię d o ś cian y , zap ras zając mn ie, b y m p o ło ży ła s ię o b o k . Przy s zło mi to zu p ełn ie n atu raln ie. Id ealn ie s ię w n ieg o wp as o wałam, zu p ełn ie jak b y ś my b y li wy cięci z jed n ej cało ś ci. – Ws zy s tk o w p o rząd k u ? – zap y tałam, p rzy cis k ając d ło n ie d o jeg o p iers i, n a co o b jął mn ie w p as ie i p rzy ciąg n ął b liżej. Każd a rzecz wy ch o d ząca z tu tejs zej p raln i p ach n iała o s tro p ro s zk iem d o p ran ia i wy b ielaczem, łączn ie z k o s zu lk ą, k tó rą miał n a s o b ie. Po d s p o d em jed n ak wy czu wałam wo ń ciep łej s k ó ry , las u i mięto wej p as ty d o zęb ó w. To właś n ie b y ł Liam. J eg o zap ach d ziałał n a mn ie o d u rzająco . Brałam jed en u s p o k ajający wd ech za d ru g im. – J es tem to taln ie wy p ru ty . Cis za, k tó ra n as tąp iła p o jeg o s ło wach , b y ła p ierws zy m p o s mak iem s p o k o ju , jak ieg o zak o s zto wałam o d wielu mies ięcy . Przy d y mio n e s łab e ś wiatło , ró wn o miern e u n o s zen ie i o p ad an ie jeg o k latk i p iers io wej p o d mo im p o liczk iem, ciep ło wtu lo n eg o we mn ie ciała – ws zy s tk o to s p is k o wało p rzeciwk o mn ie. W jed n ej ch wili b y łam zu p ełn ie p rzy to mn a, czu łam, jak p alce Liama d elik atn ie o d g arn iają wło s y z mo jej twarzy , a w k o lejn ej o d p ły wałam p o wo li w s ło d k i s en . Ob u d ził mn ie d o p iero czu ły p o cału n ek .

– Ko lacja – p o wied ział Liam g ło s em, k tó ry ś wiad czy ł o ty m, że też d o p iero co o two rzy ł o czy . – Kto ś p rzed ch wilą wy d zierał s ię n a cały k o ry tarz, że ju ż czas . Żad n e z n as s ię jed n ak n ie p o ru s zy ło . – J ak ci min ął d zień ? Nawet cię n ie zap y tałem. – J es teś p ewn y , że ch ces z wied zieć? Na te s ło wa o d s u n ął s ię o d ro b in ę i s p o jrzał n a mn ie z p o ważn ą min ą. – Zd o b y łam d o s tęp d o p ry watn y ch p lik ó w Clan cy ’eg o . Op ró cz lis ty ró żn y ch p lemio n i ich o s tatn ich k ry jó wek to k o mp u tero wy p amiętn ik n ajg o rs zy ch k o s zmaró w. – J ak to zro b iłaś ? Teraz to ja rzu ciłam mu k arcące s p o jrzen ie. – Tak jak zwy k le. Uważn ie o b s erwo wałam jeg o reak cję, s ły s ząc n iewy p o wied zian e s ło wa, k tó re n as o d s ieb ie o d d alały . By ły n iemiły m p rzy p o mn ien iem. To właśnie robię. Taka właśnie jestem. Przy jął to zu p ełn ie s p o k o jn ie. – Zn aleźliś cie co ś n a temat s p o s o b u leczen ia? – Kilk a in fo rmacji o b ad an iach n ad p rzy czy n ą OM NI p rzep ro wad zan y ch w Th u rmo n d … Wy g ląd a n a to , że mają zamiar zamk n ąć o b ó z p o d k o n iec marca. – Ch o lera. Przy k ro mi. – Co le i tak ch ce p rzep ro wad zić atak . – Có ż… Dwa mies iące to i tak lep iej n iż d wa ty g o d n ie… Co ś wy my ś limy . M o g ę cię o co ś zap y tać i p ro s ić o s zczerą o d p o wied ź? Tro ch ę s ię n a to o b ru s zy łam. – Ro la k watermis trza, k tó rą d la mn ie wy p ro s iłaś , i zło żen ie n a mn ie o d p o wied zialn o ś ci za zd o b y wan ie zao p atrzen ia to n ag ro d a p o cies zen ia? – Co mas z n a my ś li? – Czy to s p o s ó b , żeb y mn ie tu zatrzy mać? Żeb y o d s u n ąć mn ie o d cen tru m wy d arzeń ? Kied y zro b i s ię g o rąco , mam tu n a was czek ać i mo d lić s ię, żeb y ś cie wró cili cali i zd ro wi? – A jak my ś lis z, co my b ęd ziemy ro b ić, k ied y ty wy ru s zy s z n a zewn ątrz? – o d p arłam. – Nie. I mu s is z wied zieć, że Co le s p an ik o wał ty lk o d lateg o , że n ie p o wied ziałeś mu , d o k ąd id zies z. Czu łam s ię tak s amo … Po p ro s tu zn ik n ąłeś . Zd aję s o b ie s p rawę, że p o trafis z walczy ć, jeś li trzeb a, ale p o d ejrzewam, że twó j b rat teg o n ie wie.

– Co le n ie ma p o jęcia, p rzez co p rzes zed łem an i d o czeg o b y łem zmu s zo n y . Trak tu je mn ie, jak b y m n ie wied ział, jak trzy mać b ro ń . – Ścis n ął mo cn o fałd y mo jej k o s zu lk i n a p lecach . – Ale s ię my li. Harry n au czy ł mn ie teg o , zan im o p u ś ciłem d o m. Po p ro s tu n ie ch cę u ży wać p is to letu , p ó k i n ie mu s zę. – I tak p o win n o b y ć – o d p arłam. – Czas ami n ie mo g ę u wierzy ć, że p rzeży liś my to ws zy s tk o . Zas tan awiam s ię, k ied y zaczęliś my s ięg ać p o b ro ń , jak b y to b y ła n ajn o rmaln iejs za rzecz n a ś wiecie. M u s zę n au czy ć p o zo s tałe d zieciak i s trzelać i n ie mam p o jęcia, jak to zro b ić. Nie wiem, jak im to p rzek azać, b y jed n o cześ n ie zro zu miały ab s u rd aln o ś ć i o k ro p ień s two tej całej s y tu acji. – M o że wcale n ie mu s i tak b y ć – p o wied ział cich o . – M o że n ie mu s imy ru s zać n a o b o zy p rzy h u k u wy s trzałó w. Zu p ełn ie mn ie zas k o czy ł. Ró wn ie d o b rze mó g ł zap ro p o n o wać, b y ś my p o p ro s tu p o s zli n a cało ś ć i p rzep ro wad zili zamach n a Gray a. Op arłam s wó j p lan wy zwo len ia o b o zu n a ty m, co o n i p o zo s tali wy my ś lili w Eas t Riv er. Wizja, k tó ra wó wczas p o ws tała, o raz mo ja s trateg ia zak ład ały u ży cie s iły . – Nie. To mu s i b y ć p rawd ziwa walk a – s twierd ziłam. – M u s imy u d o wo d n ić, że z n ami n ie ma żartó w. Bo ję s ię ty lk o o jed n o . Cały czas s ię zamartwiam, jak d zieci to zn io s ą. Co s ię s tan ie, k ied y zn ajd ą s ię w s y tu acji, g d y b ęd ą mu s iały p o ciąg n ąć za s p u s t i zab ijać. M o żemy je n au czy ć p an o wać n ad emo cjami i p o rząd n ie wy s zk o lić, ale mam wrażen ie, że p o d amy im tru cizn ę, k tó ra ju ż n ig d y n ie o p u ś ci ich k rwio b ieg u . Wiem, że to p o ś więcen ie i że to d o n ich n ależy o s tateczn a d ecy zja, ale martwię s ię, że k o s zt b ęd zie zb y t wielk i. Nie p o trafię p rzewid zieć, co ich czek a n a k o ń cu d ro g i. Wyrządzono nam wielką krzywdę. Przed o czami s tan ęła mi zap łak an a b u zia Zu , k tó rą p o ch wili zas tąp iła twarz Pu lp eta wy jawiająceg o mi zas ad y zo s tawan ia ło wcą n ag ró d . Przy p o mn iałam s o b ie, jak g o p o s trzelo n o . Zo b aczy łam zmien io n e ch o ro b ą o b licze Liama… Ws zy s tk ie o k ro p n o ś ci łączy ły s ię teraz w cało ś ć. Te o b razy miały n ig d y n ie zg as n ąć, n awet p o zmierzch u zła. – M y ś lę, że ro zu mieją więcej, n iż ci s ię wy d aje – o d p arł Liam, g ład ząc b rzeg mo jeg o u ch a. – Dzieci, k tó re n ie b y ły w Lid ze, p rzez lata mu s iały rad zić s o b ie s ame. Nik t z tu o b ecn y ch n ie jes t b ez s k azy . Prag n ą teg o tak s amo jak my . Zn ajd ziemy s p o s ó b , b y zap ewn ić im mak s imu m b ezp ieczeń s twa. Zao p iek u jemy s ię n imi. – Czy to wy s tarczy ? – Wy s tarczy . – J eg o p o cału n ek b y ł n iezn o ś n ie czu ły . – Tęs k n iłem za ty m. M am n a my ś li n as ze ro zmo wy . Przes zy ło mn ie p o czu cie win y – wy g ląd ał n a n ap rawd ę s zczęś liweg o .

–

Ws zy s tk o

wo k ó ł

wy d aje

s ię

n ierealn e

–

d o d ał,

g ład ząc

mn ie

po

ro zp u s zczo n y ch wło s ach . – Po p ro s tu tu zo s tań my . Ty lk o ty i ja. Nie wp u s zczajmy n ik o g o in n eg o , zg o d a? Właś n ie to b y ło w n im tak n ieb ezp ieczn e. Po trafił zd jąć cały ciężar b ark ó w i o d ło ży ć g o n a b o k . Stawał s ię o d p o wied zią n a k ażd ą wątp liwo ś ć i mn ie p y tan ie. M o ja u wag a s k u p iała s ię teraz wy łączn ie n a jeg o p ięk n ej o s o b ie. Nie mu s iałam my ś leć o ty m, co k ied y ś zro b iłam an i co s ię z n ami ciąg u n as tęp n y ch p ięciu min u t.

z mo ich d ręczące id ealn ej s tan ie w

Nie wied ziałam, czy k ied y k o lwiek całk o wicie mi wy b aczy . Ale teraz zu p ełn ie o ty m zap o mn iałam. M o że n ie p o trafiłam wy jawić mu ws zy s tk ich s ek retó w an i wy lać p rzed n im tro s k s wo jeg o s erca, ale mo g łam p rzy n ajmn iej o k azać mu b lis k o ś ć. Po trzeb o wał ciep ła i ja też. Po k iwałam g ło wą i tak d elik atn ie, że n iemal n iewy czu waln ie, mu s n ęłam g o u s tami za u ch em. Reak cja b y ła n aty ch mias to wa – ws trząs n ął n im d res zcz. Ch ciałam to p o wtó rzy ć k o lejn y i k o lejn y raz. Przeto czy ł s ię i p o ło ży ł n a mn ie, p o zwalając, b y m o p lo tła g o n o g ami, p o czy m p rzy lg n ął d o mn ie, s ięg ając mo ich u s t. Nap ięcie, k tó re s ię międ zy n ami wy two rzy ło , p rzy jemn ie mn ie o b ezwład n iało . Liam, o p ierając ło k cie p o o b u s tro n ach mo jej g ło wy , o d ch y lił s ię w ty ł, b y mi s ię p rzy jrzeć, i zmars zczy ł b rwi. Po czu łam, jak fala czerwien i zalewa mn ie o d twarzy , p rzez s zy ję, p o k latk ę p iers io wą. Nie p ierws zy raz d ał mi p o zn ać, jak b ard zo mn ie p rag n ie, ale teraz, w ty m p o k o ju , n a ty m łó żk u , czu łam, że czas p o d jąć d ecy zję. A n ie b y łam n a to g o to wa. – Nie mu s imy p o s u wać s ię d alej – p o wied ział łag o d n ie. – Nie ch cę, żeb y ś s ię d o czeg o k o lwiek zmu s zała. I tak jes t mi p o p ro s tu cu d o wn ie. – Po g ład ził mn ie p alcami p o żeb rach i p o b rzeg u s p o rto weg o b iu s to n o s za, p o czy m zn o wu s k u p ił s ię n a mo ich u s tach . – Ale jeś li… Kied y wy s zed łem p o jed zen ie, p o s tarałem s ię też o … – Plątał s ię i ch ao ty czn ie s k ład ał s ło wa, ale wied ziałam, o co mu ch o d zi. Przes zed ł mn ie n ieś miały , n aras tający d res zczy k s zczęś cia. Prag n ął teg o tak b ard zo , że zad b ał o k o n ieczn e zab ezp ieczen ie. – J eś li za jak iś czas , za k ilk a d n i, ty g o d n i czy lat, b ęd zies z g o to wa, wied z, że n a cieb ie czek am, d o b rze? Ciek awe, czy p o czu ł, jak s zy b k o te k ilk a s łó w p rzy p rawiło mn ie o mo cn iejs ze b icie s erca. By liś my tak b lis k o s ieb ie, że zo b aczy łam, jak tętn o wy b rzu s za mu s k ó rę n a s zy i. By ło to d o d atk o we ś wiad ectwo teg o , czeg o d o wo d ziły jeg o d rżące d ło n ie. Ob jęłam g o w p as ie i jes zcze mo cn iej k u s o b ie p rzy ciąg n ęłam.

– Co ja mam z to b ą p o cząć? – p o wied ziałam, ty lk o n a wp ó ł żartu jąc. Liam n ach y lał s ię n ad e mn ą z co raz więk s zy m u ś miech em. – M o g łab y ś wy p ró b o wać to i o wo … – Na p rzy k ład ? – Dro czy łam s ię z n im, o d s u wając s ię, k ied y s ię p rzy b liżał. Wy d ał z s ieb ie cich y o d g ło s zn iecierp liwien ia. – M as z n a my ś li rzeczy , k tó re wp ak u ją n as w k ło p o ty ? – Ty jes teś ch o d zący m k ło p o tem – s k wito wał. – I to p rzez d u że K… Przy ciąg n ęłam g o d o s ieb ie, u cin ając ś miech , k tó ry led wie zd o łał s ię z n ieg o wy rwać. M ó j p o cału n ek zelżał p o d jeg o d o ty k iem, s tając s ię wo ln iejs zy , s ło d k i i len iwy . Po raz p ierws zy czu łam, że mam czas . Nie mu s ieliś my s ię s p ies zy ć. M o g liś my s ię n awzajem o d k ry wać. – Czy mo g lib y ś my czas em o p u s zczać k o lację? – zap y tałam, k ied y jeg o u s ta o d k leiły s ię o d mo ich i p o węd ro wały w d ó ł p o s zy i. – J ak s o b ie ży czy s z. Nie czu łam s ię an i s p es zo n a, an i n iezd arn a. Zn ó w ws u n ęłam mu d ło n ie p o d k o s zu lk ę i p o d ciąg n ęłam ją, a n as tęp n ie całk iem zd jęłam. Gd y wy p o wied ział mo je imię, jeg o n is k i zmy s ło wy g ło s zu p ełn ie mn ie o d u rzy ł. Prag n ęłam, b y je p o wtó rzy ł. A p o tem zn o wu . I zn o wu … Bez k o ń ca. Nag le ro zleg ło s ię n ieś miałe p u k an ie d o d rzwi. Liam o d s u n ął s ię o d e mn ie g wałto wn ie, ciężk o o d d y ch ając. Tru d n o p o wied zieć, co lep iej d o wo d ziło jeg o ro zg o rączk o wan ia: wło s y czy wzro k . Nie odzywaj się – p o my ś lałam. – Pójdą sobie… Wy g ląd ało n a to , że k to k o lwiek to b y ł, o d s zed ł. Wes tch n ęłam lek k o , a Liam zn o wu n ak ry ł mn ie s o b ą, zas łan iając mi res ztę ś wiata s zero k imi ramio n ami. Wted y d rzwi s ię u ch y liły . Liam zerwał s ię jak o p arzo n y , waln ął g ło wą w s p ó d g ó rn eg o łó żk a, s p ad ł z materaca i wy ląd o wał n a p o d ło d ze. Po czu łam n a s k ó rze zimn e p o wietrze i k ied y s p o jrzałam n a s ieb ie, zd ałam s o b ie s p rawę, że mo ja k o s zu lk a jak imś cu d em p rzewęd ro wała w n o g i łó żk a. – Nie wch o d zić! – wark n ął Liam. – Ch wila! Ub rałam s ię, a k ied y o n p o d n o s ił z p o d ło g i s wo ją k o s zu lk ę, z ty ln ej k ies zen i s p o d n i wy p ad ł mu s k rawek zło żo n eg o p ap ieru i p o s zy b o wał n a ziemię. Liam, p o ty k ając s ię, d o p ad ł d rzwi, zan im całk iem s ię o two rzy ły . Nas tęp n ie zas ło n ił s o b ą wejś cie, tak b y ten , k to p u k ał, n ie mó g ł an i wejś ć, an i zajrzeć d o ś ro d k a.

– Hej, wy b acz – ro zleg ł s ię n ieś miały g ło s . – Słu ch awk a p ry s zn ica wariu je. M ó g łb y ś rzu cić n a n ią o k iem? Liam wid o czn ie s ię ro zlu źn ił. – To n ie jes t n ajlep s zy mo men t… – Zalało całą łazien k ę. Nap rawd ę cię p rzep ras zam, ale to n ie mo ja win a… – J u ż d o b rze. – Sp o jrzał n a mn ie p rzep ras zający m wzro k iem i wy p ro s to wał p alec ws k azu jący n a zn ak , żeb y m p o czek ała. Kied y zamk n ął za s o b ą d rzwi, zajęłam s ię ś cielen iem łó żk a. Sięg n ęłam p o k o c, k tó ry w p ewn y m mo men cie mu s iał s p aś ć n a ziemię, i n as tąp iłam p iętą n a co ś ciep lejs zeg o n iż zimn a p o d ło g ą. Po ch y liłam s ię i p o d n io s łam k artk ę, k tó ra wy p ad ła Liamo wi z k ies zen i. By ła zło żo n a n a p ó ł w mały k wad rat, k tó ry s ię ro zch y lił, g d y d o tk n ął p o d ło g i. Zan im w o g ó le p rzy s zło mi d o g ło wy , że to n ies to s o wn e, mó j wzro k p rześ lizg iwał s ię ju ż p o p ierws zy ch zap is an y ch ró wn y m p is mem s ło wach . „Nazy was z s ię Liam Stewart. M as z o s iemn aś cie lat. Two i ro d zice to Harry i Grace Stewarto wie. Co le to twó j b rat, a two ja s io s tra miała n a imię Claire. By łeś w o b o zie Caled o n ia, ale s tamtąd u ciek łeś . Eas t Riv er n ap rawd ę s p ło n ęło . Zg u b iłeś s ię. J es teś w Lo d i z wy b o ru , b o ch ces z zo s tać z Pu lp etem, Zu i Ru b y . Ch ces z tu b y ć, b y im p o mó c. Nie o d ch o d ź, n awet jeś li ci k ażą. NIE ODCHODŹ! Ru b y mo że o d eb rać ci ws p o mn ien ia, ale two je u czu cia s ą p rawd ziwe. Ko ch as z ją, k o ch as z ją, k o ch as z ją”. Przeczy tałam n o tatk ę d ru g i i trzeci raz, u s iłu jąc p o jąć, o co ch o d zi. Zn ałam s ło wa, ro zu miałam zd an ia, ale mó j u my s ł n ie d o p u s zczał d o s ieb ie ich zn aczen ia. Zu p ełn ie s ię wy łączy ł i d o p iero mo je s erce zn alazło wy tłu maczen ie. „Ru b y mo że o d eb rać ci ws p o mn ien ia… ” To lis t, k tó ry n ap is ał d o s ameg o s ieb ie, n ajwy raźn iej o b awiając s ię, że k ied y ś zn ó w p ad n ie o fiarą mo ich zd o ln o ś ci. Ściąg a. Zab ezp ieczen ie. Wid o czn ie mo je s ło wo mu n ie wy s tarczało . M o g łam b ez k o ń ca o b iecy wać, że n ig d y n ie tk n ę jeg o ws p o mn ień , ale to n ic d la n ieg o n ie zn aczy ło . Zawio d łam g o i zau fan ie zo s tało n aru s zo n e. Przes zy ł mn ie lo d o waty d res zcz. Tak n ag ły p rzes k o k o d ciep ła jeg o d o ty k u b y ł n iezn o ś n y m s zo k iem. Zamien iłam s ię w ch mu rę p o p io łu ro zwian ą p rzez wiatr p o wy g aś n ięciu o g n ia. Jesteś taka głupia. Taka głupia! On ci nie ufa bez względu na to, co mówi. – Przes tań – p o wied ziałam d o s ieb ie. To s ło wo zatrzy mało o s u wan ie s ię w n ico ś ć i n ag le n iep rzy jemn e u czu cie złag o d n iało . Wy p o wiad ałam je raz p o raz, p rzeły k ając p o d ch o d zący d o g ard ła żal i u s p o k ajając my ś li. – Przes tań , p rzes tań – p o wtarzałam,

aż w k o ń cu mó j g ło s n ie b rzmiał ju ż jak s u ch y ch ro b o t i zn ó w u s ły s załam s ieb ie. Ch o d ziłam tam i z p o wro tem p o p o k o ju , p ró b u jąc o k iełzn ać b u rzę my ś li s zalejącą mi w g ło wie. Z k o ry tarza d o b ieg ł mn ie o d g ło s b o s y ch s tó p s zy b k o u d erzający ch o p o d ło g ę. Sp an ik o wan a ws u n ęłam zwitek d o o p ak o wan ia z p ły tą w ch wili, g d y Liam p rzek ro czy ł p ró g . Na jeg o lewy m ramien iu , a tak że wzd łu ż p raweg o b o k u , z ty łu s p o d n i i n ad k o lan ami wid n iały mo k re p lamy , n a twarzy zaś malo wał s ię zrezy g n o wan y wy raz k o g o ś , k to zo s tał o g ło s zo n y ś więty m wb rew s wo jej wo li. Zd o b y łam s ię n a u ś miech , ws trzy mu jąc o d d ech z n ad zieją, że p o zwo li mi to zah amo wać łzy . J eg o wid o k wy s tarczy ł jed n ak , b y o p atru n ek , k tó ry m o win ęłam ś wieżą ran ę, s ię p o lu zo wał. Liam o d g arn ął s o b ie z twarzy wilg o tn e wło s y i p o wied ział: – Wy g ląd a n a to , że mu s zę p rzes tać s ię ch walić, że zn am s ię tro ch ę n a h y d rau lice. „Tro ch ę” o zn acza, że p o trafię o d k ręcić i zak ręcić k u rk i. Co s ię s tało ? Wy g ląd am aż tak żało ś n ie? – Nie, wcale n ie – wy b ąk ałam. – O co ch o d zi? – Zro b ił k ro k w mo ją s tro n ę. – M as z tak i g ło s , jak b y ś … – Po p ro s tu zd ałam s o b ie s p rawę, że ju ż p rawie s ió d ma. Co le p o trzeb u je n as n a g ó rze, żeb y o b g ad ać p lan wy zwalan ia o b o zó w. Po win n iś my … Po win n iś my iś ć. Zmars zczy ł czo ło , ale o d s u n ął s ię o d d rzwi i p rzy trzy mał je d la mn ie. Kied y ch ciałam g o min ąć, ch wy cił mn ie za ramię i o d wró cił d o s ieb ie. Kro p elk a wo d y s p ad ła mu z wło s ó w i p o p ły n ęła p o p o liczk u , s zczęce i g rd y ce, k tó ra u n io s ła s ię, k ied y p rzełk n ął ś lin ę. Przy g ląd ał s ię mo jej twarzy , ale n ie b y łam w s tan ie s p o jrzeć mu w o czy , a k ied y czu le p o cało wał mn ie w p o liczek , o mal s ię n ie wzd ry g n ęłam. Po zo s tali d o p iero zaczy n ali s ię zb ierać w s ali k o mp u tero wej, w k tó rej Zielo n i ro zs u wali ró wn e rzęd y b iu rek i p rzen o s ili je p o d ś cian y . Nico zn ó w miał lap to p ty lk o d la s ieb ie, s ied ział z ty łu p lecami d o n as . Res zta d zieci b y ła zwró co n a w p rzeciwn y m k ieru n k u , twarzą d o s tarej p o mazan ej mark erami tab licy i wis zącej o b o k n iej map y Stan ó w Zjed n o czo n y ch . Pu lp et s tał p rzed map ą i wb ijał w n ią n iewielk ie czerwo n e p in ezk i, p o d czas g d y Vid a o d czy ty wała k o lejn e p u n k ty z wy d ru k o wan ej lis ty – n ajp rawd o p o d o b n iej n azwy mias t. – Two je czary -mary zd ziałały cu d a, mała – rzu ciła n a n as z wid o k . – Wy b aczam ci więc, że n ie p rzy s złaś n am p o mó c p rzewalać g rató w w g arażu .

Pu lp et o b ejrzał s ię p rzez ramię, n ie o d ry wając d ło n i o d map y . – J eś li ch cemy s p ro wad zić tu n o we d zieci, mamy p rzy n ajmn iej cztery więk s ze p lemio n a d o wy b o ru . W s amy m Wy o min g jes t o k o ło d zies ięciu o s ó b – p o wied ział. – O ile s ię n ie p rzemieś ciły – zau waży ł Liam. – Tro ch ę więcej wiary , p ro s zę… J eś li Liam ch ciał co ś o d p o wied zieć, to n ie zd ąży ł, b o d o p o mies zczen ia jak b u rza wp aro wał Co le z wid o czn ie zad o wo lo n ą p an ią s en ato r u b o k u . Przeb ły s k rad o ś ci n a twarzy k o b iety o d ejmo wał jej d zies ięć lat. Uś miech n ęła s ię d o mn ie i d elik atn ie s k in ęła g ło wą n a zn ak , że ws zy s tk o w p o rząd k u . Ud ało s ię jej. Po d ejrzewałam, że załatwiła n am zao p atrzen ie. Zu , Hin a i Ky lie zjawiły s ię w d rzwiach jak o o s tatn ie i o s tro żn ie p rzecis n ęły s ię p rzez tłu m d zieci, b y u s iąś ć o b o k n as . – Do b ra – zaczął Co le, k las zcząc w d ło n ie. – Dzięk u ję ws zy s tk im za n iezwy k le s zczeg ó ło we p lan y d ziałan ia. Przejrzałem ws zy s tk ie p ro p o zy cje i s ad zę, że wy b rałem n ajlep s zą s trateg ię. Sięg n ął p o jed en z mark eró w i p o d zielił tab licę n a p ó ł n ieb ies k ą lin ią. Nad jed n ą p o łó wk ą n ap is ał THURM OND, n ad d ru g ą: OAZA, p o czy m b ez żad n eg o d o d atk o weg o wy jaś n ien ia zaczął: – Przep ro wad zimy d wa u d erzen ia. J ed n o n a o b ó z Oaza w Nev ad zie w ramach p ró b y p rzed g łó wn ą ak cją, czy li wy zwo len iem Th u rmo n d , k tó re czek a n as za p ięć ty g o d n i. Celem u d erzen ia n a mn iejs zy o b ó z jes t o czy wiś cie u wo ln ien ie d zieci, ale ró wn ież d o p raco wan ie s zczeg ó łó w s trateg ii ak cji g łó wn ej. Sk rzy żo wałam n o g i i o p arłam ło k cie n a k o lan ach , s k ład ając p rzed s o b ą d ło n ie. By łam s p o k o jn a. Co ś w mo jej g ło wie wró ciło n a miejs ce. Do b rze zn ałam s p o tk an ia, p o d czas k tó ry ch p lan o wan o n o we ak cje. Po zo s tałe d zieci z Lig i, łączn ie z Vid ą, zd awały s ię czu ć to s amo . Bez p ro b lemu wczu waliś my s ię w s y tu ację, k tó ra w p o zo s tały ch wzb u d zała n iep ewn o ś ć. – Och o tn ik lu b d wó ch d a s ię zamk n ąć w Oazie p rzed p lan o wan y m u d erzen iem. – Co le zwró cił s ię d o g ru p k i Zielo n y ch s ied zący ch razem: – Będ ziemy mu s ieli zain s talo wać małą k amerę w o p rawk ach czy ich ś o k u laró w, b y o trzy mać o b raz o b o zu . Po trzeb u jemy mieć ch o ćb y o g ó ln e p o jęcie o wy g ląd zie teg o miejs ca, b y d o k ład n ie ro zp lan o wać ws zy s tk o w czas ie. – Czemu ak u rat w o k u larach ? – zap y tała s en ato r Cru z. – Czy n ie o d b io rą ich p rzy wejś ciu d o o b o zu ?

– Nie. Ok u lary s ą u ważan e za p rzed mio t p ierws zej p o trzeb y – wy jaś n iłam. – To n ajp rawd o p o d o b n iej jed y n a rzecz, k tó rej im n ie o d b io rą. J eś li Liam ro zp o zn ał, że to p o my s ł zaczerp n ięty z p lan ó w, k tó re s two rzy ł w Eas t Riv er, n ie d ał teg o p o s o b ie p o zn ać. Sied ział n a p o d ło d ze z wy ciąg n ięty mi n o g ami p o d p arty z ty łu n a ręk ach i czu jn ie p rzy g ląd ał s ię s wo jemu b ratu . – Haczy k p o leg a n a ty m, że o ch o tn ik ami mo g ą zo s tać ty lk o ci, k tó rzy n ig d y n ie b y li w o b o zie. W SSP p an u je zas ad a, że s ch wy tan i u ciek in ierzy s ą u mies zczan i w o b o zach , w k tó ry ch p rzeb y wali p ierwo tn ie, a Oaza to wzg lęd n ie n o we miejs ce. Nie ch cę, b y k to k o lwiek z was czu ł p res ję. Tak jak mó wiłem, p ó jd ą ty lk o o ch o tn icy . Zu s p o jrzała n a Liama i Pu lp eta, ale to Vid a zało ży ła jej p as emk o wło s ó w za u ch o , b y d o d ać jej o tu ch y . – Tej częś ci o p eracji n ie b ęd ziemy p o wielać w Th u rmo n d , b o s ą wś ró d n as trzy o s o b y , k tó re b y ły tam więzio n e i b ard zo d o b rze zn ają ro zk ład teg o o b o zu . Ko lejn ą ró żn icą międ zy ws tęp n y m a g łó wn y m u d erzen iem b ęd zie lo s wy zwo lo n y ch d zieci. Ze s k ąp y ch in fo rmacji, k tó re u d ało s ię n am p o zy s k ać – wied ziałam, że ch o d zi mu o in fo rmacje u d o s tęp n io n e p rzez Clan cy ’eg o – wiemy , że w Oazie zn ajd u je s ię w p rzy b liżen iu p ięćd zies ięcio ro d zieci. Ch ciałb y m, b y ws zy s tk ie wró ciły tu z n ami. W zależn o ś ci o d teg o , czy b ęd ą g o to we walczy ć, mo żemy je p o p ro s ić, b y s tan ęły u n as zeg o b o k u w atak u n a Th u rmo n d , lu b s to p n io wo o d s y łać je ro d zico m. – Czy p lan p o s zu k iwan ia i werb o wan ia d zieci z p lemio n jes t n ad al ak tu aln y ? – zap y tał Pu lp et, d źg ając k ciu k iem w map ę. Co le p o k iwał g ło wą. – Zaczn iemy wy s y łać p o n ie s amo ch o d y , k ied y ty lk o d o s tan iemy zao p atrzen ie. J eś li ch cemy p rzep ro wad zić to włas n y mi s iłami, p rzy d a s ię k ażd a p o mo c. Co le s zy b k o p rzes zed ł p rzez p o zo s tałe częś ci p lan u , k tó re b y ły , łag o d n ie mó wiąc, d o ś ć o g ó ln e, p o n ieważ b ez zd jęć z Oazy n ie mo g liś my d o p raco wać s zczeg ó łó w. Gru p a s ztu rmo wa miała liczy ć n ajwy żej d zies ięć o s ó b . M ieliś my b y ć u zb ro jen i, ale jeś li to mo żliwe, u n ik ać walk i. W o b o zie zn ajd o wało s ię zaled wie p ięćd zies ięcio ro d zieci, co o zn aczało , że p iln o wało ich n ajwy żej d wu n as tu żo łn ierzy SSP i n ad zo rca lu b d wó ch . Plan zak ład ał, że wjed ziemy d o ś ro d k a z wo js k o wy m tran s p o rtem co ty g o d n io wy ch zap as ó w. M iałam b y ć n a czele, b y p rzejąć k o n tro lę n ad jed n y m z n ad zo rcó w. Zak ład aliś my , że o fiara mo ich u miejętn o ś ci b ęd zie rap o rto wać d o cen trali, że ws zy s tk o jes t w p o rząd k u , p o d czas g d y my wy wieziemy d zieci, u ży wając zn ajd u jący ch s ię w o b o zie fu rg o n etek , ciężaró wek alb o au to b u s u . Zeb ran i p rzy s łu ch iwali s ię w milczen iu , aż w k o ń cu Liam p o wied ział:

– Pięćd zies ięcio ro d zieci to p es tk a p rzy trzech ty s iącach . – Lep iej wy p ró b o wać p lan w mn iejs zej s k ali – o d p arł Co le, u ś miech ając s ię i jed n o cześ n ie zach o wu jąc p o wag ę. – Do b rze, mo że to i p rawd a, ale czy p o za ty m, że s o b ie p o ćwiczy my i u wo ln imy n iewielk ą g ru p ę d zieci, o s iąg n iemy co ś jes zcze? Co le o p arł d ło n ie n a b io d rach i u n ió s ł jed n ą b rew. – To d la cieb ie za mało ? Nap rawd ę? – Nie, n ie o to mi ch o d ziło … – Liam n erwo wo p rzeciąg n ął d ło n ią p o wło s ach . – Plan jes t d o b ry , ale mo że mó g łb y p o s łu ży ć czemu ś jes zcze. M o że u p u b liczn imy zd jęcia alb o film z tej ak cji, żeb y lu d zie zo b aczy li, jak ie waru n k i p an u ją w o b o zie. Kilk o ro d zieci wy d ało z s ieb ie p o mru k i ap ro b aty , łączn ie z Lu cy , k tó ra wtrąciła: – Bard zo p o d o b a mi s ię ten p o my s ł. Ws zy s cy p o win n i s ię d o wied zieć, jak a jes t p rawd a. – Czy is tn ieje jak iś s p o s ó b , żeb y to zro b ić, n ie ry zy k u jąc, że Gray wy tro p i źró d ło ty ch d an y ch ? Bez ry zy k a, że n as zn ajd zie i wy s ad zi to miejs ce w p o wietrze? – Liam wciąż miał zaciek ły wy raz twarzy , ale wy czu wałam, że to p n ieje p o d s p o jrzen iem b rata. – Czy j jes t p lan , k tó ry n am p rzed s tawiłeś ? – zwró cił s ię d o Co le’a Pu lp et. – Przejrzałem je ws zy s tk ie i g o n ie p amiętam… Co le n ajp ierw zacis n ął zęb y , ale p o ch wili o d p o wied ział s p o k o jn ie: – To p o łączen ie k ilk u p o my s łó w. Z k ażd eg o wy b rałem to , co n ajlep s ze. Tak n ap rawd ę b y ło to d o k ład n e o d wzo ro wan ie p lan u , k tó ry mu wręczy łam, i Co le d o b rze o ty m wied ział. Wb iłam wzro k w tab licę i n ie o d wró ciłam g ło wy , ch o ć czu łam, że Pu lp et o b rzu ca mn ie s p o jrzen iem. Nie b y ło s en s u ws zy s tk ich w to wtajemn iczać, b o jed y n ie d o lało b y to o liwy d o o g n ia. – Pan i s en ato r. – Co le ws k azał k o b iecie, b y wy s tąp iła d o p rzo d u . – Do b ry wieczó r – zaczęła. – Ud ało mi s ię wy eg zek wo wać o b ietn icę zło żo n ą n am p rzez Kan ad y jczy k ó w. Zao p atrzą n as w ży wn o ś ć, b en zy n ę, p o trzeb n y s p rzęt i n iewielk i zap as b ro n i. J ed y n y p ro b lem tk wi w ty m, że n ie p rzewio zą teg o p rzez g ran icę z Kalifo rn ią. Do wio zą ws zy s tk o ło d zią d o Go ld Beach w Oreg o n ie. Czy zd o łamy to s tamtąd o d eb rać? Liam u b ieg ł Co le’a i o d ezwał s ię p ierws zy : – Będ ę p o trzeb o wał ty lk o map y i s amo ch o d u . A ty le ch y b a mamy . – I p rzy n ajmn iej tro jg a p o mo cn ik ó w – d o d ał Co le. – Ky lie, Zach i Vid a,

p o jed ziecie z n im. – I ja… – wy rwało mi s ię d o k ład n ie w ch wili, k ied y z ty łu p o mies zczen ia ro zleg ł s ię ło mo t. To Nico co fn ął s ię n iezg rab n ie, wy wracając k rzes ło , z k tó reg o p rzed ch wilą ws tał. Ob ró ciłam g ło wę. Ch ło p iec p rzy cis n ął o b ie d ło n ie d o u s t i ch wiał s ię, wy d ając z s ieb ie wy s o k ie, n iep rzy jemn e jęk i. Zan im p o my ś lałam, zerwałam s ię i ru s zy łam k u n iemu , p o czy m ch wy ciłam g o za ramio n a, b y g o p o d trzy mać. – Co ? Co s ię d zieje? Co le i p o zo s tali w jed n ej ch wili o k rąży li lap to p , zas łan iając mi ek ran . – Cate… – Nico łk ał. – Ca te! Ru b y , złap ali ją. Zab rali Cate. Przerażo n e wes tch n ien ia o to czy ły mn ie jak s tad o p tak ó w. Pu ś ciłam Nico i p rzep ch ałam s ię d o p rzo d u – tłu m s ię ro zs tąp ił, ro b iąc mi p rzejś cie. Vid a zd ąży ła p o d n ieś ć k o mp u ter i ś cis k ała g o tak mo cn o , że g d y b y Pu lp et n ie ch wy cił jej za ramio n a, n ajp ewn iej ro ztrzas k ałab y g o o co ś tward eg o . – Ty p iep rzo n y łajd ak u ! – warczała n a Co le’a. – To two ja win a! Do jas n ej ch o lery ! Niech to s zlag ! Pu lp et o b jął ją cias n o , u n ieru ch amiając jej ręce, ale Vid a wierzg ała n o g ami, n ie zważając n a in n y ch . Rzu cała s ię, u s iłu jąc u d erzy ć Pu lp eta g ło wą, ale zd o łała jed y n ie s trącić mu o k u lary z n o s a. Zu rzu ciła s ię p o n ie, b y k to ś ich n ie p o d ep tał. Ek ran k o mp u tera p o k azy wał s tro n ę g łó wn ą wiad o mo ś ci i zamazan y , n ieo s try , jak b y n ak ręco n y z d u żej o d leg ło ś ci film. Nas zy m o czo m u k azał s ię d łu g i rząd zak ap tu rzo n y ch i s k ręp o wan y ch mężczy zn o raz k o b iet leżący ch wzd łu ż d ro g i. Ob o k d y mił wrak s amo ch o d u . Po ch wili p o k azali s ię żo łn ierze, k tó rzy zaczęli k o lejn o zag an iać jeń có w n a p ak ę s amo ch o d u wo js k o weg o , p ó źn e p o p o łu d n io we s ło ń ce o d b ijało s ię o d ich k arab in ó w. Zn ajd u jący s ię p o d s p o d em n ap is g ło s ił: „Ag en ci Lig i Dzieci s ch wy tan i w Ko lo rad o ”. Du d n iło mi w g ło wie. Filmik u ru ch o mił s ię o d n o wa, a ja mak s y maln ie wy tęży łam u wag ę, b y wy p atrzy ć Cate i zro zu mieć, s k ąd Vid a i Nico wied zieli, że jes t wś ró d s ch wy tan y ch . Prawie ws zy s cy jeń cy mieli n a s o b ie czarn e d res y alb o mu n d u ry o p eracy jn e – te s ame, w k tó ry ch o p u ś cili Bazę. Niek tó ry ch mo żn a b y ło zid en ty fik o wać z łatwo ś cią: Sen p o d łu g im wark o czu , Tren era J o h n s o n a p o imp o n u jący m wzro ś cie. Może nie zdążyła ich dogonić? Może to właśnie ona nagrała ten filmik, a teraz cała i zdrowa do nas wraca? Może… Co le zatrzy mał n ag ran ie n a s cen ie, w k tó rej więźn io wie u s tawiali s ię p rzed

ciężaró wk ą, i ws k azał n a d ro b n ą p o s tać n a k o ń cu k o lejk i. Po ch y liłam s ię, p rzy s u wając twarz d o ek ran u . Kied y o d s u n ął p alec, d o jrzałam p as emk a jas n y ch b lo n d wło s ó w wy s tające s p o d k ap tu ra. Stała s p o k o jn ie, mimo że związali jej ręce p o d n ien atu raln y m k ątem, p o d czas g d y p o zo s tali ag en ci celo wo wp ad ali n a żo łn ierzy i d źg ali ich ło k ciami, ch o ć s zli d o n iewo li. Co le p o n o wn ie wcis n ął „play”: p o s tać ru s zy ła d o p rzo d u ze s p u s zczo n ą g ło wą i jed y n ie n iezn aczn ie s ię wzd ry g n ęła, k ied y żo łn ierze p o d n ieś li ją n a ciężaró wk ę. Nie. Po czu łam, jak w s ercu zag n ieżd ża mi s ię p an ik a. Ks ztałty i twarze wo k ó ł mn ie zd awały s ię ro zmy wać. Zro b iłam k ro k w ty ł, o p latając s ię ramio n ami. Krew p u ls o wała mi w ży łach , s p rawiając, że n o g i miałam jak z waty , i k ręciło mi s ię w g ło wie. Nie b y łam w s tan ie p o zb y ć s ię teg o u czu cia, n ie mo g łam o p an o wać d rżen ia i u ło ży ć ch o ćb y jed n ej s p ó jn ej my ś li. Cate. Od es zła. Po zwo liłam jej o d ejś ć. Zabiją ją. Stracą ją za zdradę. Pozwoliłam jej odejść i ją schwytali. Schwytali Cate. Us ły s załam łk an ie Nico i p o czu łam, że mn ie tak że zb iera s ię n a p łacz, a całą twarz ś ciąg a b ó l. – Co o zn aczają litery PWE? – zap y tał Liam. – Wid n ieją w p rawy m g ó rn y m ro g u ek ran u . – Sk ró t o d n azwy Po więk s zen ie – o d p o wied ziała s en ato r Cru z. – To p o d ziemn y k an ał in fo rmacy jn y . Gray mu s iał s ię wś ciec, b o ten materiał d o wo d zi, że atak n a Lo s An g eles n ie zd o łał całk o wicie u n ices twić Lig i, jak o b iecy wał. – Czy o n i zb ierają in fo rmacje? J ak je ro zp o ws zech n iają? – d o p y ty wał s ię Liam. – M a p an i d o n ich jak ieś d o jś cia? – Tak , ale… – To n ie ma zn aczen ia, Lee – wtrącił s ię Co le. – Ty lk o s p ó jrzcie. – Liam ws k azał n a lap to p . – Ich filmik p o k azan o w g łó wn y m k an ale in fo rmacy jn y m. Przek o n ali k o g o ś , b y to n ad ał, wied ząc, czy m to g ro zi. Na ty m właś n ie p o win n iś my s ię s k u p ić. Nie n a walce. Dzieci k iwały g ło wami i s zep tały . – Nie p o trzeb u jemy b ro n i. M u s imy d o s tarczy ć lu d zio m in fo rmacji n a temat u miejs co wien ia o b o zó w i teg o , jak ie p an u ją w n ich waru n k i. Po więk s zen ie mo g ło b y n am p o mó c w u jawn ien iu p rawd y ! Kied y ją p o zn ają, ro d zice s ami zab io rą s ię d o rato wan ia d zieci. Ru s zą n a o b o zy , zo rg an izu ją p ro tes ty … – Liam! – wark n ął Co le. – Sk u p s ię n a ty m, co ważn e. No wy m o rg an izacjo m n ie

mo żn a u fać b ez wzg lęd u n a to , n a jak „p o d ziemn e” s ię k reu ją. Po d ejrzewam, że za ch wy tliwą h is to rię s p rzed alib y n as b ez mru g n ięcia o k iem. Wies z, czemu s ię z n imi n ie s k o n tak tu jemy ? Bo n ie b ęd ę ry zy k o wał p rzy p ad k o weg o alb o celo weg o u jawn ien ia miejs ca n as zeg o p o b y tu , a ty m s amy m ży cia ws zy s tk ich tu o b ecn y ch . Po rad zimy s o b ie s ami. Ko n iec d ys ku s ji. Liam s ię n ie p o ru s zy ł. Wid o czn ie p o d n o s iło mu s ię ciś n ien ie, b o czerwień s to p n io wo zalewała mu s zy ję, a n as tęp n ie twarz. Co le p rzy b rał b o jo wą p o zę. Nig d y wcześ n iej n ie wid ziałam g o tak wś ciek łeg o . – M u s imy ich o d b ić – p o wied ziała Vid a. – Do k ąd s ię u d ali? M y ś licie, że n a ws ch ó d ? Pewn ie ch cą zo rg an izo wać p rzes łu ch an ie, więc ich n ie zab iją, p rawd a? M o g lib y ś my s ię zo rien to wać w s y tu acji i p rzep ro wad zić o p erację… – Nie mo żemy teg o zro b ić i d o b rze o ty m wies z – o d p aro wał Co le. Op arł s ię o b iu rk o i zap ló tł ręce n a p iers i, zau waży łam jed n ak , że jeg o d ło ń d elik atn ie d rg n ęła, i wid ziałam, jak p rzy cis k a ją mo cn iej d o s ieb ie, b y to u k ry ć. Na jeg o twarzy malo wał s ię g n iew zmies zan y ze ws p ó łczu ciem. Te s ło wa n ie miały d la mn ie s en s u . Nie, k ied y wy p o wiad ał je z tak im wy razem twarzy . – Co jes t g ran e, d o jas n ej ch o lery ? – s y k n ęła Vid a. – Hej! Us p o k ó j s ię! M y ś lis z, że n ie ch cę ru s zy ć jej n a p o mo c? M y ś lis z, że p o d o b a mi s ię, że ją to s p o tk ało ? Nik t n a to n ie zas łu g u je, a ju ż n a p ewn o n ie Cate. Ale jes t zb y t p ó źn o , b y co k o lwiek zro b ić. M as z rację: p ewn ie zab io rą ich n a p rzes łu ch an ie, ale n ie mamy s zan s , b y ich o d n aleźć. Przep ad li. J u ż n ig d y … – Przełk n ął ś lin ę. – J u ż n ig d y n ie zo b aczy my ich ży wy ch . Vid a wy d ała z s ieb ie wś ciek ły k rzy k . – Twó j ty łek u rato waliś my ! Wy d o s taliś my cię z jed n eg o z ich więzień ! – Z p o mo cą w p ełn i u zb ro jo n eg o , ś wietn ie wy s zk o lo n eg o o d d ziału tak ty czn eg o – d o k o ń czy ł Co le. – A i tak n ie o b y ło s ię b ez o fiar. Nawet g d y b y ś my s ię d o wied zieli, d o k ąd ich zab ran o , my ś lis z, że Cate mo g łab y ży ć z my ś lą, że k tó reś z was u cierp iało , u s iłu jąc ją o d b ić? To d lateg o w Lid ze p an o wała zas ad a, że jeś li cię złap ią, n ik t p o cieb ie n ie p rzy jd zie. – Tak . Ch y b a że ch o d ziło o cieb ie – wark n ęła Vid a. Wied ziałam, że Alb an zo rg an izo wał d la n ieg o ak cję ratu n k o wą jed y n ie d lateg o , że p rag n ął o d n aleźć p en d riv e z d an y mi z lab o rato riu m Led y , ten s am, k tó ry teraz b y ł b ezu ży teczn y . Sp o jrzałam n a Co le’a b ez s ło wa. Prag n ęłam, b y p o p ro s tu to p rzy zn ał. – Na k ażd y m k ro k u s ię p rzech walas z, w jak ich to b rawu ro wy ch mis jach b rałeś

u d ział. – Gło s Vid y zaczy n ał b rzmieć b łag aln ie. Op ad ła z s ił. Wś ciek ło ś ć wy p o mp o wała z n iej całą en erg ię, tak że Pu lp et mu s iał ją p o d trzy my wać, b y n ie u p ad ła. – Dlaczeg o teraz n ie ch ces z zary zy k o wać? Dlaczeg o ? – Bo to n ie b y łab y b rawu ra, ale s amo b ó js two . Najs zy b s za i n ajlep s za d ro g a, b y u rato wać Cate i p o zo s tały ch , to wcielić w ży cie n as z p lan : o d s u n ąć Gray a o d wład zy . – Po ro zmawiaj z Harry m – wtrącił Liam. – Zn a ró żn y ch wo js k o wy ch . M o że k o g o ś p o leci. Co le miał o ch o tę o d mó wić i wy g ląd ał tak , jak b y p o my s ł p ro s zen ia o p o mo c o jczy ma g o o d s tręczał. Ug ry zł s ię jed n ak w języ k . – Więk s zy m zmartwien iem, k tó re p o win n o n as teraz zajmo wać, jes t to , czy zo s tać tu , czy o d ejś ć. Któ ry ś z ag en tó w mo że zd rad zić lo k alizację Ran cza. – M ó wiłeś , że ag en ci s ą p rzek o n an i, że jed ziemy za n imi d o Kan s as – wtrącił s ię Pu lp et. – Zarzek ałeś s ię, że n ie mają p o jęcia, że tu jes teś my . – Racja. – Co le s ię zawah ał. – Ale Co n n er wied ziała, że zo s tajemy . – Ale z cieb ie g n ó j! – k rzy k n ęła Vid a, w k o ń cu wy ry wając s ię Pu lp eto wi. – Piep rz s ię, Stewart! M y ś lis z, że Cate b y n as wy d ała?! – Po n ieważ d o ś wiad czy łem n a włas n ej s k ó rze ich meto d p rzes łu ch iwan ia, s k arb ie – rzu cił Co le zjad liwie – p o d ejrzewam, że n ies tety is tn ieje tak a mo żliwo ś ć. – Nie zro b i teg o . – Ws zy s cy o d wró cili s ię, b y n a mn ie s p o jrzeć. Zas tan awiałam s ię, czy wy g ląd am n a tak ro zg o rączk o wan ą i o s zalałą, jak s ię czu łam. – Pręd zej b y u marła, n iż n as zd rad ziła. I w ty m właś n ie tk wił p ro b lem. Cate d ałab y s ię zab ić. Po ś więciłab y s ieb ie, b y n ie p o zwo lić, ab y n as s k rzy wd zo n o . W p iers i ro d ził mi s ię k rzy k . Liam wy ciąg n ął ręk ę, p ró b u jąc mn ie o b jąć, jed n ak zrzu ciłam jeg o d ło ń i o d s u n ęłam s ię o d n ieg o . Nie ch ciałam, b y k to k o lwiek mn ie teraz d o ty k ał. Zaczy n ało mi b rak o wać p o wietrza. Co raz więcej o s ó b wlep iało we mn ie o czy , a ja czu łam, że p o mies zczen ie ro b i s ię mn iejs ze i mn iejs ze. Muszę stąd wyjść. Teraz. Natychmiast. Wied ziałam, że mu s zę u ciec, zan im czerń zaleje cały mó j ś wiat. Nie mo g łam złap ać tch u , wo k ó ł zn ajd o wało s ię zb y t wielu lu d zi. Na k o ry tarzu b y ło p rzy jemn ie ch ło d n o . Ch ciałam p o p ro s tu ru s zy ć p rzed s ieb ie, ale n ie mo g łam wy jś ć n a zewn ątrz, a ch o d ząc tam i z p o wro tem, ro b iłam z s ieb ie wariatk ę. Nie p amiętam, jak to s ię s tało , ale p o ch wili b y łam n a g ó rn y m p o zio mie, p o p y ch ałam p o d wó jn e d rzwi i wch o d ziłam d o s iło wn i. Do p ad łam n ajb liżs zej b ieżn i. Krew d u d n iła mi w u s zach tak g ło ś n o , że zag łu s zy ła

elek tro n iczn e p is k i to warzy s zące p o d k ręcan iu p ręd k o ś ci. Zaczęłam b iec. Wy ś wietlacz p o k azy wał k o lejn e p o zio my , ale ja p rzy cis k ałam g u zik ze zwró co n ą w g ó rę s trzałk ą, d o p ó k i n ie miałam wrażen ia, że lecę. Sto p y d o ty k ały ro zp ęd zo n eg o p as a w ry tmie mo jeg o g alo p u jąceg o s erca. Odeszła, odeszła, odeszła tak jak Jude, ty kazałaś jej odejść, ty ją odesłałaś, zabiją ją… Straciłam p o czu cie czas u . Straciłam g ło wę. Zu p ełn ie s ię zap o mn iałam. Bieg łam. No g i zaczęły mi s łab n ąć, ale mo cn iej mach ałam ręk ami, jak b y mo g ły p o ciąg n ąć mn ie d o p rzo d u . Zimn y s tru mień z k limaty zacji p rzy p rawiał mn ie o d res zcze i ch ło d ził s k ap u jący mi z twarzy p o t. Ro b iłam d łu g ie, g wałto wn e wd ech y i ze s zlo ch em wy rzu całam z s ieb ie p o wietrze. Czerń p rzen ik n ęła w p o le wid zen ia i mig n ęła mi p rzed o czami. Pas b ieżn i g wałto wn ie s ię zatrzy mał, a ja p o leciałam d o p rzo d u , led wie łap iąc s ię u ch wy tó w. Kied y n o g i p rzes tały s ię ru s zać, u g ięły s ię p o d e mn ą. Nie b y łam w s tan ie o b ciąży ć k o s tek , n ie ws p o min ając o wy p ro s to wan iu k o lan . Z p rawej s tro n y d o ch o d ziły mn ie d źwięk i. Po mru k i zamien iły s ię w s ło wa, k tó re p o ch wili n ab rały zn aczen ia. Ciężk o d y s ząc, p o ło ży łam s ię n a p lecach i p o d n io s łam ręce, b y zak ry ć twarz. Kto ś jed n ak u jął mo je d ło n ie i zo b aczy łam b lo n d wło s y , k an cias tą s zczęk ę i n ieb ies k ie o czy … Liam? – J u ż d o b rze. Us p o k ó j s ię. Wy s tarczy . Co le ch wy cił mn ie za ręce, p o d ciąg n ął d o g ó ry i p rzes u n ął w p rzó d , b y m u s iad ła n a b rzeg u p as a b ieżn i. Po t p iek ł mn ie w o czy , n a u s tach czu łam s ó l. – Kazałam jej o d ejś ć – p o wied ziałam zach ry p n ięty m g ło s em. – To mo ja win a. – Niep rawd a – o d p arł łag o d n ie i o d g arn ął mi z czo ła p o zlep ian e wło s y . – Sama d o k o n ała wy b o ru . Zro b iła to , co u zn ała za s łu s zn e. Tak jak ty i ja. – Nie mo g ę jej s tracić. – Wiem. Ale my ś lę, że s o b ie p o rad zi. M as z rację, n ie wy d a n as . J as n e, że n ie. Co n n er jes t b y s tra, więc zn ajd zie s p o s ó b , b y p rzeży ć i wró cić d o d zieci. Tak a ju ż jes t. Ona, Jude i kto jeszcze? Kogo jeszcze będę musiała stracić, zanim to się skończy? – Nas i lu d zie z Kan s as n a p ewn o ju ż s ię ty m zajęli – d o d ał cich o . – W p rzeciwień s twie d o n as mają s p o s o b y , b y d o n iej d o trzeć. Sch wy tan o wielu ag en tó w, i to ś wietn y ch . Po s taram s ię d o wied zieć, czy zap lan o wan o jak ieś d ziałan ia. Ob ró cił mn ie d elik atn ie w p rawo , tak b y m s p o jrzała n a d rzwi. W p ro g u s tało p rzy n ajmn iej d zies ięcio ro d zieci z mn iej lu b b ard ziej zmartwio n y mi twarzami. Ws zy s tk ie p rzy g ląd ały s ię, jak Co le mn ie p o cies za. Ch ciałam zro b ić k ro k d o p rzo d u , ale s zty wn e mięś n ie b lo k o wały mi ru ch y .

– M u s is z ws tać i s ię p rzejś ć, p erełk o – s zep n ął, o b racając s ię d o g ap ió w p lecami. – M u s is z s ię ru s zy ć. Nie d la n ich , ale d la s amej s ieb ie. No d alej. Wy jd zies z s tąd n a włas n y ch n o g ach . M iał rację. Ten is ó wk i o b cierały mi s to p y i z k ażd y m k ro k iem czu łam p rzen ik liwy b ó l. Sp o jrzałam w d ó ł n a czerwo n e p lamy p o więk s zające s ię n a b iały ch b awełn ian y ch s k arp etk ach . Trzy małam d ło ń n a ramien iu Co le’a, u s iłu jąc u k ry ć, jak mo cn o s ię n a n im ws p ieram. Zamias t s k ręcić w p rawo w k ieru n k u s ch o d ó w p ro wad zący ch d o s y p ialn i n a d o le, ru s zy liś my w lewo . Nie miałam s iły zap ro tes to wać, k ied y Co le o two rzy ł d rzwi d o s tareg o p o k o ju Cate i włączy ł ś wiatło . Zd o łałam s ię u trzy mać n a n o g ach ty lk o d o ch wili, g d y zn alazłam s ię n a wy ciąg n ięcie ręk i o d n iewielk ieg o łó żk a. Wted y mo je k o lan a s ię u g ięły . Po ch y liłam s ię d o p rzo d u i s p ró b o wałam ro związać s zn u ró wk i, ale ręce trzęs ły mi s ię tak b ard zo , że Co le mu s iał zro b ić to za mn ie. Kied y zd jęłam s k arp etk i, cmo k n ął, ale n ic n ie p o wied ział. – Ws zy s tk o zep s u łam, p rawd a? – wy b ąk ałam. – Dzieci ju ż mi n ie zau fają. Co le p o trząs n ął g ło wą. – Wid zieli d ziewczy n ę, k tó ra s ię zd en erwo wała, b o s traciła u k o ch an ą o s o b ę. Nic tak ieg o s ię n ie s tało . M u s is z p o zwo lić s o b ie n a ch wilę s łab o ś ci, zan im d o s ło wn ie zajed zies z s ię n a ś mierć, ro zu mies z? Żeb y p o mó c mi zad b ać o d zieci, n ajp ierw p o win n aś zad b ać o s ieb ie. Nie p rzy jmu ję s p rzeciwu … Zaczn ies z w tej ch wili. Zo s tan ies z tu i p rześ p is z p rzy n ajmn iej s ied em g o d zin . – Ale Clan cy … – Dzis iaj to ja mo g ę zan ieś ć jed zen ie wielmo żn emu p an u . Czy n ap rawd ę my ś lis z, że b y łab y ś w s tan ie s ię p rzed n im o b ro n ić, g d y b y cię teraz zaatak o wał? – Zab ierz k o g o ś ze s o b ą – o s trzeg łam. – Niech was o b s erwu je zza d rzwi, n a wy p ad ek g d y b y Clan cy czeg o ś p ró b o wał. – Po p ro s zę Vid ę. – Pu lp et b ęd zie lep s zy . – Zg o d a – o d p arł i ws tał. Wy ciąg n ęłam n o g i. By łam zb y t zmęczo n a, b y s ię k łó cić – jed y n e, co mo g łam zro b ić, to o d p ro wad zić g o wzro k iem. Kied y wy łączy ł ś wiatło , p o wied ziałam ty lk o : – J u tro . J u tro o d n ajd ę Lillian Gray . Zajmę s ię ty m. Zajmę s ię ws zy s tk imi. A k ied y to s ię s k o ń czy , o d s zu k am Cate. Ocalę ją, tak jak

o n a o caliła mn ie. – Zu ch d ziewczy n a. Nie mam co d o teg o wątp liwo ś ci. – Co le zatrzy mał s ię w d rzwiach i d o d ał: – Kto ś ch ce s ię z to b ą zo b aczy ć. M am ją wp u ś cić? Sk in ęłam g ło wą. W p ro g u s tan ęła Zu . Gd y Co le zamk n ął za s o b ą, mo g łam zo b aczy ć jed y n ie k rawęd zie jej ciemn ej s y lwetk i o k o lo n e d elik atn ą p o ś wiatą wn ik ającą d o p o k o ju p rzez s zp arę p o d d rzwiami. Przy k ry ła mn ie cien k im p rześ cierad łem i p o cało wała w czo ło . Do p iero ten czu ły g es t – n ie n ag ran ia z o b o zu an i wizje teg o , co zro b ią Cate w n iewo li – wy cis n ął ze mn ie łzy . – Przep ras zam – s zep n ęłam. – Nie ch ciałam was zmartwić. Cate s ię o mn ie tro s zczy ła, a ja n ig d y n ie trak to wałam jej tak d o b rze, jak n a to zas łu g iwała. A teraz o d es zła i n ie wie, jak b ard zo mi p rzy k ro . M o g ą ją zab ić… Po czu łam, jak Zu u jmu je mo ją d ło ń i ś cis k a ją w g eś cie p o cies zen ia, jak b y mó wiła: „wiem, wiem”. Dru g ą ręk ą o d g arn ęła mi wło s y z czo ła. – Ty też k o g o ś s traciłaś . – Włas n y g ło s wy d ał mi s ię s zo rs tk i. – Zn ajo meg o , k tó ry p o mó g ł ci s ię d o s tać d o Kalifo rn ii. Op o wies z mi o n im? Nie mu s is z zd rad zać teg o , co g o s p o tk ało , jeś li n ie ch ces z, ale ch ciałab y m wied zieć, jak ą b y ł o s o b ą. Das z rad ę? M o je o czy p rzy zwy czaiły s ię d o ciemn o ś ci n a ty le, że zd o łałam zo b aczy ć, jak k iwa g ło wą. Nie wid ziałam jed n ak wy razu jej twarzy . – J ak miał n a imię? Zu wy ciąg n ęła mały n o tes ik , z k tó ry m o s tatn io s ię n ie ro zs tawała. Zamk n ęłam o czy , s łu ch ając cich eg o ch ro b o tu o łó wk a, i o two rzy łam je, d o p iero k ied y k lep n ęła mn ie w ramię i s ięg n ęła d o włączn ik a s to jącej n a k o mo d zie lamp k i. „GABE”. Zan im zg as iła ś wiatło , zd o łałam d o jrzeć wzb ierające p o d jej rzęs ami łzy . Wy raz jej twarzy p rzes zy ł mi s erce o s try m b ó lem. Zro b iłab y m ws zy s tk o , ws z ys tko , żeb y ty lk o zd jąć z n iej ciężar teg o cierp ien ia, zan im p rzemien i ją w p y ł. Do b rze jed n ak wied ziałam, że n ik t n ie jes t w s tan ie całk o wicie u wo ln ić d ru g iej o s o b y o d tak iej k rzy wd y . M o g liś my jed y n ie s łu ży ć s o b ie n awzajem za ws p arcie i d zielić s ię b ó lem, k ied y zd awał s ię zb y t wielk i i ciężk i, b y s amemu g o zn ieś ć. Przes u n ęłam s ię, b y zro b ić jej miejs ce n a wąs k im materacu . Stała s ię s tras zn ie k o ś cis ta i p o k raczn a, tak jak ws zy s cy tu ż p rzed p rzek ro czen iem tej d ziwn ej, n iewy raźn ej g ran icy zamian y w n as to latk a. W p rawie d o ro s łeg o .

J ej p łacz i s p o s ó b , w jak i mn ie o b jęła i wtu liła s wo ją ciep łą, mo k rą twarz w mo ją s zy ję, ś wiad czy ły jed n ak o ty m, że wciąż jes t d zieck iem. Dzieck iem, k tó re zd ąży ło ju ż wiele p rzeży ć, a zn o wu wy mag an o o d n ieg o więcej. – Wiem, wiem – wy s zep tałam. Ciemn o ś ć wezb rała i o p ad ła n a mn ie jak ch ło d n a fala. Zamk n ęłam o czy , k o rzy s tając z teg o , że mó j u my s ł b y ł jak czy s ta k arta – p o zb awio n y ws zelk ich my ś li. Przez wiele g o d zin , mimo że leżałam zu p ełn ie n ieru ch o mo , n ie mo g łam s ię p o zb y ć wrażen ia, że cały czas b ieg n ę.

* Wouldn’t it be nice if we were older (an g .) – Czy ż n ie b y ło b y miło , g d y b y ś my b y li s tars i (p rzy p . tłu m.).

11 Ob u d ziłam s ię n azaju trz ran o z p rag n ien iem, b y k o mu ś p rzy ło ży ć. Piek ły mn ie mięś n ie, o k tó ry ch is tn ien iu n ie miałam wcześ n iej p o jęcia, a k ied y ws u n ęłam s to p y d o ten is ó wek , o mal n ie zawy łam z b ó lu . Sen zamien ił o tęp iający s mu tek w czy s ty b ezlito s n y g n iew. Ro zp ierała mn ie en erg ia. Otwo rzy łam d rzwi i zamk n ęłam je za s o b ą n ajcis zej, jak p o trafiłam, b y n ie zb u d zić Zu . Ws k azó wk i zeg ara w k o ry tarzu p o k azy wały 4 .4 5 . Wied ziałam, że zan im p ierws ze ran n e p tas zk i ws tan ą i zaczn ą d zień , min ie jes zcze g o d zin a. M iałam więc mn ó s two czas u , b y wy b ieg ać b u ch ający wewn ętrzn y żar i wró cić d o s tan u wzg lęd n eg o s p o k o ju . Światło n a s iło wn i b y ło zap alo n e. Kied y zo b aczy łam, k to s u n ie p o b ieżn i s zy b k imi, p ewn y mi k ro k ami, cała s ię s p ięłam. Co le mu s iał mn ie d o s trzec k ątem o k a, ale n ie p rzes tawał b iec – zwró cił n a mn ie u wag ę, d o p iero k ied y s tan ęłam tu ż o b o k o b racająceg o s ię p as a mas zy n y . – Nie jes tem w n as tro ju , p erełk o – rzu cił b ezn amiętn ie, jak b y ch ciał mn ie o s trzec. – Szk o d a – p o wied ziałam, s ięg ając p o d wie p ary ręk awic. – Bo ja tak . Czek ałam n a n ieg o . Wło ży łam ręk awice i zaczęłam s ię ro zciąg ać, u s iłu jąc ro zg rzać mięś n ie p rzed walk ą. W k o ń cu p o d o b ry ch p ięciu min u tach Co le jęk n ął, wy łączy ł b ieżn ię i p o d n ió s ł ręk awice z ziemi. M iał ro zp alo n ą o d wy s iłk u twarz i b ły s zczące o czy . Dał mi p ó ł s ek u n d y , żeb y m p rzy jęła o d p o wied n ią p o s tawę, p o czy m waln ął mn ie k o lan em w b rzu ch . Od s k o czy łam, ale d o p ad ł mn ie k o lejn y m łatwy m d o p rzewid zen ia cio s em w mo s tek . Razem z res ztk ą p o wietrza, k tó ra u s zła mi z p łu c, u leciały ze mn ie ws zelk ie my ś li. By łam tak ro zk o jarzo n a, że zan im s ię o b ejrzałam, z całej s iły p rzy cis n ął mn ie d o s ieb ie ty łem. Wy k ręciłam s ię s p o d jeg o ręk i, p ró b u jąc ró wn o cześ n ie p rzewró cić g o n a p lecy , jak b y m miała jak ąk o lwiek s zan s ę. Zd o łałam jed y n ie n ad ep n ąć mu n a p o d b icie s to p y . Co le jed n ak n ie u s tąp ił, in aczej n iż zwy k le. Po czu łam, że temp eratu ra w p o mies zczen iu g wałto wn ie s ię p o d n o s i i wted y … Co fn ął s ię, wy d ając z s ieb ie jęk p o g ard y i p o zwalając mi u p aś ć n a p o d ło g ę. Nie!, k rzy k n ęłam w my ś lach , k ied y Co le o d wró cił s ię d o mn ie p lecami i zaczął zd ejmo wać ręk awice. Wp rawd zie n as ze s p arin g i trak to wałam jak o s p o s ó b n a u g as zen ie o g n ia,

k tó ry p alił mi wn ętrzn o ś ci, ale mó j u my s ł u zależn ił s ię o d n ich b ard ziej, n iż s ię s p o d ziewałam. Po trzeb o wałam więcej. Prag n ęłam wy rzu cić z s ieb ie czarn e my ś li o Cate, J u d zie i ty m, co czek ało n a n as n a k o ń cu d ro g i. A to wy mag ało p o tu alb o k rwi. Op u ś ciłam g ło wę i ru s zy łam n a n ieg o . W lu s trze n ap rzeciwk o zo b aczy łam, jak jeg o twarz ciemn ieje – s ek u n d ę p ó źn iej w n ie u d erzy ł. Ty m razem s iła p ęd u n ap rawd ę zad ziałała i rzu ciła n as o b o je n a b rzeg maty . Co le b ez s ło wa wciąg n ął mn ie za s zy ję n a jej ś ro d ek , b y mi u d o wo d n ić, jak b ard zo jes t wś ciek ły . M o g łam g o o k ład ać p ięś ciami i k o p ać, ale i tak n ie b y łam w s tan ie g o z s ieb ie zrzu cić. Przy cis k ał mn ie d o ziemi, a ciężar jeg o ciała miażd ży ł mi k latk ę p iers io wą. J ed n ą ręk ą p rzy s zp ilił mi n ad g ars tek tu ż n ad g ło wą, a d ru g ą zacis k ał n a mo im g ard le tak mo cn o , że p rawie zu p ełn ie o d cin ał mi d o p ły w tlen u . W k o ń cu o d ro b in ę p o lu zo wał ch wy t n a mo jej k rtan i, ale n iewy s tarczająco . Rzu całam s ię p o d n im, p o d ry wając k o lan a i u s iłu jąc d o s ięg n ąć jeg o lęd źwi. Sk ó ra jak b y ciaś n iej o p in ała mu czas zk ę, a n a jeg o twarzy malo wała s ię fu ria. Krztu s iłam s ię, ale Co le n ie zwo ln ił ch wy tu … Świad o mo ś ć zaczy n ała o p u s zczać mo je ciało i zlewać s ię z mo rzem czern i, k tó re miałam p rzed o czami. – Co le – wy d u s iłam z s ieb ie. – Przes tań … Nie s ły s zał mn ie. Gd ziek o lwiek teraz b y ł, n ie mo g łam g o d o s ięg n ąć. Wied ziałam, że jed y n e, co mo g ę zro b ić, to p ó jś ć za n im. Zan u rk o wałam w jeg o u my s ł, jak b y m wy mierzała cio s . Po win n am b y ła d źg n ąć g o i o d s k o czy ć, zad ziałać jak p o rażen ie p rąd em. Ale jeg o my ś li miały h aczy k i – złap ały mn ie i p o ciąg n ęły za s o b ą, aż w n ich u to n ęłam, i s to p iły s ię z o taczającą mn ie rzeczy wis to ś cią. Światło zawiro wało wo k ó ł, wy g in ając s ię w cien ie, k tó re w k o ń cu zamien iły s ię w wy ło żo n ą ciemn ą b o azerią k u ch n ię. Przez zas ło n y zak ry wające o k n o n ad zlewo zmy wak iem wp ad ało p rzy ćmio n e ciep łe ś wiatło . Czu łam jak iś zap ach , ch y b a p rzy p alo n eg o jed zen ia. Un o s zące s ię wo k o ło s mu g i s zaro ś ci o k azały s ię d y mem wy d o b y wający m s ię z zamk n ięteg o p iek arn ik a. Na k u ch en ce k o lejn o p o jawiały s ię g arn k i i p ateln ie. Brązo wy s o s k ip iał z ro n d la, cich o s k wiercząc. Tu ż p rzed e mn ą s tan ęła k o b ieta w p ro s tej n ieb ies k iej s u k ien ce. Leżałam n a p o d ło d ze, więc n ie b y łam w s tan ie zb y t wiele d o s trzec. Wid ziałam jed y n ie jej d łu g ie b lo n d wło s y i d ło n ie, k tó re n ie p rzes tawały mn ie o d p y ch ać co raz b ard ziej i b ard ziej d o ty łu . Zalała mn ie fala g n iewu i zo b aczy łam, b ard ziej n iż p o czu łam, że u n o s zę ręce, s ięg ając d o czeg o ś , d o … Os tatn i w s cen ie p o jawił s ię mężczy zn a. Stał zwró co n y p rzo d em d o k o b iety . J eg o twarz s p o wijały cien ie, ale b y ło w n iej co ś zn ajo meg o : k s ztałt n o s a i s zczęk i. Zn ałam

tę twarz, wid ziałam jej d wie mło d s ze wers je. M ężczy zn a zro b ił s ię p u rp u ro wy i n ie p rzes tawał k rzy czeć. Try s k ający z n ieg o p o t i g n iew wy p ełn iały p o mies zczen ie, s p rawiając, że ws zy s tk o s tawało s ię p o wo ln e i o ciężałe. Sp u ś ciłam wzro k , p rzy g ląd ając s ię jeg o ciemn ej wy miętej k o s zu lce p o lo , i zatrzy małam o czy n a wy ry wający m mu s ię k ilk u latk u , k tó reg o trzy mał jak wo rek p o d p ach ą. Ch ło p czy k ro b ił s ię co raz b ard ziej ró żo wy o d p łaczu i p ró b o wał s ię u wo ln ić z u ś cis k u , wy ciąg ając d o mn ie ręce. M iał jas n e k ręco n e n a k o ń cach wło s y . Pierws zy m d źwięk iem, k tó ry wy b ił s ię p o n ad p o zo s tałe s tłu mio n e o d g ło s y , b y ł p rzes zy wający s k o wy t p rzerażen ia, k ied y mężczy zn a zd jął z d es k i d o p ras o wan ia b u ch ające p arą żelazk o i u n ió s ł je, jak b y ch ciał p rzy ło ży ć jeg o czu b ek d o twarzy malca. Ko b ieta u p ad ła n a k o lan a, b łag ając: – Zo s taw g o , p ro s zę cię. Po p rawię s ię, p o p rawię i ws zy s tk o b ęd zie d o b rze. Przecież wies z, że cię k o ch am. J u ż n ig d y n ik o g o n ie zap ro s zę. Ob iecu ję. Ty lk o , b łag am, o d d aj mi g o , o d d aj mi g o … M ężczy zn a o p u ś cił żelazk o , a n as tęp n ie o d s tawił je n a d es k ę, p rzy p alając leżącą n a n iej k o s zu lę. J eg o twarz s ię zmien iła – teraz malo wał s ię n a n iej o h y d n y wy raz triu mfu . Przeło ży ł łk ająceg o ch ło p ca d o d ru g iej ręk i i wy ciąg n ął d ło ń , b y d o tk n ąć k o b iety i p o g ład zić ją p o p o liczk u . By ł tak s k u p io n y n a jej p o ch y lo n ej g ło wie, że n ie zau waży ł, iż zd jęła p ateln ię z n is k iej p ó łk i o b o k . Zo rien to wał s ię, co zamierza, d o p iero g d y wzięła mo cn y zamach i h u k n ęła n ią p ro s to w jeg o twarz. Dzieck o u p ad ło n a ziemię. J eg o h is tery czn y p łacz zag łu s zał o d g ło s y u d erzeń metalu o ciało i k o ś ci o raz jęk i b ó lu . Rzu ciłam s ię k u n iemu i wzięłam je w ramio n a – b y ło lek k ie jak p ió rk o . W k ącik u u s t, w miejs cu , g d zie p rzy g ry zło s o b ie d elik atn ą s k ó rę jed n y m z n o wy ch zęb ó w, miało ro zcięcie. Ran a o b ficie k rwawiła, ale ch ło p iec u s p o k o ił s ię i u cich ł, p atrząc n a mo ją twarz s zero k o o twarty mi o czami mo k ry mi o d łez. Ws u n ął s o b ie d o u s t k ciu k , p o d czas g d y ja p ró b o wałam zetrzeć mu z b u zi k rew. Ro zk rzy czał s ię n a n o wo , d o p iero k ied y zo b aczy ł, że jeg o matk a też p łacze, s ięg ając, b y g o p o d n ieś ć i p rzy tu lić d o p iers i. Ko b ieta ch wy ciła mn ie za ręk ę i o d ciąg n ęła o d leżąceg o n a p lecach mężczy zn y i k ału ży k rwi p lamiącej b iało -czarn e k afle n a p o d ło d ze. Drżała i k as zlała, ale s zły ś my co raz s zy b ciej i s zy b ciej w k ieru n k u d rzwi. Po d ro d ze zg arn ęła to reb k ę z b latu , ale mu s iała zawró cić p o k lu czy k i, k ied y s ię zo rien to wała, że wy p ad ły . Drzwi

p ro wad ziły

do

g arażu .

Światło ,

k tó re

zalało

zag raco n e,

ciemn e

p o mies zczen ie, całk iem ro zp ro s zy ło ws p o mn ien ia. Op u ś ciłam u my s ł Co le’a i w ty m s amy m mo men cie jeg o ciało o s u n ęło s ię z mo jej

p iers i. Dy s załam i k as zlałam, d ławiąc s ię mas ą p o wietrza wp ad ającą mi d o p łu c. Przeto czy łam s ię n a b o k i zwin ęłam o b ro n n ie w k łęb ek n ajciaś n iej, jak p o trafiłam. M in ęło k ilk a p o two rn y ch min u t, zan im s trach p rzes tał wb ijać we mn ie s wo je p azu ry . Do mo ich u s zu d o b ieg ł d elik atn y b ezg ło ś n y s zlo ch . Po d p arłam s ię n a ło k ciach , s zu k ając jeg o źró d ła. Co le s ied ział ty łem d o mn ie n a b rzeg u maty , p o ch y lając s ię n ad k o lan ami i p ró b u jąc u s p o k o ić o d d ech . Zn ajd u jący s ię p rzed n im k awałek lu s tra b y ł p ajęczy n ą p ęk n ięć p o p lamio n ą k rwią. Z tru d em s ię p o d n io s łam i s tan ęłam n a d rżący ch n o g ach . Zro b iłam jed en s zty wn y k ro k w jeg o s tro n ę, a p o n im k o lejn y . Co le p rzy cis k ał p rawą ręk ę d o p iers i, n ie zwracając u wag i n a to , że zak rwawia mu k o s zu lę. Zd jęłam n iewielk i ręczn ik z wies zak a, u jęłam jeg o d ło ń i p o ciąg n ęłam ją k u s o b ie, b y mó c o czy ś cić ran ę. M iał wrzącą s k ó rę i cały s ię trząs ł. – J as n a ch o lera! – wy s ap ał. – Przep ras zam, n ie p o win n iś my teg o więcej ro b ić. Niech to s zlag ! – J u ż d o b rze – p o wied ziałam łag o d n ie, n ie ru s zając s ię z miejs ca. Stałam w łazien ce jes zcze mo k ra p o k ąp ieli, k ied y u s ły s załam g ło s Pu lp eta n io s ący s ię p o k o ry tarzu . Os tatn i raz zerk n ęłam w lu s tro , b y s ię u p ewn ić, że b lu za zas łan ia n ajg o rs ze ze ś wieży ch s in iak ó w n a s zy i, i wy p ad łam n a zewn ątrz, wo łając za n im. Od wró cił s ię n a p ięcie z wid o czn ą u lg ą. – Tu jes teś . M in ęłaś s ię z res ztą… M u s ieli wy jś ć. Do Go ld Beach jed zie s ię o s iem g o d zin , a ci id io ci ch cą to załatwić w jed en d zień . – Zn aleźli ciężaró wk ę, k tó rą p rzy wio zą zao p atrzen ie? – zap y tałam. – Tak , i też b y ś o ty m wied ziała, g d y b y ś p o jawiła s ię n a ś n iad an iu . Przep ras zam, g łu p io wy s zło . Wczo raj n ie zd ąży liś my p o ro zmawiać. Przy k ro mi z p o wo d u ag en tk i Co n n er i ch ciałb y m ci p o wied zieć, że ws zy s tk o b ęd zie d o b rze, ale my ś lę, że ty lk o b y m ci s ię n araził. Pierws zy raz teg o ran k a zd o b y łam s ię n a wątły u ś miech . – Vi n ie miała n ic p rzeciwk o temu , żeb y jech ać? Wes tch n ął ciężk o i jak b y tro ch ę s ię s k u rczy ł. – Szu k ała cię wczo raj, żeb y o b g ad ać z to b ą s wo je p o my s ły , ale ch y b a lep iej, że cię n ie zn alazła. M iała milio n p lan ó w n a to , jak we d wie mo g ły b y ś cie s ię wy mk n ąć i o d s zu k ać Cate. Po czu cie, że jes tem n ajwięk s zy m p ad alcem n a ziemi, s tawało s ię d la mn ie

ch leb em p o ws zed n im. Nawet n ie p ró b o wałam p o ro zmawiać z Vid ą. Ob iecałam, że b ęd ziemy o mawiać tak ie s p rawy , p rzerab iać je razem, a co zro b iłam? Uk ry łam s ię, żeb y wy rzu cić zamęt z włas n ej g ło wy . – Plan ro zmo wy z Clan cy m jes t d alej ak tu aln y ? – zap y tał. – Zaraz… Sk ąd o ty m… – Nie p rzy p o min ałam s o b ie, b y m mu o ty m mó wiła, a właś n ie w tej s p rawie ch ciałam z n im zamien ić k ilk a s łó w. – Ro zmawialiś my o ty m wczo raj p o p o łu d n iu , k ied y s złaś s ię n a ch wilę p o ło ży ć – wy jaś n ił. Rzu ciłam mu p ełn e n ied o wierzan ia s p o jrzen ie, b o w g ło wie miałam k o mp letn ą p u s tk ę. – Serio ? – Serio . Przez co n ajmn iej d zies ięć min u t. Kiwałaś g ło wą. A to o g ó ln ie p rzy jęta o zn ak a, że ro zu mies z i s ię zg ad zas z. – A, tak … M as z rację, p rzep ras zam. – J es teś wy cień czo n a – rzu cił, p u k ając mn ie w czo ło . – Zab u rzo n y o s ąd i zap o min als two to ty p o we o b jawy . Sk in ęłam n a zn ak , że p rzy zn aję mu rację. – J es teś wo ln y ? M am p rzeczu cie, że zajmie n am to d łu żs zą ch wilę. – Wp rawd zie u n iemo żliwias z mi s p ęd zen ie k o lejn eg o d n ia n a p rzerzu can iu o b lep io n y ch b ru d em, ro zp ad ający ch s ię g rató w, ale p ro wad ź. Co le n ie miał o s tatn io g ło wy , a n ajp rawd o p o d o b n iej ró wn ież czas u , b y p rzy g o to wać Clan cy ’emu p o s iłek . Słu ch ałam, jak Pu lp et n arzek a n a Vid ę i jej n iewy p arzo n y języ k , jak s n u je p o d ejrzen ia, że p rzez jej „b rawu ro we o b ch o d zen ie s ię z b ro n ią p aln ą” k ied y ś n as ws zy s tk ich zab ije. Ró wn o cześ n ie z cały ch s ił s tarałam s ię o p an o wać p o k u s ę, b y n ap ełn ić b u telk ę Clan cy ’eg o wy b ielaczem zamias t wo d ą. J es zcze p rzed ty g o d n iem n as za s p iżarn ia p rezen to wała s ię d o ś ć mizern ie, ale zap as y z p o mo cy h u man itarn ej zn aczn ie ją u zu p ełn iły . Sp o jrzałam n a lis tę p rzy czep io n ą o b o k d rzwi i lek k o s ię u ś miech n ęłam n a wid o k s taran n y ch , s zczeg ó ło wy ch zap is k ó w Liama, in fo rmu jący ch o ty m, co ju ż zu ży liś my i co jes t w men u n a n as tęp n y ty d zień . Na d o le s tro n y wid n iały ró wn ież n o tatk i o alerg iach p o k armo wy ch . J ak żeb y in aczej? Liam my ś lał o ws zy s tk ich i b y ł g o to wy ry zy k o wać włas n e ży cie, b y zn aleźć mlek o mig d ało we i b ezg lu ten o wy mak aro n d la d wo jg a d zieci, k tó re teg o p o trzeb o wały . – Go to wa? – zap y tał Pu lp et, k ied y zn aleźliś my s ię w arch iwu m.

Po ciąg n ęłam za wajch ę i wp ro wad ziłam g o d o małeg o k o ry tarza o d d zielająceg o p o mies zczen ie o d celi Clan cy ’eg o . Drzwi n a jeg o k o ń cu miały małe o k n o , p rzez k tó re mó g ł n as o b s erwo wać. – Nie ru s zaj s ię s tąd – p o in s tru o wałam g o . – Nie wo ln o ci wch o d zić. Wiem, że two im zd an iem o n n ie mo że n a cieb ie wp ły n ąć, ale wo lałab y m n ie s p rawd zać tej teo rii. – Nie mam n ajmn iejs zeg o zamiaru p ak o wać s ię d o ś ro d k a. J eś li p rzejmie n ad to b ą k o n tro lę, zamk n ę was tu i p o b ieg n ę p o p o mo c. – Pu lp et rzu cił mi o s trzeg awcze s p o jrzen ie. – Nie mo żes z d o teg o d o p u ś cić. Po s taraj s ię n ie s tawiać mn ie w tak iej s y tu acji. Po k iwałam g ło wą. – J es zcze jed n o : b ez wzg lęd u n a to , co s ię s tan ie, n ie ch cę, żeb y ś zd rad zał Liamo wi s zczeg ó ły d zis iejs zej wizy ty . Niezależn ie o d teg o , co zajd zie. Ob iecaj mi to . – Co zamierzas z? Ch ces z u ży ć s wo jeg o ciała, żeb y n ak ło n ić g o d o ws p ó łp racy , zamias t s wo ich … Wow, n ie jes tem w s tan ie n awet s k o ń czy ć teg o zd an ia, b o mó j mó zg ju ż je wy p iera. Ścis n ęłam mo cn iej to reb k ę z jed zen iem. – Nic z ty ch rzeczy . Po p ro s tu wo lałab y m, żeb y to , co zro b ię, n ie p rzy p o min ało Liamo wi o mo ich u miejętn o ś ciach … – Ru b y … Od ep ch n ęłam g o , p rzek ro czy łam p ró g i zatrzas n ęłam za s o b ą d rzwi. Ob ejrzałam s ię p rzez ramię, n ap o ty k ając s p o jrzen ie, k tó re rzu cał mi zza s zy b y , ale w ty m mo men cie zro b ił k ro k w ty ł, zn ik ając mi z p o la wid zen ia. – W s wo im wy p ełn io n y m n icn iero b ien iem g rafik u zn alazłaś o k ien k o , żeb y d o mn ie wp aś ć? J es tem zas zczy co n y . – Clan cy s ied ział n a ś ro d k u p ry czy o p arty o ś cian ę i czy tał. Ob o k s p o czy wały s taran n ie u ło żo n e k o c i p o d u s zk a, k tó re d o s tał w p rezen cie o d Co le’a k ieru jąceg o s ię p ró żn ą, g łu p ią n ad zieją, że mło d y Gray d a s ię ty m o b łas k awić i b ęd zie b ard ziej s k o ry d o mó wien ia. Kied y o two rzy łam k lap ę w d rzwiach , b y wrzu cić mu to reb k ę z jed zen iem, p rzewró cił s tro n ę, zazn aczy ł ją, p o czy m o d ło ży ł k s iążk ę n a p o d u s zk ę. By ł to eg zemp larz Wodnikowego Wzgórza. Ró wn ie d o b rze mó g ł cis n ąć mi n im p ro s to w twarz. – Czy tałaś to ? – zap y tał n iewin n ie. – Stewart mi ją p rzy n ió s ł, p o n ieważ b y łem

g rzeczn y m ch ło p cem. M arzy ła mi s ię Wojna i pokój, ale, jak to mó wią, d aro wan emu k o n io wi n ie zag ląd a s ię w zęb y . By ło to s tare wy d an ie. Ok ład k a miała zmars zczk i o d częs teg o wy g in an ia, a n a g rzb iecie wid n iały wy g ląd ające n a wiek o we n ak lejk i b ib lio teczn e. Po żó łk łe s tro n y b y ły p o zag in an e p rzez d zies iątk i n ieo s tro żn y ch d ło n i. M iałam p rzeczu cie, że g d y b y m u n io s ła k s iążk ę d o n o s a, p o czu łab y m tę n iep o wtarzaln ą wo ń , k tó rej żad n e p o rząd k i n ie s ą w s tan ie u s u n ąć z b ib lio tek i k s ięg arn i. Po d p ry czą Clan cy ’eg o zau waży łam ró wn y s to s in n y ch lek tu r. Leżały tam s faty g o wan e eg zemp larze Zabić drozda, Synów i kochanków o raz Pożegnania z bronią. Po celi p lątały s ię ró wn ież s k rawk i wy d arte z p o rad n ik a p o d ty tu łem Tiffany radzi nastolatkom. Dobre maniery przy stole. Cały Co le. Ciek awe, czy k to k o lwiek g o wczo raj o s łan iał, k ied y p rzy n ió s ł tu ten k s ięg o zb ió r. – Co mu za to d ałeś ? – Ok ru ch y in fo rmacji, n a k tó ry ch mu b ard zo zależało . – Clan cy zajrzał d o to rb y z jed zen iem i n ies p ies zn ie wró cił n a p ry czę. Od g arn ął s o b ie z czo ła ciemn e wło s y i zn o wu s ięg n ął p o k s iążk ę. – Po zo s tali mu s zą b y ć n iezwy k le tęp i, s k o ro jes zcze s ię n ie d o my ś lili, czy m jes t Stewart. Przecież to z n ieg o eman u je. Ro b i s ię o k ro p n ie żało s n y , k ied y p y ta… – Czemu ak u rat ta k s iążk a? – Przerwałam mu , ś wiad o ma, że Pu lp et ws zy s tk o s ły s zy . Werto wałam p amięć, u s iłu jąc s o b ie p rzy p o mn ieć, k ied y mu p o wied ziałam, że k o ch am tę h is to rię. To , jak trzy mał mo ją u k o ch an ą k s iążk ę, jak p rzy cis k ał ją d o p iers i, s p rawiało , że miałam o ch o tę wp aro wać d o celi i wy rwać mu ją, zan im s p lu g awi i tę częś ć mo jej p rzes zło ś ci. – Ws p o mn iałaś mi k ied y ś o ty m w Eas t Riv er – o d p arł, jak b y wy czu wał n iewy p o wied zian e p y tan ie. – M ó wiłaś , że to two ja u lu b io n a o p o wieś ć. – Zab awn e. Nie p rzy p o min am s o b ie. Clan cy o d wzajemn ił mó j s ztu czn y u ś miech . – W tak im razie mu s iałem to p o d ch wy cić p o d czas jed n ej z n as zy ch b ard ziej o s o b is ty ch ro zmó w. Os o b is ty ch ro zmó w? Czy żb y tak n azy wał wy mu s zan e n a mn ie lek cje, p o d czas k tó ry ch o p u s zczałam g ard ę i p o zwalałam mu wn ik ać w s wo je my ś li, b y „n au czy ł” mn ie k o n tro lo wać u miejętn o ś ci? – „Twó j lu d n ie b ęd zie p an o wał n ad ś wiatem, b o n ie ży czę s o b ie teg o . Cały ś wiat b ęd zie ci n iep rzy jazn y , Ks iążę o Ty s iącu Wro g ó w – p rzeczy tał. – … i k to k o lwiek cię s ch wy ta, zab ije cię. Ale n ajp ierw mu s zą cię s ch wy tać, cieb ie, k tó ry k o p ies z, k tó ry

n as łu ch u jes z, k tó ry b ieg n ies z, k s iążę o s zy b k im reflek s ie. Bąd ź s p ry tn y , p ełen s ztu czek , a lu d twó j n ig d y n ie zg in ie”* * . – Zamk n ął k s iążk ę z trzas k iem i o p arł s ię o ś cian ę. – Nie s ąd ziłem, że h is to ria o k ró lik ach mo że b y ć tak fas cy n u jąca. Ale n ajwy raźn iej n awet o d n ich mo żn a s ię czeg o ś n au czy ć. – Czy ty w o g ó le ro zu mies z, co właś n ie p rzeczy tałeś ? – Ro b iłam s ię co raz b ard ziej wś ciek ła. Sło wa, k tó re o d czy tał, zo s tały wy p o wied zian e p rzez k ró liczeg o b o g a Fry s a. Zwracał s ię d o k s ięcia El-ah rery , k tó ry p o zwo lił, b y jeg o k ró licza k o lo n ia p o p ad ła w p y ch ę p rzek o n an a o włas n ej s ile i wy mk n ęła s ię s p o d k o n tro li. W o d wecie za tę aro g an cję Fry s p rzemien ił p o zo s tałe zwierzęta leś n e w d rap ieżn ik i i n atu raln y ch wro g ó w k ró lik ó w. Ró wn o cześ n ie jed n ak o b d aro wał n iep o s łu s zn e p lemię cech ami i u miejętn o ś ciami, k tó re u mo żliwiały im walk ę o p rzetrwan ie. Clan cy b y ł mis trzem wczu wan ia s ię w g łó wn y ch b o h ateró w tak ich h is to rii. – Ro zu miem, ch o ciaż p o d ejrzewam, że to , co ch cę p o wied zieć, lep iej wy raża ten frag men t: „Kró lik , co n ie p o zn aje d aru p rzy n o s ząceg o mu b ezp ieczeń s two , b ied n iejs zy jes t o d ś limak a, ch o ciaż s am o ty m n ie wie”* * * . Po trząs n ęłam g ło wą. – Przes tań . Po p ro s tu p rzes tań . Aż tak n is k o u p ad łeś ? – Uwierz mi, że to n ic w p o ró wn an iu z ty m, jak n is k o zamierzam u p aś ć, żeb y ś w k o ń cu zro zu miała, co ch cę ci p o wied zieć. – Nie ch o d zi o to , że n ie ro zu miem, ale o to , że s ię z to b ą n ie zg ad zam. – Wiem. Bó g mi ś wiad k iem, że wiem. Nie mas z p o jęcia, ile razy miałem n ad zieję, że ju ż n ig d y n ie p o zwo lis z, b y k to k o lwiek złamał cię tak , jak łamali cię w Th u rmo n d . J es teś d la s ieb ie tak a n ied o b ra, a n a d o d atek n ie p o trafis z o d ró żn ić p rawd y o d jej wy k o ś lawio n ej wers ji, jak ą cię n ak armio n o . M iałam tak s erd eczn ie d o ś ć jeg o wy wo d ó w, że g d y b y m n ie p o trzeb o wała wy d o b y ć z n ieg o in fo rmacji, wy s złab y m, n ie p o zwalając mu zacząć. To b y ła cen a, jak ą mu s iałam zap łacić. M u s iałam wy s łu ch iwać ty ch b zd u r, wy jaś n ień , d laczeg o ws zy s tk ich wk o ło trak tu je z tak im s zacu n k iem jak trawę p o d b u tami. – Od k ąd s ię zn amy , an i raz n ie n azwałaś teg o , co p o trafimy , d arem. Wy s tarczy , że k to ś ch o ćb y wy s zep ta to s ło wo w two im to warzy s twie, a warczy s z i k łap ies z zęb ami. J es t w to b ie u p ó r, k tó reg o n ie ro zu miem b ez wzg lęd u n a to , jak b ard zo s ię s taram. M o g ę s o b ie ty lk o wy o b razić, jak wy czerp u jące mu s i b y ć d la cieb ie k o rzy s tan ie z, jak je n azy was z, z d o ln o ś ci. Biczu jes z s ię zaró wn o wted y , k ied y n ie u d a ci s ię n ad n imi p an o wać, jak i wó wczas , k ied y o d n o s is z s u k ces . Cech ą, k tó ra mn ie w to b ie

s zczeg ó ln ie fas cy n u je, jes t to , że jak imś cu d em p o trafis z ś wiad o mie o d d zielić s wó j d ar o d s amej s ieb ie… J ak b y to b y ła zu p ełn ie o d ręb n a is to ta, k tó rą mo żn a n au czy ć p o s łu s zeń s twa. Ws tał, p o d s zed ł d o mn ie i zap ló tł ręce n a p iers i, jak b y mn ie p rzed rzeźn iał. Nad n as zy mi g ło wami z k lik n ięciem włączy ła s ię k limaty zacja i d mu ch n ęła s tru mien iem zimn eg o p o wietrza. Palce ch ło d u mu s n ęły mo je o d k ry te ramio n a, s zy ję i p o liczk i. By ło to jak p ies zczo ta. Przez ch wilę miałam s iln e wrażen ie, że s to ję g d zie in d ziej, a n o zd rza wy p ełn ia mi zap ach liś ci i p rzy p raw. – Przes tań . – Nie wied ziałam, jak to ro b i, ale n ie b y łam ju ż tą s amą Ru b y co w Eas t Riv er. Po trafiłam ro zp o zn ać jeg o s ztu czk i. W tej ch wili tak jak zaws ze zn ajd o wał d ro g ę d o mo jeg o u my s łu , wy p ro wad zając mn ie z ró wn o wag i. Un ió s ł b rwi. – Nic n ie ro b ię. Wy d ałam z s ieb ie cich y jęk p o g ard y i u d ałam, że o d wracam s ię, b y o d ejś ć. Ch ciałam s p rawd zić, jak b ard zo p rag n ie, b y m zo s tała. Przek o n ać s ię, jak tru d n y d o zrealizo wan ia b ęd zie mó j p lan . – Nie zas tan awia cię, czemu Nieb ies cy z tak ą łatwo ś cią k o n tro lu ją to , co p o trafią?! – zawo łał za mn ą. – To d lateg o , że za k ażd y m razem, k ied y co ś p rzemies zczają, jes t to n atu raln y p rzejaw ich wo li… Co ś , czeg o ch cą. Zielo n i też k o rzy s tają ze s wo ich d aró w, jak s o b ie zaży czą, b o d ar o p lata ich u my s ł jak s ieć. Wid zą w n im s p o s ó b fu n k cjo n o wan ia s wo jeg o u my s łu . Nic więcej. Nie ws zy s cy tak mieli. Zu , k tó ra b y ła Żó łtą, ja, a n awet Co le mu s ieliś my n au czy ć s ię wy łączać s wo je zd o ln o ś ci – i to całk o wicie. W p rzeciwn y m razie zn is zczy lib y ś my ws zy s tk o i ws zy s tk ich wo k ó ł. Uży waliś my s wo ich u my s łó w jak b ro n i, trzy mając je z całej s iły , a p o tem z tru d em o d k ład aliś my je d o k ab u ry , u s iłu jąc n ie zro b ić s o b ie p rzy ty m k rzy wd y . – Ciąg łe p rzeb y wan ie w to warzy s twie tro jg a Nieb ies k ich p ewn ie jes t d la cieb ie to rtu rą. M u s i b y ć ci tru d n o wy s łu ch iwać ich n iek o ń czący ch s ię zap ewn ień , że ws zy s tk o b ęd zie d o b rze i że mo żes z k o n tro lo wać to , co ro b is z… Do teg o mu s is z p atrzeć, jak jed n y m s k in ien iem u ru ch amiają s wó j d ar i ro b ią d o k ład n ie to , co ch cą. Sp ęd ziłaś w Th u rmo n d s ześ ć lat, b o jąc s ię, że wy s tarczy jed en p o d ejrzan y ru ch , a ś ciąg n ies z n a s ieb ie k arę. Wies z, co s ię s tan ie, jeś li k ied y k o lwiek cię złap ią i z p o wro tem tam zamk n ą? Będ ą cię tam trzy mać tak d łu g o , aż p rzep ro wad zą n a to b ie ws zy s tk ie tes ty i p o twierd zą to , co ju ż wied zą. Wid ziałaś , jak s zy b k o i n iep o s trzeżen ie wy wieźli s tamtąd Czerwo n y ch , Po marań czo wy ch i Żó łty ch .

Czerwo n i trafili d o p ro jek tu J amb o ree. Żó łci d o jed n eg o z zap ro jek to wan y ch s p ecjaln ie d la n ich o b o zó w. A co s ię s tało z Po marań czo wy mi? Gd zie s ię p o d ziały te d zieciak i? Ścis n ęło mn ie w g ard le. Res ztk i o d wag i wy p aro wy wały ze mn ie mo men taln ie, zas tąp io n e p rzez d o b rze mi zn an e p rzerażen ie. – Ch ces z, żeb y m ci p o wied ział? – zap y tał cich o , o p ierając s ię ramien iem o s zy b ę. Ku włas n emu zas k o czen iu wy s zep tałam: – Tak . – Niek tó rzy trafili d o p ro g ramu b ad awczeg o Led y . Teg o s ameg o , d o k tó reg o zab ran o mn ie i Nico p o ty m, jak zak o ń czo n o ek s p ery men ty w Th u rmo n d . Po zo s tali, jeś li wierzy ć s tacjo n u jący m tam wó wczas żo łn ierzo m SSP, zn ajd u ją s ię trzy k ilo metry n a p ó łn o c o d o b o zu , p o g rzeb an i k ilk as et metró w o d to ró w k o lejo wy ch . – Dlaczeg o ? Po co mieliby się ich pozbywać? Dlaczego mieliby potraktować ich jak zwierzęta, które należy uśpić? Czemu? Czemu akurat Pomarańczowych? – Dlateg o , że n ie d ało s ię ich k o n tro lo wać. To jed y n y p o wó d . By ło to n ajmn iej wy mag ające, n ajp ro s ts ze ro związan ie p ro b lemu . Do d atk o wo , jeś li o b o zy k ied y k o lwiek zo s tan ą zamk n ięte, b ęd ą mo g li p o wied zieć, że Po marań czo wi n ie p rzetrwali d ru g iej, n ieis tn iejącej fali OM NI i p o p ro s tu wy marli. Nas z d ar o b jawił s ię u tak n iewielk iej liczb y d zieci, że n ie wzb u d ziło b y to zb y t wielu , a mo że i żad n y ch p o d ejrzeń . Ws k aźn ik u ro d zeń b y ł o b ecn ie d o ś ć n is k i – n iewiele p ar ry zy k o wało p o s iad an ie d zieck a – więc rzeczy wiś cie mo g ło to p rzejś ć b ez ech a. Ciemn e o czy Clan cy ’eg o b ły s zczały . – Wid ziałem ro zk azy wo js k o we… In s tru k cje p o d ające, jak zro b ić to „p o lu d zk u ”, wy wo łu jąc min imaln y b ó l. Nig d y n ie u d ało mi s ię d o s ięg n ąć żad n eg o z n ich n a czas , b y u rato wać ch o ć jed n o d zieck o . – Ty n ig d y n ik o g o n ie ratu jes z – p o wied ziałam z g o ry czą. – Po mag as z jed y n ie s o b ie. – Po s łu ch aj mn ie! – wark n ął, u d erzając d ło n ią w s zy b ę. – J es teś s wo imi u miejętn o ś ciami, a o n e s ą to b ą. Nie p o trafię ci teg o lep iej wy jaś n ić. Wies z, czemu tak n ien awid zę my ś li o leczen iu ? Bo zak ład a, że to , czy m jes teś my , to zło . Że to k ara za co ś , czemu n ie zawin iliś my . A ws zy s tk o d lateg o , że o n i n ie s ą w s tan ie o p an o wać s trach u p rzed ty m, co p o trafimy . An i p rzy jąć, że n a ś wiecie is tn ieją lu d zie s iln iejs i o d n ich i mający więk s zą wład zę. Ch cą cię o d rzeć z s amej s ieb ie… Z mo żliwo ś ci

o b ro n y p rawa d o s tan o wien ia o s wo im ży ciu i k o rzy s tan ia z n ieg o , tak jak i z p rawa d o s tan o wien ia o s wo im ciele. Zap amiętaj mo je s ło wa: k ied y n ad ejd zie k o n iec, to n ie b ęd zie k wes tia wy b o ru . Zad ecy d u ją za cieb ie. – Leczen ie n ie jes t ka r ą . Przecież u ratu je ży cie d ziecio m, k tó re u ro d zą s ię p o n as . Ob y n ig d y n ie mu s iały p rzech o d zić p rzez to co my ! Czy ch o ciaż raz o n ich p o my ś lałeś , zan im zab rałeś s ię d o p o d p alan ia wy n ik ó w? – Oczy wiś cie, że tak ! Ale leczen ie, o k tó ry m ty le g ad as z, n ie p o leg a n a ły k an iu lek ars tw! To b o les n a in wazy jn a o p eracja p o mag ająca jed y n ie ty m d ziecio m, k tó re p rzes zły p rzemian ę. Najs łab s zy m zu p ełn ie s ię n ie p rzy d a, b o n ie b ęd ą w s tan ie jej p rzetrwać. – M u s is z s ię b ard ziej p o s tarać – p o wied ziałam. – J es tem co raz lep s za w wy czu wan iu , k ied y łżes z. Nerwo wo p rzeczes ał d ło n ią s wo je ciemn e wło s y . By ł wy raźn ie s fru s tro wan y . – Po win n aś in wes to wać s wo ją en erg ię w p o s zu k iwan ie p rzy czy n y OM NI. To n ie wiru s . Ty le Led a zd o łała u s talić. To mu s i b y ć jak iś czy n n ik ś ro d o wis k o wy , jak ieś zan ieczy s zczen ie. Nie wiem, czy zd awał s o b ie z teg o s p rawę, ale ws zed ł p ro s to w p u łap k ę, k tó rą n a n ieg o zas tawiłam. Ch ciałam, żeb y mó wił i zas tan awiał s ię n ad leczen iem. Wied ziałam, że wó wczas jeg o my ś li n atu raln ie p o b ieg n ą w s tro n ę matk i, teg o , co jej zro b ił, i miejs ca jej p o b y tu . – Nie czas , b y zmien iać s amą s ieb ie i d o p as o wy wać s ię d o ś wiata. – Gło s Clan cy ’eg o b y ł cierp k i o d my ś li, k tó re wrzały mu p o d s k ó rą. – To ś wiat p o win n aś zmien iać. Walczy ć o rzeczy wis to ś ć, k tó ra cię zaak cep tu je i w k tó rej b ęd zies z mo g ła is tn ieć tak a, jak a jes teś . W k tó rej n ik t n ie o two rzy ci g ło wy s k alp elem, b y cię zn is zczy ć. Na to czek ałam. W ro zmo wie p o jawiła s ię d ziu ra, zu p ełn ie jak b y p o wietrze międ zy n ami s ię ro zs tąp iło . Clan cy zaws ze b y ł w s tan ie wy d o b y ć ze mn ie to , co ch ciał, u p o rczy wie d rażn iąc mo je b o les n e ws p o mn ien ia. Ro b ił to d o ch wili, k ied y s tawałam s ię zb y t ro zk o jarzo n a alb o ro zemo cjo n o wan a, b y o d ep rzeć jeg o atak i. Wied ziałam, że zd arzało mu s ię tracić n ad s o b ą p an o wan ie. Wielo k ro tn ie b y łam teg o ś wiad k iem. Nie ch ciałam jed n ak , b y wy b u ch ł g n iewem. M u s iałam p rzy p rawić g o o u d ręk ę, jak ą u jrzałam n a twarzy Nico w ch wili, k ied y zo b aczy ł s wo je zd jęcie z p rzes zło ś ci. Wied ziałam, że jeś li Clan cy wró ci my ś lami d o teg o , co mu zro b ili, b ęd ę g o mo g ła wy rab iać w d ło n iach jak mo k ry p ias ek . – J eś li ws zy s tk o , co mó wis z, jes t p rawd ą… J eś li leczen ie jes t o k ru tn e i n as

zmien i, u d o wo d n ij to . Ud ało mi s ię g o zas k o czy ć. – J ak ? – Po k aż mi. Do wied ź, że o p eracja jes t tak s tras zn a, jak mó wis z. Nie mam ab s o lu tn ie żad n eg o p o wo d u , b y wierzy ć ci n a s ło wo , b io rąc p o d u wag ę two ją s ławn ą p rawd o mó wn o ś ć. Wy raz n ad ziei zn ik n ął z jeg o twarzy zas tąp io n y p rzez k waś n ą min ę. – Lata b ad ań i zb ieran ia d an y ch ci n ie wy s tarczą? Dałem wam ws zy s tk o , co miałem. – Tak , n a temat Th u rmo n d i p ro g ramu b ad awczeg o Led y . O leczen iu w d als zy m ciąg u n ie wiemy n ic. – Ro zu miem. – Clan cy zaczął s ię p rzech ad zać wzd łu ż d zielącej n as s zk lan ej ś cian y , p rzeciąg ając p o n iej p alcami. – Ch ces z s ię p rzek o n ać n a włas n e o czy ? J eś li n ie u fas z mo im s ło wo m, czemu miałab y ś u fać mo im ws p o mn ien io m? Przecież, jak d o b rze wies z, je tak że mo żn a s fałs zo wać. – J es tem w s tan ie to wy czu ć – p o wied ziałam, k u włas n emu zas k o czen iu zd ając s o b ie s p rawę, że to p rawd a. Kied y o s tatn io p o k azy wał mi, jak s ię zalo g o wać n a s erwer i wy d o b y ć p o trzeb n e p lik i, u ży ł in n eg o ro d zaju ws p o mn ien ia. Czu łam to . W cało ś ci je s o b ie wy o b raził. To d lateg o mo g łam w n ie wk ro czy ć i p o zo s tając s o b ą, wejś ć w in terak cję z o taczający m mn ie ś wiatem, a n ie ty lk o o d eg rać wy d arzen ia z p rzes zło ś ci. Całe d o ś wiad czen ie b y ło zb u d o wan e z in n ej materii. – A jed n ak s ię p o łap ałaś . Brawo . – Clan cy wy g ląd ał n a zad o wo lo n eg o . – Pamięć i wy o b raźn ia to d wie ró żn e b es tie. Umy s ł p rzetwarza je i u jarzmia w o d mien n y s p o s ó b . Kied y zas tęp o wałaś czy jeś ws p o mn ien ia alb o wk ład ałaś w czy jąś g ło wę my ś l, ro b iłaś k ilk a ró żn y ch rzeczy n araz… Nie zd awałaś s o b ie jed n ak z teg o s p rawy , mam rację? Czy tak rzeczy wiś cie b y ło ? Do tej p o ry d ziałałam in tu icy jn ie i p o d ążałam za in s ty n k tem. Zas tan awiałam s ię, czy an alizo wan ie d ziałan ia mo ich u miejętn o ś ci ma jak ik o lwiek s en s … Przecież w k o ń cu k ied y ś miałam s ię ich p o zb y ć razem z lęk iem, jak i ze s o b ą n io s ły . Ale czy n ie p o win n am ch o ć tro ch ę s ię wy s ilić, b y d o k ład n iej zro zu mieć, co ro b ię i w jak i s p o s ó b ? – Zb aczas z z tematu – rzu ciłam. – Nie, p o p ro s tu n a cieb ie czek am – p o wied ział cich o . – J eś li ch ces z to zo b aczy ć.

J eś li to jed y n y s p o s ó b , b y ś u wierzy ła, to zap ras zam… Na p ró b ę zb ad ałam zas ło n y wo k ó ł jeg o my ś li mack ami s wo jeg o u my s łu . Clan cy rzeczy wiś cie n a mn ie czek ał i k ied y ty lk o zamk n ęłam o czy i s ięg n ęłam k u n iemu , p o czu łam, jak b y wy ciąg ał ręk ę, b y wp ro wad zić mn ie d o ś ro d k a. Wn ik ałam co raz g łęb iej p o d p rzezro czy s te wars twy p o p lamio n y ch ws p o mn ień , raz p o raz n ap o ty k ając o b raz czy jejś twarzy alb o jak iś d źwięk . Clan cy miał wy b itn ie p o u k ład an y u my s ł. Czu łam s ię, jak b y m zb ieg ała p o wijący ch s ię k o ry tarzach p ełn y ch o k ien , k tó re k u s iły , b y d o n ich zag ląd n ąć. Alb o s zła alejk ą w b ib lio tece, s zu k ając właś ciwej k s iążk i, i jed y n ie p o s p ies zn ie o miatała wzro k iem mijan e ty tu ły . Ob razy zaczęły s ię ro zmazy wać i zlewać jak p lamy atramen tu n a mo k ry m p ap ierze. Ko lo ry zmien iały s ię i p rzen ik ały , ale n ag le g wałto wn ie i n ies p o d ziewan ie ws zy s tk o s ię u s p o k o iło . Wp ad łam w tak o s tre ws p o mn ien ie, że wy raźn ie czu łam, jak mo ja zd rętwiała s k ó ra d o ty k a zimn eg o metalo weg o s to łu . Kilk ak ro tn ie zamk n ęłam i o two rzy łam o czy , b y p o zb y ć s ię p o ś wiaty o taczającej ws zy s tk o wo k ó ł. Sp ró b o wałam s ię p o d n ieś ć, ale ty lk o o p ad łam z p o wro tem n a s tó ł, d o k tó reg o p as ami p rzy wiązan o mi n ad g ars tk i i k o s tk i. Nie miałam n a s o b ie żad n eg o p rzy k ry cia, jak k o k o n em o p latały mn ie jed n ak k ab le o d ch o d zące o d elek tro d p rzy czep io n y ch d o mo jej czas zk i i k latk i p iers io wej. Otaczał mn ie ró j mężczy zn i k o b iet w b iały ch fartu ch ach , k tó ry ch g ło s y b rzęczały mi wo k ó ł g ło wy . Wy p in ali ze mn ie jed n e k ab le i zas tęp o wali je k o lejn y mi, d o ty k ali mn ie ws zęd zie – ws zęd zie – i b ru taln ie u n o s ili mi p o wiek i, ran iąc o czy o ś lep iający m ś wiatłem. Sły s załam ich cich e żarty i p o mru k i, a p o d p ap iero wy mi mas k ami wid ziałam zary s y u ś miech ó w. Kied y ś , jes zcze w Eas t Riv er, Clan cy p o k azał mi p o d o b n e ws p o mn ien ie. Tru d n o b y ło to o b s erwo wać, a g ro zy d o d awał jes zcze fak t, że ro zg ry wało s ię w In firmerii, k tó rą o d razu ro zp o zn ałam. Wied ziałam ju ż z d o ś wiad czen ia, że im s iln iejs ze ws p o mn ien ie i mo cn iejs ze u czu cia z n im związan e, ty m wy raźn iejs zy o b raz. Nau czy łam s ię, że jeś li co ś s ły s zę, czu ję jak iś zap ach alb o d o ty k w cu d zy m ws p o mn ien iu , to d lateg o , że zap is an e w n im wrażen ia g łęb o k o o d cis n ęły s ię w u my ś le tej o s o b y i zo s tawiły p o s o b ie b lizn ę. To n ie b y ło ws p o mn ien ie b ad ań n ad s p o s o b em leczen ia k o n tro lo wan y ch p rzez jeg o matk ę z d ala o d n ieg o . By ł to o b raz teg o , co zro b io n o mu w Th u rmo n d , zan im zd o łał s ię s tamtąd wy d o s tać. Bad ali g o n iczy m ciek awy o k az, tak s amo jak tamteg o Czerwo n eg o . J ak Nico . Na twarz n ało żo n o mi p las tik o wą mas k ę i p łu ca zalała fala md ląco s ło d k ieg o

p o wietrza. M ó j o rg an izm p o d d ał s ię d ziałan iu s u b s tan cji i n ag le wrażen ie n ad miaru b o d źcó w o s łab ło . Clan cy p o wied ział k ied y ś , że p o d czas zab ieg ó w n au k o wcy o d u rzali d zieci, ale ich n ie u s y p iali. Dzięk i temu u rząd zen ia mo g ły lep iej mo n ito ro wać n o rmaln e fu n k cje ich mó zg ó w i o zn aczać d ro g i, p o k tó ry ch ro zch o d zą s ię p rzep ły wające p rzez n ie imp u ls y zd o ln o ś ci p s io n iczn y ch . Elek tro n iczn e p is k i o d b ijały s ię o d n ieb ies k ich k afelk ó w In firmerii, a ja o d n io s łam wrażen ie, że mas zy n y zawład n ęły p o mies zczen iem i zb liżają s ię d o mn ie, czek ając n a s wo ją k o lej. M iałam tak s u ch y i ciężk i języ k , że n ie mo g łam p rzeły k ać ś lin y – wy p ły wała mi z p o p ęk an y ch , s p u ch n ięty ch u s t d o k ag ań ca, k tó ry mi zało ży li. Ws trząs jak k u la o g n ia u d erzy ł we mn ie b ez o s trzeżen ia i p rzeciął zy g zak iem k ręg o s łu p , jak b y miał mn ie ro zerwać… Z b ó lu aż zap arło mi d ech . Uczu cie b y ło p o d o b n e d o p o rażen ia p rąd em, ty lk o ty s iąc razy mo cn iejs ze. Nie p o trafiłam zap an o wać n ad s wo im ciałem, k tó re n a p rzemian n ap in ało s ię i ro zlu źn iało . – Sp ró b u j p o n o wn ie, ty m razem… – Kręp y n au k o wiec jęk n ął z o b rzy d zen iem i o d s k o czy ł o d s to łu . Zap ach ch lo ru zo s tał zas tąp io n y s mro d em mo czu , k rwi i s p alo n eg o ciała. M ó j żo łąd ek p ewn ie też b y s ię o p ró żn ił, g d y b y co k o lwiek w n im b y ło . W tej ch wili o d d ałab y m ws zy s tk o , b y zad ławić s ię włas n y mi wy mio cin ami i u mrzeć. Nig d y n ie czu łam s ię tak u p o k o rzo n a. Nau k o wiec mach n ął n a p ielęg n iark ę, b y mn ie u my ła, żeb y mo g li zacząć o d n o wa. Zabiję was… Zabiję was, wszystkich… Sło wa g u b iły s ię w zalewającej mó j u my s ł trzes zczącej, czy s tej b ieli. Od erwałam o czy o d flu o res cen cy jn ej żaró wk i w k s ztałcie p o d k o wy , b y jej s iln y b las k całk iem mn ie n ie o ś lep ił. Zn o wu o taczały mn ie b iałe fartu ch y , n o tatn ik i, trzas k u d erzający ch o s ieb ie metalo wy ch p rzy rząd ó w o raz ch o lern e p o p is k iwan ie u rząd zen ia rejes tru jąceg o b icie mo jeg o s erca, k tó re n ie ch ciało s ię p o d d ać. J ed n a z k o b iet o d es zła n a b o k i włączy ła mu zy k ę. Us ły s załam ś p iew Beatles ó w – I want to hold your hand, I want to hold your hand – id ealn ie zg ran y z rad o s n ą melo d ią. J ed en z n au k o wcó w zaczął p o d ś p iewy wać, fałs zu jąc. Ty mczas em mo ją czas zk ę ro zerwała k o lejn a ro zp alo n a b ły s k awica. Kied y zn ó w o d zy s k ałam o s tro ś ć wid zen ia, a o k alająca ws zy s tk o czerń u s tąp iła, mo je ciało wciąż p u ls o wało , ale wo k ó ł p an o wała ciemn o ś ć. Sło d k a ciemn o ś ć. A p o d s o b ą czu łam materiał, n ie s tal. Już po wszystkim. – … ro b i s p o re p o s tęp y …

– … d o k ład n ie d o p as u jemy s p o s ó b leczen ia… w d o b ry ch ręk ach … terap ia p o mag a… Kręp y ły s iejący lek arz ś cis k ał d ło ń mężczy źn ie w k u rtce. J ak i to k o lo r? Nie niebieski… Nie niebieski… Og arn ęła mn ie p an ik a i s p araliżo wała mi u my s ł, k tó ry s zu k ał o d p o wied n ieg o s ło wa. M ężczy zn a w k u rtce zd jął mas k ę. Widzę brodę. Nos. Poznaję. Boli mnie głowa… Nie ma imienia, tylko twarz. Twarz obok słowa „ojciec”. Telefon. Zgłoszenie. Zgłaszają mnie. Ratunku. Ratunku. Ratunku. Podnieś rękę… podnieś rękę… spróbuj… Nie odchodź… Nie zostawiaj mnie… Sło wa p ęk ły i ro zp ry s ły s ię w mo jej g ło wie, zo s tawiając ty lk o d źwięk i i p o jed y n cze litery . J ęzy k u wiąd ł. Ręce sparaliżowane. Palący ból… Wszystko piecze… Pry cza o b o k mo jej s k rzy p n ęła i zo b aczy łam n ad s o b ą d ro b n ą p o s tać. By łam b ezp ieczn a. Nico. Nico, na pomoc. Zimn y ręczn ik n a twarzy . M o je ręce. Szy ja. Ostrożnie. Ostrożnie, Nico. Delik atn y d o ty k n a o b o lałej g ło wie, mięk k ie o p u s zk i p alcó w. Przyjemnie. Po d s ad ził mn ie, wło ży ł ręce w ręk awy , wciąg n ął p rzez g ło wę k o s zu lę. Przy tu lił. Gorące serce. Pło n ące ciemn e o czy . Bezpiecznie. „W porządku. Jestem przy tobie”. Kubek do warg. Woda. Metal w ustach… To nie jest widelec… To nie jest widelec… Czy to… łyżka? Łyżka. Słodkie. Jedzenie. Nico. Ni-co-las. Łk an ie. Ciepły Nico. Łk an ie…

* * Rich ard Ad ams , Wodnikowe Wzgórze, p rzeł. Kry s ty n a Szerer, Wars zawa 1 9 8 2 , s . 2 9 . * * * Tamże, s . 2 5 1 .

12 Wy rwałam s ię ze ws p o mn ien ia, s zarp iąc s ię z n im. Wy jś cie b y ło tru d n iejs ze n iż wejś cie. Nie wied ziałam, w k tó ry m k ieru n k u p o d ążam, n ie p o trafiłam s ię o d n aleźć. Pó jś cie w p rzó d o zn aczało p o wró t d o tej o k ro p n ej s cen y – d o o g o lo n ej g ło wy Nico , jeg o wy ch u d zo n eg o ciała i ro zry wająceg o s erce wy razu twarzy , k tó ry d o b rze zn ałam. Nie ch ciałam zn o wu n a to p atrzeć, ale p o p ro s tu n ie mo g łam o d teg o u ciec. Ru s zy łam więc w d ru g ą s tro n ę, co w rezu ltacie b y ło jak p rzemierzan ie ty łem p o la p o k ry teg o d ru tem k o lczas ty m. Bez wzg lęd u n a to , w k tó rą s tro n ę s złam, b o leś n ie s ię k aleczy łam. Kied y w k o ń cu wró ciłam b ezp ieczn ie d o włas n ej g ło wy , zo rien to wałam s ię, że k lęczę, o p ierając czo ło o s zy b ę. Gwałto wn ie p o ły k ałam jed en h au s t p o wietrza za d ru g im. – Wy s tarczy ci? – p ars k n ął Clan cy . Sk ó ra ch o ro b liwie mu b ły s zczała i cały s ię trząs ł. – Zad o wo lo n a? Nie wiem, jak to zro b iłam. Nap rawd ę. Po p ro s tu o d cięłam s ię o d ws zy s tk ieg o , co zo b aczy łam, i o d arłam s wó j g ło s z ws zelk ieg o ws p ó łczu cia. – Nie. Zas k o czo n y o d wró cił s ię g wałto wn ie w mo ją s tro n ę. – Wiem, jak wy g ląd ały ek s p ery men ty w Th u rmo n d . O Boże. O mój Boże. M iałam wrażen ie, że zaraz zwy mio tu ję. Ch o ciaż w k o ń cu z teg o wy s zed ł, to , co zro b ili z jeg o u my s łem, b y ło … – M iałeś mi u d o wo d n ić, że to s p o s ó b leczen ia jes t o k ru tn y . – Op raco wała g o n a p o d s tawie ty ch b ad ań ! Wy wio d ła s wo ją meto d ę z elek tro ws trząs ó w. M y ś lis z, że n ie wiem, co tak n ap rawd ę k o mb in u jes z? Łu d zis z s ię, że jes tem aż tak g łu p i, żeb y p o k azać ci s am zab ieg alb o miejs ce p o b y tu mo jej matk i? On wie. Wie, gdzie ona jest. Sk iero wał s ię k u p ry czy . Po łączen ie międ zy n as zy mi u my s łami wciąż b y ło n a ty le mo cn e, że p rzez ch wilę czu łam, jak ws trząs a n im ro zżalen ie. Nie s p o d ziewałam s ię teg o . M u s iał s ię zatrzy mać, ch ciałam, żeb y s ię zatrzy mał. Zu p ełn ie zn ieru ch o miałam i s ięg n ęłam g łęb o k o w jeg o my ś li, p o zwalając, b y in tu icja p rzep ro wad ziła mn ie p rzez jeg o ws p o mn ien ia d o częś ci, k tó ra b y ła n ajb ard ziej

ro zp alo n a. Dałam s ię p o p ro wad zić włas n y m o d czu cio m. Clan cy zamarł. M ięś n ie, k o ń czy n y i twarz mu s tężały . Po ru s zy ł s ię, d o p iero k ied y ja to zro b iłam, w d o d atk u n aś lad u jąc mn ie jak w lu s trze. To b y ło n iczy m p o ciąg an ie za s zn u rk i: reak cje Clan cy ’eg o zależały o d teg o , k tó ry ch częś ci jeg o u my s łu d o ty k ałam. Stero wałam n im jak mario n etk ą, ig n o ru jąc wy s iłk i jeg o wo li, k tó ry mi p ró b o wał mn ie zwalczy ć. Mam cię. To właś n ie tak mu s iał s ię czu ć, k ied y man ip u lo wał jed n y m z n as . Beztro s k i, o s zo ło mio n y o g ro mem mo żliwo ś ci. Nie b y łam w miejs cu , w k tó ry m ch ciałam b y ć. Nie d o k o ń ca. Wied ziałam, że p o win n am s ię s k iero wać z p o wro tem w jeg o ws p o mn ien ia, ale n ie miałam p o jęcia, jak tam wró cić. Tu , g d zie u tk n ęłam, b y ło mro czn ie i p o ciąg ająco … Lustro, zad źwięczało w mo ich u s zach . Gło s Clan cy ’eg o b rzmiał p ewn ie, zmu s zając, b y m g o s łu ch ała. Wied ział, że s ama s ię n ie wy d o s tan ę, i mu s iał zd awać s o b ie s p rawę ze zn is zczeń , k tó ry ch mo g łab y m d o k o n ać, g d y b y s p ró b o wał mn ie wy rzu cić. Lustrzane umysły. Zro zu miałam. M o je my ś li zad rżały . Zamk n ęłam mo cn o o czy , zacis n ęłam d ło n ie w p ięś ci i wy mu s iłam, b y n a p o wierzch n ię wy p ły n ęło ws p o mn ien ie mn ie s amej wch o d zącej d o p o mies zczen ia. Wy ry wałam s ię ciemn o ś ci, czu jąc całą s o b ą, jak k to ś wciąg a mn ie w n ią za wło s y . Zn o wu b y łam w k o ry tarzu i p atrzy łam, jak o k n a p ro wad zące d o jeg o ws p o mn ień zatrzas k u ją s ię jed n o p o d ru g im. M iałam ty lk o s ek u n d ę, jed n ą k ró tk ą s ek u n d ę, zan im d o jd zie d o s ieb ie… – Lillian – p o wied ziałam. – M atk a. Sztu czk a zad ziałała tak jak zaws ze. Na d źwięk teg o s ło wa, jeg o my ś li wy d o b y ły ws p o mn ien ie, k tó re p rzy wo ły wał o s tatn io , to , k tó re s tarał s ię ch ro n ić. Wied ziałam, czeg o s zu k am, b o ju ż wcześ n iej wid ziałam frag men ty teg o o b razu . Na wid o k p ięk n ej k o b iety z twarzą o k o lo n ą b lo n d wło s ami i b łag an iem n a u s tach o d razu zan u rk o wałam g łęb iej, p rąc mo cn iej n iż k ied y k o lwiek . Wo k ó ł mn ie co raz wy raźn iej ry s o wało s ię lab o rato riu m Lillian Gray i k o lejn e p rzed mio ty wy p ełn iały p u s te miejs ca jak p u zzle. Pró b o wała o s zu k ać s wo jeg o s y n a, b y g o d o s ieb ie s p ro wad zić i p o d d ać zab ieg o wi. Wy p u ś ciła d o s ieci p rzeciek o ty m, że jes t w Geo rg ii, wied ząc, że Clan cy wp ad n ie n a jej tro p . Tak też s ię s tało . Szarp n ęłam za o b raz, wy mu s zając, b y o d twarzał s ię s zy b ciej. Ko b ieta u n o s iła d ło n ie, u s p o k ajając s y n a s ło wami: „s p o k o jn ie, ws zy s tk o b ęd zie d o b rze”. Przy p o mn iałam s o b ie s tru żk ę k rwi n a k lap ie jej b iałeg o fartu ch a i jak leżąc n a p o d ło d ze, b łag ała: „Clan cy , n ie. Pro s zę,

Clan cy ”, p o d czas g d y o n p o d p alał ws zy s tk o wo k ó ł i z wś ciek ło ś cią n is zczy ł mas zy n y . Po p rzed n im razem n ie wid ziałam jed n ak , jak ch wy ta ją za s zy ję. Teraz czu łam p o d p alcami jej g alo p u jący p u ls . O Bo że, o n zaraz ją… M o je d ło n ie u n io s ły s ię jed n ak i u jęły jej twarz. Nie ma s łó w, k tó re o d d ały b y to , co zo b aczy łam p ó źn iej… Czy tałam u my s ł, k tó ry wn ik ał w in n y u my s ł, wid ziałam ek s p lo zję ws p o mn ień we ws p o mn ien iu . Żar b ijący mi w p lecy b y ł n ie d o zn ies ien ia, ale n ie d awałam za wy g ran ą. M o cn o trzy małam k o b ietę, wy g in ając, łamiąc i k ru s ząc ws zy s tk ie jej my ś li. Us ły s załam wy s trzał i n ag le p o łączen ie międ zy mn ą a Lillian zo s tało zerwan e. Prawą ło p atk ę p rzes zy ł mi b ó l. Od wró ciłam s ię o d n ieo b ecn ej twarzy d o k to r Gray , p o zwalając jej b ezwład n ie o p aś ć n a p o d ło g ę w ch wili, k ied y d o p o mies zczen ia wp ad ły d wie ciemn e p o s taci. M ig ające p ło mien ie o d b ijały s ię w o taczający ch Lillian o k ru ch ach s zk ła. Dziwn e h ip n o ty zu jące p ięk n o teg o o b razu b y ło o s tatn ią rzeczą, jak ą zap amiętałam, zan im zaczęłam u ciek ać. Clan cy wy rzu cił mn ie ze s wo jeg o u my s łu z tak ą s iłą, że u p ad łam i ro zcięłam s o b ie g ło wę o ś cian ę. Leżał n a p o d ło d ze n ajd alej o d e mn ie, jak ty lk o mó g ł. Od wracał s ię d o mn ie p lecami, z tru d em łap iąc p o wietrze. Pry cza leżała n a b o k u jak b ary k ad a, k tó rą p ró b o wał s ię o d e mn ie o d g ro d zić. – Wy n o ś s ię! – wark n ął. – Wy n o ś s ię! Ty m razem n ap rawd ę zaczęłam b iec. Drżący mi ręk ami walczy łam z p ierws zy m zamk iem, p o d czas g d y Clan cy n ie p rzes tawał wy k rzy k iwać za mn ą ty ch d wó ch s łó w. Kto ś o two rzy ł mi o d d ru g iej s tro n y i wp ad łam n a n ieg o , u s iłu jąc n ie d ać mu s ię złap ać, k ied y d rzwi s ię za mn ą zatrzas k iwały . – To ja, to ty lk o ja. – Pu lp et ciąg n ął mn ie za s o b ą k ró tk im k o ry tarzem d o arch iwu m. Przy warłam d o n ieg o p ełn a k o tłu jący ch s ię my ś li i u czu ć, k tó re n ie n ależały d o mn ie. Zan im wy s zliś my n a k o ry tarz, n o g i o d mó wiły mi p o s łu s zeń s twa. Pu lp et ws u n ął k lu cz d o zamk a i g o p rzek ręcił, a k ied y zn aleźliś my s ię p o d ru g iej s tro n ie, zatrzy mał s ię i p o ciąg n ął d la p ewn o ś ci za k lamk ę. – Ru b y ? J eg o twarz p o d zieliła s ię n a p ó ł, a p ó źn iej n a trzy częś ci i cztery … Szliś my s zy b k im k ro k iem, a ja cały czas s ię n a n im ws p ierałam, trzęs ąc s ię z wy s iłk u , jak ieg o wy mag ało o d e mn ie trzy man ie s ię w p io n ie. Pu lp et o two rzy ł d rzwi d o jed n ej z

s y p ialn i i wciąg n ął mn ie d o ś ro d k a. Zs u n ęłam s ię p o n ajb liżs zej ś cian ie, z k ażd y m wy d ech em wy rzu cając z s ieb ie d źwięk g ło s u Clan cy ’eg o . Pu lp et p rzy k u cn ął p rzed e mn ą i w s k u p ien iu mi s ię p rzy g ląd ał. Ile s ły s zał z n as zej ro zmo wy ? Ile zro zu miał z teg o , co zo b aczy ł? Przechytrzyłaś wcielenie chytrości. Nie p o d ejrzewałam, że mo je zd o ln o ś ci k ied y k o lwiek mi n a to p o zwo lą. Po b iłam g o , zd o łałam s ię w n ieg o zamien ić. Wp rawd zie zarzek ałam s ię, że zro b ię ws zy s tk o , b y o d n aleźć Lillian , ale czeg o ś tak ieg o n ie b y łam w s tan ie s o b ie n awet wy o b razić… Nie o ś mieliłam s ię p o d ejrzewać, że jes tem d o teg o zd o ln a. Nie myśl o tym. M iałam, czeg o ch ciałam. Do s tałam p o twierd zen ie, k tó reg o p o trzeb o wałam. – On a ciąg le jes t w ręk ach Lig i – wy b ąk ałam, zan im Pu lp et zad ał p y tan ie, k tó re malo wało s ię n a jeg o twarzy . – Ok azu je s ię, że p o n ią p rzy s zli. – M ó wis z o p ierws zej d amie? M as z p ewn o ś ć, że jej n ie zab ił? Po trząs n ęłam g ło wą. – Zro b ił co ś d u żo g o rs zeg o . Ru s zy łam s zu k ać Co le’a, ale n ie mo g łam g o n ig d zie zn aleźć. Na k o ry tarzu n a g ó rn y m p o zio mie s p o tk ałam s en ato r Cru z. – Wy s zed ł s p o tk ać s ię ze zn ajo my m, k tó ry wciąż ma d o jś cia d o Lig i. Ch ce s p rawd zić, czy n ie s ły s zał czeg o ś o ares zto wan y ch ag en tach – p o wied ziała. – Kazał ci p rzek azać, żeb y ś s ię n ie martwiła i że wró ci wieczo rem. Oczy wiś cie n ie zab rał ze s o b ą telefo n u i n ie b y ło mo żliwo ś ci n awiązan ia z n im jak ieg o k o lwiek k o n tak tu . Nie mo g łam więc p o p ro s ić g o , b y p rzy o k azji s p ró b o wał wy d o b y ć ze s wo jeg o „zn ajo meg o ” in fo rmację o miejs cu p o b y tu Lillian Gray . Nie miałam p o jęcia, g d zie Lig a mo g ła ją p rzetrzy my wać. Przep ro wad zała s wo je b ad an ia w p o b liżu k watery g łó wn ej w Geo rg ii, g d zie d o o ch ro n y Lig a d ała jej zaled wie k ilk u ag en tó w. M o że p rzewieźli ją d o Kan s as , k ied y zamk n ęli tamtejs zą b azę? Gd y p rzech o d ziłam o b o k s iło wn i, mo im o czo m u k azał s ię zas k ak u jący wid o k : Zu , To mmy , Pat i k ilk o ro in n y ch d zieci mo co wało s ię z mas zy n ami d o ćwiczeń . – Wy b acz. – Na mó j wid o k Pat o d s u n ął s ię o d s ztan g i. – M y ty lk o … Nie mamy n ic d o ro b o ty . A ch cemy co ś zro b ić. Sk o ro mamy wziąć u d ział… To zn aczy ja i To mmy . – Weźmiecie u d ział? – p o wtó rzy łam za n im. Ob o k Pata p o jawił s ię To mmy .

– Zg ło s iliś my s ię n a o ch o tn ik a. Do wy zwalan ia Oazy . Wy b acz, g ło s o waliś my p o ty m, jak , eee, wy s złaś . – J as n o czerwo n e wło s y ch ło p ca b ły s zczały w o s try m s ztu czn y m ś wietle. Ob rzu ciłam ich o b u b ad awczy m s p o jrzen iem. To mmy s k u rczy ł s ię s k ręp o wan y , ale Pat s ztu rch n ął g o k arcąco w b o k i u n ió s ł b ro d ę. Uś miech n ęłam s ię. – Ch cecie s ię p o u czy ć s amo o b ro n y ? – zap y tałam. Nie wiem, czy ich reak cja b y łab y ró wn ie en tu zjas ty czn a, g d y b y m zap ro p o n o wała im s ło d y cze. Po zo s tałe d zieci zo s tawiły p rzy rząd y i rzu ciły s ię k u mato m, g d zie k azałam s ię im u s tawić. Zarząd ziłam ro zciąg an ie, p o k azałam s p o s o b y u waln ian ia s ię z ró żn y ch ch wy tó w i wielo k ro tn ie zad emo n s tro wałam, jak p rzerzu cić s o b ie p rzeciwn ik a p rzez ramię, n ie b ęd ąc Nieb ies k im. Kied y p o k ilk u g o d zin ach wres zcie s k o ń czy liś my , n ie wiem, k to b y ł b ard ziej s zczęś liwy , ja czy o n i. W k o ń cu Co le o zn ajmił s wó j p o wró t trzema u d erzen iami w d rzwi p ro wad zące d o Ran cza z zewn ętrzn eg o tu n elu . Wy p ad łam jak p o p arzo n a z b iu ra Alb an a, p o rzu cając s tare d o k u men ty , k tó re p rzeg ląd ałam, i p o b ieg łam, b y mu o two rzy ć. Kied y wy ch o d ził p o s ch o d ach , n a jeg o twarzy malo wał s ię k o n tro lo wan y , n iep ewn y u ś miech . – Po zo s tali też ju ż wró cili – p o wied ział. – Kazałem im zan ieś ć ws zy s tk o p rzed g araż. M o g łab y ś zeb rać d zieci, żeb y p o mo g ły im to zatach ać d o ś ro d k a? Pó jd ę p rzo d em, żeb y p rzeciąć łań cu ch o p latający tę ch o lern ą b ramę… – Co le! – zawo łałam s tan o wczo , k ied y ru s zy ł, żeb y o d ejś ć. Zatrzy mał s ię w p ó ł k ro k u i n iezn aczn ie o b ró cił g ło wę. – Przy k ro mi, p erełk o . Szu k ają ich , ale też n ic n ie wied zą. Wy g ląd a n a to , że Liam za mo imi p lecami s k o n tak to wał s ię z Harry m, b o ten zad zwo n ił d o mn ie ran o z zap ewn ien iem, że p o p y ta. Kied y ś p raco wał w s iłach s p ecjaln y ch i ciąg le ma wielu k o leg ó w w ró żn y ch jed n o s tk ach armii i rząd u . Sło wo o jczy m s p rawiło , że p rzy p o mn iałam s o b ie s cen ę, k tó rą wid ziałam w u my ś le Co le’a. Przed o czami s tan ął mi jeg o b io lo g iczn y o jciec u ś miech ający s ię d o żo n y z p o two rn y m wy razem twarzy … Po czu łam u k łu cie b ó lu . – Ro zu miem – p o wied ziałam cich o . – Dzięk u ję, że s ię s taras z. Zad rżał, wy p u s zczając z p łu c s tru mień p o wietrza, i z wid o czn y m tru d em wzru s zy ł ramio n ami. – A u cieb ie w p o rząd k u ? – Tak . Pó jd ę p o d zieci. Sp o tk amy s ię n a miejs cu .

Zimn e p o wietrze wy p ełn iało g araż ś wieżą, czy s tą wo n ią, k tó rą p o czu liś my ju ż w wio d ący m d o n ieg o tu n elu . Drzwi n a d ru g im k o ń cu b y ły o twarte, k ied y jed n ak p rzek ro czy łam p ró g , s tan ęłam jak wry ta. Nie wiem, ile czas u b y ło trzeb a, b y d o p ro wad zić to miejs ce d o tak ieg o s tan u . Garaż lś n ił. Wp rawd zie g rató w n ie u d ało s ię wy n ieś ć – mo g ło b y to p rzy ciąg n ąć czy jąś u wag ę – ale zo s tały u p o rząd k o wan e wzd łu ż czterech ś cian jak rama u k ład an k i. Ws zy s tk ie reg ały zło żo n o i u zu p ełn io n o n o wy mi p ó łk ami s k leco n y mi ze s tary ch łó żek . Po ws tało ró wn ież miejs ce d o p racy , w k tó ry m zg ro mad zo n o zn alezio n e n arzęd zia. Wrak au ta s to jący n a p o d n o ś n ik u wciąż zajmo wał cen traln ą częś ć tej o g ro mn ej p rzes trzen i, ale wy g ląd ało n a to , że n ad n im ró wn ież p raco wan o . Kto ś d o ło ży ł mu k o ła. Po ramp ie załad u n k o wej d o ś ro d k a wjech ały d wie d u że fu rg o n etk i i b iały v an . Po d b ieg łam d o Liama i Vid y , k tó rzy za p o mo cą s wo ich zd o ln o ś ci wy ciąg ali p u d ła z b ag ażn ik ó w i o d s tawiali je n a b o k . Liam p o d n ió s ł n a mn ie wzro k i n a jeg o twarzy o d malo wał s ię zn ajo my u ś miech . M ach n ięciem p rzy wo łał d o s ieb ie g ru p ę d zieci, k tó ra za mn ą p o d ążała. – So rtu jemy wed łu g ro d zaju . Ko mp u tery i elek tro n ik a tam… Głęb o k ie rad o s n e wes tch n ien ie, k tó re wy d ał z s ieb ie jed en z Zielo n y ch , s p rawiło , że s ię ro ześ miał. – Ży wn o ś ć i wo d a tam. Po win n o b y ć tu też k ilk a to reb z u b ran iami i p o ś cielą… Nie, rzeczy z b iałeg o v an a n ie ru s zamy – rzu cił, p o d b ieg ając, b y zamk n ąć b ag ażn ik . – To … Co le s ię ty m zajmie. Do my ś liłam s ię, że v an em p rzy wieźli b ro ń . Vid a wy d awała s ię n ieo b ecn a. Na jej twarzy n ie p o jawił s ię n awet cień ro zd rażn ien ia, k ied y Pu lp et zas y p ał ją lawin ą p y tań . Nie b y łam p ewn a, czy jes t ś wiad o ma teg o , co ro b i… Sp rawiała wrażen ie zu p ełn ie o d rętwiałej i wy łączo n ej. Zu s tan ęła o b o k , p atrząc n a mn ie p y tająco s wo imi ciemn y mi o czami. Ch ciałam jej p o wied zieć, żeb y s ię n ie martwiła. Zaczy n ałam ro zu mieć, że im ciężs ze s taje s ię s erce, ty m s iln iejs zy mu s i b y ć czło wiek , b y je u d źwig n ąć. Wied ziałam, że ry zy k u ję ro zk was zo n y n o s , ale p rag n ęłam p rzy tu lić Vid ę. Po d jęłam wy zwan ie. Po zwo liła mi. Najp ierw ręce zwis ały jej b ezwład n ie wzd łu ż ciała, p o wo li jed n ak s ię u n io s ły i p rzy cis n ęły mo je p lecy . J ej s k ó ra miała zap ach k u rzu i s ło n ej mo rs k iej wo d y zmies zan y z wo n ią s p alin … Z całeg o s erca żało wałam, że n ie zg ło s iłam s ię, b y p o jech ać zamias t n iej, d zięk i czemu zy s k ałab y d zień n a d o jś cie d o s ieb ie.

– Od zy s k amy ją, d o jas n ej ch o lery ! – p o wied ziała z d etermin acją. – Pu s zczę z d y mem ch atę Gray a i jeg o s ameg o ! J eś li co ś jej s ię s tan ie, wy rwę mu s erce i je p o żrę! Po k iwałam g ło wą. – Nie p o win n aś jeś ć s u ro weg o mięs a – ro zleg ł s ię g d zieś z b o k u g ło s Pu lp eta. – M o że zawierać p ato g en y … Ob ie p o wo li o b ró ciły ś my s ię w jeg o s tro n ę. Po s tawił p u d ło z k o mp u terem n a ziemi i zro b ił k ro k w ty ł. – Kan ad y jczy cy n ap rawd ę s ię p o s tarali, p rawd a? – Sen ato r Cru z o miatała wzro k iem d o s tawę zao p atrzen ia, p rzech ad zając s ię międ zy s tertami. – Czeg o ch cą w zamian za te ws zy s tk ie rzeczy ? – zap y tało jed n o z d zieci. – Nie martw s ię o to – o d p arła. – To n ic w p o ró wn an iu z o d s zk o d o wan iami, k tó re s ą n am win n i. Nazwijmy to p rzy s łu g ą. O n ie, n ie d o s tarczy li b en zy n y ? – Przy s łali cały zb io rn ik – o d ezwał s ię Liam. – Uk ry liś my g o za b arem, b o n ie zmieś cił s ię w d rzwiach . Po za ty m n ie czu łb y m s ię s zczeg ó ln ie k o mfo rto wo , wied ząc, że mamy tu to n ę materiału wy b u ch o weg o . – Co racja, to racja. – Sen ato r ro ześ miała s ię lek k o . – Wy g ląd ało n a to , że b ard zo im zależy – d o d ał. – Us taliliś my miejs ce, g d zie mo g ą zo s tawiać zao p atrzen ie, k ied y p o jawi s ię mo żliwo ś ć p rzen ik n ięcia p rzez g ran icę. Dali mi to … – Wy ciąg n ął z k ies zen i p łas k i s reb rn y telefo n . – Żeb y mó c n as p o wiad o mić, że ws zy s tk o g o to we. – A farb a w s p ray u ? – wtrącił Pu lp et. – Pamiętaliś cie o ty m? – Po co ? – zap y tałam. – Kied y wy ś lemy s amo ch o d y , b y zg arn ąć p lemio n a – p o d jął Liam, g es ty k u lu jąc, b y d o d ać s wo im s ło wo m wag i – b ęd ziemy o zn aczać b ezp ieczn e s zlak i za p o mo cą k o d u d ro g o weg o . Ozn ak o wan ia p o zwo lą n am b ezp ieczn ie wró cić d o b azy i b y ć mo że zach ęcą in n e d zieci, o k tó ry ch n ie wiemy , b y za n imi p o d ąży ły . Uś miech , k tó ry w tak ich ch wilach p o jawiał s ię n a jeg o twarzy , zaws ze b y ł zaraźliwy . Przy g ry złam warg ę o d wewn ątrz, b o p atrzy ł n a mn ie, jak b y miał p rzed s o b ą n ajws p an ials zy wid o k w ży ciu . Ruby może odebrać ci wspomnienia… – Świetn y p o my s ł – p o wied ziałam, o d wracając wzro k . – Tak … – J eg o g ło s zad rżał. – Dzięk i… Dzieci b y ły p rzes zczęś liwe, p rzen o s ząc zap as y d o wn ętrza b azy . Co le ty mczas em o b s erwo wał o taczającą g o k rzątan in ę, o p ierając s ię o ty ln e d rzwi b iałeg o v an a.

– Zaczek ajcie… – Ch wy ciłam Pu lp eta i Liama za k o s zu lk i, zan im wes zli za Zu i Hin ą d o tu n elu . – M u s imy o czy mś p o ro zmawiać. Co le i Vid a ch y b a wy czu li p o b rzmiewające w mo im g ło s ie zd en erwo wan ie, b o n aty ch mias t d o n as d o łączy li. – By łam d zis iaj u Clan cy ’eg o … – o zn ajmiłam. – Ch ciałam s ię d o wied zieć, g d zie jes t jeg o matk a. Co le s ię wy p ro s to wał. – I? –

Praco wała

w lab o rato riu m

w Geo rg ii, ch ro n io n a p rzez

ag en tó w Lig i

s tacjo n u jący ch w tamtejs zej b azie. Wy g ląd a n a to , że zd ąży li ją u rato wać, ale jej p raco wn ia d o s zczętn ie s p ło n ęła. – Do b ra ro b o ta – p o wied ziała cich o Vid a. – J es teś p ewn a? – Na s to p ro cen t. I wątp ię, b y p ó źn iej p o zwo lili jej o d ejś ć. – M y ś lis z, że u k ry wają ją w Kan s as ? – zap y tał Co le. – To miało b y s en s , n ie s ąd zicie? Pro ced u ry Lig i zak ład ają, że jeś li o rg an izacji co ś zag raża, o calałe s iły i s p rzęt s ą s p ro wad zan e d o g łó wn ej, b ezp ieczn ej b azy . M y ś lę, że p o ty m, co zro b ił Clan cy , n ie ry zy k o walib y p rzetrzy my wan ia jej w zewn ętrzn ej p lacó wce. I n ie wierzę, że więźn ia teg o k alib ru p u ś cilib y wo ln o … – By lib y s k ło n n i ją wy mien ić? – zap y tała Vid a. – Za in n eg o więźn ia? – Pierws zą d amę? – o d p aro wał Co le. – Nie wy mien ilib y jej n awet za s tu ag en tó w. Nie ro zu miem ty lk o , czemu n ie u ży li jej wcześ n iej… Zwy k le n ie mają o p o ró w, b y p o s łu g iwać s ię zak ład n ik ami p rzy wy s u wan iu żąd ań . – Có ż… By ć mo że n ie ch cą jej s tawiać p rzed k amerami – p o wied ziałam. – J ak to ? – Clan cy n aru s zy ł jej u my s ł. Nap rawd ę g o n aru s zy ł. – Ps y ch o wu d u ? – zap y tała d la p ewn o ś ci Vid a. – Cu d o wn ie. W tak im razie mo żemy s ię p o żeg n ać z o d p o wied ziami n a n as ze p y tan ia. – Ch ces z ją o d n aleźć – g ło s Liama b y ł cich y i p o b rzmiewała w n im n iewy p o wied zian a n u tk a s mu tk u . – Wierzy s z, że mo żes z n ap rawić to , co jej zro b ił. Po k iwałam g ło wą. – Ro zu miem, że ch ces z wy s łać zes p ó ł d zieci d o s trzeżo n ej b azy o b s tawio n ej p rzez s etk i wy s zk o lo n y ch b y ły ch wo js k o wy ch , k tó rzy s p ecjalizu ją s ię w to rtu rach i zas tras zan iu , ty lk o d lateg o , że mas z teo rię… – p o wied ział Co le. – Nawet jeś li jej tam n ie ma, d o wiemy s ię, g d zie n ap rawd ę ją p rzetrzy mu ją. – Nie

o d p u s zczałam. – To b ęd zie b ły s k awiczn a ak cja. Przecież d o s k o n ale wiemy , g d zie zn ajd u je s ię ta b aza. Do zb ad an ia s y tu acji wy s tarczą d wie o s o b y . J eś li zro b i s ię zb y t n ieb ezp ieczn ie, wy co famy s ię. To n ap rawd ę mo że s ię n am o p łacić. J eś li ją zn ajd ziemy i u d a mi s ię p rzy wró cić jej u my s ł d o n o rmaln eg o s tan u , zd o b ęd ziemy in fo rmacje d o ty czące leczen ia. J eś li n ie, zy s k amy zak ład n ik a, k tó reg o b ęd ziemy mo g li wy mien ić za Cate. Na te s ło wa Vid a wy raźn ie s ię o ży wiła. – J eś li mi o b iecas z, że p o ws zy s tk im wy mien imy ją za Cate, to wch o d zę w to . M o żemy p ó jś ć we d wie. Ro b iły ś my to ju ż wcześ n iej. Pu lp et jęk n ął i p rzy ło ży ł s o b ie d ło ń d o czo ła. – Nie mó w n am tak ich rzeczy . To jes zcze p o g ars za s p rawę. – Ru b y , ty n ie mo żes z iś ć – p o wied ział Co le. – J es teś tu p o trzeb n a. Żeb y s ię n im zajmo wać. Otwo rzy łam u s ta, b y zap ro tes to wać. – Zaraz, zaraz… – wtrącił Liam. – Po wo li. J es zcze k ilk a g o d zin temu o b awiałeś s ię, że ag en tk a Co n n er mo że zd rad zić lo k alizację n as zej k ry jó wk i, a n ie p o my ś lałeś , że żo łn ierze n ajp ewn iej wy ciąg n ęli z jeń có w in fo rmacje o b azie w Kan s as ? Co , jeś li Lig a zd ąży ła s ię ju ż s p ak o wać i s tamtąd zwin ąć? – Wted y b ęd ziemy ich ś led zić – p o wied ziała Vid a. – Ch o ciaż zało żę s ię o s to d o lcó w, że te zad u fan e w s o b ie d u p k i czu ją s ię tak n iezn is zczaln e i b ezp ieczn e, że n ie s p ies zy im s ię d o wy p ro wad zk i. J es tem p ewn a, że ciąg le tam s ą… Zwró ciłam s ię d o Co le’a: – J eś li k to ś ma zan o s ić mu jed zen ie, n a razie mu s is z to ro b ić ty . Zap ewn iam cię, że p rzez jak iś czas n ie b ęd zie ch ciał mn ie o g ląd ać. Co le wy g ląd ał n a zain try g o wan eg o , ale p o ch wili p o trząs n ął g ło wą. – Nie, jes teś p o trzeb n a n a miejs cu i to n ie ty lk o w ty m jed n y m celu . M as z p rzecież p o p ro wad zić u d erzen ie n a o b ó z. – Zajmie n am to ty lk o k ilk a d n i. – Up ierałam s ię. – Nie. Ko n iec i k ro p k a. Patrzy liś my n a s ieb ie tward o , aż p o zo s tali zaczęli n iecierp liwie p rzes tęp o wać z n o g i n a n o g ę. – Zg ło s iłb y m s ię, ale o b iecałem d ziecio m, że zaczn ę o rg an izo wać p o s zu k iwan ia p lemio n – p o wied ział Liam, p rzeczes u jąc d ło n ią ro zczo ch ran e wło s y . – Ch ciałb y m o s o b iś cie wy ru s zy ć ś lad ami g ru p y Oliv ii. Ch y b a wiem, g d zie mo g ą s ię u k ry wać.

– Nap rawd ę? – zap y tałam. Oliv ia, Brett i p o zo s tali, k tó ry ch s p o tk aliś my w Nas h v ille, mieli p ewn e d o ś wiad czen ie b o jo we. Gd y b y s ię d o n as p rzy łączy li, b y lib y n ieo cen io n y m ws p arciem. Pu lp et wy g ład ził wiatró wk ę, k tó rą miał n a s o b ie, i zap iął ją p o d s zy ję z zad ziwiającą d etermin acją. – J a p ó jd ę z Vid ą. Nas tąp iła ch wila całk o witej cis zy . – Eee, n ie, d zięk i… – rzu ciła Vid a. – Po d ejrzewam, że b ard ziej p rzy d ałab y mi s ię g ąb k a d o my cia n aczy ń . – Ciąg le mam d o k u men ty p o ś wiad czające, że jes tem ło wcą n ag ró d . Wy s tarczy , że s ię g d zieś zatrzy mamy , żeb y wy ro b ić n o wą leg ity mację – p o wied ział b ard ziej d o n iej n iż d o n as . – Ty ? By łeś ło wcą n ag ró d ? – Co le wy b u ch ł ś miech em, ale p o ch wili zo rien to wał s ię, że n ik t z n as tak n ie zareag o wał. – Wow, n o d o b rze. Czemu n ie? M ó w d alej. – M am d o s tęp d o ich s ieci i s y s temu n awig acji, d zięk i czemu mo żemy s k u teczn ie ich o min ąć. – Pu lp et o b ró cił s ię d o Vid y . – Nie b ąd ź tak a mąd ra! M o że i u mies z s ię zaczaić i włamać d o b u d y n k u , żeb y wy d o s tać tę k o b ietę, ale ja p o trafię zap ewn ić n am b ezp ieczn y tran s p o rt tam i z p o wro tem. Działałem p o d p rzy k ry wk ą p rzez wiele mies ięcy i n ig d y n ie wzb u d ziłem n iczy ich p o d ejrzeń , n awet SSP. – M o że to d lateg o , że two ja p ars zy wa g ęb a o d s tras zała ich o d p ierws zeg o wejrzen ia – o d g ry zła s ię Vid a. – Serio ? Pro s tack ie żarty ? – s y k n ął. – Ty lk o mi n ie mó w, że twó j ars en ał cięty ch rip o s t ju ż s ię wy czerp ał. Liam wk ro czy ł międ zy n ich , tak żeb y n ie mu s ieli n a s ieb ie p atrzeć, wciąż jed n ak p o d n o s em o b rzu cali s ię o b elg ami. – Vid o , zro zu m, jes tem g o to wy zg o d zić s ię n a wy mian ę, k tó rą p ro p o n u jes z, ale s zan s e, że to s ię u d a, s ą raczej marn e – wtrącił Co le. – Nawet n ie ch cę my ś leć, co b y s ię s tało , g d y b y was złap ali. J ak b y ś to wted y ro zeg rała? – Po wied ziałab y m, że ch ciało mi s ię rzy g ać o d teg o , jak imi jes teś cie tch ó rzami, i że b y łam w s tan ie p o d jąć p rawd ziwe ry zy k o , wierząc, że u d a mi s ię o s iąg n ąć cel. Niech my ś lą, że „celem” b y ło p rzy łączen ie s ię d o n ich . – Przy zn aję, że b rzmi to wiary g o d n ie – rzu ciłam. Vid zie n ie ch o d ziło o p o zn an ie meto d y leczen ia. J ej zaan g ażo wan ie w s tu

p ro cen tach wy wo d ziło s ię z wiary , że to n ajp ro s ts za d ro g a d o o d b icia Cate. Żało wałam, że n ie mam jej d etermin acji i że n ie p o trafię u wierzy ć, iż Cate zo s tan ie p rzy ży ciu wy s tarczająco d łu g o . Wątp iłam jed n ak , czy tak a p o s tawa ma s en s . Łatwiej b y ło d ać s ię o b ezwład n ić s mu tn ej p ewn o ś ci, n iż ży ć n a ro zżarzo n ej k rawęd zi n ad ziei. – Zg o d a. J u ż d o b rze, mo żes z iś ć, o ile weźmies z ze s o b ą n as zeg o n arwan eg o ło wcę. Nie wo ln o ci p o d ejmo wać n iep o trzeb n eg o ry zy k a. Zro zu mian o ? Na k o ń cu języ k a miałam u wag ę, że Vid a i Pu lp et mają d o ś ć p rzeciws tawn e d efin icje „n iep o trzeb n eg o ry zy k a”, ale n ic n ie p o wied ziałam. Nie ch ciałam tracić ich z o czu n a tak d łu g o an i my ś leć, co mo że ich s p o tk ać p o d ro d ze. Sp rawa b y ła jed n ak n a ty le s łu s zn a, że wied ziałam, iż mu s imy p o d jąć n awet tak d u że wy zwan ie. – Będ ę u ważać – p o wied ziała Vid a. – J eś li my ś lis z, że jes tem g o to wa zap rzep aś cić s zan s ę n a o d zy s k an ie Cate, to ch y b a s ię czeg o ś n ały k ałeś . – Ch ciałb y m, s k arb ie. Co le, Liam i ja p raco waliś my w cis zy , o s tro żn ie wy p ak o wu jąc b ro ń . Ty m razem b y łam wd zięczn a za milczen ie, b o p an u jące międ zy n ami n ap ięcie s tało s ię tak n iezn o ś n e, że k o lejn a k łó tn ia s k o ń czy łab y s ię n ap rawd ę źle. W p ewn ej ch wili, g d y p o ch y liłam s ię, b y p o d n ieś ć k arab in i zawies ić g o n a wies zak u w s ch o wk u n a b ro ń , zah aczy łam o co ś b lu zą. Liam s ięg n ął i ją o d czep ił, p rzy czy m n ie p o wied ział an i s ło wa n a wid o k s in iak a n a mo jej s zy i – p o d ciąg n ął ty lk o materiał i s ię o d wró cił. Kied y s k o ń czy liś my , wy s zed ł jak o p ierws zy i zn ik n ął za p o d wó jn y mi d rzwiami. Po d ejrzewałam, że p o s zed ł zas zy ć s ię w g arażu . Ru s zy łam za n im, n a ws zelk i wy p ad ek ws tęp u jąc p o d ro d ze d o s y p ialn i. Więk s zo ś ć d zieci p o ło ży ła s ię ju ż s p ać, ale d rzwi d o n as zeg o p o k o ju b y ły o twarte. W ś ro d k u p rzeb y wał jed n ak ty lk o Pu lp et, k tó ry zas n ął n a łó żk u z o twartą k s iążk ą p rzy zap alo n y m ś wietle. Uś miech n ęłam s ię i ju ż s ięg ałam d o wy łączn ik a, k ied y zau waży łam n a materacu Vid y małe k o lo ro we p u d ełk o . Do my ś len ie s ię, g d zie ją s p o tk am, zab rało mi n ies p ełn a p ó ł min u ty . Wieczk o o p ak o wan ia z farb ą d o wło s ó w zo s tało zerwan e, co o zn aczało ty lk o jed n o . Wen ty lacja w łazien k ach b y ła tak marn a, że mu s ieliś my p o d p ierać d rzwi, p o zo s tawiając je u ch y lo n e, b y n ie u mrzeć z d u ch o ty . M imo to w ś ro d k u b y ło teraz ty le p ary , że zak ręciło mi s ię w g ło wie. – Nie ma w ty m n ic złeg o – u s ły s załam g ło s Vid y . – Ale p o s łu ch aj, Zet, to n ap rawd ę g ó wn ian e ży cie. Zatrzy małam s ię p rzed d rzwiami, p rzy cis n ęłam d o n ich d ło ń i p o ch y liłam s ię w

p rzó d , s łu ch ając teg o p o zo rn eg o mo n o lo g u . – Tak , ale czy to cię n ie wk u rza? – ciąg n ęła Vid a. – Nie u ważas z, że s ą rzeczy tak ważn e, że warto je wy p o wied zieć?… Wiem, że mo żes z je zap is ać, n ie zro zu m mn ie źle, ale jak zamierzas z k ied y k o lwiek wy rzu cić z s ieb ie cały b ó l, jeś li n ie ch ces z o ty m p o g ad ać? Wiem, co czu jes z, jed n ak s wo im milczen iem k rzy wd zis z s amą s ieb ie i ty lk o s ieb ie. Nie d aj im tak iej wład zy . Nie d aj im zamk n ąć s ię w p u łap ce wieczn eg o milczen ia. Są lu d zie, o k tó ry ch warto p amiętać, w k tó ry ch imien iu warto p rzemó wić. J es teś ważn a. Zas łu g u jes z n a to , b y mieć g ło s . Lu d zie p o win n i s ię zamk n ąć i cię p o s łu ch ać. J es teś mąd rzejs za n iż d ziewięćd zies iąt p ro cen t n as zeg o s p o łeczeń s twa. Zamk n ęłam o czy , co fn ęłam s ię i o p arłam o ś cian ę. – Wiem, wiem, ja też s ię czas em b o ję. Zaws ze mam s trach a, k ied y wy b ieram s ię n a ak cję. Nie d o tak ieg o s to p n ia, że trzęs ę p o rtk ami, ale zaws ze s ię martwię, co b ęd zie z in n y mi, jeś li n awalę alb o n ie zd o łam ich wy s tarczająco ch ro n ić. Nas za k o leżan k a Ro o wis i mi jak ieś p ięć lat ży cia. – Zamilk ła, n ajp rawd o p o d o b n iej czek ając, aż Zu s k o ń czy co ś p is ać. – Zro zu m, że s trach n ie ma s en s u . Po ws trzy mu je cię, k ied y p o win n aś n ajmo cn iej p rzeć d o p rzo d u . I is tn ieje ty lk o w two jej g ło wie. M o żes z s ię n ien awid zić za to , że s ię b o is z, ale w ten s p o s ó b w d als zy m ciąg u p o zwalas z s trach o wi k o n tro lo wać s wo je ży cie. Nie jes teś ju ż ty m zmęczo n a? To n ig d y n ie p rzes tan ie ciąg n ąć cię w d ó ł. Nas tąp iła k o lejn a ch wila cis zy , n a ty le d łu g a, że p o n o wn ie b ard ziej u ch y liłam d rzwi. – Lu d zie cały czas wk raczają d o n as zeg o ży cia i z n ieg o zn ik ają – mó wiła teraz ze ś ciś n ięty m g ard łem. – Czas em o b iecu ją, że zaraz wró cą, a n ie p o jawiają s ię n ig d y więcej. M amy tu d o b ry zes p ó ł. Wies z, d laczeg o jes t tak i s iln y ? Bo s ami g o wy b raliś my . Sami g o two rzy my . M o ja s io s tra n ie b y ła tak a jak two i ro d zice, jed n ak też mn ie p o rzu ciła. J ęd za zd rad ziła mo ją k ry jó wk ę za p ien iąd ze, ale n ie p o zwo lę jej wy g rać. M o g łab y m ju ż n ig d y n ik o mu n ie zau fać, ale n ie d am jej tej s aty s fak cji. On a mn ie n ie wy b rała, lecz ja mo g ę wy b rać s o b ie in n ą ro d zin ę. Zaczek ałam ch wilę i wes złam, d o p iero g d y zaczęła n u cić co ś p o d n o s em.. – Cześ ć, mała. J ak leci? – Ob rzu ciła mn ie s p o jrzen iem. Ty m razem zap ach wy b ielacza n ie p o ch o d ził ze ś ro d k ó w d o czy s zczen ia p ry s zn icó w, ale z g ru b ej wars twy k remu , k tó ry Vid a wczes ała s o b ie w k ró tk ie wło s y . Na ramio n ach miała s tary s faty g o wan y ręczn ik ch ro n iący jej s p o rto wy b iu s to n o s z p rzed p o p lamien iem lep k ą mazią. Przez mo men t n ie mo g łam o d erwać o czu o d b lizn p o k ry wający ch jej ło p atk i. By ły to p amiątk i p o p o p arzen iach , jak ich d o zn ała,

walcząc z M as o n em w Nas h v ille. Ich wid o k p rzy p rawił mn ie o md ło ś ci. Zu s ied ziała n a s zafce o b o k n iej i mach ała n o g ami, raz p o raz wy rzu cając w p o wietrze s wo je małe s to p y w b iały ch s k arp etk ach . Wy ciąg n ęła k u mn ie d wa ró żn e o p ak o wan ia – jed n o n ieb ies k ie, d ru g ie czerwo n e – a n as tęp n ie ws k azała n a Vid ę. – Zmu s iłam two jeg o h arcerzy k a, żeb y s ię n a ch wilę zatrzy mał, k ied y wracaliś my z Oreg o n u – wy jaś n iła Vid a, p o czy m zs u n ęła ręczn ik z ramio n i o win ęła g o wo k ó ł d ro b n y ch ramio n ek Zu . – Do b rze zro b iłam. M u s zę p rzy b rać b arwy wo jen n e p rzed ju trzejs zą b itwą. Rzu ciłam jej k arcące s p o jrzen ie w lu s trze. – Niech ci b ęd zie: p rzed mo ją s taran n ie zap lan o wan ą, n iezwy k le o s tro żn ą mis ją ro zp o zn awczą. – Vid a u n io s ła b rew. – J es teś p ewn a, że n ie ch ces z s ię p o p ro s tu ze mn ą wy mk n ąć? – Pu lp et ci s ię p rzy d a – p rzy p o mn iałam jej. – Pro s zę cię, p o s taraj s ię g o n ie zab ić. – Do b ra, d o b ra, zo b aczy my . Ale p amiętaj, że wy p ad k i s ię zd arzają. Zan im zd ąży łam ch o ćb y p o my ś leć, b y ją p o ws trzy mać, Vid a zan u rzy ła o k ry te ręk awiczk ą p alce w k u b k u , w k tó ry m wy mies zała farb ę, i zro b iła n a wło s ach Zu cien k ie p as emk o . – Eee… – wy b ąk ałam. M iałam p u s tk ę w g ło wie, a p ierws za my ś l, jak a mn ie n as zła, d o ty czy ła teg o , jak Liam i co g o rs za Pu lp et zareag u ją n a to u p ięk s zen ie. Zu s p o jrzała w lu s tro i n iecierp liwy m g es tem ws k azała, że ch ce więcej. Vid a p o trząs n ęła g ło wą. – Na razie wy s tarczy . Zo b aczy s z, czy ci s ię s p o d o b a. Wy b rałaś ju ż k o lo r? – Najb ard ziej ch ciałab y ró żo wy – p o wied ziałam, a Zu jak n a k o men d ę o d wró ciła s ię d o Vid y z o czami p ałający mi n ad zieją. Vid a p rzek rzy wiła g ło wę, p rzy g ląd ając s ię o b u farb o m. – M o g łab y m zro b ić o d d zieln ą mies zan k ę i d o d ać tro ch ę mn iej czerwo n eg o n iż zwy k le. Nie wiem, co z teg o wy jd zie, ale warto s p ró b o wać. Zu z en tu zjazmem p o k iwała g ło wą, u ś miech ając s ię s zero k o . – Ch arlie mn ie za to zab ije – n u ciła Vid a, n ach y lając s ię n ad u my walk ą. – Ale mamy g d zieś , co p o my ś lą ch ło p ak i, p rawd a, s io s tro ? – Ch arlie? – Ro ześ miałam s ię zas k o czo n a. – W k o ń cu ma n a imię Ch arles , p rawd a? – wy jaś n iła s zy b k o , rzu cając mi w lu s trze g ro źn e s p o jrzen ie. – Że n ib y „Pu lp et” b rzmi lep iej? – Racja – p o wied ziałam. – Có ż… zo s tawię was s ame…

– Gd zie ci s ię tak s p ies zy , mała? – zap y tała Vid a, ws k ak u jąc n a b lat i s ad o wiąc s ię o b o k Zu . – Zo s tań n a ch wilę. M am wrażen ie, że tro ch ę s ię o s tatn io mijamy . Zawah ałam s ię, b o czu łam, że mu s zę o d n aleźć Liama. Ale jak mo g łam o d mó wić, s k o ro p o raz p ierws zy o d wielu d n i Zu wy g ląd ała jak d awn a Zu ? Zres ztą ja też s ię za n imi s tęs k n iłam. – Zg o d a – p o wied ziałam i s ięg n ęłam p o mis eczk ę z farb ą. – Zo b aczmy , czy u d a s ię n am u zy s k ać id ealn y o d cień ró żo weg o .

13 Po trzech g o d zin ach leżen ia w ciemn o ś ci i liczen ia p o ch rap y wań Pu lp eta w k o ń cu p o s tan o wiłam p o s zu k ać Liama. Zwlek łam s ię z tward eg o materaca i wy s złam n a k o ry tarz. Nie ch ciałam mu p rzes zk ad zać, ale mu s iałam s ię u p ewn ić, że jes t tam, g d zie p o d ejrzewałam. M u zy k a Sto n es ó w wy p ełn iająca tu n el wio d ący d o g arażu b y ła tward y m d o wo d em n a to , że id ę właś ciwy m tro p em. M ick J ag g er ś p iewał o d zik ich k o n iach , a p o b rzmiewająca w jeg o g ło s ie o b ietn ica k azała mi s ię zatrzy mać tu ż p rzed d rzwiami. Po my ś lałam o p ły cie, k tó rą Liam mi p o d aro wał, i o s ch o wan y m w jej p u d ełk u liś cik u . Nag le p o czu łam s ię ro zd arta p o międ zy p o trzeb ą wejś cia d o ś ro d k a a o d ru ch em, b y wró cić d o s y p ialn i, s ch o wać s ię p o d k o cem i zn ik n ąć. Po g arażu s n u ło s ię k ilk o ro d zieci. Przy s to le p o d ś cian ą n ap rzeciwk o s ied ziała ty łem d o mn ie jed n a z d ziewczy n ek , ale n ie b y łam w s tan ie d o jrzeć, czy m s ię zajmu je. Po zo s tali g rali w k arty n a ro zś cielo n y m n a p o d ło d ze k o cu . Wy d ało mi s ię d ziwn e, że s ied zą tu , zamias t wy k o rzy s tać k rzes ła i s to ły w au li, g d zie mu s iało b y ć p rzy n ajmn iej o d o b ry ch k ilk a s to p n i ciep lej. Ru s zy łam d o p rzo d u , o b ejmu jąc s ię ramio n ami, b y zatrzy mać ch o ć tro ch ę ciep ła. Po czu łam jed n ak , że p o d es zwy b u tó w k leją mi s ię d o p o d ło g i. Sp o jrzałam w d ó ł i n aty ch mias t o d s k o czy łam. Po d ło g ę zn aczy ł wielk i b iały p ó łk s ięży c. Kto ś mu s iał g o n amalo wać całk iem n ied awn o . Liam k u cał p lecami d o mn ie p rzy s wo im n o wy m mo to cy k lu . Zd ąży ł ju ż zetrzeć o b lep iającą mas zy n ę s zarą s k o ru p ę b ru d u i wy p o lero wać jej s reb rn e i czarn e elemen ty n a b ły s k . Wy g ląd ała jak p ro s to ze s k lep u . Patrzy łam, jak n ag le ws taje, s ięg a p o k awałek p ian k o weg o materiału i zaczy n a n im o wijać s io d ełk o , żeb y zak ry ć p ęk n ięcia w s k ó rze. – Ład n ie tu p o s p rzątaliś cie! – M u s iałam p rzek rzy k iwać M ick a J ag g era, żeb y Liam mn ie u s ły s zał. Rad io s tało zaled wie k awałek o d mo jej s to p y , ale czu łam, że n ie mam p rawa g o wy łączać. Po d ejrzewałam, że mu zy k a miała zag łu s zy ć ws zy s tk ich i ws zy s tk o wo k ó ł i o to czy ć g o jak tarczą ry tmem i melo d ią. Liam g wałto wn ie s ię o d wró cił. Zas k o czy łam g o . Na jeg o b iały m p o d k o s zu lk u

wid n iały p lamy o leju i s mu g i k u rzu , zres ztą tak s amo n a czo le i p o liczk u , o k tó re n ajp rawd o p o d o b n iej n ieś wiad o mie wy tarł d ło ń . W mo ich o czach wy g ląd ał ro zb rajająco atrak cy jn ie. M iałam wielk ą o ch o tę p o d ejś ć d o n ieg o i u jąć jeg o twarz w d ło n ie. A p o tem cało wać g o , cało wać b ez k o ń ca, b y p rzy wró cić mu b eztro s k i u ś miech . Nag le zap o mn iałam o ws zy s tk im, co s ię wy d arzy ło o d p o czątk u aż d o teraz. Po my ś lałam o p ęk n ięty ch o p o n ach , s k arp etk ach i Beach Bo y s ach … – Co s ię s tało ? – zap y tał. – Nic – wy b ąk ałam. – Po p ro s tu … Zmartwiłam s ię, b o ju ż d awn o p o cis zy n o cn ej, a n ie wied ziałam, g d zie jes teś . Ch ciałam… – Up ewn ić s ię, że n ie zwiałem? Serio ? – Zaczął s ię o d wracać z p o wro tem d o mo to cy k la, ale n ag le zn ieru ch o miał i p rzy cis n ął d ło ń d o czo ła. – Ch o lera… Rzeczy wiś cie k ied y ś ju ż to zro b iłem, p rawd a? W Nas h v ille? Nie, ch y b a n ie… M aleń k a b ań k a miły ch ws p o mn ień , k tó rą s ię o to czy łam, p ęk ła. – Nie, to b y ło w Ok lah o mie. W p ark u n aro d o wy m. – Racja, racja. To o s tatn ie, co p amiętam jak p rzez mg łę. Zaraz p rzed ty m, jak ty … – Nie d o k o ń czy ł i ty lk o mach n ął ręk ą. – Wy b acz. M u s imy zawies ić tu zeg ar. Omio tłam s p o jrzen iem jeg o p ro fil, lin ię s zczęk i i z p rzy g n iatającą p ewn o ś cią zd ałam s o b ie s p rawę, że n ie jes tem tu mile wid zian a. – Do b rze, w tak im razie… – p o d jęłam, n ad ając s wo im s ło wo m p o two rn ą lek k o ś ć. – Ro zu miem. Pó jd ę ju ż s o b ie… – Kied y wy d o b y wałam z s ieb ie te zd an ia, b o lało mn ie g ard ło , a d o teg o miałam wrażen ie, że i tak p ap lam b ez s en s u . Głupia! Jesteś taka głupia. Przecież p rag n ęłam n ab rać d o n ieg o d y s tan s u , p rawd a? Nie ch ciałam mó wić mu o ws zy s tk im… Teraz zd awało mi s ię jed n ak , że ju ż zu p ełn ie zap o mn iałam, jak z n im ro zmawiać. Co fn ęłam s ię o k ro k , ale k ied y mu zy k a tro ch ę u cich ła, Liam zawo łał: – M y ś lę, że o ch rzczę ją „Sło d k a Rita”! Co o ty m my ś lis z?! M imo ws zy s tk o p o czu łam, że s ię u ś miech am. – J ak z p io s en k i Beatles ó w? Op arł s ię o s io d ełk o mo to cy k la, wy ciąg n ął p rzed s ieb ie n o g i i s p ló tł ręce n a p iers i. Po p rawiłam s ię w my ś lach : d o p iero ter a z miałam p rzed s o b ą n ajcu d o wn iejs zy wid o k n a ś wiecie. Pierws zy raz o d wielu mies ięcy Liam wy g ląd ał jak p rawd ziwy o n . Od d ło n i wieczn ie p rzeczes u jącej wło s y p o s p o s ó b , w jak i d żin s y o p ad ały mu lu źn o n a b io d rach . – Pas u ję d o n iej, p rawd a? – p o wied ział, a n a jeg o twarzy p o jawił s ię n ieś miały ,

u ro czy u ś miech . – Czy Rita w p io s en ce n ie jes t p rzy p ad k iem p o licjan tk ą? – zap y tałam, k ieru jąc s ię z p o wro tem w jeg o s tro n ę z walący m s ercem. Liam p atrzy ł n a mn ie z tak ą u wag ą, że n iemal p o tk n ęłam s ię o włas n e s to p y . Go rąco , k tó re g ro mad ziło s ię tu ż p o d mo im s ercem, p rawie b u ch n ęło ży wy m o g n iem, k ied y wy ciąg n ął k u mn ie ręce i o two rzy ł d ło n ie. Dałam mu s ię o b jąć i o p arłam s ię o jeg o ramię. – Tak , ale też jes t cu d n a – o d p arł cich o . Przes u n ęłam d ło n ią w g ó rę p o jeg o p lecach i z u lg ą zau waży łam, że jeg o s k ó ra jes t ró wn ie g o rąca jak mo ja. M iałam o ch o tę wy p y tać g o o wy p rawę p o zao p atrzen ie, o to , jacy b y li lu d zie, k tó ry ch s p o tk ał, ale n ag le wy s tarczy ło mi, że mn ie p rzy tu la i że cału je mo je wło s y i p o liczek . Od ch y liłam g ło wę, wp atru jąc s ię w jeg o twarz, a o n s ięg n ął w d ó ł i ws u n ął d ło ń d o ty ln ej k ies zen i mo ich d żin s ó w. Przy g ląd ał mi s ię, k ied y k ciu k iem s tarałam s ię zetrzeć mu z twarzy s mu g ę o leju . – Ch o lera – p o wied ział ze ś miech em. – J es tem s tras zn ie u p ap ran y , co ? Jesteś idealny. M o je p alce i wzro k s p o częły n a b lad ej b liźn ie w p rawy m k ącik u jeg o u s t i n ag le p o czu łam, że w g ło wie p o jawia mi s ię mro czn e, n ieu s tęp liwe ws p o mn ien ie. – J ak s ię n ab awiłeś tej b lizn y ? – zap y tałam. Ch ciałam u s ły s zeć o d n ieg o to , co zo b aczy łam zamk n ięte w u my ś le Co le’a. – Nig d y cię o to n ie p y tałam. – Nic n ie s traciłaś . – Sięg n ął k u mo jej d ło n i i zamk n ął ją w s wo jej. – Nie k ry je s ię za ty m żad n a ciek awa h is to ria. M am ją o d zaws ze. Co le twierd zi, że s ię s k aleczy łem, k ied y zep ch n ął mn ie z łó żk a. Zamk n ęłam o czy i wes tch n ęłam, a k ied y mn ie p o cało wał, o d ep ch n ęłam o d s ieb ie p rawd ę. – Co le p o wied ział, że zad zwo n iłeś d o Harry ’eg o , żeb y p o p ro s ić g o o p o mo c w zlo k alizo wan iu Cate. – Zmien iłam temat. – Dzięk u ję. Bard zo ci d zięk u ję. Wiem, że s taras z s ię n ie mies zać w to s wo ich ro d zicó w. Ro ześ miał s ię. – An i Harry ’eg o , an i ty m b ard ziej mo jej mamy n ie u s trzeg ę p rzed p ak o wan iem s ię w k ło p o ty . His to ria Zu wy raźn ie to p o twierd za. – Ud ało ci s ię z n imi p o ro zmawiać? – Tak . Uży łem jed n o razo weg o telefo n u . Nies amo wicie b y ło ich u s ły s zeć. M iałem

wrażen ie, że o d o s tatn iej ro zmo wy min ęły całe wiek i. Po g ład ziłam g o p o ramien iu . Cies zy łam s ię jeg o rad o ś cią i to b ard ziej, n iż s ię s p o d ziewałam. M o ja ek s cy tacja b y ła n a ty le d u ża, że zig n o ro wałam n iewielk ie u k łu cie zazd ro ś ci w jed n y m z zak amark ó w mo jeg o wciąż p o s in iaczo n eg o s erca. – Bałem s ię, że n ie p rzy jmie p o mo cy o d Harry ’eg o – ciąg n ął Liam. – Kłó cili s ię o d d n ia, w k tó ry m s ię p o zn ali. – Dlaczeg o ? – zap y tałam. J eś li Co le rzeczy wiś cie s zczerze n ien awid ził s wo jeg o b io lo g iczn eg o o jca, to s k ąd b rał s ię w n im tak d u ży o p ó r wo b ec Harry ’eg o ? Liam wzru s zy ł ramio n ami. – J ak o d zieck o Co le b y ł n ie d o o k iełzn an ia. M ama n ie miała s erca, b y g o d y s cy p lin o wać p o ty m ws zy s tk im, co p rzes zliś my , więc to zad an ie p rzy p ad ło Harry ’emu . J es t ś wietn y m, k o ch ający m, zab awn y m g o ś ciem, ale p o trafi b y ć s u ro wy . Przez lata s łu ży ł w wo js k u . – A Co le n ig d y n ie lu b ił, b y k to ś mu mó wił, co ma ro b ić – d o k o ń czy łam. Co więcej, b y łam p rzek o n an a, że k ied y p rzes zed ł p rzemian ę i ro zwin ął s we p rzerażające, tru d n e d o o p an o wan ia zd o ln o ś ci, p rzez więk s zo ś ć czas u b y ł wś ciek ły . M u s iał też s tras zn ie s ię b ać, że k to ś to o d k ry je. Przełk n ęłam ś lin ę n a tę my ś l i n ic n ie p o wied ziałam. Gdyby tylko wyznał prawdę Liamowi… – Sąd zę, że b y ł… Nie wiem, czy to , co p o wiem, ma s en s , ale wy d aje mi s ię, że Co le n ig d y n ie p o zwo lił s o b ie, b y zau fać Harry ’emu . Pamięta więcej n iż ja z o k res u , k ied y b y ł z n ami n as z b io lo g iczn y o jciec, i b o i s ię o mamę. J es tem w s tan ie to zro zu mieć. Czas em jed n ak zach o wu je s ię, jak b y czek ał, aż Harry n as zawied zie. Aż n as s k rzy wd zi. A n ig d y d o teg o n ie d o jd zie. M y ś lę, że Co le ws tąp ił d o Lig i, żeb y g o wk u rzy ć. – M o że ws p ó łp raca p rzy tej s p rawie zb u d u je międ zy n imi zau fan ie? – Harry ma tak ą n ad zieję. I ch cę, żeb y ś wied ziała, że ja też. – Liam k o lejn y raz p o cało wał mn ie we wło s y i s ię o d s u n ął. – Do ś ć ju ż o ty m. J es tem wy k o ń czo n y . J a zu p ełn ie n ie b y łam zmęczo n a i miałam p rzeczu cie, że o n też ty lk o tak mó wi. Po cało wałam b lizn ę w k ącik u jeg o u s t, p rzeciąg ając d ło n ią p o jeg o s zy i i ws u wając mu p alce we wło s y . J eg o jas n o n ieb ies k ie o czy zd awały s ię ciemn ieć, k ied y p o ch y lał s ię k u mn ie, b y s p o tk ać mn ie w p ó ł d ro g i. Kto ś za n ami zak as zlał. Od czek ał ch wilę i zro b ił to zn o wu .

Liam mru k n ął p o d n o s em co ś d o ś ć o s treg o jak n a s ieb ie i o d s u n ął s ię o d e mn ie. Wid ziałam, że twarz ciąg le mu p ło n ie, a w o czach b ły s zczy s zaleń s two . – Tak ? Przed n ami s tała d ziewczy n k a, k tó ra wcześ n iej p raco wała p rzy s to le z ty łu g arażu . Nieb ies k a o imien iu Elizab eth , jed n a ze zb ieran in y , n a k tó rą n atk n ęliś my s ię, s zu k ając Zu . W s k ró cie Liza. – Sk o ń czy łam, ale n ie wiem, czy … M y ś lę, że to b ard ziej p rzy p o min a b iałeg o b an an a. – Po d n io s ła czarn y k as k , b y ś my mo g li s ię mu p rzy jrzeć. Z b o k u wid n iało co ś , co n a mo je o k o wy g ląd ało n a p ó łk s ięży c. Po czu łam, jak Liam ś cis n ął mn ie mo cn iej w p as ie. – Wy g ląd a ś wietn ie – p o wied ział. – Ty wies z, co to miało b y ć, ale co , jeś li o n a s ię n ie d o my ś li? – zap y tała Liza. – On a? – wtrąciłam. – Nas za łączn iczk a – wy jaś n ił p o s p ies zn ie Liam. – To zn aczy łączn iczk a s en ato r Cru z. Pro s iła, b y m miał co ś , co p o zwo li jej mn ie ro zp o zn ać, k ied y zjawię s ię p o zao p atrzen ie. – Ale p rzecież b ęd zies z p ro wad ził s amo ch ó d alb o ciężaró wk ę, p rawd a? A n ie mo to cy k l. Zawah ał s ię. Wy p ro s to wał p lecy i o d s u n ął s ię o d s wo jeg o n o weg o p o jazd u , p o czy m o d wró cił s ię d o mn ie z wy raźn ie wy mu s zo n y m u ś miech em. – Czas em b ęd ę wy jeżd żał n a Ricie, w zależn o ś ci o d s y tu acji. Ten s am s y mb o l u mieś cimy n a d rzwiach ciężaró wk i. Nie wied ziałam d o k ład n ie, co n ajb ard ziej mn ie zan iep o k o iło : d ziwn y to n jeg o g ło s u , b lad a twarz Lizy , k tó ra n ag le u ciek ła, czy to , jak s zy b k o ch wy cił mn ie za ręk ę i p o ciąg n ął za s o b ą d o tu n elu . Z reg u ły k ażd a p rzech o d ząca mu p rzez g ło wę my ś l, n ieważn e, czy d o b ra, czy zła, zaws ze o d zwiercied lała s ię n a jeg o twarzy . Wid ząc, jak b ard zo s tara s ię to k o n tro lo wać i wy k o rzy s tu je mro k n iczy m zas ło n ę, p o wo li zd awałam s o b ie s p rawę z jed n eg o . On też miał p rzed e mn ą tajemn ice. Vid a i Pu lp et wy ru s zy li n azaju trz n a d łu g o p rzed ws ch o d em s ło ń ca. Liam, Zu i ja o d p ro wad ziliś my ich d o k o ń ca tu n elu . Nie zważając n a to , czy mamy o ch o tę ws tawać, czy n ie, w ch wili, g d y o d ezwał s ię b u d zik w zeg ark u Liama, Vi i Pu lp et zaczęli s ię s p rzeczać tak g ło ś n o , że żad n e z n as n ie miało ju ż s zan s n a p o n o wn e zaś n ięcie. Po k ilk u min u tach p o jawili s ię ró wn ież Nico i Co le. Ob aj b y li b lad zi ze zmęczen ia,

k tó re n ie miało n ic ws p ó ln eg o z p o b u d k ą o n iep rzy zwo itej p o rze – w o g ó le n ie p o ło ży li s ię s p ać. Wid ząc, że u n ik ają n as zeg o wzro k u , zaczęłam s ię d en erwo wać, k ied y jed n ak zap y tałam Co le’a, co s ię d zieje, p o wied ział ty lk o : – Po ro zmawiamy p ó źn iej. Vid a p o d es zła jes zcze z Liamem i Co le’em d o map y , a ja o d ciąg n ęłam Pu lp eta n a b o k i p o p ro wad ziłam g o za s o b ą k awałek w g łąb k o ry tarza. Wid ziałam, że to czy ze s o b ą wewn ętrzn ą walk ę, b y zach o wać wzg lęd n y s p o k ó j. Tak b ard zo k iero wał s ię ro zu mem i lo g ik ą, że n ie wy k s ztałcił mech an izmó w rad zen ia s o b ie z s iln y mi emo cjami b u rzący mi id ealn y p o rząd ek my ś len ia. Po d ejrzewałam, że b o i s ię n ie ty le o s ameg o s ieb ie, ile o to , co mo że s ię wy d arzy ć p o d czas ich n ieo b ecn o ś ci. – Nie ró b g łu p o t – zaczął. – Db aj o s ieb ie. A w razie czeg o zas to s u j o d p o wied n ie leczen ie… – Czy to n ie ja p o win n am d ziś p rawić k azan ia to b ie? – s p y tałam. – Hej, n ie ma czas u n a p o g ad u ch y i czu ło ś ci! – zawo łała Vid a. – Sp ad amy ! Pu lp et u n ió s ł p alec ws k azu jący n a zn ak , że p o trzeb u jemy min u ty . Vid a p ry ch n ęła n iecierp liwie i o d p o wied ziała, p o k azu jąc mu zu p ełn ie in n y p alec. – Nie mam wątp liwo ś ci, że wam s ię u d a – p o d jęłam – ale b o ję s ię, że zan im d o b rn iecie d o k o ń ca, jed n o z was u d u s i d ru g ie. – Uzu p ełn iamy s ię n awzajem – s twierd ził s p o k o jn ie. – On a ma mięś n ie, a ja u my s ł. Alb o wró cimy o b o je, alb o w o g ó le, b o s ię p o zab ijamy . – Nawet tak n ie żartu j – s zep n ęłam. – M u s zę s ię z teg o ś miać, b o in aczej p ewn ie wy b u ch łb y m p łaczem. – Na jeg o twarzy o d malo wało s ię n ap ięcie. – Nie mu s is z iś ć, jeś li n ie ch ces z – p o wied ziałam s zy b k o . – J es zcze n ie jes t za p ó źn o . – Ch y b a jed n ak jes t… A p o za ty m ja też mu s zę s ię czy mś wy k azać. – Wzru s zy ł ramio n ami z n o n s zalan cją, k tó ra zu p ełn ie d o n ieg o n ie p as o wała. J eg o g ło s b y ł ś ciś n ięty i p rzefiltro wan y p rzez s trach więzn ący mu w g ard le. – Ob o je wró cicie cali i zd ro wi – o zn ajmiłam, k ład ąc mu d ło n ie n a ramio n ach i zmu s zając, b y s p u ś cił wzro k i n a mn ie s p o jrzał. – M acie ws zy s tk o p o d k o n tro lą. Bąd źcie o s tro żn i i s zy b k o wracajcie d o n as w jed n y m k awałk u . Pu lp et o d wró cił s ię d o Vid y , k tó ra b y ła jed y n ą o s o b ą p o trafiącą ch o d zić tam i z p o wro tem tak , że wy g ląd ała, jak b y s zy k o wała s ię n a ło wy . – Có ż… M am n ad zieję, że n ajwy żej w d wó ch . – Sp o jrzał n a mn ie p rzeciąg le i

s mu tn o . M imo wcześ n iejs zeg o p o s p ies zan ia Vid a d ała Pu lp eto wi czas , b y u k ląk ł i p o ro zmawiał z Zu , a p ó źn iej p o k lep ał Liama p o p lecach . Co le o two rzy ł d rzwi, wp u s zczając d o k o ry tarza s tru mień zimn eg o p o wietrza, i o d s u n ął s ię, b y Pu lp et mó g ł ru s zy ć w d ó ł tu n elu . Ch o ciaż n ap rawd ę w n ich wierzy łam, mu s iałam zwalczy ć o d ru ch , b y rzu cić s ię k u wy jś ciu i zag ro d zić je p rzed n imi włas n y m ciałem. Przy cis n ęłam d ło ń d o p iers i, s tarając s ię o p an o wać o g arn iającą mn ie p an ik ę. Zu n ie miała jed n ak p o d o b n y ch o p o ró w – n ag le wy rwała s ię Liamo wi i p rzep ch n ęła p rzed Co le’a, k tó ry zamy k ał d rzwi. Kied y ją d o g o n iliś my , ciąg n ęła Vid ę i Pu lp eta za p lecak i, zap ierając s ię p iętami o p ro wizo ry czn ą p o d ło g ę i p łacząc b ezg ło ś n ie. Nie s p o s ó b b y ło n a n ią p atrzeć. Nig d y wcześ n iej n ie wid ziałam jej aż tak p o ru s zo n ej. Po trząs ała g ło wą i p o ru s zała u s tami w n iemy m b łag an iu . Pu lp et s p o jrzał n a n as zas k o czo n y . Zu p o d wielo ma wzg lęd ami b y ła n ajtward s za z n as zej g ru p y . Strach i s mu tek p o trafiły całk iem ją p rzy g n ieś ć, ale n ajs zy b ciej ze ws zy s tk ich wracała d o ró wn o wag i. Zwy k le s k ry wała u czu cia za mu rem, k tó ry s ama wzn io s ła, ty m razem jed n ak o k azał s ię o n za n is k i, b y p o ws trzy mać p ełen d es p eracji lęk . Nie mo g łam n a to p atrzeć. Od tłu mio n eg o p łaczu ro zb o lało mn ie g ard ło . Vid a zs u n ęła p lecak i u k lęk ła p rzed d ziewczy n k ą. – Hej, Zet, d aj s p o k ó j. Będ zie tak , jak u zg o d n iły ś my , zg o d a? Zu p rzy cis n ęła twarz d o p lecak a Pu lp eta. – To , co s ię p rzy d arzy ło two jemu zn ajo memu … Temu , k tó ry p rzy wió zł cię d o Kalifo rn ii, b y ło … – wid ziałam, jak Vid a g ry zie s ię w języ k i d o b iera in n e s ło wa – s tras zn ie p o p ap ran e. Nap rawd ę b ard zo , b ard zo mi p rzy k ro , że tak to s ię s k o ń czy ło . Ale ze mn ą i z Ch arliem b ęd zie in aczej. Wró cimy . Żad n e z n as cię n ie zo s tawi. O ro d zin ę trzeb a d b ać, p rawd a? Nie zd awałam s o b ie s p rawy , że Liam ciąg le trzy ma mi d ło ń n a ramien iu , d o ch wili, k ied y ją zacis n ął. J eg o twarz miała k o lo r p o p io łu . Zu u s p o k o iła s ię n a ty le, b y p u ś cić Pu lp eta i całk iem o d wró cić s ię d o Vid y . – M o żes z mi zau fać, Zet. Nie zawio d ę cię. Ob iecu ję. Dziewczy n k a p o k iwała g ło wą, wy cierając twarz w ręk aw. Vid a wy ciąg n ęła zaciś n iętą p ięś ć, żeb y p rzy b ić ją z p iąs tk ą Zu , ale ta ją u b ieg ła i o p lo tła jej s zy ję ch u d y mi ramio n k ami. Vid a s zep n ęła jej co ś n a u ch o tak cich o , że res zta z n as n ie b y ła w s tan ie n ic u s ły s zeć. Kied y Zu s ię o d n iej o d s u n ęła, k iwała g ło wą z wy razem zap iek łej d etermin acji n a twarzy . Nas tęp n ie b ez ch wili n amy s łu o d wró ciła s ię i

u ś cis k ała Pu lp eta, g ro żąc Vid zie p alcem, jak b y ch ciała p o wied zieć: „zach o wu j s ię”. – J u ż ci mó wiłam, że d o trzy mu ję o b ietn ic – s k wito wała Vid a i s ię p o d n io s ła. Liam wy s tąp ił d o p rzo d u i o d p ro wad ził Zu z p o wro tem w g łąb k o ry tarza, żeb y n ie mu s iała p atrzeć, jak zatrzas k u ją s ię za n imi d rzwi. Wid ziałam, jak d ziewczy n k a s ię p ro s tu je, zacis k a d ło n ie w p ięś ci i u n o s i b ro d ę. Wy g ląd ała zu p ełn ie jak Vid a, k ied y s zy k o wała s ię d o walk i. – Ch o d ź, p ó jd ziemy co ś zjeś ć, zg o d a? – p o wied ział d o n iej Liam i o g ląd ając s ię p rzez ramię, rzu cił d o mn ie: – Id zies z z n ami? Po trząs n ęłam g ło wą. – M u s zę wziąć p ry s zn ic i zająć s ię k ilk o ma s p rawami. Do łączę d o was p ó źn iej. Liam p o mach ał mi n a p o żeg n an ie i ru s zy ł z Zu w k ieru n k u k u ch n i n a d o ln y m p o zio mie. – Do b ra, co s ię d zieje? – zap y tałam, zan im Co le i Nico zd ąży li s ię o d ezwać. – Co s ię wczo raj wy d arzy ło ? – Lep iej b ęd zie, jeś li s ama zo b aczy s z. – Co le min ął mn ie i ru s zy ł ś lad em b rata w k ieru n k u s ch o d ó w. Po s złam za n im b ez s ło wa, p rzy g ląd ając s ię ze ś ciś n ięty m żo łąd k iem wg ap io n emu w p o d ło g ę Nico . Co raz tru d n iej b y ło mi u d awać, że mn ie n ie o b ch o d zi. Wes złam d o s ali k o mp u tero wej p o raz p ierws zy , o d k ąd wy p o s ażo n o ją w n o wy s p rzęt. W miejs cu , g d zie d o tej p o ry zn ajd o wał s ię lap to p , teraz s tało p ięć k o mp u teró w s tacjo n arn y ch . Do d atk o wo wzb o g aciliś my s ię w trzy s reb rn e lap to p y , k tó re leżały n a u s tawio n y ch p o d ś cian ą b iu rk ach . Śro d ek s ali wciąż b y ł wo ln y i p rzezn aczo n y d o zeb rań . Zau waży łam ró wn ież d ru k ark ę i s k an er. Nico jak zwy k le zajął miejs ce z ty łu p o mies zczen ia, a Co le zrzu cił wy d ru k i n iezro zu miały ch k o d ó w z jed n eg o ze s to jący ch o b o k k rzes eł i mi je p o d s u n ął. Wp is ał h as ło i n a ek ran ie k o mp u tera p o jawiło s ię o k n o zawierające k o lejn e ciąg i kodu. – Nie b ard zo ro zu miem, czemu s ąd ziliś cie, że p o win n am to zo b aczy ć – p o wied ziałam. – Co to tak ieg o ? – To zap is y z n as zeg o s erwera – wy jaś n ił Nico . – Wczo raj wieczo rem zwo ln ił, więc p o s tan o wiłem s p rawd zić, co s ię d zieje. To tu taj – ws k azał n a ek ran – o zn acza, że k to ś p rzerzu cił jed en z n as zy ch p lik ó w n a in n y zas zy fro wan y s erwer. – Co to b y ł za p lik ? – zap y tałam. – J ed n o z n ag rań z ek s p ery men tó w w Th u rmo n d – p o wied ział Co le.

– To n ie ws zy s tk o – ciąg n ął Nico . – Są lu k i w zap is ie ak ty wn o ś ci s erwera międ zy p ó łn o cą a czwartą n ad ran em w d wa ró żn e d n i. – I to n ie d lateg o , że ws zy s cy s p ali i n ik t n ie u ży wał k o mp u teró w? – Pró b o wałam zro zu mieć. Nico p o trząs n ął g ło wą. – Zo s tawialiś my k o mp u tery włączo n e n a n o c, żeb y p rzes łać ws zy s tk ie d an e d o o d leg ły ch zap as o wy ch s erweró w, n a wy p ad ek g d y b y n as ze p ad ły . Wy k res ak ty wn o ś ci p o win ien s ię b ard zo wy ch y lać, a zamias t teg o , s p ó jrz… Lin ia wy k res u rzeczy wiś cie wy ch y lała s ię o d d wu d zies tej trzeciej, ale o d ru g iej n ad ran em g wałto wn ie s ię u ry wała. Rejes tro wan a ak ty wn o ś ć zaczy n ała s ię n a n o wo cztery g o d zin y p ó źn iej, k ied y n ajp rawd o p o d o b n iej Nico alb o in n y Zielo n y zalo g o wał s ię, b y zacząć p racę. – Nie ma żad n eg o s p o s o b u , b y s p rawd zić, k to to ? – Wp atry wałam s ię w ek ran , mru żąc o czy . – To n a p ewn o Zielo n y – p o wied ział Nico . – To b yć mo ż e Zielo n y – p o p rawił g o Co le. – Nie. – Ch ło p iec s ię u p ierał. – To mu s iał b y ć Zielo n y . Ile d zieci wie, jak wy mazać zap is ak ty wn o ś ci s erwera? – Ro zu miem – p o wied ziałam. To n ies tety miało s en s . – Ale jeś li k to ś zad ał s o b ie ty le tru d u , b y zatrzeć ś lad y wy s y łan ia p lik ó w, to czy my ś licie, że wp ad k a b y ła celo wa? Nico wzru s zy ł ramio n ami. – M o że k to ś p rzes zk o d ził tej o s o b ie? Alb o tak b ard zo s ię s p ies zy ła, że zab rak ło jej czas u ? Co le zad ał k o lejn e p y tan ie, ale s zu m k rwi wy p ełn iający mi u s zy zu p ełn ie je zag łu s zy ł. Wp atry wałam s ię w ek ran , mru g ając, b o ro zmazy wał mi s ię w b ły s zczący k wad rat. – … my ś li? – Co le d o tk n ął mn ie w ramię, b y p rzy ciąg n ąć mo ją u wag ę. Po d s k o czy łam. – Wy b aczcie – p o wied ziałam p o s p ies zn ie, ig n o ru jąc ich zd ziwio n e s p o jrzen ia. – J es tem zmęczo n a. O co p y tałeś ? – Wed łu g mn ie jed en z k o mp u teró w p o p ro s tu miał u s terk ę alb o s erwer d ziała n iep rawid ło wo – s twierd ził Co le ze zmartwio n y m wy razem twarzy . – Brzy twa Ock h ama – p o wied ział Nico . – Należy ro b ić jak n ajmn iej zało żeń .

Najp ro s ts ze ro związan ie jes t zazwy czaj właś ciwe. – Nie mam p o jęcia, co to za b rzy twa, ale d o k o g o , d o jas n ej ch o lery , d zieci miały b y wy s y łać d an e? – Co le s ię o b u rzy ł. – Kto jes t n a ty le g łu p i, b y p ró b o wać s p rzed ać in fo rmacje, ry zy k u jąc, że zo s tan ie złap an y i ws ad zo n y d o o b o zu ? – Czy to mo żliwe, żeb y k to ś z b azy w Kan s as zd aln ie d o b ierał s ię d o n as zy ch p lik ó w? – zap y tałam Nico . Po trząs n ął g ło wą. – To k to ś s tąd . Niech to szlag. Wy mien iłam s p o jrzen ie z Co le’em. – Ch ciałb y m wierzy ć, że to jed n o razo wa s p rawa. Ale n ie p rzes tawaj s zu k ać. Daj mi zn ać, jeś li zn ó w zd arzy s ię co ś p o d o b n eg o , d o b rze? Ro zleg ło s ię p u k an ie w s zy b y o k ien o k alający ch p o mies zczen ie i n as zy m o czo m u k azała s ię u b ran a n a czarn o Ky lie z wło s ami związan y mi w p u ch aty k o k . – Wid zę, że p ierws ze zes p o ły zaraz wy ru s zają n a p o s zu k iwan ia p lemio n w M o n tan ie. Wy d wo je s p ró b u jcie s p rawd zić k amery , zg o d a? – o zn ajmił Co le. – Zaraz, zaraz! Wy ru s zają d ziś ran o ? Sk ąd mają s amo ch o d y ? – zap y tałam. – Sk o rzy s tają z fu rg o n etek , k tó re Lee s k o mb in o wał wczo raj d o p rzewo zu zao p atrzen ia – wy jaś n ił Co le i ws tał, ro zciąg ając s ię. Ru s zy łam za n im k u d rzwio m, p rzy s łu ch u jąc s ię jeg o ro zp o rząd zen io m d o ty czący m ju trzejs zeg o s zk o len ia i ro d zaju b ro n i, k tó rą trzeb a d o n ieg o p rzy g o to wać, ale k ied y p rzek ro czy ł p ró g , n ie wy s złam za n im n a k o ry tarz. Co fn ęłam s ię d o p o mies zczen ia, p o n ieważ k ątem o k a zau waży łam n a ś cian ie b iałą tab licę. Kto ś , n ajp ewn iej Co le, n ab azg rał n a n iej ró żn e in fo rmacje tak ie jak : ws p ó łrzęd n e, liczeb n o ś ć o b o zó w, liczb a żo łn ierzy d o n ich p rzy p is an y ch i in n e s zczeg ó ły p o ch o d zące z d o k u men tó w Lig i. Wp lecio n o w n ie d an e z p lik ó w Clan cy ’eg o , zo b aczy łam też s k rawk i in fo rmacji o n ad zo rcach o b o zó w rzu co n e jak o lu źn e reflek s je. Wid n iał tam ró wn ież s ch ematy czn y p lan o b o zu Oaza. M o je imię zap is an o o b o k h as ła: „wp ły n ie n a s trażn ik ó w o d p o wied zialn y ch za k o mu n ik ację”. – Nie mu s is z ze mn ą zo s tawać – p o wied ział Nico . – M o g ę to zro b ić s am. – Wiem. – Wzięłam d o ręk i wy s ch n ięty mark er i zaczęłam zap is y wać n a tab licy d o d atk o we in fo rmacje o Th u rmo n d , u zu p ełn iając p o s zczeg ó ln e częś ci p lan u . – To ty o b my ś liłaś tę s trateg ię, zg ad za s ię? Wid ać, że to ty . – Gło s Nico wzb ił s ię p o n ad p o mru k o taczający ch n as u rząd zeń .

– Sk ąd wies z? – J es t tro ch ę b rawu ro wa. Sp ry tn a, ale p o mija wiele s zczeg ó łó w. – Czy żb y ? – rzu ciłam o s ch le, o b racając s ię d o n ieg o . Nico n ie p atrzy ł n a mn ie i k u lił ramio n a. Wied ziałam, że b y łam wo b ec n ieg o o k ru tn a. M iałam wrażen ie, że o tacza mn ie o k rąg o p ro mien iu p ó łto ra metra, k tó ry ch ło p iec b o i s ię p rzek ro czy ć. M u s iałam walczy ć z o d ru ch em wzd ry g an ia s ię n a s amą my ś l o ty m, jak źle g o trak to wałam. – J ak ty b y ś to zro b ił? – Kiwn ęłam b ro d ą, ws k azu jąc n a p u s tą p rzes trzeń p o d s ło wem „Th u rmo n d ” i s tarając s ię n ie my ś leć o ty m, jak b ard zo ta n azwa o n ieś miela n as o b o je. Sp o jrzał n a mn ie, a p o u p ły wie d łu g iej k ręp u jącej min u ty zro b ił n iep ewn y k ro k w p rzó d . – To , co ja my ś lę, n ie ma zn aczen ia. – Po wied ziałeś , że n ie p rzy k ład am wag i d o s zczeg ó łó w. Co p rzez to ro zu mies z? Nico s p u ś cił wzro k i p rzes u n ął b u tem p o p o d ło d ze. Przez g ło wę p rzeb ieg ło mi ws p o mn ien ie p rzezwis k a, k tó ry m Vid a o ch rzciła Zielo n y ch . W Bazie n azy wała ich Sk rzy p k ami, b o ch o d zili, ciąg n ąc za s o b ą s to p y i s k rzy p iąc b u tami o p o d ło g ę. – Plan wy zwo len ia Oazy jes t w p o rząd k u – p o wied ział w k o ń cu . – Cało ś ć w o b ecn ej fo rmie ma ręce i n o g i. Wn o s ząc p o ro zmiarze o b o zu , mo żn a zało ży ć, że n ap o tk amy d wó ch , n ajwy żej trzech n ad zo rcó w i b ez p ro b lemu s ię d o my ś lis z, k tó ry z n ich jes t o d p o wied zialn y za o ch ro n ę i u ak tu aln ian ie s tatu s u w s ieci. W Th u rmo n d b ęd zie in aczej. Ob s erwo wałam, jak wy k ręca s o b ie p alce u rąk , wciąż n ie mo g ąc s ię zd o b y ć, b y n a mn ie s p o jrzeć. – Na Wieży Ko n tro ln ej b ęd zie jak ich ś d wu d zies tu n ad zo rcó w. Tak wy n ik a z p lik ó w Clan cy ’eg o … – k o n ty n u o wał. – Sto i w s amy m cen tru m o b o zu , co o zn acza, że n awet jeś li u d a s ię n am s fo rs o wać b ramę, i tak b ęd ziemy mu s ieli p rzeb rn ąć p rzez k o lejn e lin ie b u n k ró w, żeb y d o n iej d o trzeć. Rezu ltat b ęd zie tak i, że zan im zajmiemy s ię s tacjo n u jący mi tam żo łn ierzami i n ad zo rcami, o n i ju ż d awn o wezwą p o s iłk i. Nawet g d y b y ś p o trafiła ich ws zy s tk ich s o b ie p o d p o rząd k o wać, i tak b ęd zie za p ó źn o . Włączą Biały Szu m i b ęd zie p o n as . Na teren ie o b o zu zn ajd u ją s ię i g łó wn y g en erato r mo cy , i zas tęp czy , więc p o d ejrzewam, że o d cięcie p rąd u au to maty czn ie u ru ch o mi alarm w s ieci wo js k o wej. W ciąg u d wó ch min u t Nico zd o łał ro zb ić mo ją p ewn o ś ć s ieb ie w p y ł.

– Czy li p o trzeb u jemy więk s zej g ru p y s ztu rmo wej, k tó ra b ęd zie jed n o cześ n ie s zy b s za i p o p ro s tu wejd zie, zro b i co trzeb a, i wy jd zie. – Po my s ł Liama, żeb y s p ró b o wać s k ło n ić ro d zicó w, b y o d b ili o b ó z, n ie jes t b ez s en s u – p o d p o wied ział. – Su k ces w ty m p rzy p ad k u zależałb y w p o ło wie o d teg o , czy b ęd ziemy w s tan ie p o d erwać cy wiló w d o p o ws tan ia i wy zwo len ia o b o zó w, a w p o ło wie o d reak cji SSP. Niewy k lu czo n e, że zaczn ą s trzelać alb o wy my ś lą co ś in n eg o , b y ich o d s tras zy ć. – Liam ma g o to wy p lan ? – Nie d o k o ń ca, ale s ły s załem, jak k ilk o ro d zieci p y ta g o , co b y zro b ił. – Nico wzru s zy ł ramio n ami. – J eg o p o my s ł też n ie jes t id ealn y . – Is tn ieje trzecia mo żliwo ś ć? W k o ń cu Nico n ieś miało i s zty wn o p o d s zed ł d o mn ie. Po d ałam mu mark er, ale g o o d e mn ie n ie wziął. – J es teś p ewn a, że ch ces z wied zieć? – zap y tał. – Zamien iam s ię w s łu ch . – J ed y n e, co p rzy ch o d zi mi d o g ło wy , to u n iemo żliwić s trażn ik o m wejś cie d o s y s temu … Nie ch o d zi mi o jeg o zep s u cie czy ro zs tro jen ie, ale zab lo k o wan ie im d o s tęp u . Sy s tem cały czas d ziałałb y tak , że n ik t z zewn ątrz n iczeg o b y n ie zau waży ł. M o żn a to o s iąg n ąć, in s talu jąc tro jan a i zd aln ie g o k o n tro lu jąc. Wp ro wad ziło b y to s tras zn e zamies zan ie i ty m s amy m u łatwiło zad an ie zes p o ło wi tak ty czn emu . – Czy mo żemy to wg rać n a ich s erwer? – Lig a wp rawd zie wy s zk o liła n as z p o d s taw tech n o lo g ii i d ziałan ia wiru s ó w, ale to wy k raczało p o za mo ją wied zę. – Nie. Tak ie p ro g ramy n ie in s talu ją s ię au to maty czn ie jak wiru s y . Kto ś mu s i to zro b ić. Bio rąc p o d u wag ę p ro ced u ry b ezp ieczeń s twa s to s o wan e w Th u rmo n d , wątp ię, b y k tó ry ś z n ad zo rcó w tak p o p ro s tu o two rzy ł p ierws zy lep s zy załączn ik d o e-maila. – W tak im razie k to ś mu s iałb y wejś ć d o o b o zu i zain s talo wać p ro g ram p rzed atak iem. Ty lk o że p rzecież o d lat n ie p rzy jmu ją tam n o wy ch d zieci. – Ale u ciek in ierzy trafiają d o o b o zó w, d o k tó ry ch ich p o czątk o wo zes łan o – p o wied ział cich o . – J u ż zacząłem k o d o wać tro jan a. Co le k azał mi… Un io s łam d ło ń , b y mu p rzerwać. – Co le ju ż s ię n a to zg o d ził? Nico p o k iwał g ło wą z s zero k o o twarty mi o czami. – M ó wił, że p o ro zmawia o ty m z to b ą. Pro g ram b ęd zie g o to wy w ty d zień . Kied y g o zain s talu jemy , ju ż n ic n ie zro b ią.

Po czu łam, jak p rzerażen ie wy s y s a mi z s erca całą k rew. – Nie. Nie ma mo wy – p o wied ziałam wy s tras zo n a. – M ó wiłem o s o b ie – d o d ał p o s p ies zn ie. – Nie o to b ie. Wn io s ę p ro g ram n a p en d riv ie w tak i s am s p o s ó b , jak p lan u jemy p rzemy cić k amery d o Oazy . W o k u larach . Wid ziałaś je? – Nico p rzes zed ł n a d ru g i k o n iec p o mies zczen ia i s ięg n ął p o o k u lary w czarn y ch p las tik o wy ch o p rawk ach . M u s iałam s ię o p rzeć o b iu rk o , b o n o g i miałam jak z waty . – Nico , n ie… – J u ż ws zy s tk o zamo n to wałem. O, tu … – o zn ajmił, ig n o ru jąc mo je s ło wa i ws k azu jąc n a d wie s reb rn e ś ru b k i, k tó re wy g ląd ały , jak b y s calały o p rawk i. – To jes t k amera, a to zwy czajn a ś ru b k a. M u s imy s ię p o s tarać, żeb y wy g ląd ały tak n o rmaln ie jak to ty lk o mo żliwe. To mmy s twierd ził, że mu p as u ją, więc d o s tan ie tę p arę. Do Th u rmo n d wezmę jak ieś w g ru b s zy ch o p rawk ach , złamię jed en z u ch wy tó w i ws tawię d o n ieg o maleń k i d y s k . Do wy b o ru mam to alb o ws zczep ić s o b ie ch ip p o d s k ó rę. Ob awiam s ię jed n ak , że w d als zy m ciąg u k ażd y p rzech o d zi d o k ład n ą rewizję o s o b is tą i ran a n a p ewn o zwró ciłab y czy jąś u wag ę. – Nico ! – p rzerwałam mu . – Po s łu ch aj mn ie! Nie! Nie wró cis z tam za żad n e s k arb y ś wiata! Nawet g d y b y zn ó w cię tam zamk n ęli, jak n ib y d o s tałb y ś s ię n a Wieżę Ko n tro ln ą, żeb y wg rać p ro g ram? Nie b y łeś tam p o wp ro wad zen iu zmian . Po Th u rmo n d n ie mo żn a s o b ie tak p o p ro s tu ch o d zić b ez n ad zo ru . Ws zy s tk o , co tam ro b is z, jes t zap lan o wan e co d o min u ty . A p o za ty m Wieża to n ajb ard ziej s trzeżo n y o b iek t w cały m o b o zie. M ilczał, zas tan awiając s ię n ad ty m, co p o wied ziałam. – M u s iałb y m p rzean alizo wać g rafik SSP i zn aleźć mo men t, w k tó ry m mó g łb y m s ię wy mk n ąć. Tak n ap rawd ę n ie ma zn aczen ia, czy p o ws zy s tk im mn ie złap ią, czy n ie. J es tem n a to g o to wy . Dzięk i temu … Po ty m, jak Cate o d es zła, n ie mam ju ż n ik o g o . A w ten s p o s ó b mó g łb y m s ię s tać u ży teczn y . – Ścis zy ł g ło s d o s zep tu . – Ch ciałb y m zro b ić to d la J u d e’a. Na te s ło wa wy p ro s to wałam s ię jak s tru n a i s p o jrzałam mu p ro s to w twarz. – Ch ces z n arazić s ię n a n ieb ezp ieczeń s two i p o s tawić n a s zali włas n e ży cie? Co J u d e b y n a to p o wied ział? Co p o wied ziałab y Cate? Przez o s tatn ie k ilk a ty g o d n i n ie b y łam d la cieb ie d o b ry m p rzy jacielem, ale Nico , p rzy s ięg am, że ci wy b aczy łam. Uwierz mi. Nap rawd ę. Ro zu miem, co s ię s tało , i p rzep ras zam, że tak cię trak to wałam. Za b ard zo ws zy s tk o an alizo wałam i n ie b y łam w s tan ie zo b aczy ć p rawd ziweg o o b razu rzeczy . Błag am, p o s łu ch aj mn ie…

– W p o rząd k u – wy ch ry p iał. – Niep rawd a! – Wręcz p rzeciwn ie. M o je zach o wan ie wo b ec n ieg o n ie b y ło w n ajmn iejs zy m s to p n iu w p o rząd k u . Za ws zy s tk o g o o b win iałam. Nien awid ziłam g o , b o n ie p o trafiłam fu n k cjo n o wać, k ied y całą s wo ją en erg ię wk ład ałam w n ien awid zen ie s amej s ieb ie. Pró b o wałam o d g ad n ąć, co J u d e b y p o wied ział i zro b ił w tak iej s y tu acji. Alb o Cate, k tó ra p rzecież n ieraz mu s iała g o u s p o k ajać, k ied y p o p ad ał w man ię p rześ lad o wczą, ws zęd zie węs ząc jak iś s p is ek . – M o żemy n ap rawić to , co s ię s tało w Lo s An g eles . By łam wś ciek ła, ch o lern ie wś ciek ła, że o n p o p ro s tu o d s zed ł… Że n ie zd o łałam g o o calić. Po win n am b y ła z to b ą p o ro zmawiać, p o mó c ci alb o p rzy n ajmn iej s p ró b o wać zro zu mieć two je p o s tęp o wan ie. To ja ws zy s tk ich zawio d łam, ale łatwiej b y ło mi zrzu cić win ę n a cieb ie. Przy n o s iło mi to u lg ę. Prawd a jes t jed n ak tak a, że wied ziałam, co p o trafi Clan cy . Po win n am b y ła s p rawd zić p rawd ziwo ś ć jeg o s łó w w in n y s p o s ó b . Ale wies z co ? J u d e i tak p o s zed łb y z n ami, n awet g d y b y m mu zab ro n iła. – By ł mo im n ajlep s zy m p rzy jacielem – wy b ąk ał Nico . – Wiem… Ale z Clan cy m jes t in aczej, p rawd a? – wy mamro tałam. – Kied y s ię k o g o ś k o ch a, zas ad y p rzes tają o b o wiązy wać. A ty g o k o ch ałeś . I to in aczej n iż J u d e’a, in aczej n iż ja k o ch am Pu lp eta. Do my ś liłam s ię o d razu , k ied y zo b aczy łam jeg o twarz we ws p o mn ien iu Clan cy ’eg o . Pełen cierp ien ia wzro k i g wałto wn y s zlo ch b y ły jed y n ie n iewielk ą częś cią cało ś ci. Ch o d ziło o s p o s ó b , w jak i Nico p o d trzy my wał p rzy jaciela, jak g o k armił i my ł, wk ład ając w to całą s wo ją czu ło ś ć. Dostrzegasz to w innych – p o my ś lałam – kiedy potrafisz rozpoznać to w sobie. – Ufałeś mu , a o n wy k o rzy s tał two je s ło wa, wy k o ś lawił je i u ży ł d o włas n y ch celó w – ciąg n ęłam. – By łam n a cieb ie s tras zn ie zła, że mu u wierzy łeś , że d ałeś mu aż tak wiele. Ale z d o ś wiad czen ia wiem, że d la u k o ch an y ch o s ó b jes teś my g o to wi zro b ić rzeczy , o k tó re n ig d y b y ś my s ię n ie p o d ejrzewali. Nico s ch o wał twarz w d ło n ie. Cały s ię trząs ł, wy p u s zczając z s ieb ie p o wietrze. – Nie ch ciałem ws zy s tk ieg o zn is zczy ć – wy s zep tał. – Ufałem mu . A tajn e d an e, k tó re mu p rzek azałem… Przy s ięg ał, że s ą mu p o trzeb n e, b y n am p o mó c. M y ś lałem, że… – M y ś lałeś , że zatrzy ma n as w b ezp ieczn y m miejs cu – d o k o ń czy łam. – Wiem. Wy g ląd a n a to , że p rzez ch wilę zach o wy wałeś s ię zu p ełn ie jak ja. – Nie ro zu miem teg o . Wied ziałem, że to n iewłaś ciwe i złe, ale my ś lałem, że o n jes t d o b ry . Kied y g o p o zn ałem, b y ł d o b ry . Po mó g ł mi. Uo g ó ln iłem to zało żen ie, wierząc,

że jes t tak i d la ws zy s tk ich . J ed y n y m p o wo d em, d la k tó reg o trafiliś cie d o Bazy , b y ło to , że b łęd n ie o cen iłem s y tu ację. Nie wziąłem p o d u wag ę ws zy s tk ich p o b u d ek , k tó re n im p o wo d o wały . – M ó wił teraz tak cich o , że mu s iałam s ię k u n iemu p o ch y lić, b y g o u s ły s zeć. – Nie zaws ze b y ł tak i jak teraz. Co ś w n im złamali. – Przep ras zam, że n ie d ałam ci s zan s y n a wy jaś n ien ie. Że tak s ię zach o wy wałam i n ie s tarałam ci s ię p o mó c. – M u s zę to n ap rawić – p o wied ział d rżący m g ło s em. – M u s zę wy p ro s to wać p ewn e rzeczy . Nie mo g ę p rzes tać my ś leć o ty m, co b y b y ło , g d y b y … Vid a twierd zi, że g d y b y ś cie n ie wró cili, n ie zd o b y lib y ś my in fo rmacji o s p o s o b ie leczen ia, ale p rzecież i tak ich n ie mamy , p rawd a? Ws zy s tk o n a n ic. J eg o s ło wa b y ły jak cio s w b rzu ch . Czu łam, że o czy n ab ieg ają mi łzami, i z tru d em p o ws trzy my wałam s ię o d p łaczu . Bó l, k tó ry Nico w s o b ie n o s ił, n ie miał d n a. J eg o ży cie b y ło zb u d o wan e n a trag ed ii, n a k tó rą n awars twiła s ię k o lejn a trag ed ia i jes zcze k o lejn a. A ja g o ig n o ro wałam. Karałam. Vid a też s ię za b ard zo n ie s tarała. Cate o d es zła. Nico n ie miał n ik o g o , k to mó g łb y p o mó c mu p rzez to p rzejś ć. Po zo s tawiły ś my ratu n k o wej.

go

w mo rzu

ciemn o ś ci, n ie rzu cając mu

n awet k amizelk i

– M o żemy to n ap rawić. – Ch wy ciłam g o za ramio n a. – Wiem, że zro b iłeś ju ż b ard zo wiele, ale jes zcze d u żo p rzed to b ą. Zn ajd ziemy in n y s p o s ó b . – Nie mas z żad n eg o ro zs ąd n eg o p o wo d u , b y mi zau fać. – M o że n ie zau waży łeś , ale n ig d y n ie b y łam d o b ra w s łu ch an iu g ło s u ro zs ąd k u . – To p rawd a. To n ie twó j s ch emat p o s tęp o wan ia. J u d e to w to b ie lu b ił. Twierd ził, że wies z, k ied y mo żn a złamać zas ad y , b y p o mó c in n y m. M ó wił, że jes teś jak s u p erb o h ater, b o zaws ze s taras z s ię czy n ić d o b ro , n awet jeś li s zan s e, że s ię u d a, s ą marn e. – W s ch emacie p o s tęp o wan ia J u d e’a b y ła p rzes ad a – s twierd ziłam z n ad zieją, że n ie wy łap ie zaczep k i w mo im g ło s ie. Nico p o k iwał g ło wą i k ru czo czarn e wło s y o p ad ły mu n a twarz. Wy g ląd ał n a ch o reg o . Bó l wy p ełn iał mu ciało , u my s ł i s erce. J eg o zwy k le zło to b rązo wa s k ó ra b y ła tak b lad a, że miało s ię wrażen ie, iż d u s za o p u ś ciła jeg o ciało . – J u d e n ig d y n ie p o d ejmo wał racjo n aln y ch d ecy zji, ale s ię s tarał. Starał się. Starał s ię z cały ch s ił we ws zy s tk im i ze ws zy s tk imi. – Ru b y , jak wy g ląd a p rzy s zło ś ć? Nie p o trafię jej s o b ie wy o b razić. Wy s ilam s ię, jak mo g ę, ale jej n ie wid zę. J u d e mawiał, że jes t jak s zero k a d ro g a tu ż p o d es zczu .

Od wró ciłam s ię d o tab licy i wb iłam wzro k w wid n iejące n a n iej o ś mio litero we s ło wo . „Th u rmo n d ”. Ch ciałam o d jąć mu mo cy , ch ciałam, b y p rzes tało b y ć n azwą miejs ca i zamien iło s ię w co ś in n eg o . Są ws p o mn ien ia, k tó re n as zn iewalają i n ęk ają ty s iącem d ro b n y ch s zczeg ó łó w. Wilg o tn e, ch ło d n e wio s en n e p o wietrze p o p rzecin an e mies zan in ą p łatk ó w ś n ieg u i mżawk i. Bu czen ie elek try czn eg o o g ro d zen ia. Cich e wes tch n ien ie, k tó re wy d awała z s ieb ie Sam k ażd eg o ran k a, k ied y wy ch o d ziły ś my z b u n k ra. Pamiętałam d ro g ę d o Fab ry k i, tak jak s ię p amięta p o ch o d zen ie s wo ich b lizn . Czarn e b ło to o ch lap y wało p rzy k ry wając zap is an y n a n ich n u mer. 3 2 8 5 . Nie imię.

mi

b u ty ,

ch wilami

Nau czy liś my s ię zad zierać g ło wy , wy g in ać s zy je, b y s p o jrzeć p o n ad d ru t k o lczas ty o win ięty wo k ó ł s zczy tu o g ro d zen ia. Gd y b y ś my teg o n ie ro b ili, s zy b k o zap o mn ielib y ś my , że p o za g ran icami zard zewiałej zag ro d y , w k tó rej s tło czo n o n as n iczy m zwierzęta, is tn ieje ś wiat. – Wid zę ją w k o lo rach – p o wied ziałam. – Głęb o k i b łęk it zlewa s ię ze zło ty m i o d cien iami czerwien i jak o g ień trawiący h o ry zo n t jes zcze d łu g o p o zach o d zie s ło ń ca. J ak b y n ieb o ch ciało , żeb y ś my n ie b y li p ewn i, czy s ło ń ce zaraz ws tan ie, czy właś n ie zas zło . Nico p o trząs n ął g ło wą. – Ch y b a wo lę wizję J u d e’a. – J a też – p o wied ziałam łag o d n ie. – J a też.

14 Zo s tawiłam Nico , b y mó g ł p raco wać, i p o s złam n a g ó rę. Led wie trzy małam w ry zach ro zs ad zającą mn ie wś ciek ło ś ć. Zu p ełn ie s ię n ie p rzejęłam, że w b iu rze Alb an a o p ró cz Co le’a b y ła też p an i s en ato r i że p ro wad zili p o ważn ą, cich ą d y s k u s ję. Kied y p rzek ro czy łam p ró g , ek s p lo d o wałam. Sen ato r Cru z s k o czy ła n a ró wn e n o g i i p rzy cis n ęła d ło ń d o p iers i. Co le ty lk o ro zp arł s ię n a k rześ le i rzu cił b ezn amiętn ie: – Po wied ział ci. – Tak , p o wied ział – wark n ęłam. – J ak mo g łeś s ię n a to zg o d zić? – Zamk n ij d rzwi, Ru b y ! – Co le waln ął p ięś cią w b iu rk o , p rzery wając mi ty rad ę, zan im zd ąży łam n a d o b re ją ro zp o cząć. Ku mo jemu zas k o czen iu jeg o g ło s jed n ak n aty ch mias t zmięk ł i n ab rzmiał b ó lem. – Zamk n ij – p o wtó rzy ł. Ko p n ęłam d rzwi i zap lo tłam ręce n a p iers i. – Wy s y łając g o d o Th u rmo n d wy d ajes z n a n ieg o wyr o k ś mier ci – s twierd ziłam. – Nie p o rad zi s o b ie, a n awet jeś li is tn iałab y tak a s zan s a, to s k ąd wies z, że zamk n ęlib y g o w o b o zie, a n ie wcielili z p o wro tem d o p ro g ramu b ad awczeg o Led y ? – Pro g ram, w k tó ry m b rał u d ział, zo s tał zak o ń czo n y wk ró tce p o ty m, jak wy k rad łem z lab o rato riu m p en d riv e z d an y mi – o d p arł Co le. – Nie ma in n y ch ? – Nie miałaś n ic p rzeciwk o wy s łan iu To mmy ’eg o i Pata d o Oazy – p rzy p o mn iała mi p an i s en ato r. Ona też wiedziała? – Niep rawd a. Nie p o d o b a mi s ię to . Ale ich zad an ie p o leg a jed y n ie n a b y ciu o czami i u s zami, a p o za ty m p o d wó ch d n iach wy ciąg n iemy ich s tamtąd . Nico n ie zd o ła s ię wy mk n ąć, b y zain s talo wać p ro g ram, a n awet jeś li jak imś cu d em mu s ię u d a, n ie ma s zan s , b y p o ws zy s tk im wy d o s tał s ię z Wieży . – W tak im razie co p ro p o n u jes z? – zap y tał Co le. – Zamien iam s ię w s łu ch . Przy p o mn iałam s o b ie, jak Zu zareag o wała n a wy jazd Pu lp eta i Vid y – jak p rzerażen ie o p lo tło ją lo d o waty mi o d n ó żami. J eś li Nico s ię n ie my lił i b y ł to jed y n y s p o s ó b , to … Wzięłam g łęb o k i o d d ech i zacis n ęłam d ło n ie w p ięś ci. To mu s iałam

b y ć ja. Nico b y ł o b ecn ie zb y t k ru ch y i p o wró t d o o b o zu b y g o zn is zczy ł. J a d ałab y m rad ę. J eś li miało to p o mó c ty m, k tó ry ch k o ch ałam, i d ziecio m, k tó re p rzy jd ą n a ś wiat p o n as , b y łam g o to wa p rzy jąć tę ro lę. Zabiją cię, p o my ś lałam. Clan cy jas n o mi p o wied ział, co zro b ili z res ztą Po marań czo wy ch . Znowu będziesz musiała ich zwieść… Sprawić, by wzięli cię za Zieloną. Po trząs n ęłam g ło wą, u s iłu jąc my ś leć jas n o . Os tatn ia s zan s a. To b y ł p lan o s tatn iej s zan s y . – M y ś lę, że p o win n iś my wziąć p o d u wag ę p o my s ły Liama – p o wied ziałam. – M o że mo g lib y ś my zad ziałać b ard ziej o k rężn ą d ro g ą. Uży ć med ió w. Włączy ć ro d zicó w. J eś li s trącimy Gray a z p ied es tału i o d rzemy g o z res ztek zau fan ia, jak im lu d zie wciąż g o d arzą, mo że u d a s ię n am o b alić rząd . Sp o łeczn o ś ć międ zy n aro d o wa n ie mo że d łu żej ig n o ro wać d o wo d ó w n ad u ży ć i k rzy wd . Wk ro czą… – Sk arb ie, o n i o d wielu lat p rzy my k ają n a to o k o – o ś wiad czy ła s en ato r Cru z. – Pró b o wali zrzu cać p aczk i z d arami n ad k rajem, ale o b ró ciło s ię to p rzeciwk o n im. Gray zag ro ził, że zes trzeli ich s amo lo ty , jeś li k o lejn y raz wk ro czą w n as zą p rzes trzeń p o wietrzn ą. Nieraz p ró b o wałam to zmien ić, wierz mi. – M u s imy p o p ro s tu p rzed s tawić im właś ciwy d o wó d – u p ierałam s ię. – M o g lib y ś my s ię p o s łu ży ć s ło wami Lillian Gray n a temat leczen ia i p rzy czy n OM NI. By ć mo że to p rzek o n ało b y ich , że mo g ą b ez o b aw in terwen io wać i p o mó c n am o b alić p rezy d en ta. Przecież h is to ria zn a p rzy p ad k i two rzen ia s ił p o k o jo wy ch . – Zawarliś my u k ład . Wy zwo len ie Oazy w zamian za zao p atrzen ie – n ap o mn iała o s tro s en ato r Cru z, zwracając s ię d o Co le’a. – Ch cecie s ię z teg o wy co fać? – Nie. Dałem p an i s ło wo , że to zro b imy . – Co le u n ió s ł o b ie d ło n ie w p o jed n awczy m g eś cie. – To n atu raln e, że p rzed teg o ty p u o p eracją p o jawiają s ię wątp liwo ś ci. Czy mó g łb y m p o ro zmawiać z Ru b y n a o s o b n o ś ci p rzez k ilk a min u t? Pan i s en ato r ws tała s zty wn o , rzu cając mi s mu tn e s p o jrzen ie, p o czy m wy s zła z p o mies zczen ia i mo cn o zamk n ęła za s o b ą d rzwi. – O co ch o d zi, p erełk o ? – zap y tał Co le. – M artwis z s ię czy mś ? – Plan d o ty czący Oazy jes t w p o rząd k u , ale u ważam, że p o win n iś my zrewid o wać s trateg ię atak u n a Th u rmo n d . Nico n ie zn ies ie tak iej p res ji, p o za ty m n awet n ie mamy g waran cji, że zn o wu g o tam zamk n ą. Nie mu s imy s ię zach o wy wać jak Lig a i n as tawiać wy łączn ie n a b ezp o ś red n ie u d erzen ie. Co le wy b u ch ł k p iący m ś miech em i k o lejn y raz zak o ły s ał s ię n a k rześ le. – Wies z, d laczeg o ro związan ia s iło we s tały s ię o g ó ln ie p rzy jętą tak ty k ą? Nie zaws ze tak b y ło . Alb an p rzez wiele lat u s iło wał u jawn ić p rawd ę o Gray u i waru n k ach

ży cia w o b o zach . Pró b o wał p ro p ag an d y i b ezp o ś red n iej man ip u lacji emo cjo n aln ej. Ale ws zy s tk o , co p rzed o s tawało s ię d o o p in ii p u b liczn ej, trafiało w p u s tk ę. Nie ch o d zi o to , że lu d zie p o zo s tawali o b o jętn i. Dali s ię jed n ak wciąg n ąć w g rę Gray a, a o n w k ó łk o p o wtarzał, że jeś li wezmą d zieci z o b o zó w, to o n e u mrą. Żeb y p o my s ł Liama wy p alił, ro d zice mu s zą ch cieć s ię d o n as p rzy łączy ć. Ale jeżeli my ś lis z, że żo łn ierze SSP n ie o two rzą o g n ia d o cy wili, to g ru b o s ię my lis z, Ru b y . Nap rawd ę g ru b o s ię my lis z. – Nic tak ieg o n ie miało d o tąd miejs ca. M etalo wa s zu flad a s k rzy p n ęła, k ied y ją o two rzy ł, a n as tęp n ie zamk n ęła s ię z trzas k iem. Co le ws tał i zaczął ro zk ład ać n a b iu rk u k artk i p ap ieru jed n ą p o d ru g iej, two rząc z n ich ró wn e rzęd y , co jes zcze p o tęg o wało p o n u ry p rzek az wid n iejący ch n a n ich zd jęć. Na fo to g rafiach u wieczn io n o d zieci w cien k ich u n ifo rmach o b o zo wy ch w k o lo rach , jak ie p rzy p is y wan o p o s zczeg ó ln y m zd o ln o ś cio m. Co p o n iek tó re miały o twarte o czy alb o zak rwawio n e, o p u ch n ięte twarze. Kilk o ro wy g ląd ało , jak b y s p ały . U s tó p ws zy s tk ich p o s taci wid n iał d łu g i p u s ty ró w. – Sk ąd je wziąłeś ? – wy s zep tałam. – Po więk s zen ie o p u b lik o wało je k ilk a d n i temu . Ch y b a n ie mu s zę ci mó wić, że n ie s ą s fałs zo wan e, ch o ć p o p leczn icy Gray a ro b ią, co mo g ą, b y zd y s k red y to wać je w med iach . Po trząs n ęłam g ło wą, n ie mo g ąc u wierzy ć włas n y m o czo m. Ch ciałam s ię co fn ąć, ale n ie miałam g d zie. Wy d awało mi s ię, że ś cian y zaraz s p ad n ą mi n a g ło wę, p rzewró cą s ię i ro zs y p ią. M u s iałam wy jś ć. Dło n ie miałam tak ś lis k ie o d p o tu , że n ie mo g łam o two rzy ć d rzwi. Co le ch wy cił mn ie za ręk ę, p rzy ciąg n ął z p o wro tem p rzed b iu rk o i zmu s ił, b y m s p o jrzała n a zd jęcia. Ch ciał, żeb y m n ap rawd ę je zo b aczy ła, zap amiętała k rew, k o ś ci i p u s te o czy . – Z tak imi lu d źmi mamy d o czy n ien ia – p o wied ział. – To jes t rzeczy wis to ś ć. Nie zawah ają s ię zab ić k ażd eg o , k to s p rzeciwi s ię ich ro zk azo m. Tak ą cen ę zap łacimy , jeś li zaczn iemy s ię wah ać. Dlateg o mu s imy walczy ć. Rewo lu cje wy g ry wa s ię k rwią, n ie s ło wami. Te zd jęcia k rążą w med iach o d k ilk u d n i. I jak zareag o wali lu d zie? Czy ro zg n iewali s ię n a ty le, b y p o ws tać i ws zcząć p ro tes ty ? Nie. Ru b y , n awet to n ie wy s tarczy ło . Ws zy s cy u wierzy li, że to fals y fik aty . – Pu ś ć mn ie! – Wy rwałam mu s ię, czu jąc, jak p o d ło g a falu je mi p o d s to p ami. J ed n a z twarzy … zn ałam tę twarz… Dziewczy n a w zielo n y m…

– Nik t teg o za n as n ie zro b i, Ru b y … Sami mu s imy s tan ąć d o walk i. To my mu s imy to s k o ń czy ć. Przemo c p rzeciwk o p rzemo cy . Każd a s ek u n d a, k tó rą tracimy n a wracan ie d o ty ch s amy ch k wes tii i ich o mawian ie, mo g łab y zo s tać wy k o rzy s tan a n a wy zwalan ie d zieci z teg o k o s zmaru . J ak my ś lis z, czemu tak s k o ń czy ły ? Zo s tały zatłu czo n e n a ś mierć. Czy d lateg o , że p ró b o wały u ciec? Zo s tały p rzy łap an e n a b ó jce? M o że k tó remu ś z żo łn ierzy p u ś ciły n erwy ? Czy to w o g ó le ma zn aczen ie? O Boże. Czu łam, że zaraz zwy mio tu ję. Przy cis n ęłam p ięś ci d o o czu , p ró b u jąc s o b ie p rzy p o mn ieć, jak to jes t n o rmaln ie o d d y ch ać. – Te zd jęcia zro b io n o w Th u rmo n d . To Th u r mo n d . Ta d ziewczy n a w zielo n y m… Co le ś cis n ął mn ie mo cn iej. M iałam d ziwn e p o czu cie, że ty lk o d lateg o jes zcze trzy mam s ię n a n o g ach . – Zn am ją – wy b ąk ałam. – Nazy wa s ię As h ley … By ła jed n ą ze s tars zy ch d ziewczy n ek w mo im… – W two im Barak u – d o k o ń czy ł Co le. – J es teś p ewn a? M o że p rzy jrzy j s ię d o k ład n iej? Zro b iłam, co k azał, ale to n ic n ie zmien iło . Wiele lat mies zk ałam z ty mi d ziewczy n k ami i zn ałam ich twarze lep iej n iż s wo ją. Kied y trafiłam d o Th u rmo n d , As h ley p rzeb y wała tam o d p o n ad ro k u . Db ała o n as jak s tars za s io s tra. By ła miła. By ła… Martwa. – J u ż d o b rze – p o wied ział cich o Co le. – Przy k ro mi. Wierzę ci. Stras zn ie mi p rzy k ro . Gd y b y m wied ział, n ig d y b y m ci ich n ie p o k azał. Ten , k to s p rzed ał je lu d zio m z Po więk s zen ia, n ie zd rad ził, z k tó reg o o b o zu s ą d zieci. Boże, ten rów. Świad o mo ś ć teg o , n a co p atrzy łam, p rzy g n io tła mn ie. Wrzu cali je d o ro wu ? Tak i miał b y ć ich k o n iec? Po ws zy s tk im, co p rzes zły , s p o ty k ało je co ś tak ieg o ? Za późno. Tak a b y ła rzeczy wis to ś ć Th u rmo n d . Działaliś my zb y t wo ln o i n ie zd o łałam d o trzeć tam n a czas . Po czu łam, jak d o g ard ła p o d ch o d zi mi żó łć. Wy rwałam s ię z u ś cis k u Co le’a i u p ad łam n a k o lan a. Led wie d o wlo k łam s ię d o k o s za n a ś mieci, zwy mio to wałam ws zy s tk o , co miałam w żo łąd k u . Kied y o d zy s k ałam ś wiad o mo ś ć, Co le jed n ą ręk ą p rzy trzy my wał mi z ty łu wło s y , a d ru g ą mas o wał p lecy k o lis ty mi ru ch ami. Op arta o p las tik o wy p o jemn ik p o d d ałam s ię p alącej p o trzeb ie p łaczu . – Czy ta o s o b a p o wied ziała, co s ię wy d arzy ło ? – Uży łam ch u s teczk i, k tó rą mi

p o d ał, b y wy trzeć s o b ie u s ta. Kręciło mi s ię w g ło wie, jak b y m zaraz miała s tracić p rzy to mn o ś ć, i z wielk im tru d em p rzy ch o d ziło mi o p ieran ie s ię temu u czu ciu . – Wy d an o o ś wiad czen ie, w k tó ry m p o in fo rmo wan o , że jed en z żo łn ierzy s tacjo n u jący ch w o b o zie p rzemy cił d o ś ro d k a telefo n k o mó rk o wy i zro b ił te zd jęcia. Ru b y , mam n ad zieję, że s ię my lę, ale p o d ejrzewam, że to zd arzen ie n iep rzy p ad k o wo zb ieg ło s ię z zamk n ięciem o b o zu . M ają tam p o n ad trzy ty s iące d zieci, a p o zo s tałe o b o zy s ą małe i zatło czo n e. Czy to mo żliwe, że s tarają s ię zmn iejs zy ć p o p u lację, zan im s ię p rzen io s ą? – J u ż wcześ n iej mo rd o wali d zieci. Te, k tó re p ró b o wały u ciec… Po marań czo wy ch . Czerwo n y ch , k tó rzy n ie d ali s ię k o n tro lo wać. J eś li raz s ię teg o d o p u ś cili, zro b ią to zn o wu . Nie p rzes tan ą. Sied zimy n a ty łk ach w o czek iwan iu n a jed n ą p rzy d atn ą in fo rmację, a ty mczas em d zieci u mier a ją . Nie mo żemy czek ać n a d o wó d . Nie w p rzy p ad k u Th u rmo n d . M u s imy je s tamtąd wy d o s tać, i to n a tych mia s t. Teraz jas n o i wy raźn ie zo b aczy łam p rzy s zło ś ć i n ie b y ły to an i d ro g a, an i n ieb o , a ju ż n a p ewn o n ic p ięk n eg o . Us ły s załam b u czen ie metalo weg o o g ro d zen ia p o d n ap ięciem. Ujrzałam b ło to , d es zcz i ty s iące d n i zlewający ch s ię w czarn ą rzek ę. Co le mu s iał to wy czu ć, a p o tem zo b aczy ć n a mo jej twarzy , b o o d ch y lił s ię w ty ł i w k o ń cu mn ie p u ś cił. – Będ ziemy p o trzeb o wać p rawd ziwy ch żo łn ierzy – p o wied ziałam. – Na p ierws zy o g ień mu s zą p ó jś ć wy s zk o lo n e s iły . – Zg ad zam s ię – p rzy tak n ął i o d wró cił wzro k . – Harry zap ro p o n o wał, że p rzy łączy s ię d o n as zej walk i… W p ierws zej ch wili n ie zamierzałem s ię zg o d zić. Nie p o d o b a mi s ię, że b ęd ę mu co ś zawd zięczał, ale n ie mamy an i ch wili d o s tracen ia. Nico ma rację. J ed y n y m s p o s o b em, żeb y zab lo k o wać o b o zo wy s y s tem b ezp ieczeń s twa, jes t atak o d wewn ątrz. Sp rawd zę, czy d a s ię p rzek u p ić k tó reg o ś z ich lu d zi. Kto ś p rzecież mu s i mieć jak ieś d o jś cia… – Nie – p rzerwałam s p o k o jn ie. – To mu s zę b y ć ja. M u s zę tam wró cić. Przy p ad k o wy żo łn ierz mo że n awalić, wziąć łap ó wk ę, a p o tem d ać n ad zo rco m cy n k o n as zy ch zamiarach . J eś li ma s ię n am u d ać, mu s zę to zro b ić s ama. – Po zo s tali n ig d y s ię n a to n ie zg o d zą – s twierd ził cich o , ale s ię n ie s p rzeciwił. Nie ch ciał mn ie zatrzy my wać. – Wiem. Dlateg o n ie p o wiemy im, p ó k i n ie b ęd zie to k o n ieczn e… Przez k o lejn e k ilk a ty g o d n i Ran czo zmien iło s ię n ie d o p o zn an ia. Ky lie

i

jej

to warzy s z

wró cili

zwy cięs k o

z

p o s zu k iwan ia

p lemio n ,

w

p rzeciwień s twie d o Liama, k tó ry ch o ć d wu k ro tn ie wy p u s zczał s ię w teren z n ad zieją, że o d n ajd zie Oliv ię, za k ażd y m razem wracał z n iczy m. Nawet jeś li b y ł zły , że zmarn o wał czas i p aliwo , zu p ełn ie teg o n ie o k azy wał. W g łęb i d u s zy zas tan awiałam s ię, czy p rzy p ad k iem n ie wy k o rzy s ty wał o k azji, b y n a k ilk a g o d zin u ciec o d p ro b lemó w. By ć mo że p o p ro s tu zab ierał Sło d k ą Ritę n a p rzejażd żk ę w k ieru n k u ws ch o d ząceg o s ło ń ca i wracał tu ż p rzed jeg o zach o d em. No wi rek ru ci b y li d o ś ć ch ętn i d o walk i. Ws zy s cy z g ru p y p ięciu Nieb ies k ich , w k tó rej s k ład wch o d zili Is ab elle, M aria, Ad am, Co lin i Gav , n ależeli k ied y ś d o s traży p atro lu jącej Eas t Riv er i teo rety czn ie p o trafili p o s łu g iwać s ię b ro n ią. Is tn iał jed n ak p ewien p ro b lem… Po wielu mies iącach s p ęd zo n y ch w d ziczy wy g ląd ali tak , jak b y p rzetrwali u d erzen ie meteo ru , a n a d o d atek s łu ch ali wy łączn ie ro zk azó w Gav a, k tó ry n ies zczeg ó ln ie miał o ch o tę p o d p o rząd k o wy wać s ię k o mu k o lwiek … A ju ż n a p ewn o n ie „d o ro s łemu p alan to wi” tak iemu jak Co le. Gav n arzek ał n a zatło czo n e s y p ialn ie i n iewy s zu k an e jed zen ie, k tó ry m s ię ży wiliś my , a n awet n a zap ach s zamp o n u – n iczy m ek s p ert o d k wiato wy ch wo n i. By ł k ręp y , miał ru mian ą cerę i wy d awał s ię wy s tarczająco wred n y , b y walczy ć, ale p o d waru n k iem że b ęd ziemy g o o to b łag ać. Kariera Gav a Up ierd liwca s zy b k o s ię jed n ak s k o ń czy ła. Pewn eg o d n ia Co le p o d n ió s ł g o za ramię, wy wlek ł z jad aln i i zamk n ął s ię z n im n a s trzeln icy . Pięć min u t i jed en s tłu mio n y wy s trzał p ó źn iej Gav wró cił jak o miło ś n ik p racy zes p o ło wej, a Co le wy g ląd ał n a o n ieb o mn iej s k ło n n eg o d o p o d p alen ia d zieciak o wi wło s ó w. Ko lejn e n o wo p rzy b y łe p lemię s tan o wiła g ru p a Zielo n y ch . Sp ęd zali czas n a k rążen iu wo k ó ł k o mp u teró w, k tó re s tali mies zk ań cy Ran cza n ag le zaczęli o b leg ać n iezależn ie o d p o ry d n ia czy n o cy , zap ewn e p o to , b y p o ws trzy mać p rzy b y s zó w p rzed mies zan iem w ich u s tawien iach . Ty lk o jed n a z Zielo n y ch , d ziewczy n k a imien iem M ila, zg ło s iła s ię d o zes p o łu tak ty czn eg o . Ok azało s ię jed n ak , że mu s zę z n ią p raco wać k ażd eg o ran k a, b y zap amiętała g es ty o zn aczające ró żn e k o men d y i b y ła w s tan ie p o p rawn ie n a n ie zareag o wać. Trzecia g ru p a p o jawiła s ię d wa d n i p o p lemien iu Zielo n y ch i ty m razem to o n i zn aleźli n as . Zn aliś my ich . To Nico zau waży ł tro je n as to latk ó w k rążący ch wo k ó ł b aru n a p o wierzch n i. Po d ejrzewaliś my , że n ajp rawd o p o d o b n iej zwab ił ich p ó łk s ięży c, k tó ry n amalo waliś my n a zep s u ty ch d rzwiach . Ky lie i Liam rzu cili s ię d o tu n elu , żeb y ich p rzy witać. Do p iero k ied y n a ek ran ie k o mp u tera zo b aczy łam, jak Liam k lep ie p o p lecach o p alo n eg o ch ło p ak a z p o targ an ą ciemn ą czu p ry n ą, ro zp o zn ałam, k to to . – J acy ś was i zn ajo mi? – Co le wy s zed ł z b iu ra, k ied y cała p iątk a wracała tu n elem,

ś miejąc s ię i jed en p rzez d ru g ieg o zas y p u jąc lawin ą p y tań . – Pamiętas z M ik e’a – p o wied ział Liam, ws k azu jąc n a ch ło p ak a w czap eczce b ejs b o lo wej. By ł s zczu p lejs zy , n iż zap amiętałam – p rzez tru d y ży cia w d ro d ze u b y ło mu d o b re p ięć k ilo . Ro zp o zn ałam g o jed n ak p o n ieu fn y m s p o jrzen iu , jak im mn ie o b rzu cił. Ch ło p ak s zty wn o s k in ął g ło wą w mo im k ieru n k u , p o czy m s ię o d wró cił, b y wp aś ć w ramio n a Lu cy . Wid ząc to , Co le zag wizd ał cich o . – Ro zu miem, że n ie d arzy cię zb y tn ią s y mp atią. – I vice versa – zap ewn iłam g o . M ik e n ig d y mn ie n ie lu b ił an i mi n ie u fał. Co więcej, d o k o ń ca n ie ch ciał d o p u ś cić d o s ieb ie p rawd y o Clan cy m. – Ci d waj to Ollie i Go n zo . Są b raćmi – ciąg n ął Liam, ws k azu jąc n a d wó ch ch ło p ak ó w s to jący ch z b o k u . J ed en z n ich , wy d aje mi s ię, że Go n zo , trzy mał d ło ń n a p ro wizo ry czn y m n o żu wy k o n an y m z k awałk a s zk ła, p aty k a i materiału . – Ch o d ziliś my razem w p atro lu . J es teś cie g ło d n i? Ko lacja p ewn ie zaraz b ęd zie g o to wa… Złap ałam g o za ramię, zan im ich o d p ro wad ził. – Nie mo żes z im p o wied zieć o Clan cy m. – J u ż to zro b iłem – wy d u k ał n iep ewn ie. – Nie mają n ic p rzeciwk o temu , o ile p o zo s tan ie w zamk n ięciu . – J eś li b ęd ą g o s zu k ać… – Nic tak ieg o s ię n ie s tan ie. – Liam u wo ln ił s ię z mo jeg o u ś cis k u . – Nie p rzy s zli tu d la n ieg o . Ch ciałam zap y tać, co d o k ład n ie ch ciał p rzez to p o wied zieć, ale n ie zd ąży łam, b o p u ś cił s ię b ieg iem, b y d o g o n ić p o zo s tały ch . Zu , k tó ra s n u ła s ię w p o b liżu , p o d es zła i s p o jrzała n a mn ie p y tająco . – Po wiem ci p ó źn iej – o b iecałam. Nie mieliś my czas u . J a n ie miałam czas u n a ro zmy ś lan ie o Liamie, n ie ws p o min ając o ciąg ły m łażen iu za n im d o g arażu , g d zie s ię zas zy wał. Dwa i p ó ł ty g o d n ia p rzed 1 marca, d o k ład n ie d zień p o ty m, jak Zielo n i d o p raco wali k amery wmo n to wan e w o k u lary , Ky lie wy wio zła To mmy ’eg o i Pata z Kalifo rn ii. Z s ameg o ran a ru s zy li b o czn y mi, mało u częs zczan y mi d ro g ami, aż d o jech ali d o Elk o w Nev ad zie. M ias teczk o zn ajd o wało s ię w b ezp o ś red n im s ąs ied ztwie o b o zu Oaza i s k ład ało s ię z p aru d o mó w zalan y ch p rzez p iek ące

p u s ty n n e s ło ń ce. Ch ło p cy s p ęd zili k ilk a k o lejn y ch d n i, włó cząc s ię p o jeg o o b rzeżach . Po jawiali s ię i zn ik ali, s k u teczn ie wzb u d zając p o d ejrzen ia, aż w k o ń cu jak aś ch ciwa d u s za zg ło s iła ich d la n ag ro d y . Nie o b y ło s ię b ez mo men tó w g ro zy . Przez ch wilę wy d awało s ię, że żo łn ierze, k tó rzy ich s ch wy tali, wy wio zą ch ło p có w p o za g ran ice s tan u , d o Wy o min g , ale w o s tatn im mo men cie zmien ili tras ę. Ok u lary ws zy s tk o rejes tro wały . M ieliś my o b raz jak z p ierws zeg o rzęd u w k in ie. Ob s erwo waliś my , jak jad ą p rzez p u s ty n ię, d o cierają d o Oazy i id ą k o ry tarzem z wielo ma d rzwiami p o b o k ach . Patrzy liś my , jak żo łn ierze s zarp ią ch ło p có w i jak jed en z fu n k cjo n ariu s zy , wp y ch ając ich d o celi, tro ch ę p o to , b y s ię p o p is ać, u d erza To mmy ’eg o n a ty le mo cn o , że s trąca mu z n o s a o k u lary . Zap is y waliś my p o ry p o s iłk ó w, g as zen ia ś wiateł, zmian y wart i d o p as o wy waliś my n azwis k a z lis t SSP d o twarzy , k tó re wid zieliś my . Po jed n y m d n iu d y s p o n o waliś my ju ż o b razem całeg o o b o zu . By ł to d wu p iętro wy b u d y n ek s k ry wający s ię za wy s o k im o g ro d zen iem p o d n ap ięciem, o to czo n y s k rawk iem o g ro d u , n ad k tó ry m ro zwies zo n o n iep rzep u s zczające s ło ń ca p łach ty zas łan iające wid o k z g ó ry . Wied zieliś my , że co ty g o d n io we d o s tawy zao p atrzen ia p rzy b y wają tu o 4 .3 0 ran o w k ażd y p iątek . Ich n ad ejś cie k ażd o razo wo o zn ajmiał ry k s iln ik ó w i g rzech o t o p o n mielący ch żwir. – Baterie w k amerach wk ró tce s ię wy czerp ią – o s trzeg ał Nico . – Czy n ag ran ia s ą g d zieś zap is y wan e? – zap y tał Liam, s tając za n im, o b o k wid o czn ie o s zo ło mio n ej p an i s en ato r. Nico o d wró cił s ię n a k rześ le. – Tak , czemu p y tas z? Liam wb ił wzro k w p o d ło g ę. – W razie, g d y b y ś my mu s ieli d o n ich wró cić, k ied y ju ż d o p racu jemy p lan i ramy czas o we g łó wn eg o atak u . – Po zo s tało n am jed y n ie ws zy s tk o p rzećwiczy ć – p o wied ział Co le. – I czek ać. Cztery d n i czek an ia. Cztery d n i s zk o len ia z p o d s taw s amo o b ro n y . Cztery d n i p rzy p o min an ia d ziecio m, żeb y n ie o d b ezp ieczały b ro n i, p ó k i n ie b ęd ą g o to we s trzelać, żeb y trzy mały n erwy n a wo d zy i b y u ży wały s wo ich zd o ln o ś ci, zan im ch o ćb y p o my ś lą o p o ciąg n ięciu za s p u s t. Przerab ialiś my całą ak cję ju ż trzeci d zień . Pierws zy z n ich min ął w miarę g ład k o .

Dzieci z g ru p y s ztu rmo wej, a p rzy n ajmn iej te, k tó re b y ły w Eas t Riv er, miały d o ś wiad czen ie w n ap ad an iu n a d u że ciężaró wk i n a au to s trad ach . Ro b iły to wiele razy , żeb y zrab o wać zap as y ży wn o ś ci. J ed y n y p ro b lem tk wił w ty m, że trzeb a b y ło w k ó łk o im p rzy p o min ać, b y ty m razem n ie zn is zczy ły p o jazd u . Zaciąg n ęłam p as ek o d h ełmu b o jo weg o tak mo cn o , że p o czu łam, jak wrzy n a mi s ię w d elik atn ą s k ó rę p o d żu ch wą, a n as tęp n ie p rzy k u cn ęłam. Wd y ch ałam czy s te, ch ło d n e lu to we p o wietrze. By łam n a zewn ątrz p ierws zy raz o d , o ile d o b rze p amiętałam, mies iąca, ale i tak zak azan o mi o d d alać s ię o d b ramy g arażu . Niemal p ó ł d n ia zab rało n am jeg o o p ró żn ien ie. M u s ieliś my ty mczas o wo wy p ro wad zić n a zewn ątrz s amo ch o d y , mo to r, wy n ieś ć więk s ze meb le o raz s k rzy n ie. Zo b aczy łam, jak Liam o d ch y la s ię w ty ł, jak b y s p rawd zał, czy wciąż s to ją p o d ru g iej s tro n ie b u d y n k u , tam, g d zie je zo s tawiliś my . Nie p o trafiłam d ziś wy czu ć jeg o n as tro ju , k tó ry zd awał s ię zmien iać z min u ty n a min u tę. Dzieci za mo imi p lecami two rzy ły ch ao ty czn ą zb itk ę czarn y ch u n ifo rmó w. Każd y z mu n d u ró w zo s tał o d n alezio n y , p rzy tran s p o rto wan y d o b azy i s p ecjaln ie s k o mp leto wan y p rzez Liama i p o zo s tały ch o d p o wied zialn y ch za zao p atrzen ie. Wied ziałam o ty m, p o n ieważ ws zy s tk ie p rzy p o min ały te n o s zo n e p rzez żo łn ierzy SSP. Cało ś ć d o p ełn iały k arab in y mas zy n o we w ich d ło n iach . W ciąg u o s tatn ich trzech d n i ws zy s cy s p ęd zili wiele g o d zin n a p ro wizo ry czn ej s trzeln icy , k tó rą u rząd ziliś my . Dźwięk ś wis zczący ch k u l h arto wał mo je n erwy b ard ziej, n iż s ię s p o d ziewałam. Zawiązu jąc czarn e b o jo we b u ty , zaciąg ając p as k i o d k ab u ry i p as a n a amu n icję, czu łam s ię, jak b y m n a n o wo wk ład ała s k o ru p ę, k tó rą zrzu ciłam, k ied y o d es złam z Lig i. Leżała jak u lał. Us p o k ajała mn ie – jej ciężar s p rawiał, że p ewn iej czu łam g ru n t p o d s to p ami. Liam p o p rawiał p as ek k arab in u . Po ło ży ł mi ręk ę n a ramien iu , ab y n ie s tracić ró wn o wag i. Po raz d zies iąty teg o d n ia p o czu łam, jak mo ja k latk a p iers io wa s ię k u rczy , i ś cis n ęłam mo cn iej b ro ń . Po my ś leć, że k ied y ś b ałam s ię, iż p o b y t w Lid ze Dzieci zn is zczy Liama i zab ije mies zk ające w n im d o b ro . A teraz s ama ciąg n ęłam g o w o g ień walk i. – Do a ta ku! Rzu ciliś my s ię p ęd em k u b ramie p ch an i b u zu jącą en erg ią i wp ad liś my d o g arażu . Od liczałam w g ło wie s ek u n d y , czu jąc, jak s k acze mi p o zio m ad ren alin y . Kro czący p rzed e mn ą Nieb ies cy J o s h i Sarah u n ieś li d o o czu celo wn ik i k arab in ó w i wes zli d o p ro wizo ry czn eg o k o ry tarza, k tó ry s two rzy liś my z p alet, p o zo ru jąc ro zk ład d o ln eg o p o zio mu Oazy . Ob o je wy ciąg n ęli d ło n ie w k ieru n k u Zu i Hin y s to jący ch n a k o ń cach

n iczy m s trażn iczk i, n a co d ziewczy n k i z p ełn y m zaan g ażo wan iem u d ały , że zo s tały o d rzu co n e w ty ł. Liam ro ześ miał s ię za mo imi p lecami, a ja cała s ię zjeży łam. – Sto p ! – zawo łał Co le o b s erwu jący ak cję z d rab in y . – Dziewczy n y ! M u s icie p o d ejś ć d o teg o p o ważn ie, in aczej zn ajd ę k o g o ś in n eg o n a was ze miejs ce. Nie mamy czas u , żeb y s ię wy d u rn iać. M u s icie d ziałać s zy b ciej. Zro zu mian o ? Zu i Hin a s k u rczy ły s ię n a d źwięk jeg o o s try ch s łó w, ale p o k iwały g ło wami. – Od p o czątk u – ro zk azał Co le. – Ws zy s cy n a p o zy cje s tarto we. Liam, ty m razem zamień s ię miejs cami z Zach em. Tak , Zach , b ęd zies z zaraz za Ru b y . Lu cy , wy latu jes z. Ty też, M ila. Przy k ro mi, mo je p an ie, ale n ie n ad ajecie s ię d o tej ak cji. Go n zo i Ollie zajmą was ze miejs ca. Liam o two rzy ł u s ta, ale u g ry zł s ię w języ k . Szy b k o s k in ęłam g ło wą n a zn ak , że ws zy s tk o w p o rząd k u . Co le d o k o n y wał u lep s zeń i zamian o d d wó ch d n i, s tarając s ię jak n ajb ard ziej u s p rawn ić zes p ó ł. By ło co raz lep iej, ale ak cja ro d ziła s ię w b ó lach , a p o k ażd y m d n iu d u d n iło mi w g ło wie. Od d ałab y m ws zy s tk o , b y mieć u s weg o b o k u Vid ę. Co d zien n ie p y tałam Nico , czy n ie ak tu alizo wali s wo jeg o s tatu s u , ale o s tatn i raz o d ezwali s ię, b y d ać zn ać, iż d o jech ali b ezp ieczn ie d o Kan s as . – Do a ta ku! I p rzed s tawien ie zaczy n ało s ię o d n o wa. Wk raczaliś my d o g arażu p o d wie o s o b y . Po mo jej lewej Gav z jęk iem u p ad ł n a k o lan o . Ud awał, że o s łan ia J o s h a i Sarah , p o d czas g d y o n i u d awali, że k ręp u ją ręce i n o g i Zu o raz Hin ie. – Pamiętajcie, że macie b y ć tak cich o , jak to ty lk o mo żliwe! – k rzy czał Co le, p rzy k ład ając d ło n ie d o u s t. – Nie s trzelajcie, ch y b a że o d teg o b ęd zie zależało was ze ży cie! Ob ezwład n ijcie żo łn ierzy b ezs zeles tn ie, żeb y n ie zaalarmo wali in n y ch ! Ru s zy liś my n ap rzó d . Zach o s łan iał mn ie, a ja ws k o czy łam w p rzerwę międ zy p aletami imitu jącą p o mies zczen ie cen tru m zarząd zan ia. Wy ciąg n ęłam d ło ń w s tro n ę Lu cy , k tó ra teraz o d g ry wała ro lę n ad zo rcy zarząd zająceg o s y s temem b ezp ieczeń s twa. Na mó j wid o k zro b iła d u ży k ro k w ty ł, o twierając s zero k o o czy , jak b y n ap rawd ę s ię wy s tras zy ła. Ścis n ęło mn ie w żo łąd k u . Ty mczas em Zach zajął s ię p o s k ramian iem d ru g ieg o „n ad zo rcy ”. Nas tęp n ie p rzes zliś my n a ty ły i d o łączy liś my d o p o zo s tały ch , k tó rzy zmierzali k u p rzeciwleg łemu k o ń co wi k o ry tarza, b y ws p iąć s ię p o n ieis tn iejący ch s ch o d ach . Liam mru k n ął co ś p o d n o s em, n a co M ik e, Go n zo , Ollie i Sarah p ars k n ęli ś miech em. – Sto p ! – k rzy k n ął Co le. – Lee, wy latu jes z. Ty też, M ik e.

Liam o b ró cił s ię jak rażo n y p io ru n em, z wy razem to taln eg o n ied o wierzan ia n a twarzy . – Co tak ieg o ? Co le p o wo li, jak b y mó wił d o k o g o ś , k to n ied o s ły s zy , p o wtó rzy ł: – Liam, wyla tu jes z . – Nib y za co , d o ch o lery ?! – Liam o d wró cił s ię d o mn ie i zaczął wy mach iwać ręk ami, p ro s ząc mn ie o co ś , czeg o n ie miałam zamiaru ro b ić. W ch wili, k ied y Co le wy p o wied ział te s ło wa, zalała mn ie fala u lg i. Liam s p o ch mu rn iał i k ręcąc g ło wą, zwró cił s ię z p o wro tem d o b rata: – Dlaczeg o ? Ro b ię ws zy s tk o , co k ażes z. Zaró wn o ja, jak i M ik e mamy d o ś wiad czen ie w n ap ad ach n a ciężaró wk i. Więc d la cz eg o ? Po zo s tałe d zieci zaczęły p rzes tęp o wać z n o g i n a n o g ę, o d wracając wzro k . Nap ięcie p ły n n ie p rzech o d ziło z n iezręczn eg o w b o les n e. Co le zes k o czy ł z d rab in y i p o wied ział: – Po n ieważ s twierd ziłem, że d wan aś cio ro czło n k ó w zes p o łu to za d u żo … Prawie s ię o s ieb ie p o ty k acie. M u s imy wejś ć i wy jś ć s zy b ciej i cis zej. J eś li b ierzes z to d o s ieb ie, to jes teś id io tą. – Ak u rat! – Liam o p arł ręce n a b io d rach . – Po p ro s tu ch ces z s ię mn ie p o zb y ć. – Tak ie n as tawien ie d ziała n a two ją n iek o rzy ś ć, b racis zk u . – Co le wy ciąg n ął p rzed s ieb ie ręk ę. – Od d aj h ełm i b ro ń . Id ź g d zieś o ch ło n ąć. M ik e, b ęd zies z u d awał d o d atk o weg o żo łn ierza… Trzecie d rzwi p o p rawej s tro n ie. Tak , właś n ie tu … Liam zerwał s o b ie p as ek o d k arab in u z ramien ia i wcis n ął b ro ń w p ierś b rata, p o czy m o d p iął h ełm i p o zwo lił mu s p aś ć n a ziemię. Nas tęp n ie o d wró cił s ię n a p ięcie i ru s zy ł d o wejś cia d o tu n elu wy p ro s to wan y jak s tru n a i s zty wn y z wś ciek ło ś ci. Wy ciąg n ęłam p alec w k ieru n k u Co le’a i n ie czek ając, aż s ię s p rzeciwi, p o s złam za Liamem. Gd y g o d o jrzałam, b y ł ju ż d o b re k ilk a metró w za p ro g iem. – Hej! – zawo łałam. Liam zas ty g ł, ale s ię n ie o d wró cił. Od p ięłam h ełm i p o wo li ru s zy łam k u n iemu . Ro zp o zn awałam czerwo n e p lamy , k tó re p o jawiły s ię n a jeg o k ark u , i s p o s ó b , w jak i zacis k ał d ło n ie w p ięś ci tak mo cn o , że wy b rzu s zało mu ży ły n a p rzed ramio n ach . – Liam, s p ó jrz n a mn ie – p o wied ziałam łag o d n ie. – Czeg o ch ces z? – wark n ął, ch wy tając s ię za u n ifo rm. – To też mam wam o d d ać? – Us p o k ó j s ię. Przy k ro mi, ale p rzecież wies z, że tak to d ziała. – Nib y jak ? Ch o d zi ci o to , że w milczen iu p rzy g ląd ałaś s ię, jak mn ie wy wala,

jak b y p o s y łał d zieck o d o k ąta? Wy d ałam z s ieb ie p o mru k fru s tracji. – M u s imy g o s łu ch ać. Po trzeb u jemy jak ieg o ś p o rząd k u , ram. W p rzeciwn y m razie to ws zy s tk o s ię ro zp ad n ie. Liam p atrzy ł n a mn ie, a n ied o wierzan ie n a jeg o twarzy zamien iło s ię w iro n ię. – Ro zu miem. Uwierz mi, Ru b y , ws zy s tk o ro zu miem – rzu cił i ru s zy ł p rzed s ieb ie. Kied y s ześ ć g o d zin p ó źn iej p o s k o ń czo n y m tren in g u wracaliś my jed n o za d ru g im d o ś ro d k a, Liama ju ż d awn o n ie b y ło . Zu czek ała n a mn ie w s y p ialn i, ś cis k ając w d ło n iach zło żo n ą k artk ę p ap ieru . Ob s erwo wała mn ie, k ied y czy tałam. J ej wzro k p rzy p rawiał mn ie o b ó l s erca. „Szu k am Liv . Po wo d zen ia”. Nie b y łam zła. By łam wś ciek ła. – Wy s zed ł, n ie b io rąc ze s o b ą żad n eg o ws p arcia. Ko lejn y raz! – p o wied ziałam, zrzu cając mu n d u r i wk ład ając p o d k o s zu lk ę. Zu zd ąży ła s ię ju ż p rzeb rać w za d u ży Ts h irt i b o k s erk i, w k tó ry ch s p ała. – Nie wierzę! M o ja mała p rzy jació łk a p o k iwała g ło wą i wy ciąg n ęła k u mn ie s wó j n o tatn ik . Na jed n ej s tro n ie wid n iało : „Co s ię d zieje?”, a n a d ru g iej: „Czemu s ię tak k rety ń s k o zach o wu jecie?”. – Czy to Pu lp et k azał ci mn ie o to zap y tać? Zu wró ciła d o p o p rzed n iej s tro n y i d wu k ro tn ie p o d k reś liła zap is an e n a n iej p y tan ie. – To ty lk o n iep o ro zu mien ie – zap ewn iłam ją, ch o ć to małe k łams two o d razu zaczęło mn ie u wierać. Wło ży łam s faty g o wan ą k o s zu lk ę i d res i u s iad łam o b o k n iej n a łó żk u . – Wy g ląd a n a to , że ś p imy tu d ziś ty lk o we d wie. Po ło ży łam s ię n a p lecach , a Zu p o s zła w mo je ś lad y . By łam wd zięczn a za to , że czu ję o b o k jej ciep ło , jej o b ecn o ś ć, k tó re zd awały s ię o s ład zać k ażd ą g o rzk ą s y tu ację. Po o d ejś ciu Liama p rzez res ztę ćwiczeń czu łam s ię, jak b y k to ś ch o d ził p o mo im g ro b ie. Za n ic n ie mo g łam s ię p o zb y ć teg o u czu cia. Zu zn o wu p o d n io s ła d łu g o p is i n ap is ała: „Ws zy s tk o w p o rząd k u ?”. – By wało lep iej – p rzy zn ałam. „Ciąg le wracas z d o p o n u reg o miejs ca w s wo im wn ętrzu . J a też tak ie mam. J eś li zo s taję tam zb y t d łu g o , n ie mo g ę s ię wy d o s tać”, d o d ała. Zmien iłam p o zy cję, żeb y mó c o b jąć ją ramien iem i p rzy s u n ąć b liżej. „Nie mu s is z ch o d zić tam s ama… – Zro b iła p au zę, jak b y mu s iała zeb rać my ś li. –

Pamiętas z, jak tu ż p rzed o p u s zczen iem Eas t Riv er p o wied ziałam, że ch cę ci co ś wy zn ać, ale n ie wiem jak ?” – Pamiętam. – Wracan ie d o tamteg o d n ia b y ło jak o ran ie s o b ie s erca p azn o k ciami. „Tak n ap rawd ę n ie ch o d ziło o to , że n ie wied ziałam jak … Ch ciałam zn aleźć lep s ze s ło wa. M o że p ięk n iejs ze. Ale Lee p o wied ział mi, że to n ie ma zn aczen ia i że czas em im p ro ś ciej, ty m lep iej”. Przewró ciła s tro n ę, s zy b k o p is ząc k o lejn e s ło wa. Ch ro b o t d łu g o p is u p rzes u wająceg o s ię p o p ap ierze b y ł d ziwn ie u s p o k ajający . „Nie ma zn aczen ia, co zro b is z. Nic n ie zmien i teg o , co d o cieb ie czu jemy . J es tem d u mn a, że mo g ę b y ć two ją p rzy jació łk ą”. Wb iłam w n ią wzro k , p rzeły k ając węzeł, k tó ry ś cis k ał mi g ard ło . – Dzięk u ję. To s amo czu ję d o was . Dzień , w k tó ry m was s p o tk ałam, to n ajs zczęś liws zy d zień w mo im ży ciu . Sama wid ziałaś , jak a b y łam p rzerażo n a… „To n ie d lateg o , że b y łaś p rzerażo n a – n ap is ała, p o czy m p o s p ies zn ie d o d ała: – No , mo że tro ch ę… Wies z, d laczeg o b y łam p ewn a, że mo g ę ci zau fać?” Po trząs n ęłam g ło wą zafas cy n o wan a, że tak b ard zo s ię p rzed e mn ą o twiera. „Kied y lu d zie, k tó rzy cię ś led zili, p o d es zli n ap rawd ę b lis k o , b y łaś g o to wa p o n o wn ie rzu cić s ię d o u cieczk i, zamias t s ch o wać s ię za Betty . To d lateg o , że n ie ch ciałaś , b y p rzez p rzy p ad ek trafili n a mn ie, p rawd a?” – Prawd a. Ro zło ży ła d ło n ie, jak b y ch ciała p o wied zieć: „n o wid zis z”, p o czy m zn o wu ch wy ciła d łu g o p is . „Do wio d łaś ty m, że n ig d y z włas n ej wo li n ie n arazis z n as n a n ieb ezp ieczeń s two . Że mas z d o b re s erce”. – To b ard zo d alek o id ący wn io s ek . Nie p rzy s zło ci d o g ło wy , że p o p ro s tu s p an ik o wałam i zu p ełn ie n ie wied ziałam, co zro b ić? Zu lek k o wzru s zy ła ramio n ami. „Lep iej zary zy k o wać i k o mu ś p o mó c, n iż żało wać, że s ię teg o n ie zro b iło . Lee tak p o wied ział”. – Cały Liam – o d p arłam o s ch le. To właś n ie d lateg o ja i Pu lp et mu s ieliś my b y ć tak czu jn i wo b ec k ażd eg o n o weg o d zieck a, k tó re n ap o tk aliś my n a d ro d ze. „Kłó cicie s ię z Lee o wy mazan e ws p o mn ien ia?” Pięk n ie. Ciek awe, k to s ię wy g ad ał. – Niezu p ełn ie – rzu ciłam. Tak n ap rawd ę jed n ak n ie wied ziałam, o co d o k ład n ie n am ch o d zi. O to , że n ie zach o wy waliś my s ię wo b ec s ieb ie jak p rawd ziwi p rzy jaciele? Że p rzes taliś my b y ć d la s ieb ie ty m, k im b y liś my wcześ n iej? – To

s k o mp lik o wan e. Po ty m, co mu zro b iłam, n ie jes t n am łatwo . Bio rę n a s ieb ie całą o d p o wied zialn o ś ć, ale… „M y ś lis z, że ci n ie wy b aczy ł”. Zu jak zaws ze trafiła w s amo s ed n o p ro b lemu . Z o ciąg an iem s ięg n ęłam za n ią i zd jęłam z k o mo d y p ły tę Beach Bo y s ó w. Niewielk a k artk a p ap ieru zro b iła s ię mięk k a i zaczy n ała s ię p rzed zierać n a ś ro d k u , b o n ieu s tan n ie ją ro zk ład ałam i s k ład ałam. Nie wiem d laczeg o , ale czu łam p rzy mu s , b y czy tać ją k ażd eg o wieczo ru i s ama s ieb ie k arać. Zu p rzeczy tała liś cik i zmars zczk a międ zy jej ciemn y mi b rwiami jes zcze s ię p o g łęb iła. Wid ziałam, że ro zp o zn ała jeg o ch arak ter p is ma, ale k ied y p o d n io s ła n a mn ie o czy , zo b aczy łam w n ich d ezo rien tację i p y tan ie. – Co ? – wy b ąk ałam. „I czeg o to n ib y d o wo d zi?” – Sam fak t, że czu ł, iż mu s i co ś tak ieg o n ap is ać, to całk iem p o ważn y d o wó d … On s ię b o i, że zro b ię to zn o wu . Że o d b io rę mu ws p o mn ien ia. Że g o zo s tawię. Zu s p o k o jn ie zło ży ła ś wis tek , p o czy m trzep n ęła mn ie n im ło b u zers k o w n o s z min ą, jak b y ch ciała p o wied zieć: „Co ty wy g ad u jes z?”. Wid ząc, że ciąg le jej n ie ro zu miem, zn o wu p o d n io s ła n o tes i d łu g o p is . „Być mo ż e n ap is ał to , b o b ał s ię, że k to ś in n y k aże ci to zro b ić, n a p rzy k ład jeg o b rat. Liam twierd zi, że ch ce tu zo s tać. Ozn acza to , że tak jes t n ap rawd ę i że p rag n ie b y ć z to b ą i z n ami b ez wzg lęd u n a to , co s ię wy d arzy ło . Zap y tałaś g o o to ? Wie, że to mas z? – Po ty ch s ło wach s p o jrzała n a mn ie zu p ełn ie in aczej. – Nie p o win n aś p rzy włas zczać s o b ie rzeczy , k tó re d o cieb ie n ie n ależą”. – Nie ro zmawiałam z n im o ty m – p rzy zn ałam. „A to p rzeg ap iłaś ?” Ws k azała n a o s tatn ią lin ijk ę. Po trząs n ęłam g ło wą, z tru d em p rzeły k ając ś lin ę. – Nie. Wid ziałam to . Zu p rzy p atry wała mi s ię p rzez ch wilę. W jej p rzen ik liwy ch ciemn y ch o czach mig o tało zro zu mien ie. „Czu jes z, że n ie zas łu g u jes z n a jeg o miło ś ć?” – M y ś lę, że o n … M y ś lę, że Liam zas łu g u je n a co ś d u żo lep s zeg o n iż to , co mo g ę mu d ać. – Pierws zy raz p rzy zn ałam s ię d o teg o n a g ło s . Wy rzu cen ie ty ch o b aw n a zewn ątrz zd awało s ię jed n ak d o d awać im ciężaru . Do s tałam md ło ś ci i zak ręciło mi s ię w g ło wie. Liam zasługuje na kogoś lepszego. Zu wy g ląd ała n a ro zd artą międ zy p o trzeb ą wy mierzen ia mi k o p n iak a a

zamk n ięciem mn ie w mo cn y m u ś cis k u , ale w k o ń cu zd ecy d o wała s ię n a to d ru g ie. Za p ó źn o zd ałam s o b ie s p rawę z teg o , jak mo ja o twarto ś ć n a n ią wp ły n ie… Nie p o my ś lałam, jak zareag u je k to ś tak wy s tras zo n y , wid ząc, że o s o b a, k tó rą u waża za s wo ją o p o k ę, ro zs y p u je s ię n a k awałk i. „Kied y wró ci, p o ro zmawias z z n im, zg o d a?” – Zg o d a – p o wied ziałam, ch o ć n ie p o d zielałam jej p ewn o ś ci, że Liam w o g ó le b ęd zie ch ciał ze mn ą ro zmawiać. „J eś li zn o wu wró cis z d o p o n u reg o miejs ca – n ap is ała n ajzwy czajn iej w ś wiecie – p o wied z k o mu ś z n as , żeb y ś my mo g li ci p o mó c s ię s tamtąd wy d o s tać”. – Nie ch cę b y ć d la was o b ciążen iem – wy s zep tałam. Od początku chciałam jedynie was chronić. „To n ie jes t o b ciążen ie, jeś li lu d zie s ą g o to wi p o mag ać”, zau waży ła, p o czy m p o zwalając, b y b y ły to jej o s tatn ie s ło wa, p o p ro s tu zas n ęła. Ob ró ciłam s ię n a b o k , p ró b u jąc zro b ić to s amo . W k o ń cu mu s iało mi s ię u d ać, b o zn ó w p rzemierzałam wilg o tn e, ciemn e k o ry tarze Bazy , k ieru jąc s ię d o zag raco n eg o b iu ra Alb an a ze wzro k iem wb ity m w zwis ające z s u fitu g o łe żaró wk i. Ch wilę p ó źn iej p rzen io s łam s ię jed n ak d o in n eg o k o ry tarza. Po d s to p ami miałam zimn ą p o d ło g ę, a k o s zu lk ę ś cis k ały mi d ziecięce p iąs tk i. Szarp n ęło mn ą. M ó j u my s ł wy rwał s ię z mg lis ty ch s en n y ch o p aró w, o two rzy łam o czy i n ap o tk ałam p rzerażo n y wzro k Zu . Światła w k o ry tarzu n a d o ln y m p o zio mie b y ły wy łączo n e jak zwy k le p o p ó łn o cy . Dziewczy n k a s tała p rzed e mn ą p o ś ró d cien i, a d ezo rien tacja n a jej twarzy u s tęp o wała miejs ca tro s ce. Niep ewn ie ru s zy ła k u mn ie, mars zcząc b rwi. Sięg n ęła d o d ło n i, k tó rą p rzy cis k ałam s o b ie d o s erca, u s iłu jąc je u s p o k o ić. – Przep ras zam – wy b ąk ałam. – Wy b acz, lu n aty k u ję. To s tres … – M ó j języ k n ie ch ciał s ię u k ład ać tak , b y m mo g ła wy p o wied zieć właś ciwe s ło wa, ale Zu zd awała s ię ro zu mieć, co ch cę jej p rzek azać. Ch wy ciła mn ie mo cn o za ręk ę i zap ro wad ziła z p o wro tem d o s y p ialn i, p iln u jąc, b y m s ię n ie p o tk n ęła. By łam tak n iep rzy to mn a, że n iemal o d p ły wałam, a k ied y wd rap y wałam s ię d o łó żk a, waln ęłam k o lan ami o jeg o metalo wą ramę. Os tatn ie, co zap amiętałam, to Zu g łas k ająca mn ie p o wło s ach – g ład ziła je i g ład ziła, aż w k o ń cu b ó l ro zs ad zający mi czas zk ę złag o d n iał i zn o wu mo g łam n o rmaln ie o d d y ch ać. Nad ran em zes p ó ł s ztu rmo wy , a w n im ja, wy ru s zy ł k u p u s ty n io m Nev ad y .

15 Przy cis k ałam b rzu ch d o ziemi, ig n o ru jąc ciąg n ący b ó l mięś n i w lęd źwiach . Zd awało mi s ię to n ien atu raln e, że p u s ty n ia jes t tak p rzeraźliwie zimn a, ale s ło ń ce jes zcze n ie wzes zło , a n ie ro s ły tu g ęs te liś cias te d rzewa an i k rzewy , n ic, co mo g ło b y zatrzy mać ciep ło p o p rzed n ieg o d n ia. Za n as zy mi p lecami wzn o s iły s ię b ezimien n e g ó ry , zary s o wan e jaś n iejs zy m z d wó ch g łęb o k ich o d cien i czern i. Go d zin y mijały , a ja wciąż o g ląd ałam s ię za s ieb ie i o b s erwo wałam, jak ich p o s trzęp io n e g ran ie ro b ią s ię co raz wy razis ts ze i n ab ierają k o lo ru ś wieżeg o s iń ca. Op ró cz p o żó łk ły ch , zes ch n ięty ch k ęp n is k ich k łu jący ch k rzak ó w wo k o ło n ie b y ło n ic, n a czy m mo żn a b y zawies ić wzro k . – Co to ? – d o b ieg ł mn ie g ło s Gav a. – Czy to g rzech o tn ik ? Sły s załem g rzech o t. – To ja p iłem z b id o n u , o ś le – wark n ął Go n zo . – Wy lu zu j, s tary ! Zo s tawiłeś jaja w Kalifo rn ii? Ucis zy łam ich , a p o ch wili mu s iałam zro b ić to zn o wu , k ied y jed n a z d ziewczy n zaczęła n arzek ać, że ch ce jej s ię s ik ać. – M ó wiłam ci, żeb y ś ty le n ie p iła p o d czas jazd y – o d ezwała s ię Sarah . – Nig d y mn ie n ie s łu ch as z. – Wy b acz, że n ie jes tem p iep rzo n y m len iwcem. – Ch y b a wielb łą d em – p o p rawiła ją Sarah . – Właś n ie że len iwcem – o d p aro wała d ziewczy n a. – Czy tałam g d zieś , że załatwiają s wo je p o trzeb y ty lk o raz w ty g o d n iu . Przewró ciłam o czami i wzn io s łam je k u n ieb io s o m z p ro ś b ą, b y zes łały mi s iłę. Zas tan awiałam s ię, czy tak co d zien n ie czu ła s ię Vid a. Status? W mo im u ch u ro zleg ł s ię g ło s Co le’a. – Tak i s am jak p rzed g o d zin ą – p o wied ziałam, p rzy cis k ając s łu ch awk ę. – Nic s ię n ie d zieje, o d b ió r. Przy jech aliś my n a to p u s tk o wie d wo ma fu rg o n etk ami międ zy s tan o wą o s iemd zies iątk ą. M y wy s k o czy liś my n a p o b o czu , a Lu cy i M ik e zawró cili, b y o d s tawić au ta z p o wro tem d o Lo d i. Razem z Co le’em o b raliś my ten p u n k t n a au to s trad zie ze wzg lęd u n a jeg o u s y tu o wan ie wzg lęd em o b o zu . Zn ajd o wał s ię o d

n ieg o n a ty le d alek o , że p rawd o p o d o b ień s two , iż k to ś zau waży d wa au ta zatrzy mu jące s ię n a k ró tk ą ch wilę, b y ło b ard zo n iewielk ie. J ed y n ą o s ło n ą, k tó rą tu zn aleźliś my , b y ł ró w b ieg n ący wzd łu ż s p ęk an eg o as faltu . Sch o waliś my s ię w n im i czek aliś my s k u len i. Po k o lejn y ch d zies ięciu min u tach mo je u s zy w k o ń cu wy ch wy ciły o d leg ły , cich y p o mru k s iln ik ó w. Wied ziałam, że d o b rze s ły s zę, b o p o zo s tali ró wn ież zaczęli s ię wiercić i wy g ląd ać z ro wu . Kilk a s ek u n d p ó źn iej n as zy m o czo m u k azały s ię p ierws ze s tru żk i ś wiatła reflek to ró w, k tó re ro s ły i s tawały s ię co raz in ten s y wn iejs ze, p rzecin ając ciemn o ś ć. Sp o jrzałam w g łąb ro wu i d o s tałam p o twierd zen ie w p o s taci trzech mig n ięć latark ą. To Ollie, k tó ry zas zy ł s ię z d ala o d n as , b y mó c d la p ewn o ś ci s p rawd zić o zn aczen ia n a p o jazd ach . By ły właś ciwe. Zach k lep n ął mn ie w p lecy , u ś miech ając s ię z ek s cy tacją. M iałam wrażen ie, że p rzez ciało p rzeb ieg a mi p rąd , ale o d wzajemn iłam u ś miech i ws tałam. Wy s złam n a s am ś ro d ek d ro g i i wlep iłam wzro k w zb liżającą s ię p ó łciężaró wk ę. Kied y reflek to ry mn ie o ś lep iły , wy ciąg n ęłam d o p rzo d u d rżące ręce. Nie wid ziałam d o k ład n ie k iero wcy za p rzed n ią s zy b ą, ale zd o łałam d o jrzeć, że zamierza s ię, b y n acis n ąć k lak s o n . Na o ś lep wy rzu ciłam k u n iemu n iewid zialn e mack i s wo jeg o u my s łu i ro zwijałam je co raz d alej i d alej, aż w k o ń cu d o s ięg n ęłam jeg o ś wiad o mo ś ci. Ciężaró wk a zatrzy mała s ię metr o d e mn ie. Po mo jej lewej zap an o wało p o ru s zen ie i p o ch wili n as z ch ao ty czn y zes p ó ł b o jo wy wy g ramo lił s ię z ro wu i ru s zy ł n a ty ły p o jazd u , b y o two rzy ć p rzy czep ę i ws k o czy ć d o ś ro d k a. Przy cis n ęłam s łu ch awk ę i p o b ieg łam k u d rzwio m o d s tro n y p as ażera. – Złap aliś my o k azję, o d b ió r. Fantastycznie. Przejdźcie do fazy drugiej, n ak azał Co le. Kiero wca s ied ział za k ó łk iem jak s p araliżo wan y , czek ając n a mo je in s tru k cje. Przes zu k ałam jeg o ws p o mn ien ia i wy b rałam jed n o z min io n eg o ty g o d n ia, w k tó ry m wwo ził d o o b o zu id en ty czn y tran s p o rt. Umieś ciłam je z p rzo d u jeg o ś wiad o mo ś ci i p o wied ziałam ty lk o : – Ru s zaj. Przy k u cn ęłam tak n is k o , jak ty lk o mo g łam, i zs u n ęłam s o b ie n a twarz czarn ą k o min iark ę. Raz p o raz wy ch y lałam s ię, b y s p o jrzeć p o n ad d es k ę ro zd zielczą i s p rawd zić, czy jed ziemy we właś ciwy m k ieru n k u . Kiero wca g ło ś n o s łu ch ał rap u .

M u zy k a b y ła tak g n iewn a i d u d n iąca, że n ie wy trzy małam i s ięg n ęłam, b y wy łączy ć o d twarzacz, p rzez co p rzeg ap iłam ch wilę, k ied y n a wid o k u p o jawił s ię s zary , wy b lak n ięty o d s ło ń ca d wu p iętro wy b u d y n ek o to czo n y trzy metro wy m o g ro d zen iem. – W zas ięg u wzro k u – p o wied ziałam. – Ws zy s cy n a ty łach w p o rząd k u ? – Ba jecz n ie – o d p arł Zach . – Ile czas u d o wjazd u ? – Dwie min u ty . Zaczerp n ęłam k o lejn y u s p o k ajający o d d ech w ch wili, k ied y s k ręciliś my i zjech aliś my z au to s trad y w p o ln ą d ro g ę. Dwó ch żo łn ierzy o two rzy ło p rzed n ami b ramę, a n as z k iero wca – tęg i b ro d acz w k o s zu li z k ró tk imi ręk awk ami – p o czął zawracać ciężaró wk ę, b y wjech ać n a teren o b o zu ty łem. J eg o twarz b y ła b ezn amiętn a. W miejs cu ro zład u n k o wy m p rzy leg ający m d o g łó wn eg o b u d y n k u ro zś cielo n o p łach tę b rezen tu . Ob o k czek ały ju ż wó zk i d o p rzewo zu s k rzy ń , g o to we d o p rzy jęcia ład u n k u . Sied zący n a n ich d waj żo łn ierze p alili p ap iero s y , ale k ied y ciężaró wk a zaczęła s ię d o n ich zb liżać, wy rzu cili je i ws tali. Warto wn icy p rzy b ramie zamk n ęli ją i p o s p ies zn ie ru s zy li w n as zą s tro n ę. Wzięłam o s tatn i g łęb o k i wd ech . – J es teś my n a miejs cu . Przy g o to wać s ię d o ak cji – p o wied ziałam. – Dwó ch żo łn ierzy p rzy was zy ch d rzwiach , d wó ch d o d atk o wy ch zb liża s ię o d ty łu . Dyskretnie i szybko – p rzy p o mn iał n am Co le. – Zaczynam odliczanie. Macie dziesięć minut. Piąty żo łn ierz p o d ch o d ził d o k ab in y n as zej ciężaró wk i, wy k rzy k u jąc: – Do b ry , Fran k ! Ws u n ęłam w u my s ł k iero wcy wizję, jak o p u s zcza s zy b ę, p o czy m p o ch y liłam s ię k u n iemu i zan im zas k o czo n y warto wn ik zd ąży ł s zero k o o two rzy ć o czy ze zd ziwien ia, wy celo wałam p is to let p ro s to w jeg o twarz. By ł mło d y . M o że w wiek u Cate. Na mó j wid o k u ś miech zs zed ł mu z twarzy . – Co , d o jas n ej… ? – Wy s tras zo n y co fn ął s ię i s ięg n ął d o k arab in u . – Un ieś ręce tak , żeb y m je wid ziała. Nie p o trafiłam k o n tro lo wać jed n o cześ n ie k iero wcy i jeg o . Na s zczęś cie d zięk i Go n zo i Olliemu n ie mu s iałam. J ed en z ch ło p ak ó w waln ął g o w p o ty licę k o lb ą k arab in u , a d ru g i u n ieru ch o mił twarzą d o ziemi, zak n eb lo wał i s k ręp o wał zacis k ami z p las tik u . Nas tęp n ie wrzu cili g o n a p ak ę, g d zie leżało ju ż b ezwład n ie czterech p o zo s tały ch mężczy zn . Wied ziałam, że n iek tó re d zieci n ie ro zu miały , czemu p rzerab ialiś my całą ak cję ty le razy . M iałam jed n ak wrażen ie, że temp o , w jak im u two rzy liś my s zy k b o jo wy ,

ro zwiało ich wątp liwo ś ci. Najważn iejs zy m celem s y mu lacji b y ło wy s zk o len ie u k ład u n erwo weg o , b y reag o wał w o d p o wied n i s p o s ó b i p rzy jmo wał teg o ty p u s y tu acje jak o tak n atu raln e jak ws tawan ie i b ran ie p o ran n eg o p ry s zn ica. Wy g ląd ało n a to , że o d n io s ły p o żąd an y s k u tek , b o n awet k ied y zb liżaliś my s ię d o d rzwi, k tó re żo łn ierze zo s tawili o twarte, zes p ó ł zd awał s ię zwarty i g o to wy . Do teg o w czarn y ch mu n d u rach i k o min iark ach p rezen to waliś my s ię d o ś ć g ro źn ie. Lamp y w k o ry tarzu b y ły zg as zo n e, ale z trzecieg o p o mies zczen ia p o p rawej s tro n ie wy lewał s ię s tru mień ś wiatła. Czu łam, jak n ieru ch o mieję. Od ó r ch lo ru z n u tą cy try n y , wo ń p as ty d o b u tó w i lu d zk ieg o p o tu ch wy ciły mn ie za g ard ło i mo cn o ś cis n ęły . W g łęb i d u s zy wied ziałam, że u n o s zący s ię tu zap ach jes t id en ty czn y z ty m w In firmerii w Th u rmo n d , d lateg o że zap ewn e w o b u miejs cach u ży wan o ty ch s amy ch n arzu co n y ch o d g ó rn ie ś ro d k ó w czy s zczący ch . Wo ń jed n ak p o d rażn iała mi n erwy . Gav zajął p o zy cję, p rzy k lęk ając i p rzy k ład ając celo wn ik d o o k a, a p o zo s tali p rzes zli d o p rzo d u . Zza o twarty ch d rzwi d o b ieg ały n as cich e g ło s y . M ach ałam n a d zieci, żeb y mn ie wy min ęły , a n as tęp n ie p rzy warłam d o ś cian y i ru s zy łam za n imi. Nag le Zach ch wy cił mn ie za ramię i ws k azał n a d rzwi o zn aczo n e CYN. Cen trala Nad zo ru . Teg o s zu k aliś my . Kied y o p u s zczaliś my s zereg , o b ró ciłam s ię p rzez ramię, b y zajrzeć d o o twarteg o p o k o ju . M o im o czo m u k azało s ię czterech s ied zący ch p rzy s to le żo łn ierzy . Ich mu n d u ry leżały n a s o fie alb o wis iały n a o p arciach k rzes eł, a mężczy źn i żarto wali, p alili i wy rzu cali k arty n a n iewielk i b lat. Kied y Gav i Go n zo s tan ęli w d rzwiach , jed en z żo łn ierzy p o d n ió s ł n a n ich o czy , a g d y w k o ń cu d o tarło d o n ieg o , co s ię d zieje, s ięg n ął p o b ro ń . By ło jed n ak za p ó źn o . Nieb ies cy wy wró cili s tó ł, cis n ęli mężczy zn n a ś cian ę i u cis zy li ich , n ie d ając im s zan s n a wezwan ie p o mo cy p rzez rad io . Un ies zk o d liwiliś my ju ż d ziewięciu lu d zi. Nico w k ó łk o an alizo wał p rzes y łan e p rzez Pata i To mmy ’eg o materiały , zliczając twarze mu n d u ro wy ch , k tó re u d ało mu s ię d o jrzeć. Wed łu g jeg o s zacu n k ó w w o b o zie s tacjo n o wało d wó ch n ad zo rcó w i trzy n as tu żo łn ierzy SSP. Razem p iętn aś cie o s ó b . Zach i ja p rzy warliś my d o ś cian y . Wy ciąg n ęłam ręk ę i zap u k ałam d o d rzwi Cen trali Nad zo ru . – Wejś ć – u s ły s zeliś my w o d p o wied zi. Całe s zczęś cie, że n ie p rzy s zło n am d o g ło wy fo rs o wać d rzwi, b o p o mies zczen ie b y ło zamk n ięte o d ś ro d k a. Ro zleg ło s ię b zy czen ie, a n as tęp n ie p s try k n ięcie, p o k tó ry m Zach n aty ch mias t p ch n ął d rzwi ramien iem.

W ś ro d k u zn ajd o wały s ię d wie mło d e k o b iety , o b ie w czarn y ch k o s zu lach n a g u zik i i materiało wy ch s p o d n iach . Nas zy m o czo m u k azała s ię ś cian a mo n ito ró w wy ras tająca z rzęd u k o mp u teró w. Kied y wes zliś my , n a więk s zo ś ci ek ran ó w wid n iały łó żk a p iętro we i ś p iące w n ich d zieci, ale p o ch wili w ich miejs ce p o jawiły z k o ry tarza, o to czen ia b u d y n k u i s ąs ied n ieg o p o k o ju rek reacy jn eg o . o b razó w zza ś cian y fu n k cjo n ariu s zk a o b s erwu jąca mo n ito ry u p u ś ciła k u b ek z k awą. J ej k o leżan k a s to jąca p rzed czy mś , co wy g ląd ało jak

s ię o b razy Na wid o k n a s ieb ie k o n s o la z

g u zik ami i wajch ami, o d wró ciła s ię w n as zą s tro n ę i zaczęła k rzy czeć. Zach u n ió s ł ją i p rzy cis n ął d o s u fitu s ek u n d ę p o ty m, jak wn ik n ęłam d o u my s łu p ierws zej z n ich . Sp ad ła n a mn ie g wałto wn a lawin a twarzy , d źwięk ó w, k o lo ró w i k rajo b razó w. Szu k ałam o d p o wied n ieg o ws p o mn ien ia i in fo rmacji, jak i k ied y n ależy ak tu alizo wać s tatu s b ezp ieczeń s twa. Zach o p u ś cił k rzy czącą k o b ietę n a ziemię, zak n eb lo wał ją, s k ręp o wał i p rzy p iął p las tik o wy m zacis k iem d o ru ry b ieg n ącej p o ś cian ie w b ezp ieczn ej o d leg ło ś ci o d k o n tro lek . – Go to we! – zawo łał. – M amy o s iem min u t! Wy k as o wu ję n ag ran ie z k amer. Zak ład ając z d u ży m p rawd o p o d o b ień s twem, jak ich p ro g ramó w u ży wan o w Oazie, Nico n au czy ł Zach a, jak co fn ąć n ag ran ie i w o d p o wied n ie miejs ce ws tawić o b razy zap is an e wcześ n iej. Wy g ląd ało n a to , że rezu ltat wy s zed ł wiary g o d n ie, b o k ied y ch ło p ak s k o ń czy ł, triu mfaln ie wy rzu cił w p o wietrze zaciś n iętą p ięś ć. – Otwó rz p o k o je n a g ó rze – p o wied ziałam, ws k azu jąc n a n ajb liżs zy k o mp u ter. – Has ło to : d u że S, d u że S, d u że P, jed en , trzy , d ziewięć, trzy , o s iem, wy k rzy k n ik , g wiazd k a. Przy jąłeś ? – Przy jąłem – p o twierd ził, p o czy m zwró cił s ię d o p o zo s tały ch , k tó rzy , jak mieliś my n ad zieję, właś n ie u d awali s ię n a g ó rę: – Otwieram d rzwi. Przy wo łałam w u my ś le k o b iety ws p o mn ien ie, w k tó ry m s ied zi p rzed k o mp u terem i wy s y ła in fo rmację d o s y s temu SSP. Do k ład n ie p o k azałam jej, jak to zro b ić teraz i k o lejn y raz za d wie g o d zin y . Kied y wy my k ałam s ię z jej my ś li, u s u n ęłam o b raz teg o , jak wes zliś my d o p o mies zczen ia. Ko b ieta p o p ro s tu p o k iwała g ło wą i zajęła s ię s wo imi s p rawami, s tając p rzed mo n ito rami z n iep rzy to mn y m wzro k iem i twarzą b ez wy razu . – Cen tru m Nad zo ru u n ies zk o d liwio n e, o d b ió r – p o wied ziałam, p rzy cis k ając s łu ch awk ę. Przyjąłem – u s ły s załam p ełn ą u lg i o d p o wied ź Co le’a. – Ruszajcie na górę za pozostałymi. Zach wcis n ął g u zik p rzy d rzwiach i k ied y s ię o two rzy ły , wy s zed ł n a k o ry tarz. M iałam zamiar zro b ić to s amo , ale n ag le o d s k o czy ł, u n ió s ł b ro ń i wy mierzy ł…

– To ja. To ja, n ie s trzelaj… – u s ły s załam zn ajo my g ło s . Kied y p o twierd ziłam s wo je p o d ejrzen ie i zo b aczy łam, k to s to i p rzed d ru g im k o ń cem k arab in u Zach a, zawład n ęło mn ą o g łu p iające i o d b ierające mo wę n ied o wierzan ie. Liam. – Po g rzało cię, s tary ?! – wrzas n ął Zach , u d erzając g o ze zło ś cią. – J ezu ! O mało cię n ie zab iłem! Stałam n ieru ch o mo . To n ie miało s en s u … To nie on. Przecież wyjechał na poszukiwanie Olivii. Nie mógł za nami wejść, nie mógł być aż tak głupi. Nie Liam. Nie Liam… Szarp n ęłam za k o min iark ę i ją p o d win ęłam. By łam tak s k u p io n a n a jeg o twarzy , że n ie zau waży łam s to jącej za n im k o b iety . Gęs te ru d e lo k i o p ad ały jej k as k ad ami n a czarn ą b lu zk ę z d łu g imi ręk awami, n a n o g ach miała czarn e d żin s y i wy s o k ie b u ty . Twarz zo b aczy łam jed n ak d o p iero wted y , k ied y o p u ś ciła ap arat, k tó ry m g o rliwie n ag ry wała ws zy s tk o wo k ó ł. – Kto to jes t, d o jas n ej ch o lery ? – M ó j g ło s zro b ił s ię n ag le n is k i i wś ciek ły . Podaj status – o d ezwał s ię Co le. – Ruby, status. Liam o d wzajemn ił mi s ię ró wn ie lo d o waty m s p o jrzen iem. – To Alice z Po więk s zen ia. – Stary … Stary , to jak iś o b łęd … – Zach p o trząs ał g ło wą. Alice miała zap ewn e o k o ło trzy d zies tk i, ale jej g ład k a twarz b ez ś lad u mak ijażu s p rawiała, że wy d awała s ię zaled wie k ilk a lat o d n as s tars za. By ła wy żs za o d Liama i s mu k lejs za, ale wy s tarczająco s iln a, b y d źwig ać p lecak , k tó ry wy g ląd ał, jak b y waży ł d wa razy ty le, co o n a. – M iło was p o zn ać – p o wied ziała. – Wow, to n ie d o u wierzen ia… Liam n ie o czek iwał n a mo je p o zwo len ie, ch ciał jed y n ie zo b aczy ć, jak zareag u ję. W jed n ej ch wili mó j o rg an izm wy p ro d u k o wał n o wą d awk ę ad ren alin y i n ak azał d ziałać. Akceptacja, adaptacja, reakcja. Przy cis n ęłam p alec d o s łu ch awk i, o d cin ając Co le’a d o mag ająceg o s ię ak tu alizacji s tatu s u , i o d wró ciłam s ię d o k latk i s ch o d o wej n a k o ń cu k o ry tarza. – Liam tu jes t – p o in fo rmo wałam. – Z d zien n ik ark ą z Po więk s zen ia. Us ły s załam jed y n ie s zu m. Kied y d o p ad liś my s ch o d ó w, Zach p o s łał mi zażen o wan e s p o jrzen ie, jak b y też wy o b rażał s o b ie reak cję p o d ru g iej s tro n ie s łu ch awk i. W k o ń cu Co le s ię o d ezwał: Możesz powtórzyć?

Po wtó rzy łam in fo rmację w ch wili, k ied y min ęliś my zak ręt s ch o d ó w i p rzes zliś my p rzez d rzwi, k tó re p o zo s tali zo s tawili d la n as o twarte. W k o ń cu o d k ry łam źró d ło d ziwn eg o zn ajo meg o zap ach u , k tó ry wd y ch ałam, wb ieg ając n a g ó rę… Zak n eb lo wan i i s k ręp o wan i żo łn ierze leżeli p rzy k u ci d o ś cian y , n a k tó rej wy ry li i n amalo wali n ap is : „Po s łu s zeń s two wy p len ia zep s u cie”. Po zo s tali czło n k o wie n as zeg o zes p o łu b y li w trak cie wy p ro wad zan ia d zieci z p ięciu ciemn y ch p o mies zczeń , d o k tó ry ch p ro wad ziły d rzwi w p rzeciwleg łej ś cian ie. Wid ziałam, z jak im tru d em n amawiają je d o wy jś cia, i o d razu zro zu miałam, w czy m tk wi p ro b lem. – Zd ejmijcie mas k i – n ak azałam. – Nie ma s ię czeg o b ać, k amery s ą wy łączo n e. Czu łam, że tamci wy jd ą, d o p iero k ied y zo b aczą, że my też jes teś my d ziećmi. Kied y p rzes tan ą p o d ejrzewać, że k to ś ich o s zu k u je alb o że zo s tan ą p o rwan i p rzez k o lejn y ch wy k o lejeń có w w czarn y ch mu n d u rach . Z p ierws zeg o p o mies zczen ia wy ch y liła s ię g ło wa ch ło p ca. Nas to latek zo b aczy ł b ro ń Gav a i n aty ch mias t s ię wy co fał. Gd y b y J o s h n ie złap ał d rzwi, zatrzas n ąłb y je p rzed n ami. Alice u s iło wała zd o b y ć jak n ajwięcej ró żn y ch u jęć, jej ap arat wy d awał d źwięk i n iczy m jak iś o wad . Ob ró ciłam s ię n a p ięcie i wy trąciłam g o jej z ręk i, żału jąc, że wis i n a p as k u u jej s zy i i że n ie ro ztrzas k ał s ię o p o d ło g ę. – M o g łab y ś p rzes tać? – wark n ęłam. Te d zieci p rzeży ły wy s tarczającą trau mę. Czy n ie mo g ła d ać im czas u , b y d o s zły d o s ieb ie? – Ru b y – zaczął Liam, ale Alice mach n ęła ręk ą, żeb y d ał s p o k ó j. – W p o rząd k u . Zro zu miałam – p o wied ziała. Zo b aczy łam jed n ak , że zn o wu u n o s i ap arat, ty m razem u s tawio n y n a n ag ry wan ie. Najwid o czn iej n ic n ie ro zu miała. Pięć minut – o s trzeg ł Co le. – Wychodzicie już? Po d b ieg łam d o n ajb liżs zy ch d rzwi i zajrzałam d o ś ro d k a. Drewn ian e łó żk a s k rzy p n ęły , k ied y leżące n a n ich p o s taci s ię p o ru s zy ły i s p o jrzały n a mn ie zmru żo n y mi o czami. Sięg n ęłam d o włączn ik a i zap aliłam ś wiatło , b y mo g ły lep iej s ię p rzy jrzeć mo jej twarzy . Najp ierw u d erzy ł mn ie s mró d p o tu , a n as tęp n ie mo ich u s zu d o b ieg ły jęk i i wy s tras zo n e s zep ty . Z ciemn o ś ci wy ło n iły s ię d zies iątk i mały ch twarzy i rąk zas łan iający ch o czy p rzed ś wiatłem. O mój Boże. Dzieci miały n a s o b ie cien k ie jak p ap ier u n ifo rmy w k o lo rach o d p o wiad ający ch ich u miejętn o ś cio m. Po czu łam, że żo łąd ek zaczy n a mi s ię s k ręcać. J ed n a z d ziewczy n ek o d wró ciła s ię, mig ając mi p rzed o czami n u merem id en ty fik acy jn y m Ps i, k tó ry k to ś p o s p ies zn ie n ab azg rał n iezmy waln y m mark erem z ty łu jej

p o d k o s zu lk i. Po mies zczen ie wy p ełn iały malu ch y – d ziewięcio -, d zies ięcio -, jed en as to - i d wu n as to letn ie. Stars zy ch d zieci b y ło zaled wie k ilk o ro . Ws zy s tk ie miały zap ad n ięte p o liczk i i s y lwetk i wy rzeźb io n e p rzez g łó d . Wy ch u d zo n e, jeś li n ie z p o wo d u b rak u jed zen ia, to z p o wo d u b rak u ws zy s tk ieg o in n eg o . – Ud ało s ię wam! – Im d łu żej p atrzy łam n a ch ło p ca, k tó ry p rzep ch n ął s ię d o d rzwi p o k o ju n u mer trzy , ty m tru d n iej b y ło mi u wierzy ć, że to Pat. Zg o lili mu b u jn ą ciemn ą czu p ry n ę i ro zeb rali d o lich ej n ieb ies k iej p o d k o s zu lk i i s p o d en ek . Przeb y wał w o b o zie o d n ies p ełn a ty g o d n ia, ale ju ż zaczy n ał s ię zlewać z mro k iem teg o miejs ca. W tej s amej ch wili ch ło p cy w p o k o ju To mmy ’eg o wes tch n ęli ze s trach u . Pró b o wali g o p o ws trzy mać p rzed wy jś ciem n a k o ry tarz i b łag ali s zep tem, b y zawró cił. – W n o cy n ie wo ln o wy ch o d zić z łó żk a – p o wied ziała jed n a z d ziewczy n ek . – Nie wo ln o teg o zro b ić, n awet jeś li wy b u ch n ie p o żar. Os k arżą cię o p ró b ę u cieczk i, a to wy s tarczający p o wó d , b y cię zas trzelić. Żad n e z d zieci n ie wy s zło za To mmy m i Patem. Us iło wałam co ś wy my ś lić, o b awiając s ię, że k o n iec k o ń có w b ęd ziemy mu s ieli je wy n o s ić. – Nazy wam s ię Ru b y – p o wied ziałam s zy b k o . – J es tem jed n ą z was . Ws zy s cy jes teś my tacy jak wy o p ró cz k o b iety z ap aratem. Ch cemy was s tąd wy ciąg n ąć… Zab rać w b ezp ieczn e miejs ce. Ale p o win n iś my s ię s p ies zy ć. M u s icie wy jś ć s tąd tak s zy b k o , jak ty lk o d acie rad ę b ez zro b ien ia k rzy wd y s o b ie i p o zo s tały m. Ch o d źcie za n imi… – Ws k azałam n a Go n zo i Ollieg o . – Raz-d wa, raz-d wa. Dacie rad ę? Ch o lera… Nie p o d ziałało . Dzieci n ie ru s zy ły s ię z miejs c, a u p ły wający czas g ło ś n o ty k ał mi w u s zach . Nie p o trafiłam ro zró żn ić mijający ch s ek u n d i b icia włas n eg o s erca. Otwo rzy łam u s ta, zas tan awiając s ię, co in n eg o mo g łab y m im p o wied zieć. J ak ie s ło wa p rzek o n ały mn ie, b y m ły k n ęła tab letk i, k tó re zap ro p o n o wała mi Cate? A mo że p o p ro s tu zd ałam s o b ie s p rawę, że to mo ja o s tatn ia s zan s a, b y s ię u rato wać? Po d ejrzewałam, że d la tk wiący ch tu d zieci b y ł to zu p ełn y s zo k . Wp aro waliś my d o o b o zu tak s zy b k o , że n ie d o cierało d o n ich , co s ię d zieje. – Ro s a! – zawo łałam. – Czy jes t tu Ro s a Cru z?! Nik t s ię n ie o d ezwał an i n ie p o d n ió s ł ręk i, ale k ątem o k a d o s trzeg łam n iewielk i ru ch : jed n o z d zieci n iezn aczn ie s ię wy p ro s to wało . Ok rąży łam To mmy ’eg o , ro zg ląd ając s ię p o p o k o ju n u mer s ześ ć. Z ty łu p o mies zczen ia zau waży łam trzy n as to -,

mo że cztern as to letn ią d ziewczy n k ę mn iej więcej mo jeg o wzro s tu . Zap ewn e k ied y ś miała d łu g ie b ły s zczące lo k i, ale k to ś b ard zo s ię p o s tarał, b y ją ich p o zb awić. Nie wid ziałam n awet ś lad u s en ato r Cru z w jej twarzy , o p ró cz ciep łeg o o liwk o weg o k o lo ru s k ó ry i ciemn y ch o czu . Kied y jed n ak p rzech y liła g ło wę i p o k o n u jąc s trach , s p o jrzała n a mn ie, n a s ek u n d ę zamien iła s ię w matk ę. – Ro s a, two ja mama cię s zu k a – p o wied ziałam. Wzd ry g n ęła s ię, n ag le p o s tawio n a w cen tru m zain teres o wan ia. Wzięła jed n ak g łęb o k i wd ech i wy s zła z p o g rążo n eg o w ciemn o ś ci p o k o ju , jak b y wy ry wała s ię z o s tatn ieg o u ś cis k u k o s zmaru . Zacis n ęła d ło n ie w p ięś ci, p o czy m ciężk o o d d y ch ając, ro zejrzała s ię p o p o mies zczen iu . – Sp ó jrz n a mn ie – ro zk azałam, wy ciąg ając d o n iej ręk ę. – Ty lk o n a mn ie. To d zieje s ię n ap rawd ę. Wy ciąg n ę cię s tąd . J u ż d o b rze. J ej d rżące, lo d o wate p alce d o tk n ęły o p u s zk ó w mo ich , a n as tęp n ie ws u n ęły s ię d alej. Nap ięcie p rzy g n iatające ramio n a zelżało jed n ak d o p iero wted y , g d y mo cn iej ś cis n ęłam jej d ło ń . Dziewczy n k i z jej p o k o ju ru s zy ły za n ią, n a co p o zo s tałe d zieci w k o ń cu p o zb y ły s ię wah an ia i zro b iły to s amo . – Baza, o d b ió r – p o wied ziałam, p rzy cis k ając s łu ch awk ę. – Zaczy n amy ewak u ację. Dwie minuty. Co le wy d awał s ię o wiele b ard ziej s p ięty n iż ja. Ws zy s tk o d ziało s ię p o n as zej my ś li. Dzieci wy ch o d ziły . Ufały n am. By łam za to tak wd zięczn a, że o czy zaczęły mn ie s zczy p ać o d n ap ły wający ch łez. Dzieci u s tawiły s ię g ęs ieg o i p o s p ies zn ie ru s zy ły za n ami. Ich s to p y k lap ały o p o d ło g ę, ro zmazu jąc k ału żę mo k rej farb y , k tó ra wy p ły n ęła z jak iejś p rzewró co n ej p u s zk i. Niek tó re p rzy s tawały p o d ro d ze, żeb y s p o jrzeć n a d wó ch s k ręp o wan y ch żo łn ierzy , ale n ie b y ło wid ać u ś mies zk ó w, n ie b y ło s ły ch ać ś miech u czy wiwato wan ia… Po d ejrzewałam, że czu ją s ię jak we ś n ie. Po p ro wad ziłam Ro s ę d o s zereg u i s p o jrzałam n a ś cian ę, n a k tó rej żo łn ierze zwy k li zap is y wać ró żn e p rzes łan ia. Kied y d zieci s k ręcały za ró g n a k latk ę s ch o d o wą, o p ierały s ię o n ią i ro zmazy wały czerwo n ą farb ę, p rzeciąg ając p o n iej d ło ń mi o raz o p u s zk ami p alcó w. Alice s tała p rzed n ią jak zamu ro wan a, jes zcze raz u n o s ząc ap arat. To b y ł o s tatn i n ieru ch o my o b raz, jak i zap amiętałam, zan im czas p rzy s p ies zy ł i ws zy s tk o zaczęło s ię ze s o b ą zlewać: b ieg w d ó ł s ch o d ó w i p rzez k o ry tarz o raz wy jś cie p rzez te s ame d rzwi, p rzez k tó re wes zliś my . Ud erzen ie zimn eg o p o wietrza o ch ło d ziło p u ls u jącą mi w ży łach ro zp alo n ą k rew. Strząs n ęłam z s ieb ie s trach i p o zwo liłam s o b ie wy o b razić, jak ws p an iale b y m s ię czu ła, g d y b y to b y ło Th u rmo n d . Gd y b y m właś n ie p o raz o s tatn i p rzek raczała jeg o p ró g .

Do p iero teraz w p ełn i zd ałam s o b ie s p rawę z teg o , że ch o ciaż Cate mn ie s tamtąd wy d o s tała, ciąg le b y łam więźn iem. Uś wiad o miłam s o b ie, że p o czu cie u wo ln ien ia s ię o d tej p rzerażającej rzeczy wis to ś ci p rzy jd zie n ie wraz z u leczen iem z ch o ro b y , ale d o p iero wraz ze s tu p ro cen to wą p ewn o ś cią, że n ig d y n ie b ęd ę mu s iała tam wró cić. Zach p o mó g ł Liamo wi wn ieś ć mo to r n a ty ł ciężaró wk i i ru s zy ł wciąg ać d o ś ro d k a Alice. Kied y p o d ał jej ręk ę, s p o jrzał n a mn ie p y tająco . Sk in ęłam g ło wą. Dzien n ik ark a mu s iała z n ami wró cić. Zb y t wiele wid ziała i s tan o wiła zag ro żen ie d la n as zeg o b ezp ieczeń s twa. Go n zo i Ollie wd rap ali s ię n a p rzy czep ę jak o o s tatn i. Wcześ n iej zaciąg n ęli żo łn ierzy i k iero wcę d o b u d y n k u . Dzieci mu s iały s ię ro zlo k o wać n a o win ięty ch p las tik o wą fo lią p aletach i s k rzy n iach . Żeb y n ie zamy k ać ich w całk o witej ciemn o ś ci, ro zd aliś my n iek tó ry m żó łte i p o marań czo we ś wietlik i o raz latark i. Kied y zas u wałam d rzwi ciężaró wk i, zo b aczy łam Liama o p arteg o o b o k p rzy czep y z ręk ami n a k o lan ach . Ob s erwo wał mn ie. Zatrzas n ęłam mo cn o d rzwi i zab ezp ieczy łam je zas u wą. Zach s ied ział ju ż n a miejs cu k iero wcy , wy ry wając z d es k i ro zd zielczej u rząd zen ie d o n awig acji. Nas tęp n ie o p u ś cił s zy b ę i wy rzu cił je za o k n o , p o zb awiając wo js k o jed n eg o ze s p o s o b ó w n amierzen ia p o jazd u , k ied y w k o ń cu wy jd zie n a jaw, co s ię s tało . Po b ieg łam o two rzy ć b ramę. Og ro d zen ie n ie b y ło p o d n ap ięciem, ale warto wn ik zd o łał zab ezp ieczy ć wy jazd k łó d k ą. Ob ró ciłam s ię, b y s p o jrzeć n a Zach a, i p o k ręciłam g ło wą. Po mach ał mi, żeb y m ws iad ła z p o wro tem d o k ab in y . – Trzy majcie s ię – o s trzeg ł mn ie i p o zo s tały ch s ied zący ch z ty łu . Samo ch ó d wy rwał d o p rzo d u i s fo rs o wał b ramę, p o s y łając k awałk i o g ro d zen ia w p o wietrze, jak b y b y ły zro b io n e ze s ty ro p ian u . J ed en z n ich p rzy czep ił s ię d o k o łp ak a w p rzed n im k o le i is k rzy ł ciąg n ięty p o ziemi, ale o d p ad ł, k ied y s k ręciliś my n a au to s trad ę i p o g n aliś my p rzed s ieb ie. Za n as zy mi p lecami właś n ie zaczy n ało ws ch o d zić s ło ń ce.

16 J ech aliś my cztery g o d zin y b ez p rzerwy , p o czy m p o rzu ciliś my p ó łciężaró wk ę w Ren o . W id ealn y m s cen ariu s zu u d alib y ś my s ię p ro s to d o Lo d i, zatrzy mu jąc s ię p o d ro d ze ty lk o raz, b y d zieci mo g ły załatwić s wo je p o trzeb y i ro zp ro s to wać n o g i. Dro g a d o mias teczk a b y ła jed n ak o b s tawio n a p rzez wo js k o wy ch . Gd y b y ś my p o jech ali d alej, k to ś w k o ń cu b y n as zau waży ł. Sen ato r Cru z zo rg an izo wała au to k ar, k tó ry p rzy tran s p o rto wan o z Oreg o n u i zap ark o wan o n a o b rzeżach Ren o . Zazn aczy ła p rzy ty m, że więcej n ie u d a s ię s k o rzy s tać z tak iej mo żliwo ś ci. J ej k o n tak t, b y ły g u b ern ato r s tan u , k tó reg o zn ała ze s zk o ln ej ławk i, celo wo u n ik ał zb y t g łęb o k ieg o an g ażo wan ia s ię w s p rawy Ko alicji Fed eraln ej, w zamian za co Gray p o zwo lił mu zatrzy mać p racę. Wraz z Zach em p o mag ałam d ziecio m wy s iąś ć z p rzy czep y . Nie mo g łam s ię n ie u ś miech ać, wid ząc, jak ws zy s tk ie mają o ch o tę zatań czy ć w ciep ły ch p ro mien iach s ło ń ca. Ro s a wy s iad ła jak o jed n a z o s tatn ich i o mijając ręce Zach a, p o ch y liła s ię k u mo im. – Ws zy s tk o w p o rząd k u ? J ak s ię trzy mas z? – zap y tałam. Patrzy łam, jak d ziewczy n k a wy ciąg a ręce w p rzó d i w ty ł i zatacza n imi o k ręg i. Celo wo n ie p rzes tawałam s ię u ś miech ać, b y u wierzy ć, że ws zy s tk o s ię u d a. Nau czy łam s ię teg o o d Cate. Przen o s iliś my s k rzy n ie z jed zen iem i zao p atrzen iem med y czn y m z p ó łciężaró wk i d o b ag ażn ik a au to b u s u . Zas tan awiałam s ię, co Cate p o wied ziałab y n a to ws zy s tk o . Po s tan o wiłam, że k ied y zn o wu ją zo b aczę, d am jej w p ełn i o d czu ć, jak b ard zo jes tem jej wd zięczn a za to , co d la mn ie zro b iła. Ch ciałam wierzy ć, że jeś li b ęd ę całą s o b ą o n iej my ś leć, jeś li p rzy wo łam p rzed o czy jej twarz i s k o n cen tru ję s ię n a n iej, to jak imś cu d em d o wie s ię, że o n iej n ie zap o mn iałam. Że ją u wo ln ię. Liam p ro wad ził Alice d o au to b u s u , ig n o ru jąc s p o jrzen ia rzu can e p rzez res ztę zes p o łu , k ied y p rzech o d zili o b o k . Zamien ił z n ią cich o k ilk a o s tatn ich s łó w, p o czy m ws iad ł n a s wó j mo to cy k l i o zn ajmił Zach o wi, że b ęd zie jech ał za n ami. Po d ałam Ro s ie ręk ę, a o n a z wd zięczn o ś cią ją p rzy jęła. Zach ws k o czy ł za

k iero wn icę i wy ciąg ając s zy ję, p o liczy ł n as , b y s ię u p ewn ić, że n ik o g o n ie b rak u je. Dzieci tło czy ły s ię n a s ied zen iach i n a p o d ło d ze, a k ied y w k o ń cu o trząs n ęły s ię z p rzerażen ia i n iep ewn o ś ci, s tars ze z n ich zaczęły s ięg ać d o p o k ręteł wen ty lacji i włączn ik ó w ś wiatła. – Zaciąg n ijcie s zczeln ie zas ło n y – n ak azałam. – Nad al mamy p rzed s o b ą trzy – cztery g o d zin y d ro g i. – Do k ąd jed ziemy ? – zap y tało jed n o z d zieci. – Do Ka-li-fo r-n ii! – zan u cił Gav i zab ęb n ił p u lch n y mi ręk ami o s ied zen ie p rzed s o b ą. – Ru s zajmy w k o ń cu ! – Zap n ijcie p as y ! – zawo łał Zach i u ru ch o mił s iln ik , a k ied y zd ał s o b ie s p rawę, że p o jazd ma s y s tem g ło ś n o mó wiący , p o wtó rzy ł n ak az d o mik ro fo n u : – Pro s zę zap iąć p as y . Witam p ań s twa w au to b u s ie s ieci Ps i. Nazy wam s ię Zach i b ęd ę p ań s twa k iero wcą p o d czas tej wiek o p o mn ej p o d ró ży k u wo ln o ś ci. J eś li wy jrzą p ań s two p rzez o k n o , czeg o o czy wiś cie p ro s zę n ie ro b ić zg o d n ie z zak azem Ru b y , mo g ą p ań s two p o k azać Nev ad zie ś ro d k o wy p alec n a p o żeg n an ie. Sło wa Zach a s p rawiły , że k ilk o ro d zieci s ię u ś miech n ęło . Po k azałam mu u n ies io n e k ciu k i i w o d p o wied zi d o s tałam to s amo . Au to b u s ru s zy ł z imp etem i zn o wu b y liś my w d ro d ze, ty m razem jed n ak czu liś my s ię jak w p rawd ziwej p o d ró ży . M imo ws zy s tk o u ś miech n ęłam s ię, p o zwalając s o b ie p o latać n a o b ło k u wy p ełn iająceg o mn ie s zczęś cia. Wró ciłam n a ziemię, d o p iero k ied y s p o jrzałam n a Ro s ę. Sied ziała n a miejs cu p rzy o k n ie z ws u n ięty mi p o d k o s zu lk ę p rzy ciś n ięty mi d o p iers i k o lan ami, w k tó re wtu lała twarz. – Ro s a – zwró ciłam s ię d o n iej, k ład ąc jej d ło ń n a p lecach . Nu mer n a k ies zo n ce p o d k o s zu lk a, 9 2 2 9 , to jed y n e, co id en ty fik o wało ją w o b o zie. Ch ciałam u s ły s zeć jej imię. Po trak to wać ją jak czło wiek a. – Nie p o win n iś cie b y li p rzy ch o d zić. J es zcze n ie jes teś my g o to wi. Wciąż jes teś my ch o rzy . – Nie, n iep rawd a – zap rzeczy łam p o s p ies zn ie. – J es teś cie in n i, to ws zy s tk o . – Po wied zieli n am, że d o b rzy b y li ty lk o ci, k tó rzy zmarli – o d p arła. Zau waży łam d elik atn ą, wąs k ą ró żo wą lin ię wijącą s ię n a jej lewy m p o liczk u . Co mo g ło zo s tawić tak i ś lad ? Po d ejrzewałam, że k to ś mu s iał s p ecjaln ie wy ry ć g o n a jej s k ó rze. – Twierd zili, że jes teś my źli… I że n ig d y s tamtąd n ie wy jd ziemy . Nie ro b ili jed n ak n ic, b y n am p o mó c. Ch cę… ch cę, żeb y mn ie wy leczo n o . Ws zy s cy teg o

ch cemy i ro b iliś my ws z ys tko , co n am k azan o , ale to n ig d y n ie wy s tarczało . – J eś li s p rawiali, że tak s ię czu liś cie, to o n i b y li źli. – Do p iero p o ch wili zd ałam s o b ie s p rawę, d laczeg o te s ło wa p rzy s zły mi tak g ład k o . Clancy. Czy m ró żn iły s ię o d teg o , co u s iło wał mi p o wied zieć? Po ru s zy łam s ię n ies p o k o jn ie, u s iłu jąc my ś leć n ie o n im, ale o Cate i o ty m, jak mn ie u s p o k ajała, k ied y u ciek łam z Th u rmo n d . – Umiejętn o ś ć p rzetrwan ia to n ajważn iejs za rzecz, jak iej s ię n au czy łaś . Nie p o zwó l n ik o mu wmó wić s o b ie, że n ie p o win n aś ży ć alb o że zas łu ży łaś , b y trafić d o teg o o b o zu . – Ty też p rzez to p rzes złaś ? – zap y tała. – Wy d o s tałaś s ię i ws zy s tk o zmien iło s ię n a lep s ze? – Pracu ję n ad ty m. Two ja mama n am p o mag a. Na jej twarzy w k o ń cu p o jawił s ię wątły , n iep ewn y u ś miech . – Dalej ch o d zi w s wo im czerwo n y m k o s tiu mie? – Czerwo n y m k o s tiu mie? Ro s a s k in ęła g ło wą i w k o ń cu o d ch y liła s ię n a o p arcie fo tela. – M ama miała ciemn o czerwo n y k o s tiu m, k tó ry wk ład ała zaws ze, k ied y s zła n a ważn e g ło s o wan ie lu b d eb atę. Twierd ziła, że o d s tras za s tary ch b iały ch s zty wn iak ó w, k tó rzy ch cieli ją u cis zy ć alb o u s ad zić n a miejs cu . – Nie. Ale wies z co ? Nie s ąd zę, b y g o p o trzeb o wała. Dziewczy n k a ro zło ży ła p alce d ło n i n a n ieb ies k ich s p o d en k ach . – J es teś s tu p ro cen to wo p ewn a, że o n a ch ce… To zn aczy w p ełn i zro zu miem, jeś li n ie b ęd zie ch ciała mn ie zo b aczy ć. By łam z b ab cią, k ied y p o mn ie p rzy s zli. M ama n ie wid ziała mn ie p o ty m, jak zo s tałam zn is zczo n a… To zn aczy o d mien io n a. – Niczeg o b ard ziej n ie p rag n ie. – Sło wa wy lewały s ię ze mn ie, p ły n ąc z miejs ca, k tó reg o n ie ś miałam d o ty k ać, o d k ąd o p u ś ciłam Th u rmo n d . – Niczeg o ! An i two je zd o ln o ś ci, an i to , co p o wied zieli ci w o b o zie, n ie mają żad n eg o zn aczen ia. Two ja matk a czek a n a cieb ie z u tęs k n ien iem. To b y ły właś ciwe s ło wa. Świad czy ł o ty m b ó l to warzy s zący wy ciś n ięciu ich z czelu ś ci, w k tó ry ch je p o g rzeb ałam. Wied ziałam o ty m, b o b y ły to d o k ład n ie te s ame s ło wa, k tó re k to ś wy p o wiad ał d o mn ie w marzen iach … Po tem p rzy jeżd żała p o mn ie b ab cia i zab ierała mn ie ze s o b ą d o d o mu . Ro s a o d wró ciła s ię w mo ją s tro n ę. – Dzięk u ję, że p o n as p rzy s zliś cie.

Nie b y łam p ewn a, czy g ło s mn ie n ie zawied zie, ale p o wied ziałam: – Nie ma za co . – Wy zwo licie też in n e d zieci, p rawd a? Nie ty lk o n as ? – Uwo ln imy ws zy s tk ich – zap ewn iłam ją, o p ierając s ię o s ied zen ie i zamy k ając o czy . By ł to jed y n y zn an y mi s p o s ó b n a p o ws trzy man ie łez. Nas ze p lan y s tawały s ię rzeczy wis to ś cią. Ud ało s ię w Oazie, więc mo żemy to p o wtó rzy ć w Th u rmo n d . Wierzy łam, że p o trafimy o d mien ić ży cie d zieci. Każd eg o z n ich . Zach wp ro wad ził au to b u s d o g arażu , tak jak p o in s tru o wał g o Co le. Po zo s tałe w b azie d zieci ju ż n a n as czek ały i d źwig ały ciężk ą b ramę, k tó rą n o rmaln ie trzy maliś my zamk n iętą n a cztery s p u s ty . Sen ato r Cru z i Co le s tali p o ś ro d k u w p ewn ej o d leg ło ś ci o d wejś cia. Ko b ieta zło ży ła p rzed s o b ą ręce i ch o ciaż p o zo wała n a zu p ełn ie o p an o wan ą, n awet z d alek a d o s trzeg łam zb ielałe k o ś ci jej d ło n i ś wiad czące o ty m, jak b ard zo s ię d en erwo wała. Od s u n ęłam zas ło n k ę i o d ch y liłam s ię, żeb y Ro s a też mo g ła ją zo b aczy ć. Pan i s en ato r mu s iała o d razu zau waży ć có rk ę, b o p rzeg rała walk ę, k tó rą to czy ła z s amą s o b ą, i zap o min ając o ws zy s tk im, p o p ęd ziła k u d rzwio m au to k aru . Ws tałam, b y p rzep u ś cić Ro s ę. Dziewczy n a rzu ciła s ię n a matk ę z n ajwy żs zeg o s to p n ia i o mało n ie p rzewró ciła jej n a ziemię. Po zo s tałe d zieci o d wró ciły wzro k . Po d ro d ze wy jaś n iliś my im, co s ię wy d arzy ło w Lo s An g eles . To , że wielu z ich ro d zicó w b y ło związan y ch z Ko alicją Fed eraln ą alb o p o p ro s tu mies zk ało w M ieś cie An io łó w, n ie n as trajało ich p o zy ty wn ie. – Po mo żemy wam o d n aleźć ro d zicó w – o b iecałam. – J eś li s en ato r Cru z n ie b ęd zie mieć s tu p ro cen to wej p ewn o ś ci, g d zie s ą, p rzetrząś n iemy ws zy s tk ie s ieci k o n tak tó w w p o s zu k iwan iu ws k azó wek . Co le n ie ru s zy ł s ię z miejs ca. Kiwał g ło wą d o czło n k ó w zes p o łu s ztu rmo weg o , k tó rzy wy s ied li z au to k aru i o to czy li g o zwartą g ru p ą, p o k lep y wał ich p o p lecach i z d u mą im g ratu lo wał. U jeg o s tó p leżał p lecak . Sch y lił s ię p o n ieg o , d o p iero k ied y zo b aczy ł Liama i Alice. Wied ziałam, co s ię s zy k u je, ale s zczerze mó wiąc, b y łam zb y t wk u rzo n a, b y temu zap o b iec. Co le p o k iwał ręk ą n a p an ią s en ato r, k tó ra p rzy tu lając mo cn o có rk ę, p o wied ziała s p o k o jn ie: – J u ż d o b rze. Ch o d źcie za mn ą. Weźmiecie p rzy jemn y ciep ły p ry s zn ic, a p o tem d o s tan iecie n o we u b ran ia i s maczn y p o s iłek . Co wy n a to ? Liam i Alice ru s zy li k u n am, ale zo s tali o d cięci p rzez s tru mień d zieci

fo rmu jący ch s zereg i p o d ążający ch za p an ią s en ato r d o tu n elu . Zu , Hin a, M ik e i Ky lie b ieg li p o d p rąd , b y s ię z n ami p rzy witać, a n as tęp n ie d o łączy li d o g ru p k i maru d eró w s to jący ch n a b iały m p ó łk s ięży cu n amalo wan y m n a b eto n o wej p o d ło d ze. Kied y Liam p o d s zed ł wy s tarczająco b lis k o , Co le p o d n ió s ł p lecak i rzu cił g o b ratu , k tó ry aż u g iął s ię p o d jeg o ciężarem. – Po zwo liłem s o b ie s p ak o wać two je rzeczy – p o wied ział lo d o waty m to n em. – Nie mas z tu czeg o s zu k ać. Ws k ak u j n a mo to r i s p ad aj d o d o mu . – Nig d zie s ię n ie wy b ieram. – Liam cis n ął p lecak iem w Co le’a z zacięty m wy razem twarzy . – Do p iero s ię ro zk ręcam. Nie mo żes z k azać mi o d ejś ć. Co le wy b u ch ł s zy d erczy m ś miech em, ale to ja o d p o wied ziałam. Sło wa n ies p o d ziewan ie s fo rmu ło wały s ię w mo jej g ło wie i wy p ełn iły mi u s ta jak żó łć. – Nie. Ale ja mo g ę. Wid ziałam, jak Zu p atrzy to n a Liama, to n a mn ie, o twierając ze zd ziwien ia b u zię. J es zcze więk s zy m b ó lem wy p ełn ił mn ie jed n ak wid o k Liama, k tó ry zacis n ął zęb y i zb lad ł. Ró wn o cześ n ie w jeg o o czach ro zb ły s ło o k ro p n e n ieme ro zczaro wan ie. J ak ś miał zach o wy wać s ię tak , jak b y to o n b y ł o fiarą zd rad y ? Uk n u ł s amo d zieln ą ak cję za mo imi p lecami. Wy czu wałam, że u k ry wa p rzed e mn ą jak iś s ek ret, ale n ie p o d ejrzewałam g o o co ś tak ieg o . Nie s ąd ziłam, że jes t zd o ln y n arazić d zieci n a ry zy k o , a n awet ś mierć. I d laczeg o ? Bo Co le o d rzu cił jeg o p o my s ły ? Nie ro zu miał, jak d ziała ten ś wiat. Op u ś cił Lig ę. Uciek ł. Po rzu cił s zk o len ie zb y t wcześ n ie, b y p o jąć, że o g ień zwalcza s ię o g n iem. – Działałeś za mo imi p lecami. – Sło wa wy p ły wały z Co le’a jak rzek a. – Sk o n tak to wałeś s ię z Po więk s zen iem, ch o ciaż wy raźn ie ci teg o zak azałem. By łeś n a ty le g łu p i, b y wy s łać e-mailem p o u fn e p lik i, ry zy k u jąc, że h ak erzy Gray a je wy łap ią i d zięk i n im n as wy ś led zą. Wy g ląd a ró wn ież n a to , że k łamałeś , mó wiąc, że jed zies z n a p o s zu k iwan ie d zieci, a zamias t teg o s p o ty k ałeś s ię z d zien n ik arzami, marn u jąc n as zą b en zy n ę i czas . Zak łó ciłeś p rzeb ieg o p eracji i n araziłeś n a n ieb ezp ieczeń s two k ażd e d zieck o , k tó re w n iej u czes tn iczy ło , jak ró wn ież ty ch , k tó rzy b y li ewak u o wan i i s ameg o s ieb ie. J ak b y teg o b y ło mało , wmies załeś w to ws zy s tk o cy wila. M am n ad zieję, że p rzy n io s ło ci to s aty s fak cję, b o ch o ć ty s ię s tąd wy n o s is z, o n a zo s taje z n ami, żeb y ś my mo g li trzy mać ją p o d k lu czem d o czas u , aż to ws zy s tk o s ię s k o ń czy . – Słu ch am? – Alice wy s tąp iła d o p rzo d u , mio tając wś ciek łe s p o jrzen ia, p o czy m wy b ąk ała d o Liama: – M ó wiłeś , że b ęd zie wk u rzo n y , ale to jes t… – To jes t rzeczy wis to ś ć – d o k o ń czy ł Co le, wy ciąg ając d ło ń . – Od d aj mi ap arat.

Ko b ieta o d ch y liła s ię w ty ł, mo cn iej p rzy cis k ając d o s ieb ie to rb ę ze s p rzętem. – Po s łu ch aj mn ie u ważn ie – zrip o s to wała – b o n ie żartu ję: p o mo im tru p ie. M y ś lis z, że s ię cieb ie b o ję? Przeży łam b o mb ard o wan ia Was zy n g to n u i o ś mio k ro tn ie relacjo n o wałam p o ważn e zamies zk i w ró żn y ch mias tach . W ty m b u n t w Atlan cie, p o d czas k tó reg o zg in ął mó j o p erato r i n arzeczo n y . Więc p ro s zę b ard zo , s p ró b u j mi g o o d eb rać, d u p k u ! – Do b rze, s ło n eczk o – p ry ch n ął Co le. – Zatrzy maj s o b ie ap arat. Niech d elik atn e, b ły s zczące ś wiatło jeg o wy ś wietlacza d o trzy mu je ci to warzy s twa, k ied y zamk n iemy cię w two im n o wy m p o k o ju i wy rzu cimy k lu cz. – To … Liam wy ciąg n ął ręk ę, żeb y ją p o ws trzy mać. Ko b ieta n ie co fn ęła s ię jed n ak , a jej jas n a p o rcelan o wa s k ó ra aż p o ró żo wiała z emo cji. – M as z rację – p o wied ział Liam. – Działałem za two imi p lecami i s am zn alazłem d o jś cie d o Po więk s zen ia. Sp o tk ałem s ię z Alice i jej zes p o łem, ale to b y ło p o tym, jak o d n alazłem Oliv ię i Bretta. J es zcze s ię n ie p o jawili, b o k azałem im zaczek ać, aż s ię u p ewn ię, że p rzeb y wan ie tu jes t b ezp ieczn iejs ze n iż s amo tn e włó czen ie s ię n a wo ln o ś ci. Dan e ś cią g n ą łem n a d y s k p rzen o ś n y , żeb y mieć czy m p o d ep rzeć s wo ją h is to rię p rzed d zien n ik arzami. Nig d zie ich n ie wy s y łałem. A wies z, czemu to zro b iłem? Bo b ez wzg lęd u n a to , co mó wiłeś w Lo s An g eles , to ws zy s tk o w n iczy m n ie p rzy p o min a d emo k racji. A ju ż n a p ewn o n ie jes t n o wy m p o czątk iem. Zig n o ro wałeś ws zy s tk ie n as ze p o my s ły n a k o rzy ś ć włas n y ch i n awet n ie ch ciałeś mn ie wy s łu ch ać, ch o ciaż n ie mas z zielo n eg o p o jęcia o ty m, jak wy g ląd a n as ze ży cie i p rzez co p rzes zliś my ! Wy b rałeś d ro g ę walk i, ale n ie ws zy s tk im s ię to p o d o b a. – To ch y b a s łab y arg u men t – rzu cił Co le, ws k azu jąc n a zes p ó ł. – Dzis iejs za ak cja p rzeb ieg ła k o n certo wo … – On mó wi p rawd ę – u p ierała s ię Alice. – Nie p o p ro s ilib y ś my g o , b y ry zy k o wał p rzes y łan ie p lik ó w p o cztą elek tro n iczn ą. Przy n ió s ł n am jed y n ie k ilk a wy d ru k ó w, żeb y d o wieś ć s wo ich p o wiązań z Lig ą czy z ty m, czy m teraz jes teś cie. Liam wes tch n ął ze zrezy g n o wan iem. – M o żemy wy k o rzy s tać n ag ran ie, k tó re Alice d ziś zro b iła. Wy s łać g o to wy materiał d o jej s ieci k o n tak tó w i p u ś cić w ś wiat. Te u jęcia n io s ą ze s o b ą k o n k retn e p rzes łan ie i n iezb icie d o wo d zą ch o ćb y teg o , że d zieci n ie s ą d la n ik o g o zag ro żen iem. Nic n ie ro zu mies z. Nieważn e, czy u d a s ię n am wy zwo lić z o b o zó w ws zy s tk ie d zieci i p rzeb ić p rzez k ażd e ch o lern e o g ro d zen ie i mu r, k tó re n as o d n ich o d d zielają. J eś li n ie zmien imy n as tawien ia s p o łeczeń s twa, to g d zie, d o jas n ej ch o lery , p o d zieją s ię ci,

k tó ry ch u wo ln imy ? Co le zap ló tł ręce n a p iers i i p o wied ział ty lk o : – Do wid zen ia, Liam. Zaczęłam s ię o d wracać z zamiarem ru s zen ia za Co le’em d o tu n elu . Wś ciek ło ś ć p u ls o wała mi w s k ro n iach , u s u wając z s erca o s tatn ie res ztk i jas n o ś ci. Nag le jed n ak za mo imi p lecami o d ezwał s ię g ło s : – J eś li o n o d ch o d zi, to ja też. Sło wa wy p o wied ziała Zielo n a, k tó rą p o zn ałam k ilk a d n i wcześ n iej. Ta s ama, k tó ra n amalo wała p ó łk s ięży c n a k as k u Liama. Kied y u s iło wałam s o b ie p rzy p o mn ieć, k im jes t, n ag le d o tarło d o mn ie, że d zięk i temu s y mb o lo wi Alice id en ty fik o wała Liama p o d czas s p o tk ań . – M as z k u temu jak iś s zczeg ó ln y p o wó d ? – zap y tał Co le. – Kry łam g o . – Dziewczy n k a o d rzu ciła ciemn e wło s y w ty ł. – Wied ziałam, że jed zie n a s p o tk an ie z Alice, i n ic n ik o mu n ie p o wied ziałam. – J a też – o d ezwała s ię Lu cy , wy k ręcając s o b ie p alce d o czerwo n o ś ci. – Kłamałam, że p rzy n o s i zap as y , k tó ry ch n ie b y ło . I tak n ap rawd ę n ie ch cę walczy ć. Przy k ro mi. – I ja – zawtó ro wała im Ky lie. – Z ty m, że mn ie n ie jes t p rzy k ro . – I ja – p is n ęła An n a, jed n a z Zielo n y ch , k tó ra wy s zła cało z atak u n a Lo s An g eles . – To ja mu p o k azałam, jak d o s tać s ię d o p lik ó w i je ś ciąg n ąć. Sto jący o b o k mn ie Zach p o d rap ał s ię p o g ło wie i wb ił wzro k w s u fit. – Wy g ląd a n a to , że n au czy łem g o , jak s two rzy ć p ro ced u rę n awiązy wan ia k o n tak tó w. Na ws zelk i wy p ad ek . – A ja wy ciąg n ąłem z s en ato r Cru z in fo rmację, jak s k o n tak to wać s ię z Po więk s zen iem – d o d ał k o lejn y Zielo n y . – Więc p o d ejrzewam, że też wy latu ję. – J a też, b o … Co le u n ió s ł d ło ń , p rzery wając Sarah . – Do b rze, ju ż d o b rze. Ch ry s te, ro zu miem. Sp artak u s s ię zn alazł. Sp o jrzał n a mn ie. Wzru s zy łam ramio n ami, p o zwalając, b y s am p o d jął d ecy zję. W tej ch wili n ie u fałam s wo jemu o s ąd o wi. Zres ztą s zczerze mó wiąc, jeś li ws zy s cy p lan o wali s ab o taż n as zeg o u d erzen ia n a Th u rmo n d , n ie miałam n ic p rzeciwk o temu , b y o d es zli i u k ład ali s o b ie ży cie z d ala o d n as w jak imś b ezp ieczn y m miejs cu . Zwłas zcza jeś li Harry miał s p ełn ić o b ietn icę i d o s tarczy ć n am wy s zk o lo n y ch żo łn ierzy . – M acie jed n ą s zan s ę – zwró cił s ię d o b u n to wn ik ó w Co le. – J eś li u d o wo d n icie, że

was ze d ziałan ia mają u zas ad n ien ie, zwery fik u jemy n as ze p lan y . Wo k ó ł wzn ió s ł s ię p o d ek s cy to wan y g war. Przy s u n ęłam s ię d o Co le’a, ch cąc wy k o rzy s tać g o jak o tarczę d o o b ro n y p rzed o czy wis tą p rawd ą. Więk s zo ś ć, jeś li n ie ws zy s tk ie d zieci, wied ziała o p lan ach Liama i żad n emu z n ich n ie p rzy s zło d o g ło wy , b y mn ie w to wtajemn iczy ć. Pewnie myślą, że sobie na to zasłużyłaś – s zep tał g ło s w mo jej g ło wie. – To twoja kara za to, że nie powiedziałaś im o planie pozbycia się agentów. Ró żn ica jed n ak p o leg ała n a ty m, że zatajając p rawd ę, ch ciałam ich ch ro n ić. Co le miał całk o witą rację: zak łó cając s taran n ie wy reży s ero wan ą ak cję i wp ro wad zając w n ią o s o b ę z zewn ątrz, Liam mó g ł ś ciąg n ąć n a n as p rawd ziwe n ies zczęś cie. Stwo rzy ł zag ro żen ie d la d zieci, k tó re s taraliś my s ię u rato wać. Zalała mn ie n o wa fala wś ciek ło ś ci. – Po d waru n k iem – k o n ty n u o wał Co le ju ż o s trzej – że zo s tan iecie tu i p o d żad n y m p o zo rem n ie o p u ś cicie Ran cza b ez p o zwo len ia. Łączn ie z to b ą, march ewk o . Alice p o czerwien iała n a d źwięk n o weg o p rzezwis k a i o d ru ch o wo p rzy g ład ziła ru d e wło s y . Co le zro b ił k ro k w jej s tro n ę. Zn ałam to s p o jrzen ie, s p o s ó b , w jak i p atrzy ł ty mi s wo imi n ieb ies k imi o czami. Wied ziałam, że wy ćwiczo n y miły u ś miech zaraz u s tąp i wy razo wi wy p ełn iającej g o p o g ard y . – J eś li u jawn is z n as zą k ry jó wk ę k o mu ś z Po więk s zen ia, d o wiem s ię o ty m – p o wied ział cich y m, s zo rs tk im g ło s em. Alice p o ch y liła s ię k u n iemu ze s p lecio n y mi n a p iers i ręk ami, p ro wo k acy jn ie u n o s ząc jed n ą b rew. – Nie, n ie d o wied ziałb y ś s ię. Ale n ie zamierzam n ik o g o n arażać. W p rzeciwień s twie d o cieb ie. – Uważaj n a s ło wa – o s trzeg łam ją. Najwy raźn iej Liam mu s iał jej o mn ie ws p o min ać, b o w k o ń cu s ię co fn ęła. – Do b ra. Ws zy s cy jes teś cie cali i zd ro wi? Trzy macie s ię jak o ś ? – Co le k iwał g ło wą, czek ając, aż d zieci o d p o wied zą mu ty m s amy m. – Świetn ie. Wy ład u jmy zap as y z b ag ażn ik a i zró b my tu tro ch ę p o rząd k u . Kto ś mu s i mi o p o wied zieć, jak ie min y mieli żo łn ierze, k ied y was zo b aczy li. J eg o s ło wa p rzełamały n ap ięcie. Gav co ch wila wy b u ch ał ś miech em, k ied y o p o wiad ał, jak jed en z żo łn ierzy p rawie s ię p o s ik ał, k ied y zd ał s o b ie s p rawę, z k im ma d o czy n ien ia. Zu p ró b o wała złap ać mn ie za ręk ę, k ied y p rzech o d ziłam o b o k , ale s zczerze mó wiąc, p o p ro s tu ch ciałam b y ć s ama. Nie p rzejmo wałam s ię, że zran ię jej

u czu cia an i że s ię o mn ie martwi. Nie miałam o ch o ty u d awać, że p o d o b a mi s ię tak ie wy jś cie z s y tu acji. Ro zmien ian ie s ię n a d ro b n e b y ło marn o traws twem czas u . Ozn aczało , że o calę jes zcze mn iej d zieci. Najp ierw ch ciałam wy p y tać Nico , czy ma jak iek o lwiek wieś ci o d Cate i czy Vid a i Pu lp et s ię meld o wali. Po tem zamierzałam u s talić s zczeg ó ły teg o , jak zo s tan ę z p o wro tem zamk n ięta w Th u rmo n d . Sp aliłam n ad wy żk ę en erg ii, b ieg iem p o k o n u jąc tu n el międ zy g arażem a Ran czem. Fru s tracja u ch o d ziła ze mn ie z k ażd y m u d erzen iem b u tó w o b eto n o wą p o d ło g ę. Przeb ieg łam k u ch n ię, mijając mis k i z mak aro n em i p alu s zk i d la d zieci z Oazy , k tó re teraz zap ewn e p o s ilały s ię w d u żej s ali. I wted y w k o ń cu u s ły s załam, jak wo ła mo je imię. Nie zwo ln iłam. Nie p o zwo liłam an i tro ch ę zmięk n ąć zb ro i wś ciek ło ś ci, w k tó rą s ię p rzy o b lek łam. Liam mu s iał b iec, b y mn ie d o g o n ić. – Ru b y ! Ch cę z to b ą p o ro zmawiać. – Uwierz mi, n ie ch ces z – o d p arłam. Pęd ziłam d alej, ale w k o ń cu złap ał mn ie za ręk ę i g wałto wn ie o d wró cił. Wb iłam wzro k w jeg o twarz, n a k tó rej malo wało s ię n ap ięcie. Szczęk ę i p o liczk i p o k ry wał mu cień zaro s tu . Sp o jrzałam p ro s to w jeg o p ełn e p as ji o czy i p rzez u łamek s ek u n d y mo je ciało n ie b y ło p ewn e, czy ch ce g o zamo rd o wać, czy p o cało wać. Wy rwałam mu s ię i p ch n ęłam d rzwi p ro wad zące n a k latk ę s ch o d o wą. – J es teś zła, b o ci n ie p o wied ziałem czy d lateg o że mam rację? – zap y tał s tan o wczo . – Z teg o , co wid zę, to ch y b a z o b u p o wo d ó w. – Uważam, że Co le p rzed s tawił ci całk iem p rzy zwo ity zary s ro zliczn y ch p o wo d ó w, d la k tó ry ch mo żn a s ię n a cieb ie wś ciec – wark n ęłam, o d wracając s ię, k ied y d o tarłam n a p ó łp iętro . Dep tał mi p o p iętach , u s iłu jąc p rzy p rzeć mn ie d o ś cian y w ty m s amy m k ącie, w k tó ry m wcześ n iej s k rad łam mu p o cału n ek . Nie wiem czemu , ale wp rawiło mn ie to w jes zcze więk s zy g n iew, jak b y ro b ił to celo wo . – M am rację, Ru b y – p o wied ział, zn o wu ch wy tając mn ie za n ad g ars tek . – Do tk n ij mn ie jes zcze raz, a p o żału jes z – o s trzeg łam g o . Zwo ln ił ch wy t i s ię wy co fał. – Pro s zę, wy s łu ch aj mn ie… – Nie! W tej ch wili n ie ch cę n awet cię o g ląd ać! Uś miech n ął s ię k p iąco .

– Bo o ś mieliłem s ię s p rzeciwić Co le’o wi, k tó ry n ig d y p rzen ig d y s ię n ie my li? Ob ró ciłam s ię jak rażo n a p io ru n em i p ch n ęłam g o o b iema ręk ami. – Bo b y łeś milimetr o d lu fy k arab in u Zach a, k tó ry o mal cię n ie ro zwalił! Bo mo g łeś z g in ą ć, a ja n ie b y łab y m w s tan ie temu zap o b iec! Bo n ie p o myś la łeś i ws zy s tk o , n ad czy m ty le p raco waliś my , mo g ło s ię ro zs y p ać w d ro b n y mak … Oczy ro zb ły s ły mu d wo ma n ieb ies k imi p ło mien iami. Przy ciąg n ął mn ie d o s ieb ie. Po cało wał. Po cało wał mn ie tak , jak ja cało wałam g o w les ie n a o b rzeżach o b o zo wis k a Eas t Riv er. W ciemn o ś ciach , k ied y o tu lał n as zap ach wilg o tn ej ziemi, k u rzu i s k ó ry . M o cn o i łap czy wie. Kied y jeg o d ło n ie to n ęły w mo ich wło s ach , a mo je ś cis k ały jeg o k u rtk ę. Cało wał mn ie, a ja mu n a to p o zwo liłam, b o wied ziałam, że to ju ż o s tatn i raz. Od ep ch n ęłam g o w k o ń cu , czu jąc, jak w p iers i o twiera mi s ię ziejąca p rzep aś ć i jak p rzes trzeń międ zy n ami wy p ełn ia zimn e p o wietrze. Op arł s ię o ś cian ę, p ró b u jąc złap ać o d d ech . Zwalczy łam id io ty czn y o d ru ch , b y u s iąś ć n a s ch o d ach i p o p ro s tu s ię ro zp łak ać. Liam zro b ił wd ech i d rżący m g ło s em p o wied ział: – An n a zd rad ziła mi, że Nico p racu je w tajemn icy n ad jak imś wiru s em… Pewn ie ma p o s łu ży ć d o atak u n a Th u rmo n d . Po d o b n o k to ś b ęd zie mu s iał wn ieś ć g o d o ś ro d k a i zain s talo wać, żeb y mo żn a b y ło mó wić o jak iejk o lwiek ak cji. – J eg o g ło s b rzmiał g łu ch o . – Wies z co ś o ty m? Od wró ciłam wzro k . – Na lito ś ć b o s k ą, Ru b y – s zep n ął. Dawał mi s zan s ę, b y m wy zn ała mu p rawd ę o p lan o wan ej o p eracji, ale n ic, a ju ż n a p ewn o n ie o n , n ie mo g ło mn ie p o ws trzy mać p rzed zrealizo wan iem teg o , co zamierzałam. Nie p o trzeb o wałam jeg o zg o d y . – Zab iją cię. – J eg o s ło wa p rzen ik ał g n iew. – Zd ajes z s o b ie z teg o s p rawę? Wied zą, czy m jes teś i co p o trafis z. Zamierzas z p rzejąć k o n tro lę n ad cały m o b o zem? Wp ły n ąć n a n ich tak jak Clan cy n a d zieci w Eas t Riv er? Nie p o zwo lą ci wy jś ć s tamtąd ży wej. Ale ty mas z to g d zieś , p rawd a? – Po tarł twarz, wy d ając z s ieb ie o d g ło s n ajs zczers zeg o ziry to wan ia. – Czy mu s zę p y tać, k to p o d s u n ął ci ten p o my s ł? On n ie jes t jed n y m z n as , Ru b y ! Nie jes t, a ty i tak trzy mas z jeg o s tro n ę i zwierzas z mu s ię z rzeczy , k tó re k ied y ś p o wierzałaś mn ie. Po wied z mi, co s ię s tało ! Po wied z mi, jak mam n ap rawić to , co s ię międ zy n ami zep s u ło . Nie ro zu miem, jak mo g liś my s ię tak

o d s ieb ie o d d alić. Nie p o jmu ję, czemu o n ma n a cieb ie tak i wp ły w! – Nie mu s zę ci n iczeg o wy jaś n iać. – Wy mawiając te s ło wa, p o czu łam, jak wzd łu ż k ręg o s łu p a p rzeb ieg a mi lo d o waty d res zcz. Nie d b ałam o to , czy b y ła to p rawd a, czy n ie. – Kied y ś p rag n ęliś my teg o s ameg o . Ch ces z wied zieć, czemu n ie p o wied ziałem ci o Alice i Po więk s zen iu ? Setk i razy b y łem o k ro k o d teg o , b y ws zy s tk o ci wy zn ać. Tamtej n o cy w g arażu miałem to n a k o ń cu języ k a, ale s ię p o ws trzy małem, b o o s tatn io … Os tatn io to , co ja mó wię, zu p ełn ie n ie ma zn aczen ia. Ty i Co le my ś licie, że mó j p o my s ł jes t g łu p i i n aiwn y . Ch o lera jas n a, ro b i mi s ię o d teg o n ied o b rze. Nie jes tem id io tą an i ś lep cem. M o g ę n as ży wić, mo g ę n ap rawiać k ażd ą p ierd o łę, k tó ra s ię zep s u je, d b ać o to , b y s amo ch o d y b y ły n a ch o d zie… M o g ę u mo żliwić n am wy k o rzy s tan ie o s tatn iej p rawd ziwej s zan s y , b y zro b ić co ś d o b reg o i trwałeg o n a ty m ś wiecie, k tó ry i tak jes t ju ż zb y t b ru taln y . To jed n ak za mało … Zu p ełn ie s ię n ie liczę, p rawd a? Dla n ieg o . I d la cieb ie też ju ż n ie. Nic n ie p o wied ziałam. Nic n ie p o czu łam. By łam n iczy m. – Staram s ię my ś leć, co b ęd zie p ó źn iej… Zas tan awiam s ię, jak b ęd zie wy g ląd ało n as ze ży cie, k ied y to ws zy s tk o s ię s k o ń czy . Kied y ś o ty m ro zmawialiś my . Nie ch cę, żeb y te d zieci mu s iały ży ć n azn aczo n e b ó lem, żalem i k rwią. Dla cieb ie też teg o n ie ch cę. M o żemy zro b ić co ś d o b reg o … M o żemy p o k azać całemu ś wiatu , że jes teś my d o b ry mi d zieciak ami p o s tawio n y mi w b ezn ad ziejn ej s y tu acji. Pro s zę cię, Ru b y … Błag am. Co le zap ro wad zi cię za ręk ę p ro s to n a k rawęd ź p rzep aś ci. Przy trzy małam jeg o s p o jrzen ie ch wilę d łu żej, p o zwalając, b y s ło wa wy b rzmiały i wy p ełn iły te częś ci mn ie, k tó re s ię ro zp ad ały . Pomyśl o dziewczynach – u p o min ałam s ię. – O Baraku dwadzieścia siedem. O Sam. O tysiącach dzieci, które zostawiłaś, kiedy się stamtąd wydostałaś. O twarzy Ashley i jej wpatrzonych w ciebie martwych oczach. O oskarżeniu, jakie w nich wyczytasz. „Gdzie byłaś? Czemu nie przyszłaś wcześniej?” – J eś li zran iłem cię ch o ć w p o ło wie tak d o tk liwie, jak ty ran is z mn ie – wy s zep tał d rżący m g ło s em – to p o p ro s tu mn ie d o b ij! Nie zn io s ę teg o . Po wied z co ś . Po wied z co ko lwiek. M o g łam to p o ś więcić. Dla n ich b y łam g o to wa zrezy g n o wać ze s wo jeg o n ajwięk s zeg o p rag n ien ia, wied ząc, że rach u n ek i tak n ie b ęd zie ró wn y . By łam im win n a więcej n iż s wo ją miło ś ć. Każd ej z ty ch d ziewczy n b y łam win n a włas n e ży cie. Ch ciałam, b y p o zn ały u czu cie, k tó re wy p ełn iło mn ie, k ied y o p u s zczaliś my Oazę. Po s tan o wiłam, że d o wiem s ię, jak wy leczy ć OM NI, ch o ćb y to b y ła o s tatn ia rzecz, jak ą zro b ię, i że k ied y d zieci wy jd ą, b ęd ą mo g ły z teg o s k o rzy s tać. Po zb ęd ą s ię s tras zn y ch u miejętn o ś ci, k tó re je n azn aczy ły i u czy n iły z n ich o d mień có w, ale to n ie

d zięk i temu p o zn ają p rawd ziwą wo ln o ś ć. Wo ln o ś ć b ęd zie o zn aczać, że mo g ą d o k o n ać k ażd eg o z wy b o ró w, k tó ry ch p rzez lata im o d mawian o . Będ ą mo g ły p o jech ać ws zęd zie i b y ć z lu d źmi, k tó ry ch k o ch ają. W o s tateczn y m ro zrach u n k u mó j lo s n ie miał zn aczen ia. Teraz ro zu miałam, o co ch o d ziło Nico , k ied y mó wił o wp ro wad zan iu u lep s zeń . Nie mo g łam co fn ąć czas u i zmien ić teg o , co je s p o tk ało . By ło jed n ak więcej n iż p ewn e, że p o trafiłam o fiaro wać im wład zę n ad p rzy s zło ś cią. To warte s wo jej cen y . Utrata Liama… Op łaci s ię. Pewn eg o d n ia. Teraz jed n ak ta ś wiad o mo ś ć n ap ełn iała mn ie wy łączn ie b ó lem. Prag n ęłam s ię ro zp aś ć n a k awałk i. Ko n iec n as tąp ił w cis zy . Wied ziałam, że Liam to czu je, ch o ć b y ł zb y t u p arty , b y p rzy zn ać s ię d o teg o p rzed s amy m s o b ą. Nie zo s tało ju ż n ic więcej d o p o wied zen ia. Od wró ciłam s ię i ru s zy łam n a g ó rę. – Wies z, g d zie mn ie s zu k ać – zawo łał za mn ą – jeś li b ęd zies z mn ie p o trzeb o wać! Przełk n ęłam węzeł, k tó ry s tan ął mi w g ard le, i n ie o d wracając s ię, rzu ciłam: – Nie czek aj n a to . Stałam n a s zczy cie s ch o d ó w, p o p y ch ając d rzwi, k ied y d o d ał: – M o że n ie b ęd ę. Drzwi zamk n ęły s ię za mn ą z cich y m k lik n ięciem. M o je ciało s zty wn iało o d ro zry wająceg o b ó lu . Wes złam d o n ajb liżs zej s y p ialn i i o p ad łam n a jed n o z łó żek . Zacis k ałam p ięś ci i je ro zlu źn iałam, zacis k ałam i ro zlu źn iałam, u s iłu jąc s ię p o zb y ć n iezn o ś n eg o n ap ięcia i u s p o k o ić n ieró wn y b o les n y o d d ech , n ad ać mu jak iś ry tm. Śmiech d o b ieg ający ze zn ajd u jącej s ię w g łęb i k o ry tarza au li zu p ełn ie n ie p as o wał d o k rzy k u w mo jej czas zce. Pamiętam ty lk o , że n ag le ś wiat ro zmazał mi s ię p rzed o czami. Nie wiem, jak to s ię s tało , ale k ied y w k o ń cu s ię o ck n ęłam, s tałam w b iu rze Alb an a. Gd y s ię o d wró ciłam, zo b aczy łam w d rzwiach d wie p o s taci. Stały ramię w ramię z id en ty czn y m wy razem tro s k i n a twarzach . J ed n o s p o jrzen ie wy s tarczy ło im za całą ro zmo wę. – Co n as o min ęło ? – zap y tała Vid a.

17 Py tan ia o d b ijały s ię o d ś cian , g d y Vid a, Pu lp et, ja o raz Co le, k tó ry d o n as d o łączy ł, ru s zy liś my tu n elem d o b aru n a p o wierzch n i. – Kied y p rzy jech aliś cie? Czemu n ie d aliś cie zn ać, że wracacie? Nap rawd ę macie Lillian ? – O tak , mamy ją – p o twierd ził Pu lp et, s p o g ląd ając n a Vid ę. – Tak jak wy jaś n ien ie g łu ch ej cis zy w telefo n ie. Vid a p ry ch n ęła i s p lo tła ręce n a p iers i. – To b y ł p rzy p ad ek ! – No tak , có ż… – Pu lp et o s tro żn ie p o p rawił o k u lary n a n o s ie. – Nas z telefo n s łu żb o wy p r z yp a d ko wo wy p ad ł z s amo ch o d u i k to ś p r z yp a d ko wo n ajech ał n a n ieg o , co fając. A ws zy s tk o p rzez to , że ten s am k to ś b ard zo s ię s p ies zy ł p o ty m, jak p r z yp a d ko wo ś ciąg n ął n a n as u wag ę zn ajd u jący ch s ię w p o b liżu ło wcó w n ag ró d p rzez p r z yp a d ko we u ży cie s wo ich zd o ln o ś ci d o p o d n ies ien ia latarn i… W k tó rą p r z yp a d ko wo wjech ał. – Do b rze to b ie rad zę, p rzy mk n ij s ię, zan im p rzy p ad k o wo p rzy walę to b ie p ięś cią w zęb y . – Vid a trąciła g o w ramię, p rzy czy m wy g ląd ała n iemal n a ro zb awio n ą. – Do b rze ci rad zę, p rzy walę ci. – Po ważn ie? Ch ces z mn ie u czy ć g ramaty k i? Kied y ws p in aliś my s ię p o d rab in ie, p o zwo liłam, b y Co le wy jaś n ił im, co s ię wy d arzy ło p o d czas u d erzen ia n a Oazę. No s iłam w s o b ie zb y t wiele ś wieży ch ran , żeb y wy arty k u ło wać to , co n ależało p o wied zieć. Co g o rs za, miałam tak ciężk ą g ło wę, że zd awało mi s ię, iż jes tem p o d wo d ą. Nie mo g łam s p o jrzeć Pu lp eto wi w o czy b ez wzg lęd u n a jeg o p rzeb ieg łe p ró b y zwró cen ia mo jej u wag i. Wied ziałam, że Liam ws zy s tk o mu o p o wie i że Pu lp et s tan ie p o s tro n ie p rzy jaciela. Nie mo g łam s ię ty m p rzejmo wać. Nie mo g łam zawracać s o b ie g ło wy rzeczami, k tó re n ie miały b ezp o ś red n ieg o związk u z Lillian Gray b ąd ź Th u rmo n d . Vid a wp ro wad ziła n as zą czwó rk ę z zap lecza b aru d o g łó wn eg o p o mies zczen ia. Bu d y n ek b y ł zab ity d es k ami i o g o ło co n y z talerzy i s zk lan ek , k tó re zo s tały zn ies io n e n a d ó ł. Otaczało mn ie ty le cien i, że n iemal p rzeg ap iłam d ro b n ą p o s tać

k u lącą s ię w lo ży w ro g u n a d ru g im k o ń cu . M iała n a s o b ie wy raźn ie za d u że d żin s y i k o s zu lę n a g u zik i, zap ewn e k ied y ś n ależącą d o jak ieg o ś mężczy zn y , a n a g ło wie czap k ę b ejs b o lo wą, p o d k tó rą s ch o wała b lo n d wło s y . Ro zg ląd ała s ię d o o k o ła i czu jn ie o b s erwo wała s y tu ację, trwając jed n ak w ro d zaju s tu p o ru . Ro zp o zn awałam n iezło mn o ś ć jej s p o jrzen ia i p o s tawy … Od zied ziczy ł je p o n iej s y n . Sam jej wid o k wy s tarczy ł, b y n o g i o d mó wiły mi p o s łu s zeń s twa, a k rew zamien iła s ię w ló d . Zaws ze s ąd ziłam, że Clan cy fizy czn ie jes t p o d o b n y d o o jca, ale teraz zwró ciłam u wag ę n a d ro b n e s zczeg ó ły , to , jak k o b ieta s p lo tła ręce n a p iers i i b ęb n iła p alcami o p rzed ramię… Nie p o wied ziała an i s ło wa, ale u s zy i tak wy p ełn iał mi g ło s b ęd ący ech em teg o , co s ły s załam w u my ś le jej s y n a. „Clan cy , mó j s ło d k i Clan cy … ” Gwałto wn ie wciąg n ęłam p o wietrze. – Nie trzy mali jej w g mach u g łó wn y m b azy – p o wied ziała Vid a – ale w jed n y m z mn iejs zy ch b u d y n k ó w n a jej teren ie. Trafiliś my n a tro p ty lk o d zięk i temu , że p o d s łu ch aliś my ro zmo wę rad io wą międ zy czło n k ami Lig i. Us talali s zczeg ó ły wy mian y d o k to r Gray n a p o rwan y ch o s tatn io ag en tó w… Lu d zie p rezy d en ta zo s tawili ich p rzy ży ciu wyłą cz n ie p o to , b y mó c ich wy mien ić. Więc s ię my liłeś , b aran ie – zwró ciła s ię d o Co le’a. – I lep iej, żeb y to n ap rawd ę s ię o p łacało , b o mo g łam o d zy s k ać Cate, zamias t s p ro wad zać tu tę s zu rn iętą b ab ę. Co le s k in ął g ło wą i ru s zy ł w k ieru n k u k o b iety z tak ą tro s k ą i o s tro żn o ś cią, jak b y p o d ch o d ził d o s p ło s zo n eg o zwierzęcia. – Dzień d o b ry , p an i d o k to r. J u ż n ic p an i n ie g ro zi. Alb o g o n ie zro zu miała, alb o miała to g d zieś . Od ep ch n ęła jeg o d ło ń , o d wró ciła s ię i rzu ciła p ęd em d o d rzwi. Waliła p ięś ciami w wy p ło wiałe d rewn o tak mo cn o , że o d s ameg o p atrzen ia ro zb o lały mn ie ręce. – Blad y … au … wy jś ć… au to … więcej… teraz… teraz… jed en , d wa, trzy , cztery , p ięć… J ej s ło wa n ie b rzmiały jak s ło wa. Wy mawiała je d ziwaczn ie i n iep o p rawn ie ak cen to wała. Zu p ełn ie jak k to ś , k to mó wi z p ełn y mi u s tami alb o z języ k iem wciś n ięty m międ zy zęb y . Od wró ciłam s ię d o Vid y , k tó ra wy d ała z s ieb ie jed y n ie zmęczo n e wes tch n ien ie. – J ak n a k o g o ś , k to n ie p o trafi mó wić i n ie wie, p o co s ię ch o d zi d o to alety , n ieźle d aje p o p alić. – Ale p rzecież co ś mó wi… Przerwał mi g ard ło wy jęk i zo b aczy łam, jak Co le p o d n o s i k o b ietę i u s iłu je

u n ieru ch o mić jej ręce wzd łu ż ciała. – Nic n ie ro zu mie… Pró b o waliś my p is ać, mó wić p o wo li i w ró żn y ch języ k ach – p o wied ział Pu lp et, p o cierając b ro d ę. – J eś li co k o lwiek zo s tało w jej g ło wie, to n ie p o trafi teg o wy d o b y ć. J es t ró żn ica międ zy złaman iem a d o s zczętn y m zn is zczen iem. W p ierws zy m wy p ad k u mo żn a mieć n ad zieję, że o b iek t d a s ię p o s k ład ać w cało ś ć. W d ru g im n ie ma o d wro tu . Wcis n ęłam twarz w d ło n ie. Nie p ró b o wałam d łu żej złap ać s p o jrzen ia ciemn y ch o czu Lillian Gray , k tó re ch ao ty czn ie b łąd ziło wo k o ło . Przy d zieliliś my jej p o k ó j p o jed n y m z ag en tó w. By ła z n ami o d wczo rajs zeg o p o p o łu d n ia, ciąg le jed n ak s ię b ała i trzęs ła, jak g d y b y ś my wy ciąg n ęli ją z Atlan ty k u w p o ło wie s ty czn ia. To cu d , że jes zcze n ie p ad ła ze zmęczen ia. Wn ętrze jej u my s łu … Nie p o trafiłam g o o p is ać. W g ru n cie rzeczy n ie b y ło czeg o o p is y wać. Kied y wn ik n ęłam d o jej ws p o mn ień p o raz p ierws zy , n aty ch mias t s ię wy co fałam – tak b ard zo zak ręciło mi s ię w g ło wie, że p rawie zwy mio to wałam. Pan o wał w n ich zu p ełn y ch ao s . J as k rawe p rzeb ły s k i o b razó w mig ały b ez jak ieg o k o lwiek p o rząd k u , w u łamk u s ek u n d y zas tęp o wan e p rzez n o we. Ws zy s tk o wiro wało zb y t s zy b k o , b y m mo g ła s ię o co k o lwiek zaczep ić. M iałam wrażen ie, że jad ę s amo ch o d em, k tó ry w jed n ej ch wili p rzy s p ies za o d zera d o s etk i. Wb iło mn ie w fo tel, aż zaczęłam s ię zas tan awiać, czy k o b ieta ro b i to celo wo . – Pro s zę p an i – p o wied ziałam o s tro , u s iłu jąc p rzy ciąg n ąć jej u wag ę. – M o że mi p an i p o wied zieć, jak s ię p an i n azy wa? – Naaah h zy y y waa – wy b ąk ała, g n io tąc w d ło n iach b rzeg czap k i b ejs b o lo wej. – Nie… d o b ry … b lad y … cień … – Bo że. – Sen ato r Cru z s ch o wała twarz w d ło n iach . – J ak wy to zn o s icie? Bied aczk a… Co le o d ep ch n ął s ię o d ś cian y , o k tó rą s ię o p ierał. – M y ś lę, że n a d zis iaj wy s tarczy , p erełk o . – Ale n ie zro b iłam żad n eg o p o s tęp u . – M o że tu n ie d a s ię ro b ić p o s tęp ó w – o d p arła p an i s en ato r i p o ło ży ła mi ręk ę n a p lecach . Pierws za d ama b y ła jed y n y m d o s tateczn ie ważn y m p o wo d em, d la k tó reg o s en ato r Cru z d ała s ię wy ciąg n ąć ze s wo jeg o p o k o ju , z d ala o d Ro s y . Zaczy n ałam żało wać, że w o g ó le p rzy s zła – ro zczaro wan ie s amą s o b ą b y ło d la mn ie wy s tarczająco p rzy k re…

Świad o mo ś ć, że p o ws zy s tk im, co d la n as zro b iła, zawo d zę tak że ją, s tawała s ię n ie d o wy trzy man ia. – Pró b u ję d o p iero o d n ies p ełn a d wó ch d n i. – Up ierałam s ię p rzy s wo im. – Dajcie mi p rzy n ajmn iej jes zcze jed n o p o p o łu d n ie. Lillian Gray zmien iła p o zy cję i teraz leżała n a n iewielk im łó żk u z twarzą wciś n iętą w p o d u s zk ę. Czu łam wy lewającą s ię z n iej fru s trację. Nie p o ws trzy małam jej, k ied y zaczęła raz p o raz walić ręk ą w p o k ry ty p las tik o wy m wo rk iem materac. Wes tch n ęłam, p o cierając czo ło . – No d o b rze. Zró b my s o b ie p rzerwę. – Ile mo żemy p o wied zieć p o zo s tały m o jej s tan ie? – zap y tała p an i s en ato r. Vid a i Pu lp et o b iecali, że b ęd ą trzy mać języ k za zęb ami i że jeś li k tó reś z d zieci zaczn ie o n ią wy p y ty wać, wy jaś n ią, iż k o b ieta jes t wy cień czo n a i p o trzeb u je o d p o czy n k u . Dawało mi to n ieco czas u , b y wy my ś lić, jak jej p o mó c. Wy zn an ie p o zo s tały m całej p rawd y n ie wch o d ziło d la mn ie w rach u b ę. Gd y b y zo b aczy li, że ich jed y n a n ad zieja n a o d s zy fro wan ie wy n ik ó w b ad ań n ad s p o s o b em leczen ia o raz d o k u men tó w, k tó re zd o b y liś my , jes t w tak im s tan ie… Po d ejrzewałam, że p rzek o n ało b y ich to jes zcze b ard ziej d o s tan o wis k a Liama. W p rzeciwień s twie d o n as o n p rzy n ajmn iej co ś ro b ił. Od k ąd o p u ś ciliś my Lo s An g eles , Co le i ja b u d o waliś my zau fan ie d zieci n a zap ewn ien iach , że zd o b ęd ziemy in fo rmacje o p rzy czy n ach i leczen iu OM NI. M in ęło wiele ty g o d n i, a my n ie mieliś my n ic, co p o twierd zało b y , że s p ełn iamy o b ietn ice. Nawet d zieci z Oazy s p ęd zały więcej czas u w g arażu n iż w s amej b azie. Wid y wałam je ty lk o wó wczas , g d y p rzy ch o d ziły d o k u ch n i p o p o s iłk i, k tó re zres ztą i tak zab ierały ze s o b ą, b y zjeś ć je w g arażu . – Przeło żę k lamk ę w d rzwiach , żeb y mó c je zamy k ać o d zewn ątrz. J eś li p o wiemy d ziecio m, żeb y n ie p rzes zk ad zały , n ie b ęd ą jej n iep o k o ić – s twierd ził Co le. Najpierw musiałyby wyjść z garażu. – M artwię s ię o ag en tó w. O Cate – p o wied ziałam. – J ak a b ęd zie reak cja lu d zi Gray a, k ied y s ię zo rien tu ją, że Lig a n ie ma Lillian ? – Lig a b ęd zie ro b ić d o b rą min ę d o złej g ry tak d łu g o , jak to ty lk o mo żliwe – zap ewn ił mn ie Co le. – Przecież mó wiłem ci, co p o wied ział Harry . On i jeg o k ilk u k o leg ó w ze s łu żb s p ecjaln y ch zamierzają zb ad ać d o n ies ien ia o tajn y m więzien iu n ied alek o Tu cs o n . Wy g ląd a n a to , że o d k u rzają s wo je zielo n e b erety . Nie b y łam w s tan ie p o jąć, jak Harry zd o łał s ię d o wied zieć o tajn y m więzien iu , s k o ro z d efin icji n ie mo g ło wid n ieć w żad n y ch d o k u men tach . Nie ch ciałam jed n ak

wy p y ty wać o to Co le’a w o b ecn o ś ci s en ato r Cru z. – Brzmi o b iecu jąco – p o wied ziała k o b ieta i p o s łała mi lek k i u ś miech . Po trząs n ęłam g ło wą. To żad n e p o cies zen ie. Ściąg n ęłam Lillian czap k ę i b ru d n e ten is ó wk i, b y p o ło ży ć ją p o d k o cem. M iała wy n ęd zn iałą twarz, ale d o s trzeg ałam w n iej ś lad y wy jątk o wej p ięk n o ś ci, k tó rą k ied y ś b y ła. Zmru ży ła o czy i w jed n ej ch wili zamien iła s ię d la mn ie w s wo jeg o s y n a. – Alb an ży czy łb y s o b ie, b y p an i tu z n ami b y ła – zwró cił s ię d o n iej łag o d n ie Co le. – M a tu p an i p rzy jació ł. Pr z yja ció ł. Tu jes t b ez p iecz n ie. – Alb an ? – Lillian u s iad ła wy p ro s to wan a, s k o p u jąc k o c, k tó ry m s taran n ie ją n ak ry łam. – J o h n ? Wy mien iliś my z Co le’em czu jn e s p o jrzen ia, ale tak s amo n ies p o d ziewan ie k o b ieta zn o wu zaczęła b ełk o tać p o d n o s em: – Stało … to … zły … mn ie… Co le p o d s zed ł d o małeg o b iu rk a s to jąceg o n a p rawo o d wejś cia i o two rzy ł s zu flad ę. – Pan i d o k to r, mamy k ilk a rzeczy , n a k tó re rzu ci p an i o k iem, k ied y ju ż p an i o d p o czn ie, zg o d a? Zo s tawię je tu taj. M o g ą s ię p an i wy d ać s k o mp lik o wan e. J es t tu wy k res … – Wy y y k res s y . Co le p o d n ió s ł d o k u men ty , b y mo g ła n a n ie s p o jrzeć. J ej reak cja b y ła n aty ch mias to wa. Wy p ro s to wała s ię jak s tru n a i s ięg n ęła p o n ie. – Mó ż d ż ek, s z ys z yn ka , wz g ó r z e, o twó r międ z yko mo r o wy… J ej s p o s ó b mó wien ia całk o wicie s ię zmien ił, b y ł wy raźn y , n iemal ws k azu jący , że o d zy s k ała ś wiad o mo ś ć. Sło wa b rzmiały eleg an ck o , jak b y p rzed wy p o wied zen iem k ażd eg o z n ich p ieczo ło wicie n ad awała mu k s ztałt języ k iem. – Nieźleee – p o wied ział Co le ro zciąg liwie. – To b y ło … n ies p o d ziewan e… W ty m mo men cie k o b ieta p o ło ży ła s ię n a b o k u i s zy b k o u s n ęła. Co le s k iero wał s ię d o d rzwi, ale ja n ie ru s zy łam s ię z miejs ca, wp atrzo n a w jej s y lwetk ę. Nie jes tem p ewn a, czemu zap rag n ęłam zn o wu s p ró b o wać… By ć mo że d lateg o , że miałam tro ch ę czas u , b y p rzetwo rzy ć to , co wid ziałam p rzed tem w jej g ło wie, i n ag le zro b iłam s ię p o p ro s tu ciek awa. – Co ? – Gło s Co le’a s tawał s ię co raz o d leg lejs zy , k ied y wn ik ałam w jej u my s ł. Do ty k ałam jej n ajd elik atn iej, jak p o trafiłam. Ty m razem zamias t p ró b o wać

n awig o wać wś ró d p o ły s k u jący ch o b razó w, k tó re wy ras tały mi p o d p o wiek ami, p o zwo liłam s ię im p o rwać. Zo b aczy łam s terty p o d ręczn ik ó w p iętrzące s ię n a b iu rk u , mło d y ch lu d zi w u b ran iach , k tó re wy s zły z mo d y k ilk a d ek ad temu , filmy mig ające n a ek ran ach w ciemn o ś ci i o cen y z tes tó w. Wid ziałam b u k iet b iały ch ró ż p as u jący ch d o s u k ien k i, k tó rą miała n a s o b ie – k tó rą ja miałam n a s o b ie – i mło d s zą, p rzy s to jn iejs zą wers ję p rezy d en ta czek ająceg o n a k o ń cu d łu g iej n awy u d ek o ro wan ej g irlan d ami k wiató w. Szp itale, mas zy n y , p lace zab aw, d ziecięce u b ran k a, małeg o ch ło p czy k a z czarn y mi wło s ami s ied ząceg o p rzy k u ch en n y m s to le p lecami d o mn ie. Ws zy s tk ie u ry wk i ws p o mn ień b y ły s p ó jn e i p rzep ły wały tak g ład k o , jak b y m s ama je p ro wad ziła. Nag le n as tąp iła jed n ak zmian a. Ek s p lo zja tęczo wy ch k o lo ró w zalała o g ląd an e p rzeze mn ie s cen y i zaczęłam o p ad ać d o ty łu w b iałą mg łę, g d zie o taczała mn ie jed y n ie p u s tk a. Sen. Zap ad ła w g łęb o k i s en i zaró wn o jej ciało , jak i u my s ł s ię ro zlu źn iły . Kied y o p u ś ciłam jej ws p o mn ien ia i o d s u n ęłam s ię o d łó żk a, n awet n ie d rg n ęła. – I co ? Co wid ziałaś ? – Co le s ię n iecierp liwił. Zo b aczy łam u my s ł, k tó ry d ziała i k tó ry p o s iad a p ełn e, s p ó jn e ws p o mn ien ia. I b y łam b ard ziej zd ezo rien to wan a n iż k ied y k o lwiek . – M y ś lę… – zaczęłam, p o d n o s ząc s ię z k lęczek . – M u s zę p o ro zmawiać z Pu lp etem. Wy czu wając, że co ś s ię ś więci, alb o p o p ro s tu z czy s tej ciek awo ś ci, Pu lp et czek ał n a mn ie w s ali k o mp u tero wej p rzy jed n y m z b iu rek z p rzo d u p o mies zczen ia. Niczy m mu ry fo rtecy o taczały g o s to s y o p as ły ch , wy g ląd ający ch b ard zo g ro źn ie k s iążek . Kilk o ro Zielo n y ch zab rało lap to p y d o g arażu , b y tam p raco wać n ad p lan em Liama i Alice, ale Nico jak zwy k le s ied ział n a s wo im miejs cu . Zau waży ł mn ie wcześ n iej n iż Pu lp et. M iał tak i wy raz twarzy , że wied ziałam, że to z n im mu s zę p o ro zmawiać w p ierws zej k o lejn o ś ci. – Trzy k wes tie – rzu cił. – Pierws za ju ż załatwio n a. – Ch o d zi o to , o czy m ro zmawialiś my wcześ n iej? Un ió s ł wis zący n a s zn u rk u u s zy i zwy k ły czarn y p en d riv e. – M u s zę jed y n ie zn aleźć mn iejs zy . Tak i, żeb y m mó g ł g o p rzero b ić i wb u d o wać w o p rawk i o k u laró w. – J es teś mis trzem – p o wied ziałam n ajzu p ełn iej s zczerze. Co le miał rację: Nico b y ł p o n as zej s tro n ie, i to n ie ty lk o d lateg o , że mu s iał co ś u d o wo d n ić.

Sły s ząc k o mp lemen t, ch ło p iec tro ch ę s ię zaru mien ił i zaczął s ię wiercić zak ło p o tan y , ale p o ch wili d o d ał s zep tem: – Dru g a k wes tia, o k tó rej ro zmawialiś my … – Ro zmawialiś my o wielu rzeczach – zau waży łam. Nico zaczął k lik ać my s zk ą i o two rzy ł zn ajo mą b azę d an y ch . – Kto ś co ś wy s łał? Zn o wu ? – E-mail d wa d n i temu . No c p rzed ak cją w Oazie. Ad res IP n ależy d o jed n eg o z lap to p ó w. Sk o rzy s tan o z n ieg o , k ied y jes zcze b y ł w ty m p o mies zczen iu . Wiad o mo ś ć wy s łan o n a ad res , k tó ry n as tęp n ie zo s tał s k as o wan y . – M o żliwe, że k to ś k o n tak to wał s ię z Po więk s zen iem? – zap y tałam, n ie k ry jąc g o ry czy w g ło s ie. Wzru s zy ł ramio n ami. – Najp ro s ts ze wy jaś n ien ie zwy k le jes t n ajlep s ze – s twierd ził. Lek k o zmru ży łam o czy . – Ale ty w to n ie wierzy s z, tak ? – To p o p ro s tu p o d ejrzan e… Liam twierd zi, że k o n tak to wał s ię z lu d źmi z Po więk s zen ia wy łączn ie o s o b iś cie. Nie mam p o jęcia, p o co k to ś miałb y teraz p rzek azy wać im n as ze d o k u men ty i k to mó g łb y to b y ć. To p rzy ciąg n ęło mo ją u wag ę, b o zawierało b ard zo p ro s ty p rzek az. M y ś lis z, że to mó g ł b y ć Co le? – Zap y tam g o . Nie wiem, w jak i s p o s ó b k o n tak tu je s ię ze s wo im o jczy mem. – To d o ś ć b ezp ieczn a meto d a n awiązy wan ia k o n tak tó w – s twierd ził Nico z u zn an iem. – Liam i p o zo s tali n ie k ry li s ię z ty m, że wczo raj w n o cy wy s łali zmo n to wan y materiał filmo wy . – Tak s zy b k o g o p o s k ład ali? – zap y tałam o s ch le. – Czy co k o lwiek z teg o trafiło d o med ió w? – To właś n ie jes t trzecia rzecz, k tó rą ch ciałem p o ru s zy ć. – Nico k lik n ął i o two rzy ł k o lejn e o k n o . – To , co zo b aczy s z, jes t ju ż offline. Lu d zie Gray a zab lo k o wali g łó wn e s erwis y in fo rmacy jn e, b y zy s k ać czas n a p rzero b ien ie całej h is to rii, ale zd jęcia i film p o k azały s ię n a s etk ach fo ró w i k ilk u s tro n ach , k tó re Po więk s zen ie wp u ś ciło d o s ieci. Stwo rzy li s etk i ró żn y ch wers ji tej s amej s tro n y z o d mien n y mi n azwami d o men i s ło wami k lu czami zap is an y mi w k o d zie. Dzięk i temu , k ied y lu d zie wp is u ją w wy s zu k iwarce ró żn e termin y , zaws ze wy s k ak u je p rzy n ajmn iej jed n a z n ich . Zro b iłem zrzu ty ek ran u ws zy s tk ieg o , co u d ało mi s ię zn aleźć, n a wy p ad ek g d y b y ś ch ciała to zo b aczy ć.

J ak o p rzy k ład o two rzy ł zd jęcie s tro n y g łó wn ej CNN, k tó rej p o ło wę zajmo wał materiał o Oazie. M o im o czo m u k azały s ię min iatu ry zd jęć b u d y n k u o b o zu i d zieci wy ch o d zący ch z p o mies zczeń s y p ialn y ch z zamazan y mi twarzami o raz n as o d ty łu , k ied y b ieg liś my k o ry tarzem k u d rzwio m w o s tatn ich ch wilach ak cji. Najwięk s za fo to g rafia p rzed s tawiała ś cian ę z d zies iątk ami czerwo n y ch o d cis k ó w d ło n i, k tó re n a p ierws zy rzu t o k a wy g ląd ały jak ro zmazan a k rew. Nad ws zy s tk im wid n iał ty tu ł: TO NIE OAZA. OBÓZ „REHABILITACYJNY” WIDZIANY Z BLISKA. – Wy ś wietlili ró wn ież ten film – d o d ał Nico . J u ż k ied y

s ię ład o wał, zatrzy man y

n a p ierws zy m

n ieru ch o my m

k ad rze,

wied ziałam, co zo b aczę. Nie b y ło wid ać mo jej twarzy , Alice filmo wała zza mo ich p lecó w, b y lep iej u ch wy cić wy ch o d zące z p o mies zczeń d zieci. Nazywam się… – M o je imię zo s tało zas tąp io n e p is k iem. – Jestem jedną z was. Wszyscy jesteśmy tacy jak wy oprócz kobiety z aparatem. Chcemy was stąd wyciągnąć… Zabrać w bezpieczne miejsce. Ale powinniśmy się spieszyć. Musicie wyjść stąd tak szybko, jak tylko dacie radę bez zrobienia krzywdy sobie i pozostałym. Ruszajcie za nimi. Razdwa, raz-dwa. Dacie radę? Ścis n ęłam k rawęd ź b iu rk a tak mo cn o , że Nico o d ch y lił s ię w ty ł i p o wied ział: – Ro zu miem, że n ie zap y tali cię o zg o d ę n a u p u b liczn ian ie wizeru n k u . – Nie. Nie zap y tali. – Ko lejn y raz zro b iło mi s ię p rzy k ro . Po czu łam s ię tak , jak b y rzu cali mi to w twarz. Res zta n ag ran ia zawierała ró żn e u jęcia zmo n to wan e ze s o b ą n ie p o k o lei. Po k azy wały s k ręp o wan y ch , zak n eb lo wan y ch żo łn ierzy i zb liżen ia ich mu n d u ró w o raz s p rzętu z o zn aczen iami wo js k o wy mi. Ws zy s tk o d o b ran e celo wo , b y d o d ać p rzek azo wi au ten ty czn o ś ci. – Z k o men tarzy , k tó re wy czy tałem n a ró żn y ch fo rach , wy n ik a, że p rzy n ajmn iej d wie d u że g azety p o d ch wy ciły tę h is to rię. Kied y jed n ak włączy łem wiad o mo ś ci, p o k azy wali w n ich ju ż ek s p ertó w rząd o wy ch , k tó rzy an alizo wali materiały , ws k azu jąc n a s zczeg ó ły ś wiad czące o rzek o my m fałs zers twie. Wied ziałaś , że u p u b liczn ili też lis tę wy zwo lo n y ch d zieci? Op u b lik o wali ich zd jęcia p o rtreto we i in fo rmacje o ty m, jak ą fu n k cję w Ko alicji Fed eraln ej p ełn ili ich ro d zice. – Nie wied ziałam. – Zg rzy tn ęłam zęb ami. – Czy Co le to wid ział? – Tak , o b ejrzeliś my to razem wcześ n iej. Po s łu ch aj, p o d ejrzewam, że Liam i res zta właś n ie p o k lep u ją s ię z d u mą p o p lecach . Prawd a jes t jed n ak tak a, że to ws zy s tk o n a n ic. Nies p ełn a d wad zieś cia min u t p o ty m, jak materiał d o s tał s ię d o s ieci, Gray ws zy s tk o wy czy ś cił. Co więcej, d ziałaln o ś ć wielu firm h o s tin g o wy ch zo s tała zawies zo n a. A co d o k o men tarzy n a fo rach , p o p atrz. – Ws k azał n a g o d zin ę, o k tó rej

u mies zczo n o wp is . – Ten jes t z s ameg o ran a, wp is an o g o zaraz p o u p u b liczn ien iu materiału . Kto ś s k o men to wał: „To o h y d n e. Czy we ws zy s tk ich o b o zach tak jes t?”. – Dwie g o d zin y p ó źn iej to n wy p o wied zi s ię jed n ak zmien ił. „To mis ty fik acja! Za ład n ie to p o s k ład ali. Sam mó g łb y m co ś tak ieg o zmo n to wać we włas n y m o g ró d k u z k ilk o ma ak to rami”. W k o men tarzu p o n iżej czy tałam: „W tak im razie jak zd o b y li zd jęcia d zieci? Ze s tary ch d o k u men tó w? Stary ch filmó w?”. „Sły s załeś k ied y ś o Ph o to s h o p ie?”, b rzmiała o d p o wied ź. – Wielu lu d zi u waża, że to n iep rawd a. Pro b lem p o częś ci leży w ty m, że o n i… że my n ie mamy n azwy an i to żs amo ś ci jak o g ru p a. Nie mo żemy wziąć teg o n a s ieb ie i d o wieś ć s wo jej wiary g o d n o ś ci, p rzed s tawiając d o wo d y n a p rzep ro wad zen ie p o d o b n y ch ak cji w p rzes zło ś ci. Po więk s zen ie jes t zn an e jed y n ie z ro zd mu ch iwan ia in fo rmacji u p u b liczn io n y ch p rzez in n e in s ty tu cje, s tąd też ich n azwa. Ty lk o że n awet o n i n ie mieli wy s tarczająco d u ży ch s u k ces ó w, b y zd o b y ć p ełn e zau fan ie s p o łeczeń s twa. – Ale lu d zie p rzy n ajmn iej zo b aczy li zd jęcia – p o wied ziałam. Bez wzg lęd u n a to , jak b ard zo Nico temu zap rzeczał, n iewątp liwie b y ło to małe zwy cięs two . M iałam n ad zieję, że jeś li teraz k to ś p o my ś li o o b o zach , p ierws zy m, co s tan ie mu p rzed o czami, b ęd ą te o b razy . – To n ie wy zwo li d zieci z Th u rmo n d . – Ciemn e o czy Nico b ły s zczały . – Wierzę w n as z p lan . To jed y n e ro związan ie. – Dzięk i. – Ścis n ęłam jeg o ramię. – In fo rmu j mn ie n a b ieżąco , zg o d a? Po k iwał g ło wą i o d wró cił s ię d o k o mp u tera, p rzen o s ząc p alce n ad k lawiatu rę. Ws tałam i s k iero wałam s ię d o Pu lp eta. By ł n iezn aczn ie p o ch y lo n y w s tro n ę s tan o wis k a Nico i miał min ę k o g o ś , k to u d aje, że n ie p o d s łu ch u je, ch o ć i tak ws zy s tk o s ły s zy . – Dlaczeg o n ie p racu jes z w g arażu ? – rzu ciłam i u s iad łam n a p u s ty m k rześ le obok. – Nie wiem, o co ci ch o d zi – o d p arł, ch o ciaż b y ło jas n e, że miał p ełn y o b raz s y tu acji. Alb o p rzy n ajmn iej jeg o p o ło wę: z p u n k tu wid zen ia Liama. – Pewn ie. Ale jeś li właś n ie tam ch ces z b y ć… Ro zu miem, że s tan ies z p o s tro n ie p rzy jaciela. Tak jak ws zy s cy p o zo s tali. – Nawet Zu . Na wet Zu . Waln ął d ło ń mi w b lat b iu rk a.

– J es t ty lk o jed n a s tro n a. Stro n a p rzy jaźn i, zau fan ia i miło ś ci! I to p o tej s tro n ie p o win n iś my s tan ąć jak jed en mąż! Od ma wia m u zn an ia, że is tn ieje jak ak o lwiek in n a s tro n a! Ro zu mies z?! Zamru g ałam. – Tak . – Niemn iej jed n ak jak o ws p ó łzało ży ciel Zas tęp u Realis tó w jes tem s kło n n y s ąd zić, że d zieciak i z g arażu s ą zb y tn imi id ealis tami, s k o ro wierzą, że ich d ziałan ia p rzy n io s ą s zy b k i s k u tek … Zres ztą d o wio d ła teg o two ja ro zmo wa z Nico . – Co s ąd zi o ty m Vid a? – zap y tałam. – Vid a jes t teraz n a s iło wn i, n ie w g arażu . Zres ztą z n atu ry b ard ziej ciąg n ie ją d o ro związań zak ład ający ch u ży cie b ro n i i materiałó w wy b u ch o wy ch . Sk in ęłam g ło wą, p o czy m ws k azałam n a k s iążk i – z b lis k a b y łam w s tan ie s twierd zić, że ws zy s tk ie trak to wały o med y cy n ie. – Pró b u jes z s ię d o wied zieć, co d o leg a d o k to r Gray ? – Tak . Po czy n iliś cie jak ieś p o s tęp y n a ty m fro n cie? Od wzajemn iłam jeg o wątły u ś miech . – To d ziwn y p rzy p ad ek . Gd y p ró b o wałam zajrzeć d o jej u my s łu , k ied y b y ła p rzy to mn a, p an o wał w n im p o two rn y ch ao s : b y ł p ełen n ies amo wicie in ten s y wn y ch k o lo ró w, d źwięk ó w i p ęd zący ch o b razó w. Kied y jed n ak zro b iłam to p o n o wn ie, g d y s p ała, n ap o tk ałam p rawd ziwe ws p o mn ien ia. Sp ó jn e i k o mp letn e. – J ak d łu g o zd o łałaś wy trzy mać w jej g ło wie za p ierws zy m razem? – Ty lk o ch wilę. Zemd liło mn ie. Po k iwał g ło wą, an alizu jąc n o we in fo rmacje. – M o że o to ch o d ziło . M o że to jed y n y s p o s ó b , jak i zn a, b y n ie d o p u s zczać d o s ieb ie Po marań czo wy ch ? – Też o ty m p o my ś lałam. – To ma s en s . Gd y b y twó j s y n b y ł w s tan ie wn ik n ąć w two je my ś li i zro b ić z n ich k o mp letn y b ig o s , n ie ch ciałab y ś s ię n au czy ć k ilk u s p o s o b ó w, b y mu n a to n ie p o zwo lić? By s ię ch ro n ić? Kto ś in telig en tn y i wy s tarczająco zd etermin o wan y , żeb y wy n aleźć meto d ę leczen ia OM NI, p o wziąłb y ws zelk ie ś ro d k i o s tro żn o ś ci, b y n ie s tracić wy n ik ó w s wo jej p racy . – Więc ws p o mn ien ia s ą w jej p amięci, i to n ieu s zk o d zo n e… – Pu lp et zawies ił g ło s , p rzeb ieg ając p alcem wzd łu ż b rzeg u jed n eg o z o twarty ch p o d ręczn ik ó w.

– Sk ąd je wy trzas n ąłeś ? – zap y tałam, p o d n o s ząc jed en z ciężk ich jak ceg ła to mó w. – Z k s ięg arn i… Zo s tały zd o b y te p o g o d zin ach o twarcia. Vid a je d la mn ie załatwiła, b o miałem tak ieg o p ietra, że n ie d ałem rad y wy s iąś ć z s amo ch o d u . – Cies zę s ię, że zro b iliś cie s o b ie tak i p rzy s tan ek . Przerzu całam k o lejn e s tro n y . Więk s zo ś ć p o d ręczn ik ó w d o ty czy ła an ato mii, ale k ilk a – włączn ie z ty m, k tó ry p rzeg ląd ałam – trak to wało o n eu ro lo g ii. Na ich o k ład k ach wid n iały ry cin y lu d zk ieg o mó zg u . Pu lp et p o d n ió s ł wzro k z n ieo d g ad n io n y m wy razem twarzy . – Clan cy p o trafi s ię włamy wać d o lu d zk ich u my s łó w, p rawd a? Co jes t w s tan ie zro b ić, g d y ju ż s ię d o jak ieg o ś d o s tan ie? Zas tan awiałam s ię. – Wp ły wać n a u czu cia, zamrażać je, b y n awet n ie d rg n ęły . Wtłaczać w n ie o b razy , b y czło wiek wid ział rzeczy , k tó ry ch n ie ma. Za n as zy mi p lecami ro zleg ł s ię g ło s Nico : – M o że ró wn ież… – zaczął, a k ied y n a n ieg o s p o jrzeliś my , tak s ię zaws ty d ził, że wy g ląd ał, jak b y p rag n ął jed y n ie z p o wro tem zn ik n ąć za ek ran em k o mp u tera. – To n ie tak , że p o trafi ty lk o zamrażać u czu cia… M o że s tero wać lu d źmi jak k u k iełk ami. Kilk ak ro tn ie wid ziałem, jak to ro b i z n au k o wcami w Th u rmo n d . Wn ik ał d o ich u my s łó w w p o ło wie ro zmo wy , b y p o d s łu ch ać ich my ś li. Ale ciężk o to zn o s ił. Po o s tatn iej tak iej p ró b ie p o trzeb o wał całeg o d n ia s n u , b y d o jś ć d o s ieb ie. Do s tawał p o two rn y ch mig ren , więc mu s iał p rzes tać. Pu lp et p o s łał mi s p o jrzen ie, k tó re o d czy tałam b ezb łęd n ie. Przestał, bo miał migreny, a nie z ludzkiej przyzwoitości. – Po trafi wp ły n ąć n a czy jeś ws p o mn ien ia? – d o p y ty wał Pu lp et. – Wy mazać je… ? Nie s ąd zę, b y d ało s ię wy mazać ws p o mn ien ia, mo żn a je co n ajwy żej s tłu mić. Ale czy Clan cy u mie n imi man ip u lo wać? – Umie w n ie wejrzeć. – Ku włas n emu zas k o czen iu n ag le u d erzy ła mn ie p ewn a my ś l. – Wch o d ził w mo je ws p o mn ien ia ty lk o wted y , k ied y mu n a to p o zwalałam. Nie s ąd zę, b y mó g ł to ro b ić s am z s ieb ie. Kied y b y liś my w Eas t Riv er, u czy ł mn ie tak n ap rawd ę d lateg o , że ch ciał o d k ry ć, jak ja to ro b ię. – A co p o trafił d ru g i Po marań czo wy , k tó reg o zn ałaś ? M artin . Na my ś l o n im, p rzes zły mn ie ciark i. – M an ip u lo wać u czu ciami in n y ch . Pu lp et wy g ląd ał n a zain try g o wan eg o i zn o wu zaczął p rzerzu cać s tro n y k s iążk i,

wracając d o d iag ramu p rzed s tawiająceg o ró żn e częś ci mó zg u . – To fas cy n u jące… Każd e z was p o d czas atak u wp ły wa n a in n ą częś ć lu d zk ieg o mó zg u . Eee, wy b acz, n ie ch ciałem, żeb y tak to zab rzmiało . Un io s łam d ło ń . – Nie s zk o d zi. – Tru d n o to wy jaś n ić, ale mimo że mó zg ma w s wo im o b ręb ie wiele o d mien n y ch s tru k tu r, ws zy s tk ie ws p ó łp racu ją ze s o b ą n a ró żn e s p o s o b y . To n ie tak , że d o cieracie d o in n y ch częś ci mó zg u , ale p o p ro s tu d ziałacie n a in n e s y s temy w jeg o o b ręb ie. Na p rzy k ład p łaty czo ło we o d g ry wają ro lę w two rzen iu i p rzech o wy wan iu ws p o mn ień , ale tak s amo ważn a jes t w ty m częś ć p rzy ś ro d k o wa p łata s k ro n io weg o . Czy to ma s en s ? – M n iej więcej. Uważas z więc, że jak imś cu d em zak łó cam ró żn e etap y teg o p ro ces u w zależn o ś ci o d teg o , co ro b ię? – Do k ład n ie. Patrzę n a p amięć jak o n a zb ió r ró żn y ch s y s temó w, z k tó ry ch k ażd y d ziała w n ieco o d mien n y s p o s ó b . Należą d o n ich n a p rzy k ład two rzen ie ws p o mn ień czy ch o ćb y p rzech o wy wan ie. – Pu lp et p o d n ió s ł leżącą p rzed n im k s iążk ę. – Zap amiętan ie teg o , czy m jes t ten p rzed mio t, jak g o p o d n ieś ć, jak czy tać tek s t i jak i mamy d o n ieg o s to s u n ek emo cjo n aln y , wy mag a u ru ch o mien ia ró żn y ch s y s temó w. Z d u żą p ewn o ś cią zak ład am, że k ied y „u s u was z” czy jeś ws p o mn ien ia, tak n ap rawd ę wcale teg o n ie ro b is z. Zak łó cas z jed y n ie k ilk a g łó wn y ch s y s temó w i s zlak i p ro wad zące d o p rawd ziwy ch ws p o mn ień k ieru jes z d o ty ch wy my ś lo n y ch … Alb o zak łó cas z p ro ces k o d o wan ia, zan im ws p o mn ien ie zo s tan ie u k s ztałto wan e i u ru ch o mią s ię n eu ro p rzek aźn ik i, więc d an a o s o b a n ie jes t w s tan ie… – Do b rze, ale w jak i s p o s ó b mo żn a s ię p o ru s zać międ zy ró żn y mi s y s temami i k o n tro lo wać ich o d mien n e fu n k cje? – Nie wiem. J ak zro b iłaś to Clan cy ’emu ? To p y tan ie zu p ełn ie mn ie zas k o czy ło . – Un ieru ch o miłaś g o tak s amo , jak o n u n ieru ch o mił Liama i Vi. Co zro b iłaś in aczej? – Wy d aje mi s ię, że ch o d ziło o mo ją wo lę… Zu p ełn ie zes zty wn iałam i ch ciałam, żeb y z n im s tało s ię to s amo … – Urwałam w p ó ł zd an ia. Lustrzane umysły. To mi p o wied ział, k ied y n ie p o trafiłam o d n aleźć d ro g i p o wro tn ej z ciemn o ś ci i ro zerwać łączącej n as n ici. W ch wili, k ied y p rzy wo łałam włas n e ws p o mn ien ie, ró wn o cześ n ie p rzen io s łam s ię d o s fery jeg o ws p o mn ień . Kied y zn ieru ch o miałam i

ch ciałam, b y zro b ił to s amo , tak s ię s tało . Wy jaś n iłam s wo ją teo rię Pu lp eto wi, k tó ry p o k iwał g ło wą i p o wied ział: – To p o częś ci ma s en s . Kied y celo wo wn ik as z w czy jeś ws p o mn ien ia, u ży was z zap amiętan ej in fo rmacji o ty m, jak to zro b ić, a n ie całej s wo jej p amięci. O matk o , k ied y s ły s załem to w s wo jej g ło wie, n ie b rzmiało aż tak zawile. W k ażd y m razie… Wy mag a to g o to wo ś ci n a to , że o s o b a, w k tó rej u my s ł wn ik as z, zo b aczy two je ws p o mn ien ia. Czy li ro d zaju n atu raln ej emp atii z two jej s tro n y . Nie wy o b rażam s o b ie, b y Clan cy b y ł g o to wy n a zrezy g n o wan ie ch o ćb y z u łamk a k o n tro li, jak ą ma n ad s wo im u my s łem. Alb o że ma ch o ćb y ś lad emp atii. Ch ciałab y ś p o ek s p ery men to wać? Zo b aczmy n a p rzy k ład , czy p o trafis z p o ru s zy ć mo ją ręk ą? – Nie! – k rzy k n ęłam p rzerażo n a. – Ch cę ty lk o wied zieć, czemu d o k to r Gray jes t w tak im s tan ie. Na jak i s y s tem jej mó zg u alb o n a k tó rą z jeg o częś ci wp ły n ął Clan cy ? Pu lp et o d ch y lił s ię n a o p arcie k rzes ła. J eg o p o d ek s cy to wan ie n ie g as ło , p rzeciwn ie – zd awał s ię n iemal rad o s n y . – Będ ę p o trzeb o wał czas u , żeb y zn aleźć o d p o wied ź. M u s zę p rzejrzeć te ws zy s tk ie p o d ręczn ik i. – Hej, k u jo n y ! – k rzy k n ęła Vid a, k tó ra p o jawiła s ię w p ro g u . Ciąg le b y ła ro zg rzan a i s p ły wała p o tem p o tren in g u . – Wy d aje mi s ię, że zain teres u je was to , n ad czy m p racu ją ci z g arażu .

18 Zab rało mi d łu żą ch wilę, żeb y zro zu mieć, n a co p atrzę, n awet k ied y p o d es zliś my ju ż całk iem b lis k o . Z ty łu g arażu n a taś mie k lejącej zwis ały d wa b iałe p rześ cierad ła, two rząc tło d la s ied zącej p rzed n imi n a s k ład an y m k rześ le Zu . Dziewczy n k ę zalewał s tru mień ś wiatła z czterech o d wró co n y ch i s k iero wan y ch n a n ią lamp b iu rk o wy ch . Stu d io n ag rań w wers ji d la u b o g ich . Stały tam d wa d o d atk o we k rzes ła. J ed n o n ap rzeciwk o Zu o b o k ap aratu b y ło p rzezn aczo n e d la Alice, g merającej teraz p rzy u rząd zen iu . Dru g ie p o p rawej s tro n ie Zu zajmo wał Liam, k tó ry właś n ie s zep tał co ś d o d ziewczy n k i. To o n p ierws zy n as zau waży ł. Sk rzy wił s ię n a n as z wid o k . – Co tu s ię d zieje? – zap y tał Pu lp et, u s iłu jąc o b jąć wzro k iem całą s cen ę. – Su zu me zg o d ziła s ię u d zielić n am wy wiad u – o d p arła Alice, wy k ręcając s zy ję, b y n a n as s p o jrzeć. W d als zy m ciąg u cała b y ła u b ran a n a czarn o , ale wło s y u p ięła w lu źn y k o k . Ob o k n iej leżały d wa o twarte n o tes y p ełn e b azg ro łó w zap is an y ch n ieb ies k im atramen tem. Na k o lan ach miała k o lejn y . Cole powiedział, że macie tylko jedną szansę, by dowieść, że wasz plan zadziała. Prawie to p o wied ziałam, ale s twierd ziłam, że n ie b ęd ę s o b ie s trzęp ić języ k a. Po k ilk u g o d zin ach n ie mo żn a b y ło w p ełn i o cen ić, jak i s k u tek o d n ies ie p ierws zy materiał, k tó ry wy p u ś cili. – J ak iś p ro b lem? – zap y tał Liam. Vid a g wizd n ęła, jak b y p rzewid y wała, jak ro zwin ie s ię s y tu acja. Wb rew p o zo ro m n ie p rzy s złam tu jed n ak , b y ws zczy n ać awan tu rę. – Zu , mo g ę z to b ą p o ro zmawiać? Do s ło wn ie p rzez s ek u n d ę – zap ewn iłam. Dziewczy n k a b ez wah an ia p o k iwała g ło wą i p o czu łam, jak n ap ięcie p rzes taje ś cis k ać mi żo łąd ek . – Na p ewn o ch ces z to zro b ić? – zap y tałam, k ied y o d d aliły ś my s ię n ieco o d p o zo s tały ch . Zu en tu zjas ty czn ie p o k iwała g ło wą i u n io s ła k ciu k i. – Ro zu mies z, że jeś li to zro b is z, ws zy s cy zo b aczą two ją twarz? Po wied zieli ci o ty m, tak ? – Nie ch ciałam, b y p o my ś lała, że trak tu ję ją jak d zieck o n iezd o ln e d o

p o d ejmo wan ia włas n y ch d ecy zji, an i in s y n u o wać, że Liam b y łb y zd o ln y celo wo ją o s zu k ać. Po trzeb o wałam jed n ak p o twierd zen ia o d n iej s amej. Niezależn ie o d s y tu acji zaws ze mo im p ierws zy m o d ru ch em w relacjach z p rzy jació łmi b y ło zamien ić s ię w tarczę. Stan ąć międ zy n imi a b ezlito s n y m wzro k iem ś wiata. Wy g ląd ało n a to , że Zu to ro zu miała. J ak to Zu . Wy s u n ęła z k ies zen i mały , cien k i n o tes ik i n ap is ała: „Nie b y ło mi wo ln o walczy ć w Oazie. Do Th u rmo n d też mn ie n ie zab ierzecie, p rawd a?”. Kied y p o trząs n ęłam g ło wą, wy d ała s ię n ie zd en erwo wan a, jed y n ie zrezy g n o wan a. „To jed y n e, co mo g ę zro b ić. Ch cę p o mó c!” – M am n ad zieję, że n ie my ś lis z, że n ie zau ważam alb o n ie d o cen iam teg o , co d o tej p o ry d la n as zro b iłaś – p o wied ziałam. Zu o d p is ała: „Wczo rajs ze wy d arzen ia u ś wiad o miły mi, że to ważn e, b y p o d n ieś ć g ło wę i o g ło s ić ś wiatu , w co s ię wierzy ”. – Liam tak d ziała n a lu d zi – s zep n ęłam. Ch wy ciła mn ie za ręk ę i o d s u n ęła k ciu k z ro g u k artk i, żeb y m p rzeczy tała d als zy ciąg teg o , co n ap is ała: „Ch cę b y ć tak a s iln a jak ty . Ch cę to zro b ić, b y p o mó c ci o s iąg n ąć to , czeg o p rag n ies z. J es tem zmęczo n a s trach em. Nie ch cę, żeb y wy g rali”. J ej s ło wa n a k ró tk ą ch wilę wy p ęd ziły b ó l z mo jeg o s erca. Zd o b y łam s ię n a u ś miech i p rzy tu liłam ją tak mo cn o , że wy d ała z s ieb ie cich y ś miech , k tó ry ws trząs n ął jej ramio n ami. – W p o rząd k u . Liam b ęd zie za cieb ie mó wił? Sk in ęła g ło wą. „Zg o d ziłam s ię n a to , p o d waru n k iem że n ie b ęd zie g o w k ad rze. Przy s tał n a to . Nie ch cę, żeb y k to ś p rześ lad o wał z teg o p o wo d u jeg o ro d zin ę”. – A co z two ją ro d zin ą? „M o ja ro d zin a jes t tu ”. Przy g ry złam u s ta. – M as z rację. J es teś my z to b ą. J es tem p rzek o n an a, że zwalis z ws zy s tk ich z n ó g . Zu n ag ry zmo liła co ś w n o tes ie i p o d etk n ęła mi p o d n o s . „Wiem, ćwiczy łam. Zo s tan ies z, żeb y mn ie zo b aczy ć?” – J as n e. Pu lp et i Vid a s tali tam, g d zie ich zo s tawiłam, ro zmawiając cich o zwró cen i p lecami d o Liama. Kied y d o n ich p o d es złam, o d s u n ęli s ię o d s ieb ie. Zu u s iad ła z p o wro tem n a k rześ le i cich a wy mian a zd ań międ zy Liamem i Alice ró wn ież s ię u rwała.

Czu łam, że n a k ró tk ą ch wilę o czy Liama s p o częły n a mn ie, ale n ie o d erwałam wzro k u o d Zu . Kied y rzu ciła mi o s tatn ie s p o jrzen ie, u ś miech n ęłam s ię d o n iej, b y d o d ać jej o d wag i. – Go to wa? – zap y tał Liam. – M am d la n iej zes zy t i d łu g o p is – o zn ajmiła Alice, p o czy m p o d n io s ła z p o d ło g i jed en z n o tes ó w i p o d ała g o Zu . – J eś li w k tó ry mś mo men cie b ęd zie ch ciała p rzes tać, mu s i mi ty lk o p o wied zieć. Tak s ię u mó wiły ś my . – Wiem. Zaczy n ajmy . Liam o two rzy ł i zamk n ął u s ta, ale ju ż n ic więcej n ie d o d ał. Alice zaczek ała jes zcze ch wilę, n a wy p ad ek g d y b y m ch ciała wy s to s o wać ewen tu aln y p ro tes t, p o czy m s ię o d wró ciła. Stałam za n ią i wid ziałam, jak p rzełącza ap arat z try b u ro b ien ia zd jęć n a n ag ry wan ie. Zu n ie d ała rad y d łu g o p atrzeć w o b iek ty w b ez wy razu n ieu fn o ś ci n a twarzy . Ob s erwo wałam, jak p o p rawia s o b ie b iałą p o d k o s zu lk ę i d żin s y , jak u k ład a d ło n ie n a k o lan ach , s p lata i ro zp lata p alce, k rzy żu je i ro zk rzy żo wu je n o g i. – Do b rze, s k arb ie, p o s taraj s ię p is ać wy raźn ie i d u ży mi literami, żeb y Liam mó g ł to z łatwo ś cią p rzeczy tać. J eś li n ie b ęd zies z ch ciała o d p o wiad ać n a k tó reś p y tan ie, p o p ro s tu p o trząś n ij g ło wą. Zg o d a? Świetn ie, zaczn ijmy o d d wó ch p ro s ty ch p y tań . Po wied z mi, p ro s zę, jak mas z n a imię i ile mas z lat. Zu p o ch y liła s ię n ad n o tes em. Wy g ląd ała, jak b y o d czu ła u lg ę, że n ie mu s i p atrzeć w o b iek ty w. Po d ejrzewałam, że to właś n ie d lateg o p o s tan o wiła zap is ać o d p o wied ź, mimo że Liam ś wietn ie ją zn ał. – Nazy wam s ię Su zu me – o d czy tał Liam. – M am trzy n aś cie lat. – Su zu me? Co za u ro cze imię. – Dzięk u ję. Przy jaciele mó wią n a mn ie Zu . – Wy jaś n is z n am w k ilk u s ło wach , d laczeg o mó wi za cieb ie p rzy jaciel? Zu o d erwała wzro k o d ap aratu i s p o jrzała n a k o g o ś tu ż o b o k mn ie. Kątem o k a zau waży łam mały ru ch – to Vid a p o s p ies zn ie, ale d y s k retn ie u n io s ła k ciu k i. „Ćwiczyłam”, p rzy p o mn iałam s o b ie s ło wa Zu . – Po n ieważ… p o n ieważ p rzez b ard zo d łu g i czas b y łam zb y t p rzerażo n a, b y co k o lwiek p o wied zieć. I n ie s ąd ziłam, że k to k o lwiek b ęd zie ch ciał mn ie s łu ch ać – o d p arła s amo d zieln ie Zu . Liam p o d s k o czy ł, jak b y p o s trzelo n o g o p ro s to w s erce. By ł w tak im s zo k u , że zro b ił s ię całk iem b lad y . Na d źwięk jej s ło d k ieg o wy s o k ieg o g ło s u ś wiat n ag le p rzes tał wiro wać mi p o d s to p ami. M ó wiła, d elik atn ie s ię zacin ając, a jej s ło wa

zab arwiało zd en erwo wan ie, k tó reg o n ie zd rad zała jej twarz. Brzmiała zu p ełn ie in aczej n iż wted y , k ied y mó wiła p rzez s en , w jej g ło s ie n ie b y ło s zo rs tk o ś ci n ieu ży wan y ch s tru n g ło s o wy ch . – Ud ało mi s ię – p o wied ziała, jak b y s ama s ię zas k o czy ła. – Ud ało ci s ię! Do b ra ro b o ta, Zet! – k rzy k n ęła Vid a. Ty lk o jej d o n o ś n e k las k an ie zak łó cało zaleg ającą wo k o ło cis zę. Us ad o wio n e n a p o d ło d ze d zieci o g ląd ające wy wiad wy g ląd ały n a zs zo k o wan e. Pu lp et p o s p ies zn ie wy min ął mn ie, Vid ę i Alice, k tó ra p o d n io s ła s ię, b y p rzes tawić ap arat, p o czy m b ez o s trzeżen ia rzu cił s ię n a Zu . Kied y ją p rzy tu lał, jeg o twarz wy rażała n ajs zczers zą rad o ś ć i n awet n ie p ró b o wał u k ry wać łez, k tó re zaczy n ały mu s ię to czy ć p o p o liczk ach . – J a tu p ró b u ję u d zielić wy wiad u … – p ro tes to wała Zu g ło s em tłu mio n y m p rzez jeg o k o s zu lk ę. Po ch wili jed n ak p o d d ała s ię i ty lk o k lep ała p rzy jaciela p o p lecach . – Do b ra, Ch arlie – p o wied ziała Vid a. – Po zwó l d ziewczy n ie d o k o ń czy ć, zan im u to p is z ją we łzach . Daj s p o k ó j. – Os tro żn ie u s u n ęła g o z p lan u i g d y p rzy p ro wad ziła g o z p o wro tem n a miejs ce, to n a mn ie s k iero wał res ztk i s wo jej czu ło ś ci. Z wd zięczn o ś cią wy k o rzy s tałam o k azję, b y o d wró cić wzro k o d Zu . Dzięk i temu łatwiej p rzełk n ęłam łzy , k tó re mn ie ró wn ież zaczy n ały n ab ieg ać d o o czu . – Czemu zach o wu jecie s ię jak n ie… n iep o ważn i? – g ło s Zu zaczy n ał b rzmieć p ewn iej i s iln iej. – M o żemy zacząć o d n o wa? Liam ws tał z zamiarem o d s u n ięcia o d n iej s wo jeg o k rzes ła, ale ch wy ciła g o za ręk ę i s zep n ęła mu co ś n a u ch o . Stał d o n as p lecami, jed n ak k ied y p rzeciąg ał k rzes ło p o za zas ięg o b iek ty wu , zd o łałam d o s trzec wy raz jeg o twarzy – wid n iały n a n iej d u ma i s zczęś cie, o d k tó ry ch aż ś cis n ęło mn ie w g ard le. Us iad ł, a Zu n aty ch mias t zmien iła p o zy cję, zwracając s ię k u n iemu zamias t k u d zien n ik arce. M ała wy g ląd ała zu p ełn ie in aczej. Dziewczy n k a ro zlu źn iła s ię n a ty le, że zaczęła mach ać n o g ami. – M o że tak b y ć? – Liam s k iero wał p y tan ie d o n iej i d o Alice. Dzien n ik ark a s k in ęła g ło wą i wy k reś liła d wa k o lejn e p u n k ty ze s wo jej lis ty . Nas tęp n e p y tan ie d o ty czy ło k o lo ru , jak i zo s tał p rzy p is an y Zu , o raz jej u miejętn o ś ci i p ły n n ie p ro wad ziło d o ważn iejs zej k wes tii. – Zo s tałaś wy s łan a d o o b o zu p rzez ro d zicó w czy s ch wy tali cię żo łn ierze? – Zn is zczy łam s amo ch ó d o jca. Przez p rzy p ad ek zep s u łam s iln ik . Nie ch ciałam. Do tamtej p o ry s p aliłam ty lk o k ilk a lamp i s wó j b u d zik . Ro d zice ro zmawiali o terro ry s tach … Wy d aje mi s ię, że mó wili, że to terro ry ś ci wy wo łali OM NI i że jak

n ajs zy b ciej mu s imy wró cić d o J ap o n ii. Zd en erwo wałam s ię i… Straciłam n ad s o b ą k o n tro lę… Sp aliłam s iln ik i u d erzy ły w n as jad ące z ty łu s amo ch o d y . M ama miała złaman ą mied n icę. Kied y wy s zła ze s zp itala, u p arła s ię, żeb y m o d p o n ied ziałk u wró ciła d o s zk o ły . To b y ły p ierws ze łap an k i. Łap an k i b y ły s erią p o rwań p rzy g o to wy wan y ch za p lecami d zieci. J eś li ro d zice czu li s ię zag ro żen i p rzez włas n e p o to ms two alb o s ąd zili, że malu ch y mo g ą zro b ić k rzy wd ę s o b ie lu b in n y m, wy s y łali je d o s zk o ły w o k reś lo n e d n i ty g o d n ia i tam p rzejmo wały je Siły Sp ecjaln e Ps i. – Ws p o mn iałaś , że teraz ju ż p o trafis z k o n tro lo wać s wo je u miejętn o ś ci. J ak s ię teg o n au czy łaś ? Zu wzru s zy ła ramio n ami. – Ćwiczy łam. I p rzes tałam s ię ich b ać. – Co ch ciałab y ś p o wied zieć lu d zio m, k tó rzy u ważają, że jeś li d zieci z Ps i n au czą s ię p an o wać n ad s wo imi zd o ln o ś ciami, s tan ą s ię zag ro żen iem d la in n y ch ? Zu zro b iła min ę, jak b y ch ciała p o wied zieć: „ch y b a s o b ie żartu jes z”. – Więk s zo ś ć d zieci ch ce je k o n tro lo wać, b y mó c p o czu ć s ię n o rmaln ie. Czemu miałab y m p alić k ażd y włączn ik ś wiatła czy k ażd y telefo n , k tó reg o d o ty k am? Każd y k o mp u ter? By ć mo że s ą tacy , k tó rzy to wy k o rzy s tu ją, ale więk s zo ś ć z n as … J es teś my b ard ziej n ieb ezp ieczn i, k ied y n ie u miemy n ad ty m p an o wać. Każd y jes t w s tan ie s ię teg o n au czy ć, jeś li ty lk o d a mu s ię czas . – J ak s ię czu łaś , k ied y zd ałaś s o b ie s p rawę, że zo s tałaś p o rwan a p rzez Siły Sp ecjaln e Ps i tamteg o d n ia? – zap y tała Alice. – Sąd ziłam, że to jak aś p o my łk a. – Zu s p u ś ciła wzro k i wb iła g o w d ło n ie. – A p o tem czu łam s ię g łu p ia i mała… J ak ś mieć. Dzien n ik ark a n ajwy raźn iej u ło ży ła wy wiad tak , b y wy cis n ąć z ran Zu o s tatn ią k ro p lę k rwi. Ch ciała p o zn ać k ażd y p rzerażający s zczeg ó ł. Po p y tan iu o p o rząd ek d n ia w Caled o n ii zad ała n as tęp n e o to , jak żo łn ierze trak to wali d zieci n a co d zień i w ch wilach , k ied y im czy mś p o d p ad ły . Świad o mo ś ć, że Zu p rzes zła p rzez to ws zy s tk o , b y ła n iezn o ś n a, ale Alice n ie o d p u s zczała. – Ws p o mn iałaś wcześ n iej, że wy d o s tałaś s ię z Caled o n ii, b o u d ało ci s ię u ciec. M o żes z o p o wied zieć, jak to s ię s tało ? Zu s k ręciła s ię tro ch ę i p o ch y liła, b y lep iej wid zieć Liama. Ob s erwo wał ją z ręk ami zap lecio n y mi n a p iers i, z tru d em k o n tro lu jąc emo cje malu jące mu s ię n a twarzy . Kiwn ął d elik atn ie g ło wą i p o s łał jej ro zd zierający s erce łag o d n y u ś miech , jak b y mó wił: „n o d alej”.

– M ó j p rzy jaciel p lan o wał to o d wielu mies ięcy … Wted y jes zcze s ię n ie p rzy jaźn iliś my , ale b y ł d la ws zy s tk ich b ard zo miły . To mąd ry ch ło p ak . Wied zieliś my , że b ęd ziemy mieć ty lk o jed n ą s zan s ę, b y s ię wy d o s tać. On b y ł tą s zan s ą… – Nas tęp n ie Zu wd ała s ię w s zczeg ó ły u cieczk i i s y s temu p rzek azy wan ia s o b ie in fo rmacji p rzed p amiętn ą n o cą. – I p o tem zaczęliś my realizo wać p lan … Ws zy s tk o s zło d o b rze. Dzień wcześ n iej s p ad ł ś n ieg i ws zęd zie p iętrzy ły s ię zas p y . Tru d n iej b y ło p rzez to b iec, ale d zięk i temu wied zieliś my , że s tars ze d zieci d o tarły d o b u d k i… Do b u d k i s trażn iczej p rzy wy jś ciu . Pró b o wały wy łączy ć p rąd i o two rzy ć b ramę. Nie wiem, co d o k ład n ie, ale co ś p o s zło n ie tak . Nad zo rcy jak o ś je zatrzy mali. Po tem p o p ro s tu … Alice d ała jej k ilk a ch wil n a p o zb ieran ie my ś li, p o czy m p rzy n ag liła: – Co zro b iliś cie? J ak zareag o wali żo łn ierze i n ad zo rcy o b o zu ? Zu n ie p o trafiła teg o z s ieb ie wy d u s ić. Zap amiętałam tę s cen ę b ard zo ży wo , ch o ć wid ziałam ją ty lk o o d two rzo n ą w p amięci d ziewczy n k i. Kto ś , k to n ap rawd ę to p rzeży ł… Rzu ciłam u k rad k o we s p o jrzen ie Liamo wi. An i d rg n ął. Wciąż s ied ział s zty wn o , a jeg o s k ó ra n ab rała p o p ielatej b arwy . W k o ń cu Zu p o d n io s ła d ło ń , zło ży ła p alce, imitu jąc lu fę p is to letu , i „wy s trzeliła” w k ieru n k u ap aratu . Alice aż s ię wzd ry g n ęła. Czemu to takie zaskakujące? – zas tan awiałam s ię. – Przecież właśnie to robią żołnierze. Jakim cudem społeczeństwo nie brało pod uwagę takiej możliwości, skoro oddało dzieci w ręce wojskowych? – Czy twierd zis z, że o two rzy li o g ień d o u ciek ający ch d zieci? J es teś p ewn a, że u ży wali o s trej amu n icji? – Śn ieg zro b ił s ię czerwo n y – o d p arła b ezn amiętn ie Zu . Alice wb iła wzro k w n o tes n a k o lan ach , jak b y n ie wied ziała, o co zap y tać. – Po d ejrzewam, że o n i n ie wid zą w n as lu d zi – d o d ała d ziewczy n k a. – W p rzeciwn y m razie n ie d o p u s zczalib y s ię tak ich rzeczy . Żo łn ierze zaws ze wy d awali s ię n am tro ch ę wy s tras zen i, ale też s tras zn ie wś ciek li. Nie p o d o b ało im s ię, że mu s zą b y ć w o b o zie. Przezy wali n as n a ró żn e s p o s o b y . By liś my „zwierzętami”, „o d mień cami”, „p o two rami”. Uży wali też b rzy d k ich s łó w, k tó ry ch n ie p o win n am p o wtarzać. Dzięk i temu jak o ś s o b ie rad zili. Do p ó k i w ich u my s łach n ie b y liś my lu d źmi, mo g li s ię d o p u s zczać o k ru cień s tw b ez wy rzu tó w s u mien ia. Tamtej n o cy b y liś my jak zwierzęta w zag ro d zie. Więk s zo ś ć z n ich s trzelała d o n as z o k ien b u d y n k u o b o zu . Czek ali, aż k tó reś z n as zb liży s ię d o b ramy , i wted y … Nie zd awałam s o b ie s p rawy z teg o , jak ą Zu zg ro mad ziła p u b liczn o ś ć, d o ch wili, k ied y u s ły s załam, jak k to ś wy d aje z s ieb ie cich y jęk . Nied alek o za n ami s tał Co le i

p o zo s tałe d zieci. Więk s zo ś ć z n ich s k u p iała s ię n a b lad ej twarzy Zu , ale Co le o b s erwo wał b rata. – J ak u n ik n ęłaś ich lo s u ? – Alice wy g ląd ała n a s zczerze p o ru s zo n ą i zaan g ażo wan ą. – Kied y w k o ń cu u d ało s ię n am o two rzy ć b ramę, mó j p rzy jaciel, ten s am, k tó ry to ws zy s tk o zap lan o wał, wziął mn ie n a ręce i wy n ió s ł. Up ad łam i n ie mo g łam s ię zmu s ić, b y ws tać i b iec. Nió s ł mn ie g o d zin ami. Po tem zn aleźliś my s amo ch ó d , n iewielk ą fu rg o n etk ę, i jech aliś my p rzed s ieb ie p rzez wiele d n i, b y u ciec jak n ajd alej. Od tamtej p o ry n ieu s tan n ie s zu k aliś my b ezp ieczn y ch k ry jó wek . – J ak p rzetrwaliś cie tak ą tu łaczk ę? J ak zn ajd o waliś cie ży wn o ś ć i s ch ro n ien ie? – M y … Nie ch cę o d p o wiad ać… – p o wied ziała, a k ied y Alice wy p ro s to wała s ię zas k o czo n a, d o d ała: – Na wo ln o ś ci ciąg le p rzeb y wa wiele d zieci, k tó re wciąż mu s zą zab ieg ać o te rzeczy . Nie ch cę zd rad zać lu d zio m, k tó rzy ich s zu k ają, g d zie s ą alb o g d zie mo żn a s ię ich s p o d ziewać. M ieliś my wiele ró żn y ch s p o s o b ó w. M u s ieliś my s ię n au czy ć b y ć n iewid zialn i i min imalizo wać ry zy k o . – M ó wiąc o „lu d ziach , k tó rzy ich s zu k ają”, mas z n a my ś li ło wcó w n ag ró d ? Sp rawd ziłam twó j p ro fil w ich s ieci. Nag ro d a za „o d zy s k an ie” i zwró cen ie cię w ręce SSP wy n o s i trzy d zieś ci ty s ięcy d o laró w. Wied ziałaś o ty m? Zu p o k iwała g ło wą. – Czy zło ś ci cię, że k to ś ch ce zaro b ić n a to b ie w tak i s p o s ó b ? Dłu żs zą ch wilę n amy ś lała s ię n ad o d p o wied zią, k tó ra p o win n a b y ć b ard zo p ro s ta: „Tak , zło ś ci mn ie to . J es tem wś ciek ła”. – Nie wiem – o d p arła w k o ń cu . – Czas em jes tem b ard zo zła. Cen a n ie jes t o d zwiercied len iem teg o , ile warte jes t mo je ży cie: teg o n ie mo żn a o s zaco wać. Is tn ieje s tała s tawk a p o czątk o wa wy n o s ząca d zies ięć ty s ięcy d o laró w, k tó ra n as tęp n ie wzras ta w zależn o ś ci o d n as zeg o k o lo ru i teg o , jak o cen iają n as zą zd o ln o ś ć d o walk i. M y ś lę, że to n iezła cen a, b o p o k azu je, że n iełatwo s ię p o d d aję. Ozn acza, że b ęd ę walczy ć we włas n ej o b ro n ie. Alice zro b iła zb liżen ie i twarz Zu wy p ełn iła wy ś wietlacz z ty łu ap aratu . Dziewczy n k a mó wiła d alej: – Są lu d zie, zaró wn o mężczy źn i, jak i k o b iety , k tó rzy z teg o ży ją. I to n ie z p o wo d u b rak u p ien ięd zy , ale d lateg o , że to lu b ią alb o my ś lą, że s ą w ty m d o b rzy . To o b rzy d liwe. Zach o wu ją s ię tak , jak b y p an o wał s ezo n ło wieck i. M y ś lę jed n ak , że więk s zo ś ć ty ch n ies zczęś n ik ó w zo s tała d o teg o zmu s zo n a. Po trzeb u ją ś ro d k ó w d o ży cia. Żo łn ierze SSP mu s zą to ro b ić ze wzg lęd u n a o b o wiązk o wy p o b ó r d o wo js k a.

Po d ejrzewam, że g d y b y p rzy s tan ęli n a d łu żs zą ch wilę, b y s ię n ad ty m ws zy s tk im zas tan o wić, zro zu mielib y , że tak n ap rawd ę n ie s ą źli n a n as za to , co s ię s tało . By ć mo że s ię n as b o ją, ale w rzeczy wis to ś ci s ą wś ciek li n a lu d zi, k tó rzy n ie zap ewn ili im b ezp ieczeń s twa: n a rząd i p rezy d en ta. Nie mają d o n ich d o s tęp u , więc wy ży wają s ię n a n as . Zach o wu ją s ię, jak b y OM NI b y ło n as zą win ą, a n ie czy mś , co n as s p o tk ało . Win ią n as i za k rach g o s p o d arczy , i za u tratę d o mó w. Alice zaczęła zad awać k o lejn e p y tan ie, ale Zu jes zcze n ie s k o ń czy ła. – Zn ałam jed n eg o z n ich . By ł d o b ry m, ws p an iały m czło wiek iem. Nies tety , jeś li k to ś ch ce zo s tać ło wcą n ag ró d , mu s i d o wieś ć, ile jes t wart. Do s tęp d o s y s temu i cały s p rzęt d o s taje s ię d o p iero p o ty m, jak zg ło s i s ię p ierws ze d zieck o . – Zu wy rzu cała z s ieb ie lawin ę s łó w, mn ąc n o tes w d ło n iach . – J ech ałam d o Kalifo rn ii z g ru p ą d zieci. Ścig ało n as d wó ch p rawd ziwy ch , żąd n y ch p ien ięd zy ło wcó w, o jak ich ws p o min ałam. Sp rawili, że n as z s amo ch ó d s ię wy wró cił i ro zb ił z tak ą s iłą, że jed en z mo ich p rzy jació ł zg in ął n a miejs cu … Po jmalib y mn ie, ale n ag le p o jawił s ię jes zcze jed en ło wca i wy d o s tał mn ie z au ta… Uwięził mn ie zak lin o wan y p as . Po win n am b y ła o d teg o zacząć. Nie mo g łam s ama s ię wy d o s tać i u ciec jak p o zo s tali. Liam g ło ś n o zak lął. J a b y łam zb y t o s zo ło mio n a, b y zd o b y ć s ię n a jak ąk o lwiek reak cję – mo g łam jed y n ie s łu ch ać d alej. – Czy b y ł jed n y m z ty ch , o k tó ry ch ws p o mn iałaś ? M u s iał wy d ać d zieck o , żeb y zacząć? M o żes z n am o n im o p o wied zieć? Sk in ęła g ło wą. – By ł s tary . Nie jak o ś s tras zn ie, ale z p ewn o ś cią g ru b o p o d wu d zies tce. M o że miał jak ieś d wad zieś cia s ied em? Alice ro ześ miała s ię cich o . – Dwad zieś cia s ied em to n ie tak i s tary . Zu ty lk o wzru s zy ła ramio n ami. – To ws zy s tk o s tało s ię w Arizo n ie… Po d ejrzewam, że p o ch o d ził z Flag s taff alb o Pres co tt, ale n ie jes tem p ewn a. By ł n ap rawd ę wś ciek ły . Przy trafiło mu s ię co ś b ard zo s mu tn eg o . Wid ziałam to p o n im, ch o ć n ig d y o ty m n ie ws p o mn iał. Prag n ął o d mien ić s wó j lo s , ale n ie mó g ł teg o zro b ić, b o n ie miał p ien ięd zy . Bez wzg lęd u n a to , ile razy p o wtarzał, że mn ie zg ło s i, wied ziałam, że teg o n ie zro b i. – Sk ąd miałaś tak ą p ewn o ś ć? – zap y tała Alice. Właśnie – p o my ś lałam. – Jak, na Boga, mogłaś mu zaufać? – J u ż mó wiłam, że b y ł d o b ry m czło wiek iem. Nap rawd ę ze s o b ą walczy ł. Co ś

zjad ało g o o d ś ro d k a. Ch o ć z cały ch s ił p ró b o wał trak to wać mn ie jak o d mień ca, za k ażd y m razem s ię p o d d awał. M iał d wie o k azje, żeb y wy d ać mn ie SSP, ale n ie b y ł w s tan ie teg o zro b ić. Urato wał mn ie, a d o teg o p o mó g ł o calić jes zcze jed n eg o ch ło p ca i o d d ać g o o p iek u n o m. To o n p rzy wió zł mn ie d o Kalifo rn ii. Kawałk i u k ład an k i łączy ły s ię w cało ś ć. Lu d zie, o k tó ry ch mó wiła, to zap ewn e ro d zice Liama. Po d ejrzewałam, że to właś n ie wted y s p o tk ała jeg o matk ę. – Co s ię z n im s tało ? – On … M ó wiłam ju ż, że miał n a imię Gab e? Więc Gab e b y ł n ap rawd ę d o b ry … – Co s ię z n im s tało ? – Alice n ie o d p u s zczała. – Gab e u marł. Pu lp et wy p u ś cił z s ieb ie ws trzy my wan y o d d ech i p o tarł twarz d ło ń mi. Wied ziałam, jak k o ń czy s ię ta h is to ria, ale i tak p o czu łam s ię ws trząś n ięta. J ej twarz, jej g ło s , g d y wy p o wiad ała te d wa s ło wa… – Co s ię z n im s tało ? – Py tan ie ty m razem zab rzmiało d elik atn iej i mn iej p ewn ie. Alice o d wró ciła s ię, b y s p o jrzeć n a Liama, jak b y ch ciała zap y tać, czy p o win n a k o n ty n u o wać ten wątek . Po k iwał

g ło wą.

On

też

ro zu miał,

że

Zu

p rag n ie

o

ty m

o p o wied zieć.

Po d ejrzewałam, że zg o d ziła s ię n a wy wiad właś n ie p o to , b y ś wiat d o wied ział s ię o Gab ie i o ty m, co d la n iej zro b ił. – Dzieci, z k tó ry mi p o d ró żo wałam wcześ n iej, wy p rzed ziły n as i d o jech ały d o Kalifo rn ii p rzed n ami. Czek ały n a n as w d o mu mo jeg o … W u mó wio n y m wcześ n iej p u n k cie. Nie wied zieliś my o ty m… O Boże… – Gab e k azał mi s ię trzy mać z ty łu , k ied y ro b iliś my o b ch ó d o k o licy . By ło zu p ełn ie ciemn o i p rawie n ic n ie wid zieliś my . Kied y o two rzy liś my d rzwi d o jed n eg o ze s to jący ch tam b u d y n k ó w… Ok azało s ię, że u k ry wają s ię w n im p o zo s tałe d zieci. Zo b aczy ły g o i ro zp o zn ały w n im ło wcę n ag ró d z Arizo n y . Sąd ziły , że je ś led ził. J ed n a z d ziewczy n s p an ik o wała i g o zas trzeliła. Sp o jrzałam n a Liama w tej s amej ch wili, k ied y o n p o p atrzy ł n a mn ie. By łam to taln ie zs zo k o wan a. – By ł d o b ry m czło wiek iem i p o p ro s tu s tarał s ię p o mó c… Zas zła p o my łk a, ale n ie d ało s ię ju ż n ic zro b ić. Dzieci my ś lały , że ch ce je s k rzy wd zić. Nie wied ziały teg o , co ja. Zg in ął, b o mi p o mó g ł, zamias t p o mag ać s o b ie. – To s tras zn e – p o wied ziała Alice i s zu k ając o d p o wied n iejs zy ch s łó w, d o d ała: – To …

– Ws zy s cy tak b ard zo b o imy s ię s ieb ie n awzajem – mó wiła d alej Zu . – Nie ch cę p atrzeć n a k ażd eg o d o ro s łeg o , zak ład ając, że s ię zas tan awia, ile mo że za mn ie d o s tać. Nie ch cę, b y d o ro ś li p atrzy li n a mn ie, my ś ląc o ty m, jak b ard zo mo g ę ich s k rzy wd zić. Zb y t wielu mo ich p rzy jació ł cierp i… Ży cie d o tk liwie ich d o ś wiad czy ło , ale mimo to zatro s zczy li s ię o mn ie. To d ru g a s tro n a med alu . Są lu d zie, k tó rzy s tras zn ie s ię b o ją, ale s ą i tacy , k tó rzy mają wielk ą o d wag ę. Przeży liś my g łó d , s trach i ro zp acz, b o mieliś my s ieb ie n awzajem. Alice n ag ry wała jes zcze p rzez k ilk a s ek u n d , p o czy m w k o ń cu wy łączy ła ap arat i o d ch y liła s ię n a o p arcie k rzes ła. – M y ś lę, że wy s tarczy n a d ziś . Zu p o k iwała g ło wą, ws tała, o d ło ży ła n o tatn ik n a k rzes ło i ru s zy ła p ro s to w k ieru n k u Vid y . – J ak mi p o s zło ? Vid a wy ciąg n ęła p ięś ć, b y p rzy b ić ją z p iąs tk ą Zu . – Ro zwaliłaś ich , d ziewczy n o ! Liam jed n y m u ch em s łu ch ał, co mó wi d o n ieg o Alice, a d ru g im s tarał s ię wy łap ać ro zmo wę Vid y i Zu . Nak ry ł mn ie n a ty m, że mu s ię p rzy g ląd am, ale zamias t o d wró cić wzro k , p o s łał mi n ieś miały u ś miech . Po czu łam, że g o o d wzajemn iam, ale ta ch wila min ęła tak s zy b k o , jak s ię p o jawiła. Teraz liczy ła s ię ty lk o Zu . M aleń k a k ro p la s zczęś cia, k tó ra p o jawiła s ię we mn ie w wy n ik u teg o p rzelo tn eg o zawies zen ia b ro n i, b y ła n iczy m w p o ró wn an iu z rad o ś cią wy p ełn iającą mn ie n a d źwięk s łó w Zu i n a wid o k jej wy mach u jący ch d ło n i p o d k reś lający ch ich wag ę. Kied y tak s łu ch ałam, jak u ro czo wzn o s i s ię jej p o d ek s cy to wan y g ło s , w g ło wie n aro d ziła mi s ię p ewn a my ś l. Sztu rch n ęłam Pu lp eta, b y zwró cić n a s ieb ie jeg o u wag ę. – Któ ra częś ć mó zg u k o n tro lu je mo wę? – zap y tałam. Wy rwał s ię z o s łu p ien ia, jak b y m ch lu s n ęła mu w twarz wiad rem lo d o watej wo d y . – Od p o wiad a za to cały s y s tem, p amiętas z? – Racja. Ro zu miem. W tak im razie zap y tam in aczej: czy is tn ieje tak ie u s zk o d zen ie lu d zk ieg o mó zg u , w wy n ik u k tó reg o czło wiek n ie mo że mó wić alb o n ie jes t w s tan ie p rzetwarzać s łó w, mimo że ws zy s tk o in n e d ziała jak n ależy ? Pu lp et wy g ląd ał n a zd ezo rien to wan eg o . – Zu milczała z wy b o ru . – Ch o d zi mi o Lillian . To tak , jak b y w d o mu p aliły s ię ws zy s tk ie ś wiatła, a mimo to n ie mo żn a b y ło o two rzy ć d rzwi… J es t w s tan ie p o d ch wy cić k ilk a s łó w, ale n ie

p o trafi s ię z n ami p o ro zu mieć. Sły s załeś o tak im p rzy p ad k u ? Zamy ś lił s ię. – Nie mo g ę s o b ie p rzy p o mn ieć termin u med y czn eg o , ale tak ie rzeczy czas em zd arzają s ię p acjen to m p o wy lewach . Kied y ś n a o s try d y żu r d o mo jeg o o jca trafił czło wiek , k tó ry d o s tał wy lewu w trak cie p ro wad zen ia lek cji n a temat Sh ak es p eare’a i d wie min u ty p ó źn iej zu p ełn ie n ie b y ł w s tan ie s ię k o mu n ik o wać. To ch y b a afazja ek s p res y jn a. A mo że afazja recep cy jn a? Nie jes tem p ewien . M u s zę to s p rawd zić. Któ raś z n ich jes t s p o wo d o wan a u s zk o d zen iem o ś ro d k a Wern ick eg o . – M ó w n o rmaln ie, por favor – p o wied ziała Vid a, łap iąc ty lk o k o ń có wk ę jeg o wy wo d u . – Nies tety ty lk o ty w ty m to warzy s twie mó wis z p ły n n ie w k u jo n o mo wie. Pu lp et p ry ch n ął. – Ch o d zi o to , że fo rmu łu jemy n as ze wy p o wied zi w o b s zarze mó zg u n azy wan y m o ś ro d k iem Wern ick eg o . Nas tęp n ie tak a zap lan o wan a wy p o wied ź jes t p rzen o s zo n a d o o ś ro d k a Bro k i, o d p o wied zialn eg o za s amą czy n n o ś ć mó wien ia. Zas tan awiam s ię… – Nad czy m? – Po s p ies załam g o . – M o że Clan cy zd o łał zab lo k o wać alb o s p araliżo wać te częś ci jej u my s łu ? M o że je s tłu mił, tak że n ie d ziałają w p ełn i… – Po s łał mi p rzen ik liwe s p o jrzen ie. – Kied y p rzy wracałaś Liamo wi ws p o mn ien ia, co d o kła d n ie zro b iłaś ? – M y ś lałam o … Przy p o min ałam s o b ie co ś , co s ię międ zy n ami wy d arzy ło – p o wied ziałam. Pocałunek. – Pró b o wałam s ięg n ąć w g łąb n ieg o . Działałam in s ty n k to wn ie. Us iło wałam s ię p o łączy ć z czy mś w jeg o wn ętrzu . – Pró b o wałam o d n aleźć d awn eg o Liama, k tó reg o p o rzu ciłam. Lustrzane umysły. – J u ż wiem… – wy b ąk ałam, p rzy cis k ając d ło n ie d o u s t. – Oś wieć n as – rzu ciła Vid a, trzy mając ręce n a ramio n ach Zu . – Two ja p o ło wa teg o d ialo g u jes t jed y n ą, k tó rą ro zu miem. – M u s zę p o mó c jej zas tarto wać – wy jaś n iłam. – Słu ch am? – Do ro zmo wy włączy ł s ię Co le. – Ko mu zamierzamy zaap lik o wać terap ię s zo k o wą? – M y ś lis z, że zd o łas z zres eto wać ten s y s tem w jej u my ś le? – zap y tał Pu lp et, łap iąc, o co mi ch o d zi. – Ale w jak i s p o s ó b ? – Clan cy p o wied ział mi co ś , k ied y o s tatn io wn ik n ęłam w jeg o g ło wę – o d p arłam. – Uży ł o k reś len ia „lu s trzan e u my s ły ”. Po d ejrzewam, że właś n ie to s ię d zieje, k ied y wch o d zę w czy jeś my ś li. Od b ijam to , co w n ich wid zę, w s wo im u my ś le. Kied y p en etru ję czy jeś ws p o mn ien ia i je p rzes zu k u ję, to tak , jak b y m s tawiała międ zy s o b ą

a d ru g im czło wiek iem lu s tro . Dzięk i temu k ażd a zmian a, k tó rą s o b ie wy o b rażam, n aty ch mias t o d b ija s ię w jeg o u my ś le. – Ah a? – b ąk n ął Co le. Wied ziałam, że b ard zo tru d n o b ęd zie mi to wy tłu maczy ć. M o i p rzy jaciele n ie mieli p o jęcia, jak ie to u czu cie, a ja n ie d o k o ń ca wied ziałam, jak to o p is ać. Na s zczęś cie miałam p rzy s o b ie Pu lp eta. – Sąd zis z, że jeś li u ru ch o mis z tę częś ć s wo jeg o mó zg u , to au to maty czn ie p o b u d zis z tę s amą częś ć u n iej i d zięk i temu ją u ak ty wn is z? Un io s łam ręce. – Warto s p ró b o wać? – Bard ziej n iż warto – p o wied ział Co le. – I tak p o win n iś my d o n iej zajrzeć. Nies p o d ziewan ie k to ś zało mo tał w b ramę. Po jed y n czy d o n o ś n y d źwięk zab rzmiał jak wy s trzał w cis zy , k tó ra zaleg ała w g arażu . Liam zerwał s ię n a ró wn e n o g i i z s zero k im u ś miech em n a u s tach rzu cił s ię o twierać. Ty lk o d zięk i temu p atrzy łam ro zlu źn io n a, jak razem z Ky lie zd ejmu ją k łó d k ę, k tó rą s ami wcześ n iej zało ży li, i jak b rama p o d n o s i s ię z g ło ś n y m ło s k o tem, wp u s zczając ś wiatło s ło n eczn e. Do ś ro d k a wes zło o ś mio ro d zieci, p rzy czy m k ażd e wy g ląd ało g o rzej o d p o p rzed n ieg o . By ły b ru d n e i u b ran e w wełn ian e łach man y ró żn ej maś ci. Z d alek a p o czu liś my ich zap ach , co Co le p o d k reś lił u n ies ien iem b rwi i min ą, jak ą wiele razy wid ziałam u Liama. Ro zp o zn ałam twarze n o wo p rzy b y ły ch , ale zb y t k ró tk o p rzeb y wałam w o b o zie Kn o k s a w Nas h v ille, b y m mo g ła p rzy wo łać z p amięci ich imio n a. Dzieci, k tó re tam wid ziałam, b y ły w ro zp aczliwy m s tan ie i n ie miały p rawie n ic, b o Kn o x i jeg o p o p leczn icy zag arn iali całe zao p atrzen ie d la s ieb ie. Sto jąca p rzed n ami g ru p a wy g ląd ała n iewiele lep iej. M ieli ze s o b ą k ilk a p lecak ó w i włas n o ręczn ie zro b io n y ch to reb p o zs zy wan y ch ze s tary ch p rzy węd ro wali tu aż z Nas h v ille.

p rześ cierad eł.

M o żn a

b y ło

p o my ś leć,

że

Liam wy ciąg n ął ręk ę w g ó rę, b y o p u ś cić b ramę, ale jes zcze wy ch y lił s ię n a zewn ątrz i mach n ął n a o s tatn ich maru d eró w. J ed n ą z n ich o k azała s ię p o s tawn a b lo n d y n k a – k ied y wch o d ziła, p rzy s tan ęła, b y p o k lep ać Liama p o ramien iu . Dru g im b y ł ch ło p ak w k ap elu s zu my ś liws k im w jas k rawo czerwo n ą k ratę, jes zcze wy żs zy o d n iej. Po wejś ciu rzu cił p lecak n a ziemię i s ię p rzeciąg n ął. Olivia – p o my ś lałam. – Brett. Nie min ęła ch wila, a Ky lie i Lu cy rzu ciły s ię k u n iej p ęd em, wy k rzy k u jąc:

– Liv ! Blo n d y n k a o d wró ciła s ię d o n ich , n a co o b ie g wałto wn ie zah amo wały , ś lizg ając s ię n a b eto n ie. Zas k o czy ł je wid o k twarzy d ziewczy n y – jej p o ło wa zo s tała s p alo n a p rzez Czerwo n eg o , k tó reg o Kn o x więził w s wo im o b o zie, i b ard zo b rzy d k o s ię zab liźn iła. – Tro ch ę mn ie p rzero b ili – rzu ciła lek k im to n em. – J ak wid zicie. Cześ ć, Ru b y . W jed n ej ch wili u b o k u Liv p o jawił s ię Brett – p rzeciąg n ął d ło n ią p o jej d łu g im wark o czu i o p arł ręk ę n a jej lęd źwiach . Po k o n ałam o s tatn ie metry d zielącej n as o d leg ło ś ci. M imo że żad n a z n as n ie b y ła s zczeg ó ln ie s k o ra d o o k azy wan ia czu ło ś ci i p rzy tu lan ia, o b jęłam Oliv ię, jak g d y b y o d n as zeg o ro zs tan ia min ęły n ie mies iące, ale lata. – Do b rze cię wid zieć – p o wied ziałam całk iem s zczerze. – Cieb ie też, Brett. – Wzajemn ie – zap ewn ił mn ie. Co fn ęłam s ię, p o zwalając, b y Ky lie, Lu cy i M ik e p rzy witali s ię z Oliv ią i wp ro wad zili ją d o ś ro d k a. – Więc to jes t Lo d i, tak ? – Tak . To właś n ie tu – p o twierd ził Liam. – By liś my o s tatn io b ard zo zajęci. Słu ch aliś cie d zis iaj ws p o min ałem.

wiad o mo ś ci?

Wy zwo liliś my

ten

o b ó z, o

k tó ry m

wam

– Ud ało s ię wam? – Oliv ia s zero k o o two rzy ła o czy . – Pamiętam, że o ty m ws p o min ałeś , ale… – Wy mien iła z Brettem zd ezo rien to wan e s p o jrzen ie. – Kied y p o d ro d ze s łu ch aliś my rad ia, n ie mó wili o n iczy m in n y m – p o wied ział Brett. – Wiecie o ty m, że Lig a Dzieci p rzy p is ała s o b ie p rzep ro wad zen ie tej ak cji? Wiatr, k tó ry d mu ch ał w żag le Liama, n ag le zu p ełn ie zg as ł. Szczerze mó wiąc, miałam wrażen ie, że z g arażu całk o wicie wy s s an o p o wietrze. Co le p o d s zed ł d o b iu rk a z n arzęd ziami, o d s u n ął s to jące p rzy n im d zieci i włączy ł rad io . Złap aliś my wy p o wied ź p rezen tera w p ó ł zd an ia. … przed chwilą otrzymaliśmy następujące oświadczenie wydane przez przedstawicieli Ligi Dzieci… Wb iłam wzro k w s wo je b u ty i o p arłam ręce n a b io d rach . Z tu n elu d o g arażu wp ad ły p an i s en ato r i Ro s a, a za n imi Nico . Ko b ieta miała b lad ą twarz. Otwo rzy ła u s ta, b y d o n ieś ć, co s ię s tało , ale u p rzed ził ją wy d o b y wający s ię z g ło ś n ik ó w p o n u ry g ło s . „Wczoraj wcześnie rano przeprowadziliśmy atak na jeden z obozów rehabilitacyjnych, zlokalizowany w Nevadzie obóz Oaza. Przejęliśmy ofiary okrucieństwa naszego rządu, czyli przetrzymywane tam dzieci. Uwolnimy je jednak, wyłącznie pod warunkiem że prezydent natychmiast zrezygnuje z urzędu. Jeśli nasze żądanie nie zostanie spełnione, uderzymy w kolejny cel”.

To mocne słowa. Tych z państwa, którzy włączyli odbiorniki dopiero teraz, informuję, że podajemy przełomowe informacje w sprawie zdjęć i nagrań upublicznionych dziś rano przez kilka uznanych serwisów informacyjnych… – Nie mo g ą teg o zro b ić! – Zach p rzek rzy k iwał p an u jący wo k o ło g war. – Nie mieli z ty m n ic ws p ó ln eg o ! Ro b ią z n as terro ry s tó w… ! – Czy to p rawd a? – zwró ciła s ię d o Co le’a s en ato r Cru z. – Wzięlib y n a s ieb ie o d p o wied zialn o ś ć za co ś tak ieg o ? A mo że to Gray s tara s ię im to p rzy p is ać, żeb y u s p rawied liwić k o lejn y atak , k tó ry n a n ich p lan u je? – M y ś lę, że to Lig a – p o wied ziałam, czu jąc, że w atmo s ferze n aras tającej p an ik i p rzy d a s ię s p o k o jn y g ło s . – Gray n ie p o trzeb u je k o lejn ej wy mó wk i, b y ich zaatak o wać. Co więcej, n a razie u p o rczy wie trzy ma s ię wers ji, że ws zy s tk o zo s tało s fałs zo wan e. Przy p u s zczam, że to i tak n ie ma zn aczen ia. Teraz to Lig a jes t n a celo wn ik u , n ie my . Co le zd o łał s ię p o zb y ć aro g an ck ieg o wy razu twarzy alb o p rzy n ajmn iej o d ro b in ę g o złag o d zić. – Wy g ląd a n a to , że u d ało s ię wam wp iąć k o lejn y n iezas łu żo n y med al w ich k lap ę. Ru b y ma jed n ak rację. To d la n as k o rzy s tn e – s twierd ził. Prezen ter k o n ty n u o wał p ewn y m g ło s em: … piętnastu funkcjonariuszy Sił Specjalnych Psi odniosło niegroźne obrażenia, które opatrzono na miejscu. Podczas wstępnych przesłuchań odmówili oni komentarza na temat sposobu traktowania dzieci oraz warunków panujących w obozie. Jednak do tej pory nie otrzymaliśmy również żadnego oświadczenia od prezydenta Graya… Waszyngton milczy. Niewy p o wied zian e s ło wa p rzen ik n ęły d o mo jeg o u my s łu . Ale już niedługo. Kied y o two rzy liś my d rzwi i wes zliś my d o ś ro d k a, Lillian n ie ty lk o n ie s p ała, ale w ciemn o ś ci ch o d ziła p o p o k o ju . Ws zy s tk ie ś wiatła b y ły zg as zo n e p o za lamp k ą n a b iu rk u . W p o ró wn an iu ze s wo im wcześ n iejs zy m s tan em p rezen to wała s ię n ieco lep iej. Kto ś – n ajp ewn iej Co le – p rzy n ió s ł jej mo k re ch u s teczk i d o p rzemy cia twarzy , s zczo tk ę d o wło s ó w i czy s te s p o d n ie o d d res u . Wid ziałam ją n a zd jęciach z wy cin k ó w g azet w ro li p ierws zej d amy – p amiętałam k o s tiu my , id ealn e fry zu ry i p erły . W u my ś le Clan cy ’eg o wid ziałam ją też jak o n au k o wca – k o n k retn ą i p ro fes jo n aln ą w b iały m k itlu . Teraz jed n ak mo g ła b y ć k imk o lwiek . Sk racało to d y s tan s i s p rawiało , że b y ło mi łatwiej zro b ić to , co mu s iałam. – Dzień d o b ry , p an i d o k to r – p o wied ziałam. – Nazy wam s ię Ru b y , a to Pu l… Ch arles . Pamięta n as p an i? Vid a i Co le ch cieli b y ć ś wiad k ami tej p ró b y , ale o b awiałam s ię, że o b ecn o ś ć zb y t wielu o s ó b mo g łab y ją p rzy tło czy ć. Ch ciałam, b y b y ła s p o k o jn a, a p rzy n ajmn iej

s p o k o jn iejs za n iż wcześ n iej, k ied y s tarałam s ię n ad n ią p raco wać. Ko b ieta wy mamro tała co ś p o d n o s em, n ie p rzes tając s tawiać o s tro żn y ch k ro k ó w. Nies tru d zen ie ch o d ziła tam i z p o wro tem w ró wn y m temp ie, ły p iąc o czami w k ieru n k u łó żk a i ro zło żo n y ch n a n im p ap ieró w. Nag le s ię zatrzy mała i ws k azała p o n ag lająco n a d o k u men ty , z tru d em u s iłu jąc wy d o b y ć z s ieb ie d źwięk i. Trzęs ła s ię o d ro zs ad zającej ją fru s tracji. Przy cis n ęła d ło ń d o g ard ła i zaczęła je p o cierać. Wted y to zro zu miałam. Clan cy u cis zy ł ją n ie ty lk o d lateg o , że ch ciał jej u n iemo żliwić p o d zielen ie s ię z in n y mi wied zą o meto d zie leczen ia. Prag n ął ró wn ież wy mierzy ć jej k arę, i to n ajd o tk liws zą z mo żliwy ch . Wn ik n ął d o jej g en ialn eg o u my s łu i ją tam u więził. – Właś n ie tak . Ch cielib y ś my p o ro zmawiać o b ad an iach , k tó re p an i p rzep ro wad zała. – Wy rk reee… – Przełk n ęła ś lin ę i p o d jęła k o lejn ą p ró b ę. Nig d y n ie wid ziałam, b y k to ś wy g ląd ał n a tak u p o k o rzo n eg o . M u s iałam zwalczy ć p o k u s ę, b y ch wy cić ją za ręk ę, k tó rą d o n as wy ciąg n ęła. – Wy k reees y . – Właś n ie, wy k res y . – Delik atn ie u jęłam ją za ramię i p o p ro wad ziłam w s tro n ę łó żk a. Nie wied ziałam, czy p amięta, co s ię wy d arzy ło , k ied y o s tatn i raz b y łam z n ią w ty m p o k o ju . Nie p ro tes to wała jed n ak , a p rzy n ajmn iej d o ch wili, g d y ch ciałam ją zmu s ić, b y u s iad ła. – Ru b y ? J es teś g o to wa? – zap y tał Pu lp et. Po czu łam, jak k o b ieta s ię g arb i i jak mięś n ie jej ramio n n ap in ają s ię p o d mo imi d ło ń mi. Przy g o to wy wała s ię n a to , co miało s ię s tać. Wied ziała, czy m jes tem. Wn ik n ięcie w jej u my s ł p o raz d ru g i n ie b y ło an i tro ch ę mn iej b o les n e n iż p ierws za p ró b a. Pan i d o k to r zamien iła s wo je ws p o mn ien ia w d zik ą rzek ę, k tó rej n ie p o trafiłam p rzejś ć. Prąd n ió s ł ze s o b ą k rajo b razy , d ro g i, zab awk i, p o d ręczn ik i, k wiaty i s ztu ćce – ws zy s tk o , co b y ła w s tan ie wy my ś lić, b y ch ro n ić is to tn e ws p o mn ien ia. – Ru b y … Wied ziałam, że Pu lp et s to i za mo imi p lecami, ale jeg o g ło s b rzmiał tak , jak b y d o ch o d ził z k o ry tarza. – Ru b y , jak i jes t twó j, eee… u lu b io n y k o lo r? – M ó j u lu b io n y k o lo r… – p o wtó rzy łam, czek ając, aż mó zg u k s ztałtu je o d p o wied n ie s ło wo – to zielo n y .

Zmian a n as tąp iła, k ied y b y łam w p o ło wie wy p o wiad an eg o s ło wa. W jed n ej ch wili zo s tałam wciąg n ięta międ zy s cen y trwające n ie d łu żej n iż u łamek s ek u n d y , a w n as tęp n ej miałam wrażen ie, że wp ad am n a ś cian ę o d łamk ó w s zk ła. Wzd ry g n ęłam s ię fizy czn ie i men taln ie. – Po wied z mi, jak mas z n a d ru g ie imię – k o n ty n u o wał Pu lp et. – Na d ru g ie mam… – Sło wa p rzy ciąg ały mn ie b liżej d o jej cierp ien ia i p o k azy wały , jak jes t d o tk liwe. Ta częś ć jej u my s łu b y ła zu p ełn ie ciemn a i n iezn o ś n ie mro czn a. Każd a p ró b a mó wien ia i u ru ch o mien ia teg o o b s zaru mó zg u mu s iała b y ć d la n iej b o les n a. Clan cy ch ciał, b y cierp iała. I to b ard zo . – J ak mas z n a d ru g ie imię? – p o wtó rzy ł Pu lp et. – Elizab eth . – Po czu łam, jak mo je u s ta fo rmu ją s ło wo , ale n ie s ły s załam g o , p o n ieważ zag łu s zy ł je s zu m k rwi wy p ełn iający mi g ło wę. Muszę się przez to przebić. To szkło. Muszę je rozbić. Muszę przejść. Lustrzane umysły. – Po k im je d o s tałaś ? – Py tan ia Pu lp eta u trzy my wały mn ie w o d p o wied n iej częś ci jej u my s łu . Za k ażd y m razem, k ied y mu s iałam s ię zatrzy mać i zas tan o wić n ad o d p o wied zią, b ó l s tawał s ię o d ro b in ę b ard ziej zn o ś n y . – Po b ab ci – o d p arłam. Babcia. Babcia. Babcia. Os o b a, k tó ra mn ie p amiętała. Któ ra mn ie o d n ajd zie, k ied y to ws zy s tk o wres zcie s ię s k o ń czy . Potrzebuję cię. Potrzebujemy cię. Zan u rzy łam s ię w jej u my s ł jes zcze g łęb iej – b y łam p ewn a, że ró wn o cześ n ie wb ijam jej p azn o k cie w ciało . Wzięłam o s tatn i o d d ech i z całej s iły n atarłam n a ś cian ę s zk ła. Zamien iłam s wo ją ś wiad o mo ś ć w ciężk i k ij i u d erzałam n im w p rzes zk o d ę, d o p ó k i n ie p o czu łam, jak p ęk a z o g łu s zający m trzas k iem. Nas tęp n ie rzu ciłam s ię n a n ią całą s o b ą, aż ro zp ad ła s ię w d ro b n y mak , tn ąc is tn iejące międ zy n ami p o łączen ie n a s trzęp y . – Ru b y , jak n azy wał s ię n as z s amo ch ó d ? J ak g o o ch rzciliś my ? – Pu lp et mu s iał ch y b a wy k rzy k iwać s wo je p y tan ie, b o aż zach ry p ł. – Czarn a… – mamro tałam. M iałam całk o wicie ro ztrzas k an e my ś li, ws zy s tk o wy p ełn iał ro zp aczliwy b ó l. – Czarn a Betty . Zamias t p rześ lizg n ąć s ię p rzez p o zo s tało ś ci b ariery , raczej p rzez n ie p rzeleciałam. Świat wo k ó ł mn ie ek s p lo d o wał elek try czn y m n ieb ies k im ś wiatłem. Kied y d o s złam d o s ieb ie, leżałam p lack iem n a p o d ło d ze. Pu lp et p o ch y lał s ię n is k o n ad e mn ą z zatro s k an y m wy razem twarzy . – Ży jes z? – zap y tał i u jął mn ie za ramię, b y p o mó c mi u s iąś ć. – J ak s ię czu jes z?

– J ak b y k to ś wb ił mi w czas zk ę ro zp alo n e o s trze – s y k n ęłam p rzez zaciś n ięte zęb y . – By łaś n iep rzy to mn a p rzez całą min u tę. Zaczy n ałem s ię martwić. – Co s ię s tało ? – Od wró ciłam s ię w s tro n ę łó żk a. – Co … ? Lillian Gray s ied ziała n a jeg o k rawęd zi, s k ry wając twarz w d ło n iach . Ramio n a trzęs ły s ię jej z k ażd y m zaczerp y wan y m h au s tem p o wietrza. Płacze – u ś wiad o miłam s o b ie, p o d n o s ząc s ię, b y u k lęk n ąć. – Zrobiłam jej krzywdę. M iała czerwo n ą, s p u ch n iętą o d g wałto wn eg o p łaczu twarz. Atmo s fera w p o mies zczen iu s ię zmien iła – b u rza u czu ć min ęła, zo s tawiając p o s o b ie p o g o d n e b łęk itn e n ieb o . Kied y n a mn ie s p o jrzała, wied ziałam, że n ap rawd ę mn ie wid zi. J ej u s ta ro zs zerzy ły s ię w p ełn y m b o leś ci u ś miech u . – Dzięk u ję ci. – Wy p o wiad ała k ażd e s ło wo , jak b y b y ło mały m cu d em. I wted y b ez o s trzeżen ia ja ró wn ież zaczęłam p łak ać. Nap ięcie, k tó re s k u mu lo wało s ię w mo jej p iers i, s k u rczy ło s ię p o d n ap o rem ciężk ieg o wd ech u i u s zło ze mn ie z k o lejn y m wy d ech em. Ud ało mi s ię. Nawet jeś li to b y ła o s tatn ia warto ś cio wa rzecz, jak ą miałam zro b ić, to wied ziałam, że d o k o ń ca ży cia b ęd ę p amiętać, że p rzy n ajmn iej p o mo g łam tej k o b iecie. Zwró ciłam jej g ło s . Ty m razem n ie łamałam u my s łu , ale p o mag ałam p o s k lejać g o w cało ś ć. – Eee… – zaczął n iezręczn ie Pu lp et. – M o że p o win ien em… Ws tałam, wy cierając twarz ze ś miech em. – Id ę p o s zu k ać Co le’a – p o wied ziałam. – M o żes z wy jaś n ić p an i d o k to r, co s ię d zieje? Up ewn ij s ię, że ws zy s tk o z n ią w p o rząd k u , d o b rze? Kied y wy s złam z p o mies zczen ia, jes zcze raz p rzetarłam twarz b rzeg iem p o d k o s zu lk i i d ałam s o b ie czas n a zaczerp n ięcie k ilk u u s p o k ajający ch o d d ech ó w. Nas tęp n ie zajrzałam d o s iło wn i, b iu ra i au li, w k tó rej d zieci s ied ziały ju ż z talerzami p ełn y mi mak aro n u z s erem. Już pora kolacji. To oznacza, że… Wb ieg łam p o s ch o d ach , p o k o n u jąc je p o d wa n araz, i p o p ęd ziłam k o ry tarzem d o k u ch n i. Dzieci p ełn iące tam d y żu r jed y n ie wzru s zy ły ramio n ami i p o wied ziały , że Co le wp ad ł n a ch wilę, wziął d wa talerze i zn ik n ął. Ob awiałam s ię, że jeś li b ęd ę czek ać n a n ieg o p rzed d rzwiami arch iwu m, wzb u d zę czy jeś p o d ejrzen ia. Ściąg n ęłam k lu cz z s zy i i ro zg ląd ając s ię wo k o ło d la p ewn o ś ci, że n ik t mn ie n ie wid zi, wes złam d o ś ro d k a i zamk n ęłam za s o b ą wejś cie. Wis ząca u s u fitu żaró wk a zak o ły s ała s ię p ch an a ru ch em p o wietrza, a d rzwi u k ry te za p ó łk ami s k rzy p n ęły – k to ś zo s tawił je o twarte.

Po wo d o wan a g łó wn ie ciek awo ś cią wes złam d o wąs k ieg o k o ry tarza. M iałam zo b aczy ć Clan cy ’eg o p ierws zy raz o d wielu d n i. Przez ten czas ilek ro ć p ro p o n o wałam, że d o n ieg o zajrzę, Co le zb y wał mn ie, mó wiąc, że lep iej g o n ie d en erwo wać, b o jes t n a mn ie wy s tarczająco wś ciek ły . W s to s u n k u d o Co le’a b y ł za to n ad wy raz u p rzejmy i n ie zd rad zał żad n y ch n iecn y ch zamiaró w. Po częś ci s p o d ziewałam s ię zas tać tu ró wn ież Vid ę. Sąd ziłam, że zo b aczę, jak o b s erwu je ich p rzez n iewielk ie o k ien k o w d rzwiach n a k o ń cu k o ry tarza. Nie b y ło tam jed n ak an i jej, an i n ik o g o in n eg o , k to mó g łb y p iln o wać, b y Clan cy n ie mies zał w u my ś le Co le’a. Gd y b y k to ś mi p o wied ział, że zo b aczę, jak Co le i Clan cy s ied zą n ap rzeciwk o s ieb ie n a p o d ło d ze i s p o ży wają razem p o s iłek p rzed zielen i jed y n ie k u lo o d p o rn ą s zy b ą o g ru b o ś ci cen ty metra, p o wied ziałab y m mu , żeb y s ię leczy ł. Ale tak właś n ie ich zas tałam. Dwó ch ro zlu źn io n y ch ro zmawiający ch ze s o b ą ch ło p ak ó w, s p rawiający ch wrażen ie s tary ch zn ajo my ch . Nach y liłam s ię i p rzy cis n ęłam u ch o d o d rzwi z n ad zieją, że u d a mi s ię złap ać ch o ć u ry wk i ro zmo wy . – … n ie b ęd zie tam żad n y ch p lik ó w, to ś ciś le tajn e. Wiem, że wciąż is tn ieje, d zięk i relacji jed n eg o z żo łn ierzy SSP… – … warto , jeś li to o zn acza więcej lu d zi w teren ie… – Nie lek ceważ p ro p ag an d y , k tó rą s ię p o s łu g u ją… Sp ró b u j ją wy k o rzy s tać, b y p rzek azać ś wiatu s wo je p rzes łan ie. Rek ru tu j ch ętn y ch żo łn ierzy … M in ęło d zies ięć min u t. Piętn aś cie. Po d ek s cy to wan ie, k tó re czu łam jes zcze p rzed ch wilą, p rzemien iło s ię w co ś p rzy p o min ająceg o trwo g ę. Nie ch o d ziło o s am fak t, że ro zmawiają – u fałam, że Co le p o d ch o d zi d o s łó w Clan cy ’eg o z o g ro mn y m d y s tan s em. Niep o k o iło mn ie to , że zg ad załam s ię z ty m, co s ły s załam. – Należy zo s tawić d ziecio m jak n ajwięcej mo żliwo ś ci d o wy b o ru . Nie mo żemy p o zwo lić, b y k to ś wp ro wad ził reg u lacje d o ty czące teg o , jak mają alb o p o win n y s ię zach o wy wać – k o n ty n u o wał Clan cy . – Czy s en ato r Cru z w o g ó le jes t g o to wa s tan ąć w o b ro n ie ich p rawa d o p o d ejmo wan ia n iezależn y ch d ecy zji o s wo jej p rzy s zło ś ci? Leczenie jest kolejnym sposobem, by nas kontrolować. By odebrać nam prawo do dokonywania własnych wyborów. Zro b iłam k ro k w ty ł, p o trząs ając g ło wą. Nie, to b ad an ia d o k to r Gray miały d ać n am p rawd ziwy wy b ó r. Nie mo g liś my p o d jąć d ecy zji, d o p ó k i n ie wied zieliś my , n a czy m p o leg a leczen ie. W tak im razie czemu o s tatn ie k ilk a g o d zin n ag le wy d ało mi s ię tak im b łęd em?

– … jes t jes zcze co ś , co mó g łb y ś mi p o wied zieć o Sawto o th ? – Co le ws tał i o d eb rał o d Clan cy ’eg o p u s ty talerz p rzez o twó r w d rzwiach . M ło d y Gray wró cił n a s wo ją p ry czę. Zau waży łam n a n iej n o wy , g ru b s zy k o c i p rawd ziwą p o d u s zk ę. Sto s k s iążek p iętrzący s ię o b o k s ięg ał teraz wy s o k o ś ci łó żk a. Najwid o czn iej n as z więzień b y ł o s tatn io b ard zo g rzeczn y , s k o ro Co le zad ał s o b ie tru d , b y tak g o wy p o s aży ć. – Po wied ziałem ci ju ż ws zy s tk o , co wiem. Nie p o mag ałem zak ład ać teg o o b o zu , ty lk o jeg o p ierwo wzó r w Ten n es s ee – o d p arł, p o czy m zawo łał: – Czy zamierzas z w k o ń cu wejś ć, Ru b y ?! Od s u n ęłam s ię o d d rzwi, ale n ie b y ło ju ż o d wro tu . J eg o wzro k p o s zy b o wał k u mn ie i złap ał p rzez s zy b ę mo je s p o jrzen ie. Z g łęb o k im wd ech em o two rzy łam d rzwi i p o d p arłam je s to p ą. Dło ń Co le’a d rg n ęła, k ied y ru s zy ł w mo ją s tro n ę. Zaczy n ałam mieć tru d n o ś ci w o d ró żn ian iu jeg o s trach u o d ziry to wan ia. Zaczek ałam, aż o b o je zn aleźliś my s ię w k o ry tarzu , i d o p iero wted y o two rzy łam u s ta. – Przes tań – p o wied ział, u n o s ząc d ło ń . – M am to p o d k o n tro lą. – Z n im n ie d a s ię ws zy s tk ieg o k o n tro lo wać – zau waży łam. – Trzeb a zach o wać o s tro żn o ś ć… – Do b ijas z mn ie – rzu cił i p alcami zaczes ał wło s y d o ty łu . – M as z d o mn ie jak ąś s p rawę? – M y ś lę, że n ie u wierzy s z, p ó k i n ie zo b aczy s z. Po zo s tałe d zieci b y ły zajęte ed y to wan iem wy wiad u z Su zu me alb o u d zielan iem włas n y ch za zach ętą Liama. Dzięk i temu mo g liś my z Co le’em s p o k o jn ie o d d ać s ię o b my ś lan iu u d erzen ia n a Th u rmo n d . Sp ęd ziliś my całą n o c n ad u s talan iem s zczeg ó łó w. Zap lan o waliś my , że wejd ę d o o b o zu z p en d riv e’em 2 7 lu teg o . Zes p ó ł d wad zieś cio rg a d zieci o raz czterd zies tu k ilk u żo łn ierzy Harry ’eg o miał n ap aś ć n a Th u rmo n d 1 marca o k o ło d ziewiętn as tej. Ich zad an iem b y ło zaatak o wan ie i u n ies zk o d liwien ie fu n k cjo n ariu s zy SSP. J a mu s iałam załad o wać p ro g ram n a ich s erwer k wad ran s p rzed s ztu rmem. Nas tęp n ie więzio n e w o b o zie d zieci miały zo s tać p rzewiezio n e w b ezp ieczn e miejs ce n ieo p o d al o b o zu , s k ąd mo g li je o d eb rać ro d zice. Cała ak cja ro zp is an a k ro k p o k ro k u wy d awała s ię p ro s ta. Rzeczy wis to ś ć b y ła jed n ak zu p ełn ie in n a. Po ran ek o ficjaln ie ro zp o czął s ię d la mn ie, k ied y Co le u p u ś cił mi n a g ło wę d u żą p łach tę p ap ieru . Gwałto wn ie s ię o b u d ziłam i zd ałam s o b ie s p rawę, że zas n ęłam p rzy

jed n y m z b iu rek w s ali k o mp u tero wej. – Co to jes t? – zap y tałam, ch wy tając za p o łączo n e ze s o b ą k artk i p ap ieru . By ło ich p rzy n ajmn iej p iętn aś cie i trzy mały s ię razem za p o mo cą taś my k lejącej, two rząc s zczeg ó ło wą, d u żą map ę. Wid n iały n a n iej o k ręg i Barak ó w, lich e ceg lan e b u d y n k i, s zare o g ro d zen ie i o taczające je teren y zielo n e. Sk o czy łam n a ró wn e n o g i. – To Th u rmo n d ? Sk ąd to wziąłeś ? W o d p o wied zi Co le wręczy ł mi s reb rn y telefo n . W jeg o wy razie twarzy zau waży łam p ewn ą n iech ęć i o p ó r. Wzięłam o d n ieg o ap arat i u n io s łam d o u ch a. – Halo ? Czy to Ruby?, zap y tał n iezn ajo my g ło s . – Tak – o d p arłam, o b s erwu jąc wp atrzo n eg o we mn ie Co le’a. Nazywam się Harry Stewart… – W s łu ch awce ro zleg ł s ię s zu m, co s p rawiło , że jes zcze mo cn iej ś cis n ęłam telefo n . Harry . Ojczy m Liama. J eg o g ło s b rzmiał g łęb iej, n iż s ię s p o d ziewałam, ale b y ło w n im s ły ch ać u ś miech . – Chciałem cię poinformować, że zeszłej nocy przeprowadziliśmy pewną akcję… – M y ? – zap y tałam o s łu p iała. Nico p o d s zed ł d o n as i s tan ął o b o k Co le’a z wy razem o s zo ło mien ia n a twarzy . Przełączy łam telefo n n a g ło ś n ik , b y też mó g ł s ły s zeć n as zą ro zmo wę. – Któ rej ze mn ą n ie u s taliłeś … – mru k n ął p o d n o s em Co le. Zebrałem grupę starych wojskowych emerytów – o d p o wied ział ze ś miech em Harry . – Było z nami również kilku nowych kolegów, którym ostatnio przestało się podobać służenie prezydentowi. Minionej nocy około drugiej nad ranem przeprowadziliśmy szturm na teren, gdzie, jak podejrzewaliśmy, znajdowało się tajne więzienie. Serce mi s tan ęło . Do s ło wn ie. Na p o czątk u jes zcze czu łam, jak p u ls u je, ale k ied y ws trzy małam o d d ech , p rzes tało b ić. Odnieśliśmy sukces i zdołaliśmy zatrzymać kilku ludzi podejrzanych o zdradę oraz paru informatorów. – Sło wa „zd rad ę” i „in fo rmato ró w” wy p o wied ział lek k o , z n u tk ą h u mo ru w g ło s ie. – Obecnie sprawdzamy tajne dane, które udało się nam przejąć, oraz informacje pozyskane dzięki naszym źródłom w rządzie. Dołączymy do was pod koniec tygodnia, ale chciałem wam powiedzieć, że dostaliśmy wasze… J eg o g ło s zro b ił s ię s tłu mio n y , jak b y o d d alił s ię o d mik ro fo n u . Us ły s załam k o lejn ą o s o b ę. M ó wiła wy żs zy m to n em. Zap ewn e b y ła to k o b ieta. Połóż się z powrotem – p o wied ział Harry . – Cieszę się, że już nie śpisz… Panowie wyjaśnią ci, co się stało… Tak, będziesz mogła z nią porozmawiać, ale za chwilę… Teraz s erce waliło mi jak s zalo n e. Sły s załam je w u s zach i czu łam n awet w p alcach u s tó p . Us ły s załam s zamo tan in ę i telefo n p rzes zed ł w in n e ręce.

Ruby? Nico k rzy k n ął i p rzy cis n ął d ło n ie d o u s t. Dźwięk jej g ło s u … Nie wierzy łam, że to d zieje s ię n ap rawd ę… On i… Cate b y ła… – Cate – wy d u s iłam z s ieb ie – n ic ci n ie jes t? Gd zie jes teś ? Ruby – p o wied ziała, n ie d ając mi d o k o ń czy ć – posłuchaj mnie… – M iała tak zach ry p n ięty g ło s , że ze ws p ó łczu cia ro zb o lało mn ie g ard ło . – Nic nam nie jest. Nic nam nie jest, ale musisz mnie wysłuchać… Coś się stało z Ligą, prawda? Oni… W tle u s ły s załam g ło s Harry ’eg o : Wszystko w porządku. Proszę, połóż się… Co le o p arł d ło n ie o b iu rk o . – Co n n er, co s ię d zieje? Podsłuchaliśmy… To znaczy kilku strażników dręczyło nas informacją, że baza w Kansas zostanie zaatakowana. Żaden z agentów… Nikt z nas nie jest w stanie się z nimi skontaktować. Możecie ich ostrzec? Przekażecie im tę wiadomość? – Zajmiemy s ię ty m – o b iecał Co le. – O n ic s ię n ie martw, Harry s p ro wad zi was z p o wro tem. Gd y Co le u s p o k ajał Cate, Nico u s iad ł d o s wo jeg o k o mp u tera i jeg o p alce ju ż b ieg ały p o k lawiatu rze. Nasi agenci chcą jechać do Kansas, o d p arła Cate z n ap ięciem w g ło s ie. – Có ż, ch y b a n ie mają wy b o ru – rzu cił Co le n iezb y t u p rzejmie. – Co n n er, d o b rze cię zn o wu s ły s zeć. Ciebie też. Dbasz o moje dzieciaki? Co le p o s łał mi lek k i u ś miech . – To o n e d b ają o mn ie. Ruby? – J es tem tu . Do b rze s ię czu jes z? Po wied z, że n ic ci s ię n ie s tało … – Wy rzu całam z s ieb ie s ło wa jak k arab in mas zy n o wy . Nic mi nie jest. Do zobaczenia wkrótce, rozu… rozumiesz? Przykro mi… rozłącza… W s łu ch awce zab rzmiał p rzery wan y s y g n ał. Wg ap iłam s ię w telefo n , p o zwalając, b y Co le p o n ieg o s ięg n ął i g o wy łączy ł. Nie miałam s iły p o ws trzy my wać o d rętwiającej fali p rzy g n ęb ien ia, k tó ra mn ie zalewała. Prag n ęłam czeg o ś więcej. Cate mu s iała s ię d o wied zieć, jak b ard zo b y ło mi p rzy k ro . – J ad ą p rzez k o mp letn e p u s tk o wie – wy jaś n ił Co le. – M ają s łab y zas ięg . Kied y b ęd ą b liżej, Harry zn o wu zad zwo n i. Sk in ęłam g ło wą. – M y ś lis z, że to p rawd a? Że wo js k o zaatak u je k waterę w Kan s as ? – Serwery Lig i zg as ły – wtrącił s ię Nico . – Sp rawd ziłem ich ad res IP i n ie ma g o w

s ieci. – Sp ró b u ję telefo n iczn ie s k o n tak to wać s ię z ag en tami, k tó rzy s ą w teren ie, żeb y s p rawd zić, czy co ś wied zą. – Co le zało ży ł mi wło s y za u ch o i p o g ład ził mn ie k o s tk ami d ło n i p o p o liczk u . – Od n ieś liś my zwy cięs two . Cate jes t cała. Przy b y wa n am z p o mo cą p rawd ziwy o d d ział zb ro jn y . Za d wa ty g o d n ie b ęd ziemy p o d ru g iej s tro n ie teg o całeg o b ałag an u . Sk u p s ię teraz ty lk o n a ty m. Nie p o zwó l, żeb y zamies zan ie z Kan s as cię zd ek o n cen tro wało . Z mo jeg o p u n k tu wid zen ia to i tak s ię n ie liczy . – Oczy wiś cie, że s ię liczy – zap ro tes to wałam. – Zg in ęło ju ż ty lu lu d zi… – Ro zu miem – o d p arł. – Nie o to mi ch o d ziło . Ch ciałem p o wied zieć, że Lig a i tak jes t s k o ń czo n a. Wzięcie n a s ieb ie o d p o wied zialn o ś ci za atak n a Oazę b y ło d es p erack ą, o s tatn ią p ró b ą o d zy s k an ia rep u tacji. Sk u p s ię n a p rzy s zło ś ci. Na leczen iu . Do k to r Gray zn ó w jes t zd o ln a d o d ziałan ia, wy k o rzy s tajmy to . Ws tał, zab rał z b iu rk a p o s k lejan ą map ę ze zd jęciem s atelitarn y m o b o zu i p rzy p iął ją d o ś cian y . Zaczek ałam, aż wy jd zie, b y wy wiązać s ię z o b ietn icy i zb ad ać d o n ies ien ia Cate. Nas tęp n ie n iep rzy to mn ie p o d n io s łam s ię i ru s zy łam k u map ie. Prześ led ziłam wzro k iem p ierś cien ie Barak ó w: b y ły k o ś lawe i n ieró wn e. Kied y tak p atrzy łam n a ws zy s tk o z g ó ry , z p ers p ek ty wy wo ln eg o p tak a, md lące u czu cie, k tó re zaczy n ało s ię ro d zić w mo im żo łąd k u , złag o d n iało . – Teraz jes t d u żo więk s zy – p o wied ział Nico i p o d ał mi n iezmy waln e mark ery . Po k iwałam g ło wą, a o n co fn ął s ię i o p arł o b iu rk o , b y o b s erwo wać, co ro b ię. Im d łu żej p raco wałam, ty m więcej p rzy ciąg ałam u wag i, aż w k o ń cu zg ro mad ziłam za s wo imi p lecami p rawd ziwą p u b liczn o ś ć. Ozn aczy łam n ajis to tn iejs ze p u n k ty n a p lan ie. Na d wó ch p ro s to k ątn y ch więk s zy ch b u d y n k ach n a lewo o d p ierś cien ia Barak ó w n ap is ałam FABRYKA i BARAKI SSP. Na zielo n y m k wad racie w n ajd alej n a p ó łn o c wy s u n iętej częś ci o b o zu : OGRÓD, a p o p rawej M ESA, INFIRM ERIA i BRAM A. Nas tęp n ie p rzes u n ęłam s ię w g łąb i o zn aczy łam Wieżę Ko n tro ln ą. Pierś cien ie Barak ó w zak reś liłam zielo n y m i n ieb ies k im k o lo rem, w zależn o ś ci o d teg o , jak ie d zieci je zamies zk iwały . M ięd zy ło p atk ami p o czu łam czy jś s k u p io n y wzro k – p alił jak s ło ń ce p rzech o d zące p rzez s o czewk ę. Zaczęły mn ie zalewać n iewielk ie fale d y s k o mfo rtu , k tó re co raz tru d n iej zn o s iłam. To irracjo n aln e, ale czu łam s ię tak , jak b y m u jawn iała co ś h an ieb n eg o , co ś , czeg o p o win n am s ię ws ty d zić. M ó j n as tró j w rek o rd o wy m temp ie zmien ił s ię z g o rliweg o p o d ek s cy to wan ia w p rzerażen ie i żal. Po czu łam, że ws zy s tk o mn ie mro wi…

– Przetrzy mu ją tam ty lk o Zielo n y ch i Nieb ies k ich ? – zap y tał k o b iecy g ło s . Od wró ciłam s ię k u d rzwio m i zo b aczy łam s en ato r Cru z trzy mającą p o d ręk ę d o k to r Gray , k tó ra s p rawiała wrażen ie, jak b y ch ciała p o d ejś ć b liżej. Nico o b rzu cił ją s p o jrzen iem, zamarł, p o czy m u ciek ł n a ty ł s ali i u s iad ł, o mal s ię n ie wy wracając. – By li tam ró wn ież Żó łci, Po marań czo wi i Czerwo n i – o d p o wied ziałam, p atrząc n a k o b iety . – Us u n ięto ich jed n ak z o b o zu jak ieś p ięć i p ó ł ro k u temu . Czerwo n i zo s tali wcielen i d o p ro g ramu s zk o len io weg o o n azwie J amb o ree. Żó łty ch p rzen ies io n o d o in n eg o o b o zu w In d ian ie, k tó ry miał s p ecjaln e n ieelek tro n iczn e zab ezp ieczen ia. – A co z Po marań czo wy mi? – zap y tała p an i d o k to r. M o ja ręk a zn ieru ch o miała. Tak jak o taczające mn ie p o wietrze. – Nie mamy s p rawd zo n y ch in fo rmacji n a temat miejs ca ich p o b y tu – o d p arłam. – Co to za o b ó z? – Do k to r Gray wciąż o d ro b in ę s ię zacin ała, jak b y z o b awy , że s ło wa w k ażd ej ch wili zn ó w mo g ą wy p o wied zieć jej p o s łu s zeń s two . Po d es zła, p rzy g ląd ając s ię p lamo m trawy i ś n ieg u . Z b lis k a mo żn a b y ło d o s trzec ró wn ież maleń k ie n ieb ies k ie k ro p k i, czy li u n ifo rmy d zieci p racu jący ch w Og ro d zie. – To n ie jes t Th u rmo n d – p o wied ziała. – Th u rmo n d to p o jed y n czy b u d y n ek . Wid ziałam g o n a włas n e o czy . – Kied y zatrzy mali ws tęp n e p ro g ramy b ad awcze, s zy b k o g o ro zb u d o wali, b y p o mieś cić więcej o s ó b – o d p arłam. – Od p o wied n io p o d p is ałam Barak i wed łu g k o lo ró w d zieci, k tó re p o czątk o wo je zamies zk iwały , mały mi literami „c”, „p ” alb o ż”. Po p ewn y m czas ie żo łn ierze wy łączy li elek try czn e zamk i w p o mies zczen iach d la Żó łty ch i p o tem n ig d y ich ju ż n ie włączy li. O ile wiem, p o mies zczen ia Czerwo n y ch miały w ś ro d k u jed y n ie d o d atk o we d y s ze z o p ry s k iwaczem. Sen ato r Cru z p o ło ży ła mi ręk ę n a ramien iu i p o ch y liła s ię d o p rzo d u , b y lep iej s ię p rzy jrzeć mo im u zu p ełn ien io m p lan u . – Dlaczeg o Czerwo n y ch i Po marań czo wy ch u mies zczo n o w d ru g im o k ręg u o d cen tru m zamias t w n ajb ard ziej zewn ętrzn y m? M y ś lałam, że b y li więzien i z d ala o d Wieży Ko n tro ln ej, n a wy p ad ek g d y b y s p rawiali p ro b lemy . – Oto czy li ich ze ws zy s tk ich s tro n b u fo rem Barak ó w Zielo n y ch – wy jaś n iłam. – Przy tak im u k ład zie, g d y b y ch cieli zaatak o wać n ad zo rcó w alb o s p ró b o wać u ciec za p o mo cą s wo ich zd o ln o ś ci, mu s ielib y p o d ro d ze s p alić k ilk o ro d zieci. – Czy to ich p o ws trzy mało ? Po k ręciłam g ło wą. – Czy k o mu k o lwiek u d ało s ię u ciec?

Zn o wu zap rzeczy łam. – Ci, k tó rzy p ró b o wali, zo s tali zas trzelen i, zan im d o tarli d o o g ro d zen ia. Przez cały czas n a Wieży Ko n tro ln ej czu wał s n ajp er, a jeś li d zieci ak u rat p raco wały w Og ro d zie, b y ło ich d wó ch . – To właś n ie zab iło res ztk ę wiary w lu d zk o ś ć, jak a mi zo s tała – p o wied ział Co le, wch o d ząc z p o wro tem d o s ali. – Do wied ziałeś s ię czeg o ś ? – zap y tałam. – Nie. Po g ad amy p ó źn iej. Czy teraz mo g łab y ś n am o p o wied zieć, jak wy g ląd a zwy czajn y d zień w o b o zie? Po d ejrzewam, że p o d leg aliś cie jak iemu ś p o rząd k o wi, p rawd a? – Piąta ran o alarm n a p o b u d k ę. Pięć min u t p ó źn iej o twarcie d rzwi. Po tem ró żn e zad an ia w zależn o ś ci o d mies iąca. Do s tawaliś my d wa p o s iłk i d zien n ie. Kied y ak u rat n ie p rzy s łu g iwało ci ś n iad an ie, s zed łeś d o łazien k i, a n as tęp n ie d o p racy n a s ześ ć g o d zin . W p o łu d n ie wy d awan o lu n ch . Po tem mieliś my o k o ło d wó ch g o d zin czas u wo ln eg o w Barak ach , a n as tęp n ie o d b y waliś my wieczo rn ą zmian ę, k tó ra zwy k le o b ejmo wała s p rzątan ie, p ran ie alb o o d b lo k o wy wan ie o h y d n eg o s y s temu k an alizacy jn eg o , k tó ry ciąg le s ię zap y ch ał. Pó źn iej k o lacja. O d wu d zies tej g as zo n o ś wiatła. – Bo że – s k o men to wała mo je s ło wa s en ato r Cru z. – By ło n as p o n ad trzy ty s iące. Cały s y s tem d ziałał z p erfek cy jn ą d o k ład n o ś cią. Wy my ś lili n awet, jak p rzeo rg an izo wać o b ó z w związk u z malejącą liczb ą fu n k cjo n ariu s zy SSP, k ied y ws zy s tk im zaczął s ię k o ń czy ć cztero letn i o k res o b o wiązk o wej s łu żb y . – J ak my ś lis z, jak a b y ła p ro p o rcja d zieci d o żo łn ierzy ? – zap y tał Co le. – Tak mn iej więcej. Po d ałam mu tę in fo rmację ju ż wcześ n iej, k ied y p rzy g o to wy wałam p lan , więc wied ziałam, że p y ta ze wzg lęd u n a p an ią s en ato r i p an ią d o k to r. – Cate twierd ziła, że zwy k le w o b o zie p rzeb y wało n a s tałe d wu s tu żo łn ierzy p lu s d wu d zies tu lu d zi p racu jący ch n a Wieży Ko n tro ln ej. Teraz s ą w trak cie zamy k an ia o b o zu , więc n ajp rawd o p o d o b n iej b ęd zie ich mn iej. – Po trząs n ęłam g ło wą. – To b y ć mo że n ie jes t jak aś wielk a liczb a, ale żo łn ierze s ą ro zlo k o wan i s trateg iczn ie i mają p o zwo len ie n a s trzelan ie i zn ęcan ie s ię n ad d ziećmi. J ak n a k o g o ś , k to k ied y ś b y ł mo cn o zaan g ażo wan y w b ad an ia n ad leczen iem OM NI, d o k to r Gray wy g ląd ała d o ś ć mizern ie. Ro b iło s ię jej n ied o b rze, jak b y s ły s zała o ty m ws zy s tk im p o raz p ierws zy . Wy d awało mi s ię to n iemo żliwe. Ows zem,

p ewn e s p rawy trzy man o w tajemn icy , ale p rzecież jej mąż o d eg rał zn aczącą ro lę w ro zwo ju p ro g ramu o b o zó w reh ab ilitacy jn y ch . Od wró ciła wzro k . – J es teś tak a jak mó j s y n , p rawd a? – zap y tała. – Tak , ale n ie p o d wzg lęd ami, k tó re mają zn aczen ie. – By liś cie w Th u rmo n d w ty m s amy m czas ie? – Trafiłam tam p ó źn iej. M ó j p o b y t n awet n ie zah aczy ł o jeg o . Kied y mn ie p rzy wiezio n o , o b ó z b y ł ju ż w trak cie ro zb u d o wy . Py ta p an i z jak ieg o ś k o n k retn eg o p o wo d u ? Przek rzy wiła g ło wę n a b o k , a ja zwalczy łam d res zcz, k tó ry p ró b o wał ws trząs n ąć mo im ciałem. W ty m zwy czajn y m g eś cie tk wił Clan cy . Cały Clan cy . – Przy p u s zczam, że jes tem tu , p o n ieważ ch cecie s ię d o wied zieć o mo ich o s iąg n ięciach w k o n tro lo wan iu zd o ln o ś ci p s io n iczn y ch u d zieci, mam rację? – p o wied ziała, p ro s tu jąc s ię n a k rześ le. – Oraz o o s tateczn y ch wy n ik ach b ad ań Led y n ad p rzy czy n ą OM NI. – Właś n ie tak – p rzy zn ał Co le. – Natu raln ie n ie za d armo . Co ch ciałab y p an i w zamian ? Pro p o zy cja Co le’a b y ła u czciwa i k o n k retn a, ale z jak ieg o ś p o wo d u i tak mn ie zs zo k o wała. Nie wiem, d laczeg o s p o d ziewałam s ię p o n iej, że zro b i to z d o b ro ci s erca – p rzecież n azy wała s ię Gray . Pewn ie p o p ro s tu miałam n ad zieję, że w p rzy p ad k u jej s y n a jab łk o p ad ło b ard zo d alek o o d jab ło n i. – Czy mo g lib y ś my p o ro zmawiać w b ard ziej k ameraln y m g ro n ie? – zap y tała, s p o g ląd ając p rzez s zy b y n a k rzątające s ię n a k o ry tarzu d zieci. – Oczy wiś cie. Nico , d aj n am zn ać, jeś li wy łap ies z jak iek o lwiek wieś ci o Kan s as – rzu cił Co le. J a, p an i s en ato r i d o k to r Gray ru s zy ły ś my za Co le’em n a g ó rę. M ijały n as g ru p k i d zieci k rążące międ zy p o k o jami, ale żad n e z n ich n ie zd awało s o b ie s p rawy , k im jes t id ąca o b o k mn ie b lo n d y n k a. Kied y d o tarliś my d o b iu ra, Co le ws k azał k o b ieto m, b y u s iad ły , a s am p rzes zed ł n a d ru g ą s tro n ę b iu rk a. Zamk n ęłam za n ami d rzwi. Do k to r Gray o d ch y liła s ię n a k rześ le i o mio tła p o mies zczen ie p rzeciąg ły m s p o jrzen iem. – To b y ło b iu ro J o h n a, p rawd a? – zap y tała. J ak imś cu d em zap o mn iałam, że Gray o wie i J o h n Alb an k ied y ś s ię p rzy jaźn ili. Alb an p o mó g ł p ierws zej d amie zn ik n ąć, a p o tem s p o n s o ro wał jej b ad an ia i zawarł z n ią u k ład … Układ.

– Ch ce p an i, b y ś my s p ełn ili o b ietn icę zło żo n ą p rzez Alb an a – p o wied ziałam. – Przek aże n am p an i in fo rmację w zamian za mo żliwo ś ć p rzep ro wad zen ia zab ieg u w p ierws zej k o lejn o ś ci n a Clan cy m. Co le zag wizd ał cich o . – Po d ejrzewałem, że ch o d zi o p ewn eg o ro d zaju o p erację. Ch y b a n ie my ś li p an i, że u d a s ię ją p rzep ro wad zić tu taj… ? – Oczy wiś cie, że n ie – o d p arła. – Nawet g d y b y wy s zo ro wać k ażd y cen ty metr teg o miejs ca ch lo rem, wciąż n ie b y ło b y tu wy s tarczająco s tery ln ie. Ch ciałam was p ro s ić, b y ś cie, zach o wu jąc d y s k recję, p o mo g li mi u s talić termin zab ieg u w miejs co wy m s zp italu i załatwić p rzes zk o lo n y p ers o n el. – Pro s i p an i o b ard zo wiele. Utrzy man ie teg o w tajemn icy b ęd zie p rawie n iemo żliwe. – Plan o d p o czątk u zak ład ał, że p o p rzep ro wad zen iu o p eracji zab io rę Clan cy ’eg o ze s o b ą i zn ik n ę. Ch cę wró cić d o ży cia, k tó re b ęd zie ch o ć n amias tk ą n o rmaln o ś ci, z s y n em, k tó reg o k ied y ś miałam. Leczenie jest kolejnym sposobem, by nas kontrolować. By odebrać nam prawo do dokonywania własnych wyborów. Sło wa Clan cy ’eg o p o jawiły s ię w mo im u my ś le jak s zep t. Po s łu ch ałam ich . – J a n ie… – p o d jęłam. Dlaczeg o miałam tak i p ro b lem z tą my ś lą? Clan cy wielo k ro tn ie d o wió d ł, że n ie wo ln o mu u fać. I n ajwid o czn iej n ie p o trafił u ży wać s wo ich zd o ln o ś ci tak , b y n ie k rzy wd zić in n y ch . Eas t Riv er… J u d e… Ile jes zcze razy mu s iał mi p o k azać, jak d alek o p o trafi s ię p o s u n ąć? A ws zy s tk o p o to , b y n ie s tać s ię n a p o wró t b ezs iln y m jak w Th u rmo n d . Czu łam, jak i b y ł b ezb ro n n y , k ied y p rzy wiązali g o d o s to łu w In firmerii… Czu łam b ó l, k ied y p rzep u s zczan o mu p rzez mó zg ws trząs y elek try czn e, zażen o wan ie u tratą k o n tro li n ad czy n n o ś ciami fizjo lo g iczn y mi i wś ciek ło ś ć, że p o trak to wan o g o jak zwierzę. Z wielu ty s ięcy d zieci o calił ty lk o s ieb ie. Ty m razem n ajp ierw mu s ieliś my o calić ty s iące. – Do b rze – wy b ąk ałam, k ied y s tało s ię jas n e, że Co le czek a, aż d o k o ń czę. Nie wied ziałam, czy m

b y ła is k ierk a, k tó rą zo b aczy łam

w jeg o

o czach .

Ro zczaro wan iem? Zro zu mien iem? Zn ik n ęła tak s zy b k o , jak s ię p o jawiła, za mas k ą jeg o zwy k łeg o p o n u reg o u ś miech u , tak że p rzes tałam b y ć p ewn a, czy w o g ó le ją wid ziałam. – Umo wa s to i – p o wied ział. – Dziś zg ro mad zimy d zieci, b y mo g ła im p an i to

wy jaś n ić. J u tro z s ameg o ran a zaczn iemy ro zp atry wać mo żliwe ro związan ia w s p rawie s zp itala. Do k to r Gray p o ch y liła g ło wę n a zn ak , że s ię zg ad za. Ws tałam, mamro cząc co ś o ty m, że mu s zę s p rawd zić, jak id zie p rzep ro wad zan e p rzez Vid ę s zk o len ie. Tak n ap rawd ę n ie p o trafiłam o d d y ch ać ciężk im p o wietrzem wy p ełn iający m p o mies zczen ie. Nie mo g łam zro b ić an i wd ech u , an i wy d ech u . Du s iły mn ie s ło wa, k tó re zawis ły międ zy czterema ś cian ami b iu ra. Po s p ies zn ie wy tarłam d ło n ie o s p o d n ie, ale i tak n ie b y łam w s tan ie p o zb y ć s ię u czu cia, że u maczałam je we k rwi. By ły ś my z Vid ą s ame w s ali k o mp u tero wej. Sied ziałam z p rzy ciąg n ięty mi d o p iers i k o lan ami i o p o wiad ałam jej o k ró tk iej ro zmo wie, jak ą o d b y łam z Cate. Starałam s ię jak n ajlep iej o d p o wiad ać n a jej p y tan ia, k tó re tak n ap rawd ę s p ro wad zały s ię d o : „ale n ic jej n ie jes t, tak ?”. Przez cały czas wp atry wałam s ię w ek ran k o mp u tera, n a k tó ry m Nico u s tawił wiad o mo ś ci n a ży wo , czek ając n a jak iek o lwiek in fo rmacje o Kan s as . Nag le p o jawiła s ię n a n im twarz Zu . Op u ś ciłam n o g i n a p o d ło g ę z tak im imp etem, że k rzes ło p rzech y liło s ię razem ze mn ą d o p rzo d u . – Włącz d źwięk – p o wied ziałam. … kolejne nagranie opublikowane dzisiaj przez źródła związane ze skandalem dotyczącym obozów rehabilitacyjnych, który wstrząsnął nowo zainstalowanymi władzami w Waszyngtonie. Dziś wieczorem Powiększenie wypuściło serię nagrań z dziećmi rzekomo wyzwolonymi z obozu w Nevadzie. Przyjrzyjmy się im… Nie miałam p o jęcia, czy materiał zmo n to wali lu d zie z k an ału in fo rmacy jn eg o , czy zd o ln a Alice, ale n ajp ierw p o jawiły s ię w n im k o lejn o ws zy s tk ie d zieci, k tó re zg o d ziły s ię u d zielić wy wiad u . Zach… Mam siedemnaście lat. Nazywam się Kylie i mam szesnaście lat. I tak d alej, aż w k o ń cu p o jawiła s ię twarz Zu . Kied y d ziewczy n k a s k o ń czy ła s ię p rzed s tawiać, n ag ran ie n aty ch mias t p rzes k o czy ło d o mo men tu , k ied y o p o wiad ała, jak ro d zice o d wieźli ją d o s zk o ły . Nas tęp n ie k ażd e z d zieci p rzy to czy ło s wo ją o p o wieś ć o ty m, jak wy mk n ęło s ię żo łn ierzo m, ro d zico m i ś wiatu . Przy cis n ęłam d ło ń d o u s t i s p o jrzałam n a Vid ę, b y o cen ić jej reak cję. Wzięła ły k wo d y ze s wo jej b u telk i i trzas n ęła d ło n ią w zaty czk ę, b y ją zamk n ąć. – Działają s zy b k o i s p rawn ie, p rzy zn aję – p o wied ziała. – Ale ch y b a wies z, że trzy mam two ją s tro n ę? Ows zem to ś wietn y s p o s ó b , b y wzru s zy ć k ilk a s erc, ale ile ty łk ó w p o d erwie to z k an ap ? Gd zie w ty m ws zy s tk im zag rzewan ie d o p o d jęcia d ziałań ? Po trzeb u ją n as zeg o wk ład u . Za d u żo w ty m n ad ziei, za mało s trateg ii.

– Ale wy ch o d zi n a to , że mieli rację – s twierd ziłam, czu jąc d ziwn ą p u s tk ę w ś ro d k u . – Rzeczy wiś cie p o trzeb o waliś my czeg o ś tak ieg o … M u s imy p o k azać lu d zio m p rawd ę, żeb y b y ło k o mu o d d ać wy zwo lo n e d zieci. To ś wietn y materiał. – In tu icja k o lejn y raz n ie zawio d ła Liama. – To , że mają rację, n ie o zn acza, że ty s ię my lis z, mała – o d p arła cis zej. – Ch arlie to p rzewid ział: n ie b y ło n as zaled wie p rzez ch wilę, a wy ju ż zd ąży liś cie s ię p o d zielić. Ban d a g ó wn iarzy . Na ek ran ie zn o wu p o jawiła s ię p rezen terk a – ży wio ło wa b lo n d y n k a w b o rd o wy m k o s tiu mie – ale n iemal n aty ch mias t p rzy k ry ło ją zd jęcie p rzy s łan e p rzez jed n eg o z wid zó w. Przed s tawiało , jak n as p o in fo rmo wan o , n o wo jo rs k i Times Sq u are. Na jed n y m ze zb itk i trzech b illb o ard ó w zn ajd u jący ch s ię n a ś ro d k u p lacu b ły s zczała twarz Zu , wy ró żn iając s ię n a tle ciemn y ch p o wierzch n i rek lamo wy ch zg as zo n y ch o d wielu lat. J ej p o d o b izn a b y ła p o ru s zająca, n awet jeś li s ię jej n ie zn ało i n ie miało s ię p o jęcia, z jak ich p o wo d ó w zro b io n o jej to zd jęcie. Nie mo żn a jej b y ło zig n o ro wać, d o mag ała s ię u wag i. Po wy żej b ły s zczały s ło wa: WRÓG PUBLICZNY, TRZYNAŚCIE LAT – p erfek cy jn ie o b my ś lo n a man ip u lacja emo cjo n aln a. – Gd zie jes t Pu lp et? – zap y tałam. Vid a zaczęła zd zierać n ak lejk ę ze s wo jej b u telk i. – Zap y tałam Co le’a, czy n ie mo g lib y ś my wy k o rzy s tać jed n eg o z p u s ty ch p o k o i p o ag en tach , żeb y zo rg an izo wać w n im co ś w ro d zaju … s ali ch o ry ch . Oś ro d k a p ierws zej p o mo cy . M ó g łb y tam u mieś cić te s wo je med y czn e u s tro js twa i k s iążk i, k tó re ws zęd zie ze s o b ą wo zi jak jak iś p iep rzo n y k u jo n . J es t tam teraz. Uk ład a n a p ó łk ach s ło ik i z wacik ami i p aty czk ami d o u s zu . – Ro zczu las z mn ie, Vi – rzu ciłam. – To n iemal u ro cze… Nag le elek try czn y b iało n ieb ies k i b las k emito wan y p rzez k an ał wiad o mo ś ci zn ik n ął zas tąp io n y czerwien ią, k tó ra zmien iła n awet k o lo r wło s ó w Vid y . – O ch o lera. Bu d y n ek b y ł n iemal n iero zp o zn awaln y , ale s ło wa, k tó re p o jawiły s ię p o n iżej, ws zy s tk o wy jaś n iały : „Kwatera g łó wn a Lig i Dzieci zo s tała zn is zczo n a”. … nadajemy na żywo z przedmieść Colby w Kansas. Przedstawiciele rządu potwierdzili, że za pomocą dronów przeprowadzono atak na magazyn, w którym, jak wynikało z doniesień, stacjonowali agenci pozostali z Ligi Dzieci. Dziś rano do prasy przeciekły sfabrykowane zdjęcia oraz dokumenty i organizacja ta wydała oświadczenie, w którym… Nie zo s tałam, żeb y u s ły s zeć res ztę. J eś li wy s łali d ro n y d o Co lb y , g ru zy n a ek ran ie n ap rawd ę b y ły k waterą w Kan s as i o ile ag en ci n ie zd ąży li s ię ewak u o wać,

ws zy s cy zg in ęli. Co le b y ł w b iu rze, ale n ie zamk n ął d rzwi n a k lu cz. Wś lizg n ęłam s ię d o ś ro d k a, zas tając g o n a k rześ le z twarzą s ch o wan ą w d ło n iach . Na d źwięk zatrzas k u jący ch s ię d rzwi p o d n ió s ł wzro k i p rzełączy ł telefo n n a g ło ś n ik . Chłopaki twierdzą, że kiedy tam dotarli, wszystko jeszcze się paliło – mó wił Harry . – Znaleźli dwoje ocalałych w odległości około kilometra od gruzów budynku, ale nie byli w stanie bardziej się zbliżyć. Każę im się wycofać i dołączyć do nas w Utah. – J ak u ciek li? – zap y tałam. J ak k o mu k o lwiek mo g ło s ię u d ać? Nie wiemy. Połączenie było kiepskie, a ci, którzy przeżyli, byli kompletnie zdezorientowani, kiedy ich odnaleziono. Wersja wydarzeń, którą zdobyliśmy, jest niewiarygodna. – Czemu tak twierd zis z? – zap y tał Co le. Szu m wy p ełn ił p o mies zczen ie i mó j u my s ł. Wied ziałam, że s ię n ie p rzes ły s załam, b o n a twarzy Co le’a o d malo wała s ię mo rd ercza wś ciek ło ś ć, a żar ro zlewający mu s ię p o d s k ó rą wy p arł z n ieg o res ztk i łag o d n o ś ci. Ocaleni twierdzą, że zostali zaatakowani przez oddział dzieci. Podobno Czerwonych.

19 – Wierzy s z w to ? – zap y tałam. – M y ś lis z, że zro b ili to Czerwo n i? Co le p o d n ió s ł wzro k . – Ch o lern ie ch ciałb y m wied zieć. M am o ch o tę… – Na co ? Gwałto wn ie zerwał s ię n a n o g i, n ie mó g ł d łu żej u s ied zieć. J eg o p rawa d ło ń p rzez cały czas s p azmaty czn ie d rg ała. – M u s zę ci co ś p o wied zieć, zan im wy jd ziemy i p rzed s tawimy n as z p lan p o zo s tały m. Wy g in ając s o b ie p alce i u s iłu jąc mó wić s p o k o jn ie, zap y tałam: – O co ch o d zi? –

Ch ciałb y m, żeb y ś my

s p rawd zili

i

u d o k u men to wali

d ziałaln o ś ć o b o zu

Sawto o th w Id ah o . Clan cy twierd zi, że to jed en z o ś ro d k ó w s zk o len ia Czerwo n y ch . – A ty mu wierzy s z? – Po trząs n ęłam g ło wą. – Co le… – Tak . Wierzę mu … I n ie d lateg o , że p rzeciąg n ął mn ie n a s wo ją s tro n ę za p o mo cą s wo ich zd o ln o ś ci. Każd a tajn a in fo rmacja, jak ą wy jawił mi d o tej p o ry , s p rawd ziła s ię… Przy zn aję, że o b iecałem, iż g o u wo ln ię, jeś li n am p o mo że. Oczy wiś cie teg o n ie zro b ię, ale to d o b ra mo ty wacja. – Do b rze. Ale d laczeg o mielib y ś my s ię p rzy g ląd ać temu miejs cu ? – Sen ato r Cru z p o wied ziała, że p o trzeb u je tward y ch d o wo d ó w n a is tn ien ie armii Czerwo n y ch , żeb y s p ro wo k o wać międ zy n aro d o wą s p o łeczn o ś ć d o d ziałan ia. Ch cę to d la n iej zro b ić. A p rzy n ajmn iej s p ró b o wać. J eś li to ś lep a u liczk a, tru d n o . Po wied z, że mam two je p o p arcie. Ob iecu ję, że to n ie wp ły n ie n a u d erzen ie n a Th u rmo n d . M o ja cierp liwo ś ć w k o ń cu s ię wy czerp ała. – J eś li ch ces z to zro b ić, mu s is z p o wied zieć p o zo s tały m, że jes teś Czerwo n y . Ty lk o wted y s ię zg o d zę. Co fn ął s ię zas k o czo n y . – A co to ma d o rzeczy ? – Tracimy p o p arcie d zieci. Czu ję to . M u s zą wres zcie s ię d o wied zieć, że n ap rawd ę s zczerze zależy ci n a ich d o b ru , p o n ieważ jes teś jed n y m z n ich . – By łam ś wiad o ma

zn u żen ia p o b rzmiewająceg o w mo im g ło s ie. – Czy n ie za d łu g o to trwa? Otwo rzy ł u s ta – b y ł zły i wy raźn ie g o to wy s ię b ro n ić – ale zamk n ął je i p rzy g ląd ał s ię mo jej twarzy . Po d łu g iej ch wili w k o ń cu s ię o d ezwał: – Po wiem Liamo wi. Zaczn ę o d n ieg o jes zcze d ziś wieczo rem. Nas tęp n ie, w zależn o ś ci o d teg o , jak mi p ó jd zie, wy jawię to in n y m. Czy to ro zs ąd n e? M iałam o ch o tę p łak ać, tak b ard zo mi u lży ło . – Tak . Ale mu s is z z n im p o ro zmawiać p rzed d zis iejs zy m zeb ran iem. M ach n ął lek ceważąco ręk ą i u s iad ł. – Najp ierw ch cę z to b ą o mó wić to , jak wid zę u mies zczen ie cię z p o wro tem w Th u rmo n d . Do s zed łem d o wn io s k u , że b ęd zies z wo lała p o g ad ać o ty m w cztery o czy . Sk in ęłam g ło wą. – Po wiem res zcie, ale d o p iero k ied y u s talimy ws p ó ln ą s trateg ię. Ciąg le p lan u jes z p rzerzu cić mn ie d o Wirg in ii? – Tak . Ch o d zi o to , b y p o d s tawić cię p o d n o s jak iemu ś ło wcy n ag ró d . Oczy wiś cie trzeb a s ię u p ewn ić, że cię n ie ro zs zy fru je ju ż n a s amy m p o czątk u . Zg ło s imy fałs zy wy rap o rt o Zielo n y m d zieck u n a wo ln o ś ci, ale b ęd zies z mu s iała wn ik n ąć d o u my s łu ło wcy , zan im zd ąży s p rawd zić twó j p ro fil w s ieci. Kied y o d s tawi cię n a n ajb liżs zy p o s teru n ek SSP, b y o d eb rać n ag ro d ę, p o d p o wies z mu , b y p rzy p ro wad ził d o cieb ie żo łn ierza, k tó ry „o ficjaln ie” cię p rzetes tu je i p o twierd zi, że jes teś Zielo n a. Będ zies z mu s iała p rzes k ak iwać międ zy u my s łami ws zy s tk ich , k tó ry ch n ap o tk as z n a s wo jej d ro d ze. Nik t n ie mo że p o zn ać p rawd y , w p rzeciwn y m razie n ig d y n ie d o s tan ies z s ię d o Th u rmo n d . Klu czem d o s u k ces u jes t p rzejęcie k o n tro li n ad k ażd ą o s o b ą, z k tó rą w d an ej ch wili mas z d o czy n ien ia. Czy to mo żliwe? – Tak , to mo żliwe – p o wied ziałam, czu jąc, jak d etermin acja k aże mi wy p ro s to wać p lecy . Dwie g o d zin y p ó źn iej zeb raliś my s ię w g arażu wk o ło b iałeg o p ó łk s ięży ca n amalo wan eg o n a p o d ło d ze. Dla Co le’a, p an i s en ato r i d o k to r Gray p rzy g o to wałam k rzes ła, ale Co le p o s tawił d o d atk o we p o s wo jej p rawej s tro n ie, p o czy m d elik atn ie p o p ch n ął mn ie, b y m ró wn ież u s iad ła. Sp o jrzałam n a n ieg o z u k o s a, u s iłu jąc o d g ad n ąć, jak p o s zła mu ro zmo wa z b ratem, ale p rzy b rał k o n tro lo wan y b ezn amiętn y wy raz twarzy . W p rzeciwień s twie d o n ieg o Liam wy g ląd ał tak , jak b y p rzed ch wilą p rzes zła n ad n im ch mu ra b u rzo wa. Cały czas czu łam n a s o b ie jeg o wzro k , ale n ie miałam o d wag i n a n ieg o s p o jrzeć.

– J ak p ewn ie zd ąży liś cie zau waży ć, d zis iejs zy wieczó r jes t s zczeg ó ln y , b o mamy n o weg o g o ś cia – p o d jął zd ecy d o wan ie Co le z zap lecio n y mi n a p iers i ręk ami. – To p an i d o k to r, k tó ra p rzep ro wad ziła b ad an ia n ad s p o s o b em leczen ia OM NI. Wy jaś n i n am d zis iaj p rzy czy n y tej ch o ro b y i p o wie, co d o k ład n ie o b ejmu je leczen ie. Szep ty u cich ły tak n ag le i całk o wicie, że miałam wrażen ie, iż s ły s zę d o ch o d zące z o d leg ło ś ci s etek k ilo metró w ch arczen ie s iln ik a jak ieg o ś s amo ch o d u . Lilian wy g ład ziła n iewid zialn e fałd y n a s p o d n iach o d d res u i zaczęła s ię p o d n o s ić z k rzes ła, ale p o ch wili zmien iła zd an ie i zn o wu u s iad ła. Kilk o ro s tars zy ch d zieci ewid en tn ie p amiętało jej twarz z d awn y ch wy d ań wiad o mo ś ci, ale więk s zo ś ć zeb ran y ch p atrzy ła n a n ią zd u mio n a i zu p ełn ie n ieś wiad o ma, k im jes t ta k o b ieta. W p rzeciwień s twie d o Alice. Do k ład n ie zau waży łam ch wilę, k ied y u ś wiad o miła s o b ie, co s ię d zieje. – Do b ry wieczó r – p o wied ziała d o k to r Gray , p o czy m zwró ciła s ię d o Co le’a: – Od czeg o p o win n am zacząć? – Pro s zę zacząć o d p rzy czy n y i zak o ń czy ć n a s p o s o b ie leczen ia – o d p arł. – No d o b rze. Na s amy m p o czątk u , k ied y p o raz p ierws zy zd iag n o zo wan o o s trą mło d zień czą n eu ro d eg en erację id io p aty czn ą, w s k ró cie OM NI, u zn an o , że wy wo łu je ją wiru s , k tó ry ma ciężs zą i g ro źn iejs zą p o s tać u d zieci n iż u d o ro s ły ch . Śro d o wis k o n au k o we s zy b k o o b aliło jed n ak tę teo rię, p o n ieważ p rzy p ad k i zach o ro wań p o za Stan ami Zjed n o czo n y mi b y ły raczej rzad k ie i miały relaty wn ie łag o d n y p rzeb ieg . Po k ilk u latach Led a Co rp o ratio n p o d s u mo wała wy n ik i s wo ich b ad ań i p o twierd ziła to , co wielu n au k o wcó w, w ty m ja, u ważało za p rzy czy n ę. Po ch y liłam s ię d o p rzo d u , czu jąc, jak wali mi s erce, i p rzy g ry złam u s ta. – M n iej więcej trzy d zieś ci lat temu d o s zło d o p ró b n aru s zen ia b ezp ieczeń s twa n aro d o weg o . By ło ich k ilk a… Wro g o wie Stan ó w Zjed n o czo n y ch p rzep ro wad zili zamach y b io terro ry s ty czn e o b ejmu jące in g eren cję w n as ze u p rawy i zap as y wo d y . Liam s tał n a o b rzeżach g ru p y o b o k Alice. Og ląd ał d o k to r Gray p rzez wy ś wietlacz cy fro wy z ty łu ap aratu fo to g raficzn eg o , ale n a te s ło wa zas k o czo n y p o d n ió s ł wzro k . J a też zaczęłam s ię wiercić, n iecierp liwie czek ając n a d als zy ciąg . Od lat k rąży ły teo rie, że OM NI jes t wy n ik iem atak u terro ry s ty czn eg o – to n ie b y ła d la n as n o wo ś ć… – Ówczes n y p rezy d en t… n ie mó j… to zn aczy n ie p rezy d en t Gray … p o d p is ał tajn y ro zk az ro zp o częcia b ad ań n ad s u b s tan cją ch emiczn ą n iwelu jącą d ziałan ie liczn y ch tru cizn , b ak terii i lek ó w, k tó ry mi mo g łab y zo s tać zan ieczy s zczo n a wo d a. Nik t o ty m n ie wied ział. Led a Co rp o ratio n o p raco wała s u b s tan cję o n azwie Czy n n ik

Amb ro zja i wp ro wad ziła ją d o o czy s zczaln i n a teren ie całeg o k raju . Po tarłam s o b ie d ło n ią czo ło , s tarając s ię o d zy s k ać o s tro ś ć wid zen ia. – Czy s p rawd zo n o , jak ten czy n n ik reag u je z min erałami i in n y mi s u b s tan cjami zwy k le d o d awan y mi d o wo d y ? – zap y tała s en ato r Cru z ze zło ś cią. Do k to r Gray p o k iwała g ło wą. – Tak , p rzep ro wad zo n o ru ty n o we b ad an ia. Uczes tn iczący w n ich n au k o wcy p o d p is ali wiążące d ek laracje p o u fn o ś ci i zo s tali s o wicie wy n ag ro d zen i za s wo ją p racę. Bad ali d zieci, d o ro s ły ch i zwierzęta. A n awet k o b iety w ciąży , k tó re jak s ię p ó źn iej o k azało , u ro d ziły b ez k o mp lik acji zd ro we p o to ms two . Prawd a jes t jed n ak tak a, że b ad acze p raco wali p o d tak o g ro mn ą p res ją ze s tro n y rząd u , k tó remu s p ies zy ło s ię, b y wp ro wad zić p ro g ram, że n ie b y li w s tan ie o cen ić d łu g o termin o wy ch s k u tk ó w s p o ży cia tej s u b s tan cji. Zatruli nas. Sk rzy wiłam s ię z o b rzy d zen ia i mu s iałam s ię ch wy cić b rzeg ó w k rzes ła, b y n a n im p o zo s tać. Zatruli nas, a potem zamknęli za własny błąd. Co le p o d erwał s ię z miejs ca i zaczął ch o d zić tam i z p o wro tem, s łu ch ając ze s p u s zczo n ą g ło wą. – Os tatn ie b ad an ia lab o rato ry jn e Led y d o wio d ły , że Czy n n ik Amb ro zja jes t terato g en n y … Ozn acza to , że k o b iety , k tó re p iły zawierającą g o wo d ę i wp ro wad ziły g o d o s wo ich o rg an izmó w, n ieś wiad o mie p o zwo liły , b y wp ły n ął n a k o mó rk i mó zg o we ich p rzy s złeg o p o to ms twa. Z teg o , co wy czy tałam z rap o rtu , mu tacje p o zo s tały u ś p io n e w mó zg ach d zieci, to zn aczy w was zy ch mó zg ach , aż d o wejś cia w o k res d o jrzewan ia, czy li d o o k o ło ó s meg o , d ziewiąteg o , d zies iąteg o lu b jed en as teg o ro k u ży cia. Ob jawy zo s tały u ru ch o mio n e p rzez b u rzę h o rmo n aln ą i zmian y w p o zio mie s u b s tan cji ch emiczn y ch w mó zg u . – Dlaczeg o ty le d zieci u marło ? – zap y tał Co le, a jeg o d ło ń zn ó w d rg n ęła. – Niek tó re matk i p rzy jęły wy żs ze d awk i s u b s tan cji. W wielu p rzy p ad k ach zn aczen ie miał ró wn ież trzeci, n ieo k reś lo n y czy n n ik ś ro d o wis k o wy – wy jaś n iła ch ło d n y m, n au k o wy m to n em. Nie p rzejawiała zu p ełn ie żad n y ch emo cji, co d o d atk o wo mn ie ro zzło ś ciło . To dotknęło też panią. Czemu się pani nie wścieka? Czemu się pani nie denerwuje? Pierws za ws tała Oliv ia. Na wid o k jej p o o ran ej b lizn ami twarzy d o k to r Gray o d ru ch o wo s ię wzd ry g n ęła. – J ak wy jaś n i p an i to , że mamy ró żn e zd o ln o ś ci? J ak to jes t, że k ażd y z n as p o trafi co in n eg o ? – Najp o p u larn iejs za h ip o teza zak ład a, że całk o wicie zależy to o d g en ó w,

in d y wid u aln y ch p ro ces ó w ch emiczn y ch zach o d zący ch w mó zg u o raz o d teg o , k tó re ś cieżk i n eu ro n aln e zo s tały d o tk n ięte w ch wili p rzemian y . – Czy ta s u b s tan cja wciąż jes t o b ecn a w n as zej wo d zie? Do k to r Gray wah ała s ię tak d łu g o , że d o my ś liliś my s ię o d p o wied zi, zan im zd ąży ła o two rzy ć u s ta. – Tak . Ch o ciaż p o d ejrzewam, że w związk u z ty m, iż Led a p o twierd ziła s zk o d liwo ś ć Czy n n ik a Amb ro zja, rząd p lan u je wp ro wad zić d o wo d o ciąg ó w s u b s tan cję n eu tralizu jącą. Zap ewn e zaczn ą o d więk s zy ch mias t. Nies tety , b io rąc p o d u wag ę o g ro mn ą liczb ę s k ażo n y ch mło d y ch k o b iet i d zieci, mo żn a zało ży ć, że mu tacja zn ik n ie n ajwcześ n iej w p rzy s zły m p o k o len iu alb o jes zcze w k o lejn y m. Po ko len ia . Nie mies iące an i lata. Po k o len ia. Sch o wałam twarz w d ło n ie i wzięłam g łęb o k i o d d ech . – Do b rze, ju ż wiemy , s k ąd p o ch o d zi ch o ro b a. J ak ie leczen ie p an i p ro p o n u je? – zap y tał Co le. Pan i d o k to r zmien iła p o zy cję i o d ro b in ę s ię ro zlu źn iła. To b y ło jej tery to riu m i wk raczając n a n ie, p o czu ła s ię d u żo p ewn iej. – Nau k o wcy ju ż o d jak ieg o ś czas u wied zą, że was ze zd o ln o ś ci p s io n iczn e s ą u ak ty wn ian e g łó wn ie d zięk i zmian ie n o rmaln eg o p rzep ły wu imp u ls ó w elek try czn y ch w mó zg u . M ó wiąc k o lo k wialn ie, p o d k ręcają ten p ro ces . Kied y d zieck o zak walifik o wan e n a p rzy k ład jak o Po marań czo we wp ły wa n a k o g o ś , man ip u lu je ak ty wn o ś cią elek try czn ą mó zg u tej o s o b y . Zak łó ca n o rmaln e d ziałan ie jeg o s y s temó w i p ro ces ó w. Nie ró żn i s ię to aż tak b ard zo o d teg o , co p o trafią Żó łci, z ty m, że o n i ro b ią to n a więk s zą s k alę i d ziałają b ard ziej zewn ętrzn ie, k o n tro lu jąc p rzep ły w p rąd u w u rząd zen iach elek try czn y ch alb o lin iach wy s o k ieg o n ap ięcia. I tak d alej. Ws zy s tk o , lu d zie ró wn ież, s k ład a s ię z cząs teczek , a te mają ład u n k i elek try czn e. – Nie zważając n a to , czy k tó rek o lwiek z n as ro zu mie, o czy m mo wa, k o b ieta mó wiła d alej: – Sp o s ó b leczen ia p o leg a n ie n a zaap lik o wan iu lek u , lecz n a terap ii, k tó rą trzeb a s to s o wać d o k o ń ca ży cia. Ob ejmu je k o n tro lę, a n ie zlik wid o wan ie p rzy p ad ło ś ci. Serce g wałto wn ie p rzes tało mi b ić. Zo b aczy łam twarz Clan cy ’eg o , k ied y mó wił mi d o k ład n ie to s amo . Nie u wierzy łam mu , b o p rzecież we ws zy s tk ich in n y ch s p rawach k łamał. By łam p ewn a, że p rawd ziwe leczen ie mu s i całk o wicie zlik wid o wać mu tację. – Leczen ie o b ejmu je o p erację ch iru rg iczn ą, p o d czas k tó rej ch o remu ws zczep ia s ię tak zwan y g łęb o k i s ty mu lato r mó zg u . To ro d zaj imp lan tu wy cis zająceg o ak ty wn o ś ć

n eu ro n ó w. M iejs ce jeg o u mies zczen ia w d u ży m s to p n iu zależy o d ro d zaju zd o ln o ś ci. We ws zy s tk ich p rzy p ad k ach u rząd zen ie to emitu je włas n y ład u n ek elek try czn y reg u lu jący n iewłaś ciwy p rzep ły w i p rzy wracający mu właś ciwo ś ci ch arak tery s ty czn e d la zd ro wy ch lu d zi. – Wy g as za zd o ln o ś ci, ale ich n ie lik wid u je – p o d s u mo wał Co le. – Właś n ie. – Czy tak i zab ieg jes t b ezp ieczn y d la p acjen ta? Ro b iła to ju ż p an i? – o d ezwała s ię Alice. – Tak . Ud ało mi s ię w ten s p o s ó b p o mó c jed n emu d zieck u . – J ed en wy leczo n y p acjen t to marn y d o ro b ek , p an i d o k to r – rzu cił Co le. – J ed en p rzy p ad ek n ie ś wiad czy jes zcze o s k u teczn o ś ci meto d y . Ko b ieta lek k o u n io s ła d ło ń i p o wied ziała: – Nie b y ło czas u n a więcej. Przy k ro mi. – Czy mam ro zu mieć, że… ? – Nie mo g łam wy d u s ić z s ieb ie p y tan ia. By łam zd ru zg o tan a, d ławił mn ie s trach . – Twierd zi p an i, że k ażd e n o wo n aro d zo n e d zieck o b ęd zie mu s iało zo s tać p o d d an e tak iej o p eracji, b y u n ik n ąć ś mierci alb o p rzemian y ? W jak im wiek u ? – W wiek u mn iej więcej s ied miu lat – wy jaś n iła. – Nie wy k lu cza to zab ieg ó w k o n tro ln y ch w p rzy s zło ś ci. Dzieci w k o ń cu o trząs n ęły s ię z p ierws zeg o s zo k u i w tłu mie ro zleg ły s ię n ies p o k o jn e p o mru k i. – J ak i b ęd zie k o lejn y k ro k ? – zap y tała Alice, p o p rawiając u s tawien ie ap aratu . – To ws zy s tk o b rzmi n ies amo wicie, ale n ie mamy żad n eg o tward eg o d o wo d u n a to , że Czy n n ik Amb ro zja zo s tał d o d an y d o wo d y . Led a n aty ch mias t zlik wid o wała p ro g ram b ad ań , a n ik t z Zielo n y ch n ie p rzech wy cił żad n y ch in fo rmacji n a ten temat. – O jak i d o wó d wam ch o d zi? – zap y tała d o k to r Gray . Alice b ez wah an ia o d p arła: – O d o k u men tację, w k tó rej zap is an o , że Czy n n ik Amb ro zja wch o d zi w s k ład mies zan k i u zd atn iającej wo d ę. – M o g lib y ś my s p rawd zić p o b lis k ie o czy s zczaln ie – zap ro p o n o wał Liam. – Włamać s ię, zro b ić zd jęcia, p o s zu k ać in fo rmacji w k o mp u terach . – To jes t jak iś p o my s ł – p o wied ziała Alice z b ły s k iem w o k u . – Po d ejrzewam, że mu s ielib y ś my o d wied zić p rzy n ajmn iej p ięć lu b s ześ ć, n a wy p ad ek g d y b y s ię o k azało , że n iek tó re to p o d p u ch y . Ak cja mu s iałab y o b jąć in n e s tan y , żeb y

u d o wo d n ić, iż s k ażen ie n ie d o tk n ęło jed y n ie Kalifo rn ii. M amy wy s tarczająco d u żo b en zy n y , żeb y to zro b ić? – Zaraz, zaraz – p rzerwał jej Co le. – Ob ecn ie n as zy m p rio ry tetem p o win n o b y ć d o p raco wan ie s zczeg ó łó w atak u n a Th u rmo n d . W międ zy czas ie mamy czek ać n a p o s iłk i i s ię n ie wy ch y lać. J eś li ju ż k to ś s tąd wy jd zie, to ty lk o p o to , b y zrek ru to wać więcej lu d zi d o walk i. – Po s iłk i? – Liam p rak ty czn ie wark n ął. Co le u n ió s ł b rwi. – Ty d u p k u ! Nie wierzę! Po p ro s iłeś Harry ’eg o , żeb y wa lcz ył? ! – Sam to zap ro p o n o wał. J es t b ard zo ch ętn y , b y n as ws p o mó c. Przy p ro wad zi ze s o b ą o d d ział czterd zies tu b y ły ch wo js k o wy ch – o d p arł Co le, a n as tęp n ie zwró cił s ię d o d zieci: – W p rzeciwień s twie d o teg o , czeg o mó j b rat wam n ao p o wiad ał, n ig d y n ie p o p ro s iłb y m o p o mo c w walce n ik o g o , k to n ie ch ce teg o ro b ić. – Ile jes zcze razy b ęd ziemy mu s ieli to p o wtó rzy ć, zan im zro zu mies z, o co ch o d zi? – wtrąciła s ię Alice. – Dzieci n ie ch cą ż a d n ej walk i. – Prag n ą walk i. – Co le o b s zed ł s ied zący ch n a p o d ło d ze i s tan ął p ro s to p rzed n ią. – Nie ch cą ty lk o w n iej u czes tn iczy ć. – Nie. Ch cemy p rzep ro wad zić med ialn e b o mb ard o wan ie p rawd ą! – p o wied ział Liam. – Ujawn ić lo k alizację zn an y ch n am o b o zó w wraz z lis tami więzio n y ch w n ich d zieci. Zmo b ilizu jemy Amery k an ó w, b y p o ws tali i je wy zwo lili. Ows zem, wy wo ła to p ewien ch ao s , ale teraz, k ied y mamy d o wo d y n a to , że OM NI n ie jes t zaraźliwe, zwięk s za s ię p rawd o p o d o b ień s two , że s iły międ zy n aro d o we wk ro czą n a n as ze tery to riu m, b y wp ro wad zić p o k ó j. M am rację, p an i s en ato r? – Nie mo g ę d ać g waran cji, ale s p ró b u ję n ad ty m p o p raco wać. – Przes zaco wałeś liczb ę lu d zi, k tó ry ch to o b ch o d zi – p o wied ziałam, p o trząs ając g ło wą i zau ważając z p ewn y m zad o wo len iem, że p o zo s tali mn ie s łu ch ają. – Wiele razy p rzek o n ałam s ię, że jeś li ch cemy k ied y k o lwiek zrealizo wać n as ze zamiary , jeś li p rag n iemy to s k o ń czy ć, mu s imy to zro b ić s ami. Ob o zy s ą wy p o s ażo n e w wy my ś ln e s y s temy b ezp ieczeń s twa, a Gray n ieraz u d o wo d n ił, że zro b i ws zy s tk o , b y ch ro n ić s wó j ty łek . Sk ąd mo żemy mieć p ewn o ś ć, że w ch wili, k ied y u p u b liczn imy te in fo rmacje, wład za n ie o d eg ra s ię n a d zieciach ? Że ich n ie wy k o rzy s ta jak o zak ład n ik ó w, że ich n ie p rzen ies ie alb o n ie z a b ije, b y p o zb y ć s ię d o wo d ó w? J eś li wzięli to p o d u wag ę, p lan u jąc s wo ją s trateg ię, to zu p ełn ie n ie d ali teg o p o s o b ie p o zn ać. Co więcej, to , że d o k to r Gray n ie s tarała s ię o b alić mo ich arg u men tó w, d o d awało im jes zcze wag i.

– Ab s o lu tn ie n ie wo ln o wam tak p o p ro s tu u jawn ić in fo rmacji o Czy n n ik u Amb ro zja. Przy k ro mi, ale n ie mo g ę n a to p o zwo lić – d o d ała. – Nawet n ie p o d ejrzewacie, jak ą p an ik ę mo że to wy wo łać w s p o łeczeń s twie. – To p rawd a – p o p arła ją s en ato r Cru z. – Wo lałab y m u n ik n ąć wid o k u lu d zi, k tó rzy s k aczą s o b ie d o g ard eł, b y d o trzeć d o n atu raln y ch źró d eł wo d y . Zg ad zam s ię jed n ak z Alice, że p o trzeb u jemy d o wo d u . Nie d la s p o łeczeń s twa, ale d la n as zy ch s o ju s zn ik ó w z zag ran icy . Szmer, k tó ry p rzeb ieg ł p rzez tłu m, b y ł n iemal n amacaln y . Dzieci o d razu zaczęły zmien iać miejs ca i łączy ć s ię w g ru p y , ch ętn e wy ru s zy ć d o o czy s zczaln i. Co le ty lk o s ię im p rzy g ląd ał. J eg o d ło ń d rg n ęła b o leś n ie, k ied y ją u n ió s ł, b y ro zmas o wać k ark . Zas tan awiałam s ię, czy też d o s trzeg a p o wo ln y ro zp ad n as zeg o p lan u . Po ciąg , k tó ry m zawiad y waliś my p ewn ą ręk ą, całk iem wy p ad ł z to ró w. Kied y Co le n a mn ie s p o jrzał, w jeg o o czach b y ło b łag an ie i d es p eracja, jak iej n ig d y wcześ n iej u n ieg o n ie wid ziałam. Nie mo g łam teg o zn ieś ć. By łam b ard ziej n iż wś ciek ła. Zro b ił ws zy s tk o , co b y ło w jeg o mo cy , b y n am p o mó c, i zaws ze ws p ierał n as w tru d n y ch d ecy zjach . Nie wierzy łam, że d zieci p ró b o wały u s u n ąć g o teraz z p o zy cji lid era. Nie mo g łam p atrzeć, jak Liam i Alice rzu cają s o b ie p rześ miewcze s p o jrzen ia. W tej ch wili Co le ró wn ie d o b rze mó g ł wy jś ć z p o mies zczen ia, b o i tak n ik t p ró cz mn ie b y teg o n ie zau waży ł. – M am d la was p ewn e in fo rmacje, jeś li was to in teres u je – p o wied ział w k o ń cu . Alice p rzewró ciła o czami. – Na p ewn o – p ars k n ęła. – Twierd zicie, że ch cecie p rzek azać ś wiatu , k im s ą te d zieci, ale tak n ap rawd ę p o s łu g u jecie s ię n imi, b y wzb u d zić lito ś ć. – Co le ws u n ął ręce d o ty ln y ch k ies zen i d żin s ó w. J eg o g ło s b rzmiał co raz d o n o ś n iej, a o taczający g o h armid er cich ł. – J ed y n y m, co mo ty wu je b ard ziej n iż g n iew, jes t s trach . Pro s zę b ard zo , mo żecie u p u b liczn ić in fo rmacje o Amb ro zji. Zo b aczy my , g d zie to zap ro wad zi ten k raj, k ied y lu d zie zaczn ą ws zczy n ać zamies zk i, b y d o s tać s ię d o o s tatn ich źró d eł ś wieżej n ies k ażo n ej wo d y . Zamias t teg o mo żecie im jed n ak p o k azać as a ch o wan eg o p rzez Gray a w ręk awie: armię Czerwo n y ch , k tó rą b u d u je. – Co ty wy g ad u jes z? – o b u rzy ła s ię Alice. – Ws zy s cy wid zieliś cie, co s ię d ziś s tało w b azie w Kan s as . W wiad o mo ś ciach n ie p o d an o jed n ak , że is tn ieją d o n ies ien ia, iż atak u n ie d o k o n ało wo js k o , ty lk o o d d ział Czerwo n y ch . – Bard zo łatwo mó wić o d o n ies ien iach , k ied y n ie ma s ię ich czy m p o d ep rzeć –

o d p aro wała Alice. Co le o d zy s k ał jed n ak k o n tro lę n ad p o zwalając, b y to czy ła s ię o b o k n ieg o .

d y s k u s ją. Zn o wu

ją p ro wad ził, n ie

– Z zau fan eg o źró d ła wiem, że n ied alek o s tąd , w miejs cu o n azwie Sawto o th , zn ajd u je s ię o b ó z Czerwo n y ch . Ch ciałb y m s ię tam u d ać i u d o k u men to wać jeg o is tn ien ie o raz s zk o len ia, jak im p o d d awan i s ą tamtejs i więźn io wie. J es tem g o to wy p rzek azać zd o b y ty p rzez s ieb ie materiał Po więk s zen iu , p o d waru n k iem że zo s tan ie wy k o rzy s tan y w p o łączen iu z wy zwo len iem o b o zu . – Sk ąd mas z tę in fo rmację? – zap y tał Liam, mru żąc p o d ejrzliwie o czy . – Z zau fan eg o źró d ła. Liam p ars k n ął z n ied o wierzan iem. Co le zd o b y ł jed n ak zain teres o wan ie Alice. By ł jak k o t, k tó ry d o jrzał s k rad ającą s ię p o d ś cian ą my s z. Dzien n ik ark a ch ciała mieć tę h is to rię i n ie zamierzała ry zy k o wać, że k to ś s p rzątn ie jej tak ą g ratk ę s p rzed n o s a. – Do b ra, co p o wies z n a to , żeb y ś my wy s łali p ięć zes p o łó w d o o czy s zczaln i ś ciek ó w, a jed en p rzy d zielili to b ie d o zb ad an ia teg o miejs ca i zro b ien ia k ilk u zd jęć? – zap ro p o n o wała. – Po trzeb u ję ty lk o jed n ej d o d atk o wej o s o b y – o d p arł, p atrząc n a mn ie. – J a p ó jd ę – p o wied ział Liam, zan im zd ąży łam zareag o wać, i zacis n ął zęb y , rzu cając s wo jemu b ratu wy zwan ie. Co le zap ló tł ręce n a p iers i, ły p iąc n a mn ie o czami, jak b y czek ał n a k o ło ratu n k o we. Nie chce iść z Liamem. Wy raźn ie zo b aczy łam, że n ie ch o d zi o wątp liwo ś ci co d o teg o , czy jeg o mło d s zy b rat s o b ie p o rad zi, an i o b rak zau fan ia. – J a też ch ciałab y m wziąć w ty m u d ział – rzu ciłam. – Uważam… – Przecież p o wied ział, że wy s tarczy mu jed n a o s o b a. – Liam n ie o d p u s zczał. Zn ó w zwró cił s ię d o b rata: – Ch y b a że s ię o b awias z, że s p iep rzę tę two ją małą mis ję? Co le p ry ch n ął, wy k rzy wiając u s ta w k p iący m u ś mies zk u . – Do b rze, p o s tan o wio n e. Teraz n iech mi k to ś p o wie, jak wy g ląd a s p rawa z s amo ch o d ami. J ak ą ilo ś cią b en zy n y d y s p o n u jemy w tej ch wili. Do k to r Gray wró ciła n a miejs ce, wb iła wzro k w d ło n ie, k tó re p o ło ży ła n a k o lan ach , i ws łu ch ała s ię w p y tan ia s en ato r Cru z. Sp o tk an ie d o b ieg ło k o ń ca w mo men cie, k ied y o s tateczn ie u two rzy ło s ię p ięć zes p o łó w g o to wy ch d o o d wied zen ia o czy s zczaln i. Do wo d zen ie n ad n imi p rzejęła Alice, k tó ra p rzy d zieliła k ażd ej z g ru p in n y s tan k raju i s ama d o łączy ła d o wy b ran ej z n ich .

Nie ch ciałam zo s tać i s łu ch ać o s ch łej wy mian y zd ań międ zy Co le’em a Liamem. Od wró ciłam s ię n a p ięcie, led wie wy łap u jąc wy p o wied zian e d o mn ie s ło wa Pu lp eta, i s k iero wałam s wo je k ro k i d o tu n elu p ro wad ząceg o d o wn ętrza b azy . Nas tęp n ie u d ałam s ię d o p u s tej s ali k o mp u tero wej. Us iad łam n a miejs cu Nico i włączy łam wiad o mo ś ci n a ży wo . … oczywiście, jeśli te okropieństwa okażą się prawdziwe, prezydent będzie miał się z czego tłumaczyć… By ł to o s tatn i d ziałający k an ał in fo rmacy jn y . Po zo s tałe wy łączo n o jed en p o d ru g im. Po ws tał p ewien s ch emat: n ajp ierw s tacja emito wała wy wiad y z d ziećmi, p o tem w ro zmo wach tęg ich g łó w co raz częś ciej p ad ało zd an ie „to s ą p rawd ziwe o b o zy ”, a n as tęp n ie p rzek az s ię u ry wał. Wy g ląd ało n a to , że tej s tacji u d awało s ię u n ik n ąć cen zu ry d zięk i k reo wan iu g o ś cin n eg o k o men tato ra n a ad wo k ata d iab ła, a n ie n a tak zwan eg o ek s p erta. … a co, jeśli te dzieci nie mówią według gotowych scenariuszy? Co, jeśli to nie jest żaden wybieg mający na celu przykucie publicznej uwagi albo sianie zamieszania wśród rodziców? Jeśli zostały usunięte z programów rehabilitacyjnych, to czy nie są w niebezpieczeństwie? Powinniśmy się skupić na sprowadzeniu ich z powrotem do obozów, zanim będzie za późno. Pro wad zący p ro g ram u n ió s ł s iwe, k rzaczas te b rwi i p o wied ział g łęb o k im p rzen ik liwy m g ło s em: Czy pan naprawdę obejrzał te wywiady? Dzieci twierdzą, że nie ma żadnego programu. Biorąc pod uwagę, że minęło już prawie dziesięć lat, a informacje o sposobie leczenia są, łagodnie mówiąc, bardzo zdawkowe, jestem gotowy w to uwierzyć. Nie sądzę, by te dzieci ryzykowały upublicznianie swoich wizerunków, gdyby nie… Ek ran zaczął ś n ieży ć. I na tym koniec, p o my ś lałam, p o cierając twarz. W p o mies zczen iu b y ło ciep ło , a u rząd zen ia b u czały s wo ją melo d ię w id ealn y m u n is o n o . Zamk n ęłam o czy . Im d łu żej s ię im p rzy s łu ch iwałam, ty m łatwiej b y ło mi p rzy s wo ić zalew in fo rmacji, k tó ry wcześ n iej s p ad ł n a mn ie z h u k iem. Ty m łatwiej b y ło mi d ać s ię o g arn ąć cich emu g n iewo wi. Nie miało s en s u tłu mien ie teg o w s o b ie. By łam wś ciek ła n a d ecy zje p o d jęte p rzed n iemal d wu d zies to ma laty . Ten cały „sposób leczenia” to jakiś żart. Po d d an ie s ię in wazy jn emu zab ieg o wi, k tó ry mó g ł s ię u d ać alb o n ie, b y ło mas k o wan iem p ro b lemu , a n ie ro związan iem. Czu łam s ię d ziwn ie zd rad zo n a p rzez włas n ą n ad zieję. Sąd ziłam, że n au czy łam s ię ju ż n ie liczy ć n a rzeczy , k tó re s ą całk o wicie p o za mo ją k o n tro lą. Niemn iej jed n ak … M imo ws zy s tk o cierp iałam. Jaki jest sens wyzwalania dzieci, jeśli nie czeka ich żadna przyszłość? Na s amą my ś l ś cis n ęło mn ie w g ard le. W obozach są przynajmniej chronione przed tym, z czym musiałyby się mierzyć tutaj.

J ak wielu lu d zi n ap rawd ę z o twarto ś cią p rzy jęło b y to , że „o d mień cy ” ch o d zą p o ich u licach ? Zwalczy łam o d ru ch , b y p o d ejś ć d o map y s atelitarn ej Th u rmo n d , zerwać ją ze ś cian y i włas n o ręczn ie p o d rzeć n a ty s iące mały ch k awałeczk ó w – tak ich , n a jak ie ro zp ad łam s ię w ś ro d k u . Czemu p o p ro s tu n ie p o zwo lić, b y SSP i wo js k o ewak u o wało o b ó z, a n as tęp n ie s tarło b u d y n k i z p o wierzch n i ziemi, n ie p o zo s tawiając p o n ich n awet ś lad u ? Ponieważ póki dzieci przebywają w obozie, mogą zostać zmuszone do poddania się operacji, czy tego chcą, czy nie. Ponieważ zasługują na to, by móc wybrać, jak przeżyć własne życie. Ponieważ długie lata nie widziały swoich rodzin. Ponieważ tak trzeba. Ws tałam i ro zciąg n ęłam zas tałe k o ń czy n y , p o czy m p o d es złam d o map y Th u rmo n d i p rzy g ład ziłam o d k lejający s ię o d ś cian y ró g . Op ró cz k o men tarzy i s y mb o li, k tó re s ama n an io s łam, zn ajd o wały s ię tam ró wn ież n o we. Zau waży łam międ zy in n y mi n ary s o wan e p rzez Co le’a s trzałk i o zn aczające k ieru n ek atak u . Plan zak ład ał, że wjed ziemy wo zami b o jo wy mi d o ś ro d k a p rzez g łó wn ą b ramę. Po d ejrzewałam, że mieliś my u d awać alb o d o d atk o we jed n o s tk i ewak u acy jn e, alb o s iły ws p arcia. Pierws ze u d erzen ie miało b y ć wy mierzo n e w In firmerię i Wieżę Ko n tro ln ą – d wó jk i lu b tró jk i b o jo wn ik ó w miały p rzen ik n ąć p rzez k ręg i Barak ó w. Co fn ęłam s ię, b y zo b aczy ć p ełn y o b raz, i u s iad łam p rzy jed n y m z p u s ty ch b iu rek . To słuszne posunięcie. Wied ziałam, że trzeb a ty lk o p rzek o n ać d o n ieg o p o zo s tały ch . Drzwi o two rzy ły s ię z imp etem. – J ak to s ię… ? – Od wró ciłam g ło wę i p rzerwałam w p ó ł s ło wa. By ł to n ie Co le, jak s ię s p o d ziewałam, ale Liam. Zacis k ał zęb y , a z jeg o n ieb ies k ich o czu s y p ały s ię g ro my . Niczeg o n ie mu s iałam s ię d o my ś lać – k ip iał z wś ciek ło ś ci. Trząs ł s ię z wy s iłk u , jak ieg o wy mag ało wejś cie d o ś ro d k a i zamk n ięcie za s o b ą d rzwi z zach o wan iem p o zo ró w s p o k o ju . Cały mó j ś wiat p o ch y lił s ię w jeg o s tro n ę. By ło we mn ie mn ó s two p u s ty ch p rzes trzen i, z czeg o n ajwy raźn iej n ie zd awałam s o b ie s p rawy , p ó k i s ię n ie p o jawiał, b y je wy p ełn ić. Tęs k n o ta zamien iła s ię w g łu ch y b ó l o tęp iający mi u my s ł. Gn iew Liama zd erzy ł s ię z mo ją ro zp aczą tak mo cn o , że aż try s n ęły is k ry i zo s taliś my zamk n ięci w n aelek try zo wan ej ch wili cis zy . – Przep ras zam – o d ezwałam s ię w k o ń cu . – Wiem, że jes t za p ó źn o , ale p rzep ras zam. Liam o d ch rząk n ął i o d p arł cich o : – Od jak d awn a wies z?

Nie b y ło s en s u k łamać an i o s ład zać p rawd y . J u ż d łu żej n ie mo g łam. Nie p o trafiłam n o s ić p o d s k ó rą p o czu cia win y , k tó re ro zd zierało mn ie n a p ó ł za k ażd y m razem, g d y co ś p rzed n im taiłam alb o wy p o wiad ałam ch o ćb y n ajmn iejs ze k łams two . Co le p o p ro s ił mn ie, b y m d o trzy mała tajemn icy , i zro b iłam to , p o n ieważ u ważałam, że ma p rawo u p o rać s ię ze s wo imi d emo n ami n a włas n y ch waru n k ach i w s wo im temp ie. Nie p o win n am b y ła jed n ak d o p u ś cić, b y to p rzed s tawien ie trwało tak d łu g o , s k o ro ws zy s tk ich raczej d zieliło n iż jed n o czy ło . Co więcej, w tej ch wili n ie s ąd ziłam, że jes t mo żliwe, b y Liam zn ien awid ził mn ie jes zcze b ard ziej. – To s tało s ię w Bazie – o d p arłam. – Kied y wró cił wraz z in n y mi ag en tami, b y ją o d b ić, u rato wał mi ży cie. Wted y to zo b aczy łam. Liam g wałto wn ie n ab rał p o wietrza i d ając u jś cie s wo jej fu rii, waln ął p ięś cią w ś cian ę o b o k d rzwi tak mo cn o , że p o s y p ał s ię ty n k . – Au ! Ch o lera jas n a! – Od s k o czy ł, p rzy cis k ając d ło ń d o p iers i. – Ch ry s te, jak mo g ła mi p o rad zić, że d zięk i temu p o czu ję s ię lep iej? Zerwałam s ię n a ró wn e n o g i i ru s zy łam k u n iemu , zan im zd ąży łam s ię o p amiętać. – Kto ? Alice? – zg ad y wałam, k arcąc s ię za g o ry cz, k tó rą s ły s załam we włas n y m g ło s ie. – J as n e, b o n a wieś ć o ty m, że mó j b rat jes t Czerwo n y m, o d razu p o leciałem d o p ierws zej lep s zej d zien n ik ark i! – wy p alił. – Vid a . Py tałem ją, g d zie jes teś . – Wy b acz – o d p arłam. Sły s ząc, jak to s ło wo wy ch o d zi z mo ich u s t, zd ałam s o b ie s p rawę, że d o tej p o ry b alan s o wałam n ad p rzep aś cią. Teraz jed n ak u ch o d ziły ze mn ie res ztk i s iły … Po czu łam, że ro b ię k o lejn y k ro k , ale k o lan a u g ięły s ię p o d e mn ą i u p ad łam n a p o d ło g ę. Nie p o trafiłam zn aleźć o d p o wied n ich s łó w, n ie u miałam ich p o s k ład ać w jed n ą cało ś ć. Przy cis n ęłam d ło n ie d o twarzy i wy b u ch łam n iep o h amo wan y ch p łaczem. – Przep ras zam, p rzep ras zam, p rzep ras zam… Sły s załam, że d o mn ie p o d ch o d zi, a p rzez s zp ary międ zy p alcami zo b aczy łam, że s iad a n ieo p o d al n a ziemi i o p iera s ię o b iu rk o . Po ło ży ł ręce n a k o lan ach , p o zwalając, b y s p u ch n ięta p rawa d ło ń zawis ła w p o wietrzu . Nie o d zy wał s ię an i s ło wem. Nie wied ziałam, czy czek a, aż s k o ń czę, czy aż co ś w n im s amy m p ęk n ie. – Twierd zi, że k azał ci p rzy s iąc n a włas n e ży cie, że mi n ie p o wies z – o d ezwał s ię w k o ń cu zach ry p n ięty m g ło s em. – Że to jeg o p o win ien em win ić, n ie cieb ie. – Tak . Ale mo g łam ci p o wied zieć mimo ws zy s tk o – wy s zep tałam. – J ed n ak teg o n ie zro b iłaś .

– Nie zro b iłam. Wy d ał z s ieb ie jęk fru s tracji i p rzeczes ał ręk ą wło s y . – Ru b y , mo żes z p rzy n ajmn iej p o mó c mi zro zu mieć, d laczeg o ? Ch cę d o teg o d o jś ć… To mn ie d o b ija. Nie p o jmu ję, czemu żad n e z was n awet n ie s p ró b o wało ze mn ą p o ro zmawiać. – Dlateg o , że… Wiem, jak to jes t, g d y … – Z tru d em s zu k ałam o d p o wied n ich s łó w, a k ied y s twierd ziłam, że ju ż je mam, wy my k ały mi s ię. – Sy tu acja mo ja i Co le’a jes t in n a n iż was za. J es teś my n ieb ezp ieczn i. Wiem, że tru d n o ci teg o s łu ch ać, ale tak a jes t p rawd a, p rzy k ro mi. Świad czy o ty m s p o s ó b , w jak i żo łn ierze trak to wali Po marań czo wy ch i Czerwo n y ch w Th u rmo n d , o raz tru d , jak i Zu mu s iała wło ży ć, b y n au czy ć s ię k o n tro lo wać s wo je zd o ln o ś ci. I ciąg le wid zę to w twarzy k ażd eg o d zieck a, z k tó ry m ro zmawiam. W p ełn i ro zu miałam, d laczeg o Co le n ie p o wied ział o ty m an i to b ie, an i ro d zico m. Ży łam w s trach u , że k to ś o d k ry je mó j s ek ret, i Co le miał tak s amo . Najp ierw k ry ł s ię p rzed ro d zin ą, a p ó źn iej p rzed res ztą Lig i. – Nik t z Lig i n ie miał o ty m p o jęcia? – zap y tał z n ied o wierzan iem. – Wied ziały trzy o s o b y : Alb an , Cate i ja. Nik t więcej. Wes tch n ął g łęb o k o , p o trząs ając g ło wą. – Ch ciałab y m mó c ci to lep iej wy jaś n ić – ciąg n ęłam. – Nieu s tan n ie my ś lałam o ty m, jak d łu g o s ama u k ry wałam p rawd ę p rzed ś wiatem. Sześ ć lat. A p ó źn iej w jed n ej ch wili, mając zaled wie k ilk a s ek u n d n a d ecy zję, mu s iałam o d k ry ć p rzed wami, czy m jes tem, żeb y wy d o s tać n as z rąk tamtej k o b iety . To b y ła jed n o cześ n ie n ajtru d n iejs za i n ajp ro s ts za d ecy zja, jak ą k ied y k o lwiek p o d jęłam. Z jed n ej s tro n y o zn aczała zap ewn ien ie wam b ezp ieczeń s twa, z d ru g iej ry zy k o u traty p rzy jaźn i całej was zej tró jk i. – Czy mó wis z o … ? To d ziało s ię w les ie p o ty m, jak p rawie wp ad liś my w łap y ło wcy … – Liam u s iło wał p o s k ład ać frag men ty ws p o mn ien ia. – M y ś lałaś , że cię zo s tawimy … – Tak . – Wy p o wied zen ie k o lejn y ch s łó w p rzy p rawiło mn ie o o s try b ó l w k latce p iers io wej. – Po ro zmawiałeś ze mn ą jed n ak i p rzek o n ałeś mn ie, że ws zy s cy ch cecie, b y m d alej b y ła częś cią was zej g ru p y . Nie mas z p o jęcia, jak to jes t, k ied y s ły s zy s ię co ś tak ieg o p o latach s p ęd zo n y ch s amo tn ie we włas n ej g ło wie… Od mien iłeś wted y mo je ży cie. Wiem, że zab rzmi to g łu p io , ale w g łęb i s erca u wierzy łam, że mo g ę zro b ić to s amo d la Co le’a. Prag n ęłam d o p ro wad zić g o d o mo men tu , k ied y p rzes tan ie s ię tak b ard zo ws ty d zić teg o , czy m jes t. Ch ciałam, b y czu ł s ię k o mfo rto wo z ty m, że jes t jed n y m z n as , i b y n ie b y ł tak s tras zn ie s amo tn y . Nie mo g łam teg o zn ieś ć. Wciąż jes t

u więzio n y p o międ zy d wo ma ś wiatami. Nie jes t jed n y m z n as , ale d o ro s ły m też n ie. – Bo tak wy b rał. M ó g ł n am p o wied zieć. – Wid ziałeś , jak zareag o wała p o ło wa d zieci, k ied y ws p o mn iał o o b o zie d la Czerwo n y ch ? Patrzy łeś n a Oliv ię? Na Bretta? Co le n ie zn alazł w ich o czach ak cep tacji. Wid ząc ich , zap ewn e my ś lał: „Ws zy s cy mn ie zn ien awid zą. Będ ą s ię mn ie b ać. Nig d y więcej n ie s p o jrzą mi w twarz”. Liam wb ił wzro k w s wo je d ło n ie. – Sama też mas z ciąg le tak ie o b awy ? – zap y tał. – Przy ch o d zą i o d ch o d zą – p rzy zn ałam cich o . – Czas em. Kied y jes tem z to b ą, czu ję s ię jak p ro mień s ło ń ca… Od g an ias z o d e mn ie całe zło . Co le jed n ak ro zu mie mro k , k tó reg o n ie jes tem w s tan ie z s ieb ie wy rzu cić. Kied y ś s ąd ziłam, że jes t ty p em faceta, k tó ry n iczeg o s ię n ie b o i, ale o n b o i s ię włas n eg o cien ia, Liam. M y ś lę, że d o p iero d zis iaj zro zu miałam, jak b ard zo o b awiał s ię p rzed to b ą o d s ło n ić. – Ale to s tras zn ie n ies p rawied liwe. – Gło s Liama n ab rzmiewał k o lejn ą falą g n iewu . – Wiem, że n ie p o win ien em, ale n ien awid zę g o za to , że p o my ś lał, iż ja, mama, Harry czy k tó rek o lwiek z d zieci, wielb iący ch p rzecież ziemię, p o k tó rej s tąp a, p rzes talib y ś my g o k o ch ać. Szk o d a, że n am n ie zau fał, b o o trzy małb y ws p arcie. Dla mn ie to n ic n ie zmien ia. – Nic? – Zu p ełn ie n ic – p o wtó rzy ł z zaciek ło ś cią w g ło s ie. – Op ró cz teg o , że teraz wiem, że n ie p o d p alał mi zło ś liwie zab awek zap ałk ami. A to ju ż ch y b a co ś . – Nie p o trafił teg o k o n tro lo wać. Nad al ma z ty m p ro b lemy . Liam n ie wy g ląd ał n a p rzek o n an eg o . – Po ty m, co mi zad emo n s tro wał, zu p ełn ie n ie o d n io s łem tak ieg o wrażen ia. – Nap rawd ę. – Nie d awałam za wy g ran ą. – Ws zy s tk o zależy o d s y tu acji. Najgorzej jest wtedy, kiedy się boi albo kiedy ktoś go zrani, albo kiedy ty umierasz, d o d ałam w my ś lach . – Ale jeś li ty to p o trafis z, to o n też mu s i. – Op an o wan ie k o n tro li n ad zd o ln o ś ciami n ie o zn acza jes zcze, że lu d zie u fają ci, że d o k o n as z właś ciwy ch wy b o ró w, p rawd a? – Po czu łam, jak g ło s łamie mi s ię w p o ło wie zd an ia, i n aty ch mias t p o żało wałam, że p o ru s zy łam tę k wes tię. – O czy m ty mó wis z… ? – Liam mo cn o ś ciąg n ął b rwi. Wid ziałam, jak g n iew u latu je z n ieg o zas tąp io n y p rzez o s łu p ien ie i s zo k . – Zn alazłaś mó j lis t? Ru b y , d laczeg o n ic n ie p o wied ziałaś ?

– A co miałam p o wied zieć? M as z rację, że mi n ie u fas z. Ty lk o s p ó jrz, d o k ąd d o p ro wad ziło cię to w p rzes zło ś ci. – Nie! Ch o lera jas n a! Nie p o win ien em b y ł p is ać ty ch b zd u r, ale p rzeczu wałem, że Co le k aże mi o d ejś ć. Że p rzek o n a cię, iż tak b ęd zie lep iej. Od s u n ęłam s ię o d n ieg o . Nie ch ciałam s łu ch ać d als zy ch wy jaś n ień , b o b ó l, k tó ry mn ie wy p ełn iał, s tał s ię tak s amo n iezn o ś n y jak tamtej n o cy . Liam n ie p o zwo lił mi jed n ak o d ejś ć. Us iad ł p rzed e mn ą i p o raz p ierws zy o d d łu g ieg o czas u , k tó ry b y ł d la mn ie n ib y całe lata, wy s u n ął d ło ń , b y d o tk n ąć mo jeg o ramien ia… J ed n ak k ied y ty lk o zg iął ręk ę, s k rzy wił s ię z b ó lu . – Au , ch o lera! – Po k aż. – Os tro żn ie u jęłam jeg o d ło ń , b y s ię jej p rzy jrzeć. J ej d o ty k wy s tarczy ł, b y n a n o wo p rzy s p ies zy ł mi p u ls , a mó j n as tró j zaczął s ię zmien iać. Liam s p o jrzał n a mn ie i p o czu łam, jak b y w ten s p o s ó b ró wn ież czu le mn ie d o ty k ał. Zas tan awiałam s ię, czy też za ty m tęs k n ił i czy tak jak ja o d czu wał g ro mad zące mu s ię p o d s ercem ciep ło . Po trzeb ę. Ud erzając w ś cian ę, ro zciął s o b ie s k ó rę n a k ły k ciach . Ran a ju ż n ie k rwawiła, ale jej o k o lice zaczy n ały s in ieć i p u ch n ąć. Bad ałam jeg o d elik atn e k o ś ci, p o zwalając, b y lu źn y wark o cz o p ad ł mi n a ramio n a. Liam s ięg n ął d o n ieg o zd ro wą ręk ą, u jął g o międ zy p alce i p rzeciąg n ął je p rzez całą d łu g o ś ć. Kied y mu s n ął mó j o b o jczy k , ws trzy małam o d d ech i zamk n ęłam o czy . Po czu łam, jak o taczające n as ciep łe p o wietrze d rg n ęło , k ied y s ię k u mn ie n ach y lił i p o g ład ził p alcem s k rawek mo jej o d s ło n iętej s k ó ry . Nie zas łu g iwałam n a czu ło ś ć, ale min ęło ty le czas u , a ja p rag n ęłam g o tak b ard zo , że n ie miałam s iły s ię ty m p rzejmo wać. Un io s łam jeg o d ło ń i p rzy cis n ęłam ją d o u s t w miejs cu s k aleczen ia. Zamk n ął o czy i zad rżał. – Nie s ą złaman e – wy s zep tałam, mu s k ając o d d ech em jeg o s k ó rę. – To ty lk o s tłu czen ie. – A my ? J eg o p y tan ie wy p ełn iło mn ie w ró wn ej mierze n ad zieją i s trach em. – Nie p o trafię zap o mn ieć, a ty ? – o d p arłam. – Czy to ma zn aczen ie? Nie ch cę zap o min ać. Przes zliś my b ard zo wiele, to p rawd a, ale czy to ma zn aczen ie, s k o ro id ziemy d o p rzo d u tą s amą d ro g ą? Os tatn ie k ilk a d n i b y ło p iek łem. Patrzę n a two ją twarz i tak s tras zn ie żału ję, że n ap is ałem ten id io ty czn y lis t. Żału ję, że n ie p o wied ziałem ci o Alice. Ch ciałam s ię p o czu ć ch o ć o d ro b in ę p o trzeb n y . Ch ciałem, żeb y ś zo b aczy ła, że jes tem co ś wart.

– Liam… – Ws trzy małam o d d ech . – Zaws ze to wied ziałam. Tak b ard zo p rag n ę mieć n o rmaln e ży cie. Wró cić d o d o mu i zn ó w p o b y ć z ro d zin ą. Wierzy łam, że zd o łam s ię n ap rawić i s tać s ię o s o b ą, k tó ra zas łu g u je n a k o g o ś tak ieg o jak ty . I n a Zu , Pu lp eta, Vid ę, J u d e’a, Nico i Cate. Sąd ziłam, że d zięk i leczen iu zn ó w b ęd ę n o rmaln a. Prag n ęłam jed y n ie, żeb y to s ię wres zcie s k o ń czy ło . Ale teraz ch cę ty lk o b y ć lep s za d la s amej s ieb ie. Nie p o zwo lę, b y k to ś in s talo wał mi co ś w g ło wie alb o mies zał w ty m, k im jes tem. Kied y to ws zy s tk o s ię s k o ń czy , n iezależn ie o d teg o , ile czas u to zajmie, ju ż n ig d y n ie b ęd ę mu s iała k o rzy s tać ze s wo ich zd o ln o ś ci. Ale teraz jes zcze mu s zę i to u fając, że d ziałam d la d o b ra in n y ch . Po wied z mi, co mam zro b ić, b y zas łu ży ć n a two ją o b ecn o ś ć w s wo im ży ciu , a to zro b ię. Zro b ię ws zy s tk o … Liam p rzes u n ął d ło n ią w g ó rę p o mo im wark o czu i p o g łas k ał mn ie p o p o liczk u . J eg o u s ta d o tk n ęły mo ich i ro zk witła we mn ie czy s ta ws p an iała u lg a. Po ch wili o d s u n ął s ię i u ważn ie b ad ał mo ją reak cję. Kied y u ś miech n ęłam s ię n ieś miało , zn o wu mn ie p o cało wał, ro zb ijając w d ro b n y mak res ztk i mo ich wątp liwo ś ci. Po g łęb iłam p o cału n ek , ch cąc o d eb rać mu d ech , tak jak o n ro b ił to ze mn ą. Od s u n ął s ię, ale p o liczk i mu p ło n ęły , a o czy b ły s zczały . Wied ziałam, że jeg o twarz wy raża to s amo co mo ja. Cała d y g o tałam, n ie mo g ąc s ię d o czek ać n a więcej, p rag n ąc jed y n ie p o d ąży ć za g wałto wn ą miło ś cią, k tó rą d o n ieg o czu łam. Uważając n a zran io n ą d ło ń , Liam u k lęk n ął, a n as tęp n ie wy ciąg n ął d o mn ie ręk ę i zaczął ws tawać z p o d ło g i. Nag le jed n ak k ątem o k a co ś zau waży ł i s tan ął jak wry ty . – Co to jes t? – zap y tał, zb liżając s ię d o wy d ru k u p rzy mo co wan eg o taś mą d o ś cian y . – To Th u rmo n d – wy jaś n iłam. – Harry zd o b y ł to zd jęcie o d s wo jeg o k o n tak tu w rząd zie. Liam p o wo li s ię d o mn ie o d wró cił. – Czy to … ? Czy to ws zy s tk o jed en o b ó z? Po d es złam b liżej i o p arłam s ię o jeg o ramię. – Wieża Ko n tro ln a, In firmeria, M es a, Fab ry k a… Ws zy s tk o o zn aczy łam, s p ó jrz. Po k iwał g ło wą w milczen iu . – Gd zie mies zk ałaś ? Wy ciąg n ęłam ręk ę, b y ws k azać n a rzęd y liczn y ch b rązo wy ch b u d y n k ó w o taczający ch g ó ru jącą n ad n imi ceg lan ą wieżę. – Barak d wad zieś cia s ied em. – Ru b y , to jes t… Z two ich o p o wieś ci o Th u rmo n d wied ziałem, że jes t wielk i, ale

n ie aż tak ! – Po trząs n ął g ło wą, b u rcząc co ś p o d n o s em tak cich o , że n ie ro zró żn iałam s łó w. Kied y zn ó w n a mn ie s p o jrzał, wy g ląd ał n a p o ru s zo n eg o . – Teraz ro zu mies z? – zap y tałam. – J eś li ch cemy wy zwo lić Th u rmo n d , mu s imy p rzy g o to wać ak cję z p rawd ziweg o zd arzen ia. Żeb y p o k o n ać żo łn ierzy , p o trzeb o walib y ś my s etek cy wili, a i tak n ie wiad o mo , czy u d ało b y s ię im s fo rs o wać b ramę. Po d o b a mi s ię to , co p ró b u jecie zro b ić, i u ważam, że p o win n iś my p o łączy ć n as ze s trateg ie. Zwró cić całą u wag ę med ió w n a Th u rmo n d i wy p u ś cić materiał w mo men cie atak u . M o g lib y ś my wy k o rzy s tać med ia d o p rzek azan ia in fo rmacji o miejs cu zb ió rk i, g d zie ro d zice b ęd ą mo g li o d eb rać s wo je u wo ln io n e d zieci. – Ale n ajp ierw k to ś mu s i p rzen ik n ąć d o ś ro d k a i zain s talo wać p ro g ram k o mp u tero wy , k tó ry u n ies zk o d liwi ich s y s tem b ezp ieczeń s twa – p o wied ział Liam. – J es t d o k ład n ie tak , jak p o d ejrzewałem. Ty ch ces z to zro b ić… – Nie mam wy jś cia. – Właś n ie, że mas z! – zap rzeczy ł o s tro . – Nie ma mo wy , żeb y m cię p u ś cił! Ob iecaj mi, że k ied y wró cę, u s iąd ziemy i o mó wimy tę częś ć p lan u , Ru b y . Błag am cię. Wy g ląd ał n a tak zd ru zg o tan eg o tą my ś lą, że mimo wo ln ie s ię zg o d ziłam. M o g liś my p o ro zmawiać, ale wied ziałam, że to i tak n iczeg o n ie zmien i. M u s iałam to zro b ić. Uś cis n ął mo ją d ło ń . – J es tem tak im id io tą… M y ś lałem, że Co le wciąg n ął w to Harry ’eg o , żeb y s ię n a mn ie o d eg rać. A p rzecież to d lateg o , że jak o b y ły wo js k o wy zn a s ię n a teg o ty p u ak cjach . – Harry n ap rawd ę ch ce wziąć w ty m u d ział. – Sk ąd wies z? Ro zmawiałaś z n im? – Ty lk o p rzez ch wilę. Po wied ział mi, że o d n aleźli Cate i p o zo s tały ch i wy ciąg n ęli ich z więzien ia. Liam ro ześ miał s ię cich o . – M o żn a s ię b y ło teg o s p o d ziewać! Harry Zawo d o wy Bo h ater! Po win n aś jes zcze p o zn ać Harry ’eg o Kib ica, Harry ’eg o Szefa Ku ch n i i Harry ’eg o M ech an ik a. On n ie ro b i n ic n a p ó ł g wizd k a. Zn o wu ws p arłam s ię n a jeg o ramien iu , u s iłu jąc zas tąp ić ws p o mn ien ie, k tó re zo b aczy łam w u my ś le Co le’a, czy mś łatwiejs zy m d o s trawien ia. – J ak two ja mama g o p o zn ała? Nig d y n ie p rzy s zło mi d o g ło wy , żeb y cię o to zap y tać…

– O Bo że, to tak ro man ty czn e, że aż o b rzy d liwe. – Liam s ię wzd ry g n ął. – Kied y mama w k o ń cu o d es zła… Kied y p o s tan o wiła zo s tawić s wo je d awn e ży cie, wp ak o wała n as d o au ta i jech ała p rzez całą n o c, żeb y jak n ajb ard ziej o d d alić s ię o d d o mu . Samo ch ó d zep s u ł s ię w Karo lin ie Pó łn o cn ej. Harry właś n ie wracał n a s tałe ze s łu żb y za g ran icą i zo b aczy ł, jak mama wy d ziera s ię n a s tarą to y o tę, waląc w mas k ę w atak u s zału . Zatrzy mał s ię o b o k i zap ro p o n o wał, że rzu ci o k iem n a n as ze au to , a k ied y s ię o k azało , że trzeb a wy mien ić częś ci, zawió zł n as ws zy s tk ich d o d o mu s wo jej matk i. Ko b ieta ty lk o s p o jrzała n a n as zą mamę i w jed n ej ch wili zaad o p to wała ją w p ełn y m teg o s ło wa zn aczen iu , p o mijając jed y n ie k wes tie p rawn e. Zo s taliś my z n imi p rzez ty d zień . Po d ejrzewam, że Harry n ig d y w ży ciu n iczeg o n ie n ap rawiał tak p o wo li. M ó wiłem ju ż, że właś n ie s k o ń czy ł s łu żb ę w armii i zamierzał o two rzy ć wars ztat s amo ch o d o wy ? Up arł s ię, żeb y mama zo s tała jeg o p ierws zą k lien tk ą, i n aleg ał, b y p o zwo liła zrep ero wać au to za d armo , co miało mu p rzy n ieś ć s zczęś cie w in teres ach . Drań łg ał jak p ies , że n ie jes t w s tan ie zd o b y ć p o trzeb n y ch częś ci, żeb y ty lk o p rzed łu ży ć n as zą wizy tę. Dzięk i temu mama miała czas , b y zn aleźć p racę i p rzy tu ln e miejs ce d o mies zk an ia. Zaczęli s ię jed n ak ze s o b ą u mawiać d o p iero p o trzech latach . Wcześ n iej mama… n ie b y ła g o to wa n a zmian y w tej k wes tii. A p ó źn iej zak o ch ali s ię w s o b ie jak d zieci. – Nieźle – p o wied ziałam. – Co za zrząd zen ie lo s u . Gd y b y p o jech ała in n ą d ro g ą alb o g d y b y o n p rzejeżd żał tamtęd y g o d zin ę wcześ n iej lu b p ó źn iej… – Có ż… – Liam lek k o s p u ś cił g ło wę. – Z n ami b y ło p o d o b n ie, p rawd a? Ch y b a ci teg o n ie mó wiłem, ale w d zień , k ied y cię s p o tk aliś my , zn aleźliś my s ię n a zach o d zie Wirg in ii p rzez zu p ełn y p rzy p ad ek . Ro b iłem ws zy s tk o , co w mo jej mo cy , żeb y tamtęd y n ie jech ać. – Z p o wo d u two jeg o o jca? – Zary zy k o wałam. – Wid zę, że Co le cię wtajemn iczy ł. – Zaczek ał, aż p o k iwam g ło wą, p o czy m d o d ał: – Od n o s iłem wrażen ie, że n ad cały m s tan em wis i zło wies zcza ch mu ra. M am wielk ie s zczęś cie, że n ie p amiętam n as zeg o ży cia z czas ó w s p rzed p o jawien ia s ię Harry ’eg o , b o z teg o , co o p o wiad ali mi mama i Co le, to b y ło p rawd ziwe p iek ło . J u ż jak o małe d zieck o wied ziałem jed n ak wy s tarczająco d u żo , b y o b awiać s ię Wirg in ii i mężczy zn y , k tó ry tam mies zk ał. Gd y mama ws p o min ała o min io n y ch wy d arzen iach , zaws ze zazn aczała, że d ziały s ię w Wirg in ii Zach o d n iej. Kied y p ewn eg o razu d o k u czałem Co le’o wi, n as tras zy ł mn ie, że jeś li s ię n ie u s p o k o ję, to ten mężczy zn a p rzy jd zie p o mn ie i mn ie zab ierze. – Sk rzy wił s ię. – Wiem, że ten czło wiek wciąż ży je i tam mies zk a. M imo u s iln y ch zap ewn ień Pu lp eta o irracjo n aln o ś ci mo jeg o lęk u n ie

mo g łem s ię g o p o zb y ć. Zan im s k o ń czy łem o s iemn aś cie lat, b ałem s ię, że jeś li tam wró cę, to o n mn ie o d n ajd zie i n ie p o zwo li mi o d ejś ć. – W tak im razie czemu tamtęd y jech aliś cie? – Wied ziałam, że Liam miał ś wietn ą o rien tację w teren ie i z łatwo ś cią mó g ł o min ąć ten s tan . – Po n ieważ p ewn a ło wczy n i n ag ró d , Lad y J an e, ś cig ała n as d o u p ad łeg o . Ch ciałem ją zg u b ić. Kied y tak jech aliś my , zau waży łem n azwę n as zeg o s tareg o mias teczk a i p o p ro s tu … To b y ło jak zato czen ie k o ła, d o mk n ięcie etap u , k tó ry , ch o ć o ty m n ie wied ziałem, zo s tawiłem o twarty . Wted y w razie czeg o b y łb y m ju ż w s tan ie s ię s tamtąd wy d o s tać. Wied ziałem, że jeś li zajd zie tak a p o trzeb a, mo g ę z n im walczy ć i wy g rać, że mama i Co le s ą b ezp ieczn i. J ad ąc tamtęd y , miałem wrażen ie, że o d b ieram mu o s tatn ie res ztk i k o n tro li, jak ą ma n ad mo im ży ciem. M u s iałem tam wró cić, żeb y s o b ie to u ś wiad o mić. Nie wiem, czy k ied y k o lwiek b y m u wierzy ł, że mo g ę to zro b ić, g d y b y m n ie zn alazł s ię tam wted y razem z wami ws zy s tk imi. Po czu ł d rżen ie mo jej d ło n i i p rzy cis n ął ją s o b ie d o p iers i, tak że p o d p alcami miałam jeg o d u d n iące s erce. – Zmierzam d o teg o , że mimo całeg o zła, k tó re n as o tacza, u ważam, że w s amej es en cji ży cie jes t d o b re. Nie o b arcza n as n iczy m, czeg o n ie b y lib y ś my w s tan ie zn ieś ć… I n awet jeś li to tro ch ę trwa, ws zy s tk o zaws ze k o ń czy s ię tak jak p o win n o . Z całeg o s erca p rag n ę, żeb y ś s ię o d teg o u wo ln iła. Ch cę ru s zy ć n a Th u rmo n d i wy zwo lić te b ied n e d zieci, żeb y ś mo g ła zamk n ąć tamten etap . A jeś li n am s ię n ie u d a i ws zy s tk o o b ró ci s ię p rzeciwk o n am, to ch cę p rzy n ajmn iej, żeb y ś wied ziała, że cię k o ch am i n ic n ig d y teg o n ie zmien i. – J a też cię k o ch am. – Zaru mien iłam s ię w o d p o wied zi n a jeg o u ś miech , zas k o czo n a, że wy p o wied zen ie ty ch s łó w jes t tak p rzy jemn e. Kocham cię. Kocham cię. Kocham cię. – Nares zcie. Sławn y u ro k Stewarta cię p o walił, co ? Ro ześ miałam s ię. – Na to wy g ląd a. Ale n ie b y ło łatwo , co ? – No , n ie wiem. Drzwi zn o wu s ię o two rzy ły . Wy ch y liłam s ię z o b jęć Liama, wy ciąg ając s zy ję, b y zo b aczy ć, k to to . W p ro g u s tan ął Nico , k tó ry co fn ął s ię n a n as z wid o k , b ąk ając: – Przep ras zam. Wy … – Cześ ć – rzu ciłam. – Zap o mn iałem, że… M am co ś d o zro b ien ia. – Zak o ły s ał s ię n a p iętach . – Ale jeś li ch cecie tu zo s tać, to s o b ie p o rad zę…

– Nie – p o wied ział Liam, s p o g ląd ając n a mn ie. – J u ż s k o ń czy liś my , p rawd a? – Sala jes t d o two jej d y s p o zy cji – p o twierd ziłam. – Ale p o tem s p ró b u j s ię tro ch ę p rzes p ać, zg o d a? Nico p o k iwał g ło wą z ro ztarg n ien iem. Stan ęłam n a ch wilę w d rzwiach , p atrząc, jak p o d ch o d zi d o s wo jeg o k o mp u tera i d aje s ię zalać n ieb ies k o b iałemu ś wiatłu ek ran u . Liam p o ciąg n ął mn ie d o ró wn o leg łeg o k o ry tarza, a n as tęp n ie n a s ch o d y i p iętro z s y p ialn iami. Zawró ciłam g o jed n ak i p o p ro wad ziłam w p rzeciwn y m k ieru n k u , d o p u s teg o p o k o ju Cate. Nieś miały u ś miech malu jący s ię n a jeg o twarzy p rzy p rawiał mn ie o p rzy jemn y zawró t g ło wy . J ed n ą ręk ą zaczął mn ie d elik atn ie g ład zić wzd łu ż k ręg o s łu p a, ro zb u d zając n a d n ie mo jeg o b rzu ch a zu p ełn ie n o we d o zn an ia. Ws p ięłam s ię n a p alce, u jmu jąc jeg o twarz w d ło n ie. Kątem o k a zau waży łam jed n ak ciemn ą p o s tać wy ch o d zącą z p o b lis k ieg o p o mies zczen ia, k tó re p rzero b iliś my n a p o k ó j zab ieg o wy . Liam o d wró cił s ię, s ły s ząc s k rzy p n ięcie, a n as tęp n ie trzas k zamy k ający ch s ię d rzwi, n a co s k rad ający s ię Pu lp et p o d n ió s ł wzro k , o p u ś cił g o , p o czy m zn o wu p o d n ió s ł, u s iłu jąc zro zu mieć, co s ię d zieje. – Tu jes teś ! – p o wied ział Liam, zu p ełn ie ig n o ru jąc o s łu p iały wy raz twarzy p rzy jaciela. – Zas tan awialiś my s ię, g d zie s ię p o d ziewas z. – J a ty lk o … Sk ręcałem n o we p ó łk i n a… eee, n a zao p atrzen ie i k s iążk i w s alce zab ieg o wej – wy mamro tał, ły p iąc o czami n a p rzemian n a n as , n a d rzwi i za s ieb ie, jak b y s zu k ał d ro g i u cieczk i. – I s k o ń czy łeś ? – zap y tałam, n ag le zau ważając, że ma n ieró wn o zap iętą k o s zu lę. Wy s trzeliłam k u d rzwio m, u s iłu jąc s ię n ie ro ześ miać ze ś mierteln ie p rzerażo n eg o wy razu jeg o twarzy . – Z p rzy jemn o ś cią ci p o mo żemy . Liam w k o ń cu zaczął p o jmo wać, o co ch o d zi, i co raz wy żej u n o s ił b rew… – Nie! Nie, zg u b iłem ś ru b k ę i mu s iałem s o b ie o d p u ś cić. Do k ąd id ziecie? Pó jd ę z wami… – Ws zy s tk o w p o rząd k u ? – zap y tał g o Liam. – Zach o wu jes z s ię d ziwn ie. – Tak , tak , ws zy s tk o g ra. – Pu lp et p o p rawił s o b ie n a n o s ie o k u lary , k tó re zro b iła mu Vid a, i s p o jrzał w d ó ł n a s wo ją k o s zu lę. Nas tęp n ie b ez o s trzeżen ia ch wy cił mn ie za ręk ę i p o ciąg n ął w g łąb k o ry tarza. – A jak wy s ię macie? Ws zy s tk o ju ż międ zy wami d o b rze? Ch cę zn ać n ajd ro b n iejs ze s zczeg ó ły … Za n as zy mi p lecami ro zleg ło s ię s k rzy p n ięcie u ch y lan y ch d rzwi. Pu lp et s k u rczy ł s ię i p rzy warł d o ś cian y , p o d czas g d y z p o mies zczen ia wy mas zero wała Vid a z wy p iętą p iers ią i wy s o k o u n ies io n ą ro zczo ch ran ą czu p ry n ą. Sp u ch n ięte u s ta wy d ęła w d zio b ek , co n ad awało jej twarzy wy raz zaro zu miałej s aty s fak cji. Liam co fn ął s ię,

b y zejś ć jej z d ro g i. Nie o d ezwała s ię d o n as an i s ło wem, jed y n ie zarzu ciła Pu lp eto wi k u rtk ę n a g ło wę, p o zwalając, b y n a n im zawis ła. Pu lp et zaczek ał, aż d źwięk jej b u tó w u d erzający ch w p o s ad zk ę u cich n ie, a n as tęp n ie o s u n ął s ię n a ziemię. Przy cis k ał s o b ie k u rtk ę d o twarzy , s p rawiając n ieo d p arte wrażen ie, iż ch ce s ię u d u s ić. – O Bo że – jęk n ął. – On a d o p ro wad zi mn ie d o g ro b u . Nap rawd ę mn ie zab ije. – Zaczek aj… – p o wied ział Liam, n awet n ie s tarając s ię u k ry ć s zero k ieg o u ś miech u . Po ło ży łam mu ręk ę n a ramien iu w o b awie, że zaczn ie s k ak ać p o d s u fit z wielk iej i n iep o h amo wan ej rad o ś ci. – Czy wy … ? Pu lp et w k o ń cu o p u ś cił k u rtk ę i ciężk o wzd y ch ając, p o k iwał g ło wą. No ładnie – p o my ś lałam, zas k o czo n a s wo im b rak iem zas k o czen ia. – Proszę, proszę. – Wow… Nieźle! Ob awiam s ię, że mó zg zaraz wy ciek n ie mi p rzez u s zy – en tu zjazmo wał s ię Liam, p rzy cis k ając s o b ie n as ad y d ło n i d o czo ła. – J es tem z cieb ie b ard zo d u mn y , Pu lp ecik u . Ale jes tem też s tras zn ie zd ezo rien to wan y … To zn aczy n ie b ard ziej n iż d u mn y … Ch y b a mu s zę s ię p o ło ży ć… – Od jak d awn a to trwa? – zap y tałam. – Ch y b a teg o n ie… ? Nie jes teś cie… ? J ed n o p ełn e u d ręczen ia s p o jrzen ie p o wied ziało mi ws zy s tk o , co ch ciałam wied zieć. Zro b ili to . I b y li razem. Liam aż s ię zak rztu s ił. – Co ? – o b u rzy ł s ię Pu lp et. – To zu p ełn ie n o rmaln a lu d zk a reak cja n a… n a s tres . A d o teg o jes t zima, więc jak s ię ś p i w au cie alb o w n amio cie, czło wiek mo że zamarzn ąć… A tak w o g ó le to n ie was z in teres ! – To n as z in teres , jeś li n ie p o d ch o d zis z d o teg o z g ło wą – o d p arł Liam. – Wy o b raź s o b ie, że wiem o an ty k o n cep cji, o d k ąd s k o ń czy łem… – Nie o to mi ch o d ziło – p rzerwał mu Liam p o s p ies zn ie, u n o s ząc ręce. – Zu p ełn ie n ie o to , ale d o b rze wied zieć. Ku cn ęłam p rzed Pu lp etem i p o ło ży łam mu d ło ń n a ramien iu . – Po d ejrzewam, że Liam ch ciał p o wied zieć, że jeś li to n ie wy p ali alb o jed n o z was zo s tan ie zran io n e, n ie b ęd zie wam łatwo . – Na p rzy k ład g d y b y p rzy s zło jej d o g ło wy wy mazać mi ws p o mn ien ia i mu s iałb y m n a ws zelk i wy p ad ek zap is ać s o b ie, k im jes tem? Wid ziałam, że w ch wili, k ied y u s ły s zał s wo je s ło wa, p o żało wał, że n ie mo że wtło czy ć ich z p o wro tem d o g ło wy , g d zie p o win n y b y ły zo s tać. To p rzy n ajmn iej o d ro b in ę o s łab iło ich jad . – Hej! – zawo łał o s trzeg awczo Liam.

– Daj s p o k ó j, to p rawd a – p o wied ziałam. – Pu lp et, wiem, że s o b ie p o rad zis z, ale Vi… Lu d zie n ap rawd ę p rzep u ś cili ją p rzez emo cjo n aln ą wy rzy n ark ę. Uważaj n a jej s erce, d o b rze? – W n as zy m u k ład zie s erca n ie g rają żad n ej ro li – zap ewn ił mn ie, zu p ełn ie n iep rzek o n u jąco i ab s o lu tn ie n iewiary g o d n ie. – To s p o s ó b n a p rzetrwan ie… – W p o rząd k u – o d p arłam. – Vid a n ie p o trzeb u je n ik o g o , k to b y ją ch ro n ił czy to czy ł za n ią b itwy , o k ej? – d o d ał, p atrząc to n a mn ie, to n a Liama. Gwałto wn o ś ć w jeg o g ło s ie o d ro b in ę zelżała. – Bo że, n ie wierzę, że to s p ap rałem. On a mn ie zab ije. Od n as zeg o p o wro tu n ie min ął n awet ty d zień … Nik o mu n ie p o wiecie, p rawd a? – Vid a ma g łęb o k o g d zieś , co my ś lą in n i – zau waży ł Liam. – To cech a, k tó rą b ard zo w n iej p o d ziwiam. – Czy k azała ci trzy mać to w s ek recie, d lateg o że s ię ws ty d zi? – zap y tałam. – Ws ty d zi s ię, że z to b ą jes t? – Nie p o wied ziała teg o wp ro s t, ale to ch y b a o czy wis te. – M o że ch ce, żeb y to zo s tało międ zy wami, b o to d la n iej n o wo ś ć – zas u g ero wałam. – Alb o p o p ro s tu u waża, że n ik o g o p o za wami n ie p o win n o to o b ch o d zić. – J es teś n iezłą p artią, s tary – d o k o ń czy ł Liam. – Na p ewn o s ię cieb ie n ie ws ty d zi. A p o za ty m n ie mo że b y ć aż tak wś ciek ła, s k o ro wid ziała, że wiemy ty lk o my … Przecież n ig d y n ie zwierzamy s ię n ik o mu z zewn ątrz. J ed y n ą d o d atk o wą wtajemn iczo n ą mo że b y ć Zu , k tó ra o czy wiś cie d o s tan ie o cen zu ro wan ą wers ję. Czło wiek u , u wierz w s ieb ie tro ch ę. Przecież mu s i b y ć w to b ie co ś , co s ię jej p o d o b a, s k o ro jes t n a cieb ie tak a n ap alo n a. – Liam M ich ael Stewart, literat i p o eta – p o d s u mo wał g o Pu lp et i p o d n ió s ł s ię z ziemi, k ręcąc g ło wą. Patrzy łam, jak milk n ie i wy k ręcając s o b ie p alce, an alizu je n as ze arg u men ty . Przez twarz p rzemk n ął mu cień . Nie mo g łam o d g ad n ąć, n ad czy m s ię zas tan awia an i co s o b ie p rzy p o min a. W k o ń cu jed n ak p o n o wn ie p o trząs n ął g ło wą. – J a n ie… Nie mam złu d zeń co d o s wo jej ro li w ty m ws zy s tk im. Wiem, k im jes tem i k im jes t o n a. To jak b y p o ło ży ć jab łk o o b o k ceb u li. Czy jak o ś tak . Zawarliś my u k ład . Liam p o cies zająco u ś cis n ął jeg o ramię. – Do b ran o c – rzu cił n a k o n iec Pu lp et. – Po łó żcie s ię w miarę wcześ n ie. Pamiętajcie, że ju tro ważn y d zień . Liam zaczek ał, aż p rzy jaciel zn ik n ie za ro g iem n a d ru g im k o ń cu k o ry tarza, i o d wró cił s ię d o mn ie z u ś miech em o d u ch a d o u ch a.

– M as z o ch o tę s k ręcić ze mn ą k ilk a p ó łek ? Wy ciąg n ęłam k u n iemu d ło ń , p ro wad ząc g o d o właś ciwy ch d rzwi. Serce p u ch ło mi z wd zięczn o ś ci i czeg o ś , co – jak p o d ejrzewałam – mu s iało b y ć czy s ty m, n iezmąco n y m s zczęś ciem. Uczu cie to b y ło tak s iln e, że n iemal b o les n e. Prag n ęłam, b y trwało wieczn ie. Po ś ró d wielu in n y ch ten jed en wy b ó r n ie zo s tał d o k o n an y p o d p res ją, ze s trach u an i z d es p eracji. By ł czy mś , czeg o ch ciałam. Prag n ęłam b y ć tak b lis k o Liama, jak to ty lk o mo żliwe, n ie p o zwalając, b y co k o lwiek n as ro zd zieliło . Prag n ęłam wy razić to , czeg o n ie p o trafiłam wy razić s ło wami, b o zd awały s ię zb y t n iep o rad n e i ws ty d liwe. Żad n e z n as s ię teraz n ie ś miało . By liś my b ard zo b lis k o . Co ś we mn ie s ię n ap ięło , s p rawiając, że s erce zro b iło s ię lek k ie o d o czek iwan ia. J eg o o czy p o ciemn iały i s p o ważn iały , n ab rzmiewając n ajważn iejs zy m p y tan iem. Wy ciąg n ęłam ręk ę i o d g arn ęłam mu z czo ła n ies fo rn y k o s my k wło s ó w, a n as tęp n ie p o ch y liłam twarz i mu s n ęłam u s tami jeg o warg i z ty m s amy m p y tan iem. Wy d o b y ł z s ieb ie czu łe, mięk k ie wes tch n ien ie i p o k iwał g ło wą. Po ciąg n ęłam g o za s o b ą d o p o k o ju i o d erwałam s ię o d n ieg o n a s ek u n d ę jed y n ie p o to , b y zamk n ąć d rzwi i zaczerp n ąć p o wietrza. Liam u s iad ł n a k rawęd zi łó żk a. J eg o jas n y k s ztałt o d zn aczał s ię w ciemn o ś ci. Wy ciąg n ął d o mn ie ręk ę i wy s zep tał: – Ch o d ź tu . Zach wiałam s ię o d ro b in ę, k ied y wtu liłam s ię w jeg o czek ające ramio n a i p atrzy łam, jak jeg o u s ta p o wo li ro zciąg ają s ię w u ś miech u . Od g arn ęłam mu wło s y z twarzy , ś wiad o ma, że n a mn ie czek a. Przez cały czas , o d k ąd s ię p o zn aliś my , czek ał, aż s o b ie u ś wiad o mię, że zn a mn ie n a ws k ro ś i n ie ch ce, b y m s ię zmien iała. – Ko ch am cię tak ą, jak a b y łaś k ied y ś , jak a jes teś teraz i jak a b ęd zies z – p o wied ział cich o , jak b y czy tał w mo ich my ś lach . – Ko ch am cię cały m s ercem. Do k o ń ca ży cia, b ez wzg lęd u n a to , ile mi jes zcze zo s tało , n ic s ię d la mn ie n ie zmien i. J eg o g ło s b rzmiał s zo rs tk o i b ił z n ieg o ten s am żar, k tó ry wy p ełn iał i mn ie. Ulg a, p ewn o ś ć i p rzy tłaczająca wd zięczn o ś ć wo b ec lo s u za to , że mi g o zes łał, p iek ła mn ie p o d p o wiek ami i o d b ierała mi mo wę. Cało wałam g o więc ciąg le i ciąg le o d n o wa międ zy o d d ech ami, o d d ając mu s ię cała d o ch wili, k ied y n a ś wiecie zo s taliś my ty lk o my i o b ietn ica wieczn ej miło ś ci.

Więcej n a: www.eb o o k 4 all.p l

20 Nazaju trz ran o Liam zb u d ził mn ie p o cału n k iem. Cało wał mn ie, d o p ó k i ciep ła len iwa mg iełk a s ię n ie ro zp ierzch ła i mu s iałam wró cić d o rzeczy wis to ś ci. Od s u n ął s ię o d e mn ie n iech ętn ie, s ięg n ął p o leżące n a p o d ło d ze ciu ch y i zaczął s ię u b ierać. Przy g ląd ałam mu s ię p rzez ch wilę, zd u mio n a ty m, jak s p o k o jn ie i b ło g o s ię czu ję. Zu p ełn ie jak b y ś wiad o mo ś ć, że Liam mn ie p rag n ie i k o ch a b ezwaru n k o wo , w k o ń cu p o u k ład ała mo je ro zp ro s zo n e k awałk i w s p ó jn ą cało ś ć. W u czu ciu , jak ie d o n ieg o ży wiłam, b y ło p ro s te p ięk n o i s zczero ś ć. Co ś tak ważn eg o s tało s ię d la mn ie zu p ełn ie jas n e. W k o ń cu k eid y s ię o d wró cił, p o ch wy ciłam jeg o ro zb awio n e s p o jrzen ie, p rzemo g łam s ię i ws tałam. Nie mo g łam d łu żej ig n o ro wać teg o , że mu s i wy jś ć, ale to n ie zn aczy , że n ie p ró b o wałam – złap ałam g o w p ro g u n a o s tatn i d łu g i p o cału n ek . Teg o ran k a b y liś my p ierws zy mi o s o b ami w tu n elu p ro wad zący m n a zewn ątrz, mimo że Liam jes zcze zah aczy ł o k u ch n ię, żeb y zab rać co ś d o jed zen ia, i wziął p ry s zn ic. Kied y p o s zed ł n a d ó ł, b y p o żeg n ać s ię z Pu lp etem, p o mo jej lewej p o jawił s ię Co le wy ch o d zący z b iu ra Alb an a. Zan im d rzwi s ię zamk n ęły , ws u n ął międ zy n ie s to p ę i jes zcze ro zejrzał s ię p o p o mies zczen iu . Sp rawiał wrażen ie wy cień czo n eg o , a n a jeg o lewy m p o liczk u wid n iało ś wieże ro zcięcie. – Co ci s ię s tało ? – Ws k azałam n a ran ę. – To n ic tak ieg o . – Co le p rzewró cił o czami i s ię zaś miał. – Zach o wałem s ię jak ten n ied o jd a mó j b rat: n ad ran em p rzewró ciłem s ię n a łó żk u i waln ąłem w k o mo d ę. Pięk n y p o czątek d n ia. – A s p ałeś ch o ć tro ch ę? – zap y tałam. Gd y n a mn ie s p o jrzał, o d p o wied ź s tała s ię jas n a. Wied ziałam, że to mu s iało n as tąp ić i że n ie mó g ł d łu żej ży ć, zatajając p rawd ę p rzed b ratem. Sama jed n ak miałam wiele s ek retó w i ciąg le czu łam s ię win n a, że zes złej n o cy p o s tawiłam g o w tak iej s y tu acji. – Ws zy s tk o w p o rząd k u ? – W p o rząd k u . Wy zn an ie p rawd y s p rawiło , że p o czu łem s ię lep iej, n iż

p o d ejrzewałem. Liam n ie jes t jed n ak n ajlep s zy m p ap ierk iem lak mu s o wy m. M ó j b rat o d d ałb y ws zy s tk o jed n o o k iemu wy len iałemu p s u b ez łap y , g d y b y ty lk o zamach ał o g o n em w jeg o k ieru n k u . M u s iałem d emo n s tro wać mu s wo ją s ztu czk ę d o b re p ięć razy , zan im u wierzy ł, że n ie mam w d ło n i zap aln iczk i. Co le zarzu cił s o b ie n a ramię czarn ą s p o rto wą to rb ę, g ło ś n o g rzech o cąc jej zawarto ś cią. – M as z wy s tarczająco d u żo b ro n i? – Ty lk o n a ws zelk i wy p ad ek . – Pu ś cił d o mn ie o k o . – Ob y tak b y ło . To ma b y ć zwiad , a n ie atak , p amiętaj. – O n ic s ię n ie martw. – Po ło ży ł mi d ło ń n a p o ty licy i p o g ład ził mn ie p o wło s ach , p rzes u wając ręk ę wzd łu ż s zy i. – Przy p ro wad zę g o z p o wro tem jes zcze d ziś wieczo rem. Od ep ch n ęłam g o , p rzewracając o czami. – M ó wię p o ważn ie. Pro s zę cię, b ąd źcie o s tro żn i. – Ty też – o d p arł. – Przy k ro mi, że mu s zę cię zn o wu zo s tawić z jeg o wy s o k o ś cią. J eś li co ś wy win ie, n ie miej o p o ró w p rzed p o s łan iem g o d o łó żk a b ez k o lacji. Up ewn ij s ię też, że zes p o ły , k tó re wy ru s zają d o o czy s zczaln i, mają ws zy s tk o , co trzeb a. – Zro zu mian o . – Harry p o wied ział, że s p ró b u je s ię z n ami s k o n tak to wać d ziś o k o ło d wu d zies tej. J eś li d o teg o czas u n ie wró cimy , p rzek aż mu , że b ęd ziemy p o trzeb o wać jes zcze d o d atk o wy ch d wó ch k ilo g ramó w materiałó w wy b u ch o wy ch . Po wied z mu też, że s p rawd ziłem mo żliwo ś ć wy n ajęcia au to b u s ó w, b y p rzerzu cić ich ws zy s tk ich z p o wro tem n a ws ch ó d , ale n ic z teg o . – Do b rze. – Nie mo g łam s ię d o czek ać, aż Harry p o jawi s ię n a Ran czu p o d k o n iec ty g o d n ia, b o to o zn aczało , że zo b aczę Cate. – Nico d ał ci telefo n ? Alice n ie ch ciała s ię ro zs tać ze s wo im ap aratem, a n ie b y ło czas u n a załatwien ie d ru g ieg o . Nico zap ro g ramo wał więc s p ecjaln y telefo n k o mó rk o wy , k tó ry miał au to maty czn ie p rzes y łać d o n as wy k o n an e p rzez Co le’a zd jęcia. Co le s p o jrzał n a zeg arek , a n as tęp n ie p o n ad mo ją g ło wą w g łąb k o ry tarza, g d zie p o jawili s ię p o zo s tali. – Nie s p ies zy mu s ię za b ard zo – zau waży ł, p atrząc n a b rata. – A mo że k to ś tu za b ard zo s ię n iecierp liwi? – wy tk n ęłam mu . – Po p ro s tu jes tem g o to wy . M ó g łb y ś s ię ru s zy ć, s ło n eczk o ? – rzu cił d o Liama. –

Wy g ląd as z, jak b y co ś cię p rzeżu ło i wy p lu ło . – Sp ó jrz n a s ieb ie. Ty wy g ląd as z, jak b y co ś cię p rzeżu ło i wy d aliło d ru g im k o ń cem. Co le s ię ro ześ miał. – Niech ci b ęd zie, b racis zk u . Kied y Liam mn ie mijał, ch wy ciłam g o za ręk ę i p o cało wałam w p o liczek . – Do zo b aczen ia wieczo rem. Wk ro czy ł d o tu n elu i zarzu cił s o b ie n a ramię p lecak , k tó ry Co le tam d la n ieg o zo s tawił. Kied y s ię o d wró ciłam, b y p o żeg n ać jeg o b rata, ten p rzy s tan ął i wy czek u jąco n ad s tawił p o liczek . Ps try k n ęłam g o p alcami, co wy wo łało k o lejn y wy b u ch ś miech u . – J es teś n iemo żliwy – rzu ciłam. – W ty m tk wi mó j u ro k – o d p arł, p o p rawiając s o b ie ciężk ą to rb ę n a ramien iu . – Zajmij s ię ws zy s tk im, teraz ty tu rząd zis z. – A ty d b aj o n ieg o – p o wied ziałam s tan o wczo . Co le zas alu to wał mi n a o d ch o d n e, p o czy m zatrzas n ął za s o b ą d rzwi. Przek ręciłam zamek , d o p iero k ied y o d g ło s ich k ro k ó w zu p ełn ie u cich ł. Przez ch wilę miałam wielk ą o ch o tę, b y wró cić d o łó żk a. Wizja p ry s zn ica i k ilk u d o d atk o wy ch g o d zin p o d k o łd rą b y ła n iep rzy zwo icie k u s ząca. Dzień d o p iero s ię zaczął, a mn ie wy d awało s ię, że trwa ju ż s tras zn ie d łu g o . Ok o ło cztern as tej zd ałam s o b ie s p rawę, że k to ś mn ie ś led zi. Ch o ć n ic n ie mó wiła i trzy mała s ię z d alek a, Lillian Gray wy raźn ie mn ie o b s erwo wała. Po d jej ciek aws k im wzro k iem cierp ła mi s k ó ra. Przy g ląd ała s ię s zk o len iu p rzez o k n a s iło wn i, s n u ła s ię p rzed s alą k o mp u tero wą, wy ch o d ziła z k u ch n i w ch wili, k ied y d o n iej wch o d ziłam. Zajęło mi k o lejn e d wie g o d zin y , b y zd ać s o b ie s p rawę, że k o b ieta n ajp rawd o p o d o b n iej zb iera s ię n a o d wag ę, b y mn ie o co ś zap y tać. Do wied ziałam s ię jed n ak , o co ch o d zi, d o p iero k ied y Alice o d ciąg n ęła mn ie n a b o k p o ty m, jak zmu s iła p ierws zą d amę d o u d zielen ia k ró tk ieg o wy wiad u . – Ch ce zo b aczy ć s y n a – p o wied ziała p ro s to z mo s tu , a k ied y zo b aczy ła mo ją min ę, d o d ała: – Słu ch aj, n ie mam d zieci, więc n ie p o trafię ci wy tłu maczy ć, n a jak ich zas ad ach d ziała mó zg matk i. Nie wiem, jak to jes t, że k o b ieta mo że k o ch ać s wo je d zieck o , n awet jeś li o k azało s ię p o two rem, k tó ry zro b ił jej z u my s łu p ap k ę. M am jed n ak p rzeczu cie, że p an i d o k to r b ęd zie w s to s u n k u d o n as d u żo b ard ziej o twarta,

jeś li d o s tan ie to , n a czy m jej zależy . – Po wied ziała ci co ś , co b ęd zies z mo g ła wy k o rzy s tać? – zap y tałam, k ied y ru s zy ły ś my w k ieru n k u au li. – J es t n ieo d ro d n ą żo n ą p o lity k a – rzu ciła Alice zaczep n ie. – Gad ała p rzez d wie g o d zin y i n ie p o wied ziała n ic p rzy d atn eg o . A jeś li ju ż o ty m mo wa, mo że ty mas z o ch o tę u s iąś ć i p o g ad ać? – Nie ws p o mn iała n awet s ło wem o p rezy d en cie? – zap y tałam, n ap ro wad zając to k ro zmo wy n a właś ciwe to ry . To n ajb ard ziej mn ie w ty m ws zy s tk im zmartwiło . Do k to r Gray zawarła u k ład z Alb an em za p lecami s wo jeg o męża, żeb y p o mó c Clan cy ’emu . Z teg o , co wied zieliś my , o d lat n ie k o n tak to wała s ię z p rezy d en tem, ale n ie mieliś my p o jęcia, jak i tak n ap rawd ę ma d o n ieg o s to s u n ek . Na d źwięk jeg o imien ia zu p ełn ie zamy k ała s ię w s o b ie. – M y ś lę, że b ęd zie mó wić… Da mi n iezb ity d o wó d n a to , że p rezy d en t wied ział o Czy n n ik u Amb ro zja. Ale n ie zro b i teg o za d armo . Czy is tn ieje jak ak o lwiek s zan s a, żeb y … ? – Nie – p o wied ziałam s tan o wczo . – To n ie jes t d o b ry p o my s ł. Do tej p o ry Clan cy zach o wy wał s ię w miarę p rzy zwo icie. Nie ch ciałam k u s ić lo s u i b ałam s ię ch o ćb y mu zas u g ero wać, że jeg o matk a jes t tak b lis k o . – Liam b y s ię zg o d ził. – W tak im razie d o b rze, że g o tu n ie ma. Iry tacja malu jąca s ię n a twarzy Alice u s tąp iła miejs ca ro zb awian iu . – Ok ej, w k o ń cu ty tu teraz rząd zis z. Wy my ś lę in n y s p o s ó b , b y s k ło n ić ją d o mó wien ia jes zcze p rzed wieczo rn ą wy p rawą. – J es teś cie g o to wi? – Po win n o s ię n am u d ać. Oczy s zczaln ia, k tó ra n am p rzy p ad ła, n ie jes t zb y t d alek o . W p rzeciwn y m razie mu s ielib y ś my wy ru s zy ć ran o tak jak p o zo s tali. Nie miałam p o jęcia, czy Alice p o wied ziała p an i d o k to r, że to ja jes tem p rzes zk o d ą n a d ro d ze d o s p ełn ien ia jej p rag n ien ia, ale mn iej więcej g o d zin ę p ó źn iej k o b ieta n ak ry ła mn ie w k u ch n i, g d zie p o wo li i n iech ętn ie p rzy g o to wy wałam p o s iłek d la Clan cy ’eg o . Kied y s p o jrzałam n a k u rczące s ię zap as y w s p iżarn i, p rzes tałam o n iej my ś leć, w k o ń cu jed n ak wk ro czy ła d o ś ro d k a jak n iep rzy jemn y ch łó d i zamk n ęła za s o b ą d rzwi. – J eś li ś led zi mn ie p an i z n ad zieją, że s ię zap o mn ę i p rzy p ad k iem zd rad zę p an i, g d zie o n jes t, to mu s zę p an ią ro zczaro wać – o zn ajmiłam, p o czy m d o d ałam: – A d o

teg o o p ó źn ia p an i jeg o k o lację. J ej u s ta ro zciąg n ęły s ię w cien k ą, p o zb awio n ą k o lo ru lin ię. Po my ś lałam, że ws zy s tk o , co ty czy s ię jej ro d zin y , jes t zimn e i o d leg łe. Zaró wn o p rzy n iej, jak i w o b ecn o ś ci jej s y n a zaws ze miałam wrażen ie, że mu s zę ch o d zić n a p alcach i z tru d em u trzy mu ję ró wn o wag ę. – M a łag o d n ą alerg ię n a o rzech y – p o wied ziała, k iwając g ło wą w k ieru n k u s ło ik a p o maś le o rzech o wy m, k tó ry wy s k ro b ałam d o czy s ta. – I n ie p rzep ad a za zielo n y mi jab łk ami. Zamias t p o czu ć s ię wzru s zo n a ty m p rzejawem matczy n ej tro s k i, p o zwo liłam, b y o g arn ęło mn ie n iep o h amo wan e ro zd rażn ien ie. M u s iałam s ię u g ry źć w języ k , b y n ie wark n ąć: „ma s zczęś cie, że w o g ó le d o s taje jeś ć”. – Wid zę, że p an i Wells p o wied ziała ci o mo jej p ro ś b ie, mam rację? Pani Wells? Czyli Alice… Przek ro iłam k an ap k ę n a p ó ł i zan io s łam n ó ż d o zlewu . Ko b ieta n ie ru s zy ła s ię z miejs ca, o b s erwu jąc mn ie wy czek u jąco . – Tak , p o wied ziała mi. J es tem jed n ak zas k o czo n a p an i p ro ś b ą. – Dlaczeg o ? – Czy n ap rawd ę mu s zę p an i p rzy p o min ać, co s ię wy d arzy ło , k ied y o s tatn i raz s ię wid zieliś cie? M a p an i s zczęś cie, że u d ało s ię p an i p rzeży ć. W k o ń cu co ś w n iej p ęk ło . – Clan cy b y mn ie n ie zab ił. Nie jes t d o teg o zd o ln y . Zd aję s o b ie s p rawę, że cierp i n a p o ważn e zab u rzen ia, ale to d lateg o , że p o wy jś ciu z o b o zu n ie u d zielo n o mu emo cjo n aln eg o ws p arcia. – Wielu z n as ma za s o b ą p o b y t w o b o zach . A n ie ws zy s cy jes teś my tacy jak o n . Pan i d o k to r ś wid ro wała mn ie wzro k iem, aż zaczęłam s ię czu ć n ies wo jo . – Czy żb y ? Wy p ro s to wałam s ię, ig n o ru jąc zn ajo me u k łu cie p o czu cia win y . – Tak – o d p arłam lo d o waty m to n em. Nie wierzy mi. Zupełnie. – M u s is z wied zieć, że o d p o czątk u b y łam p rzeciwn a p ro g ramo wi o b o zó w reh ab ilitacy jn y ch , n awet zan im zamien ił s ię w to , czy m jes t d zis iaj – wy zn ała. – Nie p o p ierałam ró wn ież p o lity k i zag ran iczn ej mo jeg o męża i n ie b y łam w s tan ie p o jąć o s tateczn y ch ro związań , jak ie zas to s o wał w Kalifo rn ii. Gd y b y jed n ak zao fero wał mi miejs ce o raz s p rzęt p o trzeb n e d o p rzep ro wad zen ia o p eracji u mo jeg o s y n a, n ie

wah ałab y m s ię an i ch wili. Wró ciłab y m d o n ieg o w mg n ien iu o k a. Dla Clan cy ’eg o . Niemal zro b iło mi s ię jej żal. Prawd a b y ła tak a, że o b o zy n ie zn is zczy ły n as ws zy s tk ich w ten s am s p o s ó b . J eś li czło wiek czu ł s ię tam mały i p rzerażo n y , p o wy jś ciu za o g ro d zen ie elek try czn e n ie p o trafił o t tak wy p ro s to wać p lecó w i wró cić d o s wo jeg o s tareg o ży cia. Nie d ało s ię łatwo wy mazać wielu lat ro zp aczliwy ch s tarań , b y s tać s ię n iewid zialn y m. J eś li p o b y t w o b o zie b y ł n azn aczo n y wś ciek ło ś cią i b ezs iln o ś cią, czło wiek iem zawład ał g n iew, k tó ry p rzen ik ał d o jeg o teraźn iejs zo ś ci. Niep o k o iło mn ie, że tak d o b rze ro zu miem Clan cy ’eg o . J eg o matk a n ap rawd ę n ie miała b lad eg o p o jęcia, co zro b ili mu w Th u rmo n d . J ak to mo żliwe, że k to ś , k to w ty m u czes tn iczy ł, a p rzy n ajmn iej miał wg ląd w b ad an ia n ad d ziećmi z Ps i, zu p ełn ie n ie zd awał s o b ie s p rawy z b ó lu i u p o k o rzen ia, p rzez jak ie p rzes zliś my ? – J es t p an i ś wiad o ma, że o p eracja g o n ie wy leczy , p rawd a? – zap y tałam. – Nie w tak i s p o s ó b , o jak i p an i ch o d zi. – Nie b ęd zie w s tan ie n ik im man ip u lo wać – u p ierała s ię. – Wró ci d o s ieb ie. J ej s ło wa b y ły więcej n iż ś mies zn e. By ły ab s u rd aln e. – Od eb ran ie mu zd o ln o ś ci p s io n iczn y ch n ie p o zb awi g o p o trzeb y k o n tro lo wan ia in n y ch – p o wied ziałam. A już na pewno nie wyleczy go z bycia dupkiem. – Stan ie s ię jes zcze b ard ziej wś ciek ły . I jeszcze bardziej cię znienawidzi. – Wiem, co jes t d la n ieg o n ajlep s ze. On p o trzeb u je tej o p eracji, Ru b y . A jes zcze b ard ziej p o trzeb u je s wo jej ro d zin y . Ch cę s ię ty lk o u p ewn ić, że n ic mu n ie jes t. Nie wy s tarczą mi was ze s ło wa. M u s zę s ię p rzek o n ać n a włas n e o czy . Pro s zę. Ty lk o n a ch wilę. Wczo raj wieczo rem p o wied ziałam wam ws zy s tk o , o co p ro s iliś cie, p rawd a? Czy n ie mo żecie teg o p o trak to wać jak o p rzejawu d o b rej wo li? M u s iałam jej to p rzy zn ać – d o tej p o ry wierzy ła n am n a s ło wo i d ała z s ieb ie więcej, n iż s ię s p o d ziewałam. Zau fała n am, mimo że n ie b y ło wś ró d n as Alb an a, jej jed y n eg o zn ajo meg o z Lig i Dzieci, k tó ry mó g łb y za n as p o ś wiad czy ć. Us ły s załam w my ś lach g ło s Nico . Coś w nim złamali. M o że k o b ieta mu s iała zo b aczy ć s wo jeg o s y n a, b y s ię p rzek o n ać, jak zas ad n icza zas zła w n im zmian a. – J eś li zg o d zę s ię p an ią ze s o b ą zab rać, n ie mo że p an i d ać mu żad n eg o zn ak u s wo jej o b ecn o ś ci. An i s ło wa. M u s i p an i ro b ić d o k ład n ie to , co k ażę. J eś li s ię zo rien tu je, że p an i tu jes t, p rzes tan ie ws p ó łp raco wać i zap ewn e zaczn ie o b my ś lać p lan u cieczk i. Po wizy cie o d p o wie p an i n a ws zy s tk ie p y tan ia Alice, ty m razem n ap rawd ę. – M o g ę s ię n a to zg o d zić. Ch cę g o jed y n ie zo b aczy ć, u p ewn ić s ię, że jes t d o b rze

trak to wan y i wy s tarczająco s iln y , b y p rzejś ć o p erację. Nie mu s zę g o d o ty k ać, p o p ro s tu … Chcesz go zobaczyć jako matka czy jako naukowiec?, zas tan awiałam s ię, ch o ć n ie wied ziałam, co jes t lep s ze. – Do b rze – rzu ciłam, zg arn iając jed zen ie i b u telk ę z wo d ą. – An i s ło wa. I zo s tan ie p an i d o k ład n ie tam, g d zie k ażę. Nie wied ziała, d laczeg o to zazn aczy łam, d o p ó k i n ie d o tarły ś my d o wewn ętrzn eg o p rzejś cia wio d ąceg o d o k o ry tarza z n iewielk imi celami. Po trząs n ęłam g ło wą, b lo k u jąc p y tan ie, k tó re miała n a k o ń cu języ k a. Nas tęp n ie ws k azałam jej, g d zie ma s tan ąć, tak b y wid ziała Clan cy ’eg o p rzez n iewielk ie o k ien k o , ale p o zo s tała n iezau ważo n a. Po raz p ierws zy o d n iemal ty g o d n ia Clan cy p o d n ió s ł wzro k i s p o jrzał n a mn ie, k ied y wes złam. Ks iążk a, k tó rą czy tał, leżała n ied b ale n a jeg o k o lan ach d o ch wili, k ied y p o d es złam d o metalo wej k lap y w d rzwiach i p o d ałam mu jed zen ie. Czek ałam, aż je weźmie. Ws tał i zan im p rzes zed ł d zielącą n as o d leg ło ś ć, jes zcze s ię p rzeciąg n ął. J eg o ciemn e wło s y u ro s ły tak b ard zo , że mo żn a je b y ło związać w k u cy k , ale n o s ił je g ład k o p rzy czes an e z p rzed ziałk iem. M iał d o d y s p o zy cji trzy p ary s p o d n i d res o wy ch , k tó re wk ład ał n a p rzemian . Dziś n ajwid o czn iej p rzy p ad ał d zień p ran ia, b o b ez s ło wa p o ch y lił s ię, p o d n ió s ł z p o d ło g i d wie p o zo s tałe p ary i p o d ał je p rzez k lap ę. – Nie s p o d ziewałem s ię cieb ie – p o wied ział jak g d y b y n ig d y n ic. – Stewart p o jech ał d o Sawto o th ? Czy n ap rawd ę wierzy ł, że mu o d p o wiem? Nie. Najwy raźn iej n ie. – J ak to jes t? – zap y tał, p rzy cis k ając p łas k o d ło ń d o s zy b y . – By ć p o d ru g iej s tro n ie? Ko n tro lo wać p rzep ły w in fo rmacji? – To n iemal tak p rzy jemn e, jak ś wiad o mo ś ć, że ty ju ż n ig d y teg o n ie d o ś wiad czy s z. – Niewiary g o d n e, jak to ws zy s tk o s ię p o to czy ło . J es zcze p rzed ro k iem b y łaś w o b o zie, za o g ro d zen iem. A teraz, s p ó jrz n a s ieb ie. Sp ó jrz n a mn ie. – Patrzę n a cieb ie i wid zę jed y n ie k o g o ś , k to zmarn o wał ws zy s tk ie o k azje, b y o d mien ić b ieg rzeczy . – Ale teraz ju ż ro zu mies z, p rawd a? – zap y tał zas k o czo n y . – Ro zu mies z, d laczeg o d o k o n ałem p ewn y ch wy b o ró w? Każd y s tara s ię p rzeży ć n a s wó j s p o s ó b . Czy g d y b y ś

s ię n ad ty m n ap rawd ę zas tan o wiła, zmien iłab y ś k tó rąk o lwiek ze s wo ich d ecy zji, n ieważn e, czy d o b ry ch , czy zły ch ? Zo s tałab y ś w Th u rmo n d , o d rzu cając mo żliwo ś ć u cieczk i? Po jech ałab y ś p ro s to d o Virg in ia Beach i n ie d ała s ię p rzek o n ać, żeb y u d ać s ię d o Eas t Riv er? Zap ieczęto wałab y ś ws p o mn ien ia mło d s zeg o Stewarta? Przes złaś b ard zo d łu g ą d ro g ę. By ło b y s zk o d a k o ń czy ć n as zą zn ajo mo ś ć w tak i s p o s ó b . – Po d ejrzewam, że g d zieś w two ich s ło wach tk wi p o g rzeb an y k o mp lemen t. Pars k n ął. – Ty lk o o b s erwacja. Nie s ąd ziłem, że to w s o b ie mas z, ch o ć miałem tak ą n ad zieję. – Czy żb y ? – Nig d y s ię n ie zas tan awiałaś , d laczeg o ch ciałem zab rać cię ze s o b ą p o atak u n a Eas t Riv er? Nie d lateg o , że p ałam d o cieb ie aż tak wielk ą s y mp atią. – J as n e, że n ie. Ch ciałeś , żeb y m ci p o k azała, jak mies zam w lu d zk ich ws p o mn ien iach . – To też. Ale g łó wn ie d lateg o , że p rag n ąłem zg ro mad zić wo k ó ł s ieb ie lu d zi, k tó rzy p o trafią p o s tawić n a s wo im i p o mo g ą mi zb u d o wać p rzy s zło ś ć. Na p ewn o n ie marn o wałb y m czas u n a o b my ś lan ie s trateg ii wy zwalan ia o b o zó w. Zap ro wad ziłb y m n as p ro s to n a s zczy t. Ciąg le zamierzam to zro b ić. – Szk o d a ty lk o , że s ied zis z zamk n ięty w tej małej s zk lan ej k latce – rzu ciłam b ezn amiętn ie. – Szk o d a. – Uś miech n ął s ię. – W o b ecn y m s tan ie rzeczy p o zb y cie s ię wład zy b ęd zie b ard zo p ro s te… J eś li to , co mó wił s tars zy Stewart, jes t p rawd ą, p o ważn ie p o d waży liś cie p o zy cję rząd u . J a p ó jd ę o k ro k d alej. Zab io rę s ię za s wo jeg o o jca, jeg o b ezmy ś ln y ch d o rad có w, n ad zo rcó w o b o zó w i ro zerwę ich ży cie n a s trzęp y . Ru b y , jes teś w s tan ie p rzewo d zić ty m d ziecio m. Będ ą cię s łu ch ać ch o ćb y d lateg o , że jes teś Po marań czo wą i tak n ak azu je p o rząd ek rzeczy . J ed n ak ty lk o ja zd o łam rzu cić ś wiat n a k o lan a. – Tak ? A jak zamierzas z to zro b ić? – zap y tałam, p u k ając w s zy b ę. – I k ied y ? Clan cy u n ió s ł k ącik u s t i p o czu łam, jak co ś zimn eg o p ełzn ie mi wzd łu ż k ręg o s łu p a. – Ru b y , to two ja o s tatn ia s zan s a, b y s tan ąć p o s łu s zn ej s tro n ie – p o wied ział. – Nie zap ro p o n u ję ci teg o k o lejn y raz. M o żemy o d ejś ć teraz i n ik o mu n ic s ię n ie s tan ie. J eg o s p o jrzen ie b y ło g n iewn e i b ezd en n e. J ak zaws ze ws y s ało mn ie i p ró b o wało zato p ić w g ład k iej, łatwej p ro p o zy cji, k tó rą mi p rzed s tawiał.

– M iłeg o p o b y tu w k latce – rzu ciłam i o d wró ciłam s ię, żeb y o d ejś ć, z o b rzy d zen iem trzy mając jeg o p ran ie d alek o o d s ieb ie. – I jes zcze jed n o ! – zawo łał. Nie o b ejrzałam s ię, ale zu p ełn ie n ie miało to d la n ieg o zn aczen ia. – Witaj, ma tko ! Pch n ęłam d rzwi n a k o ry tarz, ale Lillian Gray ju ż za n imi n ie b y ło . Uciek ła, ś cig an a p rzez ś miech s wo jeg o s y n a. W n o cy zas n ęłam g łęb o k im s n em z ro d zaju ty ch , k tó re ś cis k ają czło wiek o wi k latk ę p iers io wą i d łu g o n ie p o zwalają mu s ię o b u d zić. Wy p ełn iający mi u s zy g ło s o d b ijał s ię ech em g d zieś w o d d ali, k ied y p rzemierzałam zn ajo mą d ro g ę d o Barak u d wad zieś cia s ied em w Th u rmo n d , aż n ag le zmien ił s ię z g łęb o k ieg o męs k ieg o b ary to n u w g ło ś n y , n iemal p is k liwy k o b iecy k rzy k . – Ws tawaj! Ru b y ! Ru b y , o b u d ź s ię! Lamp a w p o k o ju b y ła zap alo n a i o ś wietlała p o p ielatą twarz, k tó ra s ię n ad e mn ą p o ch y lała. Vid a p o trząs n ęła mn ą z całej s iły k o lejn y raz, aż w k o ń cu wy rwałam s ię z o s tatn ieg o u ś cis k u d ziwaczn eg o s n u . – Co s ię s tało ? – Nie wied ziałam, ile czas u min ęło , o d k ąd s ię p o ło ży łam: p ięć min u t czy p ięć g o d zin . Nag le zau waży łam też Zu z p o liczk ami mo k ry mi o d łez. Ch wy ciłam Vid ę za ręk ę i k ied y p o czu łam, jak b ard zo s ię trzęs ie, o g arn ął mn ie p an iczn y s trach . – By łam w s ali k o mp u tero wej. – Sło wa wy lewały s ię z n iej s tru mien iem. Czy ona się trzęsie? Vida się trzęsie? – Ro zmawiałam z Nico , o g ląd ając zd jęcia, k tó re n a b ieżąco p rzy s y łał Co le, i n ag le p rzek az u rwał s ię n a g o d zin ę… Wy s złam, ch cąc p o ło ży ć s ię s p ać, ale wted y p rzy s zło k o lejn e zd jęcie. Nico wy b ieg ł za mn ą i… Ru b y … – Co ? M ó w, co s ię d zieje! – Pró b o wałam s ię wy p lątać z p o ś cieli. Serce waliło mi w p iers i, jak b y m p rzed ch wilą p rzeb ieg ła marato n . – Po wtarzał ty lk o … – Vid a p rzełk n ęła ś lin ę. – Po wtarzał w k ó łk o : „Stewart n ie ży je”.

21 – Liam czy Co le? Szły ś my k o ry tarzem w k ieru n k u s ali k o mp u tero wej, a p y tan ie, k tó re zad awałam Vid zie ju ż p o raz s etn y , s tało s ię jes zcze b ard ziej g o rączk o we. Zeg ar ś cien n y ws k azy wał d ru g ą n ad ran em. – Błag am cię, p o wied z mi: Liam czy Co le? – Nie wiad o mo – o d p o wied ziała tak s amo jak p o p rzed n ie d ziewięćd zies iąt d ziewięć razy . – Na zd jęciu n ie wid ać. – J a p o trafię… – Us ły s załam s wo je s ło wa, zan im d o tarło d o mn ie, jak i to k o s zmarn y p o my s ł. – Po k ażcie mi je. Po trafię ich ro zró żn ić. – Nie s ąd zę. – Vid a złap ała mn ie za ręk ę, zan im wp aro wałam d o s ali. Led wie czu łam jej d o ty k , b o s tałam s ię s o p lem lo d u . Pan ik a zwich n ęła mi my ś li i zamien iła je w ek s p lo zje mro żący ch k rew w ży łach o b razó w p o łączo n y ch refren em: nie on, nie oni, nie teraz… Nie mo g łam teg o zatrzy mać. Nie mo g łam złap ać o d d ech u . – Nie! – Gwałto wn y k rzy k Pu lp eta zatrzy mał Vid ę w p ó ł k ro k u . – Ab s o lu tn ie n ie! Zab ierz ją z p o wro tem d o p o k o ju i zo s tań tam! Za wy ch o d zący mi n a k o ry tarz o k n ami zeb rało s ię k ilk o ro Zielo n y ch . – Sp ad ajcie s tąd ! – wrzas n ęła n a n ich Vid a i d zieci ze s trach u p rzed jej o s try m to n em rzeczy wiś cie s ię ro zs tąp iły . Otwo rzy ła d rzwi i wep ch n ęła mn ie d o ś ro d k a. – O co ch o d zi? Stało s ię co ś ? – W k o ry tarzu p o jawiła s ię s en ato r Cru z. Zaraz za n ią wy ło n iła s ię Alice – o g n is to ru d e wło s y u p ięła w p rzek rzy wio n y k u cy k , a n a jej twarzy wid n iały czerwo n e o d cis k i o d p o d u s zk i. Po d ejrzewałam, że Vid a co ś im wy jaś n ia, ale n ie s ły s załam an i s ło wa. Nico wy g ląd ał tak , jak b y zd ąży ł ju ż k ilk ak ro tn ie zwy mio to wać, co p o twierd zał ró wn ież zap ach wy p ełn iający p o mies zczen ie. Kied y d o n ieg o p o d es złam, zo b aczy łam, że s p ły wa p o tem. – Czy ty … ? Czy n ap rawd ę ch ces z to zo b aczy ć? – To n ie jes t d o b ry p o my s ł! Ru b y , p o s łu ch aj mn ie: n ie ch ces z teg o … – Gło s Pu lp eta ro b ił s ię co raz cień s zy i w k o ń cu u cich ł. Ch ło p ak o p arł s ię o ś cian ę i s ch o wał twarz w d ło n iach . Nico s ied ział n ieru ch o mo z d ło ń mi b ezwład n ie zło żo n y mi n a u d ach . Sama

mu s iałam s ięg n ąć d o my s zk i i p rzeg ląd n ąć zd jęcia. By ło wś ró d n ich u jęcie p ró b n e, a n a n im o d leg ła g ó ra i p lecy zwró co n eg o w jej s tro n ę Liama. M o im o czo m u k azało s ię ró wn ież k ilk ad zies iąt n is k ich b u d y n k ó w s fo to g rafo wan y ch p o zmro k u , warto wn icy SSP, d rab in a p ro wad ząca n a jak iś d ach i s n ajp er n a p o zy cji. J eś li o b ó z zn ajd o wał s ię za o g ro d zen iem, to Liam i Co le mu s ieli wcześ n iej p rzez n ie p rzejś ć, zan im zro b ili te zd jęcia. – Wes zli tam? – Pan i s en ato r s ię zd ziwiła. – M y ś lałam, że mieli zo s tać n a zewn ątrz. Wes zli d o ś ro d k a. Zd jęcia zro b iły s ię n ieo s tre z p o wo d u b rak u ś wiatła, k tó re n a zewn ątrz d awał k s ięży c w p ełn i. Ws p ięli s ię n a co ś i p atrzy li z g ó ry n a zn ajd u jące s ię w d o le s to ły i p o ch y lające s ię n ad n imi d zieci s p o ży wające p o s iłek . Więźn io wie mieli n a s o b ie tak ie s ame u n ifo rmy , jak ie n o s iliś my we ws zy s tk ich o b o zach , ale w k o lo rze, k tó reg o n ie wid ziałam o d lat: ciemn o czerwo n y m. Na k o lejn y m zd jęciu wid n iała zad arta twarz jed n eg o z Czerwo n y ch wp atru jąceg o s ię p ro s to w telefo n . Zawah ałam s ię, zan im k lik n ęłam n a k o lejn e. Nico wy d ał z s ieb ie cich y jęk i n ak ry ł mo je d ło n ie s wo imi. – Ru b y , n ie ch ces z teg o … Wcis n ęłam p rzy cis k . Przez p ierws zą ch wilę mó j u my s ł n ie p o trafił zro zu mieć, n a co p atrzę. Zd jęcia wy k o n an o w ciemn y m p o mies zczen iu o czarn y ch ś cian ach , w k tó ry m ś wiatła zn ajd o wały s ię n a p o d ło d ze zamias t n a s u ficie. M ężczy zn a s ied zący n a k rześ le n a ś ro d k u b y ł p o ch y lo n y d o p rzo d u , a ciężar jeg o ciała o p ierał s ię n a więzach k ręp u jący ch mu p iers i. Blo n d wło s y o p ad ały mu n a twarz, zu p ełn ie ją zas łan iając. Ch wy ciłam s ię b iu rk a i zn o wu k lik n ęłam. Us ta wy p ełn ił mi metaliczn y s mak , k ied y zau waży łam p lamy k rwi n a jeg o s zy i i u s zach . Na ty m u jęciu n ie b y łam w s tan ie g o ro zp o zn ać, p o trzeb o wałam k o lejn eg o … Klik . – Kto zro b ił te zd jęcia? – zap y tała s en ato r Cru z, ale n ik t n ie k wap ił s ię z o d p o wied zią. – Do my ś lam s ię, że lu d zie, k tó rzy złap ali… – Alice n ie b y ła p ewn a, czy p o win n a p o wied zieć „jeg o ”, czy „ich ”. Zig n o ro wałam k o b iety i s k u p iłam s ię n a ek ran ie. Kto ś zawies ił więźn io wi n a s zy i k artk ę p ap ieru , n a k tó rej wid n iały d wa n ab azg ran e g ru b y mi n ieró wn y mi literami s ło wa: SPRÓBUJ CIE ZNOWU. W ro g u zd jęcia b y ło wid ać s k rawek czerwo n eg o materiału . M imo że wied ziałam,

co zaraz zo b aczę i g ło wę wy p ełn ił mi wrzas k , p rzes złam d o n as tęp n eg o zd jęcia. Og ień . Ob raz trawiły ro zżarzo n e p ło mien ie. Og ień . Og ień . Zas ło n a s zareg o d y mu i… Sen ato r Cru z zerwała s ię i p rzes zła n a d ru g ą s tro n ę p o mies zczen ia, u s iłu jąc u ciec o d wid o k u zwęg lo n y ch zwło k . – Dlaczeg o ? Dlaczeg o to zro b ili? Dla cz eg o ? Ob o jętn e, o zięb łe s two rzen ie, k tó re s k ru p u latn ie wy h o d o wała we mn ie Lig a Dzieci, u to ro wało s o b ie p azu rami d ro g ę n a zewn ątrz. Przez s ek u n d ę b y łam w s tan ie p atrzeć n a s p alo n e, o k aleczo n e ciało b ad awczy m, zd y s tan s o wan y m s p o jrzen iem, jak im n au k o wiec o b rzu ciłb y ciek awy o k az. Na n iewielk im s k rawk u twarzy wid o czn y m n a zd jęciu wid ziałam s p alo n ą czarn ą s k ó rę zamien io n ą w ch ro p o waty s tru p . Po n o wn ie p rzejrzałam zd jęcia p o żaru . Chorzy wykolejeńcy, cholerne, przeklęte śmieci. Zabiję ich. Wied ziałam, g d zie ich s zu k ać. M iałam zamiar wy b ić ich co d o jed n eg o . Z całej s iły trzy małam s ię lo d o watej fu rii, b o zamrażała b ó l i n ie p o zwalała mi s ię zap aś ć w s o b ie, tak jak ch ciałam. Palący s zlo ch wy p ełn iał mi o czy , g ard ło i p iers i. – Nie jes tem w s tan ie s twierd zić. – Pu lp et z k ażd ą ch wilą zb liżał s ię d o h is terii. – Niech to s zlag ! Z żo łąd k iem ś ciś n ięty m jak p ięś ć p o n o wn ie o b ejrzałam wcześ n iejs ze zd jęcia. Gd y b y m zaczęła p łak ać, n ik t n ie zd o łałb y mn ie u s p o k o ić. M u s iałam s ię s k u p ić. M u s iałam… Zatrzy małam s ię n a d ru g im zd jęciu więźn ia, n a k tó ry m miał ju ż n a s zy i k artk ę. Gło wa o p ad ała mu n a b o k , ale ro zp o zn ałam g o . Wied ziałam, k to to . – To … – Vid a p rzy b liży ła s ię d o ek ran u , wb ijając mi p azn o k cie w ramię. – Nie mo g ę… Alice g wałto wn ie o d wró ciła g ło wę p o k o n an a p rzez s zarp iące n ią to rs je. Nico p atrzy ł n a mn ie. Czu łam, że s ło wa o p u s zczają mo je u s ta, ale ich n ie s ły s załam. – To Co le. – Co ? – Vid a p atrzy ła to n a ek ran , to n a mn ie. – Co p o wied ziałaś ? – To Co le. Ty s iące ig ieł wy p ełn iło mi ży ły i wy s trzeliło w k ieru n k u s erca. Op ad łam n a b iu rk o . Nie b y łam w s tan ie mó wić an i my ś leć, jed y n ie wp atry wać s ię w jeg o ciało – w

o k aleczo n e ciało Co le’a. Wzięłam p ły tk i wd ech , u s iłu jąc zwalczy ć wzb ierający we mn ie b ó l. Prag n ęłam, b y o tęp iająca k o n tro la wró ciła. W g ło wie k ręciło mi s ię s zy b ciej i g wałto wn iej n iż w żo łąd k u . Wied ziałam, co miało b y zn aczen ie d la Co le’a i o co b y zap y tał. Gdzie jest Liam? Skoro Cole… – J es teś p ewn a? – Pu lp et jak o jed y n y zd o łał wy d u s ić z s ieb ie p y tan ie. Kątem o k a zo b aczy łam, jak d o s ali wch o d zi Lillian . Przez zap ierającą d ech w p iers iach s ek u n d ę miałam wrażen ie, że b lo n d wło s y n ależą d o Cate i że o n a i Harry ju ż d o jech ali. Us ły s załam cich e wy jaś n ien ia, jak ich p an i d o k to r u d zieliła s en ato r Cru z. – Harry … M u s imy mu p o wied zieć. I Cate, o Bo że, Cate… – J a to zro b ię – o zn ajmiła Vid a z g ard łem ś ciś n ięty m tak mo cn o jak o b ejmu jące ją ramio n a Pu lp eta. – Zo s taw to mn ie. – Czy Liam… ? – p o d jął Pu lp et. – J es t jak iś s p o s ó b , b y s p rawd zić, czy wzięli g o d o n iewo li? M o że zro b ili jak ąś ak tu alizację w s ieci? J eś li zo s tał zab ity i p o p rawn ie zid en ty fik o wan y , zak tu alizo wan o b y jeg o p ro fil w s ieci SSP i u s u n ięto z b azy d an y ch ło wcó w n ag ró d . – Pró b u ję s ię d o s tać d o s ieci Sił Sp ecjaln y ch Ps i – p o wied ział Nico . – Pró b u ję… Ch y b a jed n ak b ęd zie s zy b ciej, jeś li wejd ziemy p rzez b azę ło wcó w. M o żes z p o d ać mi s wó j lo g in i h as ło ? – Daj, ja je wp is zę – o zn ajmił Pu lp et. – Czy telefo n d alej d ziała? – u s ły s załam wy ch o d zące z włas n y ch u s t p y tan ie. Od s u n ęłam s ię o d k o mp u tera, ale s ied ziałam n ieru ch o mo , n ie u fając s wo im n o g o m n a ty le, b y s p ró b o wać ws tać. Dostaniemy więcej zdjęć? M ieliś my tak p o p ro s tu s ied zieć b ezczy n n ie, czek ając, aż n ad ejd ą? Dławił mn ie g n iew. – Czerwo n i? – o d ezwała s ię d o k to r Gray . – J es teś cie p ewn i? Czy mo g ę zo b aczy ć te zd jęcia? Nico k o lejn y raz o two rzy ł fo ld er, ale s am p rzen ió s ł s ię d o k o mp u tera o b o k , b y p raco wać. Pan i d o k to r p o s p ies zn ie p rzerzu cała fo to g rafie aż d o ch wili, k ied y zn alazła to , czeg o s zu k ała. Bru taln o ś ć o b razu i jeg o g ro za wy wo łały u n iej jed y n ie zmars zczen ie b rwi. – J u ż n ie ży ł, k ied y to s ię s tało – s twierd ziła. – Wy k rwawił s ię n aty ch mias t o d s trzału w s zy ję. Sama mo g łam jej to p o wied zieć. Co le n a p ewn o walczy ł d o k o ń ca. Nie

p o zwo liłb y im, b y wcielili g o d o p ro g ramu . Wied ziałam, że walczy ł, p ó k i n ie zg as ł w n im o s tatn i p ło mień . Ko b ieta p o trząs n ęła g ło wą i s p o jrzała n a mn ie. – To właś n ie d lateg o . Dlateg o mu s imy wp ro wad zić leczen ie. Dzieci n ie p o win n y b y ć w s tan ie ro b ić tak ich rzeczy i k rzy wd zić s ieb ie i in n y ch . M ó j g n iew ek s p lo d o wał, o taczając mn ie n ab rzmiałą ch mu rą n ied o wierzan ia. – Nie! To d o wo d zi, że n ik t n ie ma p rawa g rzeb ać n am w g ło wach , d o ch o lery ! – Nie zn alazłem n awet wzmian k i – p o wied ział Pu lp et. – J es zcze… M in ie g o d zin a alb o d wie, zan im zmian y w s ieci SSP wp ły n ą d o b azy ło wcó w. – Dajmy mu tro ch ę czas u . By ć mo że ciąg le p ró b u je s ię s tamtąd wy d o s tać. – Vid a k ręciła g ło wą, p rzeczes u jąc p alcami wło s y . – Os tatn ie zd jęcie p rzy s zło g o d zin ę temu . Gd y b y mieli Liama, p rzy s łalib y co ś więcej, p rawd a? Sen ato r Cru z s p o jrzała n a mn ie. – Gd zie jes t telefo n , z k tó reg o d zwo n ił d o o jczy ma? J a s ię z n im s k o n tak tu ję. – W b iu rze. – Nico zerwał s ię z k rzes ła tak s zy b k o , że je p rzewró cił. – Przy n io s ę g o . M u s zę… … stąd wyjść – d o k o ń czy ł mó j u my s ł. – Muszę uciec od tych zdjęć. Ch ło p iec wró cił jed n ak p o n ies p ełn a min u cie, ciężk o d y s ząc. Wy ciąg n ął n iewielk i telefo n z k lap k ą k u p an i s en ato r, ale u p u ś cił g o w ch wili, k ied y jeg o ek ran s ię p o d ś wietlił i ap arat zaczął wib ro wać. Przez s ek u n d ę n ik t s ię n ie p o ru s zy ł. Telefo n d zwo n ił jed n ak u p arcie i n iep rzerwan ie. W k o ń cu s ięg n ął p o n ieg o Pu lp et. – Halo ? – Zd ąży ł o d eb rać, zan im p o łączen ie zo s tało p rzerwan e. J eg o ciało u g ięło s ię p o d wp ły wem u lg i. – Lee… Liam, g d zie jes teś ? M u s is z… Sen ato r Cru z u b ieg ła mn ie: n aty ch mias t d o s k o czy ła d o Pu lp eta i wy rwała mu telefo n , u cis zając jeg o p ro tes ty mach n ięciem ręk ą. Przełączy ła ap arat n a g ło ś n ik . … zabrali go. Nie mogłem nic zrobić. Nie mogłem… Gło s , k tó ry zn ałam tak d o b rze jak włas n y , k tó ry s ły s załam w wers ji ro ześ mian ej, wy s tras zo n ej, wś ciek łej o raz b ezws ty d n ie flirtu jącej, n ie b y ł g ło s em d o b ieg ający m teraz z małeg o g ło ś n ik a. Prawie zu p ełn ie g o n ie p o zn awałam. Po łączen ie s p rawiało , że zd awał s ię o d leg ły , jak b y Liam mó wił z d ru g ieg o k o ń ca au to s trad y , g d zie n ie mieliś my d o n ieg o d o s tęp u . Sło wa, k tó re o p u s zczały jeg o p ierś , b y ły tak ch ro p o wate i zb o lałe, że z tru d em s ię g o s łu ch ało .

– Liam, tu s en ato r Cru z. M u s is z wziąć g łęb o k i o d d ech i p o wied zieć mi, czy jes teś b ezp ieczn y . Ja nie… Nie wiem, czy powinienem. To jedyny numer, który zapamiętałem. To chyba nie jest bezpieczne, nie bardzo… – Po s tąp iłeś właś ciwie – u s p o k ajała g o s en ato r Cru z. – Sk ąd d zwo n is z? Z budki telefonicznej. Vid a s tan ęła o b o k i s p o jrzała n a mn ie. Nie b y łam w s tan ie mó wić. Po d s ercem czu łam d ziwn e o d rętwien ie. Nie p o trafiłam wy d u s ić z s ieb ie an i s ło wa. Nie mogłem go stamtąd wydostać… Weszliśmy do środka, robiliśmy zdjęcia, ale jeden z nich nas zauważył i nie zdołaliśmy uciec… Postrzelili go. Upadł i nie mogłem go stamtąd zabrać. Próbowałem go nieść, ale zobaczyli nas i otworzyli ogień. Nie chciałem go zostawiać, ale musiałem… Podali jakąś informację w wiadomościach? Czy Harry będzie w stanie się dowiedzieć, gdzie go przetrzymują? Było tyle krwi… Nie wied ział. Zerk n ęłam n a Pu lp eta. Wy g ląd ał, jak b y zo b aczy ł s amo ch ó d p ęd zący p ro s to n a n ieg o . Zab rałam telefo n p an i s en ato r i wy łączy łam g ło ś n ik . – Liam – wy d u s iłam z s ieb ie. – Co le n ie p rzeży ł. Wy s łali n am d o wó d . Do tej ch wili s zo k i p an iczn y s trach o Liama wy łączy ł tę częś ć mn ie, k tó ra mo g łab y s ię zas tan o wić n ad s zczeg ó łami trag ed ii. Wy p ierałam my ś li o ty m, czy Co le ży ł, k ied y wp ro wad zili Czerwo n eg o , czy wied ział, co s ię d zieje, czy s ię b ał, czy cierp iał. Kied y jed n ak p rzek azałam wiad o mo ś ć Liamo wi, co ś we mn ie p ęk ło . Lich e d rzwi p o ws trzy mu jące b ó l wg ięły s ię d o ś ro d k a, a n as tęp n ie ro ztrzas k ały w d rzazg i, k tó re wes zły w k ażd ą k o mó rk ę mo jeg o ciała. Nie mo g łam o d d y ch ać. M u s iałam p rzy cis n ąć s o b ie d ło ń d o u s t, b y n ie wy b u ch n ąć s zlo ch em. Mój przyjaciel Cole… Dlaczego? Czemu musiało tak być? Po wszystkim, przez co przeszliśmy, tak wyglądał koniec? Przecież obmyśliliśmy plan… Po raz pierwszy miał przed sobą prawdziwą przyszłość. Pu lp et zro b ił k ro k d o p rzo d u , s ięg ając p o telefo n , ale o d s u n ęłam s ię, b y n ie mó g ł g o zab rać. Wy p ełn iał mn ie o s zalały g n iew i b ó l – zu p ełn ie jak b y k to ś p o lał mi s k ó rę k was em. M u s iałam u trzy mać p o łączen ie, mu s iałam b y ć p rzy Liamie. To mo g ło g o zn is zczy ć. Świad o mo ś ć teg o , co s ię s tało , b y ła tak s amo ro zd zierająca jak s ama s trata. Nie mo g łam s tracić jes zcze jeg o . Jak to dowód? Co mu zrobili? – Liam mó wił zu p ełn ie n ies k ład n ie, z k ażd y m s ło wem co raz b ard ziej p o d d ając s ię ro zp aczy , aż w k o ń cu zaczął s zlo ch ać. – Nie mogłem go wyciągnąć… – Nie mo g łeś n ic zro b ić – p o wied ziałam zach ry p n ięty m g ło s em. – Nie b y ło żad n eg o s p o s o b u , a p o za ty m Co le n ie ch ciałb y , żeb y ś ry zy k o wał, że złap ią i cieb ie. Liam, wiem, że to teraz tak n ie wy g ląd a, ale p o d jąłeś właś ciwą d ecy zję.

Od g ło s jeg o p łaczu w k o ń cu p o ch ło n ął i mn ie. Straciws zy czu cie w d ło n i, zwo ln iłam ch wy t n a telefo n ie i p o zwo liłam Pu lp eto wi g o s o b ie o d eb rać. – Stary , s tary . Wiem, b ard zo mi p rzy k ro . Das z rad ę s am wró cić czy mamy p o cieb ie p rzy jech ać? – Przy g ład ził s o b ie wło s y i mo cn o zacis n ął p o wiek i. – Do b rze. Ws zy s tk o mi o p o wies z, ale ch cę, żeb y ś to zro b ił o s o b iś cie. M u s is z p o zwo lić n am s ię s o b ą zao p iek o wać. Po wo li, ju ż d o b rze… Pu lp et rzu cił mi b ezs iln e s p o jrzen ie. Wy ciąg n ęłam ręk ę p o s łu ch awk ę. Nie wracam. Nie mogę, to…, b ełk o tał Liam. Przerwałam mu . – Liam, p o s łu ch aj mn ie: p rzy jad ę p o cieb ie, ale mu s is z mi p o wied zieć d o k ąd . J es teś ran n y ? Ruby. Gwałto wn ie zas s ał p o wietrze. Wy o b raziłam g o s o b ie b ard zo d o k ład n ie. Ciąg le miał n a s o b ie czarn y s tró j b o jo wy i o p ierał s ię o alu min io wą o b u d o wę ap aratu telefo n iczn eg o z ro zp alo n ą, o s zalałą twarzą. Po czu łam, jak p ęk a mi s erce. Ścis n ęłam telefo n tak mo cn o , że u s ły s załam ch ro b o t jeg o p las tik o wej o b u d o wy , i o b ró ciłam s ię d o ś cian y , żeb y n ie wid zieć wp atrzo n y ch Przy k u cn ęłam w k ącie i s zep n ęłam:

we mn ie twarzy .

– Ws zy s tk o b ęd zie d o b rze… Nieprawda! – k rzy k n ął. – Przestań to powtarzać! Nie będzie! Nie wracam! Muszę powiedzieć Harry’emu i mamie… O Boże, mama… – Pro s zę, p o zwó l mi p o s ieb ie p rzy jech ać – b łag ałam. Nie mogę wrócić do bazy ani do was… M d lące u czu cie, k tó re n aras tało we mn ie, s k ręcając mi żo łąd ek , teraz wezb rało jak ro zs zalała fala. J eg o g ło s zaczął zan ik ać. Połączenie zaraz się zerwie, nie mam więcej pieniędzy… – Liam? Sły s zy s z mn ie? – Pan ik a b rzęczała mi w g ło wie jak ró j o s . … wiedziałem, że tak się to skończy… Cholera… ty… wybacz… Ruby… wybacz… Nie wiem, k ied y an i jak u d ało s ię jej n iep o s trzeżen ie p rzecis n ąć k u mn ie… A mo że zro b iła s ię tak mała i cich a, że ch o ć b y ła tu o d p o czątk u , n ik t jej n ie zau waży ł? Zu zab rała mi telefo n . Pró b o wałam jej g o o d eb rać, ale zd ąży ła p rzy ło ży ć g o d o u ch a. – Nie o d ch o d ź, p ro s zę, n ie o d ch o d ź. Wró ć… – p o wtarzała w k ó łk o g ło s em d źwięczn y m jak mały d zwo n ek . Us ły s załam p rzery wan y s y g n ał, zo b aczy łam, jak telefo n wy p ad a jej z ręk i, i wied ziałam, że to ju ż k o n iec. Pu lp et wy ciąg n ął d o n iej ręce i Zu p rzy warła d o n ieg o , wtu lając twarz w jeg o ramię.

– Ch o d ź, p ó jd ziemy s ię czeg o ś n ap ić i zaczerp n ąć ś wieżeg o p o wietrza… – Ch cę g o o d n aleźć – p o wied ziałam. – Id ę z to b ą – d o d ała p o s p ies zn ie Vid a. – Nico wy ś led zi, s k ąd d zwo n ił. – Nie mo żes z – zwró cił s ię d o mn ie Pu lp et łag o d n y m g ło s em. – M as z tu o b o wiązk i. I co z tego!? Ch ciałam k rzy czeć. M iałam o ch o tę rwać s o b ie wło s y z g ło wy i ro zed rzeć u b ran ie, ale n ie mo g łam. Nie mo g łam, b o Co le wy mu s ił n a mn ie tę g łu p ią o b ietn icę! „Zajmij s ię ws zy s tk im, teraz ty tu rząd zis z”. Cate i Harry mieli p rzy jech ać d o p iero za d wa d n i. To ja mu s iałam p o wied zieć ws zy s tk im o trag ed ii… Ufał, że sobie poradzisz. Wierzył w ciebie. Musisz to zrobić. Nie miałam wy jś cia. J eś li Co le o d s zed ł, a Liam n ie miał zamiaru wracać, to ja p rzejmo wałam d o wo d zen ie i to ja mu s iałam o ws zy s tk im p o wied zieć d ziecio m. M o im o b o wiązk iem b y ło zo s tać w b azie i ws zy s tk ieg o d o p iln o wać. – Dajcie mi ch wilę – p o wied ziałam. Po trzeb o wałam jed n ej ch wili. Ru s zy łam en erg iczn ie w k ieru n k u p o k o ju Cate i zatrzas n ęłam za s o b ą d rzwi. W ciemn o ś ci o d n alazłam k rawęd ź n iewielk ieg o łó żk a, teg o s ameg o , n a k tó ry m s p ęd ziliś my z Liamem o s tatn ią n o c, i n a n ie o p ad łam. Przeciąg n ęłam d ło ń mi p o s zo rs tk im p rześ cierad le i n atrafiłam n a mięk k i materiał b lu zy z k ap tu rem, k tó rej zap o mn iał. Wtu liłam w n ią twarz, wd y ch ając jeg o zap ach , i w k o ń cu wy rzu ciłam z s ieb ie ws zy s tk o w n iemy m, p alący m g ard ło k rzy k u . Po co tam wchodziliście? Jak ja sobie teraz poradzę? Czemu n ie s p rzeciwiłam s ię Co le’o wi, s k o ro wied ziałam, s k ąd zaczerp n ął in fo rmację o Sawto o th ? Nie d o czek ałam s ię o d p o wied zi, zamias t n iej s p ad ła n a mn ie p rzerażająca ciemn o ś ć i cis za. Clancy. Wied ział, że to s ię s tan ie. Na to liczy ł. Po wied ział Co le’o wi o o b o zie i p o d s u n ął mu o d p o wied n ie o b razy , b o b y ł p ewn y , że ten n ie zd o ła teg o o d p u ś cić. Że n ie p o zwo li, b y tak ich jak o n trak to wan o z o k ru cień s twem. Zd awał s o b ie s p rawę, że to p rzero d zi s ię w jeg o o b s es ję i że Co le n ie weźmie p o d u wag ę ry zy k a ewen tu aln ej ak cji ratu n k o wej. Zres ztą p rzecież n ieraz u d ało mu s ię p rzeży ć wb rew ws zy s tk iemu . Od początku nie miał żadnych szans. Te s ło wa wy ro s ły w mo im u my ś le jak p ęch erze. Zach wiałam s ię p o d n ap o rem wrząceg o u d erzen ia, k tó re p rzeb ieg ło mi o d s k ro n i d o p o d s tawy czas zk i. Przed o czami p o jawił mi s ię b ły s k i n ag le d rzwi, n a k tó re p atrzy łam, p o d wo iły s ię, a n as tęp n ie p o tro iły . Raczej zo b aczy łam, n iż p o czu łam, jak mo ja ręk a s ięg a d o k lamk i.

Im d łu żej s złam, ty m b ard ziej zd awałam s ię jed n ak co fać, jak b y k to ś n ieu s tan n ie ciąg n ął mn ie w ty ł… To o s tatn ie, co zap amiętałam, zan im ro zmazan y mro k zamien ił s ię w falę zalewającej mn ie s zaro ś ci, a ży ły wy p ełn iły mi ig ły i h aczy k i. Kied y o d zy s k ałam ś wiad o mo ś ć, w ręce ś cis k ałam zimn ą b ro ń , mierząc w g ło wę Lillian Gray .

22 … robisz? Przestań! Ruby, obudź się! Nie możesz tego zrobić, Ruby, przestań! Dry fo wałam p o d p o wierzch n ią wo d y tak g łęb o k o , że o taczała mn ie jed y n ie s ło d k a, ch ło d n a ciemn o ś ć. Nie mu s iałam s ię p o ru s zać, n ie mo g łam mó wić. Un o s ił mn ie łag o d n y p rąd , n ad ając o d p o wied n i k ieru n ek . Nió s ł mn ie w p rzó d i ch ętn ie całk o wicie mu s ię p o d d ałam. To b y ło lep s ze n iż b ó l. Spójrz na mnie! Otwórz oczy, Ruby! Fale zn iek s ztałcały g ło s y , zamien iając je w p rzeciąg łe mo n o to n n e b u czen ie. Sło wa wy p ełn iały p rzerwy p o międ zy u d erzen iami mo jeg o s erca – ry tmiczn y m d u d n ien iem ro zs ad zający m mi u s zy . Nie ch ciałam d ać im s ię o d n aleźć. Perełko. Hej, perełko. Od wró ciłam s ię, s zu k ając źró d ła ty ch s łó w, zmu s zając s zty wn e mięś n ie, b y s ię p o ru s zy ły . Zajmij się wszystkim, teraz ty tu rządzisz. Nik o g o tam n ie b y ło . Czarn e o d męty wo d y wiro wały wo k o ło , mo cn iej o cierając s ię o mo ją lo d o watą s k ó rę. Niczeg o tam n ie b y ło . Perełko. Ruby. Uwięzio n e w mo ich p łu cach p o wietrze p aliło mn ie ży wy m o g n iem. Gdzie jesteś? Roo, wszystko w porządku? Szamo tałam s ię w wo d zie, mach ając ręk ami w g ó rę i w d ó ł, b y wy d o s tać s ię n a p o wierzch n ię. Zo b aczy łam ś wiatło , maleń k i p rzeb ły s k , k tó ry ro b ił s ię co raz więk s zy . Czek ałam… Dalej, skarbie. Dasz radę… M io tałam s ię, s zarp ałam k u g ó rze. Ona zaraz… Zrób coś! Powstrzymaj ją! Ruby! Gwałto wn ie o d zy s k ałam ś wiad o mo ś ć. Gęs ta, mu lis ta wo d a zn ik n ęła zas tąp io n a p rzez k s ztałty rzeczy wis to ś ci. No zd rza wy p ełn ił mi elek try czn y , s u ch y zap ach s ali k o mp u tero wej, a mo im o czo m u k azał s ię b las k mo n ito ró w o d b ijający s ię o d p rzeciwleg łej ś cian y . Zo b aczy łam też Nico – b y ł b lad y jak tru p i wy ciąg ał p rzed s ieb ie ręce. Po węd ro wałam wzro k iem o d ciemn eg o , ciężk ieg o p is to letu w s wo jej

d ło n i d o jas n o wło s ej k o b iety leżącej n a p o d ło d ze z ręk ami o s łan iający mi g ło wę w o b ro n n y m g eś cie. Po d s k o czy łam, s p o g ląd ając n a Nico i o p u s zczając b ro ń o milimetr. Ręk a p iek ła mn ie z b ó lu , jak b y o d wielu g o d zin d źwig ała wielk i ciężar. W o czach ch ło p ca d o jrzałam zro zu mien ie i zau waży łam, że s ię ro zlu źn ia, ale zaraz zn o wu s ię s p iął, k rzy cząc: – Vi! Nie! W jed n ej ch wili ru n ęłam n a ziemię, a b ó l p o żarł k ażd ą z mo ich zd ezo rien to wan y ch , zag u b io n y ch my ś li. Vid a p o waliła mn ie u d erzen iem międ zy ło p atk i, a teraz, p rzy p ierając d o ziemi, wy cis k ała ze mn ie o s tatn ie res ztk i o d d ech u . – Zaczek aj! – o d ezwała s ię Zu . – Ru b y ? – Co … ? – M iałam wrażen ie, że u s ta wy p ełn ia mi p ias ek . – Ru b y ? – Zo b aczy łam n ad s o b ą twarz Pu lp eta. – Vi, złaź z n iej. – O mało jej n ie zas trzeliła… M y ś lałam, że ją zas trzeli… – wy d u s iła z s ieb ie Vid a. – Co s ię d zieje?! – Z g ó ry d o b ieg ł mn ie g ło s s en ato r Cru z. – J a n ie… – zaczęłam mó wić, ale b ó l ro zs ad zał mi czas zk ę. Czu łam s ię zu p ełn ie zd ezo rien to wan a. – Sk ąd s ię tu wzięłam? – Nie p amiętas z? – Do k to r Gray wy g ląd ała n ajs p o k o jn iej ze ws zy s tk ich wo k ó ł. – Wy s złaś , p o czy m wró ciłaś i b ez s ło wa p ch n ęłaś mn ie n a ziemię. – Co ? – Przejech ałam p azn o k ciami p o p o d ło d ze. – Nie! Nig d y b y m teg o n ie zro b iła… – Nie b y łaś s o b ą – p o wied ział Pu lp et, ch wy tając mn ie za ramio n a. – Zu p ełn ie n ie reag o wałaś n a to , co mó wiliś my . – Przep ras zam. Niech to s zlag , wy b acz – mamro tała Vid a. – Nie wied ziałam, co ro b ić. Za k ażd y m razem, k ied y s ię d o cieb ie zb liżaliś my , wy g ląd ałaś , jak b y ś ch ciała wy s trzelić! – Nico ! – zawo łałam, p rzy cis k ając d ło ń d o o czu , b y p o ws trzy mać łzy . Nie u d ało mi s ię jed n ak . Bó l o tęp iał mi u my s ł, d y k tu jąc reak cje ciału . – Nico ! – Przed ch wilą wy b ieg ł… – o d p arła s en ato r Cru z. – Sp o jrzał n a mo n ito r i p o p ro s tu zn ik n ął… Co tu s ię d zieje? On. To b y ł o n . M imo b ó lu i d ezo rien tacji wczep io n y ch w mó j u my s ł w k o ń cu zro zu miałam, o co ch o d zi. Ch wy ciłam Pu lp eta za ręk ę.

– Po s łu ch aj mn ie u ważn ie. – Do b rze, Ru b y , d o b rze. Ty lk o złap o d d ech . – Nie! Po s łu ch aj! Weź ze s o b ą Vid ę i zb ierzcie p o zo s tały ch . Dzieci. Id źcie p o n ie, a p o tem wy p ro wad źcie je o raz s en ato r Cru z i d o k to r Gray n a zewn ątrz p rzez g araż. Ud ajcie s ię d o jed n eg o z p o b lis k ich b u d y n k ó w. Nie wo ln o wam n ik o g o p o min ąć. Ro zu mies z? – Tak , ale co ty … ? – Zab ierzcie ze s o b ą ty le wo d y i jed zen ia, ile zd o łacie u d źwig n ąć. Czek ajcie w u k ry ciu , aż d o s tan iecie s y g n ał d o wy jś cia. Pu s te miejs ca w mo jej p amięci wy p ełn iały s ię k o lo rem. Kied y zamy k ałam o czy , wid ziałam s ię w p o ło wie ro zmo wy , k tó rej zu p ełn ie n ie p amiętałam. Sied ziałam w s ali k o mp u tero wej p rzy zg as zo n y m ś wietle. Op u s zk i p alcó w p rzy p o min ały s o b ie k ażd e mu ś n ięcie k lawis zy , mro wiąc n a to ws p o mn ien ie. Lu n aty k o wan ie. Może sterować ludźmi jak kukiełkami. Os tatn ie o s trzeżen ie Clan cy ’eg o . M o je my ś li zwijały s ię w s p irale i s k ręcały ze s o b ą, aż w k o ń cu d o tarła d o mn ie p rzerażająca p rawd a. Planuje ucieczkę. Nadchodzą. Ktoś po niego przyjdzie. Użył mnie, żeby sobie to załatwić. – Kto ś ws y p ał – p o wied ziałam. – To ja. – Co ty wy g ad u jes z, d o ch o lery ? – zap y tała Vid a, p o mag ając mi ws tać. – Nico zau waży ł, że k to ś wy s y ła z Ran cza in fo rmacje, u s iłu jąc to zatrzeć p rzez wy mazy wan ie zap is ó w ak ty wn o ś ci s erwera. M y ś leliś my – o d wró ciłam s ię d o Alice – że to ty alb o k tó reś z p o mag ający ch ci d zieci. Ale to n iep rawd a, mam rację? – Niep rawd a! Przecież ju ż wam mó wiłam! – Alice s ię o b u rzy ła. – Wiem. Przep ras zam. Teraz to wiem. Uży wał mn ie jak s zp ieg a, k tó ry o b s erwo wał, co s ię d zieje. To ja wy s łałam d la n ieg o te in fo rmacje! Niech to s zlag ! Ucieczka. Pró b o wałam p o d ąży ć to rem my ś li Clan cy ’eg o . Wy d o s tać mo g li g o jed y n ie żo łn ierze p rezy d en ta alb o jacy ś n ajemn icy . Nie wied ział d o k ład n ie, g d zie zn ajd o wało s ię Ran czo , a p rzy n ajmn iej n ie d o czas u wy p rawy d o Oazy , k ied y mo imi o czami mó g ł s o b ie o b ejrzeć d ro g ę p o wro tn ą. Po trzeb o wał lu d zi ty lk o d o o twarcia d rzwi celi. Po tem z łatwo ś cią mó g ł ich p rzek o n ać, b y d ali mu s p o k ó j i zajęli s ię wy łap y wan iem d zieci. Wted y p o zo s tało b y mu jed y n ie s ię wy mk n ąć. Ale dlaczego nie kazał mi po prostu się uwolnić? Po co czekał i robił to tak okrężną drogą?

– J eś li n ie b y łaś s o b ą, to k to cię k o n tro lo wał? – zap y tała d o k to r Gray . Wb iłam w n ią wzro k , zd ając s o b ie s p rawę, o co ch o d ziło jej s y n o wi. Clan cy ch ciał, b y ś my ją o d n aleźli i p rzy p ro wad zili d o n ieg o , b y mó g ł s k o ń czy ć, co zaczął. Lillian miała jed n ak rację – n ig d y b y jej n ie zab ił. Ch ciał, żeb y m zro b iła to za n ieg o . Od wró ciłam wzro k . Zd awałam s o b ie s p rawę, że ju ż n ied łu g o s ię d o wie, że n ie b ęd ę mo g ła d o trzy mać n as zej u mo wy . – Lillian , ch o d źmy – p o wied ziała s en ato r Cru z. – M u s zę p ó jś ć p o Ro s ę i p o zo s tały ch . Ru b y zaraz d o n as d o łączy , p rawd a Ru b y ? – Ale… – W o czach k o b iety b y ło wid ać s p rzeciw, p an i s en ato r wzięła ją jed n ak s tan o wczo p o d ramię i zaczęła p ro wad zić w s tro n ę d rzwi. Po d b ieg łam k u tab licy z p rzo d u p o mies zczen ia i s tarłam ją d o czy s ta, p o czy m zerwałam ze ś cian y zd jęcie s atelitarn e Th u rmo n d , zwin ęłam je i rzu ciłam Vid zie. – Pro s zę was – p o wied ziałam d o n iej i d o Pu lp eta – id źcie p o d zieci. Wy p ro wad źcie je s tąd … M u s zę s ię zająć Clan cy m, ale n ied łu g o d o was d o łączę. Pro s zę was ! Od łączcie s erwer i o p ró żn ijcie s ch o wek z b ro n ią. Stan n as zeg o u zb ro jen ia n ie p rzed s tawiał s ię za d o b rze. Zes p o ły , k tó re wy s zły d o o czy s zczaln i, n a ws zelk i wy p ad ek wzięły ze s o b ą więk s zo ś ć b ro n i k ró tk iej. W b azie zo s tało b ard zo n iewiele d zieci, g łó wn ie malu ch y z Oazy , k tó re wciąż n ie b y ły g o to we d o walk i. Nie mieliś my czas u , b y je p rzy g o to wać n a co ś tak ieg o . – J eś li my ś lis z, że cię tu zo s tawię, to ch y b a całk iem o s zalałaś – p o wied ział Pu lp et. Ch wy ciłam g o jes zcze mo cn iej, wb ijając mu w s k ó rę p o łaman e p azn o k cie. – Ru s zaj! Nie mas z wy jś cia! I to ju ż! Nas za lo k alizacja zo s tała u jawn io n a. M u s is z zab rać s tąd d zieci i o b ie k o b iety ! Ch arles ! Po s łu ch aj mn ie! Zaraz d o was d o łączę, ale jeś li zo s tan ies z, n ik t s ię s tąd n ie wy d o s tan ie. Id ź! Ciemn e o czy Vid y b ły s zczały , k ied y ch wy ciła g o za ręk ę i zaczęła s iłą o d e mn ie o d ciąg ać. – Zaraz za n ami. – Zaraz za wami. Wy b ieg łam z s ali k o mp u tero wej, o two rzy łam ramien iem p o d wó jn e d rzwi i s tan ęłam jak wry ta. Przes zed ł mn ie d res zcz, p o n ieważ n ien atu raln ą cis zę zaleg ającą w k o ry tarzu raz p o raz ro zd zierał czy jś h is tery czn y g ło s . Ro zp o zn ałam g o i o g arn ęło mn ie o k ro p n e p o czu cie n ieu ch ro n n ej k atas tro fy .

Ob ró ciłam s ię w k ieru n k u arch iwu m. Drzwi b y ły o twarte i n ieco u ch y lo n e. By łam tak zd en erwo wan a, że ju ż n ie wied ziałam, czy n is k i p o mru k d o b ieg ający z o d d ali wy d awały h elik o p tery , czy to mo ja wy o b raźn ia. – Ob iecałeś ! Ob iecałeś , że ju ż więcej teg o n ie zro b is z! Rzu ciłam s ię w g łąb k ró tk ieg o k o ry tarza, p rzery wając to czącą s ię ro zmo wę. Nico s zarp ał s ię za czarn e wło s y , b u rząc zaczes an ą d o ty łu fry zu rę i ro zczo ch ru jąc je n a ws zy s tk ie s tro n y . Ch o d ził tam i z p o wro tem wzd łu ż celi Clan cy ’eg o i miał p o czerwien iałą o d p łaczu twarz. – Czemu jej to zro b iłeś ? J ak mo g łeś s k rzy wd zić Ru b y ? Ja k mo g łeś? Clan cy s ied ział ze s k rzy żo wan y mi n o g ami n a łó żk u i s p rawiał wrażen ie ziry to wan eg o , ale zu p ełn ie n iep o ru s zo n eg o atak iem h is terii, jak i p rzeży wał p rzed n im Nico . Kied y wes złam, s p o jrzał n a mn ie i cias n o s p ló tł ręce n a p iers i. Nico d zięk i Bo g u n ie o two rzy ł celi, ale w jeg o d ło n i zo b aczy łam k o p ię k lu czy , k tó ry ch u ży wałam. Zestaw Cole’a, p o my ś lałam. Trzy maliś my to miejs ce w tajemn icy p rzed n iemal ws zy s tk imi n a Ran czu , ale Nico mó g ł p o d ejrzeć, jak k tó reś z n as tu wch o d zi, alb o zn aleźć p lan b u d y n k u n a k tó ry mś z s erweró w. M ó g ł też n ajzwy czajn iej w ś wiecie s ię d o my ś lić. – Ru b y … On n ie mo że ciąg le u n ik ać o d p o wied zialn o ś ci! Nie mo że! – W o czach ch ło p ca b ły s zczały łzy . – M u s is z g o s tąd wy p ęd zić. Po zwó l mu o d ejś ć, zan im… – Nares zcie – o d ezwał s ię d o mn ie Clan cy . – Czy mo g łab y ś g o s tąd zab rać? M am ju ż wy s tarczająco s iln ą mig ren ę. – Bo li cię g ło wa? Wy o b raź s o b ie, co p o czu jes z, k ied y ci ją wy rwę? – p ry ch n ęłam. Clan cy o b rzu cił mn ie s p o jrzen iem o d s tó p d o g łó w i z k p iący m u ś mies zk iem o d p arł: – Wy g ląd a n a to , że miałaś in teres u jącą n o c. – Zamk n ij s ię! Zamk n ij s ię! Ru b y , o n … – Nico zaczerp n ął p o wietrza. – J es t tak , jak ci mó wiłem. On p o trafi k o n tro lo wać in n y ch lu d zi b ez ich wied zy i k iero wać n imi jak mario n etk ami. Ciąg le ro b ił to n au k o wco m. Wiem o ty m! Zmu s ił cię, o n cię zmu s ił, b y ś p rzes łała te in fo rmacje! Przez ch wilę b y łam p ewn a, że Clan cy ws zy s tk iemu zap rzeczy , s twierd zając, że Nico p o s trad ał zmy s ły . On jed n ak n awet n ie zad ał s o b ie tru d u , b y u k ry ć lek k i u ś miech czający mu s ię w k ącik u u s t. – Ale cię n ab rałem, co ?

– Ty … – Nie mo g łam n awet o ty m my ś leć. Przy ch o d ził d o mn ie we ś n ie, b y m n ie wy czu ła mro wien ia, k tó re p o jawiało s ię w p o ty licy , k ied y k to ś ch ciał wy mu s ić p o łączen ie z mo im u my s łem. Kiero wał mn ą jak lalk ą, p o d s łu ch iwał ro zmo wy , k rad ł ch wile z mo jeg o ży cia. By łam jeg o o czami i u s zami, a n awet n ie p o d ejrzewałam, że w o g ó le is tn ieje tak a mo żliwo ś ć. – Od k ied y ? – zap y tałam. – A o d k ied y cierp is z n a „n ap ięcio we b ó le g ło wy ”? – Clan cy zło ży ł ręce n a u d ach . – Są s tras zn e, co ? Cies zę s ię, że n ie mu s iałem ich zn o s ić s am. Po win n aś jed n ak wied zieć, że to wy łączn ie two ja win a. Za k ażd y m razem, g d y wn ik as z d o czy jeg o ś u my s łu , two rzy s z fo rmę p o łączen ia… Ws p o mn ien ia i my ś li tej o s o b y s tają s ię two imi. Za k ażd y m razem, k ied y wch o d ziłaś d o mo jeg o u my s łu alb o o p u s zczałaś g ard ę i p o zwalałaś mi wn ik n ąć d o s wo jeg o , miałem s zan s ę u macn iać n as zą więź. To d zięk i to b ie mo g łem to zro b ić. – Co b y ło w ty ch wiad o mo ś ciach ? – zap y tałam, p o d ch o d ząc d o s zy b y , p o d czas g d y Nico o s u n ął s ię n a p o d ło g ę p o ś cian ie za mo imi p lecami i u k ry ł twarz w d ło n iach . – Do k o g o zo s tały wy s łan e? – Nie mam p o jęcia, o czy m mó wis z – o d p arł Clan cy . – Wid zę, że o b o je jes teś cie zb y t ro zemo cjo n o wan i, b y to zro zu mieć. Ży jecie w s tras zn y m n ap ięciu . Ru b y , tru d n iej k o n tro lo wać zd o ln o ś ci, k ied y jes t s ię tak ro zwalo n y m… „Zg o d zis z s ię ze mn ą?” Us ły s załam te s ło wa, jak b y wy p o wied ział je w mo jej czas zce, i n aty ch mias t wzn io s łam międ zy n ami ś cian ę czern i, u cin ając p o łączen ie, zan im w p ełn i s ię u fo rmo wało . To tak mn ie zwió d ł. Zn ał o b jawy n iep o k o ju i b rak u s k u p ien ia i wied ział, że b ó le g ło wy mo g ą b y ć wy tłu maczo n e s tres em, k tó remu p o d leg aliś my . Za każdym razem. Ciągle od nowa wchodzę prosto w tę samą pułapkę, p o my ś lałam. By liś my n a ró żn y ch p o zio mach i mu s iałam w k o ń cu p rzes tać u d awać, że jes t in aczej. M ó j mó zg n ie b y ł wy s tarczająco p o k ręco n y , b y ch o ćb y wy o b razić s o b ie co ś tak ieg o . – Tak lep iej. – Clan cy s k in ął g ło wą z u zn an iem. – Teraz ro zu mies z. Two ja ro la d o b ieg ła k o ń ca. Czerwo n y zg in ął. Tak ład n ie ws zy s tk o p rzy g o to wałaś , że z łatwo ś cią p rzy jd zie mi wk ro czy ć i to s k o ń czy ć. Teraz mo żes z o d p o cząć. Przecież teg o właś n ie ch ciałaś , p rawd a? – Wied ziałeś , że zro b ią mu k rzy wd ę… Że g o zab iją – wy k s ztu s iłam. – Ty lk o d lateg o , że ty o to zad b ałaś – o d p arł, a w jeg o o czach zab ły s ł triu mf. – J ak my ś lis z, k to wy s łał wiad o mo ś ć s zk o len io wco m w Sawto o th i n ak azał im

czu jn o ś ć? Gło wę wy p ełn ił mi ro zs ad zający b ó l, a p o tem zaczęłam k rzy czeć. Krzy czałam i k rzy czałam b ez k o ń ca, waląc d ło ń mi w s zy b ę, aż z p łu c wy d o b y wał mi s ię jed y n ie cich y s zlo ch . To moja wina. Moja wina. Moja wina. – To tro ch ę trag iczn e, co ? Dać k o mu ś jed y n ą rzecz, k tó rej d es p erack o p rag n ie, wied ząc, że ma mo c, b y g o zn is zczy ć. Tak b ard zo p rag n ął mieć p o czu cie, że n ie jes t s am z ty m, czy m jes t, i zo s tać jed n y m z n as . To żało s n e. Ru s zy łam n a n ieg o . Przed o czami mig ały mi p lamy czerwien i, czern i i b ieli. Wy s u n ęłam k u n iemu n iewid zialn e mack i. Nie mo g łam p o zwo lić mu wy g rać. Eas t Riv er, Lo s An g eles , J u d e, wy n ik i b ad ań , Co le – o d eb rał mi tak wiele. Za k ażd y m razem, k ied y n ad zieja s tawała s ię czy mś n amacaln y m, wy ry wał mi ją. Nie dam mu wygrać. By liś my tak b lis k o . By liś my zb y t b lis k o , b y teraz s ię p o d d ać. Zu p ełn ie n ies p o d ziewan ie Nico wep ch n ął s ię p rzed e mn ie, k o ły s ząc k lu czami. Ze s k u p ien iem n a twarzy p ewn y m ru ch em o d b lo k o wał ws zy s tk ie trzy zamk i w d rzwiach . – Wy n o ś s ię! – p o wied ział, o twierając je n a o ś cież. – Zn ik aj tak jak zaws ze! Wy n o ś s ię, zan im ws zy s tk o zn is zczy s z! Od wo łaj lu d zi, k tó ry ch zatru d n iłeś , i p o p ro s tu p rzep ad n ij! Clan cy p o d n ió s ł s ię z p ry czy z d ziwn y m wy razem twarzy . – Niczeg o n ie ro zu mies z – ciąg n ął Nico . – To , co zro b iłeś , n ie u d erzy ło w lu d zi, k tó rzy cię s k rzy wd zili, i n ig d y n ie u d erzy . Ale ty n ie ch ces z teg o p rzy zn ać! Nig d y n awet s ię d o n ich n ie zb liży s z! J ed y n e, co p o trafis z, to ran ić d zieci, k tó re ch ciały ci p o mó c! Ws zy s cy ch cieliś my ci p o mó c! – To trzeb a b y ło zejś ć mi z d ro g i. – Czemu p o mo g łeś Lid ze wy rwać mn ie z rąk Led y ? – zap y tał Nico , s to jąc n ieru ch o mo , k ied y Clan cy p o wo li ru s zy ł w jeg o k ieru n k u . – To ty p o d d ałeś im p lan , jak wy ciąg n ąć mn ie z Filad elfii, p rawd a? Ale n ajp ierw zo s tawiłeś mn ie w Th u rmo n d … Zo s tawiłeś n as ws zy s tk ich , ch o ciaż o b iecałeś , że u ciek n iemy razem i u ło ży my s o b ie ży cie b ez ws ty d u i b ó lu . Clan cy … J u ż zap o mn iałeś tamten b ó l? – Gło s ch ło p ca zamien ił s ię w s zep t. – Czemu p o p ro s tu n ie p o zwo liłeś mi u mrzeć tak jak in n y m? Po wtarzałeś mi, że mu s zę ży ć, ale żału ję, że p o p ro s tu n ie… Żału ję, że n ie u marłem, b o wted y n ie mó g łb y ś mn ie u ży ć. Clan cy o b s erwo wał g o z wy razem twarzy , jak ieg o n ig d y wcześ n iej u n ieg o n ie wid ziałam.

– Czemu mu s is z wziąć k ażd e d o b ro , k tó re p ró b u jemy ci d ać, i ro zb ić je w p y ł? Po zwo liłeś im, b y cię w to zamien ili… – Tak i jes tem – wark n ął Clan cy . – Nie p o zwo lę im s ię zmien ić. Nie p o zwo lę im s ię tk n ąć. Nig d y więcej. – Nik t n ie b ęd zie cię zmu s zał, b y ś s ię p o d d ał tej o p eracji. – Nico u n ió s ł d ło n ie w u s p o k ajający m g eś cie. – M o żes z teraz o d ejś ć. M o żes z s ię u lo tn ić. Błag am cię… p o p ro s tu o d wo łaj lu d zi, k tó rzy p o cieb ie jad ą. Pro s zę, Clan cy . Pr o s z ę. – M ó wiłem, żeb y ś s ię w to n ie mies zał – o d p arł Clan cy d rżący m g ło s em i o b rzu cił s p o jrzen iem wy jś cie. Wid ziałam, że ro zważa p ro p o zy cję Nico . – Czemu ty n ig d y mn ie n ie s łu ch as z? – Pro s zę – b łag ał Nico . – J u ż za p ó źn o . – Clan cy ś cis k ał w d ło n iach materiał s p o d n i. – Wied ziałb y ś o ty m, g d y b y ś n ie b y ł tak i g łu p i! Nie s ły s zy s z ich ? Wy ląd o wali n a d ach u . J u ż tu s ą. – To s p raw, b y o d es zli. Przecież mo żes z to zro b ić. Manipuluje nim, zau waży łam o n iemiała. Clan cy n ap rawd ę b rał to p o d u wag ę i waży ł s ło wa Nico . Nie p o ru s załam s ię, zb y t wy s tras zo n a, że ro zwieję d ziwn e zak lęcie, k tó re o p ad ło n a p o mies zczen ie. Patrzy łam zza d rzwi celi to n a jed n eg o , to n a d ru g ieg o ch ło p ca. Nap ięcie wo k ó ł o p ad ało i n atu raln ie zaczęło u s tęp o wać. – Kto to ? – Zza mo ich p lecó w d o b ieg ł mięk k i k o b iecy g ło s . – Ko g o wezwałeś n a p o mo c? W jed n ej ch wili Clan cy zn ó w zro b ił s ię n ied o s tęp n y i o d ep ch n ął Nico n a b o k . – Witaj, matk o . M iałaś n ad zieję, że wy jad ę b ez p o żeg n an ia? – Ko g o wezwałeś ? – p o wtó rzy ła, s tając w s zty wn ej p o zie id en ty czn ej z p o zą s y n a. – A jak my ś lis z? – o d ezwał s ię o ciek ający m s ło d y czą g ło s em. – Tatę. – Kazałam p an i wy jś ć! – wark n ęłam n a n ią. – Nie, zo s tań – p o wied ział Clan cy . – Os tatn io s ię n ie u d ało . Będ ziemy mu s ieli s p ró b o wać zn o wu , ale ty m razem Ru b y ci ju ż n ie p o mo że. Nas tąp iła ch wila cis zy , p o k tó rej n ag le b u d y n ek zak o ły s ał s ię p o d wp ły wem s iły ek s p lo zji. Clan cy s p o jrzał n a d rzwi za matk ą – b y łam p ewn a, że n ig d y n ie ży wiłam d o n ieg o tak wielk iej n ien awiś ci. Światło o d b iło s ię o d b ro n i, mo jej b ro n i, tej s amej, k tó rą Vid a wy trąciła mi z ręk i w s ali k o mp u tero wej. Lillian Gray u n io s ła ją i wy mierzy ła w Clan cy ’eg o . – Ko ch am cię – p o wied ziała i wy s trzeliła.

23 Z jeg o ramien ia try s n ęła k rew i w tej s amej ch wili p rzewró cił s ię n a s zk lan ą ś cian ę. Ale Lillian jes zcze z n im n ie s k o ń czy ła. Ig n o ru jąc k rzy k b ó lu , k tó ry wy d ał z s ieb ie jej s y n , zro b iła k o lejn y k ro k w jeg o s tro n ę i wy celo wała n iżej, ty m razem trafiając g o w n o g ę. J ej twarz p o zo s tawała b ez wy razu , jak g d y b y mu s iała wy łączy ć jak ąś is to tn ą częś ć s ieb ie, ab y d o k o ń czy ć d zieła. J a i Nico wzd ry g aliś my s ię z k ażd y m s trzałem. Ch ło p iec zak ry ł s o b ie twarz i o d wró cił s ię, b y n ie p atrzeć. J a jed n ak n ie o d ry wałam o d n ich wzro k u . M u s iałam mieć p ewn o ś ć, że ty m razem Clan cy s ię n ie wy mk n ie. Nad n as zy mi g ło wami ro zleg ło s ię d u d n ien ie ciężk ich k ro k ó w, o d k tó ry ch trząs ł s ię s u fit. Przy p u s zczałam, że mamy ty lk o k ilk a min u t. Trzeb a b y ło d ziałać s zy b k o . Nie mo g łam w to u wierzy ć, ale n ag le o g arn ął mn ie d o b rze zn an y s p o k ó j i d o g ło wy p rzy s zła mi p ro s ta fraza: „ak cep tacja. ad ap tacja, reak cja”. Po czu cie p ewn o ś ci b y ło raczej k o jące n iż p rzerażające. To tak że wy d ało mi s ię b ard zo d ziwn e. Gd zieś p o d ro d ze zep ch n ięta w n ajmro czn iejs zą częś ć u my s łu altern aty wa zak o rzen iła s ię i ro zk witła. Pierwo tn y p lan zn ik n ął. Na jeg o miejs ce p o jawił s ię n o wy . Pen d riv e, k tó ry Nico miał n a s zy i, wy ś lizg n ął s ię mu s p o d k o s zu lk i, k ied y ch ło p iec o d s u wał s ię o d o p ad ająceg o n a s zk lan ą ś cian ę Clan cy ’eg o . Do s k o czy łam d o n ieg o i n im złap ał o d d ech , ch wy ciłam czarn y k awałek p las tik u , p o ciąg ając za n ieg o tak mo cn o , że zerwałam s zn u rek , n a k tó ry m wis iał. Zan im ws trząś n ięty Nico zd ąży ł zareag o wać, wep ch n ęłam g o d o p u s tej celi i zatrzas n ęłam d rzwi. – Nie! M iałam k lu cze. Us ły s załam, jak zamek cich u tk o p rzes k ak u je. – Nie, n ie, n ie – jęczał. – Ru b y , wies z, co zro b ią. Z p o wro tem cię tam zab io rą, zab iją cię. Zab iją. Do k to r Gray p o d es zła d o s y n a, o s u n ęła s ię n a k o lan a i zaczęła u cis k ać jeg o ran y . Sły s ząc łk an ie Nico , s p o jrzała n a mn ie zs zo k o wan a. – Nie d am s ię im s k rzy wd zić – o d p arłam, ch o ć wied ziałam, jak p u s te s ą te s ło wa. W tej ch wili jed n ak b y łam zu p ełn ie p ewn a s wo jeg o p lan u . Tak b ard zo p rag n ęłam

d o wieś ć, że to , co s ię wy d arzy ło , g o n ie p rzek reś la, iż n ab rałam p rzek o n an ia, że u d a mi s ię wp ły n ąć n a wy s tarczającą liczb ę żo łn ierzy SSP i o caleć. Chcę żyć. – To miałem b y ć ja. To p o win ien em b y ć ja. – Pierws zeg o marca. Przek aż to p o zo s tały m – p o wied ziałam, p rzy cis k ając d ło ń d o s zy b y i u p u s zczając k lu cze n a p o d ło g ę. – Pierws zeg o marca. Harry zn a p lan . – Ru b y – zas zlo ch ał – n ie ró b teg o . Op arłam czo ło o zimn ą s zy b ę. – Wid zę ją teraz: d ro g ę, o k tó rej o p o wiad ał J u d e. J es t tak a p ięk n a. Przes tało p ad ać i ch mu ry s ię ro zs tęp u ją – s zep n ęłam. Chcę żyć. Ch wy ciłam d o k to r Gray za ramię i o d ciąg n ęłam ją n a b o k . Nas tęp n ie złap ałam Clan cy ’eg o p o d p ach ami i p ewn ie p rzeciąg n ęłam g o p rzez d rzwi d o k ró tk ieg o k o ry tarza. – Co ro b is z? – Ko b ieta s zła za mn ą. Ręce, k o s zu lę i twarz miała p o p lamio n e k rwią s y n a. – Do k ąd g o zab ieras z? – Pro s zę zamk n ąć d rzwi! – rzu ciłam o s tro . Zro b iła, co k azałam. Za s zk lan ą s zy b ą zo b aczy łam jes zcze Nico waląceg o w n ią p ięś ciami. Sp o jrzałam n a ciemn e wło s y Clan cy ’eg o i ws łu ch ałam s ię w jeg o p ó łp rzy to mn e jęk i. No zd rza wy p ełn ił mi metaliczn y zap ach k rwi. Po p atrzy łam n a s wo je d ło n ie i p o my ś lałam, że n awet teraz Clan cy zo s tawia n a mn ie s wó j ś lad . Kied y p rzeciąg ałam g o p rzez o s tatn ie d rzwi, o d cięto zas ilan ie. Clan cy wy ś lizg n ął mi s ię z rąk i b ezwład n ie u d erzy ł o p o d ło g ę. Od wró ciłam g ło wę, b y s p rawd zić, czy d o k to r Gray zatrzas n ęła d rzwi, zamy k ając Nico b ezp ieczn ie wewn ątrz. Ws u n ęłam p en d riv e d o b u ta i p o ło ży łam s ię n a b rzu ch u n a zimn ej p o s ad zce. Zało ży łam ręce za g ło wę, d u mn a, że n ie d rżą. Oddychaj. Zan u rzy łam s ię w to miejs ce w g łęb i s ieb ie, o k tó re k ied y ś p y tała mn ie Zu . Kied y p ierws zy p ro mień ś wiatła p rzes zy ł ciemn o ś ć k o ry tarza, s ch o wałam s ię w n ajd als zy m zak ątk u teg o wewn ętrzn eg o s ch ro n ien ia. Tu taj s trach n ie mó g ł mn ie d o s ięg n ąć, n awet k ied y p o d n o s zo n o mn ie za wło s y i ramio n a i p rzy ś wieco n o mi s k an erem p ro s to w o czy . Ciemn e p lamk i majaczące mi p rzed o czami u ło ży ły s ię w twarz żo łn ierza. Nie s ły s załam n ic o p ró cz s p o k o jn y ch u d erzeń włas n eg o s erca. Kied y trzy mający mn ie mężczy zn a wzmo cn ił u ś cis k i p rzy cis n ął mi co ś zimn eg o i metalo weg o d o p o ty licy , wied ziałam, że mn ie zid en ty fik o wali.

M ężczy źn i w ciemn y ch mu n d u rach o to czy li Clan cy ’eg o i o d ciąg n ęli d o k to r Gray n a b o k . Ko b ieta wb iła p alce jak s zp o n y w ramię żo łn ierza, k tó ry o d d zielił ją o d s y n a. J ed en z n ich , lek arz, o d s u n ął s ię n ieco i zo b aczy łam, jak n ak ład ają Clan cy ’emu n a twarz p las tik o wy k ag an iec. Wo k ó ł b rzęczały k ró tk o faló wk i, n ad g ło wą p rzelaty wały mi ro je g ło s ó w, ale n ie d o cierały d o mn ie żad n e s ło wa. Związan o mi ręce. Ucis k p las tik o wy ch o p as ek s tał s ię n ie d o zn ies ien ia, k ied y żo łn ierz zacis n ął je mo cn iej i p rzewró cił mn ie n a p lecy . Co ś u k łu ło mn ie w s zy ję i p o czu łam, jak jak aś s u b s tan cja ro zch o d zi s ię w mo ich ży łach . Zabiją mnie. J eś li mi s ię n ie u d a, n ie mam co marzy ć o wy zwo len iu Th u rmo n d – n ie o p u s zczę n awet teg o b u d y n k u . Po win n am b y ła ćwiczy ć. Po win n am b y ła zn aleźć s p o s ó b , b y p rzetes to wać to z g ru p ą, k ied y mo je ży cie n ie zależało o d czy jeg o ś k ciu k a n a s p u ś cie. Nark o ty k , k tó ry mi p o d an o , zu p ełn ie s p araliżo wał mi k o ń czy n y . Czu łam s ię lek k a – miałam wrażen ie, że mo g łab y m zo s tać zd mu ch n ięta, ale n ie wp ły n ęło to n a mó j u my s ł. J es zcze n ie. Walczy łam z o p ad ający mi p o wiek ami, z ciężarem, k tó ry je p rzy g n iatał. M iałam jes zcze… M iałam jes zcze jed n ą rzecz d o zro b ien ia. Wiele mies ięcy s k ru p u latn ie zwijałam s wó j d ar w cias n y k łęb ek , p o p u s zczałam ty lk o o d ro b in ę i ty lk o wted y , k ied y g o p o trzeb o wałam. Nap ięcie związan e z u trzy man iem g o w ry zach ciąg le p rzy p o min ało mi o ty m, że mu s zę p raco wać n ad zach o wan iem ży cia, k tó re s o b ie zb u d o wałam. By ł to mięs ień d o b rze p rzeze mn ie wy tren o wan y , tak b y zn ió s ł n iemal k ażd e n ap ięcie. Wy p u s zczen ie zd o ln o ś ci b y ło jak ws trząś n ięcie b u telk ą wo d y s o d o wej i zd jęcie z n iej k ap s la. Wy try s k iwały ze mn ie z s y k iem, s zu k ając u my s łó w, w k tó re mo g ły b y wn ik n ąć. Nie s tero wałam n imi i ich n ie p o ws trzy my wałam. Nie wiem, czy w o g ó le b y łab y m w s tan ie. Przemien iłam s ię w p ło n ące cen tru m g alak ty k i twarzy , ws p o mn ień , miło ś ci, złaman y ch s erc, ro zczaro wań i marzeń . J ak b y m p rzeży wała ży cie k ilk u n as tu o s ó b n araz. Złączen ie n as zy ch u my s łó w b y ło zas k ak u jąco p ięk n e, co ró wn o cześ n ie wy p ełn iało mn ie n ad zieją i ro zp aczą. Od ro b in ę p rzes tało mi s ię k ręcić w g ło wie i ró wn o cześ n ie s p o wo ln ił s ię ru ch d o o k o ła mn ie. Czu łam, że czas s ię zatrzy mał i czek ał, aż b ęd zie mó g ł wró cić d o s wo jeg o n o rmaln eg o ry tmu . Ciemn o ś ć zaczęła p rzy s łan iać mi p o le wid zen ia, p rzen ik ając mó j u my s ł jak k ro p la atramen tu wo d ę. Pan o wałam jed n ak n ad s y tu acją. M u s iałam im p o wied zieć jes zcze jed n ą rzecz, zas zczep ić w ich g ło wach o s tatn ią id eę. – J es tem Zielo n a.

Ob u d ziła mn ie zimn a wo d a i łag o d n y k o b iecy g ło s . Zap ach wy b ielacza. Po s mak wy mio cin . Su ch o ś ć w g ard le. Sp ęk an e, zaciś n ięte warg i. M etaliczn y ło mo t i s tu k o t s tareg o g rzejn ik a tu ż p rzed ty m, jak wy d ał z s ieb ie ciep ły p o wiew p o wietrza. – … trzeb a p rzep ro wad zić b ad an ie, k ied y jes t p rzy to mn a… Obudź się – ro zk azałam s o b ie – obudź się, Ruby, obudź. – Do b rze. Nie wo ln o n am s ię p o my lić, ro zu mies z? Un io s łam s ię i o trząs n ęłam z b ó lu i o s zo ło mien ia. M iałam s k lejo n e p o wiek i. Sp ró b o wałam u n ieś ć ręk ę, żeb y je p rzetrzeć i p o zb y ć s ię łas k o tan ia w o p u s zk ach p alcó w. Ch ciałam s ię p o d n ieś ć z p rzeraźliwie zimn eg o lek ars k ieg o łó żk a, ale p o czu łam jed y n ie g wałto wn y o p ó r p as ó w, k tó re o s tro wb iły s ię w n ag ą s k ó rę mo ich n ad g ars tk ó w. To , co wzięłam za zimn ą wo d ę, o k azało s ię p o tem. J eg o k ro p le s k ap y wały p o wn ętrzu b iałeg o p las tik o weg o k ag ań ca, k tó ry więził k ażd y mó j ciężk i, ciep ły o d d ech . Ciemn e p lamk i zn ik n ęły s p rzed o czu . Wzro k p rzy zwy czajał s ię d o o s treg o , s ztu czn eg o o ś wietlen ia. Ws zy s tk o zaczy n ało mieć s en s . Na ś cian ie wis iał p lak at z k o lo ro wy m wy k res em, k tó ry p rzed s tawiał k ażd ą ze zd o ln o ś ci – o d Czerwo n y ch p o Zielo n e. „Sy s tem Klas y fik acji Ps i”, p rzeczy tałam n ag łó wek , p o ru s zając u s tami. Wy s o k o w ro g u p o mies zczen ia w ry tmie u d erzeń mo jeg o s erca mru g ało p o zb awio n e p o wiek i o k o k amery . Uspokój się, Ruby. Przy n ajmn iej racjo n aln a częś ć mo jeg o mó zg u n ad al d ziałała. Uspokój się. Żyjesz. Uspokój się… Ty lk o d zięk i s iln ej wo li u d ało mi s ię p rzy wró cić ciału n o rmaln e tętn o . Ro b iłam wd ech y p rzez n o s i wy d y ch ałam p o wietrze p rzez u s ta. By łam w Th u rmo n d – w In firmerii. Ro zp o zn ałam cy try n o wy zap ach g ro zy i wy cie d zieci, s tu k o t wó zk ó w, o d g ło s y k ro k ó w s tawian y ch w ciężk ich b u cio rach . M imo to w g łęb i d u s zy miałam wrażen ie, że to n ie d zieje s ię n ap rawd ę, n awet g d y ws p o mn ien ie o s tatn ich ch wil n a Ran czu wró ciło d o mn ie z imp etem. Pendrive. Nad al miałam b u ty n a n o g ach . Dzięk i Bo g u , n ie zd jęli ich . Pró b o wałam o b ró cić s to p ę w p as k u , ale n ie czu łam g o n a k o s tce. Zg ięłam, a p o tem wy p ro s to wałam p alce, p rawie p łacząc z u lg i, k ied y p o czu łam p o d p iętą o s trą p las tik o wą k rawęd ź. Dy s k mu s iał s ię zs u n ąć. Przyszłaś tu po coś – p rzy p o mn iałam s o b ie. – Musisz doprowadzić to do końca. Dla innych.

Zamk n ęłam o czy , p ró b u jąc zab lo k o wać o b razy , k tó re wy p ły wały z zak amark ó w mo jej wy o b raźn i. Nie przyprowadziliby cię tu, gdyby chcieli cię zabić. Zo b aczy łam b lad ą, p o s zarzałą twarz As h ley . I to , w jak i s p o s ó b jej b ezwład n a ręk a o p ad ła n a ziemię i zwis ała d o d o łu , d o k tó reg o mieli ją wło ży ć. M o że ch o d ziło o o ficjaln e miejs ce p o ch ó wk u mo jeg o ciała? Nag le to , k im b y łam i p rzez co p rzes złam, p rzes tało mieć zn aczen ie. Zn o wu miałam d zies ięć lat i czek ałam w p rzerażającej cis zy , b y k to ś o b u d ził mn ie z k o s zmaru , w k tó ry p o zwo liłam s ię złap ać. Pomocy! – zawo łałam w my ś lach . – Niech ktoś mi pomoże… Perełko. Zamk n ęłam o czy n a d źwięk zn ajo meg o , p rzy d u s zo n eg o ro zp aczą g ło s u , k tó ry s zep tał mi d o u ch a. Nie pozwól mi tego schrzanić, proszę, pomóż mi, p o my ś lałam. By łam tu s ama, wied ziałam, że tak b ęd zie, ale n ie p rzewid ziałam, że o k aże s ię to aż tak p rzerażające. Przy wo łałam z p amięci twarz Co le’a i p rzy trzy małam n a s amy m wierzch u ws p o mn ień . On b y s ię n ie b ał. Nie zo s tawiłb y mn ie. Musisz stąd wyjść. Czu łam, jak s ło wa o s iad ają w mo im u my ś le. Nie tylko dla nich, lecz także dla samej siebie. Musisz stąd wyjść na własnych nogach. Drzwi o two rzy ły s ię g wałto wn ie i d o wn ętrza zaczęły n ap ły wać o d g ło s y z in n y ch częś ci b u d y n k u . W p ro g u p o jawiła s ię twarz s tareg o mężczy zn y o s iwy ch wło s ach – o k alały jeg o g ło wę jak wars twa zas ty g łeg o k u rzu . Zmru ży ł o czy p rzy s ło n ięte o k u larami. Nie ro zp o zn ałam g o , d o p ó k i n ie ws zed ł d o ś ro d k a i n ie wciąg n ęłam w p łu ca jeg o o k ro p n eg o zap ach u – alk o h o lu i my d ła cy try n o weg o . Do k to r Freemo n t n ad al n awied zał k o ry tarze teg o miejs ca. M ężczy zn a wy d ał z s ieb ie o d g ło s zas k o czen ia. – Ob u d ziła s ię. Zaraz za n im p o jawiła s ię k o b ieta w s zary m k itlu . Szy b k o o d s u n ięto ją jed n ak n a b o k , ab y zro b ić miejs ce d la d wó ch żo łn ierzy SSP. Ich czarn e mu n d u ry b y ły n ies k aziteln e: o d wy p o lero wan y ch o ficerek p o wy s zy ty n a ich p iers iach czerwo n y zn ak Ψ . Zo b aczy łam ich twarze i p o czu łam s ię tak , jak b y m ży ła we ws p o mn ien iu . Wizja s tała s ię n iep rawd o p o d o b n ie wy raźn a. Skup się. Do p o k o ju wes zła jes zcze jed n a o s o b a – mężczy zn a w ś red n im wiek u . W s ztu czn y m ś wietle jeg o p ias k o we wło s y wy g ląd ały n a s iwe. M u n d u r, k tó ry miał n a s o b ie, ró żn ił s ię o d mu n d u ró w żo łn ierzy . Sk ład ał s ię z czarn ej zap in an ej n a g u zik i b lu zy i lu źn y ch s p o d n i. Zn ałam ten mu n d u r, ale z b lis k a wid ziałam g o ty lk o raz. Nad zo rca o b o zu . J ed en s p o ś ró d k o b iet i mężczy zn p racu jący ch n a Wieży Ko n tro ln ej,

o d p o wied zialn y ch za s p rawd zan ie k amer i p iln o wan ie p lan u d n ia. – A, tu jes teś – o d ezwał s ię d o k to r Freemo n t. – Właś n ie miałem zacząć b ad an ie. M ężczy zn a z wy h afto wan y m n a k o s zu li n azwis k iem O’Ry an zro b ił k ro k w p rzó d i wy ciąg n ął p rzed s ieb ie ręk ę, jak b y ch ciał p o wied zieć „p ro s zę b ard zo ”. Zacis n ęłam zęb y , a p alce zwin ęłam w p ięś ci. Nie mu s iałam p y tać, co s ię d zieje. Wy s tarczająco s zy b k o o d czy tałam s y tu ację, ab y s ię d o my ś lić. Stary mężczy zn a wy ciąg n ął z k ies zen i małe ręczn e u rząd zen ie d o p ro d u k cji Białeg o Szu mu i d o s tro ił jeg o u s tawien ia. Zaws ze, k ied y wizu alizo wałam s o b ie wy k o n an ie teg o p lan u , wid ziałam, jak s p o ty k ając n ad zo rcó w i żo łn ierzy SSP, wp ły wam n a k ażd eg o z n ich z o s o b n a i zas zczep iam s u g es tię, że jes tem Zielo n a. Teraz jed n ak , k ied y d o k to r n acis n ął n ajwięk s zy g u zik u rząd zen ia, zro zu miałam, że n ie mu s zę wp ły wać n a całe tab u n y , ty lk o n a cztery o s o b y . – Zielo n y – p o wied ział d o k to r Freemo n t. Dźwięk , k tó ry wy d o b y ł s ię z u rząd zen ia, b y ł łag o d n iejs zy n iż s ię teg o s p o d ziewałam: jak b y d zieliło g o o d e mn ie k ilk a p ięter. Przes zy wający to n o raz mies zan in a p is k ó w i b rzęczen ia s p rawiły , że s tan ęły mi wło s y n a k ark u , a żo łąd ek s ię s k u rczy ł. I tak jed n ak b y ło to n ic w p o ró wn an iu z Biały m Szu mem, k tó ry zwy k le emito wan o p rzez o b o zo we g ło ś n ik i. Widzą, jakie częstotliwości słyszę – p o my ś lałam. – Cholera. Nas ze mó zg i o d czy ty wały d źwięk i in aczej n iż mó zg i zwy k ły ch lu d zi. J eś li d o ro ś li zn ajd u jący s ię w p o mies zczen iu s ły s zeli ten d źwięk , to b rzmiał o n led wie jak b zy czen ie mu ch y za u ch em. Na n as za to o d d ziały wało całe mn ó s two to n ó w – k ażd y d o s tro jo n y tak , ab y d źwięczał in aczej d la d an eg o k o lo ru . Do wied ziałam s ię o ty m, k ied y Cate i Lig a zd o łali p o łączy ć zwy k ły Biały Szu m z d źwięk ami p rzy p is an y mi Po marań czo wy m i Czerwo n y m. Ch cieli w ten s p o s ó b n amierzy ć ty ch z n as , k tó rzy u k ry wali s ię lu b u d awali p rzy n ależn o ś ć d o in n eg o k o lo ru . Dźwięk ten , ciąg p araliżu jący ch u my s ł s tu k o tó w i trzas k ó w, p rzes zy wał mn ie n a wy lo t, aż s traciłam p rzy to mn o ś ć. Teraz n ap ierałam n a p as y i wy b ału s zając o czy , trzęs łam s ię i rzu całam cały m ciałem, jak g d y b y d źwięk i zad awały mi ran y n ib y n ó ż raz p o raz wb ijan y w p ierś . Od g ło s y wy d o s tające s ię s p o d mo jeg o k ag ań ca b y ły n is k imi zwierzęcy mi jęk ami. O’Ry an u n ió s ł ręk ę i s łab y d źwięk zn ik n ął. Po d s zed ł d o łó żk a i p rzy jrzał s ię mo jej twarzy . M u s iałam zmien ić malu jącą s ię n a n iej n ien awiś ć w s trach . – Właś ciwa reak cja – p o wied ział d o k to r Freemo n t. – Czy p o win ien em… ?

Nad zo rca miał n iewzru s zo n y wy raz twarzy , ch o ciaż zau waży łam, że wy g iął warg i, jak b y s ię n ad czy mś zas tan awiał. Teraz p rzy jrzałam mu s ię u ważn ie. M iał s zero k ie ramio n a, a s to jąc n ad e mn ą, s p rawiał wrażen ie b ard zo wy s o k ieg o . W jeg o p o s tawie b y ło co ś , co p rzy p o min ało mi o s trze n o ża. Stał s zty wn o i d u mn ie. Wzro k iem p rzeb ijał s ię p rzez k ażd ą o ch ro n n ą p o wło k ę, k tó rą s ię o to czy łam, i s ek u n d ę za p ó źn o u ś wiad o miłam s o b ie, że to n ie jes t zwy k ły n ad zo rca o b o zo wy , ale g łó wn y d o wo d zący . A ja p atrzy łam mu w o czy . Gwałto wn ie o d wró ciłam o d n ieg o wzro k , ale b y ło za p ó źn o . Ok azałam za d u żo wo li. Od eb rał to jak o wy zwan ie. – Us taw n a Po marań czo wy . Po trafiłam zn ieś ć b ard zo wiele, ale wied ziałam, że u d erzen ie teg o Białeg o Szu mu b ęd zie jak s p o tk an ie z ro zp ęd zo n y m p o ciąg iem. O’Ry an s tał n ad e mn ą, wp atru jąc s ię w mo ją twarz. Wierzy ł, że o n tu rząd zi. Sąd ził, że jeś li p rzy jrzy mi s ię wy s tarczająco u ważn ie, wy czu je, czy k o rzy s tam ze s wo ich zd o ln o ś ci. Uważał, że s k o ro k ag an iec n ie p o zwala mi mó wić, to n ie mo g ę wy d ać p o lecen ia. Nie mu s iałam n a n ieg o p atrzeć. Nie mu s iałam s ię d o n ieg o o d zy wać. Ok azało s ię, że wy s tarczy , że wp ły n ę ty lk o n a jed n ą o s o b ę. Umy s ł d o k to ra Freemo n ta b y ł g rzęzawis k iem p ełn y m d zieci b ez twarzy i ek ran ó w k o mp u tero wy ch . Umieś ciłam międ zy n imi s taran n ą czy s tą wizję o p artą n a mo ich ws p o mn ien iach z p ierws zeg o p rzy jęcia d o o b o zu , p o czy m o d razu s ię wy co fałam. Po d s u n ęłam mu o b raz, w k tó ry m g mera p rzy u rząd zen iu , zn o wu u n o s i je d o p iers i i wp ro wad za wcześ n iejs ze u s tawien ia. Stał b o k iem d o zn ajd u jący ch s ię p rzy d rzwiach żo łn ierzy . O’Ry an p atrzy ł n a mn ie z tak im s amo zad o wo len iem i p ewn o ś cią s ieb ie, że aż u ś miech n ął s ię zn acząco . Przy mk n ęłam o czy , p o raz p ierws zy cies ząc s ię, że mam n a twarzy k ag an iec, b o n ie p o zwo lił mi zro b ić teg o s ameg o . – Zaczy n aj – p o wied ział. Z łatwo ś cią p rzes łałam d o k to ro wi Freemo n to wi p o lecen ie p rzy ciś n ięcia g u zik a. Wid ziałam, jak to ro b i zaled wie p rzed ch wilą, więc mo g łam o d two rzy ć g es t w id en ty czn y s p o s ó b . Po n o wn ie ro zleg ł s ię Biały Szu m i p rzeb ieg ł p o mo jej s k ó rze jak p rąd . Nerwo wo s trzelałam n a b o k i o czami, ale ty m razem b y ło mi tru d n iej u d awać s trach . Umy s ł miałam s p o k o jn y i ch ło d n y . O’Ry an s p o jrzał za s ieb ie p rzez ramię. – Włącz. Jest włączony, p o my ś lałam. – J es t włączo n y – p o wied ział d o k to r Freemo n t.

Zamarłam, s ły s ząc b ezn amiętn y to n jeg o g ło s u , i zary zy k o wałam s p o jrzen ie n a O’Ry an a, b y s p rawd zić jeg o reak cję. Nad zo rca s ię s k rzy wił. – Sp ro wad zę jed n o z u rząd zeń tes tu jący ch z p o wro tem z No weg o J o rk u . No wy J o rk ? Czy żb y ju ż wy wieźli ws zy s tk ie d u że u rząd zen ia i ren tg en y ? Po d s u n ęłam d o k to ro wi s ło wa: to może potrwać całe tygodnie. – To mo że p o trwać całe ty g o d n ie – p o wied ział d o k to r Freemo n t. Ten egzemplarz jest niezawodny. – Ten eg zemp larz jes t n iezawo d n y . O’Ry an p rzen o s ił miażd żący wzro k to n a mn ie, to n a d o k to ra. Wy s u n ęłam mack i u my s łu d alej, wch o d ząc d o g ło wy n ad zo rcy o b o zu . Przejrzałam p o wierzch o wn e ws p o mn ien ia – wilg o tn e p o ran k i, mg łę, rzes ze d zieci w u n ifo rmach – p o czy m s iłą p rzed arłam s ię p rzez n ie i zas iałam my ś l: Ta dziewczyna jest Zielona. Omyłkowo zidentyfikowano ją jako Pomarańczową. Wy co fałam s ię, o p u s zczając u my s ły o b u mężczy zn , i wlep iłam s p o jrzen ie w p o d ło g ę. – Do b ra. Zak las y fik o wan ie jej d o Po marań czo wy ch b y ło b łęd em. – O’Ry an zwró cił s ię d o jed n eg o z żo łn ierzy : – Przy n ieś mu n d u r Zielo n y ch i b u ty z p u d ełk a. J ej n u mer to 3 2 8 5 . – J ak i ro zmiar? – Czy to ma zn aczen ie? – wark n ął O’Ry an . – Wy k o n ać. Lek arz zamru g ał. – Czy li n ie zo s tan ie w In firmerii? Sąd zę, że n a jej wid o k p o zo s tałe d zieci mo g ą s ię p o czu ć… zan iep o k o jo n e. – J ed n a n o c wy s tarczy . – O’Ry an o d wró cił s ię w mo ją s tro n ę i d o d ał: – Niech s ię d o wied zą, że n ieważn e, jak d alek o u ciek n ą, i tak je zn ajd ziemy . I p rzy wleczemy tu z p o wro tem. Jedna noc. Ch ry s te, lek i, k tó re mi p o d ali, ś cięły mn ie tak mo cn o , że s traciłam cały d zień . Po d ejrzewałam, że wo js k o wi p rzerzu cili n as tu s amo lo tem – ziemn y tran s p o rt b y łb y zb y t ry zy k o wn y . W tak im razie mieliś my ju ż 2 5 lu teg o . Cholera. Zostały mi trzy dni, żeby coś wymyślić. Do k to r n ie o d wiązał mn ie an i n ie zd jął mi k ag ań ca, d o p ó k i jed en z żo łn ierzy n ie wró cił i n ie rzu cił cien k ieg o , b awełn ian eg o u n ifo rmu i ten is ó wek b ez s zn u ró wek n a s tó ł. – Przeb ierz s ię – ro zk azał O’Ry an , rzu cając we mn ie u b ran iem. – Ru ch y .

Kied y p o d n io s łam s tró j, w n o zd rza u d erzy ł mn ie zap ach n iezmy waln eg o mark era. Po ru s załam o b o lałą s zczęk ą w p rzó d i w ty ł. Bo lały mn ie ws zy s tk ie mięś n ie i s tawy , ale n ie zamierzałam d ać im s aty s fak cji i s tarałam s ię n ie k u leć, k ied y ws tałam i p o s złam w k ąt p o k o ju . Cały czas czu łam n a s o b ie ich s p o jrzen ia. Zaczęłam o d b u tó w – s zy b k o je ro związałam i o d ch y lając p rawą ch o lewk ę, wy jęłam s p o d n iej czarn y p en d riv e. Nas tęp n ie o p u ch n ięty mi d ło ń mi wło ży łam n iezd arn ie n o we b u ty , u d ając, że p o p rawiam materiało wy języ k . By ły p rzy n ajmn iej o d wa ro zmiary za d u że. Ale mo i o p rawcy zu p ełn ie s ię ty m n ie p rzejmo wali. Stan ęłam twarzą d o ś cian y i zaczęłam s ię ro zb ierać. Wrzałam n ien awiś cią. Ocierający s ię o zmarzn iętą s k ó rę u n ifo rm b y ł n iczy m tęp e o s trze. Kied y s k o ń czy łam, o d wró ciłam s ię, n ie p o d n o s ząc g ło wy . Żo łn ierz, k tó ry p rzy n ió s ł mi u b ran ie, Lay b ro o k , p o d s zed ł d o mn ie i złap ał za ramię. – Barak n u mer d wad zieś cia s ied em – p o wied ział O’Ry an , s zy d erczo s ię u ś miech ając. – Wied zieliś my , że jes zcze tu wró cis z, więc trzy maliś my d la cieb ie two je łó żk o . J es tem p ewien , że p amiętas z d ro g ę. Nas tęp n ie d ał zn ak ręk ą i d o s ło wn ie wy wleczo n o mn ie n a k o ry tarz. Kied y s k ręcaliś my w s tro n ę n ajb liżs zej k latk i s ch o d o wej, Lay b ro o k wy k ręcił mi ręk ę. Bo że, o b razy s tan ęły mi p rzed o czami jak ży we – ws zy s tk ie te d zieci wlek ące s ię w p rzeciwn y m k ieru n k u i n ieś wiad o me teg o , co je czek a. Ujrzałam s ieb ie w p iżamie i Sam w p łas zczu . M as zero wał tak s zy b k o , że n ie mo g łam n ad ąży ć. Kied y d o s zliś my n a p ó łp iętro , p o ś lizg n ęłam s ię i p rawie u p ad łam n a k o lan a. Twarz Lay b ro o k a s p o ch mu rn iała o d iry tacji. M ężczy zn a złap ał mn ie z ty łu za k o s zu lę i p o d ciąg n ął, z p o wro tem s tawiając n a n o g i. Tak to będzie wyglądało – p o my ś lałam – z nimi wszystkimi. Wydostałam się i pokonałam ich system. I co teraz? Będ ą mu s ieli mi u d o wo d n ić, że ju ż n ig d y teg o n ie p o wtó rzę? Że mając s ied emn aś cie lat, jes tem tak s amo mała i b ezs iln a jak d zies ięcio latk a? Ch cieli, żeb y m zo s tała w ty m ciemn y m k ącie, d o k tó reg o p o zwo liłam s ię zap ęd zić. By m s k u liła s ię w s o b ie, o d cięła s ię o d p o zo s tały ch . Po n o wn ie p rag n ęli o d rzeć mn ie ze ws zy s tk ieg o . Po zo s tawić b ezb ro n n ą. Nie wy trzy małam. Sp o jrzałam d o g ó ry n a s ch o d y , k tó re ju ż p o k o n aliś my , a p o tem w d ó ł, w s tro n ę k o lejn y ch s to p n i. Zatrzy małam wzro k n a k amerze, k tó ra wis iała n ad n as zy mi g ło wami. Kied y zn aleźliś my s ię p o za jej zas ięg iem, zg ięłam ramię i wy rzu ciłam ło k ieć w g ó rę, p rzy cis k ając g o d o s zy i Lay b ro o k a. Po p atrzy łam n a jeg o zas k o czo n ą

twarz, k tó ra zn ajd o wała s ię cen ty metry o d mo jej, i wtarg n ęłam d o jeg o u my s łu . Bro ń żo łn ierza u d erzy ła o ś cian ę, a p as ek zs u n ął mu s ię z ramien ia. By ł o wiele s tars zy o d e mn ie i waży ł p rzy n ajmn iej p ięćd zies iąt k ilo więcej, ale to n ie miało zn aczen ia. Od teg o mo men tu mieliś my iś ć w mo im temp ie. O’Ry an miał rację co d o jed n eg o – n ap rawd ę p amiętałam d ro g ę d o Barak u d wad zieś cia s ied em. M ó j u my s ł tak b ard zo k o jarzy ł ją ze s trach em, że w ch wili k ied y o b ó z ro zp o s tarł s ię p rzed mo imi o czami, z tru d em o p an o wałam d rżen ie n ó g . Ok azało s ię, że w ciąg u mies ięcy mo jej n ieo b ecn o ś ci p ewn e rzeczy s ię zmien iły . Do ln y p o zio m In firmerii k ied y ś wy g ląd ał jak o b s zern y k o ry tarz zas tawio n y łó żk ami, k tó re ro zd zielały k o tary . Teraz jed n ak ws zy s tk o to zn ik n ęło zas tąp io n e p rzez n ieo zn aczo n e p u d ła u ło żo n e jed n e n a d ru g ich . Kied y je mijaliś my , wid ziałam, jak żo łn ierze SSP d o n o s zą k o lejn e z zap leczy i b iu r. Ich zaciek awio n e s p o jrzen ia o d p ro wad ziły n as n a zewn ątrz, wp ro s t w u lewn y d es zcz. Sin o s zare n ieb o zaws ze p o d k reś lało ży wą zieleń o taczający ch o g ro d zen ie trawy i d rzew. Ulewn y d es zcz s p ad ał n a n as n iczy m k u rty n a, ale an i tro ch ę n ie p s u ł teg o efek tu . Nie zmy ł ró wn ież ziemis teg o zap ach u , k tó ry n aty ch mias t p rzy tło czy ł mo je zmy s ły o lb rzy mim ład u n k iem ws p o mn ień . Przy g ry złam warg ę i p o trząs n ęłam g ło wą. Teraz jest inaczej – p rzy p o mn iałam s o b ie. – Masz nad tym kontrolę. Wydostaniesz się stąd. Pró b o wałam p rzy wo łać s tare zn ajo me u czu cie p u s tk i i o tęp ien ia, k tó re wy p ełn iało mn ie, k ied y tu p rzeb y wałam, jed n ak g o n ie zn alazłam. Kied y wes złam n a b ło tn is tą ś cieżk ę, mo k ra ziemia zap ad ła s ię p o d mo imi s to p ami. Sp o jrzałam w d ó ł i zatrzy małam wzro k n a b iały ch ten is ó wk ach . Zmo czo n y b ru d n ą wo d ą i o b lep io n y trawą n u mer 3 2 8 5 k łu ł mn ie w o czy . Us p o k o iłam o d d ech i p rzemo g łam s ię, b y ru s zy ć n ap rzó d . Jesteś tu w konkretnym celu. Wydostaniesz się stąd. To ty lk o k o lejn a mis ja. Tu też d am rad ę b y ć tward a i p ewn a s ieb ie. Po trafiłam walczy ć. Nie mo g łam s ię teraz ro zs y p ać i p o d d ać s trach o wi. Nie mo g łam, jeś li miałam u rato wać p o zo s tały ch . M o im o czo m u k azały s ię k ręg i Barak ó w. Wy g ląd ały mro czn iej i wy d awały mi s ię mn iejs ze, n iż je zap amiętałam. Zau waży łam p rzy k ry te zn is zczo n y m p las tik iem d ziu ry w d ach ach . Drewn o , k tó ry m b y ły wy ło żo n e ś cian y , wy p aczy ło s ię i łu s zczy ło z p o wo d u s k ap u jący ch z d ach ó w p o zo s tało ś ci o s tatn iej ś n ieży cy . Szczy p iące, p rzes zy wające zimn o k łu ło mo ją s k ó rę jak ig ły , aż w k o ń cu p o d d ałam s ię i zaczęłam s ię trząś ć. Wieża Ko n tro ln a z czerwo n ej ceg ły , s to jąca w s amy m ś ro d k u o b o zu , p o ciemn iała

o d d es zczu . Na wy żs zy m b alk o n ie n ad al jed n ak s tali z g o to wy mi d o s trzału k arab in ami liczn i żo łn ierze SSP i ś led zili k ażd y rząd ek d zieci b ro d zący ch b ło tn is ty mi ś cieżk ami z Og ro d u . Nieb ies k ie u n ifo rmy p rzy k lejały s ię d o ramio n i zap ad n ięty ch b rzu ch ó w mały ch więźn ió w. Więk s zo ś ć d zieciak ó w, k tó re mijaliś my , miała o p u s zczo n e g ło wy , ale wy łap ałam k ilk a ciek aws k ich , s zy b k ich jak b ły s k awica s p o jrzeń . Piln o wali ich s trażn icy SSP. Nie, to n ie b y li żo łn ierze. Ob ró ciłam s ię n a p ięcie i zerk n ęłam n a lu d zi mas zeru jący ch n a k o ń cu rzęd u d zieci. Szli z wy p ro s to wan y mi p lecami i wy k o n y wali s zty wn e, wy s tu d io wan e ru ch y . Na czarn e mu n d u ry mieli n arzu co n e s zk arłatn e k amizelk i. Lek k o n acis k ając ramię Lay b ro o k a, s p ro wad ziłam g o ze ś cieżk i tak , ab y n as tęp n a g ru p a mo g ła p rzejś ć o b o k n as d o s wo ich Barak ó w. I zn o wu n a p o czątk u i k o ń cu d wó ch ró wn y ch rzęd ó w s zli żo łn ierze w s zk arłatn y ch k amizelk ach . Bez p is to letó w. Bez żad n ej b ro n i. Kied y o s tatn ia g ru p a p o d es zła d o n as , w g ło wie ro zb rzmiał mi o s trzeg awczy d źwięk , a p as k u d n e p o d ejrzen ie p rzero d ziło s ię w s zo k . M ężczy źn i w czerwo n y ch k amizelk ach p iln o wali d zieci, n ie o k azu jąc żad n y ch emo cji. By li mło d zi – mieli o k rąg łe, p ełn e twarze. M o g li b y ć w mo im wiek u , mo że k ilk a lat s tars i. Zas tąp io n o n imi k u rczące s ię s iły SSP. Czerwo n i.

24 Po międ zy zak o ń czen iem zmian y p racy – czy to w Og ro d zie, Fab ry ce, czy p rzy s p rzątan iu M es y lu b Łazien ek – a k o lacją b y ła g o d zin n a p rzerwa. Dzieci wracały d o Barak ó w, a k ażd a p o k o n ać d y s tan s ws zy s tk o mu s iało zielo n e s tru mien ie

g ru p a miała d o k ład n ie wy zn aczo n y czas , w k tó ry m mu s iała d zielący b u d y n k i. By o b ó z mó g ł s p rawn ie fu n k cjo n o wać, d ziałać jak w zeg ark u . Dzieci wy g ląd ały n iczy m n ieb ies k ie i i b y ły tak mo cn o s k u p io n e n a o d g ry wan iu s wo jej ro li, że n ig d y

n ie my liły k ro k u i n ie waży ły s ię zak łó cić ry tmu mars zu . Czerwoni. Ch ry s te, p o zo s tali n ie mieli p o jęcia. Nie mo g łam ich o s trzec, a im b liżej Barak u d wad zieś cia s ied em b y łam, ty m b ard ziej b y łam p rzek o n an a, że jes t ju ż za p ó źn o . Lay b ro o k p o d s zed ł ze mn ą d o Barak u , o two rzy ł d rzwi i z wy mu s zo n ą g rzeczn o ś cią p rzy trzy mał je d la mn ie. Wes złam d o ś ro d k a i p o raz o s tatn i s p o jrzałam w jeg o jas n e o czy . Po d s u n ęłam mu fałs zy we ws p o mn ien ia, jak mn ie b ije i s zarp ie, p o zwalając, ab y my ś lał, że jes t tak s iln y , jak mu s ię wy d awało . Drzwi au to maty czn ie s ię zamk n ęły , g d y ty lk o s ię o b ró cił i zn ik n ął w d es zczu . Z cis zy , k tó ra mn ie p rzy witała, wy wn io s k o wałam, że d ziewczy n y jes zcze n ie wró ciły . Nied awn o p rzen ies io n o je z p racy w Fab ry ce d o Og ro d u i p rzy p u s zczaln ie jes zcze b ro d ziły w b ło cie alb o czek ały p rzy o g ro d zen iu n a k o men d ę d o o d ejś cia. Barak , mó j Barak , b y ł tak mały , że mo g łam w cało ś ci o mieś ć g o wzro k iem, wy k o n u jąc jed en o b ró t. Gd ziek o lwiek s p o jrzeć, ws zy s tk o b y ło tu b rązo we, o p ró cz żó łty ch n arzu t n a p iętro wy ch łó żk ach . Od ó r p leś n i mies zał s ię z n atu raln y m zap ach em lu d zk ieg o ciała i p rzes iąk ał n awet n ajd ro b n iejs ze p y łk i tro cin . Plamy s reb rzy s teg o ś wiatła p rzeb ijały p rzez p ęk n ięcia w d es k ach . Wiatr wn ik ał d o wewn ątrz, zmu s zając mn ie d o p rzejś cia o b o k k ilk u p ierws zy ch łó żek p o d ś cian ę. Wp atry wałam s ię w s wo ją p ry czę. Og arn iała mn ie zn ajo ma, p o zb awio n a n ad ziei ro zp acz. Zacis n ęłam warg i, b y s ię n ie ro zp łak ać. Przez ś cian ę p rzes iąk ał d es zcz i ś ciek ając p o n iej, mo czy ł materac. Po ru s zając s ię, jak b y m b y ła p o d wo d ą, p o d es złam d o łó żk a i u s iad łam n a n im o tu man io n a. Zab rak ło mi tch u w p iers iach , k ied y s p o jrzałam w g ó rę n a s p ó d materaca Sam. Palcami p rzeb ieg łam p o k o n tu rach k s ztałtó w, k tó re wy d rap y wałam n o cami, k ied y n ie

mo g łam s p ać. Zostawiłaś ich tu. Un io s łam d ło ń i p rzy cis n ęłam ją d o p iers i, u p ewn iając s ię, że s erce n ad al mi b ije. Zostawiłaś ich tu, w tym piekle. – Przes tań – wy s zep tałam. Przestań. Nig d y n ie b ęd ę w s tan ie im teg o wy n ag ro d zić. Nie mo g ę s ię co fn ąć w czas ie i zmien ić p o d jętej tamtej n o cy d ecy zji o p o łk n ięciu p ig u łek o d Cate. J ed y n y m wy jś ciem b y ło iś ć n ap rzó d . Wydostanę się stąd i zabiorę ich wszystkich ze sobą. Drzwi d o Barak u g wałto wn ie s ię o two rzy ły . Dziewczy n y wes zły w cis zy i s tan ęły rzęd em w wąs k iej p rzes trzen i międ zy łó żk ami. Po ch wili p o jawiła s ię s trażn iczk a SSP i p rzeliczy ła je, a n as tęp n ie z k p iący m u ś mies zk iem o b ró ciła s ię w mo ją s tro n ę i d o d ała mn ie d o lis ty . Dziewczy n y p o ru s zy ły s ię, d o p iero g d y wy s zła i zamk n ęła za s o b ą d rzwi. Nic jed n ak n ie zas k o czy ło mn ie tak b ard zo , jak wy raz n ad ziei malu jący s ię n a twarzy Sam, k ied y s ię o b ró ciła. M io d o we wło s y miała s p ięte w n ied b ały k u cy k , a n a jej p o liczk ach wid n iały czarn e s mu g i b ru d u . Wy g ląd ała n a zmęczo n ą, mo że n awet wy cień czo n ą, ale jej p o s tawa z ręk ami n a b io d rach i g ło wą p rzek rzy wio n ą w o czek iwan iu b y ła tak a jak k ied y ś . Cała Sam. – Bo że – wy mamro tała Ellie, jed n a ze s tars zy ch d ziewczy n ek . Razem z As h ley zaws ze ro b iły , co mo g ły , b y o p iek o wać s ię mło d s zy mi. Led wie ją ro zp o zn ałam b ez jej n ajlep s zej p rzy jació łk i u b o k u . Na ch wilę ws zy s tk o s tan ęło w miejs cu , a p o tem Ellie ru s zy ła k u mn ie, ws p in ając s ię n a ro zd zielające n as łó żk a. By łam jej wd zięczn a, b o s ama n ie mo g łab y m s ię p o ru s zy ć, n awet g d y b y m ch ciała. J ak to mo żliwe, że ch o ć ro zp ierało mn ie s zczęś cie, i tak b ałam s ię ich o s ąd u ? – Bo że – p o wtarzała w k ó łk o , p rzy k u cając p rzed e mn ą. J ej zielo n a k o s zu lk a b y ła mo k ra o d d es zczu . Ob jęła mo ją twarz zmarzn ięty mi d ło ń mi i k ied y d o tarło d o n iej, że n ie jes tem zjawą, d elik atn y d o ty k p rzero d ził s ię w żarliwy u ś cis k . – Ru b y ? – Wró ciłam – wy d u s iłam z s ieb ie. Po zo s tałe d ziewczy n k i tło czy ły s ię p o międ zy łó żk ami, a k ilk a, w ty m Sam, p rzes zło k u mn ie n a czwo rak ach p o materacach . Van es s a, M acey , Rach el. Ws zy s tk ie wy ciąg ały ręce w mo ją s tro n ę i d o ty k ały mo jej twarzy i b ezwład n ie leżący ch mi n a k o lan ach d ło n i. Bez zło ś ci. Bez p reten s ji. Bez lęk u . Nie płacz, p o wied ziałam d o s ieb ie w my ś lach , u ś miech ając s ię, p o mimo że p o d p o wiek ami p iek ły mn ie o czy .

– Po wied zieli, że u marłaś – o d ezwała s ię Ellie, k tó ra ciąg le p rzed e mn ą k lęczała. – Na OM NI. Co s ię s tało ? Tamtej n o cy zab rali cię i ju ż n ie wró ciłaś … – Uciek łam – wy jaś n iłam. – J ed n a z p ielęg n iarek ws zy s tk o zap lan o wała. By ły tam też in n e d zieciak i tak ie jak my . Uk ry liś my s ię. – Ta p ó łp rawd a mu s iała im n a razie wy s tarczy ć. Nig d y n ie s p y tałam Cate, czy k amery o p ró cz o b razu rejes tro wały tak że d źwięk , ale ju ż s am wid o k d ziewczy n zg ro mad zo n y ch d o o k o ła mn ie b y ł wy s tarczająco p o d ejrzan y . Nie p o win n y ś my s ię d o ty k ać. – Ale zn aleźli cię? – zap y tała Van es s a, k tó rej ciemn e o czy n ad al wy p ełn iało n ied o wierzan ie. – Wies z, czy zab rali tak że As h ley ? M as z o n iej jak ieś wieś ci? – Co s ię s tało ? – zap y tałam, u s iłu jąc wy g ląd ać n a o p an o wan ą. – Przy d zielili ją d o p racy w Ku ch n i jak ieś d wa mies iące temu – wy jaś n iła Ellie. Nie k ry ło s ię w ty m n ic n ad zwy czajn eg o : jeś li trzeb a b y ło wy k o n ać jak ieś d ro b n e czy n n o ś ci alb o p o mó c w Ku ch n i czy Praln i, p rzy d zielan o tam k o g o ś ze s tars zy ch Zielo n y ch , p o n ieważ u ważan o ich za g o d n y ch zau fan ia. – Tamtej n o cy n ie p o zwo lili n am zjeś ć w M es ie. A o n a p o p ro s tu n ie wró ciła. Wies z, czy mo że k to ś ją s tąd zab rał? Ws zy s tk ie wp atry wały s ię we mn ie z n iezn o ś n ą n ad zieją w o czach . J ak p rzy jmą p rawd ę? Nie miałam p o jęcia, czy p rzemawia p rzeze mn ie ży czliwo ś ć, czy tch ó rzo s two , ale o d p arłam: – Nie wiem. – J ak b y ło n a zewn ątrz? – zap y tała jed n a z n ich . Po d n io s łam wzro k , a z mo ich u s t wy rwał s ię s łab y ś miech . – Dziwn ie i tak … g ło ś n o . Przerażająco , b ru taln ie. Ale ta p rzes trzeń , o lb rzy mia p rzes trzeń i p ięk n o … – Przy g ląd ałam s ię ich wy g ło d n iały m twarzo m, k tó re d es p erack o p rag n ęły teg o , co zn ajd o wało s ię p o d ru g iej s tro n ie o g ro d zen ia. – Ws zy s tk o ju ż p rawie g o to we… – Na co ? – zap y tała Ellie. – Na n as . Po zjed zen iu ch leb a i p o zb awio n ej s mak u zu p y , k tó rą p o d an o n am w M es ie n a k o lację, wró ciły ś my d o Barak u . J ed en z Czerwo n y ch p o d ążał za n ami n iczy m cień , k o ły s ząc ręk ami. Og o lili mu g ło wę, zo s tawiając p o d czap k ą jed y n ie k ró tk ieg o jeża. M iał ziemis tą cerę, p u s te o czy i an i ś lad u emo cji n a twarzy . W trak cie p o s iłk u mu s iałam o d wró cić o d n ieg o wzro k , b y o p an o wać d rżen ie s erca. Zau waży łam, że Sam

też g o o b s erwu je. W p ewn ej ch wili s tan ął za n ią. Najp ierw u p u ś ciła ły żk ę i p rzes tała u d awać, że je, p ó źn iej jed n ak u tk wiła s p o jrzen ie w jeg o p lecach , jak b y ch ciała p o żreć g o wzro k iem. Dało mi to d o my ś len ia… Aż d o tej ch wili u d awało mi s ię n ie zas tan awiać n ad ty m, co s ię d zieje z in n y mi. Nie miałam p o jęcia, co ro b ią, czy s ą b ezp ieczn i an i czy n ap rawd ę s ię p o jawią. Nie mo g łam p o zwo lić, ab y wątp liwo ś ci o d ciąg ały mn ie o d zad an ia, k tó re miałam wy k o n ać. Na s amą my ś l o ty m, że Liam zu p ełn ie s am p ró b u je o d s zu k ać ro d zicó w i p rzek azać im, co s ię wy d arzy ło … Kied y s zły ś my d o Barak u , s ięg n ęłam d o p rzy jemn y ch ws p o mn ień . Przy wo łałam z p amięci ś miech p rzy o b ied zie, b las k k o min k a o d b ijający s ię w u ś miech n iętej twarzy Zu , o b raz J u d e’a i Nico s k aczący ch z rad o ś ci, k ied y jed en z ich s amo d zieln ie wy k o n an y ch s amo ch o d zik ó w ru s zy ł z miejs ca. Przy p o mn iałam s o b ie Pata i To mmy ’eg o wielb iący ch ziemię, p o k tó rej s tąp a Vid a, i n ies p o d ziewan e s p o tk an ie z Pu lp etem w Karo lin ie Pó łn o cn ej p o wielo mies ięczn ej ro złące. Zo b aczy łam łag o d n ie u ś miech ająceg o s ię Co le’a wy ciąg ająceg o d ło ń , b y p o g ład zić mn ie p o wło s ach . I Liama za k iero wn icą, ś p iewająceg o n am d o wtó ru . Liama cału jąceg o mn ie w ciemn o ś ci. Wydostanę się stąd. Będę żyła. Sam p atrzy ła n a mn ie z u k o s a i n ag le zacis n ęła warg i, ro b iąc s mu tn ą min ę. Od jej s p ierzch n ięty ch u s t d o n o s a ciąg le b ieg ła lek k o ró żo wa zak rzy wio n a b lizn a. Ale s zrama zd ąży ła zb led n ąć, tak jak res zta Sam. Kied y s p o jrzałam jej w o czy , o d wró ciła wzro k . Ciąg le ją jed n ak d o b rze zn ałam. Nie wid ziały ś my s ię o d ro k u , a o d k ąd wy mazałam jej ws zy s tk ie ws p o mn ien ia związan e ze mn ą, min ęły ju ż trzy lata. Nad al p o trafiłam jed n ak czy tać z jej twarzy , jak b y b y ła mo ją u lu b io n ą wy s łu żo n ą k s iążk ą. Z b ieg iem czas u n ab ierała o d wag i i mo ja o b ecn o ś ć co raz mn iej ją n iep o k o iła. Wid ziałam w jej jas n y ch o czach , że in ten s y wn ie my ś li. Ob s erwo wała mn ie o d ch wili, k ied y o p iątej ran o zawy ł alarm, a tak że w M es ie, g d zie n a zjed zen ie o ws ian k i mieliś my całe d zies ięć min u t, i p o tem, k ied y w wilg o tn y m, zimn y m p o wietrzu s zła o b o k mn ie d o p racy . Kied y p o p rzed n ieg o wieczo ru s zły ś my n a p o s iłek i z p o wro tem, zau waży łam, że lek k o k u leje, ale d zis iaj ran o jej n o g a b y ła zn aczn ie b ard ziej zes zty wn iała, a n ien atu raln y ru ch jes zcze b ard ziej zazn aczo n y . – Co s ię s tało ? – s zep n ęłam, o b s erwu jąc, jak p rzy trzy mu je s ię k rawęd zi łó żk a.

Kied y ześ lizg n ęła s ię n a p o d ło g ę, wy k rzy wiła s ię jej k o s tk a. M n ie n ie d an o p o ś cieli, więc p o ch y liłam s ię, b y p o mó c jej zaś cielić materac i p rzy o k azji wy b ad ać, w czy m tk wi p ro b lem. Z ty p o wy m d la s ieb ie o k ru cień s twem żo łn ierze d ali mi zes tawy letn ich u n ifo rmó w: k ró tk ie s p o d en k i i p o d k o s zu lk i. Po zo s tali n o s ili jed n ak zimo we s tro je, n a k tó re s k ład ały s ię b lu zy z d łu g imi ręk awami i s p o d n ie. Lu źn y materiał zak ry wał k o n tu zję Sam. – Wąż ją u k ąs ił – o d p o wied ziała Van es s a, k ied y Sam mn ie wy min ęła, ab y s tan ąć d o zb ió rk i. – Nie p y taj. Nie ch ce o ty m mó wić. Og ró d zn ajd o wał s ię n a o d leg ły m k rań cu o b o zu n ap rzeciwk o b ramy wjazd o wej. J eś li p o d es zło s ię wy s tarczająco b lis k o o g ro d zen ia p o d n ap ięciem, s ły s zało s ię jeg o b u czen ie. Kied y b y łam mło d s za, wy o b rażałam s o b ie, że ten d źwięk wy d ają z s ieb ie ro d zin y ro b ak ó w ży jący ch n a p o b lis k ich d rzewach . Nie wiem d laczeg o , ale d zięk i temu b y ło mi łatwiej g o zn ieś ć. Es k o rto wał n as ten s am Czerwo n y co wczo raj: o g o lo n a g ło wa, ciemn e o czy w k s ztałcie mig d ałó w. Ob o k mn ie, zacis k ając d ło n ie w p ięś ci, k u ś ty k ała s k u lo n a Sam. Pozbawili ich życia, p o my ś lałam, k ied y p rzes złam p rzez n is k i b iały p ło t i wzięłam d o ręk i małą p las tik o wą ło p atę, k tó rą mi p o d an o . Niewiele wied ziałam n a temat p ro ces u , jak n azy wał to Clan cy , p rzep ro g ramo wan ia czy p rzek s ztałcan ia Czerwo n y ch . M as o n zu p ełn ie s ię ro zp ad ł p o ty m, co zro b ili z jeg o u my s łem. M o że p o p ełn ili jak iś b łąd , a mo że n ie b y ł d o ś ć s iln y , b y p o rad zić s o b ie z ty m, czy m g o p o trak to wali. Ilu Czerwonych włączono w projekt Jamboree? Czy to możliwe, aby… Nie. Przestań się nad tym zastanawiać – ro zk azałam s o b ie. – Pomyśl o czymś innym. Żo łn ierz SSP ro zd awał ro b o cze o k ry cia, k tó re mo g liś my n o s ić, b ęd ąc w Og ro d zie. Po p atrzy ł jed n ak n a n u mer n a mo jej p iers i i p o min ął mn ie. Dawn iej p rzy jęłab y m to z p o k o rą, b iczu jąc s ię my ś lami o o k ru tn y m u ś miech u , k tó ry m żo łn ierz mn ie o b d arzy ł zamias t d ać mi k u rtk ę. Teraz jed n ak n ie mu s iałam s ię n a to g o d zić. J eg o u my s ł b y ł p rzezro czy s ty jak s zk ło , więc wy s tarczy ło , że p rzes zy łam g o n iczy m p ro mień ś wiatła. Przerwałam k o n tak t, g d y wręczy ł mi o k ry cie. Ru s zy łam za in n y mi g ęs ieg o ś cieżk ą w s tro n ę h ałd ziemi, k tó rą p rzerzu co n o wczo raj, i u k lęk łam. Gleb a u s tęp o wała p o d n ajlżejs zy m d o ty k iem i wch o d ziła p o d p azn o k cie, k ied y ło p atk ą wy ciąg ałam z n iej ziemn iak i. Starłam b ru d . Ko lo r o p arzo n ej s k ó ry . Przy ło ży łam wierzch d ło n i d o u s t i o d ru ch o wo s p o jrzałam w g ó rę n a s to jący ch p rzy wejś ciu trzech ch ło p ak ó w w czerwo n y ch k amizelk ach . Ze s p o k o jem

o b s erwo wali, jak d zieci ze ws zy s tk ich Barak ó w p o k o rn ie wy p ełn iają s wo je zad an ia. Czy to ci sami Czerwoni? Zacis n ęłam p alce n a ło p atce. Sp o jrzałam w p rawo . Sam g rzeb ała w ziemi, u d ając, że p racu je. Tak jak k ied y ś b y liś my u s tawien i wed łu g k o lejn o ś ci alfab ety czn ej. – J ak d łu g o tu s ą? Czerwo n i – zap y tałam cich o . Z p o czątk u my ś lałam, że mn ie n ie u s ły s zała. Wy k o p ałam k o lejn y ziemn iak i wrzu ciłam g o d o p las tik o weg o p o jemn ik a, k tó ry leżał międ zy n ami. – Ch y b a jak ieś trzy mies iące. – Od p o wied ź b y ła tak s amo cich a. – Nie jes tem p ewn a. Wes tch n ęłam i s k u liłam s ię n ieco . To n ie b y li Czerwo n i z Sawto o th . Ozn aczało to jed n ak , że is tn iało więcej tak ich o b o zó w i więcej s zk o leń . – Po zn ajes z k tó reg o ś z n ich ? – wy s zep tała, p o ch y lając s ię i u d ając, że mi p o mag a. – Kilk u z n ich k ied y ś b y ło tu z n ami. Nie mo g łam zary zy k o wać k o lejn eg o s p o jrzen ia w ich s tro n ę, ab y to s p rawd zić, ale i tak wątp iłam, że u d ało b y mi s ię k o g o ś ro zp o zn ać. Czerwo n i z Th u rmo n d ży li w mo jej p amięci z zacien io n y mi twarzami. Przy n ajmn iej ci n ieb ezp ieczn i. Z całą p ewn o ś cią n ie ro zp o zn awałam teg o , k tó reg o Sam ciąg le s zu k ała. Na jeg o wid o k n iezmien n ie s ię wzd ry g ała i o d wracała g ło wę, ale jej wzro k mimo wo ln ie d o n ieg o p o wracał. – Zn as z g o ? – zap y tałam s zep tem. Wah ała s ię tak d łu g o , że ju ż my ś lałam, że n ie o d p o wie. W k o ń cu jed n ak k iwn ęła g ło wą. – Sp rzed ? Zan im… ? Sam ws trzy mała o d d ech , a p o tem p o n o wn ie s k in ęła g ło wą. Og arn ęło mn ie ws p ó łczu cie i n ie wied ziałam, co p o wied zieć. Nie b y łam w s tan ie wy o b razić s o b ie, jak s ię czu je. Za n as zy mi p lecami, fałs zy wie p o g wizd u jąc, p rzes zed ł żo łn ierz, k tó ry ro b ił o b ch ó d p o międ zy g rząd k ami. Og ró d b y ł o lb rzy mi, d łu g i n a p rzy n ajmn iej d wa k ilo metry , więc wy mag ał s zczeg ó ln eg o n ad zo ru . Przen o ś n e u rząd zen ie d o g en ero wan ia Białeg o Szu mu wis zące u jeg o p as k a n a n arzęd zia k o ły s ało s ię i g rzech o tało w ry tm jeg o k ro k ó w. Zary zy k o wałam s p o jrzen ie w g ó rę i u ś wiad o miłam s o b ie, d laczeg o n a s am jeg o wid o k d o s tałam g ęs iej s k ó rk i. By ł to ten s am żo łn ierz SSP, k tó ry n ad zo ro wał p racę w Fab ry ce. Ten s am, k tó ry miał w zwy czaju lep ić s ię d o d ziewczy n , d o k u czać im, b y je zd en erwo wać, a p o tem k arać za n ajmn iejs zą reak cję. Wted y n ie ro zu miałam, co ro b i.

Tak jak Sam i in n e d ziewczy n y n ieru ch o miałam i zn o s iłam to w milczen iu . Teraz jed n ak d o s k o n ale wied ziałam, o co mu ch o d zi, i wp ad łam w fu rię. Kied y p rzech o d ził o b o k , Sam cała s ię s p ięła. Zas tan awiałam s ię, czy tak jak ja wy czu ła jeg o zap ach – s ło n awą, o s trą wo ń o ctu zmies zan ą z d y mem p ap iero s o wy m i p ły n em p o g o len iu . Od p ręży łam s ię d o p iero wted y , k ied y b y ł k ilk an aś cie metró w o d n as . – Ru b y – s zep n ęła Sam, ś ciąg ając n a s ieb ie k arcące s p o jrzen ia d ziewczy n p racu jący ch w rzęd zie p rzed n ami. – Co ś s ię s tało p o ty m, jak o d es złaś … Zro zu miałam, że co ś b y ło n ie tak . Ze mn ą. Z mo ją g ło wą. Wp atry wałam s ię w d o łek w ziemi. – Ws zy s tk o z to b ą w p o rząd k u . – Tęs k n iłam za to b ą – wy zn ała. – Bard zo , ch o ciaż led wie cię zn am… Do zn aję d ziwn y ch o d czu ć, p rzy ch o d zą d o mn ie o b razy . J ak s n y . Po k ręciłam g ło wą, u s iłu jąc zap an o wać n ad p rzy s p ies zo n y m b iciem s erca. Ani mi się waż. Nie możesz. Jeśli ktoś nabierze podejrzeń… Jeśli ona się wygada… – J es teś in n a – d o d ała Sam. – Prawd a? Zaws ze b y łaś … Kto ś s zarp n ął Sam i o d ciąg n ął ją o d e mn ie. Ob ró ciłam s ię d o ty łu . Żo łn ierz, k tó ry min ął n as wcześ n iej, wró cił i teraz wp latał p alce w d łu g i k u cy k Sam. – Zn as z zas ad y – wark n ął. – Pracu jemy w cis zy alb o n ie p racu jemy w o g ó le. Po raz p ierws zy zd ałam s o b ie s p rawę, co ten ro k z n ią zro b ił. Dawn a Sam, k tó ra n iezliczo n ą ilo ś ć razy s tawała w mo jej o b ro n ie, o d p y s k o wałab y mu alb o p ró b o wała s ię wy rwać z jeg o u ś cis k u . Ok azałab y jak ik o lwiek s p rzeciw. Teraz jed n ak o d ru ch o wo u n io s ła u b ru d zo n e ręce, ab y s ię o s ło n ić, a k ied y cis n ął ją w b ło to , o p ad ła w n ie b ezwład n ie. Przep ełn iła mn ie wś ciek ło ś ć. M y ś l, że n ied łu g o zab iję teg o czło wiek a, n ie wy s tarczy ła. Ch ciałam g o u p o k o rzy ć. Po d es łałam mu p o jed y n czy o b raz, p ro s tą p o trzeb ę. Z p rzo d u jeg o czarn y ch s p o d n i p o jawiła s ię ciemn a p lama, k tó ra n as tęp n ie zaczęła s ię p o więk s zać, o b ejmu jąc n o g awk ę. Od s k o czy łam, u d ając wy o lb rzy mio n e o b rzy d zen ie i zwracając u wag ę in n eg o żo łn ierza, k tó ry s tał p rzy g rząd ce o b o k . M ężczy zn a d o s zed ł d o s ieb ie ze wzd ry g n ięciem, a k ied y s p o jrzał w d ó ł, p o wo li zaczęło g o o g arn iać p rzerażen ie. – J as n a ch o lera. – Tild o n ! – zawo łał żo łn ierz, k tó ry n as o b s erwo wał. – Po d aj s wó j s tatu s ! – Ch o lera. – Żo łn ierz u s iło wał s ię zas ło n ić, czerwien iejąc n a twarzy . By ł wy raźn ie ro zd arty p o międ zy u d awan iem, że n ic s ię n ie s tało , a o d ru ch em, b y s ię o d d alić i

d o p ro wad zić d o p o rząd k u . Dzieci u k rad k iem p atrzy ły n a n ieg o i n a s ieb ie n awzajem. Najwid o czn iej wy czu ł ich s p o jrzen ia, b o s tan ął p ro s to n a ch wiejn y ch n o g ach . Pan o wałam n ad n im jes zcze n a ty le, że k ied y o d s tawiłam p rawą n o g ę d o b o k u , w o d p o wied zi wy k o n ał id en ty czn y ru ch i p ad ł n a k o lan a tu ż p rzed b ramą. Sp rawiłam, b y p o my ś lał, że s ię o k o g o ś p o tk n ął. By ł to o s tatn i o b raz, k tó ry wtło czy łam mu d o g ło wy , a p o tem d elik atn ie wy co fałam s ię z jeg o u my s łu , n ie p atrząc ju ż, jak p o s p ies zn ie mas zeru je w k ieru n k u Wieży Ko n tro ln ej. Przesadziłam, s k arciłam s amą s ieb ie. Nas tęp n y m razem b ęd ę mu s iała wy my ś lić co ś s u b teln iejs zeg o . Nie miałam jed n ak zamiaru żało wać s wo jeg o czy n u . Niep ewn ie p o d n io s łam s ię z k lęczek , ab y p o mó c Sam ws tać, i p o p ro wad ziłam ją z p o wro tem n a n as ze miejs ca. Trzęs ła s ię, p atrząc n a mn ie, jak g d y b y wied ziała, co tak n ap rawd ę s ię s tało . – Nap raw to – s zep n ęła. – Co k o lwiek mi zro b iłaś . Pro s zę. M u s zę wied zieć. Nie b y łam w s tan ie n a n ią s p o jrzeć, b o wied ziałam, co malo wało s ię n a jej twarzy . Przecież tak s amo b y ło z Liamem. Ws zy s tk ie u czu cia, ale żad n y ch ws p o mn ień – z ty m ją zo s tawiłam. Nie d ziwię s ię, że p o ty m, jak wy mazałam jej p amięć, b y ła zd ezo rien to wan a i wro g o n as tawio n a. M u s iało ją to p rzy tłaczać. J eś li czu ła s ię ze mn ą związan a ch o ć w n iewielk im s to p n iu tak jak ja z n ią, to k ażd eg o d n ia mu s iało ją ro zd zierać d ziwn e, n iep o k o jące u czu cie. M o je b łag aln e s p o jrzen ie n ap o tk ało jej zro zp aczo n y wzro k i jak zaws ze zro zu miała. Zn ó w b y ła d awn ą Sam. Zmars zczy ła b rwi i ś ciąg n ęła u s ta. To b y ł n as z tajn y języ k , k tó reg o u czy ły ś my s ię p rzez lata. Żo łn ierz, k tó ry p atrzy ł w n as zy m k ieru n k u , o s ło n ił d ło n ią o czy , p ró b u jąc d o jrzeć co raz b ard ziej o d d alającą s ię p o s tać Tild o n a. Nas tęp n ie p rzes zed ł p o n ad k o p czy k ami ziemi d o n as zeg o rzęd u . Nap ięłam s ię w o czek iwan iu , aż jeg o cień p ad n ie n a mn ie. Tylko spróbuj zrobić coś któremukolwiek z dzieci, a zobaczysz, co cię spotka. M ężczy zn a p rzes zed ł jed n ak d alej i zajął miejs ce warty Tild o n a. Ws trzy małam o d d ech i ws u n ęłam d ło ń p o d s y p k ie g ru d k i ziemi, b y złap ać Sam za ręk ę. Praco wały ś my cały ran ek aż d o p o p o łu d n ia, z jed n ą małą p rzerwą n a zjed zen ie jab łek i k an ap ek , k tó re ro zd an o n a lu n ch . Bru d n y mi ręk ami łap czy wie wk ład ałam s o b ie d o u s t jed zen ie, wp atrzo n a w zmien iające s ię k o lo ry n a n ieb ie. Tej n o cy , k ied y leżałam w łó żk u , d elik atn ie jak łag o d n a b ry za wś lizg n ęłam s ię w u my s ł ś p iącej n ad e mn ą Sam. M y ś lałam o d n iu , k ied y s tan ęłam za n ią w In firmerii, p rzy p o min ając s o b ie, jak

metk a jej p łas zcza wy win ęła s ię d o g ó ry . Wró ciłam d o ch wili, g d y p rzez p o my łk ę wy mazałam jej ws zy s tk ie ws p o mn ien ia związan e ze mn ą. Samo o d twarzan ie teg o wy d arzen ia wy wo ły wało n iezn o ś n e u czu cie ciężk o ś ci w k latce p iers io wej. Teraz o b razy zn ajd o wały s ię tak że w jej u my ś le i d o s k o n ale p as o wały d o mo ich . Po rwały mn ie i wio d ły p rzez b iałe, zmien iające s ię wizje. Ws p o mn ien ia b y ły zb y t jas n e i zb y t u lo tn e, b y je u ch wy cić. Kied y to zo b aczy łam, n ie miałam wątp liwo ś ci, że zn alazłam, czeg o s zu k ałam: czarn y węzeł s ch o wan y g łęb o k o p o d p o zo s tały mi. Sięg n ęłam d o n ieg o i tak d łu g o n ad n im p raco wałam, aż s ię ro związał. J eś li k ażd e ws p o mn ien ie, k tó re s ię z n ieg o u n io s ło , zamien iło b y s ię w g wiazd ę, to zn alazłab y m s ię w s amy m cen tru m g alak ty k i o to czo n a ro zleg ły mi k o n s telacjami zap o mn ian y ch rad o ś ci i cich eg o ś miech u . Ujrzałam d łu g ie, n iek o ń czące s ię d n i wy p ełn io n e b rązem, s zaro ś cią i czern ią, k tó re s p ęd ziły ś my ty lk o ze s o b ą i k tó ry ch mo g łam s ię u ch wy cić. Sąd ziłam, że Sam ś p i, b o jej u my s ł b y ł zu p ełn ie s p o k o jn y i n iewzru s zo n y p o d mo im d o ty k iem. Z g ó ry jed n ak o p ad ła k u mn ie ch u d a ręk a. Zn ajo my g es t wzru s zy ł mn ie tak mo cn o , że mu s iałam zacis n ąć warg i, ab y p o ws trzy mać n ieb ezp ieczn ie n ap ły wające d o o czu łzy . Sięg n ęłam, b y s p o tk ać s ię z n ią w p o ło wie d ro g i, i s p lo tłam p alce z jej p alcami w g eś cie, w k tó ry m tk wiły s ek ret i o b ietn ica.

25 W ciąg u n as tęp n y ch d wó ch d n i mó j p lan s to p n io wo s ię k ry s talizo wał. Po s p ies zn ie s k lejałam g o w cało ś ć w trak cie p racy w Og ro d zie, ig n o ru jąc o d cis k i n a d ło n iach , o raz wieczo rem, tu ż p rzed ty m, jak wy cień czo n a zap ad ałam w s en . Świad o mo ś ć, że n ied łu g o b ęd zie p o ws zy s tk im, że o d zak o ń czen ia d zielą n as jed y n ie g o d zin y , s p rawiła, iż zu p ełn ie zap o mn iałam o mo żliwy ch k o n s ek wen cjach . Czas u b y ło ró wn o cześ n ie zb y t d u żo i zb y t mało . Nie mo g łam s ię p o zb y ć o b awy , że mo i p rzy jaciele n ie d o trzy mają termin u , k tó ry u s taliliś my razem z Nico i Co le’em, k ied y two rzy liś my p ierwo tn y p lan . M ieli s ię zjawić 1 marca, ale co , jeś li d o tarcie n a czas o k aże s ię n iemo żliwe? Co, jeśli nie pojawią się w ogóle? Od g o n iłam tę my ś l, zan im zak o rzen iła s ię w mo im s ercu . O o s iemn as tej teg o wieczo ru leżałam u s ieb ie z ręk ami n a b rzu ch u . Kied y Sam p rzewró ciła s ię n a b o k , jej materac u g iął s ię, d efo rmu jąc k s ztałty , k tó re wy s k ro b ałam n a s p o d zie jej łó żk a. Sięg n ęłam w g ó rę i p o łaman y mi p azn o k ciami d o tk n ęłam małeg o k awałk a p o s trzęp io n ej p las tik o wej o b u d o wy . Lek k o s zarp n ęłam za zwis ający wąs k i p as ek i o s tro żn ie ciąg n ąc, fo rmo wałam g o , aż o s iąg n ął k s ztałt ró wn eg o k ó łk a. – Więc p o ty m, jak zło d zieje zd ecy d o wali s ię ją zab rać, d ziewczy n ie u d ało s ię u k raś ć im jed en z n o ży i p rzeciąć lin ę k ręp u jącą jej ręce. – Rach el o p o wiad ała n am h is to rię, wy p ełn iając g o d zin n y czas o czek iwan ia n a k o lację. Sn u ła o p o wieś ć o k o lejn ej b ezimien n ej d ziewczy n ie, k tó ra zn alazła s ię w s y tu acji zag ro żen ia. Zamk n ęłam o czy i u ś miech n ęłam s ię lek k o . Op o wieś ci n ie zmien iły s ię n a lep s ze an i n ie zy s k ały n a o ry g in aln o ś ci. Ws zy s tk ie miały tę s amą fab u łę: d ziewczy n a zo s taje s k rzy wd zo n a, d ziewczy n a walczy , d ziewczy n a u ciek a. Głó wn a fan tazja w Th u rmo n d . Fizy czn e wy czerp an ie p o zb awiło mn ie s ił. Na Ran czu s p o ro tren o wałam, ale g o d zin y n iep rzerwan ej p racy p rzy s k ąp ej ilo ś ci wo d y i jed zen ia wy s y s ały z n as całą en erg ię, b y ś my n ie mo g li zo rg an izo wać u cieczk i alb o b u n tu . Ze zmęczen ia d rżały mi ws zy s tk ie mięś n ie, czu łam jed n ak w s o b ie d ziwn y s p o k ó j, ch o ciaż wied ziałam, co s ię s tan ie, jeś li wy k o n am ch o ćb y jed en fałs zy wy ru ch alb o jeś li o d k ry ją, k im jes tem, zan im o s iąg n ę cel.

Muszę się stąd wydostać. – Ru b y ! – zawo łała Ellie z łó żk a p o ś ro d k u p o mies zczen ia. – Two ja k o lej! Ws p arłam s ię n a ło k ciach i p rzerzu ciłam n o g i p rzez ramę cias n ej p ry czy . Zas tan awiałam s ię, jak zak o ń czy ć o p o wieś ć. – Dziewczy n a… Kied y b y łam mło d s za, p o d o d an iu k ilk u zd ań p rzek azy wałam p ałeczk ę Sam, ale teraz ch ciałam wy k o rzy s tać o k azję, b y im co ś wy jaś n ić. Nie wied ziałam, czy zro zu mieją. M iałam jed n ak n ad zieję, że n iek tó re z n ich o d czy tają o s trzeżen ie, k ied y n ad ejd zie właś ciwy czas . – Dziewczy n a o d cięła lin ę, u wo ln iła s ię i zrzu ciła b an d y tę z k o n ia. Złap ała za cu g le i zawró ciła wierzch o wca n a d ro d ze, k ieru jąc s ię w s tro n ę, s k ąd p rzy jech ali, z p o wro tem d o zamk u . Us ły s załam p o mru k i. Van es s a p rawie p rzez k wad ran s o p is y wała ro zs zalałą p o d mu rami zamk u b itwę, k tó ra miała o d wró cić u wag ę o d b an d y tó w p o ry wający ch d ziewczy n ę. – Sk o rzy s tała z teg o , że b y ło ciemn o – wy jaś n iłam. – Zo s tawiła k o n ia w p o b lis k im les ie i p o d czo łg ała s ię w k ieru n k u tajn eg o p rzejś cia u k ry teg o w o d leg ły m k amien n y m mu rze. Bitwa u s tała, k ied y ry cerze w czern i p rzejęli zamek . Biały ch ry cerzy p rzep ęd zo n o , więc ro d zin y u więzio n e n a zamk u zo s tały p o zo s tawio n e s ame s o b ie. Nik t jed n ak n ie zwró cił u wag i n a małą s k ro mn ą d ziewczy n k ę, k tó ra wes zła ty ln y m wejś ciem. Nio s ąc k o s zy k z jed zen iem d o k u ch n i, wy g ląd ała jak b ezb ro n n a s łu żąca. Sp ęd ziła n a zamk u wiele d n i, b aczn ie ws zy s tk o o b s erwu jąc i czek ając n a właś ciwy mo men t. Kied y w k o ń cu n ad s zed ł, d ziewczy n a wy mk n ęła s ię n a zewn ątrz i p o d o s ło n ą n o cy o two rzy ła b ramę liczn y m zas tęp o m b iały ch ry cerzy . – Po co wracała? Czemu p o p ro s tu n ie u ciek ła i s ię n ie u k ry ła? – d o p y ty wała n ieś miało Sam. Od etch n ęłam z u lg ą, b o wied ziałam, że mn ie ro zu mie. – Po n ieważ n ie mo g ła p o rzu cić s wo jej ro d zin y – wy jaś n iłam. Dziewczy n y cich o k ręciły s ię n a łó żk ach , rzu cając s o b ie s p o jrzen ia, jak g d y b y zas tan awiały s ię n ad ty m s amy m. Żad n a n ie zap y tała, co d alej. Nie wiem, ile z n ich o d waży ło s ię o b u d zić w s o b ie ch o ćb y n ajs łab s zą n ad zieję. Kilk a min u t p ó źn iej elek tro n iczn y zamek w d rzwiach Barak u o d s k o czy ł i d o ś ro d k a wes zła k o b ieta w mu n d u rze. – W s zereg u zb ió rk a! – wrzas n ęła. Szy b k o s tan ęły ś my w p o rząd k u alfab ety czn y m i wb iły ś my wzro k p ro s to p rzed

s ieb ie. Kied y n as o d liczy ła, g es tem n ak azała wy jś ć d ziewczy n o m z p rzo d u . Nie mo g łam s ię p o ws trzy mać i k ro k p rzed d o tarciem d o d rzwi s p o jrzałam za s ieb ie. Bez wzg lęd u n a to , co miało s ię wy d arzy ć, mó g ł to b y ć o s tatn i raz, k ied y wid zę Barak d wad zieś cia s ied em. Kied y p rzek ro czy ły ś my p ró g M es y , o k azało s ię, że mu s zę jes zcze raz p rzemy ś leć zas ad n iczy elemen t p lan u . Po d p rzeciwleg łą ś cian ą p o lewej s tro n ie o d o k n a, p o d k tó ry m u s tawian o n as w rzęd zie p o o d b ió r jed zen ia, mieś cił s ię d u ży b iały ek ran . Przed n im zaś o b lan y n ieb ies k im ś wiatłem p ro jek to ra s tał z zało żo n y mi ręk ami O’Ry an . Gd y p iln u jąca n as k o b ieta p ch n ęła Sam w s tro n ę s to łu , p rzy jació łk a rzu ciła mi n erwo we s p o jrzen ie. Os tatn i raz u ży li teg o ek ran u w p ierws zy m ty g o d n iu n as zeg o p o b y tu w o b o zie. Nad zo rcy wy ś wietlili n a n im lis tę zas ad p an u jący ch w Th u rmo n d . „Zak az ro zmawian ia w czas ie p racy . Zak az ro zmawian ia p o zg as zen iu ś wiateł. Zak az o d zy wan ia s ię d o żo łn ierzy SSP b ez p o zwo len ia”. I tak d alej. Zamias t u s tawić n as w k o lejce p o jed zen ie, żo łn ierze k azali n am u s iąś ć i p o zo s tać n a miejs cach . W p o mies zczen iu p an o wała n iep o k o jąca atmo s fera, ale n ie b y łam w s tan ie n ic wy czy tać w u my s łach żo łn ierzy an i n ad zo rcó w. – Os tatn io zas zły p ewn e p o zy ty wn e zmian y w was zej s y tu acji – ro zb rzmiał d o n o ś n y g ło s O’Ry an a. – Uważajcie, b o zo b aczy cie to ty lk o raz. Przenosiny, p o my ś lałam. W k o ń cu p o wied zą o zamk n ięciu o b o zu . Kied y O’Ry an o d s u n ął s ię n a b o k , p rzy ciemn io n o ś wiatła. Pro jek to r b y ł p o d łączo n y d o k o mp u tera, d lateg o zan im o k n o z filmem s ię p o więk s zy ło i k lik n ięto „o d twó rz”, p rzez k ró tk ą ch wilę wid zieliś my ek ran p u lp itu . Film n ie d o ty czy ł p rzep ro wad zk i. Sied ząca o b o k mn ie Sam aż p o d s k o czy ła i złap ała mn ie za ręk ę. Patrzy łam n a ek ran z p rzerażen iem i n ied o wierzan iem. Od o ś miu lat n ie wid ziałam tej s cen erii: p rezy d en t Gray s tał n a p o d iu m z g o d łem Białeg o Do mu za p lecami. Uś miech ał s ię tak s zero k o , że w p o liczk ach ro b iły mu s ię d o łk i. Ges tem p rzy wo ły wał k o g o ś , k to s tał p o za k ad rem, n a co w p o mies zczen iu p ełn y m rep o rteró w i o p erato ró w zro b ił s ię s zmer. Nies p o d ziewan ie o b o k Gray a s tan ęła jas n o wło s a k o b ieta u b ran a w n ies k aziteln ą g ars o n k ę. Do k to r Lillian Gray . Nigdy nie miałem w zwyczaju robić długich wstępów, prawda? – Prezy d en t s ię ro ześ miał, p o d czas g d y p ierws za d ama zn ik n ęła w b ły s k ach ro zs zalały ch fles zy . Od g ło s y g o rączk o wo wcis k an y ch s p u s tó w ap arató w mo g ły b y zaws ty d zić n iejed en p is to let. –

Dobrze być z powrotem w domu, w Waszyngtonie. Z radością staję tu przed państwem z moją wspaniałą żoną u boku. Jak państwo widzicie, na przekór wszelkim plotkom jest cała i zdrowa. Od p o wied ział mu n erwo wy ś miech . Jej obecność tutaj oznacza, że w końcu mogę państwu powiedzieć, iż nasze modlitwy zostały wysłuchane! Dysponujemy już bezpieczną metodą leczenia, która na zawsze zwalczy u amerykańskich dzieci zaburzenia psioniczne, p o wied ział. Więcej p o mru k ó w i fles zy . Otaczające mn ie d zieci b y ły tak wy tres o wan e, że zareag o wały jed y n ie p rzerażo n y m wes tch n ien iem alb o u k rad k o wy m s p o jrzen iem rzu co n y m k o leg o m. Więk s zo ś ć z n ich p o p ro s tu s ied ziała i p atrzy ła z n ied o wierzan iem. Przez lata Lillian trzymała się z dala od życia publicznego, ponieważ prowadziła badania właśnie w tym zakresie. Były one tajne, aby nie narażać się na ingerencję ze strony grup terrorystycznych takich jak Liga Dzieci czy innych rodzimych wrogów. Nadal szukamy przyczyny tego strasznego schorzenia, ale zapewniam państwa, że wszystkie dzieci zostaną poddane ratującemu życie leczeniu. Dokładne informacje o zabiegu są właśnie państwu rozdawane. Kilk u d zien n ik arzy , wy k rzy k u jąc imię Lillian , p ró b o wało zad ać jej jak ieś p y tan ie. Wy raźn ie ch cieli ją zwab ić d o mik ro fo n u . Do k to r Gray jed n ak wp atry wała s ię w d y wan . Ten , k to ją tak wy s tro ił, ró wn o cześ n ie mu s iał wy s s ać z n iej ży cie. Jak zobaczą państwo na materiałach filmowych oraz w raportach, które do nich dołączyliśmy, nasz syn Clancy został poddany operacji jako pierwszy. Zak ręciło mi s ię w g ło wie. Po ty ch s ło wach o b o k p rezy d en ck iej p ary p o jawił s ię ch ło p ak w ciemn y m g arn itu rze. M iał o g o lo n e wło s y i czap k ę z d as zk iem z n as zy ty m h erb em p rezy d en ck im. Stał ze s p u s zczo n ą g ło wą, ch o wając twarz p rzed k amerami, d o p ó k i p rezy d en t czeg o ś d o n ieg o n ie p o wied ział, o d ch y liws zy s ię o d mik ro fo n u . Ku ląc ramio n a, Clan cy u n ió s ł g ło wę. Sk o jarzy ł mi s ię z k o n iem, k tó ry leży n a ziemi ze złaman ą n o g ą. Wied ział, że ju ż n ig d y n a n iej n ie s tan ie i że ju ż n ig d y n ie zag alo p u je. Bio rąc p o d u wag ę te ws zy s tk ie o k ro p ień s twa, k tó ry ch s ię d o p u ś cił, i to , że ch ciałam mu wy rząd zić k rzy wd ę, n ie s p o d ziewałam s ię, że s ię tak p o czu ję. Ws trząs ały mn ą n aras tające emo cje. By ły zb y t s iln e i zb y t liczn e, ab y m mo g ła o d ró żn ić jed n ą o d d ru g iej. Zro b iło mi s ię n ied o b rze. Clan cy d rżał. Wy d awał s ię mn iejs zy . Ty mczas em jeg o ro d zice z p rzy k lejo n y mi d o twarzy u ś miech ami d awali d zien n ik arzo m to , co n ależało : p o rtret ro d zin n y . M atk a i o jciec zg o to wali Clan cy ’emu p iek ło , k tó reg o n ajb ard ziej s ię o b awiał. Zapewne pamiętacie państwo, że kilka lat temu Clancy opuścił obóz rehabilitacyjny. Niestety, jak to bywa przy różnych schorzeniach, pojawiły się nawroty. Między innymi właśnie dlatego obawialiśmy się wypuścić dzieci z obozów. Musieliśmy znaleźć rozwiązanie dające trwalsze rezultaty i ufam, że właśnie się nam to udało. Niedługo pojawią się bardziej szczegółowe informacje co do terminu rozpoczęcia wprowadzania leczenia oraz przypuszczalna data zakończenia programu rehabilitacyjnego w obozach. Zdaję sobie sprawę z tego, jak wiele państwo poświęciliście i ile przeszliście przez te długie lata, ale

proszę was o jeszcze trochę cierpliwości oraz zrozumienie. Proszę o wiarę w przyszłość, do której zmierzamy. Przyszłość, w której odrodzi się dobrobyt i nasz dawny styl życia. Dziękuję i niech Bóg błogosławi Amerykę. Prezy d en t Gray o b jął żo n ę ramien iem, p rzy jaciels k o mach ając d o k amer, i p o mó g ł jej zejś ć z p o d iu m, zan im s p ad ła n a n ieg o lawin a p y tań . Nas tęp n ie wy p ro wad ził Lillian z p o k o ju , n ie d ając jej wy p o wied zieć an i s ło wa. Tran s mis ja s ię zak o ń czy ła, a n a ek ran ie zo s tała zatrzy man a o s tatn ia s cen a. J a też p o czu łam, że n ieru ch o mieję. Nie – p o my ś lałam. – Pamiętaj, po co tu przyszłaś. Teraz. Zrób to teraz. Zn iecierp liwio n a s trażn iczk a d ała n am s y g n ał d o u fo rmo wan ia k o lejk i i o d b io ru p o s iłk ó w. Nieo czek iwan y s ean s filmo wy zb u rzy ł mó j p ierwo tn y p lan , ale d o ś ć łatwo b y ło p o zb ierać jeg o frag men ty i p o n o wn ie p o u k ład ać w o d p o wied n iej k o lejn o ś ci. Przes u wały ś my s ię n ap rzó d w k ieru n k u k u ch n i, k ied y n ag le p o czu łam n a s o b ie s p o jrzen ie s trażn iczk i. Po p ch n ęłam Sam tak mo cn o , że s ię p rzewró ciła, p o czy m n a d o k ład k ę zaczęłam k rzy czeć: – Zamk n ij s ię! Po p ro s tu s ię zamk n ij! Wo k ó ł zaleg ła k o mp letn a cis za. M ó j g ło s p rzeb ił s ię p rzez n ią i z imp etem u d erzy ł w zd ezo rien to wan ą Sam. Podejmij grę. Rzu ciłam jej b łag aln e s p o jrzen ie. Proszę. W o d p o wied zi d o s tałam d y s k retn e k iwn ięcie g ło wą. Zro zu miała. Un io s łam ręce, jak b y m ch ciała ją u d erzy ć. Od ep ch n ęłam Van es s ę, k tó ra p ró b o wała złap ać mn ie za n ad g ars tk i, b y mn ie p o ws trzy mać. Najtru d n iej b y ło mi zig n o ro wać s trażn iczk ę, k tó ra p o k o n ała d zielącą n as o d leg ło ś ć k ilk o ma n erwo wy mi k ro k ami. Po d ejrzewałam, że to p o win n o wy s tarczy ć, b y mn ie u k aran o . Dziewczęta, k tó re s tały o b o k , trzy mały s p u s zczo n e g ło wy , ale ich s trach i zak ło p o tan ie zatru wały p o wietrze. Ko b ieta ch wy ciła mn ie za k o łn ierz i o d ciąg n ęła. O’Ry an i p o zo s tali n ad zo rcy o b o zu zajęci o d łączan iem p ro jek to ra i s k ład an iem ek ran u n awet n ie s p o jrzeli w s tro n ę zamies zan ia. Nie mu s iałam s u g ero wać s trażn iczce, ab y zaciąg n ęła mn ie d o k u ch n i. Nieb ies cy s zo ru jący tu g arn k i i p ateln ie p o d s k o czy li, a k ilk o ro z ty ch , k tó rzy s eg reg o wali s k ład n ik i n a ju trzejs ze p o s iłk i, rzu ciło n am b ad awcze s p o jrzen ia. Ro zejrzałam s ię p o s u ficie w p o s zu k iwan iu k amer i n aliczy łam trzy . J ed n a zn ajd o wała s ię n ad o k n em d o wy d awan ia p o s iłk ó w, d ru g a o b o k s p iżarn i, a trzecia n ad d łu g im s to łem ze s tali n ierd zewn ej, p rzy k tó ry m k ilk o ro d zieciak ó w o b ierało ziemn iak i ś wieżo zeb ran e w

Og ro d zie. Ty ł M es y wy ch o d ził n a las . Po międ zy p ło tem a b u d y n k iem zn ajd o wały s ię mo że trzy metry wo ln ej p rzes trzen i. Kamery n ig d y n ie n ag ry wały teg o , co s ię tam d zieje, b o s k iero wan o je n a d rzewa. By ł to jed en z martwy ch p u n k tó w, k tó re d o ś ć s zy b k o p o zn ały ś my i k tó re n ap awały ws zy s tk ich s trach em. Strażn iczk a p ch n ęła d rzwi ramien iem, d ając mi u łamek s ek u n d y n a reak cję. Szarp n ęłam ją i wy k ręciłam jej ręk ę tak , że u s ły s załam trzaś n ięcie s tawu . Kied y wn ik n ęłam w jej my ś li, wy d ała z s ieb ie jed y n ie k ró tk ie zd ziwio n e wes tch n ien ie. Ro zp ięła czarn ą k o s zu lę i s p o d n ie, a n as tęp n ie zd arła z s ieb ie b u ty , p as ek o raz ciemn ą czap k ę i rzu ciła ws zy s tk o n a ziemię. Zd jęłam ten is ó wk i, p ró b u jąc n ad ąży ć za d zik im temp em, k tó re n arzu ciłam jej u my s ło wi. Zab rała o d e mn ie u n ifo rm i ze ś lep y m p o s łu s zeń s twem wło ży ła g o n a s ieb ie. Zb y t s p o k o jn ie. Wp ro wad ziłam w jej p amięć o b raz, w k tó ry m jak o d zieck o s tała w s amy m s ercu o b o zu o to czo n a p rzez zb liżający ch s ię d o n iej żo łn ierzy . Zaczęła p łak ać, więc tro ch ę o d p u ś ciłam. Z mo jeg o b u ta n a zmro żo n ą trawę wy p ad ł p en d riv e. Szy b k o g o p o d n io s łam i mo cn o zacis n ęłam w d ło n i d la p ewn o ś ci, że n ap rawd ę g o mam. Po d mian a zajęła mi n ie więcej n iż d wie min u ty . M o że o d wie min u ty za d łu g o ? Nie b y łam p ewn a. Żo łn ierze mieli p o zwo len ie, b y zab ierać n as w ciemn e n iemo n ito ro wan e k ąty i b ić p rzed wy mierzen iem o ficjaln ej k ary . J eżeli n ad zo rcy o b s erwu jący o b ó z z Wieży Ko n tro ln ej n ie wid zieli n ic i ty m razem, wied ziałam, że n a razie jes tem b ezp ieczn a. Po p ro wad ziłam s trażn iczk ę w s tro n ę Og ro d u . Każd y z mo ich g wałto wn y ch wy d ech ó w zamien iał s ię w p arę. Utk wiłam wzro k w cien k ich łań cu ch ach p rzy czep io n y ch d o jed n eg o ze s łu p ó w p o d trzy mu jący ch o g ro d zen ie. Ch ciałab y m mó c p o wied zieć, że mam tak d o b re s erce, że n ie o d czu wałam s aty s fak cji, s ad zając k o b ietę w zimn y m b ło cie i p rzy p in ając ją twarzą d o o g ro d zen ia, a p lecami d o żo łn ierzy p atro lu jący ch teren o raz d o k amer u mies zczo n y ch n a p o b lis k ich Barak ach . By łab y to jed n ak n iep rawd a. Wid ziałam zb y t wiele d zieci p o zo s tawio n y ch tak n a wiele g o d zin w ramach k ary za zwy k łą o d zy wk ę alb o za k rzy we s p o jrzen ie. Ch ciałam, ab y ch o ciaż jed en z żo łn ierzy wied ział, jak ie to u czu cie. Ch ciałam, żeb y k o b ieta zro zu miała, co czu ła Sam za k ażd y m razem, k ied y ją tu p rzy p ro wad zali. Do p iero g d y wracałam, mijając ro zs tawio n y ch wzd łu ż ś cieżk i p ro wad zącej d o Wieży Ko n tro ln ej i M es y Czerwo n y ch , d o p ad ły mn ie p ierws ze o zn ak i zd en erwo wan ia. Nie wied zieć czemu , k ied y p o d es złam b liżej, ceg lan a wieża wy d ała

mi s ię d wu k ro tn ie wy żs za n iż zwy k le. M iałam wrażen ie, że jej k rzy we ś cian y s ą p o ch y lo n e jes zcze mo cn iej. To tylko kolejna akcja – u s p o k ajałam s ię. – Niczym się nie różni od wcześniejszych, w których brałaś udział. Skończysz to i wrócisz do domu. Żo łn ierze s to jący p rzed d rzwiami Wieży Ko n tro ln ej p rzes zy wali mn ie wzro k iem w ciemn o ś ciach . Światła reflek to ró w u mies zczo n y ch n a p latfo rmie o b s erwacy jn ej p rzecin ały s ię p rzed e mn ą, o miatając o b ó z i s ięg ając w mro czn e zak amark i, w k tó re n ie d o cierały in n e lamp y . – Ho u g h to n ? To ty ? Kiwn ęłam g ło wą, n aciąg ając czap k ę jes zcze b ard ziej n a o czy i p rzy trzy mu jąc s trzelb ę, k tó rą p rzewies iłam s o b ie p rzez ramię. – Co … ? – M y ś li żo łn ierza u k ład ały s ię w zielo n e, b iałe i czerwo n e s p irale. Ch ciałam, b y p rzy ło ży ł id en ty fik ato r d o czarn eg o czy tn ik a za s wo imi p lecami, a n as tęp n ie zas u g ero wałam mu , żeb y s ię o d s u n ął. Ro b ił ws zy s tk o , co mu k azałam, i n awet p rzy trzy mał d la mn ie d rzwi, k ied y wch o d ziłam d o ś ro d k a. Przek ro czy łam p ró g i zn alazłam s ię w s amy m s ercu o b o zu . Ciep ło z wen ty lato ró w p rzech o d ziło p rzez czarn y mu n d u r, k tó ry miałam n a s o b ie, i d o cierało d o s k ó ry i k o ś ci. Sp o jrzałam w g łąb k o ry tarza n a s ch o d y p ro wad zące n a p latfo rmę d wa p iętra wy żej. Nie wiem, czy k ied y k o lwiek w ży ciu czu łam s ię tak s iln a. Z p o mies zczen ia p o mo jej p rawej wy s zed ł jed en z n ad zo rcó w o b o zu z k u b k iem k awy w d ło n i. Drzwi p o wo li s ię za n im zamk n ęły , ale zd ąży łam zo b aczy ć mies zczące s ię wewn ątrz telewizo r, k an ap y i k rzes ła. Czarn a zap in an a n a g u zik i k o s zu la mężczy zn y zmars zczy ła s ię, k ied y p o d n ió s ł ręk ę, ab y p rzy s ło n ić u s ta − ziewał. Sp o jrzał n a mn ie, jak b y ch ciał zap y tać, czy mo że mi w czy mś p o mó c, n a wp ó ł zażen o wan y , n a wp ó ł p rzep ras zający – jak b y to ws zy s tk o b y ło jed n y m wielk im żartem. Uś miech n ęłam s ię, p o zwalając mu s ię wy min ąć i ru s zy ć w k ieru n k u u ch y lo n y ch d rzwi w g łęb i k o ry tarza. Po ch wili p o s złam za n im. Lewa s tro n a d o ln ej częś ci b u d y n k u b y ła o lb rzy mią s tacją mo n ito ru jącą. Na ś cian ie wis iały d u że i małe ek ran y , a k ażd y z n ich p o k azy wał in n y frag men t o b o zu . Na jed n y m wy ś wietlał s ię o b raz z s atelitarn ą p ro g n o zą p o g o d y , a n a in n y m s zed ł k an ał in fo rmacy jn y b ez d źwięk u . Ko mp u tery s tały w trzech rzęd ach , ale ty lk o p o ło wa miejs c p rzy n ich b y ła zajęta. Wy g ląd ało n a to , że ró wn ież s tąd p o wo li wy n o s zo n o s p rzęt i zaczy n ając o d lewej s tro n y , u s u wan o n iep o trzeb n e s tan o wis k a p racy . To dlatego potrzebowali Czerwonych, p o my ś lałam. Bard zo wielu żo łn ierzy s k o ń czy ło

s łu żb ę, a ci, k tó rzy p o zo s tali, o raz n o wi rek ru ci mieli za zad an ie p rzen ieś ć d o k u men tację i s p rzęt o d p o wied n io wcześ n ie p rzed zamk n ięciem o b o zu . Skup się. Po d es złam d o d ru g ieg o rzęd u k o mp u teró w i o s u n ęłam s ię n a fo tel. M o n ito r s ię o b u d ził i zo b aczy łam o b raz p u lp itu . W u s zach s zu miała mi k rew, ale p ewn y m ru ch em wp ięłam p en d riv e. Otwo rzy łam fo ld er i p rzek o p io wałam p lik n a p u lp it. Na p o czątk u wy d awało mi s ię, że z p o d en erwo wan ia źle p rzeczy tałam jeg o n azwę… J UDE.EXE s zy b k o s ię jed n ak s k o p io wał i p o k azał n a czarn y m tle ek ran u o b o k ik o n y k o s za, a p o d czarn y m tró jk ątem p o d p is an y m „Bezp ieczeń s two ”. Kied y s k o ń czy łam k o p io wan ie, s k as o wałam o ry g in aln y p lik z p en d riv e’a, u p u ś ciłam u rząd zen ie n a p o d ło g ę i ro zd ep tałam o b cas em żo łn iers k ieg o b u ta. Zeg ar w d o ln y m p rawy m ro g u ek ran u p o k azy wał 1 9 .2 0 . Otwo rzy łam o d p o wied n i p ro g ram, wp is ałam START J UDE.EXE i ik o n a zn ik n ęła z p u lp itu . Nic więcej s ię n ie s tało . Cholera – p o my ś lałam, p o n o wn ie p atrząc n a zeg arek . – Coś jest nie tak? Dlaczego…? Ob erwałam p ro s to w g ło wę tak mo cn o , że p rawie s p ad łam z k rzes ła. W o s tatn iej ch wili k to ś mn ie złap ał, s zarp n ął i rzu cił n a b iu rk o , p rzy k ład ając ręk ę d o g ard ła i celu jąc z p is to letu p ro s to w twarz. – Tu taj! – wrzas n ął żo łn ierz. Do p o mies zczen ia n ap ły wało co raz więcej p o s taci, a ja p ró b o wałam o d zy s k ać o s tro ś ć wid zen ia. – Tu taj! M ężczy zn a ś ciąg n ął mn ie z b latu i rzu cił n a p o d ło g ę, trzy mając lu fę p is to letu cen ty metry o d mo jej s k ro n i. Na mo im miejs cu u s iad ł n ad zo rca o b o zu i zaczął s tu k ać w k lawiatu rę. Po d ejrzewałam, że k to ś mu s iał co ś zau waży ć. Ob awiałam s ię, że ze mn ą k o n iec, ale czu łam, że wy p ełn iłam s wo je zad an ie. Zas złam tak d alek o . Przy n ajmn iej teg o d o k o n ałam. Po zo s tałe o s o b y p racu jące w p o mies zczen iu z zan iep o k o jen iem ws tały , ale n aty ch mias t u s iad ły n a miejs cach , k ied y O’Ry an ro zk azał: – Wracajcie d o p racy . – Nad zo rca o two rzy ł o k n o n a p u lp icie i wp is ał k o men d ę. – Co zro b iłaś ? – wark n ął. Sk u p iłam s ię n a jeg o twarzy , ig n o ru jąc ciep łą s tru żk ę s p ły wającą mi z ty łu s zy i. Od zy s k ałam o s tro ś ć wid zen ia i wzru s zy łam ramio n ami, p rzy wo łu jąc n a u s ta k p iący u ś mies zek .

O’Ry an

o d ep ch n ął

ode

mn ie

żo łn ierza, n ak azu jąc

mu

s tan ąć

w k ręg u

mu n d u ro wy ch , k tó rzy mierzy li d o mn ie z b ro n i. Nas tęp n ie cis n ął mn ie n a ś cian ę tak mo cn o , że aż zas zczęk ałam zęb ami. – Po co tu p rzy s złaś ? – zap y tał. Starłam k rew z k ącik a u s t. Nie o d p o wied ziałam. Teraz ju ż n iczy m n ie mó g ł mn ie wy s tras zy ć an i s p rawić, że p o czu ję s ię mała czy b ezs iln a. Ob ró cił s ię d o s ied zącej w p o b liżu k o b iety . – Po d k ręć mo c p aralizato ra. – Gru p a C n ad al jes t w M es ie – o d p o wied ziała. – M ają n ajp ierw wró cić d o Barak ó w? – Zwięk s z g o . Ko b ieta o d wró ciła s ię w s tro n ę mo n ito ra i jak s zalo n a zaczęła p is ać n a k lawiatu rze. Sk o ń czy ła, wcis k ając „enter” mały m p alcem. – Co jes t?… M o n ito ry n a ś cian ie wy łączy ły s ię jed en p o d ru g im, a n as tęp n ie ek ran y ws zy s tk ich k o mp u teró w zg as ły ze zło wies zczy m s y k iem. – Uru ch o m try b awary jn y – p o wied ział. – Nie mam d o s tęp u . – Ko b ieta p ró b o wała n ie p o d d ać s ię p an ice. – Do czeg o ? – Do n iczeg o . – J a też. – Tu tak s amo . Ch o ć wied ziałam, że n ie ma to n ajmn iejs zeg o s en s u , ws tałam. Nie ch ciałam p rzy jąć, że to k o n iec. J es zcze n ie. Nie b y łam n a to g o to wa. Każd y z o taczający ch mn ie p is to letó w b y ł o d b ezp ieczo n y , ze ws zy s tk ich s tro n o k rążały mn ie czarn e mu n d u ry . Dzwo n iło mi w u s zach , a ziemia p o d mo imi s to p ami falo wała, ale wy ciąg n ęłam n iewid o czn e mack i s wo ich my ś li i wy s łałam je d o o taczający ch mn ie u my s łó w jak s trzały zmierzające d o celu . O’Ry an wziął zamach i waln ął mn ie w twarz. Nie zd ąży łam s ię o s ło n ić, ab y zab lo k o wać cio s . Nie zd ąży łam też o p u ś cić rąk , b y s ię p o d ep rzeć. Up ad łam n a p o d ło g ę, u d erzy łam czas zk ą o p o s ad zk ę i p o n o wn ie s traciłam o s tro ś ć wid zen ia. O’Ry an p o ch y lił s ię n ad e mn ą, o d p in ając o d p as k a małe u rząd zen ie, i p rzy ło ży ł mi je d o p raweg o u ch a. Sp lu n ęłam mu w twarz, a o n ty lk o s ię ro ześ miał i włączy ł Biały Szu m.

Świat wo k ó ł mn ie ro zp ad ł s ię n a k awałk i. J ak ieś ręce złap ały mn ie za ramio n a i wlek ły p o p o d ło d ze wś ró d p lątan in y n ó g i k rzes eł. Nie wid ziałam d o b rze i n ie mo g łam o czy ś cić u my s łu z d źwięk ó w, k tó re g o zatru wały . M o je mięś n ie s p azmaty czn ie s ię n ap in ały , tak że cała s ię wy g in ałam i u d erzałam s to p ami o p o d ło g ę. Krzy czałam, że jes zcze n ie s k o ń czy łam, ale n ie s ły s załam włas n y ch my ś li. Biały Szu m p o rwał mn ie i wrzu cił w ciemn o ś ć, aż całk iem mn ie p o ch ło n ęła.

26 Kto ś u d erzy ł mn ie b o leś n ie w p o liczek , wy b u d zając z n iep rzy to mn o ś ci. Gwałto wn ie o two rzy łam o czy , ale n aty ch mias t je zmru ży łam p o d wp ły wem ś wiatła. Ws zy s tk o wo k ó ł b y ło ro zmazan e. Pęk ała mi g ło wa i miałam wrażen ie, że jes t tak wrażliwa i p o o b ijan a jak res zta mo jeg o ciała. Ty lk o p o ło wiczn ie zd awałam s o b ie s p rawę z teg o , że mo je mięś n ie n ad al d rżą i że ciałem ciąg le ws trząs ają d res zcze. Przemijający b ó l o tu man iał i s p o waln iał reak cje, ale n ie p amiętałam, s k ąd s ię wziął, co b y ło jeg o p rzy czy n ą. Hałas p rzes zy wający mó j u my s ł g wałto wn ie u cich ł. Po mies zczen ie, w k tó ry m s ię zn ajd o wałam, b ard zo p o wo li zaczy n ało n ab ierać k s ztałtó w. Zo b aczy łam p o d ło g ę wy ło żo n ą p ły tk ami, cztery ciemn e ś cian y i lamp ę. Ob o k zn ajd o wały s ię ró wn ież d wie p o s taci u b ran e n a czarn o , k tó re raz p o raz wy łan iały s ię z cien ia i zn ó w s ię w n im ch o wały , ro zmawiając p rzy cis zo n y mi g ło s ami. J ed n a z n ich zb liży ła s ię d o mn ie i u s ły s załam s łab e metaliczn e s tu k o tan ie. – M ała s u k a… – p ry ch n ął żu jący g u mę mężczy zn a, ro ztaczając zap ach mięty . Nag le p amięć mi wró ciła. Wieża. Wyjście. Biegnij. Szarp n ęłam s ię, p ró b u jąc ws tać z k rzes ła, n a k tó ry m mn ie p o s ad zili, ale d ło n ie i k o s tk i miałam p rzy wiązan e d o jeg o metalo wej ramy . Wy wo łan e s trach em u d erzen ie ad ren alin y ro zjaś n iło mi my ś li tu ż p rzed k o lejn y m p o liczk iem wy mierzo n y m mi p rzez O’Ry an a. – Sk o ro u d ało n am s ię o d zy s k ać two ją u wag ę… – wark n ął, ws tając. Przes zy ł mn ie ch łó d . Sp o jrzałam w d ó ł i zo b aczy łam, że o b y d wie n o g awk i mam p o d win ięte d o k o lan . Zd jęli mi k u rtk ę, zab rali n ó ż, b ro ń i ws zy s tk o in n e, czeg o mo g łab y m u ży ć d o o b ro n y . Bu ty tak że, ch o ciaż n ie ro zu miałam d laczeg o , d o p ó k i O’Ry an n ie ws k azał g es tem n a p ałk ę, k tó rą trzy mał s to jący za n im żo łn ierz. M ężczy zn a u ru ch o mił p rzen o ś n e u rząd zen ie d o g en ero wan ia Białeg o Szu mu . Ry czałam jak d zik ie zwierzę, k ied y h ałas o tęp ił mi u my s ł. Mogę… mogę jeszcze… Nic ju ż n ie mo g łam zro b ić.

– Kto cię p rzy s łał? – zap y tał O’Ry an . – W jak im celu tu p rzy s złaś ? – Po to , b y ci p o wied zieć… – s ło wa, k tó re z s ieb ie wy rzu całam, n awet w p o ło wie n ie b y ły tak n as y co n e wś ciek ło ś cią jak mo je my ś li. Nad zo rca o b o zu , mru żąc o czy , p o ch y lił s ię w mo ją s tro n ę. – … żeb y ś s ię p iep rzy ł. Biały Szu m n iczy m p o cis k p rzes zy ł mo je s k ro n ie g ło ś n y m wy s o k im to n em. Nie mo g łam p o ws trzy mać k rzy k u . Na p lecach i p iers iach p o czu łam k ro p le p o tu . Po d d awałam s ię ry tmo wi, k tó ry p rzep latał ag o n aln y b ó l z ch wilami u lg i. Nie b y łam w s tan ie złap ać o d d ech u . M u s iałam walczy ć z o g arn iającą mn ie k u s zącą p u s tk ą. Nie mo g łam zas n ąć. Nie mo g łam s tracić k o n tak tu z rzeczy wis to ś cią. Zab ilib y mn ie. Nie mo g łab y m, n ie d ałab y m rad y … – Kto cię p rzy s łał? – Piep rz s ię! – wrzas n ęłam mu p ro s to w twarz. Wid ząc, że b ierze zamach , p rzy g o to wałam s ię n a cio s , ale n ic mi to n ie d ało . Nic n ie b y ło b y w s tan ie p rzy g o to wać mn ie n a ek s p lo zję zab ó jczeg o , n iemal ag o n aln eg o b ó lu , k tó ry p rzes zy ł mn ie o d u d erzen ia p ałk ą w n ag ą s k ó rę. Krzy czałam, s zarp iąc p as ami. Us ły s załam trzas k i miałam wrażen ie, że czas zk a p ęk a mi n a k awałk i. Żo łn ierz, k tó ry s tał za n ad zo rcą o b o zu , b iern ie p rzy g ląd ał s ię, jak O’Ry an p o n o wn ie u d erza mn ie w złaman ą k o ś ć, i u ś miech n ął s ię, k ied y zwy mio to wałam n a p o d ło g ę. Nad zo rca wziął k o lejn y zamach , ale zatrzy mał cio s tu ż p rzy mo jej n o d ze i s zy d erczo s ię u ś miech n ął. M ach n ął ręk ą w s tro n ę żo łn ierza, k tó ry s ięg n ął p o u rząd zen ie d o g en ero wan ia Białeg o Szu mu . – Na p ewn o n ie Lig a Dzieci – p o wied ział O’Ry an , p rzeb ijając s ię p rzez fale d źwięk ó w, k tó re d rażn iły mo je p rzemęczo n e n erwy . – To n ie mo g li b y ć o n i. Kto w tak im razie? Sły s załam ech o Szu mu n awet p o wy łączen iu u rząd zen ia. Po d p o wiek ami mig o tały mi b iałe p lamk i. – Od p o wied z, 3 2 8 5 . – Po ch y lił s ię w mo ją s tro n ę i rzu cił mi w twarz ro ztrzas k an y p en d riv e. – Co tu b y ło ? M ó w, a p rzeży jes z. Chcę żyć. O’Ry an złap ał mn ie za p o d b ró d ek . – 3 2 8 5 , p o win n aś wied zieć, że n ie mam o p o ró w, ab y p o zb y wać s ię tak ich jak ty . Takich jak ja. Po marań czo wy ch . Wzięłam g łęb o k i wd ech i o b lizałam k rew, k tó ra s k ap y wała mi z n o s a n a warg ę. Po marań czo wy ch .

O’Ry an o b ró cił s ię w s tro n ę żo łn ierza i p o d s zed ł d o n ieg o . Ch ciałam ty lk o s k o n cen tro wać s ię n a s wo jej n o d ze, k tó ra p o ch łan iała całą mo ją u wag ę, ale s p o jrzałam n a mło d s zeg o mężczy zn ę i s ięg n ęłam… O’Ry an w jed n ej ręce trzy mał u rząd zen ie d o g en ero wan ia Białeg o Szu mu , a w d ru g iej p is to let. – Co wo lis z? Muszę stąd wyjść. Un ió s ł b ro ń i p rzes u wając n ią p o mo jej s zy i, p rzy cis n ął mi lu fę d o g ard ła. Urząd zen ie d o Białeg o Szu mu g n io tło mn ie w u ch o . – Wielk ą p rzy jemn o ś ć s p rawi mi wid o k p ap k i, k tó ra wy p ły n ie ci u s zami i ro zb ry zg a s ię n a p o d ło d ze. Po wied z mi, p o co tu p rzy s złaś , 3 2 8 5 , a p rzerwę to . Ws zy s tk o s ię s k o ń czy . Chcę żyć. Bu d y n k iem targ n ął ws trząs , k tó ry zach wiał n ad zo rcą, p rzewró cił s to jący w p o b liżu s tó ł i zrzu cił wis zącą n ad n ami lamp ę. Do b ieg ły mn ie o d g ło s y o d leg łej s trzelan in y . Dziwn a, s ło d k a s y mfo n ia n ad ziei. W k o ry tarzu zad u d n iły k ro k i. By ło s ły ch ać, że zmierzają d o wy jś cia. O’Ry an o d s u n ął s ię o d e mn ie i p o d s zed ł d o ś cian y z p rzy ciemn ian y mi s zy b ami. Przy ło ży ł d o n ich d ło n ie, b y zo b aczy ć, co s ię d zieje n a zewn ątrz. Ud erzy ł w s zy b ę i zn ieru ch o miał. Po n o wn ie zaczy n ałam tracić ś wiad o mo ś ć i ro b iło mi s ię ciemn o p rzed o czami. Drzwi, p rzez k tó re tu wes zliś my , n ie miały k lamk i. M o żn a je b y ło o two rzy ć ty lk o z zewn ątrz. Zamk n ęłam o czy i zacis n ęłam p ięś ci, p ró b u jąc p o ws trzy mać k o lejn ą falę md ło ś ci. Chcę żyć. Chcę żyć. Muszę żyć. – Ru b y – zach arczałam. O’Ry an p o wo li o b ró cił s ię w mo ją s tro n ę. – Co tam, 3 2 8 5 ? J es teś g o to wa, ab y mó wić? – M am n a imię – wy d u k ałam p rzez zaciś n ięte zęb y – Ru b y . Przewró ciłam k rzes ło , n a k tó ry m s ied ziałam i k o lejn e u d erzen ie b ó lu p rzes zy ło mo ją n o g ę. Od g ry wałam tę s cen ę w my ś lach , a d źwięk i rzeczy wis to ś ci d o cierały d o mn ie z p ó łs ek u n d o wy m o p ó źn ien iem. Żo łn ierz, k tó ry s tał w ro g u p o mies zczen ia, u n ió s ł p is to let i wy s trzelił z n ieg o trzy k ro tn ie. Pierws za k u la n ie trafiła O’Ry an a, ale ro ztrzas k ała s zy b y za jeg o p lecami. Dru g i i trzeci p o cis k jed n ak g o d o s ięg ły . Do s tał w p ierś i w g ło wę.

Zan im o s u n ął s ię n a ziemię, O’Ry an zd ąży ł wy s trzelić i trafił żo łn ierza w g ard ło . Po d ejrzewam, że s traciłam p rzy to mn o ś ć n a k ilk a s ek u n d alb o n awet min u t. Wieża Ko n tro ln a zło wies zczo milczała i jed y n y d źwięk , k tó ry s ły s załam, o d zy s k u jąc ś wiad o mo ś ć, s tan o wiło p o wo ln e, ró wn o miern e b icie mo jeg o s erca. Rusz się – ro zk azałam s o b ie. – Rusz się, Ruby, ruszaj. Po wo li, walcząc z n iewiary g o d n y m b ó lem, p rzes u wałam s ię p o p o d ło d ze w s tro n ę ciała O’Ry an a. Ch ciałam u ży ć n o ża, k tó ry miał p rzy p ięty d o p as k a, b y p rzeciąć zacis k i k ręp u jące mi ręce i n o g i. Ab y d o n ieg o d o trzeć, mu s iałam p rzeciąg n ąć k rzes ło p rzez k ału że zas ty g ającej k rwi. J ak s zalo n a p iło wałam n o żem p ęta za p lecami, ran iąc s o b ie p rzy ty m d ło n ie. Gło ś n o wciąg n ęłam p o wietrze i s p o jrzałam w d ó ł. Zwy mio to wałam n a wid o k wy b rzu s zo n ej s k ó ry n a g o len i, co p rzy p o mn iało mi o b ó lu . Po d s k ak u jąc i k u lejąc p o d es złam d o d rzwi, ale tak jak zau waży łam wcześ n iej, n ie miały k lamk i, a zawias y b y ły p o d ru g iej s tro n ie. Po d n io s łam p is to let O’Ry an a i s tan ęłam p o d p rzeciwleg łą ś cian ą, wy k o rzy s tu jąc ją d o p o d p arcia s ię p o o d rzu cie p o s trzale. Wy celo wałam i z d rżący mi ręk ami p atrzy łam, jak s zk ło ro zp ry s k u je s ię n a k awałk i. Zab ezp ieczy łam p is to let i zaczęłam ro zb ijać p o zo s tałe frag men ty s zy b y , p o czy m d źwig ając s ię n a ręk ach , ws p ięłam s ię n a ramę d rzwi i p rzes złam n a d ru g ą s tro n ę. Op ad ając n a p o d ło g ę k o ry tarza, p o ran iłam s o b ie ramio n a i n o g i. Pis to let wy leciał mi z rąk . Namacałam g o p o międ zy o d łamk ami s zk ła i k ied y zacis n ęłam p alce n a jeg o ręk o jeś ci, d o b ieg ł mn ie o d g ło s g u my zg rzy tającej o p o s ad zk ę. Przek ręciłam s ię n a p lecy i u n io s łam tu łó w n a ty le, b y mó c wy celo wać w s tro n ę zb liżającej s ię d o mn ie ciemn ej p o s taci. Z tru d em u d ało mi s ię w k o ń cu o d b ezp ieczy ć b ro ń . Dźwięk i liczn y ch s trzałó w p ad ający ch n a zewn ątrz p rzy s p ies zały mi tętn o i p o mo g ły mi s ię s k u p ić. Zo b aczy łam czarn y mu n d u r i p o ło ży łam p alec n a s p u ś cie. Wydostanę się stąd… Wydostanę się… – Nie s trzelaj! Od cięto zas ilan ie i b u d y n ek p o g rąży ł s ię w ciemn o ś ci, ale zd ąży łam zo b aczy ć jeg o twarz, k ied y u n ió s ł h ełm. Najp ierw p o my ś lałam, że wid zę d u ch a, i rzeczy wis to ś ć wy d ała s ię jes zcze b ard ziej n iep rawd o p o d o b n a. Liam. – Nie mo żes z tak ro b ić! – k rzy k n ęłam z p rzerażen iem, u p u s zczając p is to let. – Prawie cię zas trzeliłam!

M iał s zczu p łą, zap ad n iętą twarz. Po d b ieg ł b liżej, p ad ł n a k o lan a i o s tatn ie d zielące n as metry p o k o n ał ś lizg iem. Do ty k ał mn ie zach łan n ie i łap czy wie cało wał w u s ta, p o liczk i i czo ło , g d zie ty lk o mó g ł s ięg n ąć. A ja, p rzy wierając d o jeg o całk o wicie p rzemo czo n ej k o s zu li, wd y ch ałam jeg o zap ach i n ie mo g łam u wierzy ć, że mam g o o b o k całeg o i zd ro weg o . Zmien ił p o zy cję, wy k rzy wiając mi n o g ę. Nie u d ało mi s ię p o ws trzy mać k rzy k u . – Ch o lera, ch o lera. Przep ras zam. Ch ry s te! – Sięg n ął p o k ró tk o faló wk ę, k tó rą miał p rzy p iętą d o k u rtk i. – Zn alazłem ją. Tato , p o trzeb n a mi two ja p o mo c! Res zta p o to czy ła s ię b ard zo s zy b k o . Za p lecami u s ły s załam d u d n iący o d g ło s k ro k ó w. Kied y Liam p o d n ió s ł wzro k , jeg o b ezs iln y g n iew n ab rał k s ztałtu i jak b y o d s ło n ił k ły . Sięg n ął p o p is to let d o p rzy p iętej d o u d a k ab u ry , a mn ie p rzes zy ł d res zcz. Wied ziałam, co o zn acza mro czn y wy raz jeg o twarzy : zd ecy d o wan ie zb y t częs to wid y wałam g o u jeg o b rata. Un io s łam ręk ę i mo cn o p rzy cis n ęłam ją d o d ło n i Liama, p o ws trzy mu jąc g o p rzed wy jęciem b ro n i. Nie Liam. Nie teraz. Nig d y . On n ie b y ł zab ó jcą. J ed n a ch wila zap o mn ien ia mo g łab y g o złamać, a p ęk n ięcie zras tało b y s ię k rzy wo i zmien iło b y g o n a zaws ze. Zo b aczy łam, że wraca d o s ieb ie, b o zmars zczy ł n o s , a w jeg o o czach n a n o wo p o jawił s ię b las k . Kied y p o n o wn ie s p o jrzał n a b ieg n ąceg o w n as zą s tro n ę żo łn ierza, wy rzu cił ręk ę w g ó rę, p o p y ch ając g o n a n ajb liżs zą ś cian ę. M ężczy zn a s tracił p rzy to mn o ś ć. Liam wzd ry g n ął s ię, o d etch n ął i zn ó w p o p atrzy ł n a mn ie. Łag o d n ie i z czu ło ś cią, k tó ra k o n tras to wała z jeg o zach o wan iem s p rzed ch wili, o b ejrzał ro zcięcia n a mo ich ręk ach i zak lął. Cała trzęs łam s ię z b ó lu , ale Liam n ajwy raźn iej s twierd ził, że marzn ę, b o zd jął k u rtk ę, zarzu cił ją n a mn ie i zap iął zamek p o d s amą s zy ję. Zacis n ęłam zęb y , p o ws trzy mu jąc n aras tające w p iers i łk an ie. – Dlaczeg o mu s iałaś to b y ć ty ? – zap y tał. – Dlaczeg o ty ? – Przep ras zam – wy s zep tałam. Za Cole’a, za to, że musiałeś tu przyjść, za wszystko. Na ws zelk i wy p ad ek , g d y b y m zn o wu s traciła p rzy to mn o ś ć, d o d ałam jes zcze: – Przep ras zam. Ko ch am cię, tak b ard zo cię k o ch am. Po cało wał mn ie p o n o wn ie. – M o żemy ju ż s tąd p ó jś ć, d o ch o lery ? Na s ch o d ach p o jawił s ię k o lejn y mężczy zn a w czarn y m mu n d u rze, k tó ry ciężk o łap ał o d d ech . Sięg n ęłam p o b ro ń , ale ty m razem to Liam mn ie p o ws trzy mał. – J es teś my tu taj.

Bieg ł w n as zą s tro n ę. Zo b aczy łam jeg o

p rzy s to jn ą czarn o s k ó rą twarz i

s zp ak o wate wło s y . – Nic jej n ie jes t? – Nie całk iem – p o wied ział Liam, o d s u wając s ię, ab y jeg o o jczy m mó g ł o b ejrzeć mo ją n o g ę. – Ws zy s tk o b ęd zie d o b rze, s ły s zy s z? – zwró cił s ię d o mn ie s tan o wczy m to n em. – No ład n ie – s y k n ął Harry , p rzy k u cając, ab y zb ad ać złaman ie. – Zab ierzemy cię s tąd , d o b rze? – M u s zę wy jś ć… M u s zę s tąd wy jś ć – o d p o wied ziałam, ch o ć mo je my ś li p rzy ćmiewał b ó l. – M u s zę s tąd wy jś ć. Na włas n y ch n o g ach . Harry z n ap ięciem s p o jrzał n a Liama. – Trzeb a ją o p atrzy ć – rzu cił Liam, ro zg ląd ając s ię d o o k o ła. – Nie mamy n a to czas u – o d p o wied ział Harry . – Na miejs cu zb ió rk i b ęd ą lek arze. – M u s zę wy jś ć. – Nie o b ch o d ziło mn ie, jak s zaleń czo to b rzmiało . M u s ieli mn ie zro zu mieć. Co le zro zu mie… Co le b y zro zu miał… Teraz ró wn ież Co le n ależał d o czas u p rzes złeg o . Zacis n ęłam o czy . Kied y p o n o wn ie je o two rzy łam, Harry s ięg ał d o p rzy p iętej d o leweg o ramien ia k ró tk o faló wk i. – Tu Stewart. M amy ją. Id ziemy d o wy jś cia. Będ ziemy n a miejs cu za mn iej więcej trzy min u ty . Od p o wied ziały mu s zu my i trzas k i. – Do b rze, s k arb ie, p o d n io s ę cię – p o wied ział Liam, ws tając. – Ob ejmij mn ie za ramio n a. Właś n ie tak . Do b rze. Do trzy mali s ło wa i p o s tawili mn ie tak , że mo g łam s tan ąć n a zd ro wej n o d ze. Nie wiem, jak p o k o n ałam k o ry tarz, p amiętam jed y n ie, co czu łam, k o ły s ząc p rawą n o g ą. Pamiętam mro źn e p o wietrze n a s k ó rze, k ied y wy s zliś my w n o c, i p ierws ze k ro p le d es zczu . Czu łam zap ach d y mu . Po wietrze b y ło o d n ieg o g ęs te. Przed n ami p rzez b ramę o b o zu wy lewały s ię n ieb ies k ie i zielo n e s tru mien ie. Dzieci s zły cich o p o n ag lan e p rzez lu d zi u b ran y ch n a czarn o ze ś n ieżn o b iały mi o p as k ami n a ręk awach . Po d ziwiałam ich s p o k ó j i to , jak s łu ch ają p o leceń p o mimo p rzerażen ia i s zo k u . Przy n ajmn iej teg o n au czy ł ich Th u rmo n d . – Czerwo n i. – Pró b o wałam wy k rztu s ić z s ieb ie s ło wa. W o d d ali, n a k o ń cu o b o zu , tam, g d zie zn ajd o wała s ię Fab ry k a, zo b aczy łam ciep łą p o ś wiatę o g n ia. – Zo s tali zab ezp ieczen i – zap ewn ił Harry , lek k o ś cis k ając d ło ń , k tó rą zarzu ciłam

mu n a s zy ję. – Zaciek le s ię b ro n ili. – Są jacy ś ran n i? – Ws zy s cy s ą cali – zap ewn ił. Zag wizd ał o s tro , n a co n ajb liżej s to jąca p o s tać o b ró ciła s ię n iecierp liwie i p o d b ieg ła d o n as . Po ru s zała s ię ze s weg o ro d zaju zwierzęcą g racją. Kied y p rzeb ieg ała p rzez k ału że i g ęs te ciemn e b ło to , ręce p o d s k ak iwały jej p o b o k ach , a s p o d b u tó w wy p ry s k iwała b ru d n a maź. W rzęs is ty m d es zczu n ie wid ziałam jej twarzy , ale i tak wied ziałam, k to to . Vida. Wp ad łab y n a n as , g d y b y Harry n ie ch wy cił jej s tan o wczo . – Uważaj! – o s trzeg ł Liam, p rzy ciąg ając mn ie b liżej d o s ieb ie, k ied y Harry wy co fał s ię, zwaln iając u ś cis k . Vid a zajęła jeg o miejs ce, o b ejmu jąc mn ie o b y d wiema ręk ami. – Ch o lera – p o wied ziała. – Zab iję cię, n o rmaln ie s k ręcę ci ten ch u d y k ark . Zro b ię… – Pó jd ę s p rawd zić o s tatn i raz, czy w M es ie n ie zo s tali jacy ś maru d erzy – o zn ajmił Harry . – M ac, J o h n i ja zab ezp ieczy my ty ły . – Do zo b aczen ia w p u n k cie zb o rn y m – rzu cił Liam. – Ru b y , p o zwó l mi s ię p o n ieś ć, p ro s zę. – M u s zę iś ć. – Bo lało mn ie g ard ło , więc s ło wa b rzmiały ch rap liwie. – Po mo żes z mi? Zaczął p o p rawiać u ś cis k , k ied y Vid a p rzerwała mu , p o d trzy mu jąc mn ie z d ru g iej s tro n y . – Zro b ię ws zy s tk o , co ch ces z, p o d waru n k iem że wiąże s ię to z zab ran iem cię z tej fab ry k i k o s zmaró w, mała. Przemies zczaliś my s ię p rzez b ło to p o wo ln y m i d ziwaczn ie ch wiejn y m k ro k iem, ale p arliś my d o p rzo d u . Wmies zaliś my s ię w tłu m d zieci p rzech o d zący ch p rzez o twartą n a o ś cież b ramę. Kied y p rzy wiezio n o n as d o Th u rmo n d , p ad ał d es zcz. Kied y z n ieg o wy ch o d ziłam, też p ad ało . Wied ziałam, że n ie jes t ze mn ą n ajlep iej, b o n ie mo g łam s ię ro zg rzać. Nie b y łam w s tan ie p rzes tać s ię trząś ć. Po d ążając za d ziećmi i lu d źmi w czarn y ch mu n d u rach z b iały mi o p as k ami, s zliś my p rzez las , ale d res zcze p araliżo wały mi mięś n ie i s tawy . Vid a s p o jrzała n a Liama i p rzy s p ies zy ła k ro k u .

– Bo li – wy s zep tałam. – Ch ces z s ię zatrzy mać? Od p o cząć? – s p y tała. – Bo li cię n o g a? Po k ręciłam g ło wą. – Ws zy s tk o . Ab y wy p ełn ić cis zę alb o o d wró cić mo ją u wag ę, Liam s tarał s ię o p o wied zieć, co s ię wy d arzy ło . – M ama ch ciała, b y m s k o n tak to wał s ię z Harry m i p o in fo rmo wał g o o Co le’u … Dała mi jeg o n u mer i k azała g o o d n aleźć. Czek ali n a mn ie, ale wied ziałem, że p o win ien em b y ł wró cić wcześ n iej… Ch ciałem wró cić. Zan im d o tarliś my d o Ran cza, cieb ie ju ż d awn o tam n ie b y ło . Pu lp et o d ch o d ził o d zmy s łó w, tak s amo Zu i ws zy s cy p o zo s tali… Nico trzy mał s ię jak o ś ze wzg lęd u n a n ich , ale ty lk o d o p ó k i s ię n ie p o jawiliś my . – Piep rzo n y Clan cy – rzu ciła Vid a. – Piep rzo n a, p o walo n a ro d zin a Gray ó w. Prezy d en t i Lillian wy emito wali n ag ran ie… – Wid ziałam – o d p arłam, n ie ch cąc wd awać s ię w s zczeg ó ły . Zres ztą i tak n ie miałam n a to s iły . – J ak to ? W s u mie to i tak b ez zn aczen ia – s twierd ził Liam. – Po wies z mi p ó źn iej, jak ju ż wy d o b rzejes z. – Co le – zaczęłam, ś cis k ając g o mo cn iej. Na jeg o twarzy p o jawił s ię wy raz żalu . – Pó źn iej, d o b rze? J u ż n ied alek o . Pu n k t zb ió rk i jes t b lis k o , b o tak iej liczb y d zieci n ie zd o łalib y ś my wy wieźć. Szk o d a, że teg o n ie wid ziałaś … Po więk s zen ie zalało med ia in fo rmacjami, k tó re im p o d aliś my . Telewizja, in tern et, b illb o ard y : zb o mb ard o wali ś wiat p rawd ą. – Zo b aczmy , czy to p o d ziałało – wy mamro tała Vid a. – J eś li ro d zice n ie czek ają… – Będ ą czek ali – zap ewn ił Liam. Nieważn e, ile k ro k ó w zro b iłam, cały czas miałam wrażen ie, że zamias t s ię zb liżać, o d d alamy s ię o d ś wiateł p rzeb ijający ch p rzez d rzewa. Wied ziałam, że Liam ma rację. W g ó rze p o jawił s ię p ierws zy h elik o p ter, k tó reg o ś mig ła jes zcze wzmag ały s iłę wiatru i d es zczu . Światło , k tó re rzu cał, b y ło tak o ś lep iające, że n ie mo g łam s twierd zić, czy n ależał d o wo js k a, czy d o k an ału in fo rmacy jn eg o . Ro zleg ł s ię d ziwn y h ałas – s łab e i n is k ie b rzęczen ie, k tó re led wie p rzed zierało s ię p rzez d zwo n ien ie w mo ich u s zach . J ak b y m s ły s zała tętn o o taczająceg o mn ie ś wiata p u ls u jące mi p o d s to p ami. Z p rzo d u p o jawiło s ię jes zcze więcej ś wiateł, ws zy s tk ie

s k iero wan e n a n as . Tu ż za lin ią d rzew n ies p o d ziewan ie wp ad liś my wp ro s t n a id ący z n ap rzeciwk a o d d ział żo łn ierzy . W p o b liżu zn ajd o wały s ię b u d y n k i, k tó re n ajp rawd o p o d o b n iej s tan o wiły p o rzu co n e cen tru m n ieg d y ś tu is tn iejąceg o mias teczk a. Liam i Vid a p ro wad zili mn ie p rzez mo rze o n iemiały ch p o s taci d o p rzo d u . Trzy ty s iące d zieci ro zlewało s ię p o międ zy d rzewami jak lawin a, wy p ełn iając k ażd ą wo ln ą p rzes trzeń . Wid ziałam, że jes teś my b lis k o , b o k to ś wy jął meg afo n i wark n ął: Zostańcie, gdzie jesteście! Wszelki ruch uznamy za oznakę wrogiej agresji! Po d ejrzewałam, że s k o ro wid zą n as u zb ro jen i żo łn ierze, mu s iały n as tak że d o jrzeć zg ro mad zo n e za ich p lecami ro d zin y . Zn o wu ru s zy liś my p rzed s ieb ie, ty m razem wo ln iej, ale w ró wn y m temp ie. W k o ń cu z o ś lep iająceg o ś wiatła n a p o lu p rzed n ami zaczęły s ię wy łan iać k s ztałty . Kto ś u s tawił tu d wa d u że b iałe n amio ty . Oś wietlały n as n ieb ies k ie i czerwo n e ś wiatła k aretek i s amo ch o d ó w p o licy jn y ch , a za p o d wó jn y m s zereg iem żo łn ierzy s tały s etk i, a mo że n awet ty s iące lu d zi. Zamk n ęłam n a ch wilę o czy , p ró b u jąc u s p o k o ić my ś li. M ó wiłam s o b ie, że ws zy s tk o jes t w p o rząd k u , że tak właś n ie ma b y ć. Alice u p u b liczn iła o s tatn ie p o rcje g o rący ch wiad o mo ś ci w trak cie atak u , p o d ając n azwis k a d zieci z o b o zu o raz miejs ce, z k tó reg o mo żn a je b ęd zie o d eb rać. Przy p u s zczałam, że wo js k o ró wn ież wy k o rzy s ta te in fo rmacje, i s ię n ie my liłam. Żo łn ierze, Gward ia Naro d o wa, p o licja i SSP u zb ro jen i w s p rzęt b o jo wy p rzy jęli p o zy cje. Rzućcie broń, połóżcie się na ziemi z rękami na głowie – ro zk azał ten s am g ło s . – Wszelki ruch zostanie uznany za oznakę agresji i otworzymy ogień. Nad al s zliś my d o p rzo d u w s tro n ę k o b iet i mężczy zn w mo ro i k ilk u o s ó b w mu n d u rach SSP. Aż d zieliło n as n ie więcej n iż s to metró w. Wy s o k ie p rzezro czy s te o s ło n y u ży wan e w czas ie zamies zek fo rmo wały ś cian ę, ale i tak b y ło p rzez n ie wid ać s p o jrzen ia rzu can e n am p rzez wo js k o wy ch . Żo łn ierze w k o lejn y m rzęd zie b y li u zb ro jen i i p rzy g o to wan i d o s p ełn ien ia g ro źb y d o wó d cy : lu fy ich k arab in ó w tk wiły o s tro żn ie wy celo wan e p o międ zy o s ło n ami. Stali p rzed ag en tami FBI i p o licjan tami, k tó rzy z k o lei u s tawili s ię p rzo d em d o tłu mu d zien n ik arzy i cy wili. Ws zęd zie b y ły ap araty b ły s k ające fles zami i rejes tru jące zajś cie, p o mimo że mu n d u ro wi b lo k o wali u jęcia, a n awet n is zczy li s p rzęt. Od g ło s h elik o p tera zd rad ził jeg o p rzy b y cie n a d łu g o , zan im p o jawił s ię n a n ieb ie. Światło reflek to ra p rzemk n ęło p o n as k ilk a razy , jak g d y b y s zu k an o

k o n k retn ej o s o b y . W o twarty ch d rzwiach mas zy n y p o jawił s ię żo łn ierz z k arab in em w ręk ach i p rzy g ląd ał s ię s y tu acji. Oficer d o wo d zący s tał n a lewo o d ś ro d k a, za d ru g ą lin ią żo łn ierzy . Do u ch a p rzy cis k ał telefo n s atelitarn y . Raz p o raz p rzy k u cał, zn ik ając z wid o k u , tak jak b y mo g ło to zred u k o wać h ałas tłu mu , k tó ry n as ilał s ię za jeg o p lecami i o taczał n as ws zy s tk ich . Każdy z nich ma imię, p o my ś lałam i zmu s iłam s ię, b y p o p atrzeć p o n ad b ro n ią i o s p rzętem b o jo wy m n a twarze p ełn e żalu i n ad ziei. J ed n o z d zieci za mn ą n ajwid o czn iej ro zp o zn ało k tó rąś z n ich , b o ru s zy ło n ap rzó d , k rzy cząc: „mamo , mamo !”. Połóżcie się na ziemi z rękami za głową! – wrzas n ął o ficer d o meg afo n u . – Teraz! – Tu taj! – o d k rzy k n ęła k o b ieta. – J es tem tu taj, Emily ! J es tem! Ob s erwo wałam żo łn ierza, k tó ry s tał tu ż p rzed e mn ą, i miałam wrażen ie, jak b y n iewielk i s tru mień p rzerad zał s ię w rwącą rzek ę. W jeg o o czach wid ać b y ło s zalejące emo cje i n awet b ły s k reflek to ra h elik o p tera n ie zn iek s ztałcił s p o jrzen ia, k tó re rzu cił k o b iecie wy ry wającej s ię trzem ag en to m FBI p o p y ch ający m ją n a ziemię. Sto jący w p o b liżu cy wile p ró b o wali jej p o mó c. Żo łn ierz n ie b y ł ju ż p ierws zej mło d o ś ci. Zaro s t n a jeg o p o liczk ach miał s reb rn y k o lo r i p as o wał d o g ru b y ch b rwi i jas n o n ieb ies k ich o czu . M ężczy zn a o b ró cił s ię z p o wro tem w mo ją s tro n ę, n ie zwracając u wag i n a n iep o k ó j o g arn iający lu d zi p o jeg o lewej. Sp o jrzał n a d ziewczy n k ę, k tó ra s tała k ilk a metró w o d e mn ie i p łak ała, n iep rzerwan ie wo łając: „mamo ! mamo !”. Ciemn e lo k i p rzy lep iły s ię jej d o mo k ry ch p o liczk ó w. Żo łn ierz s p o k o jn ie p o k ręcił g ło wą i u p u ś cił tarczę d o b ło ta p rzed s o b ą. Dźwięk u d erzen ia zas k o czy ł ws zy s tk ich . Nas tęp n ie p o s tawił s wó j k arab in mas zy n o wy n a ziemi, wy p ro s to wał s ię i wy p iął p ierś , u ch y lając s ię p rzed d o ty k iem zd ziwio n eg o k o leg i, k tó ry b ez p rzek o n an ia ch ciał g o zatrzy mać. Przes zed ł p o leżącej n a ziemi tarczy i o d p iął zap ięcie k u lo o d p o rn ej k amizelk i, p o czy m ją z s ieb ie zrzu cił. Reflek to r h elik o p tera n amierzy ł g o , d zięk i czemu mo g liś my zo b aczy ć, że n ie jes t u zb ro jo n y . Żo łn ierz wy ciąg n ął ręk ę w s tro n ę d ziewczy n k i, a o n a p o ch wili wah an ia ch wy ciła ją, p o zwalając, b y mężczy zn a zało ży ł jej k amizelk ę. Nas tęp n ie zd jął h ełm i ch o ciaż b y ł n a n ią za d u ży , n ało ży ł jej n a g ło wę i wy reg u lo wał p as ek p o d b ro d ą. Żo łn ierz p o d n ió s ł d ziewczy n k ę, a o n a zarzu ciła mu ręce n a s zy ję w całk o wity m zau fan iu . Kied y n ió s ł ją w s tro n ę rzęd ó w mu n d u ro wy ch , o ficer d o wo d zący w k o ń cu

o trząs n ął s ię z o d rętwien ia, zd ając s o b ie s p rawę, że p o win ien wy d awać ro zk azy . Sp ró b o wał. Nik t jed n ak – zu p ełn ie n ik t – g o n ie p o s łu ch ał. Co raz g ło ś n iej s ły s załam b icie s wo jeg o s erca i ws trzy małam o d d ech . Żo łn ierz wy ciąg n ął ręk ę p rzed s ieb ie i p rzed zierał s ię p rzez rzęd y wo js k o wy ch , k tó rzy p ró b o wali u zu p ełn ić lu k ę w miejs cu , g d zie wcześ n iej s tał. W k o ń cu ag en ci FBI, n ad al s to jący n ad k o b ietą, p u ś cili ją. Sp o tk ała s ię z żo łn ierzem w p o ło wie d ro g i, p rak ty czn ie wy rwała mu d ziewczy n k ę i mo cn o ją d o s ieb ie p rzy tu liła. Do p iero k ied y Liam lek k o ś cis n ął mo je ramię, zd ałam s o b ie s p rawę, że d zieci zn o wu ru s zy ły n ap rzó d . Wy rwa w lin ii żo łn ierzy s ię p o więk s zy ła i p rzes zło p rzez n ią d wo je d zieci, a n as tęp n ie tro je i czwo ro … Oficer k rzy czał p rzez meg afo n , ale żo łn ierze w więk s zo ś ci ro zb ili fo rmację s zy k u , u n o s ząc tarcze i s tając b o k iem. Dzieci tłu mn ie p rzech o d ziły p o międ zy n imi jak międ zy d rzewami. Zn ajd o wały lu k i, p o czy m zb ierały s ię n a o d wag ę i ich wy mijały . Vid a co ś p o wied ziała, ale jej n ie u s ły s załam. Gło wa ciąży ła mi tak b ard zo , że n ie b y łam w s tan ie jej u trzy mać. Lewa n o g a ró wn ież s ię p o d e mn ą u g ięła, p rzez co p o d p ierający mn ie p rzy jaciele s tracili ró wn o wag ę. Liam p rzy ło ży ł mi d ło n ie d o twarzy , zmu s zając d o o two rzen ia o czu . By ło mi b ard zo zimn o , a mimo to miałam wrażen ie, że s ię p o cę. Liam wziął mn ie n a ręce i p o n ió s ł p rzez tłu m ro d zin . Wiele o s ó b p o my ś lało o p rzy g o to wan iu tab liczek z imien iem s wo jeg o d zieck a i u mieś ciło n a n ich d ziwaczn e n iewy o b rażaln e d la n as zd an ia tak ie jak : „Witaj w d o mu ” i „Ko ch amy cię”. Kied y p o n o wn ie o two rzy łam o czy , zo b aczy łam twarz Pu lp eta. Wy g ląd ał n a zs zo k o wan eg o . By ła tam też Cate: z zad rap an y m p o liczk iem i łzami w o czach . Ob ejmo wała mo ją twarz ręk ami i mó wiła d o mn ie, k ied y p o d n o s zo n o mn ie z ziemi. Czerwo n e i n ieb ies k ie ś wiatła o d b ijały s ię o d jej s k ó ry . Wied ziałam, że b ieg n iemy , ale n ic n ie czu łam, n awet k ied y p o d n ies io n o mn ie jes zcze wy żej i u ło żo n o n a czy mś mięk k im. Otaczały mn ie n iezn ajo me twarze, mig o tające ś wiatła, trzas k ające d źwięk i, g ło s y , Liam… Zn alazłam s ię w k aretce. Liam p ró b o wał wejś ć razem ze mn ą, ale k azan o mu zo s tać n a zewn ątrz, a zamias t n ieg o d o ś ro d k a ws ied li d waj czło n k o wie g ru p y s ztu rmo wej. J ed en z n ich ś cis k ał n ien atu raln ie b ezwład n e ramię, a d ru g i o b ficie k rwawił z łu k u b rwio weg o . – Od n ajd ę cię! – k rzy czał Liam, k ied y s ię wy co fy wał. – Zn ajd ziemy cię! San itariu s ze p o p ch n ęli mn ie n a p lecy i p rzy wiązali d o n o s zy . Liam s tał k ilk a metró w d alej. Zo b aczy łam, jak Pu lp et o b ejmu je g o ramien iem i p ró b u je u s p o k o ić i

zatrzy mać w miejs cu . Tak jak ja wid ział, że targ a n im atak p an ik i. Drzwi p o jazd u zo s tały zatrzaś n ięte i włączo n o s y ren y . – … mas z n a imię? J ak mas z n a imię? – San itariu s zk a, mło d a k o b ieta o p o ważn y m wy razie twarzy , p rzy g ląd ała mi s ię z u wag ą. – M amy tu p o d ejrzen ie złaman ia z p rzemies zczen iem p rawej k o ś ci p is zczelo wej. Cztery , p ięć, s ześ ć ran k łu ty ch o d czterech d o s ześ ciu cen ty metró w, ro zmies zczo n y ch w g ó rn ej i d o ln ej częś ci ciała. Po p atrz n a mn ie. J ak mas z n a imię? M o żes z mó wić? Po k ręciłam g ło wą. J ęzy k miałam zd rętwiały . – Czu jes z b ó l? Po tak n ęłam. – Ciś n ien ie k rwi n is k ie, p rzy s p ies zo n e tętn o . Ws trząs h ip o wo lemiczn y . Czy mo żes z… ? J ed en z mężczy zn n a p o d ło d ze b lo k o wał d o s tęp d o s zu flad y , d o k tó rej s an itariu s zk a p o trzeb o wała s ię d o s tać. Otwo rzy ł ją zd ro wą ręk ą i p o d ał k o b iecie co ś , co wy g ląd ało jak d u ży ark u s z fo lii alu min io wej. San itariu s zk a p rzy k ry ła mn ie n ią, a k to ś in n y zaczął b an d ażo wać mi ręk ę. Dziwn y k o c s k u mu lo wał o d ro b in ę ciep ła. Zaczęłam s ię trząś ć, b o n a n o wo p o wró cił b ó l. – Co ci s ię s tało w n o g ę? J ęk n ęłam, k ied y s an itariu s zk a mn ie d o tk n ęła. – M o żes z p o wied zieć, co ci s ię s tało w n o g ę? – Bo li – wy k rztu s iłam. Trzy mała mo ją twarz w d ło n iach . Patrząc jej w o czy , p o czu łam d zik o ś ć, p rawie s zaleń s two . – Ws zy s tk o d o b rze. J es teś b ezp ieczn a. Zajmiemy s ię to b ą. J es teś b ezp ieczn a. J ed en z żo łn ierzy s ied zący ch n a p o d ło d ze wy ciąg n ął p o p lamio n ą k rwią d ło ń i ch wy cił mn ie za ręk ę. – Do b ra z cieb ie d ziewczy n a – p o wied ział. – Do b ra, o d ważn a d ziewczy n a. Świetn a ro b o ta. – J es teś b ezp ieczn a – p o wtó rzy ła s an itariu s zk a. – Zajmiemy s ię to b ą. M u r, k tó ry zb u d o wałam, b y n ie d o p u ś cić d o s ieb ie b ó lu , s trach u i g n iewu , w k o ń cu ru n ął. Wy b u ch łam p łaczem. Szlo ch ałam tak jak wted y w g arażu ro d zicó w, teg o o s tatn ieg o ran k a, zan im mn ie zab ran o . Zalałam s ię łzami. Czu łam wielk ą u lg ę, że n ie mu s zę ju ż trzy mać teg o w s o b ie, że n ie mu s zę u d awać.

M o g łam s ię w k o ń cu o d d ać o g arn iającej mn ie łag o d n ej n ico ś ci.

27 Przez wiele d n i czu łam s ię jak u więzio n a we włas n y m ciele. Ch wilami wied ziałam, że s ię wy b u d zam i zb liżam d o p o wierzch n i rzeczy wis to ś ci. Otaczały mn ie d ziwaczn e trzas k i, ś wis ty i p is k i o raz twarze s k ry te za n ieb ies k imi p ap iero wy mi mas k ami, a n ad g ło wą p rzep ły wały mi s u fity . Nawied zały mn ie realis ty czn e s n y p ełn e o b razó w z p rzes zło ś ci, wy p ełn io n e lu d źmi, k tó ry ch n ie wid ziałam lata. Po d ró żo wałam w n ich n a p rzed n im s ied zen iu czarn eg o s amo ch o d u z czo łem o p arty m o s zy b ę i p atrzy łam n a o cean , d rzewa i n ieb o . Tak jak ziemia, k tó ra p o u lewie zn o wu tward n ieje, czu łam, że s taję s ię s p ó jn ą cało ś cią. Pewn eg o ran k a p o p ro s tu s ię o b u d ziłam. Po mies zczen ie b y ło zalan e s ło ń cem. Gło wę i ciało miałam o ciężałe i p o wo ln e, ale mru g ając, o b ró ciłam s ię w k ieru n k u źró d ła ś wiatła. M o im o czo m u k azało s ię o k n o z zas ło n ami o k alający mi wid o k n a u k wieco n ą g ałąź p o b lis k ieg o d rzewa. Ścian y p o k o ju miały k o jący jas n o n ieb ies k i o d cień i o s tro k o n tras to wały z o taczający mi mn ie ze ws zy s tk ich s tro n p o p is k u jący mi i mig ający mi ciemn o s zary mi u rząd zen iami. Szpital. Po d n io s łam s ię, n ap o ty k ając o p ó r k ab li p rzy mo co wan y ch d o wierzch u mo jej d ło n i i d elik atn ie za n ie p o ciąg ając. Kto ś p rzy k ry ł mn ie cien k im b iały m p rześ cierad łem, k tó re mu s iałam ro zk o p ać i zs u n ąć lewą n o g ą, b y s p rawd zić, czy m jes t zas k ak u jący ciężar p rzy g n iatający mi p rawą k o ń czy n ę. M o im o czo m u k azał s ię g ip s . Do s trzeg łam też, że p o d d łu g ą flan elo wą k o s zu lą mo je ręce b y ły cias n o o b wiązan e b an d ażami. Uczu cie ciąg n ięcia wzd łu ż o b o jczy k a o k azało s ię s p o wo d o wan e p las trem, k tó ry p rzy trzy my wał o p atru n ek . Ro zlu źn iłam mięś n ie i p rzez ch wilę ws łu ch iwałam s ię w d o ch o d zące z d o łu o d g ło s y u licy i d o b ieg ający zza ś cian y g war. Gd zieś w g łęb i d u s zy czu łam, że p o win n am s ię b ać, ale b y łam zb y t wy czerp an a, b y p ró b o wać. Kied y n ie mo g łam ju ż d łu żej zn ieś ć k waś n eg o p o s mak u i s u ch o ś ci w u s tach i g ard le, s ięg n ęłam d o s to lik a o b o k p o s zk lan k ę wo d y i o p ró żn iłam ją jed n y m h au s tem, n iemal wy wracając mały wazo n z k wiatami. Po d telewizo rem p rzy p rzeciwleg łej ś cian ie s tały k u le. Przerzu ciłam n o g i n ad

k rawęd zią łó żk a, ale w ty m mo men cie d rzwi d o p o k o ju s ię u ch y liły . Nie wiem, k to b y ł b ard ziej zas k o czo n y , ja czy d ro b n a s iwo wło s a k o b ieta, k tó ra wes zła d o ś ro d k a z n iewielk ą tacą z jed zen iem. – Ob u d ziłaś s ię! – Otwo rzy ła s zero k o zielo n e o czy , p o czy m p o s p ies zn ie zamk n ęła za s o b ą d rzwi i o d wró ciła s ię k u mn ie, p ro mien iejąc. Wp atry wałam s ię w n ią o n iemiała. Najwy raźn iej wzięła mo je milczen ie za o b jaw zd en erwo wan ia alb o d ezo rien tacji, b o s zy b k o o d s tawiła tacę i p rzy s u n ęła s o b ie s to jące n ieo p o d al k rzes ło . – Wies z, k im jes tem? Od p o wied ź wy s trzeliła ze mn ie jak p o cis k . – Bab cia. Uś miech n ęła s ię, u jmu jąc mn ie za ręk ę d ło ń mi o d elik atn ej jak p ap ier s k ó rze. Przez d łu g ą ch wilę n ic n ie mó wiły ś my , jed y n ie p rzy g ląd ały ś my s ię s o b ie n awzajem. M iała łag o d n iejs ze ry s y n iż k ied y ś , a jej ciemn e wło s y zu p ełn ie p o s iwiały . W o czach wciąż wid n iał jed n ak fig larn y b ły s k tak d la n iej ch arak tery s ty czn y , że n a jeg o wid o k aż ś cis n ęło mn ie w g ard le. – Przes złaś s wo je, p rawd a? – zap y tała. Po k iwałam g ło wą, n a co o n a s ię p o ch y liła i p o cało wała mn ie w czo ło . – J es teś tu – p o wtarzałam zu p ełn ie o s łu p iała. – Zn alazłaś mn ie. – Sk arb ie, s zu k aliś my cię n iep rzerwan ie o d ch wili, k ied y cię zab rali. Kied y o p u b lik o wan o lis tę d zieci i lo k alizacje o b o zó w, n aty ch mias t ws k o czy liś my w s amo ch ó d i p o jech aliś my p o cieb ie. Zajęło n am wiele g o d zin , żeb y s ię d o wied zieć, w k tó ry m jes teś s zp italu . Piln o wał cię p rawd ziwy tłu m, led wie wp u ś cili mn ie i two ich ro d zicó w. Po trząs n ęłam g ło wą, p ró b u jąc zro zu mieć, co u s ły s załam. – Ro d zice p rzecież mn ie n ie p amiętają. – To b ard zo d ziwn e, b o rzeczy wiś cie n ie p amiętają s zczeg ó łó w, ale… J ak b y to p o wied zieć? Cały czas jes teś z n imi g łęb o k o w ś ro d k u … Nie tu – p o wied ziała, p u k ając s ię w czo ło . – Ale tu . – Przes u n ęła d ło ń n a k latk ę p iers io wą. Led wie wy d o b y wałam z s ieb ie g ło s . – Wies z, czy m jes tem? – Có ż, zaczn ijmy o d teg o , że jes teś mo ją u k o ch an ą, cu d o wn ą wn u czk ą o d o ś ć o ry g in aln y m u my ś le – o d p arła, a jej mięk k i p o łu d n io wy ak cen t wy b rzmiał mo cn iej n iż k ied y k o lwiek . – Zd aje s ię też, że jes teś u lu b ien icą med ió w.

Op arłam s ię o łó żk o n a te s ło wa, s to p n io wo n ab ierając p o d ejrzeń . Bab cia u n io s ła p alec i ru s zy ła d o d rzwi, żeb y wy jąć g azetę z to reb k i, k tó rej wcześ n iej n ie zau waży łam. – Od wielu d n i p rzed s zp italem zb iera s ię ro zs zalały tłu m d zien n ik arzy , a p rzed two im p o k o jem cały czas s to i d wó ch u zb ro jo n y ch s trażn ik ó w. J es teś s ama w ty m s k rzy d le, a i tak jed en s ęp zd o łał s ię tu wed rzeć i zro b ić ci zd jęcie. „Th e New Yo rk Times ” o b s zern ie o p is y wał u d erzen ie n a o b ó z o raz to , co n as tąp iło p o tem. Ro zło ży łam s o b ie g azetę n a k o lan ach i p rzez mó j z tru d em zd o b y ty s p o k ó j zaczęły p rzen ik ać o b awy . Po d mo ją n ieo b ecn o ś ć p ierwo tn y p o my s ł Alice d o ty czący zawarto ś ci p ak ietu in fo rmacy jn eg o u leg ł zmian ie. M ateriał ro zró s ł s ię w s zczeg ó ło wy arty k u ł o b ejmu jący zd arzen ia z Lo s An g eles i Ran cza. M o im o czo m u k azały s ię d zies iątk i zd jęć, k tó re d zien n ik ark a zro b iła n am p o d czas p lan o wan ia, zab awy i p racy , a n awet in fo rmacje o k o d zie d ro g o wy m. Alice wy jaś n iła, czemu mu s ieliś my d ziałać w u k ry ciu i k tó rzy wy d awcy i mag n aci med ialn i ws p ó łp raco wali z n ami, u k ry wając p rawd ę, zan im ro zp o częła s ię ak cja wy zwo len ia Th u rmo n d . Zn ajd o wała s ię tam też s zczeg ó ło wa n o tatk a o Co le’u , o p atrzo n a jeg o czarn o -b iałą u ś miech n iętą p o d o b izn ą. W k o ń cu trafiłam ró wn ież n a arty k u ł o s o b ie. Alice n ie o p is ała wp rawd zie mo ich zd o ln o ś ci, ale w p o zo s tały ch k wes tiach o d s ło n iła p rzed czy teln ik ami n iemal ws zy s tk o . Wid n iałam w tle wielu zd jęć, wy ch o d ząc p o za k ad r alb o z twarzą u k ry tą w cien iu lu b za wło s ami. In n i, g łó wn ie Cate, n ajwy raźn iej o p o wied zieli d zien n ik arce, jak u ciek łam z Th u rmo n d , jak wy g ląd ało mo je ży cie n a wo ln o ś ci i z Lig ą o raz to , jak ch ciałam wró cić d o o b o zu , b y p o mó c in n y m. His to rię u zu p ełn io n o zd jęciami z ch wili, k ied y wn o s zo n o mn ie d o k aretk i. M ó g ł n a n ich wid n ieć k to k o lwiek , b o zu p ełn ie n ie p o zn awałam tej małej, b lad ej d ziewczy n y n a n o s zach . Wtu liłam s ię w p o d u s zk ę, czu jąc s ię o d s ło n ięta p o d czu jn y m wzro k iem b ab ci. – J es t teg o więcej, jeś li mas z o ch o tę – p o wied ziała, zab ierając mi g azetę. – Nie teraz – o d p arłam. – Czy k to ś jes zcze… ? – Słu ch am? – Bab cia ws tała, o d ło ży ła g azetę i wró ciła z tacą s zp italn eg o jed zen ia, k tó rą u ło ży ła mi n a n o g ach . – Czy k to ś jes zcze co ? – Wp ad ł z wizy tą? – wy b ąk ałam. Po s łała mi ło b u zers k i u ś miech . – Ch o d zi ci o p ewn ą czaru jącą mło d ą k o b ietę z b u zią tak n iewy p arzo n ą, że zaws ty d ziłab y n iejed n eg o wilk a mo rs k ieg o ? A mo że o s ło d k ą d ziewczy n k ę, k tó ra p rzy n io s ła ci k wiaty ? O ch ło p ak a, k tó ry p ó ł d n ia p rześ lad o wał lek arzy , żąd ając, b y

u d zielili mu in fo rmacji n a temat two jeg o s tan u ? A mo że o n iezwy k le u ło żo n eg o mło d zień ca z Po łu d n ia? – O ws zy s tk ich – wy s zep tałam. – Są tu ? – Nie w tej ch wili. M u s ieli wró cić d o h o telu n a b ard zo ważn ą k o n feren cję p ras o wą. Ale b y li tu i p ro s ili, b y m ci to d ała, k ied y s ię o b u d zis z. Dzięk i temu b ęd zies z wied ziała, g d zie ich s zu k ać. Bab cia p o d ała mi zło żo n ą k artk ę p ap ieru . By ł to , jak s ię o k azało , h o telo wy p ap ier lis to wy , n a k tó ry m wid n iał n ab azg ran y n u mer telefo n u i n ap is an a ręk ą Liama in fo rmacja: „Zad zwo ń , jak ty lk o b ęd zies z mo g ła”. – Bard zo za to b ą tęs k n iłam, mo ja k o ch an a – p o wied ziała łag o d n ie b ab cia. – M am n ad zieję, że p ewn eg o d n ia o p o wies z mi, co s ię s tało . Nie ch cę o ty m czy tać, zn aczn ie b ard ziej wo lę u s ły s zeć to o d cieb ie. – J a też za to b ą tęs k n iłam – wy s zep tałam. – Bard zo . Ch ciałam cię o d s zu k ać. Od g arn ęła mi wło s y z twarzy . – Ch ces z ich teraz zo b aczy ć? Nie p o trzeb o wałam żad n y ch wy jaś n ień . Do b rze wied ziałam, o k o g o jej ch o d zi. – A czy o n i… – Przełk n ęłam ś lin ę. – Czy o n i ch cą zo b aczy ć mn ie? – Tak . O ile n ie mas z n ic p rzeciwk o temu . Po ch wili p o k iwałam g ło wą i k ied y wy s zła, o s tro żn ie o d ło ży łam tacę n a s to jący o b o k mały s to lik . Na d źwięk ich k ro k ó w s erce o mało n ie wy s k o czy ło mi z p iers i. Ostatni raz – p o my ś lałam. – Zrobię to po raz ostatni. W p ro g u p ierws za p o jawiła s ię b ab cia, ale zaraz u s u n ęła s ię n a b o k , wp u s zczając d ro b n ą, k ru ch ą k o b ietę, za k tó rą p o d ążał s zp ak o waty mężczy zn a. To n ieb y wałe, jak s łab o ich p amiętałam. By ć mo że min io n e lata d o ś wiad czy ły ich ró wn ie d o tk liwie jak mn ie, wy s y s ając z n ich s iły i o b ijając o o s tre k rawęd zie ży cia. Czu łam s ię b ard zo n ies wo jo , wid ząc n o s o k s ztałcie id en ty czn y m z mo im n a twarzy in n ej o s o b y . M o je o czy . M o je u s ta. Do łek w b ro d zie. M ężczy zn a miał n a s o b ie k o s zu lk ę p o lo wp u s zczo n ą w s p o d n ie, a k o b ieta s u k ien k ę. Og arn ęło mn ie d ziwn e u czu cie, że wy s tro ili s ię s p ecjaln ie d la mn ie. By ło im aż d o b ó lu n iezręczn ie – wid ziałam to w ich twarzach . Patrzy li n a mn ie i jed y n e, co p amiętali, to p o ran ek , k ied y zab ran o mn ie p o ty m, jak zd ezo rien to wan i wy p ch n ęli mn ie z d o mu . Lata ro złąk i zaleg ły międ zy n ami p u s te i b o les n e. Zaczęłam o d p rzy jemn y ch rzeczy . Od wy cieczk i p o d n amio t d o Blu e Rid g e M o u n tain s , k tó rą o d b y liś my b ard zo d awn o temu , i s p aceru wś ró d jes ien n y ch d rzew

właś n ie zaczy n ający ch zmien iać k o lo ry . Po wietrze b y ło ś wieże i p rzejrzy s te, a ro zciąg ające s ię wo k o ło g ó ry jed y n ie k ilk a o d cien i ciemn iejs ze o d n ies k o ń czo n eg o n ieb a n ad n as zy mi g ło wami. Sp aliś my o b o k s ieb ie we tró jk ę w n amio cie jak w małej ciep łej k ies zen i. Ło wiliś my ry b y n a o b iad . Patrzy łam o n iemiała, jak tata ro zp alał o g n is k o . Wy s tarczy ło d elik atn e mu ś n ięcie, b y zas u p łan e ws p o mn ien ia p u ś ciły , zu p ełn ie jak b y ju ż wcześ n iej zaczęły s ię ro zp ląty wać. Wy co fałam s ię k o lejn o z ich u my s łó w, led wie k o n tro lu jąc włas n e u czu cia p o d n ag ły m zalewem u czu ć ro d zicó w. – Niech k to ś co ś p o wie – o d ezwała s ię zan iep o k o jo n a b ab cia. Nie mu s iałam jed n ak n ic mó wić, a jed y n ie p o zwo lić im s ię tu lić i wy p łak ać. Lu d zie czas em mó wią, że ży cie p o trafi o d mien ić s ię jed n eg o d n ia i całk iem s tan ąć n a g ło wie. M y lą s ię. Ży cie n ie p o trzeb u je jed n eg o d n ia. Po trzeb u je trzech . Trzech d n i, b y z n ieb a n ad n ajb ard ziej p o trzeb u jący mi mias tami zaczęły s p ad ać s p ad o ch ro n y z Zjed n o czo n y ch .

p ak u n k ami

i

żo łn ierzami

w n ieb ies k ich

b eretach

Naro d ó w

By n iewielk a k o alicja p rzy wó d có w zag ran iczn y ch p ań s tw p o raz p ierws zy o d s ied miu lat p o s tawiła s to p ę n a amery k ań s k iej ziemi. By wy p u s zczo n o s en ato r Cru z, k tó ra n as tęp n ie zo s tała wy b ran a n a n ad zo rcę n aro d o wej o d b u d o wy . By s ek retarz o b ro n y zrezy g n o wał z u rzęd u i p rzeły k ając ws ty d , o d eb rał o d p rawę. By s iły zb ro jn e wy d ały n o we ro zk azy i b y ich d o wó d ztwo zd ało s o b ie s p rawę, że lu d zie, k tó rzy o d es zli ze s tan o wis k , ju ż n ig d y n ie wró cą. By p rezy d en t Stan ó w Zjed n o czo n y ch Amery k i zn ik n ął z p o wierzch n i ziemi. By Naro d y Zjed n o czo n e p o d zieliły k raj n a cztery s trefy p o k o jo we, n ad k tó ry mi wład zę miał o d tąd s p rawo wać b y ły s en ato r d an eg o reg io n u o raz p rzed s tawiciel z zag ran icy . I b y wy s łać d o n ich o d d ziały mające s tan ąć n a s traży ład u . By wy b u ch ły p ierws ze z n iemal s etk i zamies zek o d o s tęp d o wo d y . By Led a Co rp o ratio n wy d ała o ś wiad czen ie, w k tó ry m wy p arła s ię jak ieg o k o lwiek związk u z Czy n n ik iem Amb ro zja, o raz b y wielce s zlach etn ie zap ro p o n o wała, że zap ewn i ś ro d ek ch emiczn y , k tó ry rzek o mo g o zn eu tralizu je. Czy tałam o ty m w g azetach p rzy n o s zo n y ch mi p rzez ro d zicó w i wid ziałam w wiad o mo ś ciach . Przy s wajałam tę n o wą rzeczy wis to ś ć. Tamtej n o cy , k ied y g o d zin y o d wied zin min ęły i d wie miłe, lecz s tan o wcze p ielęg n iark i wy p ro s iły mo ją ro d zin ę,

s ięg n ęłam d o telefo n u n a ś cian ie. Śro d k i p rzeciwb ó lo we, k tó re mi p o d an o , s p rawiały , że ro b iłam s ię s en n a, ale n ie ch ciałam s ię k łaś ć, n ie u s ły s zaws zy wp ierw d źwięk u jeg o g ło s u . M u s iałam s ię u p ewn ić, że n ic im n ie jes t. Wy b rałam n u mer i o p ad łam n a p o d u s zk ę, wtu lając s łu ch awk ę międ zy u ch o a ramię. Ok ręciłam s o b ie k ab el wo k ó ł p alcó w i czek ałam. Telefo n d zwo n ił i d zwo n ił. I d zwo n ił. Pewnie gdzieś wyszli. I coś robią… Pró b u jąc o d p ęd zić ro zczaro wan ie, s ięg n ęłam, b y o d ło ży ć s łu ch awk ę. Po s tan o wiłam s p ró b o wać zn o wu ran o . – Halo? – ro zleg ł s ię zd y s zan y g ło s p o d ru g iej s tro n ie. – Halo? Przy ciąg n ęłam s łu ch awk ę z p o wro tem i z u ś miech em wy s zep tałam: – Cześ ć. Liam wes tch n ął lek k o . – Jak dobrze cię słyszeć. Jak się czujesz? – J u ż lep iej. – Przepraszam, że nie zostaliśmy, ale senator Cruz poprosiła, byśmy wrócili do hotelu… Wiem, że to żadna wymówka, ale dużo się dzieje. Pulpet i Vida stwierdzili, że byłabyś zła, gdybyśmy się tu nie pojawili. – M ieli rację. – Przek ręciłam s ię n a b o k . – Co s ię d zieje? Bab cia ws p o min ała mi co ś o k o n feren cji p ras o wej. – Tak, chodzi o kwestie planu. Wielkiego planu. Straszny tu młyn, ciągle ktoś wchodzi i wychodzi. I posłuchaj: mamy reprezentanta w obradach. – Ko g o ? Skoro to nie Liam, to kto? – Zgadnij, kto pewnej nocy przy kolacji otworzył swoje pulpetowate usta i zaczął niewiarygodnie szczegółowo wyjaśniać, co według niego powinna zrobić senator Cruz? Cóż to był za wywód! Zamk n ęłam o czy i s ię ro ześ miałam. – Nie. Serio ? – Serio. Powiedziała mu, że koniecznie musi to przedstawić na posiedzeniu nazajutrz rano. Nie do końca wiedziałem, czy ten zaszczyt go ucieszył, czy zirytował. Czasem trudno po nim poznać. Przy s łu ch iwałam s ię s zeles to wi jeg o o d d ech u wy p ełn iająceg o cis zę, k tó ra n as tąp iła p o ty ch s ło wach . – Do b rze s ię czu jes z? – zap y tałam. – Tak. Tak, skarbie, wszyscy mają się dobrze – o d p arł, ale w jeg o g ło s ie p o b rzmiewało wy raźn e n ap ięcie. – Mama przyjeżdża jutro. Ona też ciągle powtarza, że wszystko będzie dobrze. Ja… Po prostu chciałbym, żebyś tu była, to wszystko. Przyjdę do ciebie jutro z samego rana. – Nie. To ja p rzy jd ę d o cieb ie z s ameg o ran a.

– Może po prostu spotkamy się w pół drogi. – J eg o g ło s b rzmiał p rawie wes o ło . Słu ch ałam, jak o p o wiad a o s etk ach d zieci, k tó re wciąż czek ają n a s wo ich ro d zicó w. Ws zy s tk ie zo s tały u lo k o wan e w h o telu i d o s tawały d armo we p o s iłk i, a wielk a armia wo lo n tariu s zy zao p atry wała je w p o trzeb n e rzeczy i u b ran ia. Op o wied ział mi też, jak p rzy łap ał Vid ę i Pu lp eta n a mig d alen iu s ię w win d zie. I o ty m, jak Zu jed y n ie wzru s zy ła ramio n ami n a wieś ć, że jej ro d zice zd o łali wy jech ać z k raju . Do ch wili n awiązan ia z n imi k o n tak tu mo g ła wy b rać międ zy zamies zk an iem w d o mu z cio tk ą, wu jk iem i Hin ą a p o zo s tan iem z Vid ą, Nico i Cate g d zieś w p o b liżu s to licy . Po d o b n o Zu , n ie n amy ś lając s ię n awet s ek u n d y , wy b rała d ru g ą mo żliwo ś ć. J a p o wied ziałam mu z k o lei o s wo ich ro d zicach . O o ch ro n iarzach p rzed wejś ciem d o s ali, k tó rzy za k ażd y m razem, g d y d rzwi s ię o twierały , zag ląd ali d o ś ro d k a. O ty m, jak lek arzo wi, k tó ry b ad ał mo je ran y , trzęs ły s ię ręce. W k o ń cu p o czu łam, że zaczy n am zas y p iać. – Rozłącz się i idź spać – p o wied ział Liam ró wn ie zmęczo n y m g ło s em. – Ty s ię ro złącz. W rezu ltacie żad n e z n as teg o n ie zro b iło . Nazaju trz ran o s ied ziałam wciś n ięta międ zy s wo ich ro d zicó w n a k an ap ie w h o lu M arrio tta n a d ru g im k o ń cu Ch arles to n w Wirg in ii Zach o d n iej. Ho tel wy p ełn iały tak ie tłu my , że żad en z liczn y ch d zien n ik arzy n awet n as n ie zau waży ł. Kied y d o s p o tk an ia p o zo s tał mn iej więcej k wad ran s , lu d zie zaczęli s ię p rzemies zczać w k ieru n k u win d , b y u d ać s ię n a g ó rę d o d u żej s ali k o n feren cy jn ej. M ama ciąg le wy ch o d ziła z n o wy m p o my s łem, twierd ząc, że n a p ewn o p o trzeb u ję s ię n ap ić, co ś p rzek ąs ić alb o zaży ć ś ro d ek p rzeciwb ó lo wy , aż w k o ń cu tata p o ło ży ł jej n a ramien iu k o jącą d ło ń . Zau waży łam jed n ak , że o n też k ątem o k a ciąg le s p o g ląd a w mo ją s tro n ę, jak b y ch ciał s p rawd zić, czy n ig d zie n ie zn ik n ęłam. Os wajaliś my s ię ze s o b ą p o wo li, n iezręczn ie, ale z u p o rem. Bab cia ch o d ziła p rzed n ami tam i z p o wro tem – zo rien to wałam s ię, że co ś s ię d zieje, ty lk o d lateg o , że n ag le s ię zatrzy mała. M o im o czo m n ie u k azali s ię jed n ak an i Liam, an i Vid a, ty lk o Cate. J as n e wło s y zaczes ała w s ch lu d n y k u cy k , miała mak ijaż i s u k ien k ę. Z jak ieg o ś p o wo d u wy g ląd ała jed n ak n a p rzy g n ęb io n ą, a wid o k jej s p iętej twarzy aż ś cis n ął mi s erce. Po d erwałam s ię n a ró wn e n o g i, ale tata mu s iał mn ie p o d trzy mać, k ied y zak o ły s ałam s ię z p o wo d u g ip s u . Na mó j wid o k Cate zwo ln iła k ro k u , n a jej twarzy p o jawił s ię jed n ak u ś miech . Gd y b y zaczęła p łak ać, zap ewn e s ama ró wn ież wy b u ch łab y m łzami.

– J es tem z cieb ie b ard zo d u mn a – wy s zep tała. – Po d ziwiam cię. Dzięk u ję. Przy tu liłam ją z całej s iły i aż p o b rzeg i wy p ełn iło mn ie ciep ło jej miło ś ci. Kied y w k o ń cu zwo ln iłam u ś cis k i p rzed s tawiłam ją ro d zin ie, o k azało s ię, że d o b rze wied zą, k im jes t. Ujęła mo je d ło n ie. – M o żemy p o ro zmawiać p ó źn iej? Po win n am ju ż b y ć n a g ó rze, ale n ie mo g łam wy trzy mać an i min u ty d łu żej b ez zo b aczen ia cię n a włas n e o czy . Po k iwałam g ło wą, p o zwalając s ię jej o b jąć k o lejn y raz. Kied y zaczęła s ię o d s u wać, p o wied ziała cich o : – J es t tu k to ś , k o g o p ewn ie n ie ch ces z wid zieć. Do k ład n ie wied ziałam, o k o g o jej ch o d zi, i b y łam wd zięczn a, że mi p o wied ziała, b o d zięk i temu mo g łam s ię p rzy g o to wać. Z win d y , d o k tó rej ws iad ła, wy s zli Liam, Vid a, Nico i Zu . Nie b y łam w s tan ie p o ws trzy mać s zero k ieg o u ś miech u , k tó ry cis n ął mi s ię n a twarz. Pierws za rzu ciła s ię k u mn ie u b ran a w ró żo wą s u k ien k ę Zu , p rzecin ając h all, b y mo cn o mn ie p rzy tu lić. Nico trzy mał s ię z ty łu , p rzes tęp u jąc z n o g i n a n o g ę d o ch wili, k ied y p rzy wo łałam g o g es tem. Vid a n ie miała tak ich s k ru p u łó w i waln ęła mn ie w ramię, co – jak p o d ejrzewałam – miało b y ć „zad zio rn e”. Z k o lei Liam, ś wiad o my s p o czy wający ch n a n im o czu mo ich ro d zicó w, p o n o wn ie s ię p rzed s tawił, ś cis k ając im d ło n ie. Po tem p o wo li ru s zy ł d o mn ie, d ając mi czas , b y m mo g ła s ię mu p rzy jrzeć. M iał o b cięte, u czes an e wło s y i o g o lo n ą n a g ład k o twarz. J eś li czu ł s ię zmęczo n y , to n ie b y ło teg o p o n im wid ać, ch o ć d o s trzeg łam cień ro zp aczy w jeg o s p o jrzen iu . Kied y rzu cił mi n ieś miały d elik atn y u ś miech , o d wzajemn iłam g o , a s erce ch ciało wy s k o czy ć mi z p iers i. – Dzień d o b ry p an i – p o wied ział g rzeczn ie, ś cis k ając d ło ń b ab ci. W o d p o wied zi u cało wała g o mo cn o w p o liczek , a n as tęp n ie o d wró ciła s ię d o mn ie i p u ś ciła o k o . Kied y w k o ń cu d o mn ie p o d s zed ł, p o p ro s tu wziął mn ie za ręk ę i zap y tał: – Ws zy s cy g o to wi, żeb y iś ć n a g ó rę? To g łu p ie, ale fak t, że s ię ze mn ą p o rząd n ie n ie p rzy witał, n ieco mn ie ro zczaro wał. Ręce n iemal p aliły mn ie z p rag n ien ia, b y d o tk n ąć jeg o wło s ó w i p o g ład zić lin ie jeg o twarzy . Gd y d rzwi win d y s ię o two rzy ły , ru s zy łam d o p rzo d u , ale Liam zatrzy mał mn ie, p rzep u s zczając mo ich ro d zicó w, Zu , Vid ę, Nico i małą g ru p k ę in n y ch o s ó b .

– Wie p an co ? – rzu cił tacie, k ied y ten p rzy trzy mał d la n as d rzwi. – Po jed ziemy n as tęp n ą. W ch wili, k ied y win d a s ię zamk n ęła, jed n ą ręk ą o b jął mn ie w p as ie, a d ru g ą ws u n ął mi we wło s y , cału jąc mn ie tak , że zap arło mi d ech . – Cześ ć – p rzy witał mn ie, k ied y w k o ń cu mu s iał zaczerp n ąć o d d ech u . – Cześ ć – p o wied ziałam o s zo ło mio n a i b ez tch u , g d y o p arł s ię o mo je czo ło . – M u s imy iś ć n a g ó rę? Po k iwał g ło wą, ale min ęło k ilk a ch wil, zan im wy ciąg n ął ręk ę i wcis n ął g u zik win d y . Ko n feren cję zo rg an izo wan o w s ali b alo wej, g d zie zmieś ciła s ię s etk a k rzes eł. Kied y wes zliś my , trzy czwarte z n ich b y ły ju ż zajęte. Ok azało s ię, że p o zo s tali trzy mali d la n as miejs ca z s ameg o ty łu , za co b y łam im b ard zo wd zięczn a. Przy ciąg ałam co raz więcej ciek aws k ich s p o jrzeń i zap ewn e g d y b y m u s iad ła w miejs cu , g d zie cała s ala mo g łab y s ię g ap ić n a ty ł mo jej g ło wy , czu łab y m s ię jes zcze b ard ziej n iek o mfo rto wo . A tak w razie p o trzeb y mo g łam s ię wy mk n ąć n iezau ważo n a. Liam n ajwid o czn iej wy czu ł mó j n iep o k ó j, b o p o ło ży ł mi ręk ę n a lęd źwiach i p o p ro wad ził n a miejs ce. Kied y ty lk o u s ied liś my , d wó ch mężczy zn w wo js k o wy ch mu n d u rach n aty ch mias t s ię p o d n io s ło i p rzes zło n a d ru g i k o n iec s ali. Po d ro d ze o d wró cili s ię jes zcze w n as zą s tro n ę, n a co Vid a p o s łała im s ło d k i u ś miech , o d s łan iając zęb y , i p o mach ała im. Kied y n a s cen ie p o jawiły s ię p ierws ze o s o b y , g war u milk ł. Na p o czątk u n as zy m o czo m u k azali s ię s ami mężczy źn i, a wś ró d n ich wo js k o wi i p o lity cy , k tó ry ch mo żn a b y ło ro zp o zn ać p o ty m, że o d wracali s ię w k ieru n k u k amer z s zero k imi u ś miech ami. Wy p u ś ciłam p o wietrze. Za n imi wes zła s en ato r Cru z, d o k to r Gray i, k u mo jemu zd ziwien iu , Cate. Liam ch wy cił mn ie za ręk ę i w tej s amej ch wili n as zy m o czo m u k azał s ię wy p ro s to wan y , s k o n cen tro wan y Pu lp et. M iał n a s o b ie eleg an ck i g ran ato wy g arn itu r i k rawat w p as k i – cało ś ci d o p ełn iały n o we o k u lary w cien k ich metalo wy ch o p rawk ach . – Ku jo n – wy mamro tała Vid a, ale zau waży łam, że n a jej twarzy malu je s ię n ieś miały zad o wo lo n y u ś miech . Sp o jrzałam n a Liama, k tó ry b y ł tak s amo p o n u ry jak ja. Pu lp et p rezen to wał s ię n ap rawd ę ś wietn ie i eleg an ck ie u b ran ie n iemal o d wró ciło mo ją u wag ę o d jeg o twarzy . Wid ziałam tę min ę wiele razy – wy s u n ięta s zczęk a i p o s ęp n y wzro k . Tak wy g ląd ał k to ś , k to właś n ie p rzeg rał s wó j g ło s .

– Ch o lera – mru k n ął Liam. – Będ zie źle… Nie p o my lił s ię. – Dzięk u ję p ań s twu za p rzy b y cie – zaczęła s en ato r Cru z b ez n o tatek , k tó re d o p iero p o ch wili k to ś jej p o d s u n ął. – Os tatn ie p ięć d n i b y ło p rawd ziwy m s p rawd zian em d la amery k ań s k ieg o h artu d u ch a. W imien iu s wo ich b y ły ch k o leg ó w i k o leżan ek z Ko n g res u o raz n as zy ch zag ran iczn y ch s o ju s zn ik ó w p rag n ę p o d zięk o wać p ań s twu za ws p ó łp racę p rzy ro zp o częciu p ro ces u o d b u d o wy k raju . Do b ra wiad o mo ś ć jes t tak a, że o s iem d n i p ierws zeg o etap u ju ż za n ami. Ro zleg ł s ię trzas k ap arató w. – Prag n ę z teg o miejs ca zap o zn ać p ań s twa ze s zczeg ó łami p o ro zu mien ia, k tó re p o d p is aliś my d ziś ran o . Pro s zę, b y zaczek ali p ań s two z p y tan iami d o s ameg o k o ń ca, k ied y to b ęd ziemy mieć ch wilę, b y n a n ie o d p o wied zieć. – Zro b iła wd ech i p rzeło ży ła k artk i p ap ieru . – Utwo rzo n e cztery s trefy p o k o jo we b ęd ą o b o wiązy wać p rzez k o lejn e cztery lata. W k ażd ej z n ich k o alicja s ił p o k o jo wy ch zajmie s ię o d b u d o wą mias t zru jn o wan y ch w wy n ik u walk b ąd ź k atas tro f n atu raln y ch , p o k tó ry ch rząd n ie u d zielił im p o mo cy . Szczeg ó ły d ziałań zo s tan ą p rzed s tawio n e p o d czas o d d zieln y ch k o n feren cji p ras o wy ch w n ajb liżs zej p rzy s zło ś ci. – Pan i s en ato r d ała zg ro mad zo n y m ch wilę n a p rzy s wo jen ie in fo rmacji, p o czy m p o d jęła: – Wład ze k ażd ej ze s tref b ęd ą o d p o wied zialn e za d o p iln o wan ie n eu tralizacji Czy n n ik a Amb ro zja w wo d ach g ru n to wy ch o raz w s tu d n iach zn ajd u jący ch s ię p o d ich ju ry s d y k cją. Oraz za zn is zczen ie p o ten cjaln y ch zap as ó w tej s u b s tan cji. Uży wan ie Czy n n ik a Amb ro zja w jak imk o lwiek celu i g d ziek o lwiek n a ś wiecie o raz wy k o rzy s ty wan ie mło d zieży z Ps i p rzez s iły zb ro jn e, wy wiad czy s p rawu jący ch wład zę w n as zy m k raju b ąd ź in n y ch k rajach jes t s u ro wo zab ro n io n e i n a mo cy p o d p is an eg o p o ro zu mien ia b ęd zie k aran e. Lillian o mio tła wzro k iem s alę i n as ze s p o jrzen ia n iemal s ię s p o tk ały . Sied ziała p ro s to i s p rawiała wrażen ie cierp iącej – n ajwy raźn iej wied ziała, co zaraz u s ły s zy . – Dzieci zn ajd u jące s ię w o b o zach reh ab ilitacy jn y ch p o wró cą d o ro d zicó w w ciąg u n ajb liżs zy ch k ilk u mies ięcy . Stwo rzy my o g ó ln o d o s tęp n ą b azę d an y ch , d zięk i k tó rej b ęd zie mo żn a s p rawd zić, g d zie p rzeb y wa d an e d zieck o . Ro d zice n ie b ęd ą jed n ak mieli d o s tęp u d o o b o zó w. Na mo cy teg o p o ro zu mien ia miejs ca te zo s tan ą zn is zczo n e. Po czu łam s ię, jak b y m d o s tała w twarz. Wś ró d zeb ran y ch p o d n ió s ł s ię s zu m. Sły ch ać b y ło ws zy s tk o – o d ś cis zo n y ch ro zmó w p o g ło ś n o wy k rzy k iwan e p y tan ia. Kątem o k a d o s trzeg łam, że b ab cia u s iłu je o cen ić mo ją reak cję, ale n ie b y łam w s tan ie

o d erwać wzro k u o d s cen y . – Ratu jąca ży cie o p eracja ch iru rg iczn a o p raco wan a p rzez d o k to r Lillian Gray b ęd zie d o s tęp n a d la k ażd eg o za d armo tak d łu g o , jak ta o k ro p n a mu tacja b ęd zie o b ecn a w n as zy m s p o łeczeń s twie. Każd a o s o b a z Ps i p o wy żej o s iemn as teg o ro k u ży cia b ęd zie mo g ła zrezy g n o wać z p rawa d o zab ieg u , ale wó wczas b ęd zie zo b o wiązan a n o s ić p rzy s o b ie s p ecjaln y id en ty fik ato r. W p rzy p ad k u d zieci p o n iżej o s iemn as teg o ro k u ży cia d ecy zja o o p eracji p o zo s tan ie w g es tii ich ro d zicó w lu b o p iek u n ó w p rawn y ch . Lillian wb iła wzro k w s tó ł. – Dy s p o n u jemy wielk imi teren ami, g d zie zo s tan ą wy b u d o wan e cen tra d la ty ch d zieci, p o k tó re n ik t s ię n ie zg ło s i, o raz ty ch , k tó re o b awiają s ię, że p o wró t d o d o mu jes t d la n ich zag ro żen iem. Us taliliś my ró wn ież, że ws zy s cy o b y watele d o tk n ięci Ps i, k tó rzy n ie zg o d zą s ię p o d d ać o p eracji, p rzez res ztę ży cia b ęd ą zamies zk iwać w wy b ran y m cen tru m. M u s iałam wy d ać z s ieb ie d źwięk o b rzy d zen ia, b o cała mo ja ro d zin a o b ró ciła s ię, b y n a mn ie s p o jrzeć. W tej s amej ch wili k to ś n a s cen ie rzu cił wś ciek le: – To jak aś k p in a! Ty m k imś b y ł Pu lp et. – Uważaj n a s ło wa… – p o d jął jed en z mężczy zn w mu n d u rach , ale Pu lp et p o s łał mu s p o jrzen ie, k tó re n iejed n eg o zwaliło b y z n ó g . Cate wb iła o czy w s tó ł, p rzy g ry zając u s ta, b y u k ry ć u ś miech . Sen ato r Cru z zak as zlała i p rzeg ląd n ęła n o tatk i. Zan im jed n ak zd ąży ła zn ó w s ię o d ezwać, Pu lp et b y ł ju ż w p o ło wie k o lejn eg o zd an ia. – Przy jrzy jmy s ię temu u ważn iej, d o b rze? – O Bo że – b ąk n ął Liam, wzn o s ząc wzro k k u n ieb u . – J ak o o s iemn as to latek mam p rawo o s o b ie d ecy d o wać – p o wied ział Pu lp et. – J eś li jed n ak p o d ejmę n iewłaś ciwą d ecy zję i tak zo s tan ę za n ią u k aran y , p rawd a? – Pro s zę zach o wać wątp liwo ś ci n a k o n iec – p o wied ziała s en ato r Cru z, ale zau waży łam, że wy k o n u je n iewielk i, n iemal n iezau ważaln y g es t ręk ą, b y g o zach ęcić. – J es zcze n ie s k o ń czy łem – b u rk n ął Pu lp et. – J eś li p o s tan o wię, że n ie ch cę, b y k to ś p o ten cjaln ie n iek o mp eten tn y ro zcin ał mi mó zg , czy li n ajważn iejs zy o rg an mo jeg o ciała, żeb y g o „n ap rawić”, to wy ląd u ję w k o lejn y m o b o zie. Ty lk o że ty m razem d o k o ń ca ży cia, d o b rze ro zu miem?

– Po d o b a mi s ię ten ch ło p ak – rzu ciła b ab cia z zach wy tem. – To n ie jes t o b ó z – o d p arł n iecierp liwie jed en z mu n d u ro wy ch . – To ws p ó ln o ta. A teraz wró ćmy d o … – Ws p ó ln o ta zamk n ięta za d ru tem k o lczas ty m? Piln o wan a p rzez u zb ro jo n y ch s trażn ik ó w? Zd ają s o b ie p ań s two s p rawę z teg o , że ro b iąc co ś tak ieg o , o s iąg acie ty lk o jed n o : u twierd zicie Amery k ę i ś wiat w p rzek o n an iu , że „in n y ” o zn acza „zły , b rzy d k i i g ro źn y ”. I to ma b y ć tro s k a? Ch cecie p o p ro s tu zamieś ć n as p o d d y wan z n ad zieją, że czas s ię z n ami ro zp rawi. Przy k ro mi, ale to d o ś ć o h y d n e. Dwie s ek u n d y zajęło p ań s twu o b my ś len ie p lan u , k tó ry d o ty czy ty s ięcy lo s ó w. Lo s ó w wcześ n iej zru jn o wan y ch p rzez lu d zi, z k tó ry ch k ilk u p ewn ie jes t d ziś w tej s ali. – Os o b y z Ps i mają zd o ln o ś ci, k tó re s ą n ieb ezp ieczn e i k tó ry ch n ie d a s ię k o n tro lo wać – arg u men to wał mężczy zn a. – M o g ą b y ć wy k o rzy s ty wan e d o p o p ełn ian ia p rzes tęp s tw, czerp an ia b ezp rawn y ch k o rzy ś ci alb o k rzy wd zen ia in n y ch . – Tak ? To s amo mo że zro b ić wo rek p ien ięd zy . Liczy s ię to , jak o s o b a z Ps i u ży wa s wo ich zd o ln o ś ci. Zamy k ając n as i p o d ejmu jąc za n as d ecy zję d o ty czącą n as zeg o ży cia, d o k tó reg o mamy wy łączn e p rawo , mó wią p ań s two jed n o : że n am n ie u fają. Nie wierzy cie, że d o k o n amy s łu s zn y ch wy b o ró w i że b ęd ziemy z s zacu n k iem trak to wać in n y ch . Czu ję s ię d o tk liwie o b rażo n y … A p rzy ty m p ro s zę s p o jrzeć, jak k o n tro lu ję s wo je zd o ln o ś ci. Czy co k o lwiek p o mn ie wid ać? – Twierd zis z, że d zieci w wiek u o ś miu , d ziewięciu czy d zies ięciu lat p o win n y mieć p rawo d o p o d ejmo wan ia d ecy zji, k tó re zn acząco wp ły n ą n a całe ich ży cie? – Sen ato r Cru z p o d s u wała mu k o n trarg u men ty d o zb icia. Nieco o d etch n ęłam, z u lg ą s twierd zając, że n ie b ard zo s ię co d o n iej p o my liłam. By ć mo że zo s tała p rzeg ło s o wan a p rzez czło n k ó w rad y , wś ró d k tó ry ch s ię teraz p o k azy wała, ale zn alazła p o my s ło wy s p o s ó b , b y jej zd an ie zo s tało u s ły s zan e. – Twierd zę, że d zieci, k tó ry m s k rad zio n o wiele lat ży cia, miały czas , b y s ię zas tan o wić n ad mo żliwo ś cią leczen ia – o d p arł Pu lp et. – M iały wiele lat, b y p rzemy ś leć s wó j wy b ó r, i s ą g o to we, b y p o d jąć ro zs ąd n ą d ecy zję. M o g ą mi p ań s two zau fać, my ś leliś my o ty m p rzez cały czas : wted y , g d y k ażd a n as za g o d zin a i min u ta b y ła ś ciś le k o n tro lo wan a, i wted y , g d y mu s ieliś my walczy ć o jed zen ie, wo d ę i s ch ro n ien ie, n ieu s tan n ie ś led zen i p rzez ło wcó w. Us talą p ań s two g ran icę wiek u n a o s iemn aś cie lat, wied ząc, że d zieci, k tó re p rzes zły p rzez o b o zy , w o s iemd zies ięciu p ro cen tach s ą mło d s ze? J a mam o s iemn aś cie lat i b y łem w o b o zie ro k . J ed n a z mo ich n ajlep s zy ch p rzy jació łek b y ła więzio n a p rzez s ześ ć lat, ch o ć ma d o p iero s ied emn aś cie… Czy mam ro zu mieć, że teraz mu s i p o d d ać s ię wo li ty ch s amy ch lu d zi,

k tó rzy k ied y ś o d es łali ją d o n iewo li? Sk rzy wiłam u s ta, p o ws trzy mu jąc s ię, b y n ie s p o jrzeć n a s wo ich ro d zicó w. Nie ch ciałam, b y czu li s ię jes zcze b ard ziej win n i. – Przejd źmy d o k o lejn eg o tematu – zas u g ero wał mężczy zn a. – W p rzeciwn y m razie n ie s tarczy n am czas u , b y o d p o wied zieć n a p y tan ia… – Zg ad zam s ię – p o wied ziała d o k to r Gray , p o czy m d o d ała: – z ty m mło d y m czło wiek iem. Uważam, że o ile n ie p o p ełn iły żad n eg o p rzes tęp s twa, n ik o g o n ie s k rzy wd ziły , a p s y ch o lo g iczn y b ag aż ich d o ś wiad czeń n ie wp ły n ął n a ich p ro ces p o d ejmo wan ia d ecy zji, wy zwo lo n e z o b o zó w d zieci p o win n y mó c wy b rać. Niemn iej jed n ak ro d zice d zieci, k tó re jes zcze n ie o s iąg n ęły wiek u , w k tó ry m OM NI s ię o b jawia, b ęd ą mu s ieli zd ecy d o wać o leczen iu za s wo je p o to ms two p rzed u k o ń czen iem p rzez n ie s ió d meg o ro k u ży cia. M iałam wrażen ie, że jej g ło s zaraz u cich n ie z wy czerp an ia. Dzien n ik arze łap czy wie p o żerali k ażd e jej s ło wo . W k o ń cu zaczęli s ię zry wać n a ró wn e n o g i i zas y p y wać ją lawin ą p y tań , k tó re w g ru n cie rzeczy s p ro wad zały s ię d o jed n eg o : „Gd zie jes t p rezy d en t Gray ?”. Sen ato r Cru z p rzejrzała s wo je n o tatk i, p o czy m jak b y n ig d y n ic zap y tała: – Czy jes t mo żliwo ś ć s two rzen ia lep s zeg o s y s temu , b io rąc p o d u wag ę n as ze o g ran iczo n e zas o b y ? – Tak – o d p o wied ział Pu lp et b ez cien ia aro g an cji. – Uważam też, że jeś li wp ro wad zą p ań s two ten p lan , to n ie ty lk o zig n o ru ją p ań s two p s y ch iczn e i emo cjo n aln e p o trzeb y d zieci, ale ró wn ież s k ażą je n a ży cie w s trach u i ws ty d zie. J eś li tam ma to wy g ląd ać, trzeb a je b y ło zo s tawić w o b o zach . – Do b rze, w tak im razie wzn o wimy d y s k u s ję n ad tą k wes tią p o zak o ń czen iu k o n feren cji – p o wied ziała s en ato r Cru z. – J eś li k to ś z mło d y ch lu d zi d o tk n ięty ch Ps i ma o ch o tę d o n as d o łączy ć, p ro s zę zg ło s ić s ię d o mn ie. W trak cie tej wy mian y zd ań jed n a o s o b a z p ierws zeg o rzęd u o p u ś ciła s wo je miejs ce. By ł to mło d y mężczy zn a w czap ce b ejs b o lo wej. Zau waży łam g o p o d ś cian ą, p o s p ies zn ie k ieru jąceg o s ię w s tro n ę wy jś cia. Z twarzą zwró co n ą k u ziemi i s p lecio n y mi n a p iers i ręk ami mó g ł b y ć k imk o lwiek . J a jed n ak d o k ład n ie wied ziałam, k to to . Us p o k o iws zy Liama i Vid ę, k tó rzy rzu cali mi p y tające s p o jrzen ia, wy s tawiłam w g ó rę p alec ws k azu jący n a zn ak , że p o trzeb u ję min u ty , i wy mk n ęłam s ię z s ali. M iałam p rzeczu cie, że zajmie mi to d u żo więcej czas u , ale wied ziałam, że s en ato r Cru z s k u p i całą ich u wag ę. Zwłas zcza że właś n ie zaczy n ała mó wić o n ad ch o d zący ch

wy b o rach p rezy d en ck ich i d o Ko n g res u . Na zewn ątrz b y ło zn aczn ie ch ło d n iej n iż w s ali b alo wej, k tó ra zamien iała s ię w d u s zn ą s au n ę. Po d ejrzewałam jed n ak , że Clan cy wy s zed ł, licząc raczej n a cis zę n iż n a o ch ło d ę. Przes zed ł p rawie n a s am k o n iec d łu g ieg o k o ry tarza i u s iad ł n ap rzeciwk o o k n a wy ch o d ząceg o n a h o telo wy p ark in g . – Przy s złaś s ię p o ś miać? – zap y tał zach ry p n ięty m g ło s em. Nie o d wró cił jed n ak g ło wy i s ied ział z o czami u tk wio n y mi w o k n ie. – Do b rej zab awy . – Nie p o to tu jes tem – o d p arłam. Pry ch n ął, ale n ie o d p o wied ział. Zau waży łam, że s p ló tł d ło n ie n a k o lan ach i zaczął je s p in ać i ro zlu źn iać. – Ciąg le tracę czu cie w p alcach p rawej d ło n i. Twierd zą, że n ig d y n ie o b s erwo wali tak ich k o mp lik acji. Przełk n ęłam o d ru ch o we „p rzy k ro mi”. Zu p ełn ie n ie b y ło mi p rzy k ro . – M ó wiłem ci, że tak to s ię s k o ń czy , p rawd a? Że wy b ó r, za k tó ry m tak ś lep o ws zy s cy g o n iliś cie, p o zo s tan ie w ręk ach lu d zi, k tó rzy was o d d ali. Nie mu s iało tak b y ć. – Nie. Nie mu s iało – s twierd ziłam tward o . Po raz p ierws zy o d wró cił g ło wę i s p o jrzał mi p ro s to w o czy . Rek o n wales cen cja p o o p eracji wid o czn ie g o wy s zczu p liła i wy s s ała k o lo r z jeg o s k ó ry . Po d ejrzewałam, że g d y b y m p o d n io s ła mu czap k ę, zo b aczy łab y m ś wieżo o g o lo n ą g ło wę p o k ry tą n o wy mi b lizn ami. – Co s ię s tało z Nico ? – zap y tał. M u s zę p rzy zn ać, że zu p ełn ie s ię teg o n ie s p o d ziewałam. – J es t tu . Nie wid ziałeś g o ? J eg o ramio n a u n io s ły s ię i o p ad ły z k o lejn y m g łęb o k im wes tch n ien iem. – Ch ciałeś z n im o czy mś p o ro zmawiać? – Nie o d p u s zczałam. – M o że o czy mś , czeg o ż a łu jes z ? – Żału ję wy łączn ie u traty k o n tro li n ad s y tu acją. Ale… To n ie ma zn aczen ia. Dam rad ę wy my ś lić s p o s ó b , jak to o b ejś ć i jak d ezak ty wo wać u rząd zen ie, k tó re mi ws zczep iła. J ak ws zy s tk o o d zy s k ać. Zro b ię to . J es tem b liżej właś ciwy ch lu d zi n iż k ied y k o lwiek . Od n ajd ę o jca, g d ziek o lwiek s ię u k ry wa. Zro b ię to . W g łęb i s erca wied ziałam, że tak a właś n ie b ęd zie o d p o wied ź. Od ezwała s ię p rawd ziwa n atu ra Clan cy ’eg o – miał ws zy s tk o , a ciąg le ch ciał więcej. I n iep rzerwan ie p rag n ął jed n ej rzeczy , k tó rej n ig d y n ie zd o ła o s iąg n ąć.

Kied y jed n ak n a mn ie s p o jrzał, jeg o ciemn e zap ad n ięte o czy p o wied ziały mi co ś in n eg o . By ć mo że n ie b y ł w s tan ie p rzy zn ać n a g ło s , że tak n ap rawd ę tęs k n i d o teg o , czeg o o d wielu lat p rag n ie jeg o matk a. Du ma g rała w jeg o s ercu w n ieb ezp ieczn ą g rę, walcząc z wy czerp an iem. Po czu łam, że s ię wah am, i zacis n ęłam d ło n ie w p ięś ci, p rzy p o min ając s o b ie, jak b ezd u s zn ie ig rał z ży ciem in n y ch , i p rzy wo łu jąc z p amięci d o b ry ch lu d zi, k tó rzy zg in ęli, b y o n mó g ł p rzeży ć. Ale w tej s amej ch wili zo b aczy łam ró wn ież ch ło p ca n a s to le zab ieg o wy m – wy s tras zo n eg o , s amo tn eg o i k ip iąceg o b ezb ro n n ą n ien awiś cią. Ch ło p ca ze s ło d k im u ś miech em, k tó ry ży ł jed y n ie w p amięci s wo jej matk i. Wied ziałam, co b y zro b ił, g d y b y ś my zamien ili s ię ro lami. Z tru d em ig n o ro wałam cich y g ło s , k tó ry p o d p o wiad ał mi, żeb y m o d es zła, p o zwalając, b y b ó l i u p o k o rzen ie u ro s ły w n im jak rak i w k o ń cu g o p o żarły . Wied ziałam, że n ie mo g ę s ię temu p o d d ać. Bez wzg lęd u n a to , ile razy p ró b o wał, n ie zd o łał mn ie d o s ieb ie u p o d o b n ić. A teraz miało to ju ż n ig d y n ie n as tąp ić. Nie zro b iłam teg o , b y u wo ln ić g o o d p o czu cia win y . Nie zro b iłam teg o , b y g o u k arać. By ł to wy łączn ie czy s ty ak t lito ś ci. Nie b y ło międ zy n ami żad n y ch b arier an i b lo k ad . J eg o ży cie p rzep ły wało p rzez mó j u my s ł w wiru jący ch k o lo rach i d źwięk ach , k tó ry ch n ig d y wcześ n iej n ie p o zwo lił mi zo b aczy ć i d o k tó ry ch n ie zd o łałam d o trzeć włas n y mi s iłami. Zab rałam to , co mo g łam, i zas tąp iłam czy mś lep s zy m. Sp rawiłam, że n ig d y n ie b y ł o b iek tem ek s p ery men tó w an i Po marań czo wy m, n ig d y n ie b y ł w Eas t Riv er an i w Kalifo rn ii. Zo b aczy łam w n im tajemn ice tak s tras zn e, że zd ru zg o tały b y k ażd eg o , k to b y je p o zn ał. Sk u p iłam s ię n a ty m, co jas n e. Zo s tawiłam g o z p ro s tą h is to rią, w k tó rej p rzez cały ten czas p rzeb y wał z matk ą, p o mag ając jej i k o ch ając ją d o b rą, czy s tą miło ś cią, zaws ze p rzy n o s zącą u k o jen ie. Kied y s ię o d wracałam, b y o d ejś ć p o ty m, jak wy s złam z jeg o u my s łu p o raz o s tatn i, wid ziałam, że zn ó w wy g ląd a p rzez o k n o . Ty m razem p atrzy ł n a b awiące s ię w p o wietrzu k o s y , p ik u jące i zataczające k o ła n a tle b łęk itn eg o n ieb a. Uś miech ał s ię. Ru s zy łam z p o wro tem, wb ijając o czy w p o d ło g ę. W g ło wie miałam ch ao s . Nie zau waży łam k o b iety wy ch o d zącej z łazien k i, p ó k i s ię z n ią n ie zd erzy łam i p rawie n ie u d ławiłam p ęk iem jej o g n is to ru d y ch lo k ó w. – Przep ras zam – rzu ciłam, wy p lątu jąc s ię. – Przep ras zam, n ie zau waży łam p an i. – M am s zczęś cie – o d p arła k o b ieta cich y m, łag o d n y m g ło s em. – Od wielu d n i

p ró b u ję cię n amierzy ć. J ak tam n o g a? Na te s ło wa p o d n io s łam wzro k i w k o ń cu zd ałam s o b ie s p rawę, n a k o g o wp ad łam. Alice wy g ląd ała eleg an ck o , zamien iła s tare d żin s y i p łas zcz, w k tó ry ch wid ziałam ją n a miejs cu zb ió rk i, n a g ars o n k ę, ale n ie b ard zo jej p as o wała. Ro zp u s zczo n e wło s y o p ad ały jej n a ramio n a n iczy m g ęs ta g rzy wa. Zaczes ała je d o g ó ry za p o mo cą o k u laró w w g ru b y ch o p rawk ach i wetk n ęła w n ie d łu g o p is , o k tó ry m n ajp rawd o p o d o b n iej zap o mn iała. – By wało lep iej – o d p arłam, p rzy g ląd ając s ię jej b aczn ie. Wid ząc, że n ie o d wzajemn iłam u ś miech u , Alice wes tch n ęła. – Po s łu ch aj, jeś li ch o d zi o to , że o p u b lik o wałam two ją h is to rię, to n ie mam zamiaru p rzep ras zać. M o im o b o wiązk iem jes t u p u b liczn iać fak ty . Prawd ę… A p rawd a jes t tak a, że to n iewiary g o d n a h is to ria. Wciąż b rak u je w n iej k ilk u in fo rmacji, k tó re mo g łab y ś mi p rzek azać, jeś li zn ajd zies z wo ln ą ch wilę. – Nie, n ie zn ajd ę. Alice p o czu ła s ię wy raźn ie n iezręczn ie, zu p ełn ie jak b y s o b ie p rzy p o mn iała, czy m jes tem i co p o trafię. Ścis zy ła g ło s i ro zejrzała s ię wo k o ło , u p ewn iając s ię, że n ik t n as n ie s ły s zy . – Krążą s łu ch y , że s en ato r Cru z ro zmawiała z to b ą i p o zo s tały mi o n o wy m p ro g ramie. To jak aś ś ciś le tajn a rzecz. Niezły z n iej n u mer, b io rąc p o d u wag ę, że właś n ie o zn ajmiła całej s ali, że n ik o mu n ie wo ln o wy k o rzy s ty wać was d o jak ich k o lwiek celó w wo js k o wy ch czy ś led czy ch . Nie zareag o wałam, p rzy wo łu jąc n eu traln y wy raz twarzy . Nic tak ieg o s ię n ie s tało , ale n ie wątp iłam, że miało d o teg o d o jś ć. Omin ęłam ją, ale ru s zy ła za mn ą i zn ó w zas zła mi d ro g ę. J u ż p rzed tem n ie miałam o ch o ty z n ią ro zmawiać, ale teraz miark a s ię p rzeb rała. – M u s zę cię o s trzec: n a p r a wd ę źle zn o s zę, k ied y p rzy p iera s ię mn ie d o mu ru – p ars k n ęłam. Un io s ła ręce. – Do b rze ju ż, d o b rze – p o wied ziała i wło ży ła d ło ń d o to reb k i p rzewies zo n ej p rzez ramię, s zu k ając czeg o ś … Wizy tó wk i. – J eś li k ied y k o lwiek b ęd zies z ch ciała p o ro zmawiać, d zwo ń o k ażd ej p o rze. Uważn ie cię wy s łu ch am. Zaczek ałam, aż zn ik n ie w s ali b alo wej, p o czy m p rzed arłam wizy tó wk ę n a p ó ł i u p u ś ciłam n a p o d ło g ę. Od wró ciłam s ię w k ieru n k u wejś cia d o k ład n ie w ch wili, k ied y z s ali, trzy mając s ię za ręce, wy p ad ły Vid a i Zu i p o p ęd ziły d o win d . Zaraz p o

n ich w d rzwiach u k azał s ię ró wn ież Liam i wy męczo n y Pu lp et. – Tu jes teś ! – Pu lp et ru s zy ł k u mn ie, mru żąc o czy . – Nie p o win n aś p rzemęczać tej n o g i… Liam p u ś cił jeg o ramię i złap ał mn ie za ręk ę. – Ch o d źmy , ch o d źmy … – Co s ię d zieje? – zap y tałam, zag ląd ając d o s ali, k ied y p rzech o d ziliś my o b o k . Po za ty m, że p rzy p u lp icie s tał teraz in n y mó wca, ws zy s tk o wy g ląd ało tak s amo . – Zry wamy s ię – rzu cił Liam z b ły s k iem w o k u , k ied y d rzwi win d y s ię o two rzy ły , p o czy m wciąg ając n as d o ś ro d k a, d o d ał: – Zau fajcie mi. Zjeżd żaliś my n a s am d ó ł d o p o d ziemn eg o g arażu , a z k ażd ą ch wilą co raz mn iej s ię b ałam. Liam cały czas n iecierp liwie b u jał s ię n a p iętach , a k ied y wy p ro wad ził n as n a zewn ątrz, Pu lp et rzu cił mu p o d ejrzliwe s p o jrzen ie. Liam wy d o b y ł z k ies zen i zes taw k lu czy k ó w i u n ió s ł czarn y

b relo czek ,

n as łu ch u jąc d źwięk u o twierająceg o s ię zamk a. Vid a i Zu wy ło n iły s ię zza rzęd u au t i ru s zy ły w k ieru n k u p is zczącej i mig ającej ś wiatłami zak u rzo n ej fu rg o n etk i. – J es teś n iep o ważn y – p o in fo rmo wał Liama Pu lp et, p o lu zo wu jąc k rawat, k ied y ru s zy liś my w s tro n ę s amo ch o d u . Szed ł jed n ak d alej, a n a jeg o twarzy p o jawił s ię cień u ś miech u . Złap ałam Liama za ręk ę, z b ó lem zau ważając, że p o s mu tn iał n a wid o k mo jej min y . – O co ch o d zi? – zap y tałam. Wied ziałam, jak wy g ląd a, k ied y co ś wy p iera, i właś n ie to malo wało s ię teraz n a jeg o twarzy – u p arta o d mo wa p rzy zn an ia, że co ś jes t n ie tak . Co ś w n im s ię o d mien iło i ju ż n ie d ało s ię teg o w p ełn i n ap rawić. – Ch o d zi o … – Zaczes ał ręk ą wło s y . – Ch o d zi o to , że o d teraz ws zy s tk o s ię zmien i. Ty wró cis z d o ro d zin y w Wirg in ii, a ja d o Karo lin y Pó łn o cn ej. Kied y p rzy jd zie n am o ch o ta s ię zo b aczy ć, b ęd ę mu s iał p ro s ić o p o zwo len ie n a zab ran ie s amo ch o d u , a ty n eg o cjo wać zg o d ę z ro d zicami. Zaczn ą n as o b o wiązy wać zas ad y , k tó ry ch n ie mieliś my o d lat. Wiem, że to n a s wó j s p o s ó b ws p an iałe, ale ch cę… Ch cę n a ch wilę o ty m zap o mn ieć. Zo s tawić za s o b ą cierp ien ie. Os tatn i raz p rag n ę u ciec g d zieś , g d zie n ik t n as n ie zn ajd zie. Uś miech n ęłam s ię, u jmu jąc jeg o wy ciąg n iętą d ło ń . Po p ro wad ził n as p o wo li i o s tro żn ie wo k ó ł s amo ch o d u . Nas tęp n ie o two rzy ł d rzwi i p o mó g ł mi s ię wd rap ać n a miejs ce p as ażera, d elik atn ie u k ład ając mó j n iep o ręczn y g ip s . Po ch y lił s ię, b y zap iąć mn ie p as em, i wy k o rzy s tu jąc o k azję, zn ó w mn ie p o cało wał.

– Do k ąd jed ziemy ?! – zawo łał d o n ieg o Pu lp et, k ied y Liam p o s p ies zn ie o b ch o d ził s amo ch ó d , b y ws iąś ć za k iero wn icę. – Cich o , s k arb ie – p o wied ziała łag o d n ie Vid a, k ład ąc mu d ło ń n a u d zie. – Tak jes t, s k arb ie – mru k n ął Pu lp et. Sied ząca o b o k n ich Zu p ro mien iała. Nie mo g łam p rzes tać s ię u ś miech ać, k ied y Liam zap in ał p as y i o d wró cił s ię d o p o zo s tały ch . – Do b ra, lu d zie. Do k ąd ? Po d ejrzewam, że d o k o ń ca k o n feren cji zo s tała mn iej więcej g o d zin a i n ares zcie n ie mu s imy s ię martwić o b ezy n ę. – Zaws ze w tak i s p o s ó b p o d ejmo waliś cie d ecy zje? – d u mała n a g ło s Vid a. – To cu d , że u d ało s ię wam p rzeży ć, g amo n ie. – A n ie mó wiłem? – wy b ąk ał Pu lp et. Sięg n ęłam w ty ł i p aln ęłam g o w ramię. – Do b rze ju ż, d o b rze. Do k ąd ch cecie p o jech ać? – Pla-ża, p la-ża, p la-ża, p la-ża – s k an d o wała Zu . – Nie s ąd zę, b y jak aś p laża b y ła w p o b liżu , więc mu s imy to p rzeło ży ć n a k ied y in d ziej. Kto ś ma jes zcze jak iś p o my s ł? Gło s u jemy ? – Ob o jętn ie g d zie – p o wied ziałam, o p ierając g ło wę o s ied zen ie. – M o żemy p o p ro s tu s ię zg u b ić i zo b aczy ć, co z teg o wy n ik n ie? – Ko ch an ie, ju ż d awn o n ie s ły s załem tak fan tas ty czn ej p ro p o zy cji. Będ zies z p ilo tem. M ó w k ied y i g d zie s k ręcić. – Przek ręcił k lu czy k w s tacy jce i wy d ał z s ieb ie zad o wo lo n y p o mru k , k ied y z g ło ś n ik ó w wy d o b y ła s ię p io s en k a Allman Bro th ers . Do czas u , g d y p o k o n aliś my p o d jazd i wy jech aliś my n a zewn ątrz, n awet b u rczen ie Pu lp eta zamien iło s ię w ś miech . J ech aliś my p rzed s ieb ie, p o k o n u jąc u lice mias ta, aż w k o ń cu zn aleźliś my s ię n a d ro d ze wś ró d zielen i i d rzew. Kiero waliś my s ię k u len iwej lin ii rzek i b ieg n ącej wzd łu ż wijąceg o s ię k ręg o s łu p a mias ta. Liam s p o jrzał n a mn ie, p rzery wając fałs zu jące n u cen ie. Nas ze p alce s p lo tły s ię n a p o d ło k ietn ik u międ zy s ied zen iami o ś wietlo n e ciep ły m p o p o łu d n io wy m ś wiatłem. Zu b u jała s ię d o mu zy k i, wes o ło k o men tu jąc k ażd y d ro g o ws k az, k tó ry mijaliś my . Pu lp et wy ciąg n ął k s iążk ę z k ies zen i za s ied zen iem i p o o b ejrzen iu o k ład k i o two rzy ł ją. Bęb n ił p alcami o jej s p ęk an y g rzb iet, p o d czas g d y Vid a p o ło ży ła mu g ło wę n a ramien iu i zamk n ęła o czy . Op u ś ciłam s zy b ę i wy s tawiłam ręk ę n a zewn ątrz, łap iąc w n ią wiatr. Przed n ami ro zp o ś cierała s ię s zero k a d ro g a.

Podziękowania To cu d o wn e, s ło d k o -g o rzk ie u czu cie d o b rn ąć d o tej s tro n y i zd ać s o b ie s p rawę, że o to k o ń czę h is to rię, k tó ra d o s tarczy ła mi wielu n ies amo wity ch p rzeży ć i wp ro wad ziła w mo je ży cie n ap rawd ę ws p an iały ch lu d zi. Zn ó w p rag n ę zacząć o d p o d zięk o wan ia g en ialn emu zes p o ło wi red ak cy jn emu , k tó ry miałam s zczęś cie wid zieć w s wo im n aro żn ik u . M o jej red ak to rce Emily M eeh an za to , że d o s trzeg ła p o ten cjał w h is to rii o n as to latk ach z p o n ad n atu raln y mi zd o ln o ś ciami, ro zb ijający ch s ię p o Wirg in ii ro zk lek o tan y m min iv an em. Oraz za to , że p o trafiła wy d o b y ć es en cję z k ażd ej z mo ich k s iążek i n ie wy rzu ciła mn ie p rzez o k n o , k ied y p rzy s łałam jej k o lejn y s ześ ćs ets tro n ico wy s zk ic (p o ważn ie). Po d zięk o wan ia s k ład am Lau rze Sch reib er, k tó ra jak o p ierws za p rzeczy tała tę h is to rię, zak o ch ała s ię w jej b o h aterach i o d p o czątk u b ard zo ciężk o p raco wała n ad k ażd y m man u s k ry p tem. Dzięk u ję też J es s Harrito n za ws p an iałe zak u lis o we s taran ia, d zięk i k tó ry m n as za ws p ó łp raca u k ład ała s ię g ład k o . Z s erca d zięk u ję ws zy s tk im s wo im b o h atero m, b ajk o wy m matk o m ch rzes tn y m, męd rco m i czaro wn ik o m, k tó rzy k ażd eg o d n ia s p rawiają, że w wy d awn ictwie Hy p erio n d zieją s ię cu d a. Dzięk i p racy z wami d o p ro wad ziłem tę p o d ró ż d o p rawd ziwie s zczęś liweg o zak o ń czen ia. Wy razy wd zięczn o ś ci d la Su zan n e M u rp h y , Step h an ie Lu rie, Din y Sh erman , Simo n a Tas k era, J o an n Hill, M arci Sen d ers , Elk e Villi, Seale Ballen g er, J amie’eg o Bak era, An d rew San s o n e’a i ws zy s tk ich p o zo s tały ch . Ta h is to ria b y łab y jed y n ie p lik iem n a mo im k o mp u terze, g d y b y n ie ws p arcie, zach ęta i o p iek a mo jej n ies amo witej ag en tk i M errilee Heifetz. J es tem ró wn ież n iezmiern ie wd zięczn a Sarah Nag el i Ch els ey Heller za ich ws p arcie i mąd ro ś ć. Dzięk u ję zes p o ło wi ag en cji Writers Ho u s e. Serd eczn ie d zięk u ję s wo im p ierws zy m k ry ty k o m za mąd re i ciep łe s p o jrzen ie n a mo ją p racę. An n ie J arzab , k tó ra o d p o czątk u zd awała s ię zn ać tę h is to rię i jej b o h ateró w lep iej o d e mn ie i b y ła d la mn ie n ieo cen io n y m k ry ty k iem i mis trzem. Sarah M aas , k tó ra d o d aje mi o d wag i i n ieu s tan n ie mn ie in s p iru je, b y m jes zcze b ard ziej zag łęb iła s ię w h is to rię i wy k o rzy s tała jej cały p o ten cjał. J es tem n iezmiern ie wd zięczn a czło n k o m mo jej ro d zin y . M amie – k ró lo wej

wy trwało ś ci i n iezach wian ej miło ś ci – za to , że zach ęca mn ie d o p o d ejmo wan ia ry zy k a. Dan ielo wi za p rzeczy tan ie p ierws zy ch s zk icó w i warto ś cio we ws k azó wk i. Oraz Step h za to , że zaws ze k iero wała mn ie we właś ciwą s tro n ę w k wes tiach PR. Dzięk u ję też To b ie, Dro g i Czy teln ik u , za p o d ążan ie ś lad em Ru b y i jej p rzy jació ł d o k o ń ca. M am n ad zieję, że k ied y ś wiat o two rzy p rzed To b ą s wo je p o d wo je i w Two im ży ciu p o jawi s ię s zan s a p o zn an ia n o wy ch lu d zi i wy ru s zen ia w n iezn an ą, zas k ak u jącą d ro g ę, zro b is z jed n o – wy ciś n ies z z teg o , ile ty lk o s ię d a!

Ty tu ł o ry g in ału : In the Afterlight Co p y rig h t © 2 0 1 4 b y Alex an d ra Brack en Co p y rig h t © fo r th e tran s latio n b y M ag d alen a Krzy s ik Pro jek t o k ład k i: Wero n ik a Raj Fo to g rafie n a o k ład ce: mężczy zn a w g arn itu rze – © Nejro n Ph o to / Sh u tters to ck .co m, ch ło p ak – © mimag ep h o to g rap h y / Sh u tters to ck .co m, d ziewczy n a – © In n erv is io n Art / Sh u tters to ck .co m Op iek a red ak cy jn a: An n a M ało ch a, Ag n ies zk a Urb an o ws k a Ko rek ta: An n a Wo ś / d 2 d .p l, M ag d alen a Ad amek / d 2 d .p l

ISBN 9 7 8 -8 -3 7 5 1 5 -7 8 8 -8

www.o twarte.eu Zamó wien ia: Dział Han d lo wy , u l. Smo lk i 5 /3 0 2 , 3 0 -5 1 3 Krak ó w, tel. (1 2 ) 4 2 7 1 2 0 0 Zap ras zamy d o k s ięg arn i in tern eto wej Wy d awn ictwa Zn ak , w k tó rej mo żn a k u p ić k s iążk i Wy d awn ictwa Otwarteg o : www.zn ak .co m.p l

Plik o p raco wał i p rzy g o to wał Wo b lin k

wo b lin k .co m