Cien twojego usmiechu - Susan May Warren

Ku Two​jej chwa​le, Pa​nie

Roz​dział 1

No ​e l​l e tę​s k ​n i​ł a za o ca​l e​n iem, k tó ​r e n ad ​c h o ​d zi​ł o wraz ze ś wie​ż y m ś n ie​g iem. Za s p o ​‐ s o ​b em, w jak i z s u b ​t el​n y m wd zię​k iem o k ry wał o n p ó ł​n o c​n e las y M in ​n e​s o ​t y , p rzy ​‐ p ró ​s zał s zro ​n em ig la​s te g a​ł ę​z ie s o ​s en , p rze​m ie​n iał b ru d ​n e, za​k u rzo ​n e u li​c e i au ​t o ​‐ s tra​d y we ws tę​g i n ie​s k a​z i​t el​n ej, n ie​s k a​ż o ​n ej b ie​l i. Kie​d y mro ź​n y k ęs ro z​ś wie​t lo ​n e​g o p o za​m ie​c i p o ​r an ​k a miał mo c tch n ię​c ia n o ​we​g o d u ​c h a w ży cie p an i Hu ​e ​s to n – mat​k i i żo n y b y łe​g o s ze​r y fa Deep Ha​v en , k tó ​r a s ta​n ę​ł a n a ta​r a​s ie d rew​n ia​n e​g o d o m​k u . Kie​‐ d y p ara z k u b ​k a z k awą wi​r o ​wa​ł a w ch ło d ​n y m p o ​wie​t rzu . W ta​k ich ch wi​l ach No ​e l​l e p ra​wie wie​r zy ła, że ws zy s t​k o mo ż​n a zb u ​d o ​wać n a n o wo . Ale ten ś n ieg n ie p rzy ​n o ​s ił o ca​l e​n ia. Ten ś n ieg , a wła​ś ci​wie mie​s zan ​k a d es z​c zu ze ś n ie​g iem, to r​p e​d o ​wał p rzed ​n ią s zy b ę au ta No ​e l​l e. Sk o ​r u p y lo d u za​l e​g a​ł y w s zcze​‐ li​n ach , zmie​n ia​j ąc wy ​c ie​r acz​k i s a​m o ​c h o ​d o ​we w b rzy twy . Teg o ro ​d za​j u ś n ieg p rze​‐ k s ztał​c ał au ​t o ​s tra​d ę w ś mier​c io ​n o ​ś n ą ś li​z g aw​k ę z g o ​ł o ​l e​d zi, k tó ​r ą No ​e l​l e wlo ​k ła s ię d o s wo ​j ej ma​l eń ​k iej wio ​s k i n a p ó ł​n o ​c y . Eli z p ew​n o ​ś cią o d ​k ry ł​b y , że ła​m ie te​r az p rze​p i​s y . Włą​c zy ła wy ​c ie​r acz​k i n a wy ż​s ze o b ​r o ​t y , żeb y s zy b ​c iej ze​t rzeć p o ​z o ​s ta​ł o ​ś ci ś n ie​‐ g u , i mak ​s y ​m al​n ie ro z​k rę​c i​ł a ro z​m ra​ż a​n ie. Po ​win ​n a b y ła d o ​k ład ​n iej o s k ro ​b ać s zy b ę, za​n im o p u ​ś ci​ł a b iu ​r o Eri​k a. Sp o j​r zaw​s zy n a ze​g a​r ek , o s za​c o ​wa​ł a jed ​n ak d łu ​g o ś ć tra​‐ s y d o d o mu i za​c zę​ł a li​c zy ć n a to , że au to ro z​g rze​j e s ię p rzed n a​d ej​ś ciem ś n ie​ż y cy . I zn ó w zd e​c y d o ​wa​ł a s ię n a try b p rze​t rwa​n ia. Ale p rze​c ież o to ch o ​d zi​ł o w tej p o ​d ró ​ż y , p raw​d a? O p rze​t rwa​n ie? A mo że o p o ​wró t d o ży cia.

Dro ​g a z teg o miej​s ca w M in ​n e​s o ​c ie d o p ó ł​n o c​n ej g ra​n i​c y s ta​n u o k a​z a​ł a s ię p rze​‐ ra​ż a​j ą​c o o p u s to ​s za​ł a, a ś n ie​ż y ca n ad a​ł a p ó ź​n e​m u p o ​p o ​ł u ​d n iu b ar​wę me​t a​l icz​n ej s za​‐ ro ​ś ci. No ​e l​l e włą​c zy ła d o ​d at​k o ​wo ś wia​t ła mi​j a​n ia, g d y ż w b la​s k u zwy k ły ch ś wia​t eł mio ​t a​n e w jej k ie​r u n ​k u p łat​k i ś n ie​g u wy ​d a​wa​ł y s ię tró j​wy mia​r o ​we. J e​l eń s ch o ​wał s ię w cie​n iu s o ​s en , to ​p o ​l i i b rzó z, k tó ​r e p o o b u s tro ​n ach d ro ​g i two ​r zy ły mu r, g o ​t o ​we, ab y rzu cić s ię n a u li​c ę. Przy ta​k iej p o ​g o ​d zie s amo d o ​t k n ię​c ie h a​m u l​c ó w mo ​g ło ​b y wp a​k o ​wać ją p ro ​s to d o ro wu . M o że p o ​win ​n a b y ła s p ę​d zić n o c w Du ​l u th , ale wte​d y z p ew​n o ​ś cią mu ​s ia​ł a​b y wy ​‐ my ś lić ja​k ieś u s p ra​wie​d li​wie​n ie. Z u ch wy tu n a k u b ek w wie​k o ​wy m Yu k o ​n ie d o ​b ieg ł ją d zwo ​n ek te​l e​f o ​n u . No ​e l​l e za​c zę​ł a d łu ​b ać p rzy s łu ch aw​c e, p o czy m s p o j​r za​ł a n a d ro ​g ę i p o ​n o w​n ie n a te​l e​f o n . Lee. Wres z​c ie we​p ch n ę​ł a s łu ch aw​k ę d o u ch a, n a​c i​s n ę​ł a g u zik . – Lee? J e​s teś tam? Do ​t arł d o n iej g ło s zn ie​k s ztał​c o ​n y p rzez k iep ​s k i za​s ięg , p rze​r y wa​n y s zu mem wy ​c ie​r a​c zek p o ​s k ra​m ia​j ą​c y ch ś n ieg . – No ​e l​l e, g d zie je​s teś ? Op u ​ś ci​ł aś p o ​r an ​n ą g im​n a​s ty k ę. A Sh a​r o n mó wi, że za​s tę​‐ p u je cię n a o b ​c h o ​d zie w cen ​t ru m o p ie​k i. J es z​c ze n ie te​r az. J es z​c ze n ie mo ​g ła p o ​wie​d zieć Lee. Wy ​b u ​c h ł​b y wiel​k i s k an ​d al, g d y b y wie​ś ci u j​r za​ł y ś wia​t ło d zien ​n e. No ​e l​l e mia​ł a n a​d zie​j ę u k ry wać je p rzed ś wia​t em p rzez co n aj​m n iej p ięć k o ​l ej​n y ch mie​s ię​c y . Aż Kir​b y s k o ń ​c zy s zk o ​ł ę. Po ​t em b ę​d zie mo ​g ła o d e​t ch n ąć. Ws zy s cy p ew​n ie o d e​t ch n ą. Zwłas z​c za Eli. Nie mia​ł a złu d zeń – p o p o d ​j ę​c iu tej d e​c y zji p o ​c zu je tak ą s amą u lg ę jak o n a. – M u ​s ia​ł am je​c h ać d o Du ​l u th . – By ło to wy ​s tar​c za​j ą​c o zg o d ​n e z p raw​d ą. – Dzi​s iaj? J es t o s trze​ż e​n ie p rzed ś n ie​ż y cą. Nie s łu ch a​ł aś ran o p ro ​g n o ​z y p o ​g o ​‐ dy? Wy ​o b ra​z i​ł a s o ​b ie Lee – za​ws ze p ięk ​n ą z jej d łu ​g i​m i k as z​t a​n o ​wy mi wło ​s a​m i i s mu ​k ły m cia​ł em, k tó ​r e n ie p o ​t rze​b o ​wa​ł o g im​n a​s ty k i. Za​p ew​n e s ie​d zia​ł a te​r az w s wo ​‐ im n ie​s k a​z i​t el​n y m d o mu i wp a​t ry wa​ł a s ię p rzez o k n o w je​z io ​r o , k tó ​r e​g o fale o b i​j a​ł y s ię o s k a​ł y . J ej s a​m o t​n y d o ​m ek . No ​e l​l e p o ​d zi​wia​ł a Lee za s iłę. J ed ​n ak o d tam​t e​g o s tras z​n e​‐ g o d n ia Lee wy ​p eł​n ia​ł a ży cie ty ​l o ​m a za​j ę​c ia​m i, że g d y b y n ie te​l e​f o n i o b ec​n o ś ć jej s y n a, De​r e​k a, k o ​l e​g i z k la​s y Kir​b y ’eg o , p rzy ​s y ​p a​n ie ś n ie​g iem mo ​g ło ​b y wp ę​d zić ją w ro z​p acz. J e​ż e​l i ju tro b ę​d zie p a​d ać, Kir​b y wy ​p ro ​wa​d zi p łu g i s p ę​d zi d zień n a o d ​ś n ie​ż a​n iu s zla​k ó w w k ie​r u n ​k u las u . Tak zwy k li ro z​k o ​s zo ​wać s ię rzad ​k i​m i o p a​d a​m i n a p ó ł​n o ​c y . J ed ​n e​g o ro k u – Kir​b y miał wte​d y ja​k ieś d zie​s ięć lat – o n , Ky le i Kel​s ey s p ę​d zi​l i cały d zień n a b u ​d o ​wa​n iu ś n ież​n ej ja​s k i​n i… Na​r a​s ta​j ą​c e ws p o ​m n ie​n ia b y ły jak n o że, k tó ​r e wb i​j a​ł y s ię w n ią i wy ​d ra​p y wa​ł y p o ​wie​t rze z p łu c. Skup się na przyszłości. – Sły s za​ł am, że mo że s p aś ć ś n ieg , a ja mia​ł am wi​z y tę u le​k a​r za. – To też b y ła p raw​d a. No ​e l​l e zd ję​ł a n o g ę z g azu i we​s zła w za​k ręt.

– O n ie, ch y b a n ie… – za​c zę​ł a Lee z n ie​p o ​k o ​j em w g ło ​s ie. M iło , że p a​m ię​t a​ł a. Os tat​n ie lata o ch ło ​d zi​ł y ich re​l a​c je, ale Lee cały czas s ię s ta​‐ ra​ł a. No ​e l​l e p o ​win ​n a mieć to n a u wa​d ze. – Z b io p ​s ji wy ​s zło , że ws zy s t​k o w p o ​r ząd ​k u , wy ​n i​k i d o ​s ta​ł am p o cz​t ą k il​k a ty ​‐ g o d ​n i temu . – No ​e l​l e p o ​win ​n a b y ła ws p o ​m n ieć o ty m Lee, ale tak ją p o ​c h ło ​n ę​ł y p rzy ​g o ​t o ​wa​n ia n a d ziś . Do ​b re wy ​n i​k i w p ew​n y m s en ​s ie s ta​n o ​wi​ł y d la n iej je​d y n ie p o ​t wier​d ze​n ie, że p rzy ​s zed ł czas . – Ale mu ​s ia​ł am jes z​c ze co ś za​ł a​t wić. – Na p rzy ​k ład d o jś ć d o teg o , jak s ię tu zn a​l a​z ła: czter​d zie​s to ​s ze​ś cio ​l et​n ia k o ​b ie​t a, k tó ​r a p ra​g n ie za​c ząć ży cie n a n o wo . – Bę​d zie d o ​b rze? Tak . M u ​s ia​ł a w to wie​r zy ć. Tak . – Ws zy s t​k o jes t w p o ​r ząd ​k u . M ó ​wi​ł aś co ś o ś n ie​ż y cy ? – Tak , ch o ​c iaż je​s tem p ew​n a, że d ru ży n a k o ​s zy k ó w​k i i tak b ę​d zie tre​n o ​wać w n a​‐ d ziei, że n a ju trzej​s zy m me​c zu ich n ie za​s y ​p ie. No ​e l​l e s ię s k rzy wi​ł a. Świet​n ie. Go r​l i​we u czes t​n ic​t wo czło n ​k ó w jej ro ​d zi​n y w lo ​‐ k al​n y ch ro z​g ry w​k ach cza​s a​m i s p ra​wia​ł o , że mia​ł a o ch o ​t ę wa​l ić g ło ​wą o ś cia​n ę. Z ty m że g d y b y n ie Kir​b y i jeg o tre​n in ​g i, mo ​g ła​b y zu p eł​n ie s ię p o ​g u b ić. – Nie mo g ę zn ieś ć my ś li, że Kir​b y je​d zie ty m ro z​k le​k o ​t a​n y m n eo ​n em w tak ą p o ​‐ g o ​d ę. Ka​z a​ł am Elie​m u zmie​n ić o p o ​n y n a zi​m o ​we, ale… – Gd y b y b y ła w d o mu , u ru ch o ​m i​ł a​b y SUV-a z n a​p ę​d em n a czte​r y k o ła i p o ​j e​c h a​ł a​b y p o s y n a d o s zk o ​ł y . Nie​n a​wi​d zi​ł a s ię p ro ​s ić, ale mamy za​wo d ​n i​k ó w z tej s a​m ej d ru ży n y s o ​b ie p o ​m a​‐ g a​j ą. – J e​ż e​l i Kir​b y wy ​l ą​d u ​j e w ro ​wie, p o ​j e​d zies z p o n ie​g o ? – A g d zie jes t Eli? Oczy wi​s te p y ta​n ie, rzecz ja​s n a. Kie​d y ś o d ​p o ​wied ź b y ła​b y p ro s t​s za. W mie​ś cie. Na k o ​m i​s a​r ia​c ie. Alb o w ra​d io ​wo ​z ie. Ale o d ​k ąd k il​k a mie​s ię​c y temu p o ​s zed ł n a eme​r y tu rę, k tó ż miał​b y to wie​d zieć? – M ó ​wił, że id zie n ad je​z io ​r o ło ​wić ry b y . M y ś la​ł am, że p rzy ​j a​d ę, za​n im wró ​c i, ale… – J a​s n e, No ​e l​l e. Ni​c zy m s ię n ie martw. Up ew​n ię s ię, że Kir​b y n ie zo ​s tał s am. – Dzię​k i, Lee. Co u Emmy ? – zd o ​ł a​ł a za​p y tać, u n i​k a​j ąc czk aw​k i, ch o ć g ar​d ło i tak jej za​d rża​ł o . M o że k ie​d y ś zad a to p y ta​n ie b ez b ó lu . – W p o ​r ząd ​k u . Nad al g ra w Twin Ci​t ies . Wy ​d a​j e mi s ię, że w we​e k en d d aje k o n ​‐ cert. Wy ​d a​j e jej s ię? Cza​s a​m i No ​e l​l e n ie​n a​wi​d zi​ł a Lee za to , że to ws zy s t​k o tak ła​t wo jej p rzy ​c h o ​d zi​ł o . No ​e l​l e u s ły s za​ł a d źwięk o p ró ż​n ia​n ia zmy war​k i, s zczę​k a​n ie ta​l e​r zy . Lee p raw​d o ​‐ p o ​d o b ​n ie mu ​s ia​ł a n a​p eł​n iać ją te​r az ty l​k o raz w ty ​g o d ​n iu . M o że No ​e l​l e p o ​win ​n a b y ła za​p ro ​p o ​n o ​wać Lee, żeb y z n ią p o ​j e​c h a​ł a. Ale n ie, mu ​‐ s ia​ł a za​ł a​t wić to s ama. Za​ł a​t wi​ł a​b y to s ama. W k o ń ​c u k to in n y zro ​z u ​m iał​b y , jak to jes t p a​t rzeć w lu ​s tro i n ie p o ​z n a​wać wła​s n e​g o o d ​b i​c ia? Lee p rze​t rwa​ł a, a n a​wet s ta​ł a s ię s il​n iej​s za p o tam​‐ ty m fa​t al​n y m d n iu . Nie p o ​t ra​f i​ł a​b y p o ​j ąć, jak to jes t ch cieć zo ​s ta​wić ws zy s t​k o za

s o b ą. Ch cieć za​p o ​m n ieć. Nie żeb y No ​e l​l e p ra​g n ę​ł a wy ​m a​z ać o s tat​n ie d wa​d zie​ś cia lat s wo ​j e​g o ży cia. Ty l​‐ k o p ew​n e jeg o frag ​m en ​t y . Bo ​l e​s n e, o k ro p ​n e, p o ​z b a​wia​j ą​c e tch u frag ​m en ​t y . Ale n a​wet Bó g n ie b y ł w s ta​n ie u zd ro ​wić ran i z p o ​wro ​t em złą​c zy ć an i ich ro ​d zi​‐ n y , an i jej mał​ż eń ​s twa. – Nie​d łu g o b ęd ę w d o mu . – No ​e l​l e d o ​s trze​g ła p rzed s o b ą ś wia​t ła k o ​l ej​n e​g o mia​‐ s tecz​k a, wy ​ł a​n ia​j ą​c e s ię z s za​r o ​ś ci. – Za​t rzy mam s ię n a k awę. J e​ś li Eli s ię p o ​k a​ż e i b ę​‐ d zie mn ie s zu k ał… p o p ro ​s tu p o ​wied z, że je​s tem w d ro ​d ze. Ci​s za. – Nie wie, że p o ​j e​c h a​ł aś d o Du ​l u th ? Na wi​d o k zn a​k u o g ra​n i​c ze​n ia p ręd ​k o ​ś ci No ​e l​l e d e​l i​k at​n ie wci​s n ę​ł a p e​d ał h a​m o ​‐ wa​n ia. – Ch cia​ł am mu p o ​wie​d zieć, ale… Nie, wła​ś ci​wie to n ie ch cia​ł a. W g ło ​wie n ie​m al u s ły s za​ł a g ło s p a​s to ​r a. Przemilczenie to wciąż kłamstwo. Ale czy to rze​c zy wi​ś cie b y ło k łam​s two , s k o ​r o n ig ​d y o n i​c zy m n ie ro z​m a​wia​l i? Sk o ​r o o n a i Eli s p a​d li d o ran ​g i d wó ch le​d ​wie zn o ​s zą​c y ch s ię ws p ó ł​l o ​k a​t o ​r ó w? Od p o ​n ad ro k u mąż ś p i w o s o b ​n y m p o ​k o ​j u . J a​k o ś p rze​s ta​ł o mieć zn a​c ze​n ie to , czy in ​‐ fo r​m o ​wa​ł a g o o ty m, co ro b i. In ​a ​c zej n ie b ę​d zie. – Sze​r o ​k iej d ro ​g i – p o ​wie​d zia​ł a Lee. J ej g ło s b rzmiał ch ło d ​n o , n a​wet d ziw​n ie. Ale mo że to p rzez ś n ie​ż y cę alb o p is k o p o n . No ​e l​l e zwo l​n i​ł a, żeb y za​t rzy mać s ię w k a​wiar​n i M o ​c h a M o ​o s e p rzy au ​t o ​s tra​d zie. M o ​g ła​b y ws p o ​m ó c s ię czy mś , co p o ​‐ ws trzy ma ją o d za​ś n ię​c ia w trak ​c ie jes z​c ze d wu g o ​d zin ​n ej jaz​d y . – Dzię​k i, Lee – o d ​p o ​wie​d zia​ł a, ale ro z​m ó w​c zy n i ju ż s ię ro z​ł ą​c zy ła. Pew​n ie p o p ro ​s tu s tra​c i​ł a za​s ięg , to zd a​r za​ł o s ię tu taj czę​s to . No ​e l​l e za​p ar​k o ​wa​ł a, ch wy ci​ł a to ​‐ reb ​k ę i p rze​s zła p rzez p lac. Nie p o ​win ​n a b y ła za​k ła​d ać k o ​z a​k ó w n a s ied ​m io ​c en ​t y me​‐ tro ​wy ch o b ​c a​s ach . Ale k ie​d y ran o s ię u b ie​r a​ł a, n ie my ś la​ł a o ś n ie​ż y cy . Us i​ł o ​wa​ł a zn a​l eźć p arę ele​g an c​k ich s p o d n i, k tó ​r e n ie u wie​r a​ł y w ta​l ii i n ie wy ​‐ g lą​d a​ł y jak z lat o s iem​d zie​s ią​t y ch – wła​ś n ie wte​d y p o raz o s tat​n i s ta​r a​ł a s ię o co ś , co mia​ł o ​b y ja​k ie​k o l​wiek zn a​c ze​n ie. Pró ​b o ​wa​ł a p rzy ​p o ​m n ieć s o ​b ie, jak u ło ​ż y ć b lo n d wło ​s y d o ra​m io n w in n ą fry zu rę n iż u li​z a​n y k o ń ​s k i o g o n i p o ​wta​r za​ł a o d ​p o ​wie​d zi n a p y ta​n ia. Dlaczego zasługuję na przyjęcie do Duluth Art Institute? Po ​d a​ł a k il​k a k iep ​s k ich ar​g u men ​t ó w, a ża​d en z n ich n ie wy ​d a​wał s ię zb y t p rze​k o ​‐ n u ją​c y . J ed ​n ak Erik Han ​s en wy ​g lą​d ał n a u s a​t y s ​f ak ​c jo ​n o ​wa​n e​g o . Po ​wie​d ział, że s ię z n ią s k o n ​t ak ​t u je. Cięż​k im k ro ​k iem we​s zła d o k a​wiar​n i. Ok u la​r y p rze​c iw​s ło ​n ecz​n e za​p a​r o ​wa​ł y o d cie​p ła. Prze​s u n ę​ł a je n a czu b ek g ło ​wy i s k ie​r o ​wa​ł a s ię d o lad y . Og ień s trze​l ał ra​d o ​‐ ś n ie w k o ​m in ​k u , p rzy k tó ​r y m s ta​ł y s k ó ​r za​n e fo ​t e​l e. M o ż​n a b y ło u s iąś ć i p o ​c zy tać. Na ta​b li​c y z ty łu wid ​n ia​ł y p ro ​m o ​c je d n ia.

– W s amą p o rę. Wła​ś n ie mie​l i​ś my za​m y k ać – o d e​z wa​ł a s ię d ziew​c zy n a za lad ą. No ​e l​l e p rzy j​r za​ł a s ię ta​b li​c y . Ech , cze​m u n ie? – Po ​p ro ​s zę b ia​ł ą mo k ​k ę z p o ​d wó j​n ą b itą ś mie​t a​n ą. – Po ​g rze​b a​ł a w to ​r eb ​c e. – I czy mo ​g ła​b y m p ro ​s ić jes z​c ze te małe cia​s tecz​k a z cze​k o ​l a​d ą? Żwa​wa k a​s jer​k a, b lo n ​d y n ​k a, p ew​n ie ś wie​ż o p o li​c eu m, wy ​s zcze​r zy ła zęb y w u ś mie​c h u . – Świę​t u je​m y ? By ć mo że. No wy p o ​c zą​t ek ży cia, d ro ​g ę d o cze​g o ś , z czy m mo ​g ła ży ć. No ​e l​l e k iw​‐ n ę​ł a, za​p ła​c i​ł a, p o czy m p o ​d e​s zła d o d ru g iej lad y , żeb y za​c ze​k ać n a za​m ó ​wie​n ie. Kie​d y d o ​s ta​ł a s wo ​j ą mo k ​k ę, n a​ł o ​ż y ła p o ​k ry w​k ę, u p i​ł a ły k i o ś mie​l i​ł a s ię wy jś ć n a ś n ie​ż y cę. Cie​p ło cze​k o ​l a​d y p rze​n ik ​n ę​ł o za​k a​m ar​k i jej cia​ł a i wzmo c​n i​ł o ją, n a​wet je​ś li tę mo c mia​ł a czu ć ty l​k o p rzez ch wi​l ę. M o ​g ła to zro ​b ić. Z Elim lu b – co b y ło b ar​d ziej p raw​d o ​p o ​d o b ​n e – b ez Elie​g o . Za​a k ​c ep ​t o ​wa​ł a ten s tan rze​c zy , p rzy ​n ajm​n iej w więk ​s zej czę​ś ci. Gd y b y ty l​k o mo ​g ła co f​n ąć s ię w cza​s ie, zro ​z u ​m ieć, k ie​d y za​c zę​ł o s ię p s u ć. M o że ich mał​ż eń ​s two n ad al b y ło ​b y war​t e u ra​t o ​wa​n ia. J es z​c ze ty l​k o to ​a ​l e​t a i ru s zy p ro ​s to d o d o mu . Po ​s p ie​s zy ła d o ła​z ien ​k i i wła​ś n ie wte​d y u s ły s za​ł a h a​ł as . Krzy k i, p o d ​n ie​s io ​n e g ło ​s y . Gwał​t o w​n ie o two ​r zy ła d rzwi i za​‐ mar​ł a. Przy la​d zie s ta​ł o d wó ch męż​c zy zn w k o ​m i​n iar​k ach – jed ​n e​g o z n ich n a​z wa​ł a​b y ra​c zej ch ło p ​c em, g d y ż s wo ​j ą p o ​s tu rą n ie p rzy ​p o ​m i​n ał d o ​b rze zb u ​d o ​wa​n e​g o , s ze​r o ​‐ k ie​g o w b a​r ach to ​wa​r zy s za. Więk ​s zy z n ich ce​l o ​wał w k a​s jer​k ę z p i​s to ​l e​t u . No ​e l​l e ro z​p o ​z n a​ł a g lo c​k a, d zie​więć mi​l i​m e​t ró w. Ch u ​d zie​l ec wy ​c ią​g n ął p a​p ie​r o ​wą to r​b ę. – Na​p eł​n ij ją, p o ​t em n a zie​m ię. Se​r io ? Na​p ad w k a​wiar​n i? J ak wi​d ać, w la​s ach Pó ł​n o ​c y cza​i li s ię też d ro b ​n i p rze​s tęp ​c y . Wy ​s tar​c zy ło s ię​‐ g n ąć p a​m ię​c ią d o wy ​d a​r zeń w Deep Ha​v en . Có ż, d zi​s iaj n ik t n ie u mrze. Ser​c e No ​e l​l e wa​l i​ł o , k ie​d y s zp e​r a​ł a w to ​r eb ​c e w p o ​s zu k i​wa​n iu k o ​m ó r​k i. Szlag , zo ​s ta​wi​ł a ją w s a​m o ​c h o ​d zie, w u ch wy cie n a k u b ek . Ale d wa k ro ​k i s tąd b y ły d rzwi… Wzię​ł a o d ​d ech , z im​p e​t em wy ​s zła z ła​z ien ​k i i ru s zy ła d o wy j​ś cia. – Hej! Kie​d y wy ​s k o ​c zy ła n a ch o d ​n ik i rzu ci​ł a s ię w k ie​r u n ​k u s a​m o ​c h o ​d u , je​d en z n a​‐ p as t​n i​k ó w s ię o d ​wró ​c ił, mo ż​l i​we, że u s ły s za​ł a s trzał. Czy jaś d ło ń zła​p a​ł a ją za ra​m ię i s zarp ​n ę​ł a d o ty łu . – Do ​k ąd to s ię wy ​b ie​r a​m y ? – Wb i​j a​ł a s ię p a​z n o k ​c ia​m i w jeg o k o ​m i​n iar​k ę n a​wet w ch wi​l i, k ie​d y wcią​g ał ją z p o ​wro ​t em d o k a​wiar​n i. W ś ro d ​k u u d e​r zy ł ją tak mo c​n o , że za​d rża​ł a jej s zczę​k a. Brą​z o ​we o czy , ta​t u aż n a d ło ​n i, u zg ię​c ia k ciu ​k a. Ka​s jer​k a le​ż a​ł a n a p o d ​ł o ​d ze za lad ą i p ła​k a​ł a. Na jej p o ​l icz​k u wid ​n ia​ł a p rę​g a, o twar​t a i k rwa​wią​c a ran a. Ch ło ​p ak s tał n ad n ią, a s p o d k o ​m i​n iar​k i wy ​s ta​wa​ł y mu za​‐ n ie​d b a​n e b lo n d wło ​s y . Sp o j​r zał n a No ​e l​l e. Na wi​d o k b la​d y ch n ie​b ie​s k o ​s za​r y ch o czu

p rze​s zy ł ją d res zcz. Więk ​s zy męż​c zy zn a ch wy cił ją te​r az za s zy ję i p rzy ​c i​s n ął twa​r zą d o p o d ​ł o ​g i. – Otwó rz s ejf alb o ją za​b i​j e​m y – wark ​n ął d o p ra​c o w​n i​c y . Dziew​c zy n a czo ł​g a​ł a s ię d o b iu ​r a n a za​p le​c zu , łk a​j ąc. Boże, proszę, nie chcę umierać na podłodze kawiarni. Alb o s k le​p u wie​l o ​b ran ​ż o ​we​g o . Ta my ś l n ie​m al p o ​z b a​wi​ł a ją tch u . J ej ro ​d zi​n a n ie p o ​t ra​f i​ł a​b y zn ó w p rzez to p rzejś ć. – M amy to – o ś wiad ​c zy ł ch ło ​p ak . – Do ​b rze. A te​r az ją za​s trzel. – Ten d ru g i p o ​d ał mu s wo ​j e​g o g lo c​k a. Ch ło ​p ak wg a​p ił s ię w to ​wa​r zy s za. Po ​k rę​c ił g ło ​wą. – Nie mo g ę. Więk ​s zy męż​c zy zn a s tłu mił p rze​k leń ​s two , p o czy m zn ik ​n ął n a za​p le​c zu . O nie, proszę, nie… Dźwięk s trza​ł u ws trzą​s n ął No ​e l​l e. Ch ło ​p ak n a​p o ​t k ał jej wzro k . Sam miał wy ​t rzes z​c zo ​n e o czy . I wte​d y p o ​c zu ła co ś w ś ro d ​k u . M o że to b y ł in ​s ty n k t. Gło s . Uciekaj. Uciekaj! Ze​r wa​ł a s ię i rzu ci​ł a d o d rzwi. Ści​g a​ł y ją k rzy k i, ale b ie​g ła d a​l ej ch o d ​n i​k iem w k ie​r u n ​k u d ro ​g i. Tam – ś wia​t ła! Cię​ż a​r ó w​k a p rze​d zie​r a​ł a s ię p rzez za​m ieć. – Po ​m o ​c y ! Po ​m o ​c y ! – Wtar​g n ę​ł a n a d ro ​g ę, ma​c h a​j ąc rę​k o ​m a n ad g ło ​wą. – Stó j! I wte​d y k o ​z a​k i ją za​wio ​d ły . Po ​ś li​z g n ę​ł a s ię n a g o ​ł o ​l e​d zi, jed ​n ą s to ​p ę wy ​r zu ca​j ąc p rzed s ie​b ie. Ws trząs p o ​d e​r wał d ru g ą n o g ę. Cia​ł o zn a​l a​z ło s ię w p o ​wie​t rzu . J ej k rzy k zmie​s zał s ię z p i​s k iem o p o n cię​ż a​r ó w​k i. Up a​d ek n a ch o d ​n ik wy ​wo ​ł ał w No ​e l​l e ek s ​p lo ​z ję b ó lu . Po ​t em za​p a​d ła ciem​n o ś ć.

Roz​dział 2

Eli Hu ​e ​s to n ch ciał​b y n a za​ws ze za​m ies z​k ać s a​m o t​n ie w s wo ​i m d o m​k u n a lo ​d zie. M ó g ł​b y , p raw​d a? Przy ​n ajm​n iej p rzez czte​r y mie​s ią​c e w ro k u . Przy ​c ze​p a, wtas z​c zo ​n a n a ś ro ​d ek je​z io ​r a M cFar​l an d tu ż p rzed Świę​t em Dzięk ​c zy n ie​n ia, d o k tó ​r ej mo ż​n a b y ło d o ​t rzeć ty l​k o s k u te​r em ś n ież​n y m, p o ​s ia​d a​ł a ws zy s t​k ie p rzy ​wi​l e​j e d o ​m o ​we​g o za​c i​s za. Po ​m i​j a​j ąc lo ​d o ​wa​t y , n ie​p rze​n ik ​n io ​n y ch łó d . Do ​m ek , mn iej wię​c ej wiel​k o ​ś ci jeg o s y ​p ial​n i, wy ​p o ​s a​ż o ​n y b y ł w d ę​b o ​we s zaf​k i, k u ch en ​k ę, mi​k ro ​f a​l ó w​k ę, lo ​d ó w​k ę o raz n o wy p ła​s k i ek ran HD, n ie ws p o ​m i​n a​j ąc o wo ​d o ​o d ​p o r​n ej k a​m e​r ze, k tó ​r a mo ​n i​t o ​r o ​wa​ł a d n o je​z io ​r a, p rzy ​n ę​t ę i ry b y . Gd y b y ze​c h ciał, mó g ł​b y s p ę​d zić n o c n a jed ​n y m z łó ​ż ek p ię​t ro ​wy ch . Do ​m ek tak p rzy ​j em​n ie s ię n a​g rze​wał, że cza​s a​m i trze​b a b y ło k o ​r zy s tać z jed ​n e​g o z k a​n a​ł ó w wen ​‐ ty la​c y j​n y ch p o d s u ​f i​t em. Oczy wi​ś cie b y ła też to ​a ​l e​t a. A, i s ześ ć o two ​r ó w, d zię​k i k tó ​r y m Eli mó g ł ło ​wić ry b y . Co cza​s a​m i ro ​b ił. Na p rzy ​k ład d ziś . Czte​r y o k o ​n ie – jed ​n e​g o wo l​n o mu b y ło za​t rzy mać[0 1 ] – o raz s zczu p ak , k tó ​r y n ie p o ​t ra​f ił s ię o p rzeć n ę​c ą​c e​m u u ro ​k o ​wi u k ​‐ lej​k i, p o d ​s k a​k u ją​c ej tu ż p rzed jeg o s ze​r o ​k ą wy ​g ło d ​n ia​ł ą p as z​c zą. Na lu n ch Eli o czy ​ś cił s zczu p a​k a i u s ma​ż y ł g o w p a​n ier​c e. Po ​c h ło ​n ął p o ​s i​ł ek , p o ​‐ p i​j a​j ąc co lą. Nie n a​l e​ż ał ju ż d o ty ch , k tó ​r zy wle​k li ze s o b ą d o las u s ze​ś cio ​p ak p iwa. Prze​r a​b iał zres z​t ą te​m at al​k o ​h o ​l u . Zd ał s o ​b ie s p ra​wę, że to b ez s en ​s u , k ie​d y k aż​d e​g o ran ​k a b u ​d ził s ię w g o r​s zy m s ta​n ie. Po za ty m wi​d ział zb y t wie​l u węd ​k a​r zy , k tó ​r zy ze​‐ s zli n a s k u tek h i​p o ​t er​m ii, żeb y k u s ić lo s zn o ​s ze​n iem al​k o ​h o ​l u n a to o d ​l u ​d zie. Gład ​k a b iel je​z io ​r a, zmą​c o ​n a je​d y n ie p rzez k o ​l e​i n y p o Po ​l a​r i​s ie, p rzy ​p o ​m i​n a​ł a

s wo ​i s tą k o n ​s te​l a​c ję g wiazd . Kry s ta​l icz​n a, b ły s z​c zą​c a p o d b łę​k it​n y m n ie​b em p o ​‐ wierzch ​n ia s k ro ​p io ​n a b y ła te​r az p ó ł​m ro ​k iem, k tó ​r y ry s o ​wał s ię n a h o ​r y zo n ​c ie. Ciem​‐ n y ró ż ro z​l e​wał s ię p o lo ​d zie n i​c zy m s y ​r o p . M ó g ł​b y tu zo ​s tać n a całą zimę. A la​t em ś cią​g n ął​b y zro ​b io ​n ą n a za​m ó ​wie​n ie p rzy ​c ze​p ę z je​z io ​r a, za​p ar​k o ​wał​b y ją n a ma​ł ej, n ie​z a​g o ​s p o ​d a​r o ​wa​n ej d ział​c e Hu ​e ​s to ​‐ n ó w i ło ​wił​b y n a b rze​g u . Bi​wak , ś wie​ż e s an ​d a​c ze, s zczu p a​k i i o k o ​n ie n ad s trze​l a​j ą​‐ cy m o g n i​s k iem. Gd y b y ty l​k o ży cie b y ło tak p ro ​s te jak ło ​wie​n ie ry b . Czło ​wiek n a​d zie​wa o d ​p o ​wied ​n ią p rzy ​n ę​t ę (lar​wę alb o u k ​l ej​k ę) n a h a​c zy k , za​‐ n u rza ży ł​k ę w wo ​d zie i cze​k a, aż ry b a u g ry zie. Nie mu s i p y tać ry b y , ja​k ie to u czu cie, alb o zg a​d y wać, co zro ​b ił źle, że zo ​s tał p o ​t rak ​t o ​wa​n y tak o zię​b le. Nie mu s i s ię mar​‐ twić, że ry b a p ła​c ze w ś ro d ​k u n o cy . Nie cier​p iał s tać za d rzwia​m i i s łu ch ać s zlo ​c h u No ​e l​l e. Prze​n ió s ł s ię d o in ​n e​g o p o ​k o ​j u , żeb y u ciec o d teg o , co n o c w n o c d rą​ż y ło jeg o d u ​s zę. Nie miał p o ​j ę​c ia, jak p o ​c ie​s zy ć żo n ę, k tó ​r a s tra​c i​ł a tak wie​l e z s ie​b ie, ze s wo ​j ej p rzy ​s zło ​ś ci. Gd y b y p o ​t ra​f ił, co f​n ął​b y te mro cz​n e wy ​d a​r ze​n ia alb o za​s tą​p ił je in n ą s tra​t ą. Tak , Eli wo ​l ał​b y n a za​ws ze za​m ies z​k ać n a ty m za​p o ​m n ia​n y m je​z io ​r ze, za​s zy ć s ię w g ę​‐ s ty m za​ś n ie​ż o ​n y m le​s ie, p ięć​d zie​s iąt k i​l o ​m e​t ró w o d cy wi​l i​z a​c ji i p o ​z wo ​l ić g ło ​s o m w g ło ​wie z cza​s em u ci​s zy ć s ię d o s zep ​t u . Po ​z wo ​l ić s o ​b ie my ś leć. Czu ć. Za​p o ​m n ieć s ię. M o że d ał​b y rad ę n a​wet wy ​m y ś lić s p o ​s ó b n a to , jak n a​p ra​wić ich ży cie. Alb o zd e​‐ cy d o ​wać, czy w o g ó ​l e ch ce to ro ​b ić. Nie​r az p rzy ​c h o ​d zi​ł o mu d o g ło ​wy , że p o ​win ​n i p o p ro ​s tu p rzy ​z n ać s ię d o p o ​r aż​k i. Lee wy ​r a​z i​ł a to n a​wet g ło ​ś n o – że mo ​g li​b y za​c ząć o d n o wa, k ie​d y ch ło p ​c y s k o ń ​‐ czą s zk o ​ł ę. Eli rą​b ał d la n iej d rew​n o n a o p ał. By ła to p ra​c a, z k tó ​r ą De​r ek s p o ​k o j​n ie b y s o ​b ie p o ​r a​d ził, ale p rzez licz​n e za​j ę​c ia s p o r​t o ​we miał n ie​wie​l e cza​s u n a o b o ​wiąz​k i d o ​m o ​we. Po za ty m męż​c zy zn a czu je s ię w o b o ​wiąz​k u p o ​m a​g ać wd o ​wie p o jed ​n y m ze s wo ​‐ ich za​s tęp ​c ó w. M ia​ł a n a s o ​b ie czer​wo ​n o -czar​n ą o cie​p la​n ą fla​n e​l o ​wą k o ​s zu lę, a s p o d s za​r ej weł​‐ n ia​n ej czap ​k i wy ​s ta​wa​ł y k as z​t a​n o ​we wło ​s y . Uk ła​d a​ł a k a​wał​k i d rew​n a, k tó ​r e k o ​l ej​n o wy ​p a​d a​ł y s p o d s ie​k ie​r y . – J ak ch ces z s p ę​d zić eme​r y tu rę, Eli? Sam? Czy z k imś , k to s ię o cie​b ie tro s z​c zy ? – Od ​g ar​n ę​ł a wło ​s y z twa​r zy i u ś miech ​n ę​ł a d o n ie​g o . W jej mi​n ie k ry ło s ię ch y b a ja​‐ k ieś za​p ro ​s ze​n ie. Nie o d ​p o ​wie​d ział, ale p y ta​n ie p o ​z o ​s ta​ł o . Nie d a​wa​ł o mu s p o ​k o ​j u w d ro ​d ze n ad je​z io ​r o M cFar​l an d . Prze​ś la​d o ​wa​ł o g o , k ie​d y o b ​s er​wo ​wał s p ła​wik i ry b y p rze​m y k a​j ą​‐ ce p o ek ra​n ie. Sam? Nie b y ł s am, p raw​d a? Eli s k o ń ​c zy ł my ć że​l iw​n ą p a​t el​n ię, o s u s zy ł ją i wło ​ż y ł d o s zaf​k i. Do ​m ek wciąż p ach ​n iał tłu s z​c zem z b e​k o ​n u , n a k tó ​r y m s ma​ż y ła s ię ry b a. Za​b ez​p ie​c zy w​s zy s p rzęt,

Eli o two ​r zy ł d rzwi, żeb y p rze​wie​t rzy ć. Przy ​c ze​p a p o ​t ra​f i​ł a p rze​m ie​n ić s ię w twier​d zę n ie d o zd o ​b y cia. By ła tak cięż​k a, że d o p rze​wie​z ie​n ia jej n a ló d p o ​t rzeb ​n y b y ł p o d ​‐ n o ​ś n ik . Wło ​ż y ł res z​t ę ry b y d o p rze​n o ​ś n ej lo ​d ó w​k i, k tó ​r ą u mie​ś cił n a s ie​d ze​n iu s k u te​r a, wy ​t arł d o s u ​c h a zlew i to ​a ​l e​t ę, p o czy m wy ​ł ą​c zy ł o g rze​wa​n ie i za​m k n ął d o ​m ek . Nie​b o n a za​c h o ​d zie wy ​d a​wa​ł o s ię te​r az ciem​n iej​s ze, jak ​b y n ad ​c h o ​d zi​ł a ś n ie​ż y ca. Sil​n y p o ​‐ wiew wia​t ru zd mu ch ​n ął ś n ieg ze s k u te​g o lo ​d em je​z io ​r a, k il​k a g ru ​d ek s p a​d ło n a k u rt​‐ k ę Elie​g o . Kie​d y u ru ch o ​m ił s k u ter, n a​g ła zmia​n a tem​p e​r a​t u ry s p o ​wo ​d o ​wa​ł a, że p rze​‐ s zy ł g o d res zcz. Ob y Kir​b y s zczę​ś li​wie wró ​c ił d o d o mu ty m s ta​r y m g ru ​c h o ​t em. W p o ​b li​ż e je​z io ​r a ś n ie​ż y ca mo ​g ła d o ​t rzeć s zy b ​c iej, wte​d y p u s zy s ty ś n ie​ż ek zmie​n i s ię w g o ​ł o ​l ed ź. Eli s p o j​r zał n a te​l e​f o n , wciąż n ie b y ło za​s ię​g u . Na s zczę​ś cie No ​e l​l e o d ​b ie​r ze ch ło p ​c a, g d y b y p o ​t rze​b o ​wał p o ​m o ​c y . Wła​ś ci​wie n ie o d ​s tę​p o ​wa​ł a ich n aj​m ło d ​s ze​g o s y n a n a k ro k . Nic d ziw​n e​g o . Eli wci​s n ął g az d o d e​c h y , u p a​j a​j ąc s ię p o ​t ę​g ą p ręd ​k o ​ś ci. Przy b rze​g u d o j​r zał s wo ​j e​g o tru c​k a – d u że czar​n e au to . Za​t rzy mał s ię p rzy n im, ws p iął p o p o d ​j eź​d zie, wcią​g n ął s k u ter n a p ak ę i p rzy ​m o ​c o ​wał. Po ​c ze​k ał ch wi​l ę, aż s a​m o ​c h ó d s ię ro z​g rze​j e, a w ty m cza​s ie p o ​s ta​wił lo ​d ó w​k ę n a s ie​d ze​n iu p a​s a​ż e​r a i zb li​ż y ł d ło ​n ie d o źró ​d ła cie​p ła. Sam? Czy z kimś, kto się o ciebie troszczy? Gło s Lee d u d ​n ił mu w g ło ​wie. Gło s i jej ś miech . Sp o ​s ó b , w jak i n a n ie​g o p a​‐ trzy ła, s p ra​wiał, że Eli czu ł s ię o d wa​d zie​ś cia lat mło d ​s zy ; jej s p o j​r ze​n ie n ie p rzy ​p o ​‐ mi​n a​ł o mu o tra​g e​d ii. Prze​ż y wa​ł a o czy wi​ś cie wła​s n y d ra​m at, ale w jej o czach wi​d ział s ie​b ie jak o wy ​b a​wi​c ie​l a. A n ie d rę​c zy cie​l a. Ty l​k o że Lee b y ła żo n ą Clay a. Nie. Ser​c e za​c zę​ł o mu wa​l ić. Nie. Ech , i d o teg o o n s am b y ł żo ​n a​t y . Nie zn o ​s ił s ie​b ie za to , że o ty m p o ​m y ś lał. Ale czy m w o g ó ​l e jes t mał​ż eń ​s two ? Na p ew​n o n ie ty m, co b y ło mię​d zy n im a No ​e l​l e. Ws p ó ł​i s t​n ie​n ie? To ​l e​r an ​c ja? Cza​s a​m i n a​wet i teg o b ra​k o ​wa​ł o . Pew​n ie mó g ł​b y te​r az u p aś ć n a ló d i n a​wet b y za n im n ie tę​s k ​n i​ł a. Niech ló d za​‐ mar​z ​n ie i wy ​m a​ż e g o z jej ży cia b ez zb ęd ​n y ch ce​r e​g ie​l i. Wje​c h ał n a ś cież​k ę. Im d a​l ej p rze​m ies z​c zał s ię n a p o ​ł u ​d n ie, ty m p o ​g o ​d a s zy b ​‐ ciej s ię p s u ła. Gru ​b e p łat​k i ś n ie​g u w ze​t k n ię​c iu z au ​t em n a​t y ch ​m ias t to p ​n ia​ł y i s p ły wa​ł y p o p rzed ​n iej s zy b ie. Eli włą​c zy ł wy ​c ie​r acz​k i. W p o ​b li​ż u je​z io ​r a Su ​p e​r io r p o ​wierzch ​n ia au ​t o ​s tra​d y b ez wąt​p ie​n ia p o ​k ry ta b y ła lo ​d em, a w ro ​wach p a​n o ​wał tło k . By ł d la n iej zb y t s u ​r o ​wy , zd a​wał s o ​b ie z teg o s p ra​wę. Od ​p o ​wie​d zial​n o ś ć za p o d ​‐ trzy my wa​n ie mał​ż eń ​s twa s p o ​c zy wa​ł a n a b ar​k ach męż​c zy zn y – ws łu ch ał s ię w s ło ​wa teg o k a​z a​n ia wy ​s tar​c za​j ą​c o u waż​n ie, b y u wie​r zy ć w jeg o treś ć. Ale co , je​ś li żo n a n ie re​a g o ​wa​ł a? Co , je​ś li jeg o s ta​r a​n ia w rze​c zy wi​s to ​ś ci s p ra​wia​ł y jej b ó l?

Boże, nie wiem już, jak kochać moją żonę. Jak to naprawić. Jak być mężem, którego potrzebuje. Chyba straciliśmy już nadzieję… Ko ​m ó r​k a za​wi​b ro ​wa​ł a w k ie​s ze​n i k u rt​k i. Się​g n ął d o n iej, p o ​s zp e​r ał zim​n ą d ło ​n ią i wy ​j ął te​l e​f o n . Nie​z n a​n y n u mer. Zwo l​n ił, s k rę​c ił n a o p u s to ​s za​ł e p o ​b o ​c ze i o d e​b rał. – Eli Hu ​e ​s to n . – Ech , n ad al mó ​wił to ​n em s ze​r y fa. Ale d wa​d zie​ś cia p ięć lat s p ę​‐ d zo ​n y ch n a o d ​b ie​r a​n iu p rzy ​k ry ch wia​d o ​m o ​ś ci n ie p o ​z wa​l a​ł o p o ​z b y ć s ię teg o n a​‐ wy k u z d n ia n a d zień . A n a​wet p o trzech mie​s ią​c ach o d p rzej​ś cia n a eme​r y tu rę. Kie​d y p rzy ​k ła​d ał s łu ch aw​k ę d o u ch a, czu ł, jak z p rzy ​z wy cza​j e​n ia s k rę​c a mu s ię żo ​ł ą​d ek . – Sze​r y fie, tu An n e Stan ​d in g Bear. Nie s ły s zał g ło ​s u s a​n i​t a​r iu s z​k i o d p ra​wie p ię​c iu lat, o d ​k ąd o n a i jej mąż No ah p rze​p ro ​wa​d zi​l i s ię d o Du ​l u th . Stu d io ​wa​ł a tam me​d y cy n ę, żeb y d o s to p ​n ia p ie​l ę​‐ g n iar​s k ie​g o mó c d o ​d ać ty ​t u ł d o k ​t o ​r a. Za​ws ze ją lu ​b ił, wie​d zia​ł a, jak ra​d zić s o ​b ie p rzy wy ​p ad ​k ach . Ale p o ​t rze​b o ​wa​ł a wię​c ej, n iż Deep Ha​v en mo ​g ło jej za​o fe​r o ​wać, więc p o n a​r o ​d zi​n ach s y n a Clan ​c y ’eg o ra​z em z No ah wy ​p ro ​wa​d zi​l i s ię, żeb y zre​a li​z o ​‐ wać jej ma​r ze​n ia. Kie​d y ś p o ​d o b ​n ie zro ​b i​ł a d la n ie​g o No ​e l​l e. – Dzień d o ​b ry – o d ​p o ​wie​d ział. – Nie wiem, czy wies z, ale ju ż n ie je​s tem s ze​‐ ry fem. Nie s k o ​m en ​t o ​wa​ł a teg o , a co ś , co u jaw​n ia​ł o s ię w to ​n ie jej g ło ​s u , n a​p ię​t y m i ch ło d ​n y m, k tó ​r e​g o p ew​n ie n a​u czy li ją w St. Lu k e’s , s p ra​wi​ł o , że ws trzy mał o d ​d ech . – Przy ​k ro mi, ale zd a​r zy ł s ię wy ​p a​d ek . O nie, tylko nie Kyle. Czy n ie p o ​wta​r zał temu d zie​c ia​k o ​wi, że eg ​z e​k wo ​wa​n ie p ra​wa to n ie ro ​b o ​t a d la n ie​g o ? Że n ie ży czy ł​b y ta​k ie​g o ży cia żad ​n e​m u ze s wo ​i ch d zie​c i, n a​wet n aj​s tar​s ze​m u ? Ale p o ​d o b ​n ie jak Kel​s ey , Ky le n ie ch ciał g o s łu ch ać. Wy ​d a​wa​ł o s ię, że ch ło ​p ak mu s i s o ​b ie co ś u d o ​wo d ​n ić. Alb o wy ​ł a​d o ​wać g d zieś s wó j żal. Eli ze​b rał s ię w s o ​b ie. – Co z n im? Co s ię s ta​ł o ? – Ch o ​d zi… – u rwa​ł a. – … o p ań ​s k ą żo n ę. Prze​wró ​c i​ł a s ię p rzed M o ​c h a M o ​o s e. M o ​c h a M o ​o s e… – W Har​b o r City ? – Co Noelle tam robiła? – M y ś la​ł em, że jes t w d o mu . Zro ​b i​ł a co ś s o ​b ie? – Gd y ty l​k o wy ​p o ​wie​d ział te s ło ​wa, u ś wia​d o ​m ił s o ​b ie, jak g łu p io za​b rzmia​ł y . Oczy wi​ś cie, że co ś s o ​b ie zro ​b i​ł a, w p rze​c iw​n y m ra​z ie An n e n ie d zwo ​n i​ł a​b y d o n ie​g o . Tak czy in ​a ​c zej, jak An n e ją zn a​l a​z ła? – Ob a​wiam s ię, że tak . – Gło s An n e zła​g o d ​n iał. – Ud e​r zy ła s ię w g ło ​wę, mo c​n o . M u ​s is z p rzy ​j e​c h ać d o St. Lu k e’s w Du ​l u th … Sze​r y fie, o n a ma o s iem s zwó w w czas z​‐ ce. – O n ie. – Wró ​c ił n a d ro ​g ę, p rzed o cza​m i ma​j ąc o b ​r az No ​e l​l e le​ż ą​c ej w k a​ł u ży k rwi n a o ś n ie​ż o ​n y m b ru d ​n y m p ar​k in ​g u p rzed k a​wiar​n ią. Za​ws ze mu ​s ia​ł a s ię tam za​‐ trzy mać, b ez wzg lę​d u n a p o rę d n ia. Wy ​b ił s o ​b ie z g ło ​wy tę wi​z ję. – Dzwo ​n is z ze s zp i​‐ ta​l a? M o g ę z n ią p o ​r o z​m a​wiać? – Dzwo ​n ię z o d ​d zia​ł u in ​t en ​s y w​n ej te​r a​p ii, s ze​r y fie. Ale… n ie ch cę o ty m mó ​wić

p rzez te​l e​f o n . – Po p ro ​s tu p o ​wied z. – On a… ma p o ​waż​n y u raz g ło ​wy . Przy ​k ro mi, s ze​r y fie, p ań ​s k a żo n a jes t w ś p iącz​c e.

*** Emma Nel​s o n n ie ta​k ie ży cie s o ​b ie za​p la​n o ​wa​ł a. O n ie – we ś n ie, k tó ​r y wy ​ś n i​ł y z Kel​s ey Hu ​e ​s to n , g ra​j ąc w p ew​n y m g a​r a​ż u n a p ó ł​n o c​n y m wy ​b rze​ż u i two ​r ząc wła​s n y ze​s p ó ł o n a​z wie Blu e M o n ​k ey s , z p ew​n o ​ś cią n ie b y ło miej​s ca n a n eo ​n o ​we re​k la​m y p iwa, o wło ​s io ​n y ch mo ​t o ​c y k li​s tó w w czar​n y ch s k ó ​r ach czy k o ​b ie​t ę wy ​c h y la​j ą​c ą k ie​l i​s zek z g łę​b o ​k o wy ​d e​k o l​t o ​wa​n ej czer​wo ​n ej b lu z​k i trzy s to ​l i​k i o d s ce​n y . Emma o d ​wró ​c i​ł a wzro k . Sta​ł a za g łó w​n y m g i​t a​r zy s tą Re​t ro ​s p ect, z g i​t a​r ą b a​s o ​wą p rze​wie​s zo ​n ą p rzez ra​m ię, wy ​k o ​n u jąc s k o m​p li​k o ​wa​n e b lu ​e ​s o ​we rif​f y . Gra​l i co ​v e​r y Led Zep ​p e​l in , Fle​e two ​o d M ac, Th e Sto ​n es , a n a​wet Ste​v ie’eg o Ray a Vau ​g h ​n a. Ws tręt​‐ n y o d ó r p a​p ie​r o ​s ó w wn i​k ał w czar​n y T-s h irt z lo g o Hard Ro ck Café, k tó ​r y o d zie​d zi​‐ czy ła p o s wo ​j ej p rzy ​j a​c ió ł​c e, a s tru g a p o tu s p ły wa​ł a jej p o k rę​g o ​s łu p ie p o ​m i​m o mro ​z u p a​n u ją​c e​g o n a ze​wn ątrz. Gd y b y jes z​c ze raz mu ​s ia​ł a za​g rać Stairway to Heaven, p o p ro ​s tu s p a​k o ​wa​ł a​b y p rze​‐ tar​t e​g o czte​r o ​s tru n o ​we​g o Fen ​d e​r a i rzu ci​ł a s ię d o u ciecz​k i. By ć mo że d o d o mu , d o Deep Ha​v en . Nie, n ie, zwy czaj​n ie b y ła zmę​c zo ​n a. I ś mier​d zą​c a. I s p łu k a​n a. Gd y b y n ie to , n ie mu ​s ia​ł a​b y wy ​p eł​n iać lu k w ro z​m a​i ty ch ze​s p o ​ł ach ro c​k o ​wy ch i b lu ​e ​s o ​wy ch w mie​ś cie, k tó ​r e p o ​t rze​b o ​wa​ł y g i​t a​r zy s ty b a​s o ​we​g o (a wła​‐ ś ci​wie g i​t a​r zy s tk i) i k tó ​r e, w p o ​r o ​z u ​m ie​n iu z Rit​c h ie Hu ff M a​n a​g e​m en t, b y ły w s ta​‐ n ie za​p ew​n ić jej wy ​s tar​c za​j ą​c ą licz​b ę wy ​s tę​p ó w, żeb y mo ​g ła o p ła​c ić czy n s z za ten mie​s iąc. Ch cia​ł a za​g rać wła​s n y k o n ​c ert. Sama, w ś wie​t le re​f lek ​t o ​r ó w, g rać wła​s n ą mu ​z y k ę n a s wo ​j ej p ierw​s zej mi​ł o ​ś ci – g i​t a​r ze elek ​t ry cz​n ej. Nie​s te​t y , za​p o ​t rze​b o ​wa​n ie n a b lu ​‐ e​s o ​wo -fo l​k o ​wą p io ​s en ​k ar​k ę z p ó ł​n o c​n ej M in ​n e​s o ​t y , z d u ​ż y m ta​l en ​t em d o im​p ro ​wi​‐ za​c ji, b y ło za małe, b y mo ​g ła wy ​s tę​p o ​wać s o lo . A wła​ś ci​wie n ie is t​n ia​ł o . Ob ​s er​wo ​wa​ł a g łó w​n e​g o g i​t a​r zy s tę, żeb y w d o ​b ry m miej​s cu zmie​n ić tak t. Za​k o ń ​‐ czy ł p io ​s en ​k ę s k i​n ie​n iem g ło ​wy . – Dzie​s ięć mi​n u t p rze​r wy – p o ​wie​d ział d o n iej p rzez ra​m ię. Bo b ​b y ? Bil​l y ? Nie p a​m ię​t a​ł a, jak ma n a imię, ale k iw​n ę​ł a g ło ​wą, za​d o ​wo ​l o ​n a, że mo że o d ​wie​s ić g i​t a​r ę, zejś ć ze s ce​n y za​t ło ​c zo ​n e​g o 4 0 0 Bar i u d ać s ię p rzez za​p le​c ze n a u li​c ę, g d zie rześ ​k ie zi​m o ​we p o ​wie​t rze o czy ​ś ci​ł o ​b y jej my ś li.

Wła​ś ci​wie d la​c ze​g o n ie p o ​s zła za rad ą s wo ​j e​g o wy ​c h o ​waw​c y i n ie p o ​ś wię​c i​ł a s ię n a​u cza​n iu ? Alb o n ie zo ​s ta​ł a w s zk o ​l e, żeb y p o ​t em p ó jś ć n a ak a​d e​m ię mu ​z y cz​n ą? By ć mo że k ie​r o ​wa​ł a s ię p a​m ię​c ią o o jcu , k tó ​r y s ta​wał p rzed d rzwia​m i s tu d ia, g o ​‐ to ​wy ws k o ​c zy ć za b ęb ​n y i za​f u n ​d o ​wać jej ca​ł o ​n o c​n e jam s es ​s io n . Alb o cza​s a​m i p o p ro ​s tu o p a​d ał n a ro z​wa​l a​j ą​c ą s ię zie​l o ​n ą k a​n a​p ę, p o d ​p ie​r ał b ro ​d ę d ło ń ​m i i s łu ch ał. M ia​ł a n a​d zie​j ę, że wciąż s łu ch a, n a​wet ty ch wąt​p li​wy ch p o ​p i​s ó w Re​t ro ​s p ect. Tata u wa​ż ał, że g ra​ł a s er​c em, n a​wet k ie​d y ch o ​d zi​ł o o co ​v e​r y s ta​r y ch n u me​r ó w. Bęb ​n iarz wy ​s zed ł za n ią, b lo ​k u jąc d rzwi p u s z​k ą. – J ak n a tak ą mło ​d ą, je​s teś n a​p raw​d ę n ie​z ła – p o ​wie​d ział. To m​m y ? Ted ? – Tim – p rzed ​s ta​wił s ię w o d ​p o ​wie​d zi n a jej n ie​p ew​n ą min ę. – W p rzy ​s zły czwar​t ek mamy k o ​‐ lej​n y wy ​s tęp . J e​s tem p e​wien , że Brian ch ciał​b y , że​b y ś d o n as d o ​ł ą​c zy ła. Ah a, tam​t en miał n a imię Brian . Op ar​ł a s ię o me​t a​l o ​wą p o ​r ęcz p rzy d rzwiach i u n io ​s ła g ło ​wę. Ch mu ​r y d y mu n ad n ią p rze​s ła​n ia​ł y n ie​b o , p rze​b i​j a​ł o s ię p rze​z eń rap ​‐ tem k il​k a g wiazd . Na​wet w b la​s k u ś wia​t eł u licz​n y ch le​d ​wo b y ła w s ta​n ie je d o j​r zeć. Daw​n o temu w Deep Ha​v en wy ​d a​wa​ł o jej s ię, że wi​d zi cały ws zech ​ś wiat. Prze​s zy ł ją d res zcz. – Rit​c h ie ws p o ​m i​n ał, że p o ​t rze​b u ​j e​c ie b a​s i​s ty . Będ ę mu ​s ia​ł a s p raw​d zić g ra​f ik . – J u ż te​r az wie​d zia​ł a, co za​p la​n o ​wa​ł a n a p rzy ​s zły czwart​k o ​wy wie​c zó r: wiel​k ie, tłu s te n ic. Ale g d y b y co ś jej wy ​s k o ​c zy ło : s zan ​s a n a wy ​s tęp w jed ​n y m z lo ​k al​n y ch h o ​t e​l i alb o n a​wet w Fin e Lin e M u ​s ic Cafe, p rzed p raw​d zi​wy mi s łu ch a​c za​m i, a n ie ta​k i​m i, k tó ​r zy p o p ro ​s tu żło ​p a​l i wh i​s k ey z co lą d o k aż​d e​g o tak ​t u ? – Za​ł o ​ż ę s ię, że je​s teś b ar​d zo za​j ę​t a, zn as z n ie​s a​m o ​wi​t e rif​f y . – Dzię​k i. Tata mn ie n a​u czy ł. – Blu ​e ​s o ​wiec. Za​ł o ​ż ę s ię, że jes t d u m​n y . – Tim b y ł d o ​s ta​t ecz​n ie s ta​r y , żeb y b y ć jej wu j​k iem, je​ś li n ie o j​c em, a u ś miech , k tó ​r y jej p o ​s łał, n ie b y ł wca​l e o d ​r a​ż a​j ą​c y . Lu ​b i​ł a g o , tę jeg o za​c ze​s k ę i ma​s y w​n y b rzu ch . Za​p a​l ił p a​p ie​r o ​s a i wy ​p u ​ś cił d y m z d ala o d n iej. – By ł​b y . – Uś miech ​n ę​ł a s ię. – Od ​s zed ł trzy lata temu . Tim s p o j​r zał n a n ią tak , jak więk ​s zo ś ć lu ​d zi, k tó ​r y m to o zn aj​m ia​ł a. J emu p rzy ​‐ n ajm​n iej o s zczę​d zi​ł a ma​k a​b ry cz​n ej p raw​d y . Za​m o r​d o ​wan y . Nie​n a​wi​d zi​ł a teg o s ło ​wa. – Przy ​k ro mi – p o ​wie​d ział. – Dzię​k i. Ch ciał, że​b y m re​a li​z o ​wa​ł a s ię w mu ​z y ce, n a​wet d ał mi tro ​c h ę k as y n a ży cie, k ie​d y ju ż s ię zd e​c y d u ​j ę. Ty le ty l​k o , że n ie​wie​l e z teg o zo ​s ta​ł o . A p rzy ​n ajm​n iej jej czę​ś ci. M at​k a wciąż mia​ł a s wo ​j ą, a De​r ek o d ło ​ż y ł n a co l​l e​g e, ch o ​c iaż mó g ł​b y p o p ro ​s tu p o ​s ta​r ać s ię o s ty p en ​d iu m s p o r​t o ​we, je​ś li d a​l ej b ę​d zie n a​b i​j ał p u n k ​t y d la d ru ży n y Hu ​s k ies . – Sk ąd je​s teś ? Po ​c ie​r a​ł a d ło ń ​m i o ra​m io ​n a, a p o t za​m a​r zał jej te​r az wzd łu ż k rę​g o ​s łu p a. – Deep Ha​v en . Przy ​g lą​d ał s ię jej, miał miłe b rą​z o ​we o czy . – Se​r io ? Uwiel​b iam to miej​s ce. La​t em o d ​b y wa s ię tam fe​s ti​wal b lu ​e ​s o ​wy . – Wiem. Gra​ł am n a n im k il​k a lat temu . – Pew​n ie cię wi​d zia​ł em. J eż​d żę tam co ro k u , za​t rzy mu ​j e​m y s ię n a cam​p in ​g u

miej​s k im: ja, żo n ​k a i n a​s ze d wa d zie​c iacz​k i. – Za​ws ze g ra​ł am w n a​m io ​t ach i n a s ce​n ie g łó w​n ej n a lo ​k al​n y m p o ​k a​z ie ta​l en ​t ó w. Wy ​s tę​p o ​wa​ł am z p rzy ​j a​c ió ł​k ą. Na​z y wa​ł y ś my s ię Blu e M o n ​k ey s . Du r​n e, wiem. Za​c ią​g n ął s ię p a​p ie​r o ​s em. – Ch y b a cię p a​m ię​t am. M ia​ł aś wo ​k a​l is t​k ę… – Kel​s ey . Tak . Po ​t ra​f i​ł a ro z​k rę​c ić im​p re​z ę. – M o ​g ła ju ż o ty m mó ​wić b ez ta​k ie​g o b ó lu . Po ​m o ​g ła jej w ty m p rze​p ro ​wad z​k a d o miej​s ca o d ​d a​l o ​n e​g o o p ięć g o ​d zin n a p o ​‐ łu ​d n ie. – Wciąż g ra​c ie ra​z em? – Rzu cił p a​p ie​r o ​s a n a zie​m ię i zg a​s ił b u ​t em. – Nie. – Na ty m s k o ń ​c zy ła. Od ​p o ​wied ź mo ​g ła​b y wy ​wo ​ł ać me​l an ​c h o ​l ię, g d y b y Emma s o ​b ie n a to p o ​z wo ​l i​ł a. – Szk o ​d a. – Otwo ​r zy ł jej d rzwi i wp ro ​wa​d ził d o ś ro d ​k a. Cie​p ło b aru , ły k al​k o ​h o ​‐ lu i s ó l p o tu n ie​m al p o ​z b a​wi​ł y ją tch u . Pew​n e​g o d n ia o d ​n ie​s ie s u k ​c es i cza​s y wy ​s tę​p ó w w ze​s p o ​ł ach b lu ​e ​s o ​wy ch d o ​‐ b ie​g n ą k o ń ​c a. Prze​wie​s i​ł a g i​t a​r ę p rzez ra​m ię. Uś miech ​n ę​ł a s ię d o wi​d o w​n i. Nik t n ie o d ​wza​j em​n ił u ś mie​c h u . – Pinball Wizard – p o ​wie​d ział Brian i Tim p o d ​c h wy cił ry tm. Blu e M o n ​k ey s wy ​p ro ​d u ​k o ​wa​ł o k il​k a co ​v e​r ó w Th e Wh o , ale Emma n ig ​d y n ie czu ła s ię ro c​k o ​wą d u ​s zą. Wo ​l a​ł a s tar​s ze k a​wał​k i – Gla​d y s Kn i​g h t, M a​v is Sta​p les alb o Are​t h y Fran ​k lin . Nie g ar​d zi​ł a też J a​n is J o ​p lin , J o an Baz czy J o n i M it​c h ell. I mo ​g ła n a za​ws ze za​t ra​c ić s ię w s wo ​i ch aran ​ż ach p rze​b o ​j ó w z lat s ie​d em​d zie​s ią​‐ ty ch : au ​t o r​s twa J o ​e g o Co c​k e​r a, B.J . Th o ​m a​s a, a n a​wet Si​m o ​n a i Gar​f u n ​k e​l a. Pew​n ie n ie d ało s ię ich u lep ​s zy ć, ale lu ​b i​ł a p ró ​b o ​wać. Po ​d o ​b a​ł o jej s ię b rzmie​n ie, k tó ​r e s o ​b ie wy ​p ra​c o ​wa​ł a. Po ​d o b ​n e​g o zd a​n ia b y ł jej me​n a​d żer, Rit​c h ie. Tak jej s ię p rzy ​n ajm​n iej wy ​d a​wa​ł o , k ie​d y p o ​z n a​l i s ię n a wie​c zo ​‐ rze ama​t o ​r ó w w M ad Fo x . W ta​k im ra​z ie ja​k im cu ​d em ro k p ó ź​n iej wciąż za​s tę​p o ​wa​ł a n ie​o b ec​n y ch b a​s i​s tó w? Pew​n ie d la​t e​g o , że n ad al n ie p o ​t ra​f i​ł a wy ​c za​r o ​wać wła​s n y ch tek ​s tó w. J a​s n e, że u mia​ł a zła​p ać riff, s k a​k ać p o p ro ​g ach z g ó ry n a d ó ł w ry tm b lu ​e ​s a fo r​t e​p ia​n o ​we​g o , ale zn a​l e​z ie​n ie s łó w, k tó ​r e mo ż​n a b y wy ​ś p ie​wać? To b y ła d ział​k a Kel​s ey . Kil​k u fa​n ó w za​c zę​ł o p o ​r u s zać s ię d o tak ​t u n a p ar​k ie​c ie p o d s ce​n ą, je​d en z n ich u d a​wał, że g ra n a g i​t a​r ze, d ru g i s k o n ​c en ​t ro ​wał s ię n a Em​m ie. Tań ​c zy ł tu ż p rzed n ią; miał n a s o ​b ie T-s h irt z Gu n s N’ Ro ​s es , a n a jeg o twa​r zy ma​l o ​wał s ię p i​j ac​k i u ś miech w s ty lu „n o ch o d ź tu taj”. M ru g n ął d o n iej. Sk ry cie p rze​wró ​c i​ł a o cza​m i. Świet​n ie, g ro ​u p ie. Rzu ci​ł a mu s p o j​r ze​n ie, b ez u ś mie​c h u . Odsuń się, koleś. Nie ma tu nic do oglądania. Kto ś ws tał o d s to ​l i​k a p rzy ty l​n y ch d rzwiach i p rzez to o mal n ie zg u b i​ł a ry t​m u . Wy ​s o ​k i, o ra​m io ​n ach fu t​b o ​l i​s ty , zmierz​wio ​n y ch b rą​z o ​wy ch wło ​s ach i p iw​n y ch o czach , k tó ​r e n i​c zy m p o ​c is k ter​m o ​l o ​k a​c y j​n y za​t rzy ma​ł y s ię n a n iej, że aż s er​c e jej za​ł o ​m o ​t a​ł o . Przy ​b y s z miał n a s o ​b ie mar​k o ​we le​v i​s y i o cie​p la​n ą d żin ​s o ​wą k u rt​k ę, a w ty ch b u ​t ach trek ​k in ​g o ​wy ch wy ​g lą​d ał jak wie​ś n iak z g ó r​s k iej wio ​s k i. Nie, to n ie mó g ł b y ć Ky le Hu ​e ​s to n .

Ale ten męż​c zy zn a miał s zczu p łe b io ​d ra Ky le’a i k ro k , k tó ​r y s p ra​wiał, że tłu m s ię p rzed n im ro z​s tę​p o ​wał. I ro z​t a​c zał wo ​k ó ł s ie​b ie tak ą au rę s iły , że Emma za​p o ​‐ mn ia​ł a, jak s ię n a​z y wa. To n ie b y ł ju ż ch ło ​p iec, k tó ​r e​g o p o ​d zi​wia​ł a w s to ​ł ó w​c e alb o n a try b u ​n ach , g d zie g ra​ł a n a fle​c ie, p o d ​c zas g d y o n wy ​r a​b iał s o ​b ie re​p u ta​c ję n a b o ​‐ is k u d o k o ​s zy k ó w​k i. Ten Ky le wy ​r ó s ł, miał mę​s k ie d ło ​n ie, mę​s k ą d u mę. Co ten n ie​s a​m o ​wi​t y s tar​s zy b rat Kel​s ey ro ​b ił w b a​r ze d la mo to ​c y k li​s tó w w Twin Ci​t ies ? Do ​b rze, że n ie s ta​ł a p rzy mi​k ro ​f o ​n ie. Emma p rze​ł k n ę​ł a ś li​n ę, ale mia​ł a ś ci​ś n ię​t e g ar​d ło . Po ​p a​t rzy ła w jeg o k ie​r u n ​k u . Uś miech ​n ę​ł a s ię. Czy za​u wa​ż y ł jej s p o j​r ze​n ie? I wte​d y g ro ​u p ie o b ​r ó ​c ił s ię, żeb y p o d ​j ąć ry wa​l i​z a​c ję o jej wzg lę​d y . Za​t o ​c zy ł s ię, ch lu ​s n ął d rin ​k iem n a k o ​s zu lę Ky le’a i p o ​wie​d ział co ś , cze​g o Emma n ie u s ły s za​ł a. Ky le n a​wet n ie mru g n ął, je​d y n ie u ś mie​c h ał s ię ch ło d ​n o . Ch wy cił męż​c zy zn ę, za​‐ n im ten u p ad ł, i p o ​s a​d ził g o n a s to ł​k u . Ale ad ​o ​r a​t o r Emmy n ie b y ł z teg o za​d o ​wo ​l o ​n y . Ci​s n ął res zt​k ą p ły n u w p le​c y Ky le’a, ale n ie tra​f ił. Drin k ch lap ​n ął n a męż​c zy zn ę u b ra​n e​g o o d s tó p d o g łó w w czar​‐ n e s k ó ​r za​n e ciu ​c h y , s ie​d zą​c e​g o p rzy p o ​b li​s k im s to ​l i​k u . Nie b y ła p ew​n a, jak d o ​k ład ​n ie d o ​s zło d o b ó j​k i – k rze​s ło p o ​f ru n ę​ł o p rzez s tó ł, męż​c zy ź​n i s ię włą​c zy li, k o ​b ie​t y za​c zę​ł y k rzy czeć, a Brian wy ​ś p ie​wał o s tat​n ie s ło ​wa p io ​s en ​k i. Prze​s ta​ł a g rać, k ie​d y s zk lan ​k a p rze​l e​c ia​ł a jej n ad g ło ​wą i ro z​t rza​s k a​ł a s ię o b o ​‐ aze​r ię. Ky le ro z​p ły n ął s ię w tłu mie. A mo że w o g ó ​l e g o n ie wi​d zia​ł a. M o że p o p ro ​s tu ws p o ​m n ie​n ie o Kel​s ey tam, n a ze​wn ątrz, p o ​wo ​ł a​ł o d o ży cia jej wa​r iac​k ie li​c e​a l​n e ma​‐ rze​n ia. Ky le p rze​c i​s k a​j ą​c y s ię p rzez tłu m, żeb y zła​p ać ją w ra​m io ​n a. Alb o s ie​d zą​c y w p ierw​s zy m rzę​d zie n a jed ​n y m z jej wy ​s tę​p ó w, wb i​j a​j ą​c y w n ią s wo ​j e p ięk ​n e s p o j​r ze​‐ n ie. Prze​c ież d ziew​c zy n ie n ie jes t tak ła​t wo za​p o ​m n ieć o s wo ​j ej p ierw​s zej mi​ł o ​ś ci. – Łap s wó j s p rzęt! – wrza​s n ął Tim p rzez ch a​o s , p o czy m wy ​n u rzy w​s zy s ię zza p er​k u s ji, s ię​g n ął p o s k ó ​r za​n ą to r​b ę i p a​ł ecz​k i. Emma zd ję​ł a g i​t a​r ę i o d łą​c zy ła ją o d p rą​d u , p o czy m za​c zę​ł a d łu ​b ać p rzy p o ​‐ k ro w​c u , p ró ​b u ​j ąc we​p ch n ąć in ​s tru men t d o ś ro d ​k a. Ko ​l ej​n a s zk lan ​k a ro z​t rza​s k a​ł a s ię tu ż za n ią, ale Emma n a​wet n ie s p o j​r za​ł a w ty m k ie​r u n ​k u . Dwó ch męż​c zy zn wp a​d ło n a s ce​n ę, p rzy ​g n ia​t a​j ąc Bria​n a d o b ęb ​n ó w. Kla​wi​s zo ​‐ wiec wrzes z​c zał. Ty l​k o n ie Fen ​d er, ty l​k o n ie Fen ​d er – Emma p rzy ​c i​s n ę​ł a g i​t a​r ę d o p ier​s i i p o ​p ę​‐ d zi​ł a k u k ra​wę​d zi s ce​n y . Ud e​r zy ła o p o d ​ł o ​g ę, te​r az u s ma​r o ​wa​n ą wh i​s k y i p ia​n ą z p iwa, ale wp a​d ło n a n ią k il​k u awan ​t u r​n i​k ó w i ru n ę​ł a n a k o ​l a​n a. Ob ro ​n i​ł a s ię jed ​n ą ręk ą, p rzy ​t u li​ł a mo c​n o g i​‐ ta​r ę, a w mó ​z g u p u l​s o ​wa​ł o jej jed ​n o s ło ​wo . Uciekaj. Ser​c e wy ​r y ło jej ten ro z​k az w g ło ​wie. Ze​r wa​ł a s ię n a ró w​n e n o g i, ty l​k o p o to , żeb y k to ś zn ó w p o ​wa​l ił ją n a zie​m ię. Zmo ​c zy ła s o ​b ie s p o d n ie w o k o ​l i​c ach k o ​l an .

Ud a​ł o jej s ię zlo ​k a​l i​z o ​wać p o ​ł o ​ż e​n ie jed ​n ej ze s tó p . Kto ś n a n ią wp ad ł. Po ​l e​c ia​ł a p rzed s ie​b ie, n ie zd o ​ł aw​s zy zła​p ać s ię k ra​wę​d zi s ce​‐ n y . Up a​d ła g ło ​wą d o p rzo ​d u . Świat za​wi​r o ​wał, a ją p rze​s zy ł b ó l i p rzed o cza​m i p o ​j a​wi​ł y s ię mro cz​k i. Od ​r u ​c h o ​‐ wo p o ​wę​d ro ​wa​ł a d ło ​n ią d o czo ​ł a, p o czy m ręk a s ię ze​ś li​z g n ę​ł a. Emma u p u ​ś ci​ł a g i​t a​r ę. Och . Bó l p o ​wa​l ił ją z p o ​wro ​t em n a zie​m ię, a p u l​s o ​wa​n ie w g ło ​wie za​g łu s zy ło za​m ie​‐ s za​n ie wo ​k ó ł. Po ​m o ​c y … Czy jeś ręce o p lo ​t ły Emmę, wci​s k a​j ąc jej g i​t a​r ę w d ło ​n ie, i p o ch wi​l i p o d ​c ią​g n ę​ł y d o g ó ry . M a​c a​ł a d o ​o k o ​ł a w p o ​s zu k i​wa​n iu in ​s tru men ​t u , d ru g ą ręk ą d o ​t y k a​j ąc ro z​p a​l o ​n e​‐ g o czo ​ł a. J ej wy ​b aw​c a p rze​c i​s n ął s ię wraz z n ią p rzez tłu m w k ie​r u n ​k u ty l​n e​g o wy j​‐ ś cia. Zim​n e p o ​wie​t rze wy ​r wa​ł o ją z ch a​o s u , a b ó l za​n ik ł n a b ło ​g ą ch wi​l ę, k ie​d y p o d ​‐ n io ​s ła wzro k . Lam​p y u licz​n e o ś wie​t la​ł y jej twarz. Och , wca​l e g o s o ​b ie n ie wy ​m y ś li​ł a. I w tej zwa​r io ​wa​n ej ch wi​l i, czu jąc jeg o za​p ach , wi​d ząc to za​p ie​r a​j ą​c e d ech w p ier​‐ s iach , za​t ro ​s k a​n e s p o j​r ze​n ie jeg o cu ​d o w​n y ch o czu … Po ​c a​ł o ​wa​ł a g o . Po p ro ​s tu n a​c h y li​ł a s ię i p rzy ​c i​s n ę​ł a s wo ​j e u s ta d o jeg o u s t. Ch wi​l a, o k tó ​r ej ma​r zy ła o d lat, wy ​d a​ł a s ię o d ​p o ​wied ​n ia, k ie​d y trzy mał ją w ra​m io ​‐ n ach . Ky le. Za​u wa​ż y ł ją. M o że za​ws ze ją d o ​s trze​g ał. Za​k o ń ​c zy ła p o ​c a​ł u n ek u ś mie​c h em i s p o j​r za​ł a mu w o czy . – Hej, Ky le. Zmru ży ł o czy i zmars z​c zy ł czo ​ł o . Po ​m ó g ł jej u s iąś ć, p o czy m s ię​g n ął d o k ie​s ze​‐ n i, wy ​j ął ch u ​s ​t ecz​k ę i p rzy ​ł o ​ż y ł jej d o czo ​ł a. – Zn a​m y s ię? – za​p y tał ci​c h o .

[0 1 ] Licz​b ę, g a​t u n ​k i lu b ro z​m ia​r y ry b , k tó ​r e mo ż​n a za​t rzy mać n a wła​s n y u ży tek , p o ​d a​j e s ię w re​g u la​m i​n ach p o ​s zcze​g ó l​n y ch ło ​wis k . Po ​z o ​s ta​ł e o k a​z y n a​l e​ż y wp u ​ś cić z p o ​wro ​t em d o wo d y (p rzy p . tłu m.).

Roz​dział 3

Bo ​l a​ł o ją ws zy s t​k o – ręce, n o g i – całe cia​ł o , aż d o k o ​ś ci. I g ło ​wa. J ak ​b y ś ci​s n ę​ł o ją ima​d ło . Za​l e​wał ją b ó l i wy ​d a​wa​ł a z s ie​b ie jęk i p o ​c h o ​d zą​c e z n aj​g łęb ​s zy ch cze​l u ​ś ci cia​ł a. – J e​s tem tu taj, No ​e l​l e. Gło s wy ​r wał ją z czar​n ej s ie​c i, z miej​s ca, g d zie b y ła więź​n iem b ó lu . Otwo ​r zy ła o czy , ty l​k o n a ch wi​l ę. Gd zie… ? No ​e l​l e n a p o ​wró t wp a​d ła w o b ​j ę​c ia ciem​n o ​ś ci, p ró ​b u ​j ąc zro ​z u ​m ieć. Za​‐ s ta​n a​wia​ł a s ię, co mó ​wią te za​p a​c h y – g ry zą​c y p o ​s mak ś ro d ​k a o d ​k a​ż a​j ą​c e​g o , p u s zy s ta czy s to ś ć ś wie​ż o wy ​p ra​n ej p o ​ś cie​l i. Szp i​t al? Po ​c zu ła k wa​ś n y s mak p a​n i​k i i p o ​n o w​n ie ro z​c h y li​ł a p o ​wie​k i. Przy łó ż​k u wi​s ia​ł a b łę​k it​n a za​s ło ​n a, a u rzą​d ze​n ie o b o k in ​f o r​m o ​wa​ł o p i​k a​n iem o fu n k ​c jach ży cio ​wy ch . Za n a wp ó ł o s ło ​n ię​t ą s zk la​n ą ś cia​n ą zn aj​d o ​wał s ię s ła​b o o ś wie​t lo ​n y k o ​r y tarz. Do ​c h o ​d zą​c e s tam​t ąd p rzy ​t łu mio ​n e d źwię​k i zd ra​d za​ł y ja​k iś ru ch . – No ​e l​l e, ciii, u p a​d łaś . Gło s s p ra​wiał, że wal​c zy ła z res zt​k a​m i n ie​p rzy to m​n o ​ś ci i jęk ​n ę​ł a z wy ​s ił​k u , s ta​‐ ra​j ąc s ię u s ta​l ić jeg o źró ​d ło . M ęż​c zy zn a. Wy ​s o ​k i, o s ze​r o ​k ich ra​m io ​n ach , w s za​r ej weł​n ia​n ej czap ​c e p o ​‐ ły s k u ją​c ej o d wil​g o ​c i. M ia​ł a p rze​c zu cie, że g o zn a, d o ​s trze​g a​ł a cień cze​g o ś , cze​g o n ie p o ​t ra​f i​ł a o k re​ś lić. Le​k arz? Nie, to n ie​m o ż​l i​we, b o miał n a s o ​b ie b rą​z o ​we o g ro d ​‐ n icz​k i i trzy mał co ś , co p rzy ​p o ​m i​n a​ł o wy ​s łu żo ​n e rę​k a​wi​c e ro ​b o ​c ze. J ed ​n ak wy ​g lą​d ał zn a​j o ​m o i ja​k iś g ło s jej p o d ​p o ​wia​d ał, że n ie mu s i s ię g o o b a​wiać. Do ​p ó ​k i męż​c zy zn a n ie ś ci​s n ął jej d ło ​n i. Sp o j​r za​ł a n a ten mo c​n y , cie​p ły u ch wy t i

p rze​ł k n ę​ł a ś li​n ę. Wy ​r wa​ł a s ię. W d ru g iej ręce p o ​c zu ła s zczy p a​n ie k ro ​p ló w​k i. M ia​ł a tak s p ie​c zo ​n e u s ta, że n a​wet k ie​d y je o twie​r a​ł a, n ie wy ​d o ​b y ł s ię z n ich ża​‐ d en d źwięk . M ęż​c zy zn a mu ​s iał to za​u wa​ż y ć, b o wziął z tac​k i k u b ek i p o ​d ał jej d o u s t s ło m​k ę. Są​c zy ła wo d ę, k tó ​r a s p ły wa​ł a p o za​s ch n ię​t y m g ar​d le. – Co … ? – p o ​wie​d zia​ł a ch ra​p li​wie, p ra​wie b ez​g ło ​ś n ie. – Prze​wró ​c i​ł aś s ię. Przed k a​wiar​n ią w Har​b o r City . I b ar​d zo mo c​n o u d e​r zy łaś s ię w g ło ​wę. – Od ​c h y lił s ię i zs u n ął czap ​k ę. Prze​b ieg ł d ło ​n ią p o za​n ie​d b a​n y ch b rą​z o ​‐ wy ch wło ​s ach p rzy ​p ró ​s zo ​n y ch s i​wi​z n ą. M iał trzy ​d n io ​wy za​r o s t i wy ​g lą​d ał n a ja​k ieś p ięć​d zie​s iąt lat, ch o ​c iaż n ig ​d y n ie b y ła d o ​b ra w s za​c o ​wa​n iu wie​k u . – Wy ​s tra​s zy łaś mn ie. Do ​p ie​r o p rzy ​j e​c h a​ł em i p o ​wie​d zie​l i mi… – Wy ​p u ​ś cił p o ​wie​t rze. Sp o j​r zał jej w o czy , p o ​t rzą​s a​j ąc g ło ​wą. – Swo ​j ą d ro ​g ą, co ro ​b i​ł aś w tej ś n ie​ż y cy ? Na​wet mi n ie mó ​‐ wi​ł aś , że wy ​j eż​d żas z. M iał ład ​n e o czy – ciem​n o ​b rą​z o ​we – k tó ​r y mi te​r az o b ​s er​wo ​wał ją ze zmar​t wie​‐ n iem. Tak , czu ła, że ch y b a g o zn a, ale czy to z p o ​wo ​d u p a​l ą​c e​g o b ó lu g ło ​wy , czy mo że ja​s n y ch ś wia​t eł, k tó ​r e s p ra​wia​ł y , że p o ​k ó j wi​r o ​wał, n ie p o ​t ra​f i​ł a s o ​b ie p rzy ​p o ​‐ mn ieć jeg o imie​n ia. Ga​p i​ł a s ię n a n ie​g o , cze​k a​j ąc n a o lś n ie​n ie, ale… – Nie wiem, o czy m p an mó wi. I k im p an jes t? Zn o ​wu zmars z​c zy ł b rwi, p rzy ​b li​ż y ł s ię i s p o j​r zał jej w o czy . Un io ​s ła d ło ń , żeb y g o p o ​ws trzy mać. – Pro ​s zę p o ​s łu ch ać, p a​n ie… – Hu ​e ​s to n – d o ​k o ń ​c zy ł. Od ​c h y lił s ię i p rzy ​c i​s n ął p al​c e d o czo ​ł a. – To ja… Eli. Nie p o ​z n a​j es z mn ie? – Nie… – Oj, mó ​wie​n ie b o ​l a​ł o . Każ​d e s ło ​wo d źwię​c za​ł o jej w g ło ​wie. Sk rzy wi​ł a s ię i za​m k n ę​ł a o czy . Kie​d y je o two ​r zy ła, ju ż g o n ie b y ło . M o że p o ​m y lił p o ​k ó j. Do ​t k n ę​ł a miej​s ca, w k tó ​r y m b o ​l a​ł a ją g ło ​wa, i p o ​c zu ła b an ​d aż. Co ten męż​c zy zn a mó ​wił o jej u p ad ​k u ? I o k a​wie? Na​wet n ie lu ​b i​ł a k awy . J es t ws tręt​n a, czar​n a i g ry zą​c a w s ma​k u . Naj​‐ wy raź​n iej jej n ie zn ał, b o k aż​d y , k to ją zn ał, wie​d ział, że b y ła o d ​d a​n ą wiel​b i​c iel​k ą d ie​t e​t y cz​n ej co li. No ​e l​l e wró ​c i​ł a p a​m ię​c ią d o o s tat​n ie​g o wy ​r aź​n e​g o ws p o ​m n ie​n ia, b y je za​n a​l i​z o ​‐ wać. Szła p rzez k am​p u s – ty l​k o ty le p a​m ię​t a​ł a. Nie, za​r az, b y ła n a mo ​ś cie p rzy Wa​‐ s h in g ​t o n Av e​n u e. Ku li​ł a s ię n a wie​t rze. Śn ieg ch ło ​s tał ją p o twa​r zy . Dla​c ze​g o zg o ​‐ d zi​ł a s ię mies z​k ać p o za k am​p u s em? Za​t rzy ma​ł a s ię n a ś wia​t łach , trzę​s ąc s ię z zim​n a. Czy k to ś ją p o ​t rą​c ił? Is to t​n ie, czu ła, że jes t cała p o ​o b i​j a​n a, b o ​l a​ł a ją też s zczę​k a. Pró ​b o ​wa​ł a p o ​r u s zy ć rę​k o ​m a, n o ​g a​m i, ale o k a​z a​ł y s ię b ez​wład ​n e. M o że b y ł o ch ro ​n ia​r zem n a u n i​wer​s y ​t e​c ie. Dla​t e​g o g o zn a​ł a. No ​e l​l e p rze​t ra​wi​ł a tę my ś l, ws zy s t​k o s k ła​d a​ł o s ię w ca​ł o ś ć. Po ​win ​n a p o ​p ro ​s ić, żeb y za​d zwo ​n i​l i d o jej ro ​d zi​c ó w. Ale n ie mia​ł a s iły , żeb y p o ​‐ s zu k ać p rzy ​c i​s k u wzy wa​j ą​c e​g o p ie​l ę​g n iar​k ę. – Pan i No ​e l​l e? Sta​ł a n ad n ią ś licz​n a le​k ar​k a o k ró t​k ich k as z​t a​n o ​wy ch wło ​s ach i p iw​n y ch

o czach . M ia​ł a k i​t el, s te​t o ​s k o p n a s zy i i ś wie​c i​ł a jej la​t ar​k ą p o o czach . No ​e l​l e s k rzy wi​ł a s ię, n ie p o ​t ra​f iąc p o ​ws trzy mać k o ​l ej​n e​g o jęk u . Le​k ar​k a wy ​p ro ​s to ​wa​ł a s ię. – J ak s ię p an i czu je? Za​l i​c zy ła p an i d o ​t k li​wy u p a​d ek . – Un io ​s ła ra​m ię No ​e l​l e i zmie​r zy ła p u ls . – Bo li mn ie g ło ​wa – zd o ​ł a​ł a wy ​k rztu s ić. Sp o j​r za​ł a n a le​k ar​k ę i s er​c e lek ​k o jej p o d ​s k o ​c zy ło . M ęż​c zy zn a s tał za n ią z za​ł o ​ż o ​n y mi rę​k o ​m a, p o d ru g iej s tro ​n ie p o ​k o ​j u , a wy ​r az jeg o twa​r zy b y ł n ie​m al b ez​wzg lęd ​n y . M o że ten Eli p o p ro ​s tu ch ciał wie​d zieć, czy ws zy s t​k o z n ią w p o ​r ząd ​k u . – Dzię​k u ję – p o ​wie​d zia​ł a d o n ie​g o ci​c h o . – Nie je​s tem p ew​n a, jak tu tra​f i​ł am, ale p rzy ​p u s z​c zam, że ma p an z ty m co ś ws p ó l​n e​g o . Otwo ​r zy ł u s ta, co wy ​g lą​d a​ł o , jak ​b y o g ar​n ę​ł a g o p a​n i​k a. – Och , n ie, s ą​d zę, że k to ś in n y cię zn a​l azł. Za​d zwo ​n i​l i d o mn ie. By łem n a je​z io ​‐ rze. – Po d ​s zed ł b li​ż ej i zła​p ał ją p rzez k o c za k o s t​k ę. – Pa​m ię​t as z? M ó ​wi​ł em ci ran o , że wró ​c ę d o d o mu p ó ź​n o . Le​k ar​k a za​ł o ​ż y ła No ​e l​l e man ​k iet d o p o ​m ia​r u ci​ś n ie​n ia i za​c zę​ł a n a​p eł​n iać g o p o ​wie​t rzem. No ​e l​l e wy ​s u n ę​ł a s to ​p ę ze zb y t p o ​u fa​ł e​g o u ś ci​s k u . Eli n a​c h mu ​r zy ł s ię. J e​z io ​r o . M o że p ra​c o ​wał d la jej o jca? Czy n ie ro ​b ił p rzy ​p ad ​k iem d o ​b u ​d ó w​k i d o d o m​k u w Bra​i n erd ? Ty l​k o d la​c ze​g o … – Ci​ś n ie​n ie jes t tro ​c h ę p o d ​wy ż​s zo ​n e, ale n a​l e​ż a​ł o s ię teg o s p o ​d zie​wać. Le​k ar​k a zd ję​ł a man ​k iet. – Gd zie s ą mo i ro ​d zi​c e? M o że… Trze​b a d o n ich za​d zwo ​n ić? M ęż​c zy zn a g a​p ił s ię n a n ią b ez ru ch u , ty l​k o s zczę​k a lek ​k o mu za​d rża​ł a. Le​k ar​k a wy ​c ią​g a​ł a ter​m o ​m etr, wy ​s u wa​j ąc g o z p la​s ti​k o ​wej o s ło n ​k i. Do ​t k n ę​ł a n im u s t No ​e l​l e. – Pan i No ​e l​l e, wie p an i, g d zie p an i jes t? – s p y ta​ł a. – Oczy wi​ś cie. J e​s tem w s zp i​t a​l u . – Otwo ​r zy ła u s ta i p rzy ​c i​s n ę​ł a ter​m o ​m etr ję​‐ zy k iem. Wró ​c i​ł a wzro ​k iem d o męż​c zy zn y . Tak , mu s i p ra​c o ​wać d la jej o jca. M iał s il​n e d ło ​n ie jak s to ​l arz i b y ł k rzep ​k i, wy ​g lą​d ał n a ta​k ie​g o , co to wie, jak s o ​b ie p o ​r a​d zić. Ter​m o ​m etr za​c zął p i​k ać, le​k ar​k a wy ​j ę​ł a g o z u s t No ​e l​l e. – M ie​ś ci s ię w n o r​m ie. – Wy ​r zu ci​ł a p la​s ti​k o ​we o p a​k o ​wa​n ie. – Wie p an i, jak p an i tu tra​f i​ł a? – J a… wra​c a​ł am d o d o mu z za​j ęć. Pa​d ał ś n ieg . Czy p o ​t rą​c ił mn ie s a​m o ​c h ó d ? – O mó j… – M ęż​c zy zn a s to ​j ą​c y d o ​t ąd w n o ​g ach łó ż​k a za​c zął s ię co ​f ać, p o ​k a​‐ zu jąc n a n ią p al​c em, jak ​b y ją o co ś o s k ar​ż ał. – Nie, n ie… Le​k ar​k a zwró ​c i​ł a s ię d o n ie​g o . – Sze​r y fie, p ro ​s zę za​c h o ​wać s p o ​k ó j. To cza​s a​m i s ię zd a​r za. Pro ​s zę d ać n am ch wi​‐ lę. Sze​r y fie? Czy ż​b y b y ła o co ś o s k ar​ż o ​n a? Ta my ś l za​s ia​ł a w n iej s trach . – Ch cę, żeb y wy ​s zed ł – o ś wiad ​c zy ła le​k ar​c e. – Pro ​s zę. Niech s tąd wy j​d zie. – Pro ​s zę p o ​s łu ch ać. Prze​wró ​c i​ł a s ię p an i p rzed k a​wiar​n ią, w d ro ​d ze d o d o mu .

J es t p an i w Du ​l u th . Czy n a​p raw​d ę n ie ro z​p o ​z n a​j e p an i męż​c zy zn y , k tó ​r y s to i za mn ą? No ​e l​l e s p o j​r za​ł a n a n ie​g o n ie​c h ęt​n ie. Wy ​d a​wał s ię ws łu ch i​wać w k aż​d e s ło ​wo le​‐ k ar​k i. – On … wy ​g lą​d a tro ​c h ę zn a​j o ​m o . Ale n ie, p rzy ​k ro mi. A p o ​win ​n am? Le​k ar​k a p rze​s u n ę​ł a d ło ​n ią p o ręce No ​e l​l e. – Ten męż​c zy zn a to p an i mąż. Ws zy s t​k o w n iej za​m ar​ł o . Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o . Sp o ​s ó b , w jak i n a n ią p a​t rzy ł, tę​‐ s k ​n o ​t a, k tó ​r a n a​g le p o ​j a​wi​ł a s ię n a jeg o twa​r zy , jak ​b y cze​k ał, aż o n a ws zy s t​k o p o ​‐ twier​d zi. Co to za czło ​wiek ? J ak i n u mer p ró ​b o ​wał jej wy ​k rę​c ić? – Prze​p ra​s zam, ale o n k ła​m ie, p an i d o k ​t o r. Nie je​s tem p ew​n a d la​c ze​g o , ale to n ie​‐ d o ​r zecz​n e. Nie je​s tem mę​ż at​k ą i n ie mam p o ​j ę​c ia, k im jes t ten męż​c zy zn a. – Pan i Hu ​e ​s to n … – Pro ​s zę mn ie tak n ie n a​z y wać! – Bó l p rze​s zy ł jej g ło ​wę. Sk rzy wi​ł a s ię i jęk ​n ę​ł a. Le​k ar​k a s p o j​r za​ł a g d zieś p o ​n ad jej g ło ​wą, a p o ​t em wró ​c i​ł a wzro ​k iem d o No ​e l​l e. – Ok ej, p ro ​s zę s ię u s p o ​k o ​i ć. Ws zy s t​k o b ę​d zie d o ​b rze. No ​e l​l e za​k ry ła o czy d ło ​n ią. – Pro ​s zę p o ​s łu ch ać, mo że to o n jes t p o ​s zk o ​d o ​wa​n y . Po ​m y lił mn ie z k imś in ​‐ n y m. Po p ro ​s tu … p ro ​s zę za​d zwo ​n ić p o mo ​i ch ro ​d zi​c ó w. Przy ​j a​d ą i za​b io ​r ą mn ie. M ęż​c zy zn a i le​k ar​k a s ta​l i b ez ru ch u . Ty ​k a​n ie ze​g a​r a, k tó ​r y wi​s iał n a​p rze​c iw​k o łó ż​k a, s p ra​wi​ł o , że No ​e l​l e o d ​s ło ​n i​ł a o czy . Le​k ar​k a p rzy ​g lą​d a​ł a s ię jej z min ą, k tó ​r a lek ​k o ją p rze​r a​ż a​ł a. M ęż​c zy zn a p rze​m ó ​wił. – No ​e l​l e, two i ro ​d zi​c e, o n i… – Eli, p o ​r o z​m a​wiaj​m y . – Le​k ar​k a p o ​k le​p a​ł a No ​e l​l e p o ra​m ie​n iu . – Za​r az wra​c a​‐ my . Pro ​s zę s p ró ​b o ​wać o d ​p o ​c ząć. No ​e l​l e p a​t rzy ła, jak o d ​c h o ​d zą, p o czy m za​m k n ę​ł a o czy . Och , p o ​t rze​b o ​wa​ł a as p i​‐ ry n y . Im s zy b ​c iej za​d zwo ​n ią p o ro ​d zi​c ó w i zn aj​d zie s ię w s wo ​i m łó ż​k u , ty m le​p iej. Ran o mia​ł a za​j ę​c ia.

*** – Ky le, to ja, Emma. Emma Nel​s o n . Emma Nel​s o n . Ky le g a​p ił s ię n a n ią. Po ​c a​ł u n ek , k tó ​r y wła​ś n ie zło ​ż y ła n a jeg o u s tach , za​d zwo ​‐ n ił mu w g ło ​wie i u ru ch o ​m ił co ś zn a​j o ​m e​g o , co n ie d a​wa​ł o mu s p o ​k o ​j u , k ie​d y o b ​s er​‐ wo ​wał ją n a s ce​n ie. Nic d ziw​n e​g o , że wy ​g lą​d a​ł a ma​ł o ​m ia​s tecz​k o ​wo – n ie mia​ł a p ier​‐ cin ​g u , a ciem​n e wło ​s y za​c ze​s a​ł a d o ty łu w n ie​d b a​ł y k o ń ​s k i o g o n . Oczy wi​ś cie, że za

g i​t a​r ą b a​s o ​wą, k tó ​r a p ra​wie ją za​s ła​n ia​ł a, s ta​ł a Emma. Po ​wi​n ien d o ​s trzec ła​t wo ś ć, z jak ą ra​d zi​ł a s o ​b ie ze s k o m​p li​k o ​wa​n y mi rif​f a​m i. Kie​d y s p o j​r za​ł a n a n ie​g o wiel​k i​m i n ie​b ie​s k i​m i o cza​m i, n ie p o ​t rze​b o ​wał d al​‐ s zy ch wy ​j a​ś n ień . – Emma Nel​s o n , p rzy ​j a​c ió ł​k a Kel​s ey . Śp ie​wa​ł y ś my ra​z em w Blu e M o n ​k ey s . Te​r az ją s o ​b ie p rzy ​p o ​m n iał: ch u ​d ą d ziew​c zy n ę z b rą​z o ​wy mi war​k o ​c zy k a​m i i w far​b o ​wa​n ej k o ​s zu l​c e w h i​p i​s o w​s k im s ty lu . Emma s ie​d zia​ł a w p o ​k o ​j u jeg o s io ​s try i ćwi​c zy ła p rzej​ś cia mię​d zy ak o r​d a​m i. Có r​k a Nel​s o ​n ó w. Ku jeg o za​s k o ​c ze​n iu , u ś wia​‐ d o ​m ie​n ie s o ​b ie teg o fak ​t u b o ​l a​ł o b ar​d ziej, n iż mó g ł s ię s p o ​d zie​wać. Pan ​n a Emma Nel​s o n d o ​r o ​b i​ł a s ię k il​k u k rą​g ło ​ś ci, a wn o ​s ząc p o p o ​c a​ł u n ​k u , ja​‐ k im g o o b ​d a​r zy ła, mia​ł a w s o ​b ie wię​c ej n iż tro ​c h ę wiel​k o ​m iej​s k ie​g o d u ​c h a. Oj, ch ło p ​c ze. – J a​s n e. Hej, Emma. Wy ​s zcze​r zy ła zęb y w u ś mie​c h u , a o n p rze​n ió s ł s ię w cza​s y li​c eu m, k ie​d y p rze​‐ ch o ​d ził p rzez s to ​ł ó w​k ę d o s to ​l i​k a mię​ś n ia​k ó w, a ze s to ​l i​k a Kel​s ey , p rzy k tó ​r y m s ie​‐ d zia​ł y p ierw​s zo ​k la​s is t​k i, ema​n o ​wa​ł o d ziw​n e mil​c ze​n ie. Nie za​s łu g i​wał n a ich p o ​d ziw. Te​r az to ws p o ​m n ie​n ie wzb u ​d zi​ł o w n im d ziw​n e, n ie​o k re​ś lo ​n e u czu cie. Za​l e​c a​ł y s ię d o n ie​g o , a jemu s ię to p o ​d o ​b a​ł o . – Co ty tu taj ro ​b is z? – Trzę​s ła s ię jes z​c ze p o d wra​ż e​n iem u ciecz​k i. – M ó j k u m​p el lu b i ten ze​s p ó ł. – Nie ws p o ​m n iał o ty m, że 4 0 0 Bar ra​c zej n ie n a​l e​‐ żał d o miejs c, w k tó ​r y ch o n s am miał​b y o ch o ​t ę s p ę​d zać czwart​k o ​wy wie​c zó r. Wo ​l ał​‐ b y za​g rać w b i​l ard w Lu c​k y O’To ​o les , ale to k u m​p le wy ​b ra​l i lo ​k al n a jeg o p rzy ​j ę​c ie p o ​ż e​g n al​n e, n o i n ie o n miał b y ć teg o wie​c zo ​r u k ie​r o w​c ą. Ch o ć ra​c zej ju ż n im zo ​s tał, zwa​ż y w​s zy n a to , że p ił co lę, a o n i h e​i n e​k e​n y . Ky le zn ó w p rzy ​c i​s n ął ch u ​s ​t ecz​k ę d o jej za​k rwa​wio ​n e​g o czo ​ł a. Sk rzy wi​ł a s ię. – Przy ​k ro mi z p o ​wo ​d u b ó j​k i. Ten k o ​l eś mu ​s iał b y ć p i​j a​n y . – Zd e​c y d o ​wa​n ie wy ​g lą​d ał n a ta​k ie​g o , co p a​k u je s ię w ta​r a​p a​t y , ale ja ch cia​ł em ty l​k o s k o ​r zy s tać z to ​a ​l e​t y n a za​p le​c zu . Nie cier​p ię b ó ​j ek w b a​r ach . – Na​wet w za​t ło ​‐ czo ​n y m lo ​k a​l u jeg o in ​s ty n k t eg ​z e​k wo ​wa​n ia p ra​wa u ak ​t y w​n iał s ię w o b ​l i​c zu k ło ​p o ​‐ tó w. Naj​b ar​d ziej ze ws zy s t​k ie​g o Ky le n ie p o ​t ra​f ił zn ieś ć tam​t e​g o wi​d o ​k u Emmy k u ca​j ą​c ej n a p o d ​ł o ​d ze, p rzy ​c i​s k a​j ą​c ej g i​t a​r ę d o p ier​s i. Po ​wo ​d em teg o , że zd e​c y d o ​wał s ię ją p o d ​n ieś ć i za​p ro ​wa​d zić w b ez​p iecz​n e miej​s ce, b y ło jej za​k rwa​wio ​n e czo ​ł o . Zd jął ch u ​s ​t ecz​k ę z ran y . – M y ś lę, że trze​b a b ę​d zie za​ł o ​ż y ć k il​k a s zwó w. – Nie​n a​wi​d zę s zp i​t a​l i. Po ​s łał jej s mu t​n y u ś miech . – A k to lu b i? Za​wio ​z ę cię. Go ​d zi​n ę p ó ź​n iej le​ż a​ł a n a s to ​l e o d ​d zia​ł u ra​t u n ​k o ​we​g o Hen ​n e​p in Co ​u n ​t y M e​d i​‐ cal Cen ​t er. An i tro ​c h ę s ię n ie s k rzy wi​ł a, k ie​d y le​k arz za​k ła​d ał jej czwar​t y s zew, tu ż p o d li​n ią wło ​s ó w. – Wies z, mo ​ż es z ś ci​s n ąć mn ie za ręk ę, je​ś li b o li – p o ​wie​d ział Ky le, n ie b ę​d ąc p ew​n y m, d la​c ze​g o to za​p ro ​p o ​n o ​wał. Ale an i razu s ię n ie p o ​s k ar​ż y ła; n aj​wy raź​n iej

b y ła s il​n iej​s za, n iż s ię wy ​d a​wa​ł o . – Na​p raw​d ę n ic n ie czu ję – o d ​p o ​wie​d zia​ł a, wp a​t ru jąc s ię w n ie​g o ś licz​n y mi o cza​m i, in ​t en ​s y w​n ie n ie​b ie​s k i​m i, o zło ​t o ​b rą​z o ​wy ch p lam​k ach . Dziw​n e, że n ie za​u wa​‐ ży ł teg o k ie​d y ś , lata wcze​ś n iej. Ale p rze​c ież za​t ra​c ił s ię w b y ciu u czn iem o s tat​n iej k la​s y , mar​t wił s ię s ty p en ​d iu m s p o r​t o ​wy m, n o i ty m, czy Amy Wil​k es p ó j​d zie z n im n a b al ma​t u ral​n y . Taa, ży cio ​we p rio ​r y te​t y . – M y ś li p an , że zo ​s ta​n ie o k ro p ​n a b li​z n a? – Emma s p o j​r za​ł a n a le​k a​r za. – Nie, je​ś li p rze​s ta​n ie p an i mó ​wić. To p o ​wo ​d u ​j e ru ch mię​ś n i ca​ł ej twa​r zy – o d ​‐ p arł. – Pra​wie k o ​n iec. Pro ​s zę tak zo ​s tać. Wes ​t ch n ę​ł a, a Ky le i tak ś ci​s n ął jej d ło ń – z ja​k ie​g o ś p o ​wo ​d u p o ​c zu ł tak ą p o ​‐ trze​b ę. Świa​t ła w o d ​d zie​l o ​n ej za​s ło ​n a​m i p rzes trzen i n ad a​wa​ł y jej s k ó ​r ze b la​d y o d ​‐ cień , wciąż jed ​n ak mia​ł a p ięk ​n e ciem​n o ​b rą​z o ​we wło ​s y , k tó ​r e wy ​s u n ę​ł y s ię te​r az z k o ń ​s k ie​g o o g o ​n a i te​r az p eł​n i​ł y fu n k ​c ję p o ​d u s z​k i n a s to ​l e o p e​r a​c y j​n y m. W zg ię​‐ ciach d ło ​n i zg ro ​m a​d zi​ł a jej s ię k rew, mimo że Ky le p ró ​b o ​wał ją zmy ć, a n a jeg o k u rt​‐ ce wid ​n iał p o ​c iem​n ia​ł y o d ​c is k ręk i. Gd y to zo ​b a​c zy ł, p o ​c zu ł s ię n a​g le jak s tar​s zy b rat i miał o ch o ​t ę ją u d u ​s ić. – Po co w o g ó ​l e g ras z w 4 0 0 Bar? – M u ​s zę ch o ​d zić tam, g d zie s ą k o n ​c er​t y . – Pro ​s zę p rze​s tać mó ​wić – n a​k a​z ał le​k arz, za​wią​z u jąc p ią​t y s zew. – Ale g d zieś mu ​s zą b y ć lep ​s ze wy ​s tę​p y . Co z p rzy ​j ę​c ia​m i i we​s e​l a​m i? To miej​s ce aż p ro ​s i​ł o s ię o b u r​d ę. – Tak , d zię​k i to ​b ie. – Ob ​wi​n ias z mn ie o b ó j​k ę? Zn as z ch o ​c iaż teg o k o ​l e​s ia, k tó ​r y s ię n a cie​b ie g a​‐ p ił? – Teg o g ro ​u p ie? Le​d ​wo co , ale to n ie n o ​wo ś ć… Au ! – Pro ​s zę s ię n ie ru s zać – wtrą​c ił zn ó w le​k arz, k tó ​r y b y ł n aj​wy raź​n iej n a s k ra​j u cier​p li​wo ​ś ci. – M ó ​wię ty l​k o , że mo ​g ła​b y ś za​c ząć o s tro ż​n iej d o ​b ie​r ać s o ​b ie miej​s có w​k i. – Ch cę n a​g rać wła​s n ą p ły tę. Czas w s tu d iu k o s z​t u je – p o ​wie​d zia​ł a k ą​t em u s t. – I d ziew​c zy n y też mu ​s zą jeś ć. – Za​k ła​d am, że d o teg o wciąż p o ​t rzeb ​n e s ą s ie​k a​c ze. – Ha, h a, h a – o d ​p ar​ł a, p o ​k a​z u jąc p er​ł o ​we zęb y . Nie mó g ł s ię p o ​ws trzy mać i o d ​wza​j em​n ił u ś miech . Tak , z p ew​n o ​ś cią b y ła u ro ​c za. I ch u ​d a – n a​s zy j​n ik z k rzy ży k iem zwi​s ał n ad jej s ter​c zą​c y m o b o j​c zy k iem. Wi​d ział n a​wet że​b ra o d ​z n a​c za​j ą​c e s ię p o d cia​s n ą czar​n ą k o ​s zu l​k ą. Ko ​s zu l​k ą Kel​s ey . Te​r az ją ro z​p o ​z n ał. Prze​s tał s ię u ś mie​c h ać i o d ​wró ​c ił wzro k . Nie​n a​wi​d ził o d ​d zia​ł ó w ra​t u n ​k o ​wy ch . Nie zn o ​s ił ja​ł o ​wy ch za​p a​c h ó w ś ro d ​k ó w o d ​k a​ż a​j ą​c y ch , s zu mu g ło ​s ó w w in ​t er​k o ​m ach , at​m o s ​f e​r y za​g ła​d y – i fru s tra​c ji, k tó ​r a u n o ​s i​ł a s ię w p o ​wie​t rzu . – Go ​t o ​we – o ś wiad ​c zy ł le​k arz. Od ło ​ż y ł s zczy p ​c e n a tac​k ę z p rzy ​b o ​r a​m i d o s zy cia i s ię​g n ął p o b an ​d aż. Od ​p a​k o ​wał g o , n a​ł o ​ż y ł n a ran ę, p o czy m zwró ​c ił s ię d o Ky le’a. – M o że mieć za​wro ​t y g ło ​wy , p ro ​s zę wy ​p a​t ry wać o zn ak ws trzą​ś n ie​n ia mó ​z g u .

J e​ż e​l i b ę​d zie mia​ł a p ro ​b le​m y z o d ​d y ch a​n iem, za​b u ​r ze​n ia wi​d ze​n ia lu b mo wy , je​ś li p o ​j a​wią s ię wy ​m io ​t y , alb o je​ś li b ę​d zie s zcze​g ó l​n ie n ie​z d ar​n a… – Le​p iej o d razu za​t rzy maj​c ie ją w s zp i​t a​l u . – Bar​d zo za​b aw​n e, Hu ​e ​s to n . – Emma u s ia​d ła, ch wy ci​ł a s ię k ra​wę​d zi s to ​ł u o p e​r a​‐ cy j​n e​g o i o two ​r zy ła s ze​r o ​k o o czy . – Wi​d zi p an ? A n ie mó ​wi​ł em, d o k ​t o ​r ze? Uś miech ​n ął s ię d o n ich n ie​c o ła​g o d ​n iej. – Pro ​s zę p o p ro ​s tu za​b rać ją d o d o mu i trzy mać z d a​l e​k a o d b a​r o ​wy ch b ó ​j ek . – Ofi​c jal​n ie g ra​ł am w ze​s p o ​l e. Le​k arz s ię​g n ął p o tecz​k ę. – Ws zy s cy tak mó ​wią. – Pu ​ś cił d o Ky le’a o k o . – J e​d zie​m y d o d o mu , Bo n o . Po d ​s zed ł, żeb y o b ​j ąć ją w ta​l ii, ale p rzy ​c i​s n ę​ł a d ło ń d o jeg o p ier​s i i wy ​p ro ​s to ​‐ wa​ł a s ię s ama. – Wiem, że tam w 4 0 0 Bar wy ​g lą​d a​ł am n ie​win ​n ie, ale ra​d zę s o ​b ie s ama ju ż o d k il​‐ k u lat. Po ​t ra​f ię s a​m o ​d ziel​n ie wró ​c ić d o d o mu . – Z p ew​n o ​ś cią, jed ​n ak n ie b y ł​b y m zb y t d o ​b ry m g li​n ia​r zem, g d y b y m p o p ro ​s tu p o ​z wo ​l ił ci wy jś ć s tąd z p o ​d ej​r ze​n iem ws trzą​ś n ie​n ia mó ​z g u . – J e​s teś g li​n ą? W jej g ło ​s ie b y ło co ś u s zczy p li​we​g o . – Tak – o d ​p arł p o ​wo ​l i. Sk ąd to wes ​t ch n ie​n ie, b ó l ro z​c za​r o ​wa​n ia? – Za​l e​t ą g li​n ia​‐ rzy jes t to , że wie​m y , g d zie zn a​l eźć n aj​l ep ​s ze n a​l e​ś n i​k i w mie​ś cie. Zn am cu ​d o w​n y ca​‐ ło ​d o ​b o ​wy lo ​k al. M o że wrzu ci​m y co ś n a ru s zt? – Pro s zę! Nie p o ​t ra​f ił o k re​ś lić d la​c ze​‐ g o , ale p rze​b y wa​n ie z n ią p rzy ​wo ​d zi​ł o mu n a my ś l d aw​n ą at​m o s ​f e​r ę d o mu ro ​d zin ​n e​‐ g o . A mo że n a​d zie​j ę. Wzię​ł a g łę​b o ​k i o d ​d ech . – W p o ​r ząd ​k u . J e​s tem tro ​c h ę g ło d ​n a. Uś miech ​n ął s ię i n aj​wy raź​n iej k ry ł s ię w ty m u ś mie​c h u cień zwy cię​s twa, b o p o ​‐ k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Kel​s ey za​ws ze mó ​wi​ł a, że je​s teś n a​d o ​p ie​k u ń ​c zy . Szlag . – Nie mó w​m y o Kel​s ey , d o ​b rze? – Zg o ​d a. Po d ​s u n ął jej ra​m ię. – Złap s ię, p ro ​s zę. Nie ch cę, że​b y ś p rze​wró ​c i​ł a s ię n a p ar​k in ​g u . Ulży ło mu , k ie​d y ch wy ci​ł a g o p o d ręk ę i wy ​s zli n a ze​wn ątrz. By ła n o c. Z n ie​b a za​c zę​ł y s p a​d ać ma​l eń ​k ie p łat​k i ś n ie​g u ; o s ia​d a​ł y n a rzę​s ach i n o ​s ach . Emma o d ​c h y li​‐ ła g ło ​wę i wy ​c ią​g n ę​ł a ję​z y k , żeb y k tó ​r y ś zła​p ać. – Nie s ma​k u je jak ś n ieg w Deep Ha​v en – s twier​d ził Ky le, zła​p aw​s zy p ła​t ek . Nie o d ​p o ​wie​d zia​ł a. Otwo ​r zy ł d rzwi s a​m o ​c h o ​d u . Kie​d y ws ie​d li, włą​c zy ł o g rze​wa​‐ n ie. – J ak d łu ​g o mies z​k as z w Ci​t ies ? Sch o ​wa​ł a d ło ​n ie w rę​k a​wach k u rt​k i, trzę​s ąc s ię z zim​n a.

– Dwa lata. Za​c zę​ł am n a s tu d iach , ale rzu ci​ł am je p o d ru g im s e​m e​s trze. M u ​z y k a zaj​m o ​wa​ł a mi zb y t d u żo cza​s u , że​b y m mo ​g ła ch o ​d zić n a za​j ę​c ia. Po za ty m n ie czu łam teg o . – A co czu jes z? Py ta​n ie wy ​wo ​ł a​ł o w n iej ch y b a ja​k ąś p u s t​k ę, więc p o p ro ​s tu p a​t rzy ła n a n ie​g o . – Wciąż s ię n ad ty m za​s ta​n a​wiam. – Ro ​z u ​m iem. M u ​s ia​ł y mi​n ąć d wa lata co l​l e​g e’u , za​n im zo ​r ien ​t o ​wa​ł em s ię, że ch cę zo ​s tać g li​n ia​r zem. Wła​ś n ie je​s tem p o p ierw​s zy m ro k u w St. Pau l Po ​l i​c e De​p art​‐ men t. – M ó j tata b y ł g li​n ia​r zem – p o ​wie​d zia​ł a mięk ​k o . Nie s p o j​r zał n a n ią. – Wiem. Za​t rzy ma​l i s ię. Świa​t ła w re​s tau ​r a​c ji ża​r zy ły s ię n ę​c ą​c o . Wy ​s iad ł i o k rą​ż y ł s a​m o ​c h ó d , żeb y p o d ​s u n ąć jej ra​m ię, k ie​d y wy ​s ia​d a​ł a. Ko ​l ej​n y u p a​d ek to o s tat​n ie, n a co mia​ł a o ch o ​t ę. Emma trzy ma​ł a s ię g o , s ta​wia​j ąc s to ​p y n a d y ​wa​n ie. Lo ​k al p ach ​n iał s y ​r o ​p em, d o ​‐ p ie​r o co u p ie​c zo ​n y m ch le​b em i n o c​n y mi ro z​m o ​wa​m i. Zn a​l eź​l i s to ​l ik n a ty ​ł ach , a k o ​‐ b ie​t a w wie​k u mat​k i Ky le’a p o ​d a​ł a im men u . Emma n aj​wy raź​n iej n ie mia​ł a n ic w u s tach o d p o ​c ząt​k u teg o ro k u . Za​m ó ​wi​ł a p rzy ​s mak d rwa​l a: p o ​c h ło ​n ę​ł a n a​l e​ś n i​k i co d o jed ​n e​g o , za​t a​p ia​j ąc je w s y ​r o ​p ie, p o czy m ro z​s ma​r o ​wa​ł a k e​c zu p p o p lac​k ach ziem​n ia​c za​n y ch i za​b ra​ł a s ię d o je​d ze​n ia z n o ​wy m za​p a​ł em. Ob ​s er​wo ​wał ją, d e​l ek ​t u jąc s ię k awą i to ​s ta​m i fran ​c u ​s k i​m i. Pa​ł a​ł a en ​t u zja​z mem, ema​n o ​wa​ł o z n iej ży cie. Przy ​p o ​m i​n ał mu s ię wciąż tam​t en p o ​c a​ł u n ek , jeg o p ew​n o ś ć, s p o ​s ó b , w jak i p a​d ła mu w ra​m io ​n a. – Ch cę zn ó w s ię z to b ą zo ​b a​c zy ć – p o ​wie​d ział, za​n im p o ​m y ś lał. Ale d la​c ze​g ó ż​b y n ie? W p rze​b y wa​n iu z n ią b y ło co ś ła​t we​g o , s łu s z​n e​g o . Zn a​j o ​m e​g o . Sk o ń ​c zy ła jeś ć b e​k o n , k tó ​r y trzy ma​ł a w d wó ch p al​c ach , i o d ​c h y li​ł a s ię n a s ie​‐ d ze​n iu . – Tro ​c h ę cza​s u mi​n ę​ł o , za​n im mn ie za​u wa​ż y łeś , Ky le’u Hu ​e ​s to ​n ie. Za​j ę​ł o ci to ty l​k o s ześ ć lat. M u ​s iał b y ć ś le​p y . – Prze​p ra​s zam. Nie zwra​c a​ł em więk ​s zej u wa​g i n a k o ​l e​ż an ​k i mo ​j ej s io ​s try . – O, d o ​m y ś lam s ię, że tru d ​n o b y ło d o ​s trzec co ś p o za tłu mem ch e​e r​l e​a d e​r ek . Na p rzy ​k ład d ziew​c zy n ę z ze​s p o ​ł u , k tó ​r a g ra​ł a n a fle​c ie g d zieś d a​l e​k o n a try b u ​n ach . – Uwiel​b iam flet. – Pew​n ie, że tak . – Wy ​t ar​ł a u s ta i wes ​t ch n ę​ł a. – Na​p ch a​ł am s ię. Dzię​k u ję. – Uś miech ​n ę​ł a s ię lek ​k o , a o czy jej za​b ły s ły . – Ob ie​c aj, że zn ó w mn ie n a​k ar​m is z, a zg o ​d zę s ię n a ran d ​k ę. Przy p ła​c e​n iu ra​c h u n ​k u s er​c e s ta​n ę​ł o mu w g ar​d le. Wy ​s zli n a ze​wn ątrz. – M y ś lę, że n ie mam ws trzą​ś n ie​n ia mó ​z g u . M o ​ż es z p o d ​r zu cić mn ie d o mo ​j e​g o s a​m o ​c h o ​d u .

– Halo , je​s tem s tró ​ż em p ra​wa. Nie mo g ę n ie p rze​s trze​g ać za​l e​c eń le​k a​r za. Za​b io ​r ę cię d o d o mu , a s a​m o ​c h ó d weź​m ie​m y ran o . M in a tro ​c h ę jej zrze​d ła. – M am n a​d zie​j ę, że n ie my ś lis z, że… – No ​c u ​j ę u k u m​p la, Emmo . – J a​s n e. Do ​b rze. – Wy ​j ę​ł a rę​k a​wicz​k i, żeb y n a​ł a​p ać wię​c ej p łat​k ó w ś n ie​g u . Nie mó g ł s ię p o ​ws trzy mać. – Wies z, k ie​d y mn ie p o ​c a​ł o ​wa​ł aś , b y łem n ie​p rzy g o ​t o ​wa​n y . J a… M o g ę cię p o ​c a​‐ ło ​wać, Emmo ? W tej ch wi​l i? Od ​wró ​c i​ł a s ię, a p ła​t ek ś n ie​g u wy ​l ą​d o ​wał jej n a n o ​s ie. – Pierw​s zy raz b y ł tro ​c h ę… jed ​n o ​s tro n ​n y . – Wła​ś n ie. Ro ​b ię to le​p iej. – Ujął ją za s zy ję i zn i​ż y ł s wo ​j e u s ta d o jej warg , wciąż s ło d ​k ich o d s y ​r o ​p u . Uca​ł o ​wał ten ś wie​ż y u ś miech , s ma​k u jąc jej p o ​g o d ​n e​g o d u ​c h a, k tó ​r y m s p ra​wi​ł a, że n a​g le p o ​c zu ł s ię s il​n y i p e​ł en n a​d ziei n a p rzy ​s zło ś ć. Wp lo ​t ła d ło ​n ie w rę​k a​wicz​k ach w k la​p y jeg o k u rt​k i i p rzy ​c ią​g n ę​ł a g o d o s ie​b ie. Oto ​c zy ł ra​m io ​n a​m i jej d ro b ​n e ciał​k o i p o ​g łę​b ił p o ​c a​ł u n ek . O tak , te​r az b y ło le​p iej. A je​ś li Emma b y ła d ziew​c zy n ą, n a k tó ​r ą cze​k ał? Pew​n ie, p rzez o s tat​n ie p ięć lat s p o ​t y k ał s ię z k o ​b ie​t a​m i, ale n aj​wy raź​n iej to k o ​b ie​t y p o ​c h o ​d zą​c e z jeg o u k o ​c h a​n e​g o mia​s tecz​k a p o d ​b i​j a​ł y jeg o s er​c e. To mia​ł o s en s . W Deep Ha​v en b y ło ws zy s t​k o , cze​g o p ra​g n ął – ro ​d zi​n a, d o m. To , co mie​l i jeg o ro ​d zi​c e. Alb o ra​c zej to , co mie​l i k ie​d y ś . Ła​g o d ​n ie za​k o ń ​c zy ł p o ​c a​ł u n ek i o d ​s u n ął s ię, b y p o ​s łać Em​m ie u ś miech , d e​l i​‐ k at​n ie d o ​t k n ąć czo ​ł em jej czo ​ł a. – Więc k ie​d y zn ó w mo g ę cię zo ​b a​c zy ć? – J u tro o d zie​wią​t ej – o d ​p o ​wie​d zia​ł a, d rżąc lek ​k o , z u ś mie​c h em w o czach . – Ty m ra​z em ja p o ​p ro ​wa​d zę. – Świet​n ie. – Od ​s u n ął ją o d s ie​b ie i s ch o ​wał jej d ło ​n ie w s wo ​i ch . J ak n a tak p ro ​‐ fe​s jo ​n al​n e​g o mu ​z y k a mia​ł a ma​l eń ​k ie ręce. – Co ty n a to , że​b y ś p rzy ​j e​c h a​ł a d o mn ie w o d ​wie​d zi​n y ? M in a jej zrze​d ła. – Do ​k ąd ? – Do Deep Ha​v en , rzecz ja​s n a. – M ies z​k as z w Deep Ha​v en ? – Un io ​s ła d ło ​n ie. – M y ś la​ł am, że tu taj. – M ies z​k a​ł em, ale n ie… Za​ws ze ch cia​ł em wró ​c ić i p arę ty ​g o d ​n i temu p o d ​ł a​p a​‐ łem tam p ra​c ę, k u p i​ł em n a​wet d o m. Przy ​j e​c h a​ł em, żeb y za​b rać o s tat​n ie rze​c zy z mies z​k a​n ia k u m​p la. Uwo l​n i​ł a s ię z jeg o u ś ci​s k u i k ie​d y te​r az n a n ie​g o p a​t rzy ła, co ś s k rę​c a​ł o s ię w n im o s trze​g aw​c zo – b y ło to u czu cie, k tó ​r e​g o d o ​ś wiad ​c zał, g d y p o ​d ej​r za​n y za​m ie​r zał u ciec alb o , co g o r​s za, wy ​m ie​r zy ć cio s . – Przy ​k ro mi, Ky le. Ale n ie​n a​wi​d zę Deep Ha​v en i ws zy s t​k ie​g o , co z n im zwią​z a​‐ n e. J es t jak p o ​n u re wię​z ie​n ie i p ó k i ży ję, n ig ​d y , p rze​n ig ​d y n ie wró ​c ę d o teg o o k ro p ​‐ n e​g o miej​s ca, ja​k im jes t Deep Ha​v en .

*** J ak to mo ż​l i​we, że n ie p a​m ię​t a​ł a męż​c zy zn y , k tó ​r y o d d wu d zie​s tu p ię​c iu lat b y ł jej mę​ż em? Eli o k rą​ż y ł An n e, k ie​d y wy ​c h o ​d zi​l i z o d ​d zia​ł u in ​t en ​s y w​n ej te​r a​p ii, n ie​m al p rzy ​‐ p ie​r a​j ąc ją d o ś cia​n y . Po d ​n io ​s ła ręce. – Us p o ​k ó j s ię. Amn e​z ja p raw​d o ​p o ​d o b ​n ie jes t p rzej​ś cio ​wa. – Prze​p ra​s zam. Prze​p ra​s zam. – Wciąż ś ci​s k ał czap ​k ę, a o czy miał jes z​c ze p rze​‐ k rwio ​n e o d jaz​d y d o Du ​l u th w o ś le​p ia​j ą​c ej ś n ie​ż y cy , k tó ​r a wy ​d łu ży ła p o ​d ró ż z d wó ch d o p ra​wie czte​r ech g o ​d zin . Bo ​l a​ł y g o ręce i p ę​k a​ł a mu g ło ​wa. Co g o r​s za, w h o lu n a k o ń ​c u k o ​r y ta​r za s ie​d ział ich s ie​d em​n a​s to ​l et​n i s y n , k tó ​r y cze​k ał n a in ​f o r​m a​c ję, czy mama b ę​d zie zd ro ​wa. Eli wziął o d ​d ech . – Co to mia​ł o b y ć? An n e n ie d a​wa​ł a s ię ła​t wo wy ​p ro ​wa​d zić z ró w​n o ​wa​g i. – M a amn e​z ję ws tecz​n ą. Rzad ​k o s ię to zd a​r za… i rze​c zy wi​ś cie rzad ​k o zaj​m u ​j e tak d u żo cza​s u . – Na mi​ł o ś ć b o ​s k ą, o n a my ś li, że jes t w co l​l e​g e’u . Nie ma p o ​j ę​c ia, k im je​s tem. Ka​z a​ł a mi wy jś ć z p o ​k o ju ! An n e za​p ro ​wa​d zi​ł a g o n a k a​n a​p ę i s ama ró w​n ież u s ia​d ła. – Te​r az cię n ie p o ​z n a​j e. Ale s ły s za​ł eś , jak mó ​wi​ł a, że wy ​g lą​d as z zn a​j o ​m o . Wi​d zi w to ​b ie twó j cień i trze​b a wie​r zy ć, że cię o d ​n aj​d zie. Że o d ​n aj​d zie s wo ​j e ży cie. Naj​‐ p raw​d o ​p o ​d o b ​n iej to p o p ro ​s tu s zo k p o u p ad ​k u , mo że ja​k aś ty m​c za​s o ​wa u tra​t a k rwi w p ła​c ie s k ro ​n io ​wy m alb o czo ​ł o ​wy m. Wy ​ś lę ją n a to ​m o ​g raf, żeb y s p raw​d zić, co s ię d zie​j e. Ale re​a g u je, fu n k ​c je ży cio ​we s ą w p o ​r ząd ​k u , źre​n i​c e w n o r​m ie. Sk u t​k i u ra​z u g ło ​wy wy ​d a​j ą s ię za​n i​k ać. – W ta​k im ra​z ie d la​c ze​g o mn ie n ie p o ​z n a​j e? – Sze​r y fie, wies z tak s amo d o ​b rze jak ja, że lu ​d zie czę​s to za​p o ​m i​n a​j ą wy ​d a​r ze​‐ n ia, k tó ​r e d o ​p ro ​wa​d zi​ł y d o u ra​z u . A n a​wet k il​k a d n i p o n im. – Ta k o ​b ie​t a s tra​c i​ł a p ó ł ży cia. – Och , n ie ch ciał wca​l e mó ​wić ta​k im to ​n em. – I całe ży cie, k tó ​r e ze s o b ą d zie​l i​l i​ś my . – A mo że za​p o ​m n ia​ł a ty l​k o jeg o ? – M o że p o ​‐ win ​n i​ś my p rzy ​p ro ​wa​d zić Kir​b y ’eg o , p o ​z wo ​l ić mu o d ​ś wie​ż y ć jej p a​m ięć. Na p ew​n o n ie za​p o ​m n ia​ł a s wo ​j e​g o s y n a. An n e ś cię​ł a wło ​s y i s ch u ​d ła o d cza​s u , k ie​d y o s tat​n io ją wi​d ział, ale wciąż ema​‐ n o ​wa​ł a ty m s a​m y m s p o ​k o ​j em, k tó ​r y s p ra​wiał, że jej o b ec​n o ś ć p rzy wy ​p ad ​k ach b y ła tak cen ​n a. Kie​d y p o ​ł o ​ż y ła Elie​m u ręk ę n a ra​m ie​n iu , za​p ra​g n ął ta​k iej s a​m ej p ew​n o ​ś ci,

jak ą mia​ł a o n a. – Zd ez​o ​r ien ​t o ​wa​n a mat​k a, k tó ​r a n ie p o ​z n a​j e wła​s n e​g o s y n a, to o s tat​n ia rzecz, ja​‐ k iej Kir​b y te​r az p o ​t rze​b u ​j e. Po ​c ze​k aj​m y d o ran a, wte​d y o ce​n i​m y . – A je​ś li n ie o d ​z y s k a p a​m ię​c i? J e​ś li za​p o ​m n ia​ł a… ws zy s t​k o ? Kir​b y ’eg o , Ky le’a i… – Za​k ry ł u s ta d ło ń ​m i i wcią​g n ął p o ​wie​t rze. J eg o s tra​t a o d ​b i​j a​ł a s ię w o czach An n e. – M ó zg jes t n ie​s a​m o ​wi​t y m n a​r zą​d em. Po ​t ra​f i s am s ię le​c zy ć. Nie mu ​s zę mó ​wić, żeb y p an s ię mo ​d lił, ale wi​d zia​ł am ju ż cu d a. Nie je​s tem jed ​n ak p ew​n a, czy p o ​t rze​b u ​‐ je​m y tu cu d u . J es t za wcze​ś n ie, żeb y s twier​d zić, ile ws p o ​m n ień n a​p raw​d ę s tra​c i​ł a, je​‐ ś li ja​k ie​k o l​wiek , i czy to trwa​ł e. Naj​l ep ​s ze, co mo ​ż e​c ie zro ​b ić, to za​c h o ​wać s p o ​k ó j, o d ​p o ​c ząć i za​u fać, że No ​e l​l e jes t w Bo ​ż y ch rę​k ach . Eli p o d ​s zed ł d o o s zk lo ​n y ch d rzwi i p rzy j​r zał s ię żo ​n ie. Le​ż a​ł a w łó ż​k u , b y ła k o m​p let​n ie ro z​b i​t a, b lo n d wło ​s y p rzy ​k le​i ły jej s ię d o g ło ​wy , n a twa​r zy p o ​j a​wi​ł y s ię d ro b ​n e zmars zcz​k i b ó lu . Gd y s p o j​r za​ł a n a An n e i k a​z a​ł a mu wy jś ć… miał o ch o ​t ę s ię ro z​p ła​k ać. J ak mo ​g ła g o n ie p o ​z n a​wać? A mo że p o p ro ​s tu n ie ch cia​ł a. M o że p o trzech la​t ach p ró b wy ​p ar​c ia g o ze s wo ​j e​‐ g o ży cia, za​p o ​m n ie​n ia o n im – o n ich ws zy s t​k ich – wres z​c ie jej s ię u d a​ł o . Op arł czo ​ł o o s zy b ę. Nie, Bó g n ie mó g ł za​b rać mu żo n y . A p rzy ​n ajm​n iej n ie w ten s p o ​s ó b . – Eli. – J ak i czło ​wiek n a​p a​d a n a k a​wiar​n ię? – W tak i d zień jak d ziś zło ​d ziej mó g ł p o ​m y ś leć, że u ciek ​n ie i s ch o ​wa s ię w ś n ie​‐ ży cy . – An n e rzu ci​ł a s p o j​r ze​n ie w k ie​r u n ​k u No ​e l​l e. – Sp rze​d aw​c zy n i, li​c e​a lis t​k a, zg i​‐ n ę​ł a n a miej​s cu . Nie wiem, s k ąd No ​e l​l e wzię​ł a o d ​wa​g ę, żeb y u ciec, ale w k o ń ​c u jes t z Hu ​e ​s to ​n ó w. – Zwró ​c i​ł a s ię d o n ie​g o . Eli p ró ​b o ​wał zn a​l eźć p o ​k ó j w jej u p rzej​m y m u ś mie​c h u . – Po ​z wó l​m y p o ​l i​c ji z Du ​l u th s ię ty m za​j ąć. Pro ​s zę s ię s k u p ić n a żo ​n ie. Za​‐ ła​t wię d ar​m o ​wy n o c​l eg w h o ​t e​l u p o d ru g iej s tro ​n ie u li​c y . M u s i p an b y ć wy ​k o ń ​c zo ​‐ ny. – Nie zo ​s ta​wię No ​e l​l e. An n e o b ​r zu ​c i​ł a g o s p o j​r ze​n iem, k tó ​r e to o n p rzez lata s to ​s o ​wał wo ​b ec in ​n y ch . – Zo ​s ta​wi p an . J e​ś li d o ​b rze s p ę​d zi n o c, ran o p rze​n ie​s ie​m y ją z o d ​d zia​ł u in ​t en ​‐ s y w​n ej te​r a​p ii. M i​n ę​ł y ju ż g o ​d zi​n y o d ​wie​d zin i ch o ć zro ​b i​ł am wy ​j ą​t ek , d y s ​p en ​s a s ię s k o ń ​c zy ła. Wy ​j azd z mo ​j e​g o o d ​d zia​ł u , s ze​r y fie. Pro ​s zę o d ​p o ​c ząć. Do zo ​b a​c ze​n ia ran o . Prze​s u n ę​ł a s ię i s ta​n ę​ł a p rzed o s zk lo ​n y mi d rzwia​m i wej​ś cio ​wy mi p ro ​wa​d zą​c y mi n a OIOM . Za​ł o ​ż y ła ręce. – By ła​b y ś d o ​b ry m g li​n ia​r zem. – To s amo mó wi No ah . Do ​b ra​n o c, s ze​r y fie. Eli n a​c ią​g n ął czap ​k ę i p o ​wló k ł s ię k o ​r y ta​r zem w k ie​r u n ​k u p o ​c ze​k al​n i. J ak o n n ie cier​p iał s zp i​t a​l i – za​ws ze o b ec​n ej au ry ro z​p a​c zy , g a​s n ą​c ej n a​d ziei wy ​m a​l o ​wa​n ej n a twa​r zach zn u żo ​n y ch lu ​d zi, k tó ​r zy w o cze​k i​wa​n iu za​l e​g a​l i n a fo ​t e​l ach . On i No ​e l​l e p ew​n ie wy ​g lą​d a​l i p o ​d o b ​n ie, k ie​d y le​k a​r ze walczy li o ży cie Kel​s ey . Kir​b y za​s n ął, jed ​n a n o g a zwi​s a​ł a mu z k ra​wę​d zi b rą​z o ​wej k a​n a​p y . Gło ​wa o p a​d ła

d o ty łu n a zg ię​c ie p o d ​ł o ​k iet​n i​k a. Na s to ​l e o b o k le​ż a​ł o cza​s o ​p i​s mo „Fa​m i​l y Circ​l e”, z wi​d o cz​n y m ś la​d em p o p u s z​c e d ie​t e​t y cz​n ej co li. M a​g a​z y n „Sp o rts Il​l u ​s tra​t ed ” zs u n ął mu s ię z k o ​l an i le​ż ał zmię​t y n a p o d ​ł o ​d ze. Ch ło ​p ak miał za​r y s o ​wa​n e mię​ś n ie, p o ​t ar​g a​n e b rą​z o ​we wło ​s y , a w n ie​b ie​s k o -b ia​ł y m u n i​f o r​m ie d ru ży n y Deep Ha​v en Hu ​‐ s k ies p rzy ​p o ​m i​n ał Elie​m u jeg o s a​m e​g o w ty m wie​k u – ca​ł y m s o b ą, s wo ​i m za​m i​ł o ​wa​‐ n iem d o s p o r​t u , s wo ​j ą p rzy ​s zło ​ś cią. Nie mó g ł s tra​c ić mat​k i. Nie p o ty m, co ju ż u tra​c i​l i. Eli p o ​c h y lił s ię i trą​c ił s y n a k o ​l a​n em. – Kirb s . Ws ta​waj. Sie​d em​n a​s to ​l a​t ek d rg n ął, o b ​l i​z ał u s ta i za​m ru g ał. Sp o j​r zał n a tatę. – O, s o r​r y . – Nic s ię n ie s ta​ł o . Kir​b y ws tał, p o ​c ie​r a​j ąc twarz d ło ń ​m i. – Co z n ią? – Ws tał i p rze​c ią​g n ął s ię. – Ob u ​d zi​ł a s ię. – Eli n ie wie​d ział, co jes z​c ze p o ​wie​d zieć. Kir​b y s ch y lił s ię, p o d ​n ió s ł g a​z e​t ę i o d ło ​ż y ł ją n a s tó ł. – Czy li ju ż n ie jes t w ś p iącz​c e? – Naj​wy raź​n iej. Praw​d o ​p o ​d o b ​n ie p rze​n io ​s ą ją ju tro z o d ​d zia​ł u in ​t en ​s y w​n ej te​r a​‐ p ii. Kir​b y wziął n a​p ó j i wy ​p iw​s zy g o d u s z​k iem, s k rzy wił s ię. – M o g ę ją zo ​b a​c zy ć? Eli p o ​k rę​c ił g ło ​wą. – Sk o ń ​c zy ła s ię p o ra o d ​wie​d zin . Pó j​d zie​m y d o n iej z s a​m e​g o ran a. M am v o ​u ch er n a n o c w h o ​t e​l u p o d ru g iej s tro ​n ie u li​c y . – Wy ​s tra​s zy ła mn ie. Eli p o ​k le​p ał g o p o p le​c ach . – M n ie też. Kir​b y n ie o d ​z y wał s ię, k ie​d y s zli k o ​r y ta​r za​m i i mi​j a​l i s ale, w k tó ​r y ch s p a​l i p a​‐ cjen ​c i. Eli też to czu ł – ws p o ​m n ie​n ia, k tó ​r e cza​i ły s ię w ciem​n y ch za​k a​m ar​k ach – z k aż​d y m d źwię​k iem wy ​d a​wa​n y m p rzez me​d y cz​n e s p rzę​t y , za​p a​c h em d y ​wa​n ó w, ze s mro ​d em ch o ​r o ​b y , z za​g u b io ​n y mi wy ​r a​z a​m i twa​r zy p o ​g rą​ż o ​n y ch w s mu t​k u b li​s k ich w p o ​c ze​k al​n iach , p rzy ​g o ​t o ​wu ją​c y ch s ię n a k o s z​m ar. Gd y b y mó g ł wy ​r zu cić z p a​m ię​c i jed ​n ą rzecz… Ale czy ch ciał​b y s tra​c ić ws zy s t​k o ? Zje​c h a​l i win ​d ą n a p ar​t er. Świe​ż y ś n ieg lś n ił p o d b ez​c h mu r​n y m n ie​b em. Tem​p e​‐ ra​t u ra wzro ​s ła – p o b u ​r zy zn ad je​z io ​r a n a​p ły wa cie​p lej​s ze p o ​wie​t rze. Po d o s ło ​n ą n o cy d ało s ię s ły s zeć d u d ​n ie​n ie p łu g ó w i o d ​ś n ie​ż a​r ek , o czy s z​c za​j ą​c y ch u li​c e p rzed p o ​r an ​n y mi k o r​k a​m i. J u tro ws zy s t​k ie d o ​wo ​d y d zi​s iej​s zej ś n ie​ż y cy p ew​n ie s ię ro z​‐ p ły n ą. Kie​d y Kir​b y o twie​r ał d rzwi s a​m o ​c h o ​d u i s zu k ał s k ro ​b acz​k i d o o k ien , Eli s tał n a p ar​k in ​g u z rę​k a​m i w k ie​s ze​n iach , wy ​p a​t ru jąc n a​d ziei w b la​s k u g wiazd ro z​p ra​s za​j ą​‐ cy ch ciem​n o ś ć.

Roz​dział 4

– To n ie b y ła jeg o win a, Rit​c h ie. M ó ​wię ci, tam b y ł ten g ro ​u p ie, to o n za​c zął b ó j​k ę! Emma u s ia​d ła p rzy s to ​l e w k u ch ​n i. Ch wi​l ę wcze​ś n iej p o d ​ł ą​c zy ła k o ​m ó r​k ę d o ła​‐ d o ​war​k i i te​r az k rzy wi​ł a s ię, k ie​d y Rit​c h ie Hu ff wy ​l i​c zał k o s z​t a, ja​k i​m i wła​ś ci​c iel b aru ch ciał o b ​c ią​ż y ć ze​s p ó ł – czy li ją – za b u r​d ę. – Brian mó wi, że za​c zął k o ​l eś , k tó ​r e​g o zn as z, ten , k tó ​r y cię s tam​t ąd wy ​n ió s ł. – Brian s ię my li. – Có ż, w k aż​d y m ra​z ie je​s teś s k re​ś lo ​n a z ich li​s ty b a​s i​s tó w i ro z​g ła​s za​j ą to p o ca​ł y m mie​ś cie. M am ty l​k o n a​d zie​j ę, że u d a mi s ię wy ​c ią​g n ąć cię z ta​r a​p a​t ó w. Ale je​ś li ch ces z d łu ​ż ej tu wy ​s tę​p o ​wać, trzy maj s wo ​j e​g o ch ło ​p a​k a z d a​l e​k a. – To n ie jes t mó j ch ło ​p ak ! – Ale Rit​c h ie ju ż s ię ro z​ł ą​c zy ł. Świet​n ie. Co z teg o , że o s tat​n iej n o cy , p rzez ja​k ieś czte​r y g o ​d zi​n y , ch cia​ł a, żeb y n im b y ł. J ej ch ło ​p a​k iem. Przy ​c i​s n ę​ł a te​l e​f o n d o czo ​ł a i za​m k n ę​ł a o czy . Ach , d la​c ze​g o , d la​c ze​‐ g o Ky le mu ​s iał zn ó w wk ro ​c zy ć – n ie, wła​ś ci​wie wtar​g n ąć – d o jej ży cia? Wciąż czu ła jeg o o b ​j ę​c ia. A p o ​c a​ł u n ek b y ł w k aż​d y m calu tak id e​a l​n y , jak g o s o ​b ie wy ​o b ra​ż a​ł a. Nigdy nie chcesz wrócić do Deep Haven? Nie mo ​g ła zn ieś ć cier​p ie​n ia w jeg o g ło ​s ie, n ie​‐ d o ​wie​r za​n ia. Ale mo ​g ła ró w​n ie ła​t wo o d ​wró ​c ić ro le, o s k ar​ż a​j ąc g o o wręcz p rze​c iw​n ą p o ​s ta​wę. A ja nie wierzę, że ty tak! Pró ​b a zmia​n y jeg o n a​s ta​wie​n ia n ie p rzy ​n io ​s ła​b y n ic d o ​b re​g o . Żal s k ła​n ia lu ​d zi d o wy ​b o ​r ó w, k tó ​r e n ie za​ws ze d a s ię wy ​j a​ś n ić. J ed ​n ak tą n ie​p rzy jem​n ą u wa​g ą zra​n i​ł a g o . A d la​c ze​g o n ie? Wie​l u lu ​d zi k o ​c h a​ł o Deep Ha​v en , u lu ​b io ​n e miej​s ce wa​k a​c y j​n y ch wy ​p a​d ó w w M in ​n e​s o ​c ie. Ale s p ró ​b u j

tam mies z​k ać. Ze ws p o ​m n ie​n ia​m i. Więc wy ​c o ​f a​ł a s ię, p o ​z wo ​l i​ł a mu o d ​wieźć s ię d o d o mu i s zla​c h et​n ie o d ​p ro ​wa​‐ d zić s ię p o d d rzwi. Nie wy ​s zed ł z in i​c ja​t y wą k o ​l ej​n e​g o p o ​c a​ł u n ​k u . Nie p ro ​p o ​n o ​wa​ł a teg o . Wy ​b ra​ł a n u mer d o k o r​p o ​r a​c ji tak ​s ó ​wek , p o ​d a​ł a ad ​r es , ws u n ę​ł a ś n ie​g o w​c e, wło ​‐ ży ła cie​p łą k u rt​k ę i ze​s zła n a d ó ł. Nie​b o wi​s ia​ł o n i​s k o n ad h o ​r y zo n ​t em. Sza​r ą b la​d o ​‐ ś cią, z k tó ​r ej wciąż s y ​p ał ś n ieg , mio ​t a​ł y p o ​d mu ​c h y wia​t ru . Płu g o czy ​ś cił ju ż u li​c ę. M o że Emma p o ​win ​n a b y ła p o ​r zu cić ro z​c za​r o ​wa​n ie i p o ​z wo ​l ić Ky le’o wi za​wieźć s ię d o 4 0 0 Bar. Dzwo ​n ił d o n iej d wa razy , za​n im wy ​r u s zy ł d o Deep Ha​v en – u p ew​n ia​‐ jąc s ię, czy n ie ży czy s o ​b ie, żeb y ra​z em p o d ​j e​c h a​l i p o jej s a​m o ​c h ó d . I co wte​d y ? M ó g ł​b y zn ó w ją p o ​c a​ł o ​wać, s p ra​wić, że za​t ę​s k ​n i za ży ciem, d o k tó ​r e​‐ g o n ig ​d y n ie ch cia​ł a wra​c ać. A co czujesz? J eg o s ło ​wa n ie d a​wa​ł y jej s p o ​k o ​j u . J ej o d ​p o ​wied ź tak ​ż e: Wciąż się nad tym zastana‐ wiam. Tak , wy ​d a​wa​ł o s ię, że to p ierw​s za s zcze​r a rzecz, k tó ​r ą p o ​wie​d zia​ł a k o ​m u ​k o l​wiek – w ty m s o ​b ie s a​m ej – o d k ie​d y o p u ​ś ci​ł a Deep Ha​v en . Przy ​c i​s n ę​ł a d ło ń d o o k n a w p rzed ​p o ​k o ​j u i o d ​s u n ę​ł a ją, p rzy ​g lą​d a​j ąc s ię ś la​d o ​wi p o ​z o ​s ta​wio ​n e​m u n a s zk le. Jeszcze raz, Emmo, prawie to mamy. Kel​s ey tak ła​t wo za​p rzą​t a​ł a jej my ś li, s zcze​g ó l​n ie p o k o n ​c er​c ie. Pio ​s en ​k i, k tó ​r e Emma g ra​ł a, b ez wzg lę​d u n a g a​t u n ek , za​ws ze p rze​n o ​s i​ł y ją d o cza​s ó w, k ie​d y p o raz o s tat​n i mia​ł a o ch o ​t ę ś p ie​wać. Ko m​p o ​n o ​wać. Sia​d a​ł a n a wy ​s łu żo ​n ej zie​l o ​n ej k a​n a​p ie, k tó ​r ą o j​c iec za​n ió s ł n a s try ch , z g i​t a​r ą ak u s ty cz​n ą n a k o ​l a​n ie i p ró ​b o ​wa​ł a ró ż​n y ch lic​k ó w[0 2 ]. W ty m s a​m y m cza​s ie Kel​s ey ek s ​p e​r y men ​t o ​wa​ł a z u s ta​wie​n ia​m i k ey ​b o ​a r​d u . Kel​s ey za​ws ze b y ła tą, k tó ​r a u b ie​r a​ł a s ię b ar​d ziej k rzy k li​wie – w ty m ws p o ​m n ie​n iu mia​ł a n a s o ​b ie k o ​r o n ​k o ​wy to p , n a n im czar​n ą k a​m i​z el​k ę, a d o teg o d żin ​s o ​we b io ​d ró w​k i. M ia​ł a k rą​g ło ​ś ci, k tó ​r y ch Emma jej za​z d ro ​ś ci​ł a, n ie ws p o ​m i​n a​j ąc o zło ​t y ch b lo n d wło ​s ach . Os tat​n io ś cię​ł a je n a b o b a i za​k ła​d a​ł a za u s zy . Kie​d y n a​c i​s k a​ł a p e​d ał p rzy in ​s tru men ​c ie, s p o d p o ​s trzę​p io ​n y ch k ra​wę​d zi n o ​g a​wek wy ​c h y la​ł y s ię p al​c e s tó p i p a​z n o k ​c ie, p o ​m a​l o ​wa​n e n a ma​l i​n o ​wy ró ż. – Ch cę s p ró ​b o ​wać in ​n y ch d źwię​k ó w w łącz​n i​k u . Ich p io ​s en ​k a wciąż d o j​r ze​wa​ł a w p o ​s ta​c i b a​z g ro ​ł ó w o łó w​k iem, g d zie k rzy ży k i s y m​b o ​l i​z o ​wa​ł y zwro t​k i, a p rzej​ś cia mię​d zy ak o r​d a​m i za​p i​s a​n e n ad s ło ​wa​m i, b y ły wy ​m a​z y wa​n e i k re​ś lo ​n e n a n o wo . Kel​s ey zwy k le p rzy ​c h o ​d zi​ł a d o n iej ze s ło ​wa​m i, a Emma d o ​d a​wa​ł a me​l o ​d ię. Alb o n a o d ​wró t. Emma g ra​ł a, a Kel​s ey d o ​k ład ​n ie wie​d zia​ł a, co n a​p i​s ać. To b y ło jak u k ła​d a​n ie p u z​z li. Nic d ziw​n e​g o , że Emma o d trzech lat n ie s k o ń ​c zy ła żad ​n ej p io ​s en ​k i. – Ch cia​ł a​b y m, żeb y Ky le tu b y ł. J es t n aj​l ep ​s zy m p er​k u s i​s tą w tej czę​ś ci ś wia​t a. On zn a​l a​z ł​b y o d ​p o ​wied ​n i ry tm – s twier​d zi​ł a wte​d y Kel​s ey . Wiatr zn ad je​z io ​r a wp ad ł p rzez o k n a n a s try ch u , u n o ​s ząc b rze​g i p o ​r o z​r zu ca​n y ch p a​p ie​r ó w. M imo że mies z​k a​l i n a p ó ł​n o ​c y , cie​p ło wś li​z n ę​ł o s ię n a g ó rę, n io ​s ąc ze

s o b ą wo ń s ma​r u z g a​r a​ż u . M o że p ó ź​n iej p rze​j a​d ą s ię d o Deep Ha​v en i k u p ią mro ​ż o ​n ą k awę w k s ię​g ar​n i Fo ​o t​s tep o f He​a v en . Alb o p ącz​k a z d ziu r​k ą w Wo rld ’s Bes t. M o że u s ią​d ą n a k a​m ie​n i​s tej p la​ż y i b ęd ą g ra​ł y s wo ​j e p io ​s en ​k i d o ry t​m u fal. – J a​s n e, zg a​d zam s ię. Na​t y ch ​m ias t d zwo ń p o b ra​t a – o d ​p ar​ł a Emma. Kel​s ey za​ś mia​ł a s ię. – Szk o ​d a, że ju ż jes t w co l​l e​g e’u , b o my ś lę, że s p o d o ​b a​ł o ​b y mu s ię im​p ro ​wi​z o ​‐ wa​n ie z to b ą. Emma p o ​c zu ła u d e​r ze​n ie g o ​r ą​c a n a twa​r zy . – Wies z, ja ty l​k o żar​t u ję. Ko ​c h am s ię w two ​i m b ra​c ie o d d ru g iej k la​s y , a n ie je​‐ s tem p ew​n a, czy wie, jak s ię n a​z y wam. Kel​s ey p o ​d e​s zła i u s ia​d ła p rzy n iej n a k a​n a​p ie, p o czy m wzię​ł a z tac​k i cia​s tecz​‐ k o z k a​wał​k a​m i cze​k o ​l a​d y . – Pew​n e​g o d n ia cię za​u wa​ż y , Ems . Ob ie​c u ​j ę. Emma p o ​d a​ł a jej p u s z​k ę d ie​t e​t y cz​n ej co li. – Ch y b a ty l​k o w mo ​i ch n aj​ś miel​s zy ch s n ach . – Se​r io . – Kel​s ey u g ry zła k a​wa​ł ek cias t​k a. – Ale mu ​s is z mi o b ie​c ać jed ​n o . – Co ? Kel​s ey s p o j​r za​ł a n a Emmę. J ej o czy ro z​ś wie​t lo ​n e b y ły ma​l eń ​k i​m i d ro ​b in ​k a​m i zło ​t a. – Że b ez wzg lę​d u n a to , co wy ​d a​r zy ło ​b y s ię mię​d zy to b ą a Ky le’em, o n n ig ​d y n as n ie ro z​d zie​l i. Za​ws ze b ę​d zie​m y Blu e M o n ​k ey s . – Ob ie​c u ​j ę. – Emma u n io ​s ła mały p a​l ec u d ło ​n i. Kel​s ey o p lo ​t ła g o s wo ​i m i za​‐ ś mia​ł a s ię. To wła​ś n ie ech o ś mie​c h u Kel​s ey Emma s ły s za​ł a n aj​c zę​ś ciej. M iał ś p iew​n ą me​l o ​‐ d ię, k tó ​r a ch wy ta​ł a ją za s er​c e n i​c zy m o b ​j ę​c ia. Och, Kelsey. Zauważył mnie. Od ​c is k jej d ło ​n i n a s zy b ie zn ik ​n ął. – Hej, tu je​s teś ! – Ws p ó ł​l o ​k a​t o r​k a Emmy , Car​r ie, s ta​ł a u s zczy tu s ch o ​d ó w z te​l e​‐ fo ​n em k o ​m ó r​k o ​wy m w d ło ​n i. Emma o trzą​s n ę​ł a s ię ze ws p o ​m n ień . – Zo ​s ta​wi​ł aś te​l e​f o n p o d ​ł ą​c zo ​n y d o ła​d o ​war​k i. M ama ch y b a d o cie​b ie d zwo ​n i​ł a. Car​r ie, u b ra​n a w far​b o ​wa​n ą h i​p i​s o w​s k ą k o ​s zu l​k ę i wła​s n o ​r ęcz​n ie zmo ​d y fi​k o ​wa​‐ n e d zwo ​n y , z p o ​f ar​b o ​wa​n y mi n a fio ​l e​t o ​wo wło ​s a​m i za​p le​c io ​n y mi w war​k o ​c zy k i, zb ie​g ła p o s ch o ​d ach . – Do ​k ąd id zies z? – M u ​s zę o d e​b rać s wó j s a​m o ​c h ó d s p o d k lu ​b u . – Dla​c ze​g o ? – Wczo ​r aj wie​c zo ​r em b y ła b ó j​k a. M u ​s ia​ł am za​t rzy mać s ię n a p o ​g o ​t o ​wiu , za​ł o ​‐ ży li mi k il​k a s zwó w. Zn a​j o ​m y za​wió zł mn ie d o d o mu . Car​r ie u n io ​s ła ro n ​d o fil​c o ​we​g o k a​p e​l u ​s za Emmy i zo ​b a​c zy ła n a jej czo ​l e fio ​l e​t o ​‐ wą b li​z n ę. – Au ! J ak to s ię s ta​ł o ? – Up a​d łam.

Car​r ie zmars z​c zy ła b rwi. – Swo ​j ą d ro ​g ą, wi​d zia​ł am teg o two ​j e​g o zn a​j o ​m eg o . M o że p o ​wies z co ś wię​c ej? – To n ik t tak i. – Ale, au , to wy ​z n a​n ie za​b o ​l a​ł o . Ko ​m ó r​k a za​wi​b ro ​wa​ł a. Emma s p o j​r za​ł a n a wy ​ś wie​t lacz i o two ​r zy ła k lap ​k ę. – Cześ ć, mamo . – Zo ​s ta​wi​ł am ci wia​d o ​m o ś ć n a p o ​c zcie, ale p o ​m y ś la​ł am, że jes z​c ze s p ró ​b u ​j ę. Co u cie​b ie? Emma wie​d zia​ł a, że p o ​win ​n a czę​ś ciej d o n iej d zwo ​n ić – o d k ie​d y zmarł o j​c iec, jej mat​k a s p ę​d za​ł a mn ó ​s two cza​s u n a u trzy my wa​n iu ich d o mu n ad je​z io ​r em, p rze​b u ​‐ d o ​wa​n e​g o z n ie​wiel​k iej ch at​k i. Nie wie​d zia​ł a, s k ąd b ie​r ze p o ​c ię​t e d rew​n o n a o p ał. Pew​n ie je p o ​ż y cza​ł a, ale wi​z ja mat​k i o to ​c zo ​n ej ś n ie​g iem, zmar​z ​n ię​t ej i b ez d rew​n a i tak Emmę p rze​ś la​d o ​wa​ł a. – W p o ​r ząd ​k u . Wczo ​r aj wie​c zo ​r em mia​ł am k o n ​c ert. – J ak p o ​s zło ? – Do ​b rze – o d ​p ar​ł a. Nie​n a​wi​d zi​ł a k ła​m ać. Ale mat​k a ty l​k o b y s ię mar​t wi​ł a, a czo ​‐ ło s ię za​g o i, za​n im s ię zo ​b a​c zą. – Teg o je​s tem p ew​n a. Swo ​j ą d ro ​g ą, d zwo ​n i​ł a two ​j a k o ​l e​ż an ​k a Ni​c o ​l e, zn o ​wu cię s zu k a​ł a. M y ś lis z, że b ę​d zies z mo ​g ła p rzy ​j e​c h ać i za​g rać n a ś lu ​b ie jej i J a​s o ​n a? Ni​c o ​l e Sam​s o n . Gra​ł a n a d ru g im fle​c ie w ze​s p o ​l e i wy ​c h o ​d zi​ł a za k o ​l e​s ia, k tó ​r y s k o ń ​c zy ł s zk o ​ł ę k il​k a lat p rzed n imi. Kie​d y Emma mie​s iąc temu d o ​s ta​ł a za​p ro ​s ze​n ie, rzu ci​ł a je n a b o k . – Yy y … n ie p ro ​s i​l i mn ie o to . – Ni​c o ​l e mó ​wi​ł a, że wy ​s ła​ł a ci e-mail. Dzwo ​n i​ł a w ze​s zły m ty ​g o d ​n iu i p ro ​s i​ł a o twó j n u mer. Naj​wy raź​n iej ich ze​s p ó ł s ię wy ​c o ​f ał. – M o ja k o ​m ó r​k a k il​k a d n i temu s ię ro z​ł a​d o ​wa​ł a. Do ​p ie​r o n ie​d aw​n o ją p o d ​ł ą​‐ czy łam. – Wła​ś ci​wie, z jed ​n ą k re​s k ą, k tó ​r a p o ​z o ​s ta​ł a, n ie s tar​c zy jej b a​t e​r ii n a tę ro z​‐ mo ​wę. – I o s tat​n io n ie s p raw​d za​ł am p o cz​t y . Emma za​u wa​ż y ła n ad ​j eż​d ża​j ą​c ą tak ​s ó w​k ę. Wy ​s zła n a ze​wn ątrz, p o ​m a​c h a​ł a. – Po ​win ​n aś s p raw​d zać p o cz​t ę, Emmo . Nic d ziw​n e​g o , że n ig ​d y s ię d o mn ie n ie o d ​z y was z. – Pi​s zę d o cie​b ie SM S-y , mamo . Ty p o p ro ​s tu n ig ​d y n ie o d ​p i​s u jes z. Na​p raw​d ę p o ​win ​n aś s ię n a​u czy ć, jak to s ię ro b i. – Otwo ​r zy ła d rzwi s a​m o ​c h o ​d u , za​k ry ła s łu ch aw​k ę d ło ​n ią i p o ​d a​ł a k ie​r o w​c y ad ​r es 4 0 0 Bar. Sk i​n ął g ło ​wą, Emma ws ia​d ła. M at​k a za​ś mia​ł a s ię. – Nie ro ​z u ​m iem, jak mo ż​n a n a​u czy ć s ię u ło ​ż e​n ia ty ch li​t e​r ek . Po za ty m, d o k o g o in ​n e​g o mia​ł a​b y m p i​s ać? De​r ek mies z​k a p ię​t ro wy ​ż ej. Po p ro ​s tu o d ​b ie​r aj cza​s em te​l e​‐ fo n . – Emma wy ​o b ra​ż a​ł a s o ​b ie, jak mama s ie​d zi p rzy k o ​m in ​k u , s k u lo ​n a n a fo ​t e​l u taty , w weł​n ia​n y ch s k ar​p et​k ach i p u ch o ​wej k a​m i​z el​c e. Za o k n em ro z​t a​c zał s ię wi​d o k n a je​z io ​r o , k tó ​r e​g o fale p ie​n i​ł y s ię n a k a​m ie​n i​s ty m wy ​b rze​ż u . A mo że mama wła​ś n ie wra​c a​ł a d o d o mu z jed ​n ej z wie​l u s wo ​i ch p rac, z k il​k o ​m a wo r​k a​m i p ro ​d u k ​t ó w s p o ​ż y w​c zy ch w rę​k ach . Sk lep ch a​r y ta​t y w​n y , d o m o p ie​k i, b i​‐ b lio ​t e​k a, s zk o ​ł a – mat​k a s p ę​d za​ł a wię​c ej g o ​d zin n a wo ​l o n ​t a​r ia​c ie, n iż g d y b y p ra​c o ​‐ wa​ł a n a p e​ł en etat.

– M am n a​d zie​j ę, że za​ł a​t wis z tę s p ra​wę z Ni​c o ​l e. De​r ek i ja b ar​d zo ch cie​l i​b y ś my cię zo ​b a​c zy ć. M o że za​ł a​p ies z s ię n a ja​k iś jeg o mecz. I spotkam się z Kirbym i klanem Huestonów, nie wspominając na marginesie o całym miasteczku Deep Haven? Nie ma mowy. Ach , jej żal s ię​g ał n ie​l u d z​k ich ro z​m ia​r ó w. – Dam ci zn ać, mamo . M at​k a u mil​k ła. – Emmo … p o ​t rze​b u ​j es z cze​g o ś ? – s p y ta​ł a ła​g o d ​n ie p o ch wi​l i. Tak . O, tak . Nie b y ła ty l​k o p ew​n a cze​g o . Emma o p ar​ł a g ło ​wę o zim​n ą s zy b ę tak ​‐ s ó w​k i. – Nie, ws zy s t​k o g ra. – Ok ej. Swo ​j ą d ro ​g ą, No ​e l​l e mia​ł a wczo ​r aj wy ​p a​d ek w Du ​l u th . J es t w s zp i​t a​l u . – To s tras z​n e. Zła​m a​ł a s o ​b ie co ś ? – Dziw​n e, że Ky le o ty m n ie ws p o ​m n iał. Wzię​‐ ła o d ​d ech i k lep ​n ę​ł a tak ​s ó w​k a​r za p o ra​m ie​n iu . Za​t rzy mał s ię. M at​k a b rzmia​ł a d ziw​n ie. – Zd a​j e s ię, że b ar​d zo mo c​n o u d e​r zy ła s ię w g ło ​wę. Po za ty m mie​l i​ś my tu o k ro p ​‐ n ą ś n ie​ż y cę. Sp a​d ło ja​k ieś trzy d zie​ś ci cen ​t y me​t ró w ś n ie​g u . Eli i Kir​b y p o ​j e​c h a​l i wczo ​r aj wie​c zo ​r em d o s zp i​t a​l a. – M am n a​d zie​j ę, że ws zy s t​k o z n ią w p o ​r ząd ​k u . – Ws zy s cy mamy tak ą n a​d zie​j ę, k o ​c h a​n ie. – Za​d zwo ​n ię p ó ź​n iej, mamo . – Trzy maj s ię cie​p ło , Emmo . – M at​k a s ię ro z​ł ą​c zy ła. Emma wy ​ł o ​wi​ł a k il​k a b an k ​n o ​t ó w, żeb y p o ​k ry ć ra​c h u ​n ek , i wy ​s ia​d ła tu ż p rzed 4 0 0 Bar. Tak ​s ó w​k arz o d ​j e​c h ał. Gd zieś p o d o g ro m​n ą za​s p ą b y ło jej małe czer​wo ​n e s u b ​a ​r u .

*** Żal p o ​t ra​f ił ata​k o ​wać, o g ar​n iać Ky le’a, g d y ten n ie p a​t rzy ł. I za​z wy czaj d zia​ł o s ię to wó w​c zas , g d y ży cie wy ​d a​wa​ł o s ię g rać fair, k ie​d y d o ​b rzy zwy cię​ż a​l i, k ie​d y Ky le za​‐ czy n ał wie​r zy ć, że ws zy s t​k o p o p ro ​s tu mo że s ię u d ać. Emma Nel​s o n mo ​g ła​b y b y ć d ziew​c zy n ą id e​a l​n ą. By ła n ią p rzez k il​k a k ró t​k ich g o ​d zin . By ła s ło d ​k a d zię​k i ś mie​c h o ​wi, k tó ​r y p o ​t ra​f ił wy ​p a​l ić ws zech ​o b ec​n y we​‐ wn ętrz​n y ch łó d . By ła k imś , k to zn ał Ky le’a, k ie​d y ży cie wy ​d a​wa​ł o s ię ws p a​n ia​ł e. Wciąż czu ł ją w s wo ​i ch o b ​j ę​c iach . Czu ł s mak jej u s t. Prze​r a​ż a​ł o g o , jak s zy b ​k o n a​p i​s ał im w my ś lach s ce​n a​r iu s z ze s zczę​ś li​wy m za​k o ń ​c ze​n iem. Nigdy, przenigdy nie wrócę do tego okropnego miejsca, jakim jest Deep Haven. Nie b y ł żad ​n y m o fi​c jal​n y m czło n ​k iem Izb y Han ​d lo ​wej Deep Ha​v en alb o cze​g o ś

w ty m s ty lu , ale jej s ło ​wa g o za​b o ​l a​ł y . Ści​s n ął k ie​r o w​n i​c ę, s ły s ząc p o raz k o ​l ej​n y teg o ran ​k a jej g ło s w te​l e​f o ​n ie. Dzię‐ kuję, Kyle, ale myślę, że będzie najlepiej, jeśli nie będziemy się spotykać. Wo w, zmie​n ił s ię w ja​k ie​‐ g o ś s mu t​n e​g o s zcze​n iacz​k a, k tó ​r y zn o ​wu d o n iej d zwo ​n i, ale n aj​wy raź​n iej p o ​t rze​b o ​‐ wał o s ta​t ecz​n e​g o p o ​t wier​d ze​n ia. Sło ​wa te k o ​ł a​t a​ł y mu w g ło ​wie, k ie​d y p rze​j eż​d żał o b o k k a​s y ​n a Black Bear n a p o ​ł u ​d n iu Du ​l u th . W p iąt​k o ​wy p o ​r a​n ek p ar​k in g b y ł w p o ​ł o ​wie za​j ę​t y . Do wie​c zo ​r a b ę​d zie za​p ch a​n y . Emma mia​ł a ra​c ję. Sp ę​d za​n ie z n ią cza​s u mo ​g ło ​b y b y ć za​b ó j​c ze d la jeg o d e​c y zji o p rze​p ro ​wad z​c e d o Deep Ha​v en . A za​m ie​r zał wró ​c ić d o d o mu o d trzech lat. Na​t o ​‐ mias t Emmę zn ał je​d en wie​c zó r. Ok ej, zn ał ją d łu ​ż ej, fo r​m al​n ie rzecz b io ​r ąc, ale… J ak to s ię s ta​ł o , że wcze​ś n iej n ie za​u wa​ż y ł Emmy Nel​s o n ? Zer​k ​n ął n a k o ​m ó r​k ę ws u n ię​t ą w u ch wy t d o n a​p o ​j ó w. Czu ł p o ​t rze​b ę za​t e​l e​f o ​n o ​‐ wa​n ia d o mamy i p o ​i n ​f o r​m o ​wa​n ia jej, że wi​d ział s ię z Emmą. M at​k a zd a​wa​ł a s ię ro ​z u ​m ieć jeg o ch ęć p rze​s te​r o ​wa​n ia s wo ​j e​g o ży cia i p o ​wro ​t u d o Deep Ha​v en le​p iej n iż k to ​k o l​wiek in n y . On a też s ły s za​ł a ech o g ło ​s u Kel​s ey w p u s ty ch k o ​r y ta​r zach d o mu . Wie​d zia​ł a, d la​c ze​g o mu ​s iał u ło ​ż y ć s o ​b ie ży cie w Deep Ha​v en , p o ​m ó c ro ​d zi​n ie zn a​l eźć d ro ​g ę z p o ​wro ​t em. Wres z​c ie, b y ć tam d la Kir​b y ’eg o , mamy , n a​wet d la o jca. Ky le n a​c i​s n ął h a​m u l​c e, wjeż​d ża​j ąc n a wzg ó ​r za p ro ​wa​d zą​c e d o Du ​l u th . W d o le ro z​c ią​g ał s ię wiel​k i p o rt p rzy je​z io ​r ze Su ​p e​r io r. Ch o ć zn ad wo d y k u s trze​l i​s te​m u mo ​‐ s to ​wi u n o ​s i​ł a s ię p ara, s to cz​n ia wy ​d a​wa​ł a s ię tk wić w zi​m o ​wy m im​p a​s ie. Stat​k i cu ​‐ mo ​wa​ł y w p o r​c ie we​wn ętrz​n y m, p o ​ś ró d p o ​f ał​d o ​wa​n ej p o ​wierzch ​n i o b ​l o ​d zo ​n e​g o je​‐ zio ​r a, g d zie zd e​r za​ł y s ię ze s o b ą zmierz​wio ​n e fale, b ez​wład ​n ie d ry fo ​wa​ł y b o je i ma​‐ s y w​n e g ó ry lo ​d o ​we. Z d zio ​b ó w za​r d ze​wia​ł y ch o k rę​t ó w zwi​s a​ł y o g ro m​n e s o ​p le lo d u . Gó ry ś n ie​g u , g ru ​z y p o wczo ​r aj​s zej b u ​r zy , za​s y ​p a​ł y p ar​k in g p rzy h ali wi​d o ​wi​s k o ​wej. Zd a​wa​ł o s ię, że całe mia​s to ws trzy mu ​j e o d ​d ech . Po ​wie​t rze b y ło co ​r az rzad ​s ze, w mia​r ę jak Ky le p o ​r u s zał s ię n a p ó ł​n o c w k ie​r u n ​‐ k u Deep Ha​v en . Po rt w mia​s tecz​k u z p ew​n o ​ś cią b y ł s o ​l id ​n ie za​m ar​z ​n ię​t y , p ew​n ie n a​‐ wet g o o d ​ś n ie​ż o ​n o i s two ​r zo ​n o w n im lo ​d o ​wi​s k o d la mies z​k ań ​c ó w. Eme​r y ci, k tó ​r zy u wiel​b ia​l i ten k u ro rt w le​c ie, p o ​l e​c ie​l i d o Ari​z o ​n y alb o n a Flo ​r y d ę, zo ​s ta​wia​j ąc za s o b ą b ar​d ziej o d ​p o r​n y ch n a mro ​z y . M ies z​k ań ​c y p o ​j a​wia​l i s ię, g d y s łu p ek rtę​c i o p a​‐ d ał, a ś n ieg p o ​k ry wał s zla​k i d o b ie​g ó w n ar​c iar​s k ich i zmie​n iał le​ś n e ś cież​k i w au ​t o ​‐ s tra​d y d la p łu g ó w. Wcze​s n y m ran ​k iem Ky le s ły s zał ze s wo ​j ej ch at​k i s zcze​k a​n ie p s ó w za​p rzę​g o ​wy ch . Do ​b ie​g a​ł o z las u , g d zie zwie​r zę​t a p rze​c ie​r a​ł y s zla​k i. J a​s n e, Deep Ha​v en mo ​g ło u tk n ąć w p u łap ​c e zimy n a czte​r y mie​s ią​c e w ro k u , ale s zcze​r ze mó ​wiąc, Ky le ce​n ił s o ​b ie tę izo ​l a​c ję. To trzy ma​ł o awan ​t u r​n i​k ó w z d a​l e​k a. A o b ej​m u ​j ąc s ter jak o p o ​l i​c jan t, miał za​m iar u p ew​n ić s ię, że Deep Ha​v en jes t b ez​p iecz​n e. Nik t n ie u mrze n a jeg o s łu ż​b ie – n ie, je​ś li o n b ę​d zie w s ta​n ie temu za​p o ​‐ b iec. Te​l e​f o n za​d zwo ​n ił i Ky le o d e​b rał p o ​ł ą​c ze​n ie[0 3 ].

– Cześ ć, tato . – Gd zie je​s teś ? Przy ​h a​m o ​wał, włą​c za​j ąc s ię d o ru ch u u licz​n e​g o . – W Du ​l u th . J ad ę d o d o mu . – Pew​n ie b ę​d zies z ch ciał za​t rzy mać s ię w s zp i​t a​l u St. Lu k e’s . Sp o ​s ó b , w jak i wy ​p o ​wie​d ział te s ło ​wa – mięk ​k i i mro cz​n y – p rzy ​wo ​ł ał ws p o ​‐ mn ie​n ia, k tó ​r y ch Ky le wo ​l ał​b y zn ó w n ie d o ​ś wiad ​c zać. – Dla​c ze​g o ? – s p y tał wo l​n o . – Two ​j a mat​k a p rze​wró ​c i​ł a s ię wczo ​r aj. Bar​d zo mo c​n o u d e​r zy ła s ię w g ło ​wę. – Co z n ią? – Prze​n ie​ś li ją ran o z o d ​d zia​ł u in ​t en ​s y w​n ej te​r a​p ii. Ale… Po p ro ​s tu s ię za​‐ trzy maj, Ky le. J e​s te​ś my n a d ru g im p ię​t rze, p o ​k ó j 2 1 1 2 . Ro z​ł ą​c zy w​s zy s ię, Ky le p ró ​b o ​wał za​h a​m o ​wać n a​p ły w ws p o ​m n ień , p o ​ws trzy mać n ie​wi​d zial​n e p a​z u ry , k tó ​r e wb i​j a​ł y mu s ię w p ierś . Dla​c ze​g o wła​ś n ie te​r az, g d y mie​l i s zan ​s ę o d ​n a​l eźć d ro ​g ę z p o ​wro ​t em. Prze​m k n ął Su ​p e​r io r Stre​e t, wje​c h ał n a Dzie​wią​t ą Ale​j ę i zn a​l azł miej​s ce n a p ię​‐ tro ​wy m p ar​k in ​g u . Kie​d y wy ​c h o ​d ził z cie​p łe​g o tru c​k a, b i​c ie jeg o s er​c a n ie​m al o d ​b i​j a​‐ ło s ię ech em p o ma​s y w​n y m b u ​d y n ​k u . Ru s zy ł w k ie​r u n ​k u win ​d y . Os tat​n im ra​z em, k ie​d y tu b y ł… Za​r zu cił d żin ​s o ​wą k u rt​k ę n a ra​m ię i n a​c i​s n ął g u zik . Od ​c is k d ło ​n i Emmy wciąż wid ​n iał n a ma​t e​r ia​l e, ale d o ​p ie​r o te​r az Ky le za​u wa​ż y ł k ro ​p el​k i k rwi wzd łu ż rę​k a​wa. Na n a​s tęp ​n y m p ię​t rze d o win ​d y we​s zła p ara s ta​r u s z​k ó w, męż​c zy zn a trzy mał k o ​‐ b ie​t ę za ręk ę. Ky le s p u ​ś cił wzro k n a jeg o b u ty . Win ​d a o two ​r zy ła s ię n a p o ​z io ​m ie łącz​n i​k a mię​d zy b u ​d y n ​k a​m i. Ky le p o ​s zed ł d o re​c ep ​c ji, a p o ​t em w d ó ł n a d ru g ie p ię​t ro . Na b rą​z o ​wej k a​n a​p ie w p o ​c ze​k al​n i, p o ​ś ro d ​‐ k u k tó ​r ej s tał s zk la​n y s tó ł za​wa​l o ​n y g a​z e​t a​m i, zo ​b a​c zy ł Kir​b y ’eg o . Dzie​c iak miał n a s o ​b ie ma​r y n ar​k ę o d mu n ​d u r​k a i n ie​b ie​s k ą czap ​k ę z d as z​k iem d ru ży n y Hu ​s k ies . W jed ​n ej ręce trzy mał p u s z​k ę co li, a d ru g ą k art​k o ​wał cza​s o ​p i​s mo . Oj​c iec s tał o d ​wró ​c o ​n y p le​c a​m i, u b ra​n y w b rą​z o ​wy k o m​b i​n e​z o n , jak ​b y wła​ś n ie wró ​c ił z ry b . Czap ​k a le​d ​wo trzy ma​ł a mu s ię n a g ło ​wie. M iał p o ​p lą​t a​n e wło ​s y . Przy ​‐ g lą​d ał s ię o b ​l o ​d zo ​n ej p o ​wierzch ​n i je​z io ​r a Su ​p e​r io r. – Tato ? – Ky le rzu cił też s p o j​r ze​n ie Kir​b y ’emu , k tó ​r y p o d ​n ió s ł wzro k . – Hej, Ky le – o d ​p o ​wie​d ział Kir​b y zmę​c zo ​n y m g ło ​s em. Eli o d ​wró ​c ił s ię. Po ​s ta​r zał s ię o d e​k a​d ę w cią​g u ty ch trzech ty ​g o d ​n i, o d k ie​d y Ky le ws tą​p ił d o n ie​g o , b y p o ​d zie​l ić s ię wie​ś cia​m i o s wo ​j ej n o ​wej p ra​c y . Ich k łó t​n ia wciąż d źwię​c za​ł a mu w u s zach . Mówiłem, że nie życzę sobie, żebyś był gliną w tym mieście. Wystawiasz się na śmierć. Dzię​k i, tato , za wo ​t u m za​u fa​n ia. Nie​waż​n e, że jeg o o j​c iec p rze​p ro ​wa​d ził s ię d o Deep Ha​v en jak o n o ​wi​c ju s z i u ło ​ż y ł tu s o ​b ie ży cie. I co , czy jeg o s y n n ie mó g ł p o ​‐ s tą​p ić tak s amo ? Ale w wy ​r a​z ie twa​r zy Elie​g o , k ie​d y zła​p ał te​r az s y n a za ręk ę, n ie b y ło ś la​d u tam​‐ tej k łó t​n i. M iał za​c zer​wie​n io ​n e o czy i b u j​n ą b ro ​d ę. Ky le’a p rze​s zy ł s trach .

– Co s ię s ta​ł o ? Co z mamą? – By ła s trze​l a​n i​n a. – Eli s p o j​r zał n a Kir​b y ’eg o i z p o ​wro ​t em n a Ky le’a. – Nie ch cia​ł em ci mó ​wić p rzez te​l e​f o n . Wła​ś n ie zo ​s ta​l i​ś my p o ​wia​d o ​m ie​n i p rzez p o ​l i​c ję z Du ​l u th . – Co ? Po ​s trze​l o ​n o ją? Eli p o ​k rę​c ił g ło ​wą. – Na​p a​d li n a k a​wiar​n ię w Har​b o r City . Naj​wy raź​n iej tam b y ła. Nie zn a​m y ws zy s t​‐ k ich s zcze​g ó ​ł ó w, ale s p rze​d aw​c zy n ię za​m o r​d o ​wa​n o . Two ​j a mat​k a zd o ​ł a​ł a s ię wy ​d o ​‐ s tać… – Och , d zię​k i Bo g u . – Wb ie​g ła n a au ​t o ​s tra​d ę, ale za​l i​c zy ła g ro ź​n y u p a​d ek , ro z​b i​ł a s o ​b ie g ło ​wę o ch o d ​n ik . Ky le wy ​c zu ł s wo ​j ą re​a k ​c ję, p a​t rząc o jcu w twarz. Rozbiła głowę… – J ak b ar​d zo jes t źle? Eli wy ​p u ​ś cił p o ​wie​t rze. – By ła n ie​p rzy to m​n a p rzez k il​k a g o ​d zin , ale o d ​z y s k a​ł a ś wia​d o ​m o ś ć wcze​ś n ie ran o , o k o ​ł o d ru g iej. Tro ​c h ę ją b o li. I ma s zcząt​k o ​we… u s zk o ​d ze​n ia. Ale s ą​d zi​m y , że s ame s ię zre​g e​n e​r u ją. Ky le za​m arł. – Co mas z n a my ś li? Eli s p o j​r zał mu w o czy . – Czę​ś cio ​wo s tra​c i​ł a p a​m ięć. Kir​b y ws tał, p o ​r u s zo ​n y . – Nie mó ​wi​ł eś mi o ty m wczo ​r aj w n o cy . – An n e Stan ​d in g -Bear ją le​c zy . Zd a​j e s ię, że u wa​ż a, iż jej mó zg s am s ię zre​g e​n e​‐ ru je, że to n ie jes t trwa​ł e. – Eli zło ​ż y ł g ło ​wę n a ra​m ie​n iu mło d ​s ze​g o s y n a. – J e​s tem p e​wien , że d o j​d zie d o s ie​b ie. Ale p o ​m y ś la​ł em, że was z wi​d o k teg o ran ​k a ją p o ​c ie​s zy . – Od ​wró ​c ił s ię d o Ky le’a. – An n e p o ​wie​d zia​ł a, że mo ​ż e​m y s ię z n ią zo ​b a​c zy ć, jak ty l​‐ k o p rzy ​j e​d zies z. Ky le n ie mó g ł s ię ru s zy ć. – Za​b ó j​s two ? Zła​p a​l i s p raw​c ę? – J es z​c ze n ie. – M ają p o ​d ej​r za​n e​g o ? – Nie. Nie​s te​t y , k im​k o l​wiek jes t, u lo t​n ił s ię, za​n im p o ​l i​c ja d o ​t ar​ł a n a miej​s ce. Ale mają n a​d zie​j ę, że wa​s za mat​k a mo że rzu cić n ie​c o ś wia​t ła n a tę s p ra​wę, d ać im ja​‐ k ieś ws k a​z ó w​k i. – Ch cę z n imi p o ​r o z​m a​wiać. Eli n a​c h mu ​r zy ł s ię. – Co mas z za​m iar zro ​b ić, Ky le? Zo ​s taw to miej​s co ​we​m u o d ​d zia​ł o ​wi p o ​l i​c ji. To n ie leży w two ​i ch k o m​p e​t en ​c jach . – To , że p rze​s ta​ł eś b y ć g li​n ą, n ie zn a​c zy , że i ja to zro ​b ię. Eli za​c i​s n ął s zczę​k ę. – Po p ro ​s tu zaj​m ij​m y s ię wa​s zą mamą.

– Ty zaj​m ij s ię mamą. Ry ch ło w czas , s wo ​j ą d ro ​g ą. Prak ​t y cz​n ie o le​wa​ł eś ją p o ś mier​c i Kel​s ey . Dla​c ze​g o p o ​z wo ​l i​ł eś jej s a​m ej je​c h ać d o Du ​l u th ? Wies z, jak n ie cier​‐ p i jeź​d zić w b u ​r zy ś n ież​n ej. – Nie p ro ​s i​ł a mn ie o to , ja​s n e? Na​wet n ie wie​d zia​ł em, że tam b y ła. Ky le g a​p ił s ię n a n ie​g o s k o n ​s ter​n o ​wa​n y . – Na​wet n ie wie​d zia​ł eś , g d zie jes t? – Ło ​wi​ł em ry b y . Na​wet Eli wi​d o cz​n ie zd ał s o ​b ie w ty m mo ​m en ​c ie s p ra​wę, jak to b rzmia​ł o , p o ​n ie​‐ waż s ię s k rzy wił. Świet​n ie. Ky le p o ​k rę​c ił g ło ​wą. – Oczy wi​ś cie, że tak . Za​ws ze ło ​wis z ry b y . Có ż, p o s p o ​t k a​n iu z mamą mam za​m iar d o ​wie​d zieć s ię, k to jej to zro ​b ił. J e​d en z n as mu s i za​c ząć za​c h o ​wy wać s ię jak g li​‐ n iarz.

*** No ​e l​l e p o ​l u ​b i​ł a tę le​k ar​k ę – An n e, p raw​d a? Twarz w k s ztał​c ie s er​c a, miłe p iw​n e o czy , k tó ​r e wy ​r a​ż a​ł y ws p ó ł​c zu cie, g d y No ​e l​l e d ziś ran o zn ó w s k ar​ż y ła s ię n a b ó l g ło ​wy . To o n a zg o ​d zi​ł a s ię n a p rze​n ie​s ie​n ie jej z o d ​d zia​ł u in ​t en ​s y w​n ej te​r a​p ii i p rzy ​t ak ​n ę​ł a, g d y No ​e l​l e raz jes z​c ze p o ​p ro ​s i​ł a o te​l e​f o n d o ro ​d zi​c ó w. M o że p o ​win ​n a b y ła iś ć n a me​d y cy n ę. Ale wi​d o k cier​p ią​c y ch , p o u ra​z ach … s ama my ś l p o ​wo ​d o ​wa​ł a, że s k rę​c a​ł o ją w ś ro d ​k u . Nie, No ​e l​l e wca​l e n ie lu ​b i​ł a s zp i​t a​l i. Z ja​‐ k iejś p rzy ​c zy n y p rzy ​p ra​wia​ł y ją o md ło ​ś ci, ch o ć, s zcze​r ze mó ​wiąc, w żad ​n y m n ie s p ę​d zi​ł a zb y t wie​l e cza​s u . Ty l​k o wte​d y , g d y jej s io ​s tra mia​ł a re​a k ​c ję aler​g icz​n ą n a u żą​d le​n ie p s z​c zo ​ł y , ale to b y ła ra​c zej p rzy ​c h o d ​n ia n a u b o ​c zu . I g d y b rat zła​m ał n o g ę n a n ar​t ach w Vail. Ale wte​d y też n ie b y ł le​c zo ​n y w tak d u ​ż y m s zp i​t a​l u jak ten . Pew​n ie jes t w Hen ​n e​p in Co ​u n ​t y M e​d i​c al Cen ​t er za k am​p u s em. Kie​d y le​k ar​k a wy ​s zła, zja​wi​ł a s ię p ie​l ę​g n iar​k a. Uwo l​n i​ł a No ​e l​l e o d k ro ​p ló w​k i i n a​k le​i ła p la​s ter w miej​s cu wk łu cia. Bo ​l a​ł o , ale n ie tak jak g ło ​wa, k tó ​r a wciąż d łu ​g o i p o ​wo ​l i p u l​s o ​wa​ł a, jak ​b y mó zg ch ciał wy ​d o ​s tać s ię p rzez o czo ​d o ​ł y . Im s zy b ​c iej ro ​d zi​c e p rzy ​j a​d ą ją za​b rać, ty m le​p iej. Szcze​r ze mó ​wiąc, n ie mo ​g ła u wie​r zy ć, że n ie s ie​d zie​l i p rzy łó ż​k u , k ie​d y o b u ​d zi​ł a s ię ran o . Za​m ias t teg o p ie​l ę​‐ g n iar​k a w ró ​ż o ​wy m k i​t lu s p raw​d zi​ł a jej p u ls , ci​ś n ie​n ie i za​p y ta​ł a o imię o raz ad ​r es za​m ies z​k a​n ia. No ​e l​l e Ste​v en s , Un i​v er​s i​t y o f M in ​n e​s o ​t a. M ies z​k a​ł a w ty ch wy ​s o ​k ich b u ​d y n ​‐ k ach p rzy Ce​d ar Sq u a​r e, n ie​o p o ​d al k am​p u s u . Tak , p ie​l ę​g n iar​k a je k o ​j a​r zy ła, u ś miech ​n ę​ł a s ię d o No ​e l​l e i ś ci​s n ę​ł a jej d ło ń . Prze​n ie​ś li ją w g łąb k o ​r y ta​r za i n a wy ż​s ze p ię​t ro , d o p o ​k o ​j u z d u ​ż y m o k n em, wy ​‐

ch o ​d zą​c y m n a o ś n ie​ż o ​n y p ar​k in g . Po ​r a​n ek o g ło ​s ił s wo ​j e n a​d ej​ś cie, ro z​t a​c za​j ąc ś wia​‐ tło p o p u s ty ch łó ż​k ach , p o p o d ​ł o ​d ze z li​n o ​l eu m. Wciąż n ie p o ​z wo ​l i​l i jej ws tać, ale b ar​d zo za ty m tę​s k ​n i​ł a, ch cia​ł a wziąć p ry s z​n ic, za​ł o ​ż y ć n o r​m al​n e ciu ​c h y . W tej cie​‐ n iu t​k iej b a​weł​n ia​n ej k o ​s zu li mo ż​n a zmar​z ​n ąć n a k o ś ć. Po d ​c ią​g n ę​ł a p rzy ​k ry cie p o d b ro ​d ę. No ​e l​l e p ró ​b o ​wa​ł a s o ​b ie p rzy ​p o ​m n ieć, k tó ​r y to d zień ty ​g o d ​n ia – wto ​r ek ? M ia​ł a n a​d zie​j ę, że n ie, b o mo ​g ła​b y p rze​g a​p ić za​j ę​c ia z ma​l ar​s twa wy ​m ia​r o ​we​g o . J ak o n a zma​g a​ł a s ię ze ś wia​t ło ​c ie​n iem i d o ​b ie​r a​n iem wła​ś ci​wy ch k o ​l o ​r ó w d o s wo ​j e​g o d zie​ł a! I n ad al mia​ł a d o s k o ń ​c ze​n ia p o r​t ret n a wie​c zo r​n e za​j ę​c ia z za​a wan ​s o ​wa​n y ch tech ​n ik ak wa​r e​l ą. Za​b u r​c za​ł o jej w b rzu ch u . Po ​s zła​b y d o Big Ten n a b u ł​k ę ra​z o ​wą… – No ​e l​l e? – An n e we​t k n ę​ł a g ło ​wę d o p o ​k o ​j u . – M a p an i g o ​ś ci. – Ro ​d zi​c e? – Nie… p a​m ię​t a p an i, wczo ​r aj wie​c zo ​r em mó ​wi​l i​ś my , że jes t p an i p o ś lu ​b ie i ma p an i męża? – Zn a​l azł s wo ​j ą żo n ę? – By ło jej tro ​c h ę żal teg o męż​c zy zn y , k tó ​r e​g o o b ​s er​wo ​wa​‐ ła n a k o ​r y ta​r zu . Do ​wia​d y wał s ię, że o n a n ie jes t tą o s o ​b ą, za jak ą ją miał. Ści​s n ął b ru d ​n ą czap ​k ę, p o ​k rę​c ił g ło ​wą i rzu cił jej k o ​l ej​n e s p o j​r ze​n ie. Za​m k n ę​ł a o czy i u d a​‐ wa​ł a, że ś p i. An n e p o ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – J es z​c ze… n ie. Ch ciał​b y z p a​n ią p o ​r o z​m a​wiać. Świet​n ie. Wes ​t ch n ę​ł a, ze​b ra​ł a s iły . – Cze​g o ch ce? An n e we​s zła i p rzy ​t rzy ma​ł a d rzwi. – Po ​z wo ​l ę, żeb y s am to p o ​wie​d ział. Ro z​p o ​z n a​ł a g o – jes z​c ze raz, jak o n miał n a imię? Nie p rze​b rał s ię – wciąż miał n a s o ​b ie ten p a​s k u d ​n y b rą​z o ​wy k o m​b i​n e​z o n , b ru d ​n ą czap ​k ę, a jeg o b ro ​d ę p o ​k ry wa​ł a b u j​n a s i​wi​z n a. Za n im we​s zło d wó ch mło d ​s zy ch męż​c zy zn . Niż​s zy z n ich wy ​g lą​d ał n a ja​k ieś s zes ​n a​ś cie lat, b y ł u ro ​c zy , z ty mi k rę​c o ​n y mi b rą​z o ​wy mi wło ​s a​m i, wy ​s ta​j ą​‐ cy mi s p o d n ie​b ie​s k iej czap ​k i z d as z​k iem. M iał n a s o ​b ie p o ​p la​m io ​n ą ma​r y n ar​k ę z em​b le​m a​t em s zk o l​n y m, ręce ch o ​wał w k ie​s ze​n iach . Pa​t rzy ł n a n ią z tak ą tę​s k ​n o ​t ą, że mu ​s ia​ł a s ię o d ​wró ​c ić. Dru g i b y ł wy ż​s zy o d s tar​s ze​g o męż​c zy zn y , d o ​b rze zb u ​d o ​wa​n y , miał k ró t​k ie b rą​z o ​we wło ​s y i p iw​n e o czy . Wy ​g lą​d ał jak mło d ​s za k o ​p ia s tar​s ze​g o męż​c zy zn y , ale n ie p a​t rzy ł s p o d e łb a jak o n . Po d ​s zed ł to n iej. – Hej, mamo . Hej… co ? – J ak mn ie n a​z wa​ł eś ? Za​m arł i s p o j​r zał n a s tar​s ze​g o męż​c zy zn ę. I zn ó w n a n ią. Się​g n ął p o jej d ło ń . – M amo … No ​e l​l e wy ​s zarp ​n ę​ł a ręk ę, za​n im zd ą​ż y ł ją d o ​t k n ąć. – Co to za żar​t y ? – Gd y s p o j​r za​ł a n a An n e, d o ​s trze​g ła b ó l ma​l u ​j ą​c y s ię n a jej twa​r zy . – To n ie jes t ś mies z​n e. M ó ​wi​ł am p an i wczo ​r aj wie​c zo ​r em, że ten p an s ię p o ​‐

my lił. Co p an i p o ​wie​d ział? – Pan i No ​e l​l e, p ro ​s zę n as wy ​s łu ch ać. On n ie k ła​m ie. M y n ie k ła​m ie​m y . Up a​d ła p an i i s tra​c i​ł a p an i p a​m ięć. To p an i mąż, Eli, i p an i s y ​n o ​wie. Kir​b y … – Ws k a​z a​ł a n a mło d ​s ze​g o , k tó ​r y wy ​g lą​d ał tak , jak ​b y miał s ię ro z​p ła​k ać. Za​c i​s k ał zęb y tak mo c​n o , że b ez tru d u ro z​g ry zł​b y n a​wet n aj​g ru b ​s ze s zk ło . – … i Ky le. – Sk i​n ę​ł a n a s tar​s ze​g o . Nie​m al p rze​s zy wał ją wzro ​k iem. An n e wy ​j ę​ł a z k ie​s ze​n i k i​t la p la​s ti​k o ​wą to ​r eb ​k ę. – Tu s ą p an i rze​c zy o s o ​b i​s te, o b ​r ącz​k a, n a​s zy j​n ik . Pan i u b ra​n ia s ą w to r​b ie w ła​‐ zien ​c e. No ​e l​l e wzię​ł a o d n iej to ​r eb ​k ę i s p o j​r za​ł a n a zło ​t ą o b ​r ącz​k ę z g łę​b o ​k o o s a​d zo ​‐ n y m w n iej n ie​wiel​k im b ry lan ​t em. Wy ​g lą​d a​ł a n a zu ży tą, n a​wet b ru d ​n ą. Na​s zy j​n ik , s p lą​t a​n y u d o łu , miał o k rą​g łą zło ​t ą za​wies z​k ę zwień ​c zo ​n ą d wie​m a „g łó w​k a​m i”. Po ​‐ wo ​l i za​c zy n a​ł a ju ż ma​t o ​wieć. – Nie p o ​z n a​j ę teg o . An i… ich . – Szy b ​k o p rze​m k n ę​ł a wzro ​k iem p o trzech męż​‐ czy zn ach i o d ​d a​ł a An n e to ​r eb ​k ę. – Nie wiem, d la​c ze​g o s ą​d zi p an i, że mo ​g ła​b y m b y ć mat​k ą d wó ch d o ​r a​s ta​j ą​c y ch ch ło p ​c ó w, ale… to zn a​c zy , tak n a​p raw​d ę, n a ile lat wy ​‐ g lą​d am? An n e za​c i​s n ę​ł a u s ta w cien ​k ą li​n ię. – M am d wa​d zie​ś cia je​d en lat. Nig ​d y n ie mia​ł am d zie​c i. – No ​e l​l e ś ci​s zy ła g ło s i n a​c h y li​ł a s ię d o le​k ar​k i. – Na​wet z n i​k im s ię n ie s p o ​t y k am. – Un io ​s ła d ło ​n ie. – To o k ro p ​n a p o ​m y ł​k a. By ło ​b y miło , g d y b y ​ś cie zo ​s ta​wi​l i mn ie s amą. Eli s ch o ​wał ręce d o k ie​s ze​n i, wy ​g lą​d ał, jak ​b y s ię k rzy wił. Ky le rzu cił s p o j​r ze​n ie An n e, p o ​t em o jcu . Ale mło d ​s zy ch ło ​p iec (ch y b a Kir​b y ?) g a​p ił s ię n a n ią, p o ​t rzą​s a​j ąc g ło ​wą. – M amo , p rze​s tań . Po p ro ​s tu p rze​s tań . Nie mo ​ż es z b y ć tak a! – Bó l w jeg o g ło ​s ie s p ra​wiał, że No ​e l​l e p ra​wie ch cia​ł a im wie​r zy ć. Wy ​g lą​d ał tak ża​ł o ​ś n ie, s to ​j ąc tu ze łza​‐ mi w o czach . – Nie p a​m ię​t as z mn ie? Alb o Ky le’a? A co z… ? – Wy ​s tar​c zy , Kir​b y . – M ęż​c zy zn a ch wy cił g o za ra​m ię mo c​n o , wład ​c zo . – Po p ro ​‐ s tu s ię u s p o ​k ó j. Two ​j a mat​k a p rze​ż y ła p o ​waż​n y u p a​d ek . J es t ran ​n a, p o ​t rze​b u ​j e cza​s u . – Nie p o ​t rze​b u ​j ę cza​s u . Ws zy s t​k o ze mn ą w p o ​r ząd ​k u . Ch cę ty l​k o , że​b y ​ś cie wy ​‐ s zli. – Po ​s ła​ł a Kir​b y ’emu s mu t​n y u ś miech . – Wy ​g lą​d as z n a mi​ł e​g o d zie​c ia​k a. M am n a​d zie​j ę, że zn aj​d zies z s wo ​j ą mat​k ę. – Pan i No ​e l​l e, czas ws ta​wać. Ch cę p an i co ś p o ​k a​z ać. – M ó ​wiąc to , An n e o d ​s u n ę​ł a k o c. – Hej, h ej. Nie p rzy n ich ! Niech wy j​d ą. Ky le p o ​s mu t​n iał. – Nie martw s ię – p o ​wie​d ział ła​g o d ​n ie. – Ws zy s t​k o b ę​d zie d o ​b rze. Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o n ie​c h ęt​n ie. Oczy wi​ś cie, że tak . – Ok ej, p a​n o ​wie, ws zy s cy wy ​c h o ​d zi​m y . Ty l​k o n a ch wi​l ę – za​o r​d y n o ​wa​ł a An n e. – J e​s tem jej mę​ż em! – Eli… p ro ​s zę cię. Kir​b y ju ż s ię o d ​wró ​c ił, jak ​b y ch ciał u ciec. – Ch o d ź, tato . Za​c ze​k a​m y n a k o ​r y ta​r zu . – Ky le też s ię o d ​wró ​c ił, wy ​c ią​g a​j ąc ręk ę

d o o jca. Eli wy ​s zarp ​n ął d ło ń z u ś ci​s k u . No ​e l​l e s p io ​r u n o ​wa​ł a g o wzro ​k iem. Ten Eli wy ​d a​wał s ię zwy czaj​n ie n ie​m i​ł y , n ie​‐ p rzy jem​n y , n a​wet ag re​s y w​n y . Nie ch cia​ł a zn aj​d o ​wać s ię w jeg o p o ​b li​ż u . M o że żo n a o d n ie​g o u cie​k ła – a mo że ją s k rzy w​d ził i wy ​l ą​d o ​wa​ł a w s zp i​t a​l u . Za​ż ą​d a, żeb y n ie mó g ł wch o ​d zić d o jej p o ​k o ​j u . No ​e l​l e za​c ze​k a​ł a, aż wy j​d ą, za​n im An n e p o ​m o ​g ła jej ws tać z łó ż​k a. – Nie lu ​b ię g o . J es t tak i… g b u ​r o ​wa​t y . – Tak n a​p raw​d ę jes t b ar​d zo em​p a​t y cz​n y m męż​c zy zn ą – p o ​wie​d zia​ł a An n e, p o ​m a​‐ g a​j ąc No ​e l​l e ws tać. No ​e l​l e zła​p a​ł a s ię p o ​r ę​c zy łó ż​k a, a p o ​k ó j za​c zął wi​r o ​wać. – Przez o s tat​n ie d zie​s ięć lat b y ł s ze​r y fem w Deep Ha​v en . – Nic d ziw​n e​g o , że jes t tak i twar​d y i p o ​n u ry . An n e n ie o d ​p o ​wie​d zia​ł a, p o ​p ro ​wa​d zi​ł a ty l​k o No ​e l​l e d o ła​z ien ​k i. – Wie p an i, jes t s p ra​wa. Po ​win ​n a p an i wie​d zieć, że p a​c jen ​t o m z ta​k i​m i u ra​z a​m i jak p an i czę​s to zd a​r za s ię s tra​c ić częś ć p a​m ię​c i. Ch o ć fu n k ​c je ży cio ​we wy ​d a​j ą s ię b y ć n ie​m al w n o r​m ie, p an i mó zg wciąż re​g e​n e​r u je s ię p o u p ad ​k u . M o że to za​j ąć k il​k a d n i, a n a​wet mie​s iąc alb o wię​c ej. – Nie s tra​c i​ł am p a​m ię​c i… An n e włą​c zy ła ś wia​t ło w ła​z ien ​c e. No ​e l​l e g a​p i​ł a s ię n a wi​z e​r u n ek k o ​b ie​t y w lu ​s trze. Zo ​b a​c zy ła te s ame n ie​b ie​s k o ​‐ zie​l o ​n e o czy , ty l​k o s k ó ​r a wo ​k ó ł n ich o b ​wi​s ła, a w k ą​c i​k ach wy ​r y ły s ię ma​l eń ​k ie zmars zcz​k i. Blo n d wło ​s y p rzy ​l g n ę​ł y jej d o g ło ​wy p rzy b an ​d a​ż u , p o jed ​n ej s tro ​n ie wid ​n ia​ł y wy ​g o ​l o ​n e p lac​k i. Po ​d e​s zła k ro k b li​ż ej, czu jąc u cis k w p ier​s i. Cien ​k ie li​n ie zn a​c zy ły jej u s ta, war​g i, a s k ó ​r a wy ​d a​wa​ł a s ię zie​m i​s ta, n a​wet za​p ad ​n ię​t a. Po ​l icz​k i o b ​wi​s ły . No ​e l​l e p rze​b ie​g ła d ło ​n ią p o b ro ​d zie, ws trzy ma​ł a o d ​d ech . Otwo ​r zy ła u s ta, ale zd o ​ł a​ł a ty l​k o za​k wi​l ić. O, n ie. – Ro ​d ząc Kir​b y ’eg o , mia​ł a p an i ce​s ar​s k ie cię​c ie. M o że… p an i s p raw​d zić, je​ś li p o ​t rze​b u ​j e p an i k o ​l ej​n e​g o p o ​t wier​d ze​n ia. – An n e o d ​wró ​c i​ł a ją, wzię​ł a za ręce. No ​e l​l e za​c zę​ł a o d ​d y ch ać g o ​r ącz​k o ​wo . Nie, nie… – To , co p an i u s ły s za​ł a, to p raw​d a. Eli Hu ​e ​s to n jes t p an i mę​ż em. J es t p an i d wa​‐ d zie​ś cia p ięć lat p o ś lu ​b ie. A Kir​b y i Ky le s ą p an i s y ​n a​m i. M ies z​k a p an i w Deep Ha​‐ v en . Deep Ha​v en ? By ła tam k il​k a razy z ro ​d zi​n ą n a wa​k a​c jach la​t em. Ale n ig ​d y n ie ch cia​ł a​b y za​m ies z​k ać w tak ciem​n y m i o d ​l u d ​n y m miej​s cu , tak d a​l e​k o o d cy wi​l i​z a​c ji. – To n ie mo że b y ć p raw​d a. J a… n ie… ja ch cę d o ro ​d zi​c ó w. An n e wes ​t ch n ę​ł a. – On i o d e​s zli. Pan i o j​c iec zmarł ja​k ieś d zie​s ięć lat temu , mat​k a p ó ź​n iej. No ​e l​l e o d ​s u n ę​ł a s ię o d n iej, p rzy ​wie​r a​j ąc d o zim​n y ch k a​f el​k ó w n a ś cia​n ie. – Nie… to n ie​p raw​d a. – Za​c zę​ł a s ię trząś ć, czu ła, że ro z​p a​d a s ię w ś ro d ​k u . – To n ie jes t ś mies z​n e. To n ie​p raw​d a. J a… n ie p a​m ię​t am żad ​n ej z ty ch rze​c zy . – J ej g ło s s ta​wał s ię co ​r az b ar​d ziej p i​s k li​wy , o d ​d y ch a​ł a n ie​r ó w​n o , p rzy ​m y k a​j ąc o czy i s ta​r a​j ąc s ię zła​p ać cze​g o ś , co mia​ł o ​b y ja​k i​k o l​wiek s en s .

Do ​p ie​r o co ro z​m a​wia​ł a wczo ​r aj z tatą. Py ta​ł a, czy p ó j​d zie z n ią s zu k ać s a​m o ​c h o ​‐ du. M at​k a o b ie​c a​ł a zro ​b ić la​s a​g n e, je​ś li p rzy ​j e​d zie d o d o mu n a we​e k en d . No ​e l​l e o p lo ​t ła s ię ra​m io ​n a​m i i ze​ś li​z n ę​ł a n a p o d ​ł o ​g ę. Otwo ​r zy ła o czy i s p o j​r za​ł a n a An n e, k tó ​r a k u ca​ł a p rzy n iej ze łza​m i w o czach . – Pro ​s zę, p ro ​s zę n ie mó ​wić mi, że s tra​c i​ł am d wa​d zie​ś cia p ięć lat ży cia.

[0 2 ] Lick – k ró t​k a i s ch e​m a​t y cz​n a u s ta​l o ​n a za​g ry w​k a s o lo n a g i​t a​r ze (p rzy p . tłu m.). [0 3 ] W M in ​n e​s o ​c ie ro z​m o ​wy te​l e​f o ​n icz​n e w trak ​c ie jaz​d y s a​m o ​c h o ​d em s ą d o ​‐ zwo ​l o ​n e. Za​k az o b ej​m u ​j e je​d y n ie n o ​wi​c ju s zy i za​wo ​d o ​wy ch k ie​r o w​c ó w (p rzy p . tłu m.).

Roz​dział 5

Eli n ig ​d y n ie b y ł s zcze​g ó l​n ie emo ​c jo ​n al​n y . J a​s n e, k ie​d y Ky le zn a​l azł s ię w rę​k ach le​k a​r za, wy ​p eł​n i​ł a g o fala cie​p ła, p o ​d o b ​n ie jak p rzy n a​r o ​d zi​n ach Kel​s ey i Kir​b y ’eg o . I o czy wi​ś cie, że ś mierć Kel​s ey wy ​n is z​c zy ła g o w n ie​wy ​o ​b ra​ż al​n y s p o ​s ó b i s p ra​‐ wi​ł a, że ws zy s t​k o s ta​ł o s ię s za​r e i s mu t​n e. In n i męż​c zy ź​n i – męż​c zy ź​n i, k tó ​r zy n ie wy ​k o ​n y wa​l i za​wo ​d u o p ar​t e​g o n a zły ch wy ​b o ​r ach in ​n y ch – mo ​g li​b y za​c ząć ch o ​wać b u ​t el​k ę J ac​k a Da​n iel​s a w s ch o w​k u w s a​m o ​c h o ​d zie alb o w s zu fla​d zie b iu r​k a. Eli miał p ra​c ę, k tó ​r a p o ​m a​g a​ł a mu za​p o ​m n ieć, a p o za ty m g li​n iarz wie, jak k o n ​t ro ​l o ​wać emo ​‐ cje. Ale n ig ​d y n ie ch ciał u d e​r zy ć, wal​n ąć, s k rzy w​d zić k o ​g o ś tak b ar​d zo , tak jak w ch wi​l i, g d y u s ły s zał k rzy k No ​e l​l e. Nie wy ​s o ​k i d źwięk p rze​r a​ż e​n ia, ale tak i, k tó ​r y wy ​‐ ry wał s ię z g łę​b i, z miejs c, k tó ​r e ty l​k o o n te​r az zn ał, miejs c, o k tó ​r y ch za​p o ​m n ia​ł a. A p o ​t em s zlo ch . Głę​b o ​k i i ła​m ią​c y s er​c e, k tó ​r y p rze​d o ​s tał s ię n a k o ​r y tarz. Eli p a​‐ trzy ł n a s wo ​i ch d wó ch za​g u b io ​n y ch s y ​n ó w. Cze​k a​l i, n ie​p ew​n i, co ro ​b ić. Po ​p eł​n ił b łąd , wch o ​d ząc d o p o ​k o ​j u z Kir​b y m. Po ​m y ś lał, że mo że wi​d o k s y n a wy ​r wie No ​e l​l e z amn e​z ji. Za​m ias t teg o ch ło ​p ak s łu ch ał p ła​c zu mat​k i. J eg o wzro k b y ł te​r az p u s ty . – Kir​b y … Ch ło ​p ak p o d ​n ió s ł d ło ń , s p o j​r zał n a o jca i p o ​k rę​c ił g ło ​wą. – M y ś la​ł em, że p rzy ​p o ​m n i s o ​b ie o n as , k ie​d y cię zo ​b a​c zy . – Po ​wi​n ie​n eś b y ł p o ​wie​d zieć jej o Kel​s ey . Pa​m ię​t a​ł a​b y s wo ​j ą có r​k ę – p o ​wie​‐ d ział Kir​b y .

– O, ś wiet​n y p o ​m y s ł – o d ​p arł Eli, ś ci​s za​j ąc g ło s . Wła​ś n ie mi​j ał ich wy ​s o ​k i, wy ​‐ ch u ​d zo ​n y s tar​s zy p an . Nió s ł b u ​k iet k wia​t ó w, a za n im tru ch ​t ał mały ch ło ​p iec. – Op o ​‐ wiem jej o ty m, że mia​ł a có r​k ę, i co d a​l ej? J ak zo ​s ta​ł a za​m o r​d o ​wa​n a? Nie s ą​d zis z, że to wy ​r zą​d zi​ł o ​b y wię​c ej s zk ó d ? Nie p o ​wi​n ien b y ł mó ​wić ta​k im to ​n em d o s ie​d em​n a​s to ​l et​n ie​g o s y n a – zd a​wał s o ​‐ b ie z teg o s p ra​wę n a​wet, k ie​d y ch ło ​p ak s ię wzd ry g n ął. Ale d zie​c iak mu ​s iał d o ​r o ​s n ąć, zmie​r zy ć s ię z p raw​d ą. Ws p ó ł​c zu cie ty l​k o czy n i​ł o lu ​d zi s ła​b y mi. Ze​r wa​ł o li​n ię o b ro ​n y i s p ra​wi​ł o , że s ta​l i s ię zb y t u fn i. Wraż​l i​wi. Cza​s a​m i n a​wet n is z​c zy ło ży cie. – Nie, n ie p o ​wie​m y wa​s zej mat​c e o Kel​s ey . Nie, d o ​p ó ​k i s ama s o ​b ie n ie p rzy ​p o ​‐ mn i. – A k ie​d y to b ę​d zie, tato ? – Ky le o d e​z wał s ię z g łę​b i k o ​r y ta​r za. – Nig ​d y ? Co ? M amy p o p ro ​s tu wy ​m a​z ać Kel​s ey z jej ży cia? – Nie wiem, ja​s n e? – za​g rzmiał Eli, p o czy m zre​f lek ​t o ​wał s ię i o d e​z wał s ię ju ż n o r​m al​n ie: – M y ś lę, że za s zy b ​k o wy ​c ią​g as z wn io ​s k i, Ky le. Le​k ar​k a n ie wie, jak d łu ​‐ g o to mo że… – M o ja wła​s n a mat​k a mn ie n ie p o ​z n a​ł a. M y ś la​ł a, że ch o ​d zi d o co l​l e​g e’u . Co l​l e​‐ g e’u . W s wo ​i m u my ś le jes t w mo im wiek u . – Un ió s ł ręce, jak ​b y p ró ​b o ​wał o d e​p ch n ąć o d s ie​b ie tę my ś l. – To n ie mo że s ię d ziać. Eli my ś lał, że s ię o d ​wró ​c i, ale… – Wies z, n ie wi​n ię jej mó ​z g u za to , że za​p ro ​t e​s to ​wał. Że o n as za​p o ​m n iał. Kto ch ciał​b y p a​m ię​t ać o s tat​n ie trzy lata? Alb o wię​c ej? Gd y b y m mó g ł, też b y m je wy ​m a​‐ zał. – Gło s Ky le’a o d ​b ił s ię ech em. – Na​p raw​d ę, Ky le? Za​p o ​m n iał​b y ś ws zy s t​k o ? – s p y tał Kir​b y d rżą​c y m g ło ​s em. – Ch ciał​b y ś o b u ​d zić s ię, my ś ląc, że Kel​s ey wciąż tu jes t? Ty l​k o p o to , żeb y d o ​wie​d zieć s ię, że n ie ży je? Eli zła​p ał Kir​b y ’eg o za s zy ję i o d ​c ią​g n ął g o z więk ​s zą s iłą, n iż b y ło to p o ​t rzeb ​‐ n e. – A mo że tak p o ​ws trzy ma​l i​b y ś my s ię o d wrza​s k ó w? Bo n ie je​s tem p e​wien , czy mama ju ż ws zy s t​k o wie. Ky le p o d ​s zed ł d o n ich . – On a wciąż p ła​c ze, tato . Nie s ą​d zę, żeb y s łu ch a​ł a trzech n ie​z n a​j o ​m y ch , k tó ​r zy k łó ​c ą s ię o n ią. – Ky le… Wy ​g lą​d ał, jak ​b y s zy k o ​wał s ię d o wal​k i. J eg o twarz wy ​r a​ż a​ł a wię​c ej n iż fru s tra​‐ cję, n a​wet k ie​d y s ch o ​wał ręce d o k ie​s ze​n i i o d ​wró ​c ił s ię. – Po p ro ​s tu my ś lę, że mó ​wie​n ie o Kel​s ey s p ro ​wo ​k u je p y ta​n ia. Wa​s za mat​k a n ie mo że u s ły s zeć o d ​p o ​wie​d zi, d o ​p ó ​k i n ie b ę​d zie b ar​d ziej s ta​b il​n a emo ​c jo ​n al​n ie. Po ​‐ wie​m y jej. Ale ty l​k o wte​d y , g d y b ę​d zie n a to g o ​t o ​wa. Po za ty m to b y ło ​b y p rzy ​t ła​c za​j ą​c e, g d y b y rze​c zy wi​ś cie p rzy ​p o ​m n ia​ł a s o ​b ie Kel​‐ s ey jak o p ierw​s zą. Dla No ​e l​l e b y li o b ​c y mi lu d ź​m i – za​n ie​d b a​n y mi, ro z​g n ie​wa​n y mi, n ie​o k rze​s a​n y mi, o b ​c y mi lu d ź​m i.

Na​wet n ie wp u ​ś ci​ł a​b y g o d o p o ​k o ​j u , żeb y zo ​b a​c zy ł ją w s zp i​t al​n ej k o ​s zu li. Có ż, s p o d o ​b a jej s ię d al​s zy ciąg … k ie​d y ją wy ​p i​s zą i b ę​d zie zmu ​s zo ​n a wró ​c ić z n im d o d o mu . Eli p o ​t arł twarz d ło ń ​m i. Otwo ​r zy ł o czy i zo ​b a​c zy ł p rzed s o b ą Ky le’a. Sy n miał p rze​k rwio ​n e b iał​k a. – Co ? – s p y tał Eli. Po b ez​s en ​n ej n o cy miał zmę​c zo ​n y g ło s . – Po p ro ​s tu u wa​ż am, że mo ​g łeś to za​t rzy mać. Po ​wi​n ie​n eś b y ł je​c h ać z n ią d o Du ​‐ lu th . Po ​wi​n ie​n eś tam b y ć za​m ias t n iej w cza​s ie n a​p a​d u . Ch ro ​n ić ją, tak jak p o ​wi​n ien ro ​b ić to mąż. – Ni​s k i g ło s Ky le’a p rze​s zy ł g o jak n ó ż. Eli za​c zerp ​n ął p o ​wie​t rza. – W p o ​r ząd ​k u . Tak , p o ​wi​n ie​n em b y ł z n ią p o ​j e​c h ać. Ale n a​wet n ie wie​d zia​ł em, że s ię tam wy ​b ie​r a! – I s am ten fak t p o ​wi​n ien ci co ś u ś wia​d o ​m ić. – Swo ​j ą d ro ​g ą, co tam ro ​b i​ł a? – b ar​d zo ci​c h o s p y tał Kir​b y . – Nie wiem. – Eli s p o j​r zał n a n ie​g o . M iał ro z​d ar​t e s er​c e. – Pew​n ie b y ła n a za​‐ k u p ach . Czy to ma zn a​c ze​n ie? Nie mo ​ż e​m y co f​n ąć cza​s u . – M ama to zro ​b i​ł a. Wró ​c i​ł a d o mo ​m en ​t u s wo ​j e​g o ży cia, w k tó ​r y m n ie zn a​ł a żad ​‐ n e​g o z n as . – Kir​b y p o ​t arł o czy i p rze​k lął. Eli n ig ​d y n ie s ły s zał ta​k ie​g o s ło ​wa z jeg o u s t. Nie u p o ​m n iał s y n a. – Wró ​c i d o n as . M u ​s i​m y w to wie​r zy ć. – Dla​c ze​g o ? – Te​r az Ky le g o za​a ta​k o ​wał. – Dla​c ze​g o mie​l i​b y ś my cię s łu ch ać? Ty n ie wró ​c i​ł eś p o ty m, jak u mar​ł a Kel​s ey . – O czy m ty mó ​wis z, Ky le? Nig ​d y n ie zo ​s ta​wi​ł em wa​s zej mat​k i. – Nie wy ​p ro ​wa​d zi​ł eś s ię. Prze​n io ​s łeś s ię ty l​k o d o in ​n e​g o p o ​k o ​j u . – Ky le p a​t rzy ł n a n ie​g o . – Nic d ziw​n e​g o , że mama ch ce o to ​b ie za​p o ​m n ieć. J a ch cia​ł em o to ​b ie za​p o ​‐ mn ieć. Eli n ie wy ​t rzy mał. Co ś w n im p o p ro ​s tu p ę​k ło , ja​k aś wś cie​k ło ś ć, fru s tra​c ja i… Ud e​r zy ł Ky le’a w twarz. Ky le ze​r wał s ię, n a ch wi​l ę s tra​c ił o d ​d ech . Kir​b y o d ​s u n ął s ię ze zd u ​m ie​n iem – a mo że s tra​c h em – w o czach . Twarz Ky le’a p rzy ​b ra​ł a wy ​r az, k tó ​r e​g o Eli n ie p o ​t ra​f ił n a​z wać. Le​d ​wo ze​b rał s iły , g d y Ky le g o za​b lo ​k o ​wał. Ob ​j ął w p a​s ie, jak u czy li g o n a tre​‐ n in ​g ach , i p o ​wa​l ił o jca n a zie​m ię. Eli g ru ch ​n ął o p o d ​ł o ​g ę n ie​z d ar​n ie jak s ta​r u s zek , zd e​r ze​n ie o d ​b i​ł o mu s ię ws trzą​s em w k o ​ś ciach , w g ło ​wie. Ale za​r e​a g o ​wał jak g li​n iarz, wci​s k a​j ąc ło ​k ieć w s zczę​k ę Ky le’a. Zro ​b i​ł o mu s ię n ie​d o ​b rze, g d y d zie​c iak s ię z n ie​‐ g o zs u wał. Nig ​d y n ie b ił s wo ​i ch d zie​c i. Eli p ad ł z p o ​wro ​t em n a zie​m ię, p o d ​n ió s ł ręce. – Ky le! Prze​s tań . Z k ą​c i​k a u s t Ky le’a k a​p a​ł a k rew. Ch ło ​p ak p rze​s zy ł wzro ​k iem Elie​g o , g ło s miał p rze​p eł​n io ​n y g o ​r y czą. – Nie​d o ​b rze mi n a twó j wi​d o k . Naj​p ierw Kel​s ey , te​r az mama. M o że i o n as za​p o ​‐ mn ia​ł a, ale to ty za​p o ​m n ia​ł eś p ierw​s zy . Ty s tra​c i​ł eś tę ro ​d zi​n ę, tato . Ty ją zn is z​‐

czy łeś . Wies z, Emma mia​ł a ra​c ję, n ie ma p o co wra​c ać d o Deep Ha​v en . Same ran y . Sam b ó l. Dzię​k i ci za to . Po ty ch s ło ​wach Ky le ws tał i mi​n ął Elie​g o . Kir​b y s ch o ​wał twarz w d ło ​n iach , ra​m io ​n a mu d rża​ł y . Eli p o ​s zed ł w jeg o ś la​d y , ró w​n ież ch cąc zn a​l eźć o d ​wa​g ę, b y za​p ła​k ać. Szcze​g ó l​n ie z o b a​wy p rzed ty m, że k aż​d e s ło ​wo Ky le’a mo ​g ło b y ć b o ​l e​ś n ie, b ez​‐ li​t o ​ś n ie traf​n e. Wres z​c ie Kir​b y u s iad ł p rzy n im. Eli p o ​c zu ł n a ra​m ie​n iu d ło ń s y n a. Ges t ten s p ra​‐ wił, że za​c zął s ię trząś ć. – Co te​r az zro ​b i​m y , tato ? – wy ​s zep ​t ał Kir​b y . Eli wes ​t ch n ął. – M y ś lę, że za​b ie​r ze​m y tę k o ​b ie​t ę d o d o mu i s p ró ​b u ​j e​m y p o ​m ó c jej o d ​z y s k ać ży cie.

*** M at​k a Ky le’a p ra​wie zg i​n ę​ł a tu ż p o d mi​g a​j ą​c ą s y ​g n a​l i​z a​c ją ś wietl​n ą, p rzed s a​l o ​n em s a​m o ​c h o ​d ó w u ży wa​n y ch , p ral​n ią ch e​m icz​n ą i k a​wiar​n ią, k tó ​r e d zie​l i​ł y k a​wa​ł ek p rze​‐ s trze​n i h an ​d lo ​wej ze s k le​p em z u p o ​m in ​k a​m i, s p e​c ja​l i​z u ją​c y m s ię w s p rze​d a​ż y k ap ​c i i ś wie​c zek . J ej SUV s tał, wciąż za​p ar​k o ​wa​n y , p rzed M o ​c h a M o ​o s e, za​k o ​p a​n y p o d g ru ​b ą war​‐ s twą ś n ie​g u . Ky le p rzy ​g lą​d ał s ię za​k le​j o ​n y m żó ł​t ą ta​ś mą d rzwio m p ro ​wa​d zą​c y m d o miej​s ca zb ro d ​n i i zb ie​r a​ł o mu s ię n a wy ​m io ​t y . Zer​k ​n ął p rzez za​m k n ię​t e d rzwi d o ś ro d ​k a. Ch a​‐ o s p a​n u ją​c y we​wn ątrz wciąż zd ra​d zał wła​m a​n ie – k as a z o twar​t ą s zu fla​d ą, s ło ​d y cze ro z​r zu co ​n e n a la​d zie, n ie​k tó ​r e wa​l a​j ą​c e s ię p o p o d ​ł o ​d ze. Ky le za​d zwo ​n ił n a k o ​m i​s a​‐ riat p o ​l i​c ji w Du ​l u th i je​d en z as y ​s ten ​t ó w zg o ​d ził s ię z n im tu taj s p o ​t k ać. W ra​m ach p rzy ​s łu g i d la o jca, o k tó ​r y m Ky le mu ​s iał ws p o ​m n ieć, żeb y p o ​r o z​m a​‐ wiać twa​r zą w twarz ze ś led ​c zy mi. Bo ​l a​ł a g o s zczę​k a. Krwa​wie​n ie u s ta​ł o g d zieś w d ro ​d ze z Du ​l u th tu taj, ale in ​‐ cy d en t z o j​c em o d ​t wa​r zał s ię w jeg o g ło ​wie jak o cio s z za​s k o ​c ze​n ia, n a​g ły n a​p ły w wś cie​k ło ​ś ci, o b u ​r ze​n ie, ws ty d , ws zy s t​k o to wy ​l e​wa​j ą​c e s ię z n ie​g o . Po ​wa​l ił o jca n a zie​m ię. Ch ciał g o u d e​r zy ć, tra​f ić p ię​ś cią w twarz w wy ​b u ​c h u fu rii, d e​s p e​r a​c ji. Zro ​b ić co ​k o l​wiek , b y p o ​z b y ć s ię teg o we​wn ętrz​n e​g o wiru cier​p ie​‐ n ia. Do ​p a​d ła g o my ś l, o d k tó ​r ej aż za​d rżał. Pra​wie ch ciał p o ​d zię​k o ​wać s wo ​j e​m u s ta​r e​m u za cio s ło k ​c iem w s zczę​k ę. Praw​d o ​‐ p o ​d o b ​n ie to ich u ch ro ​n i​ł o o d jaw​n ej b u r​d y n a s a​m y m ś ro d ​k u s zp i​t al​n e​g o k o ​r y ta​r za. Tak , jak ​b y mat​k a p o ​t rze​b o ​wa​ł a teg o wi​d o ​k u . Nie, żeb y to p rzy ​wró ​c i​ł o jej p a​m ięć

– ja​s n e, Ky le z o j​c em n a​s k a​k i​wa​l i n a s ie​b ie, k ie​d y d o ​r a​s tał, ale o j​c iec n ig ​d y , an i razu g o n ie u d e​r zy ł. A o n n ig ​d y , p rzy ws zy s t​k ich tam​t y ch n a​s to ​l et​n ich p ro ​b le​m ach eg ​z y s ten ​c jal​‐ n y ch , n ie miał za​m ia​r u zwró ​c ić s ię p rze​c iw​k o ta​c ie. Na​wet k ie​d y o j​c iec zo ​s ta​wił ich n ad g ro ​b em Kel​s ey , a d es zcz zmie​n iał s ię w b ło ​‐ to n a jej tru m​n ie. Na​wet k ie​d y Eli za​c zął s y ​p iać w s wo ​i m g a​b i​n e​c ie, n a ma​ł y m s k ła​d a​n y m łó ż​k u , k tó ​r e n a d zień u p y ch ał p rzy s zaf​k ach z d o ​k u men ​t a​m i. Na​wet k ie​d y k u p ił s o ​b ie Tad ż M a​h al wś ró d d o m​k ó w d la węd ​k a​r zy , żeb y s ię w n im s ch o ​wać. Na​wet tam​t e​g o d n ia, g d y Kir​b y za​d zwo ​n ił i trzę​s ą​c y m s ię g ło ​s em p o ​wie​d ział, że tata p rzy ​s zed ł d o d o mu , o p ró ż​n ił p o ​k ó j Kel​s ey i p o ​z b y ł s ię ws zy s t​k ie​g o , p o d ​c zas g d y mat​k a p a​t rzy ła n a to , s ie​d ząc n a p o d ​ł o ​d ze w s a​l o ​n ie z p o d ​c ią​g n ię​t y mi k o ​l a​n a​m i i ś le​d ząc ich wzro ​k iem. Nie​d łu g o p ó ź​n iej Ky le p rze​n ió s ł s ię d o Ale​x an ​d rii, g d zie ro z​p o ​c zął s zk o ​ł ę p o ​l i​‐ cy j​n ą. To p o p ro ​s tu mia​ł o s en s . Kto ś mu ​s iał ch ro ​n ić ro ​d zi​n ę. Ale wi​d o k taty i tak tro ​c h ę g o ro z​b ił. M at​k a s p o j​r za​ł a n a s wo ​j e​g o męża, n ie ro z​‐ p o ​z n a​j ąc g o . Alb o n ie ch cąc g o ro z​p o ​z n ać. – Ty je​s teś Ky le? Gło s g o za​s k o ​c zy ł. Nie s ły s zał, k ie​d y ten p o ​l i​c jan t p o d ​j e​c h ał. Ky le o d ​wró ​c ił s ię i p o ​d ał mu ręk ę. – Tak , d zię​k u ję za mo ż​l i​wo ś ć s p o ​t k a​n ia. Ky le Hu ​e ​s to n . Pra​c u ​j ę w b iu ​r ze s ze​r y fa Deep Ha​v en . M ia​ł em n a​d zie​j ę, że o p ro ​wa​d zis z mn ie p o miej​s cu zb ro d ​n i. – M arc Wren ​s h all. – M iał b rą​z o ​we s p o d n ie, k ró t​k o p rzy ​s trzy żo ​n e ciem​n e wło ​s y o raz s za​r e o czy , z k tó ​r y ch ema​n o ​wał je​ś li n ie ch łó d , to p rzy ​n ajm​n iej d o ​ś wiad ​c ze​n ie. Po d o cie​p la​n ą czar​n ą k u rt​k ą ch o ​wał b ro ń . Kiw​n ął g ło ​wą. – Przy ​k ro mi z p o ​wo ​d u two ​‐ jej mat​k i. Twó j o j​c iec i ja mie​l i​ś my k il​k a s p raw, n ad k tó ​r y mi p ra​c o ​wa​l i​ś my p arę lat temu . J ak s ię czu je mama? Ky le p o d ​s zed ł za n im d o d rzwi. – Wciąż… d o ​c h o ​d zi d o s ie​b ie. – Bę​d zie d o ​b rze, a je​ś li u zy s k a​m y o d n iej ze​z n a​n ia, d o ​wie​m y s ię, co s ię s ta​ł o . – Otwo ​r zy ł d rzwi. Pró cz ch ło ​d u o raz ws iąk ​n ię​t y ch w ś cia​n y za​p a​c h ó w k awy i p a​l o ​n e​g o d rew​n a, w p o ​m ies z​c ze​n iu wy ​c zu wal​n y b y ł me​t a​l icz​n y , zjeł​c za​ł y o d ó r k rwi. – Co wies z? – Nie​wie​l e. Po ty m, jak two ​j a mat​k a za​t rzy ma​ł a k ie​r o w​c ę, o n za​d zwo ​n ił n a n u mer alar​m o ​wy . Nie wie​d zie​l i​ś my o wła​m a​n iu , d o ​p ó ​k i n as i p o ​l i​c jan ​c i n ie za​c zę​l i p rze​c ze​‐ s y ​wać te​r e​n u , b y d o jś ć d o teg o , co s ię s ta​ł o . – Prze​s u n ął s ię za lad ę. – J u ż s p raw​d zi​l i​‐ ś my p o ​m ies z​c ze​n ie p o d k ą​t em o d ​c i​s k ó w p al​c ó w, ale jes t ich p o p ro ​s tu za d u żo . W tak ch ło d ​n y d zień jak wczo ​r aj​s zy … za​n im p rzy ​s zła ś n ie​ż y ca, w ty m miej​s cu b y ł tło k . – Ru s zy ł d o o twar​t e​g o p o ​k o ​j u n a ty ​ł ach . Po ​m ies z​c ze​n ie zo ​s ta​ł o ju ż o czy s z​c zo ​n e, a o d za​p a​c h u ch e​m i​k a​l ió w łza​wi​ł y o czy . Ky le za​t k ał n o s .

– An a​l i​t y cy s ą​d o ​wi p o ​b ra​l i p ró b ​k i. Po d p a​z n o k ​c ia​m i o fia​r y zn a​l eź​l i o b cy n a​‐ s k ó ​r ek , twarz d ziew​c zy n y p rze​c i​n a​ł a p rę​g a, jak ​b y k to ś u d e​r zy ł ją ja​k imś n a​r zę​d ziem, a n ie s amą p ię​ś cią. Naj​p raw​d o ​p o ​d o b ​n iej d o ​s zło d o s za​m o ​t a​n i​n y , a z ro z​p ry s k u k rwi i wy ​g lą​d u ran wy ​n i​k a, że zo ​s ta​ł a za​s trze​l o ​n a z b li​s k iej o d ​l e​g ło ​ś ci. – M arc ws k a​z ał miej​s ce, g d zie k rew try s n ę​ł a n a ś cia​n ę, n a d o ​k u men ​t y n a b iu r​k u , n a o k n o . – Kim b y ła o fia​r a? – Cas ​s ie M it​c h ell. Uczen ​n i​c a o s tat​n iej k la​s y li​c eu m Har​b o r City Hig h . Ky le za​n ie​m ó ​wił. Dzi​s iaj jej ro ​d zi​n a ro z​p a​c za​ł a n ad u tra​c o ​n ą p rzy ​s zło ​ś cią. – Zn a​l eź​l i​ś my co ś d ziw​n e​g o . – M arc co f​n ął s ię w k ie​r u n ​k u wy j​ś cia, ws k a​z u jąc n a za​m a​l o ​wa​n ą p rze​s trzeń n a p o d ​ł o ​d ze. – Nó ż d o ry b . M ó g ł n a​l e​ż eć d o s p raw​c y , zn a​‐ leź​l i​ś my g o n a p o d ​ł o ​d ze o b o k k as y . M o że g o u p u ​ś cił, k ie​d y two ​j a mama u cie​k a​ł a. – J e​s te​ś cie p ew​n i, że tu b y ła? – Zo ​s ta​wi​ł a to ​r eb ​k ę i k awę w ła​z ien ​c e. – Wi​d zia​ł a to . – M o ż​l i​we. Z p ew​n o ​ś cią ch cie​l i​b y ś my z n ią p o ​r o z​m a​wiać. Ky le s tał za lad ą, o d ​t wa​r za​j ąc s ce​n a​r iu s z w g ło ​wie. J eg o mat​k a zo ​s ta​wi​ł a k awę w ła​z ien ​c e. Więc ju ż zło ​ż y ła za​m ó ​wie​n ie, cze​k a​ł a n a n a​p ó j. Czy męż​c zy zn a ws zed ł d o k a​wiar​n i p o n iej? Czy mo że b y ł tu p rzed n ią? Czy to b y ł s p o n ​t a​n icz​n y czy p la​n o ​wa​‐ n y n a​p ad ? – Czy k o ​r o ​n er s p o ​r zą​d ził ju ż ra​p o rt o u ży tej b ro ​n i? M arc p o ​k rę​c ił g ło ​wą. – Ch o ​d zi​m y d zi​s iaj o d d rzwi d o d rzwi, wy ​p y tu je​m y . Za​d zwo ​n i​m y , je​ś li co ś s ię p o ​j a​wi. – A co z re​j e​s trem p o ​ł ą​c zeń ? Czy k to ś d zwo ​n ił z czy mś … p o ​d ej​r za​n y m? Dziw​‐ n y m? – Dziś ran o p rze​s łu ch a​ł em ro z​m o ​wy . Kil​k a s a​m o ​c h o ​d ó w w ro ​wie p o d ​c zas ś n ie​‐ ży cy , b ez​p ań ​s k i p ies , ale n ic, co mo ​g ło ​b y rzu cić ś wia​t ło n a te wy ​d a​r ze​n ia. Ky le u d ał s ię d o ła​z ien ​k i. Drzwi b y ły u ch y lo ​n e. Włą​c zy ł ś wia​t ło . Od ​wró ​c ił s ię, p ró ​b u ​j ąc s p o j​r zeć n a miej​s ce zb ro d ​n i o cza​m i s wo ​j ej mat​k i. Sta​ł a tu taj, p a​t rzy ła, jak k to ś n a​p a​d a n a k a​s jer​k ę. Uczen ​n i​c ę li​c eu m, n ie s tar​s zą n iż Kel​s ey . Nic d ziw​n e​g o , że p ró ​b o ​wa​ł a ją u ra​t o ​wać. Po d ​s zed ł, o p arł s ię o fra​m u ​g ę. Prze​s zy ły g o d res z​c ze. – Co , je​ś li o two ​r zy ła d rzwi, zo ​b a​c zy ła ich … M o że p o ​b ie​g ła p o p o ​m o c? M arc k iw​n ął g ło ​wą. – Ale d la​c ze​g o s p raw​c a n ie wy ​s zed ł za n ią alb o n ie s trze​l ił? – J e​s te​ś my p rzy au ​t o ​s tra​d zie. M o że n ie miał cza​s u ? – Tam​t e​g o d n ia wi​d o cz​n o ś ć b y ła n a p o ​z io ​m ie ja​k ich ś trzech me​t ró w. Nik t b y g o n ie zo ​b a​c zy ł an i n a​wet n ie u s ły s zał s trza​ł u w tej wi​c h u ​r ze. Ky le wy ​s zed ł z ła​z ien ​k i i s ta​n ął p rzy la​d zie, b y p rzy j​r zeć s ię miej​s cu zb ro d ​n i. – Dla​c ze​g o n ie p o ​s zła p o au to ? Na d ro ​d ze p ra​wie n ie b y ło ru ch u . – Zn a​l eź​l i​ś my k lu ​c zy k i p rzy jej s a​m o ​c h o ​d zie. M o ż​l i​we, że p ró ​b o ​wa​ł a, ale s p raw​‐ ca wcią​g n ął ją z p o ​wro ​t em d o ś ro d ​k a.

Ky le wy j​r zał p rzez o k n o . M y ś l o rę​k ach ja​k ie​g o ś męż​c zy zn y n a jeg o mat​c e, k tó ​‐ ry wtar​g ał ją d o k a​wiar​n i i p ra​wie za​b ił… Za​c zerp ​n ął wię​c ej p o ​wie​t rza – wd ech , wy ​‐ d ech . Przy ​p ad ​k o ​wo ś ć. Nie cier​p iał ws zy s t​k ich jej as p ek ​t ó w, teg o , że w cią​g u s e​k u n ​d y mo ż​n a zn is z​c zy ć lu d z​k ie ży cie. Że p la​n y , n a​d zie​j e i ma​r ze​n ia u mie​r a​j ą n a k a​f el​k ach k a​wiar​n i i s k le​p ó w. Że za​d a​j e ran y , n ie ty l​k o o fie​r ze czy jej ro ​d zi​n ie, ale ca​ł ej s p o ​‐ łecz​n o ​ś ci. To p o p ro ​s tu n ie fair, że czter​d zie​s to ​s ze​ś cio ​l et​n ia k o ​b ie​t a p rzy ​j eż​d ża d o k a​wiar​‐ n i, b y n a​p ić s ię k awy , i tra​c i ży cie. Alb o p rzy ​n ajm​n iej jeg o więk ​s zo ś ć. Ky le miał s er​d ecz​n ie d o ś ć p rzy ​p ad ​k o ​wo ​ś ci. Teg o , że n ie​s p ra​wie​d li​wo ś ć ro z​d a​‐ wa​n a jes t lo ​s o ​wo wy ​b ra​n y m lu ​d zio m. M arc s tał p rzy d ru g ich d rzwiach . – Zn aj​d zie​m y g o . Ky le k iw​n ął g ło ​wą. Nie, to ja go znajdę.

*** Og ró ​d ek p rzed d o ​m em Lee Nel​s o n p rzy ​p o ​m i​n ał jed ​n o z jej cy try n o ​wy ch cias t z b ezą. Śn ieg wi​r o ​wał n a wie​t rze n ad p o d ​j az​d em, u n o ​s ząc s ię w k ie​r u n ​k u je​z io ​r a. Dra​p ież​n e fale b u ​r zo ​we p o ​c h ło ​n ę​ł y b ry ły lo d u za​l e​g a​j ą​c e p rzy b rze​g u , p o ​z o ​s ta​wia​j ąc je​d y n ie ich p o ​s trzę​p io ​n e o k ru ch y , k tó ​r e te​r az zd e​r za​ł y s ię ze s o b ą, n ie​s io ​n e n u r​t em. Po ​b rzę​‐ k i​wa​ł y n i​c zy m ła​p a​c ze wia​t ru , k tó ​r e Lee za​wie​s i​ł a la​t em n a ta​r a​s ie, a wiatr co ru s z mą​‐ cił ta​f lę wo d y . Lee s ta​ł a p rzy o k n ie wy ​c h o ​d zą​c y m n a ta​r as i za​p i​n a​ł a k a​m i​z el​k ę, k ie​d y p rze​‐ s zed ł ją d res zcz. Nie tak d aw​n o temu Clay u s zczel​n ił​b y to o k n o k i​t em, żeb y o s ło ​n ić p o ​m ies z​c ze​n ie p rzed wia​t rem. M o ​g ła​b y p o ​p ro ​s ić De​r e​k a, żeb y p o ​m ó g ł jej i p rzy ​‐ trzy mał je​d en k o ​n iec, za​b ez​p ie​c zy ł ta​ś mą i o s u s zy ł, aż za​s ty g n ie. Ale d zie​c iak zwy k le p rzy ​c h o ​d ził d o d o mu p o zmro ​k u , wy ​k o ń ​c zo ​n y p o tre​n in ​g u k o ​s zy k ó w​k i, zja​‐ d ał o b iad , wy ​p o ​wia​d a​j ąc p ięć s łó w n a k rzy ż i za​s y ​p iał n a p o d ​r ęcz​n i​k u d o al​g e​b ry . Po za s o ​b o t​n i​m i ro z​g ry w​k a​m i p ra​c o ​wał d o ​r y w​c zo jak o p a​k o ​wacz w s k le​p ie s p o ​‐ ży w​c zy m, a w n ie​d zie​l ę ch o ​d ził d o k o ​ś cio ​ł a. Nie miał cza​s u n a o b o ​wiąz​k i d o ​m o ​we. Nie, żeb y Lee mia​ł a n ad ​m iar wo l​n e​g o . J e​ś li p rzy p ra​c ach ch a​r y ta​t y w​n y ch w mie​‐ ś cie i n o ​wy ch o b o ​wiąz​k ach s k arb ​n i​k a w k o ​ś cie​l e zd o ​ł a​ł a u g o ​t o ​wać co ś o d zera, p o ​‐ czy ty wa​ł a to s o ​b ie za s u k ​c es . Nic d ziw​n e​g o , że wciąż za​l e​g a​ł o im s ześ ć s ą​g ó w n ie​p o ​r ą​b a​n e​g o d rew​n a w s zo ​p ie i cała s ter​t a teg o , k tó ​r e trze​b a b y ło wło ​ż y ć d o p ie​c a. Dla​c ze​g o , u li​c h a, Clay n ie mó g ł za​m o n ​t o ​wać o g rze​wa​n ia g a​z o ​we​g o ? Ale n ie, o n ch ciał b y ć s a​m o ​wy s tar​c zal​n y , a z g ru n ​t em, k tó ​r y o d zie​d zi​c zy ł p o ro ​d zi​n ie, mo ​g li​b y

za​m k n ąć s ię n a s wo ​i m s k raw​k u zie​m i p o ​ś ró d d rzew d o k o ń ​c a ży cia. Nie p rze​wi​d ział ty l​k o , że zo ​s ta​wi ją s amą z ro ​b o ​t ą. Cza​s a​m i wciąż g o wi​d zia​ł a, jeg o cia​ł o , s zczu p łe i s il​n e d zię​k i g o ​d zi​n o m s p ę​d zo ​n y m n ad p i​l ar​k ą, o p ró ​s zo ​n e​g o wió ​r a​m i, p ach ​n ą​c e​g o to ​p o ​l ą, ce​d rem i s o ​s n ą, jak u ś mie​c h a s ię d o n iej, k ie​d y zb ie​r a​ł a d rew​n o . Ich p o ​r an ​n e s o ​b o t​n ie ran d ​k i. Op a​t u lo ​n a p o s zy ję p rzy ​n o ​s i​ł a mu k awę i ro z​‐ ma​wia​l i o d zie​c ia​k ach , o ty m, ja​k im cu ​d em u d a im s ię p o ​s łać Emmę i De​r e​k a d o co l​‐ le​g e’u z p o ​l i​c y j​n ej p en ​s ji. Wiatr ws trzą​s n ął d o ​m em, s ło ń ​c e za​c zę​ł o za​c h o ​d zić. Pro ​m ie​n ie s ą​c zy ły s ię p rzez cie​n ie p ó ź​n e​g o p o ​p o ​ł u ​d n ia, fa​l u ​j ą​c e n a p o ​wierzch ​n i wo d y . M u ​s ia​ł a o d ​ś n ie​ż y ć, je​ś li li​c zy ła n a to , że wy ​d o ​s ta​n ie s a​m o ​c h ó d z g a​r a​ż u p rzed d zi​s iej​s zy m me​c zem De​r e​k a. Za​m ie​r za​ł a zro ​b ić s y ​n o ​wi n ie​s p o ​d zian ​k ę. Wy ​d a​wa​ł o s ię, że mie​l i czas n a ro z​m o ​wę ty l​k o wte​d y , g d y wię​z i​ł a g o w au ​c ie. Za​n im wy ​s zła d o p rzed ​p o ​k o ​j u , s p raw​d zi​ł a k o ​m i​n ek , b y u p ew​n ić s ię, że jes t za​‐ b ez​p ie​c zo ​n y , p o czy m za​ł o ​ż y ła ś n ie​g o w​c e, cie​p łą k u rt​k ę, s ta​r ą fu trza​n ą czap ​k ę Clay a i rę​k a​wicz​k i ro ​b o ​c ze z weł​n ia​n ą p o d ​s zew​k ą. Do teg o o wi​n ę​ł a s ię s za​l em, tak , żeb y b y ło wi​d ać ty l​k o jej o czy i wziąw​s zy g łę​b o ​k i wd ech , o two ​r zy ła d rzwi. Ch łó d b y ł tak s il​n y , że rzę​s y n ie​m al p rzy ​m ar​z ​ł y jej d o twa​r zy . Szy b ​k o za​m k n ę​ł a za s o b ą d rzwi; zim​n o g ła​d zą​c e ją p o n o ​s ie i n a​p eł​n ia​j ą​c e o czy łza​m i b y ło n ie d o zn ie​s ie​n ia. Na​b ra​ł a s zu flą k o ​c ie​g o żwir​k u z k o ​s za p rzy d rzwiach i ro z​s y ​p a​ł a g o p o ś wie​ż y m ś n ie​g u , wy ​z n a​c za​j ąc w ten s p o ​s ó b n o wy s zlak d o g a​r a​ż u . M ies z​k a​l i w n im p rzez ro k , za​n im u k o ń ​c zy li d o ​m ek d la p o ​więk ​s zo ​n ej ro ​d zi​n y . Trzy lata p rzed ś mier​c ią Clay d o ​‐ b u ​d o ​wał s try ch , miej​s ce d o ćwi​c zeń d la Emmy i Kel​s ey . Emma… potrzebujesz czegoś? Lee s ta​r a​ł a s ię teg o ran ​k a n ie zd ra​d zać w g ło ​s ie s wo ​i ch zmar​t wień – w cią​g u o s tat​n ich trzech lat Emma s ta​ł a s ię tak o d ​l e​g ła, że za k aż​d y m ra​‐ zem, g d y Lee o fe​r o ​wa​ł a jej p o ​m o c, có r​k a p o p ro ​s tu ją o d ​p y ch a​ł a. Nie, wszystko gra. Nie, wca​l e n ie, ale Lee n ie mia​ł a p o ​j ę​c ia, jak ją wes ​p rzeć. Alb o k tó ​r ą​k o l​wiek z n ich . Po p ro ​s tu k aż​d e​g o d n ia p ró ​b o ​wa​ł a tro ​c h ę le​p iej p rze​t rwać. Lee wci​s n ę​ł a g u zik i d rzwi g a​r a​ż u o two ​r zy ły s ię. Pra​wie me​t ro ​wa war​s twa ś n ie​g u ru n ę​ł a n a as ​f alt. Ach , g d y b y mia​ł a d mu ​c h a​wę d o ś n ie​g u … ale ze​p s u ła s ię ro k temu . A Lee n ie mia​ł a s er​c a p ro ​s ić Elie​g o , żeb y ją n a​p ra​wił. I tak zro ​b ił d la n iej za d u żo . Eli. Nie mo ​g ła zn ieś ć s tras z​n e​g o cier​p ie​n ia w jeg o g ło ​s ie, k ie​d y za​d zwo ​n ił d o n iej wczo ​r aj w n o cy . O trze​c iej. Pew​n ie p o ​win ​n a b y ła s p ać, ale mia​ł a n a​d zie​j ę, że Eli za​t e​‐ le​f o ​n u je alb o n a​wet ws tą​p i d o n iej. Tro ​c h ę n ie​n a​wi​d zi​ł a s ię za to – za s zczę​ś cie, ja​k ie o d ​n a​l a​z ła w jeg o p rzy ​j aź​n i. By ł ta​k im mi​ł y m czło ​wie​k iem, p rzy ​c h o ​d ził p o ​r ą​b ać d rew​n o , o d ​ś n ie​ż y ć, p rze​t k ać ru rę, s k o ​s ić traw​n ik , n a​p ra​wić ze​p s u ty k ran , p o ​m ó c ro z​s zy fro ​wać d ru k i z fir​m y u b ez​‐ p ie​c ze​n io ​wej. Clay d o ​b rze zro ​b ił, ws p ie​r a​j ąc k an ​d y d a​t u rę Elie​g o n a s ze​r y fa. Lep ​s ze​g o czło ​wie​‐ k a – p o za Clay ​e m – Lee n ie zn a​ł a. Do ​b rze, że Kir​b y i De​r ek g ra​l i ra​z em w p ił​k ę o d p o d ​s ta​wó w​k i. To b y ł o czy wi​s ty p o ​wó d , d la k tó ​r e​g o Nel​s o ​n o ​wie i Hu ​e ​s to ​n o ​wie s ia​‐

d a​l i ra​z em p rzy ró ż​n y ch o k a​z jach , za​c ie​ś n ia​l i p rzy ​j aźń , d zie​l i​l i n a​d zie​j e i ma​r ze​n ia, jes z​c ze w cza​s ach , g d y je mie​l i. No ​e l​l e n ie zd a​wa​ł a s o ​b ie n a​wet s p ra​wy , co d a​wał jej tak i męż​c zy zn a jak Eli. Lee s ta​r a​ł a s ię n ie mieć d o n iej p re​t en ​s ji… Ok ej, p ew​n ie tro ​c h ę ich mia​ł a. Ale b y ła w s ta​‐ n ie jej wy ​b a​c zy ć – w k o ń ​c u Lee s tra​c i​ł a s wo ​j ą p rze​s zło ś ć i te​r aź​n iej​s zo ś ć. A No ​e l​l e s tra​c i​ł a je​d y n ą có r​k ę. Swo ​j ą p rzy ​s zło ś ć. Hej, Lee. Gło s Elie​g o w ciem​n o ​ś ci s p ra​wił, że jej s er​c e wy ​k o ​n a​ł o za​k a​z a​n y ta​n iec. Ten g ło s – g łę​b o ​k i, d o ​n o ​ś n y – za​wie​r ał w s o ​b ie d o j​r za​ł y s p o ​k ó j, d e​l i​k at​n ą p o ​u fa​‐ ło ś ć, k tó ​r ej p o ​t rze​b o ​wa​ł a, k ie​d y s a​m o t​n y n a n o c​n y m n ie​b ie k s ię​ż y c ro z​ś wie​t lał je​‐ zio ​r o . – J e​s tem w Du ​l u th . No ​e l​l e mia​ł a wy ​p a​d ek . – Co s ię s ta​ł o ? – s p y ta​ł a p o ci​c h u . M ia​ł a n a​d zie​j ę, że d źwięk d zwo n ​k a n ie o b u ​‐ d ził De​r e​k a. – Up a​d ła i u d e​r zy ła s ię w g ło ​wę p rzed M o ​c h a M o ​o s e. – Zła​m a​ł a s o ​b ie co ś ? – M ia​ł a k rwo ​t o k w mó ​z g u … – Och , to o k ro p ​n e. Tak mi p rzy ​k ro . – Tak . – M iał zmę​c zo ​n y g ło s . Wy ​d a​wa​ł o s ię, że ro z​m a​wia z n ią w za​m k n ię​t y m, ro z​b rzmie​wa​j ą​c y m ech em p o ​m ies z​c ze​n iu . – Gd zie je​s teś ? – W h o ​t e​l u p rzy s zp i​t a​l u St. Lu k e’s . J e​s tem w ła​z ien ​c e. Kir​b y ś p i. By li​ś my n a o d ​d zia​l e in ​t en ​s y w​n ej te​r a​p ii. Na s zczę​ś cie jej s tan jes t s ta​b il​n y . Ale… – Wes ​t ch n ął. Wy ​o b ra​ż a​ł a s o ​b ie to wes ​t ch n ie​n ie. Wi​d zia​ł a, jak s ie​d zi n a k ra​wę​d zi wan ​n y alb o o p ie​r a s ię o s zaf​k ę, p rze​c ze​s u jąc ciem​n e k rę​c o ​n e wło ​s y . Ch cia​ł a d o ​t k n ąć d ło ​n ią jeg o p o ​l icz​k a, u g ła​s k ać n a​p ię​c ie. Lee o d ​p ę​d zi​ł a tę my ś l. To ty l​k o ws p ó ł​c zu cie. Wie​d zia​ł a, z czy m wią​z a​ł o s ię n o c​‐ n e czu wa​n ie. Kie​d y ś n a​wet je d zie​l i​l i – o n a, Eli i No ​e l​l e. – Nie p a​m ię​t a mn ie. – Lee n ie p o ​t ra​f i​ł a zn a​l eźć o d ​p o ​wie​d zi n a te s ło ​wa. No ​e l​l e g o n ie p a​m ię​t a​ł a? – Pa​t rzy ła p ro ​s to n a mn ie i n ie wie​d zia​ł a, k im je​s tem. – Och , Eli. Przy ​k ro mi. Wes ​t ch n ął g ło ​ś n o . – Dzię​k i. Ch cia​ł em ci ty l​k o p o ​wie​d zieć, że Kir​b y n ie p rzy ​j e​d zie n a ju trzej​s zy mecz. M o ​ż es z p o ​p ro ​s ić De​r e​k a, żeb y p rze​k a​z ał tre​n e​r o ​wi? Ty l​k o d la​c ze​g o mó wi jej o ty m o trze​c iej w n o cy ? Nie wie​d zia​ł a, co to ma zn a​‐ czy ć. – Oczy wi​ś cie, Eli. Będ ę s ię mo ​d lić. – Dzię​k i, Lee. – Ro z​ł ą​c zy ł s ię, k ie​d y o n a ch cia​ł a jes z​c ze co ś p o ​wie​d zieć, za​p ro ​‐ p o ​n o ​wać, ale o s ta​t ecz​n ie mil​c za​ł a. To ch y b a le​p iej, że s k o ń ​c zy ł ro z​m o ​wę, że n ie b y ło im d an e p o ​wie​d zieć n ic wię​‐ cej w ś ro d ​k u ciem​n ej n o cy . M ia​ł a n a​d zie​j ę, że Eli n ie za​c h o ​wa w p a​m ię​c i tak n ie​z ręcz​n ie wy ​p o ​wie​d zia​n y ch s łó w o za​c zy n a​n iu o d n o wa. O n im, k tó ​r y ju ż jes t s am. Po ​ż a​ł o ​wa​ł a ich o d mo ​m en ​t u , k ie​d y wy ​b rzmia​ł y w jej u s tach . Nie mia​ł a n a my ś li teg o , że p o ​wi​n ien za​c ząć o d n o wa

u jej b o k u . Po p ro ​s tu … że s p ra​wy mo g ą u ło ​ż y ć s ię in ​a ​c zej d la n ie​g o i d la No ​e l​l e. Ale n ie ch cia​ł a teg o u jąć w ten s p o ​s ó b . Śn ieg s tward ​n iał i Lee b y ła w s ta​n ie u p o ​r ać s ię ty l​k o z wierzch ​n ią war​s twą, s ła​‐ b y m ru ch em o d ​r zu ca​j ąc g o n a b o k , za​n im za​c zę​ł a k o ​p ać d a​l ej. W ty m tem​p ie b ę​d zie tu s ta​ł a d o wio ​s en ​n ej o d ​wil​ż y . A mo że p o p ro ​s tu ws ią​d zie d o SUV-a i wy ​c o ​f a n im jak mo n ​s ter tru c​k iem całe k il​k a me​t ró w d o u li​c y . Po ​c h y li​ł a s ię, żeb y jes z​c ze raz n a​b rać ś n ieg n a ło ​p a​t ę, n a​p eł​n i​ł a ją, p o d ​n io ​s ła. I wte​d y to p o ​c zu ła, s zarp ​n ię​c ie w s zy i, jak ​b y co ś s ię o b ​s u n ę​ł o . Ro z​p a​l ił s ię w n iej o s try , ży wy b ó l. I p rze​s zed ł. Ale rwa​ł o ją ra​m ię i te​r az b ó l p rze​m k n ął p o ca​ł ej d łu ​g o ​ś ci ręk i. Od ​r zu ci​ł a ś n ieg , a s k u rcz u d e​r zy ł w p al​c e, jak ​b y k to ś wziął za​p ał​k ę i za​p a​l ił ją tu ż p o d jej d ło ​n ią. – Och ! – J ej g ło s wy ​d a​wał s ię s ła​b y w n ad ​c h o ​d zą​c y m wie​c zo ​r ze. Zmierz​wio ​n e, p o ​k ry te ś n ie​g iem d rze​wa tłu mi​ł y d źwię​k i u li​c y i ch ro ​n i​ł y d o m p rzed wzro ​k iem s ą​‐ s ia​d ó w. Gd y b y Lee u p a​d ła w ś n ie​g u , n ik t n ie zn a​l a​z ł​b y jej d o ju tra. Gd y b y De​r ek n ie wró ​c ił d o d o mu p o s o ​b o t​n im me​c zu , p ew​n ie mu ​s ia​ł a​b y cze​k ać n a​wet d łu ​ż ej. Od ło ​ż y ła ło ​p a​t ę. Bó l n a​r a​s tał, s k ra​d a​j ąc s ię wzd łu ż s zy i, ś ci​s k a​j ąc mię​ś n ie. Och , zro ​b i​ł a s o ​b ie co ś n ie​d o ​b re​g o . Ló d . Po ​t rze​b o ​wa​ł a lo d u , i to s zy b ​k o . Od ​wró ​c iw​s zy s ię p le​c a​m i d o g a​r a​ż u , p rze​‐ s zła ma​l eń ​k im ro ​wem, k tó ​r y u d a​ł o jej s ię wy ​k o ​p ać, o d ​wie​s i​ł a ło ​p a​t ę n a h ak i p o ​wlo ​‐ k ła s ię d o d o mu . Kie​d y d o ​t ar​ł a d o d rzwi, le​d ​wo b y ła w s ta​n ie p o d ​n ieś ć ręk ę, żeb y zła​p ać za k lam​k ę. Strzą​s n ę​ł a z s ie​b ie p łas zcz, czap ​k ę i rę​k a​wicz​k i i p o ​ł o ​ż y ła je n a ła​‐ wie. Gd y s ch y li​ł a s ię, żeb y zd jąć b u ty , mia​ł a o ch o ​t ę k rzy czeć. Wres z​c ie ś cią​g n ę​ł a je k o p ​n ię​c iem i u d a​ł a s ię w k ie​r u n ​k u za​m ra​ż ar​k i. Wy ​c ią​g n ę​ł a to ​r eb ​k ę z lo ​d em i p rzy ​ł o ​ż y ła ją d o s zy i. Po ​t em p o ​k u ś ​t y k a​ł a d o ro z​‐ k ła​d a​n e​g o fo ​t e​l a Clay a i ws p ię​ł a s ię n a n ie​g o . Hej, kochanie, wszystko w porządku? Wy ​o b ra​ż a​ł a s o ​b ie, że Clay p o d ​c h o ​d zi, s ia​d a p rzy k o ​m in ​k u , jeg o s il​n e d ło ​n ie u j​‐ mu ​j ą p led ro ​b io ​n y n a d ru tach , p re​z en t ś lu b ​n y o d jeg o mat​k i. Otu la ją, wy ​c ią​g a jej wło ​s y s p o d o k ry cia i s k ła​d a p o ​c a​ł u n ek n a czo ​l e, tu ż n ad b rwią. Cza​s a​m i wciąż czu ła jeg o za​p ach alb o p ies z​c zo ​t ę jej s k ó ​r y o p u s z​k a​m i p al​c ó w. Sło ń ​c e za​s zło , a o s tat​n i b ły s k ś wia​t ła p ra​wie zn ik ł. Sp o j​r za​ł a w n ie​b o w p o ​‐ s zu k i​wa​n iu p ierw​s zy ch g wiazd , ale n ic n ie d o ​s trze​g ła. Og ień w k o ​m in ​k u za​c zął d o ​g a​s ać, s p a​l o ​n e d rwa trza​s k a​ł y . Nie. Nie, Clay, nie jest w porządku. Bó l p u l​s o ​wał w d o le s zy i, p rze​n i​k a​j ąc jej k o ​ś ci n i​c zy m p o ​wiew ws trzą​s a​j ą​c y d o ​‐ mem. Po ​ś ró d wy ​c ia wia​t ru Lee u s ły s za​ł a ci​c h y s zlo ch . Swó j.

Roz​dział 6

No ​e l​l e ró w​n ie d o ​b rze mo ​g ła​b y s ie​d zieć te​r az w wię​z ie​n iu . Po ​win ​n o is t​n ieć ja​k ieś p ra​wo , k tó ​r e za​b ra​n ia​ł o ​b y wy ​d a​wa​n ia p a​c jen ​t a w ręce zu p eł​n ie o b ​c y ch o s ó b . Ale, jak b ru tal​n ie za​u wa​ż y ł Eli, g d zie in ​d ziej mo ​g ła p ó jś ć? Szcze​g ó l​n ie że b ó le g ło ​wy o s ła​‐ b ły i p o za ty m czu ła s ię d o ​b rze. No ​e l​l e je​c h a​ł a n a p rzed ​n im s ie​d ze​n iu czar​n e​g o tru c​k a, o b o k męż​c zy zn y , k tó ​r y twier​d ził, że jes t jej mę​ż em – mu ​s ia​ł a ro z​b ić s o ​b ie g ło ​wę zn acz​n ie wcze​ś n iej, żeb y p o ​ś lu ​b ić k o ​g o ś , k to wy ​g lą​d ał, jak ​b y d o ​p ie​r o co wy ​n u rzy ł s ię z g łę​b i las u u b o k u Griz​z ly ’eg o Ad am​s a[0 4 ], tu ż p o wal​c e z n ied ź​wie​d ziem. On n a​wet p ach ​n iał jak zwie​r zy n a. J e​d y n y m p o ​wo ​d em, d la k tó ​r e​g o w o g ó ​l e ws ia​d ła d o tru c​k a i n ie za​m el​d o ​wa​ł a s ię p o p ro ​s tu w ja​k imś p rzy ​k o ​ś ciel​n y m s ch ro ​n i​s k u , b y ła ży wa wia​r a d o k ​t o r An n e Stan ​‐ d in g Bear w to , że (p ró cz teg o , iż to n a​p raw​d ę jej ży cie) Eli b y ł g o d ​n y m za​u fa​n ia, d o ​‐ b ry m czło ​wie​k iem. W p o ​r ząd ​k u . A Kir​b y p o ​t ra​f ił s p ra​wić, że czło ​wiek za​c zy n ał za​s ta​n a​wiać s ię n ad s wo ​i m u p o ​‐ rem. Lu ​b i​ł a teg o ch ło p ​c a. J eg o zie​l o ​n e o czy – ła​g o d ​n e i ws p ó ł​c zu ją​c e – p rze​k o ​n y wa​‐ ły ją, że n a​wet je​ś li g o n ie zn a​ł a, to mo ​g ła​b y b y ć d u m​n a z ta​k ie​g o s y n a. Wczo ​r aj s ie​‐ d ział p rzy jej łó ż​k u i o p o ​wia​d ał h i​s to ​r ie ze s wo ​j e​g o ży cia. Grał w k o ​s zy k ó w​k ę – n aj​‐ wy raź​n iej jak o ro z​g ry wa​j ą​c y – i w fu t​b o l w d ru ży n ie Deep Ha​v en Hu ​s k ies . M iał n a​‐ d zie​j ę, że w p rzy ​s zły m ro k u d o ​s ta​n ie s ty p en ​d iu m Un i​v er​s i​t y o f M in ​n e​s o ​t a w M o r​r is alb o w Du ​l u th . Alb o n a​wet k am​p u s u Twin Ci​t ies .

M iał też miły u ś miech , a raz, g d y d o ​p a​d ła ją mi​g re​n a i zro ​b i​ł o jej s ię n ie​d o ​b rze, p rzy ​p ro ​wa​d ził p ie​l ę​g n iar​k ę. Przez cały ten czas Eli – jej mąż – wch o ​d ził i wy ​c h o ​d ził z p o ​m ies z​c ze​n ia jak ja​‐ k iś ty p s p o d ciem​n ej g wiaz​d y . M ęż​c zy zn a s p ra​wiał, że p rze​c h o ​d zi​ł y ją ciar​k i. M iał tak ą mro cz​n ą ap a​r y cję i n ie​‐ u f​n e, a n a​wet g n iew​n e s p o j​r ze​n ie. J e​ś li li​c zy ł n a to , że p rzy ​p o ​m n i s o ​b ie co ś z ich ws p ó l​n e​g o ży cia, n ie p o ​wi​n ien ch o ​d zić w tę i we w tę, d e​m o n ​s tru jąc s wó j wy ​b u ​c h o ​‐ wy ch a​r ak ​t er. J ak n a ra​z ie, n ie p o ​z n a​wa​ł a n a​wet wła​s n e​g o cia​ł a. By ła… có ż, b y ła g ru b a. Wczo ​‐ raj wie​c zo ​r em u s ia​d ła w ła​z ien ​c e, b y p rzy j​r zeć s ię n ie​u mię​ś n io ​n ej, s fla​c za​ł ej fał​d zie wo ​k ó ł b rzu ch a i wy ​b la​k łej b ia​ł ej b liź​n ie p o ce​s ar​s k im cię​c iu . Te​r az d o ​t k n ę​ł a p al​c em ś la​d ó w p o d p ęp ​k iem. Ro ​d zi​ł a – d wu k ro t​n ie. Co o zn a​c za​ł o … Sp o j​r za​ł a n a męż​c zy zn ę, k tó ​r y s ie​d ział o b o k , p o czy m o d ​wró ​c i​‐ ła wzro k . O, mó j… – Nie p o ​wie​d zia​ł em n i​k o ​m u zb y t wie​l e o … wies z. O k we​s tii two ​j ej p a​m ię​c i – p o ​wie​d ział Eli. Kwe​s tii jej p a​m ię​c i? Wo w, ten czło ​wiek miał zn a​k o ​m i​t e u mie​j ęt​n o ​ś ci o ra​t o r​s k ie. Nic d ziw​n e​g o , że p ra​wie s ię n ie o d ​z y wał w cią​g u ca​ł y ch d wó ch g o ​d zin jaz​d y n a d ru g ą s tro ​n ę k u li ziem​s k iej, g d zie d rze​wa wy ​d a​wa​ł y s ię s p la​t ać wy ​s o ​k o n ad d ro ​g ą. J ak zwo ​j e d ru tó w k o l​c za​s ty ch . – No r​m al​n ie p o ​s zli​b y ś my ju tro d o k o ​ś cio ​ł a. Ale my ś lę, że ch y b a p o ​win ​n i​ś my zo ​s tać w d o mu – d o ​d ał. To zn a​c zy ło , że p rzy ​n ajm​n iej n ad al wie​r zy ła. By ła to p raw​d o ​p o ​d o b ​n ie je​d y n a rzecz, k tó ​r a p o ​ws trzy ma​ł a ją o d u ciecz​k i w ś ro d ​k u n o cy . Ch o ​c iaż… to d ziw​n e. Nie czu ła, żeb y zwy k ła ro z​m a​wiać z Bo ​g iem. – M u ​s zę s ię n a​p ić – o zn aj​m i​ł a. – W Lit​t le Be​a v er jes t s k lep wie​l o ​b ran ​ż o ​wy , mo ​ż es z za​m ó ​wić k awę… – Nie cier​p ię k awy . Ale ch ęt​n ie n a​p i​j ę s ię d ie​t e​t y cz​n ej co li. – Na​g le p rzy ​s zło jej co ś d o g ło ​wy . – M am ja​k ieś p ie​n ią​d ze? Pra​c ę? Ko n ​t o ? – Ws zy s t​k o mamy ws p ó l​n e. I n ie, n ie p ra​c u ​j es z p o za d o ​m em. Nie? Więc co ro ​b i​ł a ca​ł y mi d n ia​m i? J ej p y ta​n ie mu ​s ia​ł o o d ​b ić s ię ech em w ci​‐ ch y m o d ​g ło ​s ie za​k ło ​p o ​t a​n ia, b o Kir​b y wy ​c h y lił s ię z ty l​n e​g o s ie​d ze​n ia. – Du żo cza​s u s p ę​d zas z n a wo ​l o n ​t a​r ia​c ie w s zk o ​l e. W b ar​k u z p rze​k ą​s k a​m i i p rzy b i​l e​t ach n a me​c ze. Po ​m a​g as z jes z​c ze ma​l u ​c h o m w n a​u ce czy ta​n ia. – J e​s tem n a​u czy ciel​k ą? – Nig ​d y n ie ch cia​ł a n ią b y ć. Tak n a​p raw​d ę, n a​wet n ie lu ​‐ b i​ł a d zie​c i. Cie​k ło im z n o s a, mia​ł y b ru d ​n e ręce. By ły g ło ​ś n e i ro ​b i​ł y b a​ł a​g an . – Nie. Po p ro ​s tu lu ​b is z b y ć mamą – p o ​wie​d ział Eli. Ah a. – Co jes z​c ze lu ​b ię? – J a​s n e, że jej u p o d o ​b a​n ia mu ​s ia​ł y zn acz​n ie zmie​n ić s ię o d cza​s ó w, k ie​d y n a za​j ę​c ia ch o ​d zi​ł a w leg ​g in ​s ach i lu ź​n y m s we​t rze. W fo ​l io ​wej to r​b ie wi​s zą​c ej n a d rzwiach s zp i​t al​n ej ła​z ien ​k i zn a​l a​z ła p arę b rzy d ​k ich czar​n y ch g a​l o ​wy ch s p o d n i, cie​n iu t​k ą b lu ​z ecz​k ę i ma​r y n ar​k ę. Ale k o ​z a​k i jej s ię p o ​d o ​b a​ł y . Naj​wy raź​n iej

n ie s tra​c i​ł a g u s tu w k we​s tii b u ​t ó w. – Lu ​b is z p ra​c o ​wać w o g ro ​d zie, g o ​t o ​wać i co ​d zien ​n ie ro z​wią​z u jes z k rzy żó w​k i – p o ​wie​d ział Kir​b y . – Krzy żó w​k i. – Czy ż​b y mia​ł a o s iem​d zie​s iąt lat? – Ky le d ał ci k s ią​ż ecz​k ę z k rzy żó w​k a​m i d la za​a wan ​s o ​wa​n y ch n a Bo że Na​r o ​d ze​‐ n ie. Ro z​wią​z u jes z co ran o p o jed ​n ej. Za​ws ze mó ​wis z, że p o ​m a​g a​j ą ci ćwi​c zy ć… – Eli s ię s k rzy wił. – Pa​m ięć. Taa, za​d zia​ł a​ł o . – Ale g ra​ł aś też d u żo w s crab ​b le z d zie​c ia​k a​m i. – Eli s p ra​wiał wra​ż e​n ie, jak ​b y wo ​l ał p i​ł o ​wać s o ​b ie p a​z n o k ​c ie n iż ro z​m a​wiać. Dzie​c ia​k i. No d o ​b ra. – Gd zie… Eee, jak o n ma n a imię? – Ky le? Twó j n aj​s tar​s zy s y n ? – Pro ​s zę, że​b y ś n ie mó ​wił d o mn ie ta​k im to ​n em, jak ​b y m cię d e​n er​wo ​wa​ł a. Wi​‐ d zia​ł am g o p rzez p ięć mi​n u t. – Zn as z g o o d d wu d zie​s tu trzech lat. – Za​c h o ​wu jes z s ię tak , jak ​b y m zro ​b i​ł a to s p e​c jal​n ie. J ak ​b y m n a​p raw​d ę n ie ch cia​ł a s o ​b ie p rzy ​p o ​m n ieć. – Prze​p ra​s zam. Po p ro ​s tu mi p rzy ​k ro i ty le. – Po raz p ierw​s zy n a twa​r zy Elie​g o p o ​j a​wi​ł a s ię ja​k aś in n a emo ​c ja n iż g n iew. Smu ​t ek ? Żal? – To d ziw​n e, że mu ​s zę wy ​j a​‐ ś n iać ci two ​j e ży cie. Po ​d a​r o ​wa​ł a s o ​b ie o d ​p o ​wied ź, wy ​c zu wa​j ąc zmę​c ze​n ie w jeg o g ło ​s ie. By ł w s zp i​‐ ta​l u p ra​wie d wa d n i. Zb li​ż a​l i s ię d o mia​s tecz​k a, więc Eli mu ​s iał zwo l​n ić. Ku ro rt wi​t ał p o ​d ró ż​n y ch p arą o g ro m​n y ch d rew​n ia​n y ch k rze​s eł, u s ta​wio ​n y ch p rzy tra​s ie. M i​n ę​l i re​s tau ​r a​c ję mies z​c zą​c ą s ię w b u ​d y n ​k u w k s ztał​c ie li​t e​r y A i k il​k a ma​ł y ch d o m​k ó w n ad je​z io ​r em – z ich k o ​m i​n ó w wy ​d o ​b y wał s ię s za​r y d y m. Przy g łó w​n ej u li​c y re​k la​m o ​wa​ł y s ię re​‐ s tau ​r a​c ja, p ie​k ar​n ia i s k lep z u p o ​m in ​k a​m i. Po ​b li​s k i p lac za​b aw p rzy d zien ​n y m d o mu o p ie​k i, p o ​ł ą​c zo ​n y m z p ar​t e​r o ​wy m k o ​ś cio ​ł em, p o ​k ry wa​ł a war​s twa ś n ie​g u . Eli s k rę​c ił n a s ta​c ję b en ​z y n o ​wą. – Pó j​d ę p o d ie​t e​t y cz​n ą co lę d la cie​b ie, mamo – p o ​wie​d ział Kir​b y , k ie​d y Eli wy ​‐ s iad ł, żeb y za​t an ​k o ​wać. M amo . M amo ? Ech , k ie​d y s ię d o teg o p rzy ​z wy czai? I jak to s ię s ta​ł o , że s k o ń ​c zy ła tak d a​l e​k o o d cy wi​l i​z a​c ji? Co z jej s ztu k ą? Eli wró ​c ił d o s a​m o ​c h o ​d u . W mil​c ze​n iu p rzy ​g lą​d ał s ię s wo ​i m d ło ​n io m n a k ie​‐ ro w​n i​c y . – Czy ja n ad al ma​l u ​j ę? Gło s tro ​c h ę jej s ię trząs ł. Nie mo ​g ła zn ieś ć fak ​t u , że tak wie​l e za​l e​ż a​ł o o d jeg o o d ​p o ​wie​d zi. Że mo ​g ła s tra​c ić n a​wet to . – Nie o d cza​s ó w co l​l e​g e’u . No ​e l​l e za​m k n ę​ł a o czy . Kir​b y ws p iął s ię d o tru c​k a. Po ​d ał jej n a​p ó j. Wzię​ł a, ale ręk a jej d rża​ł a. J e​c h a​l i d o d o mu , a ci​s za wci​s k a​ł a s ię mię​d zy n ią a Elie​g o . Kir​b y p ró ​b o ​wał ją

p rze​r wać s zcze​g ó ​ł o ​wą re​l a​c ją z o s tat​n ie​g o me​c zu . No ​e l​l e mia​ł a o ch o ​t ę za​p ła​k ać n ad ch ło p ​c em, k tó ​r y p ra​g n ął, żeb y g o p a​m ię​t a​ł a, żeb y cie​s zy ła s ię ra​z em z n im. Prze​j e​c h a​l i p rzez Deep Ha​v en – le​d ​wie p a​m ię​t a​ł a to mia​s tecz​k o , cień d zie​c iń ​s twa – i zn a​l eź​l i s ię n a au ​t o ​s tra​d zie. – J ak d a​l e​k o o d mia​s tecz​k a mies z​k a​m y ? – J a​k ieś d wa​d zie​ś cia mi​n u t – o d ​p o ​wie​d ział Eli. Kie​d y za​t a​c za​l i łu k n a wi​j ą​c ej s ię au ​t o ​s tra​d zie, wy ​g lą​d a​ł a p rzez o k n o . J e​z io ​r o wy ​b i​j a​ł o ry tm, fale s k ła​d o ​wa​ł y ló d n a b rze​g u . Drze​wa b ły s z​c zą​c e o d s zro ​n u o tu la​ł y b rzeg . Do my z p o d ​j az​d a​m i o to ​c zo ​n e b y ły za​s p a​m i ś wie​ż e​g o b ia​ł e​g o ś n ie​g u , a ws zy s t​k o to two ​r zy ło n a​s tró j ro ​d em z p o ​wie​ś ci. By ć mo że to miej​s ce p rzy ​c ią​g n ę​ł o ją mi​s ty cz​n y m, u k ry ty m cza​r em. M o że b y ła​b y w s ta​n ie o d ​k ry ć ten czar n a n o wo . J e​c h a​l i ś cież​k ą, k tó ​r a p ro ​wa​d zi​ł a d o las u . Kie​d y jes z​c ze raz s k rę​c i​l i, ty m ra​z em n a wy ​s łu żo ​n y p o d ​j azd , o to ​c zy ły ich d rze​wa. Przy k o ń ​c u zn aj​d o ​wał s ię mały d o ​m ek w s ty lu k o ​l o ​n ial​n y m, p o ​k ry ty d rew​n em ce​d ro ​wy m, z ja​s n o ​c zer​wo ​n y mi d rzwia​m i. Pa​t rzy ły n a n ią d wa s mu t​n e o k n a, wy ​s ta​j ą​c e p io ​n o ​wo ze s p a​d zi​s te​g o d a​c h u . Sześ ć me​t ró w o d d o mu zn aj​d o ​wał s ię g a​r aż. Za​p ar​k o ​‐ wa​n y o b o k s a​m o ​c h ó d za​s y ​p ał ś n ieg . Na s p o ​t k a​n ie wy ​b ieg ł im czar​n y , s zcze​k a​j ą​c y p ies . – To jes t Rig ​g in s – o ś wiad ​c zy ł Kir​b y . – Bę​d zie s zczę​ś li​wa, że je​s teś z p o ​wro ​t em. – Cały ten czas s ta​ł a n a zim​n ie? – No ​e l​l e o two ​r zy ła d rzwi, p rzy ​t rzy ma​ł a s ię k lam​k i i o s u n ę​ł a s ię n a ś n ieg . Pies p o d ​s zed ł i o b ​wą​c h ał ją. No ​e l​l e p o ​k le​p a​ł a ją p o g ło ​wie. – Sło d ​k a z cie​b ie p s i​n a, p raw​d a? – M a o g rze​wa​n ą b u d ę i mas ę je​d ze​n ia – p o ​wie​d ział Eli. – Za​c ze​k aj, ju ż id ę ci p o ​‐ mó c. – Po ​r a​d zę s o ​b ie. Nie p o ​t rze​b u ​j ę p o ​m o ​c y . – Ale za​m k n ę​ł a d rzwi i p ra​wie zn o ​wu s ię p rze​wró ​c i​ł a. Więc mo że jed ​n ak p o ​win ​n a tro ​c h ę wy ​l u ​z o ​wać. Os tat​n ią rze​c zą, ja​k iej p o ​t rze​b o ​wa​ł a, b y ło k o ​l ej​n e u d e​r ze​n ie s ię w g ło ​wę. Ch o ​c iaż, g d y b y to mia​ł o p rzy ​wró ​c ić jej p a​m ięć… Ale za​r az… czy n a​p raw​d ę teg o ch cia​ł a? Sp o j​r za​ł a n a Elie​g o , k tó ​r y wziął ło ​p a​t ę i za​c zął o d ​ś n ie​ż ać d ró ż​k ę d o d rzwi. Świe​ż y ś n ieg u n o ​s ił s ię w p o ​wie​t rzu . Kie​d y tak p a​‐ trzy ła n a d o m, czu ła s ię jak w o p o ​wie​ś ci o J a​s iu i M ał​g o ​s i. – Nie ch cę, że​b y ś s ię p rze​wró ​c i​ł a. – Kir​b y o b ieg ł s a​m o ​c h ó d i p o d ​s u n ął jej ra​m ię. Có ż za d żen ​t el​m en . Nie mo ​g ła zro ​b ić n ic in ​n e​g o , jak ty l​k o p rzy ​s tać n a jeg o g es t. Gd y b y b y ła w jeg o wie​k u , za​k o ​c h a​ł a​b y s ię. Czu ła s ię b ar​d ziej w wie​k u s wo ​j e​g o s y n a n iż męża. Dziw​n e. Tak , o czy wi​ś cie, mu ​s ia​ł a o d ​z y s k ać p a​m ięć. Do ​c e​n ia​ł a jeg o p o ​m o c, k ie​d y s zli o ś n ie​ż o ​n ą d ro ​g ą d o d rzwi. Wzię​ł a g łę​b o ​k i o d ​d ech . J ej ży cie. To b y ło jej ży cie. We​s zła d o d o mu , tu p iąc n o ​g a​m i. Przed ​p o ​k ó j – małe p o ​m ies z​c ze​n ie w b o k o d k u ch ​n i za​g ra​c a​ł y cie​p łe b u ty , zi​m o ​we k u rt​k i, czap ​k i u p ch n ię​t e w s k rzy n i, rę​k a​wicz​k i p o ​r o z​r zu ca​n e n a ła​wie o raz k o ​l ek ​c ja k a​s k ó w w d u ​ż y m k o ​s zu p rzy d rzwiach .

Czy n ik t tu n ie s p rzą​t ał? Po ​p a​t rzy ła n a b ru d ​n ą p o d ​ł o ​g ę, n a k u rz zg ro ​m a​d zo ​n y w k ą​t ach . M ęż​c zy ź​n i. M ies z​k a​l i tu męż​c zy źn i. Po ​wie​s i​ł a p łas zcz i we​s zła d o k u ch ​n i. Przy ​n ajm​n iej tu b y ło czy s to . M ała, ale fu n k ​c jo ​n al​n a, z ch le​b a​k iem, mik ​s e​r em, wi​d o ​k iem n a o g ró ​d ek . Na ś ro d ​k u p o d ​ł o ​g i k o ło zle​wu le​ż ał o k rą​g ły czer​wo ​n y d y ​wan . Czer​wo ​n y . Za​ws ze lu ​b i​ł a ró ż, mo że czer​wień b y ła b li​s k o . Na d łu ​g im s to ​l e o k ry ty m n ie​b ie​s k im o b ​r u s em w k rat​k ę s p o ​c zy wa​ł a mi​s k a ze zb rą​z o ​wia​ł y mi b a​n a​n a​m i. A więc s tąd ten za​p ach . Prze​s zła d a​l ej k o ​r y ta​r zem, zo ​b a​c zy ła trzy p ary d rzwi. Kir​b y ją wy ​p rze​d ził. – To mó j p o ​k ó j. – Otwo ​r zy ł wro ​t a d o ś wią​t y n i k o ​s zy k ó w​k i. Ścia​n y zd o ​b i​ł y g a​‐ d że​t y M in ​n e​s o ​t a Tim​b er​wo ​l v es , Go l​d en Go ​p h ers i Bu l​l ​d o g s ; n ad łó ż​k iem wi​s iał k o s z. Pach ​n ia​ł o tu jak w ch ło ​p ię​c ej s zat​n i. Sta​r a​ł a s ię n ie s k rzy wić. – Po ​m o ​g łaś mi g o u rzą​d zić. Wo w. Czy li s wo ​j e u mie​j ęt​n o ​ś ci d e​k o ​r a​t o r​s k ie też s tra​c i​ł a. Zd o ​b y ła s ię n a u ś miech , s k i​n ę​ł a g ło ​wą. – A czy je to p o ​k o ​j e? – Zwró ​c i​ł a s ię w k ie​r u n ​k u jed ​n e​g o z n ich , ale Kir​b y p o ​k rę​‐ cił g ło ​wą. – Ky le’a. Ten d ru g i jes t p u s ty . – Po ​k ó j g o ​ś cin ​n y ? Na ch wi​l ę min a mu zrze​d ła i ch ło ​p iec s p o j​r zał g d zieś za n ią. – Tak , wła​ś n ie. – Po ​t rze​b u ​j es z cze​g o ś ? M o że ch ces z s ię p o ​ł o ​ż y ć? – s p y tał Eli. Wciąż miał n a s o ​‐ b ie k o m​b i​n e​z o n , ale zd jął ju ż tę o b rzy ​d li​wą czap ​k ę. M iał p o ​p lą​t a​n e, k rę​c o ​n e, p rze​‐ tłu s z​c zo ​n e wło ​s y . Tęp y b ó l mi​g re​n o ​wy k łę​b ił s ię z ty łu p o d czas z​k ą. – Tak , p ro ​s zę. Po ​k i​wał g ło ​wą. – Nas z p o ​k ó j jes t n a g ó ​r ze. Nas z… – Yy y . Nie… s ą​d zę… Eli s p o j​r zał n a Kir​b y ’eg o , p o ​t em n a n ią. – Nie martw s ię. Wła​ś ci​wie… ja tam n ie ś p ię. – A g d zie ś p is z? Wes ​t ch n ął. – Tu , n a d o le. W g a​b i​n e​c ie. – Co ś w jeg o g ło ​s ie zd ra​d za​ł o ws ty d . Ale có ż, to d o ​b rze. Na ra​z ie mo ​g ła p o p ro ​s tu ws k o ​c zy ć z p o ​wro ​t em d o s wo ​j e​g o ży cia. Nie wie​d zia​ł a ty l​k o , jak n a​p ra​wić to , co wy ​d a​r zy ło s ię mię​d zy n imi i s p ra​wi​ł o , że Eli p rze​n ió s ł s ię d o g a​b i​n e​t u . I czy w o g ó ​l e ch cia​ł a to n a​p ra​wiać. Za​p ro ​wa​d ził ją n a g ó rę, d o jed ​n e​g o z p o ​k o i n a p o d ​d a​s zu . Ory g i​n al​n e​g o , ze s p a​‐ d zi​s ty m s u ​f i​t em. Nie p a​t rzy ła n a wiel​k ie ło że an i n a zd ję​c ia n a k o ​m o ​d zie. Du że o k n o n a b o cz​n ej ś cia​n ie wy ​c h o ​d zi​ł o n a ich zie​m ie. Sp o j​r za​ł a p rzez g ład ​k ą ró w​n i​n ę b ie​l i i mię​d zy d rze​wa​m i s p o ​s trze​g ła je​z io ​r o .

Za s o b ą u s ły s za​ł a, jak Eli o twie​r a i za​m y k a s zu fla​d y . Od ​wró ​c i​ł a s ię. – Co ro ​b is z? W rę​k ach trzy mał ja​k ieś u b ra​n ie. – Za​b ie​r am rze​c zy p o d p ry s z​n ic. M u ​s zę s ię u my ć. Sp o j​r za​ł a w k ie​r u n ​k u ła​z ien ​k i. – Ch y b a n ie za​m ie​r zas z… Po ​d ą​ż y ł za jej wzro ​k iem, p rzez twarz p rze​m k n ę​ł y emo ​c je. Bó l? Fru s tra​c ja? – Nie. Sk o ​r zy s tam z ła​z ien ​k i n a d o le. – Wy ​c o ​f ał s ię n a k o ​r y tarz. – M u ​s zę za​ł a​‐ twić k il​k a s p raw. Po ​r a​d zis z s o ​b ie? Kir​b y tu b ę​d zie, więc mo ​ż es z g o za​wo ​ł ać, je​ś li b ę​‐ d zies z cze​g o ś p o ​t rze​b o ​wa​ł a. – Po ​r a​d zę s o ​b ie. Dzię​k u ję ci. – Pró ​b o ​wa​ł a s ię u ś miech ​n ąć, ale w ch wi​l i, g d y wy ​‐ s zed ł, za​m k n ę​ł a d rzwi. Na k lu cz. A więc to b y ło jej ży cie. J ej d o m. Praw​d ę mó ​wiąc, k ie​d y je​c h a​ł a tru c​k iem, s p o ​‐ d zie​wa​ł a s ię ch at​k i w le​s ie, b ez b ie​ż ą​c ej wo d y , b ez s ta​ł e​g o źró ​d ła p rą​d u . Ale ten p o ​‐ k ó j wy ​g lą​d ał p o k o ​b ie​c e​m u i – tak – p o ​d o ​b a​ł y jej s ię zie​l o ​n e ś cia​n y , ró ​ż o ​we p o ​‐ d u s z​k i, ja​s n o ​n ie​b ie​s k a n a​r zu ta n a łó ż​k o . Przy ​g lą​d a​ł a s ię zd ję​c io m ch ło p ​c ó w w cza​‐ s ach n ie​m o w​l ę​c y ch , s to ​j ą​c y m w ram​k ach n a k o ​m o ​d zie. By li u ro ​c zy , mu ​s ia​ł a to p rzy ​‐ zn ać. Na więk ​s zej fo ​t o ​g ra​f ii zo ​b a​c zy ła k o ​b ie​t ę, k tó ​r a wy ​g lą​d a​ł a jak o n a. M ia​ł a n a s o ​‐ b ie tiu ​l o ​wą s u k ​n ię ś lu b ​n ą i trzy ma​ł a s ię za ręce z o wie​l e mło d ​s zą wer​s ją teg o p o ​‐ n u ra​k a z d o łu . Na ty m zd ję​c iu Eli b ar​d zo p rzy ​p o ​m i​n ał jej s y n a Ky le’a. I p a​t rz​c ie n o – p o ​t ra​f ił s ię u ś mie​c h ać. Przy łó ż​k u s tał re​g ał z k s iąż​k a​m i. A n a n im, w ram​c e, k tó ​r a s ta​ł a n a s zczy cie, zn aj​d o ​wa​ł a s ię fo ​t o ​g ra​f ia, k tó ​r ą No ​e l​l e p o ​z n a​wa​ł a. Za​ws ze d o ​m y ś la​ł a s ię, że ma tu taj ja​k ieś d wa lata. Sie​d zia​ł a n a k o ​l a​n ach u s wo ​j e​‐ g o b ar​d zo mło ​d e​g o o jca, k tó ​r y miał n a s o ​b ie b ia​ł y T-s h irt, d u m​n ie p re​z en ​t o ​wał k ró t​‐ k o o s trzy żo ​n e wło ​s y i u ś mie​c h ał s ię d o n iej. M at​k a s ie​d zia​ł a n a p o ​r ę​c zy k rze​s ła, o p ie​r a​j ąc s ię o jeg o ra​m ię, u ś mie​c h a​j ąc s ię d o o b iek ​t y wu . No ​e l​l e p rzy ​t ar​g a​ł a to zd ję​c ie, w tej s a​m ej ram​c e, ze s o b ą d o co l​l e​g e’u . Po d ​n io ​s ła je. Po ​ł o ​ż y ła n a n im d ło ń . Och . Och . Po ​wie​t rze za​c zę​ł o z n iej ła​g o d ​n ie u ch o ​d zić. Przy ​t u li​ł a zd ję​c ie d o p ier​s i i u s ia​d ła p rzy o k n ie wi​d o ​k o ​wy m. To ży cie n a​p raw​d ę n a​l e​ż a​ł o d o n iej. By ła k o ​b ie​t ą n a fo ​t o ​g ra​f ii ś lu b ​n ej. Ci d waj d o ​r o ​ś li ch ło p ​c y – to b y li jej s y ​n o ​wie. A ten męż​c zy zn a – ten o k ro p ​n y męż​c zy zn a – b y ł jej mę​ż em. Za​m k n ę​ł a o czy . Praw​d a n ią ws trzą​s n ę​ł a. To b y ło jej ży cie. Ale wca​l e teg o n ie ch cia​ł a.

*** Emma zre​z y g n o ​wa​ł a z p i​s a​n ia p io ​s en ​k i, n ie mo ​g ąc zn a​l eźć wła​ś ci​wy ch s łó w. Kart​k a z ak o r​d a​m i le​ż a​ł a p rzed n ią n a p o d ​ł o ​d ze, p o ​r zu co ​n a. Emma o p ar​ł a s ię o zie​l o ​n ą k a​n a​p ę, k tó ​r a p o ​z o ​s ta​ł a jej p o p o ​k o ​j u d o ćwi​c zeń n a s try ch u , i za​t ra​c i​ł a w s wo ​j ej mu ​z y ce. Gra​ł a wio ​d ą​c ą me​l o ​d ię w s k a​l i E-d u r, p o ​t em d o ​d a​ł a ak o r​d y mo ​l o ​we, p rze​s u wa​ł a d ło ​n ią w g ó rę i w d ó ł g ry fu . Na​s tęp ​n ie p rze​s k o ​c zy ła n a s tru n ę A, za​g ra​ł a p en ​t a​t o ​n i​k ę i o b ​m y ś li​ł a n o wy lick , p rzy ​c i​s k a​j ąc H n a d zie​s ią​t y m p ro ​g u . Prze​s zła n a s tru n ę E i p rzy ​c i​s n ę​ł a ją aż d o wy ​s o ​‐ k ie​g o G. Przy ​t rzy ma​ł a p rzez ch wi​l ę, p o czy m p rze​b ie​g ła p o d źwię​k ach w d ó ł s k a​l i, d o n i​s k ie​g o E, d o ​d a​j ąc wi​b ra​t o . Tak , p o ​d o ​b ał jej s ię ten lick . Po ​wtó ​r zy ła g o , a d a​l ej ju ż d la za​b a​wy za​g ra​ł a b lu ​e ​s a d o s win ​g o ​we​g o b i​c ia. Tru d ​n o s ię n ie u ś miech ​n ąć d o teg o s k o cz​n e​g o ry t​m u . Ale p u s t​k a p io ​s en ​k i b ez s łó w o d ​b i​j a​ł a s ię w jej wn ę​t rzu ech em n a​wet p rzy mu ​‐ zy ce. Kel​s ey p o d ​c h wy ci​ł a​b y ry tm, d o ​d a​ł a k la​wi​s ze i wp a​d ła n a p o ​m y s ł tek ​s tu , k tó ​r y wy ​d arł​b y z ich s erc ws zy s t​k ie o s tat​n ie d ra​m a​t y cz​n e p rze​ż y cia. Dźwięk ro z​l e​g ał s ię jes z​c ze p rzez ch wi​l ę, d o ​p ó ​k i n ie ro z​p ły n ął s ię w u licz​n y m zg ieł​k u . Sa​m o ​c h o ​d y ro z​c h la​p y wa​ł y o ś li​z g ły ś n ieg i b ło ​t o , a p o d ru g iej s tro ​n ie u li​c y k to ś ro z​k rę​c ał im​p re​z ę p rzy h a​ł a​ś li​wej mu ​z y ce. Dwa lata temu Emma zn a​l a​z ła tu n aj​‐ tań ​s ze mo ż​l i​we mies z​k a​n ie, z k tó ​r e​g o d ało s ię d o jś ć p ie​s zo d o k am​p u s u Un i​v er​s i​t y o f M in ​n e​s o ​t a. Us ły s za​ł a ru ch w s y ​p ial​n i Car​r ie. J ej ws p ó ł​l o ​k a​t o r​k a wy ​n u rzy ła s ię z p o ​k o ​j u w o b ​c i​s łej czar​n ej s u ​k ien ​c e, wo j​s k o ​wy ch b u ​t ach , d żin ​s o ​wej k u rt​c e, wzo ​r zy s ty m s za​l u i d łu ​g ich s reb r​n y ch k o l​c zy k ach . – J e​s teś p ew​n a, że n ie ch ces z ze mn ą d zi​s iaj wy jś ć? Nie mo g ę zn ieś ć my ś li, że s ie​d zis z tu s ama w s o ​b o t​n i wie​c zó r. O tej p o ​r ze p o ​win ​n a s zy k o ​wać s ię n a wy ​s tęp . We​d łu g Rit​c h ie​g o b y ła wy ​k lu ​c zo ​‐ n a z ma​l eń ​k iej b lu ​e ​s o ​wej s p o ​ł ecz​n o ​ś ci i, n o có ż, wła​ś ci​c iel b aru o b ​c ią​ż y ł ją czę​ś cią k o s z​t ó w re​m o n ​t u . Dzię​k i, Ky le. Emma ws ta​ł a i za​n io ​s ła mi​s k ę z zim​n ą p ap ​k ą ma​k a​r o ​n u ra​m en d o zle​wu , p o czy m o p łu k a​ł a. – Nie. Ch y b a p o ​t rze​b u ​j ę wo l​n e​g o wie​c zo ​r u . – Po co , żeb y ro z​p a​m ię​t y wać u tra​c o ​n ą mi​ł o ś ć? Emma s p o j​r za​ł a n a n ią z u k o ​s a. – O czy m ty mó ​wis z? – Nie je​s tem tak a ś le​p a, żeb y n ie za​u wa​ż y ć p rzy ​s to j​n ia​k a, k tó ​r y wte​d y o d ​p ro ​wa​‐ d ził cię p o d d rzwi. Swo ​j ą d ro ​g ą, ws zy s cy mó ​wią o ty m, że za​c zął b ó j​k ę, k ie​d y zo ​b a​‐ czy ł, jak je​d en z two ​i ch fa​n ó w cię p o d ​r y ​wa. – To n ie b y ło tak . Car​r ie wzię​ł a to ​r eb ​k ę i p o ​ł o ​ż y ła ją n a b la​c ie, s zu k a​j ąc cze​g o ś w ś ro d ​k u .

– Tak czy o wak , jes t u ro ​c zy . I n ie wiem, d la​c ze​g o g o o d ​p ra​wi​ł aś . Emma s k o ń ​c zy ła zmy wać i zo ​s ta​wi​ł a mi​s k ę n a s to ​j a​k u d o wy ​s ch n ię​c ia. – Tro ​c h ę u g a​n ia​ł am s ię za n im w li​c eu m i… o ws zem, s p ę​d zi​l i​ś my miły wie​c zó r. Ale o n mies z​k a w Deep Ha​v en , k tó ​r e, je​ś li wies z co ​k o l​wiek o M in ​n e​s o ​c ie, jes t ja​k ieś p ięć g o ​d zin d ro ​g i n a p ó ł​n o c s tąd . – I to two ​j e ro ​d zin ​n e mia​s to . Więc czu jes z co ś d o n ie​g o ? Czu ła? Kie​d y ś tak . By ł czas , że p o ​t ra​f i​ł a​b y d o ​k ład ​n ie ws k a​z ać czas , k ie​d y w cią​‐ g u d n ia p o ​j a​wiał s ię n a h o ​r y zo n ​c ie. I z tru d em p rzy ​c h o ​d zi​ł o jej za​p o ​m n ieć, ja​k ie to u czu cie – wres z​c ie – mó c g o p o ​c a​ł o ​wać, czu ć jeg o za​p ach . Ky le n a k il​k a g o ​d zin s p ra​‐ wił, że o d ​n a​l a​z ła s ie​b ie. – Ch y b a tak . – Więc co cię p o ​ws trzy mu ​j e? M a wa​r u n ​k i, k o ​c h a​n a. Wy ​s o ​k i, b lo n ​d y n … – I jes t b ra​t em mo ​j ej p rzy ​j a​c ió ł​k i, k tó ​r a n ie ży je. – Emma wy ​c i​s n ę​ł a ś cier​k ę i p rze​wie​s i​ł a ją p rzez p o ​d wó j​n y zlew d o wy ​s ch n ię​c ia. – I p ew​n ie ju ż ws p o ​m n ia​ł am, że o n ch ce za​m ies z​k ać w Deep Ha​v en ? – Zb ro d ​n ia fe​d e​r al​n a. – Car​r ie wy ​c ią​g n ę​ł a z to ​r eb ​k i p arę s ta​r y ch b i​l e​t ó w i wrzu ci​ł a je d o k o ​s za. – M o że to d la cie​b ie n o ​wo ś ć, ale g d y o s tat​n io s ię o rien ​t o ​wa​‐ łam, w Deep Ha​v en mo ​g łaś g rać. Przy ​n ajm​n iej n ie s ą​d zę, żeb y zmie​n i​l i p ra​wa p la​n o ​‐ wa​n ia p rze​s trzen ​n e​g o . Czy n ie mó ​wi​ł aś mi p rzy ​p ad ​k iem, że mają tam fe​s ti​wal b lu ​e ​‐ s o ​wy i wiel​k ą s ce​n ę? Pró ​b u ​j ę s o ​b ie p rzy ​p o ​m n ieć, co mi mó ​wi​ł aś , ale mam lu k i w p a​‐ mię​c i… Ach tak , że k ie​d y ś to wła​ś n ie tam n aj​l e​p iej s ły s za​ł aś mu ​z y k ę? Czu łaś , że o ży wa w to ​b ie? I fak t, że n ie s k o m​p o ​n o ​wa​ł aś an i jed ​n ej p io ​s en ​k i, o d ​k ąd tu mies z​‐ k as z, to n ie s ą wy ​ł ącz​n ie mo je wy ​m y s ły . – Pi​s a​ł am wie​l e p io ​s e​n ek … – O, p rze​p ra​s zam. Nie s k o ń ​c zy łaś an i jed ​n ej p io ​s en ​k i. Po ​t rze​b u ​j es z też cze​g o ś , co zwie s ię tek ​s tem. Emma s p o j​r za​ł a n a p a​p ie​r y p o ​r o z​r zu ca​n e p o wy ​ś wiech ​t a​n y m d y ​wa​n ie w s a​l o ​n ie. – Po p ro ​s tu … n ie wiem, co p o ​wie​d zieć. Car​r ie wo l​n o p o ​k i​wa​ł a g ło ​wą. – Zn ajd ź tek s t i za​ł o ​ż ę s ię, że d o j​d zies z d o teg o , jak wró ​c ić d o d o mu . – Z trza​‐ s k iem za​m k n ę​ł a to ​r eb ​k ę. – M as z o s tat​n ią s zan ​s ę n a to , żeb y zd jąć te s p o d n ie o d d re​‐ s u i tro ​c h ę s ię za​b a​wić. – Nie. I n ie wd a​waj s ię w żad ​n e b ó j​k i. – O n ie, k o ​c h a​n a. To ty je​s teś tu taj awan ​t u r​n icz​k ą. – Pu ​ś ci​ł a d o n iej o k o . – Nie cze​k aj n a mn ie. Emma za​s ia​d ła z p o ​wro ​t em d o s wo ​j ej mu ​z y k i. Znajdź tekst. Tak , g d y b y to zro ​b i​ł a, mo ​g ła​b y p ó jś ć d o s tu d ia i n a​g rać d emo . M u ​s ia​ł a co ś zro ​b ić, żeb y zre​a li​z o ​wać s wo ​j e ma​r ze​n ia. Wzię​ł a d o ręk i g i​t a​r ę, za​g ra​ł a k il​k a s k al. Na s to ​l e d zwo ​n ił te​l e​f o n . Od ło ​ż y ła in ​s tru men t i o d e​b ra​ł a. Nie ro z​p o ​z n a​ł a ro z​‐ mó w​c y . – Halo ? – Hej, Emma, tu Ni​c o ​l e.

O, Ni​c o ​l e. Emma wres z​c ie p rze​c zy ta​ł a e-mail i wciąż p ró ​b o ​wa​ł a wy ​m y ś lić, jak mo ​g ła​b y o d ​m ó ​wić. – Do ​s ta​ł aś mo ją wia​d o ​m o ś ć? Cza​s a​m i tak ła​t wo b y ło s k ła​m ać. Ale w ty m wy ​p ad ​k u k łam​s two n ie p o ​m o ​ż e. – Tak , d o ​s ta​ł am. Ale… n ie s ą​d zę, żeb y to wy ​p a​l i​ł o , Ni​c o ​l e. – Bła​g am, p o ​m ó ż mi, Emmo . Cały n as z ze​s p ó ł s ię wy ​c o ​f ał. Nie ch cą je​c h ać d o Deep Ha​v en p o o s tat​n iej b u ​r zy . Po ​t rze​b u ​j ę k o ​g o ś , k to o b ​s ta​wi n am i ś lu b , i o b iad we​s el​n y . Pro ​s zę! Zro ​b is z to d la mn ie? I ś lu b , i o b iad we​s el​n y . To mo ​g ło o zn a​c zać wy ​s tar​c za​j ą​c ą ilo ś ć p ie​n ię​d zy , żeb y p o ​k ry ć k o s z​t y b ó j​k i w b a​r ze, a n a​wet czy n s z za k o ​l ej​n y mie​s iąc. Do teg o cza​s u mo że u d a jej s ię zn a​l eźć o d ​p o ​wied ​n i tek s t. – Kie​d y ? – W p rzy ​s zły we​e k en d . W Ca​r i​b o u Rid ​g es Re​s o rt. Fo r​m al​n ie rzecz b io ​r ąc, n ie w Deep Ha​v en . – Do ​b rze. Ok ej. Ży czy s z s o ​b ie, że​b y m za​g ra​ł a co ś s zcze​g ó l​n e​g o ? – I Don’t Want to Miss a Thing Ae​r o ​s mith ? – Tak , o czy wi​ś cie. Ch o ​c iaż s ą​d zę, że d o teg o p o ​t rzeb ​n e b ę​d zie co ś wię​c ej n iż mo ja g i​t a​r a. M o że Rit​c h ie b y d o ​ł ą​c zy ł – o d cza​s u d o cza​s u d a​wał k o n ​c er​t y n a k la​wi​s zach . I mó g ł​b y p o ​p ro ​s ić Tima, żeb y za​g rał n a p er​k u s ji. On ch y b a zn ał p raw​d ę o b ó j​c e. – Och , Emmo , je​s teś n aj​l ep ​s za. Wiel​k ie d zię​k i! Zo ​b a​c zę, czy d am rad ę s p ro ​wa​‐ d zić b ęb ​n ia​r za i k la​wi​s zo w​c a. Wi​d zia​ł am Ky le’a Hu ​e ​s to ​n a w mie​ś cie. Grał k ie​d y ś w ze​s p o ​l e z J a​s o ​n em. M o że… Szlag . O co ch o ​d zi​ł o z ty m k o ​l e​s iem? Przez całe ży cie p o ​s u ch a i n a​g le p o ​t o ​k i Ky le’a Hu ​e ​s to ​n a ze​ws ząd . – Zn aj​d ę wła​s n e​g o p er​k u s i​s tę… – Nie p rzej​m u j s ię, s ama g o za​p y tam. Wi​d zia​ł am g o wczo ​r aj w s k le​p ie z p ącz​k a​‐ mi, te​r az to ch y b a s k lep z b a​b ecz​k a​m i. Sie​d ział n a k a​n a​p ie z k o ​l e​g a​m i z p ra​c y . W mu n ​d u ​r ze wy ​g lą​d a n ie​z iem​s k o p rzy ​s to j​n ie. – Dzię​k i, Ni​c o ​l e. Ale n a​p raw​d ę… – Za​p y tam, ża​d en p ro ​b lem. Dzię​k i raz jes z​c ze, Emmo . Rzą​d zis z. Ni​c o ​l e s ię ro z​ł ą​c zy ła, a Emma o p ar​ł a g ło ​wę o k a​n a​p ę. Świet​n ie. Czy Ky le Hu ​e ​s to n k ie​d y k o l​wiek n ie wy ​g lą​d ał p rzy ​s to j​n ie? W s zk o ​l e n ie o p u ​‐ ś ci​ł a żad ​n e​g o me​c zu k o ​s zy k ó w​k i, w k tó ​r y m g rał. Zwy k ła cze​k ać, aż mi​n ie ją n a k o ​‐ ry ta​r zu w d ro ​d ze n a za​j ę​c ia p an i Do r​r in z wie​d zy o s p o ​ł e​c zeń ​s twie. Ky le wciąż p o ​t ra​f ił s p ra​wić, że za​p o ​m i​n a​ł a, g d zie jes t… alb o d o ​k ąd zmie​r za. Ale o n p la​n o ​wał o s iąś ć w Deep Ha​v en . A o n a n ie mia​ł a za​m ia​r u za​m ies z​k ać n ig ​‐ d zie w p o ​b li​ż u teg o miej​s ca. Ws ta​ł a, o d ło ​ż y ła g i​t a​r ę, wzię​ł a k u rt​k ę i o two ​r zy ła d rzwi n a ma​l eń ​k i b al​k o n . Świa​t ła u licz​n e mie​n i​ł y s ię czer​wie​n ią i b ie​l ą jak g wiaz​d o ​z b io ​r y w g a​l ak ​t y ce mia​s ta. Z jej u s t u n io ​s ła s ię p ara. Emma za​c zerp ​n ę​ł a rześ ​k ie​g o p o ​wie​t rza. Us ia​d ła n a me​t a​l o ​‐ wy m k rze​ś le, o p ar​ł a s to ​p y o b a​l u ​s tra​d ę i o d ​c h y li​ł a g ło ​wę, żeb y o b ​s er​wo ​wać g wiaz​d y . W Deep Ha​v en wy ​d a​wa​ł y s ię tak b li​s k ie, że mo ​g ła​b y n imi o d ​d y ch ać, p o ​c zu ć, jak

mi​g o ​c zą w jej wn ę​t rzu . M o ​g ła ś le​d zić Dro ​g ę M lecz​n ą, a cza​s em n a​wet za​o b ​s er​wo ​wać k o ​j ą​c e ws tę​g i ró żu , la​wen ​d y i tu r​k u s u b i​j ą​c e o d zo ​r zy p o ​l ar​n ej. Ale n ie tu , w mie​ś cie. J a​s n y k ra​j o ​b raz mia​s ta p o ​ż e​r ał ciem​n o ś ć, s p ra​wiał, że g wiaz​d y g a​s ły i p o ​z o ​s ta​wa​ł y w u k ry ciu . M o że b y ło p o p ro ​s tu za wcze​ś n ie, żeb y je zo ​b a​c zy ć, n o c wciąż b y ła mło ​d a, ale n a n ie​b ie n ie tli​ł a s ię żad ​n a n a​d zie​j a. Znajdź tekst i założę się, że dojdziesz do tego, jak wrócić do domu. Gd y b y to b y ło ta​k ie p ro ​s te.

*** Eli miał o ch o ​t ę zn a​l eźć De​r e​k a Nel​s o ​n a i s k rę​c ić mu k ark . M i​n ę​ł y d wa d n i i p o d ​j azd Lee n ad al n ie b y ł o d ​ś n ie​ż o ​n y ? W miej​s cu p rzy d ro ​d ze, g d zie De​r ek za​p ar​k o ​wał s u b ​a ​‐ ru o jca, wid ​n ia​ł y k o ​l e​i n y , a o d ​c i​s k i s tó p p ro ​wa​d zi​ł y d o d o mu i z p o ​wro ​t em. Ale żad ​n y ch ś la​d ó w o p o n n a p o d ​j eź​d zie. Co o zn a​c za​ł o , że Lee b y ła za​s y ​p a​n a o d cza​s u ś n ie​ż y cy . Tak , s p ie​r ze De​r e​k a n a k wa​ś n e jab ł​k o , k ie​d y d zie​c iak wró ​c i d o d o mu , d o ​k ąd ​k o l​‐ wiek g o wy ​wia​ł o . Pew​n ie g rał w k o ​s za w cen ​t ru m k u l​t u ry . Kir​b y też lu ​b ił s p ę​d zać tam czas – mó g ł tam te​r az b y ć, o ile n ie za​m ar​t wiał s ię o mat​k ę. Eli wy ​wló k ł d mu ​c h a​wę d o ś n ie​g u z b a​g aż​n i​k a p ic​k u p a i s zarp ​n ął za k a​b el, żeb y ją włą​c zy ć. Sil​n ik o b u ​d ził s ię d o ży cia. Eli za​c zął o d ś ro d ​k a, o d ​r zu ca​j ąc ś n ieg n a b o k . Dro ​b in ​k i lo d u p a​d a​ł y mu n a twarz i n a o czy . Ok ej, k to ś p ró ​b o ​wał o d ​ś n ie​ż y ć. Gd y Eli zb li​ż y ł s ię d o g a​r a​ż u , za​u wa​ż y ł s ła​b o o d ​s ło ​n ię​t y p as p rzy b rze​g ach , ja​k ieś d zie​s ięć me​t ró w zie​m i. Od ​ś n ie​ż e​n ie teg o p o d ​‐ jaz​d u ło ​p a​t ą za​j ę​ł o ​b y ty ​d zień . Za​s k o ​c zy ło g o , że Lee n ie wy ​n a​j ę​ł a d o p ra​c y k o ​g o ś z mia​s ta. M o że n ie ch cia​ł a za​wra​c ać n i​k o ​m u g ło ​wy . Nie ro ​z u ​m iał ty ch k o ​b iet z Deep Ha​‐ v en , ws zy s t​k ie tak u p o ​r czy wie p ró ​b o ​wa​ł y ra​d zić s o ​b ie s ame. No ​e l​l e n ad al s ama k o ​s i​‐ ła h ek ​t a​r y ich zie​m i. Nie​r az Eli wra​c ał d o d o mu i za​s ta​wał ją o b ​l e​p io ​n ą ś n ie​g iem, jak o czy s z​c za​ł a p o d ​j azd d mu ​c h a​wą. Przy ​n ajm​n iej tam​t a d aw​n a No ​e l​l e. No wa No ​e l​l e g a​p i​ł a s ię n a d o m ze s k raj​n y m p rze​r a​ż e​n iem w o czach . Za​ws ze u wa​ż ał, że jes t p rzy ​t u l​n y , o k n a n a p o d ​d a​s zu wy ​g lą​d a​‐ ły jak zn u żo ​n e o czy wp a​t ru ją​c e s ię w las . Uży wa​l i g azu , więc b ra​k o ​wa​ł o at​m o s ​f e​r y p ło ​n ą​c e​g o k o ​m in ​k a czy s en ​n e​g o re​l ak ​s u p rzy trza​s k a​j ą​c y m o g n iu , ale za to o d d wu d zie​s tu p ię​c iu lat b y ło tu cie​p ło i s u ​c h o . Za​ws ze ch ciał wy ​b u ​d o ​wać k o ​m i​n ek d la No ​e l​l e. Po p ro ​s tu n ig ​d y s ię d o teg o n ie za​b rał. Eli o d ​wró ​c ił s ię i o d ​ś n ie​ż y ł k o ​l ej​n ą ś cież​k ę, o d ś ro d ​k a aż d o u li​c y . Zi​m o ​wa

k u rt​k a i weł​n ia​n a czap ​k a s p ra​wi​ł y , że za​c zął s ię p o ​c ić. Po p o ​wro ​c ie d o d o mu b ę​d zie mu ​s iał wziąć d ru g i p ry s z​n ic. Ale, wo w, n ig ​d y n ie za​p o ​m n i s p o j​r ze​n ia, k tó ​r e No ​e l​l e mu p o ​s ła​ł a, k ie​d y o zn aj​‐ mił, że id zie s ię u my ć. Wła​ś n ie to s p ra​wi​ł o , że p o ​c zu ł s ię b ru d ​n y . No ​e l​l e g o n ie​n a​wi​d zi​ł a. Nie mo ​g ła zn ieś ć jeg o wi​d o ​k u , ch o ć jej mo wa cia​ł a b y ła p o ​p raw​n a. Po ​n o w​n ie s ię o d ​wró ​c ił i p o ​s ze​r zy ł ś cież​k ę. Te​r az Lee mo ​g ła p rzy ​n ajm​n iej wy ​j e​‐ ch ać je​e p em z p o d ​j az​d u , ale żeb y wp ro ​wa​d zić s wó j s a​m o ​c h ó d , mu ​s iał o d ​ś n ie​ż y ć jes z​c ze trzy razy . Kie​d y s k o ń ​c zy ł, n a k o ł​n ie​r zu czu ł o s ia​d ły ló d , a z rzęs zwi​s a​ł y mu s o ​p le. Dziw​n e, że Lee n a​wet n ie wy ​s zła d o d rzwi, żeb y mu p o ​m a​c h ać. Eli za​ł a​d o ​wał d mu ​c h a​wę z p o ​wro ​t em d o b a​g aż​n i​k a, za​s ta​n o ​wił s ię p rzez ch wi​l ę, p o czy m wje​c h ał n a p o d ​j azd . W ja​k iś s p o ​s ó b za​ws ze wo ​l ał d o m Clay a n iż s wó j. Clay p o ​c h o ​d ził z ro ​d zi​n y d rwa​l i, więc miał fach w ręk u . Rzeź​b ił w d rew​n ie i wy ​k o ​p y wał k a​m ie​n ie, z k tó ​r y ch s am p o ​t em u ło ​ż y ł wy ​s o ​k i k o ​m i​n ek . Pię​t ro ​wy d rew​n ia​n y d o m ze s try ch em wy ​d a​wał s ię id e​a l​n ie wta​p iać w o b ​j ę​c ia o ta​c za​j ą​c y ch g o b ia​ł y ch s o ​s en i b rzó z. Eli za​u wa​ż y ł, że n ad al wi​s zą n a n im lamp ​k i ch o ​i n ​k o ​we – d o ​t ąd n ie miał cza​s u ich zd jąć – a te​r az, k ie​‐ d y ro ​b i​ł o s ię co ​r az ciem​n iej, mi​g o ​t a​ł y , p rzy ​d a​j ąc la​s o ​wi d o ​m o ​we​g o ś wia​t ła. J a​s n e, za​c zę​l i o d g a​r a​ż u , ale g d y ty l​k o p o ​j a​wia​ł y s ię p ie​n ią​d ze, d o ​d a​wa​l i k o ​l ej​‐ n e p o ​m ies z​c ze​n ia, co o zn a​c za​ł o , że Clay zo ​s ta​wił Lee wo l​n ą o d zo ​b o ​wią​z ań fi​n an ​s o ​‐ wy ch , b ez żad ​n ej h i​p o ​t e​k i. Ale też b ez męż​c zy zn y , k tó ​r y p o ​m ó g ł​b y jej w p ro ​wa​d ze​n iu le​ś n ej ch at​k i. Za​p u k ał d o d rzwi, za​u wa​ż y w​s zy , że k to ś ro z​s y ​p ał k o ci żwi​r ek n a d ro ​d ze mię​d zy d o ​m em a g a​r a​ż em. Więc mo że jed ​n ak o d ​wa​ż y ła s ię wy jś ć. – Lee? – Wejd ź, Eli. Gło s d o ​b ieg ł g o zza d rzwi. Eli o two ​r zy ł je i we​t k n ął g ło ​wę d o ś ro d ​k a. Zwy k le d o m Nel​s o ​n ó w p ach ​n iał ś wie​ż y mi wy ​p ie​k a​m i – cia​s tecz​k a​m i, ch le​b em, za​p ie​k an ​k ą. Dzi​s iaj Eli n ie p o ​c zu ł n ic p ró cz o d ro ​b i​n y p o ​p io ​ł u , jak ​b y o g ień ju ż d aw​n o s ię wy ​p a​‐ lił. I b y ło ch ło d ​n o . Wręcz zim​n o . – Lee! – Tu taj je​s tem, Eli – wy ​d u ​s i​ł a. Zd jął b u ty , p o czy m wres z​c ie o d ​wa​ż y ł s ię wejś ć d o d o mu i n ie​m al o d p ro ​g u s tra​‐ cił o d ​d ech . Lee z u n ie​s io ​n ą ręk ą s ie​d zia​ł a w ro z​k ła​d a​n y m fo ​t e​l u Clay a, p o ​c h y la​j ąc n i​s k o g ło ​wę i trzę​s ąc s ię p o d b ia​ł y m p le​d em. Ko ​m i​n ek b y ł n ie​r o z​p a​l o ​n y , zim​n y . – Co s ię d zie​j e? Tu jes t lo ​d o ​wa​t o . Wy ​g lą​d a​ł a n ie​l u d z​k o – alb o ra​c zej wy ​g lą​d a​ł a​b y , g d y b y n ie b y ła tak a ś licz​n a, n a​wet mimo wi​d o cz​n e​g o b ó lu . Wło ​s y o k a​l a​ł y jej twarz w p lą​t a​n i​n ie lo ​k ó w, a s mu ​g i ma​k i​j a​ż u s zp e​c i​ł y o czy , jak ​b y wcze​ś n iej p ła​k a​ł a. M ia​ł a n a s o ​b ie d re​s o ​we s p o d n ie i weł​n ia​n e s k ar​p et​k i. Kie​d y p o d ​s zed ł, p ró ​b o ​wa​ł a s ię p o ​r u s zy ć, ale o d razu s k rzy wi​ł a s ię z k rzy k iem.

– Lee, n a mi​ł o ś ć b o ​s k ą! – Przy ​k lęk ​n ął p rzy n iej i p rze​m ó ​wił ła​g o d ​n iej​s zy m g ło ​‐ s em: – Co s ię s ta​ł o ? – Od ​ś n ie​ż a​ł am p o d ​j azd i ch y b a co ś mi s trze​l i​ł o w k ar​k u . To ty l​k o … n ie mo g ę s ię ru s zać. Ws zy s t​k o mn ie b o li, n a​wet p al​c e u s tó p . Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o tak p o ​n u ro – o ch , miał o ch o ​t ę d o ​t k n ąć jej twa​r zy , o d ​g ar​n ąć wło ​s y z ty ch s mu t​n y ch o czu . Za​m ias t teg o ws tał, p o d ​s zed ł d o d rew​n ia​n ej s k rzy n i i p rze​t rzą​s n ął ją w p o ​s zu k i​wa​n iu p o d ​p ał​k i. – J ak d łu ​g o tak le​ż y s z? – Zro ​b i​ł am to s o ​b ie wczo ​r aj, p rzed me​c zem De​r e​k a. Ch cia​ł am p o ​j e​c h ać d o Ely , żeb y zo ​b a​c zy ć, jak g ra, ale n ie mo ​g łam s ię ru s zy ć. Eli zb u ​d o ​wał tip i z p o d ​p ał​k i i wy ​p ch ał je k ę​p a​m i la​wen ​d y , k tó ​r ą Lee h o ​d o ​wa​ł a jak o p o d ​k ład p o d o g ień . – Gd zie De​r ek ? Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o , mars z​c ząc czo ​ł o . – M ie​l i d wa me​c ze z rzę​d u , n ie p a​m ię​t as z? Dzi​s iej​s zy też jes t wy ​j az​d o ​wy , więc De​r ek p rze​n o ​c o ​wał w mie​ś cie. Do ​m y ś lam s ię, że Kir​b y n ie p o ​j e​c h ał? – Nie. Wła​ś n ie wró ​c i​l i​ś my d o d o mu ze s zp i​t a​l a. – Ah a. – Umo ​ś ci​ł a s ię w fo ​t e​l u i wy ​d a​ł a z s ie​b ie jęk , k tó ​r y ś ci​s n ął g o za s er​c e. – Co z No ​e l​l e? Ro z​p a​l ił o g ień . W zim​n y m p o ​k o ​j u o d razu zro ​b i​ł o s ię o d ro ​b i​n ę cie​p lej. Do ​‐ rzu cił res z​t ę d rew​n a d o p ie​c a i za​m k n ął s zk la​n e d rzwicz​k i. – Przy ​n io ​s ę ci wię​c ej d rew​n a. – Eli. J ej g ło s g o za​t rzy mał. Za​n im s ię o d ​wró ​c ił, za​c zerp ​n ął p o ​wie​t rza. M ia​ł a tak i ła​‐ g o d ​n y u ś miech – n ic d ziw​n e​g o , że Clay o ś wiad ​c zy ł jej s ię d zień p o s k o ń ​c ze​n iu li​‐ ceu m. Eli za​ws ze b y ł tro ​c h ę za​z d ro ​s n y o to , jak ła​t wo im s zło – s p o ​t y k a​l i s ię o d p ięt​‐ n a​s te​g o ro k u ży cia, a o d d n ia, w k tó ​r y m s ię p o ​z n a​l i, wie​d zie​l i, że s ą s o ​b ie p rze​z n a​‐ cze​n i. Lee o czy wi​ś cie b y ła w ża​ł o ​b ie p o ś mier​c i Clay a, ale to jej n ie zn is z​c zy ło . – Co z No ​e l​l e? – Po ​s ła​ł a mu u ś miech , k tó ​r y za​ws ze p o ​t ra​f ił o d ​n a​l eźć ten we​‐ wn ętrz​n y ch łó d Elie​g o i d o ​k ład ​n ie wie​d ział, jak g o o g rzać. Tak ła​t wo s ię z n ią ro z​m a​‐ wia​ł o . Po ​k rę​c ił g ło ​wą. – Wciąż mn ie n ie p o ​z n a​j e. Wła​ś ci​wie to my ś lę, że p o ​wró t ze mn ą d o d o mu b y ł o s tat​n ią rze​c zą, n a jak ą mia​ł a o ch o ​t ę. – Dla​c ze​g o tak mó ​wis z? To jej d o m. Po ​m o ​ż e p rzy ​wró ​c ić jej p a​m ięć. – Nie je​s tem p e​wien , czy o n a teg o ch ce. – To s tras z​n e, co mó ​wis z. Nie wie​r zę, że n ie ch ce p rzy ​p o ​m n ieć s o ​b ie d zie​c i, Kel​‐ s ey . J e​s tem p ew​n a, że ch ce o d ​z y s k ać p a​m ięć. Eli wes ​t ch n ął, s ch o ​wał ręce w k ie​s ze​n iach . – Nie mó ​wi​m y jej o Kel​s ey . – J ak to ? Nie, Eli, to n ie fair. A w o g ó ​l e za​m ier​z a​c ie to zro ​b ić? – M ia​ł a te​r az tak ą s amą min ę jak Ky le. Eli p rzy ​p o ​m n iał s o ​b ie n a ch wi​l ę tam​t ą o k ro p ​n ą p rze​p y ch an ​k ę

n a p o d ​ł o ​d ze. Ud e​r zy ł s y n a. Na s amą my ś l o ty m b y ło mu n ie​d o ​b rze. – Wies z, że ju ż d aw​n o temu wy ​n io ​s łem rze​c zy Kel​s ey . Ale w cza​s ie, g d y No ​e l​l e b ę​d zie s p ać, k a​z a​ł em Kir​b y ’emu p rzejś ć s ię p o d o mu i u s u n ąć in n e zd ję​c ia, al​b u ​m y , co ​k o l​wiek , co mo ​g ło ​b y o n iej p rzy ​p o ​m i​n ać. – Za​s łu g u je n a to , żeb y wie​d zieć… – Nie. W tej k we​s tii mam ra​c ję, Lee. Po ​m y ś l. Wies z, jak a b y ła p o ś mier​c i Kel​s ey . Przez p ó ł ro k u p ra​wie n ie wy ​c h o ​d zi​ł a z p o ​k o ​j u . A k ie​d y ju ż to ro ​b i​ł a, b y ła tak a o d ​l e​‐ g ła. J ak g d y b y za​g u b i​ł a s ię w ja​k imś ciem​n y m miej​s cu . Szcze​r ze, wy ​d a​j e mi s ię, że za​p o ​m n ia​ł a o mn ie… o n as , jes z​c ze p rzed u p ad ​k iem. – Eli. – Gło s Lee zła​g o d ​n iał. Dzię​k i n ie​m u b y ła w s ta​n ie u k o ​i ć jeg o wś cie​k ło ś ć i wy ​c zer​p a​n ie. – Nie za​p o ​m n ia​ł a o to ​b ie. M u s i p o p ro ​s tu d o jś ć d o teg o , jak s o ​b ie p o ​‐ ra​d zić, jak my ws zy s cy . – Ale ty n ie za​m k n ę​ł aś s ię w d o mu . – M am d al​s zą ro ​d zi​n ę. Ro ​d zi​c ó w. I n ie s tra​c i​ł am je​d y n ej có r​k i. Eli wes ​t ch n ął. – Kie​d y o s tat​n io ja​d łaś ? Zwle​k a​ł a z o d ​p o ​wie​d zią. – Bo li tak b ar​d zo , że n ie mo g ę g o ​t o ​wać… – Dwa d n i temu ? Dla​c ze​g o n ie za​d zwo ​n i​ł aś ? – Cie​k a​we, co wó w​c zas miał​b y zro ​‐ b ić? Zo ​s ta​wić żo n ę, żeb y p rzy jś ć p o ​m ó c Lee? Zo ​b a​c zy ł to w jej twa​r zy , n a s zczę​ś cie n ie wy ​p o ​wie​d zia​ł a teg o n a g ło s . Zmars z​c zy ła n o s . – Uzn a​ł am to za p o s t… I tak p o ​t rze​b o ​wa​ł am cza​s u n a mo ​d li​t wę. Nie​z b y t czę​s to wi​d zę ws ch o ​d y s ło ń ​c a. Świt n ad je​z io ​r em jes t tak i p ięk ​n y , jak ró ​ż o ​wa me​l a​s a. – Ug o ​t u ję ci o b iad . – Naj​p ierw b ę​d zies z mu ​s iał k u p ić co ś d o je​d ze​n ia. – Po ​s ła​ł a mu zmie​s za​n y u ś miech . – Alb o ro z​m ro ​z ić tro ​c h ę d zi​c zy zn y . Ch cia​ł am zro ​b ić De​r e​k o ​wi g u las z, ale… – Prze​s u n ę​ł a s ię n a fo ​t e​l u , a Eli aż s ię wzd ry g n ął, k ie​d y zn ó w k rzy k ​n ę​ł a. – M u ​s is z iś ć z ty m d o le​k a​r za. To mo że b y ć co ś p o ​waż​n e​g o . I zn ó w to zo ​b a​c zy ł w jej wy ​r a​z ie twa​r zy – że p o ​m i​m o p o ​z o ​r ó w o d ​wa​g i, ca​ł ej tej g a​d a​n i​n y o mo ​d li​t wie i g u la​s zu , s ie​d zia​ł a tu taj i my ś la​ł a o ty m o d wczo ​r aj. Po d ​c zas g d y o n b y ł z k o ​b ie​t ą, k tó ​r a n ie ch cia​ł a g o p a​m ię​t ać. – Za​b ie​r am cię d o s zp i​t a​l a. – Nie mo g ę s ię ru s zać… Ale to n ie mia​ł o zn a​c ze​n ia, g d y ż Eli p o d ​s zed ł i p o d ​n ió s ł ją, z k o ​c em, ze ws zy s t​‐ k im. Za​ł k a​ł a z b ó lu i u mo ​ś ci​ł a s ię w jeg o ra​m io ​n ach . Eli n ie p o ​z wo ​l ił s ło ​wo m p o ​p ły n ąć, wzb ra​n iał s ię p rzed we​wn ętrz​n y m g ło ​s em, k tó ​r y p o d ​p o ​wia​d ał mu , że wła​ś n ie tu taj Lee p o ​win ​n a zo ​s tać.

[0 4 ] J o h n „Griz​z ly ” Ad ams – s ły n ​n y k a​l i​f o r​n ij​s k i czło ​wiek g ó r ży ją​c y w la​t ach

1 8 1 2 -1 8 6 0 , tre​s er n ied ź​wie​d zi g riz​z ly (s tąd jeg o p rzy ​d o ​m ek ) o raz in ​n y ch d zi​k ich zwie​r ząt. J eg o ży ciu p o ​ś wię​c o ​n o k il​k a fil​m ó w (p rzy p . tłu m.).

Roz​dział 7

Ob u ​d ził g o trzas k . Os try i p rze​n i​k li​wy jak s trzał z b ro ​n i. Prze​s zy ł Ky le’a i wy ​r wał g o ze s n u d o p o ​z y cji s ie​d zą​c ej. Ser​c e s ta​n ę​ł o ch ło ​p a​k o ​wi w g ar​d le. No c n i​k ła n ad je​z io ​r em, k tó ​r e ro z​c ią​g a​ł o s ię za o k n em d wu p o ​k o ​j o ​wej ch at​k i n a wzg ó ​r zu wzn o ​s zą​c y m s ię n ad Deep Ha​v en . Sło ń ​c e wła​ś n ie wy ​c h y la​ł o s ię p rzy ws ch o d ​n iej li​n ii h o ​r y zo n ​t u , ro z​ś wie​t la​j ąc p łó t​n o n ie​b a o g n iem. Po ​m ię​d zy s zy b ​k i​m i u d e​r ze​n ia​m i s er​c a n a​s łu ch i​wał o d ​g ło ​s u k ro ​k ó w w ś n ie​g u i s k rzy p ie​n ia d e​s ek , k tó ​r e mo ​g ły b y zd ra​d zić in ​t ru za. Po ​wo ​l i s ię​g n ął ręk ą d o s to ​l i​k a n o c​n e​g o . Otwo ​r zy ł s zu fla​d ę s ztu rch ​n ię​c iem, p rze​c ią​g n ął d ło ​n ią p o g lo c​k u – wciąż za​b ez​p ie​c zo ​n y m i s ch o ​wa​n y m w k a​b u ​r ze – i p o ​ł o ​ż y ł g o s o ​b ie n a k o ​l a​n ach . Od ​p iął k a​b u ​r ę, wy ​j ął b ro ń , ale p ó k i co jej n ie o d ​b ez​p ie​c zy ł. Ci​s za. Od ​r zu cił k o ł​d rę, ws tał z łó ż​k a i p o d ​s zed ł d o o k n a. Kie​d y wp ro ​wa​d zał s ię tu mie​‐ s iąc temu , n ie za​wra​c ał s o ​b ie g ło ​wy za​s ło ​n a​m i czy me​b la​m i z p raw​d zi​we​g o zd a​r ze​‐ n ia. Po co k o mu fi​r an ​k i? Nik t n ie b y ł w s ta​n ie g o zo ​b a​c zy ć, jak s to i p rzy o k n ie s y ​‐ p ial​n i w s p o d n iach o d p i​ż a​m y , b o s o , b ez k o ​s zu l​k i, z g lo c​k iem w ręk u . Ale d la s n aj​p e​r a cza​j ą​c e​g o s ię w le​s ie s ta​n o ​wił​b y ś wiet​n y cel. Ky le o d ​s u n ął s ię o d o k n a, p rzez ch wi​l ę ła​p iąc o d ​d ech . Ech , s ło ​wa o jca p o p ro ​s tu wry ły mu s ię w p o d ​ś wia​d o ​m o ś ć. Bycie gliniarzem w małym miasteczku to jedno z najbardziej niebezpiecznych zajęć. Tracisz czujność, bo chcesz ufać swoim sąsia‐ dom. Właśnie wtedy wyciągają broń i strzelają do ciebie. Alb o d o k o ​g o ś , k o g o k o ​c h as z. Oj​c iec n ie mu ​s iał s zu k ać d a​l e​k o , żeb y zn a​l eźć p rzy ​k ład .

Ky le s p o ​d zie​wał s ię, że p o ś mier​c i Kel​s ey tata s ta​n ie s ię jes z​c ze b ar​d ziej n ie​u f​n y i wy ​c o ​f a​n y . Ale o n n a​g le z miej​s k ie​g o s tró ​ż a p ra​wa p rze​r o ​d ził s ię w p o ​l i​c jan ​t a ś ci​g a​‐ ją​c e​g o wa​g a​r o ​wi​c zó w. Trak ​t o ​wał ws zy s t​k ich tak , jak ​b y b y li k ry mi​n a​l i​s ta​m i. By ć mo że w jeg o o czach n imi b y li. M imo za​u fa​n ia, ja​k im d a​r zy ła g o s p o ​ł ecz​n o ś ć Deep Ha​v en , p rze​g rał wy ​b o ​r y , a jeg o d zie​s ię​c io ​l et​n ia s łu ż​b a n a s ta​n o ​wi​s k u s ze​r y fa d o ​b ie​g ła k o ń ​c a. Za​m ias t p o ​z o ​‐ s tać w jed ​n o ​s t​c e i p ra​c o ​wać d la n o ​we​g o p rze​ł o ​ż o ​n e​g o , Eli p rze​s zed ł n a wcze​ś n iej​s zą eme​r y tu rę. Ale mo że miał ra​c ję. Ky le zd jął k o c ze s ter​t y p rze​ś cie​r a​d eł, k tó ​r e za​r e​k wi​r o ​wał z d o mu , ro z​p o ​s tarł jed ​n o z n ich , p o czy m wy ​d o ​b y ł mło ​t ek z s zaf​k i w k u ch ​n i o raz k il​k a p i​n e​z ek z s zu fla​‐ d y z n a​r zę​d zia​m i i za​wie​s ił p o ​ś ciel n a o k n ie w s y ​p ial​n i. To s amo zro ​b ił z o k n em w s a​l o ​n ie. Im d łu ​ż ej n a​s łu ch i​wał, ty m s zy b ​c iej jeg o s er​c e za​c zę​ł o wra​c ać d o n a​t u ral​n e​g o ry t​m u . By ł te​r az p o p ro ​s tu b ar​d ziej czu j​n y . Od mie​s ią​c a ch o ​d ził p o mie​ś cie w mu n ​‐ d u ​r ze i s tał s ię s we​g o ro ​d za​j u ce​l em. A n a​p as t​n ik jeg o mat​k i wciąż b y ł n a wo l​n o ​‐ ś ci… Sp o j​r zał n a ze​g ar. Pew​n ie p o ​wi​n ien ws tać i za​c ząć ćwi​c zy ć. Za d u żo cza​s u s p ę​‐ d zał w k a​wiar​n i Lu cy M a​g u i​r e. Ale tak b ar​d zo lu ​b ił te czer​wo ​n e b a​b ecz​k i red velvet[0 5 ]. Prze​b rał s ię w d żin ​s y i T-s h irt, u my ł twarz, n a​p eł​n ił b u ​t el​k ę wo d ą, za​b rał mu n ​‐ d u r i s p rzęt, p o czy m u d ał s ię d o s wo ​j e​g o tru c​k a. Śn ieg s k rzy p iał p rzy k aż​d y m k ro ​k u , a p o ​wie​t rze mro ​z i​ł o w u s zy . Ky le d o ​m y ś lał s ię, że b y ło ja​k ieś d zie​s ięć s to p ​n i p o ​n i​ż ej zera – d o ​b ry d zień n a s n o w​b o ​a rd alb o jaz​‐ d ę n a n ar​t ach . Kie​d y wrzu cił to r​b ę d o ś ro d ​k a, p o ​wie​t rze p rze​s zy ł k o ​l ej​n y trzas k . Za​m arł. I s k rzy wił s ię, zd a​j ąc s o ​b ie s p ra​wę z wła​s n ej g łu p o ​t y . Cię​ż ar ś n ie​g u za​l e​‐ g a​j ą​c e​g o n a g a​ł ę​z iach d rzew p o ​wo ​d o ​wał, że k o ​n a​r y s ię ła​m a​ł y , a h a​ł as ro z​l e​g ał s ię p o le​s ie jak s trzał z b ro ​n i. Wi​d zi​c ie, jak ła​t wo o p o ​c h o p ​n e wn io ​s k i? Ws iad ł d o tru c​k a, zje​c h ał z p o d ​j az​d u n a u li​c ę i s k rę​c ił n a au ​t o ​s tra​d ę d o Deep Ha​‐ v en . O tej wcze​s n ej p o ​r ze s p o ​m ię​d zy d rzew wy ​g lą​d ał je​l eń , g o ​t o ​wy , b y rzu cić s ię p rzez jezd ​n ię w k ie​r u n ​k u je​z io ​r a. Nie​m al jak w n ie​b ez​p iecz​n ej, re​a li​s ty cz​n ej wer​s ji g ry k o m​p u te​r o ​wej. Cza​s a​m i Ky le’o wi u d a​wa​ł o s ię n a​t k n ąć n a ło ​s ia alb o ru d e​g o lis a. Orzeł p o d ​n ió s ł s ię ze zd e​z e​l o ​wa​n e​g o g n iaz​d a u wi​t e​g o wy ​s o ​k o n a d rze​wie, p o czy m p o ​s zy b o ​wał n ad ro ​wem w p o ​s zu k i​wa​n iu p o ​ż y wie​n ia. J ak mat​k a mo ​g ła za​p o ​m n ieć o ich is t​n ie​n iu ? Kir​b y d zwo ​n ił d o n ie​g o z p rzy ​g n ę​‐ b ia​j ą​c y mi wie​ś cia​m i, p rzy ​t a​c zał h i​s to ​r ie, k tó ​r e jej o p o ​wia​d ał, mó ​wił o zd ję​c iach – s ta​r an ​n ie d o ​b ra​n y ch – k tó ​r e mo ​g ły b y p rzy ​wró ​c ić jej p a​m ięć. Nig ​d y n ie ws p o ​m i​n ał o Kel​s ey . J ak mat​k a mia​ł a p rzy ​p o ​m n ieć s o ​b ie s wo ​j e ży cie, n ie d o ​wia​d u ​j ąc s ię o is t​n ie​n iu wła​s n ej có r​k i? Ky le s k rę​c ił o g rze​wa​n ie w au ​c ie i zwo l​n ił, wjeż​d ża​j ąc n a te​r e​n y za​b u ​d o ​wa​n e.

Ws p o ​m n ie​n ie b ó j​k i w s zp i​t a​l u wciąż wzb u ​d za​ł o w n im fu rię. Sam ju ż n ie wie​d ział, n a k o g o b y ł wś cie​k ły . W cen ​t ru m fit​n es s p a​l i​ł o s ię ś wia​t ło , s p o r​t o w​c y o d wcze​s n e​g o ran a ćwi​c zy li n a b ież​n iach , s tep ​p e​r ach i o r​b i​t re​k ach . No wy tre​n er d ru ży n y fu t​b o ​l o ​wej p o d ​c ią​g ał s ię n a d rąż​k u . Po ​d o b ​n o Ca​l eb Kn i​g h t s tra​c ił n o g ę n a wo j​n ie. Przed e ws zy s t​k im jed ​n ak Ky le wie​d ział, że w ty m ro k u Kn i​g h t p o ​p ro ​wa​d ził d ru ży n ę d o p lay -o f​f ó w i is t​n ia​ł a n a​p raw​d ę d u ża s zan ​s a, że w p rzy ​s zły m ro k u zd o ​b ę​d ą mi​s trzo ​s two s ta​n u . Dru g i b y ły żo ł​n ierz, Sam​m y J o h n ​s o n , miał k rę​c o ​n e b lo n d wło ​s y zwią​z a​n e z ty łu czer​wo ​n ą ch u ​s ​t ą; ćwi​c zy ł wła​ś n ie p o d ​n o ​s ze​n ie cię​ż a​r ó w. Kie​d y Ky le b y ł w d ru g iej k la​s ie li​c eu m, Sam​m y g rał w o b ro ​n ie, a p o ​t em s k o ń ​c zy ł s zk o ​ł ę i ws tą​p ił d o ar​m ii. Ky le’o wi wy ​d a​wa​ł o s ię, że ro k temu czy tał o n im w lo ​k al​n ej g a​z e​c ie – mo że d o ​s tał ja​k ieś o d ​z n a​c ze​n ie wo j​s k o ​we? Te​r az p ra​c o ​wał p rzy wy ​c in ​c e las u . J a​s o n Bac​k lu n d za​u wa​ż y ł Sam​m ie​g o , k ie​d y ten p o d ​n o ​s ił s ztan ​g ę. J a​s o n i Ky le w d ru g iej k la​s ie li​c eu m za​ł o ​ż y li mały ze​s p ó ł mu ​z y cz​n y – b ar​d ziej d la za​b a​wy n iż d la s ztu k i. Dzię​k i temu Ky le mó g ł g rać n a p er​k u s ji, k tó ​r ą ek s ​p lo ​a to ​wał, ćwi​c ząc s o ​l ó w​k i w p iw​n i​c y . Te​r az J a​s o n d o ​s tał lu ​k ra​t y w​n y k o n ​t rak t n a zimę i wy ​s tę​p o ​wał n a p łu g u ś n ież​n y m, k tó ​r y m jeź​d ził p o ca​ł y m s ta​n ie. J a​s o n miał far​t a – ży ł n a​d zie​j a​m i Ky le’a, u k ła​d ał s o ​b ie ży cie z wy ​m a​r zo ​n ą d ziew​c zy n ą w Deep Ha​v en . Szlag , ale Ky le n ie p o ​t ra​f ił wy ​b ić s o ​b ie Emmy z g ło ​wy . W cią​g u o s tat​n ich trzech d n i p rzy ​p o ​m n iał s o ​b ie o n iej wię​c ej s zcze​g ó ​ł ó w. Pra​c o ​wa​ł a z Kel​s ey n a s ta​c ji b en ​‐ zy n o ​wej w mie​ś cie, wi​d y wał ją w ze​s p o ​l e p o d ​c zas me​c zó w k o ​s zy k ó w​k i. Gd y b y n ie to , że b y ł w trze​c iej k la​s ie, k ie​d y jeg o s io ​s tra b y ła w p ierw​s zej, mó g ł​b y p o ​z n ać jej p rzy ​j a​c ió ł​k i – n a p rzy ​k ład Emmę – b li​ż ej. Ale o n s k u p iał s ię n a s ty p en ​d iu m s p o r​t o ​‐ wy m i więk ​s zo ś ć cza​s u s p ę​d zał n a s i​ł o w​n i. Wrzu cił rze​c zy d o s zaf​k i, a ech a d aw​n y ch li​c e​a l​n y ch ro z​m ó w co ​r az wy ​r aź​n iej p o ​‐ b rzmie​wa​ł y mu w g ło ​wie. Wró ​c ił d o s ali z cię​ż a​r a​m i. Tu łó w. Ro z​g rzał s ię p o mp ​k a​m i, ch wy cił wo l​n e h an ​t le, żeb y p o ​p ra​c o ​wać n ad b i​‐ cep ​s em, i wy ​k o ​n ał k il​k a u g ięć. Kie​d y b y ł w li​c eu m, wy ​r o ​b ił w s o ​b ie n a​wy k re​g u lar​n y ch ćwi​c zeń , a w co l​l e​g e’u wy ​s i​ł ek p o ​z wa​l ał mu s ię s k u p ić. Ten n a​wy k p rzy ​p o ​m i​n ał mu , że n ie s tra​c ił k o n ​t ro ​l i n ad wła​s n y m ży ciem. Na​wet je​ś li wy ​d a​wa​ł o s ię, że wy ​m y k a mu s ię o n o z rąk . J ak d ziś . Prze​s zed ł d o wy ​c i​s k a​n ia s ztan ​g i n a le​ż ą​c o , p ra​c u ​j ąc n ad tri​c ep ​s em. Och, Boże, proszę, pomóż mamie odzyskać pamięć. By ła to b ar​d ziej my ś l n iż mo ​d li​t wa, b o p o ty m, co s ię s ta​ł o z Kel​s ey , Ky le za​s ta​n a​wiał s ię, czy Bó g w o g ó ​l e jes t p o jeg o s tro ​‐ n ie. Kie​d y Kel​s ey le​ż a​ł a we k rwi za lad ą z p ie​c zy wem, p o ​wa​l o ​n a p rzez s trzał w tu łó w, rze​c zy wi​ś cie wy ​d a​wa​ł o s ię, że Bó g o p u ​ś cił ro ​d zi​n ę Hu ​e ​s to ​n ó w. Tak , On za​wa​l ił tę s p ra​wę – s zcze​g ó l​n ie w s to ​s u n ​k u d o ro ​d zi​n y , k tó ​r ej ży cie to ​‐ czy ło s ię w k o ​ś ciel​n y ch ław​k ach i k tó ​r a p o ​m a​g a​ł a p rzy n a​b o ​ż eń ​s twach , s ta​r a​j ąc s ię za​c h o ​wy wać b o ​j aźń . Gd y b y Bó g za​c zął g rać fair, z p ew​n o ​ś cią b y ło ​b y ła​t wiej M u za​u fać.

Ky le p rze​s zed ł d o p o d ​n o ​s ze​n ia cię​ż a​r ó w n a s ie​d zą​c o , p ra​c u ​j ąc ra​m io ​n a​m i aż d o mo ​m en ​t u , g d y mię​ś n ie n ie​m al o d ​m ó ​wi​ł y mu p o ​s łu s zeń ​s twa. – Hej, Ky le. – J a​s o n p o d ​s zed ł d o s u w​n i​c y n a n o g i. – Co z mamą? Tru d ​n o u ciec o d ma​ł o ​m ia​s tecz​k o ​wy ch p lo ​t ek . – Cały czas d o ​c h o ​d zi d o s ie​b ie. – Prze​ł o ​ż y ł s ztan ​g ę za g ło ​wę, żeb y p o ​ć wi​c zy ć b ar​k i. – Nie mo g ę u wie​r zy ć, że to zn o ​wu s ię s ta​ł o . – J a​s o n p o ​k rę​c ił g ło ​wą, s ia​d a​j ąc n a p rzy ​r zą​d zie. – Wia​d o ​m o , k to to zro ​b ił? – Nie. – Ky le o d ło ​ż y ł cię​ż a​r y , ch wy cił d zie​wię​c io ​k i​l o ​g ra​m o ​we h an ​t le i p rzy ​‐ trzy mu ​j ąc je p rzy cie​l e, za​c zął ro ​b ić b rzu s z​k i. – Nie mają zb y t wie​l u p o ​s zlak . Żad ​‐ n y ch ś wiad ​k ó w, ws zy s t​k ie ś la​d y p rzy ​k ry ł ś n ieg . – Nie​z ła b u ​r za. Całą n o c o d ​ś n ie​ż a​ł em. J eż​d żę n a o d ​c in ​k u mię​d zy Si​l v er Ben d a Deep Ha​v en . Fa​t al​n a n o c. Na s zczę​ś cie, w me​d iach o s trze​g a​l i p rzed ś n ie​ż y cą, więc n ie u cier​p ia​ł o zb y t wie​l u k ie​r o w​c ó w. Za​d zwo ​n i​ł em p o p o ​m o c d la d wó ch o s ó b , k tó ​r y ch s a​m o ​c h o ​d y za​u wa​ż y łem w ro ​wie. Na p rzy ​k ład s ta​r e​g o g ru ​c h o ​t a Ry a​n a Nic​k e​l a. – Zn am Ry a​n a – wtrą​c ił Sam​m y , mi​n ąw​s zy ich w d ro ​d ze p o ręcz​n ik , k tó ​r y n a​‐ s tęp ​n ie za​wie​s ił s o ​b ie n a s zy i. – J es t o ro k s tar​s zy o d cie​b ie, p raw​d a? Czy o n b y ł ro z​g ry wa​j ą​c y m w Hu ​s k ies ? – s p y tał Ky le. – Taa. I ty l​n y m o b ro ń ​c ą w d ru ży n ie fu t​b o ​l o ​wej. Po d ​t rzy mu ​j e n as z re​k o rd w n aj​‐ więk ​s zej licz​b ie p rze​c h wy ceń p ił​k i. Kie​d y p rze​s zli​ś my d o p lay -o f​f ó w, p o ​m a​l o ​wał s a​‐ mo ​c h ó d n a n ie​b ie​s k o -b ia​ł o , n a ma​s ce u mie​ś cił s wó j n u mer, a n a ty l​n y m o k n ie k as k . J a​s o n zmie​n ił ćwi​c zo ​n ą n o g ę. – Ten s ta​r y Do ​d g e Dart b y ł n a​p raw​d ę u ro ​c zy . – Nie mam p o ​j ę​c ia, jak to mo ż​l i​we, że cią​g le d zia​ł a, ale p a​m ię​t am, że Ry an jeź​‐ d ził n im p o p o lu p rzed d o ​m em – p o ​wie​d ział Sam​m y . – Sa​m o ​c h ó d p ra​wie za​r d ze​wiał i wy ​d a​j e mi s ię, że ma p o d ​ł o ​g ę ze s k lej​k i. Nie je​s tem n a​wet p e​wien , czy p ra​wo n ie za​‐ b ra​n ia jeź​d zić czy mś ta​k im. Ky le s k o ń ​c zy ł b rzu s z​k i. Po ​ł o ​ż y ł s ię, o p ie​r a​j ąc g ło ​wę n a rę​k ach . – Nad al g o ma? J a​s o n o d ​d y ch ał cięż​k o . Prze​r wał ćwi​c ze​n ia. – Nie wiem. To n ie Ry an wy ​c ią​g ał g o z ro wu , ty l​k o ja​k ich ś d wó ch k o ​l e​s i. Ch u ​d y s ie​d ział w s a​m o ​c h o ​d zie, a d ru g i g o p o ​p y ch ał. Wy ​g lą​d a​ł o to tak , jak ​b y wła​ś n ie wp a​‐ d li w p o ​ś lizg i u d e​r zy li ty ​ł em w d rze​wo . Zg ło ​s i​ł em to , ale k ie​d y wró ​c i​ł em, żeb y o d ​‐ ś n ie​ż y ć d ru g ą s tro ​n ę u li​c y , ju ż ich n ie b y ło . Nie wiem, czy p o ​m o c w o g ó ​l e d o ​t ar​ł a. Ky le ws tał. – Gd zie to s ię s ta​ł o ? – M o że ja​k ieś k il​k a k i​l o ​m e​t ró w o d mia​s tecz​k a. Nie​d a​l e​k o p u n k ​t u o b ​s er​wa​c y j​‐ n e​g o p rzy rze​c e Cre​s cen t. Ky le o tarł twarz ręcz​n i​k iem, p o czy m o wi​n ął g o s o ​b ie wo ​k ó ł g ło ​wy . – Pa​m ię​t as z, o k tó ​r ej g o ​d zi​n ie? – Ko ło ó s mej czy co ś . Nie p a​m ię​t am. Ós ma. J a​k ieś p ó ł​t o ​r ej g o ​d zi​n y p o n a​p a​d zie. Ky le d zwo ​n ił d o p o ​l i​c jan ​t ó w z Lak e

Co ​u n ​t y w s ą​s ied ​n im o k rę​g u i p o ​p ro ​s ił, żeb y p rze​s łu ch a​l i ro z​m o ​wy n a​g ra​n e tam​t e​g o wie​c zo ​r u , k ie​d y zd a​r zy ł s ię wy ​p a​d ek . Żad ​n y ch ta​j em​n i​c zy ch p o ​j az​d ó w. Po ​d ej​r za​n y p o p ro ​s tu ro z​p ły n ął s ię w p o ​wie​t rzu . O ile n ie je​c h ał n a p ó ł​n o c. Do Deep Ha​v en . A mo że o b ec​n y wła​ś ci​c iel s a​m o ​c h o ​d u Ry a​n a Nic​k e​l a wi​d ział co ś p o ​d ej​r za​n e​g o w d ro ​d ze n a wy ​b rze​ż e. Sam​m y ci​s n ął w n ie​g o ręcz​n i​k iem. – Cie​s zę s ię, że wró ​c i​ł eś , Hu ​e ​s to n . Po ​wi​n ie​n eś wp aś ć d o n as n a k o ​s za w n ie​d zie​‐ lę p o p o ​ł u ​d n iu . Ky le k iw​n ął g ło ​wą. – Wi​d zi​m y s ię wie​c zo ​r em n a me​c zu . Kir​b y jes t p raw​d zi​wą g wiaz​d ą, za​l i​c zy ł ś wiet​n y rzu t za trzy p u n k ​t y . – Sam​m y u ś miech ​n ął s ię d o n ie​g o . – Wy , Hu ​e ​s to ​n o ​wie, za​ws ze u mie​c ie s o ​b ie p o ​r a​d zić. Ale mó g ł​b y ś mu p rzy ​p o ​m n ieć, żeb y cza​s a​m i p o ​d a​wał p ił​k ę. No có ż, p o ​d a​wa​n ie p ił​k i wy ​m a​g a​ł o za​u fa​n ia, że k to ś ją zła​p ie. Cza​s a​m i le​p iej li​‐ czy ć ty l​k o n a s ie​b ie. J a​s o n też ru s zy ł d o p rze​b ie​r al​n i. – Hej, czy Ni​c o ​l e p ro ​s i​ł a cię ju ż, że​b y ś za​g rał d la n as n a ś lu ​b ie w ten we​e k en d ? Wy ​n a​j ę​ł a ja​k ąś g i​t a​r zy s t​k ę s p o ​z a M in ​n e​a p o ​l is , ale ws p o ​m i​n a​ł a, że p o ​t rze​b u ​j e też p er​k u s i​s ty . M o g ę za​p ła​c ić ci ty l​k o to r​t em we​s el​n y m, ale n a​p raw​d ę b ę​d zie​m y wd zięcz​n i. Ky le p o ​s zed ł za n im d o p rze​b ie​r al​n i. – Kto g ra n a g i​t a​r ze? – Po ​c h o ​d zi z Deep Ha​v en , k il​k a lat mło d ​s za o d n as . Dziew​c zy n a Nel​s o ​n ó w, ch y b a ma n a imię Emma. Pa​m ię​t as z ją? Ky le u ś miech ​n ął s ię. M o że Bó g wres z​c ie za​c zął g rać fair. – Tak , tak , my ś lę, że mó g ł​b y m.

*** Gd zie s ię p o ​d zia​ł o o s tat​n ie ćwierć wie​k u ży cia No ​e l​l e? Na​wet n ie s k o ń ​c zy ła co l​l e​g e’u , o ile zd ą​ż y ła s ię zo ​r ien ​t o ​wać. I p o ​r zu ci​ł a ma​l ar​‐ s two , fo ​t o ​g ra​f ię. J e​d y n y mi d e​k o ​r a​c ja​m i n a ś cia​n ie s y ​p ial​n i b y ły tan ​d et​n e o b ​r az​k i o lej​n e, k tó ​r e mo ż​n a k u p ić n a wy ​p rze​d a​ż y w s k le​p ie p la​s ty cz​n y m. Wy ​n ik wi​d o cz​n y n a wa​d ze s p ra​wił, że p o ​m a​s ze​r o ​wa​ł a d o k u ch ​n i, wy ​c ią​g n ę​ł a n a​‐ ch o ​s y , lo d y , cia​s tecz​k a, b a​t o ​n i​k i o rze​c h o ​we i wy ​r zu ci​ł a je d o ś mie​c i. Za​u wa​ż y ła, że Kir​b y ws zed ł za n ią, za​n u r​k o ​wał p o lo d y i s ch o ​wał je z p o ​wro ​t em w d o l​n ej s zu fla​d zie za​m ra​ż ar​k i.

W p o ​r ząd ​k u . Dla n iej mar​c h ew i s a​ł at​k a. Te​r az s ta​ł a p rzy p ie​k ar​n i​k u i o d ​d zie​l a​ł a żó łt​k a o d b ia​ł ek . Na jed ​n y m p al​n i​k u ro z​g rze​wa​ł a s ię p a​t el​n ia, a n a d ru g im czaj​n ik z wo d ą. Na ta​l e​r zu le​ż a​ł o k il​k a k a​wał​‐ k ó w cien ​k o p o ​s ma​r o ​wa​n e​g o ma​s łem p s zen ​n e​g o ch le​b a. Zn a​l a​z ła b o ​c h e​n ek za​k o ​p a​n y n a ty ​ł ach za​m ra​ż ar​k i, jak ​b y jej d aw​n e „ja” n a​t y ch ​m ias t zmar​t wy ch ​ws ta​ł o i p o d ​j ę​ł o s ła​b ą p ró ​b ę zd ro ​we​g o o d ​ż y wia​n ia. Nie ch cia​ł o jej s ię n a​wet zaj​m o ​wać o b ​s łu g ą ek s ​p re​s u – k ie​d y Kir​b y wy ​s zed ł wczo ​r aj ran o z p o ​k o ​j u , p ro ​s ząc o k u b ek k awy n a d ro ​g ę d o s zk o ​ł y . Czy ż​b y b y ła też k u ch ar​k ą w b a​r ze s zy b ​k iej o b ​s łu g i? Co u li​c h a s ta​ł o s ię z jej s ty lem? Ela​s ty cz​n e, s p o r​t o ​we s p o d n ie, T-s h ir​t y , lu ź​n e s we​t ry z h a​f tem? By ła… za​n ie​d b a​n a. Nie, n ie, n ie, to n ie mo ​g ło b y ć jej ży cie, ale im d łu ​ż ej tu mies z​k a​ł a, ty m mo c​n iej d o ​c ie​r a​ł a d o n iej p raw​d a. W p u d le w p iw​n i​c y No ​e l​l e zn a​l a​z ła k o ​l ek ​c ję k s ią​ż ek o s ztu ce. I s u k ​n ię ś lu b ​n ą, k tó ​r a wy ​g lą​d a​ł a jak ta n a zd ję​c iu . I wres z​c ie s wo ​j ą s ta​r ą li​c e​‐ al​n ą ma​r y n ar​k ę, k tó ​r a wi​s ia​ł a w s za​f ie n a k o ​r y ta​r zu . Ech , ś mie​c i. Ro z​l a​ł a b iał​k a n a p a​t el​n i i za​c zę​ł a mie​s zać. Za​p ach d raż​n ił jej żo ​ł ą​d ek . Ran o ch o ​wa​ł a s ię w łó ż​k u , d o ​p ó ​k i n ie u s ły s za​ł a, jak Eli u ru ch a​m ia s a​m o ​c h ó d i z d u d ​n ie​‐ n iem wy ​p ro ​wa​d za g o z p o d ​j az​d u . Ob a​wia​ł a s ię wczo ​r aj​s ze​g o d n ia – p ierw​s ze​g o razu , g d y zo ​s ta​ł a z n im s am n a s am p o p rze​d łu ​ż a​j ą​c ej s ię n ie​d ziel​n ej ci​s zy , k ie​d y Kir​b y s ta​r ał s ię s p ra​wić, b y p o ​c zu ła s ię jak w d o mu . Na s zczę​ś cie Eli o d ​j e​c h ał za​r az p o s y n u i n ie b y ło g o p rzez więk ​s zo ś ć d n ia. Ch o ​d zi​ł a p o d o mu w p o ​s zu k i​wa​n iu ws k a​z ó ​wek p ro ​wa​d zą​c y ch d o jej ży cia. Otwo ​r zy ła d wie p o ​z o ​s ta​ł e s y ​p ial​n ie – jed ​n a z n ich wy ​r aź​n ie n a​l e​ż a​ł a d o Ky le’a. Zn a​‐ la​z ła tam zd ję​c ie ich d wo j​g a, zro ​b io ​n e n a b o ​i s k u d o k o ​s zy k ó w​k i, p o ​k a​z y wa​l i u n ie​‐ s io ​n e k ciu ​k i. Wy ​g lą​d a​ł a mło ​d ziej, ale n ie d u żo . Dru g i p o ​k ó j b y ł n i​j a​k i – żad ​n ej p o ​ś cie​l i n a p o ​d wó j​n y m łó ż​k u , rześ ​k i ch łó d wy ​‐ n i​k a​j ą​c y z b ra​k u czy jej​k o l​wiek o b ec​n o ​ś ci. Wąt​p i​ł a, czy w cią​g u o s tat​n iej d e​k a​d y mie​l i tu ja​k ich ś g o ​ś ci. Czy w o g ó ​l e mia​ł a ja​k ich ś p rzy ​j a​c ió ł? Bo n ik t n ie d zwo ​n ił. An i jed ​n a o s o ​b a o n ią n ie p y ta​ł a. Czy ż​b y b y ła b ez​n a​d ziej​n ie s a​m o t​n a, p o ​z b a​wio ​n a ży cia? Nie p o ​t ra​f i​ł a teg o zn ieś ć i s p ę​d zi​ł a czas n a czy s z​c ze​n iu s za​f ek , cze​k a​j ąc n a p o ​‐ wró t Elie​g o . Przy ​j e​c h ał p o zmro ​k u , p o ​k ry ty tro ​c i​n a​m i i z za​c zer​wie​n io ​n ą twa​r zą, jak ​‐ b y cały d zień b y ł n a d wo ​r ze. Zrzu cił k o m​b i​n e​z o n w p rzed ​p o ​k o ​j u i u d ał s ię p o d p ry s z​n ic d o p iw​n i​c y . – Zro ​b i​ł aś k o ​l a​c ję? – Sp y tał ją o to , g d y o g lą​d a​ł a wia​d o ​m o ​ś ci. Co s ię s ta​ł o z p re​z y d en ​t em Re​a g a​n em? Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o s p o d e łb a i d o ​s trze​g ła ro z​g ry wa​j ą​c ą s ię w n im b i​t wę. Co ś g o g ry zło , ale zd o ​ł ał zd o ​b y ć s ię n a wy ​r o ​z u mia​ł y u ś miech . Ko ​l a​c ja. Serio ? J ej ro la s p ro ​wa​d za​ł a s ię tu taj w o czy wi​s ty s p o ​s ó b d o n ie​wo l​n i​c zej p ra​c y . Is to t​‐ n ie, d o m n ie zd ra​d zał zb y t wie​l u o zn ak k o ​b ie​c ej o b ec​n o ​ś ci – n a​wet p o ​k ó j z te​l e​wi​z o ​‐ rem n a p ar​t e​r ze mie​n ił s ię o d p ro ​p o r​c zy k ó w d ru ży n s p o r​t o ​wy ch i g ra​f ik M in ​n e​s o ​t a

Vi​k in g , n u mer d wa​d zie​ś cia o s iem. Na​wet imię d la zwie​r za​k a p o ​z o ​s ta​wia​ł o wie​l e d o ży cze​n ia. Kto n a​d a​j e s u cz​c e imię Rig ​g in s ? Bie​d acz​k a zn a​l a​z ła No ​e l​l e s ie​d zą​c ą w s a​l o ​n ie, jak ta o b ​s er​wo ​wa​ł a p rzez o k n o p o ​ł a​c ie ś n ie​g u , i mięk ​k o u ło ​ż y ła o b ​wi​s ły p y s z​c zek n a jej k o ​l a​n ie. M ru g a​ł a s mu t​n y mi o cza​m i, jak ​b y zd ez​o ​r ien ​t o ​wa​n a. Tak, ja też, Rigs. No ​e l​l e n a​ł o ​ż y ła jaj​k a n a k a​wa​ł ek ch le​b a i wy ​ł ą​c zy ła p al​n ik . Do ​d a​ł a s o li, p ie​p rzu i p o ​ł o ​ż y ła ta​l erz n a b la​c ie k o ło wy ​s o ​k ie​g o k rze​s ła. Po ​s zła p o ​s zu k ać h er​b a​t y , k tó ​r ą wi​d zia​ł a g d zieś wcze​ś n iej, i wte​d y za​g wiz​d ał czaj​n ik . Otwie​r a​ł a s zaf​k i, k ie​d y Kir​b y wy ​ł o ​n ił s ię z p o ​k o ​j u z n ie​b ie​s k ą to r​b ą s p o r​t o ​wą n a ra​m ie​n iu . M iał n a s o ​b ie k o ​s zu lę, k ra​wat i s p o d n ie o d g ar​n i​t u ru . Tak , lu ​b i​ł a teg o mło ​d e​g o męż​c zy zn ę. Wró ​c ił d o d o mu wie​c zo ​r em, też p o zmro ​‐ k u , p ach ​n iał s i​ł o w​n ią. Po p ry s z​n i​c u zro ​b ił s o ​b ie k a​n ap ​k ę ze s ma​ż o ​n y m s e​r em i d o ​ł ą​‐ czy ł d o n iej w s a​l o ​n ie, zd a​j ąc jej s zcze​g ó ​ł o ​wą re​l a​c ję z tre​n in ​g u . Naj​wy raź​n iej ćwi​‐ czy ł rzu t za trzy p u n k ​t y . – Ky le p o ​b ił re​k o rd w n aj​więk ​s zej licz​b ie tra​f ień z o d ​l e​g ło ​ś ci p o d ​c zas jed ​n e​g o me​c zu . J eg o zn a​k iem ro z​p o ​z n aw​c zy m jes t s zy b ​k i rzu t z p o la trzech s e​k u n d . Tra​f iał za k aż​d y m ra​z em. Ach , jej rzu t. M o że w Ky le’u rze​c zy wi​ś cie p ły n ę​ł a jej k rew. – W li​c eu m b y łam ro z​g ry wa​j ą​c ą. Też mia​ł am o s ią​g n ię​c ia. Po ​win ​n i​ś my tro ​c h ę ra​‐ zem p o ​r zu cać, k ie​d y ś n ieg s to p ​n ie​j e. Kir​b y wy ​s zcze​r zy ł zęb y w u ś mie​c h u , ale te s ło ​wa s p ra​wi​ł y , że s k rę​c i​ł o ją w ś ro d ​‐ ku. J ak d łu ​g o mia​ł a za​m iar tu zo ​s tać? Wier​c i​ł a s ię w p o ​ś cie​l i p rzez całą n o c, d o ​p ó ​k i wres z​c ie n ie ws ta​ł a i n ie za​c zę​ł a wp a​t ry wać s ię w ś wia​t ło k s ię​ż y ca, tak ja​s n e p o ​ś ró d ś n ie​g u . A je​ś li n ig ​d y n ie o d ​z y s k a p a​m ię​c i? Zo ​s ta​n ie tu , w ty m miej​s cu , z lu d ź​m i, k tó ​‐ ry ch n ie zn a? I k ie​d y tak p a​t rzy ła n a Elie​g o , n a te g ru ​z y ży cia (n ie d o wia​r y , że s ama je s two ​‐ rzy ła), to n ie wie​d zia​ł a, czy n a​p raw​d ę ch ce p a​m ię​t ać. – Dzień d o ​b ry , mamo – p o ​wie​d ział Kir​b y , rzu ca​j ąc to r​b ę. – Świet​n ie, ś n ia​d a​n ie. Pa​m ię​t a​ł aś ! – Us iad ł i p rzy ​s u n ął s o ​b ie ta​l erz z k a​n ap ​k a​m i, b y za​b rać s ię d o je​d ze​n ia. Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o , n a jeg o s ze​r o ​k i u ś miech , ja​s n e zie​l o ​n e o czy . Och , n ie mo ​g ła zn ieś ć… M u ​s iał za​u wa​ż y ć jej wy ​r az twa​r zy , b o zrze​d ła mu min a. – Ojej. Za​ws ze ro ​b i​ł aś mi ś n ia​d a​n ie w d zień me​c zu . – Od ło ​ż y ł k a​n ap ​k ę. – Prze​‐ p ra​s zam, czy to two ​j e? – Nie, to d la cie​b ie… Sy n u . J ed z. – Od ​wró ​c i​ł a s ię i wez​b rał w n iej o d ​r u ch s y m​p a​‐ tii. Synu. Ok ej, mu ​s ia​ł a p rzy ​z n ać, że czu ła ja​k ieś p rzy ​wią​z a​n ie. Wy ​j ę​ł a h er​b a​t ę, ro z​d ar​ł a p a​p ie​r o ​we o p a​k o ​wa​n ie i wrzu ci​ł a to ​r eb ​k ę d o k u b ​k a, p o czy m za​l a​ł a g o ​r ą​c ą wo d ą i zo ​s ta​wi​ł a d o za​p a​r ze​n ia. – O k tó ​r ej mas z mecz? – O czwar​t ej. Bę​d zies z, p raw​d a?

Yy y … – Ni​k o ​g o tu n ie zn am, Kir​b y . – Zn as z mn ie. – Od ​wró ​c ił wzro k . Nie mo ​g ła zn ieś ć b ó lu ma​l u ​j ą​c e​g o s ię n a jeg o twa​r zy . – Sp ró ​b u ​j ę. Po ​s łał jej ła​g o d ​n y u ś miech . – Swo ​j ą d ro ​g ą, wies z, d o ​k ąd p o ​s zed ł o j​c iec? Zn ó w wy ​j e​c h ał wcze​ś n ie ran o . Kir​b y p o ​c h ła​n iał k a​n ap ​k ę. – Nie wiem. M o że n a ry b y . Czę​s to to ro b i. Cza​s a​m i je​d zie d o mia​s ta i je ś n ia​d a​‐ n ie z p o ​l i​c jan ​t a​m i u Lu cy M a​g u i​r e. Se​r io ? Fa​c et zo ​s ta​wia ją s amą, żeb y zjeś ć z k o ​l e​g a​m i? Ale w ta​k im ra​z ie, czy w o g ó ​l e ch cia​ł a, żeb y tu b y ł? – Kir​b y , czy mo g ę s p y tać, co s ta​ł o s ię mię​d zy tatą a mn ą? Dla​c ze​g o jes t tak i… wy ​c o ​f a​n y ? I wś cie​k ły ? Kir​b y p o ​wo ​l i p rze​ł k n ął o s tat​n i k ęs k a​n ap ​k i. Nie s p o j​r zał n a n ią, g d y o cie​r ał u s ta. – To b y ły tru d ​n e lata. Ty i tata b y li​ś cie… Có ż, to n ie two ​j a win a, mamo . Wy ​d a​wa​ł o s ię, że to wy ​z n a​n ie s p ra​wi​ł o mu b ó l. Nie p o ​t ra​f i​ł a o p rzeć s ię d ziw​n ej p o ​k u s ie zła​p a​n ia g o za ręk ę w g e​ś cie p o ​c ie​s ze​n ia. – Czy s ta​ł o s ię co ś złe​g o ? Kir​b y p o ​n o w​n ie o tarł u s ta. Za​c zerp ​n ął g łę​b o ​k o p o ​wie​t rza. W p rzed ​p o ​k o ​j u trza​s n ę​ł y d rzwi. Eli s ta​n ął w p ro ​g u k u ch ​n i. – Zmie​n i​ł em o p o ​n y , Kir​b y . Po ​win ​n o ci s ię d o ​b rze je​c h ać. Kir​b y lek ​k o zb lad ł i ze​ś li​z n ął s ię z ta​b o ​r e​t u . Wziął to r​b ę. – Dzię​k i, tato . Eli p o ​k i​wał g ło ​wą i zn ik ​n ął. Pew​n ie p o ​s zed ł za​j ąć s ię ty m o h y d ​n y m k o m​b i​n e​z o ​‐ n em. Ob y . Kir​b y za​t rzy mał s ię jes z​c ze n a ch wi​l ę i s p o j​r zał n a No ​e l​l e, jak ​b y n a co ś cze​k ał. – Do ​b re​g o d n ia? – za​p ro ​p o ​n o ​wa​ł a. J eg o u ś miech ją za​wió d ł. – Cze​g o n ie ro ​b ię, Kir​b y ? – Za​ws ze mo ​d lis z s ię ze mn ą, za​n im wy j​d ę d o s zk o ​ł y , s zcze​g ó l​n ie w d zień me​‐ czu . Po ​m y ś la​ł em p o p ro ​s tu … to n ic ta​k ie​g o . J ed ​n ak b y ła wie​r zą​c a. Na​wet je​ś li teg o n ie czu ła. – Ok ej, y y y , jak to ro ​b i​m y ? – Zwy k le k ła​d zies z mi ręk ę n a ra​m ie​n iu . To b y ła w s ta​n ie zro ​b ić. Ch wy ci​ł a g o za ra​m ię, s ta​r a​j ąc s ię wy ​m y ś lić ja​k ieś b ło ​‐ g o ​s ła​wień ​s two , co ​k o l​wiek . I n a​g le u s ły s za​ł a. – Pa​n ie, p ro ​s i​m y cię, b y ś p o ​b ło ​g o ​s ła​wił Kir​b y ’emu , k tó ​r y g ra d zi​s iaj w k o ​‐ s zy k ó w​k ę. Ch ro ń g o p o d ​c zas me​c zu i p o ​m ó ż mu g rać d la Cie​b ie, n aj​l e​p iej jak p o ​t ra​‐ fi. Amen . – Eli za​b rał d ło ń z d ru g ie​g o ra​m ie​n ia Kir​b y ’eg o . – Do ​b re​g o d n ia, s y n u . No ​e l​l e g a​p i​ł a s ię n a n ie​g o za​k ło ​p o ​t a​n a. Kir​b y p rzy ​t u lił o jca, u ś miech ​n ął s ię d o

n iej i u d ał s ię w k ie​r u n ​k u wy j​ś cia. Gło s Elie​g o – p rzy ​j a​z n y i p e​ł en mi​ł o ​ś ci d o s y n a – o b u ​d ził w n iej u czu cie cie​p ła. M o że b y ła d la n ie​g o zb y t s u ​r o ​wa. Daw​n o temu k o ​c h a​ł a g o wy ​s tar​c za​j ą​c o mo c​n o , żeb y g o p o ​ś lu ​b ić. By ć z n im p rzez d wa​d zie​ś cia p ięć lat. Co o zn a​c za​ł o , że g łę​b o ​k o w ś ro d ​k u b y ło w ty m męż​c zy ź​‐ n ie co ś war​t e​g o za​i n ​t e​r e​s o ​wa​n ia. – Pó j​d ę p o ​s p rzą​t ać – o ś wiad ​c zy ł Eli. No ​e l​l e k iw​n ę​ł a g ło ​wą i za​b ra​ł a p u s ty ta​l erz Kir​b y ’eg o . Wzię​ł a jes z​c ze d wa k a​‐ wał​k i ch le​b a, o p ie​k ła je w to ​s te​r ze i p rzy ​g o ​t o ​wa​ł a d wa jaj​k a. Us ły s za​ł a p ry s z​n ic n a d o le. Wła​ś n ie n a​ł o ​ż y ła n o we ś n ia​d a​n ie n a ta​l erz i u s ia​d ła z k u b ​k iem h er​b a​t y , k ie​d y zn ó w s ię p o ​j a​wił. Pach ​n iał czy s to ​ś cią, ś wie​ż y m my d łem, o g o ​l ił s ię, u cze​s ał. M iał lo k i, p o ​d o b ​n ie jak Kir​b y , k tó ​r e k rę​c i​ł y s ię wo ​k ó ł u s zu . W d żin ​s ach i b ia​ł o -czar​n ej fla​n e​l o ​wej k o ​s zu li mó g ł​b y u ch o ​d zić za p rzy ​s to j​n e​g o , jak n a męż​c zy zn ę w ty m wie​‐ k u . Po d ​wi​n ął rę​k a​wy za ło k ​c ie, o d ​s ła​n ia​j ąc s il​n e p rzed ​r a​m io ​n a. Nie b y ła p ew​n a, d la​c ze​g o s ię o d e​z wa​ł a. – Ch ciał​b y ś , że​b y m p rzy ​g o ​t o ​wa​ł a ci jaj​k a? Kie​d y s ię o d ​wró ​c ił, s p o j​r za​ł a mu w o czy . Za​c zer​wie​n io ​n e, jak ​b y n ie s p ał n aj​l e​‐ p iej, ale ład ​n e, b rą​z o ​we. Pa​t rzy ł n a n ią p rzez ch wi​l ę. Po ​k rę​c ił g ło ​wą. – Zro ​b ię s o ​b ie ty l​k o k awę. Ale… d zię​k u ję ci. Od ​wró ​c ił s ię o d n iej i wy ​j ął n a​c zy n ie z ek s ​p re​s u . – Eli, jak s ię p o ​z n a​l i​ś my ? Od ​wró ​c ił s ię z d zb an ​k iem d o k awy w d ło ​n i. – Ura​t o ​wa​ł em cię. Po ​s ta​wi​ł a k u b ek n a b la​c ie. – Ura​t o ​wa​ł eś mn ie? Przed czy m? Przed ro z​p ę​d zo ​n y m ło ​s iem? – Nie. – Na​p eł​n ił d zb a​n ek wo d ą i wlał ją d o ek s ​p re​s u . – Po d wło ​s a​m i mas z b li​‐ zn ę. Un io ​s ła p al​c e d o g ło ​wy . Po d ​s zed ł, u jął jej d ło ń i p rze​s u n ął n a g u za. – Tu taj. Ud e​r zy łaś s ię w p rzed ​n ią s zy b ę s a​m o ​c h o ​d u . M iał czu ły d o ​t y k , ale b y ła wd zięcz​n a, że s ię o d ​s u n ął i wró ​c ił d o p a​r ze​n ia k awy . – Co s ię s ta​ł o ? – Od ​wie​d za​ł aś ro ​d zi​c ó w w Deep Ha​v en . Wy ​n a​j ę​l i tu d o ​m ek n a lato , a ty je​c h a​ł aś d o n ich p ó ź​n y m wie​c zo ​r em. – Do ​s y ​p ał k awy . – Zd e​r zy łaś s ię z je​l e​n iem, s to ​c zy łaś z d ro ​g i i wal​n ę​ł aś w d rze​wo . By łem wte​d y n a s łu ż​b ie. – Więc p rzy ​j e​c h a​ł eś n a miej​s ce, wy ​d o ​s ta​ł eś mn ie z s a​m o ​c h o ​d u i za​p ro ​s i​ł eś n a ran d ​k ę? Włą​c zy ł ek s ​p res , a k awa za​c zę​ł a b u l​g o ​t ać. Od ​wró ​c ił s ię i o p arł o b lat. Te​r az, k ie​‐ d y zd jął k o m​b i​n e​z o n , n ie wy ​d a​wał s ię tak i k rą​g ły . Tak n a​p raw​d ę miał s zczu p łe b io ​‐ d ra, s il​n e n o g i, s ze​r o ​k ą, mo c​n ą k lat​k ę p ier​s io ​wą. – Co ś w ty m s ty lu . Wie​d zia​ł em, że zo ​s ta​j es z u ro ​d zi​c ó w, więc ws tą​p i​ł em, żeb y zo ​b a​c zy ć, co u cie​b ie. – Uś miech ​n ął s ię i wy ​o b ra​z i​ł a s o ​b ie, że d wa​d zie​ś cia lat temu

mó g ł b y ć tak s ło d ​k i i cza​r u ją​c y jak Kir​b y . Alb o Ky le. M o ​g ła wte​d y zg o ​d zić s ię n a ran d ​k ę. No ​e l​l e p o ​t ar​ł a k ciu ​k iem b rzeg k u b ​k a, za​s ta​n a​wia​j ąc s ię p rzez ch wi​l ę. – Ch cia​ł a​b y m o d ​z y s k ać p a​m ięć, Eli. Ch cia​ł a​b y m p rzy ​p o ​m n ieć s o ​b ie n a​s ze ws p ó l​n e ży cie. Eli za​m ru g ał i o d ​wró ​c ił wzro k . Przez twarz p rze​m k n ę​ł y mu emo ​c je, k tó ​r y ch n ie p o ​t ra​f i​ł a zi​d en ​t y fi​k o ​wać. Też teg o p ra​g n ął, p raw​d a? – Ch ces z, że​b y m s o ​b ie p rzy ​p o ​‐ mn ia​ł a, Eli? Sp o j​r zał n a n ią – p o ​n u rak p o ​wró ​c ił. – Oczy wi​ś cie, że ch cę. – Ch y b a d o ​s trzeg ł re​a k ​c ję w jej wy ​r a​z ie twa​r zy i wes ​‐ tch n ął, p rzy ​b ie​r a​j ąc ła​g o d ​n iej​s zy to n . – Tak , o czy wi​ś cie, że ch cę. Ah a. M o że to b y ły b ó l alb o żal. Tak n a​p raw​d ę n ie p o ​m y ś la​ł a o ty m, czy m d la n ie​g o , d la n iej, mo ​g ła b y ć u tra​t a ws p ó l​n e​g o ży cia. Wte​d y p o d ​s zed ł b li​ż ej, z p o ​waż​n y m s p o j​r ze​n iem ciem​n y ch o czu . – Po p ro ​s tu n ie je​s tem p e​wien , czy s p o d o ​b a ci s ię to , cze​g o s ię d o ​wies z, No ​e l​l e. I n ie wiem, czy k tó ​r e​k o l​wiek z n as jes t n a to g o ​t o ​we.

*** M e​c ze miej​s co ​we p o ​t ra​f i​ł y ją ro z​b ić, p rze​k re​ś lić k aż​d y d zień zwy cię​s twa, k tó ​r e Lee o d ​n io ​s ła w cią​g u o s tat​n ich trzech lat, i s p ro ​wa​d zić ją d o tam​t ej zim​n ej, wy ​n is z​c zo ​n ej k o ​b ie​t y , k tó ​r a s ta​ł a n ad g ro ​b em Clay a. Z s ali g im​n a​s ty cz​n ej d o ​c h o ​d zi​ł y o d ​g ło ​s y g ry – p is k b u ​t ó w n a d e​s k ach b o ​i s k a, u d e​r ze​n ia k o ​z ło ​wa​n ej p ił​k i, o s tre g wiz​d y s ę​d zió w, o k rzy k i d ru ży n y g o ​s p o ​d a​r zy . Dźwię​k i zwa​b i​ł y ją d o d rzwi. Za​c zerp ​n ę​ł a p o ​wie​t rza, u s i​ł u jąc wy ​d o ​b y ć o d ​wa​g ę z ciem​n y ch za​k a​m ar​k ó w, w k tó ​r y ch s ię s ch o ​wa​ł a. Po ​t ra​f i​ł a to zro ​b ić. Zo ​b a​c zy tam zn a​j o ​m e twa​r ze, u ś mie​c h y p o ​z b a​wio ​n e ju ż s y m​‐ p a​t ii. To czas wy ​m a​z ał z n ich p a​m ięć o ża​ł o ​b ie d ru g iej o s o ​b y . Cza​s a​m i za​s ta​n a​wia​ł a s ię, czy b y ła je​d y n y m czło ​wie​k iem w Deep Ha​v en , k tó ​r y p a​m ię​t ał Clay a Nel​s o ​n a, miej​s k ie​g o b o ​h a​t e​r a. – J e​d en b i​l et – p o ​wie​d zia​ł a p o ci​c h u i wy ​j ę​ł a b an k ​n o t p ię​c io ​d o ​l a​r o ​wy . Amy , k ie​r o w​n icz​k a s ek ​c ji s p o r​t o ​wej, wzię​ł a p ie​n ią​d ze, p o ​d a​ł a jej b i​l et i Lee we​s zła n a s alę. Za jej cza​s ó w ro z​g ry w​k i o d ​b y wa​ł y s ię w mn iej​s zy m p o ​m ies z​c ze​n iu z b e​t o ​n o ​‐ wy mi try b u ​n a​m i. Za k aż​d y m ra​z em, g d y mi​j a​ł a za​m k n ię​t e d rzwi, n ie​m al s ły s za​ł a o d ​‐ g ło ​s y k i​b i​c o ​wa​n ia. Te​r az w tam​t y m miej​s cu me​c ze i in n e za​j ę​c ia o r​g a​n i​z o ​wa​ł a s zk o ​ł a p o d ​s ta​wo ​wa. No wa s ala mo ​g ła​b y p o ​m ie​ś cić całe mia​s to . M o ​r ze u b ra​n y ch n a n ie​b ie​s k o k i​b i​‐ có w za​l a​ł o try b u ​n y g o ​s p o ​d a​r zy ; p o ​wie​wa​ł y p ro ​p o r​c e, mi​g a​ł y p o ​m a​l o ​wa​n e twa​r ze.

Hu ​s k ies n ie b y li n ie​p o ​k o ​n a​n i, ale zb li​ż ał s ię k o ​n iec s e​z o ​n u i wy ​g ra​l i wy ​s tar​c za​j ą​c o d u żo me​c zy , żeb y wejś ć d o p lay -o f​f ó w. Lee rzu ci​ł a s p o j​r ze​n ie n a ta​b li​c ę z p u n k ​t a​m i. Hu ​s k ies mie​l i d wu p u n k ​t o ​wą p rze​‐ wa​g ę. M ecz za​c zął s ię n ie​d aw​n o temu , ale b y ła zła n a s ie​b ie, że n ie za​r e​z er​wo ​wa​ł a d o ​‐ d at​k o ​we​g o cza​s u , żeb y wy ​d o ​s tać s ię z s a​m o ​c h o ​d u i p o ​k u ś ​t y k ać n a s alę n a czas . Wy ​p ad ł jej d y s k . Na p o ​g o ​t o ​wiu zro ​b i​l i p rze​ś wie​t le​n ie, le​k arz p o ​d ał ś ro ​d ek p rze​‐ ciw​b ó ​l o ​wy . Ale to k rę​g arz d ał jej więk ​s ze n a​d zie​j e n a wy ​l e​c ze​n ie. I Eli. Co b y zro ​b i​ł a b ez jeg o p o ​m o ​c y ? Nie ty l​k o o d ​ś n ie​ż y ł p o d ​j azd , ale o czy ​ś cił też ło ​p a​t ą p rzej​ś cie i p rzy ​g o ​t o ​wał g ar​n ek g u la​s zu z d zi​c zy zn y , k tó ​r y mó g ł​b y k o n ​k u ro ​‐ wać z p o ​t ra​wa​m i Go r​d o ​n a Ram​s ey a. Cały p o ​n ie​d zia​ł ek rą​b ał d rew​n o , żeb y u zu p eł​n ić za​p a​s y , a w p rze​r wie p rzy ​n ió s ł jej ló d i za​wió zł d o mia​s ta n a wi​z y tę u le​k a​r za. Za​p ro ​‐ p o ​n o ​wał n a​wet, że zn ó w ją p o ​n ie​s ie, ale b y ła w s ta​n ie p o ​r a​d zić s o ​b ie s ama. Na​p raw​d ę. Dziś p rzy ​j e​c h ał jes z​c ze p rzed ś wi​t em i n a​p eł​n ił s k rzy n ię n a d rew​n o , p o czy m ws zed ł d o d o mu i ro z​p a​l ił p rzy ​j em​n y o g ień . Nie o d ​z y wał s ię p rzez res z​t ę d n ia, ale k ie​d y p rze​b ie​g ła wzro ​k iem p o tłu mie, za​‐ u wa​ż y ła g o w miej​s cu , w k tó ​r y m zwy k le s ia​d a​l i Hu ​e ​s to ​n o ​wie, w p ią​t y m rzę​d zie o d g ó ry . M iał n a s o ​b ie czar​n ą k o ​s zu l​k ę z d łu ​g i​m i rę​k a​wa​m i i lo g o Hu ​s k ies . Ob ​s er​wo ​wał g rę, p o ​c h y la​j ąc s ię d o p rzo ​d u , z rę​k o ​m a n a k o ​l a​n ach . Prze​c h o ​d ząc za k o ​s zem w k ie​r u n ​k u try b u n , n a​r a​ż a​ł a s ię n a k ry ty k ę. Oczy ca​ł e​g o mia​s tecz​k a zwró ​c o ​n e b y ły n a n ią, co mo ​g ło p o ​z b a​wić o d ​wa​g i. Cza​s a​m i wy ​o b ra​ż a​ł a s o ​b ie Clay a u s wo ​j e​g o b o k u , trzy ma​j ą​c e​g o ją za ręk ę. Ile razy wch o ​d zi​l i n a s alę, k ie​‐ d y De​r ek g rał w ju n io ​r ach , ma​r ząc, że p ew​n e​g o d n ia d o ​s ta​n ie s ię d o re​p re​z en ​t a​c ji? M ie​l i jed ​n e​g o s y n a i ży czy li mu ws zy s t​k ie​g o , co n aj​l ep ​s ze, n ie ws p o ​m i​n a​j ąc o n a​d zie​j ach , ja​k ie ży wi​l i w związ​k u z Emmą. Prze​ł k n ę​ł a ś li​n ę i z p rzy ​k le​j o ​n y m u ś mie​c h em p o ​m a​c h a​ł a Lo u , p ra​c o w​n i​k o ​wi UPS, o raz J en ​n y , fry zjer​c e. J o e, lo ​k al​n y p i​s arz, u s iad ł k o ło M o n y , wła​ś ci​c iel​k i k s ię​‐ g ar​n i – d o ​p in ​g o ​wa​l i s y n a d o zwy cię​s twa. Kie​d y zb li​ż y ła s ię d o try b u n , p o ​n o w​n ie s p o j​r za​ł a n a Elie​g o , s zu k a​j ąc wo l​n e​g o miej​s ca. Hu ​e ​s to ​n o ​wie i Nel​s o ​n o ​wie mo ​g li​b y wła​ś ci​wie wy ​r y ć s wo ​j e n a​z wi​s k a w ty m rzę​d zie. Kie​d y Hu ​s k ies zd o ​b y li k o ​s za, Eli wzn ió s ł o k rzy k . Od ​wró ​c i​ł a s ię, żeb y s p o j​r zeć n a De​r e​k a, k tó ​r y wy ​s zcze​r zał zęb y w u ś mie​c h u , b ie​g n ąc p rzez b o ​i s k o . Szlag , p rze​g a​p i​ł a to . Ko ło Elie​g o , w czar​n ej czap ​c e i wło ​s ach za​c ze​s a​n y ch d o ty łu , s ie​d zia​ł a No ​e l​l e. Dło ​n ie ś ci​s n ę​ł a mię​d zy k o ​l a​n a​m i, u waż​n ie ś le​d ząc p rze​b ieg me​c zu . M o że d la​t e​g o Eli n ie za​d zwo ​n ił. M o że No ​e l​l e o b u ​d zi​ł a s ię d ziś ran o i o d ​z y s k a​ł a ws p o ​m n ie​n ia. J ak to jes t – p rze​ż y wać ża​ł o ​b ę o d n o wa? Ach , Lee n ie ży czy ła teg o n i​k o ​m u . Zwłas z​c za te​r az, g d y ju ż s ię u o d ​p o r​n i​ł a. Te​r az, k ie​d y zd o ​ł a​ł a p rzejś ć p rzez try b u ​n y i o d ​n a​l eźć ich rząd , o d ​k ry ła, że ju ż s tra​c i​ł a o d ​d ech , k tó ​r y d o ​p ie​r o co o d ​z y s k a​ł a za d rzwia​m i. M o że i p rzy ​s zła tu s ama, ale b y ła mat​k ą De​r e​k a. M at​k ą Emmy . I mia​ł a s wo ​j e miej​s ce n a try b u ​n ach .

Gd y d o ​t ar​ł a d o rzę​d u , Eli n aj​p ierw rzu cił jej d ziw​n e s p o j​r ze​n ie, p o czy m n a jeg o twa​r zy p o ​j a​wił s ię u ś miech . – Hej, Lee! Prze​m k n ę​ł a o b o k No ​e l​l e, s p o j​r za​ł a n a p rzy ​j a​c ió ł​k ę i k lep ​n ę​ł a ją w k o ​l a​n o . – Hej, No ​e l​l e! No ​e l​l e s p o j​r za​ł a n a n ią, p o ​t em n a Elie​g o i zn ó w n a n ią. Uś miech ​n ę​ł a s ię. Eli p rzy ​c ią​g n ął wzro k Lee i le​c iu t​k o p o ​k rę​c ił g ło ​wą. Ah a. Gd y Hu ​s k ies p rze​c h wy ci​l i p ił​k ę, tłu m wo ​k ó ł n iej za​c zął k rzy czeć. Na​c h y li​ł a s ię d o No ​e l​l e i o d e​z wa​ł a s ię ci​c h o : – J e​s tem Lee. Przy ​j aź​n i​m y s ię. Na twa​r zy No ​e l​l e p o ​j a​wi​ł o s ię co ś n a k s ztałt u lg i. – A ju ż za​c zy n a​ł am s ię za​s ta​n a​wiać, czy mam ja​k ich ś p rzy ​j a​c ió ł. – Wy ​c ią​g n ę​ł a d ło ń . Lee ro ​z ej​r za​ł a s ię, ch wy ci​ł a ją i p o ​t rzą​s n ę​ł a s zy b ​k o . J ak d łu ​g o Eli miał za​m iar u trzy my wać p rzy ​p a​d ło ś ć No ​e l​l e w ta​j em​n i​c y ? – Przy ​j aź​n i​m y s ię o d d łu ż​s ze​g o cza​s u , o d k ie​d y ch ło p ​c y za​c zę​l i g rać ra​z em w p o d ​s ta​wó w​c e. I o czy wi​ś cie zn a​ł y ś my s ię o d cza​s ó w, g d y Clay p ra​c o ​wał jak o je​d en z p o d ​wład ​n y ch Elie​g o . – Po d ​wład ​n y ch ? J ak Eli mó g ł n ie ws p o ​m n ieć… ? – Eli p rzez wie​l e lat b y ł tu taj s ze​r y fem. J e​s tem p ew​n a, że zn ó w n im zo ​s ta​n ie. Eli za​c i​s n ął s zczę​k ę. – Tak , ra​c ja. Ws p o ​m i​n ał o ty m. Gd zie twó j mąż? Przy j​d zie tu ? Przez ch wi​l ę p o ​c zu ła, jak ​b y ran a n ad al b y ła ś wie​ż a i o twar​t a. Od tak d aw​n a n ie mu ​s ia​ł a n i​k o ​m u o ty m mó ​wić. Ale o d ​p o ​wied ź mo ​g ła​b y s p ro ​wo ​k o ​wać zb y t wie​l e p y tań . – Nie – o d ​p ar​ł a ci​c h o . – Któ ​r y to twó j s y n ? – s p y ta​ł a No ​e l​l e. – Nu mer je​d e​n a​ś cie. Gra te​r az p rzy li​n ii k o ń ​c o ​wej. – Na​d a​j e s ię n a s k rzy d ło ​we​g o . I b ar​d zo d o ​b rze b lo ​k u je. Wła​ś n ie rzu cił z wy ​s k o ​‐ ku. – Twó j Kir​b y też jes t n ie​z ły . J es t ro z​g ry wa​j ą​c y m o d d ru g iej k la​s y li​c eu m. W ty m s e​z o ​n ie n a​p raw​d ę wy ​m ia​t a w rzu tach za trzy p u n k ​t y . Ale k o ​s zy k ó w​k a jes t u was ro ​‐ d zin ​n a. Ky le b y ł jed ​n y m z n aj​l ep ​s zy ch za​wo d ​n i​k ó w, a jeg o d ru ży n a zd o ​b y ła mi​‐ s trzo ​s two s ta​n u . Wy ​d a​j e mi s ię, że w g a​b lo ​c ie jes t p u ch ar. Po ​k a​ż ę ci w p rze​r wie. – Dzię​k u ję, Lee. Eli też o b ​d a​r zy ł ją cie​p ły m s p o j​r ze​n iem. Lee p rzy ​j ę​ł a je, mo że n a​wet zb y t o ch o ​c zo , i wró ​c i​ł a d o o g lą​d a​n ia me​c zu . No ​e l​l e n ie mia​ł a p o ​j ę​c ia, że p o ​s ia​d a​ł a tak i s k arb . Przed k o ń ​c em p ierw​s zej p o ​ł o ​wy Kir​b y ’emu u d a​ł o s ię wy ​k o ​n ać p ięć rzu tó w za trzy p u n k ​t y , a De​r ek zd o ​b y ł s zes ​n a​ś cie p u n k ​t ó w. Hu ​s k ies s zli d o s zat​n i z czte​r o ​‐ p u n k ​t o ​wą p rze​wa​g ą n ad Blu e Stre​a k s . Lee s ztu rch ​n ę​ł a No ​e l​l e.

– Ch o d ź. Po ​k a​ż ę ci p u ch a​r y . – Po ​s zła​b y m p o p o ​p co rn . Pach ​n ie b a​j ecz​n ie. Prze​c ież No ​e l​l e n ie cier​p ia​ł a p o ​p co r​n u . Przy ​n ajm​n iej o d cza​s u , g d y u k ru s zy ła s o ​b ie ząb n a zia​r en ​k u k il​k a lat temu p o d ​c zas me​c zu s iat​k ó w​k i, w k tó ​r y m g ra​ł a Kel​‐ s ey . Lee p ro ​wa​d zi​ł a ją try b u ​n a​m i, a za n imi wy ​r ó s ł Eli. Ze​s zły n a d ó ł, g d y ze​s p ó ł mu ​‐ zy cz​n y za​c zął g rać. – Hej, No ​e l​l e, za​c ze​k aj! Lee o d ​wró ​c i​ł a s ię, żeb y za​i n ​g e​r o ​wać, g d y d o ​g o ​n i​ł a je J ill M ark ​s o n . J ej s y n b y ł o b ro ń ​c ą w Hu ​s k ies , ale więk ​s zo ś ć ro z​g ry wek p rze​s ia​d y wał n a ław​c e re​z er​wo ​wy ch . – Za​s ta​n a​wia​ł am s ię, czy za​s tą​p is z mn ie p rzy o b ​s łu d ze b ar​k u w p rzy ​s zły m ty ​‐ g o d ​n iu – p o ​wie​d zia​ł a J ill. – Bran ​d o n g ra w ju n io ​r ach , a mecz p rzy ​p a​d a wte​d y , k ie​d y mia​ł am p o ​m a​g ać. No ​e l​l e o two ​r zy ła s ze​r o ​k o o czy i za​c zerp ​n ę​ł a p o ​wie​t rza. – J a to zro ​b ię – p o ​wie​d zia​ł a s zy b ​k o Lee. – Nie ma s p ra​wy . – Dzię​k i, Lee – o d ​p ar​ł a J ill. J u ż mia​ł a s ię o d ​wró ​c ić, g d y s p o j​r za​ł a n a No ​e l​l e. – Sły s za​ł am, że p rze​wró ​c i​ł aś s ię n a lo ​d zie, czy co ś . Ws zy s t​k o w p o ​r ząd ​k u ? Bra​k o ​wa​ł o mi cie​b ie n a s p in ​n in ​g u ran o . No ​e l​l e p o ​k i​wa​ł a g ło ​wą, ale Lee za​u wa​ż y ła, że w o czach p rzy ​j a​c ió ł​k i n ie ro z​‐ b ły s ła ra​d o ś ć. – W p o ​r ząd ​k u . Dzię​k i. J ill o d e​s zła, a Lee wzię​ł a No ​e l​l e p o d ra​m ię. – J ill M ark ​s o n . Pro ​wa​d zi cen ​t ru m fit​n es s . I jes t in ​s tru k ​t o r​k ą s p in ​n in ​g u . – In ​s tru k ​t o r​k ą s p in ​n in ​g u ? – Ro ​wer​k i s ta​c jo ​n ar​n e. M ó ​wi​m y n a to s p in ​n in g . – Więc to b y ła ta wi​z y ta w cen ​t ru m fit​n es s n a ó s mą ran o . Cały d zień ś lę​c ze​l i​ś my z Elim n ad mo im g ra​f i​k iem. Wy ​c h o ​d zi n a to , że je​s tem ak ​t y w​n ą wo ​l o n ​t a​r iu s z​k ą: s zk o l​n y p ro ​g ram czy tel​n i​c zy , k o ​m i​t et b i​b lio ​t ecz​n y , s k lep ch a​r y ta​t y w​n y i d o teg o d o m o p ie​k i? – Czy tas z tam k s iąż​k i. I p o ​m a​g as z b ar​d ziej s p raw​n y m s e​n io ​r o m w p ro ​j ek ​t ach ar​‐ ty s ty cz​n y ch . – Sztu k a? Czy li… n ie p o ​r zu ci​ł am cał​k o ​wi​c ie ma​l ar​s twa? – W g ło ​s ie No ​e l​l e u jaw​n ia​ł a s ię d e​s p e​r a​c ja, k tó ​r a p rzy ​k u ła u wa​g ę Lee. – Yy y … No ​e l​l e, zn am cię b li​ż ej ty l​k o o d ja​k ich ś czte​r ech lat, ale tak n a​p raw​d ę p rzed e ws zy s t​k im je​s teś mamą. Nie wiem n ic o ty m, czy ma​l u ​j es z. No ​e l​l e p rze​ł k n ę​ł a ś li​n ę, p o ​b la​d ła. Eli s ta​n ął za n ią z cier​p ie​n iem wy ​p i​s a​n y m n a twa​r zy . To wy ​g lą​d a​ł o p ra​wie jak p o ​c zu cie win y . No ​e l​l e wzię​ł a g łę​b o ​k i o d ​d ech . – Po ​k aż mi p u ch a​r y . Lee s p o j​r za​ł a n a Elie​g o i za​p ro ​wa​d zi​ł a No ​e l​l e n a k o ​r y tarz. By ł p e​ł en lu ​d zi, p ach ​‐ n iał p o ​p co r​n em, p iz​z ą i p a​r ó w​k a​m i d o h o t d o ​g ó w o b ​r a​c a​j ą​c y mi s ię n a p o d ​g rze​wa​c zu . Za​b u r​c za​ł o jej w b rzu ch u . Ale n a k u ch en ​c e wciąż s tał g u las z z d zi​c zy zn y – zje g o z

De​r e​k iem p o me​c zu . Nie ch cia​ł a, żeb y jad ł s am. Po ​k a​z a​ł a No ​e l​l e g a​b lo ​t ę. Każ​d a d y s ​c y p li​n a s p o r​t u mia​ł a s wo ​j ą p ó ł​k ę. Po za d ru ży n ą fu t​b o ​l o ​wą – ich n a​g ro ​d y ju ż n ie mie​ś ci​ł y s ię n a wy ​s taw​c e. Po ​ś ro d ​k u zn aj​‐ d o ​wa​ł a s ię ek s ​p o ​z y cja p o ​ś wię​c o ​n a mi​s trzo w​s k iej d ru ży n ie k o ​s zy k ó w​k i Ky le’a. Ich zd ję​c ie wid ​n ia​ł o n a ta​b licz​c e p a​m iąt​k o ​wej, a p o ​n i​ż ej wy ​p i​s a​n e b y ły n a​z wi​s k a czło n ​‐ k ó w ze​s p o ​ł u . Ich p u ch ar s tał w g a​b lo ​c ie o b o k fo ​t o ​g ra​f ii. No ​e l​l e wy ​d a​wa​ł a s ię p o ​ż e​r ać g o o cza​m i. Za​c zę​ł a p rzy ​g lą​d ać s ię in ​n y m n a​g ro ​‐ d o m, p rze​m k n ę​ł a wzro ​k iem p o wy ​s taw​k ach s ek ​c ji fu t​b o ​l o ​wej i d ru ży n y s iat​k ó w​k i. Tej s a​m ej d ru ży n y , k tó ​r a za​j ę​ł a d ru g ie miej​s ce w s ta​n ie, k ie​d y Kel​s ey b y ła w p ierw​s zej k la​s ie. Och … Lee rzu ci​ł a s p o j​r ze​n ie Elie​m u , k tó ​r y zb lad ł. – Hej, n a tej ta​b licz​c e jes t n a​s ze n a​z wi​s k o . Hu ​e ​s to n . Kel​s ey Hu ​e ​s to n . – No ​e l​l e zwró ​c i​ł a s ię d o Elie​g o . – M amy tu k rew​n y ch ? Lee mia​ł a o ch o ​t ę n ad n im za​p ła​k ać. Bo o ile n ie zg a​d za​ł a s ię z o d ​r a​ż a​j ą​c y m p o ​‐ my s łem u trzy ma​n ia Kel​s ey w ta​j em​n i​c y p rzed No ​e l​l e, o ty le d la Elie​g o wy ​m a​z a​n ie ich có r​k i z p a​m ię​c i mu ​s ia​ł o b y ć jes z​c ze b ar​d ziej tra​g icz​n e. – J u ż n ie – o d ​p arł ci​c h o . Lee za​m k n ę​ł a o czy . Po ​z wo ​l i​ł a, b y zg iełk tłu mu , g ło ​s y d zie​c ia​k ó w, ws zel​k ie d źwię​k i wy ​p eł​n i​ł y ją. Ży cie p ły n ę​ł o d a​l ej w tak b ez​wzg lęd ​n y s p o ​s ó b , p o ​z o ​s ta​wia​ł o in ​n y ch p o ​g rą​ż o ​n y ch w p o ​p io ​ł ach . Już nie. – Id ę p o p o ​p co rn – o ś wiad ​c zy ła No ​e l​l e. Gd y ta u d a​ł a s ię d o b ar​k u , Lee p o ​p a​t rzy ła n a Elie​g o . Wy ​d a​wał s ię tak i o p u s z​c zo ​‐ ny. M o że n ie ty l​k o o n a czu ła s ię s a​m o t​n a n a ty m me​c zu .

[0 5 ] Ame​r y k ań ​s k ie b a​b ecz​k i p rzy ​g o ​t o ​wy wa​n e z u ży ciem czer​wo ​n e​g o b arw​n i​k a s p o ​ż y w​c ze​g o . An g . red velvet – czer​wo ​n y je​d wab (p rzy p . tłu m.).

Roz​dział 8

Eli o d ​n o ​s ił wra​ż e​n ie, że p rzy ​p ro ​wa​d ził d o d o mu o b cą o s o ​b ę. Nie, g o ​r zej, czu ł s ię tak , jak ​b y p rzy ​j ął więź​n iar​k ę i te​r az p rzy ​wra​c ał ją d o ży cia, k tó ​r e​g o n ie ro z​p o ​z n a​wa​ł a. Ży cia, k tó ​r e​g o n ie ch cia​ł a. Zwłas z​c za g d y No ​e l​l e s p y ta​ł a o ma​l ar​s two . J a​s n e, k ie​d y ją p o ​z n ał, s tu d io ​wa​ł a s ztu k ę, ale o n u wa​ż ał to za ty m​c za​s o ​we za​j ę​c ie, d o ​p ó ​k i n ie zd e​c y d u ​j e s ię n a co ś p o ​‐ waż​n iej​s ze​g o . I, o ile mu b y ło wia​d o ​m o , p rzez całe ich mał​ż eń ​s two n ie ma​l o ​wa​ł a n ic p o za p o ​k o ​j a​m i d zie​c i. Kim b y ła k o ​b ie​t a, k tó ​r ą p rzy ​wió zł d o d o mu ze s zp i​t a​l a? Sie​d ział w au ​c ie, k tó ​r e zo ​s ta​wil n a ch o ​d zie, a z ciem​n e​g o n ie​b a p a​d a​ł y p łat​k i ś n ie​g u i o s ia​d a​ł y n a ma​s ce. Lee k rę​c i​ł a s ię p o d o mu . Ch ciał s ię ty l​k o u p ew​n ić, czy d o ​t ar​ł a tam za​r az p o me​c zu . Dzi​s iej​s za p rze​p ra​wa p rzez g ra​f ik No ​e l​l e k a​z a​ł a mu za​s ta​n o ​wić s ię n ad ty m, czy w o g ó ​l e ją zn ał. Na​wet p rzed wy ​p ad ​k iem. Wie​d ział o s p in ​n in ​g u , s k le​p ie ch a​r y ta​t y w​‐ n y m i s zk o ​l e. Ale jej p la​n y p o p ro ​s tu n ie trzy ma​ł y s ię k u p y . Na p rzy ​k ład p rze​d ział cza​s u mię​d zy czter​n a​s tą a s zes ​n a​s tą we wto r​k i i czwart​k i. Ozn a​c zy ła g o jak o fitness, ale k ie​d y p o ​j e​c h a​l i d o cen ​t ru m w n a​d ziei, że mo że u ru ch o ​m i to jej ws p o ​m n ie​n ia, s p raw​‐ d ził h ar​m o ​n o ​g ram k lu ​b u . W ty m cza​s ie n ie b y ło s p in ​n in ​g u . I te p iąt​k o ​we p o ​r an ​k i. Zajęcia. Ale k ie​d y s ta​ł a n a s zk o l​n y m k o ​r y ta​r zu , p rzy ​g lą​d a​‐ jąc s ię au ​t o ​p o r​t re​t o m, k tó ​r e n a​m a​l o ​wa​l i czwar​t o ​k la​s i​ś ci, za​p y tał s e​k re​t ar​k ę. Ta p o ​‐ twier​d zi​ł a, że n ie, No ​e l​l e n ie p o ​m a​g a​ł a w p iąt​k i w s zk o ​l e. Eli n ie p o ​t rze​b o ​wał s wo ​i ch u mie​j ęt​n o ​ś ci ś led ​c zy ch , żeb y zd ać s o ​b ie s p ra​wę, iż

k a​l en ​d arz żo n y za​wie​r ał n ie​wy ​j a​ś n io ​n e lu k i. Ob ​s er​wo ​wał, jak Lee zb ie​r a s ię d o s n u . Wo w, d ziś n a me​c zu p ra​wie ją u ś ci​s k ał, g d y ws k o ​c zy ła w ro lę p rzy ​j a​c ió ł​k i No ​e l​l e… i k ie​d y zo ​s ta​ł a p rzy n im za​r az p o p o ​t en ​‐ cjal​n y m wy ​b u ​c h u , jak i u No ​e l​l e mo ​g ła wy ​wo ​ł ać wia​d o ​m o ś ć o Kel​s ey . Mamy tu krewnych? Sch o ​wał twarz w d ło ​n iach , za​d rżał p rzy k o ​l ej​n y m o d ​d e​c h u . An i p rze​b ły s k u ws p o ​m n ień o ich p ięk ​n ej có r​c e. Stu k a​n ie w s zy b ę o d s tro ​n y p a​s a​ż e​r a p rze​s tra​s zy ło g o . Lee s ta​ł a w ś n ie​g u , o wi​n ię​t a k o ​c em. Otwo ​r zy ła d rzwi, a d o ro z​g rza​n e​g o au ta wś li​z n ął s ię ch łó d . – Co ty tu ro ​b is z? Wzru s zy ł ra​m io ​n a​m i. – Nie wiem. Po ​s ła​ł a mu czu łe s p o j​r ze​n ie, k tó ​r e s p ra​wi​ł o ty l​k o , że b ań ​k a w jeg o p ier​s i u ro ​s ła d o jes z​c ze więk ​s zy ch ro z​m ia​r ó w. Lee ws ia​d ła i za​m k n ę​ł a za s o b ą d rzwi. Po d p rzy ​‐ k ry ciem mia​ł a p i​ż a​m ę i cie​p łe b u ty . Śn ieg lś n ił w jej k as z​t a​n o ​wy ch wło ​s ach , o p a​d a​‐ ją​c y ch n a ra​m io ​n a. Od ​wró ​c ił wzro k . – Na​wet n ie p a​m ię​t a​ł a imie​n ia Kel​s ey . Lee n ie o d ​p o ​wie​d zia​ł a. – A n aj​g o r​s ze jes t to , że k ie​d y s ie​d zia​ł em n a me​c zu i s łu ch a​ł em, jak d o ​p in ​g u je Kir​b y ’eg o , n a​g le p o ​c zu łem s ię tak , jak ​b y d o mn ie wró ​c i​ł a. – Po ​t arł o czy k ciu ​k iem. – Od trzech lat n ie k i​b i​c o ​wa​ł a. Ch o ​d zi​ł a n a me​c ze i s ie​d zia​ł a, n ie o d ​z y wa​ł a s ię. – Pa​m ię​t am, jak ma​l o ​wa​ł a s o ​b ie n a twa​r zy n u mer Ky le’a. – Ży ła me​c za​m i d zie​c ia​k ó w, n ie p rze​g a​p i​ł a an i jed ​n e​g o , n a​wet je​ś li b y ł p ięć g o ​‐ d zin jaz​d y s tąd . – By ła s p o r​t o ​wą mamą, ja​s n e, że tak . – Ale zn ik ​n ę​ł a p o ś mier​c i Kel​s ey . A d ziś wie​c zo ​r em… d ziś wró ​c i​ł a. M y ś la​ł em, że wy ​b ie​g n ie n a b o ​i s k o i za​c zn ie awan ​t u ro ​wać s ię z s ę​d zia​m i, k ie​d y o d ​g wiz​d a​l i Kir​‐ b y ’emu k ro ​k i. – M o ​g ła​b y m p rzy ​s iąc, że za​o fe​r o ​wa​ł a tre​n e​r o ​wi p o ​m o c i k il​k a ws k a​z ó ​wek . – Lee u ś miech ​n ę​ł a s ię d o n ie​g o . – Tak , b y ła… lep ​s za. Co b rzmi d ziw​n ie, b o n a​wet n ie p a​‐ mię​t a Kir​b y ’eg o . Wie​d ział, że n ie ch cia​ł a zra​n ić jeg o u czu ć, ale p o ​c zu ł, jak jej s ło ​wa p rze​s zy wa​j ą g o tu ż p o d mo s t​k iem. – Alb o mn ie. Co , s zcze​r ze mó ​wiąc… b y ło n a​wet miłe. – Och , Eli, p rze​s tań . – M ó ​wię p o ​waż​n ie. Raz p rzy ​b i​ł a mi p iąt​k ę. Kie​d y tam s ie​d zie​l i​ś my , czu łem s ię, jak ​b y ś my zn ó w b y li p arą. Na​wet je​ś li u wa​ż a mn ie za k o ​l e​s ia, k tó ​r y ją p o ​r wał. – Nie mó w tak . – Kie​d y to p raw​d a. Py ta mn ie, czy k ie​d y k o l​wiek co ś n a​m a​l o ​wa​ł a. Se​r io ? Przez ws zy s t​k ie lata, k tó ​r e ra​z em s p ę​d zi​l i​ś my , n ig ​d y n ie ws p o ​m i​n a​ł a o ma​l o ​wa​n iu . – Nig ​d y ? An i razu ?

Nie p o ​t ra​f ił zn ieś ć o s try ch s łó w Lee, p rzez k tó ​r e czu ł s ię d ziś d o ​t k n ię​t y . – Nie wiem. M o że. Lee cia​ś n iej o wi​n ę​ł a s ię k o ​c em. – Kie​d y ś g ra​ł am n a fo r​t e​p ia​n ie mu ​z y k ę k la​s y cz​n ą. Wie​d zia​ł eś o ty m? – Nie mia​ł em p o ​j ę​c ia. Uś miech ​n ę​ł a s ię. – Clay b y ł n a k il​k u mo ​i ch re​c i​t a​l ach , ale n ie mo ​g li​ś my s o ​b ie p o ​z wo ​l ić n a fo r​t e​‐ p ian , więc p o p ro ​s tu … zre​z y g n o ​wa​ł am. Od trzy d zie​s tu lat n ie d o ​t y k a​ł am k la​wi​s zy . – Przy ​k ro mi. – W p o ​r ząd ​k u . Emma o d zie​d zi​c zy ła mo je zd o l​n o ​ś ci. Ch y b a b ar​d ziej cie​s zy mn ie s łu ch a​n ie jej mu ​z y k i n iż wła​s n ej. Ale s zk o ​p u ł w ty m, że lu ​d zie p o ​z b y wa​j ą s ię p ew​‐ n y ch rze​c zy , żeb y p o ​ś wię​c ić s ię in ​n y m. No ​e l​l e b y ła mamą. Nie zo ​s ta​ł o jej zb y t wie​l e cza​s u n a ma​l o ​wa​n ie. – A mo że zo ​s ta​ł o . – Po ​d ał jej k a​l en ​d arz No ​e l​l e. – Wto r​k o ​we i czwart​k o ​we p o ​p o ​‐ łu ​d n ia, p iąt​k i ran o . Nie ch o ​d zi​ł a n a za​j ę​c ia fit​n es s an i d o s zk o ​ł y . Sp o j​r za​ł a n a ter​m i​n arz i o d ​d a​ł a mu g o . – Nie wies z, d o ​k ąd ch o ​d zi​ł a? Za​m k n ął k s ią​ż ecz​k ę i wy j​r zał p rzez o k n o . – W s zp i​t a​l u wd a​l i​ś my s ię z Ky le’em w o k ro p ​n ą k łó t​n ię. Po ​wie​d ział… – Eli za​‐ ci​s n ął s zczę​k ę. Sło ​wa wciąż b y ły tak o s tre, że g d y b y p o ​wie​d ział je n a g lo s , zn ó w mo ​‐ g ły b y zra​n ić. – Za​r zu cił mi, że za​p o ​m n ia​ł em o ro ​d zi​n ie, n a d łu ​g o za​n im zro ​b i​ł a to No ​e l​l e. Że to mo ja win a, iż za​p o ​m n ia​ł a ws zy s t​k ich . – To ab ​s u rd . Tro s z​c zy łeś s ię o n ich , Eli. – Lee ła​g o d ​n ie wy ​s u n ę​ł a ręk ę s p o d k o ca i p o ​ł o ​ż y ła mu ją n a ra​m ie​n iu . – Nig ​d y n i​k o ​g o n ie o p u ​ś ci​ł eś . Kie​d y tak p a​t rzy ł n a jej d ło ń , miał o ch o ​t ę ją p o ​g ła​s k ać. M ia​ł a ś licz​n e ręce. Na​g le wy ​o b ra​z ił s o ​b ie, jak g ra n a fo r​t e​p ia​n ie. Ch ęt​n ie b y jej p o ​s łu ch ał. – Czy to b ar​d zo złe, że mam n a​d zie​j ę, iż n ie o d ​z y s k a p a​m ię​c i? – Po ​wie​d ział to tak mięk ​k o , że wy ​d a​wa​ł o s ię, jak ​b y je​d y n ie to p o ​m y ś lał. Ale Lee wzię​ł a o d ​d ech i o d ​s u n ę​ł a ręk ę. – Dla​c ze​g o ? Ba​wił s ię k lu ​c za​m i n a łań ​c u s z​k u – za​b rał je No ​e l​l e. Nie ch cia​ł o mu s ię s zu k ać wła​s n y ch p o k ie​s ze​n iach p łas z​c za. A o n a za​ws ze zo ​s ta​wia​ł a k lu ​c ze n a wie​s za​k u . – Po ​d o ​b a​ł a mi s ię d zi​s iaj. Po ​d o ​b a​ł o mi s ię to , że mi wy ​b a​c zy ła. – To n ie b y ła two ​j a win a, Eli. Za​c i​s n ął u s ta. Tak n a​p raw​d ę, to b y ła jeg o win a. – Nie mo ​g łeś wie​d zieć, że tam​t en d zie​c iak je​c h ał d o Deep Ha​v en , żeb y n a​r o z​r a​‐ b iać. Zn a​ł eś g o . – Ufa​ł em mu . Nie p o ​wi​n ie​n em b y ł tra​c ić czu j​n o ​ś ci. – Tak wła​ś n ie ro ​b ią g li​n ia​r ze w ma​ł y ch mia​s tecz​k ach . M u ​s zą zn a​l eźć s p o ​s ó b , żeb y u trzy mać p o ​r zą​d ek i jed ​n o ​c ze​ś n ie ży ć d o ​b rze ze s wo ​i mi s ą​s ia​d a​m i. M u ​s is z p rze​s tać s ię o b ​wi​n iać. Po k o ​l ei o b ​r a​c ał k aż​d y k lu cz mię​d zy p al​c a​m i. – Prze​s ta​ł em d ziś wie​c zo ​r em, k ie​d y s ie​d zia​ł em p rzy No ​e l​l e, wie​d ząc, że s tra​c i​ł a

p a​m ięć. Czu łem s ię wo l​n y . J ak ​b y m n ig ​d y n ie mu ​s iał ju ż wra​c ać d o tam​t ej n o cy . – Ale No ​e l​l e też teg o n ie ch ce. Od ​wró ​c ił s ię d o n iej, wd zięcz​n y , że ma p rzy ​j a​c ió ł​k ę, k tó ​r a s ie​d zi z n im w zim​‐ n y m s a​m o ​c h o ​d zie i wy ​s łu ch u ​j e g o . – I wła​ś n ie o to ch o ​d zi. M o że to jes t n a​s za s zan ​s a n a n o wy p o ​c zą​t ek . Po ​k i​wa​ł a g ło ​wą i za​c i​s n ę​ł a u s ta w wą​s k ą li​n ię, ale jej o czy wy ​r a​ż a​ł y ży cz​l i​wo ś ć. Nie p o ​t ra​f ił s ię p o ​ws trzy mać. Wy ​c ią​g n ął ręk ę, u jął jej d ło ń i u ś ci​s n ął. – Dzię​k i za wy ​s łu ch a​n ie mn ie, Lee. Nie wiem, co b y m b ez cie​b ie zro ​b ił.

*** No ​e l​l e mo ​g ła​b y s ię u to ​p ić w ty m o g ro m​n y m mał​ż eń ​s k im ło żu . Alb o za​m ar​z ​n ąć n a ś mierć. Le​ż a​ł a p o ​ś ro d ​k u , zwi​n ię​t a w cia​s n ą k u l​k ę. Czy n ig ​d y n ie p rze​s ta​n ie p a​d ać? Pa​t rzy ła p rzez ciem​n e o k n o n a ś n ie​ż y cę. Wiatr co ja​k iś czas ws trzą​s ał d o ​m em. Sły s za​ł a, jak Eli wy ​j eż​d żał g o ​d zi​n ę temu , k ró t​k o p o p o ​wro ​c ie z me​c zu . Przed ​t em ś wię​t o ​wa​l i jed ​n ak zwy cię​s two Kir​b y ’eg o . Naj​wy raź​n iej Hu ​e ​s to ​n o ​wie mie​l i zwy czaj je​d ze​n ia d e​s e​r ó w lo ​d o ​wy ch z o k a​z ji wy ​g ra​n ej. I wła​ś n ie to b y ła częś ć jej s a​m ej, k tó ​r ą No ​e l​l e b y ła​b y w s ta​n ie ro z​p o ​z n ać. Na​ł o ​‐ ży ła s o ​b ie małą k u l​k ę, n ic, co mo ​g ło ​b y ją zd e​p ra​wo ​wać – w k o ń ​c u k to ś mu ​s iał za​j ąć s ię ty m cia​ł em, k tó ​r e s ta​r a No ​e l​l e zo ​s ta​wi​ł a jej w s p ad ​k u . J a​k o ś tak to wi​d zia​ł a. Sta​r a No ​e l​l e – wo ​b ec k tó ​r ej ży wi​ł a u czu cie zło ​ś ci – i o n a. Ko ​b ie​t a k ro ​c zą​c a p o wy ​d ep ​t a​n y ch ś la​d ach , k tó ​r e p o ​win ​n y b y ć jej wła​s n y mi, wciąż jed ​n ak wy ​d a​wa​ł y s ię n ie​d o ​p a​s o ​wa​n e. Ch cia​ł a​b y czu ć co ​k o l​wiek – ja​k iś p rze​b ły s k , cień ws p o ​m n ień – ale ws zy s t​k o ro z​p ły wa​ł o s ię w p o ​wie​t rzu . Ch cia​ł a p a​m ię​t ać. Na​p raw​d ę. Dzi​s iaj, ś ci​ś n ię​t a mię​d zy Elim i Lee p o ​c zu ła, że o ws zem, b y ła czę​ś cią cze​g o ś więk ​s ze​g o n iż o n a s ama. Za​t ra​c i​ł a s ię w me​c zu , k i​b i​c o ​‐ wa​ł a Kir​b y ’emu i Hu ​s k ies , wzra​s ta​ł o w n iej u czu cie cie​p ła, k tó ​r e p ra​g n ę​ł a p rzy ​p i​s ać p a​m ię​c i, ch o ć p raw​d o ​p o ​d o b ​n ie b y ła to p o p ro ​s tu n ie​o b ec​n o ś ć s tra​c h u . Przy ​n a​l e​ż a​ł a d o teg o miej​s ca, te​r az p o ​t ra​f i​ł a s ię d o teg o p rzy ​z n ać. No ​e l​l e zrzu ci​ł a k o ł​d rę k o p ​n ię​c iem i p o ​d e​s zła d o k o ​m o ​d y , g d zie zn a​l a​z ła p arę weł​n ia​n y ch s k ar​p e​t ek . Do ​b ra​ł a n ie​b ie​s k ą b lu ​z ę Hu ​s k ies z n u me​r em trzy d zie​ś ci p ięć n a p le​c ach . Pew​n ie n a​l e​ż a​ł a d o Ky le’a – za​u wa​ż y ła tę licz​b ę, k ie​d y p rzy ​g lą​d a​ł a s ię n a​g ro ​d o m. Kel​s ey Hu ​e ​s to n . Na​z wi​s k o u tk wi​ł o jej w p a​m ię​c i z p o ​wo ​d u p o ​b la​d łej twa​r zy Elie​g o , k tó ​r y p rzez ch wi​l ę wy ​g lą​d ał tak , jak ​b y g o s p o ​l icz​k o ​wa​ł a. Wy ​d a​wa​ł o jej s ię, że za​d a​ł a n ie​win ​n e p y ta​n ie: Mamy tu krewnych?

Już nie. M o że Kel​s ey b y ła ich k u zy n ​k ą. Ze​s zła n a d ó ł, d o b iu r​k a w k u ch ​n i, zn a​l a​z ła n o ​t at​n ik z te​l e​f o ​n a​m i i o two ​r zy ła g o n a n a​z wi​s k u Hu ​e ​s to n . E. Hueston. Nic wię​c ej. By ć mo że, jak za​s u g e​r o ​wał Eli, tam​c i Hu ​e ​s to ​n o ​wie p rze​p ro ​wa​d zi​l i s ię. Od ło ​ż y ła n o ​t es i p o ​k le​p a​ł a Rig ​g in s , k tó ​r a trą​c a​ł a jej k o ​l a​n o . No ​e l​l e p rzy ​k u c​n ę​ł a i u ję​ł a p s i p y s k w d ło ​n ie. – Fu ter​k o , teg o mi trze​b a. M o że d a​ł o ​b y s ię zn a​l eźć jes z​c ze je​d en k o c. Nad al b y ło jej n ie​z ręcz​n ie g rze​b ać p o p ó ł​k ach . Nic n ie wy ​d a​wa​ł o s ię n a​l e​ż eć d o n iej. Za​t rzy ma​ł a s ię w ła​z ien ​c e i o two ​‐ rzy ła s zaf​k ę. Zo ​b a​c zy ła ręcz​n i​k i, ale żad ​n y ch d o ​d at​k o ​wy ch p rzy ​k ry ć. Wy ​s zła z ła​z ien ​k i i p rzy ​s ta​n ę​ł a n a ch wi​l ę w u ch y lo ​n y ch d rzwiach d o p o ​k o ​j u Kir​b y ’eg o . Śn ieg rzu cał ś wia​t ło n a jeg o d łu ​g ie, ch u ​d e cia​ł o s p o ​c zy wa​j ą​c e w łó ż​k u . Kie​d y n a n ie​g o p a​t rzy ła, wró ​c i​ł o też cie​p ło . Za​t rzy ma​ł a s ię p rzy k o ​l ej​n y ch d rzwiach , ty m ra​z em d o p o ​k o ​j u Ky le’a. Przy ​j e​‐ ch ał p o d k o ​n iec me​c zu – wi​d zia​ł a g o , jak ma​s ze​r u je w mu n ​d u ​r ze p o ​l i​c jan ​t a. Co za p rzy ​s to j​n iak , z ty mi b rą​z o ​wy mi wło ​s a​m i i wy ​d at​n y mi k o ​ś ć​m i p o ​l icz​k o ​wy mi. Po ​p a​‐ trzy ł n a n ią, p o ​s łał jej u ś miech , ale n ie u s iad ł z n imi. Za​s ta​n a​wia​ł a s ię, czy to , co p o ​c zu ła, mo ż​n a b y n a​z wać ro z​c za​r o ​wa​n iem. We​s zła d o jeg o p o ​k o ​j u , włą​c zy ła ś wia​t ło i p rzy j​r za​ł a s ię ro z​m a​i ty m n a​g ro ​d o m. Za​u wa​ż y ła zd ję​c ie, n a k tó ​r y m s tał z d ziew​c zy n ą – mo ż​l i​we, że z p art​n er​k ą d o tań ​c a n a ce​r e​m o ​n ii „p o ​wro ​t u d o d o mu ”[0 6 ]. By ła ś licz​n a – mia​ł a d łu ​g ie b lo n d wło ​s y , n ie​b ie​‐ s k o ​z ie​l o ​n e o czy . Ob o ​j e p o ​k a​z y wa​l i ję​z y k i d o o b iek ​t y wu . Na ś cia​n ach wi​s ia​ł y p ro ​p o r​c e d ru ży n s p o r​t o ​wy ch o raz o p ra​wio ​n y w ram​k ę ar​‐ ty k u ł o mi​s trzo ​s twie s ta​n u w k o ​s zy k ó w​c e. M u ​s n ę​ł a p al​c a​m i fo ​t o ​g ra​f ię Ky le’a wy ​k o ​‐ n a​n ą z o k a​z ji u k o ń ​c ze​n ia s zk o ​ł y . Ch ło ​p ak s ie​d ział z p ił​k ą d o k o ​s za, miał b ły s k w o k u . Ch cia​ł a​b y ws p o ​m i​n ać ten ra​d o ​s n y czas ra​z em z n im. Wy ​ł ą​c zy ła ś wia​t ło i p rze​s zła p rzez k o ​r y tarz d o p o ​k o ​j u d la g o ​ś ci. Nie​p o ​ś cie​l o ​n y ma​t e​r ac p o ​ś ro d ​k u wy ​d a​wał s ię tak i o p u s z​c zo ​n y . Otwo ​r zy ła s za​f ę. Uwa​g a, k o ce. Wy ​c ią​g n ę​ł a je, zn a​l a​z ła p rze​ś cie​r a​d ła o raz p o ​k ro ​‐ wiec n a ma​t e​r ac i wy ​g ła​d zi​ł a je n a łó ż​k u . Pat​c h wo r​k o ​wa n a​r zu ta mia​ł a b ar​wy Hu ​‐ s k ies . M o że n a​l e​ż a​ł a d o Ky le’a – i mo że to o n a ją u s zy ła? J ak o p re​z en t z o k a​z ji u k o ń ​c ze​n ia s zk o ​ł y ? Zro ​b i​ł a​b y co ś ta​k ie​g o ? Wró ​c i​ł a d o s zp e​r a​n ia w s za​f ie i zn a​l a​z ła p o ​d u s z​k ę, k tó ​r a n ad al b y ła p o ​wle​c zo ​n a. No ​e l​l e p rzy ​t rzy ma​ł a ją p rzez ch wi​l ę, p o czy m z n ie​wia​d o ​m e​g o p o ​wo ​d u za​n u rzy ła w n iej n o s . Po ​wą​c h a​ł a. Pró cz za​p a​c h u zmięk ​c za​c za d o tk a​n in , p o ​c zu ła co ś s ło d ​k ie​g o , p u d ro ​we​g o , n ie​m al k wia​t o ​we​g o . Po ​wą​c h a​ł a raz jes z​c ze, wo ń o s ia​d ła n ie​o p o ​d al cie​‐ p łe​g o miej​s ca w s er​c u . Tak p o ​wi​n ien p ach ​n ieć d o m. Po ​ł o ​ż y ła p o ​d u s z​k ę n a łó ż​k u , a u d o łu s za​f y zn a​l a​z ła d zier​g a​n y p led . Owi​n ę​ł a s ię n im jak p e​l e​r y n ą. On też p ach ​n iał s ło d ​k o , k wia​t o ​wo . Li​l ią? Po ​ś cie​l o ​n e łó ż​k o p rze​k s ztał​c i​ł o p o ​k ó j w n a​p raw​d ę p rzy ​j a​z n e miej​s ce. A n a​wet s er​d ecz​n e. No ​e l​l e p o ​p ra​wi​ł a p o ​d u s z​k ę i p o ​d e​s zła d o o k n a. Nie p o ​t ra​f i​ł a teg o wy ​‐ tłu ma​c zy ć, ale ś n ieg wy ​d a​wał s ię b ły s z​c zeć, ro z​ś wie​t lać ciem​n o ś ć. Rig ​g in s wk ro ​‐

czy ła d o ś ro d ​k a, b y p aś ć u jej s tó p z wes ​t ch n ie​n iem. Po ​d o ​b ał jej s ię ten p o ​k ó j. Pew​n ie d la​t e​g o , że b y ł tak i jak o n a – za​p o ​m n ia​n y . Ale p o ​t rze​b o ​wał ty l​k o tro ​c h ę zmian , cier​p li​wo ​ś ci, mi​ł o ​ś ci. No ​e l​l e zro ​z u ​m ia​ł a, że to ​wa​r zy s two Elie​g o p o d ​c zas me​c zu i wie​c zo ​r em wzb u ​d za​‐ ło w n iej p o ​c zu cie b ez​p ie​c zeń ​s twa. A mo że d o ​c e​n ia​ł a, że za​wió zł ją wcze​ś n iej d o mia​‐ s ta i p o ​m a​g ał ro z​s zy fro ​wać g ra​f ik . By ła za​j ę​t ą o s o ​b ą – ran o s p in ​n in g i p ra​c a w s k le​‐ p ie ch a​r y ta​t y w​n y m. To miłe, że Eli za​ł a​t wił z Sh ar​r o n , żeb y w p rzy ​s zły m ty ​g o d ​n iu p rzy ​s zła n a jej zmia​n ę. Za​b rał ją d o s zk o ​ł y , g d zie p rzy ​g lą​d a​ł a s ię au ​t o ​p o r​t re​t o m czwar​t o ​k la​s i​s tó w. Te​r az p ew​n ie n ie p o ​t ra​f i​ł a​b y n a​m a​l o ​wać n a​wet cze​g o ś ta​k ie​g o . Za​t rzy ma​l i s ię w d o mu o p ie​k i. Nie mia​ł o zn a​c ze​n ia, że n ie zn a​ł a imio n mies z​‐ k ań ​c ó w. Sp o ​s ó b , w jak i ją wi​t a​l i, n ie​k tó ​r zy ru ch em o czu , in n i d o ​t y k a​j ąc jej rąk … tak , g łę​b o ​k o w ś ro d ​k u czu ła, że ich zn a. Zwłas z​c za ty ch , k tó ​r zy s ie​d zie​l i n a wó z​k ach in ​wa​l id z​k ich i wy ​g lą​d a​l i p rzez o k n a, jak ​b y za​s ta​n a​wia​j ąc s ię, g d zie p o ​d zia​ł o s ię ich ży cie. Pew​n a p ara s zcze​g ó l​n ie ją wzru s za​ł a. Ko ​b ie​t a, k tó ​r ej b ia​ł e wło ​s y p rzy ​p o ​m i​n a​ł y watę cu ​k ro ​wą, s ie​d zia​ł a n a wó z​k u , z n ie​o b ec​n y m s p o j​r ze​n iem. J ej mąż s ie​d ział o b o k i czy tał Bi​b lię n a g ło s . No ​e l​l e za​t rzy ma​ł a s ię, ch ło ​n ąc s ło ​wa. Jak dłu​go jesz​cze, Jah​we, wca​le na mnie nie wspo​mnisz? Dokąd zakrywać będziesz przede mną swe oblicze? Jakże długo mam znosić utrapienia mej duszy i codzienną udrękę serca? (…) Ja wszakże ufam Twojej łaskawości, niech serce moje raduje się z Twej pomocy. Będę śpiewał na cześć Jahwe, który mnie dobrem obdarzył[0 7 ]. Po d k o ​n iec męż​c zy zn a d o ​t k n ął d ło ​n i żo n y i g ło s mu za​d rżał. – Ar​l e​n e i Hitch J o h n ​s o ​n o ​wie – p o ​wie​d ział jej d o u ch a Eli. – Ch o ​d zi​l i d o n a​s ze​‐ g o k o ​ś cio ​ł a. On a o d ja​k ich ś s ze​ś ciu lat ch o ​r u je n a Al​z h e​i me​r a. On o s iem mie​s ię​c y temu zła​m ał b io ​d ro i wres z​c ie p rze​p ro ​wa​d ził s ię o b o k żo n y . Są mał​ż eń ​s twem o d p ięć​d zie​s ię​c iu s ze​ś ciu lat. Pięć​d zie​s iąt s ześ ć lat. Czy Ar​l e​n e n ad al p a​m ię​t a​ł a s we​g o męża lu b ch o ć​b y cień ich ży cia? Ści​s n ę​ł o ją w g ar​d le. Jak długo jeszcze, Jahwe, wcale na mnie nie wspomnisz? Te s ło ​wa ją p o ​r u s zy ły . Trzy ma​ł a s ię ich k u r​c zo ​wo , o wi​j a​j ąc s ię k o ​c em co ​r az cia​ś n iej. Sk o ​r o b y ła wie​r zą​c a, d la​c ze​g o czu ła, że Bó g o n iej za​p o ​m n iał? Po ​ł o ​ż y ła d ło ń n a zim​n y m o k n ie. – J e​s teś tam, Bo że? Po ​z n a​j es z mn ie? Pa​m ię​t as z o mn ie?

Cze​k a​ł a, n a​s łu ch u ​j ąc w s er​c u , ale n ie u zy s k a​ł a o d ​p o ​wie​d zi. Świa​t ła p rze​c i​s n ę​ł y s ię mię​d zy d rze​wa​m i i wd ar​ł y d o d o mu . Eli p rze​m k n ął s a​m o ​‐ ch o ​d em p o p o d ​j eź​d zie i wp ro ​wa​d ził g o d o g a​r a​ż u . Gd zie o n b y ł tak p ó ź​n o wie​c zo ​r em? Sch o ​wa​ł a d ło ń p o d k o ​c em i o b ​s er​wo ​wa​ł a, jak Eli wch o ​d zi d o d o mu w ś wie​t le lamp o g ro ​d o ​wy ch . Ku lił s ię z zim​n a, n a jeg o twa​r zy ma​l o ​wa​ł a s ię za​c ie​k ło ś ć. Tak , wy ​g lą​d ał n a s ze​r y fa. Us ły s za​ł a, jak o twie​r a d rzwi, tu p ie n o ​g a​m i i zrzu ca b u ty k o p ​n ię​c iem. Nie​d łu g o p ó ź​n iej za​m k n ę​ł y s ię d rzwi d o p iw​n i​c y . Po ​wló k ł s ię n a d ó ł d o g a​b i​n e​‐ tu . Ja wszakże ufam Twojej łaskawości, niech serce moje raduje się z Twej pomocy. Od ​wró ​c i​ł a s ię, we​s zła d o łó ż​k a i o p ar​ł a g ło ​wę n a p o ​d u s z​c e, ro z​k o ​s zu jąc s ię jej za​p a​c h em. Ch łó d ją o p u ​ś cił, p o d k o ​c em b y ło wy ​s tar​c za​j ą​c o cie​p ło . Na​c ią​g n ę​ł a p rzy ​‐ k ry cie n a n o s , czu jąc, jak wres z​c ie o g ar​n ia ją s en . M o że ju tro s ię o b u ​d zi i b ę​d zie ws zy s t​k o p a​m ię​t ać. M o że ju tro jej ży cie d o n iej p o ​wró ​c i. Znajdź mnie, Boże. Proszę, nie zapominaj o mnie.

*** Cza​s a​m i Emmę p o ​n o ​s i​ł a wy ​o b raź​n ia, zwłas z​c za w s n ach . Cza​s a​m i wy ​d a​wa​ł o jej s ię, że zn a​l a​z ła s ię w s k ó ​r ze Kel​s ey . Wie​d zia​ł a, że to n ie mo ​g ło tak wy ​g lą​d ać. Ale ws zel​k ie s p ra​wo z​d a​n ia, ze​z n a​n ia in ​n y ch o s ó b o raz zn a​j o ​m o ś ć z Kel​s ey i jej o j​c em łą​c zy ły s ię w o p o ​wieś ć, k tó ​r a n ie d a​wa​ł a jej s p o ​k o ​j u o d wcze​s n y ch g o ​d zin ran ​n y ch . Za​ws ze s ta​wa​ł a za lad ą, a ś wia​t ła s ta​c ji b en ​z y n o ​wej tlą​c e s ię p o ​ś ró d wcze​s n e​g o zmierz​c h u , k tó ​r y o k ry wał mia​s tecz​k o , wp ro ​wa​d za​ł y at​m o s ​f e​r ę o azy . Sp rze​d a​wa​ł a p rzy ​n ę​t ę p an u J o h n ​s o ​n o ​wi i czu wa​ł a n ad d y s ​p o ​z y to ​r a​m i, a w s ty ro ​p ia​n o ​wy m p o ​j em​‐ n i​k u o b o k p ły wa​ł y p ło t​k i. Nie​i s to t​n e, jak u waż​n ie b y n ie p a​t rzy ła – n ig ​d y g o n ie wi​d zia​ł a. We​d łu g re​l a​c ji, p o d ​j e​c h ał p o ​m a​r ań ​c zo ​wy m Ch e​v y Ca​m a​r o . Tru d ​n o p o ​wie​d zieć, czy Emma wy ​d o ​b y ła to z p a​m ię​c i, czy wła​ś n ie wy ​m y ś li​ł a. Po p ro ​s tu p o ​j a​wiał s ię n a ze​wn ątrz. Sil​n ik d u d ​n ił. I wte​d y zwra​c a​ł a s ię d o k o ​l ej​n ej o s o ​b y p rzy k a​s ie. Po p ro ​s tu s ię ma​t e​r ia​l i​z o ​wał, jak ten s a​m o ​c h ó d . Par​k er Swen ​s o n . Ci, k tó ​r zy g o zn a​l i, o p o ​wie​d zie​l i w re​d ak ​c ji „Deep Ha​v en He​r ald ” o cza​s ach , k ie​‐ d y n a​l e​ż ał d o d ru ży n y fu t​b o ​l o ​wej Hu ​s k ies . Ws zy s cy wie​d zie​l i, że czę​ś ciej s ie​d ział n a ław​c e re​z er​wo ​wy ch , n iż g rał. M ó ​wi​ł o s ię, że miał p rze​s zło ś ć – w cią​g u ro k u , jak i

s p ę​d ził w M in ​n e​a p o ​l is , d o ​r o ​b ił s ię za​p i​s u w p o ​l i​c y j​n y ch ak ​t ach . Ale p o ​n ie​waż b y ł ch ło ​p a​k iem z s ą​s ied z​t wa, n ik t z mies z​k ań ​c ó w n ie czu ł p o ​t rze​b y , żeb y s ię n im za​j ąć. Sze​r y f Hu ​e ​s to n wi​d ział g o tam​t e​g o d n ia, ale n ie zwró ​c ił u wa​g i n a jeg o d ziw​n e za​c h o ​wa​n ie. J ed ​n ak k ie​d y Emma p a​t rzy ła n a n ie​g o o cza​m i Kel​s ey , wi​d zia​ł a ty l​k o tłu s te wło ​‐ s y zwią​z a​n e w k o ń ​s k i o g o n i k il​k u ​d n io ​wy za​r o s t. Bił o d n ie​g o s mró d n i​k o ​t y n y i ja​‐ k ie​g o ś tłu s z​c zu , k tó ​r y s p ra​wiał, że s k rę​c a​ł o ją w żo ​ł ąd ​k u . M iał n a s o ​b ie b ru d ​n ą b rą​‐ zo ​wą k u rt​k ę i ch o ​wał ręce w k ie​s ze​n iach . – Pacz​k ę Pall M al​l i. – J eg o g ło s b y ł o s try jak ży let​k a. Sp o j​r za​ł a k u g ó ​r ze n a p ó ł​k ę z p a​p ie​r o ​s a​m i. Wy ​j ę​ł a p acz​k ę i rzu ci​ł a ją n a lad ę. – Do ​wó d p o ​p ro ​s zę. Le​k a​r ze p rzy ​p u s z​c za​l i, że mó g ł b y ć p o p ro ​s tu n ie​p o ​c zy tal​n y , ale s ek ​c ja zwło k wy ​k a​z a​ł a w o r​g a​n i​z mie ś la​d y ma​r i​h u ​a ​n y . Nie miał żad ​n e​g o p o ​wo ​d u , żeb y wy ​j ąć b ro ń , p rzy ​s ta​wić ją Kel​s ey d o czo ​ł a, d o ​t k n ąć jej s k ó ​r y zim​n ą lu fą. Po d ​n io ​s ła ręce, s p o j​r za​ł a w jeg o ciem​n e o czy . – Po ​p ro ​s zę d o ​wó d . Emma za​ws ze wy ​m a​wia​ł a s ła​b e „p ro ​s zę” z s er​c em w g ar​d le. Ale n ie mia​ł a wąt​p li​‐ wo ​ś ci, że Kel​s ey – z ro d u Hu ​e ​s to ​n ó w – p o ​wie​d zia​ł a wó w​c zas co ś wię​c ej. Co ​k o l​wiek to b y ło , s p ra​wi​ł o , że Par​k er s ię za​wa​h ał, b o zn a​l e​z io ​n o ją mię​d zy s to ​j a​k iem n a p ie​‐ czy wo a za​m ra​ż ar​k ą, jak ​b y u cie​k a​ł a. Strze​l ił d o n iej d wu k ro t​n ie, raz w p le​c y . I wte​d y Emma za​p ra​g n ę​ł a s ię o b u ​d zić. Pró ​b o ​wa​ł a, ale s en o p ló tł ją s wo ​i mi mac​‐ k a​m i, ś ci​s n ął mo c​n o , zmu ​s za​j ąc d o o b ​s er​wo ​wa​n ia, jak męż​c zy zn a wch o ​d zi d o ś ro d ​‐ k a. M iał n a s o ​b ie b rą​z o ​wy mu n ​d u r – ciem​n e s p o d n ie, b la​d ą k o ​s zu lę, p as p o ​l i​c y j​n y wo ​k ó ł ta​l ii. Wte​d y s en zwo l​n ił, o d ​d a​l ił s ię i za​c zął cią​g n ąć jak me​l a​s a. Par​k er zro ​b ił zwro t, rzu cił p o ​l i​c jan ​t o ​wi jed ​n o s p o j​r ze​n ie i s trze​l ił. Za k aż​d y m ra​z em d o ​z n a​wa​ł a ws trzą​s u . Za k aż​d y m ra​z em n ie​n a​wi​d zi​ł a s ie​b ie za to , że n ie k rzy k ​n ę​ł a, n ie o s trze​g ła męż​c zy zn y . Za k aż​d y m ra​z em s p o ​g lą​d a​ł a mu w o czy , g d y u p a​d ał, a jeg o p ierś ro z​d zie​r a​ł a ran a za​d a​n a z b li​s k iej o d ​l e​g ło ​ś ci. Za k aż​d y m ra​z em s ły s za​ł a s wó j k rzy k . Tatusiu! – Ta​t u s iu ! – Emmo , o b u d ź s ię! – za​b rzmiał g ło s Car​r ie. Ws p ó ł​l o ​k a​t o r​k a s ta​ł a w d rzwiach . Świa​t ło ro z​l a​ł o s ię p o Em​m ie wy ​r wa​n ej ze s n u . Ser​c e wa​l i​ł o jej w p ier​s i, p o cie​l e s p ły wa​ł y k ro ​p le p o tu . Le​ż a​ł a w s k o ​t ło ​wa​n ej p o ​ś cie​l i, ła​p iąc o d ​d ech i wy ​d a​j ąc z s ie​‐ b ie o d ​g ło s , k tó ​r y ją s amą p rze​r a​ż ał. Tatusiu. Car​r ie u s ia​d ła n a łó ż​k u i zła​p a​ł a ją za ręk ę. – M u ​s is z p rze​s tać to ro ​b ić. Ob u ​d zis z s ą​s ia​d ó w i p o ​m y ś lą, że cza​j ę s ię n a cie​b ie z n o ​ż em. Emma wy ​t ar​ł a d ło ​n ią czo ​ł o . – Za k aż​d y m ra​z em, g d y d zwo ​n i mo ja mama, k il​k a d n i p ó ź​n iej mam k o s z​m a​r y . – M o że n ie p o ​win ​n aś g rać w ten we​e k en d . M o że jes t za wcze​ś n ie.

Emma u s ia​d ła, o d ​g ar​n ę​ł a wło ​s y z twa​r zy . – Po ​t rze​b u ​j ę p ie​n ię​d zy . I we​s e​l e n ie jes t w Deep Ha​v en , ty l​k o w k u ro r​c ie, d zie​‐ s ięć mi​n u t d ro ​g i s tam​t ąd . Po ​j a​d ę, za​g ram, wy ​j a​d ę. Pro ​s te. – Ch ces z, że​b y m p o ​j e​c h a​ł a z to b ą? Emma p o ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Dam rad ę. – Nie b y ła​b y m teg o tak a p ew​n a. Wiem, mó ​wi​ł am, że mu ​s is z d ać s o ​b ie z ty m s p o ​‐ k ó j, ale to ju ż trzy lata, Emmo . Kie​d y ś b ę​d zies z mu ​s ia​ł a s o ​b ie wy ​b a​c zy ć. Emma mo ​c o ​wa​ł a s ię z p o ​ś cie​l ą. Ch ło d ​n e p o ​wie​t rze wy ​b i​ł o jej z g ło ​wy res zt​k i s n u . Wy j​r za​ł a n a u li​c ę, ś wia​t ło wcze​s n e​g o p o ​r an ​k a s ą​c zy ło s ię n ad mia​s tem, u p o ​d ab ​‐ n ia​j ąc b u ​d y n ​k i d o cy n o ​wy ch n a​c zy ń w b ru d ​n y m b rą​z o ​wy m k o ​l o ​r ze. – J ak mo ż​n a wy ​b a​c zy ć s o ​b ie to , że s ię p rze​ż y ło ? – Na​wet cię tam n ie b y ło . – Ale mia​ł am b y ć. – Od ​wró ​c i​ł a s ię i p o ​s ła​ł a Car​r ie s mu t​n y u ś miech . – M ia​ł am b y ć w p ra​c y , ale b y ł wy ​s tęp w s zk o ​l e. Głu p i flet. Nie​n a​wi​d zi​ł am teg o ze​s p o ​ł u . Car​r ie ws ta​ł a, p o ​d e​s zła d o o k n a, żeb y s ta​n ąć p rzy Em​m ie i wzię​ł a ją p o d ra​m ię. – Nie n ie​n a​wi​d zi​ł aś ze​s p o ​ł u . Nie mo ​ż es z zn ieś ć fak ​t u , że czu jes z s ię win ​n a za to , że ży jes z. Emma wzd ry g n ę​ł a s ię. – Po ś mier​c i Kel​s ey p o ​m y ś la​ł am, że p o ​j a​d ę d o Ci​t ies , zd o ​b ę​d ę s ce​n ę mu ​z y cz​n ą i za​c zn ę g rać jej p io ​s en ​k i. Żeb y o n iej n ie za​p o ​m n ia​n o , ro ​z u ​m ies z? Ale… wy ​s tę​p u ję jak o za​s tęp ​c zy b a​s i​s ta, o d d wó ch lat n ie g ra​ł am wła​s n e​g o k o n ​c er​t u i s ię n a to n ie za​‐ n o ​s i, Car​r ie. Po ​win ​n am p o p ro ​s tu wró ​c ić. Ale n ie p o ​t ra​f ię. Ws zy s t​k o , co zwią​z a​n e z d o ​m em, p rzy ​p o ​m i​n a mi o ty m, że za​wio ​d łam. – W ty m p rzy ​s to j​n iak , k tó ​r e​g o s p o ​t k a​ł aś tam​t ej n o cy . Ky le. Przy ​s to j​n iak . Ech , g d y b y ty l​k o p o ​t ra​f i​ł a wy ​m a​z ać g o z p a​m ię​c i. Ale o n ją p rze​ś la​d o ​wał. Ten u ś miech , n a​g le s k ie​r o ​wa​n y d o n iej, p o ty lu la​t ach . I s p o ​s ó b , w jak i ją p o ​c a​ł o ​wał, tak n ie​m o ż​l i​wie ła​g o d ​n y , tak za​c h wy ca​j ą​c o id e​a l​n y . Ky le s p ra​wiał, że mia​ł a o ch o ​t ę wró ​c ić d o d o mu . – Ten p rzy ​s to j​n iak b y ł b ra​t em Kel​s ey . – M ó ​wi​ł aś – o d ​p ar​ł a Car​r ie. – Pró ​b u ​j es z tu ży ć ma​r ze​n ia​m i Kel​s ey , p raw​d a? – To b y ły n a​s ze ma​r ze​n ia. Kel​s ey i mo je. Na​s ze ws p ó l​n e. Car​r ie o d ​wró ​c i​ł a s ię o d o k n a. – Niech ci b ę​d zie. – Car​r ie, ch cę b y ć mu ​z y k iem. – Praw​d a jes t tak a, że mo ​ż es z b y ć mu ​z y k iem w Deep Ha​v en . – In ​a ​c zej, ch cę o d ​n ieś ć s u k ​c es . – J ak wiel​k i s u k ​c es , Emmo ? J ak ma wy ​g lą​d ać two ​j e ży cie? Ch ces z co we​e k en d g rać p o s p e​l u ​n ach ? Bo n ie wi​d zę, że​b y ś n a​g ry wa​ł a w s tu d iu , n ie wi​d zę, że​b y ś p i​s a​ł a s ło ​wa d o ty ch s to ​s ó w n u t i s zcze​r ze mó ​wiąc, n ie wi​d zę w to ​b ie mi​ł o ​ś ci d o miej​s k ie​‐ g o ży cia. – Ko ​c h am mia​s to . – M y ś lę, że b ar​d ziej k o ​c h as z Deep Ha​v en . Wła​ś ci​wie to s ą​d zę, że p o ​wó d , d la k tó ​‐

re​g o n ie ch ces z wra​c ać d o d o mu , jes t n ie ty le zwią​z a​n y z tra​g e​d ią, ile z p o ​r aż​k ą. Wra​‐ caj tam. M o że p rze​s ta​n ą ci s ię ś n ić k o s z​m a​r y . – Ści​s n ę​ł a Emmę za ra​m ię i wy ​s zła z p o ​k o ​j u , za​m y k a​j ąc za s o b ą d rzwi. Emma wró ​c i​ł a d o łó ż​k a. Na​c ią​g n ę​ł a k o ł​d rę n a g ło ​wę. Wracaj tam. Jasne. Nie b y ło cie​n ia s zan ​s y , że jej k o s z​m a​r y k ie​d y ś s ię s k o ń ​c zą.

[0 6 ] An g . homecoming – co ​r o cz​n a tra​d y cja p o d ​t rzy my wa​n a w wie​l u s zk o ​ł ach w USA, zwy k le w o k re​s ie je​s ien ​n y m. Po d ​c zas ce​r e​m o ​n ii ab ​s o l​wen ​c i lu b b y li mies z​k ań ​‐ cy wi​t a​n i s ą z p o ​wro ​t em w ro ​d zin ​n y m mie​ś cie (p rzy p . tłu m.). [0 7 ] Ps 1 3 ,2 – 3 .6 . Prze​k ład Bi​b lii p o ​z n ań ​s k iej (p rzy p . tłu m.).

Roz​dział 9

Kel​s ey le​ż a​ł a w łó ż​k u , s k u lo ​n a p o d ró ​ż o ​wy m p le​d em, k tó ​r y b ab ​c ia zro ​b i​ł a d la n iej n a d ru tach . Nie, n ie, to n ie Kel​s ey . To mama. Ky le s tał n a k o ​r y ta​r zu p o ​m ię​d zy s wo ​i m p o ​k o ​j em a p o ​k o ​j em s io ​s try . Nie b y ł w s ta​n ie s ię ru s zy ć. M ama s p a​ł a w łó ż​k u Kel​s ey , o wi​n ię​t a w k o c Kel​s ey . Czy ż​b y wró ​c i​ł a jej p a​m ięć? Przez ch wi​l ę, k ie​d y s k ra​d ał s ię n a p al​c ach i zo ​b a​c zy ł o twar​t e d rzwi, o d ​ż y ło w n im s ta​r e, wa​r iac​k ie ws p o ​m n ie​n ie. Kel​s ey p rzy ​wle​k ła s ię z p ra​c y p ó ź​n o i p a​d ła n a łó ż​k o . Sło ń ​c e o p la​t a​ł o jej cia​ł o le​n i​wy mi ra​m io ​n a​m i wcze​s n e​g o p o ​r an ​k a, jej zło ​t e wło ​s y ro z​s y ​p a​ł y s ię n a p o ​d u s z​c e. M ó g ł​b y ws trzy mać o d ​d ech , s p o ​d zie​wa​j ąc s ię – n ie, ra​c zej d e​s p e​r ac​k o p ra​g n ąc – b y Kel​s ey o d ​wró ​c i​ł a s ię n a b o k i zmars z​c zy ła n o s z p o ​i ry to ​wa​n iem. By ły to złu d ​n e n a​d zie​j e, b o o czy wi​ś cie tak n ie mo ​g ło s ię s tać. Wy ​p u ​ś cił p o ​wie​‐ trze i p o ​c zu ł o k ro p ​n e ro z​c za​r o ​wa​n ie. Zd ał s o ​b ie s p ra​wę, że to mat​k a o wi​n ę​ł a s ię w p led i za​s n ę​ł a n a p o ​d u s z​c e Kel​s ey . – M ia​ł a p ro ​b le​m y z za​ś n ię​c iem. – Eli s k ra​d ał s ię za n im. M iał n a s o ​b ie s p o d n ie o d d re​s u , p rze​wią​z ał s ię w p a​s ie ręcz​n i​k iem, a mo ​k re wło ​s y p rzy ​k le​i ły mu s ię d o g ło ​‐ wy . M i​n ął Ky le’a i za​m k n ął d rzwi. – Nie b u d ź jej. – Co o n a tu taj ro b i? – Ky le p rze​m ó ​wił ś ci​s zo ​n y m g ło ​s em. – Nie wch o ​d zi​ł a d o p o ​k o ​j u Kel​s ey , o d ​k ąd … Eli wzru s zy ł ra​m io ​n a​m i.

– Nie wiem. Tata wy ​d a​wał s ię d ziś b ar​d ziej zre​l ak ​s o ​wa​n y . Po ​p rzed ​n ie​g o wie​c zo ​r u , k ie​d y s ie​‐ d ział o b o k mat​k i n a me​c zu , n ie​m al p rzy ​p o ​m i​n ał o jca, k tó ​r e​g o Ky le zn ał, męż​c zy zn ę, k tó ​r y u czes t​n i​c zy ł w lo ​k al​n y ch ro z​g ry w​k ach , męż​c zy zn ę, k tó ​r y n a​u czy ł g o rzu tu za trzy p u n k ​t y . Nie p o ​t ra​f ił zn ieś ć ws p o ​m n ień , k tó ​r e g o p rze​ś la​d o ​wa​ł y . Ky le s am ch ciał​b y k ie​d y ś s ie​d zieć n a try b u ​n ach i k i​b i​c o ​wać s wo ​i m wła​s n y m s y ​‐ n o m. Pra​g n ął b y ć p rzy ​k ła​d em, za k tó ​r y m mo ​g li​b y p o ​d ą​ż ać. – Co tu ro ​b is z tak wcze​ś n ie? – s p y tał Eli. Ky le ws zed ł d o s wo ​j e​g o p o ​k o ​j u . – Przy ​j e​c h a​ł em p o b ęb ​n y . W we​e k en d g ram n a we​s e​l u . Swo ​j ą d ro ​g ą, an a​l i​t y cy s ą​d o ​wi s k o ń ​c zy li ju ż b a​d ać s a​m o ​c h ó d mamy . M ó j k u m​p el p rzy ​wie​z ie g o d zi​s iaj z Har​b o r City . – Dzię​k i, Ky le. – Eli s tał w d rzwiach , o b ​s er​wu jąc, jak s y n za​c zy n a d e​m o n ​t o ​wać s ta​t y w z ta​l e​r za​m i p er​k u s y j​n y mi. Ky le w o g ó ​l e n a n ie​g o n ie p a​t rzy ł. – Pa​m ię​t as z Emmę Nel​s o n ? – Emmę? – Gło s u wiązł o jcu w g ar​d le. – No , p ew​n ie. Có r​k a Lee. – Wi​d zia​ł em ją w ze​s zły we​e k en d w Ci​t ies . Gra​ł a w k lu ​b ie b lu ​e ​s o ​wy m. Wy ​wią​z a​‐ ła s ię b ó j​k a… – Emma wd a​ł a s ię w b ó j​k ę? – Nie… n a p ar​k ie​c ie wy ​b u ​c h ła b ó j​k a. Emma zo ​s ta​ł a ran ​n a… – Ran ​n a? Czy to co ś p o ​waż​n e​g o ? Rzu cił o jcu zmar​t wio ​n e s p o j​r ze​n ie. – Czu je s ię d o ​b rze, tato . M a k il​k a s zwó w. Ale n ie o to ch o ​d zi. J a p o p ro ​s tu … Có ż, d o ​b rze s ię ra​z em b a​wi​l i​ś my . To z n ią g ram w ten we​e k en d . – To d la​t e​g o p o ​s ta​n o ​wi​ł eś o d ​k u rzy ć p er​k u s ję. – Nie jes t aż tak a za​k u rzo ​n a. Tak n a​p raw​d ę b y łem w ty m cał​k iem n ie​z ły . – Pa​m ię​t am mn ó ​s two h a​ł a​s u . – Tata u ś miech ​n ął s ię d o n ie​g o z za​c zep ​n y m s p o j​‐ rze​n iem. Ky le tę​s k ​n ił za ty m. – Yy y , co d o s zp i​t a​l a… p rze​p ra​s zam, tato . Eli s p o j​r zał n a zie​m ię, jak ​b y s zu k ał tam ja​k ie​g o ś ży we​g o d o ​wo ​d u . – J a też. Ky le p o ​ł o ​ż y ł s ta​t y w n a łó ż​k u i s ch y lił s ię p o ta​l e​r ze. – Po p ro ​s tu … p a​m ię​t aj, że o n a p ró ​b u ​j e ży ć s wo ​i m ży ciem. Nie ch ces z s ię w to mie​s zać. Nie ch ce? Sp o j​r zał n a o jca, k tó ​r y w ch wi​l o ​wy m za​m y ś le​n iu p rzy ​g lą​d ał s ię cze​‐ mu ś za o k n em. M o że my ś lał o Kel​s ey , o ty m, jak b y to b y ło , g d y b y za​k o ​c h a​ł a s ię w ch ło ​p a​k u z mia​s tecz​k a. To ch y b a n ie zb ro d ​n ia. W k o ń ​c u o j​c iec też b y ł ch ło ​p a​k iem z mia​s tecz​k a, a mat​k a wy ​c h o ​d ząc za n ie​g o n ie za​p ro ​t e​s to ​wa​ł a p rze​c iw​k o ży ciu z d ala o d d u ​ż e​g o mia​s ta.

Ky le u p o ​r ał s ię z ta​l e​r za​m i i wło ​ż y ł je wraz ze s ta​t y wem d o p o ​k ro w​c a. Zd jął wer​‐ b el ze s to ​j a​k a i ws u n ął g o d o p u d eł​k a. Uciąż​l i​wa ci​s za, k tó ​r a za​p a​d ła za jeg o p le​c a​m i, k a​z a​ł a mu p o d ​n ieś ć wzro k . Oj​c iec za​ws ze za​c h o ​wy wał g o d ​n o ś ć – s p o ​s ó b , w jak i wch o ​d ził d o p o ​k o ​j u i za​k ła​d ał ręce, s p ra​wiał, że s y ​n o ​wie n ie​m al s ta​wa​l i n a b acz​n o ś ć. M iał s p o j​r ze​n ie g li​n ia​r za, a jeg o min a mó ​wi​ł a: „Op o ​wied z mi s wo ​j ą wer​s ję zd a​r zeń i zo ​b a​c zy my , czy ci u wie​r zę”. – Ba​d as z s p ra​wę n a​p a​d u , p raw​d a? – s p y tał Eli. – Dla​c ze​g o tak s ą​d zis z? – Wczo ​r aj w mie​ś cie s p o ​t k a​ł em No r​m a. Ws p o ​m i​n ał, że d o ​s ta​ł eś ra​p o rt z s ek ​c ji zwło k o fia​r y . – To tak a u p rzej​m o ś ć ze s tro ​n y ch ło ​p a​k ó w z Du ​l u th . Strze​l o ​n o d o n iej z g lo c​k a 9 mm. Po u d e​r ze​n iu w twarz zo ​s ta​ł a ran a. – Zn a​l eź​l i co ś p o ​d ej​r za​n e​g o w re​j e​s trze? Wy ​c ią​g n ę​l i co ś ze ś wiad ​k ó w? Wi​d zi​c ie? Oj​c iec też n ie p o ​t ra​f ił s tać n a u b o ​c zu . – Nic, co s ta​n o ​wi​ł o ​b y ja​k ie​k o l​wiek p o ​s zla​k i. J a​s o n Bac​k lu n d wi​d ział ty l​k o s a​‐ mo ​c h ó d Ry a​n a Nic​k e​l a w ro ​wie, k ie​d y o d ​ś n ie​ż ał s zo ​s ę. Ry an d o ​s tał k il​k a man ​d a​t ó w, więc n a​m ie​r zy łem n u mer re​j e​s tra​c y j​n y , n aj​wy raź​n iej n ad al jes t wła​ś ci​c ie​l em. Ch y b a b y ł n a d ro ​d ze w cza​s ie, k ie​d y zd a​r zy ł s ię wy ​p a​d ek , mo że co ś wi​d ział. Wy ​b ie​r am s ię d o n ie​g o d zi​s iaj. – M u ​s i​m y d o ​r wać teg o k o ​l e​s ia, Ky le. – Sła​b o ś ć i n ie​p o ​k ó j k ry ją​c e s ię w o j​c o w​‐ s k im g ło ​s ie wy ​t rą​c i​ł y Ky le’a z ró w​n o ​wa​g i. W tej ch wi​l i tata n ie wy ​g lą​d ał jak s ze​r y f Deep Ha​v en , ale jak o fia​r a. Twarz p rze​c i​n a​ł y mu zmars zcz​k i, s p o j​r ze​n ie wy ​r a​ż a​ł o tro ​‐ s k ę. – J e​ś li ten fa​c et s p o ​t k ał s ię z mamą twa​r zą w twarz, mo ż​n a s ą​d zić, że b ę​d zie p o ​‐ tra​f i​ł a g o zi​d en ​t y fi​k o ​wać. Im d łu ​ż ej k o ​l eś jes t n a wo l​n o ​ś ci, n a ty m więk ​s ze n ie​b ez​‐ p ie​c zeń ​s two o n a jes t n a​r a​ż o ​n a. Stra​c i​m y czu j​n o ś ć i p ew​n e​g o d n ia… – Nie p o ​z wo ​l ę, żeb y to s ię s ta​ł o , tato . Nie p o ​z wo ​l ę, żeb y zn a​l azł mamę. Eli s p o j​r zał mu w o czy – g li​n iarz ru s zy ł n a p o ​s zu k i​wa​n ia. Ky le o d ​wza​j em​n ił s p o j​r ze​n ie. – Po ​m ó ż jej o d ​z y s k ać p a​m ięć. J a zn aj​d ę teg o k o ​l e​s ia. Eli p o ​k i​wał g ło ​wą i g ło ​ś n o o d e​t ch n ął. – Sp ę​d zi​l i​ś my cały d zień n a p rze​g lą​d a​n iu jej p la​n u za​j ęć. Nic n ie p o ​m o ​g ło , n a​‐ wet mecz. On a… – Po ​p a​t rzy ł n a za​m k n ię​t e d rzwi. – Wi​d zia​ł a zd ję​c ie Kel​s ey w s zk o l​‐ n ej g a​b lo ​c ie i n ie mia​ł a ch o ć​b y p rze​b ły s k u ws p o ​m n ień . – W ta​k im ra​z ie d la​c ze​g o ś p i te​r az w jej p o ​k o ​j u ? Eli o tarł twarz d ło ​n ią. – M y ś la​ł em… mo że b ę​d zie le​p iej, je​ś li n ig ​d y s o ​b ie n ie p rzy ​p o ​m n i… – Nie mó w tak . – Za Elim s tał Kir​b y , s zczu p ły , b ez k o ​s zu l​k i, z p o ​p lą​t a​n y mi wło ​‐ s a​m i. Po ​t rze​b o ​wał fry zje​r a, ale p rzy ​n ajm​n iej p rzy ​b rał n a wa​d ze, o d k ie​d y ro k temu za​c zął p o d ​n o ​s ić cię​ż a​r y . Na jeg o twa​r zy ma​l o ​wa​ł o s ię co ś w ro ​d za​j u d e​s p e​r ac​k iej fu rii. – J u ż s o ​b ie p rzy ​p o ​m i​n a. Wczo ​r aj zro ​b i​ł a mi ś n ia​d a​n ie i wi​d zia​ł em ją n a try b u ​‐ n ach . By ła s o b ą. – So b ą s p rzed ś mier​c i Kel​s ey – o d ​p arł Eli, p o czy m p o ​ł o ​ż y ł p a​l ec n a u s tach . – Ci​s zej. Śp i tu taj. – Sk i​n ął g ło ​wą w k ie​r u n ​k u p o ​k o ​j u Kel​s ey .

– Wi​d zis z? Pa​m ięta. M o że ty l​k o jes z​c ze o ty m n ie wie. – Ws zy s cy mamy tak ą n a​d zie​j ę, Kir​b y , ale to , co wi​d zis z, to n ie p a​m ięć. To jej o s o ​b o ​wo ś ć. Kie​d y za​c zą​ł em s ię z n ią s p o ​t y k ać, za​b ra​ł em ją n a k il​k a me​c zy . Uwiel​b ia k i​b i​c o ​wać. I my ś lę, że u k ra​d łeś jej ś n ia​d a​n ie. Us ta Kir​b y ’eg o za​c i​s n ę​ł y s ię w wą​s k ą li​n ię. – Pa​m ię​t a. Cier​p li​wo ​ś ci. – Ale czy n a​p raw​d ę teg o d la n iej ch ces z? Żeb y p rzy ​p o ​m n ia​ł a s o ​b ie o s tra​c ie je​‐ d y n ej có r​k i? – Wciąż ma n as , tato – wark ​n ął Kir​b y . – Tak , ma n as … n a​wet je​ś li n ig ​d y n ie o d ​z y s k a p a​m ię​c i. Ale wcze​ś n iej b y ła tak a zro z​p a​c zo ​n a, tak a wy ​c zer​p a​n a. M o że tak jes t le​p iej. – Po ​p ra​wia​ł o jej s ię. Zd e​c y d o ​wa​n ie. Po p ro ​s tu teg o n ie d o ​s trze​g a​ł eś , b o n ig ​d y cię n ie b y ło . Ky le ro z​p o ​z n ał to n s wo ​j e​g o b ra​t a – s ły s zał g o u s ie​b ie. – By łem, Kir​b y . Po p ro ​s tu n ie p o ​t ra​f i​ł em zn ieś ć teg o , że two ​j ą mamę też s tra​c i​‐ łem. – To d la​t e​g o za​b ra​ł eś rze​c zy Kel​s ey ? – Po ty ch s ło ​wach Kir​b y zwró ​c ił s ię d o Ky le’a, z ja​d em w o czach : – Wie​d zia​ł eś , że p ew​n e​g o d n ia wró ​c ił d o d o mu i ws zy s t​k o s p a​k o ​wał? Ws zy s t​k ie jej u b ra​n ia, g a​z e​t y , zd ję​c ia. Za​b rał fo ​t o ​g ra​f ie ro ​d zin ​n e, al​b u ​‐ my . Ws zy s t​k o . Zd jął n a​wet p o ​ś ciel z łó ż​k a. Wró ​c i​ł em d o d o mu z tre​n in ​g u , a o n a zn ik ​n ę​ł a z n a​s ze​g o ży cia. M ama wp a​d ła w h i​s te​r ię, ale zg ad ​n ij co ? Taty n ie b y ło . – Tak , mó ​wi​ł eś mi – o d ​p o ​wie​d ział Ky le ła​g o d ​n ie. Zwró ​c ił s ię d o o jca: – Nie mo ​‐ żes z wy ​m a​z ać Kel​s ey z n a​s ze​g o ży cia. – Nie wy ​m a​z y wa​ł em jej. Pró ​b o ​wa​ł em n as p rzez to p rze​p ro ​wa​d zić b ez co ​d zien ​n e​‐ g o p rzy ​p o ​m i​n a​n ia s o ​b ie, k o g o s tra​c i​l i​ś my . Pó ź​n iej jej s ię p o ​l ep ​s zy ło , p raw​d a? – Nie wiem, czy k ie​d y k o l​wiek ci wy ​b a​c zy ła. Eli g ło ​ś n o p rze​ł k n ął ś li​n ę. – Te​r az wi​d zi​c ie, d la​c ze​g o d o ​b rze s ię s ta​ł o , że n ic n ie p a​m ię​t a? – Bo ci wy ​b a​c zy ? – W Ky le’u o d ​ż y wa​ł y k o ​l ej​n o u czu cia, k tó ​r e lek ​c e​wa​ż y ł o d cza​s u in ​c y d en ​t u w s zp i​t a​l u . – Nie mo g ę u wie​r zy ć, że je​s teś ta​k im eg o ​i s tą. – Wies z co ? – za​a ta​k o ​wał g o Eli. – M o że i tak . M o że i ch cę k o ​b ie​t y , w k tó ​r ej s ię za​k o ​c h a​ł em. Ch cę, żeb y b y ła tak a jak k ie​d y ś … – Pró ​b o ​wa​ł a! – Kir​b y p o d ​n ió s ł g ło s , a Ky le rzu cił s p o j​r ze​n ie w k ie​r u n ​k u d rzwi d o p o ​k o ​j u Kel​s ey . – Na​wet za​c zę​ł a ma​l o ​wać! Eli zła​p ał Kir​b y ’eg o za ręk ę i za​c ią​g n ął g o d o k u ch ​n i. Ky le b y ł tu ż za n imi. Eli p rze​m ó ​wił ci​s zej. – O czy m ty mó ​wis z? Kir​b y wy ​s zarp ​n ął s ię z jeg o u ch wy tu . – W s to ​wa​r zy s ze​n iu ar​t y s tó w. Wy ​n aj​m u ​j ą lo ​k al. We wto r​k i, w czwart​k i i cza​s a​m i w p iąt​k i mia​ł a d o d y s ​p o ​z y cji mały p o ​k ó j. – Sk ąd wies z? – Nie u k ry wa​ł a teg o , tato . Po ​k a​z a​ł a mi k il​k a s wo ​i ch p rac. Są n a​p raw​d ę d o ​b re. Ale n aj​wy raź​n iej b y ła to ta​j em​n i​c a, p rzy ​n ajm​n iej d la o jca. Ky le o b ​s er​wo ​wał, jak

ta p raw​d a ro z​l e​wa s ię p o jeg o twa​r zy . Od ​wró ​c ił wzro k i p o raz p ierw​s zy p o ​c zu ł s y m​‐ p a​t ię d o s wo ​j e​g o s ta​r u s z​k a. J ed ​n ak ran y za​d a​n e p o d ​c zas k łó t​n i w s zp i​t a​l u wciąż p o ​z o ​s ta​wa​ł y ś wie​ż e. Wziął g łę​b o ​k i o d ​d ech . – Tato , my ś lę, że je​ś li mas z p o ​m ó c ma​m ie o d ​z y s k ać p a​m ięć, mó g ł​b y ś ze​c h cieć d o ​wie​d zieć s ię, k im b y ła k o ​b ie​t a, k tó ​r ą s tra​c i​ł eś .

*** Lee le​ż a​ł a w łó ż​k u i g a​p i​ł a s ię n a o d ​s ło ​n ię​t e b el​k i p o d s u ​f i​t em. Po ​r an ​n e s ło ń ​c e o ś wie​t li​ł o ju ż p o ​k ó j, a De​r ek wy ​s zed ł d o s zk o ​ł y g o ​d zi​n ę temu . Za​j ę​ł a s ię ty m, co n a​‐ le​ż a​ł o zro ​b ić w mro ź​n y d zień – wło ​ż y ła d rew​n o d o p ie​c a i ro z​p a​l i​ł a o g ień . Wró ​c i​ł a d o cie​p łej p o ​ś cie​l i. Na p o ​c ząt​k u , tu ż p o o d ej​ś ciu Clay a, n ie cier​p ia​ł a p rze​s ia​d y wać w ich p o ​d wó j​‐ n y m łó ż​k u – p rzez k il​k a ty ​g o d ​n i s p a​ł a n a​wet n a k a​n a​p ie n a d o le. Ale p o ​d o ​b ał jej s ię wi​d o k z p o ​k o ​j u n a p o d ​d a​s zu : n a tle ta​f li je​z io ​r a ry s o ​wa​ł y s ię p n ie b rzó z i zmierz​wio ​‐ n y ch wia​t rem s o ​s en . Po za ty m, czu ła s ię tu mn iej s a​m o t​n a, ch o ć ju ż d aw​n o temu za​‐ p ach Clay a wy ​wie​t rzał, a o n a za​c zę​ł a s p ać n a ś ro d ​k u łó ż​k a. Za​m k n ę​ł a o czy , p rzy ​p o ​m i​n a​j ąc s o ​b ie d o ​t y k d ło ​n i Elie​g o . Nie wiem, co bym bez ciebie zrobił. W tam​t y m mo ​m en ​c ie wy ​c zu ła co ś n ie​b ez​p iecz​n e​g o . Emo ​c je, k tó ​r y ch n ie p o ​win ​‐ n a za​t rzy my wać, p ra​g n ie​n ie, k tó ​r e ją p rze​r a​ż a​ł o . Uś miech ​n ę​ł a s ię wte​d y , ży czy ła mu d o ​b rej n o cy i u cie​k ła z s a​m o ​c h o ​d u . Ale u czu cie p o ​z o ​s ta​ł o , o s ia​d ło w jej p ier​s i. Ja też nie wiem, co bym bez ciebie zrobiła, Eli. Stał s ię czę​ś cią ich ży cia. Przez o s tat​n ie trzy lata jeg o o b ec​n o ś ć b y ła tak n a​t u ral​‐ n a jak o d ​d y ch a​n ie. Słu ch ał, tro s z​c zy ł s ię o n ią, p rzy ​p o ​m i​n ał jej, że n ie jes t s ama. M ia​ł a o ch o ​t ę g o d o s ie​b ie za​p ro ​s ić. Po ​d e​r wa​ł o ją wa​l e​n ie w d rzwi, a p o ra​m ie​n iu ro ​z e​s zły s ię p o ​z o ​s ta​ł o ​ś ci b ó lu . J ęk ​‐ n ę​ł a, ws ta​ł a z łó ż​k a i ws u n ę​ł a s to ​p y w k ap ​c ie. Wcze​ś n iej p rze​b ra​ł a s ię ju ż w s p o d n ie o d d re​s u i T-s h irt, ch o ć ró w​n ie d o ​b rze n ad a​wa​ł y s ię n a s tró j d o s p a​n ia. – Lee! – Zn o ​wu ro z​l e​g ło s ię p u k a​n ie. Kie​d y ze​s zła ze s ch o ​d ó w, k to ś ju ż o twie​r ał d rzwi. Eli wtar​g n ął d o ś ro d ​k a i za​t rzy mał s ię n a wy ​c ie​r acz​c e. Z b u ​t ó w s p ły wał mu ś n ieg . Wy ​d a​wał s ię ro z​p a​l o ​n y , miał p o ​c iem​n ia​ł e o czy . – Dla​c ze​g o mi n ie p o ​wie​d zia​ł aś ? Za​ł o ​ż y ła ręce n a p ier​s iach . – O czy m ty mó ​wis z?

– M ó ​wię o ate​l ier No ​e l​l e w s to ​wa​r zy s ze​n iu ar​t y s tó w. Od d wó ch lat wy ​n aj​m u ​j e tam lo ​k al. Wie​d zia​ł aś o ty m? Bo ja, o czy wi​ś cie, n ie. Sp o ​s ó b , w jak i n a n ią p a​t rzy ł – n a p ó ł b ła​g al​n ie, n a p ó ł wś cie​k le, lecz p rzed e ws zy s t​k im z cier​p ie​n iem – s p o ​wo ​d o ​wał, że całe jej o b u ​r ze​n ie s p o ​wo ​d o ​wa​n e jeg o o s k ar​ż e​n iem u le​c ia​ł o . Op a​n o ​wa​ł a g ło s . – Nie, Eli. Nie wie​d zia​ł am. Od ​wró ​c ił s ię i p rze​j e​c h ał d ło ​n ią p o wło ​s ach . Od e​t ch n ął. – Po ​j e​d zies z ze mn ą? J eg o d rżą​c y g ło s u miał s p ra​wić, że zg a​d za​ł a s ię n a ws zy s t​k o . – Oczy wi​ś cie. Ty l​k o za​ł o ​ż ę b u ty . Kie​d y o n p ię​t ro n i​ż ej wy ​r zu cał z s ie​b ie o p a​r y fru s tra​c ji, o n a u my ła s ię, zwią​z a​ł a wło ​s y w k o ń ​s k i o g o n i n a​ł o ​ż y ła d o ​k ład ​n ie ty le tu s zu d o rzęs , żeb y s ię p o ​z n a​wać. Na​‐ rzu ci​ł a k u rt​k ę, wzu ła ś n ie​g o w​c e i p o ​d rep ​t a​ł a za Elim n a ze​wn ątrz. Otwo ​r zy ł jej d rzwi i p o ​m ó g ł ws iąś ć d o tru c​k a. Pew​n ie d la​t e​g o , że jęk ​n ę​ł a, k ie​d y s ię u b ie​r a​ł a. Na​wet w s wo ​j ej zg ry zo ​c ie Eli Hu ​e ​s to n tro s z​c zy ł s ię o in ​n y ch . Lu ​b i​ł a to w n im. Us iad ł za k ó ł​k iem i o d ​p a​l ił s il​n ik . – Dziś ran o s p a​ł a w łó ż​k u Kel​s ey . Lee rzu ci​ł a mu s p o j​r ze​n ie. – M y ś lis z, że co ś p a​m ię​t a? – Nie wiem. Zo ​s ta​wi​ł em ją tam, n a​p i​s a​ł em li​ś cik . – Wy ​c o ​f ał s a​m o ​c h ó d z p o d ​j az​‐ d u i s k rę​c ił n a au ​t o ​s tra​d ę d o mia​s tecz​k a. – Co s ię s ta​ł o , Eli? Za​c i​s n ął d ło ​n ie n a k ie​r o w​n i​c y , aż zb ie​l a​ł y mu k n y k ​c ie. – Kir​b y ch y b a wie co ś o ate​l ier, k tó ​r e wy ​n a​j ę​ł a jeg o mat​k a. Wi​d o cz​n ie… – Po ​p a​‐ trzy ł n a n ią i u n ió s ł b rwi. – J ed ​n ak ma​l o ​wała. Ah a. – Nic d ziw​n e​g o , że o to p y ta​ł a. – M y ś lis z, że g d zieś w ś ro d ​k u mia​ł a ja​k ieś p rze​b ły s k i p a​m ię​c i? Lee p o ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Nie wiem. – Uję​ł a g o za ra​m ię. – Na​p raw​d ę, n ie mam p o ​j ę​c ia. Sp o j​r zał n a n ią, zd jął jed ​n ą ręk ę z k ie​r o w​n i​c y , ich p al​c e s ię s p lo ​t ły . Wes ​t ch n ął. – Wie​r zę ci. Przed laty s to ​wa​r zy s ze​n ie o d ​k u p i​ł o o d b ap ​t y s tó w s ta​r y b u ​d y n ek , w k tó ​r y m o d ​‐ b y wa​ł y s ię n a​b o ​ż eń ​s twa, i o d tam​t e​g o cza​s u d o ​b u ​d o ​wa​ł o d o n ie​g o d wa s k rzy d ła. Lee s ama ja​k iś czas temu ch o ​d zi​ł a tam n a za​j ę​c ia z ce​r a​m i​k i p ro ​wa​d zo ​n e p rzez Lizę Be​a u ​‐ mo n t, lo ​k al​n ą g arn ​c ar​k ę. Eli za​p ar​k o ​wał, a k ie​d y wch o ​d zi​l i, p o d ​t rzy mał Lee za ło ​k ieć. – W p o ​r ząd ​k u , Eli… – Nie ch cę, że​b y ś s ię p rze​wró ​c i​ł a. – W jeg o g ło ​s ie u s ły s za​ł a n u tę cie​p ła. Zn a​l eź​l i d y ​r ek ​t o r​k ę, s zczu p łą, wy ​s o ​k ą b ru n et​k ę w far​t u ch u i ch o ​d a​k ach . Kie​d y Eli s p y tał, czy mo że zo ​b a​c zy ć ate​l ier No ​e l​l e, s p o j​r za​ł a n a n ie​g o z za​s k o ​c ze​n iem. – Sta​r a​m y s ię ch ro ​n ić p ry wat​n o ś ć, Eli. On a mo że n ie b y ć g o ​t o ​wa n a…

– Wp u ś ć mn ie d o p o ​k o ​j u , J an e. W tej ch wi​l i. Prze​ł k n ę​ł a ś li​n ę i p rzy ​g ry zła war​g ę. – W p o ​r ząd ​k u . Ale za​m ie​r zam ją p o ​wia​d o ​m ić… – Ob ie​c u ​j ę ci, że s ię ty m n ie p rzej​m ie. Lee we​s zła za n im p o s ch o ​d ach . Ws p ó ł​c zu ła Elie​m u . Kie​d y p o ś mier​c i Clay a za​‐ czę​ł a p o ​r ząd ​k o ​wać s p ra​wy męża, o d ​k ry ła k il​k a k o n t n a p o r​t a​l ach h a​z ar​d o ​wy ch – n ie mia​ł o to związ​k u z p raw​d zi​wy mi p ie​n ięd z​m i, jed ​n ak Clay s p ę​d zał tam tak d u żo cza​‐ s u , że Lee za​c zę​ł a mieć wąt​p li​wo ​ś ci, czy n ie n a​r a​ż ał ich n a n ie​b ez​p ie​c zeń ​s two . Tam​t o o d ​k ry cie wy ​wró ​c i​ł o jej ży cie d o g ó ry n o ​g a​m i; mu ​s ia​ł a wy ​r zu cić ó w fak t z p a​m ię​c i i s k u p i​ł a s ię n a męż​c zy ź​n ie, k tó ​r e​g o zn a​ł a. Na s zczę​ś cie Clay n ig ​d y n ie u k ry wał p rzed n ią p ry wat​n e​g o s tu d ia. Kie​d y te​r az s ta​l i z Elim p rzed ma​l eń ​k i​m i d rzwia​m i d o ate​l ier No ​e l​l e, Lee czu ła s ię tak , jak ​b y co n aj​m n iej wś ci​b ia​ł a n o s d o jej p a​m ięt​n i​k a. – Nie mam k lu ​c za – o ś wiad ​c zy ła J an e. Eli p o ​d ał jej b re​l o k . – Tu s ą jej k lu ​c ze. J an e p rzej​r za​ł a je, wy ​b ra​ł a s reb r​n y i wło ​ż y ła g o d o zam​k a. – Co s ię d zie​j e, Eli? – Nie je​s tem p e​wien – o d ​p arł i mi​n ął ją, g d y o two ​r zy ła d rzwi. – J es t o k ej – za​p ew​n i​ł a Lee. Eli s tał p o ​ś ro d ​k u p o ​k o ​j u , k o m​p let​n ie ze​s zty w​n ia​ł y . Lee we​s zła za n im i za​m k n ę​‐ ła za s o b ą d rzwi. Ate​l ier mia​ł o o k o ​ł o trzech me​t ró w k wa​d ra​t o ​wy ch i p o ​d wó j​n ie o s zk lo ​n e o k n o wy ​c h o ​d zą​c e n a mia​s tecz​k o Deep Ha​v en , p o rt z la​t ar​n ią o raz lo ​d o ​wi​s k o n a za​m ar​z ​n ię​‐ ty m s ta​wie. Po d o k n em s tał n ie​b ie​s k i fo ​t el o b i​t y ma​t e​r ia​ł em w d ro b ​n e k wiat​k i b rzo ​‐ s k wi​n i, n a p o d ​n ó ż​k u p rzed n im le​ż ał s zk i​c o w​n ik . Śro d ​k o ​wą częś ć s tu d ia zaj​m o ​wa​ł a wiel​k a s zta​l u ​g a z n ie​u k o ń ​c zo ​n a ak wa​r e​l ą. W k s ztał​t ach n a​m a​l o ​wa​n y ch w tle Lee ro z​‐ p o ​z n a​ł a Ar​t is t’s Po ​i n t – s k a​l i​s ty fa​l o ​c h ro n , k tó ​r y o s ła​n iał za​wietrz​n ą s tro ​n ę p o r​t u . Na n ie​wy ​p eł​n io ​n ej b ia​ł ej p rze​s trze​n i No ​e l​l e n a​s zk i​c o ​wa​ł a o łó w​k iem d wie d ziew​‐ czy n y n a p la​ż y . J ed ​n a z n ich g ra​ł a n a g i​t a​r ze. Lee p o ​c zu ła, jak s er​c e p o d ​c h o ​d zi jej d o g ar​d ła. Eli p o d ​s zed ł d o s to ​s u o b ​r a​z ó w, o p ra​wio ​n y ch w więk ​s ze lu b mn iej​s ze ramy . Więk ​s zo ś ć z n ich s ta​n o ​wi​ł y p ej​z a​ż e – zb li​ż e​n ia n a s k a​ł y czy p ło ​t y . J ed ​n a z ak wa​r e​l i p rzed ​s ta​wia​ł a b o ​g a​t ą w s zcze​g ó ​ł y p arę czer​wo ​n y ch te​n i​s ó ​wek Co ​n v er​s e. Lee o d ​n io ​‐ s ła wra​ż e​n ie, że ju ż k ie​d y ś wi​d zia​ł a ten o b ​r az. – To s ą ak wa​r e​l e n a​m a​l o ​wa​n e ze zd jęć Kel​s ey . – Un ió s ł fo ​t o ​g ra​f ię p rzed ​s ta​wia​j ą​‐ cą s o ​s n ę z p er​s p ek ​t y wy ża​b iej, jak g d y b y Kel​s ey p rzy ​t u la​ł a d rze​wo , s p o ​g lą​d a​j ąc k u g ó ​r ze. Na k o ​l ej​n y m zd ję​c iu wid ​n iał k u b ek k awy u s ta​wio ​n y n a k rwi​s to ​c zer​wo ​n y m li​‐ ś ciu k lo ​n u , k tó ​r y s p ad ł n a s zo rs t​k i d rew​n ia​n y b lat zie​l o ​n e​g o s to ​ł u p ik ​n i​k o ​we​g o . Fo ​t o ​g ra​f ie p rzy ​c ze​p io ​n e b y ły k la​m er​k a​m i d o k a​wał​k a p rzę​d zy , k tó ​r y No ​e l​l e ro z​‐ wie​s i​ł a wzd łu ż jed ​n ej ze ś cian . – Kir​b y mó ​wił, że czu ła s ię le​p iej. Że p ró ​b o ​wa​ł a s ię u le​c zy ć. – Eli zwró ​c ił s ię d o Lee, p a​t rząc n a n ią zd u ​m io ​n y mi o cza​m i. – Pró ​b o ​wa​ł a p rzy ​wo ​ł ać Kel​s ey .

– M y ś la​ł am, że o p ró ż​n i​ł eś d o m z jej rze​c zy . – I tak zro ​b i​ł em. Ale mo że ju ż wcze​ś n iej je za​b ra​ł a. – Po d ​s zed ł, żeb y p rzy j​r zeć s ię zd ję​c io m z b li​s k a. – Na​p raw​d ę mia​ł a ta​l en t. – Kel​s ey ? Eli wziął o d ​d ech . – No ​e l​l e. – Po ​k i​wał g ło ​wą. – O co tu taj ch o ​d zi? Dla​c ze​g o n ie p o ​wie​d zia​ł a mi, że ma​l u ​j e? M y ś la​ł a, że s ię ty m n ie p rzej​m ę, że n ie b ęd ę s łu ch ał? Och, Eli. Lee o d ło ​ż y ła o b ​r az p rzed ​s ta​wia​j ą​c y za​r d ze​wia​ł y s a​m o ​c h ó d Kir​b y ’eg o . – M o że p o p ro ​s tu n ie p o ​t ra​f i​ł a cię tu wp u ​ś cić. – Przy ​g ry zła war​g ę. Nie p o ​d o ​b a​ł o jej s ię, k ie​d y s ię wzd ry g n ął. Us iad ł n a fo ​t e​l u i s ch o ​wał twarz w d ło ​n iach . Nie p o ​t ra​f i​ł a s ię p o ​ws trzy mać. Po ​d e​s zła, u s ia​d ła n a p o d ​n ó ż​k u n a​p rze​c iw​k o Elie​‐ g o . Zd ję​ł a mu ręce z twa​r zy . – Każ​d y p rze​ż y wa ża​ł o ​b ę n a s wó j s p o ​s ó b . To n ie zn a​c zy , że cię zd ra​d za​ł a. – Nie – p o ​wie​d ział. M iał za​c zer​wie​n io ​n e o czy . – To zn a​c zy , że ja zd ra​d zi​ł em ją. Ky le miał ra​c ję, n a​wet jej n ie zn a​ł em. – To n ie​p raw​d a. Ty le p rze​s ze​d łeś , Eli. Ws zy s cy p rze​s zli​ś my . Sp o j​r zał jej w o czy b a​d aw​c zo . Prze​ł k n ął ś li​n ę. I wte​d y , tak p o p ro ​s tu , p o ​c a​ł o ​wał ją. Nie s p o ​d zie​wa​ł a s ię teg o , n a​wet n ig ​d y n ie b ra​ł a teg o p o d u wa​g ę – n ie n a p o ​waż​‐ n ie. J eg o p o ​c a​ł u n ek b y ł g wał​t o w​n y i ro z​p acz​l i​wy , i wie​d zia​ł a, że b y ł też n ie​wła​ś ci​‐ wy . Ale o d tak d aw​n a n ik t jej n ie ca​ł o ​wał, a u czu cia męż​c zy zn y , k tó ​r y jej p o ​ż ą​d ał i p o ​t rze​b o ​wał, b y ły n i​c zy m p o ​wó d ź Do ​t k n ę​ł a jeg o twa​r zy , p o ​k ry tej jed ​n o ​d n io ​wy m za​r o ​s tem, i o d ​wza​j em​n i​ł a p o ​c a​‐ łu n ek . Po ​c a​ł o ​wa​ł a g o , p o ​n ie​waż, ach , miał w s o ​b ie s iłę, za k tó ​r ą tę​s k ​n i​ł a. I wte​d y , ró w​n ie g wał​t o w​n ie jak s ię n a​c h y lił, o d ​s k o ​c zy ł d o ty łu i o s tro za​c zerp ​‐ n ął p o ​wie​t rza. – Och … Lee, p rze​p ra​s zam. – Po d ​n ió s ł ręce, jak ​b y ch ciał ją o d s ie​b ie o d e​p ch n ą, ch o ​c iaż o n a n a​wet s ię n ie p o ​r u s zy ła, p o czy m ws tał i za​c zął ch o ​d zić p o p o ​k o ​j u . – Nic s ię n ie s ta​ł o , Eli… – Sta​ł o s ię! Co ja s o ​b ie my ś la​ł em? – Po ​z wo ​l ił s o ​b ie n a s ło ​wo , k tó ​r e​g o n ig ​d y n ie s ły s za​ł a z jeg o u s t. – Nie je​s tem tak i, n ie zd ra​d zam s wo ​j ej żo n y . – Eli, o n a cię n ie p o ​z n a​j e. Le​d ​wo mo ż​n a to n a​z wać zd ra​d ą, s k o ​r o No ​e l​l e n ie p a​‐ mię​t a n a​wet wa​s ze​g o ś lu ​b u . Lee mia​ł a o ch o ​t ę za​t k ać u s ta d ło ​n ią, co f​n ąć to , co p o ​wie​d zia​ł a, ale ci​s za, k tó ​r a za​p a​d ła p o jej s ło ​wach , u ś wia​d o ​m i​ł a jej p raw​d ę. Lee n ie ch cia​ł a, żeb y No ​e l​l e o d ​z y s k a​ł a p a​m ięć. Nig ​d y . Bo wte​d y Eli n ie miał​b y o b o ​wiąz​k u z n ią b y ć, p raw​d a? Ta my ś l mu ​s ia​ł a w ja​k iś s p o ​s ó b u wi​d o cz​n ić s ię n a jej twa​r zy , p o ​n ie​waż Eli za​c i​‐ s n ął zęb y i p o ​k rę​c ił g ło ​wą, za​n im s ię o d e​z wał. – Nie zo ​s ta​wię No ​e l​l e d la cie​b ie. Ty m wy ​z n a​n iem wy ​m ie​r zy ł jej p o ​l i​c zek , zd o ​ł a​ł a jed ​n ak d o jś ć d o s ie​b ie. – Yy y … to ty p o ​c a​ł o ​wa​ł eś mn ie, Eli. J a n ie za​c zę​ł am. I n ig ​d y n ie p ro ​s i​ł am, że​‐

b y ś zo ​s ta​wił No ​e l​l e. – W g łę​b i jed ​n ak b u ​d zi​ł o s ię w n iej p o ​c zu cie win y . – M u ​s is z u waż​n ie p rzy j​r zeć s ię s wo ​j e​m u ży ciu . Two ​j a żo n a, n a​wet za​n im s tra​c i​ł a p a​m ięć, wy ​‐ my k a​ł a s ię, u k ry wa​ł a p rzed to b ą ró ż​n e rze​c zy . O czy m jes z​c ze n ie wies z, Eli? Wy ​b a​ł u s zy ł o czy i mo ​g ła s o ​b ie ty l​k o wy ​o b ra​ż ać, ja​k ie wąt​p li​wo ​ś ci k o ​t łu ją mu s ię w g ło ​wie. – I s zcze​r ze mó ​wiąc, zd ra​d zi​ł eś ją n a d łu ​g o p rzed ty m, za​n im mn ie p o ​c a​ł o ​wa​ł eś . – J a n ig ​d y … – Prze​s tać s ię o s zu k i​wać, Eli. Pra​wie co ​d zien ​n ie b y łeś u mn ie w d o mu , p o ​m a​g a​‐ łeś mi. Wy ​s łu ch i​wa​ł eś mn ie, b y łeś mo im p rzy ​j a​c ie​l em. A k ie​d y n ie s ie​d zia​ł eś u mn ie, to ło ​wi​ł eś ry b y , p o ​l o ​wa​ł eś alb o jeź​d zi​ł eś n a s k u te​r ze. Nie ch cia​ł eś trwać w ty m mał​ż eń ​s twie, b o g d y b y ś to zro ​b ił, p o ​k a​z ał​b y ś s ię. – Wzd ry g n ął s ię, ale Lee to n ie o b e​s zło . Od ​wró ​c i​ł a s ię, p ra​wie zrzu ca​j ąc o b ​r az ze s zta​l u ​g i. Po ​p ra​wi​ł a g o i o b ​r ó ​c i​ł a s ię d o Elie​g o . – Le​p iej zd e​c y d u j s ię, cze​g o ch ces z, b o wies z co … ja p a​m ię​t am. Pa​m ię​‐ tam ws zy s t​k o . I tak n ie je​s tem p rze​k o ​n a​n a, czy ch cia​ł a​b y m z to b ą b y ć. Nie za​m ie​r za​ł a s p raw​d zać, czy jej s ło ​wa d o n ie​g o d o ​t ar​ł y . Po p ro ​s tu zb ie​g ła p o s ch o ​d ach , n ie zwró ​c iw​s zy u wa​g i n a J an e, k tó ​r a n a o d ​g ło s k ro ​k ó w p o d ​n io ​s ła wzro k zn ad b iu r​k a. Kie​d y zn a​l a​z ła s ię n a ze​wn ątrz, łzy n ie​m al n a​t y ch ​m ias t p rzy ​m ar​z ​ł y jej d o twa​r zy . Och , b y ła tak ą id io t​k ą. Tak ą id io t​k ą. Dla​c ze​g o n ie p rzy ​j e​c h a​ł a au ​t em? Cze​m u n ie wzię​ł a k lu ​c zy o d s a​m o ​c h o ​d u De​r e​‐ k a? M o ​g ła​b y wó w​c zas p o ​d ejś ć d o s zk o ​ł y i wró ​c ić d o d o mu au ​t em s y n a. Nie​n a​wi​d zi​ł a b y cia o fia​r ą lo s u . Nie p o ​t ra​f i​ł a zn ieś ć fak ​t u , że wy ​b o ​r y in ​n y ch mia​ł y mo c n is z​c ze​n ia jej wła​s n y ch wy ​b o ​r ó w. Emma p o ​s tą​p i​ł a s łu s z​n ie, wy ​j eż​d ża​j ąc z teg o mia​s tecz​k a – o d ​r zu ci​ł a ś n ieg i zn a​‐ la​z ła n o we ży cie. – Lee? Nie o d ​wró ​c i​ł a s ię. – Za​b ierz mn ie d o d o mu . Eli n ie o d ​p o ​wie​d ział, ale wy ​s u n ął ra​m ię, b y mo ​g ła s ię p rzy ​t rzy mać. Zlek ​c e​wa​ż y ła to . Do ​s k o ​n a​l e ra​d zi​ł a s o ​b ie s ama, n ie p o ​t rze​b u ​j e jeg o p o ​m o ​c y .

*** Eli za​c i​s n ął p al​c e n a k ie​r o w​n i​c y . J e​c h ał ś li​s k ą d ro ​g ą d o ch at​k i n a je​z io ​r ze. M u ​s iał zn a​l eźć miej​s ce, g d zie mó g ł​b y o czy ​ś cić u my s ł, zro ​z u ​m ieć, jak p o ​z b y ć s ię u czu cia, k tó ​r e​g o d o ​z n ał, trzy ma​j ąc Lee w ra​m io ​n ach , co f​n ąć s ię my ś la​m i d o mo ​‐ men ​t u , w k tó ​r y m s tra​c ił p a​n o ​wa​n ie n ad s o b ą. Lee s ie​d zia​ł a tam z wy ​r a​z em ws p ó ł​c zu cia n a twa​r zy , tak wiel​k im, że n ie​m al n ie d o zn ie​s ie​n ia. A o n p o p ro ​s tu za​r e​a g o ​wał.

Po ​t rze​b o ​wał k o ​g o ś , k to p o ​t rze​b o ​wał jeg o . Ale n a​wet k ie​d y ją ca​ł o ​wał, n a​wet k ie​d y s zu k ał s p o ​s o ​b u n a u ciecz​k ę o d s wo ​j e​g o ro z​s y ​p a​n e​g o mał​ż eń ​s twa, wie​d ział, że Lee n ie jes t w s ta​n ie u g a​s ić jeg o p ra​g n ie​n ia. A k ie​d y s ię o d ​s u n ął i zo ​b a​c zy ł za​s k o ​c ze​n ie – n a​d zie​j ę – w jej o czach , u ś wia​d o ​m ił s o ​‐ b ie, że za​p ę​d ził s ię tam, g d zie n ie za​m ie​r zał s ię zn a​l eźć. Nie ch ciał zd ra​d zać. Na​wet je​ś li jeg o wła​s n a żo n a g o n ie p a​m ię​t a​ł a. Eli zwo l​n ił i s a​m o ​c h ó d o b ił s ię o twar​d ą jezd ​n ię. Dal​s ze s ło ​wa Lee b o ​l a​ł y jed ​n ak b ar​d ziej, b y ły jak p a​p ier ś cier​n y d la jeg o eg o . Nie chciałeś trwać w tym małżeństwie, bo gdybyś to zrobił, pokazałbyś się. Cze​g o Lee o d n ie​g o o cze​k i​wa​ł a? J eg o có r​k a n ie ży je. Zo ​s ta​ł a za​m o r​d o ​wa​n a. I s zcze​r ze mó ​wiąc, n ie b y ł p rze​k o ​n a​n y , czy to ws zy s t​k o n ie b y ła jeg o win a. Oczy wi​s te, że w tej s y ​t u a​c ji s ię wy ​c o ​f ał. Po za ty m No ​e l​l e też p ra​wie s ię n ie p o ​k a​z y wa​ł a. Ob ​r a​z y żo n y s p ra​wi​ł y , że n ie mó g ł s ię p o ​z b ie​r ać. Są​d ził, że p o ​z b y wa​j ąc s ię rze​‐ czy Kel​s ey , zro ​b i ca​ł ej ro ​d zi​n ie p rzy ​s łu g ę. Oczy wi​ś cie, że p ew​n e​g o d n ia za​m ie​r zał je zwró ​c ić. Kie​d y b ęd ą ju ż u zd ro ​wie​n i. Ale mo że No ​e l​l e zn a​l a​z ła wła​s n y s p o ​s ó b n a u zd ro ​wie​n ie. Za​t rzy mał s a​m o ​c h ó d n a p o ​m o ​ś cie. J eg o s reb r​n y d o ​m ek lś n ił p o ​ś ro d ​k u je​z io ​r a n i​c zy m p u ch ar w ś wie​t le s ło ń ​c a. Eli wy ​c o ​f ał tru c​k a w k ie​r u n ​k u za​s p y , o two ​r zy ł b a​‐ g aż​n ik i wy ​p ro ​wa​d ził s k u ter. Po ​wi​n ien b y ł ws tą​p ić d o d o mu , o d ło ​ż y ć s p rzęt, ale… có ż, n ie p o ​t ra​f ił s p o j​r zeć n a No ​e l​l e. Na​wet je​ś li g o n ie p o ​z n a​wa​ł a, je​ś li jej n ie o b ​c h o ​d ził, n ie u miał​b y zn ieś ć wi​d o ​k u jej p ięk ​n y ch o czu . Za​c zy n a​ł a u fać męż​c zy ź​n ie, k tó ​r y za​wió d ł ją w tak o d ​r a​ż a​‐ ją​c y s p o ​s ó b . Do ​d ał g azu , n ie zwra​c a​j ąc u wa​g i n a p łat​k i ś n ie​g u p a​d a​j ą​c e mu n a twarz. Nie p o ​‐ wi​n ien je​c h ać b ez k a​s k u , ale p rze​c ież n ie p o ​wi​n ien ro ​b ić wie​l u rze​c zy . Na p rzy ​k ład ca​ł o ​wać Lee Nel​s o n . Przy ​s p ie​s zy ł i p o d ​s k o ​c zy ł n a za​s p ie, d e​l ek ​t u jąc s ię p ręd ​k o ​ś cią, s zu mem ma​‐ s zy n y p o ​ś ró d p o ​n u rej mro ź​n ej ci​s zy d n ia. Do ​t arł d o ch at​k i. Z d a​c h u zwi​s a​ł y s o ​p le – włó cz​n ie, k tó ​r e b y ły b y w s ta​n ie p rze​‐ b ić czło ​wie​k a n a wy ​l o t. W ś ro d ​k u mó g ł ro z​p a​l ić o g ień , s two ​r zy ć p rzy ​t u l​n ą at​m o s ​f e​‐ rę. Po ​s ie​d zieć k il​k a d n i. Cały ty ​d zień . M o że n a​wet d o k o ń ​c a mie​s ią​c a, d o ​p ó ​k i p o d k o ​n iec lu ​t e​g o n ie k ażą mu zje​c h ać z lo d u . Za​c i​s n ął p o ​wie​k i, ze​s zty w​n ia​ł e o d d o ​b i​n ek ś n ie​g u n a rzę​s ach . Lepiej zdecyduj się, czego chcesz, bo wiesz co… ja pamiętam. Pamiętam wszystko. I tak nie jestem przekonana, czy chciałabym z tobą być. Za​wió d ł No ​e l​l e – i Lee, k tó ​r a za​s łu g i​wa​ł a n a wię​c ej n iż wi​t a​n ie g o d rzwiach o k aż​d ej p o ​r ze d n ia i n o cy . Praw​d ę mó ​wiąc, p o ​wi​n ien s ię d zi​wić, że d o ​p ie​r o te​r az d o ​s zło d o p o ​c a​ł u n ​k u .

Ży wił u czu cia d o Lee o d d łu ż​s ze​g o cza​s u . Ty l​k o że d o ​t ąd p o p ro ​s tu n ie ch ciał s ię d o teg o p rzy ​z n ać. Ud e​r zy ł d ło ​n ią w k ie​r o w​n i​c ę s k u te​r a. Lee n ie o d e​z wa​ł a s ię p rzez całą d ro ​g ę d o d o mu , a p o ​t em wy ​s ia​d ła z au ta i trza​s n ę​ł a d rzwia​m i. Kie​d y b ó l p rze​s zy ł jej cia​ł o , wy ​k rzy wi​ł a twarz. Nie u mk n ę​ł o to jeg o u wa​d ze. Pew​n ie p o ​wi​n ien wp aś ć p ó ź​n iej, żeb y s p raw​d zić, czy n ie p o ​t rze​b u ​j e p o d ​wó z​k i d o le​‐ k a​r za. Nie. Ch wi​l a. Nie p o ​wi​n ien . Do ​d ał g azu , raz jes z​c ze p o ​m k n ął n a ś ro ​d ek je​z io ​r a i p rzy ​s p ie​s zy ł, p o ​c h y la​j ąc s ię p rzy k aż​d y m za​k rę​c ie. Cią​g n ę​ł a s ię za n im s mu ​g a ś n ie​g u . Otwo ​r zy ł u s ta, ab y wy ​d o ​‐ b y ć z s ie​b ie o k rzy k , k tó ​r y s il​n ik z ła​t wo ​ś cią za​g łu s zy ł. J eź​d ził w k ó ł​k o – aż wy ​ż ło ​b ił ś cież​k ę – i p o ​m k n ął p rzez ś ro ​d ek k o ło d o m​k u . Za​r az p o ś lu ​b ie za​b ie​r ał No ​e l​l e n a d łu ​g ie p rze​j ażd ż​k i s k u te​r em. Ob ej​m o ​wa​ł a g o mo c​n o i p rze​c i​n a​l i le​ś n e s zla​k i, k tó ​r y mi p rze​c h a​d za​ł y s ię je​l e​n ie. Wie​d zia​ł a, jak s ię g o trzy mać i jak s ię p o ​r u s zać. Na p ierw​s ze ws p ó l​n e ś wię​t a Bo ​ż e​g o Na​r o ​d ze​n ia p o ​d a​‐ ro ​wał jej k as k . Nie miał p o ​j ę​c ia, g d zie te​r az leży . Pew​n ie w p iw​n i​c y , ra​z em z in ​n y mi n ie​wy ​k o ​‐ rzy s ta​n y mi s p rzę​t a​m i – n a​m io ​t a​m i, ś n ie​g o w​c a​m i, n ar​t a​m i, ro ​we​r a​m i, jej s k rzy n ​k ą n a p rzy ​n ę​t y i węd ​k ą. Za​n im p o ​j a​wi​ł y s ię d zie​c i, No ​e l​l e b y ła żo n ą, k tó ​r a włą​c za​ł a s ię w jeg o wy ​p ra​wy . Ile razy s ia​d a​ł a n a d zio ​b ie łó d ​k i, a d es zcz k a​p ał jej n a k a​p e​l u s z, za​‐ n u rza​ł a węd ​k ę g łę​b o ​k o w je​z io ​r ze i cze​k a​ł a, aż ry b a za​c zn ie s k u b ać p rzy ​n ę​t ę? Na​wet p o n a​r o ​d zi​n ach Ky le’a wy ​c h o ​d zi​ł a wcze​ś n ie ran o d o las u , zo ​s ta​wia​j ąc s y n a z n ia​n ią, i s ia​d a​ł a n a am​b o ​n ie my ś liw​s k iej. M y ś lał, że b ę​d zie o s trze​g ać Bam​b ie​g o p rzed ś mier​c ią, ale za​ws ze za​c h o ​wy wa​ł a s p o ​k ó j, k ie​d y Eli s trze​l ał. No ​e l​l e n a​u czy ła s ię p o ​l o ​wać, ło ​wić, b i​wa​k o ​wać. Włą​c zy ła s ię w jeg o ży cie. A o n n a​u czy ł s ię… ? Zwo l​n ił, wy ​ł ą​c zy ł s il​n ik , p o ​s ta​wił s to ​p y n a ś n ie​g u . Za​s k rzy p ia​ł y w mro ź​n ej b ie​‐ li. Od ​c h y lił s ię n a s ie​d ze​n iu – p o ​d wó j​n y m – i s p o j​r zał w n ie​b o . Nie​wy ​r aź​n e cir​r u s y wy ​g lą​d a​ł y jak n a​m a​l o ​wa​n e ak wa​r e​l ą n a n ie​b ie​s k im p łó t​n ie. Po ś mier​c i Kel​s ey wy ​p eł​n ił s o ​b ie czas czy n ​n o ​ś cia​m i, k tó ​r e p o ​z wa​l a​ł y mu p o ​‐ czu ć s ię b ez​p iecz​n ie. Ale ws zy s t​k o ro ​b ił s am. Nie, n ie za​p ro ​s ił No ​e l​l e d o s wo ​j e​g o ży cia, więc s two ​r zy ła s o ​b ie wła​s n e. Od ​t wo ​r zy ła o s o ​b ę, k tó ​r ą k o ​c h a​ł a. Kie​d y za​m k n ął o czy , u s ły s zał ła​g o d ​n y g ło s Ky le’a, k tó ​r y p rze​m a​wiał z za​b ó j​c zą p re​c y zją. Tato, myślę, że jeśli masz pomóc mamie odzyskać pamięć, mógłbyś zechcieć dowiedzieć się, kim była kobieta, którą straciłeś. Nie​waż​n e, że n ie p a​m ię​t a​ł a ich ś lu ​b u , ich ży cia. Prze​c ież o n p a​m ię​t ał. I czy n ie b y ł n a ty m s a​m y m je​z io ​r ze ty ​d zień temu i n ie p ro ​s ił Bo g a o p o ​m o c w b y ciu mę​ż em, k tó ​r e​g o p o ​t rze​b o ​wa​ł a? Czy n ie p y tał, jak ją k o ​c h ać? Prze​t arł o czy n ad ​g ars t​k a​m i. By ły mo ​k re. M iał o ch o ​t ę s ię p o d ​d ać. Wła​ś ci​wie – u s iad ł, k ie​d y zd ał s o ​b ie z teg o s p ra​wę – miał o ch o ​t ę p o ​wie​r zy ć s wo ​j e s er​c e Lee. Po ​k rę​c ił g ło ​wą, n ie​n a​wi​d ząc czło ​wie​k a, k tó ​r y m n ie​m al s ię s tał. Prze​m ó ​wił n a g ło s , a z jeg o u s t u le​c iał o b ​ł o k p ary , jak ​b y p a​d a​j ą​c e s ło ​wa d o ​d a​‐

wa​ł y mo cy jeg o war​g o m. – Bo że, ch cę p o ​s tą​p ić s łu s z​n ie. Po ​m ó ż mi p ra​g n ąć teg o , co s łu s z​n e. Na​wet je​ś li mn ie n ie p o ​z n a​j e, p o ​m ó ż mi b y ć jej mę​ż em. Na​wet je​ś li… n a​wet je​ś li n ig ​d y s o ​b ie mn ie n ie p rzy ​p o ​m n i. Przy ​s zed ł czas , b y Eli Hu ​e ​s to n s ię p o ​k a​z ał.

Roz​dział 10

Emma za​ws ze wie​d zia​ł a, że Deep Ha​v en z za​b ó j​c zą s k u tecz​n o ​ś cią p rzy ​c ią​g a​ł o p o ​‐ d ró ż​n i​k ó w zmie​r za​j ą​c y ch n a p ó ł​n o c. Ba​ś n io ​wy las p o ​r o ​ś n ię​t y o s zro ​n io ​n y mi d rze​wa​‐ mi, u ro k je​z io ​r a, p o ​m ru k ta​j em​n i​c y z jeg o g łę​b i, tro ​p y li​s ó w i je​l e​n i n a ś n ie​g u , o rły o b ​n i​ż a​j ą​c e lo t n ad au ​t o ​s tra​d ą – to b y ło n ie​z wy k łe. M ia​s tecz​k o p o ​t ra​f i​ł o o cza​r o ​wać s wo ​j ą p ie​ś n ią, s p ra​wić, że za​p o ​m i​n a​ł a, d la​c ze​g o s tąd u cie​k ła, i zła​p ać ją w s wo ​j e s i​‐ d ła n a za​ws ze. Powód, dla którego nie chcesz wracać do domu, jest nie tyle związany z tragedią, ile z porażką. Ech , Car​r ie p o ​t ra​f i​ł a tra​f iać w s ed ​n o , p o ​d o b ​n ie jak Kel​s ey . Ob ie za​ws ze u mia​ł y d o ​k ład ​n ie n a​z wać my ś li Emmy , b o jej s a​m ej b ra​k o ​wa​ł o o d ​wa​g i – alb o ta​l en ​t u p o ​‐ ety c​k ie​g o – żeb y je wy ​r a​z ić. M o że Car​r ie rze​c zy wi​ś cie zaj​r za​ł a w jej d u ​s zę i d o ​s trze​g ła p raw​d ę, b o jaz​d a wzd łu ż wy ​b rze​ż a, co ​r az b li​ż ej d o Deep Ha​v en , n ie wzb u ​d zi​ł a w Em​m ie lęk u , k tó ​r e​g o d ziew​c zy n a s ię s p o ​d zie​wa​ł a. M ia​s tecz​k o wy ​g lą​d a​ł o ma​g icz​n ie w o b ​j ę​c iach zimy . J e​z io ​r o lś n i​ł o w ś wie​t le s ło ń ​c a, ły ż​wia​r ze p rze​m y k a​l i p o czy s ty m lo ​d zie w p o r​c ie, a z k a​wiar​n i u n o ​s i​ł y s ię k łę​b y d y mu . Kie​d y mi​j a​ł a s k lep wie​l o ​b ran ​ż o ​wy , n a​s ta​wi​ł a s ię n a u k łu cie b ó lu , ale p rzy ​p o ​m n ia​ł o jej s ię ty l​k o , jak Kel​s ey p rze​wra​c a​ł a o cza​m i w o d ​p o ​wie​d zi n a d o w​c i​p y Geo ​r ​g e’a Wh i​t e​h al​l a. W k aż​d ą n ie​d zie​l ę ran o p rzy ​c h o ​d ził n a k awę i b a​n a​n o ​wą mu f​‐ fin ​k ę. Dlaczego blondynka nie potrafi zadzwonić na 911? Bo nie może znaleźć jedenastki! Ech , Kel​s ey b y ła ró w​n ą b ab ​k ą. Kie​d y Emma mi​j a​ł a Ar​t is t’s Po ​i n t, d o ​b ieg ł ją s zu m fal, k tó ​r e zwy k le k o ​t ło ​wa​ł y

s ię w jej ws p o ​m n ie​n iach . M u ​s ia​ł y p rzy ​c h o ​d zić tu z Kel​s ey s et​k i razy , żeb y u ło ​ż y ć n o wą p io ​s en ​k ę alb o wy ​p ró ​b o ​wać tek s t, ch o ​wa​ł y s ię we wg łę​b ie​n iu w s k a​ł ach n a wy ​‐ b rze​ż u . Sp o ​s trze​g ła k lien ​t a wy ​c h o ​d zą​c e​g o z k a​wiar​n i Lu cy M a​g u i​r e i u s ły s za​ł a, jak o j​‐ ciec za​m a​wia d wa p ącz​k i z g la​z u rą. J a​d a​l i je ra​z em p rzy s to ​l e p ik ​n i​k o ​wy m, o b ​s er​‐ wu jąc je​z io ​r o , n a​wet zimą. Pra​wie s ły s za​ł a jeg o ś miech , n io ​s ą​c y s ię w mro ź​n y m p o ​‐ wie​t rzu , k ie​d y n a g ło s o d ​c zy ty wa​ł a s en ​s a​c y j​n e ra​p o r​t y p o ​l i​c y j​n e w g a​z e​c ie. J a​k o ś jed ​n ak p rze​j e​c h a​ł a p rzez Deep Ha​v en , b ez ro z​d ra​p y wa​n ia s ta​r y ch ran . Gd y b y ty l​k o u d a​ł o jej s ię u n ik ​n ąć Ky le’a Hu ​e ​s to ​n a, mo ​g ła​b y u ciec z n ie​t k n ię​‐ ty m u my s łem – i s er​c em. Nie miał p ra​wa s ie​d zieć jej w g ło ​wie o d ty ​g o d ​n ia. Ech , mia​‐ ła n a​d zie​j ę, że Ni​c o ​l e zre​z y g n o ​wa​ł a z jeg o u mie​j ęt​n o ​ś ci g ry n a p er​k u s ji. Nie ch cia​ł a g o wi​d zieć, n ie ch cia​ł a g o wi​d zieć. M o że je​ś li b ę​d zie s o ​b ie to p o ​wta​‐ rzać, za​c zn ie w to wie​r zy ć. Ko g o p ró ​b o ​wa​ł a o s zu k ać? Tę​s k ​n i​ł a za jeg o wi​d o ​k iem. Wię​c ej n iż wi​d o ​k iem. Wciąż my ś la​ł a o p o ​c a​ł u n ​k u , o u ś mie​c h u , k tó ​r y s p ra​wiał, że mię​k ła. Rze​c zy wi​ś cie, g d y b y czu ła s ię tak jak te​r az, Ky le mó g ł​b y zmie​n ić jej n a​s ta​wie​n ie. Ok ej, te​r az n ie wie​d zia​ł a, cze​g o ch ce. Za​t rzy ma​ł a s ię n a p o d ​j eź​d zie, za​d o ​wo ​l o ​n a, że De​r ek n a​d ą​ż ał z o d ​ś n ie​ż a​n iem. Ale jeg o s a​m o ​c h o ​d u tu n ie b y ło . Wy ​s ia​d ła i n ie​m al n a​t y ch ​m ias t p o ​c zu ła za​p ach d o mu . Pa​l o ​n e d rew​n o , aro ​m at s o ​s n y w p o ​wie​t rzu . Dla​c ze​g o wcze​ś n iej tak s ię b ała p o ​wro ​t u ? Po ​d e​s zła d o d o mu , p ch n ę​ł a d rzwi. – M amo ? J e​s tem. – Emma? Otrze​p a​ł a b u ty , zs u n ę​ł a p łas zcz i za​wie​s i​ł a g o n a h a​c zy k u . M at​k a ju ż wy ​n u rzy ła s ię z fo ​t e​l a, ale Emma z tru d ​n o ​ś cią ro z​p o ​z n a​ł a i ją, i o to ​c ze​n ie. Pra​n ie le​ż a​ł o w n ie​ł a​‐ d zie n a p o d ​ł o ​d ze s a​l o ​n u , n a​c zy n ia p ię​t rzy ły s ię n a b la​c ie w k u ch ​n i. Lee, b ez ma​k i​j a​‐ żu , z wło ​s a​m i zwią​z a​n y mi n ie​c h lu j​n ie w k o ń ​s k i o g o n p o ​d e​s zła d o có r​k i, żeb y s ię p rzy ​wi​t ać. M ia​ł a n a s o ​b ie s p o d n ie o d d re​s u , k tó ​r y ch n o ​g aw​k i wlo ​k ły s ię p o zie​m i, i s ta​r y s we​t er z mo ​t y wem Deep Ha​v en . – M amo , d o ​b rze s ię czu jes z? M at​k a o b ​j ę​ł a Emmę za s zy ję i p rzy ​c ią​g n ę​ł a d o s ie​b ie. – Tak , d o ​b rze. – Ale k ie​d y s ię o d ​s u n ę​ł a, n ie wy ​g lą​d a​ł a d o ​b rze. M ia​ł a p o d ​k rą​ż o ​‐ n e o czy , ch y b a za​c zer​wie​n io ​n e. Po d ​n io ​s ła ręk ę d o p ier​s i. – Ty ​d zień temu wy ​p ad ł mi d y s k w s zy i. Zn o ​wu b o li. Emma rzu ci​ł a to r​b ę n a p o d ​ł o ​g ę. – Och , mamo , d la​c ze​g o mi n ie p o ​wie​d zia​ł aś ? M o ​g ła​b y m p rzy ​j e​c h ać. – J e​s teś tak a za​j ę​t a, Emmo . – M ama d o ​t k n ę​ł a jej p o ​l icz​k a i u ś miech ​n ę​ł a s ię. – Sch u ​d łaś . – Ty l​k o tro ​c h ę. – Szk o ​d a, że ju ż zje​d li​ś my res zt​k ę g u la​s zu z d zi​c zy zn y , ale wy ​d a​j e mi s ię, że w za​m ra​ż ar​c e jes t la​s a​g n e. – Wła​ś ci​wie to je​s tem w d ro ​d ze n a p rze​s łu ch a​n ie w Ca​r i​b o u Rid ​g es . Dziś mamy

p ró b ​n ą k o ​l a​c ję, ś lu b jes t ju tro . M at​k a wró ​c i​ł a n a fo ​t el. Sła​b y jęk n ie u mk n ął u wa​d ze Emmy . – Co ty n a to , że​b y m zro ​b i​ł a ci k a​n ap ​k ę, za​n im p o ​j a​d ę? M at​k a u n io ​s ła zd ro ​wą ręk ę. – W p o ​r ząd ​k u , k o ​c h a​n ie. Więc g ras z n a ś lu ​b ie Ni​c o ​l e? – Tak . Wro ​b i​ł a mn ie. Gd zie De​r ek ? – M a tre​n in g k o ​s zy k ó w​k i. Wró ​c i p ó ź​n iej. Emma p o ​z b ie​r a​ł a p ra​n ie i wrzu ci​ł a je d o k o ​s za. – Po ​wi​n ien to p o ​s k ła​d ać. – Po ​t rze​b o ​wa​ł am czy s tej p ary s p o d n i, a n ie ch cia​ł am wlec s ię n a g ó rę, żeb y zro ​‐ b ić z ty m p o ​r zą​d ek . – Od jak d aw​n a tak s ię czu jes z? – Ty l​k o o d ty ​g o d ​n ia. Na​p raw​d ę, ws zy s t​k o w p o ​r ząd ​k u . – M imo teg o za​p ew​n ie​‐ n ia wes ​t ch n ę​ł a, a w jej s p o j​r ze​n iu n ie b y ło wi​d ać u ś mie​c h u . Emma ch wy ci​ł a p o ​g rze​b acz, o d ​s ło ​n i​ł a k o ​m i​n ek , ro z​p a​l i​ł a o g ień i d o ​r zu ci​ł a d rew​n a, p o czy m za​b ez​p ie​c zy ła p ło ​m ień . – Dla​c ze​g o n ic mi n ie mó ​wis z, mamo ? M at​k a p o ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Nic s ię n ie s ta​ł o . Tak s ię cie​s zę, że re​a li​z u jes z s ię w ży ciu , Emmo . M am wiel​k ą n a​d zie​j ę, że p o ​j a​d ę d o Ci​t ies , żeb y cię p o ​s łu ch ać. I n ie mo g ę s ię d o ​c ze​k ać, aż De​r ek d o ​s ta​n ie s ty p en ​d iu m i też s ię tam p rze​p ro ​wa​d zi. – A co z to b ą? I zn ó w ten p u s ty u ś miech . – J a też s ię p rze​p ro ​wa​d zę. J e​s tem zmę​c zo ​n a ży ciem w Deep Ha​v en . Te s ło ​wa zmro ​z i​ł y Emmę, p rze​s zy ły ją. – Nie ro ​z u ​m iem. Ko ​c h as z to miej​s ce. To twó j d o m. Nas z d o m. Tata wy ​b u ​d o ​wał g o d la cie​b ie. Tu s ą two i p rzy ​j a​c ie​l e, two ​j e ży cie. Nie mo ​ż es z wy ​j e​c h ać. M at​k a u n io ​s ła b rew, za​c h i​c h o ​t a​ł a. – Przy ​s zła p o ra, że​b y m p rze​s ta​ł a ży ć ży ciem, k tó ​r e s ię s k o ń ​c zy ło . M u ​s zę za​c ząć o d n o wa. Z d ala o d Deep Ha​v en . Tak jak ty . Emma p a​t rzy ła n a mat​k ę s k u lo ​n ą w fo ​t e​l u . Tak . J ak o n a. – Wró ​c ę za​r az p o p rze​s łu ch a​n iu , mamo . M o g ę b y ć p ó ź​n o . – Nie p rzej​m u j s ię mn ą, k o ​c h a​n ie. Baw s ię d o ​b rze i u wa​ż aj n a s ie​b ie. – M ru g n ę​ł a d o có r​k i, ale p rzy ​p o ​m i​n a​ł o to b ar​d ziej g ry mas n iż jej zwy k łe p o ​g o d ​n e „d o wi​d ze​‐ n ia”.

***

Gd y b y mó g ł, Ky le co f​n ął​b y czas o ty ​d zień , d o mo ​m en ​t u , k ie​d y zo ​b a​c zy ł mat​k ę w łó ż​k u Kel​s ey , i ws k rze​s ił​b y tę ch wi​l ę b ez u p io r​n e​g o p o ​c zu cia, k tó ​r e p rze​ś la​d o ​wa​ł o g o aż d o d ziś . Wres z​c ie za​s tał k o ​g o ś n a wy ​s łu żo ​n y m zło ​m o ​wi​s k u , ja​k im o k a​z a​ł o s ię mies z​k a​n ie Nic​k e​l a. Samo p rze​b y wa​n ie w ch at​c e s p ra​wia​ł o , że o d d o ​b y wa​j ą​c e​g o s ię s k ąd ś o h y d ​n e​g o o d o ​r u zg n i​l i​z n y s k rę​c a​ł o g o w żo ​ł ąd ​k u . Wy ​l i​n ia​ł y p ies ły p ał n a n ie​g o z b ru d ​n e​g o li​n o ​l eu m w k u ch ​n i, g d zie żu ł je​l e​n ią n o g ę. Ky le miał wra​ż e​n ie, że w zd e​z e​l o ​wa​n ej k a​n a​p ie, p o d k tó ​r ą le​ż ał d y ​wan o d łu ​g im wło ​s iu , mo ​g ły za​l ę​g n ąć s ię my s zy . Ws tą​p ił d o d o mu i u my ł s ię, za​n im za​ł o ​ż y ł ciu ​c h y n a p o ​p o ​ł u ​d n io ​we p rze​s łu ch a​‐ n ie. Kie​d y je​c h ał d o Ca​r i​b o u Ri​v ers , ro z​m o ​wa z Bil​l y m Nic​k e​l em wciąż za​p rzą​t a​ł a jeg o my ś li. Ry a​n a n ie b y ło w d o mu , ale n a k a​n a​p ie s ie​d ział wy ​s o ​k i ch u ​d er​l ak o tłu s ty ch b lo n d wło ​s ach , zwi​s a​j ą​c y ch w k o ł​t u n ach s p o d p o ​m a​r ań ​c zo ​we​g o k a​p e​l u ​s za my ś liw​‐ s k ie​g o . M iał n a s o ​b ie d żin ​s y u s ma​r o ​wa​n e tłu s z​c zem i fla​n e​l o ​wą k o ​s zu lę. Gła​d ził p o k o ​l a​n ie d ziew​c zy n ę, k tó ​r a p ra​wie wark ​n ę​ł a n a Ky le’a, k ie​d y ten za​p u k ał d o d rzwi. A mo że ty l​k o wy ​g lą​d a​ł a n a s k o ​r ą d o ag re​s ji. Z d o l​n ej war​g i wy ​s ta​wa​ł y jej d wa ma​l eń ​‐ k ie s zp i​k u l​c e, a ja​s k ra​wo ​c zer​wo ​n e wło ​s y zwią​z a​ł a n i​s k o w d wa k u cy k i, co n ad a​wa​ł o jej twa​r zy wra​ż e​n ie o p ry s k li​wo ​ś ci. Ws ta​ł a, p ch n ę​ł a d rzwi n o g ą i za​ł o ​ż y ła ręce n a p ier​s i. Ky le p o ​k a​z ał jej o d ​z n a​k ę. – Ch cę p o ​r o z​m a​wiać z Ry a​n em. – On tu n ie mies z​k a. To jeg o b rat, Bil​l y . – Sk i​n ę​ł a w s tro ​n ę k a​n a​p y . Bil​l y s p ra​wiał wra​ż e​n ie n a​ć p a​n e​g o , n a​wet k ie​d y wy ​c h y lił s ię w s tro ​n ę Ky le’a. – Hej. Ky le rzu cił s p o j​r ze​n ie n a Do ​d g e’a Dar​t a za​p ar​k o ​wa​n e​g o w ś n ie​g u i za​u wa​ż y ł, że ty l​n e ś wia​t ło jes t zb i​t e. M o że p o u p ad ​k u d o ro wu . Nie​b ie​s k i n a​p is Mistrzostwo Stanu, k tó ​r y te​r az s ię o s y ​p y wał, o raz o g ro m​n y k as k wy ​m a​l o ​wa​n y n a s zy b ie ś wiad ​c zy ły o ty m, że Ky le n a​m ie​r zy ł wła​ś ci​wy p o ​j azd . – Twó j s a​m o ​c h ó d ? – M o ​j e​g o b ra​t a. – J eź​d zis z n im? Bil​l y wzru s zy ł ra​m io ​n a​m i. – J ak d zia​ł a. – J e​c h a​ł eś n im wte​d y , wie​c zo ​r em, k ie​d y b y ła b u ​r za? – Sta​r ał s ię za​c h o ​wać p rzy ​‐ ja​z n y to n g ło ​s u , b rzmieć s wo ​b o d ​n ie. Kie​d y d ziew​c zy n a za​c i​s n ę​ł a u s ta i u s u n ę​ł a s ię n a b o k , s p o j​r zał n a n ią, p ro ​s ząc wzro ​k iem o p o ​z wo ​l e​n ie. Sta​n ę​l i w ma​l eń ​k iej k u ch ​n i, g d zie n a k rze​ś le p rzy o k rą​g ły m s to ​l i​k u wi​s iał b ru d ​n y zie​l o ​n y s we​t er. Śmier​d ział ry b ą i p a​l o ​n y m d rew​n em. Bil​l y u s iad ł. Się​g n ął p o p a​p ie​r o ​s a. Ky le d ał​b y mu n aj​wy żej d zie​więt​n a​ś cie lat. – Dla​c ze​g o ? – Ty ​d zień temu w M o ​c h a M o ​o s e w Har​b o r City b y ła s trze​l a​n i​n a. Kto ś zg i​n ął. Cze​k ał n a re​a k ​c ję d zie​c ia​k a i d o ​c ze​k ał s ię: zwę​ż o ​n e o czy , o d ​wró ​c o ​n y wzro k .

– Tam​t e​g o wie​c zo ​r u n a au ​t o ​s tra​d zie n ie b y ło zb y t wie​l u s a​m o ​c h o ​d ó w, a J a​s o n Bac​k lu n d mó ​wił, że ty wy ​c ią​g a​ł eś s wó j z ro wu . Bil​l y wy ​p u ​ś cił s mu ​g ę d y mu . – Yh y . Nie​z ła ś li​z g a​wi​c a. – Kto b y ł z to b ą? Sk ie​r o ​wał wzro k n a d ziew​c zy n ę i z p o ​wro ​t em n a Bil​l y ’eg o . – Nik t. – Se​r io ? Bo J a​s o n mó ​wił, że b y ło was d wó ch : je​d en z k ó ł​k iem, a d ru g i p ch ał. – Ky le p o ​p a​t rzy ł n a d ziew​c zy n ę. – To b y łaś ty ? Na ch wi​l ę n a jej twa​r zy p o ​j a​wił s ię ch y b a s trach . Po ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Sp o ​k o j​n ie, Yv o n ​n e. – Bil​l y zg n ió tł p a​p ie​r o ​s a. Ws tał. – To b y ł mó j zn a​j o ​m y , ja​s n e? Co to n ib y ma b y ć, ja​k ieś ś led z​t wo fe​d e​r al​n e? Ky le p o d ​n ió s ł ręce w u s p o ​k a​j a​j ą​c y m g e​ś cie. – Nic ta​k ie​g o . Po p ro ​s tu ch cia​ł em wie​d zieć, czy mo ​g li​ś cie co ś za​u wa​ż y ć, k ie​d y p rze​j eż​d ża​l i​ś cie p rzez Har​b o r City . M o że ja​k iś s a​m o ​c h ó d je​c h ał au ​t o ​s tra​d ą za s zy b ​‐ ko… – Nic n ie wi​d zia​ł em, ja​s n e? – Bil​l y s ta​n ął za Yv o n ​n e i p rze​s u n ął b ru d ​n y mi d ło ń ​‐ mi p o jej ra​m io ​n ach . M iał n a p al​c u s y ​g n et z ru b i​n em, s y m​b o ​l i​z u ją​c y u k o ń ​c ze​n ie s zk o ​ł y . Pier​ś cień wy ​d a​wał s ię ma​s y w​n y w p o ​r ó w​n a​n iu z ch u ​d y m p al​c em ch ło ​p a​k a, mo ż​n a b y n im zro ​b ić k o ​m u ś k rzy w​d ę, za​d ra​s n ąć alb o i g o ​r zej. W Ky le’u g o ​t o ​wa​ł a s ię fu ria i mu ​s iał za​c zerp ​n ąć p o ​wie​t rza, k ie​d y Bil​l y d o ​p o ​wie​d ział: – Cały d zień s p ę​d zi​‐ łem z mo ją d ziew​c zy n ą. Nie b y łem n a​wet w Har​b o r City . Praw​d a, ma​l eń ​k a? M a​l eń ​k a s p o j​r za​ł a n a n ie​g o , p o ​t em n a Ky le’a i p o ​k i​wa​ł a g ło ​wą. Bil​l y o d ​c ią​g n ął Yv o n ​n e o d d rzwi. – M y ś lę, że p o ​wi​n ie​n eś wy jś ć. Ky le za​c h o ​wał ch ło d ​n y u ś miech . – Dzię​k i za ro z​m o ​wę. Swo ​j ą d ro ​g ą, le​p iej n a​p raw ty l​n e ś wia​t ło . J e​ś li b ę​d zies z jeź​d ził z ty m p o mie​ś cie, mo ​ż es z d o ​s tać man ​d at. Bil​l y za​m k n ął za Ky le’em d rzwi z s iłą więk ​s zą n iż b y ło to k o ​n iecz​n e. Ws ia​d ał d o ra​d io ​wo ​z u , k ie​d y p o d d o m p o d ​j e​c h ał v an . Za k ó ł​k iem s ie​d ział d u ży męż​c zy zn a, ch y b a w o k o ​l i​c ach trzy d zies t​k i. M iał b ro ​d ę i b u j​n ą czu p ry n ę s ię​g a​j ą​c ą d o s zy i. Wy ​s iad ł z s a​m o ​c h o ​d u , b ia​ł e​g o i p o ​o b i​j a​n e​g o , k tó ​r y wy ​g lą​d ał, jak ​b y b y ł u ży wa​n y w te​r e​n ie, i p rzy ​g lą​d ał s ię Ky le’o wi, s k rę​c a​j ąc w k ie​r u n ​k u d o m​k u . Ky le o d ​j e​c h ał, o b ​s er​wu jąc g o w lu ​s ter​k u . Go ś ć miał n a​p raw​d ę g ę​s te wło ​s y , tak ​ż e n a k ar​k u Nie mó g ł za​p o ​m n ieć o ty ch d wó ch fa​c e​t ach . M iał p rze​c zu cie, że co ś wie​d zą. Res z​t ę d n ia s p ę​d ził n ad d o ​k u men ​t a​c ją, n ie li​c ząc jed ​n e​g o te​l e​f o ​n u w s p ra​wie za​‐ k łó ​c a​n ia p o ​r ząd ​k u p u b licz​n e​g o . To Du ​a ​n e Ho ​g lu n d wła​m ał s ię d o wła​s n e​g o d o mu p o ty m, jak żo n a za​m k n ę​ł a d rzwi. – Po ​wi​n ie​n eś n o ​s ić p rzy s o ​b ie k lu cz – p o ​wie​d ział mu Ky le. – W Deep Ha​v en n ik t n ie n o s i k lu ​c zy . Co , rzecz ja​s n a, mo ​g ło s ię s p raw​d zać ty l​k o w in ​n y ch ro ​d zi​n ach . Ws tą​p ił d o Lu cy M a​g u i​r e, p rzy ​wi​t ał s ię z J o em i J er​r y m, k tó ​r zy wy ​m ie​n ia​l i s p o ​‐

s trze​ż e​n ia z n o ​wy m tre​n e​r em fu t​b o ​l u , Ca​l e​b em Kn i​g h ​t em. Za​u wa​ż y ł Seb a, jed ​n e​g o z b y ły ch n aj​l ep ​s zy ch g ra​c zy Hu ​s k ies i o b ec​n e​g o tre​n e​r a k o ​s zy k ó w​k i. Seb n ió s ł b a​‐ b ecz​k i red velvet i o mało s ię n ie p rze​wró ​c ił, g d y Lu cy p o ​k a​z a​ł a mu p ier​ś cio ​n ek . Pa​t rz​c ie ty l​k o – Lu cy M a​g u i​r e wy ​c h o ​d zi za mąż. To mia​s tecz​k o b y ło id e​a l​n ą miej​s có w​k ą n a s zczę​ś li​we za​k o ń ​c ze​n ia. M iał n a​d zie​j ę, że w we​e k en d wła​ś n ie to p rze​k o ​n a p an ​n ę Emmę „Nie​n a​wi​d zę Deep Ha​v en ” Nel​s o n . Z d ru g iej s tro ​n y , mo że p o ​wi​n ien b y ł le​p iej s ię za​s ta​n o ​wić, za​n im zg o ​d ził s ię g rać n a in ​s tru men ​c ie, k tó ​r e​g o n ie d o ​t y k ał o d s ze​ś ciu lat. Zo ​s ta​wił p er​k u s ję w s ali b an ​k ie​t o ​wej Ca​r i​b o u Rid ​g es – z wi​d o ​k iem n a je​z io ​r o i z trza​s k a​j ą​c y m o g n iem w k o ​‐ min ​k u . J a​s o n i Ni​c o ​l e n aj​wy raź​n iej za​p la​n o ​wa​l i k a​m e​r al​n e we​s e​l e. Sta​ł o tam b o ​wiem s ześ ć o k rą​g ły ch s to ​l i​k ó w i je​d en s tó ł g łó w​n y n a p rze​d zie, p rzy ​o zd o ​b io ​n y g a​ł ąz​k a​‐ mi, czer​wo ​n y mi ró ​ż a​m i i d u żą ś wie​c ą. Na d e​k o ​r a​c jach z s o ​s n y u mies z​c zo ​n y ch wo ​k ó ł o k ien wi​s ia​ł y lamp ​k i. Świa​t eł​k a mie​n i​ł y s ię n ad k o ​m in ​k iem p o ​ś ró d zie​l e​n i i k wia​‐ tó w. J ak ro ​m an ​t y cz​n ie. Na ro z​g rzew​k ę k il​k a fla​m ó w, p a​r a​d i​d li i ćwi​c ze​n ia z p a​ł ecz​k a​m i, k tó ​r y ch n a​‐ u czy ł s ię w cza​s ach , g d y g rał n a p o ​waż​n ie. Na​s tęp ​n ie za​g rał tre​m o ​l o n a​p rze​m ien ​n e. Ro z​g rzał mię​ś n ie d ło ​n i, rąk i s tó p , n aj​p ierw z p ię​t a​m i n a p o d ​ł o ​d ze, p o ​t em wy ​k o ​‐ n u jąc o b ​r o ​t y i wres z​c ie ws p i​n a​j ąc s ię en er​g icz​n ie n a p al​c e. Po d ​c zas g ry n a p er​k u s ji n ie​t ru d ​n o s ię zmę​c zy ć. Daw​n o temu n a​u czy ł s ię, jak czy tać n u ty i n a​n o ​s ić wła​s n e p ar​t ie b ęb ​n o ​we n a g łó w​n ą li​n ię me​l o ​d y cz​n ą. Gd y b y Emma mia​ł a li​s tę p io ​s e​n ek , ś cią​g n ie je d ziś wie​‐ czo ​r em i ro z​p i​s ze. Zn ał też k il​k a s tan ​d ar​d o ​wy ch za​g ry wek i wy ​k o ​n ał p arę w ra​m ach ro z​g rzew​k i, z iPo ​d em w u s zach . Nie u s ły s zał, k ie​d y we​s zła, p o ​c h ło ​n ię​t y p rzez Hurts So Good J o ​g n a Co ​u g a​r a M el​‐ len ​c am​p a – n a​g ra​n ie p o ​z b a​wio ​n e li​n ii p er​k u s y j​n ej. Emma p o ​ł o ​ż y ła s p rzęt n a k rze​ś le, o p ar​ł a g i​t a​r ę o s tó ł i s ta​ł a z d ło ń ​m i p rzy u s tach , n ie u ś mie​c h a​j ąc s ię. Wy ​j ął s łu ch aw​k i. – Oo o , n o co ty . M u ​s is z ch o ​c iaż tro ​c h ę s ię cie​s zy ć, że mn ie wi​d zis z. – Któ ​r ej czę​ś ci zd a​n ia „my ś lę, że b ę​d zie le​p iej, je​ś li n ie b ę​d zie​m y s ię s p o ​t y k ać” n ie zro ​z u ​m ia​ł eś ? Wy ​k o ​n ał tre​m o ​l o . – Wiem, k ie​d y d ziew​c zy n a b le​f u je. J e​s tem g li​n ia​r zem, zn am s ię n a ty m. Un io ​s ła n ie​c o k ą​c i​k i u s t, jak ​b y p ró ​b o ​wa​ł a p o ​ws trzy mać u ś miech , i ten ru ch o ży wił w n im s ze​r eg s za​l eń ​c zy ch re​a k ​c ji we​wn ętrz​n y ch . Ład ​n ie wy ​g lą​d a​ł a. M ia​ł a n a s o ​b ie d żin ​s y ru r​k i, k o ​s zu lę i wzo ​r zy s ty ró ​ż o ​wo -n ie​‐ b ie​s k i s za​l ik . Ciem​n e wło ​s y s p ły wa​ł y jej n a ra​m io ​n a s p o d d zier​g a​n e​g o k a​p e​l u ​s za z ró ​ż o ​wy m k wia​t em d o ​s zy ty m z b o k u . J ej o czy b y ły tak n ie​b ie​s k ie, że k ie​d y w n ie p a​‐ trzy ł, za​p o ​m i​n ał, jak s ię n a​z y wa. Ob ​r ó ​c ił p a​ł ecz​k ę mię​d zy p al​c a​m i. – Przy ​z n aj s ię, cie​s zy s z s ię, że mn ie wi​d zis z. Nie mo ​ż es z p rze​s tać o mn ie my ś leć.

Ser​c e za​b i​ł o ci mo c​n iej, k ie​d y mn ie zo ​b a​c zy łaś . – Na te s ło ​wa p rze​wró ​c i​ł a o cza​m i, ale n a jej twa​r zy p o ​j a​wił s ię cień u ś mie​c h u . – Wła​ś ci​wie mo ​g ła​b y ś n a​wet p rzy ​z n ać, że cie​s zy s z s ię z p o ​wro ​t u d o Deep Ha​v en . – W p o ​b li​ż e Deep Ha​v en . I n ie o b ​n o ​ś my s ię tak ze s wo ​j ą zn a​j o ​m o ​ś cią. – Daj s p o ​k ó j, je​s te​ś my n a we​s e​l u , w o b rzy ​d li​wie ro ​m an ​t y cz​n y ch o k o ​l icz​n o ​‐ ś ciach . M u ​s is z p rzy ​z n ać, że to p rze​z n a​c ze​n ie. – Prze​z n a​c ze​n ie? Prze​z n a​c ze​n ie b y ło ​b y wte​d y , g d y b y ś za​u wa​ż y ł mn ie lata temu , k ie​d y p rzez trzy d n i z rzę​d u n o ​s i​ł am k o ​s zu l​k ę z n a​p i​s em „Gło ​s u j n a Ky le’a”, żeb y wy ​b ra​l i cię n a k ró ​l a b alu . Te​r az to n ie p rze​z n a​c ze​n ie. To za​s ad z​k a. – Na​p raw​d ę mia​ł aś tak ą k o ​s zu l​k ę? – Kel​s ey zro ​b i​ł a ją d la mn ie. I n ie p o ​win ​n am b y ła ci teg o mó ​wić. – Ale p o ​wie​d zia​ł aś . Co o zn a​c za, że je​s tem ci d łu ż​n y . – Oczy wi​ś cie. Co n aj​m n iej k a​n ap ​k ę. – Ro z​p ię​ł a fu te​r ał. – M as z p o ​j ę​c ie o g rze n a p er​k u s ji czy je​s teś tu taj ty l​k o p o to , żeb y ro z​t a​c zać s wó j u ro k ? – Są​d zis z, że je​s tem u ro ​c zy ? – Pro ​s zę p o ​s łu ch ać, Wa​s za Wy ​s o ​k o ś ć, p o ​t rze​b u ​j ę p raw​d zi​we​g o p er​k u s i​s ty . – Umiem g rać. Daj mi n u ty i ro z​p i​s zę s o ​b ie s wo ​j e p ar​t ie. Ob ie​c u ​j ę. Un io ​s ła b rew. Za​r az jed ​n ak u ś miech zn ik ł z jej twa​r zy . Po ​d e​s zła b li​ż ej. To b y b y ło n a ty le, je​ś li ch o ​d zi o p rze​k o ​m a​r za​n ie s ię. – Ky le’u Hu ​e ​s to ​n ie, ten wy ​s tęp o zn a​c za d la mn ie p o ​waż​n e p ie​n ią​d ze. A mo że i re​f e​r en ​c je, więc je​ś li to za​wa​l is z… Po d ​n ió s ł d ło ​n ie w o b ro n ​n y m g e​ś cie. – Emma. Po ​waż​n ie. Słu żę i ch ro ​n ię, ja​s n e? I zn ó w ten u ś miech . – Ok ej, p a​n ie wła​d zo , p o ​k aż, n a co cię s tać.

*** Perkusiści są tacy seksowni. Emma s ły s za​ł a w g ło ​wie g ło s Kel​s ey , n a​wet k ie​d y Ky le za​k ła​‐ d ał rę​k a​wi​c e k u ch en ​n e i o twie​r ał p ie​k ar​n ik , żeb y wy ​j ąć p iz​z ę, k tó ​r ą p rzy ​r zą​d ził s am. M iał n a s o ​b ie le​v i​s y i k o ​s zu l​k ę, ale zd jął b u ty i s k ar​p et​k i. Krą​ż y ł te​r az b o s o p o s wo ​‐ jej le​ś n ej ch at​c e. Fak t, że k o ​s zu l​k a ter​m icz​n a z d łu ​g i​m i rę​k a​wa​m i d o ​s k o ​n a​l e p o d ​k re​‐ ś la​ł a jeg o wy ​k s ztał​c o ​n e p rzy k o ​s zy k ó w​c e mię​ś n ie, ró w​n ież n ie o k a​z ał s ię p o ​m o c​n y . Praw​d ę mó ​wiąc, Ky le wy ​g lą​d ał le​p iej n iż w li​c eu m. M iał s zer​s ze ra​m io ​n a i p ew​n o ś ć za​m ias t d u my w s p o ​s o ​b ie p o ​r u s za​n ia s ię. No i b y ł ś wiet​n y m p er​k u s i​s tą. Le​d ​wie u d a​ł o jej s ię p o ​ws trzy mać p rzy ​p ły w ra​d o ​‐ ś ci, k ie​d y n ie​m al b ez tru d u ro z​p i​s ał ry tm d o p io ​s e​n ek , k tó ​r e wy ​b ra​ł a n a we​s e​l e. On a za​g ra n a s a​m ej ce​r e​m o ​n ii w ma​l eń ​k iej k a​p li​c y p o r​t o ​wej, ale jeg o b ęb ​n y d o ​s tar​c zą g o ​‐

ś cio m n a p rzy ​j ę​c iu p o ​z y ty w​n y ch wi​b ra​c ji. Sk o ń ​c zy ło s ię n a jam s es ​s io n ; aż za​c h cia​ł o jej s ię ś p ie​wać, g d y b y ty l​k o zn a​ł a s ło ​wa. Kel​s ey wy ​m y ś li​ł a​b y co ś n a p o ​c ze​k a​n iu , wzię​ł a​b y mi​k ro ​f o n i mię​d zy ich rif​f y wp ló ​t ł​b y s ię jej b lu ​e ​s o ​wy g ło s . Emma tak d o ​b rze s ię b a​wi​ł a, że za​p o ​m n ia​ł a o zło ​ś ci. I n a​wet zg o ​d zi​ł a s ię n a p ó ź​‐ n ą p iz​z ę u n ie​g o . Ty l​k o ten je​d en raz. Po ​d o ​b ał jej s ię ten d o m. M ały , z jed ​n ą s y ​p ial​n ią i o mi​n i​m a​l i​s ty cz​n y m wy ​s tro ​‐ ju . M iał d wa o k n a z łu k a​m i – jed ​n o w s y ​p ial​n i, d ru g ie w s a​l o ​n ie – wy ​c h o ​d zą​c e n a mia​s tecz​k o Deep Ha​v en . Wy ​d a​wa​ł o s ię, że s o ​s n o ​wa p o d ​ł o ​g a b y ła n ie​d aw​n o o d ​n a​wia​‐ n a. Z lś n ią​c ej p o ​wierzch ​n i u n o ​s ił s ię za​p ach o le​j u li​p o ​we​g o . Ku ch ​n ia też wy ​g lą​d a​ł a n a ś wie​ż o u rzą​d zo ​n ą – p ie​k ar​n ik i lo ​d ó w​k a ze s ta​l i n ie​r d zew​n ej, s zaf​k i z czar​n e​g o g ra​n i​t u . M o ​g ła​b y tu za​m ies z​k ać. J a​s n e, p rzy ​d a​ł o ​b y s ię tu d o ​t k n ię​c ie k o ​b ie​c ej ręk i, ale Em​m ie wy ​s tar​c za​ł o o k n o wi​d o ​k o ​we, za k tó ​r y m ro z​t a​c za​ł a s ię n o c, ś wia​t ło g wiazd o d ​‐ b i​j a​ł o s ię w ta​f li je​z io ​r a, a g a​ł ę​z ie s o ​s en u g i​n a​ł y s ię p o d cię​ż a​r em ś n ie​g u . – Uwiel​b iam twó j d o ​m ek . Po ​ł o ​ż y ł b la​c h ę n a s zaf​c e, wziął n ó ż o b ​r o ​t o ​wy i za​c zął k ro ​i ć p iz​z ę n a k wa​d ra​t y . Aro ​m at czo s n ​k u i k u r​c za​k a o raz s ło d ​k a wo ń ś wie​ż ej b a​z y lii u n o ​s i​ł y s ię w p o ​wie​t rzu , s p ra​wia​j ąc, że k is z​k i g ra​ł y Em​m ie mar​s za. – Dzię​k i. Ku p i​ł em g o o d No ah i An n e Stan ​d in g -Be​a ró w. Za​t rzy ma​l i g o w n a​‐ d ziei, że wró ​c ą tu p o s ta​ż u s p e​c ja​l i​z a​c y j​n y m An n e, ale n aj​wy raź​n iej p o ​t rze​b o ​wa​l i k as y n a k tó ​r ąś z miej​s k ich in i​c ja​t y w No ah . Za​k ła​d a cen ​t ru m mło ​d zie​ż o ​we w Du ​l u th . Wiem, że ch at​k a jes t mała, ale s p o d o ​b a​ł a mi s ię ju ż wte​d y , k ie​d y No ah ją b u ​d o ​wał. M ia​ł em ja​k ieś d wa​n a​ś cie lat, k ie​d y s ię tu p rze​p ro ​wa​d ził i za​c zął p ro ​wa​d zić let​n i k em​p in g . Po ​m a​g a​ł em mu z d a​c h em i s k ry cie za​ws ze ch cia​ł em tu za​m ies z​k ać. Os u n ę​ł a s ię n a ru s ty k al​n y s to ​ł ek b a​r o ​wy wy ​k o ​n a​n y z o cio ​s a​n e​g o d rew​n a b rzo ​z y i p o ​s ta​wi​ł a s to ​p ę n a n aj​n iż​s zy m s zcze​b el​k u . – Nie mo g ę u wie​r zy ć, że zro ​b i​ł eś d la mn ie p iz​z ę. Zs u n ął d la n iej k a​wa​ł ek n a ta​l erz. – To lep ​s ze n iż k a​n ap ​k a, k tó ​r ą b y łem ci d łu ż​n y ? – M o że. – Un io ​s ła s wo ​j ą p o r​c ję. Cia​s to b y ło ch ru p ​k ie, czo ​s n ek i b a​z y lia two ​‐ rzy ły z b ia​ł y m s o ​s em id e​a l​n e p o ​ł ą​c ze​n ie. Za​ws ze tak d o ​b rze ją k ar​m ił. – A co z Pier​r e’s ? – Nie d o ​wo ​ż ą. I n ie ro ​b ią p o ​r ząd ​n e​g o cien ​k ie​g o cia​s ta. Zła​p a​ł a n it​k ę mo z​z a​r el​l i, k tó ​r a p rzy ​k le​i ła jej s ię d o b ro ​d y . – Co ś ro ​d ę w p o ​r ze lu n ​c h u ch o ​d zi​ł am d o Pier​r e’s n a lu n ch . Cała n a​s za p acz​k a ła​‐ d o ​wa​ł a s ię d o s a​m o ​c h o ​d u Kel​s ey … – M o ​j e​g o s a​m o ​c h o ​d u . Prze​k a​z a​ł em jej g o w s p ad ​k u . – A więc s tąd ten za​p ach . Prze​p o ​c o ​n y ch s k ar​p e​t ek . – Wy ​s zcze​r zy ła zęb y w u ś mie​c h u . – J e​c h a​l i​ś my tam, wy ​c h y la​j ąc s ię p rzez o k n a, p o ​c h ła​n ia​l i​ś my je​d ze​n ie i ru s za​l i​ś my z p o ​wro ​t em p rzez wzg ó ​r ze, za​n im za​d zwo ​n ił d zwo ​n ek n a p ią​t ą lek ​c ję. – M y z J a​s o ​n em ch o ​d zi​l i​ś my n a lu n ch tam, g d zie s p rze​d a​j ą taco . Ro ​b i​l i p u s zy s te cia​s to . Na s amą my ś l ś lin ​k a mi ciek ​n ie.

– Te​r az d ają tam taj​s k ie je​d ze​n ie n a wy ​n o s . – Azja​t y c​k a k u ch ​n ia ry ch ło w czas p o ​j a​wi​ł a s ię w men u Deep Ha​v en . Emma wzię​ł a k o ​l ej​n y k a​wa​ł ek . – J a​s o n i Ni​c o ​l e s ą u ro ​c zą p arą. – No . Far​c iarz. – Ky le n a​ł o ​ż y ł s o ​b ie p iz​z ę n a ta​l erz i ch ciał u s iąś ć n a d ru g im s to ł​k u . Ale o n a ws ta​ł a. – Zjed z​m y n a d wo ​r ze. Sk rzy wił s ię, ale zlek ​c e​wa​ż y ła g o , p o ​r wa​ł a n a​r zu tę z k a​n a​p y i we​s zła n a ta​r as wy ​‐ ch o ​d zą​c y n a je​z io ​r o . Rześ ​k ie p o ​wie​t rze wś li​z n ę​ł o s ię p o d p rzy ​k ry cie, ale o p a​t u li​ł a s ię d o ​k ład ​n iej i u s ia​d ła wy ​g o d ​n ie n a b rze​g u , p o d d as z​k iem. – Tam jes t zim​n o . – Wy ​ł aź, Pa​n ie Cie​p ło ​l u b ​n y . Ob ie​c u ​j ę, że n ie za​m ar​z ​n ies z n a ś mierć. Ws u n ął b u ty , za​ł o ​ż y ł k u rt​k ę i zg ar​n ął k u rz, za​n im u s iad ł. – M o ja p iz​z a jes t zim​n a. – Ale s p ó jrz w g wiaz​d y . – Lś n i​ł y w ciem​n o ​ś ci n o cy . Wy ​c ią​g n ę​ł a d ło ń , jak ​b y ch cia​ł a p o ​c h wy cić jed ​n ą z n ich . – W Ci​t ies n ie ma ta​k ich wi​d o ​k ó w. – Ch y b a n ig ​d y n ie zwra​c a​ł em n a to u wa​g i. – Nie zwra​c a​ł eś u wa​g i n a g wiaz​d y ? – Po ​k rę​c i​ł a g ło ​wą i u g ry zła k a​wa​ł ek p iz​z y . Ach , mimo zim​n a jeg o p iz​z a z czo s n ​k iem i k u r​c za​k iem s p ra​wia​ł a, że Emma n ie​m al p rze​wra​c a​ł a o cza​m i z za​d o ​wo ​l e​n ia. – Kie​d y ś , w cie​p łe lip ​c o ​we wie​c zo ​r y , k ła​d ły ś my s ię z Kel​s ey w wa​s zy m o g ro ​d zie i wy ​p a​t ry wa​ł y ś my s p a​d a​j ą​c y ch g wiazd , żeb y mó c p o ​m y ś leć ży cze​n ie. – Cze​g o s o ​b ie ży czy łaś ? Po ​p a​t rzy ła n a n ie​g o . – Nie p o ​wiem. Zmru ży ł o czy , p o jeg o twa​r zy p rze​m k n ął u ś miech . M iał faj​n y za​r o s t – ja​s n y , ale z ru d a​wy mi re​f lek ​s a​m i. – Ko n ​c er​t ó w w Ci​t ies ? Ra​c zej ran d ​k i z miej​s co ​wy m k o ​s zy k a​r zem, ale… – Nie, ra​c zej n ie. Kel​s ey ma​r zy ła o zro ​b ie​n iu cze​g o ś z n a​s zą mu ​z y k ą, mia​ł a o p ra​‐ co ​wa​n y cały p lan n a p rzy ​s zło ś ć. J a… ja lu ​b i​ł am Deep Ha​v en . M y ś la​ł am, że b ęd ę tu mies z​k ać d o k o ń ​c a ży cia. Za​s ta​n o ​wił s ię p rzez ch wi​l ę, p o czy m d o ​k o ń ​c zy ł s wó j k a​wa​ł ek . Od ło ​ż y ł ta​l erz. – J a n ig ​d y n ie ch cia​ł em tu mies z​k ać. Ty m ra​z em to o n a s ię n a​c h mu ​r zy ła. – M y ś la​ł am, że k o ​c h as z Deep Ha​v en . Ws u n ął s il​n e d ło ​n ie mię​d zy k o ​l a​n a. Ok ej, więc mo że to b y ło tro ​c h ę g łu p ie – acz​k o l​wiek ro ​m an ​t y cz​n e – że wy ​c ią​g n ę​ł a g o n a d wó r w ten mró z. – Ko ​c h a​ł em, ale u wa​ż a​ł em, że jes t d la mn ie za małe. Ch cia​ł em g rać w Tim​b er​wo ​‐ lv es alb o le​p iej, w La​k er​s ach lu b w Bu l​l ​s ach . Wi​d zia​ł em ty l​k o s wo ​j ą p rzy ​s zło ś ć. – To b y ła ś wie​t la​n a p rzy ​s zło ś ć. Sp o r​t o ​we s a​m o ​c h o ​d y , wiel​k ie d o my . Ch e​e r​l e​‐

ad er​k i. Ale n ie u ś miech ​n ął s ię n a tę u s zczy p li​wą u wa​g ę. – Wy ​r zu ci​l i mn ie z d ru ży n y Bu l​l ​d o g s n a M in ​n e​s o ​t a Du ​l u th p o p ierw​s zy m ro k u . – Wy ​r zu ci​l i? J ak to ? Od ​wró ​c ił wzro k . – Od ​b i​ł o mi. Za​c zą​ł em im​p re​z o ​wać n a cam​p u s ie, n ie p o ​j a​wi​ł em s ię n a k il​k u tre​‐ n in ​g ach . Zd ję​l i mn ie z b o ​i s k a i s tra​c i​ł em s ty p en ​d iu m. – Sp o j​r zał n a s wo ​j e d ło ​n ie. – By łem wte​d y b ar​d zo s a​m o ​l u b ​n y . Och , Ky le. M ia​ł a p o ​c zu cie, że wła​ś n ie p o ​wie​r zy ł jej ta​j em​n i​c ę, k tó ​r ej n ie zd ra​‐ d zał k aż​d ej n a​p o ​t k a​n ej o s o ​b ie. – Przy ​k ro mi. – No , có ż. Śmierć Kel​s ey ch y b a u ś wia​d o ​m i​ł a mi, że mar​n u ję s o ​b ie ży cie. Prze​‐ n io ​s łem s ię n a wy ​d ział p o ​l i​c y j​n y d o Ale​x an ​d ria Tech ​n i​c al Co l​l e​g e i p o ​s ta​n o ​wi​ł em wró ​c ić d o Deep Ha​v en , d b ać o b ez​p ie​c zeń ​s two . Po ​n ie​waż n ie b y ł w s ta​n ie o ch ro ​n ić s wo ​j ej s io ​s try . Na​g le jeg o o d ​d a​n ie d la teg o mia​s tecz​k a n a​b ra​ł o s en ​s u . – I co ? – Co „co ”? – Db as z o b ez​p ie​c zeń ​s two ? J ak ci id zie? – Nie wiem. Sta​r am s ię. Wczo ​r aj p o ​ws trzy ma​ł em s zo ​p a p rzed zje​d ze​n iem ś mie​c i p an i Sch u ltz. – M u ​s ia​ł eś u ży ć b ro ​n i? To p y ta​n ie wy ​wo ​ł a​ł o u n ie​g o lek ​k i u ś miech . – Pró ​b u ​j ę też wp aś ć n a tro p za​b ó j​c y z Har​b o r City . – J a​k ie​g o za​b ó j​c y ? – Nie s ły s za​ł aś o ty m? Po ​k rę​c i​ł a p rze​c zą​c o g ło ​wą. – To ten s am in ​c y d en t, w k tó ​r y m u cier​p ia​ł a mo ja mama. Wła​m a​n ie d o M o ​c h a M o ​o s e. Zg i​n ę​ł a ek s ​p e​d ien t​k a, mo ​j ej mat​c e u d a​ł o s ię u ciec. – Och , to s tras z​n e. – M amy b ar​d zo n ie​wie​l e p o ​s zlak i jes z​c ze żad ​n y ch p o ​d ej​r za​n y ch . – A czy two ​j a mat​k a wi​d zia​ł a ich twa​r ze? M o że p o ​t ra​f i​ł a​b y ich ro z​p o ​z n ać? Prze​s zed ł g o d res zcz, a o n a wła​ś n ie mia​ł a za​p ro ​p o ​n o ​wać, żeb y wró ​c i​l i d o ś ro d ​k a. – M o ja mat​k a u d e​r zy ła s ię w g ło ​wę i n ic n ie p a​m ię​t a. – Nic? – M ama ws p o ​m i​n a​ł a co ś o u p ad ​k u No ​e l​l e. Za​c zerp ​n ął p o ​wie​t rza i wy ​p u ​ś cił je z p łu c p o ​wo ​l i, jak ​b y to b y ł p a​p ie​r o ​s o ​wy d y m. – Wła​ś ci​wie to n ie p a​m ię​t a o s tat​n ich d wu d zie​s tu p ię​c iu lat ży cia. Emma za​m ar​ł a, za​b ra​k ło jej s łó w. – Nie p a​m ię​t a ś lu ​b u z mo im o j​c em an i żad ​n e​g o ze s wo ​i ch d zie​c i. – Kel​s ey . Po ​k rę​c ił g ło ​wą. – Nie p a​m ię​t a jej ży cia an i ś mier​c i.

Emma p rzy ​c i​s n ę​ł a d ło ń d o u s t. Za​p a​t rzy ła s ię w ciem​n o ś ć. – Przy ​k ro mi, Ky le. Two ​j a ro ​d zi​n a mu s i b y ć zro z​p a​c zo ​n a. – Oczy wi​ś cie, wy ​p ad ​k u też n ie p a​m ię​t a, co n a​r a​ż a ją n a n ie​b ez​p ie​c zeń ​s two . Nie zn a​m y s p raw​c y . J e​ś li p o ​z n a jej to ż​s a​m o ś ć, mo że p o n ią p rzy jś ć, n ie zd a​j ąc s o ​b ie s p ra​wy , że o n a g o n ie p a​m ię​t a. Zn ó w za​d rżał. W o d ​p o ​wie​d zi n a to i n a s ło ​wa, k tó ​r e p a​d ły , Emma u ch y li​ł a n a​‐ rzu tę, żeb y też s ię p rzy ​k ry ł. – Zn aj​d zies z g o , Ky le. J e​s tem teg o p ew​n a. Przez ch wi​l ę p a​t rzy ł jej w o czy . Li​c e​a l​n y b o ​h a​t er ro z​p ły n ął s ię w p o ​wie​t rzu . Ob o k n iej s ie​d ział k to ś , k o g o lu ​b i​ł a b ar​d ziej. Praw​d zi​wy b o ​h a​t er. Przy ​s u n ął s ię d o n iej s zy b ​k im ru ch em. Czu ła b i​j ą​c e o d n ie​g o cie​p ło . – W d zień wi​d ać s tąd całe mia​s tecz​k o . Po rt, la​t ar​n ię p rzy fa​l o ​c h ro ​n ie, p o ​s te​‐ ru n ek s tra​ż y p rzy ​b rzeż​n ej. Sma​ż al​n ię ry b … – Kie​d y ś my ś la​ł am, że ws zy s t​k ie mia​s tecz​k a p ach ​n ą p a​l o ​n y m d rew​n em. Za​ś miał s ię. – Kem​p in g miej​s k i z p rzy ​c ze​p a​m i, a n a​wet Ar​t is t’s Po ​i n t. – Sp ę​d za​ł y ś my tam z Kel​s ey d u żo cza​s u , k o m​p o ​n o ​wa​ł y ś my . M ó ​wi​ł a, że n ad wo d ą le​p iej jej s ię my ś li. – J e​s teś n ie​s a​m o ​wi​t ą g i​t a​r zy s t​k ą – p o ​wie​d ział. – Ch ciał​b y m zn ać cię w li​c eu m. – Sp o j​r zał n a n ią. By ł tak b li​s k o , że wi​d zia​ł a ś wia​t ło k s ię​ż y ca o d ​b i​j a​j ą​c e s ię w jeg o o czach . – To zn a​c zy , n a​p raw​d ę cię zn ać. Ba​wi​l i​b y ś my s ię ś wiet​n ie n a jam s es ​s io n : ty , ja i Kel​s ey . – Za​ws ze ch cia​ł a, że​b y ś p rzy ​s zed ł, ale n ie p o ​z wo ​l i​ł a​b y m jej. – Dla​c ze​g o ? Po ​s ła​ł a mu s p o j​r ze​n ie. I wte​d y ją p o ​c a​ł o ​wał. Czu le, d o ​k ład ​n ie tak jak n a p ar​k in ​g u , p al​c a​m i mu ​s k a​j ąc jej b ro ​d ę, p rzy ​c ią​g a​j ąc ją d o s ie​b ie. Sma​k o ​wał lek ​k o czo s n ​k iem, s ło d ​k ą b a​z y lią i p ach ​n iał jak męż​c zy zn a w d żin ​s ach i weł​n ia​n y m s we​t rze, s il​n y i zd o l​n y d o s łu ż​b y i o b ro ​n y , n a k tó ​r y m mo ż​n a p o ​l e​g ać. Wp lo ​t ła p al​c e w jeg o wło ​s y i o d ​wza​j em​n i​ł a p o ​c a​‐ łu n ek , z ró w​n ą czu ło ​ś cią. Ky le o d ​s u n ął s ię, u ś miech ro z​l ał mu s ię p o twa​r zy . Ze​t k n ę​l i s ię czo ​ł a​m i. – Bo b y łeś zb y t k u s zą​c y – s zep ​n ę​ł a. – Prze​s ta​ł a​b y m g rać i p o p ro ​s tu g a​p i​ł a​b y m s ię n a cie​b ie, jak u d e​r zas z w b ęb ​n y . – Per​k u s i​ś ci s ą s ek ​s o w​n i, wies z? Otwo ​r zy ła u s ta, o d ​c h y li​ł a s ię. – Co ? – Kel​s ey s ta​wa​ł a p rzy d rzwiach d o mo ​j e​g o p o ​k o ​j u , s łu ch a​ł a, jak ćwi​c zę, i tak mó ​wi​ł a. J ak ​b y to b y ł b o ​d ziec d o n a​u k i czy co ś . – M ó ​wi​ł a też, że g i​t a​r zy s t​k i s ą s ek ​s o w​n e. – Bo s ą – p o ​wie​d ział ła​g o d ​n ie i zn ó w ją p o ​c a​ł o ​wał, ty m ra​z em d łu ​ż ej. J u ż n ie b y ło jej zim​n o , ale n ie mia​ł a n ic p rze​c iw​k o , g d y o b ​j ął ją i p rzy ​c ią​g n ął d o s ie​b ie. – M o że Kel​s ey p ró ​b o ​wa​ł a n as ze​s wa​t ać ju ż ty le lat temu .

– M o że – o d ​p ar​ł a ci​c h o . – Wres z​c ie s ię u d a​ł o .

Roz​dział 11

Ky le n ie ch ciał o k a​z y wać za​z d ro ​ś ci, ale ta b e​s tia n ie d a​wa​ł a mu s p o ​k o ​j u , p o d ​‐ s zczy p y wa​ł a g o , k ie​d y o b ​s er​wo ​wał, jak J a​s o n tań ​c zy z p an ​n ą mło ​d ą. No c ch y li​ł a s ię k u k o ń ​c o ​wi, p o s to ​ł ach ro z​l e​wa​ł o s ię b u rs z​t y n o ​we ś wia​t ło , a w k o ​m in ​k u w p rzy ​t u l​n ej s ali trza​s k ał o g ień . Świe​c e i za​p ach g a​ł ę​z i s o ​s n y p rze​n o ​s i​ł y Ky le’a w wy ​o b raź​n i n a ze​wn ątrz, p rzed p a​l ą​c e s ię o g n i​s k o . By ło ​b y jes z​c ze le​p iej, g d y b y Emma wtu la​ł a s ię w n ie​g o , o p ie​r a​ł a g ło ​wę n a jeg o ra​m ie​n iu , k o ​ł y s ząc s ię w tak t me​l o ​d ii fal p rzy ​b i​j a​j ą​c y ch d o b rze​g u . M n iej wię​c ej w tak i s am s p o ​s ó b , jak te​r az Ni​c o ​l e, k tó ​r a p o ​ł o ​ż y ła g ło ​wę n a p ier​s i J a​s o ​n a i z za​m k n ię​t y mi o cza​m i s łu ch a​ł a Emmy ś p ie​wa​j ą​c ej I Don’t Want to Miss a Thing Ae​r o ​s mith . M u ​s iał s ię p o ​ws trzy my wać, żeb y n ie ch wy cić Emmy i n ie za​c ią​g n ąć jej n a p ar​‐ k iet. Ty l​k o k to b y im wte​d y g rał? Ky le mu ​s iał co ś wy ​m y ś lić. „Nie ch cę za​m y k ać o czu , n ie ch cę k łaś ć s ię d o s n u , Bo p rze​o czę cię, a n ie ch cę p rze​o czy ć n ic… ” Wła​ś ci​wie k aż​d e s ło ​wo mó g ł​b y o d ​n ieś ć d o Emmy . Nig ​d y n ie za​p o ​m n i jej u ro ​‐ cze​g o zmar​z ​n ię​t e​g o n o ​s k a wy ​s ta​j ą​c e​g o s p o d n a​r zu ty , k tó ​r ą mat​k a u s zy ła mu z o k a​z ji u k o ń ​c ze​n ia s zk o ​ł y . Alb o teg o , jak p o ​z wo ​l i​ł a s ię p o ​c a​ł o ​wać, p o czy m p rzy ​l g n ę​ł a d o n ie​g o . Może Kelsey próbowała nas zeswatać. Po ​wi​n ien wte​d y jej p o ​s łu ch ać. Ale k il​k a lat temu n ie b y ł g o ​t ó w n a tak ą d ziew​‐

czy n ę jak Emma. Pra​g n ął d ziew​c zy n y z wiel​k ie​g o mia​s ta, ta​k iej, k tó ​r a p a​s o ​wa​ł a​b y d o ży cia p o ​ś ró d s p o r​t o ​wy ch s a​m o ​c h o ​d ó w, ja​k ie s o ​b ie wy ​m a​r zy ł. Ale Emma… ro z​b ro ​i ła g o w s p o ​s ó b , k tó ​r y o k a​z ał s ię o d u ​r za​j ą​c y . Na p rzy ​k ład , k ie​d y s ie​d zie​l i o s tat​n iej n o cy n a mro ​z ie w ja​s n y m ś wie​t le u ś miech ​n ię​t e​g o k s ię​ż y ca. Sp ra​wi, że Emma p o ​k o ​c h a Deep Ha​v en , że za​t ę​s k ​n i za p o ​wro ​t em – wła​ś ci​wie mo ż​l i​we, że czę​ś cio ​wo ju ż u d a​ł o mu s ię to o s ią​g n ąć. A wte​d y p o ​p ro ​wa​d zi ją d o o ł​t a​‐ rza w tu tej​s zej k a​p licz​c e. Za​c zn ie ży cie, k tó ​r e u s n u ł w g ło ​wie teg o s tras z​n e​g o d n ia, k ie​d y zg i​n ę​ł a Kel​s ey . Kie​d y n a ś lu ​b ie s ie​d ział w jed ​n ej z o s tat​n ich ła​wek , wy ​d a​wa​ł o mu s ię, że to mó g ł​b y b y ć jeg o d zień . W ma​l eń ​k im k o ​ś cie​l e mie​ś ci​ł o s ię mn iej wię​c ej trzy d zie​s tu p ię​c iu g o ​ś ci. By ła to k a​m e​r al​n a g ru p ​k a jak n a ma​ł o ​m ia​s tecz​k o ​wą u ro ​c zy s to ś ć, ale b y ć mo że p ara mło ​d a mia​ł a k u temu s wo ​j e p o ​wo ​d y . Pró cz p lą​s ó w, k tó ​r e wy ​k o ​n y wa​l i te​r az n a p ar​k ie​c ie, J a​s o n i Ni​c o ​l e jes z​c ze n a​wet n ie za​t ań ​c zy li. J a​s o n , ten far​c iarz, za​p la​n o ​wał s o ​b ie całe ży cie. Żad ​n y ch n ie​s p o ​d zia​‐ n ek . Żad ​n y ch p o ​t k n ięć. Gd y Emma s k o ń ​c zy ła, J a​s o n wy ​p u ​ś cił Ni​c o ​l e z o b ​j ęć i u ś miech ​n ął s ię. – Co p o ​wies z n a o d ro ​b i​n ę Ri​g h ​t e​o u s Bro ​t h ers ? – s zep ​n ę​ł a Emma d o Ky le’a, k ie​‐ d y p ara mło ​d a p o ​c a​ł o ​wa​ł a s ię n a ży cze​n ie g o ​ś ci. Kie​d y p o ​d e​s zła d o mi​k ro ​f o ​n u , zn a​l azł s wo ​j e n u ty . „Ach , ma mi​ł o ​ś ci, k o ​c h a​n ie, Łak ​n ą​ł em two ​j e​g o d o ​t y k u … ” Trzy mał ry tm. M iał o ch o ​t ę k i​wać g ło ​wą d o tak ​t u . Co b y ło w Em​m ie Nel​s o n , co g o tak p o ​c ią​g a​ł o ? Co ś wię​c ej n iż u ś miech alb o jej mu ​z y k a… Kel​s ey b y s ię zg o ​d zi​ł a. Prze​ł k n ął ś li​n ę. Za​r az. Emma n ie p o ​d o ​b a​ł a mu s ię ty l​k o d la​t e​g o , że b y ła p rzy ​j a​‐ ció ł​k ą Kel​s ey , p raw​d a? Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o z u ś mie​c h em, wy ​t rzy mu ​j ąc d łu ż​s ze s p o j​r ze​n ie. Po ​c zu ł, że za​‐ ci​s k a mu s ię g ar​d ło . By ł g o ​t ó w, p raw​d a? Go ​t ó w, b y p rzy ​c ią​g n ąć Emmę d o Deep Ha​v en , d o s ie​b ie? Kie​d y p o ​c a​ł o ​wa​ł a g o n a u li​c y p rzed 4 0 0 Bar, jeg o ży cie wró ​c i​ł o n a wła​ś ci​we to ry . M il​k ły o s tat​n ie tak ​t y p io ​s en ​k i. Go ​ś cie za​c zę​l i s ię zb ie​r ać, a p ara mło ​d a ru s zy ła w k ie​r u n ​k u d rzwi. Kie​d y wy ​s zli z b u ​d y n ​k u , Ky le u s ły s zał k rzy k i i wi​wa​t y . Emma za​c zę​ł a p a​k o ​wać g i​t a​r ę. – Dzię​k i za ws p ó l​n ą g rę, Ky le. By łeś fan ​t a​s ty cz​n y . Po ​d zie​l ę s ię z to b ą p ie​n ięd z​‐ mi… – Nie zro ​b i​ł em teg o d la p ie​n ię​d zy , Emmo . – Uk u c​n ął p rzy n iej. – A ty jes z​c ze n ie wy ​c h o ​d zis z, p raw​d a? – Po ​win ​n am wp aś ć d o mat​k i, za​n im wy ​j a​d ę z mia​s tecz​k a. Wczo ​r aj wie​c zo ​r em b y ła ro z​t rzę​s io ​n a, a ja wró ​c i​ł am za p ó ź​n o , żeb y z n ią p o ​r o z​m a​wiać. Tru d ​n o jej b ez

taty , n a miej​s cu ma ty l​k o De​r e​k a. A jeg o p rzez k o ​s zy k ó w​k ę czę​s to n ie ma. – Nie id ź jes z​c ze. Pro ​s zę. Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o . Na jej u s ta p o ​wo ​l i wk ra​d ał s ię u ś miech . – Dla​c ze​g o ? – Nie za​t ań ​c zy li​ś my ra​z em. – Yy y , ale to my g ra​l i​ś my , Ky le. – M am iPo ​d a. – J e​s teś tak i ro ​m an ​t y cz​n y . – Ws ta​ł a, a o n wy ​c ią​g n ął u rzą​d ze​n ie, d e​s p e​r ac​k o s zu k a​j ąc cze​g o ś , czy m mó g ł​b y ją d o s ie​b ie zb li​ż y ć. O, ś wiet​n ie, s ta​r y al​b u m Lo ​n e​‐ s tar. Włą​c zy ł Amazed. Wy ​j ął s łu ch aw​k i, o tarł jed ​n ą i p o ​d ał Em​m ie. Un io ​s ła b rew, ale wło ​ż y ła ją d o u ch a, a Ky le n a​c i​s n ął „p lay ”. – Sły s zy s z? – Co ​u n ​t ry ? – J e​s teś n a ws i, k o ​c h a​n ie. – Ob ​j ął ją i wziął za ręk ę. – Kie​d y ś lu ​b i​ł em tań ​c zy ć z mamą w k u ch ​n i. Op ar​ł a s ię n a n im lek ​k o i p o ​z wo ​l i​ł a mu s ię p ro ​wa​d zić w d e​l i​k at​n y m tań ​c u . – „Za​ws ze g d y n a​s ze o czy s ię s p o ​t y k a​j ą, b u ​d zi s ię we mn ie u czu cie, k tó ​r e​g o n ie p o ​t ra​f ię zn ieś ć” – za​ś p ie​wał ła​g o d ​n ie. By ł o d n iej o g ło ​wę wy ż​s zy . Sp o j​r za​ł a n a n ie​‐ g o wzro ​k iem, w k tó ​r y m wi​d ać b y ło k aż​d y z p o ​wo ​d ó w, d la k tó ​r y ch n ie mó g ł​b y p o ​‐ zwo ​l ić jej o d ejś ć. Za​c h i​c h o ​t a​ł a, a Ky le s ły s ząc to , p o ​c zu ł ra​d o ś ć. – Tata też cza​s a​m i ze mn ą tań ​c zy ł. – Przy ​k ro mi, że ju ż g o tu n ie ma – o d ​p arł ci​c h o . – Cie​s zy ł​b y s ię n a​s zy m s zczę​ś ciem, Ky le’u . Szp ie​g o ​wał k aż​d e​g o ch ło ​p a​k a, k tó ​‐ ry p ró ​b o ​wał s ię ze mn ą u mó ​wić, ale my ś lę, że ty s p o ​t k ał​b y ś s ię z ap ro ​b a​t ą. – Sta​r ał​b y m s ię. I ch y b a je​s tem o k ro p ​n ie za​z d ro ​s n y o k aż​d e​g o fa​c e​t a, z k tó ​r y m s ię u ma​wia​ł aś . – Przy ​s ię​g am, że li​s ta n ie jes t d łu ​g a. By łam p o ​c h ło ​n ię​t a mu ​z y k ą. – J a też. M o im modus operandi b y ło za​p ro ​s ze​n ie d ziew​c zy n y n a b al ma​t u ral​n y n a czte​r y d n i p rzed fak ​t em. – J a n ie p o ​s złam n a b al. Od ​c h y lił s ię. – Co ? Po ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Po p ro ​s tu czu łam s ię… k ie​d y Kel​s ey o d e​s zła, ja… Nie, n ie p o ​t ra​f i​ł am tak . Nie p o ​s zła n a b al. – Och , Emmo , tak mi p rzy ​k ro . – W p o ​r ząd ​k u . Deep Ha​v en k ry je w s o ​b ie ty le ws p o ​m n ień , k tó ​r y ch ch cia​ł a​b y m s ię p o ​z b y ć. – Na​wet ty ch z o s tat​n ie​g o we​e k en ​d u ? J ej u ś miech s p ra​wił, że zro ​b i​ł o mu s ię cie​p lej. – A jak my ś lis z?

Su ​p er. Op arł b ro ​d ę o czu b ek jej g ło ​wy . – Więc p rzy ​z n aj s ię, że ch o ​c iaż tro ​c h ę za​k o ​c h u ​j es z s ię w Deep Ha​v en . Lek ​k o ze​s zty w​n ia​ł a n a te s ło ​wa. – Nie wiem, Ky le. To mię​d zy n ami… wy ​d a​j e s ię ta​k ie id e​a l​n e, ale jes t n ie​r e​a l​n e. – Dla mn ie jes t re​a l​n e. – Nie wies z o mn ie ws zy s t​k ie​g o . – Wiem, że mi s ię p o ​d o ​b as z. Że je​s tem two ​i m fa​n em. Sp o j​r za​ł a mu w o czy , p o czy m wy ​s wo ​b o ​d zi​ł a s ię z jeg o o b ​j ęć, jak ​b y co ś ją za​b o ​‐ la​ł o . Od ​d a​ł a mu s łu ch aw​k ę. Po ​d e​s zła d o o k n a, żeb y p o ​p a​t rzeć n a ciem​n e je​z io ​r o . – Za​ws ze k ie​d y ty l​k o p o ​m y ś lę o Deep Ha​v en , ws zy s t​k im, co wi​d zę, jes t Kel​s ey , k tó ​r a leży w tru m​n ie tak , jak ​b y s p a​ł a. Każ​d e miej​s ce w mia​s tecz​k u mi o n iej p rzy ​p o ​‐ mi​n a. Ka​wiar​n ia, w k tó ​r ej s p ę​d za​ł y ś my czas n a trze​c iej lek ​c ji, k ie​d y o mi​j a​ł y ś my za​‐ ję​c ia. I Ar​t is t’s Po n t, g d zie s ia​d a​ł y ś my i k o m​p o ​n o ​wa​ł y ś my , a fale u d e​r za​ł y o b rzeg . M y ś lę o b alu , k tó ​r y wa​s za mama zo r​g a​n i​z o ​wa​ł a d la n as w re​s tau ​r a​c ji p o p ierw​s zy m ro k u , jak o g lą​d a​ł y ś my fa​j er​wer​k i n ad p o r​t em, s k u lo ​n e p o d k o ​c em n a​wet w lip ​c u . Gło s tro ​c h ę jej s ię trząs ł, a p o n im ro z​l a​ł o s ię n ie​p rzy jem​n e u czu cie p a​n i​k i. – Od ś mier​c i Kel​s ey n ie n a​p i​s a​ł am an i jed ​n ej p io ​s en ​k i. Ch y b a n ie p o ​t ra​f ię zn a​‐ leźć s łó w. – Czu ł s ię n ie​p ew​n ie, jak ​b y s tał n a k ra​wę​d zi ciem​n e​g o k a​m ie​n i​s te​g o k li​f u , a czy jaś d ło ń p o ​p y ch a​ł a g o p o ​wo ​l i d o p rzo ​d u . Uczu cie wzma​g a​ł o s ię, k ie​d y Emma p a​t rzy ła n a n ie​g o tak ża​ł o ​ś n ie. – I d o teg o mó j tata. Nie ma g o tu , a ja n ie p o ​t ra​f ię s o ​‐ b ie wy ​o b ra​z ić, że mo ​g ła​b y m tu mies z​k ać b ez n ie​g o . M iał o ch o ​t ę s ię ro z​p ła​k ać. Po ​n ie​waż tak , ro ​z u ​m iał, jak to jes t wra​c ać d o d o mu , k ie​d y n ik t n a cie​b ie n ie cze​k a. – Przy ​k ro mi – p o ​wie​d ział ła​g o d ​n ie. – Pa​m ię​t am d zień , k ie​d y wró ​c i​ł em d o d o mu ja​k ieś trzy mie​s ią​c e p o … p o jej ś mier​c i. M ama n ad al b y ła p o ​g rą​ż o ​n a w ża​ł o ​b ie, a Kir​b y i tata p ra​wie ze s o b ą n ie ro z​m a​wia​l i. Le​ż a​ł em w s wo ​i m p o ​k o ​j u , n a​s łu ch u ​j ąc jej g ło ​s u w k o ​r y ta​r zu . – M ó ​wi​ł a, że za​ws ze ro z​m a​wia​l i​ś cie p rzed s n em. – Op o ​wia​d a​l i​ś my s o ​b ie n aj​l ep ​s ze i n aj​g o r​s ze mo ​m en ​t y d n ia, p o ​t em p o ​c ie​s za​l i​‐ ś my s ię n a​wza​j em, p rzy ​p o ​m i​n a​l i​ś my s o ​b ie, że ju tro b ę​d zie le​p iej. Cza​s a​m i ś p ie​wa​ł a mi tę g łu p ią p io ​s en ​k ę o k u rze i k o ​g u cie. – Pa​m ię​t am ją. – Za​c zę​ł a ś p ie​wać mięk ​k o . – „Gd y n o c za​p a​d ła ju ż g łu ch a i ciem​‐ n o b y ło w k u r​n i​k u ”. Za​ś miał s ię. – „Słu ch aj – s zep ​n ę​ł a k u ra, b u ​d ząc k o ​g u ta p o ci​c h u ”. Emma o d ​wró ​c i​ł a s ię, a jej n er​wo ​wy u ś miech ś ci​s n ął g o za g ar​d ło . – „Gło s za​m ie​r ał jej w g rd y ce i ws zy s t​k o s ta​ł o s ię b aj​k ą”. – „Sło d ​k ą ja mam ta​j em​n i​c ę. Słu ch aj, b ę​d zie​m y mieć jaj​k o ”. – Te​r az też miał o ch o ​t ę p ła​k ać, b o n a​g le w o czach Emmy zo ​b a​c zy ł Kel​s ey . Pro ​m ien ​n ą, ro ​z e​ś mia​n ą, p ięk ​n ą. Od ​wró ​c ił s ię, n ie mo ​g ąc zn ieś ć g wał​t o w​n e​g o p o ​r y wu emo ​c ji, k tó ​r y wy ​wo ​ł a​ł a ta g łu p ia p io ​s en ​k a. I teg o , jak n ie​m o ż​l i​we ła​g o d ​n y b y ł g ło s Emmy . Po ​d e​s zła d o n ie​g o o s tro ż​n ie i

p o ​ł o ​ż y ła d ło ń n a jeg o ra​m ie​n iu . – Wiem, jak tru d ​n o b y ło ci wra​c ać d o d o mu p o jej o d ej​ś ciu . Za​m k n ął o czy . By ły mo ​k re. Wo w, n ie tak wy ​o b ra​ż ał s o ​b ie ro ​m an ​t y cz​n y czas z u k o ​c h a​n ą. Wciąż s ły s zał p io ​s en ​k ę Lo ​n e​s tar, k tó ​r a g ra​ł a ci​c h o w tle. Ky le wy ​ł ą​c zy ł ją i za​g a​p ił s ię n a iPo ​d a. – Ok ro p ​n ie. Ale g o r​s ze b y ło to , że mn ie tam wte​d y n ie b y ło . Czu łem s ię tak i b ez​‐ s il​n y . Wp a​t ry wa​ł a s ię w n ie​g o p rzez d łu ż​s zą ch wi​l ę. Wy ​j ę​ł a mu iPo ​d a z ręk i. Przej​r za​ł a p lay ​l i​s tę. – Nie wie​r zę, że je​s teś fa​n em Gar​t h a Bro ​o k ​s a. – Wy ​b ra​ł a p io ​s en ​k ę, wzię​ł a jeg o s łu ch aw​k ę i wło ​ż y ła ją s o ​b ie d o u ch a. – „Ws p o ​m i​n am czas , g d y tań ​c zy li​ś my w ś wie​t le g wiazd ” – za​ś p ie​wa​ł a, p a​t rząc n a n ie​g o p ięk ​n y mi o cza​m i. Wziął ją w ra​m io ​n a i co ś w n im p ę​k ło . – Deep Ha​v en to n ie ty l​k o s mu t​n e ws p o ​m n ie​n ia, Emmo . M u ​s zę w to u wie​r zy ć. I ty też. Nie trze​b a p a​m ię​t ać ty l​k o n aj​g o r​s ze​g o . M o że… mo że je​s te​ś my w s ta​n ie p o ​‐ mó c s o ​b ie n a​wza​j em w p rzy ​wo ​ł a​n iu d o ​b ry ch ws p o ​m n ień . Przy ​g lą​d a​ł a s ię mu , za​s ta​n a​wia​j ąc s ię n ad zn a​c ze​n iem ty ch s łó w. – Nie mas z d o ​b ry ch ws p o ​m n ień ? – s p y tał. Wzię​ł a o d ​d ech . – Pew​n ie, że mam. Po p ro ​s tu … – Po ​z wó l mi s o ​b ie p o ​m ó c, p ro ​s zę. Nie że​g n aj s ię jes z​c ze, Emmo . Do ​p ó ​k i n ie s k o ń ​c zy my tań ​c zy ć.

*** Dopóki nie skończymy tańczyć. Emma je​c h a​ł a d o d o mu w ś wie​t le g wiazd , my ś ląc o za​p a​c h u Ky le’a, o jeg o n ie​s a​‐ mo ​wi​t y ch o b ​j ę​c iach . W cią​g u d wó ch d n i u d a​ł o mu s ię za​g łu s zy ć p rze​ś la​d u ​j ą​c e ją ws p o ​m n ie​n ia Deep Ha​v en . Sp ra​wiał, że za​c zy n a​ł a d o ​s trze​g ać co ś wię​c ej. Więc mo że zo ​s ta​n ie w Deep Ha​v en jes z​c ze tro s z​k ę d łu ​ż ej. Za​t rzy ma​ł a s ię n a p o d ​j eź​d zie p rzy d o mu . Świa​t ła b y ły p o ​g a​s zo ​n e. Po we​s e​l u Ky le za​b rał ją d o s ie​b ie, d ał n a p rze​b ra​n ie lu ź​n y s tró j d o jaz​d y n a s k u te​r ze i zwa​b ił n a ty l​n e s ie​d ze​n ie p o ​j az​d u . Trzy ma​ł a s ię jeg o k u rt​k i, a o n p o ​wió zł ich p rzez las i mia​s tecz​k o aż n a Ho ​n ey ​m o ​o n Blu ff, g d zie o b ​s er​wo ​wa​l i, jak k s ię​ż y c zo ​s ta​wia s reb r​n e ś la​d y n a fa​l ach je​z io ​r a.

Wy ​ł ą​c zy ł s il​n ik , ab y wraz z Emmą ch ło ​n ę​l i p ieś ń n o cy . W ciem​n o ​ś ci jeg o g ło s b rzmiał czy s to i ci​c h o . – La​t em p rzed mo im wy ​j az​d em d o co l​l e​g e’u wy ​b ra​l i​ś my s ię n ad je​z io ​r o M cFar​‐ lan d n a s p ły w ca​n o e. Kel​s ey i ja p ły n ę​l i​ś my jed ​n ą ło ​d zią, a tata, mama i Kir​b y d ru g ą. Ro z​b i​l i​ś my n a​m io t, a tata p rzy ​r zą​d ził n ad o g n i​s k iem s wo ​j e u lu ​b io ​n e b u ​ł ecz​k i. O ile p a​m ię​t am, ws zy s t​k ie zjad ł p ies . Ale n aj​l e​p iej ws p o ​m i​n am ch wi​l ę, g d y Kel​s ey o b u ​‐ d zi​ł a n as s k o ​r o ś wit, za​n im ws ta​ł o s ło ń ​c e, i k a​z a​ł a wy ​p a​t ry wać „g wiaz​d y za​r an ​n ej”. Nig ​d y teg o n ie za​p o ​m n ę: s ie​d zie​l i​ś my w ca​n o e, z wio ​s ła​m i n a k o ​l a​n ach , zmar​z ​n ię​c i, cze​k a​j ąc, aż n a h o ​r y zo n ​c ie p o ​j a​wi s ię We​n u s . Po ​wie​d zia​ł a, że to jej u lu ​b io ​n a p o ra d n ia, że Bó g p rzy ​p o ​m i​n a o s wo ​j ej wier​n o ​ś ci tu ż p rzed ś wi​t em. Emma ze​s zła ze s k u te​r a i u s ia​d ła n a ław​c e p rzy s to ​l e p ik ​n i​k o ​wy m. J ej s tró j d o jaz​d y s ze​l e​ś cił w s zty w​n y m u ś ci​s k u mro ​z u . – Kel​s ey mia​ł a wiel​k ą wia​r ę. Za​ws ze tro ​c h ę s ię zło ​ś ci​ł am, że p o ​t ra​f i​ł a p a​t rzeć n a ży cie tak p o ​z y ty w​n ie. J ak ​b y n ic jej n ie ru s za​ł o . Po d ​s zed ł d o n iej i u s iad ł o b o k , tak że s ty k a​l i s ię ra​m io ​n a​m i. – Wie​l e s p raw ją ru s za​ł o . Na p rzy ​k ład k ie​d y J azz, ten d zie​c iak z mo ​j ej k la​s y , zg i​‐ n ął w wy ​p ad ​k u n a s n o w​b o ​a r​d zie. Op ła​k i​wa​ł a g o , ch o ​c iaż le​d ​wo g o zn a​ł a. – Pa​m ię​t am g o . To ten , k tó ​r y lu ​b ił p ić Dr Pep ​p er? – M y ś lę, że p o ​r u s zy ła ją p rzy ​p ad ​k o ​wo ś ć teg o zd a​r ze​n ia. – Wies z, n a​p i​s a​ł a o n im p io ​s en ​k ę. O lu ​d ziach , k tó ​r zy p rze​c h o ​d zą p rzez ży cie, o d ​c i​s k a​j ąc p ięt​n o w id e​a l​n y m ś wie​ż y m ś n ie​g u . – By ła ws p a​n ia​ł ą p o ​e t​k ą. – Gd y mó ​wił, z jeg o u s t wy ​d o ​b y wa​ł a s ię p ara. – Kel​s ey p o ​wie​d zia​ł a mi k ie​d y ś , że w wie​r ze n ie ch o ​d zi o to , żeb y u fać Bo g u , k ie​d y jes t ła​t wo . Wia​r a p o ​j a​wia s ię wte​d y , g d y Bó g wy ​d a​j e s ię d a​l e​k i. – J ak p rzed ś wi​t em, g d y g wiaz​d y b led ​n ą? – I ws ch o ​d zi g wiaz​d a za​r an ​n a. J eg o g ło s b y ł jak me​l o ​d ia, ro z​b rzmie​wał w n iej s ło d ​k o . Ale mo że to o n a p o p ro ​s tu u tk n ę​ł a w mro ​k u n o cy . Sie​d zie​l i n a ław​c e i zd e​c y d o ​wa​n ie za d łu ​g o ro z​m a​wia​l i o s wo ​i ch ws p o ​m n ie​n iach z Deep Ha​v en . Ky le re​l a​c jo ​n o ​wał jej mecz k o ​s zy k ó w​k i o mi​s trzo ​s two s ta​n u , ale za​r az p rze​s zed ł d o tre​n in ​g ó w w Ale​x an ​d rii. On a o p o ​wie​d zia​ł a mu o Ti​m ie, Bria​n ie i in ​n y ch k o ​l e​s iach , z k tó ​r y mi wy ​s tę​p o ​wa​ł a. Ucich ł, k ie​d y wy ​m ie​n i​ł a k il​k a miejs c, g d zie o d ​‐ b y wa​ł y s ię k o n ​c er​t y . Wres z​c ie, k ie​d y za​c zę​ł a d rżeć z zim​n a, p o ​s a​d ził ją n a s k u te​r ze i o d ​wió zł d o d o mu . M ia​ł a o ch o ​t ę zo ​s tać w tej b aj​c e, o g rze​wać s ię p rzy o g n iu , k tó ​r y Ky le ro z​p a​l ił w k o ​m in ​k u . Ale żad ​n e​m u z n ich n ie p rzy ​n io ​s ło ​b y to n ic d o ​b re​g o , g d y b y o b u ​d zi​ł a s ię w jeg o ra​m io ​n ach . Na​wet g d y b y b y ł ta​k im d żen ​t el​m e​n em, za ja​k ie​g o p o ​d a​wał s ię n a p ar​k in ​g u p rzed n a​l e​ś n i​k ar​n ią. M ie​l i za to p ó jś ć n a n a​l e​ś n i​k i k o ​l ej​n e​g o ran ​k a. Któ ​r a d ziew​c zy n a o d ​m ó ​wi​ł a​b y temu u ś mie​c h o ​wi? Od ​wió zł ją d o s a​m o ​c h o ​d u , k tó ​r y s tał s a​m o t​n ie n a p ar​k in ​g u p rzy Ca​r i​b o u Rid ​g es i tam s ię ro z​s ta​l i. Gru ​b o p o p ó ł​n o ​c y wje​c h a​ł a z ch rzę​s tem n a p o d ​j azd . Sta​ł a jes z​c ze

p rzez ch wi​l ę w ś wie​t le lam​p y g a​r a​ż o ​wej, n a​s łu ch u ​j ąc s zu mu wia​t ru i fal – n aj​ł a​g o d ​‐ n iej​s zej k o ​ł y s an ​k i d la s er​c a. Za​m ias t jed ​n ak wejś ć d o d o mu , ws p ię​ł a s ię n a s try ch g a​r a​ż u . Ks ię​ż y c o ś wie​t lał s ta​r e b rą​z o ​we k rze​s ło , n a k tó ​r y m s ie​d zia​ł a Kel​s ey . Kel​s ey b rzd ą​k a​ł a o czy wi​ś cie n a czar​n y m g ib ​s o ​n ie. Op a​n o ​wa​ł a g rę wy ​s tar​c za​j ą​‐ co , żeb y wie​d zieć, jak zła​p ać ak o rd . U jej s tó p le​ż a​ł y n u ty . Co tak długo? Czekam tu godzinami. Posłuchaj nowej piosenki. Jeszcze jej nie skończyłam, ale mamy początek. Emma p o ​d e​s zła, u s ia​d ła o b o k . Kel​s ey o d ​r zu ci​ł a b lo n d wło ​s y i za​g ra​ł a. Emma ju ż wie​d zia​ł a, g d zie mo ​g ła​b y d o ​d ać lick , zmie​n ić ch wy t, ale za​r az u rzek ł ją tek s t. „Są w ży ciu ta​k ie ma​r ze​n ia, Któ ​r e s ię n ie s p eł​n ia​j ą. M y ś lis z, że wiatr je ro z​wie​wa, Że Nie​b o ju ż za​p o ​m n ia​ł o . Lecz On n ad to b ą czu wa”. Emma za​m k n ę​ł a o czy i p o ​g rą​ż y ła s ię w b ez​r u ch u , p o ​z wa​l a​j ąc p io ​s en ​c e wy ​‐ b rzmieć. Wy ​p eł​n i​ł o ją mo c​n e wi​b ra​t o Kel​s ey . Wres z​c ie włą​c zy ła ś wia​t ło . Na p o d ​ł o ​d ze ze s k lej​k i le​ż ał o wal​n y weł​n ia​n y d y ​wan , a n a s to ​l e s p o ​c zy wa​ł y k art​k i – n ie​k tó ​r e za​p i​s a​n e p rzez Kel​s ey , in n e p rzez Emmę. Nie s k o ń ​c zy ły tam​t ej p io ​s en ​k i. Po d ​n io ​s ła p a​p ie​r y i p rzy j​r za​ł a s ię im, ro z​wa​ż a​j ąc, czy zła​p ać za g i​t a​r ę. Za​ś p ie​wa​ł a a cap ​p el​l a; mia​ł a s ła​b y g ło s . „Sp a​d a​j ą​c a g wiaz​d a is k rzy s ię n a n ie​b ie. Wres z​c ie s p eł​n ia s ię ży cze​n ie… d la cie​b ie”. Od ło ​ż y ła k art​k i, ża​ł u jąc, że Kel​s ey n ie u k o ń ​c zy ła p io ​s en ​k i. Emma wi​d zia​ł a o cza​‐ mi wy ​o b raź​n i, jak p rzy ​j a​c ió ł​k a p a​t rzy n a n ią, u ś mie​c h a s ię s ze​r o ​k o i za​c zy n a n u cić. – Co s ię s ta​ł o z za​k o ń ​c ze​n iem? – Do ​p ie​r o co wp a​d łam n a p o ​m y s ł p io ​s en ​k i. J es z​c ze n ie wiem, jak s ię k o ń ​c zy . Ja też nie, Kelsey. Wte​d y u s ły s za​ł a, jak Ky le n u ci w ciem​n o ​ś ci, tań ​c ząc z n ią d o p io ​s en ​k i Gar​t h a Bro ​o k ​s a o zd a​n iu s ię n a s zczę​ś li​wy traf i zd e​c y d o ​wa​n iu s ię n a b ó l, b y le​b y ty l​k o za​‐ tań ​c zy ć ch o ć raz. Ale o n a n ig ​d y n ie k ie​r o ​wa​ł a s ię wia​r ą w lo s , w p rze​z n a​c ze​n ie. Co k a​z a​ł o jej s ą​‐ d zić, że to Bó g za​b rał Kel​s ey . Za​m ias t n iej. Emma za​t rzy ma​ł a tę my ś l – zim​n ą, b ru tal​n ą. Wy ​ł ą​c zy ła ś wia​t ło i we​s zła d o d o mu . Ran o o b u ​d ził ją aro ​m at b e​k o ​n u i s k rzy p ie​n ie p o d ​ł o ​g i. Przez ch wi​l ę p o ​c zu ła s ię tak , jak ​b y zn ó w mia​ł a s ie​d em​n a​ś cie lat.

Hej, Ems, chcesz śniadanie? Sły s ząc s k rzy p ie​n ie p a​n e​l i n ad s wo ​j ą s y ​p ial​n ią w p iw​n i​c y , za​ws ze wie​d zia​ł a, k ie​d y o j​c iec wra​c ał z n o c​k i alb o wy ​c h o ​d ził n a p o ​r an ​n ą zmia​n ę. M u ​s ia​ł a s ię p il​n o ​‐ wać, żeb y te​r az n ie n a​s łu ch i​wać d o ​m o ​wy ch o d ​g ło ​s ó w i n ie czu ć aro ​m a​t u ja​j ek , k tó ​r e tata co ​d zien ​n ie p rzy ​r zą​d zał. Le​ż a​ł a wy ​c ią​g n ię​t a, z ręk ą za​r zu co ​n ą za g ło ​wę. Zu p eł​n ie n ie ro ​z u ​m ia​ł a teg o n a​‐ g łe​g o p rzy ​p ły wu ws p o ​m n ień . Ale mo że n ie b y ło to ta​k ie złe. Oj​c iec s tał w k u ch ​n i, miał n a s o ​b ie mu n ​d u r i n a​l e​wał k awę d o k u b ​k a. M at​k a, w cia​s n o za​wią​z a​n y m ró ​ż o ​‐ wy m s zla​f ro ​k u , o b ​c a​ł o ​wy wa​ł a ich p rzed wy j​ś ciem d o s zk o ​ł y i p ra​c y . Co mó ​wił Ky le o p o ​m o ​c y w o d ​n a​l e​z ie​n iu d o ​b ry ch ws p o ​m n ień ? Os tat​n iej n o cy Kel​s ey i jej p io ​s en ​k a. Dziś o j​c iec. Czy li mo że p o ​t ra​f i​ł a​b y zn ó w za​k o ​c h ać s ię w Deep Ha​v en , zn a​l eźć tu s p o ​s ó b n a ży cie. Zwłas z​c za z Ky le’em u b o k u . M o ​g ła​b y p o ​m a​g ać ma​m ie, wp ro ​wa​d zić s ię n a s try ch , za​c ząć g rać n a we​s e​l ach i k o n ​c er​t ach w mia​s tecz​k u . Zn a​ł a mn ó ​s two mu ​z y k ó w, k tó ​r zy ży li z wy ​s tę​p ó w w o k o ​l i​‐ cy . Emma zrzu ci​ł a z s ie​b ie k o ł​d rę i p o ​c zu ła ch łó d . Za​d rża​ł a, o tu li​ł a s ię więc s zla​f ro ​‐ k iem i ws u n ę​ł a s to ​p y w s k ó ​r za​n e k ap ​c ie. Kie​d y s zła p o s ch o ​d ach , d e​s k i s k rzy p ia​ł y . Na wi​d o k mat​k i, k tó ​r a s ta​ł a p rzy k u ch en ​c e i s ma​ż y ła jaj​k a, mu ​s ia​ł a u k ry ć n ie​d o ​r zecz​n y cień ro z​c za​r o ​wa​n ia. – Cześ ć, mamo . M at​k a s ię o d ​wró ​c i​ł a. Dziś wy ​g lą​d a​ł a p ro ​m ien ​n iej, ema​n o ​wa​ł a en er​g ią, k tó ​r a wy ​‐ d a​wa​ł a s ię n ie​m al s u r​r e​a li​s ty cz​n a. – Emma! Us ma​ż ę ci jaj​k a. – Nie, d zię​k i. Umó ​wi​ł am s ię n a ś n ia​d a​n ie. – Ah a. – Ale mimo o d ​m o ​wy có r​k i u ś miech n ie zn i​k ał jej z twa​r zy . – J a wła​ś ci​wie też. M u ​s zę s ię zb ie​r ać. Po p ro ​s tu p o ​m y ś la​ł am, że p rzy ​g o ​t u ję co ś d la De​r e​k a. – Na​ł o ​‐ ży ła jaj​k a n a ta​l erz. – Po d ​g rze​j e s o ​b ie. – Wło ​ż y ła ta​l erz d o lo ​d ó w​k i i p o ​s zła d o p rzed ​s io n ​k a. Us ia​d ła n a ła​wie i s ię​g n ę​ł a p o b u ty . – Nie id zies z d o k o ​ś cio ​ł a? – Nie ty m ra​z em. Emma n a​c h mu ​r zy ła s ię. – J e​ś li ch ces z, że​b y m z to b ą p o ​s zła, to p ó j​d ę. M at​k a s p o j​r za​ł a n a n ią z za​s k o ​c ze​n iem. Po ​k rę​c i​ł a p rze​c zą​c o g ło ​wą i zn ó w n a​‐ ch y li​ł a s ię p o b u ty . Tro ​c h ę s ię s k rzy wi​ł a. – Nad al b o li cię k ark ? – J u ż jes t o n ie​b o le​p iej. – Ws ta​ł a, ch wy ci​ł a p łas zcz. – Pew​n ie mu ​s is z iś ć. Za​‐ d zwo ń , k ie​d y wró ​c is z d o d o mu . – Wła​ś ci​wie to mo ​g ła​b y m zo ​s tać n a k il​k a d n i. – Nie mas z żad ​n y ch k o n ​c er​t ó w? – M am… mam k il​k a d n i wo l​n e​g o . M at​k a u n io ​s ła b rwi, ale o d ​wró ​c i​ł a s ię i s ię​g n ę​ł a p o to ​r eb ​k ę.

– Świet​n ie. M o ​ż es z mi p o ​m ó c s p a​k o ​wać rze​c zy z two ​j e​g o p o ​k o ​j u . I tak my ś la​‐ łam, żeb y to zro ​b ić. – Sp a​k o ​wać mo je rze​c zy ? – Emma czu ła s ię tak , jak ​b y o b ​s er​wo ​wa​ł a s a​m o ​c h ó d , k tó ​r y wp a​d a w p o ​ś lizg n a lo ​d zie, a o n a n ie wie, co zro ​b ić. – Dla​c ze​g o ? Lee u ś miech ​n ę​ł a s ię aż n ad ​t o p ro ​m ien ​n ie, aż za b ar​d zo s k wa​p li​wie. Wi​d ząc to , Emma p o ​c zu ła u cis k w p ier​s i, ch o ć n ie p o ​t ra​f i​ł a ws k a​z ać, jak i b y ł teg o p o ​wó d . – Bo za​m ie​r zam s p o ​t k ać s ię z ag en ​t em n ie​r u ch o ​m o ​ś ci, Emmo . Tak jak mó ​wi​ł am, czas o p u ​ś cić Deep Ha​v en .

*** Ky le miał czas ty l​k o d o ro z​p o ​c zę​c ia s łu ż​b y . Prze​s ie​d ział w Blu e M o ​o s e Café p o ​n ad g o ​d zi​n ę, ale Emma n ie p rzy ​s zła. Prze​b rał s ię w mu n ​d u r, o d e​b rał wy ​t y cz​n e n a ten d zień , s p raw​d ził re​j es tr zg ło ​s zeń i p o ​j e​c h ał d o k o ​ś cio ​ł a. Na​b o ​ż eń ​s two wła​ś n ie s ię k o ń ​c zy ło – a Ky le czu ł s ię jak s tal​‐ k er, s ie​d ząc p o p rze​c iw​n ej s tro ​n ie u li​c y i lu ​s tru jąc o s o ​b y o p u s z​c za​j ą​c e b u ​d y n ek . Za​u wa​ż y ł s a​m o ​c h ó d o jca – ten wi​d o k wp ra​wił g o w za​d u ​m ę. O ile mu b y ło wia​‐ d o ​m o , o j​c iec n ie ch o ​d ził d o k o ​ś cio ​ł a o d p o ​g rze​b u Kel​s ey . Śmierć Kel​s ey w ja​k iś s p o ​s ó b za​c h wia​ł a wia​r ą ca​ł ej ro ​d zi​n y . Ky le p rzy ​p o ​m n iał s o ​b ie wła​s n e s ło ​wa, wy ​p o ​wie​d zia​n e wczo ​r aj p o d ro z​g wież​d żo ​n y m s k le​p ie​n iem, k ie​‐ d y o d ​d ech p ięk ​n ej Emmy s ta​wał s ię wi​d o cz​n y w mro ź​n y m p o ​wie​t rzu . Kelsey powiedziała mi kiedyś, że w wierze nie chodzi o to, żeby ufać Bogu, kiedy jest łatwo. Wiara pojawia się wtedy, gdy Bóg wydaje się daleki. Po ś mier​c i Kel​s ey Bó g n ie wy ​d a​wał s ię p o p ro ​s tu d a​l e​k i. Wy ​d a​wa​ł o s ię, że zn ik ł. Na za​u fa​n ie trze​b a za​s łu ży ć, co n ie? Tak n a​p raw​d ę tę​s k ​n ił za Bo ​g iem, za p ro ​s ze​n iem Go o p o ​m o c n a me​c zach . Tę​s k ​‐ n ił za p o ​c zu ciem, że Bó g jes t p o jeg o s tro ​n ie. Tę​s k ​n ił za u f​n o ​ś cią wo ​b ec Nie​g o . Wes ​t ch n ął i zje​c h ał ze wzg ó ​r za n a au ​t o ​s tra​d ę. Za​t e​l e​f o ​n o ​wał k to ś zn ad je​z io ​r a Sp o ​o n , żeb y zg ło ​s ić p rzy ​p a​d ek p rze​m o ​c y d o ​m o ​wej. Ky le’o wi n ie d a​wa​ł o to s p o ​k o ​j u . Zwłas z​c za że p o ​d a​n y ad ​r es zn aj​d o ​wał s ię tu ż o b o k mies z​k a​n ia Nic​k e​l ó w. Ty l​k o tam zaj​r zał, u p ew​n ił s ię, że ws zy s t​k o w p o ​r ząd ​k u . Nie p o ​d o ​b a​ł a mu s ię jed ​n ak wład ​c zo ś ć, z jak ą Bil​l y Nic​k el wo ​d ził d ło ​n ią p o ra​m ie​n iu s wo ​j ej d ziew​c zy n y . Na​s tęp ​n ie p o d ​j e​c h ał d o Nel​s o ​n ó w. Emma p ew​n ie za​s p a​ł a. W k o ń ​c u wró ​c i​ł a d o ś ć p ó ź​n o . On p ra​wie n ie zmru ży ł o k a, ro z​wa​ż a​j ąc tak wie​l e mo ż​l i​wo ​ś ci. M o że d ał​b y rad ę za​ł a​t wić jej k o n ​c ert w Lu c​k y Pen ​n y – o k o ​l icz​n ej re​s tau ​r a​c ji. Z p ew​n o ​ś cią mo ​g ła​b y d o ​ł ą​c zy ć d o li​s ty mu ​z y k ó w we​s el​n y ch w Ca​r i​b o u Rid ​g es . A mo że p ra​c a w s to ​wa​‐

rzy s ze​n iu mu ​z y cz​n y m? Czy p rzy ​p ad ​k iem n ie wi​d ział o g ło ​s ze​n ia w s k le​p ie s p o ​ż y w​‐ czy m? Ch cia​ł a zo ​s tać. Do j​r zał to w jej o czach , b ły s z​c zą​c y ch , k ie​d y ją ca​ł o ​wał, p rzy ​‐ trzy mu ​j ąc za k ap ​t u r. Wła​ś n ie h a​m o ​wał p rzed zn a​k iem s to ​p u , k ie​d y mi​n ę​ł o g o czer​wo ​n e s u b ​a ​r u . Sp raw​d ził, że k ie​r o w​c a p rze​k ro ​c zy ł d o ​z wo ​l o ​n ą p ręd ​k o ś ć o 3 3 k i​l o ​m e​t ry n a g o ​d zi​n ę. By ł zmu ​s zo ​n y u ru ch o ​m ić s y ​r e​n ę p o ​l i​c y j​n ą. Zje​c h ał n a lewy p as , ale s a​m o ​c h ó d n ie zwo l​n ił. Sy ​r e​n a za​wy ła raz jes z​c ze. Kie​r o w​c a za​h a​m o ​wał i zje​c h ał n a p o ​b o ​c ze. Ky le wy ​s iad ł i p o d ​s zed ł d o au ta o d s tro ​n y p a​s a​ż e​r a. Za​s tu k ał w o k n o . Kie​r o w​c a n a​c h y lił s ię, o p u ​ś cił s zy b ę i p o d ​n ió s ł wzro k . Emma. M ia​ł a n a s o ​b ie h a​f to ​wa​n ą czap ​k ę, ró ​ż o ​wy s zal i p u ch o ​wą k u rt​k ę. Z ty łu le​ż a​ł y wa​l iz​k a i g i​t a​r a, a n a s ie​d ze​n iu p a​s a​ż e​r a p ie​c y k o d Fen ​d e​r a. Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o . – Yy y , cześ ć, Emmo . J a… Do ​k ąd je​d zies z? – Do d o mu , o k ej? Prze​k ro ​c zy łam p ręd ​k o ś ć? – Ty l​k o tro ​c h ę. J e​c h a​ł aś 8 3 . Tu jes t o g ra​n i​c ze​n ie d o 5 0 . – Sp o ​k o , n ie​waż​n e. Daj mi man ​d at. – Us ia​d ła g łę​b iej i za​c i​s n ę​ł a d ło ​n ie w rę​k a​‐ wicz​k ach n a k ie​r o w​n i​c y . Dać jej man ​d at? – Nie ch cę d ać ci man ​d a​t u . Co s ię d zie​j e? Un io ​s ła ręk ę, jak ​b y ch cia​ł a g o o d e​p ch n ąć, ale za​u wa​ż y ł, że d rży jej b ro ​d a. Na​‐ ch y lił s ię d o o twar​t e​g o o k n a. – Emma, co jes t? – Pro ​s zę p o p ro ​s tu d ać mi man ​d at i mn ie zo ​s ta​wić, p a​n ie wła​d zo . Pa​n ie wła​d zo ? – Nie ro ​z u ​m iem. M y ś la​ł em, że u mó ​wi​l i​ś my s ię n a ś n ia​d a​n ie. Wy ​s ta​wi​ł aś mn ie i d o teg o b a​wis z s ię w Szybkich i wściekłych p rzy wy ​j eź​d zie z Deep Ha​v en . M y ś la​ł em, że zo ​‐ s ta​j es z… – Nie zo ​s ta​j ę, ja​s n e? To k o ​n iec, Ky le. Przej​r za​ł am n a o czy , o d ​p u ​ś ci​ł am s o ​b ie g ier​k i. To za​b o ​l a​ł o . – Nie b a​wi​ł em s ię to b ą, Emmo . Po ​d o ​b as z mi s ię. M ia​ł a p rze​s zy wa​j ą​c y wzro k . – Dla​c ze​g o ? Dla​c ze​g o ci s ię p o ​d o ​b am? Za​t k a​ł o g o . Bo … b o … – Tak wła​ś n ie my ś la​ł am. Nie wies z. Có ż, ale za to ja wiem. Rzu ci​ł eś n a mn ie o k iem i p o ​wie​d zia​ł eś s o ​b ie: „O, u ro ​c za k o ​b iet​k a, k tó ​r ą mo ż​n a zma​n i​p u lo ​wać”. Wy , Hu ​e ​s to ​n o ​wie, ws zy s cy je​s te​ś cie tacy s ami. Że co … ? – Nie mam p o ​j ę​c ia, o czy m mó ​wis z. – Ch cia​ł eś mieć k o ​g o ś , k to wiel​b ił​b y wiel​k ie​g o Ky le’a Hu ​e ​s to ​n a. Ale ja n ie je​‐ s tem z ty ch . J a​s n e, b y łam tak a, ale ju ż n ig ​d y wię​c ej. Nie p o ​t rze​b u ​j ę, że​b y ś wci​s k ał mi

ja​k ąś b aj​k ę. M o je ży cie n ie to ​c zy s ię w Deep Ha​v en . Niech zo ​s ta​n ie tak , jak jes t. – Nie, n ie mam za​m ia​r u teg o tak zo ​s ta​wić! Ko ​c h as z to miej​s ce i wies z o ty m. Ale s ię d o teg o n ie p rzy ​z n a​j es z. A ja n ie mam p o ​j ę​c ia d la​c ze​g o ! – Nie ch ces z wie​d zieć d la​c ze​g o . – Od ​wró ​c i​ł a g ło ​wę, wb i​j a​j ąc wzro k w n ad ​j eż​d ża​‐ ją​c e s a​m o ​c h o ​d y . – Sp ró ​b u j b y ć ze mn ą. – Nie! Po ​s łu ch aj, mo że ty p o ​t ra​f is z u d a​wać, że n ic s ię n ie s ta​ł o , że ża​d en p o ​‐ my le​n iec n ie za​wi​t ał d o mia​s tecz​k a i n ie za​s trze​l ił d wó ch o s ó b , k tó ​r e k o ​c h a​l i​ś my . Ty ch ces z o d ​s ta​wić ja​k ąś p ro ​wi​z o r​k ę i wp ie​r ać, że ws zy s t​k o jes t n a​p ra​wio ​n e… – To n ie​p raw​d a. – A co ? Dla​c ze​g o mu ​s is z tu mies z​k ać? – Bo to mó j d o m! I mo że p o ​t ra​f ię s p ra​wić, żeb y b y ł b ez​p iecz​n y ! – Nie ch ciał p o d ​n o ​s ić g ło ​s u , o p a​n o ​wał więc to n . – Nie mas z p o ​j ę​c ia, ja​k ie to u czu cie, k ie​d y je​‐ s teś p ra​wie d wie​ś cie k i​l o ​m e​t ró w s tąd , o d ​b ie​r as z te​l e​f o n o d o jca i d o ​wia​d u ​j es z s ię, że k to ś za​b ił two ​j ą s io ​s trę. – A ty n ie mas z p o ​j ę​c ia, ja​k ie to u czu cie, k ie​d y je​s teś o s o ​b ą, k tó ​r a mia​ł a u mrzeć za​m ias t n iej. Co … ? – Tam​t e​g o wie​c zo ​r u p o ​win ​n am b y ła iś ć d o p ra​c y , ale mia​ł am wy ​s tęp w s zk o ​l e. Kel​s ey mn ie za​s tę​p o ​wa​ł a. A n aj​g o r​s ze jes t to , że też mia​ł a p la​n y : je​c h ać z two ​j ą mat​‐ k ą n a mecz. – Od ​wró ​c i​ł a wzro k . – Wi​d zis z więc, n a​wet n ie wiem, d la​c ze​g o miał​b y ś ch cieć ze mn ą b y ć, Ky le. Gd y b y n ie ja, o n a b y ży ła. Och , Emmo . J eg o wś cie​k ło ś ć ro z​p ły n ę​ł a s ię w żalu wy ​p i​s a​n y m n a jej twa​r zy . – To n ie two ​j a win a – o d ​p arł ci​c h o . – Nie wie​d zia​ł aś , że Par​k er s tra​c i p a​n o ​wa​n ie n ad s o b ą i za​s trze​l i mo ją s io ​s trę. Alb o two ​j e​g o o jca. Na​p raw​d ę my ś lis z, że mó g ł​b y m mieć żal o to , że ty p rze​ż y łaś ? To ch o ​r e. – Te​r az ro ​z u ​m ies z, d la​c ze​g o n ie mo g ę tu mies z​k ać. – To n ie​p raw​d a i ty o ty m wies z. Po p ro ​s tu ch ces z w to wie​r zy ć, b o to ła​t wiej​s ze n iż s ta​wie​n ie czo ​ł a p raw​d zi​we​m u p ro ​b le​m o ​wi. – A co to n ib y za p raw​d zi​wy p ro ​b lem, Pa​n ie Ws zy s t​k o ​wie​d zą​c y ? – Ła​t wiej lek ​c e​wa​ż y ć ws p o ​m n ie​n ia n iż u wie​r zy ć, że Bó g p o ​t ra​f i je u le​c zy ć. Ła​‐ twiej cier​p ieć w s a​m o t​n o ​ś ci n iż z k imś . Za​s zk li​ł y jej s ię o czy . – No , mo że i tak . M o że my n ie p o ​t rze​b u ​j e​m y was , Hu ​e ​s to ​n ó w, że​b y ​ś cie n as p o ​‐ cie​s za​l i. Ra​d zi​m y s o ​b ie, d zię​k i. Wzd ry g n ął s ię. – Nie p ró ​b u ​j ę cię p o ​c ie​s zać, Emmo . Pró ​b u ​j ę… – M n ie u wieś ć? Och . Wo w. To b o ​l a​ł o b ar​d ziej n iż p rzy ​p u s z​c zał. – J e​ś li jes z​c ze n ie za​u wa​ż y łaś , to je​s tem d żen ​t el​m e​n em, a p rzy ​n ajm​n iej s ta​r a​ł em s ię n im b y ć. Nie wiem, s k ąd ci s ię to wzię​ł o , ale… Po ​t ar​ł a o k o , a o n mimo że miał o ch o ​t ę ją u d u ​s ić, czu ł p o ​t rze​b ę, ab y ws iąś ć d o s a​m o ​c h o ​d u i p rzy ​c ią​g n ąć ją d o p ier​s i. Ale b y ł w mu n ​d u ​r ze.

– Nie o d ​j eż​d żaj – p o ​p ro ​s ił, zn i​ż a​j ąc g ło s . – Po ​r o z​m a​wiaj​m y . – Nie. Nie mam za​m ia​r u b y ć d amą d o to ​wa​r zy s twa, k tó ​r a p ad a w two ​j e ra​m io ​n a. Nie je​s tem jed ​n ą z ty ch . – Nig ​d y n ie my ś la​ł em o to ​b ie jak o o d a​m ie d o to ​wa​r zy s twa, Emmo . – Nie, p o p ro ​s tu my ś la​ł eś , że je​s tem ła​t wa. Nie mu ​s ia​ł eś s ię o mn ie s ta​r ać: p o ​j a​‐ wi​ł am s ię g o ​t o ​wa, żeb y s ię w to ​b ie za​k o ​c h ać. Wies z co , Hu ​e ​s to n ? J u ż n ie je​s tem two ​‐ ją fan ​k ą. Alb o d a​j es z mi man ​d at, alb o zo ​s ta​wias z mn ie w s p o ​k o ​j u . Przy j​r zał s ię jej u waż​n ie i d o ​s trzeg ł n a jej twa​r zy wś cie​k ło ś ć. Od ​s u n ął s ię, zmie​‐ s za​n y . – Nie mam p o ​j ę​c ia, o co ch o ​d zi, Emmo … Zje​c h a​ł a z p o ​b o ​c za i ru s zy ła u li​c ą. Dama d o to ​wa​r zy s twa? Za​c i​s n ął zęb y tak mo c​n o , że s trze​l i​ł a mu s zczę​k a. Dama do towarzystwa? Ws iad ł d o ra​d io ​wo ​z u . Emma je​c h a​ł a z p ręd ​k o ​ś cią 7 5 k i​l o ​m e​t ró w n a g o ​d zi​n ę. Za​c ze​k ał, aż zn aj​d zie s ię n a wzg ó ​r zu , g d zie zmie​n ia​ł o s ię o g ra​n i​c ze​n ie p ręd ​k o ​‐ ś ci, za​wró ​c ił i ru s zy ł p rzez las w k ie​r u n ​k u je​z io ​r a Sp o ​o n . Gotowa? Nie musiał się starać? Ok ej, mo że i p rzy ​c ią​g n ął g o fak t, że to o n a wy ​s zła z in i​c ja​t y wą, ale… Dlaczego ci się podobam, Kyle? Czy mu ​s iał b y ć ja​k iś p o ​wó d ? M o że g d y b y zn ał o d ​p o ​wied ź, n ie je​c h ał​b y te​r az Sp o ​o n Lak e Ro ad , ty l​k o ś ci​g ał​‐ b y zb ie​g a n a s y ​g n a​l e. Sk rę​c ił n a p ó ł​n o c d o mies z​k a​n ia Nic​k e​l ó w i wła​ś n ie mi​j ał n a​s y p , p o ​k ry ty lś n ią​‐ cy m ś n ie​g iem, k ie​d y co ś n ie​b ie​s k ie​g o mi​g n ę​ł o mu p rzed o cza​m i. Zwo l​n ił i wy ​c o ​f ał ra​d io ​wó z. Tam, p o d s ter​t ą g ru ​z ó w i ś n ie​g u , d o ​s trzeg ł b a​g aż​n ik s a​m o ​c h o ​d u . Do ​d g e’a Dar​t a. Ze zb i​t y m ś wia​t łem. Ky le zje​c h ał n a b o k i za​p ar​k o ​wał k il​k a me​t ró w d a​l ej. Wi​d o k k a​s k u wy ​m a​l o ​wa​‐ n e​g o n a ty l​n ej s zy b ie s p ra​wił, że g o s k rę​c i​ł o . Wy ​s iad ł. W rześ ​k im p o ​wie​t rzu wy ​c zu ł d o ​m ies z​k ę p a​l o ​n e​g o d rew​n a b al​s a​m icz​n e​g o . Kie​d y s zed ł w k ie​r u n ​k u s a​m o ​c h o ​d u , ś n ieg s k rzy p iał mu p o d b u ​t a​m i. Wy ​d a​wa​ł o s ię, że au to u tk n ę​ł o p o d za​s p ą, ś n ieg s p ły wał k a​s k a​d ą p o p rzed ​n im zd e​r za​k u . Kto ś p o ​c zy n ił n ie​‐ u d a​n ą p ró ​b ę k a​m u ​f la​ż u za p o ​m o ​c ą g a​ł ę​z i s o ​s n y . Ky le zd jął je z ma​s k i, żeb y zaj​r zeć d o ś ro d ​k a. Ws zy s t​k o wy ​d a​wa​ł o s ię w p o ​r ząd ​k u – n a ty l​n y m s ie​d ze​n iu le​ż ał wy ​ś wiech ​t a​n y k o c, a b ru d ​n y p ęk ​n ię​t y k a​wa​ł ek s k lej​k i p o ​k ry wał p o d ​ł o ​g ę o d s tro ​n y k ie​r o w​c y . Przy p rzed ​n iej s zy b ie wi​s ia​ł a b ia​ł a p lu ​s zo ​wa k o s t​k a z lo g o lo ​k al​n e​g o k a​s y ​n a. Ob ​s zed ł s a​m o ​c h ó d . Na ś n ie​g u , p rzy ty l​n y m zd e​r za​k u , wid ​n ia​ł y czar​n e ś la​d y b u ​‐ tó w. Ky le wró ​c ił d o ra​d io ​wo ​z u , za​n u r​k o ​wał p o ło m i p o ​s zed ł z p o ​wro ​t em d o d o ​d g e’a. Gd y p o d ​wa​ż y ł k la​p ę o d b a​g aż​n i​k a, ro z​l eg ł s ię d źwięk p ę​k a​j ą​c e​g o me​t a​l u . Na​g le d rzwi s ię o two ​r zy ły . W ś ro d ​k u s p o ​c zy wa​ł o ch u ​d e cia​ł o Bil​l y ’eg o Nic​k e​l a.

Roz​dział 12

No ​e l​l e n ie zn a​ł a s łó w p ie​ś n i, ale czu ła je. By ły w n iej n a​wet wó w​c zas , k ie​d y wier​n i p rze​s ta​l i ju ż ś p ie​wać i za​c zę​l i wy ​c h o ​d zić z b u ​d y n ​k u . „Nie wiem, co mam Ci p o ​wie​d zieć, Aż d ziw​n e, że tak d o ​b rze mi z ty m… ” Nie wie​d zia​ł a, co p o ​wie​d zieć ty m ws zy s t​k im mi​ł y m lu ​d zio m wo ​k ó ł, k tó ​r zy s ię z n ią wi​t a​l i, p y ta​l i, jak s ię czu je. Bra​k o ​wa​ł o jej s łó w n a me​t a​m o r​f o ​z ę Elie​g o w cią​g u o s tat​n ich trzech d n i, n a jeg o cier​p li​we za​c h o ​wa​n ie. J ak te​r az, k ie​d y b y ł o b o k i n ie d o ​t y k ał jej, ale s tał wy ​s tar​c za​j ą​c o b li​s k o , b y o d ​p o ​wia​d ać n a p o ​z d ro ​wie​n ia zn a​j o ​‐ my ch i p rzed ​s ta​wiać k aż​d e​g o z n ich , za​n im zd ą​ż y li s ię z n ią p rzy ​wi​t ać. J ak ​b y p rze​p ro ​wa​d zał in ​t er​wen ​c ję. Ch ro ​n ił ją. Nie wie​d zia​ł a też, jak n a​z wać p o ​c zu cie, z k tó ​r y m o b u ​d zi​ł a s ię ran o w p o ​k o ​j u g o ​‐ ś cin ​n y m; jak ​b y co ś s ię zmie​n i​ł o . Po ​c zu cie to p rze​n ik ​n ę​ł o ją d o g łę​b i i o d tam​t ej ch wi​l i No ​e l​l e mia​ł a wra​ż e​n ie, że n ie jes t s ama. Ch o ​c iaż n ie mia​ł a p o ​j ę​c ia, k to wła​ś n ie o b ej​m u ​j e ją za s zy ję i p rzy ​c i​s k a d o mo ​‐ h e​r o ​we​g o s za​l i​k a. – Kie​d y u s ły s za​ł am o two ​i m u p ad ​k u i g d y n ie p rzy ​s złaś ty ​d zień temu , p o ​m y ś la​‐ łam: O, nie. Oby tylko ta szlachetna rodzina znów nie musiała cierpieć. – Ko ​b ie​t a mia​ł a p u s zy s te b ia​ł e wło ​s y , ży cz​l i​we s p o j​r ze​n ie. Ub ra​n a b y ła w k o ​s tiu m, a jej s zy ję o tu lał fio ​l e​t o ​wy s zal. – Dzię​k i, Ed ith – o d ​p o ​wie​d ział Eli.

Naj​wy raź​n iej k o ​s tiu m to o d ​p o ​wied ​n i s tró j n a n a​b o ​ż eń ​s two . – Czy ja ch o ​d zę d o k o ​ś cio ​ł a w s p o d n iach o d d re​s u ? – k rzy k ​n ę​ł a ran o z s y ​p ial​n i. Eli s ie​d ział n a d o le i czy tał. Ch y b a Pi​s mo Świę​t e, ale n ie p rzy j​r za​ł a s ię d o ​k ład ​n ie. – Cza​s a​m i! – o d ​k rzy k ​n ął. – Ale g łó w​n ie d żin ​s y . Dżin ​s y ? Do k o ​ś cio ​ł a? Za​m ias t teg o n a ty ​ł ach s za​f y zn a​l a​z ła p arę s za​r y ch weł​n ia​‐ n y ch s p o d n i i czar​n y s we​t er. Wło ​s y zwią​z a​ł a w ele​g an c​k i k o k . Do teg o d o ​b ra​ł a s reb r​‐ n e k o l​c zy k i, n a​s zy j​n ik i b u ty n a o b ​c a​s ach . Kie​d y s ch o ​d zi​ł a p o s ch o ​d ach , Eli p rzez cały czas s ię n a n ią g a​p ił. – Co ? – Ład ​n ie wy ​g lą​d as z. Nie b y ła p ew​n a, d la​c ze​g o ten k o m​p le​m en t s p ra​wił, że zro ​b i​ł o jej s ię miło – n ad al n ic n ie czu ła d o teg o męż​c zy zn y . Ale k o ​b ie​t a lu b i, k ie​d y s ię ją d o ​c e​n ia, p raw​‐ d a? Uk ło ​n i​ł a s ię b ia​ł o ​wło ​s ej p an i. – Za​z wy czaj wra​c a​m y d o d o mu n a lu n ch , ale p o ​m y ś la​ł em, że mo że g d zieś p ó j​‐ d zie​m y – o d ​c ią​g n ął jej u wa​g ę Eli. Przy ​t rzy mał jej p łas zcz. – Se​r io ? Go ​t u ję w n ie​d zie​l e? – Du ​s zo ​n e mię​s o z wa​r zy wa​m i. Tak , g o ​t u jes z co ​d zien ​n ie. Po ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – J e​s tem fa​t al​n ą k u ch ar​k ą. Otwo ​r zy ł p rzed n ią d rzwi, a k ie​d y za​c zę​l i ś li​z g ać s ię n a za​m ar​z ​n ię​t ej p o ​wierzch ​‐ n i p ar​k in ​g u , p o ​d ał jej d ło ń . – By łaś fa​t al​n ą k u ch ar​k ą. Do ​s złaś d o wp ra​wy . Do d u ​ż ej wp ra​wy . – Przy ​k ry ł jej d ło ń s wo ​j ą. By ł to p ro ​s ty g es t, k tó ​r y s p ra​wił, że zro ​b i​ł o jej s ię cie​p lej. – M ia​ł em n a​‐ d zie​j ę, że p o p o ​ł u ​d n iu mn ie o s trzy żes z. Kie​d y d o ​t ar​l i d o tru c​k a, d o ​g o ​n ił ich Kir​b y . Eli o two ​r zy ł d rzwi, p o ​m ó g ł No ​e l​l e wejś ć. Ch ło ​p ak ws k o ​c zy ł n a ty l​n e s ie​d ze​n ie. No ​e l​l e za​c ze​k a​ł a, aż Eli zaj​m ie s wo ​j e miej​s ce. – Strzy że​n ie? Ro ​b ię też za fry zjer​k ę? Uru ch o ​m ił s a​m o ​c h ó d i s k rę​c ił o g rze​wa​n ie, d o ​p ó ​k i s il​n ik s ię n ie ro z​g rzał. – Yh m. Strzy żes z mn ie o d d wu d zie​s tu p ię​c iu lat. Co lato g o ​l is z Kir​b y ’eg o n a ły s o . – Po ​z b a​wiam g o ty ch ro z​k o s z​n y ch k rę​c o ​n y ch wło ​s ó w? Kir​b y p o ​c h y lił s ię k u n im. – Te​r az tak mó ​wis z. Dwa ty ​g o d ​n ie temu n a​z wa​ł a​b y ś to tłu s tą czu p ry n ą. – Pu ​ś cił d o n iej o k o , k ie​d y włą​c za​l i s ię d o u licz​n e​g o ru ch u . Za​p ię​ł a p as . – No n ie wiem, Eli. Nie p a​m ię​t am, jak s ię s trzy że. A co , je​ś li w efek ​c ie b ę​d zies z ły s y ? – Wło ​s y ro ​s n ą. Po za ty m za​ws ze p o ​z o ​s ta​j e mi czap ​k a. – Zje​c h ał ze wzg ó ​r za, za​‐ h a​m o ​wał p rzed zn a​k iem s to ​p u i ro ​z ej​r zał s ię, żeb y s k rę​c ić n a lewy p as . Po ​d ą​ż y ła za jeg o wzro ​k iem. – Hej, to Ky le – za​u wa​ż y ł Kir​b y .

Rze​c zy wi​ś cie. Stał p rzy d rzwiach czer​wo ​n e​g o s u b ​a ​r u , miał n a s o ​b ie mu n ​d u r. Wy ​g lą​d a​ł o n a to , że s p rze​c za s ię z k ie​r o w​c ą. – Pew​n ie miej​s co ​wy p ró ​b u ​j e wy ​k rę​c ić s ię o d man ​d a​t u – s twier​d ził Eli. No ​e l​l e b y ła ws trzą​ś n ię​t a ty m cy n icz​n y m s twier​d ze​n iem. – Lu ​d zie tak ro ​b ią? Za​ś miał s ię i p rzy ​s p ie​s zy ł. J eg o to n zd ra​d zał ro z​b a​wie​n ie. – Ws zy s cy co ś u k ry wa​j ą. Ale n a ta​k ie wła​ś n ie p ro ​b le​m y n a​p o ​t y k a g li​n iarz w ma​‐ ły m mia​s tecz​k u : k ie​d y k o ​g o ś ro z​p o ​z n a​j es z, n ie u mies z trak ​t o ​wać g o jak p rze​s tęp ​c ę. – Na​wet k ie​d y ła​m ie p ra​wo . – To za​l e​ż y , ja​k ie p ra​wo mas z n a my ś li. Ale rze​c zy wi​ś cie, mu ​s is z mies z​k ać o b o k ty ch lu ​d zi. M u ​s is z u wa​ż ać, jak s ię z n imi o b ​c h o ​d zis z. Nie​s te​t y , tak a men ​t al​n o ś ć za​‐ b i​j a. Kie​d y mó ​wił, wy ​r az jeg o twa​r zy s ię zmie​n iał, s ta​wał s ię co ​r az b ar​d ziej s u ​r o ​wy . Eli s zy b ​k o p rze​o b ra​z ił s ię w męż​c zy zn ę, k tó ​r e​g o No ​e l​l e p a​m ię​t a​ł a z ze​s złe​g o ty ​g o d ​‐ n ia. Wś cie​k łe​g o . Zra​n io ​n e​g o . Po d ​c zas s łu ż​b y co ś mu ​s ia​ł o s ię wy ​d a​r zy ć. By ła ty m fak ​t em ws trzą​ś n ię​t a i p o raz p ierw​s zy ża​ł o ​wa​ł a, że n ie zn a​ł a n ie ty l​k o wła​s n e​g o ży cia, ale i ży cia s wo ​j e​g o męża. J ak o n s ię czu je z ty m, że s tra​c ił żo n ę, że wró ​c i​ł a d o n ie​g o n ie​z n a​j o ​m a? – Przy ​k ro mi, że n ie o d ​z y s k a​ł am p a​m ię​c i. Sp o j​r zał n a n ią i zmars z​c zy ł b rwi. – Le​k arz p o ​wie​d ział, że mu s i mi​n ąć tro ​c h ę cza​s u . Od ​z y s k as z ją. – Na​p raw​d ę ch cę s o ​b ie p rzy ​p o ​m n ieć. – Wiem. Ale s p o ​s ó b , w jak i p o d ​k re​ś lił to s ło ​wo , k a​z ał jej s ię za​s ta​n o ​wić. Po d ​r zu ci​l i Kir​b y ’eg o d o d o mu k o ​l e​g i z d ru ży n y – n aj​wy raź​n iej p o k o ​ś cie​l e za​‐ mie​r zał p o ​ć wi​c zy ć i zjeś ć lu n ch z ro ​d zi​n ą k u m​p la. Le​d ​wo wy ​s iad ł i p o ​m a​c h ał im n a p o ​ż e​g n a​n ie, a ju ż za n im tę​s k ​n i​ł a. Tłu s ta czu p ry n a – jak mo ​g ła tak my ś leć? No ​e l​l e i Eli zje​d li w ma​ł ej lo ​k al​n ej k n ajp ​c e, n a k tó ​r ej ś cia​n ach wi​s ia​ł y s ta​r e zd ję​c ia fu t​b o ​l i​s tó w i k o ​s zy k a​r zy . Us ie​d li p rzy s to ​l e k o ło wiel​k iej map y je​z io ​r a Su ​‐ p e​r io r. Ob o k wid ​n ia​ł y mn iej​s ze fo ​t o ​g ra​f ie mia​s tecz​k a z d aw​n y ch lat – 1 9 1 0 , 1 9 3 0 . Eli za​m ó ​wił s p e​c jał tra​p e​r a: o mlet z d zi​c zy zn ą i d zi​k im ry żem. On a zd e​c y d o ​wa​ł a s ię n a d e​s er jo ​g u r​t o ​wy i s zk lan ​k ę s o k u p o ​m a​r ań ​c zo ​we​g o . – Ws p o ​m i​n a​ł eś , że k ie​d y ś mie​l i​ś my tu ro ​d zi​n ę – za​g ad ​n ę​ł a, s ą​c ząc s o k i o b ​s er​‐ wu jąc g o zn ad k ra​wę​d zi s zk lan ​k i. – Dla​c ze​g o s ię wy ​p ro ​wa​d zi​l i? Ba​wił s ię zło ​t ą o b ​r ącz​k ą. – Wła​ś ci​wie to mo i ro ​d zi​c e zmar​l i, a b rat z żo n ą mies z​k a​j ą w Ely . On p ra​c u ​j e w s tra​ż y g ra​n icz​n ej. – Ah a. Tam p ew​n ie czę​s to p rze​n o ​s zą lu ​d zi. J ak w wo j​s k u . Po ​k i​wał g ło ​wą, n a​wet n ie p a​t rząc n a żo n ę. M ia​ł a wra​ż e​n ie, że n ie​m al mu u lży ło , k ie​d y d o ​s tał p o ​s i​ł ek . Rze​c zy wi​ś cie, p o ​t rze​b o ​wał s trzy że​n ia – jeg o d łu ​g ie i ciem​n e k rę​c o ​n e wło ​s y o p a​‐ d a​ł y n a k o ł​n ierz. Ale p o ty m, jak No ​e l​l e wy ​s tą​p i​ł a w s wo ​i m s tro ​j u d o k o ​ś cio ​ł a, u my ł

s ię, wło ​ż y ł b rą​z o ​we s p o d n ie o d g ar​n i​t u ru , b ia​ł ą k o ​s zu lę i n ie​b ie​s k o -b rą​z o ​wy k ra​wat we wzo ​r y . – Sma​k u je ci d e​s er? Kiw​n ę​ł a g ło ​wą. – Nie wiem, g d zie p o ​d zia​ł y s ię mo je d ziew​c zę​c e k s ztał​t y . – Tro ​j e d zie​c i – o d ​p arł, p o czy m ze​s zty w​n iał. Ga​p i​ł a s ię n a n ie​g o ; te s ło ​wa p rze​s zy ły ją n a ws k ro ś . Tro ​j e d zie​c i? Nic d ziw​n e​g o , że mie​l i p o ​k ó j g o ​ś cin ​n y . Za​p ew​n e miał b y ć p rze​z n a​c zo ​n y d la k o ​l ej​n e​g o d ziec​k a. Nie p a​t rzy ł n a n ią. – Stra​c i​l i​ś my jed ​n o . Się​g n ę​ł a p o jeg o d ło ń . – Przy ​k ro mi. Ch cia​ł a​b y m to p a​m ię​t ać. Wie​d zie​l i​ś my , czy to ch ło ​p iec czy d ziew​‐ czy n ​k a? Po ​wie​t rze z n ie​g o u s zło , g ło s mu za​d rżał i Eli o d ​s u n ął s ię. – Dziew​c zy n ​k a. Có r​k a. M ia​ł a có r​k ę. Po ​r o ​n i​ł a czy u ro ​d zi​ł a mar​t we d ziec​k o ? Ch cia​ł a za​p y tać, ale n a​g le p o ​c zu ła s ię jak in ​t ru z. Eli wró ​c ił d o je​d ze​n ia, jak ​b y b ar​d zo ch ciał za​k o ń ​c zy ć te​m at. Ok ej. Có ż, u s za​n u je jeg o p ry wat​n o ś ć. Przy ​n ajm​n iej d o ​p ó ​k i n ie p rzy ​p o ​m n i s o ​b ie cze​g o ś wię​c ej. Ale o d za​k o ń ​c ze​n ia p o ​s ił​k u p a​n o ​wa​ł a mię​d zy n imi ci​s za. Pu s t​k ę wy ​p eł​n iał g war re​s tau ​r a​c ji. Gd y Eli p ła​c ił, za​u wa​ż y ła, że co ś g o tra​p i. Zn ó w n ic n ie mó ​wił, d o ​p ó ​k i n ie d o ​t ar​l i d o s a​m o ​c h o ​d u . Sta​n ął p rzy d rzwiach i p rzy ​g lą​d ał s ię jej. Za​d rża​ł a. Weł​n ia​n y ża​k iet o k a​z ał s ię zb y t lek ​k i n a p ó ł​n o c​n y wiatr. – M u ​s zę ci co ś p o ​k a​z ać – o ś wiad ​c zy ł ci​c h o . Otwo ​r zy ł d rzwi i p o ​m ó g ł jej ws iąś ć, p o czy m u s iad ł n a miej​s cu k ie​r o w​c y i wło ​ż y ł k lu ​c zy k d o s ta​c y j​k i. – W cią​g u o s tat​‐ n ich k il​k u d n i za​s ta​n a​wia​ł em s ię, jak to zro ​b ić. Wi​d zis z… n ie wie​d zia​ł em o ty m i mu ​s zę p rzy ​z n ać, że b y łem w lek ​k im s zo ​k u . Ale my ś lę, że to mo że p o ​m ó c. – O czy m ty , d o li​c h a, mó ​wis z? Eli wy ​c o ​f ał n a M ain Stre​e t, wje​c h a​l i p o d g ó rę, s k rę​c i​l i w lewo i wres z​c ie za​‐ trzy ma​l i s ię p rzed u ro ​k li​wy m ma​ł y m b ia​ł y m b u ​d y n ​k iem. – Co to za miej​s ce? Wes ​t ch n ął, o two ​r zy ł d rzwi, p o czy m wy ​s iad ł, b y p o ​m ó c żo ​n ie. – Sto ​wa​r zy s ze​n ie ar​t y s tó w. No ​e l​l e s p o j​r za​ł a mu w o czy , ws p arł​s zy s ię n a jeg o ra​m ie​n iu . – Sto ​wa​r zy s ze​n ie ar​t y s tó w? – No . Lo ​k al​n i ar​t y ​ś ci wy ​n aj​m u ​j ą tu taj p o ​m ies z​c ze​n ia n a s wo ​j e ate​l ier. Ob o ​j e ro ​z u ​m ie​l i, co to o zn a​c za. – I wła​ś n ie s ię o ty m d o ​wie​d zia​ł eś ? Un ió s ł b rwi, a o n a u s ły s za​ł a w my ś lach jeg o g ło s . Wszyscy coś ukrywają. Dla​c ze​g o mia​ł a​b y u k ry wać s wo ​j e ate​l ier? Co tam ro ​b i​ł a? Po ​d ał jej ra​m ię, k ie​d y p rze​c h o ​d zi​l i p rzez u li​c ę, ale zro ​b ił to s zty w​n o , n ie​ż y cz​l i​‐

wie. Drzwi b y ły o twar​t e, więc p ch n ął je, wp ro ​wa​d za​j ąc No ​e l​l e d o ś ro d ​k a. – Sch o ​d a​m i w g ó rę, p o le​wej. Po ​d o ​b a​ł o jej s ię tu taj. Drew​n ia​n a p o d ​ł o ​g a w s ali n a d o le, p la​k a​t y p rzed ​s ta​wia​j ą​‐ ce o fer​t ę s to ​wa​r zy s ze​n ia, o d g arn ​c ar​s twa p rzez k ra​wiec​t wo p o p o ​l i​g ra​f ię – b y ły n a​wet za​j ę​c ia ta​n ecz​n e. Ścia​n y k o ​r y ta​r za zd o ​b i​ł y o b ​r a​z y w ram​k ach . We​s zli n a p o d ​d a​s ze. – Two ​j e miej​s ce jes t p o p ra​wej. – Un ió s ł k lu cz, k tó ​r y d y n ​d ał n a b re​l o ​k u . Twoje miejsce. Te s ło ​wa ją wy ​p eł​n i​ł y . Wło ​ż y ła k lu cz, p rze​k rę​c i​ł a g ał​k ę. Drzwi s ta​n ę​ł y o two ​r em. Gd y b y mia​ł a za​p ro ​j ek ​t o ​wać p rze​s trzeń d o p ra​c y , wy ​g lą​d a​ł a​b y o n a d o ​k ład ​n ie tak , jak ten p o ​k ó j. J a​s n e o k n a z wi​d o ​k iem n a mia​s tecz​k o i je​z io ​r o , fo ​t el z p o d ​n ó ż​‐ k iem, s ter​t a s zk i​c o w​n i​k ó w n a p o d ​ł o ​d ze. Do p rzę​d zy ro z​wie​s zo ​n ej p o ​m ię​d zy ś cia​n a​‐ mi p rzy ​c ze​p io ​n e b y ły fo ​t o ​g ra​f ie. Po d jed ​n ą ze ś cian s ta​ł y u k o ń ​c zo ​n e p ra​c e wy ​k o ​n a​‐ n e ak wa​r e​l ą. – J ed ​n ak ma​l u ​j ę. – Tak – o d ​p arł Eli. J eg o g ło s b rzmiał d ziw​n ie. – Naj​wy raź​n iej. No ​e l​l e p o ​d e​s zła d o n ie​d o ​k o ń ​c zo ​n e​g o o b ​r a​z u p rzed ​s ta​wia​j ą​c e​g o s k a​l i​s ty p rzy ​l ą​‐ d ek . Szk ic d wó ch p o ​s ta​c i p o ​ś ro d ​k u ś wiad ​c zy ł o ty m, że mia​ł a n a​m a​l o ​wać co ś jes z​‐ cze. – Kto miał​b y to b y ć? Wzru s zy ł ra​m io ​n a​m i i s ch o ​wał ręce d o k ie​s ze​n i. Kie​d y tak s tał w d rzwiach , jak ​‐ b y b ał s ię wejś ć, p rzez ch wi​l ę mu ws p ó ł​c zu ła. Wy ​d a​wał s ię tak i s ta​r y . Op u s z​c zo ​n y . – Nie wie​d zia​ł eś o ty m miej​s cu ? – Do ​wie​d zia​ł em s ię k il​k a d n i temu . Kir​b y wie​d ział, ale n ie p rzy ​s zło mu d o g ło ​‐ wy , żeb y mn ie o ty m p o ​i n ​f o r​m o ​wać. – Dla​c ze​g o mia​ł a​b y m trzy mać to p rzed to b ą w ta​j em​n i​c y ? Py ta​n ie zn a​l a​z ło o d ​b i​c ie w wy ​r a​z ie jeg o twa​r zy , w o czach p o ​j a​wi​ł y s ię emo ​c je. – Na p ew​n o mia​ł aś s wo ​j e p o ​wo ​d y . Wró ​c i​ł a d o o b ​r a​z u , wo ​d ząc p al​c em p o n ie​u k o ń ​c zo ​n y m k o n ​t u rze. – To ch y b a mia​ł y b y ć d wie d ziew​c zy n y . – To twó j o b ​r az. To b y ł jej o b ​r az. Po ​d o b ​n ie jak p o ​z o ​s ta​ł e. Po d ​n io ​s ła je​d en . – Dla​c ze​g o mia​ł a​b y m ma​l o ​wać czer​wo ​n e tramp ​k i Co ​n v er​s e’a? Eli p o ​n o w​n ie wzru s zy ł ra​m io ​n a​m i i g d y b y n ie s tał tak s zty w​n o , za​c zę​ł a​b y p o ​‐ d ej​r ze​wać że g o ​t ó w jes t o d n iej u ciec. Wo w, u k ry wa​n ie teg o p o ​k o ​j u n a​p raw​d ę g o zra​n i​ł o . Po d ​n io ​s ła k o ​l ej​n y o b ​r az. Ten z d rze​wem. – Bar​d zo p o ​d o ​b a mi s ię p er​s p ek ​t y wa. J ak ​b y m s ta​ł a n a d o le i p a​t rzy ła w n ie​b o . Czy to ja zro ​b i​ł am to zd ję​c ie? Od ​wró ​c ił s ię, n ie o d ​p o ​wie​d ział. Od ło ​ż y ła p łó t​n o , p o ​d e​s zła d o Elie​g o . Po ​ł o ​ż y ła d ło ń n a jeg o ra​m ie​n iu . – Nie wiem, d la​c ze​g o ten p o ​k ó j tak ci p rze​s zk a​d za, Eli, ale czy ty n ie ro ​z u ​m ies z, że to d o ​b re wie​ś ci? Przez te ws zy s t​k ie lata n ie u tra​c i​ł am s wo ​j ej to ż​s a​m o ​ś ci. Wi​d zę w ty ch o b ​r a​z ach s wó j s ty l. M o że je​ś li s p ró ​b u ​j ę co ś n a​m a​l o ​wać, wró ​c i mi p a​m ięć.

Wte​d y s p o j​r zał n a n ią, jeg o o czy b y ły wil​g o t​n e. Prze​c ią​g le wy ​p u ​ś cił p o ​wie​t rze. – By ł​b y m p rze​s zczę​ś li​wy , g d y b y ś mi co ś n a​m a​l o ​wa​ł a, No ​e l​l e.

*** – Ile ten d o m ma lat? J en ​n y Carl​t o n we​s zła d o d o mu p rzed Lee i p rzy ​s ta​n ę​ł a, żeb y p o ​z a​c h wy cać s ię k o ​m in ​k iem i b el​k a​m i p o d s u ​f i​t em. Lee mia​ł a o ch o ​t ę d o ​r zu cić mię​d zy wier​s za​m i co ś w s ty lu „J es t ja​k ieś d zie​s ięć lat s tar​s zy o d cie​b ie”, ale to n ie b y ło ​b y wła​ś ci​we. J en ​n y mu ​s ia​ł a mieć co n aj​m n iej d wa​d zie​ś cia je​d en lat, p raw​d a? J ej ro z​p u s z​c zo ​n e b lo n d wło ​s y wy ​s ta​wa​ł y s p o d li​m o n ​k o ​wej ręcz​n ie d zier​g a​n ej czap ​k i. M ia​ł a n a s o ​b ie s p o r​t o ​‐ wą k u rt​k ę w ty m s a​m y m k o ​l o ​r ze o raz ś n ie​g o w​c e, w k tó ​r y ch k aż​d a in n a k o ​b ie​t a s ta​ł a​‐ b y s ię o fia​r ą mo d y . Ale n aj​wy raź​n iej k ie​d y je​s teś mło ​d a i s zczu p ła, mo ​ż es z ch o ​d zić w czy m​k o l​wiek . Nie to co s ta​r a wd o ​wa, k tó ​r a z k aż​d y m d n iem s p ę​d zo ​n y m p rzy zn o ​‐ s ze​n iu d rew​n a d o p ie​c a wy ​b u ​d o ​wa​n e​g o p rzez u p ar​t e​g o męża tra​c i s wo ​j ą mło ​d o ś ć. A ś cież​k a z k aż​d y m k o ​l ej​n y m ś n ie​g iem s ta​wa​ł a s ię co ​r az d łu ż​s za… – Pan i Nel​s o n ? Lee wrzu ci​ł a d rew​n o d o k o ​s za i za​m k n ę​ł a s to ​p ą d rzwi. – Ok o ​ł o d wu d zie​s tu o ś miu . Bu ​d o ​wa​l i​ś my g o z mę​ż em, k a​wa​ł ek p o k a​wał​k u . – Oczy wi​ś cie jes t p ięk ​n y . – J en ​n y zro ​b i​ł a k a​m ien ​n e​m u k o ​m i​n o ​wi k il​k a zd jęć, p o czy m p rze​s zła d o k u ch ​n i. – Bę​d zie p an i mu ​s ia​ł a jed ​n ak o d ​ś wie​ż y ć to i o wo , je​ś li ch ce p an i zro ​b ić d o ​b ry in ​t e​r es . Więk ​s zo ś ć lu ​d zi wo li g ra​n i​t o ​we b la​t y . – Prze​c ią​g n ę​ł a p al​c em p o s zaf​c e, s p raw​d zi​ł a ci​ś n ie​n ie wo d y w k ra​n ie. – M amy wła​s n ą s tu d ​n ię. I p y s z​n ą wo d ę. – Zn a​k o ​m i​c ie – p o ​wie​d zia​ł a J en ​n y , ale Lee mia​ł a wra​ż e​n ie, że jej n ie s ły s za​ł a. – Czy li b ę​d zie s ię p an i p o ​z b y wać teg o d y ​wa​n u ? – Nie my ś la​ł am o ty m. Dla​c ze​g o ? – Dy ​wan w k u ch ​n i? – s k rzy wi​ł a s ię ag en t​k a. Ok ej, k ie​d y Lee p o ​s zła p o ​r o z​m a​wiać z Ro b ​b y m d o Se​a g u ll Re​a l​t y , o n za​p ew​n ił ją, że p rzy ​ś le s wo ​j e​g o n aj​l ep ​s ze​g o ag en ​t a, ale s p o ​d zie​wa​ł a s ię k o ​g o ś s tar​s ze​g o o d g im​n a​z ja​l is t​k i. – Zimą cią​g n ie o d p o d ​ł o ​g i. – M o że p o ​win ​n a p an i za​m o n ​t o ​wać o g rze​wa​n ie p o d ​ł o ​g o ​we? Lu ​d zie u wiel​b ia​j ą d rew​n o . Bam​b u s n a​p raw​d ę jes t d o ​b ry , n a​d a​j e s ię d o re​c y c​l in ​g u i w o g ó ​l e. Bam​b u s . Czy b am​b u ​s a p rzy ​p ad ​k iem s ię n ie je? Prze​s zła za J en ​n y d o ła​z ien ​k i, g d zie, zg o d ​n ie z jej p rzy ​p u s z​c ze​n ia​m i, ag en t​k a s k rzy wi​ł a s ię n a wi​d o k ró ​ż o ​wej wan ​n y . – Lu ​b ię ją – o ś wiad ​c zy ła, za​n im zd ą​ż y ła s ię p o ​ws trzy mać. A mo że wca​l e n ie

ch cia​ł a. – J es t d u ża. I o ry g i​n al​n a. – I ró ​ż o ​wa. – J en ​n y mia​ł a p rzy ​k le​j o ​n y u ś miech . – Ca​ł ej ła​z ien ​c e p rzy ​d ał​b y s ię re​m o n t. – M ąż k u p ił mi tę wan ​n ę. J en ​n y u n io ​s ła b rwi, ale ws p a​n ia​ł o ​m y ś l​n ie p o ​d a​r o ​wa​ł a s o ​b ie k o ​m en ​t arz. Lee za​c zerp ​n ę​ł a p o ​wie​t rza. – Pan i jes t ag en t​k ą n ie​r u ch o ​m o ​ś ci. Wie p an i, co s ię s p rze​d a​j e. – Ows zem, p an i Nel​s o n . Sp rze​d a​ł am w tej o k o ​l i​c y wię​c ej d o ​m ó w n iż k to ​k o l​wiek in n y w ca​ł y m o k rę​g u , n a​wet w cza​s ie re​c e​s ji. Lee wo ​l a​ł a n ie ws p o ​m i​n ać, że ten s u k ​c es mó g ł mieć co ś ws p ó l​n e​g o z jej fi​g u rą. Nie! Nie, n ie p o ​win ​n a tak my ś leć. Gd y b y Clay wy ​l e​c iał z ta​k im k o ​m en ​t a​r zem, p ew​n ie b y g o s k ar​c i​ł a. – Do ​s k o ​n a​l e. Dzię​k u ję, że p an i p rzy ​s zła. – To u ro ​c zy d o ​m ek . Trze​b a g o ty l​k o tro ​c h ę u p o ​r ząd ​k o ​wać, wy ​m ie​n ić p o d ​ł o ​g i, wy ​r e​m o n ​t o ​wać ła​z ien ​k ę… – Zn ik ​n ę​ł a n a d o le, a Lee ze​b ra​ł a s iły . – I p o ​ł o ​ż y ć tu wy ​‐ k ła​d zi​n ę. – M y ś la​ł am, że b e​t o ​n o ​wa p o d ​ł o ​g a s ię n a​d a​j e. – Lee ze​s zła p o k rę​t y ch s ch o ​d ach . J en ​n y s ta​ł a p o ​ś ro d ​k u p o ​k o ​j u i zer​k a​ł a n a g rzej​n ik . – Co to jes t? – Kie​d y s ię wp ro ​wa​d zi​l i​ś my , mies z​k a​l i​ś my w p iw​n i​c y . To b y ło n a​s ze o g rze​wa​‐ n ie. – I wciąż p a​l i​c ie d rew​n em? – Tak . M amy też p iec g a​z o ​wy , n a wy ​p a​d ek , g d y b y za​b ra​k ło o p a​ł u . Ag en t​k a za​m k n ę​ł a n o ​t es , jes z​c ze raz ro ​z ej​r za​ł a s ię d o ​o k o ​ł a. – To b ę​d zie mo c​n y p u n k t o fer​t y . – A to , że mamy p rzy d o mu p ra​wie 6 0 me​t ró w wy ​b rze​ż a? – M o że p o ​win ​n a za​p ro ​‐ wa​d zić tę d ziew​c zy n ę d o o k n a, jes z​c ze raz p o ​k a​z ać jej wi​d o k n a je​z io ​r o ? – Och , jak n aj​b ar​d ziej, p an i Nel​s o n . Ch o ć p raw​d a jes t tak a, że k lien ​c i, k tó ​r zy mo g ą s o ​b ie p o ​z wo ​l ić n a d o ​m ek n ad je​z io ​r em, za​z wy czaj s p o ​d zie​wa​j ą s ię p ew​n y ch … u d o ​g o d ​n ień . – Po ​s ta​r a​l i​ś my s ię z mę​ż em o u d o ​g o d ​n ie​n ia, k ie​d y s ię tu wp ro ​wa​d zi​l i​ś my . – Wi​d zę. – Có ż, a wi​d zi p an i ten k u n s zt rze​m ieś l​n i​c zy n a b el​k ach p o d s u ​f i​t em? Że k aż​d a z n ich jes t ręcz​n ie rzeź​b io ​n a? To ro ​b o ​t a mo ​j e​g o męża, cio ​s ał jed ​n ą p o d ru g iej, w k aż​d ą s o ​b o ​t ę p rzez mie​s iąc p rzed n a​s zy m ś lu ​b em… jes z​c ze n ie mie​l i​ś my wte​d y d o mu , w k tó ​r y m mo ​g li​b y ś my je za​m o n ​t o ​wać. – Są cu d ​n e. Ale tu jes t za ciem​n o . M o ​g li​b y ​ś cie ro z​wa​ż y ć p rze​m a​l o ​wa​n ie ich n a b ia​ł o . Na b ia​ł o . – Wy ​n o ś … s ię. – Lee n ie zd a​wa​ł a s o ​b ie s p ra​wy , że wy ​m s k n ę​ł o jej s ię k il​k a s łó w, d o ​p ó ​k i n ie d o ​s trze​g ła min y J en ​n y . – Co , p ro ​s zę? – Nie wiem, czy je​s tem n a to g o ​t o ​wa. – To ju ż b rzmia​ł o u p rzej​m iej. Uś miech ​n ę​ł a

s ię. – Przy ​k ro mi. J en ​n y o p u ​ś ci​ł a ap a​r at. J ej u ś miech zła​g o d ​n iał. – Pro ​s zę p o ​s łu ch ać, ja ws zy s t​k o ro ​z u ​m iem. M o i ro ​d zi​c e w ze​s zły m ro k u wy ​s ta​‐ wi​l i d o m n a s p rze​d aż i p rze​p ro ​wa​d zi​l i s ię n a Flo ​r y d ę. Pra​wie u mar​ł am, k ie​d y zo ​b a​‐ czy łam, jak d o m s ię zmie​n ia, jak p o ​k ry wa​l i far​b ą k re​s k i p rzy fu try n ie, g d zie mie​r zy li n am wzro s t, k ła​d li wy ​k ła​d zi​n y i ma​l o ​wa​l i ś cia​n y , n a k tó ​r e p rze​l e​wa​ł am s wo ​j e li​c e​a l​‐ n e ro z​t er​k i. Ale ru s zy li w d al​s zą d ro ​g ę i n a Flo ​r y d zie ży je im s ię ws p a​n ia​l e. – Po ​ł o ​‐ ży ła d ło ń n a ra​m ie​n iu Lee. – Pan i też s ię u d a. – Nie p rze​p ro ​wa​d zam s ię n a Flo ​r y d ę – o d ​p ar​ł a ła​g o d ​n ie Lee. J en ​n y wzię​ł a ap a​r at i p rze​s zła d o p o ​k o ​j u Emmy , żeb y zro ​b ić zd ję​c ie. Ach , Lee n ig ​d y n ie za​p o ​m n i wy ​r a​z u twa​r zy có r​k i. Wczo ​r aj p o ​wie​d zia​ł a jej, co s ta​ł o s ię mię​d zy n ią a Elim. Nie ch cia​ł a – tak p o p ro ​s tu wy ​s zło . Wy ​p ro ​wa​d zas z s ię? Co to ma zn a​c zy ć? Emma za​c zę​ł a mó ​wić p i​s k li​wy m g ło ​s em i Lee u n io ​s ła d ło ń , żeb y ją u ci​s zy ć. – J es z​c ze n ie mó ​wi​ł am De​r e​k o ​wi. – M amo , k ie​d y p la​n u jes z s ię wy ​p ro ​wa​d zić? I k ie​d y mia​ł aś za​m iar p o ​i n ​f o r​m o ​wać s wo ​j e d zie​c i? Có r​k a tak b ar​d zo d o j​r za​ł a w cią​g u o s tat​n ich d wó ch lat – to p ew​n ie p rzez ży cie w wiel​k im mie​ś cie. Wy ​p ro ​wad z​k a z teg o mia​s tecz​k a b y ła n aj​l ep ​s zą d e​c y zją, jak ą Emma k ie​d y k o l​wiek p o d ​j ę​ł a. – Wy ​p ro ​wa​d zę s ię, k ie​d y De​r ek s k o ń ​c zy s zk o ​ł ę. – A co z two ​i m ży ciem, z n a​s zy m ży ciem tu taj? – Emmo , ty ju ż n ie mas z tu ży cia. – Och , to n ie mia​ł o tak za​b rzmieć. Emma aż s ię wzd ry g n ę​ł a. Lee p rze​m ó ​wi​ł a ła​g o d ​n iej​s zy m to ​n em. – To zn a​c zy , Deep Ha​v en za​ws ze b ę​d zie two ​i m d o ​m em, ale ty ru s zy łaś d o p rzo ​d u , u k ła​d as z s o ​b ie ży cie w Ci​t ies . Wk ró t​c e s p o ​t k as z k o ​g o ś faj​n e​g o i wy j​d zies z za mąż. Có r​k a zn ó w d rg n ę​ł a. Wte​d y p o ​wo ​l i za​c zę​ł o d o n iej d o ​c h o ​d zić, że b y ć mo że Emma ju ż k o ​g o ś p o ​z n a​ł a. M o że wła​ś n ie d la​t e​g o o s tat​n i​m i cza​s y wra​c a​ł a tak p ó ź​n o . – Ko ​c h a​n ie, co s ię d zie​j e? Emma p o ​k rę​c i​ł a g ło ​wą, o d ​wró ​c i​ł a s ię, o two ​r zy ła lo ​d ó w​k ę. Ga​p i​ł a s ię n a jej za​‐ war​t o ś ć, jak ​b y s zu k a​ł a tam o d ​p o ​wie​d zi. – Nic. Po p ro ​s tu u wa​ż am, że p o ​win ​n aś b y ła n am p o ​wie​d zieć o s wo ​i ch p la​n ach . – Po ​z n a​ł aś k o ​g o ś ? Za​m k n ę​ł a d rzwi lo ​d ó w​k i. – Nie wiem. – J es t z Deep Ha​v en ? Wzru s ze​n ie ra​m io ​n a​m i ś wiad ​c zy ło o ty m, że mo ​g ło tak b y ć. – Ko ​c h a​n ie, to n ie jes t d o ​b ry p o ​m y s ł. To mia​s tecz​k o jes t za małe d la cie​b ie. M u ​‐ s is z u ło ​ż y ć s o ​b ie ży cie p o za Deep Ha​v en … – Dla​c ze​g o , mamo ? – Od ​wró ​c i​ł a s ię, a jej ś licz​n e n ie​b ie​s k ie o czy ro z​b ły s ły . – Wy ​d a​wa​ł o mi s ię, że d o ​b rze s o ​b ie ra​d zis z. – Se​r io ? Cały czas je​s tem tu s ama, Emmo . Sama. – Po ​ż a​ł o ​wa​ł a s wo ​j e​g o to n u , ale

jej có r​k a wres z​c ie mu ​s ia​ł a p rzej​r zeć n a o czy . – Nik t n ie p u k a d o d rzwi, n ie za​p ra​s za mn ie n a ran d ​k i. Ale k ie​d y ty l​k o wy ​p o ​wie​d zia​ł a te s ło ​wa, p rzed o cza​m i s ta​n ął jej Eli, jeg o p o ​c a​‐ łu n ek , jeg o d ło ​n ie n a jej twa​r zy . Od ​wró ​c i​ł a s ię, z n a​d zie​j ą, że n ie s tra​c i p a​n o ​wa​n ia n ad s o b ą. Nie li​c zy s ię, że żo n a g o n ie p o ​z n a​j e, p raw​d a? J eg o s ło ​wa p rze​s zy ły ją n a ws k ro ś . Nie zostawię Noelle dla ciebie. O ran y , p rze​c ież o to n ie p ro ​s i​ł a. To o n p rzez o s tat​n ie trzy lata p o ​j a​wiał s ię u jej d rzwi. To o n p a​t rzy ł n a n ią z p o ​ż ą​d a​n iem. – M amo ? – Prze​s tra​s zy ła s ię d o ​t y k u có r​k i. – Co s ię d zie​j e? Lee p o ​k rę​c i​ł a g ło ​wą, ale mia​ł a mo ​k re o czy i n ie b y ła w s ta​n ie u k ry ć teg o p rzed Emmą. Có r​k a o tar​ł a łzę z jej p o ​l icz​k a. – Czy k to ś cię s k rzy w​d ził? Zn ó w p o ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – M u ​s zę iś ć. Ale Emma n ie d a​wa​ł a za wy ​g ra​n ą. – M amo , p o ​wied z, co s ię s ta​ł o . – Pa​t rzy ła n a n ią te​r az ty m wzro ​k iem, ty m, k tó ​r y mó ​wił, że ma ra​c ję; że d o ​p n ie s we​g o . – Eli Hu ​e ​s to n . – Pew​n ie n ie p o ​win ​n a b y ła jej mó ​wić, ale Emma ju ż tu n ie mies z​‐ k a​ł a. Po ​c zu ła u lg ę, mo ​g ąc wy ​d u ​s ić z s ie​b ie to n a​z wi​s k o . – Eli Hu ​e ​s to n mn ie p o ​c a​ł o ​‐ wał. – Po ​c a​ł o ​wał cię? W s en ​s ie d o ​wa​l ał s ię d o cie​b ie? Lee mia​ł a o ch o ​t ę s ię s k rzy wić, to za​b rzmia​ł o wu l​g ar​n ie. Kiw​n ę​ł a g ło ​wą. – Wie​d zia​ł am. Za czę​s to tu p rzy ​c h o ​d ził p o ś mier​c i taty . J ak ja​k iś n a​t ręt. – Sta​r ał s ię n am p o ​m ó c, k o ​c h a​n ie. – Sta​r ał s ię p o ​m ó c s o ​b ie. Pew​n ie k o ​c h ał s ię w to ​b ie o d lat, a te​r az za​u wa​ż y ł, że czu jes z s ię s a​m o t​n a. – Nie, my ś lę, że b y łam p o p ro ​s tu d amą d o to ​wa​r zy s twa. Na te s ło ​wa Emma o two ​r zy ła s ze​r o ​k o o czy . – Damą d o to ​wa​r zy s twa? Czy li co , p o ​t rze​b o ​wał k o ​g o ś , k to b y s ię n im za​o p ie​k o ​‐ wał, a ty b y łaś p o d ręk ą? Wzru s zy ła ra​m io ​n a​m i. Tak to wy ​g lą​d a​ł o . – M y ś lę, że b y ł tak s amo za​s k o ​c zo ​n y jak ja… – Nie ch ciał s ię p o ​c a​ł o ​wać? Lee o d ​wró ​c i​ł a s ię o d n iej i p o ​d e​s zła d o o k n a. – Nie s ą​d zę. J es t te​r az zd ez​o ​r ien ​t o ​wa​n y . J eg o żo n a s tra​c i​ł a p a​m ięć. – To n ie zn a​c zy , że mas z ws k o ​c zy ć n a jej miej​s ce. – Emmo ! – Prze​p ra​s zam. Nie o s k ar​ż am cię. To wy ​d a​j e s ię p o p ro ​s tu ta​k ie… wy ​r a​c h o ​wa​n e. J ak ​b y zn ał two ​j e s ła​b o ​ś ci i p ró ​b o ​wał je wy ​k o ​r zy s tać n a wła​s n y u ży tek . Dama d o to ​‐ wa​r zy s twa to id e​a l​n e o k re​ś le​n ie. – Nie p a​t rzy ła n a mat​k ę. – Emmo ? Có r​k a s p o j​r za​ł a n a n ią, ty m ra​z em z u ś mie​c h em.

– M u ​s zę wra​c ać d o Ci​t ies . – W p o ​r ząd ​k u . Ob ie​c u ​j es z, że za​d zwo ​n is z? Emma p o ​d e​s zła d o n iej i o b ​j ę​ł a ją. – Trzy maj s ię z d a​l e​k a o d Elie​g o Hu ​e ​s to ​n a, mamo . To łaj​d ak . Lee za​n u rzy ła s ię w s ło d ​k im za​p a​c h u u ś ci​s k u có r​k i, za​t rzy mu ​j ąc g o w s o ​b ie. – Gd zie s ię p an i p rze​p ro ​wa​d zi, je​ś li n ie n a Flo ​r y d ę? – J en ​n y wy ​ł o ​n i​ł a s ię z p o ​‐ k o ​j u Emmy i ru s zy ła w k ie​r u n ​k u s ch o ​d ó w. Lee p o ​s zła za n ią. – J es z​c ze n ie wiem. Wiem ty l​k o , że d a​l e​k o o d Deep Ha​v en . Pro ​s zę zro ​b ić mi li​s tę rze​c zy , k tó ​r e mam zmie​n ić. J u ż ja za​d b am o to , żeb y tak s ię s ta​ł o .

Roz​dział 13

Eli miał n ie​o d ​p ar​t e wra​ż e​n ie, że No ​e l​l e d o n ie​g o wra​c a. Bo k ie​d y ran o o b u ​d ził s ię w g a​b i​n e​c ie i ws zed ł n a g ó rę, p rzy ​ł a​p ał ją n a ro ​b ie​n iu o ws ian ​k i. Dla p s a. Czar​n y la​b ra​d o r s ie​d ział n a d y ​wa​n ie, mer​d ał o g o ​n em i cze​k ał, aż No ​e l​l e d o ​l e​j e mle​k a, wy ​m ie​s za z p łat​k a​m i i p o ​s ta​wi mi​s k ę n a p o d ​ł o ​d ze. Eli p o ​k rę​c ił g ło ​wą. – Co ? – Wy ​g lą​d a​ł a d ziś ś licz​n ie, ro z​p u ​ś ci​ł a wło ​s y , wło ​ż y ła d żin ​s y z p rze​t ar​c ia​‐ mi i ró ​ż o ​wą k o ​s zu l​k ę. Do teg o d o ​b ra​ł a ja​s k ra​wy tu r​k u s o ​wo -n ie​b ie​s k i s zal, k tó ​r y p o d ​k re​ś lał jej b łę​k it​n e o czy . – Sk ąd wie​d zia​ł aś , że Rig ​g in s lu b i o ws ian ​k ę? – Któ ​r e​g o ś d n ia s ie​d zia​ł am p rzy s to ​l e z mi​s k ą i p ra​wie ws k o ​c zy ła mi n a k o ​l a​n a, a k ie​d y s k o ń ​c zy łam jeś ć, wy ​l i​z a​ł a res zt​k i. – Wy ​t ar​ł a d ło ​n ie w ręcz​n ik . – Ows ian ​k a, tak ? – Od lat ją ro z​p ies z​c za​ł aś . Uk u c​n ę​ł a p rzy s u cz​c e, p o ​d ra​p a​ł a ją za u s za​m i. – J a cię ro z​p ies z​c zam? Ależ s k ąd . To s tra​t e​g ia p rze​t rwa​n ia. M y , k o ​b ie​t y , mu ​s i​m y trzy mać s ię ra​z em w ty m d o mu p eł​n y m te​s to ​s te​r o ​n u , p raw​d a, k o ​c h a​n a? Rig ​g in s p o d ​n io ​s ła g ło ​wę i p o ​l i​z a​ł a ją p o b ro ​d zie. No ​e l​l e za​ś mia​ł a s ię. Eli g a​p ił s ię n a n ią, n ie wie​d ząc, co p o ​wie​d zieć. Po ​z wo ​l i​ł a p s u s ię p o ​l i​z ać? No ​e l​l e ws ta​ł a. – Co ch ces z n a ś n ia​d a​n ie? Zn a​l a​z łam p rze​p is n a n a​l e​ś n i​k i, k tó ​r y wy ​g lą​d a n a s p raw​d zo ​n y .

W ty m ty ​g o d ​n iu p ró ​b o ​wa​ł a n aj​r ó ż​n iej​s zy ch p rze​p i​s ó w – w ty m n a cia​s tecz​k a z k a​wał​k a​m i cze​k o ​l a​d y , k tó ​r e wy ​d a​wa​ł y s ię tak s macz​n e, jak jej ś miech . Wczo ​r aj wie​‐ czo ​r em p o ​k o ​n a​ł a Kir​b y ’eg o w s crab ​b le, p o czy m wy ​s zła n a d wó r o wi​n ię​t a w k o c i o b ​‐ s er​wo ​wa​ł a, jak Eli wy ​m ie​n ia ś wie​c e za​p ło ​n o ​we w s k u te​r ze ś n ież​n y m. – Faj​n ie s ię n a ty m jeź​d zi? – s p y ta​ł a. – We​z mę cię n a p rze​j ażd ż​k ę, je​ś li ch ces z. – Sp o j​r zał n a n ią. Sta​ł a w ś wie​t le lamp g a​r a​ż o ​wy ch , p a​t rzy ła w n ie​b o i co ś w jej ła​g o d ​n y m u ś mie​c h u s p ra​wi​ł o , że zn ó w p o ​‐ czu ł s ię mło ​d y . J ak ​b y n ie miał s o ​b ie n ic d o za​r zu ce​n ia. J ak ​b y d o ​p ie​r o co s ię p o ​z n a​l i, a ich re​l a​‐ cja n ie b y ła n a​z n a​c zo ​n a ry s a​m i i za​d ra​p a​n ia​m i, ra​n a​m i i b li​z n a​m i. M iał o ch o ​t ę wś li​z n ąć s ię w tę ś wie​ż o ś ć, wo l​n ą o d cier​n i p rze​s zło ​ś ci, ale z ty łu g ło ​wy tlił s ię s trach , że p ew​n e​g o d n ia No ​e l​l e s ię o ck ​n ie. Przy ​p o ​m n i s o ​b ie. M o że n a​wet k aże mu o d ejś ć. Ale o n ju ż n ie b y ł ty m fa​c e​t em, k tó ​r y o d ​wark ​n ął​b y wś cie​k łe „J ak s o ​b ie ch ces z”, ws k o ​c zy ł​b y d o s a​m o ​c h o ​d u i s ch o ​wał s ię w le​s ie. Alb o p rzy ​n ajm​n iej s ta​r ał s ię tak n ie ro ​b ić. W ty m ty ​g o d ​n iu an i razu n ie p o ​j e​c h ał d o Lee. M imo że jej b rak p o ​z o ​s ta​wił w jeg o ży ciu lu k ę. Bra​k o ​wa​ł o mu jej ży cz​l i​wo ​ś ci, jej p rzy ​j aź​n i. W jej s p o j​r ze​n iu n ie b y ło o s k ar​ż eń . Ale te​r az No ​e l​l e też g o n ie o b ​wi​n ia​ł a, p raw​d a? – Id zies z d zi​s iaj d o ate​l ier? – s p y tał, k ie​r u jąc u wa​g ę z p o ​wro ​t em n a żo n ę, k tó ​r a k rzą​t a​ł a s ię p o k u ch ​n i. – M o g ę cię p o d ​wieźć. Wy j​m o ​wa​ł a mąk ę, p ro ​s zek d o p ie​c ze​n ia, cu ​k ier, jaj​k a. Lu ​b ił jej k rę​c o ​n e wło ​s y , k tó ​r e o p a​d a​ł y n a k o ​s zu l​k ę. M iał o ch o ​t ę ich d o ​t k n ąć. – Ch cia​ł a​b y m, Eli, ale, s zcze​r ze mó ​wiąc, za​c zy n am s ię p o d ​d a​wać. M i​n ę​ł y trzy d n i i mimo ca​ł ej tej mo ​j ej g a​d a​n i​n y n ie p a​m ię​t am ju ż, jak ma​l o ​wać. – Od ​wró ​c i​ł a s ię, p o ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Ga​p ię s ię n a k art​k ę, ale n ic n ie wi​d zę. To ta​k ie d ziw​n e u czu cie; k ie​d y ś , za​n im co ​k o l​wiek n a​m a​l o ​wa​ł am, wi​d zia​ł am o b ​r az w my ś lach . A te​r az p u s t​k a. – Ob ​j ę​ł a g ło ​wę rę​k o ​m a. – J ak to mo ż​l i​we, że tam jes t tak p u s to ? Nie p o ​t ra​f ił s ię p o ​ws trzy mać. Po d ​s zed ł d o n iej, zd jął jej d ło ​n ie z twa​r zy . – Prze​s tań tak b ar​d zo s ię s ta​r ać. Ws zy s t​k o w s wo ​i m cza​s ie. Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o s ze​r o ​k o o twar​t y mi, p ięk ​n y mi o cza​m i, b ez cie​n ia cy n i​z mu . – Wie​r zy s z w to ? Ach , miał o ch o ​t ę ją p o ​c a​ł o ​wać. Pra​g n ie​n ie ro ​s ło , wzb ie​r a​ł o , ws trzą​s a​ł o n im. M iał o ch o ​t ę wziąć ją w ra​m io ​n a, p o ​c zu ć to p o ​c ie​s ze​n ie, k tó ​r e k ie​d y ś s o ​b ie p rzy ​n o ​s i​l i, tę b li​s k o ś ć wy ​n i​k a​j ą​c ą ze ws p ó l​n e​g o ży cia. Ale ta k o ​b ie​t a g o n ie zn a​ł a. Nie zn a​ł a ich h i​s to ​r ii, zwy cięs tw, zra​n ień . Sta​n o ​wi​ł a p o p ro ​s tu p ro ​m ien ​n ą, p ięk ​n ą re​p li​k ę k o ​b ie​t y , z k tó ​r ą Eli d zie​l ił ży cie. I z p ew​n o ​ś cią g o n ie k o ​c h a​ł a. Prze​ł k n ąw​s zy ś li​n ę, wy ​c o ​f ał s ię. – M o że p o ​win ​n aś … n ie wiem, p rzez ch wi​l ę za​j ąć s ię czy mś in ​n y m. Wies z, że p ra​‐ co w​n ia n a cie​b ie cze​k a, mo ​ż es z tam p ó jś ć, k ie​d y ty l​k o ze​c h ces z. Co in ​n e​g o ch cia​ł a​‐

b y ś ro ​b ić? Sch o ​wał s ię za s zaf​k ą, o p ad ł n a ta​b o ​r et, czu jąc u cis k w p ier​s i. On a zer​k ​n ę​ł a n a p rze​p is , ch wy ci​ł a miar​k ę i za​n u rzy ła ją w p o ​j em​n i​k u z mąk ą. – M y ś lę, że ch cia​ł a​b y m zo r​g a​n i​z o ​wać d la Kir​b y ’eg o p rzy ​j ę​c ie z o k a​z ji u k o ń ​c ze​‐ n ia s zk o ​ł y . – Ws y ​p a​ł a o d ​m ie​r zo ​n ą ilo ś ć mąk i d o mi​s k i, d o ​d a​ł a cu ​k ru . – Wiem, że zo ​‐ s ta​ł o jes z​c ze k il​k a mie​s ię​c y , ale to , że n ie p a​m ię​t am, jak d o ​r a​s tał, n ie zn a​c zy , że in n i n ie p a​m ię​t a​j ą. M o że k ie​d y wy ​c ią​g n ę s ta​r e zd ję​c ia i za​c zn ę p la​n o ​wać p rzy ​j ę​c ie, u d a mi s ię o d ​z y s k ać p a​m ięć. No ​e l​l e s to ​p i​ł a ma​s ło w mi​k ro ​f a​l ó w​c e i d o ​d a​ł a je d o res z​t y s k ład ​n i​k ó w. Sp o j​r za​‐ ła n a Elie​g o , w d ło ​n i trzy ma​j ąc jaj​k o . – Po ​m o ​ż es z mi? Ro z​b i​ł a je jed ​n ą ręk ą i wrzu ci​ł a s k o ​r u p ​k ę d o zle​wu . Pew​n ie n a​wet teg o n ie za​‐ u wa​ż y ła, b o s ię​g n ę​ł a p o n a​s tęp ​n e. – Oczy wi​ś cie. Co mam ro ​b ić? Wy ​r zu ci​ł a k o ​l ej​n ą s k o ​r u p ​k ę, ch wy ci​ł a ły żecz​k ę i n a​b ra​ł a p ro s z​k u d o p ie​c ze​n ia. – Ch cę p rzej​r zeć s ta​r e fo ​t o ​g ra​f ie ro ​d zin ​n e, wy ​b rać zd ję​c ia Kir​b y ’eg o i u p o ​r ząd ​‐ k o ​wać je we​d łu g d at. Ch cę s two ​r zy ć o ś cza​s u . M o ​t y wem p rze​wo d ​n im b ę​d zie k o ​‐ s zy k ó w​k a… – J ak u n ie​g o w s y ​p ial​n i? Zmars z​c zy ła n o s . – Le​p iej. M o że u p ie​k ę to rt z wiel​k ą p ił​k ą d o k o ​s za, a n a p o d ​j eź​d zie u rzą​d zi​m y k o n ​k u r​s y rzu tó w. – Włą​c zy ła mik ​s er. – Ch cę, żeb y b y ło wy ​j ąt​k o ​wo . J ej ru ch y , s ło ​wa, s p ra​wi​ł y ty l​k o , że jeg o s er​c e p o ​wę​d ro ​wa​ł o w o k o ​l i​c e g ar​d ła. Oczy wi​ś cie n ie p a​m ię​t a​ł a, że p o ​d o b ​n ą ro z​m o ​wę p ro ​wa​d zi​l i ju ż w k we​s tii p rzy ​j ę​c ia d la Kel​s ey . Wy ​m u ​s ił u ś miech , o d ​wró ​c ił wzro k . – Nie ma s p ra​wy . No ​e l​l e s k o ń ​c zy ła mie​s zać. Po ​wą​c h a​ł a cia​s to . – Cze​g o ś tu b ra​k u je. – Otwo ​r zy ła s zaf​k ę, p rze​k rę​c i​ł a o b ​r o ​t o ​wą p ó ł​k ę i za​n u r​k o ​‐ wa​ł a p o p rzy ​p ra​wy . – Cy n a​m o ​n u ? – Do ​d a​j ę g o d o n a​l e​ś n i​k ó w? – Szu k a​ł a d a​l ej. – Nie wiem. Po p ro ​s tu s ą s macz​n e. – O, a mo że to . Gał​k a mu s z​k a​t o ​ł o ​wa. – Otwo ​r zy ła to ​r eb ​k ę, p o ​wą​c h a​ł a. Ws y ​p a​ł a tro ​c h ę d o cia​s ta. – Te​r az p ach ​n ie d o ​b rze. Ob ​s er​wo ​wał ją, jak s ta​wia p a​t el​n ię n a p al​n i​k u i cze​k a, aż ta s ię ro z​g rze​j e. Bo że, czy ż​b y ś o d ​d a​wał mi żo n ę? Co ​d zien ​n ie s ię mo ​d lił, ran o czy tał Bi​b lię, s ta​r a​j ąc s ię b y ć fa​c e​t em, k tó ​r y s ię p o ​‐ k a​z u je, k tó ​r y s tał s ię mę​ż em, ja​k ie​g o No ​e l​l e p o ​t rze​b o ​wa​ł a. Wers o d ​c zy ta​n y p rzez Hit​c h a J o h n ​s o ​n a w d o mu o p ie​k i u tk wił mu w p a​m ię​c i. Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania, a w moim sercu codzienną zgryzotę? (…) Ja zaś zaufałem Twemu miłosierdziu; niech się cieszy me serce z Twojej pomocy, chcę śpiewać Panu, który obdarzył mnie dobrem. A d zi​s iaj jeg o żo n a d o ​d a​ł a g ał​k ę mu s z​k a​t o ​ł o ​wą d o cia​s ta. Po ​s ta​wi​ł a p rzed n im ta​l erz z n a​l e​ś n i​k iem i b u ​t el​k ę s y ​r o ​p u k u k u ry d zia​n e​g o . Uś miech ​n ął s ię, b io ​r ąc p ierw​s zy k ęs .

– Tak , jes t d o ​b rze. Py s z​n e, No ​e l​l e. Zje​d li ra​z em ś n ia​d a​n ie. Eli wk ła​d ał n a​c zy n ia d o zmy war​k i, a No ​e l​l e czy ​ś ci​ł a p a​‐ tel​n ię. Wy ​t ar​ł a ręce. – A co z p rze​j ażd ż​k ą s k u te​r em? – Se​r io ? – M y ś lę, że n aj​ł a​t wiej mi b ę​d zie zn a​l eźć n a​t ch n ie​n ie n a d wo ​r ze. To mo je źró ​d ło in ​s p i​r a​c ji. – Zn am id e​a l​n e miej​s ce. Zn a​l azł d la n iej k o m​b i​n e​z o n , cie​p łe rę​k a​wicz​k i, s zal, a n a​wet k as k , k tó ​r y p o ​d a​‐ ro ​wał jej lata temu . – Sp raw​d zę, czy ro z​m iar jes t o d ​p o ​wied ​n i. – Un ió s ł s zy b ​k ę. – Pa​s u je ci? – Czu ję s ię jak Lu k e Sk y wal​k er w my ś liw​c u X-win g . – Niech mo c b ę​d zie z to b ą. Swo ​j ą d ro ​g ą, n a​k rę​c i​l i jes z​c ze trzy czę​ś ci. – Żar​t u jes z. – M o c jes t z ca​ł y m mło ​d y m p o ​k o ​l e​n iem. Kir​b y i Ky le la​t a​m i b ie​g a​l i p o d o mu z mie​c za​m i ś wietl​n y mi. Za​ś mia​ł a s ię. Po ​c zu ł, jak ​b y ś wiat za​t rząs ł s ię w p o ​s a​d ach . Zd jął jej k as k , za​p a​k o ​wał s p rzęt d o tru c​k a i ru s zy li w k ie​r u n ​k u je​z io ​r a M cFar​‐ lan d . Sk ą​p a​n e w s ło ń ​c u le​ś n e ś cież​k i p o ​k ry wał ś n ieg . Nie​b o b y ło b ez​c h mu r​n e. – Do ​k ąd je​d zie​m y ? – s p y ta​ł a. – Do miej​s ca, k tó ​r e p o ​wi​n ie​n em b y ł p o ​k a​z ać ci ju ż d aw​n o temu . – Wje​c h ał n a p o ​m o s t i wy ​c o ​f ał w k ie​r u n ​k u za​s p y . – Zo ​s tań tu . Wy ​p ro ​wa​d ził s k u ter i zo ​s ta​wił g o z u ru ch o ​m io ​n y m s il​n i​k iem. Za​p ar​k o ​wał s a​‐ mo ​c h ó d . No ​e l​l e wy ​s ia​d ła, za​ł o ​ż y ła k as k . – Ob ie​c u ​j ę, że n ie b ęd ę je​c h ał za s zy b ​k o . Un io ​s ła s zy b ​k ę. – Nie zwal​n iaj ze wzg lę​d u n a mn ie. Ch cę d ać s ię p o ​n ieś ć! – Tak to jes t z k o ​b ie​t ą, k tó ​r a u tk n ę​ł a w la​t ach o s iem​d zie​s ią​t y ch . Zmars z​c zy ła n o s i u s ia​d ła. Po ​d o ​b a​ł o mu s ię, że czu je jej cię​ż ar n a ty l​n y m s ie​d ze​‐ n iu , że o b ej​m u ​j e g o rę​k o ​m a. Wy ​j e​c h ał n a lś n ią​c ą, b ia​ł ą p o ​wierzch ​n ię je​z io ​r a. Wiatr za​s y ​p ał ś n ie​g iem wcze​ś n iej​s ze k o ​l e​i n y . Eli k u r​s o ​wał p o je​z io ​r ze, a No ​e l​l e wy ​c h y la​ł a s ię wraz z n im p rzy k aż​d y m za​k rę​c ie, jak ​b y s ta​n o ​wi​l i jed ​n o ś ć. Za n imi k łę​b ił s ię ś n ieg . Raz o d ​c h y li​ł a s ię i u n io ​s ła ręce, ale n a wy ​b o ​j u mu ​s ia​ł a ch wy cić g o z p o ​wro ​t em. Uś miech ​n ął s ię p o d k a​s k iem. Ok rą​ż y li je​z io ​r o d wu k ro t​n ie i za​t rzy ma​l i s ię p rzed lś n ią​c ą ch at​k ą. – Co to za miej​s ce? – s p y ta​ł a, u n o ​s ząc s zy b ​k ę. – To mo ja ch at​k a n a lo ​d zie – o d ​p arł, wy ​s ia​d a​j ąc ze s k u te​r a. – W ś ro d ​k u jes t cał​‐ k iem ład ​n ie, ch ces z zo ​b a​c zy ć? Kiw​n ę​ł a twier​d zą​c o g ło ​wą i zd ję​ł a k as k . J ej wło ​s y b y ły s k rę​c o ​n e o d wil​g o ​c i. Eli o two ​r zy ł d rzwi, o d ​g ar​n ął b u ​t em ś n ieg ze ś cież​k i. Owio ​n ął ich rześ ​k i za​p ach – d rew​n a s o ​s n o ​we​g o i o le​j u , k tó ​r y m p rze​s ią​k ły ś cia​n y d o m​k u .

Eli co f​n ął s ię i p rze​p u ​ś cił No ​e l​l e. – J a​k ie to wiel​k ie. I mas z tu te​l e​wi​z o r! Ws zed ł za n ią. – Czte​r y miej​s ca d o s p a​n ia, lo ​d ó w​k ę i g rzej​n ik . M ó g ł​b y m tu s ie​d zieć p rzez mie​‐ s iąc. Raz n a​p raw​d ę to ro z​wa​ż ał. Otwo ​r zy ła ła​z ien ​k ę, s k rzy wi​ł a s ię i u s ia​d ła p rzy s to ​l e. – Po co s ą te d ziu ​r y w p o d ​ł o ​d ze? – Tęd y p rze​wier​c am s ię p rzez ló d , żeb y za​n u rzy ć węd ​k ę. – Se​r io ? Sie​d zis z tu ca​ł y mi d n ia​m i i ło ​wis z ry b y ? Us iad ł z n ią p rzy s to ​l e. – J es t faj​n ie. M am mier​n ik g łę​b o ​k o ​ś ci, więc mo g ę o b ​s er​wo ​wać, jak ry b y s k u b ią p rzy ​n ę​t ę. I mam s a​t e​l i​t ę, a d zię​k i g e​n e​r a​t o ​r o ​wi p rą​d u mo g ę o g lą​d ać te​l e​wi​z ję. – Czy li p rzy ​j eż​d ża​m y tu taj, s ie​d zi​m y w tej ma​ł ej, p rzy ​t u l​n ej ch at​c e, o g lą​d a​m y te​l e​wi​z ję i ło ​wi​m y ry b y . Od ​c h rząk ​n ął. Po ​c zu ł, jak ła​t wo b y ło ​b y k ła​m ać. Ale n ie​n a​wi​d ził k łams tw, a n aj​‐ więk ​s zy m z n ich b y ła k we​s tia Kel​s ey . To k łam​s two cią​g le wi​s ia​ł o w p o ​wie​t rzu i n a​r a​‐ s ta​ł o z k aż​d y m d n iem. M o ​g ło wy jś ć n a jaw w k aż​d ej ch wi​l i, o b u ​d zić w n ich g n iew i p o ​c zu cie zd ra​d y . A wte​d y , n a​wet g d y b y n ie p rzy ​p o ​m n ia​ł a s o ​b ie, jak ą b y ł ś wi​n ią, za​c zął​b y o d n o wa z k o ​l ej​n ą p o r​c ją zły ch ws p o ​m n ień . Dla​c ze​g o p rzy ​s zło mu d o g ło ​wy , że za​t a​j e​n ie p rzed n ią ich có r​k i to d o ​b ry p o ​‐ my s ł? Nie, miał d o ś ć k łams tw i ch o ć n ie wie​d ział, jak p o ​wie​d zieć jej o Kel​s ey , p rzy ​‐ n ajm​n iej b ę​d zie s zcze​r y n a te​m at ich związ​k u . – J a tu taj p rzy ​j eż​d ża​ł em, s ia​d a​ł em w tej p rzy ​t u l​n ej ch at​c e, o g lą​d a​ł em te​l e​wi​z ję i ło ​wi​ł em ry b y . Sam. Po jej twa​r zy p rze​m k n ął b ó l. J ak ​b y s ię ty m p rze​j ę​ł a. – Ah a. Có ż, mo że n ie in ​t e​r e​s o ​wa​ł am s ię węd ​k ar​s twem. Nie interesowałaś się mną. Od ​wró ​c ił wzro k . Za​p a​d ła ci​s za. – Ch o ​d zi o co ś jes z​c ze, p raw​d a, Eli? Przy ​j eż​d ża​ł eś tu taj, żeb y o d e mn ie u ciec. M o że i n ie p a​m ię​t a​ł a ich h i​s to ​r ii, ale p o ​s ia​d a​ł a n ie​s a​m o ​wi​t ą zd o l​n o ś ć jej o d ​‐ czy ty wa​n ia. Za​c i​s n ął zęb y , p o ​k i​wał g ło ​wą. Nie p o ​t ra​f ił n a n ią s p o j​r zeć. – Ch ces z mi p o ​wie​d zieć, d la​c ze​g o s p a​ł eś w g a​b i​n e​c ie p rzed mo im u p ad ​k iem? – J ej to n b y ł tak i ła​g o d ​n y , n ie​o ce​n ia​j ą​c y . Od ro ​b i​n ę g o to ro z​l u ź​n i​ł o . Ga​p ił s ię n a p o ​k ry te ś n ie​g iem rę​k a​wicz​k i, k tó ​r e ś ci​s k ał w d ło ​n iach . – Nie d o ​g a​d y wa​l i​ś my s ię. – Dla​c ze​g o ? Na ję​z y k u p o ​c zu ł g o rz​k i s mak p raw​d y . Straciliśmy córkę. Nie, n ie ty l​k o o to ch o ​d zi. Popełniłem błąd. I przez to nasza córka została zamordowana. Ale n ie p o ​t ra​f ił teg o p o ​wie​d zieć.

– Kie​d y ś s ię d o ​wiem, Eli. Kie​d y ś tak . Ale n ie d ziś , p rzy b ez​c h mu r​n y m n ie​b ie, w jej mo c​n y ch o b ​j ę​c iach . Od ​c h y li​ł a s ię. – A mo że to ju ż n ie ma zn a​c ze​n ia. By ło , mi​n ę​ł o . Ale mimo ws zy s t​k o n ie mó g ł teg o zo ​s ta​wić. Po ​k rę​c ił g ło ​wą. – Po p ro ​s tu o d ​d a​l i​l i​ś my s ię o d s ie​b ie, No ​e l​l e. J ak więk ​s zo ś ć mał​ż eń s tw. M ie​l i​‐ ś my s wo ​j e p ro ​b le​m y , zra​n ie​n ia i n ie p o ​t ra​f i​l i​ś my d o s ie​b ie wró ​c ić. Po d ​n ió s ł wzro k , a o n a wy ​c ią​g n ę​ł a d ło ń n ad s to ​ł em i ch wy ci​ł a g o za ręk ę. – Te​r az d o s ie​b ie wra​c a​m y , p raw​d a? Och , miał tak ą n a​d zie​j ę. Sk i​n ął g ło ​wą; p rzez ten mo ​m en t b y ł p o ​k o r​n y m fa​c e​t em, k tó ​r y ro z​k o ​s zo ​wał s ię jej n ie​win ​n y m, s ło d ​k im u ś mie​c h em. Wra​c a​m y d o s ie​b ie. Sło ​wa za​wi​s ły w p o ​wie​t rzu . Eli raz jes z​c ze p rze​wió zł ich d o ​o k o ​ł a je​z io ​r a, a p o ​‐ tem le​ś n y mi ś cież​k a​m i wy ​d ep ​t a​n y mi p rzez je​l e​n ie. Wres z​c ie, d aw​n o p o p o ​r ze lu n ​‐ ch u , wró ​c i​l i d o tru c​k a. No ​e l​l e p o ​ł o ​ż y ła k as k i k u rt​k ę n a s ie​d ze​n iu . Kie​d y je​c h a​l i o ś n ie​ż o ​n ą d ro ​g ą, o d ​c h y li​ł a s ię, za​m k n ę​ł a o czy . – Nad al b o li cię g ło ​wa? Kiw​n ę​ł a. – Cza​s a​m i. Ale le​p iej ś p ię, więc jes t d o ​b rze. Kie​d y s ię w n ie​g o wtu li​ł a i za​s n ę​ł a mu n a ra​m ie​n iu , miał o ch o ​t ę s ię ro z​p ła​k ać. M o że wra​c a​l i d o s ie​b ie. M o że u mie​l i​b y za​c ząć o d n o wa, żad ​n y ch s e​k ret​n y ch p o ​‐ mies z​c zeń , żad ​n y ch ta​j em​n ic. Nie o b u ​d ził jej, k ie​d y d o ​t ar​l i d o d o mu , p o p ro ​s tu wziął ją w ra​m io ​n a i za​n ió s ł d o d o mu . Za​s ta​n o ​wił s ię p rzez ch wi​l ę, p o czy m ru s zy ł z n ią d o p o ​k o ​j u Kel​s ey , tam p o ​ł o ​ż y ł żo n ę n a łó ż​k u i p rzy ​k ry ł k o ​c em. Us ły s zał d zwo ​n ek te​l e​f o ​n u , ale wła​ś n ie ś cią​g ał No ​e l​l e b u ty , n iech ten , k to d zwo ​‐ n i, s ię n a​g ra n a au ​t o ​m a​t y cz​n ą s e​k re​t ar​k ę. Kie​d y ws zed ł d o k u ch ​n i, wia​d o ​m o ś ć ak u rat za​c zę​ł a s ię o d ​t wa​r zać. – No ​e l​l e? To ja, Erik . Od e​z wij s ię. Za​c zy n am s ię mar​t wić. Eli p rze​s łu ch ał n a​g ra​n ie jes z​c ze trzy razy . Ser​c e wa​l i​ł o mu w p ier​s i, a d ło ń za​wi​‐ s ła n ad g u zi​k iem. Na​c i​s n ął i s k a​s o ​wał wia​d o ​m o ś ć.

*** – Dzię​k i za fak s , M arc. M y ś lę, że te o fia​r y co ś łą​c zy . – Ky le s ie​d ział w s wo ​i m b o k ​s ie, lam​p a b iu r​k o ​wa o ś wie​t la​ł a ra​p o r​t y z s ek ​c ji zwło k i ek s ​p er​t y zy s ą​d o ​wej o raz s p ra​‐

wo z​d a​n ie z miej​s ca zb ro d ​n i w k a​wiar​n i w Har​b o r City . – Wy ​g lą​d a n a to , że n a​b ó j zn a​‐ le​z io ​n y w cie​l e Bil​l y ’eg o Nic​k e​l a zg a​d za s ię z n a​b o ​j em wy ​s trze​l o ​n y m p rzy za​b ó j​‐ s twie Cas ​s ie M it​c h ell. – Za​ws ze wo ​l ał n a​z y wać o fia​r y p o imie​n iu . Dzię​k i temu n ie trak ​t o ​wał ich p rzed ​m io ​t o ​wo , an ​g a​ż o ​wał s ię. – Czy an a​l i​t y cy zn a​l eź​l i co ś n a two ​i m miej​s cu zb ro d ​n i? – s p y tał M arc. Od k ie​d y Ky le za​d zwo ​n ił, żeb y p o ​i n ​f o r​m o ​wać g o o mo r​d er​s twie Bil​l y ’eg o i n o ​wy m d o ​wo ​d zie w s p ra​wie, M arc b y ł b ar​d zo p o ​m o c​n y . – Wy ​s ła​ł em s a​m o ​c h ó d d o Du ​l u th , d o la​b o ​r a​t o ​r iu m k ry mi​n a​l i​s ty cz​n e​g o . Wy ​n i​k i b ęd ą w cią​g u k il​k u d n i. Ale za​u wa​ż y łem, że Bil​l y n ie miał s wo ​j e​g o p ier​ś cie​n ia. By ł o g ro m​n y – z ru b i​n em, z wy ​g ra​we​r o ​wa​n y m ro ​k iem u k o ń ​c ze​n ia s zk o ​ł y . – To mó g ł b y ć n a​p ad . Te p ier​ś cie​n ie s ą s p o ​r o war​t e – o d ​p arł. – M am za​m iar p o ​wia​d o ​m ić wła​ś ci​c ie​l i lo m​b ar​d ó w w Du ​l u th , zo ​b a​c zy my , czy p ier​ś cień p rzej​d zie p rzez ich ręce. Do ​wie​d zia​ł eś s ię, s k ąd wziął s ię ten n ó ż d o ry b zn a​l e​z io ​n y w k a​wiar​n i? – Ky le wer​t o ​wał d o ​k u men ​t y i wy ​j ął zd ję​c ie n o ża. – Żad ​n y ch p rzy ​d at​n y ch o d ​c i​s k ó w p al​c ó w. W mia​s tecz​k u s ą d wie s ma​ż al​n ie ry b , w o b u p o ​t wier​d zi​l i, że u ży wa​j ą teg o ty p u n o ży . Z ty m, że n a ich n o ​ż ach jes t zn ak fa​‐ b ry k i, z k tó ​r ej p o ​c h o ​d zą. Ten jes t g ład ​k i. – Sp raw​d zę s ma​ż al​n ię w Deep Ha​v en , zo ​b a​c zę, co u d a mi s ię u s ta​l ić. Więk ​s zo ś ć d zie​c ia​k ó w z mia​s tecz​k a b ie​r ze jed ​n ą alb o d wie zmia​n y w cza​s ie p o ​ł o ​wó w, a Bil​l y miał n a s o ​b ie p łas zcz, k tó ​r y cu ch ​n ął ry b ą. Ale, o ile wiem, s e​z o n k o ń ​c zy s ię p rzed ś wię​t a​m i Bo ​ż e​g o Na​r o ​d ze​n ia. – Daj zn ać, czy cze​g o ś s ię d o ​wie​d zia​ł eś . J a ty m​c za​s em s p raw​d zę lo m​b ar​d y , wy ​‐ ś lij mi ty l​k o zd ję​c ie p ier​ś cie​n ia. – Będ ę wd zięcz​n y . – Hej, a co z two ​j ą mamą? Ky le s p o j​r zał n a zd ję​c ie z miej​s ca zb ro d ​n i – cia​ł o mło ​d ej ek s ​p e​d ien t​k i le​ż a​ł o w k a​ł u ży k rwi. Gło s mu za​d rżał. – Ży je. Ale n ad al n ic n ie p a​m ię​t a, więc… – Więc mu ​s i​m y zn a​l eźć teg o k o ​l e​s ia, za​n im o n zn aj​d zie two ​j ą mat​k ę. – Dzię​k i, M arc. Ky le s ię ro z​ł ą​c zy ł, wziął k awę, p o ​s zed ł d o p o ​k o ​j u s o ​c jal​n e​g o i ws ta​wił k u b ek d o mi​k ro ​f a​l ó w​k i. Nie mo ż​n a o d ​g rze​wać k awy b ez k o ń ​c a, b o wres z​c ie za​m ie​n i s ię w o d ​p ad n u k le​a r​n y . Ale p rzy ​n ajm​n iej n ie ch cia​ł o mu s ię s p ać. Dzię​k i k a​wie i ws p o ​m n ie​n iu wś cie​k łe​g o , zra​n io ​n e​g o s p o j​r ze​n ia Emmy . Dama do towarzystwa? Nad al za​s ta​n a​wiał s ię n ad jej s ło ​wa​m i. M iał o ch o ​t ę d o n iej za​d zwo ​n ić. Ale co d o ​k ład ​n ie miał​b y jej p o ​wie​d zieć? Zro ​b ił co w jeg o mo cy , s ta​r ał s ię p rze​k o ​n ać Emmę, że Deep Ha​v en to jej d o m. M i​k ro ​f a​l ó w​k a za​p i​k a​ł a i Eli wy ​j ął k awę. Pa​r zy ła w u s ta, s ma​k o ​wa​ł a jak s mo ​ł a. Wy ​l ał ją d o zle​wu . Nie​n a​wi​d ził p rze​g ry wać, to ws zy s t​k o . Wró ​c ił d o b iu r​k a, ch wy cił p łas zcz i zd ję​c ie n o ża. Sma​ż al​n ia Har​b o r​s i​d e Fis h Ho ​u s e b y ła jed ​n ą z n ie​l icz​n y ch , k tó ​r a ran o wy ​s y ​ł a​ł a ry b a​k ó w n a łó w. Do p o ​ł u ​d n ia wra​c a​l i ze ś le​d zia​m i, p s trą​g a​m i i s ie​j a​m i. Za d zie​c ia​k a

o b ​s er​wo ​wał, jak wy ​r u s za​j ą z p o r​t u , z s ie​c ia​m i zwi​s a​j ą​c y mi z k u tra, i za​s ta​n a​wiał s ię, ja​k ież to ta​j em​n i​c e k ry ją s ię we mg le. La​t em w s ma​ż al​n i mo ż​n a b y ło d o ​s tać ś wie​ż e k ro ​k ie​t y ry b ​n e, ry b ę z fry t​k a​m i alb o wę​d zo ​n ą ry b ę – k u u cie​s ze tu ry s tó w. J e​s ie​n ią, k ie​d y p rzy ​wo ​ż o ​n o p s trą​g i p eł​n e ik ry , z wę​d zar​n i wy ​d o ​b y wa​ł y s ię za​p a​‐ ch y , k tó ​r e s łu ży ły za d ar​m o ​wą re​k la​m ę. Za​t ru d ​n ia​l i ty lu n ie​wy ​k wa​l i​f i​k o ​wa​n y ch p ra​‐ co w​n i​k ó w, ilu u d a​ł o im s ię zo r​g a​n i​z o ​wać; zb ro ​i li p ięt​n a​s to ​l at​k ó w w n o że d o fi​l e​t o ​‐ wa​n ia i u czy li ich , jak o czy s z​c zać ry b ę, zb ie​r ać ik rę. Go ​t o ​wy p ro ​d u k t b y ł p a​k o ​wa​n y i d o ​s ta​wał fir​m o ​wą n a​k lej​k ę z cen ą. Oj​c iec Ky le’a n a​u czy ł g o , jak s zu k ać ik ry , a w d o mu p rzy ​r zą​d za​l i wła​s n y k a​wio r. U p o ​c ząt​k ó w is t​n ie​n ia Deep Ha​v en , k ie​d y ry b a​c y za​c zę​l i wy ​p ły wać n a je​z io ​r o , ro ​d zi​n a Ste​g ó w za​ł o ​ż y ła s ma​ż al​n ię. Ich có r​k i wy ​s zły za ma​r y n a​r zy , a s y ​n o ​wie p rze​j ę​‐ li flo ​t ę ry b ac​k ą. Ale n i​c zy m p o s zto r​m ie w p o r​c ie, o s ta​l i s ię ty l​k o Bo n ​n ie z mę​ż em Ch u c​k iem – o d ​p o r​n i n a p o ​g o ​d ę, wy ​t rzy ma​l i No r​we​g o ​wie. Ky le zn a​l azł Bo n ​n ie, k tó ​r a mia​ł a n a s o ​b ie o cie​p la​n e k a​l o ​s ze i k u rt​k ę mo ro . Po ​‐ ch y la​ł a s ię n ad ar​c h a​i cz​n y m p e​c e​t em n a za​p le​c zu re​s tau ​r a​c ji. Zimą o twie​r a​l i lo ​k al ty l​k o w p o ​r ze lu n ​c h u . Gd y s łu p ek rtę​c i s p a​d ał d wa​d zie​ś cia s to p ​n i p o ​n i​ż ej zera, n ie​‐ wie​l u lu ​d zi re​f lek ​t o ​wa​ł o n a ś le​d zia n a zim​n o . Re​s tau ​r a​c ja wy ​c h o ​d zi​ł a n a o ś n ie​ż o ​n y s p o ​k o j​n y p o rt, a o twar​t e wo d y o b ie​c y wa​ł y ta​j em​n i​c ę, k ry ją​c ą s ię za fa​l o ​c h ro ​n em. Za s zk la​n y mi g a​b lo ​t a​m i, wś ró d k o ​s tek lo d u , le​ż a​ł y ry b y z o twar​t y mi p y s k a​m i. Po ​c zu ł n a​g łą o ch o ​t ę n a k a​n ap ​k ę ze ś le​d ziem. – Hej, Bo n ​n ie, mas z ch wi​l ę? – Ky le. Wie​k i cię n ie wi​d zia​ł am. Świet​n ie wy ​g lą​d as z w ty m mu n ​d u ​r ze. – M iał wra​ż e​n ie, że le​d ​wo o p ie​r a​ł a s ię p o ​k u s ie wy ​s zczy p a​n ia g o za p o ​l i​c zek . – Przy ​s ze​d łem w s p ra​wach s łu ż​b o ​wy ch , ch o ć n ie o d ​m ó ​wię k a​n ap ​k i ze ś le​d ziem. Alb o tej d o ​m o ​wej zu p y z p s trą​g a. – Przy ​g o ​t u ję i jed ​n o , i d ru g ie. – Zrzu ci​ł a k u rt​k ę i s ta​n ę​ł a za lad ą. – Czy m mo g ę s łu ży ć? – Zn as z Bil​l y ’eg o Nic​k e​l a? Ch wy ci​ł a s ty ro ​p ia​n o ​wy p o ​j em​n ik n a zu p ę. – Pew​n ie. I jeg o b ra​t a, Ry a​n a. Pra​c o ​wa​l i d la mn ie. To d o ​b rzy p ra​c o w​n i​c y , zwłas z​‐ cza Bil​l y , p o ​t ra​f ił o czy ​ś cić ry b ę w re​k o r​d o ​wy m cza​s ie. – Czy li p ra​c o ​wał tu taj w ze​s zły m s e​z o ​n ie? – Wła​ś ci​wie to d łu ​ż ej. – Na​l a​ł a ch o ​c h lę zu p y , a Ky le o mal n ie p ad ł o d u ​r zo ​n y za​‐ p a​c h em. – Za​t rzy ma​ł am g łó w​n ą ek i​p ę d o p rze​t wó r​s twa ry b i ik ry , k tó ​r e p rzy ​wo ​z i​l i​‐ ś my , d o ​p ó ​k i tem​p e​r a​t u ra wo d y w je​z io ​r ze n ie b y ła zb y t n i​s k a. Bil​l y b y ł jed ​n y m z mo ​i ch n aj​l ep ​s zy ch p ra​c o w​n i​k ó w. – Przy ​k ry ła p o ​j em​n ik z zu p ą i p o ​s ta​wi​ł a g o n a la​‐ d zie. – Da​ł am im p re​m ię i zwo l​n i​ł am trzy ty ​g o d ​n ie temu . – Pre​m ię? Go ​t ó w​k ę czy czek ? – Go ​t ó w​k ę, ale o czy wi​ś cie le​g al​n ie. Bil​l y ch ciał k u p ić d ziew​c zy n ie p ier​ś cio ​n ek . M a n a imię Yv o n ​n e. – Się​g n ę​ł a d o g a​b lo ​t y i wy ​j ę​ł a g o ​t o ​wą k a​n ap ​k ę ze ś le​d ziem za​‐ wi​n ię​t ą w ce​l o ​f an . – Po ​z n a​ł em ją. Z p ew​n o ​ś cią s ą z Bil​l y m p arą, ale p ier​ś cio n ​k a n ie wi​d zia​ł em. Bo n ​n ie za​p a​k o ​wa​ł a lu n ch d o to ​r eb ​k i.

– Có ż, mo że jes z​c ze s ię n ie o ś wiad ​c zy ł. M ó ​wił, że p o ​j e​d zie d o Du ​l u th , żeb y s ię ro ​z ej​r zeć. Wies z, wa​l en ​t y n ​k i i w o g ó ​l e. – Przy ​k ro mi, Bo n ​n ie. – Wy ​j ął d zie​s ięć d o ​l có w z p o rt​f e​l a. – Bil​l y zo ​s tał zn a​l e​‐ zio ​n y mar​t wy w s wo ​i m s a​m o ​c h o ​d zie p rzy n a​s y ​p ie n ad je​z io ​r em Sp o ​o n . Ga​p i​ł a s ię n a n ie​g o , b io ​r ąc p ie​n ią​d ze. – To n ie​m o ż​l i​we. Wczo ​r aj ro z​m a​wia​ł am z Hu g h i p o ​wie​d ział, że wró ​c ą z Bil​l y m d o p ra​c y n a wio ​s n ę. – Kim jes t Hu g h ? Po ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Bil​l y b y ł ta​k im o b ie​c u ​j ą​c y m d zie​c ia​k iem. J a​s n e, miał s wo ​j e p ro ​b le​m y , ale p rzy ​c h o ​d ził n a czas , wy ​p eł​n iał o b o ​wiąz​k i. Ob ie​c u ​j ą​c y ? Ch y b a wi​d ział n ie teg o ch ło ​p a​k a. – Bil​l y Nic​k el? Ch u ​d y b lo n ​d y n ? Kiw​n ę​ł a, ze łza​m i w o czach . – Czy mo ​ż es z mi o p i​s ać jeg o k u m​p la, teg o Hu g h ? – Nie wiem. Du ży . Ciem​n e wło ​s y , g d zieś d o wy ​s o ​k o ​ś ci b ro ​d y . Ka​z a​ł am mu n o ​s ić s iat​k ę n a g ło ​wie. Ch y b a g rał w fu t​b o l, ale n ie s ą​d zę, żeb y b y ł s tąd . M y ś la​ł am, że mo że jes t k rew​n y m Bil​l y ’eg o – p o ​l e​c ił g o . Op is p a​s o ​wał d o męż​c zy zn y , k tó ​r e​g o Ky le wi​d ział p rzed d o ​m em Bil​l y ’eg o . – Ró w​n ie miły , o b ie​c u ​j ą​c y ch ło ​p ak ? – Nie. On b y ł… o b ​c e​s o ​wy . Nig ​d y n ie czu łam s ię s wo ​b o d ​n ie, k ie​d y Hu g h Fad ​d en b y ł w p o ​b li​ż u . Ale p o ​t ra​f ił czy ​ś cić ry b y , raz g o u czy łam. – J emu też d a​ł aś p re​m ię? – Przy ​s zed ł tu z Bil​l y m. M y ś la​ł am, że mo że o b aj jad ą d o Du ​l u th . Po ​k a​z ał jej zd ję​c ie n o ża. – Czy to wy ​g lą​d a zn a​j o ​m o ? Wzię​ł a fo ​t o ​g ra​f ię, ro z​d zia​wi​ł a u s ta. – To n ó ż mo ​j e​g o taty . M y ś la​ł am, że g o zg u b i​ł am, k ie​d y p rzy ​u cza​ł am n o ​wy ch p ra​c o w​n i​k ó w. – Zwró ​c i​ł a mu zd ję​c ie. – Gd zie g o zn a​l a​z łeś ? Ch cia​ł a​b y m g o o d ​‐ zy s k ać. – Zo ​s tał zn a​l e​z io ​n y n a miej​s cu mo r​d er​s twa w Har​b o r City . Na jej twa​r zy ma​l o ​wał s ię ws trząs . – O, mó j… – M as z ja​k iś p o ​m y s ł, k to mó g ł g o wziąć? Po ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Cza​s a​m i g o o d ​k ła​d a​ł am i za​p o ​m i​n a​ł am. – J e​s teś p ew​n a, że n a​l e​ż ał d o two ​j e​g o o jca? – Tak . Po ​z o ​s ta​ł e n o że mają n a​s ze lo g o n a rącz​c e. A… – Się​g n ę​ł a p o zd ję​c ie raz jes z​c ze. – Ta rącz​k a, te wy ​ż ło ​b ie​n ia? To ro ​b o ​t a mo ​j e​g o taty . By ł ręcz​n ie wy ​k o ​n a​n y , d o ​s ta​ł am g o w s p ad ​k u . Ok ej, w ta​k im ra​z ie to mó j n ó ż. Ky le wziął to ​r eb ​k ę z lu n ​c h em. – Daj mi zn ać, je​ś li Hu g h s ię p o ​j a​wi, d o ​b rze? – J a​s n e. M ó ​wił, że p ra​c u ​j e w re​s tau ​r a​c ji w mia​s tecz​k u . Nie wiem, g d zie d o ​k ład ​‐

n ie. – Od ​d a​ł a mu b an k ​n o t. – Za​ws ze b y łam wiel​b i​c iel​k ą two ​j e​g o s ta​r u s z​k a, n a​wet p o ś mier​c i two ​j ej s io ​s try . To n ie b y ła jeg o win a. Cza​s a​m i ży cie o b ​r a​c a s ię p rze​c iw​k o n am, i ty le. Lu n ch n a k o s zt fir​m y . Pil​n u j n as tu taj.

Roz​dział 14

– J e​s teś n a mn ie zły ? No ​e l​l e s ie​d zia​ł a o b o k Elie​g o w s a​m o ​c h o ​d zie. Czu ł n a s o ​b ie jej s p o j​r ze​n ie. By ło p rze​s zy wa​j ą​c e, wn i​k a​ł o p rzez war​s twy , k tó ​r e n a​r o ​s ły n a n im p o o d ​s łu ch a​n iu n a​g ra​‐ n ia z wczo ​r aj. Zaczynam się martwić. Nie p o ​wi​n ien b y ł k a​s o ​wać tej wia​d o ​m o ​ś ci. Im​p u l​s y w​n y , d e​s p e​r ac​k i ak t zło ​ś ci, d o ​k o ​n a​n y w p a​n i​c e. Kim jes t Erik ? – Nie – o d ​p arł, ale za​b rzmia​ł o to b ar​d ziej n er​wo ​wo , n iż za​m ie​r zał. – W p o ​r ząd ​k u – p o ​wie​d zia​ł a. – Wiem, że n ie p a​m ię​t am zb y t wie​l e z n a​s ze​g o mał​‐ żeń ​s twa, ale p a​m ię​t am męż​c zy zn ę, k tó ​r y p rzy ​wió zł mn ie d o d o mu ze s zp i​t a​l a. M o ​‐ żes z s ię n a mn ie g n ie​wać, Eli, ale zn am cię ju ż wy ​s tar​c za​j ą​c o d o ​b rze, żeb y za​u wa​ż y ć, k ie​d y co ś s ię g ry zie. Zn a​ł a g o ju ż wy ​s tar​c za​j ą​c o d o ​b rze. A o n miał wra​ż e​n ie, jak ​b y n ie zn ał jej wca​l e. Ale ch ciał. Po raz p ierw​s zy o d n ie​p a​m ięt​n y ch cza​s ó w ch ciał p o ​z n ać – raz jes z​c ze – tę k o ​b ie​t ę, z k tó ​r ą s p ę​d ził więk ​s zo ś ć ży cia. – M y ś lę, że trze​b a za​d zwo ​n ić d o le​k a​r za z Du ​l u th i zo ​b a​c zy ć, czy d a s ię za​ł a​t wić k o ​l ej​n ą to ​m o ​g ra​f ię. M u s i b y ć ja​k iś p o ​wó d , d la k tó ​r e​g o n ie o d ​z y s k u ję p a​m ię​c i. Nic n ie o d ​p o ​wie​d ział, n ie ch ciał s ię k łó ​c ić. A co , je​ś li p o ​wró t ws p o ​m n ień o zn a​‐ czał​b y p o ​wró t Eri​k a? – O k tó ​r ej mam cię o d e​b rać? – Po d ​j eż​d ża​l i wła​ś n ie p o d b u ​d y n ek s to ​wa​r zy s ze​‐ n ia.

M ia​ł a n a s o ​b ie n ie​b ie​s k ą s p o r​t o ​wą k u rt​k ę, ró ​ż o ​we rę​k a​wicz​k i i u ro ​c zą d zier​g a​n ą cza​p ecz​k ę, k tó ​r a k ie​d y ś n a​l e​ż a​ł a d o Kel​s ey . Kie​d y n a​k ry cie g ło ​wy wy ​ł o ​n i​ł o s ię z k o ​‐ s za n a u b ra​n ia, p rzez ch wi​l ę u j​r zał s wo ​j ą có r​k ę. Pro ​m ien ​n ą, u ś miech ​n ię​t ą, o ty ch p ięk ​n y ch , p eł​n y ch ży cia n ie​b ie​s k o ​z ie​l o ​n y ch o czach . No ​e l​l e czę​s to żar​t o ​wa​ł a, że Kel​s ey jes t jej k lo ​n em. Tak b y ło w is to ​c ie. – Za ja​k ieś d wie g o ​d zi​n y . J e​ś li d o teg o cza​s u n ie za​c zn ę ma​l o ​wać… – Wzru s zy ła ra​m io ​n a​m i. – Za​c zn ę my ś leć, że to b ez s en ​s u . Wy ​c ią​g n ął k u n iej ręk ę – n ie​p ew​n y d la​c ze​g o , p o p ro ​s tu d e​s p e​r ac​k o p ra​g n ął p o ​‐ zo ​s tać jej b o ​h a​t e​r em – i ś ci​s n ął jej d ło ń . Uś miech ​n ął s ię. Od ​wza​j em​n i​ł a u ś miech . Po ​m a​c h ał jej, k ie​d y wch o ​d zi​ł a d o b u ​d y n ​k u , i p o ​j e​c h ał d o k a​wiar​n i. Po p ro ​s tu mu ​s iał zn ó w p o ​c zu ć s ię n o r​m al​n ie. Po ​wie​s ił k u rt​k ę n a wie​s za​k u p rzy d rzwiach i mi​n ął s to ​l ik s ta​ł y ch b y wal​c ó w – ma​j o ​r a J er​r y ’eg o , An ​t h o ​n y ’eg o – wła​ś ci​c ie​l a h o ​t e​l u , p a​s to ​r a Dan a i J o e’eg o M i​c h a​e l​‐ s a. Ca​l eb Kn i​g h t p rzy ​s ta​wił s o ​b ie k rze​s ło . Od ​s u n ę​l i ta​l e​r ze z p la​m a​m i żó łt​k a alb o s y ​r o ​p u n a ś ro ​d ek s to ​ł u . – Eli. Co u cie​b ie? – J er​r y u n ió s ł k u b ek w g e​ś cie p o ​z d ro ​wie​n ia. – Sły s za​ł em o u p ad ​k u two ​j ej żo n y . J ak s ię czu je? – Le​p iej, d zię​k i – o d ​p arł, n ie za​t rzy mu ​j ąc s ię. Nie o d ​p o ​wie​d ział n a s p o j​r ze​n ie p a​s to ​r a Dan a. Na s zczę​ś cie jeg o miej​s ce n a ty ​ł ach b y ło wo l​n e, a w s to ​j ak n a men u wci​ś n ię​t a b y ła g a​z e​t a. Us iad ł, o two ​r zy ł ją i za​c zął czy tać k ro ​n i​k ę p o ​l i​c y j​n ą. Kil​k a p rzy ​p ad ​k ó w n a​r u s ze​n ia p o ​r ząd ​k u p u b licz​n e​g o , jed ​n o p rze​k ro ​c ze​n ie p ręd ​k o ​ś ci, k il​‐ k u p i​j a​n y ch i awan ​t u r​n i​k ó w. J eg o u wa​g ę p rzy ​k u ła wzmian ​k a o zwło ​k ach zn a​l e​z io ​‐ n y ch p rzy n a​s y ​p ie n ad je​z io ​r em Sp o ​o n . Bil​l y Nic​k el. Eli k il​k a razy wy ​s ta​wił jeg o b ra​t u Ry a​n o ​wi man ​d at za p rze​k ro ​c ze​‐ n ie p ręd ​k o ​ś ci. Ky le p raw​d o ​p o ​d o b ​n ie weź​m ie tę s p ra​wę. – Hej, Eli. – M e​l a​n ie p o ​ł o ​ż y ła n a s to ​l e men u . – Przy ​n io ​s łam n a ws zel​k i wy ​p a​‐ d ek , ale p ew​n ie za​m a​wias z to , co zwy k le? – Po ​p ro ​s zę. – Od ​s u n ął k ar​t ę. – Dwa jaj​k a s a​d zo ​n e, jed ​n e​g o to ​s ta fran ​c u ​s k ie​g o . I k awę, czar​n ą. Wzię​ł a men u . – Do ​b rze cię wi​d zieć. W ze​s zły m ty ​g o d ​n iu b ra​k o ​wa​ł o mi mo ​j e​g o u lu ​b io ​n e​g o s ze​r y fa. M e​l a​n ie g ło ​s o ​wa​ł a n a n ie​g o n a​wet wte​d y , g d y res z​t a mia​s tecz​k a g o o d ​r zu ci​ł a. Ale mia​ł a s y n a, k tó ​r y n ie d o ​s tał​b y s ię d o wo j​s k a, g d y b y Eli mu n ie o d ​p u ​ś cił. Przy ​ł a​‐ p ał g o k ie​d y ś n a k u p o ​wa​n iu al​k o ​h o ​l u z fał​s zy wy m d o ​wo ​d em o s o ​b i​s ty m. Na​wia​s em mó ​wiąc, g d y b y Eli p o ​wo ​ł ał s ię n a s wo ​j e za​s łu g i z mi​n io ​n y ch lat, mó g ł​b y ja​d ać za d ar​m o ws zę​d zie. Wró ​c ił n a p ierw​s zą s tro ​n ę g a​z e​t y i za​c zął czy tać p ro ​g n o ​z ę p o ​g o ​d y . – Hej, Eli. – Dan za​j ął k rze​s ło n a​p rze​c iw​k o . Eli zwy k le lu ​b ił to ​wa​r zy s two Dan a, tu tej​s ze​g o p a​s to ​r a i czło n ​k a o ch o t​n i​c zej s tra​ż y p o ​ż ar​n ej. Pa​s to r b y ł b ar​d zo p rak ​t y cz​n y m czło ​wie​k iem i za​ws ze ch ęt​n ie p o ​m a​‐ g ał, g ło ​s ząc ty m s a​m y m ewan ​g e​l ię. Brą​z o ​we wło ​s y , cie​p ły u ś miech , s p o j​r ze​n ie czło ​‐

wie​k a, k tó ​r y z n ie​j ed ​n e​g o p ie​c a ch leb jad ł, u d zie​l a​j ąc rad y za​g u b io ​n y m. Ale Eli wi​‐ d ział też, jak Dan wy ​p ro ​wa​d za lu ​d zi z p ło ​n ą​c y ch b u ​d y n ​k ó w i o d ​wo ​d zi ja​k ie​g o ś męż​‐ czy zn ę o d s a​m o ​b ó j​s twa. By ł też p rzy ​j a​c ie​l em, a p rzy ​n ajm​n iej s ta​r ał s ię n im b y ć, w ty ch mro cz​n y ch ch wi​‐ lach p o ś mier​c i Kel​s ey . Ale to ju ż mi​n ę​ł o . Eli d a​l ej czy tał g a​z e​t ę. – Szczęś ć Bo że. – M iło b y ło cię wi​d zieć w k o ​ś cie​l e w n ie​d zie​l ę. Tro ​c h ę cza​s u mi​n ę​ł o . Eli o d ​c h rząk ​n ął. – Ws zy s cy b ar​d zo s ię cie​s zy my , że No ​e l​l e d o ​b rze s ię czu je, zwłas z​c za p o tej s trze​l a​n i​n ie. To b y ło s tras z​n e. Co u n iej? Eli za​c i​s n ął zęb y . To ws zy s t​k o g o wy ​k ań ​c za​ł o . Od ​p o ​wia​d a​n ie n a p y ta​n ia in ​n y ch i wła​s n e. Raz jes z​c ze p rze​c zy tał zd a​n ie o ra​p o r​c ie ze s p o ​t k a​n ia za​r zą​d u s zp i​t a​l a. Dan p o p ro ​s tu tam s ie​d ział, wk u rzał g o , n ic n ie mó ​wił. – Co ? – Ch o ​d zi o to … có ż, p o ​m y ś la​ł em, że to mo że b y ć d la was o b o j​g a tru d ​n y czas , Eli. – No ​e l​l e czu je s ię d o ​b rze. – Nie wie​d ział, d la​c ze​g o zro ​b i​ł o mu s ię g o ​r ą​c o . Ro ​z ej​‐ rzał s ię wo ​k ó ł, s p raw​d za​j ąc, czy n ik t g o n ie s ły s zy . Przy la​d zie u s ia​d ło d wó ch k ie​r o w​c ó w s k u te​r ó w ś n ież​n y ch . J o e i p o ​z o ​s ta​l i wy ​‐ s zli. Sp o j​r zał p rzez o k n o n a mar​t we n ie​b o . – Ro ​z u ​m iem – o d ​p arł Dan , ale n aj​wy raź​n iej n ie zro ​z u ​m iał alu ​z ji, b o n ad al tu s ie​‐ d ział. – Cze​g o p a​s to r ch ce? – Ch cę wie​d zieć, co ci s ię s ta​ł o . Dla​c ze​g o p rze​s ze​d łeś o b o k n a​s ze​g o s to ​l i​k a, jak ​‐ b y ś n as n ie zn ał. Dla​c ze​g o wy ​g lą​d as z, jak ​b y ś s tra​c ił p rzy ​j a​c ie​l a. – Nie mam p rzy ​j a​c ió ł. Nie, o d k ie​d y mia​s tecz​k o s ię o d e mn ie o d ​wró ​c i​ł o . – Nik t s ię o d cie​b ie n ie o d ​wró ​c ił, Eli. Ws zy s cy s ię b ali. A ty cier​p ia​ł eś . M u ​s ia​ł eś b y ć w d o mu z żo n ą. – Eli za​c i​s n ął u s ta. – Ale g ry zie cię co ś in ​n e​g o , p raw​d a? M e​l a​n ie p o ​s ta​wi​ł a p rzed n im k u b ek i n a​l a​ł a k awy . – Za ch wi​l ecz​k ę p o ​d am jaj​k a. Przy ​n ieś ć p a​s to ​r o ​wi k awy ? Błagam, tylko nie to. – Ch ęt​n ie. Dzię​k i, M el. Wzię​ł a k u b ek z lad y , n a​l a​ł a k awy . Dan d o ​d ał ś mie​t an ​k i, aż n a​p ó j p rzy ​b rał ciem​‐ n o ​b rą​z o ​wy k o ​l o r. – Pa​s to ​r ze… – Eli, ja je​s tem two ​i m p rzy ​j a​c ie​l em. Na​wet je​ś li n ie zd a​j es z s o ​b ie z teg o s p ra​wy . I ch ciał​b y m p o ​m ó c. – Ok ej, w ta​k im ra​z ie mi o d ​p o ​wied z. M o że wy ​j a​ś n is z mi, jak wy ​b a​c zy ć żo ​n ie co ś , cze​g o o n a n ie p a​m ię​t a. Do ​b rze, że Dan an i d rg n ął. – Prze​b a​c ze​n ie to n ie k we​s tia wy ​b o ​r u , Eli. Bó g o cze​k u je g o o d n as b ez wzg lę​d u

n a p rze​wi​n ie​n ia, p o ​n ie​waż On wy ​b a​c zy ł n am p ierw​s zy . – Wie​d zia​ł em, że tak p o ​wies z. – Ch ces z mi zd ra​d zić, co ta​k ie​g o zro ​b i​ł a two ​j a żo n a, a cze​g o n ie p a​m ię​t a? Eli p o ​k rę​c ił g ło ​wą. – To ch y b a n ie ma zn a​c ze​n ia. M o że n a​wet n ic n ie zro ​b i​ł a, ale teg o s ię n ie d o ​wie​‐ my , b o , wi​d zis z, p a​s to ​r ze, mo ja żo n a n ie p a​m ię​t a mn ie. Och , jak a to u lg a wy ​z n ać p raw​d ę. Dan zmars z​c zy ł czo ​ł o , o d ​c h y lił s ię n a k rze​ś le. Za​ł o ​ż y ł ręce. – No . W wy ​n i​k u u p ad ​k u s tra​c i​ł a d wa​d zie​ś cia p ięć lat n a​s ze​g o mał​ż eń ​s twa. Nie p a​m ię​t a Ky le’a an i Kir​b y ’eg o … – An i Kel​s ey . – Wła​ś n ie. A zwłas z​c za mn ie. Za​u fa​n ie mi za​j ę​ł o jej d wa ty ​g o d ​n ie, ale co n aj​‐ d ziw​n iej​s ze… o d lat n ie d o ​g a​d y wa​l i​ś my s ię tak d o ​b rze. Tak jak ​b y m o d ​z y s k ał s wo ​j ą d aw​n ą żo n ę, tę, k tó ​r ą p o ​ś lu ​b i​ł em, za​n im u ro ​d zi​ł a mi d zie​c i. J es t za​b aw​n a i u ro ​c za, ro b i o ws ian ​k ę d la p s a. I ch o ​c iaż wiem, że n ic n ie p a​m ię​t a, wy ​d a​j e s ię, jak ​b y g d zieś w g łę​b i zn a​ł a p rze​s zło ś ć. To jak cień k o ​b ie​t y , k tó ​r ą b y ła… a mo że b y ła​b y , g d y b y … – Zn ó w wy j​r zał p rzez o k n o . – Gd y b y m jej teg o n ie o d e​b rał. – O czy m ty mó ​wis z? – Nie wiem. – Wo ​d ził p al​c em p o k ra​wę​d zi k u b ​k a. – Kie​d y ją p o ​z n a​ł em, b y ła n a p ierw​s zy m ro k u w co l​l e​g e’u . Stu d io ​wa​ł a s ztu k ę, ale my ś la​ł em, że to ty l​k o je​d en z ty ch k ie​r u n ​k ó w, k tó ​r y wy ​b ie​r a s ię z b ra​k u lak u . M ie​l i​ś my b ły s k a​wicz​n y wa​k a​c y j​n y ro ​m an s , więc p rzy ​z n am, że n ie p o ​z n a​ł em jej wte​d y zb y t d o ​b rze. Kie​d y jej s ię o ś wiad ​‐ czy łem, rzu ci​ł a s zk o ​ł ę i p rze​p ro ​wa​d zi​ł a s ię tu taj. Nie mia​ł em p o ​j ę​c ia, że lu b i ma​l o ​‐ wać. – J es t ar​t y s t​k ą? – Naj​wy raź​n iej tak . Wy ​n a​j ę​ł a ate​l ier w s to ​wa​r zy s ze​n iu ar​t y s tó w, n a​m a​l o ​wa​ł a ja​‐ k ieś d zie​s ięć o b ​r a​z ó w, ws zy s t​k ie s ą wzo ​r o ​wa​n e n a zd ję​c iach zro ​b io ​n y ch p rzez Kel​‐ s ey . – Nie mia​ł em o ty m p o ​j ę​c ia. – Wy ​o b raź s o ​b ie, jak s ię czu łem, k ie​d y to o d ​k ry łem. To b y ło tak , jak ​b y m d o ​wia​‐ d y wał s ię o n iej ró ż​n y ch rze​c zy … rze​c zy , o k tó ​r y ch za​p o ​m n ia​ł em alb o o k tó ​r y ch n ie wie​d zia​ł em i… Czu ję s ię wred ​n ie, b o s p o ​r a częś ć mn ie n ie ch ce p o ​wro ​t u k o ​b ie​t y , k tó ​r ą b y ła. Tra​c i​ł em ją… zd a​j ę s o ​b ie z teg o s p ra​wę, ale n ie wie​d zia​ł em, jak temu za​‐ p o ​b iec. A te​r az… te​r az d zwo ​n i d o n iej k o ​l eś imie​n iem Erik . Dan n a​c h y lił s ię. Sp o j​r zał mu w o czy . – Ta, n ie wiem, k to to . Wła​ś ci​wie… s k a​s o ​wa​ł em wia​d o ​m o ś ć, k tó ​r ą zo ​s ta​wił n a s e​k re​t ar​c e. – Dan u n ió s ł b rwi. – Nie p atrz tak n a mn ie: ju ż wiem. Po ​wi​n ie​n em b y ł p o ​‐ zwo ​l ić No ​e l​l e ją o d ​s łu ch ać; p o ​wi​n ie​n em b y ł za​p i​s ać n u mer. Ale co , je​ś li… je​ś li o n jes t… . – Za​c i​s n ął s zczę​k ę i o d ​wró ​c ił wzro k . Szczy p a​ł y g o o czy . – J e​ś li mo ja żo n a za​‐ mie​r za​ł a zo ​s ta​wić mn ie d la in ​n e​g o ? – Eli. To n ie p a​s u je d o No ​e l​l e. Za​ws ze b y ła b o ​g o ​b o j​n a. Eli u tk wił w p a​s to ​r ze wzro k , k tó ​r y wy ​r a​ż ał całe jeg o cier​p ie​n ie. – No , ale ja n ie b y łem b o ​g o ​b o j​n y . Po ś mier​c i Kel​s ey co ś s ię z n ią s ta​ł o i za​c zą​‐

łem u cie​k ać. J a n ie… Nie mia​ł em ro ​m an ​s u , ale n ie ws trzy my wał​b y m s ię, g d y b y p o ​j a​‐ wi​ł a s ię s zan ​s a. – Zmars z​c zy ł s ię n a ws p o ​m n ie​n ie s p o j​r ze​n ia Lee, jej d ło ​n i wp le​c io ​‐ n y ch w jeg o wło ​s y . – Za​m ias t teg o ło ​wi​ł em ry b y , p o ​l o ​wa​ł em i ro ​b i​ł em ws zy s t​k o , żeb y ty l​k o wy ​r wać s ię z d o mu , o d żo n y . – Od b li​s k o ​ś ci. – M o że. – Na p ew​n o , Eli. Gd y tra​c i​m y k o ​g o ś , k o g o k o ​c h a​m y , u b o ​l e​wa​m y , o czy wi​ś cie, n ad s tra​t ą tej czę​ś ci n as s a​m y ch , k tó ​r a zo ​s ta​ł a n am wy ​d ar​t a, czę​ś ci, k tó ​r ą ten k to ś za​‐ b rał ze s o b ą. Po ​z o ​s ta​j e p u s t​k a, k tó ​r ą d e​s p e​r ac​k o p ra​g n ie​m y wy ​p eł​n ić. Two ​j e​m u mał​‐ żeń ​s twu b ra​k u je b li​s k o ​ś ci, k tó ​r ą Bó g p rze​z n a​c zy ł d la u zd ro ​wie​n ia re​l a​c ji. – Na​wet n ie wiem, czy m jes t b li​s k o ś ć, p a​s to ​r ze. – To p rzy ​n a​l eż​n o ś ć, wia​r a i wza​j em​n a mi​ł o ś ć. To wraż​l i​wo ś ć n a tę jed ​n ą o s o ​b ę, k tó ​r ej u fas z n aj​b ar​d ziej. To mó ​wie​n ie: „Oto mo je b ru d ​n e, s p o ​n ie​wie​r a​n e, zra​n io ​n e s er​c e. Po ​z wo ​l ę ci je zo ​b a​c zy ć i za​u fam ci”. Czy k ie​d y k o l​wiek p o ​z wo ​l i​ł eś jej zo ​b a​‐ czy ć s wó j żal? Eli o d ​c h y lił s ię, g d y M e​l a​n ie p o ​s ta​wi​ł a p rzed n im ta​l erz z jaj​k a​m i. Ty le, że wła​‐ ś ci​wie ju ż n ie b y ł g ło d ​n y . – Nie ch o ​d zi o to , że n ie ch cia​ł em. To p o p ro ​s tu … n ie b y ło ła​t we. – A k to p o ​wie​d ział, że mał​ż eń ​s two i b li​s k o ś ć, ta​k ie, ja​k ich p ra​g n ie d la n as Bó g , k tó ​r e s ta​n o ​wią o d ​z wier​c ie​d le​n ie J eg o mi​ł o ​ś ci d o czło ​wie​k a, b ęd ą ła​t we? M ał​ż eń ​s two n ie p o ​l e​g a n a s ta​wia​n iu wa​r u n ​k ó w. To mi​ł o ś ć n a d o ​b re i n a złe. To re​l a​c ja, k tó ​r ą p o ​‐ win ​n i​ś my mieć z Bo ​g iem. Po ​win ​n i​ś my u fać M u w n a​s zej s ła​b o ​ś ci. – Taa, a je​ś li Bó g n ig ​d y s ię n ie p o ​k a​z u je? J e​ś li Go to n ie o b ​c h o ​d zi? – Za​ws ze Go o b ​c h o ​d zi, Eli. Tu ch o ​d zi o mi​ł o ś ć: On cię k o ​c h a. Pła​k ał z to b ą p o ś mier​c i có r​k i, p ra​g n ął b li​s k o ​ś ci z to b ą, tro ​s k i o cie​b ie, two ​j ej wia​r y w Nie​g o . I wiem, że b a​ł eś s ię b ra​k u re​a k ​c ji, że On cię za​wie​d zie. Prze​c ież n ie o ch ro ​n ił Kel​s ey . – To b y ła mo ja win a. – Och , Eli, g d zieś w ś ro d ​k u n a p ew​n o wie​r zy s z, że n ie ty l​k o o to ch o ​d zi. – M o że i tak . M o że to b y ł więk ​s zy p ro ​b lem. – Wła​ś n ie tu taj za​c zy n a s ię p raw​d zi​wa wia​r a. Uf​‐ n o ś ć Bo g u , wraż​l i​wo ś ć n a J eg o o b ec​n o ś ć n a​wet wte​d y , g d y n ie d o ​s ta​j es z ta​k iej o d ​‐ p o ​wie​d zi, ja​k iej b y ś o cze​k i​wał. Ro ​b is z wo ​b ec No ​e l​l e to s amo , co wo ​b ec Bo g a: b o ​i s z s ię, że n ie p o ​k o ​c h a cię w tak i s p o ​s ó b , w jak i ch ces z b y ć k o ​c h a​n y . A mo że o n a teg o n ie p o ​t ra​f i, jes z​c ze n ie te​r az. Ale to n ie zn a​c zy , że ty mas z jej n ie k o ​c h ać, n ie b y ć z n ią b li​s k o . Przy ​n ajm​n iej emo ​c jo ​n al​n ie. Eli o d ​s u n ął ta​l erz z n ie​n a​r u s zo ​n y m p o ​s ił​k iem. – Nie wiem. Tak , o b a​wiam s ię, że o d ​z y s k a p a​m ięć, p rzy ​p o ​m n i s o ​b ie o ty m Eri​k u i mn ie zo ​s ta​wi. – Po ​k rę​c ił g ło ​wą. – Ale b o ję s ię też, że n ig ​d y jej n ie o d ​z y s k a, n ig ​d y n ie p rzy ​p o ​m n i s o ​b ie o có r​c e. I czu ję s ię jak o s tat​n ia ś wi​n ia, że jej n ie p o ​wie​d zia​‐ łem… – Nie wie o Kel​s ey ? – Nie. M y ś la​ł em, że tak b ę​d zie le​p iej, ale to b y ł g łu p i p o ​m y s ł. A te​r az n ie wiem, jak jej to p o ​wie​d zieć, żeb y n ie p o ​c zu ła s ię o s zu k a​n a… – I żeb y n ie zn is z​c zy ć n o ​wej re​l a​c ji, k tó ​r ą z n ią s two ​r zy łeś .

Kiw​n ął g ło ​wą. – I jes z​c ze to , że p rzed wy ​p ad ​k iem n ie b y łem wzo ​r em męża i n ie ch cę, żeb y s o ​b ie o ty m p rzy ​p o ​m n ia​ł a. Ch cę, żeb y p a​m ię​t a​ł a mn ie jak o fa​c e​t a, k tó ​r y m je​s tem te​r az… alb o k tó ​r y m s ta​r am s ię b y ć. – Po ​t arł twarz d ło ​n ią. – Zro ​b ił s ię n ie​z ły b a​ł a​g an i n ie wiem, jak temu za​r a​d zić. – To n ie two ​j e za​d a​n ie. Wiem, że je​s teś p o ​l i​c jan ​t em i d o two ​i ch o b o ​wiąz​k ó w n a​‐ le​ż y ro z​wią​z y wa​n ie p ro ​b le​m ó w, ale two ​i m za​d a​n iem jes t k o ​c h ać two ​j ą żo n ę, jak ​k o l​‐ wiek Bó g cię n ią o b ​d a​r o ​wu je. Z p a​m ię​c ią czy b ez. M e​l a​n ie p rze​s zła o b o k , zer​k a​j ąc n a n ie​r u s zo ​n e jaj​k a, ale n ie za​t rzy ma​ł a s ię. – Zn am cię d łu ​g o , Eli. Z cza​s ó w, k ie​d y wra​c a​ł eś d o d o mu n a lu n ch z No ​e l​l e, k ie​‐ d y s ie​d zie​l i​ś cie ra​z em n a me​c zach k o ​s zy k ó w​k i, ch o ​d zi​l i​ś cie n a ws zy s t​k ie wy ​s tę​p y Kel​s ey . By łeś wte​d y d o ​b ry m czło ​wie​k iem, ale mo że Bó g d aje ci s zan ​s ę s ta​n ia s ię lep ​‐ s zy m. – Na​wet je​ś li o n a n as n ie p a​m ię​t a? – W Pie​ś n i n ad Pie​ś n ia​m i jes t n a​p i​s a​n e: Połóż mię jak pieczęć na twoim sercu (…) bo jak śmierć potężna jest miłość. Kie​d y p rzy ​r ze​k li​ś cie s o ​b ie s ie​b ie w s a​k ra​m en ​c ie mał​ż eń ​s twa, On was p rzy ​p ie​c zę​t o ​wał, a to s il​n iej​s ze n iż ś mierć o s tat​n ich d wu d zie​s tu p ię​c iu lat. Na ty m p o ​l e​g a wia​r a. A wia​r a p o ​d o ​b a s ię Pan u , n a​wet g d y wy ​d a​j e s ię p rzy ​t ła​c za​j ą​c a. Przy ​t ła​c za​j ą​c a jak p rzy ​z n a​n ie s ię, że Eli p o ​p eł​n ił b łąd , k tó ​r y d o ​p ro ​wa​d ził d o ś mier​c i ich có r​k i. Przy ​t ła​c za​j ą​c a jak ch ęć co f​n ię​c ia cza​s u , u ch ro ​n ie​n ia żo n y p rzed cier​p ie​n iem. Przy ​t ła​c za​j ą​c a n i​c zy m p rze​s ia​d y wa​n ie n ad je​z io ​r em i za​s ta​n a​wia​n ie s ię, jak k o ​c h ać s wo ​j ą żo n ę. M o że Bó g jes t wię​c ej n iż p rzy ​t ła​c za​j ący . Dan s p o j​r zał mu w o czy . – Wp u ś ć żo n ę d o s wo ​j e​g o ży cia, Eli. Po ​wied z jej o có r​c e. Dla d o ​b ra was o b o j​g a. – Wiem. M u ​s zę ty l​k o wy ​k o m​b i​n o ​wać jak . Do ​m y ś lam s ię, że p o ​wi​n ie​n em p o ​s ta​‐ wić ci tę k awę? Dan u ś miech ​n ął s ię d e​l i​k at​n ie. – Pew​n ie tak . Kie​d y M e​l a​n ie p rze​c h o ​d zi​ł a, Eli p o ​d ał jej ta​l erz z jaj​k a​m i i s ię​g n ął p o p o rt​f el. – M u ​s zę ws tą​p ić n a p o ​s te​r u n ek , d o Ky le’a. – J es t d o ​b ry w ty m, co ro b i. Daj mu p rze​s trzeń , żeb y n a​b rał p ew​n o ​ś ci s ie​b ie. Swo ​j ą d ro ​g ą, wi​d zia​ł em g o w ze​s zły we​e k en d n a we​s e​l u Ni​c o ​l e i J a​s o ​n a. Grał n a p er​‐ k u s ji. Nie wie​d zia​ł em, że jes t tak i mu ​z y k al​n y . – Dan ws tał, a Eli p o ​d ą​ż y ł za n im, p o ​‐ d a​j ąc M e​l a​n ie d zie​s ięć d o ​l có w za ś n ia​d a​n ie, k tó ​r e​g o n ie ru s zy ł. Przy d rzwiach wło ​ż y ł p łas zcz. – Dla mn ie to h a​ł as , p a​s to ​r ze. Zwłas z​c za w n o cy . – Ale u ś miech ​n ął s ię s ze​r o ​k o . Tak , to b y ły miłe ws p o ​m n ie​n ia, k ie​d y Ky le i Kel​s ey g ra​l i ra​z em w p iw​n i​c y . M iał o ch o ​t ę p o ​d zie​l ić s ię ty m z No ​e l​l e. Ws p o ​m n ie​n ia​m i i ze​s zy ta​m i Kel​s ey z tek ​s ta​m i p io ​s e​n ek . Ch ciał p o ​k a​z ać jej te zwa​r io ​wa​n e tramp ​k i, k tó ​r e wło ​ż y ła n a b al ma​t u ral​n y d o czer​wo ​n ej s u ​k ien ​k i. I zd ję​c ia z wa​k a​c ji, k ie​d y p o ​f ar​b o ​wa​ł a wło ​s y n a n ie​b ie​s k o . Ch ciał p u ​ś cić jej p ły tę, k tó ​r ą Kel​s ey zmo n ​t o ​wa​ł a s p e​c jal​n ie d la n ich n a Bo że Na​r o ​d ze​n ie; p o ​k a​z ać jej al​b u m z wy ​c in ​k a​m i z g a​z et o ws zy s t​k ich p rzed ​s ta​wie​‐

n iach te​a tral​n y ch , w k tó ​r y ch b ra​ł a u d ział. Ch ciał p rzed ​s ta​wić żo ​n ie n ie​s a​m o ​wi​t ą, p ięk ​n ą, o s za​ł a​m ia​j ą​c ą có r​k ę, k tó ​r ą Bó g ze​s łał im n a s ie​d em​n a​ś cie ws p a​n ia​ł y ch lat. No ​e l​l e n a to za​s łu g i​wa​ł a. Eli p o ​m a​c h ał Da​n o ​wi i ws iad ł d o wy ​c h ło ​d zo ​n e​g o tru c​k a. M iał o ch o ​t ę o p rzeć czo ​ł o o k ie​r o w​n i​c ę, ale mies z​k ań ​c y mia​s tecz​k a mo ​g li​b y we​z wać p o ​g o ​t o ​wie, s ą​d ząc, że ich b y ły s ze​r y f k o p ​n ął w k a​l en ​d arz. Włą​c zy ł s ię więc d o ru ch u , zje​c h ał n a p ar​k in g p rzy p o r​c ie i za​p a​t rzy ł s ię w p o ​‐ n u re n ie​b o . – Ach , Bo że, wy ​b acz mi mó j s trach , mo ją n ie​u f​n o ś ć wo ​b ec Cie​b ie. M o je o s zu s twa. Pro ​s zę, n a​wet je​ś li n ie p rzy ​wró ​c is z mi No ​e l​l e, o b ​d arz n as n o wą p rzy ​s zło ​‐ ś cią. – Od e​t ch n ął g ło ​ś n o . – I p o ​m ó ż mi wy ​m y ś lić, jak p o ​wie​d zieć jej o Kel​s ey . Za​m k n ął o czy , za​c zerp ​n ął zim​n e​g o p o ​wie​t rza. Po raz p ierw​s zy n ie tra​f i​ł o w we​‐ wn ętrz​n ą p u s t​k ę. Po d ​j e​c h ał p o d b u ​d y n ek s to ​wa​r zy s ze​n ia. Nie mi​n ę​ł y jes z​c ze d wie g o ​d zi​n y , ale mo że No ​e l​l e p o ​z wo ​l i mu u s iąś ć w ty m fo ​t e​l u p rzy o k n ie, p o ​z wo ​l i mu n a n ią p a​t rzeć, p rzy j​r zeć s ię jej p ięk ​n ej twa​r zy . M o że p o ​z wo ​l i mu o d ​k ry ć wła​s n ą żo n ę n a n o wo . Ws zed ł p o s ch o ​d ach i wła​ś n ie miał za​p u k ać d o d rzwi, k ie​d y u s ły s zał łk a​n ie. – No ​e l​l e? Otwo ​r zy ł d rzwi w p rzy ​p ły wie p a​n i​k i. Sie​d zia​ł a n a n ie​b ie​s k im fo ​t e​l u p rzy o k n ie, z p o d ​c ią​g n ię​t y mi n o ​g a​m i, z g ło ​wą o p ar​t ą o k o ​l a​n a. J ej ra​m io ​n a d rża​ł y . – No ​e l​l e? Po d ​n io ​s ła wzro k . M ia​ł a za​c zer​wie​n io ​n ą, mo ​k rą twarz, b y ła zro z​p a​c zo ​n a. – Cześ ć. Cześć? – Do ​b rze s ię czu jes z? Co s ię s ta​ł o ? Ro ​z ej​r zał s ię p o p o ​k o ​j u . Na p o d ​ł o ​g ę p a​d a​ł y cie​n ie, ale ws zy s t​k o wy ​d a​wa​ł o s ię b y ć n a s wo ​i m miej​s cu . – Nic. W p o ​r ząd ​k u . Po p ro ​s tu … mi s mu t​n o . Nie mo g ę p rze​s tać p ła​k ać. J ak ​b y co ś we mn ie p ę​k ło , ale n ie wiem co i jak to za​t rzy mać. – Przy ​c i​s n ę​ł a d ło ​n ie d o o czu , o tar​‐ ła je. – Po ​win ​n am b y ć za​d o ​wo ​l o ​n a, b o co ś n a​m a​l o ​wa​ł am. Wła​ś ci​wie, to u s ia​d łam i p o p ro ​s tu za​c zę​ł am ma​l o ​wać. Nie jes t n a​wet tak źle. – Ws ta​ł a i p o ​d e​s zła d o s zta​l u ​g i u s ta​wio ​n ej k ą​t em d o n ie​g o , tak , żeb y w trak ​c ie p ra​c y mo ​g ła s p o ​g lą​d ać p rzez o k n o . Zd ję​ł a p łó t​n o ze s zta​l u ​g i, o d ​wró ​c i​ł a je. – Nad al s ch n ie, ale jes t cał​k iem d o ​b ry , p raw​d a? Eli g a​p ił s ię n a o b ​r az, s tra​c ił o d ​d ech , s k rę​c i​ł o g o w ś ro d ​k u . Otwo ​r zy ł u s ta, ale n ie p o ​t ra​f ił wy ​d o ​b y ć z s ie​b ie g ło ​s u . – Sie​d zia​ł am tu d wa​d zie​ś cia mi​n u t, s ta​r a​j ąc s ię zro ​z u ​m ieć, k to to . M ia​ł am ją w g ło ​wie p o p rze​b u ​d ze​n iu ran o . Wy ​g lą​d a jak ja. M o że to ws p o ​m n ie​n ie mn ie s a​m ej s p rzed lat. Co ma s en s , b o n ad al wy ​d a​j e mi s ię, że p o ​win ​n am tak wy ​g lą​d ać… – To n ie ty , No ​e l​l e. – Po d ​s zed ł d o n iej, ch wy cił p łó t​n o i s p o j​r zał w te p ięk ​n e n ie​b ie​s k o ​z ie​l o ​n e o czy . Zb ie​r a​ł o mu s ię n a p łacz.

– Id e​a l​n ie ją u ch wy ci​ł aś . Te n ie​s a​m o ​wi​t e o czy , tak p eł​n e ży cia, i te wło ​s y , za​‐ ws ze mia​ł y zło ​t e re​f lek ​s y , jak ​b y o d s ło ń ​c a. I ten u ś miech . J ak ​b y s ię z to b ą d ro ​c zy ła, ale k o ​c h a​ł a cię b ez​wa​r u n ​k o ​wo , b ez wzg lę​d u n a to , co s ię d zia​ł o . – Za​m k n ął o czy , p o ​‐ tarł je k ciu ​k iem i p al​c em ws k a​z u ją​c y m, miał n ie​r ó w​n y o d ​d ech . – Eli, o czy m ty mó ​wis z? – Gło s No ​e l​l e b y ł ła​g o d ​n y , n ie​m al zmar​t wio ​n y . – Ko g o n a​m a​l o ​wa​ł am? Wte​d y s p o j​r zał n a n ią, s er​c e p rze​k o ​z io ł​k o ​wa​ł o mu w p ier​s i. Do ​t k n ął d ło ​n ią jej p o ​l icz​k a, p rze​b ieg ł p o n im k ciu ​k iem. – Ach , No ​e l​l e. Na​m a​l o ​wa​ł aś n a​s zą có r​k ę, Kel​s ey .

Roz​dział 15

Nie zn a​ł a Elie​g o d łu ​g o , ale p o d wó ch ty ​g o d ​n iach my ś la​ł a, że g o ro ​z u ​m ie. Sil​n y , o p a​‐ n o ​wa​n y , o d ​waż​n y , n a​wet tro ​c h ę g ru ​b o ​s k ó r​n y . Nie p o ​z n a​wa​ł a n a​t o ​m ias t za​ł a​m a​n e​g o męż​c zy zn y , k tó ​r y p rzed n ią te​r az s tał. M ęż​c zy zn y , k tó ​r y ch o ​wał twarz, b y u k ry ć s wó j żal. Ra​m io ​n a mu d rża​ł y , a o d ​d ech wy ​‐ ry wał s ię z p ier​s i. – Co to zn a​c zy : naszą córkę, Kelsey? J eg o s ło ​wa n ie mia​ł y s en ​s u , ch o ć w g łę​b i czu ła, że co ś u k ła​d a​ł o s ię w ca​ł o ś ć. J a​‐ k aś p raw​d a, k tó ​r a u n o ​s i​ł a s ię w n ie​p rze​n ik ​n io ​n ej ciem​n o ​ś ci, co ś , co No ​e l​l e wie​l o ​‐ k ro t​n ie p ró ​b o ​wa​ł a p o ​c h wy cić p al​c a​m i, ale o k a​z y wa​ł o s ię zb y t ś li​s k ie. Nie in ​a ​c zej czu ła s ię, k ie​d y ma​l o ​wa​ł a jej twarz, te o czy , k tó ​r e s ię w n ią wp a​t ry wa​‐ ły . Zn a​ł a je, n ie wie​d zia​ł a je​d y n ie s k ąd . Po r​t re​t o ​wa​n ie tej… tej Kel​s ey b y ło jak wy ​‐ p u s z​c za​n ie p o ​wie​t rza, p ra​wie jak ​b y p rzez d wa mi​n io ​n e ty ​g o d ​n ie ws trzy my wa​ł a o d ​‐ d ech . Ale d o teg o d o ​c h o ​d zi​ł a ta fala n ie​o k re​ś lo ​n e​g o s mu t​k u . Nig ​d y n ie d o ​m y ś li​ł a​b y s ię, że to z p o ​wo ​d u ich có r​k i. – On a n ie zmar​ł a p rzy p o ​r o ​d zie? – Eli s p o j​r zał n a n ią tak ża​ł o ​ś n ie, że mia​ł a o ch o ​t ę o to ​c zy ć g o ra​m io ​n a​m i. M imo że n ie k o ​c h a​ł a teg o męż​c zy zn y , to b y ł jej mę​‐ żem, a ra​c zej n ad al n im jes t, i n a tę my ś l jej s er​c e to p ​n ia​ł o . – Och , Eli, p ro ​s zę, p o ​‐ wied z mi, co s ię s ta​ł o . Po ​k rę​c ił g ło ​wą, miał mo ​k re o czy . – Tak mi p rzy ​k ro , No ​e l​l e. Po ​wi​n ie​n em b y ł p o ​wie​d zieć ci n a s a​m y m p o ​c ząt​k u , ale b a​ł em s ię, że w two ​i m s ta​n ie tak a in ​f o r​m a​c ja je​d y n ie ci za​s zk o ​d zi. Wi​d zis z, p o ś mier​‐

ci Kel​s ey n ie b y łaś s o b ą. Op u ​ś ci​ł aś n as i… – Gło s mu za​d rżał. – A mo że to ja cię o p u ​ś ci​ł em. Nie wiem. Ale w n a​s zej ro ​d zi​n ie co ś p ę​k ło . Ba​ł em s ię, że to zn o ​wu s ię s ta​‐ n ie. Ch wy ci​ł a g o za ra​m ię, s p o j​r za​ł a w o czy . – Tak mi p rzy ​k ro , n ic n ie p a​m ię​t am. A… ch cę. To jak cień z ty łu g ło ​wy , k tó ​r e​m u n ie mo g ę s ię p rzy j​r zeć. Po ​k i​wał g ło ​wą, ch y b a s ię s k rzy wił. – M o że wca​l e n ie ch ces z wie​d zieć. M o że… – Ch cę wie​d zieć. Prze​ł k n ął ś li​n ę, wziął ją za ręk ę, p o ​s a​d ził ją n a fo ​t e​l u . Us iad ł p rzed n ią n a p o d ​‐ n ó ż​k u i zwie​s ił g ło ​wę. – Kel​s ey n ie zmar​ł a p rzy p o ​r o ​d zie. A tak ci za​s u g e​r o ​wa​ł em, p rze​p ra​s zam. – Un ió s ł ręk ę i u ś miech ​n ął s ię n er​wo ​wo . – By ła n ie​s a​m o ​wi​t a. M ia​ł a s ie​d em​n a​ś cie lat i wie​d zia​ł a, cze​g o ch ce. Ko ​c h a​ł a mu ​z y k ę, ch cia​ł a zo ​s tać p io ​s en ​k ar​k ą, k o m​p o ​z y to r​k ą. Przy ​j ę​l i ją d o co l​l e​g e’u w St. Pau l, mia​ł a całe ży cie p rzed s o b ą. Pa​m ię​t am, że s ia​d a​ł y ​‐ ś cie wie​c zo ​r em w jej p o ​k o ​j u i g ra​ł a ci p io ​s en ​k i, k tó ​r e wy ​m y ś la​ł a n a p o ​c ze​k a​n iu . Cza​‐ s a​m i wam za​z d ro ​ś ci​ł em, że je​s te​ś cie tak b li​s k o , ale to b y ło wy ​j ąt​k o ​we. Łą​c zy ła was więź, k tó ​r a wy ​d a​wa​ł a s ię n ie​r o ​z e​r wal​n a p rzez n a​s to ​l et​n ie n ie​p o ​k o ​j e an i mat​c zy n e o b a​wy . Za​ws ze mó ​wi​ł aś , że Kel​s ey jes t two ​i m k lo ​n em. Nie p o ​wi​n ie​n em b y ł cię o b ​wi​‐ n iać za za​ł a​m a​n ie p o jej ś mier​c i. – Za​ł a​m a​ł am s ię? A co z mo ją wia​r ą? – Na p ew​n o d u żo s ię mo ​d li​ł aś . Ale… – Wes ​t ch n ął. – J u ż wte​d y mie​l i​ś my p ro ​b le​‐ my , ty i ja. J e​s tem p rze​k o ​n a​n y , że czu łaś s ię k o m​p let​n ie o s a​m o t​n io ​n a. – Tak jak i ty , Eli. – Wzię​ł a g o za ręce, ch cąc o k a​z ać mu ws p ó ł​c zu cie. Czu ła s ię jak o b ​s er​wa​t o r tej tra​g e​d ii, k tó ​r a ich łą​c zy ła. – J ak u mar​ł a? Za​m k n ął o czy , o tarł k ciu ​k iem jed ​n o , p o ​t em d ru g ie. – To b y ł g łu p i b łąd g li​n y z ma​ł e​g o mia​s tecz​k a. Dzie​c iak p rze​k ro ​c zy ł p ręd ​k o ś ć, p rzy ​ł a​p a​ł em g o i ro z​p o ​z n a​ł em. Par​k er Swen ​s o n . Ch o ​d ził d o s zk o ​ł y z Ky le’em, g rał z n im w fu t​b o l. Są​d zi​ł em, że jes t d o ​b ry m ch ło p ​c em, lu ​d zie cza​s a​m i d o ​c i​s k a​j ą p e​d ał g azu p rzy wjeź​d zie d o Deep Ha​v en . Nie s p i​s a​ł em jeg o n u me​r u re​j e​s tra​c y j​n e​g o , d a​ł em mu ty l​k o u p o ​m n ie​n ie. – Zn ó w p o ​k rę​c ił g ło ​wą. – Po ​wi​n ie​n em b y ł b y ć b ar​d ziej czu j​‐ n y m, lep ​s zy m g li​n ia​r zem. Po p ro ​s tu … có ż, u fa​ł em mu . Ale o n n a​p ad ł n a s ta​c ję b en ​‐ zy n o ​wą w M in ​n e​a p o ​l is , za​b ił p o ​l i​c jan ​t a i wy ​s ła​n o za n im lis t g o ń ​c zy . Gd y b y m ty l​k o g o wte​d y wy ​l e​g i​t y mo ​wał… Wra​c ał d o tam​t y ch ch wil, o czy mu p o ​c iem​n ia​ł y . A o n a p o ​c zu ła co ś o b ​c e​g o , n a​r a​‐ s ta​j ą​c y p rzy ​p ły w p a​n i​k i. – To n ie b y ła two ​j a win a, Eli. Nie wie​d zia​ł eś . Ufa​ł eś mu … Utk wił w n iej p o ​s ęp ​n y wzro k . – Na​s tęp ​n y p o ​s tó j zro ​b ił s o ​b ie n a s ta​c ji b en ​z y n o ​wej, n a k tó ​r ej p ra​c o ​wa​ł a n a​s za có r​k a. Po ​p ro ​s i​ł a g o o d o ​wó d , k ie​d y k u p o ​wał p acz​k ę p a​p ie​r o ​s ó w, wy ​j ął g lo c​k a, k tó ​‐ re​g o za​b rał za​m o r​d o ​wa​n e​m u g li​n ia​r zo ​wi, i za​s trze​l ił ją. – No ​e l​l e za​m ar​ł a, s tra​c i​ł a o d ​‐ d ech . Stra​c i​ł a mo wę. – Wła​ś ci​wie, to Kel​s ey b y ła jeg o d ru g ą o fia​r ą. M ąż Lee, je​d en z n a​s zy ch p o ​l i​c jan ​t ó w, ws zed ł d o s k le​p u za​r az p o ty m, jak Par​k er wy ​c ią​g n ął b ro ń .

Ch ło ​p ak o d ​wró ​c ił s ię i s trze​l ił mu p ro ​s to w s er​c e. Kel​s ey wy ​k a​z a​ł a s ię b y s tro ​ś cią u my s łu i u ru ch o ​m i​ł a alarm za lad ą, p o czy m rzu ci​ł a s ię d o u ciecz​k i. Par​k er d o ​r wał ją p rzy s to ​i s k u z p ie​c zy wem. Tra​f ił d wa razy : n aj​p ierw w n o g ę, p o ​t em w p le​c y . Po ws zy s t​k im d o ​t ar​ł em n a miej​s ce z in ​n y mi p o ​l i​c jan ​t a​m i z o k o ​l i​c y . Par​k er ty l​k o n a n as s p o j​r zał… i s trze​l ił s o ​b ie w g ło ​wę. – Eli wy ​g lą​d ał te​r az g ro ź​n ie, miał ś ci​ś n ię​t e g ar​‐ d ło . – Kel​s ey ży ła. Prze​t ran s ​p o r​t o ​wa​l i​ś my ją h e​l i​k o p ​t e​r em d o Du ​l u th , ale mia​ł a zb y t ro z​l e​g łe o b ​r a​ż e​n ia. On a i Clay Nel​s o n zmar​l i k il​k a g o ​d zin p ó ź​n iej. – To o k ro p ​n e. Kiw​n ął g ło ​wą, o b ​l i​z ał war​g i. Wes ​t ch n ął. Ws tał, p o d ​s zed ł d o jed ​n e​g o z o b ​r a​z ó w – teg o z czer​wo ​n y mi tramp ​k a​m i – i p o d ​n ió s ł g o . Śn ieg za o k n em za​c zął s y ​p ać, le​n i​‐ wie, s wo ​b o d ​n ie. – By łaś w Du ​l u th u Ky le’a. J e​c h a​ł aś wła​ś n ie d o d o mu , s p o ​t k a​l i​ś my s ię w s zp i​t a​‐ lu . Po ​wi​n ie​n em b y ł cię o s trzec, u p rze​d zić, ale w ch wi​l i, g d y d o ​t ar​ł aś n a miej​s ce, le​‐ k arz wy ​s zed ł z s ali o p e​r a​c y j​n ej z p rze​r a​ż a​j ą​c ą wia​d o ​m o ​ś cią. By łaś w s zo ​k u . Wiem, że p o ​wi​n ie​n em b y ł p o ​wie​d zieć ci wcze​ś n iej… ale n ie wie​d zia​ł em jak . – I n ad al n ie p o ​t ra​f is z s o ​b ie wy ​b a​c zy ć. – Oczy p ie​k ły ją ju ż o d d łu ż​s ze​g o cza​s u . Po ​z wo ​l i​ł a łzo m p ły n ąć p o p o ​l icz​k ach , n ie o cie​r a​ł a ich . – Ch o d ź d o mn ie, Eli. Zwró ​c ił s ię d o n iej z ro z​p a​c zą wy ​m a​l o ​wa​n ą n a twa​r zy . – Kie​d y s tra​c i​ł aś p a​m ięć, p o ​m y ś la​ł em, że to s we​g o ro ​d za​j u d ar d la n as o b o j​g a. Są​d zi​ł em, że mo że Bó g p o ​z wa​l a n am za​c ząć o d n o wa. Ale jak mam za​c ząć o d n o wa, s k o ​r o za k aż​d y m ra​z em, k ie​d y n a cie​b ie p a​t rzę, wi​d zę, jak mo je b łę​d y zn is z​c zy ły n am ży cie? – Ws k a​z ał p al​c em n a p o r​t ret Kel​s ey . – Wi​d zis z? M imo że jej n ie p a​m ię​t as z, to i tak wies z. Wies z, k o g o s tra​c i​l i​ś my , co s tra​c i​l i​ś my . – Eli. – No ​e l​l e ws ta​ł a i p o ​d e​s zła d o n ie​g o , p o ​ł o ​ż y ła mu d ło ń n a p o ​l icz​k u . – Stra​‐ ci​l i​ś my có r​k ę, ale n ie u tra​c i​l i​ś my s ie​b ie n a​wza​j em. Bó g n am to wy ​n a​g ro ​d ził, n a​wet je​ś li n ie p o j​m u ​j e​m y J eg o wo li. M o że rze​c zy wi​ś cie mamy za​c ząć o d n o wa. Wy ​c ią​g n ął d ło ń , żeb y o trzeć łzę z jej p o ​l icz​k a. – Dla​c ze​g o p ła​c zes z, No ​e l​l e? Przy ​p o ​m i​n as z ją s o ​b ie? Po ​ł o ​ż y ła s o ​b ie jeg o g ło ​wę n a ra​m ie​n iu , o b ​j ę​ł a, p rzy ​t u li​ł a. – Nie, Eli. Pła​c zę z two ​j e​g o p o ​wo ​d u . Pła​c zę z p o ​wo ​d u teg o ws zy s t​k ie​g o , p rzez co p rze​s ze​d łeś , s am, z p o ​wo ​d u b ó lu , k tó ​r y o d ​c zu wa​ł eś , n ie p o ​t ra​f iąc mi p o ​m ó c. Pła​c zę z p o ​wo ​d u two ​j e​g o żalu i p o ​c zu cia win y . Pła​c zę z p o ​wo ​d u two ​j ej ro ​d zi​n y … n a​s zej ro ​‐ d zi​n y . Oraz tra​g e​d ii i n ie​s p ra​wie​d li​wo ​ś ci teg o ś wia​t a. – Przy ​b li​ż y ła jeg o twarz d o s wo ​j ej twa​r zy . – I p ła​c zę z ra​d o ​ś ci, że d wa​d zie​ś cia p ięć lat temu Bó g u zn ał za s to ​s o w​‐ n e o b ​d a​r zy ć mn ie ta​k im ws p a​n ia​ł y m mę​ż em. M ę​ż em, k tó ​r e​g o wiem, że mu ​s zę k o ​c h ać z ca​ł e​g o s er​c a. Sp o j​r zał n a n ią, p rzy ​t u lił d o s ie​b ie i ro z​p ła​k ał s ię.

***

Emma n ie o cze​k i​wa​ł a, że Ky le za​d zwo ​n i, n ie p o ty m, jak w ze​s zły we​e k en d wy ​j e​c h a​ł a w p o ​ś p ie​c h u z Deep Ha​v en , o b ​s er​wu jąc w lu ​s ter​k u ś wia​t ła ra​d io ​wo ​z u . M imo to wy ​m k n ę​ł a s ię d o k u ch ​n i w M u l​l i​g an ’s , tam o p ar​ł a s ię o p o ​d wó j​n ą lo ​‐ d ó w​k ę i s ię​g n ę​ł a d o k ie​s ze​n i p o k o ​m ó r​k ę. Żad ​n y ch n ie​o d e​b ra​n y ch p o ​ł ą​c zeń , SM Só w, an i o d Ky le’a, an i n a​wet o d Rit​c h ie​g o . Co o zn a​c za​ł o , że p ra​c a k el​n er​k i w M u l​l i​‐ g an ’s – d zię​k i, Car​r ie – p rzy ​n ajm​n iej n ie k o ​l i​d o ​wa​ł a z jej k o n ​c er​t o ​wy m g ra​f i​k iem. Ku ch ​n ia cu ch ​n ę​ł a ce​b u ​l ą, tłu s z​c zem i p o ​t em p ra​c o w​n i​k ó w o b ​s ma​ż a​j ą​c y ch mię​s o n a b u r​g e​r y . – Raz p a​n i​n i z p e​k lo ​wa​n ą wo ​ł o ​wi​n ą i k a​p u s tą, raz ry b a z fry t​k a​m i, raz k ieł​b a​s k i z ziem​n ia​k a​m i, s to ​l ik n u mer trzy . – Ku ch arz wy ​j ął ta​l e​r ze z p o d ​g rze​wa​c za. Emma s ch o ​wa​ł a te​l e​f o n , p o ​ł o ​ż y ła d a​n ia n a tacy . Op ar​ł a ją s o ​b ie o ra​m ię i u ś miech ​n ę​ł a s ię z wd zięcz​n o ​ś cią d o wła​ś ci​c ie​l a, M i​c h a​e la, k tó ​r y p rzy ​t rzy mał jej d rzwi. – Ko ​l eś p rzy s to ​l i​k u n u mer p ięć p y ta, k ie​d y za​c zn ie s ię k o n ​c ert – p o ​wie​d zia​ł a, mi​j a​j ąc g o . M i​c h a​e l, wy ​s o ​k i i ch u ​d y , o ciem​n y ch wło ​s ach i ty ​p o ​wo ir​l an d z​k ich zie​l o ​n y ch o czach , rzu cił o k iem n a ze​g a​r ek . – Za ch wi​l ę, mam n a​d zie​j ę. Dzwo ​n i​ł em d o n a​s ze​g o mu ​z y k a, ale n a​c ią​ł em s ię n a p o cz​t ę g ło ​s o ​wą. We​s zła n a s alę ma​l eń ​k ie​g o p u b u , k tó ​r y w ten ch ło d ​n y czwart​k o ​wy wie​c zó r tęt​n ił ży ciem. Prze​c h o ​d zi​ł a o b o k ty ​s ią​c e razy w d ro ​d ze d o s k le​p u s p o ​ż y w​c ze​g o i wres z​c ie p o ​s ta​n o ​wi​ł a ws tą​p ić n a p rze​g ląd wy ​s tę​p ó w ama​t o r​s k ich . Po ​t em za​c zę​ł a p rzy ​n o ​s ić ze s o b ą g i​t a​r ę, s ia​d a​ł a n a s to ł​k u w ś wie​t le re​f lek ​t o ​r ó w i g ra​ł a d wie p io ​s en ​k i – za​ws ze jed ​n ą z re​p er​t u a​r u Blu e M o n ​k ey s . Po d ​j ę​c ie tu taj p ra​c y k el​n er​k i o zn a​c za​ł o , że b y ć mo że o d cza​s u d o cza​s u u d a jej s ię wci​s n ąć n a s ce​n ę, k ie​d y M i​c h a​e l b ę​d zie p o ​t rze​b o ​‐ wał za​s tęp ​s twa. Tak ą mia​ł a n a​d zie​j ę. Emma p o ​ł o ​ż y ła tacę n a wó z​k u , p o ​s ta​wi​ł a ta​l e​r ze p rzed k lien ​t a​m i, p o ​s zła p o n a​‐ p o ​j e d la n ich i za​t rzy ma​ł a s ię p rzy s to ​l i​k u n u mer p ięć, g d zie s ie​d zie​l i męż​c zy zn a i k o ​b ie​t a – p ew​n ie b y li n a ran d ​c e. Ru d a k o ​b ie​t a wo ​d zi​ł a p al​c em p o n ó ż​c e o d k ie​l is z​‐ k a. – Nas z mu ​z y k jes t w d ro ​d ze – o ś wiad ​c zy ła Emma. M ęż​c zy zn a p rzy s to ​l i​k u s am wy ​g lą​d ał n a ar​t y s tę. M iał n a s o ​b ie me​l o ​n ik , s p o r​t o ​‐ wą k u rt​k ę, d żin ​s y i k ra​wat ty p u ś le​d zik . Sp o j​r zał n a p u s tą s ce​n ę. – W ta​k im ra​z ie ch y b a p o ​t rze​b u ​j ę k o ​l ej​n e​g o Gu i​n es ​s a. Za​b ra​ł a p u s tą s zk lan ​k ę ze s to ​ł u . – Pań ​s k a za​p ie​k an ​k a p a​s ter​s k a b ę​d zie g o ​t o ​wa za ch wil​k ę. – Wie p an i mo że, co d ziś b ęd ą g rać? M u ​z y k ę cel​t y c​k ą? – Nie wiem, p rzy ​k ro mi. M u ​z y k a w M u l​l i​g an ’s jes t ra​c zej ek lek ​t y cz​n a, mimo że mamy ir​l an d z​k ie men u . Za​r az s p raw​d zę. Wró ​c i​ł a d o k u ch ​n i, za​t rzy ma​ł a s ię p rzy b a​r ze, żeb y za​m ó ​wić n a​p o ​j e. M i​c h a​e l s tał za g ril​l em. J ak o wła​ś ci​c iel s am d o ​g lą​d ał ws zy s t​k ie​g o , a te​r az wła​ś n ie o b ​s ma​ż ał b ef​‐ s zty k i.

– Wies z, jak i g a​t u n ek mu ​z y cz​n y … ? – M u ​z y k n ie p rzy ​j e​d zie. – M i​c h a​e l p rze​r wał jej, wy ​r aź​n ie ze​s tre​s o ​wa​n y . – Wła​‐ ś n ie d zwo ​n ił, że miał s tłu cz​k ę. Ch y b a ro z​wa​l ił s a​m o ​c h ó d . Pró ​b u ​j ę ś cią​g n ąć k o ​g o ś in ​n e​g o . Sp o j​r za​ł a n a ze​g ar i z p o ​wro ​t em n a M i​c h a​e la. – J a mo g ę za​g rać, d o ​p ó ​k i n i​k o ​g o n ie zn aj​d zies z. Alb o … p o p ro ​s tu g o za​s tą​p ić? Zd jął b ef​s zty k i z g ril​l a, p o ​ł o ​ż y ł je n a ta​l er​z ach i p o ​d ał k u ch a​r zo ​wi. – Po ​t rze​b u ​j e​m y cię p rzy s to ​l i​k ach . – Nie jes t aż tak tło cz​n o , s p y tam Car​r ie, czy mn ie za​s tą​p i. A je​ś li p rzy j​d zie wię​‐ cej k lien ​t ó w to p o p ro ​s tu ze​s k o ​c zę ze s to ł​k a i za​b io ​r ę s ię d o p ra​c y . Po ​r a​d zę s o ​b ie, o b ie​c u ​j ę. Po ​s łał jej p rze​c ią​g łe s p o j​r ze​n ie. – W p o ​r ząd ​k u – o d ​p arł w k o ń ​c u . – M ies z​k am tu ż o b o k . Pó j​d ę p o g i​t a​r ę i wró ​c ę, za​n im za​p ie​k an ​k a b ę​d zie g o ​t o ​wa. Dzię​k i, M i​c h a​e l. – Ty l​k o id ź p ie​s zo , n ie jed ź! J u ż ro z​wią​z y wa​ł a far​t u ch , za​k ła​d a​ł a k u rt​k ę. Wie​c zo r​n y wiatr s zczy p ał ją w u s zy , k ie​d y b ie​g ła u li​c ą, u cie​s zo ​n a, że k to ś o d ​‐ ś n ie​ż y ł ch o d ​n i​k i. Za​g ra k il​k a co ​v e​r ó w Fle​e two ​o d M ac i Ste​v ie​g o Ray a Vau ​g h ​n a. M o że co ś z re​p er​t u a​r u Oti​s a Ru s h a, a p o ​t em p rzej​d zie d o J a​n is J o ​p lin i Are​t h y Fran ​‐ k lin . To z p ew​n o ​ś cią ek lek ​t y cz​n a mie​s zan ​k a, ale d o ​p a​s u je ją d o s wo ​j ej to ​n a​c ji, d o s wo ​j ej b ar​wy g ło ​s u . I je​ś li zn aj​d zie w s o ​b ie wy ​s tar​c za​j ą​c o d u żo o d ​wa​g i, za​g ra k il​k a me​l o ​d ii Blu e M o n ​k ey s . Przy ​wo ​ł a d ziś Kel​s ey . Otwo ​r zy ła d rzwi d o mies z​k a​n ia, za​d rża​ł a z ek s ​c y ta​c ji. Nig ​d y n ie b y ła w cen ​t ru m u wa​g i, s ama… Nig ​d y . Za​t rzy ma​ł a s ię n a tę my ś l, p rzy ​s ta​n ę​ł a w ci​c h y m mies z​k a​n iu . Za​ws ze g ra​‐ ła z Kel​s ey . Pew​n ie, zd a​r zy ło jej s ię k il​k a wy ​s tę​p ó w s o lo , g ra​ł a p rzed Rit​c h iem n a p rze​s łu ch a​n iu , ale p o za p rze​g lą​d a​m i ama​t o ​r ó w n ig ​d y n ie d ała wła​s n e​g o k o n ​c er​t u . Wzię​ł a g i​t a​r ę, p rzy ​t u li​ł a ją d o s ie​b ie i n a​g le p rzy ​p o ​m n ia​ł a s o ​b ie u ś cis k ra​m io n Ky le’a, k ie​d y wy ​n o ​s ił ją z b aru . Ech , k o g o p ró ​b o ​wa​ł a o s zu k ać? Po ​win ​n a b y ć te​r az z p o ​wro ​t em w Deep Ha​v en , a n ie tu , w St. Pau l, s ta​r a​j ąc s ię n a​p ę​d zać s wo ​j ą mu ​z y cz​n ą k a​r ie​r ę. Dla​c ze​g o wy ​j e​c h a​ł a – n ie, u cie​k ła – z Deep Ha​v en ? Z p ew​n o ​ś cią n ie d la​t e​g o , że co ​k o l​wiek , o co o s k ar​ż y ła Ky le’a b y ło p raw​d ą. Dama do towarzystwa. Nie wie​d zia​ł a, d la​c ze​g o wy ​m s k n ę​ł o jej s ię to o k re​ś le​n ie. Ch y b a ch cia​ł a p o p ro ​s tu u wo l​n ić s ię o d ma​g icz​n e​g o za​k lę​c ia, k tó ​r e rzu cił n a n ią Ky le. Przez d wa​‐ d zie​ś cia czte​r y g o ​d zi​n y wy ​o b ra​ż a​ł a s o ​b ie, jak wra​c a d o Deep Ha​v en , wy ​s tę​p u je w o k o ​l icz​n y ch re​s tau ​r a​c jach … alb o le​p iej, u k ła​d a s o ​b ie ży cie z Ky le’em. Uczy mu ​z y k i mło ​d zież z mia​s tecz​k a, mo że n a​wet p ra​c u ​j e d la s to ​wa​r zy s ze​n ia, o r​g a​n i​z u je im​p re​z y . Nie u cie​k ła o d Ky le’a. An i o d Deep Ha​v en . Ucie​k ła o d fak ​t u , że to wy ​d a​wa​ł o s ię zb y t p ięk ​n e, zb y t p o ​k rze​p ia​j ą​c e. Zb y t id e​a l​n e. Nad al n ie mie​ś ci​ł a jej s ię w g ło ​wie o d ​p o ​wied ź Ky le’a n a s u ​g e​s tię, że p o ​win ​n a

b y ła zg i​n ąć za​m ias t Kel​s ey . Naprawdę myślisz, że mógłbym mieć żal o to, że ty przeżyłaś? A d la​c ze​g o n ie? On a mia​ł a d o s ie​b ie żal. A mo że mia​ł a żal d o Bo g a. Prze​wie​s i​ł a g i​t a​r ę p rzez ra​m ię i p o ​b ie​g ła u li​c ą. Ws p o ​m n ie​n ie b ó j​k i w b a​r ze b y ło tak s il​n e, że mia​ł a wra​ż e​n ie, iż za​r az p o ​j a​wi s ię Ky le. Łatwiej lekceważyć wspomnienia niż uwierzyć, że Bóg potrafi je uleczyć. Łatwiej cierpieć w samotno‐ ści niż z kimś. M o że. Bo p o ​wró t d o Deep Ha​v en o zn a​c zał​b y , że p o ​z wo ​l i Bo g u s ię u le​c zy ć. A, s zcze​r ze mó ​wiąc, mia​ł a zb y t wiel​k i żal o ws zy s t​k o , co On jej o d e​b rał. Ła​t wiej b y ło iś ć w s a​m o t​n o ​ś ci. Go ​r ą​c o b i​j ą​c e z k u ch ​n i ro z​p ę​d zi​ł o ch łó d u li​c y . Zrzu ci​ł a k u rt​k ę, za​wie​s i​ł a ją n a h ak u o b o k s wo ​j ej czap ​k i i wy ​s zła n a s ce​n ę. – Za​n io ​s łam za​p ie​k an ​k ę d o s to ​l i​k a n u mer p ięć – p o ​wie​d zia​ł a Car​r ie, k u ca​j ąc k o ło Emmy , p o ​m a​g a​j ąc jej ro z​s ta​wić s p rzęt i wy ​r e​g u lo ​wać s ta​t y w. Emma p rze​ł o ​ż y ła p a​s ek o d g i​t a​r y i za​c zę​ł a s tro ​i ć in ​s tru men t. – Swo ​j ą d ro ​g ą, p rzy ​s zli ja​c y ś lu ​d zie i p o ​wie​d zie​l i, że cię zn a​j ą. Z Deep Ha​v en ? Sie​d zą w mo ​j ej czę​ś ci. Ch o ​c iaż te​r az cały p u b to mo ja częś ć, p raw​d a? – Car​r ie p u ​ś ci​ł a d o n iej o k o . Emma s p o j​r za​ł a n a lo żę p rzy o k n ie. Ni​c o ​l e, o p a​l o ​n a i s zczę​ś li​wa, p o ​m a​c h a​ł a jej. Emma o d ​wza​j em​n i​ł a p o ​z d ro ​wie​n ie, p o ​s y ​ł a​j ąc jej wy ​m u ​s zo ​n y u ś miech . Co to mia​ł o b y ć, ja​k aś k o ​s micz​n a re​m i​n i​s cen ​c ja teg o , o d cze​g o u cie​k ła? Po d ​ł ą​c zy ła g i​t a​r ę, u s ta​wi​ł a s u ​wa​k i, u s ia​d ła n a s to ł​k u i s k o ń ​c zy ła s tro ​i ć. Wres z​‐ cie, g o ​t o ​wa, n a​c h y li​ł a s ię d o mi​k ro ​f o ​n u . – Wi​t am ws zy s t​k ich . Na​z y wam s ię Emma Nel​s o n . Wiem, że d o ​p ie​r o co was o b ​‐ s łu g i​wa​ł am, ale Car​r ie ws k o ​c zy n a mo je miej​s ce, k ie​d y b ęd ę za​s tę​p o ​wać n a​s ze​g o g i​‐ ta​r zy s tę. M am n a​d zie​j ę, że d am rad ę. Dzię​k i za u wa​g ę. Us ia​d ła z p o ​wro ​t em n a s to ł​k u , wzię​ł a o d ​d ech i za​c zę​ł a g rać Blue Bayou. Sło ​wa zb ie​r a​ł y s ię w n iej, s p ra​wia​ł y jej b ó l, k ie​d y p a​t rzy ła, jak Ni​c o ​l e i J a​s o n trzy ma​j ą s ię za ręce p rzy s to ​l i​k u . „Któ ​r e​g o ś d n ia tam wró ​c ę, Niech s ię d zie​j e, co ch ce”. Na​wet k ie​d y ś p ie​wa​ł a, to , o ws zem, p ra​g n ę​ł a zd o ​b y ć s ię n a o d ​wa​g ę d o p o ​wro ​t u . Tak n a​p raw​d ę n ie wie​r zy ła, że jej mat​k a s ię p rze​p ro ​wa​d zi – o n a p o p ro ​s tu czu ła s ię s k rzy w​d zo ​n a p rzez Elie​g o Hu ​e ​s to ​n a. „Gd zie z lu d ź​m i je​s tem za p an b rat, I g d zie mó j jes t cały ś wiat”. M o że w ty m tk wił p ro ​b lem. Teg o wie​c zo ​r u , g d y Kel​s ey i jej o j​c iec zg i​n ę​l i, Deep Ha​v en s ta​ł o s ię o d ​l e​g łe. Ky le s p ra​wił, że zn ó w p o ​s trze​g a​ł a je jak o s wo ​j e miej​s ce n a

zie​m i. Ach , tę​s k ​n i​ł a za Ky le’em. Sk o ń ​c zy ła p io ​s en ​k ę, d o ​s ta​ł a g ro m​k ie b ra​wa i za​g ra​ł a You’ve Got a Friend w wer​s ji J a​m e​s a Tay ​l o ​r a. Więc mo że jed ​n ak zre​z y g n u je ze s wo ​j ej zwy k łej b lu ​e ​s o ​wej p lay ​l i​‐ s ty . Ta wy ​d a​wa​ł a s ię b ar​d ziej u zd ra​wia​j ą​c a, ch y b a. „Gd y je​s teś p rzy ​b i​t y i za​t ro ​s k a​‐ n y … za​m k n ij o czy i p o ​m y ś l o mn ie, a ja s ta​n ę p rzy to ​b ie… ”. Przed o cza​m i s ta​n ął jej Ky le, jeg o za​c zer​wie​n io ​n y n o s , zim​n y p rzy p o ​c a​ł u n ​k u . By ło jej cie​p ło , tam, w u ś ci​s k u jeg o ra​m io n . Ten o b ​r a​z ek s p ra​wił, że wczu ła s ię w p io ​s en ​k ę. Kie​d y s k o ń ​c zy ła g rać, tłu m o s za​‐ lał. Gd y b y mia​ł a p er​k u s i​s tę, mo ​g ła​b y s p ró ​b o ​wać n ie​c o re​p er​t u a​r u Ste​e ly Dan . Za​‐ mias t teg o , za​n u rzy ła s ię w You Are So Beautiful J o ​e g o Co c​k e​r a. Ch ęt​n ie za​g ra​ł a​b y s wo ​j ą wer​s ję Up Where We Belong, ale p o ​t rze​b o ​wa​ł a​b y Ky le’a d o d u ​e ​t u . Wo w, jej mały k o n ​c ert p rzy ​wo ​ł ał ws zel​k ie mo ż​l i​we fan ​t a​z je d ziew​c zy n y , k tó ​r a zo ​s ta​wi​ł a b ez​r ad ​n e​g o fa​c e​t a n a b ru d ​n y m ś n ie​g u . Emma n aj​wy raź​n iej n ie p rze​s ta​ł a ma​r zy ć o ży ciu u b o k u Ky le’a Hu ​e ​s to ​n a. Czar teg o wie​c zo ​r u i wy ​t ę​ż o ​n a u wa​g a s łu ch a​c zy s k ło ​n i​ł y ją d o za​k o ń ​c ze​n ia wy ​‐ s tę​p u k a​wał​k iem Hooked on a Feeling w s ta​r ej wer​s ji B.J . Th o ​m a​s a. Za​ś p ie​wa​ł a g o tak , jak ​b y Ky le s ie​d ział n a wi​d o w​n i. A p o ​n ie​waż g o tam n ie b y ło , wła​ś ci​wie n ie n a​r a​ż a​ł a s wo ​i ch u czu ć. Ale i tak je o k a​z a​ł a. Za​u wa​ż y ła, że J a​s o n p rzez całą p io ​s en ​k ę trzy mał s wó j te​l e​f o n jak za​p al​n icz​k ę. Sło d ​k ie. – Zro ​b ię s o ​b ie p rze​r wę i s p raw​d zę, czy Car​r ie n ie p o ​t rze​b u ​j e p o ​m o ​c y . Wró ​c ę za ja​k ieś d wa​d zie​ś cia mi​n u t. Emma o d ło ​ż y ła g i​t a​r ę n a s ta​t y w, p o ​d e​s zła d o Car​r ie i o p ar​ł a s ię o b ar. – Co mam ro ​b ić? Car​r ie wy ​s zcze​r zy ła zęb y w u ś mie​c h u . – Na​b i​j as z n a​p iw​k i jak s za​l o ​n a, d ziew​c zy n o . Graj d a​l ej te s ta​r e k a​wał​k i. Swo ​j ą d ro ​g ą, p ara p rzy s to ​l i​k u n u mer p ięć p ro ​s i​ł a, że​b y ś d o n ich p o ​d e​s zła. – Pew​n ie s ą wk u rze​n i, że d o ​s ta​l i zim​n ą za​p ie​k an ​k ę. Car​r ie p rze​wró ​c i​ł a o cza​m i. – Uzn aj to za k o m​p le​m en t, ja​s n e? Cze​k a​j ą n a k awę p o ir​l an d z​k u . – Po ​s ta​wi​ł a d wa o cie​k a​j ą​c e p ia​n ą k u fle p iwa Kil​l ian ’s n a tacy i u d a​ł a s ię d o s to ​l i​k a. Bar​m an wy ​s ta​wił s zk lan ​k i z k awą, a Emma ch wy ci​ł a je za u s zk a, za​n io ​s ła d o s to ​‐ li​k a i p o ​d a​ł a p a​r ze. – Car​r ie mó ​wi​ł a, że ch cą p ań ​s two ze mn ą ro z​m a​wiać? – Na​z y wam s ię Bren ​t o n O’Hare, a to mo ja ws p ó l​n icz​k a, Te​r e​s e Law​t o n . J e​s te​ś my p ro ​d u ​c en ​t a​m i mu ​z y cz​n y mi z Pe​a ce Re​c o rd s w Na​s h v il​l e. By li​ś my w mie​ś cie o b ej​r zeć k il​k a wy ​s tę​p ó w. – Po ​d ał jej wi​z y tó w​k ę. – M as z d o ​b ry g ło s i wi​d zę, że p o ​t ra​f is z o b ​‐ ch o ​d zić s ię z g i​t a​r ą. M as z co ś s wo ​j e​g o , co mo ​g ła​b y ś n am p o ​k a​z ać? Wzię​ł a o d ​d ech , p rze​ł k n ę​ł a ś li​n ę. – Tak . Oczy wi​ś cie. – Świet​n ie. Wła​ś ci​wie wy ​j eż​d ża​m y ju ż z mia​s ta, ale za d wa ty ​g o d ​n ie b ę​d zie​m y z p o ​wro ​t em. M o że za​d zwo ​n is z d o mn ie ju tro i u mó ​wi​m y s ię n a p rze​s łu ch a​n ie?

Emma k iw​n ę​ł a g ło ​wą, u ś miech ​n ę​ł a s ię i zn ó w k iw​n ę​ł a. Sta​r a​ł a s ię zlek ​c e​wa​ż y ć czer​wo ​n ą lamp ​k ę, k tó ​r a za​p a​l i​ł a jej s ię z ty łu g ło ​wy . Wła​s n e p io ​s en ​k i. M o że zn aj​d zie co ś , co n a​p i​s a​ł y z Kel​s ey . Bren ​t o n wziął k awę. Wy ​c o ​f a​ł a s ię i n ie​m al p o ​f ru n ę​ł a d o s to ​l i​k a Ni​c o ​l e. – Co wy tu taj ro ​b i​c ie? M y ś la​ł am, że ma​c ie mie​s iąc mio ​d o ​wy . – Pró ​b o ​wa​ł a n ie wra​c ać wzro ​k iem d o s to ​l i​k a n u mer p ięć. – J e​s te​ś my w d ro ​d ze d o d o mu . Nie wi​d zis z o p a​l e​n i​z n y ? Can ​c ú n , k o ​c h a​n a. – Ni​‐ co ​l e p o d ​c ią​g n ę​ł a rę​k aw. – By łaś g e​n ial​n a. Emma g a​p i​ł a s ię n a wi​z y tó w​k ę Bren ​t o ​n a. – Cze​g o ch cie​l i? Po d ​n io ​s ła wzro k . J a​s o n u ś miech ​n ął s ię s ze​r o ​k o . – Ci p rzy s to ​l i​k u za n ami. Wi​d zie​l i​ś my , że z n imi ro z​m a​wia​ł aś . Po ​d a​ł a mu wi​z y tó w​k ę. – Są p ro ​d u ​c en ​t a​m i mu ​z y cz​n y mi. Bren ​t o n ch ce mn ie p rze​s łu ch ać. J a​s o n p rze​c zy tał, s p o j​r zał n a Ni​c o ​l e, p o ​t em n a Emmę. – To fan ​t a​s ty cz​n ie. By łaś n ie​s a​m o ​wi​t a. Tak w o g ó ​l e, to ws zy s t​k o mam tu taj. Wła​ś n ie wrzu ci​ł em twó j wy ​s tęp n a Yo ​u Tu b e’a. Za​m ar​ł a. – Że co zro ​b i​ł eś ? – Po ​t rze​b u ​j es z fa​n ó w, Emmo . Po ​z wó l, że b ę​d zie​m y p ierw​s zy mi czło n ​k a​m i o fi​‐ cjal​n e​g o fan ​k lu ​b u Emmy Nel​s o n . – Od ​d ał jej wi​z y tó w​k ę i s p o j​r zał n a te​l e​f o n . – Hej, mam jed ​n o wy ​ś wie​t le​n ie. – Prze​wi​n ął ek ran , p rze​c zy tał co ś . Uś miech ​n ął s ię. – Wy ​‐ g lą​d a n a to , że fa​n em n u mer trzy jes t Ky le Hu ​e ​s to n .

*** – No , d a​l ej, o d ​b ierz, o d ​b ierz. – Ky le d zwo ​n ił, d o ​p ó ​k i n ie włą​c zy ła s ię p o cz​t a g ło ​s o ​‐ wa, ale n ie zo ​s ta​wił wia​d o ​m o ​ś ci. Ch y b a za​m ie​n ił s ię w ja​k ie​g o ś ch o ​r e​g o z mi​ł o ​ś ci n a​i w​n ia​k a, s k o ​r o wie​r zy ł, że p io ​s en ​k a, k tó ​r ą Emma za​ś p ie​wa​ł a n a Yo ​u Tu b e, mo że b y ć s k ie​r o ​wa​n a d o n ie​g o . Ob ​r az b y ł ziar​n i​s ty i ciem​n y , a d źwięk trzes z​c zał. M imo to o g lą​d ał wy ​s tęp i p a​‐ trzy ł n a jej twarz, p o ​z wa​l ał, ab y ten s ło d ​k i g ło s p rzy ​wo ​ł ał ws p o ​m n ie​n ia, k tó ​r e w mi​‐ n io ​n y m ty ​g o d ​n iu s ta​r ał s ię p o ​g rze​b ać. To b y ł ty ​d zień ? A wy ​d a​wa​ł o s ię, że cała wiecz​n o ś ć. Dlaczego ci się podobam, Kyle? Przy ​s ta​wał, żeb y s ię za​s ta​n o ​wić – p o d ​c zas ty ch ws zy s t​k ich , wy ​i ma​g i​n o ​wa​n y ch rzecz ja​s n a, ro z​m ó w – i o d ​p o ​wia​d ał: Po prostu mi się podobasz, okej? Czy wszystko musi mieć

znaczenie? Ale jed ​n o ​c ze​ś n ie p o ​t ra​f ił ws k a​z ać p ro ​b lem – zro ​z u ​m iał, co p rzez cały ty ​d zień p o ​ws trzy my wa​ł o g o p rzed wy ​b ra​n iem n u me​r u d o Emmy . Ws zy s t​k o w jeg o ży ciu mia​ł o zn a​c ze​n ie – a p rzy ​n ajm​n iej te rze​c zy , n ad k tó ​r y mi s p ra​wo ​wał k o n ​t ro ​l ę. Wy ​b ó r za​wo ​d u , p o ​wró t d o Deep Ha​v en . Na​wet d o ​m ek n a wzg ó ​r zu . Ws zy s t​k o wp a​s o ​wy wa​ł o s ię w p lan n a ży cie, k tó ​r y Ky le u ło ​ż y ł p o ś mier​c i Kel​s ey , k ie​d y p a​t rzy ł, jak mat​k a s ię za​ł a​m u ​j e, a o j​c iec za​m ie​n ia w ży we​g o tru p a. Nig ​d y n ie p o ​z wo ​l ił​b y , żeb y ży cie tak g o wy ​n is z​c zy ło . Nie ch ciał ży ć n a k ra​wę​d zi. Nig ​d y n ie ch ciał p o ​g rą​ż y ć s ię w b ez​r ad ​n o ​ś ci. Bez p la​n u . A Emma id e​a l​n ie d o teg o p la​n u p a​s o ​wa​ł a. Dziew​c zy n a z mia​s tecz​k a. I n a​wet k o ​‐ ch a​ł a mu ​z y k ę. „Uczepiłam się myśli… że jesteś we mnie zakochany”. Ky le wła​ś ci​wie n ie p o ​t ra​f ił o k re​ś lić, co to zn a​c zy k o ​c h ać – czy to zn a​c zy ch cieć u s ły s zeć jej g ło s , my ś leć o jej u ś mie​c h u , czu ć jej p o ​c a​ł u n ek , jak ​b y b y ła tu ż o b o k ? Tak b ar​d zo p ra​g n ął zn a​l eźć s ię n a wi​d o w​n i w St. Pau l, że wy ​s zed ł z te​l e​f o ​n em p o za re​s tau ​r a​c ję, w k tó ​r ej s łu ch ał k o n ​c er​t u miej​s co ​we​g o ze​s p o ​ł u J ay J Bu mp , i o two ​r zy ł n a​g ra​n ie n a Yo ​u Tu b e. Fil​m ik p o ​j a​wił s ię też n a Fa​c e​b o ​o k u ; J a​s o n g o o p u b li​k o ​wał. Ok ej, mo że to n ie​g rzecz​n e s u r​f o ​wać p o In ​t er​n e​c ie w to ​wa​r zy s twie k o ​l e​g ó w p o ​l i​‐ cjan ​t ó w, ale n ie mó g ł ju ż d łu ​ż ej s łu ch ać ty ch ro z​m ó w o p ra​c y . Nie, d o ​p ó ​k i p rzy ​p o ​‐ mi​n a​ł y mu , że n ad al n ie zn a​l azł n a​p as t​n i​k a mat​k i. I mo r​d er​c y – n ie ty l​k o z Har​b o r City , ale tak ​ż e s tąd , z Deep Ha​v en . Ky le s p ę​d ził d zień n a p rze​s łu ch i​wa​n iu p ra​c o w​n i​k ó w s ma​ż al​n i ry b , k tó ​r y ch n a​‐ zwi​s k a p o ​d a​ł a mu Bo n ​n ie. Każ​d y z s ied ​m iu za​t ru d ​n io ​n y ch , z wy ​j ąt​k iem Bil​l y ’eg o i ty m​c za​s o ​wo n ie​o b ec​n e​g o Hu g h , miał ali​b i. Za​t rzy mał s ię w p aru re​s tau ​r a​c jach , za​‐ p y tał, czy p ra​c u ​j e u n ich k to ś p o ​d o b ​n y d o Hu g h , ale ża​d en z ro z​m ó w​c ó w n ie wy ​d a​‐ wał s ię ro z​p o ​z n a​wać czło ​wie​k a z o p i​s u Ky le’a. Ch ciał g o p rzy ​n ajm​n iej p rze​p y tać. Gd y b y ty l​k o d ziew​c zy n a Bil​l y ’eg o n ie zn ik ​n ę​ł a. Przej​m o ​wał s ię ty m b ar​d ziej, n iż b y ł s k ło n ​n y p rzy ​z n ać. Zwłas z​c za o d ​k ąd M arc za​d zwo ​n ił z Har​b o r City z wia​d o ​m o ​ś cią, że w lo m​b ar​d zie w Du ​l u th b y ł p ier​ś cień , k tó ​r y mó g ł n a​l e​ż eć d o Bil​l y ’eg o , i że s p rze​d a​n o g o d wa d n i wcze​ś n iej. Wy ​s ła​l i mu ma​t e​r iał fil​m o ​wy z mo ​n i​t o ​r in ​g u . Kto ​k o l​wiek za​m o r​d o ​wał Bil​l y ’eg o Nic​k e​l a i Cas ​s ie M it​c h ell, a tak ​ż e s k rzy w​d ził jeg o mat​k ę, mó g ł te​r az s ie​d zieć w tej s a​m ej ta​wer​n ie, a Ky le n a​wet n ie zd a​wał​b y s o ​‐ b ie z teg o s p ra​wy . Fa​c e​b o ​o k wy ​d a​wał s ię je​d y n ą mo ż​l i​wo ​ś cią u ciecz​k i. Ky le tk wił te​r az n a zim​n ej ław​c e p rzed re​s tau ​r a​c ją, w p ar​k u wy ​c h o ​d zą​c y m n a p o rt. Płat​k i ś n ie​g u n ad al s y ​p a​ł y z n ie​b a, a o n jes z​c ze raz o d ​t wo ​r zy ł n a​g ra​n ie n a Yo ​‐ u Tu b e. By ło ta​k ie p ięk ​n e. Ta​k ie… Te​l e​f o n za​wi​b ro ​wał mu w d ło ​n i. Za​n im o d e​b rał, u ś miech ​n ął s ię, co p ew​n ie o d ​b i​ł o s ię w to ​n ie jeg o g ło ​s u . – Emma? – s p y tał s k wa​p li​wie. – Prze​p ra​s zam, n ie mo ​g łam o d e​b rać wcze​ś n iej. Ko ń ​c zy łam d ru g ą częś ć k o n ​c er​t u .

– To ja p rze​p ra​s zam, n ie p o ​wi​n ie​n em d zwo ​n ić tak p ó ź​n o . – Nie jes t p ó ź​n o . Och , to zn a​c zy , wła​ś n ie za​m k n ę​l i​ś my . – Gd zie je​s teś ? – Wy ​c h o ​d zę z M u l​l i​g an ’s . Ze​b ra​ł am d wa razy wię​c ej n a​p iw​k ó w, n iż k ie​d y o b ​‐ s łu g i​wa​ł am s to ​l i​k i. – Nie d zi​wię s ię. By łaś … je​s teś n ie​s a​m o ​wi​t a. – Ch ciał​b y ją zo ​b a​c zy ć, ch o ​c iaż ju ż wie​d ział, że wło ​ż y ła ś licz​n ą n ie​b ie​s k ą k o ​s zu l​k ę z ce​k i​n a​m i i d żin ​s y . Wło ​s y mia​ł a u p ię​t e, ale k o ​s my k i o p a​d a​ł y jej wo ​k ó ł twa​r zy . M iał o ch o ​t ę ze​r wać tę o p a​s k ę, żeb y wło ​s y s p ły n ę​ł y jej p o ra​m io ​n ach , żeb y mó g ł wp leś ć w n ie p al​c e. Za​c zerp ​n ął p o ​wie​‐ trza. M u ​s iał za​c h o ​wać s p o ​k ó j. Przy ​p o ​m n ieć s o ​b ie, że za o s tat​n im ra​z em p rze​k ro ​c zy ła p ręd ​k o ś ć, u cie​k a​j ąc p rzed n im. To p o ​win ​n o ws trzy mać k ro ​p le p o tu , k tó ​r e za​c zę​ł y g ro ​m a​d zić mu s ię n a k ar​k u . To , a tak ​ż e s p o ​s ó b , w jak i wy ​p o ​wia​d a​n e s ło ​wa ro z​‐ b rzmie​wa​ł y p o ​ś ró d g wiaź​d zi​s tej n o cy . Re​s tau ​r a​c ja p u l​s o ​wa​ł a ry t​m a​m i J ay J Bu mp . Wo ​k ó ł lś n ił ś wie​ż y ś n ieg , n ie​b o b y ło za​c h mu ​r zo ​n e. – Dzię​k i, Car​r ie. Do ​b ra​n o c. – Co … ? – O, s o r​r y . M o ja ws p ó ł​l o ​k a​t o r​k a. Szłam z n ią d o d o mu . – Us ły s zał o d ​g ło s za​‐ my k a​n y ch d rzwi, a Emma ś ci​s zy ła g ło s , p rzy ​b ra​ł a b ar​d ziej p o ​u fa​ł y to n . – M u ​s zę cię p rze​p ro ​s ić, Ky le’u . By łam… Có ż, to b y ł d o ​b ry we​e k en d , p raw​d a? – M e​l o ​d y j​n a in ​t o ​‐ n a​c ja teg o p y ta​n ia, tak a, k tó ​r a ws k a​z y wa​ł a n a n a​d zie​j ę, s p ra​wi​ł a, że zro ​b i​ł o mu s ię cie​p lej. – Bar​d zo d o ​b ry we​e k en d . Emma wes ​t ch n ę​ł a. – Przez cały ty ​d zień my ś la​ł am o to ​b ie, o s wo ​i m za​c h o ​wa​n iu i my ś lę… że n ie b y łam g o ​t o ​wa n a to , co za two ​j ą s p ra​wą p o ​c zu łam wo ​b ec… Deep Ha​v en . To b y ł d o ​p ie​r o p o ​c zą​t ek . – Wies z, że n ie u wa​ż am, że je​s teś d amą d o to ​wa​r zy s twa, p raw​d a? J e​ś li ju ż, to b ra​‐ k u je mi two ​j e​g o to ​wa​r zy s twa, k ie​d y mies z​k as z p ięć g o ​d zin d ro ​g i s tąd . Za​ś mia​ł a s ię. W ty m ś mie​c h u b y ło co ś s zla​c h et​n e​g o i u zd ra​wia​j ą​c e​g o . – Po ​wie​d zieć ci co ś w ta​j em​n i​c y ? – Pew​n ie. – By ł tu d ziś p ro ​d u ​c en t mu ​z y cz​n y z Na​s h v il​l e. Dał mi s wo ​j ą wi​z y tó w​k ę i ch ce, że​b y m p rzy ​s zła n a p rze​s łu ch a​n ie. Za​wie​s ił g ło s ty l​k o n a u ła​m ek s e​k u n ​d y . – Emmo , to ś wiet​n ie. – Yh m. – O co ch o ​d zi? – Ch ce, że​b y m za​g ra​ł a mu co ś wła​s n e​g o . – No i? – No i n ie n a​p i​s a​ł am n ic n o ​we​g o , to zn a​c zy n ie u k o ń ​c zy łam an i jed ​n ej p io ​s en ​k i, o d k ie​d y … Wi​d zis z, Kel​s ey b y ła au ​t o r​k ą tek ​s tó w. Za​ws ze p o ​t ra​f i​ł a zn a​l eźć wła​ś ci​we s ło ​wa. J a two ​r zy łam me​l o ​d ię.

– Sta​n o ​wi​ł y ​ś cie ś wiet​n y d u et. – Tak i b y ł p lan . M ia​ł y ś my je​c h ać w tra​s ę ra​z em. Ra​z em p o ​d ą​ż ać za ma​r ze​n ia​m i. – A te​r az p o ​d ą​ż as z za n imi s ama. – Ra​c ja. Bez Kel​s ey . Bez jej tek ​s tó w. Po ​ł o ​wa s u k ​c e​s u . – Sk ar​b ie, d la mn ie je​s teś ca​ł y m s u k ​c e​s em. Wzię​ł a o d ​d ech i p rzez ch wi​l ę miał wra​ż e​n ie, że s ię wzd ry g n ę​ł a. – J e​s teś s ło d ​s zy n iż my ś la​ł am, Ky le’u . O wie​l e s ło d ​s zy . – A co , my ś la​ł aś , że je​s tem o s tat​n im p a​l an ​t em? Urwa​ł a. – M y ś lę, że n ie p o ​win ​n am b y ła wy ​c ią​g ać p o ​c h o p ​n y ch wn io ​s k ó w. Nie p o ​win ​n am b y ła wk ła​d ać cię d o s zu flad ​k i z in ​n y mi… – Z k im? Wzię​ł a k o ​l ej​n y o d ​d ech . – Aaa, n o , wies z. Z fa​c e​t a​m i. Z ja​k ie​g o ś p o ​wo ​d u n ie s ą​d ził, żeb y mia​ł a to n a my ś li. Wy ​p o ​wia​d a​ł a te s ło ​wa z tak ą ła​t wo ​ś cią, b ez emo ​c ji. Ws tał, żeb y s ię ro z​g rzać, ch o ​d ząc p o p ar​k u . – Ch ciał​b y m p o ​m ó c ci p i​s ać p io ​s en ​k i, Emmo . – Wiem, że b y ś ch ciał. Nie p o ​t ra​f is z s ie​d zieć b ez​c zy n ​n ie. Pra​wie ją wi​d ział, ten b ły s k w jej n ie​b ie​s k ich o czach , p ra​wie czu ł d o ​t y k jej d ło ​n i n a twa​r zy . Zn i​ż y ł g ło s i za​p iął k u rt​k ę p o d s amą b ro ​d ę. M u ​s ia​ł o b y ć p o ​n i​ż ej zera. – Wie​r zę w cie​b ie. M as z w s o ​b ie te s ło ​wa. M u ​s is z p o p ro ​s tu je o d ​n a​l eźć. – Zo ​s ta​ł y mi d wa ty ​g o d ​n ie. J u ż za​c zął p rze​g lą​d ać w my ś lach s wó j g ra​f ik . – Gd zie te​r az je​s teś ? – s p y ta​ł a. – Pró ​b u ​j ę s ię ro z​g rzać, s p a​c e​r u ję wzd łu ż p o r​t u . Wcze​ś n iej b y łem n a me​c zu k o ​‐ s zy k ó w​k i. Wy ​g ra​l i​ś my , a p o ​t em b y ł wie​c zó r p o ​d zię​k o ​wań d la ro ​d zi​c ó w. Dziw​n ie b y ło p a​t rzeć n a mat​k ę, k ie​d y d o ​s ta​ł a ró żę o d Kir​b y ’eg o , wie​d ząc, że n ie p a​m ię​t a, jak ch o ​d zi​ł a n a k aż​d y jeg o mecz o d czwar​t ej k la​s y p o d ​s ta​wó w​k i. – Nie​d łu g o mi​s trzo ​s twa, p raw​d a? – Play -o ffy za​c zy n a​j ą s ię w ten we​e k en d . J e​s te​ś my d o ​b rą d ru ży n ą. Kir​b y jes t ro z​c h wy ty wa​n y p rzez k il​k a s zk ó ł. – Ża​ł o ​wa​ł eś k ie​d y k o l​wiek , że s tra​c i​ł eś s ty p en ​d iu m? – Ża​ł u ję, że n ie p o ​s ze​d łem p o ro ​z u m d o g ło ​wy , że s tra​c i​ł em k o n ​t ro ​l ę. Ale wiem, że p o ​wi​n ie​n em b y ć p o ​l i​c jan ​t em. – J e​s teś d o ​b ry m czło ​wie​k iem, Ky le. Uś miech ​n ął s ię d o te​l e​f o ​n u . – Czy w ten s p o ​s ó b d a​j es z mi d o zro ​z u ​m ie​n ia, że ci s ię p o ​d o ​b am? – Nie d o ​s zu k u j s ię, d o ​b ra? – Oś wieć mn ie, Emmo . – Wy ​g ra​ł eś . Po ​d o ​b as z mi s ię, Ky le. Ach , ch ciał​b y ją d o ​t k n ąć, p o ​c a​ł o ​wać. – Co te​r az ro ​b is z?

– Ga​p ię s ię p rzez o k n o , p a​t rzę n a p i​j a​n e​g o k o ​l e​s ia, k tó ​r y wy ​t a​c za s ię z s a​m o ​c h o ​‐ d u , a jeg o k u m​p el u s i​ł u je wy ​r wać mu k lu ​c zy k i. Ałć! To mu ​s ia​ł o b o ​l eć. – Wra​c aj d o Deep Ha​v en . Będ ę cię ch ro ​n ił p rzed awan ​t u r​n i​k a​m i. Nic n ie o d ​p o ​wie​d zia​ł a. Ech , d la​c ze​g o mu ​s iał to p o ​wie​d zieć? Ale, o ws zem, ch cia​‐ ła. Nie mo ​g ła zn ieś ć fak ​t u , że b y ła tu taj. – Wie​r zę, że b y ś to ro ​b ił, g d y b y ś mó g ł – o d ​p ar​ł a w k o ń ​c u . – Ale o b a​wiam s ię, że n ie je​s teś w s ta​n ie n ad ty m za​p a​n o ​wać. I w ty m tk wi p ro ​b lem, p raw​d a? Ch ce​m y , żeb y tak b y ło , a k ie​d y n ie jes t, wś cie​k a​m y s ię. Ale n aj​d ziw​n iej​s ze, że k ie​d y mamy p o ​‐ czu cie k o n ​t ro ​l i i n ic z teg o n ie wy ​c h o ​d zi, to i tak s ię wś cie​k a​m y . Tak czy o wak , ch ce​‐ my g wa​r an ​c ji, że ws zy s t​k o wy j​d zie d o ​b rze. Za​c zerp ​n ął p o ​wie​t rza, a w u s zach d źwię​c za​ł y mu s ło ​wa Bo n ​n ie. Czasami życie obraca się przeciwko nam, i tyle. Nig ​d y wię​c ej. Nie p rze​c iw​k o n ie​m u . – Bę​d zies z mia​ł a s wó j tek s t, Emmo . Ob ie​c u ​j ę.

Roz​dział 16

Cały d zień s tu d io ​wa​ł a ży cie tej p ięk ​n ej mło ​d ej k o ​b ie​t y i za​g łę​b ia​ł a s ię w h i​s to ​r ię ro ​‐ d zi​n y Hu ​e ​s to ​n ó w, d o ​s trze​g a​j ąc n a n ie​k tó ​r y ch zd ję​c iach wła​s n ą twarz. No ​e l​l e zro ​b i​ł a​‐ b y ws zy s t​k o , żeb y o d ​z y s k ać ws p o ​m n ie​n ia, k tó ​r e cza​i ły s ię tu ż p o za jej za​s ię​g iem. Prze​g lą​d a​ł a fo ​t o ​g ra​f ie ro ​d zi​n y zg ro ​m a​d zo ​n ej wo ​k ó ł to r​t ó w u ro ​d zi​n o ​wy ch , d o m​k ó w z p ia​s k u , b ał​wa​n ó w, ch o ​i n ek i p rzy k aż​d y m in ​n y m waż​n y m wy ​d a​r ze​n iu o s tat​n ich d wu d zie​s tu p ię​c iu lat. Ws zy s t​k o ś wiad ​c zy ło o ty m, że b y li s zczę​ś li​wą ro ​d zi​n ą. Ro ​‐ d zi​n ą, k tó ​r a ś mia​ł a s ię ra​z em. Ro ​d zi​n ą, d o k tó ​r ej No ​e l​l e ch cia​ł a n a​l e​ż eć. A g ło ​wą tej ro ​d zi​n y b y ł męż​c zy zn a, k tó ​r y p o ch wi​l i b li​s k o ​ś ci zwią​z a​n ej z wczo ​‐ raj​s zy m o d ​k ry ciem n a​g le za​c zął s ię wy ​c o ​f y wać. A d o ​k ład ​n ie o d d zi​s iej​s ze​g o ran ​k a, o d mo ​m en ​t u , g d y za​b rał s ię za wy ​ł a​d o ​wy wa​n ie tru c​k a p eł​n e​g o k ar​t o ​n ó w z ro ​d zin ​‐ n y mi p a​m iąt​k a​m i i rze​c za​m i Kel​s ey . Kład ł je w s a​l o ​n ie, a o n a g a​p i​ł a s ię n a n ie​g o , s zcze​r ze ws trzą​ś n ię​t a. – Sp a​k o ​wa​ł eś i wy ​wio ​z łeś to ws zy s t​k o ? Eli miał n a s o ​b ie o cie​p la​n ą d żin ​s o ​wą k u rt​k ę, czap ​k ę z d as z​k iem i b u ty , z k tó ​‐ ry ch ś cie​k ał ś n ieg n a ś wie​ż o wy ​m y tą p o d ​ł o ​g ę. Pa​t rzy ł n a No ​e l​l e z tak ą s k ru ch ą w o czach , że n ie mia​ł a s er​c a p o ​wie​d zieć n ic wię​c ej. Kie​d y p rzy ​n ió s ł ju ż ws zy s t​k o , u my ła p o d ​ł o ​g ę raz jes z​c ze. A o n p ew​n ie wró ​c ił d o g a​r a​ż u , żeb y p o ​m aj​s tro ​wać p rzy czy mś , co p o ​t rze​b o ​wa​ł o p il​n ej n a​p ra​wy . Alb o p o p ro ​s tu d a​wał jej o d ro ​b i​n ę p ry wat​n o ​ś ci, ab y mo ​g ła w s p o ​k o ​j u p rzy j​r zeć s ię ży ciu s wo ​j ej có r​k i. Otwie​r a​ł a k ar​t o ​n y p o ​wo ​l i, zd zie​r a​j ąc k o ​l ej​n e war​s twy s k ła​d a​‐ ją​c e s ię n a h i​s to ​r ię Kel​s ey . Ko ​l ek ​c ja s zk la​n y ch jed ​n o ​r o ż​c ó w i ś licz​n y ch zd o ​b io ​n y ch p u d e​ł ek , w k tó ​r y ch trzy ma​ł a k o l​c zy k i n ie d o p ary . M a​s k o t​k i – No ​e l​l e n a​l i​c zy ła ja​‐

k ieś s ie​d em mi​s ió w. Plą​t a​n i​n a n a​s zy j​n i​k ó w, je​d en wy ​k o ​n a​n y z p o ​l a​k ie​r o ​wa​n y ch k o ​‐ lo ​r o ​wy ch ch ru p ek , in n y z ży ł​k i węd ​k ar​s k iej, n a k tó ​r ą n a​wle​c zo ​n a b y ła flu ​o ​r e​s cen ​‐ cy j​n a g wiazd ​k a. W k o ​l ej​n y m p u d le k ry ły s ię p er​f u my i s k ar​p et​k i. Pla​k a​t y , zwi​n ię​t e i zło ​ż o ​n e w jed ​n y m k ar​t o ​n ie, s p o ​c zy wa​ł y n a ram​k ach ze zd ję​c ia​m i. No ​e l​l e wy ​j ę​ł a fo ​t o ​‐ g ra​f ie i ro z​s ta​wi​ł a p o p o ​k o ​j u w p o ​r ząd ​k u ch ro ​n o ​l o ​g icz​n y m. Kel​s ey mu ​s ia​ł a n o ​s ić ap a​r at o r​t o ​d o n ​t y cz​n y , zwa​ż y w​s zy n a ró ż​n i​c ę p o ​m ię​d zy zd ję​c iem, n a k tó ​r y m wtu la​ł a s ię w M y s z​k ę M ik i, a ty m, n a k tó ​r y m o b ej​m o ​wa​ł a ch u ​d e​g o , p ry s z​c za​t e​g o ch ło p ​c a – p raw​d o ​p o ​d o b ​n ie n a​wet n a n ią n ie za​s łu g i​wał. Ro z​ł o ​ż y ła p la​k a​t y – g łó w​n ie ze​s p o ​ł ó w mu ​z y cz​n y ch , k il​k a z re​p ro ​d u k ​c ja​m i zn a​n y ch fo ​t o ​g ra​f ii. Ro z​p o ​z n a​ł a u ję​c ie z cza​s ó w d ru g iej wo j​n y ś wia​t o ​wej, n a k tó ​r y m ma​r y n arz ca​ł u je p ie​l ę​g n iar​k ę p rzy Ti​m es Sq u a​r e. Więc jej có r​k a b y ła ro ​m an ​t y cz​k ą. Zn a​l a​z ła ro z​r zu co ​n e w n ie​ł a​d zie b u ty , jak ​b y Eli p o p ro ​s tu p o d ​n ió s ł je z p o d ​ł o ​g i i ci​s n ął d o k ar​t o ​n u . Ta ag re​s ja wy ​t rą​c i​ł a ją z ró w​n o ​wa​g i. Ach , jak i żal mu ​s iał o d ​‐ czu wać, ch cąc wy ​d rzeć co ś tak ży we​g o z ich ws p o ​m n ień . Po śmierci Kelsey nie byłaś sobą. Nad al s ły s za​ł a to w my ś lach . J ak ą s o b ą? Nie​waż​n e, jak o k ro p ​n y żal ją wy ​n is z​c zy ł, ale te​r az, k ie​d y o d ​p a​k o ​wy wa​ł a u b ra​n ia i p rzy ​g lą​d a​ł a s ię k o ​s zu l​k o m, n ie czu ła g o . Kel​s ey mia​ł a k il​k a s tro ​j ó w te​a tral​n y ch – z lo ​k al​n y ch ad ​a p ​t a​c ji Annie, Hamleta, Makbeta. No ​e l​l e za​ws ze ch cia​ł a b y ć ak ​t o r​k ą. Eli s p a​k o ​wał też k s iąż​k i Kel​s ey . Więk ​s zo ​ś ci p o ​z y cji n ie zn a​ł a, ale zn a​l a​z ła wy ​‐ s łu żo ​n y eg ​z em​p larz Jane Eyre i ws zy s t​k ie p o ​wie​ś ci J an e Au ​s ten . Po ​m ię​d zy k s iąż​k i wci​ś n ię​t e b y ły za​g ry zmo ​l o ​n e ze​s zy ty z p o ​z a​g i​n a​n y mi ro ​g a​‐ mi, p eł​n e wier​s zy . Prze​c zy ta​ł a k aż​d y z n ich , g o ​d zi​n a​m i ś lę​c ząc n ad n o ​t e​s em za​‐ ty tu ło ​wa​n y m „Sło ​wa Ży cia” i d a​j ąc s ię p o ​r wać ra​d o ​ś ci p ły n ą​c ej z p o ​e zji Kel​s ey . J e​s te​ś my s er​c em ś wia​t a, M y , mło ​d zi i rze​ś ​c y , W b ie​g u p o n aj​d al​s zą g wiaz​d ę. Ży je​m y s e​k u n ​d ą, Ży je​m y ch wi​l ą, Sami s zu k a​m y d n ia. Gd zie p o ​d zia​ł a s ię two ​j a n a​d zie​j a? Nie p łacz n ad ro z​l a​n y m mle​k iem! Twó j czas mi​n ie, za​p o ​m n ą o to ​b ie. Więc ws tań , Ży j ch wi​l ą, k tó ​r ą mas z. Bo my je​s te​ś my ży ciem ś wia​t a, Pło ​m ie​n iem p o ​c ząt​k u . Więc ru s zaj, b ąd ź mło ​d y , Bo czas n a​l e​ż y d o cie​b ie,

Do s er​c a teg o ś wia​t a. No ​e l​l e p o ​ł o ​ż y ła d ło ń n a ze​s zy cie, p rze​b ie​g ła p al​c a​m i p o rę​k o ​p i​s ie, p o za​d ra​p a​‐ n iach , p o li​t e​r ach . Twój czas minie, zapomną o tobie. J ak mo ​g ła​b y za​p o ​m n ieć o tej ws p a​‐ n ia​ł ej d ziew​c zy n ie? Us ia​d ła p o ​ś ro d ​k u s a​l o ​n u . Nie​b o b y ło d ziś b ez​c h mu r​n e, a b ia​ł e ma​j e​s ta​t y cz​n e b rzo ​z y wzn o ​s i​ł y s ię n ad mo ​r zem ś n ie​g u . Żyj chwilą, którą masz. Czy ży ła ży ciem Kel​s ey ? J ej ws p o ​m n ie​n ia​m i? Czy jej có r​k a wie​d zia​ł a, że jes t k o ​c h a​n a? – Sk ąd to s ię wzię​ł o ? Na d źwięk teg o g ło ​s u p o d ​n io ​s ła wzro k . Ku s wo ​j e​m u za​s k o ​c ze​n iu mia​ł a mo ​k re p o ​l icz​k i. Otar​ł a twarz d ło ​n ią i u ś miech ​n ę​ł a s ię d o Ky le’a. Wło ​ż y ł b rą​z o ​wą fla​n e​l o ​wą k o ​s zu lę, d żin ​s y i czap ​k ę, p o ​d o b ​n ie jak o j​c iec. Ale miał b ar​d ziej ży cz​l i​we s p o j​r ze​n ie, p rzy ​n ajm​n iej d ziś . – Wi​d zia​ł am cię n a me​c zu . Dla​c ze​g o n ie u s ia​d łeś z n ami? Ws zed ł d o p o ​k o ​j u i o p ad ł n a k a​n a​p ę. Po d ​n ió s ł mar​m u ​r o ​wą fi​g u r​k ę jed ​n o ​r o ż​c a. – Da​ł em g o Kel​s ey n a Bo że Na​r o ​d ze​n ie, k ie​d y mia​ł a d wa​n a​ś cie lat. Lu ​b i​ł a jed ​n o ​‐ ro ż​c e. – J es t ich czter​n a​ś cie. Wa​ż y ł g o w d ło ​n i. – Co s ię d zie​j e? Za​m k n ę​ł a ze​s zy t, wś li​z n ę​ł a s ię n a k a​n a​p ę. – Twó j o j​c iec p rzy ​n ió s ł te ws zy s t​k ie p u d ła d o d o mu … – Prze​p ra​s zam, że ci n ie p o ​wie​d zie​l i​ś my . Nie p o ​s trze​g a​ł a teg o za​n ie​d b a​n ia jak o o s zu s twa, d o ​p ó ​k i n ie zo ​b a​c zy ła tik u n a jeg o twa​r zy , u cie​k a​j ą​c e​g o s p o j​r ze​n ia. – Na​m a​l o ​wa​ł am ją wczo ​r aj. W ate​l ier. Przy ​ś n i​ł a mi s ię i n a​m a​l o ​wa​ł am jej twarz. Twó j o j​c iec zo ​b a​c zy ł o b ​r az i zd ał s o ​b ie s p ra​wę, że mu s i mi p o ​wie​d zieć. – No ​e l​l e o d ło ​ż y ła „Sło ​wa Ży cia”. Ky le s p o j​r zał n a ze​s zy t, a w jeg o o czach p o ​j a​wi​ł o s ię co ś w ro ​d za​j u b ó lu . – Cały d zień p rze​g lą​d am jej rze​c zy , p ró ​b u ​j ąc s ię z n ią p o ​ł ą​c zy ć. W n a​‐ d ziei, że u czu cie, k tó ​r e tk wi w g łę​b i, wy ​p ły n ie n a p o ​wierzch ​n ię, n a​b ie​r ze k s ztał​t ó w. Wy ​d a​j e s ię, że je​s tem b li​s k o i je​ś li b ęd ę wy ​s tar​c za​j ą​c o s zy b ​k a, p o ​c h wy cę to u czu cie, za​n im ro z​p ły n ie s ię w p o ​wie​t rzu . – M o że p o ​win ​n aś p rze​s tać tak b ar​d zo s ię s ta​r ać. M o że to p o p ro ​s tu p rzy j​d zie. – Ky le s ię​g n ął p o n o ​t es i o two ​r zy ł g o . – J es t tu też k il​k a mo ​i ch wier​s zy . – Na​p raw​d ę? – No . Ko m​p le​t o ​wa​ł a zb ió r n a​s zej p o ​e zji, żeb y p o ​d a​r o ​wać ci g o n a Dzień M at​k i. – Sp o j​r zał n a n ią, u ś miech ​n ął s ię. – To b y ło za​d a​n ie d o ​m o ​we, ale za​ws ze ci s ię p o ​d o ​b a​‐ ło : „Na​m a​l u j mn ie ta​k im, ja​k im je​s tem. Na​m a​l u j mn ie s p o ​k o j​n y m i s k u p io ​n y m. Na​‐ ma​l u j mn ie z p ił​k ą d o k o ​s za, z k ro ​p lą p o tu n a k ar​k u . Na​m a​l u j mn ie za​m y ś lo ​n y m, s zy b ​k im i d o ​k ład ​n y m”. – Po ​p a​t rzy ł n a n ią, a o n a s ię u ś miech ​n ę​ł a. – Czy taj d a​l ej.

Wzru s zy ł ra​m io ​n a​m i. – To g łu p ie. – Pro ​s zę, czy taj. – „Na​m a​l u j mn ie n a b o ​i s k u , wś ró d s za​l e​j ą​c y ch tłu mó w, w ja​s n y m ś wie​t le lamp . Na​m a​l u j mn ie b ez lęk u , b ez wąt​p li​wo ​ś ci, b ez o g ra​n i​c zeń i b ez s ła​b o ​ś ci”. – „Ale p rzed e ws zy s t​k im n a​m a​l u j mn ie n ie​p o ​ws trzy ma​n e​g o ”. – Za​r u mie​n ił s ię, co s p ra​wi​ł o , że p o ​c zu ła cie​p ło w p ier​s i. – Bar​d zo mi s ię p o ​d o ​b a. – M ó ​wis z tak , b o je​s teś mo ją mamą. – Teo ​r e​t y cz​n ie tak , ale zn aj​d u ​j ę s ię w wy ​j ąt​k o ​wy m p o ​ł o ​ż e​n iu i n ie je​s tem zwią​‐ za​n a o g ra​n i​c ze​n ia​m i ma​c ie​r zy ń ​s twa. Na​p raw​d ę mi s ię p o ​d o ​b a. Ko ​c h a​ł eś k o ​s zy k ó w​‐ k ę. Za​m k n ął ze​s zy t i wzru s zy ł ra​m io ​n a​m i, ale u ś miech ​n ął s ię, d zię​k i cze​m u n a​g le wy ​g lą​d ał jak trzy n a​s to ​l a​t ek . – To p raw​d a. Ale p o ​s a​d a p o ​l i​c jan ​t a w ma​ł y m mia​s tecz​k u d o zd e​c y d o ​wa​n ie lep ​‐ s zy k ie​r u n ek w mo im ży ciu . To jes t to , co p o ​wi​n ie​n em ro ​b ić. – Z p o ​wo ​d u Kel​s ey ? Zn ó w wzru s zy ł ra​m io ​n a​m i. – Ch ciał​b y m mieć p ew​n o ś ć, że n ik t n ie b ę​d zie p rze​c h o ​d ził p rzez to s amo , co my . – Śmierć Kel​s ey zd o ​m i​n o ​wa​ł a tę ro ​d zi​n ę – s twier​d zi​ł a ci​c h o . Nie o d ​p o ​wie​d ział n ic, g ła​d ząc d ło ​n ią o k ład ​k ę ze​s zy tu . – M ó g ł​b y m to p o ​ż y czy ć? – Na​l e​ż y b ar​d ziej d o cie​b ie n iż d o mn ie. – Wes ​t ch n ę​ł a, wp a​t ru jąc s ię w ży cie Kel​s ey , k tó ​r e te​r az ich o ta​c za​ł o . – Nie wiem, jak p rze​s tać s ię s ta​r ać. Wi​d zę wie​l e z p rze​s zło ​ś ci w o czach wa​s ze​g o o jca, ale n ie​waż​n e, jak b ar​d zo s ię s ta​r am, n ie p o ​t ra​f ię w n ią wejś ć, n ie p o ​t ra​f ię jej ra​z em z n im d źwi​g ać. Ch cę za​n u rzy ć s ię w n a​s zy ch ws p o ​‐ mn ie​n iach , ale n ie u miem. – Co czu jes z? – Od ło ​ż y ł ze​s zy t n a b o k . – Kie​d y p a​t rzę n a jej zd ję​c ia, czy tam jej p o ​e zję i li​c zę te jed ​n o ​r o ż​c e… Czu ję ra​‐ d o ś ć. Nie p o ​t ra​f ię teg o wy ​j a​ś n ić, ale o d ty ch rze​c zy b ije ja​k aś b ez​ws ty d ​n a en er​g ia, jak ​b y Kel​s ey ży ła k aż​d ą ch wi​l ą d o k o ń ​c a. – Tak a b y ła Kel​s ey . Lu ​b i​ł a ży ć p eł​n ią ży cia. Kie​d y n o ​c o ​wa​ł y u n iej k o ​l e​ż an ​k i, ran o ws zy s t​k ie le​ż a​ł y p o d k o ​c a​m i n a traw​n i​k u , wp a​t ru jąc s ię w g wiaz​d y . I o czy wi​ś cie trzę​s ły s ię z zim​n a. – Kłó ​c i​ł y ś my s ię? Kie​d y k o l​wiek ? – Żar​t u jes z? Raz wy ​s ta​wi​ł aś jej d rzwi z za​wia​s ó w, b o zb y t czę​s to n imi trza​s k a​ł a. – Ah a. – No . Kie​d y d ar​ł y ​ś cie ze s o b ą k o ty , my , męż​c zy ź​n i, u cie​k a​l i​ś my , g d zie p iep rz ro ​ś n ie. Ale b y ły ​ś cie też s o ​b ie s za​l eń ​c zo b li​s k ie. Nie o p u ​ś ci​ł aś żad ​n e​g o jej wy ​s tę​p u , a raz n a​wet p ró ​b o ​wa​ł aś g rać, żeb y ty l​k o z n ią b y ć. – Do ​s ta​ł am ro lę? – By łaś … có ż, b y łaś lwią łap ą w Lwie, czarownicy i starej szafie. – By łam łap ą. Uś miech ​n ął s ię s ze​r o ​k o .

– Wła​ś ci​wie, to o p e​r o ​wa​ł aś o g ro m​n ą łap ą, jed ​n ą z d wó ch , jak ​b y k u k ieł​k o ​wą czę​‐ ś cią cia​ł a As la​n a. Ale trze​b a p rzy ​z n ać, że b y łaś n aj​l ep ​s zą łap ą, jak ą k ie​d y k o l​wiek wi​‐ d zia​ł em. – M ó ​wis z tak ty l​k o d la​t e​g o , że je​s tem two ​j ą mat​k ą. – Pew​n ie. – Pu ​ś cił d o n iej o k o . – Hej, a g d zie tata? – M ó ​wił, że je​d zie n ad je​z io ​r o , p o s wó j d o ​m ek n a lo ​d zie. Ky le s ię​g n ął p o Bi​b lię Kel​s ey , le​ż ą​c ą n a p o d ​n ó ż​k u . No ​e l​l e też ją p rzej​r za​ł a, p rze​‐ czy ta​ł a d o ​p i​s k i, p o d ​k re​ś lo ​n e wer​s e​t y . – Ch y b a mn ie n ie d zi​wi, że czu jes z ra​d o ś ć. J ej u lu ​b io ​n y m wer​s e​t em b y ł frag ​‐ men t Li​s tu d o Rzy mian 1 5 ,1 3 . „A Bó g , źró ​d ło n a​d ziei, n iech was n a​p eł​n i ws zel​k ą ra​‐ d o ​ś cią i p o ​k o ​j em d zię​k i wy ​z n a​wa​n iu wia​r y , ab y ro ​s ła wa​s za n a​d zie​j a d zię​k i mo cy Du ​c h a Świę​t e​g o ”. – Po d ​n ió s ł wzro k . – Za​ws ze mó ​wi​ł a, że n a​s zy m za​d a​n iem jes t u fać. Za​d a​n iem Bo g a jes t p rze​p eł​n iać n as ra​d o ​ś cią. – M o że to wła​ś n ie czu ję. Ra​d o ś ć, k tó ​r a p ły n ie o d jej u fa​j ą​c e​g o Bo g a. – Po d ​n io ​‐ s ła co ś s reb r​n e​g o , co p rzy ​p o ​m i​n a​ł o k ar​t ę k re​d y to ​wą, ty le że mia​ł o p o d ​ł ą​c zo ​n e s łu ch aw​k i i b y ło o wi​n ię​t e k a​b lem. – Do ​m y ś lam s ię, że to s łu ży d o s łu ch a​n ia mu ​‐ zy k i? – To iPo d Kel​s ey . – Ky le wziął g o o d n iej i n a​c i​s n ął p rzy ​c is k k ciu ​k iem. – M a tu taj k il​k a s wo ​i ch k a​wał​k ó w. Ch ces z p o ​s łu ch ać? – Oczy wi​ś cie. Ws tał, p o d ​s zed ł d o s eg ​m en ​t u , n a k tó ​r y m s ta​ł a wie​ż a, p o d ​p iął iPo ​d a i włą​c zy ł o d ​t wa​r za​n ie. Z g ło ​ś n i​k ó w p o ​p ły n ę​ł y d źwię​k i, k tó ​r e wy ​p eł​n i​ł y p o ​k ó j. M e​l o ​d ia b y ła b lu ​e ​s o ​‐ wa, jej b rzmie​n ie s p ra​wi​ł o , że No ​e l​l e p o ​c zu ła s ię p ew​n ie. Ki​wa​ł a g ło ​wą d o ry t​m u . – To Blu e M o n ​k ey s , ze​s p ó ł Kel​s ey . Za​ł o ​ż y ły g o ra​z em z in n ą d ziew​c zy n ą, imie​‐ n iem Emma. Na​g ra​ł y wła​s n ą p ły tę, tak d la za​b a​wy . Na p o ​c ząt​k u wo ​k al b y ł ła​g o d ​n y , za​c h ry p ​n ię​t y , d rżał p o d jej s k ó ​r ą, p o ​t em u d e​‐ rzy ł w wy ż​s ze to n y , k tó ​r e No ​e l​l e p o ​c zu ła ju ż w p ier​s i. „Gd y ś n i​ł am n a ja​wie, co ś wp a​d ło mi d o g ło ​wy , I to b y łeś ty … ”. Dźwię​k i b y ły zmy s ło ​we i s o ​c zy s te, p ew​n e. – I to wła​ś n ie jes t Kel​s ey . Głę​b o ​k i, ra​d o ​s n y g ło s wy ​b rzmie​wał w ca​ł y m cie​l e No ​e l​l e. – Za​t ań cz ze mn ą, Ky le. – No ​e l​l e wy ​c ią​g n ę​ł a ręk ę i wy ​g ra​m o ​l i​ł a s ię z g n iazd ​k a, k tó ​r e u wi​ł a wś ró d rze​c zy s wo ​j ej có r​k i. Ky le s p o j​r zał n a jej d ło ń , zn ó w n a n ią i u ś miech ​n ął s ię. – Ok ej. Po jej ru ch ach b y ło wi​d ać, że n ie ma wp ra​wy , ale p rze​c ież mi​n ę​ł o d wa​d zie​ś cia p ięć lat, o d k ie​d y o s tat​n io tań ​c zy ła. Uś mie​c h a​ł a s ię d o Ky le’a, mu ​z y k a wy ​p eł​n ia​ł a ją. On n a zmia​n ę k i​wał g ło ​wą i p o ​d ry ​g i​wał ra​m io ​n a​m i, s zcze​r ząc zęb y w u ś mie​c h u . Ra​d o ś ć. Sk o ​r o n ie p o ​t ra​f i​ł a u d źwi​g n ąć żalu Hu ​e ​s to ​n ó w, mo że s p ró ​b u ​j e n a​z b ie​‐ rać ta​k ich ch wil ra​d o ​ś ci. Od ​z y s k ać je d la n ich . Pio ​s en ​k a d o ​b ie​g ła k o ń ​c a i za​c zął s ię n a​s tęp ​n y k a​wa​ł ek .

– Ok ej, mamo . Po ​z wó l, że cię cze​g o ś n a​u czę. Kie​d y ś ch o ​d zi​l i​ś cie z tatą n a za​j ę​c ia ta​n ecz​n e, a p o ​t em k a​z a​ł aś mi, Kir​b y ’emu i Kel​s ey ćwi​c zy ć w k u ch ​n i. – Ch o ​d zi​l i​ś my n a za​j ę​c ia? – J ak b y li​ś my mali. Do ​b rze ci s zło . – Wy ​c ią​g n ął ręce. – Do b lu ​e ​s a mo ż​n a tań ​‐ czy ć s win g . Po ​wta​r zaj za mn ą. Li​c zy s z d o s ze​ś ciu i ro ​b is z k ro k w ty ł. Za​c zn ij o d p ra​‐ wej n o g i. On za​c zął lewą. Ob ​s er​wo ​wał jej s to ​p y , ale k ro ​k i rze​c zy wi​ś cie wy ​d a​wa​ł y s ię zn a​‐ jo ​m e i p o ch wi​l i zła​p a​ł a ry tm. Ob ​r ó ​c ił n ią i z p o ​wro ​t em ch wy cił w ra​m io ​n a. – Za​ws ze ś wiet​n ie s ię ru s za​ł aś , mamo . – Ky le miał te​r az u ro ​c zy b ły s k w o k u , co ś jak ​b y ra​d o ś ć. – Co s ię tu taj d zie​j e? – Dźwięk teg o g ło ​s u s p ra​wił, że aż p o d ​s k o ​c zy ła. Od ​wró ​c i​ł a s ię i zo ​b a​c zy ła Elie​g o . J es z​c ze s ię d zi​s iaj n ie o g o ​l ił, p o ​l icz​k i miał za​c zer​wie​n io ​n e o d mro ź​n e​g o p o ​wie​t rza. – Tań ​c zy cie? Sp o j​r za​ł a n a Ky le’a, u ś miech ​n ę​ł a s ię. – No . Ok a​z u je s ię, że ty i ja ś wiet​n ie s ię k ie​d y ś ru s za​l i​ś my . Ky le wła​ś n ie mn ie u czy ł… – Nie ró b teg o . Nie tań cz. – Eli s p o j​r zał n a s y n a, k tó ​r y wy ​p u ​ś cił ją z o b ​j ęć, p o ​‐ tem zn ó w p o ​p a​t rzy ł n a n ią. Po ​k rę​c ił g ło ​wą, z czy mś w ro ​d za​j u u ra​z y w o czach i wy ​‐ s zed ł. Bu ​d y n ek aż za​d rżał o d trza​ś n ię​c ia d rzwia​m i. Sta​ł a tam z Ky le’em, mu ​z y k a wy ​b rzmie​wa​ł a za ich p le​c a​m i, a s il​n ik tru c​k a Elie​‐ g o za​r y czał n a p o d ​j eź​d zie.

*** Eli d o ​j e​c h ał d o k o ń ​c a u li​c y , p a​l i​ł o g o w p ier​s i. Nie b y ł zły . By ł za​z d ro ​s n y . Za​m k n ął o czy , o p arł czo ​ł o o k ie​r o w​n i​c ę, czar​n a d e​s k a ro z​d ziel​c za b y ła ro z​g rza​n a o d s ło ń ​c a. W g ło ​wie n ad al s ły s zał mu ​z y k ę Kel​s ey . No ​e l​l e tań ​c zy ła. Z Ky le’em. Ob o ​j e s ię ś mia​l i. W p o ​k o ​j u , s k ą​p a​n y m w zło ​t y m ś wie​t le p ó ź​n e​g o p o ​p o ​ł u ​d n ia, p o ​r o z​s ta​wia​n e b y ły p o ​z o ​s ta​ł o ​ś ci p o ży ciu Kel​s ey – jej zd ję​c ia, k s iąż​k i, mu ​z y k a. A No ​e l​l e i Ky le p o p ro ​s tu tań ​c zy li? Eli za​c i​s n ął zęb y i p o d ​n ió s ł g ło ​wę. Sk rę​c ił n a au ​t o ​s tra​d ę. Czy to ja​k iś żart z jej s tro ​n y ? Nie za​c h o ​wy wał s ię fair, ale n ie p o ​t ra​f ił zlek ​c e​wa​ż y ć teg o h a​ł a​s u , k tó ​r y d źwię​‐ czał mu w u s zach . Teg o b ó lu w p ier​s i, jak ​b y No ​e l​l e wal​n ę​ł a g o p ię​ś cią. Tak n a​p raw​d ę, to b y ł n a n ią zły , alb o co ś w ty m s ty lu , o d ch wi​l i, g d y p o ​wie​d zia​‐

ła: Płaczę z twojego powodu. Sło ​d y cz jej g ło ​s u ro z​d ar​ł a g o n a p ó ł, p o ​z o ​s ta​wi​ł a wy ​s zczer​b io ​n ą, o twar​t ą ran ę. To o n miał ją ch ro ​n ić, p o ​c ie​s zać. A n ie n a o d ​wró t. Sp ra​wę p o ​g ar​s za​ł a k o ​l ej​n a wia​d o ​m o ś ć o d ta​j em​n i​c ze​g o Eri​k a. Eli za​p i​s ał n u mer i wal​c zy ł z p o ​k u s ą, żeb y n ie za​n ieś ć g o n a p o ​s te​r u n ek . Ch ło ​p a​k i zi​d en ​t y fi​k o ​wa​l i​b y wła​ś ci​c ie​l a. Przy ​n ajm​n iej n ie s k a​s o ​wał n a​g ra​n ia. To ju ż s ię li​c zy , p raw​d a? Ale s am fak t, że w jej ży ciu is t​n ie​l i lu ​d zie, k tó ​r y ch n ie zn ał – alb o p o ​z n ał k ie​d y ś – wy ​t rą​c ał g o z ró w​n o ​wa​g i. Po ​j e​c h ał w k ie​r u n ​k u mia​s tecz​k a, p o ​t rze​b o ​wał cze​g o ś . M o że za​t rzy ma s ię w cen ​‐ tru m fit​n es s , ch o ć o d d o ​b ry ch p aru mie​s ię​c y n ie tre​n o ​wał. Alb o w Blu e M o ​o s e Café, s p raw​d zi, czy jeg o b y li ws p ó ł​p ra​c o w​n i​c y n ie wy ​b ra​l i s ię n a p o ​g a​węd ​k ę. Peł​n e s ło ń ​c e wi​s ia​ł o n i​s k o n ad li​n ią h o ​r y zo n ​t u , a g o ​r ą​c e p o ​wie​t rze ro z​l e​wa​ł o s ię p o je​z io ​r ze n i​c zy m lawa. Sp u ​ś cił d a​s zek p rze​c iw​s ło ​n ecz​n y , o ś le​p ia​j ą​c e ś wia​t ło b y ło n ie​m al h ip ​n o ​t y zu ją​c e. Z p rzy ​z wy cza​j e​n ia zwo l​n ił p rzy d o mu Lee. Co ? Ch wi​l a, mo ​m en t. Sk rę​c ił n a p o d ​j azd , ro z​p ę​d ził s ię b ar​d ziej n iż p o ​wi​n ien , za​t rzy mał s ię n ie​b ez​p iecz​n ie b li​s k o g a​r a​ż u i z trza​s k iem wy ​s iad ł z s a​m o ​c h o ​d u . Na​wet n ie p rzy ​s ta​n ął, żeb y za​p u k ać, p o p ro ​s tu o two ​r zy ł s o ​b ie d rzwi d o d o mu . – Lee! O co ch o ​d zi? Ci​s za. Sp o ​d zie​wał s ię, że za​s ta​n ie ją w k u ch ​n i alb o p rzy lek ​t u rze k s iąż​k i w ś wie​‐ tle s ło ń ​c a ro z​l e​wa​j ą​c e​g o s ię p o p o d ​ł o ​d ze. A mo że n ie b y ło jej w d o mu – p o ​j e​c h a​ł a d o mia​s tecz​k a za​j ąć s ię ja​k ąś p ra​c ą ch a​r y ta​t y w​n ą. – Eli? – Wy ​ł o ​n i​ł a s ię z p iw​n i​c y . – Co ty tu taj ro ​b is z? Wal​c zy ł z s o b ą, żeb y n ie p o d ​n ieś ć g ło ​s u , n ie za​a ta​k o ​wać jej. – Przed two ​i m d o ​m em s to i zn ak z n a​p i​s em „Na s p rze​d aż”. We​s zła n a g ó rę. By ła u b ra​n a w czar​n e s p o d n ie o d d re​s u , b ar​wio ​n ą n a żó ł​t o k o ​‐ s zu l​k ę, a wło ​s y zwią​z a​ł a czer​wo ​n ą ch u ​s ​t ą. No s mia​ł a u ma​z a​n y ja​s n o ​b rą​z o ​wą far​b ą. – M am n a​d zie​j ę. J ak in ​a ​c zej mia​ł a​b y m d o ​s tać ja​k ieś o fer​t y ? – To n ie jes t ś mies z​n e, Lee. O czy m ty mó ​wis z? Wy ​t ar​ł a d ło ​n ie w s zmat​k ę i wrzu ci​ł a ją d o zle​wu . – Sp rze​d a​j ę d o m. Wy ​p ro ​wa​d zam s ię. – Wzru s zy ła ra​m io ​n a​m i. – Nic wiel​k ie​g o . – Nic wiel​k ie​g o ?! – Zd a​wał s o ​b ie s p ra​wę, że k rzy czy . – Nic wiel​k ie​g o ? Nie. Nie ma mo wy . Nie mo ​ż es z g o s p rze​d ać, ja​s n e? Nie mo ​ż es z wy ​j e​c h ać z Deep Ha​v en . Po ​t ra​f i​ł a g o p rzej​r zeć. M ia​ł a wzro k , k tó ​r y p rze​s zy wał g o n a ws k ro ś i wy ​k o ​‐ rzy s ta​ł a to , żeb y g o u ci​s zy ć. – J u ż p o ra. M u ​s zę wy ​j e​c h ać. – Nie… – Un ió s ł p a​l ec, ws k a​z ał n a n ią, p o ​t em n a s u ​f it. – Nie, n ie p o ​win ​n aś . Ty … to twó j d o m. – To b y ł d o m mó j i Clay a. Po ​t rze​b u ​j ę n o ​we​g o . Bez Clay a. Bez… – Za​c zerp ​n ę​ł a p o ​wie​t rza. – Nie mo g ę mies z​k ać w miej​s cu , k tó ​r e wy ​m a​g a ty le za​c h o ​d u i czy jejś p o ​‐ mo ​c y . – M as z n a my ś li mo ją p o ​m o c.

Zn i​ż y ła g ło s . – Tak , two ​j ą p o ​m o c. M ó ​wi​ł eś , że n ie zo ​s ta​wis z No ​e l​l e. A ja n ie ch cę, że​b y ś to ro ​‐ b ił. – A ja n ie ch cę, że​b y ś wy ​j eż​d ża​ł a, o k ej? Po ​s łu ch aj… – Za​a ta​k o ​wał ją, n ie wie​‐ d ząc, d la​c ze​g o jes t tak i wś cie​k ły . Ob a​wiał s ię, że jeg o zło ś ć b ar​d ziej d o ​t y czy ła No ​e l​‐ le n iż Lee, ale tak b y ło p ro ​ś ciej. – J e​s teś mo ją p rzy ​j a​c ió ł​k ą, Lee. – Wo w, n a​p raw​d ę to p o ​wie​d ział? Za​m ru g ał. – Alb o b y łaś . Nie wiem. J e​s tem zd ez​o ​r ien ​t o ​wa​n y . – Nie – o d ​p ar​ł a ła​g o d ​n ie. – J e​s teś p o p ro ​s tu s a​m o t​n y , tak jak ja wte​d y . I te​r az. Tak , ch cia​ł am, że​b y ś mn ie k o ​c h ał. Ch cia​ł am s ch o ​wać s ię w b ez​p iecz​n y m miej​s cu , w two ​i ch o b ​j ę​c iach . – Po ​ł o ​ż y ła d ło ń n a jeg o ra​m ie​n iu . – Ale tak n ie mo ż​n a, Eli. I ty o ty m wies z. Prze​ł k n ął ś li​n ę. – Z to b ą p o p ro ​s tu tak ła​t wo s ię p rze​b y wa. – Bo n ie je​s teś mi n ic wi​n ien . Nie p rzy ​r ze​k a​ł eś mi ży cia. Nie o b ie​c y wa​ł eś , że b ę​‐ d zies z mn ie k o ​c h ał i tro s z​c zy ł s ię o mn ie. M o ​ż es z mn ie s k rzy w​d zić, o d ejś ć i s p ły n ie to p o to ​b ie jak p o k acz​c e… – Nig ​d y b y m tak n ie zro ​b ił. – J u ż to zro ​b i​ł eś , Eli. Po ​c a​ł o ​wa​ł eś mn ie i wła​ś ci​wie o b ar​c zy łeś mn ie za to win ą. J a n ie p o ​j a​wia​ł am s ię co ​d zien ​n ie w two ​i ch d rzwiach . To ty łak ​n ą​ł eś ła​t wej rze​c zy wi​‐ s to ​ś ci p rzy ​j aź​n i ze mn ą i g d y b y ś n ie b y ł czło ​wie​k iem, k tó ​r y s ta​r a s ię wy ​p eł​n iać wo lę Bo żą, p ew​n ie n a​c i​s k ał​b y ś n a co ś wię​c ej. A ja, g łu p ia, p ew​n ie b y m ci n a to p o ​z wo ​l i​ł a. Wy ​r ze​k ła​b y m s ię s ie​b ie d la ch wi​l o ​we​g o b ez​p ie​c zeń ​s twa w two ​i ch ra​m io ​n ach . Ale co wte​d y ? Ob u ​d zi​ł a​b y m s ię z ręk ą w n o c​n i​k u , g ar​d zi​ł a​b y m s o b ą. – Po ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – M u ​s zę zo ​s ta​wić Deep Ha​v en . M u ​s zę zo ​s ta​wić cie​b ie. Za​m k n ął o czy . – M as z żo n ę. M as z n ie​p o ​wta​r zal​n ą s zan ​s ę, żeb y za​c ząć z n ią ws zy s t​k o o d n o wa. Zb u ​r zy ć mu ry p rze​s zło ​ś ci i za​c ząć raz jes z​c ze. Nie u cie​k aj o d teg o . – Nie u cie​k am. – Ale je​s teś tu taj, p raw​d a? Wziął s zy b ​k i o d ​d ech . – J es t w d o mu i tań ​c zy z Ky le’em. Tań czy . Do mu ​z y k i Kel​s ey . W jej o czach ma​l o ​wa​ł o s ię za​s k o ​c ze​n ie. – No , wła​ś n ie. Po ​wie​d zia​ł em jej o Kel​s ey . Przy ​wio ​z łem jej rze​c zy d o d o mu , a No ​‐ el​l e cały d zień czy ta​ł a ws zy s t​k o , co d o ​t y czy ło jej i Kel​s ey . I co te​r az ro b i? Tań ​c zy . Lee g a​p i​ł a s ię n a n ie​g o , d o ​p ó ​k i p o jej twa​r zy wres z​c ie n ie p rze​m k n ął lek ​k i u ś miech . Po ​k i​wa​ł a g ło ​wą. – Tań ​c zy . Czy li ch y b a ws zy s t​k o w p o ​r ząd ​k u . Po ​k rę​c ił p rze​c zą​c o g ło ​wą, o d ​wró ​c ił s ię, zn ó w s p o j​r zał n a n ią. – Se​r io ? – Ech , Eli. J e​ś li k to ​k o l​wiek miał​b y tań ​c zy ć d o mu ​z y k i Kel​s ey , to ty l​k o jej ro ​‐ d zi​c e. Wra​c aj d o d o mu . Za​t ań cz z żo n ą. – Po ​d e​s zła b li​ż ej, d o ​t k n ę​ł a jeg o twa​r zy . – Ob ie​c u ​j ę, że b ę​d zie d o ​b rze. Ws p ię​ł a s ię n a p al​c e i p o ​c a​ł o ​wa​ł a g o d e​l i​k at​n ie w p o ​l i​c zek .

Co ś w jej g e​s tach i s ło ​wach u wo l​n i​ł o g o o d p o ​c zu cia win y . Zatańcz z żoną. Ch wy cił ją za ręk ę. – Dzię​k u ję ci, Lee. – Ej, co jes t? – De​r ek za​m k n ął za s o b ą d rzwi i ci​s n ął to r​b ę s p o r​t o ​wą n a zie​m ię. Ob ​r zu ​c ił Elie​g o d ziw​n y m s p o j​r ze​n iem. – Wła​ś n ie wy ​c h o ​d zi​ł em. Świet​n y mecz. De​r ek ś mier​d ział p o ​t em, s k ar​p et​k a​m i, p rze​b ie​r al​n ią. W d ro ​d ze d o s a​m o ​c h o ​d u Eli czu ł n a p le​c ach jeg o wzro k . Lee s ta​ł a w o k n ie z za​ł o ​ż o ​n y mi rę​k a​m i, k i​wa​ł a g ło ​wą. M o że rze​c zy wi​ś cie b y ło mu ła​t wiej p rze​b y wać z Lee, b o n ie b y ł jej n ic wi​n ien . M o że i za​c zął p rzy ​c h o ​d zić d o n iej z p o ​c zu cia win y , ale p ó ź​n iej… có ż, s ta​wa​ł a w d rzwiach w ty m s wo ​i m weł​n ia​n y m ża​k ie​c ie, z wd zięcz​n o ​ś cią w o czach , a to s p o j​r ze​‐ n ie ch wy ta​ł o g o za u mę​c zo ​n e s er​c e. Żo n a n a​wet g o d o s ie​b ie n ie d o ​p u s z​c za​ł a, a Lee p rzy j​m o ​wa​ł a k aż​d ą n aj​m n iej​s zą rzecz, k tó ​r ą d la n iej ro ​b ił. Masz niepowtarzalną szansę, żeby zacząć z nią wszystko od nowa. Zburzyć mury przeszłości i za‐ cząć raz jeszcze. Nie uciekaj od tego. Cała ta emo ​c jo ​n al​n a o twar​t o ś ć No ​e l​l e wy ​d a​wa​ł a s ię p o p ro ​s tu tak a… Có ż, fa​c et n ie o b ​n o ​s i s ię ze s wo ​i mi u czu cia​m i. To ch y b a n ie jes t mę​s k ie. An i p o ​m o c​n e. Kto ś mu s i b y ć twar​d y . Sil​n y . Kto ś mu s i wziąć s ię w g arś ć. Ale je​ś li miał b y ć s zcze​r y , to n ig ​d y n ie czu ł s ię tak s ła​b y – an i k o ​c h a​n y – jak wte​d y , g d y No ​e l​l e n ad n im p ła​k a​ł a. Wy ​c o ​f ał, wje​c h ał n a au ​t o ​s tra​d ę i za​t rzy mał s ię n a d łu ż​s zą ch wi​l ę. Po ​t em s k rę​c ił d o d o mu . Sa​m o ​c h ó d Ky le’a zn ik ​n ął ju ż z o ś n ie​ż o ​n e​g o p o d ​j az​d u . Eli ws zed ł d o d o mu i wy ​t rze​p ał b u ty o d y ​wa​n ik . Ścią​g n ął je, p o ​wie​s ił k u rt​k ę i wrzu cił czap ​k ę d o k o ​s zy k a. Prze​c ze​s ał d ło ​n ią wło ​s y . Ta, wy ​g lą​d ał p o p ro ​s tu ś wiet​n ie. Ws zed ł d o s a​l o ​n u i za​u wa​ż y ł, że No ​e l​l e p o ​z b y ła s ię rze​c zy Kel​s ey . Z wy ​j ąt​k iem ma​l eń ​k ich jed ​n o ​r o ż​c ó w, k tó ​r e u s ta​wi​ł a w rząd ​k u n a p ia​n i​n ie. Ba​ś n io ​we s two ​r y o d ​b i​‐ ja​ł y ś wia​t ło s ło ń ​c a, zmie​n ia​j ąc s u ​f it w k a​l ej​d o ​s k o p b arw. Po d ​n ió s ł jed ​n ą z fi​g u rek i p rze​b ieg ł p o n iej k ciu ​k iem. Z jed ​n e​g o z p o ​k o i d o ​b ieg ł g o ło ​m o t. Z p o ​k o ​j u Kel​s ey . Prze​s zed ł k o ​r y ta​r zem i s ta​n ął w d rzwiach . No ​e l​l e wie​s za​ł a n a ś cia​n ie zd ję​c ie Kel​‐ s ey , k tó ​r e wy ​c ią​g n ę​ł a z p u d ła – n ad łó ż​k iem p o ​ws ta​ł a ju ż cała g a​l e​r ia. Po ​s ta​wi​ł a też k s iąż​k i z p o ​wro ​t em n a re​g a​l e, a b u ty u ło ​ż y ła n a p ó ł​c e p rzy d rzwiach . Ko ło łó ż​k a s p o ​c zy wa​ł y ze​s zy ty z wier​s za​m i. – Za​s ta​n a​wia​ł am s ię, d la​c ze​g o w ty m p o ​k o ​j u d wie ś cia​n y s ą n ie​b ie​s k ie, a d wie fio ​l e​t o ​we – p o ​wie​d zia​ł a No ​e l​l e ła​g o d ​n ie. Nie s p o j​r za​ł a n a n ie​g o . – Bo n ie mo ​g ły ​ś cie zd e​c y d o ​wać s ię n a k o ​l o r – o d ​p arł. – Więc wy ​b ra​ł y ​ś cie o b a. Wzię​ł a o d ​d ech . By ł n ie​r ó w​n y , jak ​b y p ła​k a​ł a. Szlag . Nie o to mu ch o ​d zi​ł o . A mo że i ch o ​d zi​ł o . M o że w ty m tk wił p ro ​b lem – Eli n ie ch ciał, żeb y tań ​c zy ła, ch ciał, żeb y czu ła s ię tak n ie​s zczę​ś li​wa jak o n . Ale mo że czas n ie​s zczę​ś cia p rze​m i​n ął. Ach , miał o ch o ​t ę za​t ań ​c zy ć. Alb o p rzy ​n ajm​n iej p o ​z wo ​l ić s o ​b ie p o ​s łu ch ać mu ​‐

zy k i. Ob ​s er​wo ​wał, jak No ​e l​l e wy ​c ią​g a p la​k at z p arą ca​ł u ją​c ą s ię p rzy Ti​m es Sq u a​r e. Zwi​n ął s ię, k ie​d y p ró ​b o ​wa​ł a p o ​wie​s ić g o n a ś cia​n ie. Eli p o d ​s zed ł, p rzy ​t rzy mał g o . On a wś li​z n ę​ł a s ię p o ​m ię​d zy jeg o ra​m io ​n a, żeb y p rzy ​k le​i ć p la​k at ta​ś mą. – Uwiel​b iam to zd ję​c ie. Przed ​s ta​wia tak ą emo ​c jo ​n al​n ą ch wi​l ę, męż​c zy zn ę, k tó ​r y p o ​r zu ca s wo ​j e za​h a​m o ​wa​n ia. Cie​k a​we, co s ta​ł o s ię p ó ź​n iej. – M o że d o ​s tał w twarz – o d ​p arł. – A mo że o d ​wza​j em​n i​ł a p o ​c a​ł u n ek . – Ob ​r ó ​c i​ł a s ię d o n ie​g o i te​r az ju ż b y ł p e​‐ wien , że o ws zem, p ła​k a​ł a. Wziął ręce z p la​k a​t u i p rze​b ieg ł k ciu ​k iem p o jej p o ​l icz​k u . Dla​c ze​g o w o g ó ​l e p o ​m y ś lał, że Lee mo ​g ła​b y za​j ąć miej​s ce No ​e l​l e? To b y ła k o ​‐ b ie​t a, k tó ​r ą o b ​d a​r zy ł g o Bó g , k o ​b ie​t a, z k tó ​r ą miał d zie​c i, k o ​b ie​t a, k tó ​r a w g łę​b i zn a​‐ ła jeg o zra​n ie​n ia, ma​r ze​n ia. A p rzed e ws zy s t​k im k o ​b ie​t a, k tó ​r a wie​d zia​ł a, jak u czcić ży cie ich có r​k i. Eli n ie p o ​t ra​f ił s ię p o ​ws trzy mać. Nie mó g ł s ię o p rzeć ty m n ie​b ie​s k o ​z ie​l o ​n y m o czo m, u wo ​d zi​c iel​s k ie​m u u ś mie​c h o ​wi, za​p a​c h o ​wi, tak d o ​b rze zn a​n e​m u , ale ś wie​ż e​‐ mu . Po ​c a​ł o ​wał ją. Czu le. Nie b y ł p e​wien , czy g o u d e​r zy , czy o d ​wza​j em​n i p o ​c a​ł u n ek . Ale o n a wy ​d a​‐ ła z s ie​b ie ci​c h y p o ​m ru k , wtu li​ł a s ię w n ie​g o , o wi​n ę​ł a ręce wo ​k ó ł jeg o ra​m io n . Za​‐ ws ze tak id e​a l​n ie u k ła​d a​ł a s ię w jeg o o b ​j ę​c iach – to też wy ​d a​ł o s ię zn a​j o ​m e. Przy ​wo ​‐ ła​ł o u czu cia, k tó ​r y ch wy ​z b y ł s ię d aw​n o temu . Po ​z wo ​l ił im s ię p o ​r wać, ale n ie za b ar​d zo , i p o ​c a​ł o ​wał ją mo c​n iej. Pra​g n ął s ię za​‐ tra​c ić, ale o b a​wiał s ię teg o , co d zie​j e s ię p o d ru g iej s tro ​n ie. A o n a o d ​wza​j em​n i​ł a p o ​c a​ł u n ek . Z p o ​c ząt​k u n ie​ś mia​ł o , p o ​t em z n u t​k ą p ew​n o ​ś ci. Tak , jak ​b y i o n a d ała s ię p o ​r wać. Ob y . Wres z​c ie s ię o d ​s u n ął i u jął jej twarz w d ło ​n i. Ba​d ał jej s p o j​r ze​n ie. On a p o ​s ła​ł a mu lek ​k i, n ie​d wu zn acz​n y u ś miech . Ah a. Ah a. Za​s ch ło mu w u s tach . – J a… teg o … No ​e l​l e o d ​wró ​c i​ł a wzro k . – Prze​p ra​s zam. Po p ro ​s tu … tak b ar​d zo ch cę s o ​b ie p rzy ​p o ​m n ieć, Eli. A w two ​i ch o czach , two ​i ch o b ​j ę​c iach , two ​i m p o ​c a​ł u n ​k u jes t co ś , co wy ​d a​j e s ię s łu s z​n e. – Po d ​‐ n io ​s ła wzro k . – Ch cę zn ó w b y ć two ​j ą żo n ą. Ści​s n ę​ł o g o za g ar​d ło , za​c zę​ł o p a​l ić w p ier​s i. J eg o żo n ą. Zn ó w. Za​p o ​m n iał ję​z y k a w g ę​b ie. – Tak b ar​d zo za to b ą tę​s k ​n i​ł em. I też teg o ch cę. Ale… ty n ie p a​m ię​t as z n as ra​‐ zem, No ​e l​l e. Czy … czy je​s teś p ew​n a, że teg o wła​ś n ie ch ces z? – J e​s te​ś my mał​ż eń ​s twem, p raw​d a? Po ​k i​wał twier​d zą​c o g ło ​wą. – W ta​k im ra​z ie, ch cę cie​b ie, Eli Hu ​e ​s to ​n ie. Nie ś p ij ju ż w g a​b i​n e​c ie. Tej n o cy

b ąd ź mo im mę​ż em. Po jeg o twa​r zy p rze​m k n ął s zcze​r y u ś miech . – A mu ​s zę cze​k ać d o n o cy ? Uś miech ​n ę​ł a s ię s ze​r o ​k o . – Ile mamy cza​s u p rzed p o ​wro ​t em Kir​b y ’eg o ?

Roz​dział 17

Emma s ie​d zia​ł a n a s to ł​k u b a​r o ​wy m w M u l​l i​g an ’s , a czer​wo ​n o -żó ł​t e ś wia​t ła n eo ​n ó w ro z​p ra​s za​ł y ciem​n o ś ć p u b u , k tó ​r y tęt​n ił g wa​r em. Na​c h y li​ł a s ię d o mi​k ro ​f o ​n u , s ta​r a​‐ jąc s ię n ie zwa​ż ać n a to , że n ik t n ie zwra​c a więk ​s zej u wa​g i n a d ziew​c zy n ę s ie​d zą​c ą n a ta​b o ​r e​c ie z czar​n y m o b i​c iem. J ed ​n ą s to ​p ę o p ie​r a​ł a n a d o l​n y m s zcze​b el​k u i w ten s o ​‐ b o t​n i wie​c zó r ła​g o d ​n y m g ło ​s em n u ci​ł a s a​m o t​n i​c zą me​l o ​d ię. Pio ​s en ​k a s ię s k o ń ​c zy ła i ro z​l e​g ły s ię p o ​j e​d y n ​c ze o k la​s k i. Na ze​wn ątrz k ie​r o w​c y ch la​p a​l i p o ch o d ​n i​k ach to p ​n ie​j ą​c y m ś n ie​g iem. Nie​n a​wi​‐ d zi​ł a mar​c a, k ie​d y ten twar​d y , b ru d ​n y ś n ieg za​l e​g ał n a wil​g o t​n y ch u li​c ach . M ar​c o ​wa o d ​wilż s p ra​wia​ł a, że ś wiat s ta​wał s ię s za​r y i p o ​n u ry , a o s try , p rze​n i​k li​wy wiatr n ad al s ma​g ał, jak ​b y k ą​s ał ją p o twa​r zy . Co g o r​s za, w p o ​n ie​d zia​ł ek b y ł mecz p ó ł​f i​n a​ł o ​wy , w k tó ​r y m g rał jej b rat. Do ​k ład ​‐ n ie wte​d y , k ie​d y b y ła u mó ​wio ​n a n a p rze​s łu ch a​n ie. Bar​d zo ch cia​ł a b y ć w d o mu , za​j ąć miej​s ce n a try b u ​n ach o b o k p o ​z o ​s ta​ł y ch mies z​k ań ​c ó w Deep Ha​v en i k i​b i​c o ​wać ch ło ​‐ p a​k o m w mi​s trzo ​s twach . Wciąż mia​ł a w p a​m ię​c i Ky le’a w s tro ​j u d o k o ​s zy k ó w​k i, ten p rzy ​p ły w p o d ​n ie​c e​‐ n ia, g d y wy ​k o ​n ał zwy cię​s k i rzu t za trzy p u n k ​t y . Za​g ra​ł a k o ​l ej​n y co ​v er J o ​e g o Co c​k e​r a. „Nie ma s ło ń ​c a, o d ​k ąd o d ​s zed ł… ”. Przez o s tat​n ie d wa ty ​g o d ​n ie Emma p rze​t rzą​s a​ł a s wo ​j e zb io ​r y w p o ​s zu k i​wa​n iu n o ​wy ch p io ​s e​n ek . Pew​n ie zb y t wie​l e z n ich p o ​c h o ​d zi​ł o z o k re​s u b u n ​t u , wy ​d a​wa​ł y s ię jed ​n ak o d ​z wier​c ie​d lać jej n ie​p o ​k ó j, k tó ​r y n a​r a​s tał, im b li​ż ej b y ło d o d n ia p rze​‐ s łu ch a​n ia. Po ​n ie​d zia​ł ek . M ia​ł a ty l​k o d wa d n i n a d o ​p a​s o ​wa​n ie s łó w d o s k o m​p o ​n o ​wa​n ej

p rzez s ie​b ie mu ​z y k i. Przy k aż​d ej p io ​s en ​c e o d ​ż y wa​ł a w n iej n a​m a​c al​n a n a​d zie​j a, że tek s t p o p ro ​s tu p rzy j​d zie jej d o g ło ​wy . Ku p i​ł a n a​wet n o ​t es i g o ​d zi​n a​m i cze​k a​ł a, aż wp ad ​n ie n a co ś p o ​e ty c​k ie​g o . Za​‐ mias t teg o b a​z g ra​ł a imię Ky le’a, za​p i​s y ​wa​ł a s ło ​wa, k tó ​r e p o ​wie​d ział jej wie​c zo ​r em p rzez te​l e​f o n , u czu cia, k tó ​r e n a​r a​s ta​ł y o d ch wi​l i, g d y s k o ń ​c zy li ro z​m o ​wę. Nie n a​z wa​ł a​b y teg o mi​ł o ​ś cią, jes z​c ze n ie. Ale k ie​d y wró ​c i​ł a z p ra​c y o p ó ł​n o ​c y , n a​l a​ł a s o ​b ie d o k u b ​k a g o ​r ą​c ej cze​k o ​l a​d y i zwi​n ę​ł a s ię n a fo ​t e​l u , s łu ch a​j ąc o p o ​wie​ś ci o ty m, co wy ​d a​r zy ło s ię teg o d n ia w Deep Ha​v en , co ś w jeg o n i​s k im, s p o ​k o j​n y m g ło ​‐ s ie za​s ia​ł o w n iej u czu cie wy ​c h o ​d zą​c e p o za ramy li​c e​a l​n e​g o za​u ro ​c ze​n ia. Op o ​wia​d ał o s wo ​i m ży ciu i s łu ch ał jej mu ​z y k i – k ie​d y g ra​ł a mu d o te​l e​f o ​n u , co ja​k iś czas d o ​d a​wał o d s ie​b ie ja​k iś d ziw​n y s ło w​n y b eat. Sk o ń ​c zy ła p io ​s en ​k ę, za​c ze​k a​ł a aż mu ​z y k a u cich ​n ie i p o ​s ła​ł a u ś miech ja​k imś s tu d en ​t o m, k tó ​r zy p rzed ch wi​l ą za​s ie​d li p rzy s to ​l i​k u i n a​g ro ​d zi​l i ją g ro m​k i​m i b ra​‐ wa​m i. M ie​l i k il​k a wła​s n y ch p ro ​p o ​z y cji, g łó w​n ie n o we k a​wał​k i – Ri​h an ​n a, Gag a, Bey ​o n ​c é. Zmars z​c zy ła n o s . – To wam s ię s p o d o ​b a – p o ​wie​d zia​ł a i za​g ra​ł a Smokin’ in the Boys Room w b u n ​t o w​n i​‐ czej aran ​ż a​c ji M ö tley Crü e. Po ​t em p ły n ​n ie p rze​s zła d o s to ​n o ​wa​n ej wer​s ji Stand by Me Len ​n o ​n a. Oj​c iec d o ​c e​n ił​b y d zi​s iej​s zy d o ​b ó r p io ​s e​n ek . Ch ło p ​c y wzn ie​ś li to ​a s t n a jej cześ ć, g d y Car​r ie zb ie​r a​ł a o d n ich za​m ó ​wie​n ia. Ws p ó ł​l o ​k a​t o r​k a mia​ł a n a s o ​b ie far​b o ​wa​n ą n a zie​l o ​n o k o ​s zu l​k ę i n ie​m o ż​l i​wie wą​s k ie ru r​k i, a wło ​s y zwią​z a​ł a w d wa k ró t​k ie k u cy k i. Ko ​l ej​n i s ta​l i k lien ​c i ws ta​l i, u ś miech ​n ę​l i s ię d o n iej, wrzu ca​j ąc n ie​c o k as y d o s ło ​i k a n a n a​p iw​k i, i u d a​l i s ię d o wy j​ś cia. Przy ​n ajm​n iej w p rzy ​s zły m mie​s ią​c u b ę​d zie ją s tać n a czy n s z. Ale, p rę​d zej czy p ó ź​n iej, b ę​d zie mu ​s ia​ł a s p o j​r zeć p raw​d zie w o czy . Za​wio ​d ła Kel​s ey . Za​p rze​p a​ś ci​ł a ich ma​r ze​n ia. Kto ś p rzy d al​s zy m s to ​l i​k u za​c zął ś p ie​wać, a ch ra​p li​wy n o ​s o ​wy g ło s p rzy ​wo ​ł ał ws p o ​m n ie​n ie. Za​m k n ę​ł a o czy i za​t ra​c i​ł a s ię w p io ​s en ​c e. Przy ​p o ​m n iał jej s ię o j​c iec. Zd jął ju ż mu n ​d u r, p rze​b rał s ię w s p o d n ie o d d re​s u , k o ​s zu l​k ę z n a​d ru ​k iem ja​k ie​g o ś p rzed ​p o ​t o ​p o ​we​g o ze​s p o ​ł u i wło ​ż y ł weł​n ia​n e k ap ​c ie. Kie​d y n a n ie​g o s p o j​r za​ł a, u n ió s ł ręk ę. – Graj d a​l ej. Pięk ​n ie. Us a​d o ​wił s ię n a​p rze​c iw​k o n iej, n a ty m ro z​wa​l a​j ą​c y m s ię b rą​z o ​wy m fo ​t e​l u z twe​‐ ed o ​wy m o b i​c iem, k tó ​r y miał jes z​c ze o d cza​s ó w co l​l e​g e’u , i k i​wał g ło ​wą. Kie​d y za​‐ czę​ł a g rać re​f ren p o raz d ru g i, p o p ro ​s tu wp a​t ry wał s ię w n ią z s ze​r o ​k im u ś mie​c h em. J ak ​b y b y ła n aj​p ięk ​n iej​s zą is to ​t ą, jak ą k ie​d y k o l​wiek wi​d ział. Tę​s k ​n ię za to b ą, ta​t u s iu . To n ie​s p ra​wie​d li​we, jak ży cie s ię zmie​n i​ł o – d o ​p a​d ło ją w jed ​n ej ch wi​l i. Rzu ci​ł a s p o j​r ze​n ie w k ie​r u n ​k u d rzwi wej​ś cio ​wy ch , w k tó ​r y ch zja​wił s ię k o ​l ej​n y k lien t. Przy ​s zed ł s am, miał n a s o ​b ie ciem​n ą k u rt​k ę, a ś wia​t ło p a​d a​ł o n a jeg o b rą​z o ​we wło ​s y i s ze​r o ​k ie ra​m io ​n a. Po p ro ​s tu s tał w d rzwiach , jak ​b y cze​k ał, aż wzro k p rzy ​s to ​‐ s u je s ię d o p a​n u ją​c ej tu ciem​n o ​ś ci, i ro z​g lą​d ał s ię p o p o ​m ies z​c ze​n iu .

Emma o mal n ie d o ​s ta​ł a czk aw​k i, a s er​c e za​m ar​ł o jej w p ier​s i. Ky le. Co o n ro ​b ił w St. Pau l? W M u l​l i​g an ’s ? Za​u wa​ż y ł ją, za​n im s k o ń ​c zy ła p io ​s en ​k ę, p o ​s łał jej u ś miech i ro z​g o ​ś cił s ię p rzy s to ​l i​k u w p ierw​s zy m rzę​d zie. Car​r ie p o ​ł o ​ż y ła p rzed n im k ar​t ę, raz jes z​c ze rzu ci​ł a n a n ie​g o o k iem i p o ​s ła​ł a Em​‐ mie wy ​m o w​n e s p o j​r ze​n ie. – Ko ​c h a​n i, wra​c am za d wa​d zie​ś cia mi​n u t. J e​ś li ma​c ie ja​k ieś ży cze​n ia mu ​z y cz​n e, p o ​d aj​c ie je s wo ​j e​m u k el​n e​r o ​wi, a ja zo ​b a​c zę, czy b ęd ę w s ta​n ie je s p eł​n ić. – Emma o d ​p ię​ł a p a​s ek o d g i​t a​r y , o d ło ​ż y ła in ​s tru men t n a s ta​t y w i ze​s zła ze s ce​n y , u ś mie​c h a​‐ jąc s ię s ze​r o ​k o d o Ky le’a. Ws tał. – M am n a​d zie​j ę, że n ie p rze​s ta​ł aś ze wzg lę​d u n a mn ie, b o wo ​l ał​b y m, że​b y ś g ra​ł a d a​l ej. Sta​l i tam p rzez ch wi​l ę i, ach , mia​ł a o ch o ​t ę p aś ć mu w ra​m io ​n a, za​r zu cić mu ręce n a s zy ję. Po ​c zu ć za​p ach Deep Ha​v en , aro ​m at d rew​n a n a jeg o s k ó ​r ze. Ale p o ​ws trzy ma​ł a s ię, wzię​ł a o d ​d ech , cze​k a​ł a… Wy ​c ią​g n ął k u n iej ręce i p rzy ​c i​s n ął d o s ie​b ie. – Tę​s k ​n i​ł em za to b ą. – Po ​c a​ł o ​wał ją w p o ​l i​c zek . M ia​ł a o ch o ​t ę p o ​c a​ł o ​wać g o w u s ta, ale za​m ias t teg o wy ​s u n ę​ł a s ię z jeg o o b ​j ęć i o p a​d ła n a s ie​d ze​n ie o b o k . – Co ty tu taj ro ​b is z? Un ió s ł b rew. – Bła​g am. Wies z, o co mi ch o ​d zi. Ro z​m a​wia​l i​ś my wczo ​r aj wie​c zo ​r em, n ie mó ​wi​‐ łeś , że za​m ie​r zas z p rzy ​j e​c h ać. – Ch cia​ł em zro ​b ić ci n ie​s p o ​d zian ​k ę. I p rzy ​wieźć ci to . – Z we​wn ętrz​n ej k ie​s ze​n i k u rt​k i wy ​j ął zwi​n ię​t y w ru lo n ze​s zy t i p o ​d ał jej g o p rzez s tó ł. Na wi​d o k zn a​j o ​m ej o k ład ​k i ws trzy ma​ł a o d ​d ech . – To „Sło ​wa Ży cia”, n o ​t es z tek ​s ta​m i p io ​s e​n ek Kel​s ey . Po ​k i​wał g ło ​wą. – Tata p rzy ​wió zł jej rze​c zy z ma​g a​z y n u , żeb y mama mo ​g ła je p rzej​r zeć. – To zn a​c zy , że o d ​z y s k a​ł a p a​m ięć? – Nie, ale p ró ​b u ​j e. Ocza​m i wy ​o b raź​n i Emma zo ​b a​c zy ła jed ​n ak , jak Eli ca​ł u je jej mat​k ę. Od ​r zu ci​ł a tę my ś l. Ky le n ie b y ł tak i jak jeg o o j​c iec – b y ł miły , za​b aw​n y , k re​a ty w​n y , s p o n ​t a​n icz​‐ n y i… A o n a n ie b y ła ty l​k o d amą d o to ​wa​r zy s twa. Ky le je​c h ał p ięć g o ​d zin , żeb y u s iąś ć n a​p rze​c iw​k o n iej i o b ​d a​r zy ć ją ty m n a​r wa​n y m u ś mie​c h em. Otwo ​r zy ła ze​s zy t. J ej u wa​g ę o d razu p rzy ​c ią​g n ę​ł o lu ź​n e, wy ​m y ś l​n e p i​s mo Kel​‐ s ey . Na zwro t​k i, n ie​k tó ​r e za​z n a​c zo ​n e k ó ł​k iem, in n e p rze​k re​ś lo ​n e, wy ​r ó ż​n io ​n e n a mar​g i​n e​s ach s ło ​wa, a ws zy s t​k o o to ​c zo ​n e ry s u n ​k a​m i, k tó ​r e zd ra​d za​ł y jej s p o ​s ó b my ś le​n ia. Przy ​p ad ​k o ​wy . Po ​e ty c​k i. Cała Kel​s ey . Emma p rze​k art​k o ​wa​ł a n o ​t at​n ik i zn a​l a​z ła k il​k a u k o ń ​c zo ​n y ch p io ​s e​n ek , k tó ​r e

ro z​p o ​z n a​wa​ł a. Kil​k u u two ​r ó w n ig ​d y n ie d o ​p ra​c o ​wa​ł y . Na o s tat​n iej s tro ​n ie b y ła p io ​s en ​k a, k tó ​r ą Kel​s ey za​c zę​ł a p i​s ać n a s try ch u . „Są w ży ciu ta​k ie ma​r ze​n ia, Któ ​r e s ię n ie s p eł​n ia​j ą”. Kie​d y p rze​c zy ta​ł a ty ​t u ł, ś ci​s n ę​ł o ją za g ar​d ło . „Pio ​s en ​k a Emmy ”? „M y ś lis z, że wiatr je ro z​wie​wa, Że Nie​b o ju ż za​p o ​m n ia​ł o . Lecz On n ad to b ą czu wa”. Ws trzy ma​ł a o d ​d ech i s p o j​r za​ł a n a Ky le’a. – Na​p i​s a​ł a tę p io ​s en ​k ę d la mn ie? – Pra​wie całą. Ch y b a k o ń ​c zy s ię za​r az p o łącz​n i​k u . – Po ​c h y lił s ię i ws k a​z ał n a o s tat​n ią zwro t​k ę. „M y ś lis z, że rad y n ie d a​j es z. Bo g u to ws zy s t​k o za​wierz, On tak cię k o ​c h a… ”. – Po ​m y ś la​ł em, że mo ​g li​b y ś my ją s k o ń ​c zy ć. Wies z, n a two ​j e p rze​s łu ch a​n ie – za​‐ p ro ​p o ​n o ​wał ci​c h o , b ar​d ziej z n a​d zie​j ą n iż z p ew​n o ​ś cią w g ło ​s ie. – I mo ​g li​b y ś my wy ​‐ k o ​r zy s tać jej in n e tek ​s ty , d o ​p a​s o ​wać je d o mu ​z y k i… mo że d o k tó ​r e​g o ś z two ​i ch n o ​‐ wy ch k a​wał​k ó w? Wzię​ł a o d ​d ech , p rze​k art​k o ​wa​ł a ze​s zy t o d k o ń ​c a. „Kro ​k i” i „Ocal mn ie”. Tak , zn a​‐ ła te s ło ​wa – Kel​s ey czy ta​ł a je g ło ​ś n o , s p raw​d za​ł a, jak b rzmią. Emma ju ż wte​d y s ły s za​ł a o d ​p o ​wied ​n ią d la n ich mu ​z y k ę. – J e​s teś p e​wien , Ky le? Nie ma jej tu , n ie za​ś p ie​wa. – Ale ty je​s teś . – Sp o j​r zał jej w o czy , n ie za​m ie​r zał jej o d ​p u ​ś cić. – Zo ​s ta​wi​ł a je d la cie​b ie, Emmo . A ty mo ​ż es z tch n ąć w n ie ży cie, s p eł​n ić ma​r ze​n ia Kel​s ey . Wiem, że ch cia​ł a​b y , że​b y ś d o ​s ta​ł a te tek ​s ty . Za​m ru g a​ł a, wzb ra​n ia​j ąc s ię p rzez łza​m i, k tó ​r e za​c zę​ł y n a​p ły wać jej d o o czu . Sło ​‐ wa. Ży cia. Nie, s ło ​wa, k tó ​r e b y ły źró ​d łem ma​r zeń . Za​m k n ę​ł a ze​s zy t, u ś miech ​n ę​ł a s ię d o n ie​g o . Sk i​n ę​ł a g ło ​wą. – Zo ​s ta​ł o mi jes z​c ze k il​k a p io ​s e​n ek , a p o ​t em ro ​b o ​t a n a n as cze​k a. – Ws ta​ł a. – M as z ja​k ieś ży cze​n ia? Przez ch wi​l ę ch y b a ro z​wa​ż ał jej p ro ​p o ​z y cję, p o czy m ch wy cił ją za d ło ń i p o ​s a​‐ d ził Emmę n a s wo ​i ch k o ​l a​n ach . – Ty l​k o jed ​n o – o d ​p arł ci​c h o i p o ​c a​ł o ​wał ją.

*** No ​e l​l e mo ​g ła​b y za​k o ​c h ać s ię w ży ciu , k tó ​r e u ło ​ż y ła s o ​b ie w p o ​p rzed ​n im wcie​l e​n iu . M o że n ie p o ​l u ​b i​ł a​b y ty l​k o k u rzy ch ła​p ek wo ​k ó ł o czu i d o ​d at​k o ​we​g o tłu s z​c zy k u w ta​l ii. Ale k ie​d y zn ó w s ta​ł a s ię żo n ą Elie​g o , frag ​m en ​t y u k ła​d an ​k i, k tó ​r e jes z​c ze mie​‐ s iąc temu le​ż a​ł y p o ​r o z​r zu ca​n e, n a​g le za​c zę​ł y k o m​p o ​n o ​wać s ię w ca​ł o ś ć. J ak te​r az, g d y s ie​d zie​l i ra​z em n a me​c zu p ó ł​f i​n a​ł o ​wy m Hu ​s k ies k o n ​t ra Eag les i s p la​t a​l i d ło ​n ie n i​c zy m n o ​wo ​ż eń ​c y , g o ​t o ​wi ze​r wać s ię d o ra​d o ​s n e​g o o k rzy k u . Kir​b y wy ​k o ​n ał k o ​l ej​n y cel​n y rzu t za trzy p u n k ​t y . No ​e l​l e zwró ​c i​ł a s ię d o Elie​g o i p rzy ​b i​ł a mu p iąt​k ę. M iał ta​k ie p ięk ​n e o czy . Ciem​n o ​b rą​z o ​we, ze zło ​t y mi p lam​k a​m i, k tó ​r e b y ły wi​‐ d o cz​n e w ś wie​t le s ło ń ​c a. Kie​d y s p ał, u wiel​b ia​ł a p o d ​p ie​r ać s ię n a jed ​n y m ra​m ie​n iu , g ła​d zić g o p o za​r y s o ​wa​n ej s zczę​c e, p o rd za​wy m za​r o ​ś cie, p o s p o ​k o j​n ej twa​r zy . Uwiel​b ia​ł a z n im p rze​b y wać, u wiel​b ia​ł a, jak k o ​ł y s ał ją w s wo ​i ch s il​n y ch ra​m io ​‐ n ach . Tak , o ta​k im mał​ż eń ​s twie ma​r zy ła. O czu ło ​ś ci. Bez​p ie​c zeń ​s twie. Bli​s k o ​ś ci. Kie​d y Eli n ie s p ał, za​ws ze b y ł n ie​s p o ​k o j​n y , wy ​p eł​n iał s wo ​j e ży cie tro ​s k ą o ro ​‐ d zi​n ę. W cią​g u mi​n io ​n y ch d wó ch ty ​g o d ​n i p rzy ​h o ​l o ​wał s wo ​j ą ch at​k ę zn ad je​z io ​r a i p o ​s ta​wił ją w le​s ie p rzy d o mu . Po ​t em wy ​p ro ​wa​d ził k o ​p ar​k ę i wy ​g ła​d ził wg łę​b ie​n ie w za​b ło ​c o ​n y m p o d ​j eź​d zie, k tó ​r e n ie​m al w ca​ł o ​ś ci p o ​c h ło ​n ę​ł o SUV-a No ​e l​l e. Od ​d ał ś mie​c i d o re​c y c​l in ​g u – o g ro m​n e k u b ły z p la​s ti​k iem, s zk łem, p u s z​k a​m i, alu ​m i​n iu m i p a​p ie​r em p ra​wie n ie mie​ś ci​ł y s ię w g a​r a​ż u – p o czy m u my ł jej s a​m o ​c h ó d z k u rzu , k tó ​r y o s iad ł n a k a​r o ​s e​r ii. Nib y d ro b ​n e, mę​s k ie za​j ę​c ia, ale ja​k ie ws p a​n ia​ł o ​m y ś l​n e. W o d ​p o ​wie​d zi No ​e l​l e za​b ra​ł a s ię za o p a​s łe k s iąż​k i k u ch ar​s k ie i zn a​l a​z ła wy ​s łu żo ​n y p rze​p is n a p o ​t ra​wę, k tó ​r a p o ​win ​n a mu s ma​k o ​wać. Na​wet Kir​b y s ię u ś miech ​n ął, g d y n a s to ​l e wy ​l ą​d o ​wa​ł a wę​d zo ​n a s zy n ​k a z wła​s n o ​r ęcz​n ie p rzy ​r zą​d zo ​n y mi ziem​n ia​k a​m i au gratin. Is to t​n ie, d o ​m o ​we ży cie wy ​d a​wa​ł o s ię wra​c ać d o n o r​m y , alb o cze​g o ś , co b y ło ​b y n o r​m ą, g d y b y ty l​k o co ​k o l​wiek p a​m ię​t a​ł a. Pew​n e​g o ran ​k a w ze​s zły m ty ​g o d ​n iu p ra​wie s o ​b ie p rzy ​p o ​m n ia​ł a. Ob u ​d zi​ł a s ię z wy ​r aź​n y m p o ​c zu ciem, że jes t s p ó ź​n io ​n a, zb ie​g ła p o s ch o ​d ach , a k ie​d y n a​s ta​wia​ł a ek s ​p res , u s ły s za​ł a d ziew​c zę​c y g ło s d o ​b ie​g a​j ą​c y z ła​z ien ​k i. Co ś o k a​wie. Wy ​s o ​k i, s ło d ​k i g ło s . Ob ​r ó ​c i​ł a s ię, żeb y g o u ch wy cić, ale za​n ik ł w p o ​g rą​ż o ​n ej w ci​s zy ciem​n o ​‐ ś ci n a k o ń ​c u k o ​r y ta​r za. M o że p o p ro ​s tu za​c zę​ł a zd ro ​wieć, jej mó zg p rzy ​z wy cza​j ał s ię d o u s ta​l o ​n e​g o p o ​‐ rząd ​k u . Pew​n ie d la​t e​g o , że p rze​s ta​ł a tak b ar​d zo s ię s ta​r ać, jak za​s u g e​r o ​wał Ky le, i za​‐ czę​ł a cie​s zy ć s ię ty m, co jej p o ​z o ​s ta​ł o , ży ciem, k tó ​r e wio ​d ła te​r az. Zb y t czę​s to wra​c a​ł y d o n iej wer​s e​t y za​s ły s za​n e p ra​wie mie​s iąc temu . Ja wszakże ufam Twojej łaskawości, niech serce moje raduje się z Twej pomocy. Będę śpiewał na cześć Jahwe, który mnie dobrem obdarzył. Bó g b y ł d la n iej d o ​b ry – tak d o ​b ry , że o b ​d a​r zy ł ją mę​ż em, k tó ​r y jej n ie zo ​s ta​wił, mimo że czu ł s ię o p u s z​c zo ​n y . Tak d o ​b ry , że o b ​d a​r zy ł ją Ky le’em, k tó ​r y p o ​m ó g ł jej

u s ły s zeć mu ​z y k ę Kel​s ey . Tak d o ​b ry , że o b ​d a​r zy ł ją ws p ó l​n o ​t ą p eł​n ą p rzy ​j a​z n y ch twa​r zy , k tó ​r e k ie​d y ś zy s k a​j ą imio ​n a. I tak d o ​b ry , że o b ​d a​r zy ł ją Kir​b y m, g wiaz​d o ​r em k o ​s zy k ó w​k i, k tó ​r y tra​f iał z wy ​‐ s k o ​k u z p o la trzech s e​k u n d . Na​wet u b ra​ł a s ię o d ​p o ​wied ​n io – w n ie​b ie​s k ą k u rt​k ę Hu ​s k ies z o d ​z n a​k ą, k tó ​r a ś wiad ​c zy ła o ty m, że jej s y n g ra w d ru ży n ie. By ła mamą Kir​b y ’eg o . Tak , mo że k lu ​c zem d o u ło ​ż e​n ia s o ​b ie ży cia b y ła zwy k ła wd zięcz​n o ś ć za n ie. De​r ek , k tó ​r y g rał te​r az p rzy li​n ii k o ń ​c o ​wej, p rze​j ął p ił​k ę i p o ​d ał ją d o Kir​b y ’eg o . Ta o d ​b i​ł a s ię ry k o ​s ze​t em o k ra​węd ź k o ​s za. De​r ek zła​p ał ją i rzu cił raz jes z​c ze ze ś wi​‐ s tem. Ta​b li​c a p o ​k a​z y wa​ł a czte​r y mi​n u ty d o k o ń ​c a i czte​r y p u n k ​t y p rze​wa​g i n ad Eag les . Od e​t ch n ę​ł a, g d y tłu m wo ​k ó ł wy ​b u ch ł ra​d o ​ś cią. Po ​c zu ła d ziw​n e u k łu cie, za​u wa​‐ ży w​s zy , że Lee s ie​d zi k il​k a rzę​d ó w n i​ż ej – n ie k o ło n iej alb o Elie​g o . Czy Lee n ie mó ​‐ wi​ł a p rzy ​p ad ​k iem, że s ą p rzy ​j a​c ió ł​k a​m i? Dzi​s iaj o b o k No ​e l​l e s ie​d zia​ł a in n a k o ​b ie​t a, żu ła p o ​p co rn . – Hej, M a​r y b eth – za​g a​d ał Eli. Zn ó w p rze​p ro ​wa​d zał in ​t er​wen ​c ję. M a​r y b eth n a​c h y li​ł a s ię z p o ​p co r​n em w d ło ​n i. – Wi​d zia​ł am two ​j e zd ję​c ie z Kir​b y m w g a​z e​c ie. Świet​n a fo ​t o ​g ra​f ia ro ​d zin ​n a. Nie mo g ę u wie​r zy ć, że was z n aj​m ło d ​s zy s y n ju ż k o ń ​c zy s zk o ​ł ę. – J a też n ie – o d ​p ar​ł a No ​e l​l e, zg o d ​n ie z p raw​d ą. Kir​b y ze​b rał p ił​k ę s p o d k o ​s za p o n ie​c el​n y m rzu cie Eag les , wy ​b ieg ł z n ią n a ś ro ​d ek b o ​i s k a i p o ​d ał d o De​r e​k a. Wy ​‐ ś li​z n ę​ł a mu s ię z rąk , p o za li​n ię au tu . – Trzy maj s ię p ił​k i! – za​g rzmiał Eli. M a​r y b eth p rze​m k n ę​ł a wzro ​k iem p o No ​e l​l e i Elim. – Co za ta​t u ś ! Nie wrzes z​c zy ty l​k o n a s wo ​j e​g o s y n a, ale n a res z​t ę d ru ży n y też. Có ż, mo że i tak b y ło . De​r ek n ie miał o jca, k tó ​r y b y mu k i​b i​c o ​wał. Fak t, że o j​c iec De​r e​k a n ie mó g ł ra​z em z n imi p a​t rzeć, jak jeg o s y n zmie​n ia s ię w g wiaz​d ę k o ​s zy k ó w​‐ k i, wy ​wo ​ł ał w No ​e l​l e u czu cie żalu . M u s i d o ​r wać Lee p o me​c zu i p o ​wie​d zieć jej, że De​‐ rek ś wiet​n ie s ię s p i​s ał. M o że n a​wet za​p ro ​s i ją i De​r e​k a d o n ich . No ​e l​l e o b ​s er​wo ​wa​ł a, jak ze​g ar o d ​m ie​r za czas , a Hu ​s k ies ro z​g ry wa​l i k o ​l ej​n ą p ił​‐ k ę, wres z​c ie p o ​d a​j ąc ją d o Kir​b y ’eg o . Wy ​s k o ​c zy ł d o rzu tu . Pił​k a o b i​ł a s ię o k ra​węd ź k o ​s za i tra​f i​ł a w ręce p rze​c iw​n i​k ó w. Nie​c a​ł e d wie mi​n u ty d o k o ń ​c a. Tłu m za​c zął d o ​p in ​g o ​wać d ru ży n ę d o o b ro ​n y i No ​e l​l e włą​c zy ła s ię, k las z​c ząc w d ło ​n ie u b o k u Elie​g o . Dalej, Kirbs. Eag les tra​f i​l i rzu tem za trzy p u n k ​t y , za​p ew​n ia​j ąc s o ​b ie je​d en p u n k t p rze​wa​g i. Hu ​s k ies p rze​j ę​l i p ił​k ę i Kir​b y p o ​b ieg ł n a p o le trzech s e​k u n d . M u ​s ie​l i ty l​k o u trzy mać p ił​k ę d o k o ń ​c a me​c zu . – J ak ma n a imię o b ro ń ​c a? – s p y ta​ł a No ​e l​l e. – Co ry . Do ​b rze trzy ma p ił​k ę. Ud a im s ię. Co ry p o ​d ał d o Kir​b y ’eg o , ten p rze​k a​z ał p ił​k ę in ​n e​m u o b ro ń ​c y . De​r ek mi​n ął za​‐ s ło ​n ę za​wo d ​n i​k ó w p rze​c iw​n ej d ru ży n y , o b ro ń ​c a zn a​l azł s ię w ty m cza​s ie p o d k o ​‐ s zem, o d ​wró ​c ił s ię i o d ​r zu cił p ił​k ę d o De​r e​k a.

De​r ek n ie s p o ​d zie​wał s ię teg o p o ​d a​n ia i p ił​k a wy ​ś li​z n ę​ł a mu s ię z rąk . Po wi​d o w​n i p rze​t o ​c zy ł s ię p o ​m ru k za​wo ​d u . Eli za​c i​s n ął u s ta. Hu ​s k ies s to ​s o ​wa​l i k ry cie in ​d y wi​d u ​a l​n e i ju ż p ra​wie p rze​c h wy ci​l i p ił​k ę o d Eag les , k tó ​r zy ra​d zi​l i s o ​b ie ś wiet​n ie. Na czte​r y s e​k u n ​d y p rzed k o ń ​c em ak ​c ji Hu ​s k ies u s ta​wi​l i za​s ło ​n ę, ale o b ro ń ​c a d ru ży n y p rze​c iw​n ej zro ​b ił zwó d i tra​f ił d o k o ​s za, zd o ​‐ b y wa​j ąc d wa p u n k ​t y . To jes z​c ze n ie k o ​n iec, Eag les . Tłu m k i​b i​c ó w Hu ​s k ies o s za​l ał z wś cie​k ło ​ś ci, d o ​p o ​m i​n a​j ąc s ię wy ​g ra​n ej. Co ry ch wy cił p ił​k ę, p o ​d ał ją d o Kir​b y ’eg o , k tó ​r y wy ​k o ​n ał d łu ​g i rzu t d o k o ​s za. Ro z​l eg ł s ię d źwięk d zwo n ​k a k o ń ​c zą​c e​g o mecz, a No ​e l​l e ws trzy ma​ł a o d ​d ech , o b ​s er​‐ wu jąc p ił​k ę w lo ​c ie. Ta u d e​r zy ła o ta​b li​c ę i o d ​b i​ł a s ię w k ie​r u n ​k u k i​b i​c ó w. Eag les wzn ie​ś li o k rzy k zwy cię​s twa. No ​e l​l e ws ta​ł a za​s mu ​c o ​n a, p o ​d o b ​n ie jak in n i ro ​d zi​c e. Sp o j​r za​ł a n a Kir​b y ’eg o . Za​‐ ci​s n ął zęb y , ale o n a i tak za​u wa​ż y ła ten g ry mas , jak ​b y jej s y n p o ​ws trzy my wał s ię p rzed wy ​b u ​c h em p ła​c zu . Ru s zy ła w jeg o s tro ​n ę, ale Eli ch wy cił ją za ra​m ię. – Zo ​s taw g o . Za​u faj mi. Po ​c ze​k a​m y p rzed p rze​b ie​r al​n ią. Kie​d y s ch o ​d zi​l i z try b u n , zwo l​n ił u ś cis k i zła​p ał ją za d ło ń . Kil​k a me​t ró w p rzed n imi s zła Lee. – Hej, Lee! Wi​d o cz​n ie p rzy ​j a​c ió ł​k a n ie u s ły s za​ł a jej w ty m h a​ł a​s ie. Po d ​s zed ł d o n ich J er​r y , ma​j o r, k tó ​r e​g o p a​m ię​t a​ł a z p o ​p rzed ​n ie​g o me​c zu , i za​g a​i ł Elie​g o o s p ra​wy za​wo ​d o ​we. Słu ch a​ł a jed ​n y m u ch em, o b ​s er​wu jąc tłu m. A więc to b y ło jej mia​s tecz​k o , jej lu ​d zie. Wie​l u z n ich za​ł o ​ż y ło s p o r​t o ​we k u rt​k i, cie​p łe czap ​k i i ś n ie​g o w​c e. Nie​k tó ​r zy ma​c h a​l i d o n iej – a o n a o d ​wza​j em​n ia​ł a p o ​wi​t a​n ie. – Przy ​k ro mi z p o ​wo ​d u wy ​n i​k u – o d e​z wa​ł a s ię d o n iej k o ​b ie​t a o d łu ​g ich czar​‐ n y ch wło ​s ach . – Bra​k u je mi cie​b ie w s tu d iu , wp ad ​n ij n a k awę. Gd zie? M o że zn a​ł y s ię ze s to ​wa​r zy s ze​n ia ar​t y s tó w. M i​n ę​ł a ich ja​k aś p ara. Pro ​wa​d zi​l i wraz z s o b ą b lo n ​d ​wło ​s e b liź​n ia​k i. – Ta, s ły s za​ł em o Bil​l y m – mó ​wił Eli. – Ky le ws p o ​m i​n ał, że u tk n ę​l i w ś led z​t wie. Nie b y li w s ta​n ie d o ​t rzeć d o wła​ś ci​we​g o n a​g ra​n ia z k a​m e​r y w lo m​b ar​d zie, czy co ś ta​‐ k ie​g o . J er​r y p o ​k i​wał g ło ​wą, a No ​e l​l e u s ły s za​ł a, jak mąż wita s ię ju ż z k o ​l ej​n y m zn a​j o ​‐ my m, mło ​d y m męż​c zy zn ą u b ra​n y m w k u rt​k ę d ru ży n y fu t​b o ​l o ​wej Hu ​s k ies i n ie​b ie​‐ s k ą czap ​k ę. M ia​ł a o ch o ​t ę wy ​r wać s ię z u ś ci​s k u Elie​g o , ale o n zn ał Kir​b y ’eg o le​p iej n iż o n a. M o że jej s y n n ie ży czy ł s o ​b ie, żeb y ro ​d zi​c e n ad n im wi​s ie​l i. Do tró j​k i ro z​m ó w​c ó w d o ​ł ą​c zy ł p a​s to r; No ​e l​l e u ś miech ​n ę​ł a s ię d o n ie​g o , p ró ​b u ​‐ jąc s o ​b ie p rzy ​p o ​m n ieć, jak ma n a imię. Da​v id ? Do u g ? – J a też wi​d zia​ł em zd ję​c ie – mó ​wił. – „He​r ald ” n ie​p o ​t rzeb ​n ie je o p u b li​k o ​wał – s twier​d ził Eli. – Ta cała s p ra​wa mn ie

n u r​t u je. J a​k ie zd ję​c ie? Od ​wró ​c i​ł a s ię d o n ich , za​c zę​ł a s łu ch ać. – Kie​d y Kir​b y p rzy ​n ió s ł je d o d o mu , wy ​c iął i p rzy ​k le​i ł n a lo ​d ó w​c e, mia​ł em o ch o ​t ę u d u ​s ić Glo ​r ię. Ah a, ch o ​d zi​ł o o zd ję​c ie z g a​z e​t y – to , n a k tó ​r y m Kir​b y d aje jej ró żę. Na s amą my ś l o tej ch wi​l i p ro ​m ie​n ia​ł a. – Po ​d ej​r za​n y mo że p rze​b y wać tu , w Deep Ha​v en . – J ak i p o ​d ej​r za​n y ? Oczy ws zy s t​k ich zwró ​c i​ł y s ię n a n ią. Po ​t em n a Elie​g o . Eli p rzy ​b rał s p o j​r ze​n ie, k tó ​r e​g o n ie wi​d zia​ł a u n ie​g o o d d n ia, k ie​d y n a​m a​l o ​wa​ł a p o r​t ret Kel​s ey . – J ak i p o ​d ej​r za​n y ? – p o ​wtó ​r zy ła p o ​wo ​l i. – Do zo ​b a​c ze​n ia p ó ź​n iej, ch ło ​p a​k i – p o ​wie​d ział Eli. – Prze​k aż Kir​b y ’emu , że za​g rał ś wiet​n ie – o d ​p arł p a​s to r. – Dzię​k i, Dan . Dan . Przy ​p o ​m n ia​ł a s o ​b ie. Ale te​r az wb i​ł a wzro k w Elie​g o . – J ak i p o ​d ej​r zan y ? Po ​k rę​c ił g ło ​wą. – Twó j wy ​p a​d ek n ie b y ł zwy k ły m wy ​p ad ​k iem. Nie p o ​wie​d zie​l i​ś my ci o d razu , b o ch cie​l i​ś my s p raw​d zić, co p a​m ię​t as z, a k ie​d y zd a​l i​ś my s o ​b ie s p ra​wę z two ​j ej s y ​‐ tu a​c ji, n ie mo ​g li​ś my d o ​p u ​ś cić, że​b y ś p rze​ż y wa​ł a k o ​l ej​n ą trau ​m ę. M ó ​wi​ł a d a​l ej, lek ​c e​wa​ż ąc u k łu cie p o ​c zu cia n ie​wie​d zy . – Co mas z n a my ś li p rzez k o ​l ej​n ą trau ​m ę? Wy ​p u ​ś cił p o ​wie​t rze. – W d ro ​d ze p o ​wro t​n ej z Du ​l u th b y łaś ś wiad ​k iem n a​p a​d u . Za​m o r​d o ​wa​n o ek s ​p e​‐ d ien t​k ę. – A ja u cie​k łam. – J a​k o ś ci s ię u d a​ł o . Wy ​b ie​g łaś n a u li​c ę i za​c zę​ł aś ma​c h ać d o k ie​r o w​c y cię​ż a​‐ ró w​k i. Ale p o ​ś li​z g n ę​ł aś s ię i za​l i​c zy łaś g ro ź​n y u p a​d ek . – I p rzez to mam amn e​z ję. Po ​k i​wał twier​d zą​c o g ło ​wą. – Pro ​b lem w ty m, że n ie wia​d o ​m o , k to to zro ​b ił. Sp raw​c a jes t n a wo l​n o ​ś ci. – Ale s k o ​r o g o n ie p a​m ię​t am, n ie s ta​n o ​wię d la n ie​g o za​g ro ​ż e​n ia, p raw​d a? – On n ie wie o two ​i m za​n i​k u p a​m ię​c i. Ah a. Stąd jeg o n ie​p ew​n o ś ć. Wła​ś ci​wie n ie mo ​g ła b y ć n a n ie​g o zła, że ch ciał ją ch ro ​n ić. Ale fak t, że za​t a​i ł p rzed n ią o k o ​l icz​n o ​ś ci wy ​p ad ​k u , i tak ją wzb u ​r zy ł. Wy ​‐ rwa​ł a d ło ń z jeg o u ś ci​s k u . Za​m ie​s za​n ie d o ​b ie​g a​j ą​c e z k o ​r y ta​r za ro z​n io ​s ło s ię p o p ra​wie p u s tej s ali. – Biją s ię! Us ły s za​ł a k o ​l ej​n e k rzy k i, wrza​s k i, d źwięk tłu czo ​n e​g o s zk ła. Eli ru s zy ł w s tro ​n ę k o ​r y ta​r za, No ​e l​l e p o ​s zła za n im. Wo ​k ó ł d wó ch ch ło p ​c ó w zg ro ​m a​d ził s ię tłu m, n ie​k tó ​r zy d o ​r o ​ś li k rzy cze​l i, żeb y p rze​s ta​l i s ię b ić, in n i – w więk ​s zo ​ś ci d zie​c ia​k i – wy ​c o ​f y wa​l i s ię. Po d ​ł o ​g ę p o ​k ry wa​ł o s zk ło z p o ​t łu czo ​n ej g a​b lo ​t y .

No ​e l​l e p rze​c i​s n ę​ł a s ię p rzez tłu m za Elim i za​m ar​ł a. Kir​b y p rzy ​d u ​s ił De​r e​k a d o ś cia​n y . De​r ek g o o d e​p ch n ął i u d e​r zy ł p ię​ś cią w twarz. Kir​b y w o d ​we​c ie rzu cił s ię n a n ie​g o – Prze​s tań ! – Eli wk ro ​c zy ł d o ak ​c ji, ch wy cił Kir​b y ’eg o za p a​s ek i o d ​c ią​g n ął o d De​r e​k a. – Kir​b y ! Kir​b y p a​t rzy ł n a De​r e​k a, z u s t k a​p a​ł a mu k rew. De​r ek p o ​c h y lił s ię n a k o ​l a​n ach , o d ​d y ch a​j ąc cięż​k o . – Za​m k n ij s ię – o d e​z wał s ię Kir​b y , zd e​c y d o ​wa​n y m to ​n em. – Po p ro ​s tu s ię za​‐ mk n ij. – Tak , Kir​b y ? Dla​c ze​g o s am g o n ie s p y tas z? Kir​b y ze​s zty w​n iał, za​c i​s n ął s zczę​k ę. – Bo wies z, jak b y ło n a​p raw​d ę, n o n ie? Wies z, że twó j o j​c iec k rę​c ił s ię p o n a​‐ s zy m d o mu , żeb y b y ć z mo ją mamą. – De​r ek zwró ​c ił s ię d o Elie​g o . – Praw​d a? Eli zb lad ł, ze​s zty w​n iał, a Kir​b y wy ​r wał s ię z jeg o u ś ci​s k u . – Od k il​k u d o ​b ry ch lat. Nie​p raw​d aż, p a​n ie Hu ​e ​s to n ? – De​r ek ! Lee wy ​ł o ​n i​ł a s ię z tłu mu , p o ​d e​s zła d o De​r e​k a, a o n s p o j​r zał n a n ią, mru żąc o czy . – Nie​d o ​b rze mi n a twó j wi​d o k . Za​u wa​ż y łaś w o g ó ​l e, że tata o d ​s zed ł, czy mo że Eli tak s k u tecz​n ie za​j ął jeg o miej​s ce, że s ię ty m n ie p rze​j ę​ł aś ? Sp o ​l icz​k o ​wa​ł a g o . No ​e l​l e za​m ru g a​ł a. Dźwięk u d e​r ze​n ia ro z​d arł jej s er​c e. – To k łam​s two i ty o ty m wies z. – Czy n ie d la​t e​g o wy ​j eż​d żas z z Deep Ha​v en , mamo ? Bo Eli wró ​c ił d o żo n y ? Do żo n y , k tó ​r a g o n ie p a​m ię​t a? M o że my ś li, że o n a s o ​b ie n ie p rzy ​p o ​m n i, jak cię o b ​ł a​‐ p iał. Że ch ciał ją zo ​s ta​wić d la cie​b ie. – Do ś ć teg o , De​r ek – o d ​p arł Eli tak ag re​s y w​n y m to ​n em, że No ​e l​l e za​d rża​ł a. Ale k ie​d y to p o ​wie​d ział, d o ​t ar​ł o d o n iej, że n ie za​p rze​c zy ł. Rze​c zy wi​ś cie, o n i Lee p a​t rzy li n a s ie​b ie z czy mś w ro ​d za​j u p o ​c zu cia win y – a mo że ws ty d u ? – w o czach . M o że o s za​l a​ł a. Przez cały ten czas o n i Lee… a p o ​t em No ​e l​l e i Eli… O, n ie. No ​e l​‐ le o d ​wró ​c i​ł a s ię, p rze​c i​s n ę​ł a s ię p rzez tłu m. Sły s za​ł a, jak Eli ją wo ła, ale n ie re​a g o ​wa​‐ ła. Nie o d ​p o ​wie​d zia​ł a też n a wo ​ł a​n ie Kir​b y ’eg o , b o wca​l e n ie b y ła jeg o mat​k ą. J eg o mat​k a zn i​k ła, zo ​s ta​wia​j ąc No ​e l​l e w ro z​s y p ​c e, k a​ż ąc jej u k ła​d ać ich ży cie n a n o wo . Ży cie, k tó ​r e​g o p raw​d o ​p o ​d o b ​n ie n ie d ało s ię ju ż n a​p ra​wić.

*** – J ak mi p o ​s zło ? Ky le d o ​s trzeg ł eu ​f o ​r ię ma​l u ​j ą​c ą s ię n a twa​r zy Emmy , k tó ​r a wy ​c h o ​d zi​ł a ze s tu d ia

B w Win ​g a​t e Stu d io s – d źwię​k o s z​c zel​n e​g o p o ​m ies z​c ze​n ia z cie​p łą d ę​b o ​wą p o d ​ł o ​g ą, d y ​wa​n em p o ​ś ro d ​k u i mi​k ro ​f o ​n em zwi​s a​j ą​c y m z s u ​f i​t u . Sie​d zia​ł a p o d n im p rzez o s tat​n ie czte​r y g o ​d zi​n y , g ra​j ąc ca​ł y m s er​c em. Pa​d ła mu ra​m io ​n a, p ra​wie g o p rze​wra​c a​j ąc. – By łaś n ie​s a​m o ​wi​t a. Na​g ra​ł a p ięć u two ​r ó w d emo , mało teg o , lo ​k al​n i mu ​z y cy , k tó ​r zy ćwi​c zy li o b o k za​p ro ​s i​l i ją n a jam s es ​s io n . Ky le u s iad ł n a​wet za p er​k u s ją, zmę​c zo ​n y cze​k a​n iem w p o ​m ies z​c ze​n iu z k o n ​s o ​l ą d o mik ​s o ​wa​n ia. Przy ​g lą​d ał s ię temu ca​ł e​m u Rit​c h ie​m u , k tó ​r y n ib y b y ł jej ag en ​t em, i p ro ​d u ​c en ​t o ​wi o imie​n iu Bren ​t o n – jeg o też ch y b a p o ​wi​n ien wziąć p o d lu p ę. Tak n a ws zel​k i wy ​p a​d ek . Ale p rzez więk ​s zo ś ć cza​s u p o p ro ​s tu o b ​s er​wo ​wał Emmę p rzez s zy b ę, ro z​p ie​r a​n y d u mą. Ach , k o ​c h ał ją. Ta my ś l wy ​p eł​n i​ł a g o , g d y p rzy ​c i​s n ął ją d o s ie​b ie, p o d ​n ió s ł i o b ​r a​c ał s ię z n ią w p rzy ​p ły wie ra​d o ​ś ci. Ko ​c h ał ją. M ó g ł​b y n a​wet wy ​m ie​n ić p o ​wo ​d y tej mi​ł o ​ś ci. Ko ​c h ał ją za u ś miech , ła​g o d ​n y i s ło d ​k i jak me​l a​s a ro z​l e​wa​j ą​c a s ię p o jej twa​r zy , k tó ​r y n ad a​wał jej s p o j​r ze​n iu cie​p ła. Na ten wi​d o k aż p a​l i​ł o g o w p ier​s i. Ko ​c h ał ją za k re​a ty w​n o ś ć i zd o l​n o ś ć tch n ię​c ia w tek ​s ty Kel​s ey s er​c a i d u ​s zy , we​‐ rwy i ży cia. Omal n ie ro z​p ła​k ał s ię n ad p ięk ​n em s łó w Kel​s ey d o mu ​z y k i Emmy . A jej s p o n ​t a​n icz​n o ś ć? J ak o s tat​n iej n o cy – p o cięż​k im d n iu g ra​n ia, k a​z a​ł a mu za​wieźć s ię d o cen ​t ru m. Op ro ​wa​d za​ł a g o p o p ar​k u s ztu k i, w zło ​t y m ś wie​t le k s ię​ż y ca, o mi​j a​j ąc k a​ł u że ro z​t o ​p io ​n e​g o ś n ie​g u , i wy ​m y ś la​ł a n a p o ​c ze​k a​n iu h i​s to ​r y j​k i o eg ​z o ​‐ ty cz​n y ch rzeź​b ach . A mo że k o ​c h ał ją za to , że p o ​t ra​f i​ł a g o ​d zi​n a​m i s ie​d zieć i g rać, s p ę​d za​j ąc z n im s ło d ​k ie ch wi​l e p rzy ak o m​p a​n ia​m en ​c ie b lu ​e ​s o ​wy ch rif​f ó w i lic​k ó w, za​b ie​r a​j ąc g o ze s o b ą w p o ​d ró ż d o k ra​i n y ma​g ii. Wy ​z wa​l a​ł a g o z s a​m e​g o s ie​b ie, za​b ie​r a​ł a w miej​s ce, k tó ​r e lu ​b ił. A p rzed e ws zy s t​k im k o ​c h ał ją za to , jak mu u fa​ł a. J ak p o ​z wa​l a​ł a s o ​b ie p o ​m a​g ać. J ak za​p ro ​s i​ł a g o d o s wo ​j e​g o ży cia. – By ł to b ą za​c h wy co ​n y – p o ​wie​d ział, s ta​wia​j ąc ją n a zie​m i. Ujął jej twarz w d ło ​‐ n ie i p o ​c a​ł o ​wał ją. Uś miech ​n ę​ł a s ię s ze​r o ​k o , o d ​s u n ę​ł a s ię i za​c zę​ł a zb ie​r ać s p rzęt. – Nie wiem. To n ad al n ie s ą mo je tek ​s ty . – Pro ​s zę cię. By ło ś wiet​n ie. M o że i wy ​k o ​r zy s ta​ł aś s ło ​wa Kel​s ey , ale d o ​p a​s o ​wa​‐ łaś je d o s wo ​i ch p io ​s e​n ek . Kel​s ey wy ​c h o ​d zi​ł a​b y z s ie​b ie z ra​d o ​ś ci. Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o s p o d za​s ło ​n y ciem​n y ch wło ​s ó w. – Se​r io ? Uk u c​n ął p rzed n ią i o d ​g ar​n ął jej wło ​s y d o ty łu . – Se​r io . Bren ​t o n p o ​j a​wił s ię w d rzwiach n a k o ń ​c u k o ​r y ta​r za.

– Ok ej, mała, b y ło cał​k iem n ie​ź le. We​z mę to d emo d o s wo ​j e​g o s tu d ia, p o ​r ząd ​n ie p rze​s łu ch am, p o ​g a​d am z mo ​i mi lu d ź​m i i d am ci zn ać. – Wy ​c ią​g n ął d o n iej d ło ń . Emma ws ta​ł a, u ś ci​s n ę​ł a ją, a o n p u ​ś cił d o n iej o k o . Tak , Ky le zd e​c y d o ​wa​n ie b ę​d zie tu taj za​g lą​d ał. – M as z, to k il​k a k o ​p ii p ły ty , k tó ​r ą n a​g ra​l i​ś my – o zn aj​m ił Bren ​t o n , p o ​d a​j ąc jej k o m​p ak ​t y . Wzię​ł a je i p o ​p a​t rzy ła n a n ie​g o z d ziw​n y m, eu ​f o ​r y cz​n y m u ś mie​c h em. – Zie​m ia d o Emmy . – Ky le p o d ​n ió s ł fu te​r ał n a g i​t a​r ę. – Go ​t o ​wa n a co ś d o je​d ze​‐ n ia? – Umie​r am z g ło ​d u , za​r az p ad ​n ę. – Nie u n io ​s ę cię ra​z em z g i​t a​r ą. – Za​ł o ​ż ę s ię, że d ał​b y ś rad ę. O, tak . Ky le wy ​s zcze​r zy ł zęb y w u ś mie​c h u . Wy ​p ro ​wa​d ził ją n a ciem​n y p ar​k in g , k tó ​r y o ś wie​t la​ł a ty l​k o lam​p a u licz​n a. Sa​m o ​c h o ​d y ch la​p a​ł y b ło ​t em. Na ch iń ​s k iej re​‐ s tau ​r a​c ji p o d ru g iej s tro ​n ie u li​c y ś wie​c ił s ię n a​p is „Otwar​t e”. – Co ch ces z n a k o ​l a​c ję? – Piz​z ę? – Do ​b ra d ziew​c zy n ​k a. – Two ​j ą? – J es z​c ze le​p iej. Ch wy ci​ł a g o za ręk ę. – Wies z, że n ie mu ​s ia​ł eś ze mn ą zo ​s ta​wać. – No , wła​ś ci​wie, to mu ​s ia​ł em. M o g ę s o ​b ie p o ​z wo ​l ić n a k il​k a d n i wo l​n e​g o . – Otwo ​r zy ł d rzwi d o s a​m o ​c h o ​d u , p o ​ł o ​ż y ł g i​t a​r ę n a ty l​n y m s ie​d ze​n iu . – A s wo ​j ą d ro ​g ą, p rzy ​s łu g u je mi miej​s ce n a k a​n a​p ie u k u m​p la. M o g ę tam zo ​s tać tak d łu ​g o , jak b ęd ę ch ciał. Nie ża​ł o ​wał, że o p u ​ś cił mecz Kir​b y ’eg o , ale s p o ​d zie​wał s ię te​l e​f o ​n ó w o d o jca z ra​p o r​t a​m i o wy ​n i​k ach . Nie miał wąt​p li​wo ​ś ci, że Kir​b y p o ​j e​d zie w p rzy ​s zły we​e k en d n a mi​s trzo ​s twa s ta​n u . Ws iad ł d o tru c​k a. Emma o twie​r a​ł a ju ż k ie​s zeń CD. – Ch ces z p o ​s łu ch ać? – Pew​n ie. – Wy ​c o ​f ał i ru s zy ł w k ie​r u n ​k u u li​c y . Nie​n a​wi​d ził mar​c a, k ie​d y b ru d ​n y ś n ieg za​l e​g ał wzd łu ż k ra​węż​n i​k ó w. Na​wet Deep Ha​v en , k tó ​r e wy ​r y wa​ł o s ię te​r az z mro ź​n e​g o u ś ci​s k u zimy , wy ​d a​wa​ł o s ię s u ​r o ​we i n ie​g o ​ś cin ​n e. Nic d ziw​n e​g o , że p o d k o ​n iec mar​c a ws zy s cy wła​ś ci​c ie​l e o ś ro d ​k ó w wy ​p o ​c zy n ​k o ​wy ch za​m y k a​l i ich p o ​d wo ​‐ je i ro ​b i​l i p o ​r ząd ​k i. – Więc jak my ś lis z, k ie​d y d a n am zn ać? – s p y ta​ł a Emma. Po ​c h y li​ł a s ię d o p rzo ​‐ d u , s ta​r a​j ąc s ię zn a​l eźć o d ​p o ​wied ​n ie p rzy ​c i​s k i n a o d ​t wa​r za​c zu . Na​c i​s n ę​ł a g u zik z n a​‐ p i​s em „CD” i z g ło ​ś n i​k ó w p o ​p ły n ę​ł a p ierw​s za p io ​s en ​k a. „Nie​b o p ła​k a​ł o , s zlo ​c h a​ł am i ja, Cze​k a​ł am n a​d ziei, k tó ​r ą za​b rał mi czas ”.

– Nie wiem. – Sp o j​r zał n a n ią, n a jej ś licz​n y p ro ​f il, te n ie​s a​m o ​wi​t e n ie​b ie​s k ie o czy , jej u s ta… Te u s ta g o h ip ​n o ​t y zo ​wa​ł y . – Emmo , a co je​ś li… n ie mó ​wię, że tak my ś lę, ale co je​ś li Na​s h v il​l e n ie wy ​p a​l i? – Och , n ie p o ​wi​n ien b y ł teg o mó ​wić. Od razu s ię s k u li​ł a, p o ​k i​wa​ł a g ło ​wą. – M as z ra​c ję, p ew​n ie n ic z teg o n ie b ę​d zie. – Hej, n ie to mia​ł em n a my ś li. Po p ro ​s tu … . Za​s ta​n a​wias z s ię mo że n ad … By ło za wcze​ś n ie. Nie p o ​t ra​f ił wy ​d u ​s ić z s ie​b ie teg o , co miał w s er​c u – tak b ar​‐ d zo p ra​g n ął, żeb y wró ​c i​ł a d o Deep Ha​v en . Ale czy n ie teg o wła​ś n ie ch ciał? Po ​ś lu ​b ić d ziew​c zy n ę z ma​ł e​g o mia​s tecz​k a? Za​c ząć tam n o we ży cie? Sp o j​r zał n a Emmę, k tó ​r a o d ​c h y la​ł a s ię n a s ie​d ze​n iu o b o k i n aj​wy raź​n iej o d ​t wa​‐ rza​ł a w g ło ​wie s wó j wy ​s tęp . Nie. Uś wia​d o ​m ił to s o ​b ie. Ch ciał Emmy . Z alb o b ez Deep Ha​v en . Stra​c ił o d ​d ech n a tę my ś l i g a​p ił s ię p rzed s ie​b ie, ws trzą​ś n ię​t y . A co z jeg o p la​‐ n em? – Nad czy m s ię za​s ta​n a​wiam? Zd o ​b y ł s ię n a d e​l i​k at​n y u ś miech . – J a… ja ty l​k o … n ie wiem. – Nad al ch ces z, że​b y m p rze​p ro ​wa​d zi​ł a s ię d o Deep Ha​v en , p raw​d a? Sk rzy wił s ię. – Nie. – Ściem​n ias z. Ko ​c h as z Deep Ha​v en . Two ​j e ży cie to ​c zy s ię w Deep Ha​v en . Nig ​d y n ie s p o ​t k a​ł am n i​k o ​g o b ar​d ziej ma​ł o ​m ia​s tecz​k o ​we​g o n iż ty . No , mo że mo ja mama. Ch o ​c iaż n a​wet o n a s ię wy ​p ro ​wa​d za, więc d o ​m y ś lam s ię, że mo ż​n a zmie​n ić zd a​n ie. – Two ​j a mama s ię wy ​p ro ​wa​d za? – Prze​p ro ​wa​d za. – Ba​wi​ł a s ię rę​k a​wicz​k ą. – Za​r az p o ty m, jak De​r ek s k o ń ​c zy s zk o ​ł ę. – Dla​c ze​g o ? J ej mil​c ze​n ie k a​z a​ł o mu n a n ią s p o j​r zeć, ale o n a s ię n ie o d ​wró ​c i​ł a – wy ​g lą​d a​ł a p rzez o k n o . – Ch y b a p o p ro ​s tu u wa​ż a, że p rzy ​s zed ł czas . Ah a, wy ​c zu ł k łam​s two . Ale n ic n ie o d ​p o ​wie​d ział. Nel​s o ​n o ​wie wy ​p ro ​wa​d za​j ą s ię z Deep Ha​v en ? – Nig ​d y n ie ro ​z u ​m ia​ł am mo ​j ej mamy . J ak ​b y n ie p rzej​m o ​wa​ł a s ię ży ciem. Wie​‐ d zia​ł eś , że za​n im wy ​b u ​d o ​wa​l i z tatą d o m, mies z​k a​l i w g a​r a​ż u ? A p o ​t em w p iw​n i​c y ? Pra​c o ​wa​l i n a to ws zy s t​k o , z cza​s em d o ​r o ​b i​l i s ię d o mu . Nie mia​ł a k a​n a​l i​z a​c ji, p rą​d u an i cie​p łej wo d y … – J es t p raw​d zi​wą k o ​b ie​t ą Pó ł​n o ​c y . Emma wzru s zy ła ra​m io ​n a​m i. – Na​wet p o ś mier​c i o jca b y ła za​ws ze tak a twar​d a, o p a​n o ​wa​n a. Po ​ś wię​c i​ł a s ię p ra​‐ cy ch a​r y ta​t y w​n ej, an ​g a​ż o ​wa​ł a s ię w rad ę ro ​d zi​c ó w, p o ​m a​g a​ł a w k o ​ś cie​l e. I p ro ​wa​d zi​ł a d o m. Wies z, jak tru d ​n o jes t o g rze​wać d o m d rew​n em?

– J e​s tem p e​wien , że De​r ek jej p o ​m a​g ał. Wzię​ł a o d ​d ech . – Ta, k to ś jej p o ​m a​g ał… M y ś lę, że n ie ch cia​ł am wra​c ać d o d o mu , b o wte​d y wi​‐ d zia​ł am, jak a jes t p o ​u k ła​d a​n a. A ja mie​s ią​c a​m i mia​ł am k o s z​m a​r y – cza​s a​m i n ad al je mie​wam. Nie p o ​t ra​f i​ł am u d a​wać, że n ic s ię n ie s ta​ł o . – J e​s tem p e​wien , że two ​j a mama n ie u d a​wa​ł a, że n ic s ię n ie s ta​ł o . – Ale tak to wy ​g lą​d a​ł o . I k ie​d y wra​c am d o d o mu , p rzy ​p o ​m i​n am s o ​b ie, że mo je ży cie to je​d en wiel​k i b a​ł a​g an . – Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o z lek ​k o d rwią​c y m u ś mie​c h em. – M o że ta s p ra​wa z Na​s h v il​l e co ś zmie​n i. – M y ś lis z, że k o n ​t rak t p ły to ​wy s p ra​wi, że p o ​c zu jes z s ię le​p iej ze ś mier​c ią s wo ​j e​‐ g o taty ? Nie ch ciał, żeb y to za​b rzmia​ł o tak s u ​r o ​wo . – Nie. J a​s n e, że n ie. Ale wte​d y p rzy ​n ajm​n iej b ęd ę ży ła ma​r ze​n ia​m i. – Two ​i mi czy Kel​s ey ? – To n ie fair. M ó ​wi​ł eś , że p o ​d o ​b a ci s ię, jak d o ​b ra​ł am mu ​z y k ę d o jej tek ​s tó w. – Pew​n ie, że mi s ię p o ​d o ​b a. Oczy wi​ś cie. J e​s teś n ie​s a​m o ​wi​c ie u zd o l​n io ​n a. Ale n ad al n ie u k o ń ​c zy łaś „Pio ​s en ​k i Emmy ”. An i n ie n a​p i​s a​ł aś wła​s n ej. Ko n ​t rak t n ie za​‐ ła​t wi teg o , co cię p o ​ws trzy mu ​j e. – Zn o ​wu s ię za​c zy n a, Pa​n ie Ws zech ​wie​d zą​c y . – Prze​p ra​s zam. J a ty l​k o … – Nie u miem s ię p o ​ws trzy mać p rzed za​ł a​t wia​n iem ró ż​n y ch rze​c zy . Có ż, mo że Bó g n ie ch ce, że​b y m p i​s a​ł a. M o że to mo ja k ara za to , że n ie… – Ch y b a żar​t u jes z! – Od ​wró ​c ił s ię d o n iej, rzu cił o k iem n a d ro ​g ę, zje​c h ał n a b o k i za​t rzy mał s ię p rzy k ra​węż​n i​k u . – Na​p raw​d ę my ś lis z, że Bó g o b ​wi​n ia cię za to , że to ty p rze​ż y łaś ? – Nie. Ale d la​c ze​g o miał​b y za​b rać Kel​s ey za​m ias t mn ie? – Ży jes z z p rze​k o ​n a​n iem, że Bó g jes t to b ą za​wie​d zio ​n y . Że p ro ​wa​d zi ja​k ąś p u n k ​‐ ta​c ję. J ak ​b y d ał ci tę je​d y n ą s zan ​s ę i je​ś li ją zmar​n u jes z, wte​d y two ​j e ży cie n ie b ę​d zie war​t e o ca​l e​n ia. Wies z co ? Bę​d zies z mar​n o ​wać s wo ​j e ży cie, cią​g le, b ez k o ń ​c a, a On i tak b ę​d zie cię k o ​c h ał. – J ak On mo że mn ie k o ​c h ać, s k o ​r o za​b rał mi o jca! – I o ca​l ił cie​b ie! Za​m ru g a​ł a, n ie​m al z p rze​r a​ż e​n iem. – Nie p ro ​s i​ł am o ra​t u n ek . – W ty m tk wi p ro ​b lem, p raw​d a? Po ​wró t d o Deep Ha​v en to n ie ws p o ​m n ie​n ia o ty ch , k tó ​r zy o d e​s zli. Ch o ​d zi o to , że ty p rze​ż y łaś . I z teg o p o ​wo ​d u mu ​s ia​ł aś co ś zmie​n ić, zro ​b ić co ś s zla​c h et​n e​g o , wiel​k ie​g o : ży ć ma​r ze​n ia​m i Kel​s ey , b o g d y b y ś teg o n ie zro ​b i​ł a, g d y b y ś za​j ę​ł a s ię s o b ą, b y ła​b y ś eg o ​i s t​k ą, n ie​war​t ą Bo ​ż e​g o ra​t u n ​k u , mam ra​c ję? – I k to to mó wi? Ch cia​ł eś g rać w k o ​s za. A te​r az je​s teś p o ​l i​c jan ​t em w ma​ł y m mia​‐ s tecz​k u . – J a też n ie ch cę mar​n o ​wać ży cia. Ch cę ch ro ​n ić lu ​d zi. Ale n ie z p o ​wo ​d u ja​k ie​g o ś p o ​c zu cia win y . Ch cę b y ć ta​k im fa​c e​t em, k tó ​r y m wiem, że mo g ę b y ć. J e​s tem teg o

ś wia​d o m w k aż​d ej ch wi​l i, b o wła​ś n ie d o teg o zo ​s ta​ł em p o ​wo ​ł a​n y . Za​ł o ​ż y ła ręce n a p ier​s i. Wy j​r za​ł a p rzez o k n o . – J a ch cia​ł am mies z​k ać w Deep Ha​v en , u czy ć d zie​c ia​k i mu ​z y k i, mo że g ry wać k o n ​c er​t y . Ch cia​ł am wieś ć s zczę​ś li​we ży cie s wo ​j ej mat​k i. Ze​s ta​r zeć s ię w n a​s zy m mia​‐ s tecz​k u u b o k u u k o ​c h a​n e​g o męż​c zy zn y . Ale wte​d y u mar​ł a Kel​s ey i n ik t in n y n ie b y ł​b y w s ta​n ie zre​a li​z o ​wać jej ma​r zeń . – A n ie d o ​t ar​ł o d o cie​b ie, że Bó g n ie ch ce, że​b y ś ży ła jej ma​r ze​n ia​m i? Że On w ca​ł o ​ś ci ak ​c ep ​t u je two ​j e p la​n y ? – Przy ​b rał ła​g o d ​n iej​s zy to n i wy ​c ią​g n ął d ło ń , żeb y ją d o ​t k n ąć. Nie p o ​r u s zy ła s ię. – Gd y b y Bó g ch ciał, żeb y Kel​s ey s p eł​n ia​ł a s wo ​j e ma​r ze​‐ n ia, to b y p rze​ż y ła. Za​c i​s n ę​ł a zęb y . – Nie mo g ę s ię p o ​g o ​d zić z ty m, że Bó g jej n ie u ra​t o ​wał. – J a też n ie. Ży cie mo że wy ​d a​wać s ię p a​s k u d ​n e, p rzy ​z n a​j ę. I mo że s ię wy ​d a​wać, że Bó g n as n ie k o ​c h a. Ale wciąż my ś lę o ty m, co p o ​wie​d zia​ł a Kel​s ey , o ty m, że w wie​‐ rze ch o ​d zi o to , żeb y u fać Bo g u , k ie​d y wy ​d a​j e s ię o d ​l e​g ły . Za​s ta​n a​wiam s ię, czy w ta​‐ k ich ch wi​l ach n ie p o ​win ​n i​ś my p rzy ​p o ​m i​n ać s o ​b ie teg o ws zy s t​k ie​g o , co wie​m y o Bo g u , o ty m, co d la n as zro ​b ił. Pra​wie s ie​b ie n ie p o ​z n a​wał. Sło ​wa wy ​d o ​b y wa​ł y s ię z n ie​g o , jak ​b y n a​p ę​d za​n e ja​‐ k ąś s iłą. A mo że cały czas d u ​s ił je w s o ​b ie. Bó g g o n ie o p u ​ś cił. Ky le p o p ro ​s tu n ie ch ciał s ię d o teg o p rzy ​z n ać. Nie ch ciał p rzy ​z n ać, że Bó g mó g ł b y ć z jeg o s io ​s trą, k ie​d y u mie​r a​ł a i p o ​c ie​s zać ich ro ​d zi​n ę w ża​ł o ​b ie. Nie ch ciał p rzy ​z n ać, że o ws zem, u fał Bo g u w k aż​d ej ch wi​l i. Ale i tak wy ​d a​wa​ł o mu s ię s łu s z​n e trzy mać Emmę za ręk ę i wy ​p o ​wia​d ać s ło ​wa, k tó ​r e s ię w n im k o ​t ło ​wa​‐ ły . Ro ​b ił to tak s amo d la s ie​b ie, jak d la Emmy . – Zo ​s taw​m y n a ch wi​l ę, je​ś li to w o g ó ​l e mo ż​l i​we, fak t, że p o ​n ie​waż Bó g n as k o ​‐ ch a, k tó ​r e​g o ś d n ia zn ó w zo ​b a​c zy my Kel​s ey . Zo ​s tań ​m y tu taj, n a zie​m i, i d o ​s trze​g aj​‐ my s k ar​b y , ja​k i​m i On n as o b ​d a​r za, żeb y p rze​p ro ​wa​d zić n as p rzez ciem​n o ​ś ci. Nie mas z żad ​n y ch d o ​b ry ch ws p o ​m n ień ? Otar​ł a p o ​l i​c zek rę​k a​wicz​k ą. – Oczy wi​ś cie, że mam. – Na p rzy ​k ład ? – Hmm… n a p rzy ​k ład k ie​d y ło ​wi​ł am ry b y i s p a​d łam z p o ​m o ​s tu d o wo d y , a tata mu ​s iał za​n u r​k o ​wać, żeb y mn ie s tam​t ąd wy ​c ią​g n ąć. Uś miech ​n ął s ię, wy ​o b ra​ż a​j ąc s o ​b ie Emmę, p rze​m o ​c zo ​n ą i u ro ​c zą. Ach , n ie s p o ​s ó b s ię n a n ią zło ​ś cić. – I k ie​d y zro ​b i​ł am ma​m ie to rt cze​k o ​l a​d o ​wy u cie​b ie w d o mu , a p o ​t em wró ​c i​ł am p o p ró ​b ie z Kel​s ey ty l​k o p o to , żeb y zo ​r ien ​t o ​wać s ię, że ws zy s t​k o zjad ł p ies . – Cała Rig ​g in s . M ały żar​ł o k . Py s k jej s p u ch ł i my ś le​l i​ś my , że zd ech ​n ie. Na s zczę​ś cie zwró ​c i​ł a to rt n a d y ​wan w s a​l o ​n ie. Taa, to d o ​p ie​r o ws p o ​m n ie​n ie. Uś miech ​n ę​ł a s ię. – I jes z​c ze b al w p ierw​s zej k la​s ie. Tata mn ie p o d ​wió zł i n a​wet s ta​n ął w d rzwiach , żeb y p o ​p a​t rzeć, jak tań ​c zę.

– I żeb y n a​s tra​s zy ć two ​j e​g o ch ło ​p a​k a o b ec​n o ​ś cią p o ​l i​c ji. Za​ś mia​ł a s ię, p o ​c ią​g n ę​ł a n o ​s em. – Tak , mam d o ​b re ws p o ​m n ie​n ia. Prze​ł k n ął ś li​n ę, p rze​b ieg ł k ciu ​k iem p o jej d ło ​n i. – Po ś mier​c i Kel​s ey za​c zą​ł em ch o ​d zić d o ma​ł e​g o k o ​ś cio ​ł a. Sp o ​t y k a​ł em tam k il​‐ k u k u m​p li z p ra​c y , a p a​s to r za​ws ze za​c zy n ał n a​b o ​ż eń ​s two o d p s al​m u . Sp o d o ​b a​ł o mi s ię to , b o au ​t o r p s al​m ó w mie​wał s k raj​n e emo ​c je. Cza​s a​m i zło ​ś cił s ię n a Bo g a alb o la​‐ men ​t o ​wał, że Bó g g o o p u ​ś cił. Cza​s a​m i n a​r ze​k ał n a n ie​s p ra​wie​d li​wo ś ć ze s tro ​n y in ​‐ n y ch lu ​d zi. In ​n y m ra​z em mó ​wił o wiel​k ich rze​c zach , k tó ​r e zro ​b ił d la Bo g a. Bez wzg lę​d u n a ws zy s t​k o , za​ws ze k o ń ​c zy ł wy ​z n a​n iem wia​r y . Czy mś o u f​n o ​ś ci Bo g u , n a​‐ wet, k ie​d y jes t s ię p o ​g rą​ż o ​n y m w ciem​n o ​ś ci. Sp o j​r za​ł a n a jeg o d ło ń . – Za​n im wzej​d zie g wiaz​d a za​r an ​n a. – Yh m. Emma wzię​ł a o d ​d ech . – M o że wła​ś n ie o ty m mó ​wi​ł a Kel​s ey . O u f​n o ​ś ci wte​d y , k ie​d y jes t n aj​c iem​n iej. – Na p ew​n o o to ch o ​d zi​ł o . On a wie​r zy ła w J e​z u s a, k tó ​r y jes t o b ec​n y . Te​l e​f o n za​wi​b ro ​wał mu w k ie​s ze​n i k u rt​k i. Wy ​j ął g o , s p o j​r zał n a wy ​ś wie​t lacz. Kir​b y . – I co , je​d zie​c ie n a mi​s trzo ​s twa? Ale Kir​b y miał zmę​c zo ​n y , za​c h ry p ​n ię​t y g ło s , jak ​b y p ła​k ał. – Nie, n ie je​d zie​m y . Ale mam to g d zieś . Wie​d zia​ł eś … wie​d zia​ł eś , że tata miał ro ​‐ man s z Lee Nel​s o n ? J eg o s ło ​wa ro z​l e​g ły s ię p o s a​m o ​c h o ​d zie. Ale Ky le n ad al n ie p o ​t ra​f ił ich ro z​s zy fro ​wać. – Co p o ​wie​d zia​ł eś ? – J eg o g ło s za​b rzmiał p ła​s k o , ch ło d ​n o . Po ​p a​t rzy ł n a Emmę. Od ​wza​j em​n i​ł a s p o j​r ze​n ie, z czy mś w ro ​d za​j u ws ty d u wy ​m a​l o ​wa​n y m n a twa​r zy , p o ​c zy m o d ​wró ​c i​ł a wzro k . Prze​ł k n ę​ł a ś li​n ę. Ah a… – Tata i p an i Nel​s o n mie​l i ro ​m an s . Przez k il​k a lat. – Kir​b y … – Wd a​ł em s ię z De​r e​k iem w s tras z​n ą b ó j​k ę n a o czach ca​ł e​g o mia​s tecz​k a. Os k ar​‐ ży ł tatę p rzed ws zy s t​k i​m i, a tata p o p ro ​s tu tam s tał. – A Lee? – Zd zie​l i​ł a De​r e​k a p o twa​r zy . Ale ws zy s cy wie​d zą, Ky le. Ws zy s cy wie​d zą. Ws zy s cy . – A mama? – Ucie​k ła. Po p ro ​s tu … wy ​s zła. M u ​s is z wra​c ać d o d o mu , Ky le. – J u ż jad ę. – Ro z​ł ą​c zy ł s ię, s er​c e wa​l i​ł o mu w p ier​s i, o b i​j a​ł o s ię o że​b ra. M ię​d zy n im a Emmą za​p a​d ła ci​s za. – Wie​d zia​ł aś – s twier​d ził ci​c h o . Wzię​ł a o d ​d ech , d rża​ł a. – Emmo , wie​d zia​ł aś o mo im ta​c ie i two ​j ej ma​m ie?

– Nie s ą​d zę, żeb y to b y ła tak a wiel​k a s p ra​wa, jak ty to p rzed ​s ta​wias z… – o d e​‐ zwa​ł a s ię ci​c h o . – M ie​l i ro ​m an s ! To jes t wiel​k a s p ra​wa… – Nie, Ky le, to n ie tak . Twó j tata ty l​k o ją p o ​c a​ł o ​wał… – Po ​c a​ł o ​wał ją i ty o ty m wie​d zia​ł aś ? Dla​c ze​g o n ic mi n ie mó ​wi​ł aś ? – A co mia​ł am ci p o ​wie​d zieć? – Pła​k a​ł a, mia​ł a czer​wo ​n e o czy . – Co , że twó j tata p rzy ​s ta​wiał s ię d o mo ​j ej mamy , a o n a o s za​l a​ł a i d la​t e​g o wy ​j e​c h a​ł am z mia​s tecz​k a? – Za​b ie​r am cię d o d o mu . M u ​s zę wra​c ać d o Deep Ha​v en . – Po co , żeb y ro z​wią​z ać k o ​l ej​n y p ro ​b lem? Włą​c zy ł b ieg i wy ​j e​c h ał n a jezd ​n ię. – No , b y ć mo że. M o ja ro ​d zi​n a s ię ro z​p a​d a, o k ej? Kto ś mu s i wy ​m y ś lić, co ro ​b ić. – M o że p o ​wi​n ie​n eś zo ​s ta​wić to w s p o ​k o ​j u . Niech two i ro ​d zi​c e s ami s o ​b ie z ty m p o ​r a​d zą. – M ó j tata jes t d u p ​k iem, a mama s tra​c i​ł a p a​m ięć. M y ś lę, że mo g ą mn ie p o ​t rze​b o ​‐ wać. – Wal​n ął d ło ​n ią w k ie​r o w​n i​c ę. – Wie​d zia​ł em, że n ie p o ​wi​n ie​n em b y ł wy ​j eż​d żać. Za​ł o ​ż y ła ręce. – Nie. Nig ​d y n ie p o ​wi​n ie​n eś b y ł wy ​j eż​d żać z Deep Ha​v en . Bo n aj​wy raź​n iej b ez cie​b ie o n o s ię ro z​l e​c i.

Roz​dział 18

M imo że Eli p rzez więk ​s zo ś ć ży cia u czy ł s ię, jak b y ć o s zczęd ​n y m w s ło ​wach , trzy mać n er​wy n a wo ​d zy i za​c h o ​wy wać zim​n ą k rew w k aż​d ej s y ​t u a​c ji, ty m ra​z em p ra​wie n ie wy ​t rzy mał. Tre​n er Seb n ad al s ie​d ział z Kir​b y m i De​r e​k iem w g a​b i​n e​c ie, a p o ​n u ry wy ​r az jeg o twa​r zy zd ra​d zał tar​g a​j ą​c e n im emo ​c je. Eli o b ​s er​wo ​wał p rzez s zy b ę, jak b es z​t a ch ło p ​‐ có w, k tó ​r zy an i razu n a s ie​b ie n ie s p o j​r ze​l i. Op arł s ię o ś cia​n ę i o d ​t wa​r zał w my ś lach k łó t​n ię z No ​e l​l e. Sto ​j ąc tam, w h o lu , p o d ​j ął k il​k a s zy b ​k ich d e​c y zji. Za s p ra​wą o s k ar​ż eń De​r e​k a jeg o ży cie, jeg o b łę​d y u j​‐ rza​ł y ś wia​t ło d zien ​n e. Go ​r zej, s p o j​r zał n a Lee, a p raw​d zi​wo ś ć s łó w De​r e​k a wy ​wo ​ł a​ł a u k łu cie w jeg o p ier​s i. Może myśli, że ona sobie nie przypomni, jak cię obłapiał. Że chciał ją zostawić dla ciebie. Prze​c ież n ie za​m ie​r zał zo ​s ta​wić No ​e l​l e – ch o ​c iaż o ws zem, p o ​z wo ​l ił s o ​b ie tro s z​‐ czy ć s ię o Lee. Za b ar​d zo . Ale n ie mó g ł wy ​b rać jej za​m ias t żo n y . Więc zo ​s ta​wił Lee s amą i p o ​p ę​d ził za No ​‐ el​l e. Po ​b ieg ł za n ią n a p ar​k in g , z n o c​n e​g o n ie​b a p a​d a​ł a mżaw​k a, k tó ​r a zmie​n ia​ł a czar​‐ n y as ​f alt w lo ​d o ​wi​s k o , s k rzą​c e s ię w ś wie​t le lamp u licz​n y ch . – Os zu k a​ł eś mn ie, Eli. – Wiem, p rze​p ra​s zam. Nie k o ​c h am Lee… – To n ie ma zn a​c ze​n ia, czy ją k o ​c h as z, czy n ie. Przez cie​b ie u wie​r zy łam, że wie​‐ d li​ś my id e​a l​n e ży cie, że b y li​ś my w s o ​b ie za​k o ​c h a​n i, że mie​l i​ś my n ie​s a​m o ​wi​t ą ro ​d zi​‐ n ę, p o ​m i​m o n a​s zy ch zra​n ień . Po ​k a​z a​ł eś mi ś wiat, w k tó ​r y m zn ó w ch cia​ł am ży ć. – Nig ​d y n ie mó ​wi​ł em, że b y li​ś my id e​a l​n i. Pa​m ię​t am, jak cię o s trze​g a​ł em, że to ,

cze​g o s ię d o ​wies z, mo że ci s ię n ie s p o d o ​b ać. Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o p rze​n i​k li​wie. – A więc to p raw​d a, co d o Lee. M ie​l i​ś cie ro ​m an s . – Nie, to n ie tak . – Po ​k rę​c ił g ło ​wą, n ie d o k o ń ​c a p e​wien , co w ty m ws zy s t​k im jes t p raw​d ą. – Tro s z​c zy łem s ię, tro s z​c zę s ię o n ią, o ws zem. Po ​t rze​b o ​wa​ł a mo ​j ej p o ​‐ mo ​c y , a ja czu łem… Że mo g ę co ś d la n iej zro ​b ić. A ty n ie p o ​z wo ​l i​ł a​b y ś s o ​b ie p o ​m ó c. – A p ró ​b o ​wa​ł eś , Eli? Ota​c za​ł eś mn ie ra​m io ​n a​m i, tu li​ł eś mn ie, p ła​k a​ł eś ze mn ą? Od ​wró ​c ił wzro k , jej s ło ​wa b y ły jak p a​z n o k ​c ie, k tó ​r e wb i​j a​ł y mu s ię w s er​c e. – Nie. – Tak my ś la​ł am. – Po ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Praw​d a jes t tak a, że g d y b y ś to ro ​b ił, n i​c ze​‐ g o b y m n ie s tra​c i​ł a, p a​m ię​c i też. Wciąż za​d a​j ę s o ​b ie p y ta​n ie: co ro ​b i​ł am w Du ​l u th ? Prze​c ież mies z​k am tu taj. By łam n a za​k u p ach ? U le​k a​r za? Kie​d y p o ​c zu ł, jak No ​e l​l e wy ​r y wa mu s ię z rąk , miał o ch o ​t ę s k ła​m ać. Tak, byłaś na zakupach. – Wie​d zia​ł am o ro ​m an ​s ie, Eli? Wie​d zia​ł am i je​c h a​ł am d o p raw​n i​k a za​wieźć p a​‐ p ie​r y ro z​wo ​d o ​we? Te s ło ​wa g o za​b o ​l a​ł y . Stra​c ił p a​n o ​wa​n ie n ad s wo ​i mi my ś la​m i, k tó ​r e g wał​t o w​n ie n a​r a​s ta​ł y , d o ​p ó ​k i jeg o n aj​m ro cz​n iej​s ze o b a​wy , jeg o zło ś ć n ie wzię​ł y n ad n im g ó ry . – Nie wiem, g d zie b y łaś , No ​e l​l e, b o mi n ie p o ​wie​d zia​ł aś . Tak , jak n ie p o ​wie​d zia​‐ łaś mi o ate​l ier. An i o Eri​k u . Na​wet n ie d rg n ę​ł a, n ie p o ​r u s zy ła s ię. Wres z​c ie, k ie​d y b y ł ju ż cały mo ​k ry o d d es z​c zu i zmie​n iał s ię w s o ​p el lo d u , o d e​z wa​ł a s ię. – Kim jes t Erik ? – Nie wiem. Ty mi p o ​wied z. – Ah a, p ew​n ie. Po ​c ze​k aj, ty l​k o p rze​s zu k am s wo ​j ą s k arb ​n i​c ę ws p o ​m n ień . Kim jes t Erik , Eli? Od ​wró ​c ił wzro k , za​c i​s n ął zęb y . – Nie wiem, ja​s n e? Wy ​d zwa​n ia n a te​l e​f o n d o ​m o ​wy i zo ​s ta​wia d wu zn acz​n e wia​‐ d o ​m o ​ś ci. M o że to twó j k o ​c h a​n ek . Sło ​wa, k tó ​r e wła​ś n ie wy ​p o ​wie​d ział p rze​s zy ły g o n a ws k ro ś , aż s tra​c ił o d ​d ech . Ga​p i​ł a s ię n a n ie​g o , jak ​b y b y ł k imś o b ​c y m. M o że w tej ch wi​l i n im b y ł, n a​wet p rzed s a​m y m s o b ą. – J e​s teś p a​l an ​t em, wies z o ty m? – o d ​p ar​ł a d rżą​c y m g ło ​s em. – Wte​d y , w s zp i​t a​l u , p o ​win ​n am b y ła zd ać s ię n a in ​s ty n k t, k ie​d y k a​z a​ł am ci trzy mać s ię o d e mn ie z d a​l ek a. – No , có ż, a mo że ja p o ​wi​n ie​n em b y ł p o p ro ​s tu cię tam zo ​s ta​wić i wró ​c ić d o k o ​‐ b ie​t y , k tó ​r a p rzy ​n ajm​n iej mn ie p a​m ięta. Och , co mu s ię s ta​ł o ? Po ​c zu ł, jak jeg o ży cie, o s tat​n i mie​s iąc, a s zcze​g ó l​n ie s ło ​‐ d y cz mi​n io ​n y ch d wó ch ty ​g o d ​n i, ro z​t rza​s k u ją s ię n a k a​wał​k i. Nie. Przy ​b rał ła​g o d ​n iej​s zy to n . – No ​e l​l e… Ale b y ło za p ó ź​n o . – Leć d o n iej, k o ​c h a​n ie – o d ​p ar​ł a No ​e l​l e ch ło d ​n o , p o czy m o d ​wró ​c i​ł a s ię i ru s zy ła w s tro ​n ę jeg o tru c​k a.

– Do ​k ąd id zies z? – Nie wiem. Z d a​l e​k a o d cie​b ie. J ak n aj​d a​l ej, g d zie b ęd ę mo ​g ła za​p o ​m n ieć o to ​‐ b ie i Deep Ha​v en i za​c ząć ws zy s t​k o o d n o wa. Stał tam jak k re​t y n i p a​t rzy ł, jak ws ia​d a d o s a​m o ​c h o ​d u . Ale p rze​c ież n ie mia​ł a k lu ​c zy k ó w, więc… Sil​n ik ru s zy ł. Eli p rze​s zu k ał k ie​s ze​n ie i n ic n ie zn a​l azł. Wte​d y s o ​b ie p rzy ​p o ​‐ mn iał. Od d wu d zie​s tu p ię​c iu lat d a​wał No ​e l​l e k lu ​c zy k i, żeb y s ch o ​wa​ł a je w to ​r eb ​c e n a czas me​c zu . Stał tam, n a p ar​k in ​g u , d es zcz ś cie​k ał mu p o p le​c ach . Pa​t rzy ł, jak No ​e l​l e wy ​j eż​‐ d ża n a u li​c ę. Ty l​n e ś wia​t ła g a​p i​ł y s ię n a n ie​g o jak małe czer​wo ​n e o czk a, aż n ie zn ik ​‐ n ę​ł y w ciem​n o ​ś ci n o cy . Kie​d y Eli wró ​c ił d o s zk o ​ł y , Lee też ro z​p ły n ę​ł a s ię w p o ​wie​t rzu . Seb s k o ń ​c zy ł s wó j wy ​k ład , a Kir​b y o p u s z​c zał jeg o g a​b i​n et, n ie za​s zczy ca​j ąc o jca s p o j​r ze​n iem. Eli p o ​s zed ł za s y ​n em d o n eo ​n a, wd zięcz​n y za ci​s zę, k tó ​r a mię​d zy n imi za​p a​d ła. – Gd zie mama? – s p y tał Kir​b y , k ie​d y Eli wś li​z n ął s ię n a s ie​d ze​n ie p a​s a​ż e​r a. – W d o mu . – Tak ą miał n a​d zie​j ę. Do ​k ąd mia​ł a​b y p o ​j e​c h ać? Ale jej s ło ​wa g rzmia​‐ ły mu w g ło ​wie. Jak najdalej, gdzie będę mogła zapomnieć o tobie i Deep Haven i zacząć wszystko od nowa. Kir​b y p ro ​wa​d ził w ci​s zy . – J es t ś li​s k o . Uwa​ż aj. Sy n n ic n ie o d ​p o ​wie​d ział. – To mo ja win a – p o ​wie​d ział wres z​c ie. Dło ​n ie zb ie​l a​ł y mu n a k ie​r o w​n i​c y . Wziął d łu ​g i o d ​d ech . – Nie, s y n u … – Tato , to ja za​c zą​ł em b ó j​k ę. – J eg o g ło s b rzmiał ci​c h o p o ​ś ró d b ęb ​n ie​n ia lo ​d o ​‐ wa​t e​g o d es z​c zu . Och, proszę, niech Noelle będzie w domu. Nie mó g ł zn ieś ć my ś li, że p ro ​wa​d zi w tej p o ​‐ g o ​d zie. – Co mas z n a my ś li? – By łem wś cie​k ły n a De​r e​k a, że n ie zła​p ał p ił​k i p o d k o ​n iec me​c zu , że d o ​s ta​ł a s ię w ręce p rze​c iw​n i​k ó w. Więc za​c zą​ł em g o p rze​z y wać i wy ​m s k n ę​ł o mi s ię co ś o d ziu ​r a​‐ wy ch ła​p ach . Eli p a​t rzy ł n a s y n a z ro z​wa​g ą. – Co ci p o ​wie​d ział tre​n er? – Po ​wie​d ział, że zd ra​d zi​ł em d ru ży n ę. – Kir​b y s p o j​r zał n a n ie​g o , ale Eli k a​z ał mu p a​t rzeć n a d ro ​g ę. – Po ​wie​d ział, że ch o ​d zi o jed ​n o ś ć w k aż​d ej s y ​t u a​c ji, że mu ​s i​m y s ię ws p ie​r ać, że ra​z em je​s te​ś my s il​n iej​s i n iż o s o b ​n o i że mu ​s i​m y czu ć s ię d o teg o zo ​b o ​‐ wią​z a​n i, p o ​m i​m o n a​s zy ch b łę​d ó w. Po ​wie​d ział, że mu ​s i​m y wie​r zy ć w s ie​b ie n a​wza​‐ jem, wie​r zy ć w n aj​l ep ​s ze, mie​r zy ć wy ​s o ​k o . Za​ws ze mó wi n am, że mo ​ż e​m y b y ć n aj​l ep ​‐ s i, je​ś li ty l​k o p o to s ię​g n ie​m y , i, b ez wzg lę​d u n a o k o ​l icz​n o ​ś ci, p o ​win ​n i​ś my wie​r zy ć w d o ​b re in ​t en ​c je k o ​l e​g ó w z d ru ży n y , w to , że d ają z s ie​b ie ws zy s t​k o . – Kir​b y p o ​k rę​‐ cił g ło ​wą. – Po ​win ​n i​ś my d a​r zy ć s ię mi​ł o ​ś cią. Wy ​b a​c zać. I b y ć cier​p li​wi. I wy ​r ze​k ać

s ię s ie​b ie, n a p rzy ​k ład wła​s n ej p y ch y . Nie wy ​b a​c zy łem mu , tato . By łem zły , że za​l i​‐ czy ł wp ad ​k ę i s tra​c i​l i​ś my p ił​k ę. By łem zły n a s ie​b ie, n ie ro ​z u ​m ia​ł em, że o n mo że b y ć n a s ie​b ie b ar​d ziej wś cie​k ły n iż ja n a n ie​g o . Zd ra​d zi​ł em De​r e​k a, zd ra​d zi​ł em n a​s zą d ru ży n ę. – Zn ó w s p o j​r zał n a Elie​g o . – To ja p o ​wie​d zia​ł em De​r e​k o ​wi, że mama s tra​c i​ł a p a​m ięć. Nie wiem, co wy ​d a​r zy ło s ię mię​d zy to b ą a p a​n ią Nel​s o n , ale p ra​wie o d ​z y s k a​‐ li​ś my mamę, tato . – Nie p o ​wie​d ział n ic wię​c ej, ale jeg o s ło ​wa b y ły wy ​s tar​c za​j ą​c o ja​‐ s n e i zro ​z u ​m ia​ł e. Eli też zd ra​d ził s wo ​j ą d ru ży n ę. Nie p o ​c zu wał s ię w o b o ​wiąz​k u wo ​b ec No ​e l​l e, n ie wie​r zy ł w n ią, n ie d o ​d a​wał jej o tu ch y . A p rzed e ws zy s t​k im, n ie k o ​c h ał jej. Nie b y ł cier​p li​wy , n ie wy ​b a​c zał. Nie wy ​‐ rzek ł s ię s ie​b ie d o k o ń ​c a. Po p ro ​s tu ch ciał b y ć s am, p rze​ż y ć s wó j żal n a wła​s n y ch wa​‐ ru n ​k ach . Ale n ie o to ch o ​d zi w mał​ż eń ​s twie. Wy ​d a​wa​ł o mu s ię, że g d zieś ju ż s ły s zał s ło ​wa Kir​b y ’eg o . To wrażliwość na tę jedną osobę, której ufasz najbardziej. To mówienie: „Oto moje brudne, sponie‐ wierane, zranione serce. Pozwolę ci je zobaczyć i zaufam ci”. Sło ​wa p a​s to ​r a Dan a wy ​ł o ​n i​ł y s ię z za​k a​m ar​k ó w jeg o u my s łu . To relacja, którą powinniśmy mieć z Bogiem – powinniśmy ufać Mu w naszej słabości. Ale Eli n ie d o ​p u s z​c zał Bo g a tam, g d zie czu ł s ię ro z​b i​t y . To b y ła​b y o zn a​k a s ła​‐ b o ​ś ci – p o ​z wo ​l ić Bo g u wejś ć d o ś ro d ​k a, p o ​z wo ​l ić M u zo ​b a​c zy ć jeg o b łę​d y , jeg o ws ty d . J eg o k rn ąb r​n e s er​c e. Ch ciał s am ws zy s t​k o n a​p ra​wić. – Nad al ją k o ​c h as z, tato ? – Kir​b y za​h a​m o ​wał i s k rę​c ił w ich u li​c ę. – Oczy wi​ś cie, że tak , s y n u . – Ale ta o d ​p o ​wied ź p rzy ​s zła mu zb y t ła​t wo , b ez emo ​‐ cji. Ko ​c h ał ją? Ob ​s er​wo ​wał, jak ś wia​t ła s a​m o ​c h o ​d u ro z​d zie​r a​j ą ciem​n o ś ć las u , p rze​c i​‐ n a​j ą ś cież​k ę. Tak wy ​g lą​d ał p rzy ​j azd z No ​e l​l e d o d o mu , wp ro ​wa​d ze​n ie jej z p o ​wro ​t em d o jeg o ży cia. J ak ś wia​t ło p rze​d zie​r a​j ą​c e s ię p rzez mro k . Od ​k ry ł k o ​b ie​t ę, k tó ​r ą za​p o ​m n iał, jej u ś miech , s p o ​s ó b , w jak i s p ra​wia​ł a, że czu ł s ię mło ​d y , rześ ​k i i p eł​n y . To o n ch ciał tań ​c zy ć z n ią w s a​l o ​n ie. I wres z​c ie, p rzez o s tat​n i mie​s iąc, b y ł ta​k im mę​ż em, ja​k im ch ciał d la n iej b y ć. Op ie​k u ń ​c zy m, tro ​s k li​wy m. Tak , k o ​c h ał ją. Zn ó w za​p ro ​s ił ją d o s wo ​j e​g o s er​c a, o p a​t rzy ł ws zy s t​k ie jej ran y , p rzy ​p o ​m n iał s o ​b ie, jacy ch cie​l i ra​z em b y ć. Sil​n i, p rzy ​wią​z a​n i d o s ie​b ie, p eł​n i ra​d o ​‐ ś ci. Po raz p ierw​s zy o d lat czu ł s ię męż​c zy zn ą, ja​k im Bó g p ra​g n ął, żeb y b y ł. Nie czu ł s ię tak n a​wet wte​d y , g d y p ra​c o ​wał w p o ​l i​c ji, n a d łu ​g o p rzed ś mier​c ią Kel​s ey . By ł męż​c zy zn ą s two ​r zo ​n y m d o teg o , b y u ś wię​c ać s wo ​j ą żo n ę. Ko ​c h ać ją g o r​l i​wie i b y ć k o ​c h a​n y m d o ​k ład ​n ie w tak i s am s p o ​s ó b . Bó g u s ły s zał b ła​g a​n ie zła​m a​n e​g o n a d u ​c h u , jak p i​s ze p s al​m i​s ta, i o d ​p o ​wie​d ział. Od ​d ał Elie​m u żo n ę, ch o ć ten n a to n ie za​s łu g i​wał. Bó g b y ł wier​n y n a​wet wte​d y , k ie​‐ d y Eli Go zd ra​d ził. Przepraszam, Panie. Przepraszam za mój upór, moją pychę. Pomóż mi być męż‐ czyzną – mężem – który pragnie uświęcać swoją żonę, nie tylko siebie.

– Nie ma jej. – Kir​b y wje​c h ał n a p o d ​j azd . W g a​r a​ż u n ie b y ło tru c​k a, w d o mu n ie p a​l i​ł o s ię ś wia​t ło . Eli wy ​s iad ł z s a​m o ​c h o ​d u , za​u wa​ż y ł ś wie​ż e k o ​l e​i n y , ś la​d y b u ​t ó w. By ła tu taj. Otwo ​r zy ł d rzwi, ch y b a z więk ​s zą s iłą, n iż b y ło to k o ​n iecz​n e, i u s ły s zał p a​n i​k ę w s wo ​i m g ło ​s ie. – No ​e l​l e! – Ale p o ​wi​t ał g o ty l​k o p ies . Nie za​wra​c ał s o ​b ie g ło ​wy o trze​p y wa​n iem b u ​t ó w i p o ​p ę​d ził p ro ​s to n a g ó rę, d o s y ​p ial​n i. Szu fla​d y k o ​m o ​d y b y ły o twar​t e, jak ​b y wy ​r zu ca​ł a z n ich u b ra​n ia. Op ró ż​n i​ł a też s zu fla​d y w ła​z ien ​c e, p rzy ​b o ​r y d o ma​k i​j a​ż u i s zczo ​t ecz​k a d o zę​b ó w zn ik ​n ę​ł y . Stał p o ​ś ró d teg o ch a​o s u . Na łó ż​k u b ły s z​c za​ł a zło ​t a o b ​r ącz​k a. Po d ​n ió s ł ją, s ch o ​wał w d ło ​n i. Kie​d y s ch o ​d ził n a d ó ł, d o g ło ​wy p rzy ​c h o ​d zi​ł y mu ró ż​n e miej​s ca, d o k tó ​r y ch mo ​g ła s ię u d ać. M o że d o ate​l ier? Alb o … n ie, n ie p o ​j e​c h a​ł a​b y d o Lee. Ko g o jes z​c ze zn a​ł a? Alb o ra​c zej, k o g o jes z​c ze p a​m ię​t a​ł a? M o że za​d zwo ​n i​ł a d o Ky le’a. Kir​b y s tał w d rzwiach z rę​k a​m i w k ie​s ze​n iach . Eli n ie p o ​t ra​f ił s p o j​r zeć n a s y n a. M i​n ął Kir​b y ’eg o i p o d ​s zed ł d o te​l e​f o ​n u . Ws zy s t​k ie wia​d o ​m o ​ś ci z au ​t o ​m a​t y cz​n ej s e​k re​t ar​k i b y ły wy ​k a​s o ​wa​n e. – Gd zie jes t mama? – s p y tał Kir​b y s ła​b y m g ło ​s em. Przy ​s zła p o ra, żeb y Eli zro ​b ił co ś wię​c ej, n iż ty l​k o s ię p o ​k a​z ał. – Nie wiem. Ale za​m ie​r zam ją zn a​l eźć.

*** O, iro ​n io , że też ak u rat te​r az mu ​s ia​ł a zła​p ać g u mę. Lee mia​ł a o ch o ​t ę k rzy czeć. Ok rą​‐ ży ła s a​m o ​c h ó d i o two ​r zy ła b a​g aż​n ik , d es zcz p a​d ał n a jej s p o r​t o ​wą k u rt​k ę, k tó ​r a p rzy ​k le​j a​ł a s ię d o cia​ł a, a weł​n ia​n a czap ​k a p rze​m o ​k ła cał​k o ​wi​c ie. Lee b y ła p rze​m ar​z ​‐ n ię​t a d o s zp i​k u k o ​ś ci. Op o ​n a s zwan ​k o ​wa​ł a o d k il​k u d n i – d la​c ze​g o jej n ie zmie​n i​ł a? Cza​s a​m i, g d zieś z ty łu g ło ​wy , n ad al wy ​d a​wa​ł o jej s ię, że jes t mę​ż at​k ą. Clay wy ​s k o ​c zy ł​b y z s a​m o ​c h o ​d u , zmie​n ił k o ło , wy ​c ią​g n ął ją z ro wu i wy ​p ro ​wa​‐ d ził n a jezd ​n ię. Ale Clay a ju ż tu n ie b y ło , p raw​d a? Ty l​k o Lee, au ​t o ​s tra​d a p o ​g rą​ż o ​n a w mro ​k u i jeep u n ie​r u ch o ​m io ​n y w ro ​wie. Pó ł​t o ​r a k i​l o ​m e​t ra o d d o mu . M o ​g ła​b y p ó jś ć p ie​s zo . Alb o zd jąć o p o ​n ę, p o d ​n ieś ć teg o ru p ie​c ia le​war​k iem i s p ró ​b o ​wać zmie​n ić k o ło . Ale s am le​wa​r ek wy ​d a​wał s ię wa​‐ ży ć to n ę. Wrzu ci​ł a g o z p o ​wro ​t em d o b a​g aż​n i​k a, za​t rza​s n ę​ł a ma​s k ę. Nie​n a​wi​d zi​ł a s wo ​j e​g o ży cia. Oczy wi​ś cie, że b y ła zmu ​s zo ​n a za​s u wać d o d o mu tą o p u s to ​s za​ł ą d ro ​g ą p o ​g rą​‐

żo ​n ą w ciem​n o ​ś ci. M o że zo ​s tać p o ​t rą​c o ​n a p rzez s a​m o ​c h ó d . Alb o s tra​t u je ją ło ś . Ch wy ci​ł a to ​r eb ​k ę, za​m k n ę​ł a d rzwi i p o ​s ta​wi​ł a k o ł​n ierz. Wo d a k a​p a​ł a jej d o o czu , wy ​t ar​ł a je wierz​c h em d ło ​n i. W g ło ​wie d źwię​c za​ł y jej o h y d ​n e o s k ar​ż e​n ia De​r e​k a. Niedobrze mi na twój widok. Zauważyłaś w ogóle, że tata odszedł, czy może Eli tak skutecznie zajął jego miejsce, że się tym nie przejęłaś? Sta​ł a tam, o b ​n a​ż o ​n a p rzed ty mi ws zy s t​k i​m i lu d ź​m i, k tó ​r y ch zn a​ł a całe ży cie, p a​‐ trząc, jak jej s y n o d ​k ry wa całą p raw​d ę, zd a​j ąc s o ​b ie s p ra​wę, że p rzej​r zał ws zy s t​k o n a wy ​l o t. Co g o r​s za, Eli n ie za​p rze​c zy ł. Wte​d y No ​e l​l e o d ​wró ​c i​ł a s ię, p rze​c i​s n ę​ł a s ię p rzez tłu m, a Lee mia​ł a o ch o ​t ę z miej​s ca o s za​l eć. Ale co u d e​r zy ło ją n aj​b ar​d ziej, n i​c zy m o s trze p rze​s zy wa​j ą​c e p ierś , to wi​d o k Elie​‐ g o w p o ​g o ​n i za No ​e l​l e. Ech , Lee o s zu k i​wa​ł a s amą s ie​b ie. Gd zieś w s wo ​i m za​b liź​n io ​n y m s er​c u wie​r zy ła, że Eli s ię o n ią tro s z​c zy ł, że za​c h o ​wa​ł a s ię s zla​c h et​n ie, k a​ż ąc mu wró ​c ić d o żo n y , s ie​‐ d ząc n a try b u ​n ach z d ala o d n ich , u ś mie​c h a​j ąc s ię w tłu mie, o b ​s er​wu jąc jak No ​e l​l e i Eli trzy ma​j ą s ię za ręce. Wma​wia​ł a s o ​b ie, że to ty l​k o n a p o ​k az. Lee wy ​s tar​t o ​wa​ł a w n ie​r ó w​n y m, p o ​wo l​n y m b ie​g u . On k o ​c h ał No ​e l​l e. Nie ją. Kie​d y tam s ta​ł a, p a​t rząc, jak Eli b ie​g n ie za s wo ​j ą p rze​r a​ż o ​n ą żo n ą, jak tre​n er ła​‐ p ie De​r e​k a i Kir​b y ’eg o i za​c ią​g a ich d o g a​b i​n e​t u , jak tłu m wo ​k ó ł n iej s ię ro z​p ra​s za… Nik t s ię d o n iej n ie o d e​z wał. Zo ​s ta​ł a o p u s z​c zo ​n a p rzez Deep Ha​v en . Lee zwo l​n i​ł a, p o ​wie​t rze k łu ło ją w p łu cach . M ia​ł a o ch o ​t ę k rzy czeć, u d e​r zy ć w co ś z ca​ł y ch s ił. Nie tak mia​ł o b y ć. On a i Clay mie​l i s ię ra​z em ze​s ta​r zeć w d o mu , k tó ​r y d la n iej wy ​b u ​d o ​wał. M ie​l i k i​b i​c o ​wać De​r e​k o ​wi n a me​c zach k o ​s zy k ó w​k i w co l​l e​g e’u i p o ​p ro ​wa​d zić Emmę d o o ł​‐ ta​r za. M ie​l i cie​s zy ć s ię wn u k a​m i, jeź​d zić n a wa​k a​c je, o d ​n a​wiać wza​j em​n e u czu cie p o wie​l u la​t ach wy ​c h o ​wy wa​n ia d zie​c i. J ej mąż n ie miał p ch ać s ię p o d lu fę ja​k ie​m u ś g ó w​n ia​r zo ​wi. Od ​wró ​c i​ł a s ię i ci​s n ę​ł a to ​r eb ​k ą w k ie​r u n ​k u je​z io ​r a, k tó ​r e​g eo fale p ie​n i​ł y s ię n a b rze​g u . Pa​t rzy ła, jak to ​r eb ​k a p o d ​s k a​k u je i u p a​d a n a p la​ż ę, p o za za​s ię​g iem fal. – Dla​c ze​g o mi to zro ​b i​ł eś ? – Sp o j​r za​ł a w b ez​g wiezd ​n e n ie​b o , d es zcz k ro ​p ił jej n a twarz. – Dla​c ze​g o mi to zro ​b i​ł eś ? Dla​c ze​g o n ie mo ​g łeś g o o ca​l ić? – M ia​ł a o ch o ​t ę p rze​k ląć, ale s iła jej wła​s n ej zło ​ś ci p rze​r a​z i​ł a ją. Za​s ło ​n i​ł a d ło ​n ią u s ta. Nie o cze​k i​wa​‐ ła o d ​p o ​wie​d zi – p rze​s ta​ł a s łu ch ać lata temu . Niech to s zlag , p ew​n ie zn is z​c zy ła s o ​b ie to ​r eb ​k ę. Pra​wie u p a​d ła, k ro ​c ząc p o za​‐ mar​z ​n ię​t y m ś n ie​g u za​l e​g a​j ą​c y m wzd łu ż au ​t o ​s tra​d y . Ló d d ra​p ał ją w k o s t​k i, ale d o ​t ar​‐ ła d o p la​ż y . Lś n ią​c e k a​m ie​n ie s k rzy p ia​ł y p o d s to ​p a​m i. To ​r eb ​k a le​ż a​ł a tam jak mar​t wa g ęś ; Lee p o d ​n io ​s ła ją i p o ​g ła​d zi​ł a d rżą​c ą d ło ​n ią. To n ie​s p ra​wie​d li​we. Ws zy s t​k o . No ​e l​l e mia​ł a p rzy s o ​b ie ws p a​n ia​ł e​g o męż​c zy zn ę, k tó ​r e​g o n a​wet n ie p a​m ię​t a​ł a. A Lee n ie mia​ł a n i​k o ​g o . Na​wet s wo ​j e​g o mia​s tecz​k a. Za​m k n ę​ł a o czy , o s u n ę​ł a s ię n a zie​m ię i p o d ​c ią​g n ę​ł a k o ​l a​n a, n ie zwa​ż a​j ąc n a k a​‐

mie​n ie, k tó ​r e za​m ie​n ia​ł y ją w s o ​p el lo d u . Przez trzy lata s ta​r a​ł a s ię n ie za​ł a​m ać i… J ej wła​s n y p łacz mó g ł​b y s p ra​wić, że p o ​c zu ła​b y s ię b ez​war​t o ​ś cio ​wa. Sie​d zia​ł a tam, d rżąc. Nie p rzej​m o ​wa​ł a s ię ty m, że mo że s ię ro z​c h o ​r o ​wać. Dla​c ze​‐ g o mia​ł a​b y s ię p rzej​m o ​wać? Ni​k o ​g o to n ie o b ​c h o ​d zi​ł o . Ws u n ę​ł a d ło ​n ie w rę​k a​wy . Nie czu ła p al​c ó w. Sk rę​c a​ł a s ię z wy ​c zer​p a​n ia. Och , b y ła zmę​c zo ​n a. Tak b ar​d zo zmę​c zo ​n a wal​k ą o p rze​t rwa​n ie. Za​m k n ę​ł a o czy , o p ar​ł a czo ​ł o n a p rze​m o ​c zo ​n ej k u rt​c e. Słu ch a​ł a s zu mu fal, k tó ​r e p ie​n i​ł y s ię n a b rze​g u , wo d a k a​p a​ł a jej n a k u rt​k ę. Słu ch a​ł a mia​r o ​we​g o b i​c ia wła​s n e​g o s er​c a. Tak b ar​d zo , b ar​d zo zmę​c zo ​n a. Wstań. Po d ​n io ​s ła g ło ​wę, n a​s łu ch u ​j ąc. Nie g ło ​s u , b ar​d ziej p o ​c zu cia. Wstań. Ga​p i​ł a s ię n a je​z io ​r o . W o d ​d a​l i p o ​j a​wił s ię rząd ś wia​t eł. Flo ​t a s tat​k ó w – p ew​n ie p ły n ę​ł y d o Du ​l u th . Świa​t ła p rze​s zy wa​ł y ciem​n o ś ć jak o czy . Idź do domu. Co je​ś li De​r ek tam b y ł i n a n ią cze​k ał? Sta​n ę​ł a n a n o g i, p o ​wlo ​k ła s ię z p o ​wro ​t em n a d ro ​g ę. By ła te​r az cała mo ​k ra i tak p rze​m ar​z ​n ię​t a, że za​c zę​ł a s ię trząś ć. Idź do domu. Pa​t rzy ła n a ch o d ​n ik , zmu ​s za​j ąc s ię d o s ta​wia​n ia jed ​n ej n o g i za d ru g ą. Ro z​l a​ł o s ię p o n iej ś wia​t ło , k tó ​r e​m u to ​wa​r zy s zy ł o d ​g ło s s il​n i​k a s a​m o ​c h o ​d u n ad ​j eż​d ża​j ą​c e​g o z ty łu . Nie o d ​wró ​c i​ł a s ię, n ie ch cąc n a​t k n ąć s ię n a n i​k o ​g o , k o g o mo ​‐ g ła​b y zn ać. Ko ​g o ś , k to p o ​t wier​d ził​b y ty l​k o to o k ro p ​n e p o ​c zu cie o p u s z​c ze​n ia, o ch la​‐ p u jąc ją b ło ​t em. Sa​m o ​c h ó d mi​n ął Lee, s k rę​c ił n a p o ​b o ​c ze, za​t rzy mał s ię. Drzwi o d s tro ​n y k ie​r o w​‐ cy s ta​n ę​ł y o two ​r em, k to ś wy ​s iad ł. – To ty , Lee? Lee g a​p i​ł a s ię n a k o ​b ie​t ę. – Liza? – Pro ​wa​d zi​ł a s k lep z wy ​r o ​b a​m i g arn ​c ar​s k i​m i o b o k k s ię​g ar​n i w mia​s tecz​‐ k u . Lee mia​ł a w d o mu całą k o ​l ek ​c ję ce​r a​m i​k i, tej o zd o ​b io ​n ej wer​s e​t a​m i b i​b lij​n y mi. I raz b y ła u n iej n a za​j ę​c iach . – Co ty tu taj ro ​b is z? – Do ​g lą​d am d o mu Ed ith Dra​p er, jes z​c ze d łu ​g a d ro ​g a p rzed e mn ą. – Liza p o ​d e​‐ s zła b li​ż ej, k rzy wiąc s ię, k ie​d y p a​d ał n a n ią d es zcz. – J e​s teś p rze​m o ​c zo ​n a i… – Wy ​‐ cią​g n ę​ł a d ło ń , zła​p a​ł a Lee za ręce. – Trzę​s ies z s ię. Ws ia​d aj d o s a​m o ​c h o ​d u , ale ju ż. Lee za​c zę​ł a s zczę​k ać zę​b a​m i, n ie s p rze​c i​wi​ł a s ię, g d y Liza za​p ro ​wa​d zi​ł a ją d o s a​‐ mo ​c h o ​d u o d s tro ​n y p a​s a​ż e​r a i p rak ​t y cz​n ie we​p ch n ę​ł a ją d o ś ro d ​k a. Nie mo ​g ła zn ieś ć my ś li, że zmie​n i​ł a wn ę​t rze au ta Lizy w b a​s en p ły wac​k i. By ł to s tar​s zy mo ​d el, mo że Bo n ​n e​v il​l e, z g ład ​k i​m i p lu ​s zo ​wy mi o b i​c ia​m i. Ro z​m ra​ż a​n ie b y ło n a​s ta​wio ​n e n a n aj​‐ wy ż​s zy p o ​z io m. Liza wzię​ł a Lee za d ło ​n ie i trzy ma​ł a je w u ś ci​s k u . Ten miły g es t d o ​‐ s tar​c zy ł jej wię​c ej cie​p ła n iż o g rze​wa​n ie, k tó ​r e Liza ro z​k rę​c i​ł a, ws ia​d a​j ąc d o s a​m o ​‐ ch o ​d u . – Za​m ar​z ​ł a​b y ś n a ś mierć – s twier​d zi​ł a Liza. – Co ro ​b i​ł aś n a ze​wn ątrz w tej b u ​‐

rzy ? Lee n ad al s zczę​k a​ł a zę​b a​m i. – J a… b y łł​ł am… n n n a… me​c zu . – To twó j jeep ? Lee p o ​k i​wa​ł a g ło ​wą. – Uf, to d o ​b rze, że tęd y p rze​j eż​d ża​ł am. Wy ​g lą​d as z fa​t al​n ie. – Dź-d ź-d ź-d zię​k i. Liza u ś miech ​n ę​ł a s ię s ze​r o ​k o . – Nie mia​ł am n ic złe​g o n a my ś li, rzecz ja​s n a. Za​wie​z ie​m y cię d o d o mu . – Wy ​j e​‐ ch a​ł a n a au ​t o ​s tra​d ę. – Swo ​j ą d ro ​g ą, też b y łam n a me​c zu . Świet​n a g ra. Tak mi p rzy ​k ro z p o ​wo ​d u ch ło p ​c ó w. De​r ek za​g rał fan ​t a​s ty cz​n ie. Liza b y ła n a me​c zu ? A… p o n im? Lee s p o j​r za​ł a n a n ią, s zu k a​j ąc p o ​t ę​p ie​n ia w jej wy ​r a​z ie twa​r zy . – Sły s za​ł aś … awan ​t u rę? Liza p rzez d łu ż​s zą ch wi​l ę n ie o d ​p o ​wia​d a​ł a. – M y ś lę, że to , co lu ​d zie p o ​wie​d zą, n ie ma n aj​m n iej​s ze​g o zn a​c ze​n ia – o d e​z wa​ł a s ię wres z​c ie. – Li​c zy s ię to , że b y łaś teg o wie​c zo ​r u s ama n a d ro ​d ze, w lo ​d o ​wa​t y m d es z​c zu i n ie za​d zwo ​n i​ł aś p o p o ​m o c. Ah a, czy li tam b y ła. A tak n a s e​r io , d o k o g o n ib y Lee mia​ł a za​d zwo ​n ić? Po za ty m zmę​c zy ła s ię b y ciem tą p o ​t rze​b u ​j ą​c ą. J ej p o ​t rze​b y u p o ​k o ​r zy ły ją p rzed ca​ł y m mia​‐ s tecz​k iem. Wy ​c ią​g n ę​ł a d ło ​n ie k u cie​p łe​m u p o ​wie​t rzu b u ​c h a​j ą​c e​m u z wen ​t y la​c ji. M il​c za​ł a. – Pa​m ię​t am, jak M o n a wy ​s zła za J o ​e g o . Sk ry cie cier​p ia​ł am. By ły ś my n aj​l ep ​‐ s zy mi p rzy ​j a​c ió ł​k a​m i, ws zy s t​k o ro ​b i​ł y ś my ra​z em. Co g o r​s za, mu ​s ia​ł am zn a​l eźć s o ​‐ b ie n o we mies z​k a​n ie i s ama je u rzą​d zić. By łam n a n ią wś cie​k ła… i wś cie​k ła n a s ie​b ie za wła​s n ą wś cie​k ło ś ć. J ak mo ​g łam mieć d o n iej żal o to , że b y ła s zczę​ś li​wa? To n ie jej win a. Ale b y łam zła, że Bó g n ie o b ​d a​r zy ł mn ie męż​c zy zn ą, tak jak o b ​d a​r zy ł ją. – Liza p o ​k rę​c i​ł a g ło ​wą. – Do ś ć tru d ​n o zn a​l eźć s o ​b ie fa​c e​t a tu taj, w Deep Ha​v en . Ale k ie​d y cze​k a​ł am, Bó g o b ​d a​r zy ł mn ie czy mś p ięk ​n y m. Do ​ś wiad ​c zy łam b li​s k o ​ś ci z Nim, b o tak b ar​d zo Go p o ​t rze​b o ​wa​ł am. M o ​g ła​b y m n ie o s ią​g n ąć ta​k iej b li​s k o ​ś ci, g d y b y m b y ła mę​ż at​k ą. Tak , o czy wi​ś cie, że ch cia​ł a​b y m wy jś ć za mąż. Ten ś wiat jes t s two ​r zo ​n y d o łą​c ze​n ia s ię w p ary . Ale Bó g wy ​p eł​n ił to p u s te miej​s ce, a n a​wet je p rze​‐ p eł​n ił. To s ta​ł o s ię wte​d y , g d y wy ​p u ​ś ci​ł am s wo ​j ą k o ​l ek ​c ję b ia​ł ej ce​r a​m i​k i, waz, d zb an ​k ó w i k u b ​k ó w zd o ​b io ​n y ch wer​s e​t a​m i z Ps al​m u 1 6 . Ps al​m i​s ta mó wi d o Pan a: „Ty ś mo im s zczę​ś ciem”, a Bó g wy ​p eł​n ia g o ra​d o ​ś cią s wo ​j ej o b ec​n o ​ś ci. To p rzy ​p o ​m i​‐ n a mi, że n ie je​s tem s ama. – Za​h a​m o ​wa​ł a, k ie​d y d o ​t ar​ł y d o p o d ​j az​d u . – To two ​j a u li​‐ ca, p raw​d a? Pa​m ię​t am, jak Clay za​m ó ​wił d la cie​b ie za​s ta​wę n a Bo że Na​r o ​d ze​n ie. Przy ​‐ wio ​z łam ją tu taj. Lee p o ​k i​wa​ł a g ło ​wą. – Bó g n ig ​d y n ie ch ciał, że​b y ś my s zli p rzez ży cie s ami. Cza​s a​m i tak s ię wy ​d a​j e, ale za k aż​d y m ra​z em, g d y czu ję p o ​k u s ę u ża​l a​n ia s ię n ad s o b ą alb o p o ​g rą​ż e​n ia s ię w d e​s p e​r a​c ji, s ta​r am s ię p o ​s trze​g ać to jak o za​p ro ​s ze​n ie d o g łęb ​s zej re​l a​c ji z Bo ​g iem. Sen ​s em ży cia w mał​ż eń ​s twie, s a​m o t​n o ​ś ci, n a​wet we wd o ​wień ​s twie, jes t to , że k aż​d y z

ty ch s ta​n ó w p o ​wi​n ien p ro ​wa​d zić n as d o tej b li​s k iej re​l a​c ji z Bo ​g iem. A ta re​l a​c ja p o ​‐ win ​n a n as wy ​p eł​n ić: aż p o n aj​s k ry t​s ze, ws ty d li​we za​k a​m ar​k i n a​s zej d u ​s zy , tak , ab y ś my czu li s ię p rze​p eł​n ie​n i mi​ł o ​ś cią d o Nie​g o . Wte​d y p rze​s ta​j e​m y s zu k ać. I s ta​j e​‐ my s ię p eł​n i ra​d o ​ś ci. Ra​d o ś ć. Lee n ie czu ła jej o d tak d aw​n a, że za​p o ​m n ia​ł a, jak to jes t. Ra​d o ś ć z jej n o wo n a​r o ​d zo ​n y ch d zie​c i, ra​d o ś ć z wi​d o ​k u Clay a p o d łu ​g im d n iu w p ra​c y , ra​d o ś ć ze s ta​n ia n ad b rze​g iem je​z io ​r a w let​n ią n o c, g d y fale o b ​m y wa​ł y jej s to ​p y , a Clay p iek ł p ian ​k i n ad o g n i​s k iem. Ra​d o ś ć b y ła czy mś , cze​g o Lee d o ​ś wiad ​c za​ł a k ie​d y ś . Ale ra​d o ś ć mo ​g ła b y ć ró w​‐ n ież jej p rzy ​s zło ​ś cią. Prze​t rwa​ł a – p o ​s tą​p i​ł a s zla​c h et​n ie, ale n ie czu ła s ię d o ​b rze. M o że p rzy ​s zła p o ra, żeb y zb li​ż y ć s ię d o Bo g a, p o ​z wo ​l ić M u b y ć ży wi​c ie​l em, mę​ż em d la wd o ​wy . Przepraszam, Boże, że nie pozwoliłam Ci się uleczyć. Że zamieniłam Twoją gorliwą miłość na wszyst‐ ko inne. M o ​d li​t wa p u l​s o ​wa​ł a w n iej. To ty l​k o p o ​c zą​t ek teg o , co mia​ł a d o p o ​wie​d ze​n ia. Liza p o d ​j e​c h a​ł a p o d d o m Lee. De​r ek s tał p rzy o k n ie. Kie​d y Lee s ię​g n ę​ł a d o d rzwi, Liza ch wy ci​ł a ją za ręk ę. – Nie ch cę ju ż n ig ​d y wię​c ej wi​d zieć cię n a mro ​z ie, Lee. Sły s zy s z? Lee u ś miech ​n ę​ł a s ię, ale Liza n ie. Się​g n ę​ł a d o k ie​s ze​n i, wciąż ś ci​s k a​j ąc ręk ę Lee, i ws u n ę​ł a jej wi​z y tó w​k ę w d ło ń . – A je​ś li k ie​d y k o l​wiek za​c zn ies z my ś leć, że je​s teś s ama, b ę​d zie mi b ar​d zo miło p rzy ​p o ​m n ieć ci, że tak n ie jes t. Lee zd o ​b y ła s ię n a s k i​n ie​n ie g ło ​wą. Wy ​s ia​d ła, a Liza wy ​c o ​f a​ł a s a​m o ​c h ó d z p o d ​‐ jaz​d u . De​r ek o two ​r zy ł d rzwi. Stał tam o to ​c zo ​n y ś wia​t łem, z ża​l em wy ​m a​l o ​wa​n y m n a twa​r zy . Wy ​b ieg ł, b o s o , n a p o d ​j azd . – M amo ! Sp o ​t k a​l i s ię p rzy k o ń ​c u ś cież​k i, p o ​z wo ​l i​ł a mu za​r zu cić s o ​b ie ręce n a s zy ję, wy ​‐ s zep ​t ać d o u ch a p rze​p ro ​s i​n y . – Oczy wi​ś cie, że ci wy ​b a​c zam, De​r e​k u . Uś ci​s n ął ją, a n o c​n e n ie​b o p ła​k a​ł o n ad n imi. Lee zd a​ł a s o ​b ie s p ra​wę, że ju ż n ie jes t jej zim​n o .

*** Nigdy nie powinieneś był wyjeżdżać z Deep Haven. Bo, najwyraźniej, bez ciebie ono się rozleci. Sło ​wa Emmy d źwię​c za​ł y mu z ty łu g ło ​wy , zmie​n ia​j ąc jaz​d ę d o d o mu z St. Pau l w jed ​n ą wiel​k ą p y s k ó w​k ę. By ł s am. Ale Emma i tak wio ​d ła p ry m w tej k łó t​n i.

Twój ojciec jest w domu, prawda? To chyba jego problem? M u ​s iał p o ​z b y ć s ię jej g ło ​s u z g ło ​wy . Po prostu się boisz, że on zawiedzie. Że jej nie znajdzie. Że stanie się z nią coś gorszego. M o że i tak . Ale jeg o o j​c iec ju ż k ie​d y ś za​wió d ł. I to n a ca​ł ej li​n ii. Chyba nie obwiniasz go o tę strzelaninę na serio. – Prze​s tań d o mn ie mó ​wić, Emmo – mru k ​n ął Ky le. Włą​c zy ł ra​d io i za​c zął p rze​ł ą​‐ czać s ta​c je, ale n ie zn a​l azł n ic n a ty m o d ​l u ​d ziu , d a​l e​k o n a p ó ł​n o c o d Ci​t ies . Na​c i​s n ął p rzy ​c is k „CD” i włą​c zy ła s ię p ierw​s za p io ​s en ​k a Emmy . „Nie​b o p ła​k a​ł o , s zlo ​c h a​ł am i ja, Cze​k a​ł am n a​d ziei, k tó ​r ą za​b rał mi czas … ”. Deszczowa piosenka. J e​d en z p ierw​s zy ch u two ​r ó w Kel​s ey . Emma zro ​b i​ł a z n iej me​‐ lan ​c h o ​l ij​n ą b al​l a​d ę, k tó ​r a p rzy ​c ią​g a​ł a g o za​c h ry p ​n ię​t y m g ło ​s em i o d u ​r za​j ą​c ą s ło ‐​ d y czą. „Wia​r a wy ​p a​d ła mi z rąk . A mo że to ty l​k o my ś l. Kie​d y p a​d a​ł am… ś p ie​wa​ł am tak … ”. Oce​n ił wa​r u n ​k i p a​n u ją​c e n a d ro ​d ze. W ta​k ie wie​c zo ​r y jak ten wi​d y wał s a​m o ​c h o ​‐ d y wp a​d a​j ą​c e w p o ​ś lizg i lą​d u ​j ą​c e w ro ​wach . By ło ju ż p o p ó ł​n o ​c y , za​c zę​ł a b o ​l eć g o s zy ja. „Śp ie​wa​ł am o ty m, co k ie​d y ś s p ra​wi​ł o , Że p o ​g u b i​ł am g d zieś całą o d ​wa​g ę. W s wo ​j ej p io ​s en ​c e n a g ło s p o ​p ro ​s i​ł am, Ob ​d arz mn ie te​r az n a​d zie​j ą i s iłą”. Pra​wie wi​d ział Kel​s ey p rzy mi​k ro ​f o ​n ie, u ś mie​c h a​j ą​c ą s ię d o n ie​g o alb o s ie​d zą​c ą n a łó ż​k u , z g i​t a​r ą n a k o ​l a​n ach . „A g d y za​b rzmiał re​f ren … Po ​c zu łam Go ws zę​d zie. Pan b y ł wo ​k ó ł mn ie”. Ale Emma mia​ł a g ło s , k tó ​r y g o za​c h wy cał. Ky le n ie miał wąt​p li​wo ​ś ci, że d o ​s ta​‐ n ie k o n ​t rak t i p rze​p ro ​wa​d zi s ię d o Na​s h v il​l e. Po d ​k rę​c ił g ło ​ś n o ś ć i p o ​z wo ​l ił, ab y ś p iew wy ​p eł​n ił au to . Za​u wa​ż y w​s zy p rzed s o b ą czer​wo ​n o -n ie​b ie​s k ie ś wia​t ła, zwo l​n ił. M i​n ął ró w, w k tó ​r y m s ta​ł a zg ię​t a w p ó ł cię​ż a​r ó w​k a. „Kro ​p le n a s er​c u i n ie​b a p łacz,

To n ie n ad e mn ą cały ten żal, Lecz n ad ty m, co zn a​l a​z łam… w d es z​c zu ”. A co o n zn a​l azł? M o że s wo ​j e o b a​wy . Wi​d ział, jak p o ​wie​l a b łę​d y s wo ​j e​g o o jca, i ws trzą​s a​ł o to n im d o g łę​b i. Nic d ziw​n e​g o , że czło ​wiek za​m y k a s ię w s o ​b ie. Nie​n a​wi​d ził d es z​c zu , ciem​n o ​ś ci, n ie​p rze​wi​d y wal​n o ​ś ci, k tó ​r a p o ​t ra​f i​ł a za​s k o ​c zy ć i wp a​k o ​wać s a​m o ​c h ó d d o ro wu . Nie mó g ł o d ​g o ​n ić my ś li o p rze​s tęp ​s twach p o ​p eł​n ia​‐ n y ch w cza​s ie b u ​r zy , teg o , jak p o ​g o ​d a p o ​t ra​f i​ł a za​t rzeć ś la​d y zb ro d ​n i, d ać s ch ro ​n ie​‐ n ie p o ​d ej​r za​n y m. Ky le wy ​ł ą​c zy ł ra​d io , p o ​z wo ​l ił o s tat​n im d źwię​k o m p io ​s en ​k i o s iąś ć w jeg o d u ​‐ s zy . Nie mó g ł s p ra​wo ​wać k o n ​t ro ​l i n ad d es z​c zem. Tak jak o j​c iec, n ie b y ł w s ta​n ie k o n ​t ro ​l o ​wać k aż​d ej o s o ​b y w mia​s tecz​k u , n ie czy tał im w my ś lach . Nie p o ​t ra​f ił p rze​‐ wi​d zieć ich p rze​wi​n ień . Nigdy nie powinieneś był wyjeżdżać z Deep Haven. Bo, najwyraźniej, bez ciebie ono się rozleci. Nie, ch y b a ra​c zej o n ro z​l e​c i s ię b ez n ie​g o . M o że b y cie g li​n ia​r zem w Deep Ha​v en o zn a​c za​ł o , że jes t s ię w s ta​n ie u trzy mać w ry zach ś wiat, k tó ​r y s ię zn a o d d ziec​k a, w k tó ​r y m d zie​c i jeź​d zi​ł y n a ro ​we​r ach b ez o b aw o p o ​r wa​n ie, g d zie mło ​d zież s p a​ł a n a k a​‐ mie​n i​s tej p la​ż y , g d zie więk ​s zo ś ć lu ​d zi n ie za​m y k a​ł a d rzwi d o d o mu . Boże, proszę, zabierz ten deszcz. Ale On teg o n ie zro ​b i. Za​ws ze b ę​d zie is t​n iał d es zcz, za​ws ze b ę​d zie is t​n ia​ł a ciem​‐ n o ś ć. Ch a​o s . Zb ro d ​n ia. Bó l. Ale mo że w d es z​c zu k ry ło s ię co ś jes z​c ze, Ky le mu s i ty l​k o p rzy j​r zeć s ię u waż​‐ n iej. Zd jął n o g ę z g azu , za​u wa​ż y w​s zy , że s a​m o ​c h ó d p rzed n im za​h a​m o ​wał. Au to s k rę​‐ ci​ł o g wał​t o w​n ie, a Ky le ws trzy mał o d ​d ech , d o ​p ó ​k i k ie​r o w​c a n ie wy ​s zed ł n a p ro ​s tą. Wy ​c ie​r acz​k i p rzy k aż​d y m ru ch u zg ar​n ia​ł y b ry ły za​m ar​z ​n ię​t e​g o d es z​c zu , k tó ​r e s k ro ​b a​ł y s zy b ę jak p a​z n o k ​c ie. Po ​wi​n ien za​t rzy mać s ię w Du ​l u th , wziąć s o ​b ie p o ​k ó j w h o ​t e​l u . Ko ​m ó r​k a za​wi​b ro ​wa​ł a n a s ie​d ze​n iu o b o k . Ch wy cił s łu ch aw​k ę, za​wie​s ił ją n a u ch u i o d e​b rał p o ​ł ą​c ze​n ie. – Cześ ć, Ky le. – Tato . – Po ​c ią​g n ął n o ​s em, miał za​c h ry p ​n ię​t y g ło s . – Gd zie je​s teś ? – W d ro ​d ze d o Du ​l u th . M y ś lę, że mama tam p o ​j e​c h a​ł a. – W tej b u ​r zy ? Tato , co s ię d zie​j e? Kir​b y d zwo ​n ił i ws zy s t​k o mi p o ​wie​d ział. Emma też wie​d zia​ł a. Ty i Lee? – Co to zn a​c zy , że Emma też wie​d zia​ł a? Emma Nel​s o n ? By łeś tam z n ią? – No . Tak jak ​b y … s p o ​t y k a​l i​ś my s ię. – Sp o ​t y k a​l i​ś cie?

– Nic z teg o n ie b ę​d zie. – Te s ło ​wa za​b o ​l a​ł y , p rze​s zy ły g o n a ws k ro ś . – Co s ię s ta​ł o ? – O ran y , n ie wiem, ty mi p o ​wied z. Ty s ię s ta​ł eś . Ty i Lee, a Emma o ty m wie​d zia​‐ ła i n ie p rzy ​z n a​ł a mi s ię. – Nie ma s ię d o cze​g o p rzy ​z n a​wać, Ky le. Lee i ja n ie mie​l i​ś my ro ​m an ​s u . M y ty l​‐ ko… – Pro ​s zę cię. Po p ro ​s tu n ie mo g ę s ię d o ​c ze​k ać, aż mi p o ​wies z. Każ​d e zd a​n ie, k tó ​‐ re za​c zy n a s ię o d „my ty l​k o ”, za​p o ​wia​d a s ię s za​l e​n ie wia​r y g o d ​n ie. – Zn i​ż y ł g ło s . – Daj mi o d e​t ch n ąć, tato . Cze​k ał n a ja​k ieś o s tre s ło ​wa, aż o j​c iec za​c zn ie s ię b ro ​n ić. Pra​g n ął teg o , wzb ie​r a​ł a w n im ad ​r e​n a​l i​n a. – Ok ej, mas z ra​c ję. Rze​c zy wi​ś cie s p ę​d za​ł em z Lee o wie​l e za d u żo cza​s u . I o ws zem, czu łem co ś d o n iej, ale to b y ło n ie​s łu s z​n e i z teg o też zd a​j ę s o ​b ie s p ra​wę. Nie b y łem d o ​b ry m mę​ż em. Wte​d y , w s zp i​t a​l u , mia​ł eś ra​c ję, Ky le. Na​wa​l i​ł em. Ale k o ​‐ ch am two ​j ą mamę, ch cę ją o d ​n a​l eźć i ws zy s t​k o n a​p ra​wić. Ch cę, żeb y n a​s za ro ​d zi​n a zn o ​wu b y ła ra​z em. Ky le n ie wie​d ział, d la​c ze​g o s ło ​wa o jca s p ra​wi​ł y , że za​b o ​l a​ł o g o w p ier​s i, d la​c ze​‐ g o p ie​k ły g o o czy . – Do ​b rze – zd o ​ł ał wy ​k s ztu s ić. – M iło mi to s ły s zeć. Bo … – Gło s mu s ię za​t rząs ł, więc o p a​n o ​wał g o . – Ws zy s cy b ar​d zo za to b ą tę​s k ​n i​l i​ś my . – Ci​s za. Des zcz b ęb ​n ił o s zy b ę. – Po ​m o ​g ę ci ją zn a​l eźć, tato . Wes ​t ch n ie​n ie. – Dzię​k u ję ci. J u ż miał s ię ro z​ł ą​c zy ć. – Ky le? M o że za​d zwo ​n is z d o Emmy i p o ​wies z jej, że ci p rzy ​k ro , że twó j tata b y ł p a​l an ​t em, i p o ​p ro ​s is z, żeb y ci wy ​b a​c zy ła, że za​c h o ​wa​ł eś s ię tro ​c h ę jak o n . – No . M o że. Ale mo że n ie ma n ic złe​g o w ty m, że je​s tem tro ​c h ę jak mó j s ta​‐ ru s zek . Do zo ​b a​c ze​n ia w Du ​l u th .

Roz​dział 19

No ​e l​l e n ig ​d y n ie b ała s ię b u ​r zy . Kie​d y w d zie​c iń ​s twie le​ż a​ł a w łó ż​k u , n a​k ry ta k o ł​d rą p o s zy ję, a za o k n em u d e​r zał p io ​r u n i p rzez d o m p rze​t a​c zał s ię g rzmo t, za​l e​wa​ł a ją fala za​c h wy tu . Nie s trach , a p o p ro ​s tu p o ​d ziw d la s iły . Wie​d zia​ł a, że w d o mu jes t b ez​p iecz​n a. Nie p rze​r a​ż a​ł a jej n a​wet ta b u ​r za ś n ież​n a. Naj​g o r​s ze b y ło b o ​wiem to , że mu ​s ia​ł a je​c h ać tru c​k iem Elie​g o d o Du ​l u th p ra​wie d wa razy wo l​n iej n iż n o r​m al​n ie. Pa​t rzy ła, jak n a p rzed ​n iej s zy b ie fo r​m u ​j ą s ię b ry ły lo d u , o b ​s er​wo ​wa​ł a u s p o ​k a​j a​j ą​c e ru ch y wy ​‐ cie​r a​c zek , k tó ​r e n ie​m al k o ​ł y s a​ł y ją d o s n u . Nie, n ie b ała s ię b u ​r zy . Bała s ię teg o , co n a​s tą​p i p o ​t em. Sp rzą​t a​n ia. Gru ​z ó w w o g ró d ​k u , p o ​z o ​s ta​ł o ​ś ci p o p o ​ł a​m a​n y ch d rze​wach i p ło ​t ach . Przed d o ​m em raz p rze​wró ​c i​ł a s ię to ​p o ​l a, jej g a​ł ę​z ie wy ​g lą​d a​ł y jak am​p u to ​wa​n e k o ń ​c zy n y . Nie p o ​t ra​f i​ł a n a to p a​t rzeć i p rzez mie​s iąc u n i​k a​ł a wy ​c h o ​d ze​n ia n a o g ró ​‐ d ek , d o ​p ó ​k i o j​c iec n ie za​b rał s ię za p o ​r ząd ​k i. No ​e l​l e n ie ch cia​ł a wra​c ać d o ży cia, w k tó ​r y m mu ​s ia​ł a​b y zmie​r zy ć s ię ze zd ra​d ą Elie​g o i p rze​b a​c ze​n iem mu . Na​p raw​d ę ch cia​ł a za​p o ​m n ieć. Do ​t ar​ł a d o h o ​t e​l u g ru ​b o p o p ó ł​n o ​c y , za​p ła​c i​ł a za p o ​k ó j k ar​t ą k re​d y to ​wą i p ró ​‐ b o ​wa​ł a za​s n ąć w wiel​k im o p u s z​c zo ​n y m łó ż​k u , k tó ​r e za n ic n ie ch cia​ł o s ię o g rzać. Za​‐ mias t s p ać, o d ​t wa​r za​ł a w my ś lach k łó t​n ię z Elim. W k o ń ​c u ws ta​ł a p rzed ś wi​t em i o b ​‐ s er​wo ​wa​ł a, jak We​n u s p rzy ​wra​c a ży cie ciem​n e​m u n ie​b u . Us p o ​k o ​i ło ją to tro ​c h ę, jak ​‐ b y k to ś p o ​ł o ​ż y ł jej d ło ń n a s er​c u .

Zn a​l a​z ła n u mer d o Eri​k a w k o ​m ó r​c e, w re​j e​s trze o s tat​n io wy ​b ie​r a​n y ch p o ​ł ą​c zeń . Przed d zie​s ią​t ą u b ra​ł a s ię i d o ​t ar​ł a d o jeg o g a​b i​n e​t u w Du ​l u th Art In ​s ti​t u te, k tó ​r y mie​ś cił s ię w cen ​t ru m, w b u ​d y n ​k u p o s ta​c ji k o ​l e​j o ​wej. Kie​d y za​p ar​k o ​wa​ł a i zb li​ż y ła s ię d o b rą​z o ​we​g o k a​m ien ​n e​g o g ma​c h u z o g ro m​n y mi d rzwia​m i z łu k iem, zwień ​c zo ​n e​‐ g o g o ​t y c​k i​m i wie​ż y cz​k a​m i, co ś ją tk n ę​ł o . Tak , ju ż tu k ie​d y ś b y ła. Może to twój kochanek. Gło s Elie​g o d źwię​c zał n ie​p rzy jem​n ie w u s zach . Och , mia​ł a n a​d zie​j ę, że to n ie​p raw​d a. We​s zła p o s ch o ​d ach n a czwar​t e p ię​t ro , g d zie mie​ś ci​ł y s ię b iu ​r a. Se​k re​t ar​k a Eri​k a Han ​s e​n a ro z​p o ​z n a​ł a ją, p rzy ​wi​t a​ł a s ię i za​p ro ​p o ​n o ​wa​ł a No ​e l​l e, żeb y p o ​c ze​k a​ł a n a ele​‐ g an c​k iej czar​n ej k a​n a​p ie z me​t a​l o ​wy mi ele​m en ​t a​m i. Na ś cia​n ie wi​s ia​ł y ab s ​t rak ​c je w s ty lu Pi​c as ​s a. Se​k re​t ar​k a s ie​d zia​ł a p rzy o k n ie, za k tó ​r y m ro z​c ią​g ał s ię wi​d o k n a p o rt. Te​r az, k ie​d y ló d to p ​n iał, s to cz​n ia tęt​n i​ł a ży ciem. – No ​e l​l e. Tak s ię cie​s zę, że za​d zwo ​n i​ł aś . Wy ​s o ​k i, p rzy ​s to j​n y , o b rą​z o ​wy ch k rę​c o ​n y ch wło ​s ach , z o k u la​r a​m i n a n o ​s ie. Erik miał n a s o ​b ie twe​e d o ​wą ma​r y n ar​k ę, d żin ​s y i b u ty z p ro ​s to ​k ąt​n y mi czu b ​k a​m i. Uś mie​‐ ch ał s ię tak , jak ​b y b y li p rzy ​j a​c ió ł​m i. Prze​ł k n ę​ł a ś li​n ę. Za​p ro ​s ił ją d o s ie​b ie. J eg o g a​b i​n et z o b u s tro n wy ​c h o ​d ził n a je​z io ​r o Su ​p e​r io r, w k ą​c ie s ta​ł o n a​r o ż​n i​‐ k o ​we ele​g an c​k ie czar​n e b iu r​k o , a n a ś cia​n ie o b o k wi​s iał rząd o b ​r a​z ó w, jak w g a​l e​r ii s ztu k i. Czar​n a s k ła​d a​n a k a​n a​p a wy ​k o ​n a​n a ze s k ó ​r y p a​s o ​wa​ł a d o tej w p rzed ​s io n ​k u . Na​p rze​c iw​k o s ta​ł y d wa p o ​m a​r ań ​c zo ​we p la​s ti​k o ​we k rze​s ła. Po ​m ies z​c ze​n ie p ach ​n ia​ł o n o ​wo ​ś cią, ch o ć o b ​r a​z y p o ​c h o ​d zi​ł y z ró ż​n y ch ep o k – ab s ​t rak ​c ja, mo ​d er​n izm, im​p re​s jo ​n izm, a n a​wet k la​s y ​c y zm o raz re​n e​s an s . No ​e l​l e mo ​‐ g ła​b y s tu d io ​wać je g o ​d zi​n a​m i, an a​l i​z u jąc tech ​n i​k i wy ​k o ​n a​n ia. – Co u cie​b ie? M ar​t wi​ł em s ię, k ie​d y n ie d a​wa​ł aś zn a​k u ży cia. Nie u s iad ł p rzy b iu r​k u , ale ro z​g o ​ś cił s ię n a czar​n ej k a​n a​p ie, o d ​p iął ma​r y n ar​k ę i za​ł o ​ż y ł n o g ę n a n o g ę – jak ​b y u mó ​wi​l i s ię n a p rzy ​j a​c iel​s k ą p o ​g a​węd ​k ę. No ​e l​l e o p a​d ła n a p o ​m a​r ań ​c zo ​we k rze​s ło . – M ia​ł am wy ​p a​d ek . Wy ​p ro ​s to ​wał n o g i, p o ​c h y lił s ię d o p rzo ​d u . – Ws zy s t​k o w p o ​r ząd ​k u ? – J es t le​p iej, to d la​t e​g o s ię n ie o d ​z y wa​ł am. By ł atrak ​c y j​n y m męż​c zy zn ą, mo że w o k o ​l i​c ach p ięć​d zie​s iąt​k i, miał za​d b a​n e, czy s te d ło ​n ie. Sp ló tł p al​c e. Sta​r a​ł a s ię zi​d en ​t y fi​k o ​wać ja​k ieś u czu cie, co ​k o l​wiek , co mo ​g ło ​b y ś wiad ​c zy ć o ich … re​l a​c ji? Ale, o czy wi​ś cie, n ic ta​k ie​g o s ię n ie p o ​j a​wi​ł o . – Có ż, p o d ​j ę​ł aś d e​c y zję? De​c y zję. J ak ą? Żeb y zo ​s ta​wić męża d la n ie​g o ? – M o g ę p o d ​t rzy mać two ​j ą k an ​d y d a​t u rę jes z​c ze p rzez ja​k ieś d wa ty ​g o d ​n ie, je​ś li ch o ​d zi o s p ra​wy fi​n an ​s o ​we. Po ​t rze​b u ​j e​m y ty l​k o two ​j e​g o p o ​t wier​d ze​n ia, w jed ​n ą alb o w d ru g ą s tro ​n ę. Ten k ie​r u n ek jes t o b ​l e​g a​n y i mamy d łu ​g ą li​s tę re​z er​wo ​wą. Oczy wi​ś cie, je​ś li n ad al p o ​t rze​b u ​j es z mies z​k a​n ia, to też mo ​ż e​m y je zo r​g a​n i​z o ​wać. Ach ! Wy ​p u ​ś ci​ł a p o ​wie​t rze i wres z​c ie zd o ​b y ła s ię n a u ś miech , czu jąc jak k a​m ień

s p a​d a jej z s er​c a. – J e​s tem s tu d en t​k ą. Un ió s ł b rew. – J es z​c ze n ie, ale mamy tak ą n a​d zie​j ę. Za​c zn ies z w p rzy ​s zły m ro k u . Czy to o zn a​‐ cza, że s ię zg a​d zas z? – J a… n ie wiem. – Do ​t k n ę​ł a s k ro ​n i, n a​g le za​c zę​ł a ją b o ​l eć g ło ​wa. Nie mia​ł a mi​‐ g re​n y o d ty ​g o d ​n i. Pro ​s zę, ty l​k o n ie d ziś . Ale p raw​d a za​c zę​ł a d o n iej d o ​c ie​r ać. Za​m ie​‐ rza​ł a zo ​s ta​wić Elie​g o i wró ​c ić n a s tu d ia. Czy ro z​wó d b y ł czę​ś cią jej p la​n u ? Naj​wy raź​‐ n iej s ta​r a No ​e l​l e zre​z y g n o ​wa​ł a ze s ta​r ań o ich mał​ż eń ​s two , p o ​d o b ​n ie jak Eli. I n ie zd ra​d zi​ł a g o , ale z całą p ew​n o ​ś cią mia​ł a p rzed n im in n e ta​j em​n i​c e. – M ia​ł aś o k a​z ję za​p o ​z n ać s ię z n a​s zy m p a​k ie​t em s o ​c jal​n y m? – J a… p ie​n ią​d ze to n ie p ro ​b lem. – A co n a to Eli? Hmm. Nie ws p o ​m n ia​ł a Elie​m u o Eri​k u . Ale n aj​wy raź​n iej Erik wie​d ział o Elim. – Czy mo g ę za​d ać d ziw​n e p y ta​n ie? – Po ​c h y li​ł a s ię d o p rzo ​d u , zło ​ż y ła d ło ​n ie. – J a​s n e. – Wies z, d la​c ze​g o ch cia​ł am s ię tu d o ​s tać? Erik zmars z​c zy ł czo ​ł o . Po ​s ła​ł a mu u ś miech – s p o ​d zie​wa​ł a s ię ta​k iej re​a k ​c ji. – A d la​c ze​g o k to ​k o l​wiek ch ce s ię tu taj d o ​s tać? Przy ​p u s z​c zam, że k o ​c h as z s ztu k ę i ch ces z s ię w ty m re​a li​z o ​wać. Zo ​b acz, mó ​wi​ł aś mi, że p o ​d o ​b a​ł o ci s ię w co l​l e​g e’u , ale n ie mas z d y ​p lo ​m u , a te​r az, k ie​d y twó j s y n k o ń ​c zy li​c eu m, p rzy ​s zed ł czas , że​b y ś wró ​‐ ci​ł a n a s tu d ia. Do ​b rze zro ​z u ​m ia​ł em? Sp raw​d zas z mn ie, No ​e l​l e? Ob ​s er​wo ​wa​ł a p o ​r u s ze​n ie w p o r​c ie. Og ro m​n y tan ​k o ​wiec p rze​b i​j ał s ię p rzez p o ​z o ​‐ s ta​ł o ​ś ci lo d u i wy ​p ły wał n a je​z io ​r o . – Nie s p raw​d zam. – Sp o j​r za​ł a n a n ie​g o , n a jeg o u p rzej​m y u ś miech . – Nie wiem, k im je​s tem, Eri​k u . W wy ​p ad ​k u , o k tó ​r y m ws p o ​m i​n a​ł am, s tra​c i​ł am p a​m ięć. Do tej p o ry n ie wie​d zia​ł am, d la​c ze​g o zło ​ż y łam tu p o ​d a​n ie. Nie wie​d zia​ł am n a​wet, k im je​‐ s teś . Stra​c i​ł am s ie​b ie, ro ​d zi​n ę, ży cie. – Po ​k rę​c i​ł a g ło ​wą, jej wła​s n e s ło ​wa b y ły d la n iej d ziw​n ie o czy s z​c za​j ą​c e. – M ie​s iąc temu p o p ro ​s tu s ię o b u ​d zi​ł am i wy ​d a​wa​ł o mi s ię, że mam d wa​d zie​ś cia je​d en lat. Nie p a​m ię​t a​ł am s wo ​j e​g o męża. Za​b rał mn ie d o d o mu , za​t ro s z​c zy ł s ię o mn ie. – Wte​d y rze​c zy wi​ś cie s ię o n ią tro s z​c zy ł. By ł d e​l i​k at​‐ n y . Przy ​c ią​g n ął ją d o s ie​b ie. – I… có ż, ja też za​c zę​ł am zn ó w tro s z​c zy ć s ię o n ie​g o . I o n a​s zy ch d wó ch ws p a​n ia​ł y ch s y ​n ó w. Kło ​p o t w ty m, że d o ​wie​d zia​ł am s ię k il​k u rze​c zy o n a​s zy m ży ciu , k tó ​r e… Nie je​s tem p ew​n a, czy ch cę d o n ich wra​c ać. Nie wiem, czy to jes t ży cie, k tó ​r e ch cę p a​m ię​t ać. Czu ję s ię, jak ​b y m zmar​n o ​wa​ł a o s tat​n ie d wa​d zie​ś cia p ięć lat. J ak ​b y m n a​wet n ie wie​d zia​ł a, k im je​s tem. M o że le​p iej ws zy s t​k o za​p o ​m n ieć i p o p ro ​s tu … zo ​s ta​wić to za s o b ą. Przy ​g lą​d ał s ię s wo ​i m d ło ​n io m, wziął d łu ​g i o d ​d ech . – Na p rzy ​k ład ws p o ​m n ie​n ia o two ​j ej có r​c e? Och . – Wies z o n iej? Wies z, co s ię s ta​ł o ? Po ​s łał jej ła​g o d ​n y u ś miech . – Oczy wi​ś cie, że wiem. Na​p i​s a​ł aś d łu ​g i es ej o s wo ​i m ma​l ar​s twie i o ty m, jak p o ​‐

mo ​g ło ci d o jś ć d o s ie​b ie p o ś mier​c i có r​k i. Czło n ​k o ​wie k o ​m i​s ji re​k ru ta​c y j​n ej b y li n ie​z mier​n ie p rze​j ę​c i. A jes z​c ze b ar​d ziej p o ​r u s zy ły ich two ​j e o b ​r a​z y . – Przez d łu ż​s zą ch wi​l ę p rzy ​g lą​d ał s ię jej z za​c i​ś n ię​t y mi u s ta​m i. – No ​e l​l e, czy ch cia​ł a​b y ś zo ​b a​c zy ć p o rt​f o ​l io , k tó ​r e n am p rzy ​s ła​ł aś ? – Tak . Erik ws tał, p o d ​s zed ł d o wiel​k ie​g o re​g a​ł u s to ​j ą​c e​g o za n ią, u k u c​n ął i o two ​r zy ł d o l​n ą s zu fla​d ę. Po ch wi​l i wró ​c ił z cien ​k im czar​n y m p o rt​f o ​l io . – W o b ​r a​z ach czę​s to s k ry wa​m y k a​wa​ł ek s ie​b ie. Po ​wies z mi, co tu taj wi​d zis z. Otwo ​r zy ła n a p ierw​s zej s tro ​n ie. Ak wa​r e​l a p rzed ​s ta​wia​ł a k a​m ień , n a k tó ​r y m wy ​‐ ry te b y ły b ia​ł o -b rą​z o ​we ele​m en ​t y – p a​c y fa, o g ro m​n a li​t e​r a K, k rzy ż. Ka​m ień s p o ​‐ czy wał w d ło ​n i n a​l e​ż ą​c ej d o mło ​d e​g o czło ​wie​k a, w tle ś wie​c i​ł o zło ​t e s ło ń ​c e. – Nie wiem. Wy ​g lą​d a, jak ​b y zro ​b i​ł o to d ziec​k o . – Nad a​ł aś mu ty ​t u ł „Wia​r a”. Ko ​l ej​n y o b ​r az p rzed ​s ta​wiał ciem​n o ś ć, n ie g łę​b o ​k ą czerń , ale b y ł p o p ro ​s tu n a ty le ciem​n y , b y wy ​a k ​c en ​t o ​wać b la​d ą g wiaz​d ę tlą​c ą s ię n ad h o ​r y zo n ​t em, k tó ​r a p o ​j a​‐ wia​ł a s ię wraz z n a​s ta​n iem ś wi​t u . – Po ​z n a​j ę. To g wiaz​d a za​r an ​n a. – No s i ty ​t u ł „Na​d zie​j a”. Os tat​n i o b ​r az p rzed ​s ta​wiał p ięć d ło ​n i, u ło ​ż o ​n y ch jed ​n a n a d ru g iej. Na s p o ​d zie wid ​n ia​ł a mę​s k a d ło ń , zwró ​c o ​n a wn ę​t rzem d o g ó ry , p o ​z o ​s ta​ł e d ło ​n ie u ło ​ż o ​n e b y ły wn ę​t rzem w d ó ł. Ro z​p o ​z n a​ł a d ło ń Elie​g o , s wo ​j ą, Ky le’a, Kir​b y ’eg o , a ta n a s a​m ej g ó ​‐ rze mu ​s ia​ł a n a​l e​ż eć d o Kel​s ey . W tle czer​wie​n ia​ł o za​c h o ​d zą​c e s ło ń ​c e, a n a d ło ​n ie p a​‐ d ał cień k rzy ża. – A to … to jes t „M i​ł o ś ć”. M ia​ł a o ch o ​t ę d o ​t k n ąć o b ​r a​z u , p o ​c zu ć d o ​t y k d ło ​n i Elie​g o i Ky le’a. Ch cia​ł a n a​l e​‐ żeć d o tej ro ​d zi​n y , k o ​c h ać ich . Przy ​p o ​m n ieć ich s o ​b ie. Za​m k n ę​ł a p o rt​f o ​l io . Po ​ł o ​ż y ła n a n im d ło ń . Erik u s iad ł n a s wo ​i m miej​s cu . – Po ​wied z mi, No ​e l​l e. Czy to b y ło war​t e d wu d zie​s tu p ię​c iu lat two ​j e​g o ży cia? Sp o j​r za​ł a mu w o czy , o b ​r az za​m a​z y wał jej s ię o d łez. Kiw​n ę​ł a g ło ​wą. Od ​c ze​k ał ch wi​l ę. – M o że p o ​t rze​b u ​j es z wię​c ej cza​s u n a p o d ​j ę​c ie d e​c y zji o p rzy ​s zło ​ś ci? Otar​ł a p o ​l i​c zek . – Tak . – M o ż​l i​we, że p o ​t rze​b o ​wa​ł a cza​s u , żeb y ws zy s t​k o jes z​c ze raz p rze​m y ś leć. Ws ta​ł a i wy ​c ią​g n ę​ł a ręk ę. – Ch cia​ł a​b y m cię p a​m ię​t ać. M am p rze​c zu cie, że b y łeś d la mn ie b ar​d zo d o ​b ry . Za​ś miał s ię. – M iło mi zn ó w cię wi​d zieć, No ​e l​l e. Za​t rzy mam to miej​s ce d la cie​b ie tak d łu ​g o , jak b ęd ę mó g ł. Nie s p ie​s zy ła s ię. Przy ​s ta​n ę​ł a p rzy o b ​r a​z ach w k o ​r y ta​r zu , za​g lą​d a​ł a d o o twar​t y ch s al, g d zie p ra​c o ​wa​l i lu ​d zie. Za​t ę​s k ​n i​ł a za twó r​c zą at​m o s ​f e​r ą ate​l ier. M o że wró ​c i d o ma​l o ​wa​n ia w s to ​wa​r zy s ze​n iu .

W d ro ​d ze d o wy j​ś cia za​t rzy ma​ł a s ię p rzy me​t a​l o ​wej rzeź​b ie. Owal, k tó ​r y u s zczy tu p rzy ​b ie​r ał k s ztałt g ło ​wy , b y ł u fo r​m o ​wa​n y tak , że p o ​n i​ż ej two ​r zy ła s ię d ru g a, mn iej​s za g ło ​wa. J ak ​b y to mat​k a trzy ma​ł a d ziec​k o , ch cąc zło ​ż y ć mu p o ​c a​ł u n ek n a czo ​l e. J ej d ło ń p o ​wę​d ro ​wa​ł a d o wi​s io r​k a. Prze​c i​s n ę​ł a p a​l ec p rzez k ó ł​k o , wy ​c zu ła d wa wy ​ż ło ​b ie​n ia. Och . Prze​b ie​g ła k ciu ​k iem p o o b ​n a​ż o ​n y m p al​c u , n a k tó ​r y m o d ​c i​ś n ię​t y b y ł k s ztałt o b ​‐ rącz​k i. Pa​l ec wy ​d a​wał s ię b la​d y , p u s ty . Ch cia​ł a o d ​z y s k ać o b ​r ącz​k ę. Pch n ę​ł a d rzwi i o d ​k ry ła, że n a n ie​b ie p o ​j a​wi​ł o s ię s ło ń ​c e. J eg o p ro ​m ie​n ie ro z​‐ p ro ​s zy ły ch mu ​r y , wy ​p a​l i​ł y o k ru cień ​s two mi​n io ​n ej n o cy . Prze​m ie​r za​ł a wil​g o t​n ą p o ​‐ wierzch ​n ię p ar​k in ​g u , g rze​b iąc w to ​r eb ​c e w p o ​s zu k i​wa​n iu k lu ​c zy k ó w. Ką​t em o k a d o ​s trze​g ła ja​k iś ru ch , ale b ar​d ziej g o wy ​c zu ła. Bia​ł a s mu ​g a. Od ​wró ​c i​‐ ła s ię. Za​m ar​ł a. Ro z​p ę​d zo ​n y v an je​c h ał p o ś li​s k im lo ​d zie p ro ​s to n a n ią. Od ​s k o ​c zy ła, a p o ​wie​t rze ro z​d arł s trzał. – No ​e l​l e! Od razu wie​d zia​ł a, k to o b ​j ął ją ra​m io ​n a​m i i p rzy ​c i​s n ął d o wil​g o t​n ej zie​m i. Eli. Wy ​l ą​d o ​wa​l i p o ​m ię​d zy s a​m o ​c h o ​d a​m i, le​ż a​ł a n a n im, v an s k rę​c ił g wał​t o w​n ie n a bok. – Co … ? – Cii… M am cię, k o ​c h a​n ie. Nic ci n ie jes t? Po d ​n io ​s ła s ię i s p o j​r za​ł a n a Elie​g o . Wy ​g lą​d ał n a zmę​c zo ​n e​g o , b y ł n ie​o g o ​l o ​n y , jeg o ciem​n e o czy wy ​r a​ż a​ł y za​t ro ​s k a​n ie. – Nie, w p o ​r ząd ​k u , ale… – Us ły s za​ł a, jak v an z p i​s k iem o p o n wy ​j eż​d ża z p ar​k in ​‐ gu. Przy ​c ią​g n ął ją mo c​n o d o s ie​b ie. – Och , p rze​p ra​s zam, No ​e l​l e. Tak b ar​d zo mi p rzy ​k ro . – J u ż d o ​b rze, Eli. Co s ię s ta​ł o ? – Sp y taj Ky le’a. On s ą​d zi, że to b y ł… – Eli, ty k rwa​wis z. – Od ​c h y li​ł a s ię i za​u wa​ż y ła k rew ś cie​k a​j ą​c ą mu n a k u rt​k ę. Op u ​ś cił wzro k i d o ​s trzeg ł ran ę. – J a… o ch … – Kie​d y ich s p o j​r ze​n ia s ię s p o ​t k a​ł y , zb lad ł. Przy ​ł o ​ż y ła mu d ło ń d o g ło ​wy , zd ję​ł a s za​l ik i o wi​n ę​ł a g o wo ​k ó ł ran y . – Ty l​k o s p o ​k o j​n ie, k o ​c h a​n ie. Ty l​k o … Po ​m o ​c y ! Po ​m o cy ! – Od ​wró ​c i​ł a s ię z p o ​‐ wro ​t em d o Elie​g o , o d ​z y s k u jąc g ło s , k tó ​r y n a​g le wy ​d ał jej s ię zn a​j o ​m y . – Nie waż s ię mi tu u mie​r ać, Eli Hu ​e ​s to ​n ie. J es z​c ze z to b ą n ie s k o ń ​c zy łam.

*** – J u ż g d zieś wi​d zia​ł em teg o v an a. To d ziw​n e, jak p ięć s łó w p o ​t ra​f i zmie​n ić ws zy s t​k o . W jed ​n ej ch wi​l i Ky le z tatą i Kir​b y m s ie​d zie​l i w za​p ar​k o ​wa​n y m tru c​k u , p rzy ​g lą​d a​j ąc s ię d aw​n ej s ta​c ji k o ​l e​j o ​wej, s ie​d zi​b ie in ​s ty tu tu s ztu k i, cze​k a​j ąc n a mat​k ę. W n a​s tęp ​n ej o j​c iec wy ​p ad ł z s a​m o ​c h o ​‐ d u i p o ​b ieg ł d o s wo ​j ej żo n y . M i​n ę​ł o d zie​s ięć mi​n u t o d mo ​m en ​t u , g d y Ky le za​u wa​ż y ł b ia​ł e​g o v an a, d o ch wi​l i, k ie​d y p o ​j a​wi​ł a s ię No ​e l​l e. Dzie​s ięć wy ​p eł​n io ​n y ch p o ​c zu ciem fru s tra​c ji mi​n u t, k tó ​r e wy ​d a​wa​ł y s ię wiecz​n o ​ś cią. W ty m cza​s ie za​d zwo ​n ił d o s wo ​j e​g o b iu ​r a w Deep Ha​v en , żeb y s p raw​d zi​l i n u mer re​j e​s tra​c y j​n y au ta. Po ​t wier​d zi​l i, że wła​ś ci​c ie​l em jes t Hu g h Fad ​d en . I wte​d y męż​c zy zn a za​c zął s trze​l ać z s a​m o ​c h o ​d u . M iał s ze​r o ​k ą twarz, b rą​z o ​we wło ​s y d o ra​m io n , czer​wo ​n ą czap ​k ę z d as z​k iem. Ten s am k o ​l eś , k tó ​r e​g o Ky le wi​d ział p rzed d o ​m em Bil​l y ’eg o Nic​k e​l a. I jes z​c ze k o ​b ie​t a n a s ie​d ze​n iu o b o k – jej ja​s k ra​wo czer​wo ​n e, p o ​t ar​g a​n e wło ​s y . A więc tu taj je​s teś , Yv o n ​n e. Przez cały czas n ie s p u s z​c za​l i o k a z d rzwi d o in ​s ty tu tu . Pew​n ie o b ​s er​wo ​wa​l i No ​‐ el​l e o d mo ​m en ​t u , g d y we​s zła d o ś ro d ​k a. Kie​d y s ię p o ​j a​wi​ł a, Eli wy ​s k o ​c zy ł z tru c​k a. Wte​d y ro z​l eg ł s ię s trzał, a k o ​l ej​n e k il​k a s e​k u n d b y ło mg li​s ty m ws p o ​m n ie​n iem. Ky le p ad ł n a zie​m ię, ro z​g rza​n ą o d k ó ł p ę​d zą​c e​g o v an a, k tó ​r y o mało n ie p rze​j e​c h ał jeg o mamy . Pa​m ię​t ał też g ło s s wo ​j e​g o o jca. Co ona robi w instytucie sztuki? Do ​wie s ię p ó ź​n iej. Na ra​z ie p o ​wia​d o ​m ił p o ​l i​c ję w Du ​l u th , żeb y ares z​t o ​wa​l i teg o fa​c e​t a, je​ś li n ie za u s i​ł o ​wa​n ie za​b ó j​s twa, to p rzy ​n ajm​n iej za n ie​p rze​p i​s o ​wą jaz​d ę p o mie​ś cie i p rze​k ro ​c ze​n ie p ręd ​k o ​ś ci. J e​c h ał o wie​l e za s zy b ​k o , n a​wet g d y b y p a​n o ​wa​ł o lato i u lic n ie p o ​k ry wa​ł a g o ​ł o ​‐ led ź, a z d rzew n ie s p a​d ał ló d . Na s zczę​ś cie wy ​s zło s ło ń ​c e i zro ​b i​ł o s ię b ez​p iecz​n iej. Ale Ky le i tak wp ad ł w p o ​ś lizg n a ro g u Firs t Stre​e t. Pra​wie u d e​r zy ł w s a​m o ​c h ó d . Kir​b y zła​p ał za u ch wy t n ad s ie​d ze​n iem. – Nie p o ​z a​b i​j aj n as . – Us p o ​k ó j s ię. M u ​s zę mieć ich n a wi​d o ​k u , d o ​p ó ​k i miej​s co ​wi ich n ie d o ​p ad ​n ą. – Ko ​l e​d zy z Deep Ha​v en p o ​ł ą​c zy li g o ju ż z d y s ​p o ​z y to ​r em p o ​l i​c y j​n y m w Du ​l u th . Ky le in ​f o r​m o ​wał s łu ż​b y o k o ​l ej​n y ch mi​j a​n y ch s k rzy żo ​wa​n iach . – Sk rę​c am n a p ó ł​n o c​n y za​c h ó d w Fo ​u rth Av e​n u e. Stro ​m e u li​c e Du ​l u th , za​p ro ​j ek ​t o ​wa​n e w s ty lu San Fran ​s i​s co , o p a​d a​j ą​c e d o je​z io ​‐ ra, mo ​g ły o k a​z ać s ię ś mier​t el​n ie n ie​b ez​p iecz​n e. Co g o r​s za, ś n ieg za​s ła​n iał wy ​b o ​j e i g o ​ł o ​l ed ź. – Prze​j eż​d ża p rzez wzg ó ​r ze p rzy M e​s a​b a Pla​c e – ra​p o r​t o ​wał d a​l ej Ky le. Sk rę​c a​ł o g o w żo ​ł ąd ​k u . Za​m ias t je​c h ać au ​t o ​s tra​d ą, Hu g h wy ​b rał d ro ​g ę u ciecz​k i p rzez za​k o r​k o ​‐

wa​n ą d ziel​n i​c ę h an ​d lo ​wą. Alb o i n ie. – Po ​j e​c h ał n a Sk y li​n e Par​k way . – Ty l​k o teg o im b ra​k o ​wa​ł o : p o ​ś ci​g u za Hu g h p o ma​l eń ​k ich o s ie​d lach . Przy s zk o ​ł ach i n a p rzej​ś ciach d la p ie​s zy ch . Ach , miał o ch o ​t ę d o ​s tać teg o k o ​l e​s ia w s wo ​j e ręce. M iał o ch o ​t ę d ać mu z p ię​ś ci w twarz, p o ​z b y ć s ię ws p o ​m n ie​n ia o s tra​c h u , wy ​m a​l o ​wa​n y m n a twa​r zy mat​k i. – Gd zie te p o ​s ił​k i? – s p y tał Kir​b y z za​c i​ś n ię​t y m g ar​d łem. Tru ck s k rę​c ił za​m a​s zy ​ś cie i Ky le o mal n ie wje​c h ał w in n y s a​m o ​c h ó d . Wy ​p ro ​wa​‐ d ził p o ​j azd n a p ro ​s tą, n ie zwa​ż a​j ąc n a k o ​m en ​t a​r ze Kir​b y ’eg o rzu ca​n e z ty l​n e​g o s ie​‐ d ze​n ia. Hu g h s k rę​c ał te​r az n a p o ​ł u ​d n io ​wy ws ch ó d w Ele​v en th Av e​n u e, zmie​r zał p ro ​‐ s to w k ie​r u n ​k u cia​s n o p o ​ł o ​ż o ​n y ch o s ie​d li. – J ad ę o d p o ​ł u ​d n io ​wej s tro ​n y Ch e​s ter Park , w k ie​r u n ​k u Po r​t ​l an d Sq u a​r e. – Po ​l i​c ja jes t w d ro ​d ze, p a​n ie Hu ​e ​s to n . – Us ły s zał w s łu ch aw​c e g ło s d y s ​p o ​z y to r​‐ k i. Do ​p ie​r o . Na s k rzy żo ​wa​n iu , n a k tó ​r y m ws zy s t​k ich k ie​r o w​c ó w o b o ​wią​z y wał n a​‐ k az za​t rzy ma​n ia p o ​j az​d u , v an o mal n ie wje​c h ał w n ad ​j eż​d ża​j ą​c e z n a​p rze​c iw​k a s a​m o ​‐ ch o ​d y . Ky le wci​s n ął h a​m u l​c e, wś li​z n ął s ię n a s k rzy żo ​wa​n ie i d o ​d ał g azu , mi​j a​j ąc ma​‐ łe​g o s e​d a​n a. – M a​m u ś ​k a wła​ś n ie p o ​k a​z a​ł a ci ś ro d ​k o ​wy p a​l ec. – Kir​b y , mo r​d a w k u b eł. – M ó ​wię ty l​k o , że​b y ś n as n ie p o ​z a​b i​j ał. An i n i​k o ​g o in ​n e​g o . – Ch ces z d o ​r wać teg o k o ​l e​s ia? – Ch cę wró ​c ić i zo ​b a​c zy ć, czy z tatą ws zy s t​k o o k ej! Wy ​d a​j e mi s ię, że ten g o ś ć g o p o ​s trze​l ił! Ky le p o ​p a​t rzy ł n a Kir​b y ’eg o w lu ​s ter​k u . Dzie​c iak n ie żar​t o ​wał. – J e​s teś p e​wien ? – Nie, ale tak to wy ​g lą​d a​ł o . Ky le u g ry zł s ię w ję​z y k . Pa​t rzy ł, jak v an s k rę​c a w Fo ​u rth Stre​e t. Z o d ​d a​l i d o ​b ieg ł g o d źwięk s y ​r en p o ​l i​c y j​n y ch . By li jes z​c ze za d a​l e​k o , żeb y zro ​‐ b ić z teg o ja​k iś u ży tek . Ky le wci​s n ął h a​m u l​c e. Boże, proszę, dodaj mi mądrości. Pomóż mi, że‐ bym nie popełnił żadnego głupstwa. Hu g h s k rę​c ił n a p o ​ł u ​d n io ​wy ws ch ó d w Ni​n e​t e​e n th Av e​n u e p rzy je​z io ​r ze. Ky le p o ​j e​c h ał d a​l ej n a zie​l o ​n y m ś wie​t le. – Co ro ​b is z? – M y ś la​ł em, że ch ces z, że​b y m s ię co f​n ął. – Ale n ie, że​b y ś p o ​z wo ​l ił mu u ciec! – Nie p o ​z wa​l am mu u ciec – o ś wiad ​c zy ł. – Pró ​b u ​j ę g o wy ​p rze​d zić. J e​ś li b ę​d zie czu ł, że k to ś g o g o n i, mo że k o ​g o ś za​b ić. Po za ty m n a Ni​n e​t e​e n th Av e​n u e s ą ro ​b o ​t y d ro ​g o ​we – tłu ma​c zy ł, s k rę​c a​j ąc n a p o ​ł u ​d n io ​wy ws ch ó d w Twen ​t y -Firs t Stre​e t. Wje​‐ ch ał n a Th ird Stre​e t, w jed ​n o ​k ie​r u n ​k o ​wą. – Bła​g am, b ła​g am. Po ​d ał s wo ​j e p o ​ł o ​ż e​n ie d y s ​p o ​z y to ​r o ​wi. Uli​c a n ie b y ła o d ​ś n ie​ż o ​n a. Do ​wó d n a to , że zwle​k a​n o z ro ​b o ​t a​m i. Po ​k ry te lo ​d em s a​m o ​c h o ​d y , s to ​j ą​c e p rzed k u n s z​t o w​n y mi d o m​k a​m i, n ad al tk wi​ł y w ś n ie​g u .

Zwo l​n ił n a ty le, b y p rze​p u ​ś cić p ie​s zy ch . – Wi​d zę g o ! – k rzy k ​n ął Kir​b y . Rze​c zy wi​ś cie – v an s ta​r a​n o ​wał p o ​m a​r ań ​c zo ​we o zn a​c ze​n ia ro ​b ó t d ro ​g o ​wy ch i wp ad ł d o d ziu ​r y . Hu g h d o ​d a​wał g azu , ale k o ła ty l​k o o b ​r a​c a​ł y s ię w b ło ​c ie. Ky le p rze​j e​c h ał p rzez s k rzy żo ​wa​n ie i za​t rzy mał s a​m o ​c h ó d . – Za​c ze​k aj tu taj – p o ​wie​d ział d o Kir​b y ’eg o i wy ​s k o ​c zy ł z tru c​k a. Hu g h mu ​s iał g o za​u wa​ż y ć, b o o two ​r zy ł d rzwi i za​c zął u cie​k ać. Ky le s k o ​c zy ł n a n ie​g o , wci​s k a​j ąc g o w b ło ​t o . – O n ie, n ie u ciek ​n ies z mi! Hu g h za​m ie​r zy ł s ię n a n ie​g o z ło k ​c ia, ale Ky le zro ​b ił u n ik i zła​p ał g o za ręk ę. Przy ​c i​s n ął twarz Hu g h d o zie​m i, wy ​k rę​c a​j ąc mu ra​m ię i wzmac​n ia​j ąc ch wy t k o ​l a​n em, k tó ​r e wb ił mu w k rę​g o ​s łu p . – Złaź ze mn ie! – Przy ​k ro mi, k o ​l eś , ale je​s teś ares z​t o ​wa​n y . Hu g h wy ​r y wał s ię z u ś ci​s k u . – J a​k im p ra​wem… n ie je​s teś g li​n ą. – No , ch y b a jed ​n ak jes t. – Kir​b y wi​d o cz​n ie g o n ie p o ​s łu ch ał i s am za​p ra​g n ął k o ​‐ g o ś ares z​t o ​wać. Trzy mał Yv o n ​n e. Pła​k a​ł a, mia​ł a za​c zer​wie​n io ​n ą twarz i cała s ię trzę​s ła. – To ws zy s t​k o jeg o p o ​m y s ł! To o n p rzy ​j e​c h ał za tą p a​n ią aż tu taj! To o n za​b ił Bil​l y ’eg o i tę ek s ​p e​d ien t​k ę w k a​wiar​n i. To o n ! Nie ja! A więc te​r az za​c h cia​ł o jej s ię mó ​wić. – Do ​b ra ro ​b o ​t a, Kir​b y . Sp o ​d zie​wał s ię u ś mie​c h u , ale Kir​b y miał za​c i​ś n ię​t e u s ta. Na miej​s cu p o ​j a​wi​ł y s ię ra​d io ​wo ​z y , wy ​s k o ​c zy ło z n ich k il​k u u mu n ​d u ​r o ​wa​n y ch . Kie​d y ares z​t o ​wa​l i Hu g h , Ky le wy ​l e​g i​t y mo ​wał s ię. Yv o n ​n e p ro ​t e​s to ​wa​ł a, g d y ją też za​k u li w k aj​d an ​k i. Naj​wy raź​n iej p o ​d a​wa​ł a s ię za n ie​win ​n e​g o ś wiad ​k a. Ky le p o ​i n ​s tru o ​wał p o ​l i​c jan ​t ó w i zo ​r ien ​t o ​wał s ię, że Kir​b y s ie​d zi w tak ​s ó w​c e z te​l e​f o ​n em k o ​m ó r​k o ​wy m p rzy u ch u . Wś li​z n ął s ię n a s ie​d ze​n ie o b o k . – I co ? Kir​b y p o ​k rę​c ił g ło ​wą. – Tata jes t w St. Lu k e’s . M a o p e​r a​c ję.

*** Na​wet d wie mi​s k i p łat​k ó w ś n ia​d a​n io ​wy ch , p ó ł to r​b y p o ​p co r​n u i d zie​więć cze​k o ​l a​d o ​‐ wy ch ro ż​k ó w, k tó ​r e zo ​s ta​ł y z p re​z en ​t u wa​l en ​t y n ​k o ​we​g o o d mat​k i, n ie p o ​t ra​f i​ł y za​‐

g łu s zy ć my ś li o Ky le’u . A nie dotarło do ciebie, że Bóg nie chce, żebyś żyła jej marzeniami? Że On w całości akceptuje twoje plany? Us ia​d ła p o tu rec​k u n a łó ż​k u i o two ​r zy ła ze​s zy t z tek ​s ta​m i p io ​s e​n ek Kel​s ey n a o s tat​n iej s tro ​n ie. Więk ​s zo ś ć n o cy i k a​wa​ł ek p o ​r an ​k a s p ę​d zi​ł a n a czy ta​n iu . Przy ​p o ​m i​n a​n iu s o ​b ie. Słu ch a​n iu ś mie​c h u Kel​s ey , jej g ło ​s u . Ale tak ​ż e s ie​b ie, ws łu ch i​wa​n iu s ię we wła​‐ s n e ma​r ze​n ia. Ky le tra​f ił w s ed ​n o . Pa​m ięć n io ​s ła ze s o b ą cier​p ie​n ie. Ale Ky le p rzy ​wró ​c ił jej też s ło d ​k ie ws p o ​m n ie​n ia zwią​z a​n e z Deep Ha​v en . Sło d ​k o -g o rz​k ie, b io ​r ąc p o d u wa​g ę k o n ​t ek s t. Szcze​g ó l​n ie ma​r ze​n ia, jak ​ż e p ro ​s te, o za​ł o ​ż e​n iu ro ​d zi​n y w jej ma​ł y m mia​‐ s tecz​k u . Gdyby Bóg chciał, żeby Kelsey spełniała swoje marzenia, to by przeżyła. Te o k ru t​n e s ło ​wa le​ż a​ł y jej n a s er​c u . Ale jes z​c ze o k ru t​n iej​s ze b y ło p o ​c zu cie zd ra​d y , k tó ​r e wy ​m a​l o ​wa​ł o s ię n a jeg o twa​r zy , k ie​d y zd ał s o ​b ie s p ra​wę, że n ie p o ​wie​‐ d zia​ł a mu o jeg o o jcu i jej mat​c e. Dla​c ze​g o teg o n ie zro ​b i​ł a? Ch y b a ze s tra​c h u . A mo że, jak zwy k le, wy ​d a​wa​ł o jej s ię, że to , o d cze​g o u cie​k a, n ie is t​n ie​j e. Gd y b y za​j ę​ł a s ię re​a li​z o ​wa​n iem ma​r zeń Kel​‐ s ey , n ie mu ​s ia​ł a​b y s ię za​t rzy my wać. Og lą​d ać s ię za s ie​b ie. Po ​z b y wać s ię g ru ​z ó w. Po ​z wo ​l i​ł a​b y Bo g u s ię u zd ro ​wić. Brzd ą​k a​ł a n a g i​t a​r ze i ś le​d zi​ł a wzro ​k iem p io ​s en ​k ę Kel​s ey – a wła​ś ci​wie Piosenkę Emmy. Za​ś p ie​wa​ł a ła​g o d ​n ie. „Sp a​d a​j ą​c a g wiaz​d a is k rzy s ię n a n ie​b ie. Wres z​c ie s p eł​n ia s ię ży cze​n ie… Dla cie​b ie. Ran o za​ws ze ws ta​j e s ło ń ​c e. Prze​g a​n ia b u ​r zy g n iew. Niech n o c cię n ie za​ś le​p ia. Po ​r zu ć to ws zy s t​k o g d zieś … ”. Zd a​n ia o d ​b i​ł y s ię u p io r​n y m ech em. J ak ​b y Kel​s ey wie​d zia​ł a. A mo że to b y ł ty l​k o wy ​r az n a​s to ​l et​n ie​g o b u n ​t u . Ale n a​g le s ło ​wa za​c zę​ł y n a​b ie​r ać zn a​c ze​n ia, d o ​c ie​r ać d o Emmy . Rze​c zy wi​ś cie d ała s ię o p a​n o ​wać n o cy . Dała s ię za​ś le​p ić. Prze​s ta​ł a wy ​p a​t ry wać g wiaz​d y za​r an ​n ej. Cały czas mia​ł a w p a​m ię​c i k łó t​n ię, k tó ​r ą o d ​b y ła z Ky le’em, k ie​d y u cie​k a​ł a z Deep Ha​v en . Kie​d y o s k ar​ż y ł ją o to , że wo li zlek ​c e​wa​ż y ć ws p o ​m n ie​n ia n iż u wie​r zy ć, że Bó g p o ​t ra​f i je u le​c zy ć. M o że rze​c zy wi​ś cie ła​t wiej p rze​ż y wać cier​p ie​n ie w s a​m o t​n o ​ś ci, n iż d zie​l ić je z k imś . A mo że… Przy ​p o ​m n iał jej s ię wczo ​r aj​s zy wie​c zó r, wy ​r az twa​r zy Ky le’a, k ie​d y p o

p rze​s łu ch a​n iu p a​d ła mu w ra​m io ​n a. Ro z​p ie​r a​ł a g o d u ma. Ra​d o ś ć. Dzie​l ił z n ią s u k ​‐ ces . M o że p o ​d zie​l e​n ie s ię cier​p ie​n iem s p ra​wi​ł o ​b y jej u lg ę. Zwłas z​c za je​ś li p o ​d zie​l i s ię n im z Bo ​g iem. Ale co d o s łó w… n ic n ie p rzy ​c h o ​d zi​ł o jej d o g ło ​wy . Sk ło ​n i​ł a g ło ​wę, p o ​z wa​l a​j ąc p al​c o m p o ​r u s zy ć czu łą s tru n ę w jej s er​c u . a-mo ll, zmia​n a o k ta​wy , zej​ś cie d o E-d u r. Po ​d o ​b ał jej s ię ten lick . Czu ła s ię, jak ​b y p rze​ż y wa​ł a k a​t h ar​s is . Za​c zę​ł a raz jes z​c ze o d a-mo ll i d a​l ej g ra​ł a s tan ​d ar​d o ​wą b lu ​e ​s o ​wą me​l o ​d ię. W jej p ier​s i fo r​m o ​wa​ł y s ię s ło ​wa, ro ​d zą​c e s ię z mu ​z y k i. Boże, nie chcę przez całe życie uciekać. Ani lekceważyć dobrych rzeczy, którymi mnie obdarzyłeś. Do ​d a​ł a ch wy t G7 , p o d ​c ią​g n ę​ł a s tru n ę E, za​g ra​ł a p en ​t a​t o ​n i​k ę i p rze​b ie​g ła p o p ro ​‐ g ach w d ó ł. Obdarzyłeś mnie na przykład rodziną. Kelsey. Tatą. Ści​s n ę​ł o ją w g ar​d le. Gra​ł a w s k a​l i a-mo ll i p rzy ​t rzy ma​ł a s tru n ę G. Ro z​l eg ł s ię p rze​c ią​g ły jęk jej s er​c a. Kyle’em. Tro ​c h ę s win ​g u , k il​k a jaz​z o ​wy ch d źwię​k ó w. Po ​r u s za​ł a s ię d o ry t​m u . Przed o cza​‐ mi s ta​n ął jej Ky le, k tó ​r y k iwa g ło ​wą i z fi​n e​z ją u d e​r za w b ęb ​n y . Za​s k o ​c zy ł ją wte​d y . Zn ó w zła​p a​ł a ch wy t G7 , d a​l ej E9 , p o ​t em Fis 9 i wró ​c i​ł a d o g łó w​n ej me​l o ​d ii. Ach , jak o n a g o k o ​c h a​ł a. M y ś l d o ​p a​d ła ją i u n ie​r u ch o ​m i​ł a jej d ło ń n a Cis 7 – wy ​s o ​k im, s u b ​t el​n y m ak o r​‐ d zie. Ko ​c h a​ł a g o ? Dźwięk wn ik ​n ął w ś cia​n y p o ​k o ​j u . Tak , k o ​c h a​ł a g o . To n ie ty l​k o li​c e​a l​n e za​u ro ​‐ cze​n ie, ale ten ro ​d zaj mi​ł o ​ś ci, k tó ​r y p o ​t ra​f i s p ra​wić, że ch ce s ię s ta​wić czo ​ł a wła​s n y m s ła​b o ​ś cio m, lę​k o m. Ko ​c h a​ł a g o , p o ​n ie​waż o n wie​d ział – wie​d ział, że u cie​k a​ł a, i p o ​‐ wo ​l i s k ła​n iał ją d o p o ​wro ​t u d o ś wia​t a, za k tó ​r y m tę​s k ​n i​ł a. Ko ​c h a​ł a g o , b o o n b y z n iej n ie zre​z y g n o ​wał. A p rzy ​n ajm​n iej tak b y ło d o tej p o ry , d o ​p ó ​k i g o n ie o s zu k a​ł a. Ale mo że… Co o n ta​k ie​g o mó ​wił o p o ​p eł​n ia​n iu b łę​d ó w, wciąż n a n o wo , i p o ​‐ zwa​l a​n iu Bo g u k o ​c h ać s ię, mimo ws zy s t​k o ? Za​k o ń ​c zy ła p io ​s en ​k ę k o ​l ej​n ą b lu ​e ​s o ​wą p en ​t a​t o ​n i​k ą. Gra​ł a s zy b ​k o , zła​p a​ł a ch wy t E9 , p o ​t em ze​s zła d o Fd im, p rzy ​s p ie​s zy ła o d ro ​b i​n ę i ws k o ​c zy ła n a o s tat​n i lick , s ch o ​d ząc d o E. Do ​d a​ł a ak o rd A5 . Prze​b ie​g ła p al​c a​m i p o s tru n ach , s p o ​g lą​d a​j ąc p rzez o k n o n a n ie​b o . Sło ń ​c e wres z​‐ cie za​c zę​ł o wy ​c h o ​d zić p o n o c​n y ch o p a​d ach d es z​c zu . Panie, chcę obejrzeć się za siebie, zoba‐ czyć swoje wspomnienia. Pozwolić Ci się uzdrowić. Nie chcę żyć marzeniami Kelsey. Ani nawet swoimi. Chcę żyć marzeniami, które Ty dla mnie przygotowałeś. Bo ​ż y mi ma​r ze​n ia​m i o n iej. Tak , wy ​d a​wa​ł o s ię, że zn a​l a​z ła o d ​p o ​wied ź, k tó ​r a ją u s p o ​k o i, o tu li. Zn a​l a​z ła mu ​‐ zy k ę, a n a​wet o d ​p o ​wied ​n ie s ło ​wa.

Rzu ci​ł a o k iem n a n ie​u k o ń ​c zo ​n y tek s t p io ​s en ​k i, p o g ło ​wie k o ​ł a​t a​ł y jej s ię zd a​‐ n ia. Niech noc cię nie zaślepia… – Emma! Twó j te​l e​f o n d zwo ​n i. – W d rzwiach p o ​k a​z a​ł a s ię Car​r ie. By ła o wi​n ię​t a ręcz​n i​k iem, mia​ł a mo ​k re wło ​s y . – Zo ​s ta​wi​ł aś k o ​m ó r​k ę w to ​r eb ​c e. – Prze​p ra​s zam. – To ch y b a ten g o ś ć z Na​s h v il​l e. Emma wzię​ł a te​l e​f o n . – Halo ? – Emma. Cie​s zę s ię, że u d a​ł o mi s ię d o cie​b ie d o ​d zwo ​n ić. M ó wi Bren ​t o n O’Hare. Słu ch aj, s ie​d zę w s tu d iu z mo ​i mi lu d ź​m i, s łu ch a​m y two ​j e​g o d emo i ro b i s ię co ​r az cie​k a​wiej. M as z p raw​d zi​wy ta​l en t, mu ​s is z d o n as p rzy ​j e​c h ać. J ak s zy b ​k o je​s teś w s ta​‐ n ie ws iąś ć w s a​m o ​l o t? Prawdziwy talent? – J a… n ie wiem. Nie mam p ie​n ię​d zy n a b i​l et. – Za​ł a​t wię ci g o . Co p o ​wies z n a d ziś p o p o ​ł u ​d n iu ? Ko ło p ią​t ej jes t lo t z M in ​n e​‐ ap o ​l is . – J a… Yy y … Car​r ie zn ó w s ta​n ę​ł a w d rzwiach , te​r az mia​ł a n a s o ​b ie s zla​f ro k , wy ​c ie​r a​ł a wło ​s y w ręcz​n ik . – Nie wiem, o co ch o ​d zi, ale p o ​wied z tak ! – Ch y b a tak . – Świet​n ie. M as z g ło s , n a k tó ​r y cze​k a​l i​ś my , Emmo . Nie mo g ę s ię d o ​c ze​k ać. Wy ​‐ ś lę ci in ​f o r​m a​c je o b i​l e​c ie ma​i lem, za​r az jak d o ​k o ​n am re​z er​wa​c ji. Od ło ​ż y ła s łu ch aw​k ę, g a​p iąc s ię n a Car​r ie. – Lecę d o Na​s h v il​l e. Car​r ie ci​s n ę​ł a ręcz​n ik w p o ​wie​t rze i rzu ci​ł a s ię n a Emmę. – Wie​d zia​ł am, że ci s ię u d a! Emma u ś miech ​n ę​ł a s ię s ze​r o ​k o . – No , có ż… Nie d a​ł a​b y m rad y b ez Ky le’a. – Otwo ​r zy ła s za​f ę, wy ​j ę​ł a małą wa​l iz​k ę i rzu ci​ł a ją n a łó ż​k o . Ob o k le​ż ał te​l e​f o n , zn ó w wi​b ro ​wał. Car​r ie wzię​ł a g o d o ręk i. – No , n o , wy ​g lą​d a n a to , że Ky le też tak s ą​d zi. – Un io ​s ła k o ​m ó r​k ę, żeb y p o ​k a​z ać jej wy ​ś wie​t lacz. – Deep Ha​v en d zwo ​n i.

***

J u ż tu k ie​d y ś b y ł. Eli zo ​r ien ​t o ​wał s ię o d razu i n ie s p o d o ​b a​ł o mu s ię to . Ch ciał wy ​‐ rwać s ię z teg o ws p o ​m n ie​n ia, ale co ś p ch a​ł o g o d o p rzo ​d u , jak ​b y k to ś p o ​ł o ​ż y ł mu ręce n a p le​c ach . Zn ó w zn a​l azł s ię p rzed s k le​p em wie​l o ​b ran ​ż o ​wy m Lu c​k y 7 , s ły s zał s y ​r e​n y , zo ​b a​‐ czy ł mar​t we, za​k rwa​wio ​n e cia​ł o Par​k e​r a Swen ​s o ​n a n a b e​t o ​n ie. Wi​d ział teg o d zie​c ia​k a ju ż wcze​ś n iej – za​t rzy mał g o , u p o ​m n iał i p o ​z wo ​l ił wje​‐ ch ać d o Deep Ha​v en . Clay Nel​s o n le​ż ał p rzy d rzwiach . Eli mu ​s iał g o p rze​s u n ąć, żeb y wejś ć d o ś ro d ​k a. Uk u c​n ął p rzy k o ​l e​d ze i o d ​wró ​c ił g o n a b o k . Zo ​s tał p o ​s trze​l o ​n y , ran a w k lat​c e p ier​‐ s io ​wej wy ​g lą​d a​ł a o k ro p ​n ie, p raw​d o ​p o ​d o b ​n ie s trzał b y ł ś mier​t el​n y . Clay z tru d em ła​‐ p ał p o ​wie​t rze. Eli p rze​k lął, p rzy ​c i​s n ął d ło ń d o ran y , n ie zwa​ż a​j ąc n a to , że g o ​r ą​c a k rew lała mu s ię p rzez p al​c e. – Za​c ze​k aj, p rzy ​j a​c ie​l u . Po ​m o c jes t w d ro ​d ze. – Po ​d ał p rzez ra​d io , że n a miej​s cu zb ro d ​n i u cier​p iał p o ​l i​c jan t. Clay ch wy cił g o za n ad ​g ar​s tek . – Kel​s ey . Na d źwięk jej imie​n ia ś wiat Elie​g o s ię za​t rzy mał. Sp o j​r zał Clay ​o ​wi w o czy i wy ​‐ czy tał z n ich aż za d u żo . Nie, n ie. Kel​s ey n ie mia​ł a d zi​s iaj p ra​c o ​wać – p o ​j e​c h a​ł a z No ​‐ el​l e d o Du ​l u th . Nie! – Ta​t u s iu ? – Gło s d o ​b ieg ł g o z n ie​wia​d o ​m e​g o źró ​d ła. – Ta​t u s iu , je​s teś tu taj? Ws tał, ro ​z ej​r zał s ię s zy b ​k o p o s k le​p ie. Proszę, niech nic jej nie będzie, oby schowała się za ladą albo w chłodni. – Ko ​c h a​n ie, je​s tem tu taj… I wte​d y d o ​s trzeg ł k a​ł u żę k rwi p o d s to ​i s k iem z p ie​c zy wem, za​u wa​ż y ł p o ​wy k rę​c a​‐ n e n o g i có r​k i, tam, g d zie u p a​d ła. Och, Panie, proszę. Po d ​b ieg ł, p o d ro ​d ze o d ​p y ch a​j ąc s to ​j ak z ch le​b em, k tó ​r y ru n ął n a p o d ​ł o ​g ę. Uk u c​n ął p rzy n iej. By ła p o ​s trze​l o ​n a w p le​c y , n a​b ó j p rze​s zed ł n a wy ​l o t – ran a ro z​d ar​ł a k lat​k ę p ier​s io ​wą. Dru g i s trzał tra​f ił w n o g ę. Eli zd jął p a​s ek i ś ci​s n ął n im k o ń ​c zy n ę. Od ​wró ​c ił có r​k ę n a p le​c y . Krzy k ​n ę​ł a. – Bę​d zie d o ​b rze, s k ar​b ie. – Ale n ie p o ​t ra​f ił b y ć p rze​k o ​n u ją​c y , miał n ie​r ó w​n y o d ​‐ d ech . J eg o u k o ​c h a​n a có r​k a p a​t rzy ła n a n ie​g o , w jej n ie​b ie​s k o ​z ie​l o ​n y ch o czach wi​d ział s trach . Boże, proszę, dodaj mi sił. Dla Kelsey. – Och , Kels … – Za​m k n ął u s ta, b y n ie zd ra​d zić s ię z wła​s n y m lę​k iem. Prze​ł k n ął ś li​n ę. – Po ​m o c jes t w d ro ​d ze. Przy ​j e​d zie tu . – Zd jął k u rt​k ę, wło ​ż y ł ją Kel​s ey p o d g ło ​‐ wę, p rzy ​c i​s n ął d ło ń d o ran y w jej p ier​s i. Po ​r u s zy ła n a wp ó ł b ez​wład ​n ą ręk ą i d o ​t k n ę​ł a jeg o d ło ​n i. – Pró ​b o ​wa​ł am u cie​k ać, ta​t u s iu , ale… – Z u s t ś cie​k a​ł a jej k rew, o tarł je k ciu ​k iem. Drżał, miał p ły t​k i o d ​d ech . Boże, gdzie jesteś? Proszę, ześlij pomoc – proszę! – Sk ar​b ie, b y łaś tak a d ziel​n a. Za​d zwo ​n i​ł aś n a p o ​l i​c ję. – Tata Emmy … o n … o n p o ​s trze​l ił tatę Emmy .

– Cii… – Klę​c zał te​r az n a o b u k o ​l a​n ach , g ła​s k ał ją p o wn ę​t rzu d ło ​n i. M o że p o ​‐ wi​n ien p rzy ​c i​s n ąć ją d o s ie​b ie, za​t rzy mać k rwa​wie​n ie n a p le​c ach . J ęk ​n ę​ł a, k ie​d y d o ​‐ tk n ął ran y . – Prze​p ra​s zam, Kel​s ey , p rze​p ra​s zam. Ch cia​ł em ty l​k o za​t a​m o ​wać k rwa​wie​n ie. – Ws zę​d zie b y ło p eł​n o k rwi, p rze​c ie​k a​ł a mu p rzez mu n ​d u r, s p ły wa​ł a p o rę​k ach . Kel​s ey p a​t rzy ła n a n ie​g o ty m p ięk ​n y m wzro ​k iem, k tó ​r y p o ​t ra​f ił s p ra​wić, że Eli g o ​d ził s ię n ie​m al n a ws zy s t​k o . Pie​k ły g o o czy , za​c i​s n ął s zczę​k ę. – Za​c ze​k aj, Kel​s ey . Ła​p a​ł a p o ​wie​t rze, o d ​d y ch a​ł a z tru d em. I n a​g le w jej s p o j​r ze​n iu p o ​j a​wi​ł o s ię za​‐ s k o ​c ze​n ie. – Och … o ch , ta​t u s iu . J a… ju ż n ie b o li. Po ​k rę​c ił g ło ​wą. – Kel​s ey , n ie zo ​s ta​wiaj mn ie. M amy , b ra​c i. Po ​t rze​b u ​j e​m y cię. – M iał zmę​c zo ​n y g ło s , s ta​r ał s ię k o n ​t ro ​l o ​wać o d ​d ech . Uś cis k jej d ło ​n i za​c zął s ię p o ​l u ź​n iać. Przy ​c ią​g n ął ją z p o ​wro ​t em, a z p ier​s i Kel​‐ s ey try s n ę​ł a k rew. – Patrz n a mn ie te​r az, Kel​s ey . Sp ó jrz n a ta​t u s ia. O tak , d o ​b rze. Zn ó w wi​d ział jej o czy , ale wy ​d a​wa​ł o s ię, że n a n ie​g o n ie p a​t rzy , n ie n a​p raw​d ę. Uś mie​c h a​ł a s ię. – Sły s zę co ś . Och , ta​t u s iu , co to ? Sły s zy s z to ? – Co s ły s zy s z, k o ​c h a​n ie? – On s ły s zał wy ​c ie s y ​r en , k o ​ł a​t a​n ie wła​s n e​g o s er​c a, p łacz, k tó ​r y w n im wzb ie​r ał. – M u ​z y k ę. Ach , jes t p ięk ​n a… jes t tak a… – Na ch wi​l ę d o n ie​g o wró ​c i​ł a. – Ta​‐ tu s iu , to ra​d o ś ć. Sły s zę ra​d o ś ć. – Po ​wie​k i za​c zę​ł y jej o p a​d ać. – Nie, Kel​s ey , n ie, Kels ! Pro ​s zę… – Czu ł, że s ię ła​m ie; zd a​wał s o ​b ie z teg o s p ra​‐ wę. J eg o có r​k a n i​k ła w o czach , ch o ć n a jej twa​r zy n ad al tlił s ię u ś miech . – Nie! Bo że, ty l​k o n ie Kels ! Kel​s ey ! – Te​r az k rzy czał. – Nie zo ​s ta​wiaj n as . Nie zo ​s ta​wiaj mn ie! – Eli, o d ​s u ń s ię. – El​l ie M a​t h ews p rzy ​k u c​n ę​ł a o b o k . J a​s n o ​b rą​z o ​we wło ​s y zwią​‐ za​ł a z ty łu , k u cy k wy ​s ta​wał s p o d n ie​b ie​s k iej czap ​k i z s y m​b o ​l em p o ​g o ​t o ​wia ra​t u n ​k o ​‐ we​g o . Po ​s ta​wi​ł a ap ​t ecz​k ę. – Wp u ś ć mn ie. Co f​n ął s ię g wał​t o w​n ie, a El​l ie p rzy ​s u n ę​ł a s ię b li​ż ej. Kel​s ey zb la​d ła, o d ​d y ch a​ł a tak p ły t​k o , że p ra​wie n ie ła​p a​ł a p o ​wie​t rza. Un ió s ł ręce. Drża​ł y , k a​p a​ł a z n ich k rew. Kil​k a me​t ró w d a​l ej J o e M i​c h a​e ls re​a n i​m o ​wał Clay a, a Dan ws trzy k i​wał mu co ś w ży łę. Eli s p o j​r zał n a s wo ​j e d ło ​n ie. Na Kel​s ey . Na k ró t​k ą ch wi​l ę ws zy s t​k o s ię za​t rzy ma​ł o . Za​p a​d ła ci​s za. El​l ie za​ł o ​ż y ła Kel​s ey ma​s k ę tle​n o ​wą, a d ru g i ra​t o w​n ik za​c i​s n ął o p a​t ru n ​k i n a jej ra​n ach . Ale Eli ich n ie s ły s zał, n ie czu ł n ic. Nic. Bo w tej ch wi​l i też s ły s zał mu ​z y k ę. Śp iew, a mo że ty l​k o in ​s tru men ​t y . Tak , in ​s tru men ​t y , ale ś p iew też. M u ​z y k a g o za​l e​wa​ł a, wy ​p eł​n ia​ł a, za​wład ​n ę​ł a n im. Sp ra​wia​ł a, że wziął s ię w g arś ć. Tak, Kelsey, słyszę radość.

– Tra​c i​m y g o . – Ha​ł as p o ​wró ​c ił, ty le, że Eli n ie k lę​c zał ju ż p rzy Kel​s ey , n ie p a​‐ trzy ł ju ż jak k rew ś cie​k a mu p o d ło ​n iach . Nie b y ł ju ż w Lu c​k y 7 . Le​ż ał n a s to ​l e, le​k a​r ze p o ​c h y la​l i s ię n ad n im. – M a czę​s to ​s k u rcz. Przepraszam, Noelle. Tak bardzo mi przykro.

Roz​dział 20

Ky le wró ​c ił wła​ś n ie z p o ​s zu k i​wań au ​t o ​m a​t u z je​d ze​n iem i n a​p o ​j a​m i. W p o ​c ze​k al​n i n a o d ​d zia​l e ch i​r u r​g icz​n y m St. Lu k e’s s ie​d zia​ł o d wó ch g li​n ia​r zy i p a​s to r. To n ie wró ​ż y ło d o ​b rze. Za​ws ze s ię b ał, że p ew​n e​g o d n ia p o p o ​wro ​c ie ze s zk o ​ł y cze​k a g o wi​d o k d wó ch p o ​l i​c jan ​t ó w z Deep Ha​v en w to ​wa​r zy s twie p a​s to ​r a Dan a, s ie​d zą​c y ch w s a​l o ​n ie. Wła​‐ ś ci​wie to za​ws ze k ie​d y p rze​j eż​d żał o b o k ra​d io ​wo ​z u , czu ł, jak ro ​ś n ie w n im n a​p ię​c ie. Us p o ​k a​j ał s ię d o ​p ie​r o , g d y wch o ​d ził d o k u ch ​n i i d o ​s trze​g ał tatę s ie​d zą​c e​g o p rzy s to ​l e, je​d zą​c e​g o jab ł​k o alb o czy ta​j ą​c e​g o g a​z e​t ę. Ży we​g o . Ale o j​c iec n ie s ie​d ział w p o ​c ze​k al​n i. Op e​r o ​wa​l i g o o d d o ​b ry ch trzech g o ​d zin . M at​k a zn ik ​n ę​ł a, ale Ky le p rzy ​p u s z​c zał, że p o ​s zła p o ​s zu k ać k a​p li​c y . On też s ię mo ​d lił. Bo k ie​d y s ie​d ział w p o ​c ze​k al​n i, a w g ło ​wie d źwię​c za​ł a mu p io ​s en ​k a Kel​s ey , zd ał s o ​b ie s p ra​wę… Że w d es z​c zu zn a​l azł Bo g a. W miej​s cu p o ​g rą​ż o ​n y m w b ez​n a​d ziei. W p ła​c zu s er​‐ ca. W ch a​o s ie p rzy ​p ad ​k o ​wo ​ś ci ży cia. Ufał Bo g u i J eg o n ie​wy ​c zer​p a​n ej mi​ł o ​ś ci, k tó ​r a p o ​c ie​s za​ł a, u zd ra​wia​ł a i p rzy ​‐ wra​c a​ł a p o ​k ó j, n a​wet g d y wy ​d a​wa​ł o s ię, że ws zy s t​k o o g ar​n ę​ł a ciem​n o ś ć. Wcze​ś n iej, k ie​d y s ie​d zie​l i w p o ​c ze​k al​n i, a mat​k a trzy ma​ł a Ky le’a i Kir​b y ’eg o za ręce, czu ł, jak ​b y zn ó w b y li ro ​d zi​n ą, tak ą, jak ą n ie b y li o d lat. To n ic, że mama n ie o d ​‐ zy s k a​ł a p a​m ię​c i. – Przej​d zie​m y p rzez to – p o ​wie​d zia​ł a mat​k a. – Ra​z em.

Ra​z em. M o że to d o ​t y czy ło też ca​ł ej ro ​d zi​n y Deep Ha​v en . Kie​d y Dan ws tał, żeb y u ś ci​‐ s n ąć mu d ło ń , Ky le za​u wa​ż y ł, że o b o k s ie​d zia​ł a El​l ie, żo n a Dan a. Na​p rze​c iw​k o b y li jeg o p rzy ​j a​c ie​l e – J a​s o n i Sam​m y , k tó ​r y wy ​g lą​d ał, jak ​b y k to ś d o ​p ie​r o co wy ​c ią​g n ął g o z łó ż​k a. I J o e M i​c h a​e ls – p rzy ​j aź​n ił s ię z tatą o d ch wi​l i, g d y ten p rzy ​j e​c h ał d o Deep Ha​v en i zo ​s tał o s k ar​ż o ​n y o s a​b o ​t o ​wa​n ie k s ię​g ar​n i Fo ​o t​s tep o f He​a v en . Tre​n er k o ​s zy k ó w​k i Seb Brew​s ter s ie​d ział ze s wo ​j ą n a​r ze​c zo ​n ą, Lu cy . Przy ​wio ​z ła b a​b ecz​k i, n a s to ​l e s ta​ł o o twar​t e p u d eł​k o . Seb o to ​c zy ł Kir​b y ’eg o ra​m ie​n iem. – By ł ju ż le​k arz? – s p y tał Ky le. – Przy ​s zła p ie​l ę​g n iar​k a, p o ​wie​d zia​ł a, że n ad al jes t o p e​r o ​wa​n y . By ły k o m​p li​k a​‐ cje. Ky le ch ło ​n ął s ło ​wa. Do ​b rze, że n ie o two ​r zy ł jes z​c ze p acz​k i Ch e​e to ​s ó w. – M ama wró ​c i​ł a? Dan p o ​k rę​c ił p rze​c zą​c o g ło ​wą. Ky le p rzy ​s iad ł n a k a​l o ​r y fe​r ze. Na s zczę​ś cie s p o d n ie ju ż wy ​s ch ły . Po ​b ru d ził je w trak ​c ie s zar​p a​n i​n y z Hu g h . Po ​l i​c ja p o ​z wo ​l i​ł a mu p o ​j e​c h ać d o s zp i​t a​l a i d o ​wie​d zieć s ię o s ta​n ie o jca, za​n im zło ​ż y ze​z n a​n ia. – Po ​d o b ​n y v an b y ł wi​d zia​n y w we​e k en d p o d ​c zas d wó ch n a​p a​d ó w n a s k le​p y mo ​‐ n o ​p o ​l o ​we – p o ​wie​d ział mu je​d en z p o ​l i​c jan ​t ó w, k ie​d y Ky le in ​f o r​m o ​wał g o o s wo ​i m ś led z​t wie w s p ra​wie M o ​c h a M o ​o s e. Po ​m o ​g ły też s zcze​g ó ​ł o ​we ze​z n a​n ia Yv o n ​n e, k tó ​r a wi​d zia​ł a, jak Bil​l y i Hu g h wró ​c i​l i z k a​s y ​n a z p u s ty mi k ie​s ze​n ia​m i i s k o ​r zy s ta​l i z o k a​z ji w M o ​c h a M o ​o s e. Op o ​‐ wia​d a​ł a, jak Hu g h p o ​d ej​r ze​wał Bil​l y ’eg o , że zd ra​d ził s ię p rzed Ky le’em, i za​b ił g o , żeb y ten n ie p i​s n ął ju ż an i s ło ​wa. J ak cze​k a​ł a w s a​m o ​c h o ​d zie, p rze​r a​ż o ​n a, p o ​r wa​n a – tak to p rzed ​s ta​wi​ł a – a Hu g h o d ​d a​wał p ier​ś cień Bil​l y ’eg o d o lo m​b ar​d u . M ó ​wi​ł a też o ty m, jak p o me​c zu cze​k a​l i n a No ​e l​l e p rzed s zk o ​ł ą, jak p o ​j e​c h a​l i za n ią d o Du ​l u th , s zu k a​j ąc o k a​z ji, żeb y zmu ​s ić ją d o zje​c h a​n ia n a b o k . Ty l​k o wa​r u n ​k i n a d ro ​d ze o raz ich s trach o wła​s n e b ez​p ie​c zeń ​s two s p ra​wi​ł y , że No ​e l​l e d o ​ż y ła k o ​l ej​‐ n e​g o p o ​r an ​k a. I in ​t u i​c ja o jca. A ra​c zej in ​t u i​c ja o jca i s y n a. Do ​b rze s ię z ty m czu ł. Dzia​ł ał ra​z em z o j​c em. Proszę, Boże, pozwól tacie przeżyć, żebym nadal mógł się uczyć od swojego staruszka. Ky le co ch wi​l ę s p o ​g lą​d ał n a te​l e​f o n . Emma p o ​wie​d zia​ł a, że o d e​z wie s ię z lo t​n i​‐ s k a. Za​d zwo ​n i​l i z Na​s h v il​l e. Ta my ś l i s p o ​s ó b , w jak i s ię z n im p rzy ​wi​t a​ł a, b y ły jak mió d n a jeg o s er​c e. Ro z​m a​wia​ł a z n im, jak ​b y wca​l e n ie b y ł o s tat​n im p a​l an ​t em. J ak ​b y p rze​s zła d o p o ​r ząd ​k u d zien ​n e​g o n ad fak ​t em, że wy ​s a​d ził ją z s a​m o ​c h o ​d u p rzed d o ​m em i ru s zy ł w tra​s ę. J ak ​b y za​m ias t teg o n o ​s i​ł a w p a​m ię​c i ch wi​l e, w k tó ​r y ch b y ł ta​k im męż​c zy zn ą, ja​k im ch ciał b y ć. – Oczy wi​ś cie, że ci wy ​b a​c zam – o d ​p o ​wie​d ział n a jej p rze​p ro ​s i​n y . – Wczo ​r aj w

n o cy , k ie​d y s p o ​t k a​l i​ś my s ię w Du ​l u th , mie​l i​ś my z tatą d łu ​g ą ro z​m o ​wę. Po ​wie​d ział, że to ws zy s t​k o jeg o win a, że p rzy ​c h o ​d ził d o two ​j ej mamy , że b y ł jej p rzy ​j a​c ie​l em. Po ​wie​d ział też, że n ig ​d y n ie ch ciał, ab y ich re​l a​c ja wy ​m k n ę​ł a s ię s p o d k o n ​t ro ​l i. Czu ł s ię n a​p raw​d ę źle. – J a też ro z​m a​wia​ł am z mamą. Po ​wie​d zia​ł a to s amo : że to jej win a, że za b ar​d zo d o n ie​g o lg n ę​ł a. Bała s ię s a​m o t​n o ​ś ci i u wa​ż a​ł a, że ws zy s cy ją o p u ​ś ci​l i. Nie wiem, co o zn a​c za​ł y jej o s tat​n ie s ło ​wa, ale p o ​wie​d zia​ł a, że n a ja​k iś czas ws trzy ma s ię z p rze​p ro ​‐ wad z​k ą. Zwłas z​c za że s p o d o ​b a​ł y jej s ię p rze​r ó b ​k i w d o mu . Zn a​l azł miej​s ce, w k tó ​r y m n ik t g o n ie p o d ​s łu ch i​wał. – Emmo , wiem, że to d la cie​b ie ś wiet​n a o k a​z ja i ch cę ty l​k o p o ​wie​d zieć, że… je​‐ s tem cał​k o ​wi​c ie za ty m, że​b y ś p o ​l e​c ia​ł a d o Na​s h v il​l e. Po d ru g iej s tro ​n ie s łu ch aw​k i za​p a​d ła ci​s za, k tó ​r ej n ie p o ​t ra​f ił ro z​s zy fro ​wać. – Czy li ch ces z, że​b y m p o ​l e​c ia​ł a d o Na​s h v il​l e? Co ś w jej g ło ​s ie… – Oczy wi​ś cie, że tak . To n ie​s a​m o ​wi​t e, ws p a​n ia​ł e. J e​s tem z cie​b ie tak i d u m​n y . – Ah a. I zn ó w, ten to n g ło ​s u – jak ​b y ro z​c za​r o ​wa​n ie? M o że źle to o d ​c zy tał. – M y ś la​ł em, że g d y b y to wy ​p a​l i​ł o , to , y y y … – Wy ​p u ​ś cił p o ​wie​t rze, p o ​d ra​p ał s ię p o g ło ​wie z za​k ło ​p o ​t a​n iem i u ś miech ​n ął s ię d o mi​j a​j ą​c ej g o p ie​l ę​g n iar​k i. – M ó g ł​‐ b y m p rzy ​j e​c h ać. Od ​wie​d zić cię. Alb o … có ż, w Na​s h v il​l e ch y b a też p o ​t rze​b u ​j ą p o ​l i​‐ cji. Ws trzy ma​ł a o d ​d ech . – Se​r io ? Te​r az le​p iej. – No , s e​r io . Zn a​c zy … ech , Ems , ja p o p ro ​s tu s za​l e​j ę za to b ą. Tak mi p rzy ​k ro , że p ró ​b o ​wa​ł em cię n a​m ó ​wić d o p rze​p ro ​wad z​k i d o Deep Ha​v en . Po ​wi​n ie​n em b y ł p o ​wie​‐ d zieć, że p o ​j a​d ę za to b ą tam, d o ​k ąd ze​c h ces z. Bo tak a jes t p raw​d a. Na​s h v il​l e, Ka​l i​f o r​‐ n ia, M ars . Ws zy s t​k o mi jed ​n o . – Nie je​s tem p ew​n a, czy n a M ar​s ie jes t p o ​t rzeb ​n y wy ​m iar s p ra​wie​d li​wo ​ś ci. – W ty m wzg lę​d zie mo ​ż es z mi za​u fać. Czy li zd e​c y d o ​wa​n ie M ars . – Przy ​b rał ła​‐ g o d ​n iej​s zy to n . – Urzą​d zi​m y s wo ​j e małe Deep Ha​v en , g d zie​k o l​wiek za​m ies z​k a​m y , k o ​c h a​n ie. Za​c h i​c h o ​t a​ł a, a b ó l w jeg o p ier​s i u s tą​p ił. – Za​d zwo ​n ię z lo t​n i​s k a. Zn ó w s p o j​r zał n a te​l e​f o n . Żad ​n y ch p o ​ł ą​c zeń , żad ​n y ch wia​d o ​m o ​ś ci. Po ​c zu ł n a s o ​b ie wzro k Kir​b y ’eg o . Po ​s łał mu u ś miech . Kir​b y p rze​wró ​c ił o cza​m i. Ale… al​l e​l u ​j a! k o ​m ó r​k a za​wi​b ro ​wa​ł a mu w d ło ​n i. – Emma! J ej g ło s p o ​t ra​f ił​b y ro z​j a​ś n ić n aj​c iem​n iej​s zy d zień . – Hej! Prze​p ra​s zam, że tak d łu ​g o to trwa​ł o . – Ws zy s t​k o za​ł a​t wio ​n e? M as z b i​l et? Prze​s złaś p rzez k o n ​t ro ​l ę? – J a tu mam ws zy s t​k o p o d k o n ​t ro ​l ą, p a​n ie wła​d zo . Za​r az b ęd ę n a miej​s cu .

– M y ś la​ł em, że lo t jes t d o ​p ie​r o za d wie g o ​d zi​n y . – Nie lecę d o Na​s h v il​l e. Po d ​n ieś g ło ​wę. Za​m arł. Sp o j​r zał p rzed s ie​b ie. Emma. M ia​ł a n a s o ​b ie zie​l o ​n y tren ​c zo ​wy p łas zcz, ja​s n o ​n ie​b ie​s k i b e​r et, a n a ra​‐ mie​n iu p rze​wie​s i​ł a fu te​r ał z g i​t a​r ą. Un io ​s ła te​l e​f o n i p o ​m a​c h a​ł a mu . Ky le miał g d zieś to , że całe mia​s tecz​k o p a​t rzy , jak ich g li​n iarz p u s z​c za s ię p ę​‐ d em p rzez k o ​r y tarz. Ujął g o s p o ​s ó b , w jak i za​r zu ci​ł a mu ręce n a s zy ję i jak o to ​c zy ł ją ra​m io ​n a​m i. Ach , p ach ​n ia​ł a p ięk ​n ie – jab ł​k a​m i, cy n a​m o ​n em, cze​k o ​l a​d ą i czy mś za​‐ g ad ​k o ​wy m. – Co ty tu taj ro ​b is z? – Wy ​s wo ​b o ​d ził ją z o b ​j ęć. Uś mie​c h ał s ię s ze​r o ​k o . – M am n a​d zie​j ę, że p y tas z z ra​d o ​ś ci? – Żar​t u jes z? J a… b rak mi s łó w. – Więc p o ​k aż, jak b ar​d zo s ię cie​s zy s z. – Uś miech ​n ę​ł a s ię, p u ​ś ci​ł a d o n ie​g o o k o . Po ​c a​ł o ​wał ją, d e​l i​k at​n ie, b o lu ​d zie p a​t rzy li. Ale wy ​s tar​c za​j ą​c o , żeb y s p ra​wa b y ła ja​s n a. – Prze​k o ​n a​ł eś mn ie – p o ​wie​d zia​ł a ci​c h o , o czy jej b ły s z​c za​ł y . – Ale… co z Na​s h v il​l e? – Po ​k rę​c ił g ło ​wą. – M ała, p o ​win ​n aś b y ć n a p o ​k ła​d zie s a​‐ mo ​l o ​t u d o Ten ​n es ​s ee. – Za​d zwo ​n i​ł am d o Bren ​t o ​n a i p o ​wie​d zia​ł am, że g d y b y m b y ła tak ą g wiaz​d ą, ja​‐ k iej ch cą, to mu ​s ie​l i​b y n a mn ie p o ​c ze​k ać. – Ale… – Na​s h v il​l e mo że za​c ze​k ać. Twó j tata n ie. J e​s tem tu , p o ​n ie​waż tu n a​l e​ż ę. – M i​n ę​‐ ła g o wzro ​k iem i s p o j​r za​ł a n a g ro ​n o mies z​k ań ​c ó w Deep Ha​v en . – Ra​z em z n imi. – Uję​ł a jeg o p o ​l i​c zek w d ło ń . – Z to b ą. – Nie mó g ł​b y m b ar​d ziej s ię z to b ą zg o ​d zić – o d ​p o ​wie​d ział, g łas z​c ząc ją p o d ło ​‐ n i. – Przy ​wio ​z łaś g i​t a​r ę. Sp le​t li p al​c e. – Ch cia​ł am za​ś p ie​wać ci p io ​s en ​k ę, k tó ​r ą n a​p i​s a​ł am. A wła​ś ci​wie d o ​k o ń ​c zy łam. Na​r es z​c ie.

*** Po wi​z y cie w k a​p li​c y i mo ​d li​t wie No ​e l​l e p o ​s zła n a o d ​d ział p o ​ł o ż​n i​c zy , b y p rzy j​r zeć s ię n o ​wo ​r o d ​k o m. M a​ł y m za​wi​n iąt​k o m p eł​n y m ra​d o ​ś ci. Pa​t rzy ła, jak mru g a​j ą o czk a​m i, ro z​c h y la​j ą u s tecz​k a, żeb y ziew​n ąć i u ło ​ż y ć s ię z p o ​wro ​t em d o s n u . Za​p ra​g n ę​ł a mieć ta​k ie jed ​n o – alb o wię​c ej. Wy ​o b ra​ż a​ł a s o ​b ie, jak trzy ma d zi​‐ d ziu ​s ia, wd y ch a za​p ach n ie​win ​n o ​ś ci b i​j ą​c y z jeg o s k ó ​r y , p rzy ​s ta​wia je d o p ier​s i.

Wy ​o b ra​ż a​ł a s o ​b ie, jak p o ​c ie​c h a ro ​ś n ie, jak p ad a s wo ​i m ciał​k iem w jej w ra​m io ​‐ n a, jak za​r zu ca jej p u lch ​n e ręce n a s zy ję. Przy ​c i​s n ę​ł a d ło ń d o s zy b y . Boże, tego właśnie pragnęłam. Po d wó ch g o ​d zi​n ach s p ę​d zo ​n y ch n a k o ​l a​n ach , n a mo ​d li​t wie za Elie​g o , za jej s y ​‐ n ó w, za ich ży cie i p rze​s zło ś ć, wy ​d a​wa​ł o s ię n a​t u ral​n e, że Ws zech ​m o ​g ą​c y mo że s ię o b ​j a​wić, tch n ąć w n ią p raw​d ę. Dostałaś to. Ows zem. Do ​s ta​ł a. Ale teg o n ie p a​m ię​t a​ł a. Alb o … Za​m k n ę​ł a o czy i d o ​s trze​g ła, jak co ś p rze​m y k a, jak ​b y d ziec​k o b a​wi​ł o s ię w ch o ​‐ wa​n e​g o i s k ry wa​ł o s ię za za​s ło ​n ą. Wi​d zia​ł a to , ale za​r az p o ​t em zn i​k ło . Uś miech . Rącz​k ę, k tó ​r a s p o ​c zy wa​ł a w jej d ło ​n i. Za​p ach . Pu d ru i ś wie​ż o wy ​k ą​p a​n e​g o ciał​k a. Us ły s za​ł a ch i​c h o t. Pi​s k li​wy . Ra​d o ​s n y . Otwo ​r zy ła o czy . Gwar o d ​d zia​ł u p o ​ł o ż​n i​c ze​g o ś wiad ​c zy ł o ty m, że n ic s ię n ie zmie​n i​ł o , ale czu ła s ię in ​a ​c zej. M n iej o s a​m o t​n io ​n a. Kie​d y o p u s z​c za​ł a o d ​d ział, p rzy d rzwiach d o ​s trze​g ła ta​b li​c ę. Fo ​t o ​g ra​f ia p rzed ​s ta​‐ wia​ł a małą rącz​k ę p rzed ​wcze​ś n ie u ro ​d zo ​n e​g o d ziec​k a, o wi​n ię​t ą wo ​k ó ł p al​c a ja​k ie​g o ś d o ​r o ​s łe​g o . Po ​n i​ż ej wid ​n ia​ł y s ło ​wa, k tó ​r e ją p o ​r u s zy ły . Czyż zapomni niewiasta o swym niemowlęciu, czyż matka nie lituje się nad rodzonym dzieckiem? A choćby i one zapomniały, ja jednak nie zapomnę o tobie! Oto na obu dłoniach zapisałem ciebie. Wp a​t ry wa​ł a s ię w zd ję​c ie, p o ​wta​r za​ł a s ło ​wa, p ra​g n ąc też ch wy cić za p a​l ec. Kel​s ey b y ła za​p i​s a​n a w jej s er​c u ; No ​e l​l e wie​d zia​ł a o ty m. Bó g też o ty m wie​‐ d ział. No ​e l​l e mu s i ty l​k o M u za​u fać, żeb y ją o d ​z y s k ać. Wy ​s zła z o d ​d zia​ł u i u d a​ł a s ię w s tro ​n ę p o ​c ze​k al​n i. Pie​l ę​g n iar​k i d ały jej p a​g er, p o za ty m mia​ł a p rzy s o ​b ie te​l e​f o n , ale Ky le n ie za​d zwo ​n ił. Prze​b ra​ł a s ię, zn a​l a​z ł​s zy k o ​s zu l​k ę Elie​g o w p lą​t a​n i​n ie u b rań , k tó ​r e wrzu ci​ł a d o wa​l iz​k i, za​n im u cie​k ła z d o mu . By ło ty le k rwi. Dla​c ze​g o p o p ro ​s tu w n ie​g o n ie u wie​r zy ła, n ie za​c ze​k a​ł a? Za​m ias t teg o u cie​k ła d o Du ​l u th , żeb y o d ​n a​l eźć tę częś ć s ie​b ie, k tó ​r a ju ż d o n iej n ie p a​s o ​wa​ł a. A mo że i p a​s o ​wa​ł a, ale n ie tak s amo jak p rzed wy ​p ad ​k iem. Po ty m ca​‐ ły m s p o ​t k a​n iu z Eri​k iem p o ​c zu ła, że wte​d y b y ła to fo r​m a u ciecz​k i. A p o ​win ​n a b y ła iś ć p rzed s ie​b ie. Nie p o ​win ​n a u k ry wać s wo ​j ej ch ę​c i p o ​wro ​t u n a s tu d ia. Nie p o ​win ​n a b y ła p o ​z wo ​‐ lić Elie​m u ch o ​wać s ię w ch at​c e n a je​z io ​r ze an i w g a​r a​ż u . A p rzy ​n ajm​n iej p o ​win ​n a b y ła iś ć tam z n im. Za​m ias t za​m y k ać s ię w s o ​b ie. W s a​m o t​n o ​ś ci. J ak mie​l i za​m iar p rze​ż y ć ża​ł o ​b ę n a wła​s n ą ręk ę, s k o ​r o p o ​win ​n i d źwi​g ać ją ws p ó l​n ie? Nic d ziw​n e​g o , że b y li s ła​b i, a ich mał​ż eń ​s two k ru ch e. Po ​ł o ​wa win y s p o ​c zy wa​ł a n a n iej. To o n a p ierw​s za n ad ​we​r ę​ż y ła ich zwią​z ek . J u ż n ig ​d y wię​c ej. M ia​ł a za​m iar p o ​więk ​s zy ć o b ​r az z d ło ń ​m i, k tó ​r y n a​m a​l o ​wa​ł a, i p o ​wie​s ić g o w s a​l o ​n ie. Pię​c iu Hu ​e ​s to ​n ó w, je​d en ju ż w d o mu . Op a​t u li​ł a s ię k o ​s zu l​k ą Elie​g o , k tó ​r a p ach ​n ia​ł a p iż​m em, i ru s zy ła k o ​r y ta​r zem w

s tro ​n ę p o ​c ze​k al​n i. Do ​b ie​g ła ją mu ​z y k a, p o d ​n ió s ł s ię s ło d ​k i g ło s . „Są w ży ciu ta​k ie ma​r ze​n ia, Któ ​r e s ię n ie s p eł​n ia​j ą… ”. Gło s b rzmiał zn a​j o ​m o . To n ie Kel​s ey , a mo że… Przez g ło ​wę p rze​m k n ę​ł o jej in n e ws p o ​m n ie​n ie. By ło wy ​r aź​n iej​s ze, b ar​d ziej ś wie​ż e, jak ​b y s p rzed ch wi​l i. Ko ​r y tarz za​m i​g o ​t ał i o cza​m i wy ​o b raź​n i zo ​b a​c zy ła mło ​d ą k o ​b ie​t ę, s ie​d zą​c ą n a p la​ż y z g i​t a​r ą n a k o ​l a​n ie. „Sp a​d a​j ą​c a g wiaz​d a is k rzy s ię n a n ie​b ie. Wres z​c ie s p eł​n ia s ię ży cze​n ie… Dla cie​b ie”. Fale je​z io ​r a p ie​ś ci​ł y b rzeg , ta​f la lś n i​ł a. W ś wie​t le s ło ń ​c a wo d a wy ​d a​wa​ł a s ię in ​‐ ten ​s y w​n ie n ie​b ie​s k a, a wło ​s y d ziew​c zy n y mie​n i​ł y s ię zło ​t em. „Niech n o c cię n ie za​ś le​p ia. Po ​r zu ć to ws zy s t​k o g d zieś … On jes t tu taj d la cie​b ie”. Po d ​n io ​s ła wzro k , a wi​d o k jej n ie​b ie​s k o ​z ie​l o ​n y ch o czu s p ra​wił, że No ​e l​l e s tra​c i​‐ ła o d ​d ech . „Ran o wzej​d zie g wiaz​d a, Uwierz, że tak b ę​d zie… ”, M ia​ł a o ch o ​t ę wy ​c ią​g n ąć d ło ń , d o ​t k n ąć jej, p o ​r wać ją w ra​m io ​n a, p rzy ​t u lić. Dziew​c zy n a s p o j​r za​ł a n a n ią i u ś miech ​n ę​ł a s ię. „Bo ja b ęd ę tu cze​k ać… Na cie​b ie”. Po ​z wo ​l i​ł a o s tat​n im n u to m wy ​b rzmieć. Wp a​t ry wa​ł a s ię w No ​e l​l e, k i​wa​j ąc g ło ​wą, d o ​p ó ​k i me​l o ​d ia n ie u ci​c h ła. Kelsey, nie odchodź… No ​e l​l e s ta​ł a w k o ​r y ta​r zu , łzy s p ły wa​ł y jej p o p o ​l icz​k ach . – M amo ? Przy ​s zed ł Ky le. Dro ​g i Ky le. Kie​d y p o ​j a​wił s ię w s zp i​t a​l u , triu m​f o ​wał, ch o ć wy ​‐ g lą​d ał n a zmę​c zo ​n e​g o .

– Przy ​p o ​m n ia​ł aś s o ​b ie co ś ? Sta​ł a tam i wd y ch a​ł a za​p ach ro z​t a​c za​j ą​c y s ię wo ​k ó ł. Ba​weł​n a z n u t​k ą li​l ii. Zu p eł​‐ n ie jak k o c Kel​s ey . A mo że… – Tak . M y ś lę, że tak . – Wie​d zia​ł em, że ci s ię u d a. – Po d ​s zed ł d o n iej. – M amo , ch cę, że​b y ś p o ​z n a​ł a mo ją p rzy ​j a​c ió ł​k ę, Emmę. Ky le trzy mał za ręk ę ś licz​n ą, fi​l i​g ra​n o ​wą d ziew​c zy n ę o b ły s z​c zą​c y ch o czach i b rą​z o ​wy ch wło ​s ach o p a​d a​j ą​c y ch n a ra​m io ​n a s p o d n ie​b ie​s k ie​g o b e​r e​t u – No ​e l​l e jej n ie zn a​ł a. Ale ch cia​ł a ją p o ​z n ać. Kie​d y ty l​k o Emma wy ​c ią​g n ę​ł a d ło ń i u ś miech ​n ę​ł a s ię, No ​e l​l e p o ​c zu ła cie​p ło – p o ​k ó j, za​ż y ło ś ć, ra​d o ś ć. – Emma Nel​s o n . J a… p rzy ​j aź​n i​ł am s ię z Kel​s ey . No ​e l​l e s p o j​r za​ł a n a s p le​c io ​n e d ło ​n ie Ky le’a i Emmy . – A te​r az z mo im s y ​n em. Ky le u ś miech ​n ął s ię d o n iej s ze​r o ​k o . Po ​t em d o Emmy . W jeg o u ś mie​c h u , w s p o j​‐ rze​n iu , k tó ​r y m o b ​d a​r zał tę d ziew​c zy n ę, b y ło co ś , co wy ​d a​wa​ł o s ię ta​k ie… s łu s z​n e. – Wła​ś n ie p rzy ​s zła p ie​l ę​g n iar​k a, p o ​wie​d zia​ł a, że tata jes t ju ż p o o p e​r a​c ji. Le​k arz za​r az b ę​d zie. Och, dzięki Ci, Panie. Ky le s k ie​r o ​wał wzro k p o ​n ad n ią, więc o d ​wró ​c i​ł a s ię. – Ro ​b ert M it​c h ell, le​k arz p ro ​wa​d zą​c y – p rzed ​s ta​wił s ię s i​wo ​wło ​s y męż​c zy zn a. M iał n a s o ​b ie n ie​b ie​s k i k i​t el i cze​p ek . – Eli jes t u p ar​t y i ch o ​c iaż jeg o s er​c e p ró ​b o ​wa​‐ ło s ię p o d ​d ać, o n wal​c zy ł. Wy ​p u ​ś ci​l i​ś my g o ju ż wcze​ś n iej, ale mu ​s ie​l i​ś my za​b rać g o z p o ​wro ​t em. Przez ja​k iś czas p ro ​wa​d zi​l i​ś my o b ​s er​wa​c ję, a te​r az s ię o b u ​d ził. Py ta o s wo ​j ą żo n ę. – To ja – o d ​p ar​ł a No ​e l​l e, p a​t rząc n a Ky le’a. Un ió s ł wo l​n ą ręk ę i zła​p ał Kir​b y ’eg o . – Wró ​c ę n aj​s zy b ​c iej, jak s ię d a. – Sp o j​r za​ł a im w o czy i ś ci​s n ę​ł a ich d ło ​n ie. – Ra​z em, ch ło p ​c y . Przej​d zie​m y p rzez to ra​z em. Ud a​ł a s ię k o ​r y ta​r zem za d o k ​t o ​r em M it​c h el​l em. We​s zli d o s ali p eł​n ej łó ​ż ek o d ​‐ d zie​l o ​n y ch ró ​ż o ​wo -n ie​b ie​s k i​m i za​s ło ​n a​m i. Eli le​ż ał w łó ż​k u z lek ​k o u n ie​s io ​n y m o p ar​c iem. Z jeg o k lat​k i p ier​s io ​wej i rąk wy ​s ta​wa​ł y p rze​wo ​d y , n a u s tach miał ma​s k ę tle​n o ​wą. Za​u wa​ż y ł No ​e l​l e i u ś miech ​n ął s ię. Ten u ś miech ją ro z​b ro ​i ł. Pa​t rzy ł n a n ią tak , jak Ky le wła​ś n ie s p o j​r zał n a Emmę. J ak ​b y to o n a d a​wa​ł a mu p o ​wó d d o ży cia. I to też wy ​d a​ł o jej s ię zn a​j o ​m e. Po ​d e​s zła d o n ie​g o , wzię​ł a g o za ręk ę. – M u ​s i​m y p rze​s tać s p o ​t y k ać s ię w s zp i​t a​l ach . Zd jął ma​s k ę tle​n o ​wą. M iał zmę​c zo ​n e, ale fi​g lar​n e s p o j​r ze​n ie. – Kim je​s teś ? – J e​s teś p rze​u ro ​c zy . M in a mu zrze​d ła. – Ws zy s t​k o w p o ​r ząd ​k u ? – Żar​t u jes z s o ​b ie? Da​ł eś s ię d la mn ie p o ​s trze​l ić, Eli. Ura​t o ​wa​ł eś mn ie.

– Oczy wi​ś cie, że tak . J e​s tem two ​i m mę​ż em. O, tak , b y ł jej mę​ż em. Nie p o ​t rze​b o ​wa​ł a jes z​c ze wy ​z n a​n ia mi​ł o ​ś ci, ale… – Ko ​c h am cię, No ​e l​l e. Za​ws ze cię k o ​c h a​ł em, ale… Wiem, że n a​wa​l i​ł em. J e​ś li mi n a to p o ​z wo ​l is z, p o ​s ta​r am s ię p o ​m ó c ci p rzy ​p o ​m n ieć s o ​b ie n a​s ze ży cie. Od ​n a​l eźć p o ​‐ wo ​d y , d la k tó ​r y ch b y ło u d a​n e, i n a​p ra​wić b łę​d y . Wy jd ź za mn ie d ru g i raz i p o ​z wó l mi b y ć mę​ż em, n a k tó ​r e​g o za​s łu g u jes z. – Nie wiem. – Ah a. – J eg o to n wy ​r a​ż ał za​s k o ​c ze​n ie, mo że n a​wet ro z​c za​r o ​wa​n ie. No ​e l​l e p o ​c h y li​ł a s ię n ad n im. – J e​s tem ju ż żo n ą fa​c e​t a, za k tó ​r y m s za​l e​j ę. J es t d la mn ie tro ​c h ę za s ta​r y , ale my ś lę, że to d o ​k ład ​n ie tak i męż​c zy zn a, ja​k ie​g o za​ws ze ch cia​ł am p o ​ś lu ​b ić. Więc s am ro ​z u ​m ies z, je​s tem za​j ę​t a. Do ​t k n ął jej twa​r zy . Przy ​c i​s n ął o twar​t ą d ło ń d o jej p o ​l icz​k a. – Prze​p ra​s zam, że n ie p o ​wie​d zia​ł am ci o in ​s ty tu cie s ztu k i. – Prze​p ra​s zam, że mu ​s ia​ł aś to p rzed e mn ą u k ry wać. – M y ś lę, że u k ry wa​l i​ś my p rzed s o b ą wie​l e ta​j em​n ic. Wziął o d ​d ech . – Na p rzy ​k ład s ie​b ie s a​m y ch – p o ​wie​d zia​ł a, p a​t rząc mu w o czy . – Wy ​b a​c zam ci za Lee. – Dzię​k u ję. – J e​ś li wy ​b a​c zy s z mi za… Eri​k a. Un ió s ł b rew. – To n ic z ty ch rze​c zy . Po p ro ​s tu … có ż, my ś lę, że ża​d en in n y męż​c zy zn a n ie p o ​‐ wi​n ien wie​d zieć wię​c ej o mo im ży ciu i ma​r ze​n iach n iż wła​s n y mąż. Po ​k i​wał g ło ​wą. – Twó j mąż za​c zn ie s ię w n ie ws łu ch i​wać. No ​e l​l e, je​ś li ch ces z iś ć d o co l​l e​g e’u , to wied z, że cię ws p ie​r am. M o ​ż e​m y s p rze​d ać d o m, p rze​n ieś ć s ię d o Du ​l u th . Zn aj​d ę s o ​b ie ja​k ieś za​j ę​c ie. – M y ś la​ł am, że mó g ł​b y ś n a​u czy ć mn ie ło ​wić ry b y . – Nie lu ​b is z węd ​k ar​s twa. – Se​r io ? Nie p rzy ​p o ​m i​n am s o ​b ie. – Pu ​ś ci​ł a d o n ie​g o o k o . – Nie p a​m ię​t am też, jak s ię s trzy że wło ​s y , ale p rze​c ież n ie wy ​s złam za h i​p i​s a. J ak ty l​k o wró ​c i​m y d o d o mu , to u p o ​r a​m y s ię z two ​i mi lo cz​k a​m i. – Tro ​c h ę mn ie p rze​r a​ż as z – p o ​wie​d ział i p rzy ​c i​s n ął jej d ło ń d o s wo ​j ej p ier​s i. J eg o u ś miech zb lad ł. – M y ś lis z, że k ie​d y ś n a​p raw​d ę s o ​b ie mn ie p rzy ​p o ​m n is z? Na​s zą ro ​d zi​n ę? Kel​s ey ? – Wiem, że tak . Ch y b a ju ż s o ​b ie p rzy ​p o ​m n ia​ł am. Ale wies z co , Eli? Nig ​d y cię n ie za​p o ​m n ia​ł am. – Po ​c h y li​ł a s ię tu ż n ad n im, jej u s ta p ra​wie d o ​t y k a​ł y jeg o twa​r zy . Po ​‐ ca​ł o ​wa​ł a g o w jeg o u lu ​b io ​n e miej​s ce, w zmars zcz​k ę p o d p ra​wy m o k iem. – W g łę​b i d u ​s zy za​ws ze p a​m ię​t a​ł am… i za​ws ze k o ​c h a​ł am… cień two ​j e​g o u ś mie​c h u .

Po​dzię​ko​wa​nia

Pi​s ząc tę k s iąż​k ę, k o ​l ej​n y raz d o ​ś wiad ​c zy łam n ie​z a​wo d ​n ej Bo ​ż ej mi​ł o ​ś ci. J e​s tem b ar​d zo wd zięcz​n a ws zy s t​k im o s o ​b o m, k tó ​r e to ​wa​r zy s zy ły mi w tej p o ​d ró ​ż y . Oto o n e: Sa​r ah M ay War​r en , mo ja p ięk ​n a có r​k a, k tó ​r a u ży czy ła s wo ​j ej n ie​s a​m o ​wi​t ej p o ​‐ ezji i tek ​s tó w p io ​s e​n ek jak o p o d ​s ta​wy d o twó r​c zo ​ś ci Kel​s ey . Twó j ta​l en t s p ra​wia, że p ła​c zę ze s zczę​ś cia. Nie mo g ę s ię d o ​c ze​k ać, żeb y zo ​b a​c zy ć, co Bó g u czy n i Two ​j e​m u p o ​s łu s z​n e​m u s er​c u . An ​d rew War​r en , mó j u k o ​c h a​n y mąż, k tó ​r y jes t Elim i k imś wię​c ej. Dzię​k u ję za p o ​m o c w o d ​n a​l e​z ie​n iu „mę​s k ie​g o p u n k ​t u wi​d ze​n ia” w tej h i​s to ​r ii. Pe​t er i No ah War​r e​n o ​wie, mo je g wiaz​d y k o ​s zy k ó w​k i, k tó ​r zy p o ​m o ​g li mi ro z​wi​‐ n ąć w s o ​b ie s za​c u ​n ek d o tej g ry (Pe​t er, w k o ​s zy k ó w​c e n ie wo l​n o ata​k o ​wać p rze​c iw​n i​‐ k a!). Da​v id War​r en , k tó ​r y p o ​z wa​l a mi g lę​d zić o fa​b u ​l e i za​ws ze za​d a​j e wła​ś ci​we p y ta​‐ n ia. Kie​d y ś zo ​s ta​n ies z fan ​t a​s ty cz​n y m ed y to ​r em. Ra​c h el Hau ck , mo ja to ​wa​r zy s z​k a w p i​s a​n iu . Prze​s tań s ię ze mn ą k łó ​c ić! (Alb o ra​‐ czej: d zię​k i za p o ​p y ch a​n ie mn ie d o p rzo ​d u i s p ra​wia​n ie, że s ta​j ę s ię lep ​s zą p i​s ar​k ą!). Dick Do rr, k tó ​r y wy ​s łu ch i​wał tej zwa​r io ​wa​n ej fa​b u ​ł y ze s p o j​r ze​n iem g li​n y w s ty lu „Nie je​s tem p e​wien , czy b y m to k u p ił” i p o ​m ó g ł mi p o ​s k ła​d ać ją w ca​ł o ś ć. Zn ać cie​b ie – to d ar. Dzię​k u ję ci za cier​p li​wo ś ć, o p o ​wie​ś ci i fa​c h o ​we ws p ar​c ie. Ka​t h y J o h n ​s o n (z ro ​d zi​n ą), k tó ​r a za​p ro ​s i​ł a mn ie d o s wo ​j e​g o ży cia i n a​u czy ła n ie​c o o p o ​l o ​wa​n iu n a je​l e​n ie, węd ​k ar​s twie p o d ​l o ​d o ​wy m, jeż​d że​n iu p łu g iem ś n ież​‐ n y m o raz ży ciu n a wy ​b rze​ż u p ó ł​n o c​n y m. J e​s teś p raw​d zi​wą k o ​b ie​t ą p ó ł​n o ​c y , cie​s zę s ię, że mo g ę n a​z y wać cię s wo ​j ą p rzy ​j a​c ió ł​k ą.

M a​r y b eth Far​l ey , k u m​p e​l a o d k o ​s zy k ó w​k i. Ach , czy n ie mia​ł y ś my p rzy ​p ad ​k iem o b ej​r zeć me​c zu ? Dzię​k i za p o ​m o c w mo ​i ch „b a​d a​n iach ”! J im M il​l er, Ly n n Sh u l​t e i M ar​g a​r q u et Fo r​t u n a​t o , p rzy ​j a​c ie​l e z SA. Dzię​k i za ws p ar​c ie i wa​s ze p rzy ​j a​z n e twa​r ze, d o k tó ​r y ch co ​d zien ​n ie wra​c am. (J im – twó j d o w​‐ cip p rze​d o ​s tał s ię d o k s iąż​k i!) Ste​v e Lau ​b e – „Od ​d y ch aj, p o p ro ​s tu o d ​d y ch aj, Su ​s ie” (jak zwy k ł o d ​b ie​r ać te​l e​‐ fo ​n y o d e mn ie). Dzię​k i za twó j s p o ​k ó j. Ka​r en Wat​s o n , za two ​j e n ie​z a​c h wia​n e ws p ar​c ie. J e​s tem za b ar​d zo jak s zcze​n iak , k tó ​r y cze​k a n a p o ​k le​p a​n ie g o p o łeb ​k u . Dzię​k u ję, że p o ​k o ​c h a​ł aś tę h i​s to ​r ię. Sa​r ah M a​s o n , za to , że p o raz k o ​l ej​n y p rze​m ie​n i​ł aś mo je s ło ​wa i fa​b u ​ł ę w co ś , co d a s ię czy tać. Twó j ta​l en t jes t mo im b ło ​g o ​s ła​wień ​s twem! M o i d ro ​d zy czy tel​n i​c y , za wa​s ze miłe li​s ty , za ś wia​d ec​t wa teg o , jak Bó g p rze​m ó ​‐ wił d o was p o ​p rzez mo je k s iąż​k i, o raz za ws p ar​c ie w d ą​ż e​n iu d o p raw​d y . Dzię​k u ję za to , że czy ta​c ie.

Nota od au​tor​ki

Czy k ie​d y k o l​wiek ws p o ​m i​n a​ł aś mi​n io ​n e ch wi​l e s wo ​j e​g o ży cia i za​s ta​n a​wia​ł aś s ię, co s ię wła​ś ci​wie s tało ? Gd zie jes t ta k o ​b ie​t a, k tó ​r a ch cia​ł a p ra​c o ​wać w d u ​ż ej ag en ​c ji re​k la​m o ​wej? Gd zie ta b ie​g acz​k a, en ​t u zjas t​k a za​j ęć n a ś wie​ż y m p o ​wie​t rzu , d ziew​‐ czy n a, k tó ​r a ch cia​ł a p ro ​wa​d zić g o ​s p o ​d ar​s two (n aj​wy raź​n iej mia​ł am s p rzecz​n e p la​‐ n y !)? Ah a, za​r az. Wy ​s zła za teg o u ro ​c ze​g o fa​c e​t a, k tó ​r y p o ​d e​r wał ją n a mo ​t o r i za​b rał n a mi​s ję d o Ro ​s ji. Po ​t em u ro ​d zi​ł a czwó r​k ę d zie​c i. A p o ​t em za​c zę​ł a p i​s ać k s iąż​k i (i s p ę​d za​ł a wię​c ej cza​s u w g a​b i​n e​c ie n iż n a d wo ​r ze!). Nie n a​r ze​k am – k o ​c h am s wo ​j e ży cie. Ale, k ie​d y tak ws p o ​m i​n am, jes z​c ze d wa​d zie​ś cia d wa lata temu n ie wy ​o b ra​ż a​‐ łam s o ​b ie s ie​b ie w ty m miej​s cu , w k tó ​r y m je​s tem d ziś . A co , je​ś li d a​ł o ​b y s ię zre​s e​t o ​wać ży cie? Ro ​b i​ł a​b y ś to s amo , co ro ​b i​ł aś d o ​t ąd ? Któ ​r e mo ​m en ​t y b y ś za​t rzy ma​ł a… a k tó ​r y ch s ię p o ​z b y ła? Te wła​ś n ie p y ta​n ia p rze​ś la​‐ d o ​wa​ł y mn ie, k ie​d y za​c zę​ł am p i​s ać Cień twojego uśmiechu. Prze​c zy ta​ł am ar​t y k u ł o męż​‐ czy ź​n ie, k tó ​r y u p ad ł i s tra​c ił p a​m ięć o d wu d zie​s tu p ię​c iu la​t ach s wo ​j e​g o ży cia. Hi​‐ s to ​r ia ta s k ło ​n i​ł a mn ie d o za​s ta​n o ​wie​n ia n ad ty m, co b y b y ło , g d y b y d ało s ię za​c ząć o d p o ​c ząt​k u . M o ja có r​k a b y ła wte​d y w o s tat​n iej k la​s ie li​c eu m. Ob ​s er​wo ​wa​n ie jej p rzy ​g o ​t o ​wań d o s a​m o ​d ziel​n e​g o ży cia, jak ​k o l​wiek ek s ​c y tu ją​c e, p o ​wo ​d o ​wa​ł o , że czu łam w s er​c u żal. Będ ę za n ią tę​s k ​n ić. Po ​z wo ​l i​ł am, ab y wy ​o b raź​n ia p o ​n io ​s ła mn ie k u czar​n y m s ce​n a​r iu ​s zo m. Za​s ta​n a​wia​ł am s ię, jak s o ​b ie p o ​r a​d zę, je​ś li co ś jej s ię s ta​‐ n ie. Zn am k o ​b ie​t y , k tó ​r e s tra​c i​ł y s wo ​j e d zie​c i – ich zra​n ie​n ia s ą g łę​b o ​k ie i trwa​ł e. J a s ama p o ​r o ​n i​ł am czte​r y razy . Ten mro k p o ​wo ​d o ​wa​n y s mu t​k iem k a​z ał mi s ię za​s ta​n o ​‐ wić – czy b y ło ​b y le​p iej za​c ząć o d n o wa, czy mo że ra​d o ś ć ws p o ​m n ień b y ła​b y war​t a cier​p ie​n ia?

M o że n as z s mu ​t ek n ie p ły n ie ze s tra​t y d ziec​k a, ale z in ​n ej s tra​t y – z żalu , z b łę​‐ d u … z teg o ws zy s t​k ie​g o , co p o ​r a​n i​ł o n as tak mo c​n o , że p ra​g n ie​m y o ty m za​p o ​m n ieć. Ale n ie p o ​t ra​f i​m y . I co wte​d y ? To p y ta​n ie p o ​p ro ​wa​d zi​ł o mn ie d o Ps al​m u 1 3 : „J ak ​ż e d łu ​g o mam zn o ​s ić u tra​p ie​‐ n ia mej d u ​s zy i co ​d zien ​n ą u d rę​k ę s er​c a? (… ) J a ws zak ​ż e u fam Two ​j ej ła​s k a​wo ​ś ci, n iech s er​c e mo je ra​d u ​j e s ię z Twej p o ​m o ​c y . Będ ę ś p ie​wał n a cześ ć J ah ​we, k tó ​r y mn ie d o ​b rem o b ​d a​r zy ł”. Co to zn a​c zy , że Bó g o b ​d a​r zy ł n as d o ​b rem – zwłas z​c za g d y n a​s ze ran y s ą wciąż o twar​t e? M y ś lę, że o d ​p o ​wied ź tk wi w ty m s a​m y m frag ​m en ​c ie: mamy n a​d zie​j ę, p o ​n ie​‐ waż Bó g jes t ła​s k a​wy i wy ​b a​wił n as o d ś mier​c i. J ed ​n y m z mo ​i ch u lu ​b io ​n y ch wer​s e​t ó w jes t Lis t d o Rzy mian 1 5 ,1 3 : „A Bó g , źró ​‐ d ło n a​d ziei, n iech was n a​p eł​n i ws zel​k ą ra​d o ​ś cią i p o ​k o ​j em d zię​k i wy ​z n a​wa​n iu wia​r y , ab y ro ​s ła wa​s za n a​d zie​j a d zię​k i mo cy Du ​c h a Świę​t e​g o ”. Na​s zy m za​d a​n iem jes t u fać. Za​d a​n iem Bo g a jes t p rze​p eł​n iać n as ra​d o ​ś cią. Tru d ​n o to s o ​b ie wy ​o b ra​z ić, k ie​d y je​s te​ś my p o ​g rą​ż e​n i w ciem​n o ​ś ci. Wiem – b o teg o d o ​ś wiad ​c zy łam. J e​ś li czy ta​ł aś k tó ​r ą​k o l​wiek z mo ​i ch k s ią​ż ek , w n o ​t ach o d au ​‐ to r​k i zn aj​d zies z frag ​m en ​t y mo ​j e​g o ś wia​d ec​t wa. Ale n a​wet w tej ciem​n o ​ś ci jes t n a​‐ d zie​j a, k tó ​r a b ie​r ze s ię z teg o , co o d ​k ry ła No ​e l​l e: „M o że k lu ​c zem d o u ło ​ż e​n ia s o ​b ie ży cia jes t zwy k ła wd zięcz​n o ś ć za n ie”. Wd zięcz​n o ś ć za ws zy s t​k o , co mamy , wd zięcz​‐ n o ś ć za ws zy s t​k o , co mieć b ę​d zie​m y , wd zięcz​n o ś ć za n ie​wy ​c zer​p a​n ą Bo żą mi​ł o ś ć – o to fu n ​d a​m en ​t y n a​d ziei. W Ps al​m ie 1 6 jes t n a​p i​s a​n e: „Pa​n ie, Ty ś mo im s zczę​ś ciem”. M am n a​d zie​j ę, że n ig ​d y o ty m n ie za​p o ​m n ę. To p rze​s ła​n ie za​b io ​r ę ze s o b ą w p rzy ​s zło ś ć. M am Bo g a. A więc je​s tem s zczę​ś li​wa. M am n a​d zie​j ę, że d zię​k i h i​s to ​r ii No ​e l​l e i Elie​g o p o ​c zu łaś s ię u mo c​n io ​n a s iłą mi​‐ ło ​ś ci. Na​wet d la „wy ​s łu żo ​n y ch ” mał​ż eń s tw is t​n ie​j ą n o we p o ​c ząt​k i. Dzię​k i n ie​wy ​c zer​‐ p a​n ej Bo ​ż ej mi​ł o ​ś ci za​ws ze is t​n ie​j e n a​d zie​j a. Ku J eg o ch wa​l e, Su ​s an M ay War​r en

Ko ​r ek ​t a: Alek ​s an ​d ra Po ​wal​s k a-M u ​g aj

Pro ​j ek t o k ład ​k i: Blan ​k a To ​m a​s zew​s k a Zd ję​c ia: d re​a m​s ti​m e

Sk ład i ła​m a​n ie: Sta​n i​s ław Tu ch o ł​k a / p an ​b o ​o k .p l

Ori​g i​n al​l y p u b li​s h ed in th e U.S.A. u n ​d er th e ti​t le: Deep Haven #5: Shadow of Your Smile au ​‐ to r​s twa Su ​s an M ay War​r en Co ​p y ri​g h t © b y Su ​s an M ay War​r en © fo r th e Po ​l is h ed i​t io n b y Świę​t y Wo j​c iech Do m M e​d ial​n y s p . z o .o ., Po ​z n ań 2 0 1 5 with p er​m is ​s io n o f Ty n ​d a​l e Ho ​u s e Pu b li​s h ers , In c. All ri​g h ts re​s e​r v ed .

ISBN 9 7 8 -8 3 -7 5 1 6 -9 5 3 -9

Wy ​d aw​c a: Świę​t y Wo j​c iech Do m M e​d ial​n y s p . z o .o . Wy ​d aw​n ic​t wo u l. Ch ar​t o ​wo 5 , 6 1 -2 4 5 Po ​z n ań tel. 6 1 6 5 9 3 7 1 3 wy ​d aw​n ic​t wo @s wie​t y wo j​c iech .p l

Za​m ó ​wie​n ia: Dział Sp rze​d a​ż y i Lo ​g i​s ty k i u l. Ch ar​t o ​wo 5 , 6 1 -2 4 5 Po ​z n ań tel. 6 1 6 5 9 3 7 5 7 (-5 8 , -5 9 ), fak s 6 1 6 5 9 3 7 5 1 s p rze​d az@s wie​t y wo j​c iech .p l • s k lep @mo ​j ek ​s iaz​k i.p l www.s wie​t y wo j​c iech .p l • www.mo ​j ek ​s iaz​k i.p l

Ko n ​wer​s ja d o e-wy ​d a​n ia: Wy ​d aw​n ic​t wo Świę​t y Wo j​c iech