Jaci Burton 5 Thrown by a curve PL

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve

Jaci Burton

Thrown by a Curve Play by Play 05

tł.: HanaAna; beta: xeo222

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Poniższe tłumaczenie w całości należy do autora książki jako jego prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto poniższe tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba wykorzystująca treść poniższego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo.

Ona myśli, że zna tego gracza, ale on ma dla niej kilka niespodzianek. Dla Alicii Riley, praca na stanowisku specjalistki medycyny sportowej drużyny baseballowej St. Louis Rivers jest niczym home run* - dopóki nie zostaje główną terapeutką gwiazdy z pozycji miotacza, Garretta Scotta. Wykluczony ze składu z powodu kontuzji staje się porywczy i trudny do okiełznania, lecz równocześnie wciąż jest mężczyzną w każdym calu. Obecnie, jego jedynym żądaniem względem Alicii jest to, by przygotowała go na tyle, żeby w dniu rozpoczęcia sezonu mógł rzucać. Nie licząc utrzymującej się między nimi napiętej seksualnej atmosfery, Alicię kusi, by pozwolić Garrettowi prawie na wszystko. Jednak zagrożone są obie ich kariery - jeden zły ruch będzie końcem gry. Garrett również czuje to gorące iskrzenie, dlatego zastanawia się, czy może być coś lepszego od terapii seksualnej? Pozostaje mu więc tylko przekonanie silnej kobiety do podjęcia trudnej decyzji. * Home run - uderzenie pałkarza, które pozwala biegaczowi zaliczyć wszystkie bazy i zdobyć punkt.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve I Garrett Scott siedział w pomieszczeniu do rehabilitacji drużyny St. Louis Rivers naprzeciw całego zespołu specjalistów medycyny sportowej, na twarzach których gościł ponury wyraz. Począwszy od drużynowych lekarzy aż po terapeutów, którzy pracowali nad jego ramieniem przez ostatnie sześć miesięcy, ich twarze mówiły jedno – wciąż nie był gotowy rzucać. Był zmęczony. Zmęczony tym, że był urabiany, manipulowany, szturchany i popychany, jakby był obiektem jakiegoś eksperymentu. Z jego ramieniem wcale nie było lepiej, nadal nie mógł miotać. Był załatwiony. Jego kariera się skończyła, a wyraz fałszywej nadziei na twarzach innych nie sprawi, że uwierzy w coś przeciwnego. - Spróbujmy z kolumną terapeutyczną1 – powiedział Max. - Jeśli zwiększymy obciążenie... - Nie. To nie pomoże. Nie mam pełnego zakresu ruchu i żadna kolumna terapeutyczna, ciężarki, hydroterapia ani żadna ilość rozciągania nie przywróci mi sprawności. - Tego nie wiesz, Garrett – rzekł Max. Gdy Max, szef zespołu lekarzy medycyny sportowej, miał plan, wszyscy go słuchali. - Nie skończyliśmy twojej terapii, a sezon jeszcze się nie rozpoczął. Wciąż masz mnóstwo czasu. Phil, lekarz drużyny, skinął głową. - Max ma rację. Nie poświęciłeś temu wystarczająco dużo czasu. Garrett spojrzał na nich obu. - Powiedziałem, nie. To zmierza donikąd i wszyscy o tym wiemy. Wszyscy zaczęli mówić na raz, ale dla niego był to tylko niewyraźny szmer. Ściemniali, mówiąc, że do kwietnia będzie mógł rzucać. Słyszał to już wcześniej, ale całe to poklepywanie po plecach i zachęcanie nic nie znaczyło, jeśli nie mógł rzucić piłki przez długość wewnętrznego obszaru boiska. Były to tylko słowa. Puste obietnice. Jedyną osobą, która się nie odzywała, była kobieta, trzymająca się z tyłu. Ciemne włosy ściągnięte miała w kucyk, ubrana była w spodnie khaki oraz identyczną drużynową koszulkę polo jak mężczyźni, w dłoni trzymała cyfrowy notatnik. I posyłała mu spojrzenie. Raczej wkurzone. - Nic nie mówisz - zaczął, skupiając na niej wzrok. - Co o tym myślisz? 1 Pulleys - kolumna terapeutyczna z wielorolkowym systemem regulacji obciążenia.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Zamrugała i przycisnęła notatnik do piersi. - Ja? - Tak. - Nie nadzoruję twojej rehabilitacji. Znajdują się tutaj ludzie, którzy mają znacznie więcej doświadczenia ode mnie. - Obserwowałaś moją terapię, prawda? - Tak. - Więc co ty o tym myślisz? Wszyscy odwrócili się do niej, wpatrując się w nią i czekając. W końcu wzruszyła ramionami. - Myślę, że zespół ma rację. Będziesz rzucał. Wysunęła się do przodu, dzięki czemu mógł jej się dobrze przyjrzeć. Pomimo brzydkiego uniformu, który nosili wszyscy, była ładna i była jedną z dwóch kobiet w zespole medycyny sportowej. Sądził, że się zmieniały, choć nie zwracał na nie większej uwagi, ponieważ obie były brunetkami i po prostu przewijały się gdzieś w tle, gdy brał udział w terapii, prowadzonej przez Maxa oraz innych starszych członków zespołu. Ale teraz, kiedy znalazła się bliżej, naprawdę ją zauważył. Miała wspaniałe niebieskie oczy i usta, na które zdecydowanie zwracał uwagę teraz, gdy mówiła. - Moja ręka jest zesztywniała. - Ponieważ cackasz się z nią jak z dzieckiem i nie dajesz z siebie wszystkiego. Twoi terapeuci wiedzą, co robią, ale ty z nimi walczysz. Gdy tylko to powiedziała, jej oczy rozszerzyły się. Max skrzyżował ramiona, a Garrett mógł się domyślić, że był wkurzony. Sam Garrett nie był. Jego usta drgnęły. - Mów dalej. - Posłuchaj, nie chciałam cię obrazić. - Tak, chciałaś. Siedziałaś cicho przez te wszystkie miesiące i najwyraźniej masz coś do powiedzenia. Wyrzuć to z siebie. Spojrzała na Maxa, który pokręcił głową. - Nie patrz na niego - rzucił Garrett. - Powiedz mi, co robię źle. Usiadła na ławce obok niego i odłożyła notatnik, podnosząc na niego wzrok. - No dobrze. Jesteś kłótliwy, konfrontacyjny i ogólnie wredny jak wrzód na tyłku. Szczerze mówiąc, nikt nie chce z tobą pracować, bo walczysz przeciwko powrotowi do zdrowia. Połowa leczenia polega na nastawieniu psychicznym, a twoja głowa stanowi największą przeszkodę w powrocie na wzniesienie na mecie miotacza. Uch. Rzucił okiem na pozostałych, którzy robili wszystko, by tylko na

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve niego nie patrzeć. - Rozumiem. Ale kiedy znowu się ku niej odwrócił, nie miał pojęcia, jak jej było na imię. - Jak masz na imię? - Alicia. - Okej, Alicio. Myślisz, że potrafisz znowu uczynić ze mnie miotacza? Posłała mu pewny siebie uśmieszek. - Wiem, że potrafię, jeśli tylko przestaniesz być kompletnym idiotą i będziesz ze mną współpracował. Podobała mu się jej pewność siebie. Lubił ją. Do tego bezsprzecznie wyglądała o niebo lepiej niż reszta grupy medycyny sportowej, z którą pracował przez te wszystkie miesiące. I ładnie pachniała. - Alicia – ostrzegł Max. - Może pójdziesz do biura, a ja dokończę rozmowę z Garrettem? Alicia skinęła głową, po czym wstała i wyszła z pokoju. Garrett roześmiał się, po raz pierwszy od cholernie długiego czasu. - W porządku, Max. Lubię ją. Jest szczera. Gdy tylko zamknęły się za nią drzwi, zwrócił się do Maxa. - Chcę, żeby była odpowiedzialna za moją terapię. - Absolutnie nie - rzekł Phil, wtrącając się do rozmowy. - Jako twój lekarz, jestem przeciwny temu pomysłowi. Max jest szefem zespołu medycyny sportowej tej drużyny. Jest najlepszy. Alicia nie ma jego doświadczenia. - Gówno by mnie to obchodziło, nawet gdyby była dziewczyną podającą wodę. Jest pewna siebie. Jest specjalistką medycyny sportowej i certyfikowaną terapeutką, jak reszta z was, prawda? - No, tak - odparł Max. - W takim razie, chcę z nią pracować. - Twoje ramię jest warte miliony, Garrett - powiedział Max. - Nie powierzę jej tego. Garrett wstał i przeciągnął się, a następnie spojrzał na Manny'ego Magee, trenera drużyny St. Louis Rivers, który siedział w kącie pomieszczenia, słuchając w ciszy. - Ci faceci pracowali nade mną od miesięcy, a ja nie widzę rezultatów, potrzebnych do rzucenia jednej pieprzonej piłki. Chcę, żeby Alicia spróbowała. Manny wstał i podszedł niespiesznie. Był twardy i zawsze szczery, więc Garrett wiedział, że Manny powie mu, co naprawdę myśli. - To dlatego, że ona ma rację. Fizycznie dochodzisz do zdrowia po odniesionym urazie. Jednak istota twojego problemu polega na tym, że opierasz się leczeniu.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Może Manny miał rację, choć Garrett w to wątpił. Jedyne, czego mu było trzeba, to nowy terapeuta. Jeśli Alicia i jej pyskate usta będą potrafiły wykonać tą pracę, to może jego kariera jeszcze się nie skończyła. Spojrzał na Manny'ego - na nich wszystkich. - Potrzebuję zmiany. To, co robimy, nie działa. Być może ktoś nowy okaże się w tym pomocny. - Nie obchodzi mnie, czy twoim leczeniem zajmie się choćby cholerny cyrkowy clown, bo liczy się tylko to, byś w dniu otwarcia stanął na wzniesieniu na mecie miotacza. - rzekł Manny. - Po prostu bądź gotowy do sezonu. Potrzebujemy twojego ramienia. *** Cholera. Cholera. Cholera. Alicia rozmasowywała ogromny ból głowy, który umiejscowił się między oczami i odliczała minuty do momentu, w którym do biura wejdzie jej szef i wyleje ją. Zawsze była pyskata, zawsze najpierw mówiła, potem myślała. Ale żeby w jednym zdaniu obrazić cały zespół lekarzy medycyny sportowej drużyny St. Louis Rivers było poważną, kolosalną wtopą. Odkąd tutaj była odniosła kilka znaczących sukcesów jako terapeutka i otrzymała bardzo dobrą opinię od swojego szefa. To była jej wymarzona praca, a na domiar złego, jej kuzyn grał dla tej drużyny. Gavin ją zabije. Frustrujące było to, że wiedziała, iż ma rację. Garrett Scott był naprawdę niesamowitym miotaczem. Jego uraz był poważny, ale nie było powodu sądzić, że się z tego nie wyliże i że ponownie nie będzie wspaniałym miotaczem, pod warunkiem, że będzie współpracował przy rehabilitacji. Problemem było to, że w kontekście współpracy był najgorszym pacjentem, jakiego kiedykolwiek widziała. Opierał się terapii, wykłócał się, co do planu leczenia, i cholernie dobrze wiedziała, że nie wykonywał ćwiczeń, które zalecano mu do domu. Był jednym z tych sportowców, którzy uważali siebie za jakichś superbohaterów. Zaliczyli kontuzję, odbębniali leczenie i w ciągu kilku tygodni byli znowu w formie. Niestety, poważnych obrażeń nie dało się tak łatwo wyleczyć, bez względu na to, jak młodzi lub męscy byli. Na powrót do zdrowia musieli pracować. Jeśli chodzi o część pracy, należącą do zespołu, to wykonali ją dobrze. Garrett po prostu nie wykonał swojej. Zbywał swoich terapeutów żartami i

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve obietnicami poprawy. A że wszyscy go lubili, to go uspokajali. Uch. Nie reagował na tradycyjne leczenie. Co oznaczało, że potrzebował nowego planu, czegoś, nad czym pracowała podczas swoich wolnych dni. Chciała zaprezentować to Maxowi i Philowi, ale jej metody wykraczały nieco poza przyjęte normy i wiedziała, że nigdy na to nie pójdą, szczególnie nie w przypadku Garretta. Teraz nie miało to już znaczenia, gdyż nie będzie więcej leczyła żadnego z graczy drużyny Rivers. Idiotka. W ogóle nie powinna była otwierać ust i mówić Garrettowi, że powinien słuchać tego, co mówił mu Max. To miała być jej pokuta za to, że odważyła się myśleć samodzielnie. I za bycie pyskatą. Uniosła głowę, gdy weszli Phil, Max oraz trener Riversów, Manny Magee. Świetnie. Przyprowadzili ze sobą trenera. Zdecydowanie była zwolniona. Manny miał reputację zapalczywego i głośnego faceta. Mógł nawet na nią nawrzeszczeć, zanim ją stąd wykopią. Usiadła prosto i uniosła podbródek, zdecydowana przyjąć to jak profesjonalistka, którą była. Poprawka. Gdyby była profesjonalistką, prawdopodobnie nie powiedziałaby gwieździe Riversów z pozycji miotacza, żeby przestał być kompletnym idiotą. - Alicia – powiedział Phil. - To, co powiedziałaś Garrettowi na dole... - Tak, proszę pana. Wiem. Przekroczyłam granicę. Przykro mi. - Właściwie - zaczął Manny - to było dokładnie to, co potrzebował usłyszeć. Zmarszczyła brwi i przeniosła wzrok na trenera. - Słucham? - Garrett był doskonałym wzorem miotacza przez pięć sezonów – rzekł Manny. - Zauważyliśmy go, gdy grał w baseball uniwersytecki, spędził sześć miesięcy w AAA2 zanim go wybraliśmy i od tego czasu był w naszej grupie miotaczy, rozpoczynających mecze, z jednym z najniższych elementów ERA3 wśród wszystkich miotaczy w lidze. Dwa razy wygrał nagrodę Cy Young 2 AAA – o ile się nie mylę, chodzi o Triple-A – najwyższy poziom w Minor League Baseball , składający się z trzech lig: International League, Pacific Coast League oraz Liga Mexicana de Béisbol, która nie należy do systemu farmerskiego MLB. 3 ERA (Earned run average) – w baseballu element statystyczny dla miotacza.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Award dla najlepszego miotacza, w zeszłym roku grał prawie doskonale, a przez dwa sezony utrzymywał rekord strikeout4. To złoty chłopak. Przeglądała jego akta. Znała jego rekord. Ale słysząc to od Manny'ego, zrozumiała. - Nigdy nie zawiódł. Manny skinął głową. - W niczym. Nie wie, jak. Dlatego ten uraz wytrącił go z równowagi, wiesz? Dzieciak jest jednym z najmilszych ludzi, z jakimi kiedykolwiek pracowałem, więc nie bierz sobie do serca jego złego nastroju. Jego życzliwość wróci, kiedy odnajdzie równowagę. Przeniosła wzrok z Manny'ego na Phila i na Maxa. - Czekajcie. Nie jestem zwolniona? Max się nie uśmiechnął. Mogła się domyślić, że wciąż był zły o to, co zaszło w pomieszczeniu do rehabilitacji. - Nie, Alicio. Nie jesteś zwolniona. Właściwie, zostajesz odpowiedzialna za terapię Garretta Scotta. O cholera. I coś takiego dostała za otwarcie ust. Phil i Max omówili z nią jej nowe zadanie. - Chcę wypróbować z nim pewne niekonwencjonalne metody leczenia – zwróciła się do Maxa. Max był temu niechętny, ale doszła do wniosku, że jeśli nie zasugeruje tego teraz, to równie dobrze może od razu zrezygnować z pracy z Garrettem. - Posłuchajcie. On stawia opór. I tak, wiele z tego tkwi w jego głowie. Lecz pewną część jego problemu stanowi znudzenie. Jego podejście polega na uczeniu się na pamięć. Jest przyzwyczajony do wykonywania planu, przez który go przeprowadzacie, to samo tyczy się jego ciała. Pozwól mi spróbować. Jeśli to nie zadziała, zmienimy plan. Max spojrzał na Phila, który wzruszył ramionami. - Zgadzam się, że nie jest to standardowy plan, ale w przypadku niektórych sportowców alternatywne terapie mają wysoki wskaźnik powodzenia. To może zadziałać. Max wzruszył ramionami, po czym zwrócił się do Alicii. - Spróbuj. Chcę cotygodniowych raportów. Podekscytowana, skinęła głową. - Tak jest, proszę pana. Kiedy Garrett wszedł, kilka minut po ich wyjściu, wstała, nagle zdenerwowana. Zawsze była fanką. Jakby nie było, Riversi byli drużyną z jej rodzinnego miasta. A Garrett był najwspanialszym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek widziała. Sześć stóp i cztery cale5 ciemnowłosej, ciemnookiej 4 Strikeout - wyautowanie pałkarza po narzuceniu trzech strike'ów. 5 185 cm

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve intensywności, ze szczupłym, perfekcyjnym ciałem, które było dziełem sztuki. Swoje dorosłe życie spędziła studiując mechanikę ciała. Uwielbiała sporty i sportowców, a Garrett był jednym z najlepszych. Obserwowała go na siłowni, świątek piątek i niedziela, pocącego się podczas terapii. Od pierwszego dnia, w którym nabawił się kontuzji, gdy ledwo mógł ruszać ramieniem, czuła jego ból i marzyła o tym, by mogła mu pomóc. A teraz był cały jej. Co oznaczało ogromną odpowiedzialność. - Powiedzieli ci? Przełknęła ślinę. - Tak. Choć mam pytanie... dlaczego ja? Wzruszył ramionami. - Ponieważ mi się sprzeciwiłaś. Muszę pracować z kimś, kto nie zamierza mi pobłażać. Reszta z nich mówiła mi to, co jak myśleli, chciałem usłyszeć. Ułagadzali mnie. Nie sądzę, żebyś ty tak miała robić. Musiała się odprężyć. Myśleć o nim jako o pacjencie, a nie jak o gorącym mężczyźnie, stojącym tylko kilka centymetrów od niej. - Nie, zdecydowanie nie będę tak robić. Nie zamierzam ci pobłażać. Ale mam zamiar ci pomóc. Musisz w to uwierzyć. I uwierzyć w siebie. To pierwszy krok. Wpatrywał się w nią, po czym skinął głową. - Jasne. Wyczyściłem twój grafik, więc będziesz pracować tylko ze mną. Wygięła brwi. - Wiesz, mogę pracować z więcej niż jednym graczem. - Pewnie tak. Ale chcę, żebyś skoncentrowała się na moim zdrowieniu. Mamy trochę ego. Zrozumiałe. Poradzi sobie z tym. - Okej. - W takim razie, zaczynajmy. - Zaczniemy. W poniedziałek. Potrzebuję kilku dni, by opracować plan twojego leczenia. Dzisiaj piątek, więc przez weekend powinnam ze wszystkim zdążyć. - W porządku. - Wyciągnął swój telefon. - Jaki jest twój numer? Podała mu go. - Okej, dobrze. Zadzwonię w niedzielę i się umówimy. Pasuje ci to? - Jasne. - Podał jej swój numer, więc wyjęła telefon z kieszeni, by dodać go do książki adresowej. Wstukał informacje w swój telefon, a następnie spotkał się z nią wzrokiem. - Jak brzmi twoje nazwisko? - Riley. Jego usta wygięły się w uśmiechu. - Jakieś powiązanie z Gavinem?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Właściwie, to mój kuzyn. Podniósł wzrok. - Nie gadaj. To dlatego dostałaś tę robotę? Nie był pierwszą osobą, która zadała jej to pytanie, a jednak za każdym razem denerwowało ją to. - Nie. Dostałam tę pracę, bo jestem dobra w medycynie sportowej. Jestem tak dobra w medycynie sportowej, że kiedy nadejdzie kwiecień, będziesz rzucał, Garrett. Nie ma to nic wspólnego z moim kuzynem, ale ma wszystko ze mną. Roześmiał się. - Jejku, masz niezłe nastawienie. Lubię cię, Alicio. Nie była pewna, co do niego czuje. Było jeszcze za wcześnie, by to ocenić. Skierowała się do drzwi. - Nie będziesz mnie lubił, kiedy zacznę kopać cię po tyłku, Garrett. II Alicia zaparkowała przy krawężniku pod domem ciotki i wujka. Najwyraźniej przyjechała jako ostatnia, gdyż podjazd był pełen. Miała nadzieję, że nie zaczęli obiadu bez niej. Umierała z głodu. Pracowała przez cały weekend, pogrążona w aktach Garretta, przekopując się przez informacje dotyczące jego kontuzji. Cały piątkowy wieczór i sobotę spędziła przeglądając dotyczące go notatki i sporządzając plan leczenia, by mieć wolną niedzielę i móc cieszyć się spotkaniem z rodziną. No i nie widziała się z żoną swojego kuzyna Micka, Tarą, odkąd ta wyszła ze szpitala, przez co nie mogła się doczekać aż weźmie na ręce noworodka. Gdy tylko weszła, krzyk noworodka chwycił ją za serce. Ruszyła do salonu, gdzie znalazła Tarę, swoją matkę i ciotkę stłoczone razem nad małym niebieskim zawiniątkiem. - Okej, możecie się już odsunąć – powiedziała, gdy zdjęła płaszcz, a torebkę rzuciła na najbliższe krzesło. - Muszę potrzymać małego Sama6. Tara odwróciła się i posłała jej zmęczony, ale oszałamiający uśmiech. Poczekaj na swoją kolej. Możliwe, że będziesz musiała o niego walczyć z babcią Sama i ciocią Carą. - Widują go częściej niż ja. - Wycisnęła sobie na dłonie trochę antybakteryjnego żelu, rozsmarowała go, po czym wyciągnęła przed siebie ręce. - Daj spokój, ciociu Kathleen. Dobrze wiem, że obozowałaś pod 6 W poprzedniej części stawiałam, że to będzie chłopiec i... trafiłam!:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve drzwiami domu Micka i Tary, odkąd mały urodził się trzy tygodnie temu. Kathleen westchnęła. - Możesz być tego pewna. Minęło dużo czasu, od kiedy mieliśmy w rodzinie małe dziecko. Mały Sam jest najjaśniejszą rzeczą, jaka się pojawiła po moich nowych synowych. - Mrugnęła do Tary, która usiadła na kanapie. Kathleen podała Sama Alicii. Wzięła go i przycisnęła do piersi. Obudził się, a jego wielkie niebieskie oczy spoglądały na nią z zaciekawieniem. Policzki miał pełne i różowe. Miał ciemne włosy, jak Mick, choć widziała w nim również sporo z Tary. Alicia podeszła do kanapy i usiadła obok Tary, która wyglądała, jakby zaraz miała zemdleć. - Jest wspaniały – rzekła, przesuwając palcami po jego miękkim, pyzatym policzku. Tara pochyliła się i uśmiechnęła. - Też tak uważam. Wygląda jak Mick. Alicia przeniosła spojrzenie z dziecka na Tarę. - I jak ty. Podbródek i usta ma zdecydowanie po tobie. - Tak myślisz? Kiedy na niego patrzę, widzę tylko Micka. - Och, bez wątpienia widzę ciebie. I Nathana. Tara westchnęła. - Nathan też tak mówi. Próbuje się zachowywać, jakby mu nie zależało, ponieważ sam jest już prawie dorosłym mężczyzną, lecz nie posiada się ze szczęścia z powodu małego braciszka. A gdy widzi Micka robiącego zamieszanie wokół dziecka, odbiera to tak, jak gdyby Mick dał mu pozwolenie na to, by sam robił to samo. - Cóż, wiesz, jak to jest z facetami. - Wiem. Wciąż ciężko mi uwierzyć w to, że jestem matką noworodka, a równocześnie mam syna, który w tym roku skończy osiemnaście lat. To dość duża różnica. Alicia położyła dłoń na dłoni Tary. - Ale czy nie uważasz, że to wspaniałe, iż dostałaś drugą szansę, by to zrobić? Tara przyglądała się jej. - Kiedy ujmujesz to w ten sposób... masz rację. Jestem taka szczęśliwa. - Jej oczy wypełniły się łzami. - O cholera. Znowu te hormony. Kathleen roześmiała się. - Tak będzie jeszcze przez jakiś czas, kochanie. Mówiłam ci, że to przychodzi i odchodzi. Tara wzięła chusteczkę higieniczną z pudełka, które podała jej ciotka Alicii. - Wiem. Lecz minęło tyle czasu, że zapomniałam jak to jest. Biedny

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Mick. Jak gdyby podczas ciąży to nie było wykańczające, to jeszcze teraz musi radzić sobie z tym poporodowym nonsensem. Alicia przytuliła do siebie ciepłego Sama. - Och, ale spójrz na rezultat. Jak mógłby narzekać? - Nie narzekam – powiedział Mick, gdy wszedł i usadowił się na kanapie obok Tary. Wycisnął pocałunek na ustach Tary, po czym przyciągnął ją do siebie. - Możesz płakać, ile chcesz, a nawet wrzeszczeć na mnie za każdym razem, gdy dopadną cię te hormony. - Mick obejrzał się na Alicię i posłał jej szeroki uśmiech, gdy z dumą patrzył na swojego syna 7. - Bo tylko spójrz na to, co mi dałaś. - Spójrz na to, co stworzyliśmy – odparła Tara, spoglądając na Micka z miłością. - Okej, zaczyna się tu robić ckliwie. Pokój jest tak wypełniony miłością i hormonami wywołanymi urodzeniem dziecka, że jeszcze trochę i będę musiała wyjść na zewnątrz, i to tylko po to, żeby doświadczyć uderzenia zimnego powietrza. Alicia roześmiała się. Żona Gavina, Elizabeth, zawsze potrafiła rozładować płaczliwy nastrój. - Cześć, Liz. - Cześć. Widzę, że trzymasz mojego nowego siostrzeńca. I twój czas właśnie minął. Alicia wstała. - Chcesz go potrzymać? Elizabeth wzięła od niej dziecko. - Skarbie, to dziecko najpewniej nigdy nie będzie miało ani minuty spokoju podczas rodzinnych spotkań. - Jak mogłoby być inaczej? - rzekła mama Alicii, obejmując Kathleen ramieniem. - Chyba powinnyśmy sprawdzić, co z obiadem. - Możemy – odrzekła Kathleen, wzdychając. - Jak widać w najbliższym czasie nie dostanę Sama w swoje ręce. - Trzymałaś go już wiele razy, mamo – powiedział Mick. - Tara bardzo się cieszy, że przychodzisz jej pomagać. Potrzebuje tego. Wiesz, że wyszła z wprawy, jeśli chodzi o bycie mamą małego dziecka. Alicia rzuciła okiem na Tarę, która oparła głowę na ramieniu Micka. Wyglądało na to, że zasnęła. - Och, biedactwo – rzekła Kathleen. - Znowu niewiele spała ostatniej nocy? 7 Skoro świadomie porzucił gumki, co musiało być dla niego ciężkim przeżyciem;) to teraz może być z siebie dumny;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Tak. Sam je co trzy godziny, a że Tara karmi go piersią, to też się budzi. Choć ja zmieniam pieluchy. - Kto by się spodziewał, że będziesz się ekscytował pieluchami i kupkami? - zapytał Gavin, gdy wszedł do salonu. Zerknął żonie przez ramię. - Przychodzi ci to naturalnie, maleńka. Może wkrótce sami powinniśmy zrobić sobie dzieciaka. - Żeby to osiągnąć, najpierw musiałbyś wystarczająco długo pozostać w jednym miejscu, żebym ja mogła uprawiać z tobą dziki seks, a ty mnie zapłodnić. - Nie słyszałam tego – rzuciła Kathleen. - Chodź, Cara. Popracujmy nad obiadem. - Robicie dziecko, tak? - spytała Alicia. Liz wzruszyła ramionami. - Ćwiczymy robienie dziecka. Gavin objął Liz ramieniem. - To ta zabawna część. - Nie chcę tego słuchać – wtrącił Mick, ze swojego miejsca na kanapie. - Szkoda. Utknąłeś tutaj z omdlałą żoną – odparł Gavin. - Czy tak się dzieje po porodzie? Cały czas śpią? - Żona czy dziecko? - zapytała Alicia, szturchając Gavina w żebra. - Oboje – odrzekł Mick, szeroko się uśmiechając. Alicia przewróciła oczami. - Idę do kuchni pomóc mamie i cioci Kathleen. Gdzie Jenna? - Dzwoniła – powiedziała Liz. - Mówiła, że ona i Ty spóźnią się kilka minut. Alicia skinęła głową i przeszła korytarzem do kuchni, w której znajdowały się jej mama i ciotka. - Gdzie tata i wujek Jimmy? - Razem z Nathanem majstrują przy czymś w garażu – odpowiedziała ciotka, posyłając Alicii znaczące spojrzenie. - Och. - Innymi słowy, unikali kobiet. Wcale ich za to nie winiła. Kiedy zjawiała się cała rodzina, robiło się trochę tłoczno. - U Cole'a i Savannah wszystko w porządku? - Mają się dobrze – rzekła jej matka. - Nadal są na przedłużonych wakacjach z racji zakończenia sezonu futbolowego. Zdaje się, że ostatnim razem mówił, że są w... Mówiłam, że jak to się nazywało, Kathleen? - St. Lucia? St. Thomas? Nie pamiętam dokładnie. Matka machnęła nożem w powietrzu i wzruszyła ramionami. -

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Wypadło mi z pamięci. Wzięli sobie kilka tygodni wolnego, żeby zwiedzić kilka wysp i pobyć na osobności. Tyle wiem. - Brzmi fajnie – skomentowała Alicia. Zasługiwali na to. To był trudny, ale wspaniały sezon. Drużyna brata doszła do mistrzostw, zamin odpadła. Cole był wkurzony, lecz naprawdę zgrał się z drużyną. Cieszyła się z tego. Spotkanie Savannah odmieniło jego życie na tak wielu poziomach, o jakich nikt nie mógł nawet marzyć. Zmieniła nie tylko jego zawodową postawę, ponieważ w trakcie trwania tego procesu zakochali się w sobie. Alicia cieszyła się ich szczęściem. - Jak tam w pracy, Alicio? - spytała jej mama, podając jej nóż i kilka pomidorów, by pomogła robić sałatkę. W przypadku rodzinnych obiadów jedna rzecz była pewna, jeśli weszło się do kuchni, to po to, żeby pomóc. Przydzielone zadanie przyjmowało się bez mrugnięcia okiem. Umyła ręce i wzięła się do roboty. - Och, w pracy? Jest... interesująco. Jej matka zatrzymała się, otwierając drzwiczki piekarnika. - Czy to znaczy, że jesteś z niej zadowolona? - Oczywiście. Uwielbiam ją. To wszystko, czego kiedykolwiek pragnęłam, a nawet więcej. - Cieszę się, że to słyszę. Nie chciała rozmawiać z matką i ciotką o tym nowym zadaniu. Jednak, gdy skończyła przygotowywać sałatkę i ruszyła korytarzem, natknęła się na Liz. Alicia złapała ją za ramię. - Muszę z tobą porozmawiać. - Okej. Jasne. - Chodźmy na górę. - Tara tam jest. Właśnie poszła nakarmić Sama. - Dobrze. Może słuchać. Jenna wychyliła głowę zza ściany salonu. Zdejmowała płaszcz. Policzki miała zaróżowione, rozcierała ręce. - Oooch, ploteczki? Mogę iść z wami? Potrzebuję czegoś gorącego i soczystego, żeby mnie rozgrzało. Na zewnątrz jest lodowato. Alicia uścisnęła ją. - Oczywiście, że możesz iść. - Świetnie. - Odwróciła się do Ty'a, który stał zaraz za nią. - Musisz radzić sobie sam. Znajdź mężczyzn. Ty skinął głową i poszedł w dół korytarza. - Najpierw znajdę piwo.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Jenna przewróciła oczami i podążyła za nimi na górę. Liz zapukała delikatnie w drzwi prowadzące do sypialni cioci Kathleen. - Tara, dokonujemy inwazji. - Hej, ludziska, wchodźcie. Karmię Sama. Liz pchnęła drzwi i wpakowały się do środka. Tara siedziała w fotelu bujanym cioci Kathleen, z Samem przy piersi. Alicia westchnęła. Tara wyglądała tak spokojnie, gdy kołysała dziecko w ramionach. - Jesteś pewna, że nie przeszkadzamy? - Wcale. Cieszę się z towarzystwa. Gdyby was nie było, pewnie znowu bym zasnęła. Alicia zaśmiała się. - Okej. - Więc o co chodzi? - zapytała Liz. - Zostałam przydzielona do prowadzenia rehabilitacji Garretta Scotta. Liz uniosła brew. - Garrett Scott, co? To ciekawe. Jenna przewróciła się na bok na łóżku. - Przystojniak. Uraz ramienia, prawda? - Tak. Był rehabilitowany od kilku miesięcy, ale bez postępów. - W takim razie, w czym problem? - zapytała Tara. - Pracował z jednym z wyższych rangą członków zespołu. Właściwie, z paroma ze starszych członków. Dopóki nie otworzyłam mojej niewyparzonej gęby i nie powiedziałam, że jest kompletnym idiotą, który nie współpracuje przy realizacji planu leczenia. Liz prychnęła. - To brzmi, jak coś w twoim stylu. - Wiem, prawda? Po prostu nie potrafię trzymać gęby na kłódkę. Chociaż z drugiej strony, to nie była całkowicie moja wina. Zapytał mnie o opinię. - Dlatego poczułaś się w obowiązku, by ją wyrazić – powiedziała Liz ze złośliwym uśmieszkiem. Alicia westchnęła. - Zgadza się. I zanim zdążyłam mrugnąć, Garrett powiedział, że chce, żebym to ja się nim zajęła. Tylko ja. Myślałam, że zostanę zwolniona, a zamiast tego jestem odpowiedzialna za jego rehabilitację. Jenna usiadła i skrzyżowała nogi. - Wow. To poważna sprawa. Czujesz się przestraszona? I właśnie dlatego potrzebowała swoich dziewczyn. Doskonale wiedziały, jak się czuła. - Bardziej niż przestraszona. Jestem śmiertelnie przerażona. - Potrafisz sobie z tym poradzić, Alicio – rzekła Tara, gdy umieściła so-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve bie Sama na ramieniu i klepała go po plecach. - Wiesz, co robisz. - Tara ma rację. - Liz ścisnęła jej dłoń. - Rozmawiałyśmy o tym. Zdecydowałaś się na tą dziedzinę, ponieważ to jest to, co zawsze chciałaś robić. Kochasz sport i medycynę. To twoja szansa na dokonanie czegoś monumentalnego. Przywrócenie Garretta do zdrowia i odniesienie przy tym sukcesu może być ogromnym krokiem w twojej karierze. Spojrzała na nie wszystkie. - Co będzie, jeśli to spieprzę? Garrett jest ich miotaczem numer jeden. - Nie spieprzysz tego - stwierdziła Tara, uśmiechając się, gdy Samowi się odbiło. - Wiesz, co robisz. Właśnie po to się szkoliłaś. - Tara ma rację – powiedziała Jenna. - Sprawisz, że ramię Garretta będzie w formie i przywrócisz go na wzniesienie na mecie miotacza. Liz kiwnęła głową. - Miej trochę wiary w siebie. I skop mu tyłek. III Poniedziałkowy świt był pochmurny, z nieba sypał śnieg, zapowiadając późniejszą wielką zamieć. Zdarzały się dni, w czasie których ramię Garretta bolało jak jasna cholera. Dlatego, kiedy nieco wcześniej pojawił się w drużynowym ośrodku szkoleniowym, był zadowolony, że Alicia też już tam była. W ręku trzymała cyfrowy notatnik, włosy ściągnęła w zwyczajowy kucyk, a ubrana była w ten ohydny uniform, jaki nosili wszyscy z zespołu medycyny sportowej. Nie miała makijażu, wyglądała zwyczajnie, choć zwyczajna wcale nie była. Jakim cudem nie zauważył jej wcześniej? Pewnie dlatego, że pogrążył się we własnym cierpieniu, bo przecież Alicia była ładna. Było w niej coś, co pozwalało mu ją dostrzec, nawet pomimo okropnego uniformu i braku makijażu. Być może chodziło o jej obietnicę pomocy, dzięki której będzie mógł znowu rzucać. Choć chodziło też o coś więcej, gdyż spodobała mu się iskra w jej oczach – oczach, które przypominały mu letnie niebo. A jej usta – naprawdę podobały mu się jej usta, zwłaszcza gdy się uśmiechała. Chciał częściej widzieć ją uśmiechniętą. Mógł się założyć, że kiedy się uśmiechała, była oszałamiająca. Nie wadziło również to, że była ładna i wcale nie umalowana, ani nie wystrojona, jak gdyby chciała, żeby zabrał ją na lunch albo na zakupy, jak kobiety, z którymi zwykle się umawiał.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Gdy wszedł, podeszła do niego, by się przywitać. - Dzień dobry. Jesteś na to gotowy? - zapytała. - Jestem zesztywniały, obolały, a moje ramię nienawidzi takiej pogody. Skinęła głową. - Nie martw się. Najpierw przyłożymy do niego coś ciepłego, żeby cię rozgrzać, a potem zabierzemy się do roboty. Poszedł za nią do jednego z prywatnych pomieszczeń. - Zdejmij kurtkę i ułóż się wygodnie na stole. Pójdę po poduszkę elektryczną. Jeśli masz ze sobą odtwarzacz muzyki, to możesz go sobie włączyć. Miał ze sobą odtwarzacz MP3, a wyglądało na to, że Alicia nie zamierza z nim dyskutować. Zazwyczaj on i faceci przez jakąś godzinę gadali o pierdołach, po czym zaczynali terapię. Teraz będzie inaczej. Włożył słuchawki do uszu i włączył muzykę. Wróciła Alicia i umieściła mu na ramieniu poduszkę elektryczną, następnie przygasiła światła i bez słowa opuściła pokój. Dobra. Niech jej będzie. Nie musiała być jego najlepszą przyjaciółką. Ciepło było przyjemne, więc ułożył się, zamknął oczy i pogrążył w muzyce. Dziesięć minut minęło zbyt szybko. Mógłby zasnąć, ale zdjęła poduszkę, przez co ogarnął go chłód. Chwycił kurtkę, lecz zatrzymała go. - Nie potrzebujesz jej teraz. Chodź ze mną. Zaprowadziła go do siłowni i usadziła przy rowerze ręcznym. - To cię rozgrzeje. Niedługo wrócę. Ustawiła zegar na pięć minut i odeszła. Znowu. Czyż to nie zabawne? Przynajmniej telewizor był włączony, ustawiony na wiadomości sportowe. Pedałował i oglądał sport, jednocześnie kątem oka obserwując Alicię. Poszła do biura, gdzie rozmawiała z Philem i Maxem. Przeglądali coś, co pokazywała im w cyfrowym notatniku. Często kiwali głowami. Bez wątpienia rozmawiali o nim. Kiedy tylko zadzwonił dzwonek, od razu była przy nim. - Gotowy? - spytała, gdy schodził z rowerka. - Jestem gotowy. - To dobrze. Chodź tutaj. Poprowadziła go do drzwi. - Unieś ręce do framugi – powiedziała. Odwrócił się do niej. - Co?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Unieś ręce nad głowę. Dotknij górnej części framugi. Wykonał polecenie. Lewe ramię działało bez zarzutu, jednak skrzywił się, kiedy wyprostował prawe. Wyprostowanie prawego ramienia nie było takie łatwe. - To tylko rozciąganie, nic męczącego. Trzymaj je w górze i spróbuj wyprostować prawe ramię, trzymając je tak blisko ucha, jak dasz radę. Stanęła za nim, obserwując go w milczeniu. - Widzisz coś? - Tak. A teraz opuść ramiona, przez kilka sekund wstrząsaj nimi i zrób to ponownie. Spojrzał na nią przez ramię. - Nie wydaje mi się, żeby to miało w czymś pomóc. - Właśnie dlatego ty jesteś miotaczem, a ja terapeutką. Zrób to jeszcze raz i przytrzymaj w górze, za każdym razem licząc do dziesięciu. Wzruszył ramionami, lecz uniósł ręce do góry. Kazała mu to zrobić pięć razy. Przy ostatnim wyglądało na to, że jego forma się poprawiła. Zbliżyła się do niego i ścisnęła za ramona, naciskając na mięśnie i ścięgna. - Prawa strona wydaje się napięta – powiedział. - Oczywiście, że wydaje się napięta. Nie ruszasz się wystarczająco. Nie rozciągasz się wystarczająco. Im częściej trzymasz ramię nieruchomo, tym więcej tworzy się tkanek bliznowatych. To połowa twojego problemu. Odwrócił się twarzą do niej. - A druga połowa? Postukała się w głowę. - Myślisz, że twoja kariera się skończyła. I z tego powodu nie wykonujesz ćwiczeń w domu, tak jak powinieneś. A ponieważ ich nie wykonujesz, twoje ramię się nie goi. Samospełniająca się przepowiednia i tak dalej. Garrettowi nie podobało się to, jak łatwo Alicia potrafiła go przejrzeć. Choć z drugiej strony, czyż nie był to powód, dla którego ją wybrał? Potrafiła przejrzeć go na wylot, powiedzieć mu, czego potrzebował. A potrzebował kogoś, kto będzie go popychał do działania. Musiał wrócić na wzniesienie na mecie miotacza. Miał dwadzieścia dziewięć lat, a przed sobą jeszcze sporo lat jako miotacz. Nie pozwoli, by ta kontuzja wykoleiła jego karierę. Tak długie pozostawanie niesprawnym mieszało mu w głowie i nie wiedział, jak to zmienić. Jedną rzeczą, którą miał zawsze, była kontrola – nad rzutami, nad ka-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve rierą i swoim życiem. W ciągu ostatniego roku stracił to wszystko i chciał to odzyskać. Wszyscy ci drużynowi lekarze, sportowi dyrektorzy 8 oraz terapeuci nie pomogli mu w tym. Zaprzyjaźnieni terapeuci nie zrobili nic, poza stworzeniem mu możliwości do wymyślania wymówek, które nie przywracały siły w jego ramieniu. Czy właśnie tego chciał? Może Alicia była kluczem. Zdawała się pewna swoich zdolności, dzięki którym mogła mu pomóc, więc musiał jej zaufać. Brakowało mu innych opcji. Spojrzał na nią, zastanawiając się, jak bardzo mógł ją wypróbowywać. Jesteś raczej niska. Prychnęła. - Och, ale jestem silna. Poczekaj, a się przekonasz. Podobało mu się, że niełatwo się obrażała. - Musisz mieć braci. - Jednego. I kuzynów. Nie przerazisz mnie. - Nawet nie próbowałem. - Chodźmy się przejść – zasugerowała. - Nie zamierzasz pracować nad moim ramieniem? - W swoim czasie. - Wiesz, że jest zima. Przechyliła głowę na bok. - Tak, wiem. Boisz się takiej pogody? - Nie. - Nienawidził takiego zimna. Gdyby chciał przebywać na zimnie, to grałby w futbol. - To dobrze. Załóż kurtkę. - Czy to część mojej terapii? Chwyciła swój płaszcz. - Nie. Uwielbiam odmrażać sobie tyłek, więc pomyślałam, że mógłbyś mi towarzyszyć. - Mądrala z ciebie – rzekł, zakładając ciężką zimową kurtkę oraz czapkę. - Tak, nigdy wcześniej nikt mi tego nie mówił. - Założyła czapkę. Wszystko, co z tobą robię, jest częścią terapii. Chodźmy. Wyszli z ośrodka, a Garrett mocniej opatulił się kurtką. Pochmurny ranek nie ustąpił miejsca słońcu, a wiatr jeszcze się nasilił, potęgując wrażenie zimna. Weszli na schody i podążyli w dół ulicy. Alicia praktycznie podskakiwała, gdy uniosła twarz do nieba. Odwróciła się do niego. - Zanosi się na śnieg. 8 Athletic director – nadzoruje pracę trenerów oraz personelu odpowiedzialnego za programy sportowe. Czasami athletic director jest równocześnie głównym trenerem.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Spadnie go pewnie cała stopa9 albo coś koło tego. - Wiem. To podniecające. Na jej twarzy dostrzegł szeroki uśmiech, który, tak jak sobie wyobrażał, przekształcił ją z ładnej w piękną. Policzki zaokrągliły jej się, a usta wygięły się w tak seksowny sposób, że zaparło mu dech w piersi. Starał się nie zwracać na to uwagi, ale ciężko było się powstrzymać. - Lubisz śnieg. - Uwielbiam. Choć właściwie uwielbiam każdą pogodę. Nie ma nic lepszego niż potężna zamieć śnieżna, gdy siedzisz w domu zwinięty w kłębek, ubrany w piżamę, z parującym kubkiem gorącej czekolady w dłoni oraz świetnym romansem. I teraz nie będzie mógł wyrzucić tego obrazu z głowy. Zastanawiał się, jak wyglądały jej rozpuszczone włosy, spływające na ramiona ciemną falą. Ta fantazja byłaby jeszcze lepsza, gdyby leżała naga na kanapie. Pomyślał, że ta cała terapia mogłaby iść dużo lepiej, gdyby nie uważał jej za seksowną. Może powinien wyobrazić ją sobie w szlafroku, rozchodzonych kapciach, z twarzą grubo posmarowaną jakimś zielonym kremem i z włosami na papilotach. - Wyciągnij rękę i złap tę cienką gałąź – powiedziała, gdy spacerowali. Zatrzymał się, wyrwany ze świata marzeń. - Co? - Tę gałąź na drzewie przed nami. Idź, ale chwyć gałąź, gdy będziesz koło niej przechodził. - I co niby mam z nią zrobić? - Patrz. Pokażę ci. - Przeszła obok niego, następnie zwolniła, kiedy przechodziła pod drzewem z nisko wiszącymi gałęziami. Wyciągnęła w górę prawą rękę, złapała jedną z cieńszych gałęzi i przytrzymała, gdy mijała drzewo. Ach. Już łapał. - Chcesz, żebym rozciągnął tylną część ramienia, chwytając za gałęzie drzew. - Tak, ale nie szarp. Zrób to delikatnie. Zwolnij, gdy będziesz przechodził pod drzewami. Po prostu zatrzymaj się, złap gałąź i naprawdę poczuj naciąganie. - Rozumiem. - Zrobił tak kilka razy, gdyż wybrała mocno zadrzewioną ulicę. - To mniej nudne niż kolumna terapeutyczna. - Nawet jeśli odmrażasz sobie tyłek? - zapytała z krzywym uśmiechem. - Nawet wtedy. 9 1 stopa = 30 cm

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Zawsze miło jest wyjść z ośrodka. Lubię przebywać na zewnątrz, wdychając świeże powietrze. Poza tym, potrzebujesz zmiany w planie leczenia. I musisz oderwać się od tych myśl, w których widzisz wszystko w czarnych barwach. - Więc myślisz, że szarpanie gałęzi oszuka moje ciało - i mój stan umysłowy – sprawiając, że tak naprawdę nie będę postrzegał tego jako terapii? Roześmiała się. - Nie. Wiem, że nie jesteś głupi. Nadal będziesz wiedział, że to terapia. To po prostu wymaga innej mechaniki. Nim przeszli milę10, zdecydowanie poczuł to w ramieniu. Kazała mu wykonywać to ćwiczenie przechylając się na bok i do przodu. Weszli do ośrodka, a jemu już nie było zimno. Zdjął czapkę oraz kurtkę i poszedł do pokoju socjalnego po butelkę wody. Alicia spotkała się z nim przy drzwiach. - Gotowy do prawdziwej pracy? Pijąc, zatrzymał się w pół ruchu. - Myślałem, że skończyliśmy. - To była tylko rozgrzewka. Teraz, gdy twoje mięśnie i ścięgna są rozgrzane, naprawdę się za nie weźmiemy. - Cóż, nie sądzę. Jestem trochę obolały. Podeszła do niego i pchnęła go w plecy. - Bycie mięczakiem nie jest dozwolone. Podejdź do kolumny terapeutycznej. - Myślałem, że szarpanie za gałęzie drzew uznałaś za zastępstwo kolumny terapeutycznej. Ustawiła odpowiednią wagę ciężarków. - Tak myślałeś, co? Ale nie. Trzy serie po dziesięć funtów11. Spojrzał w dół, na ciężarki, których waga była wyższa od tej, z jaką zwykle ćwiczył. Potem spojrzał na Alicię. - To nie uszkodzi mojego ramienia? - Nie. Zacznij podnosić. Będę obserwować twoje postępy. Rozpoczął ćwiczenie, czekając na jakiś nagły, ostry ból, który sygnalizowałby, że miał rację odnośnie zbyt ciężkich obciążników. Jenak ból się nie pojawił. Owszem, bolało, ale terapia zawsze była bolesna. Choć bolało dużo mniej, gdy to Alicia mu rozkazywała. Być może to się uda. 10 1 mila = 1,61 km 11 10 funtów = 4,5 kg

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve *** Prawdę mówiąc, Alicia była zdenerwowana. Podczas tej pierwszej sesji z Garrettem była nie tylko trochę zdenerwowana, ale wręcz cała spięta, przy czym największe napięcie skupiło się dokładnie między jej łopatkami. Czuła ogromną presję, by zrobić to dobrze, gdyż na szali znajdowała się nie tylko kariera Garretta. Jeśli nie uda jej się sprawić, by jego ramię znowu działało, i to nie w stopniu podstawowym, ale takim, by mógł dobrze rzucać, to i ona może stracić pracę. Specjaliści medycyny sportowej byli zatrudniani zwłaszcza przez drużyny baseballowe - ponieważ byli najlepsi. Przez cały okres trwania szkoły oraz w klinice ortopedycznej, w której pracowała, nim została zatrudniona przez Riversów, szczyciła się tym, że jest cholernie dobra w medycynie sportowej. Jeszcze zanim dostała się do college'u, studiowała anatomię i fizjologię, ćwicząc na kontuzjach swojego brata i kuzynów, przyglądała się mechanice ruchów sportowców oraz ich urazom. Właśnie po to szkoliła się przez całe życie. Teraz nadeszła jej szansa, by udowodnić, że jest najlepsza. Skierowała Garretta ku maszynie siłowej do ćwiczeń mięśni nóg, żeby jego ramię mogło odpocząć oraz żeby zrównoważyć jego trening. Przez chwilę pożerała wzrokiem jego muskuły, gdy położył się na plecach i pchnął ciężar pokaźnej wielkości. Z racji tego, że się rozgrzał, zrzucił spodnie dresowe, pozostając w szortach, a ona miała dobry widok na jego napinające się uda. Gdyby nie była pracownią zespołu, nadskakiwałaby mu, jak zapewne czyniło wiele kobiet. Jednak fantazjowanie o gorącym miotaczu nie było pomocne, bez względu na to, jak niesamowite miał ciało albo jak seksowny wyraz miały jego oczy, kiedy na nią zerkał. Był jej pacjentem i tylko nim miał pozostać. Po umieszczeniu obciążników na miejscu, usiadł. - Jakie masz w tym doświadczenie, Alicio? - Mam sporo doświadczenia terapeutycznego. Pochylił głowę, po czym podniósł na nią oczy. - A tak. Założę się, że całe mnóstwo. To nie był pierwszy raz, kiedy jej doświadczenie było kwestionowane przez jednego ze sportowców z jej otoczenia. - Posiadam tytuł magistra w dziedzinie medycyny sportowej. Zanim zostałam zatrudniona przez Riversów, najpierw odbyłam staż, a potem pracowałam dla jednego z najlepszych

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve chirurgów ortopedów. Pracuję w tej branży od siedmiu lat. Ale jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości co do pracy ze mną, to możesz... Podniósł ręce. - Jak widzę, to drażliwy temat. - Hej, to ty chciałeś mnie. Jeśli zmieniłeś zdanie, daj mi znać, a ja ponownie przekażę sprawę twojego leczenia Maxowi. - Nie zmieniłem zdania. - Dobrze. - Podniosła swój notatnik i usiadła na jednej z ławek. Była zirytowana, ale bardziej na siebie niż na Garretta. Była przewrażliwiona i wiedziała o tym, a to nie była jego wina. Cóż, pośrednio była, bo to on sprawił, że znalazła się w tej sytuacji, wybierając ją i czyniąc odpowiedzialną za jego terapię. - Dlaczego ja? Zmarszczył brwi. - Co? - Dlaczego wybrałeś mnie? Musiałeś wiedzieć, że nie mam nawet połowy doświadczenia niektórych z członków zespołu. - Mówiłem ci, dlaczego. Ponieważ nie przejmujesz się moim głupim gadaniem i dosadnie powiedziałaś mi, jak chcesz sobie ze mną poradzić. - Rozumiem. - Więc... - Spojrzał na swoje ramię, a następnie z powrotem na nią. - Poradź sobie ze mną. Naprawdę chciałaby, żeby nie wkładał w te słowa podtekstu seksualnego. Który prawdopodobnie istniał jedynie w jej umyśle, a nie w jego słowach. Wolałaby, żeby był dla niej okropny lub nieprzyjemny. Nawet kiedy był marudny i narzekał, wciąż emanował ukrytym czarem. Podczas niektórych ćwiczeń mógł odczuwać ból, który sprawiał, że był zrzędliwy, ale z tym mogła sobie poradzić. Poza tym był przyjacielski, i och, dobry Boże, był wspaniały i seksowny, miał też ciało, którego chciała dotykać nie tylko w terapeutycznym celu. Ale to była jej złota okazja, więc będzie musiała oddzielić swoje... pragnienia od pracy. - Czyli... skończyliśmy na dziś? - spytał. - Niezła próba. Nasz wspólny czas jeszcze się nie skończył. - Moje ramię jest osłabione. - Ale to nie ty jesteś terapeutą, więc pogódź się z tym i siedź tam, dopóki nie powiem ci, że możesz kończyć. Odeszła, by przynieść gumy do rozciągania i dużą piłkę do gimnastyki,

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve głównie po to, żeby stworzyć dystans. Im mniej będzie z nim rozmawiała, tym mniej będzie myślała o nim w kategoriach życia osobistego. Kiedy przyniosła mu gumy do rozciągania, posłał jej powątpiewające spojrzenie. - Powinniśmy już skończyć. - Chcesz iść na skróty. Właśnie dlatego twoje leczenie nie postępuje. Zróbmy to. Wypuścił głośne, sfrustrowane westchnienie, ale wykonał ćwiczenie, które mu zaleciła. Włączyła muzykę relaksacyjną. - Wolałbym coś mocniejszego. Starała się nie skrzywić. Z jakiegoś powodu, wszystko, co mówił kojarzyło jej się z seksem. Też chciałaby czegoś mocniejszego, ale to nie o muzyce myślała. Na litość boską, musiała przestać zachowywać się jak owładnięta pożądaniem nastolatka. - To jest odprężające. Chcę, żeby twoje mięśnie się rozluźniły, a nie napięły. - Zawsze możesz mnie potem wymasować. - Jeśli chcesz masażysty, to ci go sprowadzę. Mnie drużyna płaci za co innego. - Ach, więc sprowadzisz mi masażystkę? Stanęła obok niego, obserwując i robiąc notatki, podczas gdy on rozciągał gumę. - Jeśli uznam, że to uzasadnione. - Tak? A skąd będziesz wiedzieć? - Kiedy z tobą skończę, zobaczę, jak będą się miały twoje mięśnie. - Dlaczego sama nie zrobisz mi masażu? Moi pozostali trenerzy nie bronili się przed tym. - Ich wybór. - Ale ty nie chcesz wspiąć się na mnie i mnie wymasować. To dla ciebie zbyt osobiste. To dopiero miało podtekst seksualny. Jasny i wyraźny. Rzuciła mu gniewne spojrzenie. - Cóż, teraz wiem, co to były za masaże. - Co? - Wspiąć się? Roześmiał się. - Okej, przesadziłem. Ale wiem, że wszyscy robicie masaże. Z wyjątkiem ciebie, oczywiście. Spotkała się z nim wzrokiem i nie była pewna, czy się z nią drażnił, wyzywał ją, czy też próbował zirytować. Sprawiła, że jego mięśnie były obolałe,

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve więc postanowiła zrobić mu przerwę. - Tego nie powiedziałam. - Wiem, że wszyscy uczyliście się masażu, ponieważ powiedział mi o tym jeden z chłopaków. - Zgadza się. Ale to nie jest naszym podstawowym celem jako terapeutów. Mam tendencję do krzywienia się na samą wzmiankę o tym, gdyż nie chcę, aby moi pacjenci patrzyli na mnie, jak na uwielbianą masażystkę. - Dlatego, że jesteś kobietą. - Nie, dlatego, że zapracowywałam się, by stać się terapeutką. A nie masażystką. - Znowu... jesteś przewrażliwiona. - Nie jestem przewrażliwiona. A ty skończyłeś tutaj. Przejdźmy dalej. Przeprowadziła go przez trening kondycyjny z różnymi maszynami do ćwiczenia górnych części ciała, celem wzmocnienia jego ramienia. - Kiedy zaczynaliśmy, dałaś mi cięższe obciążniki – powiedział, ciągnąc za rączkę kolumny terapeutycznej. - Wiem. Skrzywił się, gdy kazała mu wykonać kolejną serię jedynie z dwudziestoma funtami wagi. Kiedy się pochylił, żeby ustawić cięższą wagę, powstrzymała go. - Te są zbyt lekkie. Nie przyniesie mi to żadnych korzyści. Odchyliła głowę, by na niego spojrzeć. - Ostatnim razem, gdy sprawdzałam, to nie ty tutaj dowodziłeś. Wykonaj kolejną serię z tą wagą. Spojrzał na nią zmrużonymi oczami, sądziła więc, że będzie chciał się o to sprzeczać, ale potem wyprostował się i wykonał ćwiczenie. - Jesteś w dobrej formie, więc podniesiemy wagę. - Nareszcie. Powstrzymała się przed ripostą. Był sfrustrowany, a ona o tym wiedziała. Miała plan. Po każdej serii podnosiła ciężar o dziesięć funtów, aż zobaczyła, że sprawia mu to wysiłek. Imponujące. I zachęcające. Jego ramię potrafiło znieść spory ciężar, przynajmniej na kolumnie terapeutycznej. - A teraz, pociągnij z boku. To będzie trudniejsze. - Wiem. Po raz kolejny rozpoczęła od lżejszego ciężaru, który stopniowo zwiększała. Nie mógł unieść tak wielkiej wagi, ale monitorowała wszelkie oznaki bólu. Kiedy zobaczyła, że skrzywił się z bólu, zakończyła sesję i zaznaczyła to

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve w swoich notatkach. - Mogłem zrobić więcej. Gdy już zaczęliśmy, dostrzegam korzyści. To nie boli aż tak bardzo, a moje ramię może sobie z tym poradzić. - Jak na pierwszy raz, to wystarczy. - Potrzebuję, by ktoś mnie poganiał – rzekł, gdy podążył za nią, by wykonać następny trening kondycyjny. - Sama to powiedziałaś. Odwróciła się twarzą do niego. - Jeśli uraz twojego ramienia się odnowi, znowu będziesz podnosił dziesięć funtów i przegapisz sezon. Tego chcesz? - Nie. - W takim razie, w porządku. - Przeprowadziła go przez resztę treningu kondycyjnego, przez cały czas kłócąc się z nim o to, jaki ciężar był w stanie unieść. Pozostała nieugięta, i ku jego irytacji, nie pozwalając mu naciskać ani podnosić większego ciężaru, niż ten, jaki znajdował się w opracowanym przez nią planie terapii. - Skończyliśmy - powiedziała w końcu po godzinie. - To wszystko? - Jakiś czas temu chciałeś, żebyśmy skończyli. Zastanowił się. - Cóż, to było wcześniej. Złapałem drugi oddech i mogę ćwiczyć dalej. - Skończyliśmy. A teraz cię porozciągam. Połóż się. - To nie wystarczy. Musimy zrobić więcej. - Na razie wystarczy. Tak dobrze cię porozciągam, że będziesz mnie błagał, żebym zostawiła cię w spokoju przez resztę dnia. - Zobaczymy. Alicia posłała mu szelmowski uśmiech. Garrett przeczesał włosy palcami i położył się na plecach na stole do masażu. Logicznie rzecz biorąc, Garrett wiedział, na czym polegała terapia. Był to powolny, metodyczny proces, a pierwszego dnia nic się dramatycznie nie zmieniało. Ale do cholery, oczekiwał cudu. Potrzebował cudu, by znowu mógł rzucać. Wiele zainwestował, decydując, że to Alicia będzie jego terapeutką. Nie zaślepiało go jej piękno ani wspaniałe ciało. W pełni polegał na instynkcie oraz tym, w jaki sposób z nim rozmawiała. Teraz, gdy nad nim zawisła, wziął oddech i miał nadzieję, że się nie my-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve lił. - Jesteś na to gotowy? - zapytała. Wzruszył ramionami. - Jasne. Uniosła jego rękę nad głowę, wykonując podstawowe rozciąganie, do którego był przyzwyczajony. Nic go nie bolało, ale zawsze dobrze było trochę się porozciągać po sesji terapeutycznej. Zamknął oczy i wyobraził sobie, że stoi na wzniesieniu na mecie miotacza, rzucając pałkarzowi podkręconą piłkę, po której sędzia sygnalizuje strajk12. Tak, właśnie na tym powinien się skupić, a jeśli będzie musiał naprawdę wkurzyć Alicię, żeby popychała go do działania, to tak... - Jezu Chryste! - Natychmiast otworzył oczy, gdy wygięła mu rękę do tyłu, a następnie w bok. Gorący, kłujący ból sprawił, że do oczy napłynęły mu łzy. - To cholernie boli. - Weź głęboki oddech – powiedziała kojącym głosem, nie przerywając torturowania jego ramienia. Nie był mięczakiem i miał dość wysoką tolerancję na ból, ale to gówno było bolesne jak diabli. - Co ty wyprawiasz? - Przerywam tkankę bliznowatą. Popycham cię do granic wytrzymałości. Przecież tego chcesz, prawda? - Tak. Ale myślałem, że... - Ciii – uciszyła go, ustawiając jego ramię w pozycji rotacyjnej miotacza. - Po prostu oddychaj i spróbuj się odprężyć. - Jak długo zamierzasz mnie rozciągać? - Około trzydziestu minut. Jeśli nadal będzie to robiła, to za trzydzieści minut on może być martwy. Zacisnął zęby i przyjął to jak mężczyzna, starając się nie jęczeć, kiedy uklękła obok niego i, czego był pewien, prawie wyrwała mu ramię ze stawów. Okej, może przesadzał, ale czuł się, jakby wykręcała mu ramię do nienaturalnych pozycji. I to mu się nie podobało. W pokoju zrobiło się gorąco, ból stał się bardziej intensywny. Z chęcią zacisnąłby na czymś zęby, żeby tak nie bolało, ponieważ Alicia była nieugięta. Nie przerywała. Potrzebował tylko pieprzonej jednominutowej przerwy, by mógł złapać cholerny oddech, lecz ona rozciągała go wciąż i wciąż, aż dyszał tak, jak gdyby zaraz miał urodzić. 12 Strike – strajk, czyli nieuderzenie piłki pałką.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Opowiedz mi o najlepszym meczu, jaki rozegrałeś – poprosiła, gdy pracowała nad jego ramieniem. Momentalnie odwracając uwagę od bólu, podniósł na nią wzrok. - Co? - Jaki był twój najlepszy mecz? Krótko się zastanowił. - Mecz przeciwko Chicago. Remisowaliśmy w dziewiątej rundzie. Miotałem przez cały mecz. To było wyczerpujące. Kilka razy trener chciał mnie zdjąć, sądząc, iż jestem zmęczony, ale ustąpił i pozwolił mi zostać. - Skrzywił się, gdy nieco dłużej wyginała jego rękę do tyłu. - Weź głęboki oddech - rzekła, jej głos był miękki i krzepiący. - Remisowaliście w dziewiątej rundzie. To był mecz domowy? Wciągał oddech w płuca i wypuszczał go, podczas gdy ona usuwała napięcie z jego ramienia. - Tak. Stanąłem naprzeciw pierwszego pałkarza, który trafił podkręconą piłkę, ale ta odbiła się po ziemi. Drugi pałkarz posłał piłkę do środka. Trzeci był twardszy, wybijał moje szybkie piłki poza boisko, ale doszedłem do wniosku, że mogę go załatwić, ponieważ jego czas się kończył. Albo to, albo to on dowaliłby mnie. Ale ja zaparłem się i rzuciłem tuż obok niego. Uderzył, trafiając jedynie powietrze. Zatrzymała się i spojrzała na niego. - Trudno mieć tego rodzaju moc do rzutu piłki w tak późnych minutach gry. Uśmiechnął się do niej. - Tak. W następnej zmianie nasi chłopcy zaliczyli run13, a my wygraliśmy mecz. - Wygląda na to, że to był dobry mecz. - Tak. Wyciągnęła przed siebie rękę. - I dobra sesja. Skończyliśmy. Czując cholerną ulgę, usiadł. - Dzięki. Oparła go o ścianę, po czym położyła mu na ramieniu worek z lodem. - Posiedź dziesięć minut z workiem lodu i jesteś wolny. Poprzez rozmowę rozpraszała go podczas najtrudniejszej części rozciągania. Przyglądał się jej, gdy wpisywała coś do notatnika, przy czym pewna jego część nienawidziła jej za diabelnie męczące rozciąganie, podczas gdy inna wciąż jeszcze nie potrafiła jej rozgryźć. Spojrzała w górę i napotkała jego wzrok. - Posyłasz mi dziwne spojrzenia. Czy to było dla ciebie zbyt trudne? 13 Run - zaliczany jest zawodnikowi, który obiegnie wszystkie trzy bazy i dotrze do czwartej zwaną inaczej bazą domową. Jednocześnie drużyna atakująca zdobywa punkt.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Było w porządku. - Jego ramię nadal pulsowało. - Masz zaciśniętą szczękę. Powinieneś spróbować się odprężyć. - Zabrała worek z lodem i usiadła naprzeciwko niego. - Od teraz będzie jeszcze trudniej. Myślisz, że sobie z tym poradzisz? Przez ułamek sekundy rozmyślał nad powrotem do poprzednich trenerów. Był przyzwyczajony do ich sposobu leczenia. To było... inne. Ciężkie. Lecz w Alicii było coś, co mu pasowało. A skoro sam się o to prosił, będzie to miał. - Jesteś pewna, że to zadziała. - Owszem. - W takim razie, przyjmę wszystko, co mi zaserwujesz. - Dobrze. Jeśli później będzie cię bolało, to cię rozmasuję. Później? Był obolały teraz. - Myślałem, że nie zajmujesz się masażem. Posłała mu spojrzenie przez ramię, gdy zmierzała do wyjścia z pomieszczenia. - Dla ciebie zrobię wyjątek, ponieważ wyglądasz, jakbyś miał się rozpłakać. Choć ostrzegałam, że praca ze mną nie będzie lekka, prawda? Nie zamierzam traktować cię łagodnie, Garrett. Jeśli nie chcesz ze mną pracować, powiedz to od razu, a dokonamy zmiany. Czekała, a wyzwanie w jej oczach było jasne jak cholera. Podobało mu się to w niej i nie było szans, żeby miał się ugiąć. - Jeśli ty potrafisz mi dokopać, to ja potrafię to znieść. Zróbmy to. IV Minęło półtora tygodnia. Dziesięć okropnych dni terapii, które prawie wykończyły Alicię. Fizycznie, Garrett robił wszystko odpowiednio. Lecz, jeśli chodzi o stan emocjonalny, dobijał ją, ponieważ jego ciągłe narzekania były jak zadra w tyłku. Albo pracowała z nim zbyt ciężko, albo niewystarczająco ciężko. Nie odpowiadało mu nic, co robiła. Nic dziwnego, że zespół go rozpieszczał. Najwyraźniej robili wszystko, czego sobie zażyczył, byleby się wreszcie zamknął. Zewnętrznie mógł sobie być ładniutki, ale za każdym razem, gdy pojawiał się na zajęciach terapeutycznych, miała ochotę pobiec po taśmę klejącą i zakleić mu usta. Co gorsza, z początkiem tygodnia, wszyscy wyjechali na wiosenny trening na Florydzie, zostawiając ją samą z Garrettem. Przez kilka pierwszych

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve dni, kiedy sytuacja zrobiła się trudna, mogła porozmawiać z innymi terapeutami. Współczuli jej, gdyż wszyscy mieli okazję z nim pracować. Teraz była sama, choć zarówno Phil, jak i Max powiedzieli jej, że może do nich dzwonić, gdyby pojawiła się jakaś sytuacja awaryjna związana ze stanem Garretta lub gdyby miała jakieś pytania. Annamarie, druga z terapeutek i dobra przyjaciółka, powiedziała, żeby dzwoniła do niej choćby po to, by dać upust emocjom. Z chęcią zadzwoniłaby do Annamarie, żeby ponarzekać. Miała na to ochotę praktycznie każdego dnia. Podobnie było dzisiaj, gdyż Garrett spóźniał się już o godzinę. Wykorzystała ten czas na zaktualizowanie swoich notatek oraz opracowanie dalszego planu leczenia Garretta, jednak po następnej półgodzinie wybrała numer jego komórki. Usłyszała jego zaspany głos: - Tak. - Miałeś tu być ponad godzinę temu. - Kto mówi? Alicia wciągnęła ciężki oddech. - Twoja terapeutka. - Och. - Urwał i usłyszała ziewnięcie. - Przepraszam, Alicio. Zaspałem. - Nie żartuj. Co powiesz na to, by przywlec tutaj swój tyłek? Kolejne ziewnięcie. Zaczęła tupać nogą. - Może po prostu odpuścimy to sobie dzisiaj? Moje ramię i tak jest trochę obolałe. - Nie sądzę. Napij się kawy i ubieraj się. Mogłaby przysiąc, że słyszała chrapanie. - Garrett. Jesteś tam? - Hę? A, tak. Będę jutro. Obiecuję, okej? Wtedy usłyszała kliknięcie. - Halo? Garrett? Garrett? Wpatrywała się w swój telefon. - A to sukinsyn. - Rozłączył się. Niewiarygodne. Takie zagranie mogło zadziałać na kogoś innego, zwłaszcza gdy ośrodek musiał skupiać się na innych kontuzjowanych graczach. Czy on myślał, że zamierzała korzystać z wolnego dnia i wybrać się na zakupy albo czytać książkę? Do diabła, nie. Sam o nią prosił, więc czy tego chciał, czy nie, dostanie ją. Odnalazła jego adres w aktach, chwyciła płaszcz i kluczyki od samochodu, po czym wybiegła za drzwi.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve *** Garrett słyszał w głowie nieustające walenie. Ostatniego wieczoru wypił kilka piw, ale nie przypominał sobie, żeby pił jakąś whiskey lub tequilę, więc nie powinien mieć kaca. Naciągnął sobie poduszkę na głowę, jednak wtedy usłyszał dzwonek. Wsunął rękę pod poduszkę po drugiej stronie łóżka i chwycił telefon, uchylając powieki, by spojrzeć na wyświetlacz. Nie, to nie był telefon. Znowu usłyszał to walenie. Co. Do. Cholery? Zorientowanie się, że walenie dochodziło od strony drzwi, zajęło mu kilka sekund. Rozległ się dzwonek. Jednocześnie z waleniem. Jego głowa ponownie opadła na poduszkę. Ktokolwiek to był, pójdzie sobie, jeśli Garrett się nie odezwie. Tyle tylko, że tak się nie stało. Walenie i dzwonienie rozbrzmiewało nadal. Cholera. Stoczył się z łóżka i założył spodnie dresowe, podszedł do drzwi i zerknął przez wizjer. - Serio? - Odblokował drzwi i je otworzył. Stała tam Alicia ze słodkim uśmiechem na twarzy. - Dzień dobry, słoneczko. Gotów na terapię? - Uch, nie. Spałem. Przepchnęła się obok niego. - Już nie śpisz. Równie dobrze możesz więc się ubrać. Nie mógł uwierzyć, że przyszła do jego domu. Chciał zatrzasnąć jej drzwi przed nosem. Ale skoro już tutaj była... - Potrzebuję kawy. - Minął ją, a ponieważ usłyszał za sobą jej kroki, gdy zmierzał do kuchni, domyślił się, że weszła do środka. Przynajmniej nie gadała. W czasie gdy kawa się parzyła, chwycił dwa kubki, wyjął śmietankę oraz cukier, i odwrócił się do niej. Jej wzrok ześliznął się w dół do miejsca, w którym jego spodnie wisiały mu na biodrach. Wtedy zorientował się, że jest półnagi, mając na sobie jedynie spodnie dresowe, które założył, by sprawdzić, kto był przy drzwiach. Zauważyła to. A on zauważył, że na niego patrzyła. Uśmiechnął się. Stanął z założonymi rękami, podczas gdy przyglądała

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve się mięśniom jego brzucha oraz klatce piersiowej. Kiedy jej wzrok sięgnął jego twarzy, zarumieniła się. Milutko. Jednak nadal pozostawała milcząca. - Równie dobrze możesz zdjąć płaszcz. - To nie jest konieczne. Mogę poczekać, aż się ubierzesz. - Muszę wziąć prysznic. Zauważył, że ponownie szybko przebiegła wzrokiem po jego odsłoniętej skórze. Jeśli nie przestanie pożerać go wzrokiem, to przyprawi go o erekcję. Wyglądała ślicznie, taka okutana płaszczem, w czapce i rękawiczkach, z zarumienionymi policzkami. - Zrzuć odzież wierzchnią i weź sobie kubek kawy. Zdjęła czapkę oraz płaszcz. - W porządku. Roześmiał się, gdy jej zelektryzowane włosy rozsypały się na wszystkie strony. Posłała mu gniewne spojrzenie. - Co? Podszedł do niej i przygładził jej włosy. - Wyglądasz, jakbyś wetknęła palec do gniazdka elektrycznego. Jej oczy rozszerzyły się, odsunęła jego ręce, zdjęła gumkę do włosów z nadgarstka i związała nią włosy. - A przez ciebie ten poranek nie nastraja mnie optymistycznie. Podszedł do ekspresu i nalał kawy do dwóch kubków. - Może to ty powinnaś wrócić do łóżka. Jesteś zrzędliwa. - Masz rację. Jestem zrzędliwa, ponieważ bagatelizujesz coś, co ja uważam za poważną sprawę, jaką jest twój powrót do zdrowia oraz twoja kariera. - Twój kubek jest na ladzie. Jest tam też śmietanka i cukier, jeśli chcesz. Oparł się o blat i wziął łyk kawy. Potem jeszcze jeden, czekając aż kofeina da mu kopa, którego potrzebował, by poradzić sobie z Alicią. Na szczęście, podeszła do lady, wzięła kubek i dodała trochę cukru, po czym oparła się o blat obok niego, pijąc w milczeniu. Cisza. Lubił to słowo. Wypił pierwszy kubek kawy i właśnie był w trakcie opróżniania drugiego, gdy odezwała się ponownie. - Myślisz, że to mnie bawi? Spojrzał na nią, czując się o wiele bardziej życzliwym, teraz gdy był w pełni obudzony. - Prawdopodobnie nie. Ale mogłaś odpuścić sobie ten jeden dzień. Odstawiła kubek na blat i odwróciła się do niego. - Jeden dzień może

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve zmienić wszystko w twoim leczeniu. Przyjrzałam się twojej liście obecności. To nie był tylko jeden dzień, Garrett. Odkąd doznałeś kontuzji, odpuściłeś sobie wiele dni. A zespół ci na to pozwolił. Ze mną to nie przejdzie. Jeśli będę musiała rozbić obóz na twoim progu i każdego dnia ściągać twój leniwy tyłek z łóżka, to tak zrobię. Jeśli będę musiała wprowadzić się do ciebie i wykopywać cię z łóżka, żebyś zaczął współpracować, to właśnie to zrobię. Ale tak czy inaczej, będziesz uczestniczył w terapii, której potrzebujesz, by twoje ramię było w formie na dzień rozpoczęcia gry. Teraz, kiedy był dostatecznie rozbudzony, nastawił się na walkę. Odwrócił się do niej. - Nie potrzebuję cholernej opiekunki. - W takim razie, przestań zachowywać się jak dziecko i zacznij postępować jak dorosły. Taki, który traktuje swoje obowiązki poważnie. Zmarszczył brwi i skrzyżował ramiona na piersi. - Zdarzyło mi się raz zaspać i nagle nawaliłem? - Odwoływałeś swoje sesje terapeutyczne trzydzieści cztery razy, zanim zajęłam się twoim leczeniem. Uniósł brwi. - Liczyłaś? - Tak. A skoro uważasz, że przegapienie jednej sesji nie robi różnicy, to wiedz, że olanie trzydziestu czterech jednak robi różnicę. To dlatego ci się nie poprawia. Dlatego nie stoisz na wzniesieniu na mecie miotacza i wciąż nie rzucasz. Czy od czasu kontuzji miałeś w ogóle piłkę w ręce? Zmienił zdanie. Wcale nie lubił Alicii i, szczerze mówiąc, nienawidził jej bojowej postawy. - Odpowiedz mi. Miałeś? - Nie. - Więc przestań mnie olewać i zacznij traktować terapię poważnie. Może wtedy do czegoś dojdziemy. Zmęczony słuchaniem jej, odepchnął się od blatu. - Idę wziąć prysznic. Podążyła za nim. Odwrócił się do niej na środku korytarza. - Zamierzasz towarzyszyć mi pod prysznicem? To w końcu do niej dotarło. Zatrzymała się. - Zaczekam tutaj. Zmierzył ją spojrzeniem od stóp do głów. Wystarczyła już sama myśl o tym, że Alicia rozbiera się, żeby kontynuować sprzeczkę pod prysznicem, aby jego penis obudził się do życia. Musiał się od niej oddalić, zanim zrobi coś naprawdę głupiego, jak na przykład zasugerowanie, by spożytkowali

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve swoją energię na coś bardziej produktywnego, jak choćby na seks. Dopiero wtedy naprawdę by się na niego wkurzyła. Obrócił się i skierował do sypialni, zdjął spodnie i odkręcił prysznic, wypuszczając sfrustrowany oddech, kiedy wszedł pod strumień gorącej wody. Nigdy nie lubił, gdy mówiono mu, co ma robić. W tej branży chodziło o zasady oraz o to, by być w obiegu. Do diabła, w takim tempie, w jakim przebiegał jego powrót do zdrowia, będzie miał szczęście, jeśli w ogóle będzie w obiegu. Jeśli dobrze nie wyleczy kontuzji, to skończy się na tym, że straci pracę jako miotacz w wyjściowym składzie, czyli pracę, przy której zdobyciu i utrzymaniu zapracowywał się po łokcie. Zamiast tego może wylądować na pozycji miotacza zastępującego startera14, wchodzącego do gry w połowie zmiany, i w razie potrzeby rzucać parę piłek co kilka meczy. Jeśli w ogóle będzie w stanie rzucać. Albo mógł spędzić ten sezon, lecząc ramię w drugiej lidze. Wsunął twarz pod natrysk i rozmyślał o tym, jakby to było. O drugiej lidze wiadome było jedno, gdy już raz się cofnęło, to bardzo rzadko miało się okazję do powrotu na szczyt. Odsunął głowę spod strumienia wody i przeciągnął ręką po twarzy, zakręcił prysznic i chwycił ręcznik. Kiedy łazienka nie była już zaparowana, spojrzał w lustro. Być może Alicia miała rację. Boże, nie chciał tego przyznać, ale może nadszedł czas, by zaczął brać tę całą terapię bardziej serio. Lub przynajmniej, by zastanowił się nad wzięciem tego na poważnie. Wciąż nie był przekonany, czy cokolwiek z tego mogło wyjść mu na dobre. Ale może powinien poświęcić temu więcej czasu – poświęcić jej więcej czasu – żeby to mogło zadziałać. Narzucił na siebie czyste ubranie, uczesał się i wyszedł z pokoju. Alicia wyglądała przez tylne drzwi na podwórko za jego domem. Odwróciła się, gdy usłyszała, że wszedł do pomieszczenia. - Okej, weźmy się za tą terapię. Podeszła, żeby podnieść swój płaszcz. - Najwyższy cholerny czas. Uśmiechnął się, zdejmując swoją kurtkę z oparcia krzesła. Tak, nadal podobało mu się to, że jest pyskata. Pojechał za nią do ośrodka terapeutycznego, gdzie wysiadł z samocho14 Starter – czyli wspomniany wyżej miotacz z wyjściowego składu.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve du. - Zaczekaj – zatrzymała go, gdy podszedł do drzwi wejściowych. - O co chodzi? - Nic nie jadłeś. - Zgadza się. Nie miałem czasu. - Najpierw musisz się naładować. Oparł się o swój samochód. - Co? I zrujnować twój starannie skonstruowany harmonogram? - Bardzo śmieszne. Chodź. Przeszli na drugą stronę ulicy i skierowali się do Denny's. Alicia zamówiła filiżankę kawy oraz sok, podczas gdy Garrett zdecydował się na pełne śniadanie. - Nic nie jesz? - zapytał. - Już zjadłam śniadanie. Byłam na czas i dwie godziny temu czekałam na ciebie w ośrodku. - Okej, łapię. Byłem dupkiem – rzekł, opróżniając szklankę soku. Nie odpowiedziała, więc najwyraźniej zgadzała się z nim. Zapadła cisza. Wzięła ze sobą notatnik, dlatego on zadowolił się graniem na swojej komórce. - Wiesz, że to wszystko jest dla twojej korzyści, prawda? Zaczekał z odpowiedzią, dopóki nie odeszła kelnerka, która przyniosła im ich zamówienia. - Jakaś część mnie to wie. Zaś inna część po prostu chciała sobie pospać dziś rano. - Twoja druga część potrzebuje przebudzenia. Wziął się za jedzenie jajek. - Tak, cóż, ta część mnie nie przepada za tobą. - Przełknął. - Przykro mi. - Nie musisz mnie lubić, Garrett. Chcę tylko, żebyś postępował zgodnie z planem. - A jaki jest plan na dzisiaj? Taki sam, jak zwykle? Uśmiechnęła się. - Nie. Na dzisiejszą terapię przygotowałam coś zabawnego. Zabawnego, co? Nic w terapii nie było zabawne. Kiedy skończyli jeść, podążyli z powrotem w kierunku ośrodka. Alicia zatrzymała się przy swoim samochodzie. - Wsiadaj. - Nie będziemy tu trenować? - Nie dzisiaj.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Wsiadł do jej samochodu i zapiął pasy. - W takim razie, dokąd jedziemy? Wyjechała z parkingu, patrząc wprost przed siebie. - Niedaleko. Miał szansę przyjrzeć się jej, gdy prowadziła. Ostrożnie. Z obiema dłońmi na kierownicy i ani razu nie odrywając oczu od drogi. Zauważył też, że nie miała dziś na sobie uniformu, czemu nie poświęcił zbyt wielkiej uwagi, kiedy pojawiła się w jego domu. - Nie masz dziś na sobie drużynowego uniformu? - Nie. - Zjechała z drogi głównej i zajechała pod coś, co na pierwszy rzut oka wyglądało jak siłownia. Chwilę później zdał sobie sprawę, że to wcale nie była siłownia. - Serio? - zapytał, gdy parkowała. - Centrum wspinaczkowe? Wreszcie na niego spojrzała. - To będzie świetna terapia. A do tego mnóstwo zabawy. Nic, co w nazwie miało „terapia” nie było zabawne. A jednak wysiadł z auta i razem z nią wszedł na schody. - Wspinałeś się kiedyś? - spytała, gdy wchodzili do środka. Nie wiedział, czego oczekiwać, ale na pewno nie mnóstwa ścian z kolorowymi kamieniami o różnej wielkości. - Uch, nie. A ty? Wzięła podkładkę z recepcji. - W rzeczy samej, tak. To wspaniała forma ćwiczeń dla całego ciała, zwłaszcza dla twojego ramienia. - Cześć, Alicio. Garrett spojrzał na umięśnionego faceta, który podszedł do recepcji. Alicia uśmiechnęła się do niego. - Cześć, Dave. - Wszystko przygotowane dla ciebie i Garretta. Cześć, jestem Dave. - Miło cię poznać, Dave. - Garrett uścisnął jego dłoń. - Jestem wielkim fanem Riversów. Rozumiem, że leczysz swoje ramię. Mam nadzieję, że dzięki terapii wkrótce wrócisz na wzniesienie na mecie miotacza. - Ja też mam taką nadzieję. Dostał do ręki podkładkę oraz formularz, który mówił głównie o tym, że jeśli spadnie i się zabije, to nie z ich winy, zawierał też inne informacje odnośnie bezpieczeństwa. Wypełnił formularz i podpisał się. - Tędy – poprowadził ich Dave. Garrett trzymał się z tyłu, ponieważ Alicia i Dave szli blisko siebie, roz-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve mawiając. A raczej – to Dave coś mówił. Alicia odchyliła głowę do tyłu i roześmiała się. Wtedy Garrett poczuł się jak piąte koło u wozu, choć nie miał pojęcia, dlaczego. Przecież Alicia i Dave nie byli na randce. Przynajmniej, o ile się orientował. Nic nie wiedział na temat jej życia osobistego. Dave mógł być jej chłopakiem, który pomagał jej w terapii Garretta. Szczęściarz z niego, jeśli taka był prawda. Bez tego luźnego drużynowego uniformu, miała wspaniałe ciało. Obcisłe spodnie do ćwiczeń oraz koszulka bez rękawów opinały jej ciało w taki sposób, w jaki uniform nigdy nie będzie w stanie jej opiąć. Była szczupła, ale nie chuda. Ta kobieta mięśnie miała jędrne od ćwiczeń i zaokrąglona była we wszystkich właściwych miejscach. - Okej, Garrett, założymy ci uprząż – powiedział Dave, po czym zaczął go zapinać. Alicia zdawała się wiedzieć, co robi, gdy sama zapinała sobie sprzęt, po czym podeszła do niego. - Wspinasz się razem ze mną? – zapytał Garrett. Wyszczerzyła się w uśmiechu. - Oczywiście. Przez cały czas będę zaraz obok ciebie. Muszę obserwować twoją formę i upewnić się, że nie uszkodzisz sobie ramienia. Podprowadziła go do jednej ze ścian i oparła się o nią, unosząc ramiona. - Najpierw się porozciągamy. Kiedy już to zrobili, postawiła stopę na jednym z kamieni. - Po prostu wspinaj się obok mnie. Zaczniemy powoli. Odchylił głowę do tyłu i spojrzał w górę na szczyt ściany, a ramię już go bolało na samą myśl o tym, ile pracy będzie wymagało dostanie się tam. Alicia położyła dłoń na jego ramieniu. - Wejdziemy tylko na tyle wysoko, na ile będziesz w stanie – i na ile ja uznam, że potrafisz – nie dalej, dobrze? Przyglądał się szczytowi, po czym naciągnął rękawiczki i złapał za linę. - Nic się nie bój. Dam radę. Pierwsze dziesięć stóp, czy coś koło tego, były łatwizną. Czuł rozciąganie, które było całkiem dobre dla jego ramienia. I musiał przyznać, że było to o wiele zabawniejsze od wykonywania ciągle tych samych ćwiczeń w ośrodku szkoleniowym. Choć, nim dotarli do połowy wysokości ściany, spływał potem, a jego ramię rwało tak, jakby miało wyskoczyć ze ścięgien. Za to Alicia wspinała się w górę jak pająk, zdążający do mety. Sprawia-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve ła, że wydawało się to łatwe, nie miała nawet zadyszki. Teraz była nad nim, trzymając się kamienia jedną ręką, gdy spoglądała w dół na niego. - I jak? - spytała. Zacisnął zęby. - Świetnie. - Czujesz ból? Otarł czoło ramieniem. - Wszystko w porządku. Zeszła w dół, zrównując się z nim. - Garrett. Jeśli czujesz ból, to muszę o tym wiedzieć. Wiesz, nie robimy tego dla zabawy. - Serio? Myślałem, że robimy to dla zabawy. Przechyliła głowę na bok. - Poważnie. Jak się czujesz? - Boli mnie ramię. Zmarszczyła brwi. - Boli naprawdę okropnie, tylko trochę, czy coś pomiędzy? - Ból jest do zniesienia. Nie boli aż tak bardzo. Wyciągnęła rękę i położyła ją na spodniej części jego ramienia, ściskając je. - Mięśnie nie są przesadnie napięte. Jesteś pewien, że chcesz wspinać się dalej? - Tak. - Okej. Daj mi znać, jeśli uznasz, że masz dość. - Po prostu wspinajmy się dalej. Wygięła usta w uśmiechu. - Myślę, że lubisz wyzwania. - Chcesz tu wisieć i gadać, czy może wolisz wejść na szczyt tej ściany? - Wspinajmy się. Musiał przyznać, że obserwowanie jej tyłka skutecznie go rozpraszało, a ponieważ była nad nim, miał całkiem dobry widok na jej niezły tyłeczek oraz nogi, gdy wspinała się z jednego kamienia na drugi. Mięśnie pleców eksponowała koszulka bez rękawów. Chciałby mieć ją nagą, by zobaczyć, jak naprawdę wyglądało jej ciało. Może mógłby wyperswadować jej noszenie tego brzydkiego uniformu. W tym stroju stanowiła o wiele przyjemniejszy widok. - Nadal wszystko w porządku? - spytała. - Świetnie. - Pokonali trzy czwarte wysokości. Teraz nawet Alicia była spocona, a Garrett całkiem stracił czucie w ramieniu. Kiedy sięgał ku kolejnej skale, nie był pewien, czy będzie w stanie się utrzymać. Ale niech go diabli, jeśli miałby się poddać. Jeżeli Alicia mogła to zrobić, to on również. Czekała, podczas gdy on uchwycił się najbliższego kamienia i podcią-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve gnął do góry. Nie zamierzał jej się przyznać, że do podciągania się używał nóg. - Wyglądasz trochę chwiejnie. Boli cię ramię? - Do diabła, tak, boli mnie. Ale jesteśmy blisko szczytu. Dam radę. Przekroczyła kilka kamieni ponad nim i znalazła się po jego lewej stronie. Zebrał się w sobie, żeby dotrzymać jej kroku. A gdy stopa Alicji ześlizgnęła się ze skały, to mimo że trzymały ich w miejscu uprzęże i liny, wyciągnął lewą rękę i objął ją w talii. - Cholera – powiedziała, trzymając się blisko ściany. Przyciągnął ją blisko siebie. - Wszystko w porządku? - No to się popisałam. Ciągle to robię, a jeszcze nigdy nie spadłam. Wciąż się trzęsła. Nadal obejmował ją ramieniem, nie zważając na obciążenie drugiego ramienia. Mógł sobie z tym poradzić. - Po prostu weź głęboki oddech. Nigdzie się nie spieszymy. Podniosła na niego wzrok i uderzył go czysty błękit jej oczu. Oczu, które wyrażały teraz coś więcej niż odrobinę strachu. - To ja powinnam dbać o ciebie – rzekła. - To nie ja się pośliznąłem - odparł, wyginając usta w uśmiechu. - Mądrala. Dzięki za złapanie mnie. - Nic ci nie groziło, zważywszy na uprząż i asekurację na ziemi. - To prawda. Jednak utrata oparcia, kiedy jest się tak wysoko, wciąż jest dość przerażająca. Jestem ci wdzięczna za złapanie mnie, choć nie powinieneś tego robić. To mogło uszkodzić twoje ramię. Uniósł brwi. - Nie było mowy, żebym pozwolił ci spaść, zawisnąć lub zrobić sobie cokolwiek złego. Wpatrywała się w niego, a gdy zorientowała się, że ją trzyma, delikatnie odsunęła się. - Nic mi nie jest, ale jeśli nie masz nic przeciwko, to może byśmy zeszli? - Jasne. Moje ramię i tak jest dość zmęczone. Zejście było w cholerę łatwiejsze niż wspinanie się, chociaż nadal musieli robić to niespiesznie. Garrett przez cały czas nie spuszczał Alicii z oczu, upewniając się, że schodziła powoli i spokojnie. Tak było, gdyż nie skakała po kamieniach w taki sposób, w jaki robiła to w drodze na górę. - Wszystko w porządku? - zapytał Dave, gdy zeszli na ziemię i odczepili się. Posłała Dave'owi szeroki uśmiech. - Nic mi nie jest. Ześliznęła mi się

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve stopa. Tak się cieszę, że Garrett mnie złapał. - Wiesz, że byłaś tam całkowicie bezpieczna z uprzężą oraz z nami tutaj na dole, trzymającymi liny - powiedział Dave. Garrett wychwycił obronną nutę w tonie Dave'a. Skrzyżował ramiona na piersi i starał się powstrzymać ironiczny uśmiech. Mimo że Dave miał rację i Alicia była bezpieczna, to Garrettowi podobała się myśl, że to on był tym, który ją złapał. Od miesięcy czuł się bezużyteczny, jego chore ramię sprawiało, że czuł się nieprzydatny. Może i nie złapał jej kontuzjowanym ramieniem, ale trzymał się skały bolącym ramieniem, a pochwycił ją tym dobrym. Dla Garretta, to oznaczało zwycięstwo. - Logicznie rzecz biorąc, wiem, że nic mi tam nie groziło - zaczęła Alicia. - Nie było szans, żebym spadła, będąc przypięta do uprzęży. Ale nie ma to, jak mieć obok kogoś, kto cię złapie. Garrett był dziś dla mnie bohaterem. Odwróciła się do niego i położyła dłoń na jego ramieniu. - Jeszcze raz ci dziękuję. - Nie ma sprawy. - Odszedł z wielkim uśmiechem na twarzy, pozostawiając Alicii zwinięcie wszystkiego razem z Davem. Gdy skończyła, chwyciła torbę i wyszli. - Co dalej? - Musimy wrócić do ośrodka, żebym mogła ocenić stan twojego ramienia i przyłożyć do niego lód. - Okej. Ruszyli w drogę powrotną, a gdy dotarli na miejsce, położyła go na jednym ze stołów do masażu. - Chcę wykonać lekkie rozciąganie i sprawdzić twój zakres ruchu. - Nie będzie dziś żadnych innych ćwiczeń? Potrząsnęła głową. - Wspinaczka była wystarczającą torturą dla twojego ramienia, nie uważasz? Zdecydowanie się z tym zgadzał, lecz nie był pewien, na czym polegał jej plan. Kiedy popracowała trochę nad jego ramieniem, musiał przyznać, że worek z lodem dobrze działał na pulsujące ramię. Alicia usiadła na ławce obok niego, koncentrując się na swoim notatniku. - Dziś było zabawnie. Podniosła głowę i uśmiechnęła się. - Cieszę się, że ci się podobało. Two-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve je ramię zakosztowało doskonałego rozciągania. To naprawdę pomogło, jeśli chodzi o twój zakres ruchu. - Więc... możemy to kiedyś powtórzyć? Uniosła brwi. - Oczywiście. Nie wiedział, jak przedstawiały się jej dalsze plany terapii, ale cokolwiek, co nie było codziennymi głupotami, którymi zajmował się od miesięcy, było dla niego o wiele lepszym pomysłem. V Po wyjściu Garretta, który miał wolną resztę dnia, Alicia została w ośrodku, żeby posprzątać w pomieszczeniu i przejrzeć notatki z dzisiejszej sesji. Sesji, która w ogóle nie doszłaby do skutku, gdyby nie dopadła Garretta. Który wcale nie okazał się taki zły. Mógł być wrzodem na tyłku, jeśli chodziło o stawienie się na terapii, ale kiedy już się zaangażował, to na całego. Musiała przyznać, że dobrze się dziś bawiła. Mimo że obserwowała Garretta i jego postępy, wspinaczka była jedną z jej ulubionych form aktywności fizycznej. Była także dobrą formą terapii dla jego ramienia, dlaczego więc nie połączyć czegoś, co wydawało się dobrą zabawą, z czymś o właściwościach terapeutycznych? Być może to nie będzie tak trudne, jak myślała. Tak, a może kosmici istnieli naprawdę. Wiedziała swoje. Dzisiejszy dzień przebiegł całkiem gładko, nie licząc niezbyt obiecującego początku. Nie oznaczało to, że wszystko odbędzie się bezboleśnie. Czytała akta Garretta i wiedziała, że jego rehabilitacja była jednym z trudniejszych przypadków. Jeśli chce odnieść sukces i przywrócić go na wzniesienie na mecie miotacza już w kwietniu, to każdego dnia będzie musiała przyglądać mu się bardzo uważnie. Bez nacisków, ani niczego w tym stylu. Potrzebując przerwy od tych szarpiących nerwy rozmyślań, postanowiła zadzwonić do Annamarie i porozmawiać z nią. Ta ucieszyła się, że mogą pogadać i poinformowała Alicię, że wszyscy świetnie się bawią na Florydzie. Musiała przyznać, że jest zazdrosna. Bawili się w słonecznym, ciepłym klimacie, podczas gdy Alicia marzła tutaj w towarzystwie trudnego klienta,

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve którego rano musiała wytropić jak nieuchwytnego Bigfoota15. Zadzwoniła jej komórka. Spojrzała na wyświetlacz, z zadowoleniem stwierdzając, że to Phil. - Witaj, Alicio. Dzwonię, żeby otrzymać raport na temat Garretta. Zapoznała go z postępami Garretta. - Czyli nadal się ociąga – powiedział Phil. - Trochę, ale nie licząc trudnego poranka, mieliśmy dobry dzień terapii. Jego rehabilitacja idzie dobrze. Choć zimna pogoda wcale mu nie pomaga. Jest zdrętwiały i wiem, że to na niego wpływa. Naprawdę chciałabym pracować z nim gdzieś w cieplejszym klimacie, gdzie mógłby wykonywać ćwiczenia na świeżym powietrzu. - Masz rację. Przerzućmy go na Florydę. Zgadzam się, że tutaj możesz poczynić z nim większe postępy. - Kiedy możemy przyjechać? - Tak szybko, jak to możliwe. Chciałbym, żebyś spotkała się z Garrettem i omówiła to z nim. Chcę, byś była z nim blisko, Alicio. Jego terapia ma bardzo duże znaczenie. Dlatego obmyślcie plan, a zespół poradzi sobie z resztą. - Okej. Poinformuję go o tym. Dzięki. Rozłączyła się, a następnie wybrała numer Garretta. Tym razem odebrał. - Co się stało? Masz ochotę na drugą rundę? Nie mogła powstrzymać się od uśmiechu. - Masz wolną resztę dnia. - Szczęściarz ze mnie. W takim razie, o co chodzi? - Rozmawiałam z Philem, który zaproponował, żebyśmy udali się na Florydę, by kontynuować rehabilitację w cieplejszym klimacie. - Brzmi świetnie. Kiedy jedziemy? - Tak szybko, jak to możliwe. Chciałbyś przedyskutować to teraz? Musimy zorganizować sobie podróż, ustalić, kiedy wyjeżdżamy, gdzie się zatrzymamy i omówić plan twojego leczenia w nowym miejscu. Zamilkł na chwilę. - Tak, możemy to zrobić. Słuchaj, zamierzam zamówić dziś pizzę. Może wpadniesz i zaplanujemy to sobie bezpośrednio, a nie przez telefon? Kolacja u niego w domu? Brzmiało to tak... bezpośrednio. Choć z drugiej strony, obecnie całe jej istnienie skoncentrowane było wokół Garretta, więc dlaczego nie? To mogło dać jej szansę, by sprawdzić, jak się miewał po 15 Bigfoot – Wielka Stopa.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve dzisiejszej wspinaczce. - Okej. Jasne. O której? - Może być o osiemnastej. - Będę. Odłożyła słuchawkę, po czym przygryzła dolną wargę, przypominając sobie poranną wizytę, którą mu złożyła, oraz ten szok świadomości, gdy zobaczyła go w spodniach wiszących nisko na biodrach, podczas gdy reszta jego ciała była cudownie naga16. Z wysiłkiem zmusiła swój mózg do skupienia się na tym, po co tu była. Ale och, ten jego obraz wyrył jej się w pamięci. Garrett Scott był tak cholernie seksowny i miał niesamowite ciało, na którym z chęcią położyłaby łapki. Choć przecież kładła na nim ręce, prawda? Szkoda tylko, że dotyczyło to jedynie jego ramienia. Nim skończyła na dziś pracę, zdecydowała, że lepiej zrobi, wyrzucając z głowy lubieżne myśli o innych częściach ciała Garretta. Jedyną częścią jego ciała, o której mogła pozwolić sobie myśleć, było jego ramię. Reszta była poza jej zasięgiem. Zanim wybrała się do Garretta, pojechała do domu wziąć prysznic i przebrać się, decydując się na ulubione ciemne, obcisłe dżinsy, czarne wysokie buty oraz sweter. Właściwie nie była pewna, dlaczego po prostu nie pojechała bezpośrednio do jego domu. Co za różnicę robiło to, co miała na sobie lub jak pachniała? Chodziło tylko o pizzę i zaplanowanie podróży na Florydę. Zniesmaczona sama sobą za to, że zachowywała się tak po dziewczyńsku, zakręciła sobie też włosy, zrobiła makijaż i założyła kolczyki. Garrett otworzył drzwi, a ona była zadowolona, że widzi go w pełni ubranego, zważywszy na to, że jej wyobraźnia pozwoliła już sobie dzisiaj się nieco zapędzić. Miał na sobie spodnie z kieszeniami oraz koszulkę z długim rękawem, która przylegała do jego torsu, uwydatniając wszystkie te umięśnione kontury, których chciała dotykać. Poza zasięgiem, pamiętasz, Alicio? Racja. Tylko ramię. Nawet nie spojrzy na jego ciało, nie licząc jego świetnego tyłka, na który zerknęła, gdy się odwrócił. Westchnęła. - Hej. Wyglądasz... inaczej - powiedział, kiedy zdjęła płaszcz i podała 16 Przeczytałam kawałek dziesiątego rozdziału i niesamowicie się uśmiałam. Co ta dwójka dopiero będzie wyprawiać... ;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve mu go. - No wiesz, nie noszę tego uniformu przez cały czas. - Tak, zauważyłem, gdy się dziś wspinaliśmy. Powinnaś obchodzić się bez tego uniformu o wiele częściej. Przechyliła głowę na bok. Zauważył? Powiesił płaszcz w szafie tuż za drzwiami. - Usiądź w pokoju dziennym. Chcesz piwo albo coś innego? - Nie, dziękuję. Prowadzę. - A tak. Okej. Zamówię pizzę. Lubię pepperoni. A ty? - Uch, jestem wegetarianką. Tak więc, dla mnie z serem. Posłał jej spojrzenie. - Nie gadaj. W porządku, niech będzie pizza z serem. - Możesz poprosić, by ułożyli mięso na połowie albo na całości. Wiesz, mogę je potem zdjąć17. - Lubię pizzę z serem. Napijesz się napoju gazowanego? Mam też mrożoną herbatę. Albo mogę zrobić kawę. Zajęła miejsce na kanapie. - Może być mrożona herbata. Ale nie rób sobie kłopotu. Sama mogę ją sobie przygotować. Wykrzywił usta, gdy przechodził obok niej. - Jestem całkiem pewien, że potrafię przygotować dla ciebie szklankę herbaty, Alicio. Z cukrem? - Nie. Wystarczy zwykła. Dzięki. Kiedy rano wpadła do jego domu, ledwo zwróciła uwagę na otoczenie, ponieważ tak bardzo skoncentrowała się na nim i wyciągnięciu go na terapię. Teraz, kiedy była bardziej zrelaksowana, rozejrzała się. Wow. To było przyjemne miejsce. Przestronny pokój dzienny z narożną kanapą, wielkim telewizorem z płaskim ekranem, mnóstwem gier wideo oraz systemem surround sound18. Pokój został pomysłowo urządzony w odcieniach kolorów szarobrązowego oraz brązowego, które przydawały mu męskiego charakteru. Przytulności pomieszczeniu dodawały podłogi z twardego drewna oraz dywaniki rozrzucone w sposób, zdawałoby się, przypadkowy, chociaż wiedziała, że był to zabieg celowy. 17 Zawsze tak robię, jeśli już samiec musi mieć mięsko na całej pizzy... Wegetarianką bym się nie nazwała, po prostu nie jem mięsa:) 18 Surround sound - technika będąca rozwinięciem stereofonii, pozwalająca na utrwalanie i odtwarzanie co najmniej trzech kanałów dźwięku. Zastosowanie dodatkowych kanałów i odpowiadających im głośników po bokach i z tyłu słuchacza pozwala na zwiększenie poczucia otoczenia dźwiękiem. Ogólnie rzecz ujmując - głośniki rozstawione po kątach pokoju;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Ktoś urządził ten dom. Chyba że to Garrett miał do tego smykałkę. - Sam urządziłeś dom? - Co? - spytał, gdy wszedł do pokoju, niosąc ich napoje, po czym rozejrzał się wokół, kiedy gestem wskazała na salon. - Och. Do diabła, nie. Gdyby to zależało ode mnie, to znajdowałby się tutaj rozkładany stół, a ja siedziałbym na podłodze. Jakaś laska z salonu meblowego poleciła mi dekoratorkę, która wszystkim się zajęła. - Wykonała dobrą robotę. Chyba jestem po prostu zaskoczona, że będąc samotnym facetem mieszkasz w ładnie urządzonym domu. Większość facetów, których znam, mieszka w mieszkaniach lub we własnościowych apartamentach jednorodzinnych. Śmiał się, gdy opadł na kanapę obok niej. - Lubię mieć dużo przestrzeni. Odsiedziałem swoje w mieszkaniach. Są dla mnie zbyt ciasne. - Cóż, jesteś dużym facetem. Rozumiem, dlaczego ci to nie pasowało. - A ty, gdzie mieszkasz? - W mieszkaniu. Nie jestem dużym facetem, więc odpowiada moim celom. Długo mierzył ją wzrokiem, spoglądając na nią w taki sposób, w jaki mężczyzna patrzył na kobietę, którą zdecydowanie był zainteresowany. Przez to w pomieszczeniu nagle zrobiło się strasznie gorąco. - Nie, z całą pewnością nie jesteś duża... i nie jesteś facetem. Roześmiała się. - Nie, nie jestem. Ale mieszkałam z wielkim facetem. A dzielenie maleńkiej łazienki z moim bratem, kiedy dorastaliśmy, nie było zabawne. W porównaniu z tamtym, mieszkanie, które teraz zajmuję, jest jak zamek. - Ja tak miałem w college'u. Dzieliłem łazienkę z trzema innymi facetami. Nigdy więcej nie chciałbym tego powtarzać. - W moim przypadku było tak samo, choć miałam wspólną łazienką z około piętnastoma kobietami. Zrobił minę. - Wszystkie te produkty do pielęgnacji włosów. Roześmiała się. - Hej, jakoś sobie poradziłyśmy. A jak udało ci się zdobyć apartament? - Sportowy akademik. Nie było tak źle. - Nie żartuj. Miałeś szczęście. Poszedłeś na studia w Oklahomie, prawda? - Tak. - Rozparł się na kanapie z napojem w dłoni. - Prawdę mówiąc,

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wkrótce ma odbyć się spotkanie z paroma chłopakami z mojego akademika. Nie widziałem się z nimi już od jakiegoś czasu. - Wybierasz się? Wzruszył ramionami. - Nie myślałem o tym zbyt wiele. Jak wiesz, skupiam się na tej sprawie z moim ramieniem. - Powinieneś jechać. Odnowienie kontaktów z przyjaciółmi ze studiów byłoby dla ciebie dobre. - Być może. - Wziął długi łyk swojego drinka, podczas gdy ona przyglądała mu się, zwracając uwagę na sposób, w jaki poruszało się jego ciało. W pewnym stopniu robiła to ze względu na charakter swojej pracy. Przypatrywała się ciałom wszystkich sportowców, zawsze szukając objawów kontuzji, obserwując mechanikę ich ciał, by sprawdzić, czy istniała możliwość poprawy czegoś, co mogło wskazywać na ich słabość. Jednak w przypadku Garretta odkryła, że po prostu lubi patrzeć na niego... oraz na jego ciało. Odgoniła tę myśl. - Wyczuwam wahanie. Od jak dawna nie widziałeś się z przyjaciółmi? - Nie wiem. Jak mówiłem, minęło trochę czasu. - Och, zdecydowanie powinieneś jechać. Uwielbiam spotykać się z przyjaciółmi z college'u. Prychnął. - Jesteś dziewczyną. - A co to ma z tym wspólnego? - Dziewczyny lubią te całe powroty do przeszłości. Faceci... niespecjalnie. My idziemy do przodu. - Gówno prawda. Na naszych spotkaniach pojawiają się też faceci i bawią się tak samo dobrze, jak kobiety. Tak więc, co cię powstrzymuje? Nie odpowiedział. Wtedy uderzyła ją pewna myśl. - Chodzi o twoją kontuzję, prawda? Chcesz pokazać się przyjaciołom jako ktoś, kto odniósł duży sukces. A w tej chwili czujesz się jak ktoś, komu się nie powiodło. Zwęził oczy. - To nie to. Mówiłem ci, aż dotąd o tym nie pamiętałem, gdyż skupiam się na powrocie do zdrowia. Nie wierzyła mu. - Odniosłeś sukces. Odnosisz go. Spójrz na swoją karierę. - To już przeszłość. - Och, proszę cię. Spójrz na swoje osiągnięcia w tak młodym wieku. Jesteś zdobywcą Cy Young Award19. Daj spokój. Nie chcesz uczcić tego wraz z 19 Cy Young Award - nagroda nadawana corocznie w Major League Baseball najlepszemu miotaczowi w

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve twoimi przyjaciółmi? - W sporcie jesteś tylko tak dobry, jak dobry jest bieżący sezon. Miała ochotę pacnąć go w ramię – to kontuzjowane. - To brzmi jak brednie, którymi karmią nas media. Oglądasz za dużo programów sportowych. Ilu znasz sportowców, którym nigdy nie udało się dostać do pierwszej ligi, którzy nigdy nie mieli szansy rozegrania meczu o wielkim znaczeniu? Ty miałeś i grałeś bardzo dobrze. Nie pozwól, by definiował cię ten uraz, który nie jest niczym więcej, jak tylko wybojem na drodze. Garrett gapił się na Alicię. Wygłosiła dobre przemówienie, ale nie był pewien, czy jej uwierzył. Chciał tego, lecz ona po prostu nie wiedziała, jak to było w świecie sportu. Jednego dnia byłeś na szczycie – a następnego zostawałeś wystawiony za drzwi. Byłeś tylko tak dobry, jak ostatnia piłka, którą rzuciłeś, a on nie rzucił żadnej od sierpnia ubiegłego roku. Miarą jego sukcesu była nie tylko drużyna, ale także media. Oraz fani. I jego przyjaciele. Okej, przyjaciele nie oceniali go na podstawie sukcesu bądź jego braku. Dlatego wciąż byli jego przyjaciółmi. Ale sam siebie tak oceniał, a to wystarczało. Po prostu nie chciał tego... wyjaśniać. - Kiedy będzie to spotkanie? - Nie wiem. Jakoś w tym miesiącu. To nic takiego. Odetchnęła. - Kiedy to wypada? - Jezu, nie wiem. W mailu, który przysłał mi Gray20 - jeden z moich współlokatorów – jest podana data. Alicia przewróciła oczami. - O mój Boże, Garrett. Czy masz go gdzieś pod ręką, żebyś mógł rzucić na niego okiem? - Na telefonie. - Idź po niego. Dowiedz się, kiedy to będzie. - Dlaczego to cię tak interesuje? Posłała mu uśmiech. - Uznaj to za terapię. Pójdziesz po ten telefon? Była ładna, gdy się uśmiechała. Naprawdę ładna. W takich chwilach nie myślał o niej jako o terapeutycznym odpowiedniku Attyli, wodzu Hunów. Wstał i skierował się w dół korytarza, a po chwili zmierzał z powrotem ku kanapie z telefonem w dłoni, który przeszukiwał, by znaleźć maila od Graya. - Okazuje się, że to spotkanie odbędzie się w ten weekend. Teraz już na to za American League i National League. 20 Tak, tak, będzie to bohater kolejnej części – nasz rajdowiec:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve późno. Musimy jechać na Florydę. Podał jej swój telefon, by mogła przeczytać e-mail. Spojrzała na wyświetlacz, po czym uniosła głowę. - Wcale nie jest na to za późno. To tylko opóźni podróż na Florydę o kilka dni. Zdecydowanie powinieneś jechać. Czy wszyscy twoi przyjaciele są baseballistami? - Nie. W sportowym akademiku zaszyli się faceci, zajmujący się każdym rodzajem sportu. - To bardzo interesujące. Jak wielu z nich przeszło na zawodowstwo? Uśmiechnął się. Od dawna nie myślał o chłopakach i dawno się z nimi nie widział. Fajnie byłoby nadrobić zaległości. - Z mojej grupy wiodącej – wszyscy. Uniosła brwi. - Naprawdę? To niesamowite. Teraz moja ciekawość wspięła się na wyżyny. Chcę wiedzieć, kim są ci faceci. Myślał o tym przez minutę. Absurdalny pomysł. Przecież nawet się tam nie wybierał. Ale gdyby miał taki zamiar... - Mogłabyś jechać ze mną. Wyglądała na tak samo zaskoczoną jego komentarzem, jak on był zaskoczony, gdy ten pomysł wpadł mu do głowy. - Co takiego? Jednak teraz, gdy już to powiedział, to miało sens. - Jasne. Jedź ze mną. Przedstawię cię. - Och, nie sądzę. To znaczy, ty zdecydowanie powinieneś jechać. Zabawić się. I naprawdę powinieneś odnowić znajomość z przyjaciółmi. - To był twój pomysł. - Wiem. To był mój pomysł dla ciebie. Podobało mu się to, że wydawała się czuć nieswojo, z oczami otwartymi szeroko, jak u przerażonego zwierzątka. Zważywszy na to, że on ciągle czuł się przy niej cholernie nieswojo, miło było odwrócić sytuację na swoją korzyść. - Hej, i tak powinnaś być ze mną przez cały czas. Nie pozwoliłaś mi opuścić jednego dnia terapii, a pozwoliłabyś na trzydniowy weekend, żebym mógł uczestniczyć w tym spotkaniu? Otworzyła usta, po czym je zamknęła. Doskonale. Teraz ją miał. - Okej, może masz rację. Nie zamierzał z tym polemizować. - Uch, a gdzie dokładnie byśmy jechali?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Nie tak daleko. Do środkowej Oklahomy. Krótka trasa w dół autostrady. I moglibyśmy pracować w luksusowym ośrodku. Mają tam najnowocześniejszy sprzęt. Przechyliła głowę na bok, zastanawiając się nad tym. - Okej. Zadzwonił dzwonek do drzwi, więc Garrett poszedł odebrać pizzę od dostawcy. Jedli, opracowując plan na najbliższy weekend oraz na podróż na Florydę. - Będę musiała zamówić pewne sprzęty do treningów. I naprawdę chciałabym mieć dostęp do basenu. - Mam basen w domu na plaży, w którym się zatrzymuję. Możemy go używać. Uniosła brwi. - Serio? Masz dom na plaży? Uśmiechnął się szeroko. - Wynajmuję go od znajomej pary. Nie lubię hoteli. Wystarczy mi, że muszę w nich mieszkać podczas sezonu. Przynajmniej w okresie przedsezonowym mogę korzystać z domu na plaży. - W porządku. Poradzę sobie z tym. - Właściwie, ty też możesz się tam zatrzymać. Mają tam domek dla gości. Rozważała ten pomysł. Sądziła, że zatrzyma się w tym samym hotelu, co zespół, ale to miało więcej sensu, zwłaszcza jeśli znajdował się tam domek dla gości. - Dobrze, to mi pasuje. Możemy dojeżdżać razem do ośrodka szkoleniowego. - Tak, możemy tak robić. Choć jest tam też siłownia, która ma wiele urządzeń do ćwiczeń. - Naprawdę? - Wyjęła swój notatnik ekranowy. - Powiedz mi, co tam jest. Wszystko, czego jeszcze będziemy potrzebować, mogę zamówić. Podał jej całą listę, a ona zrobiła notatki. - Wszystko powinno pójść świetnie. Muszę zadzwonić do Maxa i wyjaśnić mu powód opóźnienia. Spodziewał się, że wyruszymy niezwłocznie. - Dzwoń. - Teraz? - A dlaczego nie? Jeśli Maxowi lub Philowi nie spodoba się pomysł mojej podróży do Oklahomy, to dadzą ci to do zrozumienia. A wtedy ja z nimi porozmawiam. Przewróciła oczami. - Zawsze robisz wszystko po swojemu? - Nie zawsze, ale miło jest, gdy sprawy właśnie tak się toczą.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Chwyciła swoją komórkę i wybrała numer Phila. Jako lekarz zespołu, miał ostatnie słowo. Tak jak podejrzewał Garrett, Phil nie miał nic przeciwko opóźnieniu i był zadowolony, że Alicia jedzie z Garrettem, by kontynuować terapię. Rozłączyła się i odłożyła telefon. - Wszystko ustalone. - To dobrze. - Rozparł się na krześle w jadalni. - Co się dzieje, gdy nie dostajesz tego, czego pragniesz? - Myślisz, że wszystko zawsze idzie po mojemu? - Na to wygląda. Pokręcił głową. - Kochanie, gdybym dostawał wszystko, czego pragnę, to w tej chwili byłbym na Florydzie, miotając. Nakryła jego dłoń swoją dłonią. - Przywrócę cię do gry, Garrett. Obiecuję. Spojrzał na jej dłoń, która w porównaniu z jego ręką wydawała się taka mała. Trudno było uwierzyć, że te dłonie mogły spowodować taki ból w jego ramieniu. Przeniósł na nią wzrok. - Będę się starał w to uwierzyć. Spojrzała mu w oczy. - Musisz uwierzyć we mnie i mi zaufać. Zrobię wszystko, co będzie trzeba, by przywrócić cię na wzniesienie na mecie miotacza. Z jakiegoś powodu niski ton jej głosu i lekka chrypka, w połączeniu z intymnością jej dłoni opartej na jego własnej, spowodowały drżenie jego jąder. Chciał zażartować na temat robienia wszystkiego, co będzie trzeba, ale do diabła, nie był już nastolatkiem i seksualne podteksty byłyby głupie. I bez tego go pociągała, a teraz jeszcze zaprosił ją, żeby spędziła z nim weekend. Odsunął rękę i zaczął sprzątać resztki po kolacji. - Ty płaciłeś. Może więc pozwolisz mi posprzątać ten bałagan? Zebrała talerze i pudełko po pizzy, zanim mógł zaprotestować. Potem pozmywała naczynia, więc oparł się o kuchenkę i obserwował ją. - Wiesz, że mogłem to zrobić. Rzuciła mu spojrzenie przez ramię i uśmiechnęła się. - Ja też. Było tylko kilka talerzy i salaterki. Kiedy skończyła, wytarła ręce w ręcznik i oparła się o zlew. - To chyba wszystko. - Dzięki za pozmywanie naczyń. - Dzięki za pizzę. Odchyliła głowę do tyłu, a on chciał ją pocałować. Jego penis zadrżał na

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve samą myśl o popchnięciu ją na ladę i przyciśnięciu do siebie jej ciała. Zrobiło mu się gorąco od nagłego przypływu pożądania i nie miał pojęcia, co z tym zrobić. Jej spojrzenie zderzyło się z jego spojrzeniem i wiedział, że zorientowała się, o czym myślał. Oblizała wargi, co doprowadziło jedynie do tego, że jego penis stał się jeszcze twardszy. Wzięła drżący oddech. - No cóż, chyba powinnam już iść. Mam dużo do zrobienia, by przygotować się do obu tych wycieczek. Najwyraźniej była od niego o wiele mądrzejsza, a przynajmniej bardziej trzeźwo myśląca. Cofnął się o krok. - Okej. Pewnie. Nigdy nie widział nikogo, kto uciekałby tak szybko. Chwyciła swój płaszcz. - Zadzwonię do ciebie jutro. Jeszcze raz dzięki za pizzę. Znalazła się za drzwiami tak szybko, jak ktoś obdarzony supermocami, machając do niego, gdy rzuciła się do swojego samochodu. Zatrzymał się w drzwiach, kiedy cofała z podjazdu, gdyż potrzebował zimnego podmuchu powietrza, który by go ostudził. Głupi ruch, Garrett. Ostatnie, czego potrzebował, to angażowania się w coś z Alicią. Albo choćby myślenie o niej w innych kategoriach, niż jako o swojej terapeutce. A teraz zamierzał spędzić z nią weekend. Świetnie. VI Właśnie takie były skutki wtrącania się Alicii. Gdyby nie naciskała Garretta, by odnowił znajomość z przyjaciółmi, mogłaby mieć wolny weekend. A zamiast tego będzie miała pracujący weekend. Nie tylko będzie pracowała, ale także pojedzie do obcego miasta z kimś, kogo tak naprawdę wcale nie znała zbyt dobrze, aby poznać grono osób, których również nie znała. Zapowiadała się niezła zabawa. Chociaż z drugiej strony, zawsze była żądna przygód, więc postanowiła spojrzeć na to, jak na nowe przedsięwzięcie. Poza tym, powinna pracować nad ramieniem Garretta każdego dnia, dopóki ten nie będzie w stanie stanąć na wzniesieniu na mecie miotacza, dlatego miał rację, kiedy powiedział, że będzie musiała zacząć za nim podążać

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wszędzie tam, gdzie się wybierał. Jednak nie wywierał na nią żadnego nacisku. A kiedy pomyśleć o tamtym wieczorze w jego kuchni, patrzył na nią w sposób, który, była pewna, przekroczył granicę spraw zawodowych i zmienił się w coś niebezpiecznie osobistego. Mogłaby przysiąc, że chciał ją pocałować. A biorąc pod uwagę to, że ona patrzyła na niego w taki sam sposób, czując względem niego nagły fizyczny pociąg, który nie miał nic wspólnego z terapią, zwiała stamtąd, zanim zrobiła coś naprawdę głupiego, jak na przykład pozwolenie mu na to, by ją pocałował. To byłaby katastrofa. Ale równocześnie mogłoby być bardzo, bardzo dobrze. Nie mogła się powstrzymać od spoglądania na jego usta. Garrett miał wspaniałą, pełną dolną wargę, która aż się prosiła o pocałunki. Chciała pochwycić ją zębami, otrzeć się policzkiem o zarost, który zawsze zdawał się pokrywać jego szczękę21. Zastanawiała się, jak by to było poczuć ten zarost, ocierający się o jej uda. Rozgrzana tą myślą, rzuciła na niego okiem, gdy jechali płatną autostradą. Byli w drodze od ośmiu godzin, czuła się zmęczona, zdrętwiał jej tyłek, a Garrett przez cały czas zachowywał się dziwnie spokojnie. Fantazjowanie o jego ustach - i szczęce – wcale nie było pomocne. - Jak twoje ramię? - zapytała, decydując się zwrócić swoje myśli ku bardziej zawodowym tematom. Spojrzał w jej stronę. - W porządku, dzięki. - Chcesz, żebym teraz ja prowadziła? Prychnął. - Nie. Myślę, że sobie poradzę. - Nie musisz prezentować przede mną tej całej męskości. Jestem w pełni gotowa podzielić się obowiązkami prowadzenia samochodu. - A ja przez cały czas będę zaciskał dłonie w pięści. Wolę prowadzić. Uniosła brwi. - Jechałeś już ze mną. Jestem bardzo dobrym kierowcą. - Jeździsz jak staruszka. Sapnęła. - Nieprawda. Roześmiał się. - Owszem, prawda. Jeździsz niezwykle ostrożnie, przestrzegasz ograniczeń prędkości, trzymasz obie ręce na kierownicy. Żartował sobie z niej. Co nie zmieniało faktu, że wyglądał pociągająco 21 Jeśli jeszcze brak na niego chętnych, to ja go biorę! :D

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve w okularach przeciwsłonecznych, gdy jego duże ciało zajmowało siedzenie kierowcy SUV-a. Była tak przyzwyczajona do swojego bardzo starego samochodu kompaktowego, że w tym czuła się, jak w jakimś luksusowym czołgu ze skórzanymi siedzeniami, wspaniałą aparaturą nagłaśniającą i systemem nawigacji. Ponieważ sceneria za oknami była przyjemna, a Garrett był zadowolony, mogąc prowadzić, ułożyła się wygodnie w fotelu i podziwiała widoki. Z racji tego, że wcześnie wstali, a ona nie spała zbyt wiele w nocy, była senna i odpłynęła. Kiedy się obudziła, Garrett wjeżdżał na stację benzynową. Przeciągnęła się i wysiadła z samochodu, żeby skorzystać z toalety i kupić coś do picia. Podążył za nią do środka, wziął sobie coś do picia i jakąś przekąskę. Zajrzała do torby, którą jej podał, kiedy zapłacił za ich zakupy. - Chipsy i batonik? - Jedzenie dobre na drogę – odpowiedział, gdy wsiedli do samochodu. - Zero pożywności. Otworzył paczkę chipsów. - Wystarczy, dopóki nie dojdziemy do miasta i nie kupimy czegoś obfitszego. - Położył paczkę na konsoli centralnej. - Mogę się podzielić. Chipsy ładnie pachniały, choć na ogół się nimi nie zajadała. Jednak była głodna, więc sięgnęła i zjadła kilka. Nigdy nie potrafiła oprzeć się pokusie solonych chipsów, więc gdy pochłonęła garść, zlizała sól z końca każdego palca. Zauważyła, że na nią patrzy i zdała sobie sprawę, że przyglądał jej się, gdy oblizywała palce. I nie było to zniesmaczone spojrzenie typu „Dlaczego nie użyjesz serwetki?”, a raczej takie, które mówiło „Zamiast tego mogłabyś possać mojego penisa”. Przez co zaczęła myśleć o jego penisie. Ścisnęło ją w brzuchu, sutki mrowiły, a w samochodzie zrobiło się nagle bardzo ciepło. Chwyciła serwetkę i wytarła dłoń, po czym wyjrzała przez szybę, żeby zwrócić myśli na inny tor, lecz te popłynęły własną drogą. Zamknęła oczy i wyobrażenie jej palców i ust Garretta połączyło się w jej głowie. Wolałaby oblizywać jego palce. I w ten oto sposób znowu zaczęła myśleć o jego ustach. Na tym polegał problem z długimi podróżami samochodem. Zbyt wiele czasu dla szalejącej wyobraźni, a miała bardzo bujną wyobraźnię. W czasie jazdy byłoby mnóstwo czasu na to, by wziął ją za rękę i zapytał, dlaczego oblizywała własne palce, kiedy to on mógłby to dla niej

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve zrobić. Mogłaby pochylić się w jego stronę i przesunąć palcem po jego dolnej wardze, pozwolić, by jego język podkradł się, aż w końcu zassałby jeden z jej palców w usta. Powiedziałby jej, że jej palce dobrze smakują, na co ona by mu odpowiedziała, że chce poczuć w ustach jego kutasa. Jej oddech przyspieszył, a sutki stwardniały. Cicho jęknęła. - Coś nie tak? Natychmiast otworzyła oczy, odwracając się twarzą do niego. - Co? - Ty... jęknęłaś, czy coś w tym stylu. Coś cię boli? - Och. Nie. - Potarła skroń. - To po prostu niewielki ból głowy. Zmarszczył brwi. - Powinnaś wziąć Tylenol. - Tak. Tak zrobię. Dobry Boże, była idiotką. Nigdy więcej seksualnych snów na jawie. Skoncentruj się, Alicio. *** Ból głowy, niech go. Alicia myślała o seksie. Potrafił dostrzec różnicę między cierpiącą kobietą a taką, która była podniecona - ona była zdecydowanie podniecona. Miała zamknięte oczy i praktycznie wiła się na siedzeniu. Teraz to on miał ochotę jęknąć. Jego kutas był twardy od obserwowania jej. Nie wiedział, o czym myślała, ale gdzieś pomiędzy widokiem jej, oblizującej palce, a tym, jak wiła się na siedzeniu, znalazł się bardzo blisko spuszczenia się w spodnie. Cholera. Cały ten wyjazd był złym pomysłem. Doprowadzała go do szaleństwa, a nawet jeszcze nie dotarli do hotelu. Nie uda mu się przetrwać tego weekendu. Nigdy nie powinien był zgodzić się na tę podróż, nie mówiąc już o zabraniu ze sobą Alicii. Po pierwsze, dlatego że będzie musiał wyjaśnić chłopakom, dlaczego nie znajdował się na Florydzie na wiosennym szkoleniu, a po drugie, będzie musiał wytłumaczyć, kim jest Alicia. Nigdy nie przyprowadzał kobiet na spotkania z chłopakami. Oczywiście, mimo że wiedzieli o jego kontuzji, przypuszczał, że wyjaśnienie obecności Alicii i tak mogłoby zostać poddane pod dyskusję. Po prostu powie im, że jest jego terapeutką i to wszystko. Przynajmniej nie przyprowadzał ze sobą dziewczyny. Chłopaki wciąż byli singlami i nadal prowadzili dość dziki i sza-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve lony tryb życia. Nie spodobałaby się im idea kobiety - żony albo dziewczyny - dołączającej do nich na te weekendy. Przeczesał włosy palcami, już wyobrażając sobie ten koszmar. Zaparkował przed hotelem. Minęło dużo czasu, odkąd był tutaj po raz ostatni. Jednak nic się nie zmieniło. Wciąż panowała tutaj atmosfera klubu zrzeszającego śmietankę towarzyską regionu, z wypielęgnowanymi trawnikami oraz doskonale przyciętymi krzewami. Zawsze uważał, że główny budynek przypominał zamek, z fasadą z ciemnego kamienia i wieżyczkami. Kiedy przyjechał tu pierwszy raz, spodziewał się, że będzie musiał przekroczyć fosę, by dostać się do głównego budynku. - To miejsce jest naprawdę niesamowite - powiedziała Alicia, odpinając pas, by wejść z nim do środka. - Tak, zgadzam się z tobą. - Był tutaj wcześniej wiele razy z Grayem, którego ojciec miał członkostwo w klubie. W środku było chłodno, więc Alicia ciaśniej owinęła się połami płaszcza. Na początku sezonu nie będzie zbyt wielu golfistów na polu golfowym, nie licząc twardogłowych zawodników, którzy grali przez cały rok. Jeśli tylko na polu nie było śniegu, wbijali osiemnaście dołków, bez względu na wszystko. Widział kilku z nich, przechodzących obok, pozornie nie zwracających uwagi na panujące na zewnątrz czterdzieści stopni22. Niektórzy mieli nawet na sobie koszulki z krótkim rękawem. Garrett był ciepłolubnym facetem i nie mógł się doczekać łagodniejszej temperatury, panującej na Florydzie. Podszedł do recepcji i zameldował ich, prosząc o połączone pokoje. - Dzięki za to – rzekła, gdy wręczył jej klucz do pokoju. - Dzięki temu łatwiej mi będzie dostać się do ciebie i zadbać o ciebie, gdybyś mnie potrzebował. Wypuścił drżący oddech, gdy jego umysł wypełnił się wizualizacjami tego, jak chciałby, żeby się nim zajęła, lecz odsunął od siebie te myśli, gdyż zobaczył zmierzającego ku niemu Graya. Czas na przedstawienie. *** Alicia stanęła jak wryta, gdy niesamowicie seksowny mężczyzna za22 40 °F = 4 °C

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve mknął Garretta w niedźwiedzim uścisku. Myślała, że to Garrett posiada wygląd, który zdolny był zatrzymać ruch uliczny, ale ten facet? Wow. Wyglądał jak z okładki jakiegoś magazynu albo jakby mógł być właścicielem tego hotelu, z arystokratyczną urodą, idealną twarzą i z powalającymi brązowymi oczami w odcieniu whisky. Był wzrostu Garretta, tak samo szczupły, ale muskularny. Znoszone dżinsy opinały jego szczupłą sylwetkę, a koszulka z długimi rękawami typu Henley przylegała do każdego wyrzeźbionego mięśnia klatki piersiowej i ramion23. - Nie sądziłem, że się pojawisz – powiedział facet. - Nie powinieneś być na Florydzie? Garrett wzruszył ramionami. - Kontuzja ramienia. Nadal obejmuje mnie rehabilitacja. - Och, tak. Słyszałem o tym. Przykro mi, stary. To jest do bani. - Wzrok mężczyzny przesunął się na Alicię, po czym posłał jej uśmiech, od którego Alicii podwinęły się palce u stóp. - A to kto? - Wybaczcie. Alicia Riley, a to Gray Preston. Uścisnął jej rękę. - Miło cię poznać, Alicio. - Mnie również, Gray. - Alicia jest moją fizjoterapeutką. Uśmiech Graya stał się nieco bardziej seksowny. - Więc tak to się teraz nazywa? Alicia roześmiała się. - Nie, naprawdę jestem jego terapeutką. Pracuję dla drużyny. Gray wygiął brwi i przeniósł spojrzenie na Garretta. - I drużyna za to płaci? Niezły dodatek. - Jesteś dupkiem, Gray – odparł Garrett. - To samo powtarza mi ojciec. - Twój ojciec jest kutasem. Gray klepnął go w plecy. - I właśnie dlatego zawsze byłeś jednym z moich dobrych przyjaciół. Idźcie i rozpakujcie się. Trevor jest przy barze, najpewniej już znajdując się w centrum uwagi. Garrett roześmiał się. - Oczywiście, że tak. Co z Drew? - Jeszcze go nie widziałem. - Okej. Zobaczymy się wkrótce. - Poprowadził Alicię do windy, a kiedy 23 Vi, wiem, że czekasz na naszego rajdowca, a sądząc z opisu, pan z okładki części szóstej zdecydowanie mógłby być Grayem Prestonem:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve znaleźli się w środku, wcisnął przycisk drugiego piętra. - Gray jest interesujący. Skinął głową. - Tak. Jego ojcem jest senator Mitchell Preston. Zwróciła się do niego, gdy wyszli z windy i ruszyli korytarzem. - Słyszałam o senatorze. Bardzo zażarty i zasadniczy. Gray wcale nie wydaje się do niego podobny. - Bo nie jest. Zaczekaj, aż go naprawdę poznasz. - Garrett zatrzymał się przy drzwiach do pokoju. - Ten jest twój. - Och. Okej. Rozpakuję się i przebiorę. Spotkamy się za piętnaście minut? - Jasne. Weszła do pokoju i położyła torbę na łóżku, rozwiesiła ubrania i poszła do łazienki, by rozpakować swoje kosmetyki. Poprawiła makijaż i rozczesała włosy, a następnie podeszła do szafy, by zastanowić się, w co się ubrać. Spotykali się przy barze, więc zdecydowała się na dżinsy, koszulkę z długimi rękawami oraz wysokie buty, dochodząc do wniosku, że powściągliwy ubiór będzie dobrym wyborem. Kiedy wyszła z pokoju, Garretta nie było, więc zapukała do jego drzwi. Otworzył je. - Przepraszam. Wziąłem szybki prysznic. Jego włosy były jeszcze wilgotne, podkręcały się na końcach. Wciągnęła w płuca jego świeży, sosnowy zapach, który sprawił, że chciała przysunąć się do niego i zanurzyć twarz w jego szyi. Zamiast tego jednak, cofnęła się o krok. - W porządku. Jesteś gotowy, czy powinnam zaczekać w moim pokoju? - Nie, jestem gotowy. Zamknął drzwi i stanął przed nią, przesuwając po niej wzrokiem. Zmarszczyła brwi i obrzuciła wzrokiem swoje ubrania. - O co chodzi? Nieodpowiednio się ubrałam? - Uch, nie. Wyglądasz bardzo ładnie. Odprężyła się zadowolona. - Dzięki. Nie byłam pewna, co zaplanowałeś na resztę dnia, więc pomyślałam, że ubiorę się swobodnie. - Wyglądasz dobrze. Chodźmy. Dziwnie się zachowywał. Może przyczyną była długa droga. Mógł być spięty. - Powinniśmy dziś popracować, upewnić się, że przynajmniej rozciągniemy twoje ramię.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Okej. Zrobimy to później. - Już straciliśmy dzienne światło. - Zapewniam cię, że będę jęczał i narzekał, jak bardzo mnie boli, żebyś o tym nie zapomniała. Roześmiała się. - Możesz tak zrobić, ale wierz mi, nie zapomnę. To jedyny powód, dla którego tutaj jestem, pamiętasz? - Racja. Choć Gray pomyślał, że zostałaś zatrudniona z innego powodu. Zaśmiała się. - Tak. Co uznałam za szalenie zabawne. Żeby uznać kogoś takiego jak ja za osobę do towarzystwa. Posłał jej długie spojrzenie. - Mogłabyś tego dokonać. - Nie w spodniach do jogi i z włosami spiętymi w koński ogon. Zatrzymał się, gdy wyszli z windy na pierwszym piętrze. - Nie doceniasz się wystarczająco, Alicio. Gapiła się na niego. - Nie jestem pewna, czy czuć się zaszczyconą, czy raczej znieważoną. - Zaszczyconą. - Położył dłoń w dole jej pleców i pokierował nią w dół korytarza wyłożonego ciemnymi panelami, oddalając się tym samym od głównego wejścia. Bar był schowany zaraz za drzwiami, które prowadziły na zewnątrz, ku czemuś, co, jak sobie wyobrażała, było polem golfowym. Bogato zdobiony bar w kolorach burgunda i śmietanki, oddzielony był ścianą wyłożoną boazerią. To pomieszczenie wyglądało na tak samo drogie, jak wszystko, co widziała w hotelu, z rozmieszczonymi wokół drewnianymi stołami i boksami, kilkoma stołami bilardowymi, jednym telewizorem zamontowanym nad barem oraz innymi rozstawionymi w całym pomieszczeniu i wyświetlającymi wszelkiego rodzaju programy sportowe. Był trochę podobny do Riley's, baru ciotki i wujka, z tą różnicą, że ten był bardziej ekskluzywny. Znajdował się tutaj solidny dębowy bar obsługiwany przez dwóch barmanów, ubranych w koszule z długimi rękawami oraz kamizelki. Ich koszule miały nawet plisy. Luksusowo. Zdecydowanie nie był to rodzaj baru, do jakiego zazwyczaj chodziła. Na podłodze nie było nawet żadnych orzeszków ziemnych. Prawdę mówiąc, była pewna, że mogłaby jeść z tej podłogi. Gray siedział w jednym z boksów w rogu, wraz z kilkoma innymi facetami. Kiedy jej oczy przyzwyczaiły się do ciemności, zastanawiała się, czy była tutaj jedyną nic nieznaczącą osobą. Wszyscy wstali, a ona poczuła się, jak gdyby znalazła się na sesji zdjęciowej dla jakiegoś magazynu. Kilku gorą-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve cych mężczyzn uśmiechnęło się do niej, gdy podeszła z Garrettem. Może powinna była bardziej się wystroić. Użyć perfum albo coś w tym stylu. No bo, cholera. - Wiecznie nieuchwytny Garrett Scott w końcu się pojawił – odezwał się jeden z nich, wyciągając rękę. - Jestem zaskoczony, że cię tu widzę, Trevor - odparował Garrett. - Sądziłem, że rozbierasz się gdzieś aż do bielizny na kolejnej sesji zdjęciowej do magazynu lub billboardu. Teraz Alicia wiedziała, dlaczego ten facet wydał jej się znajomy. Niesamowicie gorące ciało Trevora Shay'a znajdowało się... wszędzie. Na billboardach, w czasopismach, na autobusach oraz w reklamach. Przez ostatnie kilka lat był niezwykle chodliwym towarem, ponieważ grał w futbol i baseball, i w obu tych dziedzinach był bardzo dobry. Był także znanym kobieciarzem. Trevor uśmiechnął się szeroko. - Tak, cóż. Wziąłem sobie wolny weekend, żeby pić z wami piwo, dupki. - Wreszcie zauważając Alicię, powiedział: - Och. Przepraszam. Nie chciałem brzydko się wyrazić. - W porządku. Jestem Alicia Riley. - Trevor Shay. Miło cię poznać. Więc jesteś... dziewczyną Garretta? - Terapeutką – poprawiła. Trevor uniósł brwi. - Terapeutką? Potrzebujesz mamusi, Scott? - Ha, ha. To moja fizjoterapeutka. Pracuje dla Riversów. - Ach tak. Spieprzyłeś sobie ramię, bo nie potrafisz rzucać. Garrett pokręcił głową. - Nie zamierzam nawet zaszczycać cię odpowiedzią za tą zniewagę, ponieważ niektórzy z nas nie potrafią się zdecydować, jaki sport uprawiać w dorosłym życiu. Trevor wyszczerzył się w uśmiechu. - Tak, a może niektórzy z nas są tak cholernie dobrzy, że potrafią uprawiać dwa rodzaje sportu. Garrett przewrócił oczami. - Myśl sobie tak dalej, stary. Gdzie Drew? - Nie mógł przyjechać – odrzekł Trevor. - Ma dziś mecz. Kazał przekazać, żebyście pocałowali go w dupę i nie obgadywali, skoro go tutaj nie ma i nie może się bronić. - A to oznacza, że będziemy go obgadywać, prawda? - zapytał Garrett. - Rozumie się samo przez się - rzekł Gray, unosząc kieliszek w toaście. Garrett przedstawił ją paru innym facetom. Alicia cieszyła się, że była dobra w zapamiętywaniu imion i twarzy. - Zróbcie nam miejsce, żebyśmy mogli usiąść, kretyni.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Przesunęli się i Alicia wśliznęła się do boksu. Garrett pochylił się. Przepraszam, ale ci faceci to dupki. Będzie sporo przekleństw i wyzwisk. - Tak. Możesz się przyłączyć, zwłaszcza jeśli chcesz obrzucić Garretta błotem - powiedział Gray. Alicia roześmiała się. - Och, nie. Planuję tylko się przysłuchiwać. I notować w pamięci. Może w przyszłości napiszę książkę, w której o wszystkim opowiem. - Lubię ją – rzekł Gray do Garretta. - Jest wygadana, tak jak my. Alicia tylko się uśmiechnęła, a gdy podszedł jeden z kelnerów – tak samo nienagannie ubrany jak barmani – zamówiła coś do picia. Napój gazowany. - Och, daj spokój, Alicia. Jesteś tutaj po to, żeby się zrelaksować i dobrze bawić – powiedział Trevor. - Zabawa oznacza alkohol wysokoprocentowy. - Ciężko będzie zachować trzeźwą głowę i notować w myślach, jeśli będę raczyć się alkoholem. Wystarczy mi napój gazowany. - Psujesz zabawę – rzekł Trevor. - Jesteś jedyną kobietą w naszym gronie, więc jak niby cię upijemy i wykorzystamy? - Nie zrobicie tego - odpowiedział Garrett, po czym zamówił piwo. - Czyżby mi się zdawało, że mówiłeś, iż pracuje dla drużyny? - Zgadza się. Co oznacza łapy precz, Trevor. Mówię poważnie. Alicii nawet spodobała się stanowczość jego wypowiedzi, mimo że była w pełni świadoma, iż Trevor tylko żartował, a Garrett jedynie chronił pracownika Riversów. Nie zaś kogoś, kto do niego należał. - Może tu nie chodzi tylko o pracę. - Trevor podniósł piwo i spojrzał na Graya i pozostałych facetów. - Może nie – zgodził się Gray, unosząc swoje piwo w kierunku Trevora. - Jednak jeśli to tylko praca, to oznacza, że Alicia jest dostępna. Tak więc, spotykasz się z kimś? Jak niby miała odpowiedzieć na to pytanie? - Ee... nie, nie spotykam się. Garrett odwrócił się do niej. - Powinnaś uciekać teraz, gdy wciąż jeszcze masz szansę. Weekend z tymi dowcipnisiami i kto wie, jak możesz skończyć. - Do końca weekendu będzie we mnie zakochana - powiedział Trevor, poruszając brwiami. - Wiesz, nie można mi się oprzeć. - Hej. To ja jestem tym z pieniądzmi. I urokiem osobistym – rzekł Gray, posyłając Garrettowi zadowolony z siebie uśmiech. - Kilka dni ze mną, a rzuci cię jak toksyczne odpady.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Alicia nie mogła powstrzymać się od śmiechu. - Pamiętajcie, chłopaki, jestem tylko terapeutką. Nie ma kogo rzucać. - Yhm. - Trevor przyłożył butelkę do ust, przesuwając spojrzenie od Alicii do Garretta, gdy brał długi łyk piwa. - To ty tak twierdzisz, ale będę miał was na oku. Podniosła wzrok na Garretta. - Pomocy. Uniósł ręce. - Cóż mogę powiedzieć? Ci kretyni są moimi przyjaciółmi. Zauważyła, że mrugnął okiem. To powinien być zabawny – i ciekawy – weekend. *** Garrett nie chciał przyjechać na ten weekend z wielu powodów, z czego najważniejszy był taki, że czuł się mniej wart, gdyż nie był teraz zawodnikiem. A wielu z jego przyjaciół było zawodowymi graczami, wszyscy odnosili sukcesy w swoich dziedzinach. Powinien być mądrzejszy. W college'u był w bliskich stosunkach z Grayem, Drew i Trevorem. Byli ze sobą związani od pierwszego roku studiów i przez cztery lata, do ich ukończenia, nic się nie zmieniło. Dzięki wspólnemu dzieleniu mieszkania stali się jak bracia, a z racji tego, że nie posiadał własnych braci, ci faceci poznali wszystkie jego tajemnice – zarówno te dobre, jak i złe. Tęsknił za wspólnym spędzaniem czasu, jednak tak wyglądało dorosłe życie i zawodowa kariera sportowa. Nie wszyscy faceci z jego akademika skończyli jako zawodowi sportowcy, ale tak się stało w przypadku wszystkich jego współlokatorów, co cholernie ich wszystkich zaskoczyło. Garrett i chłopaki nigdy nie przestali doceniać tego, jakie mieli szczęście, choć przez to rozproszyli się w różnych kierunkach jak liście na wietrze. Gray był kierowcą wyścigowym, Drew hokeistą, a Trevor żonglował grą zarówno w futbol, jak i w baseball24, dlatego też znalezienie czasu, który mogliby spędzić razem było prawie niemożliwe. Ten wspólny weekend był poświęceniem dla co najmniej kilku z chłopaków. - Jak idzie leczenie kontuzji? - zapytał Gray, gdy objadali się soczystymi stekami w hotelowej jadalni. 24 To już wiecie, kim będą bohaterowie kolejnych części. Naszym hokeistą z tomu siódmego będzie Drew, więc na deser dostaniemy zapewne pewnego siebie Trevora;) Już go lubię:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Z tym pytaniem powinieneś zwrócić się do Alicii. Jest ekspertką od mojej rehabilitacji. Alicia podniosła wzrok znad zupy. - Widać postępy. Trevor prychnął. - To brzmi jak wyuczona odpowiedź. Jak jest naprawdę? Będzie rzucał w tym sezonie? - Myślę, że to niesamowity miotacz, którym znowu może być, jeśli nad powrotem do zdrowia będzie pracował tak samo wytrwale, jak nad rzutami. - Oooch – rzekł Trevor, przenosząc swoją uwagę na Garretta. - To zabrzmiało, jakby rzuciła ci rękawicę, kolego. - Tak. Popycha mnie do działania. Powiedziała mi, żebym przestał być kompletnym idiotą, jeśli chodzi o powrót do zdrowia, i że nie pracowałem wystarczająco ciężko. - Podniósł widelec i wycelował nim w nią. - Pewnego ranka przyszła nawet do mojego domu i dobijała się do drzwi, kiedy próbowałem odpuścić sobie terapię. - Nie ściemniaj - rzucił Gray, a jego oczy wyrażały coś w rodzaju podziwu. - Nie ściemniam - odparł Garrett. - Jest twardsza niż się wydaje. - Przydałby mi się ktoś taki jak ty w moim zespole wyścigowym – powiedział Gray. - Moja załoga potrzebuje czasami ostrego motywatora. I dobrze płacę. Zainteresowana ucieczką? - Hej - rzucił Garrett. Alicia zaśmiała się. - Nie. Jestem zadowolona z tego, gdzie teraz jestem, ale dzięki, Gray. Będę o tym pamiętać. - Poważnie? - Garrett wygiął brwi, spoglądając na Alicię, która uśmiechnęła się z zakłopotaniem i wzruszyła ramionami. - No wiesz, muszę zostawić sobie jakąś furtkę. - Och, jest ostra - powiedział Trevor. - Mógłbym się w niej zakochać. - Nie znasz znaczenia tego słowa25 – odparował Gray. - Jesteś typem faceta, który wytrzyma z jedną kobietą najwyżej tydzień. - Prawda. Ale gdybym miał się zakochać, to w kimś takim jak Alicia. Pięknej, inteligentnej, utalentowanej i bezwzględnej. Mój typ kobiety. Alicia roześmiała się. - Trudno nazwać mnie bezwzględną. - Nic mi o tym nie wiadomo – rzekł Garrett. - Jestem kimś, komu zdarzyło się być na jednej z twoich sesji terapeutycznych. - Teraz chłopaki odniosą względem mnie mylne wrażenie, Garrett. Je25 Uwielbiam ich:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve stem nieśmiała. Naprawdę. - Zatrzepotała rzęsami. - Coś mi się zdaje, że ma w sobie po trochę z obu tych cech – podsumował Trevor, przyglądając się jej. - Co sprawia, że lubię ją jeszcze bardziej. - Powinieneś mocno się jej trzymać, Garrett, zanim ktoś się podkradnie i sprzątnie ci ją sprzed nosa. Garrett wsunął sobie kawałek steku w usta i nie skomentował komentarza Graya. To było niepodobne do tych chłopaków, by byli pod aż takim wrażeniem kobiety. Prawdę mówiąc, mógłby przysiąc, że będą wkurzeni, że przyprowadził z sobą Alicię. Zamiast tego jednak, byli gościnni i zdawali się nią wręcz oczarowani. Nie mógł tego rozgryźć. Och, jasne, wiedział, że Alicia ma zabójcze ciało. Piękną twarz, jedwabiste włosy, długie nogi i doskonały tyłek. Była mądra i miała ironiczne poczucie humoru, dla którego mężczyźni bez problemu tracili głowę. Wziął długi łyk piwa i przypomniał sobie, że Alicia nie była jego dziewczyną, kobietą, z którą umawiał się na randki, ani nawet kobietą, z którą uprawiał seks26. Była profesjonalistką, a w ten weekend była tutaj po to, by torturować jego ramię. Nic poza tym. VII - Musimy popracować nad twoim ramieniem – powiedziała Alicja, gdy zmierzali z powrotem do pokoju. Było już po północy. Po kolacji zatrzymali się w barze, wspominając historie z życia studenckiego. Garrett dobrze się bawił, wypił kilka piw, ale po długim dniu był wyczerpany. - Nie sądzę. Jestem skonany. - Yhm. Tylko że powodem, dla którego przyjechałam tutaj z tobą, było to, żebyś nie opuścił ani jednego dnia terapii. Założę się, że twoje ramię jest napięte. Takie było, ale niech go diabli, jeśli miałby się do tego przyznać. - Zdaję sobie sprawę, że jest późno i że nie przeprowadzimy pełnego treningu. Ale jeśli przynajmniej cię nie rozciągniemy, to rano będziesz jeszcze bardziej napięty. 26 Do czasu;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Okej. - Kiedy się przebierzesz, odblokuj drzwi łączące nasze pokoje, a ja pomogę ci się rozluźnić. Gdy zamknęła za sobą drzwi, udał się do swojego pokoju i przebrał się w spodnie dresowe, nie zakładając jednak podkoszulka. Odblokował drzwi od swojej strony, a następnie przeciągnął się i usiadł na skraju łóżka. Alicia weszła kilka minut później. Założyła spodnie do jogi oraz podkoszulek, który ciasno przylegał do jej piersi. Nie żeby zwracał uwagę na to, w co ubierała się jego terapeutka. Jednak zdecydowanie zauważał wszystko, co robiła Alicia. Albo, co na sobie miała. A kiedy pochyliła się nad nim, wciągnął w płuca jej zapach, coś piżmowego, co sprawiło, że chciał chwycić ją za włosy i zanurzyć twarz na jej szyi. - Cieszę się, że nie założyłeś koszulki. Dzięki temu mogę nanieść na twoje ramię emulsję do masażu i naprawdę nad nim popracować, gdy już je rozciągnę. Potem zejdę do holu, napełnię wiaderko lodem i obłożę nim twoje ramię. Skrzywił się. - Brzmi super. Uśmiechnęła się. - Niezbyt, ale to rozluźni ramię. - Miejmy to już za sobą. - Połóż się na plecach przy krawędzi łóżka, żebym mogła dostać się do twojego ramienia. Najpierw umieścimy na nim poduszkę elektryczną, a potem cię rozciągnę. Położył się, a Alicia uklękła u jego boku, by umieścić poduszkę elektryczną na jego ramieniu. Obrócił się ku niej. - Zamierzasz mnie rozciągać, klęcząc tak na podłodze? - Tak. - Będzie ci niewygodnie. - Będzie dobrze. Rozciągałam ludzi w bardziej niewygodnych pozycjach. I wierz mi, to będzie o wiele mniej komfortowe dla ciebie, niż dla mnie. To stwierdzenie wywołało jego uśmiech. - Wychodzi więc na to, że nie powinienem ci współczuć. - Bynajmniej. - Okej. Mam nadzieję, że będziesz cierpieć. Roześmiała się. - I o to chodzi! - Dobrze się dziś bawiłaś?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Usiadła na piętach. - Tak. Nadspodziewanie. - Dlaczego byłaś zaskoczona? - Myślę, że nie byłam przygotowana na to, jak mili i jak bardzo zabawni będą twoi przyjaciele. - Tak? A czego się spodziewałaś? - Nie wiem dokładnie. Ciężko przystosować się do nowych sytuacji, być otoczoną przez bandę obcych. Ci są twoimi przyjaciółmi, a to jest wasze spotkanie po latach. Ja byłam intruzem. Mogło pójść źle. Mogli nie przyjąć dobrze tego, że przyprowadziłeś jakąś obcą kobietę. Byli dla mnie bardzo mili. Bardzo zabawni i przyjaźni. - Cieszę się, że ich polubiłaś. - Owszem. Masz wspaniałych przyjaciół. Powinieneś częściej się z nimi widywać. - Dobrze, mamo. - Hej. - Popchnęła go. - Żaden z nas nie ma czasu na regularne spotkania. Wszyscy jesteśmy zajęci naszymi karierami. A przynajmniej oni. - Ty również będziesz, gdy przywrócę cię do formy. - Teraz nie czuję się w formie. Jestem wykończony. Zaśmiała się miękko. - Kiedy już skończymy naszą współpracę, znowu będziesz królował na wzniesieniu na mecie miotacza. Tylko tego pragnął. Zdjęła poduszkę elektryczną i zaczęła lekko rozciągać jego ramię. Miała rację - był zesztywniały, a gdy zaczęła go rozciągać na dobre, cholera, to bolało. Skończyło się na tym, że zaciskał zęby, kiedy wyginała jego ramię w te brutalne, nienaturalne pozycje, w wyniku czego cały zlał się potem. Jednak zanim skończyła i poszła przynieść trochę lodu, był bardziej rozluźniony. Wreszcie potrafił dostrzec poprawę w zakresie ruchu i po raz pierwszy od długiego czasu, poczuł nadzieję. - Proszę bardzo. - Przyniosła opaskę chłodzącą z kompresem na lód i założyła mu ją na ramię, podczas gdy on oparł się o wezgłowie łóżka. - Dzięki za to, co robisz. Moje ramię faktycznie jest bardziej rozluźnione. Wytarła ręce w jeden z hotelowych ręczników. - Żaden problem. To dobra rzecz, prawda? - Tak.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Zostań tak przez dziesięć minut, a potem po prostu wyrzuć lód. Po opaskę chłodzącą przyjdę rano. - Wychodzisz? Wygięła usta. - Tak, jestem skonana. Jeśli nie zaplanowałeś czegoś do roboty z chłopakami na wczesny ranek, to chciałabym iść z tobą do centrum fitnessu, by wykonać pełen trening twojego ramienia. - Nie, nie mam żadnych planów na rano. - Dobrze. Powiedzmy około ósmej? - Może być. - Do zobaczenia. Dobranoc, Garrett. - Branoc, Alicia. Zamknęła drzwi, łączące ich pokoje. Czekał aż usłyszy kliknięcie zamka, dzięki któremu skutecznie mogła zabarykadować się w swoim pokoju. Nie usłyszał go. Z jakiegoś powodu wywołało to uśmiech na jego twarzy. *** Następnego ranka Alicja była w dobrym humorze. Po trzydziestu minutach na bieżni i kolejnych trzydziestu na rowerze, treningu siłowym oraz ćwiczeniach rozciągających miała Garretta zlanego potem i mocno pracującego nad ramieniem, kiedy wszedł jakiś facet. Prawdę mówiąc musiała powtórnie rzucić na niego okiem, bo wyglądał bardzo podobnie do Garretta. Wysoki, z potarganymi kruczoczarnymi włosami i najbardziej przenikliwymi oczami, jakie kiedykolwiek widziała. Skupił na nich wzrok, z pewnym siebie szerokim uśmiechem na twarzy. - Wyglądasz jak gówno – powiedział, zatrzymując się obok Garretta. Garrett podniósł głowę. - Dzięki. - Czy to twoja domina27 i czy zawsze planuje wczesnoporanne sesje, w czasie których pierze cię na kwaśne jabłko na siłowni? - Tak, to mój nowy ulubiony program treningu. Drew Hogan, poznaj Alicię Riley, moją fizjoterapeutkę. Wyciągnął rękę. - Witaj, Alicio. Każdy, kto potrafi sprawić, że Garrett wygląda, jakby miał się rozpłakać, jest moim nowym przyjacielem. Pokręciła głową. - Miło mi cię poznać, Drew. A teraz wyjdź stąd, żebym 27 Domina - partnerka grająca dominującą rolę w stosunkach sadomasochistycznych.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve mogła kontynuować torturowanie go - zażartowała. - Chyba że chcesz być następny. Pogroził Alicii palcem, ale spojrzał na Garretta. - Lubię ją, Garrett. Powinieneś się z nią ożenić. Albo przynajmniej zakosztować co najmniej tygodniowego ogłupiającego seksu. Może spotkacie się ze mną na śniadaniu, gdy już skończycie waszą... uch... sesję28? Garrett spojrzał na Alicię, by zyskać potwierdzenie. - Oczywiście - odparła. - Spędzimy tu jeszcze trzydzieści minut, więc może za około godzinę? - Świetnie. Do zobaczenia w restauracji. Alicia zaśmiała się, gdy Drew opuścił siłownię. - Wydaje się mieć silną osobowość, prawda? Garrett chwycił ręcznik i wytarł twarz. - Nawet nie masz pojęcia. Skończyli trening, a następnie udali się do swoich pokoi, by wziąć prysznic. Drew czekał na nich w restauracji, wraz z Trevorem i Grayem. - Gdzie reszta chłopaków? - zapytał Garrett, przytrzymując krzesło dla Alicii. Kelner już czekał, by nalać im kawy. - Lincoln, Hull i Ted wcześnie wstali, żeby iść na pole golfowe – odrzekł Gray. Alicia wyjrzała na zewnątrz. Świeciło słońce, ale na dworze nie mogło być więcej niż cztery stopnie na plusie. - Twardogłowi golfiści? - spytała. - Grają nawet wtedy, gdy jest tak zimno – odparł Trevor. - Ja nie wyciągam mojego kija golfowego, dopóki temperatura nie osiągnie przynajmniej siedemdziesięciu stopni29. - Mięczak - rzucił Gray. - Nie widzę w tamtej grupie twojego tyłka – odparował Trevor. - Rano miałem coś do zrobienia. Nie mogłem do nich dołączyć. - Kłamiesz. Po prostu nie chciałeś odmrozić sobie jaj na zimnie. - Drew posłał Grayowi zadowolone z siebie spojrzenie. - Mogą ci się jeszcze przydać w kontaktach z... kim był ten króliczek, z którym widziałem cię, gdy udzielałeś wywiadów? Gray uniósł podbródek, ale uśmiechnął się. - Nie mam pojęcia, o czym 28 Ten to dopiero pewnie będzie niezłe ziółko. Do tego kto wie, jakie piruety potrafi wyczyniać? Nie tylko na lodzie;) 29 70 °F = 21°C

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve mówisz. - Niech ci będzie. Ze względu na kogokolwiek, z kim obecnie uprawiasz seks, nie chcesz, żeby twój sprzęt doznał uszkodzenia. Gray napił się kawy. - Nie mam żadnego króliczka, mimo tego, co myśli Drew. Jestem zbyt zajęty pracą. W przeciwieństwie do Garretta, który łączy pracę z przyjemnością. Garrett przewrócił oczami. - Już wam wyjaśniłem, kim jest Alicia. Wierzcie mi, ona myśli jedynie o pracy. Nie o zabawie. - To prawda – zgodził się Drew. - Dziś rano na siłowni miała go związanego i płaczącego jak dziewczyna. Bez wątpienia trzymała go za jaja, ale nie w zabawny sposób. Alicia posłała Drew krzywy uśmiech, na który odpowiedział mrugnięciem. - Nie płakałem. Miałem sesję rehabilitacyjną. A jeśli Alicia trzymałaby mnie za jaja, to wierz mi, wiedziałbym o tym. I to byłoby dla zabawy. Alicia przewróciła oczami. - Czy z wami zawsze tak jest? - Tak - potwierdził Gray. - Od czasu college'u. To jest jak sport. - A ja wygrywam - powiedział Garrett. - Za każdym razem. - W twoich snach, Scott - powiedział Drew. - Ile razy musiałeś stawiać piwo? - zapytał Drew. - Niezbyt często. Ponieważ wygrywam. Trevor pochylił się, by szepnąć jej do ucha: - Nigdy nie musiałem stawiać piwa. Po prostu pozwalam tym clownom się spierać, dopóki nie ogłoszą przegranego. Potem zgarniam korzyści. - Słyszałem to - rzekł Garrett. Alicia roześmiała się, po czym usadowiła się i słuchała, podczas gdy oni ciągle się sprzeczali. Czuła się, jak gdyby znowu była w college'u, bawiąc się w domach bractw. Było w tym sporo wywyższania się, kto wygrał jaką sprzeczkę, kto był najlepszy w tym, czy w tamtym. Ale jasne było, że Garrett był zrelaksowany i dobrze się bawił. Cieszyło ją to. Potrzebował uwolnienia od napięcia. Ten weekend mógł być bardzo dobry dla stanu jego umysłu, który był integralną częścią jego powrotu do zdrowia. - Nie wiem, co wy, kretyni, zaplanowaliście na resztę dnia, ale zamierzam zabrać stąd Alicię na jakiś czas. Jedziemy do miasta, żeby mogła się trochę zabawić i nie musieć chłonąć tego całego testosteronu. Alicia zwróciła się do niego. - Co?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Chcesz ją zabrać z dala od tego wszystkiego? - spytał Drew, wskazując na siebie samego. - Tak. Zwłaszcza od ciebie. - Bawcie się dobrze - powiedział Gray. - Ale wróćcie na pokerowy wieczór. - Nie przegapimy tego. - Odsunął swoje krzesło i przytrzymał to, na którym siedziała, by mogła wstać. - Co to wyprawiasz? - zapytała. - Funduję ci dzień zabawy. Zatrzymała się w holu. - Dlaczego? - Bo to cię nudzi. - Wcale mnie nie nudzi. A nawet gdyby tak było, nie jestem twoją dziewczyną, Garrett. Nie jestem tutaj po to, żebyś zapewniał mi rozrywkę. Jestem tu, by pracować nad twoją terapią. Jeśli będę znudzona, to zawsze mogę iść do pokoju i popracować nad planem leczenia, poczytać lub obejrzeć telewizję. - Oooch, brzmi ciekawie. - Przestań. - Nie, to ty przestań. Wystarczająco źle się czuję przez to, że przyciągnąłem cię tutaj na ten weekend. Przynajmniej pozwól mi zapewnić ci trochę zabawy, zabierając cię stąd i pokazując miasto. Wciągnęła powietrze w płuca, po czym westchnęła. - Nie wolisz spędzić tego czasu z twoimi przyjaciółmi? Czyż nie jest to główny powód, dla którego tutaj jesteś? - Jeszcze wystarczająco się na nich napatrzę. I wierz mi, tym facetom nie trzeba wiele. Poza tym, nie zabawimy tam zbyt długo. Zabiorę cię do Bricktown, a następnie do centrum handlowego ze sklepami dyskontowymi30. To przyciągnęło jej uwagę. - Są tutaj sklepy dyskontowe? - Tak. Chyba że wolisz zwykłe centrum handlowe. Jest tutaj jedno naprawdę fajne. - Och, nie. Uwielbiam zakupy w sklepach dyskontowych. Nacisnął przycisk przywołujący windę. - W takim razie, jedziemy tam. Alicia udała się na górę, założyła swoje wysokie buty i sweter, chwyciła torebkę i spotkała się z Garrettem w holu. Była śmiesznie podekscytowana pomysłem zwiedzania; nigdy wcześniej nie była w Oklahoma City. No do30 Sklep dyskontowy - sprzedający towar w ograniczonym asortymencie i w obniżonych cenach.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve brze, nigdy wcześniej w ogóle nie była w stanie Oklahoma, więc wszystko tutaj było nową przygodą. - Wydajesz się... aż trząść z podekscytowania - powiedział Garrett, gdy przyprowadzono jego samochód. - Wiem. To jest aż śmieszne – odparła, sadowiąc się na siedzeniu. - Opowiedz mi o tym. - Uwielbiam podróże. To jedna z głównych atrakcji bycia z drużyną. Wyczekuję wyjazdów. Kiedy dorastałam, nie mieliśmy zbyt wiele pieniędzy, więc podczas gdy moi przyjaciele wracali z wakacji i opowiadali o tych wszystkich fantastycznych podróżach, jedyne, co my mogliśmy robić, to spać pod namiotem. Gdzieś w okolicy. Roześmiał się. - To nie jest śmieszne. - Och, wiem, że nie jest. Ale zrobiłaś taką minę, jakby ktoś podsunął ci pod nos zepsute jedzenie. Wskazała na niego. - Dokładnie tak było. Wyobraź sobie, jak się czułam, gdy moja najlepsza przyjaciółka wróciła do domu opalona i piękna po spędzeniu wakacji wspólnie z dziadkami na Florydzie. A ja? Miałam ślady po ugryzieniach komarów z kilkugodzinnej podróży na beznadziejny obóz. - Biedulka. - Pieprz się. Pokręcił głową. - Takie słowa w twoich ustach, Alicio. Powinienem poskarżyć się twojemu szefowi. - Śmiało. Pamiętaj tylko, kto wykręca twoje ramię. Mogę zrobić to tak, żeby bolało jeszcze bardziej. Zerknął na nią. - Och. Dodajemy do tego szantaż? Uniosła podbródek. - Nie jestem ponad to, by ocalić swój własny tyłek. - Właśnie tego uczę się o tobie. A wyglądasz tak niewinnie. - Wygląd może być mylący. - Hmm, naprawdę? Tym razem posłał jej długie spojrzenie, od którego rozgrzało się całe jej ciało. Choć może przyczyną był wreszcie dający ciepło nadmuch w samochodzie. A może wywołał to sposób, w jaki ją oceniał, sposób, przez który chciała sprawdzić błyszczyk na ustach i przygładzić włosy, co zdecydowanie było zachowaniem dziewczyńskim. Lub randkopodobnym. A do ich sytuacji nie

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve pasowało żadne z tych określeń. Nie wiedziała, czego się spodziewać, ale podczas jazdy doszła do wniosku, że podoba jej się Oklahoma City. Było bardziej rozległe i mniej zatłoczone niż większość dużych miast. Właściwie, było dość podobne do St. Louis, a ona uwielbiała tam mieszkać. Najpierw zabrał ją do centrum handlowego ze sklepami dyskontowymi. Kiedy zaparkował, odwróciła się do niego i położyła dłoń na jego ramieniu. - Na pewno wiesz, w co się pakujesz? Roześmiał się. - Bywałem już na zakupach z moją mamą. Poradzę sobie. - Okej. Ale muszę cię ostrzec - jestem jak zakupowy żołnierz oddziału szturmowego. Jestem nieustępliwa i wejdę do każdego sklepu. - Proszę bardzo. Było to wielkie centrum handlowe z super okazjami cenowymi. A jeśli było coś, co Alicia uwielbiała, to wyprzedaże. Nim obeszli pierwszą połowę sklepów dyskontowych, miała cztery torby na zakupy wypełnione ubraniami i butami. I za każdym razem, gdy wychodziła ze sklepu z torbą, Garrett zabierał ją z jej rąk i sam niósł. - Jesteś pewien, że nie masz nic przeciwko niesieniu tych toreb? - spytała. - Nie. Śmiało, kupuj dalej. - Jesteś pewien, że jesteś ludzkim mężczyzną? Twój gatunek najczęściej nie lubi zakupów. Roześmiał się. - Dobrze się bawisz, prawda? - Cóż... tak. - Więc mną się nie przejmuj. Zajmuje mnie przyglądanie się ludziom31. Wzruszyła ramionami. - W porządku. Kiedy coś przymierzała, wyrażał nawet własne opinie. Co zaskakujące, był w tym bardzo dobry, potrząsając głową i marszcząc nos, gdy coś mu się nie podobało lub kiwając głową i uśmiechając się, gdy było odwrotnie. Przynajmniej nie był jednym z tych obojętnie nastawionych mężczyzn, którzy albo udzielali wymijających odpowiedzi, albo bez względu na to, co by na sobie nie miała, mówili, że wygląda „dobrze”. Sprzedawczynie prawie przy nim omdlewały. Wspaniały mężczyzna, który niesie jej torby i udziela fachowych opinii na temat ubrania? Był choler31 I pewnie gdzieś tam w skrytości ducha liczy na to, że potem Alicia wynagrodzi mu ten trud. W naturze;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nie bliski ideału. Jednak nie mogła dalej go tak wykorzystywać. Gdyby to zależało od niej, to mogłaby spędzić tutaj cały dzień, wchodząc do każdego sklepu. Lecz Garrett z pewnością zanudziłby się na śmierć. No i musiał przecież wrócić do swoich przyjaciół, którzy byli powodem tego wyjazdowego weekendu. - Nie jesteś głodny? - zapytała, gdy wyszli z jednego ze sklepów na rogu w pobliżu parkingu. - Nie jest źle. A ty? - Umieram z głodu. Wiesz, chodzimy tak już od paru godzin. Wygiął usta. - Jestem tego świadomy. Nie żartowałaś, kiedy powiedziałaś, że poważnie podchodzisz do zakupów. W tym temacie mogłabyś udzielać lekcji dla zdolnych uczniów. Ujęła go pod ramię. - Chodźmy stąd i znajdźmy miejsce, w którym będziemy mogli coś zjeść. Zatrzymał się i spojrzał na nią. - Nawet nie przystąpiłaś do oblężenia drugiej połowy centrum handlowego. Roześmiała się. - Jakoś przeżyję bez roszczenia sobie do tego pretensji. Wolałabym zjeść lunch. - Tam jest świetna knajpka, serwująca hamburgery. Posłała mu spojrzenie. - Hej, mają też zupy i sałatki. - No dobrze. Może być ta knajpka. Okazało się, że był to wspaniały dzień, z temperaturą utrzymującą się w okolicach sześćdziesięciu stopni32, więc Garrett zabrał ją do Bricktown, które znajdowało się na otwartej przestrzeni i wypełnione było sklepami oraz sporą ilością restauracji. Znajdowała się tam nawet rzeka i taksówki wodne, którymi można było zwiedzić ten obszar. Bardzo jej się tam spodobało i mogła sobie wyobrazić, jak zabawnie musiało być w tym miejscu w lecie, z napływającym tłumem, z pobliską areną wypełnioną osobami, które z ochotą przyglądały się różnym wydarzeniom, a potem przychodziły tutaj, by wypić kilka piw. - Tutaj jest niesamowicie – powiedziała, gdy usadowili się w knajpce. Usiedli przy stoliku z pięknym widokiem na wodę, słońce opromieniało ich twarze i ciała. Było jej ciepło i dobrze, więc zwróciła się do Garretta: - Dziękuję ci za to. To był wspaniały dzień, ale czuję się trochę winna. 32 60 °F = 16 °C

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Wziął łyk mrożonej herbaty, którą przyniosła kelnerka. - Dlaczego? - Ponieważ to twój weekend, który miałeś spędzić z przyjaciółmi. - To mój weekend, który mogę spędzić na robieniu czegokolwiek, na co tylko mam ochotę. Chciałem wyjść gdzieś z tobą, żebyś mogła się zabawić. Dobrze się bawiłaś na zakupach? Opadła na oparcie z lemoniadą w ręku i wyszczerzyła się w uśmiechu jak kot grzejący się do słońca na parapecie okiennym. - Bawiłam się świetnie. - W takim razie, dobrze. Zjedzmy lunch bez twojego poczucia winy. - Dobrze. Pokręcił głową. - Kobiety. - Zamknij się. Opuścił głowę, ale zauważyła jego uśmiech. Boże, był seksowny, gdy uśmiechał się w taki sposób. Wszystko, co znajdowało się na południe od jej pępka, drżało, kiedy spoglądał na nią spod na wpół przymkniętych powiek i posyłał jej szelmowski uśmiech. Ogromna porcja sałatki, którą zjadła, okazała się być pyszna, tak samo jak frytki, więc, gdy wychodzili, była pełna i wyczerpana. - Przydałaby mi się drzemka. - Wyciągnij się w samochodzie w czasie drogi powrotnej i prześpij się. - Nie. Nic mi nie będzie. - Możesz mi zaufać. Nie będę cię obłapiał we śnie, ani nic w tym stylu. Odwróciła się ku niemu i zaśmiała się miękko. - Nie posądzałam cię o to. - Chociaż, mogę gapić się na twoje cycki, kiedy zaśniesz. Wybuchła śmiechem. - Jesteś tak nieprzewidywalny, Garrett. - Tak? To dobrze. VIII Gdy wrócili do hotelu, Garrett zostawił Alicię - i górę jej pakunków - w jej pokoju. Powiedziała, że jest zmęczona i chce się zdrzemnąć. Obiecała, że kiedy się obudzi, to go odszuka. Odbył kilka rozmów biznesowych, przez chwilę relaksował się przed telewizorem, a następnie udał się na dół do baru, gdzie znalazł Graya, Trevora i Drew, którzy z racji cieplejszej aury na zewnątrz właśnie wrócili z pola

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve golfowego. - Przegapiłeś świetną grę, Garrett – powiedział Trevor, przywołując kelnera, by ten przyniósł każdemu z nich po piwie. - Tak? - Garrett wysunął krzesło przy stole. - Przypuszczam, że wszyscy byliście nie do pobicia. - Byliśmy zabójczy – rzekł Drew, przechylając butelkę i opróżniając ostatnie piwo, zanim dodał: - Rozegraliśmy nasz najlepszy mecz. Wiedział, że kłamali. Zawsze kłamali na temat ich meczów golfowych. To była tradycja. - Przykro mi, że to przegapiłem. - Co robiłeś? - zapytał Gray. - Zabrałem Alicię do centrum handlowego ze sklepami dyskontowymi. Potem poszliśmy na lunch. Gray uniósł brwi. - Zakupy. Jakie to... ekscytujące. Drew rzucił na niego okiem. - Jesteś pewien, że ona nie jest twoją dziewczyną? Bo wydaje mi się, że trzyma cię pod pantoflem. - Tak? Skąd takie przypuszczenie? - Ona woła, a ty zaraz przybiegasz. - W jakim sensie? - Kiedy chce, żebyś ćwiczył, robisz to, prawda? Rozparł się na krześle. - Przeważnie. W tym zakresie kontroluje mój zawodowy los. - I przywiozłeś ją ze sobą na ten weekend – dorzucił Trevor. - Czyj to był pomysł? - Właściwie, to mój. - Och. - Trevor wziął długi łyk piwa ze swojej butelki. - Dobra, ale zakupy? Koleś. - Chciałem zabrać ją z daleka od was, pokazać jej miasto i sprawić, żeby dobrze się bawiła. Była naprawdę miła, zgadzając się wybrać ze mną na ten weekend. - Czy nie na tym polega jej praca? - spytał Gray. Garrett wzruszył ramionami. - Pantoflarz - powiedział Drew do chłopaków. - Albo już dostał się do jej majtek, albo chce tego tak bardzo, że robi wszystko, co Alicia mu rozkaże. Garrett pokręcił głową. Nie było sensu kłócić się z nimi, skoro myśleli tylko o jednym. Jeśli chcieli wierzyć w to, że sypiał z Alicią lub że chciał się z nią przespać, to nie mógł im nic na to poradzić.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Dlaczego zamiast tego nie porozmawiamy o tobie? - spytał, skupiając się na Grayu. - Jak miała na imię ta supermodelka, z którą się umawiałeś? Jej imię kojarzyło mi się z nazwą witaminy - Niacyna, czy jakoś tak? - Nisema – poprawił go Gray. - To jej prawdziwe imię? - zapytał Trevor, zwracając się do Graya. Brzmi jak nazwa płynu do mycia twarzy33. - Zerwaliśmy kilka miesięcy temu. Nasze kariery nie współgrały ze sobą. Drew uniósł brwi. - Od kiedy to sportowcy i supermodelki nie pasują do siebie? - Ona stale była na sesjach zdjęciowych, a ja ciągle pracowałem. I wtedy zorientowaliśmy się, że żadne z nas nie tęskni za tym drugim, kiedy przebywamy osobno. Oboje jesteśmy zbyt skoncentrowani na naszych karierach, żeby się angażować, więc po prostu się rozstaliśmy. To było dość łatwe. - Pewnie zarabia tyle samo, co ty. Dlatego to było takie łatwe. - Drew posłał Grayowi złośliwy uśmieszek. - Jestem pewien, że zarabia więcej ode mnie. To ja powinienem płakać po tym rozstaniu. Garrett prychnął. - Pewnie. Jakbyś kiedykolwiek rozpaczał z powodu utraty kobiety. - To mogłoby się zdarzyć. Być może. - Gray spojrzał na chłopaków. Okej, a może nie. - Sądzę, że pewnie nigdy się nie ożenisz, jeśli nie z innego powodu, to dlatego, żeby zrobić na złość twojemu ojcu, który chciałby widzieć w tobie „następcę Prestona”, ponieważ oczywistym jest, że nigdy nie pójdziesz w jego senatorskie ślady - rzekł Garrett. Gray roześmiał się. - Masz rację. Polityka to nie moja rzecz. - Nie. Lubisz głośne silniki i smar pod palcami - powiedział Drew. - I pomyśleć, że zaczynałeś ze stypendium baseballowym. Nadal nie wiem, jak, do cholery, skończyłeś w wyścigach samochodów seryjnych. - Och, to zapowiada się na świetną historię. Mogę się przysiąść? Garrett spojrzał w górę i zobaczył Alicię, stojącą obok jego krzesła. - Drzemka się udała? - przesunął się i zrobił jej miejsce, by mogła usiąść w boksie, a następnie przywołał kelnera. - Owszem. Uwielbiam zakupy, ale nie wyprawiam się na nie zbyt czę33 Uwielbiam ich! Wszystkich:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve sto. Myślę, że byłam wykończona. Wspaniale było sobie przez chwilę poleżeć. - Obróciła się do Graya. - Ale teraz chcę usłyszeć o tobie, baseballu i wyścigach. Gray wzruszył ramionami. - Nie ma wiele do opowiedzenia. Zacząłem szkołę ze stypendium baseballowym. Teraz zarabiam na życie ścigając się. - Nie lubiłeś grać w baseball? - Uwielbiałem to. Alicia zmarszczyła brwi. - Czuję, że jest w tym jakieś „ale”. Podszedł kelner i wszyscy zamówili napoje. - Grałem w baseball przez całe cztery lata i nawet chciano mnie przyjąć do kilku zawodowych drużyn. Jednak zawsze lubiłem wyścigi, ścigałem się w wolnym czasie. Przyjaciel mojego taty ścigał się wyczynowo, więc pracowałem z nimi przy ich samochodach i ścigałem się z nimi, kiedy tylko mogłem. Gdy pewnego weekendu zachorował mój kumpel, wsiadłem do jego samochodu i pojechałem zamiast niego. Byłem drugi. Prawie wygrałem wyścig. To było to. Jedyne, czego pragnąłem po tym wydarzeniu, to wsiąść za kierownicę i wygrać. Baseball spadł na drugie miejsce, a wiedziałem, że nie mógłbym grać dla pierwszej ligi. Od tamtej pory ścigam się. - Ku znacznej irytacji twojego ojca - dodał Garrett. Gray wygiął usta w uśmiechu. - Tak. Ale to tylko uboczna korzyść. - Jeśli dobrze pamiętam, to to, że grałeś w baseball, też mu się nie podobało – rzekł Trevor. - Zgadza się. Nienawidził myśli, że dostałem stypendium baseballowe w Oklahomie. Chciał, żebym poszedł na Harvard i studiował prawo – skrzywił się Gray. - Jego ojciec był trochę wkurzony, kiedy odrzucił stypendium naukowe na Harvardzie – wyjaśnił jej Drew. - Prawo i polityka jest spuścizną rodziny Prestonów. Alicia spojrzała na Graya. - Serio? Dostałeś stypendium na Harvardzie? Gray wzruszył ramionami. - Tak jak mówiłem. Interesował mnie wtedy baseball. - Rozumiem więc, że nie chciałeś być prawnikiem – rzekła Alicia. - Och, do diabła, nie. Stypendium baseballowe było moją szansą na wyrwanie się z cienia rodziny Prestonów. Uciekłem tak daleko i tak szybko, jak tylko mogłem. - I wtedy tatuś odciął cię od funduszy. - Drew podniósł piwo i uśmiech-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nął się ironicznie, zanim wziął długi łyk. - Tak. Na szczęście. Alicia wytrzeszczyła oczy. - Naprawdę to zrobił? - Tak. Zrobił najlepszą rzecz, jaka mogła mi się przydarzyć. Bez niego, grożącego mi odcięciem od funduszy, mogłem robić cokolwiek, co, do cholery, zechciałem. - Tak jak reszta z nas, biednych frajerów - ze śmiechem powiedział Trevor. - I biednych jest właściwym słowem. - Doskonale sobie bez niego poradziłeś, prawda? - zapytał Garrett. - Możesz być pewien, że tak. Teraz mam swój własny zespół. Jednak Alicia zauważyła w oczach Graya cień smutku. Tak bardzo kochała swoją rodzinę. Zastanawiała się, ile kosztowało go to wykluczenie z rodziny. - Zagrasz z nami w pokera dziś wieczorem, Alicio? - spytał Drew. - Och, nie chcę wam się narzucać. - To znaczy, że wiesz, jak grać. - Trevor zatarł ręce. - Coś tam wiem o pokerze. - W takim razie, zaczynajmy. Jestem gotowy przejąć wasze pieniądze – rzekł Garrett. Przenieśli się do pokoju karcianego, który był cichszy i zapewniał więcej prywatności, z oficjalnymi dealerami34 i wszystkim. Rewelacja. Podano napoje, karty zostały rozdane, a Alicia nie zamierzała im się przyznawać, jak dobra była w pokera. Spotkania pokerowe były cotygodniowym wydarzeniem rodzinnym Rileyów. Nauczyła się grać, kiedy była dzieckiem, poza tym, sporo grała w college'u. Może nie była zawodowcem z Vegas, ale była sprytna i często wygrywała. Po około dwóch godzinach gry miała przed sobą sporą ilość żetonów oraz czterech bardzo zirytowanych mężczyzn, rzucających jej gniewne spojrzenia. - Robisz sobie weekendowe wypady do Vegas, żeby pograć w kasynach? - zapytał Trevor, kończąc piwo i sygnalizując kelnerowi, że zamawia następną kolejkę dla ich stolika. Siedząc wygodnie, Alicia zaprezentowała typową pokerową twarz, podczas gdy przyglądała się swoim kartom. Dwa walety i as. Dealer miał na 34 Dealer – osoba rozdająca karty.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve stole waleta. Słodkie. - Nie, po prostu grywałam w college'u. Chyba trochę się zastałam. - Zastała się, niech mnie - warknął Garrett, rzucając żetony, by obstawić. Kiedy dealer wyciągnął asa, Alicia pozostała całkowicie spokojna, wykładając żetony i czekając, żeby zobaczyć, co zamierzała zrobić reszta graczy. Gray spasował; pozostali obstawili. - Stawiam wszystko - powiedziała, przesuwając swoje żetony na środek stołu. - Kurwa – rzucił Drew, ciskając swoje karty na stos. - Ja też pasuję - rzekł Trevor. - A ja sprawdzę, co masz. - Garrett postawił zakład. - Pokaż mi. - Full, asy i walety. - Niech to jasna cholera. Trzy damy – powiedział Garrett, rzucając swoje karty w kierunku dealera. Chłopaki śmiali się z niego. - Celowo przywiozłeś Alicię, żeby zagrała z nami w pokera, wiedząc, że skopie nam tyłki? - Gdybym wiedział, że jest tak dobra, to nigdy bym jej nie zaprosił – odparł Garrett. - Widzieliście, co miałem? Alicia uśmiechnęła się szeroko i przyciągnęła do siebie zdobyte żetony. - Dzięki, chłopcy. Przerwali grę, żeby coś zjeść i podczas gdy chłopaki pochłaniali steki, ona zadowoliła się niesamowitym tofu i sałatką orzechową. Potem wrócili do pokera, przy czym starała się ich nie wykończyć. O dziwo, udało im się odzyskać trochę żetonów. Niewiele, ale jednak coś. Alicia nadal często wygrywała. - Jesteś w tym naprawdę dobra – powiedział Drew. Wzruszyła ramionami. - Sporo grałam w college'u. I mam bardzo przebiegłą rodzinę pokerowych graczy. - Najwyraźniej - rzekł Garrett, poruszając ramionami. Grali od siedmiu godzin. Wreszcie wstała i stanęła za Garrettem, kładąc dłonie na jego ramionach. Wyczuła w nich węzły, gdy ucisnęła jego mięśnie. Mimo że wspaniale się bawiłam, pozbawiając was wszystkich pieniędzy, to muszę trochę wykorzystać waszego przyjaciela, zanim zasnę przy stole. Odpowiedział jej chór gwizdów i ooochów. Przewróciła oczami. - Kretyni - podsumował Garrett, po czym odsunął krzesło. - Moglibyśmy podejść pod drzwi i posłuchać – powiedział Drew. - Jeżeli chcecie, możecie przyjść i popatrzeć – odrzekła.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Garrett. Wiedziałeś, że jest taką ekshibicjonistką? - krzyknął za nimi Drew, gdy się oddalali. - Musisz wybaczyć moim przyjaciołom – powiedział Garrett, kiedy zmierzali do swoich pokoi. - Chociaż, nie wybaczaj im. To debile. Zaśmiała się. - Są zabawni. - Tak, nie da się zaprzeczyć. A ty świetnie sobie z nimi poradziłaś. Doceniam to. - Żaden problem. Podobało mi się. - Przesunęła kartą magnetyczną przez czytnik, otwierający drzwi pokoju. - Wezmę tylko poduszkę elektryczną oraz balsam i zaraz będę u ciebie. - Okej. Przebrała się w wygodniejsze ubrania, zebrała swoje rzeczy, a następnie zapukała do drzwi łączących ich pokoje. Otworzył je, ubrany w dresowe spodnie i nagi od pasa w górę, co znowu spowodowało u niej wstrząs świadomości, którego starała się nie być tak świadoma, lecz jej kobiecej części coraz trudniej było się od tego uwolnić. - Wszyscy bardzo dobrze się dogadujecie. Zawsze tak było? - spytała, gdy czekali aż poduszka elektryczna wykonywa swoje zadanie. Garrett zaśmiał się, gdy ułożył poduszki i oparł się o zagłówek. - Nie. Nie zawsze. Byliśmy młodymi facetami z twardymi głowami i sporą ilością testosteronu. Możesz sobie wyobrazić, jak wyglądał pierwszy rok dzielenia mieszkania z tymi półgłówkami. Trochę nam zajęło, zanim odnaleźliśmy się w sytuacji. - Mogę to sobie wyobrazić. Jednak teraz jesteście bardzo dobrymi przyjaciółmi, więc najwyraźniej znaleźliście wspólny język. - Tak, w końcu. Kiedy przyszło nam wspólnie mieszkać, mieliśmy do wyboru jedynie wóz albo przewóz. Więc musieliśmy nauczyć się... wspólnie mieszkać. - Och, no nie wiem. Byliście wszyscy z dala od domu i mogliście liczyć tylko na siebie nawzajem. Prawdopodobnie nawiązanie więzi nie zajęło wam dużo czasu. Spojrzał na nią. - Masz całkiem dobre wyobrażenie sytuacji, jak na kogoś, kogo tam nie było. Wzruszyła ramionami. - No wiesz, ja też byłam w college'u. Doświadczyłam tego samego. Życie studenckie, to jakbyś został rzucony na obcą planetę. Czujesz się bardzo samotny i pierwsze, co robisz, to czepiasz się jakiej-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve kolwiek dostępnej liny ratunkowej. Dla mnie, była to moja współlokatorka. Przylgnęłyśmy do siebie w czasie tych pierwszych samotnych miesięcy i stałyśmy się dobrymi przyjaciółkami. Nadal nimi jesteśmy. Domyślam się, że tak samo było z tobą i twoimi kumplami. A fakt, że wszyscy uprawialiście sporty, sprawił, że mieliście ze sobą jeszcze więcej wspólnego i przylgnęliście do siebie. Skinął głową. - Myślę, że masz rację. Nie przebrnąłbym przez ten pierwszy rok bez chłopaków. Alicia zdjęła poduszkę elektryczną i rozciągnęła Garretta. - Wiem. To niesamowite, jak bardzo te wspólne relacje nas zmieniają. Ucisnęła jego ramię, obserwując, czy na jego twarzy nie pojawią się oznaki bólu. Zauważyła, że się skrzywił, więc ucisnęła to miejsce mocniej, by rozluźnić tkankę bliznowatą. - Robisz to celowo – powiedział. - Co? - Kiedy tylko znajdujesz bolące miejsce, uderzasz mocniej, żeby sprawić mi więcej bólu. - Czyżby? Posłał jej spojrzenie. - Do diabła, tak. Myślę, że sprawianie bólu cię rajcuje. Roześmiała się. - W takim razie, wybrałam odpowiedni zawód, prawda? - Czy w tej pracy wymagany jest sadyzm? - Och, zdecydowanie. Uwielbiam to, że sprawiam ci ból. To mnie podnieca. Posłał jej spojrzenie. - Naprawdę? Przewróciła oczami. - Nie, nie naprawdę. Niestety, ból czasami oznacza postęp. Gdy znajduję miejsce, o którym wiem, że jest napięte i skupiam się na tym obszarze, to znaczy, że pracuję nad rozbiciem tkanki bliznowatej, dzięki czemu twoje ramię się rozluźni. - A ja myślałem, że dzięki tej całej torturze osiągasz pewien rodzaj seksualnej satysfakcji. - To byłaby przyjemna dodatkowa korzyść z tej pracy, prawda? - Mrugnęła i skoncentrowała się na jego treningu. Kiedy skończyła terapię, był spocony i zaciskał zęby. - Cieszy cię to. - Uwielbiam moją pracę, ale nie cieszy mnie sprawianie ci bólu, Garrett.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Najbardziej satysfakcjonujący będzie dla mnie efekt końcowy. - Przeciągnęła swoimi dłońmi po jego ramieniu i usunęła napięcie. - Efektem końcowym będę ja, ponownie miotający. Skinęła głową. - Oczywiście. Tego najbardziej dla ciebie pragnę. Możesz usiąść. Przekręcił się i wsparł się na łokciach. - To musi być twoja ulubiona część - końcówka. To, że możesz opuścić sportowca, który w pełni wrócił do formy. - Tak. Wyczekuję dnia, w którym będę mogła zakończyć twoją terapię i zobaczyć, jak znowu rzucasz. - Wtedy nasze wspólne interesy dobiegną końca. Wyszczerzyła się w uśmiechu. - Jestem pewna, że niecierpliwie wyczekujesz tego dnia. Żadnych więcej tortur. - No nie wiem. Przyzwyczaiłem się trochę, że jesteś w pobliżu. Roześmiała się. - Jasne, że tak. Nie możesz się doczekać, żeby się mnie pozbyć. - Wyciągnęła rękę, by pomóc mu podnieść się z łóżka. Chwycił ją za rękę, ale zamiast wstać, cholernie zaskoczył Alicię, szarpnięciem pociągając na łóżko, żeby następnie ułożyć się obok niej. - Garrett. Co ty wyprawiasz? - Nie jestem pewien. Położył dłoń na jej brzuchu, a ona była pewna, że mógł poczuć niekontrolowane walenie jej serca. Powinna odepchnąć jego rękę i zeskoczyć z łóżka. Była jego terapeutką, więc nie powinni przebywać tak blisko siebie i, do diabła, zdecydowanie nie powinna leżeć na środku jego łóżka. Ale och, nacisk jego ciepłej dłoni na jej brzuchu oraz dotyk jego biodra na jej biodrze był nieznośnie gorący i po prostu nie chciała się podnosić. Nie wtedy, gdy jego twarz pochylała się nad nią, a ona pragnęła wyciągnąć rękę i przeciągnąć dłonią po niewielkim zaroście na jego szczęce. Pragnęła dotknąć tak wielu części jego ciała, czego jednak sobie zabraniała. A on rzucił jej rękawicę. Zatrzymał się, bez wątpienia czekając aż zaprotestuje, odepchnie go i zeskoczy z łóżka. Jednak nie zrobiła tego, ponieważ przebywanie obok niego w taki sposób było zbyt dobre, spełniało wszystkie jej fantazje o nim. A gdy się pochylił i musnął jej usta swoimi wargami, wszystko w niej eksplodowało potrzebą, pożądaniem i pragnieniem. Objęła go za kark, by

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve przytrzymać w miejscu, podczas gdy badał jej usta, a jego język błyskawicznie przesuwał się po jej dolnej wardze, otwierając ją dla niego. O Boże, było tak dobrze. Jego wargi były twarde, perswazyjne, a ona unosiła się na morzu erotycznej rozkoszy. Mogłaby zatracić się w Garrettcie. Drżała. To było złe i mogło wszystko zmienić. On tracił z oczu swój cel, a ona mogła stracić pracę. Pchnęła go w klatkę piersiową i przerwał pocałunek. - Przestań - wyszeptała, ledwie zdolna wymówić słowo, gdyż absolutnie ostatnią rzeczą, jakiej teraz chciała, było to, by przestał. Zeskoczył z łóżka i pierwsze, co zobaczyła, to jego bardzo przyjemna erekcja, na badaniu której chciałaby spędzić całą noc. Lecz on chwycił ją za rękę i pociągnął z łóżka, i tak po prostu, było po wszystkim. - Przepraszam - powiedział, przeczesując włosy palcami. - Nie wiem, dlaczego to zrobiłem35. Poprawiła swój podkoszulek na biodrach. - Nie przepraszaj. Nie byłeś sam na tym łóżku. Ale to był błąd. I oboje wiemy, dlaczego. - Podeszła do drzwi, prowadzących do jej pokoju, po czym zatrzymała się, niezdolna spojrzeć mu w twarz. - Dzięki za to, że okazałeś się dobrym facetem. Odwróciła się, a on był zaraz za nią, wspierając dłoń na ścianie obok jej głowy, jego ciało znajdowało się w odległości kilku cali od jej ciała. Testosteron wypływał z niego falami. Gdyby przysunął się do niej odrobinę bliżej, dotknęliby się. Gdyby trochę się pochylił, to jego usta znowu znalazłyby się na jej wargach. W tej chwili nie była pewna, czy tego chce, czy nie. Och, kogo chciała oszukać? Pragnęła tego, pragnęła jego. Jeśli by ją ponownie pocałował, tym razem by go nie powstrzymała. Jego oczy rzucały błyski twarde jak stal, kiedy unosił się tylko cal nad nią. - Nie popełnij błędu, Alicio. Nie jestem miłym facetem. Dobrze wiedziałem, czego chcę na tym łóżku. Nadal cię pragnę. Wzięła głęboki oddech, pożądanie walczyło w niej z tym, co, jak wiedziała, było najlepsze dla nich obojga. Wysunęła się spod jego ramienia. - Zobaczymy się rano, Garrett. Nie ruszał się, tylko skinął głową, gdy zamknęła mu drzwi przed nosem. Oparła się czołem o zamknięte drzwi. Tak, musiała być tą logicznie myślącą osobą. To było do dupy. Po raz pierwszy w życiu, naprawdę nienawidziła swojej pracy. 35 Ale my wiemy:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve IX Alicia otrząsnęła się z tego, co o mały włos nie zaszło między nią a Garrettem i skoncentrowała się na następnym kroku jego rehabilitacji, która – dzięki Bogu – miała odbyć się na Florydzie. A z racji tego, że był środek zimy, Alicia musiała przekopać się do samego tyłu szafy, by znaleźć swoje letnie ubrania. Gdyby w normalnej sytuacji miała lecieć na Florydę pod koniec lutego, byłaby podekscytowana, ale tutaj chodziło o pracę, nie o wakacje. Miała zatrzymać się w jego domku dla gości i każdego dnia przebywać z nim w bezpośredniej bliskości. Pracując razem, śpiąc w pobliżu. A po tym, co wydarzyło się tamtego dnia, ich mieszkaniowe ustalenia mogły uczynić sytuację między nimi jeszcze bardziej skomplikowaną. Będzie musiała wzmocnić swoją wewnętrzną obronę i upewnić się, że Garrett rozumie, iż jego powrót do zdrowia ma pozostać jego głównym celem. Wyjechał kilka dni wcześniej, by przygotować dom, dając jej chwilę spokoju i obiecując, że uda się do drużynowego ośrodka szkoleniowego, gdzie odbędzie codzienną terapię z Maxem. Max, na szczęście, poszedł Alicii na rękę i dał jej trochę czasu na zakupy, spakowanie się i zobaczenie się z rodziną przed wyjazdem. Dwa dni temu była na kolacji u rodziców i pożegnała się z nimi. Natomiast dzisiaj, zanim wskoczy do samolotu, zamierza spotkać się na lunchu z Liz, Tarą i Jenną. Tara nalegała na to, że ugości je w swoim domu, choć jak udało jej się zorganizować to wszystko, kiedy na dodatek musiała zajmować się małym dzieckiem, było dla Alicii nie do pojęcia. Jednak Tara przygotowała niezłą wyżerkę z mini-kanapkami i trzema różnymi rodzajami sałatek. - Nie mam pojęcia, jak ty to robisz – powiedziała Alicia, przytulając Tarę, a potem również Liz i Jennę. - Pomogły mi Jenna i Liz. - Jeśli powiesz komukolwiek, że pomogłam przygotować jedzenie, to poderżnę ci gardło - zagroziła Liz, spoglądając na nią żartobliwie. Alicia roześmiała się. - Twój sekret jest u mnie bezpieczny. Usiadły i jadły. Mały Sam spał w kołysce w salonie. - Jak się sprawuje? - zapytała Alicia, pragnąc tam podejść, połaskotać go w palce i obudzić, żeby mogła go potrzymać. Lecz wiedziała, że nie powinna.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Śpiące dzieci powinno się zostawić w spokoju, bo w przeciwnym razie ich zmęczone matki mogły zamierzyć się na intruza czymś ostrym. Tara westchnęła. - Jest doskonały. Jestem taka szczęśliwa. Dobrze śpi i dobrze je, jest też absolutnie zdrowy. Nie mogłabym prosić o więcej. - Szczęściara - rzekła Liz. - Jakby miała dziecko ze Stepford36. On nawet prawie wcale nie płacze. - Nie ma cię tu, kiedy płacze. Wierz mi, ma bardzo zdrowe płuca i często ich używa. - Ale wtedy przekazujesz go Mickowi, prawda? - zapytała Jenna. - Powiedz, że tak robisz. - Oczywiście, że tak. - Tara posłała im szelmowski uśmiech. - Jaką byłabym kobietą, gdybym nie pozwoliła dużemu, silnemu facetowi w typie macho zająć się płaczącym dzieckiem? - A on się rozkleja? - spytała Jenna. - Jest kompletnym mięczakiem. - Ha. Wiedziałam. - Jenna posłała im zadowolone z siebie spojrzenie. Mężczyźni są takimi dzieciuchami, kiedy chodzi o, no cóż, dzieci. - A jak tam twój mężczyzna? - zapytała Alicia. - Pysznie - odparła Jenna, wsuwając sobie winogrono w usta. - Uprawia dużo seksu. Można to stwierdzić na podstawie zadowolonego wyrazu jej twarzy - powiedziała Liz. - Proszę, nie wspominajcie o seksie. Nie uprawiałam go od jakiegoś czasu i chyba umrę. Liz poklepała Tarę po ręce. - To negatywna strona wypchnięcia przez pochwę ośmiofuntowego37 dziecka. Tara spiorunowała Liz wzrokiem. - Twój dzień też nadejdzie. Liz zadrżała. - Nawet nie chcę o tym myśleć. - Jesteś w ciąży? - spytała Alicia. - Jeszcze nie. Mówiłam wam, że ćwiczymy. I cholernie się tym cieszymy, więc nie poganiajcie mnie. - Niech ci będzie – odrzekła Tara. - Ale jak tylko zajdziesz w ciążę, chcę dowiedzieć się pierwsza. Liz przewróciła oczami. - Dowiesz się pierwsza. Możesz być pewna, że 36 Nawiązanie do filmu "Żony ze Stepford", gdzie wszyscy są piękni, szczęśliwi i obdarzeni wieloma umiejętnościami. 37 8 funtów = 3,63 kg

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve od razu, gdy tylko sperma Gavina dokona magicznej eksplozji w moim jajeczku, zadzwonię do ciebie, bez względu na to, czy zdarzy się to w dzień, czy w nocy. - Laski. Ja jem – skrzywiła się Jenna. - Cienias. Opowiedz nam o Florydzie, Alicio - powiedziała Tara, biorąc łyk herbaty. - Jestem tak podekscytowana tym, że opuszczasz naszą ponurą zimową pogodę. - Jestem niesamowicie zazdrosna - rzekła Jenna. - Jestem przejęta - zaczęła Alicia. - I oczywiście zdenerwowana, ponieważ chodzi o pracę. Wiele zależy od tego, czy przywrócę Garretta do formy. - Jak dla mnie, wygląda jakby był w dobrej formie – rzuciła Jenna. Przynajmniej na nagraniach i zdjęciach, które widziałam. Jest gorący? - Zdecydowanie - powiedziała Liz. - Jego agentką, a moją dobrą przyjaciółką, jest Victoria Baldwin, więc miałam okazję go poznać. Wierz mi, jest gorący. - Szczęśliwa suka – skomentowała Jenna. - Proszę cię - rzekła Tara do Jenny. - Masz Ty'a. Jenna wrzuciła winogrono w usta. - Owszem. Sprawia, że jestem bardzo szczęśliwa. Co nie znaczy, że jestem martwa i nie potrafię docenić innego seksownego mężczyzny. Takiego jak Garrett Scott. - Amen - powiedziała Liz. - Dzień, w którym nie będę mogła pożerać wzrokiem niezłego męskiego ciasteczka tylko dlatego, że mam przy sobie własnego gorącego mężczyznę, będzie dniem, w którym mnie pochowają38. - Myślicie, że faceci mówią o kobietach w taki sam sposób, w jaki my mówimy o mężczyznach? - zapytała Tara. - Oczywiście, że tak - odparła Liz. - Myślisz, że mają klapki na oczach, gdy grając na meczach wyjazdowych widzą wchodzącą do baru albo do hotelu wydekoltowaną, ubraną w mini seksowną babkę? Do diabła, na pewno nie. Oczywiście, że patrzą. Nie dotykają, ale możecie być pewne jak diabli, że nie mogą się napatrzeć. Musieliby być praktycznie martwi, żeby tego nie robić. - Masz rację. My też tak będziemy robić, dopóki nie będziemy tak stare, że przestanie nam zależeć. - Następnie Jenna zwróciła się do Alicji. - A co z tobą? Korzystasz z tego, że możesz kłaść łapki na Garrettcie? Alicia zatrzymała widelec z sałatką owocową w połowie drogi do ust, 38 I jak jej nie lubić?:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve gdy wszystkie oczy zwróciły się na nią. - Eee... oczywiście, że nie. On jest przedmiotem mojej pracy. Liz zmrużyła oczy. - Czyli co to tak właściwie znaczy? Że nie obmacujesz go w zabawny sposób? - Nie będę nawet o tym myśleć39. Tara prychnęła. - Ja zdecydowanie bym o tym myślała. Gdybym kładła ręce na jego ramieniu, to za każdym razem chciałabym zbadać wszystkie jego części, zwłaszcza te znajdujące się poniżej, na przykład w jego spodniach. - Dziewczyno, desperacko potrzebujesz seksu – rzekła Liz. Tara zwiesiła głowę. - Wiem. Tak mi wstyd. - Wcale ci nie wstyd – powiedziała Jenna. - Już się zastanawiasz, kiedy mój brat wróci do domu, żebyś mogła go przelecieć. Nie mogę uwierzyć, że właśnie to powiedziałam. Tara zaśmiała się. - W porządku. Masz całkowitą rację. Jak dla mnie, minęło już zbyt dużo czasu, a jestem szaleńczo zakochana w Micku. Alicia cieszyła się, że temat jej i Garretta został chwilowo porzucony. Bo co niby miała im powiedzieć? Że nie myliły się w kwestii tego, iż myślała o częściach jego ciała, które nie były ramieniem, i że nie wie, co z tym zrobić? Może powinna porozmawiać z dziewczynami o Garrettcie. Poradzić się, zapytać, co myślą. Chociaż, sądząc po dzisiejszej lunchowej konwersacji, mogła się domyślić, jaka będzie ich opinia. Spróbuj. Gdyby tylko to było takie proste. - Wkrótce jadę na Florydę, żeby zobaczyć się z Gavinem. Spotkamy się tam? - zapytała Liz. - Zdecydowanie. Zatrzymasz się w domu na plaży? Liz wyszczerzyła się w uśmiechu. - Do diabła, tak. Zapewnia prywatność, jest odosobniony i będziemy tam tylko we dwoje. Co oznacza dużo czasu na seks. Jenna westchnęła. - Powinnam przestać przychodzić na te spotkania. - Zamknij się, Jenna - rzuciła Liz. - Dobrze wiesz, o czym rozmawiamy. A poza tym i tak nas kochasz. - Masz rację. Kocham was. Może zacznę opowiadać wam o moim życiu seksualnym z Ty'em w obrazowych szczegółach. 39 Tak, jasne;) Przypomniałam sobie scenę z filmu "Ona to on", kiedy na siłowni Viola jako Sebastian obejmuje Duke'a i ręka jakoś tak samoistnie przesuwa jej się w dół jego pleców; a do tego ta jej mina;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Dlaczego niby miałoby nam to przeszkadzać? - spytała Tara. Jenna znowu westchnęła. - Racja. Jesteście do dupy. - I dobrze nam z tym40 - dodała Liz. Alicia zachichotała, a Jenna wybuchnęła śmiechem. - Poddaję się – powiedziała Jenna. - Chciałabym, żeby była tu Savannah. Przynajmniej ona nie jest zakochana w moim bracie. - Nie, jest zakochana w moim bracie – rzekła Alicia. - I nie chcę słyszeć o jej życiu seksualnym. - Och, daj spokój, Alicio - zaczęła Jenna, pochylając się do niej. - Zawiążemy kącik zgnębionych. - Nie sądzę, Jenna. O wiele bardziej podoba mi, gdy to ciebie gnębią. Jenna zmarszczyła nos. - Nienawidzę cię. Kiedy skończyły lunch, Sam obudził się z drzemki, więc wszystkie zaczęły zachwycać się dzieckiem, które nabrało ciała i za każdym razem, gdy Alicia je widziała robiło się coraz bardziej urocze. Gdy Tara go nakarmiła, mogła go przytrzymać. Zadowolony, patrzył na nią uważnie i była pewna, że się do niej uśmiechnął. Westchnęła i spojrzała na Tarę. - Jest wspaniały. Tara wygięła usta w uśmiechu. - Też tak myślę. Nie mam pojęcia, jakim cudem udało mi się to „żyli długo i szczęśliwie”, ale każdego dnia dziękuję Bogu za Micka. Alicia miała łzy w oczach. - No wiesz, on też jest szczęściarzem. Wszyscy jesteśmy bardzo szczęśliwi, że jesteś częścią naszej rodziny. W oczach Tary również pojawiły się łzy. - Dzięki. - Okej - powiedziała Liz. - Jeśli zamierzacie urządzić sobie tutaj szlochające święto, to ja wychodzę. - Właściwie, muszę być w barze, więc to ja wychodzę. I nie chodzi o te wszystkie emocje. Zawsze się cieszę, mogąc sobie z wami popłakać, laski – rzekła Jenna. - Ja też muszę już iść – powiedziała Alicia, ostrożnie przekazując Sama Tarze. - Muszę skończyć pakowanie. Uścisnęła wszystkie, podziękowała Tarze za lunch i pożegnała się z nią, po czym wyszła z Jenną. - Hej – powiedziała Jenna, gdy stanęła przy swoim samochodzie, który 40 Nijak nie mogę przerobić tego na polski tak, żeby oddawało sens gry słów po angielsku... Dosłownie znaczyłoby to: " - Obciągacie. / - I przełykamy – dodała Liz."

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve zaparkowała zaraz za samochodem Alicii. - Zauważyłam, że uchylałaś się od całej tej rozmowy na temat Garretta. Próbując udawać głupią, zmarszczyła brwi. - Nie jestem pewna, o czym mówisz. Jenna oparła się biodrem o drzwi samochodu. - Posłuchaj, jestem absolutną mistrzynią w próbach zaprzeczania temu, co znajduje się tuż pod moim nosem, przez co straciłam mnóstwo cennego czasu z Ty'em. Czujesz coś do Garretta? Alicia mogła zaprzeczyć, lecz jaki miałoby to sens? Z rodziną trzymała się blisko. W dochowywaniu sekretów byli lepsi niż przyjaciółki. - Szczerze? Jest między nami pociąg fizyczny. Szalona chemia. Jednak to mnie przeraża, ponieważ moja praca ma polegać na przywróceniu go do zdrowia, a nie na pieprzeniu się z nim, rozumiesz? - Tak, wiem. Boisz się o swoją pracę. - O jego pracę również. Chcę, żeby skoncentrował się na swoim ramieniu, a nie na kombinowaniu, jak dostać się do moich majtek. Jenna roześmiała się. - Ale jeśli będzie zrelaksowany – a wszyscy wiemy, że seks potrafi zrelaksować – to czy nie pomoże to jego koncentracji? Alicia pogroziła Jennie palcem. - Nie pomagasz. Jenna mrugnęła do niej i otworzyła drzwi samochodu. - Baw się dobrze na Florydzie, kuzynko. *** Alicia przyleciała na Florydę, wsiadła w wypożyczony samochód i skierowała się w stronę domu na plaży, choć kusiło ją, żeby zboczyć z kursu i tak po prostu zatrzymać się na plaży na kilka godzin. Tutaj było wspaniale, zupełnie inaczej niż w domu, gdzie panowało zimno. Zawczasu przygotowując się na nagłą zmianę pogody, pozbyła się płaszcza, bluzy, butów oraz skarpet, a następnie odsunęła szybę, by wdychać świeże, morskie powietrze podczas jazdy autostradą, biegnącą wzdłuż wybrzeża. Kiedy dotarła do domu na plaży, w którym zatrzymał się Garrett, zaparkowała i wyjęła swoje bagaże. Wyszedł na zewnątrz, już wyglądając na opalonego, w szortach oraz w obcisłej koszulce bez rękawów. Zignorowała trzepotanie w brzuchu, gdy witał ją z szerokim uśmiechem.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Jak minął lot? - Wziął jej bagaże i pociągnął je w kierunku drzwi frontowych. - Dobrze, dziękuję. Wyglądasz na opalonego. - Naprawdę? Biegam po plaży dwa razy dziennie. - To dobrze. Poprowadził ją do środka. - Wejdź. Oprowadzę cię. Alicia była pewna, że znalazła się w raju. Jednopiętrowy, w pełni umeblowany dom, był przestronny, rozległy, przewiewny, z podłogami z drewna i marmuru oraz z taką ilością okien, jakiej nigdy nie chciałaby myć. Było tutaj tak dużo światła i ciepła. Natomiast ona była tak zmęczona zimnem, że miała ochotę wyjść na taras z tyłu domu, usadzić swój tyłek na jednym z wygodnych szezlongów i nie wstawać co najmniej przez miesiąc. Obróciła się do Garretta, kolejny raz starając się nie zwracać uwagi na jego nogi, ramiona i – o Boże, wszystkie części jego ciała. Wyeksponował tak wiele nagiej skóry. Może jednak zima była lepsza. Tyle tylko, że i tak wiedziała, co znajdowało się pod tymi ubraniami, przynajmniej jeśli chodziło o górną połowę, a do tego, w czasie wolnym od pracy, spędzała więcej chwil niż wypadało, fantazjując o jego dolnej połowie, czyli robiąc coś, czego nie powinna robić wcale. Ponadto, przez kilka ostatnich dni, rozmyślała o ich pocałunku, i to pomimo tego, że przysięgała sobie na dobre wyrzucić go ze swoich myśli. Dochodząc do wniosku, że ten tok myślenia nie może przynieść jej niczego innego poza kłopotami, odwróciła się ku niemu. - Tutaj jest... cudownie. Zatrzymujesz się tu co roku podczas wiosennego treningu? Postawił jej torby. - Tak. Znam ludzi, którzy są właścicielami. Są wielkimi fanami baseballu, więc wyświadczają mi przysługę. - Jak dogodnie. - To dobre miejsce na urlop. Niestety, czasami wykopują mnie stąd, kiedy chcą przylecieć, by obejrzeć kilka meczy w czasie wiosennego szkolenia. - Rany, to okropne. Roześmiał się. - Cóż, to ich miejsce na urlop. Przypomniała sobie, że dla niej była to niestety praca, a nie urlop, więc gdy wędrowała po domu, znalazła siłownię. Była ogromna, i według jej zaleceń, wypełniona wszystkimi sprzętami, jakich potrzebowała.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Naprawdę świetna siłownia. - Tak. Przywieźliśmy dodatkowe sprzęty, o które prosiłaś. Latem właściciele zamierzają przerobić siłownię i zmienić ją w jakieś pomieszczenie do jogi, medytacji, czy czegoś takiego, więc nie mieli nic przeciwko. - Świetnie. - Choć jest pewien problem. Odwróciła się, by na niego spojrzeć. - Jaki problem? - Domek dla gości został wywrócony do góry nogami. Rozczarowanie sprawiło, że ścisnęło ją w dołku. Teraz będzie musiała zatrzymać się w hotelu. Naprawdę będzie jej brakowało siedzenia na tym tarasie. - Och. Oparł się o ścianę, wychodzącą na podwórko za domem. - Tak. Nie wiedziałem o tym, kiedy dokonywałem rezerwacji w tym miejscu, ale Bill i Margaret – właściciele - w zasadzie zdemontowali domek, gdyż go nie używali. Zamierzają wykorzystać przestrzeń do czegoś w rodzaju ogrodnictwa organicznego, za które chcą się zabrać. Alicia skrzyżowała ramiona na piersi. - Okej. Mogę przenieść się do hotelu. Zmarszczył brwi. - Posłuchaj, Alicio, w tym domu znajdują się cztery sypialnie. Możesz zatrzymać się w jednej z nich. Każdy z pokoi ma swoją własną łazienkę. To to samo, co miałaś mieć, z wyjątkiem tego, że będziesz w domu, a nie kilka metrów od niego. Jednak jeśli nie czujesz się z tym komfortowo, zrozumiem. Omyła ją fala ulgi. Dojazdy z hotelu tutaj i z powrotem byłyby problemem logistycznym. Bardziej podobało jej się rozwiązanie Garretta. - Nie, w porządku. Wcale nie czuję się z tym niekomfortowo. - Na pewno? Zrozumiem, jeśli będziesz wolała zatrzymać się w hotelu. - Dopiero przez to mogę poczuć się niekomfortowo. Poza tym, to może być niewygodne dla nas obojga, skoro ty jesteś tutaj. Skinął głową. - To prawda. Posłuchaj, Alicio. Przepraszam. Nie uśmiechało mu się przepraszanie i wiedziała, dlaczego. Jednak oboje będą musieli pogodzić się z dyskomfortem, aby wkrótce mogli wrócić do pracy, którą było ćwiczenie jego ramienia. Będzie musiała załagodzić sytuację między nimi. - W porządku, Garrett. Może pokażesz mi resztę? Z wyraźną ulgą, Garrett odwrócił się i podniósł jej torby. - Sypialnie znajdują się po tej stronie. - Za siłownią były jeszcze trzy

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve inne pokoje. Rany, ten dom był ogromny. Mieściły się w nim trzy sypialnie dość dużych rozmiarów oraz sypialnia główna, która po prostu zaparła jej dech w piersiach. Utrzymana w ciepłej kolorystyce, zdecydowanie do niej przemawiała. Królewskich rozmiarów łóżko z białą ramą oraz wiatrak podwieszony na suficie zapraszały do środka, nie wspominając o zabójczym widoku na ocean. Z kolei łazienka stanowiła naprawdę niesamowity widok. Prysznic miał dysze na obu ścianach, a wielgachna wanna przyzywała ją do siebie. Jednak to był pokój Garretta. - Możesz zatrzymać się w tym pokoju – powiedział. Strzeliła w niego wzrokiem. - Nie. To twój dom. Twój pokój. Jesteś tutaj już od kilku dni. Zadomowiłeś się. Roześmiał się. - Mogę rozłożyć się gdziekolwiek. - Ta wanna będzie dobra dla twojej terapii. Tak samo prysznic. Ja jestem pracownikiem, nie gościem. - A gość powinien mieć miły pokój. Skrzyżowała ramiona na piersi. - Do diabła, nie ma mowy, żebym zatrzymała się w tym pokoju. Jako twoja terapeutka, nalegam, żebyś zrobił dobry użytek z tego wspaniałego prysznica oraz zapraszającej wanny. Wciągnął powietrze w płuca, po czym je wypuścił. - Stwarzasz problemy. - Nie, to ty je stwarzasz. Powiem ci, kiedy będziesz mógł wymoczyć się w tej wannie. I wierz mi, im dalej będziemy posuwać się w terapii, tym bardziej będziesz wdzięczny za wannę i prysznic. - Zawsze wygrywasz sprzeczki? Uśmiechnęła się szeroko. - Nie zawsze, ale tę mam zamiar wygrać. - Niech będzie. - Umieścił ją w innej dużej sypialni, która miała własną łazienkę. A dodatkowo zapewniała wspaniały widok na ocean. Pokój był uroczy, urządzony w jasnym fioletoworóżowym kolorze, był obszerny i przestronny. A tak w ogóle, kim byli ci ludzie? Najwyraźniej ludźmi z pieniędzmi. Rozpakowała się, przebrała w spodnie Capri oraz koszulkę bez rękawów, a następnie wyruszyła na poszukiwanie Garretta. Znalazła go na tarasie z tyłu domu. Nie licząc kontuzji barku, nadal był w świetnej formie. Nie musiał przerywać swojego normalnego programu treningu, co było dobre. Pozostanie w

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve formie było najważniejsze w czasie jego rehabilitacji. Gdyby tylko potrafiła nakłonić go do tego, by jego umysł współpracował z ciałem, to ponownie stałby się zaciętym zawodnikiem, którym był, zanim zerwał pierścień rotatorów41. Wyszła na zewnątrz i stanęła obok niego, wdychając rześkie, słone powietrze, przystosowując się do nowego miejsca. Nowy początek. Nowy profesjonalny początek. *** Garrett przyglądał się oddychającej Alicii i starał się nie zauważać jej piersi, napierających na obcisły top, w który się przebrała. Nie widział jej od kilku dni, i mimo że był zajęty najpierw podróżą, a potem spotkaniem z Philem i Maxem, to sam by się okłamywał, gdyby nie przyznał, że o niej myślał. Wiele myślał o tym pocałunku, który ich połączył w hotelu w Oklahomie, o tym, jak oddała mu pocałunek, o sposobie, w jaki jej ciało zareagowało, przyciskając się do niego, jakby pragnęła więcej tego, co jej oferował. Jego kutas drgał za każdym razem, kiedy pomyślał o tamtej nocy. Prawdopodobnie powinien przestać o tym myśleć. Miał przeczucie, że Alicia wcale nie cieszyłaby się, gdyby teraz stwardniał. Mógł wyczuć chłodną, profesjonalną ścianę, którą próbowała postawić między nimi, więc rozumiał, co się działo. Nic nie mogło się między nimi wydarzyć. Tak, rozumiał, że muszą skoncentrować się na jego rehabilitacji, a angażowanie się w to z terapeutką, która była również zatrudniona przez drużynę? Przypuszczalnie byłby to bardzo zły ruch, który dodatkowo mógłby narazić ją na utratę pracy. Nie był dupkiem; wiedział, że lubiła swoją pracę i nie chciała jej narażać. Poza tym, nie była jego jedyną opcją. Gdyby chciał uprawiać z kimś seks, mógłby znaleźć na to wiele okazji. Po prostu musiał zmienić swój obiekt pożądania i zostawić Alicię w spokoju. - Chciałbym, żebyś wiedziała, że Max dał mi niezły wycisk podczas porannego treningu. 41 Stożek (pierścień) rotatorów jest to grupa płaskich ścięgien, które łącząc się ze sobą pokrywają przód, tył i górną powierzchnię stawu ramienno-łopatkowego. Ścięgna te są połączone z krótkimi ale bardzo ważnymi mięśniami mającymi swoje przyczepy na łopatce. Podczas skurczu mięśnie te pociągają ścięgna stożka rotatorów powodując ruchy: odwodzenie, rotację zewnętrzną i wewnętrzną.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Wreszcie na niego spojrzała. - Wiesz, mówię to na wypadek, gdyby po głowie chodziła ci jakaś nowomodna tortura. Wygięła usta w uśmiechu. - Jedyne, co chodzi mi teraz po głowie, to to, by znaleźć się w pobliżu oceanu. Twoja terapia startuje jutro. Dzisiaj jestem zbyt zmęczona po długiej podróży samolotem, żeby w ogóle o tym myśleć. - To dobrze. Ja raczej myślałem o tym, by coś zjeść. Co ty na to, żebyśmy właśnie to zrobili jako pierwsze, a potem moglibyśmy przespacerować się po plaży? Spojrzała tęsknie w kierunku plaży, lecz skinęła głową. - Ja też umieram z głodu, a głód zawsze wygrywa. Najpierw zjemy. - Okej. - Naprawdę brakowało mu jej jako partnerki do ostrych dyskusji. Stanowiła dla niego wyzwanie, a jemu się to podobało. Do tego była bardzo ładna, pyskata i, do diabła, pachniała tak cholernie dobrze. No i były też te jej sterczące piersi... - Co robisz? - zapytała. Zamrugał. - Co? - Patrzysz pożądliwie. - Naprawdę? - Właśnie to robił. - Tak. I powinieneś przestać. Powinien. Ale pewnie nie przestanie. Drużynowa pracownica, czy też nie, miała gorące ciało, z rodzaju tych, w jakich gustował. Nie mógł tak po prostu przestać go zauważać. - Lubisz owoce morza i makaron? Rzuciła mu powątpiewające spojrzenie. - Uwielbiam makaron. Za owoce morza podziękuję, gdyż, jak wiesz, jestem wegetarianką. Wyszczerzył się w uśmiechu. - Po prostu się z tobą drażniłem, żeby sprawdzić, czy się nie zmieniłaś przez te parę dni, kiedy się nie widzieliśmy. Przewróciła oczami. - Powinnam się przebrać? To dało mu możliwość ponownego przyjrzenia się jej. - Nie, jesteś ubrana odpowiednio do miejsca, do którego się wybieramy. Wsiedli do jego wynajętego samochodu i podążyli do miasta, drogą wiodącą wzdłuż plaży. Na molo znajdowała się restauracja, która serwowała najlepsze owoce morza, jakie kiedykolwiek jadł. - To miejsce nie jest jakieś wymyślne, ani nic w tym stylu – rzekł, gdy zaparkował na parkingu po drugiej stronie ulicy. - Nie potrzebuję niczego wymyślnego. Potrzebuję jedynie jedzenia.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Było dopiero po siedemnastej, a on był tak głodny, że nie mógł się doczekać, aż zostanie obsłużony. Nie jadł lunchu, a potem miał trening. Nie pociągnąłby długo bez jedzenia. Był dużym facetem. Dostali stolik w pobliżu okna, w sam raz, by zobaczyć ostatnie znikające promienie słoneczne. Gdy tylko pojawiła się kelnerka, otworzyli menu i przejrzeli je. Alicia musiała być tak samo głodna jak on, ponieważ zamówiła jedzenie równocześnie z napojem. Tak jak on. - Może szybciej przyniosą jedzenie - powiedziała, gdy kelnerka odeszła z ich zamówieniem. - Byłbym szczęśliwy, gdyby przynieśli sałatki. Albo chleb. Roześmiała się. - Jestem trochę zawstydzona tym, że czuję się tak głodna. W żołądku burczy mi tak głośno, że pewnie możesz to usłyszeć. - Nie słyszę go przez własny żołądek. I przepraszam. Powinienem był pomyśleć o jedzeniu, gdy tylko przyjechałaś. Mogliśmy jechać coś zjeść od razu. - Nie szkodzi. Jestem dużą dziewczynką i potrafię mówić. Byłam zbyt zajęta zachwycaniem się domem i plażą, by w ogóle pomyśleć o jedzeniu. Tak to zwykle ze mną jest. - To znaczy? - Zajmę się czymś albo coś mnie rozproszy, przez co zapominam o jedzeniu. - Pewnie dlatego jesteś taka chuda. Skinęła głową. - Przez to i przez mój szybki metabolizm. I ciągłą bieganinę. Uprawiam też jogę, którą uwielbiam. Poza tym, moja mama nadal jest szczupła, więc to musi być genetyczne. Jestem szczęściarą. Kelnerka przyniosła sałatki - i chleb - więc oboje wzięli się za jedzenie, co oznaczało, że na chwilę rozmowa została wstrzymana. Kiedy już pochłonął sałatkę oraz chleb, znowu poczuł się jak człowiek. Usadowił się wygodnie i obserwował Alicię. Musiało jej smakować, gdyż zjadła całą sałatkę i trzy kromki chleba. - Naprawdę wymiatasz. Przełknęła, a następnie wypiła trochę wody. - Poczekaj, aż zobaczysz, jak radzę sobie z daniem głównym. Roześmiał się. Preferował kobiety, które lubiły siebie. Było coś w pewności siebie, co uznawał za seksowne. Widać było, że Alicia nie miała żad-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nych problemów ze swoim ciałem, a przynajmniej on niczego takiego nie zauważył. A gdy podano jej danie główne, składające się z makaronu i warzyw, zjadła je ze smakiem, takim samym, z jakim spałaszowała sałatkę, co oznaczało, że on mógł zabrać się za jedzenie swojego homara i kraba. Wreszcie najedzony, odchylił się na oparcie, wytarł usta oraz ręce i wziął łyk mrożonej herbaty. - Opowiedz mi o twojej rodzinie, Alicio. Spojrzała na niego nieufnie. - Czy nie jest to zbyt osobista prośba? - Daj spokój. Nie jesteśmy robotami. Spędzamy razem każdy dzień. Opowiedz mi o twojej rodzinie. - Mam dwoje wspaniałych rodziców, którzy są małżeństwem od wieków, i którzy bardzo mnie wspierali, kiedy zdecydowałam się na taką karierę. Mój brat, Cole, gra w futbol dla Tradersów, a mój kuzyn Mick dla San Francisco. Jest żonaty, ma nastoletniego syna, a od niedawna mają też małego chłopca. Gavina już znasz, ponieważ gracie w tej samej drużynie. - Czyli cała twoja rodzina składa się ze sportowców. - Tak. - To dogodne. Ćwiczyłaś na nich zabiegi terapeutyczne? Posłała mu krzywy uśmiech. - Na tyle, na ile mi pozwalali, co nie zdarzało się często. Bardziej podobały im się masaże, gdyż uważali, że na tym polega cała medycyna sportowa. - Kiedyś też tak sądziłem. - Tak, cóż, dopóki bliżej się z tym nie zapoznasz, będąc kimś, komu przytrafia się coś takiego, to nigdy tak naprawdę nie wiesz, na czym to wszystko polega. - Chyba nie. - Wziął rachunek od kelnerki i zostawił trochę gotówki. Wyszli z restauracji i pojechali z powrotem do domu. - Gotowa na ten spacer? - spytał Garrett. Spojrzała na niego. - Zdecydowanie. Potrzebuję tego po tym wszystkim, co zjadłam. Wezmę tylko sweter. Zamiast ze swetrem, wróciła z bluzą. - Nie mogę znaleźć swetra. A wiem, że go spakowałam. - Możemy iść na zakupy, jeśli czegoś potrzebujesz. Kilka mil stąd znajduje się centrum handlowe. - Znowu oferujesz mi swoje towarzystwo na zakupach?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Nie dobrowolnie, ale jeśli czegoś potrzebujesz, to nie mam nic przeciwko towarzyszeniu ci. Pokręciła głową. - Dziwaczne. Otworzył tylne drzwi i poszli w kierunku plaży. Alicia założyła bluzę przez głowę. - Jestem dziwaczny? - Mężczyźni nie chodzą na zakupy. To nienaturalne. - Ja tylko zaproponowałem, że cię tam zawiozę. Nie powiedziałem, że będę robił z tobą zakupy, ani nic w tym stylu. - A jednak, to taki miły gest. Zerknął na nią, gdy spacerowali po plaży. - Nie jestem nawet pewien, jak to przyjąć. Żaden facet nigdy nie zabrał cię do centrum handlowego? - Nie. - Wsunęła ręce w przednie kieszenie swojej bluzy z kapturem. To dziewczyńskie zajęcie. Roześmiał się. - Masz jakieś dziwne poglądy. Przecież widujesz mężczyzn w centrum handlowym, prawda? - Tak przypuszczam. - Również mężczyzn i kobiety – razem. - Tak. Po prostu nigdy nie byłam na zakupach z mężczyzną. Z wyjątkiem ciebie, oczywiście. - Zdajesz sobie sprawę, że nie chcę wybierać z tobą lakieru do paznokci, prawda? Rzuciła mu spojrzenie. - Uch, tak. Myślę, że rozumiem. - W takim razie, chyba będę musiał jeszcze raz się tam z tobą wybrać, żeby udowodnić ci, że faceci nie są zainteresowani wyłącznie siedzeniem przed telewizorem, piciem piwa i graniem w gry wideo. Zatrzymała się, odchylając głowę do tyłu. - Jesteśmy tu po to, aby pracować nad twoim ramieniem, Garrett. To nie są wakacje. - Nie sądzę, byś przy rehabilitowaniu mnie chciała spędzać dwadzieścia cztery godziny na dobę. - Oczywiście, masz rację. Ale musisz uznać fakt, że jesteśmy tutaj po to, by ciężko razem pracować. To, jak to powiedziała, sprawiło, że jego penis drgnął. Powinien postrzegać ją w sposób czysto profesjonalny, lecz gdy miała na sobie za dużą bluzę z kapturem oraz te elastyczne spodnie, które opinały jej świetny tyłek, trudno było mu myśleć o niej jako o fizjoterapeutce. Będą sami w domu, a

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve ona była atrakcyjną kobietą. No i ten pocałunek... - Znowu to robisz – powiedziała. - Co robię? - Patrzysz na mnie. Potrząsnął głową. - I co, teraz nie wolno mi nawet na ciebie patrzeć? - Nie w taki sposób. - Odwróciła się i podążyła w dół plaży. Kiedy szła, obserwował ruchy jej tyłka. Mógł być jej pacjentem, a ona mogła być terapeutką, jednak wciąż był mężczyzną. A ona nadal miała świetny tyłek, który trudno będzie mu ignorować. X Alicia doszła do wniosku, że najlepszym sposobem na to, by Garrett przestał posyłać jej te spojrzenia - te, które rozgrzewały ją całą - było rozpoczęcie jego rutynowego leczenia tak szybko, jak to tylko możliwe. Zapomniał już, jak okropne to było - jak okropna była ona. Szybkie przypomnienie mu o tym powinno powstrzymać go od posyłania jej gorących spojrzeń. Im szybciej ją znienawidzi, tym prędzej uzna ją za wcielenie samego diabła. Naprawdę chciała, żeby ją znienawidził, gdyż zdecydowanie za bardzo podobał jej się sposób, w jaki na nią patrzył. Po wspólnym spacerze po plaży ostatniej nocy, wróciła do domu i poszła do swojego pokoju, by skończyć pracę nad planem leczenia. Wyszło jednak na to, że zasnęła na łóżku, ułożona na boku, i obudziła się rano zdezorientowana, nadal w ubraniu. Przypomnienie sobie, gdzie się znajduje zajęło jej minutę. Łóżko było wygodne, a złe samopoczucie z powodu różnicy między strefami czasowymi zrobiło swoje. Wzięła prysznic i ubrała się, po czym udała się do kuchni, gdzie zaparzyła dzbanek kawy, stukając palcami po blacie i wdychając zapach napoju. Kiedy nalała sobie kawy do kubka i wzięła pierwszy łyk, jęknęła. - Taka dobra? Spojrzała w górę, by dostrzec opierającego się o ścianę Garretta. Musiał wyjść rano, żeby pobiegać; był spocony, a podkręcające się na karku włosy ciągle jeszcze miał wilgotne. Ubrany był w dresowe spodnie, ko-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve szulkę bez rękawów oraz adidasy. Żołądek zacisnął jej się, gdy popijała kawę, przed oczami mając jego muskularne ramiona. Patrzenie na niego, kiedy pracował nad swoim ramieniem w drużynowym ośrodku szkoleniowym, to było jedno. Ale wspólne mieszkanie i spędzanie z nim każdej minuty każdego dnia? To było coś zupełnie innego. Chciała mu powiedzieć, żeby sobie poszedł, ale nie miała ku temu żadnego ważnego powodu, poza tym, że czuła się przy nim cholernie zakłopotana, gdyż był tak niesamowicie seksowny. - Tak, taka dobra. Napijesz się? - Prawdę mówiąc, wolałbym sok pomarańczowy. - Zaraz ci podam. Zadowolona, że ma pretekst, by odwrócić się do niego plecami, wyjęła szklankę z szafki i nalała mu soku. - Dzięki. - I oto tam był, jego ciało znalazło się tak blisko niej, że poczuła pochodzące od niego wibracje. Wciągnęła powietrze, wdychając jego zapach - zapach morza, piżma i spoconego mężczyzny, który, niestety, wcale nie był dla niej zniechęcający. Była to zdecydowana seksualna chemia. Bała się nawet na niego spojrzeć, a przecież nie była tchórzem. Lecz Garrett Scott reprezentował jej pracę, a jeśli dobrze ją wykona, będzie to zastrzyk nowej energii, który może stanowić o jej przyszłości z Riversami. Należąc do grona terapeutów niższego szczebla, naprawdę potrzebowała, by wszystko poszło dobrze. A bycie napaloną na swojego klienta było beznadziejnym sposobem na rozpoczęcie wspinania się po szczeblach kariery. Odepchnęła się od blatu. - Zastanawiałem się nad omletami na śniadanie. Wiem, że jesteś wegetarianką, ale jesz jajka? Zatrzymała się, odwróciła, zmuszając się, by na niego spojrzeć. - Owszem. Chcesz, żebym przygotowała ci śniadanie? Roześmiał się. - Nie. To ja zamierzałem ci je przygotować. Chyba że masz jakieś zastrzeżenia, co do tego pomysłu. - Uch, nie. Nie mam żadnych zastrzeżeń. - To dobrze. - Włożył pustą szklankę do zlewu i wyjął patelnię spod lady. - Przygotuję bekon. Mam nadzieję, że to ci nie przeszkadza. Nie mogła powstrzymać uśmiechu, który wygiął jej usta. - Jeżeli nie będziesz mnie zmuszał, żebym go zjadła, to nie ucieknę z krzykiem.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - W porządku. Idź popracować albo coś. Ja będę gotował. - Skąd wiesz, co chcę zjeść? - Jajka. Dodam do nich trochę warzyw. Potem pokroję też owoce. Chcesz jogurt? Westchnęła. Po prostu był w tym zbyt dobry. Będzie musiała trzymać się od niego na dystans, kiedy nie będą razem pracować. - To wszystko brzmi świetnie, ale mogę ci pomóc. - Nie trzeba. Poradzę sobie. Poszła do sypialni, skąd wzięła swój laptop, przyniosła go do stołu i starała się dokończyć plan leczenia, jednak trudno było jej pracować, gdy Garrett gotował. Gorący mężczyzna w kuchni42? Nie było niczego bardziej seksownego. Rozbił jajka, pokroił owoce, a ona była pewna, że skwierczała bardziej niż boczek, który faktycznie pysznie pachniał. Szkoda, że zrezygnowała z mięsa pięć lat temu. W końcu, nie mogąc wysiedzieć bezczynnie, wstała, nalała soku i nakryła do stołu. Do tego czasu śniadanie było gotowe, a Garrett napełnił ich talerze. Usiedli przy stole i zaczęli jeść. Omlety były pyszne. - Bardzo dobrze gotujesz. Zamachał kawałkiem boczku, nabitym na widelec. - Niesamowite, co potrafi zrobić facet, kiedy musi radzić sobie sam. - Często musiałeś radzić sobie sam? - Zdecydowanie. Powinnaś mi współczuć. - Teraz pewnie zamierzasz mi powiedzieć, że byłeś bezdomny, musiałeś szukać jedzenia na ulicach, że przetrwałeś dzięki temu, iż byłeś cwany, i że byłeś swego rodzaju baseballowym geniuszem. To w taki sposób zdobyłeś stypendium, czy tak? - Musiałaś czytać ten artykuł o mnie w magazynie Time. Cholera, a ja chciałem zaimponować ci moją historią. Zepsułaś to. - Ha, ha. Serio, opowiedz mi o twojej rodzinie. Jestem pewna, że byłeś wychowywany przez kochających rodziców i jesteś tak samo nudny jak ja. Roześmiał się, po czym wepchnął sobie w usta widelec pełen jajek, by następnie wziąć kilka łyków soku pomarańczowego. - Tak, zupełnie tak samo. Żadnych ciekawych wydarzeń. - Jestem bardzo rozczarowana. 42 Karola, bo mi Twojego Maxa przypomniał:) Dawno nam nic nie upichcił;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Wyszczerzył się w uśmiechu. - Jestem zaskoczony, że nie szlochasz w serwetkę. - Czyli mówisz, że miałeś bardzo szczęśliwe dzieciństwo, wychowywało cię dwoje rodziców, którzy się uwielbiali, a w szafie nie masz żadnych szkieletów. Wrzucił sobie w usta kawałek kantalupa43. - Cały ja. Jestem dość nudny44. Skończyła omlet i odsunęła talerz na bok. - Nie to o tobie czytałam. Pisali, że kochasz imprezować, wszystkie kobiety cię uwielbiają i chcą mieć z tobą dzieci, ale ty niezłomnie pozostajesz singlem. Nie byłeś w ani jednym poważnym związku, mimo ogromnej popularności, jaką cieszysz się u płci przeciwnej, a w tym roku stuknie ci trzydziestka. - Jestem okropnie stary, wiem. Równie dobrze mógłbym dać sobie już z tym spokój. - Zazwyczaj wszyscy sportowcy-przystojniacy prowadzają się z jakimiś znanymi aktorkami albo modelkami. - A jednak oto ja, z nikim niezwiązany. - Może jesteś gejem45. Uniósł brwi, spoglądając na nią palącym wzrokiem. - Daj mi godzinę w sypialni, a udowodnię ci, że ta teoria jest błędna. Całe ciało Alicii stanęło w płomieniach. Wiedziała, że nie powinna w ten sposób dogryzać Garrettowi, lecz tak lekko i przyjemnie im się ze sobą rozmawiało. Lubił ją drażnić, i pomimo jej prób ustalenia granic, nie mogła się powstrzymać, by nie odpowiedzieć. Dlatego ona też go drażniła. Cały ten dystans, jaki starała się stworzyć, wyparował po tym jednym komentarzu. Spojrzenie, jakie jej posłał, sposób, w jaki wypowiedział te słowa oraz zawarte w nich wyzwanie, wypełniły jej umysł obrazami tego, co mógł z nią zrobić w sypialni podczas tej jednej godziny. Zdała sobie sprawę, że posucha w jej życiu seksualnym trwała już bardzo, bardzo długo. Między zdobyciem tytułu magistra, otrzymaniem certyfikatu, a następnie odbyciem stażu i pracą, seks przez długi czas był raczej rzadkim dodatkiem. To było naturalne dla jej ciała – i umysłu - że pragnęła 43 Kantalup – odmiana melona. 44 A mnie to wygląda trochę, jakby specjalnie zatykał sobie usta jedzeniem, żeby uniknąć odpowiedzi na jej pytania... 45 To mu pojechała;) Chyba nie ma heteroseksualnego faceta, który nie podjąłby wyzwania i nie chciał udowodnić kobiecie, że ta się myli;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve przelecieć pierwszego naprawdę gorącego faceta, z którym utknęła w bardzo bliskiej odległości. A ona i Garrett przebywali razem często – przy czym ona skupiała się na jego ciele. Oczywiste więc, że czuła się z nim połączona w tak fizyczny sposób. Niestety, wspomniany gorący facet w połączeniu ze wspomnianym gorącym ciałem był bardziej niż zdecydowanie dla niej zabroniony. - Więc... wchodzisz w to? Zorientowała się, że wciąż obserwował ją w dość drapieżny sposób. Zamrugała kilka razy, aby pozbyć się tych brudnych myśli, które pojawiły się w jej głowie. - Co? W co wchodzę? - W udowadnianie ci mojego całkowitego heteroseksualizmu. - Uch, nie. Zdecydowanie nie. Roześmiał się. - Tak myślałem. W takim razie, musisz po prostu uwierzyć mi na słowo. Nie musiała wierzyć mu na słowo. Już jej to udowodnił, gdy ją pocałował. Wspomnienie tego, jak bardzo był męski, pozostawiło ślad w każdej części jej ciała. Wstał i sprzątnął ze stołu. W ramach rewanżu pomogła mu, trącając go i odsuwając z drogi, żeby mogła zmyć naczynia. - Gotowałeś. Ja pozmywam. - Zgoda. I tak muszę wziąć prysznic. Kiedy wyszedł z pomieszczenia, wypuściła powietrze. Może jego zniknięcie pozwoli, by jej puls wrócił do normy. Choć nie wiedziała, co poradzić na mrowiące sutki i pulsującą cipkę. Najprawdopodobniej ten problem będzie musiała rozwiązać dziś w nocy w zaciszu swojej sypialni. A może Garrett pozwoli jej skorzystać ze swojego wspaniałego prysznica z tymi wszystkimi pulsującymi natryskami. W krótkim czasie mogłaby osiągnąć niesamowity orgazm, gdyby tylko nakierowała jedną z tych dysz w kierunku swojej łechtaczki. I znowu myślała o nim pod prysznicem, gdzie znajdował się właśnie teraz. Tyle tylko, że myślała o dołączeniu do niego pod tym prysznicem, owinięciu dłoni wokół jego penisa i masowaniu jego bolącego miejsca, w tym samym czasie, gdy sama wspięłaby się na szczyt. Mogłaby się założyć, że podobnie jak cała reszta ciała Garretta, jego penis był spektakularny, i że gdy robił się twardy, to dobrze wiedział, co z nim zrobić. Dlatego, kiedy wsunęła ręce pod gorącą wodę, opłukując talerz, my-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve ślała o tym, jak to byłoby poczuć jego penisa, w czasie gdy omywałby ich strumień wody pod prysznicem. Dłonie Garretta mogłyby zsunąć się w dół jej pleców, by chwycić ją za tyłek i przyciągnąć bliżej jego erekcji. Rozsunęłaby nogi, aby mógł nadziać ją na swojego penisa, popychając ją na ścianę. Seks z nim byłby ostry. Namiętny. Nieokiełznany. I tak bardzo satysfakcjonujący. Jej cipka zacisnęła się na tę wizualizację, a ona zbliżyła się do kuchennego blatu, tak bardzo pragnąc orgazmu, że mógł ją tam doprowadzić prawie każdy rodzaj tarcia. Jednak miała mokre ręce i nie wiedziała, jak szybko Garrett mógł wziąć prysznic, więc nie miała na to szans. Gdyby była sama, to niczym by się nie przejmowała. Wsunęłaby mokre dłonie w swoje szorty i zajęłaby się tą sprawą na miejscu. W jej obecnym stanie osiągnięcie spełnienia nie zajęłoby jej dużo czasu. Jeśli się pospieszy i skończy zmywać naczynia, to pobiegnie do sypialni i zajmie się tym problemem, dzięki czemu może wtedy uda jej się skoncentrować na swojej pracy, a nie na myśleniu o Garrettcie i jego gorącym, grubym... - Teraz czuję się o wiele lepiej. Momentalnie się odwróciła, przy czym woda rozprysła się wszędzie dokoła. - Co? Właśnie zmywałam. Jego usta wygięły się w uśmiechu, gdy wszedł do środka. - Widzę. Potrzebujesz pomocy46? - Nie. Kończę z ostatnią patelnią. - Miała rozpalone policzki, choć nie miała pojęcia, dlaczego się rumieni. Garrett nie mógł wiedzieć, że o nim fantazjowała, więc powinna się uspokoić. Skończyła myć patelnię i wytarła ręce. - Mam zamiar... uch... wyszczotkować zęby i wyczyścić je nitką dentystyczną. Zaraz wrócę47. Spojrzał w górę, z miejsca, które zajął na kanapie. - Oczywiście. Pobiegła korytarzem i zamknęła drzwi do sypialni, blokując je za sobą. Dwie minuty. Tylko tyle potrzebowała. Złagodzić napięcie, uwolnić się. Kiedy jej się to uda, przestanie o nim myśleć i znowu będzie normalna, nie będzie już zachowywać się jak szalona, napędzana przez swoje libido wariatka na skraju załamania. Położyła się na łóżku i wzięła głęboki oddech, po czym go wypuściła, a 46 Desperacko;) 47 I znowu mam skojarzenie z filmem "Ona to on", gdzie Sebastian/Viola mówi, że musi się ogolić;) Każda wymówka dobra, choćby nie wiem jak niedorzeczna;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve następnie wsunęła rękę w swoje szorty. Wciąż była rozgrzana, pobudzona i pulsująca; już sam dotyk dłoni na cipce sprawił, że biodra same uniosły jej się w górę. Powstrzymała jęk, choć sypialnia znajdowała się daleko od salonu. Prawdopodobnie mogłaby głośno krzyczeć, a Garrett i tak by jej nie usłyszał. Lecz nie była pewna, czy Garrett tam zostanie, więc zachowywała się cicho, gdy jeździła palcami po swoim obrzmiałym ciele. Zamknęła oczy, wyobrażając sobie, że Garrett sadza ją na kuchennym blacie, zdejmuje z niej szorty i ustami nakrywa jej obolałą płeć. - Tak - wyszeptała. - Tak, właśnie tam. Miał seksowne usta, które chciała poczuć na swojej cipce. Przygryzła wargę i pocierała łechtaczkę, już tak bliska szczytu, że wbiła pięty w materac. Jednak chciała to trochę opóźnić, tylko o kilka sekund, aby cieszyć się natężeniem wrażeń, kiedy wyobraziła sobie, że zanurza w niej dwa palce, w tym samym czasie chwytając jej łechtaczkę między wargi. A gdy wepchnęła palce w swoją cipkę, nie mogła powstrzymać jęku, który jej się wyrwał, nie potrafiła stłumić okrzyku rozkoszy, kiedy doznała uwolnienia, wciskając palce głęboko, nasadą dłoni pocierając łechtaczkę. Pozwoliła, by jej biodra opadły na łóżko i oddychała, zdając sobie sprawę, że jedyne, co zrobiła, to wybiła się ponad krawędź. Pożądanie, potrzeba – były tam nadal. *** Cholera. Garrett wiedział, że nie powinien był iść w stronę swojego pokoju. Gdyby został w salonie, to nie przechodziłby obok sypialni Alicii, nie usłyszałby wyraźnego jęku, który z siebie wydała, i nie zorientowałby się, że się tam masturbowała. Jego kutas całkowicie stwardniał w ciągu jakichś trzech pieprzonych se48 kund . I jak jakiś cholerny podglądacz, zamiast zapewnić jej prywatność, żeby sama mogła się zadowolić, ociągał się przy drzwiach i słuchał, mając nadzieję, że usłyszy więcej. Słyszał jej oddech, szepty i sapanie, gdy doszła. Nigdy nie słyszał niczego słodszego, ani niczego, co bardziej by go podnieciło. Kiedy tylko usłyszał, że zaczęła krzątać się po pokoju, popędził z powrotem do salonu, a wtedy zdał sobie sprawę, że powinien był pójść do swojej sypialni i zająć się sobą. Teraz miał erekcję, której musiał szybko się 48 I już wiemy, że będzie szybko gotów do prawdziwej akcji;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve pozbyć. Ale co, jeśli chciałby teraz dostać się do swojego pokoju, a ona by wyszła? Trudno byłoby wyjaśnić przyczynę powstania namiotu widocznego w jego spodniach. Alicia była mądra – zorientowałaby się, że ją słyszał. Dlatego utknął teraz na kanapie, siedząc z pieprzoną poduszką ułożoną na kolanach, czując się jak kretyn. Z podsłuchiwania nigdy nie przychodziło nic dobrego. Musiał po prostu oddychać i pomyśleć o przykrych rzeczach. Takich jak terapia. I może o tym, że już nigdy nie będzie miotał. O tym, że zawiedzie swoją drużynę oraz fanów. Tak, to skutecznie poradziło sobie z jego erekcją. Dopóki Alicia nie wyszła z sypialni, z całych sił starając się wyglądać niewinnie, jakby nic się nie stało. Tyle tylko, że w swoim życiu był z wieloma kobietami i znacznej ich ilości zapewniał orgazmy. A jej zarumienione policzki były oczywistą wskazówką. - Przepraszam - powiedziała, nie patrząc mu w oczy. - Skończyłam rozpakowywanie, skoro już byłam w pokoju. Z racji tego, że jego jądra były zawiązane na supły, był trochę urażony bijącą od niej łuną szczęśliwości, która mówiła „ja właśnie doszłam, a ty nie”. - Mam nadzieję, że wszystko poszło dobrze. Przechyliła głowę na bok. - Co? - Chodziło mi o to, czy wystarczyło ci wieszaków? Masz wystarczająco dużo miejsca w szafie? - Och. Tak, to rewelacyjna sypialnia. Tak, to brzmiało całkiem rewelacyjnie. Wsparła dłonie na biodrach. - Gotowy, żeby zacząć? Mocniej uchwycił się poduszki49. - Będę potrzebował jeszcze kilku minut. Zmarszczyła brwi i podeszła, by usiąść obok niego. - Boli cię? Nawet nie miała pojęcia. - Nie. Po prostu muszę strawić śniadanie. Co powiesz na to, żebyśmy się najpierw przespacerowali? - Świetny pomysł. To poprawi krążenie krwi. Pójdę tylko założyć buty. Jego krew krążyła bardzo dobrze. Napływając do penisa. A jeśli wkrótce nie przestanie myśleć o seksie, to nie opuści kanapy przez resztę dnia. Jednak nim wróciła Alicia, udało mu się opanować i poskromić swojego penisa - oraz wybujałą wyobraźnię. 49 Biedaczek chciałby skończyć, a nie zacząć:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Gotowy na spacer? W tej chwili miał na swojej liście z dziesięć innych rzeczy, które wolałby robić, a wszystkie uwzględniały nagą Alicię. Niestety, nie było szans na ich realizację, więc musiał wyrzucić z głowy te wizualizacje, ponieważ nie miał ochoty walczyć z kolejną erekcją. - Tak, chodźmy na zewnątrz. XI Po sesji terapeutycznej Alicia usiadła przy stole, żeby popracować nad notatkami i planami, podczas gdy Garrett rzucił się na kanapę i oglądał film. Wydawał się jednak niespokojny i wstawał kilka razy, by wziąć sobie coś do picia albo zjeść jakąś przekąskę. Zrobili sobie kanapki na lunch, po którym została przy stole, żeby pracować. - Wyjdźmy gdzieś na kolację – powiedział. Podniosła wzrok znad książki, którą czytała na swoim czytniku, i zdała sobie sprawę, że zaczynało się ściemniać. - Okej, jasne. - Muszę wyjść z domu. Odłożyła czytnik. - Dokąd chciałbyś pójść? - Lubisz włoskie jedzenie? Zaśmiała się. - Jestem w połowie Włoszką, więc tak. - To dobrze. Załóż sukienkę. Może potem będę chciał iść do klubu. Zmarszczyła brwi. - Ekhm... - O co chodzi? - Uważasz, że powinniśmy razem udzielać się towarzysko? Prychnął. - A dlaczego nie mielibyśmy tego robić? - Ponieważ jestem pracownicą, zatrudnioną przez drużynę. - Z pewnością był tak samo świadomy zasad jak ona. - I co z tego? Ja tak samo. - Dokładnie. A drużyna jest w mieście, jak zresztą wiesz. Zmarszczył brwi. - Nie wiem, o co ci chodzi. Czy to, że spędzamy razem czas, który nie jest przeznaczony na terapię, uznajesz za konflikt interesów? - Tak, to zdecydowanie może być w ten sposób postrzegane. Podszedł do niej. - Czy ty... czujesz się przy mnie nieswojo? Jeśli chcesz

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve być sama, to mogę sam wybrać się na kolację, a ty możesz zjeść tutaj lub wybrać się gdzieś na własną rękę. - Oparł się o stół. - No, wiesz, nigdy nawet nie zapytałem, czy masz może chłopaka albo kogoś innego w twoim życiu, kto może nie akceptować tego, że tak absorbuję cię swoją osobą. To dlatego odepchnęłaś mnie wtedy w Oklahoma City? - Nie. - Jej oczy rozszerzyły się. - Nie. To wcale nie tak. Nie mam chłopaka, nie mam nikogo. Po prostu nie chciałam stwarzać żadnych problemów ani w mojej pracy, ani w twojej. Wyglądało na to, że się odprężył. - W porządku. Posłuchaj, dopóki tutaj jesteśmy, będziemy spędzać razem cały czas. To normalne, że będziemy wychodzić, żeby wspólnie coś zjeść, dlatego założyłem, że jeśli będę chciał się wyluzować i trochę się zabawić, to ty również będziesz chciała wyjść z domu i pojechać ze mną. Nie jesteś do tego zobowiązana. Jeśli nie będziesz chciała, to odwiozę cię do domu i zajmę się własnymi sprawami. Zgadzasz się? - Zdecydowanie. Poszła do swojej sypialni, by się przebrać. Ta wymiana zdań była niezręczna, ale to jej wina. Garrett nie widział nic dziwnego we wspólnym spędzaniu czasu. Jeśli o niego chodziło, to mogłaby być po prostu jednym z jego kumpli. W sukience. Założyła bawełnianą sukienkę z krótkimi rękawami oraz sandały na koturnie, następnie zrobiła lekki makijaż, część włosów ściągnęła do tyłu, spinając klamerką, natomiast reszta kosmyków spływała swobodnie, wijąc się przy jej twarzy. Dodała do tego kolczyki oraz bransoletkę, z jakiegoś powodu chcąc wyglądać kobieco, choć nie miała pojęcia, co to był za powód. Może taki, by nie myślał dziś o niej, jak o jednym z kumpli. To naprawdę zły pomysł, Alicio. Ignorując ostrzegawczy głos w swojej głowie, opuściła sypialnię i odnalazła Garretta na tarasie z tyłu domu. Miał na sobie znoszone dżinsy oraz koszulę z długimi rękawami i przypinanymi rogami kołnierzyka. Nawet ubrany zwyczajnie, zapierał jej dech w piersi. Dlatego ponowie nabrała powietrza w płuca i powoli je wypuściła, zdeterminowana myśleć o nim, jak o jednym z kumpli. Naprawdę seksownym facecie, którego nie mogła dotykać w inny sposób, jak jedynie w celach terapeutycznych. - Jestem gotowa, jeśli i ty jesteś.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Kiedy się odwrócił, zauważyła wymowne aprobujące spojrzenie, jakim ją obrzucił, i nic nie mogła poradzić na to, że poczuła mrowienie w całym ciele. - Wyglądasz... naprawdę świetnie – rzekł, lustrując ją spojrzeniem od stóp do głów. Właściwie, zrobił to więcej niż raz. - Dziękuję. Ty również. Roześmiał się. - To tylko dżinsy i koszula. Spojrzała po sobie. - To tylko sukienka. - Kobiety są ładniejsze. - Och, no nie wiem. Żywię większe uznanie dla mężczyzn, niż dla kobiet. - Dobrze wiedzieć. Wzięła szal, po czym wsiedli do samochodu. Garrett powiózł ich autostradą, ciągnącą się wzdłuż wybrzeża. Alicia zmrużyła oczy, chcąc rzucić okiem na plażę, ale było na to zbyt ciemno. - Szkoda, że słońce już zaszło – powiedziała Alicia. - Tak? Dlaczego? - Lubię patrzeć na ocean. - Będziemy tu przez jakiś czas. Któregoś dnia wezmę cię na przejażdżkę wzdłuż plaży. Wróciła do niego spojrzeniem. - Z chęcią. Uwielbiam ocean. - Ja też. Uwielbiam spędzać urlop na plaży. - To mój ulubiony sposób spędzania urlopu. Pewnie dlatego, że zawsze mieszkałam w miejscu, w którym nie było dostępu do morza. - W St. Louis jest rzeka. Prychnęła. - Dzięki, nie zamierzam moczyć w niej choćby palców u stóp. Moim wakacyjnym marzeniem jest ciepła pogoda, piękny błękitny ocean i piasek pod stopami. - Byłaś kiedykolwiek na Karaibach? - Nigdy nie opuszczałam Stanów. Zerknął na nią. - Serio? - Tak. - Powinnaś to zmienić. Poza Stanami jest wiele pięknych miejsc. - Zawsze chciałam to zrobić. Tylko że byłam zajęta najpierw szkołą, a potem szukaniem pracy. - Odwiedziłaś kiedykolwiek Hawaje?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Nie, tam też nie byłam. Ale hej, jestem tutaj i jest super. Zmarszczył brwi. - Jak sama dziś powiedziałaś, to nie są wakacje. Wypuściła ciche, zadowolone westchnienie. - Jest tutaj plaża i ocean. To prawie jak wakacje. Skręcił, po czym wjechał na parking przed restauracją. Parkingowy odstawił samochód, a oni weszli do środka. Restauracja była przyjemna. Ciepła atmosfera i och, już mogła poczuć zapach chleba. Żołądek zaburczał jej z radości. Menu było obszerne, przez co trudno było jej się na coś zdecydować. - Napijesz się wina? Uniosła wzrok znad menu. Garrett studiował kartę win. - Z chęcią. Podał jej kartę win. - Lepiej pozwolę ci dokonać wyboru, gdyż nie jestem wielkim koneserem win. - Dziękuję. - Przejrzała listę, a gdy pojawił się kelner, wybrała Chianti. - Dobre? - Jestem tradycjonalistką. Dorastałam, pijąc Chianti do makaronu. Wygiął brwi. - Jako dziecko? Roześmiała się. - Prawdę mówiąc, niektóre włoskie rodziny serwują wino swoim dzieciom, z umiarem i w połączeniu z wodą sodową. Próbowałam w dość młodym wieku. Moja matka jest Włoszką w starym stylu. - Interesujące. Myślę, że polubiłbym twoją matkę. Uśmiechnęła się. - Ona z pewnością polubiłaby ciebie. - Dlaczego? - Po pierwsze, bo jesteś sportowcem. Uwielbia dużych, wysportowanych facetów. Którym dopisuje apetyt. Jak mojemu bratu, Cole'owi. A ty lubisz jeść. Moja matka uwielbia ludzi, którzy uwielbiają jeść. - Mój sekret się wydał, i to po tak krótkim czasie, jaki ze sobą spędziliśmy. - Przebywam blisko ciebie wystarczająco długo, żeby wiedzieć, że podczas terapii zawsze narzekasz, że chcesz zrobić sobie przerwę, by móc coś zjeść. Chyba że to tylko wymówka, żeby wymigać się od ćwiczeń? Kiedy tylko kelner postawił chleb na stole, zaraz po niego sięgnął. - Nie, zawsze jestem głodny. Roześmiała się. Jedli kolację, a ona popijała wino, które było wyborne.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Skoro już ustaliliśmy, że byłaś uziemiona w Stanach przez całe życie, opowiedz mi, dokąd chciałabyś pojechać – zapytał Garrett, podczas gdy jedli sałatkę. Spotkała się z nim wzrokiem. - Na mojej liście zdecydowanie znajdują się Włochy. Dziadkowie ze strony mamy pochodzili z Sycylii. Kiedyś chciałabym tam pojechać. - Włochy są fajne. - Byłeś tam? - W Rzymie i w Mediolanie. Piękne miasta. - Jestem zazdrosna. Gdzie jeszcze byłeś? Pokręcił głową. - Nadal zajmujemy się twoją listą miejsc, które chciałabyś odwiedzić. - Och, okej. - Otarła usta serwetką i zastanowiła się nad tym. - Anglia, Francja, Szkocja, Irlandia, wszystkie wyspy Karaibów, Hawaje – mimo że należą do Stanów, ale nigdy nie byłam na żadnej wyspie. Przypuszczam, że ty byłeś na nich wszystkich. - Nigdy nie odwiedziłem dużej wyspy. Słyszałem, że jest świetna. - Opowiedz mi o wszystkich miejscach, w których byłeś. - Byłem w paru miejscach. Widelec balansował tuż przy jej ustach. - Mów dalej. Wzruszył ramionami. - Byłem w kilku miejscach w Europie i na Hawajach, oczywiście. Gdy przeżuła, przyjrzała mu się. - Próbujesz pomniejszyć znaczenie swoich podróży, żeby nie było mi przykro. Uniósł kieliszek wina do ust i uśmiechnął się. - Być może. - Nie rób tego. Jestem całkowicie zadowolona z życia, jakie wiodę. - W porządku. Lubię podróżować poza sezonem baseballowym, dlatego odwiedziłem Anglię, Portugalię, Włochy i Francję, sporo krajów Ameryki Południowej oraz kilka wysp na Karaibach. Oczywiście, również Hawaje... Alicia słuchała Garretta, który wyliczał miejsca swoich podróży. Był gładkim rozmówcą, co ją zaskoczyło. Niektórzy sportowcy potrafili mówić wyłącznie o sobie, ich sportach i statystykach, lecz on był inny. - Cieszy cię podróżowanie. Uśmiechnął się. - Tak. Lubię poznawać nowych ludzi. Wiele można się nauczyć, poznając inne kultury. - A co z twoim domem?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - To też lubię. - Opowiedz mi skąd jesteś. - Z Nevady. Sporo tam hazardu. Zaśmiała się. - Czyli pochodzisz z Las Vegas. - Skądś w pobliżu. - Twoja rodzina nadal tam mieszka? - Połowa rodziny. Mój tata. Jego kieliszek zatrzymał się w połowie drogi do ust. O czymś jej nie mówił. - Czekaj – rzekła. - A gdzie twoja mama? Mówiłeś, że twoi rodzice są nadal razem. Odstawił kieliszek na stół i wzruszył ramionami. - Och. Naprawdę? - Tak. Naprawdę. - Hmm. - Garrett. - Nie przypominam sobie takiej rozmowy. - Tak, przypominasz sobie. Rozmawialiśmy o tym. Pytałeś o moją rodzinę, a ja wszystko ci o nich opowiedziałam. Potem zapytałam o twoją, a ty pozwoliłeś mi wierzyć, że twoja rodzina jest dokładnie taka sama. Nie odzywał się, po prostu wziął kolejną kromkę chleba i posmarował ją masłem. - Choć, jak się nad tym zastanowić, to nigdy nie wdawałeś się w szczegóły na temat twojej rodziny. Nawet na nią nie patrzył, urywał małe kawałki chleba i zostawiał je na talerzu. - Mój błąd. Moi rodzice rozwiedli się, gdy miałem osiemnaście lat. - Przykro mi. Wzruszył ramionami. - W porządku. To było dla nich dobre wyjście. Często się kłócili. Odkąd się rozwiedli, zrobiło się o wiele spokojniej. Zdawał się podchodzić do tego tak rzeczowo, kiedy tymczasem to musiało być bolesne i może nadal takie było. - Musiało ci być ciężko. - To nic takiego. Położyła dłoń na jego dłoni. - Opowiedz mi o tym. Współczuła mu, ponieważ widziała mężczyznę, który wciąż cierpiał z powodu rozpadu małżeństwa rodziców. - Nie ma o czym mówić, naprawdę. Jest po wszystkim i to od dawna. I znowu to robił, utkwił wzrok w Chianti, jak gdyby wino zawierało

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wszystkie odpowiedzi. Ścisnęła jego dłoń. - Garrett. Mów do mnie. Uniósł wzrok i napotkał jej spojrzenie. - Próba przebrnięcia przez college i całą tę sprawę z baseballem, podczas gdy w domu wszystko się waliło, było do dupy, ale poradziłem sobie. Oboje bardzo mnie wspierali, nie chcieli, bym myślał, że moje życie się skończyło, tylko dlatego, że tak stało się z ich małżeństwem. Odsunęła talerz na bok i wzięła łyk wina. - Jestem pewna, że tak właśnie myślałeś. - Miałem osiemnaście lat, nie byłem dzieckiem. - Mając osiemnaście lat wciąż jest się dzieckiem. Rozpad małżeństwa rodziców jest trudny dla każdego. Sądzę, że w tym przypadku nie ma znaczenia, ile ma się lat. Posłał jej spojrzenie znad kieliszka wina. - Przetrwałem to. - Mocno starasz się bagatelizować to, co musiało być dla ciebie naprawdę traumatycznym okresem w życiu. Dlaczego to robisz? Przyglądał się jej przez chwilę, a następnie chwycił butelkę i dolał jej wina. - Nie lubię do tego wracać. Szczerze mówiąc, to było do bani. Byłem na nich wkurzony za to, że zakończyli swoje małżeństwo. Chciałem, żeby byli razem. Teraz rozumiała. - Rodzice mojej najlepszej przyjaciółki rozwiedli się, gdy miałyśmy po szesnaście lat. To ją zdruzgotało. Dużo się kłócili, a Casey martwiła się tym, pragnąc, żeby przestali ze sobą walczyć. Ale nigdy nie przyszło jej do głowy, że się rozwiodą. Kiedy do tego doszło, była załamana. Zawalił jej się świat. Czułam się okropnie, widząc ją tak nieszczęśliwą. - Tak. Ja byłem daleko, ucząc się w college'u, ale kiedy przyjeżdżałem do domu i widziałem życie, które kiedyś znałem, tak rozbite i zaszufladkowane, jak gdyby tak naprawdę nigdy nie istniało... Alicia nie potrafiła wyobrazić sobie bólu, jaki musiał odczuwać, gdy związek dwojga ludzi, na których najbardziej liczył, rozpadał się na jego oczach. To musiało być bardzo trudne dla dziecka. A jeszcze trudniejsze musiało być, kiedy przydarzało się, gdy było się dorosłym. Wyciągnęła rękę i położyła ją na jego dłoni. - Przykro mi. Spojrzał w dół na jej dłoń, po czym uniósł wzrok. - W porządku. To było dawno temu. - Ale widzę, że nie lubisz o tym mówić, a ja poruszyłam ten temat. Przepraszam.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Roześmiał się. - Hej, to nie tak, że moi rodzice nie żyją. Ludzie o nich pytają. Muszę o nich mówić. - Zarzucę ten temat. - Zaczęła cofać rękę, lecz ujął ją w swoją dłoń i uczepił się jej jak liny ratunkowej. - Nie. Nic się nie stało. Może zdawało mu się, że nie chce o tym mówić, ale doszła do wniosku, że tak naprawdę jednak chciał. - Mówiłeś, że twój tata nadal mieszka w Las Vegas. A twoja mama? - Przeprowadziła się do południowej Kalifornii, blisko miejsca zamieszkania moich dziadków. - Och, cóż, to pewnie jej odpowiadało, mieć w pobliżu rodzinę. - Tak. Odwiedzam ją poza sezonem i za każdym razem, gdy mam tam mecz. - A tatę? Wzruszył ramionami. - Nie tak często. Kryła się za tym jakaś historia. Nie była pewna, czy powinna o to pytać. Jednak zaszła już tak daleko. Zawsze mógł jej powiedzieć, żeby zajęła się własnymi sprawami lub odmówić odpowiedzi. - Dlaczego nie tak często? Znieruchomiał, wpatrując się w kieliszek Chianti. - Zdradzał moją matkę. Na sekundę przymknęła powieki, żałując, że zadała to pytanie. Kiedy otworzyła oczy, wpatrywał się w nią. - O Boże. Tak mi przykro, Garrett. - Nie musi ci być przykro. Nie ty to zrobiłaś. To mój ojciec zniszczył małżeństwo moich rodziców. Może dlatego nie chciał zmienić tematu. Zastanawiała się, czy kiedykolwiek miał z kim o tym porozmawiać. Wzięła łyk wina, a następnie pochyliła się, zadowolona, że znajdowali się w tego rodzaju restauracji, w której głosy nie niosły się. Miejsce było urocze, ale głośne, co oznaczało, że mogli rozmawiać bez obaw, że ktoś ich podsłucha. - Wciąż jesteś za to wściekły na ojca? Nie spojrzał jej w oczy. - To było dawno temu. Oboje moi rodzice ruszyli do przodu. Wsparła się na oparciu krzesła. - Jak to? - Moja mama ponownie wyszła za mąż jakieś pięć lat temu. Za miłego

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve faceta, którego poznała w miejscu, gdzie pracuje. - Och, to dobrze. Uśmiechnął się. Wreszcie. - Tak. Naprawdę kocha Henry'ego. A on traktuje ją jak cenny diament. - Wygląda więc na to, że akceptujesz go jako ojczyma. Roześmiał się. - Tak, jest świetny. I uwielbia baseball, co jest plusem. Mimo że jest fanem Los Angeles, za co odejmuję mu punkty. Zaśmiała się miękko. - No cóż, rozumiem, że to umniejsza jego ogólny wynik. Ale cieszę się, że znalazła szczęście. - Tak. Ja też. - A co z twoim ojcem? - Ożenił się z kobietą, z którą zdradzał moją mamę. W czasie krótszym niż rok po rozwodzie. - Och. - Pozwoliła, by jedzenie ułożyło jej się trochę w żołądku, po czym zajęła się posiłkiem. Garrett nie zagłębiał się w dalsze szczegóły, dotyczące jego taty i macochy. Zastanawiała się, czy w ogóle widywał się z ojcem, czy też przeciął wszelkie więzi. Nie chciała pytać, a on najwyraźniej nie chciał rozmawiać o swoim ojcu, więc nie drążyła tematu. Zabrano ich talerze, oboje zrezygnowali z deseru. Garrett zapłacił rachunek, opuścili restaurację i ruszyli z powrotem do domu. W czasie drogi powrotnej był cichy. Alicia wiedziała, że musiał myśleć o rodzicach. Taki ból nie odchodził tak po prostu, zwłaszcza jeśli nigdy się z tym nie pogodziło. Kiedy wrócili do domu, chwycił piwo z lodówki i wyszedł na taras. Otworzyła butelkę wody i podążyła za nim. Wieczór był przyjemny. Wiał lekki wiatr, więc wróciła do środka i włożyła sweter, zrzuciła sandały i ułożyła nogi na szezlongu, z zadowoleniem słuchając odgłosu fal oceanu. Garrett oparł się o słupek tarasu, tyłem do niej, dając jej szansę na podziwianie jego świetnego tyłka, kiedy nie był tego świadomy. Martwiła się o niego. Widziała, że był spięty, gdy wziął łyk piwa i postawił je na poręczy. Ramiona miał napięte, postawę sztywną. Napięcie nie było pomocne w jego leczeniu. Odepchnęła się od siedzenia i podeszła do niego. - Masz napięte mięśnie? Spojrzał na nią. - Jeśli powiem, że nie, to zostawisz mnie w spokoju? Roześmiała się. - To oznacza, że tak. Chodź. Pozwól, żebym dobrze cię

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve porozciągała. To złagodzi napięcie. - Fuj. - Tak, niech ci będzie, mięczaku. Dasz radę. Poszła do sypialni, zdjęła sukienkę i przebrała się w spodnie do jogi i koszulkę bez rękawów, w czym czuła się bardziej komfortowo. Kiedy weszła do siłowni, Garrett już tam był, półnagi, w spodniach dresowych, wiszących nisko na biodrach. Nadal sprawiał, że czuła słabość w kolanach, lecz przełknęła i napiła się wody, przygotowując się psychicznie. Przeprowadziła Garretta przez trzydziestominutową sesję rozciągania. Zacisnął zęby i zniósł to, choć był spięty, a jego ciało napięte. Gdy skończyła, usiadł i chwycił ręcznik, by wytrzeć twarz i ciało. - Co powiesz na masaż? - zasugerowała. Posłał jej spojrzenie z ukosa. - Myślałem, że to przeciw twoim zasadom. - Jesteś spięty. Wyglądasz, jakby to mogło ci się przydać. Podniósł butelkę wody i opróżnił ją dwoma łykami. - Nic mi nie jest. Wcale nie czuł się dobrze. - Masaż cię odpręży. To polecenie terapeuty. Wypuścił zrezygnowane westchnienie. - Jasne. Rozstawiła stół do masażu oraz ręczniki. - Twarzą na dół – powiedziała. Uśmiechnął się do niej znacząco. - O co chodzi? Pokręcił głową. - O nic. W każdym razie, o nic właściwego. - Nie mam pojęcia, o czym mówisz. - Wiem. - Wspiął się na stół, a ona wyjęła balsam do masażu, po czym włączyła muzykę. Podniósł głowę i spojrzał na nią. - Serio? Zamierzasz puszczać mi to gówno typu new age? - Cóż, tak. To bardzo uspokajające i relaksujące. - To mnie uśpi. - Nic się nie stanie, jeśli zaśniesz podczas masażu. - Nie mam teraz ochoty na sen. Co powiesz na coś nieco bardziej ostrego? Oparła się biodrem o stół. - Coś ostrzejszego nie wydaje się zbyt odprężające, Garrett. Wsparł się na łokciach i posłał jej uśmiech. - Może nie dla ciebie.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Okej. Znajdę coś... ostrzejszego. Przewijała swoją muzyczną listę aż znalazła coś rockowego. - To może być - rzekł i ułożył się twarzą w dół na stole. Nie. To wcale nie było odprężające, ale jeśli pasowało Garrettowi, to mogło być. - Najpierw zamierzam umieścić na twoim kontuzjowanym ramieniu poduszkę elektryczną. Dzięki temu, zanim zacznę masaż, będziesz rozgrzany i gotowy na mnie50. Znowu podniósł głowę. - Boże, chyba nie zamierzasz kolejny raz mnie tak rozciągać, prawda? Wygięła usta. - Nie, nie zamierzam cię rozciągnąć. To będzie delikatny masaż. Obiecuję. - Dobrze. Umieściła mu na ramieniu poduszkę elektryczną, a następnie skupiła się na wdychaniu i wydychaniu powietrza. Kiedy już roztarła balsam w dłoniach, by go ogrzać, zaczęła od środkowej części w górze jego pleców i przesuwała się w dół, zostawiając sobie ramię na koniec, ponieważ wiedziała, że tam będzie najbardziej napięty51. Chciała sprawić, żeby poczuł się lepiej, dlatego miała zamiar rozbić węzły we wszystkich jego mięśniach. I być może pomóc mu się zrelaksować. Choć dotykanie go w ten sposób wcale nie będzie relaksujące dla niej. Ani. Trochę. XII Garrett nie przepadał za masażem, choć wielu z jego kolegów z drużyny wierzyło w skuteczność jego działania. Spora ilość facetów chodziła na cotygodniowe masaże, które miały być pomocne na ich bóle mięśniowe. Garrett po prostu moczył się w wannie z masażem wodnym, brał gorący prysznic albo radził sobie z tym jakoś inaczej. Jednak Alicia miała rację. Dzisiejsza rozmowa o jego rodzicach sprawiła, że czuł napięcie między łopatkami, a teraz bolało go ramię. Oczywiście, część z tego miała pewnie coś wspólnego z tym, w jaki sposób Alicia pracowała z nim w czasie sesji terapeutycznej. 50 Jeszcze nie zauważyła, że on cały czas jest na nią gotowy?;) 51 I tu się myli, bo znacznie bardziej będzie napięty w miejscu nieco niżej położonym;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Nie żeby miał jej o tym powiedzieć. Była względem niego ostrzejsza niż którykolwiek z jego poprzednich terapeutów. Miał ochotę się rozpłakać. A on nigdy nie płakał. Do diabła, miał nadzieję, że to wszystko, co z nim robiła, przyniesie dobre rezultaty. Dlatego znosił każdy rodzaj bólu, jaki mu aplikowała, byle tylko dzięki temu mógł znaleźć się z powrotem na wzniesieniu na mecie miotacza. Chociaż to teraz? Cokolwiek, co tam z nim robiła, było czystą przyjemnością. Skupił się na ruchach jej delikatnych dłoni na swoich plecach, sposobie, w jaki zdawała się brać na cel każdy bolący mięsień i kciukiem lub nasadą dłoni namawiając go do poddania się. Kiedyś zdarzało mu się już próbować masażu i zawsze trafiał na jakąś malutką kobietę, która wydawała się miła, ale potem zaczynała stosować technikę masażu, której nie powstydziłby się sam markiz de Sade52, a do tego jakby zdeterminowaną prześcignąć swoje poprzedniczki w zadawaniu bólu swoim klientom. Alicia nie robiła tego w taki sposób. Jej ręce przesuwały się po jego plecach, aż w końcu nie mógł się powstrzymać i wydał z siebie jęk czystej przyjemności. Przejechała pięścią w dół jego kręgosłupa, aż do miejsca, gdzie spodnie spoczywały mu nisko na tyłku. Pragnął jej rąk na całym swoim ciele, pocierających go z przodu i z tyłu. Kiedy zdjęła poduszkę elektryczną i przesunęła dłońmi po obu jego ramionach, zapadł się głębiej w wyściełany stół. - Masz magiczne dłonie. Roześmiała się. - Jasne. - Nie, naprawdę. To świetny masaż. - Twoje mięśnie współpracują. A teraz bądź cicho. Nie powinieneś nic mówić, kiedy cię masuję. Oddychaj głęboko. Tak, nie powinien nic mówić. Nie powinien myśleć, a już zwłaszcza nie o Alicii. Jeśli będzie myślał o niej, o jej dłoniach poruszających się na jego ciele, a także o tym, czym tak naprawdę chciałby, żeby jej ręce się zajęły, mógł skończyć z erekcją. Jakby niewystarczająco złe było to, że ją czuł, to jeszcze musiał słuchać dźwięków, które z siebie wydawała, gdy go dotykała. Już samo słuchanie jej 52 Cha, cha, cha! Biedaczek;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve oddechu podniecało go. To brzmiało jak seks, sprawiało, że myślał o pchnięciach, gdy z siłą pracowała nad jego mięśniami. A kiedy wypuszczała powietrze... Jezu. Naprawdę musiał przestać łączyć ze sobą Alicię i seks. Właśnie to się działo, gdy jego umysł wyłączał się i uspokajał. Muzyka łomotała, ale nie pomagała odwrócić jego myśli od Alicii, jej dłoni i dźwięków, które z siebie wydawała. Gdyby potrafił śpiewać, to by to zrobił, lecz przez to uciekłaby z pokoju z krzykiem, więc ten pomysł odpadał. Pochyliła się, żeby zastosować nacisk na jego mięśnie. Wychwycił zapach jej perfum. Nie, to nie były perfumy. Może mydło lub szampon. Coś cytrusowego. Wciągnął oddech. Przerwała. - To bolące miejsce? Zacisnął zęby. - Nie. Nic mi nie jest. Położyła dłonie płasko na jego plecach i przesunęła je w dół, a następnie z powrotem w górę. - Mów do mnie, Alicio. - Może jeśli będą kontynuować rozmowę, to powstrzyma jego wyobraźnię. - Nie powinieneś nic mówić. Powinieneś oddychać. Oddychaj głęboko, by dostarczyć tlen do mięśni. - Nic nie mówię. Chcę, żebyś to ty mówiła. Zatrzymała się. - Tak trudno jest ci się odprężyć? - Tak. Lubię rozmawiać. Zaśmiała się miękko. - Okej. O czym chcesz rozmawiać? - Nie wiem. Znam Gavina, ponieważ razem gramy. Czy to w ten sposób zainteresowałaś się medycyną sportową? - Tak jakby. Oczywiście napatrzyłam się na wiele rodzajów sportu, kiedy byłam młodsza. Rodzina jest mocno związana ze sportem, gdyż Cole i mój kuzyn Mick grają w futbol, a Gavin w baseball. Nawet dziewczyny zawsze uprawiały sporty. - Dziewczyny? - Moja kuzynka Jenna i ja. - Jakie sporty uprawiałaś? - Byłam w zespole tanecznym. Grałam w tenisa i w golfa. Podniósł głowę i spojrzał na nią. - Lubisz golfa? - Potrafię grać. Usiadł.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Zmarszczyła brwi. - Jeszcze nie skończyliśmy. - Moje mięśnie są rozluźnione. Porozmawiajmy o golfie. Nie mówiłaś, że potrafisz grać, podczas tego weekendu w Oklahomie. Wzruszyła ramionami. - Nie pytałeś. Poza tym, nie było mowy, żebym grała w taką pogodę. Jak dla mnie, było za zimno. Roześmiał się. - Dla mnie też. Tak więc, myślisz, że jesteś dobra, co? - Nie, nie myślę, że jestem dobra. Ja jestem dobra. - Musimy razem zagrać. Założyła ręce. - Myślisz, że jesteś gotowy machać kijem? - Nie wiem. To ty jesteś terapeutką. Jestem gotowy? Przyglądała mu się przez chwilę, po czym powiedziała: - Właściwie, to może być dobre dla twojego ramienia, pomoże ci się rozluźnić, zanim zaczniesz miotać. Powinniśmy zagrać. Jeśli było coś, co Garrett uwielbiał, było to współzawodnictwo. - Dobrze. Umówię nas na rundkę golfa. - Nie wzięłam ze sobą moich kijów do golfa. - Ja też nie, więc jesteśmy w takiej samej sytuacji. - W porządku. Zagramy. A teraz kładź się. Jeszcze z tobą nie skończyłam. Poruszył ramionami. - Szczerze mówiąc, czuję się dobrze. Wskazała mu stół. - Kładź się. Jeszcze nie zaprezentowałam ci całego masażu w wykonaniu Alicii Riley. Miał ochotę jęknąć. Jeśli jeszcze dłużej będzie czuł na sobie jej dłonie, to przez resztę nocy nie pozbędzie się erekcji. - Nie, naprawdę. Posłała mu to spojrzenie, do którego zaczynał się przyzwyczajać. To, które oznaczało, że Alicia zamierza wygrać, więc on równie dobrze może już przestać protestować. - Okej. Jezu. Opadł na stół, a ona wycisnęła sobie na ręce więcej balsamu, by wrócić do masowania, tym razem rozkładając mu ramiona i przesuwając dłońmi po jego bicepsach. Musiał przyznać, że czuł się bardzo dobrze. Uderzała w napięte miejsca i likwidowała ostatnie nieprzyjemne skutki dzisiejszej terapii. Jednak jej dotyk i zapach nadal go podniecały, więc mimo że był odprężony, wciąż był jej głęboko świadomy. - To powinno wystarczyć - powiedziała w końcu. Wstał i przeciągnął się. Alicia spojrzała na niego, po czym szybko się

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve odwróciła. - Dobrze. Posprzątam tutaj, a ty możesz już iść. Powinieneś pić więcej wody. - Dlaczego? - Masaż uwalnia toksyny i sprawia, że się pocisz. Picie wody pomaga uzupełnić jej poziom w organizmie. - Okej. Może nie tylko on był świadomy. Złapał ją na tym, że rzucała okiem na mięśnie jego brzucha - i nieco niżej. Jego penis drgnął na samą myśl o tym, ale odsunął te myśli na bok. W tych spodniach ukrycie erekcji nie byłoby możliwe. Wyszedł z pokoju i udał się do kuchni, by chwycić szklankę wody, opróżnił ją kilkoma łykami, a następnie wyszedł na zewnątrz zaczerpnąć świeżego powietrza. Alicia miała rację. Zlał się potem, a chłodna nocna bryza była pomocna. - Dobrze się czujesz? Odwrócił się do niej. - Tak. Czuję się świetnie. Dzięki za masaż. - Proszę bardzo. - Wzięła łyk wody, po czym odłożyła szklankę na stolik i usiadła. On stał na najwyższym stopniu schodów, zwrócony do niej bokiem. - Gdybym tutaj mieszkała, nie sądzę, bym kiedykolwiek chciała wychodzić z domu – rzekła. - To miejsce ma pewien urok. - Tu jest wspaniale, ale myślę, że w końcu byś się znudziła. Roześmiała się. - Pamiętaj, gdzie dorastałam. To jest niebo. Sól wyczuwalna w powietrzu, niesamowity widok na ocean, który nie ma końca. Długie spacery po plaży. Wątpię, żebym kiedykolwiek mogła znudzić się miejscem takim jak to. Oczywiście, odrobinę przekracza ono mój limit cenowy. - Nigdy nie wiadomo. Może się okazać, że staniesz się sławna w dziedzinie medycyny sportowej i posiadanie takiego miejsca będzie od ciebie wymagało nieistotnej sumy pieniędzy. - Dziękuję za to. - Za co? - Za wiarę w to, że kiedyś może będę miała pieniądze na takie miejsce, a nie, że poślubię kogoś bogatego, kto je dla mnie kupi. Roześmiał się. - Jestem całkiem pewien, że jesteś siłą, z którą należy się liczyć, Alicio. Nie sądzę, żebyś kiedykolwiek musiała potrzebować mężczyzny, który się tobą zaopiekuje, finansowo lub w inny sposób. - Jeszcze raz dziękuję. Sypiesz dziś komplementami.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Cóż, coś się chyba ze mną dzieje. Wygięła usta w uśmiechu, a potem wpatrzyła się w ciemność. Lecz kiedy potarła swoje nadgarstki i poruszyła rękami, zmarszczył brwi. - Czy od masażu bolą cię ręce? Spojrzała w dół na swoje dłonie i ułożyła je na kolanach. - Nie, nic mi nie jest. Po prostu uwalnia się z nich napięcie. To normalne. Wstał i podszedł do jej krzesła, następnie ukląkł przed nią i wziął ją za ręce. - Nie chcę, żebyś zrobiła sobie krzywdę, zajmując się mną. Zaśmiała się miękko, od czego zadrżały mu jądra. - Nie robię sobie krzywdy. To moja praca. - Twoja praca musi być męcząca dla twoich dłoni. - Masował je, kciukami pocierając jej nadgarstki. - O Boże, tak dobrze. I kto teraz jest masażystą? Lubił sprawiać, żeby było jej dobrze. Zaskoczyło go, jak bardzo mu się to podobało. Nie chciał, aby zrobiła sobie krzywdę, po to, by on mógł wrócić do formy. - Jak męczące jest dla ciebie wykonywanie terapii? - Co masz na myśli? - To, co dla mnie robisz – rozciągasz moje mięśnie i ścięgna – wymaga pewnej siły, a ty nie jesteś jakimś wielkoludem. Jak ciężkie jest to dla twojego ciała? - Jestem do tego przeszkolona, Garrett. Nie zaszkodzę sobie. Zgiął jej nadgarstki. - Tak, ale kto pod koniec dnia masuje ciebie? - Nie potrzebuję masażu. - Założę się, że praca na sportowcach powoduje ból. Wiem, jakie są nasze ciała. Pracujesz na twardych mięśniach. A po tej kontuzji przestudiowałem trochę anatomii – musisz pracować nad ścięgnami, stawami i innym gównem. Musisz wciskać się dość głęboko - dlatego to, co mi robisz, tak cholernie boli, prawda? Przyglądała mu się. - To dobrze, że jesteś tak dobrze poinformowany. To pomocne przy twojej terapii. Ale szczerze mówiąc, z moimi dłońmi nie dzieje się nic złego. - Uwolniła je z jego uścisku, poruszała palcami i zgięła nadgarstki. - Widzisz? Wszystko w porządku. Nie wierzył jej. - Jesteś pewna? Poruszyła się, chcąc wstać, więc on również wstał, żeby zejść jej z drogi. - Jestem pewna. Nie zajmuję się tym tak długo, jak niektórzy z terapeutów

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve weteranów. Po całych latach praktyki mogą mieć pewne problemy. Ale ja? Nic mi nie jest. Dobrze o siebie dbam. - Odwróć się. Zmarszczyła brwi. Co? - Odwróć się. - Dlaczego? - Chcę sprawdzić, czy jesteś tak samo spięta, jak byłem ja. - Absolutnie nie. Nie jesteś moim terapeutą. Jestem tu po to, by się tobą zająć, pamiętasz? Ignorując Alicię, obrócił ją dokoła i zanim mogła zaprotestować, położył na niej ręce. Nie był ekspertem, ale natychmiast skoncentrował się na twardych jak skała mięśniach pomiędzy jej szyją a ramionami. - Tak jak myślałem. Twoje mięśnie są napięte. Walczyła, by się obrócić, ale unieruchomił ją między krzesłem a swoim ciałem. - Garrett. Absolutnie nie będziesz masował mi ramion. Wiesz, ile pieniędzy warte jest twoje ramię? - Tak. Moja agentka podzieliła to dla mnie przez liczbę lat, które obejmuje mój kontrakt. A potem przez miesiąc. Była bardzo dokładna. - Właśnie. - A jeśli zechcę zrobić ci masaż, mogę to zrobić. - Już stosował nacisk na jej skórę, wykorzystując kciuki i palce, próbując uwolnić ją od napięcia. - Po prostu pomyśl o tym, jak o terapii dla mnie. - Myślę, że mnie nie słuchasz. - Tak, niech ci będzie. Nie zawsze dobrze znoszę rozkazy. To, że miał ją tak blisko siebie, było najgorszą formą samo-tortury. Jego nos znalazł się w jej włosach, a ich cytrusowy zapach doprowadzał go do szaleństwa. Skórę miała miękką, tyłek ułożony przy jego kroczu, przez co będzie musiał dokonać pewnych obliczeń swojej statystyki53, aby uniknąć erekcji. Alicia nadal głęboko oddychała, przybliżając swoje ciało do jego ciała. I przestała mówić – co nie było dobrym znakiem. To oznaczało, że koncentrowała się na ruchach jego rąk. Albo naprawdę podobał jej się masaż, albo zo-

53 Earned run average (w skrócie ERA) – w baseballu statystyka dla miotacza. Oznacza stosunek liczby runów, które drużyna atakująca zdobyła przeciwko niemu do liczby inningów, które rozegrał do momentu zejścia z boiska, pomnożony przez 9.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve rientowała się, co dzieje się w jego spodniach54. Zrobił krok w tył, a ona odchrząknęła, zdejmując jego dłonie ze swoich ramiona, po czym się odwróciła. Duży błąd. Ponieważ oto tam była, erekcja, której nie sposób było nie zauważyć. A jej spojrzenie skupiło się właśnie w tym miejscu, po czym szybko podniosła głowę, spotykając się z nim wzrokiem i wstrząśnięta patrzyła na niego szeroko otwartymi oczyma. - Umm, powinniśmy iść do łóżka. Uniósł brwi. - Nie razem, oczywiście. To byłoby... całkowicie niewłaściwe. Chodziło mi o to, że ja idę do łóżka. W moim pokoju. Sama. Dziękuję za masaż. Był świetny. Zobaczymy się rano. Przeszła obok niego, przy czym jej ciało otarło się o czubek jego penisa. To było równocześnie bolesne i ekscytujące. Czuł się, jakby znowu miał czternaście lat i został przyłapany w szatni z erekcją, dlatego że fantazjował o pannie Smith, gorącej dwudziestotrzyletniej nauczycielce wychowania fizycznego, która przyprawiała ich wszystkich o mokre sny. Ile razy on – do diabła, wszyscy chłopcy - próbowali ukryć erekcje, kiedy mieli zajęcia na bieżni, podczas gdy panna Smith stała na środku boiska, pracując z dziewczynami? Jednak nie był już niezdarnym nastolatkiem. Był wystarczająco dorosły, by kontrolować własne libido, gdy znajdował się w pobliżu atrakcyjnej kobiety, a już zwłaszcza kobiety, z którą łączyły go relacje zawodowe. Cholera. Przeczesał włosy palcami i zszedł po schodach, dochodząc do wniosku, że przyda mu się spacer brzegiem oceanu, który ostudzi szalejące hormony. Zatrzymał się na plaży, z twardym i pulsującym penisem, któremu nie spieszno było zwiotczeć. Świetnie. Gdyby tylko udało mu się wyrzuć z głowy myśli o ciele i zapachu Alicii, to by zmiękł. Lecz jego głowa była nią wypełniona, a jego penis wciąż pozostawał twardy. Jak niby miałby jej to wyjaśnić, gdyby wpadł na nią po powrocie do domu? Kiedy znajdowała się w jego towarzystwie, już była nerwowa i płochliwa, a wymachiwanie erekcją bez wątpienia zmusiłoby ją do natychmiastowego spakowania się. Nie chciał jej wystraszyć. Może po prostu powinien masturbować się tutaj, nad brzegiem oceanu. 54 Nie, niemożliwe;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve W odległości mil od tej odosobnionej posiadłości na plaży nie było innych domów, a na wodzie nie widać było żadnych łodzi, co dawało mu dużo prywatności. Był twardy i obolały, a dojście nie zajmie mu wiele czasu. Częściowo opuścił spodnie i wyciągnął swojego kutasa, chwytając go mocno w garść. Podskoczył mu w dłoni, więc zakręcił kciukiem po główce. Garrett wyobraził sobie, że Alicia wychodzi teraz na zewnątrz i widzi go w takim stanie. Wiedział, jaka byłaby jej reakcja, lecz wyobrażał sobie, jak chciałby, żeby zareagowała. Chciałby, aby opadła na kolana i wzięła go w usta. Jądra ścisnęły mu się, gdy w jego głowie pojawił się obraz jej ust otaczających nabrzmiałą główkę, jej języka zlizującego perłowe krople płynu, który wydostał się z czubka. Miała piękne usta. Wiele myślał o ponownym jej pocałowaniu. Po prawdzie, koncentrował się na jej dłoniach, ponieważ go dotykała, ale jej usta... tak, pragnął poczuć je na sobie. Na swoich wargach, na swojej skórze, a już z pewnością na swoim kutasie. Jego jądra napięły się, a on chwycił swojego penisa, ściskając go, gdy przesuwał dłonią po delikatnej skórze. Odchylił głowę do tyłu i zamknął oczy, tak bliski krawędzi, że gotowy był wybuchnąć. Jednak fantazja o Alicii na kolanach była zbyt słodka, by tak szybko odpuścić. Jeszcze tylko kilka minut. *** Alicia przycisnęła sobie do szyi zimny ręcznik, spryskała twarz wodą, chodziła po pokoju tam i z powrotem, aż wreszcie otworzyła okno, mając nadzieję, że nocne powietrze zrobi coś, by obniżyć wewnętrzną temperaturę jej ciała. Lecz nic nie działało. To, że Garrett jej dotykał, nie pomogło, tak samo jak jej próba przekonania go, by przestał. Najpierw dotknął jej dłoni, potem szyi i ramion. Przyprawił ją o gęsią skórkę. Podczas szkolenia terapeutycznego, wszyscy dotykali się nawzajem. Czuła na sobie dłonie wielu świetnie wyglądających mężczyzn, ale nigdy jej to nie podniecało. Ani razu. W końcu, na tym polegała jej praca. Nigdy nie pociągał jej żaden z mężczyzn, z którymi chodziła do szkoły lub z którymi pracowała, pacjenci ani faceci zajmujący równorzędne stanowiska również

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nie. Aż do teraz. Pozostanie tutaj, w domu, tylko pogorszy sytuację. To był ogromny błąd. Jednak była silniejsza od swojego libido i fantazji, potrafiła przejąć nad nimi kontrolę. Czyż nie? Przycisnęła chłodne dłonie do rozpalonej twarzy. Co z nią było nie tak? Musiała się opanować, musiała zachować między nimi dystans, pozbyć się tego seksualnego ognia, gdyż w przeciwnym razie nie będzie w stanie wykonywać swojej pracy. Ponieważ zachowanie fizycznego dystansu było niemożliwe. Musiała być w stanie dotykać Garretta i nie stawać w płomieniach za każdym razem, gdy była blisko niego. Otworzyła tylne drzwi, pozwalając, by chłodna bryza zdusiła płomienie. Ale wtedy zatrzymała się, szczęka jej opadła, kiedy spostrzegła Garretta. Zamrugała, pewna, że wyobraziła sobie to, co widziała. Lecz, gdy jej oczy przyzwyczaiły się do ciemności panującej na zewnątrz, na krawędzi wody dostrzegła sylwetkę Garretta. Spodnie wisiały mu nisko na biodrach, w ręku trzymał swojego penisa, powoli przesuwając go w zaciśniętej pięści. Głowę odrzucił do tyłu i zamknął oczy, a kiedy się dotykał, w jego ciele widoczne było napięcie. W gardle zrobiło jej się sucho jak na pustyni. Nie mogła przełknąć, nie chciała się poruszyć, bojąc się, że najmniejszy ruch zwróci jego uwagę. Musiała odsunąć się od światła, więc cofnęła się o krok, zawstydzona, że patrzy na niego w tak intymnej chwili, lecz tak oczarowana tym, co robił, że nie potrafiła się odwrócić. Był piękny, z nagą piersią i wygiętymi plecami, gdy napierał penisem w swoją pięść, naśladując akt płciowy, wypychając swój trzon w przód. Jej cipka zacisnęła się; łechtaczka zadrżała, domagając się jej uwagi. Wsunęła rękę w swoje szorty i objęła płeć, potrzebując uwolnienia. Cicho sapnęła, kiedy zauważyła, że jego tempo wzrosło, żałując, że nie miała dość odwagi, by tam wyjść, stanąć przed nim i pokazać mu, czego jej potrzeba. Pragnęła dać im obojgu to, czego tak bardzo chcieli. Ale nie mogła. Po-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve zostanie w ukryciu było ekscytujące, sprawiało, że pulsowała z chęci i potrzeby, lecz było też całkowicie niezadowalające, gdyż ten, którego tak naprawdę pragnęła, stał tam na plaży, zadowalając sam siebie. Pragnął jej dzisiaj; dowód tego był wyraźnie widoczny. A ona odeszła. Teraz zajmował się własnymi potrzebami, kiedy to ona mogła tam być, klęcząc na piasku, z ustami na jego pięknym kutasie, liżąc szczyt, biorąc go między wargi i ssąc, póki by nie eksplodował. Dopóki oboje by nie eksplodowali. Ciało napięło jej się z potrzeby, nogi się trzęsły, gdy przeciągnęła palcami po swojej obolałej cipce, puls szalał, gdy wsunęła palce do środka, wyobrażając sobie, jak by to było, gdyby Garrett pchnął ją na piasek i wbił w nią swojego penisa. Wyrwał jej się niski jęk, palce miała mokre, a cipka chwytała je mocno, kiedy na niego patrzyła. Jego ciało było skończoną doskonałością, gdy gwałtownie szarpał swojego penisa. Wyglądał niczym bóg oceanu55, jego ciało skąpane było w blasku księżyca, głowę odchylił do tyłu, gdy poruszał się z płynną gracją kogoś, kto dobrze zna swoje potrzeby. Był bliski wybuchu. Tak jak ona, gdy nasadą dłoni pocierała swoją łechtaczkę. Chciała, żeby ją pieprzył, chciała poczuć na sobie jego umięśnione, gorące i śliskie od potu ciało, wbijające się w nią nieubłaganie, kołyszące się przy niej, dopóki by się nie rozpadła. Kiedy więc pchnął biodrami do przodu, a z jego penisa trysnęła sperma, przygryzła wargę i zmusiła się do powstrzymania okrzyku, również dochodząc i zagłębiając palce w cipce, podczas gdy przelewały się przez nią fale orgazmu. Skończyli razem, a jedyne, czego chciała, to żeby Garrett był w niej, chwytając ją za biodra i uderzając w nią podczas uwolnienia. Wilgotna i roztrzęsiona, odwróciła się, opierając się o ścianę. Wyjęła rękę z szortów, łapiąc oddech, i zamknęła oczy, przeżywając tę chwilę wciąż od nowa, podczas gdy jej ciało pulsowało w wyniku tego niesamowitego orgazmu. Po upływie kilku minut odważyła się rzucić okiem za okno, lecz Garrett zniknął. Weszła do łazienki i przyjrzała się swojemu odbiciu w lustrze. Policzki 55 Jeszcze w szkole średniej, jedna z moich koleżanek, widząc mojego kuzyna, stwierdziła: "Jak bóg seksu, to on nie wygląda, ale ogólnie niezły." Od tego czasu, kiedy widzę niezłego faceta, zawsze mi się ten jej "bóg seksu" przypomina;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve miała zaróżowione, skórę wilgotną, a całe jej ciało drżało. To by było na tyle, jeśli chodzi o ochłodzenie ciała. Była wykończona. Mrowiły ją sutki, cipka drżała. Nadal była podniecona, a obrazy w jej głowie nie chciały odejść. Niełatwo będzie jej jutro stawić czoła Garrettowi. To, że uciekła dziś przed nim, w niczym jej nie pomogło. Zamiast tego, jeszcze pogorszyło sprawę. XIII Garrett wstał i udał się na poranny bieg, po powrocie z którego nalał sobie trochę soku i od razu ruszył do siłowni, by wykonać trening siłowy. Spotkał tam Alicię, która pojawiła się ubrana w obcisłe spodnie do jogi ze spandexu oraz w koszulkę bez rękawów. - Nie będzie ci przeszkadzać, jeśli poćwiczę razem z tobą? - zapytała, kładąc na orbitreku ręcznik i butelkowaną wodę. Wczorajsza masturbacja wcale nie poprawiła mu nastroju. Sądził, że może bieganie zwiększy wydzielanie endorfin, lecz wciąż był w nie najlepszym humorze. - Możesz robić, co chcesz. Tu jest mnóstwo sprzętu. Wyglądała, jakby wcale się tym nie przejęła. - Okej, dzięki. Założyła słuchawki, włączyła coś, co jak zakładał było muzyką56, i zaczęła trening. Zamiast koncentrować się na jej świetnym tyłku, poruszającym się w górę i w dół na orbitreku, zdecydowany był skupić się na własnym treningu. Jedną z rzeczy, na które zawsze mógł liczyć, że go rozproszą, było ćwiczenie swojego ciała. Pracował z ciężarkami, przynajmniej z tymi, z którymi wolno mu było ćwiczyć samemu, co oznaczało trening nóg i mięśni brzucha. Trening górnej części ciała był niedozwolony, chyba że pod nadzorem trenerów lub terapeutki, więc musiał z tym zaczekać na Alicię. Stracił poczucie czasu, ale nie stracił z oczu Alicii, która po wyczerpującym treningu na orbitreku przeniosła się na ciężarki. Była silna. Ani razu nie poprosiła go, by dał jej fory, i mimo że była drobnej budowy, to potrafiła podnieść przyzwoitą ilość masy. Był pod wrażeniem i lubił przyglądać się jej ciału. Czego nie powinien robić wcale, ponieważ właśnie to wprawiło go w zły nastrój. Powinien ograniczyć pożeranie wzrokiem jej postaci, a zwracać 56 Nie, z pewnością postanowiła uczyć się języka polskiego albo posłuchać czegoś nieprzyzwoitego;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve większą uwagę na własną formę. - Gotowy, żebym zajęła się górną częścią twojego ciała? - spytała, wycierając ręcznikiem szyję i klatkę piersiową, co skłoniło go do skupienia się na jej biuście, który nie był duży, ale wciąż sprawiał, że chciał przejechać językiem przez rowek między jej piersiami. Była wilgotna od potu, przez co myślał o tym, by doprowadzić ją do stanu, w którym spociłaby się w nieco inny sposób. Naga. Cholera. - Jasne. - Im szybciej skończy trening, tym szybciej będzie mógł jej unikać. Na tym polegał jego nowy plan. Unikanie. - Zacznijmy od lekkiego podnoszenia ciężarów na ławce, żeby cię rozgrzać – powiedziała i zaczęli pracować nad górną częścią jego ciała. Wykonywał ćwiczenia mechanicznie, przebrnął przez trening, po czym chwycił ręcznik. - Jeszcze nie skończyliśmy, Garrett – rzekła. Zmarszczył brwi. - To zwyczajowe ćwiczenia. - Pomyślałam, że dziś je zmienimy, dodając trochę więcej obciążenia. - Naprawdę? - Myślę, że twoje ramię potrzebuje doświadczyć nieco większego nacisku. Musimy cię rozgrzać, byś mógł zacząć miotać. Pomysł miotania sprawił, że poczuł ból w dole brzucha. Od czasu, kiedy doznał kontuzji, to było jedyne, o czym myślał. Właśnie po to ćwiczył. I tego się bał. Ale nie chciał się wycofać, nie zamierzał pozwolić, żeby kontrolował go strach. Albo wróci do gry, albo będzie musiał zaakceptować fakt, że dni jego kariery jako miotacza już się skończyły. I był tylko jeden sposób, by się o tym przekonać. Odrzucił ręcznik, podekscytowany wyzwaniem. Ten dzień zapowiadał się coraz lepiej. - W porządku. Zróbmy to. Dwie godziny później, jego entuzjazm przygasł. Pomiędzy podnoszeniem ciężarków, terapeutycznymi ćwiczeniami i większą ilością tego okropnego rozciągania, które zaczęło kojarzyć mu się z jakąś formą sadyzmu ze strony Alicii, był tak wiotki jak rozgotowany makaron. Usiadł bezwładnie na kanapie w salonie, podczas gdy jego nikczemna terapeutka aktualizowała

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve dane w swoim notatniku. - Myślę, że starasz się mnie zabić. Momentalnie podniosła wzrok i uśmiechnęła się. - Mięczak. - Przyznaj się. Pozostałe zespoły z naszej ligi zapłaciły ci, żebyś mnie zniszczyła. Rzuciła mu kolejne szybkie spojrzenie. - Och, daj spokój. Twoja kontuzja nie jest najgorszą, jaką widziałam. Milczał przez kilka minut, obserwując ją, gdy koncentrowała się na pisaniu, przygryzła dolną wargę, a następnie dodała jeszcze kilka notatek. Zauważył, że kiedy była skupiona, potrafiła odciąć się od wszystkiego, łącznie z jego ciągłymi narzekaniami, które najwyraźniej trafiały w próżnię. Zmęczony samym sobą, wstał i przygotował im kanapki na lunch. - Hej - powiedział w końcu, krzycząc do niej z kuchni. - Tak? - Lunch. Wstała i weszła do kuchni. - Naprawdę? Zrobiłeś lunch? Ja mogłam to zrobić. - Pracowałaś. A ja potrafię zrobić kanapkę z indykiem. Chociaż twoja jest bez indyka. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko awokado, tym wszystkim warzywom i trawie. Roześmiała się. - Uwielbiam awokado. - Usiadła przy stole i ugryzła, po czym wydała z siebie jęk, od którego zadrżały mu jądra. - Och, masz nadzwyczajne umiejętności przygotowywania kanapek. Dziękuję. Byłam głodna. - Pilnie pracowałaś. Przełknęła i skinęła głową. - Mam względem ciebie wielkie plany. W odpowiedzi jego ramię drgnęło z bólu. - Świetnie. - To ci się spodoba. Obiecuję. Wątpił w to. - Jedyne, co może mi się spodobać, to gdy Riversi znowu umieszczą mnie w składzie rozpoczynającym grę. Wzięła kęs kanapki i przyglądała mu się, jak gdyby był obiektem jakiegoś eksperymentu naukowego. Bez wątpienia zastanawiała się nad nowymi sposobami, na jakie mogła torturować jego ramię. Skończył jeść kanapkę, starając się nie patrzeć na nią, gdy mu się przypatrywała. Musiał przyznać, że to wytrącało go z równowagi. - A może opowiesz mi, w jaki sposób doznałeś kontuzji? - zapytała. - Jestem pewien, że całe to gówno opisane zostało w moich aktach. Czy-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve tałaś je, prawda? - Tak, ale to nie to samo, co usłyszeć o tym od ciebie. Chcę wiedzieć, co robiłeś, co pamiętasz na temat mechaniki twojego ciała. Chcemy się upewnić, że nie doznasz kolejnego urazu, gdy ponownie znajdziesz się na wzniesieniu na mecie miotacza. Wzruszył ramionami. - Miotałem. - Jaki rodzaj rzutu stosowałeś? - Piłkę ślizgającą się57. Wychyliłem się do tyłu, rzuciłem piłkę i poczułem jakby uszczypnięcie. Później byłem obolały. - Ale nie od razu zrezygnowałeś z gry. - Nie. Skończyłem swoją zmianę. - I dalej miotałeś. Skrzywił się, przypominając sobie leadoff walk58, zdobycie bazy i trzy home runy, zanim trener ściągnął go z boiska. To był koszmar. Wiedział, że bolało go ramię, wiedział, że okropnie rzucał, a jego szybka piłka59 wcale nie była szybka. Lecz kiedy po zdobyciu bazy podszedł do niego trener miotaczy, przysięgał, że da sobie radę i pokona następnego pałkarza. Nie ma to jak miotacze i ich ego. Nigdy nie chcieli przyznać się do porażki. Ale to była inna sytuacja. Był kontuzjowany i wiedział o tym, a mimo to nadal kontynuował rzucanie. Czego koszty poniosła jego drużyna. - Trener powinien był zdjąć cię z boiska. A co gorsze, ty powinieneś był im powiedzieć, że zostałeś kontuzjowany. Przez to, że tego nie zrobiłeś, kosztowałeś drużynę trzy runy60. Jakby czytała mu w myślach. - Wow, nie okazujesz litości, prawda? - Nie widzę żadnego powodu, dla którego miałabym ci ściemniać, kiedy sam dobrze wiesz, że to prawda. Jedną z rzeczy, nad którymi staram się pracować z zawodnikami, jest odczytywanie sygnałów wysyłanych przez własne ciało. Kiedy już jesteś kontuzjowany, czas twojego powrotu do zdrowia może być dużo krótszy, jeśli ustąpisz od razu, gdy tylko poczujesz ból. Przewrócił oczami. - Och, daj spokój, Alicio. Gdybym zaprzestawał 57 Slider - piłka ślizgająca się – taka, która skręca, ale nie w płaszczyźnie pionowej tylko poziomej (w bok). 58 Leadoff walk - baza za darmo, czyli przyznanie pałkarzowi pierwszej bazy, po narzuceniu czterech piłek przez miotacza. 59 Fastball - kiedy to piłka wyrzucona jest z możliwie jak największą prędkością i podąża po torze prostoliniowym w kierunku łapacza. 60 Run - zaliczany jest zawodnikowi, który obiegnie wszystkie trzy bazy i dotrze do czwartej zwaną inaczej bazą domową. Jednocześnie drużyna atakująca zdobywa punkt.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve miotania za każdym razem, gdy czułem ból, to wcale bym nie grał. - Przestań karmić mnie tymi pierdołami. Znasz różnicę między dyskomfortem, zmęczeniem wywołanym przepracowaniem, a czymś w rodzaju „O nie, naprawdę się zraniłem”. Wiedziałeś o tym tamtego dnia, czyż nie? Nie odpowiedział. Odchyliła się na oparcie, wyraźnie przekonana, że ma rację. - Tak myślałam. Nie chciałeś przerywać gry, co jest normalne. Rozumiem to. Mój brat i kuzyni są takimi samymi twardzielami jak ty. Grają kontuzjowani. Wszyscy tak robicie. To część waszego psychologicznego kamuflażu, gdyż jako sportowcy myślicie, że jesteście nie do pokonania. Ale spójrz, gdzie teraz jesteś. Przez kontuzję przegapiłeś drugą połowę sezonu. Masz szczęście, że to naciągnięcie nie kosztowało cię kariery. Irytacja popłynęła do jego zakończeń nerwowych. - Wiesz, nie pierwszy raz słyszę ten wykład. - Jestem pewna, że nie. Ale może być ostatni, jeśli to do ciebie nie dotrze. Jak sądzisz, ile jeszcze razy twoje ramię wytrzyma tego rodzaju nadwyrężenia? Twoje ramię jest jak rakieta, a szybka piłka w twoim wykonaniu jest niesamowita. Tego rodzaju nadwyrężenia powodują rozwój tkanki bliznowatej, dlatego druga taka kontuzja zakończy twoją karierę. Cóż, można by powiedzieć, że odmalowała mu ten obrazek cholernie dużymi literami na bezchmurnym niebie, prawda? Lekarze przynajmniej osładzali mu tę wiadomość uśmiechem i pozytywnym nastawieniem, mówiąc, że błyskawicznie wróci do pierwszego składu. Tyle tylko, że wcale do niego nie wrócił, i całe miesiące później nie czuł się, jakby jeszcze kiedykolwiek mógł być gotowy do ponownego miotania. A otwarcie sezonu zbliżało się dla niego niczym cholerny Armageddon. - Chcesz użyć jeszcze jakichś delikatnych słów, żeby dodać mi otuchy? Odsunęła talerz na bok. - Daj spokój, Garrett. Przecież nie wybrałeś mnie po to, bym głaskała cię po głowie i powtarzała ci, jak będzie wspaniale. Wybrałeś mnie, bo wiedziałeś, że będę z tobą szczera, tak jak tego pierwszego dnia. Jedna rzecz, na jaką zawsze możesz liczyć z mojej strony, to uczciwość. Poza tym, będę cię również zmuszać, żebyś był szczery sam względem siebie, a to oznacza, że musisz docenić, jak ważne jest to, byś nauczył się odczytywać sygnały wysyłane przez twoje ciało. - Nienawidzę być wycofywanym z gry. - To zrozumiałe. Jesteś sportowcem i cholernie dobrym miotaczem.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Ale spieprzyłem tamtego dnia i zapłaciłem za to kontuzjowanym ramieniem. Posłała mu uśmiech. - Nie na stałe. Poradzimy sobie z tym i znowu będziesz rzucał. Wierzę w to. Ty też musisz w to uwierzyć. Po lunchu, Alicia zniknęła, twierdząc, że musi wykonać parę telefonów. Garrett wyszedł na zewnątrz i udał się na spacer po plaży, by oczyścić umysł. Przypomnienie sobie dnia, w którym doznał kontuzji, nie było łatwe. Nie lubił o tym myśleć, gdyż kiedy to robił, musiał zdać sobie sprawę z tego, jakim był aroganckim dupkiem. Powinien był zejść ze wzniesienia na mecie miotacza od razu, gdy tylko zorientował się, że coś go boli. Zamiast tego jednak, myślał, że jest niezwyciężony, że może obronić zmianę, obronić mecz, i że nic nie może go powstrzymać, nawet ból. Był pieprzonym kretynem. Zawiódł swoją drużynę, a po drodze napytał sobie biedy. Zawsze musiał uczyć się na błędach tym trudniejszym sposobem. Alicia miała rację. Lepiej zrobi, słuchając własnego ciała, ponieważ nigdy więcej nie chciałby ponownie przez to przechodzić. Kiedy po spacerze wrócił do domu, czekała na niego. Związała włosy w kucyk i założyła adidasy. Przez ramię przewieszoną miała torbę na siłownię. - Wybierasz się gdzieś? - My się gdzieś wybieramy. Idź się przebrać. Uniósł brwi. - W co? - W wygodne ubranie do treningu. Co znowu? Zagrzebie go w piasku i każe mu się spocić? Może gdzieś go powiesi albo rozciągnie na jednym z tych średniowiecznych kół tortur? Potrafiła być bardzo pomysłowa. I przerażająca. - Dokąd idziemy? - Dowiesz się, gdy tam dotrzemy. Przebrał się, po czym wsiedli do samochodu. Odwrócił się do niej. - Dokąd? - Na stadion baseballowy. Tego się nie spodziewał. W żołądku kłębiły mu się strach i podniecenie. Uruchomił silnik i ruszył autostradą w kierunku stadionu. Trwał wiosenny trening, a on nie był jego częścią. Boże, naprawdę tego chciał. - Wiesz, drużyny nie ma tu dzisiaj - rzekła, gdy wjechał na pusty parking. - Mają mecz wyjazdowy.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Zgasił silnik. - Znam harmonogram. - Wiedział o każdym meczu, który rozgrywała drużyna, wiedział, z kim grali, mimo że on z nimi nie grał. Z każdym upływającym dniem czuł się tak, jakby sezon przeciekał mu przez palce. Wiosenne treningi trwały już od jakiegoś czasu. A on w nich nie uczestniczył. Odliczał dni do rozpoczęcia sezonu. To był jego termin docelowy, w którym chciał wrócić na wzniesienie na mecie miotacza. Teraz ta data dyszała mu w kark, jak jakaś wstrętna bestia – kładąc się cieniem na każdym cholernym dniu i nie dając mu spać w nocy. Wzięła torbę i ruszyli do drzwi. Pokazali swoje dokumenty ochroniarzowi, który wpuścił ich na stadion. Kiedy weszli na boisko, ścisnęło go w dołku i zlał się potem. Alicia wyjęła z torby rękawicę baseballową oraz piłkę. Garrettowi serce podskoczyło w piersi. - Co to jest? - Moja rękawica. Piłka. To raczej oczywiste, nie sądzisz? Wyciągnęła z torby również jego rękawicę i rzuciła mu ją. Zmarszczył brwi. - Skąd to masz? - Od twojego trenera. Nie wziął jej ze sobą, sądząc, że nie zajdą tak daleko w terapii, żeby była mu potrzebna. - Pomyślałam, że trochę poćwiczymy dziś łapanie. Uniósł brwi. - Ty łapiesz. - Oczywiście. - Złapiesz tego rodzaju podanie, jakie może rzucić ci miotacz? Roześmiała się. - Nie jesteś jeszcze gotowy rzucić szybkiej piłki, ogierze. Zaczniemy powoli, a następnie popracujemy nad twoją mechaniką. Przeszła za stanowisko pałkarza i czekała. Garrett gapił się to na swoją rękawicę, to na wzniesienie na mecie miotacza. - No i? Przeniósł wzrok na Alicię, która podrzucała piłkę w górę i łapała ją w rękawicę. - Rozgrzejmy to ramię - powiedziała, po czym rzuciła mu piłkę. Zadziałał instynktownie, łapiąc ją, a następnie podszedł do podwyższenia. Stanął na wzniesieniu na mecie miotacza, chwycił piłkę w dłoń, jego cel znajdował się dziewięćdziesiąt stóp dalej. Wszystko było tak dobrze znane, a

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve jednak miał wrażenie, jakby było mu cholernie obce. W miejscu, w którym kiedyś czuł się tak dobrze – w końcu wzniesienie na mecie miotacza było dla niego niczym drugi dom - teraz czuł się tak, jakby nigdy wcześniej tutaj nie stał. Jakby to był jego pierwszy raz. W pewnym sensie, to był pierwszy raz. Będzie rzucał po raz pierwszy od czasu odniesienia kontuzji, od czasu, kiedy poczuł to ukłucie bólu, który rozrósł się w coś większego i zagroził odsunięciem jego kariery na boczny tor. Pot spłynął mu po czole. Wytarł go rękawem i skoncentrował się na Alicii, która cierpliwie czekała aż poda jej prostą, wolną, rzuconą od dołu piłkę. Nie wiedziała, nie miała pojęcia, jak cholernie monumentalne znaczenie miał dla niego ten moment. A może tak naprawdę to wcale nie było nic takiego. Niepotrzebnie robił wokół tego takie zamieszanie. Po prostu rzuć tę pieprzoną piłkę, głupku. - Wszystko w porządku? - spytała, głosem lekkim i spokojnym, choć wiedział, że była zaniepokojona. - Wszystko dobrze. Po prostu... układam sobie wszystko w głowie. Trochę się zastałem. - Spokojnie. Nigdzie mi się nie spieszy. Dzisiejszy dzień był tak samo ciepły jak tamten – z tą różnicą, że wtedy trwało lato i wszystko działo się w Cleveland - kiedy się wychylił i rzucił ślizgającą się piłkę, od której wszystko się zaczęło. Obrócił piłkę w ręku, pamiętając tamten dzień, jakby to było wczoraj, a nie całe miesiące temu. - Muszę tylko złapać, Garrett. Nie ma tu żadnej presji. Chodziło o coś więcej niż tylko o złapanie piłki. Chodziło o jego przyszłość, o jego karierę. Jeśli nie mógł zrobić czegoś tak prostego... to dla niego był to już koniec. Ścisnął piłkę w dłoni i znieruchomiał, niezdolny się poruszyć. - Chcesz spróbować kiedy indziej? - zaczęła iść w jego kierunku. Wyprostował się, wyciągając przed siebie rękę. - Nie. Po prostu daj mi chwilkę. Zatrzymała się, a potem skinęła głową. - Jasne. Nigdy więcej nie będzie miotał, jeśli teraz nie rzuci - jeśli przynajmniej nie spróbuje. Miała rację. Miała ją tylko złapać. Przełknął ślinę albo raczej starał się to zrobić – ponieważ gardło miał wysuszone.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Był spocony, a jego cholerne nogi drżały, jednak uniósł głowę i skinął Alicii. - Okej. - Nie miotaj jeszcze. Nie wkładaj finezji w rzut piłką. Po prostu rzuć ją do mnie. Zacznij od rzutu od dołu. - Co? To nie jest softball61. - Wiem o tym. Ale musimy rozgrzać twoje ramię, wliczając w to wszystkie te mięśnie i ścięgna, których nie używałeś od jakiegoś czasu. Rzucimy kilka piłek od dołu, a potem posuniemy się dalej. Niezupełnie było to ćwiczenie rzutów, których oczekiwał, ale zawsze to jakiś początek. Wziął drżący oddech i rzucił do niej piłkę – narzuconą od dołu. - I jak się czujesz? - zapytała. - Jak dziewczyna. Przewróciła oczami i odrzuciła mu piłkę. - Dobrze. Pokaż mi jeszcze kilka dziewczyńskich podań. Zrobił to, przy czym jego ramię nie było sztywne ani napięte, jak się spodziewał. I nie bolało. - Mogę teraz rzucić znad ramion? - Nie. Dam ci znać, kiedy. Sfrustrowany, rzucał nadal. Od dołu. Słabo. Dwadzieścia sześć razy, aż tak mocno zaciskał zęby, że rozbolała go szczęka. Alicia w końcu skinęła głową. - W porządku. Teraz rzuć znad ramion. Delikatnie. I podkreślam słowo delikatnie, Garrett. - Więc nie chcesz, żebym rzucił ci tak mocną szybką piłkę, która aż zetnie cię z nóg? Zmierzyła go wzrokiem. - Nie, jeśli chcesz miotać w tym roku. Wreszcie rozluźnił ramiona i uśmiechnął się, choć napięcie wzrosło. Nie masz poczucia humoru. - Kiedy pracuję – nie, nie mam poczucia humoru. Delikatnie. Kiedy wymawiała to słowo, zniżyła nawet głos, jakby był tępakiem, który nie rozumie tego pojęcia. Nie po to przetrwał miesiące wyczerpującej rehabilitacji, żeby spieprzyć to jednym rzutem. Poruszył ramieniem, z którym wszystko zdawało się w porządku, a następnie rzucił piłkę znad ramion. Delikatnie. 61 Softball – gra podobna do baseballu, lecz rozgrywana na mniejszym boisku, większą piłką oraz lżejszą i cieńszą pałką.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Nie bolało. Cholera, rzucenie piłki nie bolało, nawet jeśli rzucił ją jak ciota. - I jak się czujesz? - Dobrze. - Nie czułeś ukłucia lub gwałtownego bólu? - W ogóle. - W porządku. Zrób to jeszcze raz. Łagodnie, spokojnie. Podekscytowany, rzucił znowu, robiąc wszystko, co w jego mocy, by postępować zgodnie z jej poleceniami i rzucać tak delikatnie, jak potrafił. Nie czuł żadnego bólu. Rzucali piłkę górą tam i z powrotem przez około piętnaście minut, dopóki Alicia nie zarządziła przerwy. Sfrustrowany, opuścił wzniesienie, ruszając ku niej. - Dopiero się rozgrzewałem. Sięgnęła do torby po dwie butelki wody. - To będzie krótka przerwa. Usiedli w loży dla zawodników, a Garrett wziął kilka łyków wody, patrząc na wzniesienie na mecie miotacza i pragnąc tam wrócić. Odwrócił się do niej. - Chcę miotać. Posłać prawdziwą piłkę miotacza, Alicio. Alicia pokręciła głową. - Nie jesteś jeszcze gotowy. - Już trwa wiosenny trening. A ja w nim nie uczestniczę. Rzuciłem piłkę i czułem się dobrze. Podniosła na niego wzrok, a on dostrzegł w jej oczach zrozumienie. Rzucenie kilku piłek z odległości dziewięćdziesięciu stóp nie wymaga takiej samej mechaniki, jak podczas miotania, i dobrze o tym wiesz. To nie była nawet rozgrzewka przed miotaniem. W tych rzutach nie było prędkości. Na razie po prostu rozciągamy twoje mięśnie, staramy się na nowo przyzwyczaić ramię do rzucania. Wżerało się w niego rozczarowanie. Wpatrywał się we wzniesienie na mecie miotacza, miejsce, które nagle wydało mu się odległe o milion mil. - Kiedy znowu będę mógł miotać? - Wrócimy tam za kilka minut i będziesz mógł znowu rzucać. - Mam na myśli miotanie. Podkręconą piłkę, ślizgającą się, changeup62. - I szybką piłkę? - Tak, to też. - Nie mógł się doczekać, żeby rzucić tak naprawdę, spraw62 Change-up - piłka rzucona wolno, podczas gdy pałkarz spodziewał się szybkiej piłki.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve dzić, jak to było. Tęsknił za miotaniem. - Prędzej, niż myślisz. - To mogłoby być dzisiaj. Z moim ramieniem wszystko w porządku. Wstała i schowała wodę do torby. - Twoje ramię nie jest dziś na to gotowe. Chodźmy jeszcze trochę porzucać. Chciał się kłócić, a gdy dotarł do wzniesienia, chciał przyjąć pozycję i posłać błyskawiczną piłkę w jej oczekującą rękawicę. Logicznie rzecz biorąc, rozumiał, że to, co mówiła, miało sens. Pośpiech mógł zaszkodzić jego postępom. Ale niech to cholera, jeśli nie potrzebował każdej uncji samokontroli, żeby się powstrzymać i rzucać łukiem te debilne piłki. Jednak kontynuując rzucanie, zaczął dostrzegać słuszność jej podejścia. Po trzydziestu minutach poczuł zmęczenie w ramieniu. Nie chciał przerywać, ponieważ, do diabła, tak naprawdę nawet nie miotał. Ćwiczyli po prostu łapanie piłki i nic więcej. Lecz Alicia miała jakiś pokręcony szósty zmysł. Podeszła do wzniesienia, z piłką w dłoni. - Myślę, że na dzisiaj wystarczy. Wracajmy do domu, gdzie przyłożę ci lód. Nie chciał przyznać się do porażki. - Mogę rzucać jeszcze trochę dłużej. - Nie, nie możesz. Na dziś wystarczy. Nie czekając aż znowu zacznie się sprzeczać, obróciła się, opuszczając wzniesienie na mecie miotacza, i spakowała torbę. Koniec gry. Wrócił na wzniesienie na mecie miotacza. Rzucał piłkę. Ale, do diabła, czuł się, jakby dziś przegrał. XIV Kiedy opuścili boisko, Alicia zauważyła, że Garrett miał na twarzy wypisaną porażkę. Sądziła, że będzie podekscytowany tym, że może się tam znaleźć i znowu rzucać, ale nie wzięła pod uwagę tego, że będzie chciał miotać – w prawdziwym stylu miotacza – ani tego, jak bardzo to, że nie był w stanie tego zrobić, będzie go gryzło. Gdy po raz pierwszy wszedł na wzniesienie na mecie miotacza, na jego

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve twarzy widniał strach, i przez chwilę ona również bała się, że Garrett nie odważy się nawet na to, by rzucić piłkę od dołu. Lecz zrobił to. A potem zobaczyła, że się rozpogodził i ogarnęło go podekscytowanie, które udzieliło się również jej. Dopóki nie zorientował się, że nie będzie w stanie zastosować swojego standardowego rzutu. Wtedy się wkurzył. Rozumiała jego frustrację, ale wiedziała też, co będzie najlepsze dla jego rehabilitacji, nawet jeśli on tego nie dostrzegał. Mężczyźni i ich ego. Wystarczająco złe było to, że dla tak wielu mężczyzn poczucie własnej wartości związane było z ich penisami. Do tego ważna była dla nich kwestia kariery. Seks i kariera były kluczowymi atrybutami. Utrata zdolności do wykonywania któregoś z tych zadań, oznaczała koniec dla mężczyzny - przynajmniej w jego umyśle. Była prawie pewna, choć z jej strony było to przypuszczenie i prawdopodobnie fantazja, że Garrett był mistrzem w dziedzinie seksu. Tylko co z jego karierą? Ta część wciąż stała pod znakiem zapytania. Chciałaby móc pozwolić mu dzisiaj miotać. Widziała nagrania z meczów. Do diabła, była na tych meczach i przyglądała mu się z bliska. Garrett był wspaniały. Ślizgająca się piłka w jego wykonaniu była podstępna, a szybka piłka po prostu doskonała. Chciałaby ponownie zobaczyć, jak miota. Lecz nie był jeszcze gotowy. Wiedziała, że gdzieś głęboko w środku był tego świadomy, ale przykro było jej patrzeć na jego rozczarowanie. Wkrótce będzie gotowy. Jego ramię działało dzisiaj bez zarzutu i nie przejawiał żadnych oznak bólu. Już niedługo będą mogli zacząć stosować prawdziwe rzuty. Jednak on nie zamierzał być cierpliwy, co oznaczało, że ona będzie musiała go przekonać i przedstawić mu realistyczny plan, żeby się zaangażował i nie próbował przyspieszać biegu spraw. Wiedziała, że był niecierpliwy, a ostatnią rzeczą, jakiej chciała dla Garretta, było to, by poznał gorycz porażki. To mogłoby go zniszczyć. Po odłożeniu swoich rzeczy na miejsce, poszła do siłowni, żeby wziąć worek z lodem, który umieściła na ramieniu Garretta. Zatrzymała się w drzwiach, gdyż uderzył ją widok Garretta, siedzącego na miękkim materacu i opartego plecami o ścianę. Nogi wyciągnął przed siebie, oczy miał zamknięte, a jego szczękę pokrywała odpowiednia ilość zarostu, co oczywiście przyciągnęło jej uwagę do jego ust. Częściowo również to uparte zaciskanie szczęki czyniło go tak seksow-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nym. Z chęcią usiadłaby na nim okrakiem i posmakowała jego ust, tak po prostu, by zobaczyć, co zrobi. Potem by się przy nim zakołysała, sprawdzając, ile czasu zajęłoby mu znalezienie się w stanie podniecenia. Zdając sobie sprawę, że wizualizując sobie te fantazje, zjechała spojrzeniem do jego krocza, nakazała sobie porzucić brudne myśli, po czym wstrząśnięta odkryła, że miał otwarte oczy. Patrzył na nią z nieukrywanym głodem, który wysłał ukłucie pożądania wprost do jej rdzenia. Spędziła bardzo bezsenną noc, podczas której przypominała sobie, że on był jej pacjentem, a ona jego terapeutką, i że zamierza przestać fantazjować, czy też myśleć o nim w jakimkolwiek osobistym aspekcie. Nie wytrwała w tym postanowieniu zbyt długo, prawda? Ależ jesteś twarda, Alicio. Odchrząknęła i weszła do środka, spoglądając w punkt znajdujący się jakąś stopę ponad jego głową. - Myślę, że już wystarczająco się ochłodziłeś. Sięgnęła po worek z lodem, lecz wyciągnął rękę i chwycił ją za nadgarstek, zmuszając, by na niego spojrzała. - Wcale się nie ochłodziłem. Usiadła obok niego i położyła rękę na jego ramieniu. Było zimne od worka z lodem. - Boli cię? Wygiął usta. - Tak, można tak powiedzieć. - Powiedz mi, gdzie cię boli. - Tam, gdzie patrzysz, gdy przyłapuję cię na gapieniu się na mnie. Jej oczy rozszerzyły się i zaczęła się wyrywać, lecz powstrzymała ją jego ręka na jej nadgarstku. Upokorzona, próbowała wyrwać się ponownie, ale trzymał ją nadal. - Dlaczego z tym walczysz? Przecież oboje tego chcemy. W końcu na niego spojrzała. - Nie chcę tego. Puść mnie. Uwolnił jej nadgarstek, a ona opuściła pomieszczenie, czując się jak tchórz. Ponieważ miał rację. Pragnęła go. Pragnęła go tak bardzo, że aż drżała na całym ciele. Poszła do swojego pokoju i zamknęła drzwi, wspięła się na łóżko i schowała twarz w dłoniach, czując się głupio przez tą ucieczkę. Nie była jakąś przestraszoną nastolatką, która nie wie, jak rozmawiać z płcią przeciwną. I z pewnością nie była dziewicą. Powinna była zostać i przeprowadzić z Garrettem racjonalną rozmowę, która wyjaśniłaby oczywisty

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve konflikt interesów. Powinna wyłożyć mu, że jej kariera jest dla niej ważniejsza niż zaspokojenie seksualnego pragnienia, natomiast on powinien skoncentrować się na powrocie do zdrowia, czyli jego priorytecie. A to, czego ona chciała – bądź czego chciał on - nie miało znaczenia i nie mogło się wydarzyć. Tak łatwo było układać sobie w głowie tę rozmowę już po fakcie. To było takie proste. Poza tym, gdy tylko powiedziała „nie”, od razu pozwolił jej odejść. Nie był natarczywy. Garrett doskonale rozumiał, jakie znaczenie miała kariera. Sam był zaangażowany we własną. Możliwe, że jej pragnął, lecz musiał pogodzić się z faktem, że między nimi nigdy nie mogło do niczego dojść. To było proste i logiczne. Był mężczyzną. Mężczyźni nie byli emocjonalni. Rozumiał to. Uzbrojona w nowe postanowienie, zsunęła się z łóżka i udała się na poszukiwanie Garretta. Znalazła go w kuchni, gdzie szukał czegoś w lodówce. - Garrett. Nie obejrzał się. - Tak. - Musimy porozmawiać. - Wolałbym coś zjeść. Umieram z głodu. - Zamknął lodówkę, po czym obejrzał się na nią. - Chcę stek. Mogę ci przygotować jedną z tych rzeczy z tofu. Może z pieczonymi ziemniakami i sałatką? Ledwo zarejestrowała listę pozycji z jego menu. - Uch, tak. Jasne. Ale musimy porozmawiać. - Możemy rozmawiać przy kolacji, kiedy nie będzie burczało mi w brzuchu. Rozpalę grilla. Może zrobisz sałatkę? Wyszedł z pomieszczenia i zostawił ją, stojącą tam, a jej żarliwie przygotowana przemowa rozwiała się tak szybko, jak jej pewność siebie. Być może pogodził się z tym szybciej, niż myślała. A może czuł się odrzucony, gdyż zraniła jego uczucia i ukrywał to przed nią, udając, że rozmowa w siłowni w ogóle nie miała miejsca. Pewnie postąpił tak samo jak ona. Jednak on był facetem, natomiast ona kobietą, a kobiety były emocjonalne, więc nie miała pojęcia, co tak naprawdę myślał na ten temat. Cholera. *** Kolacja była... nijaka. Och, jedzenie było w porządku, ale Alicia ledwo pamiętała, że coś jadła.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Zgadzając się na odsunięcie rozmowy z Garretem na później, ułożyła sobie w głowie listę wszystkich punktów, które chciała z nim omówić. Choć pomyślała, że zrobi to po kolacji, w razie gdyby miało go to rozzłościć. Nie było sensu rujnować posiłku. I okej, grała na zwłokę, gdyż to mogło być kłopotliwe. Jednak w końcu będą musieli dziś porozmawiać. Kiedy skończyli, pozmywali naczynia. Zostało jej tylko zawiesić ścierkę do naczyń, kiedy odwróciła się i okazało się, że Garrett zniknął. Zgasiła światło, po czym znalazła go rozwalonego na kanapie i skaczącego po kanałach telewizyjnych. Alicia usadowiła się w pobliżu, gotowa wyskoczyć ze skóry. Zrobiła trochę notatek, dotyczących dzisiejszej sesji rzucania, a Garrett wreszcie znalazł film i przestał przerzucać kanały. Podczas oglądania filmu, wzięła sobie kieliszek wina i wyłowiła kilka kawałków czekolady z miski stojącej na stoliku. Czekając. I czekając. Nie chciała przeszkadzać mu w oglądaniu, ale to był stary film i była pewna, że pewnie widział go już wcześniej. Teraz nadszedł odpowiedni moment. - Garrett. Zignorował ją. Spróbowała jeszcze raz. - Garrett. Zmarszczył brwi. - Tak? O co chodzi? - Musimy porozmawiać. Jego wzrok przeskoczył z niej na telewizor i z powrotem. - To nie może zaczekać? Oglądam ten film. Westchnęła. - Pewnie. Półtorej godziny później, dokończyła drugi kieliszek wina i zjadła więcej czekolady niż powinna. Przeczytała również połowę książki, a film się skończył. Garrett chwycił swój napój i ponownie zaczął skakać po kanałach telewizyjnych. O, nie. Nie pozwoli mu na to. Nie mógł wiecznie jej unikać. Podeszła do niego i odebrała mu pilota. - Hej. Ja... - Unikasz rozmowy ze mną. Przewrócił oczami. - W porządku. O czym chcesz rozmawiać? - O tym, co stało się wcześniej. Na siłowni. - Nic się nie stało. Jasno dałaś mi do zrozumienia, że nie chcesz, by stało się cokolwiek. Żaden ze mnie geniusz, Alicio, ale rozumiem znaczenie słowa

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nie. - Okej. To dobrze, doceniam to. - Jednak oboje dobrze wiemy, że słowo nie, które wypowiedziały twoje usta, nie było tym, co mówiło twoje ciało. Wypuściła drżący oddech. - To, czego chcę, a to, co mogę dostać, nie musi się ze sobą łączyć. Jestem twoją terapeutką. To moja praca. Jesteś moim pacjentem. Najważniejszy jest twój powrót do zdrowia. Zaangażowanie się mogłoby zmienić naszą relację klient/pacjent i mogłoby skończyć się tym, że ucierpielibyśmy oboje – zawodowo i personalnie. Wyciągnął się na kanapie, wyglądając zarówno leniwie, jak i seksownie. - Nie musimy się „angażować” - powiedział, robiąc w powietrzu znak cudzysłowia. - Możemy natomiast pozbyć się napięcia i tym samym trochę się zabawić. - Podchodzę do seksu bardzo poważnie, Garrett. Wstał z kanapy, podchodząc do niej. Jego oddech ogrzał jej policzek, gdy założył jej kosmyk włosów za ucho. - Och, wierz mi, Alicio. Ja też. O Boże. Nie powinna była tego mówić. - Nie to miałam na myśli. Jego wzrok błądził po jej twarzy, jego oczy były niesamowicie seksowne, a usta znajdowały się tylko o ułamek cala od jej warg. - Powiedz mi, co miałaś na myśli. Przełknęła, a gardło miała tak wyschnięte, że ledwie mogła mówić. Przez bliskość Garretta serce waliło jej tak mocno, że ledwo cokolwiek słyszała, natomiast jej starannie przygotowana lista rozpłynęła się w powietrzu. Położyła dłoń na jego piersi, by go odepchnąć, lecz jego solidne ciało kusiło ją w sposób, któremu nie mogła już dłużej zaprzeczać. Dlatego chwyciła go za koszulę, wbijając paznokcie w solidny mur, badając i drażniąc. Chciała przejechać paznokciami po jego nagiej skórze, podczas gdy on wbijałby się w nią nieustępliwie. - Alicio. Jego głos i oddech były niczym szept na jej policzku. Uniosła głowę, żeby na niego spojrzeć, zwilżyła usta, i jak u zwierzęcia tropiącego ofiarę, jego wzrok podążył w to miejsce. - Uwielbiam moją pracę, Garrett. Nie zrobię niczego, co naraziłoby ją na szwank. Wiesz, jak wielkim ryzykiem dla nas obojga byłoby zaangażowanie się. - Nigdy nie zrobiłbym niczego, co zagroziłoby twojej pracy. Jeżeli tego

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nie chcesz, to się wycofam. - Musisz myśleć o swojej karierze i powrocie do zdrowia. Zwęził oczy. - Jestem tak cholernie zmęczony myśleniem o tym. Od miesięcy myślałem tylko o tym. Chcę się od tego oderwać na chwilę i pomyśleć o czymś innym, jak na przykład o trzymaniu w ramionach pięknej kobiety. Alicia zadrżała. Rozdarta między wiedzą, że nie powinna tego robić, a tym, iż pragnęła go tak bardzo, że aż drżała z potrzeby, nie wiedziała, co robić. Przełknęła, całe jej ciało było go głodne. Była zmęczona tą walką, w której nie miała nadziei na wygraną. Jedyną opcją była kapitulacja. - Niech to cholera, Garrett. Uniósł brwi. - To znaczy tak, czy nie? Chwyciła go za koszulę i przyciągnęła bliżej siebie. - Pocałuj mnie. XV - Uznam to za tak. Stężały z napięcia, Garrett odetchnął z ulgą, po czym wziął jej usta w pocałunku, na który, jak mu się zdawało, czekał od miesięcy. Jej usta były słodkie i wilgotne, więc zatonął w pocałunku, wsuwając język między jej wargi, by jej posmakować. Smakowała jak wino i czekolada - słodko i seksownie, czyli tak, jak się spodziewał. Jego penis obudził się do życia, twardniejąc, gdy przyciągnął Alicię do siebie, zagarniając ją w ramiona, by pogłębić pocałunek. Ich ciała idealne do siebie pasowały. Umierał z chęci dotknięcia jej, przesunięcia dłońmi po jej biodrach i nogach. Przebierając się, zmieniła dżinsy na bawełniane szorty, a gdy ją pieścił, jej uda były gładkie niczym jedwab. Garrett zastanawiał się, czy ona również czuła ten ucisk w piersi, czy i jej tak trudno było oddychać. Nigdy aż tak nie szalał za żadną kobietą. Lubił je i uwielbiał seks z nimi. Na szczęście, zawsze kręciło się wokół niego wiele kobiet i miał to szczęście, że nawet nie musiał jakoś specjalnie się trudzić, żeby znalazły się w jego łóżku. Główną tego przyczyną było to, że kusiła je jego kariera i odniesiony sukces, o czym dobrze wiedział. Lecz Alicia była inna, była taka od pierwszego dnia, w którym zauważył ją w grupie tych wszystkich terapeu-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve tów, którzy twierdzili, że wiedzą, co jest dla niego najlepsze. Pomimo brzydkiego uniformu, dostrzegł ją, spodobało mu się to, że była wyszczekana, a przebywanie w jej towarzystwie przez ostatnie kilka tygodni jedynie zwiększyło jego pożądanie. A teraz, gdy miał ją w swoich ramionach, podczas gdy ona wplatała palce w jego włosy, jęcząc, kiedy pocierał jej usta swoimi ustami? O tak, to było jak wygrana na loterii. To, że była wewnętrznie rozdarta, nie będąc przekonaną do zrobienia z nim tego, jedynie zwiększyło jego pożądanie. Dobrze wiedział, że złe jest również to, iż jej wewnętrzna walka podsyca jego głód, ale nic nie mógł na to poradzić. Pragnął jej, a ona powiedziała tak. Na wypadek gdyby chciała zmienić zdanie, zamierzał jej dziś dotykać i całować, lizać każdy centymetr jej ciała, ponieważ znajdując się daleko od swojego celu, jakim był powrót na wzniesienie na mecie miotacza, ona była wszystkim, o czym potrafił myśleć. Poruszyła się, a jego otoczył jej zapach. Czymkolwiek było to, czego używała do kąpieli lub do mycia włosów, doprowadzało go do szaleństwa, lecz za każdym razem, gdy pracowali razem, znajdywał jakiś sposób, by wdychać ten zapach głębiej. Przeczesywała jego włosy palcami, paznokciami masując skórę jego głowy, gdy pochyliła się do pocałunku, przy czym jej piersi ocierały się o jego klatkę piersiową. Jej dotyk był magicznym balsamem dla jego obolałego barku, a jakikolwiek ból zdawał się znikać, gdy kładła na nim swoje dłonie. Znał różnicę pomiędzy profesjonalnym dotykiem, który miał pomóc mu w powrocie do zdrowia, a takim, który poprzedzał seks, więc kiedy Alicia dotknęła go teraz, była w tym delikatność, która nie miała nic wspólnego z terapią. A może ona zawsze dysponowała tym magicznym dotykiem, lecz on był tak pogrążony we własnych myślach, że nigdy tego nie zauważył. Wiedział tylko, że między nimi istniało pewnego rodzaju połączenie. Może była to zwykła chemia. Nie chciał tego definiować. Po prostu wchodził w to, wiedząc jedynie, że lubi czuć na sobie jej dłonie, bez względu na to, w jaki sposób Alicia go dotyka. Odsunął się, uwielbiając sposób, w jaki zmieniał się wyraz jej oczu. Zawsze tak bardzo się... kontrolowała. Teraz miała na pół przymknięte powieki, spojrzenie senne z pożądania, usta opuchnięte od całowania. Włosy były w nieładzie, a na twarzy wypisane miała pragnienie. Teraz już się nie kontrolowała, co mu się podobało.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Jeśli ktoś mógłby zabutelkować to spojrzenie i sprzedawać je na wolnym rynku, zarobiłby miliardy, gdyż nic nie mogło szybciej zwiększyć obrotów silnika faceta niż kobieta, która spoglądała na mężczyznę w taki sposób, w jaki Alicia spoglądała na niego teraz. Sprawiała, że czuł ucisk w jądrach, że chciał rzucić ją na kanapę i zanurzać swojego penisa głęboko w jej wnętrzu, dopóki nie wykrzykiwałaby jego imienia. - Nadal nie zmieniłaś zdania? - zapytał, kciukiem obrysowując jej dolną wargę. Pokręciła głową. - Nie. - To dobrze. Ponieważ za chwilę nie będzie już odwrotu, więc jeśli chcesz się wycofać, to lepiej powiedz mi to teraz. Westchnęła cicho. - Nie przestawaj. Zsunął jej z ramion najpierw jedno, a potem drugie ramiączko koszulki, pozostawiając je na wysokości jej łokci63. W półnagiej kobiecie było coś, co uznawał za bardzo seksowne. Pochylił się i pocałował ją w szyję. Zadrżała. - Zimno ci? - wymamrotał przy delikatnej kolumnie jej szyi. - Nie. Po prostu rób tak dalej. - Tak? - spytał, przesuwając językiem po płatku jej ucha. - Jestem pewna, że spodoba mi się wszystko, co zrobią ze mną twoje usta. Zaśmiał się gardłowo. - Mam taką nadzieję, bo moje usta zajmą się dziś całym twoim ciałem. Mocno uchwyciła się jego koszuli, przywierając do niego, jak gdyby bała się, że upadnie. Podobało mu się, że potrafił doprowadzić ją do szaleństwa. A nawet jeszcze nie zaczęli. Choć zaraz zaczną. Wycałowywał sobie ścieżkę przez jej ramię, lekko skubiąc skórę i czując pojawiającą się tam gęsią skórkę. Nie potrafił ukryć uśmiechu. Jej ciało było tak wrażliwe; nie mógł się doczekać, aż dojdzie do tych wszystkich dobrych części. Zsunął jej koszulkę w dół. Jej piersi okrywał bardzo seksowny czarno-różowy satynowy biustonosz, którego widok sprawił, że jego penis naprężył się. Na środku, pomiędzy miseczkami stanika, znajdowała się kokardka w kratę. Uniósł wzrok, spoglądając na nią. - Domyślam się, że masz na sobie pasujące do niego majtki. 63 Albo ma okropnie rozciągniętą koszulkę, albo jest z baaardzo rozciągliwego materiału;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Spojrzała na niego i zaszczyciła go szelmowskim półuśmiechem oraz skinieniem głowy. - Rzućmy okiem. - Opadł na kolana i chwycił jej szorty, następnie zdjął je, siadając na piętach, by podziwiać widok. - Wow. - Przestań- rzekła. - Alicio. Jesteś piękna. Zwłaszcza gdy jej policzki były tak zaróżowione, nie mówiąc już o jej smukłym ciele, niewielkich piersiach oraz pięknych długich nogach. Ciemne włosy, trochę potargane, opadały jej na ramiona, a jeden lok drażnił prawą pierś. Rozsunął jej nogi i wepchnął się między nie, przysuwając się bliżej, aby mógł bawić się tym lokiem, drażniąc nim jej nabrzmiałe piersi, obserwując, jak wraz z jej ciężkim oddechem unoszą się i opadają. A kiedy pochylił się, by pocałować te wzgórki, wydała z siebie krótki okrzyk. Podniósł głowę, przyglądając się jej. Oddychała szybko. - Od jak dawna tego nie robiłaś? Przygryzła dolną wargę zębami, najwyraźniej zastanawiając się, czy mu powiedzieć. - Coś około roku. Uniósł brwi. - To długi okres czasu. - Byłam zajęta. Przyłożył nasadę dłoni do jej cipki. Otwarła usta i jęknęła. - Nigdy nie powinnaś być aż tak zajęta, by nie uprawiać seksu. - Nie powiedziałam, że nie miałam orgazmu. Kciukiem potarł łechtaczkę, napawając się jej cichym jękiem. - Samodzielne zapewnianie ich sobie, to nie to samo, gdy robi to dla ciebie ktoś inny. - Jakbym o tym nie wiedziała. - Zajmę się tobą dziś w nocy, Alicio. Dam ci tyle, ile wytrzymasz. *** O Boże. Garrett ją wykończy, a ona umrze, zanim w ogóle dojdzie. Sposób, w jaki mówił do niej tym niskim, seksownym głosem, składając obietnicę dostarczenia jej orgazmów... Mogłaby umrzeć od razu. Albo szczytować już od samego dźwięku jego głosu. Odsunęła od siebie wszelkie zastrzeżenia oraz ten irytujący głos ze

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve swojej głowy, który mówił jej, że powinni skoncentrować się na rehabilitacji Garretta, i że jej zachowanie jest nieprofesjonalne. Może odcierpieć z powodu poważnego kryzysu poczucia winy – ale to dopiero jutro. Dziś wieczorem zamierzała go mieć, choć teraz to on miał ją, palcem zataczając kółeczka na jej płci. A nawet jeszcze nie zdjął jej majtek. Jej ciało pulsowało, uniosła biodra, wyginając się w kierunku centrum tej przyjemności. Jedyne, co musiał robić, by osiągnęła orgazm, to nadal ją pocierać. To będzie tak proste. Była gotowa, lecz powstrzymywała się. W końcu tyle o nim myślała, marzyła o nim, pragnęła go. Nie trzeba będzie wiele, by wysłać ją ponad krawędź. Jej ciało było gorące niczym piekło, ciasny węzeł skłębionych zakończeń nerwowych tylko czekał na rozerwanie. Kilka pieszczot jego magicznych palców i się tam znajdzie. On jednak powiódł dłońmi po jej biodrach, brzuchu, a kiedy zatrzymał palce na jej klatce piersiowej, intensywność doznań jeszcze wzrosła. Jego wzrok omiatał całe jej ciało, jak gdyby nigdy wcześniej nie był z kobietą, kiedy tymczasem cholernie dobrze wiedziała, że nie było to przypadkowe działanie. Ale musiała przyznać, że podobał jej się sposób, w jaki na nią patrzył. Sprawiało to, że jej piersi nabrzmiewały, a płeć skręcała się z potrzeby. A gdy przeciągnął dłońmi po jej piersiach, wygięła się w łuk, oferując je jego poszukującym rękom. Jednym zręcznym ruchem, rozpiął zapięcie z przodu stanika i rozsunął miseczki biustonosza, odsłaniając ją. - Takie ładne - powiedział, pochylając się do przodu, by wziąć jeden pączek między wargi. Obserwowanie, jak jej brodawki znikają w jego ustach, było torturą; gorąca błyskawica odczuć popłynęła wprost między jej nogi. Czuła mrowienie w całym ciele, a to jej się nigdy nie zdarzało. Z drugiej strony, nigdy nie próbowała wielu rzeczy, jak na przykład fantazjowania na temat mężczyzny, naruszania jego prywatności poprzez obserwowanie go, gdy doprowadzał się do spełnienia, czy też narażania terapii pacjenta poprzez osobiste zaangażowanie. A ona robiła wszystkie te rzeczy. To było tak, jakby znalazła się w ciele jakiejś innej kobiety, w ciele, nad którym straciła kontrolę. Oddała kontrolę Garrettowi, który mistrzowsko wciągnął w usta jej sutek, wywołując u niej sapnięcia, których nie była w stanie powstrzymać. Pozwolił, by jej sutek wyśliznął się z jego ust i podniósł na nią wzrok,

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve posyłając jej szelmowski uśmiech niegrzecznego chłopca, od którego zadrżała z niecierpliwości. A kiedy schował głowę między jej piersiami i za pomocą języka rozpoczął powolną wędrówkę w dół jej ciała, wiedziała, że cokolwiek zechce jej dać, ona nie zamierza przegapić z tego ani chwili, bez względu na konsekwencje. - Pachniesz tak dobrze, Alicio - rzekł, mrucząc przy jej brzuchu, podczas gdy jego wijący się język drażnił jej pępek. Westchnęła, patrząc, jak przesuwa się w kierunku majtek i wyciska pocałunek na jej kości biodrowej. - Podoba mi się, gdy twoje usta mnie tam dotykają. Podniósł głowę. - Za chwilę spodoba ci się, gdy moje usta dotkną cię trochę niżej. - A może zrobią to teraz? Wygiął wargi. - Niecierpliwa? - Tak. - To dobrze. Chcę sprawić, żebyś krzyczała. Niewiele brakowało jej do krzyku... z frustracji. Wzrastało w niej niecierpliwe wyczekiwanie, sprawiając, że żołądek zaciskał jej się w supeł. Jego ciepły oddech unosił się nad jej brzuchem, a kiedy wycisnął pocałunek w górnej części jej płci, omal nie spadła z kanapy. Była mokra, pulsująca i znajdowała się żenująco blisko stanu osiągnięcia orgazmu, a on nawet jeszcze nie umieścił na niej swoich ust. Przez to powolne uwodzenie traciła zmysły. Jednak to on miał nad nią kontrolę. Nie chciała być niegrzeczna i domagać się, by lizał jej cipkę, ale do diabła, dla niej minęło naprawdę dużo czasu. A teraz, gdy postanowiła to z nim zrobić, pragnęła tego natychmiast. Nie potrzebowała finezji ani powolnego uwodzenia, potrzebowała natomiast cholernego orgazmu. Kiedy więc pociągnął jej majtki w dół nóg, westchnęła. A gdy objął dłońmi jej tyłek i przeciągnął ręką po jej udach, zagryzła dolną wargę, mając nadzieję, że nie będzie się z niej śmiał, kiedy tak szybko dojdzie. Ponieważ wiedziała, że tak się stanie. Już teraz czuła mrowienie, mogąc wyczuć, że zamierzał być tak... - Och, Garrett. Tak. - Umieścił na niej swoje usta, jego język był gorący i wspaniały, gdy odnalazł jej łechtaczkę. Zwalczyła drżenie, lecz odczucia były przytłaczające. I niech to cholera, jeśli nie miał najbardziej wprawnych warg i języka, jakie kiedykolwiek na sobie czuła, tak ciepłych i wilgotnych, które do-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve kładnie wiedziały, gdzie znajdowały się jej gorące przyciski. Nie szturchał, nie dźgał, tylko leniwie przepływał, kręcąc kółeczka wokół jej płci, jakby miał na to cały dzień, właśnie tak, jak lubiła. Uniosła się, karmiąc go swoją cipką, a kiedy wsunął w nią dwa palce, już mogła wyobrazić sobie, jak to będzie, gdy będzie ją pieprzył. Jej wyobraźnia zagłębiała się już wcześniej w te fantazje, więc kiedy zaczął poruszać palcami i ssać łechtaczkę, odleciała, orgazm uderzył w nią z całą siłą, której się spodziewała – a nawet z jeszcze większą. - Och, dochodzę – krzyknęła, brykając na jego twarzy w bezwstydnej przyjemności. Garrett odpowiedział mruknięciem, zajęty jej cipką i wsunął w nią palce, podczas gdy nią wstrząsały dzikie impulsy, liżąc ją w czasie najbardziej intensywnego orgazmu, jakiego doświadczała po raz pierwszy od bardzo długiego czasu. Trzymał ją, usta miał mocno zaciśnięte na jej płci, a ona kołysała się, płynąc na pulsujących falach, które zdawały się nie mieć końca. Kiedy było po wszystkim, czuła się oszołomiona i wykończona, a jednak wciąż pragnęła więcej. Łagodnie przywiódł ją z powrotem, całując w kość biodrową i brzuch, podczas swojej wędrówki w górę jej ciała, sprowadzając ją na ziemię poprzez ociąganie się przy jej piersiach, wykorzystując kciuki, by pociągać jej sutki, co na nowo rozgrzało jej ciało. To była dopiero przystawka. Teraz gotowa była na danie główne. Gotowa była na Garretta. XVI Odgłos głośno bijącego serca Alicii, które czuł pod policzkiem, stanowił dla Garretta słodką satysfakcję. Była tak wrażliwa, jej ciało było niczym przewód pod napięciem, gdy brykała na jego ustach podczas orgazmu. Uwielbiał jej słuchać, smakować, czuć, jak jej ciało przy nim drży. Jednak dopiero zaczynali, a on miał zamiar sprawić, by jej serce biło naprawdę szybko i to przez całą noc. Wstał, a następnie złapał ją za rękę i pociągnął z kanapy. - Dokończmy to w sypialni. Zanim zdążyła cokolwiek powiedzieć, porwał ją na ręce. - Wiesz, mogę iść sama.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Wyszczerzył się do niej w uśmiechu, gdy niósł ją korytarzem. - I nie dać mi szansy na odegranie rycerza w lśniącej zbroi? - Bardziej martwię się o twoje ramię. Posłał jej spojrzenie. - Jeśli nie mogę nieść kogoś tak lekkiego jak ty, to równie dobrze mogę przejść na emeryturę. - Okej, w porządku. Nie wyrządzam szkody twojemu ramieniu. Ale to trochę... prowincjonalne. Kopnięciem otworzył częściowo uchylone drzwi i posadził ją na łóżku. - Psujesz mój moment, Alicio. Nie przepadasz za romantycznymi gestami, co? Usiadła na łóżku, a on musiał przyznać, że podobał mu się widok nagiej Alicii. Miała piękne ciało. I te długie nogi - nie mógł się doczekać aż poczuje je owinięte wokół siebie. Już sama myśl o zagłębieniu się w jej wnętrzu sprawiła, że jego penis naparł na spodnie. Zaszczyciła go miękkim wygięciem warg. - Przepraszam. To było bardzo romantyczne. A teraz powinieneś się rozebrać. Roześmiał się. Musiał przyznać, że była praktyczna i mówiła do rzeczy. Nie trzeba było zwalać jej z nóg, poić winem ani zapraszać na kolację. Chciała seksu. Tak jak on. To sprawiało, że cała ta sprawa była dużo łatwiejsza. I niech to cholera, jeśli nie była kobietą naprawdę pewną swojej seksualności. Zajęcie się dolną częścią jej ciała dało mu wiele przyjemności. Żywo reagowała, była gorąca i smakowała tak dobrze, że gdy tylko doszła, pragnął wyjąć swojego kutasa i zanurzyć się w niej. Lecz było kilka rzeczy, które wymagały od faceta prawdziwej finezji, a pierwszy raz z kobietą był jedną z tych rzeczy. Dlatego, czy jej się to podobało, czy też nie, dostanie od niego wszystko, co miał najlepszego do zaoferowania. Począwszy od tego, że zdejmie z siebie ubrania. Zerwał z siebie koszulę, potem rzucił spodnie na podłogę. Oczy jej zabłysły i uśmiechnęła się z uznaniem. Wspiął się na łóżko. - Muszę ci coś wyznać – powiedziała. Założył jej włosy za ucho. - Tak? Co takiego? - Widziałam cię ostatniej nocy. Na plaży. Kiedy się onanizowałeś. Wygiął usta. Spodobała mu się myśl, że go obserwowała. - Naprawdę?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Tak. - Co o tym myślałaś? Sapnęła miękko. - Co myślałam? To mnie podnieciło. Pchnął ją na łóżko i położył dłoń na jej brzuchu. Skórę miała tak miękką; chciał dotykać jej całej. Przebiegł palcami w górę, drażniąc stwardniałe punkty, jakimi stały się jej sutki. - Tak? Zrobiłaś coś z tym, gdy mnie obserwowałaś? - Tak. Wsunęłam dłonie w majtki i dotykałam się. Jego penis drgnął na to wyobrażenie, jej obserwującej go, i będącej tak podekscytowaną tym, co widziała, że musiała wsunąć ręce w majtki i się dotykać. - Masturbowałaś się? Jej oddech pogłębił się. - Tak. - Pokaż mi. Posłała mu krzywy uśmieszek. - Cóż, nie mam teraz na sobie majtek. Lekko uszczypnął jej sutki. - Mądrala. Pokaż mi, jak się dotykasz. Ty mnie widziałaś, ale ja ciebie nie. Choć też muszę ci coś wyznać. Rozchyliła wargi, a jej oddech przyspieszył, gdy wsunęła rękę między nogi. Jego jądra ścisnęły się, gdy patrzył, jak rozsuwa płatki swojej cipki, by drażnić płeć. - Jakiego rodzaju wyznanie? - Pamiętasz to popołudnie, kiedy zamknęłaś się w swoim pokoju i masturbowałaś się? Byłem przy drzwiach i słuchałem. Sapnęła, ale nie z oburzenia. Uniosła biodra i przeciągnęła palcami po swojej łechtaczce. - Słuchałeś? Starałam się być cicho. - Nie dość cicho. Przechodziłem obok i usłyszałem, jak oddychasz. Nie oddychałaś w sposób normalny ani tak, jakbyś miała atak astmy, lecz tak, jakbyś się masturbowała. - Nakrył jej dłoń swoją dłonią. - Wierz mi, maleńka, mam radar, który mówi mi, kiedy kobieta jest na skraju orgazmu. Westchnęła. - Dobrze wiedzieć. Czerpałeś z tego przyjemność? Była mokra, a on pokrył swoje palce jej sokami, przesuwając nimi po jej pulchnych wargach. - Stwardniałem na myśl o tym, co tam robisz. Słyszałem cię, ale nie byłem w stanie cię zobaczyć i doprowadzało mnie to do obłędu. Musiałem użyć wyobraźni. Kiedy wsunął w nią palce, załkała. Przycisnął penisa do jej biodra i kołysał się przy niej, a potrzeba, by znaleźć się w niej prawie go złamała. - Co zrobiłeś później?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Później, tamtej nocy, poszedłem do mojego pokoju i onanizowałem się. Uniosła dłoń i owinęła ją wokół jego obolałego penisa. - Kolejna zmarnowana okazja. Odsunął jej rękę i za pomocą kciuka okrążył łechtaczkę. Alicia uniosła biodra i wiedział, że mógł sprawić, by doszła. Jednak tym razem, chciał być w niej, kiedy to się stanie. - Myślę, że nadszedł czas, byśmy zajęli się sobą nawzajem, zamiast robić to samodzielnie - powiedziała. - Chcę poczuć w sobie twojego kutasa. Nie mógł się z nią nie zgodzić. - Podoba mi się twój sposób myślenia, Alicio. - Zmienił pozycję i pocałował ją, opadając na jej usta, jak gdyby był głodny jej smaku. Odpowiedziała na jego pocałunek z zapałem, który skierował go między jej nogi, przy czym czubek jego penisa unosił się w pobliżu wejścia do jej cipki. Tak łatwo byłoby się teraz w niej zanurzyć. Jednak szybko się odsunął i sięgnął po prezerwatywę, leżącą na nocnym stoliku. *** Alicia oblizała wargi, jej ciało trzęsło się z podniecenia, gdy przyglądała się, jak Garrett zakłada prezerwatywę. Położył dłoń na jej dłoni, splótł ich palce i powoli wsunął się w nią. - Podoba mi się sposób, w jaki do mnie mówisz - rzekł, głosem niskim i mrocznym, który owinął się wokół jej brzucha i od którego napięła się z potrzeby. - Podoba mi się to, że jesteś ze mną szczera, że mówisz mi, czego pragniesz, o czym myślisz, czego potrzebujesz. - Czego potrzebuję? Tego. Zanurzył się w niej głęboko, a następnie zatrzymał się, jego penis pulsował. - Ty również jesteś tym, czego potrzebuję, Alicio. Wszystkim, czego potrzebowałem, odkąd cię poznałem. - Odgarnął jej włosy z twarzy. - Dobrze jest czuć cię, otaczającą mnie. Zacisnęła się wokół jego penisa, jego słowa spowodowały sensację w jej brzuchu. Spodziewała się, że zrobi to mocno i szybko. Sama też doszłaby w pośpiechu, wiedziała o tym. Lecz on delikatnie się wycofał, po czym wsunął się ponownie, w powolnej, zamierzonej torturze, przez którą czuła każde dozna-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nie, czuła go całego, jakby kochali się w zwolnionym tempie. Robiąc to tak powoli, niszczył ją. Szybkie i wściekłe pieprzenie byłoby pozbawione emocji. Ale ten sposób, kiedy patrzył jej prosto w oczy, był tak intymny, wymagał od niej tak wiele. Więcej niż była gotowa ofiarować. Zamknęła oczy i po prostu odczuwała, pozwalając, by każde pchnięcie zabierało ją do miejsca, w którym nic nie miało znaczenia, lecz niesamowite doznania groziły tym, że zaprowadzą ją nad krawędź i poza nią. - Alicio. Spójrz na mnie. Nie mogła. To było po prostu zbyt cholernie dobre, a to już przechodziło jej pojęcie. Nie spodziewała się tego. Nie z Garrettem i nie tak szybko. Ale kiedy jego usta musnęły jej wargi, kiedy wziął jej usta w pocałunku, który był tak głęboki, że aż podwinęła palce u stóp, owinęła wokół niego nogi i ścisnęła go za rękę. - Otwórz oczy – szepnął przy jej ustach. - Zrób to razem ze mną. Westchnęła, po czym uniosła powieki. Jego oczy zaczarowały ją. Tak jasne, pełne pożądania i głodu, który odpowiadał temu, który czuła również ona. Nie powinna być tchórzem, ale prosił o tak wiele. A gdy wycofał się i znowu się w niej zatopił, za każdym razem robiąc to powoli, wypuściła drżące westchnienie, pewna, że posiądzie ją w sposób, w jaki nigdy wcześniej nie pozwoliła nikomu się posiąść. To powolne, intymne kochanie się rozrywało ją na strzępy. Chciała, żeby to było zabawne, seksowne i sprośne, nie chciała natomiast tej czułości, tej łatwości, z jaką przedarł się przez linię jej obrony i sprawił, że pragnęła wykrzyczeć jego imię i rozpłakać się. Pochylił się, by lizać jej sutki, długimi, powolnymi pociągnięciami, podczas gdy poruszał się w niej w przemyślany sposób, z każdym pchnięciem rozdzierając ją na strzępy, zabierając coraz bliżej punktu kulminacyjnego, o którym wiedziała, że będzie monumentalny. - Garrett. Jego imię spłynęło z jej warg jak szept. Całował kolumnę jej szyi, wywołując gęsią skórkę w drodze do jej ust. Pocałował ją znowu, wciąż trzymając za rękę, a kiedy zakołysał się przy niej, unosząc biodra tak, by zapewnić jej odpowiednią dawkę tarcia, napięła się. - O to chodzi – powiedział, a desperacja w jego głosie rozpalała jej potrzebę. - Odpuść, Alicio. Sapnęła, uniosła biodra i dostosowała się do jego ruchów, prowokując

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve go, by pieprzył ją mocniej, by uczynił to mniej osobistym. Jednak on wciąż wciskał się w nią, zapewniając jej roztapiające kości odczucia, które prowadziły ją do wybuchu. Powstrzymywała się, dopóki nie musnął jej ust, dopóki ponownie nie napotkała jego spojrzenia. - Wierz mi - rzekł. - Nie jesteś w tym osamotniona. Wiedział. On też to czuł. Odpuściła. Patrzył na jej uwolnienie, a ona mu na to pozwalała. Wiedziała, że wraz z tym orgazmem dała mu tak wiele, ujawniła tak dużo, ale nie była w stanie powstrzymać się przed ofiarowaniem Garrettowi tego poziomu intymności. A kiedy zaczął mocno w nią uderzać, raz po raz szybko się w niej zanurzając, w zamian oddawał jej siebie, przykuwając jej wzrok z dziką pasją, gdy przetaczał się przez niego jego własny orgazm. Chwyciła go za rękę i trzymała się go mocno, gdy zadrżał. Nigdy wcześniej nie czuła się tak z kimś połączona. W końcu opadł na nią, chowając twarz na jej szyi, ale nawet wtedy kontynuował całowanie jej szyi i nadal nie puszczał jej dłoni. Kiedy wróciła na ziemię, w głowie wciąż kołatała jej jedna myśl. Co się właśnie wydarzyło? Była padnięta, kompletnie wykończona i zaskoczona jak cholera, że to było tak intymne na poziomie emocjonalnym. Seks zawsze był tylko czynnością fizyczną, zabawą, lecz w tym przypadku czuła z Garrettem emocjonalne połączenie, które ją zaszokowało. Gdy się z niej zsunął, przyciągnął ją do siebie. Poczuła mocne bicie jego serca. Nie odezwał się jeszcze, ona też nie miała takiego zamiaru. Nie w tym przypadku. Jednak leżała na jego kontuzjowanym ramieniu. Uniosła głowę, a następnie usiadła. - Boli cię? - Z moim ramieniem wszystko w porządku, Alicio. - Chwycił ją i przyciągnął do siebie. - Oprzyj na mnie głowę i przestań się o mnie martwić. Przesadnie się tym martwiała, wiedziała o tym. Znała jego możliwości i ograniczenia. Leżenie na jego ramieniu nie zrobi mu krzywdy. Może szukała dystansu, zwłaszcza po... nie miała pojęcia, co do cholery właśnie między nimi zaszło. Najwyraźniej, cokolwiek to było, tylko to sobie wyobraziła. Jedno było pewne, to był niesamowity seks. Ale nie był nieziemski ani nic w tym stylu.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Tyle tylko, że to było nieziemskie. I monumentalne. To wszystko. To był jedynie naprawdę świetny seks. Nie zatrząsł jej światem w posadach, ani nic takiego. W każdym razie, nie bardziej niż trzęsienie ziemi. To było śmieszne. Musiała oderwać swoje myśli od seksu z Garrettem i wrócić do rzeczywistości, co oznaczało, iż pierwszą rzeczą, jaką powinna zrobić, to wstać z łóżka. Przytulanie się do niego nago sprawiało, że jej umysł wędrował w niebezpieczne miejsca, gdzie mogła go sobie wyobrazić jako pewnego rodzaju boga seksu. Którym z pewnością nie był. Był tylko przeciętnym - no dobrze, był lepiej niż przeciętnym – kochankiem64. Usiadła i przesunęła się ku krawędzi łóżka. - Dokąd się wybierasz? Ledwo mogła spojrzeć mu w oczy, ale nie była tchórzem. Równie dobrze mogła stawić czoła sytuacji, więc popatrzyła na niego, starając się wyglądać na rozluźnioną i spokojną. - Wracam do mojego pokoju. Uniósł brwi. - Dlaczego? - Żeby spać. Teraz uśmiechnął się szeroko. - Śmierdzę? Roześmiała się. - Nie. - Seks był zły? - O Boże, nie. To było naprawdę... wow, to był niesamowity seks, Garrett. Uśmiechnął się, wstał i przeszedł na jej stronę łóżka. Pchnął ją na łóżko, po czym sam się na nie wspiął. - Też uważam, że to było cholernie dobre. Naciągnął na nich przykrycie, a potem przycisnął ją do swojego boku. Alicia wpatrywała się w światło księżyca na zewnątrz i wzięła głęboki oddech. - Naprawdę powinnam spać w swoim własnym łóżku, Garrett. - Dlaczego? Otworzyła usta, ale zaraz je zamknęła. Niech ją diabli, jeśli potrafiła wymyślić wystarczająco dobrą odpowiedź. - Poddaję się. Nie mam pojęcia. 64 No wiesz, Ali... Wstydziłaby się tak nawet pomyśleć. Dopiero co miała orgazm, a wcześniej wystarczało jej do tego samo wyobrażanie go sobie, a teraz tak o nim myśli? Głupia kobieta;) A mnie skojarzyła się piosenka, którą chyba wszyscy znają:) A Fine Frenzy - "Almost Lover".

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - To dobrze. - Przyciągnął ją do siebie. - Bo jeśli będziesz ze mną spać, to mogę zrobić to. - Zakołysał się przy niej, jego penis znowu zrobił się twardy. Jej ciało zalał przypływ pożądania, stwardniały jej sutki, a cipka zadrżała. Kiedy ujął jej piersi w dłonie i wsunął kutasa między jej nogi, wygięła plecy w łuk, by ocierać się o niego tyłkiem. - Dzięki temu wpadłem na kilka pomysłów. Roześmiała się. - Ty już wpadłeś na kilka pomysłów. - To prawda. - Potarł kciukiem jej sutek, a ona sapnęła, gdy narastała w niej przyjemność. Polizał płatek jej ucha, a następnie szyję. - Chcę cię pieprzyć w ten sposób. Otwórz się dla mnie, Alicio. Już pragnąc ponownie poczuć w sobie jego penisa, uniosła nogę, podczas gdy on zakładał kolejną prezerwatywę. Zaraz był z powrotem, tym razem wsuwając się w nią jednym pchnięciem. Ich połączenie było namiętne i wściekłe, kiedy wciskała się w niego, a on wsuwał swojego penisa głęboko, pieprząc ją szybkimi, ostrymi pchnięciami, które sprawiały, że pragnęła orgazmu. Gdy sięgnęła ręką między swoje nogi, by pocierać łechtaczkę, Garrett zwolnił tempo pchnięć. - Doprowadź się do spełnienia. Pozwól mi poczuć, jak twoja cipka wyciska ze mnie spermę. Uwielbiała niski, mroczny ton jego głosu. Ponaglał on jej ruchy i przybliżał ją do orgazmu, do którego dążyła. A gdy Garrett pociągnął ją na kolana, chętnie się na to zgodziła. Opadła klatką piersiową i głową na materac, tyłek unosząc w górę, pozwalając mu, by wjechał w nią głęboko swoim penisem, potrzebując go w sobie tak głęboko, jak tylko mógł się zanurzyć. Dłonią omiotła swoją łechtaczkę, podczas gdy on uderzał w nią penisem. Chwycił ją za biodra, połączenie bólu i przyjemności wysyłało ją spiralą ku krawędzi. - Garrett, dochodzę - krzyknęła, jej cipka ścisnęła jego penisa niczym imadło, kiedy poczuła nadchodzący orgazm. - Zamierzam dojść w tobie, Alicio - powiedział, wbijając w nią palce, gdy pchnął penisem głęboko, a następnie zadrżał przy niej. Objął ją ramieniem i oboje upadli na materac, płynąc na fali orgazmu65. Alicia złapała oddech, gdy Garrett przetoczył ich na bok, po czym przy65 I tak oto w rozdziale szesnastym mogę oficjalnie uznać sezon na dochodzenie za otwarty:) Wiem, że nie mogłyście się doczekać;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve niósł im myjkę oraz ręcznik, by mogli się wytrzeć. - Dzięki - rzekła z uśmiechem. - Sprawiasz, że się pocę – powiedział. - Zawsze sprawiasz, że się pocę. - Uch, proszę bardzo. Albo przepraszam. Musnął jej usta swoimi wargami. - Nie przepraszaj za tę sesję pocenia się. - Pocałował ją głęboko, tak głęboko, że aż podwinęły jej się palce u stóp. Czuła się oszołomiona i absurdalnie zadowolona. *** Garrett słuchał oddechu Alicii, czując przy sobie jej ciało, gdy leżała przy nim w łóżku. Była spięta. Kilka orgazmów powinno było to załatwić, lecz najwyraźniej wspólne leżenie z nim w łóżku niepokoiło ją. Zapadnięcie w sen zajęło jej około pół godziny. Jej ciało wreszcie się odprężyło, a oddech stał się głęboki i równy. Jednak walczyła z zaśnięciem. To nie przyszło jej łatwo. Może powinien dać jej kolejny orgazm. Musiała się trochę bardziej wyluzować. Poza tym, nawet nie chciała z nim spać. Może nie był w tym tak dobry, jak lubił to sobie wyobrażać. Lecz wiedział, że nie o to chodziło. Lubił na nią patrzeć, gdy szczytowała, i cholera, podobało mu się, że mógł poczuć jej uwolnienie, gdy był w jej wnętrzu. To powolne spalanie się było dla niego agonią, ale była warta każdej sekundy. Szybkie pieprzenie zawsze było zabawne, a on naprawdę potrzebował orgazmu, jednak ogromnie podobało mu się to, że mógł poczuć każdy centymetr jej ciała, cipkę, zaciskającą się wokół jego penisa, napinającą się wokół niego za każdym razem, gdy wsuwał się w nią głęboko. Jego kutas stwardniał na myśl o tym, jak to było być połączonym z Alicią w ten sposób. W swoim życiu bzykał wiele kobiet, ale z niewieloma się kochał. Do diabła, nie robił tego praktycznie z żadną. Nie był dobry w tym całym głębokim emocjonalnym połączeniu. Poszli na to, zgadzając się jedynie na dobrą zabawę. Lecz w Alicii było coś takiego, co aż się prosiło o więcej, niż tylko szybkie pieprzenie, i czy to mu się podobało, czy też nie, był nią zainteresowany. Wiedział, że to nie może trwać. Była jego terapeutką. Już przez samo to

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve występował tutaj konflikt interesów, a ostatecznie i tak będą musieli się rozstać. Ale dziś cholernie dobrze się bawili, a on pragnął tego więcej. Skoro więc razem pracowali, mogli również razem się bawić. Ponieważ dopiero zaczynali, a on nie był nawet bliski skończenia z tym. I hej, seks był dobry dla zdrowia. Orgazmy i zwiększony przepływ krwi wpływały na gojenie się tkanek, czy coś w tym stylu, prawda? Przedyskutuje to ze swoją terapeutką rano. Uśmiechnął się i zamknął oczy. XVII Alicia wysunęła się z łóżka przed świtem, pragnąc wstać, zanim ona i Garrett obudzą się razem. Unikanie nieuniknionej niezręczności zawsze było najlepszym wyjściem, i mimo że przespała się z nim w nocy, to teraz, w świetle dnia, potrafiła trzeźwo spojrzeć na sytuację, w której się znaleźli. Nie żałowała tego, co się między nimi wydarzyło. Była dorosła i podjęła dorosłą decyzję. Nikt jej do tego nie zmuszał, zgodziła się na seks z Garrettem bardziej niż chętnie. Co nie znaczyło, że to się powtórzy. Uwikłanie się z nim w związek – seksualny, czy jakikolwiek inny – byłoby wielkim błędem. Jej zadaniem było skupienie się na jego rehabilitacji, a to oznaczało przywrócenie go na wzniesienie na mecie miotacza. To był jej najważniejszy cel i nie mogła pozwolić, by cokolwiek odwróciło od tego jej uwagę. Musiała trzymać się planu, a spędzanie dni – albo nocy – na zabawie z nim, mogłoby być katastrofalne dla ram czasowych, przeznaczonych na jego terapię. Co z kolei nie byłoby dobre ani dla jego, ani dla jej kariery. Miała nadzieję, że będzie to widział w taki sam sposób. Najpewniej był taki jak wielu facetów, kiedy chodziło o seks. Jeden raz był świetny, ale coś więcej ponad to oznaczało już związek. Z pewnością był bardziej zainteresowany powrotem do pracy, niż powtórką seksualnego występu, prawda? Poszła do swojego pokoju, żeby wziąć prysznic. Gdy się ubrała i wyszła, nigdzie nie mogła go znaleźć. To dało jej chwilę wytchnienia, więc zrobiła kawę i chwyciła swój cyfrowy notatnik. Była w jadalni, robiąc notatki, kiedy do środka wszedł Garrett, wracający z porannego biegu. Zaryzykowała i szybko rzuciła na niego okiem, gdy zmierzał do kuchni. Był odwrócony do niej tyłem, kiedy sięgnął do szafki po szklankę, do której nalał sobie soku pomarańczowego. Jego ramiona lśniły od potu, włosy miał

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve mokre od biegu. Założył szorty i koszulkę bez rękawów, a gdy oparł się o blat, przypomniała sobie, jak to było czuć go poruszającego się w niej ostatniej nocy. W odpowiedzi coś zacisnęło się w jej ciele. Odepchnęła te odczucia na bok i skoncentrowała się na planie leczenia. - Obudziłem się dziś sam. Zmrużyła oczy. Żywiła nieśmiałą nadzieję, że zechce unikać tego tematu. Najwyraźniej jednak, nie miał takiego zamiaru. - Tak. Obudziłam się wcześnie i nie chciałam ci przeszkadzać. Podszedł do stołu w jadalni i usiadł naprzeciw niej. - W łóżku było ciepło. Moglibyśmy zacząć w miejscu, w którym skończyliśmy w nocy. Napięły jej się sutki, a ciało w całości zgadzało się z tym pomysłem. Wciąż było wcześnie. Łóżko prawdopodobnie nadal było ciepłe. Nie, nie zrobi tego. Oni tego nie zrobią, a najlepiej będzie, jeśli zbierze się w sobie i odbędzie z nim tę rozmowę od razu. Podniosła na niego wzrok. Wiesz, że to nie jest dobry pomysł. Wyszczerzył się w uśmiechu. - Od kiedy seks nie jest dobrym pomysłem? - Naprawdę chcesz sprawić, żebym to ja wyszła na tą złą? Dopił sok i postawił szklankę na stole. - Myślę, że tak. Ponieważ nie widzę niczego złego w tym, co zrobiliśmy ostatniej nocy. Ani w kontynuowaniu tego dzisiaj. Oboje dobrze się bawiliśmy. Nikomu nie stała się krzywda. - Poruszył swoim ramieniem. - Nawet moje ramię przetrwało. Zwalczyła chęć uśmiechu. - To nie jest dobry pomysł. Twoim podstawowym celem jest miotanie, a nie seksualny związek z terapeutką. Uśmiechnął się. - Och, kiedy ujmujesz to w ten sposób, to brzmi sprośnie. Przewróciła oczami i wstała, by następnie udać się do kuchni i zrobić śniadanie. Garrett zniknął, dzięki czemu mogła odetchnąć i opanować swoje rozbuchane libido. Może i jej umysł był zdeterminowany nie dopuścić do ponownego aktu seksualnego między nimi, ale jej ciało jeszcze nie pogodziło się z tą decyzją. Wyglądało więc na to, że zajmie jej trochę czasu i prawdopodobnie będzie od niej wymagało więcej niż trochę samozaparcia. Nigdy nie miała jedno-nocnej przygody seksualnej. To zawsze były związki. Jednak tym razem, to pozostanie przygodą na jedną noc. Seks był świetny, doznała uwolnienia, którego potrzebowała, a teraz mogła ruszyć do

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve przodu. Całkowicie z tym skończyła. Była silna i powinna poradzić sobie z bliską z nim współpracą. Dotykanie go, bez możliwości bycia z nim, będzie trudne. Był twardy – tak jak jego ciało – a ona chciałaby przesuwać po nim dłońmi i... - Alicio, pozwól mi... Prawie upuściła jajko na podłogę, gdy Garrett przysunął się do niej, by pomóc jej gotować. - Mogę to zrobić. - Nie ma powodu, żebyś była moją kucharką, skoro sam potrafię się tym zająć. Rozbił jajka na patelni i zaczął je mieszać. - W takim razie usmażę boczek. - Jasne. Położyła boczek na innej patelni i pracowali obok siebie. Włożyła chleb do tostera, podczas gdy on wyjął sok pomarańczowy. Panowała między nimi przyjacielska atmosfera. Była świadoma jego oraz jego ciała, ocierającego się o nią w ciasnej przestrzeni. Za każdym razem, gdy jej dotykał, chciała, by ją złapał, docisnął do blatu i pocałował tak, jak ostatniej nocy. Tak. Rzeczywiście całkowicie z tym skończyła. Wziął prysznic i pachniał mydłem – czysto i pysznie – aż chciała lizać go całego, a następnie owinąć dłoń wokół jego penisa i wsunąć go w siebie. Praktycznie wibrowała już na samą myśl o tym. Nie potrafiła sobie z tym poradzić. Jego zapach oraz bliskość jego ciała doprowadzały ją do szaleństwa. Nadal go pragnęła. Wczorajszej nocy jedynie go spróbowała, a teraz chciała więcej. Odsunęła się. - Wiesz, ja nie gryzę – powiedział w końcu. - Cóż, właściwie gryzę. To mogłoby ci się spodobać. Oparła się o ladę. - Nie mogę tego zrobić. Zmarszczył brwi. - Czego nie możesz zrobić? - Tego. Ty i ja. Ubiegła noc była błędem i oboje o tym wiemy. - Nie zgadzam się. - Przysunął się do niej, lecz ona się cofnęła. - Mówię poważnie, Garrett. Poważnie podchodzę do przygotowania cię do miotania i nie mogę tego robić, równocześnie... - Równocześnie, co?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Uprawiając z tobą seks. - Dlaczego nie? - Ponieważ muszę się skupić. Muszę myśleć o tobie jako o moim pacjencie, nie kochanku. Muszę być obiektywna i bezstronna, a nie zaangażowana emocjonalnie. Po prostu nie mogę. - Okej. - Zajmiesz się tym? - zapytała, nie patrząc na niego. - Zaraz wracam. - Pewnie. Odepchnęła się od kuchenki i wyszła z pomieszczenia, potrzebując kilku minut w swoim pokoju, by wszystko sobie ułożyć. Zamknęła drzwi i zaczęła chodzić po pokoju, obejmując się ramionami w pasie. Nie poszło dobrze. To było śmieszne. Była praktyczną terapeutką, a to jej uciekanie z pokoju za każdym razem, gdy znalazła się w odległości kilku cali od Garretta, stawało się bezsensowne. Czas zebrać się w sobie i pogodzić się z tym, Alicio. Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz. Może jednak bardziej, jak sobie nie pościelesz. Wzięła głęboki oddech, a następnie udała się z powrotem do kuchni. - Śniadanie gotowe – rzekł. - Świetnie. Dziękuję. Napełnili swoje talerze i zjedli w jadalni. Alicia cieszyła się z dzielącej ją i Garretta przestrzeni, choć wiedziała, że to nie potrwa dłużej niż do końca śniadania, gdyż potem czekała ich terapia. Przynajmniej zdawał się być zadowolony z powodu porzucenia tematu tego, co wydarzyło się między nimi w nocy. Po posiłku wzięła się za zmywanie. Garrett powiedział, że idzie do siłowni zrobić rozgrzewkę, podczas gdy ona nieco zbyt długo zwlekała przy szorowaniu patelni. W końcu się poddała. Nadszedł czas na terapię, więc wzięła swój cyfrowy notatnik i skierowała się do siłowni. Garrett był na ławeczce do podnoszenia ciężarów. Odłożyła notatnik i podeszła do niego. - Nie powinieneś tego robić bez mojego nadzoru. Nie zwracał na nią uwagi, więc chwyciła sztangę, gdy podnosił ciężar. - To większa waga od tej, którą zwykle podnosisz.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Znowu jej nie odpowiedział, ale nie wydawało się, by to stanowiło dla niego wysiłek, więc pozwoliła mu ćwiczyć, wciąż jednak stojąc nad nim i mając na niego oko. Wykonał dwanaście powtórzeń, a kiedy skończył pomogła mu odwiesić sztangę. Usiadł i pochylił się, by wziąć kilka głębokich oddechów. - I jak twoje ramię? - W porządku. - Odchylił głowę do tyłu, żeby na nią spojrzeć. - Nie czuję bólu. - To dobrze. Ale nie dokładaj sobie wagi bez konsultacji ze mną. Uniósł brwi. - Myślisz, że nie wiem z jakim ciężarem mogę sobie poradzić? - Myślę, że nie bez powodu przydzielono ci terapeutę. Może pozwolisz, żebym to ja była terapeutką, a ty pacjentem? - Myślę, że wcześniej całkiem wyraźnie wyłożyłaś ogólne zasady tego, kto jest kim w tym związku - powiedział. - Nie musisz mi tego wyjaśniać, Alicio. Zrozumiałem. Wstał i podszedł do kolumny terapeutycznej, gdzie na nią zaczekał. Zdawało się, że temperatura w pomieszczeniu spadła o dziesięć stopni, ewidentnie dało się wyczuć między nimi chłód. Okej, mogła sobie z tym poradzić. Kiedy podeszła i wybrała obciążenie, powiedział: - To obciążenie jest zbyt lekkie. Dołóż więcej. Teraz zachowywał się jak pacjent. Gburowaty, sfrustrowany sportowiec. Na tym mogła się skupić. Z tym mogła sobie poradzić. Dopóki będzie skupiała się na Garrettcie, jak na kolejnym sportowcu, dopóty będzie mogła traktować go bezosobowo. Spojrzała na swoje notatki i podniosła obciążenie o pięć funtów. Przechylił głowę na bok i posłał jej spojrzenie. - Daj spokój, Alicio. - Zacznij od tego. Podnieś dwanaście razy. Wypuścił powietrze z płuc i podniósł dwanaście razy. Bez problemu. - Widzisz? Żaden problem. Teraz dodaj więcej. Dodała jeszcze pięć funtów, a on znowu podniósł ciężar dwanaście razy. Ponownie bez wysiłku. Kazała mu wykonać jeszcze dwie serie, a następnie stanęła za nim i dotknęła jego ramienia, naciskając mocno, by sprawdzić, czy napnie się z bólu. Nie zrobił tego. To był dobry znak, więc przeprowadziła go przez więk-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve szą liczbę rygorystycznych ćwiczeń, poprawiając notatki, kiedy odbywał rundę treningu. Jeśli chodzi o jego ramię, nastąpiła znaczna poprawa, jednak pod koniec dnia Alicia przekona się, jak Garrett będzie się czuł. Forsowanie mięśni i ścięgien podczas treningu to było jedno. Lecz to następstwa tych działań interesowały ją najbardziej. Naprawdę bardzo chciała, by znowu mógł miotać, jednak najpierw musiał rozruszać ramię. To będzie prawdziwy test, który wykaże, czy uda mu się uporać z tą kontuzją, czy też nie. Ale podobało jej się to, co widziała. I chciała zobaczyć więcej. Po podnoszeniu ciężarów, przeprowadziła go przez terapeutyczne ćwiczenia, naciskając na niego mocniej, niż poprzednio. Przyjął to bez skargi. Następnie każde z nich zjadło po kanapce, dzieląc przestrzeń kuchenną - nie w nieprzyjaznej atmosferze, ale też nie w szczególnie przyjaznej. Tak więc po lunchu, powiedziała: - Chodźmy porzucać. Jedyną odpowiedzią, jaką dostała, było wzruszenie ramionami, po czym odszedł, żeby się przygotować. Zachowanie dystansu było dobre, prawda? Właśnie tego chciała. Podczas jazdy na boisko do baseballa, milczał. Okej, niektórzy faceci nie lubili być rzucani. Choć ona nie całkiem go rzuciła, gdyż nadal będą widywali się codziennie. Taki był problem ze wspólną pracą i sypianiem ze sobą. To się nigdy nie udawało. Nie żeby kiedykolwiek wcześniej spała z kolegą albo, nie daj Boże, z pacjentem. Zawsze oddzielała życie zawodowe od osobistego, przysięgając, że nigdy nie będzie ich ze sobą mieszać. Zawsze uważała to za dodatkowy problem, którego nie potrzebowała. Powinna była dotrzymać tej przysięgi. Garrett musiał jej ufać. Byli partnerami w czasie jego rehabilitacji. Jak miałoby to działać, z tym dodatkowym napięciem, utrzymującym się między nimi? Rozmyślanie na temat tego dylematu odłożyła na później, teraz nakazując mu wejść na wzniesienie na mecie miotacza i powtórzyć to, co jak myślał, było taką samą rozgrzewką, jak wczorajsze rzuty od dołu oraz kilka delikatnych rzutów znad ramion. Domyślała się, że był znudzony i sfrustrowany, dlatego musiała rzucić mu wyzwanie. Jego rehabilitacja szła dobrze, a ona chciała wiedzieć teraz, zanim posuną się dalej, jaka będzie mechanika jego rzutów.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Trzymała piłkę w dłoniach. - Teraz przyjmij pozycję windup66, ale nie rzucaj mocno. Po prostu wypuść piłkę w górę, ale rzuć nieco mocniej niż robiliśmy to wcześniej. I nie mam tu na myśli prawdziwej błyskawicy. Tylko trochę szybszą piłkę. Patrzył na nią. - Myślę, że rozumiem, Alicio. Nie musisz mi tego wyjaśniać tak drobiazgowo. Och, tak. Był zirytowany. Przyjęła zwykłą pozycję łapacza, przykucając i przygotowując się do przyjęcia piłki. - Chcesz, żebym dała ci sygnał? - Bardzo zabawne. - Stanął nieruchomo, wygiął się w tył, a następnie rzucił jej mocną piłkę, która uderzyła w jej rękawicę. Zabolało, ale przyjmowała już piłki od zawodowców podczas rehabilitacji. Wiedziała, że to będzie bolało. Wstała. - I jak się czujesz? - Dobrze. - Machnął na nią swoją rękawicą. - Wracaj tam i pozwól mi wykonać jeszcze kilka rzutów. - Okej. Powtórzę tylko, niech to nie będą naprawdę szybkie rzuty. - Tak, tak. Posłał w jej rękawicę kolejne pięć piłek, przy czym ani razu nie skrzywił się, ani nie wykonał żadnego ruchu, który świadczyłby, że odczuwa ból. Złapała ostatnią piłkę i wstała, wyjmując piłkę z rękawicy. - Wygląda na to, że jesteś w dobrej formie. Jak się czujesz? Zszedł ze wzniesienia. - Tak, jakbym mógł miotać przez co najmniej sześć dobrych rund. Uśmiechnęła się i spotkała się z nim w połowie drogi. - To dobrze. Rzućmy jeszcze kilka razy, ale niezbyt mocno. Skinął głową, wziął od niej piłkę i wrócił na wzniesienie na mecie miotacza. Zajmowali się tym przez jakieś czterdzieści pięć minut, a on robił to, o co go prosiła, stosując prawidłową pozycję miotacza, lecz nie rzucając zbyt mocno. Alicia nadal dobrze mu się przyglądała, by upewnić się, że nie przeforsuje prawego ramienia albo czy nie wykazuje żadnych oznak bólu. Kiedy uznała, że rzucał już wystarczająco długo, zatrzymała go. - Na razie wystarczy. Nie narzekał, tylko rzucił jej piłkę i opuścił wzniesienie, z zadowole66 Windup - ruch miotacza, polegający na wymachu ramieniam i uniesieniu nogi, podczas przygotowania się do rzutu.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve niem chwytając butelkę wody i ochładzając się. - Jak twoje ramię? - zapytała, gdy wsiedli do samochodu. - W porządku. Trochę obolałe, ale spodziewałem się tego po tak długiej przerwie w miotaniu. - Obłożymy je lodem, gdy wrócimy do domu. Potem cię wymasuję. - Okej. Był nietypowo skłonny do współpracy. I rzeczowy. Czyli zachowywał się dokładnie tak, jak to lubiła u swoich pacjentów. Ale nie tak wyglądała jej relacja z Garrettem odkąd się poznali. Teraz nie było droczenia się, żadnych lekkich rozmów. Skutecznie ucięła to, kończąc z nimi oraz ze związkiem, który rozpoczęli. Musiała przyznać, że brakowało jej tego, ale tak powinno być, tak musiało być. Będzie musiał zmierzyć się z faktem, że nie połączy ich osobista relacja. Jeśli przez to czuła się smutna i pusta - trudno. To było dokładnie to, czego chciała, więc równie dobrze mogła się do tego przyzwyczaić. Kiedy wrócili do domu, położyła swoją torbę na siłownię na podłodze, a potem odwróciła się do niego. - Gotowy, by przyłożyć ci lód? Wzruszył ramionami. - Jasne. - Chodźmy do siłowni. Poszedł za nią do pomieszczenia. Była świadoma tego, że był za nią, obserwując ją, gdy przemierzali korytarz. Chciała się odwrócić albo zaczekać na niego, żeby mogli iść obok siebie, ale nie zrobiła tego. Szła nadal, dopóki nie znaleźli się w siłowni. Przeszedł tuż obok niej, kierując się do wyściełanego łóżka, na którym się wyciągnął i czekał na nią. Ignorując skurcz w żołądku, wyjęła z zamrażarki worek z lodem, owinęła go ręcznikiem i przyniosła go do niego. - Dziesięć minut – powiedziała. Chwycił swój odtwarzacz muzyki i założył słuchawki. - Łapię. Odciął się od niej, co pogłębiło ból w jej brzuchu. Wyszła z pomieszczenia i odnalazła swój cyfrowy notatnik. Ustawiła stoper i zaczęła tworzyć dzisiejsze notatki w aktach Garretta. Dziesięć minut minęło o wiele za szybko. Ale kiedy weszła do siłowni, znalazła tam jedynie worek z lodem. Garretta nie było. Włożyła worek z lodem z powrotem do zamrażarki i opuściła pomieszczenie. Sądząc, że Garrett udał się do swojego pokoju, wyszła na korytarz, lecz jego drzwi były otwarte. Zajrzała do środka. Nie było go tam.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Garrett? Nie odpowiedział, a nie słyszała, by używał prysznica, więc opuściła jego pokój i znalazła go, stojącego na krawędzi piasku i patrzącego na ocean. Wyszła na zewnątrz i stanęła na końcu werandy, obserwując go. Prezentował się niesamowicie, opromieniony słońcem, z bosymi stopami, nagą klatką piersiową i włosami poruszanymi przez wiatr. Zastanawiała się, o czym myślał, gdy stał tam, przyglądając się falom. To był ciężki dzień, zarówno pod względem fizycznym, jak i emocjonalnym. Czy właśnie o tym myślał, zirytowany na nią, czy po prostu zastanawiał się nad przyszłością swojej kariery? A może myślał o niej? Ona zdecydowanie dużo dziś o nim myślała, o czymś więcej niż tylko o jego ramieniu. Miała jego ciało ostatniej nocy, czuła każdą twardą jak skała krawędź i płaszczyznę. Był w niej. Smakował ją i sprawił, że doszła - więcej niż raz. Dopiero zaczęli poznawać swoje ciała i bez względu na to, ile razy serwowała mu tę gadkę na temat profesjonalizmu oraz tego, że powinni trzymać się od siebie z daleka, to w rezultacie czuła się oszukana. Tak wiele chciała się dowiedzieć o Garrettcie, o jego pragnieniach i potrzebach, chciała go podniecić i sprawić, żeby doszedł. Chwyciła krawędź poręczy, pożądanie ogarnęło ją niczym wybuch. Rozpalała się dla Garretta. Żaden mężczyzna nie podniecał jej tak szybko, jak on. Wystarczyło jedno spojrzenie, jedna myśl i już trawił ją ogień. Wszelkie racjonalne myśli pierzchły, a każda ściana, którą tak ostrożnie skonstruowała w ciągu dnia, rozsypała się wokół niej. Miał rację. Co za różnica, czy będą uprawiali razem seks? Wiedziała na czym polega jej praca, wiedziała, co trzeba zrobić, by przygotować go do miotania. Mogła efektywnie wykonywać swoją pracę, przy czym równocześnie ich dwójka mogła cieszyć się niesamowicie gorącymi stosunkami seksualnymi. Musiałaby być szalona, by odejść od czegoś takiego. Wiedziała, że nie szukał dziewczyny. Kiedy jego rehabilitacja się skończy, na nowo zajmie się swoją karierą. To pochłonie cały jego czas. Z całą pewnością ona również nie szukała stałego związku. Budowała własną karierę, która od lat była jej podstawowym celem. Pracowali dla tej samej drużyny. Gdy już skończy się jego rehabilitacja i zacznie się sezon, nie będą ściśle ze sobą współpracować. Jeśli tylko nie bę-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve dzie kontuzjowany, to praktycznie wcale nie będą mieli ze sobą kontaktu. Potrafiła ochronić swoją pracę, a nikt nigdy nie musiał się o nich dowiedzieć. Była dorosła. On również. Mogli poradzić sobie z seksualnym związkiem. Ona mogła sobie z tym poradzić. Zrzuciła buty i zeszła z werandy. XVIII Nadchodziła burza. Garrett obserwował zbierające się chmury, które zaciemniały niebo i zmieniały atmosferę z jasnej i słonecznej na złowieszczą i szarą. Znał to uczucie. Jego własny nastrój pogarszał się w miarę upływu dnia. Ale to była jego wina. Nie Alicii. Wiedział, że stała na werandzie, przyglądając mu się. Nie odwrócił się, nie poszedł do niej, uznając, że jeśli miała mu coś do powiedzenia, to przyjdzie z nim porozmawiać. Sprawy między nimi miały dzisiaj charakter zawodowy. Czyli taki, o jaki prosiła, a wiedział, że praca była dla niej ważna, więc starał się, jak mógł. Choć to było trudne. Do diabła, sprawiała, że robił się twardy. Gdyby przyznał, że już nie pragnie ani jej, ani tego, co dzielili ostatniej nocy, to sam by siebie okłamywał. Lecz jeżeli ona nie pragnęła tego samego, to będzie musiał to uszanować. Problem polegał na tym, iż wiedział, że była rozdarta, i że łatwo byłoby nakłonić ją do zmiany zdania. Potrafił być przekonywujący, jeśli wkładał w to wystarczająco dużo wysiłku - i uroku osobistego. Jednak przez to mógłby wyjść na dupka, a tego wolałby uniknąć. Dlatego wycofał się i utrzymywał sprawy między nimi wyłącznie na stopie zawodowej. Jeśli będzie musiał przejść przez tę całą terapię z pulsującą erekcją, to będzie jego problem. W każdym razie, jakoś sobie z tym poradzi. Poza tym, miał większe problemy niż to, czy jeszcze kiedykolwiek będzie miał Alicię w łóżku. Jak na przykład powrót na wzniesienie na mecie miotacza. Nadszedł czas, żeby zaczął się na tym koncentrować. Dlatego, kiedy ujrzał Alicię, schodzącą z werandy i zbliżającą się do niego, doszedł do wniosku, że zamierza zaciągnąć go do środka i poddać jego ramię jakimś rozciągającym torturom. Odwrócił się w jej stronę, czekając, aż się odezwie. Nie zrobiła tego. Od oceanu powiał silny podmuch, który zarzucił jej

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve włosy na twarz. Nie pofatygowała się, żeby je odgarnąć. Utkwiła w nim spojrzenie, a on wyczytał determinację w jej oczach. Rozpoznawał to ciepło, które przez cały dzień wrzało również w nim. Jej pożądanie uderzyło w niego z siłą silniejszą niż wiatr. Nie rozumiał tej nagłej zmiany, która w niej zaszła. Mógł ją o to zapytać, zwłaszcza że to ona była tą, która postawiła między nimi mur. A teraz go burzyła? Ale zdał sobie sprawę, że tak naprawdę gówno go obchodziło, dlaczego zmieniła zdanie. Chciał wiedzieć tylko jedno. - Jesteś tego pewna? - Tak. Nie wahała się, a on nie zamierzał pytać ponownie. Przesunął dłońmi po jej policzkach, odgarniając włosy, a następnie pochylił się nad nią, chcąc poczuć dotyk jej ust. Nie zastanawiał się nad tym – czymkolwiek było to coś między nimi, doprowadzało go do szaleństwa, i ją zapewne też. Wiedział tylko, że pragnie jej z pierwotną siłą, potężną niczym przyciskający ich do siebie wiatr. Objął ją ramieniem w talii, by utrzymać ich w pionie. Lecz gdy pierwsza kropla deszczu uderzyła go w policzek, przerwał pocałunek, chwycił ją za rękę i pobiegli w stronę domu, ile sił w nogach, podczas gdy niebo się otwarło, kompletnie ich mocząc, w czasie krótkiego dystansu, jaki mieli do pokonania w drodze na werandę. Alicia uniosła na niego wzrok. Włosy przykleiły jej się do głowy, koszulka bez rękawów przylgnęła do piersi, a po ciele spływały kropelki wody. Jeszcze nigdy nie poczuł tak nagłego uderzenia pożądania. Błyskawica przecięła niebo, po czym nastąpił grzmot tak potężny, że aż wstrząsnął fundamentami domu. Niebo pociemniało tak bardzo, że zrobiło się mroczno jak w nocy. Padało tak mocno, że nie był już nawet w stanie dostrzec wody. Potęga burzy zmieszała się z głodem, który czuł względem niej, więc pchnął ją na ścianę domu i opadł ustami na jej wargi. Odpowiedziała na jego pocałunek z równą mocą. Może to przez pogodę, może to burza wywołała w nich pierwotne żądze. A może po prostu tak bardzo jej pragnął. Podniósł jej koszulkę i przejechał dłonią po brzuchu, czując skurcze jej mięśni, gdy objął ją ramieniem, by móc przyciągnąć Alicię bliżej swojego ciała. Jęknęła mu w usta, skubiąc jego dolną wargę zębami. Mruknął w odpowiedzi, a potrzeba, by ją mieć, była tak gwałtowna, że zdjął z niej mokrą koszulkę i rozpiął biustonosz. Na zewnątrz nie było niko-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve go, w zasięgu wzroku nie było żadnych sąsiadów. A nawet gdyby takowi byli, to i tak nikt by nic nie zobaczył w tym ulewnym deszczu. Wyglądało na to, że Alicii nic to nie obchodziło, gdyż pomogła mu pozbyć się reszty jej oraz jego ubrań. Nakręceni przez burzę, stali na zewnątrz, opierając się o werandę, a ich mokre ciała parowały, gdy ulewa chłodziła powietrze wokół nich. Nie przejmował się tym, ale Alicia miała gęsią skórkę. Objął ją ramieniem i użył swojego ciała, by ochronić ją przed wiatrem, ust i rąk, by zapewnić jej ciepło. Ujął jej piersi w dłonie, kciukiem muskał sutek, który już stwardniał od deszczu i zimna. Zadrżała i owinęła język wokół jego języka, zasysając go do swoich ust, co prawie rzuciło go na kolana. Jęknął i oderwał od niej wargi, spoglądając w dół, na jej twarz. Drżały jej usta. - Muszę być w tobie – powiedział. Spojrzała na niego. - Tak. Teraz. Gdyby miał przy sobie prezerwatywę, to wjechałby w nią tam - na werandzie, w ulewnym deszczu. Jednak wziął ją za rękę i pociągnął do domu, oboje ociekali wodą, gdy rzucili się w stronę sypialni. Uruchomił prysznic, zaczekał, aż woda stała się gorąca i wciągnął Alicię do środka, ustawiając ją pod natryskiem. - Rozgrzej się - rzekł. - Zaraz wracam. Złapał prezerwatywę i położył ją na półce, po czym spotkał się z nią pod prysznicem. Miała zamknięte oczy, woda spadała jej na głowę. Otworzyła oczy i odgarnęła włosy, a potem sięgnęła po niego. Wsunął się w jej ramiona, ciało miał przemarznięte do kości. Ale jej piersi przy jego klatce piersiowej oraz usta na jego wargach szybko go rozgrzały. Ich usta spotkały się w niecierpliwym pocałunku, który wywołał w nim dreszcz, i to nie z zimna. Dłonią pogładził jej plecy, przypominając sobie, jak ostatniej nocy trzymał przy sobie jej ciało. Wtedy nie mieli wystarczająco dużo czasu, więc teraz uczył się krzywizn jej ciała, gdy przesuwał wargami po jej ustach, zastanawiając się, czego trzeba, żeby się nią nasycił. Otoczyła ich para wodna, a ona owinęła dłoń wokół jego penisa, gładząc go łagodnymi, płynnymi ruchami, sprawiając, że aż do bólu pragnął się w niej znaleźć. Oparł ją plecami o ścianę i wsunął dłoń między jej nogi. Była tak delikatna jak płatki kwiatu. Chciał być łagodny, lecz ona wbiła mu paznokcie w

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve ramiona, jej ciało zadrżało, kiedy powoli zaczął poruszać ręką tam i z powrotem po jej płci. - O Boże - powiedziała. - Tak, właśnie tak, Garrett. Włóż we mnie palce i spraw, żebym doszła. Uwielbiał to, że do niego mówiła, że instruowała go, jak ma jej dostarczyć przyjemności. I pomimo tego, jak delikatna zdawała się pod jego dłonią, żądała więcej, niż tylko łagodnych pociągnięć. Zwiększył nacisk, skutkiem czego był jej niski jęk, od którego jądra ścisnęły mu się w ciasne węzły, a penis drgnął. Pochylił się nad nią, ocierając się o nią, gdy poruszał palcami i nasadą dłoni pocierał jej płeć, dając jej to, o co prosiła. - Oooch - rzekła, odchylając głowę do tyłu, kołysząc się na jego palcach, podczas gdy jej cipka mocno zaciskała się wokół niego. Rozchyliła usta, paznokciami przejechała w dół jego ramienia, wyginając miednicę w kierunku jego napierających palców, kiedy wstrząsnął nią orgazm. Sięgnął po opakowanie z prezerwatywą, rozdarł je, osłonił się, a następnie rozsunął jej nogi. - Masz pojęcie, co wyprawia ze mną obserwowanie twojego uwolnienia? Przełknęła, po czym oblizała dolną wargę. - Powiedz mi. - Moje jądra zaciskają się niczym pięść, a kutas staje się jeszcze twardszy. To sprawia, że nie potrafię myśleć o niczym innym poza tym, jak to będzie znaleźć się w tobie, pieprzyć cię długimi, powolnymi uderzeniami. Nawet pomimo szumu spływającej na nich wody, usłyszał krótki, zdyszany oddech, gdy udzieliła mu odpowiedzi: - Tak. Chcę tego. Myślałam o tobie przez cały dzień, Garrett. Tęskniłam za twoim ciałem tuż przy moim ciele. Uniósł jej ręce nad głowę i wsunął się w cipkę. Jęknęła w jego usta i owinęła jedną nogę wokół jego biodra, wciągając go głębiej. Cholera, dobrze było znajdować się tak blisko niej, czuć jej sutki ocierające się o jego pierś, gdy pompował w jej wnętrze. Splótł ich palce razem i wciągnął do tego tańca jej język, napierając na nią, dopóki nie zacisnęła się wokół jego penisa, ściskając go. Odchylił głowę do tyłu, obserwując sposób, w jaki jej oczy rozszerzały się za każdym razem, gdy wślizgiwał się głęboko. Wsunął dłoń między ich ciała i odnalazł jej łechtaczkę, pragnąc, żeby odpuściła i doprowadziła ich oboje do orgazmu. - Tak, dotknij mnie tam – powiedziała, chwytając go za kark, by z po-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wrotem przyciągnąć do siebie jego usta. - Spraw, żebym znowu szczytowała. Pocałował ją mocno, a tymczasem ona zacisnęła się wokół niego, jej jęk satysfakcji ponaglił go do głębszego pchnięcia, po którym dołączył do niej w orgazmie. Otoczył ją ramieniem w talii i trzymał przy sobie, podczas gdy drżąc, dawał jej z siebie wszystko. Złapał oddech, nadal czując uścisk jej cipki, która pulsowała w uwolnieniu. - Wykończysz mnie - rzekł, opierając się czołem o jej czoło. - Sama nie mam na nic siły. Roześmiał się. Umyli się, wyszli spod prysznica i wytarli się. Kiedy Alicia chciała opuścić pokój, chwycił ją za rękę i pociągnął do swojego łóżka. - Masz jakiś problem z sypianiem ze mną? - spytał. - Czy muszę przywiązać cię do słupka przy moim łóżku? Uniosła brew, ale ułożyła się obok niego. - Intrygujący pomysł. Nie wiedziałam, że masz w swoim repertuarze tego rodzaju perwersje. - Wiele o mnie nie wiesz, panno Riley. Przesunęła dłonią po jego ramieniu, kiedy ją do siebie przytulił. - Doprawdy? W takim razie, opowiedz mi. - Zostań w moim łóżku, a może się dowiesz. Została. Zakręciła przy nim swoim tyłeczkiem i zamruczała z zadowoleniem. Uznał to za zwycięstwo. Na dziś to mogło mu wystarczyć. XIX Po burzliwej nocy, dzień wstał słoneczny i bezdeszczowy, z niewielkim chłodnym wiatrem. Alicia uznała, że dzisiejszy dzień wspaniale nadaje się do gry w golfa, tym bardziej, że wcześniej wyzwała Garretta, mówiąc mu, że jest ponadprzeciętną golfistką. Dodatkowo, to mogło pomóc w terapii i być dobrym sposobem na rozruszanie jego ramienia. Przebudzenie się w jego łóżku dzisiejszego ranka było dziwne. I ekscytujące, a zwłaszcza sposób, w jaki obudził ją przed świtem, dłonią pieszcząc piersi i układając twardego penisa między jej nogami. Kochali się powoli i łagodnie, dopóki atmosfera nie stała się bardziej gorąca, a Garrett nie wciągnął jej na siebie, żeby zapewnić im obojgu uwolnienie. Następnie wzięli wspólny

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve prysznic, śmiejąc się, gdy myli się nawzajem, i unikając latających mydlin, podczas mydlanej bitwy. W sumie nie był to zły sposób na rozpoczęcie dnia. Teraz, przy osiemnastym dołku na polu golfowym, była skoncentrowana na terapii, obserwując każdy ruch Garretta. Jego wymach był lekki, wyglądało też na to, że ani razu nie napiął się, ani nie skrzywił z bólu. Bardzo dobry znak. - Jak się czujesz, mistrzu? - spytała, kiedy przygotowywał się do uderzenia. Przeniósł wzrok z piłki na nią. - Starasz się mnie zdekoncentrować? Wsparła się o swój kij golfowy. - Wyprzedzasz mnie o dziesięć uderzeń, dupku. Nie mam żadnych szans, żeby cię pokonać, więc nie sądzę, by rozpraszanie cię było dla mnie opłacalną strategią. Posłał jej seksowny uśmiech, a następnie odwrócił się i uderzył piłkę, która poleciała ładnym, prostym łukiem i wylądowała na środku alei67 na polu golfowym. Kutas. Wykonała uderzenie, które było przyzwoite, lecz jej piłce daleko było do osiągnięcia takiej odległości, jaką uzyskał Garrett. Wzięli kije i poszli poszukać swoich piłek. Nim dotarli na green68, miała dobrą okazję, by wykonać swoją normę69. Garrett znajdował się sześć stóp od dołka, z szansą trafienia birdie70. Chybił o ułamek cala. - Cholera - powiedział, a następnie wbił piłkę, kończącą normę. Jej również nie udało się trafić do dołka w bogey71. - Mogłabym powiedzieć to samo – odparła. Zamówili lunch w klubie. - Miałaś rację – rzekł, gdy już wziął długi łyk mrożonej herbaty. - Jesteś dobra. - Nie byłam nawet bliska pokazania ci moich najlepszych uderzeń - od67 68 69 70 71

Fairway - zawiły i kręty pas krócej obciętej trawy, wiodący od tee boxu do greenu. Green - jest to miejsce, na którym kończy się dany dołek. Par albo norma - ilość uderzeń standardowo wymagana na danym dołku. Birdie - wynik o jedno uderzenie mniej na danym dołku aniżeli norma. Bogey - wynik o jedno uderzenie więcej niż par. Dziękujcie Bogu i autroce, że nie postanowiła pisać o golfiście, bo ja bym się nie podjęła przekładu – to wszystko brzmi jak czarna magia! A wydawać by się mogło, że nie ma w tym nic trudnego...

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve rzekła, biorąc łyk zupy - ale nie grałam od jakiegoś czasu. Ty też jesteś niezły. Jak twoje ramię? Poruszył ramionami. - Zaskakująco dobrze, biorąc pod uwagę to, że nie grałem w golfa od kilku lat. - To świetnie. Teraz, kiedy leczenie przebiega tak dobrze, golf jest dla ciebie odpowiednią terapią. Powinieneś grać częściej. Nabił sałatkę na widelec i spróbował. - Powinnaś grać ze mną. - Moje ego nie uznaje cię za odpowiedniego przeciwnika. Powinnam grać z kimś, kogo mogę pokonać. - Mięczak. Weź się w garść. Roześmiała się. - Wkrótce weźmiemy się za twoją terapię. Wtedy zobaczymy, kto tak naprawdę jest mięczakiem. - Chcesz mnie tak dręczyć, i to po tym, jak właśnie przećwiczyłem moje ramię przy osiemnastu dołkach? - Wiesz, to moja praca. - Która bardzo cię cieszy. - Owszem. Posłał jej drwiące spojrzenie znad krawędzi szklanki. - Myślę, że terapeuta musi mieć w sobie coś z sadysty. - Tak myślisz? Spodziewała się, że będzie między nimi pewne napięcie lub niewygodne milczenie. I może tak było z jej strony – przez to, że obawiała się skutków wynikających z przespania się z nim. Jednak nic takiego się nie działo. Mieli zabawny poranek i odnosili się do siebie na luzie. To by było na tyle, jeśli chodzi o jej zamartwianie się. Kiedy wrócili do domu, umyła się i przebrała w ubranie treningowe. Gdy dotarła do siłowni, Garrett już tam był, siedząc na jednej z ławek i przykładając do ramienia worek z lodem. Oparła się o jeden ze sprzętów. - Wyręczasz mnie w pracy? Spojrzał na worek z lodem, a potem z powrotem na nią, posyłając jej znaczący uśmiech. - Myślę, że jestem już wystarczająco zaznajomiony z procedurą działania. - Doprawdy? Może więc już mnie nie potrzebujesz. - Och, ależ potrzebuję cię. Odczuwam ból. Zważywszy na spojrzenie, które jej posłał, dobrze wiedziała, jakiego ro-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve dzaju ból miał na myśli, i nie miał on nic wspólnego z jego ramieniem. Przeniknęło ją gorąco, potrzeba ulokowała się w dolnej części jej brzucha. Podeszła do niego. - Naprawdę? Powiedz, gdzie cię boli. Położył sobie dłoń między nogami. - Tutaj. Jak myślisz, czy jest coś, co możesz zrobić, żebym poczuł się lepiej? Usiadła na nim okrakiem, twardy zarys jego erekcji naparł na jej drżącą cipkę. - Och, zdecydowanie mogę coś na to poradzić. Chwycił ją za biodra i zakołysał nią przy sobie, przyciągając jej drżącą cipkę do swojego trzonu. Oblizała wargi i wsparła dłonie na jego piersi. - Mogłabym dojść w ten sposób – powiedziała niskim głosem, gdy pożądanie popłynęło do jej zakończeń nerwowych. *** Garrett doszedł do wniosku, że nie istniało nic lepszego, niż piękna kobieta, doprowadzająca się do spełnienia na jego penisie. W pełni ubrana Alicia, wijąca się na jego kolanach, sprawiła, że jego częściowo wzwiedziony członek w ciągu kilku sekund stał się w pełni wyprostowany. Myślał o niej, gdy przykładał sobie worek z lodem. Wyglądała dziś gorąco na polu golfowym. Dopóki nie zagrał z Alicią, nigdy wcześniej nie uważał golfa za seksowną grę. Jej wymach był właściwy, a to, że miała na sobie spodnie Capri, które eksponowały jej umięśnione łydki, było dodatkową atrakcją. Pozwolił jej iść przed nim, tak więc miał niesamowity widok na jej świetny tyłek, gdy pewnie poruszała się po polu golfowym. Kto by się spodziewał, że golf tak go podnieci? Lecz kiedy tak na nim siedziała, topił się nawet worek z lodem na jego ramieniu. Zrzucił worek z lodem i przyciągnął Alicię do pocałunku, który wstrząsnął nim aż po jądra. Całkiem się w tym zatraciła, chwytając go za głowę i ciągnąc za włosy. Zadrżał od tego, a jego penis stał się twardy jak metalowy drążek, który podnosił tutaj w siłowni. Ale wtedy odsunęła się od niego i opadła na kolana. - Postaw nogi na podłodze – rzekła, patrząc na niego. Usiadł prosto i zsunął nogi z ławki, układając stopy płasko na podłodze. Alicia usadowiła się między nimi, a następnie pociągnęła za jego spodnie dresowe, zdejmując mu je wraz z bokserkami. Ścisnęły mu się jądra, gdy chwyciła penisa i zaczęła gładzić go od pod-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve stawy do szczytu, nie odrywając wzroku od jego twarzy. Pochylił się i ponownie ją pocałował, muskając jej usta wargami, namawiając, by otworzyła się dla niego. Zadrżały jej usta, jej podniecenie było oczywiste. Boże, to go kręciło. Wsunął język do środka, liżąc i smakując ją, póki się nie odsunęła. - Pozwól mi cię posmakować – rzekła, kręcąc kciukiem po główce jego penisa. Zadrżał, po czym odchylił się do tyłu i położył dłonie płasko na ławce, dając jej do siebie wolny dostęp. Napiął się, obserwując, jak wysuwa język. Zorientował się, że ciężko przełyka, a gardło ma wyschnięte, gdyż z niecierpliwością wyczekiwał jej następnego ruchu. Polizała spodnią część jego trzonu, począwszy od podstawy, a na szczycie kończąc. Następnie nakryła główkę penisa ustami i omiotła ją językiem. Nie mógł powstrzymać jęku czystej przyjemności. Nigdy nie czuł się tak twardy ani tak gotowy do wystrzelenia swojego ładunku. Pragnął tego aż do bólu, więc kiedy się przesunęła, a następnie wzięła go głęboko w usta, wymknęło mu się przekleństwo. Miała go. Miała go w swoim posiadaniu, a on mógł dać jej wszystko, jeśli tylko nadal będzie go tak ssała, omywając językiem i obejmując jego penisa tymi słodkimi, gorącymi ustami. Zgarnął jej włosy na jedną stronę, by móc obserwować, jak jej policzki zapadają się, gdy zacisnęła wargi i zwiększyła nacisk, przesuwając się na jego trzonie w górę i w dół, aż wbił stopy w dywan i mocno się trzymał. Zlał się potem, który spłynął mu po plecach, gdy pchnął w jej usta. - Zaraz dojdę, maleńka - powiedział, nie mogąc kontrolować ruchów swoich bioder, kiedy w pełni wciągnęła go w usta. - Boże, przez ciebie zaraz wybuchnę. Dał jej możliwość wycofania się, ale ona chwyciła jego penisa i wzięła go głęboko. Niezdolny się powstrzymać, przytrzymał jej głowę i odpuścił, wybuchając w jej ustach i wylewając z siebie, jak mu się zdawało, galony72 spermy, drżąc i krzycząc, gdy osiągnął spełnienie. Od tego uwolnienia cały się trząsł, a Alicia przyjęła od niego wszystko. W końcu opadł do przodu, ściskając jej włosy w pięści i trzymając się jej przez, jak się zdawało, całe swoje cholerne życie. 72 Galon = 3,79 litra Uch... musiała być okropnie spragniona;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Położyła głowę na jego udzie i pozwoliła mu dojść do siebie. Kiedy znowu mógł mówić, jedyne, co potrafił powiedzieć, to: - Chryste, to było dobre. Uniosła głowę i oblizała wargi. To sprawiło, że jego penis drgnął. Cholera, czyniła go nienasyconym. - Zabijasz mnie, Alicio. - Czyli mam rozumieć, że nie chcesz teraz podnosić ciężarów? Roześmiał się. - Uch, nie. Ale z chęcią napiłbym się wody z lodem. Wstała. - Ja też. Przyniosę nam. A ty powinieneś się ubrać. Zanim zdążyła odejść, chwycił ją za rękę i pociągnął na swoje kolana, by obdarzyć głębokim pocałunkiem. - Dziękuję. - Cała przyjemność po mojej stronie. - Och, twoja przyjemność dopiero nadejdzie. Wyszczerzyła się w uśmiechu. - Liczę na to. W czasie gdy z powrotem zakładał swoje ubrania, Alicia wróciła z dwoma szklankami wody i podała mu jedną. Wypił ją jakimiś trzema chciwymi łykami, podczas gdy ona powoli popijała swoją wodę. - Wiesz, że naprawdę musisz wykonać te ćwiczenia – rzekła. - Wiem. Potrzebuję tylko chwili na złapanie oddechu. I bo ja wiem, może przekąski. Tym obciąganiem wyczerpałaś wszystkie moje zasoby energii. Prychnęła. - Hartuj się. Pracujemy nad twoją wytrzymałością, ogierze. - A ja myślę, że próbujesz mnie wykończyć. Ustąpiła i zjedli jakąś przekąskę, a następnie zajęli się terapią. Musiał przyznać, że po seksie terapia była o wiele zabawniejsza, choć jego penis wciąż drgał, gdy fantazjował o tych wszystkich sposobach, na jakie chciałby mieć Alicię na siłowni. Zauważyła to, rzucając okiem na jego krocze i ponownie unosząc na niego wzrok. - Ćwiczenie z erekcją nie sprawi, że twoja krew popłynie do odpowiednich mięśni. Ta krew jest potrzebna w twoim ramieniu – nie w penisie. Wzruszył ramionami, pracując na kolumnie terapeutycznej. - Nic nie mogę na to poradzić. Wciąż myślę o przechyleniu cię nad ławką. Albo rzuceniu na materac, gdzie mógłbym cię pieprzyć. Rzuciła mu spojrzenie, lecz było ono z rodzaju tych nieprzekonywujących. - Cóż, skończ z tym. Teraz nastawieni jesteśmy na pracę. Seksem możemy zająć się później. - Mam rozumieć, że za pracę otrzymam nagrodę?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Jeśli powiem tak, czy to sprawi, że przestaniesz myśleć o seksie? - Być może. Pomogłoby, gdybym dostał teraz małą próbkę. - Odszedł od kolumny terapeutycznej i ruszył w jej kierunku. Alicia cofnęła się. - Nie, Garrett. Teraz pracujemy. Przysunął się do niej. - Zabawmy się odrobinę. Potem wrócimy do pracy. Roześmiała się, gdy przycisnął ją do ściany. - Mówię poważnie. - Och, ja też. Śmiertelnie poważnie myślę o wsunięciu rąk w twoje majtki i... - Czyżby to była jakaś nowa forma terapii? Garrett błyskawicznie się odwrócił, a jego pulsująca erekcja zniknęła, kiedy stanął twarzą w twarz z jedyną osobą, której naprawdę nie miał ochoty teraz oglądać. Tą osobą była jego agentka - Victoria Baldwin73. XX Alicia chciała zapaść się pod ziemię. Kobieta, która weszła do pomieszczenia i przerwała im, była olśniewająca; elegancko ubrana w komplet biznesowy, a brązowe włosy, ścięte do linii brody, miała doskonale ufryzowane. Alicia poczuła się przy niej zdecydowanie niekorzystnie, zwłaszcza że zostali zaskoczeni. - Victoria – powiedział Garrett, najwyraźniej wcale nie zaszokowany tym, że ktoś niespodziewanie wszedł do domu. Jednak odsunął się od Alicii o kilka kroków. - Myślałaś może kiedykolwiek o użyciu telefonu albo skorzystaniu z dzwonka do drzwi? Victoria posłała im kpiący uśmiech. - Dzwoniłam do drzwi. Nikt nie odpowiadał. Widziałam samochód i pomyślałam, że możesz być na plaży, więc przeszłam za dom. Przesuwne drzwi były otwarte, więc weszłam do środka. Nie wiedziałam, że będziesz – uch - zajęty w ten sposób. - Posłała Alicii krzywy uśmieszek. Twarz Alicii stanęła w ogniu ze zmartwienia. Nie miała pojęcia, kim była ta cała Victoria, lecz bez wątpienia była kimś, kogo Garrett dobrze znał. - No cóż, skoro już tutaj jesteś... - Odwrócił się. - Alicia Riley, a to moja 73 Ups! To się nazywa wtopa... A szanowna Victoria, jak przekonacie się w kolejnym rozdziale, bardzo przypomina Liz:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve agentka, Victoria Baldwin. Alicia jest moją fizjoterapeutką. Pracuje dla Riversów. Podeszła do niej Victoria, podając jej rękę. - Bardzo miło cię poznać, Alicio. Och. Jego agentka. Świetnie. Po prostu świetnie. Była ostatnią osobą, przez którą ona i Garrett chcieliby zostać przyłapani na próbie uprawiania seksu w siłowni. Znajdowała się na przegranej pozycji. - Mnie również miło cię poznać, Victorio. Napijesz się czegoś? Victoria machnęła ręką. - Nie kłopocz się. Wpadłam tylko, żeby sprawdzić postępy Garretta. Nie miałam pojęcia, że przeszkodzę w czymś innym. Alicię oblało gorąco, które poczuła nawet w palcach u stóp. Chciałaby wsiąknąć w podłogę. - To żaden kłopot. I w niczym nie przeszkodziłaś. Pójdę przygotować nam mrożoną herbatę. Wyszli z sali ćwiczeń i skierowali się do kuchni. Oczywistym było, że Alicia nie zniknie w obłoku dymu, ani nie uniknie tej raczej żenującej sytuacji, więc po prostu będzie musiała sobie z tym poradzić. - Jak idzie trening? - Victoria skierowała pytanie do Garretta. - A co ważniejsze, jak twoje ramię? - Z moim ramieniem wszystko w porządku. Alicia wykonuje fantastyczną robotę. - Tak - odparła Victoria, z krzywym uśmiechem. - Zdecydowanie tak to wyglądało. Alicia skuliła się, układając napoje na tacy. Właśnie czegoś takiego się obawiała, decydując się na związek z Garrettem. Nie miała pojęcia, czy mogli ufać Victorii, ale ostatnie, czego było jej trzeba, to to, by Phil lub Max dowiedzieli się, że sypia z jednym z klientów. Przegrana. Była przegrana. Przegrana, zwolniona, zawstydzona, a na dodatek nigdy nie znajdzie innej pracy. Przyklejając do twarzy miły uśmiech, odwróciła się. - Herbata jest niesłodzona, więc umieściłam na tacy zwykły cukier, sztuczny słodzik oraz cytrynę. Możecie ją przygotować, jak chcecie. Może przejdziemy do salonu? Alicia postawiła tacę, a następnie wytarła spocone dłonie w spodnie, diabelnie zdenerwowana obecnością agentki Garretta. Oraz tym, że znalazła ich w siłowni pieszczących się i całujących. To się nazywa złe wyczucie czasu. Alicia miała ochotę zwymiotować. Victoria przygotowała sobie szklankę herbaty i popijała ją, przy czym

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve jej spojrzenie na przemian przeskakiwało z Garretta na Alicię, przez cały czas nie mówiąc ani słowa. Lecz uśmiechała się w taki sposób, jakby mówiła: „Dobrze wiem, co robiliście”. Dobij mnie. Dobij mnie natychmiast. Alicia musiała się pozbierać, przybrać profesjonalną postawę, panikowaniem będzie mogła zająć się później. - Ramię Garretta wykazuje wyraźne oznaki poprawy – rzekła Alicia, nie mogąc znieść niezręcznej ciszy. - Nawet trochę już rzucał. Bez bólu. Jestem naprawdę podekscytowana tym, jak dobrze się spisuje. - Doprawdy? - Victoria wygięła brwi. - Zakładam, że spisywanie się, o którym mówisz, odnosi się do jego ramienia? - Tori. - W tym jednym słowie Garrett zawarł ostrzeżenie. Victoria roześmiała się. - Daj spokój, Garrett. Po prostu się z wami drażnię. - Alicia nie zna cię tak dobrze, jak ja. - Nic nie szkodzi. - Alicia nienawidziła ludzi, którzy mówili o niej tak, jakby jej tam nie było, do tego nie mogła znieść tego napięcia. - Jestem pewna, że jeśli Victoria ma coś do powiedzenia, może to po prostu powiedzieć. - Och, kochanie. Cokolwiek robisz z Garrettem, poza pracą nad jego ramieniem, to absolutnie nie moja sprawa. Garrett i ja jesteśmy przyjaciółmi od wielu lat. Podpisałam z nim umowę, kiedy był wkurzającym dzieciakiem, który miał więcej tupetu niż talentu. - Hej - rzucił Garrett. Victoria zignorowała go, nadal skupiona na Alicii. - Od tamtej pory pozostajemy w bliskich stosunkach. Cokolwiek dzieje się między wami, to wasza sprawa. Jeśli chodzi o Garretta, interesuje mnie jedynie to, czy następuje poprawa w leczeniu jego kontuzji. Chcę mieć go z powrotem na wzniesieniu na mecie miotacza. Alicia odprężyła się trochę. - Przywrócenie go do gry jest moim głównym celem. Victoria skinęła głową. - Dobrze wiedzieć. - Odwróciła się do Garretta. Jesteś pewien, że z ramieniem wszystko dobrze? Garrett pokręcił ramieniem. - Świetnie. Opowiedział jej o różnych rodzajach terapii, które Alicia od początku stosowała w jego przypadku. - Niektóre z nich było dość niezwykłe, jak na przykład wspinaczka.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Victoria wygięła brwi. - Kazałaś mu się wspinać z kontuzjowanym ramieniem? Alicia skinęła głową. - To dobry sposób na rozciąganie ścięgien i mięśni. Często zdarza się, że ludzie z powodu kontuzji traktują ten obszar pobłażliwie. Moim celem jest to, by używał swojego ramienia, a nie jedynie to, by podnosił ciężary i wykonywał typowe terapeutyczne ćwiczenia. Dlatego za odpowiednie zajęcia uznaję grę w golfa, pływanie, a nawet wspinaczkę. Dzięki temu Garrett używa ramienia, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Victoria skinęła głową i wyglądało na to, że była pod wrażeniem. - Podziwiam twoje talenty, Alicio. On potrzebuje kogoś, kto trochę skopie mu tyłek. - Po prostu robię to, co do mnie należy. - Mam nadzieję, że robisz to dobrze. Chcemy, by nasz facet znowu miotał. - Mam zamiar do tego doprowadzić. - W takim razie, jedynie to mnie obchodzi. Dlaczego więc Alicia nadal czuła się tak spięta? Dlaczego czuła się tak, jak gdyby była w defensywie? Dlaczego była śmiertelnie przerażona tym, że wszystko się zmieni? Musiała poradzić sobie z tą sytuacją i ponownie zacząć myśleć racjonalnie. - Jesteś tutaj, by spotkać się również z innymi klientami, Victorio? - zapytała. Posłała Alicii uśmiech. - Tak. Mam tutaj kilku graczy. Potem lecę do Arizony, żeby sprawdzić pozostałych. - Musisz mieć sporą bazę klientów. Ilu z nich gra dla Riversów? - Tylko dwóch. Garrett i nowy zapolowy Raul Hermosa. - Mówi się o nim w samych superlatywach. Ma niesamowitą szybkość i świetnie miotające ramię. Victoria wyszczerzyła się w uśmiechu. - I jest cały mój. Cóż, technicznie rzecz biorąc, należy teraz również do Riversów, ale to ja zaklepałam go sobie pierwsza. - To dobry dzieciak - powiedział Garrett. - Gavin mówi, że ma szybką rękę i zabójcze odbicie. Nie mogę się doczekać, by zobaczyć go w akcji. - W takim razie zawlecz swój tyłek z powrotem na wzniesienie na mecie miotacza – odparła Victoria, z lekko drwiącym uśmiechem. Garrett rozparł się na kanapie. - Znajdę się tam. Nie wątp w to.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Śpiewasz zupełnie inaczej niż ostatnim razem, gdy cię widziałam. - Naprawdę? - Tak. Kilka miesięcy temu byłeś przygnębiony i niepewny tego, czy jeszcze kiedyś będziesz miotał. - Poprawiło mi się od tamtego czasu. Wykonuję też dużo więcej terapii – odrzekł Garrett, rzucając okiem na Alicię. - Miotał nawet kilka razy. A teraz pragnie znaleźć się na boisku wraz z resztą drużyny - powiedziała Alicia, czując się już nieco bardziej komfortowo, gdy temat rozmowy przeskoczył z niej i Garretta na baseball oraz rehabilitację. - Myślisz, że jest na to gotowy? - spytała Victoria. Alicia przeniosła wzrok na Garretta, który wyglądał na tak samo pełnego nadziei i wyczekiwania, jak Victoria. - Myślę, że jest gotowy, by rozpocząć pracę z drużyną. Victoria wstała. - To najlepsza wiadomość, jaką dzisiaj usłyszałam. - Martwisz się o mój kontrakt - rzekł Garrett. - Albo o jego kontynuację. - Za to mi płacisz, prawda? Garrett wzruszył ramionami. - Tak. - Cóż, nie martw się. Po pierwsze, twój kontrakt nie jest krótkoterminowy. A po drugie, wierzę w ciebie – i w Alicię – oraz w to, że będziesz miotał w tym sezonie, więc nie będzie problemu z kontraktem. Alicia polubiła Victorię. Zapewniła Garrettowi swobodę, jeśli chodzi o umowę, i ufała mu. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebował, było to, by jeszcze ktoś mieszał mu w głowie. - Dzięki, Tori. Masz rację. Nie chciałbym się martwić jeszcze o to. - Właśnie od tego masz mnie. I dlatego płacisz mi tak dużo swoich ciężko zarobionych pieniędzy. Garrett roześmiał się. - To prawda. - A teraz muszę już iść, żeby sprawdzić resztę moich chłopaków. - Już? - Alicia zmarszczyła brwi. - Jesteś pewna, że nie chcesz zostać i zjeść z nami kolacji? - To takie miłe z twojej strony, ale nie mogę. - Nie przekonamy cię, byś została? - zapytał Garrett. - Mógłbym wrzucać steki na grilla. To żadna kuchnia dla smakosza, ale nie byłoby tak źle. - Jesteś taki słodki. Już kiedyś dla mnie gotowałeś – rzekła Victoria. - To były hamburgery z grilla, o ile dobrze pamiętam, i nie strułeś mnie. Niestety,

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nie mogę zostać. Nadrobimy to, kiedy wrócisz do miasta na mecz otwarcia. Położyła dłoń na jego ramieniu. - I oczekuję, że będziesz wtedy miotał. Garrett posłał jej szeroki uśmiech. - Zrobię, co w mojej mocy. - Jestem o tym przekonana. Odprowadzili ją do drzwi. Victoria zwróciła się do Alicji. - Miło było cię poznać. - Ciebie również, Victorio. - Pilnuj, żeby ciężko pracował, okej? - Staram się każdego dnia. Victoria rzuciła na nią okiem. - Wiesz, nie wiem, dlaczego, ale naprawdę ci wierzę. I myślę, że potrzebuje kogoś takiego jak ty – i to nie tylko, jeśli chodzi o rehabilitację. Alicia nie miała pojęcia, co Victoria przez to rozumiała, lecz nie wchodziła w szczegóły, tylko pomachała im i skierowała się do drzwi. - Cóż. To było ciekawe – powiedziała Alicia, po wyjściu Victorii. - Jest zajebistą agentką. Nie żartowała, kiedy powiedziała, że wyciągnęła mnie z ciemności. Dała mi szansę związania się z Riversami, gdy byłem jeszcze dzieciakiem. Wiele jej zawdzięczam. Jest dobrą przyjaciółką. Alicia zamknęła drzwi i oparła się o nie. - Twoja przyjaciółka prawie przyłapała nas na uprawianiu seksu na siłowni. Garrett wyszczerzył się w uśmiechu. - Tak, zgadza się. Lecz będzie dyskretna, więc nie musisz się martwić, że powie cokolwiek Manny'emu, Maxowi lub Philowi. Jakby czytał jej w myślach. Odepchnęła się od drzwi i podążyła za nim z powrotem do sali ćwiczeń. - Myślę, że prawdopodobnie była zaniepokojona tym, że zwracam większą uwagę na twojego penisa niż na ramię. - Wierz mi, gdyby Victoria właśnie tym się martwiła, to głośno by to wyraziła. Wie, że teraz o wiele ze mną lepiej, niż kiedy widziała mnie ostatnio. A gdyby nie poczuła ulgi na widok mojej poprawy, to by została, zamiast tak szybko wychodzić. A wtedy godzinami maglowałaby mnie – i ciebie – odnośnie każdego aspektu mojej terapii, co obejmowałoby również telekonferencję z Maxem i Philem. Alicia przerwała swoje zajęcie, by na niego spojrzeć. - Naprawdę? - Tak. Jest cholernie skrupulatna, gdy w grę wchodzą jej zawodnicy, a wtrącanie się nie stanowi dla niej problemu, jeśli sądzi, że coś jest nie tak. Dlatego możesz mi wierzyć, że ufa twoim zdolnościom i nie obchodzi jej to,

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve co prywatnie dzieje się między nami. Odprężyła się. - W porządku. - W porządku – powtórzył. - A teraz pozwól, że zadam ci pytanie. Zatrzymała się przy kolumnie terapeutycznej. - Pytaj. - Naprawdę jestem gotowy, by zacząć pracę z drużyną? Spodziewała się tego pytania. - Nie mówię czegoś, czego nie jestem pewna, Garrett. Gdyby tak nie było, to wcale bym o tym nie mówiła. Kiedy drużyna wróci jutro do miasta, zaczniemy łączyć twoje treningi z ich treningami. Ujrzała, jak w jego oczach zapala się światło, a na twarzy odmalowuje się podniecenie. Położyła dłoń na jego ramieniu. - Choć nie chcę, żebyś robił sobie złudne nadzieje. Po prostu jeszcze nie jesteś gotowy miotać w trakcie meczu. To będzie tylko rozgrzewka i treningi. - Rozumiem. Ale będę z drużyną, a to krok w odpowiednim kierunku. Wiem, że wkrótce będę miotał. Miała nadzieję, że jej plan leczenia był trafny, bo jeśli by go rozczarowała albo gdyby jego ramię nie było jeszcze gotowe, to Garrett byłby zdruzgotany. I nie była pewna, czy by z tego wyszedł. XXI Garrett uwielbiał zapach boiska do baseballa. To tutaj, na Florydzie, nie było nawet pierwszoligowym boiskiem, ale wciąż służyło do gry w baseball. Zapach ziemi i dotyk trawy pod jego korkami, kiedy wszedł na boisko, przypomniały mu o dniu otwarcia, do którego przygotowywał się każdego sezonu od ośmiu lat. Tak bardzo się bał, że przegapi ten sezon, że po raz pierwszy, odkąd ukończył college, zostanie odsunięty na boczny tor i będzie zmuszony spędzić sezon siedząc w loży dla zawodników. To wciąż było możliwe, lecz teraz miał nadzieję, gdyż była to jedyna rzecz, której brakowało mu przez te wszystkie miesiące, od czasu gdy odniósł kontuzję. Na początku był przestraszony, a potem, kiedy jego ręka natychmiast nie wróciła do sprawności, znalazł się w dołku i był przygnębiony, pewien, że jego kariera jest skończona. Nie przemawiał do niego żaden rodzaj terapii, żaden nie dawał mu się we znaki, nie zmuszał go do pracy nad osiągnięciem celu.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Dopiero Alicia przyczyniła się do zmiany jego nastawienia. Wiedziała, co trzeba zrobić, żeby mógł osiągnąć cel, żeby sięgnął po to, czego pragnie i naprawdę sobie na to zapracował. Posiadał wszelkie niezbędne do tego narzędzia; jedyne, co musiał zrobić, to trochę się wysilić. Do końca mieli jeszcze daleko. Wiedział o tym. Ale dla Garretta było to coś więcej niż tylko szansa powrotu do pracy. Znowu znajdował się na boisku, otoczony przez kolegów z drużyny. I tłum. Boże, uwielbiał fanów, dźwięki, jakie z siebie wydawali, nawet gwizdy, gdy źle grał. Był odizolowany przez tak długi czas, że dopóki tylko będzie mógł tutaj przebywać, nie będzie przejmował się nawet gromkim chórem okrzyków niezadowolenia. Co jeszcze lepsze, Alicia była tutaj z nim, ćwicząc na linii bocznej. Może nie miotał takich samych piłek na rozgrzewkę, jak koledzy z drużyny, ale przynajmniej dziś rzucał. Nadal nie stosowali tego rodzaju rzutów, jakie by chciał, lecz musiał skupić się na rehabilitacji i na swoim ramieniu, a nie na Walterze Segundo, ognistym praworęcznym, który był jego najgroźniejszym przeciwnikiem i bez wątpienia mógł uniemożliwić mu wzięcie udziału w dniu otwarcia. Walter znajdował się obecnie na wzniesieniu na mecie miotacza, miotając do rękawicy łapacza piłki szybkie niczym pociski. Miał niesamowitą celność, a jego statystyka przedstawiała się niemal tak dobrze, jak statystyka Garretta z czasu przed odniesieniem kontuzji. Garrett wiedział, że był najlepszym miotaczem, jakiego Riversi kiedykolwiek mieli - zanim załatwił sobie ramię. Czy jeszcze kiedyś będzie tak dobry? To było pytanie za milion dolarów, czyż nie? - Hej. Przeniósł wzrok na Alicię, która klęczała z rękawicą łapacza w ręku. Tak? - Przestań marzyć o niebieskich migdałach i skup się na mnie, nie na Walterze, czy pozostałych graczach. Chcesz być tutaj, na boisku baseballowym? Jeśli tak, to patrz na mnie. Miał ochotę poczynić bystrą uwagę na temat tego, że wolałby popatrzeć na jej świetny tyłeczek lub że byłoby lepiej, gdyby była naga albo też rzucić kilka innych całkowicie nieodpowiednich komentarzy, ale w pobliżu znajdowali się inni faceci. Dlatego skinął jedynie głową i powiedział: - Tak. Rozu-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve miem. Mam się skupić. - Dobrze. Rzuć do mnie wolną piłkę. - Rzucałem ci takie przez ostatnią godzinę. - Prawidłowo. Rzuć mi jeszcze kilka i przestań jęczeć. Usłyszał chichot kolegów z drużyny, co wcale mu nie przeszkadzało. Nie po raz pierwszy nabijali się jeden z drugiego podczas zajęć z trenerem. Do diabła, gdyby Manny codziennie nie kopał ci tyłka, to mógłbyś pomyśleć, że już cię nie lubi. W porównaniu z nim Alicia była niczym kociak. Jeśli o trenerze Riversów mowa, to podszedł do nich, gdy reszta zespołu zrobiła sobie przerwę. Alicia patrzyła na zbliżającego się Manny'ego z przerażeniem w szeroko otwartych oczach, co cholernie rozbawiło Garretta. Choć musiał jej przyznać, że kontynuowała to, czym się zajmowała, czyli przyjmowaniem jego piłek. Manny zatrzymał się i przez chwilę ich obserwował, a następnie zbliżył się do Garretta. - Widzę, że w końcu trochę rzucasz. - Słabe piłki, ale tak, wreszcie rzucam. - Gównianie ci to wychodzi - powiedział Manny. Alicia wyglądała na przerażoną. Garrett wyszczerzył się w uśmiechu. Tak, zgadza się. Ale zawsze to coś lepszego niż to, co rzucałem od czasu kontuzji. I moje ramię ma się świetnie. Manny bacznie przyjrzał się najpierw Garrettowi, a potem Alicii. Garrett zawsze uważał, że Manny wygląda jak stary, siwy pirat, kiedy przyglądał się komuś zmrużonymi oczami. W końcu Manny skinął głową i poklepał Garretta po plecach. - To wystarczy. Tak trzymaj. Kiedy odszedł, Alicia osunęła się na ziemię i upuściła rękawicę. Garrett ruszył w dół boiska, kierując się w jej stronę, a następnie pochylił się nad nią. - Oddychasz? Uniosła głowę. - Nic nie mogę na to poradzić. Cholernie mnie przeraża. - Ciebie? Tą, która tamtego dnia w pomieszczeniu do terapii powiedziała mi, żebym przestał być kompletnym idiotą, a następnie stanęła przed Mannym, twoim szefem, lekarzem drużyny oraz całym zespołem terapeutów i powiedziała im wszystkim, że ich metody radzenia sobie ze mną są do dupy? I ty boisz się Manny'ego? Wstała, odpychając się od ziemi. - To była chwila szaleństwa. Nie wie-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve działam, co, do cholery, wygaduję. - Mówisz więc, że nie masz pojęcia, jak mnie leczyć. Uniosła podbródek i rzuciła mu gniewne spojrzenie. - Doskonale wiem, co robię. Kiedy była wkurzona i patrzyła na niego z wyzwaniem w oczach, miał ochotę wciągnąć ją w ramiona i pocałować. Niesamowicie go podniecała, gdy stawała się taka ognista i niezależna. - To dobrze. W takim razie nie pozwól, by Manny budził w tobie grozę. Zamrugała. - Wiesz co? Masz rację. - Oczywiście, że mam. Alicia przewróciła oczami i wskazała na niego. - Wracaj do pracy. Jak twoje ramię? - Właściwie całkiem dobrze. - Okej, rzuć trochę mocniej. A mówiąc mocniej, Garrett, nie mam na myśli oszałamiająco szybkiej piłki albo... - Boże, Alicio. Wiem, co masz na myśli. Mam w to włożyć trochę więcej wysiłku, ale nie aż tyle siły, co podczas meczu. Mam rzucić trochę mocniej niż dotychczas. Skinęła głową. - Wygląda na to, że wiesz, o co chodzi. Odwrócił się i oddalił. - Nie musisz mi tego szczegółowo objaśniać. Nie jestem jakimś pieprzonym kretynem. - Słyszałam to. Odwrócił się do niej. - Wiem. Dlatego powiedziałem to na tyle głośno, żebyś usłyszała. Przykucnęła w odpowiedniej pozycji. - Będziemy tak sobie gadać przez cały dzień, czy może rzucisz mi piłkę? Jego kumple znowu zachichotali. Potrząsnął głową, zamachnął się i rzucił na tyle mocną piłkę, że Alicia skrzywiła się, kiedy ta uderzyła w jej rękawicę. Może dzięki temu Alicia zamknie się na chwilę. Spojrzała na niego gniewnie, lecz odrzuciła mu piłkę, nie mówiąc ani słowa. - Jeszcze nie aż tak mocno, dupku. Wywołało to większą falę śmiechu wśród pozostałych miotaczy, ale nadal śmiali się z niego I dobrze. Właśnie o to mu chodziło.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve *** Garrett skończył trening i rozmawiał z pozostałymi miotaczami, więc Alicia miała chwilę na zaktualizowanie notatek. - Wyglądasz tak oficjalnie jak rasowa terapeutka. Obejrzała się i uśmiechnęła do swojego kuzyna Gavina, po czym krótko go uścisnęła. - A ty wyglądasz jak rasowy baseballista. Jak leci? - Dobrze. Jak idzie rehabilitacja Garretta? - Świetnie. Jest z nim coraz lepiej. - Tak słyszałem. Między innymi. Alicia uniosła brwi. - Między innymi? - Och, no wiesz. W klubie baseballowym wieści rozchodzą się dość szybko. Cholera. - Powiedz mi, co słyszałeś. - Niektórzy z tych facetów mówią o tym, jak dobrze czujecie się w swoim towarzystwie, dużo się śmiejecie i... w ogóle. - I w ogóle? Co to ma znaczyć? - Posłuchaj. Wiesz, że nie przywiązuję dużej wagi do plotek i pogłosek. Ale obserwowałem was dzisiaj razem. W dość oczywisty sposób zdradza was język ciała. - Język ciała? - Wiedziała, że ciągle za nim powtarza, lecz tonęła w szybkim tempie. Nie miała nic do powiedzenia na swoją obronę, więc im dłużej mogła opóźniać nieuniknione, tym lepiej. - Wiem, że to nie moja sprawa, ale czy między wami coś się dzieje? Nie było sensu zapierać się przed Gavinem. Ostatecznie mógł dowiedzieć się od Liz, która mówiła mu wszystko. - Uch... tak jakby. Teraz to Gavin uniósł brwi. - Co ma znaczyć to „tak jakby”? To nie szkoła średnia, Alicio. Albo coś jest, albo nie ma. Wiesz, że nic nie powiem chłopakom z drużyny. Możesz mi zaufać. Wiedziała, że jej kuzyn nic by nie powiedział. - Tak, coś się między nami dzieje. Po prostu jeszcze nie wiem, jak tak naprawdę powinniśmy to zdefiniować, więc będę ci naprawdę wdzięczna, jeśli zrobisz wszystko, co w twojej mocy, żeby nie promować żadnych tego rodzaju rozmów między pozostałymi zawodnikami. Raczej lubię moją pracę. - Hej, wiesz, że nie przyszedłem tutaj, żeby ciągnąć cię za język. Skinęła głową. - Wiem. Dlatego ci o tym powiedziałam.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Gavin spojrzał na Garretta. - Wiesz, to dobry facet. - Tak, to prawda. Ale przede wszystkim koncentruję się na jego powrocie do zdrowia, a nie na umawianiu się z nim. To znaczy, my nawet ze sobą nie randkujemy. My po prostu... Posłała Gavinowi obojętne spojrzenie. - Nie mogę z tobą o tym rozmawiać. Gavin wyglądał na tak samo przerażonego jak ona. - Dzięki Bogu. Ponieważ nie chcę dyskutować z tobą o seksie. Roześmiała się. - Dobrze, że Liz jest w mieście – powiedział Gavin. - Lepiej będzie, jeśli to z nią o tym porozmawiasz. - Zdjął czapkę baseballową i przeczesał włosy palcami. - Może umówimy się na wspólną kolację? Możecie przyjść do naszego domu na plaży. - Z chęcią zobaczę się z Liz. - Zastanowiła się przez chwilę. - Nie zamierzasz maglować Garretta na temat naszego związku, prawda? - Uch, nie. Bo wtedy znowu wypłynąłby temat seksu, a możesz mi wierzyć, że to ostatnia rzecz, o jakiej chciałbym rozmawiać z twoim facetem. Z jej facetem. Tak naprawdę nie był jej facetem. Prawda? - Okej, porozmawiam z Garrettem i zadzwonię do ciebie. Pocałował ją w policzek. - Trzymaj się. Kiedy rozgrzewka się skończyła, zostali i oglądali mecz. Miała Garretta na oku, by zobaczyć, jak reagował na sytuację, w której z pozycji uczestnika gry zdegradowany został do obserwatora. Na szczęście, jako miotacz, nie uczestniczył w każdej zmianie. Wydawał się dobrze sobie z tym radzić, wiwatując na cześć zawodników, gdy Riversi pokonali Atlantę trzy do dwóch. Świetnie się zachował, nawet schodząc na dół do bullpenu74, żeby podczas późniejszych rund wesprzeć zmiennych miotaczy, podczas gdy ona została w loży dla zawodników. Kiedy tłum wychodził, a drużyna udała się do szatni, Alicia spędziła trochę czasu na rozmowie z grupą innych terapeutów. Była tam również Annamarie, druga kobieta z zespołu terapeutów medycyny sportowej. Alicia i Annamarie zostały zatrudnione w tym samym czasie i trzymały się razem, będąc kobietami w morzu testosteronu. Alicia zawsze uważała, że Annamarie jest twarda, kompetentna, a także absolutnie zachwycająca. Cechowała ją zuchwała postawa, która szła w parze z jej włosko-meksykańsko-niemieckim 74 Bullpen - miejsce, w którym miotacz zmieniający rozpoczynającego rozgrzewa się w trakcie meczu.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve dziedzictwem. Alicia miała włosy w jednolitym kolorze, więc trudno byłoby je pomylić, gdyż włosy Annamarie były grube jak diabli i często je zaplatała, żeby jej nie przeszkadzały. Do tego miała wspaniały oliwkowy odcień skóry, piękne oczy i dość bujne ciało, którego nie mógł ukryć ohydny drużynowy medyczny uniform. Ona i Annamarie szybko stały się przyjaciółkami i zawsze ubolewały nad swoim nieistotnym statusem. - Tęskniłam za tobą - rzekła Annamarie, siadając obok Alicii w loży dla zawodników. - Nie miałyśmy okazji porozmawiać od czasu, gdy zostałaś przydzielona do Garretta. Szczęściara. Jest seksowny. Alicia roześmiała się. - Tak. To był ciekawy przypadek. - Jak mu idzie? - Dobrze. - A ty, jako jego specjalistka, spędzasz z nim sporo czasu sam na sam. To wspaniały ruch, jeśli chodzi o twoją karierę. W oczach zespołu stawia cię to w centrum uwagi. Jestem trochę zazdrosna. - Tak. To również stawia mnie w centrum uwagi w oczach drużyny, jeśli wiesz co mam na myśli. Annamarie przechyliła głowę na bok i zmarszczyła brwi, a potem powiedziała: - Och. Racja. Jesteś niczym gigantyczny cel. - Dokładnie. Jeśli nie przywrócę go na wzniesienie na mecie miotacza i nie sprawię, że będzie miotał, to cała ta sprawa nie będzie przedstawiała się dla mnie najlepiej. Annamarie częściowo obróciła się na ławce, żeby na nią spojrzeć. Przestań się zamartwiać. Widziałam, jak pracujesz z chłopakami, Alicio. Jesteś bardzo dobra. Masz szósty zmysł, jeśli chodzi o terapię i rehabilitację, a twoje wyniki osiągnęły najwyższy percentyl75. Masz jakiekolwiek wątpliwości odnośnie tego, czy Garrett będzie miotał w tym sezonie? Tamtego dnia w St. Louis, kiedy Garrett poprosił ją o opinię, była pewna, że może mu pomóc. Nadal tak uważała. - Nie. Żadnych. - Widzisz, właśnie tym różnisz się od innych terapeutów, tym różnisz się ode mnie. Wiem, że muszę się jeszcze wiele nauczyć, ale ty zawsze miałaś tę charakterną pewność siebie. Rzucasz się na oślep we wszystko, co robisz, z tym zadziwiającym przekonaniem, że rezultatem będzie w stu procentach zrehabilitowany zawodnik. Alicia spojrzała na Annamarie. - Nigdy nie myślałam o tym w ten spo75 Percentyl - parametr statystyczny.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve sób. Musiałam postradać zmysły. Nie ma żadnych pewników, szczególnie w tej dziedzinie, gdyż istnieje tak wiele zmiennych, wliczając w to samych graczy. Wiesz równie dobrze jak ja, że w rehabilitacji najważniejszy jest poziom ich współpracy. Annamarie roześmiała się. - Oczywiście, że wiem, i właśnie dlatego nie jestem tak pewna siebie jak ty. Ale myślę, że twoja pewność siebie wynika z twojej zdolności do namawiania ich do współpracy. Zobacz, jak dobrze sprawdza się to w pracy z Garrettem. Jak dotąd poczyniłaś z nim niesamowite postępy, prawda? - Przypuszczam, że tak. - Prawda. Znaczna część tego miała związek z gotowością do współpracy, którą wykazywał Garrett, oraz ze sposobem, w jaki podchodził do terapii. Była dla niego ostra, ale on był dla siebie równie ostry. - W takim razie nie zmieniaj niczego, co robisz. To działa. Uścisnęła dłoń Annamarie. - Dziękuję. Potrzebowałam tego. To była prawdziwie wzmacniająca dawka wiary w moje możliwości. Annamarie zaśmiała się. - Od tego są przyjaciele i koledzy. Zadzwoń do mnie, gdybyś chciała pogadać. A kiedy ten kryzys się skończy, musimy zjeść razem lunch. Brakowało mi ciebie. - Mnie ciebie też. Gdy Annamarie odeszła, Alicia myślała o tym, co powiedziała przyjaciółka. To miało sens, ale równocześnie przerażało ją. Czy naprawdę była tak nieustraszona w planie leczenia oraz w sposobie, w jaki radziła sobie z zawodnikami? Taka była z Garrettem. I jak na razie, to działało, więc może nie powinna się nad tym zastanawiać. Rozejrzała się wokół. A tak w ogóle, gdzie był Garrett? Zdała sobie sprawę, że rozmawiała z Annamarie tak długo, że stadion opustoszał. - Zamierzamy gasić światła, proszę pani. Wychodzi pani? Spojrzała w górę i zobaczyła jednego ze stadionowych pracowników. - Prawdę mówiąc, czekam na jednego z graczy. Myślę, że wciąż jest w bullpenie. Garrett Scott. Może jest tam z którymś z trenerów. Pracownik wyjął swój telefon i westchnął. Najwyraźniej gdzieś się spieszył. - Zamkniemy, jeśli musisz już iść. Jestem pewna, że Garrett lub trener, który z nim został, mogą zwrócić ci klucze jutro, gdyż wcześnie tu wrócimy.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Chcę popracować z nim nad jego rzutem, zanim na treningu pokaże się drużyna. - Jesteś pewna? - Absolutnie. Możesz iść. Skinął głową. - Okej. Dzięki. Zajmę się światłami na stadionie. Zanim wyjdziesz, możesz wyłączyć te tutaj. - Podał jej klucze, po czym poszła go odprowadzić i zamknąć za nim bramę. Po zgaszeniu świateł, w loży dla zawodników zrobiło się ciemno i trochę przerażająco. Czekała, sądząc, że Garrett pojawi się, gdy zgasną światła na boisku. Nie zjawił się. Przyjechali jednym samochodem. Z pewnością nie zostawiłby jej tu samej, prawda? Poszła do szatni, lecz ta była pusta, więc wybiegła na zewnątrz, żeby sprawdzić parking i upewnić się, że Garrett gdzieś tutaj jest. Samochód wciąż tam był, ale nigdzie nie mogła znaleźć Garretta. Weszła do środka, przeszła przez szatnię i wróciła do loży dla zawodników. Na boisku, przy bullpenie, nadal świeciło się jedno światło. Przemierzyła lożę dla zawodników i podniosła słuchawkę telefonu, którego trener używał do wzywania zmiennych miotaczy. Sygnał rozległ się kilka razy, zanim Garrett odebrał. - Tak? - Miałam nadzieję, że gdzieś tu jesteś, biorąc pod uwagę to, że to ty nas tutaj przywiozłeś. - Przepraszam. Wciąż tu jestem. - Co ty tam robisz? - Myślę. - Jesteś sam? - Tak. Hmm. - O czym myślisz? - O pewnych sprawach. Zastanawiała się, w jakim był stanie psychicznym. - Wszystko w porządku? - Tak, w porządku. Zostałem dłużej, żeby pogadać z kilkoma chłopakami. Kiedy wyszli, zdałem sobie sprawę, że jeszcze nie mam ochoty wracać. Usiadła na ławce. - Okej. Chcesz porozmawiać?

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Usłyszała jego miękki śmiech. - O czym? - Nie wiem. Pozwolę ci zdecydować. Moglibyśmy pomówić o twojej terapii. Dobrze ci idzie, Garrett. - Nie chcę rozmawiać o terapii. Ani o moim ramieniu. Ani o czymkolwiek, co ma coś wspólnego z powrotem do zdrowia lub rehabilitacją. Robię sobie wolne od myślenia o tym. - Dobrze. Może więc zamiast tego porozmawiamy o meczu. - To był dobry mecz. Przepraszam za to, że cię zostawiłem. Chciałem spotkać się z chłopakami. - Wiesz, że nie musisz ciągle przy mnie tkwić. Byłaś dokładnie tam, gdzie powinieneś być - z pozostałymi miotaczami. - Dzięki. Dobrze znowu tu być. Podobał ci się mecz? - Owszem. Cieszę się, że drużyna wygrała. Dobrze się zapowiadają w tym sezonie. - Tak. Zgadza się. Ta rozmowa była powierzchowna. O czymś jej nie mówił, o czymś, co go martwiło. - Garrett, sprawimy, że będziesz grał. To wciąż mecze przedsezonowe. Przez chwilę nic nie mówił. - Wiem. Musiała sprawić, żeby przestał myśleć o baseballu i o tym, czego nie był w stanie teraz zrobić. - Więc... co masz na sobie? Roześmiał się. - Próbujesz uprawiać ze mną seks przez telefon, dzwoniąc z loży dla zawodników, panno Riley? - Być może. - Jesteśmy sami? - Tak. Pracownicy już wyszli. - W takim razie, jestem nagi. Gdyby tylko tak było. - Naprawdę? Skoro jesteś nagi, to powinieneś chwycić swojego penisa w dłoń i pogładzić go dla mnie. Słyszała, jak bierze głęboki oddech. - Wiesz, że to zrobię. Tutaj, na zewnątrz. Jeśli ty wsuniesz swoje dłonie w majtki i będziesz się dotykać. Teraz to jej oddech przyspieszył. Wiedziała, że byli sami. W loży dla zawodników było ciemno. Nikt nie mógł jej zobaczyć. Wsunęła rękę w swoje spodnie. Garrett był tak blisko, a jednak nie mógł jej zobaczyć. - Dotknij się dla mnie, Garrett. - Już jestem twardy. Wiesz, że będę cię tutaj pieprzył.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Objęła swoją płeć, już mokrą i drżącą z oczekiwania. - Więc chodź tu i zrób to. - Rozłączam się. Ona też odłożyła słuchawkę i usiadła na ławce. Światło w bullpenie zgasło, pogrążając całe boisko w ciemności. Usłyszała skrzypnięcie drzwi bullpenu i chwilę później dostrzegła wysoką i szczupłą sylwetkę Garretta, który zdecydowanie zmierzał przez boisko w kierunku loży dla zawodników. Nie wstawała, dopóki nie zbliżył się do niej na kilka kroków. Wtedy wstała. Przyciągnął ją do siebie i pocałował. Pasja jego pocałunków zawsze wzniecała w niej płomień, wciągała ją wprost w wir pożądania i potrzeby, sprawiała, że pragnęła być naga i natychmiast poczuć go w sobie. Zrzuciła buty i gorączkowo szarpnęła za zamek błyskawiczny, a Garrett okręcił ją wokół, tak, że stała do niego tyłem. Jedną dłonią ujął jej podbródek, odchylając głowę Alicii do tyłu, w czasie gdy rzucała spodnie na ziemię. - Naprawdę nie lubię tego uniformu, Alicio - powiedział, liżąc jej szyję. Zadrżała. - Ja też. - Powinnaś dziś być w spódnicy. Albo w sukience, którą mógłbym unieść, wepchnąć w ciebie mojego penisa i mocno cię pieprzyć. Na to wyobrażenie jej płeć zadrżała, a ona kręcąc biodrami pozbyła się majtek. - Nie ułatwiasz tego. Usiadł na ławce i rozpiął spodnie. - Tak, cóż, jestem coraz twardszy. Usiądź na mnie. Dzięki Bogu, miała w torbie prezerwatywy. Gdyby żadnej przy sobie nie mieli, mogłaby się rozpłakać. Usiadła na nim okrakiem, zginając kolana, by umieścić je na ławce po obu stronach jego bioder. - Kochałaś się kiedykolwiek na boisku do baseballa? Roześmiała się. - To zdecydowanie mój pierwszy raz. Przejechał dłońmi po jej udach, trzymając ją w miejscu, podczas gdy osuwała się na jego penisa. - Lubię być pierwszy – powiedział, wkładając rękę pod jej koszulkę. Zdecydowanie był pierwszy. Pod wieloma względami. Przesunął biustonosz powyżej jej piersi, wypełniając nimi dłonie, kiedy opadała na jego trzon. - Chryste - rzekł, nieruchomiejąc, gdy wzięła go w siebie. Ścisnął jej piersi, kciukami lekko dotykając jej sutków, a następnie przyciągając ją, by je

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve polizać. Kiedy na nie dmuchnął, jego ciepły oddech wywołał ogień, który zapłonął głęboko w jej wnętrzu. Chwyciła go za ramiona i podsunęła mu sutek do ust. - Zrób to jeszcze raz. Wygiął usta, po czym złapał jeden z pąków między wargi, wciągnął do środka i muskał językiem. Było to tak przejmująco zmysłowe, paliła ją bolesna przyjemność. Noc była gorąca i parna, jej rozgrzanej skóry nie chłodził nawet najmniejszy powiew powietrza, gdy Garrett zaczął na nią napierać. Uchwyciła się jego ramion i uniosła się, by zaraz ponownie na niego opaść, a powstałe przy tym odczucia doprowadzały ją do stanu wrzenia. - W świetle księżyca twoja skóra jest srebrzysta - powiedział, kładąc dłoń na jej karku, by przyciągnąć ją do pocałunku. Gdy ją całował i kochał się z nią, podwinęły jej się palce u stóp, włosy podnosiły jej się na karku, a wszystko pomiędzy płonęło. Wbiła mu paznokcie w ramiona i ujeżdżała go, bombardowana wrażeniami, które doprowadzały ją do granic wytrzymałości. A kiedy nieco się odsunął, wygięła plecy w łuk, dając mu dostęp do najbardziej intymnych części swojego ciała. Potarł jej łechtaczkę i rozpadła się na kawałeczki, ściskając jego penisa, gdy wstrząsały nią fale orgazmu. - Chryste, Alicio. - Objął ją ramieniem, by przygarnąć bliżej siebie. Pchnął w nią głęboko, a jego chrapliwe jęki były dla niej najsłodszymi dźwiękami, rozbrzmiewającymi w ciszy nocy, kiedy przeżywała swój orgazm, po czym zabrała go z sobą na przejażdżkę. Ciasno do niego przytulona, gładziła jego spocone plecy. Wycisnął pocałunek na jej szyi, a następnie zsunął ją ze swoich kolan i postawił na nogach. Przytrzymała się go. - Trzęsą mi się nogi. Nie jestem pewna, czy wiem, gdzie są moje majtki. Roześmiał się. - Chyba powinniśmy ich poszukać, albo jutro rano będziemy musieli tłumaczyć się przed pracownikami. - Tak, a skoro już jesteśmy przy pracownikach, to zostawili mi klucze do bramy, co oznacza dla ciebie trening we wczesnych godzinach porannych. Objął ją ramieniem i przyciągnął do siebie, przy czym jego oczy wciąż były półprzymknięte od namiętności. - To było tego warte, nie sądzisz? Zadrżała i przycisnęła dłonie do jego klatki piersiowej. - Zdecydowanie.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Nigdy wcześniej nie uprawiałam seksu w loży dla zawodników. - Ja też nie. - Pocałował ją głęboko, jego palce wsunęły się w jej włosy, by mocno ją przytrzymać, podczas gdy jego język plądrował jej usta. Zanim się odsunął, była bardziej niż gotowa na rundę drugą. Lecz powinni stamtąd pójść, zanim szczęście ich opuści i ktoś się pojawi. Nie spodziewała się, by ktokolwiek odwiedzał boisko po godzinach, jednak nigdy nie wiadomo. Udało im się znaleźć jej majtki pod ławką. Ubrała się i wyłowiła klucze z kieszeni, żeby mogli wyjść i zamknąć za sobą. W drodze powrotnej do domu przypomniała sobie wcześniejszą rozmowę z kuzynem. - Och, a propos, Gavin zaproponował, żebyśmy spotkali się na wspólnej kolacji. Garrett wygiął brew. - Wie o nas? - Tak. Najwyraźniej wśród drużyny krążą pogłoski na temat tego, w jak bliskich stosunkach jesteśmy. - Tak? Hmm. Wyglądał, jakby mu to nie przeszkadzało. Może jej też nie powinno. Gavin powiedział, że będzie dyskretny. A tymczasem ona w przyszłości postara się być w mniej... bliskich stosunkach z Garrettem. Przynajmniej publicznie. - W każdym razie, Liz jest w mieście, więc chciał, żebyśmy spotkali się w jego domu. Przez kilka minut Garrett nic nie mówił. Zastanawiała się, czy martwił się tą całą sprawą z plotkami. - Gavin będzie maglował mnie na temat naszego związku, czy tak? Roześmiała się. - Nie. Jest świadomy tego, że... uprawiamy seks i powiedział, że to ostatnia rzecz, o jakiej chce rozmawiać. Myślę, że nic ci nie grozi. - To dobrze. W takim razie może być kolacja. - Dlaczego? Boisz się stawić czoła mojemu kuzynowi, czy też boisz się odpowiadać na pytania o nasz związek? Prowadząc, rzucił jej szybkie spojrzenie. - Ani to, ani to. I jedno i drugie. Niejasna odpowiedź. Nie była pewna, co przez to rozumieć, i czy to jej się podobało. Pewna jej część rozumiała powód jego zakłopotania. W końcu Gavin był jej kuzynem. Rodzina zawsze zadawała podchwytliwe pytania. A nawet ona nie potrafiła zdefiniować ich związku, jeśli to w ogóle był jakiś związek.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Uprawiali razem seks. Łączyły ich też stosunki zawodowe. To wszystko, co było między nimi. Prawda? XXII Garrett podszedł do drzwi domu na plaży, należącego do Gavina Riley, z pewnym niepokojem. W końcu Gavin był kuzynem Alicii. Jej rodziną. Bez wątpienia żywił względem niej opiekuńcze uczucia. A na dodatek był kolegą z drużyny Garretta. Grali razem od lat, chodzili na piwo po meczach, dobrze się dogadywali. Garrett mógł liczyć na Gavina na pierwszej bazie, wiedział, że Gavin osłania mu tyły. Dobre relacje w baseballu były wszystkim. Tak samo jak zaufanie. Czyli wszystko to, o czym Garrett nie myślał, kiedy zaciągał kuzynkę Gavina do łóżka. Oczywiście Gavin nie znajdował się w centrum jego uwagi, gdy miał przed sobą nagą Alicię. - Wszystko w porządku? - zapytała Alicia, gdy czekali przed drzwiami. Oderwał spojrzenie od drzwi, na chwilę wystarczająco długą, by się jej przyjrzeć. Pięknie dziś wyglądała, część włosów ściągając do tyłu, podczas gdy pozostała ich część opadała jej na plecy kaskadą miękkich fal. Miał ochotę zanurzyć twarz w jej włosach, a potem wplątać w nie palce. A jednak zachowywał dystans. - Tak. Dlaczego pytasz? - Wyglądasz na zdenerwowanego. Mówiłam ci, żebyś się nie denerwował. Będzie zabawnie. Tak. Jakby ścięcie głowy było zabawne. Drzwi otworzyły się i stanęła w nich Elizabeth Riley. Spotkał ją już kilka razy, zarówno w towarzystwie Gavina, jak i jego agentki, Victorii, gdyż obie nie tylko pracowały w tej samej branży, ale były też przyjaciółkami. - Hej, najwyższy czas, żebyście się pokazali – powitała ich Elizabeth. - Nie spóźniliśmy się - odparła Alicia, przytulając Elizabeth, gdy weszła do środka. - Garretta już znasz. - Tak. Jesteś klientem tej suki, Victorii. Nie jesteś na nią wkurzony, ani nic w tym stylu, prawda? - Nie.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Cholera - powiedziała, a następnie mrugnęła do Garretta. - Czego się napijecie? Mam piwo, wino i herbatę. - Dla mnie może być piwo - rzekł Garrett, kiedy Elizabeth prowadziła ich do kuchni. Mając na sobie spodnie Capri, jedwabną koszulę bez rękawów i niedorzecznie wysokie obcasy, Elizabeth była ślicznotką z powalającymi rudymi włosami oraz krągłościami, z możliwości dotykania których cieszyłby się każdy facet. Gavin był szczęściarzem. Podała mu piwo. - Dzięki, Elizabeth. - Mów mi Liz. Elizabeth brzmi zbyt formalnie. Gavin wszedł tylnym wejściem. - O, tu jesteście. Co słychać? - Uścisnął dłoń Garretta i złapał Alicię w pasie, przyciągając do siebie, by ją uścisnąć. - Jesteś opalony - powiedziała do Gavina. - Dzisiaj mamy wolne, więc popływaliśmy trochę łodzią. - Ja oczywiście nie jestem opalona, należąc do grona tych rudzielców o jasnej karnacji, którzy co najwyżej mogą się nabawić oparzeń słonecznych. Dlatego nasmarowałam się kremem z filtrem i starałam się tam nie usmażyć. Boże, było gorąco. - Mięczak, mięczak, mięczak – skandował Gavin, mrugając jednak do Liz. - Tak, ale kto złowił dziś rybę, ogierze? - spytała. - Ty, moja piękna, ale nieopalona żono. Nigdy nie pozwolisz mi o tym zapomnieć, co? - Możesz być pewien, że nie zapomnę. Alicia roześmiała się, posyłając Liz niedowierzające spojrzenie. - Złowiłaś rybę? Liz odsunęła krzesło przy barze. - Siadajcie. Rozgośćcie się. I tak, złowiłam rybę. Staję się cholernie dobra w tym całym łowieniu. - Nauczyła się nawet nadziewać przynętę na haczyk bez przeklinania i narzekania – rzekł Gavin, biorąc długi łyk piwa. - I bez odruchu wymiotnego - dodała Liz. - Tak, to też. - Jestem z ciebie dumna, Liz – powiedziała Alicia. - W lecie musimy wybrać się nad jezioro. Uwielbiam łowić ryby. Garrett spojrzał na nią. - Lubisz łowić? Podniosła na niego wzrok. - Uwielbiam. Kiedyś moja rodzina ciągle jeździła pod namioty. Łowienia nauczył mnie i Cole'a mój tata, gdy byliśmy

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve dziećmi. A ty łowisz? - Zdarzało mi się. - W takim razie, ty też musisz się pojawić. Powiedziała to w taki sposób, jakby oczywistym było, że w lecie nadal będzie obecny w jej życiu. Czy aby na pewno? Nie myślał wiele o tym, co będzie działo się poza tu i teraz, ponieważ jego życie zawsze było właśnie takie. W jego przypadku związki nigdy nie trwały długo, co mu odpowiadało i pasowało do jego zawodowych celów. Trudno było pracować nad związkiem i robić to, czym zajmował się zawodowo, ciągle będąc w drodze. Poza tym nigdy nie wiedział, czy ktoś był z nim dla niego samego, czy też przez to, kim był i co robił76. Chociaż Alicia była inna. Ich związek bynajmniej nie był tradycyjny. Nigdy nawet nie byli na randce. Nie wiedział, co sądziła o tym, co działo się między nimi. Seks zdecydowanie był gorący jak diabli, a on bezdyskusyjnie coś czuł, lecz czym było to coś? Być może nadszedł czas, by zaczął się nad tym zastanawiać, ponieważ w pewnym momencie jego terapia się skończy, a oni zostaną z... Z czym? - Mam steki na grilla – oczywiście nie dla ciebie, Alicio – rzekł Gavin. Dostaniesz niesamowitą sałatkę z makaronem, którą przygotowała dla ciebie Liz. Alicia uśmiechnęła się do Liz. - Ach, gotujesz. - Gotuję wodę, mieszam, siekam i wrzucam. Ale to Gavin będzie gotował – sprostowała Liz. - Nie daj się jej nabrać - powiedział Gavin. - Jest cholernie dobrą kucharką. Garrett, może weźmiesz swoje piwo i wyjdziesz ze mną na zewnątrz, gdzie będę mógł zająć się stekami? O, cholera. Czas na inkwizycję. - Pewnie. Noc była jasna i ciepła, na bezksiężycowym niebie widać było wszystkie gwiazdy. Garrett podążył za Gavinem w dół schodów i zatrzymał się z boku patia, gdzie ustawiony został grill. Wziął długi łyk piwa i zastanawiał się nad punktem w jakim znajdowało się jego życie. Co się stanie, jeśli nigdy więcej nie będzie miotał? Co wtedy zrobi? Nigdy zbyt wiele nie myślał o tym, co stanie się z jego życiem po zakończeniu 76 Biedaku... Nie widzisz, jak Alicia leci na twoją kasę, chce znaleźć się w świetle jupiterów, wylądować na okładce jakiegoś szmatławca? Dajcie mi coś ciężkiego, to przywalę mu raz, a dobrze;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve kariery baseballowej, ale przecież nie będzie grał wiecznie. A jeśli jego ramię nie wróci do formy, to będzie musiał wymyślić sobie jakieś zajęcie. Może powinien zacząć coś planować wcześniej niż później, opracować jakąś strategię. - Brakowało nam ciebie w drużynie, stary – rzekł Gavin. - A ja tęskniłem za byciem w drużynie. Jak wam idzie? Gavin wzruszył ramionami. - Jak zawsze przed sezonem. Są wzloty i upadki. Przydałbyś się nam. Garrett wziął długi łyk piwa. - Haruję jak wół, byleby wrócić. - Jak twoje ramię? - W cholerę lepiej, ale nie miałem jeszcze szansy miotać tak, jak podczas meczu, więc wciąż jest wiele niewiadomych. Gavin wsparł się o patio. - Straszny bajzel, stary. Myślę, że każdy z nas, grających, wie, przez co przechodzisz i jak się czujesz. Wszyscy znajdujemy się o jedną kontuzję od tego wielkiego „co, jeżeli”. - Tak. To zdecydowanie zmusza mnie do myślenia o tym, co będę robił, jeśli nie będę mógł więcej miotać. Przez długi czas spychałem te myśli na drugi plan, lecz muszę zmierzyć się z rzeczywistością i wymyślić plan awaryjny. - Żaden z nas nie chce myśleć o życiu po zakończeniu kariery baseballowej. - Gavin spojrzał na niego. - Masz w ogóle plan awaryjny? Garrett roześmiał się. - Jeszcze nie. Chyba najwyższy czas, żebym jakiś obmyślił. - Wrócisz do miotania. Moja kuzynka jest cholernie dobra w swojej pracy. Jest zaangażowana i zacięta. Przywróci cię na wzniesienie na mecie miotacza i będziesz jak nowy. Podobało mu się to, że Gavin wierzył w Alicię. - Jest dobra w swojej pracy. Naciska na mnie bardziej niż ktokolwiek – do diabła, bardziej niż kiedykolwiek mógłbym pomyśleć, że mogę być naciskany. Gavin uśmiechnął się, przysuwając piwo do warg. - Cała Alicia. W jej słowniku nie ma takich słów, jak nie i nie mogę. Kiedy została zatrudniona przez drużynę, wiedziałem, że gdyby kiedyś coś mi się stało, to chcę, żeby to ona była odpowiedzialna za moją terapię. - Poważnie? - Do diabła, tak. Odkąd ją znam, chciała pomagać ludziom. Już w liceum wiedziała, że chce zająć się medycyną sportową. Zanim poszła do college'u prześladowała nawet trenera futbolu, żeby pozwolił jej praktykować u

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve drużynowego administratora sportowego, po to, by mogła zdobyć trochę wiedzy praktycznej. To zajęcie jest marzeniem jej życia. Jest tak cholernie oddana sprawie, pragnie upewniać się, że sportowcy pozostaną zdrowi, odzyskają formę i będą grać najlepiej, jak potrafią. Wiesz, dla niej to coś więcej niż tylko wypłata. - Wiem o tym. Widziałem ją w akcji. Wkłada sporo serca w to, co robi. I jestem jej naprawdę wdzięczny za to, co dla mnie zrobiła. Bardzo dobrze o niej myślę. Gavin nie odzywał się, gdy przewracał steki, lecz później zwrócił się do Garretta: - Wiem, że to bardzo grząski grunt, bo ty i ja jesteśmy przyjaciółmi, a ona jest moją kuzynką. Nie chcę się wtrącać, bo to nie moja sprawa. Dlatego zamierzam ci tylko powiedzieć, że nie chcę, żeby stała jej się krzywda. Wiedział, że Gavin powie coś na ten temat. Odpowiedzialność, troska o rodzinę i tak dalej. Nie żeby miał duże doświadczenie w tej dziedzinie, zważywszy na to, jak rzadko widywał się z własną rodziną. Ale z tego, co słyszał o Alicii i wzajemnych relacjach w jej rodzinie, wiedział, że są ze sobą w bliskich stosunkach, więc spodziewał się tego. - Ja też nie chcę, żeby cierpiała. Zrobię wszystko, by do tego nie dopuścić. Gavin wpatrywał się w niego przez pełną minutę77, po czym skinął głową. - Wierzę ci. Nie jesteś jednym z tych dupków. Garrett roześmiał się. - Uch, nie. Nie jestem. Nie skrzywdzę jej, Gavin. Nie o to w tym chodzi. - Okej. Niezła rozmowa. Pogadajmy teraz o tym, w jaki sposób skopiemy jutro tyłki zawodnikom drużyny Baltimore. *** Alicia próbowała przeniknąć wzrokiem ciemność, panującą na zewnątrz, by dowiedzieć się, co działo się między Gavinem i Garrettem. Jednak nie mogła ich dostrzec. Nie mogła ich również usłyszeć, co było dobrym znakiem, który oznaczał, że się nie kłócili. - Na co patrzysz? - zapytała Liz, siedząc przy barze i pijąc wino. Przeniosła wzrok na Liz. - Próbuję się zorientować, czy doszło już do bijatyki. Liz prychnęła. - Gavin nie będzie bił Garretta tylko dlatego, że uprawia77 Tak jest, Gavin! Cole'a nie ma w pobliżu, więc musisz wystąpić jako męski reprezentant rodziny:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve cie dziki małpi seks. Oczy Alicii rozszerzyły się. Zastanawiała się, czy nie zaprzeczyć, ale to była Liz, która mogła szturchać i węszyć, póki Alicia nie wyzna jej prawdy. Skąd wiesz? - Proszę cię. Znam to zdenerwowane spojrzenie. Poza tym, Gavin mi powiedział. Boisz się, że Gavin będzie chciał odegrać przed Garrettem rolę nadopiekuńczego kuzyna. - Być może. Liz machnęła ręką. - Nie zrobi tego. Wierz mi, ostatnie, o czym chce rozmawiać Gavin, to twoje życie seksualne. Rozluźniła ramiona. - Pewnie masz rację. - Jak się mają sprawy między wami? Alicia wzięła łyk wina i uśmiechnęła się do Liz. - Ramię Garretta ma się dobrze. Zaczyna miotać. Liz posłała jej krzywe spojrzenie. - Niezła próba, ale wiesz, że nie o to pytałam. Nie liczyła na to, że to zadziała, ale warto było spróbować. - Nie wiem, jak to się stało. - Ale ja wiem. Jesteś gorąca, tak jak i on. To czysta chemia, kochanie. - To wcale nie powinno było się zdarzyć. On musi się skoncentrować na powrocie do zdrowia, a nie na seksie. Liz prychnęła. - Seks jest dobry dla zdrowia. Cała ta krew kłębiąca się w jego żyłach. Jesteś ekspertką. Zawodnik w dobrym nastroju nie jest niczym złym, prawda? To znaczy, spora część jego terapii polega na nastawieniu psychicznym, tak? - To prawda, ale jego penis nie ma nic wspólnego z jego ramieniem. - Och, daj spokój, Alicio. Jeśli zadbasz, by był zadowolony w łóżku, to będzie zrelaksowany i bardziej skłonny do ciężkiej pracy w czasie rehabilitacji. Jest mniej spięty, odkąd uprawiasz z nim seks, prawda78? Alicia spojrzała na Liz zwężonymi oczami. Jednak musiała przyznać jej rację. - Cóż, od kiedy stałaś się tak cholernie dobrą ekspertką w dziedzinie medycyny sportowej? Liz zaśmiała się. - Kochanie, o medycynie sportowej nie wiem absolutnie niczego. Lecz sporo wiem o seksie i o tym, co zrobić, by mój mężczyzna był zrelaksowany i szczęśliwy. A kiedy jest zrelaksowany i szczęśliwy, świet78 Cha, cha, cha! Ma takie samo podejście do sprawy, jak Garrett;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nie gra w baseball. Więc przestań rozpamiętywać wszystko to, co wydarzyło się między tobą a Garrettem i ciesz się tym, co jest pomiędzy wami. Alicia podniosła butelkę wina i ponownie napełniła oba kieliszki. - Mówił ci ktoś kiedyś, jaka jesteś mądra? - Niewystarczająco często. - Liz uniosła kieliszek i stuknęła się nim z Alicią. Może Liz miała rację i ich związek był dobry dla rehabilitacji Garretta. Na samym początku powiedziała mu, żeby przestał przesadnie nad wszystkim rozmyślać. Kiedy już nie był aż tak skupiony na swoim ramieniu i każdym kolejnym kroku w procesie leczenia, wtedy mogła wkroczyć i zająć się swoją pracą. Czy był na to lepszy sposób niż seks? Zdecydowana korzyść – dla nich obojga. Ponieważ w uprawianiu seksu z Garrettem nie było żadnych minusów. *** Zjedli kolację, porozmawiali sobie i Alicia, dla odmiany, spędziła wieczór o nic się nie martwiąc. Najwyraźniej Garrett również się wyluzował, bo gdy wszedł do środka po spotkaniu z Gavinem, objął ją ramieniem. Pocałował ją nawet w obecności jej kuzyna, co uznała za bardziej niż wspaniałe. Podejrzewała, że mogłaby nawet nazwać ten wieczór randką. Śmiali się, pili, rozmawiali o baseballu, a ona nie mogła sobie przypomnieć, by kiedykolwiek widziała Garretta tak odprężonego. Przez cały wieczór pozostawał blisko niej, co jakiś czas dotykając jej, przez co czuła w środku pożądliwe pulsowanie. Wodził palcami po jej szyi lub pocierał kciukiem wierzch jej dłoni, wykonywał te wszystkie pozornie niewinne gesty, które rozpalały jej zakończenia nerwowe i sprawiały, że pragnęła, by znajdowali się sami, dzięki czemu mogłaby dotykać go na intymne sposoby i sprawić, by choć w połowie poczuł się tak, jak czuła się ona. - Co ty wyprawiasz? - spytała w pewnym momencie, gdy położył rękę w dole jej pleców, przy czym jego palce spoczęły niebezpiecznie blisko jej tyłka. Zwróciła się do niego niskim szeptem, by Gavin i Liz nie mogli jej usłyszeć. Posłał jej seksowny, niewinny uśmiech i w odpowiedzi rzekł: - Nie mam pojęcia, o czym mówisz.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Miała wrażenie, że dobrze wiedział, jak to na nią działało. Odpłaciła mu, kładąc dłoń na jego udzie i pozwalając swoim palcom znaleźć się bardzo blisko jego penisa. Następnie bębniła w tym miejscu palcami, prowadząc rozmowę z Liz. Kiedy spojrzała na Garretta, wpatrywał się w nią. Ha. Rewanż. Nim pożegnali się z Gavinem i Liz, była napiętym kłębkiem pragnienia. Garrett mógł wydawać się niewzruszony, gdy rozparł się na siedzeniu w czasie jazdy, lecz ona spinała się z potrzeby, by go rozebrać i wspiąć się na niego. Wiedział o tym. Mogła to stwierdzić na podstawie leniwych pociągnięć jego palców na jej nodze oraz jego swobodnej pozy. Był zadowolony z siebie, pewny swego i doskonale wiedział, co z nią wyprawiał przez cały wieczór – doprowadzając ją na skraj wytrzymałości. Nie zamierzała dać mu poznać, że była gotowa eksplodować. Po prostu patrzyła przez okno i udawała, że wszystko jest w porządku. Dopóki jego palce nie zaczęły powolnej wędrówki w górę jej uda, podnosząc sukienkę. Natychmiast na niego spojrzała i obciągnęła rąbek sukienki. - Co ty wyprawiasz? Posyłając jej niewinne spojrzenie, odparł: - Ja? Po prostu cię dotykam. Lubię cię dotykać. Chcesz, żebym przestał? - Tak. Nie. Tak. Nie wiem. Uniósł brwi. - Zechcesz to jakoś wyjaśnić? - Doprowadzałeś mnie do szaleństwa przez cały wieczór. - Naprawdę? - Tak. - Tak, cóż, ty robiłaś ze mną to samo. Dobrze było wiedzieć, że wywierała na nim wrażenie. - Lubię, gdy mnie dotykasz. - W takim razie, pozwól mi, Alicio. Odchyl siedzenie do tyłu. Rozłóż nogi. Wyjrzała na zewnątrz. - Jesteśmy w samochodzie, Garrett. Prowadzisz. - Jesteśmy na dwupasmowej drodze. Jest późno i nie ma prawie żadnych samochodów. Uwierz mi, że cię ochronię. Ufała mu. Podniecenie wybijało gorący rytm między jej nogami. - Alicio. Pozwól mi cię dotykać. - Powinieneś skupić się na drodze.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Wygiął usta. - Mogę robić jedno i drugie. Wciągnęła oddech. Mogła się o to założyć. - To może ja będę patrzeć na drogę? - Nie będziesz patrzeć na drogę. Będziesz koncentrować się na tym, co robię. - To wyzwanie? Obdarzył ją szybkim, szelmowskim uśmiechem, ale musiała mu przyznać, że nie spuszczał drogi z oczu. - Odchyl siedzenie, Alicio. Odchyliła siedzenie i rozłożyła nogi, cały czas przygryzając wargę. - Podnieś sukienkę tak, bym mógł zobaczyć, co masz pod spodem. Uniosła sukienkę, odsłaniając seksowną różową bieliznę, którą założyła, by pasowała do letniej sukienki w kolorach jasnego różu i bieli. - Seksowna. - I było to jedynie spojrzenie, jakie rzucił w jej kierunku. Wpatrywał się w drogę, jego palce sunęły po jej udzie i wpełzły między nogi, powodując szok przyjemności, gdy objął jej płeć. Rozpłynęła się, unosząc się w kierunku jego poszukujących palców. - Od tego robię się twardy, Alicio, przez to myślę o wszystkich rzeczach, które chcę z tobą zrobić, gdy wrócimy do domu. W jego dżinsach widoczny był zarys erekcji. - Chcę cię dotknąć. Pokręcił głową. - Nie. Chcę sprawić, żebyś doszła. Odpręż się. Wypuściła drżący oddech i częściowo odwróciła się w jego stronę, dając mu lepszy dostęp. Skorzystał z tego, wsuwając rękę pod jedwab, dotykając jej nagiej skóry. Jęknęła i chwyciła go za nadgarstek, kiedy odnalazł jej łechtaczkę, a następnie zsunął palce niżej, drażniąc jej cipkę. Nie wiedziała, czy to przez to, że byli w samochodzie, czy może chodziło o pomysł robienia tego tak publicznie, ale była pulsująca, jej łechtaczka mrowiła impulsami pożądania. - Jesteś mokra, maleńka – powiedział, szybko rzucając na nią okiem. Głód w jego oczach rozbroił ją, gdy rozprowadzał jej wilgoć na łechtaczce. Sprawię, że będziesz szczytować. - Tak - odrzekła, kładąc dłoń na jego ręce, pomagając mu w wysłaniu jej tam. Docisnęła jego dłoń i wsunęła jego palce w głąb siebie. - Mocniej. Zaschło jej w gardle, więc przełknęła, kiedy zwiększył nacisk. Teraz nie potrafiła już kontrolować pragnienia i nie obchodziło jej to, że ktoś mógł ich obserwować. Falowała, przeżywając najznakomitsze odczucia w swoim ży-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve ciu, gdy z głośnym okrzykiem rozpadła się pod jego dłonią. - Och, tak – usłyszała jego słowa, lecz była stracona, brykając na jego palcach, kiedy dochodziła w dzikich, pozornie niekończących się wybuchach, które pozostawiły ją rozgrzaną i drżącą. Garrett zabrał rękę dopiero wtedy, gdy przestała się trząść. A kiedy oblizał palce jeden po drugim, zadrżała, mając nadzieję, że szybko dojadą do domu. - Cieszę się, że przez cały ten czas nie odrywałaś oczu od drogi – zażartował. Zdała sobie sprawę, że nawet gdyby z oceanu wyłoniła się Godzilla i stanęła im na drodze, to ona byłaby tego całkowicie nieświadoma. Wygładziła sukienkę na swoich nogach. - Okej, możliwe, że byłam trochę rozkojarzona. Obdarzył ją szerokim uśmiechem. - Właśnie tak, jak lubię. Teraz była jej kolej. Pochyliła się i położyła dłoń na jego udzie, chcąc się upewnić, że jego erekcja nie zniknie. Przez resztę drogi powrotnej do domu miał zaciśniętą szczękę. Zanim wjechał na podjazd, jego zaciśnięte szczęki zdecydowanie drgały. Była z tego raczej dumna, gdyż doprowadzał ją do szaleństwa z rozkoszy, więc czuła się zobowiązana do rewanżu. Jej palce tańczyły po jego w pełni wzwiedzionym penisie i gdyby nie to, że prowadził, rozpięłaby mu spodnie i gładziła lub ssała go. Jednak wolała, by zwracał uwagę na drogę, więc to drażnienie się było dla niego wystarczającą torturą. Musiała mu przyznać, że był bardzo dobrym kierowcą. Otworzył dla niej drzwi samochodu i wyciągnął ją, przyciskając do auta, by zagarnąć jej usta i chwycić ją za tyłek. Była na niego bardziej niż gotowa, więc gdy przesunął Alicię, by płasko ułożyć ją na ciepłej masce samochodu, przyciskając do niej swoje gorące, twarde ciało, była pewna, że jest gotowy wziąć ją właśnie tam, nacierając na nią swoim ciałem. Nie żeby miała protestować – w każdym razie, nie za bardzo. Ułożyła dłonie na jego klatce piersiowej i lekko go pchnęła. - Nie powinniśmy zrobić tego w środku? Wycisnął pocałunek na jej szczęce. - Nie jestem pewien, czy wytrzymam tak długo. Uwielbiała to, że tak bardzo jej pragnął. To uczucie było wzajemne,

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve więc gdyby nie zostawili zapalonego światła na tarasie i gdyby nie było tu tak jasno, mogłaby to rozważyć, ponieważ pocierał jej płeć swoim twardym penisem. Jeśli będzie tak robił jeszcze przez kilka minut, to gotowa będzie eksplodować. Na szczęście, pociągnął ją w górę i prawie zaciągnął do drzwi frontowych. Choć w domu nie zaszli za daleko, bo gdy tylko zamknął za nimi drzwi, pociągnął Alicię na podłogę, układając ją na sobie. Wylądowała ze spódnicą podwiniętą powyżej bioder. Garrett wykorzystał sytuację, wsuwając rękę w jej majtki, by zawędrować nią na jej nagi tyłek. - Przez cały wieczór marzyłem o tym, żeby dotknąć twojego gołego tyłka. Uniosła się, wspierając dłonie na jego klatce piersiowej. - Powinniśmy iść do łóżka, bym mogła cię dotykać. Pokręcił głową. - Do sypialni jest zbyt daleko. Dotykaj mnie tutaj. - Rozbieraj się. Uniósł się trochę i w ciągu kilku sekund pozbył się koszuli, odsłaniając dobrze wyrzeźbione mięśnie brzucha. Przeciągnęła po nich dłońmi, a następnie pochyliła się nad nim, by wycisnąć pocałunek na jego sutkach. Posłał jej spojrzenie. - Nie tam chcę twoich ust, Alicio. - Naprawdę? - Pocałowała go w szyję. - Tutaj? - Trochę niżej. Zjechała językiem w dół jego klatki piersiowej i brzucha. - Może tutaj? - Jesteś coraz bliżej. Nie zatrzymuj się. Gdy położyła dłoń na jego kutasie, napiął się. - Tak. Tam. Twoimi ustami. Ogromnie podobało jej się to, że mówienie jej o tym, czego chciał i jak tego chciał, nie stanowiło dla niego problemu. Rozpięła guzik przy jego spodniach i powoli pociągnęła za suwak. Zrzucił buty, a ona podniosła się na chwilę, żeby mógł zdjąć spodnie, uwalniając penisa, którego chwyciła w dłonie. Teraz był nagi, a ona cieszyła się już samym patrzeniem na niego. Zawsze lubiła oglądać go nagiego i przesuwać dłońmi po jego wspaniałym ciele, czym zajmowała się w tej chwili, przemierzając rękami mięśnie jego brzucha oraz klatkę piersiową. - Twoja kolej.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Zdjęła sukienkę przez głowę, pozostając w bieliźnie, którą zajęła się, stając nad nim z rozsuniętymi nogami. Rozpięła zapięcie biustonosza, zsunęła go i odrzuciła na bok, a następnie kołyszącym ruchem pociągnęła majtki w dół swoich ud. Garrett trzymał ją za kostki, gdy wychodziła z majtek i odrzucała je na stos. Stanęła nad nim okrakiem i patrzyła na niego. Uśmiechnął się do niej i wziął głęboki oddech. Wiedziała na co patrzył. Nigdy nie była nieśmiała, jeśli chodziło o jej ciało, ale och, sposób, w jaki na nią patrzył, sprawił, że zarumieniła się od palców u stóp aż po czubek głowy. - Teraz to dopiero piękny widok. Usiądź na mnie. Przykucnęła i usiadła mu na udach, chwytając jego penisa obiema dłońmi. - Rzeczywiście, piękny widok. Uwielbiam cię dotykać, Garrett. Całego ciebie. Roześmiał się. - Lubię czuć na sobie twoje ręce. - Pchnął swoim trzonem w górę. - Gdy mnie dotykasz, mój kutas pulsuje. Zakręciła po nim dłońmi, obserwując, jak jego twarz ciemnieje. Kiedy pochyliła się do przodu, jej włosy rozsypały się wokół niego. Zacisnął na nich pięść, zmuszając ją, by na niego spojrzała. - Ssij mnie, Alicio. W odpowiedzi na jego polecenie, które ją podnieciło i sprawiło, że zrobiła się mokra, jej cipka zacisnęła się. Umieściła swoje usta przy główce jego penisa. Oblizała wargi, a następnie dotknęła go ustami, językiem wirując wokół szerokiej główki. - Chryste - powiedział, wypychając biodra w przód, by wsunąć swój trzon w jej oczekujące usta. Wtedy przejęła kontrolę, chwytając jego penisa u podstawy i zasysając głęboko do gardła. Jego głośne jęki mówiły jej, że cieszyło go to, co robiła. Chciała, żeby doszedł ostro, tak jak dzięki niemu ona doszła w samochodzie, dlatego zacisnęła wargi, ściskając go pomiędzy podniebieniem i językiem, ssąc, gdy brała jego trzon głębiej, obejmując jego jądra i wywierając na nie nacisk. - Wystrzelę w twoich ustach, maleńka - rzekł, pompując w jej usta mocnymi, szybkimi pchnięciami. Uchwyciła się go mocno, ściskając, aż wyrwał mu się ostry jęk i szczytował, rozlewając się na jej języku. Przełknęła i przytrzymywała go, gdy drżał i

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wykrzykiwał jej imię. Trzymał się jej mocno, dopóki nie opadł na podłogę i nie rozluźnił się. Wycisnęła delikatny pocałunek na jego trzonie, po czym wspięła się w górę jego ciała i położyła się obok niego, podczas gdy wracał do sił. - Jezu Chryste, nie mogę nawet oddychać. - Jego głos był zachrypnięty. Uśmiechnęła się i przesunęła dłonią po jego piersi, usuwając warstewkę potu, który się tam zebrał. - Pójdę przynieść nam wody. - Spotkamy się w sypialni. Przyniosła im po szklance wody z lodem. Odsunął przykrycie, włączył wiatrak i uchylił drzwi na taras, wpuszczając do środka nocną bryzę. Garrett był w łóżku, czekając na nią, więc wręczyła mu szklankę, którą opróżnił czterema szybkimi łykami. Wspięła się na łóżko i przytuliła do niego. - Nie jestem pewien, czy mam siłę kochać się z tobą – powiedział. Uśmiechnęła się szeroko. - To nie jest konieczne. Poza tym, myślę, że już to zrobiłeś. Odłożył pustą szklankę na stolik i odwrócił się do niej. - Gówno prawda. To była gra wstępna. Zanim zdążyła choćby mrugnąć, zagarnął ją pod siebie, nakrywając gorącym i twardym ciałem. Ujął jej twarz w dłonie. - Chcę mieć ciebie tyle, ile tylko mogę, Alicio. Było coś, o czym jej nie mówił. Może pragnął jej teraz, gdy byli tutaj tylko we dwoje, zanim wrócą do St. Louis, zanim zacznie się sezon, zanim w tę fantazję wkradnie się prawdziwe życie i zostaną rozdzieleni? Wiedziała, że to, co teraz mieli, było tylko tymczasowe, że żyła z nim w świecie fantazji. Logicznie rozumując, wiedziała o tym. Nie mogli być razem z tak wielu różnych powodów, z których najważniejsza była kwestia zarówno jego, jak i jej kariery. Przeciągnęła dłonią po jego szczęce, zawsze chętna pieścić ten szorstki zarost. Zadrżała i odsunęła na bok myśli o tymczasowości ich związku. Na razie był jej i zamierzała trzymać go przy sobie tak długo, jak tylko zdoła. A kiedy nadejdzie czas, by odejść, tak zrobi. Ponieważ kariera była dla niej najważniejsza, tak samo, jak dla niego. Oboje byli dorośli i mogli sobie z tym poradzić. Ona mogła sobie z tym poradzić. Jednak w tej chwili, pragnęła jedynie Garretta, chciała skoncentrować się wyłącznie na jego ciele, poruszającym się na niej, w niej, oraz na odczu-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve ciach, jakie w niej wywoływał. Przy nim rozpalała się tak szybko, i czy jej się to podobało, czy też nie, była inna, gdy była z nim. Wydobywał z niej tak wielkie pokłady namiętności, sprawiał, że czuła się wolna. A gdy splótł palce ich dłoni i wspólnie pofrunęli ponad krawędź, zdała sobie sprawę z tego, co wiedziała od zawsze. Był niesamowity. Niezaprzeczalnie wyjątkowy. Sprawiał, że i ona czuła się wyjątkowa. I była w nim zakochana. Co czyniło całą tę sprawę z odejściem naprawdę cholernie trudną. XXIII Garrett wyczekiwał podróży powrotnej do St. Louis zarówno z podnieceniem, jak i z przejmującym przerażeniem. Zakończyły się wiosenne treningi, lecz mimo że ćwiczył trochę z drużyną i wiedział, że dokonał znaczących postępów, to nie uczestniczył w żadnym meczu. Gdzieś w podświadomości żywił cichą nadzieję, że być może przed końcem wiosennego szkolenia będzie wystarczająco silny, by miotać. Alicia nie składała mu żadnych obietnic i prawdę powiedziawszy, mówiła mu, że prawdopodobnie tak się nie stanie, ale robiła wszystko, co w jej mocy, aby przygotować go do miotania na czas prawdziwego sezonu. Przypomniał sobie, że nie mówiła, że będzie gotowy na rozpoczęcie sezonu. Nie chciał jej przypominać, że kiedy zaczęli razem pracować, powiedziała mu, że sprawi, iż przed rozpoczęciem sezonu Garrett stanie na wzniesieniu na mecie miotacza. Wtedy uznał to za obietnicę79. Uwierzył jej, a ona zaprowadziła go dalej, niż się spodziewał. To było wystarczająco dobre. Uważał, że to cud, iż był tak bliski powrotu do miotania. Ale prawdziwy sezon właśnie miał się rozpocząć, a to oznaczało, że albo mu się uda, albo nie. Pragnął znaleźć się na wzniesieniu w pierwszej serii. Jeśli nie mógł być starterem, to chciał być choć zmiennym. Nie było wątpliwości, że jego ramię było w świetnej formie. Jego terapia z Alicią przebiegała dobrze. Skończyli z tymi małymi sesjami miotania, a on ponownie rozpoczął pracę z trenerami. Znowu zaczął rzucać – tym razem na 79 Przecież go nie okłamała. Miotał ze wzniesienia na mecie miotacza, tylko jeszcze nie w czasie meczu;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve poważnie. Wszystko szło dobrze. Jego ramię było silne, rzucał coraz szybsze piłki i z każdym dniem czuł się coraz lepiej, czuł się jak dawniej. Alicia nadal poddawała go wyczerpującym sesjom terapeutycznym, ale z dnia na dzień było to dla niego mniej bolesne. Alicia powiedziała mu, że był to proces stopniowy, w którym wszystko było kwestią czasu. Miał nadzieję, że nie była to jakaś jej standardowa pieprzona gadka, którą częstowała wszystkich rehabilitowanych zawodników, gdyż był tak cholernie gotów miotać, że prawie mógł to poczuć. Dziś pracowali na boisku nad jego postawą. Brał udział w rozgrzewce wraz z pozostałymi miotaczami, natomiast Alicia obserwowała mechanikę jego ruchów, stojąc w towarzystwie trenera miotaczy. Kiedy wychylił się i rzucił podkręconą piłkę w rękawicę łapacza, Bobby Sloane, trener miotaczy, zmarszczył brwi. - Zrób to jeszcze raz. Rzucił ponownie. A Bobby znowu zmarszczył brwi. - Jeszcze raz - powiedział Bobby. Garrett rzucił, lecz Bobby wciąż nie wyglądał na szczęśliwego. Co prawda Bobby nigdy się nie uśmiechał, ale jeśli prawidłowo rzucałeś piłkę, to Bobby oddalał się i terroryzował innego miotacza. Tym razem pozostał w miejscu. - Coś jest nie tak z twoją podkręconą piłką. Nie trafiasz w strefę strajku. To przez twoje ramię? Garrett pokręcił ramieniem. - Wszystko z nim dobrze. - Rzuć kilka ślizgających się piłek. Wykonał polecenie, po czym rzucił kilka wolnych i szybkich piłek, stosując się do wskazówek trenera. Bobby przyglądał się wszystkim jego rzutom, a na koniec pokręcił głową. Zamiast porozmawiać z Garrettem, zwrócił się do Alicii: - Nie jest gotowy, Alicio. Jego rzuty jeszcze nie są dobre. Nie ma w nich finezji, która cechuje Garretta Scotta. Alicia stanęła obok Bobby'ego i skinęła głową. - Popracuję nad nim w pomieszczeniu do terapii. Prawdopodobne wciąż jest jeszcze trochę zdrętwiały, zważywszy na to, od jak dawna nie miotał. Terapia i ćwiczenie rzutów sprawią, że znowu będzie najlepszy. Bobby odszedł, a Alicia zbliżyła się do niego. - Czujesz jakiś ból? - Nie.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Podczas dzisiejszego treningu rzuciłeś wiele piłek. Jak twoje ramię? Razem opuścili wzniesienie na mecie miotacza. - Masz pojęcie, jak cholernie jestem zmęczony słuchaniem ciągle tego samego pytania? Nigdy więcej nie chcę go słyszeć. Wygięła usta w uśmiechu. - No cóż, wiesz co? Usłyszysz je jeszcze nie raz. Ode mnie lub od trenerów. Pogódź się z tym. - Tak, tak. Był zrzędliwy i wiedział o tym. Spodziewał się, że wejdzie na wzniesienie i zacznie miotać w taki sam sposób, w jaki robił to, zanim został kontuzjowany. Wyglądało jednak na to, że tak nie będzie i to go wkurzyło, ale to nie był powód do naskakiwania na Alicię. - Hej - powiedział, zatrzymując się w tunelu, prowadzącym w kierunku szatni. - Przepraszam. Przechyliła głowę na bok. - Za co? - Za warczenie na ciebie. Roześmiała się i dotknęła jego ramienia. - To wiele dla ciebie znaczy, Garrett. Masz prawo być przez to spięty. Rozumiała go. Oczywiście, że tak. W tej chwili znała go i wiedziała, przez co przechodził, lepiej niż ktokolwiek inny. Pochylił się i musnął ustami jej wargi. - Dzięki. Kilku zawodników wybrało właśnie ten moment, by opuścić lożę dla zawodników. - Hola, Garrett. - Tommy Maloney, inny miotacz z drużyny, lekko pchnął Garretta. - Może powinniście znaleźć sobie jakiś pokój? - No nie wiem, Tommy. - Dedrick Coleman skrzyżował ramiona na piersi, kołysząc trzymaną w palcach rękawicą. - Według mnie mamy tu niezłe przedstawienie. Może będę wolał zostać i popatrzeć. - Odpieprz się, Deed - rzekł Garrett, wyglądając na nieprzejętego tym, że właśnie zostali przyłapani na obściskiwaniu się w tunelu. Dedrick roześmiał się, po czym wraz z Tommym ruszyli do szatni. - Przepraszam za to - powiedział Garrett, odwracając się do Alicji. Stała zaszokowana z szeroko otwartymi oczami. - O Boże. To najgorsza rzecz, jaka mogła się wydarzyć. Garrett zmarszczył brwi. - Co? Och, chłopaki? Nie martw się tym. - Mówisz poważnie? Ostatnie, czego mi trzeba, to żeby mój szef dowiedział się o... o tym, co jest między nami. - Zrobiła dwa duże kroki w tył. - To

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve nie może się powtórzyć. Spotkamy się w pomieszczeniu do terapii. Szybko się oddaliła, a on zastanawiał się, co miała na myśli, mówiąc „to”. Publiczny pocałunek, czy wspólne spędzanie czasu. Czas, który spędzili razem na Florydzie, był prawie idealny. Często przebywali w swoim towarzystwie, zwłaszcza w domu, na osobności. Mógł jej dotykać, smakować, kochać się z nią i nikt im nie przeszkadzał. Tak, ale kiedy znajdowali się na boisku, zachowywali się profesjonalnie i trzymali ręce z daleka od siebie. Wyjątkiem była tamta noc w loży dla zawodników... Uśmiechnął się, przypominając sobie sposób, w jaki jej ciało wyginało się, gdy był w niej, dźwięki, które wydawała, gdy doszła. Z chęcią zrobiłby to ponownie. Tutaj, w tej loży. A może w bullpenie. Jego penis naprężył się, ale odsunął na bok własne potrzeby. Alicia była wkurzona. I przestraszona. A on myślał jedyne o seksie z nią, zbliżeniu się do niej, dotykaniu jej. Musiał uszanować granice, które ustanowiła. Wszedł do sali treningowej i znalazł ją, z głową pochyloną nad tym cholernym notatnikiem, w którym zapisywała – cokolwiek, co tam, do diabła, o nim pisała. Wiedział, że wszystkie jej notatki dotyczyły jego, ponieważ w chwili obecnej był jedyną osobą, z którą pracowała. Spojrzała w górę. - Pozwól, że rozluźnię twoje ramię. Miałeś dziś ciężki trening. - Jasne. - Przebrał się, po czym umieściła mu na ramieniu poduszkę elektryczną, a następnie rozluźniła go za pomocą szeregu ćwiczeń rozciągających, które jeszcze nie tak dawno były dla niego męczarnią. Teraz dobrze było mieć rozciągnięte mięśnie i ścięgna. A do tego, kiedy czuł na sobie dłonie Alicii, miało to dla niego zupełnie inne znaczenie, niż wtedy na początku. Pragnął jej dotyku, sposobu, w jaki jej ręce przesuwały się po jego barkach i w dół ramienia. Lecz przez cały ten czas nie nawiązała z nim kontaktu wzrokowego, nie zrobiła tego nawet wtedy, gdy pochyliła się, by mocno ucisnąć jego mięśnie. Jej twarz znalazła się tak blisko jego twarzy, że gdyby uniósł się choć odrobinę, to ich usta by się zetknęły. - Alicia. - Tak. - Wiesz, mogłabyś na mnie spojrzeć.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Rzuciła mu krótkie spojrzenie, ale pierwsza odwróciła wzrok. - Sprawiam ci ból? - Nie. – Nie byli sami w pomieszczeniu terapeutycznym, a wiedział, że była przerażona tym, co stało się wcześniej w obecności Dedricka i Tommy'ego. Nie mógł z nią teraz o tym porozmawiać, ponieważ znajdowali się tutaj również inni sportowcy oraz terapeuci. Później. Porozmawiają później. Lecz później, kiedy oboje opuścili już budynek - a zauważył, że zwiała od razu, gdy tylko skończyła z jego terapią – zadzwonił do niej i zapytał, czy nie chciałaby wpaść do niego. Powiedziała mu, że jest zajęta jakimiś sprawami rodzinnymi i nie może spotkać się z nim dzisiaj. Potem pospiesznie przerwała połączenie. W jego żołądku utworzył się nieprzyjemny węzeł. Może była z nim szczera i naprawdę wzywały ją obowiązki rodzinne. A może tworzyła między nimi większy dystans niż ten, obowiązujący na boisku. A dla Garretta było to po prostu nie do przyjęcia. Następnego dnia spróbował ponownie. Po treningu i terapii, upewniając się, że są sami w pomieszczeniu terapeutycznym, zagadnął ją. - Masz jakieś plany na dzisiejszy wieczór? Pomyślałem, że może moglibyśmy pójść na kolację. Zatrzymała się, w połowie rozciągania jego ramienia. - Uch... co? Odchylił głowę do tyłu, by na nią spojrzeć. - Kolacja. Takie coś, gdzie dostajesz jedzenie. I ja dostaję jedzenie. Jemy. Rozmawiamy. Pamiętasz, o co chodzi, prawda? - Oczywiście, że wiem, na czym polega kolacja. Ale nie mogę. Właściwie miałam zamiar porozmawiać z tobą o dzisiejszym wieczorze. - Naprawdę? - Tak. Moja kuzynka, Jenna, otwiera dziś nowy klub muzyczny 80. Będzie tam cała moja rodzina. Zastanawiałam się, czy nie zechciałbyś pójść tam razem ze mną. Teraz to on nie wiedział, co powiedzieć. Usiadł, a ona cofnęła się, gdy spuszczał nogi ze stołu. - Co? - Proszę cię, żebyś szedł ze mną na otwarcie klubu mojej kuzynki. Chciał spędzić z nią trochę czasu. Na osobności. Nie z całą jej rodziną. 80 Czyli jej się udało:) A pamiętamy początki;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Nie uczestniczył w spędach rodzinnych. Cała ta sytuacja byłaby niezręczna i kłopotliwa, zupełnie jak w przypadku jego rodziny. - Och. Nie, dziękuję. Uniosła brwi. - Dlaczego nie? - To twoja rodzina. Tylko bym przeszkadzał. - To nie prywatne spotkanie, Garrett. Klub jest dziś otwarty dla publiczności. Moja rodzina będzie tam, żeby świętować. Jenna i Ty – do diabła, cała moja rodzina ciężko pracowała, by ta chwila była możliwa. Bardzo chciałabym, żebyś tam był. - Cóż, nie uczestniczę w spędach rodzinnych. Ale dzięki za zaproszenie. Zamaskowała swoje uczucia, spoglądając na niego pustym wzrokiem. Okej. Kładź się z powrotem, żebym mogła skończyć cię rozciągać. Uraził ją. Wycofała się, on ją gonił, a teraz, kiedy ustąpiła i to ona go zaprosiła, odmówił jej. Jakim kutasem to go czyniło? Cholera. W jaki sposób miał jej wyjaśnić, jak kłopotliwe były dla niego spotkania rodzinne? Za każdym razem, gdy widział swoją matkę, mimo że była teraz szczęśliwa ze swoim mężem, przypomniał sobie ten ból po rozstaniu rodziców oraz to, jak to nim wstrząsnęło. A jego tata? Tak, to zdarzało się bardzo rzadko, o ile w ogóle. Jego tata żył we własnym świecie, z kobietą, dla której ich zostawił. Jego ojciec nie przejmował się swoim synem. Lubił kuzyna Alicii, Gavina, głównie dlatego, że byli kolegami z drużyny, jeszcze zanim zaczął spotykać się z Alicią. A może nie sądził, że to, co działo się między nim i Alicią, kiedykolwiek stanie się czymś więcej niż tylko tymczasową sprawą. Nic długoterminowego, a już na pewno nic, co wiązałoby się z nawiązywaniem kontaktów z członkami ich rodzin. - Okej, skończyliśmy. Przyniosę worek z lodem. - Alicia. Zatrzymała się. - Tak? - Jeśli chodzi o tę dzisiejszą imprezę... Pozwól mi wyjaśnić. Posłała mu uśmiech, który nie rozświetlił jej twarzy, tak jak czynił to zazwyczaj. - Nie musisz niczego wyjaśniać, Garrett. Zaraz wrócę z tym lodem. Cholera. Przeczesał włosy palcami. Będzie musiał jakoś to załatwić. Nie chciał zranić jej uczuć, ale niech go cholera, jeśli miał ochotę rzucać się dziś w sam środek jej rodziny. Jednak ofiarowała mu gałązkę oliwną, i to po tym, jak wcześniej uzewnętrzniła swoje obawy, związane ze wspólnym pokazywaniem się w miejscach publicznych.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve A on najzwyczajniej w świecie złamał tę gałązkę. Może jednak był dupkiem. XXIV Alicia nie przepadała za strojeniem się, czy imprezowaniem w klubach. Choć klub Jenny nie był wymyślny. Urządziła go tak, by panowała tam miła atmosfera, a ludzie czuli się w nim swobodnie, tak jak w oryginalnym barze Riley's. Lecz to był wieczór otwarcia, co oznaczało, że miał cholernie wielkie znaczenie, więc kupiła sobie nową sukienkę i szpilki z paseczkami, które były drogie i seksowne jak diabli, podobnie jak sukienka do połowy uda, która odsłaniała nogi Alicii o wiele bardziej, niż zazwyczaj. Klub Riley's został oficjalnie otwarty, a na zewnątrz już utworzyła się kolejka oczekujących na wejście. Jenna musiała być bliska szaleństwa z nerwów i podekscytowania. Kiedy Alicia przyszła godzinę temu, wymieniła z Jenną szybki uścisk i od tego czasu nie miały nawet szansy porozmawiać. Jenna wyglądała olśniewająco w obcisłej krótkiej czarnej sukience oraz w czarnych wysokich do kolan butach na wysokich obcasach, krótko ścięte włosy z fioletowymi końcami zwyczajowo miała nastroszone, lewe ucho zdobiło mnóstwo kolczyków, a jej ciało stanowiło wytatuowaną mapę życiowych doświadczeń. Jenna była dzikim dzieckiem poskromionym przez miłość jej życia, hokejowego przystojniaka, Ty'a Andersona, który stał uśmiechnięty u jej boku, obejmując ją w talii i wywierając na nią uspokajający wpływ, podczas gdy Jenna witała wszystkich w klubie. - Wyglądają razem zachwycająco, czyż nie? Alicia skinęła głową Savannah Brooks, dziewczynie jej brata Cole'a nie, nie dziewczynie, tylko narzeczonej. Kiedy wrócili z przedłużonego urlopu, Savannah paradowała z cholernym brylantem na serdecznym palcu i z blaskiem na twarzy, który mówił Alicii, że spędzili razem niezwykle wyjątkowe, bardzo romantyczne wakacje. - Wyglądają na tak samo zakochanych, jak ty i mój brat. Savannah szeroko się uśmiechnęła. - Ten mężczyzna sprawia, że roztapiam się jak masło. Przepraszam, wiem, że to twój brat, ale jest dla mnie kimś więcej, niż mogłam sobie wymarzyć.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Alicia ujęła dłoń Savannah. - Myślę, że on też jest niezłym szczęściarzem, Savannah. Uratowałaś jego karierę. Savannah machnęła ręką. - Sam odmienił własną karierę. - Och, myślę, że stałaś zaraz za nim, w tych niesamowitych szpilkach, dając mu kopa w tyłek, kiedy tego potrzebował. Savannah wygięła usta w znaczącym uśmiechu. - Może czasami. Nie potrzebował aż takiego kopania po tyłku, jak wszyscy myśleli. Nawet nie aż tyle, ile sam się spodziewał. Jest wyjątkowym mężczyzną. I o to chodzi w miłości. Zakochana osoba patrzy na ciebie przez pryzmat twoich wad, a i tak cię kocha, pomaga ci, gdy najbardziej tego potrzebujesz, zawsze cię wspiera i chroni. Alicia zastanawiała się, czy kiedykolwiek doświadczy takiej miłości. Nigdy wcześniej nie była zakochana. Szkoła i kariera sprawiły, że jej związki były powierzchowne. Dopóki nie poznała Garretta. Dopuściła go do siebie, pozwoliła mu zawładnąć jej sercem, a teraz obawiała się, że uczyniła wielki błąd, ponieważ wciąż było tak wiele rzeczy, których o nim nie wiedziała. Jak na przykład to, dlaczego był tak niechętny, by spotkać się z jej rodziną. Co do odwiedzin u Gavina i Liz, nie miał żadnych obiekcji. Chociaż z drugiej strony, tamto spotkanie miało charakter bardziej prywatny. Musiała przyznać, że jej rodzina, zgromadzona w całości, potrafiła być bardziej niż przytłaczająca. Rozumiała to, ale wszyscy skupiali się na Jennie, która znajdowała się dzisiaj w centrum uwagi. Sądziła, że zaproszenie Garretta nie zwróci dziś aż takiej uwagi. Zdała sobie sprawę, że po tamtym zdarzeniu w tunelu, prawdopodobnie przesadziła. Nikt z kierownictwa nie przybiegł do niej, żeby powiedzieć jej, że zostaje zwolniona. Żaden z graczy nawet nie spoglądał na nią w prześmiewczy sposób. Garrett albo coś im powiedział, albo to ona była jedyną osobą, która przesadnie zareagowała w związku z całą tą sprawą. Myślała, że zaproszenie Garretta na otwarcie klubu Jenny będzie przyjemnym sposobem spędzenia razem czasu. Było tu dziś mnóstwo ludzi, mogliby więc wmieszać się w tłum, a równocześnie miałby okazję poznać jej rodzinę. Dlaczego więc zareagował niechęcią na zaproszenie? Czy chodziło po prostu o tę całą sprawę w stylu „poznaj moją rodzinę”? Czyżby było to dla niego zbyt wiele? Być może dla niego było to zbyt bliskie związkowi, a on

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve zwyczajnie nie widział ich w ten sposób. Westchnęła i udała się do pięknego sztucznie postarzonego antycznego baru, by zamówić kieliszek wina. Eric, jeden z barmanów, miał zmierzwione blond włosy, które opadały mu na czoło i jasnoniebieskie oczy, które wydawały się spoglądać wprost w twoją duszę. Eric nalał jej wina z seksownym uśmiechem. Na drugim końcu baru stała Penny, zbudowana jak dziewczyna z rozkładówki, miała szczupłą talię, nogi długie aż do Ohio i posiadała cholernie imponującą budowę ciała. Jenna wiedziała, jak dobierać barmanów. Zdobędą sporo napiwków i sprzedadzą dużo alkoholu. - I co o tym myślisz, Alicio? - zapytała ciotka Kathleen, gdy Alicia przechadzała się, rozmawiając z członkami rodziny. - Myślę, że to będzie kolejny sukces Riley'ów. To miejsce pełne jest zarówno osób ciekawych nowego miejsca, jak i ludzi, którzy chcą dzisiaj zaśpiewać. To był genialny pomysł. Wujek Jimmy rozpromienił się w szerokim uśmiechu. - Jestem bardzo dumny z Jenny. Ciężko pracowała, by przygotować to miejsce na czas otwarcia. Napisano o tym nawet w gazecie. - Widziałam. Powinniście być dumni. Ja jestem podekscytowana. Nie mogę się doczekać, żeby usłyszeć, jak Jenna śpiewa. Słyszałam, że jest niesamowita. - Jest wspaniała - odparła ciotka, walcząc ze łzami. Sięgnęła do torebki po chusteczkę higieniczną. - Będę się mazać przez całą noc. Alicia poklepała ciotkę po ramieniu. - Myślę, że masz do tego prawo. Muzyka już zaczęła grać. Klub zapewniał szeroki zakres możliwości scenicznych - każdy, kto chciał otrzymać szansę zaśpiewania lub zagrania, mógł to zrobić. W tej chwili przy mikrofonie stał facet, wykonując ryczący country-rockowy utwór, który zachęcał ludzi do wyjścia na parkiet. Po kilku minutach rozmowy z ciotką i wujem, Alicia ruszyła dalej, co chwilę wpadając na członków rodziny i przyjaciół. Lecz w klubie tłoczyli się nie tylko członkowie jej rodziny. Znajdowali się tutaj ludzie, których nie znała. Najwyraźniej rozniosła się wieść o świetnym nowym klubie, co było doskonałe dla nowego interesu. Postanowiła, że lepiej będzie, jeśli utoruje sobie drogę do drzwi łokciami, żeby mogła złożyć Jennie gratulacje, zanim kuzynka stanie się tak zajęta, że przez resztę nocy nie będzie w stanie z nikim rozmawiać.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Jedyny problem stanowił solidny mur złożony z ludzi, stojących jej na drodze. Mimo krótkiego przepychania się i popychania, nadal tkwiła w tym samym miejscu. Dlatego oparła się o jedną z drewnianych belek i postanowiła przez chwilę popijać wino. Porozmawia z Jenną później. - Potrzebujesz ochroniarza, którzy pomoże ci się przedrzeć? Roześmiała się i odwróciła głowę, zszokowana widokiem Garretta. Och, dobrze wyglądał w ciemnych dżinsach i białej koszuli, która opinała jego szczupłe, muskularne ciało. - Co ty tutaj robisz? Uniósł brwi. - Zaprosiłaś mnie, pamiętasz? - Pamiętam. Odrzuciłeś moje zaproszenie. - Zachowałem się jak kretyn. Przepraszam. Chciała zapytać, dlaczego wtedy ją odrzucił, ale w środku było tak głośno, że musieliby podnieść głosy, a to nie było miejsce na tę konkretną rozmowę. - Z chęcią dowiedziałabym się, dlaczego, ale może wrócimy do tego tematu kiedy indziej? - Brzmi dobrze. W dłoni trzymał butelkę piwa i wyglądał tak smakowicie, że miała ochotę wesprzeć się na nim i nie puszczać go. - Dziękuję za to, że przyszedłeś tu dzisiaj. - Cieszę się, że tu jestem. Oprowadź mnie i przedstaw twojej rodzinie. - Jesteś pewien? Sporo się tutaj dzieje. Istnieje szansa, że moglibyśmy ukryć się w tylnej części pomieszczenia i nie zostać zauważeni. Wziął ją za rękę. - Alicio. Przedstaw mnie twojej rodzinie. Coś w niej zmiękło. - Okej. Zapoznawanie się zajęło chwilę, ponieważ jej rodzina rozproszona była po całym klubie, w którym ludzie tłoczyli się jak sardynki. Jednak odnalazła swoich rodziców, stojących razem z ciotką i wujem, więc oni byli pierwsi. Mama uśmiechnęła się od ucha do ucha, gdy Alicia przedstawiała Garretta. - Więc to z tobą pracuje Alicia. Jak twoje ramię? Garrett obdarzył ją swoim firmowym uśmiechem. - Świetnie. Państwa córka jest bardzo dobra w swojej pracy. Mam nadzieję, że wkrótce będę w stanie miotać. To sprawiło, że tata Alicii szeroko się uśmiechnął. - Miło mi to słyszeć. Cholernie mnie przestraszyłeś, kiedy w zeszłym sezonie odniosłeś kontuzję.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Proszę mi wierzyć, panie Riley, ja też cholernie się przestraszyłem. - Cieszę się, że Alicia cię zaprosiła - powiedziała jej matka. - Przyjaźnisz się też z Gavinem? - Owszem. - Mam nadzieję, że dobrze się bawisz - rzekła matka Alicii. - Dziękuję za to, że przyszedłeś wesprzeć Jennę. Spójrzcie – zaraz wejdzie na scenę. Wszyscy się odwrócili, gdy Jenna chwyciła mikrofon. - Na wstępie chcę powitać was wszystkich w klubie. Dziękuję za uczynienie wieczoru otwarcia Klubu Riley's tak porywającym sukcesem. Nie będę tu stać i się rozgadywać, ponieważ nie po to tutaj jesteśmy. Co powiecie na trochę muzyki? Wszyscy wydali radosny okrzyk. Zespół zaczął grać, a Jenna zaczęła śpiewać. Alicia wiedziała, że Jenna napisała sporo własnej muzyki. Ta piosenka była optymistyczna i zabawna, był to utwór tego rodzaju, do którego każdy chciał tańczyć. Ludzie tłoczyli się na parkiecie, klaszcząc w dłonie i kręcąc biodrami, kiedy Jenna dawała im z siebie wszystko. Pod koniec piosenki, gwizdali i wiwatowali na jej cześć. - Twoja kuzynka ma niesamowity głos - powiedział Garrett. Alicia wyszczerzyła się w uśmiechu. - Tak, zgadza się. Jestem z niej bardzo dumna. I taka podekscytowana. Nie tylko tym, że udało jej się otworzyć ten klub, ale też dlatego, że spełniła swoje marzenie. Wreszcie. Garrett uniósł brew. - To długa historia - rzekła Alicia. - Opowiem ci kiedyś. - Okej. - Następnie zwrócił się do rodziców oraz ciotki i wuja Alicii. Gratulacje. To miejsce bardzo dobrze się obroni. Ciotka Alicii nie mogłaby uśmiechać się szerzej. - Też tak uważamy. Czyż Jenna nie była cudowna? - Jest lepsza niż połowa osób sprzedających płyty, dlatego nie rozumiem, dlaczego śpiewa tutaj. - Ciągle jej to powtarzam – powiedział wujek Alicii. - Ale ona uparcie twierdzi, że to jedyne miejsce, w którym chce być. Kiedy odeszli, Garrett zwrócił się do Alicii. - Żadnego maglowania? - Ach, gdybym zaprosiła cię na niedzielny obiad, byłoby maglowanie. Dali ci dzisiaj spokój, gdyż jest tu tłoczno i głośno. Byli po prostu uprzejmi. - W takim razie, szczęściarz ze mnie – rzekł, muskając jej policzek knykciami.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Tyczy się to przynajmniej moich rodziców - powiedziała, dostrzegając swojego brata, zbliżającego się do niej ze zdecydowanie gniewnym wyrazem twarzy. Garrett wyprostował się, gdy podszedł do nich Cole81. Garrett wcale nie wyglądał na zastraszonego, kiedy swobodnie objął Alicię w talii. - Szukałem cię - rzekł Cole, trzymając Savannah za rękę, przy czym ich palce były splecione ze sobą. - Jestem tu już od jakiegoś czasu. Pewnie nie zauważyliśmy się w tłumie. Cole, to Garrett Scott. Garrett, to mój brat, Cole i jego narzeczona, Savannah Brooks. Savannah uścisnęła mu dłoń. - Garrett, miło cię poznać. Słyszałam o tobie same dobre rzeczy. Cole również uścisnął dłoń Garretta. - To z tobą pracuje Alicia. Kontuzja ramienia. - Tak. - Rehabilitacja już skończona? - Jeszcze nie. - Myślisz, że będziesz miotał w tym roku? - Do diabła, tak, będę miotał. A kiedy to się stanie, znaczna część uznania należeć będzie się Alicii. W wyniku jego oświadczenia, poczuła szarpnięcie w okolicach serca i podniosła na niego wzrok. - Dziękuję, Garrett. Cole posłał Garrettowi tego rodzaju spojrzenie, jakie brat mógł posłać każdemu facetowi, z którym była... czymkolwiek było to, co łączyło ją i Garretta. Wiedziała, że Cole zachowywał się w opiekuńczy sposób, ale serio? Cole nie wiedział, co się między nimi działo, więc mógł przestać zachowywać się jak Neandertalczyk. - Czytałam historię twojej kariery, Garrett – rzekła Savannah, w oczywisty sposób próbując rozładować napięcie. - Jestem konsultantką do spraw wizerunku i współpracuję głównie ze sportowcami. Jest to rodzaj specjalności, o której mogę rozprawiać z każdym z was. Zrobiłeś niesamowitą karierę. - Dzięki. Mam tylko nadzieję, że będę mógł ją kontynuować. - Sezon wkrótce się zacznie – rzucił Cole. Istny mistrz oczywistości, czyż nie? - Tak - odrzekł Garrett. - Alicia i trenerzy ciągle przygotowują mnie do 81 Wreszcie postanowił zjawić się starszy brat:)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve miotania. - Tak? I jak ci idzie? - Ostatnie kilka miesięcy było piekielnie trudne. Tak długo czułem się, jakbym był pod cholernym mikroskopem, że jedyne, co chciałem zrobić, to zniknąć. W tym momencie coś w Cole'u zdawało się wyłączyć, dzięki czemu odprężył się. - Stary. Przeszedłem przez to samo. Nie byłem kontuzjowany... Cole spojrzał na Savannah. - Ale tak. Też byłem jak pod mikroskopem. Nigdy nie odniosłem poważnego urazu. Radzenie sobie z tą całą niepewnością musi być przygnębiające. - To jest do bani. Cole roześmiał się. - Może znajdziemy naszym paniom miejsca siedzące? A mnie przydałoby się piwo. - Mnie też. - Garrett przeniósł spojrzenie na Alicię. - Gotowa, żeby usiąść? Alicia poczuła ulgę, widząc, że Garrett i jej brat przełamali lody. Skinęła Garrettowi głową. - Nie uwierzysz, jak bardzo. Nie czuję stóp w tych butach. Wziął ją za rękę. - Chodźmy więc wywalczyć sobie miejsce przy stoliku. - Życzę powodzenia w tym tłumie. - Chodźcie - rzekł Cole. - Jesteśmy VIP-ami. Jenna coś dla nas znajdzie. Jenna znalazła im stolik, w miejscu, które zarezerwowała pod sceną dla członków rodziny. To półtorej minuty, jakie spędziła z nimi Jenna, zanim pobiegła przywitać klientów i przedstawić tłumowi nowych muzyków, dało Alicii możliwość przedstawienia Garretta zarówno Jennie, jak i Ty'owi. Przynajmniej mieli stolik. I siedzieli z resztą rodziny. Tara była podekscytowana możliwością spędzenia wieczoru bez Sama, choć wciąż pisała do Nathana, jej nastoletniego syna, na którym spoczywał dziś obowiązek pilnowania dziecka. I pomimo zapewnień Micka, że Nathan potrafi umiejętnie zająć się dzieckiem, które było nakarmione i spało, Tara nadal wpatrywała się w swój telefon. Garrett zdawał się dobrze sobie radzić z przebywaniem w otoczeniu członków jej rodziny. Nawiązał nawet więź z Colem, z którym rozmawiał o golfie. - Jest bardzo przystojny – cicho powiedziała Savannah, siedząc w towarzystwie Alicii. Garrett i Cole siedzieli obok siebie.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Kto? Mój brat? Za dużo informacji, Savannah. Savannah posłała jej spojrzenie. - Ha, ha. Wiesz, że mówiłam o twoim uwodzicielskim nowym chłopaku. - On nie jest moim chłopakiem. Jest... Nie miała pojęcia, jak go opisać. Savannah wygięła brwi. - Mów dalej. Jest kim? Jest tylko sportowcem, z którym obecnie pracujesz, i którego postanowiłaś zaprosić na rodzinne spotkanie? Znaczące spojrzenie, jakie Savannah posłała Alicii, powiedziało jej, że jej wahanie było śmieszne. - Okej, jesteśmy zaangażowani. Po prostu nie wiem, jak to opisać. - Dlaczego tak trudno to opisać? - Nie wiem. Nigdy tego nie zdefiniowaliśmy. To coś między nami po prostu się stało. Tak naprawdę, nic się nie dzieje. - Już kiedy to mówiła, uświadomiła sobie, że jej wyjaśnienie brzmiało głupio. - Wydajesz się przestraszona. - Savannah posłała jej pogodny uśmiech, opuszkiem palca przesuwając po brzegu kieliszka. - Masz jakieś zastrzeżenia co do tego związku? - Cóż, pracujemy dla tej samej drużyny. A w chwili obecnej jestem jego terapeutką. Mamy tutaj poważny konflikt interesów. - Rozumiem. Wierz mi. Miałam podobny problem z moimi relacjami z Colem. Oczywiście, nie w taki sam sposób, jak ty. Ale nie możesz pozwolić, by to namieszało w tym, co was łączy. Jeśli oczywiście uważasz, że to jest warte ryzyka. - Savannah przerwała i rzuciła Alicii bezpośrednie spojrzenie. A jest tego warte? Alicia spojrzała przez stół w kierunku, gdzie Garrett pochylał się, rozmawiając z Colem. Już samo patrzenie na niego sprawiało, że motyle w jej brzuchu podrywały się do lotu. W krótkim okresie czasu poznała go, a on całkowicie zniszczył jej dobrze opracowaną i uporządkowaną rutynę. I teraz nie potrafiła już wyobrazić sobie życia bez niego. Wróciła spojrzeniem do Savannah. - Jestem w nim szaleńczo zakochana. Savannah wygięła usta. - Czy on o tym wie? - O Boże, nie. Jeszcze do tego nie dotarliśmy. - Cóż. Możesz uczyć się na moich doświadczeniach. Cole i ja wszystko zrobiliśmy nie tak i kosztowało nas to wiele bólu. Porozmawiaj z nim. Powiedz mu, co czujesz.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Alicia jakoś nie sądziła, by Garrett był gotowy usłyszeć od niej te słowa. Zaproszenie go tutaj, żeby poznał jej rodzinę, było dużym krokiem. A to, że był wystarczająco uprzejmy, by się pokazać, było krokiem do przodu. Na razie to wystarczało. *** Okej, może więc przebywanie w otoczeniu rodziny Alicii nie było tak kłopotliwe, jak Garrett sobie wyobrażał. Kiedy już pokonali początkowe skrępowanie, jego i Cole'a szybko połączyło wspólne uwielbienie do golfa i pokera, a potem rozpoczęli dyskusję na temat niektórych z ich ulubionych gier wideo. Prawdopodobnie mógłby spędzić na rozmowie z nim całą noc, lecz narzeczona Cole'a, Savannah, odciągnęła go, twierdząc, że zespół, który właśnie był na scenie, grał wolną piosenkę, do której chciała zatańczyć. Garrett uświadomił sobie, że właściwie zostawił Alicię samej sobie, choć ona i Savannah zdawały się być zaangażowane w ożywioną rozmowę. Przysunął się do niej. - Przepraszam, że cię tak zostawiłem. Lubię twojego brata82. Uśmiechnęła się szeroko. - Zauważyłam. Myślę, że on też cię lubi. - Zatańczymy? Uniosła obie brwi. - Ty tańczysz? - Nie bardzo. Ale lubię cię dotykać, a tylko to mogę zrobić, kiedy patrzy na nas cała twoja rodzina. Roześmiała się. - W takim razie, zatańczmy. Pociągnął ją na zatłoczony parkiet i wciągnął w swoje ramiona. Na scenie znajdował się zespół ze sporą ilością trąbek, grający coś powolnego i jazzowego. Garrett gładził Alicię po plecach, podziwiając sukienkę, którą miała na sobie. Była krótka, seksowna i przylegała do jej ciała, ukazując wszystkie krzywizny i świetne nogi. Jeszcze nie powiedział jej, jak dobrze dzisiaj wyglądała. - Podoba mi się – powiedziała. - Zespół czy moje ręce na tobie? - Zdecydowanie twoje ręce na mnie. Ale skoro już o tym wspomniałeś, to zespół też jest dobry. Nie mieli zbyt wiele miejsca na manewrowanie, co w sumie mu odpo82 Ale jej brat lubi Savannah;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wiadało, gdyż na parkiecie nie odznaczał się zbyt wielką finezją, więc głównie kołysali się w rytm muzyki. Jednak naprawdę podobała mu się bliskość ciała Alicii, która przyciskała się do niego, przy czym jej piersi przylegały do jego klatki piersiowej. W wysokich obcasach była znacznie wyższa. Nie musiał się aż tak pochylać, żeby zobaczyć jej piękne oczy. - Jesteś dość cichy. Uśmiechnął się. - Sporządzam spis. - Spis czego? - Odczuć. Widoków. Myślę o tym, jak pięknie dzisiaj wyglądasz, czego nie udało mi się powiedzieć ci wcześniej. - Wow. Dziękuję. Mnie też dobrze jest być blisko ciebie. I wyglądasz niesamowicie. Choć widziałam cię już wystrojonego w reklamach. Była też jedna w smokingu. Myślę, że reklamowałeś w niej wodę kolońską. Skrzywił się. - Cholernie krępująca sesja zdjęciowa. - Tak. Wszystkie te półnagie modelki wiszące na tobie. Jestem pewna, że to było ciężkie doświadczenie. - Poważnie. Takie rzeczy trwają godzinami, a modelki były nieprzyjazne jak diabli. Pomiędzy ujęciami popijały wodę, pisały wiadomości na telefonach i wyglądały na znudzone. Nie miały pojęcia, kim jestem i myślały, że jestem jakimś początkującym modelem na pierwszej sesji. Nie zawracały sobie mną głowy. Roześmiała się. - Naprawdę? - Naprawdę. To było raczej żenujące. Ale nie tak żenujące, jak reklama maszynki do golenia, kiedy to musiałem spędzić cały dzień z twarzą usmarowaną kremem do golenia, mając na sobie tylko ręcznik przewiązany wokół bioder. - Och, widziałam tą reklamę. Boże, wyglądałeś gorąco w ręczniku wiszącym nisko na biodrach. Fantazjowałam o tobie podczas oglądania tej reklamy. Wyszczerzył się w uśmiechu. - Tak? Czy to zniszczy twoją fantazję, jeśli powiem ci, że pod ręcznikiem miałem bokserki? - Kompletnie. - Nie było mowy, żebym paradował bez bielizny w otoczeniu dwudziestu członków ekipy. Robienie tych reklam i zdjęć nigdy nie jest tak zabawne, ani tak seksowne, jak skończony produkt. To tylko praca. - Och, biedaku.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Uścisnął jej rękę, a następnie zakręcił nią, gdy muzyka przyspieszyła. Coś mi się zdaje, że nie doczekam się z twojej strony ani odrobiny współczucia. Roześmiała się. - Nie. Biedny sławny facet. - Jeśli znowu nie zacznę miotać, to zostanę byłym sławnym facetem. - Już miotasz, jeśli jeszcze nie zauważyłeś. - Ćwiczę. To co innego. Wstrzymam się z osądem, dopóki nie rozegram minimum sześciu rund w prawdziwym meczu. - Och, to wyzwanie? - Czy to by coś dało, gdybym powiedział, że tak? - To nie sprawi, że będę dla ciebie jeszcze ostrzejsza, więc nie. Robimy wszystko, co w naszej mocy, by cię przygotować, Garrett. - Wiem o tym. Ale to moja kariera. Do diabła, to moje życie. Wysunęła się z jego objęć. - Myślisz, że tego nie wiem? Myślisz, że podchodzę do któregokolwiek z moich klientów inaczej niż do ciebie? Że nie biorę tego na poważnie? Zeszła z parkietu. Podążył za nią. - Alicio, nie to miałem na myśli. Odwróciła się twarzą do niego. - W takim razie, co miałeś na myśli? Widzisz, na tym polega problem z tobą i mną. Jak, do diabła, przeszli od tańca do rozmowy o jego rehabilitacji i jakiegoś problemu w ich związku? - Jaki problem między tobą a mną? - Ten. To, co robiliśmy. Myślisz, że po tym... - Przerwała, by się rozejrzeć, po czym przysunęła się bliżej. - Musisz myśleć, że to, iż sypiamy razem, spowodowało, że podchodzę do twojej terapii inaczej. Jakbym była na jakichś pieprzonych wakacjach. Jakbym zaniedbywała swoją pracę, zamiast dawać ci z siebie wszystko. - Niczego takiego nie mówiłem. Kiedy niby powiedziałem coś takiego? Wycelowała palec w jego klatkę piersiową. - Cóż, powiem ci, ogierze. Ani razu nie dałam ci mniej niż powinnam. Prawdę mówiąc, dałam ci więcej. W cholerę więcej. Podeszła do stolika, chwyciła swoją torebkę i ruszyła do wyjścia, zostawiając go stojącego pośród wycelowanych w niego kilku par oczu Riley'ów. Cholera. Jedyną osobą, która do niego podeszła, był Cole. - O co poszło? Przeciągnął palcami przez włosy. - Niech to diabli, jeśli wiem. Rozma-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wialiśmy o kilku zajęciach w ramach PR-u, które kiedyś wykonywałem, potem zaczęliśmy rozmawiać o mojej rehabilitacji, a zaraz potem cholernie się na mnie wkurzyła i szybko pomknęła do wyjścia. Cole podążył wzrokiem za spojrzeniem Garretta, który wpatrywał się w drzwi, za którymi zniknęła Alicia. - Hmm. Kobiety. Kto je czasami zrozumie? A moja siostra? Żałuję, że nie mogę dać ci jakiejś rady, stary, ale zawsze była dla mnie jedną wielką tajemnicą. Garrett był pewien, że Cole walnie go za wkurzenie jego siostry. - Nie wiem, co takiego zrobiłem. Przysięgam, że nie chciałem jej zdenerwować. Cole posłał mu krzywy uśmiech. - Nie przejmuj się tym. Ja samym powiedzeniem jej „cześć” w ciągu czterech sekund potrafię sprawić, że zmienia się we wściekłego demona. Sądził, że Cole trochę przesadził. - Jestem pewien, że zrobiłem albo powiedziałem coś, co ją zirytowało. Muszę ją przeprosić. Cóż, najpierw muszę dojść do tego, co zrobiłem źle. A potem przeprosić. Cole roześmiał się i poklepał go po plecach. - Taak, powodzenia z tym. XXV Może miała zespół napięcia przedmiesiączkowego. To było jedyne wytłumaczenie Alicii za jej szalone zachowanie w klubie. Opuściła klub i wsiadła do samochodu cała podminowana, ale nim dotarła do domu i wjechała na podjazd, otaczająca jej umysł mgła opadła i, niestety, myślała teraz znacznie jaśniej. Martwiło ją to, że dała się ponieść emocjom, że w noc otwarcia wybiegła z klubu Jenny, bez pożegnania z rodziną, nie dziękując Jennie i nie mówiąc jej, jak wielki sukces odniesie jako właścicielka klubu. Jennie należały się od Alicii wielkie przeprosiny. Jeśli jeszcze kiedykolwiek zdecyduje się na wyjście z domu, co w tym momencie było wątpliwe, biorąc pod uwagę to, jakie zrobiła z siebie widowisko. To był powód, dla którego ostatnie kilka lat spędzała koncentrując się na edukacji oraz karierze, zdecydowanie unikając mężczyzn i związków. Mężczyźni doprowadzali kobiety do szaleństwa. A przynajmniej tak było w jej przypadku. Okej, chodziło w szczególności o jednego mężczyznę, który sprawiał, że traciła rozum. Siedząc przy kuchennym stole i popijając gorącą herbatę z kubka, stara-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve ła się odprężyć i odtworzyć w myślach ich rozmowę. Co wywołało całą tę sytuację? Pojawienie się Garretta w klubie było wspaniałe, a ona była wdzięczna i podekscytowana tym, jak dobrze dogadywał się z jej rodziną, a zwłaszcza z Colem. Natomiast gdy poprosił ją do tańca, była szczęśliwa, że może go dotknąć i poczuć przy sobie bliskość jego ciała. Rozmawiali, a on rozśmieszał ją historiami z sesji zdjęciowych i reklam, po czym rozpoczęli temat terapii... Od tego momentu wszystko poszło nie tak, a ona uniosła się niczym wybuchający wulkan, ponieważ zakwestionował jej umiejętności. A przynajmniej tak to odebrała. W wypełnionym po brzegi klubie, w którym rozbrzmiewała muzyka, a wszędzie wokół toczyły się rozmowy, równie dobrze mógł mówić o najnowszej marce koziego sera83. Winne temu wszystkiemu było wypite przez nią wino. Alkohol zawsze sprawiał, że ludzie robili głupie rzeczy. Szkoda tylko, że w ciągu czterech godzin wypiła jedynie dwa kieliszki wina i sporą ilość wody, więc nie była pijana. Prawdę mówiąc, w głowie nie czuła nawet lekkiego szumu. Podsumowując, przesadziła. - Uch, Alicio. Jesteś idiotką. - Oparła głowę na stole kuchennym, dochodząc do wniosku, że od tej chwili powinna zostać pustelniczką. Porzuci swoją karierę i stanie się ciułaczką. I tak lubiła zakupy online. Pukanie do drzwi przerwało jej stan użalania się nad sobą. Podniosła telefon, by sprawdzić, która godzina. Było dość późno. Kto mógł pojawić się tutaj o tej godzinie? Zaniepokojona, z telefonem w ręku, na wypadek gdyby był to ktoś, kogo nie znała, podkradła się do drzwi i wyjrzała przez wizjer. Garrett. Oparła głowę o drzwi. Nie mogła spojrzeć mu w twarz. Była kretynką. Co niby mu powie? Och, cały czas dramatyzuję w ten sposób. Nie jesteś może chętny kontynuować związku ze mną? - Alicia. Wiem, że tam jesteś. Słyszałem, jak podchodziłaś. Co gorsza, w skradaniu się też była do niczego. Dobrze, że nie była włamywaczką. Nie wiedząc, co mu powiedzieć, ale będąc pewną, że nie pozwoli mu tam tak stać, otworzyła drzwi. Stał tam, z rękami wsuniętymi w kieszenie spodni i z głową przechyloną na bok. Nie uśmiechał się. - Hej – to było jedyne, co powiedział. 83 Znowu bez przesady...

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Dlatego przywitała go w taki sam sposób. - Mogę wejść na chwilę? Mimo że nie miała pojęcia, dlaczego nie wolał trzymać się teraz jak najdalej od niej, odsunęła się od wejścia. - Jasne. Kiedy wszedł, zamknęła drzwi na zasuwę, lecz pozostała w pobliżu drzwi, na wypadek, gdyby chciał zaraz wyjść. Odwrócił się twarzą do niej, wyglądając na tak nieszczęśliwego, jak czuła się Alicia. - Przepraszam – rzekł na wstępie. - Byłem dupkiem. Nie powinienem był pozwolić ci wątpić, że to, co dla mnie robisz – co dla mnie zrobiłaś - jest czymś innym niż cholernym cudem. Świetnie. Teraz czuła się jeszcze gorzej. Podeszła do niego. - Nie, to ja przepraszam. Zachowałam się okropnie, jak kobieta z rodzaju tych, którymi absolutnie się brzydzę, które wpadają we wściekłość i zachowują się jak diwy, bo coś nie idzie po ich myśli. Nie wiem, jak jeszcze mogę cię przeprosić za to, że przesadnie zareagowałam na to, co powiedziałeś. - Nie przesadziłaś. Zachowałem się jak dupek. - Nie zachowałeś się jak dupek. Ja po prostu wykonuję swoją pracę, a ty masz prawo zareagować na to po swojemu. To naturalne, że martwisz się o swoją karierę. Odniosłam to do siebie. Co gorsza, odniosłam to do nas. Powinnam być mądrzejsza. Założył jej za ucho jeden z kosmyków, który wymknął się z upięcia. Myślę, że to w porządku, że mówisz o nas, jakby naprawdę istniało jakieś „my”. Coś zatrzepotało w jej brzuchu. - A istnieje? - Myślę, że tak. Nie sądzisz? - Czasami nie wiem, co o tym myśleć. To mnie przeraża. - Do diabła, mnie przeraża wszystko, Alicio. Przeraża mnie fakt, że mogę nigdy więcej nie miotać. A dzisiejsze przebywanie w pomieszczeniu pełnym twojej rodziny? To było przerażające, biorąc pod uwagę to, co czuję do mojej własnej rodziny. Ty i ja? To zdecydowanie mnie przeraża. W porównaniu z tym, ta sprzeczka, którą mieliśmy dzisiaj, miała niewielkie znaczenie. Podobało jej się to, że był z nią szczery. Wiedza o tym, co go przeraża – z czego na szczycie listy znajdowała się ich dwójka razem oraz ich związek pomogła jej lepiej go zrozumieć. Ją również to przerażało. Uczucia, które do niego żywiła, absolutnie ją paraliżowały, gdyż dawały mu możliwość

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve skrzywdzenia jej. - Masz rację, a ja nie najlepiej sobie z tym poradziłam. To się nie powtórzy. Wygiął usta w uśmiechu. - Nie składaj obietnic, których możesz nie być w stanie dotrzymać. Roześmiała się. - Dobrze, nie będę. Mam gorącą herbatę. Chcesz trochę? - Nie. Chcę cię pocałować i pogodzić się z tobą. - Przyciągnął ją do siebie i objął za kark, zbliżając jej usta do swoich warg. W tym pocałunku była moc, desperacka namiętność, której uchwyciła się jak liny ratunkowej. Być może to były przeprosiny, ale za każdym razem, gdy byli razem, to zdawało się silniejsze niż wcześniej. Mogło się okazać, że to wszystko istniało tylko w jej umyśle, że jej miłość do Garretta ciągle rosła i dlatego dotykanie go, całowanie i bycie z nim odczuwała jak coś nieokiełznanego. Lecz w sposobie, w jaki gładził jej szyję było coś niesamowicie magicznego. Z pewnością gęsia skórka, która pokryła jej ciało, nie była wytworem jej wyobraźni. Przesunął palcami po jej głowie, by rozpiąć klamrę, którą spięła włosy, a następnie jego palce powędrowały w dół, żeby znaleźć zamek przy sukience. Z sukienką rozpiętą do połowy, poprowadził ją do sypialni, gdzie włączył lampkę nocną, po czym ustawił Alicię przy brzegu łóżka i ponownie do siebie przyciągnął, by wziąć jej usta w palącym pocałunku, który pozostawił ją bez tchu. - Czekałem całą noc, żeby zdjąć z ciebie tę sukienkę, żeby zobaczyć, jaką bieliznę masz pod spodem - wyszeptał jej do ucha, kończąc to, co zaczął w salonie, do końca rozsuwając zamek przy sukience. Kiedy wyszła z sukienki, jego wzrok z uznaniem powędrował po jej czarnym biustonoszu typu push-up i pasujących do niego stringach. Nie spodziewała się go zobaczyć dziś wieczorem, ale i tak starannie wybrała bieliznę, żywiąc nadzieję, że Garrett się tam pojawi. - Uch... cholerne wow – rzekł. - A te seksowne szpilki? Podwójne cholerne wow. Zarumieniła się pod jego gorącym spojrzeniem. - Dziękuję. Teraz ty. Rozpiął koszulę i zrzucił ją z ramion, po czym zdjął buty i spodnie, prezentując jej czarne bokserki. Roześmiała się. - Seksowne. - Taa, nawet nie ma porównania. - Zdjął bokserki i ukazała się jego erekcja, która sprawiła, że zadrżała z oczekiwania.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Czubkami palców drażnił jej nabrzmiałe piersi. - Ta bielizna jest bardzo seksowna, Alicio. Założyłaś ją dla mnie, mając nadzieję, że zobaczysz mnie dziś wieczorem? - Tak. - Podoba mi się to. Dziękuję. Może położysz się na łóżku i pozwolisz mi pokazać ci, jak bardzo to doceniam? Usiadła i zaczęła zdejmować buty, ale Garrett położył rękę na jej dłoni i chwycił ją za kostkę. - Och, nie, maleńka. Te buty zostają. Chcę, żebyś wbiła mi je w plecy i w tyłek, kiedy będę cię pieprzył. Jej cipka zadrżała. Położyła dłonie płasko na łóżku. - Boże, Garrett. Robię się mokra, kiedy mówisz takie rzeczy. - Lubię sprawiać, że robisz się mokra. - Lekko pchnął jej ramię, więc położyła się na łóżku, z nogami wiszącymi nad krawędzią. Gdy Garrett uniósł jej nogi i pocałował łydki, zatrzęsła się. - Naprawdę podobają mi się te buty, Alicio. Powinnaś nosić je częściej. Powiódł dłonią po jej kostkach, łydkach, pod kolanami i po wewnętrznej stronie ud, pieszcząc najpierw jedną, a potem drugą nogę, ignorując pulsujące miejsce między jej nogami, które aż prosiło się o jego dotyk. Kiedy przeciągnął jej majtki przez biodra i w dół nóg, była gotowa na jego dotyk, pieszczoty i liźnięcia, które doprowadzą ją do krzyku. Lecz on znowu gładził jej nogi, wycałowując sobie ścieżkę przez jej łydki i kolana, torując sobie drogę do ziemi obiecanej, ale ponownie ją pomijając, by przesunąć wargi na jej biodra i żebra. - Garrett. - Jego imię wypłynęło z jej ust wraz z drżącym westchnieniem. - Mmm – tak brzmiała jego odpowiedź, gdy dosięgnął jej nabrzmiałych piersi. Przeciągnął językiem ponad krawędzią miseczek biustonosza, drażniąc ją. Jej sutki naprężyły się i stała się tak rozpalona, że czuła się, jakby miała ulec samozapłonowi. Rozpiął zapięcie z przodu stanika, by rozsunąć miseczki na bok, uwalniając jej piersi. - Masz piękne piersi i ładne sutki, które lubię ssać. Od jego słów cała stanęła w płomieniach. Obserwowała go, gdy wziął jeden sutek między wargi i zassał go w usta, a powstałe przy tym odczucia wystrzeliły wprost do jej rdzenia. Sięgnęła w dół, by się dotknąć, lecz Garrett chwycił ją za rękę i położył jej dłoń na łóżku. - Nie - powiedział, nim przeciągnął językiem po drugiej brodawce, a

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve następnie schwycił ją zębami, by delikatnie skubać. - Zabijasz mnie. Spojrzał na nią i posłał jej szelmowski uśmiech. Przesunął się w górę i wziął jej usta w pocałunku, który zniszczył ostatnie kilka komórek mózgowych, które jeszcze jej zostały. Czuła się słaba, była bez życia, nie licząc wszystkich tych mrowiących zakończeń nerwowych, które aż błagały, by ją zadowolił. Kiedy więc rozpoczął powolną wędrówkę na południe, miała ochotę śpiewać z radości. Zadrżała, gdy dotknął wewnętrznej strony jej ud i osunął się na kolana, zarzucając sobie jej nogi na ramiona i przesuwając ją ku krawędzi łóżka. Kiedy wreszcie umieścił swoje usta na jej płci, cały jej świat wywrócił się do góry nogami. Zdesperowana uniosła się na łokciach, pragnąc zobaczyć, co robił, żeby wywołać w niej te wspaniałe, grzeszne odczucia. Widok jej własnych nóg zarzuconych na jego ramiona, jego języka ślizgającego się po jej płci oraz sposób, w jaki pożerał jej cipkę, sprawił, że całe jej ciało skręcało się z przyjemności. - Nie wytrzymam długo, Garrett. Dojdę, i to szybko. Zamruczał przy jej płci, dociskając do niej język i, o Boże, czy to właśnie nie wywołało wibracji na jej łechtaczce? Eksplodowała w oszałamiającym orgazmie, chwytając go za włosy i wykrzykując jego imię, kołysząc się podczas szczytowania przy jego twarzy, nie wstydząc się tego, że dała mu poznać, jak cholernie dobre to było. Kiedy opadła na łóżko, bez tchu i pozbawiona energii, była pewna, że umarła. Ale wtedy zbliżył się, ujmując jej twarz w dłonie i całując ją, przywracał Alicię do sił, a gdy odwracał ją na łóżku, jego erekcja otarła się o jej biodro. Może jednak wcale nie była martwa, ponieważ jego usta i język przywróciły ją do życia. Jego ręce wędrowały po jej ciele, muskając sutki i dotykając jej wszędzie. Przewrócił ją na bok, by i ona mogła go dotykać. Uwielbiała dotykać jego ciała, uwielbiała każdy mięsień i krawędź, którą poznała tak dobrze. Pieściła jego ramię, pocałowała je, a nawet lekko je ugryzła. Warknął w odpowiedzi, a jej stwardniały sutki. Następnie pchnął ją na plecy i chwycił prezerwatywę. - Muszę być w tobie. Sięgnęła po niego, prowadząc go w siebie, uwielbiając chwilę, w której zagłębiał się w jej wnętrzu. Wrażenie bycia wypełnioną, stopienia się z nim w

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve jedno, miało wymiar zarówno emocjonalny, jak i fizyczny, i zawsze niesamowicie ją zachwycało. Chciała mu o tym powiedzieć, powiedzieć mu, jakie uczucia w niej wywoływał, lecz to nie była odpowiednia pora, nie, kiedy namiętność rosła tak szybko, że pochłaniała ją całą. Uniósł jej nogę i zginając ją w kolanie docisnął do jej piersi, gładząc ją dłonią. Kiedy pieścił jej kostkę, odwrócił się w jej kierunku, wyginając wargi w uśmiechu. - Och, tak. Po prostu kocham te buty. Pchnął w nią, powoli i łagodnie, niespiesznie doprowadzając ją do szaleństwa, zabierając ją wprost ku krawędzi, zagłębiając się tak głęboko, że myślała, że umrze z ekstazy84. Sięgnęła po niego i wplątała palce w jego włosy, ciągnąc za nie. Jęknął i wsunął się jeszcze głębiej. Znowu prowadził ją do spełnienia, ale tym razem miała zamiar zabrać go tam ze sobą. Kiedy więc zmarszczył czoło i przymknął powieki, zwiększając przy tym tempo, wiedziała, że był już blisko. - Dojdź we mnie, Garrett - szepnęła, a on opadł na nią, złapał ją za tyłek i uniósł jej biodra, dociskając ich do siebie jeszcze bliżej. To wtedy wbiła w niego szpilki, nakłaniając go, by pieprzył ją mocniej i dał jej z siebie wszystko. Cały zlał się potem. Był nieustępliwy, mięśnie jego ramion napięły się, gdy kręcił przy niej biodrami, niszcząc ją. Pocałował ją, kiedy krzyknęła, jęcząc w jej usta, gdy w niej eksplodował. Szczytując, oboje drżeli, jej ciało zaciskało się wokół jego penisa, kiedy płynęli na fali orgazmu, przy czym oboje łapali oddech, jak gdyby właśnie przebiegli maraton. Wyczerpana, leżała z głową na jego piersi, słuchając bicia jego serca. Chciała mu powiedzieć, co czuła. Musieli porozmawiać o tak wielu sprawach, ale teraz była zadowolona, zaspokojona i kompletnie wykończona. Ta poważna rozmowa o ważnych sprawach mogła poczekać. Póki co, chciała po prostu spać. XXVI Po wyczerpującym dniu pełnym ćwiczeń i treningów, Garrett został wezwany do biura Manny'ego Magee. Jutro wyjeżdżali do Chicago na otwarcie sezonu. Miał nadzieję, że tym 84 Coś z cyklu muzycznych skojarzeń;) ATB – "Ecstasy".

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve razem będzie mógł miotać. Choć wiedział już, że nie będzie starterem rozpoczynającym mecz. Piłka została przekazana komuś innemu. Jednak chciał miotać - był na to gotowy. Alicia została wezwana wraz z nim. Nie był pewien, co o tym myśleć. Spojrzenie, jakie mu posłała, mówiło, że ona też nie miała pojęcia, co to mogło oznaczać. Manny przyszedł wraz z Bobbym, trenerem miotaczy, Philem oraz Maxem. Manny, który zazwyczaj nie siadał za biurkiem, wsparł się o jego krawędź, zajmując miejsce naprzeciwko nich. - Przejdźmy od razu do rzeczy, Garrett. Zamierzamy przywrócić cię do składu. Garrett poczuł ucisk w żołądku. Wypełniło go podekscytowanie. Właśnie na to czekał. - Póki co, chcemy, żebyś został middle relieverem85. Uważamy, że jeszcze nie jesteś gotowy wrócić na dawną pozycję. Chcemy, żebyś trochę porzucał, a rozegranie kilku rund będzie dobrym sposobem na rozgrzewkę. Podekscytowanie zniknęło. Cholera. Nie to chciał usłyszeć. - Mogę wrócić, trenerze. Moje ramię jest w dobrej formie. Jestem gotowy. - Bobby i ja uważamy, że na razie pozycja middle relievera jest dla ciebie odpowiednia. - Rezonans magnetyczny i tomografia pokazują, że wracasz do zdrowia – powiedział Phil. - To bardzo dobry znak. Teraz powrót do twojej dawnej formy to już tylko kwestia czasu. - Wracam do formy. - Garrett skupił swoją uwagę na Mannym. - Wiesz, że mogę rozegrać dobry mecz. - Wiem, że możesz. Kiedy już rozegrasz kilka meczy na pozycji middle relievera, przywrócimy cię na pozycję startera. Popracuj z Bobbym nad dopracowaniem finezji twoich rzutów i kontynuuj terapię z Alicią. - Manny wstał. Wrócisz na swoją pozycję, dzieciaku. Z Mannym Magee nie można było się kłócić. Kiedy już przydzielił ci jakąś pozycję, nie mogłeś jej zmienić. Jeśli to ci się nie podobało, alternatywą był baseball z poziomu AAA86. A może nowa praca, niezwiązana z basebal85 Middle reliever – miotacz, który rozgrywa w piątym, szóstym i siódmym inningu. 86 Triple-A – najwyższy poziom w Minor League Baseball, składający się z trzech lig: International League, Pacific Coast League oraz Liga Mexicana de Béisbol.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve lem. Spotkanie było skończone i Garrett o tym wiedział. - Oczywiście. Dam z siebie wszystko. Manny klepnął go w plecy. - Wiedziałam, że sobie poradzisz, dzieciaku. Garrett wyszedł z biura Manny'ego, nie mogąc zrozumieć, co właśnie się stało. Miał być middle relieverem? Cholera. To już wolałby być miotaczem, który kończy mecz, niż tym, który rozgrywa środkowe rundy. Do diabła, mając to do wyboru, wolałby nie grać wcale. - Jesteś wkurzony - rzekła Alicia, gdy szli korytarzem, po tym, jak wszyscy już się rozeszli. Rzucił jej spojrzenie. - Tak myślisz? - Garrett. Pokonywał korytarz szybkimi, wściekłymi krokami, przez co Alicia musiała przyspieszyć, żeby go dogonić. Nie teraz. Nie był w nastroju do rozmowy. Wolałby pójść do siłowni i wyładować swoje rozdrażnienie na jednym z worków treningowych lub podnosząc ciężary. A może mógłby przebiec kilka mil na bieżni. W brzuchu czuł płomień, ale to nie była motywacja. To była czysta, paląca furia. Ale Alicia chwyciła go za ramię, zmuszając do zatrzymania się. - Posłuchaj mnie. Będziesz miotał. Przynajmniej będziesz miotał. To dla ciebie dobre ćwiczenie. - Ćwiczenie? Myślisz, że to mnie obchodzi? Trzymała dłoń na jego przedramieniu. - Wiem, że nie tego chciałeś. - Nie. Zupełnie nie tego chciałem. Chciałem znowu być miotaczem rozpoczynającym grę. - I będziesz, jeśli tylko przestaniesz zachowywać się jak rozwydrzone dziecko, które nie dostało tego, czego chciało. To przykuło jego uwagę. Zagapił się na nią. - Nie zostałeś starterem. Czy uważasz, że jesteś pierwszym miotaczem, który po powrocie z rehabilitacji nie od razu zaczyna w miejscu, w którym przerwał? Masz szczęście, że w ogóle możesz miotać. Wielu z nich miesiącami siedzi na ławce rezerwowych, nie będąc w stanie rzucić ani jednej piłki. Twoje ramię jest silne, ale mechanika rzutów wymaga dopracowania. W ten sposób możesz odzyskać finezję, nie tracąc kontroli nad grą. Więc przestań się nad sobą użalać, skup się na trenerze miotaczy, pozwól mi kontynuować

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve pracę nad twoim ramieniem, a dzięki temu przywrócimy cię na wzniesienie na mecie miotacza jako startera. Odwrócił się i odszedł. - Garrett. Nie spojrzał na nią. - Idę do pomieszczenia terapeutycznego. Przyjdź popracować nad moim ramieniem. Po dzisiejszym treningu jest napięte. Nie było nic gorszego od zostania przywołanym do porządku przez własną terapeutkę. Miała rację. Nie najlepiej przyjął tę wiadomość. Chciał rozpoczynać rundy, a nie grać w środkowych inningach. Ale będzie miotał. I miała co do tego rację. Mógł skończyć na ławce rezerwowych. Dlatego poradzi sobie z tym. Będzie najlepszym cholernym middle relieverem, jakiego kiedykolwiek mieli, a kiedy zdadzą sobie z tego sprawę, umieszczą go z powrotem na pozycji startera. Dawał sobie tydzień. Za tydzień znowu będzie rozpoczynającym miotaczem. *** Tydzień później wciąż był miotaczem rozgrywającym środkowe inningi. Dobrze sobie radził na zmianach, wchodził na boisko kilka razy, wyautował paru pałkarzy i zdobył kilka baz za darmo. Spieprzył dwa runy, co było do dupy. Mimo to wolałby zostawić tych graczy na bazie. Jednak wracał do formy, jego ramię miało się dobrze i miotał w kilku rundach. W środkowych rundach. Do diabła, to doprowadzało go do szału. Co gorsza, media zawracały mu głowę pytaniami o jego ramię i nową pozycję miotacza rozgrywającego środkowe inningi. Zarówno on, jak i trener starali się im wyjaśnić, że była to tymczasowa sytuacja, będąca częścią jego rehabilitacji i że już wkrótce ponownie zostanie starterem. To z kolei wprowadziło media w szał spekulacji, jakoby z jego ramieniem nadal było coś nie tak oraz że pewnie nigdy więcej nie będzie miotaczem rozpoczynającym grę. W odpowiedzi na to przewrócił oczami. Nie dość, że przygniatało go ogromne poczucie niewiary we własne siły, to jeszcze media musiały doda-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wać coś od siebie? - Gotowy na rozciąganie? Spojrzał w górę i dostrzegł stojącą nad nim Alicię. Nie zdawał sobie nawet sprawy, że w sali jest ktoś oprócz niego. Ale teraz zauważył innych graczy, którzy przyszli tutaj wykonać przedmeczową rozgrzewkę. Dzisiaj otwierali sezon w swoim mieście. Normalnie byłby diabelnie podekscytowany tłumem kibiców z rodzinnego miasta i tym stadionem. Normalnie miotałby jako starter. Zawsze tak robił. Przynajmniej odkąd został umieszczony na pozycji miotacza rozpoczynającego inningi. Dziś grę rozpoczynał Walter Segundo. Może, jeśli będzie miał szczęście, uda mu się rzucić kilka piłek w środkowych zmianach, lecz Segundo był silnym miotaczem i często potrafił prowadzić grę, aż do wejścia closera87 w ósmej lub dziewiątej zmianie. Mogło się zdarzyć, że Garrett wcale nie dostanie szansy na grę w tym meczu otwarcia. - Garrett - powtórzyła Alicia. - Porozciągajmy to ramię. Spojrzał na Alicię, zastanawiając się, czy kilka miesięcy temu dokonał właściwego wyboru, mówiąc lekarzom i trenerom, że chce pracować z Alicią88. Być może powinien był zostać przy Maxie, szefie wydziału medycyny sportowej. Już przez samo myślenie o tym, poczuł się nielojalny względem Alicii. Miotał, podczas gdy wcześniej nie robił nic, poza użalaniem się nad sobą, przekonany, że nigdy więcej nie będzie w stanie miotać. A teraz znowu miotał, tylko nie w taki sposób, w jaki by chciał. To z pewnością nie było winą Alicii. A może jednak było. W końcu to ona była odpowiedzialna za jego rehabilitację, prawda? Powiedziała mu, że sprawi, iż Garrett wróci na wzniesienie na mecie miotacza. Dokonała tego, ale nie w taki sposób, na jaki liczył. Cholera. Sam już nie wiedział, co myśleć. - Garrett? Wstał i podążył za nią. - Tak. Pewnie. Kiedy Alicia go rozciągała, leżał na stole do masażu z zamkniętymi oczami, koncentrując się na ramieniu, na tym, w jaki sposób powinno działać, 87 Closer - miotacz, który kończy mecz. 88 Tak, masz rację, Garrett. To był zdecydowanie zły pomysł, bo przecież kilka miesięcy później nadal jesteś w tym samym miejscu, nie poczyniłeś żadnych postępów i nawet proste rozciąganie doprowadza cię prawie do płaczu... Głupek.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve a jak działało faktycznie. - Jesteś dzisiaj niezwykle małomówny. - Po prostu myślę. - O meczu? - Tak. - Mam nadzieję, że będziesz dziś zajęty na boisku. Pamiętaj o tym, by twoje ramię pozostawało rozluźnione. - Nie sądzę, byś musiała mi mówić, co powinienem robić w bullpenie. Nic na to nie odpowiedziała, co mu pasowało. W ciągu ostatniego tygodnia nie widywali się zbyt często. Byli w trasie, więc poza sesjami terapeutycznymi nie spędzali ze sobą zbyt wiele czasu. Spotykali się na boisku i na siłowni, ale dokoła działo się tak wiele, wliczając w to mecze oraz wywiady udzielane mediom, że nie mieli czasu dla siebie. Alicia dzieliła pokój z drugą terapeutką, a współlokatorem Garretta był jego kolega z drużyny. Prawie ze sobą nie rozmawiali, nie licząc rozmów, jakie przeprowadzali na gruncie zawodowym, czyli jako gracz i terapeutka. Nie robili tego od czasu, gdy naskoczył na nią, kiedy dowiedział się, że przypisana została mu rola zawodnika na pozycji middle relievera. Chyba nawet dobrze się złożyło. Ostatnio Garrett nie był najlepszym towarzyszem. Nie zadzwonił do niej nawet po powrocie do miasta. W jego głowie działo się zbyt wiele i nic z tego nie było przyjemne. Zapewne była tego świadoma, gdyż nic o tym nie wspominała, po prostu pojawiając się w obiekcie, jak zawsze uśmiechnięta, cierpliwie pracując nad jego ramieniem, jak gdyby nic się nie zmieniło, kiedy w rzeczywistości zmieniło się wszystko. Przynajmniej dla niego. Nie zasługiwał na to, by mieć w swoim życiu kogoś takiego jak ona89. Choć dobrze było czuć na sobie jej ręce, a kiedy przewróciła go na brzuch, by rozmasować mu plecy i ramiona, uwolniła go od przepełniającego go napięcia. W każdym razie, od fizycznego napięcia. Ponieważ nic nie mogła poradzić na wątpliwości, które gnieździły się w jego umyśle. - Okej, usiądź – powiedziała. Chwycił swoją koszulkę i naciągnął ją przez głowę. 89 Co prawda, to prawda. A jeśli myślicie, że Garrett zachowuje się jak świnia, to dopiero przekonacie się, na co go stać...

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Spojrzała na niego, a on przypomniał sobie, że mimo tego brzydkiego uniformu, który musiała nosić, wciąż była piękna. Nie wiedział, dlaczego nie zauważył tego całe miesiące temu. Posłała mu uśmiech. - Będziesz dzisiaj świetny. - Tak, jeśli w ogóle wejdę na wzniesienie na mecie miotacza. Rozejrzała się po pomieszczeniu, po czym opuszkami palców musnęła jego kolano. - Daj temu trochę czasu, Garrett. Rehabilitacja nigdy nie jest szybka. Wrócisz na swoją pozycję. - Tak. Z pewnością. - Zsunął się ze stołu, a następnie opuścił pomieszczenie do rehabilitacji. Garrett obserwował mecz z bullpenu. Segundo przez osiem rund rozgrywał mecz, w którym przeciwnicy nie zdobyli żadnych punktów, a ostatni inning zakończył Maloney. Garrett nie miotał wcale. Nigdy wcześniej w całym swoim życiu tak bardzo nie pragnął znaleźć się na wzniesieniu na mecie miotacza. Oddałby wszystko, by rozegrać choćby środkowe rundy. Ale to, czego tak naprawdę chciał, to rozegrać własny mecz. Tak bardzo pragnął rozpoczynać grę, że to aż bolało. Kiedy po meczu Garrett znalazł się w szatni, wziął prysznic, ubrał się, a następnie usiadł naprzeciwko swojej szafki, mając cholerną nadzieję, że media bardziej skupią się na Gavinie, Dedricku i Stanie, filarach drużyny, którzy przebiegli zwycięski run, oraz na Segundo, który był dzisiaj gwiazdą wzniesienia na mecie miotacza, a nie na fakcie, że Garrett nie istniał w tej grze. Nie mógł się z nimi zmierzyć, nie miał im nic do powiedzenia. Podszedł do niego Max i usiadł obok. - Wszystko dobrze? Podniósł głowę i skinął Maxowi. - Tak. - Z twoim ramieniem też jest dobrze. Ale być może nadszedł czas na zmiany. Garrett zmarszczył brwi. - Jakie zmiany? - Pracujesz z Alicią już od jakiegoś czasu, i mimo że doprowadziła cię tak daleko, może nadszedł czas, żebyś pozwolił mi przejąć stery i przeprowadzić cię przez resztę drogi90. - Przez resztę drogi? - Twoje mechanizmy są dobre, ale to jeszcze nie to, co wcześniej. Mam 90 Ty dziadu jeden! Do ciężkiej roboty kobieta była dobra, ale kiedy do końca już blisko i zostało to, co najłatwiejsze, to ona już się nie nadaje? Zachciało mu się laury zbierać! Normalnie nie zdzierżę!

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve kilka pomysłów na poradzenie sobie z niewielką ilością tkanki bliznowatej, która pozostała w twoim ramieniu, dzięki czemu będziemy mogli przywrócić cię do składu rozpoczynającego mecz. To oznaczałoby pozbycie się Alicii. - Wiesz, że Alicia była moim wybawieniem. Naprawdę napracowała się nad przywróceniem mnie do formy. Bez jej umiejętności nie znajdowałbym się w miejscu, w którym jestem teraz. - Och, wiem o tym. Szczerze mówiąc, poradziła sobie lepiej niż przypuszczałem. Ale teraz pozwól mi przeprowadzić cię przez resztę drogi. Garrett przełknął ślinę. To była jego kariera i to o niej musiał myśleć w pierwszej kolejności. Stawiając ją nawet ponad uczuciami Alicii. Nikt jej przecież nie zwalniał, ani nic w tym stylu. Wykonała swoją część, i Boże, był jej za to wdzięczny. Ale po prostu musiał znowu być starterem, a jeśli Max potrafił do tego doprowadzić... - W porządku. Cokolwiek uznasz za potrzebne do zrobienia, zróbmy to. XXVII Coś działo się z Garrettem. Alicia nie miała pojęcia, co takiego, ale mogłaby się założyć, że miało to coś wspólnego z jego niezadowoleniem, spowodowanym utknięciem na pozycji middle relievera. Wiedziała, że leczenie jego ramienia nadal szło dobrze. Miał pełen zakres ruchu, a podczas miotania nie wykazywał objawów bólu. Problemem było to, że zamknął się w sobie i nie chciał z nią rozmawiać. A kiedy gracz zamykał się w sobie, to nigdy nie był dobry znak. W taki sam sposób Garrett zachowywał się, gdy zaczynała z nim pracować, a wyciągnięcie go z tego stanu wymagało od niej pewnego wysiłku. Niestety, nie mieli dla siebie czasu. Po pierwsze ze względu na mecz wyjazdowy, a po drugie przez serię meczy domowych oraz cały ten medialny cyrk w St. Louis. Nie była nawet w stanie pojąć, pod jak wielką presją musiał znajdować się teraz Garrett, dlatego też ostatnie, czego by chciała, to dodatkowo obciążać go bagażem emocjonalnym, związanym z ich związkiem. Jego głowę zaprzątało wystarczająco dużo spraw. Później będą mieli czas, żeby usiąść i porozmawiać o ich związku. Teraz bardziej niepokoiła ją jego kariera i to, czym się zamartwiał. Musiała go przekonać, że dni jego chwały jako miotacza nie dobiegły końca, tylko dlatego, że obecnie nie był starterem.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Wierzyła w niego i w ich wspólną pracę. Wiedziała, że Garrettowi uda się zacząć od początku. Kluczową sprawą było przekonanie go do tego. Wyszła na boisko, gdzie miotacze ćwiczyli rzuty, gotowa do pracy z nim oraz z trenerem miotaczy. Ona i Bobby wpadli w rytm wspólnego diagnozowania mechaniki ruchów Garretta oraz pracy nad modyfikacjami, które wpłyną na jego wyniki. Bobby pytał ją, czy dane ćwiczenie mogło w jakikolwiek sposób zaszkodzić ramieniu Garretta, a ona pozwalała Garrettowi rzucać i oceniać poziom jego bólu. Ostatnio nie wyglądało na to, by cokolwiek wywoływało u niego ból, co było bardzo dobrym znakiem, lecz pewność, co do tego, czy mechanika jego rzutów nie wywołała niekorzystnego wpływu na jego ramię, mogła mieć później, kiedy zajmowała się jego terapią. Ostatnie, czego potrzebowali, to cofania się, zamiast postępów w rehabilitacji Garretta. Dziś rano był tam z nimi Max, a Garrett już miotał. Chwyciła swój notatnik i otworzyła go, sprawdzając, o której Garrett miał mieć rozgrzewkę. Nie, nie spóźniła się. - Dzień dobry, Max – powiedziała, wchodząc na boisko. - Alicia. Garrett, możesz tu podejść? Daj nam chwilę, Bobby - rzekł Max. - Oczywiście - odparł Bobby, odchodząc, by popracować z innym miotaczem. - Rozmawialiśmy wczoraj z Garrettem – powiedział Max. - Wykonałaś kawał świetnej roboty, Alicio. Jednak, by osiągnąć większe postępy w jego rehabilitacji, nadszedł czas na zmiany. Alicia przeniosła spojrzenie z Maxa na Garretta, który utkwił wzrok gdzieś ponad jej ramieniem, a nie na jej twarzy. - Nie rozumiem. - Chodzi po prostu o lekką zmianę podejścia. Mam kilka pomysłów, które, jak sądzę, mogą wyeliminować resztę tkanki bliznowatej z ramienia Garretta i przywrócić go na wzniesienie na mecie miotacza jako startera. - Tak, Max, ja również. – Otworzyła swój notatnik. - Jeśli spojrzysz tutaj... Lecz Max machnął ręką. - W porządku, Alicio. Teraz ja się tym zajmę. Zostaw swoje notatki na temat Garretta na moim biurku. Może pójdziesz zabandażować kostkę Clerona? Narzeka, że go boli. - Ale... - To moje ostatnie słowo w tej sprawie, Alicio. Już nie zajmujesz się

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve przypadkiem Garretta. Spojrzała na Garretta, który skinął głową. - Jestem pewien, że Max dobrze sobie poradzi, przeprowadzając mnie przez resztę drogi. Dzięki za wszystko, co dla mnie zrobiłaś, Alicio91. Dzięki za wszystko, co dla mnie zrobiłaś? I tyle? Zabrzmiało to tak, jak gdyby byli dla siebie całkiem obcy. I tak oto powstała między nimi przepaść, dystans, który czuła już od jakiegoś czasu, lecz który ignorowała. Przykleiła do twarzy profesjonalny uśmiech i skinęła głową Maxowi. - Okej, Max, pewnie. Prześlę ci te notatki od razu. Odwróciła się i ruszyła w stronę szatni, by wziąć apteczkę, w której trzymała bandaż, potrzebny do owinięcia kostki Clerona. Z każdym kolejnym krokiem czuła pustkę, wzrastającą w dole brzucha. Czuła się zszokowana, ale to nie było nic osobistego. To była część jej pracy, więc ból brzucha powinien po prostu zniknąć. I tak nadszedł czas na stworzenie dystansu pomiędzy nią i Garrettem. On musiał skupić się na miotaniu, a ona wrócić do tego, czym się zajmowała, czyli do pracy dla zespołu medycyny sportowej, na jakimkolwiek stanowisku, jakie jej przydzielą. Ich wspólny czas dobiegał końca. A może dobiegł końca już kilka tygodni temu, ale jedyną osobą, która to zauważyła, był Garrett, podczas gdy ona ciężko pracowała nad jego ramieniem, tak rozpaczliwie starając się odsunąć swoje uczucia na bok. Ponieważ to jego kariera i jego uczucia były dla niej tak ważne, że stąpała wokół niego na palcach. Tymczasem on zmiażdżył jej uczucia bez chwili namysłu. Do oczu napłynęły jej łzy. Otarła je, nie chcąc zachować się w tej sytuacji jak jakiś mazgaj. Była w pracy i zamierzała być cholerną profesjonalistką. Nie chodziło tutaj o Garretta i o nią jako parę; chodziło o Garretta, jej klienta. Osobiste zaangażowanie z klientem było problemem przez cały czas. Od razu, gdy tylko wylądowali razem w łóżku, wiedziała, że tak to się skończy. Zakończenie związku, który połączył ich na stopie prywatnej, było najlepszym wyjściem. Ona to wiedziała, i najwyraźniej Garrett również. Od samego początku zdawała sobie sprawę, że nie będą ze sobą współpracować, kiedy jego ramię wreszcie wydobrzeje. A wikłanie się w związek, podczas gdy pracowali dla tej samej drużyny, było konfliktem interesów. Nie było 91 Jeden idiota wart drugiego... Brak mi sił do tych kretynów.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve mowy, żeby zrezygnowała ze swojej pracy. Uwielbiała pracować dla Riversów, ciężko pracowała, by dostać tę pracę. Wątpliwości budziło już samo to, że w drużynie grał jej kuzyn. Co by dopiero było, gdyby łączyły ją prywatne relacje z innym graczem? Gdyby to zostało odkryte przez jej szefów, to byłby koniec jej kariery. Najwyższy czas, żeby zdefiniowała swoje relacje z Garrettem i nazwała je tak, jak należało – to było wspaniałe interludium, coś, co mogła wspominać z czułością, a nie coś, co mogłoby być kontynuowane. To był koniec. Drzwi zamknięte. Skończone. Już zapomniane. Odszukała w swoim cyfrowym notatniku plik dotyczący rehabilitacji Garretta i wysłała go Maxowi. Kiedy wyszła z szatni, ruszyła prosto ku ławce rezerwowych, koncentrując się wyłącznie na Cleronie. Ani razu nie uniosła wzroku, ani razu nie szukała spojrzeniem Garretta. Musiała całkowicie z nim zerwać, nie pozwolić emocjom przyćmić logiki. Uklękła przed Cleronem. - Okej, Jeff. Rzućmy okiem na twoją kostkę. *** Garrett przyglądał się Alicii, zajmującej się kostką Clerona. Ani razu na niego nie spojrzała, nawet nie obejrzała się przez ramię. A czego niby się spodziewał po tym, w jaki sposób ją potraktował? Szok, który dostrzegł w jej oczach, gdy Max powiedział jej, że przejmuje przypadek Garretta oraz ból, który pojawił się na jej twarzy, gdy Garrett w zasadzie całkowicie ją olał, przyczyniły się do tego, że nadal czuł się tak, jak gdyby otrzymał potężny cios w brzuch. - Garrett. Nie jesteś skoncentrowany – rzekł Bobby. - Podczas sześciu rzutów ani razu nie trafiłeś w strefę strajku. Garrett zszedł ze wzniesienia, nie mogąc się skupić. Nie powinien koncentrować się na Alicii. To była jego szansa na zmianę stylu miotania, na to, by Max dokończył jego rehabilitację i na to, by wreszcie – wreszcie – odzyskał swoją pracę jako miotacz rozpoczynający grę. Ani on, ani Alicia nie powinni podchodzić do tego emocjonalnie. To nie było nic osobistego, tutaj chodziło o jego karierę. I, niestety, o jej karierę również. Zapewne wzięła to do siebie, prawdopodobnie myśląc, że nie tylko rzucił ją w wymiarze profesjonalnym, ale na domiar złego w wymiarze osobistym.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Cholera. Zdjął czapkę baseballową i przeczesał włosy palcami. Nie traktujesz w ten sposób kogoś, kogo kochasz. Stop. Kogoś, kogo kochasz? Przesunął wzrokiem po boisku, kierując spojrzenie ku loży dla zawodników. Alicia zniknęła. Cleron powrócił na zapole, ale nigdzie nie mógł dostrzec Alicii. Już czuł w sobie pustkę. - Zamierzasz cały dzień liczyć stokrotki, Scott, czy też może rzucisz kilka piłek? - zapytał Bobby. Garrett ostatni raz przesunął wzrokiem po boisku, ale nie znalazł Alicii. Nie wiedział, co by zrobił, gdyby ją dostrzegł. Nawalił i nie wiedział, co z tym zrobić. Dlatego odwrócił się i wrócił na wzniesienie do ćwiczeń. - Tak, trenerze. Porzucajmy trochę. XXVIII Alicia nigdy nie unikała konfrontacji. Była bezpośrednią osobą, która to, co myślała, wygarniała ci prosto w twarz, osobą, która problemy rozwiązywała za pomocą rozmowy. Jeśli się nie rozmawiało, to problemy się jątrzyły, dlatego mocno wierzyła w moc komunikacji interpersonalnej. I właśnie dlatego w niedzielne popołudnie siedziała w domu swojej ciotki, oglądając mecz Riversów w telewizji, zamiast być na stadionie. - Nie powinnaś być w pracy? - zapytał jej tata, przeżuwając precla i siedząc w towarzystwie rodziny, która zgromadziła się wokół telewizora, należącego do wuja i ciotki, by obejrzeć mecz. - Wiesz, że od czasu do czasu dostajemy dzień wolny. - Tak, kiedy zespół nie gra – odparł ojciec. Przewróciła oczami. - Mają tam mnóstwo specjalistów medycyny sportowej, którzy mogą zająć się obrażeniami. Nie wszyscy pracujemy podczas meczów. Ja mam dziś wolne. - Ale dostajesz darmowe bilety i możesz wchodzić na stadion, kiedy tylko chcesz, prawda? - spytała Jenna. Alicia posłała Jennie spojrzenie, które wyraźnie mówiło „Zamknij. Się”. - Tak. Po prostu nie chciało mi się dziś tam iść.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Hmmm - skwitowała Jenna. - Rzeczywiście, hmmm – dodała Savannah. - Poza tym, to urodziny taty. Specjalnie poprosiłam dzisiaj o wolne, żebym mogła być tutaj na wielkiej rodzinnej imprezie. Jej tata wziął sobie kolejny precel. - No nie wiem, groszku. Chyba wolałbym być na stadionie. Cole prychnął. - Ja też, tato. Alicia powinna była dać nam swoje bilety. - Gdybyście poprosili, to załatwiłabym wam miejsca. Również Gavin mógł dać wam bilety. - To prawda - rzekł wujek. - Chociaż tutaj też mamy bardzo dobre miejsca. - Dobre na powtórkę - podsumowała Jenna. Alicia wolałaby oglądać jakiś stary czarno-biały romans u siebie w domu, płacząc i pochłaniając ogromne ilości lodów z kawałkami czekolady, lecz dzisiaj wypadały urodziny jej ojca, a ciotka i wujek postanowili zorganizować grilla w swoim domu, więc nie miała wyboru i musiała przyjść. Mogła pojawić się tutaj albo pójść na mecz, ale to oznaczałoby znalezienie się w pobliżu Garretta, a w tej chwili nie miała na to ochoty. - Ciociu Kathleen, mogę pomóc ci w kuchni? - Mogła robić cokolwiek, byleby uniknąć oglądania meczu w telewizji. - Nie, dziękuję, kochanie. Wczoraj wieczorem zrobiłam sałatkę ziemniaczaną oraz sałatkę Coleslaw. Żeberka moczą się w sosie barbecue, więc wszystko jest gotowe. - Mogłabym wrzucić żeberka na grilla. Wujek spojrzał na nią wilkiem. - To moje zadanie, panienko. Nawet o tym nie myśl. Jenna parsknęła śmiechem. - Cóż, co powiesz na dziewczyńskie plotki na górze? Chwała niech będzie Jennie. - Pewnie. Savannah wstała. - Idę z wami. - Ja też - powiedziała Tara, przekazując Sama Mickowi, który szeroko się uśmiechnął i ułożył sobie dziecko w zgięciu ramienia. - Liz będzie niepocieszona, że wybrała mecz i to przegapiła – rzekła Tara, gdy przeniosły się na górę i usadowiły w pokoju ciotki Alicii. - Alicia wyglądała, jakby potrzebowała przerwy od wszystkiego, co związane z baseballem – powiedziała Jenna, czekając aż Alicia zacznie opo-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wiadać. Ostatnie, na co miała ochotę, to rozmowa o tym, ale kiedy znalazła się w otoczeniu rodziny, wyrzuciła to z siebie. Opowiedziała im o wszystkim, co zaszło między nią i Garrettem, wliczając w to odsunięcie jej od jego sprawy. - Co za kutas - rzuciła Jenna. - Nie mogę uwierzyć, że po tym wszystkim, co dla niego zrobiłaś, on rzucił cię w taki sposób. - Mężczyźni potrafią być czasami tak głupi – rzekła Savannah. - Rozmawiałaś z nim po tym, co się stało? - Nie. Dzwonił, ale nie odbierałam. Nie widzę w tym sensu. Tara, która zajęła miejsce na łóżku obok Alicii, poklepała ją po ręce. Wiesz, że nie możesz wiecznie go unikać. W końcu będziecie musieli ze sobą porozmawiać. Alicia westchnęła. - Wiem. Po prostu jeszcze nie jestem na to gotowa. Przeszliśmy razem przez tak wiele, a on naprawdę musi skoncentrować się na miotaniu. - Pieprzenie – powiedziała Jenna. - To, co tak naprawdę musi zrobić, to przyjść do twojego domu, błagać cię o przebaczenie i całować cię po tyłku, za to, jak cię potraktował. Alicia roześmiała się. - Nie zapuszczałabym się tak daleko. Musi robić to, co uważa za najlepsze dla swojej kariery. - Ty jesteś tym, co jest najlepsze dla jego kariery. - Jenna uniosła podbródek, bez względu na wszystko stając po stronie Alicii. I dlatego Alicia ją kochała. - Max jest szefem zespołu medycyny sportowej. Wcale nie jest zły w tym, czym się zajmuje. - Ale to ty sprawiłaś, że Garrett znowu miota, prawda? - zapytała Savannah. - Czy to możliwe, że wyładował na tobie swoją frustrację, związaną z tym, że nie od razu może wrócić na pozycję startera, pozwalając temu Maxowi wpłynąć na decyzję o zmianie terapeuty? O ile dobrze pamiętam, Max nie był zbyt zadowolony tym, że został wtedy odsunięty, czyż nie? Savannah zwróciła uwagę na coś, czego Alicia nie brała pod uwagę. Nie, nie był zadowolony. - Więc możliwe, że Max mógł manipulować za twoimi plecami, by cię odsunąć od sprawy i samemu ponownie przejąć odpowiedzialność za terapię twojego faceta. Bo, gdy Garrett wróci do składu rozpoczynającego mecz, kto wtedy przypisze sobie wszystkie zasługi? - spytała Tara. - Zapewne Max - przyznała Alicia.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Tara pokiwała głową. - Tak sądzę. Jenna i Savannah mają rację. Musisz porozmawiać z Garrettem. Alicia zagapiła się na nie. - I niby co mam mu powiedzieć? Że jestem wkurzona, bo mnie odtrącił? Ma do tego prawo. Może wybrać sobie terapeutę, z którym chce współpracować. Max jest najlepszy. Tara uniosła brwi. - Tylko kto jest najlepszy dla Garretta? Ty, czy on? - Myślę, że ja. Sprawiłam, iż przestał narzekać, że nigdy więcej nie będzie miotał. I niech to cholera, on miota, tylko nie w taki sposób, jakiego się spodziewał. Ale wróci na pozycję startera. - W takim razie powiedz mu to - radziła Jenna. - A kiedy już to zrobisz, powiedz mu też, że zachował się jak dupek. - Można by pomyśleć, że sam powinien dojść do tego wniosku – zasugerowała Savannah. Alicia westchnęła. Nie wiedziała, co robić. Ale na pewno nie zamierzała Garretta o nic błagać. Albo sam się zorientuje, że jej potrzebuje, albo nie. Tymczasem przydzielono jej innych graczy, a poza tym, musiała chronić własną pracę. Musiała chronić własne serce. - Ale chodzi tu też o coś więcej, niż tylko o twoją pracę i relacje zawodowe z Garrettem, prawda? - zapytała Tara, odgadując, co tak naprawdę martwiło Alicię. - Może. - Nie ma żadnego może. Jesteś w nim zakochana, prawda? Odwróciła się, żeby spojrzeć na Jennę. - Tak. Jestem w nim zakochana. Albo tylko tak myślałam. - A czy on jest zakochany w tobie? - spytała Savannah. - Nie wiem. Nigdy o tym nie rozmawialiśmy. Savannah rzuciła jej spojrzenie. - Czy kiedykolwiek powiedziałaś mu, co do niego czujesz? - Nigdy nie było odpowiedniego momentu. Pokój wypełnił chór jęków. Alicia podciągnęła kolana do piersi, obejmując nogi ramionami. - I co ja mam teraz zrobić? Po tym, co się stało, absolutnie nie zamierzam mówić mu, że go kocham. Wyglądałoby to tak, jakbym błagała go o przywrócenie do pracy. - Nie, nie możesz mu teraz powiedzieć – rzekła Savannah. - Piłka zde-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve cydowanie jest po jego stronie. To on musi przyjść do ciebie. Jest ci to winien. - Czyli teraz mam po prostu czekać? Jenna pokiwała głową. - Myślę, że skoro jesteś w nim zakochana, czekanie jest najlepszym wyjściem. Zgadzam się z resztą - nie możesz do niego iść. Nie, kiedy żywisz te wszystkie uczucia. Ponieważ, jeśli znowu bylibyście razem, zawsze byś się nad tym zastanawiała. Bezsprzecznie ten ruch należy do niego. Jeśli jest tego wart, nie powinnaś długo czekać. - A jeśli do mnie nie przyjdzie? Tara rzuciła jej współczujące spojrzenie. - Wtedy będzie to oznaczać, że nie jest wart czekania, kochanie. XXIX To był naprawdę dobry dzień. Garrett miotał przez dwa solidne inningi. Sprawy szły dobrze. Pracował z Maxem, który zdawał się sądzić, że następowała znaczna poprawa w jego leczeniu. Manny powiedział mu, że jego rzuty stają się coraz silniejsze, sięgając celu, i jeśli wszystko pójdzie dobrze, to za jakiś miesiąc może znaleźć się w składzie rozpoczynającym grę. Następowała poprawa. Ale w środku wciąż czuł pustkę, której nie mógł zapełnić, ponieważ Alicii nie było w jego życiu, nie stanowiła centrum jego wszechświata, a to było po prostu do dupy. Kiedy Max odsunął ją od jego sprawy, kilka razy dzwonił do niej i wysyłał jej sms-y, lecz ona nie odpowiadała. I jak tchórz, przestał próbować, koncentrując się na miotaniu, dochodząc do wniosku, że może tak było lepiej, że może przeżyli wspaniały romans, ale lepiej będzie patrzeć przed siebie, a nie oglądać się wstecz. Problem polegał na tym, że nocą, gdy leżał w łóżku, wypełniała jego głowę, a w trasie mógł myśleć jedynie o rozmowie z nią. Kiedy był w domu, chciał się z nią zobaczyć, być blisko niej. Chciał mieć ją w swoim mieszkaniu. Chciał jeść z nią kolację, siedzieć z nią na kanapie i oglądać filmy. Chciał jej w swoim łóżku. Tęsknił za nią aż do bólu. Czy mu się to podobało, czy też nie, stała się integralną częścią jego życia, i nie miało to nic wspólnego z rehabilitacją ramienia. Jego ramię miało się dobrze. Był zdrowy prawie w stu procentach i w

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve końcu nie była mu już do tego potrzebna. Lecz potrzebował jej do wypełnienia miejsca w sercu, które dla niej otworzył, do którego pozwolił jej wejść. Właśnie to musiał jej powiedzieć. Nie mógł pozwolić, by strach powstrzymał go od zdobycia czegoś – kogoś – kto tak wiele dla niego znaczył. Była zajęta rehabilitacją innych facetów, więc rzadko kiedy miał okazję porozmawiać z nią w trakcie leczenia i treningów. W czasie wolnego dnia, czekał, aż skończy pracę i wieczorem zjawił się pod jej domem, a dzwoniąc do drzwi miał cholerną nadzieję, że nie ruszyła ze swoim życiem do przodu, że się z nikim nie spotyka. Kiedy otworzyła, ubrana była w obcisłe spodnie do jogi oraz w koszulkę z długimi rękawami. Boże, dobrze wyglądała. Chciałby móc wciągnąć ją w swoje ramiona i pocałować. Ale nie mógł. Stracił do tego prawo, ponieważ był głupi. Jej oczy rozszerzyły się, gdy zobaczyła, że to on stoi w drzwiach. - Och. Cześć – powiedziała. - Cześć. Wiem, że powinienem był zadzwonić, ale ostatnio nie odbierałaś, więc pomyślałem, że do ciebie wpadnę. - Tak. Przepraszam. Trochę uraziłeś moje uczucia, kiedy postanowiłeś mnie rzucić jako twoją terapeutkę. Uwielbiał w niej to, że była tak bezpośrednia i szczera. - Mogę wejść? Zawahała się. Nie wiedział, co by zrobił, gdyby odmówiła. - Oczywiście. Wszedł do salonu i odwrócił się. - Mam wrażenie, że ciągle muszę cię przepraszać. Nic na to nie odpowiedziała. - Może to dlatego, że ciągle z czymś nawalam. Nie jestem zbyt dobry w tych wszystkich związkowych sprawach. Nigdy wcześniej nie byłem w żadnym związku. Od czasu do czasu umawiałem się z kimś, ale to nie było nic długotrwałego. Ale ty i ja - myślę, że łączy nas coś specjalnego, a ja pozwoliłem temu wyślizgnąć się z rąk. - Nie zrobiłeś tego. Mieszasz sprawy zawodowe z osobistymi. Wziął głęboki wdech. - Ale one przeplatają się ze sobą. Albo przeplatały się. W każdym razie, w mojej głowie. - Przeczesał włosy palcami. - Przyzwyczaiłem się do widywania cię każdego dnia. Przyzwyczaiłem się do tego, że się o mnie troszczysz. A kiedy cię zabrakło...

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Zmarszczyła brwi. - Mam więc rozumieć, że jesteś zasmucony, gdyż już nie jestem twoją terapeutką? Znowu wszystko robił nie tak, jak trzeba. Pokręcił głową. - Nie. To znaczy, tak. To, co dla mnie zrobiłaś – odmieniłaś moje życie i karierę. Nie potrafię wystarczająco ci za to podziękować. Manny uważa, że wkrótce znowu będę starterem. - To dobra wiadomość. Mówiłam ci, że tak będzie. - Wiem, że mówiłaś. Myślę, że kiedy zacząłem znowu miotać, chciałem, by to wydarzyło się od razu. A kiedy tak się nie stało, wszystko zaczęło mnie irytować. Szukałem kogoś, kogo mógłbym za to obwiniać. Skrzyżowała ramiona na piersi. - I najwygodniej było obwiniać za to mnie? Nie zamierzała mu tego ułatwiać. - Tak, chyba tak. Byłaś odpowiedzialna za moją rehabilitację, miałaś mi pomóc i sprawić, bym przestał zachowywać się jak kompletny idiota i dostrzegł, że mogę ponownie miotać. A gdy sprawy nie układały się tak, jakbym tego chciał, winę za to zwaliłem na ciebie. Kiedy więc Max przyszedł do mnie i powiedział, że może przeprowadzić mnie przez resztę drogi, skorzystałem z okazji. - Mogłam doprowadzić cię do tego punktu, Garrett. - Wiem. I właśnie to powiedziałem Maxowi. Jest bardzo dobry w tym, co robi. Ale nie jest tobą. Podeszła bliżej. - Co takiego powiedziałeś Maxowi? - Powiedziałem mu, że mimo iż doceniam jego pracę ze mną, to przyzwyczaiłem się do ciebie jako mojej terapeutki i wolałbym pracować z tobą. Wpatrywała się w niego. - Nie powiedziałeś mu tego. - Zrobiłem to. Nie ma nic przeciwko. Wygięła usta w uśmiechu. - Jestem pewna, że nie ma. - Nie dbam o to. Interesują mnie tylko twoje uczucia. - Zmniejszył dzielącą ich odległość i ujął jej dłoń, by ją przytrzymać; tak bardzo tęsknił za jej dotykiem. - Zraniłem cię wtedy. Pozwoliłem ci odejść. Przepraszam za to. Tęskniłem za tobą. - Ja... też za tobą tęskniłam, Garrett. - Kocham cię, Alicio. Jej oczy rozszerzyły się. - Naprawdę? - Naprawdę. I nie potrafię wyrazić, jak bardzo to mnie przeraża. Rozpad małżeństwa moich rodziców zniechęcił mnie do całej idei miłości i stało-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve ści. Wiesz, co myślę o rodzinie. Cholera, nawet z własną rodziną nie widuję się zbyt często, ponieważ w ich towarzystwie czuję się diabelnie niezręcznie. To kojarzy mi się z bólem, stratą oraz ze sprawami, o których nie chcę pamiętać. Ale gdy zobaczyłem cię w otoczeniu twojej rodziny - i całej tej miłości, która was spowija – zacząłem wierzyć, że może my również moglibyśmy dzielić coś takiego, że może taki rodzaj miłości rzeczywiście istnieje. W jednej chwili Alicię zalało tak wiele emocji, że nie była w stanie rozpoznać ich wszystkich. Ulga spowodowana tym, że się pojawił - że do niej przyszedł i jasno wyłożył swoje uczucia - oraz zupełny szok, kiedy powiedział, że ją kocha. Nawet ją przeprosił i wziął na siebie odpowiedzialność za zranienie jej. Tylko silni mężczyźni posiadali zdolność przyznania się do swoich wad. Wielu z nich tego nie potrafiło. Położyła dłoń na piersi Garretta i odchyliła głowę do tyłu, by spojrzeć w twarz, którą tak bardzo kochała. - Zraniłeś mnie. Dałam z siebie wszystko, byś znowu mógł miotać. A ty to wszystko odrzuciłeś, bo się przestraszyłeś. Tym razem nie odwrócił wzroku. - Tak. I przepraszam. - Nie możesz uciekać za każdym razem, gdy świat nie zmierza w kierunku, w którym byś chciał. Być może nie powrócisz do bycia starterem w czasie, który jak sądzisz, jest dla ciebie odpowiedni, ale zaczniesz od nowa, Garrett. Wiem, że tak będzie. Wierzę w ciebie. Zawsze w ciebie wierzyłam. Poczuła, jak zadrżał. Zamknął jej dłonie w swoich dłoniach, po czym uniósł jedną z nich do swoich ust, by wycisnąć na niej pocałunek92. - Zawsze we mnie wierzyłaś, nawet wtedy gdy sam w siebie nie wierzyłem. - Owszem. - Dziękuję ci za to. A teraz muszę zapytać, czy, mimo iż na to nie zasługuję, wybaczysz mi to, że cię zraniłem? Ponieważ cię kocham i chcę być z tobą. - Tylko jak niby miałoby to działać, Garrett? Nie mogę być równocześnie twoją terapeutką i dziewczyną. Uniósł brwi. - Dlaczego nie? Nie ma żadnej zasady, która mówiłaby, że nie możesz pracować dla zespołu i równocześnie być w związku z członkiem drużyny, prawda? 92 Nie wiem, dlaczego, ale mam skojarzenie z końcową sceną "Dumy i uprzedzenia":) Tyle że tam, to Elizabeth całuje dłoń Fitzwilliama Darcy'ego:) Czy wspominałam kiedyś, jak uwielbiam książkę i film? Za te role wprost ubóstwiam Matthew Macfadyena i Keirę Knightley.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve - Oczywiście, że jest. Taki punkt znajduje się w mojej umowie z drużyną. Zrobił krok do tyłu. - Poważnie? - Poważnie. Jak możesz o tym nie wiedzieć? Zakładałam, że wiesz albo że w twojej umowie też zostało to zawarte. Nie mogę angażować się w żaden osobisty związek z żadnym członkiem drużyny bez konieczności utraty pracy. Myślisz, że dlaczego tak spanikowałam, gdy tamci gracze przyłapali nas na całowaniu się? - Chyba sobie ze mnie żartujesz. Dlaczego nie powiedziałaś mi o tym wcześniej? Wzruszyła ramionami. - No cóż, po pierwsze, ponieważ myślałam, że już o tym wiesz. A po drugie, ponieważ myślałam, że to, co nas łączy, to tylko romans, coś przelotnego. Sądziłam, że dopóki będziemy się z tym kryć, to nikt nigdy się o tym nie dowie. Ale teraz... Była jednocześnie zachwycona jego deklaracją miłości i nieszczęśliwa. Usiadł na kanapie. - To jest do bani. - Tak. - I nie do przyjęcia. - Wyjął telefon z kieszeni i wystukał numer, patrząc na nią, gdy dzwonił. - Victoria, z tej strony Garrett. Mamy problem. XXX Alicia przygryzała dolną wargę, czekając w drużynowej sali konferencyjnej wraz z Garrettem, jego agentką, Victorią Baldwin oraz Lucasem Birdwellem, adwokatem, którego do reprezentowania Alicii w tej sprawie wynajęła Liz. Obecni byli również jej szef, Max, Manny Magee oraz prawnicy zatrudnieni przez drużynę. Alicia czuła suchość w ustach. Tamtego wieczoru, kiedy Garrett powiedział swojej agentce, że chce zostać przeniesiony do innej drużyny, Alicia prawie spadła na podłogę w swoim salonie. - Teraz, kiedy wiemy już na czym polega problem, jestem pewna, że możecie zrozumieć, dlaczego Garrett poprosił o przeniesienie – powiedziała Victoria, która tak dobrze wyglądała w stylowym granatowym kostiumie oraz złotych butach na grubych obcasach, że w porównaniu z nią Alicia czuła się, jakby była ubrana bez gustu, mając na sobie prostą czarną sukienkę i

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve czarne czółenka na wysokim obcasie. Ale ostatnie, czego było jej trzeba, to zwracanie na siebie uwagi. Włosy ściągnęła do tyłu, upinając je w niski kucyk i nie założyła żadnej biżuterii. Lepiej, że to Victoria, która włosy miała elegancko ścięte na boba, idealnie zrobiony manicure i fachowo wykonany makijaż, przyciągała uwagę wszystkich zebranych. Ta kobieta była absolutnie oszałamiająca i niesamowicie pewna siebie, gdy tak przemawiała do osób obecnych w sali. - Czy nie prościej byłoby, gdyby to panna Riley zmieniła miejsce zatrudnienia? - zapytał jeden z adwokatów Riversów, którego nazwiska Alicia nie mogła sobie przypomnieć, gdyż było ich tutaj pięciu. - Tak, to byłoby łatwiejsze rozwiązanie. Lecz Garrett poprosił o przeniesienie, by panna Riley nie została zwolniona. Jak już ustaliliśmy, Garrett i Alicia pozostają w związku i zdecydowali, że panna Riley nie straci pracy, do wykonywania której jest tak dobrze przygotowana. Jest zadowolona z pozycji zajmowanej w zespole medycyny sportowej drużyny Riversów i nie chce z niej rezygnować. - Proszę zaczekać – rzekł Manny, z grymasem na twarzy. - Więc Garrett i Alicia zakochali się w sobie, dobrze zrozumiałem? - Owszem, Manny - potwierdziła Victoria. - I gdzie w tym tkwi problem? - W umowie o pracę panny Riley widnieje punkt, mówiący o tym, że nie może ona angażować się w żaden osobisty związek z żadnym członkiem drużyny – wyjaśnił prawnik Alicii. - To jakieś pieprzone bzdury - rzekł Manny. - Po prostu nanieście poprawki w jej umowie. Ona zostanie, Garrett zostanie i wszyscy będą zadowoleni. Victoria spojrzała na prawników. Jeden, którego nazwiska Alicia nie mogła sobie przypomnieć, powiedział: - Jeśli zrobimy to w tym przypadku, panie Magee, to będziemy musieli zrobić to samo dla wszystkich pracowników drużyny. - Co? Myślicie, że nagle będziemy mieć całą bandę zakochanych? W zespole medycyny sportowej jest jeszcze tylko jedna kobieta, która już jest mężatką, prawda? - Tak - odparł Max. - Jest mężatką. Manny rozparł się w fotelu. - Wydaje mi się więc, że problem został rozwiązany. Wolałbym nie stracić jednego z moich najlepszych miotaczy, tyl-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve ko dlatego, że zdarzyło mu się zakochać w kobiecie, która pracuje dla drużyny. Jak dla mnie, to głupia zasada. A tak w ogóle, kto tworzy te umowy? Żaden z prawników Riversów nie odpowiedział na to pytanie. - Czy możliwe jest skorygowanie tego punktu kontraktu panny Riley? zapytał Lucas. Przez chwilę panowie w garniturkach naradzali się, po czym pan Teers - Alicia wreszcie przypomniała sobie jego nazwisko – odpowiedział: - Myślę, że możemy to zrobić, jeśli tylko panna Riley i pan Scott zgodzą się, by panna Riley nie była bezpośrednio odpowiedzialna za terapię pana Scotta. - Nie sądzę - rzekł Garrett. - Dlaczego to nie ona miałaby być odpowiedzialna za moją terapię? To dzięki niej wróciłem na wzniesienie na mecie miotacza. - Garrett – powiedziała Alicia, kładąc swoją dłoń na jego dłoni. - Nie można mieć wszystkiego. Tak jest w porządku. - Ona ma rację, Garrett - rzekła Victoria. - Uznaj to za zwycięstwo. Alicia zachowa swoją pracę, a ty pozostaniesz z Riversami. Z pewnością dla drużyny pracuje wielu dobrych specjalistów medycyny sportowej, którzy mogą zająć się twoją fizjoterapią. - Zgadza się - potwierdziła Alicia, patrząc na Maxa, który, jak dotąd, w żaden sposób nie zdradził swoich odczuć w tej sprawie. - Możesz pracować z Maxem. Garrett wciągnął powietrze do płuc, po czym westchnął. - Dobrze. - W takim razie, wszystko uzgodnione – powiedział Lucas. Jeszcze przez jakiś czas posługiwano się prawniczym językiem, po czym spotkanie dobiegło końca. Cały ten proces był dla Alicii męczący, poza tym nadal była w szoku, że Garrett w ogóle rozważał przeniesienie. Kiedy Alicia podziękowała Lucasowi za poświęcony ich sprawie czas, wyszła na zewnątrz z Garrettem i Victorią. - Dzięki, Tori. Wiedziałem, że mogę na ciebie liczyć - powiedział Garrett. - Garrett, wiesz, że przez ciebie mam ochotę się napić, prawda? Wyszczerzył się w uśmiechu. - Wątpiłem, żeby pozwolili mi odejść. Nawet pomimo tego, że jeszcze nie powróciłem na pozycję startera, to jestem zbyt cenny dla drużyny. Victoria poklepała go po policzku. - I właśnie za to cię kocham. Całe to ego. - Spojrzała na Alicię. - Pilnuj, żeby był zdrowy, nawet jeśli będziesz mu-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve siała robić to po kryjomu. Alicia roześmiała się. - Postaram się. I dziękuję. - Proszę bardzo, kochanie. Trzymając Garretta pod ramię wpadła w holu na Maxa i Manny'ego. Zaczęła cofać rękę, lecz Garrett mocno przytrzymał ją przy sobie. Max zaciskał usta. Manny uśmiechnął się szeroko. - Ostatecznie wszystko dobrze się skończyło, ale byłoby łatwiej, gdybyś po prostu przyszedł do mnie i powiedział mi o tym wszystkim – rzekł Manny. Garrett wzruszył ramionami. - Bardziej martwiłem się sprawą Alicii. Musiałem ją chronić. - Garrett spojrzał na Maxa, który wzruszył ramionami. - Nie wyrzucamy w przypadkowy sposób naszych najlepszych terapeutów, Garrett - powiedział Max. - Znajdujemy wyjście z sytuacji. Zobaczymy się jutro, Alicio. Zszokowana Alicia patrzyła oniemiała na odchodzących Manny'ego i Maxa. - A jednak cię lubi. - Najwyraźniej. Albo tylko mydli mi oczy. Garrett roześmiał się. - Nie sądzę, by Max tak łatwo rozdawał komplementy. - Nie mam pojęcia. To był koszmar. Chodźmy do domu. - Do twojego, czy do mojego? - spytał. - Wszystko jedno. - Mam pomysł. Co powiesz na to, żebyśmy ujawnili się z naszym związkiem? Zabrał ją do Charlie Gitto’s On the Hill93. Zamówiła niedorzeczną ilość penne primavera94, a on stek i makaron. Oboje wypili też najwyborniejsze Chianti, więc nim wyszli z restauracji, Alicia była pełna. - Muszę się przespacerować – powiedziała. Noc była chłodna, ale to jej nie przeszkadzało. Garrett objął ją ramieniem i kilka razy przespacerowali się wokół budynku. - Dobrze jest nie martwić się, że ktoś może nas zobaczyć razem. Zatrzymał się, opatulił ją połami jej żakietu, a następnie wycisnął poca93 Włoskie rodzinne restauracje Charliego Gitto, które mieszczą się w trzech miejscach w St. Louis. Są to Charlie Gitto's On the Hill, Charlie Gitto's From the Hill, Charlie Gitto's At Hollywood Casino. 94 Penne primavera – makaron w kształcie skośnie ściętych rurek z warzywami.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve łunek na jej ustach. - Kocham cię. I już nie musisz martwić się, że ktoś cię ze mną zobaczy. Chyba że zostanę zdegradowany albo nie będę mógł miotać. Powiedział to ze śmiechem, lecz zanim mogli wznowić spacer, położyła dłoń na jego klatce piersiowej i zatrzymała go. - Zdajesz sobie sprawę, że kocham cię nie dlatego, że jesteś słynnym baseballistą, prawda? - Tak. Kochasz mnie pomimo tego. Teraz to ona się roześmiała. - Zgadza się. Kiedy wreszcie poczuła, że wystarczająco wychodziła ogromny posiłek, który zjadła, wrócili do samochodu. Spodziewała się, że pojadą albo do niej, albo do niego, ale on zaskoczył ją, pozostając w centrum miasta i parkując samochód przed Lumiere, hotelem i kasynem. Zaprowadził ją do środka i choć to kasyno nie było podobne do tych w Vegas, to maszyny do gier wydawały taki sam dźwięk i rozdawano karty, a ona była gotowa do gry. Udali się do pokoju, w którym grano w pokera, a Garrett postawił trochę pieniędzy. Nawet nie zauważyła, kiedy minęły cztery godziny. Ona i Garrett dobrze sobie radzili. Wygrała kilkaset dolarów i gotowa była iść rozprostować nogi, więc przeszli do innego pomieszczenia, zagrali na automatach i, niestety, stracili pieniądze. - Myślę, że powinnam trzymać się pokera – powiedziała. - Zgadzam się. Jesteś o wiele lepsza w pokera niż w grze na automatach. Roześmiała się i przytuliła się do Garretta. - Dziękuję, że zaprosiłeś mnie tu dzisiaj. Wspaniale się bawiłam. - Och, noc jeszcze się nie skończyła. - Poprowadził ją do recepcji, pokazał swój dowód osobisty i otrzymał klucz do pokoju. Kiedy odeszli kawałek, spojrzała na niego. - Mamy tutaj pokój? - Owszem. Dostarczono też nasze bagaże. Poprosiłem Savannah, by spakowała ci coś na noc. Mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe. Pomyślałem, że niezależnie od tego, jak potoczą się dziś sprawy, przyda nam się ucieczka od wszystkiego. - Absolutnie nie mam ci tego za złe. Dziękuję. Pokój okazał się być apartamentem z widokiem na Łuk Wjazdowy i nadbrzeże. Był piękny, przestronny i bardzo jej się podobał. Ale najbardziej podobało jej się to, że była sam na sam z Garrettem i już nie musiała niczym się martwić. Mogła kochać Garretta, spędzać z nim czas, współpracować z Ri-

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve versami i wykonywać swoją pracę. Podobała jej się prostota tego wszystkiego. - Podoba mi się to krzesło – powiedział, odnosząc się do wyściełanego krzesła, ustawionego przy oknie. - Naprawdę? A to dlaczego? - Myślę, że dlatego, iż z chęcią zobaczyłbym cię pochyloną nad tym krzesłem i trzymającą się podłokietników. Jej ciało rozgrzało się już na samo to wyobrażenie. - Wolisz, żebym została w sukience, czy żebym ją zdjęła? Podszedł do niej i przyciągnął do siebie, całując dotąd, aż to ciepło, które w sobie czuła, zmieniło się w eksplozję gorąca. Uniósł jej sukienkę ponad tyłek, gładząc dłonią jedwabne czerwone majtki, które postanowiła dziś założyć. Przyjrzał się jej. - Och, zdecydowanie wolę cię bez sukienki. Odwróć się. Odwróciła się, a on rozpiął jej sukienkę, zsuwając ją z ramion Alicii. Ucałował jej ramiona, po czym uwolnił jej włosy z upięcia, odsuwając je na bok, by mógł pocałować ją w szyję. Zadrżała, a jej ciało pokryło się gęsią skórką. - Zimno ci? - spytał. - Zdecydowanie nie jest mi zimno. Sprawiasz, że jest mi gorąco. Pociągnął sukienkę w dół jej ramion i bioder, aż opadła na podłogę, a Alicia pozostała jedynie w butach na obcasie i bieliźnie. - Och, tak - rzekł Garrett, obejmując jej piersi i drażniąc sutki poprzez cienką jedwabną tkaninę. Alicia oparła się o niego plecami, obserwując jego dłonie, gdy się nią bawił. Były tak duże, że zakrywały jej piersi. Położyła swoje dłonie na jego dłoniach i przycisnęła je do siebie, pragnąc większego nacisku. Pociągnął miseczki biustonosza w dół i kciukami muskał jej wrażliwe sutki. - Lubię, gdy mnie dotykasz. Skręcił jej sutki pomiędzy kciukami, a palcami wskazującymi. - W ten sposób? Sapnęła. - Tak. Więcej. Mocniej. Lekko uszczypnął jej brodawki, a ona otarła się tyłkiem o jego szybko powiększającą się erekcję. - A ja lubię to - powiedział. - Uwielbiam, kiedy ocierasz się o mnie tym słodkim tyłeczkiem. Pochyl się, Alicio. Chwyć się krzesła.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Zapierał jej dech w piersiach. Uchwyciła się podłokietników, podczas gdy on przesuwał dłońmi po jej pośladkach, wielbiąc je najlżejszymi z pieszczot. Natomiast gdy lekko ją klepnął, jęknęła i częściowo odwróciła się w jego kierunku, by na niego spojrzeć. - Bolało? - Nie. - Chcesz jeszcze? - Och, tak. Jej cipka zacisnęła się, kiedy dał jej kolejnego klapsa, a gdy zsunął jej majtki na uda i ponownie ją uderzył, nadal delikatnie, poczuła się niegrzeczna. - Podobasz mi się taka. Od tego robię się twardy. Obejrzała się na niego, jej cipka drżała z rozkoszy na ten nieoczekiwany zwrot w ich grze miłosnej. - A ja robię się mokra. - Lubię, gdy robisz się dla mnie mokra i drżąca. Taka była. Znowu wymierzył jej klapsa, tym razem nieco mocniejszego. Krzyknęła, lecz z przyjemności, gdyż pogładził to miejsce dłonią, a następnie pochylił się i pocałował tam, gdzie ją uderzył. - Jesteś tak podniecająca z tymi zsuniętymi seksownymi czerwonymi majtkami i tyłeczkiem zaróżowionym w miejscu, w którym cię uderzyłem. Nie miałem pojęcia, że to ci się podoba. - Ja też nie. - Czy twoja cipka jest mokra? - Tak. Wsunął dłoń między jej nogi, by objąć jej płeć. Omal nie umarła z ekstazy wywołanej jego dotykiem. - Tak, jesteś mokra. - Wepchnął w nią dwa palce, kciukiem wirując po jej łechtaczce. - O Boże – rzekła, odrzucając głowę do tyłu, gdy zaczął pieprzyć ją palcami. A kiedy drugą ręką po raz kolejny wymierzył jej klapsa, jej cipka ścisnęła jego palce niczym imadło. - Podoba ci się to, prawda, Alicio? Nie była w stanie odpowiedzieć, ponieważ jeśli nadal będzie jej to robił, to osiągnie orgazm. - Uderz mnie. Pocieraj moją łechtaczkę i daj mi klapsa. Zaraz dojdę. Posłuchał jej, i och, dobry Boże, to było dla niej za dużo. Wspięła się na

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve szczyt z dzikim okrzykiem, brykając na jego palcach, mając nadzieję, że utrzyma ją właśnie tam, gdyż to było tak cholernie dobre, że nie chciała, by się skończyło. Nadal przetaczały się przez nią fale przyjemności, gdy Garrett rozerwał opakowanie z prezerwatywą. Chwilę później był za nią, w niej, trzymając ją za biodra, kiedy wbił się w nią jednym wspaniałym, mocnym pchnięciem. Usłyszała jego jęk, gdy w pełni się w niej zanurzył, podczas gdy ona nadal drżała w następstwie tego niesamowitego orgazmu. Znieruchomiał, a ona wiedziała, że mógł ją poczuć. - Boże, Alicio, tak dobrze jest być w tobie. - I wtedy zaczął się poruszać, po raz kolejny tak szybko wiodąc ją do orgazmu, że nie była pewna, czy będzie w stanie utrzymać się na nogach. Nogi jej drżały, kiedy się wycofał, a następnie pchnął, gładząc jej plecy dłonią i pochylając się, by lekko ugryźć ją w kark. Uwielbiała tę jego zwierzęcą, pozbawioną kontroli i namiętną stronę. Uwielbiała w nim wszystko. A kiedy naparła na niego, żeby wciągnąć go w siebie głębiej, jęknął, wbił palce w jej biodra i potężnie w nią pchnął, przy czym jego jądra uderzały w nią, gdy dawał jej to, o co go prosiła. Wsunęła dłoń między swoje nogi, by pocierać łechtaczkę, pragnąc kolejnego orgazmu, chcąc poczuć, jak jej cipka ponownie mocno się na nim zaciska. - Alicia – powiedział napiętym głosem, zbliżając się do kresu. - Dojdź we mnie, Garrett. Uczyń mnie swoją. Uklękła na krześle, wypinając tyłek do góry. Palcami zebrał jej soki, rozprowadził je na jej odbycie i drażnił ją tam. - Och, tak – wyszeptała. - Jeszcze. Nawilżył tyłek Alicii i pieprząc ją, wsunął palec w jej odbyt. Pocierała swoją łechtaczkę, a odczucia, które zapewniały jej jego palec w odbycie oraz penis w cipce, wysłały ją na szczyt. - Daj mi orgazm - rzekła. - Muszę dojść jeszcze raz. Oszalała z rozkoszy, była wiązką zakończeń nerwowych, z których każde dostrojone było do rozbuchanej przyjemności, którą jej dostarczał. Nie kontrolując się teraz, pieprzył ją głęboko, a kiedy poczuła, że Garrett zbliża się do końca, odpuściła, krzycząc od orgazmu, który jej dał. On również krzyknął, dochodząc, i razem przeżywali moment uwolnienia95. 95 W ten oto sposób zaliczyłyśmy ostatnie dochodzenie w tej części;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Wycofał się i obrócił ją ku sobie, przyciskając do niej usta i ciało, zamykając ją w kokonie mglistej poświaty. - Zawsze tak będzie? - zapytała, ocierając swoje wargi o jego usta. - Tak, to znaczy jak? - Tak... intensywne. Za każdym razem, gdy się z tobą kocham, spala się kilka z moich komórek mózgowych. - Tak, wiem. I tak, tak będzie zawsze. Podobała jej się ta jego pewność. Wzięli prysznic, ubrali się w swoje piżamy i wspięli się na łóżko. Garrett zamówił deser i kawę do pokoju, a następnie ułożyli się pomiędzy licznymi poduszkami, żeby obejrzeć film - komedię romantyczną, którą Alicia widziała pewnie ze dwadzieścia razy, ale Garrett twierdził, że nigdy wcześniej jej nie oglądał. Zebrał trochę pianki z jej cappuccino i narysował jej wąsy na twarzy. Zachichotała i chwyciła serwetkę, by je zetrzeć, ale zanim to zrobiła, resztką piany zdążyła narysować mu kozią bródkę. - Och, podoba mi się ta bródka. Powinieneś sobie zapuścić. - Czy dostanę więcej seksu, jeśli zapuszczę kozią bródkę96? - Być może. - W takim razie, uznaj to za załatwione. Roześmiała się. Wpatrywał się w ekran. - Lubisz te ckliwe romansidła, co? - spytał, karmiąc Alicię truskawką w czekoladzie. Rozkoszowała się połączonym smakiem czekolady i truskawki. - Absolutnie tak. - Wzięła łyk cappuccino. - A ty nie? Pochłonął ostatni kawałek sernika, po czym odstawił talerz na bok. Tego nie powiedziałem. Ale założę się, iż skończy się tak, że spotka się z nią na dworcu, mimo że powiedział jej, iż zamierza przyjąć tę pracę w Europie. Usiadła. - Widziałeś już ten film. - Nie, nie widziałem. Po prostu zgaduję. Czy nie tak kończą się wszystkie tego rodzaju filmy? Chłopak spotyka dziewczynę, mają gorący romans, oboje zdecydowanie twierdzą, że się w sobie nie zakochają, ale w końcu zdają sobie sprawę, że nie mogą bez siebie żyć, więc znajdują sposób, żeby im się udało? 96 W imienu swoim oraz niektórych czytających, błagam: GARRETT, NIE RÓB TEGO! Nawet za cenę dodatkowego seksu;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Położyła się na poduszkach i potarła jego stopę swoją stopą. - Brzmi to dość podobnie do naszej historii97. Spojrzał na nią i splótł ich palce. - Jeśli osoba, w której się zakochałaś jest tego warta, to jesteś w stanie przenosić góry, by się wam udało. Boże, była zakochana w tym mężczyźnie. Może nie zawsze było jej z nim łatwo, ale warto było o niego walczyć. Alicia wtuliła się w niego z uśmiechem na twarzy i ułożyła się wygodnie, by obejrzeć szczęśliwe zakończenie. Epilog W dniu, w którym Riversi rozgrywali mecz, Alicia miała wolne. Dlatego dzięki świetnym biletom od jej niesamowicie seksownego chłopaka, Garretta, mogła siedzieć obok loży dla zawodników. Była z nią dzisiaj Liz, jej rodzice i rodzice Gavina, którzy siedzieli w tym samym rzędzie. Liz ścisnęła jej dłoń. - Zdenerwowana? - Nie, wcale nie jestem zdenerwowana. Jestem raczej przerażona. - Spokojnie, kochanie. Garrett świetnie sobie poradzi. Boże, miała taką nadzieję. Nadal pracował z Maxem, ale nie mogła utrzymać rąk z dala od niego, zarówno w sensie terapeutycznym, jak i osobistym. - Dobrze wygląda, Alicio - powiedział jej tata. - Tak, zgadza się. - Co więcej, wygląda na gotowego. Na pełnego zapału – rzekł jej wujek. Uśmiechnęła się. Pracowali nad jego formą oraz nad sposobem miotania już od miesiąca, czyli od momentu, w którym Garrett postawił na szali swoją karierę i zaproponował zmianę drużyny, by on i Alicia mogli być razem. Powrócił do składu rozpoczynającego grę, a dzisiaj brał udział w swoim pierwszym meczu od czasu zeszłorocznej kontuzji. Podzielił się z nią tą nowiną dwa dni temu i od tego czasu nie wiedziała, które z nich było bardziej zdenerwowane – ona czy on. Powiedział jej o tym po meczu z Atlantą, rzucając to ot tak, jakby to nie było nic wielkiego. Natomiast ona podskakiwała, krzyczała i rzuciła mu się w ramiona. 97 Wszystkie historie naszej autorki wyglądają w ten sposób;)

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Tamtej nocy świętowali, wychodząc na kolację, a potem uprawiając gorący seks. To był zapadający w pamięć gorący seks. - A oto i Garrett – rzekła Liz. Tłum ryknął. Alicia skoczyła na równe nogi, tak podekscytowana dźwiękiem gromkiego aplauzu, gdy Garrett wszedł na wzniesienie na mecie miotacza. Wyglądał tak dobrze w swoim uniformie, wysoki, szczupły i w doskonałej formie. Wydawał się gotowy na wszystko. Miała nadzieję, że wchłonie w siebie to uwielbienie tłumu, i że to pomoże podsycić ogień, który, jak wiedziała, płonął w nim od czasu zeszłorocznej kontuzji. Tak ciężko pracował nad powrotem do zdrowia, że zasłużył na tę chwilę. Tak bardzo go kochała i pragnęła, by odniósł sukces. Osiągnie to, ponieważ w niego wierzyła. *** Garrett skłamałby, gdyby powiedział, że aplauz, który usłyszał, wchodząc na wzniesienie na mecie miotacza, nie wywołał dreszczu na jego kręgosłupie. Miał wrażenie, że czekał na to całą wieczność, a teraz, kiedy wreszcie tutaj był, stojąc na wzniesieniu z piłką w ręku, zamierzał pokonać Houston. Ale kiedy na bazie pojawił się pierwszy pałkarz, lekko zatrzęsły mu się kolana. Zamknął oczy i obracał piłkę w dłoni. Skup się na tym, co znajome. Robiłeś to praktycznie przez całe swoje cholerne życie, Garrett. To jest dla ciebie tak samo normalne, jak mycie zębów. Potrafisz to zrobić. Otworzył oczy. Jego łapacz, Sanchez, poprosił o sygnał. Garrett skinął głową, wziął głęboki oddech, przyjął pozycję, a następnie rzucił mocną szybką piłkę, która świsnęła tuż obok pałkarza i wpadła w oczekującą rękawicę Sancheza. Do diabła, tak. Sanchez poprosił o podkręconą. I znowu stało się to samo, a pałkarz posłał piłkę odbitą po ziemi wprost w kierunku Gavina, który stanął na pierwszej bazie.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve Aut numer jeden. Na boisko wszedł następny pałkarz, a Garrett cisnął mu szybką piłkę. Pałkarz odbił ją od razu, lecz była to wysoka piłka, która wylądowała po prawej stronie zapola. Aut numer dwa. Odprężając się nieco, stanął naprzeciw kolejnego pałkarza i wypróbował sinker98. Za pierwszym razem popełnił błąd, więc skorygował chwyt i rzucił szybką piłkę. Pierwszy strajk99. Sanchez dał mu znak, by znowu zastosował sinker. Garrett ponownie rzucił piłkę i pałkarz sfaulował. Drugi strajk. Tym razem Garrett chciał pokonać tego faceta. Sanchez zasygnalizował podkręconą piłkę, ale Garrett się nie zgodził. Kiedy Sanchez zaproponował szybką piłkę, Garrett skinął głową, przyjął pozycję i posłał błyskawiczną piłkę, a pałkarz się zamachnął. Lecz uderzył jedynie powietrze. Nastąpił trzeci strajk, po którym pałkarz opuścił boisko. Tłum ryknął, a Garrett zszedł ze wzniesienia. Pierwszy inning był łatwy. Skupiał się na grze przez osiem rund, pozwalając tylko na dwa trafie100 nia i nie dopuszczając do żadnego runu. Jego ramię się męczyło i to było widać. Wyeliminował dwóch pałkarzy w ósmym inningu, lecz Manny powiedział mu, że nie chce, by przemęczył sobie ramię. Mimo że chciał rozegrać całą grę, to jednak nie chciał sam siebie kontuzjować. Do zakończenia gry Manny wyznaczył Maloney'a. - Rozegrałeś cholernie dobry mecz, Scott - powiedział Manny, zabierając mu piłkę. - Witamy z powrotem. Garrett nie mógł powstrzymać się od niewielkiego uśmiechu. - Dzięki, trenerze. - Zszedł ze wzniesienia przy wtórze owacji na stojąco, które zafundował mu tłum. Czuł się przy tym cholernie dobrze. Wygrali mecz cztery do zera. Po wszystkim koledzy z drużyny święto98 Sinker – szybka piłka, której lot stopniowo się obniża (najprościej można powiedzieć, że leci po skosie). 99 Strike – nieuderzenie piłki pałką. 100 Hit by pitch - następuje wówczas gdy narzucona poza strefę strike'ów przez miotacza piłka uderzy w pałkarza.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve wali zwycięstwo w budynku klubu. Media pytały go, jak to jest ponownie znaleźć się w składzie rozpoczynającym grę. - To cholernie dobre uczucie – tylko tyle im powiedział, wyrażając przy tym uznanie dla swoich kolegów za ich uderzenia i łapanie piłki oraz dla wspaniałej pracy Maloney'a jako miotacza zamykającego grę. Po meczu, spotkał się z Alicią na parkingu. Zarzuciła mu ramiona na szyję i pocałowała go. - Wiedziałam, że potrafisz to zrobić. On również ją pocałował, długo i mocno, trzymając ją blisko siebie jeszcze przez kilka sekund. - Ponieważ we mnie wierzyłaś, nawet kiedy sam w siebie nie wierzyłem. Odsuwając się, uścisnęła jego ramiona. - Jak twoje ramię? - Trochę jak rozgotowane spaghetti. Roześmiała się. - To normalne, biorąc pod uwagę to, że to pierwszy raz, kiedy rozegrałeś tak wiele rund. Zrobię ci dzisiaj masaż. - Nagi masaż? - Widzisz, to twój problem. Zawsze myślisz kutasem. - I to uważasz za problem? - spytał, unosząc brew. - Zazwyczaj skutkuje to dla ciebie kilkoma orgazmami. - Hmm, słuszna uwaga. Ale powinniśmy spotkać się z moimi rodzicami oraz wujostwem na uroczystej kolacji. Westchnął. - Okej, najpierw kolacja. Nagi masaż później. Objął ją ramieniem i odprowadził do samochodu, nie mogąc przestać się uśmiechać. Rozegrał dziś świetny mecz. Znowu był starterem, a przy swoim boku miał niesamowitą kobietę. Jego życie nie mogłoby być bardziej doskonałe. Nie wiedział, czym sobie zasłużył na tyle szczęścia, lecz gdy przyciągnął Alicię do siebie i po raz kolejny ją pocałował, był wdzięczny losowi, że postawił ją na jego drodze. Uratowała jego karierę i wypełniła pustkę w jego sercu. Sprawiła, że na nowo uwierzył w miłość, a to było najważniejsze ze wszystkiego. - Kocham cię - rzekł, muskając jej usta swoimi wargami. Uśmiechnęła się do niego. - Ja też cię kocham, Garrett. A teraz jedźmy na tą kolację, żebym potem mogła wreszcie mieć cię nagiego. Wyszczerzył się w uśmiechu. Jak już wspominał... życie było cholernie doskonałe.

Jaci Burton – Play by Play 05 – Thrown by a Curve

KONIEC