Harris Charlaine - 14 - Na zawsze martwy

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 1

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Prolog.

STYCZEŃ

Nowoorleański biznesmen, którego szare włosy świadczyły o tym, że był koło pięćdziesiątki, miał towarzystwo w postaci o wiele młodszego i wyższego ochroniarza/szofera w nocy, kiedy spotkał się z diabłem we Francuskiej Ćwiartce. Spotkanie zostało zaplanowane. - Czy to naprawdę z Diabłem się spotkamy? - zapytał ochroniarz. Był spięty ale cóż, to nie było zbytnio zaskakujące. - Nie z Diabłem, ale z diabłem. - Biznesmen był spokojny i opanowany z zewnątrz, ale może nie tak bardzo w środku. - Odkąd przyszedł, żeby mnie spotkać na bankiecie w Izbie Handlowej, dowiedziałem się wielu rzeczy, o których wcześniej nie miałem pojęcia. - Rozejrzał się wokół siebie, próbując dostrzec kreaturę, z którą zgodził się spotkać. Powiedział swojemu ochroniarzowi - Przekonał mnie, że jest tym, czym mówił. Zawsze myślałem, że moja córka po prostu się łudziła. Myślałem, że wyobrażała sobie moc, ponieważ chciała mieć coś... tylko swojego. Teraz jestem chętny przyznać, że miała pewien talent, chociaż nigdzie blisko tego, co myśli. Było zimno i wilgotno nawet w Nowym Orleanie w styczniową noc. Biznesmen przeniósł ciężar ciała z jednej nogi na drugą, żeby zachować ciepło. Powiedział ochroniarzowi - Najwyraźniej spotkanie na skrzyżowaniu jest tradycją. Ulica nie była tak uczęszczana jak w lecie, ale wciąż było wielu pijaków i turystów i mieszkańców, idących w stronę swoich nocnych rozrywek. Nie bał się, powiedział sobie. - Ah, oto i on - powiedział biznesmen. Diabeł był dobrze ubranym mężczyzną, bardzo przypominającym biznesmena. Jego krawat był od Hermesa. Jego garnitur był włoski. Jego buty były wykonane na zamówienie. Jego oczy były nienormalnie przejrzyste, białka lśniły, tęczówki fioletowo-brązowe; wyglądały na prawie czerwone pod pewnym kątem. - Co dla mnie masz? - zapytał demon głosem, który wskazywał, że był tylko nieco zaciekawiony. - Dwie dusze - powiedział biznesmen. - Tyrese zgodził się wejść w to ze mną.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 2

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Diabeł przesunął spojrzenie na ochroniarza. Po chwili, ochroniarz skinął głową. Był wielkim mężczyzną, Afro-amerykaninem o lekkim zabarwieniu skóry i lśniących, orzechowych oczach. - Z własnej, nieprzymuszonej woli? - zapytał neutralnie diabeł. - Obaj? - Z własnej, nieprzymuszonej woli - powiedział biznesmen. - Z własnej, nieprzymuszonej woli - potwierdził ochroniarz. Diabeł powiedział - Więc przejdźmy do interesów. 'Interesy' było słowem, które sprawiało, że starszy mężczyzna czuł się komfortowo. Uśmiechnął się. - Wspaniale. Mam tutaj dokumenty, i są podpisane. Tyrese otworzył cienką, skórzaną teczkę i wyciągnął dwa kawałki papieru: nie pergamin z ludzkiej skóry, nic tak dramatycznego czy egzotycznego - papier komputerowy, który sekretarka z biura biznesmena kupiła w Office Max1. Tyrese przekazał papiery diabłu, który szybko rzucił na nie okiem. - Musicie podpisać je ponownie - powiedział diabeł. - Przy tym podpisie, atrament nie jest zadowalający. - Myślałem, że o tym żartowałeś. - Biznesmen zmarszczył brwi. - Nigdy nie żartuję - powiedział diabeł. - Mam poczucie humoru, oh, uwierz mi, mam. Ale nigdy przy kontraktach. - Naprawdę musimy...? - Podpisać krwią? Tak, absolutnie. To tradycja. I zrobicie to teraz. Poprawnie odczytał ukośne spojrzenie biznesmena. - Obiecuję ci, że nikt nie zobaczy co robisz - powiedział. Kiedy diabeł mówił, nagła cisza otoczyła trzech mężczyzn, i gruba warstwa opadłą pomiędzy nimi i resztą ulicy. Biznesmen westchnął wymyślnie, żeby pokazać jak bardzo uważał tą tradycję za dramatyczną. - Tyrese, twój nóż? - powiedział, patrząc w górę na szofera. Nóż Tyrese'a pojawił się z szokującą nagłością, prawdopodobnie z kieszeni jego płaszcza; ostrze było o oczywiście ostre, i lśniło w świetle ulicznych lamp. Biznesmen zsunął z siebie płaszcz i wręczył go swojemu towarzyszowi. Odpiął mankiet na lewym ramieniu i podwinął rękaw. Być może, żeby pokazać diabłu jak twardy był, dźgnął się nożem w lewe ramię. Ospała stróżka krwi nagrodziła jego wysiłek, i spojrzał diabłu prosto w twarz, kiedy przyjął pióro, które diabeł w jakiś 1

sklep z przyborami biurowymi

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 3

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after sposób wydobył... nawet jeszcze łatwiej niż Tyrese wyciągnął swój nóż. Zanurzając pióro w śladzie krwi, biznesmen podpisał nazwiskiem szczyt dokumentu, który szofer przycisnął do skórzanej teczki. Po tym jak podpisał, biznesmen zwrócił nóż szoferowi i przywdział płaszcz. Szofer podążył za tą samą procedurą jak jego pracodawca. Kiedy podpisał swój własny kontrakt, podmuchał na niego, żeby wysuszyć krew, jakby podpisał go Sharpie2, i atrament mógł się rozmazać. Diabeł uśmiechnął się, kiedy podpisy zostały ukończone. W chwili gdy to zrobił, nie wyglądał tak bardzo na zamożnego człowieka interesów. Wyglądał na zbyt cholernie szczęśliwego. - Dostaniesz bonus - powiedział biznesmenowi. - Skoro przyniosłeś mi kolejną duszę. Tak przy okazji, jak się czujesz? - Tak jak zawsze - powiedział biznesmen. Przesunął płaszcz na ramionach do tyłu. - Może nieco wściekły. - Uśmiechnął się nagle, jego zęby wyglądały na tak ostre i lśniące jak wyglądał nóż. - Jak ty się czujesz, Tyrese? - zapytał swojego pracownika. - Nieco podenerwowany - przyznał Tyrese. - Ale będzie w porządku. - Obaj byliście złymi ludźmi, żeby zacząć - powiedział diabeł, bez jakiegokolwiek osądu w głosie. - Dusze niewinnych są słodsze. Ale jestem uradowany mając was. Przypuszczam, że trzymacie się zwyczajowej listy życzeń? Dobrobyt? Pokonanie waszych wrogów? - Tak, chcę tych rzeczy - powiedział biznesmen z namiętną szczerością. - I mam jeszcze kilka żądań, skoro mam ten bonus. Albo, czy mogę dostać to w gotówce? - Oh - powiedział diabeł, uśmiechając się delikatnie. - Nie bawię się w gotówkę. Bawię się w przysługi. - Mogę wrócić z tym do ciebie? - zapytał biznesmen po chwili namysłu. - Po przemyśleniu tego? Diabeł wyglądał na lekko zainteresowanego. - Nie chcesz Alfa Romeo, albo nocy z Nicole Kidman, albo największego domu we Francuskiej Ćwiartce? Biznesmen zdecydowanie potrząsnął głową. - Jestem pewien, że pojawi się coś, czego będę chciał, a wtedy będę miał dużą szansę to zdobyć. Miałem powodzenie 2

Firma produkująca wszelkiego rodzaju materiały do pisania: pióra, długopisy, atramenty…

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 4

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after przed Katriną. A po Katrinie, myślałem, że będę bogaty, ponieważ jestem właścicielem tartaku. - Zrobił głęboki oddech. Wciąż opowiadał swoją historię, pomimo faktu, że diabeł wyglądał na znudzonego. - Ale ponowne otworzenie biznesu było trudne. Tak wielu ludzi nie miało ludzi, którymi mogliby zapłacić, ponieważ byli zrujnowaniu, a reszta musiała czekać na pieniądze z ubezpieczenia. Popełniłem kilka błędów, wierząc, że podejrzani budowniczy zapłacą mi na czas... Wszystko skończyło się z moim interesem zbyt rozciągniętym, każdy był mi winien pieniądze, mój kredyt rozciągnął się tak jak kondom na słoniu. Wiedza o tym roznosi się. - Spojrzał w dół. Tracę wpływy, które miałem w tym mieście. Możliwe, że diabeł wiedział te wszystkie rzeczy i to dlatego podszedł do biznesmena. Wyraźnie nie był zainteresowany litanią niedoli biznesmena. - W takim razie, jest dobrobyt - powiedział dziarsko. - I nie mogę się doczekać twojego specjalnego życzenia. Tyrese, czego ty chcesz? Twoją duszę również mam. - Nie wierzę w dusze - powiedział beznamiętnie Tyrese. - Nie wydaje mi się, żeby mój szef również w nie wierzył. Nie mamy nic przeciwko oddaniu ci tego, w co nie wierzymy. - Uśmiechnął się do diabła, człowiek do człowieka, co było błędem. Diabeł nie był człowiekiem. Diabeł odwzajemnił uśmiech. Uśmiech Tyrese'a zniknął na ten widok. Czego chcesz? - powtórzył diabeł. - Nie zapytam ponownie.

-

- Chcę Gypsy Kidd. Jej prawdziwe imię to Katy Sherboni, jeśli tego potrzebujesz. Pracuje w Bourbon Street Babes. Chcę, żeby kochała mnie tak jak ja kocham ją. Biznesmen spojrzał rozczarowany na swojego pracownika. - Tyrese, chciałbym, żebyś poprosił o coś bardziej trwałego. Seks jest wszędzie gdzie spojrzysz w Nowym Orleanie, a dziewczyn takich jak Gypsy jest tuziny. - Mylisz się - powiedział Tyrese. - NIe wydaje mi się, żebym miał duszę, ale wiem, że miłość jest jedna w życiu. Kocham Gypsy. Jeśli ona mnie pokocha, będę szczęśliwym facetem. A jeśli ty zrobisz pieniądze, szefie, ja zarobię pieniądze. Będę miał wystarczająco. Nie jestem chciwy. - Ja jestem cały za chciwością - powiedział diabeł, prawie delikatnie. Możesz skończyć żałując, że nie zażyczyłeś sobie jakichś powiązań w rządzie, Tyrese. Szofer potrząsnął głową. - Jestem szczęśliwy z moim układem. Dasz mi Gypsy, reszta będzie w porządku. Wiem to.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 5

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Diabeł spojrzał na niego z czymś, co wydawało się być żalem, jeśli taka emocja była możliwa dla diabła. - Bawcie się, słyszycie? - powiedział do obu od niedawna pozbawionych duszy mężczyzn. Nie mogli stwierdzić, czy żartował z nich, czy był szczery. - Tyrese, nie spotkasz mnie ponownie aż do naszego ostatniego spotkania. - Odwrócił twarz do biznesmena. - Sir, ty i ja spotkamy się niedługo w przyszłości. Tylko zadzwoń do mnie, kiedy będziesz gotowy na swój bonus. Tu jest moja wizytówka. Biznesmen wziął równą, białą kartę. Jedynym napisem na niej był numer telefonu. To nie był ten sam numer, pod który dzwonił, żeby ustalić pierwsze spotkanie. - Ale co, jeśli miną lata od tej chwili? - powiedział. - Tak nie będzie - powiedział diabeł, ale jego głos dochodził z oddali. Biznesmen spojrzał w górę, żeby zobaczyć, że diabeł był w połowie bloku dalej. Po siedmiu kolejnych krokach wydawał się zmieszać z zakurzonym chodnikiem, zostawiając tylko wrażenie w zimnym, wilgotnym powietrzu. Biznesmen i szofer odwrócili się i odeszli pośpiesznie w przeciwnym kierunku. Szofer nigdy więcej nie zobaczył diabła. Biznesmen nie widział go aż do czerwca.

CZERWIEC

Daleko - tysiące mil dalej - wysoki, szczupły mężczyzna leżał na plaży na Baja. Nie był w jednym z kurortów turystycznych, gdzie mógłby spotkać mnóstwo innych gringo3, którzy mogliby go rozpoznać. Był stałym klientem rozpadającego się baru, bardziej budy. Za małą zapłatą, właściciel wynajmował klientom wielki ręcznik i plażowy parasol i wysyłał swojego syna, żeby przynosił ci drinki od czasu do czasu. Tak długo, jak wciąż piłeś. Chociaż wysoki mężczyzna tylko sączył Coca-Colę, płacił za nią kupę pieniędzy - chociaż nie wydawał się zdawać sobie z tego sprawę, albo, być może, nie obchodziło go to. Siedział na ręczniku, przykucnięty w cieniu parasola, mając na sobie kapelusz i okulary przeciwsłoneczne i kąpielówki. Blisko niego był stary plecak, a jego japonki leżały na piasku przy nim, wydając z siebie nikły zapach rozgrzanej 3

cudzoziemców

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 6

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after gumy. Wysoki mężczyzna słuchał piosenek na iPodzie, a jego uśmiech wskazywał, że był zadowolony z tego, co słuchał. Uniósł kapelusz, żeby przesunąć ręką po włosach. Były koloru złotego blondu, ale był tam skrawek odrostów, który wskazywał, że jego naturalny kolor był prawie szary. Oceniając po jego ciele, miał około czterdziestki. Miał małą głowę w porównaniu do jego szerokich ramion, i nie wyglądał na mężczyznę, który przywykł do fizycznej pracy. Nie wyglądał również na bogacza; cały jego zestaw, japonki, kąpielówki, kapelusz i ciemne okulary pochodziły z WalMarta albo z jakiegoś tańszego sklepu. Nie opłacało się wyglądać zamożnie na Baja, nie kiedy rzeczy wyglądały tak, jak wyglądały w tych dniach. To nie było bezpieczne, gringo nie byli zwolnieni z przemocy, i większość turystów zostawała w założonych kurortach, przylatując i odlatując, nie zwiedzając okolicy. Było jeszcze kilku obcokrajowców, większość to samotni mężczyźni z aurą desperacji... albo tajemniczości. Ich powody wybrania takiego niebezpiecznego miejsca do życia lepiej, żeby nie były odkryte. Zadawanie pytań mogło być niezdrowe. Jeden z tych cudzoziemców, niedawno przybyły, podszedł, by usiąść blisko wysokiego mężczyzny, zbyt blisko na taką bliskość, by był to przypadek na mało zaludnionej plaży. Wysoki mężczyzna rzucił niemile widzianemu przybyłemu ukośne spojrzenie spoza ciemnych okularów, co miało oczywiste znaczenie. Nowo przybyły był mężczyzną koło trzydziestki, ani wysokim ani niskim, ani przystojnym ani brzydkim, nie szczupłym ani umięśnionym. Był średni ze wszystkich punktów widzenia, fizycznie. Ten średni obserwował wysokiego mężczyznę przez kilka dni, i wysoki mężczyzna był pewien, że przyjdzie do niego wcześniej czy później. Średni mężczyzna ostrożnie wybrał optymalny moment. Obaj siedzieli w takim miejscu na plaży, gdzie nikt inny nie mógł ich usłyszeć albo podejść do nich niezauważony, i nawet z satelitami w atmosferze było prawdopodobne, że nikt ich nie zobaczy bez zostania wykrytym. Wyższy mężczyzna był w większości ukryty pod parasolem plażowym. Zauważył, że jego gość siedział w jego cieniu. - Czego słuchasz? - zapytał średni, wskazując na słuchawki wsadzone w uszy mężczyzny. Miał lekki akcent, może niemiecki? Z jednego z tych europejskich krajów, w każdym razie, pomyślał wysoki mężczyzna, który niezbyt dużo podróżował. I nowoprzybyły miał niezwykle nieprzyjemny uśmiech. Wyglądał w porządku, ze skierowanymi w górę wargami i obnażonymi zębami, ale w jakiś sposób efekt wyglądał jakby to zwierze eksponowało swoje zęby przygotowując się do ugryzienia cię. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 7

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Jesteś homo? Nie jestem zainteresowany - powiedział wysoki mężczyzna. W zasadzie, zostaniesz osądzony przez ogień piekielny. Średni powiedział - Lubię kobiety. Bardzo. Czasami bardziej niż im się to podoba. - Jego uśmiech stał się dość zdziczały. I zapytał ponownie - Czego słuchasz? Wysoki mężczyzna zastanawiał się, patrząc wściekle na swojego towarzysza. Ale minęły dni odkąd z kimś rozmawiał. W końcu, zdecydował się na prawdę. Słucham kazania - powiedział. Średni pokazał tylko umiarkowane zaskoczenie. - Naprawdę? Kazanie? Nie pomyślałbym, że jesteś mężczyzna w sutannie. - Ale jego uśmiech mówił inaczej. Wysoki mężczyzna zaczął czuć się nieswojo. Zaczął myśleć o broni w swoim plecaku, mniej niż na wyciągnięcie ramienia. Przynajmniej otworzył klamerki, kiedy odkładał go na bok. - Mylisz się, ale Bóg nie ukarze cię za to - powiedział wysoki mężczyzna spokojnie, jego własny uśmiech był sympatyczny. - Słucham jednego z moich własnych starych kazań. Rozgłaszałem prawdę Boga tłumom. - Nikt ci nie uwierzył? - Średni pochylił głowę z ciekawością. - Wielu mi uwierzyło. Wielu. Przyciągałem mnóstwo wyznawców. Ale dziewczyna, która się nazywała... dziewczyna sprowadziła mój upadek. I wsadziła również moją żonę do więzienia. - Czy ta dziewczyna nazywała się Sookie Stackhouse? - zapytał średni, ściągając swoje okulary przeciwsłoneczne, żeby ukazać niesamowicie blade oczy. Głowa wyższego mężczyzny okręciła się w jego stronę. - Skąd to wiesz? zapytał.

CZERWIEC

Diabeł jadł pączki, niezwykle starannie, kiedy biznesmen podszedł do stolika na zewnątrz. Diabeł zauważył sprężystość w krokach Carmichaela. Wyglądał jeszcze bardziej zamożnie niż kiedy był załamany. Carmichael bywał ostatnio często w sekcji biznesowej gazet. Zastrzyk funduszy bardzo szybko umocnił jego pozycję, kiedy ekonomiczna siła Nowego Orleanu i jego polityczne znaczenie rozwinęło się wraz z Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 8

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after pieniędzmi, które włożył w nowoorleańską ekonomię, która została roztrzaskana przez rujnujący podmuch Katriny. Z którą, diabeł zwracał uwagę każdemu, kto zapytał, sam nie miał nic wspólnego. Dzisiaj Carmichael wyglądał na zdrowego i pełnego wigoru, na dziesięć lat młodszego niż był w rzeczywistości. Usiadł przy stoliku diabła bez jakiegokolwiek przywitania. - Gdzie pański człowiek, panie Carmichael? - zapytał diabeł, po tym jak łyknął kawy. Carmichael był zajęty zamawianiem drinka u kelnera, ale kiedy młody mężczyzna odszedł, powiedział - Tyrese ma ostatnio kłopoty i dałem mu kilka dni wolnego. - Z młodą kobietą? Gypsy? - Oczywiście - powiedział Carmichael, nie do końca szydząc. - Wiedziałem, że jeśli o nią poprosi, nie będzie zadowolony z rezultatów, ale on był taki pewny, że prawdziwa miłość wygra. - A nie wygrała? - Oh, tak, ona ma na jego punkcie świra. Kocha go tak bardzo, że uprawia z nim seks przez cały czas. Nie może się powstrzymać, nawet jeśli wie, że ma HIV... a jest to fakt, którym nie podzieliła się z Tyresem. - Ah - powiedział diabeł. - To nie moja robota, ten wirus. Więc jak idzie Tyresowi? - On również ma HIV - powiedział Carmichael, wzruszając ramionami. Dostaje leczenie, i nie jest to natychmiastowy wyrok śmierci, jakim był kiedyś. Ale podchodzi do tego bardzo emocjonalnie. - Carmichael potrząsnął głową. - Zawsze myślałem, że ma lepszy zdrowy rozsądek. - Rozumiem, że chcesz prosić o swój bonus - powiedział diabeł. Carmichael nie widział żadnego połączenia pomiędzy tymi dwoma ideami. - Tak - powiedział Copley Carmichael. Uśmiechnął się do diabła i pochylił w zaufaniu do przodu. Ledwie słyszalnym szeptem powiedział - Wiem dokładnie, czego chcę. Chcę, żebyś znalazł mi talizman wróżek. Diabeł wyglądał na szczerze zaskoczonego. - Jak dowiedziałeś się o istnieniu tak rzadkiego obiektu? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 9

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Moja córka wyciągnęła to w rozmowie - powiedział Carmichael, nawet bez cienia wstydu. - To brzmiało interesująco, ale przestała mówić zanim powiedziała mi nazwisko osoby, która przypuszczalnie go ma. Więc mam mężczyznę, który włamał się na jej pocztę. Powinienem był to zrobić wcześniej. To było oświecające. Ona żyje z facetem, któremu nie ufam. Po naszej ostatniej rozmowie tak się wściekła na mnie, że odmówiła spotkania się ze mną. Teraz mogę mieć ją na oku bez jej wiedzy, żebym mógł ją od jej własnego złego osądu. Był absolutnie szczery, kiedy wypowiedział to zdanie. Diabeł widział, że Carmichael wierzył, że kochał swoją córkę, że wiedział, co było dla niej najlepsze w każdych okolicznościach. - Więc Amelia rozmawiała z kimś o talizmanie wróżek - powiedział diabeł. To spowodowało, że wyciągnęła temat przy tobie. Jak interesująco. Nikt nie miał żadnego od... cóż, odkąd pamiętam. Talizman wróżek został stworzony przez wróżkę... a rozumiesz, że nie są malutkimi, słodkimi istotami ze skrzydłami. Carmichael skinął głową. - Jestem zdumiony odkrywając, co tam istnieje powiedział. - Teraz muszę wierzyć we wróżki. I muszę przyjąć do wiadomości, że być może moja córka nie jest mimo wszystko tak stuknięta. Chociaż myślę, że przesadziła mówiąc o swojej mocy. Diabeł uniósł swoje idealne brwi. Wydawało się, że była więcej niż jedna osoba przeceniająca swoje umiejętności w rodzinie Carmichaelów. - Co do talizmanu wróżek... wróżki zużyły je wszystkie. Nie wierzę, że został jeszcze jakiś na świecie, a nie mogę iść do Faery od czasu wstrząsu. Jedna rzecz czy dwie zostały wyrzucone z Faery... ale nic nie weszło do niej. - Wyglądał na umiarkowanie żałującego. - Jest jeden dostępny talizman wróżek, i z tego, co mogę powiedzieć, został ukryty przez przyjaciółkę mojej córki - powiedział Copley Carmichael. - Wiem, że możesz go znaleźć. - Fascynujące - powiedział diabeł, dosyć szczerze. - I do czego go chcesz? Po tym jak go znajdę? - Chcę odzyskać moją córkę - powiedział Carmichael. Jego intensywność była prawie wyraźna. - Chcę mieć moc, żeby zmienić jej życie. Więc wiem, czego sobie zażyczę, kiedy wyśledzisz go dla mnie. Kobieta, która wie, gdzie on jest... mało prawdopodobne, żeby go oddała. To był spadek po jej babce, a ona nie jest moim wielkim fanem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 10

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Diabeł odwrócił twarz do porannego słońca, i jego oczy na krótko rozbłysły czerwienią. - Tak przypuszczam. Wprowadzę wszystko w życie. Nazwisko przyjaciółki twojej córki, tej, która wie, gdzie jest talizman wróżek? - Ona jest w Bon Temps. To na północy, niedaleko Shreveport. Sookie Stackhouse. Diabeł skinął powoli głową. - Słyszałem to nazwisko.

LIPIEC

Kiedy następnym razem diabeł spotkał się z Copley'em Carmichaelem, trzy dni po ich rozmowie w Cafe du Monde, podszedł do stolika Carmichaela w Commander's Palace. Carmichael czekał na obiad, i był zajęty rozmową przez telefon z przedsiębiorcą, który chciał przedłużyć swój kredyt. Carmichael był niechętny, i wyjaśnił dlaczego w żadnych niepewnych określeniach. Kiedy spojrzał w górę, diabeł stał tam w tym samym garniturze, który miał na sobie, kiedy spotkali się po raz pierwszy. Wyglądał zimno i nienagannie. Kiedy Carmichael odłożył telefon, diabeł wsunął się na krzesło na przeciwko niego. Carmichael podskoczył, kiedy rozpoznał diabła. I skoro nienawidził bycia zaskakiwanym, był nierozsądny. Warknął. - Co do diabła ma znaczyć twoje przyjście tutaj? Nie prosiłem cię o spotkanie! - Co do diabła, w rzeczy samej - powiedział diabeł, który nie wydawał się być obrażony. Zamówił whiskey u kelnera, który zmaterializował się u jego łokcia. Zakładam, że chciałbyś usłyszeć wieści o talizmanie wróżek. Wyraz twarzy Carmichaela natychmiast się zmienił. - Znalazłeś go! Masz go! - Niestety, panie Carmichael, nie mam - powiedział diabeł. (Nie brzmiał na smutnego.) - Coś raczej nieprzewidzianego pokrzyżowało nasze plany. - Kelner demonstracyjnie postawił whiskey, a diabeł wypił łyczek i skinął głową. - Co? - powiedział Carmichael, prawie niezdolny mówić z gniewu. - Panna Stackhouse użyła talizmanu wróżek i jego magia została wykorzystana. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 11

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Nastała chwila ciszy pełnej napięcia od wszystkich emocji, które radowały diabła. - Zobaczę jak popadnie w ruinę - powiedział jadowicie Copley Carmichael, trzymając głos na niskim poziomie z wyjątkowym wysiłkiem. - Pomożesz mi. To właśnie wezmę zamiast talizmanu wróżek. - Oh, moi bogowie. Zużył pan swój bonus, panie Carmichael. Nie można być zachłannym. - Ale ty mi nie zdobyłeś talizmanu wróżek! - Nawet jeśli był doświadczonym biznesmenem, Carmichael był zdziwiony i rozwścieczony. - Znalazłem go i byłem gotowy zabrać z jej kieszeni - powiedział diabeł. - Wkroczyłem w ciało kogoś, kto stał koło niej. Ale ona użyła go zanim mogłem go wyciągnąć. Znalezienie go było przysługą, której żądałeś. Użyłeś tych słów dwukrotnie i 'znajdź go' raz. Nasze umowy są zakończone. - Wypił swojego drinka. - Przynajmniej pomóż mi zemścić się na niej - powiedział Carmichael, jego twarz była czerwona z gniewu. - Rozwścieczyła nas obu. - Nie mnie - powiedział diabeł. - Widziałem pannę Stackhouse z bliska i rozmawiałem z wieloma ludźmi, którzy ją znają. Wydaje się być interesującą kobietą. Nie mam powodu, żeby wyrządzić jej krzywdę. - Podniósł się. - W zasadzie, jeśli mogę udzielić ci rady, nie mieszaj się w to. Ona ma potężnych przyjaciół, a pośród nich twoją córkę. - Moja córka jest kobietą, która zadaje się z wiedźmami - powiedział Carmichael. - Nigdy nie była w stanie żyć na własną rękę, nie całkowicie. Sprawdzałem jej 'przyjaciół' bardzo dyskretnie. - Westchnął, brzmiąc na zarówno wściekłego jak i zirytowanego. - Rozumiem, że ich moce istnieją. Teraz w to wierzę. Niechętnie. Ale co oni zrobili z tymi mocami? Najsilniejsi spośród nich żyją w chałupach. - Kłykcie Carmichaela zastukały o stół. - Moja córka mogłaby mieć duże wpływy w społeczeństwie tego miasta. Mogłaby pracować dla mnie, i robić wszystkie te charytatywne rzeczy, ale zamiast tego, mieszka w swoim własnym małym świecie ze swoim chłopakiem nieudacznikiem. Jak jej przyjaciółka Sookie. Ale tutaj wyrównam rachunki. Jak wielu potężnych przyjaciół może mieć kelnerka? Diabeł spojrzał w lewo. Dwa stoły dalej siedział krągły mężczyzna z ciemnymi włosami, który był sam przy stoliku obładowanym jedzeniem. Bardzo krągły mężczyzna spotkał spojrzenie diabła bez mrugnięcia czy odwrócenia wzroku, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 12

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after czego dokonało niewielu mężczyzn. Po długiej chwili, dwóch mężczyzn skinęło sobie nawzajem głowami. Carmichael gapił się na diabła. - Już nic ci nie jestem winien za Tyrese'a - powiedział diabeł. - A ty jesteś mój na wieki. Patrząc na twoją obecną drogę życia, mogę mieć cię wcześniej niż podejrzewałem. - Uśmiechnął się, mrożący krew w żyłach wyraz pojawił się na jego twarzy i podniósł się od stolika i wyszedł. Carmichael był jeszcze bardziej wściekły, kiedy musiał zapłacić za whiskey diabła. Nigdy nawet nie zauważył bardzo krągłego mężczyzny. Ale bardzo krągły mężczyzna zauważył jego.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 13

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 1.

Dzień po tym jak przywróciłam mojego szefa z martwych, wstałam, żeby znaleźć go siedzącego i w połowie ubranego na moim tylnym podwórku na szezlongu. Było koło dziesiątej rano w lipcowy dzień, i słońce kąpało tylne podwórko olśniewającym gorącem. Włosy Sama zmieniły się w lśniącą plątaninę czerwieni i złota. Otworzył oczy kiedy zeszłam po tylnych schodach i przeszłam przez podwórze. Wciąż byłam w koszuli nocnej, i nawet nie chciałam myśleć o moich własnych włosach. Z pewnością było to jedno wielkie kłębowisko. - Jak się czujesz? - zapytałam bardzo cicho. Moje gardło było obolałe od wczorajszego krzyczenia, kiedy zobaczyłam jak Sam wykrwawiał się na ziemi na podwórku wiejskiego domku, który Alcide Herveaux odziedziczył po swoim tacie. Sam przesunął nogi, żeby zrobić mi miejsce, żebym usiadła na szezlongu. Jego dżinsy były poznaczone jego zaschłą krwią. Jego pierś była naga; jego koszulka musiała być zbyt brudna, żeby ją włożyć. Sam nie odpowiadał przez długi czas. Chociaż udzielił mi milczącej zgody na to, żeby usiadła koło niego, nie wydawał się przyjąć do wiadomości mojej obecności. W końcu, powiedział - Nie wiem jak się czuję. Nie czuję się jak ja sam. To tak jakby coś wewnątrz mnie się zmieniło. Skuliłam się. Obawiałam się tego. - Wiem... to znaczy, powiedziano mi... że za magię zawsze jest cena - powiedziałam. - Chociaż myślałam, że to ja ją zapłacę. Przepraszam. - Sprowadziłaś mnie z powrotem - powiedział bez emocji. - Myślę, że to jest warte tego czasu do przystosowania się. - Nie uśmiechnął się. Niespokojnie zmieniłam pozycję. - Jak długo tutaj siedzisz? - zapytałam. Może przynieść ci soku pomarańczowego albo kawy? Może śniadanie? - Przyszedłem tutaj kilka godzin temu - powiedział. - Leżałem na ziemi. Muszę znowu się połączyć. - Z czym? - Może nie byłam tak rozbudzona jak mi się zdawało. - Z moją naturalną stroną - powiedział, bardzo powoli i wyraźnie. Zmiennokształtni są dziećmi natury. Skoro możemy zmieniać się w tak wiele rzeczy. To jest nasza mitologia. Zanim wmieszaliśmy się z ludzką rasą, mówiliśmy, że kiedy zostaliśmy stworzeni, matka całej ziemi chciała istoty tak wszechstronnej, że Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 14

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after zastąpiłaby każdy umierający gatunek. I tą istotą był zmiennokształtny. Mogłem patrzyć na zdjęcie tygrysa szablasto zębnego i być nim. Wiedziałaś o tym? - Nie - powiedziałam. - Myślę, że pójdę do domu. Pójdę do mojej przyczepy i... - Jego głos załamał się. - I co? - Znajdę koszulkę - powiedział w końcu. - Czuję się dziwnie. Twój ogródek jest niesamowity. Byłam zdezorientowana i bardziej niż trochę zmartwiona. Część mnie widziała, że Sam będzie potrzebował nieco czasu w samotności, żeby wydobrzeć z traumy umierania i powrotu do życia. Ale druga część mnie, ta, która znała Sama od lat, była wkurzona, że brzmiał tak niepodobnie do Sama. Byłam przyjaciółką Sama, pracownicą, okazjonalną randką i partnerem biznesowy - wszystkie te rzeczy i więcej przez ostatnie kilka lat. Przysięgłabym, że nie mógł mnie zaskoczyć. Przyglądałam mu się zwężonymi oczami, kiedy wyciągał swoje kluczyki z kieszeni dżinsów. Wstałam, żeby zapewnić mu przestrzeń do zsunięcia się z szezlongu i podejścia do swojej ciężarówki. Wspiął się do kabiny i patrzył na mnie przez szybę przez dłuższą chwilę. Potem przekręcił kluczyk w stacyjce. Uniósł rękę, i poczułam falę przyjemności. Opuści szybę. Zawoła do mnie, żeby się pożegnać. Ale potem Sam wycofał, zawrócił i pojechał powoli podjazdem w stronę Hummingbird Road. Odjechał bez słowa. Żadnego 'Do zobaczenia później' 'Wielkie dzięki' czy 'Pocałuj mnie w dupę.' I co miał na myśli mówiąc, że mój ogródek jest niesamowity? Był na moim podwórku tysiące razy. Przynajmniej tą zagadkę rozwiązałam szybko. Kiedy odwróciłam się, żeby powlec się do domu - przez niezwykle zieloną trawę - zauważyłam, że moje trzy sadzonki pomidorów, które posadziłam kilka tygodni temu, były ciężko obładowane dojrzałymi, czerwonymi warzywami. Kiedy ostatnim razem je zauważyłam, może tydzień temu, wyglądały na postrzępione i w tragicznej potrzebie wody i nawozu. Ta po lewej wydawała się mieć swoje lata (jeśli rośliny mogą mieć lata). Teraz wszystkie trzy sadzonki były bujne i o zielonych liściach, opadając na swoje ramy od ogromnego ciężaru warzyw. To było jakby ktoś podał im podniesioną dawkę CudownegoWzrastania.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 15

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Z otwartymi ustami, skręciłam, żeby sprawdzić wszystkie pozostałe kwiaty i krzewy na podwórku, a było ich mnóstwo. Wiele z kobiet Stackhousów namiętnie uprawiało ogrody, i sadziły róże, stokrotki, hortensje, grusze... tak wiele kwitnących i zielonych rzeczy, posadzonych przez pokolenia kobiet Stackhousów. A ja wykonywałam marną robotę w utrzymaniu ich w dobrej formie. Ale... co do diabła? Kiedy ja wsiąknęłam w mrok przez ostatnie kilka dni, całe podwórko wzięło sterydy. Albo może Jolly Green Giant złożył wizytę. Wszystko, co powinno kwitnąć było pochylone od wspaniałych kwiatów, a wszystko, co powinno wydać owoce, było od nich ciężkie. Wszystko inne było zielone, lśniące i gęste. Jak to się stało? Zerwałam parę szczególnie dojrzałych i krągłych pomidorów, żeby wziąć je do domu. Wiedziałam, że kanapka z bekonem i pomidorem będzie moim wyborem na lunch, ale przed tym, miałam kilka rzeczy do zrobienia. Znalazłam moją komórkę i sprawdziłam listę kontaktów. Tak, miałam numer Bernadette Merlotte. Bernadette, nazywana Bernie, była zmiennokształtną mamą Sama. Chociaż moja własna matka zginęła, kiedy byłam mała (więc może nie byłam najlepszym sędzią), Sam wydawał się mieć dobre stosunki z Bernie. Jeśli kiedykolwiek był czas, żeby wezwać mamę, to teraz. Nie powiem, że miałyśmy przyjemną rozmowę, i była krótsza niż powinna być, ale do czasu, kiedy się rozłączyłam, Bernie Merlotte pakowała torbę, żeby przyjechać do Bon Temps. Przyjedzie późnym popołudniem. Czy zrobiłam właściwą rzecz? Po tym jak przegadałam problem z samą sobą, postanowiłam, że tak, a dalej postanowiłam, że potrzebuję dnia wolnego. Może więcej niż jednego. Zadzwoniłam do Merlotte's i powiedziałam Kennedy, że mam grypę. Zgodziła się, że zadzwonią do mnie w sytuacji kryzysowej, ale w innym przypadku zostawią mnie w spokoju, żebym wydobrzała. - Nie myślałam, że można złapać grypę w lipcu. Ale Sam zadzwonił, żeby powiedzieć to samo - powiedziała Kennedy z uśmiechem w głosie. Pomyślałam 'Kurna.' - Może przekazaliście ją sobie nawzajem? - zasugerowała łobuzersko. Nie powiedziałam słowa. - Okay, okay, zadzwonię tylko, jeśli miejsce stanie w ogniu - powiedziała. Kuruj się, żeby wyjść z tej grypy. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 16

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Postanowiłam nie martwić się o plotki, które bezsprzecznie zaczną krążyć. Spałam długo i dużo sobie popłakałam. Wyczyściłam wszystkie szuflady w sypialni: w nocnym stoliku, w toaletce, w komodzie. Zebrałam bezużyteczne rzeczy i pogrupowałam resztę w sposób, który wydawał się sensowny. I czekałam na wieści... od kogokolwiek. Ale telefon nie zadzwonił. Słyszałam mnóstwo niczego. Miałam mnóstwo niczego, poza pomidorami. Zjadłam je w kanapce, a w chwili, kiedy czerwone zniknęły, sadzonki pokryły się zielonymi. Usmażyłam kilka zielonych, a kiedy reszta była czerwona, zrobiłam z nich salsę po raz pierwszy w życiu. Kwiaty rozkwitały i rozkwitały i rozkwitały, aż miałam pełną wazę w prawie każdym pokoju w domu. Poszłam nawet na cmentarz, żeby zostawić część na grobie babci, i położyłam bukiet na werandzie Billa. Gdybym je jadła, miałabym pełen talerz przy każdym posiłku.

GDZIEŚ INDZIEJ Kobieta o czerwonych włosach przeszła przez drzwi więzienia powoli i podejrzliwie, jakby spodziewała się praktycznego żartu. Zamrugała w jaskrawym słońcu i zaczęła iść w stronę drogi. Był tam zaparkowany samochód, ale nie poświęciła mu żadnej uwagi. Nigdy nie przyszło rudej do głowy, że pasażerowie czekali na nią. Średni wyszedł z przedniego siedzenia pasażera. Tak właśnie o nim pomyślała: średni. Jego włosy były średniego brązu, był średnio wysoki, średnio zbudowany, i miał średni uśmiech. Jego zęby, jednakże, lśniły bielą i były idealne. Ciemne okulary skrywały jego oczy. - Panno Fowler - zawołał. - Przyjechaliśmy, by cię zabrać. Odwróciła się w jego stronę, wahając się. Słońce świeciło jej w oczy, i zmrużyła je. Przeżyła tak wiele - rozbite małżeństwa, rozbite związki, samotne macierzyństwo, zdrady, ranę po kuli. Nie miała zamiaru być teraz łatwym celem. - Kim jesteś? - zapytała, nie dając się, chociaż wiedziała, że słońce bezlitośnie pokazywało każdą linię na jej twarzy i każdy niedobór w taniej farbie do włosów, którą nałożyła w więziennej łazience. - Nie poznajesz mnie? Spotkaliśmy się na widzeniu. - Głos średniego faceta był prawie delikatny. Zdjął swoje ciemne okulary, i dzwonek rozpoznania rozbrzmiał w jej mózgu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 17

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Jesteś prawnikiem, tym, który mnie wyciągnął - powiedziała, uśmiechając się. - Nie wiem, dlaczego to zrobiłeś, ale jestem ci winna. Z pewnością nie musiałam być w więzieniu. Chcę zobaczyć moje dzieci. - I zobaczysz - powiedział. - Proszę, proszę. - Otworzył tylne drzwi samochodu i wskazał jej, żeby wsiadła. - Przepraszam, powinienem był się do pani zwrócić pani Fowler. Była zadowolona, że mogła wsiąść do środka, wdzięczna, że zatopiła się w wyściełanym siedzeniu, uradowana upajała się zimnym powietrzem. To był największy komfort fizyczny jaki miała od wielu miesięcy. Nie doceniało się miękkich siedzeń i uprzejmości (albo dobrych materacy i grubych ręczników), dopóki się ich nie straciło. - Byłam panią kilka razy. I byłam również panną - powiedziała. - Nie obchodzi mnie jak będzie się pan do mnie zwracał. To jest wspaniały samochód. - Cieszę się, że się pani podoba - powiedział kierowca, wysoki mężczyzna z szarzejącymi włosami, bardzo krótko ostrzyżonymi. Odwrócił się, żeby spojrzeć przez siedzenie na rudą kobietę i uśmiechnął się do niej. Zdjął swoje własne ciemne okulary. - O mój Boże - powiedziała, całkowicie innym tonem. - To ty! Naprawdę! Na żywo. Myślałam, że byłeś w więzieniu. Ale jesteś tutaj. - Była zarówno pełna podziwu i zdezorientowana. - Tak, Siostro - powiedział. - Rozumiem jak poświęcającą się zwolenniczką jesteś i jak udowodniłaś swoją wartość. A teraz chciałbym podziękować ci wydostając cię z więzienia, gdzie nie zasługujesz, by być. Odwróciła wzrok. W swoim sercu, znała swoje grzechy i zbrodnie. Ale był to balsam dla jej samo szacunku usłyszeć, że taki poważany mężczyzna - ktoś, kogo widziała w telewizji! - myślał, że była dobrą kobietą. - Więc to dlatego zapłaciłeś te wszystkie pieniądze za moje zwolnienie? To było w cholerę pieniędzy, panie. Więcej pieniędzy niż kiedykolwiek zarobię w życiu. - Chciałem być tak wiernym adwokatem dla ciebie jak ty byłaś dla mnie powiedział gładko mężczyzna. - Poza tym, wiemy, że nie uciekniesz. - Uśmiechnął się do niej i Arlene pomyślała o tym jakie miała szczęście. To, że ktoś wyłożył ponad sto tysięcy dolarów na jej kaucję wydawało się niewiarygodne. W zasadzie, podejrzane. Ale, Arlene pomyślała, na razie wszystko idzie dobrze. - Zabieramy cię do domu, do Bon Temps - powiedział średni facet. Będziesz mogła zobaczyć swoje dzieci, małą Lisę i małego Coby'ego. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 18

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Sposób, w jaki wypowiedział imiona jej dzieci, sprawił, że poczuła się nieswojo. - Już nie są takie małe - powiedziała, żeby zatrzeć to mignięcie wątpliwości. - Ale z pewnością tak jak on... z pewnością chcę popatrzeć na nie. Tęskniłam za nimi każdego dnia, kiedy byłam zamknięta. - W zamian, jest kilka małych rzeczy, które chcielibyśmy, żebyś zrobiła, jeśli się zgodzisz - powiedział średni facet. Zdecydowanie był lekki akcent w jego angielskim. Arlene Fowler wiedziała instynktownie, że te kilka rzeczy nie będzie naprawdę małe, i z pewnością nie będzie miała wyboru. Patrząc na dwóch mężczyzn, nie wyczuwała, żeby byli zainteresowani czymś, czego mogłaby nie chcieć oddać, jak jej ciała. Nie chcieli jej, żeby prasowała im prześcieradła czy polerowała ich srebro. Czuła się bardziej komfortowo teraz, kiedy karty zostały wyłożone na stół i miały zostać odwrócone. - Uh-huh - powiedziała. - Na przykład? - Naprawdę nie wydaje mi się, żebyś miała coś przeciwko temu, kiedy to usłyszysz - powiedział kierowca. - Naprawdę. - Wszystko co musisz zrobić - powiedział średni facet - to porozmawiać z Sookie Stackhouse. Nastąpiła długa cisza. Arlene Fowler patrzyła z jednego mężczyzny na drugiego, oceniając i kalkulując. - Wsadzisz mnie z powrotem do więzienia, jeśli tego nie zrobię? - zapytała. - Skoro wydostaliśmy cię za kaucją w trakcie trwania śledztwa, zdaje się, że możemy to zrobić - powiedział łagodnie kierowca. - Ale z pewnością nie chciałbym tego robić. A ty? - zapytał swojego towarzysza. Średni facet potrząsnął głową z boku na bok. - To byłaby wielka szkoda. Małe dzieci byłyby takie smutne. Boi się pani panny Stackhouse? Nastała cisza, kiedy Arlene siłowała się z prawdą. - Jestem ostatnią osobą na świecie, którą Sookie chciałaby zobaczyć - odpowiedziała wymijająco. - Obwinia mnie za ten cały dzień, za dzień... - Jej głos załamał się. - Za dzień, kiedy ci wszyscy ludzie zostali postrzeleni - średni mężczyzna powiedział miło. - Włączając siebie. Ale znam ją nieco, i myślę, że pozwoli ci na rozmowę. Powiemy ci co powiedzieć. Nie martw się o jej talent. Myślę, że wszystko będzie dobrze pod tym względem. - Jej talent? Masz na myśli jej czytanie w myślach? Jaki talent! - Arlene, co zaskakujące, roześmiała się. - To było przekleństwo jej życia. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 19

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Dwóch mężczyzn uśmiechnęło się i ten efekt w ogóle nie był przyjemny. Tak - zgodził się kierowca. - To było dla niej przekleństwo, i wyobrażam sobie, że to uczucie się pogorszy. - Czego chcecie od Sookie, tak w ogóle? - zapytała Arlene. - Ona nie ma niczego poza tym starym domem. - Spowodowała nam, i kilku innym ludziom, mnóstwo kłopotów - powiedział kierowca. - Powiedzmy tylko, że teraz kłopoty przyjdą do niej.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 20

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 2.

Drugiego dnia mojej samotności zmierzyłam się z faktem, że muszę zobaczyć się z Ericiem. Pewnie, on naprawdę powinien odwiedzić mnie. To on był tym, który zwiał, kiedy przywróciłam Sama z martwych, ponieważ (tak myślę) był pewien, że kocham Sama bardziej niż kocham jego. Ale pojadę do Shreveport i porozmawiamy, ponieważ milczenie Erica było dla mnie bolesne. Przyglądałam się jak fajerwerki podnoszą się z miejskiego parku w niebo - dzisiaj był czwarty lipca4 - ale potem weszłam do domu, żeby się ubrać. Poddawałam się impulsowi. Jechałam do Fangtazji. Chciałam wyglądać tak dobrze jak tylko mogłam, ale nie chciałam przesadzić. Nie wiedziałam kogo zobaczę, chociaż chciałam porozmawiać z Ericiem sam na sam. Nie miałam żadnych wieści od wampirów które znałam, a które pracowały w Fangtazji. Nie wiedziałam, czy Felipe de Castro, król Arkansas, Luizjany i Newady, wciąż był w Shreveport, wtrącając się w sprawy Erica i utrudniając mu życie. Felipe przywiózł swoją dziewczynę, Angie, i swojego drugiego, Horsta razem ze sobą, po to tylko, żeby powiększyć zdenerwowanie Erica. Felipe był zdradziecki i podstępny, a jego mała świta była bardzo groźna ze swoim liderem. Nie wiedziałam również, czy Freyda, Królowa Oklahomy, wciąż była w mieście. Stwórca Erica, Appius Livius Ocella, podpisał umowę z Freydą, która (dla mnie) właściwie sprzedawała Erica w niewolę Freydzie, ale w naprawdę cichy sposób: jako jej małżonek, ze wszystkimi korzyściami, które można sobie wyobrazić, a które będą dotyczyć tej roboty. Ale chodziło o to, że Appius nie omówił tego wcześniej z Ericiem. Eric był rozdarty, delikatnie mówiąc. Zostawienie pracy szeryfa nie było czymś, co kiedykolwiek planował zrobić. Jeśli żył kiedyś wampir, który cieszył się z bycia wielką rybą w małym stawie, to tym wampirem był Eric. Zawsze ciężko pracował, i zarobił mnóstwo pieniędzy dla władcy Luizjany, ktokolwiek nim był. Odkąd wampiry wyszły z trumien, zrobił o wiele więcej niż zarobił pieniądze. Wysoki, przystojny, elokwentny, dynamiczny, Eric był idealnym chłopcem z plakatu dla mainstreamowych wampirów. I nawet ożenił się z człowiekiem: ze mną. Chociaż nie w ludzkim obrzędzie. Oczywiście, miał też swoją ciemną stronę. Był wampirem, mimo wszystko. Całą drogę do Shreveport z Bon Temps zastanawiałam się po raz pięćdziesiąty, czy popełniałam ogromny błąd. Do czasu, kiedy zaparkowałam przy tylnych drzwiach Fangtazji, byłam tak spięta, że aż się trzęsłam. Włożyłam moją 4

Dzień niepodległości w USA

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 21

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after ulubioną różową sukienkę w kropki, szarpnęłam tył na miejsce i wzięłam kilka głębokich oddechów zanim zapukałam. Drzwi się otworzyły. Pam opierała się o ścianę w korytarzu, ramiona miała skrzyżowane na piersi, wyglądała smętnie. - Pam - powiedziałam na powitanie. - Nie powinnaś tutaj być - odpowiedziała. Zgoda, wiedziałam, że jej pierwsza lojalność była wobec Erica, i że zawsze tak będzie. Niemniej jednak, myślałam, że Pam mnie trochę lubi, tak bardzo jak kiedykolwiek lubiła człowieka, i jej słowa były jak uderzenie w twarz. Nie potrzebowałam cierpieć więcej niż już cierpiałam, ale przyszłam tutaj, żeby zobaczyć, czy uda mi się załagodzić nieco sprawy z Ericiem, powiedzieć mu, że mylił się co do Sama i do mnie, dowiedzieć się, co postanowił w sprawie Freydy. - Muszę porozmawiać z Ericiem - powiedziałam. Nie próbowałam wejść. Wiedziałam lepiej. W tamtej chwili, drzwi do biura Erica otworzyły się. Stanął w drzwiach. Eric był wielki i piękny i całkowicie męski, i normalnie, kiedy mnie widział, zaczynał się uśmiechać. Nie dzisiaj. - Sookie, nie mogę teraz z tobą rozmawiać - powiedział. - Horst będzie tutaj w każdej chwili, a nie potrzeba mu przypominać o twoim istnieniu. Wezwali prawnika, żeby przeanalizować kontrakt. To wyglądało jakby mówił do nieznajomej, a ponadto, nieznajomej, która miała bardzo niewielki interes, pojawiając się na jego schodach. W zasadzie, Eric wydawał się być zarówno wściekły jak i zraniony. Miałam pełne usta - i serce - rzeczy, których chciałam powiedzieć. Bardziej niż prawie wszystko na tym świecie, chciałam owinąć ramiona wokół niego i powiedzieć mu jak wiele dla mnie znaczy. Ale kiedy zrobiłam pół kroku w jego stronę, Eric cofnął się i zamknął drzwi do gabinetu. Zamarłam na chwilę, próbując zaabsorbować szok i ból i powstrzymać moją twarz od zmarszczenia się. Pam przysunęła się do mnie i położyła jedną rękę na moim ramieniu, żeby mnie odwrócić i pokierować z daleka od drzwi. Po tym jak trzasnęły za nami, powiedziała mi do ucha - Nie przychodź tu ponownie. To zbyt niebezpieczne. Zbyt wiele się dzieje, zbyt wielu odwiedzających. - A potem podniosła głos i powiedziała - I nie wracaj, dopóki on cię nie wezwie! - Pchnęła mnie lekko, co popchnęło mnie w bok samochodu. A wtedy wsunęła się z powrotem do środka i Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 22

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after zamknęła drzwi szybkim, wampirzym ruchem, który zawsze wyglądał jak magia, albo jak naprawdę dobra gra wideo. Więc wróciłam do domu, rozmyślając nad ostrzeżeniem Pam i o słowach i zachowaniu Erica. Pomyślałam o tym, żeby popłakać, ale nie miałam na to energii. Byłam zbyt zmęczona byciem smutną, żeby zmusić się do bycia jeszcze smutniejszą. Najwyraźniej, było mnóstwo zamieszania w Fangtazji i mnóstwo rzeczy ważących się na szali. Nie było nic, co mogłabym z tym zrobić poza trzymaniem się z daleka w nadziei, że przetrwam zmianę reżimu, jakakolwiek ona będzie. To było jak czekanie, aż Titanic zatonie. Kolejny ranek przeminął, kolejny dzień, który przetrwałam wstrzymując mój emocjonalny oddech, czekając aż coś się stanie... coś ostatecznego, albo strasznego. Nie czułam się jakbym czekała aż spadnie kolejny but; czułam się jakbym czekała na kowadło, które spadnie na moją głowę. Gdybym nie spotkała się z tak miażdżącym przyjęciem, kiedy pojechałam do Fangtazji, może sama próbowałabym roztrząsnąć sprawy, ale byłam zniechęcona, ujmując to w najdelikatniejszy sposób. Poszłam na bardzo długi, gorący spacer przez las, żeby położyć koszyk pomidorów na tylnej werandzie Prescottów. Skosiłam mój podobny do łąki trawnik. Odkryłam, że zawsze czułam się lepiej, kiedy byłam na zewnątrz: bardziej cała, w jakiś sposób. (A to było dobre, ponieważ było w cholerę pracy do wykonania w ogrodzie.) Ale miałam ze sobą swój telefon na każdym kroku. Czekałam, aż zadzwoni Sam. Ale nie zadzwonił. Bernie również nie. Myślałam, że może Bill wpadnie dać mi znać, co się dzieje. Nie przyszedł. I tak skończył się kolejny dzień braku komunikacji. Następnego dnia kiedy wstałam, miałam wiadomość pewnego rodzaju od Erica. Napisał do mnie - napisał do mnie! - i nawet nie osobiście, ale przez Pam. Zostawiła sztywną wiadomość, informującą mnie, że on porozmawia ze mną później w tym tygodniu. Żywiłam nadzieję, że być może sama Pam pokaże się, żeby na mnie nawrzeszczeć, albo żeby mnie oświecić jak szło Ericowi... ale nie. Kiedy usiadłam na przedniej werandzie ze szklanką mrożonej herbaty, sprawdziłam samą siebie, żeby zobaczyć, czy moje serce było złamane. Byłam tak emocjonalnie zmęczona, że nie mogłam powiedzieć. Jak ja to widziałam, może melodramatycznie, Eric i ja walczyliśmy z łańcuchami miłości, która wiązała nas razem, i nie wydawało się, żebyśmy mogli albo zerwać te łańcuchy, żeby się z nich uwolnić, albo je przywrócić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 23

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Miałam tuziny pytań i domysłów, i obawiałam się odpowiedzi na nie wszystkie. W końcu, wyciągnęłam haczkę, moje najmniej ulubione narzędzie ogrodnicze. Moja babcia zwykła mówić 'Ty płacisz i ty wybierasz.' Nie wiedziałam, skąd to powiedzenie pochodziło, ale teraz rozumiałam co znaczyło. - Oczywiście - powiedziałam na głos, ponieważ radio grało i nie mogłam usłyszeć własnych myśli - jeśli podejmujesz decyzję, musisz ponieść konsekwencje. Ja nawet nie podjęłam świadomej decyzji, żeby użyć talizmanu wróżek, żeby ocalić Sama; zareagowałam instynktownie, kiedy zobaczyłam jak umiera. W końcu, sięgnęłam punktu granicznego tego działającego wstecz przewidywania. Rzuciłam haczkę i krzyknęłam na głos. Pieprzyć całe to dumanie. Miałam dosyć myślenia o tym. Więc byłam zadowolona, po tym jak odłożyłam wszystkie narzędzia ogrodnicze i wzięłam prysznic, kiedy usłyszałam samochód jadący po moim żwirowym podjeździe. Rozpoznałam minivana Tary. Kiedy przejechała obok kuchennych okien, zerknęłam na zewnątrz, żeby zobaczyć, czy bliźniaki były przypięte do ich siodełek samochodowych, ale okna były przyciemnione. (Zobaczenie Tary w minivanie wciąż było szokiem, ale podczas ciąży Tary, ona i JB postanowili być rodzicami jak z obrazka, i częścią tego obrazka był minivan.) Ramiona Tary były sztywne kiedy podeszła do drzwi, ale przynajmniej podeszła do tylnych drzwi, jak powinna przyjaciółka. Nie robiła z siebie głupiej pukając do drzwi. Otworzyła tylne drzwi na pralnię/werandę i krzyknęła - Sookie! Lepiej, żebyś tu była! Jesteś ubrana? - Tu jestem - powiedziałam, odwracając się do niej, kiedy weszła do kuchni. Tara miała na sobie rozciągliwe brązowe spodnie i luźną białą bluzkę, ciemne włosy miała związane w warkocz z tyłu głowy. Jej makijaż był minimalny. Była urocza jak zawsze, ale i tak nic nie mogłam poradzić na to, że zauważyłam, że pozwoliła, żeby jej brwi zarosły. Macierzyństwo z pewnością mogło wywołać spustoszenie w wyglądzie kobiety. Oczywiście, posiadanie dwójki dzieci w jednym czasie sprawiało, że 'czas dla siebie' rzadko nadchodził. - Gdzie są dzieci? - zapytałam. - Mama JB się nimi zajmuje - powiedziała. - Aż się śliniła na możliwość zatrzymania ich przez kilka godzin. - Więc...? - Jak to się stało, że nie chodzisz do pracy? Jak to się stało, że nie odpowiadasz na maile albo nie odbierasz poczty na końcu podjazdu? - Rzuciła stertę Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 24

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after kopert wszelkich rozmiarów i magazyn czy dwa na kuchenny stół. Patrzyła na mnie, kiedy kontynuowała - Wiesz jak to denerwuje ludzi? Ludzi takich jak ja? Byłam nieco zawstydzona na odłamek prawdy w jej oskarżeniu, że byłam samolubna pozostając poza zasięgiem, kiedy próbowałam zrozumieć siebie i przemyśleć moje życie i moją przyszłość. - Przepraszam bardzo - powiedziałam ostro. - Zadzwoniłam do pracy, że jestem chora, więc jestem zaskoczona, że ryzykujesz zabranie moich drobnoustrojów z powrotem do dzieci! - Dla mnie wyglądasz w porządku - powiedziała, bez odrobiny współczucia. - Co stało się tobie i Samowi? - Nic mu nie jest, prawda? - Mój gniew osłabł i zniknął. - Kennedy pracuje za niego od kilku dni. Rozmawia z nią przez telefon. Nie przychodzi do baru. - Wciąż się na mnie gapiła, ale jej postawa miękła. Mogłam stwierdzić z jej myśli, że była szczerze zaniepokojona. - Kennedy jest naprawdę szczęśliwa mając nadgodziny w barze, skoro ona i Danny oszczędzają, żeby wynająć razem dom. Ale ten interes sam nie może się kręcić, Sookie, a Sam nie opuścił czterech dni w barze, jeśli był w Bon Temps, odkąd kupił to miejsce. Ta ostatnia część to było głównie wyciszone blablablabla. Z Samem było wszystko w porządku. Usiadłam na jednym z kuchennych krzeseł nieco zbyt pośpiesznie. - Okay, powiedz mi, co się stało - powiedziała Tara i usiadła na przeciwko mnie. - Nie byłam pewna, czy chcę wiedzieć. Ale zdaje się teraz, że lepiej, żebyś mi powiedziała. Chciałam opowiedzieć komuś co się stało w wiejskiej posiadłości Alcide'a Herveaux'a. Ale nie mogłam powiedzieć Tarze całej historii: o przetrzymujących niewolników wilkach, o zdradzie stada i ich lidera przez Jannalynn, o strasznych rzeczach, które zrobiła. Nie mogłam wyobrazić sobie jak Sam teraz się czuł. Nie tylko dowiedział się o prawdziwej naturze swojej dziewczyny - chociaż dowody wskazywały, że zawsze podejrzewał, że Jannalynn pogrywała w głębsze gierki - ale musiał przyjąć do wiadomości jej śmierć, która była naprawdę makabryczna. Jannalynn próbowała zabić Alcide'a, lidera jej stada, ale zamiast tego śmiertelnie zraniła Sama. Wtedy Mustapha Khan dokonał na niej egzekucji. Otworzyłam usta, żeby spróbować zacząć historię i odkryłam, że nie wiem od czego zacząć. Spojrzałam na moją przyjaciółkę od zawsze bezradnie. Czekała, ze spojrzeniem, które mówiło, że zamierzała siedzieć dokładnie tutaj w mojej kuchni, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 25

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after dopóki jej nie odpowiem. W końcu, powiedziałam - Istotą tego jest to, że Jannalynn jest teraz całkowicie i ostatecznie wymazana z obrazka, a ja uratowałam życie Sama. Eric czuje, że powinnam była coś dla niego zrobić, zamiast tego. Coś znaczącego, czego byłam świadoma. - Pominęłam puentę. - Więc Jannalynn nie pojechała na Alaskę, żeby odwiedzić swoją kuzynkę. Tara zacisnęła usta, żeby nie wyglądać na tak przerażoną jak się czuła. Ale była tam również odrobina triumfu. Myślała, że wiedziała, że było coś mętnego w tej historii. - Nie, chyba że Alaska zrobiła się nieco cieplejsza. Tara zachichotała; ale cóż, nie było jej tam. - Zrobiła coś aż tak złego? Czytałam w gazecie, że ktoś przyznał się przez telefon oficerowi na dyżurze do morderstwa Kym Rowe, a potem zniknął. Czy to mogła być Jannalynn? Skinęłam głową. Tara nie wydawała się zszokowana. Tara wiedziała wszystko o ludziach, którzy robili złe rzeczy. Dwoje z nich było jej rodzicami. - Więc nie rozmawiałaś z Samem od tamtej pory - powiedziała. - Nie od następnego ranka. - Miałam nadzieję, że Tara powie, że go widziała, rozmawiała z nim, ale zamiast tego przeniosła się do tematu, który uważała za bardziej interesujący. - A co z Wikingiem? Dlaczego on jest wkurzony? Jego życie nie potrzebowało ocalenia. On już jest martwy. Uniosłam ręce spodem dłoni do góry, próbując pomyśleć jak to wyrazić. Cóż, równie dobrze mogłam być szczera, jeśli nie drastyczna. - To jest tak... miałam magiczne życzenie. Mogłam użyć go na korzyść Erica, żeby wydostać go ze złej sytuacji. I to zmieniłoby jego przyszłość. Ale zamiast tego, użyłam go, żeby ocalić Sama. - A teraz czekałam na reperkusje. Ponieważ użycie silnej magii zawsze miało konsekwencje. Tara, która miała złe doświadczenia z wampirami, uśmiechnęła się szeroko. Chociaż Eric kiedyś uratował jej życie, włączyła go w swój ogólny wstręt do nieumarłych. - Czy dżin zapewnił ci trzy życzenia czy coś? - powiedziała, próbując utrzymać zadowolenie z daleka od swojego głosu. W zasadzie, mimo że żartowała, to prawie była prawda. Zamienić 'wróżkę' za 'dżina' i 'jedno życzenie' za 'trzy życzenia' i miałeś historię w łupinie orzecha. Albo w talizmanie wróżek.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 26

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Coś w tym stylu. Eric ma teraz naprawdę wiele na głowie. Rzeczy, które całkowicie odmienią jego życie. - Chociaż to, co powiedziałam było całkowitą prawdą, brzmiało jak słaba wymówka. Tara próbowała nie prychnąć. - Czy ktokolwiek z jego oddziału dzwonił do ciebie? Co z Pam? - Tara myślała, że mam powody martwić się, jeśli strefa wampirów postanowi, że nic dla nich nie znaczę. I miała rację obawiając się. - Tylko dlatego, że zerwałaś z wielkim facetem to nie znaczy, że cię nienawidzą, prawda? - Myślała, że prawdopodobnie tak było. - Nie wydaje mi się, żebyśmy całkowicie zerwali - powiedziałam. - Ale jest wkurzony. Pam zostawiła mi wiadomość od niego. Tekstową wiadomość. - Lepiej niż notatkę na kartce. Miałaś od kogoś wieści? - Tara zapytała niecierpliwie. - Całe to dziwaczne gówno się dzieje i nikt nie dzwoni do ciebie, żeby o tym pogadać? Sama nie ma tutaj, żeby szorował twoje podłogi czy całował cię po stopach? Ten dom powinien być pełen kwiatów, cukierków i męskich striptizerów. - Ah - powiedziałam inteligentnie. kwiatów. I pomidorów.

- Cóż, ogródek dziwnie jest pełen

- Napluję do zup tych, którzy cię zawiedli - powiedziała Tara, na szczęście nie zamieniając słów w czyny. - Słuchaj, Sook, zostań ze swoimi ludzkimi kumplami i zostaw innych na boku. - Miała to na myśli całą sobą. - Za późno na to - powiedziałam. Uśmiechnęłam się, ale to nie wydawało się właściwie pasować do mojej twarzy. - To chodź na zakupy. Potrzebuję paru nowych biustonoszy, skoro jestem ostatnio Krową Elsie. Nie wiem jak długo jeszcze będę mogła nosić ten. Tara, karmiąc piersią bliźniaki, była zauważalnie piersiasta. Może również więcej niż troszkę zaokrąglona. Ale ja nie miałam zamiaru być tą, która wskaże palcem, i z radością powitałam zmianę przedmiotu naszej rozmowy. - Jak się mają dzieci? - powiedziałam, uśmiechając się bardziej szczerze. - Będę musiała poniańczyć je którejś nocy, żebyście z JB mogli iść pooglądać filmy. Jak długo minęło odkąd ostatnio wyszliście razem? - Jakieś sześć tygodni zanim miałam termin. - powiedziała. - Mama du Rone zatrzymała je dwa razy na dzień, kiedy ja poszłam do sklepu, ale nie chciała ich zatrzymać na noc, kiedy Tata du Rone jest w domu. Jeśli będę mogła wypompować z siebie wystarczająco mleka, żeby zapewnić jedzenie tym dwóm małym potworkom, JB zabierze mnie do Outback. Możemy zjeść stek. - Na jej ustach zagościł zapalony Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 27

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after wyraz. Tara pragnęła czerwonego mięsa odkąd zaczęła zajmować się dziećmi. - Poza tym, odkąd Hooligans jest zamknięte, JB już nie musi pracować na noc. JB był pracownikiem w Hooligans tak samo jak w klubie zdrowotnym, gdzie był trenerem. W Hooligans występował na (prawie) w pełni kobiecych wieczorach, żeby zarobić dodatkowe pieniądze przed urodzeniem bliźniąt. Nie przeznaczyłam ani chwili na myślenie o tym, co stanie się z budynkiem i biznesem, odkąd właściciel, mój kuzyn Claude, zniknął z ludzkiego świata. Zdecydowanie było o co się martwić, kiedy odbiegłam od innych, ważniejszych rzeczy. - Daj mi znać następnym razem, kiedy będziesz w nastroju na stek zapewniłam Tarę, zadowolona na możliwość sprawienia, żeby Tara poczuła się lepiej. - Gdzie chciałaś jechać na zakupy? - Nagle zapragnęłam wyjść z domu. - Jedźmy do Shreveport. Uwielbiam tamtejsze sklepy dla matek i dzieci i chcę również stąpić do secondhandu5 w Youree. - Pewnie. Czekaj, tylko się umaluję. - W piętnaście minut byłam ubrana w czyste białe szorty i koszulkę koloru nieba, moje włosy były związane w kucyk a moja skóra była dokładnie nawilżona. Czułam się teraz bardziej jak ja sama niż w ciągu ostatnich kilku dni. Tara i ja rozmawiałyśmy przez całą drogę do Shreveport. Głównie o dzieciach, oczywiście, bo co jest ważniejsze od dzieci? Ale w konwersacji znalazły się również: teściowa Tary (świetna kobieta); sklep Tary (nieradzący sobie zbyt dobrze tego lata); asystentka Tary, McKenna (którą Tara próbuje swatać z przyjacielem JB); i inne interesujące rzeczy z Wszechświata Tary. W ten bardzo gorący lipcowy dzień, czułam się prawie normalna po tej sesji plotek, podczas tej koleżeńskiej wyprawy. Chociaż Tara była właścicielką i prowadziła ekskluzywny butik, nie zawierał żadnych ubrań dla młodych mam. Powiedziała - Chcę biustonoszy do karmienia piersią i koszulę nocną do karmienia piersią z Moms 'N More, a w secondhandzie chcę kupić parę szortów, skoro nie mogę wsadzić mojego grubego poporodowego tyłka w moje przedporodowe szorty. Potrzebujesz czegoś, Sookie? - Muszę znaleźć sukienkę na ślub Jasona i Michele - powiedziałam. - Bierzesz w tym udział? Już ustalili datę?

5

Sklep z używaną odzieżą

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 28

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Na razie jestem jedyną druhną. Zawęzili listę do kilku dat, ale czekają, żeby wybrać jedną, aż odezwie się siostra Michele. Ona jest w armii i może albo i nie dostać przepustkę na te dni. - Roześmiałam się. - Jestem pewna, że Michele ją również poprosi, ale ja będę z pewnością. - Jaki kolor chcesz ubrać? - Jakikolwiek mi się spodoba. Ona mówi, że nie wygląda dobrze w bieli, a poza tym, przeszła przez to podczas pierwszego ślubu. Jason ubierze jasno brązowy garnitur, a Michele czekoladowy brąz. To koktajlowa sukienka i mówi, że wygląda na niej świetnie. Tara wyglądała sceptycznie. - Czekoladowy brąz? - powiedziała. (Tara nie myślała, żeby to było odpowiednie na ślub.) - Powinnaś poszukać dzisiaj kontynuowała bardziej pogodnie. - Oczywiście, jesteś mile widziana w moim sklepie, ale jeśli zobaczysz coś dzisiaj w secondhandzie, to byłoby idealnie. Zamierzasz założyć ją tylko raz, prawda? Tara trzymała świetne ubrania, ale były drogie i jej wybór był ograniczony przez rozmiar sklepu. Jej sugestia była naprawdę praktyczna. Zatrzymałyśmy się najpierw w Moms 'N More. Sklep dla młodych matek mało mnie interesował. Spotykałam się z wampirami przez tak długi czas, że ciąża nie była czymś o czym myślałam, a przynajmniej niezbyt często. Kiedy Tara rozmawiała o laktacji ze sprzedawczynią, spojrzałam na torby z pieluszkami i urocze dziecięce rzeczy. Nowe matki z pewnością były zwierzętami jucznymi. Ciężko uwierzyć, że kiedyś dzieci były wychowywane bez pieluszek, laktatorów, specjalnego pojemnika na śmieci na zużyte pieluszki, plastikowych kluczy, chodzików, przetworzonego jedzenia dla dzieci, plastikowych podkładek na zmiany, specjalnych detergentów, żeby czyścić dziecięce ubrania... i tak dalej, i tak dalej, i tak dalej. Dotknęłam małego śpioszka w białe i zielone paski z owieczką na piersi. Coś głęboko wewnątrz mnie zadrżało z tęsknoty. Byłam wdzięczna, kiedy Tara skończyła zakupy i opuściłyśmy sklep. Secondhand był tylko milę dalej. Skoro ‘świetne używane ubrania’ nie brzmiało zbyt kusząco, właściciele wyszli z 'Urok Drugiego Razu.' Tara wydawała się lekko zażenowana odwiedzając sklep z używanymi rzeczami, nie ważne jak ekskluzywnie wyglądał. - Muszę wyglądać ładnie odkąd mam sklep z ubraniami - powiedziała mi. Ale nie chcę wydać dużo na większe majtki, skoro mam nadzieję, że nie będę nosić

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 29

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after większego rozmiaru przez długi czas. - Tara była już dwa rozmiary w górę, jak powiedział mi jej mózg. To jest jedna z rzeczy, których nienawidzę w byciu telepatką. - To ma sens - powiedziałam łagodnie. - I może ja znajdę coś na ślub. Wydawało się wysoce nieprawdopodobne, że pierwotna właścicielka sukienki pojawi się na weselu Jasona a to był mój jedyny skrupuł w kupowaniu garderoby, którą ktoś wcześniej miał na sobie raz czy dwa. Tara znała właścicielkę, kościstą rudą kobietę, która na imię miała Allison. Po uściśnięciu się na powitanie, Tara wyciągnęła zdjęcie bliźniaków... może setkę zdjęć. Byłam całkowicie niezaskoczona. Widziałam je na żywo, więc odeszłam, żeby spojrzeć na 'lepsze' sukienki. Znalazłam mój rozmiar i zaczęłam przesuwać wieszaki po rurkach jeden po drugim, nie spiesząc się z tym. Byłam bardziej zrelaksowana niż przez ostatni tydzień. Byłam zadowolona, że Tara wyciągnęła mnie z domu. Było coś wspaniale normalnego i pocieszającego w naszej zakupowej wyprawie. Klimatyzowany sklep był spokojny, skoro muzyka była bardzo, bardzo ściszona. Ceny były wyższe niż się spodziewałam, ale kiedy przeczytałam metki, zrozumiałam dlaczego. Wszystko tutaj było dobrej jakości. Przeszłam obok wieszaka podtrzymującego okropną purpurowo-zieloną garderobę, i nagle zatrzymałam się, oczarowana. Następna sukienka była w kolorze głębokiej żółci. Była bez rękawów, skrojona i zebrana na szyi, z wielką, płaską kokardą zawijającą się wokół środka pleców. Była piękna. - Uwielbiam tą sukienkę - powiedziałam na głos, czując się wyjątkowo szczęśliwie. To było płytkie, jasne? Wiedziałam po tym. Ale będę się cieszyć tym, co mam. - Idę ją przymierzyć - powiedziałam na głos, podnosząc ją. Właścicielka, głęboko pochłonięta w opowieści Tary, nawet się nie odwróciła. Uniosła rękę i machnęła nią potwierdzająco. - Rosanne będzie tam zaraz za tobą - zawołała. Sukienka i ja przeszłyśmy przez kurtynę do przymierzalni. Były tam cztery kabiny, i skoro nikt inny nie wszedł do sklepu, nie byłam zaskoczona, że wszystkie były puste. Wysunęłam się z moich szortów i T-shirta w rekordowym czasie. Wstrzymując oddech w napięciu, ściągnęłam sukienkę z wieszaka i przeciągnęłam ją przez głowę. Opadła na moje biodra, jakby była szczęśliwa, że tam jest. Sięgnęłam za siebie, żeby zapiąć zamek. Zapięłam zamek do połowy, ale moje ramiona odchyliły się Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 30

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after tylko na tyle. Wyszłam, żeby zobaczyć, czy uda mi się odciągnąć Tarę od jej fascynującej rozmowy. Młoda kobieta, przypuszczalnie Rosanne, stała tuż na zewnątrz, czekając aż wyjdę. Kiedy ją zobaczyłam, poczułam słabe bzyczenie znajomości. Rosanne była w późnym wieku nastoletnim, mocnej budowy dzieciakiem z brązowymi włosami splecionymi w warkocz i skręconymi w bułeczkę. Miała na sobie schludne spodenki we francuskim błękicie i kremie. Z pewnością widziałam ją wcześniej? - Tak mi przykro, że nie było mnie tu, żeby pani pomóc! - powiedziała. - Co mogę dla pani zrobić? Potrzebuje pani pomocy z zamkiem? - Zaczęła mówić prawie jak tylko wyszłam przez zasłonę, i dopóki nie skończyła, nie przyjrzała się dobrze mojej twarzy. - Oh, kurna! - powiedziała Rosanne, tak ostro, że właścicielka sklepu odwróciła się, żeby spojrzeć. Rzuciłam Allison uśmiech mówiący 'wszystko w porządku', mając nadzieję, że nie kłamałam. - Co z tobą? - wyszeptałam do Rosanne. Spojrzałam w dół na siebie, szukając czegoś, co by wyjaśniło jej alarm. Czy zaczął mi się okres? Co? Kiedy nie widziałam niczego alarmującego, spojrzałam na nią niespokojnie, czekając aż powie mi, dlaczego była taka wzburzona. - To ty - wydyszała. - To ty jesteś tą. - Jestem tą czym? - Tą, która ma taką wielką magię. Tą, która sprowadziła tego faceta z martwych. - Oh. - Rewelacja. - Zgaduję, że jesteś w stadzie Long Tooth? Tak mi się wydawało, że gdzieś cię wcześniej widziałam. - Byłam tam - powiedziała z niemrugającą oczami, działającą na nerwy intensywnością. - Na farmie Alcide'a. - To było okropne, co? - powiedziałam. I była to ostatnia rzecz, o której chciałam rozmawiać. Z powrotem do bieżącej sprawy. - Hej, możesz zapiąć zamek? Odwróciłam się do niej plecami, nie bez trwogi. W wielkim lustrze zobaczyłam jak patrzy na mnie. Nie trzeba było być telepatą, żeby odgadnąć wyraz jej twarzy. Bała się mnie dotknąć. Pozostałości mojego dobrego nastroju roztrzaskały się i spłonęły. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 31

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Kiedy byłam dzieckiem, niektórzy ludzie traktowali mnie z mieszaniną niepokoju i obrzydzenia. Dziecko telepata może powiedzieć najgorsze rzeczy w najgorszej chwili, i nikt ich za to nie lubi czy zapomina, że wypaplały coś sekretnego i prywatnego. Telepatia w dzieciństwie jest straszna. Nawet ja, prawdziwa telepatka, czułam się w ten sposób. Niektórzy ludzie byli całkowicie przerażeni moimi zdolnościami, których nie miałam możliwości ukryć. Po tym jak zyskałam kontrolę nad tym, co mówiłam, kiedy 'usłyszałam' coś zdumiewającego bądź okropnego z myśli sąsiadów, rzadko spotykałam się z tą ekspresją. Zapomniałam, jak bolesna może być. - Boisz się mnie - powiedziałam, stwierdzając to, co oczywiste ponieważ po prostu nie mogłam wymyślić niczego innego. - Ale nie masz się czego obawiać. To ty masz pazury i kły. - Cii, Allison cię usłyszy - wyszeptała. - Wciąż siedzisz w szafie6? - Tutaj w pracy, tak - powiedziała, jej głos był głębszy i ostrzejszy. Przynajmniej już nie wyglądała na przestraszoną, co było moim celem. - Wiesz jak ciężko jest dziewczynie o dwóch naturach, kiedy zacznie się zmieniać? Ciężej niż chłopcom. Jedna na dwadzieścia z nas kończy jako psychiczna suka. Ale jeśli uda ci się przebrnąć przez nastoletnie lata, jesteś prawie blisko wolności, a ja prawie tam jestem. Allison jest miła, i jest to mało stresujące miejsce. Pracowałam tutaj każdego lata. Chcę zachować tą pracę. - Spojrzała na mnie błagalnie. - To mnie zapnij, okay? Nie mam zamiaru rozmawiać o tobie. Po prostu potrzebuję pieprzonej sukienki - powiedziałam jej, naprawdę zirytowana. Nie byłam pozbawiona współczucia, ale naprawdę czułam, że miałam wystarczająco problemów na tą chwilę. Wahając się sięgnęła w górę lewą ręką, żeby złapać górę sukienki, podniosła zamek swoją prawą i w jednej chwili byłam całkowicie zapięta. Kokarda zakrywała zamek, a na miejscu trzymały ją zatrzaski. Skoro lato było czasem opalania, miałam uroczo brązowy kolor skóry, a głęboka żółć wyglądała... wspaniale. Sukienka nie była wycięta zbyt nisko u szczytu, i była wystarczająco wysoka przy końcu. Nieco mojego wcześniejszego dobrego nastroju powróciło. Skoro nie ucieszyłam się z przypuszczenia Rosanne, że po prostu 'wykończę ją' dla własnej przyjemności, mogłam zrozumieć jej obawy. Częściowo. Spotkałam dwie czy trzy kobiety, które nie przetrwały dorastania z nienaruszonym charakterem; ta choroba była czymś, czego należało się obawiać, w porządku. Z wysiłkiem 6

tutaj w znaczeniu, że nie ujawniła tego, że jest wilkołakiem

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 32

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after odepchnęłam całą wymianę. Kiedy mogłam się skupić na obrazie w lustrze, poczułam trzepot czystej satysfakcji. - Wow, jest taka ładna - powiedziałam. Uśmiechnęłam się do jej odbicia w lustrze, zapraszając ją do rozchmurzenia się razem ze mną. Ale Rosanne stała cicho, jej twarz wciąż była nieszczęśliwa. Nie zamierzała podążać za moim programem 'wszystkie jesteśmy szczęśliwymi dziewczynami'. Zrobiłaś to, prawda? - powiedziała. - Sprowadziłaś zmiennego z martwych. Mogłam zobaczyć, że nie będzie mi dane cieszyć się dreszczykiem zakupowym. - To było tylko jednorazowe wydarzenie - powiedziałam, mój uśmiech znikł. - Nie mogę zrobić tego ponownie. Nawet nie chcę robić tego ponownie. Zdałam sobie sprawę, że mogłam nie używać talizmanu wróżek, gdybym miała czas o tym pomyśleć. Mogłam mieć wątpliwości, czy zadziała, a te wątpliwości osłabiłyby moją wolę. Moja przyjaciółka wiedźma, Amelia, powiedziała mi raz, że magia zależy właśnie od siły woli. Miałam jej mnóstwo, kiedy poczułam, jak serce Sama przestało bić. - Czy Alcide ma się dobrze? - zapytałam, ponownie wysilając się, żeby zmienić temat. - Lider stada ma się w porządku - powiedziała formalnie. Chociaż była wilkiem, mogłam widzieć w jej umyśle wystarczająco wyraźnie, żeby powiedzieć, że chociaż przeszła przez swój początkowy strach, miała do mnie głębokie zastrzeżenia. Zastanawiałam się, czy teraz całe stado podzielało tą nieufność. Czy Alcide wierzył, że jestem jakimś rodzajem super wiedźmy? Nic nie mogło być dalsze od prawdy. Nigdy nie byłam super czymś. - Dobrze to słyszeć. Wezmę sukienkę - powiedziałam. Przynajmniej, pomyślałam, mogę uratować coś z tego spotkania. Kiedy podeszłam do lady, zobaczyłam, że kiedy Rosanne i ja miałyśmy naszą mało komfortową rozmowę od serca, Tara znalazła parę szortów i parę dżinsów, z bardzo dobrymi metkami. Wydawała się zadowolona i Allison również - ponieważ nie będzie musiała więcej patrzeć na żadne dziecięce zdjęcia. Kiedy opuściłam sklep, z sukienką w torbie na moim ramieniu, obejrzałam się, żeby zobaczyć jak młoda wilkołaczyca obserwuje mnie przez frontowe okno, z mieszaniną szacunku i przerażenia na twarzy. Byłam tak zaabsorbowana moją własną reakcją na to, co zrobiłam Samowi dla Sama - że nigdy nie obawiałam się o to, jak inni świadkowie mogą zareagować. - Więc o co chodziło z tobą i tą dziewczyną? - zapytała nagle Tara. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 33

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Co? Nic. Tara rzuciła mi niezmiernie sceptyczne spojrzenie. Będę musiała wyjaśnić. Ona jest wilkołakiem ze stada Alcide'a, ale trzyma swoją drugą naturę w tajemnicy przed pracodawczynią - powiedziałam. - Nie czujesz się zobowiązana, żeby powiedzieć Allison, mam nadzieję? - Nie, kogo Allison zatrudnia zależy od niej. - Tara wzruszyła ramionami. Rosanne jest tam od dziecka, przychodzi po szkole. Tak długo jak wykonuje swoją pracę, jaką to robi różnicę? - Dobrze. W takim razie zatrzymamy to dla siebie. - Rosanne nie wyglądała na szczęśliwą będąc z tobą - powiedziała Tara po dłuższej chwili. - Nie... nie, nie była szczęśliwa. Ona myśli... myśli, że jestem wiedźmą, naprawdę straszliwą wiedźmą. Straszliwą w znaczeniu bycia bardzo potężną i przerażającą. Tara prychnęła. - Mogę powiedzieć, że nie zna cię za grosz. Uśmiechnęłam się, ale był to słaby wysiłek. - Mam nadzieję, że nie jest to szeroko rozpowszechniona opinia. - Myślałam, że mogli poczuć czy jesteś zła czy nie. Próbowałam wyglądać obojętnie. - Powinni wiedzieć lepiej, ale skoro nie wiedzą, będę musiała to wyprostować. - Sook, nie martw się. Jeśli będziesz nas potrzebować, zadzwoń do JB i do mnie. Upniemy dzieci w ich siodełkach i zaraz będziemy u ciebie. Wiem, że zawiodłam cię, kiedy... rozczarowałam cię, kiedy... przez ostatnie kilka lat. Ale obiecuję, że ci pomogę, bez względu na wszystko. Zostałam zaskoczona przez jej gwałtowność. Spojrzałam ostro na moją przyjaciółkę. W jej oczach były łzy, nawet kiedy stanęła na światłach i zawróciła samochód w stronę Bone Temps. - Tara? O czym ty mówisz? - Naprawdę cię zawiodłam - powiedziała, jej twarz była ponura. - Na tak wiele sposobów. I zawiodłam samą siebie. Podjęłam kilka naprawdę głupich decyzji. Próbowałam tak ciężko uciec od sposobu, w jaki zostałam wychowana. Przez kilka lat, zrobiłabym wszystko, żeby upewnić się, że nie będę musiała żyć tak jak musiałam w Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 34

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after domu moich rodziców. Więc szukałam ochrony, i wiesz jak to się skończyło. Kiedy to się skończyło, nienawidziłam wampirów tak bardzo, że nie mogłam słuchać o twoich problemach. Chociaż teraz dorosłam. - Skinęła głową ostro i stanowczo, jakby w jej opinii zrobiła ostatni krok w rozwoju duchowym. To była ostatnia rzecz na świecie, której się spodziewałam: deklaracja pojednania z moją najstarszą przyjaciółką. Zaczęłam zaprzeczać każdej negatywnej rzeczy, jaką o sobie powiedziała. Ale była taka szczera, że w zamian ja również musiałam być - przynajmniej w taktowny sposób. - Tara, zawsze byłyśmy przyjaciółkami. Zawsze nimi będziemy - powiedziałam. - Jeśli ty popełniłaś błędy, to ja również. Musimy po prostu robić, co w naszej mocy. Wyjdziemy na drugą stronę mnóstwa kłopotów, obie. - Może. Wyciągnęła Kleenexy z torebki i otarła twarz jedną ręką. - Wiem, że będzie z nami w porządku - powiedziała. - Wiem to. Nie byłam co do tego przekonana, przynajmniej jeśli chodziło o moją własną przyszłość, ale nie zamierzałam zrujnować Tarze tej chwili. - Pewnie, że tak powiedziałam. Poklepałam jej rękę na kierownicy. Przez kilka mil jechałyśmy w ciszy. Wyjrzałam przez okno na pola i rowy, dławione przez roślinność, ciepło wiszące nad nimi jak wielki koc. Jeśli zielska mogły rozkwitać z takim wigorem, to może ja również mogłam.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 35

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 3.

Nasza wycieczka zakupowa wyrzuciła mnie z mojej rutyny zmartwień. Kiedy Tara pojechała do domu, usiadłam, żeby przemyśleć kilka postanowień. Obiecałam sobie, że następnego dnia pójdę do pracy, nie ważne czy dostanę wiadomości od Sama. Byłam częściową właścicielką baru i nie musiałam dostać pozwolenia Sama, żeby się pojawić. Wygłosiłam sobie porywającą przemowę zanim zdałam sobie sprawę, że byłam śmieszna. Sam nie odmawiał mi przyjścia do baru. Sam nie powiedział mi, że nie chciał mnie widzieć. Zostałam w domu z mojej własnej woli. Brak odezwy od Sama mógł oznaczać wiele rzeczy. Musiałam wynieść stąd mój tyłek i się dowiedzieć. Podgrzałam tej nocy DiGiorno, skoro nikt nie dostarczał nic na Hummingbird Road. W zasadzie Prescottowie, moi sąsiedzi, mieszkający bliżej miasta, mieli pizzerię z dostawą do domu, ale nikt nie chciał ryzykować jazdy długim, wąskim podjazdem do mojego domu po zmroku. Dowiedziałam się ostatni (z myśli klientów Merlotte's), że lasy wokół mojego domu i wzdłuż Hummingbird Road miały reputację zamieszkałych przez kreatury przerażające ponad ludzkie pojęcie. W zasadzie, to była całkowita prawda - ale istoty, które spowodowały te plotki teraz odeszły do kraju, którego nie mogłam odwiedzić. Jednakże, martwy facet przechadzał się po moim trawniku, kiedy próbowałam złożyć tekturowe pudełko, w którym była pizza. Te rzeczy cholernie ciężko włożyć do kuchennej torby na śmieci, prawda? W końcu udało mi się to do czasu, kiedy doszedł do tylnych drzwi i zapukał. - Hej, Bill - zawołałam. - Wejdź. W jednej sekundzie stał w drzwiach, wciągając głęboko powietrze, żeby lepiej wyłapać zapach, którego szukał. Dziwnie było widzieć, jak Bill oddycha. – Dużo lepiej - powiedział głosem, który brzmiał na prawie rozczarowany. - Chociaż myślę, że twój obiad ma w obie nieco czosnku. - Ale żadnego zapachu wróżek? - Bardzo niewiele. Zapach wróżek jest dla wampirów tym, czym kocimiętka dla kotów. Kiedy Dermot i Claude rezydowali tutaj, ich zapach przeniknął dom, pozostawiając nawet wtedy, kiedy ich tutaj nie było. Ale moja wróżkowa rodzina teraz odeszła. Nigdy nie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 36

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after wrócą. Zostawiłam okna na górze otwarte na całą jedną noc, żeby wywietrzyć ociągającą się eau de wróżka, a nie był to mały krok w tym gorącu. - Dobrze - powiedziałam krótko. - Jakieś plotki? Jakieś wieści? Cokolwiek interesującego ci się przytrafiło? - Bill był moim najbliższym sąsiadem. Jego dom leżał tuż za cmentarzem. Na tym cmentarzu był jego nagrobek, postawiony przez jego rodzinę. Wiedzieli, że ciała Billa tam nie było (myśleli, że został pożarty przez panterę), ale dali mu miejsce spoczynku. To nie pantera zaatakowała Billa, ale coś dużo gorszego. - Dziękuję za piękne róże - powiedział. - Tak przy okazji, mam gościa. Uniosłam brwi. - Dobrego? Złego? Uniósł brew. - Zależy - powiedział. - Cóż, usiądźmy w salonie, kiedy będziesz mi o tym opowiadał powiedziałam. - Chcesz butelkę krwi? Potrząsnął głową. - Mam później spotkanie z dawcą. - Federalne Biuro do spraw Wampirów zostawiło ten problem do rozwiązania każdemu ze stanów Luizjana pozwalała najpierw na prywatne zgłaszanie, ale program dawców był o wiele bezpieczniejszy dla dawcy i wampira. Bill mógł dostać ludzką krew pod kontrolowanymi warunkami. - Jak to jest? Czy jest odrażająco? - zastanawiałam się, czy to było jak oddawanie nasienia: konieczne i nawet godne podziwu, ale w jakiś sposób krępujące. - To trochę... osobliwe - przyznał Bill. - Element pościgu, uwiedzenia... wszystko zniknęło. Ale to ludzka krew, i wciąż jest lepsza niż syntetyczna. - Więc musisz iść do zakładu, a potem co? - W niektórych stanach, to oni przychodzą do ciebie, ale nie w Luizjanie. Aranżujemy spotkanie i idziemy i się rejestrujemy. Od przodu, jest to klinika. Od tyłu, jest pokój z kanapą. Wielką kanapą. I tam znajduje się dawca. - Możesz wybrać dawcę? - Nie, Luizjańskie FBW chce usunąć z tego personalny element. - Więc po co kanapa?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 37

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Wiem, sprzeczne wiadomości. Ale wiesz jak dobre może być ugryzienie, i zazwyczaj dzieje się więcej niż tylko ugryzienie, nie ważne co. - Kiedykolwiek dostałeś dwukrotnie tego samego dawcę? - Jeszcze nie. Jestem pewien, że mają listę, próbują rozdzielić ludzi i wampiry po tym jak spotykają się w biurze. Kiedy rozmawialiśmy, Bill zajął miejsce na mojej własnej sofie, a ja podłożyłam nogi pod siebie na wielkim, starym fotelu, który był ulubionym mojej babci. To było zadziwiająco przyjemne mieć mojego pierwszego prawdziwego chłopaka jako okazjonalnego gościa. Oboje przeszliśmy przez kilka związków, odkąd zerwaliśmy. Chociaż Bill mówił mi (często), że byłby bardzo zadowolony wznawiając naszą zażyłość, dzisiaj ten temat nie chodził mu po głowie. Nie, żebym mogła odczytać myśli Billa; skoro wampiry są martwe, ich mózgi po prostu nie iskrzą jak ludzkie. Ale język ciała mężczyzny zazwyczaj daje mi znać, kiedy rozważa moje kobiece atrybuty. Przyjaźń z Billem była naprawdę świetna, naprawdę przyjemna. Włączyłam światło na suficie, i Bill był biały jak prześcieradło w jego promieniach. Jego lśniące ciemno brązowe włosy wyglądały na jeszcze ciemniejsze, a jego oczy na prawie czarne. Zawahał się przy następnym temacie, a ja nie czułam się już nagle tak zrelaksowana i spokojna. - Karin jest w mieście - powiedział i spojrzał na mnie poważnie. Mogłam stwierdzić, że prawdopodobnie ta informacja miała być jak uderzenie w twarz, ale byłam całkowicie nieświadoma. - Kto to jest? - Karin jest drugim dzieckiem Erica - powiedział, zszokowany. - Nigdy nie słyszałaś jej imienia? - A dlaczego miałabym? I dlaczego powinnam być podekscytowana tym, że jest w mieście? - Karin jest nazywana Rzeźniczką. - Cóż, to głupie. 'Rzeźniczka' jest po prostu... ciężkie. 'Karin Morderczyni' byłoby dużo lepsze. Gdyby Bill miał skłonności do takich gestów, z pewnością wywróciłby oczami. - Sookie...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 38

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Spójrz jakim świetnym wojownikiem jest Pam - powiedziałam, zmieniając kierunek. - Eric naprawdę musi lubić silne kobiety, które są w stanie się obronić. Bill spojrzał na mnie znacząco. - Tak, lubi. Okay, zamierzałam wziąć to za komplement... może ten z rodzaju smutnych. Nie wyruszyłam, żeby zabijać ludzi (czy wampiry, czy wilkołaki, czy wróżki) albo żeby spiskować, żeby zabić ich albo nawet czuć, jak ich zabijam... ale zrobiłam wszystkie te rzeczy w przeciągu ostatnich dwóch lat. Odkąd Bill wszedł do Merlotte's i go zobaczyłam - mojego pierwszego wampira - dowiedziałam się więcej o sobie i o świecie wokół mnie niż kiedykolwiek chciałam wiedzieć. A teraz byliśmy tutaj, Bill i ja, siedząc w moim salonie jak starzy kumple, rozmawiając o zabójczej wampirzycy. - Myślisz, że Karin może tutaj być, żeby mnie zranić? - powiedziałam. Złapałam moją kostkę ręką i ścisnęłam. Dokładnie to, czego potrzebowałam, kolejna psychiczna dziwka, polująca na mnie. Czy wilki nie zmonopolizowały tego rynku? - Nie takie uczucie odebrałem - powiedział Bill. - Czyli ona nie chce mnie dopaść? - Twoje życie nie było właściwe, kiedy naprawdę zaskoczyła cię wiadomość, że ktoś nie chce cię zabić. - Nie. Zadała mi wiele, wiele pytań o ciebie, o Bon Temps, o silnych i słabych ludzi w twoim pobliżu. Powiedziałaby mi, gdyby miała zamiar cię skrzywdzić. Karin nie jest tak skomplikowana jak Pam... czy Eric, jeśli o tym pomyśleć. Miałam około czterech natychmiastowych odpowiedzi na informację Billa, ale mądrze zamknęłam usta na nie wszystkie. - Zastanawiam się, dlaczego nie przyszła prosto do moich drzwi, żeby zapytać, jeśli chciała wiedzieć to wszystko stwierdziłam. - Wierzę, że zbierała informacje dla swoich własnych celów. Czasami po prostu nie rozumiałam wampirów. - Jest kilka rzeczy, które musisz zrozumieć o Karin - powiedział Bill z werwą, kiedy nie odpowiedziałam. - Ona czuje się... urażona... gdy dostrzega każdą zniewagę wobec Erica, każde zdyskredytowanie. Była z nim przez wiele lat. Była jego psem stróżem. Byłam zadowolona, że miałam mój kalendarz ze Słowem Dnia na kuchennej ladzie. W innym wypadku, musiałabym wyciągnąć słownik, żeby zrozumieć to zdanie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 39

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Zaczęłam pytać Billa, że jeśli Karin była tak wyczulona na punkcie Erica, to dlaczego wcześniej jej nie spotkałam? Ale pominęłam to, żeby mu powiedzieć - Nie dyskredytuję Erica. Kocham Erica. To nie moja wina, że jest na mnie zły. Albo to, że jego dupek stwórca zaręczył go z wampirzycą, którą ledwie zna. - Brzmiałam na tak rozgoryczoną jak się czułam. - Powinna czuć się urażona przez to. Bill wyglądał na zamyślonego, co sprawiło, że się zdenerwowałam. Miał zamiar powiedzieć coś, co wiedział, że mi się nie spodoba. Ścisnęłam kostkę nieco mocniej. - Wszystkie wampiry ze Strefy Piątej wiedzą co stało się na spotkaniu stada Long Tooth - powiedział. To nie do końca było szokujące. - Eric ci powiedział. - Rozejrzałam się za powiedzeniem czegoś innego. - To była okropna noc - powiedziałam szczerze. - Wrócił do Fangtazji w nadzwyczajnym gniewie, ale nie mówił konkretnie, co go w to wpędziło. Powiedział 'Pieprzone wilki' kilka razy. - Tutaj Bill ostrożnie przerwał. Zrozumiałam, że dodał również 'Pieprzona Sookie' kilka razy. Bill kontynuował - Palomino wciąż spotyka się z tym wilkiem, Royem, tym, który pracuje dla Alcide'a. - Wzruszył ramionami, jakby chciał powiedzieć, że o gustach się nie dyskutuje. - Skoro wszyscy naturalnie byliśmy ciekawi, zadzwoniła do Roya i odkryła szczegóły. Przekazała nam historię. Wydawało się ważne, żebyśmy o tym wiedzieli. Po chwili Bill dodał - Zapytaliśmy Mustaphę, skoro brał udział w walce, ale on nie skomentował tego. Jest bardzo zamknięty jeśli chodzi o to, co dzieje się w świecie wilków. Nastała długa cisza. Ja po prostu nie wiedziałam co odpowiedzieć, a twarz Billa w tej chwili nie udzielała mi żadnych wskazówek. Głównie czułam pogoń wdzięczności do Mustaphy, wilka, który był dziennym pracownikiem Erica. Mustapha zaliczał się do tych rzadko spotykanych osób, które potrafią trzymać buzie na kłódkę. - Więc - zmusiłam się do powiedzenia - ty myślisz... co? - A czy to ma jakieś znaczenie? - zapytał Bill. - Jesteś bardzo tajemniczy. - To ty trzymałaś ten wielki sekret - wskazał. - To ty miałaś w swoim posiadaniu wróżkowy ekwiwalent źródełka spełniającego życzenie. - Eric wiedział. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 40

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Co? - Bill był szczerze zaskoczony. - Eric wiedział, że go miałam. Chociaż ja mu nie powiedziałam. - Jak się o tym dowiedział? - Od mojego pradziadka - powiedziałam. - Niall mu powiedział. - Dlaczego Niall miałby to zrobić? - powiedział po znacznej pauzie. - Taka jest jego logika - powiedziałam. - Niall pomyślał, że potrzebowałam się dowiedzieć, czy Eric naciskałby mnie, żebym użyła talizmanu wróżek dla własnej korzyści Erica. Niall sam go chciał, ale nie wziął go, ponieważ to ja miałam go użyć. Zadrżałam, kiedy przypomniałam sobie jak niesamowicie niebieskie oczy Nialla lśniły pożądaniem do tego zaczarowanego obiektu, jak ostro musiał się powstrzymywać. - Więc z punktu widzenia Nialla, przekazanie Ericowi tego małego kawałka informacji było testem miłości Erica do ciebie. Skinęłam głową. Bill przyglądał się podłodze przez minutę czy dwie. - Daleko mi do mówienia w obronie Erica - powiedział w końcu, z nikłym uśmiechem - ale w tym przypadku, będę. Nie wiem, czy Eric rzeczywiście planował, żebyś powiedziała, życzyła sobie, żeby Freyda nigdy się nie narodziła albo żebyś życzyła, żeby jego stwórca nigdy jej nie spotkał... albo jeszcze coś innego, co zabrałoby go z linii wzroku Freydy. Znając Wikinga, jestem pewien, że miał nadzieję, że będziesz chciała użyć tego w jego imieniu. To była rozmowa znaczących pauz. Musiałam przemyśleć jego słowa przez chwilę, żeby upewnić się, że rozumiałam, co Bill mi mówił. - Więc talizman wróżek był testem szczerości Erica w oczach Nialla. I talizman wróżek był testem mojej miłości do Erica, w oczach Erica - powiedziałam. - I oboje oblaliśmy ten test. Bill skinął, jednym szybkim szarpnięciem głowy. - Wolałby, żebym pozwoliła Samowi umrzeć. Bill pozwolił mi zobaczyć, jak zdumiony był. - Oczywiście - powiedział po prostu. - Jak mógł o tym pomyśleć? - wymamrotałam, co było głupio oczywistym (i oczywiście głupim) pytaniem do siebie. Trafniejszym pytaniem było Jak dwoje kochających się ludzi mogło tak źle ocenić siebie nawzajem? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 41

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Jak Eric mógł o tym pomyśleć? Nie pytaj mnie. To nie moja emocjonalna reakcja ma znaczenie - powiedział Bill. - Byłabym zadowolona pytając Erica, gdyby po prostu usiadł i ze mną porozmawiał - powiedziałam. - Ale zawrócił mnie z Fangtazji dwie noce temu. Bill o tym nie wiedział, mogłam to powiedzieć. - Kontaktował się z tobą od tamtej pory? - Oh, tak, w rzeczy samej. Kazał Pam wysłać mi wiadomość, że zobaczy się ze mną później. Bill przyjął świetny wyraz pustej ściany. - Jak myślisz, co powinnam zrobić? - Pytałam z czystej ciekawości. - Nie zniosę tego stanu pomiędzy. Potrzebuję rozwiązania. Bill usiadł prosto na kanapie, jego ciemne brwi uniosły się. - Zapytaj o to siebie - powiedział. - Użyłabyś talizmanu wróżek, gdyby to, powiedzmy, Terry albo Calvin zostali śmiertelnie ranni? Zostałam oszołomiona przez jego pytanie. Po omacku szukałam słów. Po chwili, Bill podniósł się, żeby wyjść. - Nie wydaje mi się - powiedział. Podniosłam się na nogi, żeby podążyć za nim do drzwi. - To nie tak, że myślę, że życie Terry'ego, życie kogokolwiek, nie jest warte poświęcenia - powiedziałam. - Chodzi o to, że mogłoby mi to nigdy nie przyjść do głowy. - A ja nie mówię, że jesteś złą kobietą za to zawahanie, Sookie - powiedział mi Bill, prawidłowo odczytując moją twarz. Przyłożył zimną dłoń do mojego policzka. - Jesteś jedną z najlepszych kobiet, jakie w życiu spotkałem. Chociaż czasami nie znasz siebie wystarczająco dobrze. Po tym jak zagłębił się w lesie a ja zamknęłam wszystkie zamki w domu, usiadłam przed moim komputerem. Planowałam sprawdzić moje e-maile, ale zamiast tego odkryłam, że próbuję rozwikłać oświadczenie Billa. Nie mogłam się skoncentrować. W końcu, nie klikając na ikonę poczty, poddałam się i poszłam do łóżka.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 42

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Zgaduję, że nie jest zbytnio zaskakujące to, że nie spałam za dobrze. Ale do ósmej obudziłam się i wyszłam z łóżka, zupełnie zmęczona ukrywaniem się w domu. Wzięłam prysznic i nałożyłam makijaż i mój letni uniform - koszulkę Merlotte's, czarne szorty i buty turystyczne New Balance - i wsiadłam do auta, żeby pojechać do pracy. Czułam się dużo lepiej teraz, kiedy podążałam za moją zwyczajową rutyną. Byłam również bardzo zdenerwowana, kiedy zaparkowałam na pokrytym żwirem miejscu za barem. Nie chciałam stać, gapiąc się na przyczepę Sama, stojącą pośrodku jego małego podwórka w prawym kącie baru. Sam mógł stać w oknie, wyglądając przez nie. Odwróciłam oczy i pospieszyłam do wejścia dla pracowników. Chociaż miałam klucze w ręce, nie potrzebowałam ich. Ktoś dotarł tam przede mną. Poszłam prosto do mojej szafki i otworzyłam ją, zastanawiając się, czy zobaczę Sama za barem, jaki będzie, co powie. Wepchnęłam torebkę i założyłam jeden z fartuszków zwisających na haczyku. Byłam wcześnie. Jeśli Sam chciał ze mną porozmawiać, był na to czas. Ale kiedy poszłam na przód baru, osobą stojącą za barem była Kennedy Keyes. Poczułam się wyraźnie zmiażdżona. Nie, żeby było coś złego w Kennedy; zawsze ją lubiłam. Dzisiaj była lśniąca i błyszcząca jak nowy pens. Jej bogato brązowe włosy były lśniące i zwisały w luźnych lokach wokół jej ramion, umalowała się z wielką starannością a jej różowy top bez rękawów leżał jak ulał, wsunięty w jej lniane spodnie. (Zawsze nalegała, że barmanki nie powinny nosić uniformów.) - Ładnie wyglądasz, Kennedy telefonem przy uchu.

powiedziałam, a ona odwróciła się, z

- Rozmawiałam z moim pysiaczkiem. Nie słyszałam jak wchodzisz. powiedziała. - Co ci było? Już jesteś po 'grypie'? Zamierzałam przynieść ci kubełek z Campbell's Chicken Noodle. - Kennedy nie umiała gotować i była z tego dumna, co zszokowałoby moją babcię, mogę to powiedzieć. I nawet przez chwilę nie wierzyła, że byłam chora. - Czułam się okropnie. Ale teraz jest o wiele lepiej. - W zasadzie, tak było. Czułam się zaskakująco radośnie wracając do Merlotte's. Pracowałam tu o wiele dłużej niż udało mi się utrzymać jakąkolwiek inną pracę. A teraz byłam partnerką Sama. Bar był dla mnie jak dom. Czułam się, jakby nie było mnie miesiąc. Wszystko wyglądało dokładnie tak samo. Terry Bellefleur przyszedł naprawdę wcześnie, żeby sprawić, żeby wszystko lśniło czystością, tak jak zawsze. Zaczęłam zdejmować krzesła ze stołów, gdzie położył je, kiedy mył podłogę. Poruszając się Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 43

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after płynnie ze sprawnością długiej praktyki, ustawiłam stoliki i zaczęłam pakować sztućce w serwetki. Po kilku minutach usłyszałam jak otwiera się wejście dla obsługi. Wiedziałam, że przyjechał kucharz, ponieważ usłyszałam, jak śpiewał. Antoine pracował dla Merlotte's od kilku miesięcy, dłużej niż wielu innych krótkoterminowych kucharzy wytrzymało. Kiedy rzeczy działy się powoli (albo po prostu, kiedy dusza nim poruszała), śpiewał. Skoro miał wspaniały, głęboki głos, nikomu to nie przeszkadzało, a najmniej mnie. Ja nie mogłam zaśpiewać nawet jednej nuty, więc w zupełności radowałam się jego serenadami. - Hej, Antoine - zawołałam. - Sookie! - powiedział pojawiając się drzwiach obsługi. - Cieszę się, że wróciłaś. Czujesz się lepiej? - Jasne jak słońce. Jak twoje zapasy? Cokolwiek o czym musimy pogadać? - Jeśli Sam wkrótce nie wróci, będziemy musieli przejechać się do magazynu do Shreveport - powiedział Antoine. - Już zacząłem listę. Sam wciąż chory? Pożyczyłam kartkę z książki Billa. Wzruszyłam ramionami. - Oboje mieliśmy wirusa - powiedziałam. - Wszystko wróci do normy w mgnieniu oka. - To dobrze. - Uśmiechnął się i odwrócił, żeby przygotować kuchnię. - Oh, twoja przyjaciółka wpadła wczoraj. - Taa, zapomniałam - powiedziała Kennedy. - Kiedyś była tu kelnerką? Było tak wiele byłych kelnerek, że zajęłoby mi pół godziny gdybym próbowała odgadnąć imię. Nie byłam tym zbytnio zainteresowana właśnie w tamtej chwili, kiedy była robota do wykonania. Zapewnienie obsługi barowi było ciągłym problemem. Najlepszy kumpel mojego brata, Hoyt Fortenburry, miał wkrótce ożenić się z długoletnią kelnerką Merlotte's, Holly Cleary. Teraz, kiedy ślub był blisko, Holly skróciła swoje godziny pracy. Tydzień wcześniej, zatrudniliśmy małą, kościstą Andreę Norr. Wolała, żeby ją nazywać 'An' (wymawiane jako Ahn). An była, co ciekawe, pruderyjna, ale przyciągała facetów jak kubek z napojem gazowanym przyciągał osy. Chociaż jej spódniczki były dłuższe, a jej koszulki luźniejsze, a jej piersi mniejsze niż u innych kelnerek, oczy mężczyzn podążały za każdym krokiem nowo zatrudnionej. An wydawała się uznawać to jako dodatek; wiedzielibyśmy, gdyby tak nie było, ponieważ

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 44

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after o wszystkich rzeczach które lubiła (a do teraz wiedzieliśmy o wszystkich) lubiła mówić. W chwili, kiedy An weszła przez tylne drzwi, mogłam ją usłyszeć, i odkryłam, że się uśmiecham. Ledwie znałam tą kobietę, ale była niesamowicie zabawna. - Sookie, widziałam twój samochód na zewnątrz, więc wiedziałam, że wróciłaś do pracy, i naprawdę się cieszę, że przyszłaś - zawołała gdzieś z tyłu od szafek. - Nie wiem jakiego wirusa złapałaś, ale mam nadzieję, że już ci przeszło, bo z pewnością nie chcę się rozchorować. Jeśli nie będę w stanie pracować, nie dostanę wypłaty. - Jej głos coraz bardziej się zbliżał, a potem stała tuż przy mnie, jej fartuszek był zawiązany, wyglądała jak nowa w koszulce Merlotte's i spodniach do jogi do połowy łydki. An powiedziała mi podczas rozmowy kwalifikacyjnej, że nigdy nie ubierała szortów poza domem, ponieważ jej ojciec był pastorem, że jej matka była najlepszą kucharką w jej rodzinnym mieście, i że ona sama nie miała pozwolenia na ścięcie włosów, dopóki nie opuściła domu w wieku osiemnastu lat. - Cześć, An - powiedziałam. - Jak leci? - Świetnie, chociaż tęskniłam za tobą i mam nadzieję, że już ci lepiej. - Naprawdę czuję się o wiele lepiej. Muszę iść i porozmawiać chwilę z Samem. Zauważyłam, że solniczki i pieprzniczki potrzebują napełnienia. Mogłabyś? - Zajmę się tym! Tylko pokaż mi gdzie są pieprz i sól. Napełnię je w sekundę. - Muszę to przyznać An: naprawdę ciężko pracowała. Każdy robił to, co powinien. Ja również musiałam. Wzięłam głęboki oddech. Zanim mogłam stchórzyć, pomaszerowałam do tylnych drzwi baru i dalej do przyczepy Sama, podążając ścieżką z kamieni. Po raz pierwszy zauważyłam, że obcy samochód był zaparkowany przy pickupie Sama, mały, ekonomiczny samochód z wgnieceniami i kurzem jako głównym motywem. Miał blachy z Teksasu. Nie byłam całkowicie zaskoczona znalezieniem psa zwiniętego na wycieraczce na małej werandzie, którą Sam postawił przed drzwiami frontowymi do przyczepy. Moje podejście również nie było zaskakujące dla psa. Podniósł się na dźwięk moich kroków, patrząc intensywnie, kiedy przeszłam przez bramę i zieloną trawę na starannie położone kamienne krążki. Zatrzymałam się w pełnym szacunku dystansie od schodów i spojrzałam na psa. Sam mógł zmienić się w prawie każdą ciepłokrwistą istotę, więc było możliwe, że Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 45

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after tym psem był Sam... ale nie wydawało mi się. Zazwyczaj przyjmował formę collie. Ten lśniący labrador nie wydawał się odpowiedni. - Bernie? - zapytałam. Labrador wydał z siebie neutralne szczeknięcie, i jej ogon zaczął machać. - Pozwolisz mi zapukać do drzwi? - zapytałam. Wydawała się myśleć o tym przez chwilę. Potem zeszła po schodach na trawę. Obserwowała jak wspinałam się i podchodziłam do schodów. Odwróciłam się od niej (z lekkimi obawami) i zapukałam. Po długiej, długiej chwili, Sam otworzył. Wyglądał marnie. - Wszystko w porządku? - wypaliłam. Jasne było, że nie. Nie odzywając się, cofnął się, żeby mnie wpuścić. Miał na sobie letnią koszulkę z krótkim rękawkiem i stare niebieskie dżinsy, w niektórych miejscach tak przetarte, że były małe dziury w tkaninie. Wnętrze przyczepy było zaskakująco ciemne. Sam ciężko próbował, ale nie udało mu się sprawić, żeby w przyczepie było całkiem ciemno - nie w słoneczny, gorący dzień taki jak dziś. Pomiędzy wymizerowanymi zasłonami światło przesączało się w ostrych kawałkach, jak lśniące, szklane odpryski. - Sookie - powiedział Sam, brzmiąc jakby z oddali. To przeraziło mnie bardziej niż wszystko inne. Przesunęłam po nim wzrokiem. Chociaż ciężko było dostrzec szczegóły, wyglądał jakby stracił dziesięć funtów. Przynajmniej wziął prysznic; może Bernie nalegała. Kiedy oszacowałam Sama, rozejrzałam się po salonie, najlepiej jak mogłam. Ostry kontrast światła ranił moje oczy. - Mogę odsłonić zasłony? - zapytałam. - Nie - powiedział ostrym głosem. Potem wydawał się ponownie to rozważyć. - Cóż, dobrze, jedną. Poruszając się powoli i ostrożnie, odsunęłam jedną zasłonę z okna w większości przesłoniętego przez dąb. Nawet wtedy, kiedy światło oświetliło przyczepę, Sam wzdrygnął się. - Dlaczego światło słoneczne sprawia ci kłopot? brzmieć absolutnie spokojnie co do tego.

zapytałam, próbując

- Ponieważ umarłem, Sookie. Umarłem i wróciłem. zgorzkniale, ale z pewnością nie brzmiał na szczęśliwego. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Nie brzmiał

Strona 46

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Okayyyyy. Cóż, skoro nie usłyszałam słowa od Sama, zrozumiałam, że nie tańczył po ulicach ze swoim doświadczeniem, ale zdaje mi się, że myślałam, że będzie przynajmniej, no nie wiem, zadowolony z tego powodu. Że powie coś w rodzaju Boże, ty wspaniała kobieto, teraz, kiedy miałem czas odpocząć i pomyśleć, chcę ci podziękować za odmienienie mojego życia na zawsze, sprowadzając mnie z powrotem. To niesamowity prezent. Tak myślałam. Cóż. Myliłam się.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 47

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 4.

Mama Sama drapała w drzwi. Skoro Sam wciąż stał w swojej 'spiętej i udręczonej pozie', ja wyświadczyłam jej przysługę. Bernie weszła na czterech łapach, powąchała Sama przez chwilę, i poszła do małego korytarza prowadzącego do sypialni. - Sam - powiedziałam, żeby zwrócić jego uwagę. Spojrzał na mnie, ale nie odebrałam zbyt wyrazu od niego. - Masz bar, który musisz prowadzić powiedziałam. - Masz ludzi, którzy na tobie polegają. Po wszystkich tych zdarzeniach, przez które przeszedłeś, nie padnij teraz. Jego oczy wydawały się skupić na mnie. rozumiesz. Ja umarłem.

- Sookie -

powiedział

- nie

- To ty nie rozumiesz - odpowiedziałam z pasją. - Byłam tam. Trzymałam rękę na tobie, kiedy twoje serce przestało bić. I sprowadziłam cię z powrotem. Może to o tym powinieneś myśleć, co? O tej części 'sprowadzenia z powrotem'? Gdyby powiedział 'umarłem' jeszcze raz, uderzyłabym go w twarz. Bernie, w ludzkiej formie, weszła do salonu ubrana w spodnie khaki i bluzę. Sam i ja byliśmy zbyt zamknięci w naszej konwersacji, żeby się do niej odezwać, chociaż ja jakoś machnęłam ręką w jej kierunku. - Miałaś talizman wróżek - powiedział Sam. - Naprawdę go miałaś. - Miałam - powiedziałam. - Teraz jest tylko ładną rzeczą, która przypomina puderniczkę. - Dlaczego miałaś go ze sobą? Spodziewałaś się tego, co miało się stać? Przesunęłam się niespokojnie. - Sam, kto mógł się tego spodziewać? Po prostu pomyślałam, że nie było sensu posiadać go jeśli nie miało się go przy sobie do użycia. Może Babcia nie umarłaby, gdyby trzymała go przy sobie. - Jak wróżkowe Pogotowie Życia - powiedział Sam. - Taa. Jak coś takiego. - Ale musiałaś mieć jakiś pomysł, żeby go użyć. Mam na myśli, że to był prezent... do zatrzymania. Może żeby ocalić twoje własne życie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 48

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Odwróciłam wzrok, czując się coraz bardziej niekomfortowo. Przyszłam tutaj, żeby dowiedzieć się, co się działo w głowie Sama, a nie, żeby podnosić pytania (czy na nie odpowiadać), które mogą położyć na nim brzemię, którego nie powinien nosić. - To był prezent, co oznacza, że mogłam go użyć tak jak chciałam powiedziałam, próbując brzmieć dziarsko i rzeczowo. - I wybrałam, żeby twoje serce ponownie biło. Sam usiadł na swoim zniszczonym fotelu, jedynej rzeczy w całej przyczepie, która wyglądała, jakby trzeba ją było wystawić na krawężnik. Bernie powiedziała - Usiądź, Sookie. - Weszła głębiej do pokoju i patrzyła w dół na swojego najstarszego syna, jedynego członka rodziny, który odziedziczył gen zmiennokształtnego. - Widzę, że patrzysz na to stare krzesło - powiedziała konwersacyjnie, kiedy Sam się nie odezwał. - Należało do mojego męża. To była jego jedyna rzecz, którą oddałam, kiedy zmarł, ponieważ za bardzo mi o nim przypominał. Może powinnam była je zatrzyma, i może gdybym patrzyła na nie codziennie, nie poślubiłabym Dona. Może problemem Bernie nie był ślub z Donem, tylko nie powiedzenie mu przed ślubem, że mogła zmieniać się w zwierzę. Ale Don nie powinien był strzelać do niej, kiedy się o tym dowiedział. Po prostu nie można było się zamachnąć i postrzelić kogoś, kogo się kochało. - 'Może' jest takim niewłaściwym słowem - powiedziałam. - Możesz z tym 'może' wrócić aż do Adama i Ewy i węża. Bernie roześmiała się, a Sam spojrzał w górę. Widziałam przebłysk dawnego niego w tym spojrzeniu. Gorzka prawda podeszła w górę mojego gardła jak gula. Ceną sprowadzenia Sama z martwych było to, że Sam już nie był do końca taki sam. Doświadczenie śmierci zmieniło go, może na zawsze. A może sprowadzenie go z martwych zmieniło mnie. - Jak czujesz się fizycznie? - powiedziałam. - Wyglądasz na wstrząśniętego. - Tak można to określić - powiedział. - Pierwszego dni, kiedy Mama tutaj była, musiała pomóc mi chodzić. To dziwne. Wszystko było w porządku, kiedy wracałem z tobą tamtej nocy, i kiedy jechałem do domu następnego ranka. Ale po tym to było jakby moje ciało musiało ponownie nauczyć się wszystkiego. Coś jak... po długiej chorobie. Czułem się tak źle, i nie mogę zrozumieć dlaczego. - Zgaduję, że część z tego jest procesem żalu. - Żalu? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 49

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Cóż, to byłoby naturalne - powiedziałam. - Wiesz. Jannalynn? Sam spojrzał na mnie. Wyraz jego twarzy nie był taki jak się spodziewałam; był połączeniem dezorientacji i zawstydzenia. - A co z nią? - zapytał i mogłam przysiąc, że jego dezorientacja była szczera. Przesunęłam oczy w stronę Bernie, która była w każdym calu (co bardziej zrozumiałe) tak samo nieoświecona jak Sam. Oczywiście, ona nie była na spotkaniu stada, i nie rozmawiała z nikim kto był, aż do teraz. Spotkała Jannalynn, chociaż nie wydaje mi się, żeby wiedziała, jak bardzo Sam był zaangażowany w związek z wilkołaczycą. Było kilka cech w Jannalynn, których mężczyźni nie chcieliby pokazać swoim matkom. - Ta wilczyca, która pokazała się w domu? - zapytała Bernie. - Ta, o której Sam nie chciał mi powiedzieć, że się z nią spotyka? Czułam się strasznie niezręcznie. - Tak, ta Jannalynn - powiedziałam. - Zastanawiałem się dlaczego się nie odezwała - powiedział Sam bez tchu. Ale rozważając te wszystkie złe rzeczy o które została oskarżona - nie planowałem zobaczyć jej ponownie. Ktoś mi powiedział, że wyjechała na Alaskę. Nie było psychologicznej gorącej linii do pomocy. Nie wiedziałam, jak sobie z tym poradzić. - Sam, pamiętasz, co ci się przytrafiło tamtej nocy? Pamiętasz dlaczego tam byliśmy? - Zacznijmy od początku. - Nie do końca - przyznał. - To dość zamglone. Jannalynn została oskarżona o zrobienie coś Alcide'owi, prawda? Pamiętam, że byłem wkurzony i trochę nieszczęśliwy, ponieważ tak bardzo ją lubiłem, kiedy zaczęliśmy się spotykać. Ale nie byłem do końca zaskoczony, więc zgaduję, że wiedziałem, że nie była całkowicie... dobrą osobą. Pamiętam, że jechałem z tobą na farmę Alcide'a, i pamiętam, że widziałem Erica i Alcide'a i stado i wydaje mi się, że pamiętam... był tam basen? I jakiś piasek? Skinęłam głową. - Taa, basen i boisko do siatkówki plażowej. Pamiętasz coś jeszcze? Sam zaczął wyglądać niespokojnie. - Pamiętam ból - powiedział. Miał zachrypnięty głos. - I coś z piaskiem. To wszystko... Pamiętam powrót ciężarówką, z tobą za kierownicą.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 50

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Cóż, kurna. Nie cierpiałam przekazywać złych wiadomości. - Zapomniałeś kilka rzeczy, Sam - powiedziałam tak delikatnie jak mogłam. Słyszałam o ludziach, którzy zapominali traumatyczne rzeczy, zwłaszcza kiedy byli ciężko ranni: ludzie po wypadkach samochodowych, ludzie, którzy zostali zaatakowani. Pomyślałam, że Sam był upoważniony do zapomnienia jednej czy dwóch rzeczy kiedy naprawdę wykorkował. - O czym zapomniałem? - Patrzył na mnie wielkimi oczami zdenerwowanego konia, a jego plecy były sztywne jak deska. Gdzieś w jego umyśle wiedział, co się zdarzyło. Wyciągnęłam do niego ręce, dłońmi do góry. Naprawdę chcesz, żebym zrobiła to teraz? - Taa, wydaje mi się, że powinienem wiedzieć - powiedział. Bernie przykucnęła przy krześle swojego syna w całkowicie nieludzki sposób. Patrzyła na mnie na poziomie oczu. Wiedziała, że nie zamierzałam powiedzieć nic, co sprawi, że Sam poczuje się lepiej. Mogłam zrozumieć jej niezadowolenie ze mnie, ale Bernie czy nie Bernie, musiałam przez to przejść. - Skoro Jannalynn okazała się zdrajczynią i prawie zabiła Warrena przez zaniedbanie go, kiedy trzymała go jako zakładnika, ona i Mustapha Khan walczyli powiedziałam, skracając historię do podstaw, które dotyczyły Sama. - Pamiętasz Mustaphę? Sam skinął głową. - Miała rozprawę w walce, chociaż nie wiem jak i dlaczego. Byłam zaskoczona, że dali jej ten przywilej. Ale ona i Mustapha walczyli na miecze. Nagle twarz Sama zrobiła się biała. Przerwałam, ale on się nie odezwał, więc kontynuowałam. - Jannalynn radziła sobie naprawdę dobrze, ale zamiast skupić się na pobiciu Mustaphy, postanowiła ostatni raz spróbować przejąć stado - przynajmniej wydaje mi się, że taki był jej cel. - Wciągnęłam głęboko powietrze. Myślałam o tej nocy wciąż i wciąż, i wciąż nie rozumiałam. - Albo może poprostu podążyła za impulsem, że lepiej pozbyć się Alcide'a, żeby mieć ostatnie słowo, czy coś. W każdym razie, Jannalynn manewrowała walką, aż zbliżyła się do miejsca, gdzie staliście ty i Alcide. Przerwałam ponownie, mając nadzieję, że powie mi, żebym przestała, że pamięta co stało się potem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 51

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Nie zrobił tego, chociaż do teraz wyglądał tak blado jak wampir. Przygryzłam wargę i zebrałam się w sobie, żeby kontynuować. - Skoczyła na Alcide'a i zamachnęła się mieczem, ale Alcide zobaczył jak to zrobiła na czas, żeby odskoczyć na bok. Zamiast niego, trafiła w ciebie. Nigdy nie miała zamiaru cię skrzywdzić. Sam nie odpowiedział na moją ostatnią kulawą próbę pocieszenia. Pewnie, twoja kochanka zabiła cię, ale tak naprawdę nie chciała tego zrobić. Okay? - Więc... uderzenie było straszne, jak wiesz. Padłeś na ziemię, a to było... To było dość okropne. - Wyrzuciłam rzeczy, które nosiłam. I koszulkę Sama, tą którą zostawił w moim domu. - Zostałeś zraniony - powiedziałam. - Zostałeś zraniony tak ciężko, że umarłeś. - To bolało - powiedział, garbiąc się tak, jakby dmuchał w niego silny wiatr. Bernie objęła swojego syna. - Nawet nie mogę sobie tego wyobrazić - powiedziałam cicho, chociaż z pewnością ból nie był mi obcy. - Twoje serce przestało bić. Użyłam talizmanu wróżek, żeby cię uleczyć i sprowadzić z powrotem. - Wołałaś mnie. Powiedziałaś mi, żebym żył. - Teraz wreszcie spojrzał prosto na mnie, spotkał moje spojrzenie. - Tak - powiedziałam. - Pamiętam, jak otworzyłem ponownie oczy, żeby zobaczyć twoją twarz. - Twoje serce znowu zaczęło bić - powiedziałam, potworność tego spłynęła na mnie. Moja skóra wszędzie mrowiła. - Eric stał za tobą i patrzył na nas jakby nas nienawidził - powiedział Sam. I odszedł, z wampirzą szybkością. - Pamiętasz jak rozmawialiśmy w drodze do domu? Zignorował to pytanie. - Ale co stało się z Jannalynn? - powiedział? - To nie o tym zamierzałaś mi powiedzieć? Przeszedł prosto nad jej ciałem - i jej głową - kiedy prowadziłam go do ciężarówki. Spojrzał na ciało. Mogłam zrozumieć, dlaczego nie chciał przywoływać tego z pamięci. Ja również nie chciałam, a ja nie lubiłam Jannalynn. - Mustapha ją zabił - powiedziałam. Nie owijałam w bawełnę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 52

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Spojrzenie Sama było skupione na mnie, ale było nieobecne. Nie miałam pojęcia o czym myślał. Może próbował przypomnieć sobie to, co widział. Może przypomniał sobie bardzo wyraźnie i nie chciał tego. Bernie potrząsała głową na mnie zza ramienia Sama. Myślała, że Sam już wystarczająco przeszedł, i była gotowa, żebym sobie poszła; to było łatwe do odczytania nawet nie będąc telepatą. Nie jestem pewna czy w innym przypadku wyszłabym - ale to była matka Sama. Podniosłam się na nogi, czując się jakieś dziesięć lat starzej niż kiedy pukałam do drwi ciężarówki. - Do zobaczenia, Sam - powiedziałam. - Proszę, wróć wkrótce do pracy. Nie odpowiedział. Wciąż patrzył na miejsce, gdzie siedziałam. - Do widzenia, Sookie - powiedziała Bernie. - Ty i ja musimy później porozmawiać. Wolałabym raczej chodzić na paznokciach. wyszłam.

- Pewnie -

powiedziałam i

Z powrotem w barze, dzień w pracy następował w dziwnie normalnym rytmie. Ciężko było zapamiętać, że nie wszyscy wiedzieli o tych wielkich wydarzeniach w świecie nadnaturalnym, nawet kiedy te wydarzenia miały miejsce tuż pod nosem ludzkiej populacji. I nawet gdyby każda ludzka dusza w barze wiedziała, mogło ich to nie obchodzić. Tematem dnia w barze była plotka o tym, że Halleigh Bellefleur zemdlała w Rotary Club, kiedy wstała, żeby iść do łazienki. Skoro była w siódmym miesiącu ciąży, wszyscy byli zaniepokojeni. Terry, kuzyn jej męża, wstąpił po smażone ogórki, i był w stanie zapewnić nas o tym, że z Halleigh było wszystko w porządku, że Andy zabrał ją prosto do lekarza. Nawiązując do słów Terry'ego, lekarz powiedział Andy'emu i Halleigh, że dziecko na coś naciskało, i kiedy się przesunęło, krew Halleigh również to zrobiła. Czy coś w tym stylu. Godziny lunchu były spokojne, co miało sens, odkąd Rotary spotykali się w Sizzler Steak House. Kiedy mieliśmy tylko kilku klientów, przekazałam moje stoliki An, kiedy pojechałam na pocztę odebrać listy do baru. Byłam przerażona widząc jak wiele zebrało się w skrzynce Merlotte's. Wydobrzenie Sama nabrało nowego znaczenia. Wzięłam listy z powrotem do baru i położyłam je w biurze Sama, żeby przez nie przebrnąć. Pracowałam dla Merlotte's od pięciu lat. Zwracałam uwagę i wiedziałam mnóstwo o tym, jak działał interes. Teraz mogłam wypisywać czeki i podpisywać je, ale były decyzje, które musiały zostać podjęte. Umowa z kablówką Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 53

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after miała zostać przedłużona, a Sam mówił o zmienieniu dostawcy. Dwie charytatywne zbiórki pieniędzy prosiły o drogi alkohol na aukcję. Pięć lokalnych organizacji charytatywnych dwoiło się i troiło, prosząc o pieniądze. Co najbardziej zaskakujące, otrzymaliśmy list od prawnika z Clarice, nowego faceta w okolicy. Chciał wiedzieć, czy zamierzamy zapłacić za wizytę na pogotowiu Jane Clementine Boadhouse. Prawnik delikatnie zagroził, że pozwie Merlotte's za psychiczne i fizyczne cierpienia Jane, jeśli się nie zgodzimy. Spojrzałam na liczbę na dole rachunku Jane. Cholera. Jane jechała karetką i miała rezonans. Również potrzebowała kilku szwów, co równie dobrze mogło być zrobione przerobioną złotą nicią. - Pasterzu Judei - wymamrotałam. Przeczytałam ponownie list. Kiedy Merlotte's zostało zbombardowane w maju, Jane, jedna z naszych klientów alkoholików, została pocięta przez lecące szkło. Została uleczona przez jadących ambulansem pielęgniarzy, którzy zabrali ją na pogotowie, żeby ją przebadać. Miała tylko kilka szwów. Było z nią w porządku... była pijana, ale w porządku. Wszystkie jej rany były powierzchowne. Jane wspominała o tej nocy w ostatnim tygodniu czy wcześniej, wspominając swoją własną odwagę i jak to sprawiło, że czuła się dobrze. Teraz wysyłała nam ogromny rachunek jako groźbę pozwu? Zawyłam. To było daleko poza zdolnościami do myślenia Jane. Byłam chętna założyć się o to, że ten nowy prawnik próbował rozkręcić swój interes. Pomyślałam, że zadzwonił do Marvina, który powiedział mu, że jego mama była winna pieniądze za wynagrodzenie całego jej cierpienia. Marvin, który miał po dziurki w nosie wyciągania Jane z Merlotte's, musiał być bardzo otwarty na możliwość odzyskania części pieniędzy z Merlotte's, po tym jak jego mama tak wiele wlała w bar. Pukanie do drzwi położyło kres moim spekulacjom. Okręciłam się na obrotowym krześle Sama, żeby zobaczyć kogoś, kogo nigdy więcej nie spodziewałam się ujrzeć. Przez sekundę myślałam, że zemdleję, jak Halleigh Bellefleur w Rotary Club. - Arlene - powiedziałam i zatkało mnie. To było wszystko, z czym dałam sobie radę. Moja wcześniejsza współpracownica - moja kiedyś dobra przyjaciółka wydawała się czekać, aż powiem coś więcej. W końcu pomyślałam o dodaniu - Kiedy wyszłaś z więzienia? Ta chwila była nie tylko ekstremalnie niezręczna, ale również całkowicie działająca na nerwy. Ostatnim razem, kiedy widziałam Arlene Fowler (z boku sali sądowej), była częścią spisku dotyczącego zabicia mnie w szczególnie okropny Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 54

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after sposób. Ludzie codziennie byli postrzelani. Niektórzy umierali. Niektórzy tylko byli ranieni. Niektórzy z nich dobrzeli w więzieniu. Co dziwne, rozważając, że stałam przed spiskowcem mojego morderstwa, nie bałam się jej. Wszystko o czym mogłam myśleć, to to, jak bardzo Arlene się zmieniła. Kilka miesięcy temu była kobietą o pełnych kształtach. Teraz była szczupła. Jej włosy wciąż były wściekle czerwone, ale były krótsze i wysuszone, proste i pozbawione życia. Zmarszczki wokół jej oczu i ust były okrutnie widoczne w świetle z sufitu. Czas, który Arlene spędziła w więzieniu nie był taki długi, ale wydawał się być dla niej jak psie lata. - Wyszłam cztery dni temu - powiedziała. Poddawała mnie takiej samej analizie, jakiej ja poddawałam ją. - Dobrze wyglądasz, Sookie. Jak Sam? - Dzisiaj jest chory, Arlene - powiedziałam. Poczułam lekkie zawroty głowy. - Jak Lisa i Coby? - Są zdezorientowani - powiedziała. - Pytali mnie dlaczego Ciocia Sookie nie wpadła zobaczyć się z nimi. - Myślałam, że to będzie naprawdę dziwne, jeśli spotkam się z nimi, biorąc pod uwagę wszystkie rzeczy. - Podtrzymałam jej spojrzenie, aż niechętnie skinęła głową i odwróciła oczy. - Zwłaszcza kiedy byłam pewna, że musiałaś im powiedzieć o mnie kilka okropnych rzeczy. Wiesz, kiedy postanowiłaś mnie zwabić do siebie, żeby twoi kumple mogli przybić mnie do krzyża. Arlene zaczerwieniła się i spojrzała w dół na swoje ręce. - Zostali z Helen, kiedy ciebie nie było? - zapytałam, nie wiedząc, co innego powiedzieć. Najnowsza najlepsza kumpela Arlene obiecała zająć się nimi, kiedy zabrała dzieci z przyczepy Arlene zanim zaczęła się strzelanina. - Nie. Zmęczyła się nimi po tygodniu. Zabrała je do Chessie. - Chessie Johnson? - Była Chessie Fowler zanim poślubiła Brocka - wyjaśniła Arlene. - Chessie jest - była - kuzynką w pierwszej linii mojego byłego. - (Tego byłego, którego nazwisko Arlene zachowała, chociaż od tamtej pory była kilka razy mężatką. Rick Fowler zginął w wypadku motocyklowym w Lawton w Oklahomie.) - Kiedy Jan Fowler zginęła nad jeziorem w tym pożarze, zostawiła Chessie trochę pieniędzy. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 55

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Chessie nie rani. Kocha te dzieci. Mogło być gorzej. rozgniewaną na Helen, tylko zrezygnowaną.

Arlene nie brzmiała na

Szczerze (nazwijcie mnie mściwą) to, co chciałam zobaczyć, to Arlene wściekła na samą siebie. Ale nie wykryłam niczego takiego, a byłam w stanie przejrzeć Arlene na wylot. To, co słyszałam z jej myśli było lśniącym strumieniem złośliwości, braku nadziei czy przedsięwzięć, i nudny wstręt do świata, który potraktował ją tak potwornie... w jej opinii. - W takim razie mam nadzieję, że dzieciaki mają się dobrze z Johnsonami powiedziałam. - Jestem pewna, że stęsknili się za mamą. - Znalazłam dwie prawdziwe rzeczy do powiedzenia. Zastanawiałam się, gdzie była broń Sama. Zastanawiałam się jak szybko udałoby mi się po nią sięgnąć, jeśli była w prawej szufladzie biurka, tak jak podejrzewałam. Spojrzała na mnie jakby miała zamiar się rozpłakać, już za chwilę. - Myślę, że tak. Będę musiała im wiele wyjaśnić. Boże, będę bardzo zadowolona, kiedy ta rozmowa dobiegnie końca. Przynajmniej była tu jedna emocja, którą rozpoznałam, i był to żal za to, co zrobiła swojej rodzinie. - Wyszłaś niesamowicie wcześnie, Arlene - powiedziałam, nagle zdając sobie sprawę co było najbardziej zaskakujące w jej obecności w biurze Sama. - Miałam nowego prawnika. Wyciągnął mnie za kaucją - powiedziała. - I moje zachowanie w więzieniu było dobre, naturalnie, skoro miałam mnóstwo motywacji. Wiesz, Sookie, nigdy nie pozwoliłabym im cię skrzywdzić. - Arlene, nie możesz mnie okłamać przypomniałam mojej byłej przyjaciółce. Ból zdrady Arlene był czerwoną, surową blizną na mojej duszy. - Mogę powiedzieć, że mi nie ufasz - powiedziała Arlene. Nie gadaj, Sherlocku. Czekałam na słowa, które miały przyjść potem. Zamierzała zagrać kartą zmiany. - I nie winię cię - powiedziała Arlene. - Nie wiem, gdzie wtedy była moja głowa, ale z pewnością nie na karku. Byłam pełna zgorzknienia i wściekłości i szukałam sposobu, żeby obwinić za to kogoś innego. Nienawidzenie wampirów i wilkołaków było najłatwiejsze. - Skinęła głową uroczyście, uczciwie. Ktoś poszedł na terapię. Nie szydzę z terapii; widziałam, że robi ludziom na dobrze. Ale Arlene małpowała idee psychologa dokładnie tak jak małpowała idee przeciwko Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 56

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after nadnaturalnym Bractwa Słońca. Kiedy zamierzała wyjść z własnymi przemyśleniami? Wydawało mi się teraz niesamowite to, że podziwiałam Arlene tak szczerze przez lata. Ale ona miała wspaniały zapał do życia, z łatwością przyciągała facetów, miała dwoje uroczych dzieci, i sama urządziła sobie życie. To były godne pozazdroszczenia rzeczy dla samotnej mnie. Teraz widziałam ją inaczej. Mogła przyciągnąć mężczyzn, ale nie umiała ich zachować. Mogła kochać swoje dzieci, ale nie wystarczająco mocno, żeby trzymać się z daleka od więzienia i zająć się nimi. Mogła pracować i wychowywać dzieci, ale nie bez ciągłego strumienia mężczyzn, przewalających się przez jej sypialnię. Kochałam ją za jej chęć bycia moją przyjaciółką, kiedy miałam tak niewielu prawdziwych, ale zrozumiałam teraz, że wykorzystywała mnie jako niańkę dla Coby'ego i Lisy, niepłatną sprzątaczkę, i za pocieszającą wielbicielkę. Kiedy wkroczyłam w moje własne życie, próbowała mnie zabić. - Wciąż chcesz mojej śmierci? - powiedziałam. Wzdrygnęła się. - Nie, Sookie. Byłaś dobrą przyjaciółką, a ja odwróciłam się od ciebie. Wierzyłam we wszystko, co mówiło Bractwo. Jej słowa pasowały do słów, przynajmniej tak daleko, jak szły. Wciąż nie byłam do końca osobą w opinii Arlene. - I to dlatego wpadłaś dzisiaj? By naprawić ze mną stosunki? Chociaż zobaczyłam prawdę w jej myślach, nie mogłam do końca w to uwierzyć, dopóki nie powiedziała - Przyszłam, żeby zobaczyć, czy Sam nie przemyślał ponownego zatrudnienia mnie. Nie mogłam myśleć o odpowiedzi, byłam taka zdumiona. Zaczęła przesuwać się, kiedy patrzyłam na nią. W końcu poczułam, że jestem w stanie odpowiedzieć. Arlene, przykro mi z powodu twoich dzieci, i wiem, że chcesz je odzyskać i zająć się nimi - powiedziałam. - Ale nie mogę pracować z tobą tutaj, w Merlotte's. Musisz wiedzieć, że to nie byłoby możliwe. Zesztywniała i uniosła podbródek. - Porozmawiam z Samem - powiedziała i zobaczymy, co on ma do powiedzenia. - Pokazała się stara Arlene. Była pewna, że skoro może zwabić facetów, dostanie to, czego chce. - Ja teraz zajmuję się zatrudnianiem pracowników. Jestem częściową właścicielką - powiedziałam, dźgając się palcem w pierś. Arlene gapiła się, całkowicie zszokowana. - To by nie zadziałało nawet za milion lat. Musisz to wiedzieć. Zdradziłaś mnie w najgorszy możliwy sposób. - Poczułam wyrzuty Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 57

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after sumienia, ale nie byłam pewna, która część tego spotkania wywołała największy żal: los dzieci Arlene czy fakt, że ludzie mogli wyciągnąć nienawiść na ręce jak cukierki i znaleźć chętnych. Walka na twarzy Arlene była nieprzyjemnym widokiem. Chciała rzucić się na mnie, ale właśnie powiedziała mi, że się zmieniła i że zrozumiała, że jej wcześniejsza droga była zła, więc nie mogła w rzeczywistości się obronić. To ona była tą dominującą w naszej 'przyjaźni', i zmagała się z faktem, że już nie miała nade mną żadnej przewagi. Arlene wzięła głęboki oddech i wstrzymała go na chwilę. Myślała o tym jak wściekła była, myślała o protestowaniu, o powiedzeniu mi jak rozczarowani będą Lisa i Coby - kiedy zdała sobie sprawę, że nic z tego nie zmieni mojego zdania, ponieważ ona z chęcią zobaczyłaby, jak wiszę na krzyżu. - To prawda - powiedziałam. - Nie nienawidzę cię, Arlene. - Byłam zaskoczona, kiedy zrozumiałam tą prawdę. - Ale nie mogę być w pobliżu ciebie. Nigdy. Arlene okręciła się na pięcie i wyszła. Zamierzała znaleźć swoich nowych przyjaciół i wylać całą swoją gorycz na ich uszy. Mogłam to powiedzieć z jej głowy. Nie zaskoczyło mnie to, że tymi przyjaciółmi byli mężczyźni. Ufaj Arlene. Albo raczej, nie ufaj. Matka Sama wślizgnęła się w drzwi za Arlene. Bernie stała w połowie w środku, w połowie na zewnątrz, patrząc jak Arlene odchodzi, aż moja była przyjaciółka wyszła przez frontowe drzwi Merlotte's. Potem zajęła krzesło, które Arlene zwolniła. To miał być mój dzień naprawdę niewygodnych rozmów. - Słyszałam wszystko - powiedziała Bernie. - I któregoś dnia będziesz musiała opowiedzieć mi całą historię. Sam śpi. Wyjaśnij, co się z nim stało. - Bernie wyglądała o wiele bardziej ludzko. Była mniej więcej mojego wzrostu, szczupła, i zauważyłam, że przefarbowała włosy na ten sam kolor, jaki miał Sam, złotoczerwony. Włosy Bernie zwracały uwagę bardziej niż Sama. Zastanawiałam się przez chwilę, czy się z kimś spotykała. Ale w tamtej chwili, była całkowicie rzeczowa i całkowicie była matką. Już znała sedno sprawy, ale wypełniłam puste miejsca. - Więc Sam był związany z tą Jannalynn, tą, która pokazała się w naszym domu w Wright, ale zaczynał mieć co do niej wątpliwości. - Bernie zawyła, ale nie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 58

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after była na mnie zła. Była wściekła, że życie nie było dobre dla Sama, ponieważ kochała go szczerze. - Tak myślę. Miał bzika na jej punkcie przez jakiś czas, ale to osłabło. - Nie zamierzałam próbować wyjaśnić jego związek, i nie był to mój obowiązek. - Doszedł do kilku wniosków o niej, i to - cóż, nie do końca złamało mu serce; przynajmniej, nie wydaje mi się - ale to było bolesne. - Kim dla niego jesteś? - Bernie spojrzała mi prosto w oczy. - Jestem jego przyjaciółką, jego dobrą przyjaciółką, a teraz również partnerem biznesowym. - Uh-huh. - Przyjrzała mi się w sposób, który mogłam opisać tylko jako sceptyczny. - I poświęciłaś niezastąpiony artefakt, żeby ocalić jego życie. - Chciałabym, żebyś przestała do tego wracać - powiedziałam i wzdrygnęłam się. Brzmiałam jak dziesięciolatka. - Jestem zadowolona, że to zrobiłam - dodałam, bardziej dojrzałym tonem. - Twój chłopak, ten Eric, zostawił ziemię wilkołaków tuż po tym. Wyciągała jakieś niesłuszne wnioski. - Taa... to długa historia. Nie spodziewał się, że użyję talizmanu wróżek w ten sposób. Myślał, że powinnam go użyć, żeby... - Użyć go na jego korzyść. - Dokończyła za mnie zdanie, co jest jedną z najmniej lubianych przeze mnie rzeczy. Ale miała rację. Krótko otrzepała ręce. - Więc Sam żyje, ty nie masz chłopaka, a Jannalynn jest martwa. - Tak to wygląda - zgodziłam się. - Chociaż ta sprawa z chłopakiem wisi nad ogniem. - Podejrzewałam, że chwytałam się raczej popiołów niż ognia, ale nie zamierzałam powiedzieć tego Bernie. Bernie spojrzała w dół na swoje ręce, jej twarz była nieprzenikniona, kiedy myślała. Potem spojrzała w górę. - Zostanę dzisiaj na noc, żeby upewnić się, że obudzi się silniejszy jutro zanim odjadę. Byłam zaskoczona jej decyzją. Sam wydawał się być daleki od wyzdrowienia. - Wydaje się dość nieszczęśliwy - powiedziałam, próbując brzmieć neutralnie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 59

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Ja go nie uszczęśliwię - powiedziała Bernie. - Dostał cały surowy materiał. Teraz musi z nim pracować. Wydobrzeje. - Skinęła lekko głową, tak jakby raz wypowiedziane słowa miały się spełnić. Bernie zawsze wydawała się stąpającą twardo po ziemi kobietą; jednakże, pomyślałam, że nieco zlekceważyła emocjonalny powrót do zdrowia Sama. Nie mogłam jej namówić do zostania. Mimo wszystko, Sam miał trzydziestkę. - Okay - powiedziałam nieszczerze. - Cóż, życzę ci dobrej nocy, i zadzwoń do mnie jeśli będziesz mnie potrzebować. Bernie podniosła się z krzesła i uklękła przede mną. - Zawdzięczam ci życie powiedziała. Podniosła się na nogi z większą łatwością, niż ja bym to zrobiła, a była prawie dwukrotnie starsza ode mnie. A potem już jej nie było.

GDZIEŚ INDZIEJ w Bon Temps - Powiedziała nie - Arlene Fowler powiedziała wysokiemu mężczyźnie i średniemu mężczyźnie. W starej przyczepie było gorąco i drzwi były otwarte. W środku pachniało stęchlizną i było mnóstwo rupieci. Nikt tu nie mieszkał od dłuższego czasu. Słońce wpływało przez dziury po kulach, tworząc dziwne wzory światła na przeciwległej ścianie. Arlene siedziała na starym krześle pokrytym chromem i włóknem winylowym, podczas gdy dwóch mężczyzn siedziało na przeciwko niej na poturbowanej kanapie. - Wiedziałaś, że będzie musiała niecierpliwie. - Spodziewaliśmy się tego.

powiedział średni mężczyzna, nieco

Arlene zamrugała. Powiedziała - To dlaczego musiałam przez to przejść? To tylko sprawiło, że czuję się strasznie. I zabrało mi tylko czas, który mogłam spędzić z moimi dziećmi. - Jestem pewien, że cieszyły się z twojego widoku? - powiedział średni mężczyzna, jego blade oczy były skupione na zmęczonej twarzy Arlene. - Tak - powiedziała z małym uśmiechem. - Naprawdę się cieszyły. Cheesie nie tak bardzo. Ona kocha te dzieci. Wyglądają, jakby się tam zadomowiły. Naprawdę dobrze radzą sobie w szkole, oboje. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 60

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Żaden z mężczyzn w ogóle nie był zainteresowany postępem w nauce czy dobrem dzieci, ale obaj wydali z siebie aprobujące pomruki. - Upewniłaś się, żeby przejść przez frontowe drzwi baru? - zapytał wysoki mężczyzna. Arlene skinęła głową. - Tak, rozmawiałam z trojgiem ludzi. Dokładnie tak jak powiedziałeś. Czy już skończyliśmy? - Potrzebujemy, żebyś zrobiła jeszcze jedną rzecz - powiedział wysoki mężczyzna, jego głos był gładki jak olej i dwukrotnie bardziej uspokajający. - I to nie będzie trudne. Arlene westchnęła. - O co chodzi? - powiedziała. - Muszę znaleźć miejsce do życia. Nie mogę sprowadzić tutaj moich dzieci. - Rozejrzała się wokół niej. - Gdyby nie nasza interwencja, nie byłabyś na wolności, żeby widzieć swoje dzieci - powiedział delikatnie średni facet, ale wyraz jego twarzy wcale nie był delikatny. Arlene poczuła ciarki obaw. - Grozisz mi - powiedziała, ale ciężko, jakby to ją zaskoczyło. - Co chcecie, żebym zrobiła? - Ty i Sookie byłyście dobrymi przyjaciółkami mężczyzna.

powiedział wysoki

Skinęła głową. - Naprawdę dobrymi przyjaciółkami - powiedziała. - Więc wiesz, gdzie trzyma dodatkowy klucz na zewnątrz domu - powiedział średni facet. - Tak, wiem - powiedziała. - Macie zamiar się włamać? - To nie jest do końca włamanie, kiedy ma się klucz, prawda? - Średni facet uśmiechnął się i Arlene również próbowała się uśmiechnąć. - Zdaje się, że nie - powiedziała. - W takim razie to, czego potrzebujemy, to żebyś użyła tego klucza i weszła do środka. Otworzysz szufladę, w której trzyma szale. Przyniesiesz nam szal, który już na niej widziałaś. - Szal - powiedziała Arlene. - Co macie zamiar z nim zrobić? - Nic, czym powinnaś się martwić - powiedział wysoki mężczyzna. On również się uśmiechnął. - Możesz być pewna, że nie spodoba jej się rezultat. A skoro Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 61

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after odrzuciła twoją prośbę o pracę i skoro nie byłabyś w tej sytuacji gdyby nie ona, to w ogóle nie powinno robić ci różnicy. Arlene przemyślała to przez chwilę - Zdaje się, że nie - powiedziała. - Cóż, wiesz, że ona teraz jest w pracy - powiedział średni facet. - Więc myślę, że teraz byłby dobry czas, żeby tam iść. I na wypadek, gdyby jej dom był zabezpieczony, weź to. - Wręczył jej dziwną, starą monetę. Przynajmniej wyglądała na starą, i była zaskakująco ciężka jak na swój rozmiar. - Trzymaj ją w swojej kieszeni przez cały czas - powiedział. Arlene była zdumiona. Patrzyła powątpiewająco w dół na mały przedmiot, zanim wsadziła go do kieszeni. - Cóż, okay. Pojadę teraz do Sookie. Potem będę musiała poszukać mieszkania do wynajęcia. Kiedy te pieniądze będą na moim koncie? - Jutro - zapewnił ją wysoki mężczyzna. - I znajdziesz swoje własne miejsce, i twoje dzieci będą mogły zamieszkać z tobą. - I to jest wszystko, co chcecie, żebym zrobiła? Zapytałam ją o pracę, i tą małą część, gdzie muszę zabrać jej szalik z szuflady? Z tą rzeczą w mojej kieszeni? - Cóż, będziesz musiała się z nami spotkać i dać nam szal i monetę powiedział wysoki mężczyzna, wzruszając ramionami. - To nic wielkiego. - Okay - powiedziała Arlene. - Jeśli mój stary samochód tam dojedzie. Nie radzi sobie dobrze po tym, jak stał zaparkowany na podwórku Chessie, kiedy ja byłam w więzieniu. - Tu masz pieniądze na paliwo - powiedział wysoki mężczyzna, wyciągając portfel i wręczając Arlene trochę gotówki. - Nie chcielibyśmy, żeby zabrakło ci benzyny. - Nie - powiedział średni facet. - Nie chcielibyśmy tego. - Zadzwonię do ciebie na ten numer, który mi podałeś, kiedy zdobędę szal powiedziała Arlene. - Możemy spotkać się dzisiaj w nocy. Dwóch mężczyzn spojrzało na siebie w ciszy. - Dzisiaj w nocy będzie świetnie - powiedział wysoki mężczyzna po sekundzie czy dwóch. - Po prostu świetnie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 62

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 5.

Zobaczyłam Terry'ego Bellefleura po raz drugi tego dnia, kiedy napełniałam samochód paliwem w Grabbit Kwik. Napełniał swojego pickupa. Catahoula Terry'ego, Annie, siedziała z tyłu ciężarówki. Była zainteresowana wszystkim co działo się na stacji paliw, chociaż dyszała ciężko w tym upale. Wiedziałam dokładnie jak się czuła. Cieszyłam się, że czekałam do wieczora, żeby zająć się tym zadaniem. Przynajmniej chodnik nie wyglądał jakby się marszczył, a ja nie musiałam wystawiać języka, żeby zwisał. Po tym jak Terry wyciągnął dyszę do pompy, zawołałam go. Odwrócił się i rozjaśnił. - Hej, Sook. Jak tam Sam? Ucieszyłem się, kiedy cię dzisiaj zobaczyłem. Żałuję, że nie usiadłem przy twoich stolikach zamiast przy stolikach An. Ona potrafi zagadać człowieka na śmierć. On był jedynym mężczyzną, którego znałam, a który nie chciał wyć do księżyca, kiedy widział An Norr. - Sam może wróci do pracy jutro - powiedziałam. - Szalone, oboje zachorowaliście w tym samym czasie. Był również jedyną osobą w całym Bon Temps, która powiedziała te słowa bez chytrego spojrzenia. 'Usłyszałam' dzisiaj kilka komentarzy w barze o tym, że ja i Sam oboje byliśmy nieobecni przez cztery dni. - Więc, jak się ma Jimmie? zapytałam. Jimmie była jego dziewczyną; przynajmniej tak mi się wydawało. Byłam zadowolona, kiedy zobaczyłam, że włosy Terry'ego były przycięte i przeczesane, i to, że ogolił się w ciągu ostatnich kilku dni. Jimmie miała dobry wpływ na niego. - Jest naprawdę świetna - powiedział. - Zapytałem jej tatę, czy mogę się z nią ożenić. - Terry spojrzał w dół nieco zdenerwowany, kiedy powiedział mi tą ważną wiadomość. Tarry przeszedł ciężkie czasy będąc jeńcem wojennym w Wietnamie. Wyszedł z tego z mnóstwem fizycznych i psychicznych problemów. Byłam taka szczęśliwa, że sobie kogoś znalazł, i taka dumna z jego determinacji, żeby zrobić to, co właściwe. - Co powiedział jej tato? - byłam szczerze ciekawa. Chociaż Jimmie była nieco młodsza od Terry'ego, byłam nieco zaskoczona słysząc, że wciąż miała ojca. - Powiedział, że jeśli dzieci Jimmie nie mają nic przeciwko, to on również nie ma.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 63

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Dzieci - powiedziałam, walcząc o punkt podparcia na tym śliskim stoku rozmowy. - Ma dwóch synów i córkę, dziewiętnaście, dwadzieścia i dwadzieścia dwa powiedział Terry i, trzeba mu przyznać, wydawał się być szczęśliwy z tego powodu. Wszyscy mają dzieci. Teraz mam kilka wnuków. - Więc jej dzieci są szczęśliwe z pomysłu ojczyma? - uśmiechnęłam się szeroko. - Taa - powiedział, czerwieniąc się. - Naprawdę byli zadowoleni. Ich tata zmarł dziesięć lat temu, a był podłym łajdakiem, w każdym razie. Jimmie nie było łatwo. Uścisnęłam go. - Tak się cieszę - powiedziałam. - Kiedy ślub? - Cóż. - Zrobił się jeszcze bardziej czerwony. - Był wczoraj. Przejechaliśmy linię stanową do Magnolii i pobraliśmy się. Musiałam zachwycić się trochę i poklepać go po plecach kilka razy, ale ludzie czekali, żebyśmy się ruszyli, żeby mogli zaparkować przy pompach. Nie mogłam odejść bez wcześniejszego poklepania Annie i pogratulowania jej zyskania małżonka. (Jej ostatni miot został spłodzony przez Catahoula Jimmie, i z pewnością następny również będzie.) Annie wydawała się tak zadowolona jak Terry. Wciąż uśmiechałam się do siebie, kiedy zatrzymałam się przy końcu mojego podjazdu, żeby sprawdzić skrzynkę na listy. Powiedziałam sobie, że to jest ostatni raz, kiedy jestem na tym upale aż do jutra. Prawie lękałam się ponownego wyjścia z klimatyzowanego samochodu. W lipcu o siódmej wieczorem, słońce wciąż było w górze i będzie przez następną godzinę. Chociaż temperatura już nie podchodziła do setki7, było dość gorąco. Wszystko o czym mogłam myśleć to dostanie się pod prysznic. Nawet nie przejrzałam mojego małego stosu listów. Rzuciłam je na kuchenną ladę i ruszyłam prosto w kierunku mojej łazienki, rozbierając się ze spoconych ubrań, kiedy szłam. Mój telefon zadzwonił kiedy opłukiwałam się, ale postanowiłam się nie spieszyć. Za bardzo cieszyłam się prysznicem. Wytarłam się i włączyłam suszarkę do włosów. Podmuch ciepłego powietrza wydawał się odbijać echem po pokojach. Rzuciłam na szuflady dumne spojrzenie kiedy weszłam do sypialni. Wiedziałam, że wszystko tam było poukładane, tak samo jak wszystko w stoliku nocnym i wszystko w toaletce. Nie miałam kontroli nad większością rzeczy w moim 7

ok. 37 st. Celsiusza

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 64

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after życiu, ale moje szuflady były schludne. Zauważyłam, że jedna była wyciągnięta, tylko troszeczkę. Zmarszczyłam brwi. Jak zwykle pchnęłam szufladę do końca. To była jedna z zasad mojej mamy, i chociaż straciłam ją kiedy miałam siedem lat, to do mnie przyległo. Nawet Jason uważał, żeby zamykać szuflady do końca. Otworzyłam ją i spojrzałam do środka. Moja szuflada z drobiazgami (pończochy, szale, wieczorowe torebki i paski) wciąż była uporządkowana, chociaż szale nie wydawały się leżeć dokładnie tak jak je zostawiłam, i jeden z brązowych pasków był spleciony z czarnym. Huh. Po tym jak gapiłam się na zawartość szuflady przez długą chwilę, żałując, że nie mogę zmusić przedmiotów do mówienia, zamknęłam szufladę, tym razem upewniając się, że zamknęłam ją do końca. Dźwięk drewna napotykającego drewno był głośny w cichym domu. Wielkie, stare miejsce, które zapewniało schronienie Stackhouse'om przez więcej niż sto pięćdziesiąt lat, nigdy nie wydawało się szczególnie puste, dopóki nie miałam długo terminowych współlokatorów. Po tym jak Amelia wróciła do Nowego Orleanu, żeby spłacić dług sabatowi, czułam się, jakby mój dom był osamotnionym miejscem. Ale przystosowałam się. Potem Claude i Dermot wprowadzili się... i odeszli na dobre. Teraz czułam się jak mała pszczoła latająca po pustym ulu. Właśnie w tamtej chwili pomyślałam, że pocieszająca była myśl, że tuż za cmentarzem Bill się podniesie; ale był martwy aż do zmierzchu. Poczułam dotknięcie melancholii kiedy pomyślałam o ciemnych oczach Billa i uderzyłam się w policzek. Okay, teraz byłam po prostu głupia. Nie zamierzałam pozwolić, żeby czysta samotność rzuciła mnie z powrotem w ramiona mojego byłego. Upomniałam siebie, że wciąż byłam żoną Erica Northmana według wampirzych zasad, chociaż w tej chwili ze mną nie rozmawiał. Chociaż byłam niechętna, żeby próbować podejść ponownie do Erica z kilku powodów (miałam swoją dumę i ona została zraniona), miałam po dziurki w nosie czekania i zastanawiania się co działo się w zamkniętej społeczności wampirów. Oczywiście pomyślałam są wdzięczni widząc mnie, kiedy mam świetny plan zabicia kogoś, ale kiedy chcę uaktualnić związek, nie mam wieści od jednej duszy. Nie, żebym była zgorzkniała czy coś. Czy zła czy zraniona. Czy żebym wiedziała, czy wampiry mają dusze. Czułam, że potrząsam sobą jak pies wychodzący z sadzawki. Żal, niecierpliwość, wszystko ze mnie spłynęło. Czy to ja powinnam martwić się o dusze? Nie. To należało do wyższej mocy niż moja.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 65

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Spojrzałam na zewnątrz, żeby zobaczyć, że było całkowicie ciemno. Zanim mogła wpaść mi do głowy kolejna myśl, podniosłam telefon i wybrałam numer Erica. Musiałam to zrobić zanim stracę nerwy. - Sookie - powiedział po drugim dzwonku, a ja pozwoliłam sobie na poczucie zaskoczenia. Naprawdę wątpiłam, że odbierze. - Musimy porozmawiać - powiedziałam, robiąc ogromny wysiłek, żeby brzmieć spokojnie. - Po mojej wizycie w Fangtazji, zrozumiałam, że mnie unikasz. Wyraziłeś się jasno, że nie chcesz, żebym odwiedzała klub. Zakładam, że nie chcesz również, żebym wpadła do ciebie. Ale wiesz, że musimy odbyć tą rozmowę. - To mów. Okay, to szło cholernie źle. Nie musiałam patrzeć w lustro, żeby wiedzieć, że miałam wkurzony wyraz twarzy. - Twarzą w twarz powiedziałam i brzmiało to, jakbym wypluła słowa. Zbyt późno, miałam wątpliwości. To będzie ekstremalnie bolesne. Czy nie byłoby lepiej pozwolić, żeby nasz związek po prostu odpłynął uniknąć tej rozmowy, co do której byłam pewna, że mogłam ją napisać przed czasem? - Nie mogę przyjść dzisiaj - powiedział Eric. Brzmiał jakby był na księżycu, był taki odległy. - Ludzie stoją w kolejce, żeby się ze mną zobaczyć, mnóstwo rzeczy musi zostać zrobionych. I wciąż jego głos był pusty. Pozwoliłam, żeby moja wściekłość przebiła się, w ten nagły sposób, który mam, kiedy jestem spięta. - Więc my schodzimy na drugi plan. Przynajmniej mogłoby być ci przykro - powiedziałam, każde słowo było wyraźne i rozgoryczone. - Nie masz pojęcia jak się czuję - powiedział. - Jutro w nocy. - I rozłączył się. - Cóż, pieprzyć jego i konia, na którym jedzie - powiedziałam. Po przygotowaniu się na maraton rozmowy, szybkie rozłączenie się Erica zostawiło mnie z nadmiarem niespokojnej energii. - Nie jest dobrze - powiedziałam do cichego domu. Włączyłam radio i zaczęłam tańczyć. To jest coś, co potrafię, chociaż w tamtej chwili moje umiejętności nie były ważne. To aktywność się liczyła. Zatraciłam się w tym. Pomyślałam Może Tara i ja możemy razem wykonać parę tanecznych ćwiczeń z kaset wideo. Ona i ja tańczyłyśmy razem przez całe liceum, i łatwiej byłoby Tarze wrócić w ten sposób do jej figury (nie, żebym potrzebowała podnieść tą kwestię, kiedy ją zapytam). Ku mej konsternacji, dyszałam i sapałam po mniej niż dziesięciu minutach, nie tak subtelne Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 66

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after przypomnienie, że ja sama mogłam wykonywać regularne ćwiczenia. Zmusiłam się do kontynuowania przez kolejne piętnaście minut. Kiedy padłam na kanapę, czułam się zrelaksowana, potrzebowałam kolejnego prysznica. Kiedy rozłożyłam się tam, oddechy, zauważyłam, że moja sekretarka mrugała. W zasadzie, Miałam więcej niż jedną wiadomość. Plus, miałam ten telefon na brałam prysznic. Musiałam powrócić do świata.

wyczerpana, i biorąc głębokie mrugała często. komórkę, kiedy

Po pierwsze, sekretarka. Po pierwszym bzyczku, usłyszałam rozłączenie. Nie rozpoznałam numeru. Potem był telefon od Tary, która powiedziała, że myśli, że mała Sara ma alergię. Potem żądanie odebrania ważnego badania. Nie było zbytnio zaskakujące, że pośród wszystkich tych pasjonujących wiadomości, zaczęłam ponownie myśleć o procesie. Jane Bodehouse uwielbiała wrestling. Może jeśli zadzwonię do jedynego wrestlera, którego znam, faceta, który nazywał się T-Rex, mogłabym dostać jakieś bilety na ring. Byłaby tak szczęśliwa, że porzuciłaby myśl o procesie przeciwko Merlotte's... jeśli w ogóle o nim wie. I oto znowu wróciłam do zamartwiania się. Po wiadomościach telefonicznych sprawdziłam maile. Większość z nich sugerowała, żebym powiększyła sobie mojego nieistniejącego penisa albo, żebym pomogła zdesperowanym prawnikom zdobyć ogromne masy pieniędzy dla Afryki, ale jedna była od mojego ojca chrzestnego, Desmonda Cataliadesa, w większości demona prawnika, który dał mi (z mojego punktu widzenia) zmorę mojej egzystencji, kiedy 'podarował' mi telepatię. Z jego punktu widzenia zafundował mi bezcenną przewagę nad innymi ludźmi. Otrzymałam ten prezent narodzinowy, ponieważ byłam wnuczką przyjaciela pana Cataliadesa, Fintana i, cóż, dziewczyny Fintana - mojej babci - Adele Stackhouse. Nie tylko byłam potomkiem wróżki, ale również posiadałam 'niezbędną iskrę'. Czymkolwiek to było. I to dlatego miałam wystarczające szczęście, żeby odziedziczyć telepatię. Pan Cataliades napisał: Najdroższa Sookie, wróciłem do Nowego Orleanu, załatwiłem problemy z lokalną społecznością nadnaturalnych i wykonałem nieco niezbędnej pracy detektywistycznej. Mam nadzieję odwiedzić cię już wkrótce, żeby sprawdzić twoje samopoczucie i przekazać ci nieco informacji. Słyszałem plotki o tym, co dzieje się w twoim życiu i te plotki mnie zmartwiły.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 67

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Mnie również, panie C., mnie również. Odpowiedziałam mu pisząc, że u mnie wszystko w porządku i że ucieszę się z jego widoku. Nie byłam pewna, czy cokolwiek z tego było prawdą, ale brzmiało dobrze. Michele, narzeczona Jasona, napisałam mi maila dwa dni temu z pracy w przedsiębiorstwie handlującym samochodami. Cześć Sookie! Chodźmy na pedicure razem jutro! Mam wolny ranek. Może być dziewiąta w Rumpy? Wcześniej tylko raz miałam pedicure, ale podobało mi się, i lubiłam Michele; ale nie koniecznie miałyśmy te same pomysły na spędzanie wolnego czasu. Jednakże, wkrótce zostanie moją szwagierką, i wysłałam jej z powrotem nędzne przeprosiny za nie sprawdzenie poczty wcześniej. Tara wysłała mi wiadomość. Hej laska, naprawdę cieszę się z naszej wyprawy. Właśnie mam na sobie szorty, lol. Musimy zrobić coś z pokojem dzieci, ledwie mogę tam wcisnąć mój gruby tyłek. Myślałam, że jest wystarczająco wielki zanim urodziłam bliźniaki! Zatrudnię niańkę, żebym mogła wrócić do pracy na pół etatu. Tutaj masz kilka nowych zdjęć dzieci. Nie różniły się bardzo od tego, jak wyglądały na zdjęciach wczoraj. Niemniej jednak, wysłałam jej pełną zachwytu odpowiedź. Wiem, co powinna robić przyjaciółka. Zastanawiałam się jak Tara i JB mogą powiększyć pokój dla dzieci. Sam był dość dobry w ciesielce. Może jego również ściągną do pomocy. Dostałam wiadomość od Jasona. - Pracujesz jutro? - Zapewniłam go, że tak. Prawdopodobnie potrzebował wpaść, żeby pogadać o szczegółach ślubu, który miał być tak zwyczajny jak tylko może być ślub. Pomyślałam o włączeniu telewizora, ale było lato, więc nie było w tym zbyt wiele sensu. Zamiast tego poczytałam. Wzięłam książkę leżącą na szczycie tych wypożyczonych z biblioteki na moim stoliku i ucieszyłam się, kiedy odkryłam, że była to najnowsza książka Dany Stabenow. To naprawdę przyjemność czytać o Alasce, kiedy jest słoneczny dzień sięgający 104 stopni8. Miałam nadzieję, że może kiedyś pojadę tam. Chciałam zobaczyć niedźwiedzia grizzly, i chciałam zobaczyć lodowiec i chciałam zjeść świeżego łososia. Odkryłam, że trzymałam książkę obiema rękami i marzyłam. Skoro nie mogłam skoncentrować się na stronie, równie dobrze mogłam zjeść kolację. Robiło się 8

(ok.40 st.C)

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 68

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after późno. Kiedy zrobiłam sałatkę z pomidorami i suszoną żurawiną i pokrojonym kurczakiem, próbowałam wyobrazić sobie jak wielki mógł być grizzly. Nigdy nie widziałam żadnego niedźwiedzia na wolności, chociaż dwukrotnie znalazłam odciski w lesie, które dość pewnie należały do czarnego niedźwiedzia. Byłam w lepszym humorze kiedy jadłam i czytałam, dwie z moich ulubionych czynności. To był długi dzień, z wszystkimi tymi rzeczami, i do czasu, kiedy potoczyłam się do łóżka, byłam gotowa, żeby iść spać. Spokojna noc bez snów; to tego chciałam. I przez jakiś czas, tak było. - Sookie. - Mmmh? - Obudź się, Sookie. Muszę z tobą porozmawiać. Moja sypialnia była dość ciemna. Nawet lekkie światło, które zostawiłam w łazience było zgaszone. Ale wiedziałam, nawet zanim złapałam jego znajomy zapach, że to Eric był w moim pokoju. - Już nie śpię - powiedziałam, wciąż walcząc, żeby usunąć sen z mojego umysłu. Szarpnięcie strachu, które dostałam poleciało daleko w stronę tego końca. Dlaczego wślizgujesz się w ten sposób? Dałam ci klucz w nagłych wypadkach, nie dla niespodziewanych nocnych wizyt. - Sookie, posłuchaj mnie. - Słucham. - Chociaż niezbyt szczęśliwa z powodu tej konwersacji. - Muszę być szorstki przez telefon. Wszędzie wokół mnie są uszy. Nie ważne co stanie się publicznie - nie ważne co - nie wątp, że cię kocham i zależy mi na twoim interesie... tak bardzo jak jestem w stanie. Niedobrze. - I mówisz mi to dlatego, że zamierzasz zrobić publicznie coś złego powiedziałam, niestety niezaskoczona. - Mam nadzieję, że do tego nie dojdzie - powiedział i położył ręce wokół mnie. W szczęśliwszych czasach, pomyślałabym, że bycie blisko Erica w lecie było przyjemne, ponieważ temperatura jego ciała była taka niska, ale nie byłam w nastroju, żeby cieszyć się tym wrażeniem w tej chwili. - Muszę iść - powiedział. - Miałem tylko godzinę, kiedy nie zostanie zauważona moja nieobecność. Byłem wściekły na Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 69

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after ciebie, kiedy uratowałaś Sama. Ale nie mogę odrzucić cię tak, jakby mi nie zależało. I nie mogę zostawić cię dzisiejszej nocy bez ochrony. Mój strażnik będzie tu, jeśli pozwolisz. - Jaki strażnik? Okay - powiedziałam zdezorientowana. Zostawił kogoś na podwórku? Poczułam jak wychodzi z łóżka, i po sekundzie usłyszałam, jak otwierają się tylne drzwi. Co do diabła? Padłam z powrotem na łóżko, i spędziłam kilka minut zastanawiając się, czy to w ogóle było możliwe, żebym złapała więcej snu. Spojrzałam na zegarek. Dwudziesta trzecia czterdzieści pięć. - Pewnie, wejdź i połóż się ze mną w łóżku. Nie przeszkadza mi to powiedziałam. - Proszę, obudź mnie i przeraź na śmierć. Uwielbiam to! - Czy to zaproszenie? - powiedział głos w ciemności. Wtedy krzyknęłam.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 70

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 6.

- Kim ty do cholery jesteś? - zapytałam, walcząc z paraliżem, który objął moje gardło. - Przepraszam! - powiedział zaakcentowany głos. - Jestem Karin. Nie mogłam umiejscowić akcentu - nie Cajun ani Hiszpański ani Angielski. - Jak ci się udało wejść? - Eric mnie wpuścił. Powiedział, że pozwoliłaś na ochronę. - Myślałam, że chodziło mu o to, że ktoś będzie na zewnątrz. - Powiedział 'tutaj.' Wróciłam myślami do rozmowy, którą właśnie odbyliśmy, a której nie pamiętałam zbyt dobrze. - Skoro tak mówisz - powiedziałam wątpliwie. - Tak - powiedział spokojny głos. - Karin, dlaczego tu jesteś? - Żeby cię chronić - powiedziała, z oczywistą cierpliwością. - Żeby mnie tu zatrzymać? Czy żeby trzymać innych ludzi z daleka? - Innych z daleka - powiedziała Karin. Nie brzmiała na zirytowaną, tylko na rzeczową. - Zamierzam włączyć światło - powiedziałam. Sięgnęłam do lampki przy łóżku i włączyłam ją. Karin Rzeźniczka kucała przy drzwiach do mojego pokoju. Oceniałyśmy siebie nawzajem przez chwilę. Co dziwne, widziałam postępy Erica. Jeśli ja byłam złotą blondynką, a Pam miała bledsze włosy koloru prawdziwego blondu, włosy Karin były krańcowego koloru popielatego blondu tego spektrum. Opadały w ciężkich falach na jej plecy. Jej twarz była zupełnie pozbawiona makijażu, i całkowicie urocza. Jej usta były węższe od moich, tak samo jak jej nos, ale jej oczy były szerokie i niebieskie. Karin była niższa niż ja czy Pam, ale była tak samo zaokrąglona. Karin była Mną 101. Eric naprawdę trzymał się swojego typu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 71

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Największa różnica nie leżała w naszych rysach, ale w wyrazach naszych twarzy. Kiedy spojrzałam w oczy Karin, wiedziałam, że była zimnokrwistym zabójcą. Wszystkie wampiry były, ale niektóre miały większe zdolności do tego niż inni. I inni odczuwali w stosunku do tego większą przyjemność niż pozostali. Kiedy Eric zmieniał Pam i Karin, stworzył blond wojowniczki. Gdybym ja stała się wampirem, byłabym taka jak one. Pomyślałam o rzeczach, które już zrobiłam. Zadrżałam. Wtedy zobaczyłam co miała na sobie. - Spodnie do jogi? - powiedziałam. - Przerażający wampir nosi spodnie do jogi? - A dlaczego nie? Są wygodne - powiedziała. - Pozwalają się swobodnie poruszać. I są łatwe w praniu. Miałam ochotę zapytać jakiego detergentu używa i czy pierze je w zimnej wodzie, kiedy się powstrzymałam. Jej nagłe pojawienie się naprawdę wytrąciło mnie z równowagi. - Okay, zakładam, że usłyszałaś wszystko, co Eric mi powiedział. Miałabyś coś przeciwko, żeby rozbudować nieco jego bardzo niesatysfakcjonującą wypowiedź? - zapytała, modelując mój głos do poziomu spokojny-i-rzeczowy. - Wiesz tak samo dobrze jak ja co ci mówił, Sookie - powiedziała Karin. Nie potrzebujesz, żebym ci to interpretowała, nawet zakładając, że mój ojciec Eric chciał, żebym to zrobiła. Na chwilę zapadła cisza pomiędzy nami, ja wciąż leżałam w łóżku, a ona kucała kilka stóp dalej. Słyszałam owady na zewnątrz, kiedy ponownie podjęły wspólne bzyczenie. Jak one to robią? Zastanawiałam się i zdałam sobie sprawę, że wciąż byłam oszołomiona od snu i szoku. - Cóż - powiedziałam. - Było zabawnie, ale muszę odpocząć. - Jak ma się ten Sam? Ten, którego przywróciłaś z martwych? - zapytała niespodziewanie Karin. - Ahhh... cóż, ma trochę kłopotów z przystosowaniem się. - Do czego? - Do bycia żywym.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 72

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - I tak ciężko go było nazwać martwym - zakpiła Karin. - Jestem pewna, że wygłasza peany na twoją cześć? Jestem pewna, że jego wdzięczność płynie z serca? W ogóle nie byłą pewna, ale chciała usłyszeć moją odpowiedź. - Nie jest tak jak ci się wydaje - przyznałam. - To bardzo dziwne. - Nie mogłam nawet sobie wyobrazić, dlaczego była ciekawa. - Też tak myślę. Dobranoc, Karin. Możesz strzec mnie na zewnątrz mojego pokoju? - wyłączyłam lampkę. - Tak, mogę to zrobić. Eric nie powiedział, że muszę zostać przy twoim łóżku i patrzeć jak śpisz. - W ciemności rozbrzmiał lekki trzask, który oznaczał, że wyszła. Nie wiedziałam, gdzie się usadowiła, i nie wiedziałam co zrobi, kiedy nadejdzie dzień, ale tak szczerze, to należało do wielkiego stosu rzeczy, które nie były moimi problemami. Położyłam się z powrotem i rozważyłam moją najbliższą przyszłość. Jutro, praca. Jutro w nocy, najwyraźniej miałam w grafiku jakąś wyjątkowo bolesną publiczną konfrontację z Ericiem. Nie mogłam się z tego wywinąć, skoro nie myślałam, żeby nie przyjście tak po prostu było jakąś opcją. Zastanawiałam się, gdzie Arlene znalazła miejsce do spania dzisiejszej nocy. Miałam nadzieję, że to nie było w pobliżu. Nadchodzący plan wydarzeń nie wydawał się za bardzo atrakcyjny. Chciałbyś czasami przyspieszyć bieg wydarzeń na przykład o tydzień? Wiesz, że coś złego nadchodzi, i wiesz, że musisz przez to przejść, ale perspektywa tego sprawia tylko, że jest ci niedobrze. Martwię się mniej więcej trzydzieści minut, i chociaż wiem, że nie było w tym sensu, czułam jak niepokój ściska mi wnętrzności. - Pierdoły - powiedziałam sobie stanowczo. - Całkowite pierdoły. - I ponieważ byłam zmęczona, i ponieważ nic nie mogłam zrobić, żeby jutro stało się lepsze niż miało być, i ponieważ w jakiś sposób musiałam to przetrwać, w końcu usnęłam. Dzień wcześniej przegapiłam prognozę pogody. Byłam mile zaskoczona, kiedy obudziłam się na dźwięk ciężkich kropel deszczu. Temperatura nieco spadła, a krzewy i trawa stracą wreszcie przykrywający je pył. Westchnęłam. Wszystko na moim trawniku będzie rosło jeszcze szybciej. Do czasu kiedy skończyłam moją poranną rutynę, ulewa trochę osłabła, z gwałtownego do lekkiego deszczu, ale kanał pogodowy powiedział mi, że ciężki deszcz powróci późnym popołudniem i może trwać przez następne kilka dni. To były Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 73

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after dobre wiadomości dla wszystkich farmerów i, dlatego, również dla Bon Temps. Przećwiczyłam szczęśliwy uśmiech w lustrze, ale nie pasował on właściwie na moją twarz. Zanurkowałam do mojego samochodu przez mżawkę, nie robiąc sobie kłopotu z otwieraniem parasola. Może nieco adrenaliny pomoże mi przetrwać. Miałam w sobie bardzo niewiele entuzjazmu na wszystko co dzisiejszy dzień miał w zanadrzu. Skoro nie byłam pewna czy Sam będzie w stanie czy będzie miał ochotę przejść przez parking do pracy, może będę musiała zostać aż do zamknięcia. Nie mogłam wciąż zrzucać całej odpowiedzialności na pracowników, chyba że wynagrodzę im to zapłatą, a na to niestety nie mogliśmy sobie teraz pozwolić. Kiedy zaparkowałam za barem, zauważyłam, że samochód Bernie zniknął. Naprawdę miała to na myśli, kiedy mówiła, że wyjeżdża. Powinnam iść najpierw do baru, czy złapać Sama w jego przyczepie? Kiedy wciąż debatowałam, złapałam mignięcie żółci przez deszcz i przednią szybę. Sam stał przy koszu na śmieci, który był dobrze ustawiony pomiędzy drzwiami do kuchni a wejściem dla pracowników. Miał na sobie żółty plastikowy płaszcz przeciwdeszczowy, ten, który trzymał powieszony w swoim biurze na właśnie takie okazje. Z początku poczułam taką ulgę, kiedy go zobaczyłam, że nie załapałam tego, co mówił mi język jego ciała. Stał, zmrożony i sztywny, z torbą śmieci w lewej ręce. Odepchnął pokrywę kosza na śmieci na bok swoją prawą ręką. Zaglądał so środka kubła, cała jego uwaga skupiona była na czymś w środku. Miałam to wsysające uczucie. Wiesz, takie, kiedy zdajesz sobie sprawę, że cały dzień właśnie jeszcze się pogorszył. - Sam? - Rozłożyłam parasol i pospieszyłam do niego. - Co się stało? Położyłam rękę na jego ramieniu. zmiennokształtnego. Również się nie odezwał.

Nie

drgnął;

ciężko

zaskoczyć

Z kubła dochodziło więcej smrodu niż zazwyczaj. Zakrztusiłam się, ale zmusiłam się do spojrzenia do rozgrzanego metalowego pojemnika, w połowie wypełnionego spakowanymi w worki śmieciami. Arlene nie była w worku. Leżała na szczycie. Robaki i gorąco już zaczęły nad nią pracować, a teraz deszcz padał na jej opuchniętą, pozbawioną koloru twarz. Sam puścił torbę ze śmieciami na ziemię. Z widoczną niechęcią, pochylił się, żeby dotknąć palcami szyi Arlene. Wiedział tak samo dobrze jak ja, że była martwa.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 74

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after W jej mózgu nie było nic, co mogłam zarejestrować, i każdy zmienny mógł poczuć śmierć. Powiedziałam bardzo brzydkie słowo. Potem powtórzyłam je kilka razy. Po chwili Sam powiedział - Nigdy nie słyszałem, żebyś mówiła tak na głos. - Nawet nie myślę o nim za często. - Nie chciałam powiększać jeszcze tych złych wiadomości, ale musiałam. - Była tutaj wczoraj, Sam. W twoim biurze. Rozmawiała ze mną. Za obopólną, cichą zgodą, przesunęliśmy się do schronienia, które zapewniał nam dąb na trawniku Sama. Zostawił kubeł otwarty, ale krople deszczu nie skrzywdzą Arlene. Sam nie mówił nic przez długą chwilę. - Zgaduję, że wielu ludzi ją widziało? - zapytał. - Nie powiedziałabym, że dużo. Nie mamy tak wielu klientów. Ale ktokolwiek był w barze musiał ją widzieć, ponieważ musiała przejść przez frontowe drzwi. - Pomyślałam przez chwilę. - Taa, nie słyszałam, żeby tylne drzwi się otwierały. Przyszła do twojego biura, kiedy pracowałam nad pocztą i rozmawiała ze mną może przez pięć czy dziesięć minut. To wydawało się być wiecznością. - Dlaczego przyszła do Merlotte's? - Sam spojrzał na mnie, zaskoczony. - Powiedziała, że chciała odzyskać z powrotem swoją pracę. Sam zamknął oczy na długą chwilę. - Jakby to miało się wydarzyć. - A kiedy je otworzył, patrzył prosto na mnie. - Strasznie mnie kusi, żeby zabrać jej ciało i wyrzucić je gdzieś indziej. - Zadawał mi pytanie; chociaż byłam zaszokowana przez sekundę, rozumiałam jego uczucie bardzo dobrze. - Moglibyśmy to zrobić - powiedziałam cicho. - To z pewnością... Oszczędziłoby nam mnóstwo kłopotu. Byłoby okropną rzeczą. Odciągnęłoby uwagę śledztwa od Merlotte's. - Byłoby niechlujne - dokończyłam. - Ale zdatne do wykonania. Sam położył ramię wokół moich i spróbował się uśmiechnąć. - Mówi się, że twój najlepszy przyjaciel pomoże ci usunąć ciało - powiedział. - Musisz być moją najlepszą przyjaciółką. - Jestem - powiedziałam. - Pomogę ci przenieść Arlene w nowojorską minutę - jeśli naprawdę postanowimy, że to właściwa rzecz do zrobienia. - Oh, nie jest właściwa - powiedział ciężko Sam. - Wiem to. I ty też to wiesz. Ale nie cierpię myśli o tym, że bar będzie wciągnięty w kolejne policyjne Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 75

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after dochodzenie... nie tylko bar, ale my osobiście. Mamy już wystarczająco rzeczy, z których musimy się uleczyć. Wiem, że nie zabiłaś Arlene, i wiem, że ja tego nie zrobiłem. Ale nie wiem, czy policja w to uwierzy. - Możemy wsadzić ją do bagażnika mojego samochodu - powiedziałam, ale nie przekonałąm nawet siebie, że tak zrobimy. Czułam jak impuls zamiera. Ku memu zaskoczeniu, Sam przytulił mnie i staliśmy w cieniu drzewa przez długą chwilę, woda skapywała na nas kiedy deszcz przeszedł w lekką mżawkę. Nie byłam pewna o czym dokładnie myśli Sam, i cieszyłam się z tego; ale mogłam wyczytać wystarczająco z jego myśli, żeby wiedzieć, że oboje dzieliliśmy niechęć do rozpoczęcia następnej fazy dzisiejszego dnia. Po chwili, uwolniliśmy się od siebie. Sam powiedział - Kurna. Okay, dzwoń po gliny. Bez entuzjazmu wykręciłam 911. Kiedy czekaliśmy usiedliśmy na schodach werandy Sama. Słońce wyskoczyło jakby dostało sygnał, i wilgoć w powietrzu zamieniła się w parę. W tym było tak dużo zabawy jak w siedzeniu w saunie w pełnym ubraniu. Czułam jak pot spływa mi po plecach. - Masz jakikolwiek pomysł, co jej się stało, co ją zabiło? - zapytałam. - Nie przyjrzałam się tak blisko. - Myślę, że została uduszona - powiedział Sam. - Nie jestem pewien, była taka spuchnięta, ale wierzę, że coś wciąż jest wokół jej szyi. Może gdybym oglądał więcej odcinków CSI... Prychnęłam. - Biedna Arlene - powiedziałam, ale nie brzmiałam, jakby bardzo było mi żal. Sam wzruszył ramionami. - Nie mnie oceniać kto powinien żyć, a kto umrzeć, ale Arlene nie byłaby na szczycie mojej listy osób, dla których prosiłbym o łaskę. - Odkąd próbowała mnie zabić. - I nie tylko szybko zabić - powiedział Sam. - Zabić powoli i okrutnie. Biorąc to wszystko pod uwagę, jeśli w moich śmieciach musiało być ciało, nie jest mi przykro, że należy do niej. - Chociaż szkoda dzieci - powiedziałam, nagle zdając sobie sprawę, że będzie dwoje ludzi, którzy będą tęsknić za Arlene przez resztę ich żyć.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 76

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Sam potrząsnął głową w ciszy. Współczuł trudnej sprawie dzieci, ale Arlene przemieniała się w gorzej-niż-gwiazdorską mamę, i wypaczyłaby je razem z samą sobą. Przyswojony przez Arlene rodzaj ekstremalnej nietolerancji był tak samo zły dla dzieci jak radiacja. Usłyszałam syreny, i kiedy stały się głośniejsze, moje oczy napotkały Sama w rezygnacji. Jaki bajzel panował tutaj przez następne dwie godziny. Przyjechali obaj, Andy Bellefleur i Alcee Beck. Próbowałam zdusić warknięcie. Byłam przyjaciółką żony Andy'ego, Halleigh, co sprawiało, że sytuacja była podwójnie niezręczna... chociaż w tej chwili, społeczna niezręczność nie była na szczycie mojej listy zmartwień i lepiej było radzić sobie z Alcee'm Beckiem, który po prostu mnie nie lubił. Przynajmniej dwoje oficerów policji, którzy zbierali dowody, było nam znajomych; Kevin i Kenya oboje ukończyli kursy zbierania i przetwarzania dowodów. To musiał być jakiś kurs, bo Kejowie9 z pewnością wydawali się wiedzieć, co robią. Pomimo duszącego gorąca (deszcz nie wydawał się pracować w departamencie obniżania temperatury), oboje zabrali się do pracy z ostrożną sprawnością. Andy i Alcee na zmianę pomagali im i zadawali nam pytania, na większość z nich nie mogliśmy odpowiedzieć. Kiedy koroner przyjechał odebrać ciało, słyszałam, jak napomknął Kenyi, że Arlene została uduszona. Zastanawiałam się, czy patolog, który wykona autopsję dojdzie do tej samej konkluzji. Powinniśmy iść do przyczepy Sama, gdzie jest chłodniej, ale kiedy to zasugerowałam, Sam powiedział, że chce mieć oko na to, co robi policja. Z długim westchnieniem, podciągnęłam kolana do brody, żeby skryć nogi w cieniu. Oparłam plecy o drzwi przyczepy i po chwili Sam oparł swoje o barierkę otaczającą małą werandę. Dawno już zrzucił plastikowy płaszcz, a ja podciągnęłam włosy na szczyt głowy. Sam wszedł do przyczepy i wyszedł z dwoma szklankami mrożonej herbaty. Wypiłam swoją w trzech wielkich łykach i przyłożyłam zimne szkło do czoła. Byłam spocona, przygnębiona i przestraszona, ale przynajmniej nie byłam sama. Po tym jak ciało Arlene zostało oznaczone i zapakowane i pojechało w swoją podróż do najbliższego lekarza sądowego, Andy podszedł, żeby z nami porozmawiać. Kenya i Kevin teraz przeszukiwali kubeł na śmieci, co musiało być jednym z 9

chodzi o Kevina i Kenyę, podwójne K

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 77

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after najgorszych zadań na świecie - zdecydowanie godne nazwy Brudna Robota. Oboje byli spoceni jak świnie, i od czasu do czasu słownie dawali upust swoim uczuciom. Andy poruszał się powoli i ostrożnie, i mogłam powiedzieć, że ciepło dopadło i jego. - Arlene wyszła mniej niż tydzień temu i jest martwa - powiedział ciężko Andy. - Halleigh czuje się źle i wolałbym raczej siedzieć w domu z nią niż być tutaj, na miłość Boską. - Gapił się na nas jakbyśmy zaplanowali to przedstawienie. Cholera, co ona tu robiła? Widzieliście ją? - Ja tak. Przyszła zapytać o pracę - powiedziałam. - Wczoraj po południu. Oczywiście, powiedziałam jej nie. Wyszła. Nie widziałam jej potem, i wyszłam do domu około... siódmej, może nieco później, tak mi się wydaje. - Powiedziała, gdzie się zatrzymała? - Nope. Może w swojej przyczepie? - Przyczepa Arlene wciąż była zaparkowana na małej polance, na której została (a) postrzelona i (b) aresztowana. Andy wyglądał na sceptycznego. - Byłaby wciąż przypięta do prądu? I w tej rzeczy musi być ze dwadzieścia dziur po kulach. - Jeśli masz gdzie iść, to tam idziesz - powiedziałam. - Większość ludzi musi tak robić, Andy. Nie mają wyboru. Andy był pewien, że oskarżam go o bycie elitą, skoro był Bellefleurem, ale tak nie było. Po prostu stwierdzałam fakt. Spojrzał na mnie z urazą i zrobił się jeszcze bardziej czerwony. - Może została z przyjaciółmi - powiedział. - Po prostu nie wiem. - Osobiście wątpiłam, żeby Arlene miała wciąż tak wielu przyjaciół, zwłaszcza takich, którzy chcieliby ją gościć. Nawet ludzie, którzy nie lubili wampirów i nie myśleli za dobrze o kobiecie, która poślubiła nieumarłego, mogli pomyśleć dwukrotnie zanim zakumplowaliby się z kobietą, która była chętna poddać swoją najlepszą przyjaciółkę ukrzyżowaniu. - Kiedy opuszczała bar powiedziała, że zamierza porozmawiać z dwojgiem swoich przyjaciół - dodałam pomocnie. Usłyszałam to w jej myślach, ale usłyszałam. Nie musiałam tego przeliterować. Andy wariował, kiedy musiał myśleć o tym, co mogłam robić. - Ale nie wiem o kogo jej chodziło. - Wiesz, gdzie są jej dzieci? - zapytał Andy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 78

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Wiem. - Byłam zadowolona, że mogłam więcej powiedzieć. - Arlene powiedziała, że zostali z Chessie i Brockiem Johnson. Znasz ich? Mieszkają obok Traya Dawsona i jego zakładu naprawczego. Andy skinął głową. - Pewnie. Chociaż, dlaczego Johnsonowie? - Chessie była Fowler. Była spokrewniona z ojcem dzieciaków, Rickiem Fowlerem. To dlatego kumpela Arlene, Helen, podrzuciła tam dzieci. - I Arlene nie odebrała ich, kiedy wyszła z więzienia? - Ponownie, nie wiem. Nie mówiła, jakby byli z nią. Ale nie do końca ucięłyśmy sobie miłą pogawędkę. Nie byłam szczęśliwa widząc ją. Wydaje mi się, że myślała, że będzie rozmawiać z Samem. - Ile razy wychodziła za mąż? - Andy wreszcie opadł na jedno z aluminiowych krzeseł Sama. Wyciągnął chustkę i wytarł czoło. - Cóż. Hmm - powiedziałam. - Była z Johnem Morganem przez jakieś pięć minut, ale nigdy tego nie liczyła. Potem Rene Lenier. Potem Rick Fowler, potem Doak Oakley, potem ponownie Rick. Teraz wiesz wszystko to, co ja, Andy. Andy nie był tym usatysfakcjonowany, tak jak wiedziałam, że nie będzie. Przeszliśmy przez rozmowę, którą odbyłam z martwą kobietą od A do Z. Rzuciłam Samowi rozpaczliwe spojrzenie, kiedy Andy patrzył w dół na swoje notatki. Moja cierpliwość była na wyczerpaniu. Sam interweniował - Tak przy okazji, dlaczego Arlene była na wolności, Andy? Myślałem, że będzie siedzieć latami! Zażenowanie sprawiło, że twarz Andy'ego poczerwieniała jeszcze bardziej. Miała dobrego prawnika skądś tam. Napisał apelację i poprosił, żeby została zwolniona za kaucją zanim zostanie formalnie skazana. Wskazał sędziemu, że była matką, praktycznie świętą, która potrzebowała być ze swoimi dziećmi. Powiedział 'Oh, nie, nie planowała wziąć udziału w morderstwie, nie wiedziała nawet, że ma do niego dojść.' Praktycznie płakał. Oczywiście Arlene nie zdawała sobie sprawy, że jej kumple idioci zamierzali zabić Sookie. Pewnie. - Zabicie mnie - powiedziałam, prostując się. - Zamordowanie mnie. Tylko dlatego, że osobiście nie planowała wbić gwoździ... - Zatrzymałam się i zrobiłam głęboki oddech. - Okay, jest martwa. Mam nadzieję, że sędzia cieszy się teraz będąc tak współczującym. - Brzmisz na wściekłą, Sookie - powiedział Andy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 79

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Oczywiście, że jestem wściekła - warknęłam. - Ty też byś był. Ale ja nie przyszłam tutaj w środku nocy i nie zabiłam jej. - Skąd wiesz, że był środek nocy? - Z pewnością nic nie mogę przy tobie napomknąć, Andy - powiedziałam. Tu mnie masz. - Zrobiłam głęboki oddech i nakazałam sobie cierpliwość. - Wiem, że to musiało stać się w środku nocy, ponieważ bar był otwarty do północy... a nie wydaje mi się, żeby ktokolwiek miał zamordować Arlene i wsadzić ją do śmietnika, kiedy bar był pełen, a kucharze pracowali w kuchni, Andy. Do czasu, aż bar został zamknięty, ja spałam w swoim łóżku, i tak już zostałam. - Oh, masz na to świadka? - prychnął Andy. Były dni, kiedy lubiłam Andy'ego bardziej niż zazwyczaj. Dzisiaj nie był taki dzień. - Tak - powiedziałam. - Mam. Andy wyglądał na wstrząśniętego, a twarz Sama była ostrożnie pusta. Ale ja osobiście byłam dość zadowolona, że miałam nocnego gościa czy dwóch. Wiedziałam, że ta chwila nadejdzie, kiedy siedziałam pocąc się i czekając, aż ciało Arlene zostanie usunięte. Przemyślałam to. Eric powiedział, że chciał zachować swoją wizytę w sekrecie, ale nie powiedział niczego o wizycie Karin. - Kto jest twoim świadkiem? - powiedział Andy. - Kobieta, o imieniu Karin. Karin Rzeźniczka. - Zmieniasz drużyny, Sookie? Została na całą noc? - To co robiłyśmy, to nie twój interes, Andy. Ostatniej nocy, kiedy bar był zamknięty, Karin widziała mnie w moim domu, i wie, że tam zostałam. - Sam, a ty? Ktoś był u ciebie? - Teraz Andy brzmiał na sarkastycznego, jakbyśmy coś ukrywali. - Tak - powiedział Sam. Ponownie, Andy wyglądał na zaskoczonego i niezbyt szczęśliwego. Sam powiedział spokojnie. - Moja mama tu była. Wyjechała wcześnie dziś rano, żeby wrócić do Teksasu, ale z pewnością możesz do niej zadzwonić. Dam ci jej numer. Andy spisał go w swoim notatniku.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 80

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Zgaduję, że bar ma dzisiaj być zamknięty - powiedział Sam. - Ale doceniłbym, gdybym mógł go otworzyć tak szybko jak się da, Andy. W tych czasach, potrzebuję, żeby interes działał kiedy tylko się da. - Powinieneś być w stanie otworzyć dzisiaj o trzeciej po południu powiedział Andy. Sam i ja wymieniliśmy spojrzenia. To były dobre wieści, ale wiedziałam, że złym nie było końca, i próbowałam przekazać to Samowi oczami. Andy próbował zszokować nas czymś. Nie wiedziałam, co to było, ale mogłam powiedzieć, że zakładał pułapkę. Andy odwrócił się z atmosferą niepewności. Nagle, odwrócił się do nas z nagłym susem kogoś zarzucającego pułapkę. Skoro mogłam czytać mu w myślach, wiedziałam co nadchodzi. Utrzymałam pusty wyraz twarzy tylko dlatego, że miałam lata praktyki. - Poznajesz to, Sookie? zapytał, pokazując mi zdjęcie. To było makabryczne zbliżenie szyi Arlene. Coś było wokół niej przywiązane. To był szalik, zielony i w pawim błękicie. Poczułam, że mnie mdli. - To wygląda jak szalik, który kiedyś miałam - powiedziałam. W zasadzie, był dokładnie taki sam jak szalik, który dostałam przez przypadek: to był ten, którym zmiennokształtna Luna obwiązała mi oczy w Dallas, kiedy zmienni ratowali mnie. To wydawało się być wieki temu. Gorączkowo próbowałam sobie przypomnieć, co stało się z szalikiem. Wróciłam z nim do hotelu. Po tym, zostawiłam go razem z moimi rzeczami w pokoju hotelowym w Dallas i sama wróciłam do Shreveport. Bill postawił moją małą walizkę na mojej werandzie, kiedy wrócił, i szalik był w środku. Wyprałam go ręcznie i wyglądał naprawdę ładnie. Również była to pamiątka po niezwykłej nocy. Więc go zatrzymałam. Nosiłam go do płaszcza w zimie, zwinęłam go wokół kucyka ostatnim razem, kiedy miałam na sobie zieloną letnią sukienkę... ale to było rok temu. Byłam pewna, że nie używałam go tego lata. Skoro niedawno robiłam porządek w szufladach w sypialni, widziałam go, kiedy składałam szale, ale nie miałam żadnego szczególnego wspomnienia z tym związanego, co nic nie oznaczało. - Z pewnością nie pamiętam, kiedy widziałam go po raz ostatni - powiedziałam, potrząsając głową. - Hmmm - powiedział Andy. Nie podobała mu się myśl o tym, że udusiłam Arlene, i nie wierzył, że sama mogłam wsadzić ją do kubła. Ale, pomyślał, czy ludzie, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 81

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after którzy piją krew wampirów, nie robią się na jakiś czas bardzo silni? To była jedna z przyczyn, dla których wampirza krew była najgorętszym nielegalnym narkotykiem. Zaczęłam mu mówić, że od dawna nie piłam wampirzej krwi. Ale, na szczęście, przemyślałam to. Nie było celu w przypominaniu Andy'emu, że mogłam czytać mu w myślach. I nie było celu w mówieniu mu, że byłam bardzo silna od wampirzej krwi... ale w przeszłości. Przygarbiłam się przy ścianie przyczepy. Jeśli matka Sama mogła zapewnić mu alibi, i jeśli Andy uwierzy Bernie... to by zostawiało mnie jako główną podejrzaną. Karin wesprze moją historię, byłam pewna, ale w oczach lokalnych władz, jej świadectwo będzie prawie nic nie warte. Andy będzie mniej skłonny uwierzyć Karin po prostu dlatego, że jest wampirem. Inni oficerowie, którzy są zaznajomieni ze światem wampirów uwierzą, że Karin pomogła mi wyrzucić ciało Arlene, gdybym ją poprosiła, ponieważ była dzieckiem Erica, a Eric był moim chłopakiem, tak daleko jak wszyscy wiedzieli. Kurna, byłam prawie pewna, że Karin zabiłaby Arlene dla mnie, gdybym ją o to poprosiła. Może zająć Andy'emu i Alcee'emu nieco czasu dojście tego wniosku, ale wreszcie dojdą. - Andy - powiedziałam - nie mogłam wrzucić Arlene do kubła nawet, gdybym próbowała przez miesiąc, nie bez pomocy. Chcesz mnie przetestować, żeby sprawdzić, czy mam w sobie wampirzą krew, nie ma sprawy. Nie znajdziesz żadnej w moim organizmie. Gdybym udusiła Arlene, mam nadzieję, że nie zostawiłabym mojego szalika wokół jej szyi. Możesz nie myśleć o mnie za dobrze, ale nie jestem głupia. Andy powiedział - Sookie, nigdy nie wiedziałem, co o tobie myśleć. - I odszedł. - Mogło pójść lepiej powiedział Sam, co było ogromnym niedopowiedzeniem. - Pamiętam jak miałaś na sobie ten szalik zeszłej zimy. Założyłaś go do kościoła, zawiązałaś wokół kucyka, byłaś w czarnej sukience. Cóż. Nigdy nie wiadomo, co mężczyźni zapamiętają. Zaczęłam czuć się trochę wzruszona i czuła. Sam powiedział - Siedziałaś tuż przede mną i patrzyłem na tył twojej głowy przez całą mszę. Skinęłam głową. Było tego więcej. - Chciałabym wiedzieć, co się z nim działo od tamtej pory. Chciałabym wiedzieć, kto go zabrał z mojego domu i użył na Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 82

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Arlene. Wiem, że miałam go na sobie raz w barze. Nie wiem, czy został wyjęty z mojej torebki czy skradziony z mojej szuflady w sypialni. To obrzydliwe i pokręcone. - W tamtej chwili przypomniałam sobie, że moja szuflada była uchylona. Zmarszczyłam nos, myśląc o tym, że ktoś szperał w moich szalach i majtkach. I jedna czy dwie rzeczy wydawały się być nie na miejscu. Powiedziałam Samowi o tym małym incydencie. - To nie brzmi jak coś wielkiego, kiedy mówię to na głos zakończyłam z żalem. Uśmiechnął się, tylko nieco wygiął usta do góry, ale cieszyłam się, że to zobaczyłam. Jego włosy były bardziej dzikie niż zazwyczaj, co już o czymś świadczyło. Słońce złapało rudawe włoski na jego brodzie. - Musisz się ogolić powiedziałam. - Taa - zgodził się, ale nieobecnie. - Sprawdzimy to. Zastanawiałem się... Andy wie, że możesz czytać w myślach. Ale wydawało się, jakby nie pamiętał o tym, kiedy z tobą rozmawiał. Czy to się często zdarza? - Wie, ale nie chce wiedzieć. On nie jest jedyną osobą, która tak się zachowuje. Ludzie którzy tak robią rozumieją, że jestem inna - nie tylko trochę szalona - wciąż nie wydają się rozumieć tego całkowicie. Andy naprawdę wierzy. Naprawdę rozumie, że mogę zobaczyć to, co siedzi mu w głowie. Ale po prostu nie może się do tego przystosować. - Nie możesz słyszeć mnie w ten sposób - powiedział Sam, tylko po to, żeby potwierdzić to, co już wie. - Ogólny nastrój i zamiar, to wyłapuję. Ale nie poszczególne myśli. Tak zawsze jest z nadnaturalnymi. - Jak? Zajęło mi chwilę zinterpretowanie tego. - Jak, na przykład, w tej chwili mogę powiedzieć, że się martwisz, że cieszysz się, że tu jestem, żałujesz, że nie odcięliśmy szalika od jej szyi zanim przyjechała policja. Łatwo jest to wyłapać, bo ja żałuję tego samego. Sam skrzywił się. - Oto co dostaję za mdłości. Wiedziałem, że miała coś wokół gardła, ale nie chciałem przyglądać się bliżej. I zdecydowanie nie chciałem ponownie jej dotykać. - A kto by chciał? - Zapadła cisza. Pociliśmy się. Czekaliśmy. Skoro siedzieliśmy na chodach Sama, patrząc ponad jego własnym żywopłotem, nie mogli nam powiedzieć, żebyśmy sobie poszli. Po jakimś czasie, tak się znudziłam, że Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 83

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after dzwoniłam i pisałam do osób, które miały dzisiaj przyjść do pracy, żeby przyszły dopiero na trzecią. Myślałam o wszystkich prawnikach, jakich znałam i debatowałam, do którego zadzwonić, jeśli będę musiała. Beth Osiecki sporządziła mój testament, i naprawdę ją lubiłam. Jej partner, Jarrell Hilburn, przygotował dokument, który sformalizował moją pożyczkę Samowi, żeby interes dalej się kręcił, i również przygotował papiery, dzięki którym stałam się częściowym właścicielem baru. Z drugiej strony, Desmont Cataliades był bardzo efektywny i osobiście mną zainteresowany, skoro był najlepszym kumplem mojego biologicznego dziadka. Ale stacjonował w Nowym Orleanie i miał ożywiony zawód, skoro był znany zarówno w świecie nadnaturalnych jak i w prawie amerykańskim. Nie wiedziałam, czy pół demon będzie w stanie, czy będzie miał ochotę przyjść mi z pomocą. Jego mail był przyjacielski, i mówił o odwiedzeniu mnie. Mogłoby mnie to kosztować ramię i nogę (nie dosłownie), ale jak tylko bank zwolni czek za majątek Claudine, będzie mnie stać na niego. W międzyczasie, może policja znajdzie innego podejrzanego i kogoś aresztuje. Może nie będę potrzebowała prawnika. Pomyślałam o ostatnim rachunku, który otrzymałam z konta oszczędnościowego. Po dziesięciu tysiącach, które włożyłam w Merlotte's, miałam około trzech tysięcy z kasy zarobionej u wampirów. Właśnie odziedziczyłam mnóstwo pieniędzy - 150 000$ - po mojej wróżkowej matce chrzestnej, Claudine, i pomyślałbyś, że dobrze mi się wiedzie. Ale bank wydający czek podpadł pod nagłą i żarliwą analizę rządu Luizjany i wszystkie jego czeki są zamrożone. Zadzwoniłam do mojego banku, żeby dowiedzieli się o co chodzi. Moje pieniądze tam były... ale nie mogłam ich użyć. Uważam, że to całkowicie podejrzane. Napisałam do dziennego pracownika Erica, Mustaphy. - Mam nadzieję, że Karin będzie w stanie powiedzieć policji, że widziała mnie ostatniej nocy i że byłam w domu przez cały czas - napisałam i wysłałam zanim stało się coś, co by mnie powstrzymało. To była ogromna aluzja i miałam nadzieję, że Karin ją wyłapie. - Sookie - powiedział Alcee Beck, i jego głęboki głos był jak głos śmierci. Nie musisz nikomu mówić, co tu się stało. - Nawet nie widziałam jak podchodził, tak byłam zajęta liczeniem i niepokojem. - Nie mówiłam - powiedziałam szczerze. Tak właśnie nazywałam wróżkową prawdę. Wróżki nie kłamały w pełni, ale mogły podać zawiłą wersję prawdy, żeby pozostawić całkowicie fałszywe wrażenie. Spotkałam jego ciemne oczy i nie wzdrygnęłam się. Widziałam straszniejsze stworzenia niż Alcee. - Jasne - powiedział, całkowicie mi nie wierząc, i wycofał się. Poszedł na koniec parkingu do swojego samochodu, który stał zaparkowany w cieniu drzewa, i Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 84

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after pochylił się, żeby sięgnąć przez otwarte okno. Kiedy wrócił do baru, zakładając okulary przeciwsłoneczne, pomyślałam, że widziałam szybki ruch pomiędzy drzewami za jego samochodem. Dziwne. Potrząsnęłam głową, żeby ją oczyścić i spojrzałam ponownie. Nic nie zobaczyłam, nawet mignięcia ruchu. Sam przyniósł nam dwie butelki wody z lodówki z przyczepy. Otworzyłam moją z wdzięcznością i wypiłam, potem przyłożyłam chłodną butelkę do szyi. To było wspaniałe. - Eric odwiedził mnie wczoraj w nocy - powiedziałam, bez żadnego wstępu. Widziałam, jak ręce Sama zesztywniały. Bardzo ostrożnie nie patrzyłam na jego twarz. - Pojechałam zobaczyć się z nim w Fangtazji, i nie chciał nawet ze mną rozmawiać, kiedy tam byłam. To było daleko bardziej niż tylko upokarzające. Ostatniej nocy został jakieś pięć minut, maks. Powiedział, że nie powinien tam być. O to chodzi. Powinnam utrzymać to w tajemnicy. - Co do diabła...? Dlaczego? - Jakaś wampirza przyczyna. Wkrótce się dowiem. Chodzi o to, że zostawił tam Karin. Ona jest jego drugim dzieckiem, najstarszym. Miała mnie chronić, ale nie wydaje mi się, żeby Eric pomyślał, że coś takiego może się wydarzyć. Myślę, że wydawało mu się, że ktoś zamierza wkraść się do domu. Ale zakładając, że Karin powie Alcee'emu i Andy'emu, że nie opuściłam domu ostatniej nocy, naprawdę wykonał mi świetny uczynek. - Jeśli policja zaakceptuje słowo wampira. - Dokładnie. I nie mogą jej przesłuchać aż do nocy. A ja nie mam pojęcia jak się z nią skontaktować, więc zostawiłam wiadomość Mustaphie. Oto Druga Część złych spraw Erica. Powiedział mi, że zobaczę go dzisiaj, ale ostrzegł mnie, że nie spodoba mi się to. To brzmiało dość oficjalnie. Tak jakby muszę iść, jeśli nie będę w więzieniu, znaczy się. - Spróbowałam się uśmiechnąć. - To nie będzie zabawne. - Chcesz, żebym poszedł z tobą? To była niesamowita propozycja. Doceniałam to i tak mu powiedziałam. Ale musiałam dodać - Ale myślę, że muszę sama przez to przejść, Sam. Właśnie teraz, widok ciebie może sprawić, że Eric będzie bardziej... wkurzony. Sam skinął głową na zgodę. Ale wyglądał na zmartwionego. Po zawahaniu powiedział - Jak myślisz, co się stanie, Sook? Jeśli musisz iść, masz prawo do tego, żeby ktoś poszedł z tobą. To nie tak, że idziesz do kina z Ericiem czy coś.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 85

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Nie wydaje mi się, żebym była w fizycznym niebezpieczeństwie. Po prostu... nie wiem. - Wierzyłam - przewidywałam - że Eric zamierzał wyrzec się mnie publicznie. Po prostu nie mogłam przepchnąć tych słów przez moje gardło. - Jakieś wampirze gówno - wymamrotałam ponuro. Sam położył dłoń na moim ramieniu. Było prawie za ciepło nawet przy tym lekkim dotyku, ale mogłam powiedzieć, że próbował dać mi znać, że był gotowy mnie wspierać. - Gdzie się spotykacie? - W Fangtazji albo w domu Erica, tak przypuszczam. Da mi znać. - Oferta wciąż jest aktualna. - Dzięki. - Uśmiechnęłam się do niego, ale był to słaby wysiłek. - Ale nie chcę wzburzyć nikogo bardziej niż już są. - Miałam na myśli Erica. - To zadzwoń do mnie, kiedy wrócisz do domu? - To mogę zrobić. Może być dość późno. - To nie ma znaczenia. Sam zawsze był moim przyjacielem, chociaż mieliśmy swoje wzloty i upadki i kłótnie. To byłaby zniewaga, gdybym mu powiedziała, że nic mi nie jest winien, za sprowadzenie go z powrotem do żywych. Wiedział to. - Obudziłem się inny - powiedział nagle Sam. On również myślał podczas tej krótkiej pauzy. - Jak? - Jeszcze nie jestem pewien. Ale jestem zmęczony... - Jego głos ucichł. - Czym? - Życiem tak jakby jutrzejszych dni miało być wiele, tak, że to co robię dzisiaj nie ma znaczenia. - Myślisz, że coś ci się stanie? - Nie, nie do końca - powiedział. - Boję się, że nic mi się nie stanie. Kiedy to rozpracuję, dam ci znać. - Uśmiechnął się do mnie; to był ponury uśmiech, ale miał w sobie ciepło. - Okay - powiedziałam. Zmusiłam się do odwzajemnienia uśmiechu. - Zrób tak. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 86

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after I powróciliśmy do przyglądania się, jak policja wykonuje swoją robotę, każde pogrążone w swoich własnych myślach. Miałam nadzieję, że myśli Sama były weselsze od moich. Nie widziałam jak ten dzień mógłby stać się jeszcze bardziej beznadziejny. Ale mógł.

GDZIE INDZIEJ tej nocy

- Myślę, że teraz możemy do niego zadzwonić - powiedział średni facet, i wyciągnął telefon. - Ty zajmij się tym jednorazowym. Wysoki mężczyzna wyciągnął tani telefon z kieszeni. Stanął na nim kilka razy, radując się miażdżeniem szkła i metalu. Podniósł resztki telefonu i wrzucił je do głębokiej kałuży. Każdy przejeżdżający z pewnością wciśnie telefon w błoto. Średni facet preferował takie metody pozbywania się, które całkowicie zacierały małą kolekcję obwodów i metalu, ale tak też będzie. Marszczył brwi kiedy numer który wykręcił odezwał się. - Tak? - powiedział jedwabisty głos. - Zrobione. Ciało znalezione, a szalik był na nim. Odzyskałem magiczną monetę, i nałożyłem czar na samochód detektywa. - Zadzwoń do mnie ponownie, kiedy to się stanie - powiedział głos. - Chcę się tym cieszyć. - Więc skończyliśmy ten projekt - powiedział średni mężczyzna i mógł mieć nieco nadziei, że tak było. - I pieniądze będą na naszych kontach. To przyjemność z tobą pracować. - Jego głos był pozbawiony szczerości. - Nie - powiedział głos na drugim końcu. Miał w sobie taką obietnicę; po prostu wiedziałeś, że ktokolwiek mówi w ten sposób musi być piękny. Średni mężczyzna, który w zasadzie spotkał właściciela głosu, zadrżał. - Nie - powtórzył głos. - Nie do końca skończyliśmy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 87

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 7.

Do czasu, kiedy mogłam opuścić pracę, opadałam z sił. Musieliśmy otworzyć punkt trzecia, ku memu zaskoczeniu. Po tym plotki i fakty rozeszły się po całym Bon Temps. Wielki tłum pokazał się w Merlotte's po to tylko, żeby otrzymać najważniejsze informacje o tym, co naprawdę się stało. Co z pytaniami od każdego klienta i nieskończonymi spekulacjami Andrei Norr, szalałam tak, że prawie wrzeszczałam. - Więc kto mógł ją włożyć do kubła i jak ją tutaj przywieźli? - An powiedziała po raz pięćdziesiąty. - Antoine wsadził tam śmieci z kuchni. To obrzydliwe. - Z pewnością - powiedziałam, powstrzymując się od odgryzienia jej głowy. - I właśnie dlatego nie będziemy o tym rozmawiać. - Okay! Okay! Łapię o co ci chodzi, Sookie. Ani mru mru. Przynajmniej ja mówię każdemu, że ty tego nie zrobiłaś, kochanie. - I znowu wróciła do mówienia. Nie było wątpliwości, że gadatliwa An dodawała tajemnicze 'to.' Podążanie za jej ruchami po barze było obserwowaniem fali obracających się głów mężczyzn. Miło było wiedzieć, że An mówiła wszystkim, że nie byłam winna, ale depresjonująca była myśl, że ktoś mógł założyć, że byłam. Rozumowanie An odzwierciedlało to detektywów. Wydawało się niemożliwe, żeby samotna kobieta mogła podnieść Arlene, dosłownie martwy ciężar, w górę i wrzucić ją do kubła na śmieci. W zasadzie, kiedy próbowałam wyobrazić sobie wrzucenie, jedynym manewrem, dzięki któremu udałoby się to jednej osobie byłoby, gdyby morderca trzymał Arlene na ramieniu (i zakładałam, że to on ponieważ trzeba było silnej osoby, żeby podnieść Arlene w ten sposób). Zeszczuplała, ale nie była w wadze piórkowej. Dwoje ludzi mogło z łatwością tego dokonać - albo jeden nadnaturalny jakiegokolwiek gatunku. Spojrzałam ponad ramieniem na Sama, pracującego za barem. Skoro był zmiennym, był niesamowicie silny. Mógł z łatwością wrzucić zwłoki Arlene do kubła. Mógł, ale tego nie zrobił. Najbardziej oczywistym powodem było to, że nigdy by nie wrzucił ciała Arlene do śmieci tuż za jego barem. Po drugie, Sam nigdy by nie wystawił siebie do Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 88

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after znalezienia ciała ze mną jako świadkiem. I po trzecie, po prostu nie mogłam uwierzyć, że zabiłby Arlene, nie bez istotnego powodu czy w gorączce jakiejś straszliwej walki. Po czwarte, już by mi powiedział, czy któraś z tych okoliczności była prawdziwa. Jeśli Andy rozumiał, że nie mogłam sama podnieść Arlene, musi próbować wymyślić, kto mógłby mi w tym pomóc. Kiedy to rozważyłam, miałam mnóstwo przyjaciół i znajomych, którym nie było obce pozbywanie się ciała. Pomogliby mi, po zadaniu kilku pytań. Ale co to mówiło o moim życiu? Okay, pieprzyć rozpamiętującą introspekcję. Moje życie było takie jakie było. Gdyby było trudniejsze i bardziej krwawe niż kiedykolwiek sobie wyobrażałam... to tak już było. Podejrzany Numer Jeden w 'pomaganiu Sookie pozbyć się ciała' wszedł właśnie wtedy. Mój brat, Jason, był zmienną panterą, i chociaż nigdy nie zmienił się publicznie, słowo szybko się rozprzestrzeniło. Jason nigdy nie był w stanie utrzymać ust zamkniętych, kiedy był czymś podekscytowany. Gdybym zadzwoniła do niego, żeby pomógł mi wrzucić kobietę do kosza na śmieci, wskoczyłby do swojego pickupa i był tam tak szybko jak zdołałby dojechać. Pomachałam do mojego brata, kiedy przeszedł przez drzwi, trzymając za rękę swoją Michele. Jason wciąż był brudny i spocony po długim, gorącym dniu pracy jako szef jednej z grup drogowych. Michele wyglądała radośnie przy nim, w swojej czerwonej koszulce polo, które nosili wszyscy w przedsiębiorstwie handlowym Forda Shuberta. Oboje byli w ferworze przedślubnej gorączki. Ale jak wszyscy w Bon Temps, byli zafascynowani śmiercią byłej kelnerki Merlotte's. Nie chciałam rozmawiać o Arlene, więc powiedziałam Michele, że znalazłam sukienkę na ślub. Ich nadchodząca ceremonia była ważniejsza niż wszystko inne, nawet drastyczna śmierć na parkingu. Tak jak miałam nadzieję, Michele zadała mi milion pytań i powiedziała, że wpadnie ją zobaczyć, i opowiedziała mi o tym, że Greater Love Baptist (kościół taty Michele) z chęcią pożyczy im stoły i krzesła na imprezę w domu Jasona. Przyjaciółka Michel zgłosiła się na ochotnika do wykonania tortu weselnego, żeby jej wesele przedstawiało szczęśliwą parę, a matka innej przyjaciółki miała zająć się kwiatami za darmo. Do czasu jak skończyli swoje posiłki i zapłacili rachunek, słowo 'uduszenie' nie wkroczyło do konwersacji. To było jedyne wytchnienie jakie miałam w ciągu całego wieczoru. Chociaż zauważyłam, że dzień wcześniej w barze był niewielki tłum, ogromna liczba osób mówiła mi, że widzieli, jak Arlene weszła do Merlotte's. Wszyscy rozmawiali z nią osobiście nim patrzyli jak szła do biura. I wszyscy patrzyli jak wychodziła (zarówno pięć lub piętnaście lub pięćdziesiąt minut później) z parą buchającą jej z uszu. Nie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 89

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after ważne jak ich opowieści były urozmaicone, dla mnie było to ważne wspomnienie: że wyszła, żywa i nieuszkodzona. I wściekła. - Czy przyszła prosić cię o wybaczenie? - zapytała Maxine Fortenberry. Maxin przyszła na kolację z dwoma koleżankami, kumpelkami mojej babci. - Nie, chciała odzyskać pracę - powiedziałam, z taką ilością otwartej i nieskrywanej szczerości, jaką mogłam nałożyć na swoją twarz. Wszystkie trzy kobiety wyglądały na zachwycająco zszokowane. - Nie, naprawdę - westchnęła Maxine. - Miała czelność pytać, czy może odzyskać swoją pracę? - Nie mogła dostrzec dlaczego nie - powiedziałam, unosząc ramię, kiedy zbierałam ich brudne talerze. - Wszystkie chcecie dolewkę herbaty? - Pewnie, przynieś cały dzbanek - powiedziała Maxine. - Mój Panie, Sookie. To przechodzi ludzkie pojęcie. Miała całkowitą rację. Następnym razem, kiedy miałam trochę czasu, wysilałam mózg, żeby przypomnieć sobie, gdzie ostatni raz widziałam niebiesko zielony szalik. Sam powiedział, że pamięta, jak miałam go na sobie w kościele razem z czarną sukienką. To musiało być na pogrzeb, ponieważ nie lubię ubierać czerni i rezerwuję ją na najpoważniejsze okazje. Czyj pogrzeb? Może Sida Matta Lancastera? Albo Caroline Bellefleur? Byłam na kilku pogrzebach w ciągu ostatnich kilku lat, skoro większość przyjaciół babci starzała się, ale Sam by na nie nie poszedł. Jane Bodehouse przyszła do Merlotte's blisko pory kolacyjnej. Wspięła się na swoje zwykłe miejsce przy barze. Czułam jak moja twarz napina się wściekle, kiedy na nią spojrzałam. - Masz odwagę, Jane - powiedziałam bez ogródek. - Dlaczego chcesz tutaj pić, skoro jesteś tak poraniona po incydencie z bombą? Nie mogę uwierzyć, że zniosłaś przyjście tutaj, tak bardzo cierpiałaś. Przez sekundę była zaskoczona, aż trybiki w jej mózgu odwróciły się wystarczająco, żeby przypomnieć jej, że zatrudniła prawnika. Odwróciła wzrok ostentacyjnie, próbując zachowywać się tak, jakby nic się nie stało. Następnym razem kiedy ją mijałam, prosiła Sama, żeby dał jej więcej precelków. Sięgał po miskę. - Lepiej się pospiesz - powiedziałam zjadliwie. - Nie chcemy, żeby Jane się wkurzyła i wezwała swojego prawnika. - Sam spojrzał na mnie w zaskoczeniu. Nie widział jeszcze listu. - Jane nas pozywa, Sam - powiedziałam i Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 90

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after pomaszerowałam do drzwiczek, żeby przekazać następne zamówienie Antoinowi. Za szpitalne koszty i być może za psychiczne cierpienie - rzuciłam przez ramię. - Jane - Sam powiedział za mną, szczerze zdumiony. - Jane Bodehouse! Gdzie zamierzasz pić, jeśli nas pozwiesz? Jesteśmy jedynym barem w okolicy, który pozwala ci na to! - Sam mówił jej nie więcej jak prawdę. Przez lata większość barów w okolicy odmówiło obsługiwania Jane, która miała skłonności do niechlujnego przystawiania się do każdego mężczyzny w jej pobliżu. Tylko najbardziej pijani odpowiadali, ponieważ Jane nie była tak ostrożna ze swoją osobistą higieną jak była jeszcze rok wcześniej. - Nie możecie przestać mnie obsługiwać - powiedziała z oburzeniem. Marvin tak mówi. I ten prawnik. - Myślę, że możemy - powiedział Sam. - Zaczynając od teraz. Wiesz w ogóle co wnosi ten pozew? - To był sprytny ruch. Jakby nas usłyszał, przez drzwi przeszedł Marvin i był dość wściekły. Mamo! - zawołał. - Co ty tu robisz? Mówiłem ci, już nie możesz tu przychodzić. Złapał moje spojrzenie i odwrócił wzrok, speszony. Wszyscy w Merlotte's przestali robić to, co robili i zaczęli słuchać. To było prawie tak dobre jak reality show. - Marvin - powiedziałam - jestem do bólu zraniona, że potraktowałbyś nas w ten sposób. Wszystkie te razy, kiedy dzwoniłam po ciebie zamiast pozwolić twojej mamie prowadzić samochód do domu. Wszystkie te razy, kiedy myliśmy ją kiedy wymiotowała, żeby nie wspomnieć o tym jak powstrzymałam ją od zaprowadzenia faceta do damskiej toalety. Zamierzasz trzymać swoją mamę w domu każdej nocy? Jak sobie z tym poradzisz? Nie mówiłam niczego ponad to, co było prawdą. I Marvin Bodehouse wiedział o tym. - Tylko połowę kwoty za pogotowie, co? - powiedział żałośnie. - Zapłacę jej rachunek - powiedział elegancko Sam. Oczywiście, nie widział go. - Ale tylko po tym, jak dostaniemy list od prawnika mówiący, że nie będziecie żądać niczego więcej. Marvin patrzył w dół na swoje buty przez chwilę. Potem powiedział Zgaduję, że możesz zostać, mamo. Tylko nie pij za dużo, słyszysz?

-

- Pewnie, skarbie - powiedziała Jane, uderzając palcem w bar przed sobą. Popitka do tego piwa - powiedziała Samowi głosem dziedziczki. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 91

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Dopiszę to do twojego rachunku - powiedział Sam. Nagle życie w barze znowu wróciło do normy. Marvin wyszedł, a Jane piła. Współczułam im obojgu, ale nie kierowałam ich życiem, i wszystko co mogłam zrobić, to utrzymać Jane z daleka od dróg, kiedy była pijana. An i ja pracowałyśmy ciężko. Skoro wszyscy, którzy przyszli okazali się być głodni (może potrzebowali paliwa, żeby rozpowszechniać plotki), Antoine był tak zajęty, że stracił panowanie nad sobą kilka razy, co było niezwykłym zdarzeniem. Sam próbował znaleźć czas, żeby się uśmiechać i witać ludzi, ale krzątał się, żeby nadążać za zamówieniami w barze. Nogi mnie bolały, a moje włosy potrzebowały uwolnienia z kucyka, rozczesania i spięcia z powrotem. Wyczekiwałam prysznica z pragnieniem, które było prawie seksualne w swej intensywności. W rzeczywistości udało mi się zapomnieć o moim spotkaniu - nie zamierzałam nazywać tego randką - z Ericiem później tej nocy, ale kiedy przeszło mi to przez myśl zdałam sobie sprawę, że nie ustaliłam z nim ani miejsca ani czasu. - Pieprzyć to - powiedziałam do talerza kręconych frytek, do stołu mechaników samochodowych. - Macie, faceci. A tutaj jest gorący sos, jeśli chcecie przeżyć coś niebezpiecznego. Jedzcie i smacznego. Dokładnie po tej myśli, Karin prześlizgnęła się przez frontowe drzwi. Jej brwi uniosły się nieco. Potem spojrzała na mnie, i przecisnęła się przez tłum w moją stroną z gładkością i oszczędnością ruchów, której jej zazdrościłam. - Sookie - powiedziała cicho. - Eric potrzebuje, żebyś przyszła do niego teraz. Przyciągałyśmy niemałą uwagę. Piękno Karin, jej bladość, i jej przyprawiający o gęsią skórkę posuwisty krok były mieszanką, która wołała Patrzcie na mnie, jestem piękna i śmiertelnie groźna. - Karin, ja pracuję - powiedziałam, w tym rodzaju syku, który wychodzi z ciebie, kiedy jesteś wkurzony, ale próbujesz utrzymać głos na niskim poziomie. Widzisz? Zarabiam na życie? Rozejrzała się wokół siebie. - Tutaj? Naprawdę? - Jej mały biały nosek zmarszczył się. Trzymałam swoje nerwy obiema rękami. - Tak, tutaj. To jest mój biznes. Sam podszedł ciężko próbując reagować zwyczajnie. - Sookie, kim jest twoja przyjaciółka? - Sam, to jest Karin - to jest Karin Rzeźnik, moje alibi na ostatnią noc. Jest tutaj, żeby mi powiedzieć, że Eric potrzebuje mnie w Shreveport. Teraz. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 92

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Sam próbował wyglądać sympatycznie, ale nie sięgnęło to jego oczu. - Karin, miło cię poznać. Jesteśmy dość zajęci. Czy Eric nie może poczekać godzinę? - Nie. - Karin nie wyglądała na upartą czy wściekłą czy niecierpliwą. Wyglądała na rzeczową. Staliśmy cicho przyglądając się sobie nawzajem przez długą chwilę. - W porządku, Sookie, wezmę twoje stoły - powiedział Sam. - Nie martw się o to. Damy sobie radę. - Ty jesteś szefem, Samem. - Arktyczno błękitne oczy Karin rzuciły mojemu szefowi - mojemu partnerowi - szacujące spojrzenie o sile lasera. - Ja jestem szefem, Samem - powiedział zgodnie. - Sook, pojadę z tobą jeśli chcesz... - Nic mi nie będzie - powiedziałam, chociaż wiedziałam, że to nie była prawda. - Naprawdę, nie martw się. Sam wyglądał na rozdartego. Grupa kobiet koło trzydziestki, które świętowały rozwód, zaczęły wołać po dolewkę piwa. One były czynnikiem decydującym. Będziesz odpowiedzialna za jej bezpieczeństwo? - Sam zapytał Karin. - Moim istnieniem - powiedziała spokojnie Karin. - Pozwól mi wziąć torebkę - powiedziałam Karin i pospieszyłam do szafki z tyłu magazynu. Ściągnęłam mój fartuszek, wrzuciłam go do kosza na brudy i przebrałam w czystą koszulkę z mojej szafki. Rozczesałam włosy w toalecie, chociaż ponieważ miały wgniecenie od gumki, musiałam ponownie spiąć je w kucyka. Przynajmniej wyglądał porządniej. Bez prysznica, bez świeżej sukienki, bez ładnych butów. Przynajmniej miałam szminkę. Wystawiłam język do lustra i zawiesiłam torebkę na ramieniu. Czas wypić piwo, którego nawarzyliśmy, chociaż nie wiedziałam, jakiego rodzaju ono będzie. Nie wiedziałam jak Karin przybyła do Merlotte's; może umiała latać, jak Eric. Jechała ze mną samochodem do Shreveport. Najstarsze dziecko Erica nie było za bardzo gadatliwe. Jej jedynym pytaniem było - Jak długo zajęło ci nauczenie się jazdy samochodem? - Wydawała się umiarkowanie zaciekawiona kiedy powiedziałam jej, że brałam lekcje jazdy w liceum. Po tym patrzyła prosto przed siebie. Mogła głęboko myśleć nad ekonomią świata, albo mogła być całkowicie urażona, że została ustawiona jako eskorta. Nie miałam sposobu, żeby się tego dowiedzieć. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 93

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after W końcu powiedziałam - Karin, zgaduję że ostatnio przybyłaś do Luizjany. Jak długo minęło odkąd widziałaś Erica? - Przyjechałam dwa dni temu. Minęło dwieście pięćdziesiąt trzy lata odkąd widziałam mojego stwórcę. - Zgaduję, że nie zmienił się za bardzo - powiedziałam, być może nieco sarkastycznie. Wampiry nigdy się nie zmieniają. - Nie - powiedziała i ponownie zapadła cisza. Nie zamierzała ułatwić mi wprowadzenia tematu, który musiałam poruszyć. Po prostu musiałam dać nura. - Karin, jak prosiłam Mustaphę, żeby ci przekazał, policja w Bon Temps może chcieć porozmawiać z tobą o tym, kiedy widziałaś mnie wczorajszej nocy. Wtedy Karin odwróciła się, żeby na mnie spojrzeć. Chociaż patrzyłam na drogę, widziałam ruch jej głowy kątem oka. - Mustapha przekazał mi twoją wiadomość, tak. Co powinnam powiedzieć? zapytała. - Że widziałaś mnie u mnie w domu około jedenastej trzydzieści czy północy, którakolwiek była, i że obserwowałaś dom aż do świtu, więc wiesz, że nie wychodziłam - powiedziałam. - Czy to nie jest prawda? Karin powiedziała - Może być. - A potem nie powiedziała ani jednego słowa. Karin była dość cholernie wkurwiająca. Wybaczcie mi. W zasadzie to byłam zadowolona, kiedy dotarłam wreszcie do Fangtazji. Zazwyczaj parkowałam z tyłu na parkingu dla pracowników. Właśnie kiedy miałam zamiar przejechać koło rzędu magazynów, Karin powiedziała - Jest zablokowany. Musisz zostawić samochód tutaj. Od pierwszego razu, kiedy byłam tutaj z Billem, rzadko parkowałam z przodu razem z klientami. Walczyłam i krwawiłam z załogą Fangtazji, i liczyłam niektórych z nich jako moich przyjaciół, a przynajmniej sojuszników. Teraz, najwyraźniej, byłam jedną z tłumu okazjonalnych ludzi szukających dreszczyku. To trochę bolało. Byłam pewna, że to będzie najlżejsze z moich cierpień. Kiedy wygłaszałam sobie mowę zagrzewającą, krążyłam pomiędzy rzędami samochodów szukając wolnego miejsca. Szukanie zajęło kilka minut. Usłyszałam

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 94

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after lekką muzykę, kiedy wysiadłam z samochodu, więc dzisiaj musiała grać kapela na żywo. Każdy nowy i stary wampirzy zespół grał kilka kawałków w jedynym wampirzym barze w Shreveport i to wydawała się być jedna z tych nocy. Nowo przemienione wampiry grały covery muzyków, których kochali za życia, niedawną ludzką muzykę, ale stare wampiry grały rzeczy, których żyjący ludzie nigdy nie słyszeli, wymieszane z ludzkimi piosenkami, które im się podobały. Nigdy nie spotkałam wampira, który nie kochałby 'Thrillera'10. Przynajmniej ja i Karin mogłyśmy minąć kolejkę czekającą przed wejściem, które było okupowane przez Thalię. Cieszyłam się widząc, że jej ramię przyrosło, poklepałam moje własne przedramię i podniosłam do niej kciuki do góry. Jej twarz zrelaksowała się nieco, co było najbliższe uśmiechu Thalii, chyba że wokół płynęła krew. W klubie poziom muzyki był znośny. Wrażliwość wampirzych uszu utrzymywała głośność na poziomie, który mogłam znieść. Stłoczona razem na małej platformie do grania była grupa bardzo owłosionych mężczyzn i kobiet. Mogłam się założyć, że zostali przemienieni w latach sześciedziątych. W tysiąc dziewięćset sześćdziesiątych. Na Zachodnim Wybrzerzu. Wielką wskazówką było to, że zakończyli - Honkey Tonk Women - i przeskoczyli na - San Francisco. - Zerknęłam na ich poprzecierane jeansy. Yep, dzwony. Bandamy. Kwieciste koszule. Latające kosmyki. Kawałek historii tutaj w Shreveport. I wtedy Eric stanął przy mnie, a moje serce wykonało mały skok. Nie wiedziałam, czy to ze szczęścia na jego bliskość, czy z obawy, że być może widzę go po raz otatni, czy po prostu ze strachu. Jego ręka dotknęła mojej twarzy kiedy jego głowa pochyliła się do mojej. Powiedział mi do ucha, wystarczająco głośno, żebym usłyszała - To musi zostać zrobione, ale nigdy nie wątp w moje uczucie. Pochylił się jeszcze bardziej. Myślałam, że zamierzał mnie pocałować, ale on tylko wciągał mój zapach. Wampiry oddychały tylko kiedy naprawdę chciały rozkoszować się zapachem, i on właśnie to robił. Wziął mnie za rękę i poprowadzi mnie do części zarządzającej baru, do jego biura. Obejrzał się na mnie raz i mogłam powiedzieć, że przypominał mi bez słów, że chciał, żebym pamiętała, że cokolwiek nadchodziło było tylko przedstawieniem. Każdy mięsień w moim ciele napiął się. 10

Któż nie zna piosenki Michaela Jacksona i tańca zombie?:P

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 95

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Biuro Erica nie było duże i nie było wytworne, ale z pewnością było zatłoczone. Pam opierała się o ścianę, wyglądając zdumiewająco jak podmiejska lalunia w różowych spodniach do połowy łydek i kwiecistym topie, ale każda ulga, jaką mogłam poczuć na widok znajomej twarzy została starta przez większy lęk, kiedy rozpoznałam Felipe de Castro - Króla Nevady, Luizjany i Arkansas - i Freydę, Królową Oklahomy. Byłam pewna, że tu będą, jedno albo drugie, ale widzieć ich oboje... moje serce zatonęło. Obecność ich królewskich mości nigdy nie wróżyła niczego dobrego. Felipe był za biurkiem, siedział na krześle Erica, oczywiście. Był otoczony przez swoją prawą rękę, Horsta Friedmana i swoją małżonkę, Angie Weatherspoon. Angie była długonogim rudzielcem, z którym ledwie wymieniłam dwa słowa. Będę nienawidzić ją przez wieki, ponieważ tańczyła na ulubionym stoliku Erica w wysokich szpilkach. Może powinnam napisać piosenkę rapową „Otoczony przez swoich sługusów”. Może stolik Erica już nie był moim problemem. Może powinnam poczłapać z powrotem do mojego zdrowego rozsądku zamiast wariować. Przed biurkiem był chodnik. Eric i ja zostaliśmy dosłownie wezwani na dywanik. - Wyglądasz poważnie, Sookie - powiedziała Pam. Oczywiście, musiała skomentować mój strój kelnerki. Prawdopodobnie pachniałam jak francuskie frytki. - Nie miałam wyboru - powiedziałam. - Meees Stekhuss - powiedział przyjemnie Felipe. - Jak miło znów cię widzieć. - Hmmm - powiedziała Freyda ze swojego krzesła przy ścianie na przeciwko drzwi. Wyglądało na to, że się nie zgadzała. Obejrzałam się za siebie, żeby zobaczyć, jak pozbawiona wyrazu na twarzy Karin blokowała drzwi. - Będę tuż na zewnątrz - oznajmiła najstarsza Erica. Zrobiła krok do tyłu, a potem zamknęła za sobą stanowczo drzwi. - Więc oto jesteśmy, duża, powiększona rodzina - powiedziałam. Trochę, żeby pokazać jak zdenerwowana byłam. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 96

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pam wywróciła oczami. Wydawała się nie myśleć, że teraz był czas na żarty. - Sookie - powiedział Felipe de Castro, i zobaczyłam, że obędziemy się bez zaszczytów. - Eric wezwał cię tutaj, żeby uwolnić cię z małżeństwa z nim. To było jak uderzenie w twarz wielką, martwą rybą. Zmusiłam się do stania spokojnie, sprawiłam, że moja twarz zastygła. Po części jest pragnienie, po części podejrzewanie, czy nawet spodziewanie - i jest wiedza. Wiedza, że przynajmniej ma się pewność co do tego, ale również ostrzejszy, głębszy ból. Oczywiście, miałam sprzeczne uczucia co do mojego związku z Ericiem. Oczywiście, mniej lub więcej wiedziałam wiadomość na ścianie. Ale pomimo małej wizyty Erica w środku nocy i jego wcześniejszego pospiesznego szeptu, to brutalne oświadczenie było szokiem - takim, przed którym nie zamierzałam się pochylić, nie przed tymi kreaturami. Zaczęłam oddzielać małe przedziały w sobie - dokładnie jak takie, które teoretycznie miały sprawić, że Titanic był niezatapialny. Nawet nie spojrzałam na Freydę. Gdybym zobaczyła współczucie na jej twarzy, skoczyłabym na nią i próbowałabym ją walnąć, nie ważne czy oznaczało to samobójstwo, czy nie. Miałam nadzieję, że prychała w triumfie, ponieważ to byłoby bardziej znośne. Patrzenie na twarz Erica było wykluczone. Cały ten gniew i rozpacz przepłynęły przeze mnie jak huragan. Kiedy byłam pewna, że mój głos nie zadrży, powiedziałam - Jest jakiś papier do podpisania, jakaś ceremonia? Czy mam po prostu wyjść? - Jest ceremonia. Oczywiście, że była. Wampiry miały rytuały na wszystko. Pam podeszła do mnie ze znajomym czarnym aksamitnym zawiniątkiem w dłoniach. Ku memu lekkiemu zaskoczeniu, chociaż nie za bardzo cokolwiek czułam, pochyliła się, żeby dać mi zimny pocałunek w policzek. Powiedziała - Po prostu natniesz się w ramię i powiesz 'To już nie jest twoje' do Erica. Wręczysz nóż Ericowi. - Rozłożyła aksamit, żeby ukazać nóż. Ceremonialne ostrze było lśniące, ozdobne i ostre, dokładnie tak jak pamiętałam. Miałam chwilowy impuls, żeby wbić je w jedno z cichych serc wokół mnie. Nie wiedziałam, w które celować najpierw: Felipe, Freydy czy nawet Erica. Zanim mogłam za bardzo o tym pomyśleć, wzięłam nóż prawą ręką i dźgnęłam lewe Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 97

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after przedramię. Cienka strużka krwi spłynęła w dół mojego ramienia, i poczułam, że jak każdy wampir w pokoju zareagował. Felipe w rzeczywistości zamknął oczy, żeby smakować bukiet. - Oddajesz więcej niż kiedykolwiek sobie wyobrażałem - wymamrotał do Erica. (Felipe natychmiast przesunął się na początek mojej listy dźgnąć-prosto-w-serce.) Odwróciłam się do Erica, ale trzymałam oczy na jego piersi. Spojrzenie w górę na jego twarz za bardzo ryzykowało załamaniem. - To już nie jest twoje powiedziałam wyraźnie, z pewną dozą satysfakcji. Wyciągnęłam nóż w jego kierunku i poczułam, jak odebrał go z mojego uścisku. Eric obnażył swoje własne przedramię i dźgnął się - nie dźgnięciem, które ja sobie zaserwowałam, ale prawdziwym cięciem. Ciemna krew popłynęła ospale w dół jego ramienia do jego ręki i skapnęła na dywan. - To już nie jest twoje - powiedział cicho Eric. - Możesz teraz odejść, Sookie - powiedział Felipe. - Nie wrócisz więcej do Fangtazji. Nie zostało nic do powiedzenia. Odwróciłam się i opuściłam biuro Erica. Drzwi otworzyły się magicznie przede mną. Blade oczy Karin spotkały moje na krótko. Nie było żadnego wyrazu na jej uroczej twarzy. Nikt nie powiedział słowa. Żadnego „Żegnaj” czy „To było świetne” czy „Pocałujcie mnie w dupę”. Przecisnęłam się przez tańczący tłum. I wróciłam do samochodu. I pojechałam do domu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 98

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 8.

Bill siedział na krześle ogrodowym na moim podwórku. Wysiadłam z samochodu i zaczęłam iść w jego kierunku. Walczyły we mnie dwa impulsy. Pierwszym było zaproszenie go do domu na brutalny seks. Drugim, mądrzejszym, było udawanie, że go nie widziałam. Najwidoczniej nie zamierzał odezwać się aż ja to zrobię, co dowodziło jak mądry czasami potrafił być Bill. Byłam pewna, po prostu z powodu jego obecności i intensywności z jaką mnie obserwował, że był w pełni świadomy tego, co się dzisiaj stało. Moja mądrzejsza część zwyciężyła w krótkiej wewnętrznej walce, więc odwróciłam się i weszłam do domu. Konieczność skupienia się na jeździe zniknęła. Presja obecności wampirów zniknęła. Byłam taka zadowolona, że byłam sama i nie było nikogo, kto widziałby jak moja twarz zmarszczyła się. Nie mogłam całkowicie winić Erica. Ale i tak to robiłam, w większości. Chociaż jego kultura wymagała, żeby uhonorować umowę jego zmarłego stwórcy i poślubić Królową Oklahomy, wierzyłam, że Eric mógł wykombinować sobie sposób ucieczki od tego porozumienia. Nie zaakceptowałam jego twierdzenia, że był bezradny w stosunku do życzenia Appiusa. Pewnie, Appius już wprawił z Freydą maszynerię w ruch zanim skonsultował się z Ericiem. Może nawet zgarnął niezłą sumkę od Królowej Oklahomy. Ale Eric mógł w jakiś sposób wydostać się z tego. Mógł odkryć innego kandydata na księcia małżonka dla Freydy. Mógł zaoferować finansową rekompensatę. Mógł... zrobić coś. Stając przed wyborem kochania mnie przez moje krótkie życie i wspięcie się w górę z piękną i bogatą Freydą, dokonał praktycznego wyboru. Zawsze wiedziałam, że Eric jest pragmatyczny. Usłyszałam ciche pukanie do drzwi. Bill, sprawdzał moje samopoczucie. Podeszłam do werandy i otworzyłam drzwi, mówiąc - Po prostu nie mogę rozmawiać... Eric stał na stopniach. Światło księżyca było dla niego miłe, oczywiście, oświetlając blond kosmyki i przystojną twarz.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 99

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Co ty do cholery tu robisz? - spojrzałam ponad jego ramieniem. Billa nie było nigdzie w zasięgu wzroku. - Teraz, kiedy nie jestem twoją żoną, myślałam, że ty i Freyda będziecie... konsumować wasz nowy związek. - Powiedziałem ci, żebyś nie zwracała uwagi na to, co się stanie - powiedział. Zrobił mały krok do przodu. - Powiedziałem ci, że to nic dla mnie nie znaczy. Nie zaprosiłam go do środka. - Dość ciężko uwierzyć, że to nic nie znaczyło dla twojego króla. I Freydy. - Mogę cię mieć - powiedział z całkowitą pewnością. - Mogę wymyślić jakiś sposób. Możesz nie być moją żoną z nazwy, ale jesteś w moim sercu. Czułam się jak naleśnik, który właśnie został zrzucony z patelni. Miałam przejść przez to ponownie? Prychnęłam. - Nie tylko nie, ale do cholery, że nie. Czy ty siebie słyszysz? Okłamujesz mnie i okłamujesz siebie. - Chciałam walnąć go w twarz tak mocno, żeby bolała mnie ręka. - Sookie, jesteś moja. - Zaczynał robić się wściekły. - Nie jestem. Powiedziałeś to przed wszystkimi. - Ale powiedziałem ci, przyszedłem do ciebie w nocy i powiedziałem ci, że... - Powiedziałeś mi, że kochasz mnie tak bardzo jak jesteś w stanie powiedziałam, prawie kołysząc się na piętach we wzburzeniu. - Wydaje się dosyć jasne, że nie jesteś w stanie. - Sookie, nigdy nie odrzuciłbym cię w ten sposób, tak publicznie, gdybym nie był pewien, że rozumiesz, że ta ceremonia była dla korzyści innych. - Moment, moment, moment - powiedziałam, podnosząc rękę. - Mówisz mi, że tak daleko jak jesteś przekonany, twoim planem jest znalezienie sposobu, żeby trzymać mnie gdzieś w ukryciu przed Freydą, żebyś mógł wymykać się i być ze mną od czasu do czasu? I, żeby być blisko ciebie, muszę wyprowadzić się do Oklahomy, stracić dom i przyjaciół i mój biznes? Wiedziałam z wyrazu jego twarzy, że to było dokładnie to, co planował. Ale byłam również pewna, że nigdy do końca nie wierzył, że powiem tak na taki plan. Jeśli myślał, to naprawdę mnie nie znał. Eric stracił nerwy. - Nigdy nie honorowałaś naszego małżeństwa! Zawsze myślałaś, że cię opuszczę! Powinienem był zmienić cię bez pytania tak jak zrobiłem to Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 100

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after z Karin i Pam! Albo lepiej, powinienem zmusić Pam, żeby cię zmieniła! Nigdy więcej nie zostalibyśmy rozdzieleni. I wtedy gapiliśmy się na siebie - on wkurwiony, ja przerażona. Rozmawialiśmy o moim staniu się wampirem pewnej nocy w łóżku, po wyzwalającym fajerwerki seksie, i ten pomysł wypłynął jeszcze parę razy. Zawsze wyraźnie mówiłam, że nie chciałam tego. - Rozważałeś zrobienie tego. Bez mojej zgody. - Oczywiście - powiedział, stanowczo, niecierpliwie, jakbym moje nie rozumienie jego intencji było śmieszne. - Naturalne, że rozważałem. Wiedziałem, że gdybyś została przemieniona... byłabyś taka zadowolona. Nie ma nic lepszego niż bycie wampirem. Ale wydajesz się pełna odrazy co do tego pomysłu. Z początku pomyślałem 'Ona kocha słońce - ale mnie również kocha.' Ale zacząłem się zastanawiać, czy w swoim sercu naprawdę pogardzasz tym, czym jestem. - Jego brwi zmarszczyły się; nie był tylko wkurzony, był zraniony. To było nas dwoje. Powiedziałam - I wciąż myślałeś o zmienieniu mnie w coś, czym myślałeś, że pogardzam. - Poczułam się niesamowicie zrozpaczona. Energia opuściła mnie i osunęłam się na stopy. Powiedziałam ze znużeniem - Nie, nie pogardzam tym, czym jesteś. Po prostu chcę żyć moim ludzkim życiem. - Nawet jeśli to oznacza beze mnie. - Nie wiedziałam, że musimy dokonać wyboru. - Sookie, zdrowy rozsądek - masz go mnóstwo - musi ci tak podpowiadać. Jestem tego pewien. Wyrzuciłam ręce w górę w desperacji. - Eric, wciągnąłeś mnie w to małżeństwo. Kluczyłam wokół tego w mojej głowie, ponieważ wiedziałam, że zrobiłeś to, żeby mnie chronić i być może również z powodu twojego własnego zmysły... intrygi. Kochałam cię. I pochlebiało mi, że chciałeś, żebyśmy byli związani w oczach twojego rodzaju. Ale masz rację, kiedy mówisz, że nigdy nie uznawałam naszego małżeństwa jako równego z ludzkim, kościelnym małżeństwem - które, kiedy jedyny raz o tym wspomniałam, wyśmiałeś. Wyrzucił ramię do przodu jakby chciał gestem wskazać na coś, czego nie mógł wskazać słowami.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 101

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Ponownie podniosłam rękę. - Jestem całkowicie szczera z tobą. Pozwól mi skończyć, potem możesz mówić cokolwiek zechcesz. Kochałam cię miesiącami, z... żarliwością i oddaniem. Ale myślę, że nie ma żadnego sposobu, żeby to rozwiązać. Ponieważ musisz wiedzieć, że kiedy mówisz, że 'myślisz, że wciąż możemy w jakiś sposób być razem', tylko pieprzysz głupoty. Wiesz, że nigdy nie opuściłabym domu, żeby żyć jakimś pół życiem jako twoja dziewczyna na boku, od czasu do czasu uprawiająco z tobą seks, aż Freyda dowie się, że tam byłam i mnie zabije. Przechodzenie przez to samo upokorzenie, przez które przeszłam dzisiaj. Wciąż i wciąż. - Powinienem był wiedzieć, że nigdy nie zostawisz Sama - powiedział Eric, z ciężką goryczą. - Nie mieszaj w to Sama. Tu chodzi o ciebie i o mnie. - Nigdy nie wierzyłaś, że możemy być kochankami na zawsze. Byłaś pewna, że któregoś dnia cię zostawię, kiedy się zestarzejesz. Przemyślałam to. - Skoro próbuję tu być szczera, ty również powinieneś spróbować. Nigdy nawet nie rozważyłbyś zostania ze mną, kiedy zestarzałabym się. Zawsze zakładałeś, że byś mnie zmienił, nawet jeśli ci powiedziałam, że nie chcę być wampirem. - Zrobiliśmy pełne koło w tej okropnej rozmowie. Cofnęłam się i zamknęłam drzwi. Żeby zakończyć ten ból, powiedziałam - Cofam twoje zaproszenie. Wróciłam z powrotem do domu, i nie wyglądałam za okna. Miłość, którą darzyliśmy siebie nawzajem leżała nienaprawialnie połamana. Wykrwawiała się gdzieś na moich tylnych schodach. Jeśli dzień był ciężki, z morderstwem Arlene i późniejszym poruszeniem, a podróż do Fangtazji była cięższa, ta rozmowa z Ericiem była najcięższą z rzeczy. Usiadłam w salonie na ulubionym krześle mojej babci, parząc w przestrzeń, z rękami na kolanach. Nie wiedziałam, czy chciałam płakać czy krzyczeć czy rzucać czymś czy zwymiotować. Siedziałam tam jak sfinks, myśli i obrazy wywracały się w mojej głowie. Byłam pewna, że zrobiłam właściwą rzecz, chociaż gorzko żałowałam niektórych rzeczy, które powiedziałam. Ale wszystkie były prawdą. Godzina po odejściu Erica była jak sekunda po tym jak przekonałam samą siebie, żeby zerwać bandaż, żebym mogła przyjrzeć się ranie. Kto nie kochałby Erica? Był większy niż życie, dosłownie. Nawet martwy, był bardziej żywy niż prawie wszyscy faceci jakich znałam. Bystry i praktyczny, dbający

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 102

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after o swoje, znany wojownik, był nie mniej jak pełen joie de vivre 11 - albo, być może powinnam powiedzieć joie de mort12. I miał poczucie humoru i przygody, przymioty, które uważałam za niesamowicie atrakcyjne. Plus, Jezu, seksowny. Wspaniałe ciało Erica pasowało do jego wielkich umiejętności w używaniu go. Ale wciąż... nie stałabym się dla niego wampirem. Kochałam bycie człowiekiem. Kochałam słońce; kochałam dzień; kochałam rozciąganie się na szezlongu na tylnym podwórku ze światłem otaczającym mnie. I chociaż nie byłam dobrą chrześcijanką, byłam chrześcijanką. Nie wiedziałam co by sie stało z moją duszą gdybym zmieniła się w wampira, i nie chciałam tego ryzykować - zwłaszcza odkąd zrobiłam kilka bardzo złych rzeczy. Chciałam trochę czasu na odpokutowanie. Nie winiłam Erica za te złe rzeczy, które zrobiłam. Te wykroczenia były moje. Ale nie chciałam, żeby reszta mojego życia taka była. Chciałam mieć szansę, żeby dojść do porozumienia z życiem, które odebrałam, z przemocą, którą widziałam i z którą sobie radziłam, i chciałam stać się lepszą osobą... chociaż w tej chwili, nie byłam pewna, jak tego dokonać. Byłam pewna, że bycie sekretną kochanką Erica nie było drogą do tego celu. Wyobraziłam sobie siebie w jakimś małym apartamencie w Oklahomie, bez przyjaciół czy rodziny, jak spędzałam długie dnie i jeszcze dłuższe noce czekając, aż Eric wykradnie godzinę czy dwie, żeby wpaść. Czekałabym każdej nocy, żeby królowa mnie znalazła i zabiła... albo gorzej. Gdyby Eric mnie zmienił, czy zmusiłby do tego Pam, przynajmniej dni miałabym wyjęte; byłabym martwa w małym, ciemnym miejscu. Może spędzałabym noce włócząc się z Pam i Karin, my trzy blondynki, czekające na wezwanie Erica - przez wieczność. Zadrżałam. Mentalny obraz mnie włóczącej się z Karin i Pam - jak jakieś kobiety Drakuli, czekające na nieroztropnych przechodniów w jakimś gotyckim zamku - był po prostu obrzydzający. Chciałabym się zakołkować. (Po roku czy dwóch, prawdopodobnie Pam z radością wyręczyłaby mnie w tym.) I co jeśli Eric rozkazałby mi zabić kogoś, kogoś, na kim mi zależało? Musiałabym mu się podporządkować. I to wszystko, jeśli przeżyłabym przemianę, co pod żadnym względem nie było pewne. Każdego tygodnia czytałam o ciałach znalezionych w naprędce wykopanych grobach, ciała, które nigdy nie powstały, nigdy nie wybiły się na powierzchnię. Ludzie, którzy myśleli, że świetnie byłoby być nieumarłym i przekonali czy zapłacili jakimś wampirom, żeby ich zmieniły. Ale się nie podnieśli. Ponownie zadrżałam. 11 12

Radość z życia Radość, ze śmierci

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 103

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Było więcej rzeczy do przemyślenia i do zrobienia, ale nagle zakręciło mi się w głowie z wyczerpania. Nawet nie wyobrażałam sobie, że mogłabym położyć się w łóżku i kiedykolwiek jeszcze zamknąć oczy, po dniu takim jak ten... ale moje ciało myślało inaczej, więc pozwoliłam mu rządzić. Mogłam pożałować tego, co mówiłam dzisiejszej nocy, kiedy się obudzę za dnia. Mogłam nazwać siebie głupią i spakować rzeczy do Oklahomy. Właśnie teraz, musiałam pozwolić moim żalom i przypuszczeniom odejść. Kiedy wyszorowałam twarz w zlewie w łazience, przypomniałam sobie, że złożyłam obietnicę. Zamiast dzwonić do Sama i odpowiadać na jego pytania, napisałam mu sms'a. „W domu, źle ale skończone.” Spałam bez snów i obudziłam się kolejnego, deszczowego dnia. Policja stała przy moich drzwiach i aresztowali mnie za morderstwo.

GDZIEŚ INDZIEJ w motelu przy międzystanowej, piętnaście mil od Bon Temps.

Wysoki mężczyzna leżał na plecach na podwójnym łóżku, jego wielkie ręce leżały płasko na jego brzuchu, wyraz jego twarzy był całkowicie usatysfakcjonowany. - Chwalmy Pana - powiedział do sufitu. - Czasami złoczyńcy zostają ukarani tak, jak na to zasługują. Jego współlokator go zignorował. Ponownie wisiał na telefonie. - Tak powiedział średni facet. - To potwierdzone. Została aresztowana. Czy już tu skończyliśmy? Jeśli zostaniemy dłużej, zaryzykujemy zauważeniem, a w przypadku mojego towarzysza... - Spojrzał na łóżko. Wysoki mężczyzna opuścił je, żeby iść do łazienki, i zamknął drzwi. Średni mężczyzna kontynuował ściszonym głosem. - W jego przypadku, rozpoznaniem. Nie mogliśmy użyć przyczepy ponieważ policja z pewnością ją przeszukała, i nie mogliśmy ryzykować zostawieniem śladu, nawet dla policji w Bon Temps. Zmieniamy motele każdej nocy. Głęboki, męski głos powiedział - Będę tam jutro. Porozmawiamy. - Twarzą w twarz? - Średni mężczyzna brzmiał neutralnie, ale skoro był sam, pozwolił, żeby wyraz jego twarzy pokazał jego zaniepokojenie. Usłyszał jak mężczyzna na drugim końcu linii śmieje się, ale to brzmiało bardziej jak seria kaszlu. - Tak, twarzą w twarz - powiedział mężczyzna. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 104

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Po zakończeniu rozmowy, średni mężczyzna gapił się na ścianę przez kilka minut. Nie podobał mu się ten zwrot wydarzeń. Zastanawiał się, czy był wystarczająco zmartwiony, żeby zapomnieć o nagrodzie za swoją robotę. Nie przetrwałby tak długo nie będąc podstępnym i bez wiedzy o tym, kiedy odciąć swoje straty. Czy jego pracodawca naprawdę wyśledziłby go, gdyby uciekł? Ponuro, Johan Glassport wywnioskował, że tak. Do czasu, kiedy Steve Newlin wyszedł z łazienki zapinając spodnie, Glassport był w stanie przekazać rozmowę bez ujawnienia nawet mrugnięciem okiem za jak odrażający uważał pomysł ponownego spotkania z ich pracodawcą. Glassport był gotowy, żeby wyłączyć światła i wpełznąć do łóżka, ale Newlin nie chciał się zamknąć. Steve Newlin był w spodziewanie dobrym nastroju, ponieważ wyobrażał sobie kilka rzeczy, jakie mogą się przydarzyć kobiecie Stackhouse'ów, kiedy będzie w więzieniu. Żadna z tych rzeczy nie była przyjemna i niektóre z nich były pornograficzne, ale wszystkie były sformułowane w sposób, w jaki Steve Newlin osobiście interpretował jako Biblijny ogień piekielny i potępienie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 105

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 9.

Nigdy nie wyobrażałam sobie, że mogłam się cieszyć z tego, że moja babcia nie żyła, ale tego ranka cieszyłam się. Zabiłoby ją, gdyby zobaczyła, jak zostałam aresztowana i wsadzona do samochodu policyjnego. Nigdy nie praktykowałam bondage13 a teraz z pewnością nigdy nie będę. Nienawidzę kajdanek. Miałam banalny, ale prawdziwy moment, kiedy Alcee Beck powiedział mi, że aresztuje mnie za morderstwo. Pomyślałam W każdej chwili się obudzę. Tak naprawdę się nie obudziłam, kiedy usłyszałam dzwonek do drzwi. Tylko o tym śniłam. To nie jest prawdziwe, ponieważ nie może być. Co przekonało mnie do tego, że nie spałam? Wyraz twarzy Andy'ego Bellefleura. Stał za Alceem, i wyglądał na zbolałego. I mogłam usłyszeć w jego mózgu, że nie myślał, że zasługiwałam na bycie aresztowaną. Nie na podstawie dowodów, które mieli. Alcee Beck musiał gadać długo i ciężko, żeby przekonać szeryfa do aresztowania mnie. Mózg Alcee'ego Becka był dziwny; był czarny. Nigdy nie widziałam niczego takiego, i nie mogłam sobie z tym poradzić. To nie mogło oznaczać niczego dobrego. Mogłam poczuć jego determinację, żeby wsadzić mnie do więzienia. W umyśle Alcee'ego Becka, równie dobrze mogłam mieć wytatuowane słowo 'WINNA' na czole. Kiedy Andy założył mi kajdanki, powiedziałam wycofujesz moje zaproszenie na baby shower Halleigh.

- Przypuszczam, że

- Aw, Sookie - powiedział, co było mało adekwatne. Żeby przyznać Andy'emu sprawiedliwość, był zażenowany, ale nie byłam do końca w nastroju, żeby oddawać jemu sprawiedliwość, kiedy on nie oddawał mi żadnej. - Myślę, że wiesz, że nigdy nie skrzywdziłam Arlene - powiedziałam Andy'emu i powiedziałam to bardzo spokojnie. Byłam dumna z siebie, że utrzymałam moją zamkniętą i poważną fasadę, ponieważ w środku umierałam z upokorzenia i przerażenia. Wyglądał jakby chciał coś powiedzieć (chciał powiedzieć mam nadzieję, że nie zrobiłaś tego, ale jest mały dowód, który mówi, że zrobiłaś, ale niewystarczający, nie wiem jak Alcee dostał na niego nakaz), ale potrząsnął głową i powiedział - Muszę to zrobić. Mój zmysł nierzeczywistości trwał przez cały proces spisywania. Mój brat, Boże błogosław go, stał w drzwiach więzienia, kiedy mnie przywieźli, słysząc przez 13

praktyki polegające na krępowaniu partnera

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 106

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after natychmiastową cyrkulację wiadomości o tym, co się stało. Jego usta były otwarte, ale zanim mógł wypowiedzieć wszystkie te wściekłe słowa, które widziałam, że się tłoczą w jego mózgu, zaczęłam mówić - Jason, zadzwoń do Beth Osiecki i powiedz jej, żeby przyjechała tutaj tak szybko jak może. Idź do domu i znajdź numer do Desmonda Cataliadesa, do niego również zadzwoń. I zadzwoń do Sama i powiedz mu, że nie mogę przyjść dzisiaj do pracy - dodałam pospiesznie, kiedy wmaszerowałam do więzienia i zamknęli drzwi tuż przez zaniepokojoną twarzą mojego brata. Błogosław jego serce. Gdyby to zdarzyło się tydzień, dwa tygodnie wcześniej, byłabym pewna, że Eric, albo nawet być może mój pradziadek Niall (książę wróżek), wydostałby mnie z tego w mgnieniu oka. Ale spaliłam mosty z Ericiem, a Niall przeniósł się do Faery ze skomplikowanych powodów. Teraz miałam Jasona. Znałam każdą pojedynczą osobę, którą zobaczyłam podczas spisywania. To było najbardziej upokarzające uczucie w moim życiu i to coś mówiło. Odkryłam, że byłam spisywana za morderstwo drugiego stopnia. Wiedziałam z przemowy Kennedy Keyes o jej pobycie w więzieniu, że karą za morderstwo drugiego stopnia było życie w więzieniu. Nie wyglądałam dobrze w pomarańczowym. Są gorsze rzeczy od upokorzenia i gorsze od noszenia więziennego ubrania (luźnej tuniki i spodni w paski). To z pewnością. Ale muszę powiedzieć, moja szklanka była przepełniona i byłam gotowa na dobro i łaskę. Byłam tak wzburzona, że ucieszyłam się, kiedy zobaczyłam drzwi do celi. Myślałam, że będę sama. Ale nie byłam. Jane Bodehouse, ze wszystkich ludzi, była nieprzytomna i chrapała na dolnej pryczy. Musiała mieć kilka przygód po tym jak zamknięto Merlotte's wczorajszej nocy. Przynajmniej była poza tym, więc miałam mnóstwo czasu, żeby przywyknąć do moich nowych okoliczności. Po dziesięciu minutach tego procesu, byłam całkowicie znudzona. Gdybyście zapytali mnie jak to jest siedzieć bez niczego do roboty, bez książki, bez telewizji, nawet bez telefonu, roześmiałabym się, ponieważ nie mogłabym sobie wyobrazić takiej sytuacji. Znudzenie - i moja niezdolność do wydostania się z własnych przypuszczeń była okropna. Może to nie było takie złe dla Jasona, kiedy był w więzieniu? Mój brat nie lubił czytać, i nie był również typem myśliciela. Zapytam go, jak sobie poradził następnym razem, kiedy go spotkam. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 107

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Teraz Jason i ja mieliśmy więcej wspólnego niż kiedykolwiek w życiu. Oboje jesteśmy kryminalistami. On również w przeszłości został aresztowany za morderstwo, i jak ja, był niewinny, chociaż dowody wskazywały na niego. Oh, biedna babcia! To byłoby dla niej takie straszne. Miałam nadzieję, że nie mogła mnie widzieć z nieba. Jane chrapała, ale widok jej znajomej twarzy był w jakiś sposób przytulny. Skorzystałam z toalety, kiedy była nieprzytomna. Będzie mnóstwo okropności w mojej przyszłości, ale zamierzałam uprzedzić nieco z niej. Nigdy wcześniej nie byłam w więziennej celi. Była dość odrażająca. Mała, zrujnowana, oszpecona, z betonową podłogą, łóżkami piętrowymi. Po jakimś czasie, zmęczyłam się kucaniem na podłodze. Skoro Jane była rozłożona na dolnej koi, z trudem dźwignęłam się na górną koję. Pomyślałam o wszystkich twarzach, które widziałam przez kraty, kiedy szłam do mojej celi: wystraszone, ciekawe, znudzone, twarde. Gdybym widziała wszystkich tych ludzi po drugiej stronie krat, rozpoznałabym większość z tych kobiet i mężczyzn również po drugiej stronie. Niektórzy z nich byli tylko pijakami, jak Jane. Niektórzy byli bardzo złymi ludźmi. Ledwie mogłam oddychać, tak byłam przerażona A najgorszą częścią - cóż, może nie najgorszą, ale naprawdę złą częścią - było to, że byłam winna. Oh, nie śmierci Arlene. Ale zabiłam innych ludzi, i widziałam jak wielu więcej umiera z rąk innych. Im bardziej próbowałam, tym bardziej wspomnienia się mieszały. Widziałam, jak twarze ludzi, których obserwowałam wyginały się, ludzi, których śmierci ja nie spowodowałam. Ale również widziałam twarze ludzi (lub kreatur), które zabiłam; wróż Murry, na przykład, i wampir Bruno. Zmienna lisica, Debbie Pelt. Nie tak, że wychodziłam, żeby na nich zapolować, bo miałam do nich pretensje; oni wszyscy mieli zamiar zabić mnie. Wciąż sobie powtarzałam, że to okay, że broniłam swojego życia, ale powtórzenie scen ich śmierci było oznajmianiem mi przez moją podświadomość, że (chociaż nie byłam winna zbrodni, za którą mnie tu wsadzono) więzienie nie było do końca nieodpowiednim miejscem dla mnie. To był najbardziej denny moment mojego życia. Miałam całkowitą jasność co do mojego charakteru; miałam więcej czasu niż chciałam na myślenie o tym, jak zarobiłam sobie na to, gdzie się znalazłam. Tak nieprzyjemne jak były pierwsze godziny w celi, pogorszyły się, kiedy Jane się obudziła. Po pierwsze, wylewało się z niej z obu końców, a skoro toaleta była całkowicie wyeksponowana, to było po prostu... obrzydliwe. Po tym jak Jane przeszła tą fazę, była tak nieszczęśliwa i miała takiego kaca, że jej myśli były nudnym pulsowaniem bólu i wyrzutów sumienia. Obiecywała sobie wciąż i wciąż, że więcej Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 108

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after nie będzie tak dużo piła, że jej syn nie będzie musiał ponownie jej przywozić, że tego wieczora zacznie odcinać się od piw i szotów. Albo, może jeśli dzisiaj czuła się tak źle, to zacznie od jutra. To byłoby o wiele bardziej praktyczne. Zniosłam jeszcze kilka takich mentalnych i słownych cykli, zanim Jane zdała sobie sprawę, że ma towarzystwo w celi i że jej nową kumpelą nie była jedna z jej zwyczajowych partnerek w celi. - Sookie, co ty tu robisz? - powiedziała Jane. Wciąż brzmiała trochę mizernie, chociaż Bóg wie, że jej ciało powinno być wolne od toksyn. - Jestem tak samo zaskoczona jak ty - powiedziałam. - Oni myślą, że zabiłam Arlene. - Więc ona wyszła z więzienia. Naprawdę ją widziałam, nie ostatniej nocy, ale noc wcześniej - powiedziała Jane, rozjaśniając się nieco. - Myślałam, że to sen czy coś, skoro byłam pewna, że siedziała za kratkami. - Widziałaś ją? Gdzieś indziej niż w Merlotte's? - Nie myślałam, żeby Jane była w Merlotte's, kiedy Arlene przyszła ze mną porozmawiać. - Taa, miałam zamiar powiedzieć ci wczoraj, ale zostałam uprzedzona przez tą rozmowę o prawniku. - Gdzie ją widziałaś, Jane? - Oh, gdzie ją widziałam? Była... - To był wyraźnie duży wysiłek dla Jane. Przesunęła palcami przez swoje poplątane włosy. - Była z dwoma facetami. Przypuszczalnie to byli przyjaciele, o których Arlene wspominała. - Kiedy to było? - Próbowałam zapytać bardzo delikatnie, ponieważ nie chciałam ryzykować zbicia Jane z kursu. Nie była jedyną osobą, której ciężko było skupić się na czymś. Ja musiałam skupić się zarówno na oddychaniu jak i zadawaniu odpowiednich pytań. Po epizodach choroby Jane, w małej celi dość śmierdziało. Jane próbowała przypomnieć sobie czas i miejsce, kiedy zobaczyła Arlene, ale to była walka, i było tak wiele mniej wymagających wysiłku rzeczy do przemyślenia, że zajęło jej to chwilę. Jednakże, Jane zaliczała się do osób z sercem, więc przepchała się przez swoje wspomnienia, aż znalazła to, czego szukała. - Widziałam ją z tyłu... pamiętasz tego naprawdę wielkiego gościa, który naprawiał motocykle? - Tray Dowson. Miał sklep i dom przy Court Street, zaraz za skrętem z drogi do Clarice. - Wielki sklep/garaż Traya stał pomiędzy domem Traya a domem Brocka i

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 109

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Chessie Johnson, gdzie mieszkali Coby i Lisa. Za domami były tylko drzewa, a skoro dom Traya był ostatni na ulicy, to był to odizolowany punkt. - Taa. Była tam, z tyłu jego domu. Jest zamknięty już od jakiegoś czasu, więc nie mam pojęcia, co tam robiła. - Znasz faceta, z którym była? - Próbowałam tak ciężko, żeby brzmieć zwyczajnie, próbowałam tak ciężko, żeby nie wdychać okropnego zapachu, że mój głos wyszedł bardziej jak pisk myszy, która się dusiła. - Nie, nie widziałam ich wcześniej. Jeden z nich był dość wysoki i chudy i kościsty, a drugi był zwyczajny. - Jak to się stało, że ich widziałaś? Gdyby Jane miała w sobie wystarczająco energii, żeby wyglądać na skrępowaną, wyglądała by. Tak jak było, wyglądała na odrobinę zgnębioną. Powiedziała - Cóż, tej nocy pomyślałam, żeby iść do domu spokojnej starości, żeby zobaczyć ciocię Marthę, ale zatrzymałam się w domu na małego drinka, więc do czasu, kiedy doszłam do domu spokojnej starości, powiedzieli, że miejsce jest zamknięte dla odwiedzających, było dość późno i w ogóle. Ale wpadłam tam na Hanka Clearwatera, wiesz, złotą rączkę? Wychodził po wizycie u taty. Cóż, ja i Hank znamy się od zawsze, i powiedział mi, że możemy napić się w jego samochodzie, i zanim wiesz, jedna rzecz prowadzi do innej, ale pomyśleliśmy, żeby lepiej przemieścił samochód w jakieś bardziej prywatne miejsce, więc zaparkował między drzewami na przeciwko domu spokojnej starości, jest tam mała ścieżka między drzewami, gdzie dzieciaki jeżdżą na czterokołowcach. Widzieliśmy tyły domów na Clarice Road. Wszystkie mają te wielkie światła bezpieczeństwa. Pomogły nam widzieć co robiliśmy! - Zachichotała. - Więc tak byłaś w stanie dostrzec Arlene - powiedziałam, skoro nawet nie chciałam myśleć o Hanku i Jane. - Taa, tak ją zobaczyłam. Pomyślałam 'Cholera, to Arlene, wyszła i próbowała zabić Sookie. O co w tym chodzi?' Ci mężczyźni byli naprawdę blisko niej. Wręczyła im coś, a potem Hank i ja... zajęliśmy się... rozmową, i więcej ich nie widziałam. Kiedy następnym razem spojrzałam w górę, już ich nie było. Ten kawałek informacji przekazany przez Jane był bardzo ważny dla mnie w dwojaki sposób. Z jednej strony, mógł pomóc oczyścić mnie albo przynajmniej dać władzom powód do zwątpienia, że brałam jakikolwiek udział w zabiciu Arlene. Z drugiej strony, Jane nie można było nazwać wiarygodnym świadkiem, a jej historia mogła zostać odtrącona z jedną ręką związaną za plecami policjanta. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 110

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Westchnęłam. Kiedy Jane zaczęła swój długi monolog o swojej 'przyjaźni' z Hankiem Clearwaterem (nigdy więcej po tym nie będę w stanie poprosić go o pomoc przy naprawach kanalizacji), sama miałam kilka losowych myśli. Mój świadek, Karin Rzeźniczka, nie podniesie się dopóki nie zajdzie słońce, co nie stanie się aż do późnych godzin. (Nie po raz pierwszy powiedziałam sobie jak bardzo nienawidzę przerwy dziennej.) Karin była lepszym świadkiem niż Jane ponieważ oczywiście była ostra, uważna, i w pełni sił umysłowych. Oczywiście, była martwa. Posiadanie wampira jako świadka twoich poczynań nie było zbyt dobrym dowodem referencji. Chociaż byli obywatelami Stanów Zjednoczonych, nie byli traktowani czy uważani za ludzi, nie na dłuższą metę. Zastanawiałam się, czy policja będzie dzisiaj w nocy przesłuchiwać Karin. Może już wysłali kogoś do Fangtazji zanim padła dzisiaj rano. Rozmyślałam o tym, co powiedziała mi Jane. Wysoki, szczupły mężczyzna i zwyczajny mężczyzna, nie miejscowi, bo Jane by ich rozpoznała. Z Arlene. W okolicy za domami tuż obok miejsca pobytu jej dzieci u Brocka i Chessie Johnson. Później, w nocy Arlene została zamordowana. To był duży postęp. Kevin w czystym, świeżo wyprasowanym mundurze, przyniósł nam lunch godzinę później. Smażona bologna, puree z ziemniaków, krojone pomidorki. Spojrzał na mnie z takim obrzydzeniem, z jakim ja patrzyłam na jedzenie. - Możesz przestać, Kevinie Pryor - powiedziałam. - Nie bardziej zabiłam Arlene jak ty powiedziałeś swojej mamie z kim mieszkasz. Kevin zrobił się czerwony, i wiedziałam, że mój język był zbyt cięty. Kevin i Kenya mieszkali razem już od roku i większość ludzi w mieście o tym wiedziąła. Ale mama Kevina mogła udawać, że nie wiedziała, ponieważ Kevin nie powiedział jej tego prosto w twarz. W Kenyi nie było nic złego, poza tym, że dla mamy Kevina była złego koloru, żeby być dziewczyną Kevina. - Po prostu się zamknij, Sookie - powiedział. Kevin Pryor nigdy w życiu nie powiedział do mnie niegrzecznej rzeczy. Nagle zdałam sobie sprawę, że teraz już nie wyglądałam tak samo dla Kevina, kiedy miałam na sobie pomarańczowe wdzianko. Od bycia kimś, kogo powinien traktować z szacunkiem, stałam się kimś, komu mógł powiedzieć, żeby się zamknął. Wstałam i spojrzałam mu w twarz przez kraty separujące nas. Patrzyłam na niego przez dłuższą chwilę. Zrobił się jeszcze bardziej czerwony. Nie było sensu mówić mu historię Jane. Nie zamierzał słuchać.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 111

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Alcee Beck wrócił do cel tego popołudnia. Dzięki Bogu nie miał klucza do naszej celi. Stał na zewnątrz, cichy i patrzący spode łba. Widziałam jak jego wielkie pięści zaciskają się i rozluźniają w bardzo denerwujący sposób. Nie tylko chciał zobaczyć, jak idę do więzienia za morderstwo, z lubością by mnie pobił. Rwał się do tego. Tylko najcieńsza nitka wiązała go z pohamowaniem. Czarna chmura wciąż była w jego głowie, ale nie wydawała się tak zbita. Jego myśli się przebijały. - Alcee - powiedziałam - wiesz, że tego nie zrobiłam, prawda? Myślę, że wiesz o tym. Jane ma dowód, że dwóch mężczyzn widziało Arlene tej nocy. - Nawet jeśli wiedziałam, że Alcee mnie nie lubi, z powodów zarówno osobistych jak i profesjonalnych, nie myślałam, że mógłby mnie prześladować (czy ścigać sądownie) ze swoich własnych powodów. Chociaż z pewnością był zdolny do korupcji, Alcee był czujny. Wiedziałam, że nie miał żadnych osobistych stosunków z Arlene, z dwóch powodów: Alcee kochał swoją żonę, Barbarę, bibliotekarkę tutaj, w Bon Temps, i Arlene była rasistką. Detektyw nie odpowiedział na moje słowa, ale mogłam powiedzieć, że przez jego myśl przebiegło pytanie czy dwa o prawość jego czynów. Odszedł, jego twarz wciąż była pełna gniewu. Coś było straszliwie nie tak w Alceem Becku. Wtedy mnie to uderzyło: Alcee zachowywał się jak ktoś opętany. To była kluczowa myśl. W końcu miałam coś nowego, o czym mogłam rozmyślać; mogłam spędzić nieskończoną ilość czasu rozkładając tą myśl. Reszta dnia minęła w nieznośnej powolności. To źle, kiedy najbardziej interesującą rzeczą, która przydarzyła ci się przez cały dzień, to zostanie aresztowanym. Kobieca strażniczka więzienna, Jessie Schneider, przywlekła się w dół korytarza, żeby powiedzieć Jane, że jej syn nie może jej odebrać aż do jutra rana. Jessie nie odezwała się do mnie, ale nie myślała. Rzuciła mi dobre, długie spojrzenie, potrząsnęła głową, i wróciła do swojego biura. Nigdy nie słyszała niczego złego na mój temat, i zasmuciło ją, że ktoś, kto miał taką dobrą babcię, skończył w więzieniu. Mnie również to zasmuciło. Pracownik więzienia przyniósł nam naszą kolację, co było w dużej mierze powtórką lunchu. Przynajmniej pomidory były świeże, skoro w więzieniu był ogród. Nigdy nie myślałam, że będę miała dosyć świeżych pomidorów, ale pomiędzy moimi własnymi kwitnącymi sadzonkami i tymi z więzienia, będę zadowolona, kiedy skończy się sezon.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 112

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after W naszej celi nie było okna, ale było jedno po drugiej stronie korytarza, wysoko na ścianie. Kiedy okno zrobiło się ciemne, wszystko o czym mogłam myśleć to Karin. Bardzo gorąco się modliłam, żeby (jeśli już tego nie zrobiła) skontaktowała się z policją i powiedziała im prawdę, że ta prawda dosłownie mnie uwolni. Nie spałam zbytnio tej nocy, kiedy zgasły światła. Jane chrapała, i ktoś w męskiej sekcji krzyczał mniej więcej od północy do pierwszej. Byłam taka wdzięczna, kiedy nadszedł dzień i słońce przebiło się przez okno po drugiej stronie korytarza. Prognoza pogody sprzed dwóch dni przewidywała poniedziałek jako słoneczny, co oznaczało powrót do wysokich temperatur. Więzienie miało klimatyzację, co było dobrą rzeczą, skoro oznaczało, że nie byłam wystarczająco zrozpaczona, żeby zabić Jane, chociaż byłam tego bliska kilka razy. Usiadłam ze skrzyżowanymi nogami na mojej pryczy, ciężko próbując o niczym nie myśleć, aż Jessie Schneider przyszła, żeby nas zabrać. - Musicie się teraz stwaić przed sędzią - powiedziała. - Chodźcie. Otworzyła drzwi celi i wezwała nas gestem na zewnątrz. Bałam się, że zostaniemy zakute w kajdany, ale nie. Chociaż założono nam kajdanki14. - Kiedy wypuścicie mnie do domu, Jessie? - zapytała Jane. - Hej, wiesz, że Sookie nic nie zrobiła Arlene. Widziałam Arlene z jakimiś mężczyznami. - Taa, kiedy przypomniałaś sobie o tym? Kiedy Sookie ci przypomniała? Jessie, wielka, ciężka kobieta koło czterdziestki, nie wydawała się żywić do nas żadnej urazy. Była tak przyzwyczajona do bycia okłamywaną, że po prostu nie wierzyła w nic, co przychodzący mówili, i również wierzyła bardzo niewiele z tego, co mówili pozostali. - Awww, Jessie, nie bądź wredna. Widziałam ją. Nie znam mężczyzn. Musicie puścić Sookie. Mnie również. Jessie powiedziała - Powiem Andy'emu, że przypomniałaś sobie coś. - Ale mogłam powiedzieć z jej umysłu, że nie nadawała żadnej wagi słowom Jane. Wyszłyśmy przez boczne drzwi prosto do gminnego vana. Jessie w międzyczasie przyholowała jeszcze dwie więźniarki: Ginjer Hart (byłą żonę Mela Harta), zmienną panterę, która miała w zwyczaju wystawiać złe czeki, i Diane Porcia, agentkę od ubezpieczeń. Oczywiście, wiedziałam, że Diane była podebrana (co brzmiało lepiej niż 'aresztowana') za wystawianie fałszywych roszczeń o odszkodowanie, ale zagubiłam się w śledzeniu jej sprawy. Kobiety były przewożone 14

o ile dobrze rozumiem, to tu chodzi o to, ze Sookie bala sie, ze skują jej i ręce i nogi jak więźniom, a zamiast tego miała tylko kajdanki.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 113

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after oddzielnie od mężczyzn, i Jessie, której towarzyszyła Kenya, zawiozła nas do sądu. Nie wyglądałam przez okno, byłam tak zawstydzona, że ludzie zobaczą mnie w tym vanie. Kiedy wkroczyliśmy do sali sądowej, nastała cisza. Nie spojrzałam w stronę sekcji obserwatorów, ale kiedy adwokat Beth Osiecki pomachała ręką, żeby przykuć moją uwagę, prawie załkałam z ulgi. Siedziała w przednim rzędzie. Kiedy ją zauważyłam, mignęła mi znajoma twarz ponad jej ramieniem. Tara siedziała za miejscami zarezerwowanymi dla prawników. JB był z nią. Dzieci siedziały w dwóch niemowlęcych siedzeniach pomiędzy nimi. W rzędzie za nimi siedział Alcide Herveaux, lider stada wilkołaków w Shreveport i właściciel AAA Accurate Surveys. Obok niego siedział mój brat, Jason i lider jego stada, Calvin Norris. Najlepszy przyjaciel i drużba Jasona, Hoyt Fortenberry siedział w pobliżu. Chessie Johnson, która zajmowała się dziećmi Arlene, prowadziła rozmowę ściszonym głosem z Kennedy Keyes i jej chłopakiem, Dannym Prideaux, który nie tylko pracował w sklepie ze sprzętem budowniczym, ale był również dziennym pracownikiem Billa Comptona. I tuż obok Danny'ego gniewnie spoglądali Mustapha Khan, dzienny pracownik Erica, i jego kumpel Warren, który rzucił mi cienki uśmiech. Terry Bellefleur stał z tyłu, przenosząc się niespokojnie z nogi na nogę, jego żona, Jimmie, stała u jego boku. Maxine Fortenberry weszła do środka, jej wejście było wyniosłe, a jej twarz tak wściekła jak burza. Przyprowadziła ze sobą kolejną przyjaciółkę babci, Everlee Mason. Maxine miała szlachetny wyraz twarzy. Było jasne, że przyjście na salę sądową było czymś, czego nigdy wcześniej w życiu nie musiała robić, ale, o kurczę, zamierzała zrobić to dzisiaj. Miałam chwilę czystego zdumienia. Dlaczego wszyscy ci ludzie byli tutaj? To wyglądało jak najbardziej niezwykły zbieg okoliczności. Wtedy wyłapałam myśli z ich mózgów i zrozumiałam, że to nie zbieg okoliczności. Wszyscy byli tutaj w moim imieniu. Moja wizja nagle rozmazała się od łez, podążyłam za Ginjer Hart kiedy weszła do ławy oskarżonych. Jeśli więzienny pomarańcz wyglądał okropnie na mnie, nie wykonywał Ginjer żadnej przysługi. Lśniąco czerwone włosy Ginjer były dosłownym uderzeniem w twarz Day-Glo. Diane Porchia, ze swoimi naturalnymi kolorami wypadała lepiej. Naprawdę nie obchodziło mnie jak wyglądaliśmy w naszych więziennych ciuchach. Próbowałam nie myśleć w tej chwili. Byłam tak dotknięta tym, że moi przyjaciele przyszli, tak przerażona, że zobaczą mnie skutą kajdankami, tak pełna nadziei, że wyjdę z więzienia... i tak przerażona, że nie wyjdę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 114

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Ginjer Hart została zamknięta aż do procesu, skoro nikt nie wyszedł, żeby zapłacić kaucję. Zastanawiałam się, dlaczego Calvin Norris, lider zmiennych panter, nie pokazał się, żeby wpłacić kaucję za członkinię swojego klanu, ale później dowiedziałam się, że to było trzecie wykroczenie Ginjer i że ostrzegł ją za pierwszym i za drugim razem, że jego cierpliwość miała swoje granice. Diane Porchia wyszła za kaucją; jej mąż siedział w ostatnim rzędzie, wyglądając na smutnego i zmęczonego. Wtedy, w końcu, nadeszła moja kolej, żeby wystąpić. Spojrzałam w górę na sędzinę, życzliwie, ale przenikliwie wyglądającą kobietę. Na tabliczce widniało 'Sędzia Rosoff.' Miała koło pięćdziesiątki, tak myślę. Jej włosy były spięte w kok, a jej zbyt wielkie okulary sprawiły, że jej oczy wyglądały jak u chihuahua'y. - Panno Stackhouse - powiedziała po tym, jak spojrzała w papiery przed sobą. - Jesteś postawiona w stan oskarżenia za zabicie Arlene Daisy Fowler. Jest to morderstwo drugiego stopnia, za które karą jest dożywocie w więzieniu. Widzę, że obecny jest adwokat. Panno Osiecki? Beth Osiecki wzięła głęboki oddech. Nagle zrozumiałam, że nigdy nie reprezentowała nikogo, kto został oskarżony o morderstwo. Byłam tak przerażona, że ledwie mogłam słuchać wymiany pomiędzy sędziną i panią adwokat, ale usłyszałam, kiedy sędzina powiedziała, że nigdy nie widziała tak wielu przyjaciół wstawiających się za oskarżoną. Beth Osiecki powiedziała sędzinie, że powinnam zostać uwolniona za kaucją, zwłaszcza w obliczu tak marnych dowodów, które łączyły mnie z morderstwem Arlene Fowler. Sędzina zwróciła się do prokuratora okręgowego, Eddiego Cammack, który nigdy nie przyszedł do Merlotte's, chodził do kościoła Tabernacle Baptist i hodował koty Maine coon. Eddie wyglądał na tak przerażonego, jakby Sędzia Rosoff poprosiła o uwolnienie Charles'a Mansona. - Wysoki Sądzie, panna Stackhouse jest oskarżona o zabicie kobiety, która była jej przyjaciółką przez wiele lat, kobiety, która była matką i... - Eddie wyczerpał dobre rzeczy o Arlene. - Detektyw Beck mówi, że panna Stackhouse miała solidne powody, żeby chcieć śmierci Arlene Fowler, a Fowler została znaleziona w szaliku panny Stackhouse wokół szyi, za miejscem pracy panny Stackhouse. Nie wydaje mi się, żeby mogła zostać wypuszczona za kaucją. - Zastanawiałam się, gdzie był Alcee Beck. Wtedy go dostrzegłam. Patrzył gniewnie na sędzinę jakby ktoś zasugerował wychłostanie Barbary Beck na trawniku przed sądem. Sędzina spojrzała na wściekłą twarz Alcee'ego a potem wyrzuciła go ze swojego umysły. - Czy udowodniono, że szalik należał do panny Stackhouse? Sędzia Rostoff.

zapytała

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 115

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Przyznała, że szalik wyglądał jak ten, który miała. - Nikt nie widział, żeby panna Stackhouse nosiła ostatnio ten szal? - Nikogo nie znaleźliśmy, ale... - Nikt nie widział panny Stackhouse z ofiarą w godzinach morderstwa. Nie ma pasującego fizycznego dowodu. Rozumiem, że panna Stackhouse ma świadka miejsca swojego pobytu na czas morderstwa? - Tak, ale... - W takim razie, wyrażam zgodę na kaucję. W wysokości trzydziestu tysięcy dolarów. Oh, yay! Miałam tyle pieniędzy, dzięki spadkowi po Claudine. Ale było podejrzane zatrzymanie czeku. Kurna. Tak szybko jak mój umysł przebiegł przez te góry i doliny, sędzina powiedziała - Panie Khan, poręczy pan za tą kobietę? Mustapha Khan podniósł się. Może ponieważ miał urazę do przebywania w sali sądowej (miał jakieś poważne zatargi z prawem), Mustapha był dzisiaj w pełnym wcieleniu Blade'a: czarna skórzana kamizelka i spodnie (jak wytrzymywał w tym w tym gorącu?), czarny T-shirt, ciemne okulary, ogolona głowa. Wszystko czego potrzebował to miecz i kilka pistoletów i noży, a skoro go znałam, wiedziałam, że te są gdzieś w pobliżu. - Mój szef ręczy. Jestem tutaj, żeby reprezentować jego interesy, skoro jest wampirem i nie może pokazać się za dnia - Mustapha brzmiał na znudzonego. - Mój Boże - powiedziała Sędzia Rosoff, brzmiąc na umiarkowanie rozbawioną. - To pierwszy raz. W porządku, pani kaucja została ustawiona w wysokości trzydziestu tysięcy dolarów, panno Stackhouse. Skoro pani rodzina, dom i biznes są tutaj i nigdy nie mieszkała pani nigdzie indziej, myślę, że jest pani uciekinierką niskiego ryzyka. Wydaje się pani mieć mnóstwo znajomości społecznych. - Zerknęła do papierów przed sobą i skinęła głową. Wszystko było jak należy dla sędzi Rosoff. - Zostanie pani wypuszczona za kaucją do czasu procesu. Jessie, wróć z panną Stackhouse do więzienia i wypuść ją. Oczywiście, musiałam poczekać na wszystkich innych, włączając w to męskich więźniów, aż będą mieli swoje pięć minut w sądzie. Chciałam wyskoczyć i uciec z tej ławki, na której siedziałam z innymi oskarżonymi. Wszystko co mogłam zrobić, to powstrzymać się od wystawienia języka Alcee'emu Beckowi, który wyglądał jakby miał dostać ataku serca. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 116

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Andy Bellefleur przyszedł, żeby stanąć koło swojego kuzyna Terry'ego. Terry szeptał mu do ucha i wiedziałam, że mówił Andy'emu, że wyjdę za kaucją. Andy wyglądał, jakby mu ulżyło. Terry walnął Andy'ego w ramię i to nie w sposób 'hej, kumplu'. - Mówiłem ci, dupku - powiedział na głos. - Nie moja robota wyglądała na zbolałą.

powiedział Andy, nieco za głośno. Sędzie Rosoff

- Bellefleurowie, proszę pamiętajcie, gdzie jesteście - powiedziała i obaj stanęli na baczność, idiotycznie. Sędzinie wygięły się kąciku ust. Kiedy wszyscy więźniowie zostali przesłuchani, sędzia Rosoff skinęła głową i Jessie Schneider i Kenya wyprowadziły nas do vana. Sekundę później, gminny bus był załadowany męskimi więźniami. W końcu wracaliśmy z powrotem do więzienia. Godzinę później byłam ubrana ponownie w moje własne ciuchy, wychodziłam na słońce jako wolna kobieta. Mój brat czekał. - Nigdy nie myślałem, że będę musiał ci się odpłacić, kiedy byłaś przy mnie, kiedy byłem w więzieniu - powiedział, a ja się wzdrygnęłam. Nigdy nie wyobrażałam sobie, że mi się to przytrafi. - Ale jestem tutaj, odbieram cię z ciupy. Jak podobały ci się te toalety? - Oh, myślę, żeby wstawić sobie takie w domu, żeby przypominały mi dobre czasy. - Skoro był moim bratem, żartował z tego jeszcze przez kilka minut. Moje przezwisko teraz brzmiało - Recydywistka - , a moje zdjęcie na Facebooku miało wyrysowane kraty. I tak dalej i tak dalej. - Michele? - zapytałam, kiedy Jasonowi skończyły się zabawne komentarze. Skoro byliśmy razem całe nasze życie, Jason rozumiał o co mi chodziło bez wypowiadania całego zdania. - Nie mogła wyrwać się z roboty - powiedział, napotykając moje oczy, żebym mogła zobaczyć, że nie kłamał. Jakbym nie mogła stwierdzić tego prosto z jego mózgu. - Przyszłaby, ale szef nie pozwolił jej wyjść. Skinęłam głową, gotowa uwierzyć, że Michele nie myślała, że jestem winna. - Ostatnim razem, kiedy rozmawialiśmy o Ericu, ty i on byliście na rozdrożu powiedział Jason. - Ale musi wzdychać do ciebie, skoro tak po prostu zapłacił twoją kaucję. To cholernie dużo pieniędzy. - Sama jestem zaskoczona powiedziałam. I to było ogromne niedopowiedzenie. Bazując na przeszłych doświadczeniach, kiedy Eric się na mnie wkurzył, dawał mi o tym znać. Kiedy postanowił, że byłam nadęta o zabicie kilku wrogów w masakrze, ugryzł mnie nie kłopocząc się, żeby sprawić, żebym nie czuła Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 117

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after bólu. Pozwoliłam, żeby ten epizod przeszedł nie robiąc z tego problemu - błąd z mojej strony - ale o tym nie zapomniałam. Po naszej okropnej konfrontacji w noc przed moim aresztowaniem, nigdy nie spodziewałabym się takiej wielkoduszności po Ericu. Nawet przypisując to sentymentalnemu gestowi z jego strony, nie pasowało to do tego, co wiedziałam o Ericu. Zdecydowanie chciałam zadać Mustaphie kilka pytań, ale nigdzie nie było go widać. Ani Sama, co w jakiś sposób było bardziej zaskakujące. - Gdzie chcesz jechać, siostra? - Jason próbował nie zachowywać się jakby mu się spieszyło, ale tak było. Musiał wrócić do pracy; przedłużył sobie przerwę na lunch, żeby przyjść do sądu. - Zawieź mnie do domu - powiedziałam, po chwili namysłu. - Muszę się wykąpać i włożyć na siebie ubrania i, wydaje mi się... iść do pracy. Jeśli Sam chce mnie tam. Mogę nie być dobrą reklamą dla tego miejsca teraz. - Żartujesz? Prawie oszalał, kiedy usłyszał, że cię aresztowali - powiedział Jason, jakbym powinna wiedzieć co się działo, kiedy byłam w więzieniu. Czasami Jason miał to, co ja określiłabym jako 'medium' czy 'osobę wszechwiedzącą'. - Naprawdę? - Taa, poszedł na posterunek nawrzeszczeć na Andy'ego i Alcee'ego Becka w niedzielę. Potem zadzwonił do więzienia jakiś milion razy, żeby zapytać, jak sobie radzisz. I zapytał sędzinę, kto jest najlepszym adwokatem w okolicy. Tak przy okazji, Holly pracowała za ciebie, kiedy byłaś chora i dzisiaj rano, tylko po to, żeby zarobić ekstra kasę na ślub. Powiedziała, żebyś się nie martwiła! Nie chce wrócić na regularne zmiany. Kiedy dotarliśmy do Hummingbird Road, pomyślałam Naprawdę jestem wolna. Nie wiedziałam czy kiedykolwiek wydobrzeję po przytłaczającym poczuciu upokorzenia po aresztowaniu i siedzeniu w więzieniu, ale zakładałam, że kiedy przejdzie mi uciążliwy ciężar tego doświadczenia, nauczę się lekcji, których Bóg chce, żebym się nauczyła. Miałam chwilę, kiedy myślałam o tym, jak nasz Pan był ciągnięty przez ulice i obrzucany przez podroby, a potem miał swój sąd w miejscu publicznym. Potem został ukrzyżowany. Cóż, nie, żebym porównywała siebie do Jezusa, powiedziałam sobie pośpiesznie, ale miałam podobne doświadczenia, prawda? Prawie zostałam ukrzyżowana, potem zostałam aresztowana. Mieliśmy coś wspólnego, Jezus i ja! Wyrzuciłam tą myśl z umysłu nie tylko jako ogromną przesadę, ale nawet jako bluźnierstwo, i skupiłam się za miast tego na tym, co zrobić z moją wolnością. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 118

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Najpierw prysznic, to na pewno. Chciałam zmyć z siebie zapach więzienia, plus nie kąpałam się od sobotniego poranka. Gdybym wróciła do mojej celi po przesłuchaniu w sądzie, wykąpałabym się z innymi żeńskimi więźniarkami. Woo-hoo! Jason był cicho podczas naszego powrotu do domu, ale to nie znaczyło, że jego mózg nie był zajęty. Cieszył się, że Michele nie przeszkadzało moje aresztowanie, ponieważ z pewnością nieprzyjemnie byłoby, gdyby myślała, że jego siostra była winna, i to mogłoby opóźnić ślub. Jason naprawdę chciał się ożenić. - Powiedz Michele, żeby przyszła zobaczyć sukienkę, którą kupiłam jako strój druhny, w każdej chwili - powiedziałam, kiedy Jason zaparkował za domem. Odzyskałam moją torebkę, kiedy zostałam uwolniona, więc miałam swoje klucze. Jason rzucił mi puste spojrzenie. - Tą, którą kupiłam na wasz ślub. Zadzwonię do niej później. Jason przywykł do tego, że wtrącałam się w jego myśli. Powiedział - Okay, Sook. Nie przemęczaj się dzisiaj. Nigdy nie wierzyłem, że to zrobiłaś. Nie tak, żeby nigdy nie przewidziała, że to nadejdzie. - Dzięki Jason. - Byłam szczerze dotknięta, i oczywiście wiedziałam, że był całkowicie szczery. - Zadzwoń, jeśli będziesz mnie potrzebować - powiedział, a potem odjechał do pracy. Byłam tak szczęśliwa, że odblokowałam drzwi i wróciłam do własnego domu, że prawie zaczęłam płakać. I po byciu wrzuconą do więziennej celi z mającą kaca Jane Bodehouse, cudownie słodkie było bycie samą. Spojrzałam na sekretarkę telefonu, która migała szaleńczo, i byłam pewna, że były e-maile, które na mnie czekały. Ale najpierw prysznic. Kiedy suszyłam włosy ręcznikiem, wyjrzałam przez okno na migoczący krajobraz. Wszystko ponownie wyglądało na zakurzone, ale minie kilka dni zanim będę musiała podlać, dzięki ostatnim deszczom. W zasadzie wyglądałam wyjścia na podwórko, ponieważ po więzieniu, wyglądało niesamowicie pięknie. Wystawny rozwój i bujność tylko zwiększyły się, kiedy mnie nie było. Nałożyłam makijaż, ponieważ potrzebowałam czuć się atrakcyjnie. Nałożyłam tonę balsamu na moje świeżo ogolone nogi i spryskałam się perfumami. Było już lepiej. Każdej sekundy czułam się bardziej jak ja, Sookie Stackhouse, właścicielka baru i telepatka, i mniej jak Sookie Recydywistka. Wcisnęłam przycisk Play na sekretarce. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 119

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Oto są ludzie, którzy nie wierzyli, że powinnam zostać aresztowana: Maxine; India; mama JB du Rone'a; pastor Jimmy Fullenwilder; Calvin; Bethany Zanelli, trenerka drużyny softballu w liceum; i przynajmiej siedmioro innych. Musiałam czuć się dotknięta tym, że robili sobie kłopot, żeby zadzwonić i wyrazić swoje uczucia, nawet jeśli byłam w więzieniu, nawet jeśli byłam w więzieniu i było możliwe, że nigdy nie będę w stanie wysłuchać ich wiadomości. Zastanawiałam się, czy powinnam napisać notkę z podziękowaniem dla każdego. Babcia by tak zrobiła. Kiedy słuchałam głosu Kennedy Keyes mówiącej mi, że Sam powiedział, że nie powinnam dzisiaj przychodzić do pracy i odpoczywać, widziałam przez ladę, że została tylko jeszcze jedna wiadomość. Męski głos rozbrzmiał. Nie rozpoznałam go. Powiedział - Nie miałaś prawa odbierać mi ostatniej szansy. Zamierzam upewnić się, że za to zapłacisz. - Spojrzałam na numer. Jego również nie rozpoznałam. Czy byłam zszokowana determinacją w jego głosie? Tak. Ale nie byłam zaskoczona. Wiedziałam, jacy ludzie naprawdę są. Słyszę ich myśli. Nie mogłam odczytać mózgu osoby, która zostawiła wiadomość głosową, ale poznałam zamiar, kiedy go usłyszałam. Mój anonimowy dzwoniący miał na myśli każde słowo, które powiedział. Teraz nadeszła moja kolej, żeby zadzwonić na policję. - Andy, potrzebuję, żebyś przyjechał do mnie i czegoś wysłuchał - powiedziałam, kiedy odebrał telefon. Możesz nie chcieć, ale jeśli jestem w niebezpieczeństwie, musisz mnie chronić, prawa? Nie straciłam tego, kiedy zostałam aresztowana? - Sookie - powiedział Andy. Brzmiał na ogromnie zmęczonego. - Już jestem w drodze. - I wyświadcz mi przysługę, okay? To dziwnie zabrzmi i wiem, że nie będziesz chciał tego zrobić, ale powiedz Alcee'emu Beckowi, żeby wyczyścił swój samochód. Jestem prawie pewna, że jest coś w jego samochodzie, czego nie powinno tam być. - Miałam tak wiele czasu w więzieniu, żeby o tym myśleć, że przypomniałam sobie błysk wspomnienia: samochód Alcee'ego zaparkowany przy drzewach. Dziwne mignięcie ruchu, które dostrzegłam kątem oka. Fakt, że Alcee był tak intensywnie zdeterminowany, żebym została aresztowana i oskarżona, że pomyślałam To prawie tak, jakby był pod urokiem. To wydawało się tak dobrze pasować, że wiedziałam, że było prawdą.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 120

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 10.

Chociaż Sam nie chciał, żebym przyszła do pracy w dniu, kiedy zostałam uwolniona z więzienia, poszłam do pracy następnego ranka. Z jednego punktu widzenia, była to tak normalna rzecz, że moje przygotowanie wydawało się dość zwyczajne. Z innego, skoro spędziłam czas w więzieniu myśląc o tym, że mogę nigdy więcej nie wejść do Merlotte's, byłam zdenerwowana pokazaniem się publicznie po tak okropnych zarzutach. Andy Bellefleur wysłuchał groźby na mojej sekretarce i zabrał ze sobą małą taśmę. Żałowałam, że nie byłam mądrzejsza i nie zrobiłam kopii zanim odjechał. Nie potrzebowałam go pytać, czy przekazał moje obawy Alcee'emu Beckowi. Usłyszałam z jego myśli, że tego nie zrobił, że już był w złych stosunkach z Alceem ponieważ Andy wspomniał, że nie powinni mnie aresztować, podczas gdy Alcee zarzucał oskarżeniami. Więc było coś, czym musiałam zająć się sama. Po oświadczeniu Jasona o wielkim wzburzeniu Sama co do mojego aresztowania, spodziewałam się wielkiego powitania z powrotem w barze. W zasadzie, spodziewałam się, że Sam zadzwoni do mnie noc wcześniej, ale tego nie zrobił. Teraz, widząc go za barem, uśmiechnęłam się i zaczęłam do niego iść, żeby go przytulić. Sam patrzył na mnie przez dłuższą chwilę, i poczułam, jak sprzeczne uczucia toczą w nim walkę. Gdyby fajerwerki eksplodowały w jego mózgu, nie mógłby być bardziej rozświetlony. Ale potem cała jego twarz zamknęła się i odwrócił się do mnie plecami. Wściekle polerował szkło. Byłam zaskoczona, że nie roztrzaskał go o palce. Powiedzieć, że byłam zraniona i zdumiona było by wielkim niedopowiedzeniem. Nie myślałam, że Sam był wściekły na mnie za to, że zostałam aresztowana, ale był na coś wściekły. Chociaż uściskał mnie cały pozostały zespół baru i przynajmniej sześciu klientów, Sam unikał mnie jakbym była Tyfusową Mary15. - Więzienie nie jest zaraźliwe - powiedziałam cierpko, za trzecim razem, kiedy musiałam go minąć, żeby odebrać talerze z kuchni. Odwrócił się, żeby prześledzić listę telefonów do nagłych wypadków, jakby były na niej jakieś nowe informacje, które musiał koniecznie zapamiętać w ciągu następnych pięciu minut. - Ja... wiem o tym - powiedział, przełykając to, cokolwiek chciał powiedzieć. - Dobrze, że wróciłaś. - An Norr podeszła, żeby odebrać dzban piwa i to ucięło naszą konwersację na wstępie... jeśli można było naszą wymianę zdań nazwać konwersacją. 15

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mary_Mallon

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 121

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Wróciłam do swoich zajęć, ale gotowałam się ze złości. Nie pierwszy raz chciałaby wiedzieć o czym Sam myślał, ale skoro był zmiennokształtnym, mogłam tylko poczuć, że jego myśli były ciemne i sfrustrowane. To było nas dwoje. Plusem było to, że jeśli którykolwiek z klientów baru był przestraszony tym, że był obsługiwany przez kobietę, która została aresztowana za morderstwo, nie zachowywali się w ten sposób. Oczywiście, przyzwyczaili się do Kennedy, która nie tylko została aresztowana za zabicie swojego grubiańskiego byłego chłopaka, ale również wykonała zarówno zabicie jak i odsiedziała karę za nie. Sam praktycznie prowadził program pracy dla recydywistów. W jakiś sposób myślenie o Kennedy sprawiło, że poczułam się lepiej, zwłaszcza odkąd ona była jedną z osób, które przyszły do baru wczorajszego ranka. Mówiąc o Kennedy (jeśli nawet tylko do siebie), kilka godzin później przyszła ze swoim chłopakiem, Dannym Prideaux. Jak zawsze Kennedy wyglądała, jakby dopiero co przyjechała do hotelu zameldować się na widowiskowy weekend: wyszykowana od stóp do głów, miała na sobie turkusowo brązowy top i brązowe szorty. Jak ona to robi? Zachwycałam się tym. Po zatrzymaniu się na chwilę, żeby jej wejście zostało zauważone (coś, co robiła raczej z przyzwyczajenia), Kennedy przeszła przez pomieszczenie, żeby owinąć ręce wokół mnie w gwałtownym uścisku, który był pierwszy. Najwyraźniej teraz byłyśmy przyrodnimi siostrami. Chociaż nie czułam się wygodnie przez to porównanie, raczej nie byłam świętsza od papieża - więc odwzajemniłam uścisk i podziękowałam jej za jej obawy. Kennedy i Danny przyszli na drinka zanim Danny pójdzie do swojej drugiej pracy jako dzienny pracownik Billa Comptona. Danny spotykał się z Billem każdej nocy, jak mi powiedział, żeby przyjąć polecenia i złożyć raporty rezultatów z poprzednich dni. Dzisiaj, będzie się kręcił koło domu, żeby wpuścić jakich robotników. - Więc Bill znajduje ci zajęcia? - powiedziałam, próbując nie myśleć, o co Bill mógł prosić Danny'ego. - Oh, nie jest źle - powiedział Danny, jego oczy były skupione na Kennedy. Dzisiaj nie pracuję w magazynie, więc spotkam się z ludźmi od ochrony w domu, żeby pokazać im, gdzie Bill chce, żeby ustawić sensory. Potem będę czekał, aż skończą instalację.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 122

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Uznałam, że to zabawne, że Bill zakładał system bezpieczeństwa. Z pewnością ludzie bardziej potrzebowali ochrony przed włamaniami niż wampiry, nie? W zasadzie, mogłabym o tym pomyśleć, po tym, jak bank Claudine wznowi działanie. Załatwienie sobie systemu bezpieczeństwa nie było złym pomysłem. Kennedy zaczęła mówić o woskowaniu bikini, które zrobiła sobie w Shreveport, i nowy pracodawca Danny'ego został zepchnięty na bok na rzecz bardziej interesującego tematu, ale w następnej wolnej chwili, którą miałam, złapałam się na myśleniu, czy system bezpieczeństwa Billa oznaczał, że miał jakieś wyzwalające zdarzenie, które sugerowało, że takiego potrzebował. Skoro był moim najbliższym sąsiadem, powinnam wiedzieć, jeśli ktoś chciał się włamać do jego domu. Tak łatwo było zaplątać się w moje własne spiętrzone kłopoty, że zapomniałam, że inni miejscowi również je mieli. Również byłam ciekawa jak diabli. I ulgą było myślenie o czymś innym niż bycie oskarżoną o morderstwo i zerwanie z chłopakiem. Kennedy powiedziała - A co twój wampir mówi o tym zarzucie morderstwa, Sookie? Jej wyczucie czasu nie mogło być bardziej idealne. - Najwidoczniej wpłacił moją kaucję, ale myślę, że to w imię starych, dobrych czasów - powiedziałam. Spojrzałam prosto na nią, żeby załapała wiadomość. - Przykro mi - powiedziała, po zaabsorbowaniu mojej wiadomości i głębi jamy mojej porozstaniowej rozpaczy. - Oh, wow. Wzruszyłam ramionami. I mogłam usłyszeć, jak Kennedy zastanawiała się, czy wrócę do Billa Comptona teraz, kiedy straciłam mojego drugiego wampirzego kochanka. Panie, błogosław jej serce. Kennedy właśnie tak myślała. Poklepałam jej rękę i ruszyłam do innych klientów. Zrobiłam się zmęczona, naprawdę zmęczona, gdzieś koło siódmej. Przetrwałam pierwszą zmianę i byłam dobrze w trakcie drugiej, a w ten wtorkowy wieczór tłum był mały. Poszłam za bar, żeby porozmawiać z Samem, który wiercił się w bardzo niepodobny-do-Sama sposób. - Będę się zbierać Sam, bo padam z nóg - powiedziałam - Może być? Widziałam napięcie w języku jego ciała. Ale nie był wściekły na mnie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 123

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Nie wiem, kto cię wkurzył, Sam, ale możesz mi powiedzieć powiedziałam. Spotkałam jego oczy. - Sook, ja... - i przerwał. - Wiesz, że tu jestem, jeśli będziesz mnie potrzebować. Trzymam twoją stronę, Sook. - Dostałam naprawdę okropną wiadomość na sekretarkę, Sam. To mnie trochę przeraża. Zrobiłam cierpki wyraz twarzy, żeby pokazać mu jak bardzo nienawidziłam być takim kurczakiem. - Nie rozpoznałam numeru. Andy Bellefleur powiedział, że się temu przyjrzy. Mówię tylko, że między tymi wszystkimi rzeczami, jestem wdzięczna, że to powiedziałeś. To wiele dla mnie znaczy. Zawsze byłeś tu dla mnie. - Nie - powiedział. - Nie zawsze. Ale teraz jestem. - Okay - powiedziałam wątpliwie. Coś naprawdę zżerało mojego przyjaciela, a nie miałam sposobu, żeby to z niego wyciągnąć, co zazwyczaj nie było dla mnie problemem. - Idź do domu i odpocznij - powiedział i położył rękę na moim ramieniu. Wygięłam usta w uśmiechu. - Dzięki, Sam. Wciąż było piekielnie gorąco, kiedy opuściłam Merlotte's i musiałam stać przy samochodzie przez dobre pięć minut z otwartymi przednimi drzwiami, żebym mogła znieść pobyt w środku. Miałam to ohydne uczucie potu spływającego mi pomiędzy pośladkami. Moje stopy ledwie mogły się doczekać wyjścia ze skarpetek i butów, które nosiłam w pracy. Kiedy czekałam, aż samochód się ochłodzi - cóż, żeby stał się mniej gorący - wyłapałam mignięcie ruchu pomiędzy drzewami na parkingu dla pracowników. Z początku myślałam, że to promień słońca odbijający się od chromowej formy mojego samochodu, ale byłam pewna, że widziałam osobę w lesie. Nie było żadnego dobrego powodu, żeby ktokolwiek miał tam być. Tyłem do Merlotte's i przodem do kolejnej ulicy stał mały katolicki kościół i trzy budynki: sklep z prezentami, spółdzielcza kasa pożyczkowa i Liberty South Insurance. Było mało prawdopodobne, żeby którekolwiek z nich miało klientów, którzy wybraliby wędrowanie na skraju lasu, zwłaszcza w tak gorący wieczór. Zastanawiałam się, co zrobić. Mogłam wrócić do Merlotte's, albo mogłam wsiąść do samochodu i udawać, że nic nie widziałam, albo mogłam rzucić się między drzewa i pobić tego, kto mnie obserwował. Rozważyłam to mniej więcej przez piętnaście sekund. Nie wydawało mi się, żebym miała wystarczająco energii na rzucenie się między drzewa, chociaż miałam mnóstwo gniewu, który napędziłby bicie. Nie chciałam prosić Sama o nic; prosiłam go o tak wiele, a dzisiaj zachowywał się tak dziwnie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 124

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Więc, opcja numer dwa. Ale tylko po to, żeby upewnić się, że ktoś wiedział co się dzieje... a nie miałam żadnych więcej konkretów ponad to... zadzwoniłam do Kenyi. Odebrała po pierwszym sygnale, i skoro wiedziała, że to ja dzwoniłam, uznałam to za dobrą rzecz. - Kenya, właśnie wychodzę z pracy i ktoś jest z tyłu przyczajony między drzewami - powiedziałam. - Nie mam pojęcia, kto mógłby chcieć cokolwiek tam robić - nie ma tam nic poza przyczepą Sama - ale nie zamierzam próbować radzić sobie z tym sama. - Dobry pomysł, Sookie, skoro nie jesteś uzbrojona i nie jesteś gliną powiedziała cierpko Kenya. - Oh... nie jesteś uzbrojona, prawda? Mnóstwo ludzi w tych stronach miało osobistą broń, i prawie każdy miał strzelbę. (Nigdy nie wiadomo, kiedy wściekły skunks pojawi się na twoim podwórku.) Ja osobiście miałam pistolet i starą strzelbę mojego taty w domu. Więc pytanie Kenyi nie było bezpodstawne. - Nie noszę przy sobie broni - powiedziałam. - Przyjedziemy i sprawdzimy to dzwoniąc.

powiedziała.

- Postąpiłaś mądrze,

Miło było to słyszeć. Oficer policji myślała, że zrobiłam coś mądrego. Byłam zadowolona, kiedy dotarłam do skrętu na mój podjazd bez żadnych wydarzeń. Odebrałam pocztę a potem pojechałam do domu. Nie myślałam o niczym w szczególności. Wciąż byłam podekscytowana perspektywą zjedzenia mojego własnego jedzenia, po tych pomyjach nie do opisania, które dostaliśmy w więzieniu. (Wiedziałam, że parafia nie ma wielkiego budżetu na wyżywienie więźniów, ale niech ich cholera weźmie.) Pomimo mojego zapału, rozejrzałam się ostrożnie wokół siebie, zanim wysiadłam z samochodu, i miałam klucze w ręce. Doświadczenie nauczyło mnie, że lepiej być ostrożnym i czuć się głupio niż zostać uderzonym w głowę czy uprowadzonym czy jakikolwiek był tam plan dnia wroga. Przeleciałam przez schody, przekroczyłam werandę i zablokowałam tylne drzwi szybciej niż mógłbyś powiedzieć „Jack Robinson”. Nieco bojaźliwie podeszłam do sekretarki w salonie i wcisnęłam play. Andy Bellefleur powiedział - Sookie, prześledziliśmy ten telefon. Został wykonany z domu w Nowym Orleanie, którego właścicielką jest Leslie Gelbman. Czy coś ci to mówi? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 125

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Złapałam Andy'ego w pracy. - Znam kilkoro ludzi w Nowym Orleanie powiedziałam. - Ale to nazwisko nic mi nie mówi. - Nie myślałam również, żeby którekolwiek z nich wykonało ten pełen nienawiści telefon. - Dom pani Gelbman jest wystawiony na sprzedaż. Ktoś włamał się przez tylne drzwi. Telefon wciąż był podłączony i właśnie z niego dzwoniący skorzystał, żeby zostawić wiadomość. Przykro mi, że nie znaleźliśmy tego, kto powiedział te rzeczy. Czy przypominasz sobie jakikolwiek incydent, który sprawiłby, że ta wiadomość nabrała dla ciebie jakiegoś znaczenia? Naprawdę brzmiał jakby mu było przykro, co było miłe. Moja opinia o Andym chwiała się w tę i nazad. Myślę, że jego opinia o mnie również. - Dziękuję, Andy. Nie, nie przypominam sobie o czymkolwiek, co kiedyś zrobiłam, a co mogłoby zostać uznane za odebranie komuś ostatniej szansy. - Przerwałam. - Czy przekazałeś Alcee'emu moją wiadomość? - Ahhhh... nie, Sookie. Alcee i ja nie jesteśmy teraz w najlepszych stosunkach. On wciąż... - Głos Andy'ego ucichł. Alcee Beck wciąż myślał, że jestem winna i był wkurzony ponieważ zostałam wypuszczona za kaucją. Zastanawiałam się, czy to Alcee'ego widziałam wśród drzew za Merlotte's. Zastanawiałam się jak wściekle czuł się po tym, jak zostałam uwolniona. - Okay, Andy, rozumiem - powiedziałam. - I dzięki za sprawdzenie tego telefonu. Przekaż Halleigh pozdrowienia. Po tym jak się rozłączyłam, pomyślałam o kimś, kogo powinnam powiadomić o mojej obecnej sytuacji. Jason powiedział mi, że nie dostał żadnej odpowiedzi, kiedy zadzwonił do pół-demona prawnika, Desmonda Cataliadesa. Wyciągnęłam moją książkę adresową, znalazłam numer, który podał mi pan Cataliades i wystukałam go. - Tak? - powiedział cienki głosik. - Diantha, tu Sookie. - Oh! Cosięztobądziało? - Było to powiedziane w szybkim jak wystrzał sposobie mówienia Dianthy, słowa zlewały się ze sobą w pośpiechu. Twójnumerbyłwnieodebranychpołączeniachwujka. - Skąd wiesz, że coś się działo? Możesz nieco zwolnić? Diantha włożyła nieco wysiłku, żeby powiedzieć - Wujek pakuje się, żeby zobaczyć się z tobą. Dowiedział się kilku rzeczy, które go zmartwiły. Miał to ukłucie strachu. Wujek zazwyczaj ma rację, kiedy ma to ukłucie. I ma solidne powody biznesowe, żeby z tobą porozmawiać, tak mówi. Dotarłby tam wcześniej, ale musiał Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 126

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after skonsultować się z paroma ludźmi, których dość ciężko złapać. powietrze. - Tegochciałaś?

Wypuściła

Kusiło mnie, żeby się roześmiać, ale postanowiłam tego nie robić. Nie widziałam wyrazu jej twarzy i nie chciałam, żeby moje rozbawienie zostało źle zrozumiane. - Miał rację z tym ukłuciem - powiedziałam. - Zostałam aresztowana za morderstwo. - Tejrudowłosejkobiety? - Taa. Skąd o tym wiesz? Kolejne ukłucie? - Tatwojaprzyjaciółkawiedźmadzwoniła. Po tym jak rozłożyłam to zdanie na kawałki i byłam pewna, że je zrozumiałam, powiedziałam - Amelia Broadway. - Miaławizję. Cholera. Amelia robiła się coraz potężniejsza. - Czy jest tam pan Cataliades? zapytałam, upewniając się, że wypowiedziałam to właściwie. Ca-THAL-e-ah-des. Nastąpiła pauza, a potem przyjemny głos powiedział - Panno Stackhouse. Jak miło cię słyszeć, nawet mimo tych okoliczności. Wkrótce wyjadę do ciebie. Czy potrzebujesz moich usług jako adwokata? - Już zostałam wypuszczona za kaucją - powiedziałam. - Trochę mi się spieszyło, żeby mieć prawnika, więc zadzwoniłam do Beth Osiecki, miejscowej pani adwokat. - Brzmiałam na tak skruszoną jak się dało. - Pomyślałam o panu i gdybym miała więcej czasu... mam nadzieję, że dołączy pan do niej? - Byłam dosyć pewna, że pan Cataliades miał więcej doświadczenia w bronieniu oskarżonych o morderstwo niż Beth Osiecki. - Skonsultuję się z nią kiedy będę w Bon Temps - powiedział pan Cataliades. - Gdybyś chciała jakieś smakołyki z Nowego Orleanu - pączki lub coś takiego - mogę przywieźć je ze sobą. - I tak jechałeś się ze mną zobaczyć, tak mówiła Diantha? - mój głos osłabł, kiedy próbowałam sobie wyobrazić dlaczego. - Oczywiście, naprawdę się cieszę, że przyjedziesz się ze mną zobaczyć, i będzie mi miło, jeśli zatrzymasz się u mnie w domu, ale być może będę musiała być w pracy przez jakiś czas. - Nie mogłam się wymigać od kolejnych zmian, kierowniczka, czy nie kierowniczka. Poza tym, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 127

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after pracowanie było lepsze niż rozmyślanie. Miałam już swoje dni rozmyślania po tym, jak wskrzesiłam Sama i zrobiło mi to mnóstwo dobrego. - Doskonale rozumiem - powiedział prawnik. - Przypuszczam, że być może będziesz potrzebowała, żebyśmy zostali w domu. - My? Diantha przyjeżdża z tobą? - To prawie pewne, jak również twoja przyjaciółka Amelia i być może jej młody mężczyzna - powiedział. - Nawiązując do tego, co mówiła Amelia, potrzebujesz każdej pomocy, jaką możesz dostać. Jej ojciec zadzwonił do niej niepokojąc się o ciebie. Powiedział jej, że widział w gazecie artykuł o tobie. To było podnoszące na duchu, skoro spotkałam Copley'a Carmichaela tylko raz, a on i Amelia nie utrzymywali nic poza gładkimi relacjami. - Wspaniale powiedziałam, ciężko próbując brzmieć szczerze. - Tak przy okazji, panie Cataliades, zna pan kogoś, kto nazywa się Leslie Gelbman? - Nie - odpowiedział natychmiast. - Dlaczego pytasz? Opisałam mu telefon i to, co odkrył Andy. - Interesujące i niepokojące - powiedział zwięźle. - Przejadę koło tego domu, zanim wyjedziemy. - Jak myślisz, kiedy tu dotrzecie? - Jutro rano - powiedział. - Dopóki nie przyjedziemy, bądź niesamowicie ostrożna. - Postaram się - powiedziałam i rozłączył się. Słońce zdążyło zajść do czasu kiedy zjadłam sałatkę i wzięłam prysznic. Miałam ręcznik owinięty wokół głowy (i nic więcej na sobie) kiedy zadzwonił telefon. Odebrałam w sypialni. - Sookie - powiedział Bill, jego głos był zimny i gładki i kojący. - Jak się dzisiaj masz? - W porządku, dziękuję - powiedziałam. - Naprawdę zmęczona. - Aluzja, aluzja. - Miałabyś coś przeciwko, gdybym przyszedł do ciebie na kilka chwil? Mam gościa, faceta, którego już poznałaś. Jest pisarzem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 128

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Oh, on przyszedł tutaj z rodzicami Kym Rowe, prawda? Harp coś tam? Jego wcześniejsza wizyta nie była miłym wspomnieniem. - Harp Powell - powiedział Bill. - Pisze książkę o życiu Kym? Biografia martwego mieszańca: krótkie życie młodej striptizerki. Naprawdę nie mogłam sobie wyobrazić jak Harp Powell mógł obrócić przygnębiającą historię Kym Rowe w żyłę literackiego złota. Ale Bill myślał, że pisarze byli świetni, nawet krótkoterminowi pisarze, tacy jak Harp Powell. - Gdybyśmy mogli zająć tylko kilka chwil twojego czasu? - powiedział delikatnie Bill. - Wiem, że ostatnie kilka dni były dla ciebie bardzo przykre. Brzmiał jakby dostał wiadomość, prawdopodobnie przez Danny'ego Prideaux, o moim pobycie w więzieniu. Powiedziałam - Okay, daj mi dziesięć minut, a potem możecie wpaść na krótką wizytę. - Kiedy mój pradziadek Niall opuścił tą krainę, nasączył ziemię mnóstwem magii. Chociaż rozkosznie było widzieć jak ogród rozkwita i wydaje owoce i zieleni się, złapałam się na myśleniu, że przehandlowałabym wszystkie rośliny w ogródku za jedno dobre zaklęcie ochronne. Teraz za późno! Niall zabrał mojego podłego kuzyna Claude'a z powrotem do Faery, żeby ukarać go za rebelię i próbę okradzenia mnie i zostawił mnie z mnóstwem pomidorów w zamian. Ostatnią osobą, która nałożyła zaklęcia wokół mojego domu był Bellenos, elf, i chociaż pogardzał kręgami ochronnymi innych ludzi, nie do końca ufałam Bellenosowi. Raczej wolałabym mieć broń niż magię, ale może to była tylko moja amerykańska strona. Miałam broń w szafie na płaszcze przy drzwiach frontowych i odnalezioną strzelbę Taty w kuchni. Kiedy Michele i Jason przetrząsnęli wszystkie szafy Jasona i miejsca magazynowe w przygotowaniu na wprowadzenie się Michele, znaleźli wszystkie rodzaje rzeczy, przedmioty, nad którymi się zastanawiałam przez lata, włączając suknię ślubną mojej mamy. (Gdy ja dostałam dom babci, po tym jak zmarła, Jason odziedziczył miejsce moich rodziców.) Zerknęłam na suknię ślubną z tyłu mojej szafy, kiedy otworzyłam ją, żeby wyciągnąć coś do założenia dla moich szczerze niemile widzianych gości. Za każdym razem, kiedy widziałam falbaniastą spódnicę, przypominało mi się jak różniłam się od mojej matki; ale za każdym razem żałowałam, że nie poznałam jej jako osoba dorosła. Potrząsnęłam sobą i wyciągnęłam koszulkę i dżinsy. Nie ogłupiałam się makijażem, a moje włosy wciąż były mokre, kiedy dwóch mężczyzn zapukało do moich tylnych drzwi. Bill widział mnie na każdym poziomie bycia ubraną czy rozebraną, jaki jest możliwy, i nie obchodziło mnie, co myślał Harp Powell. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 129

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Reporter praktycznie rzucił się do mojej kuchni. Wyglądał na wzburzonego. - Widziałaś to? - zapytał mnie. - Co? Witaj, tak przy okazji. 'Dziękuję, panno Stackhouse, za zaproszenie mnie do swojego domu na koniec długiego, traumatycznego dnia.' - Ale nie załapał mojego sarkazmu, chociaż ten był tak szeroki jak rzeka Jordan. - Zostaliśmy zatrzymani w lesie przez wampirzycę powiedział podekscytowany. - Była piękna! I chciała wiedzieć, co robiliśmy idąc do twojego domu i czy byliśmy uzbrojeni. To było jak przejście przez ochronę na lotnisku. Wow. To było świetne. Karin była na straży w moim lesie! Naprawdę miałam ochronę, i nie tylko magicznego rodzaju. Miałam prawdziwego, patrolującego w nocy wampira. - To przyjaciółka przyjaciela - powiedziałam, uśmiechając się. Bill odwzajemnił uśmiech. Wyglądał niesamowicie w dresowych luźnych spodniach i koszuli z długim rękawem w szkocką kratę, świeżo wyprasowanej. Czy on prasował? Bardziej prawdopodobne było to, że poprosił Danny'ego o zabranie wszystkich koszul i spodni do pralni. W smutnym kontraście, Harp Powell miał na sobie szorty koloru khaki i starożytną zapinaną na guziki koszulę. Musiałam zaproponować moim gościom coś do picia. Harp przyznał, że napiłby się szklanki wody, a Bill przyjął butelkę TrueBlood'a. Zdusiłam kolejne westchnienie i przyniosłam im ich napoje, szklanka Harpa dźwięczała od lodu, a butelka Billa była ciepła. Powinnam również zabawić ich krótką rozmową, żeby wypełnić chwilę, ale miałam dosyć pogawędek. Usiadłam z rękami złożonymi na kolanach, nogami skrzyżowanymi i czekałam, aż wzięli swoje pierwsze łyki i usiedli w wygodniejszych pozycjach na kanapie. - Dzwoniłem do ciebie w niedzielę w nocy - powiedział Bill, rozpoczynając konwersację - ale musiałaś gdzieś wyjść. Powiedział to jako przejściową uwagę, ale przeszły mnie ponure dreszcze. - Ah, nie - powiedziałam, rzucając mu znaczące spojrzenie. Gapił się na mnie. Bill naprawdę potrafi się gapić. - Wiesz, gdzie byłam w niedzielę w nocy - powiedziałam, próbując być dyskretna. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 130

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Nie, nie wiem. Cholera. Dlaczego Danny bardziej nie plotkował? - Byłam w więzieniu powiedziałam. - Za zabicie Arlene. Myślałby kto, że opuściłam spodnie i się pochyliłam, ich twarze były tak zszokowane. W niegodny sposób, było to dość zabawne. - Nie zrobiłam tego powiedziałam, widząc, że źle mnie zrozumieli. - Jestem tylko o to oskarżona. Harp użył serwetki, żeby wytrzeć swoje wąsy, które były teraz trochę mokre po tym, jak pił wodę. Potrzebował przystrzyżenia. - Szczerze chciałbym dowiedzieć się o tym więcej - powiedział. I miał to na myśli aż do kości. - Już nie uczysz? - powiedziałam. Po tym jak ostatnim razem spotkałam Harpa, wygooglowałam go. Bill powiedział mi, że uczył w college'u i kilka jego książek zostało opublikowanych przez wydawnictwo uniwersyteckie, jakieś historyczne nowele o regionalnych zainteresowaniach. Ostatnio, Harp wydał wspomnienia wampirów, z naciskiem na ich historyczną wartość. - Nie, teraz jestem pełnoetatowym pisarzem. - Uśmiechnął się do mnie. Rzuciłem swój los na wiatr. - Zostałeś zwolniony - powiedziałam. Wyglądał na obrażonego, ale nie aż tak jak Bill. Taa, nie wydawało mi się, żeby Bill o tym wiedział. Harp powiedział - Tak, powiedzieli, że to moje zainteresowanie pisaniem o osobistych historiach wampirów zabierało zbyt dużo mojego czasu i mojej koncentracji, ale podejrzewam, że tak było ponieważ zaprzyjaźniłem się z wampirem czy dwoma. - Próbował apelować do mojej miłości do wampirów, tak mi się zdaje. W ostatnim semestrze, uczyłem nocną klasę dziennikarstwa w Clarice Community College, i zaprosiłem moich nieumarłych przyjaciół w odwiedziny. Kadra poskarżyła się mojemu szefowi, ale studenci byli zafascynowani. - Co odnosiło się do pisania artykułów do gazet - jak? - Co dałoby moim studentom głębsze tło, z którego mogliby korzystać, kiedy piszą. Dało im to szerszą wiedzę o świecie, nadało kolorów emocjonalnej palecie. - Masz bzika na punkcie wampirów. - Wywróciłam oczami na Billa. - Jesteś dosłownym fangbangerem. - Wszystko to widziałam w głowie Harpa: pragnienie, fascynację, czystą przyjemność jaką brał z bycia z Billem dzisiaj w nocy. Nawet ja byłam dla niego interesująca, po prostu dlatego, że wywnioskował z mojej historii, że Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 131

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after uprawiałam seks z wampirami. Miał również wrażenie, że byłam jakimś supernaturalnym dziwadłem na swoich własnych prawach. Nie był pewien czym różniłam się od innych ludzi, ale wiedział, że się różniłam. Przechyliłam głowę, badając jego myśli. On sam był nieco inny. Może mała kropelka krwi wróżki? Albo demona? Sięgnęłam i złapałam jego rękę i spojrzał na mnie oczami tak wielkimi jak spodki, kiedy grzebałam w jego głowie. Nie znalazłam tam niczego co byłoby moralnie rażące czy sprośne. Zrobiłam to jako przysługę dla Billa. - W porządku - powiedziałam, puszczając jego rękę. - Dlaczego pan tutaj jest, panie Pisarzu? - Co właśnie zrobiłaś? - zapytał, zarówno podekscytowany jak i podejrzliwy. - Właśnie postanowiłam porozmawiać z tobą o czymkolwiek - powiedziałam. - Więc mów. Co chcesz wiedzieć? - Co stało się Kym Rowe? Jakie są twoje podejrzenia? Znałam prawdę o tym, co stało się Kym Rowe, i widziałam jak morderczyni Kym została pozbawiona głowy. - Moje podejrzenia są takie, że Kym Rowe była zdesperowaną młodą kobietą, pozbawioną zasad moralnych. Była również finansowo spłukana. Z tego co rozumiem - powiedziałam ostrożnie - ktoś zatrudnił ją, żeby uwiodła Erica Northmana, i ta sama osoba zabiła ją na przednim podwórku Erica. Rozumiem, że morderca przyznał się policji, a potem opuścił kraj. Śmierć Kym Rowe wydaje mi się smutna i pozbawiona sensu. Nie mogłam zrozumieć co Bill zyskiwał wałęsając się z tym facetem. Podejrzewałam, że szacunek Billa do świata pisarzy oślepił go na wścibskie i dociekliwe zwyczaje. Kiedy Bill dorastał, książki były niesamowicie rzadkie i cenne. Albo, czy Bill tak strasznie potrzebował przyjaciela, że chciał jednego zrobić z Harpa Powella? Chciałabym sprawdzić szyję Harpa, czy nie ma na niej śladów kłów, ale z tym kołnierzem było to niemożliwe. Cholera. - To oficjalna historia - powiedział Harp, przełykając kolejny łyk wody. Ale rozumiem, że ty wiesz więcej. - Kto mógł ci o tym powiedzieć? - spojrzałam na Billa. Lekko potrząsnął głową, żeby wykazać swoją niewinność. Powiedziałam - Jeśli myślisz, że zdobędziesz kolejną historię, inną historię, ode mnie... całkowicie się mylisz. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 132

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Były reporter wycofał się. - Nie, nie, chcę po prostu trochę koloru, żeby wzmocnić moją wizję jej życia. To wszystko. Jak to było w rzeczywistości być tam tej nocy, na tamtym przyjęciu, i widzieć Kym żywą w jej ostatnich chwilach. - To było odrażające - powiedziałam, nie myśląc. - Ponieważ twój chłopak, Eric Northman, pił krew Kym Rowe? Cholera! To również była wiadomość publiczna. Ale nie znaczyło to, że podobało mi się przypomnienie o tym. - Przyjęcie nie było po prostu w moim guście powiedziałam spokojnie. - Dotarłam tam spóźniona, i nie spodobało mi się to, co znalazłam, kiedy weszłam. - Dlaczego nie, panno Stackhouse? Chodzi o to, dlaczego nie pił z pani? - To naprawdę nie jest w żadnym stopniu pański interes, panie Powell. Pochylił się nad stolikiem do kawy, cały poufny i zasadniczy. - Sookie, próbuję napisać historię życia tej smutnej dziewczyny. Żeby wyrządzić jej sprawiedliwość, chciałbym poznać wszystkie szczegóły, jakie zdołam. - Panie Powell - Harp - ona jest martwa. Nigdy się nie dowie co o niej napisałeś. Ona jest już poza wszelkimi zmartwieniami o sprawiedliwość. - Mówisz, że to żywi się liczą, nie martwi. - W tym przypadku, tak. Właśnie to mówię. - Więc są jakieś sekrety w jej śmierci do poznania - powiedział uczciwie. Gdybym miała więcej energii, wyrzuciłabym ręce do góry. - Nie wiem, co chcesz, żebym powiedziała. Przyszła na przyjęcie, Eric pił z niej, opuściła przyjęcie, a policja powiedziała mi, że kobieta, której imienia nie ujawnili zadzwoniła do nich, żeby przyznać się, że zabiła Kym. Zajęło mi chwilę sprawdzenie wspomnień. - Miała na sobie zielono różową sukienkę, naprawdę lśniącą, nisko wyciętą, z paskami jak spaghetti. I sandały na wysokim obcasie. Nie mogę przypomnieć sobie w jakim były kolorze. - Żadnej bielizny, ale nie zamierzałam o tym wspominać. - I rozmawiałaś z nią? - Nie. - Nie myślałam, że adresowałam to bezpośrednio do niej. - Ale to złe zachowanie, to picie krwi, było dla ciebie obraźliwe. Nie podobało ci się, że Eric Northman pił z Kym. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 133

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pieprzyć bycie grzecznym. Do tej pory, Bill odstawił swoją butelkę i przesunął się na kraniec kanapy, jakby był gotowy wystrzelić na nogi. - Odbyłam bardzo gruntowne przesłuchanie przez policję. Nie chcę rozmawiać o Kym Rowe nigdy więcej. - I to prawda - powiedział, jakbym się nie odezwała - że chociaż gliny mówią, że zabójca Kym przyznał się przez telefon, nigdy nie została złapana, i może leżeć gdzieś martwa tak jak Kym Rowe? Nienawidziłaś Kym Rowe i ona zginęła, i nienawidziłaś Arlene Fowler i ona również zginęła. A co z Jannalynn Hopper? Oczy Billa rozświetliły się jak brązowe pochodnie. Podciągnął Harpa za kołnierz i wymaszerował z nim z domu w sposób, który byłby dość zabawny, gdybym nie była tak wściekła i tak przerażona. - Mam nadzieję, że to koniec fascynacji Billa pisarzami - powiedziałam na głos. Z rozkoszą poszłabym do łóżka, ale pomyślałam, że Bill pewnie wróci. Pewnie, zapukał do tylnych drzwi dziesięć minut później. Był sam. Wpuściłam go, i jestem pewna, że wyglądałam na tak zirytowaną jak się czułam. - Tak mi przykro, Sookie - powiedział. - Nic z tego nie wiedziałem: że Harp został zwolniony, że rozwinął tą fiksację na punkcie wampirów, że zostałaś aresztowana. Zamierzam porozmawiać sobie z Dannym o lepszym informowaniu mnie o miejscowych sprawach. Co mogę zrobić, żeby ci pomóc? - Gdybyś mógł się dowiedzieć kto zabił Arlene, to naprawdę by pomogło. Mogłam brzmieć nieco sarkastycznie. - To mój szal był wokół jej szyi, Bill. - Jak udało ci się wyjść, skoro zostałaś oskarżona o taką zbrodnię? - Nie tylko nie było tam żadnego cholernego dowodu łączącego mnie z morderstwem, Eric posłał Mustaphę, żeby mnie wyciągnął za kaucją, czego nie mogę rozgryźć. Nie jesteśmy już małżeństwem, a on wyjeżdża z Freydą. Dlaczego go to obchodzi? Chodzi mi o to, że nie wydaje mi się, żeby mnie nienawidził, ale wyłożenie pieniędzy na kaucję... Bill powiedział - Oczywiście, że cię nie nienawidzi - ale powiedział to nieco z roztargnieniem, jakby miał nagłą myśl. - Chociaż utrzymuję kontakty z innymi w Fangtazji, jestem zaskoczony, że mnie nie wezwał. Wygląda na to, że muszę złożyć wizytę mojemu szeryfowi... i dowiedzieć się, kiedy nas opuszcza. - Bill siedział pogrążony w myślach przez długą chwilę. - Kto będzie następnym szeryfem? powiedział, i całe jego ciało było spięte. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 134

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Co zrozumiałe, nie dotarłam tak daleko w swoim myśleniu. Co z bólem serca po stracie-mojego-chłopaka i oskarżeniu o morderstwo. - To dobre pytanie - powiedziałam, bez zbytniego zainteresowania. Upewnij się i daj mi znać, kiedy się dowiesz. Zgaduję, że Felipe przywiezie jakichś swoich ludzi. - Będę martwić się o to później, kiedy będę miała siły. Giermek Felipe mógł z pewnością utrudnić mi życie, ale teraz nie mogłam o tym myśleć. - Dobranoc, kochanie - powiedział Bill, ku memu zaskoczeniu. - Cieszę się widząc Karin wypełnia swoje obowiązki, chociaż nie spodziewałem się, że Eric postawi ją na straży twojego domu na dłuższy czas. - Ja również nie, ale myślę, że to wspaniałe. - Myślałem, że Harp był dżentelmenem. Myliłem się. - Nie myśl o tym. - Moje powieki opadły. Pocałował mnie w usta. Moje oczy nagle szeroko się otworzyły. Odsunął się i złapałam oddech. Bill zawsze całował jak mistrz. Gdyby była olimpiada w całowaniu, dotarłby do finału. Ale ja niczego nie zaczynałam. Również się cofnęłam i pozwoliłam, żeby drzwi z siatką zamknęły się między nami. - Śpij dobrze. - I Bill zniknął po drugiej stronie podwórka pomiędzy drzewami, poruszając się tak zwinnie i cicho, że spodziewałam się widzieć rozmazane ślady za nim. Ale zatrzymał się tuż za linią drzew. Ktoś stanął przed nim. Złapałam poruszające się na wietrze mignięcie długich, bladych włosów. Karin i Bill pogrążeni byli w rozmowie. Miałam nadzieję, że Harp Powell nie próbował wrócić do mojego lasu i 'przesłuchać' Karin. Ostatni mężczyzna, którego znałam, a który miał słabość do wampirzycy miał smutny koniec. I wtedy ziewnęłam i zapomniałam całkowicie o reporterze. Zaryglowałam każdy zamek w każdych drzwiach i oknach, i wślizgnęłam się do łóżka.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 135

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 11.

Kiedy wstałam następnego ranka, wciąż padał deszcz - yay, żadnego nawadniania! - a ja wciąż byłam zmęczona. Odkryłam, że nie wiedziałam, którą zmianę miałam dzisiaj przypisaną. Nie miałam żadnego czystego mundurka, i prawie brakowało mi kawy. Uderzyłam palcem o kuchenny stół. Wszystko to było irytujące, z pewnością, ale wciąż lepsze niż bycie aresztowaną za morderstwo i obudzenie się w więzieniu. Postanowiłam wyregulować brwi kiedy mundurki kołatały się w suszarce. Jeden z włosów był podejrzanie jasny. Wyszarpałam go i przyjrzałam mu się. Czy on był szary? Nałożyłam dodatkowy makijaż i kiedy myślałam, że brzmię na spokojną, zadzwoniłam do mojego szefa. - Sam - powiedziałam, kiedy odebrał telefon. - Nie mogę przypomnieć sobie, kiedy muszę być w pracy. - Sookie - powiedział, brzmiąc po prostu dziwnie. - Słuchaj, zostań dzisiaj w domu. Naprawdę wczoraj się uwijałaś, ale dzisiaj zrób sobie przerwę. - Ale ja chcę pracować - powiedziałam, mówiąc bardzo powoli, kiedy szamotałam się, żeby odgadnąć co się działo z moim przyjacielem. - Sook... dzisiaj, nie, nie przychodź. - I rozłączył się. Czy cały świat zwariował? Kiedy ja stałam tam wciąż trzymając telefon, bez wątpienia wyglądając jak idiotka (co było w porządku, skoro nie było tam nikogo, kto by mnie widział), telefon zawibrował mi w ręce. Podskoczyłam i prawie rzuciłam nim przez pokój, potem zebrałam się do kupy i podniosłam go do ucha. - Sookie - powiedziała Amelia Broadway - będziemy u ciebie za nieco ponad godzinę. Pan C powiedział, że powinnam do ciebie zadzwonić. Nie martw się o śniadanie, już jedliśmy. To było miarą tego, jak zajęty był mój umysł, że kompletnie zapomniałam, że moje towarzystwo z Nowego Orleanu przyjeżdża dzisiaj rano. - Kto jest z wami? - Ja, Bob, Diantha, pan C i twój stary kumpel. Będziesz taka zaskoczona! - I Amelia się rozłączyła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 136

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Nienawidziłam niespodzianek. Ale przynajmniej miałam coś do roboty. Na górze, łóżko w byłym pokoju Claude'a było przygotowane ze świeżymi prześcieradłami i zaciągnęłam materac powietrzny, który zdobyłam dla Dermota na były strych, teraz wielki, pusty pokój z wielką szafą. Łóżko polowe, na którym spał Dermot zanim udało mi się dostać dla niego materac z łatwością udało się wstawić do saloniku na piętrze. Po tym jak wszystko było gotowe na górze, upewniłam się, że łazienka w hallu na dole była wciąż czysta, sypialnia na przeciwko mojej była przygotowana, a kuchnia zorganizowana. Skoro nie szłam do pracy, włożyłam na siebie cywilne szorty, czarne z białymi kropkami i białą koszulkę. Dość czysto. Oh, jedzenie! Próbowałam wymyślić menu, ale nie wiedziałam, jak długo zostaną. A pan Cataliades był żarłokiem. Do czasu, kiedy usłyszałam samochód na żwirowym podjeździe, byłam mniej lub więcej gotowa na towarzystwo, chociaż musiałam przyznać, że nie byłam zbyt podekscytowana z powodu większej ilości gości. Amelia i ja nie skończyłyśmy za dobrze naszej ostatniej konwersacji twarzą w twarz, chociaż wyciągnęłyśmy do siebie ręce przez Internet. Pan Cataliades zawsze miał coś interesującego do powiedzenia, ale rzadko były to wiadomości, które chciałabym usłyszeć. Diantha była żyłą niespodziewanych talentów i bardzo poręcznie było mieć ją przy sobie. I był jeszcze ten tajemniczy gość. Amelia rzuciła się do domu pierwsza, plamy po deszczu znaczyły całą jej bluzę, a jej chłopak, Bob, był tuż za nią. Bob praktycznie nienawidził bycia mokrym. Nie wiedziałam, czy to dlatego, że spędził trochę czasu będąc kotem, czy dlatego, że po prostu lubił być suchy. Diantha weszła do środka tanecznym krokiem, jej małe, kościste ciało było obrysowane obcisłymi ubraniami w lśniących kolorach. Pan Cataliades, w swoim zwyczajowym czarnym garniturze, zadudnił po schodach za nią, poruszając się zwinnie pomimo swojej masy. Ostatnią osobą, która weszła do domu był Barry Bellboy, niegdyś znany jako Barry Horowitz. Lata młodszy ode mnie, Barry był pierwszym telepatą, którego poznałam. Pan Cataliades był prapradziadkiem Barry'ego, chociaż nie wiedziałam, czy Barry był tego świadomy czy nie. Jak Amelia i ja, Barry i ja nie skończyliśmy w idealnych stosunkach. Ale przeszliśmy razem przez straszne męki, i to zawiązało więź pomiędzy nami, której nic nie może zniszczyć, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że dzieliliśmy to samo upośledzenie. Ostatnie co słyszałam, to to, że pracował dla Stana, Króla Teksasu... chociaż odkąd Stan został ciężko ranny po eksplozji w Rhodes, domyśliłam się, że Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 137

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Barry pracował tak naprawdę dla porucznika Stana, Josepha Velasqueza, od tamtej pory. Odkąd widziałam Barry'ego po raz ostatni w hotelu w Rhodes, postarzał się, a jego ciało dojrzało. Całkowicie stracił swoją ujmującą niezgrabność. Teraz wydawał się być bardziej... zasadniczy i poważny. Wręczyłam mu ręcznik, żeby wytarł twarz, co zrobił z wigorem. Jak się masz? zapytałam go. To długa historia powiedział. Później. - Okay - powiedziałam na głos. Odwróciłam się, żeby powitać moich pozostałych gości. Amelia i ja uścisnęłyśmy się raczej niezręcznie, nieuchronnie przypominając sobie o naszej kłótni, kiedy tu była ostatnio, kiedy całkowicie przekroczyła linię i weszła w moje osobiste życie. Amelia przesadziła. - Okay - zaczęła. - Słuchaj, po prostu uporajmy się z tym. Mówiłam to już wcześniej, ale chcę powiedzieć to ponownie. Przepraszam. Bycie taką dobrą wiedźmą podsunęło mi nadęty pomysł, żeby wejść w twoje życie, i jestem świadoma, że przekroczyłam granice. Nie zrobię tego ponownie. Próbowałam pogodzić się ze wszystkimi. Próbowałam stworzyć relacje z moim tatą, chociaż okazał się być całkowicie inny od mojego wyobrażenia, i uczę się panowania nad impulsami. Przyjrzałam się jej ostrożnie, nieco zdumiona tym, co wyczytałam. Amelia zawsze była wyjątkowym nadajnikiem, i wciąż nim była. Wysyłała fale szczerości i strachu, że odrzucę jej przeprosiny. (Jednakże, wciąż miała wysokie mniemanie o sobie, z paroma usprawiedliwieniami.) Ale biły od niej dodatkowe wibracje. Zaczniemy od nowa - powiedziałam i uśmiechnęłyśmy się do siebie w nieśmiały sposób. - Bob, jak się masz? - odwróciłam się do jej towarzysza. Bob nie był wielkim mężczyzną. Gdybym miała wybrać dwa przymiotniki określające Boba, byłyby to 'ciemny' i 'głupkowaty'. Ale widziałam, że Bob, tak jak Barry, zmienił się. Nabrał trochę wagi, co wyglądało dobrze. Wymizerowanie już nie było dla niego. I Amelia wzbogaciła jego garderobę, włączając okulary, które teraz wyglądały trochę na europejskie i wyrafinowane. - Kurcze, Bob, dobrze wyglądasz rozsunęły się w zaskakująco uroczym uśmiechu.

powiedziałam i jego wąskie usta

- Dzięki Sookie, ty również dobrze wyglądasz. - Spojrzał w dół na swoje ubrania. - Amelia pomyślała, że powinienem się zaktualizować.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 138

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Wciąż nie mogłam sobie wyobrazić jak Bob wybaczył Amelii zmienienie go w kota, kiedy nie wiedziała jak odmienić go z powrotem, ale po swoich początkowych spazmach odrazy, które posłały go, żeby znalazł swoją rodzinę, kiedy zmienił się z z powrotem w człowieka, wrócił do niej. - Droga Sookie - powiedział prawie-w-całości-demon, Desmond Cataliades, a ja go objęłam. Wymagało to wysiłku, ale to właśnie robiło się z przyjaciółmi. Nie był ludzki w dotyku, chociaż wyglądał wystarczająco na człowieka, ze swoim okrągłym ciałem i skąpymi ciemnymi włosami, ciemnymi oczami i obwisłą twarzą. Ale była pewna gumowatość w jego ciele, która nie była standardowa. Wciągnął głęboko powietrze, kiedy jego ramiona były wokół mnie, i musiałam walczyć ze sobą, żeby się nie wzdrygnąć. Oczywiście, wiedział o tym. Był bardzo utalentowany w trzymaniu w ukryciu fakt, że umiał czytać w umysłach tak jak ja - ale to on był tym, który uczynił mnie tym, kim jestem i Barry'ego również. - Hej Sookie - powiedziała Diantha. - Muszęsiku. Łazienka? - Oczywiście, tam, w korytarzu - powiedziałam i wystrzeliła, jej włosy i ubrania były ciemne od deszczu. Upewniłam się, że każdy miał ręcznik, i nastąpiło mnóstwo zamieszania, kiedy przydzielałam pokoje: Bob i Amelia na dole na przeciwko mnie, pan C i Diantha w sypialni Claude'a i w salonie na górze, a Barry dostał materac powietrzny na uprzednim strychu/niedokończonej sypialni. Mój dom był pełen głosów i aktywności. Chociaż Claude i Dermot byli mniej-niż-wybitnymi gośćmi (zwłaszcza zdradziecki Claude), tęskniłam za słyszeniem ich w domu, a najbardziej tęskniłam za uśmiechem Dermota i jego chęci do pomocy. Nie przyznałam się sobie do tego aż do teraz. - Mogłaś położyć nas na górze, a prawnika na dole - zaprotestowała Amelia. - Taa, ale ty musisz oszczędzać całą swoją energię dla dziecka. - Co? - Dziecko - powiedziałam niecierpliwie. - Pomyślałam, że może ci się nie spodobać wspinanie w tę i z powrotem po schodach kilka razy dziennie, plus musisz mieć blisko do łazienki w nocy. Przynajmniej tak miała Tara. Kiedy nie odpowiedziała, odwróciłam się od ekspresu do kawy, żeby zobaczyć, że Amelia gapiła się na mnie dziwnie. Bob również. - Mówisz mi - Amelia powiedziała bardzo cicho - że jestem w ciąży?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 139

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pospieszyłam się z tym i utknęłam. - Tak - powiedziałam słabo. - Czuję fale mózgowe. Macie małego na pokładzie. Nigdy wcześniej nie wyczułam dziecka. Może się mylę? Barry? - Wszedł, żeby usłyszeć ostatnią część naszej wymiany. - Pewnie. Myślałem, że wiecie - powiedział Bobowi, który wyglądał dość jakby ktoś uderzył go w żołądek. - Chodzi mi o to... - Przeniósł wzrok z Boba na Amelię. - Myślałem, że oboje wiedzieliście. Jesteście wiedźmami, nie? Pomyślałem, że to dlatego możemy wyczuć dziecko tak wcześnie. Myślałem, że tylko nie chcecie jeszcze o tym mówić. Nie publicznie. Próbowałem być taktowny. - Chodź, Barry - powiedziałam. - Myślę, że musimy dać im trochę przestrzeni. - Zawsze chciałam to powiedzieć. Wzięłam go za rękę i wyciągnęłam go do salonu, zostawiając przyszłym rodzicom kuchnię. Mogłam słyszeć pomruk mojego ojca chrzestnego rozmawiającego ze swoją bratanicą na górze. Przez chwilę, byliśmy tylko Barry i ja. - Co porabiałeś? - zapytałam mojego gościa telepatę. - Kiedy widziałam cię ostatnim razem, byłeś na mnie dość wkurzony. Ale teraz tutaj jesteś. Wyglądał nieszczęśliwie i na nieco zawstydzonego. - Wróciłem do Teksasu powiedział. - Stan dość powoli wracał do zdrowia, więc byłem pod wodzą Josepha Velasqueza. Joseph walczył, żeby utrzymać panowanie, grożąc każdemu tym, co się stanie kiedy Stan wróci do pełni sił. Jak matka grożąca dzieciom, że ich tata wróci do domu i zleje im tyłki. W końcu, wampir, który nazywał się Brady Burke wślizgnął się do krypty odrodzenia - nie pytaj - i zakołkował Stana. Ludzie Brady'ego poszli również na Josepha, ale Joseph pokonał ich i wystawił Brady'ego i jego wampiry na słońce, a potem zabił ludzkich kumpli Brady'ego. - Joseph myślał, że powinieneś był go ostrzec. Barry skinął głową. - Oczywiście, i miał rację. Wiedziałem, że coś się szykowało, ale nie wiedziałem co. Przyjaźniłem się z dziewczyną imieniem Erica, jedną z dawczyń Brady'ego. - Przyjaźniłeś się? - Okay, sypiałem z Ericą. Więc Joseph pomyślał, że powinienem wiedzieć. - I? Westchnął i nie spojrzał na mnie. - I tak, wiedziałem, że coś planowali, ale skoro nie wiedziałem co to było, nie powiedziałem Josephowi. Wiedziałem, że zwaliłby się na Ericę jak tona cegieł, żeby to z niej wyciągnąć i po prostu nie mogłem - nie chciałem - uwierzyć, że było to coś aż tak dramatycznego jak zmiana reżimu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 140

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - I co stało się z Ericą? - Była martwa zanim nawet dowiedziałem się o zamachu. W jego głosie była głębia samoodrazy. - Mamy ograniczenia - powiedziałam. - Nie możemy dostać dokładnych odczytów każdej myśli z każdego mózgu w każdej chwili. Wiesz, że ludzie nie myślą pełnymi zdaniami, jak 'Zamierzam iść do Pierwszego Banku Narodowego dzisiaj o dziesiątej, a kiedy tam będę, stanę w kolejce do okienka Judy Murello. Potem wyciągnę swojego Magnum .357 i okradnę bank.' - Wiem to. - Burza w jego umyśle nieco ucichła. - Ale Joseph zdecydował, że nie powiedziałem mu o tym z powodu mojego związku z Ericą. Pan Cataliades pojawił się znikąd. Nie wiem dlaczego. Następną rzeczą, o której wiedziałem było to, że z nim wyjeżdżałem. Nie wiem dlaczego mnie ocalił. Joseph wyraził się jasno, że nigdy więcej nie będę pracował dla wampirów; rozpuścił już słowo. Yep, pan C zdecydowanie nie powiedział Barry'emu o ich powiązaniu rodzinnym. - Myślisz, że Erica wiedziała o planie Brady'ego? - Taa - powiedział Barry, brzmiąc na zmęczonego i smutnego. - Jestem pewien, że wiedziała wystarczająco, żeby mnie ostrzec, i nie zrobiła tego. Po prostu nigdy nie wyciągnąłem od niej planu. Jestem pewien, że było jej przykro, że mi nie powiedziała, zanim umarła. Ale i tak umarła. - Straszne - powiedziałam. Nieadekwatne, ale szczere. - Mówiąc o strasznych rzeczach, słyszałem, że twój wampir żeni się z kimś innym. - Barry był aż za szybki, by zmienić temat. - Zdaję się, że rozeszło się to w wampirzym świecie - powiedziałam. - Pewnie. Freyda jest świetna. Mnóstwo facetów próbowało ustawić się w kolejce, żeby dostać kawałek Freydy kiedy rozeszło się słowo o tym, że szukała małżonka. Władza plus wygląd plus pieniądze i mnóstwo miejsca na rozwój w Ohlahomie. Kasyna i wytwórnie ropy. Z takim twardzielem jak Eric, stojącym za nią, zbuduje imperium. - To byłoby po prostu wyśmienite - powiedziałam, brzmiąc na tak zmęczoną i smutną jak on. Barry wydawał się o wiele bardziej obeznany w plotkach wampirzego świata niż ja kiedykolwiek byłam. Może byłam 'pośród ale nie całkowicie' bardziej niż potrzebowałam być. Może było więcej prawdy w oskarżeniach Erica o to, że byłam uprzedzona do kultury wampirów, niż mi się wydawało. Ale wampiry wykorzystywały Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 141

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after ludzi, więc głównie byłam po prostu wdzięczna, że nigdy nie powiedziałam Ericowi o synu mojej kuzynki Hadley, Hunterze. - Więc jest jeszcze jeden z nas? - zapytał Barry i to pytanie mocno mnie uderzyło. Byłam tak cholernie przyzwyczajona do bycia jedyną telepatką. W następnej sekundzie znalazłam się o cal od jego twarzy, a moja ręka trzymała przód jego koszulki. - Powiesz komukolwiek o Hunterze, a upewnię się, że będziesz miał naprawdę złego gościa którejś nocy - powiedziałam, mając to na myśli każdym atomem mojego ciała. Mój kuzyn Hunter będzie bezpieczny nawet, jeśli sama będę musiała być tym nocnym gościem. Hunter miał tylko pięć lat, a nie chciałam, żeby został porwany i wytrenowany, by służyć jakiemuś wampirzemu królowi bądź królowej. Wystarczająco ciężko było dotrwać do dojrzałości, kiedy było się telepatą. A myślenie o ludziach, którzy chcieli cię złapać dla przewagi, którą mogłeś im zapewnić? To byłoby milion razy gorsze. - Hej, odwal się! - powiedział wściekle Barry. - Przyszedłem tutaj, żeby ci pomóc, a nie, żeby wszystko pogorszyć. Cataliades musi wiedzieć. - Po prostu trzymaj gębę na kłódkę o Hunterze - powiedziałam i cofnęłam się. - Wiesz, jaką różnicę to zrobi. Nie martwię się o to, że pan Cataliades powie komukolwiek. - W porządku - powiedział Barry, relaksując się nieco. - Możesz być pewna, że nic nie powiem. Wiem jak ciężko jest, kiedy jest się dzieckiem. Przysięgam, że nic nie powiem. - Wypuścił oddech, żeby wyrzucić z siebie całe wzburzenie. Ja również tak zrobiłam. - Wiesz, kogo widziałem dziesięć dni temu w Nowym Orleanie? - powiedział Barry, jego głos był tak cichy, że musiałam się pochylić do przodu, żeby usłyszeć. Uniosłam brwi, żeby mu powiedzieć, żeby przeszedł do rzeczy. Johana Glassporta, powiedział cicho i poczułam, jak dreszcz przebiegł mi po kręgosłupie. Johan Glassport był prawnikiem. Znałam wielu miłych ludzi, którzy byli prawnikami, więc nie zamierzam robić o tym prawniczego żartu; Johan Glassport był również sadystą i mordercą. Najwyraźniej, kiedy jesteś genialnym prawnikiem, możesz uciec od wielu rzeczy. On uciekł. Ostatnim razem widziałam Glassporta w Rhodes. Rozumiałam, że uciekł do Meksyku, żeby ukryć się po okropnym wybuchu w hotelu. Był wtedy w telewizji, jako część brudnego i rannego grona ocalałych, a ja zawsze myślałam, że obawiał się tego, że zostanie przez kogoś rozpoznany. Musiało być mnóstwo ludzi, którzy lękali się jego widoku. Widział cię? zapytałam. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 142

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Nie wydaje mi się. - Był w samochodzie na ulicy, a ja byłem na chodniku. - Nigdy nie jest dobrze, kiedy widzi się Johana - wymamrotałam. - Dlaczego wrócił do Stanów? - Mam nadzieję, że nigdy się nie dowiemy. I powiem ci coś dziwnego. Mózg Glassporta był nieprzejrzysty. - Mówiłeś o tym panu Cataliadesowi? - powiedziałam. Tak. Chociaż nic nie powiedział. Ale wyglądał ponuro. Bardziej niż zazwyczaj. - Widziałem go - powiedział Desmond Cataliades, robiąc jedno ze swoich nagłych wejść. - W zasadzie, ostatnio Nowy Orlean pełen był niespodziewanych kreatur. Ale więcej o tym później. Glassport powiedział mi, że ma interesy w Luizjanie. Został zatrudniony przez kogoś, kto ma bardzo wielki majątek. Kogoś, kto nie chciał być przez nikogo widziany. Glassport powiedział, że był poza krajem rekrutując na życzenie tego kogoś. - Zastanawiam się, kogo? - Zazwyczaj, mógłbym ci powiedzieć - powiedział pół-demon. - Ale, jak Barry wspominał, Glassport nabył jakiś rodzaj zaklęcia ochronnego, być może pochodzenia wróżkowego. Nie słyszałem jego myśli. - Nie wiedziałam, że można kupić takie coś! - byłam zaskoczona. - Pewnie ciężko jest to stworzyć? - Ludzie nie są do tego zdolni. Tylko kilku nadnaturalnych jest. To właśnie dlatego wszyscy wyglądaliśmy na zmartwionych zaniepokojonych, kiedy Amelia wyszła z kuchni, trzymając za rękę Boba.

i

- Aw, jakie to słodkie! Ale nie martwcie się o nas - powiedziała, uśmiechając się. - Bob i ja jesteśmy tak szczęśliwi jak spokojni o dziecko, teraz kiedy uporaliśmy się z szokiem. - Cieszyłam się widząc szczęście jej i Boba, ale również było mi przykro, że nie mogłam doprowadzić rozmowy o Johanie Glassporcie do końca. To były złe wieści, że był gdziekolwiek w Luizjanie. Uśmiech Amelii zaczął opadać, kiedy nie dostała reakcji, której się spodziewała. - Amelia i Bob będą mieli dziecko! - powiedziałam, rozpromieniając się do pana Cataliadesa. Oczywiście, on już o tym wiedział.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 143

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Tak, jestem w ciąży, panie C! - odzyskała swoje podekscytowanie mówiąc to pół-demonowi prawnikowi. Uprzejmie, zrobił co było w jego mocy, by wyglądać na zdumionego i uradowanego. - Zamierzamy wychować dziecko razem. Czekajcie, aż powiem tacie! Będzie taki wkurzony, bo nie jesteśmy małżeństwem - powiedziała Amelia. Wydawała się nieco zadowolona irytując swojego ojca, który rozkazywał ludziom wokół cały dzień, każdego dnia. - Amelio - powiedziałam - Bob nie ma ojca, z którym mógłby podzielić się dzieckiem. Temu dziecku może się podobać posiadanie dziadka. Amelia była całkowicie zaskoczona. Nie wiedziałam, że mam zamiar to powiedzieć, dopóki nie opuściło moich ust. Czekałam, żeby zobaczyć, czy będzie wściekła. Widziałam błysk obrazy, który przeszedł jej przez umysł, potem bardziej dorosłe zamyślenie. - Pomyślę o tym - powiedziała i to z pewnością było więcej niż wystarczające. - Tata strasznie się ostatnio zmienił, to pewne. - Słyszałam jak pomyślała I trochę niewytłumaczalnie. Nie wiedziałam co z tym zrobić. - Interesujące, że to powiedziałaś, Amelio - powiedział demon prawnik. Porozmawiajmy o tym, dlaczego tu jesteśmy. Jest tyle rzeczy o których chciałem powiedzieć, kiedy tu jechaliśmy, ale nie tylko byłem zajęty upewnianiem się, że nie byliśmy śledzeni, nie chciałem powtarzać wszystkiego Sokkie. Wszyscy usadowili się w salonie. Diantha pomogła mi przynieść drinki i ciasteczka i małe serwetki. Zdecydowanie przesadziłam z kupowaniem na babyshower. Chociaż nikt nie wydawał się mieć cokolwiek przeciwko zielonym i żółtym motywom. Nie widziałam żadnych serwetek w Hallmarku w tematyce spotkania nadnaturalnych. Pan Cataliades zachowywał się jak przewodniczący spotkania. - Zanim zaplanujemy nasze działania co do głównego tematu - oskarżenia, że Sookie zamordowała Arlene Fowler - są inne które musimy przedyskutować. Panno Amelio, muszę prosić cię, żebyś zatrzymała wiadomość o swojej ciąży, ograniczoną tylko do tego grona, tylko przez jakiś czas. Proszę nie rób z tego tematu żadnej rozmowy telefonicznej czy wiadomości tekstowej do swoich najbliższych i najdroższych, choć wiem, że jesteś podekscytowana. - Uśmiechnął się do niej w sposób, który wyraźnie miał być pocieszający. Amelia była zdumiona i zaniepokojona, były to uczucia, które dziwnie wyglądały na kimś tak świeżym i o tak lśniących oczach jak jej. Bob opuścił spojrzenie na ziemię. Wiedział, o czym mówił pan Cataliades, podczas gdy Amelia nie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 144

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Na jak długo? - powiedziała. - Tylko na dzień lub dwa. Z pewnością wieści poczekają tak długo? ponownie się uśmiechnął. - W porządku - zgodziła się, po spojrzeniu na Boba, który skinął głową. - Teraz pomówmy o morderstwie Arlene Fowler - powiedział pan Cataliades, tak serdecznie jakby właśnie ogłaszał, że zarobki za ostatni kwartał były o wiele wyższe. Najwidoczniej, prawnik wiedział o wielu rzeczach, o których ja nie wiedziałam i wybrał nie dzielić się nimi, co mnie niepokoiło. Ale po tym jak powiedział 'morderstwo', miał moją całkowitą uwagę. - Proszę, opowiedz nam wszystko co wiesz o Arlene i powiedz nam jak to się stało, że ponownie ją spotkałaś po uwolnieniu jej z więzienia - powiedział pan Cataliades. Więc zaczęłam mówić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 145

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 12.

Zajęło zaskakująco dużo czasu przekazanie wszystkiego, co wiedziałam o Arlene i jej czynach, włączając moje niepokoje o Alcee'ego Becka. Bob, Amelia, Barry, Diantha i pan Cataliades zaproponowali mnóstwo opcji i pomysłów, i zadali mnóstwo pytań. Amelia skupiła się na dwóch mężczyznach, o których wspomniała Arlene, prawdopodobnie byli to ci sami, których świadkiem spotkania za pustym domem Tray'a Dawsona była Jane. Amelia zaproponowała rzucenie zaklęcia prawdy na nich, żeby dowiedzieć się, co Arlene im wręczyła. Nieco mglisto tłumaczyła, w jaki sposób chciała ich wyśledzić, ale powiedziała nam, że ma kilka pomysłów. Wysiliła się, żeby brzmieć nonszalancko, ale drżała z zapału. Bob chciał wezwać dotykowe medium, które znał w Nowym Orleanie, i zastanawiał się, czy uda nam się przekonać policję, żeby pozwolili medium potrzymać szalik, żeby dostała odczyt. Powiedziałam, że zdecydowanie nie. Barry myślał, że powinniśmy porozmawiać z dziećmi Arlene oraz z Brockiem i Chessie Johnson, żeby zobaczyć, czy Arlene powiedziała im o swoich planach. Diantha myślała, że powinniśmy ukraść szalik, a wtedy nie mieliby żadnego dowodu na mnie w ogóle. Musiałam przyznać, ta opcja naprawdę do mnie przemawiała. Wiedziałam, że tego nie zrobiłam. Wiedziałam, że policja nie patrzyła we właściwym kierunku. I, szczerze, nawet bardziej niż chciałam, żeby morderca Arlene został znaleziony, wiedziałam, że nie chciałam iść do więzienia. W ogóle. Nigdy więcej. Diantha chciała również przeszukać samochód Alcee'ego Becka. - Poznam magiczny obiekt, kiedy go zobaczę - powiedziała i była to prawda, z którą nikt nie mógł się kłócić. Problemem było to, że chuda, dziwnie ubrana biała dziewczynka będzie wyglądać nieco podejrzanie przeszukując czyjś samochód, dużo bardziej przeszukując samochód afro amerykańskiego detektywa. Desmond Cataliades powiedział nam, że w jego opinii, sprawa przeciwko mnie była słaba, zwłaszcza skoro miałam świadka, który mógł potwierdzić moją obecność w łóżku w domu, w przypuszczalnym czasie morderstwa. - To szkoda, że twoim świadkiem jest wampir - nie tylko wampir, ale również nowy w okolicy i związany z twoim byłym kochankiem - powiedział w ciężki sposób. - Jednakże, Karin z pewnością jest lepsza niż żaden świadek. Muszę porozmawiać z nią szybko.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 146

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Będzie dzisiaj między drzewami - powiedziałam - jeśli będzie trzymała się grafiku. - Naprawdę wierzysz, że detektyw Beck został przez coś przeklęty? - Tak - powiedziałam. - Chociaż nie rozumiałam tego, co widziałam w tamtym czasie. Próbowałam zmusić Andy'ego Bellefleura, żeby powiedział Alcee'emu, żeby przeszukał swój samochód. Miałam nadzieję, że Alcee znajdzie urok, czy jak wy to nazywacie, i zrozumie, że był pod magicznym wpływem przeciwko mnie. Co oczywiste, to nie zadziałało. Więc jeśli pomyślimy o sposobie wydostania tego magicznego obiektu z auta Alcee'ego, musimy wprowadzić go w życie. Kiedy go usuniemy, mam nadzieję, że rzeczy dla mnie o wiele się polepszą. - I Bóg wiedział, chciałam, żeby się polepszyły. Spojrzałam na zegarek. Była pierwsza po południu. - Amelio, mamy kilka rzeczy, o których musimy porozmawiać - powiedział pan Cataliades, a Amelia wyglądała na zlęknioną. - Ale najpierw, jedźmy do miasta i zjedzmy lunch. Nawet pasywne narady wymagają energii. Zapakowaliśmy się do vana pana Cataliadesa na krótką przejażdżkę do miasta. Kiedy usiedliśmy w Lucky Bar-B-Q, przyciągnęliśmy więcej uwagi niż chcieliśmy. Oczywiście, ludzie rozpoznali mnie i było kilka spojrzeń, i kilka pomruków - ale byłam dosyć na to przygotowana. Prawdziwym przyciągaczem wzroku była Diantha, która nigdy nie ubierała się jak przeciętna ludzka istota, ponieważ nią nie była. Ubrania Dianthy były jaskrawe i losowe. Zielone spodnie do jogi, jaskraworóżowa tutu16, pomarańczowy trykot i kowbojskie buty... cóż, był to śmiały zestaw. Przynajmniej dużo się uśmiechała; to już było coś. Nawet pomijając wyjątkowy dobór ubrań Dianthy (a było to wielkie 'pomijając'), po prostu nie wyglądaliśmy, jakbyśmy należeli do siebie. Na szczęście, naszym kelnerem był dzieciak z liceum imieniem Joshua Bee, daleki kuzyn Calvina Norrisa. Joshua nie był zmienną panterą, ale jako powiązany z klanem Norrisów, wiedział wiele o świecie, którego większość ludzi nie widziała. Był grzeczny i szybki, i nie był w najmniejszym stopniu przestraszony. To była ulga. Po złożeniu zamówienia, Desmond Cataliades opowiedział nam o postępach w post-Katrinowej rekonstrukcji Nowego Orleanu. - Ojciec Amelii odegrał znaczną rolę

16

spódniczka baletnicy

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 147

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - powiedział. - Nazwisko Copley'a Carmichaela jest na większości kontraktów biznesowych. Zwłaszcza w ostatnich kilku miesiącach. - Miał trochę trudności - powiedział cicho Bob. - Był taki artykuł w gazecie. Nie widujemy się z Copley'em zbyt często, odkąd on i Amelia mają problemy. Ale byliśmy trochę o niego zmartwieni. Odkąd przyszedł Nowy Rok... cóż, wszystko odwróciło się dla niego o sto osiemdziesiąt stopni. - Tak, porozmawiamy o tym, kiedy będziemy w bardziej prywatnym miejscu - powiedział pan Cataliades. Amelia wyglądała na zmartwioną, ale dobrze to przyjęła. Wiedziałam, że naprawdę nie chciała wiedzieć, że jej tato nie robił niczego dobrego. Już to podejrzewała, i była przerażona. Amelia i jej tata mieli antagonistyczne stosunki na wielu frontach, ale ona go kochała... przez większość czasu. Diantha robiła kocie łby kawałkiem sznurka, który wyciągnęła z kieszeni, Barry i pan Cataliades prowadzili niezręczną rozmowę o prawdziwym znaczeniu słowa 'barbecue' a ja próbowałam wymyślić inny temat do rozmowy, kiedy mój stary przyjaciel wszedł do Lucky. Nastąpiła chwila ciszy. Nie można było zignorować Johna Quinna. Pewnie, Quinn był zmiennym tygrysem. Ale nawet kiedy ludzie o tym nie wiedzieli (a w większości nie wiedzieli), Quinn się wyróżniał. Był wielkim, dobrze zbudowanym mężczyzną z oliwkową skórą i purpurowymi oczami. Wyglądał spektakularnie w purpurowym topie i szortach khaki. Był mężczyzną, którego ludzie zauważali i był moim jedynym kochankiem, który wyglądał na swój wiek. Podskoczyłam, żeby go uściskać i zmusiłam go, żeby usiadł z nami. Przysunął sobie krzesło pomiędzy mnie i pana Cataliadesa. - Myślę, że pamiętam, kto spotkał Quinna, a kto nie - powiedziałam ogólnie do wszystkich. - Barry, spotkałeś Quinna w Rhodes, tak myślę, a Amelia, ty i Bob znacie go z Nowego Orleanu. Quinn, spotkałeś Desmonda Cataliadesa i jego bratanicę, Dianthę, tak myślę. Quinn skinął głową wszystkim wokół. Diantha porzuciła swój kawałek sznurka, żeby przyjrzeć się Quinnowi. Pan Cataliades, który również wiedział, że Quinn był wielkim drapieżcą, był uprzejmy, ale bardzo czujny. - Najpierw poszedłem do twojego domu - powiedział mi Quinn. - Nigdy nie widziałem, żeby kwiaty rozkwitały tak pośrodku lata. A te pomidory! Cholera, te rzeczy są ogromne. - Było Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 148

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after tak, jakbyśmy widzieli się wczoraj i poczułam to ciepłe i pocieszające uczucie, które zawsze miałam będąc przy Quinnie. - Mój pradziadek przesączył ziemię wokół mojego domu magią zanim odszedł - powiedziałam. - Myślę, że był to jakiś rodzaj zaklęcia, które sprawia, że ziemia rozkwita. Cokolwiek to było, podziałało. Jak się ma Tij, Quinn? - Wszystko idzie świetnie - powiedział. Uśmiechnął się, i było to jak patrzenie na całkowicie inną osobę. - Dziecko rośnie jak na drożdżach. Chcesz zobaczyć zdjęcie? - Pewnie - powiedziałam, a Quinn wyciągnął portfel, żeby wyjąć jedno z cienistych ultradźwięków. Były tam dwa zaznaczenia na zdjęciu, pokazujące gdzie dziecko zaczynało się i kończyło, jak wyjaśnił Quinn. Widziałam mnóstwo ultradźwięków Tary - to dziecko wydawało się dość duże jak na kilka miesięcy. - Więc, czy Tijgerin będzie miała dziecko szybciej niż normalny człowiek? - zapytałam. - Taa. Zmienne tygrysy są w tym wyjątkowe. I to kolejna przyczyna, dla której mamy tygrysy spędzają ciążę i czas narodzin z daleka od ludzi. Włączając ojców - powiedział ponuro Quinn. - Przynajmniej pisze do mnie maile co kilka dni. Czas zmienić temat. - Cieszę się, że cię widzę, Quinn - powiedziałam, patrząc znacząco na pana Cataliadesa, który jeszcze się nie zrelaksował. A spojrzenie Dianthy o wielkich oczach nie znaczyło, że myślała, żeby połamać Quinnowi kości, ale żeby wystawić je jej nożem, gdyby nadarzyła się okazja. Diantha nie lubiła drapieżców. - Co cię sprowadza do Bon Temps? - zapytałam. Położyłam rękę na jego ramieniu. Ten mężczyzna jest moim przyjacielem powiedziałam cicho i pan Cataliades skinął lekko, ale nie odwrócił wzroku. - Przyjechałem pomóc - powiedział Quinn. - Sam rozgłosił, że ktoś ma coś do ciebie. Przyjaźnisz się ze stadem wilków w Shreveport, przyjaźnisz się z Samem i przyjaźnisz się ze mną. Plus, szalik, którego użyto by zabić tą kobietę był prezentem od zmiennych dla ciebie. Sam zdecydowanie dobrze przekazał historię szalika. Wilkołaki 'sprezentowały' mi go, używając go jako opaski na oczy, żebym nie wiedziała, dokąd mnie wiozą... w tę noc, kiedy po raz pierwszy spotkałam wilkołaka. Ta noc wydaje się tak odległa! Miałam przelotną chwilę niedowierzania, że kiedyś istniał czas, kiedy nie wiedziałam o rozległości świata nadnaturalnego. I oto siedziałam w Lucky Bar-B-Q z dwoma wiedźmami, dwoma pół demonami, telepatą i zmiennym tygrysem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 149

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Sam zawsze był dla mnie dobrym przyjacielem - powiedziałam, zastanawiając się ponownie co do diabła się działo z moim dobrym przyjacielem. (Zadał sobie tyle trudu, żeby mi pomóc, próbując ściągnąć pomoc w chwili mojej potrzeby, ale ledwie był w stanie patrzeć mi w twarz. Coś zdecydowanie źle się działo w stanie Bon Temps.) - Ta tablica osób dwoistej natury musi podskakiwać od wiadomości. Quinn skinął głową. - Alcide również napisał, więc zatrzymałem się w jego biurze w drodze tutaj. Chciał wiedzieć, czy ktoś z jego stada może przeszukać twój dom. Powiedziałem mu, że jestem zdolny wykonać tropienie, które musi zostać wykonane, ale nalegał, że wilki pomogą ci w tym. Zakładasz, że szalik został ukradziony z twojego domu? Wszyscy przy stole słuchali intensywnie, nawet pan C i Diantha. Wreszcie zaakceptowali Quinna jako mojego przyjaciela. - Tak, w to wierzę. Sam przypomniał sobie, jak miałam go w kościele, a musiało to być na pogrzebie, miesiące temu. A jestem dość pewna, że widziałam go, kiedy sprzątałam w szufladzie w zeszłym tygodniu. Myślę, że może zauważyłabym, gdybym go tam nie widziała. Amelia powiedziała - Ja mogę tutaj pomóc. Znam zaklęcie, które pomoże ci sobie przypomnieć, zwłaszcza jeśli będziemy mieć zdjęcie tego szalika. - Nie wydaje mi się, żebym takie miała, ale mogę narysować obrazek powiedziałam. - Miał wzór w pióra. - Pierwsze kilka razy, kiedy go nosiłam, nie zdawałam sobie sprawy, że subtelne fale kolorów przedstawiały pióra. Z lśniącymi pawimi kolorami, myślałby kto, że zauważyłabym wcześniej, ale cóż, to był tylko szalik. Darmowy szalik. A teraz mógł mnie kosztować moje życie lub wolność. - To może podziałać - powiedziała Amelia. - W takim razie jestem chętna spróbować - powiedziałam Amelii. Odwróciłam się do Quinna. - A Wilki mogą przewąchać mój dom kiedy tylko chcą. Utrzymuję czystość, więc nie jestem pewna, co wyłapią. - Zamierzam przeszukać twoje lasy pozwolenie.

powiedział Quinn. Nie pytał o

- Jest okropnie gorąco, Quinn - powiedziałam. - I węże... - Ale mój głos zamarł, kiedy spotkałam jego spojrzenie. Quinn nie bał się gorąca czy węży czy czegokolwiek jeszcze.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 150

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Spędziliśmy dobry czas razem, a Quinn zamówił kanapkę, bo nasze jedzenie tak dobrze pachniało. Nie mogłam nawet zacząć mówić każdemu jak wdzięczna byłam z ich przyjazdu, że mi pomagali. Kiedy pomyślałam trzy dni temu, że po swojej stronie miałam tylko Jasona, jak bardzo się myliłam. Byłam ogromnie, do głębi wdzięczna. Po lunchu, udaliśmy się do Wal-Marta, żeby zrobić zakupy spożywcze na kolację. Ku mojej uldze, pan Cataliades i Diantha pojechali zatankować swój van na stację paliw, podczas gdy reszta z nas poszła na zakupy. Po prostu nie mogłam sobie wyobrazić tej dwójki w Wal-Marcie. Podzieliłam listę i wręczyłam ją tak, że skończyliśmy bardzo szybko. Kiedy napełniliśmy nasz wózek, Quinn, nadnaturalny planista wydarzeń, opowiadał mi o tym, jak impreza dojścia-do-wieku u wilkołaków zamieniła się w darmo-dla-wszystkich. Śmiałam się, kiedy skręciliśmy za róg i spotkaliśmy Sama. Po jego wczorajszym dziwnym zachowaniu w barze i przez telefon dziś rano, ledwie wiedziałam co powiedzieć Samowi, ale cieszyłam się widząc go. Sam wyglądał nieco ponuro, a nawet jeszcze bardziej, kiedy przedstawiłam go Quinnowi. - Taa, pamiętam cię, koleś - powiedział Sam, próbując się uśmiechnąć. Przyjechałeś udzielić Sookie moralnego wsparcia? - Udzielić jej wszelkiego wsparcia, jakiego będzie potrzebowała - powiedział Quinn, nie najlepszym doborem słów. - Sam, mówiłam o panu Cataliadesie, wiem. Przywiózł Dianthę i Barry'ego i Amelię i Boba - powiedziałam pośpiesznie. - Pamiętasz Amelię i Boba, chociaż może Bob był kotem ostatnim razem, kiedy go widziałeś. Wpadnij nas odwiedzić! - Pamiętam ich - powiedział Sam spomiędzy zaciśniętych zębów. - Ale nie mogę wpaść. - Co cię zatrzymuje? Zdaje się, że Kennedy pracuje na barze. - Taa, ona ma dzisiejsze popołudnie. - W takim razie wpadnij. Zamknął oczy i widziałam sens słów, które waliły mu po głowie, pragnąc się wydostać. - Nie mogę - powtórzył, a potem zawrócił wózek i wyszedł ze sklepu. - Co z nim? - zapytał Quinn. - Nie znam Sama dobrze, ale zawsze stał tuż za tobą Sookie, zawsze w twoim narożniku. Coś zmusza go, żeby trzymał się z boku. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 151

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Byłam tak zdezorientowana, że nie mogłam mówić. Podczas, gdy płaciliśmy i ładowaliśmy zakupy na tył vana, przeżuwałam problem Sama i to, co się z nim działo. Chciał przyjechać, ale nie mógł przyjechać. Dlaczego? Cóż, dlaczego nie zrobiłbyś czegoś, co chciałeś zrobić? Bo zostałeś przed tym powstrzymany. - Obiecał komuś, że tego nie zrobi - wymamrotałam. - To musi być to. Czy mogła to być Bernie? Myślałam, że mnie lubiła, ale może źle ją odczytałam. Może myślała, że wszystko co się ze mną wiązało, to kłopoty jej syna. Cóż, jeśli Sam złożył jej - albo komuś innemu - taką obietnicę, nie wydawało się być cokolwiek, co mogłabym z tym zrobić, ale odłożę tą sytuację do przemyślenia na później, ponieważ z pewnością sprawi mi to ból. Kiedy zakupy zostały rozłożone, zgromadziliśmy się z powrotem w salonie. Nie przywykłam do siedzenia cały dzień i czułam się nieco niespokojna, kiedy wszyscy zajęliśmy miejsca, na których siedzieliśmy wcześniej. Quinn zajął jedyne wolne miejsce, nieco obskurny fotel, który zawsze planowałam wymienić na coś lepszego..., ale nigdy nie udało mi się tego zrobić. Rzuciłam mu poduszkę, a on dzielnie próbował wsadzić ją u dołu pleców, by sprawić, żeby krzesło było nieco wygodniejsze. - Jest parę rzeczy, o których muszę wam wszystkim powiedzieć - powiedział pan Cataliades. - A później, parę rzeczy, które muszę powiedzieć Sookie na osobności... ale teraz muszę wam powiedzieć czego byłem świadkiem i co podejrzewam. To brzmiało tak złowieszczo, że wszyscy zwróciliśmy uwagę na pół demona. - Słyszałem, że w Nowym Orleanie był diabeł - powiedział. - Ten Diabeł? Czy po prosto diabeł? - zapytała Amelia. - Jakie doskonałe pytanie - powiedział pan Cataliades. - W rzeczywistości, po prostu diabeł. Ten Diabeł osobiście rzadko się pojawia. Możesz wyobrazić sobie tłumy. Żadne z nas nie do końca wiedziało co powiedzieć, więc być może nie mogliśmy. Diantha roześmiała się jakby przypomniała sobie coś bardzo śmiesznego. Ja, przynajmniej, nie chciałam wiedzieć co to było. - A oto najbardziej interesujący fakt - powiedział dokładnie. - Diabeł jadł obiad z twoim ojcem, panno Amelio. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 152

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Nie obiadował na nim, ale jadł obiad z nim? - Roześmiała się na sekundę, ale nagle znaczenie słów pana Cataliadesa dotarło do niej. Twarz Amelii wyblakła z wszelkich kolorów. - Czy ty mnie wkręcasz? - zapytała cicho. - Zapewniam, że nigdy nie zrobiłbym takiej rzeczy - odpowiedział z odrobiną obrzydzenia. Dał jej chwilę na zaabsorbowanie złych wiadomości, zanim kontynuował - Chociaż wiem, że nie jesteś blisko ze swoim ojcem, muszę ci powiedzieć, że on i jego ochroniarz dobili targu z diabłem. Ponownie trzymałam usta zamknięte. Pomyślałam, że to Amelia powinna zareagować. Jej ojciec. - Chciałabym móc powiedzieć, że nie zrobiłby niczego tak głupiego powiedziała. - Ale nawet nie czuję impulsu, żeby powiedzieć 'Nigdy by czegoś takiego nie zrobił.' Zrobiłby, gdyby poczuł, że traci interesy i swoją moc... oh. Więc artykuły w gazetach mówiły prawdę kilka miesięcy temu. Jego biznes nie ozdrowiał cudownie. Nie cudownie. Cuda są czymś świętym. Jaki jest cud, który robi diabeł? Bob wziął ją za rękę, ale nie odezwał się. - Przynajmniej nie wiedział, że jestem w ciąży, więc nie mógł obiecać diabłu naszego dziecka - powiedziała Bobowi i było coś zdziczałego w Amelii, kiedy to powiedziała. Wiedziała, że jest w ciąży od kilku godzin i już przekręciła się w tryb mamy. - Miał pan całkowitą rację, panie Cataliades, mówiąc mi, żebym nie dzwoniła czy pisała komukolwiek, żeby powiadomić o dziecku. Pan Cataliades skinął grobowo głową. - Podaję ci te przygnębiające informacje, ponieważ musisz wiedzieć to zanim go zobaczysz. Kiedy raz dokonasz paktu z diabłem, jakimkolwiek diabłem, zaczynasz się zmieniać, ponieważ twoja dusza jest stracona. Nie ma odkupienia, więc nie ma motywacji do polepszenia. Nawet jeśli nie wierzysz w życie po śmierci, ścieżka w dół jest permanentna. Chociaż byłam pewna, że pół demon wiedział więcej niż ja w tym temacie, nie wierzyłam, żeby odkupienie było kiedykolwiek poza mocą Boga. Ale wiedziałam, że nie była to odpowiednia chwila by wygłaszać moje wierzenia. To był moment na zebranie informacji. Powiedziałam - Więc... nie zamierzam sprawić, żeby to wszystko kręciło się wokół mnie, ale... mówisz, że pan Carmichael jest tym, który próbuje wsadzić mnie do więzienia? - Nie - powiedział prawnik. Wydałam z siebie westchnienie ulgi. - Myślę, że ktoś inny próbuje to zrobić - kontynuował i moja ulga znikła. Jak wielu wrogów Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 153

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after mogłam mieć? - Jednakże, wiem jako fakt, że Copley Carmichael prosił diabła o talizman wróżek. Sapnęłam. - Ale skąd w ogóle wiedział o takiej rzeczy? - zapytałam. A potem spojrzałam na Amelię. Dosłownie przygryzłam wnętrze ust, żeby powstrzymać się od wydarcia na nią. Wyglądała na wstrząśniętą i zmusiłam się do pamiętania, że Amelia już miała okropny dzień. - Powiedziałam mu... Sokkie poprosiła mnie o przyjrzenie się temu... i nigdy w zasadzie nie mieliśmy o czym rozmawiać, wydawało się, że... On nigdy nie wierzył, że byłam prawdziwą wiedźmą, nigdy nie dał żadnego znaku, że myślał, że byłam jakkolwiek inna, tylko śmieszna. Nie wyobrażałam sobie. Jak bym mogła? Że on... Ucichła. Bob położył ramię wokół niej. - Oczywiście, że nie mogłaś sobie tego wyobrazić, Amelio - powiedział. - Jak mogłabyś? Ten jeden raz postanowił potraktować cię poważnie? Nastąpiła kolejna niekomfortowa pauza. Wciąż ćwiczyłam całą moją samokontrolę i każdy w pokoju zdawał sobie z tego sprawę i dawał mi trochę luzu. Stopniowo, kiedy Amelia szlochała, puściłam poręcze mojego krzesła (zaskoczyło mnie, że nie miały żadnych wgnieceń). Nie zamierzałam pognać i jej przytulić, ponieważ nie czułam się jeszcze tak komfortowo z luźnymi ustami Amelii, ale mogłam zrozumieć. Amelia nigdy nie była dyskretna i zawsze miała stosunki miłości/nienawiści z tatą. Jeśli mięli jedno ze swoich rzadkich tete-a-tete, próbowałaby sprawić, żeby zainteresował się jej rozmową. A co było bardziej interesującego od talizmanu wróżek? Wiedziałam jedną rzecz na pewno: jeśli moja przyjaźń z Amelią przetrwa, nigdy, przenigdy nie powiem jej nic ważniejszego niż przepis czy prognoza pogody. Przekroczyła linię ponownie. - Więc, wiedział, że mam talizman wróżek i chciał go mieć - powiedziałam, niecierpliwa z powodu pełnej łez skruchy Amelii. - Co stało się potem? - Nie wiem dlaczego diabeł był winny Copley'owi dług - powiedział pan Cataliades. - Ale najwyraźniej, talizman wróżek był zapłatą, której Copley zażądał, i pokierował diabła do ciebie, Sookie. Ale użyłaś talizmanu wróżek zanim diabeł mógł ci go wykraść... bardzo fortunnie dla nas wszystkich. Teraz Copley czuje, że popsułaś mu szyki, a nie jest do tego przyzwyczajony, przynajmniej nie od Nowego Roku. Czuje, że jesteś mu winna, w jakiś sposób.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 154

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Ale nie myślisz, że zabiłby Arlene i próbował przypiąć to do mnie? - Zrobiłby to, gdyby o tym pomyślał - powiedział pan Cataliades. - Ale myślę, że to zbyt pokręcone, nawet jak na niego. To robota subtelnego umysłu, umysłu, który chce, żebyś cierpiała w więzieniu przez wiele lat. Copley Carmichael jest wściekły i zamierza skrzywdzić cię w bardziej bezpośredni sposób. - Sookie, przykro mi - powiedziała Amelia. Była teraz opanowana, i trzymała głowę wysoko z godnością pomimo łez na policzkach. - Tylko wspomniałam o talizmanie wróżek ten jeden raz w rozmowie z tatą. Nie wiem skąd ma resztę informacji. Nie wydaję się być zbyt dobrą przyjaciółką dla ciebie, nie ważne jak bardzo cię kocham i jak bardzo się staram. Nie mogłam wymyślić żadnej odpowiedzi, która nie brzmiałaby kulawo. Bob gapił się na mnie ponad głową Amelii. Chciał, żebym powiedziała coś, żeby to wszystko naprawić. Po prostu nie było żadnego sposobu, żeby to zrobić. - Zamierzam zrobić wszystko co w mojej mocy, żeby pomóc ci się z tego wydostać - powiedziała Amelia. - To dlatego przyjechałam tutaj w pierwszej kolejności, ale teraz będę próbować jeszcze mocniej. Wzięłam głęboki oddech. - Wiem, że będziesz, Amelio - powiedziałam. Jesteś naprawdę świetną czarownicą, i jestem pewna, że przetrwasz to. - I to było najlepsze na co było mnie stać właśnie w tej chwili. Amelia rzuciła mi blady uśmiech, a Quinn poklepał ją po ramieniu. Diantha wyglądała na całkowicie znudzoną. (Nie była wielka w emocjonalnym dialogu.) Pan Cataliades mógł czuć to samo, ponieważ powiedział - Wydaje się, że uporaliśmy się z tą przeszkodą, więc pozwólcie mi przejść do innej interesującej rzeczy. Wszyscy próbowaliśmy wyglądać uważnie. - Jest wiele więcej do omówienia, ale jak patrzę wokół siebie, widzę ludzi, którzy są zmęczeni i potrzebują czasu na odpoczynek - powiedział niespodziewanie. Wznówmy to jutro. Kilkoro z nas ma zadania do wykonania dzisiejszego wieczoru czy w nocy. Amelia i Bob poszli do swojej sypialni i zamknęli drzwi, co było ulgą dla wszystkich. Barry zapytał, czy może użyć mojego komputera skoro przyjechał bez laptopa, a ja się zgodziłam, mówiąc, żeby nie podawał nikomu swojej lokalizacji. Czułam się jak podwójny paranoik i pomyślałam, że mam dobry powód. Pan Cataliades i Diantha udali się na górę, żeby wykonać parę telefonów w sprawie praktyki prawniczej pana Cataliadesa. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 155

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Quinn i ja poszliśmy się przejść, tylko po to, żeby spędzić trochę czasu sam na sam. Powiedział, że pomyślał o wznowieniu swojego życia randkowego, po tym, jak Tijgerin dała mu słowo, że nie będzie się z nim widzieć przez długi czas, ale po prostu nie mógł tego zrobić. Będzie miał dziecko z Tij i to dało mu uczucie, że był do niej przywiązany, nawet jeśli powiedziała mu, żeby trzymał się z daleka. To irytujące, że nie pozwoli mu dzielić z nią wychowania dziecka, że przywarła do starych sposobów z taką determinacją i ostrością. - Masz jakieś wieści od swojej siostry, Frannie? - zapytałam, mając nadzieję, że nie podnoszę kolejnego smętnego tematu. Moje serce ociepliło się, kiedy się uśmiechnął. - Wyszła za mąż - powiedział. - Możesz w to uwierzyć? Myślałem, że straciłem ją na zawsze, kiedy uciekła. Myślałem, że bierze narkotyki i wszędzie się kurwi. Ale kiedy się od nas uwolniła, ode mnie i mamy, dostała pracę jako kelnerka w kafejce w Nowym Meksyku. Poznała faceta w kafejce, który robi coś dla przemysłu turystycznego. Następne co wiem to to, że pojechali do kaplicy ślubów. Jak dotąd wszystko jest w porządku. A jak twój brat? - Żeni się z kobietą, która nie jest nadnaturalną - powiedziałam. - Ale wydaje się go kochać takiego, jaki jest i nie spodziewa się więcej niż może jej dać. - Zakresy emocjonalne i intelektualne mojego brata były ograniczone, chociaż rozszerzały się, kawałek po kawałku. Jak Frannie, Jason ostatnio bardzo dorósł. Po zostaniu pogryzionym i staniu się zmienną panterą, życie Jasona stało się chaotyczne, ale teraz zbierał je do kupy. Poza naszymi rodzinami, Quinn i ja nie rozmawialiśmy o niczym szczególnym. Był to relaksujący spacer, nawet w parnym gorącu, które podążyło za końcem deszczu. Nie zadawał mi wielu pytań o moją sytuację z Ericiem i była to ulga. - Po tym jak zrobię rundkę pomiędzy drzewami, co jeszcze mogę dla ciebie zrobić, Sookie? - zapytał Quinn. - Chcę zrobić coś poza siedzeniem i słuchaniem rzeczy, które są po prostu żenujące. - Taa, to było dość okropne. Nie ważne jak bardzo Amelia i ja próbujemy być przyjaciółkami, coś zawsze się dzieje. - Dzieje się, ponieważ ona nie potrafi utrzymać ust na kłódkę - powiedział Quinn, a ja wzruszyłam ramionami. Taka była Amelia. Ku memu zaskoczeniu, Quinn położył ramię wokół mnie i przyciągnął mnie do siebie, a ja zastanawiałam się, czy wysyłałam złe sygnały. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 156

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Słuchaj, Sookie - wymamrotał, uśmiechając się w dół do mnie w czuły sposób. - Nie chcę cię przestraszyć czy coś, ale ktoś jest w lesie i porusza się po podjeździe równolegle do nas. Masz jakikolwiek pomysł, kto to może być? Czy są uzbrojeni? - Jego głos nie był wzburzony i zrobiłam co mogłam, żeby dorównać jego spokojowi. Niesamowicie ciężko było nie odwrócić się, żeby patrzeć na las. Zmusiłam się do uśmiechnięcia się do Quinna. - Z pewnością nie. Nie człowiek, albo dostałabym podpis mózgu. Nie może to być wampir, jest dzień. Quinn wypuścił całe powietrze z płuc i wciągnął pełną pierś powietrza. Pytając mnie, powiedziałbym, że może to być wróżka - wyszeptał. - Dostaję tylko lekki dotyk wróżki. Jest tak wiele zapachów w powietrzu po deszczu. - Ale wszystkie wróżki zniknęły - powiedziałam, przypominając sobie, żeby nie pozwolić wyrazowi mojej twarzy zmienić się. Mimo wszystko, nie będę oślepiać Quinna przez pięć minut, kiedy szliśmy w dół ulicy. - Tak powiedział mi mój pradziadek. - Myślę, że się mylił - powiedział Quinn. - Zawróćmy tak zwyczajnie w stronę twojego domu. Wzięłam rękę Quinna i machnęłam nią entuzjastycznie. Czułam się jak idiotka, ale potrzebowałam czegoś fizycznego do roboty, kiedy posłałam moje inne zmysły. Wreszcie znalazłam podpis mózgu istoty, która kryła się w lasach, które zapewniały łatwe schronienie dzięki naturalnym efektom lata (deszcz i słońce) i korzyściom błogosławieństwa ziemi przez Nialla. Im bliżej domu byliśmy, tym gęstsza stawała się roślinność. Obszar tuż przy krańcu trawnika wydawał się być prawie dżunglą. - Myślisz, że zamierza strzelać? - powiedziałam z uśmiechem. Machnęłam ręką Quinna jakbym była dzieckiem idącym z dziadkiem. - Nie wyczuwam broni - powiedział. - Wystarczy machania rękami. Muszę być w stanie szybko się poruszać. Puściłam go, nieco zażenowana. zostania zabitymi.

- Spróbujmy dostać się do domu. Bez

Ale ktokolwiek nas śledził, nie wykonał żadnego ruchu. Było prawie rozczarowujące przejście przez niezamkniętą tylną werandę, zastanawiając się każdej sekundy, czy coś okropnego się wydarzy, a potem dotarcie do drzwi i zamknięcie ich za nami... i nic się nie stało. Nic w zupełności.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 157

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Barry postanowił zrobić hamburgery, żeby usmażyć je na grillu na tylnym podwórku. Układał pokrojoną cebulę, sól i zielony pieprz na mięso, i formował hamburgery. Był lekko zaskoczony, kiedy wpadliśmy do kuchni i zanurkowaliśmy. - Co do diabła? - powiedział. - Ktoś tam był - powiedziałam. On również przykucnął. Zamknął oczy i skoncentrował się. pojęcia - powiedział po chwili. - Kimkolwiek był, odszedł, Sookie.

- Nie mam

- Pachniał jak wróżka - powiedział Quinn Barry'emu. - One wszystkie zniknęły - powiedział Barry. teksańskie wampiry. Powiedziały, że opuściły wszystko.

- Tak powiedziały mi

- Wszystkie odeszły - powiedziałam. - Wiem to. Więc albo nos Quinna się myli, albo mamy drania. - Albo wyrzutka - powiedział cicho Barry. - Albo uciekiniera. Kimkolwiek jest, dlaczego kryje się w drzewach? zapytał Quinn. Ale nie miałam żadnej odpowiedzi. I kiedy nic innego się nie stało, wszyscy troje zaczęliśmy myśleć, że nic się nie stanie. Quinn postanowił opóźnić swoje przeszukiwanie drzew do wieczora. Nie było sensu wychodzić tam teraz. Chociaż było to rozczarowujące, zaczęłam kroić pomidory do hamburgerów, a potem pokroiłam arbuza. Quinn na ochotnika zrobił domowe frytki. Skoro wsadził dzisiaj dziesięciofuntowy worek ziemniaków do wózka, cieszyłam się, że miał plan jak je zużyć. Z całą naszą trójką pracującą w kuchni, kolacja była na ukończeniu. Udawałam, że nie widziałam, kiedy Quinn zjadł jednego burgera zanim został usmażony, a Barry pośpiesznie zgłosił się na ochotnika, żeby zająć miejsce przy grillu. Położyłam razem pieczone fasolowe casserole, a Quinn zaczął smażyć ziemniaki. Ustawiłam stół i wymyłam naczynia. To prawie jak prowadzenie pensjonatu, pomyślałam, kiedy wołałam wszystkich na kolację.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 158

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 13.

Zdumiewająco, posiłek wyszedł dobrze. Było wystarczająco przestrzeni dla nas przy kuchennym stole, kiedy otworzyłam dwa rozkładane siedzenia, które moja babcia trzymała w szafie, w salonie. Amelia wyraźnie płakała, ale teraz była spokojna. Bob dotykał jej za każdym razem, kiedy mógł. Pan Cataliades wyjaśnił, że on i Diantha zaplanowali spotkanie w mieście i po tym jak podzieliliśmy hamburgery, frytki, fasolkę i arbuza, odjechali. Wszyscy pomagaliśmy w sprzątaniu kuchni. Po kolacji, Barry usiadł w fotelu w salonie z podciągniętymi stopami, skupiając się na swoim e-booku. Bob i Amelia usiedli na kanapie oglądając retransmisję Terminatora. Wesoło. Po skonsumowaniu trzech usmażonych hamburgerów i ćwiartki frytek, Quinn oddalił się, żeby przeprowadzić bezowocne poszukiwania w lesie. Po godzinie, zniechęcony i strasznie brudny, powrócił do domu, żeby mi powiedzieć, że wyczuł dwa wampiry (przypuszczalnie Billa i Karin) i słaby ślad wróżki w miejscu, gdzie byliśmy, kiedy zostaliśmy śledzeni. Ale nie było nic więcej do znalezienia. Wyjeżdżał do motelu przy międzystanowej. Poczułam wstyd gospodyni, nie mając łóżka, które mogłabym mu zaproponować. Powiedziałam mu, że z radością zapłacę za jego pokój hotelowy, a on rzucił mi spojrzenie, które zmusiłoby farbę do łuszczenia się. Dwa pół demony powróciły po zmierzchu, kiedy czytałam, i nie wyglądali na zadowolonych. Powiedzieli bardzo grzecznie dobranoc i wspięli się po schodach do swoich pokojów. Z każdym wewnątrz domu na noc, postanowiłam, że mój dzień oficjalnie dobiegł końca. To był jeden dość cholernie długi dzień. Zawsze jest możliwe dla istot ludzkich zniszczyć swój spokój umysłu, a ja odwaliłam kawał dobrej roboty w tym względzie tej nocy. Pomimo przyjaciół, którzy się pojawili bez spodziewania się nagrody, przyjaciół, którzy przebyli długą drogę, żeby mi pomóc, martwiłam się o przyjaciół, którzy nie próbowali. Nie mogłam rozgryźć Sama bardziej niż nie mogłam wymyślić dlaczego Eric wpłacił za mnie kaucję, kiedy już dłużej nie byłam jego żoną, czy nawet jego dziewczyną. Byłam pewna, że miał jakiś powód, żeby wyrządzić mi to wielkie dobro. Czy brzmiało to, jakbym określała Erica mianem niehojnego, niedbającego? Pod pewnymi względami i dla pewnych ludzi, nigdy taki nie był. Ale był praktycznym wampirem, i był wampirem, który miał się stać księciem małżonkiem prawdziwej Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 159

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after królowej. Skoro odrzucenie mnie jako jego żony było jednym z warunków Freydy do poślubienia Erica (i szczerze, z pewnością mogłam to zrozumieć), nie mogłam wyobrazić sobie, jak akceptuje decyzję Erica, żeby wpłacić okropnie dużą ilość pieniędzy, żeby zapewnić mi wolność. Może to była część jakichś negocjacji? 'Jeśli pozwolisz mi wpłacić kaucję za moją byłą żonę, wezmę mniej pieniędzy za rok' czy coś w tym stylu. (Z tego co wiedziałam, negocjowali jak wiele razy będą uprawiać seks.) I miałam najbardziej depresjonujące wyobrażenie pięknej Freydy i mojego Erica... mojego byłego Erica. Gdzieś pośrodku przechadzania się przez mentalny labirynt, zasnęłam. Spałam dwadzieścia minut za długo następnego ranka i obudziłam się ze świadomością, że mój dom jest pełen gości. Wyskoczyłam z łóżka, świadoma innych mózgów wypalających myślami po całym domu. Wykąpałam się i pobiegłam do kuchni szybko jak błyskawica, postawiłam naleśniki i bekon, i włączyłam ekspres do kawy, i wyciągnęłam szklanki do soku. Słyszałam jak Amelia wymiotowała w łazience w hallu i posłałam półprzytomną Dianthę do mojej, żeby przyspieszyć proces brania kąpieli. Kiedy naleśniki doszły na patelni, zsuwałam je prosto na talerze, żeby moi goście mogli zjeść je póki będą gorące. Wyciągnęłam cały sok jaki miałam, tak dla zdrowia. Pan Cataliades uwielbiał naleśniki, a Diantha nie była daleko za nim w konsumpcji placków. Musiałam w pośpiechu dorobić ciasta. Potem były naczynia do zmywania (Bob pomógł) i moje łóżko do posłania. Więc miałam mnóstwo do roboty, ale pomimo natłoku myśli i zadań, byłam nieszczęśliwie świadoma, że nie słyszałam nic od Sama. Napisałam mu maila. Wybrałam tą formę wypowiedzi, żebym powiedziała dokładnie to, co chciałam powiedzieć bez konieczności wyrażania tego ponownie kilka razy. Przez jakiś czas pracowałam nad moją kompozycją. Sam, nie wiem dlaczego nie chcesz ze mną rozmawiać, ale chcę, żebyś wiedział, że jestem gotowa wrócić do pracy kiedy tylko będziesz mnie potrzebował. Proszę, daj mi znać jak się czujesz. Przeczytałam tą wiadomość kilka razy i postanowiłam wyrazić to Samowi dość stanowczo. Było idealnie dopóki impulsywnie nie wpisałam 'Tęsknię za tobą.' A potem wcisnęłam Wyślij.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 160

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Po latach utrzymywania czegoś, co myślałam, że jest radosnymi stosunkami z Samem - przez większość czasu - bez żadnego wysiłku, teraz kiedy rzeczywiście poświęciłam się dla niego, cofnęliśmy się do e-maili i tajemniczych chwil ciszy. Ciężko było to zrozumieć. Próbowałam wyjaśnić to Amelii kilka minut później. Natknęła się na mnie gapiącą się w komputer, jakbym próbowała zmusić komputer, żeby ze mną porozmawiał. - Co poświęciłaś? - zapytała, jej czysto błękitne oczy były skupione na mojej twarzy. Kiedy Amelia była w odpowiednim humorze, mogła być dobrym słuchaczem. Wiedziałam, że Bob golił się w łazience w hallu, Barry był na zewnątrz na trawniku, ćwicząc jogę, a pan C i Diantha prowadzili poważną konwersację na krańcu lasu. Więc bezpiecznie mogłam być szczera. - Poświęciłam moją szansę, żeby zatrzymać Erica Oddałam ją, żeby utrzymać Sama przy życiu.

powiedziałam.

-

Pominęła wielką ważną część z tego, żeby przejść prosto do bolesnego pytania. - Jeśli musisz użyć wielkiej magii, żeby zatrzymać kogoś przy sobie, to czy naprawdę byliście dla siebie przeznaczeni? - Nigdy nie myślałam o tym w kategoriach albo to/albo to - powiedziałam. Ale Eric tak. Jest takim dumnym facetem, a jego stwórca zaczął proces wiązania go z Freydą w ogóle nie konsultując się z Ericiem. - A ty wiesz to skąd? - Kiedy wreszcie mi o tym powiedział, wydawał się... szczerze zrozpaczony. Amelia spojrzała na mnie jakbym była największą idiotką na świecie. - Jasne, bo nikt nie marzy, żeby wzbić się z zarządzania zaściankiem w Luizjanie do stania się małżonkiem pięknej królowej, która ma na niego ochotę. I dlaczego skończył mówiąc ci? - Cóż, Pam nalegała - przyznałam, czując jak przepełniają mnie wątpliwości. - Ale nie powiedział mi, bo próbował wymyślić sposób, żeby zostać ze mną. - Nie mówię nic innego - powiedziała. Amelia nigdy nie była taktowna, a mogłam powiedzieć, że podjęła ogromne wysiłki. - Jesteś świetna. Ale wiesz, skarbie... Eric to Eric. To dlatego byłam taka chętna, żeby zachęcić Alcide'a. Pomyślałam, że Eric złamie ci serce. - Wzruszyła ramionami. - Albo cię zmieni dodała po chwili namysłu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 161

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Mimowolnie się wzdrygnęłam. - On rzeczywiście chciał cię zmienić! Co za dupek! Odebrałby cię nam. Zgaduję, że mamy szczęście, że tylko złamał ci serce! - Była w całkowitej furii. - Tak całkowicie szczerze, nie wiem czy moje serce jest złamane powiedziałam. - Jestem zrozpaczona i smutna. Ale nie czuję się tak źle jak wtedy, kiedy dowiedziałam się o wielkim sekrecie Billa. Amelia powiedziała - Z Billem - to był pierwszy raz, prawda? Pierwszy raz, kiedy odkryłaś, że ktoś dla ciebie ważny zwodził cię? - To była pierwsza szansa, jaką ktokolwiek dostał, żeby mnie zwieść powiedziałam, nowy sposób na spojrzenie na zdradę Billa. - Z ludźmi zawsze byłam w stanie powiedzieć, przynajmniej, żeby być ostrożną czy nie ufać... żeby nie kupować, jakąkolwiek porcję pierdół wyciągają. Bill był dla mnie pierwszą przygodą seksualną i był pierwszym mężczyzną, któremu powiedziałam 'Kocham cię'. - Może po prostu przyzwyczajasz się do bycia okłamywaną - powiedziała orzeźwiająco Amelia i było to tak w stylu Amelii, że musiałam się uśmiechnąć. Była wystarczająco świadoma siebie, żeby wyglądać na nieco speszoną - Okay, to było okropne. Przepraszam. Udałam zdumienie, moje oczy zrobiły się szerokie, a ręce trzymałam rozłożone przy twarzy. - Bob powiedział mi, że muszę popracować nad ludzkimi umiejętnościami powiedziała Amelia. - Powiedział, że są dość tępe. Próbowałam nie uśmiechać się zbyt szeroko. wszystko być pomocny.

- Bob może jednak mimo

- Zwłaszcza teraz, kiedy jestem w ciąży. - Amelia spojrzała na mnie zaniepokojona. - Jesteś pewna, że będziemy mieli dziecko? Chodzi mi o to, że kiedy o tym myślałam, w sumie dostrzegam, że moje ciało nie pracuje tak jak powinno już od jakiegoś czasu. I czuję się grubsza. Ale nigdy nie myślałam o posiadaniu dziecka. Po prostu myślałam, że to hormony. Cała się roztkliwiam. - Nawet wiedźmy śpiewają blues'a uśmiechnęła.

powiedziałam, a ona się do mnie

- To będzie jedno zajebiste dziecko - powiedziała.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 162

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 14.

Pan Cataliades przyszedł, żeby powiedzieć, że rozmawiał z Beth Osiecki przez telefon i że ma umówione z nią spotkanie i przejrzy moją sytuację. Diantha pojechała do miasta z nim; nie pytałam, jak ma być jej rola w tej konsultacji, a nie zgłosiła się na ochotnika. Barry postanowił również z nimi pojechać i zobaczyć, czy był jeszcze inny samochód do wynajęcia podczas gdy był w mieście. Zadzwonił wcześniej, żeby upewnić się, że Chessie Johnson będzie w domu i będzie chciała z nim porozmawiać. Barry przywykł do otrzymywania odpowiedzi od ludzi niebezpośrednio, przez słuchanie w ich głowach kiedy byli pogrążeni w rozmowie z innymi. Innymi słowy, podsłuchiwacz. Skoro to on był tym, który zadawał pytania w tym przypadku, był nieco niespokojny o cały proces. Poinformowałam go tak dokładnie jak mogłam o Johnsonach, Lisie i Coby'm. Przygotował listę pytań, na które potrzebował odpowiedzi: Z kim Arlene planowała się spotkać? Gdzie się zatrzymała, odkąd została wypuszczona na wolność? Z kim rozmawiała? Kto zapłacił za nowego prawnika i kto wpłacił jej kaucję? - Jeśli możesz - powiedziałam cicho - proszę, dowiedz się co się stanie z dziećmi. Czuję się źle z powodu tego wszystkiego, przez co musiały przejść. - Barry widział co chodziło mi po głowie. Skinął głową, jego twarz była poważna. Bob dodzwonił się do dotykowego medium, chociaż skoro nie byliśmy w posiadaniu szalika, nie widziałam w tym sensu. Bob wydawał się być pewien, że położymy na nim swoje ręce. Dotykowe medium, kobieta z Baton Rouge imieniem Delphine Oubre, przyjedzie do Bon Temps następnego ranka, tak powiedział. - I zrobi co? - mocno próbowałam brzmieć na wdzięczną i doceniającą, ale nie wydaje mi się, żeby mi się to udało. Wykonałam najbardziej odpowiadający rysunek szalika jaki mi się udało i opisałam kolory i wzory Dianthcie, skoro powiedzenie 'trawiasto zielony' i 'pawi granat' panu Cataliadesowi poskutkowało tylko pustym spojrzeniem. Diantha wykonała drugą wersję w kolorze, i wyglądał bardzo podobnie do tego, co zapamiętałam. - Nie martwiłbym się o to, gdybym był tobą. Twoi demoniczni znajomi są dość zaradni. - Bob uśmiechnął się tajemniczo i wyszedł z pokoju. W jakiś sposób, Bob wciąż bardzo przypominał kota. Amelia szukała zaklęcia, które sprawiłoby, że męscy przyjaciele Arlene zaczną mówić, jeśli będziemy w stanie ich znaleźć. Miałam chwilę tęsknoty za Pam. Ona mogła zmusić do mówienia każdego, bez żadnych zaklęć w to wciągniętych, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 163

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after chyba że uznawało się wampirzą hipnozę za zaklęcie. Pam i tak raczej wolałaby z nich to wybić. Może do niej zadzwonię. Nie. Mówiłam to sobie stanowczo i często. W tym punkcie, lepiej jeśli po prostu pozwolę, żeby wszystkie więzi z wampirami upadły. Pewnie, Bill wciąż mieszkał obok i było nieuniknione, że będę go widywać od czasu do czasu. Pewnie, Eric zostawił kilka rzeczy w dziurze-schronieniu w mojej sypialni dla gości. Pewnie, Quinn powiedział, że wyczuł dwa wampiry (prawie na pewno Billa i Karin) w lesie. Ale postanowiłam, że zamierzam udawać, że wyrosła ściana pomiędzy mną i każdym wampirem w Strefie Piątej. Pomiędzy mną i każdym wampirem na świecie! Sprawdziłam swoją pocztę. Dostałam jednego maila od Sama. Pełna niecierpliwości, włączyłam go. 'Przyjdź do pracy dziś rano' było wszystkim co napisał. Quinn również do mnie napisał. - Widziałem dwóch ludzi, których myślę, że rozpoznałem w motelu ostatniej nocy - przeczytałam. - Zamierzam śledzić ich dzisiaj. Kim na świecie mogli być? Ale na wieść o tym, że rzeczy zaczynają iść do przodu, poczułam pęd optymizmu. Poszłam do swojego pokoju, żeby wziąć prysznic i ubrać się z uśmiechem na twarzy. Kiedy wyszłam ze swojego pokoju gotowa, by iść do pracy, znalazłam Boba i Amelię na tylnym podwórku. Zbudowali małe ognisko w kole złożonym ze starych cegieł i wrzucali do niego jakieś zioła i śpiewali. Nie zaprosili mnie, żebym do nich dołączyła i, szczerze mówiąc, magia pachniała dziwnie i sprawiała, że naprawdę się denerwowałam, więc nie byłam chętna by zadawać jakiekolwiek pytania. Weszłam do Merlotte's, żeby odkryć, że był dokładnie taki sam jak zawsze. Nikt nie mrugnął okiem na moją obecność czy wyraził zaskoczenie, że się pokazałam. Tak jak było, byliśmy niesamowicie zajęci. Sam był tam, ale za każdym razem, kiedy nasze oczy się spotykały, odwracał wzrok, jakby wstydził się czegoś. Ale przysięgam, że cieszył się, że mnie widział. W końcu, uwięziłam go w jego gabinecie. Blokowałam jedyne wyjście, chyba że chciał zanurkować do swojej malutkiej łazienki i zamknąć drzwi na klucz, a nie był na tyle tchórzliwy, by to zrobić. - Okay, gadaj - powiedziałam. Wydawało się, że prawie mu ulżyło, jakby miał nadzieję, że zażądam wyjaśnień. Spojrzał prosto na mnie i gdybym mogła wspiąć się do jego umysłu, i spojrzeć w niego, zrobiłabym to. Cholerni zmiennokształtni.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 164

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Nie mogę - powiedział. - Przysiągłem, że tego nie zrobię. Zwęziłam oczy, kiedy to rozważałam. To była poważna rzecz, przysięganie, i prawie mogłam zagrozić, że będę go łaskotać, dopóki mi nie powie, albo powiedzieć mu, że wstrzymam oddech, dopóki się nie otworzy. Ale musiałam wiedzieć, co się zmieniło. Myślałam, że wracamy do normalności, że Sam zaczął odbudowywać siebie po swoim doświadczeniu ze śmiercią, że byliśmy na solidnym gruncie. - Prędzej czy później będziesz musiał mi powiedzieć co jest nie tak powiedziałam rozsądnie. - Jeśli wymyślisz jakikolwiek sposób, żeby dać mi podpowiedź, to byłoby dobrze. - Wolałbym nie. - Szkoda, że nie przyszedłeś wczoraj - powiedziałam, zmieniając taktykę. Jedliśmy dobrą kolację, a dom był pełen zeszłej nocy. - Quinn został? - zapytał sztywno Sam. - Nie, dom był na to zbyt zatłoczony. Ma pokój motelowy przy międzystanowej. Chciałabym, żebyś był dla niego miły. I dla wszystkich moich gości. - Dlaczego chcesz, żebym był miły dla Quinna? Taa, nieco zazdrości tu widać. Dobry Boże. - Ponieważ całe moje towarzystwo przyjechało z daleka i wszyscy przybyli, żeby pomóc oczyścić moje imię. Sam zamarł na chwilę. - Pijesz do tego, że ja nie pomagam ci tak jak oni? Że im bardziej zależy na tobie niż mnie? - Był widocznie wściekły. - Nie - powiedziałam. - Nie myślę tak. - Wow, był super-drażliwy. Powiedziałam, wahając się - Trochę się zastanawiałam, dlaczego nie przyszedłeś na przesłuchanie? - Myślisz, że chciałem widzieć cię skutą, obdartą z godności? - Lubię myśleć, że zawsze mam swoją godność, Sam, z kajdankami czy bez. Gapiliśmy się gniewnie na siebie nawzajem przez sekundę czy dwie. Potem powiedziałam - Ale byłam trochę upokorzona - i ku memu zażenowaniu, moje oczy wypełniły się łzami. Wyciągnął do mnie swoje ramiona i przytuliłam go, chociaż mogłam poczuć niepokój w nim. Przysięga, którą złożył miała w sobie coś o fizycznym kontakcie, wywnioskowałam. Kiedy przytulenie naturalnie się skończyło, tak jakby odsunął Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 165

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after mnie. Pozwoliłam, żeby tak było. Widziałam, że myślał, że zamierzam zadać mu więcej pytań. Ale przemyślałam to jeszcze. Zamiast tego zaprosiłam go na kolację następnej nocy. Spojrzałam na grafik pracy i widziałam, że Kennedy będzie stała za barem. Zgodził się przyjść, ale wyglądał nieufnie, jakby podejrzewał, że miałam ukryty motyw. Wcale a wcale! Po prostu myślałam, że im dłużej przebywałam w jego towarzystwie, tym więcej szans miałam na odkrycie, o co chodziło. Martwiłam się, że ludzie będą cofać się przede mną, skoro zostałam oskarżona o zamordowanie Arlene. Kiedy obsługiwałam stoliki, zaczęłam rozumieć szokującą prawdę: Ludzie nie martwili się za bardzo o śmierć Arlene. Jej proces odebrał jej reputację. Tu nie chodziło o to, że ludzie mnie uwielbiali: to ludzie rozumieli, że matka nie powinna zwabiać swojej przyjaciółki na śmierć, a potem dać się złapać, ponieważ wtedy jej dzieci zostawały na lodzie. Doszłam do tego, że pomimo faktu, że umawiałam się z wampirami, miałam dobrą reputację. Byłam niezawodna i pogodna, i ciężko pracowałam, a dla ludzi w Bon Temp to liczyło się bardzo. Kładłam kwiatki na grobach mojej rodziny w każde święto i rocznice ich śmierci. Plus, dzięki lokalnym plotkom, stało się powszechnie znane, że aktywnie interesowałam się synem mojej kuzynki Hadley, i była szeroko rozpowszechniona, miła nadzieja, że poślubię wdowca po Hadley, Remy'ego Savoya, ponieważ to schludnie zawiązałoby wszystkie sprawy. Co byłoby świetne... poza tym, że ja i Remy nie byliśmy sobą zainteresowani. Aż do całkiem niedawna miałam Erica, a ku mej najlepszej wiedzy, Remy wciąż umawiał się z bardzo słodką Erin. Próbowałam wyobrazić sobie całowanie Remy'ego i po prostu nie skłaniałam się do tego. Wszystkie te myśli interesowały mnie i zajmowały zarówno na zewnątrz i wewnątrz, aż nadszedł czas, żebym sobie poszła. Sam uśmiechnął się i pomachał mi, kiedy zdjęłam swój fartuch i przekazałam moje stoliki Indii. Nikogo w zupełności nie było u mnie w domu kiedy odblokowałam tylne drzwi. Było to dziwne, skoro był takim ulem dziś rano. Poruszona przez impuls, poszłam do mojej sypialni i przysiadłam z boku mojego łóżka, blisko stolika nocnego. Dzięki memu obowiązkowemu sprzątaniu, podczas moich trzech wolnych dni, schludnie położone na szczycie szuflady były wszystkie rzeczy, których mogłam potrzebować w pewnej chwili w nocy: latarka, Kleenexy, ChapStick, Tylenol, trzy kondomy, które Quinn zostawił, kiedy się spotykaliśmy, lista numerów pogotowia, ładowarka do telefonu, pudełko metalowe (pełne szpilek, igieł, guzików i klipsów do papieru), jakieś długopisy, notatnik... zwyczajna mieszanina przydatnych rzeczy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 166

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Ale następna szufladka trzymała pamiątki. Była kula, którą wyssałam z ciała Erica w Dallas. Był kamień, który uderzył Erica w głowę w salonie domu, który wynajmował Sam w mieście. Był rozmaity zestaw kluczy do domu Erica, domu Jasona, domu Tary, wszystkie schludnie poznaczone. Była laminowana kopia nekrologu mojej babci i moich rodziców, i kolejna laminowana opowieść z gazety z roku, kiedy Lady Falcons wygrały ligę stanową z kilkoma ładnymi liniami o moim występie. Była stara broszka, w której moja babcia umiejscowiła pukiel włosów mojej mamy i pukiel włosów mojego taty. Była stara wzorzysta koperta zawierająca list od babci i aksamitna torba, która zawierała talizman wróżek, i sam talizman wróżek, teraz mdły i pozbawiony całej swej magii. Była notatka, którą napisał mi Quinn podczas naszego okresu randkowania. Była koperta, w której Sam wręczył mi umowę o partnerstwo w barze, chociaż prawdziwy dokument partnerski był w sejfie u mojego prawnika. Były tam kartki urodzinowe i świąteczne, i rysunek wykonany przez Huntera. Było głupotą zatrzymać kamień. I tak był zbyt ciężki do szufladki i sprawiał, że ciężko się ją otwiera i zamyka. Położyłam go na szczycie stolika nocnego, planując położyć go między kwiatami. Wyciągnęłam klucze do domu Erica, owinęłam je w folię bąbelkową i włożyłam w wyściełaną kopertę, żeby mu wysłać. Zastanawiałam się, czy wystawi dom na sprzedaż czy co? Może następny szeryf wprowadzi się do niego. Jeśli Felipe de Castro mianuje ją lub jego, zrozumiałam, że mój okres łaski będzie bardzo krótki. Z każdym nowym wampirzym reżimem, będzie to otwarty sezon na mnie... czy po prostu zapomną o mnie? To by było prawie zbyt piękne, żeby było prawdziwe. Pukanie do tylnych drzwi było mile widzianym odwróceniem uwagi. Przywódca stada we własnej osobie przybył na wezwanie i wydawał się być spokojniejszy niż kiedykolwiek widziałam. Alcide Herveaux wyglądał dobrze w swojej własnej skórze i na pogodzonego ze światem. Miał na sobie swoje zwyczajowe dżinsy i buty - rzeczoznawca budowlany nie mógł łazić po rowach i lasach w japonkach. Jego koszulka z krótkim rękawem była dobrze znoszona i ciasno oplatała jego szerokie ramiona. Alcide był pracującym mężczyzną ale nieskomplikowanym. Jego życie miłosne, aż do teraz, było niczym innym jak katastrofą. Najpierw, Debbie Pelt, która była suką do kwadratu, dopóki jej nie zabiłam; potem była Maria-Star Cooper, która została zamordowana; potem Annabelle Bannister, która była mu niewierna. Czuł coś do mnie, aż przekonałam go, że byłby to zły pomysł dla nas obojga. Teraz był widziany z wilkołaczycą imieniem Kandace, która była nowa w okolicy. Będzie sądzona w sprawie członkostwa później w tym miesiącu. - Słyszałem, że musimy spróbować znaleźć ślad kogoś, kto ukradł ten szalik powiedział Alcide. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 167

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Mam nadzieję, że coś wyłapiesz - powiedziałam. - Nie będzie to dowodem w sądzie, ale będziemy w stanie wyśledzić jego lub ją. - Jesteś sprzątającą kobietą - powiedział, rozglądając się po salonie. - Ale mogę powiedzieć, że ostatnio było tu sporo osób. - Taa - powiedziałam. - Mam dom pełen towarzystwa. Więc najlepszym miejscem, żeby wyłapać zapach, będzie mój pokój. - Tam zaczniemy - powiedział i się uśmiechnął. Miął białe zęby, opaloną twarz i urocze zielone oczy, a uśmiech Alcide'a był czymś innym. Jaka szkoda, że nie był dla mnie. - Masz ochotę na szklankę wody albo lemoniadę? - zapytałam. - Może po tym jak skończę - powiedział. Zdjął swoje ubrania i złożył je schludnie na kanapie. Wow. Walczyłam, żeby zachować neutralny wyraz twarzy. Następnie się zmienił. To zawsze wyglądało, jakby bolało, a dźwięki były nieprzyjemne, ale Alcide wydawał się szybko wydobrzeć. Piękny wilk przede mną podreptał wokół salonu, jego wrażliwy nos zapamiętywał tropy zapachów zanim podążył za nimi do mojej sypialni. Zeszłam mu z drogi. Siedziałam przy małym biurku w salonie gdzie podłączony był komputer, i zabijałam czas usuwając stare maile. Było to coś do roboty, kiedy on szukał. Wyrzuciłam cały spam i reklamy domów towarowych zanim głowa wielkiego wilka wdarła się na moje kolana, i oto był Alcide, z machającym ogonem. Automatycznie go poklepałam. To właśnie robisz, kiedy głowa psowatego pokazywała się. Drapiesz pomiędzy uszami i pod brodą, głaszczesz jego brzuch... cóż, może nie brzuch wilka, zwłaszcza wilka rodzaju męskiego. Alcide uśmiechnął się do mnie i zmienił z powrotem. Stał się osobą z najszybszą przemianą, jaką widziałam. Zastanawiałam się, czy ta zdolność przyszła wraz z pracą przywódcy stada. - Jakiekolwiek szczęście? - zapytałam, trzymając oczy skromnie skupione na moich rękach, kiedy on się ubierał. - Przynajmniej nie wyczyściłaś chodnika przy łóżku - powiedział. - Mogę ci powiedzieć, że jedna osoba była w twoim pokoju, której w ogóle nie znam. Ale twoja przyjaciółka Tara tam była, tuż przy twoim łóżku. Twoi dwaj wróżowi kumple tam byli, ale cóż, oni tu mieszkali. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 168

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Przeszukiwali mój dom kiedy mnie nie było każdego dnia - powiedziałam. - Szukali talizmanu wróżek. - To smutne, że twój własny krewny zrobiłby coś takiego - powiedział Alcide i poklepał mnie po ramieniu. - Kogo jeszcze wyczułem? Erica, oczywiście. I wiesz, kogo jeszcze? Arlene. Miała przy sobie urok jakiegoś rodzaju, ale to zdecydowanie była Arlene. - Nie przypominam sobie, żebyś spotkał Arlene. - Złapałam ten nieistotny problem, ponieważ byłam śmiesznie oszołomiona. - Obsługiwała mnie raz czy dwa, kiedy byłem w Merlotte's. Rozgryzłam jej wejście po pięciu kolejnych sekundach zastanawiania się. Wiedziała, gdzie ukrywałam klucze kiedy byłyśmy przyjaciółkami - powiedziałam, rozwścieczona moją własną nieostrożnością. - Zgaduję, że wcześniej, albo nawet po tym jak weszła do Merlotte's, wpuściła się tutaj i zabrała szalik. Ale dlaczego? - Ktoś jej tak kazał, tak przypuszczam - powiedział Alcide, zapinając pasek. - Ktoś ją tu przysłał, żeby zabrała szalik, żeby mógł go użyć, żeby ją zabić. - Najwyraźniej tak właśnie się stało. Ironia, co? Nie mogłam wymyślić żadnego innego wytłumaczenia. I to mnie zemdliło. - Strasznie ci dziękuję, Alcide - powiedziałam, przypominając sobie o manierach. Przyniosłam mu szklankę lemoniady, którą mu obiecałam, a on wypił ją jednym haustem. - Jak ma się Kandace, integrując się ze stadem? - zapytałam. Uśmiechnął się szeroko. - Naprawdę dobrze jej idzie - powiedział. Rozgrywa to powoli. Ocieplają się w stosunku do niej. - Kandace była złym wilkiem, ale ponieważ wkręciła jeszcze gorsze złe wilki, dostała szansę, żeby dołączyć do stada podczas gdy ci źli zostali wygnani. Kandace była cicha i wysoka, i chociaż nie znałam jej dobrze, wiedziałam, że była najspokojniejszą osobą, z jaką Alcide był. Miałam poczucie, że po życiu na złych morzach, Kandace szukała spokojnych wód. - Naprawdę dobrze to słyszeć - powiedziałam. - Życzę jej szczęścia. - Zadzwoń, jeśli będziesz mnie potrzebować - powiedział Alcide. - Stado jest gotowe, żeby ci pomóc. - Już mi pomogłeś - powiedziałam i miałam to na myśli. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 169

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Dwie minuty po jego wyjściu, Barry zaparkował samochód, który pożyczył z nowego miejsca przy międzystanowej. Przywiózł również Amelię i Boba. Amelia powiedziała - Śpię na stojąco - i skierowała się do sypialni, żeby zażyć drzemki, z Bobem depczącym jej po piętach. Barry pobiegł na górę, żeby podłączyć telefon do ładowania. Zerknęłam na zegarek i zdałam sobie sprawę, że nadszedł czas, żeby się czymś zająć. Zaczęłam gotować obiad dla sześciu osób. Smażony stek zajmował trochę czasu, więc tym zajęłam się najpierw. Potem wyciągnęłam kabaczka i cebulę na saute, rozbiłam okrę i wymaczałam ją w panierce do usmażenia, i położyłam bułeczki na papierze do pieczenia, żeby wstawić je do piekarnika tuż zanim podam kolację. Wkrótce postawiłam ryż. Barry przyszedł do kuchni, wąchając powietrze i uśmiechając się. - Miałeś produktywny dzień? - zapytałam. Barry skinął głową. Powiedział Poczekam, aż wszyscy się tu znajdą, żebym nie musiał się powtarzać. Okay, powiedziałam, i wytarłam mąkę z kuchennej lady. Barry wyczyścił ladę z brudnych naczyń w najlepszy możliwy sposób, myjąc je i wycierając. Był o wiele bardziej oswojony niż się spodziewałam i zdałam sobie sprawę, że było w nim o wiele więcej do poznania. - Idę na zewnątrz wykonać parę telefonów - powiedział. Wiedziałam, że chciał być poza moim zasięgiem słychu i czytania w myślach, jeśli mogę tak to określić, ale wcale mnie to nie niepokoiło. Podczas gdy był na zewnątrz, Bob przeszedł niespiesznie przez kuchnię i zszedł prosto po schodach werandy, ostrożnie zamykając drzwi na werandę. Kilka minut później, Amelia weszła do kuchni z zaspanymi oczami. - Bob poszedł na spacer do lasu - wymamrotała. - Idą rozpryskać trochę wody na twarzy. Pan Cataliades i Diantha weszli przez tylne drzwi jakieś dziesięć minut później. Diantha wyglądała na wykończoną, ale pan C był pozytywnie pełen życia. - Zadurzyłem się w Beth Osiecki - powiedział, rozpromieniony. - Opowiem ci o tym wszystko podczas posiłku. Najpierw, muszę wziąć prysznic. - Powąchał powietrze w kuchni doceniająco i powiedział mi jak bardzo wyczekiwał kolacji zanim on i cicha Diantha udali się na górę. Amelia wyszła z łazienki; Pan Cataliades wszedł do środka. Bob powrócił z lasu, spocony i podrapany i z torbą pełną rozmaitych roślin. Opadł na krzesło i błagał o wielką, lodowatą szklankę herbaty. Wypił ją do dna. Diantha zatrzymała się z boku drogi, żeby kupić melona, i pokroiła go. Czułam słodkość w powietrzu, kiedy kroiła owoc w kostkę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 170

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Mój telefon zawibrował. - Hello? - powiedziałam. Ryż się gotował, więc zmniejszyłam gaz i przykryłam go. Spojrzałam na kuchenny zegarek, żebym mogła go wyłączyć za dwadzieścia minut. - Tu Quinn - powiedział. - Gdzie jesteś? Kogo śledzisz? Zaraz będziemy jeść. Wpadniesz? - Dwóch mężczyzn, których widziałem, zniknęło dzisiejszego ranka powiedział. - Myślę, że złapali mignięcie mnie i wymeldowali się w nocy. Spędziłem cały dzień próbując ich znaleźć, ale rozpłynęli się. - Kim oni byli? - Pamiętasz... tego prawnika? - Johan Glassport? - Taa, skąd wiedziałaś? - Barry widział go w Nowym Orleanie. - Był tutaj. Z jakimś facetem, który wyglądał trochę znajomo, chociaż nie mogłem przypomnieć sobie jego nazwiska. - Więc... jakie są twoje plany? - Spojrzałam niespokojnie na zegarek. Ciężko było się skoncentrować, kiedy próbowałam położyć jedzenie na stole. Moja babcia zawsze sprawiała, że wyglądało to tak łatwo. - Przykro mi, Sookie. Mam inne wieści. Zostałem wezwany do roboty, a mój pracodawca mówi, że jestem jedynym, który może się jej podjąć. - Uh-huh. - Wtedy zdałam sobie sprawę, że nie odpowiedziałam na ton jego głosu, tylko na jego słowa. - Brzmisz dość poważnie. - Mam przeprowadzić ceremonię zaślubin. Wampirzą ceremonię zaślubin. Zrobiłam głęboki oddech. - W Oklahomie, jak rozumiem? - Tak. Za dwa tygodnie. Jeśli tego nie zrobię, stracę pracę. A teraz kiedy miał mieć dziecko, nie mógł sobie pozwolić na nic takiego. Rozumiem - powiedziałam spokojnie. - Naprawdę, rozumiem. Pokazałeś się i kocham cię za to, że tu przyjechałeś. - Tak mi przykro, że nie mogłem złapać Glassporta. Wiem, że jest niebezpieczny. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 171

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Dowiemy się, czy ma z tym cokolwiek wspólnego, Quinn. Dzięki za pomoc. I pożegnaliśmy się kilka razy w różne sposoby, aż musieliśmy się rozłączyć. Do tego czasu, musiałam zająć się sosem pieczeniowym albo kolacja byłaby zrujnowana. Po prostu musiałam odłożyć myślenie o ślubie Erica i Freydy na później. Po dwudziestu minutach byłam spokojniejsza, jedzenie było gotowe i wszyscy byliśmy umiejscowieni wokół kuchennego stołu. Nikt nie dołączył do mojej modlitwy poza Bobem, ale to było w porządku. Zmówiliśmy jedną. Obsłużenie każdego było dziesięciominutowym procesem. Po tym, grunt wydawał się gotowy do dyskusji. Barry powiedział dzieciakami.

- Odwiedziłem Brocka i Chessie i rozmawiałem z

- Jak się tam dostałeś? - zapytała Amelia. - Wiem, że dzwoniłeś zanim wyjechałeś. - Powiedziałem, że znałem Arlene i chciałem powiedzieć jak jest mi przykro. Po tym już nie kłamałem. - Zaczął się bronić. - Ale powiedziałem im, że jestem przyjacielem Sookie i że nie wydaje mi się, żeby miała cokolwiek wspólnego ze śmiercią Arlene. - Uwierzyli w to? - zapytałam. - Tak - powiedział z nutą zaskoczenia. - Nie wierzą, że zabiłaś Arlene, ze ściśle praktycznego punktu widzenia. Powiedzieli, że jesteś mniejsza niż Arlene, i nie wydaje mi się, żebyś mogła złapać jej szyję wystarczająco mocno albo wrzucić ją do kubła. I jedyną osobą, o której mogli pomyśleć, a która by ci pomogła jest Sam, a on nie zostawiłby ciała za swoim własnym barem. - Mam nadzieję, że dużo ludzi również do tego doszło - powiedziałam. - Powiedziałem, że Arlene nie zadzwoniła do mnie, kiedy wyszła z więzienia. Powiedzieli mi, że oni również nie otrzymali żadnego ostrzeżenia, co było tym, czego chciałem się dowiedzieć. Ona po prostu pokazała się u ich drzwi trzy dni przed śmiercią. - Co zaobserwowali w jej zachowaniu przed śmiercią? - powiedział pan Cataliades. - Była przerażona? Tajemnicza? - Myśleli, że Arlene wyglądała na nieco zdenerwowaną, kiedy przyszła zobaczyć dzieci. Była podekscytowana widząc je, ale czegoś się bała. Powiedziała Chessie, że miała spotkać się z jakimiś ludźmi i nie powinna o tym rozmawiać, że ktoś Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 172

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after miał jej pomóc spłacić jej sądowe rachunki i pomóc jej stanąć na nogi i zająć się dziećmi. - To z pewnością by ją zainteresowało - powiedziałam. - Może staranie się o pracę w Merlotte's nie było jej pomysłem. Może ci tajemniczy mężczyźni zmusili ją do tego. Może wiedziała jak mało prawdopodobne było, że zostanie ponownie zatrudniona. - Johnsonowie nie wiedzą nic bardziej szczegółowego niż to? Nie widzieli ludzi, z którymi miała rozmawiać? - Amelia była niecierpliwa. To nie wydawało się być dla niej mnóstwem informacji. - Potwierdza to to, co usłyszałam od Jane Bodehouse - powiedziałam. - Jane widziała, jak Arlene spotkała się z dwojgiem mężczyzn z tyłu starego domu Traya noc przed tym, jak znaleźliśmy jej ciało. Cień przeszedł przez twarz Amelii na wspomnienie Traya Dawsona. Byli blisko i miała nadzieję, że będą jeszcze bliżej, ale Tray zginął. - Dlaczego tam? - powiedział Bob. - Byłoby o wiele łatwiej spotkać się w odizolowanym miejscu raczej, niż z tyłu czyjegoś domu, zwłaszcza kogoś, kto zdecydowanie zadawałby pytania. - Dom jest pusty i garaż obok niego również - powiedziałam mu. - A nie wiem, czy Arlene miała auto czy nie. Jej stary samochód był zaparkowany u Johnsonów, ale może nie być na chodzie. Plus, w linii prostej, dom Traya nie jest tak daleko od Merlotte's, a tam właśnie zamierzali ją zabrać. Nie chcieli, żeby miała czas na domyślenie się, co miało się stać. Nastąpiła długa cisza, podczas gdy moi przyjaciele myśleli nad tym. - Możliwe - powiedział Bob i wszyscy skinęli głowami. - Jak mają się Coby i Lisa? - zapytałam Barry'ego. - Oszołomieni - powiedział krótko Barry. - Zdezorientowani. - Z jego głowy widziałam obrazy niedowierzających twarzy dzieci. Czułam się strasznie za każdym razem, kiedy myślałam o tych dzieciakach. - Czy mama powiedziała im cokolwiek? - zapytała cicho Amelia. - Arlene powiedziała im, że zamierzała zabrać je, żeby zamieszkały z nią w ślicznym małym domku - że będą dostawać dobre jedzenie i ubrania, bez konieczności pracowania przez nią tak długie godziny. Powiedziała, że chce spędzać z nimi cały czas. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 173

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Jak zamierzała to zrobić? - powiedziała Amelia. - Powiedziała im? Barry potrząsnął głową. Czuł ukłucie samo obrzydzenia, a ja go nie winiłam. W jakiś sposób było haniebne czytanie umysłów dzieci, kiedy te cierpiały takie pasmo nieszczęść. Ale to nie tak, że Barry dawał im trzeci stopień, powiedziałam sobie. - Konkluzja jest taka, Arlene planowała zrobić coś dla tych mężczyzn, coś za co dobrze by jej zapłacili - podsumował Barry. - Kiedy przyjedzie twoje dotykowe medium? - pan Cataliades zapytał Boba. - Dotrze tu jutro rano, po tym jak skończy karmić swoje zwierzęta czy coś. Bob sięgnął po kolejny kawałek smażonego steku. Ledwie uniknął dźgnięcia w rękę przez pana Cataliadesa, który sięgał po ten sam kawałek. - Mam twój szalik, Sookie - powiedziała Diantha, która jadła bardzo powoli. Jej głos i postawa były bladymi cieniami jej normalnej hiperwitalności. Nawet mówiła wystarczająco powoli, żeby zostać zrozumianą. Cisza zapadła wokół stołu, kiedy wszyscy nagrodziliśmy ją podziwem. Pan Cataliades patrzył czule na swoją bratanicę. - Wiedziałem, że będzie mogła to zrobić powiedział nam, i zastanawiałam się, czy naprawdę to przewidział, czy tylko miał wielką nadzieję w możliwości Dianthy. - Jak? - zapytała Amelia. (Amelia nigdy się nie wahała, kiedy chodziło o zadawanie bezpośrednich pytań.) Diantha powiedziała - Poszłam na posterunek policji po tym jak zobaczyłam wielką panią oficer. Wszyscy inni patrzyli na nią pusto. - Zmieniła się w Kenyę Jones - wyjaśniłam. - Kenya pracuje w patrolu policyjnym, który został przeszkolony do rozpatrywania miejsca zbrodni. - Czekaliśmy na posterunku policji długi czas dzisiejszego ranka, Sookie wyjaśnił pan Cataliades. - Musiałem przesłuchać detektywa Bellefleura osobiście i detektywa Becka również, skoro teraz jestem współobrońcą w twojej sprawie, dzięki pani Osiecki. Podczas naszego długiego czekania, mieliśmy czas dowiedzieć się wszelkiego rodzaju interesujących informacji. Jak na przykład, gdzie jest schowek na dowody i kto może wypisać stamtąd przedmioty. Diantha jest taka szybka i przebiegła! Diantha uśmiechnęła się słabo. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 174

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Jak ci się to udało? - zapytała Amelia. Wyglądała na pełną podziwu. - Miałam szalik w plastikowej torbie w kieszeni. Był dość zbliżony do opisu Sookie. Znaleźliśmy go w Tara's Togs. Zmieniłam się w Kenyę. Poszłam do szafki w magazynie. Powiedziałam policjantowi, że musiałam zobaczyć szalik. Stary facet przyniósł mi go w plastikowej torbie. Spojrzałam na niego, a kiedy on poszedł do łazienki, zamieniłam go z szalikiem, który przyniosłam. Wręczyłam mu go, kiedy wrócił. Wyszłam. - Sięgnęła po swoją szklankę herbaty w zmęczony sposób. - Dziękuję ci, Diantho - powiedziałam. Byłam zarówno szczęśliwa, że zrobiła taką rzecz z jajami i było mi przykro, że zrobiła coś nielegalnego. Moja przestrzegająca prawa część była przerażona tym, że opieprzaliśmy się z prawdziwym dowodem w sprawie o prawdziwe morderstwo. Ale moja połowa dotycząca samoocalenia poczuła ulgę, że możemy dowiedzieć się czegoś teraz, kiedy mieliśmy prawdziwy szalik... jeśli dotykowe medium spełni swoje zadanie. Diantha ożywiła się po tym, jak dostała od nas wszystkich dobrą porcję pochwał. Chociaż wciąż mówiła i poruszała się powoli, po tym jak zjadła wszystko co było na stole, a nie leżało na talerzach innych, wydawała się zrobić wielki krok w stronę odzyskania swej siły. Najwyraźniej transformacja, którą wykonała wypaliła ogromną ilość energii. - Jest dużo gorzej, kiedy musi mówić jako dana osoba, a nie tylko ją przypominać - powiedział cicho pan Cataliades. Odczytał mój umysł. Traktował ją z grzecznością i szacunkiem, napełniając jej szklankę herbatą i podając jej masło ze świetną częstotliwością. (Zrobiłam mentalną notatkę, że muszę dodać masło do listy zakupów.) Barry kupił ciasto w piekarni. Chociaż babcia wyrzuciłaby ręce w przerażeniu na myśl o trzymaniu kupionego w sklepie ciasta w jej domu. Ja nie byłam taka dumna, skoro nie miałam czasu, żeby piec. Diantha zdecydowanie pisała się na deser, który planowałam podać jak tylko kuchnia będzie czysta. Amelia była takim wyraźnym spikerem. Gapiła się przez pokój na Dianthę, pogrążona w myślach. Kiedy sprzątaliśmy stół, musiałam słuchać jej ponownego szacowania umiejętności Dianthy i bystrości. Była naprawdę pod wrażeniem dziewczyny pół-demona. Amelia myślała o niezwykłej elastyczności Dianthy. Zastanawiała się, czy Diantha transformowała jej rzeczywiste ciało czy tylko rzucała iluzję. Sukces Dianthy sprawił, że Amelia czuła, że nie wykonała swojej części w tym śledztwie. - Oczywiście - powiedziała nagle Amelia - Bob i ja nie mogliśmy rzucić zaklęcia, które chcieliśmy rzucić, skoro jeszcze nie znaleźliśmy tych dwóch mężczyzn. Ale po tym jak Barry wrócił i zabrał nas swoim odlotowym wynajętym samochodem Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 175

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after to był żart; Barry powrócił podniszczonym Fordem Focusem - objechaliśmy wszystkie apartamenty i domy do wynajęcia w Bon Temps, włączając ulotki, które dodają do gazet. Byliśmy gotowi nalegać na obejrzenie każdego niewynajętego apartamentu czy domu, na które widzieliśmy ogłoszenie, ponieważ myśleliśmy, że ktoś może powie 'Oh, przykro mi, właśnie wynajęliśmy miejsce dwóm facetom skądś tam.' Wtedy moglibyśmy pojechać ich sprawdzić. Ale nie mieliśmy szczęścia. - Cóż, to dobra informacja - powiedziałam. - Są zbyt mądrzy, żeby zostać lokalnie. - Mogłam powiedzieć, że Amelia się gotowała, że jej i Bobowi nie udało się wyśledzić tych dwóch mężczyzn i przekazała ich nam. - Jednakże - powiedział Bob - Sprawdziliśmy, dlaczego twoje kwiaty i pomidory rosną tak dobrze. - Ahhhh... świetnie. Czemu? - Magia wróżek - powiedział. - Ktoś natchnął całą ziemię Stackhouse'ów magią wróżek. Nie powiedziałam im, że już to wymyśliłam, ponieważ chciałam, żeby czuli się dobrze. Przypomniałam sobie o uścisku na pożegnanie od mojego pradziadka, kiedy poczułam napływ mocy. Myślałam, że była to ostateczność jego pożegnania... ale on, z braku lepszego określenia, błogosławił mnie i mój dom. - Awww powiedziałam miękko. - To takie słodkie. - Zrobiłby lepiej nakładając ogromny pierścień ochronny - powiedziała mrocznie Amelia. Miała świra na punkcie magii na kilku frontach, i kiedy normalnie była praktyczną osobą, była również dumna. - Jak Arlene przeszła przez twoje stare zabezpieczenia? - Alcide myślał, że miała urok - zaoferowałam. - Zakładam, że ktoś dał jej magię. Amelia zarumieniła się. - Jeśli rzeczywiście miała urok, to jest w to zamieszana inna wiedźma i chcę wiedzieć, kto to jest. Zajmę się tym. - Babcia zakochałaby się, gdyby teraz widziała ogród - powiedziałam, żeby zmienić temat. Uśmiechnęłam się na myśl o przyjemności, jaką czułaby moja babcia. Uwielbiała swoje podwórko i pracowała na nim niezmordowanie. Kwiaty będą rozkwitać i pachnieć, cebulki się rozrosną, a trawa... cóż, rosła jak na drożdżach. Będę musiała skosić ją jutro, a potem częściej. Tym właśnie dla ciebie były wróżki. Zawsze było jakieś powrotne uderzenie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 176

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Niall zrobił dla ciebie więcej niż tylko to - powiedział pan Cataliades, rozpraszając mnie z moich nieproszonych myśli. - O czym pan mówi? - powiedziałam, i nie brzmiało to tak grzecznie jak chciałam. - Przepraszam. Musi pan wiedzieć coś, czego ja nie wiem. - Poradziłam sobie z bardziej serdecznym tonem. - Tak - powiedział z uśmiechem. - Wiem wiele rzeczy, o których ty nie wiesz, i zamierzam powiedzieć ci jedną z nich. Przyjechałbym do Bon Temps nawet gdybyś nie została oskarżona o morderstwo, ponieważ mam interes do ciebie jako prawnik twojego pradziadka. - On nie jest martwy - powiedziałam natychmiast. - Nie, ale nie planuje tutaj wrócić. I chciał, żebyś miała coś, żeby miło go wspominać. - Jest moją rodziną. Nie potrzebuję niczego więcej - powiedziałam. Co było szalone, wiedziałam to w chwili, gdy to powiedziałam, ale ja również miałam nieco dumy. - Powiedziałbym, że potrzebujesz kilku rzeczy, panno Stackhouse powiedział łagodnie pan Cataliades. - Właśnie teraz, potrzebujesz funduszy na obronę. I dzięki Niallowi, masz je. Nie tylko będziesz otrzymywać miesięczny dochód ze sprzedaży domu Claudine, twój pradziadek przeniósł na ciebie prawo własności klubu zwanego Hooligans, a ja go sprzedałem. - Co? Ale on należał do Claude'a, Claudine i Claudette, trojaczków, które były jego wróżkowymi wnukami. - Chociaż nie znam historii, zrozumiałem z tego co mi powiedział Niall, że Claude nie kupił klubu, tylko został mu on przekazany, ponieważ zastraszył prawdziwego właściciela. - Tak - powiedziałam, po przemyśleniu tego. - To prawda. Claudette zmarła do tego czasu. - To historia, którą chciałbym usłyszeć innym razem. Ale tak czy inaczej, kiedy Claude planował zdradę przeciwko Niallowi i stał się jego więźniem, utracił wszystkie swoje włości na rzecz swojego władcy. Niall dał mi instrukcje, żeby sprzedać włości i wpływy przekazać tobie w sposób, który opisałem. - Kto...? Mnie? Już sprzedałeś biznes i dom? - A Claude był więźniem. Nie przegapiłam tej części przemowy. Chociaż z pewnością zasłużył by zostać pojmanym Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 177

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after po próbie zamachu stanu, który skończyłby się śmiercią Nialla, zawsze będę współczuć każdemu w celi. Jeśli tak właśnie zamykali wróżki w Faerze. Może przyszywali ich do wielkich strączków grochu. - Tak, włości już zostały sprzedane. Wpływy zostały poukładane w rentę roczną. Będziesz dostawać czek każdego miesiąca. Po tym jak wypełnimy papiery, może to być bezpośrednio skierowane na twój rachunek bieżący. Przyniosę je na dół kiedy zjemy, razem z czekiem za biznes. Chociaż część wpływów z tego poszła na rentę. - Ale Claudine już dała mi wielką kwotę pieniędzy. Były jakieś doniesienia w banku i wszystko zamarło. Tydzień temu, gazety mówiły, że inspektorzy, niczego nie znaleźli. - Powinnam znowu zadzwonić do mojego banku. - To było za prywatną posiadłość Claudine - powiedział prawnik. - Była oszczędną wróżką przez wiele dekad. Nie mogłam pojąć mojego szczęścia. - To ogromna ulga mieć pieniądze, żeby się bronić. Ale wciąż mam nadzieję, że ktoś przyzna się i oszczędzi mi procesu wymamrotałam. - Wszyscy mamy na to nadzieję, Sookie - powiedział Barry. - To dlatego tu jesteśmy. Amelia powiedziała - Po kolacji, podczas gdy wciąż jest jasno, Bob i ja zamierzamy rzucić krąg agresywnej ochrony wokół domu. - Jestem wdzięczna - powiedziałam, upewniając się, że utrzymuję kontakt wzrokowy i przekazuję w nim nieco szczerości im obojgu. Szczęściem było, że to Barry umiał czytać w umysłach, a nie Amelia. Skoro wiedziałam, że Amelia była niespokojna, żeby przyczynić się do czegoś dobrego, i wiedziałam, że była potężna, czasami coś szło nie tak, kiedy rzucała ważne zaklęcia. Ale nie mogłam wymyślić sposobu, żeby odrzucić jej ofertę, a który brzmiałby grzecznie. - Zgaduję, że Niall koncentrował się na tym, żeby uczynić ziemię żyzną, i jest to naprawdę wspaniała rzecz. Ale ochrony też byłyby świetne. - Jest już tutaj elfickie zaklęcie ochronne - przyznała Amelia. - Ale skoro nie jest ludzkie z pochodzenia, może nie być całkowicie efektywne w chronieniu przeciwko ludzkimi napastnikami czy wampirami. To miało sens, przynajmniej dla mnie. Bellenos, elf, kpił z zaklęć Amelii i dodał własne, a nie było nic ludzkiego w Bellenosie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 178

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Czułam się winna, że w nią wątpiłam. Nadszedł czas, żebym wyglądała na szczęśliwą. - Posiadanie pieniędzy na obronę wzywa nieco ciasta i lodów. Co wy wszyscy na to? Mam Rocky Road i Dulce de Leche. - Uśmiechnęłam się do wszystkich wokół. Kiedy ja rozdawałam lody (wszyscy je chcieli) trzymałam kciuki za to, żeby Amelia i Bob rzucili dobre zaklęcie. Po deserze, kiedy dwoje czarowników wyszło na zewnątrz pracować, a Barry przykrył pozostałości ciasta kiedy ja odkładałam lody, Dianta powiedziała, że idzie na górę się przespać. Wciąż wyglądała na wyczerpaną. Pan Cataliades poszedł na górę z nią i zszedł na dół z papierami o mojej miesięcznej wypłacie i czekiem za sprzedaż posiadłości. Były przyłączone do prawnych dokumentów klipsem do papieru w kształcie serca. Opłukałam ręce i wytarłam je w ręcznik zanim wzięłam od niego dokumenty. Suma sprawiła, że w mojej głowie zaczęło wirować, a list przyłączony do nich mówił, że będę dostawać trzy tysiące dolarów miesięcznie. - Przez rok? - zapytałam, żeby upewnić się, że zrozumiałam. - Trzy tysiące miesięcznie? Wow. To niesamowite. Cały rok luksusu! - Nie przez rok. Przez resztę twojego życia - powiedział pan Cataliades. Musiałam bardzo szybko usiąść. - Sookie, wszystko w porządku? - zapytał Barry, pochylając się. Złe wieści czy dobre wieści? zapytał. Mogę zapłacić za moją prawną obronę powiedziałam. I mogę spryskać dom przeciwko robakom.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 179

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 15.

O północy włączył się alarm. Nie wiedziałam, że był tu alarm i nie wiedziałam, że była północ, ale kiedy zaczęło się wycie, spojrzałam na zegarek. Miałam najlepszy sen od kilku dni i doświadczyłam chwili ostrego rozczarowania zanim wyskoczyłam z łóżka. Z korytarza naprzeciwka, Amelia krzyknęła - To działa! - Pchnęłam na oścież drzwi do sypialni i wytoczyłam się z niej. Amelia i Bob w koszuli nocnej i szortach odpowiednio, spieszyli w stronę swoich drzwi i kierowali do tylnych. Usłyszałam, jak pan Cataliades ryknął coś. Diantha mu odkrzyknęła. Zbiegali w dół po schodach całkowicie ubrani w rzeczy, które mieli za dnia. Barry leciał za nimi w spodniach od piżamy LSU i bez koszulki. Wszyscy stłoczyliśmy się na tylnej werandzie, gapiąc się na zewnątrz. Było tam jedno wielkie światło bezpieczeństwa, ale widzieliśmy również krąg błękitnego światła rozchodzący się wokół trawnika i domu. Ciało leżało na ziemi poza okręgiem. - Oh, nie! - powiedziałam i położyłam rękę na drzwiach werandy. - Sookie, nie wychodź! - powiedziała Amelia, łapiąc moje ramię i szarpiąc mnie do tyłu. - To ktoś, kto próbował zakraść się do twojego domu. - Ale co jeśli to Bill i przyszedł tylko, żeby sprawdzić, czy wszystko w porządku? - Nasz krąg ochronny rozpoznaje wrogów - powiedział Bob z prostą dumą. - Diantha, masz swój telefon? - zapytał pan Cataliades. - Pewnie,żemam - powiedziała, i przeznaczyłam chwilę na poczucie ulgi, że wróciła do normy. - Idź i zrób zdjęcie osoby, która leży na ziemi, ale dobrze ze środka kręgu pokierował ją. Zanim mogliśmy pomyśleć, żeby powstrzymać ją czy się kłócić z procedurą, Diantha była na zewnątrz biegnąc przez trawnik z niespodziewaną prędkością. Telefon był w jej ręce i kiedy dotarła do obrzeży ochronnego kręgu, zatrzymała się i zrobiła zdjęcie. Potem, zanim mogliśmy być bardziej o nią zaniepokojeni, wróciła. Pan Cataliades odwrócił mały ekran w moją stronę. - Rozpoznajesz tego wampira? - zapytał. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 180

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Zerknęłam na nie. - Tak. Poznaję. To Horst Friedman, prawa ręka Felipe de Castro. - Tak też myślałem. Amelio, Bobie, gratuluję wam waszych mocy i wnikliwości. Nie wiedziałam, czym była 'wnikliwość', ale Amelia wiedziała, i promieniała z zadowolenia. Nawet posępny Bob wyglądał na dumnego. - Tak, dzięki - powiedziałam z dodatkowym entuzjazmem, mając nadzieję, że nie był zbyt spóźniony. - Nie wiem, czego chciał, i nie chcę tego wiedzieć, przynajmniej nie teraz. Musicie odnowić krąg czy coś w tym stylu? - Powinniśmy go ponownie przetestować skinęła głową.

zasugerował Bob, a Amelia

Zobaczyłam, jak spojrzenie Barry'ego ogarnęło koszulę nocną i Amelię w niej, i stanowczo odwrócił wzrok. Ja naprawdę nie chciałam słyszeć jego myśli o mojej przyjaciółce czarownicy. Powtarzałam lalalalala w głowie przez chwilę, żeby pożądanie osłabło. - Sookie! - wołanie dobiegło z zewnątrz, spomiędzy ciemnych drzew. - Kto tam? - Bill - powiedział. - Co tu się stało? - Zgaduję, że Horst próbował zakraść się do domu, a zaklęcie Boba i Amelii powaliło go - krzyknęłam. Otworzyłam tylne drzwi i zrobiłam dwa kroki do przodu. Pomyślałam, że jeśli wciąż będę stać na schodach, będę mogła wskoczyć z powrotem do środka. Bill wyszedł poza linię drzew. - Poczułem magię u siebie w domu powiedział. Spojrzał w dół na bezwładne ciało Horsta. Zastanawiałam się, czy wampir był ostatecznie martwy, ale jego ciało wydawało się nieuszkodzone. - Co mam z nim zrobić? - Bill zapytał mnie. - To zależy od ciebie - zawołałam, pragnąc móc podejść do niebieskiego kręgu i obniżyć ton głosu. Chociaż bałam się to zrobić. - Zgaduję, że musisz dotrzymać pokoju z królem. - W innym wypadku, mogłabym się skusić, żeby poprosić Billa, żeby użył nieco perswazji na Horst'cie, kiedy wampir się obudzi, żebyśmy mogli odkryć co Horst i jego szef mieli dla mnie w zamyśle.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 181

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Zabiorę go do siebie i zadzwonię do króla - powiedział Bill i dźwignął nieprzytomnego wampira na swoje ramię, jakby Horst nic nie ważył. W jednej chwili, Bill i jego bagaż zniknęli nam z oczu. - To było ekscytujące - powiedziałam, próbując brzmieć na spokojną i beztroską. Wróciłam na werandę. - Myślę, że wrócę do łóżka. Dziękuję wam obojgu za ustawienie tej ochrony wokół. Diantha, doceniam twoją pomoc. Wszystko z wami w porządku? Ktoś czegoś potrzebuje? - Wrócimy jak tylko przetestujemy zaklęcie - powiedział Bob i odwrócił się do Amelii. - Piszesz się na to, maleńka? - Powinniśmy sprawdzić jego siłę teraz, kiedy jest aktywowane - powiedziała kiwając głową i wyszli na podwórze z gołymi stopami. Bez jakiejkolwiek konsultacji, wzięli się za ręce i zaczęli nucić. Silny zapach podryfował przez tylną werandę i wiedziałam, że był to zapach ich magii. Był piżmowy i ciężki, jak drzewo sandałowe. Nie było łatwo ponownie zasnąć po tak niegrzecznym przebudzeniu, ale jakoś mi się to udało. Z tego co wiedziałam, nagłe zapadnięcie w głęboki sen było częścią zaklęcia, które moi przyjaciele rzucali na trawniku. Kiedy następnym razem otworzyłam oczy, pokój był pełen światła i słyszałam, jak moi goście poruszali się po całym domu. Chociaż wiedziałam, że byłam złą gospodynią, sprawdziłam, czy mam wiadomości na telefonie zanim wyszłam do kuchni. Miałam jedną wiadomość głosową od Billa. - Zadzwoniłem do Erica i powiedziałem mu, że mam przyjaciela króla u siebie w domu - powiedział. - Eric zapytał co się stało, i powiedziałem mu o kręgu czarowników. Powiedziałem mu, że masz wielu przyjaciół, którzy zostali z tobą i byli gotowi cię bronić. Zapytał, czy Sam Merlotte był pośród nich, a kiedy powiedziałem mu, że go nie widziałem, roześmiał się. Powiedział mi, że powie królowi, gdzie był Horst. Po tym, Felipe wysłał swoją kobietę, Angie, żeby zebrała Horsta, który tylko zaczynał odzyskiwać przytomność do czasu, kiedy tu dotarła. Angie wydawała się być nieco wściekła na Horsta, więc podejrzewam, że była to nieautoryzowana misja. Twoi przyjaciele czarownicy wykonali dobrą robotę. - Wtedy się rozłączył. Starsze wampiry nie za bardzo rozumieją etykietę rozmowy przez telefon. Obraz Erica śmiejącego się z nieobecności Sama nie był ładny. Sprawił, że rozmyślałam, jak szalona. - Sookie, masz więcej mleka? - zapytał Barry. Oczywiście wiedział, że już wstałam. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 182

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Już idę - krzyknęłam i wciągnęłam na siebie ubrania. Potrzeby świata spiętrzyły się, nie ważne jak wiele kryzysów na raz wybuchało. - Wszystkie dzieci Boże muszą jeść - powiedziałam i znalazłam kolejną kwartę mleka z tyłu górnej półki i wręczyłam ją Barry'emu. Wtedy nasypałam sobie miskę płatków. Bob powiedział - Medium przyjedzie tu w każdej chwili. - Nie próbował brzmieć jakby mówił mi, żebym się pospieszyła, ale było to przypomnienie w samą porę. Byłam przerażona, kiedy spojrzałam na zegarek. Wszyscy poza mną już jedli, wymyli naczynia i poustawiali je koło zlewu. Powinnam czuć się zażenowana, ale zamiast tego po prostu mi ulżyło. Tuż po tym jak wymyłam zęby, stary pick-up wtoczył się na miejsce do parkowania przed domem. Jego silnik ciął złowieszczym rykiem. Niska, krępa kobieta wysunęła się z wysokiej kabiny, żeby wylądować na żwirze. Miała na sobie kowbojski kapelusz udekorowany na szczycie pawim piórem. Jej suche brązowe włosy opadały do ramion i prawie pasowały do jej skóry tak brązowej i wysuszonej jak stare siodło. Delphine Oubre była całkowicie inna jak sobie wyobrażałam. Od jej podniszczonych butów i dżinsów do niebieskiej koszuli bez rękawów, wyglądała bardziej na miejscu w barze country & western jak Stompin' Sally's niż przychodząc do domu telepatki, żeby praktykować dotykową parapsychologiczność. - Paranormalną psychometrię - poprawił Barry. Uniosłam brew. - Było to z początku po prostu nazywane psychometrią - powiedział - ale w ostatnich kilku latach 'prawdziwi naukowcy' - zrobił w powietrzu znaki cudzysłowu zaczęli używać tego terminu, żeby określić... cóż ocenić psychologiczne cechy. Dla mnie nie brzmiało to za bardzo jak nauka. - Dla mnie również - przyznał. Ale czytałem o tym w Internecie ostatniej nocy, żeby przygotować się na jej wizytę. Na wypadek, gdyby Bob się mylił co do jej talentu. Dobry ruch, powiedziałam mu patrząc, jak Delphine Oubre wchodzi po tylnych schodach. - Nie musicie mówić jej swoich imion - powiedział pośpiesznie Bob. - Tylko moje, to wszystko czego potrzebuje.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 183

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Tak blisko, Delphina wyglądała na jakieś czterdzieści lat. Nie miała na sobie żadnej biżuterii czy makijażu; jej jedyną dekoracją było pióro w kapeluszu. Jej kowbojskie buty były stare i podniszczone. Wyglądała, jakby mogła powalić kogoś gołymi rękami. Bob przedstawił się Delphine i chociaż (podążając za jego sugestiami) nie powiedziałam jej mojego imienia, zaoferowałam Delphine drinka (chciała wodę z kranu, bez lodu). Wyciągnęła krzesło kuchenne i usiadła na nim. Kiedy postawiłam szklankę przed nią, wzięła potężny łyk. - Więc? - powiedziała niecierpliwie. Diantha podała jej szalik, wciąż włożony w plastikową torebkę. Nie widziałam go, nie chciałam go widzieć. Szalik został odcięty od Arlene, więc węzeł był nienaruszony. Został skręcony w cienką linię, i był poplamiony. - Szalik martwej kobiety - powiedziała Delphine, chociaż nie tak, jakby ją to martwiło. - Nie, to mój szalik - powiedziałam. - Ale chcę wiedzieć, jak to się stało, że martwa kobieta miała go na sobie. Masz jakiś problem z trzymaniem czegoś, co kogoś zabiło? Chciałam być pewna, że pani Oubre nie zacznie krzyczeć, kiedy dotknie materiału. Chociaż sądząc po jej wyglądzie jak dotąd, to nie wydawało się prawdopodobne. - To nie szalik ją zabił, ale ręce, które go zacisnęły - powiedziała praktycznie. - Pokaż mi pieniądze i wręcz je. Mam krowy, które muszę nakarmić z powrotem w domu. Pieniądze? Bob ją wezwał. Skoro on aranżował spotkanie, zapomniałam zapytać go o to, jaka będzie zapłata. Naturalnie, ona nie przyjmie czeku. - Cztery stówy - wymamrotał Bob, a ja mogłabym go uderzyć za nie powiedzenie mi tego. Oczywiście, powinnam była zapytać. Kiedy próbowałam przypomnieć sobie, co było w mojej torebce, moje serce utonęło. Musiałabym sprzedać kowbojski kapelusz Delphine'y, żeby znaleźć takie pieniądze na miejscu. Ręka pana Cataliadesa pojawiła się przed Delphiną z czteroma studolarowymi banknotami. Wzięła pieniądze bez komentarza, wkładając je do kieszeni na piersi. Skinęłam w podziękowaniu do mojego demonicznego dobroczyńcy. Również skinął głową w niedbały sposób. - Dodam to do mojego rachunku wymamrotał.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 184

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Teraz, skoro to już było ustawione, wszyscy obserwowaliśmy dotykowe medium z niespokojnym zainteresowaniem. Bez większych ceregieli, Delphine Oubre otworzyła plastikową torebkę i wyciągnęła szalik. Zapach był dość okropny i Amelia natychmiast podeszła do okna i je otworzyła. Gdybym przemyślała to jeszcze, zrobiłabym to wszystko na zewnątrz, nie ważne jak gorąco było. Oczy medium były zamknięte i z początku trzymała szalik luźno. Kiedy ujawnił jej informacje, złapała mocniej, aż zaciskała mocno materiał. Jej twarz obracała się lekko z boku na bok, jakby szukała lepszego widoku; efekt był upiorny nie do opisania. I uwierzcie mi, widzenie wewnątrz jej głowy również było upiorne. - Zabijałem kobiety - powiedziała nagle głosem, który nie był jej własnym. Podskoczyłam i nie byłam w tym osamotniona. Wszyscy cofnęliśmy się o krok od Delphine Oubre. - Zabijałem dziwki - powiedziała triumfująco. - Ta tutaj nie za bardzo się różni. Jest taka przerażona. Przez to jest słodsza. Zamarliśmy, jakbyśmy wszyscy wzięli zbiorowy oddech i wstrzymali go. - Mój przyjaciel tutaj - powiedziała Oubre, wciąż lekko zaakcentowanym głosem - ma mdłości, tylko trochę. Ale to jego wybór, wiesz? Prawie rozpoznałam ten głos. Kojarzyłam go z... kłopotami. Katastrofą. Odwróciłam się, żeby spojrzeć na Barry'ego w tej samej chwili, w której wziął moją rękę. - Johan Glassport - wyszeptałam. Mój poziom dobrego samopoczucia właśnie wystrzelił z obszaru zaniepokojenia do strefy leków-na-ciśnienie. Barry wspomniał, że widział Glassporta w Nowym Orleanie, a Quinn widział go koło motelu; ale nie mogłam zrozumieć dlaczego. Glassport nie miał powodu, żeby mnie nie lubić, o którym bym wiedziała, ale nie wierzyłam, żeby powody były wielką częścią jego systemu operacyjnego, kiedy nie występował jako prawnik. Kiedy spotkałam Glassporta, byliśmy w samolocie lecącym do Rhodes, oboje zatrudnieni przez ówczesną królową Luizjany, Sophie-Anne. Ja miałam wsłuchiwać się w ludzkie umysły na szczycie wampirów, a robotą Glassporta było bronienie jej przeciwko zarzutom podniesionym przez sąsiadujące wampiry z Arkansas.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 185

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Nie widziałam Glassporta odkąd Piramida w Gizie została wysadzona w powietrze przez ludzkich zwolenników, którzy chcieli wydać oświadczenie w sprawie wampirów - mianowicie, że wszystkie powinny zginąć. Myślałam o Glassporcie od czasu do czasu, zawsze z obrzydzeniem. Szczęśliwie założyłam, że nigdy więcej w moim życiu go nie zobaczę. Ale oto był, mówiąc przez usta luizjańskiej ranczerki zwanej Delphine Oubre. - Czyj wybór? - powiedział Bob, bardzo cichym głosem. Ale Delphine nie odpowiedziała głosem Glassporta. Zamiast tego, jej ciało przesunęło się subtelnie, i zachwiała się z boku na bok, jakby jechała na niewidzialnym roller coasterze. Zwolniła i zatrzymała się. Po długiej chwili, otworzyła oczy. - To co widziałam to to - powiedziała swoim własnym głosem. Mówiła szybko, jakby próbując przekazać to wszystko zanim zapomni. - Widzę mężczyznę, białego mężczyznę, i jest on zły w każdym tego słowa znaczeniu, ale utrzymuje dobrą fasadę. Uwielbia zabijać bezradnych. Zabił tą kobietę, tą rudowłosą, na zlecenie. Ona nie jest w jego stylu. Nie jest jakąś przypadkową wybraną. Znała go. Znała faceta z nim. Nie mogła uwierzyć, że ją zabijają. Myślała, że ten drugi mężczyzna był dobry. Myślała 'Zrobiłam wszystko o co mnie prosili. Dlaczego nie zabijają Snookie?' Nie przedstawiliśmy się. - Sookie - poprawiłam ją nieobecnie. - Chciała wiedzieć, dlaczego zabijali ją zamiast Sookie. - To ty? - zapytała Delphine. Łapiąc spojrzenie Boba i jego ostrzegawcze potrząsanie głową, powiedziałam - Nie. - Masz szczęście, że nie jesteś tą Sookie. Kimkolwiek ona jest, oni z rozkoszą ją zabiją. Cholera. Delphine wstała, potrząsnęła sobą lekko, wzięła kolejny łyk wody i wyszła przez drzwi, żeby dostać się do swojego pick-upa i wrócić do domu, nakarmić swoje krowy. Wszyscy ostrożnie unikali patrzenia na mnie. To ja byłam tą z wielkim X namalowanym na czole. - Muszę iść do pracy - powiedziałam, kiedy cisza trwała zbyt długo. Nic mnie nie obchodziło co Sam o tym myślał. Musiałam wyjść i coś zrobić. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 186

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pan Cataliades powiedział - Diantha pojedzie z tobą. - Będę niesamowicie wdzięczna, mając ją ze sobą - powiedziałam z absolutną szczerością. - Po prostu nie jestem pewna, jak wyjaśnić jej obecność tam. - A dlaczego musisz? - powiedział Bob. - Cóż, muszę powiedzieć coś, czyż nie? - Dlaczego? - zapytał Barry. - Czy nie jesteś właścicielką części baru? - Tak. - przyznałam. - Więc nie musisz niczego wyjaśniać - powiedziała Amelia z taką wspaniałą obojętnością, że wszyscy się roześmialiśmy, nawet ja. Więc Diantha i ja weszłyśmy do Merlotte's, a ja nie wyjaśniłam jej obecności nikomu poza Samem. Demoniczna dziewczyna miała na sobie relatywnie spokojne wdzianko: żółtą minispódniczkę, niebieski tank top i tęczowe japonki na platformach. W tym miesiącu, jej włosy były koloru platynowego blondu, ale było mnóstwo sztucznie tlenionych blondynek w Bon Temps, chociaż nie tak wiele, które wyglądały najwyżej na osiemnaście lat. Nie wiem co Diantha myślała o klienteli Merlotte's, ale klientela Merlotte's zdziczała na jej punkcie. Była inna, była żywa i jaskrawa, i mówiła tak szybko, że wszyscy myśleli, że mówiła w innym języku. Odkryłam, że skoro ja najwidoczniej rozumiałam ten język, musiałam dla niej tłumaczyć. Więc od czasu do czasu w ciągu dnia, byłam wzywana, żeby powiedzieć Jane Bodehouse albo Antoinowi, kucharzowi, albo Andy'emu Bellefleurowi co moja 'mała kuzynka z drugiej linii' mówiła. Nie wiem skąd pomysł, że była moją małą kuzynką z drugiej linii, ale po pierwszych trzydziestu minutach stało się to ustalonym faktem. Nie wiem skąd myśleli, że przyjechała, skoro wszyscy w barze znali całą historię mojej rodziny, ale zgaduję, że skoro przedstawiłam wróża Dermota (sobowtóra Jasona) jako mojego kuzyna z Florydy, i powiedziałam, że Claude był z nieprawego łoża, ludzie z mojego miasteczka pomyślą, że Stackhouse'owie byli po prostu nieprzewidywalni. Byliśmy naprawdę zajęci tego dnia, chociaż skoro byłam w drużynie z An Norr, nie musiałam biegać tak szybko jak musiałabym z innymi kelnerkami. An była taką pracowitą mrówką. A z Dianthą i An, obiema przy barze, nawet jeden facet nie pomyślał o moich piersiach, co było nowością. Uśmiechnęłam się w dół do swoich piersi. - Dziewczynki, jesteście niemodne - powiedziałam. Sam rzucił mi dziwne spojrzenie, ale nie podszedł, żeby zapytać mnie, dlaczego mówię do swoich piersi.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 187

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Ja również trzymałam się od niego z daleka. Byłam zmęczona próbowaniem przebicia się przez jego ochrony. Czułam się jakbym miała wystarczająco kłopotów bez próbowania namówienia go do wyjścia z jego własnej jaskini. Byłam zaskoczona, kiedy odezwał się do mnie, kiedy czekałam na zamówienie dla Andy'ego i Terry'ego Bellefleura. (Tak, dziwnie było widzieć Andy'ego, skoro to on zakuł mnie w kajdanki. Oboje próbowaliśmy to zignorować.) - Odkąd to masz demona za kuzynkę? - zapytał. - Nie spotkałeś jeszcze Dianthy? Nie mogłam sobie przypomnieć. - Nie mogę powiedzieć, żebym ją spotkał. I zdecydowanie o tym nie pamiętam. - Ona i jej wuj są u mnie w domu. Są częścią Drużyny Sookie powiedziałam dumnie. - Pomagają oczyścić moje imię. Żebym nie musiała mieć procesu. Nie spodziewałam się, że moje słowa będą miały taki efekt na Sama. Wyglądał na prawie równie zadowolonego co wkurzonego. - Żałuję, że mnie tam nie było - powiedział. - Nic cię nie powstrzymywało - powiedziałam. - Pamiętaj, powiedziałeś, że przyjdziesz na kolację. - Byłam ponad dezorientacją z powodu dziwności Sama. Byłam gdzieś w strefie 'Co do diabła?'

DOM SOOKIE

Od tylnych drzwi dochodziło jakiegoś rodzaju dudnienie, jakby ktoś być może wnosił torbę zakupów i mimo to próbował otworzyć drzwi palcami u nogi. Bob, właśnie powróciwszy do domu z Amelią i Barrym, otworzył tylne drzwi i wyszedł na osłoniętą siatką werandę, żeby to sprawdzić. Nie do końca myślał o tym, kto mógł przyjechać. Prawdę powiedziawszy, zamartwiał się ciążą Amelii na wielu różnych poziomach. Był wystarczająco bystry, żeby wiedzieć, że nie mogli zająć się dzieckiem z miernymi pieniędzmi, które teraz zarabiali, i był również wystarczająco bystry, żeby wiedzieć, że przyjęcie pieniędzy od Copley'a Carmichaela (poza okrężnym dochodem, jaki Amelia otrzymywała za wynajmowanie swojego Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 188

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after apartamentu na górnym piętrze domu, który jej tato jej sprezentował) byłoby fatalnym błędem. Więc Bob był zaabsorbowany i to dlatego nie zareagował natychmiast, kiedy mężczyzna za drzwiami z siatki otworzył je i rzucił się do przodu. Bob pomyślał, Tyrese, i wtedy przypomniał sobie, że Tyrese pracował dla mężczyzny, który sprzedał swoją duszę. Bob pchnął Tyrese'a, mając rozpaczliwą nadzieję, żeby zepchnąć go po tylnych schodach na trawnik, żeby Bob mógł powrócić do kuchni i zamknąć drzwi. Ale Tyrese był mężczyzną czynu, i był pełen ognia rozpaczy. Był szybszy. Wepchnął mniejszego mężczyznę z powrotem do domu. Drzwi zamknęły się za nimi. Amelia wychodziła z drzwi łazienki, nakłoniona przez przeczucie, że coś jest nie tak. Kiedy dwóch mężczyzn walcząc wdarło się do kuchni, krzyknęła. Barry, w salonie, puścił swojego e-book'a i zanurkował do kuchni. Bob wylądował na podłodze, Amelia zbierała swoją moc, a Barry zatrzymał się zamrożony za nią w hallu. Ale Glock przebił próby Amelii z jej zaklęciem, skoro był wycelowany w jej pierś, a jej mężczyzna leżał na ziemi i jęczał. Barry był skupiony na myślach Tyrese'a, które były pełne rozpaczy, z ciekawą martwością w nich. Chociaż Tyrese nie wysyłał żadnych interesujących czy użytecznych informacji, Barry był dość dobry w odczytywaniu języka ciała. - On nie ma nic do stracenia, Amelio - powiedział, kiedy przestała krzyczeć. - Nie wiem dlaczego, ale porzucił wszelką nadzieję. - Mam HIV - powiedział po prostu Tyrese. - Ale... - Amelia miała zamiar powiedzieć, że leczenie teraz było o wiele lepsze, że Tyrese mógł przeżyć długie i dobre życie, że... - Nie - Barry ostrzegł ją. - Zamknij się. - Dobra rada, Amelio - powiedział Tyrese. - Zamknij się. Moja Gypsy się zabiła; właśnie dostałem telefon od jej siostry. Gypsy, która przekazała mi tą chorobę, która mnie kochała. Zabiła się! Zostawiła notatkę, w której napisała, że zamordowała mężczyznę którego kochała i nie mogła żyć z poczuciem winy. Ona nie żyje. Powiesiła się. Moja piękna kobieta! - Przykro mi - powiedziała Amelia, i była to najlepsza rzecz, jaką mogła mu powiedzieć. Ale nawet najlepsze rzeczy nie miały ich uratować.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 189

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Bob podniósł się na nogi, dbając o to, żeby jego ręce były widoczne a ruchy powolne. - Dlaczego jesteś tutaj z bronią, Tyrese? - zapytał. - Nie wydaje ci się, że pan Carmichael będzie o to dość wkurzony? - Nie spodziewam się, że to przeżyję - powiedział po prostu Tyrese. - Oh, Jezu - powiedział Bob i zamknął oczy na sekundę. Zdał sobie sprawę, że nie miał w ogóle żadnej przewagi. Po prostu nie mógł słyszeć myśli Tyrese'a wystarczająco czysto. - Jezus nie ma z tym nic wspólnego - powiedział Tyrese. - Diabeł ma z tym wszystko wspólne. - Więc, ponownie, czemu tu jesteś? - Bob poruszył się tak, że stał pomiędzy bronią i Amelią. Może uda mi się ocalić Amelię i dziecko, pomyślał. W międzyczasie, Amelia walczyła, żeby odzyskać kontrolę nad strachem. Myślała o zaklęciu, którego mogłaby użyć, żeby czasowo zneutralizować ochroniarza swojego ojca. Próbowała przypomnieć sobie, czy w domu była jakaś broń. Sookie mówiła coś o strzelbie w szafie na płaszcze przy drzwiach frontowych, przypomniała sobie. Może wciąż tam była. BARRY! krzyknęła w swojej głowie. - Ow - powiedział. - Co masz, Amelio? Strzelbę w szafie z przodu domu, być może. - Szafie przy schodach? - krzyknął. Amelia była mądra, wysyłając mu myśli, ale nie mogła ich otrzymywać. Nie, w szafie na płaszcze przy drzwiach frontowych. - Okay! Tyrese, posłuchaj Amelii! - Barry zaczął skradać się w swoje lewo, mając nadzieję, że Amelia złapie jego wskazówkę i rozproszy Tyrese'a. Nie myślał, żeby była jakakolwiek szansa, żeby dotarł do szafy, znalazł strzelbę, zrozumiał jak jej używać i zastrzelił Tyrese'a Marley'a. Ale musiał spróbować. - Tyrese, proszę powiedz mi, co tutaj robisz - Amelia powiedziała spokojnie. - Jestem tutaj - powiedział Tyrese - bo czekam, aż Sookie Stackhouse wróci do domu. Kiedy wróci, zamierzam ją zabić. - Naprawdę! - powiedziała Amelia. - Dlaczego? - Ona jest powodem, dla którego twój ojciec wściekł się - powiedział Tyrese. - Ona wzięła tą rzecz, której on tak bardzo pragnął. Więc powiedział, że ona musi umrzeć i przyjechaliśmy tutaj, żeby to zrobić. Ale nie możemy złapać jej samej. Nie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 190

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after chcemy przejechać jej na ulicy; chce pewnej rzeczy, tak mówił. Zastrzel ją, Tyrese, powiedział. Straciła swoją wampirzą protekcję; nikogo to nie będzie obchodzić. - Mnie będzie - powiedziała Amelia. - Cóż, to inna sprawa; chciał tej wróżkowej rzeczy, bo chciał cię kontrolować. Oczywiście, nazwał to 'sprowadzeniem cię z powrotem do jego życia', ale my wiemy lepiej, co? Teraz jest tak wściekły na Sookie, że nie obchodzi go, czego ty chcesz powiedział Tyrese. Glock był stabilny w jego dłoni. Wyglądał ogromnie z miejsca, gdzie stała Amelia, i myślała, że Bob stojący pomiędzy nią i bronią był najodważniejszą rzeczą, jaką widziała. - Gdzie jest mój ojciec, Tyrese? - zapytała Amelia, próbując podtrzymać jego zainteresowanie, żeby Barry mógł zdobyć broń. Sookie już powinna skończyć swoją zmianę. Będzie w drodze w każdej chwili. Ta cała kupa gówna była robotą ojca Amelii i Amelia musiała wypróbować każdej strategii jaką mogła wymyślić, żeby uchronić swoją przyjaciółkę przed zostaniem zabitą. Zastanawiała się, czy mogła rzucić zaklęcie oszałamiające bez żadnych ziół czy przygotowań. To nie było jak w książkach o Harrym Potterze, chociaż ona i każda inna wiedźma w jej zgromadzeniu życzyły sobie, żeby tak było. - Jest w naszym pokoju hotelowym, o ile wiem. Wyszedłem na zewnątrz, kiedy dostałem telefon od siostry Gypsy na komórkę. Wyszedłem za róg, żebym mógł porozmawiać z nią bez ryzyka, że pan Carmichael mnie usłyszy. Nie lubi, kiedy odbieram osobiste telefony, kiedy jestem z nim. - To dość szalone - powiedziała na oślep Amelia. Nie mogła się odwrócić, żeby zobaczyć, gdzie był Barry, więc przygotowała się na ciągłe mówienie, w nieskończoność, jeśli by musiała. - Rzecz tej małej była porównywalna do jego najbardziej szalonych pomysłów - powiedział Tyrese i się roześmiał. - Usiądź na tym krześle, Amelio. Skinął głową w stronę jednego z kuchennych krzeseł. - Dlaczego? - zapytała natychmiast. - Nie ma żadnego znaczenia, dlaczego. Ponieważ tak ci każę - powiedział, rzucając jej twarde spojrzenie. W tej chwili, Bob skoczył na Tyrese'a. Wystrzał z Glocka wypełnił pokój, a potem była tam krew. Amelia krzyczała, aż Barry przyłożył ręce do uszu, horror w jej myślach uderzał w niego. Kiedy pracował dla wampirów w Teksasie, Barry widział nieco gówna, ale ciało Boba w

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 191

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after kałuży krwi na kuchennej podłodze było wysoko na liście najgorszych z tych wspomnień. - Widzisz, do czego zmusił mnie diabeł? - powiedział Tyrese, uśmiechając się lekko. - Amelio, zamknij się teraz. Amelia zamknęła usta. - Ty, kimkolwiek jesteś - powiedział Tyrese. - Podejdź tutaj. Barry'emu kończyły się czas i opcje. Wszedł do kuchni. - Posadź Amelię na krześle. - Barry, pomimo faktu, że drżał i czuł się przerażony aż do szpiku kości, poradził sobie z posadzeniem Amelii na krześle. Amelia miała krew rozpryśniętą na ramionach, piersi i włosach. Była tak blada jak wampir. Barry pomyślał, że mogła zemdleć. Ale siedziała prosto na krześle i gapiła się na Tyrese'a jakby mogła wydrążyć w nim dziurę swoim wzrokiem. Tyrese szukał po omacku na tylnej werandzie, kiedy Amelia siedziała i teraz rzucił Barry'emu rolkę taśmy klejącej. - Zabezpiecz ją - rozkazał. Zabezpiecz ją, pomyślał Barry. Jakbyśmy byli w jakimś rodzaju szpiegowskiego filmu. Pieprzyć go. Zabiję go jeśli będę miał szansę. Wszystko, by uniknąć myślenia o zakrwawionym ciele u jego stóp. Właśnie kiedy spojrzał w dół na rzecz, którą najmniej chciał zobaczyć, Bob się poruszył. Nie był martwy. Ale to będzie tylko kwestia czasu, jeśli nie sprowadzą jakiejś pomocy. Barry zdał sobie sprawę, że apelowanie do Tyrese'a było stratą czasu. Tyrese nie był w miłosiernym nastroju i mógł po prostu kopnąć Boba w głowę albo ponownie go postrzelić. Miał nadzieję, że Amelia będzie miała jakiś pomysł, ale jej głowa pełna była przerażenia, żalu i straty. Nawet jednego pomysłu na miejscu. Barry nigdy nie krępował nikogo taśmą klejącą, ale związał nadgarstki Amelii razem za krzesłem i to będzie musiało wystarczyć. - Teraz - powiedział Tyrese. - Usiądź na podłodze i połóż rękę na nodze od stołu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 192

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after To go przybliży do Boba, a nie było nic, co Barry mógł zrobić, żeby pomóc czarownikowi. Opadł na ziemię i złapał nogę od stołu lewą ręką. - Teraz przyklej taśmą swoją rękę do stołu - powiedział Tyrese. Z mnóstwem niezdarnego wysiłku, Barry'emu udało się to zrobić, odrywając taśmę swoimi zębami. - Przerzuć ją po podłodze do mnie - powiedział Tyrese, a Barry tak zrobił. Wtedy nic już nie zostało do zrobienia. - Teraz czekamy - powiedział Tyrese. - Tyrese - powiedziała Amelia - powinieneś zastrzelić mojego tatę, nie Sookie. Skupiła na sobie uwagę każdego. - To mój tata cię w to wciągnął. To mój tata sprzedał twoją duszę diabłu. To mój tata skazał twoją dziewczynę. - Twój tata zrobił dla mnie wszystko, co mógł - powiedział uparcie Tyrese. - Mój tata cię zabił - powiedziała Amelia. Barry podziwiał jej odwagę i przechodzenie do sedna sprawy, ale Tyrese nie. Uderzył Amelię w twarz, a potem zakleił jej usta. Barry pomyślał, że Amelia miała całkowitą rację. I może, gdyby Tyrese miał szansę zaabsorbować najgorsze z jego żalu, również by to dostrzegł. Ale w pośpiechu, by coś zrobić, cokolwiek, w następstwie usłyszenia o śmierci Gypsy, Tyrese pchnął siebie na ten kurs czynów i nie zostanie od niego odwiedziony. Nigdy nie przyzna, że zrobił coś tak niesamowicie głupiego. Trzeba przyznać, pomyślał Barry, że Tyrese jest lojalny, w dość dziwny sposób. Barry pomyślał o panu Cataliadesie i miał nadzieję, że ten będzie ostrzeżony na czas faktem, że w domu działo się coś nie tak. Był twardy. Mógł poradzić sobie z tą sytuacją. Albo może kiedy Sookie i Diantha zaparkują, ona usłyszy myśli Tyrese'a, chociaż z miejsca, gdzie parkowała raczej nie dostanie odczytu. Ale jeśli policzy głowy w domu, może pomyśleć, że coś było nie tak - chociaż nie miała żadnych powodów, żeby podejrzewać zagrożenie. Myśli Barry'ego krążyły wokół siebie, kiedy próbował wymyślić sposób, żeby wyswobodzić ich wszystkich z tej sytuacji, sposób, który nie skończyłby się ich Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 193

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after śmiercią. Jego śmiercią. On nie był wielkim bohaterem; zawsze to o sobie wiedział. Postępował dobrze, kiedy to nie stawiało go w niebezpieczeństwie; wierzył, że w tym, był jak większość ludzi. Nagle Tyrese, który opierał się o ścianę, wyprostował się. Barry usłyszał nadjeżdżający samochód, i był tam również inny dźwięk. Czy to był motocykl? Z pewnością tak to brzmiało. Kto to może być? Czy obecność innych ludzi będzie wystarczająca, żeby powstrzymać Tyrese'a? Ale najwyraźniej nie było już powrotu do roli ochroniarza. Kiedy silniki samochodu i drugiej maszyny ucichły, Tyrese uśmiechnął się do Amelii - I oto idzie - powiedział. - Zamierzam zrobić wszystko na spokojnie. Ta kobieta za chwilę umrze. Ale osobą jadącą samochodem może nie być Sookie. Co jeśli był to pan Cataliades w swoim vanie? Tyrese nawet nie spojrzał. Miał całą historię ustawioną w swoim umyśle. To będzie Sookie, a on ją zabije, a potem wszystko w jakiś sposób się zrównoważy. Tyrese okręcił się, żeby stanąć przodem do drzwi, uśmiech wciąż był na jego ustach. Barry zaczął krzyczeć do Sookie w swoim umyśle, ponieważ to było wszystko, co mógł zrobić, ale nie myślał, żeby go usłyszała. Spojrzał w górę na Amelię i zobaczył napięcie na jej twarzy. Robiła to samo. I wtedy Tyrese zrobił krok do przodu, a potem kolejny. Był na werandzie. Nie zamierzał czekać, aż Sookie wejdzie do domu, co byłoby pewną rzeczą. Zamierzał ją spotkać.

MERLOTTE'S wcześniej

Usta Sama rozsunęły się i po prostu wiedziałam, że wreszcie miał zamiar mi to wyjaśnić. Ale wtedy spojrzał za mnie i chwila minęła. - Mustapha Khan powiedział i zdecydowanie nie był szczęśliwy widząc dziennego pracownika Erica. Tak daleko jak wiedziałam, Sam nie miał nic przeciwko wilkołakom. Z pewnością nie mógł winić Mustaphy za skrócenie Jannalynn o głowę? Mimo Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 194

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after wszystko, była to uczciwa walka, a Sam, chociaż zmiennokształtny, był zaznajomiony z zasadami wilków. Albo to może praca Mustaphy jako dziennego pracownika Erica sprawiała, że Sam był taki zrzędliwy? Zastanawiałam się, biorąc pod uwagę jak miały się sprawy, dlaczego Mustapha przyszedł się ze mną zobaczyć. Może coś zostało postanowione o tym, kto przejmie Fangtazję, a Eric chciał, żebym o tym wiedziała. - Witaj, Mustapho - powiedziałam tak spokojnie, jak mogłam. - Co cię tu dzisiaj sprowadza? Mogę przynieść ci szklankę wody z cytryną? - Mustapha nie przyjmował środków pobudzających żadnego rodzaju: kawy, Coca-Coli, niczego. - Dziękuję. Szklanka wody byłaby odświeżająca - powiedział. Jak zwykle, Mustapha miał na nosie ciemne okulary. Zdjął swój kask motocyklisty i zobaczyłam, że wygolił sobie wzór na szczecinie na głowie. To było coś nowego. Świecił w światłach baru. An Norr zrobiła podwójne zamówienie, kiedy dobrze przyjrzała się umięśnionej wspaniałości, którą był Mustapha Khan. Nie była w tym osamotniona. Kiedy przyniosłam mu lodowatą szklankę, siedział na stołku barowym, odbywając jakiegoś rodzaju cichą walkę na spojrzenia z Samem. - Jak się ma Warren? - zapytałam. Warren, prawdopodobnie jedyna osoba, na której Mustaphie zależało, był okropnie bliski śmierci, kiedy go znaleźliśmy w pustym garażu rodziny Jannalynn. - Ma się lepiej, dziękuję, Sookie. Przebiegł dzisiaj pół mili. Resztę przeszedł, z niewielką pomocą. Jest na zewnątrz, czeka, właśnie teraz. - Mustapha skinął ozdobioną wzorami głową w stronę frontowych drzwi. Warren był najbardziej nieśmiałym facetem, jakiego spotkałam. Nie wiedziałam, że Warren biegał przed swoją męką, ale pomyślałam, że fakt, że wznowił swoje ćwiczenia był dość dobrą wiadomością, i powiedziałam Mustaphie, żeby przekazał rekonwalescentowi moje najserdeczniejsze życzenia. - Wysłałabym mu kartkę powrotu do zdrowia, gdybym znała adres - dodałam, i poczułam się jak idiotka, kiedy Mustapha zdjął swoje ciemne okulary i rzucił mi pełne niedowierzania spojrzenie. Cóż, wysłałabym. - Przyszedłem tutaj, żeby ci powiedzieć, że Eric wyjeżdża jutro w nocy powiedział. - Pomyślał, że powinnaś wiedzieć. Plus, zostawił jakieś graty u ciebie. Chce je z powrotem. Stałam bardzo sztywno przez długą chwilę, czując jak ostateczność tego uderza w moje serce. - Dobrze, więc - powiedziałam. - Mam jakieś jego rzeczy u Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 195

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after siebie w szafie. Wyślę je - gdzie? Chociaż nie spodziewam się, żeby były to rzeczy, za którymi tęskni. Próbowałam nie dodać do tego żadnych więcej warstw znaczeniowych. - Przyjadę je odebrać jak skończysz pracę - powiedział Mustapha. Zegar wskazywał czwartą trzydzieści. - Powinnam skończyć za jakieś trzydzieści minut - powiedziałam, patrząc na Sama dla potwierdzenia. - Jeśli India dotrze tu na czas. I oto weszła, przez frontowe drzwi, kręcąc się pomiędzy stolikami. India zrobiła sobie włosy, proces, który opisała mi z fascynującymi detalami, a kulki biżuterii w jej warkoczach stukały o siebie, kiedy szła. Spostrzegła mojego towarzysza, kiedy była kilka jardów od nas. Miała zdumione spojrzenie, które wyolbrzymiła dla efektu, kiedy podeszła do nas. - Bracie, jesteś prawie wystarczający, żebym życzyła sobie być hetero! powiedziała, ze swoim pięknym uśmiechem. - Siostro, dokładnie to samo - powiedział grzecznie, co być może odpowiadało na pytanie, które miałam na temat Mustaphy. Albo być może nie. Był najbardziej tajemniczą i dyskretną osobą, którą kiedykolwiek spotkałam, i muszę przyznać, że uważałam to za orzeźwiające - od czasu do czasu. Kiedy jesteś przyzwyczajony do posiadania wiedzy o wszystkim, włączając mnóstwo faktów, których chciałbyś się nigdy nie dowiedzieć, zastanawianie się może być niezmiernie frustrujące. - Mustapha Khan, India Unger - powiedziałam, próbując nadążyć z moją częścią prezentacji. - India jest tutaj, żeby przejąć moje stoliki, Mustapho, więc myślę, że możesz już jechać do domu. - Spotkamy się tam - powiedział, kiwając głową Indii na do widzenia, zanim poszedł w stronę drzwi. Założył swoje ciemne okulary i kask, kiedy szedł. India potrząsnęła głową, kiedy obserwowała go, myśląc jak fajny był jego tyłek. - To przód do mnie nie przemawia - powiedziała, zanim poszła do swojej szafki, żeby założyć fartuch. Sam wciąż stał w tym samym miejscu, i rzucał mi wielkie spojrzenie. - Sookie, przykro mi - powiedział. - Wiem, że to musi być trudne. Zadzwoń, jeśli będziesz mnie potrzebować. - I wtedy musiał się odwrócić, żeby zrobić mojito dla Christy Aubert. Jego ramiona były sztywne z napięcia. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 196

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after On był problemem, którego nie mogłam rozwiązać. Diantha podążyła za mną do samochodu. - Sookiewujekwłaśniedzwonił, zwilkami? - Zapewniłam ją, że tak.

żemniepotrzebuje.

Będzieszbezpieczna

- Dobrzewięc - powiedziała i wróciła do Merlotte's, zgaduję, żeby poczekać aż pan C po nią przyjedzie. Zastanawiałam się, co India o niej pomyśli. Kiedy wyjechałam zza Merlotte's, Mustapha czekał na mnie. Warren przysiadł za nim na Harley'u. Warren był jak ptaszek w porównaniu z Mustaphą - mały, blady, wąski. Ale nawiązując do słów Mustaphy, Warren był najlepszym strzelcem, jakiego widział. To był komplement, którego Mustapha nie wypowiedziałby z lekkością. Kiedy jechałam do domu w dół Hummingbird Road śledzona przez Harley'a odkryłam, że czułam ulgę, że Eric wkrótce wyjedzie. W zasadzie, chciałabym, żeby już go nie było. Nigdy nie wyobrażałam sobie, że będę się czuć w ten sposób, ale nie mogłam sobie poradzić z tym emocjonalnym szarpaniem w tę i wewte. Zaczynałam czuć się dobrze, potem zostałam szturchnięta w obolałe miejsce, coś jak zdrapanie strupa z kolana, kiedy byłam dzieckiem. W książkach bohater znikał po wielkiej awanturze. Nie zostawał w okolicy robiąc tajemnicze rzeczy, wysyłając wiadomości bohaterce przez osoby trzecie. Zabierał swój tyłek w zapomnienie. I tak właśnie powinno być, tak daleko jak byłam przekonana. Życie powinno naśladować romantyczną literaturę częściej. Gdyby życie toczyło się nawiązując do romantycznych zasad, Mustapha Khan powiedziałby mi, że Eric zawsze był niegodzien mnie i że sam Mustapha żywił do mnie głęboką miłość od pierwszej chwili, kiedy się spotkaliśmy. Czy Harlequin miał linię książek o gościach-którzy-wyszli-z-więzienia-i-zrehabilitowali-się? Tylko się rozpraszałam i wiedziałam o tym. Zauważyłam, kiedy się zatrzymywałam, że wypożyczony samochód Barry'ego był zaparkowany na moim trawniku, ale pan Cataliades i jego van byli w mieście, oczywiście. Wysiadłam z samochodu i odwróciłam się, żeby powiedzieć Mustaphie, że miałam towarzystwo. - Wejdźcie z Warrenem. Zbiorę rzeczy Erica w sekundę powiedziałam. Położyłam rękę na drzwiach od samochodu, żeby je zamknąć, a Mustapha zsiadł ze swojego motoru. Uniosłam rękę do Warrena i usłyszałam skrzypnięcie osiatkowanych drzwi, odwróciłam głowę lekko, żeby zobaczyć, kto

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 197

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after wychodził przez tylne drzwi. Złapałam mignięcie kogoś, kogo nie widziałam od długiego czasu. Nie mogłam przypomnieć sobie jego imienia... I miał broń. Wykrzyczał moje imię przerażającym głosem. Mustapha, z oczami skrytymi za szkłami okularów, dotarł do mnie, tak szybki, jak może być tylko wilkołak. Kiedy zobaczyłam, że chudy mały Warren, wciąż na motorze, wyciągnął największą broń jaką widziałam w życiu, miałam chwilę, żeby się bać. Miałam czas, żeby pomyśleć - Oh, Jezu, ten facet mnie zabije - kiedy dwie rzeczy wydarzyły się prawie równocześnie. Za mną usłyszałam trzask! i moje lewe ramię zapłonęło kiedy potknęłam się, ponieważ Mustapha pchnął mnie twarzą w dół na ziemię. Wtedy dom wylądował na mnie. I usłyszałam głos krzyczący ze środka domu, głos, który nie należał do mnie. - Barry - powiedziałam. A wielka pszczoła powiadomiła mnie, że wbiła swoje żądło w moje ramię. Życie czasami po prostu było do dupy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 198

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 16.

W tej chwili, byłoby miło, gdybym zemdlała. Leżałam tam i próbowałam zebrać myśli, próbowałam pojąć, co właśnie nastąpiło. Moje ramię było ciepłe i mokre. Zostałam postrzelona. Powoli zrozumiałam, że Mustapha próbował mnie ocalić (i siebie też), rzucając nas na ziemię, podczas gdy Warren strzelił do strzelca. Zastanawiałam się, co się działo w domu. - Jesteś ranna? - warknął Mustapha i poczułam jak ześlizguje się ze mnie. - Tak - powiedziałam. - Myślę, że jestem. - Moje ramię bolało jak pieprzone piekło. Mustapha podniósł się na kolana, ale przycisnął ciało do mojego samochodu, używając wciąż otwartych drzwi jako osłony. Warren minął nas z bronią w pogotowiu, wyglądając jak całkowicie inna osoba od cienkiego, byłego więźnia, który normalnie wyglądał jak mierny cień swojego brązowego przyjaciela. Warren wyglądał całkowicie zabójczo. - Grzechotnik w skórze ćmy - powiedziałam. - Co mówiłaś? - Warren. Teraz wygląda jak strzelec w filmie. Mustapha spojrzał za swoim kumplem-i-być-może-kimś-więcej. wygląda. Jest najlepszy.

- Tak,

- Trafił faceta? - powiedziałam, a potem warknęłam przez zaciśnięte zęby. Wow, to boli. Wzywamy karetkę? - Jest martwy - krzyknął Warren. - Dobrze wiedzieć - odkrzyknął Mustapha. - Tak myślę. Dobry strzał. - Jak Sookie? - Buty Warrena weszły w moje ograniczone pole widzenia. - Ramię, rana nie jest śmiertelna, ale krwawi jak zarzynana świnia. Wezwiesz 911? - Jasna sprawa. - Usłyszałam trzy bipnięcia a potem głos dyspozytorki. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 199

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Potrzebujemy przynajmniej jednej karetki, być może dwóch - powiedział Warren. - U Stackhouse'ów przy Hummingbird Road. - Poczułam, że przegapiłam część rozmowy. - Sookie, zamierzam cię obrócić - powiedział Mustapha. - Wolałabym, żebyś tego nie robił - powiedziałam spomiędzy zaciśniętych zębów. - Naprawdę. Nie. Mogłam znieść status quo, ale bałam się, że jakikolwiek ruch sprawi, że wszystko się pogorszy. - Okay - powiedział. - Warren potrzyma tą kurtkę przy twoim ramieniu, żeby zastosować ucisk, spowolnić krwawienie. Wielkie buty zostały zastąpione przez małe buty. 'Nacisk' brzmiał boleśnie. I z pewnością taki był. - Pasterzu Judei - powiedziałam przez zaciśnięte zęby, chociaż chciałam powiedzieć coś o wiele, wiele gorszego. - Wow, cholera. Jak mają się ludzie w domu? - Mustapha sprawdza co u nich. Ja tylko zerknąłem, żeby upewnić się, że wszyscy byli przyjaciółmi. Jedno z nich leży na podłodze. - Kto do nas strzelał? - Wielki facet, wygląda na czarnego, ale z mnóstwem wmieszanej bieli powiedział Warren. - Jego rysy są naprawdę ładne. Cóż, były. A jego włosy są prawie czerwone. - Miał na sobie... mundur? - Nie - powiedział Warren, zdziwiony moim pytaniem. Ale pamiętałam tą twarz i te włosy, i kojarzyłam je z jakiegoś rodzaju mundurem. Nie siły zbrojne... gdybym tylko przestała cierpieć, przypomniałabym sobie. Ktoś w domu zaczął krzyczeć, ale tym razem była to kobieta. - Dlaczego ona krzyczy? - zapytałam Warrena. - Zgaduję, że martwi się o... - powiedział Warren. Musiałam przegapić kolejną sekundę czy dwie. Cóż, nacisk na ramieniu, Warren z pewnością go podtrzymywał. Mustapha wrócił, kiedy otworzyłam oczy. Warren nie powinien być uzbrojony - powiedział mi. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 200

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Huh? - powiedziałam z ogromnym wysiłkiem, ponieważ w rzeczywistości zaczynałam czuć się niemrawo i dziwnie. W końcu. Dajcie tą nieprzytomność, pomyślałam; i chociaż raz, dostałam to co chciałam. Obudziłam się na chaos. Dwie pracowniczki paramedyczne, które przyjechały, żeby zabrać Tarę, kiedy ta poszła do pracy, pochylały się teraz nade mną. Wyglądały na skupione na swojej pracy, która teraz polegała na popychaniu moich noszy do karetki. Więc, sprawa wygląda tak, powiedział głos w mojej głowie. Myśli nie mają głosów, oczywiście, i nie wiedziałam, kto mi to mówił, skoro byłam zbyt zmęczona, żeby rozejrzeć się wokół po podwórku. Broń jest twoja. Ktoś ci ją dał. Poprosiłaś Warrena, żeby wziął cię na strzelanie do celu, ponieważ chciałaś się upewnić, jak jej używać. Wyczyścił ją dla ciebie. To jedyny powód, dla którego miał ją ze sobą. Wtedy ten dupek wyszedł z domu i strzelił do ciebie, i naturalnie, Warren również strzelił, skoro nie chciał, żebyś została zabita. Skiń głową, jeśli rozumiesz. - To naprawdę prawie to, co się wydarzyło - powiedziałam, ruszając głową w górę i w dół. Pielęgniarki spojrzały na mnie z niepokojem. Źle się wyraziłam. - To się działo, ale nie do końca. - Bardziej prawdziwe? - Sookie, jak się czujesz? - zapytała jedna z nich. Ta wyższa. - Niezbyt dobrze - powiedziałam. - Bierzemy cię do Clarice. Będziesz tam w dziesięć minut - powiedziała, nieco optymistycznie. - Kto jeszcze jest ranny? - powiedziałam. - Martw się teraz tylko o siebie - powiedziała. - Facet, który cię postrzelił, powiedzieli mi, że nie żyje. - Dobrze - powiedziałam, a one wydawały się zaskoczone. Czy nie jest dobrze cieszyć się, że ktoś, kto próbował cię zabić, leży martwy na ziemi? Gdybym była lepszą osobą, dużo lepszą osobą, byłoby mi przykro, że ktokolwiek kiedykolwiek na świecie cierpi, ale musiałam zmierzyć się z faktem, że nigdy nie będę tą miłą osobą. Nawet moja babcia nie była tak dobra. Dotarliśmy do szpitala i wszystko, co stało się po tym, było naprawdę nieprzyjemne. Na szczęście, nie pamiętam większości z tego. A ja zrobiłam sobie drzemkę na jakiś czas, kiedy to się skończyło.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 201

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Nie usłyszałam całej historii aż dopiero dużo później tego wieczora. Andy Bellefleur siedział w moim pokoju, kiedy się obudziłam. Zasnął, co uznałam za prawie śmieszne. Kiedy zachichotałam na głos, poruszył się i spojrzał na mnie. - Jak się czujesz? - zapytał poważnie. - W porządku - powiedziałam. - Muszę brać jakieś wyśmienite leki przeciwbólowe. - Byłam świadoma, że moje ramię naprawdę bolało, ale nie obchodziło mnie to za bardzo. - Doktor Tonnesen zajął się tobą. Musimy porozmawiać teraz, kiedy już nie śpisz. Podczas gdy Andy przeprowadził mnie przez historię tego, co wydarzyło się tego wieczoru, wszystko o czym mogłam myśleć to to, jak dziwne było, że on i Alcee mieli takie same inicjały. Powiedziałam o tym Andy'emu, a on rzucił mi spojrzenie czystego niedowierzania. - Sook, zamierzam wrócić i porozmawiać z tobą jutro powiedział. - Gadasz całkowicie bez sensu. - Powiedziałeś Alcee'emu, żeby przeszukał samochód? Coś złego tam jest powiedziałam poważnie. - Teraz powiedziałam ci trzy razy. Powinien to zrobić. Myślisz, że pozwoliłby mojemu przyjacielowi to sprawdzić? Andy spojrzał na mnie, i tym razem mogłam powiedzieć, że brał mnie na poważnie. - Może być - powiedział. - Może być, że ja pozwoliłbym komuś to zrobić, gdybym przy tym był. Ponieważ Alcee nie jest już sobą, w ogóle. - Okeydokey - powiedziałam. - Zajmę się tym jak tylko będę mogła. - Lekarka zatrzyma cię tylko na noc, tak powiedziała. - Dobrze. Jak tylko Andy wyszedł, wszedł Barry. Wyglądał jakby przeholował i skończył mokry. Pod jego oczami były ciemne cienie. Opowiedział mi, co się stało u mnie w domu. - Jak ma się Bob? - zapytałam go na głos. Nie mogłam nawet do niego myśleć, byłam tak zamroczona. - Żyje - powiedział Barry. - Jest stabilny. Oczywiście, to właśnie tam jest Amelia. - A gdzie są pan Cataliades i Diantha? - zapytałam. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 202

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Nie chcesz wiedzieć, kim był martwy mężczyzna? - Oh. Pewnie. Kim? - Tyrese Marley - powiedział Barry. - Nie rozumiem - powiedziałam. - Oczywiście, naprawdę jestem na prochach. Niesamowitych prochach. Tyrese rozłupał dla mnie drewno ostatnim razem, kiedy był w domu. Ale dlaczego Tyrese był u mnie w domu, i dlaczego próbował mnie zastrzelić? - Powinnaś widzieć wnętrze jego głowy, Sookie. Jakby była tam tęcza. Tyrese prowadził samochód Copley'a Carmichaela, ale zostawił go na cmentarzu i przeszedł przez drzewa do twojego domu. - Więc gdzie jest Copley? Czy oni naprawdę sprzedali swoje dusze? - Nikt nie wie, gdzie jest Copley, ale powiem ci, co Tyrese nam powiedział... Barry opowiedział mi o Gypsy Tyrese'a, o HIV, o przekonaniu Copley'a, że przez użycie talizmanu wróżek (Barry miał kłopot z wyjaśnieniem tej części, skoro nie wiedział za dużo o talizmanie wróżek) okradłam Copley'a z odzyskania władzy nad Amelią i jej życiem. Słuchałam tego wszystkiego z lekkim zrozumieniem. - Nie łapię, dlaczego Tyrese wyruszył, żeby mnie zabić, kiedy dowiedział się o śmierci Gypsy. Dlaczego nie zastrzelił ojca Amelii? To była jego wina. - Dokładnie tak myślę! - Barry brzmiał triumfująco. - Ale Tyrese był jak broń wymierzona w jednym kierunku, a jej samobójstwo pociągnęło spust. Potrząsnęłam głową bardzo, bardzo delikatnie. - Jak w ogóle dostał się do domu? Amelia i Bob nałożyli na niego zaklęcia ochronne - wyraziłam się z jasnością. - Różnica pomiędzy wampirem, który został przysmażony a Tyresem... Cóż, są dwie wielkie różnice - powiedział Barry. - Tyrese był żywym człowiekiem pozbawionym duszy. Wampir był martwą osobą. Zaklęcia jego powstrzymały, Tyrese'a nie. Nie wiem, jak to rozgryźć i kiedy Amelia będzie miała czas, żeby o tym pomyśleć, może ona nam powie. Może porozmawiamy o tym jutro, okay? powiedział. - W międzyczasie, są inni ludzie, którzy chcą cię zobaczyć. Sam wszedł po cichu. Jego ręka odnalazła moją. - Zamierzasz mi powiedzieć, co jest nie tak? - wyszeptałam. Odpływałam w sen. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 203

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Nie mogę - powiedział. - Ale nie mogłem trzymać się z daleka, kiedy dowiedziałem się, że zostałaś postrzelona. I wtedy Eric pojawił się za nim. Moja ręką musiała się szarpnąć, ponieważ Sam zacisnął na niej uścisk. Mogłam powiedzieć z jego twarzy, że wiedział, że Eric tam jest. - Słyszałam, że wyjeżdżasz - powiedziałam z wysiłkiem. - Tak, już wkrótce. Jak się masz? Chcesz, żebym cię uleczył? - Nie mogłam zinterpretować jego głosu albo faktu, że tutaj był. Byłam zbyt wyczerpana, żeby próbować. - Nie, Ericu - powiedziałam, i brzmiałam jedynie płasko. Po prostu nie mogłam znaleźć miłych słów. - Żegnaj. Musimy pozwolić sobie odejść. Nie mogę robić tego dłużej. Eric gapił się na Sama. - Co ty tu robisz? - Sam przyszedł, bo zostałam postrzelona, Ericu. To właśnie robią przyjaciele - powiedziałam. Każde słowo było trudne do wypowiedzenia. Sam nie odwrócił się do Erica, nie spojrzał mu w oczy. Trzymałam jego rękę, żebym nie odpłynęła. Eric ponownie się odezwał. - Nie uwolnię cię - zmarszczyłam brwi. Wydawał się mówić do Sama. Wtedy wyszedł z pokoju szpitalnego. Co do diabła? - Uwolni cię z czego? - powiedziałam, próbując zmusić Sama, żeby mi powiedział, co się działo. - Nie martw się - powiedział. - Nie martw się, Sookie. - I wciąż trzymał moją rękę. Usnęłam. Kiedy się obudziłam godziny później, już go nie było.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 204

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 17.

Zanim wypisałam się ze szpitala następnego dnia koło południa, przyszła Amelia. Wyglądała dokładnie jak osoba przetrzymywana jako zakładnik przez uzbrojonego mężczyznę i patrząca jak jej chłopak zostaje postrzelony i siedząca całą noc przy szpitalnym łóżku. Co jest dłuższym sposobem na powiedzenie, że wyglądała jakby przeszła piekło. - Jak się czujesz? - Stanęła przy łóżku i spojrzała na mnie, chwiejąc się lekko na nogach. - Lepiej niż ty, tak mi się wydaje. - Moja głowa dzisiaj była o wiele bardziej przejrzysta. Miałam odłożyć tabletki przeciwbólowe aż do powrotu do domu. - Bob wyzdrowieje - powiedziała. - To ogromna ulga. Tak się cieszę. Zostaniecie tutaj? - Nie, zostanie przeniesiony do Shreveport. Najlepsze co mogę powiedzieć, to po tym, jak poleży tam przez dzień, ponownie ocenią jego stan. Może będą w stanie wysłać go do Nowego Orleanu, co naprawdę byłoby dla mnie lepsze, ale może będzie musiał zostać w Shreveport, jeśli przeniesienie go będzie dla niego zbyt ciężkie. Mnóstwo niepewności. - Jakieś wieści od twojego taty? - Nie, i również żadnych od Dianthy i pana C. W całym szpitalu były uszy i nie musiałyśmy mówić nic więcej, żeby wiedzieć, że obie się martwiłyśmy tą ciszą. - Przykro mi - powiedziała nagle. - Z powodu twojego taty? Nie miałaś z tym nic wspólnego. To wszystko jego wina. A mi jest przykro z powodu Boba. - Całkowicie nie twoja wina. Z nami w porządku? - W porządku. Proszę, daj mi znać jakie robi postępy. I dziecko też. - Czułam obecność kolejnego umysłu - ale żadnych myśli, oczywiście. To dziecko będzie wyjątkowym czarodziejem; nigdy nie byłam w stanie wykryć ciąży tak wcześnie. - Taa, powiedziałam pani doktor na izbie przyjęć a ona zrobiła mi szybkie badania. Wszystko wydaje się być w porządku. Dała mi nazwisko ginekologa w Shreveport, na wypadek gdyby Bob tam został. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 205

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Brzmi dobrze. - Oh, a zaklęcia. Wybacz. Nie mogłam wiedzieć, że osoba bez duszy nie zostanie dotknięta, więc myślę, że na to jedno mogę sobie odpuścić. Jak często spotykasz kogoś, kto nie ma duszy? - Masz kolejną historyjkę do opowiedzenia swojemu zgromadzeniu powiedziałam, a Amelia nieco się rozpromieniła, tak jak wiedziałam, że zrobi. Najwidoczniej Bill wpadł ostatniej nocy, kiedy byłam nieprzytomna i zostawił notatkę. Widzę jego pismo. Mogłabyś mi ją podać? - Wskazałam na stół na kółkach, który pielęgniarka odepchnęła pod ścianę. Uprzejmie, Amelia wręczyła mi kopertę. Przeczytam go, kiedy wyjdzie. - Sam wpadł, żeby zapytać, czy czegoś mi trzeba - powiedziała mi Amelia. - Niedziwne. Jest dobrym facetem. - I jeśli poczuję się wystarczająco dobrze, następnym razem, kiedy go zobaczę zamierzam wszystko z niego wytrząsnąć, ponieważ chcę wiedzieć co się działo pomiędzy nim i Ericiem. - Jednym z najlepszych. Cóż, wracam do domu wziąć prysznic i spakować nasze rzeczy - powiedziała Amelia. - Przykro mi, że nasza próba udzielenia ci pomocy tak źle się skończyła. - Tak źle dla ciebie - powiedziałam. - Była dość dobra dla mnie. Dzięki, że przybyliście mi na ratunek. To nie powinno się skończyć waszym cierpieniem. - Gdybym wiedziała, gdzie jest mój tata, sama bym go zabiła. - Miała to na myśli. - Rozumiem - powiedziałam. I wtedy wyszła, całując mnie lekko w czoło. Byłam pewna, że Bill zostawił mi kwiecistą notatkę z życzeniami powrotu do zdrowia, ale kiedy czytałam drobne pismo, zdałam sobie sprawę, że nie było to nic w tym stylu. Sookie, mam nadzieję, że ci się polepsza. Co do incydentu sprzed dwóch nocy: Właśnie otrzymałem bardzo niechętne przeprosiny od króla. Powiedział mi, że żałował, że Horst przyszedł na moje terytorium i spowodował tak wiele niedogodności atakując moją przyjaciółkę i sąsiadkę. Najwyraźniej Horst pomyślał, że zadowoli Felipe jeśli przyjdzie zastraszyć cię czymś makabrycznym, tym samym upewniając się, że nie interweniujesz w ustalenia, jakie Felipe poczynił z Freydą. Felipe poprosił mnie o przeproszenie również ciebie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 206

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pozwoli pozostać podwładnym Erica na miejscu, jeśli Eric wyjedzie do Oklahomy dziś w nocy. Mam interesujące wiadomości dla ciebie, i zobaczę się z tobą jak tylko będę mógł. Nie byłam do końca pewna, że zrozumiałam notatkę Billa, ale jeśli miał przyjść się ze mną zobaczyć, musiałam uzbroić się w cierpliwość. Doktor Tonnesen mnie wypuściła, z długą listą ograniczeń i instrukcji i zadzwoniłam po Jasona. Pojawił się podczas swojej przerwy na lunch, żeby zabrać mnie ze szpitala. Przyszedł do szpitala noc wcześniej, żeby wypełnić formularze przyjęcia i żeby podać im informacje o moim ubezpieczeniu, i pojechał do domu po tym, jak policja skończyła badanie sceny postrzału. Z pewnością dawałam Kevinowi i Kenyi pole do pracowania nad nowo zdobytymi umiejętnościami. - Michele wsadziła casserole do twojej lodówki na dzisiaj. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, Sook, ale Michel i An są tam szorując wszystko do czysta powiedział wszystko w opanowany sposób. - Oh, to wspaniale - powiedziałam z ulgą płynącą z serca. - Niech je Bóg błogosławi. Jestem im winna wielki dług. Próbował się uśmiechnąć. - Taa, jesteś. Michele mówiła, że nie czyściła tak dużej ilości krwi odkąd jej kot przyniósł królika, który nie do końca był martwy, i uciekał im po domu. - Nie dotarłam do domu. - Byłam dość zadowolona z tego powodu. Nie musiałam widzieć mojej biednej kuchni ponownie rozwalonej. - Dlaczego ten kutas cię postrzelił? Dlaczego postrzelił Boba? - Nie jestem pewna - powiedziałam. - Nie pamiętam zbyt wiele z tego, co powiedziała mi Amelia. - Ten facet był szoferem jej taty? Jaki miał problem? Miał coś do Amelii? Może był zazdrosny o Boba. To brzmiało dość dobrze. - Może tak było - powiedziałam. - Czy pan Carmichael się pokazał? - Nic o tym nie słyszałem. Może ten Tyrese najpierw jego sprzątnął. - Nie będę czuła się spokojnie, dopóki nie będę wiedziała, gdzie był Copley. Nie myślałam, żeby Tyrese go zabił. Bez duszy czy nie, Tyrese był lojalnym pracownikiem. Czy tych dwoje miało cokolwiek wspólnego ze śmiercią Arlene? Czy pracowali z Johanem Glassportem? To nie miało żadnego sensu. Nic z tego nie miało sensu. Oparłam głowę o szkło okna pick-upa Jasona i siedziałam cicho przez resztę drogi do domu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 207

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pierwszą rzeczą którą zauważyłam był mój samochód, stojący dokładnie tam, gdzie zostawiłam go wczoraj, kiedy z niego wysiadałam i zostałam postrzelona. Przynajmniej ktoś zamknął drzwi od strony kierowcy. Moja krew wciąż była na ziemi obok niego. Próbowałam na nią nie patrzeć. Jason obszedł ciężarówkę, żeby otworzyć mi drzwi i wysunęłam się ostrożnie. Sama mogłam iść, ale nie byłam super-stabilna, i doceniłam fakt, że tam był. Przeprowadził mnie prosto przez kuchnię i do mojej sypialni, pozwalając mi zatrzymać się tylko po to, żeby podziękować An i Michele. Po ułożeniu mnie na łóżku, zniknął, żeby wrócić do pracy. Natychmiast wstałam z łóżka i powlekłam się do łazienki, żeby się wymyć, co było niezręcznym procesem z moim zabandażowanym ramieniem, które musiało pozostać suche. W końcu byłam nieco bardziej czysta niż wcześniej, chociaż nie mogłam wymyć włosów. Z niewielką trudnością, założyłam na siebie czystą koszulę nocną. W tej chwili przyszła Michele, żeby mnie zrugać i rozkazać pójście do łóżka. Doszłyśmy do kompromisu w postaci kanapy w salonie. Włączyła telewizor, przyniosła mi pilota i wielką szklankę herbaty, i zrobiła mi kanapkę na spóźniony lunch. Zjadłam mniej więcej połowę. Nie byłam aż tak głodna, chociaż trochę minęło odkąd jadłam ostatni prawdziwy posiłek. Może tabletki przeciwbólowe powstrzymywały mój apetyt, może czułam depresję z powodu ilości zgonów wokół mojego domu, a może martwiłam się enigmatyczną notatką Billa. An i Michele skończyły jakąś godzinę po tym, jak wyszedł Jason, a ja nalegałam na podniesienie się, żeby podziwiać pracę, którą wykonały. Moja kuchnia lśniła jak kuchnia w programie telewizyjnym i pachniała jak sosnowy środek do czyszczenia. To było wielkie ulepszenie, poinformowała mnie An. - Moja cała rodzina poluje i wiem, że nic nie śmierdzi bardziej jak krew - powiedziała. - Dziękuję, An - powiedziałam. - I dziękuję tobie, prawie-szwagierko. Naprawdę doceniam, że to dla mnie zrobiłaś. - Żaden kłopot - powiedziała An. - Tylko nie pozwól, żeby ponownie do tego doszło. To jest pierwszy i ostatni raz, kiedy szoruję krew w twojej kuchni - powiedziała Michele. Uśmiechała się. Ale miała to na myśli. - Oh, mogę obiecać, że będzie ostatni - powiedziałam. - Następnym razem wezwę kogoś innego. - Roześmiały się a ja odwzajemniłam uśmiech. Ha, kurna, ha. An zebrała wszystkie swoje sprzęty do sprzątania do wielkiego czerwonego wiadra.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 208

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Dam ci na urodziny butelkę Pine-Sol17, An - powiedziałam. - No pewnie. Nic się z nim nie równa. - Rozejrzała się po iskrzących się powierzchniach z satysfakcją. - Mój tata pastor zawsze mówił 'Po twej pracy cię poznają.' - W takim razie jesteś pracowitą i hojną kobietą - powiedziałam, a ona się rozpromieniła. Uścisnęłam je obie w przekrzywiony sposób. Zanim wyszły, Michele zapytała mnie, czy chciałabym, żeby włożyła mi casserole do mikrofalówki, żeby były gotowe do podgrzania na kolację. - To może być zbyt wiele dla ciebie - powiedziała. Była zdeterminowana, żeby mnie nakarmić. - Jestem pewna, że poradzę sobie z tym później - powiedziałam i musiało jej to wystarczyć. Dom wydawał się mile spokojny po tym, jak wyszły, aż pozbyłam się leków przeciwbólowych z ciała na tyle, żeby zastanawiać się, gdzie są pan C i Diantha. Miałam nadzieję, że wszystko u nich w porządku. I skoro wydawało się widoczne, że osoby pozbawione duszy mogły przejść przez zaklęcia ochronne, wyciągnęłam moją strzelbę. Śrutówka byłaby bardziej efektywna, ale po prostu nie mogłam poradzić sobie w moim osłabionym stanie. Jeśli Copley Carmichael pokaże się w pobliżu, żeby dokończyć to, co zaczął jego sługus, musiałam być uzbrojona i gotowa. Zamknęłam dom na cztery spusty i próbowałam poczytać. W końcu się poddałam. Oglądałam coś całkowicie odmużdżającego w telewizji. Co smutne, nie było ciężko czegoś takiego znaleźć. Trzymałam telefon przy sobie kiedy zadzwoniła Kennedy Keyes. Była tak szczęśliwa jak jeszcze nigdy. - Ja i Danny zamierzamy wynająć jeden z domków Sama - powiedziała. - Na przeciwko bliźniaków. Powiedział, że będziesz wiedziała gdzie. - Pewnie - powiedziałam. - Kiedy się wprowadzacie? - Właśnie teraz! - Roześmiała się. - Danny i jeden z jego kumpli ze składu drzewnego wnoszą łóżko właśnie w tej chwili! - Kennedy, to wspaniale. Mam nadzieję, że będziecie naprawdę szczęśliwi. Mówiła przez chwilę, roztrzepana swoją własną sytuacją. Nie miałam pojęcia czy ich miłość do siebie przetrwa, ale cieszyłam się, że dawali jej szansę, pomimo wyraźnych różnic w ich wychowaniu. Rodzina Kennedy, tak jak mi ich opisała, była zdeterminowana do wspinania się po drabinie społecznej, zastanawiając się, gdzie kolejny krok do przodu ich zabierze. Rodzinna Danny'ego bardziej martwiła się o następny posiłek. 17

środek do czyszczenia

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 209

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Życzę szczęścia wam obojgu i dam wam prezent na parapetówkę powiedziałam, kiedy Kennedy zaczęła kończyć. Jakąś godzinę później usłyszałam, jak samochód zaparkował na żwirze przy przednich drzwiach. Kiedy silnik ucichł, kroki i delikatne pukanie do drzwi powiedziało mi, że mój gość postanowił odbyć odwiedziny, chociaż wyłapałam mnóstwo wahania. Podniosłam strzelbę. Będzie piekielnie trudno dobrze wystrzelić z moim osłabionym ramieniem, i będzie to bolesne. - Kto tam? - zawołałam. - Halleigh. - Jesteś sama? - Wiedziałam, że była, ale z niewykrywalnymi ludźmi wokół, musiałam to sprawdzić. Otworzyłam drzwi. Halleigh Bellefleur była młodszą ode mnie, dobrze wyglądającą nauczycielką o brązowych włosach, która była naprawdę, naprawdę w ciąży. Tara nie wyglądała tak dobrze, kiedy spodziewała się bliźniaków; Halleigh naprawdę rozkwitała. - Wejdź - powiedziałam. - Czy Andy wie, że tu jesteś? - Nie mam sekretów przed moim mężem - powiedziała i podeszła do mnie, żeby mnie bardzo delikatnie uściskać. - Andy nie jest szczęśliwy w tej chwili, ale to nic. Nie wierzę, że zabiłaś tą kobietę. I naprawdę mi przykro, że ten mężczyzna oszalał i cię postrzelił. Wiem, że twoja przyjaciółka musi czuć się okropnie, ta, której tato zaginął. Facet pracował dla jej taty? Więc siedziałyśmy przez chwilę i rozmawiałyśmy trochę, a potem Halleigh wstała, żeby wyjść. Rozumiałam, że odwiedziła mnie, żeby wyrazić swoje zdanie, zarówno mnie jak i Andy'emu. Stała przy tych których lubiła, nie ważne co. - Wiem, że babcia Andy'ego była męcząca - powiedziałam, zaskakując nawet siebie - ale przypominasz panią Caroline na tak wiele sposobów. Halleigh wyglądała na zdumioną, a potem na zadowoloną. - Wiesz, uznam to za komplement - powiedziała. Rozeszłyśmy się jako lepsze przyjaciółki niż kiedykolwiek wcześniej. Był zmierzch, kiedy wyszła i zaczęłam się zastanawiać nad zjedzeniem kolacji. Podgrzałam część casseroli Michele w misce i polałam je salsą. Było dobre i zjadłam pełną miskę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 210

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after W chwili gdy było w pełni ciemno, Bill stanął u moich tylnych drzwi. Do tego czasu byłam bardzo zmęczona, chociaż nie zrobiłam ani jednej cholernej rzeczy przez cały dzień i powoli powlekłam się do drzwi, taszcząc ze sobą strzelbę, chociaż byłam pewna po - cóż, po czuciu dziury w głowie wampira, którą wyczuł mój inny zmysł - że tą 'dziurę' reprezentował Bill. - To Bill - zawołał, żeby potwierdzić swoją tożsamość. Wpuściłam go do środka, odkręcając zamki jedną ręką i stanęłam z boku, żeby go przepuścić. Z takim ruchem, będę potrzebowała harmonogramu, żeby nadążyć za wszystkimi moimi gośćmi. Bill wszedł do środka i zmierzył mnie wzrokiem. - Leczysz się - powiedział. - Dobrze. Zaoferowałam mu drinka, ale spojrzał na mnie i powiedział - Sam mogę sobie przynieść, Sookie, jeśli będę potrzebował. Ale nie potrzebuję w tej chwili. Przynieść ci coś? - Tak, w zasadzie tak. Jeśli nie masz nic przeciwko, to nalałbyś mi kolejną szklankę herbaty, byłabym wdzięczna. - Dzbanek był dość ciężki, żeby poradzić sobie z nalaniem herbaty jedną ręką. Łapanie czegokolwiek lewą ręką wywoływało ból w najbardziej nieprzyjemny sposób. Usiedliśmy w salonie, ja zwinęłam się na kanapie, a Bill na fotelu na przeciwko. Uśmiechnął się do mnie. - Jesteś pogodny - powiedział. - Zamierzam zrobić coś, co zapewni mi intensywną przyjemność powiedział. Huh. - Okay, no to dawaj - powiedziałam. - Pamiętasz, co Eric mi zrobił w Nowym Orleanie? - zapytał i nic nie mogło mnie bardziej zaskoczyć. - Masz na myśli, co Eric zrobił nam? Mówiąc mi, że zamiast bycia spontanicznie zadurzonym we mnie, rozkazano ci, żebyś mnie uwiódł? Wtedy to bolało. Bolało również teraz. Oczywiście, nie tak strasznie. - Tak, dokładnie - powiedział Bill. - I nie zamierzam wyjaśniać tego ponownie, skoro powiedzieliśmy sobie już wszystko na głos i w naszych głowach tak wiele razy. Nawet jeśli nie mogę czytać w myślach tak jak ty, wiem o tym. Skinęłam głową. - Przyjmijmy, że to wszystko jest skończone. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 211

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - I właśnie to da mi intensywną przyjemność jak ci powiem, teraz, co Eric zrobił Samowi. W porządku! Tego właśnie chciałam się dowiedzieć. Pochyliłam się do przodu. - Więc mów - powiedziałam.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 212

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 18.

Kiedy skończył, wyszedł, a ja zadzwoniłam do Sama, do baru. - Chcę, żebyś przyszedł do mnie, do domu - powiedziałam. - Sookie? - Wiesz, że to ja. - Kennedy tu nie ma, więc muszę stać za barem. - Nie, nie musisz. Nie powinieneś ze mną rozmawiać albo przychodzić się ze mną widywać. Ale mówię ci, że chcę teraz z tobą porozmawiać i spodziewam się, że ktoś zajmie się barem za ciebie, żebyś mógł tu przyjechać. - Byłam naprawdę, naprawdę wściekła. I zrobiłam coś tak niegrzecznego, że babcia by się zadławiła, gdyby to widziała. Rozłączyłam się. Trzydzieści minut później usłyszałam ciężarówkę Sama. Stałam na tylnej werandzie kiedy podszedł. Widziałam chmurę żalu wokół niego tak wyraźnie, jakby była namacalną rzeczą. - Nie mów mi jak to nie powinieneś tutaj być i nie możesz wejść do środka powiedziałam, chociaż zajęło mi minutę podsycenie ognia z powrotem po tym, jak zobaczyłam jego nieszczęście. - Musimy porozmawiać. - Sam ociągał się, więc wzięłam jego rękę w sposób, w jaki on wziął moją w szpitalu. - Teraz, chodź usiąść w salonie i porozmawiaj ze mną. I zanim zaczniesz wymyślać historyjkę, pozwól że ci powiem... Bill wpadł i opowiedział mi bardzo interesującą historię. Więc wiem wszystko, chociaż nie ze szczegółami. - Nie powinienem. Obiecałem, że tego nie zrobię. - Nie masz wyboru, Sam. Nie daję ci go. Wziął głęboki oddech. - Żadne z nas nie miało wystarczająco pieniędzy na twoją kaucję. Nie zamierzałem zmusić cię do spędzenia więcej czasu w tym miejscu niż musiałaś. Zadzwoniłem do prezesa banku, żeby zaciągnąć dług na bar, ale zostałem odrzucony. Tego nie wiedziałam. Byłam przerażona. - Oh, nie, Sam... - Więc - przerwał mi - Poszedłem do Erica w chwili, gdy zrobiło się ciemno. Oczywiście, słyszał że zostałaś aresztowana i był całkowicie wkurzony. Ale głównie był wkurzony o to, że próbowałem sam zapłacić za ciebie kaucję. Ta wampirzyca, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 213

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Freyda, siedziała tam tuż przy nim. - Przypominając sobie, Sam był tak wściekły, że zaciskał zęby. - W końcu powiedziała mu, że może to zrobić i zapłacić twoją kaucję, ale pod warunkami. - Pod jej warunkami. - Taa. Pierwszym warunkiem było to, że nigdy więcej nie zobaczysz Erica. Albo wkroczysz do Oklahomy. Pod karą śmierci. Ale Eric powiedział nie, miał lepszy pomysł. Próbował sprawić, żeby myślała, że robił coś złego tobie, ale tak naprawdę wyrządzał krzywdę mnie. Zgodził się na tą część, gdzie nie wkroczysz do Oklahomy i zgodził się, że nigdy więcej nie będzie z tobą sam na sam, ale wyszedł z jeszcze jednym warunkiem, o którym ona by nie pomyślała. Chodziło o to, żebym nigdy ci nie powiedział, że prosiłem Erica, żeby zapłacił twoją kaucję. I żebym nigdy nie próbował... zalecać się do ciebie. - A ty się zgodziłeś. - Czułam mniej więcej pięć różnych emocji na raz. - Zgodziłem się. Wydawało się to być jedynym sposobem, żeby wydostać cię z tego pieprzonego więzienia. Przyznaję, że okropnie potrzebowałem snu i moje myślenie mogło nie być wtedy najlepsze. - Okay. Pozwól, że powiem ci coś w tej chwili. Od dzisiejszego ranka, majątek w banku Claudine jest już rozmrożony i mogę zapłacić swoją kaucję. Nie do końca wiem, jak to zrobić, ale możemy iść do sądu i powiedzieć, że chcemy oddać pieniądze Ericowi i w to miejsce wpłacić moje. Naprawdę nie jestem pewna, jak to wszystko będzie działać, ale założę się, że można tak zrobić. - W końcu miałam wyraźny obraz. Eric był wściekły tracąc kontrolę nad swoim własnym życiem. Dalej, Eric był przekonany, że Sam był w pogotowiu, żeby zająć jego miejsce w moim łóżku. Było kilka sugestii, które odłożyłam do przemyślenia na później. - Więc, jesteś na mnie zła? - zapytał Sam. - Czy myślisz, że jestem wspaniały, bo cię wyciągnąłem? Albo głupi za zawieranie umowy z Eric'iem? Czy, że jestem szczęściarzem, bo Bill powiedział ci prawdę? - Jego głowa była pełna optymizmu, pesymizmu i lęku. - Wciąż nie wiem co zrobić z obietnicą daną Eric'owi. - Po prostu ulżyło mi, że z tobą wszystko w porządku. Zrobiłeś wszystko co mogłeś, kiedy o tym myślałeś, a jedynym twoim powodem, żeby zgodzić się na tak głupią rzecz była chęć wyciągnięcia mnie z okropnej sytuacji. Jak mogę nie być ci za to wdzięczna? - Nie chcę, żebyś była wdzięczna - powiedział. - Chcę, żebyś była moja. Eric miał rację co do tego.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 214

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after I moje życie wywróciło się do góry nogami. Znowu. - Albo właśnie tutaj było trzęsienie ziemi, albo właśnie powiedziałeś... że chcesz, żebym była twoja? - Tak. Żadnego trzęsienia ziemi. - Okay. Cóż. Wydaje mi się, że muszę zapytać, co się zmieniło? Byłam ostatnią osobą, którą chciałeś widzieć, kiedy... - Próbowałem uporać się z byciem martwym. - Taa. Tym. - Może wtedy czułem się tak jak ty teraz. Może czułem, że byłem tak bliski ostatecznej śmierci, że zrobiłem krok w tył i przyjrzałem się swojemu życiu. Może nie spodobało mi się to, co do tego czasu zrobiłem. To była strona Sama, której nigdy wcześniej nie widziałam. - Co ci się nie podobało? - Wiedziałam, że chciał przejść do problemu, który leżał pomiędzy nami jak słoń, ale musiałam dostać kilka odpowiedzi. - Nie podobał mi się mój wybór co do kobiet - powiedział niespodziewanie. - Wybierałem kobiety, które były dalekie od zaakceptowania. To mnie nawet nie uderzyło, dopóki nie zrozumiałem, że nie chcę brać Jannalynn do domu, żeby poznała moją matkę. Nie chciałem, żeby poznała moją siostrę i brata. Bałem się tego, jak będzie się bawić z moją i siostrzenicą i siostrzeńcem. I to sprawiło, że zapytałem sam siebie - dlaczego się z nią spotykałem? - Była lepsza niż menada - powiedziałam. - Oh, Callisto... - poczerwieniał. - Ona jest siłą natury, rozumiesz, Sookie? Menadzie nie sposób się oprzeć. Jeśli jesteś zmiennym czy dziką istotą jakiegokolwiek rodzaju, musisz odpowiedzieć na jej wezwanie. Nie wiem jaki jest seks z wampirem, nigdy go nie uprawiałem, ale zawsze wydawałaś się myśleć, że był naprawdę świetny... i myślę, że Callisto byłaby odpowiednikiem dla zmiennych. Ona jest dzika sama w sobie i niebezpieczna. Były rzeczy w jego analogii, które mi się nie podobały, ale nie był to czas na dyskutowanie o szczegółach. - Więc, umawiałeś się z kobietami, z którymi ze spotykania się nie jesteś dumny i myślisz, że wybrałeś je ponieważ...? - Naprawdę chciałam wiedzieć, dokąd to zmierzało. - Była część mnie, która rozpoznawała... Oh, to brzmi jak najgorsze pierdolenie o sobie samym. Była część mnie, która wciąż upierała się, że byłem wielkim złym nadnaturalnym i zostałem stworzony do bycia samotnym zmiennym, i Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 215

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after kobieta, której pragnąłem musiała być równie dzika i aspołeczna jak to głupie wyobrażenie, które o sobie miałem. - A teraz czujesz, że jesteś...? - Czuję, że jestem mężczyzną. Mężczyzną, który również jest zmiennym powiedział. - Myślę, że jestem gotowy, żeby być w związku... w stosunkach partnerskich... z kimś kogo szanuję i podziwiam. - Raczej niż...? - Raczej niż z kolejną socjopatyczną suką, która oferuje tylko ekscytujący i dziki seks. - Spojrzał na mnie pełen nadziei. - Okay, myślę, że się tutaj pomyliłeś. - Uh-oh. - Pomyślał o tym. - Ktoś kogo szanuję i podziwiam, i kto również podejrzewam, że jest zdolny do ekscytującego i dzikiego seksu - poprawił się. - Lepiej. Wyglądał, jakby mu ulżyło. - Nie jestem tym tak zaskoczona jak powinnam być - powiedziałam. Myślę, że Eric lepiej cię odczytał niż ja. Wiedział, że jeśli pozwoli mi odejść, to ty będziesz stał pierwszy w kolejce. Nie, żebym myślała, że jest kolejka! - dodałam pospiesznie, kiedy Sam wyglądał na zaskoczonego. - Chodzi mi o to... widział więcej niż ja. Albo widział to wyraźniej. - Jestem gotowy, żeby Eric nie był dalej częścią tej rozmowy - powiedział Sam. - Mogę sobie z tym poradzić. - Wciąż go kochasz? - Sam natychmiast powrócił do zakazanego tematu. Pomyślałam zanim odpowiedziałam. - Myślę, że magia talizmanu wróżek zmieniła cię w kogoś, kto chce innych rzeczy od życia niż tych, które chciałeś wcześniej. Cóż, użycie go zmieniło również mnie. Albo może tylko mnie obudziło. Nie chcę żadnych więcej impulsywnych związków albo związków, które mogą mnie zabić. Nie chcę więcej żadnych sekretnych zdarzeń czy nieporozumień na masową skalę. Miałam tego wystarczająco. Nazwij mnie kurczakiem jeśli wydaje ci się, że jestem tchórzliwa. Teraz chcę czegoś innego.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 216

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - W porządku - powiedział. - Wysłuchaliśmy siebie nawzajem. Wystarczy poważnych rzeczy na dzisiejszy dzień, co? Zamierzam pomóc ci dostać się do łóżka, ponieważ myślę, że tam właśnie musisz być. - Masz rację - powiedziałam, tłumiąc jęk, kiedy podniosłam się z kanapy. - I doceniam twoją pomoc. Mógłbyś przynieść mi tabletkę przeciwbólową i trochę wody? Są na ladzie w kuchni. - Sam zniknął. Zawołałam za nim - Wciąż spodziewam się, że pan Cataliades i Diantha wrócą. Albo Barry. Chciałabym wiedzieć, gdzie są moi goście. Sam wrócił z tabletką i szklanką wody w jednej chwili. - Przepraszam, Sook. Byłem tak - rozproszony - naszą rozmową. Zapomniałem ci powiedzieć, że Barry wpadł do baru wcześniej tego wieczora powiedzieć, że on i dwa demony szukają czegoś. Albo kogoś? Powiedział, żeby przekazać ci, żebyś się nie martwiła, będą w kontakcie. Oh, i dał mi to. Gdybyś nie zadzwoniła, wysłałbym z tym Jasona. To sprawiło, że poczułam się lepiej. Sam wyciągnął złożony żółty kawałek papieru z kieszeni. Był to prawny papier i pachniał lekko jakby został wyciągnięty z kosza na śmieci. Bez żadnego szacunku dla linii, jedna strona była pokryta wielkimi literami o bardzo dziwnym charakterze pisma. Ktokolwiek to pisał użył wypisującego się Sharpie 18. Było ta napisane 'Twoje przednie drzwi były otwarte, więc wrzuciłam coś do twojej skrytki. Do zobaczenia później.' - Oh, mój Boże - powiedziałam. - Wsadzili coś do skrytki wampirów w sypialni dla gości. - Bill zbudował ją, kiedy się z nim spotykałam, żeby mógł spędzać dni u mnie w domu, gdyby musiał. Podłoga szafy w pokoju dla gości mogła zostać uniesiona. Mustapha przyszedł, żeby zabrać stamtąd kilka rzeczy Erica, zanim Eric wyjechał. Zastanawiałam się czy miał czas dokończyć to zadanie w dniu, kiedy Warren zastrzelił Tyrese'a. - Myślisz, że jest tam wampir? - Sam był zaskoczony, delikatnie mówiąc. Wręczył mi tabletkę i wodę, a ja połknęłam ją i popiłam. - Gdyby to był wampir, już by wstał. - Myślę, że lepiej to sprawdzić - powiedział Sam. - Nie chcesz spędzić nocy zastanawiając się, co może wyjść z tej dziury. - Pomógł mi wstać i razem poszliśmy do pokoju dla gości. Otworzyliśmy drzwi i weszliśmy do pokoju. Amelia spakowała wszystkie rzeczy swoje i Boba, ale łóżko było rozścielone. Wyśledziłam skarpetę pod nocnym stolikiem, kiedy wyciągnęłam latarkę z szuflady i ręczyłam ją Samowi. 18

marker

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 217

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Miał nie do pozazdroszczenia robotę, musząc otworzyć dziurę. Napięcie stawało się coraz gorsze i gorsze, kiedy myślał jak unieść podłogę szafy. Wtedy podniósł ją i spojrzał do skrytki. - Cóż, kurna - powiedział Sam. - Sookie, chodź i zobacz. Powoli dotarłam do otwartych drzwi szafy. Spojrzałam w dół ponad ramieniem Sama. Był tam Copley Carmichael, porządnie zawiązany i zakneblowany. Gapił się w górę na nas. - Zamknij ją, proszę - powiedziałam i powoli wyszłam z pokoju. Wyobrażałam sobie, że spędzę dzień lub dwa relaksując się i wracając do zdrowia, czytając w łóżku z być może, wypadem do salonu, żeby pooglądać telewizję czy nauczyć się grać w gry komputerowe. W lodówce było mnóstwo jedzenia skoro ostatnio uzupełniłam zapasy dla moich gości. Nie miałabym niczego więcej do zamartwiania się poza wyzdrowieniem i tym, kto będzie za mnie pracował w barze. - Ale nie - powiedziałam na głos. - Unh-uh. Nic z tego. - Czy ty się nad sobą użalasz? - zapytał Sam. - Chodź, Sook, jeśli go nie wyciągamy, pozwól, że pomogę ci dostać się do łóżka. Ale ja usiadłam na krześle w rogu mojego pokoju. - Tak, użalam się nad sobą. I może nieco marudzę. Co ci do tego? - Oh, nic - powiedział z podejrzanym uśmiechem. - Jestem w całości za dobrym dąsaniem się zawsze tu i teraz. - Po prostu podejrzewam, że pan Cataliades albo Diantha myśleli, że będzie to dobry prezent po-urodzinowy dla mnie, jeśli są rozsądni - powiedziałam. Zastanawiam się, co zrobią później. Może wymyją mój samochód. Chciałabym, żeby zadzwonili. Trochę martwię się o Barry'ego. - Na wypadek, gdyby nie było to oczywiste, tabletka przeciwbólowa zaczynała działać. - Sprawdziłaś swój telefon albo sekretarkę? - zapytał Sam. - Cóż, nie, byłam trochę zajęta postrzałem i dostaniem się do szpitala powiedziałam, moje samo-użalanie umniejszyło się przez praktyczną sugestię Sama. Po chwili, poprosiłam Sama, żeby przyniósł mi torebkę z kuchni. Miałam wszelkiego rodzaju wiadomości głosowe: od Tary, Indii, Beth Osiecki, z banku i, co dziwne, od Pam, która powiedziała tylko, że musi zamienić ze

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 218

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after mną słowo. Poskromiłam moją ciekawość i przeszłam dalej przez listę. Tak, była wiadomość od pana Cataliadesa. - Sookie - powiedział swoim dostojnym głosem. - Kiedy wróciliśmy i odkryliśmy, że zostałaś postrzelona, wiedzieliśmy, że musieliśmy szukać dalej. Copley Carmichael zniknął, ale jesteśmy na tropie innej gry. Naprawdę myślę, że wygrałaś u losu posiadanie większej ilości ludzi, którzy chcą cię zabić niż jakakolwiek osoba, którą w życiu widziałem. Po prostu próbuję dostać się do nich jako pierwszy. Ale to jest zabawne, w pewien sposób. - Jasne - wymamrotałam. - Zaaranżowałam to wszystko, żebyście dobrze spędzili czas. Brzmi, jakby Pan C i Diantha nie wiedzieli, że Copley był w moim domu cały dzień. - Odpisz mu i przesuń się - powiedział Sam. - Siedzisz pośrodku łóżka. Wybierz stronę. - Co? - Muszę się zdrzemnąć. Przesuń się. Zamrugałam. - Zakładając? Co? - Jeśli ktoś przyjdzie wyciągnąć go z dziury, nie wolałabyś raczej mieć mnie przy sobie? - Wolałabym cię mieć na werandzie razem ze strzelbą - wymamrotałam, ale nieco się przesunęłam. - Drzwi są zaryglowane - powiedział Sam. Jego oczy zamknęły się w chwili, kiedy się położył. I w ciągu dwóch minut już spał. Mogłam to powiedzieć po jego oddechu i falach mózgowych. Cóż, kurna. Byłam w łóżku z Samem Merlotte i oboje zamierzaliśmy spać. Kiedy się obudziłam, znowu był dzień. Usłyszałam, jak ktoś porusza się po domu. Nie otworzyłam oczu. Zamiast tego, sięgnęłam moim innym zmysłem, tym, który podarował mi pan Cataliades. Tara była tutaj, ale nie mogłam wyczuć taty Amelii, więc zakładałam, że brak duszy naprawdę działał jako maska. Najwyraźniej nie posiadanie duszy przekreślało cię jako osobę. Tara weszła, mając na sobie swoje nowe szorty. - Hej, śpiochu - powiedziała. - Właśnie miałam cię budzić. Sam musiał iść zrobić jakąś robotę papierkową, więc poprosił mnie, żebym wpadła i została na kilka minut. Powiedział, że zaczęłaś się Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 219

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after rzucać i wiercić. - Próbowała bardzo mocno nie gapić się znacząco na wgłębienie w poduszce koło mnie. - Hej, spanie to wszystko, co się działo - powiedziałam jej. - Skoro wampir odszedł, drzwi są szeroko otwarte - powiedziała niewinnie. Nikt nic nie mówi o tym, jak spędzasz czas. Jesteś wolną kobietą. - Mówię tylko, że to przedwczesne - Rzuciłam jej nie-absurdalne spojrzenie. - W porządku. Jeśli tak chcesz to rozegrać. Zazgrzytałam zębami. - Nie rozgrywam tego. Tak właśnie jest. Wciąż pracuję nad kilkoma rzeczami. Tara spojrzała na mnie beznamiętnie. - Pewnie, to naprawdę mądre. Musisz wstać i zjeść bułeczki z jajkami i kiełbaską. Moja teściowa mówi, że to zaraz odbuduje twoją krew. - Dla mnie brzmi nieźle - powiedziałam. Nagle zrobiłam się głodna. Podczas gdy jadłam, pokazała mi tuzin zdjęć bliźniaków i mówiła o opiekunce, którą właśnie wynajęła. Quiana coś tam. - Jest taka jak ja, też miała złą przeszłość - powiedziała Tara. - Dobrze się dogadamy. Słuchaj, wiem, że Sam jest poręczny, a skoro wy dwoje jesteście tak blisko, może moglibyście nam pomóc? Zamierzamy zaplanować jak powiększyć pokój dzieciaków. Z pewnością nie możemy pozwolić sobie na przeprowadzkę. - Pewnie, jak tylko z moim ramieniem się polepszy. Po prostu wyznacz datę powiedziałam. Miło było myśleć o przyszłości. Projekt ulepszania domu brzmiał zarówno zdrowo i normalnie. Tara zrobiła się niespokojna po dziesięciu minutach, i mogłam powiedzieć, że myślała o powrocie do bliźniaków. Na przedzie jej bluzki była podejrzana wilgotna plama. Odprawiłam ją w pośpiechu ze szczerymi podziękowaniami za posiłek i po tym, jak wyszła ubrałam się, co zajęło mi dużo czasu, i pochłonęło zaskakującą ilość energii. Również podłączyłam telefon do ładowania, i zaczęłam oddzwaniać na wiadomości. Próbowałam bardzo mocno zapomnieć o związanym mężczyźnie u mnie w szafie, i próbowałam nie wyobrażać sobie jak wiele godzin był tam bez dostępu do toalety. Nie miałam współczucia dla Copley'a Carmichaela i bardziej praktycznie, nie mogłam wyobrazić sobie jak miałabym zabrać go do toalety nie wystawiając się na niebezpieczeństwo.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 220

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Zadzwonienie do Andy'ego Bellefleur'a przeleciało mi przez umysł w pół sekundy. Mogłam wyobrazić sobie siebie, jak próbuję wyjaśnić, że naprawdę nie wiedziałam, że ojciec mojej przyjaciółki był związany i więziony u mnie w domu. Nawet ja ledwie w to wierzyłam, a wiedziałam, że była to prawda. Za żadne skarby świata nie wrócę do więzienia. Za żadne. Więc na razie Copley Carmichael będzie musiał tam zostać, nawet jeśli będzie musiał sikać w gacie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 221

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 19.

DOM NA PRZEDMIEŚCIACH BON TEMPS ten sam dzień

- Jesteście przyjaciółmi Sookie Stackhouse? - Alcee Beck stał w swoich drzwiach, wodząc wzrokiem po swoich gościach z głębokim podejrzeniem. Słyszał o dziewczynie; wszyscy w Bon Temps, którzy byli w Merlotte's rozmawiali o niej. Platynowe włosy, dziwaczny zestaw ubrań, mówiła w innym języku. Jej towarzysz nie był tak dziwny dla oczu, ale coś w nim obudziło alarm w głowie Alcee'ego Beck'a, a Alcee nigdy nie ignorował tego rodzaju alarmu. Dzięki niemu pozostał przy życiu w siłach powietrznych. Dzięki temu pozostał przy życiu, kiedy wrócił do domu. - Jesteśmy - powiedział pan Cataliades, jego głos był tak gładki i bogaty jak krem. - I przyprowadziliśmy ze sobą twojego współpracownika. - Wskazał samochód zaparkowany koło jego vana, a Andy Bellefleur podszedł, wyglądając na okropnie pewnego siebie i zdeterminowanego. - Co robisz z tymi ludźmi, Bellefleur? - powiedział Alcee, a groźba była wyraźna w jego głosie. - Nie powinieneś przyprowadzać nikogo do mojego domu. Powinienem pobić cię do nieprzytomności. - Kochanie - powiedział drżący głos zza niego. - Wiesz, że lubisz Andy'ego. Musisz wysłuchać tego, co ma do powiedzenia. - Zamknij się Barbaro - powiedział Alcee, a kobieta pojawiła się za nim. Alcee Beck miał wiele wad i były one powszechnie znane, ale był również znany z tego, że kochał swoją żonę. Był otwarcie dumny ze stopnia naukowego Barbary i jej pracy jako jedyna pełno-etatowa bibliotekarka w Bon Temps. Był okropny dla reszty świata, ale uważał na maniery przy Barbarze Beck. To sprawiło, że jej wygląd wydał się Andy'emu Bellefleur'owi jeszcze bardziej szokujący. Barbara, zawsze dobrze wyszykowana i ubrana, miała na sobie szlafrok i nie miała makijażu. Jej włosy były w nieładzie. I była wyraźnie przerażona. Andy widział mnóstwo bitych żon, a Barbara była tak zastraszona jak kobieta, która została uderzona więcej niż raz. A Alcee Beck nie miał pojęcia, że zachowywał się w sposób przeciwny do jego normalnego zachowania.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 222

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Alcee, twoja żona jest przerażona. Czy może wyjść z domu? - zapytał Andy neutralnym głosem. Alcee wyglądał zarówno na zdumionego jak i wściekłego. - Jak śmiesz mówić takie rzeczy? - ryknął. Okręcił się, żeby spojrzeć na żonę. - Powiedz im, że to nieprawda. - Po raz pierwszy wydawał się zauważyć jej zachowanie. - Barbaro? powiedział niepewnie. Było wyraźne dla nich wszystkich, że bała się odezwać. - Czego chcecie? - Beck zapytał swoich gości, cały czas patrząc na swoją żonę z zakłopotanym wyrazem twarzy i zakłopotanym umysłem. - Chcemy, żebyś pozwolił nam przeszukać twój samochód - powiedział Andy. Podszedł bliżej, kiedy Alcee gapił się na swoją żonę. - I tylko na wypadek, gdybyś myślał, że podłożę coś w twoim samochodzie, chciałbym, żebyś pozwolił tej młodej damie to zrobić. - Myślisz, że biorę narkotyki? - zapytał Alcee, kiedy okręcił się jak wściekły byk. - Ani przez chwilę - zapewnił go pan Cataliades. - Myślimy, że ktoś... rzucił na ciebie urok. Alcee prychnął. - Jasne. - Coś jest z tobą nie tak, i myślę, że o tym wiesz - powiedział pan Cataliades. - Dlaczego nie pozwolisz nam sprawdzić tej prostej rzeczy, choćby tylko po to, żeby to wykluczyć? - Alcee, proszę - wyszeptała Barbara. Chociaż wyraźnie był nieprzekonany, że cokolwiek było w jego samochodzie, Alcee zgodził się skinieniem głowy na przeszukanie go. Wyciągnął kluczyki z kieszeni i odblokował drzwi samochodu elektronicznym kluczem, nie ruszając się z drzwi wejściowych. Wskazał ręką trzymającą klucze. - Czuj się jak u siebie powiedział dziewczynie. Rzuciła mu lśniący uśmiech i była przy jego samochodzie tak szybko, że wydawała się rozmazać. Trzech mężczyzn przysunęło się bliżej do samochodu Alcee'ego Beck'a. - Ma na imię Diantha - pan Cataliades powiedział Alcee'emu Beck'owi, chociaż Alcee nie zapytał na głos.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 223

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Kolejny pieprzony telepata - powiedział Alcee, z brzydkim prychnięciem. Tak jak Sookie. Nasze miasto nie potrzebuje tej jednej, którą mamy, a jeszcze mniej kolejnego. - Ja jestem telepatą. Ona jest kimś więcej. Patrz na jej pracę - powiedział dumnie pół-demon, a Alcee poczuł się zauroczony, by patrzeć na białe dłonie dziewczyny, kiedy klepała i śledziła każdy cal jego samochodu, nawet pochylając się nisko, żeby powąchać siedzenia. Był zadowolony, że utrzymywał czystość w aucie. Dziewczyna - Diantha - przesunęła się jakby była z gumy z przedniego śledzenia na tylne i zamarła w miejscu. Gdyby była psem, byłaby na tropie. Diantha otworzyła tylne drzwi i wysiadła z samochodu z czymś zaciśniętym w lewej dłoni. Podniosła to do góry, żeby wszyscy mogli się przyjrzeć. Było to czarne i pozszywane czerwienią i oprawione w gałązki. Nieco przypominało wszechobecne łapacze snów sprzedawane w indiańskich sklepach, ale emanowało czymś mroczniejszym niż chęć zarobienia szmalu. - Co to jest? - zapytał Alcee. - I dlaczego jest w moim samochodzie? - Sookie widziała, jak ktoś to wrzucił do środka, kiedy zaparkowałeś samochód w cieniach przy Merlotte's. Ktoś pomiędzy drzewami wrzucił to przez okno. - Andy próbował nie brzmieć, jakby mu ulżyło. Próbował brzmieć jakby był całkowicie pewien, że taki obiekt zostanie znaleziony. - To jest urok, Alcee. Jakiś rodzaj przekleństwa. Zmusza cię do robienia rzeczy, których tak naprawdę nie chcesz robić. - Jak co? - Alcee nie brzmiał na niedowiarka, po prostu był zdumiony. - Jak prześladowanie Sookie, kiedy dowody są dalekie od rozstrzygających, że jest winna. Ma dobre alibi na noc, kiedy Arlene Fowler została zamordowana powiedział rozsądnie pan Cataliades. - I również wierzę, że nie byłeś sobą w domu od chwili morderstwa. - Spojrzał na Barbarę Beck dla potwierdzenia. Mocno skinęła głową. - Czy to prawda? - Alcee zapytał swoją żonę. - Przerażałem cię? - Tak - powiedziała na głos i zrobiła krok do tyłu, jakby bała się, że uderzy ją w odwecie za jej szczerość. I z tym wyraźnym dowodem, że Barbara się go obawiała, po raz pierwszy w ciągu ich dwudziestoletniego małżeństwa, Alcee musiał przyznać, że coś z nim było nie tak. - Wciąż jestem wściekły - powiedział Alcee, brzmiąc na bardziej zrzędliwego

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 224

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after niż rozwścieczonego. morderczynią.

- I wciąż nienawidzę Sookie, i wciąż myślę, że jest

- Zobaczmy jak się poczujesz, kiedy zniszczymy tą rzecz - powiedział pan Cataliades. - Detektywie Bellefleur, czy ma pan zapalniczkę? Andy, który okazjonalnie palił cygara, wyciągnął Bic'a ze swojej kieszeni i wręczył go. Diantha przykucnęła i położyła urok na suchej trawie zdmuchniętej przez kosiarkę Becków. Zapaliła zapalniczkę, uśmiechając się szczęśliwie, i urok natychmiast zajął się ogniem. Płomień wystrzelił do góry o wiele wyżej niż Andy by się spodziewał, skoro sam urok był mały. Alcee Beck zachwiał się do tyłu kiedy płomienie zaczęły zjadać urok i do czasu, kiedy czar spłonął całkowicie, opadł na kolana w drzwiach, łapiąc się za głowę. Barbara zawołała o pomoc, ale do czasu, kiedy Andy pognał do niego, Alcee już próbował podnieść się na nogi. - Oh, mój Panie - powiedział. - Oh, mój Panie. Pomóżcie mi, proszę, dostać się do łóżka. - Andy i Barbara pokierowali go z powrotem do środka domu, podczas gdy pan Cataliades i Diantha czekali na zewnątrz. - Dobra robota - powiedział pan Cataliades. Diantha roześmiała się. - Bułka z masłem powiedziała. Wiedziałamgdziebyłposekundzie. Poprostuchciałam,żebylepiejtowyglądało.

-

Kieszeń pana Cataliadesa zabrzęczała. - Niech to - powiedział cicho. Ignorowałem go tak długo jak mogłem. - Wyciągnął swój telefon. - Dostałem wiadomość tekstową - powiedział Dianthcie w ten sam sposób, w który ktoś inny powiedziałby 'Dostałem opryszczki.' - Od kogo? - Od Sookie. - Przyjrzał się ekranowi. - Chce wiedzieć, czy wiemy, kto związał Copley'a Carmichaela i zostawił go w jej skrytce - powiedział Dianthcie. - Czymjestskrytka? - zapytała. - Nie mam pojęcia. Powiedziałabyś mi, gdybyś złapała Carmichaela? - Pewnie - powiedziała, kiwając energicznie głową. Dodała dumnie Wnowojorskąminutę.

-

Jej wuj zignorował to wyrażenie. - Mój Boże. Zastanawiam się, kto go tam wrzucił. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 225

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Możelepiejchodźmyzobaczyć - zasugerowała Diantha. Bez dalszej zwłoki, dwa pół-demony wsiadły do vana i pojechały z powrotem na Hummingbird Road.

DOM SOOKIE

Cieszyłam się, widząc Dianthę i pana C. - Odczarowaliśmy Alcee'ego Beck'a - powiedziała Diantha powoli zamiast powitania. - Naprawdę w jego aucie była laleczka voodoo? Kurcze, dobrze jest mieć rację. Ostrożnie wymawiając, Diantha powiedziała - Nie laleczka voodoo. Złożony urok. Znalazłam go. Spaliłam go. On jest w łóżku. Jutro będzie zdrów. - Czy już mnie nie nienawidzi? - Nie zapuszczałbym się tak daleko - powiedział pan Cataliades. - Ale jestem pewien, że przyzna, że nie mogłaś zabić Arlene Fowler i że mylił się, kierując dochodzeniem w złym kierunku. Prawnik okręgowy również będzie zażenowany. - Jak długo będą wiedzieć, że nie mogłam i nie zabiłam Arlene, mogą tańczyć nago na trawniku sądowym, a ja pokażę się, żeby ich oklaskiwać - powiedziałam, a Diantha się roześmiała. - Wracając do twojego pytania w wiadomości - powiedział pan Cataliades. Nie wiemy, kto jest odpowiedzialny za pojmanie ojca Amelii albo włożenie go... tam, gdziekolwiek go znalazłaś. - W dziurze wampirów - wyjaśniłam. - Widzicie? Tutaj. - Poprowadziłam ich do sypialni i otworzyłam szafę. Uklękłam z trudnością i sięgnęłam do ukrytej dźwigni, którą zainstalował Eric. Wtedy było łatwo popracować palcami pod krańcem i podnieść pokrywę do góry, zwłaszcza kiedy pan Cataliades ukląkł przy mnie, żeby mi pomóc. Pokrywa uniosła się z łatwością i wyjęliśmy ją z szafy. Spojrzeliśmy w dół na twarz Copley'a Carmichael'a. Był tak samo wściekły jak wcześniej, ale mogło być to spowodowane większą ilością spędzonych tam godzin. Dziura była wykonana jako schronienie na noc dla wampira, nie jako ostateczne miejsce spoczynku. Dorosła Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 226

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after osoba mogła położyć się w niej w pozycji płodowej, bez zwijania się zbyt ciasno. Przynajmniej była wystarczająco głęboka, żeby mógł siedzieć i opierać się plecami o ścianę. - Na szczęście dla niego, nie jest wysokim mężczyzną - powiedział pan Cataliades. - Mały w postawie, wielki w jadzie - powiedziałam. Pan C stłumił śmiech. - Jestwężemwporządku - powiedziała Diantha. - Jestwdośćzłymstanie. - Wyciągniemy go? - zasugerował pan Cataliades. Odsunęłam się z drogi, żeby Diantha mogła zająć moje miejsce. - Nie jestem za bardzo za wyciąganiem - wyjaśniłam. - Postrzał. - Tak, słyszeliśmy - powiedział pan C. - Dobrze, że już ci lepiej. Śledziliśmy różnych ludzi. - Okay, będziecie musieli mi opowiedzieć - powiedziałam. Jak na dwie istoty, które przybyły mi pomóc, z pewnością rzeczowo podchodzili do mojego postrzału. I kogo śledzili? Czy im się udało? Gdzie spędzili ostatnią noc? I gdzie był Barry? Z żadnym widocznym wysiłkiem, tych dwoje wyciągnęło Copley'a Carmichael'a z dziury i oparli go o ścianę. - Wybacz - powiedziałam do pana Cataliadesa, który patrzył na ojca Amelii ze spekulacyjnym błyskiem w oczach. - Ale gdzie jest Barry Bellboy? - Wyłapał znajome fale mózgowe - powiedział nieobecnie pan Cataliades. Sprawdził puls Copley'a swoim wielkim palcem. Diantha kucnęła, żeby zerknąć ciekawie w oczy pojmanego. - Powiedział, że skontaktuje się z nami później. - Jak ci to powiedział? - Przez wiadomość tekstową - powiedział pan Cataliades z obrzydzeniem. Kiedy my podążaliśmy fałszywym tropem za Glassportem. Działało mi to na nerwy. - Powinniśmy się o niego martwić? - Ma swój telefon i samochód - powiedziała Diantha powoli i wyraźnie. - I ma nasze numery. Wuju, sprawdziłeś inne wiadomości?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 227

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pan Cataliades wykrzywił twarz. - Nie, wiadomość Sookie tak mnie zdumiała, że tego nie zrobiłem. - Wyciągnął telefon i zaczął patrzeć na niego i naciskać ekran. - Ten mężczyzna jest odwodniony i posiniaczony, ale nie ma wewnętrznych uszkodzeń - powiedział mi, kiwając głową w stronę jeńca. - Co mam z nim zrobić? - Cochcesz - powiedziała Diantha z pewną dozą wesołości. Oczy Copley'a Carmichael'a rozszerzyły się ze strachu. - Oczywiście, próbował mnie zabić - powiedziałam, zamyślona. - I nie obchodziło go to, kto zginie podczas jego vendetty przeciwko mnie. Hej, panie Carmichael, widzi pan ten bandaż na moim ramieniu? To uprzejmość twojego pracownika, Tyrese'a. Również prawie dopadł twoją córkę. - Kolory mężczyzny nie były dobre, ale pogorszyły się jeszcze. - I wiesz, co stało się z Tyresem? Został śmiertelnie postrzelony - powiedziałam. Ale nie była to przeszłość, którą naprawdę mogłam nazwać zabawną. Nawet jeśli Carmichael zasłużył na mnóstwo złych rzeczy, szydzenie z niego nie sprawi, że będę czuć się lepiej czy cokolwiek. - Zastanawiam się, czy jest odpowiedzialny za tą laleczkę voodoo czy co to tam było, w samochodzie Alcce'ego - powiedziałam. Obserwowałam jego twarz ostrożnie, kiedy to powiedziałam i wszystko co otrzymałam to puste spojrzenie. Nie wierzyłam, żeby Copley podłożył urok czy klątwę detektywowi. Pan Cataliades powiedział - Tak, dostałem wiadomość od Barry'ego. Wiadomość głosową. - Podniósł telefon do ucha. Czekałam niecierpliwie. W końcu pan Cataliades odsunął telefon. Wyglądał na poważnego - Barry mówi, że śledzi Johana Glassporta - powiedział. - To nie jest bezpieczne. - Barry wie, że Glassport zabił Arlene - powiedziałam. - Nie powinien ryzykować. - Chce odkryć tożsamość towarzysza Glassporta. - Gdzie był, kiedy zostawił wiadomość? - zapytałam. - Nie powiedział. Ale zostawił wiadomość o dziewiątej wczoraj w nocy. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 228

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - To niedobrze - powiedziałam. - Naprawdę niedobrze. - Problemem było to, że nie mogłam nic wymyślić, co z tym zrobić i nie mogłam wyobrazić sobie co zrobić z Copley'em Carmichaelem. Pukanie do drzwi wystraszyło nas wszystkich. Ja z pewnością byłam rozproszona. Nawet nie usłyszałam samochodu na podjeździe. Moja sąsiadka z góry drogi, Linda Prescott, stała przy frontowych drzwiach ze swoim świetnym półmiskiem kolacyjnym i torebką chipsów tortilli. I przyniosła również Tostitos. - Chciałam ci tylko podziękować za wyśmienite pomidory - powiedziała. - Nigdy nie jadłam tak dobrych. Jakiego rodzaju były? - Po prostu kupiłam je w centrum ogrodniczym - powiedziałam. - Proszę, wejdź i usiądź. - Lorinda powiedziała, że nie zostanie długo, ale musiałam ją przedstawić mojemu towarzystwu. Podczas gdy Lorinda była oczarowana panem Cataliadesem, uniosłam brew na Dianthę, która wymknęła się z powrotem do korytarza, żeby zamknąć drzwi do pokoju gościnnego, gdzie Copley Carmichael wciąż siedział oparty o ścianę. Po tym, Diantha i pan Cataliades poszli na górę, powiedziawszy grzeczne rzeczy Lorindzie, która wydawała się być nieco zdumiona zestawem Dianthy. - Tak się cieszę, że masz kogoś, kto z tobą zostanie, aż wydobrzejesz powiedziała. Przerwała, a jej brwi zmarszczyły się. - Mój boże, co to za hałas? Głuche uderzanie dochodziło z sypialni dla gości. Cholera. - To prawdopodobnie... bosz, zdaje się, że zamknęli swojego psa w tym pokoju! powiedziałam. Zawołałam na schodach - Panie C! Pies zaczyna wariować! Może pan zejść i uspokoić Coco? - Szczerze proszę o wybaczenie - powiedział pan Cataliades, schodząc po schodach. - Uciszę to zwierzę. - Dzięki - powiedziałam i próbowałam nie zauważyć, że Lorinda wyglądała na nieco zszokowaną tym, że pan C nazwał swojego psa 'zwierzęciem'. Poszedł w dół korytarza i usłyszałam jak drzwi do pokoju gościnnego otwierają się i zamykają. Uderzanie natychmiast ustało. Pan Cataliades pojawił się ponownie, kiwając Lorindzie głową, kiedy szedł przez salon do schodów. - Dobry wieczór, pani Prescott - powiedział i zniknął w jednym z pokoi na górze. - Bosz - powiedziała Lorinda. - Jest dość formalny.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 229

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Pochodzi ze starej nowoorleańskiej rodziny - wyjaśniłam. Kilka minut później, Lorinda postanowiła, że musi wrócić do domu przygotować kolację, a ja podprowadziłam ją do drzwi z mnóstwem uprzejmości. Kiedy już poszła, wypuściłam długie westchnienie ulgi. Pognałam do pokoju gościnnego... i zadzwonił telefon. To była Michele, sprawdzała co u mnie, co było miłe z jej strony, ale naprawdę w złym czasie. - Cześć Michele! - powiedziałam, próbując brzmieć radośnie i zdrowo. - Cześć prawie szwagierko - powiedział. - Jak się dzisiaj masz? - O wiele lepiej - powiedziałam. To tylko w połowie było kłamstwo. Czułam się lepiej. - Mogę wpaść i odebrać twoje pranie? Sama dzisiaj robię, żebyśmy z Jasonem mogli iść potańczyć jutro wieczorem. - Oh, bawcie się dobrze! - Minęły wieki odkąd byłam na tańcach. Nadrobiłam moje pranie, dzięki wielkie.

-

- Może pójdziesz z nami do Stompin' Sally's, jeśli czujesz się tak dobrze? - Jeśli moje ramie nie będzie zbyt obolałe, to chętnie impulsywnie. - Mogę dać ci znać jutro po południu? - Pewnie wyjeżdżamy.

powiedziała.

powiedziałam

- Kiedy chcesz, tylko przed ósmą, wtedy

Wreszcie dotarłam do sypialni dla gości. Copley był tam, nieprzytomny, wciąż oddychał. Nie byłam pewna, jak pan C go uciszył, ale przynajmniej nie zrobił tego, skręcając mu kark. A ja wciąż nie wiedziałam, co z nim zrobić. Zawołałam na schodach do pana C i Dianthy, że kolacja była gotowa. Zbiegli po schodach na złamanie karku. Każde z nas miało pełną miskę mielonego mięsa, fasoli, sosu i pokrojonej papryki i rozdzieliłam paczkę chipsów tortilli, żeby użyć ich do zgarnięcia mikstury. Miałam również trochę startego sera. A Tara zostawiła ciasto upieczone przez panią du Rone, więc nawet mieliśmy deser. Za ogólnym porozumieniem, nie dyskutowaliśmy o ustawieniu Copley'a Carmichaela dopóki nie skończyliśmy jeść. Koniki polne śpiewały swe wieczorne chorały, kiedy mu próbowaliśmy dojść do konsensusu. Opinia Dianthy była taka, że powinniśmy go zabić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 230

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pan Cataliades chciał nałożyć na niego ciężką magię i wrócić go na miejsce w Nowym Orleanie. Jak zastąpienie oszustem prawdziwego Copley'a Carmichaela. Najwyraźniej miał plan użycia nowej wersji ojca Amelii. Nie mogłam dostrzec sposobu na pozwolenie mu powrócić do świata, bezdusznej, przywiązanej do diabła kreatury bez impulsu do czynienia dobra. Ale nie chciałam również zabić nikogo więcej. Moja własna dusza była wystarczająco mroczna. Podczas gdy debatowaliśmy i późny wieczór zmienił się w mrok, nastąpiło kolejne pukanie do tylnych drzwi. Nie mogłam uwierzyć, że kiedyś tęskniłam za gośćmi. Ten był wampirem i nie przyniosła żadnego jedzenia. Pam wsunęła się do środka, a zaraz za nią Karin. Wyglądały jak blade siostry. Ale Pam wydawała się w jakiś sposób pobudzona. Po tym jak przedstawiłam dwie wampirzyce dwojgu pół-demonom, zajęły miejsca przy kuchennym stole i Pam powiedziała - Czuję, że przeszkodziłam wam w rozmowie o czymś ważnym. - Tak - powiedziałam - ale cieszę się, że tu jesteś. Może wymyślisz rozwiązanie dla tej sytuacji. - Mimo wszystko, jeśli ktokolwiek był dobry w pozbywaniu się ludzi czy ciał, była to Pam. I być może Karin była nawet lepsza, skoro miała dłuższą praktykę. Nagle światełko zapaliło się w moim mózgu. - Panie, zastanawiam się, czy któraś z was wie, jak mężczyzna skończył w szafie w sypialni? Karin uniosła rękę, jakby była w szkole podstawowej. - Ja jestem za to odpowiedzialna - powiedziała. - Podkradał się. Masz wielu ludzi, którzy cię obserwują, Sookie. Wyszedł spomiędzy drzew w nocy, kiedy byłaś w szpitalu i nie wiedział co się stało, że cię tu nie było. Chciał ci zrobić krzywdę, jeśli broń i nóż, które miał przy sobie są jakimikolwiek wskaźnikami, ale twój magiczny krąg go nie powstrzymał tak, jak Bill powiedział, że zatrzymał Horsta. Chciałabym to zobaczyć. Zamiast tego, musiałam go powstrzymać. Nie zabiłam go, skoro pomyślałam, że może będziesz chciała z nim porozmawiać. - Chciał mnie skrzywdzić i najszczerzej dziękuję ci, że go powstrzymałaś powiedziałam. - Po prostu nie wiem, co z nim teraz zrobić. Pam powiedziała - Zabij go. Jest twoim wrogiem i chce cię zabić. - To brzmiało dość śmiesznie wychodząc od kogoś, kto miał na sobie kwieciste spodnie i niebiesko-zielony T-shirt. Diantha pokiwała energicznie głową w zgodzie płynącej prosto z serca. - Pam, po prostu nie mogę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 231

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pam potrząsnęła głową na moją słabość. Karin powiedziała - Siostro Pam, możemy zabrać go ze sobą i... pomyśleć o rozwiązaniu. Okay, wiedziałam, że był to eufemizm do 'zabrać go poza zasięg wzroku i zabić.' - Nie możecie wyczyścić mu wspomnień? - zapytałam, pełna nadziei. - Nie - powiedziała Karin. - On nie ma duszy. To było dla mnie nowością, że nie można rzucić uroku na pozbawioną duszy osobę, ale cóż, nigdy wcześniej nic takiego się nie wydarzyło. Miałam nadzieję, że nigdy więcej się nie wydarzy. - Jestem pewna, że znajdę w nim jakiś użytek - powiedziała Pam, a ja się wyprostowałam. Było coś wylewnego w sposobie w jaki moja wampirza kumpela to powiedziała, coś, co sprawiło, że zaczęłam zwracać uwagę. Pan Cataliades, który miał więcej lat niż ja, by studiować język (zarówno ciała jak i mówiony) powiedział - Panno Pam, czy mamy powód, żeby ci gratulować? Pam zamknęła oczy w zadowoleniu, jak uroczy blond kociak. - Macie powiedziała i mały uśmiech wygiął jej usta. Karin również się uśmiechnęła, nieco szerzej. Zajęło mi chwilę, żeby to rozgryźć. - Ty jesteś teraz szeryfem, Pam? - Jestem - powiedziała, otwierając oczy, jej uśmiech się powiększył. - Felipe dostrzegł powody. Plus, było to na liście życzeń Erica. Ale lista życzeń... Felipe nie musiał jej honorować. - Eric zostawił listę życzeń. - Próbowałam nie współczuć Eric'owi, jadącemu na obce terytorium z obcą kobietą, bez swojej zaufanej popleczniczki u boku. - Myślę, że Bill powiedział ci o kilku z jego warunków - powiedziała Pam, jej głos brzmiał neutralnie. - Miał kilka życzeń, które wyraził Freydzie w zamian za podpisanie dwustuletniego kontraktu małżeńskiego zamiast powszechnego stuletniego. - Byłabym... zainteresowana... usłyszeniem co jeszcze na niej było. Na liście. - Z egoistycznej strony, powiedział Samowi, że nie może ci powiedzieć, że Sam był w rzeczywistości siłą napędową do tego, żeby zapłacić twoją kaucję. Z mniej samolubnej strony, ustawił jako niepodważalny warunek jego ślubu z Freydą, że nigdy nie zostaniesz skrzywdzona przez żadnego wampira. Nie nękana, nie smakowana, nie zabita, nie zmieniona w niewolnika. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 232

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - To było pomysłowe - powiedziałam. W zasadzie, zmieniało to całą moją przyszłość. I starło gorycz, którą zaczynałam czuć do mężczyzny, którego tak kochałam. Otworzyłam oczy, żeby zobaczyć blade twarze gapiące się na mnie okrągłymi, niebieskimi oczami, bardzo podobnymi. - Okay, co jeszcze? - To, że Karin będzie strzegła twojego domu z lasu, każdej nocy przez rok. Eric już ponownie ocalił mi życie, a nawet go tu nie było. - To również naprawdę było pomysłowe - powiedziałam, chociaż z wysiłkiem. - Sookie, przyjmij moją radę - powiedziała Pam. - Zamierzam dać ci ją za darmo. To nie było 'miłe' ze strony Erica. To był Eric chroniący tego, co kiedyś do niego należało, żeby pokazać Freydzie, że jest lojalny i chroni swoją własność. To nie jest sentymentalny gest. Karin powiedziała - Zrobimy wszystko dla Erica. Kochamy go. Ale znamy go lepiej niż ktokolwiek, a ta kalkulacja jest jedną z sił Erica. - Tak prawdę mówiąc - powiedziałam - to się z wami zgadzam. - Ale wiedziałam również, że Eric uwielbiał piec dwie pieczenie przy jednym ogniu. Myślałam, że prawda leżała gdzieś pośrodku. - Skoro zgodziłyśmy się, że Eric jest taki praktyczny, jak Eric obejdzie się bez was dwóch? - Warunek Freydy. Nie chciała, żeby brał ze sobą swoje rzeczy; chciała, żeby zasymilował się z wampirami bez posiadania kadry swoich własnych ludzi. To było naprawdę mądre. Miałam sekundę na myślenie, jak samotny Eric będzie bez kogokolwiek znajomego wokół, a potem zdławiłam ten smutek w gardle. - Dziękuję, Pam - powiedziałam. - Freyda zakazała mi przyjazdu do Oklahomy, co nie jest ważne. Ale Felipe zabronił mi przyjazdu do Fangtazji, więc nie będę widywać się z tobą w pracy. Jednakże, z rozkoszą zobaczyłabym się z tobą od czasu do czasu. Jeśli nie jesteś zbyt zajęta teraz, kiedy jesteś szeryfem! Skinęła głową misternie królewskim gestem, przeznaczonym by rozbawić nas. - Jestem pewna, że możemy spotkać się gdzieś pośrodku - powiedziała. - Jesteś jedyną ludzką przyjaciółką, jaką miałam i tęskniłabym za tobą, gdybym miała cię więcej nie zobaczyć. - Oh, utrzymaj to ciepło i milusińskość - powiedziałam. - Karin, dziękuję ci za powstrzymanie tego mężczyzny przed zabiciem mnie i wsadzenie go tam. Zgaduję, że dom był otwarty? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 233

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Tak, szeroko otwarty - powiedziała. - Twój brat, Jason, wpadł, żeby zabrać kilka rzeczy, których będziesz potrzebować na pobyt w szpitalu i zapomniał je zamknąć. - Ah... a ty skąd to wiesz? - Mogłam mu zadać kilka pytań. Nie miałam pojęcia, co się stało u ciebie w domu, a czułam twoją krew. Wykonała na nim swoje wampirze sztuczki i przesłuchała go. Westchnęłam. Okay, pomijając to, zgaduję, że Copley wpadł później? - Tak, dwie godziny później. Miał wynajęty samochód. Zaparkował na cmentarzu. Mogłam się tylko roześmiać. Policja usunęła samochód Copley'a, prowadzony przez Tyrese'a. Copley powtórzył wzór swojego ochroniarza, ale godziny później. Ale do teraz postanowiłam, że nie będę dłużej trzymać Copley'a u siebie w domu. - Skoro zostawił swój wynajęty samochód tak blisko, może powinnyście odwieść go w nim. Zakładam, że kluczyki są w jego kieszeni. Diantha chętnie poszła poszukać i wróciła z kluczykami. Szukanie rzeczy było z pewnością jej ulubionym zajęciem. Pan Cataliades i Diantha zaoferowali się, żeby wynieść więźnia na zewnątrz. Pan C trzymał ojca Amelii na ramieniu, a głowa Copley'a podskakiwała bezwładnie na szerokich plechach pana C. Ale musiałam utwardzić moje serce w tej sprawie. Nie mógł zostać zahipnotyzowany i nie mógł zostać puszczony wolno, a ja nie mogłam więzić go na zawsze. Próbowałam nie myśleć, że byłoby lepiej (przez co miałam na myśli łatwiej) gdyby Karin zabiła go natychmiastowo.

Kiedy dzieci Erica podniosły się, żeby wyjść, ja również wstałam. Ku memu zdumieniu, obie mnie pocałowały, Karin w czoło, a Pam w usta. Pam powiedziała - Eric powiedział mi, że odmówiłaś jego krwi, żeby się uleczyć. Ale może mogłabym zaoferować swoją? Moje ramię bolało i pulsowało i pomyślałam, że to może być ostatni raz w moim życiu, kiedy mogę uniknąć bólu fizycznego. - Okay - powiedziałam i zdjęłam bandaż. Pam ugryzła swój nadgarstek i pozwoliła swojej krwi skapnąć ospale na brzydką ranę na moim ramieniu. Nawet Karin wydała z siebie jęk obrzydzenia. Kiedy Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 234

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after ciemna krew przesunęła się powoli po uszkodzonym ciele, zimne palce Karin delikatnie masowały moją skórę. W ciągu minuty ból zmalał, a zaczerwienienie zniknęło. Moja skóra swędziała od leczenia się. - Dzięki, Pam. Karin, dzięki, że mnie strzeżesz. - Spojrzałam na dwie kobiety, które były tak do mnie podobne i wciąż tak kompletnie inne. Wahając się, powiedziałam - Wiem, że Eric zamierzał zmienić mnie... - Nie mów o tym - powiedziała Pam. - Jesteśmy tak blisko bycia przyjaciółkami jak możemy, człowiek i wampir. Nigdy nie będziemy niczym więcej i mam nadzieję, niczym mniej. Nie chcesz, żebyśmy myślały za dużo o tym, jak by to było, gdybyś stała się jedną z nas. - Powzięłam postanowienie, żeby nigdy nie odwoływać się do zamiaru Erica posiadania nas trzech jako jego dzieci. Kiedy Pam była pewna, że nie zamierzałam dodać niczego do jej oświadczenia, powiedziała - Znając ciebie, jestem pewna, że będziesz się martwić o to, że Karin zanudzi się w lesie. Po ostatnich kilku latach jej życia, to będzie dobra rzecz dla Karin, mieć rok spokoju. Karin skinęła głową i wiedziałam, że nie chciałam się dowiedzieć, co robiła w ciągu ostatnich kilku lat. - Będę dobrze żywiona w biurze dawców - powiedziała. Będę miała misję i będę musiała być na zewnątrz przez cały czas. Być może Bill wpadnie, żeby porozmawiać od czasu do czasu. - Ponownie dziękuję wam obu - powiedziałam. - Niech żyje Szeryf Pam! Wtedy zniknęły przez tylne drzwi, żeby odwieźć Copley'a Carmichaela jego wynajętym samochodem. - Schludne rozwiązanie - powiedział pan Cataliades. Wszedł do kuchni kiedy brałam tabletkę przeciwbólową, ostatnią, której będę potrzebować. Moje ramię leczyło się, ale kuło przy tym, a ja musiałam iść do łóżka. Szczerze, pomyślałam również, że wzięcie tabletki przeciwbólowej udaremni siedzenie i zamartwianie się o Barry'ego. - Barry ma w sobie krew demona i jest telepatą. Dlaczego mogę czytać mu w myślach? - zapytałam go ni stąd ni zowąd. - Ponieważ twoja moc była darem ode mnie dla linii Fintana. Nie jesteś moim dzieckiem tak jak Pam i Karin są Erica, ale rezultat jest mniej więcej ten sam. Nie jestem twoim stwórcą; jestem bardziej jak twój ojciec chrzestny lub nauczyciel. - Tak w zasadzie, to bez jakiegokolwiek uczenia mnie - powiedziałam, a potem wzdrygnęłam się, kiedy usłyszałam, jak oskarżająco to brzmiało.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 235

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Nie wydawał się być obrażony. - To prawda, być może zawiodłem cię pod tym względem - powiedział Desmond Cataliades. - Próbowałem zatuszować to innymi sposobami. Na przykład, jestem tutaj teraz, co jest prawdopodobnie dużo bardziej efektywne niż jakakolwiek próba, którą mógłbym podjąć kiedy byłaś dzieckiem, żeby wytłumaczyć się twoim rodzicom i powiedzieć im, żeby zaufali mi i zostawili cię ze mną sam na sam. Nastąpiła brzemienna cisza. - Słuszna uwaga - powiedziałam. - To by nie przeszło. - Plus, mam swoje własne dzieci do wychowania i wybacz mi, jeśli miały pierwszeństwo ponad ludzką potomkinią mojego przyjaciela, Fintana. - To też rozumiem - powiedziałam. - Cieszę się, że tu teraz jesteś i cieszę się, że pomagasz. - Jeśli brzmiałam nieco sztywno, było to spowodowane zmęczeniem koniecznością dziękowania ludziom za pomoc w wydostaniu mnie z kłopotów, ponieważ zmęczyło mnie wpadanie w kłopoty. - Nie ma za co. To było jak najbardziej rozrywkowe dla Dianthy i dla mnie powiedział ociężale i każde z nas poszło w swoją stronę.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 236

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 20.

Demony wyjechały następnego dnia zanim wstałam. Zostawili mi notatkę na kuchennym stole, żeby przekazać, że jadą przeczesać Bon Temps w poszukiwaniu jakichś śladów Barry'ego. Było dość miło mieć ranek tylko dla siebie i przygotować śniadanie tylko sobie. Był poniedziałek i Sam zadzwonił, żeby powiedzieć, że Holly pracuje za mnie. Zaczęłam się spierać, że mogę pracować, ale w końcu powiedziałam tylko - Dzięki. - Nie chciałam odpowiadać na pytania o postrzał. Dajmy podekscytowaniu tygodnia nieco osłabnąć. Wiedziałam dokładnie, co chciałam zrobić. Włożyłam na siebie moje czarno białe bikini, wysmarowałam się balsamem i wyszłam na zewnątrz zakładając ciemne okulary i trzymając książkę. Oczywiście było gorąco, bardzo gorąco, a błękitne niebo było udekorowane tylko niewielką ilością chmur. Owady buczały i bzyczały, a podwórko Stackhouse'ów kwitło i kwitło od kwiatów i owoców w każdym stadium wegetacji. To było jak życie w ogrodzie botanicznym, poza ogrodnikami, którzy kosili trawnik. Zrelaksowałam się na moim starym szezlongu i pozwoliłam, żeby ciepło ogarnęło mnie. Po pięciu minutach się odwróciłam. W sposób, w jaki twój mózg działa tak, żeby powstrzymać cię od bycia w stu procentach zadowolonym, myśl nagle przepłynęła przez mój umysł, że fajnie by było posłuchać mojego iPoda, spóźniony prezent urodzinowy ode mnie dla mnie, ale zostawiłam go w swojej szafce w Merlotte's. Zamiast wejść do środka, żeby wziąć moje stare radio, leżałam tam i pozwoliłam, żeby brak iPoda dręczył mnie. Pomyślałam, Jeśli wskoczę do samochodu, to wrócę tutaj słuchając muzyki w maks dwadzieścia minut. W końcu, po powiedzeniu - Cholera - kilka razy, zanurkowałam do domu, wciągnęłam na siebie siatkową koszulkę bez rękawów i pozapinałam ją, wsunęłam się w moje japonki i złapałam klucze. Jak często się zdarzało, nie spotkałam ani jednego samochodu w drodze do baru. Ciężarówka Sama była zaparkowana przy jego przyczepie, ale pomyślałam, że mógł potrzebować odpoczynku i powrotu do zdrowia tak samo mocno jak ja, więc się nie zatrzymałam. Odblokowałam drzwi do baru i potruchtałam do mojej szafki. Nie spotkałam nikogo po drodze, a z cichego buczenia, które słyszałam i wizualnej pomocy bardzo niewielkiej ilości samochodów na parkingu, mogłam powiedzieć, że mieliśmy spokojny dzień. Wyszłam w mniej niż dziesięć minut. Wrzuciłam iPoda przez otwarte okno samochodu i właśnie miałam wsiadać, kiedy głos powiedział - Sookie? Co robisz? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 237

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozejrzałam się i zobaczyłam Sama. Był na swoim trawniku i właśnie wyprostował się od grabienia gałązek i liści. - Zabieram iPoda - powiedziałam. - A ty? - Deszcz pozrzucał trochę śmieci, a to jest pierwszy raz, kiedy mogę to posprzątać. - Nie miał na sobie kozuli, a rudo-blond włosy na jego piersi lśniły w jaskrawym świetle. Oczywiście, pocił się. Wyglądał na zrelaksowanego i spokojnego. - Twoje ramię - powiedział, kiwając głową w moją stronę. - Jak to się stało, że wygląda tak dobrze? - Pam wpadła do mnie - powiedziałam. - Świętowała awans na szeryfa. - To dobra wiadomość - powiedział, kiedy podszedł do kosza na śmieci i wrzucił do niego naręcze śmieci. Spojrzałam w dół na moje ramię. Wciąż miało zaczerwienione dołeczki i było wrażliwe, ale wyglądało o jakieś dwa tygodnie lepiej niż powinno. - Ty i Pam zawsze się dogadywałyście. Podeszłam do żywopłotu, moje japonki trzaskały na bruku, który Sam położył, żeby utworzyć ścieżkę. Oparł swoje grabie o jedyne drzewo na swoim podwórku, mały dąb. Przyjrzałam mu się bliżej. - Masz śmiecie we włosach - powiedziałam, a on pochylił głowę w moją stronę. Jego włosy zawsze były taką plątaniną, oczywiście, że nawet by niczego w nich nie poczuł. Usunęłam jedną gałązkę z wielką ostrożnością, potem wyswobodziłam liść. Musiałam podejść bardzo blisko, żeby to zrobić. Stopniowo kiedy pracowałam, stałam się świadoma tego, że Sam stał całkowicie nieruchomo. Powietrze również było nieruchome. Ptak przedrzeźniacz zrobił co było w jego mocy, żeby śpiewać głośniej niż wszystkie pozostałe ptaki. Żółty motyl dryfował w powietrzu i usiadł na żywopłocie. Ręka Sama uniosła się, żeby złapać moją następnym razem, kiedy sięgnęłam do jego włosów. Uniósł ją do swojej piersi i spojrzał na mnie. Podeszłam kilka cali bliżej. Pochylił głowę i mnie pocałował. Powietrze wokół nas wydawało się drżeć od gorąca. Po długim, długim pocałunku, Sam uniósł głowę, żeby nabrać powietrza. - W porządku? - zapytał cicho. Skinęłam głową. - W porządku - wyszeptałam i nasze usta ponownie się zetknęły, tym razem z większą dawką ognia. Byłam teraz całkowicie do niego dociśnięta, a tylko z bikini, siatkową bluzką i szortami na nim, dzieliliśmy mnóstwo skóry. Gorącej, lepkiej, pachnącej skóry. Sam wydał odgłos ze swojego gardła, który brzmiał podejrzanie jak warknięcie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 238

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Tak myślisz? - zapytał. - Tak - powiedziałam, a pocałunek pogłębił się, chociaż nie myślałam, żeby było to możliwe. To było jak fajerwerki i Czwarty Lipca, i o mój Boże, jak ja go pragnęłam. Myślałam, że jeśli szybko do tego nie dojdziemy, to eksploduję i to nie w sposób, w który potrzebowałam. - Proszę, nie zmień zdania - powiedział i zaczął iść ze mną do przyczepy. Myślę, że wtedy wyszedłbym i coś zastrzelił. - Nic takiego się nie stanie - powiedziałam, pracując nad guzikiem jego szortów. Powiedział - Podnieś ręce - i tak zrobiłam i siatkowa bluzka przeszła do historii. Dotarliśmy do drzwi przyczepy, a on sięgnął za mnie, żeby przekręcić klamkę. Potknęliśmy się na ciemnym wejściu do przyczepy i chociaż zatrzymałam się przy kanapie, powiedział - Nie, w prawdziwym łóżku. - Podniósł mnie i odwrócił bokiem, żeby przedostać się przez wąski korytarz, i potem znaleźliśmy się w jego sypialni a tam rzeczywiście było łóżko, w zasadzie królewskiego rozmiaru. - Yay - powiedziałam, kiedy położył mnie na łóżku i do mnie dołączył, praktycznie jednym ruchem, a potem już nie mogłam powiedzieć żadnego słowa, chociaż o mnóstwie ich myślałam, jedno-sylabowych słów jak dobrze proszę jeszcze fiut mocno mocniej. Mój biustonosz od bikini przeszedł do historii, a on tak się cieszył moimi piersiami. - Wiedziałem, że będą jeszcze lepsze niż pamiętałem - powiedział. - Jestem taki... wow. - A kiedy się nimi zajął, pracował również nad dołem od bikini, co dowiodło, że Sam był wielozadaniowy. Uwolniłam go ze starych dżinsów, które miał na sobie i mogły nabawić się nowej dziury czy dwóch do czasu, kiedy wreszcie zsunęłam je po jego nogach i zrzuciłam z łóżka. - Nie mogę czekać - powiedziałam. - Jesteś gotowy? - Zaczął grzebać w swojej szafce nocnej. - Byłem gotowy od lat - powiedział mi, wyciągnął kondom i założył go. Oh mój Boże, to było takie dobre. Lata doświadczenia moich wampirzych kochanków zwiększyły ich umiejętności, ale było tak wiele do powiedzenia w czystym, płynącym z serca entuzjazmie; a gorąc bijący od Sama, jego ciepło, było tak, jakby słońce wtapiało się w moje ciało. Opalizujący balsam do ciała i pot znaczyły, że ślizgaliśmy się na sobie nawzajem jak foki i było to wspaniałe aż do wstrząsającego, naprężającego orgazmu. Czy skończylibyśmy uprawiając najlepszy seks w życiu gdybyśmy nie zostali zmienieni przez magię talizmanu wróżek, gdyby Sam nigdy nie umarł, a ja nie sprowadziłabym go z powrotem? Nie wiem i nie obchodzi mnie to. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 239

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Klimatyzacja chłodząca przyczepę była niebiańska po gorącu naszej radości. Zadrżałam od chłodu na skórze i reperkusjach eksplozji. - Nawet nie myśl, żeby pytać, czy było to dla mnie dobre - powiedziałam słabym głosem, a on roześmiał się bez tchu. - Jeśli będę leżał bardzo nieruchomo przez jakieś cztery godziny, może będę gotowy, żeby sprawdzić, czy możemy dopasować doświadczenie - powiedział. - Nawet nie mogę teraz o tym myśleć - powiedziałam. - Czuję się jakbym zaorała pole parą mułów. - Jeśli to jest eufemizm, to nie mogę go rozgryźć - powiedział. Wszystko na co było mnie stać to słaby chichot. Sam przeturlał się na bok, żeby na mnie spojrzeć, a ja zrobiłam podobnie. Położył ramię wokół mnie. Poczułam jak przygotowywał się, żeby coś powiedzieć przynajmniej trzy razy, ale za każdym razem się relaksował, jakby ponownie to przemyślał. - Co chcesz mi powiedzieć, a co zajmuje ci tak długo? - zapytałam. - Wciąż myślę o rzeczach, które chcę powiedzieć i postanawiam, żeby tego nie robić - powiedział Sam. - Jak na przykład, mam nadzieję, że zrobimy to ponownie i często. Jak, mam nadzieję, że było to coś, czego chciałaś tak bardzo jak ja. Jak... mam nadzieję, że to jest początek czegoś a nie tylko... rekreacja. Ale ty nie wybierasz partnerów łóżkowych przypadkowo. Pomyślałam chwilę zanim odpowiedziałam. - Bardzo chciałam to zrobić powiedziałam. - Zawsze cię zbywałam, bo nie chciałam stracić tej dobrej rzeczy, którą miałam w mojej pracy i twojej przyjaźni. Ale zawsze myślałam, że jesteś wspaniałym, świetnym mężczyzną. - Pocałowałam go w szyję. - To strasznie wcześnie po tym, jak zakończyłam mój związek z Ericiem. Z tego powodu, jeśli nie innych, chciałabym zacząć to powoli. Tak jak powiedzieliśmy sobie, kiedy rozmawialiśmy o tym po raz pierwszy. Poczułam, jak uśmiecha się przy moim czole. - Mówisz, że chcesz, żebyśmy uprawiali dziki, doprowadzający do szaleństwa seks i nie rozmawiali o związku? Masz świadomość, że to spełnienie marzeń większości mężczyzn? - Naprawdę, jestem tego świadoma, uwierz mi - powiedziałam. - Telepatka, pamiętasz? Ale wiem, że w tobie jest więcej niż to, Sam. Daję ci szacunek i daję sobie trochę czasu, żeby upewnić się, że się nie odbijam. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 240

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Mówiąc o odbijaniu... - Sam pokierował moją rękę w dół do swojego trzonka, który już był dobrze pobudzony w drodze do pełnej aktywności. Jednak nie potrzebował czterech godzin. - No nie wiem - powiedziałam, rozważając. - To wydaje się być bardziej jak rykoszet. - Ja cię zaraz wyrykoszetuję - powiedział, uśmiechając się. I tak zrobił. Z powrotem w mojej własnej łazience później tego popołudnia, nie spieszyłam się mocząc się w wannie. Mój ulubiony olejek kąpielowy pachniał przyjemnie w powietrzu, kiedy goliłam nogi. Chociaż byłam kuszona, żeby pozostać w łóżku Sama przez cały dzień, zmusiłam się do wstania i wrócenia do domu... żeby przygotować się na naszą randkę. Sam zgodził się pójść ze mną na tańce, co było dobrą rzeczą z wielu powodów. Po pierwsze, byłam podekscytowana spędzeniem z nim czasu teraz, kiedy rozwaliliśmy tą wielką barierę. Po drugie, byłoby miło nie być piątym kołem u wozu dla Jasona i Michele. Po trzecie, nie miałam żadnych wieści od pana Cathaliadesa lub Dianthy, więc wciąż byłam w niewiedzy o tym, gdzie był Barry i co robił i nie chciałam siedzieć w domu, i myśleć, co jego nieobecność może oznaczać. I oto moje samolubne wyznanie: byłam tak szczęśliwa, kiedy siedziałam mocząc się w wannie, że prawie miałam za złe konieczność zamartwiania się o coś, skoro chciałam tylko turlać się w przyjemności tej chwili. Przypomniałam sobie w poważnych słowach, że mój poprzedni kochanek ledwie opuścił miasto i, że absurdem było, żeby dorosła kobieta wplątała się w coś innego tak szybko. I powiedziałam Samowi, że musimy zwolnić w obiecywaniu i robieniu zobowiązań sobie nawzajem. Ogoliłam nogi, zakręciłam włosy i wyciągnęłam buty kowbojskie z szafy. Mam je od lat, a skoro nie byłam prawdziwą kowbojką, wciąż były w bardzo dobrym stanie. Czarno białe z czerwonymi różami i zielonym pnączem: byłam dumna za każdym razem, kiedy na nie patrzyłam. Mogłam się przebrać za podstawową kowbojkę z obcisłymi dżinsami i koszulką bez rękawów, albo mogłam się przebrać jak na parkiet flirtu z pełną, krótką spódnicą i bluzką z odkrytymi ramionami. Hmmm. Yep, parkiet flirtu wygrywa. Sprawiłam, że moje włosy były wielkie i potargane i nałożyłam stanik push-up, żeby moje atuty wyglądały na znakomite i opalone pod bluzką bez ramiączek. Spódnica w czerwone i czarne róże kołysała się Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 241

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after przy każdym kroku. Czułam się tak dobrze. Wiedziałam, że będę musiała wrócić do moich zmartwień następnego ranka, ale cieszyłam się, robiąc sobie od nich małą przerwę dzisiejszego wieczoru. Zadzwoniłam do Michele i mieliśmy się spotkać z nią i Jasonem w Stompin' Sally's, wielkim barze westernowym pośrodku hrabstwa, jakieś dwadzieścia mil na południe od Bon Temps. Byłam w barze/sali tanecznej tylko dwa razy w życiu, raz z JB du Ronem i Tarą kiedy byliśmy młodsi i raz z jakimś facetem, którego nazwiska nie mogłam nawet sobie przypomnieć. Sam i ja dotarliśmy tam jakieś dziesięć minut spóźnieni, ponieważ byliśmy nieco nieśmiali co do naszego następnego spotkania po naszym niesamowitym kontakcie, a on chciał przełamać lody nieco się obściskując. Musiałam mu surowo przypomnieć, że dzisiaj wychodziliśmy, a nie zostawaliśmy w domu. - To ty mówiłaś, żeby nie było żadnych gadek o miłości - powiedział Sam, jego ostre zęby przygryzały rozkosznie płatek mojego ucha. - Jestem chętny tam iść. Róże. Światło księżyca. Twoje usta. - Nie, nie - powiedziałam odpychając go, chociaż dość delikatnie. - Nie, koleś, idziemy tańczyć. Zapal tą ciężarówkę. W jednej chwili jechaliśmy w dół ulicy. Sam wiedział, że mówiłam poważnie. Podczas jazdy chciał uaktualnić całkowity obraz, a ja opisałam mu wczorajszy wieczór, włączając roczną misję Karin i fakt, że zwróciłam Copley'a Carmichaela wampirom. - Dobry Boże - powiedział. Zmusiłam się do wysłuchania jego potępienia moich czynów. Po chwili, powiedział - Sookie, nie wiedziałem, że osoby bez duszy nie mogą zostać zauroczone. Huh! - Masz coś jeszcze do powiedzenia? - zapytałam nerwowo. - Wiesz, nigdy nie lubiłem Erica. Ale muszę powiedzieć, że jeśli był na tyle głupi, żeby zostawić cię dla martwej kobiety, próbował sprawić, żeby twoje życie było nieco łatwiejsze. Koniec tematu. Po pauzie wypuściłam oddech i zapytałam Sama czy umie tańczyć w linii19 Po prostu patrz - powiedział. - Zauważ, że mam na sobie kowbojskie buty. Wydałam z siebie drwiący odgłos. - Nosisz kowbojskie buty prawie cały czas - powiedziałam. - Wielkie mi co. 19

chodzi o kowbojski taniec, gdzie wszyscy ustawiają się w szeregach i wykonują te same kroki

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 242

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Hej, jestem z Teksasu - zaprotestował i rozmowa od tej pory zrobiła się jeszcze bardziej trywialna. Stompin' Sally's stał pośrodku pola i było to wielkie miejsce. Miało swój własny rodzaj sławy. Parking był ogromny. Mnóstwo pick-upów, mnóstwo SUV'ów. Wielkie kubły na śmieci ustawione w strategicznych odstępach. Trochę światła, niewystarczająco. Zauważyłam ciężarówkę Jasona dwa rzędy bliżej wejścia, więc szliśmy w stronę baru. Sam nalegał na to, żebym poszła przodem, żeby mógł podziwiać sposób, w jaki spódnica się kołysała, aż sięgnęłam do tyłu ręką i złapałam jego, przyciągając go do boku. Xavier, bramkarz Sally's, był kowbojem od stóp do głów, włączając w to biały kapelusz. Rzucił nam uśmiech, kiedy Sam zapłacił za wejście. W przyćmionej, hałaśliwej pieczarze sali tanecznej, wreszcie wyśledziliśmy Jasona i Michele. Michele miała na sobie obcisłe dżinsy i obcisły top bez ramiączek i wyglądała znakomicie. Jason, ze swoimi blond włosami ostrożnie uczesanymi i ułożonymi, nie zdecydował się na kowbojski kapelusz, ale był gotowy do tańca. To jedna ze zdolności, którą oboje odziedziczyliśmy po rodzicach. Siedzieliśmy przy stole, obserwując tańczących do czasu, aż wszyscy mieliśmy drinki. Istnieją setki wersji - Cotton-Eyed Joe - i właśnie grano jedną z moich ulubionych. Moje stopy zaczęły swędzieć, żeby dostać się na parkiet. Jason również czuł to swędzenie; mogłam to powiedzieć po sposobie, w jaki podrygiwały jego kolana. - Zatańczmy - zawołałam do Sama. Chociaż siedział tuż obok mnie, podniesiony głos był koniecznością. Sam wyglądał na nieco zmartwionego, kiedy obserwował tańczących. - Nie jestem aż tak dobry - zawołał. - Dlaczego razem z Jasonem nie pójdziecie teraz, kiedy ja i Michele będziemy was podziwiać? - Michele, która była w stanie usłyszeć sedno naszej wymiany, uśmiechnęła się i pchnęła Jasona, tak więc mój brat i ja poszliśmy na parkiet. Widziałam, jak Sam patrzy uśmiechając się i poczułam się naprawdę szczęśliwa. Wiedziałam, że może tak być tylko przez chwilę, ale miałam zamiar brać to kiedy tylko mogłam. Jason i ja tupaliśmy i kołysaliśmy biodrami i poruszaliśmy się gładko przez wszystkie kroki w dobrej synchronizacji, uśmiechając się promiennie do siebie. Zaczęliśmy iść bok przy boku, ja w zewnętrznym kręgu, Jason w wewnętrznym i kiedy krążyliśmy, odsunęliśmy się od stolika Sama i Michele na drugi kraniec pomieszczenia, bliżej drzwi. Kiedy wewnętrzny krąg obrócił się nieco, spojrzałam w lewo, żeby zobaczyć mojego nowego partnera - i rozpoznałam Wielebnego Steve'a Newlina. Szok prawie mnie powalił i rzuciłam się od niego bez żadnego planu poza tym, żeby się oddalić. Ale ktoś mnie zatrzymał. Żelazny uścisk złapał moje ramię i Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 243

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after pociągnął mnie w stronę drzwi. Johan Glassport był o wiele silniejszy niż wyglądał i zanim o tym wiedziałam, byłam już na zewnątrz na parkingu. - Pomocy! krzyknęłam do wielkiego bramkarza, a oczy Xaviera rozszerzyły się i zrobił krok do przodu, wyciągając rękę do ramienia Glassporta. Nie zwalniając, Glassport wbił nóż w biednego mężczyznę i wyszarpał go, a ja wypełniłam płuca powietrzem i krzyknęłam jak potępiona. Przyciągnęłam mnóstwo uwagi, ale za późno. Za mną, Newlin pchnął mnie przez drzwi, a Glassport zaciągnął mnie do czekającego vana z włączonym silnikiem. Pociągnął za boczne drzwi i wepchnął mnie do środka, rzucając się na mnie. Z mieszaniny kolan i łokci, mogłam powiedzieć, że Glassport również wskoczył do vana. Wystartowaliśmy. Słyszałam krzyki z tyłu i wystrzał z broni. Gwałtownie łapałam powietrze i resztki zdrowego rozsądku. Rozejrzałam się wokół siebie, próbując się zorientować. Byłam w wielkim vanie z dwoma małymi drzwiami pasażerskimi i od strony kierowcy z przodu i większymi z tyłu. Tylne siedzenia zostały usunięte, żeby stworzyć pustą, pokrytą dywanem przestrzeń. Tylko siedzenie kierowcy było zajęte. Z mojej rozłożonej pozycji na ziemi, próbowałam zidentyfikować kierowcę. Odwrócił się, żeby spojrzeć na mnie w dół. Jego twarz była koszmarem, poznaczona bliznami i powykręcana. Widziałam jego zęby, chociaż się nie uśmiechał i zobaczyłam lśniące czerwone plamki na jego policzkach. Ktoś poparzył tego faceta, niedawno i poważnie. Tylko jego czarne długie włosy wydawały się znajome. Wtedy zaczął się śmiać. Pełna przerażenia i żalu, powiedziałam - Pasterzu Judei! Claude, czy to ty?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 244

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 245

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 21.

Mój wróżkowy kuzyn Claude nie powinien nigdy więcej oglądać ludzkiego świata. A oto i był, z dwojgiem moich największych wrogów i mnie porywał. Zgubiłam się. - Jak wielu wrogów mam? - krzyknęłam. - Wielu i jeszcze więcej, Sookie - powiedział Claude. Jego głos był gładki i jedwabisty, ale nie ciepły. Uwodzicielski głos walczył z koszmarem, jakim była jego twarz... oh, to było straszne. - Bardzo łatwo było zatrudnić Steve'a i Johana, żeby pomogli mi cię wyśledzić. Steve Newlin i Johan Glassport rozdzielili się i usiedli przy ścianach, gratulując sobie dobrze wykonanej roboty. Steve uśmiechał się przez cały czas. Cieszę się, że mogłem pomóc - powiedział, jakby odbierał od Claude'a śmieci. - Po tym co stało się mojej biednej żonie. - A ja cieszę się, że mogłem pomóc - powiedział Johan Glassport - tylko dlatego, że cię nienawidzę, Sookie. - Dlaczego? - Naprawdę nie mogłam tego zrozumieć. - Prawie zrujnowałaś wszystko dla Sophie-Ann i mnie w Rhodes powiedział. - I nie przyszłaś nas zabrać, kiedy wiedziałaś, że budynek się zawali. Zamiast tego poszłaś do swojego ślicznego Erica. - Sophie-Ann nie żyje i nie robi to żadnej różnicy - warknęłam. Pomyślałam, że jesteś jak karaluch, przetrwasz nawet bombę jądrową!

-

Okay, to może nie była najmądrzejsza rzecz, jaką powiedziałam, ale no naprawdę! Szaleństwem było myśleć, że pobiegnę pomóc dwojgu ludzi, których nieszczególnie lubiłam, kiedy wiedziałam, że hotel eksploduje w każdej chwili. Oczywiście, że wydostałam ludzi, do których miałam najsilniejsze uczucia. - W zasadzie, po prostu lubię krzywdzić kobiety - powiedział Glassport. Tak naprawdę nie potrzebuję powodu. Bardziej lubię ciemne kobiety, ale ty wystarczysz. W razie konieczności. - I mówiąc to, szturchnął moje ramię nożem. A ja pisnęłam. - Praktycznie wpadliśmy na tych drugich gości, którzy cię ścigali powiedział konwersacyjnie Newlin, jakbym nie krwawiła na podłogę vana. Podciągnął się pod ścianę od strony kierowcy w vanie. Był tam pasek, którego mógł się trzymać, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 246

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after którego potrzebował, bo Claude jechał bardzo szybko, a nie był dobrym kierowcą. Ale najwidoczniej zajęłaś się nimi. A z wampirem na straży w twoim lesie, nie mogliśmy obserwować cię w nocy. Więc wiedzieliśmy, że Bóg był dla nas dobry, kiedy zobaczyliśmy dzisiaj naszą szansę. - Claude, a co z tobą - powiedziałam, mając nadzieję zniechęcić Johana do dźgania mnie nożem. - Dlaczego mnie nienawidzisz? - Niall zamierzał mnie zabić, tak czy inaczej, skoro próbowałem zorganizować zamach przeciwko niemu. A byłaby to szlachecka śmierć. Ale po tym jak Dermot wygadał, że szukałem talizmanu wróżek, mój drogi dziadek postanowił, że zabicie mnie będzie zbyt szybkie. Więc torturował mnie przez jakiś czas. - Nie było tak długo - zaprotestowałam. - Byłaś torturowana - powiedział. - Jak długie ci się to wydawało być? Słuszna uwaga. - Poza tym, byliśmy w Faerze, a czas upływa tam inaczej. A wróżki mogą znieść więcej tortur niż ludzie. - Chociaż zamierzamy odkryć twoje granice - powiedział Glassport. - Dokąd jedziemy? - Lękałam się odpowiedzi. - Oh, znaleźliśmy takie małe miejsce - powiedział Glassport. - Trochę kawałek w dół drogi. - Dostarczył szyderczo ten kolokwializm. Pam traciła krew lecząc mnie. Właśnie miałam więcej ciała do torturowania. Nie mam nic przeciwko rozmowie, odchodziłam od zmysłów. Nie wiedziałam jak szybko Sam czy Jason i Michele będą w stanie podążyć za mną, nawet jeśli będą mieli jakąkolwiek wskazówkę w którą stronę van odjechał. Może poruszenie wywołane uprowadzeniem i dźgnięciem bramkarza przeszkodzi im nawet przejść za drzwi. A moja strażniczka wampirzyca, Karin, była w moim domu, prawdopodobnie upewniając się, że żaden szop nie wyjdzie z lasu, żeby ukraść moje pomidory. Pierwszą zasadą w przypadku próby porwania jest Nie wsiadaj do samochodu. Cóż, już przez to przeszliśmy, chociaż próbowałam temu zapobiec. Prawdopodobnie następną zasadą było Obserwuj, dokąd jedziesz. Oh, wiedziałam to! Jechaliśmy albo na północ, albo na południe, albo na wschód, albo na zachód. Powiedziałam sobie, żeby nie być Bezradną Hildą i pomyślałam ponownie. Skręciliśmy w prawo z parkingu, więc jechaliśmy na północ. Okay. Tam powinniśmy być widoczni ze

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 247

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Stompin' Sally's, ponieważ nie było tu drzew, które przesłoniłyby widok... jeśli ktokolwiek był na tyle trzeźwy, żeby patrzeć. Nie myślałam, żeby Claude skręcił od tamtej pory, o czym nawet Claude powinien wiedzieć, że było głupie, więc jechaliśmy prosto do jakiegokolwiek miejsca, które uznali za bezpieczne, musiało być ono blisko. Zakładałam, że zamierzali dostać się tam i ukryć vana dość szybko, zanim pogoń w ogóle się zacznie. Wtedy poczułam, że się poddaję. Nie wydaje mi się, żebym kiedykolwiek czuła się tak pokonana. Johan Glassport wciąż patrzył na mnie z chorą niecierpliwością, a Steve Newlin modlił się na głos, dziękując Bogu za dostarczenie wroga w jego ręce. Moje serce utonęło tak nisko jak mogło. Już wcześniej byłam torturowana, jak życzliwie przypomniał mi Claude i wciąż miałam blizny na moim ciele. Miałam również blizny na duszy i zawsze będę mieć, nie ważne jak bardzo mi się polepszy. A co najgorsze, wiedziałam, co nadchodzi. Po prostu chciałam, żeby to wszystko się skończyło, nawet jeśli musiałam umrzeć..., a wiedziałam, że zamierzali mnie zabić. Śmierć będzie łatwiejsza niż przechodzenie przez to ponownie. Miałam co do tego pewność. Ale próbowałam dojść do siebie. Jedyną rzeczą, jaką mogłam robić była rozmowa. - Przykro mi z twojego powodu, Claude - powiedziałam. - Przykro mi, że Niall ci to zrobił. - Jego twarz była najbardziej okrutnym celem, skoro Claude był niesamowicie przystojny i bardzo dumny. Jeśli wolałby kobiety, miałby je na tuziny, zamiast próbować z jedną od czasu do czasu. Tak jak było, Claude wolał mężczyzn, mężczyzn ostrych na końcach i odpowiadali mu z entuzjazmem. Niall znalazł idealnie załamującą karę za zdradę Claude'a. - Niech ci nie będzie przykro z mojego powodu - powiedział Claude. Poczekaj aż zobaczysz, co mamy dla ciebie. - Cięcie mnie sprawi, że będziesz czuł się lepiej? - To nie jest to, czego szukam. - A czego szukasz? - Zemsty - powiedział. - Co ja ci zrobiłam, Claude? - zapytałam, szczerze zaciekawiona. Pozwoliłam ci mieszkać u mnie w domu. Gotowałam dla ciebie. Pozwoliłam ci spać w moim łóżku, kiedy byłeś samotny. - Oczywiście, przez cały ten czas przeszukiwał mój dom szukając talizmanu wróżek, ale nie wiedziałam o tym. Byłam szczerze zadowolona mając go tam. Również nie wiedziałam niczego o spisku przeciwko Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 248

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Niallowi, rebelii, którą Claude podburzał pośród innych wróżek, które nie wróciły do Faery, kiedy Niall zamknął portale. - Byłaś przyczyną, dla której Niall chciał zamknąć Faerę - powiedział Claude zaskoczony, że w ogóle musiałam pytać. - Czy i tak nie miał tego zrobić? - Jezu. Steve Newlin pochylił się do przodu i uderzył mnie. - Zamknij się, ty zapadła dziwko - powiedział. - Nie bij jej więcej, chyba że ci powiem - powiedział Claude. I musiał dać im wcześniej dobry powód, żeby się go bali, ponieważ Glassport odłożył swój nóż, a Newlin oparł się o ścianę vana. Nie związali mnie; zgaduję, że był to słaby punkt improwizowanego porwania, nie posiadanie niczego do związania ofiary. - Myślisz, że nie mam podstaw, żeby cię nienawidzić - powiedział Claude, a potem ostro skręcił w lewo. Przekręciłam się na bok i tylko kiedy van jechał prosto byłam w stanie wykonać parę ostrożnych ruchów, żeby usiąść. Żeby uniknąć dwóch mężczyzn, musiałam zostać pośrodku, więc każdy skręt czy podskok na drodze mnie powalał. Cóż, świetnie. Wtedy wyczułam uchwyt w siedzeniu pasażera i złapałam go. - Tak myślę - powiedziałam. - Nie ma powodu, żebyś mnie nienawidził. Ja cię nigdy nie nienawidziłam. - Nie chciałaś się ze mną przespać - zauważył Claude. - Cóż, kurna, Claude, jesteś gejem! Dlaczego miałabym chcieć uprawiać seks z kimś, kto fantazjował o zarośniętej brodzie? Ani Claude, ani ja, nie pomyśleliśmy, że to co właśnie powiedziałam było niezwykłe, ale myślałbyś, że szturchnęłam dwóch ludzi tam gdzie słońce nie dociera. - Czy to prawda, Claude? Jesteś wróżem i do tego ciotą? - Głos Steve'a Newlina stał się super obrzydliwy, a Johan Glassport ponownie wyciągnął swój nóż. - Uh-oh - powiedziałam, tylko po to, żeby ostrzec Claude'a - skoro, mimo wszystko, to on prowadził samochód - że były tarcia w jego szeregach. - Claude, twoi kumple są homofobami. - Co to znaczy? - zapytał mnie. - Nienawidzą mężczyzn, którzy lubią mężczyzn.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 249

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Claude wyglądał na skonsternowanego, ale widziałam nieład i nienawiść w mózgach dwóch mężczyzn, i wiedziałam całkowicie tego nie zamierzając, że uderzyłam w odpowiedni przycisk w ich kodeksie etycznym. Normalnie, w sprawie sprawienia kłopotów w ich szeregach, byłabym zadowolona, że mieli taki wielki problem z orientacją Claude'a. Ale znowu cóż, on prowadził, a ja byłam natychmiastowo dostępną ofiarą. - Wydawał mi się być twardym facetem - powiedział Glassport do Steve'a Newlina. - Zabiłby tego młodego mężczyznę, gdyby prawnik nie interweniował. Wreszcie miałam wskazówkę o tym, co stało się z Barry'm. Miałam nadzieję, że nawiązanie do 'prawnika' oznaczało, że pan Cataliades go uratował. Claude powiedział w zdezorientowany sposób - Johan nazywasz mnie mniej niż silnym facetem, ponieważ lubię innych mężczyzn w łóżku? Glassport wzdrygnął się, a jego usta ścisnęły się z obrzydzenia. - Mówię, że gorzej o tobie myślę - odpowiedział. - Nie lubię kontaktować się z tobą. - A ja myślę, że pójdziesz prosto do piekła z potomkami szatana - powiedział Steve Newlin. - Jesteś abominacją. Było więcej niż jedna 'abominacja' w vanie, ale nie miałam zamiaru zwracać na to uwagi. Bardzo ostrożnie, przesunęłam się nieco bliżej do miejsca, gdzie siedzenie pasażera było bardzo blisko przesuwanych bocznych drzwi. Glassport miał plecy oparte o drzwi nieco dalej od przodu vana. Jeśli Glassport odsunie się od drzwi, tylko troszeczkę, mogłabym je otworzyć i wyskoczyć na zewnątrz. Widziałam, że drzwi nie były zablokowane. Oczywiście, byłoby miło, gdyby Claude najpierw zwolnił. Nie miałam pojęcia co było na zewnątrz vana, skoro nie widziałam niczego przez przednią szybę; ale zakładałam, że wciąż byliśmy na farmach i była szansa, że z całym tym deszczem, który padał ostatnio, będę miała relatywnie miękkie lądowanie. Może. Będę musiała działać szybko i bez zawahania. Prowokuję się do wyskoczenia z poruszającego się samochodu bez zawahania. Sam pomysł przyprawiał mnie o ciarki. - W takim razie odbędziemy poważną dyskusję - powiedział Claude, jego głos stał się seksowny jak diabli. - Bardzo poważną dyskusję o tym, jak wszyscy mamy prawo do znalezienia kogoś, kto chce z nami uprawiać seks. - Głos roztaczał się wokół nas jak ciepły karmel. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 250

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pracował prawie tak dobrze na mnie, jak na Newlina i Glassporta, którzy wyglądali na dziwnie wstrząśniętych i okropnie przerażonych. - Tak, wielu mężczyzn uwielbia myśleć o krągłych biodrach i twardych udach innego mężczyzny - powiedział Claude. Okay, mógł przestać w każdej chwili. Czułam się dotkliwie niekomfortowo. - Myśleć o ich twardych fiutach i pełnych jajach - powiedział Claude, podkręcając zaklęcie w swoim głosie. To wyciągnęło ode mnie seksowny bulgot, ale dwóch mężczyzn patrzyło na siebie z widocznym pożądaniem, a nie mogłam znieść spojrzenia na ich krocza. Oh, yuck. Nie ci faceci. Okropne. I wtedy Claude popełnił ogromny błąd. Był tak pewien swojej własnej seksualności, tak pewien swojej widowni, że wykonał psychiczny ekwiwalent wyłączenia ich. - Widzicie? - powiedział i zaklęcie opadło. - Nie ma w tym nic złego. Steve Newlin dostał świra. Rzucił się na siedzenie kierowcy, złapał Claude'a za włosy i zaczął uderzać go w twarz. Van skręcał w tę i z powrotem. Johan Glassport został odrzucony na drugą stronę szczególnie brutalnym szarpnięciem, podczas gdy ja odwróciłam się, żeby złapać tył siedzenia pasażera obiema rękami. Claude próbował się bronić, a skoro Glassport miał nóż w ręce pomyślałam, że nadszedł czas, żeby zabierać się stamtąd do diabła. Podniosłam się na kolana i zobaczyłam, dokąd zmierzaliśmy. Van przekroczył pasmo świateł ulicznych, które były, dzięki Bogu, puste, a potem pojechaliśmy w dół płytkiego nasypu i w górę, żeby skończyć na polu kukurydzy. Przednie światła oświetlały łodygi w upiorny sposób, ale upiorny czy nie, zamierzałam wydostać się z vana teraz. Szarpnęłam za klamkę i drzwi się otworzyły, i wytoczyłam się na ziemię. Joha krzyknął, ale podniosłam się na nogi i biegłam, biegłam, kukurydza robiła nieludzki hałas przy przejściu. Byłam tak wyraźna jak bawół domowy i czułam się dokładnie tak samo nieporęcznie i niezgrabnie. Myślałam, że buty kowbojskie odpadną, ale nie odpadły, i przeznaczyłam setną sekundy, żeby żałować, że nie postanowiłam założyć jeansów do baru. Nie, chciałam wyglądać uroczo i oto byłam, biegnąc przez pole kukurydzy, żeby nie zostać zabitą, we flirciarskiej spódnicy i uprzednio białej dziurkowanej bluzie. Plus, moje ramię krwawiło. Dzięki Bogu, że nie goniły mnie wampiry. Chciałam uciec od świateł. Chciałam znaleźć miejsce, żeby się przyczaić. Albo dom pełen broni, to byłoby dobre. Skręciliśmy na południe w pole z drogi na Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 251

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after zachód. Gdybym pobiegła na zachód, a potem na północ, dotarłabym do drogi. Ale musiałam znaleźć ciemne miejsce w polu, żeby przesłonić moje ruchy, ponieważ Bóg wiedział ile robiłam hałasu. Ale po prostu nie chciało się ściemnić. Dlaczego? Pola, noc, jedno auto... Było więcej niż jeden samochód. Było dziesięć maszyn jadących dwie uliczki dalej od miejsca, gdzie van opuścił drogę. Porzuciłam mój plan gnania na zachód. Zmieniłam kierunek i pobiegłam w ich stronę, myśląc, że przynajmniej jeden się zatrzyma. Wszystkie się zatrzymały. Wszyscy skręcili tak, że ich światła oświetlały pole, żeby rozjaśnić vana. Słyszałam mnóstwo krzyków i mnóstwo porad, i biegłam prosto w ich stronę, ponieważ wiedziałam, że wszyscy ci ludzie podążali za vanem z parkingu żeby mnie uratować. Albo żeby pomścić bramkarza. Albo po prostu dlatego, że nie można zakłócać spokoju w dobrym barze czy w tańcu łapać tancerkę. Ich mózgi były pełne właściwego oburzenia. I kochałam ich wszystkich, i każdego z osobna. - Pomocy! Pomocy!

krzyknęłam, kiedy przedzierałam się przez kukurydzę.

-

- Ty jesteś Sookie Stackhouse? - zawołał głęboki bas. - Tak! - krzyknęłam. - Wychodzę teraz! - Pani wychodzi - ryknął bas. - Nie postrzelcie jej! Przebiłam się przez kukurydzę jakieś dwadzieścia jardów na zachód od miejsca, gdzie van wbił się w pole i pobiegłam w dół krańca pola w stronę linii moich ratowników. A mężczyzna z basowym głosem krzyknął - Nurkuj, kochana! Wiedziałam, że miał na myśli mnie i rzuciłam się na ziemię, jakbym wpływała do oceanu. Jego strzelba zdjęła Johana Glassporta, który przedarł się przez pole za mną. W jednej sekundzie byłam otoczona przez ludzi, którzy pomagali mi wstać, wykrzykiwali ponad moim zranionym ramieniem, albo mijali mnie, żeby stanąć w cichym gronie przy ciele morderczego prawnika. Jeden padł. Wielka postać skierowała się na pole kukurydzy, żeby zobaczyć, co stało się w vanie i Sam, Jason i Michele przejęli mnie. Były pełne napięcia myśli, było samo Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 252

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after obwinianie się, były łzy (okay, to była Michele), ale to, co miało znaczenie to to, że byłam bezpieczna i z ludźmi, którym na mnie zależało. Ciężki, cichy mężczyzna podszedł bliżej i zaoferował mi chustkę, żeby zatamować krwawienie. Przyjęłam i podziękowałam mu szczerze. Michele zawiązała ją, ale moje ramię będzie potrzebowało szwów. Oczywiście. Rozbrzmiała następna fala okrzyków. Przyprowadzili Claude'a i Steve'a Newlina śladem poniszczonych łodyg, które zrobił samochód. Claude był ciężko ranny. Glassport musiał użyć na nim noża przynajmniej raz, a Steve Newlin okładał pięściami jego twarz. Zmusili Newlina, żeby pomógł mu dojść do drogi i nienawidził tego bardziej niż czegokolwiek. Kiedy byli wystarczająco blisko, żeby mnie usłyszeć, powiedziałam - Claude. Ludzkie więzienie. Jego myśli skupiły się, chociaż nie mogłam ich odczytać. Wtedy zrozumiał. Jakby ktoś dał mu zastrzyk wampirzej krwi, ześwirował. Całkowicie odzyskując siły, okręcił się do Steve'a Newlina, rzucił nim ze straszliwą siłą, a potem skoczył na najbliższego Dobrego Samarytanina, mężczyznę mającego na sobie koszulkę Stompin' Sally's i Dobry Samarytanin zastrzelił go. Dwóch padło. Żeby jeszcze ułatwić rzeczy, Claude rzucił Steve'a Newlina o ziemię z wystarczającą siłą, żeby pogruchotać mu kręgosłup i usłyszałam później, że zmarł tej nocy w szpitalu w Monroe, gdzie przenieśli go po ustabilizowaniu go w Clarice. Zanim zmarł, został przesłuchany, żeby przyznać się do swojej części w morderstwie Arlene. Może Pan mu wybaczy. Ja nie wybaczyłam. Trzech padło. Po tym jak porozmawiałam z organami ścigania, Sam zabrał mnie do szpitala. Zapytałam o Xaviera; był na operacji. Doktor w izbie przyjęć pomyślała, że motylkowy bandaż wystarczy na moje ramię, ku mej głębokiej uldze. Chciałam wrócić do domu. Spędziłam wystarczająco czasu w szpitalach i spędziłam wystarczająco nocy przerażona. Teraz wszyscy, którzy życzyli mi źle byli martwi. To znaczy, wszyscy o których wiedziałam. Nie byłam szczęśliwa z tego powodu, ale również nie żałowałam. Każde z nich byłoby wystarczająco zadowolone, gdybym była w drodze do grobu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 253

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Byłam dość roztrzęsiona przez moje porwanie ze Stompin' Sally's. Kilka dni później zadzwoniła sama Sally. Powiedziała, że wysłała mi kartę podarunkową na trzy drinki na jej koszt i zaproponowała, że kupi mi nową parę butów kowbojskich, skoro moje już nigdy nie będą takie same po moim locie przez pole kukurydzy. Doceniałam to - ale wtedy nie byłam pewna co do kolejnego wypadu na tańce w linii. I wiedziałam, że nigdy więcej nie będę w stanie obejrzeć Znaków20. Nie było sposobu, żeby podziękować wszystkim, którzy wypadli z baru i ruszyli do swoich wozów, żeby próbować wyśledzić vana. Przynajmniej pięć innych aut skierowało się na południe, tylko na wypadek, gdyby Claude zawrócił w tamtą stronę. Jak powiedział mi barman - Obstawialiśmy twoje plecy, młoda pani. Ta młoda pani była wdzięczna. I również wdzięczna, że ze wszystkich ludzi, którzy słyszeli jak przypomniałam Claude'owi z czym się zmierzy, tylko barman ze Stompin' Sally's, który go zastrzelił znalazł chwilę, kiedy czekaliśmy na policję, żeby zapytać o co mi chodziło. Wyjaśniłam tak prosto i krótko jak mogłam. - Nie był człowiekiem i wiedziałam, że będzie w ludzkim więzieniu przez wiek lub więcej. To by było dla niego dość okropne. - To było wszystko co miałam do powiedzenia. - Wiesz, że musiałem go postrzelić, bo to powiedziałaś spokojnie mężczyzna.

powiedział

- Gdybym miała broń, sama bym to zrobiła - to było wszystko, co mogłam zaoferować. - I wiesz, że atakował cię i poszedłby dalej, dopóki nie zostałby powstrzymany. - Mogłam powiedzieć z myśli mężczyzny, że był weteranem i już wcześniej musiał zabijać. Miał nadzieję nigdy więcej tego nie robić. To będzie kolejna rzecz, z którą musiałam żyć. On również musiał.

20

Znaki – thriller z 2002 roku. Po śmierci żony pastor Graham Hess zrywa z Kościołem i przenosi się z dziećmi na farmę. Pewnego dnia znajduje na polu kukurydzy tajemniczy symbol.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 254

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Rozdział 22.

Poszłam do pracy następnego dnia. Wystarczająco dużo przegapiłam, tak pomyślałam. Nie powiem, żeby był to łatwy dzień do przejścia, skoro miałam chwile czystej paniki. Tak by było gdybym została w domu, a przynajmniej w barze mogłam usłyszeć, że Xavier wyszedł z sali operacyjnej i wyzdrowieje. Obecność Sama za barem była pocieszająca. A jego oczy podążały za mną, jakby on również ciągle o mnie myślał. Pojechałam do domu, kiedy było wciąż jasno i cieszyłam się wchodząc, i zamykając drzwi za sobą. Mniej cieszyłam się zastając Dianthę i pana C już w domu, ale poczułam się lepiej z powodu ich obecności, kiedy odkryłam, że przyprowadzili Barry'ego. Był w złym stanie i miałam trudność z przekonaniem ich, że nie mógł się uleczyć tak, jak robią to demony. W zasadzie, byłam dość pewna, że Barry miał złamaną kość czy dwie w twarzy i jedną z rąk. Był cały w siniakach i spuchnięty, i poruszał się z potworną ostrożnością. Położyli go na łóżku w pokoju gościnnym na przeciwko mojego i przeraziłam się, kiedy przypomniałam sobie, że nie zmieniłam pościeli po odjeździe Amelii i Boba. Ale po ocenieniu uszkodzeń fizycznych Barry'ego zdałam sobie sprawę, że martwienie się o używane prześcieradła było najdalszym z jego niepokojów. Był bardziej zmartwiony sikaniem bez krwi. - Czuję się dość ciężko - powiedział spomiędzy rozwalonych ust. Diantha patrzyła, jak dałam mu trochę wody, bardzo ostrożnie. - Musisz jechać do szpitala - powiedziałam. - Myślę, że możesz powiedzieć im, że samochód w ciebie uderzył, kiedy szedłeś poboczem czy coś. I byłeś nieprzytomny. Byłam świadoma, nawet kiedy to powiedziałam, że były to całkowite pierdoły. Nie tylko każdy kompetentny doktor będzie w stanie powiedzieć, że Barry został pobity, a nie uderzony przez samochód, ale miałam też dosyć prób wyjaśniania takich straszliwych rzeczy. - To nie jest warte kłopotu - powiedział Barry. - Powiem im, że zostałem napadnięty. Mniej więcej prawda. - Więc Newlin i Glassport cię porwali. Co myśleli, że mogą z ciebie wybić? Próbował się uśmiechnąć, ale próba była dość koszmarna. - Chcieli, żebym powiedział im, gdzie jest Hunter. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 255

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after Pospiesznie usiadłam. Pan Cataliades wyszedł do przodu, jego twarz była ponura. - Widzisz dlaczego dobrą rzeczą jest to, że wszyscy są martwi - powiedział. - Newlin, Glassport, wróż. - Powiedział im - powiedziałam i było prawie zabawne jak głęboko zraniona byłam tym, że Claude zdradził dziecko. - To nie pieniędzmi im zapłacił - powiedział pan Cataliades - To nie to sprawiało, że nie poddawali się w próbach dorwania cię. Tych dwóch ludzi wiedziało, że Claude cię chciał, chciał cię zabić i byli chętni na to przystać. Ale chcieli chłopca. Formy do swoich własnych celów. Potworność tego spłynęła po mnie. Już nie miałam żalu czy poczucia winy z powodu ich śmierci, nawet z powodu byłego żołnierza, który zastrzelił Claude'a. - Jak znalazłeś Barry'ego? - zapytałam. - Nasłuchiwałem go - powiedział po prostu pan Cataliades. - Diantha i ja szukaliśmy, podążając za jego umysłem jak do latarni morskiej. Był sam kiedy go znaleźliśmy i zabraliśmy stamtąd. Nie wiedzieliśmy, że pojechali za tobą. - Niewiedzieliśmy - powiedziała smutno Diantha. - Byliście świetni, zrobiliście najlepszą rzecz na świecie - powiedziałam. - I jestem wam za to dłużna. - Nigdy - powiedział pan Cataliades. - Nic nie jesteś mi winna. Spojrzałam na Barry'ego. Potrzebował wydostać się stąd i potrzebował miejsca, żeby wyzdrowieć. Jego wynajęty samochód był w Bon Teps i musiałam go odwieźć do wypożyczalni, żeby go zwrócić; nie będzie potrzebował kółek 21, ale był zbyt pobity, żeby prowadzić. - Gdzie możemy zabrać cię potem? - zapytałam Bary'ego, próbując brzmieć delikatnie. - Masz jakąś rodzinę, do której mógłbyś pojechać? Myślę, że mógłbyś zostać ze mną. Potrząsnął słabo głową. - Nie mam rodziny - wyszeptał. - I nie zniósłbym bycia z kolejną telepatką przez cały czas. Spojrzałam przez drzwi na pana Cataliadesa, który był z pewnością jego krewnym. Stał w hallu, wyglądał na pobladłego. Spotkał moje oczy i potrząsnął głową

21

chodzi o wózek inwalidzki

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 256

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after z boku na bok, żeby powiedzieć mi, że Barry nie mógł z nim jechać. Z jakichkolwiek powodów. Barry naprawdę potrzebował kogoś na okres rekonwalescencji, kogoś, kto pozwoli mu być, pozwoli mu się leczyć, ale będzie tam, by podać mu dłoń. Miałam nagłą inspirację. Podniosłam telefon i znalazłam numer Bernadette Merlotte. Bernadette - powiedziałam, kiedy wymieniłyśmy parę uprzejmości na powitanie Powiedziałaś, że jesteś mi winna życie. Nie chcę życia, ale mój przyjaciel jest ciężko ranny i potrzebuje szpitala i miejsca, gdzie mógłby wydobrzeć. Nie sprawi wiele kłopotów, obiecuję, to dobry facet. Powiedziałam Barry'emu pięć minut później, że jedzie do Wright w Teksasie. - Teksas nie jest dla mnie bezpieczny - zaprotestował. - Nie jedziesz w główne miejskie centrum - powiedziałam. - Jedziesz do Wright, a tam nie ma ani jednego wampira. Zostaniesz z mamą Sama, a ona jest miła i nie będziesz w stanie czytać wyraźnie jej myśli, bo jest zmiennokształtną. Nie wychodź w nocy i nie zobaczysz żadnego wampira. Powiedziałam jej, że masz na imię Rick. - Okay - powiedział słabo. W ciągu godziny pan Cataliades odwoził Barry'ego do szpitala w Shreveport. Powiedział mi poważnie, że odwiezie Barry'ego do Wright, kiedy ten zostanie wypisany. Barry napisał mi maila trzy dni później. Był bezpiecznie usadowiony w Wright w starym pokoju Sama. Polepszyło mu się. Polubił Bernie. Nie miał pojęcia co zrobić potem. Ale był żywy i się leczył, i myślał o swojej przyszłości. Powoli zaczynałam się relaksować. Miałam wiadomości od Amelii co trzy dni. Bob w końcu został przeniesiony do Nowego Orleanu. Jej ojciec zaginął; jego sekretarka wypełniła formularz zgłoszenia zaginięcia. Amelia nie wydawała się zbyt zaniepokojona miejscem jego pobytu. Była całkowicie skupiona na Bobie i na dziecku. Widziała pana C, mówiła. Próbował dowiedzieć się, jaka wiedźma stworzyła urok, który pozwolił Arlene wejść do mojego domu, ale Amelia stawiała na opcję, że Claude go zrobił. Byłam pewna, że pół demon dojdzie do samego dna tego pytania. Mniej niż dwa tygodnie później, szłam 'nawą' w rzeczywistości wąską trawiastą ścieżką przez szczęśliwy tłum ludzi. Składane krzesła już były rozstawione przy stołach rozłożonych na trawniku, więc goście będą stać przez krótką chwilę. Szłam powoli, żeby dotrzymać kroku skrzypkowi grającemu 'Proste Dary'. Trzymałam Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 257

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after bukiet słoneczników, mając na sobie piękną żółtą sukienkę. Pastor Michele stał pod kwiecistym łukiem na podwórku Jasona (byłam bardziej niż szczęśliwa dostarczając rośliny), a rodzice Michele uśmiechali się, kiedy stali czekając koło łuku. Nie było żadnej rodziny stojącej po naszej stronie, ale przynajmniej Jason i ja mieliśmy siebie nawzajem. Michele wyglądała pięknie, kiedy szła, żeby spotkać Jasona, a Hoyt nie zgubił obrączek. Po przyjęciu weselnym - cała nasza czwórka - zrobiła zdjęcia razem i osobno, a Michele i Jason zajęli miejsca za stołem z jedzeniem w fartuchach nałożonych na ślubne ubrania, i serwowali żeberka albo krojoną wieprzowinę gościom, którzy później odeszli do stołu pełnego warzyw, chleba i deserów. Wszystko zostało przyniesione przez gości. Tort, ofiarowany przez przyjaciół z kościoła mamy Michele, stał w samotnej wspaniałości pod namiotem. Wszyscy jedli, pili i wznosili mnóstwo toastów. Sam zatrzymał mi miejsce obok siebie przy stole nowożeńców, oznaczonym białą wstęgą. Jason i Michele dołączyli do nas po tym jak obsłużyli pierwszą falę gości. - Wyglądasz naprawdę pięknie - powiedział. - A ramię również wygląda dobrze. - Byłam w stanie dzisiaj zdjąć bandaż. - Dzięki, Sam. - Nie widzieliśmy się ze sobą (poza pracą) od nocy w Stompin' Sally's. Dał mi czas, o który prosiłam. Umówiliśmy się, żeby pomóc JB i Tarze w ich małym remoncie i postanowiliśmy wybrać się na film do Shreveport za tydzień lub dwa w noc, kiedy oboje będziemy mieć wolne. Miałam własne pomysły co do tego, jak miał postępować nasz związek, ale wiem, że nic nie jest gorsze niż zakładanie. Później tego wieczoru, po tym jak pomogłam mojemu bratu i pannie młodej złożyć wszystkie krzesła i stoły, i załadować je na ciężarówkę, żeby zabrała je z powrotem do kościoła, Sam pomógł mi wsiąść do jego ciężarówki. Kiedy jechaliśmy do mnie do domu, powiedział - Młoda pani, mam pytanie - (Przejął to w nocy na polu kukurydzianym i nie zamierzał odpuścić.) - Tak, słucham? - powiedziałam z wymyślną cierpliwością. - Jak Claude wydostał się z Faery? Powiedziałaś, że została zapieczętowana. Portal w twoim lesie był zamknięty. - Wiesz co znalazłam kwitnącego na moim podwórku wczoraj? powiedziałam. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 258

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Nie wiem do czego z tym zmierzasz, ale dobra, niech będzie. Co znalazłaś rozkwitającego na swoim podwórku? - List. - Poważnie? - Tak. Poważnie. List na roślinie. Był na jednym z krzewów różanych, wiesz, tych wielkich czerwonych przy garażu? - I zobaczyłaś go? - Był biały. Krzewy róż są czerwone i zielone. Parkuję tuż przy nich. - Okay. Od kogo był list? - Od Nialla, oczywiście. - I co Niall miał do powiedzenia? - Że celowo stworzył okazję, żeby ktoś wydostał Claude'a z więzienia, ponieważ był pewien, że nie złapał jeszcze wszystkich zdrajców. Kiedy jego podejrzany wykona próbę, Niall przyłapie zdrajcę, a Claude będzie musiał marnieć właśnie takiego słowa użył; 'marnieć' - na ziemi ludzi na wieki, okradziony ze swojego piękna. - Po krótkiej ciszy, Sam warknął - Nie wierzę, żeby Niall pomyślał o tym, jak nieszczęśliwy Claude będzie, kiedy znajdzie się z powrotem w Stanach bez pracy, pieniędzy czy wyglądu. Albo kogo będzie obwiniał za to wszystko. - Stawianie siebie w miejscu kogoś innego nie jest jednym ze sposobów Nialla - powiedziałam. - Najwyraźniej, zdrajca wydostał Claude'a i Claude postanowił, że zemsta jest pierwsza na jego liście. Również, musiał mieć konto w banku, o którym Niall nie wiedział. Claude skontaktował się z Johanem Glassportem, który wcześniej działał jako jego prawnik, ponieważ Glassport był najbardziej bezwzględnym człowiekiem jakiego znał. Przekupił Glassporta, żeby wziął udział w fazie pierwszej projektu 'dorwać Sookie', czym najwyraźniej było upewnienie się, że pójdę do więzienia na dożywocie, żebym widziała, jak Claude będzie musiał żyć. Potrzebowali idealnej ofiary, więc Glassport wydostał Arlene z więzienia. - To dość zawiłe - powiedział Sam. - Mów mi jeszcze. Chodzi o to, że kiedy myślałam o Claudzie w więzieniu dla wróżek, to nawet łapię, do czego z tym zmierzał, ale wciąż. Byłoby o wiele łatwiej gdyby po prostu złapał broń i mnie zastrzelił.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 259

Charlaine Harris – Sookie Stackhouse 13 – Dead ever after - Sookie! - Sam był szczerze wkurzony. Zaparkowaliśmy przy moich tylnych drzwiach. Rzuciłam okiem przez okno i zobaczyłam mignięcie bieli na krańcu lasu. Karin. Albo Bill. Ona i Bill musieli widywać się mnóstwo razy w ciągu nocy. - Wiem, mi również nie podoba się ten mentalny obraz - powiedziałam. Ale to prawda. Komplikowanie zmniejsza twoje szanse na sukces. Więc pamiętaj to na przyszłe projekty zemsty. Krótko, prosto. - Siedzieliśmy chwilę w ciszy. - Poważnie, Sam, umarłabym, gdybym ponownie była torturowana. Byłam gotowa odejść. - Ale sprawiłaś, że wściekli się na siebie nawzajem. Wywołałaś bójkę między nimi. I przeżyłaś. Nigdy się nie poddajesz, Sook. - Wziął moją rękę. Spierałabym się o to, gdyby chciało mi się mówić. Oddałam wiele, tak wiele, że nawet nie mogłam ocenić tego wartości, ale wiedziałam, o co chodziło Samowi. Miał na myśli, że zawsze trzymałam siebie i swój umysł, żeby były nienaruszone. Nie wiedziałam, co powiedzieć. I w końcu, to było dokładnie to, co powiedziałam Samowi. - Nie zostało mi nic do powiedzenia. - Nie, to nigdy. - Obszedł samochód do mojej strony i pomógł mi zsunąć się w dół w wysokich obcasach i krótkiej sukience. Mogło być nieco więcej kontaktu niż było konieczne. Nawet dużo kontaktu. - Masz wszystko - powiedział Sam. Wszystko. - Jego ramiona zacisnęły się wokół mnie. - Chciałbym, żebyś ponownie rozważyła pomysł, żebym został na noc. - Jestem kuszona - przyznałam się. - Ale tym razem, zrobimy to powoli i pewnie. - Jestem pewien, że chcę być z tobą w łóżku. - Przyłożył swoje czoło do mojego. Wtedy się roześmiał, tylko troszeczkę. - Masz rację - powiedział. - To najlepszy sposób, żeby to zrobić. Chociaż ciężko być cierpliwym, kiedy wiemy, jak dobre to może być. Cieszyłam się moimi ramionami wokół niego, czuciem go koło mnie. I gdybyście mnie pytali, przyznałabym się, że myślałam, że Sam i ja będziemy razem, może do świąt Bożego Narodzenia, może na zawsze. Nie mogłam wyobrazić sobie przyszłości bez niego. Ale również wiedziałam, że jeśli odwróci się ode mnie w tej chwili, przetrwam to i znajdę sposób, żeby rozkwitnąć jak ogród, który wciąż kwitł i rósł wokół mojego rodzinnego domu. Jestem Sookie Stackhouse. To tutaj należę.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 260