Heidi Betts - Tancerka i milioner

Heidi Betts

Tancerka i milioner

0

ROZDZIAŁ PIERWSZY - Słucham? - Jestem w mieście. Pomyślałem, że może cię odwiedzę. Jego głos w słuchawce telefonu podziałał na Misty Vale niczym prąd elektryczny i ogarnął jej ciało słodką jak miód falą ciepła. - Dobrze - odparła łagodnym głosem. - Będę czekała. Odłożyła słuchawkę i natychmiast zaczęła się krzątać po pokoju,

s u lo

poprawiając porozrzucane czasopisma i układając poduszki.

Przygasiła światła i przeszła do sypialni. Tam zrzuciła z siebie spodenki kolarskie i sportowy stanik i nałożyła czarne body, w którym

a d n a c s

na pewno spodoba się Cullenowi. Gdyby nie on, nie byłaby pewnie właścicielką tylu ponętnych sztuk bielizny. Podobały mu się seksowne stroje, a ona lubiła się w nie dla niego ubierać. Zdjęła gumkę, którą miała związane włosy, i rozczochrała dłonią fryzurę. Dosłownie chwilę później rozległ się dźwięk dzwonka u drzwi. Ruszyła, ostatni raz rozglądając się dokoła, czy wszystko jest w należytym porządku. Zdjęła łańcuch z drzwi i nacisnęła klamkę. - Cześć.

Opierał się o ścianę. Jego czarne włosy błyszczały w przytłumionym świetle, a w niebieskich oczach płonęły iskry ledwie skrywanego pożądania. Przełknęła ślinę, usiłując opanować drżenie, jakie poczuła w całym ciele. - Cześć, wejdź do środka - rzekła, cofając się.

1 Anula

Zamknęła drzwi, ponownie założyła łańcuch, a potem odwróciła się i zobaczyła, że Cullen patrzy na nią niczym jastrząb na polną mysz tuż przed upolowaniem jej z powietrza. Ubrany był w ciemnografitowe spodnie i białą koszulę, nieco wymięte po całodziennej podróży i służbowych spotkaniach. Miał na sobie jedwabny krawat w pastelowe wzory przypominające jej obraz, który widziała kiedyś w galerii. Teraz był lekko poluźniony, a dwa ostatnie guziki koszuli rozpięte. Przez ramię przerzucił pasującą do spodni

s u lo

marynarkę. Wyglądał na zmęczonego i chociaż miała ochotę

natychmiast zaciągnąć go do sypialni, pomyślała, że najpierw powinien się nieco zrelaksować.

a d n a c s

- Mogę ci coś zaproponować? - spytała, kiwnąwszy głową w stronę kuchni. - Kieliszek wina? A może byś coś zjadł?

Rzucił marynarkę na podłogę i zbliżył się do niej, nie spuszczając wzroku z jej twarzy.

- Później - szepnął niskim głosem, który sprawił, że każdy centymetr jej ciała zadrżał z podniecenia. Chwycił ją w objęcia i nakrył wargami jej usta. - Teraz chcę tylko ciebie. Pocałunek rozpalił ogień w całym jej ciele. Zanurzyła dłonie w jego włosach, a jego usta zaczęły pieścić jej wargi. Oderwał się od niej i ciężko wydyszał: - Do sypialni. Natychmiast. -Tak. Schylił się nieco i uniósł ją, po czym ruszył przez salon. Doskonale znał rozkład jej mieszkania. Nie było w tym nic dziwnego, 2 Anula

ponieważ sam je dla niej kupił trzy lata temu po wypadku na scenie, w którym doznała kontuzji kolana, co zakończyło jej karierę tancerki przy Las Vegas Strip. Na parterze znajdowało się jej studio tańca, a mieszkała na piętrze. Cullen mieszkał w Nowym Jorku i pracował dla „Snap", jednego z czasopism będącego własnością jego rodziny, jednak kiedy tylko mógł, przyjeżdżał do Nevady. Za każdym razem kiedy był w mieście, spędzał noc z nią, w łóżku... Czekała na te noce, tęskniła za nimi,

s u lo

nawet jeśli wszystko jej mówiło, że to nie jest w porządku.

Był od niej pięć lat młodszy. Jego rodzina, klan Elliottów, należała do najbogatszych i najbardziej wpływowych w Nowym Jorku. Byli tak różni, że równie dobrze mogli się urodzić na różnych

a d n a c s

planetach. Jednak od pierwszej chwili, kiedy go zobaczyła stojącego za kulisami po jednym z jej występów, poczuła, że jest w nim to coś. Coś, co ją przyciągało, łączyło z nim niezależnie od tego, ile razy nakazywała samej sobie zakończyć ten namiętny romans. Cullen dotarł do łóżka i położył ją, a potem pochylił się nad nią. - Powinienem już iść - powiedział.

Pierś Cullena uniosła się, kiedy cicho wypowiedział te słowa, i wybudził Misty ze snu. Leżała wtulona w jego ramię. Zdusiła westchnienie i usiadła, szczelnie zakrywając piersi kołdrą. Odgarnęła kosmyk włosów i przyglądała się, jak Cullen siada na łóżku, a potem przemieszcza się po pokoju, zbierając porozrzucane części garderoby Tę część wspólnie spędzanego czasu, czyli moment, w którym Cullen musiał ją opuścić, lubiła najmniej. Nie zawsze 3 Anula

przyjeżdżał tylko po to, żeby się z nią przespać i zniknąć. Niekiedy zostawał na noc, a potem jedli razem śniadanie. Raz na jakiś czas zostawał nawet na parę dni. Jednak niezależnie od tego, jak długo przebywali razem, nie znosiła chwil pożegnania. Uświadamiały jej bowiem niezbicie okazjonalny charakter ich spotkań. Mieli romans, to wszystko. Nigdy nie będą razem, nie będą żyli jak normalni ludzie w domu z gromadką dzieci i minivanem na podjeździe. Z jednej strony nie była typem domatorki. Była eks

s u lo

tancerką z większymi ambicjami i marzeniami. Gdyby nie upadek na scenie, który zniszczył jej kolano, nadal by tańczyła w najbardziej ekskluzywnych kasynach Las Vegas. Z drugiej strony, Cullen nie

a d n a c s

pasował do małżeństwa. Miał dwadzieścia siedem lat, a ona

trzydzieści dwa. Zresztą nawet gdyby nie był pięć lat młodszy, i tak nie zmieniałoby to faktu, że pochodził z jednej z najbogatszych rodzin na Manhattanie. Prawdopodobieństwo, że zechce spędzić resztę życia z kobietą taką jak ona, zakładając, że jego rodzina w ogóle zgodziłaby się na coś podobnego, było równie duże jak możliwość znalezienia igły w stogu siana.

Jednak ta sytuacja nie powstrzymywała jej od marzeń i wyobrażała sobie, jakby to było, gdyby nie była instruktorką tańca, a on szefem jednego z największych czasopism. Gdyby byli zwykłymi ludźmi, którzy spotkali się w zwykły sposób. Choć nieraz pozwalała sobie na snucie marzeń, nie traciła jednak zbyt wiele czasu na rozmyślania o rzeczach, które nigdy nie miały się spełnić. Miała

4 Anula

szczęśliwe życie i cieszyła się z tego, co było między nią a Cullenem. Póki co wystarczało jej to. Z pewnością mogło być gorzej... I było, jeśli się zastanowić nad różnymi dziwnymi typami, z którymi się spotykała w przeszłości. W porównaniu z nimi Cullen był chodzącym ideałem. W dodatku ideałem w szytym na miarę włoskim garniturze. Stał teraz w nogach jej łóżka i trzymał ręce w kieszeniach. Misty wydostała się spod kołdry i włożyła jedwabny szlafrok, który przewiązała lekko paskiem. - Odprowadzę cię.

s u lo

Cullen skinął niemal niezauważalnie głową i przeszli razem

a d n a c s

przez salon w stronę drzwi wejściowych. Misty odbezpieczyła zamki i nacisnęła klamkę, ale zanim zdążyła otworzyć drzwi, Cullen

zatrzymał ją, kładąc dłoń na jej nadgarstku. Uniosła głowę i spojrzała w jego zasnute mgłą oczy, a on pochylił się, wsunął rękę w jej włosy i pocałował ją tak mocno, że aż zabrakło jej tchu. - Gdybym nie musiał być rano w Nowym Jorku - wyszeptał, pocierając kciukiem jej dolną wargę - zaciągnąłbym cię z powrotem do łóżka i nie wypuszczał stamtąd przez tydzień. - Gdybyś nie musiał być rano w Nowym Jorku - wyszeptała pozwoliłabym ci... Cullen uśmiechnął się łagodnie i wyszedł, kierując się w stronę schodów, które prowadziły na uliczkę na tyłach jej studia tańca. - Zadzwonię do ciebie.

5 Anula

Skinęła głową, a potem, jak to miała w zwyczaju, patrzyła, jak odchodzi.

a d n a c s 6 Anula

s u lo

ROZDZIAŁ DRUGI Cztery miesiące później - koniec kwietnia. Muzyka z głośników w sali mieszała się z odgłosami stóp wybijających rytm na drewnianej podłodze i wibrującymi w głowie Misty. Zastanawiała się, czy w ogóle uda jej się ustać na nogach. Od kilku miesięcy męczyły ją zawroty głowy i mdłości oraz całe mnóstwo objawów nieodłącznie wiążących się z symptomami ciąży.

s u lo

Pomyślała, że kiedy skończy się pierwszy trymestr, poczuje się lepiej, ale zaczynała się czuć coraz gorzej. A tego dnia czuła się wyjątkowo źle. Ledwie zwlokła się z łóżka i cały czas walczyła z zawrotami

a d n a c s

głowy. Czuła, że musi się położyć. Nie odwołała jednak zajęć, ponieważ gdyby opuściła chociaż jedne, jej plan polegający na prowadzeniu samodzielnego studia tańca i zapewnieniu sobie w ten sposób niezależności, byłyby poważnie zagrożony. Trzy lata temu Cullen kupił dla niej ten budynek w Henderson leżącym tuż za Las Vegas. Lokal został całkowicie odnowiony, a parter przekształcono w studio wystarczająco duże, by mogły się w nim odbywać kursy tańca dla dzieci i dla dorosłych. Misty nie chciała pomocy finansowej od Elliotta, ale kontuzja kolana nie dawała jej zbyt dużego pola do manewru. Mogła przyjąć hojność Cullena lub zaryzykować, że w ciągu kilku tygodni wyląduje na ulicy jako bezdomna. Obiecała jednak i jemu, i sobie samej, że spłaci go do ostatniego centa. Czekała tylko, aż studio zacznie przynosić zyski.

7 Anula

Niestety moment ten jeszcze nie nadszedł. To, co zarabiała na kursach, starczało na pokrycie kosztów jedzenia i prądu, a Cullen nadal płacił za utrzymanie budynku. Nie podobało jej się to. Nie chciała się czuć jak kochanka-utrzymanka, nawet jeśli właśnie nią była. To nie romans z Cullenem sprawiał, że czuła się nieswojo, ale fakt, że wspierał ją finansowo. Czuła się, jakby płacił jej za wspólnie spędzane noce. Chyba jednak nie miała wyboru. Jedynym sposobem

s u lo

na wydostanie się z długów wobec Cullena było sprawne

funkcjonowanie studia, a z dzieckiem w drodze stawało się to jeszcze pilniejsze. Zwłaszcza że Cullen nie miał pojęcia, że za pięć miesięcy

a d n a c s

zostanie ojcem. Położyła dłoń na ledwie wypukłym brzuchu i

odczekała, aż przejdzie atak mdłości, które ostatnio męczyły ją całymi dniami. Męczyło ją ponadto poczucie winy, że utrzymuje ciążę w tajemnicy przed Cullenem.

Tak jest lepiej, wmawiała sobie. Gdyby dowiedział się o dziecku, z pewnością chciałby postąpić tak, jak powinien. Nalegałby na ślub, chociaż była to ostatnia rzecz, jakiej pragnął. Został wychowany w poczuciu obowiązku i poszanowania dobrego imienia rodziny. Kiedy jego matka zaszła w ciążę zaraz po ukończeniu liceum, dziadek nalegał, by wzięła ślub, dzięki któremu dziecko otrzymałoby nazwisko, a rodzina uniknęłaby nadszarpnięcia reputacji. Misty nie chciała stawiać Cullena w podobnej sytuacji. Nie chciała zmuszać go do podejmowania decyzji, której nie chciał i której by potem żałował.

8 Anula

Tak było lepiej dla nich obojga. Unikała kontaktu z nim od miesięcy; od chwili kiedy test ciążowy, a potem wizyta u lekarza, potwierdziły jej wcześniejsze przypuszczenia. Jeśli uda jej się unikać go jeszcze przez jakiś czas, do chwili, aż studio zacznie na siebie zarabiać, wszystko się ułoży. Będzie mogła spłacić cały dług, jaki u niego zaciągnęła, a on w końcu zrozumie, że to, że nie odbiera telefonów, oznacza, że nie chce się z nim więcej spotykać. Nie podobało jej się, że musi z nim zerwać w tak raptowny

s u lo

sposób, ale to było najlepsze wyjście z tej pogmatwanej sytuacji. Był dla niej dobry, lepszy - myślała często - niż zasługiwała na to taka dziewczyna jak ona. To właśnie z tego powodu, jak również dlatego, że jej na nim naprawdę zależało, nie chciała wmanewrowywać go w

a d n a c s

małżeństwo i w dziecko, którego pewnie nie chciał, a tym bardziej nie planował.

Misty odepchnęła się od wyłożonej lustrami ściany, przy której stała, a raczej o którą się opierała, gdyż muzyka zbliżała się do końca i kroki tancerzy zwolniły tempo. Zdała sobie sprawę, że nie skupia się zbytnio na pracy, ale obserwowała wszystko przynajmniej na tyle uważnie, by zauważyć, że zniknęła trochę wyuczona rutyna. Był to kurs dla dorosłych, którzy uczyli się tańca zdecydowanie szybciej niż dzieci. - Dobra robota - odezwała się, przyklaskując z aprobatą. Następnym razem chcę, żebyście dodali... Słowa rozpłynęły się, a pomieszczenie zaczęło wirować. Zrobiła krok w stronę kobiet, które czekały na jej polecenia, a serce biło jej, 9 Anula

jakby przebiegła co najmniej kilometr. W ustach jej zaschło, a głowę rozsadzał okropny ból. I nagle podłoga jakby się uniosła, pole widzenia zwęziło do pojedynczego punktu, a potem wszystko pogrążyło się w ciemności. Cullen siedział przy stoliku rodziny Elliottów w restauracji należącej do jego brata. „Une Nuit" była dumą Bryana. Znajdowała się przy Dziewiątej Alei i była modnym, bardzo popularnym lokalem specjalizującym się w azjatycko-francuskiej kuchni typu fusion.

s u lo

Często nagradzano ją pozytywnymi opiniami i artykułami w prasie za wyszukane menu. Przyciemnione, czerwone światło dodawało zmysłowej atmosfery wystrojowi z zamszu i miedzi.

a d n a c s

Cullen sączył kawę, jakąś wymyślną francuską odmianę, którą Bryan najwyraźniej wypróbowywał w tym tygodniu, i czekał, aż John Harlan zjawi się na umówiony lunch. Przyjaźnili się od wieków, a po grze w golfa w sobotę, kiedy John pokonał go w dramatyczny sposób, Cullen pomyślał, że dobrze by było zwierzyć się przyjacielowi z kłopotów dotyczących Misty. Nie był pewien, czy chce wszystkim o niej opowiadać, ale ponieważ nie odbierała telefonów, a on aż się rwał, by do niej lecieć i przekonać się na własne oczy, o co chodzi, sądził, że przyda mu się rada przyjaciela. Gdyby nie to przeklęte współzawodnictwo, do którego jego dziadek Patrick Elliott zmusił rodzinę, by wyłonić swojego następcę do prowadzenia domu wydawniczego EPH, z pewnością już dawno temu poleciałby do Nevady. Był jednak tak obłożony pracą, że przez

10 Anula

ostatnie kilka miesięcy ledwie opuszczał biuro, nie mówiąc już o tym, by mieć czas na podróż do Las Vegas. - Mogę się dosiąść? Na dźwięk głosu kuzynki Scarlet odwrócił zdumiony głowę. Była ubrana w jeden ze swoich zwykłych strojów, ale podobnie jak w innych wypadkach jaskrawe barwy i stylowa linia pasowały do jej osobowości. - Hm... - Spojrzał w jej jasnozielone oczy. - Czekam na kogoś. - Na mnie.

s u lo

W tej chwili pojawił się Harlan, zupełnie jakby był duchem, i Cullen nie mógł nie zauważyć nagłego podenerwowania, które

a d n a c s

pojawiło się na szczupłej twarzy kuzynki.

- A zatem lunch dla trojga? - zapytał z uroczym francuskim akcentem menedżer restauracji, Stash.

- Nie. - Scarlet zrobiła krok w tył i wpadła na Johna, który chwycił ją za łokcie, przytrzymując nieco zbyt długo jak na dalekich znajomych, co nie uszło uwagi Cullena.

Zanim jednak zdążył spytać lub zacząć spekulować na temat tego, co łączy jego kuzynkę i Johna Harlana, zadzwonił telefon komórkowy. Zerknął, aby zobaczyć, kto dzwoni, i serce mu mocniej zabiło. To była Misty. Dzwoniła ze studia tańca. Od miesięcy usiłował się z nią skontaktować. Zostawił jej kilkanaście wiadomości, ale nigdy nie oddzwoniła. To był zwykły romans. Miał zamiar go skończyć już kilka lat temu. Ale teraz, kiedy podejrzewał, że Misty go unika, bo 11 Anula

chce z nim zerwać... nie podobało mu się to i z jakiegoś powodu sprawiało, że jeszcze bardziej pragnął z nią porozmawiać. Odebrał komórkę, zanim zdążyła zadzwonić po raz drugi. -Halo? - Czy to pan Elliott? - rozległ się jakiś głos w słuchawce. To nie była Misty. Ale w jaki sposób ktoś inny mógł zdobyć jego prywatny numer telefonu? Zmarszczył brwi i odparł: - Tak. -Hm...

s u lo

Kobieta po drugiej stronie zdawała się jeszcze bardziej zdenerwowana.

- Nazywam się Kendra. Jestem jedną z uczennic Misty.

a d n a c s

- Tak - powiedział nadal zmieszany.

- Cóż... zdarzył się mały wypadek. A pański numer jest

pierwszy, jaki Misty ma wpisany w komórkę. Nie wiedzieliśmy, do kogo zadzwonić.

- Słucham? - Podniósł głos i usiadł prosto na czarnej zamszowej kanapie, pochylając się nad stołem o miedzianym blacie. Utknął na słowie „wypadek" i ledwie rozumiał, co dalej mówiła. - Co się stało? - Zemdlała na zajęciach i... - Jak się czuje? - zapytał. - Nie wiem. Zadzwoniliśmy po pogotowie, ale... - Dokąd ją zabrali? - Do szpitala dominikanów St. Rose. Skinąwszy głową, bardziej dla samego siebie niż kogokolwiek innego, rzucił: 12 Anula

- Przyjadę jak najszybciej. Jeśli dowie się pani czegoś więcej, proszę natychmiast zadzwonić pod ten numer. Kiedy kobieta wyraziła zgodę, pożegnał się grzecznie, zamknął telefon i szybko wstał z kanapy. - Muszę lecieć. - Co się stało? - spytała Scarlet. - Kto jest w szpitalu? - Nikt, kogo znasz. - Nie znała jej nawet najbliższa rodzina... Napotkał wzrok Johna i przeprosił go, że tracił czas.

s u lo

- Przepraszam. Doceniam, że się zjawiłeś, ale muszę się dostać do Las Vegas.

- Nie ma sprawy. Mogę coś dla ciebie zrobić?

a d n a c s

- Dam ci znać - odparł Cullen przez zaciśnięte zęby, ruszając jednocześnie ku drzwiom. - Dzięki.

Dzięki prywatnemu samolotowi rodziny Elliottów i wyczuciu przez pilota desperackiej potrzeby Cullena, żeby się znaleźć w Henderson w Nevadzie, przybył on do szpitala już pięć godzin później.

Wpadł zdyszany do izby przyjęć i zażądał od pielęgniarek natychmiastowej relacji o stanie zdrowia Misty, nalegając, by go do niej zaprowadzono. Dyżurująca pielęgniarka, najwyraźniej przyzwyczajona do podobnych zachowań zdenerwowanych bliskich, odszukała nazwisko Misty w komputerze, podała Cullenowi numer sali i wskazała drogę do windy. Cullen przyjął za dobry znak, że Misty została przeniesiona z izby przyjęć na zwykłą salę. Pielęgniarka nie wspomniała ani słowem o intensywnej terapii. 13 Anula

Ale czy nie byłoby dla Misty lepiej, gdyby ją opatrzono i od razu wypuszczono do domu? Nie mógł uspokoić nerwów. Kiedy jechał windą na trzecie piętro, czuł, jak serce bije mu coraz szybciej ze strachu. Wysiadł, gdy tylko drzwi się otworzyły, i chwycił za ramię przechodzącą właśnie korytarzem pielęgniarkę. - Misty Vale - zawołał. - Szukam Misty Vale. Młoda brunetka obdarzyła go uśmiechem i odwróciła się w stronę, z której przyszła, nakazując, by szedł za nią.

s u lo

- Właśnie u niej byłam. Czuje się dobrze. Odpoczywa.

Biedactwo, to po prostu dla niej zbyt wiele. Zbyt ciężko pracuje i ma za mało odpoczynku. Kobiecie nie wolno żyć w taki sposób. Nie w jej stanie.

a d n a c s

Cullen prawie nie słuchał słów pielęgniarki. Nie interesowało go, co było z Misty nie tak. Chciał ją tylko jak najszybciej zobaczyć, przekonać się, że już wszystko jest w porządku. Pielęgniarka przystanęła przy zamkniętych drzwiach. Nad klamką znajdowało się maleńkie, pionowe okienko, przez które można było zerknąć do środka.

- Proszę się nie martwić - odezwała się pielęgniarka, poklepując go po ramieniu. - Ani jej, ani dziecku nic nie jest. Zostawiła go samego przed drzwiami do pokoju Misty i podreptała w głąb korytarza. Dziecku? W głowie miał gonitwę myśli, zaschło mu w ustach. Dziecku? Jakiemu dziecku? 14 Anula

Poczuł się, jakby jego umysł miał mu zaraz eksplodować od nadmiaru pytań. Obawa o zdrowie Misty połączyła się z szokiem na wieść o dziecku. O dziecku Misty. O jego dziecku? Potrząsnął głową, wiedząc, że nic w tej kwestii nie rozwikła, dopóki nie ujrzy Misty na własne oczy. Nacisnął klamkę, pchnął drzwi i wszedł do pogrążonego w półmroku pomieszczenia. Nad pustym łóżkiem paliła się mała

s u lo

jarzeniówka, obok stał parawan odgradzający śpiącego pacjenta. Cullen podszedł na palcach i zobaczył bladą twarz Misty w białej pościeli. Jedynymi barwniejszymi akcentami w sali były jej brązowe

a d n a c s

włosy o złocistych refleksach. Do wierzchu dłoni miała

przymocowany wenflon, a stojące wokół monitory informowały o stanie jej zdrowia.

Jego uwagę jednak przyciągnęło lekkie wybrzuszenie, które rysowało się pod kołdrą.

Ani jej, ani dziecku nic nie jest. Ani jej, ani dziecku. Z trudem przełknął ślinę, nie wiedząc za bardzo, co ma myśleć, i zbliżył się do łóżka. Jakaś jego część zapragnęła się na nią gniewać; gniewać za to, że unikała go od tylu miesięcy. Teraz oczywiście już wiedział dlaczego. Za to, że nie powiedziała mu od razu, kiedy się dowiedziała, że jest w ciąży, niezależnie od tego, czy było to jego dziecko, czy nie. Trudno jednak było mu się zmusić do gniewu, kiedy patrzył na tę kruchą i bezbronną istotę. Wziął krzesło stojące w rogu pokoju, postawił obok łóżka i usiadł przy Misty. Przykrył dłonią jej 15 Anula

dłoń. Przesunął wzrokiem po jej twarzy, przyglądając się zamkniętym powiekom, wargom lekko uchylonym we śnie. Spojrzał na jej piersi, które wydały mu się pełniejsze, niż je pamiętał. A potem spojrzał na jej brzuch, w którym spoczywało dziecko. Czy miał jakieś wątpliwości, że to jego dziecko? Nie. Wielu mężczyznom łatwo przychodziło dochodzić do wniosku, że ich kochanki z pewnością sypiają z innymi, ale Cullen nie rozważał takiej możliwości jako realnej. Uzgodnili wprawdzie, że dają sobie pewną

s u lo

dozę swobody, i on umawiał się z całkiem sporą liczbą kobiet, a i ona też kilka razy była na randkach. Nie sądził jednak, by sypiała z innymi w tym czasie, kiedy byli razem. Nie była to arogancja z jego strony. Po prostu żywił przekonanie, że przez ostatnie cztery lata udało mu się

a d n a c s

dość dobrze poznać Misty. Gdyby sypiała z kimś innym,

powiedziałaby mu o tym albo nie potrafiłaby śmiało spojrzeć mu w twarz. Przecież całkiem otwarcie mówiła, że od czasu do czasu zapraszano ją na randki.

Z innej jednak strony, pomyślał Cullen, nie dzielił się z nią szczegółami ze swojego życia. Po pierwsze dlatego, że nie wiązały się od razu z seksem tak często, jak chciał, aby inni myśleli. Jego rodzina była bogata, a jej członkowie byli osobami znanymi na Manhattanie. Cullen grał rolę playboya w rodzinie, tego, który zawsze pojawiał się w towarzystwie pięknych dziewczyn u boku. Pokazywał się z modelkami, aktorkami, dziewczynami z rozkładówek, z reklam, właścicielkami butików... Chodził chyba z każdą. Tego od niego oczekiwano. I przez większą część życia bardzo ten styl sobie chwalił. 16 Anula

Ostatnio jednak nie było u jego boku tak wielu kobiet, jak można by się spodziewać. Coraz bardziej jego myśli pochłaniała Misty. Pragnął być z nią, z nikim innym. Wolał wyrzec się towarzystwa kobiet na pokaz lub w łóżku i zaczekać, aż znowu się z nią spotka, niż przebywać przez całą dobę w otoczeniu wianuszka atrakcyjnych dziewcząt. Trzymając jedną dłonią jej palce, drugą wsunął pod kołdrę i położył na jej wypukłym brzuchu. Wtem poczuł, że się poruszyła, i przechylił głowę, by spojrzeć

s u lo

jej w oczy. Były nieco ciemniejszej barwy niż zazwyczaj, zasnute mgiełką niepokoju.

- Cullen - wyszeptała zachrypniętym głosem. - Co ty tutaj robisz?

a d n a c s

- Słyszałem, że źle się poczułaś, pomyślałem więc, że wpadnę i przywiozę ci rosołek.

Na chwilę kąciki jej ust powędrowały w górę, ale wyraz niepokoju nie zniknął z twarzy.

- Jak się czujesz? - spytał, mając nadzieję, że rozproszy nieco jej złe myśli.

- Bywało lepiej - zamrugała, odwracając na chwilę wzrok. - Misty... - Poczekał chwilę, aż się skupi, a potem poruszył palcami na jej brzuchu, aby nie miała żadnych wątpliwości, o czym mówi. - Dlaczego mi nie powiedziałaś? Jej oczy wypełniły się łzami, a dolna warga zaczęła drżeć. Cullen musiał się opanować, aby nie zerwać się na równe nogi i nie chwycić jej w ramiona. Chciał ją jedynie pocieszyć, powiedzieć, że 17 Anula

wszystko będzie dobrze, ale najpierw chciał usłyszeć jej odpowiedź. Musiał wiedzieć, dlaczego tak długo trzymała to w tajemnicy. - Przepraszam - odparła. Jej głos drżał. Pociągnęła nosem, a potem rzekła: - Nie wiedziałam, jak ci powiedzieć, a ostatnią rzeczą, jakiej chciałam, to żebyś poczuł się do czegoś zmuszony. - Zmuszony? - powtórzył, starając się, by w jego głosie nie zabrzmiała nuta poirytowania. - To moje dziecko, prawda? Misty zarumieniła się, wzięła głęboki oddech. - Tak.

s u lo

Pomyślał, że jej odpowiedź przyniesie mu jakąś ulgę, ale nic nie poczuł. Przecież i tak wiedział. Nie musiał pytać. Skinął szybko głową

a d n a c s

i wyprostował się na krześle. Chciał wiedzieć jeszcze o wielu innych rzeczach, ale nie mógł przeprowadzać dochodzenia, gdy Misty była w takim stanie.

- W porządku - powiedział, uścisnął jej palce, a drugą ręką musnął jej włosy. - Porozmawiamy później. Teraz musisz odpocząć. Misty nie wyglądała na przekonaną, ale nie sprzeciwiła mu się. Wkrótce powieki zaczęły jej opadać. Cullen został przy niej, aż zmorzył ją sen, dziękując Bogu, że ona i dziecko są bezpieczni, i usiłując sprecyzować jakiś plan tego, co miało się wydarzyć w najbliższej przyszłości. Na pierwszym miejscu na liście znalazła się wizyta u lekarza. Cullen chciał przede wszystkim wiedzieć, co się stało, że znalazła się w szpitalu, oraz jakiemu leczeniu bądź zaleceniom musi się poddać po wyjściu.

18 Anula

Kolejną rzeczą było odwiezienie jej do domu. Tam będzie jej o wiele wygodniej. Jemu zresztą też. A kiedy już załatwi obie te sprawy, będzie mógł przejść do trudniejszej części planu związanej z jego osobą, mianowicie przekonania Misty, aby za niego wyszła.

a d n a c s 19 Anula

s u lo

ROZDZIAŁ TRZECI Dwa dni później Misty weszła do mieszkania, podtrzymywana w pasie ramieniem Cullena. Był z nią, opiekuńczy i pełen troski, cały czas od chwili, kiedy po raz pierwszy pojawił się w szpitalu. Jego granatowy garnitur lekko się zgniótł po dwóch dniach noszenia. Zapasowe ubranie trzymał u niej w mieszkaniu, ale najwyraźniej nie opuszczał jej aż na tak długo, by mieć czas wpaść

s u lo

tutaj i się przebrać, chociaż nie zajęłoby mu to więcej niż pół godziny. Jadał posiłki w jej towarzystwie w szpitalnej sali i za każdym razem, kiedy uchylała w nocy powieki, widziała jego postać skuloną w

a d n a c s

niewygodnej pozycji na fotelu dla odwiedzających, czuwającą przy niej nawet podczas snu.

Świadomość, że jest tak opiekuńczy i pozbawiony egoizmu, napawała ją bólem, że przez ostatnie trzy miesiące unikała go i utrzymywała w niewiedzy. Poczucie winy uderzyło ją niczym ciosem. Potknęła się i nie trafiła na stopień. Cullen w ułamku sekundy znalazł się przy niej, chwycił ją i przytrzymał silnymi rękoma. - Uważaj - ostrzegł łagodnym głosem, prowadząc ją przez resztę drogi do kanapy w pokoju. Kiedy pomógł jej się ułożyć na poduszkach, odsunął się i położył na stoliku plastikową torbę wypełnioną osobistymi rzeczami Misty. Dowiedziała się od jednej z pielęgniarek, że Cullen zapłacił jej, aby w trakcie przerwy na lunch udała się do sklepu i nabyła dla Misty

20 Anula

ubranie, aby, wychodząc ze szpitala, nie musiała się ubierać w legginsy i kostium do tańca, w których została tu przywieziona. - Lekarz powiedział, że musisz dużo odpoczywać - rzekł do niej Cullen, zrzucając z ramion marynarkę, którą cisnął na stojący w pobliżu fotel. - To oznacza, że masz leżeć w łóżku. Jeśli będziesz czegoś potrzebowała, daj mi znać. Czy jasno się wyraziłem? Misty zdusiła uśmiech. Tak musiał się zachowywać w biurze „Snap": pewny siebie, wymagający dyrektor.

s u lo

- Tak jest, sir - odparła, salutując żartobliwie dwoma palcami. Cullen ściągnął brwi, co jeszcze bardziej ją rozśmieszyło, ale był dla niej taki dobry, że nie chciała, aby pomyślał, że nie docenia tego,

a d n a c s

co dla niej robi.

Zrzuciła z nóg za duże sandały i wyciągnęła się na kanapie. Cullen był przy niej, zanim zdążyła mrugnąć okiem, i wsunął jej pod głowę poduszkę.

- Wygodnie? - spytał.

Kiedy kiwnęła głową, znowu się cofnął. - Czego jeszcze potrzebujesz? Jesteś głodna? Chciałabyś może grzankę i herbatę? A może szklankę mleka?

Zakołysał się na piętach. Ręce miał wsunięte w kieszenie pomiętych spodni, włosy w nieładzie, jakby nerwowo przeczesywał je palcami, a na twarzy dwudniowy, ciemny zarost. Naprawdę martwił się z jej powodu i Misty wiedziała, że jest mu winna o wiele więcej niż pobieżne wyjaśnienia, jakich udzieliła pierwszego wieczoru w

21 Anula

szpitalu. Cullen był na tyle uprzejmy, że nie poruszył więcej tego tematu. Zaprzeczyła ruchem głowy i rzekła: - Wszystko jest dobrze. Sam wyglądasz, jakbyś potrzebował prysznica i zmiany ubrania. Może się odświeżysz? Obiecuję, że nigdzie się stąd nie ruszę, dopóki nie wrócisz. Nie wyglądał na przekonanego. Uśmiechnęła się z ulgą, kiedy jego ramiona nieco się rozluźniły, a w spojrzeniu pojawił się łagodniejszy ton. Wyjął dłonie z kieszeni i podrapał się w zamyśleniu po klatce piersiowej. - Jesteś pewna?

s u lo

- Jestem pewna - odparła, przytakując zdecydowanie głową.

a d n a c s

- W porządku. - Nie ruszył się jeszcze przez kilka kolejnych sekund, a potem zdecydowanie obrócił się i udał w stronę łazienki. Przez następne dwadzieścia minut Misty leżała prawie nieruchomo. Nie była zmęczona, ale nie powinna łamać danej obietnicy. Bolała ją głowa. Wiedziała jednak, że nie jest to spowodowane zmęczeniem, przez które znalazła się w szpitalu. Była zestresowana, ponieważ nie miała pojęcia, czy pomiędzy nią a Cullenem wszystko ułoży się tak, jak powinno. Nie chciała, aby wiedział o dziecku, ponieważ spodziewała się jednej z dwóch reakcji: albo oburzenia i jak najszybszej ucieczki, gdzie pieprz rośnie, albo uporu, by się nią opiekować i wspierać finansowo, wynikającego z poczucia odpowiedzialności. Nie miała wątpliwości, że stać go było, aby zapewnić temu dziecku wszystko, co

22 Anula

najlepsze. Misty nigdy nie dorównałaby mu w tym względzie, biorąc pod uwagę jej skromne dochody, które przynosiło studio tańca. Wiedziała o tym, i przerażała ją myśl, że Cullen ma wystarczająco dużo pieniędzy i władzy, by zabrać jej dziecko, gdyby sobie tego zażyczył. Co będzie, jeśli stwierdzi, że już nie chce z nią być, ale nie ma zamiaru rozstawać się z dzieckiem? Co będzie, jeśli zechce, aby wychowywało się w Nowym Jorku obdarzane wszelkimi przywilejami, jakie mogła mu zapewnić rodzina Elliottów? A jeśli

s u lo

jego rodzinie nie spodoba się, że ma nieślubne dziecko? Dla niego wprawdzie nie był to problem, że matka jego dziecka była ekstancerką, jeśli jednak rodzina nie da mu wyboru i każe wracać do

a d n a c s

Nowego Jorku z dzieckiem, ale bez niej? Rozmaite warianty dalszych wydarzeń przetaczały się przez jej umysł niczym burza piaskowa, a każdy następny był gorszy od poprzedniego.

Cullen był dobrym człowiekiem, jednym z najlepszych, jakich w ogóle znała. Nie traktował jej jak byłej tancerki, którą inni mężczyźni łatwo utożsamiali z byłą striptizerką lub prostytutką. Była jednak jego utrzymanką, to prawda. Pogodziła się z tym. Była samodzielna i dotychczas potrafiła sama na siebie zarabiać. Podjęła świadomą decyzję, by rozpocząć romans z Cullenem. Zajście w ciążę wszystko zmieniło. Chociaż w sercu czuła, że Cullen jest porządnym człowiekiem, to racjonalne podejście wymagało uznania faktu, że jej kochanek należy przecież do klanu Elliottów, rodziny bogatej i wpływowej, z którą ona, ze swoją profesją, nie mogła się równać. Była córką 23 Anula

tancerki i poszła w ślady matki. Zawsze właśnie tego chciała. Odkąd sięgała pamięcią, wychowywała się za kulisami jednego z najbardziej ekskluzywnych kasyn w Las Vegas i marzyła tylko o tym, aby kiedyś wystąpić na scenie w obszytych cekinami, delikatnych pantofelkach matki. Nie chciała natomiast skończyć jako wielokrotna rozwódka, jak matka, która obecnie pozostawała u boku czwartego męża. Z Cullenem była szczęśliwa jak nigdy dotąd, ale miała nadzieję, że uda jej się uniknąć głębokiego zaangażowania i przyzwyczajenia do tego

s u lo

stanu szczęścia. Nie miała również zamiaru zostawać samotną matką, wyglądało jednak na to, że taką właśnie przyszłość niechcący sobie zgotowała, zachodząc z Cullenem w ciążę.

a d n a c s

Jęknęła na głos na myśl o całym tym bałaganie. - Co się dzieje?

Głos Cullena, który rozległ się tuż koło niej, sprawił, że aż podskoczyła i obróciła się na kanapie.

- Wystraszyłeś mnie - rzekła, przyciskając dłoń do serca, które biło tak mocno, jakby chciało się wyrwać z piersi. - Nic ci nie jest? - spytał, przysuwając się bliżej. - Wszystko w porządku. - Jęknęłaś. - Och, tak tylko - wyjaśniła. Położyła się wygodnie na plecach i przyłożyła dłoń do wypukłego brzucha. Już czuła ruchy dziecka wiercącego się delikatnie w środku, które przypominały jej, że to żywe stworzenie wkrótce zacznie kopać i płakać i będzie wymagało jej stałej troski. 24 Anula

- Myślałam jedynie o tym, jakiego okropnego bałaganu narobiłam. To wystarczy, żeby sobie pojęczeć, prawda? Cullen podszedł do niej z mokrymi, ociekającymi wodą włosami i usiadł naprzeciwko. Nie musiała się ruszyć nawet o milimetr, by móc mu spojrzeć prosto w twarz. Był na bosaka, ubrany w parę znoszonych dżinsów i brązową koszulkę polo. Ten zestaw stanowił jego ulubiony strój i często go wkładał, kiedy odwiedzał ją na dłużej niż kilka godzin. Ona również

s u lo

lubiła ten strój, bo wyglądał w nim na zwykłego człowieka, a poza tym kiedy go w nim widziała, wiedziała, że spędzą razem trochę więcej czasu.

a d n a c s

- Nie bądź wobec siebie taka surowa. Nie byłaś całkiem sama w tym wszystkim.

Opuściła wzrok niepewna, co powiedzieć. - Powinniśmy chyba o tym porozmawiać, nie sądzisz? Przytaknęła i wzięła głęboki oddech.

- Wiem. Z pewnością masz wiele pytań. - Owszem. - Pochylił się do przodu, opierając łokcie na kolanach i zaplatając palce u dłoni. - Który to miesiąc? - Szesnasty tydzień. Zmrużył oczy, usiłując w myślach coś sobie obliczyć. - To czwarty miesiąc. Dokładnie tyle, ile się nie widzieliśmy. Misty z trudem przełknęła ślinę. - Kiedy się dowiedziałaś? - Jakieś trzy miesiące temu. 25 Anula

Przez ułamek sekundy rozważył tę informację, ledwie zauważalnie zaciskając zęby. - Domyślam się, że dlatego przestałaś odpowiadać na moje telefony i nigdy nie zareagowałaś na żadną z wiadomości, które ci zostawiałem. - Przepraszam. - Usiadła, opierając się na poduszce. - Wiem, że to było okropne z mojej strony, ale byłam taka. .. zagubiona. Z początku nie wierzyłam, że to prawda. Zawsze uważaliśmy, z

s u lo

wyjątkiem tego jednego razu... Jednak we wszystkich testach wynik był ten sam. Wiedziałam, że jeśli zacznę z tobą rozmawiać, z samego tonu mojego głosu zorientujesz się, że coś jest nie tak. -Westchnęła i splotła dłonie na brzuchu. - Nie chciałam kłamać i mówić, że

a d n a c s

wszystko jest w porządku, więc postanowiłam nie mówić nic. - Unikałaś mnie?

- Tak - przyznała z poczuciem winy.

- Nie uważasz, że miałem prawo wiedzieć? W jego głosie czaił się ledwo powstrzymywany gniew, który sprawił, że poczuła gęsią skórkę na całym ciele. - Oczywiście, że miałeś. Miałeś do tego pełne prawo. Jedynym wytłumaczeniem, jakie mam na swoje usprawiedliwienie, jest to, że kiedy się dowiedziałam, wystraszyłam się. A poza tym, jeśli zdołasz w to uwierzyć, usiłowałam cię chronić. - Chronić mnie? - Cullen aż podskoczył na równe nogi i zaczął się przechadzać po pokoju. Długimi palcami zaczął przeczesywać włosy, a potem oparł je na biodrach. 26 Anula

- Tak - odparła z większym zaangażowaniem, niż tego pragnęła. - Cullen, masz dwadzieścia siedem lat i należysz do klanu Elliottów. Jesteś dyrektorem sprzedaży w jednym z najpotężniejszych czasopism, które wchodzi w skład waszej rodzinnej firmy. Jesteś zbyt młody, by związać się z byłą tancerką z rozwalonym kolanem i dzieckiem, którego nigdy nie chciałeś. Twoja rodzina z pewnością nie podziękowałaby ci za złą prasę, jaką przyniosłoby nagłośnienie takiego związku, gdyby media się o nas dowiedziały.

s u lo

Cullen przystanął i zaczął się w nią wpatrywać z taką mocą, że miała wrażenie, jakby chciał jej wypalić dziurę w głowie.

- Czy tobie się zdaje, że mnie cokolwiek obchodzą tytuły w

a d n a c s

głupich gazetach?

- W tej chwili może nie - odparła ostrożnie. - Ale jak będziesz się czuł później, kiedy rodzina zacznie cię obwiniać o uszczerbek na reputacji, którego stałeś się przyczyną, wiążąc się z kimś takim jak ja? Cullen zmrużył oczy i usiłował rozluźnić szczęki, zanim uda mu się zgryźć na pył własne zęby. Ważył, co pierwsze w nim wybuchnie: żal, że utrzymywała przed nim wszystko w tajemnicy, czy wściekłość, że... że... Nie znosił, kiedy mówiła o sobie w taki sposób, podkreślając swój wiek i zakładając z góry, że jego rodzina nie zaakceptuje jej tylko dlatego, że była kiedyś tancerką w Las Vegas. Chociaż w tej ostatniej kwestii prawdopodobnie miała rację. Jego dziadek chyba wpadłby w furię, gdyby Cullen przyprowadził do domu kochankę, byłą tancerkę rewiową, i ich nieślubne dziecko. Ale patrząc na wszystko z innej strony, czy Patrick Elliott był w ogóle 27 Anula

kiedykolwiek zadowolony z zachowań członków rodziny? Nie. Nic, cokolwiek robili, nie zyskiwało aprobaty starszego pana. Cullen miał już dość prób podejmowania działań, które miały zadowolić seniora rodu Elliottów. Wiedział, że reszta rodziny raczej czuje to samo. Nie tyle darzyli szacunkiem starego Elliotta, co starali się nie wchodzić mu w drogę i unikać, o ile to możliwe, jego pogardy. - Kimś takim jak ty, tak? - Nadal miał szczęki zaciśnięte tak mocno, że aż go zęby bolały. Gdyby Misty patrzyła na niego uważnie,

s u lo

zauważyłaby, że był bliski utraty kontroli nad sobą.

Chyba jednak tego nie dostrzegła. Po prostu patrzyła na niego wielkimi, zielonymi oczami o kształcie migdałów, do których ciągnął jak ćma do światła.

a d n a c s

- Oboje wiemy, że zawsze byłam dla ciebie jedynie miłą

rozrywką - powiedziała cichym głosem. - Nasz związek nigdy nie miał być niczym trwałym, a ja nie mam zamiaru zmieniać teraz zasad. Jeden... dwa...

Zaczął gwałtownie oddychać.

Trzy... cztery. Wdech... wydech... Pięć... sześć... - Po pierwsze - zmusił się do wypowiedzenia tych słów spokojnym tonem - nie byłaś dla mnie jedynie miłą rozrywką. Nie zaprzeczam, że z początku związaliśmy się głównie z powodu fantastycznego seksu, ale to mogę dostać również w domu, nie latając niemal trzech tysięcy mil co dwa miesiące tylko po to, żeby się nieźle zabawić w łóżku.

28 Anula

Skrzywiła się na te brutalne słowa, ale nie przerwała mu. I dobrze, ponieważ nawet ból, jaki odczuwał, wbijając paznokcie w zaciśnięte pięści, nie zmniejszył szalejącej w nim furii. - Po drugie, niezależnie od tego, jak wyglądał lub nie wyglądał nasz związek do tej chwili, zasady już się zmieniły. Nosisz w sobie moje dziecko i czy ci się to podoba, czy nie, to wszystko zmienia. Po trzecie, kocham swoją rodzinę. Nigdy nie zrobiłbym niczego, aby ich celowo skrzywdzić, ale to nie oni dyktują mi, co mam robić w życiu. Sam podejmuję decyzje, czy to jest jasne?

s u lo

Wysunęła język, chcąc oblizać wyschnięte wargi, a Cullen musiał przypomnieć sobie, że ma się trzymać swojego gniewu i nie

a d n a c s

rzucać na nią, tak jak chciało jego libido.

- Czy to jest jasne? - zapytał ponownie, co wystarczyło, by zwrócić na siebie jej uwagę i skupić własne myśli na najważniejszej kwestii.

Skinęła głową. Nie był to zbyt przekonujący gest, ale póki co wystarczył.

- To dobrze - przestał zaciskać dłonie w pięści i rozprostował palce, czując, jak powoli na powrót zaczyna krążyć w nich krew ponieważ już podjąłem decyzję. Nie ze względu na rodzinę i nie z powodu źle rozumianego poczucia obowiązku. Ze względu na mnie samego. - Odczekał ułamek sekundy, a potem powiedział szybko: Bierzemy ślub.

29 Anula

Z twarzy Misty odpłynęła krew. Stała się blada jak płótno, zupełnie jak wtedy, kiedy po raz pierwszy zobaczył ją na szpitalnej sali. - Cullen... - zaniemówiła i przycisnęła dłoń do gardła. - Nie - przerwał jej. Podszedł ponownie do krzesła, na którym wcześniej siedział, przycupnął na jego brzegu i pochylił się ku niej. Nie kłóć się, tylko posłuchaj. Chcę tego dziecka, Misty. To moje dziecko i jest tak samo częścią mnie, jak i częścią ciebie. Już

s u lo

przegapiłem pierwsze cztery miesiące ciąży i nie chcę przegapić reszty. Chcę być przy tobie cały czas, chcę ci masować stopy, kiedy spuchną, przynosić ci kiszone ogórki i lody o trzeciej nad ranem i

a d n a c s

trzymać cię za rękę przy porodzie. A co najważniejsze, chcę

codziennie oglądać dziecko, nie tylko w weekendy czy wtedy, kiedy uda mi się tutaj przylecieć. A najlepiej to osiągniemy, jeśli się pobierzemy.

-Cullen...

- Wyjdź za mnie, Misty.

Cały czas nie spuszczała wzroku z jego oczu i mógł przysiąc, że dostrzegł w nich błysk łez. Serce mu się ścisnęło i wyschło w gardle, kiedy czekał na odpowiedź. Któż mógłby przypuszczać, że uznanie tego dziecka będzie się wiązało Z tyloma nerwami? Zobaczył, jak otwiera usta i wypowiada słowa, na które nie był przygotowany: - Przykro mi, Cullen, nie mogę.

30 Anula

ROZDZIAŁ CZWARTY Z każdym słowem serce Misty rozpadało się na coraz większą liczbę kawałeczków. Raniła go, a była to ostatnia rzecz, jaką chciała zrobić. Czy on niczego nie rozumiał? Nie zdawał sobie sprawy, że małżeństwo z nią doprowadzi go do ruiny? Prędzej wskoczyłaby pod rozpędzony autobus, niż umyślnie zrobiła cokolwiek, co mogłoby go upokorzyć lub zranić. A ślub z nią, choć może nie zdawał sobie z tego

s u lo

sprawy, był dla niego biletem w jedną stronę.

Niezależnie od tego, co Cullen mówił, nie wierzyła, by głęboko zakorzenione poczucie obowiązku nie odgrywało tu żadnej roli.

a d n a c s

Doskonale wiedziała, że Bryan, jego brat, był nieplanowanym

dzieckiem. Matka urodziła go, mając zaledwie osiemnaście lat, i dziadek Cullena zmusił jego ojca do małżeństwa. Jednak po dwunastu latach, mając dwójkę dzieci, rozwiedli się. Misty nie chciała takiej przyszłości dla siebie ani tym bardziej dla swojego dziecka. Nie chciała, aby Cullen poświęcał swoje szczęście i przyszłość z powodu wyrzutów sumienia i poczucia odpowiedzialności, które wpajano mu od dzieciństwa.

Przyjrzała mu się uważnie, aby dobrze ocenić sytuację. - Proszę, nie gniewaj się, Cullen. Wiem, że robisz to, co uważasz za słuszne, ale nie wyjdę za ciebie tylko dlatego, że wpadliśmy. Położyła dłoń na brzuchu i powiedziała:

31 Anula

- Ja również pragnę tego dziecka i będę dla niego dobrą matką, a ty nie będziesz musiał się martwić o to, że ograniczę ci do niego prawa. Nigdy bym tego nie zrobiła. Przyglądał jej się przez dłuższą chwilę niczym jakiemuś rzadkiemu gatunkowi owada. Serce zaczęło jej bić szybciej i poczuła się niezręcznie. Wolała się nie zastanawiać, jaka może być jego odpowiedź i co sobie myśli. - Czy pomyślałaś w ogóle o tym, co powiedział lekarz? - spytał

s u lo

w końcu, najwyraźniej z trudem opanowując emocje. - Jeśli nie będziesz uważać, wrócisz do szpitala albo, co gorsza, stracisz dziecko. Na samą myśl o tym owiał ją lodowaty chłód. Położyła obie

a d n a c s

dłonie na niewinnej istocie spoczywającej w jej brzuchu i westchnęła cicho na budzące się w niej instynkty macierzyńskie.

- Nie stracę dziecka - powiedziała i zabrzmiało to jednocześnie jak obietnica i modlitwa.

- Stracisz, jeśli nie będziesz o siebie dbać. Lekarz powiedział, że zemdlałaś z wyczerpania i odwodnienia. Studentka z twojej grupy, która zadzwoniła do mnie z wiadomością, że zabrało cię pogotowie, powiedziała mi, że podwoiłaś liczbę zajęć i dałaś dodatkowe ogłoszenia do miejscowej gazety, żeby jeszcze bardziej rozkręcić interes. - Być może trochę przesadziłam - przyznała. - Ale to się już nie powtórzy. - Po co to wszystko robiłaś? - Jego niebieskie oczy pociemniały.

32 Anula

Oto pytanie na wagę złota. Wciągnęła głęboko powietrze, a potem powoli je wypuściła. - Wiesz doskonale, tak samo jak ja, że studio walczy o przetrwanie. Pomyślałam, że warto byłoby zarobić jak najwięcej pieniędzy, zanim nadejdzie czas, kiedy w ogóle będę musiała przestać uczyć. Bóg jeden wie, że już teraz ledwie sama mogę się utrzymać, a co dopiero mówić o dziecku. Nie zarabiam nawet tyle, by móc zatrudnić kogoś na zastępstwo na koniec ciąży i póki sama nie wrócę do prowadzenia zajęć.

s u lo

- Uważasz, że nie utrzymywałbym własnego dziecka? - warknął, marszcząc gniewnie brwi. - Wspomagałem cię całkiem nieźle przez ostatnie trzy lata. Myślałaś, że nagle przestanę, dlatego że jesteś w ciąży?

a d n a c s

Westchnęła ciężko. Choć bardzo się starała tego uniknąć, Cullen był wściekły.

Zsunęła się z sofy i przesunęła na kolanach w jego stronę. Objęła ramieniem jego nogę, opierając dłoń na jego udzie. - Nie chciałam, żeby to tak zabrzmiało, ale nie mogę pozwolić, żebyś wiecznie płacił moje rachunki. Doceniam wszystko, co dla mnie zrobiłeś. Nie wiem, co by się ze mną stało po kontuzji kolana, gdyby nie twoja pomoc. Powiedziałam ci na samym początku, że oddam ci wszystkie pieniądze zainwestowane w ten budynek i jego remont, dzięki któremu udało mi się tutaj zamieszkać i otworzyć studio tańca, nie wspominając już o pieniądzach, które dostaję od ciebie co miesiąc na rachunki, ponieważ studio nadal jeszcze nie przynosi zysków. 33 Anula

Zafrasowała się na tę myśl. Ta comiesięczna zapomoga spędzała jej sen z powiek bardziej niż to, że namówił ją do prowadzenia szkoły tańca. To zbyt wyraźnie przypominało jej o tym, że sama nie była w stanie się utrzymać, że była zależna od mężczyzny, by mieć dach nad głową i jedzenie na stole, oraz o prawdziwym charakterze jej znajomości z Cullenem. Była jego kochanką, a on był jej dobroczyńcą. Była to prawda trudna do przełknięcia. - Już ci mówiłem, że nie musisz mnie spłacać. To nie była pożyczka, tylko prezent.

s u lo

- Jasne, prezent - wymruczała pod nosem, ale tak, żeby ją słyszał. Wiedziała, że włożył ponad sto tysięcy dolarów, aby pomóc

a d n a c s

jej otworzyć studio, nie wspominając o hojnych sumach, jakie umieszczał na jej koncie.

- Chodzi o to - odezwał się, podkreślając każde słowo - że niedługo nie będziesz mogła prowadzić zajęć. Prawdopodobnie już nie powinnaś uczyć, biorąc pod uwagę, jak to się ostatnio skończyło. A wtedy co?

Otworzyła usta, żeby coś powiedzieć, ale powstrzymał ją ruchem dłoni.

- Przykro mi, Misty, ale nie mam zamiaru być ojcem na odległość. Misty poczuła skurcz w żołądku, zupełnie jakby się nagle znalazła na roller-coasterze. - Czego zatem chcesz?

34 Anula

Wciągnął głęboko powietrze i nakrył jej ręce swoimi. Jego długie palce mocno ścisnęły jej kruche dłonie. - Jedź ze mną do Nowego Jorku. - Słucham? - wyprostowała się zdumiona. Była to ostatnia rzecz, jaką spodziewała się usłyszeć. - Jedź ze mną do Nowego Jorku. Nie możesz odwołać zajęć i zamknąć szkoły, ale nie możesz także uczyć. Znam cię, Misty. Jeśli nie będziesz miała co robić, za tydzień umrzesz z nudów. - Ścisnął jej

s u lo

rękę, podkreślając tym wagę swojej prośby. - Jedź ze mną do Nowego Jorku. Tak będzie najlepiej dla dziecka. Musisz odpocząć, a mój dom jest zaciszny i wygodny. No i ja będę na każde twoje zawołanie.

a d n a c s

Po raz pierwszy poczuła się zaciekawiona. - Na każde zawołanie, tak?

W jego oczach pojawiła się pełna sugestii iskierka. Odwrócił jej rękę i ucałował wnętrze dłoni.

- Na każde zawołanie. - Chwycił w usta jej palec i delikatnie zaczął go ssać. W tym momencie Misty zalała fala pożądania, od której cała zaczęła drżeć. - Misty? - spytał łagodnym tonem. - Czy ty mnie słuchasz?

Chwilę zajęło jej zrozumienie jego słów i kolejną, by wydobyć z siebie głos. Ale nawet wtedy udało jej się wydusić tylko słabe: - Mhm. - Jest jeszcze jeden powód, dla którego chcę, żebyś poleciała ze mną do Nowego Jorku. Chcę cię przedstawić moim rodzicom. Będą dziadkami, więc powinniście się poznać. 35 Anula

Mgiełka pożądania, która przesłoniła jej umysł, powoli zaczynała się rozwiewać. Jego rodzice? Chciał, żeby poznała jego rodziców? Dobry Boże, już widziała tę scenę oczyma wyobraźni. Mamo, tato, to jest Misty, była tancerka i moja kochanka, która jest w ciąży. Zapewne długo nie mogliby złapać tchu na tę zaskakującą wieść, ale potem zebraliby się w sobie i rzucając jej wrogie spojrzenia, zaczęli prawić Cullenowi kazania na temat mieszania krwi rodziny Elliottów z krwią tancerki pospolitego pochodzenia o najwyraźniej

s u lo

niskim morale. Prędzej przejdzie się nago wzdłuż głównej alei Las Vegas.

- Daj spokój, Misty - starał się ją udobruchać. - Jesteś mi to winna.

a d n a c s

Spojrzała na niego z wielkim zdziwieniem.

- To tego oczekujesz w zamian za to wszystko, co dla mnie zrobiłeś? - spytała zdumiona.

- Mam na myśli to, że jesteś mi winna co nieco za utrzymywanie w tajemnicy faktu, że nosisz moje dziecko.

Miał rację, ale mimo to... spotykać się z jego rodzicami? Czy to aby nie była lekka przesada? Po co jeszcze bardziej komplikować sytuację? - Poza tym - ciągnął dalej - to nie musi trwać w nieskończoność. Pomyśl o tym jak o krótkich wakacjach. Będziesz mogła tu wrócić, kiedy tylko zechcesz.

36 Anula

Nadal nie puszczając jej rąk, wstał i pociągnął ją za sobą, a potem mocno przytulił. Nie opierała się, ponieważ tak właśnie czuła się najbardziej bezpiecznie i wygodnie. Wtulona w jego ramiona, czuła się niczym zanurzona w ciepłej kąpieli z pianą po całej nocy tańca w oślepiających światłach jupiterów, na szpilkach i w nakryciu głowy ważącym tyle co małe auto. Tylko że teraz było zupełnie inaczej. - A nigdy nie wiadomo - wymruczał wprost do jej ucha,

s u lo

pieszcząc wypukły brzuch. - Może kiedy zobaczysz, jak mieszkam, i poznasz moją rodzinę, zmienisz zdanie co do moich oświadczyn. Misty odchyliła się, by spojrzeć w jego pełne nadziei i

oczekiwania oczy, i podjęła decyzję. Była mu coś winna za to, że

a d n a c s

przez tak długi czas trzymała przed nim w tajemnicy fakt, że jest w ciąży, i za wszystko, co uczynił dla niej przez ostatnie lata, a co sprawiło, że czuła się kimś wyjątkowym.

- Pojadę z tobą do Nowego Jorku - powiedziała. - Ale nie wyjdę za ciebie - uprzedziła, zanim zdążył się za bardzo ucieszyć, i dla podkreślenia tych słów pomachała mu palcem przed nosem. - To nie będzie częścią układu.

Uśmiech nie znikł z jego twarzy, schylił głowę i dotknął wargami jej ust. - Zobaczymy. Skoro Misty zgodziła się towarzyszyć Cullenowi w drodze na Manhattan, nie ociągał się z wyruszeniem. Zadzwonił po pilota prywatnego odrzutowca, dając mu znać, że mają zamiar lecieć z 37 Anula

samego rana. Zorganizował osobę, która miała objąć w zastępstwie prowadzenie zajęć w studio tańca, a potem zaniósł Misty do sypialni i ułożył na materacu, podpierając plecy poduszkami. Protestowała, że czuje się dobrze i może sama spakować bagaże, ale nie chciał o tym słyszeć. Miała siedzieć w miejscu i tylko dyktować, co Cullen ma robić, pakując jej walizkę. Nie wiedziała, czy się śmiać, czy płakać, widząc, w jaki sposób ładuje wszystkie jej rzeczy, zupełnie się nie troszcząc o ich poskładanie. Nie zawracał

s u lo

sobie też głowy tym, że obcasy butów mogą podrzeć delikatne materiały spódnic i bluzek. Kiedy o tym wspomniała, usiłował bezskutecznie naprawić błąd, ale w końcu poddał się i stwierdził, że

a d n a c s

wymieni wszystko, co się zniszczy podczas podróży. Chociaż sypiali razem od czterech lat i dzielili ze sobą prywatność, jaka łączy pary, Misty poczuła, że się rumieni, kiedy Cullen zaczął przeczesywać szuflady z bielizną. Wydawało się, że wybieranie poszczególnych części garderoby sprawia mu prawdziwą przyjemność. Unosił prześmiesznie brwi i robił zabawne miny, aż Misty musiała się roześmiać.

Kiedy skończył, zamknął walizkę, a potem pomógł jej się przebrać do snu. Położył się koło niej i przytulił ją, głaszcząc po włosach, aż oboje zmorzył sen. Następnego ranka pojechali na pas startowy wynajętym samochodem. Podróż minęła zadziwiająco szybko i była o wiele wygodniejsza i spokojniejsza niż lot zwykłym rejsowym samolotem.

38 Anula

Cullen dopilnował, aby na pokładzie znalazło się jedzenie i Misty posiliła się, zanim zdążyli wylądować. Jednak wszystko, co było związane ze snobistycznym samolotem i hojnością Cullena, jeszcze bardziej przypominało Misty o tym, jak bardzo nie na miejscu będzie się czuła w jego świecie. Nie musiała się martwić o to, jak długo pozostanie w jego ekskluzywnej miejskiej rezydencji na Upper West Side. Po tygodniu i on, i jego rodzina będą błagali, aby już wyjechała i zapomniała, że kiedykolwiek słyszała nazwisko Elliott.

s u lo

Zdrzemnęła się w samolocie, więc kiedy wylądowali na miejscu, czuła się rześko i niemal drżała ze zdenerwowania. Nie była pewna,

a d n a c s

dlaczego z taką niecierpliwością czekała na moment, kiedy zobaczy, jak mieszka Cullen. Jakaś jej część obawiała się, że zastanie za drzwiami całe stado Elliottów wpatrzonych w nią z pogardą i gotowych do ataku. Inna część sądziła, że to prawdopodobnie fakt, że ma z nim zamieszkać, nawet jeśli na krótko, tak na nią podziałał. Chciał, żeby poznała jego rodziców. Chciał aktywnie uczestniczyć w jej ciąży i w wychowaniu dziecka. To wszystko sprawiało, że zaczynała się czuć zbyt... domowo. Zupełnie jakby smakowała życia, którego nigdy nie będzie miała. Gdyby się z nią ożenił, stałby się pośmiewiskiem w swoich kręgach, nie mówiąc już o tym, że straciłby szacunek wśród współpracowników w EPH. Nie, nigdy nie postawiłaby go w takiej sytuacji. Za bardzo jej na nim zależało.

39 Anula

Pomógł jej wysiąść z luksusowej limuzyny, która przyjechała po nich na lotnisko, a potem wziął Misty na ręce i zaniósł po schodach w stronę dobrze utrzymanej starej rezydencji. Postawiwszy ją przed drzwiami, odszukał w kieszeni klucze, wziął ją za rękę i wprowadził do środka, zostawiając za sobą otwarte drzwi, żeby kierowca mógł wnieść bagaże. Potem wręczył mężczyźnie napiwek, pożegnał go i zamknął drzwi. Odwrócił się, a jego usta rozszerzyły się w łagodnym uśmiechu. Wsunął dłoń do kieszeni dżinsów i spojrzał wyczekująco na Misty.

s u lo

- Podoba mi się twój dom - stwierdziła, rozglądając się dokoła. Było wyraźnie widać, że mieszka tu bardzo zamożna osoba, ale

a d n a c s

miejsce nie było tak przesycone przepychem, jak się tego

spodziewała. Wyglądało na wygodne i zamieszkane. Podłogi zrobione były z desek, wypolerowanych na lśniąco. Z korytarza wchodziło się do olbrzymich pokoi. Jednym z nich był salon, w którym znajdował się telewizor plazmowy, czarna skórzana sofa i fotele oraz sprzęt muzyczny ustawiony na półkach po drugiej stronie pomieszczenia. Kolejny pokój wyglądał na gabinet Cullena. W odległym krańcu pomieszczenia znajdowało się biurko, na którym stał komputer, telefon i lampka. Przy ścianie były rzędy półek wypełnione książkami, a pod oknem siedzisko, na którym można było spocząć i w deszczowe dni zagłębić się w lekturze. - Dziękuję - odparł Cullen, kładąc dłonie na jej ramionach. Rozgość się, porozglądaj po zakamarkach, żebyś wiedziała, gdzie co jest, a jeśli będziesz czegoś potrzebowała, pytaj. 40 Anula

Skinęła lekko głową, ale wiedziała, że i tak będzie się tu czuła jak gość. - Jesteś zmęczona? - spytał, rozmasowując jej kark. - Nie bardzo - odparła, ale nie mogła powstrzymać ziewnięcia, czując całkowite odprężenie pod wpływem dotyku jego dłoni. - W takim razie może rozpakujemy twoje bagaże i rozejrzysz się po domu? Opuścił ręce i zrobił krok w tył. Misty wyprostowała się, tłumiąc

s u lo

w sobie jęk z powodu straty tego czarującego uczucia, jakie dawał jej dotyk dłoni Cullena.

- A potem może pójdziemy do łóżka - dodał.

- Mówiłam ci już, że nie jestem zmęczona. Wyspałam się w samolocie.

a d n a c s

Cullen uniósł w górę ciemną brew, a w jego oczach zabłysły iskierki.

- A kto tu mówi o spaniu?

41 Anula

ROZDZIAŁ PIĄTY Cullen siedział w nogach łóżka, nasłuchując odgłosów z łazienki, w której krzątała się Misty. Co parę sekund widział, jak przemieszcza się, przekładając jego przybory toaletowe i robiąc miejsce dla swoich kosmetyków. Pół nocy zajęło mu przekonanie jej, żeby się rozpakowała do końca i poczuła jak w domu, a nie zostawiała ubrań w walizce, a kosmetyków na nocnym stoliku. Teraz rozkładała

s u lo

przedmioty tam, gdzie byłoby ich miejsce, gdyby tu mieszkała, ale zabrała się do tego z ociąganiem.

Wciągnął głęboko powietrze i potarł czoło. To będzie o wiele

a d n a c s

bardziej skomplikowane, niż mu się zdawało. Miejsce Misty i dziecka było u jego boku. Chciał, żeby byli w jego domu i w jego życiu. Ale chciał też, żeby i ona tego pragnęła. Wnosząc z wyrazu twarzy Misty za każdym razem, kiedy wygłaszał jakąkolwiek uwagę na temat włączenia jej do swojego domu i rodziny, nie mógł być pewien, czy to w ogóle nastąpi.

Odgłosy dobiegające z łazienki umilkły i kiedy odwrócił głowę, dostrzegł stojącą w drzwiach Misty. Zupełnie nie przypominała dziewczyny, którą zobaczył po raz pierwszy w kasynie w Las Vegas cztery lata temu. Wtedy ubrana była w skąpy kostium obszyty cekinami, który podkreślał wszystkie kobiece zalety i przykuł jego uwagę. Teraz wyglądała na damę z klasą, emanującą seksapilem, a jego ciało odpowiadało na jej czar jednoznacznie. Jeśli zdawało jej się, że 42 Anula

nie będzie pasowała do jego rodziny i jej stylu życia, albo do Nowego Jorku, to bardzo się myliła. Misty pasowałaby do każdego miejsca na świecie dlatego, że była taką kobietą, do której to otaczający ją świat się dopasowywał, a nie na odwrót. Była pełna życia, piękna, pewna siebie, za wyjątkiem tych chwil, kiedy wyglądała na zdenerwowaną i zagubioną. Cullen wstał z łóżka. - Wszystko w porządku? Przytaknęła, ale jej dolna warga drżała.

s u lo

- Nie jestem pewna, czy ci się spodoba, jak porozkładałam rzeczy. Mam tego dużo, więc musiałam niektóre twoje pochować. - Jestem pewien, że jest dobrze.

Zerknęła za siebie i Cullen zdecydował, że musi coś zrobić albo

a d n a c s

dziewczyna będzie się zamartwiać przez całą noc.

- Podejdź tutaj, Misty - odezwał się łagodnym głosem. Spojrzała na niego i bez zbędnych pytań podeszła,a jej pantofle niemal tonęły w miękkim dywanie sypialni. Kiedy znalazła się wystarczająco blisko, wyciągnął ku niej ramiona i przytulił ją.

- Nie denerwuj się - szepnął jej do ucha. - Tutaj jest twoje miejsce, przy mnie.

Nie odpowiedziała, ale poczuła nagły dreszcz przeszywający jej ciało. Pocałował jej skroń, potem policzek, a potem usta. Kiedy rozchyliła wargi, by przyjąć pocałunki, jego również zalała fala rozkoszy. Wplótł palce w jej włosy, przytrzymując jej głowę podczas pieszczoty. Obudziły się w nim uśpione emocje. Minęły cztery 43 Anula

miesiące, cztery długie, pełne pragnienia miesiące, w trakcie których rozmyślał o Misty, o tym, jak bierze ją do łóżka. Nie mógł tego jednak zrobić, ponieważ nie odpowiadała na jego telefony i ukrywała przed nim fakt, że jest w ciąży. Czekał, aż poczuje złość, zdenerwowanie lub chęć odwetu, ale nic podobnego się w nim nie narodziło. Czuł jedynie pożądanie i instynkt opiekuńczy tak silny, że zadziwiał go swoją intensywnością. Przesunął rękę w dół jej ciała i położył na brzuchu, w którym

s u lo

spoczywało jego dziecko. Uniósł głowę i ciężko wydyszał:

- Pragnę się z tobą kochać, ale nie chciałbym ci zrobić krzywdy. - Nie zrobisz - odparła cichym, miękkim głosem. Nadal

a d n a c s

trzymając lewą dłoń na jej brzuchu, prawą dotknął jej policzka. - Ale odkąd jesteś w ciąży, nie kochałem się z tobą, a ty dopiero co wyszłaś ze szpitala.

Misty wykonała dokładnie taki sam gest co on, kładąc jedną dłoń na jego brzuchu, a drugą dotykając twarzy.

- Znalazłam się w szpitalu, bo nie uważałam na własne zdrowie, a nie dlatego, że działo się coś złego z dzieckiem. Trzymali mnie do czasu, aż się upewnili, że wszystko jest w porządku, a ty od tamtej pory doskonale się mną opiekujesz. Nawet nie pozwalasz mi się samej przemieszczać, jeśli tylko jesteś w pobliżu - dodała, uśmiechając się zadziornie. - Nic mi nie jest i chcę, żebyś się ze mną kochał. Te słowa silnie na niego podziałały. Zawstydziła go, a jednocześnie sprawiła, że poczuł się najpotężniejszym człowiekiem na ziemi. Był dla niej bohaterem... jej bohaterem, i niech go piekło 44 Anula

pochłonie, jeśli nie chciałby nim dla niej być. Opuścił ją na moment i przeszedł wokół łóżka, odsuwając na bok pościel i przyciemniając światło.- Kiedy do niej wrócił, pocałował ją tak, żeby poczuła, jak bardzo jej pragnie i jakie uczucia do niej żywi. Jednocześnie zaczęli się powoli rozbierać. Wsunął dłonie pod jej bluzę, rozkoszując się jedwabistą skórą talii, i przez głowę ściągnął jej ubranie. Jej palce jeden po drugim zaczęły rozpinać guziki jego koszuli. Kiedy tylko uwolnili się od ubrań, zaczęła się rozkoszować

s u lo

dotykiem jego nagiej klatki piersiowej. Jej bliskość powodowała, że na całym ciele czuł deszcz elektrycznych iskier i aż wstrzymał oddech. Przylgnęła ustami do wgłębienia pod mostkiem i Cullen

a d n a c s

musiał mocno zacisnąć zęby, aby nie rzucić się na nią i nie posiąść jej niczym wygłodniały jaskiniowiec. Zmusił się do skupienia uwagi na błękitnych spodniach, które ściągnął z jej nóg, pozwalając, by się oparła o jego ramiona dla zachowania równowagi. Przy okazji pozbyła się także pantofli.

Wyprostował się i raz jeszcze obrzucił wzrokiem jej bujne kształty. Była niewiele od niego niższa i zawsze prezentowała pełną, kobiecą figurę, na widok której każdy mężczyzna odszedłby od zmysłów. Teraz jednak, w czwartym miesiącu ciąży, wyglądała dosłownie smakowicie. Cullen zastanowił się, czym sobie w życiu zasłużył na tak wspaniały prezent od losu. Pod koronkowym materiałem biustonosza pyszniły się większe niż dotychczas piersi, ale to jej brzuch przyciągnął jego uwagę. Opadł na kolana i położył dłonie po obu stronach jej talii, przyciskając usta do napiętej skóry. Doznał 45 Anula

nagłej, nieodpartej potrzeby porozmawiania z tą malutką istotą w jej wnętrzu, przywitania się, powiedzenia dziecku, że nie może się już doczekać, kiedy je zobaczy, i obiecania bezwarunkowej miłości i opieki. Uniósł głowę i spojrzał w jej szmaragdowe oczy. - Jak to jest - spytał niskim głosem - być w ciąży? Przez sekundę pomyślał, że pewnie się roześmieje, słysząc tak niemądre pytanie. Powinien to wiedzieć. Misty jednak nigdy nie wyśmiałaby niczyich

s u lo

szczerych uczuć. Pogładziła koniuszkami palców jego włosy i zerknęła na niego w dół z lekkim uśmiechem.

- W jakim sensie? - zapytała. - Chodzi ci o poranne mdłości i

a d n a c s

większe piersi czy o dziwaczne zachcianki? - Wszystko. Chcę wiedzieć wszystko.

Pozostając na kolanach, pomógł jej usiąść na łóżku. Nie było mu łatwo, ale musiał to usłyszeć, musiał wiedzieć, co go ominęło. - Poranne mdłości to nic przyjemnego. Przez pierwsze trzy miesiące męczyły mnie codziennie od momentu, kiedy się obudziłam, aż do popołudnia.

Zrobiła śmieszną minę.

- Piersi mi urosły - powiedziała, spoglądając na swój biust. - Ale wydaje mi się, że akurat z tego będziesz zadowolony. Są wrażliwe, ale bez przesady. Wystarczy tylko trochę uważać. Skinął głową. O to nie musiała się martwić. I tak się czuł, jakby dotykał porcelanowej laleczki. Nie zrobiłby niczego, co mogłoby jej sprawić ból lub choćby lekką niewygodę. 46 Anula

- Zachcianki były dość ciekawe. Mówiono mi, że w miarę upływu czasu będzie coraz gorzej. Jak na razie miałam już ochotę na takie dziwne rzeczy jak szparagi albo wisienki maraschino. - Spuściła wzrok, a na jej policzkach pojawił się uroczy rumieniec zakłopotania. - A raz przeszukałam cały sklep nocny w poszukiwaniu pączków z pudrem. Wykupiłam chyba wszystkie opakowania, zwykłe i te z małymi pączkami, a potem poszłam do domu i zjadłam je, popijając sześcioma szklankami mleka i oglądając powtórki z Love Lucy w telewizji.

s u lo

Zachichotał, wyobrażając sobie Misty skuloną na kanapie i obsypaną pudrem z pączków, i żałował, że nie było go w tym czasie u jej boku. Żałował, że to nie on przeszukiwał sklepy o trzeciej nad

a d n a c s

ranem w poszukiwaniu rzeczy, które zaspokoiłyby jej zachcianki kulinarne.

- A co z dzieckiem? Jakie to uczucie mieć w sobie nowe życie? Misty oblizała wargi i jej piersi uniosły się, kiedy wciągnęła głęboko powietrze.

- Naprawdę chcesz wiedzieć? - spytała. - Oczywiście. - Bardziej niż cokolwiek innego. - Przerażające. Ściągnął brwi. Nie była to odpowiedź, jakiej się spodziewał. - Każdego dnia - ciągnęła - budzę się i widzę nową zmianę, jaka zaszła w moim ciele. Moje piersi stają się coraz większe, brzuch się zaokrągla, a ręce i stopy zaczynają puchnąć. A potem pojawiają się myśli o tym, jak malutkie jest moje dziecko. 47 Anula

Przykryła dłońmi jego rękę, która nadal spoczywała na jej brzuchu. - Wiem, że z dnia na dzień staje się coraz większe, ale nadal jest bardzo malutką, zupełnie bezbronną istotą, zależną całkowicie od mojej opieki przez całe dziewięć miesięcy. Martwię się każdym kęsem, który wkładam do ust. Martwię się, czy dostatecznie się wysypiam, czy noszę odpowiednie buty, czy nie siedzę za blisko telewizora... - Na jej twarzy pojawił się wyraz prawdziwej troski i

s u lo

ścisnęła go mocniej za rękę. - To znaczy bardzo uważam, naprawdę, i popatrz, co się stało... i tak wylądowałam w szpitalu.

Wyobrażasz sobie, co by mogło być, gdybym nie uważała na

a d n a c s

każdy posiłek i na każdy swój krok?

Głos jej zadrżał, a on sięgnął, by zetrzeć łzę z jej rzęs.

- Doskonale się spisujesz - zapewnił ją. - Po prostu za ciężko pracowałaś, nawet jeśli robiłaś to dla dziecka. Jej usta nadal drżały, więc przycisnął do nich własne, mając nadzieję, że zmyje pocałunkiem wszelkie wątpliwości, jakie mogła mieć co do swoich matczynych umiejętności. Jego wargi były delikatne, pełne pocieszenia, spijające z jej ust słodki nektar. Nie pożerał jej tak, jak pragnęło tego jego libido. Kiedy odsunął się, z jej twarzy zniknęła niepewność, a w zamian za to pojawiła się namiętność równie silna jak ta, która płonęła w jego wnętrzu. - Czułaś już, jak się rusza? - spytał zupełnie niezdziwiony drżeniem własnego głosu. 48 Anula

Przytaknęła i gest ten sprawił, że przeszyło go podniecenie. - Dasz mi znać, kiedy się to znowu stanie? Też chciałbym to poczuć. - Oczywiście - szepnęła. Teraz, kiedy zdobył już odpowiedzi na najbardziej go nurtujące pytania, mogli przejść do spraw o wiele przyjemniejszych. Rzucił jej łobuzerskie spojrzenie i wstał, unosząc ją pod ramiona i kładąc na łóżku. Wyciągnął się obok niej, podziwiając piękno jej ciała i myśląc

s u lo

o tym, co chciałby z nią robić. Tego wieczoru pewnie nie uda im się zaliczyć całej listy, ale mieli przed sobą mnóstwo czasu. Przy

odrobinie szczęścia będą mieli dla siebie całe morze czasu. Przesunął

a d n a c s

palcami po jej włosach i rozłożył brązowo-złociste loki na poduszce. - Czy mówiłem ci ostatnio, jaka jesteś piękna?

- Nie przypominam sobie - uśmiechnęła się. Wsunął palec pod ramiączko jej biustonosza i powoli zsunął je w dół. Potem zrobił to samo z drugim.

- Jesteś piękna, wiesz o tym.

Wygięła się nieco, kiedy sięgnął ku jej plecom, żeby rozpiąć biustonosz. Uwolnił piersi, a bielizna opadła na podłogę. - Pomyślałem tak, kiedy zobaczyłem cię po raz pierwszy. Byłaś na scenie wśród innych tancerek i choć wszystkie były atrakcyjne, ty się wyróżniałaś. - Ja też cię zauważyłam - wyszeptała. - Widziałam cię co chwila w migoczącym świetle, szukałam cię wzrokiem.

49 Anula

Wbiła paznokcie w jego bicepsy, a jej oddech stał się urywany, gdy pieścił jej piersi. Pamiętał, co mu powiedziała, i uważał, by nie być zbyt brutalnym. Zsunął ręce w dół i chwytając koronkowe majteczki, zdjął je z jej bioder. Misty poruszyła się, pomagając mu ściągnąć bieliznę przez stopy z uroczymi, pomalowanymi na różowo paznokciami. - Teraz twoja kolej, żeby się rozebrać - przypomniała mu, kiedy zaczął całować jej usta.

s u lo

- Mhm. Pozwól, że się tym zajmę. Będziesz tutaj, kiedy wrócę, prawda? - Uśmiechnął się do niej szeroko, wiedząc doskonale, że nigdzie się stąd nie ruszy.

a d n a c s

- Postaram się nie uciec - zażartowała.

Kiedy Cullen odsunął się od łóżka, zdejmując spodnie, skarpetki i buty, Misty podsunęła się nieco wyżej, opierając się wygodnie na poduszkach jak egipska królowa oczekująca atencji swojego niewolnika.

Był teraz zupełnie nagi i zbliżył się do niej niczym dziki kot do swej ofiary. Nie potrzebował lustra, by wiedzieć, że jego wzrok aż płonie z pożądania, które pulsuje w każdym centymetrze ciała, rozpala krew, podnosi temperaturę i budzi męskość. Nie czekał już dłużej. Zatracił się w swojej egipskiej księżniczce. - Cóż - odezwała się, ścierając z czoła małe kropelki potu. - To był z pewnością imponujący sposób na przywitanie mnie w twoim domu.

50 Anula

Zaśmiał się, przytulił ją jeszcze mocniej i odgarnął za ucho kosmyk brązowych włosów, odsłaniając niebieskozielony kolczyk. - To nie było przywitanie w krainie domowego seksu - rzekł. To był tylko jeden z bonusów, jaki możesz otrzymać, kiedy za mnie wyjdziesz. Zesztywniała w jego ramionach, a on, zanim zdążył spojrzeć w jej błyszczące oczy, rzekł: - Wyjdź za mnie, Misty. Powiedz, że się zgadzasz.

a d n a c s 51 Anula

s u lo

ROZDZIAŁ SZÓSTY Urocze odprężenie, jakie spłynęło na Misty, minęło raptownie na dźwięk tych słów. Gdyby tylko wiedział, jak bardzo pragnęła przyjąć jego oświadczyny! Jako nastolatka, podobnie jak większość dziewcząt, całe lata spędziła, marząc o poślubieniu księcia z bajki. O tym, że przybywa do niej na białym koniu i zabiera ją do swojego odległego zamku, gdzie żyją razem szczęśliwie jak w bajce. Jednak im

s u lo

była starsza, tym bardziej zdawała sobie sprawę, że są to tylko marzenia, a mężczyźni są zwykłymi ludźmi. W królestwie jej marzeń niewielu było książąt. Większość mężczyzn więcej miała wspólnego z

a d n a c s

ogrami żyjącymi poza murami miasta. Cullen zdecydowanie należał do tego lepszego gatunku. Był bardziej książęcy. Nie trzeba jednak było być jasnowidzem, by dostrzec, jak bardzo niedobraną byli parą. Westchnęła z rezygnacją i przyjrzała się jego nagiej piersi, unikając intensywnego spojrzenia jego oczu.

- Cullen, już ci mówiłam, nie mogę za ciebie wyjść. Zamiast się z nią kłócić, czego się spodziewała, wzruszył tylko ramionami i rzekł:

- Nie możesz mnie winić za to, że próbuję. Mogła, ale nie zrobiłaby tego. W rzeczywistości bowiem, chociaż nie chciała się do tego przyznać, jego propozycja, a raczej propozycje bardzo jej schlebiały. Coraz bardziej go szanowała za to, że chce dać ich dziecku prawdziwy dom i bardzo wpływowe nazwisko. 52 Anula

- Po prostu... nie mów o tym więcej, dobrze? - poprosiła łagodnym głosem. Zbyt boleśnie odczuwała to ciągłe przypominanie jej o rzeczach, których nie mogła mieć, i wiedziała, że coraz trudniej byłoby jej odrzucać jego oświadczyny. - Przepraszam - rzekł, unosząc się nad nią i przygniatając ją ciężarem swego ciała. - Nie mogę składać żadnych obietnic. A potem zaczął ją całować, sprawiając, że zapomniała o powodach, dla których powiedziała „nie".

s u lo

Następnego ranka serce waliło jej jak młotem i zaczęła się pocić, zupełnie jakby spędziła kilka godzin w saunie. Skurcz żołądka przypomniał jej, że nadchodzi kolejny atak porannych mdłości. To

a d n a c s

było straszne. Okropne. Czysta tortura. Spotkanie z jego rodzicami? Co on sobie w ogóle wyobrażał? Kiedy wsunął głowę przez drzwi sypialni, poczuła nieodpartą chęć rzucenia w niego czymś ciężkim. Niestety pod ręką miała jedynie szufladę pełną koronkowej bielizny. A to z całą pewnością bardzo by mu się spodobało. - Jesteś prawie gotowa? - spytał.

Zerknęła na siebie. Ubrana była jedynie w różowy biustonosz i majtki.

- A czy wyglądam na gotową? - wypaliła i natychmiast nie najlepiej się poczuła. To nie jego wina, że była strzępkiem nerwów. Ale jego winą było to, że miała się spotkać z jego rodzicami. Ciężarna kochanka ma przyjść do domu spotkać się z mamusią i tatusiem. To wystarczyło, by przyprawić jej serce o palpitacje. Do oczu napłynęły jej łzy, ale odwróciła się szybko, by niczego nie 53 Anula

zauważył. Chciała, żeby myślał, że po prostu jest zbyt obciążona szalejącymi emocjami związanymi z ciążą, ale doskonale wiedziała, że chodzi o coś więcej. Była całkowicie przerażona perspektywą kolejnych kilku godzin. W jej głowie przewijały się same obrazy klęsk żywiołowych, powodzi, pożarów. - Hej! - Zza lewego ucha dobiegł ją jego niski, ciepły głos i poczuła jego dłonie ześlizgujące się wzdłuż jej ramion. Na całym jej ciele wystąpiła gęsia skórka. - Co się dzieje?

s u lo

Roześmiała się nerwowo. Czy było coś, co się nie działo? - Nie chcę tego robić - odparła całkowicie szczerze.

- Twoi rodzice mnie znienawidzą. Będą mnie oskarżali, że cię przekupiłam, że złapałam cię na dziecko, a ja nie wiem, co mam

a d n a c s

powiedzieć na swoje usprawiedliwienie.

- Zakończyła tyradę piskliwym, wysokim tonem, czując, że wkrada się do niego strach.

Cullen zachichotał i potarł pocieszającym gestem jej ramiona. - Kochanie, martwisz się na darmo. Moi rodzice nie mogą się doczekać, kiedy cię zobaczą, i na pewno nie będą cię źle traktować. Nie pozwoliłbym na to, nawet gdyby próbowali. Jego zapewnienia zaczynały odnosić skutek. Nie uciszyły całkowicie niepokojów, ale zniosły napięcie, jakie Misty odczuwała w płucach i w przeponie. - Jakkolwiek daleki jestem od dyktowania kobiecie, co ma nosić, a twój strój osobiście mi się podoba, może jednak zechciałabyś

54 Anula

włożyć na siebie nieco więcej rzeczy, zanim pojawią się tu moi rodzice? Misty wydała z siebie cichy jęk, kiedy zorientowała się, że nadal stoi w samej bieliźnie, i wyrwała mu się, rzucając się w kierunku szafy. Oczywiście żadna z rzeczy, jakie ze sobą przywiozła, nie wydawała jej się odpowiednia na spotkanie z rodzicami kochanka. - Nie mogę uwierzyć, że pozwoliłam ci spakować moje ubrania rzekła, a jej głos znowu wzrósł o kilka tonów. - Wziąłeś mi tylko

s u lo

seksowną bieliznę. Chyba nie mogę wystąpić w niej przed twoimi rodzicami. Jak myślisz?

- Myślę, że wyglądasz seksownie niezależnie od tego, co masz na sobie.

a d n a c s

Przeszedł przez pokój i stanął przy niej, by przejrzeć stertę ubrań.

- Proszę, to nie jest seksowna bielizna.

Przyjrzała się spódnicy i bluzce, które wyjął. Nie był to bardzo skromny strój, ale w miarę do przyjęcia. Spódnica koloru łososiowego kończyła się falbaną tuż nad kolanem, a bluzka miała nadruk w kwiaty i dekolt w kształcie litery V. Wykonana była z miękkiego, pomarszczonego materiału, i była bez rękawów. Dekolt był dość głęboki, ale może uda jej się spiąć go agrafką. A różowo-czerwonobrązowe wzory zamaskują powiększony brzuch. - Dobrze - powiedziała i sięgnęła z westchnieniem po wieszak z tym ubraniem.

55 Anula

- Pasuje nawet do twojej bielizny. Widzisz, nie jestem taki zły w pakowaniu twoich rzeczy - dodał z dumą. Misty wydała z siebie bliżej nieokreślony dźwięk i wbiła się w spódnicę, dopasowując ją wokół talii i rozprostowując szwy. Potem naciągnęła przez głowę top i pobiegła do łazienki zobaczyć się w lustrze. Nie wyglądała jak członek mensy, ale też nie jak stereotypowa tancerka. Może być. Na szczęście dopilnowała, kiedy Cullen pakował buty i dodatki, miała więc pod ręką brązowe pantofle i kolczyki w kształcie kół.

s u lo

Kiedy wkładała je w uszy tuż obok sztyftów z brylantami, które rzadko wyjmowała, rozległ się dzwonek do drzwi. Podskoczyła na

a d n a c s

jego dźwięk i znowu poczuła zalewającą ją falę paniki.

- To pewnie oni - powiedział Cullen, wchodząc za Misty do łazienki.

Uśmiechnął się, dodając otuchy, i pocałował ją w policzek. - Wyglądasz wspaniale. Weź głęboki oddech, odpręż się i zejdź na dół, kiedy będziesz gotowa.

Z trudem przełknęła ślinę i wzięła głęboki oddech, tak jak zasugerował. Dzwonek rozległ się ponownie. Poczuła skurcz w brzuchu, ale zmusiła dłonie do wykonania ostatnich poprawek na rozpuszczonych włosach i pomalowania ust szminką. Da sobie radę. Musi tylko wysunąć stopę za drzwi i zejść na dół... prosto do legowiska lwów. Pomimo zapewnień, że Misty nie ma się czego obawiać, Cullen musiał przyznać, że i on się denerwuje tym spotkaniem. Zaraz po 56 Anula

odkryciu, że Misty jest w ciąży, jeszcze ze szpitala zadzwonił do rodziców, zawiadamiając ich, że zostaną dziadkami. Ponieważ Daniel i Amanda Elliott rozwiedli się już dawno temu, konieczne były dwa osobne telefony i dwa oddzielne wyznania dotyczące czteroletniego romansu z Misty. Jego ojciec wpakował się w podobną sytuację, gdy miał osiemnaście lat, i został zmuszony przez staroświeckiego, autorytarnego dziadka Cullena, Patricka Elliotta, do poślubienia

s u lo

matki. Cullen spodziewał się więc reprymendy. Powinien był przecież bardziej uważać. Nie powinien się wiązać z byłą tancerką. Z

pewnością była jedynie manipulatorką, która chciała naciągnąć go na

a d n a c s

pieniądze... Ale ponieważ stało się to, co się stało,

Cullen musiał wykonać następny krok i zrobić, co należy. Spodziewał się, że to właśnie i jeszcze wiele więcej usłyszy od ojca. Daniel jednak był pełen współczucia i zrozumienia dla sytuacji. Dał mu tylko jedną radę: rób to, co uważasz za słuszne. Nie powiedział tego wprost, ale sens był oczywisty. Nie chciał, aby Cullen popełnił ten sam błąd co on, żeby dał się zmusić do małżeństwa z powodu poczucia winy, tylko dlatego, że na horyzoncie pojawiło się dziecko. Cullen miał wrażenie, że gdyby się ożenił z Misty, ojciec zaakceptowałby jego wybór. Ale jeśliby się zdecydował pozostać ojcem na odległość, Daniel również nie miałby nic przeciw temu. Rozmowa telefoniczna z matką była nieco inna, ale w kwestii zasadniczej identyczna. Amanda Elliott była wysoko cenionym adwokatem z Manhattanu, ale kiedy się dowiedziała, że zostanie 57 Anula

babcią, jej głos stał się ciepły z rozczulenia. Błagała go, aby przywiózł Misty do Nowego Jorku, kiedy tylko poczuje się nieco lepiej. Kwestia małżeństwa nie pojawiła się w rozmowie. Albo matka oczekiwała po nim, że zachowa się we właściwy sposób, albo po prostu nie miało to dla niej żadnego znaczenia. Liczyło się tylko mające się narodzić wnuczę. Ostatniej nocy, kiedy przybyli z Misty na Manhattan, zadzwonił do rodziców, podczas gdy ona zajęta była rozpakowywaniem rzeczy.

s u lo

Zaprosił ich, by mogli poznać przyszłą matkę wnuka! Nie wspomniał nic o oświadczynach ani o tym, że Misty mu odmówiła. Dwa razy. Pospiesznie, przeskakując po dwa stopnie, dotarł do drzwi

a d n a c s

wejściowych i otworzył je na oścież, zanim dzwonek rozległ się ponownie. Jego dźwięk zaczynał działać mu na nerwy i wyobrażał sobie, jak musiał drażnić Misty. Po obu stronach ozdobnie rzeźbionych drzwi stali jego ojciec i matka. Nieczęsto widywał ich razem i znowu ze zdumieniem zdał sobie sprawę, jak fantastycznie prezentowali się jako para. Wiele lat temu pogodził się z ich rozwodem, ale drzemiący w nim mały chłopiec pragnął, aby udało im się wtedy dojść do porozumienia, aby on i Bryan nie musieli przeżywać emocjonalnej wojny związanej z ich rozstaniem. Nie chciał takiej przyszłości dla swojego dziecka. Gdyby Misty kiedykolwiek się zgodziła wyjść za niego za mąż, poruszyłby niebo i ziemię, żeby udało im się pozostać razem na zawsze. - Cześć, mamo, cześć, tato. - Zrobił krok w tył i wpuścił ich do środka. 58 Anula

- Och, Cullen - krzyknęła matka, rozpościerając ramiona i chwytając go mocno w objęcia. - Tak się cieszę. Kiedy go puściła, zauważył w jej brązowych oczach ślady łez. - Wiem, że stało się to niespodziewanie, ale będziesz doskonałym ojcem. - Dziękuję, mamo. Dotknęła dłonią serca i ciągnęła dalej, jakby go wcale nie słyszała. - A ja w końcu zostanę babcią. Cullen odwrócił się w stronę ojca. - Tato.

a d n a c s

s u lo

Daniel Elliott wyciągnął do niego rękę, a potem przyciągnął Cullena bliżej i poklepał go po ojcowsku po plecach. Przez sekundę Cullen pomyślał, że się rozpłacze, ale odchrząknął i poczuł z ulgą, że chwila słabości minęła.

- Gdzie zatem jest ta młoda kobieta, którą mamy poznać? Ta, która będzie matką naszego wnuka? - W jego tonie nie było ostrości, jedynie czysta ciekawość.

- Jest na górze. Miała nieco kłopotu z wyborem, w co ma się ubrać. - Znam to uczucie - odparła z uśmiechem Amanda. - Posłuchajcie - rzekł, podchodząc do nich bliżej i ściszając głos. - Misty naprawdę się denerwuje tym spotkaniem z wami. Postarajcie się jakoś jej w tym pomóc i nie denerwować jeszcze bardziej. Bez

59 Anula

wścibskich pytań i niestosownych komentarzy co do jej byłego zawodu, dobrze? Na twarzy matki pojawił się przelotny grymas i Cullen wycofał w myślach swoje słowa. - Nawet nam to nie przyszło do głowy, kochanie. Cullen wypuścił wstrzymywany oddech i potarł uda spoconymi dłońmi. - Wiem. Ja tylko... nie chciałbym, żeby się zdenerwowała i znowu znalazła w szpitalu.

s u lo

Ojciec klepnął go w plecy i posłał mu żartobliwy uśmiech. - Przestań się zamartwiać, synu. Twoja matka i ja będziemy się zachowywać jak najlepiej.

a d n a c s

Kiedy czekali na pojawienie się Misty, Amanda powiedziała: - Słyszałeś o twojej kuzynce Scarlet i Johnie Harlanie? Cullen zmarszczył brwi. - Nie, a co z nimi?

- Zaręczyli się i mają zamiar wziąć ślub - odparł Daniel. - Czyż to nie cudowne? - spytała Amanda. - Taaak. - To z całą pewnością tłumaczyło ich dziwne zachowanie, kiedy widział ich ostatnim razem w „Une Nuit". - Muszę pamiętać, żeby zadzwonić do nich z gratulacjami. - Nie mówiąc już o reprymendzie dla przyjaciela za to, że trzymał ten fakt w tajemnicy przed nim. Zanim Cullen zdążył powiedzieć cokolwiek innego, usłyszał dobiegający z góry schodów dźwięk. Odwrócił się i ujrzał Misty

60 Anula

stojącą na półpiętrze. Wyglądała przepięknie i jego serce rozparła duma. To była kobieta, z którą miał zamiar się ożenić. Matka jego dziecka. Jedyna kobieta, jaką kiedykolwiek przedstawił rodzicom. Pomimo lekkiego niepokoju o przebieg tego spotkania nie miał żadnej obawy co do Misty ani co do tego, że w jakikolwiek sposób mogłaby go zawstydzić. Miał nadzieję, że jego rodzinie też nie będzie wstyd. - Misty, kochanie, zejdź do nas i poznaj moich rodziców.

s u lo

Serce zaczęło jej walić jak młotem, dłonie miała mokre od potu i przez sekundę poczuła, że kręci jej się w głowie, tak, że musiała się przytrzymać mahoniowej balustrady, aż pobladły jej palce. Nie pomogło, że Cullen zwrócił się do niej per „kochanie". Nie

a d n a c s

przypominała sobie, aby kiedykolwiek w ciągu czterech lat, kiedy sypiali ze sobą, tak się do niej zwracał, a teraz użył tego pieszczotliwego określenia przy rodzicach.

Schodząc powoli na dół, przyjrzała się parze stojącej obok Cullena. Daniel Elliott, niewiele niższy od syna, ubrany był w granatowy garnitur, ale marynarkę miał rozpiętą, przez co wyglądał mniej formalnie. Z czarnych włosów i niebieskich oczu przypominał Cullena. Widać było, że są spokrewnieni. Wiedziała, że musi być dobrze po czterdziestce, ale wyglądał na pięć, a nawet dziesięć lat młodszego. Amanda Elliott miała ciemnobrązowe włosy, które sięgały jej do brody, i piwne oczy. Była nieco niższa od byłego męża i syna, a jej krągła figura odziana była w stylową czerwoną spódnicę i pasujący do niej żakiet. 61 Anula

W tej chwili cała rodzina Elliottów stała u dołu schodów i przyglądała się Misty idącej w ich stronę. Gdyby nie zachęcający uśmiech Cullena, uciekłaby z powrotem na górę i zamknęła się w łazience. Kiedy tylko do nich dotarła, Cullen wziął ją za rękę i przyciągnął do siebie. Podeszła do niego chętnie, bo potrzebowała wsparcia emocjonalnego, ale również fizycznego. Cullen chwycił mocno jej palce, a drugą ręką objął ją w pasie, tak że jego dłoń spoczęła na jej wypukłym brzuchu.

s u lo

- Mamo, tato - rzekł z dumą. - To jest Misty Vale. Zapadła kamienna cisza, a potem Amanda otworzyła ramiona i entuzjastycznie uściskała Misty.

a d n a c s

- Witaj w rodzinie! - zaszczebiotała. - Och, spójrzcie tylko na nią!

Odchyliła się do tyłu i przyłożyła obie dłonie do wystającego brzuszka Misty. Dziewczyna zamarła, zaskoczona bezpośredniością kobiety, zaraz jednak odprężyła się i przypomniała sobie, że to przecież jest matka Cullena. .. babcia dziecka. - Misty - ojciec Cullena potrząsnął energicznie jej dłonią - jak powiedziała Amanda, witaj w rodzinie!

Ścisnęło ją w żołądku i przez chwilę poczuła się jedną z Elliottów, jak prawdziwa narzeczona Cullena, a nie jego ciężarna kochanka. Odchrząknęła, modląc się, aby udało jej się wydobyć z siebie głos. - Dziękuję, ale nie jestem prawdziwą rodziną, ja tylko... Daniel przerwał jej dalsze wyjaśnienia, nie czekając na resztę. 62 Anula

- Nosisz w sobie dziecko mojego syna, kolejne pokolenie Elliottów, a zatem jesteś rodziną. Misty poczuła łzy pod powiekami i duszność w płucach. Spojrzała na Cullena i mocno ścisnęła jego dłoń. Chciała desperacko, aby ją uratował, zanim rozklei się zupełnie na oczach jego rodziców. - Chodźmy może do kuchni - powiedział, otaczając uspokajającym gestem dłoni jej palce. - Misty i ja nie jedliśmy jeszcze

s u lo

śniadania. Miło będzie, jeśli do nas dołączycie albo napijecie się po filiżance kawy i porozmawiamy.

a d n a c s 63 Anula

ROZDZIAŁ SIÓDMY Gawędzili, a Cullen smażył w tym czasie omlety. Mi sty powiedziała, że nie jest głodna. W rzeczywistości była zbyt zdenerwowana, żeby jeść, ale on nalegał, bo te raz musiała jeść za dwoje. Bardzo go cieszyło, że może jej o tym przypomnieć. Musiała przyznać, że omlet był przepyszny. Kilka pierwszych kęsów zjadła na siłę, aby Cullenowi nie było przykro, ale kiedy zdała sobie sprawę z

s u lo

tego, jak naprawdę jest głodna, pochłonęła resztę z rozkoszą. Daniel i Amanda jedli śniadanie przed przyjściem więc

poprzestali na kawie. Misty wiedziała, że są po rozwodzie, i z tego, co

a d n a c s

Cullen opowiadał jej o ich rozstaniu domyśliła się, że sprawy między nimi nie zawsze układały się dobrze. Tego ranka jednak, sądząc po ich zachowaniu, nikomu nie przyszłoby to do głowy. Daniel wysunął krzesło Amandzie, aby było jej wy godnie usiąść, a kiedy Cullen podał im kubki z parującą kawą, automatycznie podał byłej żonie śmietankę i cukier. Amanda nie miała nic przeciw temu. Zachowywała się, jakby takie odruchy były całkiem normalne Hmm. Misty nie chciała nic mówić Cullenowi, na wypadek gdyby się myliła, ale zdawało jej się, że między nimi dwojgiem coś nadal iskrzy. - Ja oczywiście bardzo się cieszę z waszego powodu - rzekł Daniel spokojnym głosem - ale wiesz, jaki jest dziadek. Z pewnością będzie chciał mieć coś do powiedzenia w tej sprawie i to raczej nie będzie nic miłego.

64 Anula

Misty jadła spokojnie, patrząc jak Elliottowie wymieniają porozumiewawcze spojrzenia. - Cóż, wiecie, co o tym myślę - odparła Amanda, ściskając mocno kubek z kawą. - Powiedziałabym staremu draniowi, aby poszedł do diabła. To, co robicie z waszym życiem, to jest tylko wasza sprawa. Moje życie z pewnością potoczyłoby się zupełnie inaczej, gdyby Patrick Elliott się nie wtrącał i nie był takim apodyktycznym tyranem.

s u lo

Chociaż słowa były ostre, w głosie Amandy nie było wrogości. Wydawało się, że po prostu stwierdza suchy fakt i mówi synowi, aby nie pozwolił, by dziadek w jakikolwiek sposób wpływał na jego poczynania. Misty nie wiedziała, co ma myśleć. Spodziewała się, że to

a d n a c s

rodzice Cullena potraktują ją nieufnie, ale tak się nie stało. Ostrzegali ją za to, że tak pewnie zachowa się dziadek. To wystarczyło, aby przepyszny omlet Cullena osiadł na dnie jej żołądka niczym kamień. - Nie mam wpływu na to, co sobie myśli dziadek - odparł Cullen, a jego usta wygięły się w lekkim grymasie. - Jeśli będę miał okazję, pojadę do The Tides i porozmawiam z nim. Może poradzi sobie lepiej z tą sytuacją, jeśli dowie się o wszystkim bezpośrednio ode mnie. Daniel przytaknął w zamyśleniu, a Amanda zajęła się piciem kawy i nie skomentowała tego ani słowem. Misty odłożyła widelec i odsunęła talerz, składając ręce na brzuchu. Nagle odechciało jej się jeść. Cała ta sytuacja sprawiła, że poczuła dyskomfort. Rozmawiali, zupełnie jakby jej tu nie było. Rozumiała, że jej nieoczekiwana ciąża 65 Anula

wywarła wpływ na całą rodzinę Elliottów, ale nie chciała być kością niezgody w ich relacjach. Zwłaszcza jeśli miałoby to przynieść negatywny skutek w układach Cullena z jego ojcem lub dziadkiem... - Nie musisz tego robić - odezwała się do Cullena. - Nie chcę sprawiać kłopotu nikomu z twojej rodziny. Mogę po. prostu wrócić do Henderson i... - Nie - odparł natychmiast. - Zostajesz tutaj. I nie stanowisz żadnego kłopotu. Będziesz matką mojego dziecka, czy to się

s u lo

dziadkowi spodoba, czy nie. Nie ma to jednak absolutnie żadnego wpływu na nas. - Cullen... - spróbowała ponownie.

a d n a c s

- Misty... - rzekł z uśmiechem i pospiesznie ją ucałował. - Nie. Daj spokój.

Nie bardzo wiedziała, jak ma na to zareagować, nie wszczynając poważnej awantury na oczach jego rodziców. Daniel spojrzał na zegarek i odchrząknął, chcąc przerwać kłopotliwą ciszę. Odsunął krzesło.

- Chyba już pójdę. Ktoś musi prowadzić „Snap". Zrozumiem, jeśli się nie pokażecie przez kilka dni - dodał, rzucając porozumiewawcze spojrzenie synowi. - O Boże, spójrzcie, która już godzina! - Amanda również zerwała się na równe nogi, obciągając spódnicę. - Nie tylko Daniel musi się zbierać. Mam spotkanie z klientem. Wspaniale było cię poznać, Misty. Mam nadzieję, że spędzimy razem więcej czasu, kiedy będziesz w mieście. 66 Anula

Podeszła do syna i ucałowała go w policzek, a potem mocno przytuliła Misty. - Bawcie się dziś dobrze i uważajcie na mojego wnuka. Misty drgnęła, kiedy wypielęgnowana dłoń Amandy z pomalowanymi paznokciami dotknęła jej brzucha, i zdobyła się na kiwnięcie głową. W rzeczywistości całkowita akceptacja jej osoby ze strony Amandy ogromnie ją zaskoczyła. Amanda wyszła z kuchni, a tuż za nią ruszył Daniel.

s u lo

- Odprowadzę was - odezwał się Cullen. Zanim podążył za rodzicami, pogładził Misty po ramieniu. - A ty zostań i dokończ omlet.

a d n a c s

Misty widziała całą trójkę z krzesła w kuchni. Amanda

zatrzymała się, by wziąć torebkę, a Daniel położył dłoń na jej

ramieniu. Przyszło jej na myśl, że między nimi musi coś być, i w jakiś sposób dodało jej to otuchy. Świadomość, że Daniel i Amanda mogli zostać zmuszeni do małżeństwa z powodu niechcianej ciąży, a mimo to nadal dbali o siebie po tylu latach, sprawiła, że pomyślała, że może również powinna dać szansę Cullenowi. Gdyby się zgodziła wyjść za niego za mąż, czy byliby skazani na porażkę, czy może rozwinęłaby się między nimi miłość? Cullen stał w otwartych drzwiach i machał matce na pożegnanie. Jego ojciec poczekał chwilę na schodach, aż Amanda zniknęła z pola widzenia, i odwrócił się do syna. - Jeśli będziesz rozmawiał z dziadkiem, daj mi znać, co powie. Zgadzam się, że lepiej nie stawiać sprawy na ostrzu noża, ale pilnuj 67 Anula

się, żeby nie wszedł na głowę tobie i Misty. Chciałem cię tylko przed tym przestrzec. Cień w oczach ojca mówił Cullenowi więcej niż słowa o tym, jak bardzo Daniel żałował pewnych rzeczy z własnej przeszłości. Cullen nie chciał popełnić podobnych błędów, ale jak dotąd wydawało się, że podąża dokładnie w ślady ojca. - Dzięki, tato. Wiem, że dziadek nie będzie zbyt zadowolony, kiedy usłyszy, że będę miał dziecko z byłą tancerką, ale mam nadzieję, że z czasem się z tym pogodzi.

s u lo

- Tak, miejmy taką nadzieję. - Daniel wykrzywił usta. - Słuchaj, synu, to nie moja sprawa, ale czy brałeś pod uwagę to, co powinieneś

a d n a c s

zrobić dla niej? Mam na myśli małżeństwo?

- Poprosiłem ją o rękę - przyznał Cullen. - Dała mi kosza. Ojciec ze zdumienia otworzył szerzej oczy, ale powstrzymał się od komentarza.

- Nie martw się - dodał Cullen. - Pracuję nad tym. I mam nadzieję, że niedługo zmieni zdanie. Daniel kiwnął głową.

- Jestem pewien, że zmieni.

Mijały sekundy, a Daniel nadal stał na schodach, nie patrząc na Cullena, ale też nie odchodząc. Po chwili odchrząknął i rzekł: - Chciałem ci jeszcze o czymś powiedzieć. Moje małżeństwo z Sharon jest skończone. Cullen przez moment dojrzał napięcie, jakie przemknęło przez twarz ojca, a potem znikło wraz z tym oświadczeniem. Jego rozwód z 68 Anula

drugą żoną trwał długo, a Sharon robiła, co mogła, by dopiec Danielowi. Cullen położył rękę na ramieniu ojca i uścisnął go, dodając mu otuchy. - Cieszę się, tato. Daniel kiwnął głową i pożegnali się. Cullen udał się do kuchni. Misty nie tknęła więcej omleta, ale wypiła szklankę mleka, którą jej przygotował. Dobrze wiedział, że bierze zestaw witamin dla kobiet w

s u lo

ciąży, ale miał zamiar dopilnować również, by się właściwie odżywiała, póki tu jest.

- No i co myślisz o mamie i tacie? - spytał, pomagając jej zejść ze stołka.

a d n a c s

Przytrzymał ją o kilka sekund dłużej, niż to było konieczne, rozkoszując się dotykiem jej ramion i brzucha. - Są bardzo mili. Naprawdę cudowni. – Przygryzła dolną wargę. - Nie spodziewałam się, że zaakceptują mnie i całą tę sytuację. - Mówiłem ci, że tak będzie. Moja matka nie może się nacieszyć myślą, że zostanie babcią. - Uśmiechnął się do niej. - Mówię ci to na wypadek, gdybyś sama tego nie zauważyła.

Roześmiała się i zarzuciła mu ręce na szyję. - Zauważyłam. Nigdy nikt nie poświęcił aż tyle uwagi mojemu brzuchowi. - Czyżby? - Wsunął ręce pomiędzy nich i dotknął jej brzucha. - No, oczywiście z wyjątkiem ciebie. Dotykałeś go chyba przez całą noc, nawet przez sen. 69 Anula

- Przyzwyczajaj się do tego - rzekł. - Muszę nadrobić wiele straconych chwil i mam zamiar spędzić jak najwięcej czasu, pieszcząc twoje cudowne ciało. Przesunął dłonią po jej talii, po plecach, a potem dotknął pośladków. Z gardła Misty wyrwał się jęk. Odchyliła głowę do tyłu, a on pocałował pulsujące miejsce na jej szyi. - Więc jak? - wyszeptał z wargami tuż przy jej ciepłej skórze. Jesteś już gotowa, by wyjść za mnie za mąż?

s u lo

Poczuł, jak jej mięśnie sztywnieją na chwilę, a potem się rozluźniają.

- Jeszcze nie - odparła, po czym pocałowała go leniwie i powoli.

a d n a c s

Może oswaja się z tą myślą? - zastanowił się, kiedy poczuł jej palce wędrujące wzdłuż swojego ciała i pieszczący go delikatnie język.

„Jeszcze nie" nie oznaczało tego samego co zwykłe „nie". Kochali się zaraz potem w kuchni, a Cullen obchodził się z nią z taką ostrożnością, jakby była z cennej chińskiej porcelany. A potem, gdy się ubrali, zaproponował, że pokaże jej miasto. Wziął dzień wolny, a Misty nigdy wcześniej nie była w Nowym Jorku. Nie pozwoliłby, by się przemęczała, wzięli więc taksówkę do Central Parku, gdzie spędzili kilka godzin, przechadzając się. Trzymali się za ręce i rozkoszowali majowym popołudniowym słońcem, podziwiając drzewa i fontanny i przyglądając się rozbawionym dzieciom. Pokazał jej Statuę Wolności, Radio City Musie Hall, zwiedzili też razem Elliott Publication Holdings przy Park Avenue. 70 Anula

Sam główny hol zajmował dwa piętra; Miał wysokie okna, wyłożony był granitem i tak olbrzymią ilością żywych roślin, że wyglądał niemal jak oranżeria. Cullen zatrzymał się przy jednym ze stanowisk ochrony, aby mogli wejść do środka. Powiedział jej, że to nie było konieczne, ale w razie gdyby się rozdzielili, nie chciał, by miała jakieś kłopoty z niewygodnymi pytaniami. Przy windach wsunął swój identyfikator i udali się na górę. Na trzecim piętrze znajdował się dział zajmujący się

s u lo

przesyłkami z całego budynku, na czwartym była kafeteria, a na piątym sala do ćwiczeń gimnastycznych. Misty wiedziała, że Cullen spędzał sporo czasu na tutejszej siłowni. Czuła jego wysportowane

a d n a c s

ciało za każdym razem, kiedy się kochali. Ominęli piętra od szóstego do osiemnastego i od dwudziestego do dwudziestego czwartego, gdzie znajdowały się sale konferencyjne, pokoje zarządu oraz biura czasopism, i udali się prosto do biur „Snap" na dziewiętnastym piętrze.

Kiedy jechali na górę bezszelestną windą, Cullen objaśniał Misty, które czasopisma znajdują się na którym z pięter. Misty wiedziała co nieco o EPH. Gdy nawiązali romans, zrobiła co w jej mocy, by dowiedzieć się jak najwięcej o imperium wydawniczym Elliottów, oczywiście nie chwaląc się tym Cullenowi. Teraz był w swoim żywiole i chętnie opowiadał jej ze szczegółami o wielu rzeczach. Na piętnastym piętrze mieściło się czasopismo „Dom i Styl", zajmujące się wystrojem mieszkań, na siedemnastym były biura 71 Anula

„Charismy", magazynu o modzie, a „Snap" znajdował się pomiędzy wydawnictwami zajmującymi się show-biznesem, czyli pomiędzy „The Buzz' na osiemnastym a „Pulsem" na dwudziestym piętrze. Od natłoku informacji zaczęło jej się kręcić w głowie, ale słuchała uważnie i przytakiwała w odpowiednich momentach, ponieważ praca Cullena i jego rodzinny interes naprawdę ją fascynowały. Drzwi windy stanęły otworem i trzymając się za ręce, wyszli na korytarz. Chciał iść dalej, ale ona przystanęła. - Och, Cullen, jak tu pięknie.

s u lo

Uśmiechnął się do niej uprzejmie. - Nam też się podoba.

Całe piętro było w czerni i bieli, udekorowane w stylu starego Hollywood. Na ścianach wisiały fotografie Marilyn Monroe i Jamesa

a d n a c s

Cagneya oraz powiększenia najnowszych okładek „Snap".

Misty przypomniały się stare, czarno-białe filmy gangsterskie i gwiazdy o przyduszonych głosach i figurach z talią osy, o jakich współczesne kobiety mogły jedynie marzyć. I o to chyba chodziło, pomyślała. Cullen opowiadał jej trochę o swojej pracy, ale dopiero teraz, kiedy zobaczyła, jak to wygląda, zrozumiała, że nie mogłaby go sobie wyobrazić nigdzie indziej. Pasował do tego miejsca. Przedstawił ją drobnej brunetce w recepcji „Snap", która wpuściła ich do środka. Z wewnątrz dochodziły odgłosy biurowego harmidru: telefony, rozmowy i inne dźwięki dobiegające zza ścianek działowych. Misty była pod wrażeniem, jak wielu pracowników przywitało Cullena uśmiechami i przyjaznymi gestami. Na nią również spoglądali 72 Anula

przyjaźnie. Nie była pewna, czy potraktowali ją po prostu jako znajomą, czy też podejrzewali, że jest między nimi coś więcej. Nikt o nic nie pytał, a Cullen nic nie mówił. Jednak tak czy inaczej zachowywali się wobec niej uprzejmie, wręcz bardzo serdecznie. Kiedy dotarli do pokoju Cullena, otworzył drzwi z napisem „Cullen Elliott, dyrektor sprzedaży" i zaprosił ją do środka. - Bardzo tu ładnie - powiedziała, zauważając, że wystrój pomieszczenia pasował idealnie do reszty biura.

s u lo

- Dzięki. - Puścił jej rękę i podszedł do biurka. - Pozwól, że sprawdzę kilka rzeczy, a potem możemy ruszyć dalej. - Nie spiesz się.

a d n a c s

Zaczęła się przechadzać po pomieszczeniu, przyglądając się oprawionym okładkom czasopisma, które wisiały na ścianach obok dyplomu Cullena i jego prywatnych fotografii. Zerknęła mu przez ramię, kiedy przyglądał się wiadomościom na sekretarce, i po chwili zdała sobie sprawę; że przestał się poruszać i patrzył prosto na nią.

- Przepraszam. - Zarumieniła się i cofnęła o krok, gotowa przejść do podziwiania pozostałych fotografii.

- Nie bądź niemądra. - Chwycił ją za rękę i przyciągnął do siebie. - Myślałem o tym, jaka jesteś piękna i jak bardzo chciałbym w ogóle nie wychodzić z domu, tylko podziwiać cię przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Roześmiała się perliście i poklepała go po piersi. -O co chodzi? zapytał również ze śmiechem. -Uważasz, że nie mógłbym tak zrobić? 73 Anula

- Okej, wierzę, że mógłbyś. - Pocałuj mnie. - Słucham? - Pocałuj mnie. Daj mi to, o czym będę marzył, będąc zamknięty w tym ponurym biurze i zaharowując się na śmierć. Nie przyszło jej na myśl, aby nazwać jego biuro ponurym, nawet pomimo czarno-białego wystroju. Ale pochyliła się i pocałowała go, czerpiąc radość z jego ciepłych ust i dotyku rąk na swoich plecach. - Puk, puk.

s u lo

Misty podskoczyła, słysząc nieoczekiwanie żeński głos, i odsunęła się szybko od Cullena. W drzwiach stała atrakcyjna

a d n a c s

blondynka, trzymając wciąż rękę na klamce.

- Cześć, Bridget - przywitał ją Cullen, chociaż w jego głosie nie było słychać wielkiej radości z tego, że przerwała im pocałunek. - Przepraszam, nie chciałam przeszkadzać, ale słyszałam, że jesteście w biurze, chciałam się więc przywitać i poznać Misty. Przysunęła się bliżej i wyciągnęła dłoń do Misty, która również wyciągnęła rękę, i obie wymieniły energiczne uściski. - Misty, to moja kuzynka Bridget. Jest fotoedytorem w „Charismie". Bridget, poznaj Misty Vale. - Miło mi - odparła uprzejmie Misty. - Naprawdę fajnie cię poznać - odparła Bridget, a potem cofnęła się o kilka kroków i opadła na jeden z foteli dla gości ustawionych przed biurkiem Cullena.

74 Anula

Miała na sobie czarną spódnicę, czarne szpilki i przezroczystą bluzkę z udrapowanymi rękawami i głębokim dekoltem, który bardzo ładnie podkreślał jej biust. Dziewczyna miała wyczucie stylu, to było widać. Misty od razu polubiła kuzynkę Cullena. Chciała ją nawet zapytać, gdzie kupiła taką bluzkę. - Muszę ci powiedzieć, Misty, że od bardzo dawna jesteś najgorętszym tematem w rodzinie Elliottów. Dziadek dosłownie wpadł w furię. „Żaden mój wnuk nie ożeni się z nikim z pospólstwa" -

s u lo

usiłowała naśladować skrzekliwy ton głosu dziadka, po czym

wywróciła oczami. - Jeśli o mnie chodzi, to uważam, że Elliottom przyda się dopływ świeżej krwi do starego drzewa genealogicznego. A skąd wziąć bardziej świeżą krew niż od tancerki z Las Vegas?

a d n a c s

Misty poczuła, że robi jej się słabo, i wyciągnęła rękę w stronę biurka, aby się przytrzymać.

- Bridget... - szepnął Cullen ostrzegawczym tonem. - Wujek Daniel i ciocia Amanda są jednak w siódmym niebie. Strasznie się cieszą, że Cullen się żeni i że będą mieli wnuka. Przechodzą samych siebie. Nie zdziwiłabym się, gdyby ciocia Amanda już planowała ślub. - Bridget. - Musisz mi koniecznie powiedzieć, jak się spotkaliście i jak to się stało, że jesteście razem. Chcę znać prawdziwą wersję, bo na razie dochodzą do mnie tylko plotki. Wolałabym dowiedzieć się wszystkiego u źródła, jeśli... - Bridget! 75 Anula

Bridget Zamrugała powiekami i otworzyła usta. -Tak? -Zamknij się.

a d n a c s 76 Anula

s u lo

ROZDZIAŁ ÓSMY Bridget znowu zamrugała, a wyraz jej twarzy świadczył, że nie ma pojęcia, czemu Cullen na nią krzyczy. On tymczasem wziął głęboki oddech i usiłował opanować zdenerwowanie, które wzbudziła w nim kuzynka. - Nie chciałem krzyczeć - uspokoił ją. - Ale wydaje mi się, że robisz przykrość Misty.

s u lo

Bridget zerknęła na Misty i otworzyła szeroko oczy, jakby dopiero zrozumiała. Poderwała się z fotela i pospieszyła, aby uścisnąć ją w przepraszającym geście.

a d n a c s

- O rany, tak mi przykro. Nie miałam pojęcia. Kiedy wróciła na swoje miejsce, pociągnęła Misty za sobą, prosząc ją, by usiadła obok niej.

- Nie chciałam cię obrazić ani sprawić, żebyś się poczuła niezręcznie. Jestem po prostu taka podekscytowana, że zostaniesz członkiem naszej rodziny, że plącze mi się język. - Jak zwykle - wymruczał pod nosem Cullen i mrugnął, uśmiechając się do kuzynki, kiedy ta spojrzała na niego niespokojnie spod przymkniętych powiek. - W porządku - rzekła Misty, gładząc się ręką po brzuchu, a potem zacisnęła palce na poręczach fotela, aż pobladły jej kostki. - Nie, nie jest w porządku. Nie powinnam używać takich mocnych słów. Jesteś tutaj dopiero pierwszy dzień. Pewnie jeszcze

77 Anula

nawet nie zdążyłaś się rozpakować, a ja... ja od razu cię zaszufladkowałam. Potrząsnęła głową, machając długimi włosami, i dotknęła dłoni Misty. - Wybacz mi. Chciałabym, żebyśmy zostały przyjaciółkami i nie myśl, że jestem przemądrzała albo zarozumiała. Cullen patrzył, jak obie kobiety spoglądają na siebie. Kiedy na twarzy Misty pojawił się uśmiech, Bridget również się rozpromieniła.

s u lo

Wstrzymał w napięciu oddech, a zaraz potem wydał z siebie westchnienie ulgi. Miał nadzieję, że Misty i jego kuzynka

zaprzyjaźnią się. Im więcej członków rodziny przywita ją z otwartymi ramionami, tym większe miał szanse, by ją przekonać, żeby została;.,

a d n a c s

by ją przekonać, żeby za niego wyszła.

- Co ty na to, żebym do ciebie zadzwoniła i żebyśmy się wybrały razem na lunch? A może jakieś małe zakupy? - Z chęcią - odparła Misty z uśmiechem. - Wspaniale. W takim razie lepiej już wrócę do pracy. Poklepała Misty po kolanie i wstała. - Zostawiam was samych. Wracajcie do tego, co wam przerwałam.

Rzuciła Cullenowi żartobliwy uśmiech i pomachała dłonią na pożegnanie. Cullen nie mógł się powstrzymać od śmiechu, kiedy zamknęły się za nią drzwi. - Gdybyś nie zdążyła zauważyć - rzucił - to była moja kuzynka Bridget. Misty roześmiała się bezgłośnie. 78 Anula

- Domyśliłam się. Jest bardzo... - Tak, jest. Ale to wspaniała dziewczyna. Jeśli zadzwoni z propozycją zabrania cię na lunch albo po zakupy, uważam, że powinnaś się dać skusić. Odepchnął skórzany fotel na kółkach, wstał i zbliżył się do Misty, po czym ujął jej dłonie. Podała mu je chętnie, a on uniósł ją do góry, aż jej drobne ciało oparło się na nim całkowicie. - A więc na czym to skończyliśmy? - spytał, spoglądając głęboko w jej szmaragdowe oczy.

s u lo

- Sprawdzałeś wiadomości - odparła zupełnie niewinnie. Kąciki jego ust uniosły się w uśmiechu.

- To pamiętam. Pamiętam też, że siedziałaś mi na kolanach, a ja

a d n a c s

się zastanawiałem, czy skusisz mnie na jeszcze odrobinę pieszczot. - Ależ, panie Elliott - odparła, udając urażoną. - To byłoby molestowanie w miejscu pracy.

- Tylko wtedy, gdybyś dla mnie pracowała, a tak nie jest. I tylko wtedy, gdybyś tego nie chciała, a jestem pewien, że tak też nie jest. Misty zamruczała, wyrażając zgodę. Jej palce bawiły się jego włosami. Ich dotyk spowodował, że poczuł dreszcze na całym ciele. Właśnie pochylał się, żeby ją pocałować, z nadzieją na wiele więcej, kiedy rozległ się dźwięk telefonu. - Do diabła... - rzucił w stronę przeszkadzającego mu urządzenia, przeklinając je w duchu. - Nie odbierzesz?

79 Anula

Uważając, aby jej nie upuścić, Cullen wstał i postawił Misty na podłodze. - Nie! Niech się włączy sekretarka. Załatwię to jutro. Wziął ją za rękę, przełożył kilka rzeczy na biurku i ruszyli do drzwi. - Chodźmy stąd, zanim coś - popatrzył wymownie na telefon lub ktoś inny znowu nam przeszkodzi. W drodze do domu na Upper West Side Cullen nakazał taksówkarzowi jechać naokoło, wzdłuż Broadwayu, aby Misty mogła

s u lo

się poprzyglądać kolorowym plakatom. Nigdy wcześniej nie widziała żadnej sztuki na Broadwayu, a on obiecał, że będzie jej towarzyszył na każde przedstawienie, na które będzie chciała pójść. Oczywiście wybór był ogromny i żeby zobaczyć więcej niż jedno czy dwa

a d n a c s

przedstawienia, Misty musiałaby zostać z nim na Manhattanie... a nie była pewna, jak się wszystko poukłada.

Przybyli do domu późnym popołudniem i chociaż Misty spodziewała się, że Cullen dokończy w sypialni to, co zaczęli w biurze, on kazał się jej położyć i odpocząć. Miała już wiele atrakcji tego dnia, ale obiecał, że wieczorem zabierze ją na kolację do restauracji „Une Nuit", którą prowadzi jego brat. Była to propozycja, której nie mogła się oprzeć, a kiedy tylko podłożył jej pod głowę poduszkę, zdała sobie sprawę, że jednak musi być bardzo zmęczona, ponieważ sen porwał ją natychmiast. Kiedy kilka godzin później otworzyła oczy, Cullen siedział na brzegu łóżka i uśmiechał się do niej. Z początku była zdumiona, ale potem wyprostowała się, opierając o wezgłowie łóżka. 80 Anula

- Jak długo mnie obserwujesz? - Zaledwie kilka minut. Przeczesała palcami włosy pewna, że są rozczochrane, a potem przetarła oczy. - Chrapałam? - spytała zaniepokojona jego badawczą miną. Zachichotał. - Nie. Jesteś piękna i wyglądasz jak dama, kiedy śpisz. - Dzięki Bogu. Już czas iść na kolację?

s u lo

- Kiedy będziesz gotowa, możemy iść. Bryan zarezerwował dla nas rodzinny stolik. Nie ma pośpiechu.

Przebrał się w nieco bardziej formalne ubranie: szyte na miarę

a d n a c s

czarne spodnie i marynarkę, pod którą miał białą koszulę. Dzięki Bogu zabrała ze sobą czarną lekką sukienkę, która będzie się nadawała na kolację w eleganckiej restauracji jego brata. - Pozwól mi się przebrać - powiedziała, odrzucając pościel i gramoląc się z wielkiego łóżka.

Sądziła, że Cullen wyjdzie z pokoju, kiedy będzie się szykować, ale on został na miejscu, przyglądając się każdemu jej ruchowi. Gdyby nie to, że spędziła niemal cztery lata, chodząc przed nim prawie lub całkowicie w negliżu, czułaby się zażenowana. Teraz jednak niemal nie zauważała jego obecności, zupełnie jakby nie czuła tego płonącego spojrzenia, jakie na nią skierował, kiedy zdjęła spódnicę i bluzkę i nałożyła czarne pończochy oraz zwiewną czarną sukienkę. Na szczęście materiał rozciągał się, maskując wypukły brzuch bez konieczności dodatkowych poprawek. 81 Anula

Dziesięć minut później była gotowa do wyjścia. Kiedy wyszli z domu, Cullen wziął ją za rękę i wolnym krokiem udali się do restauracji „Une Nuit" oddalonej jedynie o dwie przecznice. Kiedy przybyli, w środku było pełno ludzi. Goście, poubierani elegancko, rozmawiali i śmiali się, rozkoszując się posiłkiem, a kelnerzy uwijali się między stolikami, przyjmując zamówienia i roznosząc dania. Misty od razu zaimponowały wystrój i popularność restauracji Bryana. Czarne zamszowe kanapy i fotele stały wokół

s u lo

stołów z miedzianymi blatami, a nisko zawieszone lampy rzucały dookoła przyćmione czerwone światło. Misty była przyzwyczajona do blasku i przepychu lokali, ale „Une Nuit" stanowiła uosobienie

a d n a c s

miejsca modnego i zarazem romantycznego.

Kiedy tylko dostrzegł ich szef sali, uśmiechnął się i poprowadził do prywatnego stolika zarezerwowanego dla członków rodziny Elliottów. Cullen gestem wskazał

Misty, aby usiadła za stołem, na którym stała niewielka miseczka z wodą i pływającymi w niej trzema świeczkami w kolorze kości słoniowej i w kształtach jakichś egzotycznych kwiatów, a potem wsunął się tuż obok niej.

Była zbyt przejęta, aby myśleć o jedzeniu, ale kiedy Cullen pochylił się ku niej, by opowiedzieć o różnych przystawkach i przekąskach, które próbował, które zaliczał do swoich ulubionych i które stanowiły specjalność kuchni, wszystko wydało jej się fantastyczne i poczuła, że jest naprawdę głodna.

82 Anula

Kiedy złożyli zamówienie, Cullen przysunął się bliżej i objął ją ramieniem. - I co sądzisz? - spytał, kiwnąwszy głową w stronę wnętrza lokalu. - Jeśli jedzenie jest choć w połowie tak cudowne jak atmosfera, to uważam, że twój brat jest prawdziwym geniuszem. To miejsce jest rewelacyjne. -Cześć, wreszcie przyprowadziłeś kogoś mądrego, braciszku.

s u lo

Misty aż podskoczyła na to nagłe wtargnięcie, ale Cullen tylko się uśmiechnął do człowieka, który przystanął przy ich stoliku. A zatem to jest Bryan, pomyślała, kiedy przysiadł się do nich.

a d n a c s

Był wysoki, miał czarne włosy i niebieskie oczy tak jak jego młodszy brat i ojciec. Podobieństwo rodzinne było uderzające. Nawet osoba, która by nie wiedziała, że należą do rodziny Elliottów, domyśliłaby się, że łączy ich pokrewieństwo.

- Misty - odezwał się Cullen, kiwając ręką w stronę Bryana poznaj mojego brata. Jest właścicielem tej restauracji i znaną wszystkim uciążliwością.

- Ale śmieszne - odezwał się Bryan. - Kiedy byliśmy dziećmi, to samo mówiłem o tobie. Wyglądali niczym dwa szczeniaki walczące o gumową zabawkę i Misty nie mogła powstrzymać uśmiechu. Bryan wyciągnął do niej rękę. Misty odwzajemniła uścisk. - Miło cię poznać, Misty. Czy mój brat dobrze cię traktuje?

83 Anula

- Traktuję ją w porządku - odparł Cullen, wyręczając Misty. - W odróżnieniu od niektórych mężczyzn wiem, jak się opiekować damą. - Nie pozwól, żeby cię omotał - rzekła Bryan, mrugając do niej żartobliwie. - Wszystkiego co wie, nauczył się ode mnie. Cullen zmarszczył brwi, ale Misty roześmiała się. - Jak się więc macie? - spytał Bryan, nagle poważniejąc i patrząc głównie na Misty. - Czy rodzina ciepło cię przyjęła? Misty bawiła się brzegiem szklanki, czując nagłe

s u lo

zdenerwowanie jak za każdym razem, kiedy pojawiał się temat rodziny Cullena. - Och tak, wszyscy byli bardzo mili.

a d n a c s

- Nawet dziadek? - Tym razem spojrzał na brata.

- Dam sobie z tym radę - odparł Cullen. Bryan zwrócił uwagę na stolik w oddali.

- Przepraszam, nie mogę dłużej zostać. Wołają mnie. Praca restauratora nigdy się nie kończy. Miło było cię poznać, Misty. Nie mogę się doczekać, kiedy zostaniesz moją bratową. Posłał jej uśmiech i jeszcze raz wyciągnął dłoń. - Zamawiajcie wszystko, na co tylko macie ochotę. Firma stawia. - To nie jest konieczne - odparł Cullen. - Oczywiście, że jest. Potraktujcie to jako mój prezent na wasze zaręczyny. Pomachał im ponownie i zniknął w czeluściach „Une Nuit".

84 Anula

- Nasze zaręczyny? - powtórzyła jak echo Misty, marszcząc brwi i popijając koktajl. Cullen odchrząknął. - Być może wspomniałem o czymś podobnym, kiedy zapowiedziałem naszą wizytę tutaj. - Ale my nie jesteśmy zaręczeni - przypomniała mu. - Bylibyśmy, gdybyś powiedziała „tak" na moje oświadczyny. Zdusiła uśmiech, który o mały włos nie pojawił się na jej twarzy.

s u lo

Mówił tak przymilnie, jakby prosił ją o coś, czego nie chciała mu dać. Schlebiało jej to i sprawiało, że czuła ciepło gdzieś głęboko w środku, w miejscu, do którego jedynie Cullen potrafił dotrzeć. Mimo to nadal nie chciała żartować na temat małżeństwa lub sprawiać, aby uwierzył,

a d n a c s

że w końcu przyjmie jego oświadczyny niezależnie od tego, jak bardzo by tego pragnęła.

- Przykro mi, Cullen. - Tylko na tyle była w stanie się zdobyć. Przez moment jego twarz pozostała poważna, ale potem oczy zmieniły barwę z ciemnogranatowej na niebieską niczym niebo w słoneczny dzień.

- Nie przepraszaj - powiedział. - Mam szczery zamiar skruszyć twój opór. Poza tym nie zaprosiłem cię tutaj, żeby się znowu oświadczać albo żebyś się czuła winna, że mi odmawiasz. Zaprosiłem cię na kolację i chciałem ci przedstawić kolejnego członka mojej rodziny, żebyś się przekonała, co cię może czekać, gdybyś jednak powiedziała „tak". Czy jesteś pod wrażeniem?

85 Anula

Jego uśmiech był zbyt piękny, by mu się oprzeć. Pochyliła się i przycisnęła wargi do jego policzka. - Dziękuję, jestem pod wrażeniem - powiedziała cicho. Przyniesiono posiłek i przez następną godzinę rozkoszowali się jedzeniem, rozmową i flirtowaniem. Cullen podawał jej kawałki swojej przystawki na widelcu, a ona odwzajemniała te gesty, aż atmosfera między nimi stała się tak gorąca, że zaczęła się obawiać, że zaraz zaczną na siebie zwracać uwagę reszty gości. Widok jego

s u lo

poruszających się warg sprawiał, że dostała gęsiej skórki na całym ciele. Dotyk jego uda burzył jej krew. Z wyrazu twarzy Cullena wywnioskowała, że i on czuje się podobnie.

a d n a c s

- Chodźmy stąd - powiedział, chwytając ją za rękę i wyciągając zza stolika, gdy tylko skończyli jeść deser złożony z creme brulee i owoców mango.

- A co z rachunkiem?

- Nie planowałem tego, ale chyba przyjmę propozycję Bryana. Zatrzymał się pośrodku restauracji, tak że omal na niego nie wpadła. Obrócił się na pięcie, przyciągnął ją do siebie i pocałował niczym spragniony wędrowiec, który nagle zobaczył oazę na pustyni. Misty odwzajemniła pocałunek, nie dbając o to, że stoją na środku pełnego ludzi lokalu. Kiedy wreszcie oderwali się od siebie, dostrzegli spojrzenia wszystkich gości skierowane na siebie, ale Misty w ogóle się tym nie przejęła.

86 Anula

- Oddam mu później - szepnął jej do ucha. - A teraz chcę jak najszybciej zabrać cię do domu, rozebrać i kochać się z tobą aż do rana. Ta propozycja bardzo jej się podobała. Serce przyspieszyło rytm, a nogi zmiękły. Przytaknęła i wydobyła z siebie tylko jedno słowo, bo na więcej nie pozwoliła jej nagła fala pożądania. - Dobrze.

a d n a c s 87 Anula

s u lo

ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY Chociaż Cullenowi bardzo się to nie podobało, następnego dnia musiał się zjawić w pracy. Na szczęście obudził się nieco przed szóstą, zanim budzik zdążył wyrwać ze snu Misty. Uniósł jej ramię ze swojej piersi, ostrożnie wyszedł z łóżka i zaczął się ubierać. Gdzieś w myślach zagościła i spodobała mu się wizja Misty ukrytej w pościeli, podczas gdy on co rano zbierałby się do biura. Lubił się przyglądać,

s u lo

jak spała, wiedząc, że kiedy się koło niej położy, przywita go z otwartymi ramionami i wykorzysta swe ręce i usta, by go przekonać, że powinien zadzwonić do pracy i powiedzieć, że jest chory.

a d n a c s

Zdusił w sobie jęk i zacisnął krawat, nakazując swojemu libido spokój. Zmusił się, by wyjść z pokoju, rzucając ostatnie spojrzenie na ponętne, śpiące ciało.

Poranek płynął w żółwim tempie, a Cullen nie mógł się skoncentrować na czekających go zadaniach aż do chwili, gdy spojrzał na zegarek i stwierdził, że Misty musiała już pewnie wstać z łóżka. Wziął słuchawkę i wystukał numer do swojego domu. Usłyszał kilka sygnałów, po czym zgłosiła się automatyczna sekretarka. Do diabła. Pewnie nie chciała odbierać jego domowego telefonu, bo wiedziała, a raczej założyła, że nikt nie dzwoniłby tam do niej. Rozłączył się i natychmiast zadzwonił ponownie. Będzie próbował dalej, pomyślał, ale jeśli nie odbierze, krótki wypad do domu pozostawał kwestią bezdyskusyjną. -Halo? Jej głos był bardzo zdenerwowany. 88 Anula

- Dzień dobry, moja słodka. - Dzień dobry - odparła już nieco pewniejszym tonem. - Nie wiedziałam, czy powinnam odbierać twój telefon, czy nie, ale dzwonił bez przerwy, więc pomyślałam, że to musi być coś ważnego. - Możesz odbierać mój telefon. Nie zapominaj, że Bridget miała dzwonić, żeby cię gdzieś zaprosić. Jeśli zadzwoni ktokolwiek inny, możesz odebrać wiadomość. - Minęła chwila ciszy, a potem dodał: Ale to nie jest ważne. Ważne, że tęsknię za tobą. Misty wyszeptała:

s u lo

- Ja też za tobą tęsknię. Strasznie tu cicho i pusto bez ciebie. Pomyślał o niej pozostawionej samej w wielkim pustym domu, tęskniącej za nim, i poczuł, że jest bardzo podniecony, a podniecenie

a d n a c s

to przechodzi w dojmujący, pulsujący ból.

- Wracam do domu - wydyszał przez ściśnięte z pożądania gardło.

Roześmiała się.

- Nie, nie wracasz. Masz pracę.

- Praca może zaczekać. - Nie sądził, aby kochanie się z nią mogło.

- Nie bądź niemądry. Wziąłeś wystarczająco dużo wolnego, by się mną zająć, a ja nigdzie nie ucieknę, dopóki nie wrócisz do domu. Cullen nie wiedział, co bardziej przykuło jego uwagę: fakt, że użyła słowa „dom", czy to, że powiedziała, że nigdzie mu nie ucieknie, póki nie wróci. Jakaś jego część wiedziała, że w którymś

89 Anula

momencie może się spakować i wrócić do Nevady. Pewnego dnia wejdzie do domu, a jej tam nie będzie. - Tymczasem trochę się tu pokręcę, pozaglądam do szuflad i szafek - ciągnęła. - Masz jakieś niegrzeczne tajemnice, które chcesz przede mną ukryć? Uśmiechnął się. - Kochanie, dla ciebie jestem niczym otwarta księga. - Mhm - wymruczała. - Ciekawy pomysł.

s u lo

- Cóż, skoro nie pozwalasz mi wrócić do domu i wywrócić ci świata do góry nogami, powinienem chyba zabrać się za pracę. - Dobrze, zatem do zobaczenia wieczorem.

a d n a c s

- Zadzwonię, gdybym miał się spóźnić. - Dobrze.

- Słuchaj, Misty - powiedział, zanim zdążyła się rozłączyć. -Tak?

- Wyjdziesz za mnie?

Niemal widział, jak robią jej się wielkie oczy. - Nie dzisiaj - odparła. - Ale dziękuję, że pytasz. Pomimo że dała mu kosza po raz piąty czy szósty z kolei, uśmiechnął się. - Domyślam się, że będę musiał poprosić cię o to samo jutro. Następnego dnia i kolejnego Cullen dzwonił do domu po kilka razy tylko po to, żeby usłyszeć głos Misty. Kiedy z nią rozmawiał, za każdym razem zadawał to samo pytanie i za każdym razem odpowiedź pozostawała niezmienna. Jednak nie przestawał próbować. Jej odmowy sprawiały, że stawał się coraz bardziej zdeterminowany. 90 Anula

Niczym średniowieczny rycerz miał zamiar zdobywać zamek, dopóki mury obronne nie runą i nie stanie się to, co nieuniknione. Jakiś tydzień później Cullen szedł do sali gimnastycznej EPH, by spotkać się z bratem na popołudniowej serii ćwiczeń. Starał się ćwiczyć codziennie przynajmniej przez godzinę, a Bryan dołączał do niego, kiedy tylko mógł. Po przebraniu się w spodenki i koszulkę ruszył w stronę sztang i obaj zaczęli ćwiczyć. - Jak wam się układa z Misty? - chciał wiedzieć brat.

s u lo

- Wspaniale - odparł uczciwie Cullen. Wszystko między nimi układało się cudownie. Seks był fantastyczny, jak zwykle, a

towarzystwo Misty stawało się z dnia na dzień coraz ciekawsze. Nigdy się przy niej nie nudził, czego nie mógł powiedzieć o żadnej z

a d n a c s

kobiet, z którymi się dotychczas umawiał. Gdyby tylko zechciała jeszcze przyjąć jego oświadczyny, życie byłoby dosłownie idealne. - Czy już przyjęła twoją propozycję małżeństwa? Cullen zignorował złośliwy uśmieszek na twarzy brata. - Nie. Cały czas nad tym pracuję. W końcu się zgodzi. - Jesteś pewien, że tego chcesz?

Na to wypowiedziane spokojnym głosem pytanie Cullen nieco zwolnił ruchy. - Co znaczy twoje pytanie? - No, daj spokój... - Bryan uniósł dłoń. - Nie mam zamiaru wyprowadzać cię z równowagi. Pytam po prostu, czy naprawdę chcesz tego małżeństwa, czy tylko prosisz ją o rękę, bo jest w ciąży?

91 Anula

Gdyby te słowa padły z ust kogoś innego, Cullen z pewnością zdążyłby już wybić mu zęby. Ale brat był jego najbliższym przyjacielem i powiernikiem i Cullen wiedział, że nic złego nie miał na myśli. - Nie jestem pewien - rzekł Cullen, po raz pierwszy dając upust prawdziwym uczuciom. - Chcę się z nią ożenić. Nie wiem, czy to z poczucia obowiązku, czy dlatego, że mi naprawdę na niej zależy. - Nie uważasz, że powinieneś być tego pewien, zanim poprowadzisz ją do ołtarza?

s u lo

- Gdyby to było takie proste... - odparł Cullen, ponownie odnajdując rytm ćwiczeń.

Bryan przerzucił sztangę do drugiej ręki i usiadł na pustej ławce koło Cullena.

a d n a c s

- Słuchaj, nie ty jeden masz tego typu powinności na całe życie. Zarówno ojciec, jak i dziadek dołożyli wszelkich starań, abyśmy dobrze wiedzieli, co to znaczy być prawdziwymi mężczyzną. Cullen wypuścił z sykiem powietrze.

- Widzieliśmy, dokąd to zaprowadziło ojca, prawda? Zmuszono go do małżeństwa w wieku osiemnastu lat, ponieważ wpakowali się z matką w nieciekawą sytuację. - Czy nie w takiej samej sytuacji teraz ty się znalazłeś? - Tak - przyznał Cullen z ociąganiem. - I dlatego nie jestem przekonany, czy naciskam na Misty, aby za mnie wyszła, ponieważ ja tego chcę, czy dlatego, że nieświadomie podążam w ślady ojca.

92 Anula

Odłożył sztangę na metalowe podpórki, usiadł i oparłszy się, otarł pot z czoła. - Nie chcę, żeby moje dziecko wychowywało się bez ojca, Bryan. Nie chcę też być weekendowym tatusiem i nie chcę, żeby Misty była samotną matką. Jej życie i tak było wystarczająco ciężkie. Nie miała takich możliwości jak my. Ciężko pracuje, żeby się utrzymać, i nie musi spędzić reszty życia w ten sposób. - Nigdy byś na to nie pozwolił. Nawet gdybyś się zdecydował

s u lo

nie brać udziału w wychowywaniu dziecka, dopilnowałbyś, żeby im obojgu niczego nie zabrakło.

Cullen poczuł nagle, jak bardzo bliskie prawdy są słowa jego brata. Nie mógłby stać biernie z boku, wiedząc, że jego dziecko jest w

a d n a c s

potrzebie i że pieniądze Elliottów mogą ją z łatwością zaspokoić. Ale nie był wcale pewien,czy potrafiłby przyglądać się temu z boku. Chciał być na miejscu, brać czynny udział w wychowaniu dziecka zmieniać mu pieluchy, a potem pilnować, żeby odrabiało lekcje. Chciał widzieć jego pierwszy uśmiech, pierwszy krok i pierwszą podróż szkolnym autobusem.

- Możesz być przecież dobrym ojcem, nie żeniąc się z matką dziecka - odezwał się Bryan po chwili przedłużającej się ciszy, jaka między nimi zapanowała. - Stać cię na to, by utrzymywać ich oboje i przekonać Misty, by się przeprowadziła do Nowego Jorku, albo latać do Nevady jak najczęściej, by ich widywać i patrzeć, jak twoje dziecko dorasta. Cullen przyjrzał się bratu spod przymkniętych powiek. 93 Anula

- A co ty byś zrobił na moim miejscu? Bryan zastanowił się przez chwilę, a potem odłożył sztangę na puste miejsce na drążku. - To chyba zależałoby od tego, czy kocham matkę te go dziecka, czy nie. Jeśli nie, zrobiłbym co w mojej mocy, aby dziecko wiedziało, że je kocham i że zawsze przy nim będę. Ale gdybym... - przerwał i spojrzał Cullenowi prosto w oczy - poruszyłbym niebo i ziemię, żebyśmy mogli być razem.

s u lo

Cullen spędził resztę dnia prześladowany wyznaniem brata. Chodziło o to, czy kocha Misty, czy tylko chce być dobrym ojcem dla ich dziecka? Kiedy wieczorem dotarł do domu, wcale nie był bliższy znalezienia odpowiedzi na to pytanie. Wiedział, że instynkt nakazuje

a d n a c s

mu poślubić Misty, sprawić, by było im razem jak najlepiej, i zobaczyć, dokąd ich to zaprowadzi. Ale jeśli im się nie uda, najbardziej ucierpi na tym dziecko.

Misty przywitała go przy drzwiach. Wyglądała równie kusząco jak zwykle. Znalazła pralnię i wspomniała, że być może zrobi większe pranie, jeśli zabraknie jej czystych rzeczy. Znalazła też parę dżinsowych szortów i koszulkę, które włożyła do chodzenia po domu. Cullenowi bardzo się to spodobało. Ciąża jedynie podkreśliła jej krągłości. Dżinsowe szorty opinały pośladki i biodra, a na koszulce zawiązała z boku węzeł. Podkreśliło to wypukłość brzucha i krągłość piersi. Wyglądała podniecająco... A przecież widział ją już nago i w skąpych kostiumach scenicznych. 94 Anula

- Jak minął dzień? - spytała, biorąc marynarkę, którą z siebie zdjął. - Dobrze - schylił się i pocałował ją w policzek. Zdecydowanie mógł się do tego przyzwyczaić, do powrotów po pracy do domu, w którym czekała na niego jej uśmiechnięta twarz i słodkie usta. - A tobie? - W porządku. Postanowiłam skorzystać z twojej rady i rozejrzeć się nieco po mieście.

s u lo

- Zadzwoniłaś do firmy transportowej, o której ci mówiłem? - Tak. - Na jej czole pojawiły się drobne zmarszczki. - Najpierw chciałam zamówić taksówkę, ale potem się zorientowałam, że

a d n a c s

zupełnie nie mam pieniędzy.

- Mamy otwarte konto na nazwisko Elliott w tej firmie, dlatego ci o niej wspomniałem.

- Wiem i dlatego w końcu się do nich zgłosiłam. Objął ją w pasie i przyciągnął do siebie.

- No to dlaczego się martwisz? - spytał, całując ją, chcąc w ten sposób odegnać ślad niepokoju na jej twarzy. - Ponieważ nie podoba mi się, że jestem od ciebie uzależniona co do każdego centa, jaki wydaję. Wiem, że płaciłeś za wszystko w Henderson, ale tam czułam się inaczej, bo przynajmniej uczyłam na kursach i trochę zarabiałam. - Będziesz moją żoną - rzekł do niej. - Co jest moje, jest również twoje. Jego słowa sprawiły, że Misty zafrasowała się jeszcze bardziej. 95 Anula

- Nie zostanę twoją żoną i powinnam być w stanie sama utrzymać siebie i moje dziecko. - Nasze dziecko - poprawił ją stanowczo, a potem ton jego głosu złagodniał. - Posłuchaj, dopóki jesteś w Nowym Jorku, jesteś moim gościem. Nie chcę, żebyś się martwiła takimi rzeczami. Gdybym nie musiał chodzić do pracy, spędzałbym z tobą każdy dzień. Pozwól więc, że zostawię ci na jutro jakieś pieniądze razem z kartami kredytowymi i numerami telefonów. A jeśli jeszcze czegoś będziesz potrzebowała, zadzwoń do mnie.

s u lo

Spojrzała na niego w sposób, który wyraźnie mówił, że wcale jej nie zrozumiał.

- Podział majątku możemy ustalić po ślubie - poprosił, ściskając jej ramię.

a d n a c s

Na szczęście Misty nie kontynuowała tematu. Przy każdej innej kobiecie z pewnością nabrałby podejrzeń, ale w wypadku Misty wiedział, że ona po prostu taka jest. Jeśli był temat do dyskusji, walczyła do końca, ale gdy chodziło o nią samą, niektóre sprawy nie były widocznie warte takiego wysiłku.

- W porządku. I tak obiad już stygnie. - Wzięła go za rękę i poprowadziła do kuchni. - Gotowałaś? - spytał szczerze zdumiony. - Oczywiście. Po co innego miałabym wychodzić z domu? Kiedy weszli do kuchni, na kuchence stały parujące smakowicie garnki i Misty puściła jego rękę, aby się nimi zająć.

96 Anula

- Usiądź - powiedziała, wskazując miejsca, przy których już zdążyła nakryć. W domu była jadalnia i Cullen był pewien, że Misty ją odkryła, ale kuchnia wydawała się przytulniejsza i mniej formalna dla nich dwojga. - Bez urazy - rzekła - ale miałeś w domu tylko oliwki i krakersy. Cullen uśmiechnął się. - Tak, przepraszam. Zawsze się staram mieć podstawowe

s u lo

artykuły, ale ostatnio jestem jakiś roztargniony. Babcia ciągle

powtarza, że powinienem zlecić robienie zakupów gospodyni, ale nie widzę takiej potrzeby, skoro i tak najczęściej jadam na mieście albo

a d n a c s

kupuję coś w drodze z pracy.

- Nie przejmuj się. To, co przygotowałam, nie jest niczym nadzwyczajnym.

- Pachnie wspaniale.

Podziwiał jej miękkie ruchy, kiedy poruszała się po kuchni, doglądając potrawy i przyprawiając ją do smaku. Odcedziła makaron, nałożyła dwie solidne porcje na talerze i polała je czerwonym sosem. Wróciła do stołu, postawiła talerze, po czym sama zasiadła. Wyglądała, jakby się nie mogła doczekać jego opinii na temat swojego kunsztu kulinarnego, wziął więc lnianą serwetkę, położył na kolanach i natychmiast zabrał się do jedzenia. Misty dodała do sosu krewetki i kawałki grzybów. Ich smak pobudził apetyt Cullena. - Mmm - rzekł z uznaniem. - Pyszne.

97 Anula

Misty rozpromieniła się, słysząc ten komplement. Jedli przez chwilę w milczeniu. Nagle Cullen pochwycił jej skupione spojrzenie. - O co chodzi? - spytał. - Pobrudziłem się? - Nie. - Omal się nie roześmiała. - Zastanawiałam się tylko, czy kiedy się pobierzemy, będziesz ode mnie oczekiwał, żebym nie pracowała, a jedynie zajmowała się domem i dzieckiem, sprzątała i gotowała ci obiady? Chociaż pytanie samo w sobie brzmiało niewinnie, wyczuł

s u lo

napięcie kryjące się za tymi słowami. Był to również pierwszy raz, kiedy mówili o tym, co by było, gdyby : się pobrali, a nie udawali, że to się nigdy nie stanie.

a d n a c s

Cullen odłożył widelec na bok talerza i zastanowił się nad odpowiedzią.

- Niczego bym nie oczekiwał - odparł szczerze. -Chcę, żebyś robiła to, co daje ci szczęście. Jeśli chciałabyś zostać w domu i wychowywać nasze dzieci, nie miałbym nic przeciw temu. Jeśli będziesz chciała zajmować się domem, również będzie okej. Ale mam gospodynię i możemy wynająć kucharza, jeślibyś nie chciała tego robić, więc nie byłoby żadnego problemu.

- A gdybym chciała pracować poza domem? - Również nie miałbym nic przeciwko temu, Misty -rzekł. Sięgnął przez blat i uścisnął jej rękę. - Cokolwiek zdecydujesz się robić w życiu, będzie mi to pasowało. Oczywiście w granicach rozsądku - dodał i posłał jej uśmiech. - Nie wiem, czy by mi się spodobało, gdybyś zechciała skakać ze spadochronem albo wchodzić 98 Anula

do płonących budynków. Ale jeśli chciałabyś dostać jakąś posadę w EPH, zrobiłbym wszystko co w mojej mocy, aby ci pomóc. Gdybyś chciała uczyć tańca u Juilliarda, w tym również bym cię wspierał. - U Juilliarda? - żachnęła się. - Akurat. Już widzę, jak by chcieli byłą tancerkę z Las Vegas na swoim wydziale. - Doskonale tańczysz, Misty. Pracowałaś jako tancerka rewiowa, ale oboje wiemy, że jesteś utalentowana również w innych formach tańca. Mogłabyś wycierać podłogi tymi sztywniakami ze szkoły Juilliarda.

s u lo

Misty uśmiechnęła się szeroko i uśmiech ten wymazał wszelkie niepewności co do jej odmowy i rozczarowanie. Teraz rozumiał,

a d n a c s

przynajmniej po części, dlaczego ciągle odrzucała jego propozycję małżeństwa. Nie podobało mu się, że Misty tak nisko się ceni. Gdyby tylko wiedziała, jak bardzo rodzina Elliottów jej potrzebowała, jak bardzo on jej potrzebował, by wniosła radość do jego życia i wprowadziła nieco luzu do sztywnych reguł świata urządzonego na modłę Patricka Elliotta i zasad wpajanych od dzieciństwa... W myślach powrócił do uwag, które usłyszał od brata podczas ćwiczeń w EPH. Bryan miał rację. Musiał się przekonać, czy jego propozycja wobec Misty wywodziła się z uczuć, czy z poczucia odpowiedzialności. Zaczynał wierzyć, że z tego pierwszego. Miłość to być może za mocne słowo. W końcu nigdy wcześniej nie był zakochany w żadnej kobiecie i nie był pewien, jak wygląda takie uczucie. Jednak bardzo mu na Misty zależało. Tak bardzo, że chciał

99 Anula

się z nią ożenić, wychowywać razem z nią dziecko i spędzić z nią resztę życia. Czuł, że tego pragnie. Skończyli jeść posiłek w spokojnej ciszy, ale kiedy Misty wstała, żeby wstawić naczynia do zmywarki, Cul len wytarł usta serwetką i uznał, że musi zadać to pyta-nie jeszcze raz. - Słuchaj, Misty. Pasma brązowych włosów ze złocistymi refleksem: zafalowały na jej plecach, kiedy schyliła się, by sięgnąć do dolnej szuflady zmywarki.

s u lo

Cullen poczuł, że zaschło mu w gardle, słowa zdały się zbyt ciężkie, by je z siebie wykrztusić, i poczuł nie oczekiwany przypływ emocji. Prosił ją o rękę już wie ile razy, ale z jakiegoś powodu podejrzewał, że tym razem będzie inaczej. Tym razem jej odmowa

a d n a c s

mogłaby go załamać. Przełknął z trudem ślinę i chwycił się mocno blatu.

- Czy wyjdziesz za mnie?

Misty przerwała to, co robiła i odwróciła się, spoglądając mu prosto w oczy. W jej wzroku pojawił się smutek i żal i Cullen już wiedział, jaka będzie odpowiedź.

- Przykro mi, Cullen, ale odpowiedź nadal brzmi „nie".

100 Anula

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY Dwa dni później Misty przechadzała się po domu Cullena, starając się znaleźć jakieś ciekawe zajęcie dla zabicia czasu. Zdążyła już posprzątać kuchnię i sypialnię, przerzucić kilka kanałów telewizyjnych i przeczyta parę rozdziałów książki. Południe jeszcze nie wybiło, a ona już była znudzona jak mops. Cullen zapewniał ją, że nie będzie od nie oczekiwał, by stała się kurą

s u lo

domową. Mogła wychodzić jeśli będzie chciała, i znaleźć sobie jakąś pracę.

Gdyby za niego wyszła. Ale nie zrobi tego. Nie mogła choć

a d n a c s

serce bolało ją z powodu tej surowej decyzji, jaką podjęła. Nadal by się z nim spotykała. Mógłby przyjeżdżać do Nevady odwiedzać dziecko, a była pewna, że zapraszałby ich także do siebie kilka razy w roku. Wtedy mogliby spędzać razem więcej czasu. Między nimi wie le by się zmieniło. Ich związek erotyczny z pewnością przerodziłby się w coś bardziej platonicznego, ale przy najmniej Cullen nadal pozostawałby w jej życiu. Nie straciłaby go zupełnie tylko dlatego, że odmówiła zło żenią przysięgi przed ołtarzem. Nie potrzebowała ślubu I tak bardzo wiele do niego czuła. Nie chciała się jednak wtrącać w jego życie, zmuszać go, by robił w nim miejsce dla niej i dla dziecka, ponieważ wiedziała, że jest to równie odległe od jego planów jak ziemia od księżyca. Sama też tego nie planowała, ale mogła sobie poradzić z rolą samotnej matki o wiele łatwiej, niż on by sobie poradził z włączeniem byłej tancerki rewiowej w swoje życie. 101 Anula

Westchnęła i opadła na kanapę przed telewizorem, znowu przelatując po kanałach i sprawdzając, czy w ciągu ostatnich dziesięciu minut nie pojawiło się coś ciekawego. Było słoneczne, majowe popołudnie i mogła wyjść na spacer, ale już jej się nie chciało samotnie przechadzać po mieście. A może... może najwyższa pora wracać do Las Vegas? Do studia tańca i zwykłego życia? Nie mogłaby uczyć na kursach w taki sposób jak do tej pory, ale można było dokonać pewnych zmian, które pozwoliłyby na utrzymanie

s u lo

działającego studia. Dwoje jej uczniów od jakiegoś czasu prowadziło zajęcia i demonstrowało ruchy, których ona już nie była w stanie pokazać. Nie było sensu czekać dłużej na to, co nieuniknione. W

a d n a c s

końcu i tak musiała wracać do domu. Może im wcześniej to zrobi, tym lepiej, zwłaszcza biorąc pod uwagę napięcie, jakie się narodziło między nimi tamtego wieczoru w kuchni, kiedy Culen po raz kolejny poprosił ją o rękę.

Był to chyba ostatni raz, ponieważ więcej już nie poruszył tego tematu. Kiedyś oświadczał jej się kilka razy dziennie, a teraz od kilku dni już ani razu nie powrócił do tej kwestii. Nadal się kochali, nadal sypiali w objęciach i nadal dzwonił do niej z pracy. Ale ani razu więcej nie zapytał, czy zechce za niego wyjść. Brakowało je; tego, pomyślała, czując nagły skurcz w żołądku. Odrzuciła go tyle razy i czuła się okropnie, żałując, że już nie pyta. Ale tak było. Brakowało jej tego podniecenia, które rozpływało się w jej żyłach za każdym razem, kiedy słyszała dźwięk telefonu albo kiedy wracał z pracy. Od

102 Anula

mawiała mu, ponieważ tak było trzeba, ale schlebiało jej, że ponawiał to pytanie raz za razem, zupełnie jakby myślał o tym poważnie. Na dźwięk dzwonka do drzwi jej serce na moment zastygło, a potem zerwała się na równe nogi, sądząc, że to przyszedł Cullen. Jednak sekundę później powrócił jej zdrowy rozsądek i przypomniała sobie, że przecież miał klucze i nie musiał dzwonić do drzwi. Gość stanowił miłe urozmaicenie. Było jej wszystko jedno, czy to akwizytor, który ma ochotę zaprezentować jej fantastyczne działanie

s u lo

odkurzacza, czy też sąsiad w nagłej po trzebię.

Nie spodziewała się jednak, że kiedy otworzy drzwi zastanie na progu kuzynkę Cullena, Bridget. Misty nie widziała jej od czasu tego

a d n a c s

zabawnego zdarzenia, kiedy poznały się w biurze przed dwoma tygodniami, ale to nie przeszkodziło Bridget wejść do środka i mocno uścisnąć Misty

- Cześć - rzekła z entuzjazmem, przerzucając jasno zieloną torebkę przez ramię. - Mam nadzieję, że ci nie przeszkadzam. Misty pokręciła głową. Nie miała nawet okazji powiedzieć „cześć", ale zaczynała rozumieć, że tak pewnie wyglądają spotkania z Bridget. Młoda kobieta aż kipiała energią i bez problemu wywołała na ustach Misty pogodny uśmiech. Bridget miała na sobie pomarańczowy top bez rękawów oraz mały krawat przykrywający głęboki dekolt. Spódnica była dopasowana kolorystycznie do torebki, bluzki i brązowych butów. Ciemnoblond włosy miała spięte z jednej strony za pomocą spinek z kości nosorożca.

103 Anula

- Tak się cieszę. - W jej niebieskich oczach błyskały iskierki determinacji. - Powiedz mi, proszę, że nie masz nic w planach na dzisiaj. Misty znowu pokręciła głową. - Nie. Czemu pytasz? Bridget westchnęła teatralnie. - Wspaniale, ponieważ przyszłam, żeby cię zaprosić na lunch. - Słucham? - Misty czuła się nieco zdezorientowana. - Na lunch. No wiesz, taki posiłek pomiędzy śniadaniem a

s u lo

kolacją. Zajęcie, podczas którego kobiety mogą sobie spokojnie poplotkować i nieco się pośmiać.

Uśmiechnęła się do Misty i podeszła, aby ścisnąć ją za ramię. - No chodź. Wiem, że Cullen jest w pracy, a ty pewnie umierasz

a d n a c s

sama z nudów. Wyjdziemy, przekąsimy co nieco, a ja opowiem ci najlepsze historyjki z klanu Elliottów. Możesz mnie podpytać o to, w jaki sposób podejść dziadka, jeśli w ogóle można go podejść - dodała, wywracając oczami. - I co Cullen lubił robić jako dziecko. Ostatnie słowa były niczym lukier. Misty bardzo, polubiła Bridget i wyjście z nią na lunch wydało jej się interesującą propozycją, teraz jednak zapragnęła przy okazji dowiedzieć się czegoś więcej o dzieciństwie Cullena oraz o mężczyźnie, który miał zostać dziadkiem jej dziecka. - Poczekaj, wezmę tylko torebkę - powiedziała, od wracając się w kierunku schodów. - Może powinnam zadzwonić do Cullena, że nie będzie mnie w domu?

104 Anula

- Już wie - krzyknęła za nią Bridget. Misty zatrzymała się w połowie schodów. - Powiedziałam mu, co zamierzamy robić, zanim wy szłam z EPH. Powiedział, żebyśmy się dobrze bawiły i przyniosły mu trochę resztek. - Bridget skrzyżowała ramiona na piersiach. - Akurat. Niech sam sobie znajdzie jedzenie. Jeśli będziemy rozmawiały tak długo, jak mi się zdaje, nie wrócimy aż do kolacji. Misty zachichotała i pobiegła na górę, aby zabrać z sypialni swoją małą torebkę.

s u lo

Kiedy wyszły z domu, zauważyła, że Bridget zmierza do samochodu tej samej firmy, którą wynajmował Cullen.

a d n a c s

- Nie wolno mi cię zmęczyć - rzekła Bridget, kiedy wsunęły się na tylne siedzenie.

- Czuję się dobrze. - Misty nie mogła się pohamować, żeby nie zaprotestować.

- Jestem pewna, ale Cullen powiedział nam o twoim pobycie w szpitalu i o tym, jak się wystraszył. Nie chce narażać ciebie ani dziecka. Masz szczęście, że nie każe ci całymi dniami leżeć. - Bridget mrugnęła okiem. - Ta rodzina jest bardzo uparta i zdeterminowana. - Ty również? - spytała Misty z uśmiechem. - Oczywiście. - Bridget nie była wcale urażona tym pytaniem. Czasem tego nie znoszę, zwłaszcza u dziadka, ale jestem szczęściarą, że urodziłam się w tej rodzinie. Każda inna już dawno kazałaby mnie utopić w East River. Traktują mnie jak chodzące nieszczęście. Zdaje

105 Anula

mi się, że cały czas przyglądają się z boku w nadziei, że nie zbroję czegoś naprawdę głupiego, co pociągnie ich za mną na dno. - Musi być miło należeć do takiej wielkiej, bliskiej sobie rodziny. - To prawda - odparła bez wahania Bridget. - Niekiedy to bywa uciążliwe, ale kiedy mam kłopoty lub czegoś potrzebuję, wiem, że mam się do kogo zwrócić. Minęła chwila, po której Bridget dodała:

s u lo

- Ty też możesz. Kiedy weźmiecie z Cullenem ślub, będziesz takim samym członkiem rodziny jak każdy z nas i jeśli będziesz czegoś potrzebowała, będziesz mogła się zwrócić do mnie albo do

a d n a c s

kogokolwiek innego.

Misty chciała sprostować, że nie ma zamiaru wychodzić za Cullena, ale powstrzymała się. Pewnie już zdążył powiedzieć rodzinie, że się żeni, i żaden argument z jej strony nie przekonałby ich, że jest inaczej.

Poza tym naprawdę nie chciała wciągać kuzynki Cullena w całą dyskusję. Jeśli nie będzie żadnych planów a ona wyjedzie do Las Vegas, dla wszystkich stanie się jasne, że nie będzie ślubu. Dość sceptycznie odnosiła się do wizji, że w naturalny sposób wtopi się w rodzinę Elliottów i automatycznie stanie się jedną z nich tylko dla tego, że poślubiła Cullena. Bridget sama powiedziała, że jej dziadek, Patrick Elliott, stwierdził ponoć, że żaden jego wnuk nie ożeni się ze striptizerką. Nie była striptizerką i nigdy się tym nie zajmowała, ale wątpliwe, czy senior rodu Elliottów byłby w stanie dostrzec tę 106 Anula

subtelną różnicę. Wielu ludzi myślało podobnie, nie mogła go więc winić za błędne przekonanie. Bardziej ją martwiło że najwyraźniej już podjął decyzję co do niej i jej związku z Cullenem, chociaż nawet jej nie poznał. Ale za to również nie mogła go winić. Na jego miejscu prawdo podobnie zachowywałaby się tak samo. Była pewna, że z zewnątrz wygląda to tak, jakby związała się z Cullenem dla pieniędzy. Była tancerka chcąca się wyrwać z Las Vegas i wżenić w jedną z najbogatszych i najbardziej wpływowych

s u lo

rodzin na wschodnim wybrzeżu. Rodzina Elliottów uznałaby, że zwabiła Cullena namiętnym seksem i wygodnym romansem. Potem udało jej się zajść w ciążę i złapała go w małżeństwo bez miłości.

a d n a c s

Gdyby tylko ludzie, w tym sam Cullen, znali prawdę, to, jak bardzo jej na nim zależało i że ta ciąża była dla niej równie wielkim zaskoczeniem co dla wszystkich innych! Był jeszcze jeden powód, dla którego nie mogła poślubić Cullena. Niezależnie bowiem od tego, co by zrobili czy powiedzieli, nikt by jej nigdy nie uwierzył, że nie zaszła w ciążę specjalnie, aby go złapać w pułapkę i uzyskać łatwy dostęp do jego pieniędzy. Mogła być utrzymanką, ale nie była chciwa na pieniądze i nie sądziła, by mogła żyć ze świadomością, że tak właśnie myślą o niej pozostali. Kilka godzin później Misty i Bridget siedziały przy białym stoiku na patio w lokalnych delikatesach. Lekki wietrzyk szarpał parasol nad ich głowami, a one powoli rozkoszowały się kanapkami i sałatką owocową. Znalazłyby się w restauracji o wiele wcześniej, gdyby nie to, że Bridget co chwila musiała się gdzieś zatrzymać. 107 Anula

Usłyszawszy o tym, co Misty robiła do tej pory w Nowym Jorku, uznała to za okropnie nudne i zdecydowała, że wciągnie ją w zabawę, którą kobiety w rodzinie Elliottów nazywały jednodniowym szałem zakupów. Zabrała Misty do kilku jubilerów i butików, namawiając, aby w każdym z tych miejsc coś sobie kupiła. Cały czas powtarzała, że Cullen nie będzie miał nic przeciwko temu, i Misty wiedziała, że to prawda. Czuła się jednak bardzo niezręcznie na myśl o tym, że

s u lo

musiałaby go prosić, by płacił za coś, co nie było jej absolutnie niezbędne.

Utrzymywanie dziecka to była jedna sprawa, ale przyjmowanie wyszukanych prezentów sprawiałoby, że poczułaby się gorzej niż

a d n a c s

kochanka. Nie lepsza od tego typu kobiet, za jaki ją brano. Nie powiedziała tego Bridget, chociaż podejrzewała, że zrozumiałaby. Bridget za każdym razem, kiedy Misty odmawiała zakupów, wzruszała szczupłymi ramionami, po czym szły dalej. Bridget kupiła dla siebie kapelusz i parę butów do pół łydki. Przez cały czas wędrówki między sklepami i przejażdżki limuzyną Bridget dzieliła się rodzinnymi plotkami i opowiadała o tym, co się dzieje w EPH. Niektóre opowieści śmieszyły Misty, na przykład historyjka o pracowniku „The Buzz", który udał się na spotkanie z przybitą na plecach pieczątką „pilne", co zdradzało wszystkim, co robił w pokoju kopiarek z młodą recepcjonistką. Inne historie wprawiały ją w zadumę, jak na przykład ta o konkursie, który

108 Anula

Patrick Elliott zorganizował dla swoich dzieci, by wyłonić następcę na dyrektora naczelnego EPH, gdy sam przejdzie na emeryturę. Misty nie wyobrażała sobie, jak można w jakikolwiek sposób nastawiać przeciw sobie rodzeństwo, nie mówiąc już o czymś takim w rodzinnym biznesie. Zdawała sobie sprawę z tego, jak wielkim przedsięwzięciem jest EPH, ale nadal była to tylko firma. Przecież prowadzenie biznesu nie mogło być ważniejsze od tego, co się wiąże z rodziną, dziećmi, miłością i szacunkiem. Słuchanie o pomysłach

s u lo

człowieka, który miał być dziadkiem jej dziecka, spowodowało, że zrobiło jej się trochę słabo. Nie była specjalnie zainteresowana poznawaniem Patricka Elliotta, ale przysięgła sobie, że będzie

a d n a c s

chroniła przed nim swoje dziecko, nawet gdyby to miała być jawna nienawiść.

- To stary drań, który musi wszystko kontrolować. Taki już jest wyjaśniła Bridget, zatapiając zęby w kanapce. - Jego wtrącanie się w moje życie i w życie reszty rodziny doprowadza mnie do szału. Ktoś musi wlać mu do głowy nieco rozsądku albo kazać mu iść do diabła. Misty sączyła sok żurawinowy, który zamówiła do posiłku, i skinęła głową. Nie miała nic do dodania oprócz własnych obaw co do stosunku Patricka do niej i jej dziecka. Bridget wydawała się zadowolona, że ma tak uważnego słuchacza. - To już pewnie wiesz, że kazał wujkowi Danielowi ożenić się z ciocią Amandą zaraz po szkole, ponieważ zaszła w ciążę? Powinniśmy chyba być wdzięczni, bo inaczej nie moglibyśmy wszyscy kochać Cullena - uśmiechnęła się porozumiewawczo do 109 Anula

Misty - ale to nie zmienia faktu, że nie pozwolono im samym podjąć decyzji w zaistniałej sytuacji. Być może sami by się zeszli i nie musieliby się potem rozwodzić. Założę się, że Daniel i tak byłby doskonałym ojcem i zrobiłby wszystko dla Amandy i Bryana. Upiła łyk wody i kontynuowała rodzinne opowieści: - Zmuszanie Finoli, by oddała dziecko, kiedy zaszła w ciążę, mając zaledwie piętnaście lat, było po prostu okrutne. Myślę, że biedna ciotka Finny nigdy się z tym nie pogodziła. Zupełnie zatraciła

s u lo

się w pracy, nawet z nikim się nie umawia. Ja na pewno nie chcę, żeby praca w czasopiśmie przesłoniła mi cały świat.

Chwilę później pochyliła się ku Misty i dodała konspiracyjnym szeptem:

a d n a c s

- Coś ci powiem, jeśli mi obiecasz, że nie piśniesz nikomu ani słówka. Nawet Cullenowi.

Misty przez chwilę siedziała w milczeniu. Czuła się zaszczycona, że kuzynka Cullena chciała jej się zwierzyć z tajemnicy, skinęła więc głową i odsunęła talerz, czekając, co Bridget ma jej do powiedzenia.

- Obiecujesz? - zażądała Bridget. - Obiecuję... - odparła Misty.

- Nie zrozum mnie źle - zaczęła Bridget. - Uwielbiam się zajmować działem fotografii w „Charismie". Nigdy wcześniej nikomu tego nie mówiłam, ale pracuję nad książką o rodzinie Elliottów. Dziadek chyba by umarł, gdyby się o tym dowiedział. A prawdopodobnie by mnie udusił gołymi rękoma. Ktoś musi 110 Anula

opowiedzieć światu o tym, jaki naprawdę jest Patrick Elliott i co zrobił, aby dostać się tam, gdzie jest dzisiaj. Bridget odetchnęła głęboko i wsunęła do ust cząstkę melona. - Uważasz, że zwariowałam? Uważasz, że ryzykuję nie tylko gniew dziadka, ale też odrzucenie ze strony całej rodziny? - Nie wiem - odparła uczciwie Misty. Nie znała nikogo z rodziny, oprócz Cullena, na tyle dobrze, by móc przewidzieć jego reakcję na wyznania Bridget, które ujawniłaby całemu światu. -

s u lo

Myślę... - Wzięła głęboki oddech i powiedziała: - Myślę, że powinnaś robić to, co uważasz za słuszne. Wydaje mi się, że jesteś bardzo przejęta tym przedsięwzięciem, a ja mogę tylko powiedzieć, że to dobrze. Nie można spędzić całego życia, zajmując się pracą, której się

a d n a c s

nie lubi, albo robiąc coś, co nie przynosi spełnienia. Upiła kolejny łyk i ciągnęła dalej:

- To, że napiszesz tę książkę, nie oznacza, że musisz ją od razu wydawać. Mogłabyś zrobić to dla własnej satysfakcji i nikt nie musiałby o tym wiedzieć.

Na te słowa Bridget posmutniała. Najwyraźniej miała aspiracje obwieścić wszystko światu, a nie traktować swojego pisania jako sekretne hobby. - Jeśli jednak ją wydasz... Nie jestem Elliottem, więc może nie powinnam tego mówić, ale może właśnie takie poruszenie byłoby potrzebne twojemu dziadkowi, aby zdał sobie sprawę z tego, że za bardzo ingeruje w życie swoich dzieci i wnuków.

111 Anula

- Naprawdę? - Bridget uścisnęła dłoń Misty. - Och, Misty, dziękuję ci. Czuję się o wiele lepiej. Przynajmniej ty mnie rozumiesz. Ktoś musi zdobyć się na odwagę i powiedzieć prawdę o rodzinie Elliottów, ale nie tę spreparowaną przez Patricka. Reszta lunchu minęła bez ujawniania tajemnic, ale Misty nadal czuła się emocjonalnie wycofana. Bardzo lubiła Bridget, ale wiedziała, że udawanie większej przyjaźni byłoby nie w porządku, ponieważ prawdopodobnie nie

s u lo

zostanie w mieście długo, a potem już może nigdy tu nie wróci. Kiedy podjechały pod dom Cullena, Bridget natychmiast pochyliła się, by objąć Misty, zanim ta zdążyła wysiąść z samochodu. Misty odwzajemniła uścisk, a jej oczy wypełniły się łzami, bo zdała

a d n a c s

sobie sprawę, że w końcu poznała osobę, z którą naprawdę mogłaby się zaprzyjaźnić. I że może już nigdy więcej jej nie zobaczy.

112 Anula

ROZDZIAŁ JEDENASTY - Jak minął lunch z Bridget? Misty siedziała przy stole w kuchni, wpatrując się w zamyśleniu w krzyżówkę z wczorajszej gazety. Uniosła głowę, gdy dotarło do niej pytanie Cullena, i zorientowała się, że nie słyszała, jak wchodził. Nie słyszała, jak otwierają się drzwi, jak przekręca się klucz w zamku ani kroków Cullena w korytarzu. Zrzucił marynarkę i odłożył teczkę, ale

s u lo

tego też nie zauważyła. Nie było trudno zrozumieć dlaczego. Popołudnie z Bridget wypełniło jej myśli całkowicie innymi

sprawami, z których wszystkie dotyczyły Cullena i tego, czy ma z nim

a d n a c s

zostać w Nowym Jorku, czy nie.

Przywołała uśmiech na twarz i obróciła się w jego stronę. - Dobrze, lubię ją - odparła. - A co u ciebie? Jak minął dzień? - W porządku.

Stanął przed nią i przytulił, obsypując jej twarz pocałunkami. - Stęskniłem się za tobą - wyszeptał z ustami przy jej skroni. Może jutro mogłabyś pójść ze mną do pracy? Wtedy zawsze, kiedy zacznę o tobie marzyć, będziesz tuż obok. Na twarzy Misty odmalowało się zdumienie. Z jego biura do domu nie było aż tak daleko. - Nie przeszkadzałoby ci to? - spytała, wsuwając palce w jego włosy i odchylając do tyłu głowę, kiedy ją całował. - Nie aż tak bardzo, jak tęsknota za tobą, kiedy cię niema.

113 Anula

Na te słowa w jej sercu rozlała się słodycz pomieszana z goryczą. Chciała zapytać, czy przez ostatnie cztery lata, kiedy mieli romans i mieszkali tysiące mil od siebie, czuł tak samo. Jednak za bardzo obawiała się jego odpowiedzi. Bała się, że wcale o niej nie myślał, a ona myślała o nim każdego dnia. Cullen dotknął nosem jej szyi tuż przy dekolcie i musnął jej skórę językiem. Misty przymknęła oczy, a z jej gardła wydobył się cichy pomruk. - Chodźmy na górę - wymruczał Cullen.

s u lo

- Nie jesteś głodny? Może najpierw coś zjesz? Cullen wyprostował się i spojrzał jej prosto w oczy.

Zanim zdążyła się domyślić, co chce zrobić, chwycił ją na ręce.

a d n a c s

- Jestem głodny tylko ciebie. Jedzenie może poczekać. Szybko, lecz ostrożnie przemierzył schody, kierując się do sypialni niczym człowiek pochłonięty jakąś misją. Kiedy dotarł do łóżka, położył ją, a jego wzrok płonął z pożądania.

Gdyby wyjechała, bardzo by za nim tęskniła. Musiała wyjechać. Będzie to jednak jedna z najtrudniejszych rzeczy, jakie powinna zrobić. Kochała go. Gdzieś na dnie duszy wiedziała, że zawsze tak było. Wszystkie zaprzeczania i twierdzenie, że wdała się w romans, ponieważ był dobrym człowiekiem i traktował ją lepiej niż inni mężczyźni, były jedynie zasłoną dymną. Kochała go w sposób, który wydawał jej się niemożliwy, i po raz pierwszy podziękowała Bogu, że nosi w sobie jego dziecko. Być może było to egoistyczne, ale mając jego dziecko, przynajmniej zawsze będzie miała cząstkę jego przy sobie i zawsze będzie ich ono wiązało. Gdyby mogła, wyszłaby za 114 Anula

niego za mąż. Ale musiałaby nie być tancerką, kiedy się poznawali i kiedy ich znajomość rozpoczynała się od ognistego romansu. To, że on był jednym z Elliottów, również nie pomagało. Może gdyby tak nie było, wówczas jakieś przeszkody, które stały im na drodze, byłoby łatwiej obejść. Poczuła łzy w oczach i przygryzła wargę. Zamrugała, starając się odpędzić niechciane emocje. Gdyby Cullen dostrzegł, że zbiera jej się na płacz, chciałby wiedzieć, co się stało, i nie dałby jej spokoju,

s u lo

dopóki by mu nie powiedziała. Jak jednak miała mu powiedzieć, że wyjeżdża, ponieważ go kocha? Wiedziała, że Cullen będzie się starał odwieść ją od tego zamiaru. A jeśli to nie pomoże, przywiąże ją do łóżka, żeby poszła po rozum do głowy. W kącikach jej ust zaigrał

a d n a c s

uśmieszek. Jego upór i determinacja były cechami, które najbardziej w nim kochała. Sprawiały, że czuła, że o nią dba i ją chroni. Cullen przesunął kciukami po jej brwiach i przytulił się do niej całym ciałem.

- Masz taką poważną minę. O czym myślisz? Miała na końcu języka słowa „kocham cię", ale nie mogła pozwolić, by jej się wyrwały. Po pierwsze miłość nie wchodziła w grę, kiedy zaczęli ze sobą sypiać. Nie byłoby w porządku wprowadzać teraz takie sentymenty. Po drugie, nie zniosłaby, gdyby nie usłyszała w odpowiedzi tych samych słów. Albo co gorsza, gdyby zobaczyła skamieniałą twarz Cullena, który nie wie, co począć z kochanką, która nagle zaczyna się pogrążać uczuciowo. Potrząsnęła głową i uniosła dłonie, wplatając je w jego włosy. 115 Anula

- Nic ważnego - odparła w odpowiedzi na jego pytanie, spychając wszystkie myśli w głąb duszy. - Myślałam jedynie o tym, jakie to miłe zastępować komuś jedzenie. - Nie komuś - jęknął. - Tylko mnie. Zaczął całować jej szyję, a potem przesunął się ku jej wargom, całując ją namiętnie i pożądliwie. Był takim dobrym człowiekiem i Misty niczego bardziej nie pragnęła, jak leżeć w jego objęciach przez całe życie, wiedzieć, że

s u lo

należy do niego i że roztacza się przed nimi świetlana przyszłość. Tak jednak nie było. Wiedziała, co musi zrobić. Niezależnie od tego, jak bardzo było to bolesne.

a d n a c s 116 Anula

ROZDZIAŁ DWUNASTY Następnego dnia Cullen wracał z pracy, gwiżdżąc i przeskakując po dwa stopnie. Tak działa na mężczyznę odpowiednia kobieta, pomyślał. Sprawia, że człowiek kipi energią nawet po upiornie męczącym dniu. Sprawia, że nie można się doczekać powrotu do domu, w którym nie tylko je się posiłek z mrożonki i ogląda przez kilka godzin telewizję

s u lo

przed pójściem do łóżka. Martwiło go, że Misty nie chce wyjść za niego za mąż, to nie ulegało wątpliwości. Jeśli miał być całkiem szczery, nawet bardzo go to trapiło. Nigdy wcześniej nikomu się nie

a d n a c s

oświadczał. Nigdy na żadnej kobiecie aż tak mu nie zależało. Zależało mu na Misty. I zależało mu na ich nienarodzonym dziecku. Do diabła, chciał, aby została jego żoną. Prosił ją o rękę już setki razy. A ona go wciąż odrzucała. Nie miał pojęcia, co jeszcze ma zrobić, aby ją przekonać.

Pozostawało jedno wyjście: brać to, co można. Nie chciała się zgodzić na ślub, ale wydawała się szczęśliwa, mieszkając z nim w Nowym Jorku. Zatem niech tak będzie. Może nie jest to ideał i jego rodzina nie wyrazi na to całkowitej zgody, ale może się uda. Będą mieszkali razem i będą wychowywali dziecko. Jedna wielka szczęśliwa rodzina, nawet jeśli bez przysięgi małżeńskiej. Żołądek skurczył mu się na tę myśl i palce zacisnęły na klamce. Zawsze był playboyem rodziny, piękne kobiety były na każde jego skinienie. Dlaczego więc nagle poczuł pragnienie, aby koniecznie 117 Anula

związać się z Misty? Ponieważ mieli dziecko? Ponieważ była tą kobietą, dla której chciał porzucić wszystkie inne? Naprawdę nie wiedział. Pytał o to sam siebie wiele razy, ciągłe nie znajdując odpowiedzi. Ze ślubem czy bez, mogliby być razem. Dopilnuje tego. Z tymi myślami w głowie otworzył drzwi i wszedł do środka, nasłuchując odgłosów obecności Misty. Często znajdował ją w kuchni przygotowującą coś na obiad lub w salonie czytającą książkę. Odstawił teczkę i zrzucił marynarkę, a

s u lo

potem skierował się w stronę kuchni. Nie doleciały go żadne zapachy, ale to nie oznaczało, że Misty tam nie ma. Pomieszczenie jednak okazało się puste. Na kuchence nie stały żadne garnki, na stole nie było żadnych nakryć. Zajrzał do salonu, a potem do gabinetu.

a d n a c s

Ściągnął brwi zaniepokojony. Misty nie było na dole, kiedy przyszedł, a zawsze tam na niego czekała. Była w ciąży i wcześniej miała komplikacje. Ostatnio cały czas chodził zdenerwowany i zatroskany. Martwił się zdrowiem i bezpieczeństwem Misty. Obawiał się, że coś mogło jej się stać, coś, co spowodowałoby utratę dziecka. Dusił w sobie te niepokoje, nie chcąc, aby wiedziała, że zbliżające się ojcostwo zmieniło go w kłębek nerwów. Nic jej nie jest, wmawiał sobie, ale na wszelki wypadek pospiesznie udał się na piętro. - Misty? - zawołał, spodziewając się natychmiastowej odpowiedzi. Ale jego pytanie pozostało bez echa. Może była pod prysznicem albo drzemała. Wiedział, że kobiety w ciąży łatwo się męczą i potrzebują dużo odpoczynku. Zamiast jednak znaleźć Misty w łóżku, zobaczył, że stoi koło wielkiego 118 Anula

materaca i składa ubrania, układając je równo w otwartej walizce. Cullen stanął niczym rażony piorunem. Usiłował zebrać myśli, ale bezskutecznie. - Cześć - zmusił się, by wydobyć z siebie głos. Misty znieruchomiała i odwróciła się powoli, spoglądając mu w oczy. Jej wzrok przepełniał smutek. Cullen na widok determinacji, jaka malowała się na jej twarzy, poczuł, jakby wyssano mu z płuc całe powietrze.

s u lo

- Co ty wyrabiasz? - spytał, bojąc się, że już zna odpowiedź. Misty powróciła do przerwanego zajęcia, kończąc składanie czarnych spodni w walizce.

a d n a c s

- Pakuję się.

- To widzę. Dokąd się wybieramy? - spytał, modląc się, by jego podejrzenia okazały się niesłuszne.

- My nigdzie się nie wybieramy - odparła. - Wracam do domu. O Boże, nie!

- Tutaj jest twój dom.

- Nie, Cullen - powiedziała łagodnie. - To jest twój dom. Mój dom jest w Nevadzie.

To wystarczyło, aby krew znowu zaczęła mu krążyć w żyłach pobudzona rosnącym zdenerwowaniem. Podszedł do niej trzema krokami i złapał ją za ramię, zanim zdążyła spakować kolejną rzecz. - Twój dom jest przy mnie - powiedział stanowczo. - To, gdzie mieszkamy, jest bez znaczenia. -Cullen... 119 Anula

Wyrwała rękę, a on jej na to pozwolił. Zamrugała powiekami i spuściła wzrok. - Przykro mi, ale to się nie uda. Doceniam wszystko, co dla mnie zrobiłeś przez ostatnie trzy tygodnie. Jego palce bezwiednie dotykały brzegu walizki, a ona walczyła, by nie spuszczać wzroku z oczu Cullena. - Wiesz, że nie będę usiłowała trzymać cię z dala od dziecka: To absolutnie nie wchodzi w grę. Ale nie mogę tu dłużej zostać, udając

s u lo

kogoś, kim nie jestem... udając, że jest między nami coś, czego nie ma.

- Nikt ci nie kazał być kimkolwiek innym niż sobą. Potrząsnęła

a d n a c s

głową, rozrzucając na boki brązowo-świetliste włosy.

- Chcesz, żebym została twoją żoną, ale ja przecież nie pasuję do rodziny Elliottów. Twój dziadek sądzi, że jestem panią do towarzystwa, a nie tancerką, a ja już wyrosłam z wieku, w którym można mnie ulepić na czyjeś podobieństwo.

Strużka potu spłynęła Cullenowi z karku na plecy. Czuł, że Misty mu się wymyka, i nie bardzo wiedział, jak ją zatrzymać. - Do diabła z tym, czego chce dziadek - warknął ostro. - Do diabła z tym, czego ja chcę, jeśli już o to chodzi. Ale czego ty chcesz? Misty wzięła głęboki oddech i wydała z siebie westchnienie ulgi. - Chcę, żeby było tak jak przedtem. Nie jest mi przykro z powodu dziecka - powiedziała, kładąc rękę na brzuchu - ale muszę przyznać, że to skomplikowało nasze życie. Nie chcę już jednak więcej komplikować twojego. Dlatego wyjeżdżam. 120 Anula

Skomplikowała mu życie? Czyżby nie wiedziała, że uczyniła je lepszym? Że była niczym tęcza po burzy, niczym ogień na kominku w zimowy dzień, jego ukojeniem w bezsensownym świecie? Była jedyną stałą rzeczą w jego życiu niemal od pierwszej chwili, kiedy się poznali. Zawsze witała go z otwartymi ramionami i była chętna go wysłuchać i zaakceptować takiego, jaki był. Jak mogła tego nie wiedzieć? Jak mogła nie wiedzieć, że ją kocha? Prawda niemal zbiła go z nóg. Kochał ją. To było takie proste.

s u lo

Tak oczywiste, że nie mógł uwierzyć, że dotąd nie zdawał sobie z tego sprawy. Nie tylko mu się podobała, nie tylko interesowało go jej ciało i nie tylko chciał z nią być dlatego, że nosiła w sobie jego dziecko. Pragnął tego dziecka, ale pragnął również jej. Chciał, żeby była jego

a d n a c s

żoną, kochanką, partnerką aż do końca życia. Nic dziwnego, że nie porzucił jej w ciągu tych paru lat. Niezależnie od innych kobiet, które przetaczały się przez jego życie, ani od tego, ile razy wmawiał sobie, że powinien zakończyć znajomość z Misty, nigdy nie potrafił tego zrobić i teraz zrozumiał dlaczego. Cały czas ją kochał. Gdzieś głęboko w środku, w miejscu, którego istnienia nawet nie podejrzewał. - Misty.

Głos mu się załamał, ale nie był tym zawstydzony. Był zaszokowany, zdumiony, w ekstazie... chciał ją chwycić i ścisnąć mocno, i wykrzyczeć z całych sił tę rewelację. - Dlaczego teraz? - spytał. - Sądziłem, że jesteś tu szczęśliwa, że oboje jesteśmy szczęśliwi. Podobało ci się, że spotykasz moją rodzinę. Co się stało, że zmieniłaś zdanie? 121 Anula

Misty odwróciła wzrok i wróciła do pakowania. Tym razem nie powstrzymał jej. Był bardziej ciekaw jej odpowiedzi niż skupienia na sobie jej niepodzielnej uwagi. - Nic się nie stało - odparła. - Zorientowałam się jedynie, że jestem tutaj dłużej, niż planowałam, i muszę wracać do studia i do moich kursów. Nie wierzył jej, ale nie chciał na nią napierać. To i tak nie miało znaczenia.

s u lo

- A co byś zrobiła, gdybym ci powiedział, że cię kocham? powiedział niemal desperacko.

Znieruchomiała. Powoli obróciła się znowu w jego stronę. Miała szeroko otwarte oczy i ściśnięte gardło.

a d n a c s

- Co powiedziałeś?

Zrobił krok w jej stronę. Na jego twarzy malował się uśmiech. Położył dłonie na jej ramionach i pogładził uspokajającym gestem. - Kocham cię, Misty. Chyba zawsze cię kochałem. -Uniósł dłoń, aby pogładzić ją po policzku, a potem wsunął rękę w jej włosy. Nigdy nie byłaś dla mnie kochanką. Od chwili kiedy cię poznałem, wiedziałem, że jesteś kimś więcej. Może nie byłem wtedy zbyt chętny, żeby się to tego przyznać... - Roześmiał się szorstko. - Do diabła, nawet teraz nie chciałem, ale boję się jak diabli, że mogę cię stracić. Rozluźnił palce na jej nagiej skórze.

122 Anula

- Nie chcę, żebyś wyjeżdżała - powiedział. - Ale jeśli czujesz, że musisz, że Nevada jest twoim prawdziwym domem, to ja pojadę z tobą. -Cullen... - Zostawię EPH, jeśli będzie trzeba. Albo znajdę sposób, aby prowadzić interes stamtąd. Nie dbam o to, dopóki jesteśmy razem. Misty potrząsnęła głową, a oczy jej się zaszkliły. - Nie mogę, Cullen - powiedziała głosem zduszonym z emocji.

s u lo

Na jej rzęsach pojawiły się dwie łzy, które spłynęły wolno po

policzkach. - Ja też cię kocham, ale nie chcę stać się powodem, dla którego w końcu mnie znienawidzisz.

a d n a c s

Serce zaczęło mu walić jak młotem. Ogarnęła go tak wariacka radość, że i ona go kocha, że nie zwrócił uwagi na jej dalsze słowa. Gdy jednak dotarły do niego, uśmiech zniknął mu z twarzy, a w sercu poczuł ciężar.

- O czym ty mówisz? - spytał całkowicie zaszokowany. Nie wyobrażał sobie, by Misty mogła zrobić lub powiedzieć coś, co by sprawiło, że ją znienawidzi.

- Nie jestem odpowiednią dla ciebie kobietą. Potrzebna ci żona, z której będziesz dumny, którą zaakceptuje twoja rodzina. Nie kochanka, z którą czujesz się w obowiązku ożenić, ponieważ zaszła w ciążę. Pociągnęła nosem, ocierając łzy z twarzy, ale na ich miejsce natychmiast pojawiły się kolejne.

123 Anula

- Wiem, że czujesz się odpowiedzialny za mnie i za dziecko i że chcesz postąpić uczciwie, ponieważ tak zostałeś wychowany. Ale ja nie będę kolejnym obowiązkiem, który musisz spełnić, i nie będzie nim też to dziecko. Cullen mógł się jedynie wpatrywać w nią kompletnie zaskoczony jej słowami. Rzeczywiście myślał o niej i o dziecku jako o odpowiedzialności, ale dlatego, że ich kochał, a nie dlatego, że wpadł w pułapkę lub czuł się zobligowany. Skąd jej to przyszło do głowy?

s u lo

Powoli uniósł brwi i wygiął usta w gorzkim uśmiechu.

- Bridget - wydyszał niepewny, czy ma być wściekły, czy rozbawiony. - Bridget nawbijała ci do głowy historie o moim ojcu i o

a d n a c s

tym, jak wychowywano mnie i brata, prawda? Powiedziała ci o dziadku, jaki bywa apodyktyczny i że wtrąca się w nasze sprawy, i o tym, że Elliottowie zawsze ponoszą odpowiedzialność za swoje czyny. Mam rację?

Misty kiwnęła głową, ale on nawet nie potrzebował potwierdzenia.

- Kocham moją kuzynkę, ale następnym razem, kiedy ją zobaczę, przysięgam, że skręcę jej kark - wymruczał. - Posłuchaj mnie, Misty. Przesunął dłońmi po jej ramionach i położył je na jej barkach. - Kocham cię. Kocham nasze dziecko. Nie jesteś dla mnie żadnym obowiązkiem. Jesteś darem. Błogosławieństwem, którego nie znałem, dopóki się nie zjawiłaś w moim życiu. Będę za to dziękował Bogu każdego dnia. Nie chcę spędzać ani chwili więcej bez ciebie. 124 Anula

Schylił głowę, aż ich czoła się zetknęły, a potem otworzył oczy i popatrzył prosto w szmaragdowe otchłanie, w które miał nadzieję spoglądać po kres swoich dni. - Wyjdź za mnie, Misty, zamieszkamy, gdziekolwiek zechcesz, zrobimy cokolwiek zechcesz. Tylko wyjdź za mnie, proszę. Misty wciągnęła głęboko powietrze, serce waliło jej tak mocno, że omal nie wyrwało się z piersi. Wiedziała, że Cullen czuje to na swoim ciele. Łzy płynęły jej po policzkach, ale teraz były to łzy

s u lo

szczęścia. Nie miała żadnych wątpliwości, że Cullen naprawdę myśli to, co mówi. Nie uważał jej za swój smutny obowiązek. A co najważniejsze, kochał ją. Tak mocno jak ona kochała jego.

Odchrząknęła i otworzyła usta w nadziei, że uda jej się wydobyć kilka

a d n a c s

słów. Teraz było to potrzebne bardziej niż kiedykolwiek.

- Pamiętam tę noc, kiedy poznałam cię za kulisami po przedstawieniu - powiedziała, dotykając jego przystojnej twarzy, tak bardzo jej bliskiej. - Od pierwszej chwili wiedziałam, że moje życie nie będzie już takie samo.

Przycisnęła usta do jego warg i przymknęła oczy, a kiedy je otworzyła, szepnęła:

- Tak, wyjdę za ciebie. Cullen odsunął się nieco, a ona patrzyła, jak na jego twarzy pojawia się uśmiech i staje się coraz szerszy, rozjaśniając jego spojrzenie. - Wreszcie! - Wypuścił powietrze, a potem mocno ją objął i przytulił, 125 Anula

- Jestem dzięki tobie bardzo szczęśliwym mężczyzną - rzekł. Obiecuję ci, że nie będziesz żałowała. Misty oparła policzek o jego ramię i wczepiła się palcami w materiał jego brązowej marynarki. - Jesteś pewien, że nie przeszkadza ci, że jestem od ciebie pięć lat starsza i że wszyscy będą wiedzieli, że ożeniłeś się z byłą tancerką rewiową? - Żartujesz sobie? - Posłał jej szeroki uśmiech i mrugnął

s u lo

łobuzersko okiem. - Starsze kobiety są lepszymi kochankami, jak mówią słowa piosenki, prawda? A co do twojej tanecznej przeszłości, jeśli ktokolwiek będzie chciał wiedzieć, wyjaśnię mu, że umiesz

a d n a c s

krzyżować kostki nóg nad głową. Nie tylko zrozumieją, ale będą mnie błagać, żebym ich przedstawił twoim koleżankom tancerkom.

Oboje wiedzieli, że sytuacja była o wiele poważniejsza, ale Misty zanurzyła twarz w klapach jego marynarki i roześmiała się. Poczucie humoru Cullena było kolejną rzeczą, którą u niego kochała. Dopóki potrafił ją rozśmieszyć, wierzyła, że wszystko będzie dobrze. - A co z twoim dziadkiem? - drążyła dalej. - Dziadek z czasem cię zaakceptuje. A jeśli nie, to dostanie nauczkę, aby trzymać język za zębami albo nie zobaczy swojego pierwszego prawnuka. - Och nie, Cullen... Położył dwa palce na jej wargach. - Nie martw się - powiedział. - Rozwiążemy to. Cokolwiek się zdarzy, uporamy się z tym razem. Razem, dobrze? 126 Anula

- Razem - wyszeptała i połączyli się w pocałunku.

a d n a c s 127 Anula

s u lo

ROZDZIAŁ TRZYNASTY Dwa tygodnie później Cullen stał na zewnątrz The Tides, posiadłości rodzinnej Elliottów w Hamptons, i rozpinał muszkę, która zdobiła czarny frak. Ta przeklęta muszka sprawiała, że krew ledwie mu krążyła. A jego brat się spóźniał, do diabła. Wszyscy inni byli już w środku. Kwiaty zostały poustawiane, była rodzina i pastor, goście siedzieli na swoich

s u lo

miejscach. Tylko Bryan, jego drużba, jeszcze się nie pojawił.

Nawet dla postronnego obserwatora Cullen musiał sprawiać wrażenie bardzo zdenerwowanego. Ale biorąc pod uwagę fakt, że był

a d n a c s

to dzień jego ślubu, uznał, że ma do tego święte prawo. Jednak muszka go uwierała i zaczynał się denerwować nieobecnością brata. Od dawna pragnął się ożenić z Misty, choć nie od początku to sobie uświadamiał. Nie przyszłoby mu nawet do głowy, żeby się wycofać, i gdyby o niego chodziło, staliby już przed ołtarzem, powtarzając słowa przysięgi. Byłby wówczas o wiele bliżej porwania jej na miesiąc miodowy. Chciał ją zabrać do Paryża albo do Grecji, ale ponieważ była już w piątym miesiącu ciąży i miała wcześniej komplikacje, nie mogła latać zbyt daleko. W zasadzie doktor tego nie zakazał, ale Cullen zarzucił ten pomysł. Nie był zdenerwowany jako pan młody, ale był wyjątkowo rozhisteryzowanym przyszłym ojcem. Polecieli już raz do Las Vegas zabrać więcej rzeczy Misty i pozałatwiać sprawy w szkole tańca, ale nie chciał ponownie ryzykować, dopóki dziecko się nie urodzi. 128 Anula

Spędzili więc cały długi tydzień w Carlyle, na Manhattanie. Misty nigdy tam nie była; a zawsze chciała zobaczyć, jak wygląda tak luksusowy hotel. Kiedy weszli do apartamentu, Cullen nie miał zamiaru jej opuszczać nawet na czas posiłków przez co najmniej czterdzieści osiem godzin. Lepiej żeby Bóg miał w opiece kogokolwiek z jego rodziny, kto chciałby im przeszkodzić. Już zdążył ich w odpowiedni sposób przestrzec przed konsekwencjami takiego postępowania.

s u lo

Wypuścił z siebie powietrze ze świstem i zerknął na zegarek, a potem w stronę podjazdu przed frontowym wejściem do The Tides. Gdzie, do diabła, jest Bryan? Powinien tu być już od godziny.

a d n a c s

Miał obrączki i powinni zająć miejsca, zanim Misty zacznie iść w stronę ołtarza.

Już chciał wrócić, by zadzwonić po Bryana, kiedy doleciał go pisk opon i głuchy dźwięk silnika. W następnej chwili zobaczył srebrnego jaguara Bryana wjeżdżającego na podjazd i zatrzymującego się obok innego auta.

Cullen żachnął się na to teatralne wejście brata i ruszył w jego stronę.

- Najwyższa pora - powiedział, kiedy Bryan otworzył drzwi i wysiadł. Ubrany był w znoszone, wygodne dżinsy i zwykłą niebieską koszulę na guziki. Miał też rozciętą wargę, a kiedy przeszedł obok auta, Cullen zauważył, że najwyraźniej kuleje. - Co ci się stało? - spytał Cullen, zatrzymując się tuż przed nim. 129 Anula

Bryan potrząsnął głową. - Stłuczka - wyjaśnił spokojnie. - Wiedziałem, że robi się późno, i nie uważałem, pędząc tutaj. Oczywiście wymiana formalności ubezpieczeniowych potrwała chwilę. Bryan wskazał na pękniętą wargę i zderzak samochodu. Cullen nigdzie jednak nie dostrzegł nawet ryski. A rozcięcie na wardze brata już się zagoiło. Cullen zmarszczył brwi i już miał zacząć wypytać brata, ale ten poklepał go po plecach.

s u lo

- Chodź, braciszku, najwyższa pora, żebym przebrał się w inne ciuchy, a ty żebyś zawiązał muszkę.

Cullenowi ścisnął się ponownie żołądek w nerwowym

a d n a c s

oczekiwaniu. Zwrócili się w stronę domu. The Tides było potężną posiadłością z szarego kamienia, którą Patrick Elliott nabył czterdzieści lat temu. Znajdowała się na czterdziestu akrach na wzniesieniu nad Oceanem Atlantyckim. Cały dom był przepięknie udekorowany, pełen rodzinnych fotografii i pamiątek babki Cullena, Maeve.

Zorganizowanie tutaj uroczystości w ciągu zaledwie dwóch tygodni nie było łatwym zadaniem, ale nie było żadnej wątpliwości, że powinna się ona odbyć w rodzinnej posiadłości. Matka Cullena bardzo poważnie potraktowała rolę organizatorki ślubu, omawiając z nim i z Misty każdy szczegół, ale nie pozwalając, aby choć kiwnęli palcem w przygotowaniach.

130 Anula

Cullen nie pamiętał, kiedy ostatni raz widział matkę tak przejętą. Była podekscytowana myślą o ślubie młodszego syna i mającym się narodzić za cztery miesiące dziecku. Patrick, o dziwo, całkiem chętnie się zgodził na zorganizowanie uroczystości w swoim domu. A w każdym razie się nie dąsał. Od kiedy ogłosili z Misty zaręczyny, Cullen spodziewał się telefonu lub wizyty dziadka i żądania, aby odesłał Misty na koniec świata, czyli gdzieś, gdzie ani ona, ani dziecko nie przynosiliby wstydu rodzinie Elliottów. Był na to

s u lo

przygotowany i gotowy bronić swojej przyszłej żony do ostatniego tchu, jeśli byłoby to konieczne. Ale Patrick nie zadzwonił ani nie wpadł do biura Cullena, aby z nim porozmawiać. Cullen miał

nadzieję, że cisza ze strony dziadka oznacza, że zaakceptował Misty i

a d n a c s

jej wejście do rodziny. Ale nadal czekał na nieuniknione.

Razem z Bryanem przeszli przez wyłożony marmurami korytarz do biblioteki i mieszczącego się za nią salonu. Drużbowie używali go jako przebieralni. Misty zaś i jej druhny zajmowały sypialnie na piętrze. Amanda nalegała, aby znajdowali się daleko od siebie, aby Cullen nie mógł przez przypadek zobaczyć Misty w sukni ślubnej przed ceremonią.

Zabobon, że przynosi to pecha, nie martwił Cullena. Nie wierzył, że cokolwiek mogłoby zniszczyć ich szczęście i świetlaną przyszłość, jaka się przed nimi roztaczała. Sama ceremonia miała się odbyć na zewnątrz, na trawniku. Ustawiono tam różową nawę z satyny, a po obu jej stronach krzesła

131 Anula

udrapowane lekkim różowym materiałem. Na końcu stał trelis owinięty pnącą różą. - Pospiesz się - zwrócił się do brata, podając mu frak. - Już i tak mnie długo przetrzymałeś. Nie chcę, żeby Misty pomyślała, że stchórzyłem. - Żartujesz sobie? - odparł Bryan. - Tak długo się ubiegałeś o jej rękę, że dziwi mnie, że nie wzięliście ślubu w Las Vegas. - Wierz mi, że przyszło mi to do głowy - wymamrotał Cullen.

s u lo

Gdyby tak zrobił, oszczędziłoby to wszystkim sporo

zamieszania, a Misty miałaby już na palcu obrączkę i byłaby panią Elliott. Byliby już w domu, trzymaliby się za ręce i dyskutowali o

a d n a c s

imieniu dla dziecka. A on nie czekałby już na to, aż Misty wypowie sakramentalne „tak".

Bryan rozpiął koszulę i zrzucił buty.

- Nigdy byś się nie wycofał - powiedział - i Misty o tym wie. Jesteście oboje zbyt szczęśliwi. Ludzie wokół potrzebują zastrzyku z insuliny, żeby przetrwać szok spowodowany nadmiarem cukru. Aż mdli od tej słodyczy.

Na twarzy Cullena pojawił się uśmiech. - Tak - przyznał. Wiem. Misty wpatrywała się w swoje odbicie w lustrze i czuła, że serce przestaje jej bić. Nie mogła uwierzyć, że to dzień jej ślubu. Za niecałe pół godziny przejdzie przez ten przepastny dom, a potem ruszy idealnie przystrzyżonym trawnikiem w stronę Cullena - jej przyszłego męża. Mężczyzny jej marzeń. 132 Anula

Przez te wszystkie lata, kiedy z nim była, kochała go w skrytości serca, ale nigdy naprawdę nie wierzyła, że będą razem. Teraz wiedziała, że będą razem już zawsze. Pomimo różnic, jakie ich dzieliły, wieku, pochodzenia, statusu społecznego, wiedziała, że jest kochana. Chciał dla niej zostawić rodzinę, albo przynajmniej dziadka, i życie w Nowym Jorku, by mogli być razem. W porównaniu z tym porzucenie przez nią studia w Henderson, przeprowadzenie się na Manhattan i zostanie panią Elliott wydawało się niezbyt wygórowaną

s u lo

ceną. Wiedziała, że będzie tutaj szczęśliwa. Jego rodzina

niekoniecznie musiała być zachwycona, że się pobierają, ale

większość jej członków zaakceptowała ją i dała jasno do zrozumienia, że wspiera decyzję Cullena.

a d n a c s

Nie miała zamiaru zostać kurą domową. Cieszyła się na myśl o pozostaniu w domu w Upper West Side do chwili narodzin dziecka i dopóki będzie wymagało jej bezpośredniej opieki. Rozmawiali jednak z Cullenem na temat podjęcia przez nią pracy w charakterze instruktorki tańca albo otworzenia własnego studia w mieście. Nie była jeszcze pewna, co chce robić, ale nie chciała odbierać sobie szans tylko dlatego, że zostanie żoną Cullena.

- Wyglądasz pięknie. - Słowa Bridget przerwały tok jej myśli. - Czy wszyscy już są? - spytała. - Oczywiście - odparła ze śmiechem Bridget. - Zaraz masz wyjść za mąż za członka rodziny Elliottów. Nikt, kto się liczy, nie darowałby sobie, gdyby przepuścił taką okazję. Są krewni obu rodzin oraz przedstawiciele wszystkich mediów, którzy dostali albo ukradli 133 Anula

zaproszenia. A tak przy okazji, twoja matka nie może przestać płakać, od kiedy się tu zjawiła. W poniedziałek rano wasze zdjęcia znajdą się we wszystkich gazetach Ameryki. - O Boże! - Misty zapragnęła schować się w mysią dziurę, ale w tym stanie raczej by się tam nie zmieściła. - Uspokój się. - Bridget poklepała ją po plecach. Misty z początku nie spodobał się pomysł ubrania się w białą suknię. Wydawało jej się to nie na miejscu, skoro była w piątym miesiącu

s u lo

ciąży i wyglądała, jakby połknęła piłkę do koszykówki, ale matka Cullena nalegała i kiedy Misty przymierzyła suknię po raz pierwszy, uległa. Wykonana ona była z gładkiej, lejącej się satyny, ale gorset, w

a d n a c s

stylu empire, kończył się tuż pod biustem, który przesłaniała warstwa jedwabnej siateczki osłaniająca całą suknię i maskująca brzuch Misty. - Wyglądasz fantastycznie - rzekła Bridget, która miała na sobie liliową suknię druhny, a blond włosy wysoko upięte i udekorowane kwiatami. - Musisz tylko pamiętać - dodała - że to jest dzień twój i Cullena, i nikogo więcej. Kiedy stąd wyjdziesz, udawaj, że jesteście jedynymi ludźmi na świecie. Patrz na niego i nie zwracaj uwagi na nikogo innego.

Po tych słowach Misty uspokoiła się, wiedząc, że nie będzie miała żadnego problemu z przetrwaniem ceremonii, niezależnie od tego, ile par oczu będzie ją obserwowało. Wpatrywanie się tylko w Cullena było dla niej czymś równie naturalnym jak oddychanie. Raz jeszcze przejrzała się w lustrze i odwróciła się w stronę kobiety, która tak szybko stawała się jej najlepszą przyjaciółką. 134 Anula

- Dziękuję. Dziękuję ci za pomoc dzisiaj rano. Nie dałabym sobie rady bez ciebie. Bridget przyjechała po nią wczesnym rankiem i zabrała do The Tides na kilkugodzinny maraton przygotowań. Zrobiła Misty manicure, uczesała ją i zrobiła makijaż. Pomogła jej także włożyć delikatne pończochy oraz szytą na miarę, niemal bezcenną suknię. Bridget uśmiechnęła się. - Po to ma się druhnę. Zabrała bukiet Misty i zaczęły przymierzać się do zejścia na dół, kiedy rozległo się ciche pukanie do drzwi. Bridget ruszyła do wejścia gotowa odeprzeć ewentualne najście ciekawskiego Cullena. - Dziadek - rzekła bezbarwnym tonem, cofając się, aby wpuścić starszego pana do środka. Patrick Elliott był wysoki, miał krótkie siwe włosy i chociaż Misty wiedziała, że zbliża się do osiemdziesiątki, wyglądał o wiele młodziej. Miał jasnoniebieskie oczy, takie jak reszta mężczyzn młodszego pokolenia rodziny Elliottów. Do tej pory widziała go tylko raz, na małym rodzinnym spotkaniu, podczas którego Cullen cały czas był przy niej i otaczał ją opieką. Chociaż Patrick zachowywał się wówczas z rezerwą w stosunku do niej, nie było w nim otwartej wrogości. Ubrany był w szary garnitur i wyglądał na nieco zdenerwowanego, wchodząc do pokoju zdominowanego obecnością kobiet. - Chciałbym zamienić na osobności kilka słów z panną młodą, jeśli nie macie nic przeciwko temu - rzekł. 135

Miał niski głos, ale nie było w nim rozkazującego tonu, którego można się było spodziewać po tym, co Misty o nim słyszała. Bridget skrzyżowała ręce na piersiach. - Nie sądzę... - Oczywiście - przerwała jej Misty. Wszelkie niepewności uciszone słowami Bridget rozpaliły się na nowo, ale Misty nigdy nie odmówiłaby rozmowy z dziadkiem Cullena. Nawet gdyby miało to być najgorsze kazanie w jej życiu.

s u lo

Dawał do zrozumienia, choć nie bezpośrednio, że nie akceptuje jej osoby, jej pochodzenia, wyboru drogi zawodowej i związku z

Cullenem. Miał jednak zostać jej powinowatym oraz pradziadkiem jej

a d n a c s

dziecka. Mogła mu zatem pozwolić powiedzieć w spokoju kilka słów. Niezależnie jednak od tego, co chciał jej powiedzieć i jak

nieprzyjemne mogły być te słowa, i tak miała zamiar zejść na dół i poślubić mężczyznę, którego kochała.

- Jesteś pewna? - spytała Bridget, zatroskana i z wypisaną na twarzy otwartą niechęcią do dziadka. Misty zmusiła się do uśmiechu. - Jestem pewna.

Bridget niechętnie skinęła głową i otworzyła drzwi. - Będę niedaleko, gdybyś mnie potrzebowała. Spojrzała na dziadka po raz ostatni i zniknęła w korytarzu. Patrick patrzył, jak odchodzi, a potem zwrócił się do Misty: - Dziękuję. Skinęła głową, w ustach kompletnie jej zaschło. 136 Anula

Patrick rozejrzał się po pokoju, dostrzegając oznaki przygotowań do ślubu. Porozrzucane ubrania i buty, bukiety kwiatów, ślady po makijażu, lakiery do paznokci i perfumy. Potem znów spojrzał na Misty i jego wzrok spoczął na jej wypukłym brzuchu. - Dostrzegłem zmianę w zachowaniu mojego wnuka, od kiedy zaczęliście się spotykać. - Wsunął ręce do kieszeni i zaczął się kołysać na piętach. Odchrząknął i dodał: - Zauważyłem to kilka lat temu, wtedy, kiedy, jak mi się zdaje, cię poznał. Od kiedy przyjechałaś do

s u lo

Nowego Jorku i zamieszkaliście razem, stało się to bardziej widoczne. Serce Misty biło jak oszalałe. Otworzyła usta, chcąc coś odpowiedzieć, ale zaraz zamknęła je z powrotem.

a d n a c s

- Przykro mi - udało jej się wreszcie wydusić z siebie.

- Wiem, że nie aprobuje pan mojego związku z Cullenem, ale... Starszy pan pokręcił głową, ściągnął brwi i wykrzywił usta. - Nie to miałem na myśli. Usiłuję ci powiedzieć, że Cullen wydaje się teraz o wiele szczęśliwszy i bardziej odprężony. Najwyraźniej bardzo cię kocha i cieszy się z powodu dziecka. Skinął głową w stronę jej brzucha.

- Jesteś dobra dla niego. Nawet taki stary facet jak ja potrafi to dostrzec. Znowu odchrząknął i tym razem Misty zorientowała się, że Patrick się denerwuje. Patrick Elliott, patriarcha jednej z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodzin w Nowym Jorku, denerwował się z jej powodu. Niemal nie mogła w to uwierzyć. - Cieszę się, że wchodzisz do naszej rodziny - dodał. 137 Anula

- Mam przeczucie, że wniesiesz do niej samo dobro. Zaskoczona nie mogła wydobyć z siebie głosu, w końcu udało jej się słabo wypowiedzieć: - Dziękuję. - Tak, cóż. - Patrick rozejrzał się po pokoju i zaczął się wycofywać. - To chyba wszystko, co chciałem powiedzieć. Wyglądasz pięknie. Domyślam się, że Cullen nie może się już doczekać, kiedy zejdziesz do niego na dół. Zostawiam cię więc i nie przeszkadzam...

s u lo

Skinął raz jeszcze ręką w jej stronę i udał się do wyjścia,

pozostawiając Misty w niemym zdumieniu. Chwilę później do środka

a d n a c s

wparowała Bridget.

- Czego chciał? - spytała.

Misty usiłowała otrząsnąć się z szoku spowodowanego nagłą wizytą Patricka. Nie była jednak w stanie się poruszyć. Dziadek Cullena nie przeprosił jej za komentarze, jakie wygłosił po jej przybyciu do Nowego Jorku, te o małżeństwie ze striptizerką. Ale przyszedł do niej dzisiaj, sam, a wcale nie musiał. Przywitał ją w swoim domu, w rodzinie.

- Mam nadzieję, że nie powiedział nic, co by cię zmartwiło warknęła Bridget. - Jeśli tak zrobił, to przysięgam... - Nie. - Misty pokręciła głową i zamrugała kilka razy. - Nie wiem, czy uwierzysz, ale... W tej chwili zadzwoniła komórka. - Do diabła, to do mnie. 138 Anula

Bridget rzuciła się w stronę telefonu, wygrzebując go spod sterty ubrań leżących na łóżku. Znalazła telefon i otworzyła go. -Halo? Misty patrzyła, jak Bridget przeszukuje torebkę w poszukiwaniu czegoś do pisania i skrupulatnie notuje coś z telefonem przy uchu. - Dobrze. Tak. Dziękuję. Odłożyła telefon, wrzuciła go do torebki i podeszła do Misty, odgarniając jej z czoła kilka luźnych kosmyków włosów.

s u lo

- Niesamowite - powiedziała niemal bez tchu. - Właśnie

dostałam informację o czymś, co może być przełomowe dla książki, nad którą pracuję. To oznacza, że będę musiała wyjść zaraz po ceremonii.

a d n a c s

- Dokąd jedziesz? - zmartwiła się Misty.

- Nie chcę teraz o tym mówić, ale obiecuję, że zadzwonię najszybciej, jak będę mogła, aby dać ci znać, że wszystko w porządku. Zrobiła krok do tyłu i uśmiechnęła się zachęcająco. - Mów, co ci powiedział dziadek, żebym wiedziała, czy mam na niego napuścić Cullena, czy nie.

- Powiedział, że jestem dobra dla Cullena i że się cieszy, że stanę się członkiem rodziny. - Co? Mówisz poważnie? - Oczy Bridget zrobiły się ogromne ze zdziwienia. - To do niego niepodobne. Jesteś pewna, że się nie przesłyszałaś? Misty zachichotała.

139 Anula

- Tak, jestem pewna, chociaż przyznaję, że byłam nie mniej zaszokowana niż ty. Twarz Bridget rozchmurzyła się i wzruszyła szczupłymi ramionami. - Może w końcu odzyskuje rozum. Niezależnie od tego, co odmieniło jego serce, cieszę się razem z tobą. Pozostali zawsze wiedzieli, że będziesz wspaniałym prezentem dla rodziny. Cullen cię kocha i tylko to się liczy.

s u lo

Na wspomnienie o Cullenie Misty uśmiechnęła się. - Wiem.

- Może zejdziemy na dół i powiemy, że jesteśmy gotowe? Ścisnęła w ręku bukiet z różyczek i bzu i skinęła głową. -Tak.

a d n a c s

Podała rękę Bridget i razem wyszły z pokoju.

Na dole Bridget pozostawiła Misty i wraz z pozostałymi druhnami ruszyły w poszukiwaniu drużbów. Ojciec Cullena, Daniel, miał poprowadzić Misty do ołtarza. Kiedy do niej podszedł, dostrzegła w jego oczach łzy. Sama była bliska płaczu, odwróciła więc wzrok i zajęła się poprawianiem fałdów sukni i wstążek w bukiecie.

Kiedy wszyscy znaleźli się już na swoich miejscach, Amanda dała sygnał orkiestrze do rozpoczęcia marsza weselnego. Wraz z pierwszymi dźwiękami orkiestry Misty poczuła skurcz w żołądku i musiała kilka razy wziąć głęboki oddech, aby się uspokoić. Nie bardzo chciała wystawiać się na spojrzenia setek par oczu, ale nie

140 Anula

mogła się już doczekać, kiedy skończy się ten dzień i wreszcie zostanie panią Elliott. W chwili gdy go ujrzała stojącego po drugiej stronie atłasowej nawy, wszelkie zdenerwowanie opuściło ją. Zalało ją poczucie spokoju, a na twarzy pojawił się uśmiech. Cullen również się uśmiechnął i popatrzyli sobie w oczy. Kiedy dotarli przed oblicze pastora, Daniel ucałował ją w policzek, a potem przekazał ją Cullenowi. Spletli dłonie, a Misty nie spuszczała wzroku z mężczyzny, którego miała poślubić.

s u lo

Wielebny przemawiał o miłości i oddaniu i nadeszła pora na wypowiedzenie słów przysięgi. Jedno po drugim powtarzali

przyrzeczenie miłości, czci i szacunku. Misty wiedziała, że nie

a d n a c s

stanowi to dla nich problemu. A potem pastor pozwolił Cullenowi pocałować pannę młodą. - Z przyjemnością.

Culen ujął jej twarz w obie dłonie i pochylił się ku niej. - Kocham cię - wyszeptał tylko dla jej uszu. Misty zamrugała powiekami, czując, że serce zaraz wyskoczy jej z piersi.

- Ja też cię kocham. Cullen pocałował ją czule i pocałunek ten odzwierciedlał całą namiętność i uczucie, które niosły ich ku wspólnej przyszłości.

141 Anula

EPILOG - To był fantastyczny seks nowożeńców - powiedział Cullen, odsuwając z czoła mokre kosmyki włosów, i zaczął obsypywać pocałunkami szyję i dekolt Misty. Znajdowali się w apartamencie w Carlyle. Przyjęcie weselne ciągnęło się w nieskończoność, tak mu się przynajmniej zdawało. Potem limuzyna odwiozła ich do miasta i mógł dostąpić zaszczytu

s u lo

wniesienia jej przez próg do holu, a potem do windy i na górę do samego apartamentu. Misty protestowała, że jest za duża i za ciężka, ale jemu zdawała się lekka niczym piórko. Nawet gdyby było inaczej,

a d n a c s

miał w sobie tyle adrenaliny, że mógłby nieść ją przez cały Manhattan.

Matka Cullena, która zawsze pilnowała wszystkich szczegółów, pamiętała, aby udekorować apartament świeżymi kwiatami. Znaleźli tam również czekoladki i butelki schłodzonego szampana. Wszystko było przygotowane wspaniale, ale Cullen ledwie zwracał na to uwagę. Zaniósł swą pannę młodą prosto do łoża o królewskich rozmiarach i powoli zdjął ślubną suknię z jej pysznego ciała. Potem kochał się z nią niespiesznie po raz pierwszy jako jej mąż. Doświadczenie to było tak poruszające, że zachciało mu się płakać. Po raz drugi zdał sobie sprawę, że jest najszczęśliwszym mężczyzną na ziemi. - Gdybym wiedział - dodał - zrobiłbym to wiele lat temu. Misty roześmiała się i potarła stopą jego nagą łydkę. 142 Anula

- Nadal nie mogę uwierzyć, że włożyłaś pod suknię pończochy. Kiedy zanurzył dłoń pod jej suknię, odkrył wielką niespodziankę, ale była to niespodzianka bardzo przyjemna. - Sądziłam, że tak będzie właściwie - powiedziała Misty. - Na pamiątkę tego, że chociaż jestem panią Elliott, w sercu nadal pozostanę tancerką rewiową. - Amen - odparł i jego dłonie znowu zaczęły wędrować po jej ciele.

s u lo

- Czy już ci kiedyś wspominałem, jak seksowny jest twój brzuszek?

- Nie pamiętam - Zachichotała i wsunęła palce w jego włosy.

a d n a c s

- Lubię go dotykać i czuć, jak dziecko się porusza.

- Teraz czeka nas poród, zmienianie pieluch i nocne karmienia. - Myślałaś już o imionach?

- Nie - odpowiedziała. Wyglądała na spokojną i nieco śpiącą, leżąc nago w satynowej pościeli. - A ty?

- O kilku. I jestem pewien, że moja rodzina również będzie miała własne pomysły.

Przyglądał się szmaragdowemu spojrzeniu jej oczu i dostrzegł, że ucieka ono na wspomnienie o jego rodzinie. - O co chodzi? Potrząsnęła głową, przygryzając lekko dolną wargę. - Powiedz mi - rzekł lekko zaniepokojony. - To nic strasznego, po prostu nie miałam okazji powiedzieć ci przed ślubem. - Wypuściła powietrze i spojrzała mu prosto w oczy, 143 Anula

chwytając jednocześnie jego dłoń. -Twój dziadek był u mnie tuż przed uroczystością. Cullen odsunął się przerażony. - Co? Co ci powiedział? Groził ci? Proponował ci pieniądze, żebyś za mnie nie wychodziła? - Nie, nie, nie - zapewniła go pospiesznie, gładząc jego dłoń. - O to właśnie chodzi. Był dla mnie miły i przywitał mnie w waszej rodzinie.

s u lo

Przez kilka chwil Cullen nie był w stanie wydobyć z siebie ani słowa, a potem rzekł:

- A niech mnie diabli. Muszę przyznać, że nie spodziewałem się, że dziadek kiedykolwiek przejrzy na oczy. Cieszy mnie to bardzo.

a d n a c s

Odgarnął jej włosy z czoła i pocałował w kącik ust.

- Czy teraz uwierzysz mi, kiedy ci powiem, że doskonale pasujesz do rodziny?

- Nie wiem. Ale z całą pewnością czuję ulgę, wiedząc, że twój dziadek już mnie nie nienawidzi, a w konsekwencji nie obróci się to przeciwko tobie.

- Nawet gdyby tak było, nie miałoby to żadnego znaczenia odparł. - Jesteś moja i nikomu nie pozwolę, aby nas rozdzielono. Misty wyciągnęła lewą rękę przed siebie. Na serdecznym palcu widniał pierścionek z nieprzyzwoicie wielkim brylantem błyszczącym w świetle nocnej lampki. Przytknęła dłoń do jego policzka. - Wypijmy za te cztery lata, kiedy byłam twoją kochanką, i za resztę życia, kiedy będę żoną. 144 Anula

- Wypiję za to - rzekł i pocałował ją . - Ale potem.

a d n a c s 145 Anula

s u lo