Jen Frederick & Jassica Clare-HITMAN #1-Last Hit

erick Fred enJ & Clare Jessica by it H astL Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

1

HITMAN, #1

Last Hit Jen Frederick & Jessica Clare

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman Korekta: Katuska30

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym,łamie prawo.

2

SPIS TREŚCI:

Rozdział 1

4

Rozdział 2

14

Rozdział 3

33

Rozdział 4

57

Rozdział 5

74

Rozdział 6

93

Rozdział 7

103

Rozdział 8

115

Rozdział 9

143

Rozdział 10

168

Rozdział 11

177

Rozdział 12

191

Rozdział 13

206

erick

Rozdział 14

220

Rozdział 15

245

Fred enJ &

Rozdział 16

258

Clare

Jessica by it H astL Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

3

Rozdział pierwszy Daisy Planowałam ten dzień w tajemnicy przez sześć długich lat. Myślę, że jak się obudzę to okaże się, że to pieczenie w żołądku to nerwy. Dzisiaj ucieknę. Dzień rozpoczyna się jak każdy inny. Tak jakby świat nie mógł zobaczyć jak bardzo jestem podekscytowana, ale praktycznie drżę z oczekiwania. Wolność jest tak blisko, mogę ją poczuć. Wstaję z łóżka i ubieram się w ciemną, długą do podłogi spódnicę i dopasowaną bluzkę. Dorzucam do tego sweter, więc każdy kawałek mojego ciała jest zakryty. Teraz idę do mojego materaca i wyciągam telefon oraz mały zwitek gotówki, który udało mi się zaoszczędzić. Siedemset dolarów przez sześć lat odkładania. Żeby je ukryć włożyłam je do mojego stanika. Idę do łazienki i związuję swoje ciemne włosy w kitkę, a następnie spryskuję twarz wodą w celu oczyszczenia jej. Spoglądam na swoje odbicie. Twarz blada, ale rumieniec na policzkach zdradza mnie. Nie lubię tego, dlatego zwilżam szmatkę wodą i przykładam do policzków, mając nadzieję, że kolor zejdzie. Kiedy nie mogę już dłużej przeciągać, opuszczam bezpieczną łazienkę. Ojciec siedzi w salonie. Pokój jest jak ciemna jaskinia. Żadne światło nie dostaje się zaprogramowany na wyświetlanie szczęśliwych, cnotliwych kanałów religijnych lub dziecięcych widowisk. Jeśli mam szczęście, to mogę obejrzeć PBS. Tęsknię za czymś drażliwym, ale mój ojciec usunął wszystko inne z listy kanałów, a nie wolno mi ruszać pilota. Przeważnie, jedynym światłem w pokoju jest niewielka lampa obok jego krzesła. To aura jego fotela, a ojciec siedzi na wyspie światła pośród przytłaczającej ciemności. Czyta książkę w grubej oprawie – Dickensa - i zamyka ją, kiedy wchodzę do pokoju. Jest ubrany w koszulę i spodnie, a jego włosy są starannie uczesane. Biorąc pod uwagę fakt, że nie opuszcza

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

do niego. Znajduje się tam krzesło, sofa oraz telewizor. Jest on wyłączony, wiem, że jest

4

domu i nikt inny oprócz mnie go nie widzi, ironią jest to, że ubiera się tak. Jeśli się zapytam, po prostu odpowie, że wygląd jest ważny. Cały nasz dom jest jak salon: ciemny, przytłaczający, z gęstymi cieniami. To zabiera życie ze mnie. Dzień za dniem. Dlatego muszę robić to, co mogę, aby uciec. - Sir. - pozdrawiam ojca i czekam. Moje dłonie są założone za plecami i wyglądam jak obraz pełnej szacunku, posłusznej córki. Patrzy na moje ubranie, mój sweter. Wychodzisz gdzieś dzisiaj? - Jeśli pogoda będzie dobra - nie patrzę w okno w salonie. Nie wchodzi ani odrobina światła przez nie. To niemożliwe. Mimo nieskazitelnego wyglądu ojca, dom wygląda jak strefa budowy. Wyginające się w łuk okna, które kiedyś napełniały pokój światłem są teraz zaklejone od góry do dołu jardami taśmy. Ojciec zmienił salon w twierdzę, aby zapewnić sobie ochronę, ale dla mnie jest to za bardzo przytłaczające. Czuję się jak uwięziony nietoperz w jaskini, który nigdy nie widzi promieni słonecznych. Nie mogę się doczekać ucieczki. Ojciec pomrukuje na moje słowa i trzyma ręce na małym kluczu. Biorę go od niego i szepczę ’dziękuję’, a następnie udaję się do biurka z komputerem. Biurko ma rozwijane zamknięcie, dzięki temu mój ojciec zamyka je na każdą noc. Oczywiście nie wierzy on internetowi. Jest on pełny złych rzeczy, które mogą zdeprawować młode umysły. Ma on filtr założony na strony internetowe, więc nie mogę przeglądać sprecyzowanych stron, nie to, że chciałabym. Nie, kiedy jedyny komputer w domu znajduje się dziesięć stóp 1 od jego krzesła. Spokojnie przechodzę do komputera i wprowadzam adres do wyszukania pogody. Prognoza na dzisiaj? Cudownie. Oczywiście, że tak. - Pogoda wygląda dobrze. Wyciąga okulary, podnosi notatnik i przerzuca kartki. Po chwili wydziera kawałek kartki i podaje mi go. - To lista zakupów. Idź również na pocztę po znaczki. Zabieram listę trzęsącymi palcami. Dwa miejsca dzisiaj. - Czy mogę zajść również do biblioteki? Marszczy brwi na moją prośbę. 1

1 stopa = 0,30m czyli 10 to 3 metry.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- To będziesz biegać na posyłki dzisiaj.

5

Wstrzymuję oddech. Potrzebuję iść do biblioteki. Ale nie mogę wyglądać na zaniepokojoną. - Wysłałem cię już w dwa miejsca, Daisy. - Wiem, ale chciałabym nową książkę do czytania. - Na jaki temat? - Astronomia - paplam. Od ojca mam pozwolenie na czytanie tylko literatury fakty. Przestrzeń kosmiczna, to niewinny temat. A jeśli on narzeka, mówię, że kontynuuję swoją edukację pomimo zakończenia mojego domowego nauczania lata temu. Ojciec nie zwolni swojego nacisku na mnie, by pozwolić mi studiować, dlatego, aby kontynuować naukę robię, co mogę. Ojciec patrzy się na mnie przez dłuższą chwilę i obawiam się, że może mnie przejrzeć, razem z moimi planami. - Dobrze - mówi po wieczności. Sprawdza zegarek. - Jest ósma trzydzieści. Wrócisz na dziesiątą trzydzieści? Nie jest to dużo czasu, aby pójść do sklepu spożywczego, na pocztę i do biblioteki. Marszczę brwi. - Mogę mieć czas do jedenastej? Jego oczy się zwężają. - Masz czas do dziesiątej trzydzieści, Daisy. Masz pójść w te miejsca i nigdzie indziej. To niebezpieczne. Rozumiesz mnie? - Tak, Sir. - wyłączam komputer, zamykam biurko i podaję klucz ojcu. On łapie moje ramię i marszczy brwi. - Daisy, spójrz na mnie. Oh, nie. Przenoszę moje winne oczy na niego. On wie, co robię prawda? Chociaż - Zrobiłaś makijaż? - To wszystko? - Nie, ojcze. Jego ręka uderza mój policzek w wyrzucie. Oboje patrzymy na siebie w szoku. Nigdy wcześniej mnie nie uderzył. Nigdy. Mój ojciec przytomnieje pierwszy. - Nie, Sir. - mówi, poprawiając mnie. Patrzę na niego tak długo, że moje oczy są suche z koniecznością mrugania. Uraza pali wewnątrz mnie i przez dłuższy moment zastanawiam się, co zrobiłby mój ociec gdybym mu oddała, lub gdybym przemaszerowała na dół do piwnicy i wystrzeliła kilka pocisków w ścianę z książką telefoniczną, która pełni rolę

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

byłam taka ostrożna, zorientował się.

6

ogranicznika dla znajdującej się wewnątrz prowizorycznej (i prawdopodobnie nielegalnej) strzelnicy, ale nie mogę tak myśleć. Nie teraz. Nie jestem jeszcze wystarczająco silna. Więc przełykam swoją złość. - Nie, Sir. - wtóruję mu. Nazywanie go „Sir” jest nową regułą. Teraz mam dwadzieścia jeden lat. Nie jest dla mnie dozwolone nazywanie go więcej „ojcem”. Boli mnie serce z powodu tego jak bardzo się zmienił. Jakby, co roku terror w nim rósł w siłę, jeśli zostanę tutaj obejmie i mnie. Chwycił moją twarz w swoje ręce i analizuje ją uważnie. Jednak wiem, że jest wystarczająco ciemno żeby nie mógł mnie dobrze widzieć. Zaogniająca się uraza kontynuuje musowania w moim żołądku, ale pozwalam na to. Nie będzie tak dłużej. Po dzisiejszym dniu już nigdy nie chcę mieć z tym nic wspólnego. Po chwili liże swój kciuk i przykłada do mojego policzka sprawdzając go w światle. Żadnego makijażu. Słyszę, że robi ‘Hmmmph’. - Dobrze, Możesz iść. - Dziękuję, Sir. - mówię mu. Biorę listę, którą mi podaje, gotówkę i śpieszę do drzwi wyjściowych. Jest tam sześć zamków, cztery zasuwki w drzwiach i zabiera chwilę uporanie się z nimi moimi trzęsącymi palcami. Potrzebuję wyjść. Potrzebuję odejść. Nigdy więcej nie wrócę do tego domu. Gdy drzwi są odryglowane ostrożnie zamknęłam je jeszcze raz ostrożnie, a następnie czekałam. Dźwięk zamykającej zasuwy przez ojca i obracających się wszystkich śrub jeszcze raz dociera do moich uszu. Dobrze. Przez chwilę stoję na naszym zadaszonym ganku i parzę na podwórko. Nasz mały dom ma chwiejne ogrodzenie z przodu, które spada, ale my tego nie naprawiamy. Trawa jest do kolan wysoka, lecz Ojciec nie pozwala mi jej kosić częściej niż raz w miesiącu. Nasz dom otaczają akry, akry ziemi uprawnej, którą wydzierżawiamy od zewnątrz. A rodzina Millers nie wychodzi na zewnątrz, chyba, że zajdzie taka potrzeba. Pamiętam jak miałam osiem lat będąc na zakupach, ojciec był świadkiem zamordowania mojej matki. Byłam za młoda, aby zapamiętać dużo rzeczy o niej. Takich jak uśmiech, szczęśliwa twarz z ciepłymi, brązowymi włosami i nawet cieplejszymi oczami, które zniknęły jednego dnia. Pamiętam również, że mój ojciec składał raport z jej zabójstwa na policji, ale zabójcą był niepełnoletni. To było nieszczęście, losowa strzelanina w sklepie spożywczym, a moja mama była ofiarą. Dwa lata później zabójca powrócił na wolność. Na sali sądowej powiedział, że wróci po mojego ojca za zamknięcie go.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

sąsiednich rolników. Nic nie uprawiamy na niej, ponieważ wiązałoby się to z byciem na

7

Myślę, że była to zuchwałość, nic innego jak przechwalanie się młodego chłopca pełnego wściekłości. Mój ojciec wziął to sobie to serca. Odmówił wychodzenia z domu wierząc, że będzie w nim bezpieczny i chroniony. Nie mogę nienawidzić go za to. Chciałabym, ale nie mogę. Wiem jak to jest każdego dnia żyć w strachu. Udaję się w dół drogi, praktycznie biegnąc do przystanku. Więc mam czas na wszystko. Autobus przyjechał kilka minut później. Poszłam do sklepu spożywczego. Tak jak każdego innego dnia wyciągnęłam kartkę. Kupiłam wszystkie pozycje z listy wykazując się wyjątkową troską przy ich wyborze. Patrzyli na mnie, gdy szłam do kasy. Rozpoznali moją twarz. W sklepie spożywczym nienawidzą mnie, ale nie dbam o to. Tak szybko jak mam zakupy w torbach, od razu udaję się do lady obsługi klienta. Kładę na ladzie dwie z tych rzeczy, które kupiłam: witaminy i ibuprofen. Potrzebuję wymienić je. Sprzedawczyni nie zna mojej rutyny. Jestem przekonana, że myśli, że jestem szalona, ale po prostu potrząsa rękoma. - Weź, czego potrzebujesz i przynieś z powrotem tu. Tak robię i pięć minut później mam wymienione drogie marki dwóch leków na tanie ich zamienniki. Po latach sprawdzania recept wiem, które nie miały wydrukowanej marki na paragonie. Zawsze, zawsze zamieniam je na zewnątrz, a reszta zostaje dla mnie. To jedyna możliwość abym zaoszczędziła pieniądze i aby ojciec się o tym nie dowiedział. Teraz mam 715 dolarów. Zabieram zakupy spożywcze i idę na pocztę dostać znaczki, a następnie udaję się do biblioteki. Powinnam pójść do biblioteki na samym początku, więc sklep spożywczy by został na później, ale dzisiaj nie dbam o to. Kieruję się do działu z romansem i szukam książki, którą czytałam. Jest tutaj, schowana bezpiecznie za innymi książkami, więc nikt inny jej nie wypożyczy do czasu aż skończę czytać. Wydobywam ją i ale ojciec nigdy nie pozwoliłby mi jej zatrzymać. Pozwolenie mam tylko na czytanie klasyki. Przychodzę, więc do biblioteki tak często jak mogę i czytam jeden rozdział na raz. Kilka minut później zamykam książkę z marzycielskim westchnieniem. Bohater właśnie pocałował bohaterkę i wsunął rękę do jej majtek. Chciałabym to przeczytać, ale nie mogę. Śniłabym o tym, jak on by jej dotykał. Jestem tego pewna. Także chciałabym być dotykana. Chcę bohatera. Silnego, przystojnego księcia, który przyjdzie mnie uratować od mojego marnego życia, a ponieważ nie dotarł, sama muszę się uratować. Zmierzam do działu

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

czytam rozdział siódmy, na którym skończyłam. Chciałabym móc zabrać książkę do domu,

8

literatury faktu i łapię książkę na temat astronomii. Zatrzymuję się i odkładam książkę z powrotem. Nie jestem pewna, dlaczego usiłuję utrzymać pozory. Nie zamierzam wrócić do ojca. Nie dzisiaj. Zmierzam z powrotem do działu romansów i łapie moją książkę. Po pewnym czasie przenoszę się do komputera i loguje się na swojego gmaila, który założyłam sobie sama. Jeśliby ojciec wiedział, że biblioteka posiada komputer z dostępem do internetu, nigdy nie pozwoliłby mi tu przyjść. Jest odpowiedź na mojego maila. Tańczę na krześle. Jestem tak podekscytowana, że ledwo mogę to znieść. Daisy, Tak się cieszę, że znalazłaś moje ogłoszenie! Jesteś pewna, że nie chcesz najpierw zobaczyć tego miejsca przed przyjazdem? Nie jest najlepsze, ale najważniejsze, że jest dach nad głową, a wynajęcie jest wystarczająco tanie. Wpadnij i powiedz cześć zanim cokolwiek zdecydujesz. Zjemy lunch. XOXO Regan Na dole emailu jest również numer telefonu. Drukuje go razem z oryginałem listu z Craigslist2 dotyczącym mieszkania w Minneapolis. Czy jest ona zaniepokojona tym, że jak spotkam się z nią na lunchu to nie będę chciała odejść. Mam nadzieję, że nie. Jest także drugi email. Ten jest o potwierdzeniu mojego umówionego spotkania. Dzisiaj. Na 10.30. Czas jest idealny. Drukuję również rozkład autobusów. Sprawdzam moją książkę i zmierzam do domu. Autobus wysadza mnie kwadrans przed planowanym przyjazdem osoby. Zaczynają gryźć mnie nerwy. Idę nadzwyczaj wolno, spoglądając na samochody, nad którymi widać dom mojego ojca. Pojawiłam się o czasie i ruszyłam na spotkanie mężczyzny wyłaniającego się z

ciemny strój szpitalny i marszczy brwi, kiedy wybiegam z krzaków z torba z zakupami w ręce. - Jestem Daisy Miller - mówię zdyszana i podaję mi swoją dłoń. - John Eton - mówi spoglądając na nasz dom, ogarniając wzrokiem zabite dechami okno i zarośnięty trawnik. - Ktoś tu mieszka? - Mój ojciec - widząc jego sceptyczny wzrok dodaję: 2

Craigslist – amerykański internetowy serwis ogłoszeń drobnych.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

samochodu. Jest duży, w średnim wieku, łysiejący. Patrzenie nie jest nonsensem. Ma na sobie

9

- Ma agorafobię3. Nie chce opuszczać domu. To, dlatego okno jest zabite. - Chcę mu powiedzieć o wiele więcej o moim szalonym, kontrolującym charakter ojcu, który jest, co raz gorszy z roku na rok, ale nie mogę. Muszę wyjechać. Patrzę na pełną sympatii twarz mężczyzny. - Rozumiem. On potrzebuje pomocy dwa razy w tygodniu - mówię mu, – Dlatego zamówiłam takie usługi – Pana - brzmię tak spokojnie nawet, jeśli tańczę wewnątrz. - Potrzebuję, aby Pan przychodził i dowiedział się, jakich przesyłek ojciec potrzebuje. Przyjeżdżać do niego, kiedy tego potrzebuje. On nie używa e-maili i nie odbierze telefonu, jeśli zadzwoni Pan jeden raz. Musi Pan odłożyć słuchawkę i zadzwonić ponownie. Tak on wie, kto dzwoni. John Eton wpatruje się we mnie jakbym była szalona. - Rozumiem. - Kiedy Pan zapuka do drzwi, musi Pan to zrobić czterokrotnie - mówię mu – Z tego samego powodu. - Dobrze – mówi – Czy możemy iść się przywitać? Podaję mu dwie torby z zakupami. - Nie wchodzę. - Przepraszam? - Wyjeżdżam - mówię i ponownie oferuję mu torby z zakupami ze sklepu. Ku mojej uldze, zabiera je. - Ojciec… chce żebym została, a ja nie mogę. Nie mogę zostać dłużej. - Łzy spływają z moich oczu, ale odpędzam je. Kocham mojego ojca. Naprawdę. Po prostu nie mogę mieszkać z nim jednej chwili więcej. Cały świat jest na zewnątrz. Czeka.

Agorafobia - irracjonalny lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni, wyjściem z domu, wejściem do sklep, itp.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Zatrudniłam Pana do opieki nad nim. Jego niepełnosprawność osadzona jest

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

10

bezpośrednio w nim. Utworzyłam usługę, która będzie automatycznie wpłacała piątego każdego miesiąca. Po prostu potrzebuję osoby, która przyjdzie i zaopiekuje się

nim,

ponieważ ojciec nie będzie wychodził z domu. - Rozumiem.- John nie wygląda na szczęśliwego, ale rzuca okiem na dom a następnie na mnie. – Uciekasz? - Mam dwadzieścia dwa lata. Jaka dorosła osoba naprawdę ucieka? Ale przytakuję. 3

Korekta: Katuska30

- Nie mogę tak dłużej. - Jego twarz łagodnieje. - Rozumiem. Czy jest jakiś numer, pod którym mógłbym się z Tobą skontaktować, jeżeli będę mieć jakieś pytania? Lub jeżeli coś będzie się źle dziać? - Jestem zaskoczona jego słowami. Poczucie winy przechodzi przeze mnie. Coś… dziać źle? Zostawiam ojca z opieką mężczyzny. Nieznajomym. Usługi, jakie zamówiłam nie obchodzi, kiedy ojciec będzie miał atak paniki, jeżeli usłyszy silnik samochodu. Kogo obchodzi, że mój ojciec płacze, kiedy idzie spać każdej nocy. Kogo obchodzi, że nawet ślad słońca w salonie może wprowadzić go w histerię, ale nie myślę o tym, ponieważ jeśli to zrobię, skończę zostając. Daję mu mój numer telefonu wiedząc, że i tak go nie odbiorę. Za dużo poczucia winy. Ojciec będzie miał złamane serce, będzie zły, że odeszłam bez słowa wyjaśnienia, ale znam ojca. Wiem, że jeśli poszłabym się z nim skonfrontować, on przytłoczyłby mnie. Nie fizycznie, ale poprzez poczucie winy. A ja musze odejść. Po prostu muszę. Więc kiedy John skierował się w stronę domu, ściskając torbę uciekłam. Łzy spływały z moje twarzy jak idę, ale nie są to łzy smutku. Są z radości. Słońce świeci na mnie, ptaki śpiewają w drzewach i po raz pierwszy świat jest szeroko otwarty. Jestem wolna.   

 Ściskając wydruk spoglądam w górę na brudne schody, pięciopiętrowego budynku mieszkalnego. Mam za sobą sześciogodzinną podróż do Minneapolis i tak dobrze jest rozprostować nogi. Powinnam być zmęczona, ale zamiast tego czuję się pobudzona. Wcześniej pisałam z Regan, aby dać jej znać, że jestem w drodze. Zdecydowałyśmy się spotkać w mieszkaniu, a później iść na obiad. Następnie spędzimy razem czas w celu poznania siebie nawzajem, czy się uzupełniamy, a potem chce się wprowadzić. Nie ważne czy jest ona najbardziej nieznośną osobą na świecie. Mieszkałam przez dwadzieścia jeden lat ze skomplikowaną, wymagającą osobą. Nic, co powie, lub zrobi nie może być tak złe. Nadal będę chciała się wprowadzić. Budynek jest brudny, ale tętni życiem. Są tu ludzie wylegujący się na korytarzu, rozmawiający, a także ludzie na ulicach. Uśmiecham się do wszystkich. Nie mogę przestać

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jestem wolna. Jestem wolna. Jestem wolna..

11

się uśmiechać. Jestem podekscytowana byciem na zewnątrz w prawdziwym życiu. Normalnym życiu jak każdy w moim wieku. Znalazłam mieszkanie Regan - 224. Jest na końcu korytarza. Zapukałam w drzwi, a chwilę potem się otworzyły. Drzwi otworzyła radosna blondynka. Jest wysoka, posągowa i przepiękna. Ma na sobie obcisłe ciuchy, a jej włosy są poskręcane w luźne fale. Regan jest piękna. Jaśnieje na mój widok. - Jesteś Daisy Miller? Wygładzam swój niesforny kosmyk brązowych włosów nad kucykiem czując się przy niej bezbarwnie. - To ja. Ty musisz być Regan Porter. - Jesteś taka urocza. Nie tak jak sobie wyobrażałam. - Przygląda mi się z podekscytowaniem. - Ale… Nienawidzę pytać. Jesteś pewna, że nie wkręcasz mnie w to ile masz lat? - Mam dwadzieścia dwa lata. - mówię, podając mój dowód. To nie prawo jazdy, które by obejmowało pozwolenie ojca na opuszczenie przeze mnie domu na dłużej niż jedna godzina. Zrobiłam mentalną notatkę, że w nowym życiu muszę nauczyć się prowadzić samochód. Bierze ode mnie dowód i potakuje. - Przepraszam. Musiałam zapytać. Masz to… Nie wiem. Wyglądasz młodziej niż myślałam. Przyglądała mi się. - Lub tylko bardziej słodko. Tak sądzę. Tak czy inaczej, jak leci? - jej entuzjazm wrócił i wyciągnęła do mnie rękę. – Nie stój tak. Wchodź! mieszkanie. Mniejsze niż jedna czwarta domu mojego ojca. Ściany są brudne i są pęknięcia w rogu, ale tylna ściana ma trzy ogromne okna, które dają widok na miasto. Będę zadowolona oglądając to przez otwarte okna. Promienie słoneczne wlewają się do środka, oświetlając zdarte drewniane podłogi. Są też plakaty z horrorów na ścianach i futon na kanapie. Po jednej stronie znajduje się składane krzesło i okropny stolik do kawy. Kocham to.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Wchodzę do mieszkania, przyciskając moją torbę do piersi i rozglądam się. To małe

12

- Wiem, że to niewiele do obejrzenia, ale powoli wolno wyposażam przez szukanie okazji4. - mówi do mnie Regan z uśmiechem. – Będziemy tam. - Wszystko jest dobrze. - mówię z entuzjazmem. – Kocham to. Śmieje się. – Dobrze, nie jest ciężko Cię przekonać. Więc, Pollyanna5 z Ciebie. Podoba mi się to. Chodź. Pokaże ci resztę tego miejsca. Łazienka jest trochę większa niż szafa z sędziwą wanną i toaletą. Mój pokój nie jest dużo większy, ale jest łóżko, stary kredens - dzięki uprzejmości ostatniej współlokatorki, Regan, która się wyprowadziła - oraz szafka nocna z lampą na niej. Jest również okno i patrzę przez nie. Widać ulicę i budynek po drugiej stronie ulicy. Nie obchodzi mnie jak duże jest okno tak długo jak jest jedno. - Więc, co o tym myślisz? Tak jak mówiłam, twoja część za wynajem to czterysta dolarów płacone do pierwszego. Obejmuje to wszystko włącznie z opłatą za usługi komunalne. Nie jest to najlepsze miejsce, ale jest wszędzie całkiem blisko. Co jest dobre, jeśli nie posiadasz samochodu. Posiadasz? Potrząsam głową. – Nie. - Tak jak mówiłam w ogłoszeniu, mój chłopak często tu zostaje. Jeśli ci to przeszkadza, to może nie jest to mieszkanie dla ciebie. Moja ostatnia współlokatorka nie mogła sobie z tym poradzić, więc odeszła. - wzrusza ramionami nie widząc w tym nic złego. To tylko wprowadzenie, żeby nie było nieporozumień. - Nie mam nic przeciwko. - nie obchodzi mnie to nawet, jeśli ma trzech chłopaków. - Jeśli chcesz prać swoje rzeczy to pralnia jest w piwnicy. - patrzy na mnie dziwnie. – Nie masz nic przeciwko mojemu pytaniu, gdzie są twoje ubrania? Nie mam żadnego bagażu ze sobą. - Ja… zostawiłam je w domu. - wiem, że muszę brzmieć dziwnie dla niej.

W tekście było estate sales, co znaczy sprzedaż lub aukcja rzeczy po osobie zmarłej. W opisie mamy Polyanne więc tak to się zaczęło A Pollyanna to radosna i pogodna dziewczynka, która zjednała sobie swoją despotyczną ciotkę oraz tytuł książki Pani Eleanor H. Porter.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Świeży start, huh?- klepie mnie w ramię, a następnie pociera moją rękę. – Wiem jak

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

13

to jest. Kiwam głową, czując bryłę w moim gardle. Świeży start. Rzeczywiście.

4 5

Korekta: Katuska30

Rozdział drugi Daisy Wprowadzam się do Regan i od ręki pozbywam się 400dolarów mojej cennej gotówki. Zdaje się, że Regan akceptuje moją opowieść i mnie. Zabawnie jest być w jej pobliżu. Ona chce przedstawić mnie swoim znajomym. - Musisz wyjść spędzić czas z nami, Pollyanna. Zaczęła nazywać mnie Pollyanna, ponieważ już zauważyła, że jestem trochę naiwna. Nie mam nic przeciwko. Widziałam ten film i polubiłam Polyanne. Regan wychodzi dzisiejszej nocy na drinka z grupką przyjaciół, ale ja mogę przyjąć tylko tyle bodźców na raz, co dotychczas. To był męczący dzień i chciałabym położyć do łóżka, zbyt wyczerpana nawet, aby umieścić prześcieradło na brudnym materacu. Przez następny tydzień zwiedzam miasto na własną rękę. Jest to przerażające i rozweselające w tym samym czasie. Przeszukuje sklepy, second-handy oraz sporo sklepów z obniżkami ubrań. Gdy przechodzę obok okna wystawowego pełnego pięknej, koronkowej bielizny, chcę wejść do środka i kupić kilka par dla siebie samej. Natychmiast udaję się do półek, ale wszystko tutaj jest za drogie. Podchodzę do koszy z wyprzedażami przy centrum handlowym i kupuję najtańsze rzeczy. Są tylko pojedyncze sztuki i prawdopodobnie nie będą dobrze Nie zabrało mi dużo czasu zauważenie, że pieniądze wychodzą szybciej niż się tego spodziewałam. Po kilku dniach podliczam to, co mi zostało. Wydałam 70 dolarów na ubrania. 60 na bilety autobusowe. 10 na kolację z Regan tamtej nocy. 400 za wynajem. Mam wystarczająco na zakupy spożywcze, a później muszę znaleźć pracę. Jakąkolwiek pracę. Chcę także iść do college, ale najpierw musze zaoszczędzić trochę pieniędzy. Jest ich kilka w mieście i jadę autobusem do jednego z campusów, tylko, aby zobaczyć jak tam jest. Moje serce wypełnia tęsknota, ponieważ chodzę po tym terenie. Wszędzie są ludzie w moim

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

leżeć, ale nie obchodzi mnie to. Są czyste i są moje. Nawet, jeśli nie są ładne, będą.

14

wieku śmiejąc się i rozmawiając idąc na zajęcia lub w przerwie. Chciałabym być jedną z nich. Ale najpierw potrzebuję pieniędzy. Nadal czuje się nieswojo po tygodniu wolności. Czuję się nerwowa i zaniepokojona. To jest nowe miejsce. Nie jestem przyzwyczajona do nowych miejsc ani nowych rzeczy. Przez 22 lata byłam w tym samym, małym pokoju w domu. Z tymi samymi czterema ścianami. Nowe mieszkanie jest inne. Mój nowy pokój jest mały, ale przyjemny. Widok za oknem mieszkania pozwala mi zobaczyć niebo nad budynkami. Mój pokój jest duszny, więc pozwala mi to, jako wymówka otworzyć okno ponownie i pozwolić rześkiemu, nocnemu powietrzu owiewać moją skórę. Teraz tak mogę. Śpię z otwartym oknem każdej nocy. Chcę jest trzymać zawsze otwarte. Czuję wtedy bunt oraz wolność. Kocham to. Wracam do łóżka zadowolona z wietrzyku i wyglądu nocy. Może pozwoli to na zabranie ode mnie nerwów. Wyłączam światło, zdejmuję moje nowe jeansy, źle dopasowany, nowy biustonosz i wchodzę do łóżka w niczym oprócz majtek i starej koszulki pożyczonej od Regan. Po chwili niezdecydowania skopuje koce. Nadal za ciepło. Przycisnęłam rękę do czoła i westchnęłam. Jakby w odpowiedzi na moje westchnienie usłyszałam jęk pochodzący i z innego pokoju poprzedzający głośne, - O Boże, prawie! Moje dłonie przesunęłam po twarzy w zakłopotaniu mimo panujących w pokoju ciemności. Regan uprawia sex z Mike’m, który zostaje tak często jak Regan mówiła. Spędzał tutaj większość nocy. Oni uprawiają głośny sex za każdym razem jak mają taką możliwość. Jest to kłopotliwe i nieco zaskakujące dla mnie. Byłam bardzo chroniona, moje jedyne narażenie się na sex to ten w czytanych przeze mnie książkach. Jakoś… Nigdy nie wyobrażałam sobie tego brzmiąc tak… cieleśnie. Chwilę później włączyli muzykę, co zagłuszało krzyki Regan, co przyniosło mi ulgę. mniej zakłócające. To całe interludium zabrało mnie na krawędź. Wiem, że jestem niespokojna i nie w sosie z powodów więcej niż właśnie widok na zewnątrz mojego okna. Myślę, że inni ludzie dostosowuję się do zmiany stylu życia całkiem dobrze, ale ja jestem lękliwa, Daisy. Boje się własnego cienia. To nowe miejsce jest bardzo obce. Czuję się tak jakbym była w innym państwie, a nie tyko w innym mieście i stanie. Jest to dziwne, lecz czuję się samotna pomimo mojego szczęścia. Jest tu tak dużo ludzi dookoła mnie. Bardziej niż kiedykolwiek. Uśmiecham się do wszystkich: listonosza, kierowcy autobusu, ludzi w sklepie spożywczym. Nie mogę przestać się uśmiechać. To jest

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Teraz słyszałam tylko dźwięki heavy metalu. Nie to żeby było to łatwiejsze do zaśnięcia, ale

15

zawrotne szczęście da mnie i myślę, że nigdy nie będę miała niezadowolonej miny. Za bardzo kocham życie. Świat wydaje się tak otwarty i pełen możliwości. Ale w tym samym czasie myślę o ojcu. Czuje się zdradzony? Poczucie winy wypełnia mnie, ale wypuszczam tę myśl. Zostawiłam go za sobą, ponieważ potrzebowałam być kimś nowym. Kimś innym, żywym. A jednak czuje się tak samo. Przestraszona, mała Daisy. Pomimo bycia tutaj tydzień czuję się jakbym dryfowała. Znam tylko Regan i jej chłopaka. Nie wyszłam jeszcze nigdzie z przyjaciółmi Regan pamiętając o moich pieniądzach. Zmieniam się, ale nie wystarczająco. Potrzebuje więcej. Myślę o dwójce w drugim pokoju uprawiających sex. Myślę również o moim romansie. Z jakiegoś powodu te połączenie sprawia, że moje ciała nabiera rumieńców, a napięcie, które czuję nabiera innego aspektu. Moja ręka porusza się w dół brzucha, do moich nowych, różowych, koronkowych majtek. Palce zanurzają się w słodkie ciepło pomiędzy nogami. Ciężko mi oddychać przez to uczucie. Opuszkami palców dotykam łechtaczki i myślę, że to wszystko robi mi mężczyzna. Pocieram łechtaczkę okrężnymi ruchami wyobrażając sobie jego. Jego ręce na moim ciele. Jego palce tam gdzie teraz moje. Całuje mnie słodko w czoło i przyciska moje ciało do swojego. Pocieram mocniej, wyginając się w łuk z potrzeby. Mój wyśniony bohater pochyla się i prawie widzę jego twarz… Prawie. Przestaję ruszać palcami. Rosnące pragnienie rozprasza się jak bańka mydlana. Położyłam się z powrotem. Zupełnie nieruchomo. Całkowicie sfrustrowana. Cała ta wolność, a nadal jestem taka sama jak przedtem. Nie mogę sobie zwizualizować mężczyzny dotykającego mnie, kiedy jeszcze nigdy się nie całowałam. Moje poczucie winy przez opuszczenie ojca zmienia się w chwilowy przebłysk nienawiści. On Kto by chciał się umówić na randkę z dwudziestodwuletnią kobieta, która nigdy nie całowała mężczyzny? Nigdy wcześniej nie widziała seksu, nawet w telewizji. Tylko czytała o tym. Przez chwilę chciałam nawet wkraść się do pokoju Regan i zobaczyć ją i Mike’a. Tak wiem. Rozumiem. Jeśli nie mogę doświadczyć tego na sobie to następną najlepsza rzeczą będzie obejrzenie tego. Prawda? Pragnę chwycić moje nowe życie ciasno rękoma, ale nawet nie wiem gdzie zacząć.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

zrobił ze mnie chronionego dziwaka.

16

Więc wzdycham. Przesuwam moje palce do moich majtek i próbuję ponownie.

Nikolai Oglądam ją przez okno w mojej łazience. Umieściłem tu jedno z czterech wynajętych krzeseł w wyraźnym celu. Mówię samemu sobie, że to nie jest straszne tak jak Amerykańska dziewczyna lubi mówić. Oglądam wszystko. Ale tak naprawdę oglądam tylko ją. Nie mogę zobaczyć wszystkiego. Nigdy nie widziałem jej nago. Nigdy nie widziałem jej w trakcie prysznica. Sprytne, że nie ma tam okna. Ale widzę jej sypialnię, salon, a poza tym, przez mój celownik, jej kuchnię. Znam jej rozkład dnia. Kiedy wstaje, kiedy wraca do mieszkania. Jeśliby była znakiem, mógłbym ją zabić z tuzin razy, właśnie teraz i być już na zewnątrz. Rzuca swoją torebkę na łóżko, a następnie kładzie się obok. Powoduje to użycie więcej mięśni w celu uśmiechu, więcej niż marszczenie brwi, ale niewiele, aby pociągnąć za spust. Spojrzałem w dół na celownik i umieściłem krzyżyk na jej czole. Puff, martwa. Ma ona współlokatorkę. Wysoką blondynkę, która przyprowadza do domu regularnie mężczyznę. On jest zły w łóżku. Mogę zobaczyć jak współlokatorka masturbuje się po tym jak facet zaśnie. Umieszczam krzyżyk na jego sercu. Byłoby to miłosierne zabójstwo. Mężczyzna, który zasypia nie dając satysfakcji swojej kobiecie zasługuje na karę. On śpi podczas jej własnej przyjemności. Śmierć jest zbyt łaskawa. dziewczynę. Cały czas leży na plecach. Przez moje powiększające okienko widzę jak marszczy brwi. Mam zabawę poprzez planowanie założenia urządzenia do słuchania w jej mieszkaniu, ale przestaję, ponieważ głupio myślałem. Będzie to zbyt inwazyjne. Ona nie jest celem. Przypominam sobie, ale brak dźwięku powoduje u mnie grymas niezadowolenia. Powinienem wiedzieć, co powoduje u niej marszczenie brwi, co powinno sprawić, że odejdę. Widzę ją do czasu, gdy wstaje i opuszcza pokój. Nie pojawia się ponownie. Ani w salonie, ani w pokoju współlokatorki. Zakładam, że korzysta z łazienki. Otwieram klapkę

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Współlokatorka to nie mój problem. Przesuwam mój celownik z powrotem na moją

17

piankowej teczki i sprawdzam zawartość. Jest tam kilka różnych urządzeń, które mógłbym użyć. Nie, Nikolai. Mówię sobie. To jest złe. Następnie zaśmiałem się bez humoru. Dlaczego przemawiam sam do siebie tak moralnie? Zrezygnowałem z tego wiele lat temu. Przedtem byłem dorosłym człowiekiem. Być może to się stało jeszcze w łonie matki. Urodziłem się mordercą. Obnażyłem swoje zęby i zażądałem swoje pierwszej ofiary prawie przed tym jak zaczerpnąłem swój pierwszy oddech. Ale tak jest na Ukrainie. Chłopak na ulicy bez broni jest ofiarą. Nigdy nie byłem zdobyczą. Zawsze łowcą. Ta dziewczyna z pokoju 224 jest bezbronna, ale jest niewinna i słodka. Zazdroszczę jej. Kiedy pierwszy raz przeszła się po swoim pokoju nie zauważyła pękającej i łuszczącej się farby, taniości materaca na podłodze lub łuszczących się blatów. Wszystko zdawało się być dla niej wspaniałe. Przez swój celownik mogłem nawet zobaczyć zachwyt w jej szeroko otwartych oczach. Jest taka nieświadoma i taka… radosna. Nie ma na to innego słowa. Każdy jej wyraz twarzy jest jednym z oczekiwanych, jakby życie było dla niej ciągłym prezentem. Zastanawiam się, co pomyślałaby o mnie. Nie jestem jak jej mieszkanie. Jestem pęknięty i łuszczący się od środka. Ona traktuje te slumsy jak pałac, a każde działanie w nim jak przyjemność. Od gotowania sobie samej posiłków po spanie w swojej nędznej sypialni. Chciałbym leżeć w jej sypialni, owijając jej długie, brązowe włosy dokoła mnie i kładąc swoje ręce na jej bardzo kobiecych kształtach. Moje oczy są zamknięte jak myślę o tym, jaki rodzaj widoki dostałbym od niej. Niewinne spojrzenie w wielkimi oczami? Świeżo przebudzonej? Usatysfakcjonowanej? Chce wszystkie. Moja ręka przemieszcza się w dół żołądka aż znajduję się między nogami. Ostra nuta wypełnia pokój. Telefon. Dzwonek mówi mi, że to interesy. Wychodzę z łazienki i przechodzę do drugiej sypialni. Jest zupełnie pusta pokój. Żadne urządzenia podsłuchowe nie będą przydatne tutaj; częstotliwość wytwarzana przez moją maszynę dźwiękową, zabija to. Uśmiecham się ponuro myśląc o bolesnym posłuchu dla każdego, kto mógłby słuchać. - Allo. - Odbieram. Następuje seria kliknięć, jako że mój dzwoniący chce pozostać nie wykrywalny. Nie ważne. Ale i tak nagrywam rozmowę. Nikt nie jest niewykrywalny. Nie dziś. - Bonjour, monsier. Dzwonię z imieniu Neuchatel’a. - Qui, - przechodzę z rosyjskiego na francuski, aby dopasować się do rozmówcy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

za wyjątkiem stolika, także wynajętego. Włączam światło i brzęczenie światła wypełnia

18

Neuchatel to miasto w Szwajcarii. Ten telefon jest w imieniu Watchmakers 6. Stąd odniesienie do Neuchatel, miasta znanego właśnie z zegarków, których montaż zajmuje miesiące, a sprzedaż jest za sześciocyfrową sumę. Dostałem taki kiedyś, jako prezent do zapłaty po wykonanej dobrze pracy. Albo Watchmakers nie mają do mnie szacunku, albo próbują zaciągnąć mnie w pułapkę. Zegarek wrzuciłem do rzeki, Doubs która jest drogą wodną wytyczającą granicę pomiędzy Francją i Szwajcarią. - Neuchatel potrzebuje Twoich usług. Informacje zostaną podane w Pałacu Imperatora o 2100. - Convenu·,

-

mówię. Zgadzam się. Pałac Imperatora jest rynkiem na Deep Web7,

schowana tak głęboko, że zwykła przeglądarka jej nie znajdzie. Według prawa takie transakcje są niedozwolone, ale wszystko począwszy od ciał skończywszy na lekach odbywa się anonimowo. - Załatwisz tę sprawę? - zapytał głos. On albo mnie testuje albo jest nowy. Tak czy inaczej moja odpowiedź jest taka sama. - Je ne sais pas.- Nie wiem. Zawsze sprawdzam moje cele najpierw. Chociaż zabijanie stało się moim życiem odkąd byłem na tyle duży, aby mieć wspomnienia, kiedy upuściłem Petrovich Bratva w wieku 15 lat znalazłem, że nie mogę zabijać bez przyczyny. Nawet, jeśli są to złe powody. Każda praca zostawiała po sobie ślad i podczas gdy widziałem, że mój czas tutaj na ziemi będzie krótki, pertraktowałem ze sobą. Ten mężczyzna, chciałbym powiedzieć, musi zabijać. Inskrypcja na mojej klatce piersiowej boli. Przynoszę miłosierdzie swoim celom. Jest to kłamstwo, które używam, aby móc spać w nocy i móc spojrzeć na siebie w lustrze. Muszę przekonywać siebie, że świat jest lepszym miejscem z martwymi celami. Największą mocą zabójców jest cierpliwość. Drugą, improwizacja. - D'accord, ça me va.- Ok. W porządku. Zgodził się.

6

Zegarmistrzów, ale jak na razie tak mi lepiej pasuje

7

Ukryta sieć (z ang. Deep Web) – sieć WWW z treścią, która nie jest częścią zwykłego internetu. Treści te są ukryte na dynamicznie generowanych stronach, których nie można znaleźć przez standardowe wyszukiwarki. Tradycyjne wyszukiwarki nie mogą rejestrować lub pobrać treści znalezionych w Deep Web, te strony dla nich są niewidoczne

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Słychać tylko oddech mojego rozmówcy przetrawiającego moje warunki. Czekam.

19

Odkładam słuchawkę i nastawiam alarm w zegarku na 2095. Opuszczając drugą sypialnię ruch w oknie łazienki przykuwa mój wzrok. Wróciła. Umieszczam oczy ponownie na celowniku. Z jej łóżka zniknęła torebka o ona opiera się o zagłówek. Jest drobne ciało ubrane jest w cienką koszulkę. Widzę słabo ciemny zarys brodawek przez to ubranie. Moje oczy podążają niżej. Widoczny jest również cień jej włosów łonowych. Czuję jak moje tętno podnosi się jak badam jej ciało moimi oczami. Czuję się niespokojny i myślę, że być może powonieniem przejrzeć informacje związane z celem, albo też spojrzeć na wzór routingu8 pozostawionego przez dzwoniącego z Neuchatel. Nie robię żadnej z tych rzeczy. Już zaczynam się cofać od spoglądania w celownik, ale jej ruchy mnie zatrzymują. Jej mała dłoń z różowym lakierem na paznokciach przesuwa się po brzuchu. Jeden palec śledzi koronkę zdobiącą pasek jej majtek. Wstrzymałem oddech. Czas się zatrzymał. Nie widziałem tego wcześniej. Nigdy nie dotykała siebie. Nigdy nie przyprowadziła mężczyzny do siebie. Mógłbym go zastrzelić, może. Nie. Spowodowałbym pewne zakłócenia. Jakieś. Myślałem, że może być ona niewinna. Fantazjowałem o rozbudzeniu jej. Ale teraz jej mały palec zagłębia się pod bawełnę. Mogę zobaczyć wypustki jej kostek jak dociskają blady, różowy materiał. Porusza palcami dookoła. Wyobrażam sobie moje palce, dużo dłuższe, ciemne i szorstkie, dociskające jej. Moje palce wyginają się mimowolnie na myśl o jej cipce pod moim dotykiem. Muskałbym lekko i naokoło, tak jak widocznie ona lubi. Przesunąłbym palce niżej, z jej łechtaczki do jej gorącej cipki. Byłaby mokra, ociekająco mokra. Moje palce byłby zmoczone i przestałbym, więc mógłbym zlizać jej słodki miód z każdego palca. Mój kutas jest taki twardy, że obawiam się, że może przerwać moje jeansy. Rysuję ręką po mojej klatce piersiowej i szczypię swoje sutki mocno wyobrażając sobie, że to jej drobne białe zęby to robią.

Trasowanie (ang. routing, pol. ruting, rutowanie) – w informatyce wyznaczanie trasy i wysłanie nią pakietu danych w sieci komputerowej. Urządzenie węzłowe, w którym kształtowany jest ruch sieciowy, nazywane jest routerem – jego rolę może pełnić np. komputer stacjonarny czy oddzielne dedykowane urządzenie.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jej nogi są napięte, a ruchy jej rąk robią się bardziej gorączkowe. Widzę jej piersi,

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

20

które podnoszą się i opadają. Jej całe ciało jest napięte, ale kiedy nadchodzi uwolnienie, jest skrócone. Wygląd jej twarzy jest bliższy frustracji niż satysfakcji. Zwilża swoje soczyste wargi i zamyka oczy. Zaczyna od początku.. Ale jeszcze raz pozostaje niespełniona. Pomiędzy moimi uczuciami toczy się wojna. Nie jestem szczęśliwy, że ona nie mogła mieć swojego spełnienia, ale jest też dzika zaborczość, którą próbuję stłumić. W myślach tylko ja

8

Korekta: Katuska30

mogę doprowadzić ją do orgazmu i spełnienia. Mogę nauczyć ją jak dotykać siebie, aby było przyjemnie i satysfakcjonująco. Nie będę zaczynał od jej cipki. Nie. Skóra jest największą strefą erogenną. Będę muskał rękami każdy jej kawałek, zaczynając od jej czoła. Moje wargi i palce będą wygładzały wszelkie bruzdy. Moja dłoń będzie okrążała jej szyję i podążała na dół przez jej ramiona do jej drobnych nadgarstków. Pocierałbym moim ciałem o jej, więc pachniałaby mną. Kiedy będzie szła przez miasto mężczyźni trzymaliby się z dala rozpoznając, że jest ona moim celem. Należy do Nikolai. Może wytatuowałbym na to jej szyi, jak kołnierz. Muskam własnoręcznie zrobiony tatuaż na swojej klatce piersiowej. Wypisane na nim słowa nadal palą. Lata po tym jak zostały zapisane. Pochmurnieję. Uciekałaby w strachu, jeśli zobaczyłaby mnie - gwiazdy na kolanach, sztylet na karku, pajęczynę na jednym ramieniu. Pagony na drugim. Inskrypcja. Mam ochotę rzucić moim celownikiem w ścianę. Nigdy nie będę miał możliwości do dotykania jej dziewiczej skóry. Nie z moimi brudnymi palcami lub językiem. Zbezcześciłbym ją. Nie rzucam bronią. Narzędzia zabójców są ich przyjaciółmi: być może jedynymi rzeczami, które posiadają, ale nie opuszczam swojego stanowiska. W każdym razie dziewczyna poszła do kuchni zjeść. Mamy teraz jedną rzecz, która na łączy. Oboje jesteśmy nieusatysfakcjonowani. Myślenie o jedzeniu informuje mnie, że od rana nic nie jadłem. Nie jest to dobre. Muszę starannie zając się moim ciałem, tak jak moim karabinem SAKO 9 lub moim nożem HK10. Łączę razem kanapkę z masłem orzechowym. Białko w maśle orzechowym i ziarna z pszenicznego chleba dostarczą mi tyle wartości odżywczych, które mogę spalić podczas lekkiego treningu. Udaję się do kawałka pręta powieszonego w drzwiach sypialni. Wpatruję się w

SAKO to takie fajne karabiny znane ze swoje jakości dokładności i cenie premium;) HK to noże projektowane przez Heckler & Koch, głównie dla wojska. Innowacyjne, bezpieczne, niezawodne, w dobrej jakości.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

jaskrawą przestrzeń i zdaję sobie sprawę nigdy nie mógłbym przyprowadzić jej tutaj, w

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

21

ciemność. Podnoszę się kilkukrotnie w górę i w dół, ale moja uwaga jest skierowana na całkowicie puste ściany i prawie pustą przestrzeń w mieszkaniu. Wszystko w tym mieszkaniu jest bez wartości, oprócz mojego sprzętu. Mógłby spakować wszystko w dwie minuty i odejść. To jest życie, które próbuję zostawić za sobą, ale stare przyzwyczajenia kontrolują

9

10

Korekta: Katuska30

mnie. Jutro kupię prawdziwe łóżko, aby zastąpić ten materac, który mam na podłodze. Solidne, drewniane łóżko, które nie będzie się przesuwać nawet, jeśli słoń spadłby na nie. Robię osiem zestaw z dziesięciu i przestaję. Czuję przyjemny ból w moich bicepsach i mięśniach w górnej części pleców. Spadam na podłogę i zaczynam moje rutynowe pompki na jednej ręce. Cztery serie z dwudziestu pięciu, a później pompki w trójkącie aż pot kapie mi z czoła, a moje mięśnie na ramienne: biceps i triceps, i mięśnie piersiowe są za słabe żeby mnie utrzymać. Leżąc na drewnianej podłodze znowu myślę o niej. Być może jutro porozmawiam z nią. Powiem jej, że pachnie jak świeże powietrze i dzika przestrzeń, a jej niebieskie oczy przypominają mi o niebie nad Uralem. Chcę się w nich utopić11. Telefon dzwoni ponownie, a jego dźwięk mówi mi, że to Daniel12. Daniel jest innym zabójcą, na którego wpadam od czasu do czasu. Miałem z nim tylko kilka rozmów, ponieważ jest on niebezpieczny. Nie potrzebuję zwracać na siebie uwagi innych ludzi. Przypominam sobie, aby nazywać go Daniel, krótka samogłoska zamiast długiego dźwięku e, tak jak mówimy to po rosyjsku. Raz nazwałem go Danyeel, a on ostrzegł mnie, że moja niepoprawna wymowa wyjawia zbyt wiele, jeśli jesteśmy wrogami i nie wystarczająco, jeśli bylibyśmy przyjaciółmi. Nie jestem pewien czy było to ostrzeżenie czy otwieranie się. Nikt w tej branży nie posiada przyjaciół, więc ja nigdy nie nazwałem go ponownie Danyeel. Tylko Danyil. - Cześć.- Mówię wprowadzając mój najbardziej amerykański akcent. - Nick.- Mówi Daniel. Oboje używamy modulatorów głosu. Możliwe jest, że Danyeel i ja możemy stać obok siebie na rogu ulicy i nie rozpoznać siebie. Wiem, że był żołnierzem. Być może przez tą czujność w jego oczach i ostrożne ułożenie ciała. - Daniel.- Odpowiadam. – Co się dzieje? popełniłem. - To, co się dzieje. Jesteś zbyt formalny.- To jest właśnie to, dlaczego nie nawiązuję stosunków towarzyskich z innymi. Akcent jest dla mnie łatwy do przyjęcia, ale mój język jest zbyt wymuszony by brzmiał jak rodzimy. Jest to moja główną wadą, a Alexsander

11

Normalnie wstyd mi za niego ;p

12

Ten Pan jest głównym bohaterem drugiej części serii Hitman.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Daniel kaszle do telefonu jakby pokrywał tym śmiech. Zastanawiam się, jaką pomyłkę

22

powiedział, że może się stać moim upadkiem. Uczę się redukować ryzyko przez pozostawanie w ciszy. Jest to narzędzie, które stosuję teraz. Czekam aż Daniel będzie kontynuował. On jest jedyną osoba po tym wszystkim, który kontaktuje się ze mną. Cisza między nami przeciąga się, bo czekamy aż drugi ją przerwie. Patrzę na zegarek. Daję Danielowi dodatkowe 60 sekund i odkładam słuchawkę. Daniel poddaje się pierwszy. - Mam informacje o śmierci Alexandr’a. Zamykam oczy. Odczuwam ulgę, ale czuję niepokój. To jest to, na co czekałem. To jest to, dlaczego mężczyzna, którego nazywałem Panem Brownem wciąż żył. - Ty?- Pytam. Dlaczego Daniel miałby oferować informacje na temat Alexandra? Staram się być swobodnym, ale dzięki Bogu Daniel nie może mnie zobaczyć. Napięcie moich mięśni wydałoby mnie. Próbuję nie bębnic palcami ani przemierzać pokój martwiąc się, że Daniel będzie mógł się wykorzystać moje ruchy nawet przez telefon. - Nie jesteś jedynym, którego obchodził Alexandr.- Szorstkość Daniela zaskakuje mnie. On nigdy nie wykazywał niczego innego jak lakoniczna postawa nawet przy wykonywaniu trafienia. Kiedyś przypadkiem usłyszałem jak mówił swojemu, celowi, że zabiłby go wcześniej, ale musiał zatrzymać się na swoją poranną kawę. Łyk. Strzał. - Przepraszam, Daniel. Mój egoizm jest niestosowny.- Powiedziałem. – Ile? Daniel westchnął. Syk oddechu jest irytujący przez modulator głosu. Przenosze telefon dalej od ucha i czekam aż Daniel ponownie będzie mówił. - To jest darmowe kolego, ponieważ też nie lubię jak tak się dzieje. - Nie zgadzam się.- Nigdy nie być winnym nikomu, niczego. Lekcja numer jeden od - Dobrze, w takim razie ja akceptuję twój SAKO karabin.- Mówi mi Daniel. - Zbierasz moje kule?- Jedyna sposobem, dlaczego Daniel wie o moim odsetku zabitych jest badanie obudów po kulach i rozległa wiedza o oznakowaniu bębenka. Po raz kolejny Daniel pokazał, jakim groźnym jest przeciwnikiem. Ściskam mocniej telefon. Jeśli Daniel stanie się problemem z korzystam z wiedzy, którą przyswoiłem o nim w celu

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Alexandra.

23

wyeliminowania przeciwnika. Wiem, że Daniel używa Barretty M98 13 z ręcznym naciskiem i kulach 388mm Lapula Magnum 14, a proch jest produkowany głównie w południowej części USA, prawdopodobnie w Texasie lub Arizonie. Nie zabrałoby dużo czasu przesłuchanie wszystkich rozmów z Danielem i przeanalizowanie śladów z rozmów telefonicznych, przez co można wytropić producenta prochu. Ale nie zrobiłem żadnej z tych rzeczy, ponieważ Daniel nie był zagrożeniem dla mnie w przeszłości. Czuję się z nim spokrewniony. Być może jest on straszną osobą, która zabija tysiące niewinnych. Być może tak jak ja był przygotowany do tej pracy, ponieważ nie miał innego wyjścia. Być może jego wcześniejsze oświadczenie nie było ostrzeżeniem, ale wyciągnięciem pomocnej ręki, a ja ją odrzuciłem. - Tylko kilka, człowieku. Nie chciałem, aby Rambaudis je znalazł.- Wrócił do swojego swobodnego sposobu bycia i teraz ze mnie szydzi. - Zrozumiano. Więc teraz zawdzięczam Ci więcej niż jedną rzecz.- Mówię ponuro. Właśnie zaznaczam to w mojej księdze. Myślę, że sobie żartuje, ale mój plan jest ustalony. Określę z jak największa dokładnością lokalizację Daniela. Jako zabezpieczenie, nic innego. - Dzięki, człowieku.- Mówię starając się brzmieć bardziej po amerykańsku. Powinienem uczyć się od moich sąsiadów. Wielu jest bardzo młodych, jak szczenięta, ale gdybym mówił tak jak oni byłbym mniej zauważalny. Prawdopodobnie ludzie zakładają, że jestem prosty używając ich potocznych zwrotów. - Niezła próba.- Słychać humor w Daniela głosie. Znowu myślę, że zabiegi Daniela mają na celu zaproszenie do zaufania sobie, ale odpycham tę myśl. - Informacje? Przechodzą mnie ciarki. Alexander był bronią dla Bratvy Petrovich, jednej z najbardziej potężnych organizacji Rosji. Trenował wielu chłopców, aby mieć pewność, że biznes Bratvy przeprowadzany na całym świecie przechodzi bez zakłóceń. Niektórych

13

Pewnie się domyślacie, albo i wiecie. To karabin snajperski M98, czyli Model 98. Za takie cudo trzeba zapłacić ponad 4.5 Tyś. dolarów: D Nie to, żebym namawiała do kupna. Co to, to nie :P:P:P 14

Nabój karabinowy stworzony przez fińską firmę Lupula. Ma super parametry balistyczne więc jest ciasteczkiem wśród nabojów ;p

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Rewolucja nie może iść naprzód bez poparcia dla danej armii.

24

chłopców, jak mnie wypchnął z gniazda abyśmy radzili sobie na własną rękę. Nasza krew nie była wystarczająco czysta dla niego, jak Vasily’a który stał się jego prawą ręką lub nie wystarczająco ostry jak Yury, który stanął po jego lewej stronie. Nawet, jeśli mogłem pokonać Yury’ego jak miałem czternaście lat i mimo, że wykonałem każde zadanie, o jakie mnie prosił - nawet, jeśli nie lubiłem tego - nie było to wystarczające na końcu. Kiedyś odbiegłem od zleceń pozwalając młodym siać swoją zemstę na kustoszu sztuki. Na koniec był bałagan, ale dla tych chłopców ważne było, że w końcu mogą mieć wytchnienie wiedząc, że potwór, którego tropili przez dnie i noce odszedł i nigdy nie powróci. Dlatego Alexander odwołał mnie z szeregów i wysłał w świat. Mając piętnaście lat wszystko, co wiedziałem to jak zabijać. I to jest to, co robię. Jestem mężczyzną, który zabija za pieniądze. - Alexander nigdy by nie zdradził Bratva. - Może nie zdradził. Ale wycofał poparcie? Przedstawił swoje rozczarowanie?Sprzeciwił się Daniel. Wyobraziłem sobie jak siedzi na krześle odchylając się tylko na dwóch drewnianych nogach, swobodnie i beztrosko. Po chwili przemyślałem słowa Daniela. Nie było to tym, czego się spodziewałem. Nie wiedziałem, co doprowadziło, Sergei’a do akcji, ale bunt? Alexander wierzył, że braterstwo jest bardziej ważne nić cokolwiek innego, dlatego ja, jego najzdolniejszy protegowany zostałem zmuszony odejść. Umieściłem własne uczucia powyżej potrzeb Bratvy. Nie powiedziałem nic o tym Danielowi. - To wszystko?- Zapytałem. - Na razie tyle. – Powiedział Daniel w odpowiedzi i odłożył słuchawkę. Zastanawiałem się, dlaczego Daniel podzielił się tym ze mną. Jego motywy są dla mnie tajemnicą i sprawia to, że staje się on niebezpieczny. zabierał chłopców z ulicy, zmieniał ich maszyny na wynajem zasługuje na szacunek, ale jakieś uczucia? Miłość? Nie kocham Alexandra. Szacunek, tak - miłość, nie. Ja sam nie wiem, czym jest miłość. Wiem, czym jest żądza i złość. Rozpacz i satysfakcja. Ale miłość? Nie. To nie dla mnie. O 2095 loguję się i czekam na prywatny chat aż zostanie stworzony. O 2100 wpisuję informację i mój kontakt z Watchmakers jest tam. Znak ujawnia się wraz z kilkoma innymi szczegółami. Kopiuje i wklejam informacje do dokumentu tekstowego bez czytania. Przed wylogowaniem widzę jeszcze jedną wiadomość:

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Czyżby Daniel poczuł jakieś uczucia w stosunku do mistrza zabójców? Do człowieka, który

25

Jeśli wykonasz to zadanie będziesz mógł zaczerpnąć informacji o swoim rodaku. Alexsandr Krinkow, objawi się to, jako bonus. Gotcha15. Odpowiadam jakbym był Danielem, a nie Nikolai. Oferta ekstra informacji brzmi jak pułapka, jak wszystkie małe premie oferowane, aby związać ze sobą swoje rodziny czy organizacje. Ale dom hitman nie ma mocy, a ja pracowałem sam dla siebie odkąd odszedłem z Petrovich Bratva, kiedy miałem piętnaście lat. Zostałem wzniesiony przez Bratva. Poza Rosją może tylko nieliczni wiedzą, czym jest jednakże nazwa ma swoją moc. Od wewnątrz, wszyscy obawiają się jej. Dilerzy na ulicach odpowiadają przed

Bratva.

Mężczyźni i kobiety, którzy handlują swoim ciałem, kanciarze, złodzieje, politycy, oni wszyscy odpowiadają przed Bratva. Nie można się wysikać w kryminalnym podziemiu bez wiedzy i udzielenia zatwierdzenia przez Bratva Petrovich. Chcesz coś nielegalnego, niebezpiecznego, niedozwolonego. Bratva przekaże to do twoich drzwi, ale później należysz do nich. To jest tak samo jak dla tych ludzi, którzy zatrudniają mnie. Chcą być moimi właścicielami, ale ja nie należę do nikogo. Tylko do siebie. Alexander, mężczyzna, który zabrał mnie z ulicy i szkolił mnie na zabójcę zdecydował, że muszę zostawić swoją miłość dla rodziny Petrovich i wykopał mnie. Dla Alexandra lojalność wobec Petrovich Bratva była na pierwszym miejscu. To była dobra cecha dla generała armii Petrovich. Godna podziwu nawet. Dla Sergei, który zdecydował, że Alexander powianiem umrzeć była niepojęta. A jeśli nikt, z Bratva nie zamierza pomścić Alexandr’a i pokrzyżować plany Sergei, wtedy to zadanie spada na mnie. A ponieważ każdy również wszyscy wewnątrz, w tym Sergiei, nowa głowa rodziny Petrovich. Nowy król Bratva. Jego milczenie w tej kwestii sporo mówi. Sergei jest na tyle zagrożeniem dla mnie, jak ja dla niego. Ale teraz, udaje, że jestem spokojny, że Sergei zabił mojego mentora. Informacje przekazane przez Watchmakers o nowym znaku wyglądają na niewinne. Jeden mężczyzna, lekarz, mieszkający w Seattle. Jego imię, numer ubezpieczenia i data urodzenia 15

Potocznie Mam cię lub rozumieć

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

z zewnątrz jest świadomy tego, że szukam zadośćuczynienia za śmierć Alexandra, więc

26

wraz z proszonym typem śmierci. Bez potrzeby uznania. Sposób dostarczenia prosty i na moich warunkach. Jest sposobem, który preferuję, ale coś mi nie pasuje. Szybkie wyszukiwanie w Internecie pokazało mi, że lekarz z Seattle jest chirurgiem odpowiedzialnym za przeszczepy. Zastanawiam się czy zajmuje się sprzedażą organów lub ułatwianiem zakupu dla bogatych osobistości na czarnym rynku. Internet ujawnia jedynie, że ma on wyborny uśmiech, bujną czuprynę i plastikowo wyglądającą żonę. Idealną, piękną, ale pustą. Pomysł udania się do Seattle po sprawdzeniu znaku nie podoba mi się. Nie chcę być z dala od dziewczyny z 224. Wracam do łazienki i patrzę na taśmę video z Panem Johnem Brownem, moim aktualnym celem. Sergei zlecił mi znalezienie Pana Browna i przyprowadzenie go do Moskwy trzy miesiące temu. Pan Brown naprawdę nazywa się George Franklin i jest księgowym w Chicago. Został złapany na wzbogacaniu się transakcjach Bratva i zamiast uciec do Meksyku lub Singapuru lub gdzieś indziej, próbuję ukrywać się na naszych oczach. Poluję na ludzi całe życie. Każdy pozostawia ślad. Błędem Pana Browna był jego pies, mała yippy rzecz. Powinien on zostawić go za sobą. Pan Brown woził tego psa wszędzie ze sobą. Zygzakiem z Chicago do małego miasta w Wisconsin. Wrócił do Minneapolis, Minnesota. Tylko kilkaset kilometrów od swojego miasta. Kupował specjalne jedzenie dla swojego psa gdziekolwiek się udał. Mógłby stwierdzić gdzie uda się dalej bazując na dostępności jedzenia. Nie zabiję Pana Browna. Po prostu znajdę go i wrócę z nim. Ale plany się zmieniły. Nie zabiję Pana Browna jeszcze, ponieważ ma on informacje. Video pokazuje Pana Browna wysmarowującego się masłem orzechowym, aby pies mógł zlizywać. Obrzydliwe. Zrobię przysługę każdemu pozbywając się Pana Browna. Przesuwam zasięg celownika na pokój 224, przerzucam się na nocne widzenie. Mogę do piwnicy. Kiedy pierwszy raz oglądałem budynek, zanotowałem sobie, że w piwnicy znajduje się pralnia. Jest to miejsce wilgotne i zatęchłe z tylko kilkoma światłami i obrzydliwą podłogą. Dziewczyna z 224 nie powinna tam czyścić swoich ubrań. Ktoś powinien to zrobić za nią, ale wiem, że nie może pozwolić sobie na to. Jej lodówka ma w sobie kilka rzeczy, a kiedy je, chociaż wydaje się robić to rzadko jak dla mnie. Jeśli je to jest to makaron lub inne tanie jedzenie. Jej współlokatorka także nie ma dużo więcej pieniędzy. Te dwie są biedne i

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

zobaczyć tylko zarys jej ciała. Opuszcza mieszkanie i wydaje się mieć ze sobą kosz. Śledzę ją

27

oczywiste jest, że są ofiarami i cudem jest, że przetrwały na własną rękę do dorosłości. Jedyny mężczyzna mieszkający tam jest bezwartościowy. Oglądam ponownie jak jej postać, opiera się o pralkę. Umieszcza swoje ubrania w środku i odchodzi. Wraca do mieszkania i zmierza do sypialni. Jest za ciemno dla mnie, aby wiedzieć, co robi. Czy dotyka siebie ponownie? Potrafi się przemóc? Myślę, że chyba czyta książkę. Oglądam ją, a czas, który mija nie ma znaczenia. Nie ma nic bardziej interesującego dla mnie jak oglądanie jej nawet, jeśli wszystko, co widzę do zarys postaci. Powonieniem robić tyle innych rzeczy. Sprawdzać mój potencjalny cel w Seattle. Sprawdzić lokalizację Daniela. Szukać słabości wśród ludzi Sergei’a. Zamiast tego jestem zauroczony nią. Oglądając ją widzę, że jej oddech staje się wyrównany, a głowa opada w bok. Dzieje się tak, dlatego, że zapada w sen. Jej pranie jest mokre w wilgotnej piwnicy. Zanim zdążę pomyśleć wychodzę z mieszkania, biegnę na dół po schodach. A następnie do budynku mieszkalnego po drugiej stronie ulicy. Nie ma klamki od drzwi na zewnątrz, ale szyfr jest prosty. Wszystko, co trzeba mieć, aby otworzyć to plastikowy klin i kilka stuknięć w klawiaturę. Schodzę do piwnicy i otwieram drzwi. W środku jest mężczyzna pochylony nad stertą prania. Rzuca okiem na moje wejście, a w ręku trzyma coś różowego i koronkowego. Rozglądam się i robię szybki przegląd. Pralka, o którą opiera się to ta używana przez moją dziewczynę. Moje nozdrza rozszerzają się i krew mnie zalewa16.Ten mudak17 pieści jej majtki. Z rykiem podbiegam do niego. Odsuwa się na bok i podnosi swoje ręce w celu obrony. Chwytam jego nadgarstek w pięści i miażdżę kości. Płacze z bólu i jest to muzyka dla moich uszu. Blado różowa bawełna upada na podłogę, a ponieważ on próbuje się wyrwać prawie depcze ją. Trzymam jego nadgarstek jedną ręką, patrzę w dół i podnoszę majtki, chowając je do kieszeni w jeansach. - Co do kurwy myślisz, że robisz?- Pytam przez zaciśnięte zęby. - Pranie. Robię pranie. Jest rozpustnikiem i kłamcą. Ściskam mocniej jego złamany nadgarstek i on ponownie płacze. Używając mojej drugiej ręki używam kołnierza jego koszuli, aby przysunąć go bliżej.

16

Chodzi o te powiedzenie jak ktoś się wścieka.:)

17

To takie ‘pieszczotliwe’ rosyjskie słowo oznaczające dupka, głupią cipę itp.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Odpowiada słabo słyszalnie przez drgające zęby.

28

- To nie są twoje ubrania, ty ohydny skurwysynie.- Jestem zmęczony tym, że moja dziewczyna otoczona jest przez męty ludzkości. Pan Brown mieszka w drzwiach obok ze swoją perwersją. Ten mały mężczyzna próbuje ukraść jej majtki. Jak wielu kobietom tak zrobił? Powonieniem go zabić w tej chwili. Moja ręka uwalnia jego koszulkę i łapię go za gardło. Mógłbym wycisnąć z niego życie. Ale później zanim mogę wypowiedzieć kolejne słowo słyszę kroki. To ona. W jakiś sposób wiem, że to ona. Złodziej i ja wymieniamy spojrzenia. Puszczam dolboeb18, głupka wolno i chowam jej ubrania z powrotem do pralki. Widzę ciemny kąt z żarówką. Ściskam gorącą żarówkę w dłoni i tłukę czując natychmiastowo palenie w ręce. Ta strona pralni jest pogrążona w ciemności. Jest to idealne miejsce, aby schować tego faceta. Popycham go w kąt. - Wydaj jakiś dźwięk, odetchnij za głośno, a będzie to ostatnia rzecz, jaką zrobisz.Kiwa ze zrozumieniem, kuląc do siebie złamany nadgarstek. Chwytam jedno z krzeseł z pralni i umieszczam naprzeciwko niego tak żeby nie mógł wyjść nie alarmując mnie przy tym. W tym miejscu jestem tylko częściowo oświetlony. Nie mam książki lub gazety, więc wyciągam telefon i udaję, że szukam czegoś w Internecie. Wstrzymuję oddech, ponieważ będę tak blisko niej jak nigdy nie byłem. Moje ręce trzęsą się z oczekiwania. Zaciskam swój telefon mocniej, aby nie zdołała zobaczyć, jakie robi na mnie wrażenie. Nie chcę jej przestraszyć, więc mówię, - Allo.- Wkrótce po tym jak wyłania się za rogu. Nadal jest zaskoczona i skacze uderzając swoimi delikatnymi dłońmi o klatkę piersiową. Nie ma pojęcia jak to działanie podkreśla jej piękne piersi. Chcę zobaczyć te piersi wyeksponowane dla mnie. Chcę dotykać je moimi rękoma. Chcę pocierać moją twarz między tymi dolinami, pocierać jej sutki i lizać każdy centymetr jej nabrzmiałych piersi. Mój kutas dowodu mojego podniecenia. Być może jest lepiej, że nigdy nie byłem blisko. Chciałby poczuć po raz pierwszy jej dotyk ręki na moim nagim ciele. - N-nie widziałam Cię tutaj.- Jąka się słodko. Jej głos jest czysty i melodyjny. Jestem całkowicie zachwycony.

18

Ros.= nieuk. Przynajmniej tak znalazłam.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

twardnieje na samą myśl. Jestem wdzięczny, że jestem pochylony tak, że nie może zobaczyć

29

- Nyet19, to moja wina. Przepraszam za zaskoczenie ciebie.- Czy jest niegrzecznie zostać w pozycji siedzącej? Ze skurwielem za mną czuje się jakbym nie mógł się podnieść. Z nim i moim bolącym fiutem. - W porządku.- Uśmiecha się do mnie, a ja gryzę wewnętrzną stronę policzka, aby powstrzymać się od jęku. - Dopiero się wprowadziłam, więc nie znam wszystkich w tym budynku. Jestem Daisy Miller. Daisy. Jej imię faluje na moim języku. Pasuje do niej. Do jej gładkich, miękkich dłoni i jej jasnej karnacji. Niektóre z kobiet na Ukrainie myją twarz w kozim mleku, aby utrzymać idealną cerę. Wydaje mi się, że to jest tym, co i ona robi. Jej skóra jest kremowa, ale złota tak jakby mieszkała na zewnątrz, a nie w tych brudnych murach kompleksu mieszkaniowego. Jej rzęsy są gęste i odpoczywają jak firanki przy jej kościach policzkowych. - Daisy Miller.- Powtarzam. – Jak Henry James?- Daisy Miller z opowiadania Henry’ego Jamesa20 jest lekka i nieuchwytna, cała piękna, jak żadna inna istota. Marszy na mnie brwi, widocznie nie nadążając za moja próbą rozmowy. - Przepraszam? - Nic takiego. Podnosi swoją rękę i oferuje ją mnie. Chcę wstać i jej dotknąć, ale nie mogę. Zamiast tego przesuwam krzesło do przodu i pochylam się lekko do niej, oferując własną rękę na powitanie. Patrzy na mnie niepewnie jakbym był dolboeb który nie może podejść do niej. Powonieniem pobić tego faceta do nieprzytomności wtedy nie musiałbym się nim martwić. Wstaję powoli żeby sprawdzić czy będzie jakaś reakcja i słyszę niewielkie poruszenie. Chwytam krzesło jak wstaję i szybko podnoszę, a potem odkładam umieszczając nogę krzesła na jakiejś części ciała złodzieja. To może być jego łydka. Słyszę zdławiony jęk. dalej. Dźwięk staje się odcięty. Złodziej pojął moją wiadomość.

19

Ros.-Nie

20

Henry James rysuje w "Daisy Miller" portret kobiecy, wzruszający, pełen staroświeckiego uroku. Daisy, młoda Amerykanka, ukazana na gruncie europejskiego towarzystwa "wyższych sfer" z epoki wiktoriańskiej, gorszy ten świat swą swobodą i bezpruderyjnością. Czy Daisy, ta mieszanina lekkomyślności i naiwności, jest "przyzwoitą" dziewczyną? (opis z Lubimy Czytać) 

 

 Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Słyszysz coś?- Daisy rozgląda się dookoła i przy tej sposobności pchnąłem krzesło

30

- Nie. Nick Anders, - Mówię podchodząc do niej. Naprawdę nazywam się Nikolai Andrushko, ale nie mówię tego nikomu. Potrząsam jej drobną dłonią i podnoszę do ust. Pachnie cytryną i detergentem. Muskam moimi ustami dalej zdumiony, że nie upadam na nią zachowując się jak zwierzę. Zamiast kusić się dalej, pozwalam, aby jej ręka opadła. Jest zarumieniona teraz, a jej druga ręka zakrywa jej usta. Pocieram kciukiem jej zarumienione policzki. - Daisy. Jakie urocze imię. - Dziękuję. Słyszę więcej dźwięków dobiegających z rogu. - To miejsce brzmi jakby miało zwierzęta w ścianach. Myślę, że może być niebezpieczne dla kogoś takiego jak ty? - Jak ja?- Marszczy brwi. Nie podoba jej się to. Chwytam się lepszej odpowiedzi. - Dla kogokolwiek. Dla kobiet, szczególnie samotnych. Chodź.- Wyciągam ją w kierunku jej pralki. - Skończmy to. - Um, nie musisz czekać na mnie. Idę przełożyć to do suszarki, a potem wrócę jak się skończy. - Da21. Będę patrzył.- Proponuję. Chce czekać razem z nią oraz mam coś do załatwienia, czym musze się zająć. Patrzy na mnie niepewnie, a ja oferuję jej łagodny uśmiech. To wystarczyło, ponieważ szybko przerzuca swoje rzeczy do innej maszyny, chociaż oddziela swoją bieliznę do wzięcia gdzie indziej. Przestaje i patrzy do tłu na mnie, nadal zarumieniona. Jest zawstydzona? Nie powinna. Powinna wiedzieć, że jej koronkowe rzeczy sprawiają, że staje się bardziej pożądana. Marszczę brwi zastanawiając się czy widzi za mną szakala. Rozkładam nogi i chcę żeby ktoś oglądał jej prywatne rzeczy. Zastanawiam się czy powinna uprać je jeszcze raz. Jej niepokój jest oczywisty i wiem, że powinienem ją zostawić. Nie tylko z powodu jej ostrożnych spojrzeń w moją stronę, ale ponieważ wszystko w niej wchodzi w bezpośredni konflikt z całym moim życiem. Ledwo mogę oddychać stojąc tak blisko niej, widząc ją we własnej osobie. Jej drobne, ale mogące nosić ubrania ramiona poruszają się szybko. Jej dłonie 21

Ros.-Tak

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

krzyżuję ręce licząc na to, że będzie to większą przeszkodą, dzięki której go nie zobaczy. Nie

31

są delikatne z eleganckimi palcami, idealnie ukształtowanymi do jej ciała. Wyobrażam sobie te palce rozciągnięte wokół mojego wału. Ma piegi na policzkach i czole. Stojąc tak blisko mogę wychwycić detale, których nie mogłem zauważyć przez swój celownik, noktowizor czy marną wyobraźnię. Daisy jest feerią kolorów ze swoimi kasztanowymi włosami i niebieskimi oczami. Jej blada karnacja jest urocza nawet w słabo oświetlonej piwnicy. To dobra rzecz. Postanowiłem, że musze zobaczyć Daisy w pełnym oświetleniu. I mogę umrzeć.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Ah, ale jaka szczęśliwa byłaby to śmierć.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

32

Rozdział trzeci Daisy On nie odchodzi. Mój żołądek jest cały w nerwach. Powinnam się skoncentrować na pralce, ale wszystko, o czym mogę myśleć to wysoki, wspaniały mężczyzna stojący w pralni, ze mną. Pocałował moją dłoń. Dotknął mojego policzka. To jest to coś z powieści romantycznej. Chcę chichotać jak jakaś uczennica, ale obawiam się, że mógłby pomyśleć, że jestem głupiutka. Gryzę, więc swoją wargę i przenoszę swój koszyk z ubraniami do suszarki. Moje palce drżą jak wrzucam ćwierćdolarówkę do otworu. Regan wyjaśniła mi, że właściciele pobierają opłatę za pralkę i suszarkę, ale ja lubię czyste ubrania, więc jest to złem koniecznym. Zauważam detale o nim. Dostrzegam, że nosi ładne ubrania lub przynajmniej ładniejsze niż moje. Dostrzegam tatuaże na jego palcach, a kiedy dotykał mnie zauważyłam również odciski na nich. Tatuaże są nieco niepokojące, ale widzę sporo ludzi z tatuażami na ulicach. Być może on dostrzega w tym sztukę. Podnoszę parę mokrych jeansów i uderza mnie wstyd. Są one stare i workowate, a na jednej nogawce jest plama od wybielacza. W moim koszu nie ma nic, co mogłoby zaimponować mężczyźnie takiemu jak on. Spoglądam ukradkiem na niego, aby sprawdzić czy nie patrzy na mnie. Rumienię się i uciekam wzrokiem, pośpiesznie chowając swoje stare, używane z secondhandów ubrania do suszarki. Teraz jestem po prostu idiotką. Bądź śmiała, Daisy! Mówię sobie. On pocałował twoją dłoń - Więc twoje imię to Nick?- Duh, Daisy. On powiedział już to. Mogłaś zadać głupsze pytanie? - Da.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Patrzy.

33

- To urocze imię. Rosyjskie? Brzmisz na cudzoziemca. - Ojej. Teraz to naprawdę brzmię bardzo głupio. Regan miałaby ubaw z mojego Pollyannowego sposobu prowadzenia rozmowy. - Pochodzę z Ukrainy. Spoglądam ponownie na niego, a on nadal się na mnie patrzy. Jego wzrok podąża za moimi ruchami. To nie jest przyjacielski wzrok, nawet się nie uśmiecha. Aczkolwiek jest intensywny. Szare oczy i świdrujący wszytko wzrok. Jakby chciałby poznać wszystkie moje sekrety. Uśmiecham się do niego ponownie. - Podoba mi się twój akcent.- Mówię nieśmiało. – Nie jest tym, który słyszę często.Kiedykolwiek. Może raz, w intrenecie oglądając na video. Brzmi jakby pieścił sylaby swoim językiem, ale nie mówię tego. Nie jestem jeszcze tak śmiała. - Jesteś zbyt uprzejma. Znam inne języki, ale nigdy nie mogę się pozbyć swoich korzeni.- Mówi, a jego akcent wprawia mnie o szybszy puls. Chciałabym rozmawiać dłużej. On wydaje się być na krawędzi. To, dlatego, że próbuję z nim flirtować, a jestem w tym żałosna? - Z którego piętra jesteś? Szybko odpowiada. – Drugiego.Patrzę w górę. – Ja też. Jesteśmy sąsiadami.- Kończę z umieszczaniem prania w suszarce i nie mam nic innego do zrobienia. Powinnam kontynuować rozmowę z nim? Jestem daleka od odpowiedzi. Podnoszę kosz na pranie czując się beznadziejne. Nie rusza się ze swojego stanowiska z zaciemnionego kąta pralni. - Ja…domyślam się, że jeśli mieszkamy na tym samym piętrze to zobaczę cię jeszcze? Skłania swoją głowę w moim kierunku. - Da. Zobaczę cię.- Patrzy na dół jakby był przez coś zawstydzony. Potem dodaje: - Ja też. Miło było cię poznać, Nick.- Czuje gorąco na policzkach. – Mieszkam, pod 224, jeśli kiedykolwiek będziesz chciał pożyczyć detergent czy cokolwiek innego. Daj mi znać. Ponownie skłania głową. Czuję się głupio oferując tak dużo informacji, ale nie mogę się powstrzymać. - Więc, na razie.- Odwracam się w kierunku drzwi czując się jakbym sknociła swoją pierwszą szansę na flirt z mężczyzną. Przesuwa wzrok na mój telefon z klapką, który mam schowany w kieszeni.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Chciałbym tego.

34

- Podaj mi swój telefon.- Mówi i wyciąga rękę. – Wpisze ci mój numer. Zadzwoń do mnie, jeśli będziesz czegokolwiek potrzebowała. Moje policzki różowieją i wyciągam swój mały telefon. Jest to funkcjonalny, najtańszy model. Regan robiła śmieszne komentarze o mnie korzystającej ze smartfona więc używam GPS-a aby nie zgubić się w „wielkim mieście”, ale zabiera to mi więcej pieniędzy miesięcznie niż planowałam wydać na coś tak bzdurnego. Nie, kiedy nie mam żadnej pracy. Ale przekazuje mu telefon, zawstydzona tym jak żałosne to jest. Nic nie mówi, po prostu obserwuje a następnie otwiera klapkę i zaczyna wprowadzać cyfry. Patrzę jak jego wytatuowane palce poruszają się i zastanawiam się nad oznaczeniami na każdym knykciu. Wydaje się niegrzecznie pytać, co one oznaczają. Po chwili zamyka klapkę telefonu i podaje mi go z powrotem. - Zadzwonisz do mnie, da? Jeśli będziesz czegoś potrzebowała. Zadzwonię to ciebie, jeśli będę potrzebował…detergentu. Kiwam głową w milczeniu, dając mu uśmiech, który mam nadzieję jest przyjacielski (a nie jednym z przerażających) i wymykam się. Wydaje się, że mam teraz dwójkę przyjaciół. Regan i mojego Ukraińskiego sąsiada, który jest tak niewyobrażalnie przystojny, że mogłabym patrzeć się na niego cały dzień. Umieszczam kosz na pranie na biodrze i wychodzę, czując jego oczy na sobie. Kiedy jestem bezpieczna z powrotem w mieszkaniu, wyciągam telefon, otwieram klapkę i sprawdzam listę numerów sprawdzając, co tam umięsił. Prywatna wiadomość? Coś zalotnego? Nick. Po prostu Nick. Oczywiście nie mam odwagi zadzwonić do niego, ale będę myślała o tym dzień i noc. I jak będę się dotykała dzisiejszej nocy? To będzie twarz Nicka, ta, którą będę sobie Jutro pożyczę laptop Regan i sprawdzę wszystko na temat Ukrainy. Chcę się uczyć o nim. Jest coś w Nicku, co przyciąga mnie do niego. Sprawia, że wpatruje się w jego numer w zadumie. W tym tygodniu spotkałam kilku innych mężczyzn, z którymi rozmawiałam dłużej. Ale żaden z nich nie próbował pocałować mnie w rękę oraz dać mi swój numeru telefonu. To jest osobiste, a ja nie miałam tego za wiele. Osobiste połączenie z wysokim, tajemniczym, przystojnym mężczyzną? To stanowi treść moich najśmielszych marzeń.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wyobrażała.

35

Nawet więcej niż to. Jest coś w Nicku i leżąc na łóżku rozmyślam o tym. Po chwili zdaję sobie sprawę z tego, czym to jest. Jest intensywny. Jest to coś tak żywego, świadomego, co żyje w nim i śpiewa do mnie. Ciągnie mnie to tak jak ćmę do płomieni. Czy to, dlatego, że ojciec był cieniem samego siebie i zrobił, co w jego mocy by mnie złamać? Myślę, że Nick nigdy nie zostanie złamany. Lubię to w nim.

Nikolai Daisy przypomina mi obrazy amerykańskiego malarza pochodzącego z miasta nieopodal. Obrazy te są pełne wzgórz i symetrycznie posadzonej pszenicy. Wyglądają one bezgrzesznie, zdrowo i spokojnie. Nawet jej imię przywołuje te obrazy. Natomiast jestem jak ciemne obrazy przedstawione przez Dantego i groteskowe, przez Heronima Bosch’a. W wieku piętnastu lat zostałem zobowiązany do zlikwidowania kustosza sztuki, który miał upodobanie

do

amerykańskiej sztuki i amerykańskich chłopców.

Było

to

satysfakcjonujące zlecenie, biorąc pod uwagę to jak wiele nauczyłem się o sztuce obserwując kustosza. Zlikwidowanie go nie miało nic wspólnego z tym, że był pedofilem. Chodziło o pieniądze. Zawsze chodzi o pieniądze. Było to ostatnim zleceniem, jakie wykonałem pod okiem, Alexsandr’a. Nadal nie wiem, dlaczego mnie wyrzucił. Jeśli była to wina sposobu, w jaki przeprowadziłem uderzenie, sprawowania kontroli nade mną. To było raczej przeprowadzone niechlujnie. Ale po tym jak obserwowałem kustosza przez dwa tygodnie, nie mogłem tak po prostu umieścić kulki w jego głowie. Ponownie pocieram napis na mojej klatce piersiowej. Śmierć jest łaską. A ci chłopcy zasłużyli na swoja własną zemstę. Pamięć o tym wciąż przypomina mi o moim podobieństwie do tego zaniedbanego budynku, którego wnętrze wypełnione jest śmieciami. Czy…czy mogę teraz wstać? Odwracam się w kierunki złodzieja. – Wstań.- Rozkazuję

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wtedy mógł zdecydować, że byłem za dużym ciężarem lub po prostu byłem za stary to

36

Szamocze się ze swoimi nogami; są one wykoślawione. Jego męstwo jest imponujące. Nie wkurzał się i był cichy przez większość czasu. Decyduję się wypuścić go, tylko z ostrzeżeniem. - Jaki jest twój numer mieszkania?- Pytam. - 122.- Odpowiada. Wgląda na takiego małego miło swojego rozmiaru. Teraz, kiedy mam wolną chwilę, zbieram się w sobie i spoglądam na niego. Jestem zaskoczony tym, że jest on mojej wielkości, ale nie tak silny. - Radzę abyś poszukał sobie nowego miejsca do zamieszkania. Nie obchodzi mnie, co robisz z ubraniami innych kobiet, ale nie wolno tobie być przy tej jednej. Nie dotykasz jej, nie oddychasz tym samym powietrzem.- Nadal patrzę na suszarkę. Krzywię się na myśl o rękach zwierzęcia na jej ubraniach. Nie mogę pozwolić, aby dotykały jej ciała. Dostrzegam butelkę wybielacza, który jest zapewne stary i zapomniany. Zniszczy on jej ubrania, ale kupie jej nowe. Takie, które nie będą przetarte, a ich materiał będzie czysty i cenny jak ona. - A-a-ale nawet nie znałeś jej zanim tutaj przyszła.- Mówi złodziej płaczliwym głosem. Łapie go i przyciskam do pralki jedną ręką, a drugą trzymam go za gardło. Moje wcześniejsze odczucie, co do złagodzenia kary uciekło. Ściskam mocno. – Kończyłem życia innych nie mając większego powodu. Przenieś się i żyj. Nie przenosisz się. Umrzesz. Proste.Jestem zdziwiony brakiem zrozumienia u tego faceta. Być może pozbawienie tlenu wpłynęło na jego myślenie. Łagodzę swój chwyt. - To nie jest taki ciężki wybór, prawda? Jest tak wiele innych wysypisk gdzie możesz zamieszkać. - Ale moja kaucja.- Wykrztusza z siebie. Pieniądze, zawsze pieniądze. Nadal trzymając go za gardło sięgam do kieszenie i - Wystarczy?- Potrząsam nim. Jego oczy rozszerzają się i kiwa energicznie głową. Sięga po pieniądze, ale trzymam je z dala od niego. - Uh uh. Powiedz mi, co zrobisz. - Wyprowadzę się. - Kiedy? - Dzisiaj. - Kiedy?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wyciągam dwie stu-dolarówki z portfela.

37

- Teraz.- Łapie powietrze z trudem. Kiwam głową i puszczam go. Chwyta pieniądze i ucieka. Później musze sprawdzić czy 122 jest puste. Jeśli nie, będzie. Teraz potrzebuję naprawić problem ubraniowy Daisy. Ten, o którym ona nic nie wie. Nie mam wyboru. Z pomocną dwóch plastikowych patyczków z mojego zestawu do otwierania zamków, omijam otwory na monety. Łowię nimi w otworach, aby maszyna uwierzyła, że to monety. Nie kradnę. Naprawdę. Nie mam ubrań do uprania. Ale jeśli Daisy wróci znajdzie mnie czekającego tutaj.. Potrzebuję jakiejś przykrywki. Ustawiam pralkę na długie pranie, siadam i czekam na jej powrót. Suszarka Daisy daje sygnał o zakończeniu pracy. Moje ciało napręża się w oczekiwaniu. Miałem mało styczności z dziewczyną taką jak Daisy. Więcej z kobietami, które znałem i którym płaciłem. Za pieniądze, które im daję traktują mnie tak jak chcę. Polega to głównie na usłudze dla mnie i odejściu. Nie dbam o to, co te dziwki myślą o mnie - ale z Daisy… z Daisy, obchodzi mnie to. Zatrzymuje się, kiedy mnie widzi. Oczywista niespodzianka jej widoczna w jej delikatnych cechach. Ofiaruję jej mały uśmiech. Moje mięśnie twarzy protestują od ich niecodziennego użycia. - Cześć, jeszcze raz.- Mówi niepewnie. - Twoje suszenie się skończyło.- Odpowiadam. Jej wyraz twarzy nie jest już niespodzianką, ale zaniepokojeniem. Nie jest to ta emocja, którą chcę wywołać, ale to, co chcę od niej nie jest jeszcze w pełni znane. Nawet dla mnie. Pożądanie, tak. Potrzeba, tak. Delikatne uczucia, tak… lub nie. Jestem nękany niepewnością na nieznanym terytorium, dlatego odpowiadam ze stoickim spokojem, co czyni ją nawet bardziej ostrożną. Mogę to zobaczyć. To przechodzi tak szybko. Zrób coś, Nikolai. Rozkazuję sobie. - Przepraszam, przestraszyłem cię? Czekałem na swoje rzeczy.- Pokazuje w kierunku pralki, którą manipulowałem wcześniej. - Nie. Byłam tylko zaskoczona zobaczenie kogokolwiek tutaj.- Stanęła z przodu suszarki i nie zrobiła żadnego ruchu w celu wyciągnięcia ubrań. Jasnoróżowa plamka na jej policzkach dała mi wskazówkę. Była zakłopotana. Nie mam pojęcia, dlaczego, ale odwróciłem się i usiadłem na swoim krześle. Jej niepokój jest bolesny dla mnie, a nie wiem, co mógłbym zrobić, aby znikł, nie opuszczając jej. Mam ściśnięte gardło. Może jak ponownie odwiedzę dziwkę, zapłacę jej to nauczy mnie flirtować.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Podchodzę szybko do niej. Biorę jej dłoń i delikatnie prowadzę do suszarki.

38

- Moje własne policzki są gorące i udaje, że czytam swoje emaile, kiedy Daisy opróżnia bęben swojej suszarki do plastikowego kosza ze złamanym paskiem. Krzyk rozpaczy wybija się z mojego krzesła, ale nie ma zagrożenia dla niej. Daisy wpatruje się w swoje rzeczy, jedną w każdej ręce i na plamy od wybielacza na nich. Umieściłem to w jej suszarce. Ciąży na mnie poczucie winy. Większe niż sobie wyobrażałem. - Co to jest?- Pytam udając, że nie wiem, że to ja zniszczyłem jej jedyne ubrania. Skłania swoją głowę i wydaje mi się, że będzie płakać. Proszę, kotehok22. Nie płacz, proszę. Koniec końców żadne łzy nie poleciały, ale jej zrezygnowana akceptacja tego zdarzenia sprawia, że czuję się gorzej. Jakbym nękał ją fizycznie, odbierając szczęście. Nagle znowu stoję i krzesło chrzęści z tylnej strony suszarki. - Co się dzieje, Kotehok?- Moja ręka unosi się nad jej pochylonymi ramionami. Chcę jej dotknąć, ale czuję się zbyt winny. Wzdycha i odwraca się w moim kierunku z lekkim potrząśnięciem głową. - Po prostu moje szczęście. Zgaduję. Musiałam umieścić ubrania w suszarce, w której był wybielacz.- Podnosi parę jeansów, które wyglądają na za duże dla niej z dodatkowo wystrzępionymi nogawkami. Ma duże przebarwienia z tyłu. Koszulka, którą trzyma w drugiej ręce ma ten sam problem. – Jeansy mogę wyrzucić, ale ta koszulka? - To byłem ja. – Deklaruję. Zabieram koszulkę z jej rąk. – Musisz pozwolić mi to naprawić dla ciebie. - Nie. Co?- Próbuje zabrać koszulkę i szwy pękają w naszych rękach. Teraz wygląda jakby była bliska płaczu i gryzie swoją wargę, aby powstrzymać łzy. Nie mogę się powstrzymywać od niej ani chwili dłużej. Mija ręką spada na jej ramię i przyciąga ją do mnie. - To jest moja wina. Nie wiedziałem jak uruchomić tę maszynę. Musisz pozwolić mi - Pochyla się do mnie, a ja pocieram jej plecy- tyko górą część- w małych okręgach, tak jak się nauczyłem od prostytutki w Amsterdamie, która zaoferowała nauczenie mnie przytulania. Wtedy tego nie polubiłem. Pocierałem jej plecy dłonią przez kilka sekund, a potem ją opuściłem. Ale to jest… niesamowite. Drobne ciało Daisy ułożone jest lekko przy moim. Mogę poczuć mięśnie jej pleców, co sugeruje, że Daisy jest silna. Jej łopatki są

22

Ros.- kotek.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

zrobić to dla ciebie.

39

wystające, co z kolei sugeruje, że Daisy za mało je. Chce zgarnąć ją na moje kolana i karmić ją jedną ręką, a drugą muskać jej cipkę. Ona nie pożycza ode mnie siły dłużej niż sekundę jak mnie odpycha i zabiera swoje włosy z twarzy. - To nie jest twoja wina.- Potrząsa swoją głową na mnie. – Jestem pewna, że to ja cos zrobiłam. - Nyet.- Podciągam ja na nogi. – Idziesz ze mną. Nie będę mógł spać wiedząc, że zrujnowałem twoje rzeczy swoją nieudolnością. Próbuje zbierać swoje rzeczy, a odciągam ją. - Czekaj.- Mówi - Daisy.- błagam ją. – Musisz pozwolić mi to zrobić albo nie będę mógł żyć z samym sobą. Wparuje się w moje oczy. Chociaż kusi mnie żeby je zamknąć bojąc się tego, co w nich dostrzeże, jeśli zajrzy zbyt głęboko, a prawda znajduje się z przodu. Mój stały wzrok musi jej wystarczyć. - Siedemdziesiąt dolarów.- Mówi w końcu. Uśmiecham się i kiwam głową. Nie ma pojęcia, o co jej chodzi, ale biorę to, jako przyzwolenie. Wyciągam ją z piwnicy i kieruję się do tylnych drzwi. - Dokąd idziemy? - Do mojego motoru.- Mówię. Moja ręka nadal jest zaborcza w stosunku do jej dłoni. Boje się, że jeśli ją puszczę, zniknie. Mój wynajęty, Ducati stoi nieruszany na parkingu między naszymi budynkami. Mam tylko jeden kask, który podaję jej. – Załóż.- Mówię, a ponieważ brzmię jak mudak, dupek, dodaję, - Proszę.

samochodu, tylko motor i tylko jeden kask. - Założysz go tylko do sklepu motocyklowego? To tylko kilka kilometrów stąd. Będę jechał powoli bocznymi drogami.- Proponuje w kompromisie. Powoli kiwa głową na zgodę i zakłada kask. Całe napięcie zbudowane przez walkę z huesos23, skurwysynem wcześniej, teraz rozpływa się przekonując słodką Daisy do pójścia ze mną. 23

Ros.- chuj.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Nie mogę wziąć twojego jedynego kasku.- Wygląda buntowniczo. Nie mam

40

Przerzucam nogę z drugiej strony motoru i kiwam na Daisy, aby też wsiadła. Obracając się, podnoszę osłonę jej kasku w górę. - Trzymaj mocno, nawet, jeśli będziemy jechali wolno. Okej? - Okej.- Powtarza. Jej oczy błyszczą z ekscytacji i uśmiecham się. To uczucie jest takie inne. Jadę wolno przez ulice, ponieważ Daisy przylega do mnie. Jej piersi naciskają na tkaninę mojej koszulki i czuję, że cieszy się dreszczykiem emocji. Chcę wierzyć, że pobudzenie jest przeze mnie, ale ona wydaje się lubić wibracje motoru pomiędzy swoimi nogami. Przy wystarczająco szybkiej jeździe wibracje mogą wystarczyć by pomóc jej dojść. Bardzo chciałbym spróbować tego. Zastanawiam się czy jest mokra między nogami, czy materiał jej majtek jest wilgotny i czy jest tak pobudzona, że jeans jest przemoczony. Kołysze się nieznacznie na fotelu i czuję jak przyciska się instynktownie bardziej do mnie. Jęczę i nawet nie staram się tego ukryć. Mam pewność, że wiatr zabierze dźwięk. Czuję, że mój fiut jest ogromy na myśl o jej wilgoci, o niej dochodzącej podczas jazdy za mną. Kiedy dojeżdżamy do sklepu motocyklowego gdzie wynajmują i sprzedają takie motory, wysiadam szybko i próbuję myśleć o czymś, co zredukuje moja erekcję. Wrzucam jej sąsiada do mojej głowy i jestem w stanie stać prosto. Nie chcę, aby Daisy była narażona na ludzi tutaj, więc każę jej zostać na motorze w zamkniętym kasku. - Ktoś mógłby chcieć ukraść go. Oczywiście jest to kłamstwo, ale Daisy po prostu kiwa głową. W środku kupuję kask dla Daisy i pytam, - Potrzebuję ubrań. Gdzie mogę je kupić? Żująca gumę sprzedawczyni rzuca mi głodne spojrzenie. - Skarbie, mogę cię wyposażyć. Czego potrzebujesz?- Jej wzrok spada na moje krocze i opieram się pragnieniu zasłonięcia pachwiny nowo zakupionym kaskiem. Za zakrętem, w górę drogi jest centrum handlowe. Jedź Lindau Lane. Nie przegapisz.Położyła naciska na centrum handlowe, tak jakby to miało jakieś szczególnie znaczenie. Kiwam głową w podziękowaniu. Na zewnątrz stanąłem przy Daisy, blokując jej widok na sklep i podaję jej nowy kask. Przykro mi za zrobienie kłopotu. Co zrobisz z dodatkowym kaskiem?- Kręci głową w konsternacji. – Nie myślałam. Wzruszam ramionami. – Potrzebowałem go.- Tylko dla niej, ale nie mówię tego głośno.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Dla mojej dziewczyny.- Mówię. Marszczy swój nos jakby ten pomysł śmierdział.

41

Patrzy na mnie z powątpiewaniem, więc daję jej mój najlepszy niewzruszony wygląd. To jej w tym dobre; ona czuje się niekomfortowo i nie patrzy mi dłużej w oczy. Nagle zaczynam się czuć jak skurwiel po tym i nie wiem jak to naprawić. Podnoszę jej brodę pięścią, tak, aby spojrzała mi w oczy. Jest dla ciebie. Tylko dla ciebie. Możesz trzymać go na przejażdżki ze mną lub wyrzuć go. W jej oczach widzę dziwne światło, ale nie mogę go złapać. Nie potrafię jej jeszcze rozszyfrować. Będę się tego uczył. Światełko szybko znika z jej oczu, a ja nie chcę być z nią na motorze kiedy niebezpieczni kierowcy są na zewnątrz. Sam mogę unikać tych ludzi, ale z moim cennym ładunkiem, jestem zaniepokojony. Zakładam jej kask na głowę, ostrożnie odsuwając jej włosy i umieszczam pasek pod brodą. Powtarzam ten gest u siebie i wspinam się na motor. Tym razem Daisy nie potrzebuje instrukcji jak mnie trzymać. Jej ramiona owijają mnie natychmiastowo i przyciska policzek do moich pleców. Jej drobne, silne ramiona owijają moja talię. W tej pozycji mógłbym prowadzić przez godziny, tylko żeby, móc poczuć jej ciało przyciśnięte do mojego.

Daisy Wszystko, czego mnie nauczono mówi mi, że jestem lekkomyślnym głupcem. Spotkałam Nicka dwie godziny temu w pralni. Pozwoliłam mu zaskoczyć mnie. Pozwoliłam mu pocałować się w rękę, przytulić, a teraz jestem z tyłu jego motocykla. Po ukończeniu szkoły mój ojciec pozwolił mi oglądać mówiąc, że jestem głupia. Czy miłe, młode kobiety

Nie obchodzi mnie to. Jestem zmęczona byciem ostrożną i chronioną. Chcę być dzika i lekkomyślna. Chcę spędzać dużo więcej czasu z tym mężczyzną. Jeśli to zaprowadzi mnie na złą ścieżkę, będę tam z szeroko otwartymi oczami. Nie wiem jak się prawidłowo trzyma człowieka na motocyklu; to jest moja pierwsza taka jazda. Przylegam do niego naciskając swoim ciałem o jego. Moje piersi muskają jego plecy i odbijam się, kiedy trafiamy na wybój. Ciężko mi oddychać na to odczucie. Trzymam go za blisko? Obchodzi mnie to? Udam niewiedzę, jeśli spyta. Za bardzo lubię uczucie jego

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wsiadają na motor z nieznajomymi mężczyznami?

42

dużego ciała naciskającego na moje uda i brzuch, aby zatrzymać to. Czuję się niegrzeczna. Nigdy, przenigdy wcześniej nie byłam niegrzeczna i nigdy nie zdawałam sobie sprawy z tego do teraz. Chciałabym być. Także nigdy nie zdawałam sobie sprawy jak duże są centra handlowe. Wjeżdżamy motocyklem na duży parking, który ma więcej poziomów niż mój budynek mieszkalny. Widzę teraz wielki budynek naprzeciwko nas. To wygląda jak centrum handlowe. Mój Boże. Nie miałam pojęcia, że będzie to tak…ogromne. Wbrew sobie czuje ekscytację. Nigdy nie byłam w centrum handlowym. Te, które mieliśmy niedaleko było mniejsze, ale widziałam reklamy w telewizji. Ojciec nie chciał mnie puścić, nie ważnie jak bardzo prosiłam. Za bardzo otwarte i niebezpieczne. Tak mi mówił. Czuję błysk gniewu na ojca. Z jak wielu rzeczy w życiu mnie okradł? Przez chwilę jestem złośliwie zadowolona z porzucenia go…, ale potem poczucie winy przejmuje kontrolę i usuwa złość z dala. Nick parkuje motor na jednym z przednich miejsc parkingowych i zdejmuje swój kask zgarniając włosy. Jest wspaniały. Patrzę na niego zza kasku. Mogę chłonąć jego profil wiecznie. Jest przystojny, jego budowa delikatna, ale jednak męska, a oczy szare i intensywne. Odłożył kask, co mówi mi, że powinnam zejść z motoru. Stosuję się do tego i przekładam nogę przez motor i czuje się niezdarnie robiąc to. Jeansy, w których jestem są przetarte, stare, i przesuwają się podczas wstawania. Poprawiam je ukradkiem, kiedy on stawia motor na podpórkę i sam z niego zsiada. Zanim mogę podnieść ręce on zdejmuje za mnie kupiony wcześniej kask. Z jakiegoś powodu nie czuję się przez to kontrolowana. Czuję…tkliwość. Ten Nick jest boleśnie słodki, mimo tego, że uparcie intensywny na zewnątrz. To sprawia, że mu ufam. Kiedy zdjął kask, uśmiecha się do mnie, jakby był zadowolony, że widzi moją twarz. - Więc jesteśmy.- Mówię bez tchu. – Dziękuję za przywiezienie mnie. Przechyla głowę jakby próbował zrozumieć, o czym mówię. - Będę robił zakupy z tobą. To jest sprawiedliwe. Od czasu do czasu jego akcent wydaje się grubszy, jeśli tylko przestaje się kontrolować. Czuję się rozchwiana na myśl o nim robiącym ze mną zakupy. Ubraniami, które zostały zrujnowane były majtki, staniki, dwie koszulki oraz para jeansów. - Nie musisz. To nie jest konieczne.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jesteśmy w centrum handlowym.

43

- Da. Jest konieczne.- I podaje mi swoje ramię, jak dżentelmen eskortujący mnie do centrum handlowego. Wszystkie moje protesty zniknęły na widok tego eleganckiego i uprzejmego gestu. Wślizguję się swoją dłoń w jego i przesuwam się bliżej, pozwalając mu siebie prowadzić. Sapię jak tylko przechodzimy przez szklane drzwi. To miejsce jest kraina z bajki. - To roller coaster?- Piszczę. Centrum ma, co najmniej cztery pietra i jest tak duże, że słychać echo. Nawet, jeśli bym spróbowała zobaczyć, nie udałoby mi się zobaczyć końca budynku. Zawsze tak jest. Wielkie doniczkowe rośliny ustawione w linii ogromnego przejścia. Są też ty kolorowe transparenty wiszące nad głową reklamujące lokalną sprzedaż i sklepy specjalistyczne. Są tutaj oświetlone znaki, eleganckie wystawy oraz wszędzie ludzie. Jest to przytłaczające i niesamowite w tym samym momencie. - Och, wow.- Spogladam na Nicka, aby sprawdzić czy też jest pod wrażeniem, ale on patrzy na mnie. Moje policzki nabierają koloru i przesuwam wzrok w bok, ponownie oglądając wszystko na około. Nawet nie wiem, od czego zacząć oraz wszystkie te sklepy wyglądają tak drogo. - Wiesz, który sklep jest niedrogi? Milcząc patrzę na niego, marszczy brwi. - Dlaczego niedrogi, Daisy? Rumienię się na dźwięk mojego imienia. Jak jego język pieści sylaby przed tym jak wychodzą z jego ust. - Dobrze. Mamy do wydania tylko siedemnaście dolarów. Chcę dostać jak najwięcej za te pieniądze. A potem czerwienieję, nawet bardziej niż wcześniej. To nie są moje pieniądze. Tylko jego. oskubać dla dodatkowych ciuchów, ponieważ są mi potrzebne. - Daisy.- Mówi cicho. – Nie martw się o pieniądze. Kup ubrania, których potrzebujesz. Zapłacę, da? Nie patrz na ceny. To sprawia, że marszczę brwi. Nie chcę się kłócić z Nickiem. Chcę go pocałować. Ale nie jestem na to wystarczająco odważna, więc kombinuję jak prosto wybrać niedrogie ciuchy i zakończyć naszą wycieczkę na zakupy. - Dobrze.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Wszystko, co on jest mi winny to kolka majtek i para spodni. Źle się czuję próbując

44

Widzę duży sklep, który reklamuje koszulki po pięć dolarów i zmierzam w tamtym kierunku, ale Nick łapie mnie za rękę i prowadzi mnie w dół korytarza. Jestem pewna, że będzie mnie boleć szyja od ciągłego rozglądania się na boki ze zdumieniem na wszystkie sklepy. Jest tu sklep ze wszystkim, od magnesów po kapelusze. W końcu Nick zatrzymuje się przed sklepem z wielkimi złotymi literami na szczycie oraz czarnym marmurowym wykończeniem. W środku znajduje się kilku wysokich, poważnie ubranych na czarno ludzi wyglądających za pięknie, aby pochodzili z Minnesoty.. Nikt, kto mieszkała na farmie nie wygląda jak ci ludzie. Okna wystawowe pełne są wystylizowanych manekinów ubranych w jedwabie, skóry, skąpe biustonosze oraz bieliznę. Zasysam oddech, kiedy Nick splata swoją rękę z moją, aby utrzymać mnie blisko siebie. Nie wiem, w którą stronę patrzeć. Następnie zobaczyłam znak obniżki z tyłu sklepu i rozplątuje nasze dłonie zmierzając tam. Przecenione rzeczy są albo za duże albo po sezonie. Lub okropne. Przetrząsam je byle jak patrząc czy cos z tego będzie na mnie pasować przy odrobinie przeszycia. Nick czeka cierpliwie stojąc obok, a kiedy patrzę, rozgląda się po pomieszczeniu. Jego oczy zawsze obserwujące. Zastanawiam się przez moment, czego on szuka. Nie mogę znaleźć niczego, co mi się podoba. Rzeczy są za drogie nawet przy dodatkowych pieniądzach Nicka. Pięćdziesiąt dolarów za biustonosz? To szaleństwo. Ale wiem, że Nick nie pozwoli mi stąd odejść bez kupienia czegokolwiek. Łapię, więc zwykły biustonosz za dwadzieścia dolarów i ściskam go pod pachą w celu krycia. Z tego jakiegoś powodu to dziwne, aby Nick widział moja bieliznę. - Chodźmy z tym. Patrzy się na mnie przez długi moment, spoglądając na biustonosz, który starałam się ukryć w moich skrzyżowanych ramionach. Dociera do mnie i sprawdza metkę. Sprawdza ją. - Wybrałaś najtańszą cenowo rzecz, Daisy? Jego angielski potrzebuje nauki, ale wiem, o co mu chodzi. Wzruszam ramionami, czując się głupio. Nick trzyma swoje ręce z dala od tego. - Och. Moją twarz pokrywają rumieńce i wyciągam rękę do niego, starając się nie być za bardzo zażenowaną- lub podnieconą- na myśl, że ręce Nicka dotykają mojego biustonosza.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Następnie patrzy na mnie.

45

Kieruje się do kasy, a ja trzymam się kilka kroków za nim. Jego głos jest niski i gładki, kiedy mówi do jednej na czarno ubranych sprzedawczyń wręczając jej biustonosz. Chwilę później wychodzi zza lady z taśmą pomiarową w ręce. - Cukiereczku.- mówi zachęcając mnie. – Rozmawiałam z twoim chłopakiem on obawia się, że biustonosz, który wybrałaś nie będzie pasował. Chodźmy zmierzyć, okey? Rzuca zaskoczone spojrzenie na Nicka, ale on patrzy na mnie chłodno jakby prowokował mnie to protestu. Kobieta kładzie rękę na moich plecach i prowadzi mnie do garderoby. A tam mierzy moje piersi, podczas gdy moje policzki robią się czerwone ze wstydu. Daje mi rozmiar 34C i wychodzimy do przymierzalni. - Miałeś rację.- Mówi ekspedientka do Nicka. Tamten jest dużo za duży. Znajdziemy jej coś bardziej odpowiedniego. Tylko kiwa ignorując moje protestujące spojrzenie, gdy kobieta idzie do określonego miejsca w sklepie. - Już.- Mówi. – Ten jest podobny do tego wybranego, ale myślę, że możemy znaleźć coś w twoim rozmiarze. Wyciąga zwykły, gładki stanik w cielistym kolorze. Jest nudny. Tak jak ten, który wybrałam, ale sprawdzam metkę. Nie jest tańszy od tych fantazyjnych. Z jakiegoś powodu kładę swoją stopę w dół. Całe życie mam znoszone, nudne, zwykłe ubrania. Ojciec obstawał przy zatwierdzaniu wszystkiego, co nosiłam i w rezultacie nigdy nie miałam czegoś ładnego i odważnego. Myślę przez chwilę i kręcę głową do kobiety podającej mi zwykły stanik. Zamiast tego udaję się do pobliskiego stojaka i oglądam biustonosze. Są tam rzeczy koronkowe i plisowane. Jeden jest z różowego jedwabiu i białym obramowaniem z koronką wzdłuż miseczki. Jest niewyobrażalnie piękny i dotykam go tęsknie. mogłabym przysiąc, że wygląda na zadowolonego. - Myślę, że chcę ten. - To świetny wybór.- Zachwyca się ekspedientka. – Ale potrzebujesz również pasujących majtek. - Da.- Mówi Nick z daleka zanim ja mogę odpowiedzieć. – Ona potrzebuje kilku zestawów. Staników i majtek. Koszulek. Butów, Sukienek. Strzelam spojrzeniem w jego kierunku, ale on ma wyciągnięty telefon i coś na nim robi. Nie patrzy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

A potem patrzę na Nick’a jakbym potrzebowała jego zatwierdzenia. Kiwa głową i

46

- Nie przejmuj się nim, skarbie.- Sprzedawczyni dotyka mojego ramienia. – Powiedział mi, że dostaniesz wszystko, co chcesz. Wszystko? Ja chcę wszystkie ładne rzeczy z tego sklepu. Wybieram parę koronkowych, różowych pasów do pończoch, które pasują do stanika i majtek. - Nie jestem pewna czy właściwe jest żeby on kupował mi te rzeczy. - Żartujesz?- ekspedientka pyta ze śmiechem. – Chłopcy przychodzą tutaj i robią to dla swoich dziewczyn cały czas. Nie jestem dziewczyną Nick’a i nie jestem całkowicie przekonana czy to jest właściwe, ale jestem słaba widząc te wszystkie piękne rzeczy wokół mnie. Jakby wyczuwając moje wahanie, kobieta wkłada pasy do pończoch na stosie. A ja nie mówię, nie. Przesuwam się do następnego stojaka. Jest tam żółty, kwiatowy wzór. Jest słodki i piękny i sprawia, że robię się szczęśliwa widząc go. Kiedy robię przerwę w oglądaniu, widzę jak kobieta dodaje do mojego stosu stanik i pasujące majtki. Zastanawiam się czy Nick powiedział jej, aby była agresywna. Do czasu, kiedy mówię „wystarczy” ona ma pełne ręce kolorowej, pięknej bielizny w kolorach tęczy i miękkich i przyjemnych materiałów. Nic w tym stosie nie jest zwykłe i nieefektowne - nawet nie praktyczne. Wszystko jest miękkie i namiętne. I chociaż nie powinnam pozwalać mężczyźnie kupować ich dla mnie, jestem oszołomiona myślą o posiadaniu ich. Ekspedientka ma zabawę przy ubieraniu mnie. Zabiera mnie kilku stojaków na z przodu sklepu po tym jak wybrałyśmy kupę bielizny damskiej i ona dodała swetry, spódnice i kilka bluzek zalewając nimi moje ramiona. Kiedy protestuję ona patrzy się na Nicka, a on kiwa potakująco głową i ona zabiera mnie do działu z jeansami gdzie przechodzimy przez tę Kiedy kierujemy się lady, waham się. - To za dużo. - Nyet. Nie jest.- Mówi Nick. – Zasługujesz na piękne rzeczy. Jego ręka dotyka moich pleców i pociera moje łopatki. Lubię ten dotyk. Chce więcej, ale nie mogę prosić o więcej. Patrzę się dookoła aż ekspedientka dzwoni na nas. W pobliżu jest para i oni trzymają się za ręce, kiedy kobieta przegląda stojak. Patrzę na ich splecione ręce z odrobiną zazdrości. Czy Nick weź mnie za rękę gdybym go o to zapytała?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

sama rutynę. Protestuję. Patrzy na Nicka. Stos w moich ramionach.

47

Końcowa suma, jaką wyliczyła kobieta zaskakuje mnie. To więcej pieniędzy niż przywiozłam ze sobą podczas ucieczki. - Nie.- Protestuję, ale Nick po prostu wyciąga portfel, a ja patrzę jak jego wytatuowane palce wyciągają kilka stu-dolarowych banknotów na rachunek. Dostrzegam jeszcze więcej w portfelu. Jestem zszokowana. On nie jest biedny. Nie wiem, dlaczego czuję się taka chwilowo zdradzona przez tą informację, ale jestem. Czuję się tak, jakby Nick okłamał mnie. Nasz budynek jest stary i zaniedbany. Dlaczego on mieszka tam, jeśli swobodnie nosi ze sobą taką ilość pieniędzy? Chcę się o to zapytać, ale wydaje się to nieuprzejme. Zamiast czuć się skandalicznie pozwalając temu ekscytującemu, obcemu mężczyźnie kupować dla mnie majtki, czuję się…jak przypadek dobroczynny. To nie jest dłużej zabawa, śmiały kaprys. Teraz jestem tylko smutna. Czy on tak robi dla wszystkich? Szuka kobiet potrzebujących i kupuje im rzeczy? On może. Na zewnątrz jest twardy, ale wyczuwam w nim coś w rodzaju samotnego serca ukrytego w środku. Myślałam, że łączy nas ubóstwo. Widząc te wszystkie pieniądze zdaje sobie sprawę, że on nie jest taki jak ja i czuje się przez to mniejsza. Kobieta wkłada paragon do torby i zabieram je zanim zrobi to Nick. Zachowam ten paragon i zwrócę te wszystkie ładne rzeczy. Oddam też pieniądze Nickowi. Na podstawie jego zachowania w sklepie, mogę wyrzucić z siebie ten argument teraz lub pozwolić mu myśleć, że postawił na swoim, a później wrócić tu. Zdecydowałam. To jest głupie, ale czuję się samotna znowu, ponieważ zdaję sobie sprawę z tego, że moje ubóstwo nas dzieli. podłogi w centrum handlowym. Dłoń Nicka jest na moich łopatkach. Prowadzi mnie. Przyjazna dłoń. Nigdy więcej. Jestem taka głupia. Oto jestem ja. Nadrabiam straty w fantazjach i marzeniach myśląc, że ten mężczyzna może mnie lubić, a on jest tylko bogaczem, który stara się być uprzejmym. Kiedy jesteśmy kilka kroków za sklepem Nick zatrzymuje się. Ledwie zauważam aż jego ręce są na moich ramionach i on nagle stoi przede mną.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Spuszczam głowę, kiedy wychodzimy ze sklepu, wpatrując się w lśniące, marmurowe

48

- Daisy.- Pomrukuje, a jego palce dotykają mojego podbródka abym spojrzała na niego. Intensywność jego spojrzenia pochłania mnie. - Co się stało? Z jakiegoś powodu moje wargi drżą. - Ja…ty nie powinieneś kupować mi tych rzeczy. Jego oczy zwężają się. – Dlaczego?- Jego akcent jest taki gruby, że bardziej brzmi to jak „vyyy”24. - Ta kobieta myślała, że jesteś moim chłopakiem. Uspokaja się a kiedy mówi jego głos jest twardy. - Masz chłopaka? Będzie zazdrosny? - Co? Nie.- Kręcę głową. – Żadnego chłopaka. Ja tylko – ona nie zdawała sobie sprawy, że byłeś po prostu uprzejmy. Szorstki śmiech wydostaje się z niego. - Daisy, jest wiele rzeczy słów, którymi możesz mnie opisać, ale ‘uprzejmy’ nie jest jednym z nich. Dziwnie to zabrzmiało. Był dla mnie uprzejmy. - To zbyt wiele pieniędzy. Rozważa to przez chwilę, a następnie wkłada rękę do torby. Podaję mu ją czując miażdżące rozczarowanie. Dlaczego jestem tak przywiązana do pięknych, jedwabnych majtek? Być może to same elementy, ale ważne to, co reprezentują. Stara, bojaźliwa Daisy nigdy by nie założyła czegoś tak cienkiego, słodkiego, kolorowego. A nowa Daisy chce ich bardziej niż czegokolwiek innego. Chcę zobaczyć błysk aprobaty w oczach Nicka, kiedy będzie patrzył na mnie. Chce się czuć wyjątkowa dla niego. Zastanawiam się czy zdaje sobie sprawę jak Nick zagląda do torby. Bierze paragon i co jest dla mnie niespodzianką, gniecie w swoich rękach, a potem wyrzuca do pobliskiego kosza na śmieci. - Teraz nie masz wyboru, jak tylko przyjąć mój prezent. Da? Patrzę na niego z szeroko otwartymi oczami. - Ale, Nick. Pieniądze…

24

Dlaczego- ang. Why, a on mówi Vyyy

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

zawiodłam się. Już jestem przywiązana do niego. Jestem dziwną, potrzebującą małą paczką.

49

Pochyla się. Jego jasne oczy czule pieszczą moją twarz. Jego spojrzenie jest niemal zbyt bezpośrednie. - Która część cię niepokoi?- Pyta po chwili. – Pieniądze czy fakt, że myślisz, że należysz do mnie? Czuję się w pułapce spojrzenia Nicka. Patrzy w dół na mnie jakby świat zależał od tego, co odpowiem. Czuję to samo. Potrzebuję znaleźć sposób, aby dowiedzieć się jak będę się czuła bez zażenowania. Regan w tym momencie powiedziałaby coś gładkiego i śmiesznego, a wszystko, co ja czuje jest głupie. Tak jak czytam zbyt wiele o rzeczach, robienie ich jest niewiarygodnie nieswoje. - Tylko pieniądze.- Odpowiadam. Myślenie, że należę do niego sprawia, że czuję gorąco i brak mi oddechu. Z jakiegoś powodu myśl, że mogłabym należeć do Nicka nie wydaje mi się być tym samym jak sprawowanie nade mną kontroli przez ojca. Nick pozwoliłby mi być wolną. Tak myślę. Daje mi wystarczająco, aby pozwolić mi robić to, co chcę, ale zawsze będzie, aby mnie chronić, jeśli będę tego potrzebowała. Sięga ręką i dotyka mojej twarzy. Zawsze tak delikatnie. Jego kciuk gładzi moją skórę. Ciarki przechodzą przeze mnie i czuję wzrost gęsiej skórki. Powinnam go odepchnąć. Powinnam. Ale nie robię tego. Zamiast tego napotykam jego spojrzenie, do którego bardzo mnie ciągnie. Mały, prosty dotyk hipnotyzuje mnie. Pochyla się jakby chciał powiedzieć mi sekret-lub pocałować mnie-, jeśli się pochylę na spotkanie jego. Myślenie o tym wprawia mnie w drżenie. Kiedy jego kołnierzyk się odchyla widzę odrobinę czarnego tuszu na jego szyi. Jestem zafascynowana. To tatuaż? ramionami, a tego ekscytującego mnie tatuażu już nie widać. Opuszcza rękę i robi mi się chłodno czując się ponownie samotna. - Więc.- Mówi. – Ubrania są prezentem. Obraziłam go. Jak okropnie. Powinnam przeprosić. Ale on nie patrzy na mnie więcej, a ja nie mogę znaleźć słów. Zamiast tego przyciągam torbę do siebie. - Dziękuję.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

To złe pytanie. Sztywnieje a jego oczy robią się zimne. Przeciąga się i wzrusza

50

W ciszy idziemy w kierunku kolejnego sklepu, a ja widzę kolejna parę trzymającą się za ręce. Nagle jak też chcę tak. Jeśli musnę jego dłoń swoją, wtedy weźmie ją? Czy zignoruje mnie? To, jak sądzę powie mi, co on do mnie czuje. Jeśli mnie zawiedzie to zostawię go za sobą. Normalna dziewczyna nie pozwoliłaby się tak szybko przywiązać do kogoś, …ale ja nie jestem normalna. Przekładam torbę do drugiej ręki, zostawiając tą pierwszą wolną. Bardzo ostrożnie muskam nią jego dłoń, podczas gdy dalej idziemy. Spogląda na mnie i myślę, że zdał zrozumiała, co ja robię. To jest bardziej oczywiste niż myślałam. Powinnam być zażenowana. Palce Nicka splatają się z moimi i idziemy ręka w rękę do następnego sklepu. Moje serce dudni w piersi tak jakby tańczyło. Dzisiejszy dzień jest najlepszym dniem w całym moim życiu. Trzy sklepy i trzy duże torpy ubrań później, patrzę na zegar na ścianie. - Powinnam wracać. Nie chcę być na zewnątrz tak późno.- To i także, jeśli spędzę więcej czasu z nim, wyda więcej pieniędzy na mnie. To zdaje się sprawić, że jest on nieszczęśliwy. Gwałtownie marszczy brwi i jego ręka ściska moją jeszcze mocniej. Jego wzrok jest za zegarze. - Jest ledwie noc Tak, jest.- Mówię mu. – Regan powiedziała, że nie jest bezpiecznie zostając na zewnątrz budynku po nocy. Myślę ze powinnam wrócić zanim będzie za późno. - Regan zna mieszkanie wie więcej o świecie zewnętrznym niż kiedykolwiek będę wiedziała. Więc kiedy ona ostrzega, ja słucham. - Odprowadzę cię do samych drzwi. - Muszę.- Marszczy brwi w moim kierunku.- Będę utrzymywał cię bezpieczną. - Oczywiście.- Przełykam ciężko nie chcąc wychodzić. Lubię być tutaj z nim. Podobnie jak rozmawiać z nim łagodnie o różnych rzeczach. W czasie, kiedy robiliśmy zakupy, powiedziałam mu o Regan i moim życiu. Tak dużo jak jeszcze nikomu. Powiedziałam mu, że pochodzę z farmy tak jak powiedziała Regan. Powiedziałam, że jestem sierotą. Powiedziałam, że jestem tu po to, aby znaleźć pracę i iść do college’u. Co jest prawdą?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Ja.. Ty nie musisz.

51

Jutro zamierzam iść do sklepu niedaleko mieszkania i poszukać pracy, która wsparłaby mnie. Desperacko potrzebuje pracy. - Ale chcę zobaczyć Nicka ponownie. Łapie jego dłoń mocniej. Po dzisiejszym dniu, zamierzam go widzieć ponownie? Nie będę mogła prać swoich rzeczy bez nadziei, że pojawi się. - Czy…czy chciałbyś spotkać się na kawie jutro? Jego chłodna postawa stopiła się trochę. - To jest-?- Poszukuje słowa. – Randka?- To słowo na jego języku brzmi inaczej. Jakby nigdy nie był na randce, nie mówiąc już o używaniu tego słowa. - Ja stawiam tym razem.- Mówię mu. – W podziękowaniu za ubrania.- Nawet z moimi skromnymi oszczędnościami stać mnie na kawę i jakieś kanapki. I chce go zobaczyć ponownie. - Nie jestem pewna, kiedy ponieważ jestem bardzo zajęta, …ale z chciałbym wyjść z tobą. Nick kiwa głową. – Spotkamy się. Napisz do mnie.- Wychodzimy na zewnątrz do jego motoru i rozlokowujemy moje torby zapinając pasy, aby zapewnić, że nie odlecą. Następnie podaje mi kask i jesteśmy gotowi do jazdy do domu. Nie chcę już nigdy wracać do domu, Chcę zostać z nim, czując trzepotanie w żołądku, kiedy jego palce muskają moje. Chce tego na zawsze. Jedziemy do domu o zmierzchu ulicami pobliskich dzielnic. Kiedy podjeżdżam pod budynek mieszkalny wjeżdża do garażu i się zatrzymuje naprzeciwko windy. Milczy, kiedy zmierzamy do naszego budynku. Milczę i ja. Wjeżdżamy windą na drugie piętro, a ja natychmiast ruszę w kierunku mieszkania Regan. Jeśli zapyta mnie czy pójdę do niego, nie wiem czy mam na tyle zdrowego rozsądku, aby powiedzieć mu nie. Na pewno nie, pamiętając jego dłoń na mojej. Nie, z pamięcią jego ręki na kolanie, doprowadzaniu mnie do szaleństwa i kierowaniu moich myśli stronę - Które drzwi są twoje?- Jak blisko był przez cały czas? Nie mogę uwierzyć, że mieszkam tutaj prawie dwa tygodnie i nigdy wcześniej go nie widziałam. Jest cichy przez długi czas i zaczynam się martwić, że go obraziłam…albo gorzej, że wcale nie chce mi powiedzieć. - Jest dobrze.- Mówię delikatnie i odwracam się. – To nie jest ważne. Byłam po prostu ciekawa. Jego dłoń łapie mnie zanim mogłam się cofnąć. - Nyet, Daisy. Ja…ja przepraszam. Nie mieszkam w twoim budynku.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

seksualnych rzeczy. Jesteśmy na drugim piętrze i rozglądam się dookoła.

52

- Nie?- Odwracam się do niego i marszczę brwi. - Moja pralka była zepsuta. Jakiś mudak zostawił wybielacz w suszarce, więc przyszedłem pożyczyć twoje. Śmieję się czując ulgę. Więc nie mieszka w tym budynku i nie chciał się przyznać? Czuje się lepiej. - Mieszkam prosto korytarzem.- Mówię nieśmiało i pokazuje na drzwi mojego mieszkania. Wyciągam ręce po torby, które trzymał dla mnie. – To moje. - Da.- Trzyma torby jeszcze trochę dłużej, a następnie podaje mi. Jego palce pieszczą moje mniejsze. Nie pomaga to, że zachłystuję się tym wrażeniem. Moje sutki twardnieją i nie mogę przestać o tym myśleć. On jest moim pierwszym flirtem i pierwszym pobudzeniem. Mam dwadzieścia jeden lat i nigdy nie byłam dotykana tak intymnie. Myślę o tym jak skandaliczne dla mojego ojca byłby fakt, że jechałam motorem z mężczyzną następnie mnie zapraszającą go na kawową randkę. Nie mogę temu zapobiec. On przypomina owoc, a ja jestem Ewą stojącą naprzeciwko jabłka. Nick daje mi sztywny ukłon i czeka. Zdaję sobie sprawę, że nie odejdzie zanim nie będę bezpieczna w środku, więc posyłam mu drżący, roztargniony uśmiech i pędzę do środka bez tchu. Regan i Mike robią to na kanapie. Jego ręce są pod jej koszulka i jestem pewna ze jej jeansy są rozpięte. Ona jest rozłożona na Mike’u. Jej biodra zagnieżdżone między jego nogami. Jej język w jego ustach. Spogląda na mnie i daje mi głupkowato, namiętno-oszklony uśmiech poruszając palcami, a następnie jej uwaga ponownie skierowana jest na Mike’a. Pójdę sobie do pokoju.- Biorę oddech i odchodzę. Normalnie byłabym zgorszona zachowaniem Regan, ale teraz nie martwię się tak tym. Chce być w swoim pokoju i na Mój Ukrainiec. Ta myśl sprawia mi ból i pulsowanie między nogami, co jest wyborne i straszne jednocześnie. Zmierzam do mojego pokoju i zostawiam torby na podłodze. Zamykam drzwi i kładę się na łóżku. Leżę tak przez długi czas, myśląc. Okno jest szeroko otwarte, ale nawet nie chce na nie spojrzeć. Dzisiejszej nocy nie tęsknię za gwiazdami. Dzisiejszej nocy myślę tylko o moim Ukraińcu.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

osobności myśleć o mim Ukraińcu.

53

Mój Ukrainiec. Tak jakby należał do mnie. Jakby ukrywanie tego jak się zauroczyłam było głupie. On trzymał mnie za rękę. Kupił mi majtki, ponieważ zniszczył moje. To nie jest atrakcyjne. Mówię tak sobie nawet, kiedy wyciągam telefon i pisze wiadomość. Z moim tanim, okropnym telefonem jest to trudne, aby napisać całość, ale udaje mi się wpisać: Spotkajmy się @sklepik kawowy na dł ulicy obik pro jutrzz25. Jeśli zgodzę się spotkać jutro pomyśli, że jestem zbyt gorliwa. Dodałam dzień do tego, więc brzmi to tak jakbym była bardziej zajęta niż jest w rzeczywistości. Myślę przez chwilę i wysyłam. Godzina osiemnasta? Potem położyłam się na łóżku i czekałam. Nie jestem w stanie nic zrobić pogrążają się w świecie i marzeniach. Mój telefon dzwoni wcześniej niż przewidywałam. Łapie go, otwieram i czytam wiadomość.

To nie jest dobre sąsiedztwo. Moje mieszkanie jest bezpieczniejsze. Przyjdziesz do mnie? Dreszczyk emocji znika pod ukłuciem alarmu. Przyjść do niego do mieszkania? Teraz, kiedy udało mi się złapać oddech z dala od niego, zdaję sobie sprawę, że byłoby to zbyt do przodu dla mnie, aby pójść z nim na spotkanie blisko jego łóżka. Czy zrobiłam zły ruch? Zaproszenie go na kawę było pytaniem „Czy prześpisz się ze mną?” Jestem naiwna, ale nie głupia. Z jakiegoś powodu to zaproszenie sprawia, że się złoszczę. Odpowiadam na wiadomość.

Ni wane. Nie ważne? Nie spotkam się z tob jakkolwiek miłe było tw zapr.

Jestem sfrustrowana przez jego flirtującą odpowiedź. Boje się, że ma 2 konc. Ciężko jest pisać na moim głupim telefonie. Stale musze klikać klawisz numeryczny zanim przewinie teks w prawo, ale i tak to robię, ponieważ pisanie wiadomości jest bezpieczniejsze niż mówienie Natychmiastowo odpowiada. Przepraszam. Kawa jest w porządku?

25

Tak pisała Daisy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Więc myślisz ze jestem miły, Daisy? Jestem zadowolony

54

Wie, że mnie obraził. Z jakiegoś powodu to zabiera całą moja złość i zaczynam się czuć trochę głupio. Może na Ukrainie to nie jest wielka rzecz dla chłopców zapraszać dziewczyny do mieszkania. Może to nic wielkiego randkować. Ale nie jesteśmy tam. I tak wiem, że jestem ciamajdą. Pollyanną jak lubi nazywać mnie Regan. Ale to Pollyanna jest ostrożna. Odpowiadam zanim mogę pomyśleć.

K, Wysyłam. Kawiarnia, w której mamy się spotkać jest ładna, dobrze oświetlona i w centrum dla nas obojga. Powiem także, Regan gdzie się wybieram i aby mnie odebrała. Jeśli będzie się działo cokolwiek dziwnego, ona będzie mogła przyjść po mnie. Kawiarnia jest wystarczająco bezpieczna.

Zobaczę cię za dwa dni. Odpowiada. Mam randkę. Nie, nie randkę. Mówię swoim rozgorączkowanym myślom. To jest proste dziękuję. On kupił mi ubrania i zabrał mnie na przejażdżkę na swoim motorze. Nie ma nic innego niż to. Następny dzień jest frustrujący. Założyła skromy sweter z białą bluzką z wysokim kołnierzykiem. Moje włosy są zebrane w wysoki kucyk, zrobiłam makijaż i uprasowane spodnie. Wyglądam na gotową by pójść do kościoła jak również poroznosić swoje CV do każdego przedsiębiorstwa niedaleko naszego mieszkania. Najczęściej nie ma ofert. Ekonomia jest kiepska. To jest zły czas w roku, również nie mam doświadczenia. Jedyną rzeczą, która Prowadzi mnie to na stację benzynową znajdującą się, obok, która potrzebuje kogoś do całonocnej zmiany i innej restauracji, która również potrzebuje kogoś na późną zmianę. Oni natomiast obiecują, że zadzwonią do mnie. Szukanie pracy zakończone. Wracam do domu i będę się nad sobą rozczulać przez cały wieczór. Chciałabym móc powiedzieć Nickowi, że spotkamy się wieczorem, ale chcę uchodzić za silną, niezależną kobietę. Nienawidzę tego. Następny dzień mijał w większej części tak samo. Polowanie na pracę do popołudnia, a kiedy już nie mogę tego znieść idę wcześniej do

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

mnie wyróżnia to gotowość do pracy w różnych godzinach za złe wynagrodzenie.

55

kawiarni, aby dostać stolik. Kupiłam błyszczyk w sklepie na rogu i nałożyłam go na usta w łazience, więc wyglądam jak najlepiej mogę, kiedy Ukrainiec przyjdzie. Wracam do prywatnego stolika i rozkładam gazetę, którą kupiłam. Skanuje prace, kiedy czekam. Czekam. I czekam. Nie ma jeszcze osiemnastej trzydzieści, kiedy uświadamiam sobie, że zostałam

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wystawiona.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

56

Rozdział czwarty Nikolai Jestem wdzięczny, że wymigała się od mojego zaproszenia do mieszkania. Jak spoglądam w około zdaję sobie sprawę, że musiałbym szybko popracować nad umeblowaniem tego miejsca żeby wyglądało reprezentacyjnie? Zastanawiam się czy nie poprosić o pomoc, Daisy. Te szczególne mieszkanie ma idealne usytuowanie, ponieważ znajduje się w rogu na drugim piętrze. Jest wystarczająco wysoko żeby nie można było się wspiąć przez okno, ale nie za wysoko abym mógł wyskoczyć bez zranienia. Kąt daje mi szerszy widok. Schody są blisko i również mógłbym spuścić się po linie z budynku mieszkalnego, który jest naprzeciwko. Nie sprawdziłem tego jeszcze, ponieważ obawiam się, że ktoś mógłby mnie rozpoznać, ale przeszedłem większe przestrzenie z niczym więcej niż mój pas i drut stalowy. Zaglądam do mieszkania naprzeciwko mnie. Jedno spojrzenie na Daisy. W środku dwóch studentów płci męskiej mieszka razem. Ich lokum jest niechlujne i pełne piwa i pudełek po pizzy. Kiedy nie są na zajęciach, grają w gry wideo. Uczę się ich wnętrza. Dziś wieczorem będę zamawiał rzeczy i będę je miał dostarczane. Sofa. Stolik. Łózko chciałbym czasu sam w przeszłości i dlatego zaczynam mieć urojenia. Jeśli Daisy kiedykolwiek byłaby w moim łóżku. Słyszę dźwięk wiadomości z mojej biznesowej komórki26. Nie Daisy. Numer, który jej dałem jest do mojej osobistej linii. Mam tylko trzy numery na niej. Alexsandr, Daniel i teraz Daisy.

Zadzwoń do mnie.

26



Trochę dziwnie brzmi ta biznesowa komórka, …ale firmowa tez nie pasuje 

 Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

obejrzeć osobiście. Tylko najlepsze łózko dla Daisy. Potrząsam głową. Spędziłem za dużo

57

Wiadomość jest od Jules’a Laurence. Fałszerz dokumentów i haker, z którego usług korzystałem wcześniej. Kontakt od niego jest niepokojący. Natychmiast dzwonię. - Allo.- Mówię, kiedy połączenie jest nawiązane. - Nikolai.- Kaja się do mojego ucha. – Tak bardzo przepraszam. Bełkocze teraz. Przeprosiny są wystarczającym wyjaśnieniem, który potrzebuję. Sprzedał mnie. - Grozili mojej Sarze. Musiałem im powiedzieć. Musiałem. Nic nie mówię. Moje milczenie ośmieli go. Wiem to o nim, ale myślałem, że miał więcej honoru. Moje wargi krzywią się w niesmaku. Nie ma żadnego honoru. Tylko poleganie na sobie. - To Bratva. Oni się ciebie boją i chcą wyeliminować, ponieważ należałeś wcześniej do nich. Wiedzą, że po prostu czekasz, aby wytropić ich za Alexsandr’a. Aleksandr był miesiące temu.- Mówię łagodnie. – Jeśli zrobiłbym coś, wtedy nie byłoby to już skończone? - Czekanie zabija ich. Dodatkowo, oni cię znają. Wiedzą, że nie akceptujesz śmierci Alexsandr’a bez zapłaty za nią. To, że jeszcze nic nie zrobiłeś wzbudza większy strach. Dobrze. Pomyślałem. Ci mudaks27 powinni trząść się ze strachu. - Nie muszę być lojalny.- Mówię Jules’owi. – Realizuje swoje zamierzenia i idę dalej. Słyszę w swoim uchu, że Jules wstrzymuje oddech przez swoje niedowierzanie. - Przepraszam. Musiałem to powiedzieć. - Dlaczego dzwonisz?- Wzdycham. Nic nie jest skończone. Muszę wyeliminować zagrożenie i wrócić. - Po prostu myślałem, że jeśli ci powiem, wtedy…- Jego głos oddala się. - Myślałeś, że cię nie skrzywdzę? Że nie będziesz musiał się mnie bać?- Mogę prawie

To chyba ulubione słowa naszego bohatera. Dla przypomnienia, jest ono obraźliwe i oznacza dupków i inne gorsze znaczenia tego słowa.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

zobaczyć jak kiwnął głową do telefonu. – Więc się nie bój. Tak jak powiedziałeś, śmierć jest

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

58

ukojeniem. To życie jest pełne terroru. Szybkie wdychanie powietrza jest jedyną odpowiedzią na moje słowa. Następnie więcej szlochów. - Proszę. Sara jest w ciąży. Musiałem to zrobić. - Pokaże ci moje miłosierdzie, Jules.- Słyszę jak łapie powietrze. Dość tego śmiesznego pozerstwa. Rozkazuję. – Powiedz mi. 27

Korekta: Katuska30

- Nadejdą od strony Zachodniego Wybrzeża w nadziei, że cię zaskoczą. Wysłałem ci numery ich lotu. Śledzę je.- Przełyka szloch i kontynuuje. – To wszystko, czego potrzebujesz? - Myślę, że jesteś nadmiernie pomocny. - Zajmiesz się tym i będziemy kwita?- Jego głos pełny nadziei, ale nie mogę zaoferować mu żadnego zapewnienia. - Nie wiem.- Odpowiadam szczerze i odkładam słuchawkę. Patrzę na zegarek. Jeśli zabójcy Bratvy przelatują z Rosji na Zachodnie wybrzeże, to mam mniej nić czterdzieści osiem godzin na zatrzymanie ich. Będę musiał polecieć bezpośrednio do Los Angeles. Szybko sprawdzam rozkład lotów. Nie chcę bałaganu z prywatnymi samolotami. Z ich sprawdzaniem programów lotów. Używając jednego z moich tożsamości jest bezpieczniejsze do latania samolotem. To tylko kolejny nieznany biznesman. Mój wieczór z Daisy musi być odłożony. Wściekam się. Sięgam po swoją bezpieczną linię, aby powiedzieć, Sergei co myślę o jego ingerencji. Zadanie, o które zostałem poproszony wykonam na swój sposób i swoim czasie. Ale jestem zmuszony do odłożenia go. Sergei dowie się wystarczająco wcześnie, co myślę o jego działaniach. Natomiast teraz musze skontaktować się z Daisy i zapytać się jej o zmianę daty spotkania. Może odebrać moje opóźnienie za wyraz niezdecydowania albo gorzej, niestałości. Tępy ból między oczami zaczyna tętnić. Uciskam palcem zewnętrzną stronę nosa do czasu, kiedy ból się mija. Zakłócenie w spotkaniu z Daisy dołożę do rachunku Sergei’a. Tak wiele jest mi już winien. Jeśli tylko by to wiedział. Zastanawiam się czy powonieniem napisać czy może zadzwonić. Co zrobiłby Daniel? Wybrałby wiadomość, zdecydowałem.

obecności przez dwa dni. Przepraszam za to, ale nie mogę tego odłożyć. Czy mogłabyś rozważyć zmianę daty naszego spotkania? Za trzy dni wrócę. Przez znaczną ilość czasu odpowiedź jednak nie przychodzi. Niecierpliwie staram się skupić na szczegółach, które są przede mną. Nie mogę pozwolić, aby Bratva przybyła tutaj.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Daisy, w moje firmie zdarzy ła się sytuacja, która wymaga mojej

59

Wyciągam torbę z szafy i szybko pakuję zmianę ubrania wraz z laptopem. Garnitur, który będę miał na sobie jest nijaki, tak samo jak buty. Zakładam lateksową maskę na twarz. To dusi, ale wyściełane kości policzkowe i zaokrąglone czoło zmieniają mój wygląd drastycznie. Wysoki kołnierzyk w biznesowej koszuli łatwo ukrywa zakończenie maski oraz sztylet na mojej szyi, ten, który zauważyła wcześniej Daisy. Teraz jestem John Anderson. Robię pętlę na swoim specjalnie zaprojektowanym pasku przy swoich specjalnie obszernych spodniach. Metalowe elementy od góry i od spodu po usunięciu mogą służyć, jako pręt do duszenia28. Nie mogę zabrać do samolotu niczego więcej niebezpiecznego z wyjątkiem siebie. Zabijałem gołymi rękami i zrobię to ponownie, jeśli zajdzie taka potrzeba, ale sprzęt zabójczy jest pomocny do przeżycia. Zmierzam do Los Angeles. Mam tam szafkę gdzie przechowuję potrzebne rzeczy. Trzydzieści minut później idę świadomie przez lotnisko. Zmierzam na bardzo ważne biznesowe spotkanie, mówię do siebie. Ludzie mijają mnie, ale nie zauważają. Jestem po prostu jednym z podróżujących. Przy kontroli bezpieczeństwa zdejmuję buty i pasek nawet bez pytania. Nigdy nie zwracać na siebie uwagi. Mój bagaż podręczny i laptop są skanowane i wypuszczone. Wstrzymuję oddech jak odwracają pasek i strażnik przygląda się bliżej moim rzeczom. Ale drut wygląda jak nic więcej jak złote przycięcie. Jest to jarmarczny kawałek dla statecznego biznesmena jak ja, ale oni i tak to zatwierdzają. Strażnik kiwa głową i życzy mi dobrego lotu. - Dziękuję.- Opowiadam. - Podróż w celach biznesowych czy dla przyjemności?- Pyta jak przechodzę przez skaner z rękoma w górze. - Biznesowych. - Czym się zajmujesz?

Garrotte wire, czyli improwizowana broń, bliskiego zasięgu używana do zabójstw. Nie zawsze jest to drut. Może to być zarówno żyłka, struny gitarowe czy przewody telefoniczne a nawet wiele innych rzeczy. A tu macie linka jeśli chcecie poczytać na czym to polega ale pewnie się domyślacie. http://deadliestwarrior.wikia.com/wiki/Garrote_Wire

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nie jestem w stanie stwierdzić czy jest to część kontroli bezpieczeństwa czy zwykła

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

60

ciekawość. - Sprzedażą tworzyw sztucznych. Kiwa głową, ale widzę, że stracił zainteresowanie. Obok ochrona przeszukuje biuściastą kobietę. Strażniczka przykłada ręce do piersi pasażerki, a potem na jej talię. Strażnik koło mnie oblizuje usta i poprawia się. Przechodzę 28

Korekta: Katuska30

obok niego, a on nawet nie dostrzega mnie. Słaby. Podnoszę pasek, buty, torbę i wychodzę z kontroli bezpieczeństwa zanim strażnik kończy swoje chytre spoglądanie. Samolot jest na etapie wchodzenia na pokład, kiedy przechodzę przez bramkę. Wyciągam telefon i udaje, że sprawdzam wiadomości taj jak inni pasażerowie. Daisy nadal nie odpowiedziała. Muskam palcem ekran telefonu tak jakby była to jej dłoń. Być może policzek lub jej rozkoszny biust. Te, który ocierał się o moje plecy, kiedy jechaliśmy razem na motorze. Trzymam kurczowo telefon jak myślę o Jules’ie szlochającym nad Sarą. Czy nie zrobiłbym wszystkiego żeby zapewnić bezpieczeństwo osobie, o którą się troszczę? Surowa kara jest tym, co planuję dla Sregei’a za śmierć Alexsandr’a. Jeśli oni zagrożą Daisy, wyprzedam się u wszystkich, których znam, aby ją ochronić? Tak zrobię. Nawet, jeśli znałbym ją minutę, ona jest za dobra by nie móc żyć. Zdradzę wszystkich w swoim podłym życiu, aby tylko zapewnić jej życie. Ludzie w moim świecie nie żyją długo. Każdy moment, kiedy oddychamy jest prezentem i tym, na który nie zasługujemy. Kiedy zabijałem było to ukierunkowane na mendy i robactwo, którzy zatruwają świat. Kiedyś ktoś może zabrać mnie i nie będzie nikogo, kto będzie mnie opłakiwał. Ale jeśli Daisy zostanie zabita? Pewne światło na świecie zostanie zgaszone. Chcę kawałek tego światła dla siebie, nawet, jeśli na krótko. Wiem, że nie zasługuje na nie oraz, że nie będę w stanie go utrzymać. Każdy kontakt z nią jest kłamstwem, ale przynajmniej raz w moim żałosnym życiu chciałbym czegoś świeżego, czystego, pięknego. Tak, zrezygnuję z wielu rzeczy, aby spróbować tego tylko raz. A jeśli będę musiał stoczyć batalion kłamstw, oszustw i manipulacji, aby dokonać tego. Zrobię to. Będę się nienawidził, ale prawda mogłaby obudzić w niej wstręt. Ktoś taki jak Daisy nigdy nie spędzał czasu z kimś takim jak ja. Nawet stanie obok niej to prezent, który trzeba cenić wysoko. Pozwolenie na dotykanie jej dłoni jest Nawet, jeśli nie zgodzi się ze mną spotkać ponownie, pójdę do niej i będę błagał o kolejną szansę. Na kolanach, jeśli zajdzie taka potrzeba. Komórka biznesowa wibruje w kieszeni na mojej piersi. Wiem, że będę wyglądał dziwnie, jeśli wyciągnę kolejny telefon, ignoruję to. Będę miał czas żeby przeczytać informację od Jules’a kiedy wejdę na pokład. Pasażerowie przesuwają się szybko. Ponieważ mam tylko torbę, zmierzam bezpośrednio do swojego miejsca. Mam zabukowane bilety na dwa różne nazwiska. Ci ludzie nie znikną. Nie lubię siedzieć obok nieznajomych.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

cudem.

61

- Czy umieścić Pana bagaż na górze?- Stewardessa pokazuję ręką. - Nie dziękuję. Umieszczę go pod siedzeniem, naprzeciwko mnie.- Wciskam torbę pod spód i rozprostowuje nogi wokół niej. Uśmiecha się bezmyślnie do mnie, mentalnie przenosząc się do kolejnego pasażera. Tak szybko jak odchodzi, wyciągam telefon i patrzę na wiadomość.

LAX Singapure Air SQ21.

Na wyspie Jeju29 pogoda jest dobra. Odpowiadam. To jest moja propozycja pokoju.

Wybrać się

gdzieś, gdzie jest

bezpiecznie i z dala ode mnie.

Sara zawsze chciała ja odwiedzić. Ulga widoczna w wiadomości jest oczywista.

Powinieneś wyjechać, na co najmniej trzy miesiące. Nie będę pisał z nim ponownie.

Zmuszam się do spania podczas lotu. Może to być jedyny odpoczynek, jaki będę miał w ciągu czterdziestu ośmiu godzin. Podróż przebiegła gładko, ale jest wczesny ranek i minimalny wybór w wynajmie samochodu. W ciągu piętnastu minut jestem w swoim Taurusie 30 na autostradzie zmierzając do swojej szafki w Brentwood31. Na obrzeżach krzykliwego przedmieścia postawione są domu, które wyglądają jakby małe kartony ustawione w rzędzie. Ludzie w nich się

29

Wyspa położona w cieśninie Koreańskiej Model samochodu Forda. 31 Dzielnica zachodniej części Los Angeles. 30

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Dziękuję.

62

znajdujący pewnie są bardziej zadowolenie niż ci, którzy mają duże domy. Natomiast Ci z większą ilością pieniędzy nigdy nie są usatysfakcjonowani. W magazynie otwieram szafkę, w której są niektóre moje narzędzia. Pistolet Glock 23, kaliber 40, który kupiłem rok temu od dilera narkotyków. Lubię tę broń, ponieważ należała do policjanta, który przehandlował ją za coś innego. Może obciąganie. Może dziewczynę. Kiedy skończę z dwoma mężczyznami z Bratva może zostawię tą broń. Policjant będzie musiał się z tym zmierzyć. Będzie to mój dobry uczynek, który może zrównoważy szalę, kiedy sprzątnę dwóch, którzy nie będą złym uczynkiem. Nikt nie powiedziałby tak o nich, z wyjątkiem tego, który ich wynajął. Siedzę na pieńku, ostrożnie rozbierając Glocka. Trzonek jest czysty, i pomimo braku wykorzystania, wciąż dobrze wygląda. Muszę wystrzelać trzynaście rund z magazynku, aby wyczyścić go. Odliczając kule, uśmiecham się. Kupujący, który nie chce być ścigany przez prawo ogranicza się do magazynku na trzynaście rund. Wszystko jest perfekcyjnie wykonaną robotą. Tłumik tkwi w mojej skarpecie, a broń znajduje się w kaburze pod marynarką. Reszta taktycznej broni zostaje w walizce, która wsuwam na siedzenie pasażera Taurusa. Dwadzieścia minut później jestem w drodze powrotnej na lotnisko. Taurusa zamieniam na Lincoln Town Car32, a mój nowy garnitur warty tysiąc dolarów jest źle dopasowany i pomarszczony. Trzymam znak czekając na Bena Nelsona. Dla reszty ludzi tutaj jestem zaledwie biednym kierowcą limuzyny czekającym na swojego pasażera. Gorąco aż dusi, a nacisk ciał obok odbioru bagażu czyni mnie podenerwowanym i napiętym. Tłumię chęć

wyjęcia

pistoletu i strzelania do czasu aż miałbym wolną przestrzeń wokoło33. człowiek przechadzają się w dół do odbioru bagażu. Bogdan jest zabójcą bez wyobraźni, ale jest bardzo lojalny. Musisz dać mu wyraźne instrukcje, ponieważ nie wie, co to znaczy improwizować. Wyobrażam sobie rozmowę Sergei’a z Bogdanem. Znajdź Nikolai w Minneapolis. Zabij go, znajdź znak. Wróć.

32

flagowa limuzyna marki Lincoln, stworzona na bazie doskonale znanego z użytkowania przez policję i taksówkarzy w USA Forda Crown Victoria. Był to jeden z ostatnich tzw. "krążowników szos" - dużych, komfortowych limuzyn przygotowanych do jazdy po bezkresnych, amerykańskich "szosach". 33 Sposób bardzo dobry ale N. jest za dobry na takie rzeczy 



 Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Spostrzegam, że Bogdan, wysoko postawiony członek ochrony w Bratva i nieznany

63

Ponieważ zatrzymują się przy odbiorze bagażu, zastanawiam się, co przywieźli ze sobą podczas lotu. Czy byliby tacy głupi żeby się spakować? Sprawdzę to później. Spoglądam na zegarek, a następnie wykonuje telefon. Udaję, że jestem na złym terminalu i wychodzę szybko. W wypożyczalni samochodów podążam do drugiego. Zmierzają do Portofino, tak jak podejrzewałem. Będą chcieli być na plaży, nie, ponieważ lubią ocean, ale dlatego, że lubią pooglądać kobiety w bikini. Zastanawiam się dlaczego Sergei nie wysłał, Vasily’a. Nie uchodzę za następcę Alexsandr’a? Przynajmniej Vasily byłby prawdziwym wyzwaniem. Bogdan i jego przyjaciel to zadanie dla praktykanta, a nie dla kogoś, kto polował odkąd mógł trzymać kij w dłoni. Zostawiam wypożyczony samochód na parkingu piętrowym i wyciągam walizkę. W środku piwnicy hotelowej zdejmuje garnitur i wpycham go do pieca. Rządek uniformów wisi w obiekcie pralni. Wybieram uniform boya hotelowego z jego praktycznymi białymi rękawiczkami i wciągam go na moje wąskie spodnie i koszulkę. Pralnia zawiera karty do pokoi i klucze uniwersalne. Wkładam Glocka w głąb swoich spodni, a inna broń umieszczam na dole w wózku bagażowym i kieruję się na schody. Trzymam swoją głowę spuszczoną i szybko jestem poproszony o dostarczenie bagażu gościa do jego pokoju. Wykonuję zadanie, a następnie kontynuuję do pokoju Bogdana. Kiedy już tam jestem, nie przeszkadzam pukaniem. Oni nie otworzą drzwi. Wyciągam pistolet, przyłączam tłumik i używam uniwersalnego klucza, który uzyskałem po przeszukaniu pokoju pokojówki. Bogdan patrzy w górę, kiedy drzwi się otwierają. Pociągam za spust. Upada. Obracam się i celuję z Glocka w swój nowy cel i trafiam. Oboje spadają na podłogę w agonii. Szybko wchodzę, zamykam drzwi i obwiązuję ich taśmą. Moją ulubioną. Cały proces trwa krócej niż trzydzieści sekund. Drugi mężczyzna, ten, którego nie znam spluwa na mnie i słyszę szczękanie zębami. Bogdan musi to także słyszeć, ponieważ on nie krzyczy. Cofam się do drugiego faceta, któremu piana wychodzi z ust.

Jest to potoczna nazwa cyjanku potasu, silnie działającej trucizny. Nie będę wchodzić w chemiczne szczegóły, co swoją droga też jest fascynujące ale cyjanek powoduje niedobór tlenu. Dlatego ten facet usiłował łapać powietrze ale… są oczywiście odtrutki ale jak widać Sergei’owi są niepotrzebne ;)

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Cyjanek34?- Pytam Bogdana. Zamyka oczy i kiwa głową.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

64

- Między zębami.- Mówi Bogdan z pochyloną głową. Kolejny nowy rekrut. - Da. Oni są bardzo gorliwi. Oboje z Bogdanem patrzymy na mężczyznę. Trucizna, którą zażył jest szybko działająca. To dobrze. W przeszłości Sergei dawał swoim żołnierzom dimetylortęć 35. Mija 34

Korekta: Katuska30

dużo czasu, kiedy umierają. Jest to również bolesne. To, dlatego, że Sergei chciał karać ich do ostatnich chwil za zawiedzenie go. Ale minusem było to, że człowiek zły z powodu bolesnej śmierci mógł zmuszony wyjawić tajemnice. Ten nieznany żołnierz jest nieprzytomny, ale szybko będzie martwy. Odwracam się. Nie ma niczego do skończenia. - Bogdan, dlaczego jesteś taki nieostrożny? Wzrusza ramionami. Nie wie. Wierzę w to. Sergei nie otacza się nikim, kto jest bystrzejszy niż on. To jest zbyt niebezpieczne. Taka osoba ostateczni będzie chcieć wyrzucić cię. Idę do sypialni i rozrywam przypadkowe poduszki na pasy, a następnie podaje tkaninę Bogdanowi. Nieudolnie próbuje krępować swoje ręce, więc go wyręczam. - To wyleczy, wiesz. - Przyjechaliśmy po prostu, aby się ostrzec, nie zaszkodzić.- Bogdan skomli. Spoglądam na martwe ciało jego towarzysza z widocznym niedowierzaniem. Bogdan stara się uśmiechnąć, ale jest to tylko grymas. Uśmiechanie to coś, co przychodzi trudniej dla każdego z nas. Choć nie, dla Daisy. Ona wydaje się stale uśmiechać. Potrząsam głową, aby pozbyć się jej z niej. Teraz czas na interesy, przyjemność później. - Dlaczego zabił Alexsandr’a?- Pytam dosadnie. Chcę usłyszeć opowieść Bogdana. Jego będzie ta powiedziana całej Bratva. - Zakochał się w nieodpowiedniej kobiecie.- Bogdan dotyka językiem swojego zęba, tego z trucizną jakby szydząc ze mnie. Chcę pobić Bogdana za kłamstwo, ale czekam. Cierpliwość. Oboje wiemy, że jeśli umyślnie zażyje truciznę wtedy skończy szybciej. Być może szybciej niż zastrzelę go. Cuchnie od jego ubrań nikotyną niemal przetłoczona przez siarkę, krew, a teraz jeszcze siki zmarłego. Przeszukuje ubrania Bogdana do czasu, kiedy znajduję papierosy. Wkładam mu jednego do ust i proponuje ogień. Kiwa głową z wdzięczności, zaciąga się kilka razy i zaczyna.

A to jest związek chemiczny, który również jest trucizną ale tu działanie jest bardzo wolne, nie ma antidotum i działa na układ nerwowy czyli koordynacja ruchów zaburzona, pamięć szwankuje itp.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Wróciła do domu dwa tygodnie temu. Zła. Powiedziała do ojca ‘Alexsandr to

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

65

mudak’. Sergei odpowiedział. „Coś nowego?” Kiwam głową. Alexsandr to dupek. Wszyscy o tym wiemy. - Krzyczała do ojca, że chciała wyjść za mąż za Alexsadnr’a, ale on odmawia małżeństwa z nią. Nie chce się z nią ożenić, ale pieprzy ją, kiedy tylko ma szansę. Ciężar ustala się. Alexsandr został zabity z powodu kobiety. To ma więcej sensu dla mnie niż to, że okazał się nielojalny. Jednak nie mogę oprzeć się wrażeniu, że nie znam całej 35

Korekta: Katuska30

historii. Ponownie myślę o Daisy, o pieprzeniu jej, o niej będącej złą, że nie mogę się z nią ożenić. Widzę jej twarz. Załamaną i we łzach. Potrząsam ponownie głową. Daisy. Muszę przestać o niej myśleć w tej chili. - Ponieważ ona dała wyraz swojej prawdzie, Sergei myśli, że Alexsandr musi umrzeć?- Pytam. Bogdan lekceważąco potrząsa ramieniem. – Sergei powiedział do swojej córki ‘Zajmę się tym. Żaden człowiek nie pieprzy się z Bratva.’ A później już go nie było. - Sam załatwił tę sprawę? Bogdan potrząsa głową. – Nie wiadomo. Zabrał Daniela ze sobą36. Może Vasily, może Grigory. Jestem zszokowany słysząc Daniela imię. On gra głębiej niż podejrzewałem, ale sprawdzę to później. Muszę zrozumieć zakres mojej zemsty. – Teraz jest szczęśliwy? - Nie. Odkryła to dwa dni później. Zgaduję, że chciała pieprzenia. Bogdan krzywi swoje usta dookoła papierosa. Opieram się pokusie, aby sprawić, że zje go. - Wróciła rozszalała, krzyczała i płakała. Walczyła z ojcem. Bez przerwy. Krzyczała, że zrujnował jej życie. Powiedział jej, że to jego prawo do ochrony jej i do odwetu za to, co jego. Nie wychodziła ze swojego pokoju przez wiele dni. Powiedział, że jest mu przykro. - A teraz jesteś tu by powiedzieć mi tą historię. - Sergei wie, że nie będziesz szczęśliwy. - A jednak tak zrobił. Bogdan oddala wzrok, zaciąga się mocno papierosa. To już prawie popiół. Nie ruszam się żeby zabrać go z jego ust. Bogdan ze związanymi z tyłu rękoma tez nie może się poruszyć. Upuszcza go na dywan, a potem pluje na niego. Kiedy patrzę jak się pali, on obraca się i swoimi kolanami pociera go, krzywiąc się na oparzenie przez wełnę swoich spodni. - Nie mogę tego zrobić. Bogdan próbuje pochylić się do przodu, być może myśląc, że zaatakuje mnie swoimi kolanami. Niektórym mężczyznom mogłoby się udać zdjąć mnie z tej pozycji. Ale nie Bogdanowi. Cofam się z łatwością i on upada na dywan, miażdżąc sobie noc. - Powinieneś wziąć truciznę, Bogdan. Byłoby to szybkie działanie. Zmierzam do wyjścia.

36

Ooo i Daniel maczał w tym swoje paluszki???Hmm… Coś ta historia mi brzydko pachnie;)

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Więc, wypuścisz mnie?- Bogdan pyta pełen nadziei.

66

- Stop, Nikolai. Nie rób tego. - Czego?- Odkręcam się i wyciągam ramiona. W oknie niedaleko mogę zobaczyć swoje odbicie. Grube policzki w uniformie boya hotelowego. Wyglądam jak Klaun. Klaun z Glockiem 23 i tłumikiem. Opuszczam ramiona. - Przyszedłeś po mnie, Bogdan. Mam zadanie do wykonania. Wtedy skończę. Bez ingerowania. - Nigdy nie będziesz mógł odejść.- Bogdan warczy. – Żaden z nas nie może. Tak właśnie powiedzieli, kiedy miałem sześć lat i zostałem zabrany przez ekipę Alexsandr’a. Że nigdy nie odejdę. Ale zrobiłem to. Bogdan patrzy na mnie rozdarty pomiędzy uderzeniem mnie, a płaczem. Nie robi ani jednego, ani drugiego. Zamiast tego błaga mnie. – Nie zostawiaj mnie tutaj. - Nie mogę zabrać cię ze sobą, Bogdan. Jestem w połowie roboty. Tej, którą przerwałeś.- Odwracam się by odejść. - Zabierz mnie do swojej sieci. Spraw, że zniknę. Proszę. Nienawidzę, kiedy błagają. Jest to próba manipulowania mną w sposób niesmaczny. Przez uczucia, kiedy przecież wiedzą, że nie mam żadnych. - Wiem, że masz tę, w której pracujesz. Mogę być częścią niej. Musisz tylko podać mi pomocną dłoń.- Oferuje Bogdan. - Gówno prawda, Bogdan.- Karcę go. – Zawsze starają się tym sprzedać. Przy pierwszych oznakach zagrożenia dla siebie, negocjujesz. Czym jeszcze możesz targować? Jakie informacje możesz podać? - Wszystkie.- Bogdan przechodzi w płacz. Wkrótce, bez wątpienia zsika się. Pokój już śmierdzi jak pisuar. - Nie mogę ci zaufać, Bogdan. Nie jesteś lojalny. Ten kawałek sympatii, jaką miałem w stosunku do Bogdana, zniknęła. Krzywię wargę na niego. - Ty i ja w niczym nie jesteśmy podobni. Nie sprzedałbym zaufanych przyjaciół albo partnera za moje życie. - Należysz do dziewczyny. Na moment moje serce przestaje bić. Jak Bogdan dowiedział się o Daisy? Zabiera mi to każdą uncję kontroli, aby pozostać nonszalanckim i nie zaatakować go. Udaję, że

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Nie prawda. Nie różnimy się.- Płacze.

67

przerażenie nie opanowuje mojego ciała, bo jeśli pozwolę sobie na to, zacznę filetować go skóry do czasu, gdy mi nie odpowie. Zmuszam się do odprężenia. - Dziewczyna, Bogdan? Nie rozśmieszaj mnie. Jest jakaś dziwka, z Pravadii której jestem zakochany? Bogdan pociąga z jednej strony nosem. – Pewnego dnia będzie. Ach, Bogdan nic nie wie. Idę w stronę drzwi pokoju hotelowego, a ulga obmywa mnie jak balsam. - Pewnego dnia.- Bogdan krzyczy za mną. – Pewnego dnia, Tak jak dla Alexsandr, jakaś dziewczyna będzie twoim upadkiem. - Zatrzymuję się z dłonią w białych rękawiczkach na drzwiach i plecami do Bogdana. - Wtedy będę żył dla czegoś ważniejszego niż moje życie. - Więc okaż mi swoje miłosierdzie.- Błaga. – Wiesz, że nie wezmę trucizny. Wiesz o tym. Bogdan jest katolikiem. Robi znak krzyża przed każdym zabójstwem, gwałtem, pobiciem kogoś. Wierzy, że jeśli weźmie truciznę pójdzie do piekła. Nie z przyczyn swoich innych złych uczynków, jakich dokonał, ale dlatego, że wierzy, że jeśli sam zabierze swoje życie to ten ostatni uczynek będzie grzechem. Muskam inskrypcje na mojej klatce piersiowej. Słyszę skomlenie próśb za mną. - Więc, miłosierdzie. Odwracam się i strzelam. Kiedy dojeżdżam na lotnisko spotykam się z informacją, że mój powrotny lot jest opóźniony. Targuję się przy kasie biletowej, oferując więcej pieniędzy i prawie tracę panowanie nad sobą, aby załapać się na bliższy. Mój telefon pozostaje irytująco cichy. Nie wiem czy Daisy poszła do kawiarni beze Daisy nie jest dziewczyną, która czeka. Jeśli poszła do kawiarni, będą tam dziesiątki wilków, które okrążą ją wyczuwając jej niepokój i rzucą się na nią. Moje nozdrza drgają i kasjerka biletowa podnosi dłoń, aby nacisnąć przycisk zagrożenia. - Przepraszam.- Mówię dla złagodzenia jej obaw. Doorak. Idiota. Daję jej swój najlepszy zakłopotany wygląd, ten, który widziałem u Daisy, kiedy myślała, że wydałem na nią za dużo pieniędzy w centrum handlowym. Nie zdaje sobie jeszcze sprawy, że kupiłbym jej wszystko, aby dać jej to, na co zasługuje. Już zamówiłem skórzaną kurtkę, którą podziwiała w sklepie. Miały być dostarczone do mojego mieszkania,

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

mnie. Czy może zdecydowała nie odzywać się do mnie.

68

kiedy wrócę. Dam jej go po tym jak zniszczę jej stary, cienki płaszcz. To jest dobry gest, ponieważ kasjerka uśmiecha się do mnie i zdejmuje dłoń z przycisku. Jest lot, który odchodzi za czterdzieści minut, ale możesz nie zdążyć na odprawę. -Zdążę. – Brzmi świetnie.- Podaję jej bilet a ona przebukowuje go. Przeszedłem przez odprawę i doleciałem do Minneapolis bez dodatkowego opóźnienia, ale i tak przegapiłem naszą randkę oraz nie miałem odpowiedzi od Daisy. Podczas gdy wiem, że nie ma jej już na kawie, biegnę tam i tak. Być może lubi to miejsce tak bardzo, że wróci. Mam głupią nadzieję. Ale oczywiście jej tam nie ma. - Kurwa. Kurwa. Kurwa.- Kopie ceglaną ścianę restauracji, ale to nie łagodzi mojej frustracji. Dwie dziewczyny przechodzą i obserwują mnie w przerażeniu. Chcę wyszczerzyć zęby na nie i dać im coś prawdziwego, przed czym będą mogły odczuwać strach. Zamykam oczy opierając się czołem o ceglaną ścianę. Świeże nocne powietrze powinno być orzeźwiające, ale wszystko, o czym mogę myśleć to, jak moja słodka Daisy była tutaj samotna. Czekając na mnie. Mogło być jej zimno i potrzebowała moich ramion. Czy czuła się niechciana? Wydaję niski jęk rozpaczy. Zastanawiam się czy tym sposobem pozwoliłem jej się wymknąć. Decyduję się napisać do niej ponownie.

Daisy. Jestem w kawiarni. Wiem, że jest o dwa dni za późno, ale moja podróż biznesowa była konieczna. Wybacz mi. Proszę Opieram się ponownie o ceglaną ścianę i trzymam telefon czekając na odpowiedź. Przypominam sobie jej telefon. Jest tani i musi być ciężko pisać na nim wiadomości. To jest utrudnienie dla niej przy komunikowaniu się ze mną. W następnej chwili widzę ją. Rozwalam jej telefon. Niechcący oczywiście. A wtedy pozwala mi kupić sobie nowy. Zdopingowany przez swój nowy plan decyduje się iść do sklepu z telefonami komórkowymi, który znajduje się trzy przecznice dalej i teraz kupię jej telefon. Taki, w którym będzie lokalizator GPS, a to tylko, dlatego abym mógł go wyśledzić dla jej bezpieczeństwa- albo tylko tak sobie mówię. Mój telefon dzwoni i podnoszę natychmiast ekran. To ona. Oddycham szybciej.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

dobre, ponieważ uniemożliwia jej smsowanie z innymi samcami, ale źle, że sprawia to

69

Dlaczego y nie sm albo zadzwoni łeś? Dobre pytanie. ”Byłem zajęty zastrzeleniem dwóch Rosyjskich kryminalistów”, ale to nie dobra odpowiedź.

Wysłałem wiadomość trzy dni temu, przed tym jak wyjecha łem. Nie dostałaś jej?

Nie dostałem natychmiastowej odpowiedzi. Może, dlatego, że nie otrzymała mojej wiadomości? Zrobiłem zrzut z ekranu i wysłałem, jako dowód. Myślę, że to musi być jej telefon. Być może nie będzie potrzeby go rozwalić. Wyjaśnię, że jej telefon już nie działa prawidłowo i powinienem go wymienić. Być może będzie to prezent, aby szybciej mi wybaczyła. Natychmiastowo czuję się dużo lepiej. Dobra robota, Nikolai. Myślę. To jest mądre.

Jak

widzisz,

wys łałem

wiadomość.

Tysiąckrotne

przeprosiny

za

nieokazanie szacunku dla twojego czasu. Proszę, pozwól mi to naprawić.

Wewnątrz sklepu wybieram najnowszego smartfona. - Z nową umową, proszę Pana? - Nie, bez.- Będę musiał go aktywować po tym jak jej go dam, jako prezent.

Oh. Nie dostałam ojej wiad. Czuję się głupio. Nie wiem jak długo 1 czekałam.

Ach boże. Spowodowałem, że czuła się samotna i niepewna. Powinienem użyć noża na sobie za karę.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Zakończyłem zakupy zanim dostałem od niej odpowiedź.

70

Błagam cię, wymarz ten incydent ze swojej pamięci. Daj mi jeszcze jedną szansę. Obiecuję, że nie zawiodę cię tym razem, lapochka37.

Lapo-co?

Powiem ci, kiedy się zobaczymy. Czekałem na odpowiedź, ale nie nadeszła. Wracam do mieszkania i czekam. Noc była już, co raz dłuższa, a odpowiedzi nie było. Być może Daisy słusznie odrzuciła moje próby zadośćuczynienia. Dlaczego miałaby być z takim gnojem jak ja? Ciężar przeszłych czterdziestu ośmiu godzin spada na mnie. Zabiłem dwóch ludzi, podczas gdy ona stara się wyżywić siebie samą. Zabijam ludzi dla pieniędzy i jeśli ona pozna prawdę, napluje mi w twarz. Wiedziałem od momentu, kiedy przyciągnęła moją uwagę, podczas mojej obserwacji Pana Browna, że była aniołem. Ale myślenie, o Daisy sprawia mi ból. Mój kutas jest sztywny, a moje jaja mocno przylegają do ciała. Nagle przypomniałem sobie coś o Daisy. Jeansy, które miałem na sobie podczas konfrontacji w pralni leżą poskładane w kącie. Z tylnej kieszeni wyciągam blado-różową bawełnę, która kiedyś dotykała tyłka Daisy, jej cipki i strzechy miękkich włosów między nogami. Podnoszę bawełnę do nosa, ale czuję tylko detergent: mydło zmyło to wszystko, co było zachwycającym zapachem. Niemniej…rozsuwam suwak w moich jeansach i wyciągam fiuta. Trudno wyobrazić sobie Daisy w tym miejscu, w tym odludnym miejscu, które Zamykam oczy i fantazjuje, że moja ręka to jej ręka oraz, że dopiero zdjąłem z niej te majtki. Krok majtek jest wciąż całkowicie przemoczony pomimo podwójnej warstwy materiału. Używam wilgoci by zoczyć mojego kutasa. Wyobrażam sobie, że upada na kolana i językiem pieści moją długość. Mój fiut sztywnieje w jej ustach. Moje ręce są w jej włosach i szarpię jej głowę do tyłu, więc mogę się wsuwać i wysuwać z łatwością. Ona jest niedoświadczona, więc nie może wziąć całej długości. Zamiast tego używa swoich rąk.

37

Ros. Słodka/Misiaczek lub coś takiego

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

nazywam mieszkaniem.

71

Skręca, obraca i pompuje. Zawijam różową bawełnę wokół swojego członka do czasu, gdy tkanina krępuje mnie mocno, wyobrażając sobie, że ten nacisk powodują jej usta. Otacza ścisło swoją pięścią moje wrażliwe części ciała. W mojej rozpalonej wyobraźni jest to jej skóra obok mojej, jej ciało pode mną i zawinięty wokół mnie. Obraz Daisy zmienia się, teraz siedzi na moim materacu szarpiąc za mojego fiuta. - Dotykaj siebie.- Mówię jej, a ona wstępnie dotyka się między nogami. – Rozłóż swoje uda szerzej. Chcę zobaczyć. Jest posłuszna. W mojej wyobraźni jej podniecenie wyraźnie błyszczy w jej centrum i mogę usłyszeć dźwięki wydawane przez jej cipkę, kiedy dotyka siebie palcami. Chcę wyjąć go, ale ja nie mogę i długie białe nasienie wytrysnęło na mój brzuch. Potykam się na materacu i spadam do tyłu. Moja ręka trzyma kurczowo mój wciąż cierpiący członek. To nie wystarczy. Telefon nadal milczy. Całe mieszkanie wygląda jak jakiś grobowiec. Nigdy nie będę wystarczająco dobry dla Daisy, ale cierpię i jestem …samotny. Wolną ręką chwytam telefon i wybieram numer. - Masaż Heights.- Odpowiada dziarski głos. - Potrzebuję wizyty domowej.- Mówię. - Jakieś preferencje? Zaczynam mówić, że nie mam, ale później mówię – Średniego wzrostu, jasno brązowe włosy, nie za chuda. - Gl…- zaczyna mówić jej imię, ale przerywam jej. - Powiedz jej, że będzie Violet, na jedną noc. - Oczywiście. Violet. Violet puka do drzwi trzydzieści minut później. Wpuszczam ją. Wygląda inaczej niż Daisy. Jej brudne, rozjaśnione włosy są zbyt jasne. Jej oczy są orzechowe, a nie niebieskie. założone pończochy i podwiązki. Uśmiecha się patrząc na mnie. Potrząsam głową na jej naiwność. Ponieważ ona myśli, że jeśli wyglądam młodo i mam twarde ciało, automatycznie myśli, że będę lepszy w tej dziedzinie, ale jestem silny i postaram się jej nie skrzywdzić. Nie ma instynktu samozachowawczego. Może być martwa zanim skończy ćwierć wieku. Jej strój jest seksowny dla każdego innego, ale ja jestem niewzruszony. Przez ramię oglądam się na mieszkanie Daisy. Obawiam się, że mogłaby to zobaczyć. Podchodzę i zasłaniam okna. To głupie. Moja Daisy jest zbyt ufna, aby spoglądać przez okno na mnie.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jest za chuda. Widzę jej żebra, kiedy odpina płaszcz, aby pokazać mi swoje wysoko na udach

72

Dziewczyna, która nazywam Violet, zdejmuje płaszcz i rozgląda się za miejscem gdzie mogłaby go odłożyć. Biorę go i odkładam na ladzie w kuchni, - Um, właśnie się wprowadziłeś?- Patrzy na puste miejsca. - Yeah.- Nie chcę, aby pamiętała mnie, jako ‘ten rosyjski facet’, więc wybieram posługiwanie się amerykańskim slangiem. – Nie mam jeszcze żadnych mebli. Mruga. – Gdzie chcesz to zrobić? Siadam na krześle i wyciągam prezerwatywę. - Tylko BJ38. – Patrzy zaskoczona na moje kiwnięcie głową. – I prezerwatywa. Nie jesteś odpowiedzialnym chłopakiem.. Nie odpowiedzialnym, tylko mądrym. Otwieram jeansy i wyciągam fiuta. Jest wiotki, ale jego długość w spoczynku sprawia, że oczy Violet się poszerzają. - Całkiem niezły pakiet tam masz. - Chcę abyś mnie ssała.- Mówię. Nie chcę prowadzić z nią rozmowy. Chcę pieprzyć. Chce ulgi. Podnoszę się i myślę o Daisy oraz jej majtkach, które leżą na mojej umywalce. Natychmiast twardnieję. Prostytutka podchodzi i klęka miedzy moimi nogami. Podłoga jest twarda i rozważam danie jej poduszki, ale nie chcę, aby dotykała moich rzeczy. Ledwo chcę, aby mnie dotykała. Jej ręce przebiegają przez moje jeansy, nogi, a następnie jej usta opadają na mnie. Chwytam jej włosy i odwracam jej twarz. Jeden rzut oka na jej zbyt doświadczoną twarz i moja erekcja ustępuje. Nie chce żadnej innej, ale Daisy. Ten fałszywy kwiat, który opłaciłem nic dla mnie nie zrobi. Wstaję, a ona upada na bok. Chodzę szybko po pokoju. Zabieram jej płaszcz i wyciągam sto dolarów z kieszeni. Mógłbym dać jej więcej, ale bardziej mnie wtedy zapamięta i będzie o mnie mówić. - Przepraszam. Mam spotkanie. Zapomniałem. płaszczu. - Jeśli zmienisz zdanie powiedz, że chcesz Violet ponownie. Kiwam głową. Nie zadzwonię. Przecież żadna nie jest Daisy.

38

BJ skrót od blowjob czyli wiadomo o co poprosił N. Oral…a dziewczyna chyba jest zawiedziona.;)

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Patrzy na mnie niepewnie, ale szybko zabiera banknot i wzrusza ramionami w swoim

73

Rozdział piąty Daisy Jesteś pewna, że chcesz tę pracę?- Starszy pan patrzy na mnie z więcej niż odrobiną sceptycyzmu. – Wydajesz się być za miła, aby pracować na całonocnej zmianie, na stacji benzynowej, jeśli nie przeszkadza ci, że tak mówię. Nie jest to najbezpieczniejsza praca dla młodej dziewczyny. Przełknęłam ciężko, moja ręka wygładzała ciemno niebieski kołnierzyk koszulki, która została mi ofiarowana. To jest mój pierwszy dzień i Craig- starszawy właściciel stacji benzynowej- pokazuje mi jak uruchomić rejestr kilka godzin przed jego wyjściem wieczorem, a ja jestem sama do 2 w nocy, kiedy ma przyjść kolejna zmiana. To nie jest tak, że naprawdę chcę tej pracy. Nie chcę. Płacą minimalną stawkę. Lady są brudne, a wszystko w sklepie pokryte jest cienką warstwą kurzu. Czuję się bardzo młodo, tak jak powiedział Craig dając mi jeszcze jedno sceptyczne spojrzenie, ale nie mam wyboru. Mam mniej niż 200 dolarów oszczędności, a moja szafka kuchenna staje się pusta z dnia na dzień. - Chcę tej pracy.- Mówię do Craiga z uśmiechem. – Nie martw się o mnie. - To jest jedyne miejsce, z którego do mnie oddzwonili. Oczywiście, że chcę tej pracy. Potrzebuję tej - W porządku.- mówi niechętnie i przechodzimy za ladę części sklepu całodobowego stacji benzynowej. Są tam rzeczy, których się uczyłam - jak ładować kupony w maszynie, jak wyłączyć pompę gazu, jak zmienić torby smakowe w automacie do wody gazowanej. Są tam miliony rzeczy do zapamiętania i robię sobie notatki, więc nie zapomnę. Na końcu pokazał mi kamery w sklepie całodobowym i przycisk alarmowy, jeśli miałabym zostać okradziona oraz kij bejsbolowy, który jest trzymany pod ladą, następnie zdemontowany paralizator trzymany w przedziałce za zegarem w pomieszczeniu magazynowym. Są one tu ‘na wszelki wypadek’ jak powiedział mi Craig.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

pracy.

74

- Czy to miejsce było kiedykolwiek obrabowane?- Pytam, kiedy pokazuje mi paralizator. Czuję się odrobine niekomfortowo z tymi wszystkimi środkami ostrożności. Przypomina mi to o byciu w domu, z ojcem. O siedzeniu w nocy z bronią w ręku, czekając na atak, który nigdy nie nadchodził. Jak źle może być na stacji benzynowej? - Dwukrotnie.- Mówi, a moje serce przestaje bić przez chwilę. – Ale tylko w wakacje. Nie będziemy Ciebie potrzebować do pracy w te dni.- Klepie mnie po ramieniu. – Mieszkam na dole ulicy. Masz jakichś osobników, którzy są kłopotliwi, dzwonisz po mnie. Okey? Kiwam głową. Numer Craiga jest na górze w moim notatniku, jako duże, pogrubione numery. Nie zapomnę. To jest w końcu czas Craiga, aby wyszedł i daję mu żywiołowy uścisk, kiedy to robi. Lubię go. Jest łagodnym, starszym panem. Przypomina mi o moim dziadku, który już dawno nie żyje. Craig wydaje się być zadowolonym z mojego uścisku i klepie mnie po plecach; następnie popycha knykciem mój notatnik, który nadal trzymam kurczowo w dłoni. - Pamiętaj. Dzwoń do mnie. - Będę pamiętać.- Mówię serdecznie. – Zapisałam to. Wychodzi i jestem jedyną z załogi sklepu. Biorę głęboki oddech. Mogę to zrobić. To jest to, co zrobiłaby nowa Daisy. Stara Daisy byłaby przerażona, więc nie chcę być nią. To zwycięstwo myśli nad wszystkim innym i jeśli moje ręce trzęsą się, kiedy wchodzi klient, aby kupić wodę gazowaną, ignoruję to. Wbijam w kasę, podaję paragon, a kiedy wychodzi w końcu mogę odetchnąć. Ojciec nigdy by nie oczekiwał, że stanę się taka silna, tak niezależna, ale tutaj taka jestem, pracując w swojej pierwszej pracy jak normalna dziewczyna. Jestem przerażona- ojca niekończący się strach przed wszystkim i teraz zostawił po sobie swój cień, ale jestem silniejsza niż mój strach. Nie jest tak źle jak przy pierwszym kliencie. Jest późno, więc większość ludzi płaci przy pompie i stacja nie jest zbytnio oblegana. Regan pozwoliła mi pożyczyć jeden z jej podręczników i czytam go, a od czasu do czasu robię pracę domową w ramach przygotowania się do zajęć, kiedy będę mogło sobie na nie pozwolić. Czytam jej podręcznik między obsługiwaniem klientów, a rozmową z tymi, którzy kupują papierosy, losy i piwo. Moje stopy bolą od stania na nich przez tak długo czas, ale praca nie jest taka zła. A po zakończeniu wieczornej zmiany mam sześćdziesiąt dwa

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Mogę to zrobić.

75

dolary brutto. Craig powiedział mi, że dostajemy zapłatę tygodniowo, więc lubię tą pracę jeszcze bardziej. Jest trochę po dziesiątej w nocy, kiedy drzwi dzwonią, mówiąc mi, że jest tu klient. Patrzę z nad podręcznika i prostuję się tak, aby zobaczyć osobę w drzwiach. Rozpoznaję te wysokie kości policzkowe, te wygięte brwi, przeszywające spojrzenie szarych oczu i głęboki grymas niezadowolenia. Nick. Zamarzam. Nie wiem, co mam robić. Jestem zraniona tym, że nie kłopotał się zobaczyć ze mną innego dnia, także zażenowana. Jego wiadomość zdawała się być szczera, ale łatwo kłamać, kiedy nie rozmawia się twarzą w twarz. Zachowuję się jak zazdrosna żona, kiedy to tylko kawowe spotkanie robi ze mnie idiotkę. Czy powinnam grać chłodną i zdawkową? Czy ja wiem jak to zrobić? Staram się powiedzieć „cześć”, ale moje gardło zamyka się. Zamiast być pewną siebie, beztroską kobietą, jaką powinnam być, wpatruję się w niego, w milczeniu zza lady i daję mu chłodne skinienie jak rodzaj „mima idiotki”. Niezły ruch, Daisy. Ten nachmurzony wzrok pozostaje skupiony na mnie i przyglądam się jak jego szare oczy podążają tam i z powrotem. Zatrzymuje się na logo stacji benzynowej na mojej koszulce. Rozgląda się w około po pustym sklepie całodobowym. A następnie na mnie. - Dlaczego tu jesteś, Daisy? Moje usta otwierają się na przywitanie… i zamykam je ponownie. Dlaczego tu jestem? To nie jest tym, co oczekiwałam, aby zapytał. Robię słaby gest na moja koszulkę. - To nie jest bezpieczne,- stwierdza. – Powinnaś odejść. - Ja…- Przełykam. Moje słowa zostają zdławione przed jego dezaprobatą. Pracuję tutaj. Następna zmiana nie przyjdzie tutaj przed drugą. Nick wygląda jakby się zamartwiał. Jego usta zaciskają się w wąska linię i przesuwa nogami patrząc na pusty parking. - To nie jest praca dla kobiety takiej jak ty, Daisy. Musisz wyjść. Te władcze słowa odkładają na bok całą moją niezręczność. Kobieta taka jak ja? Ktoś, kto powinien być osłonięty i zamknięty z dala od świata? Teraz to on brzmi jak mój ojciec. Moje usta układają się w zbuntowany grymas. - Kupujesz coś? Ponieważ jeśli nie, to myślę, że powinieneś odejść.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jestem tak głupia. Dlaczego ważne jest czy Nick zaaprobuje moją pracę, czy nie? –

76

Przez chwilę patrzy zdziwiony, że mówię do niego. Jak całkowicie, wprost zdziwiony jakbym klęła na niego zamiast nie zgodzenia się z jego opinią? I zamiast się denerwować jego twarde usta wyginają się w krzywym uśmiechu. Ten uśmiech sprawia, że znowu jestem speszona, ale nadal jestem wściekła. Pamiętam także, dlaczego jestem wściekła. Wystawił mnie. Nie miał nawet na tyle przyzwoitości, aby pojawić się osobiście, a mówi mi, dlaczego nie powinno mnie tu być. Nie, on pozwolił mi siedzieć przy kawie przez godziny i zrobić z siebie idiotkę. Każdy, kto tam był myślał, że zostałam wystawiona na randce. A potem próbował poczuć się lepiej wysyłając mi kilka wiadomości. I czułam się nawet głupsza, ponieważ najwyraźniej postrzegam dużo bardziej naszą przyjaźń niż jest nią w rzeczywistości. Gdybym znaczyła coś dla Nicka, nie upokorzyłby mnie tak. Jakbym była niczym. Jakbym się nie liczyła. Położył rękę na ladzie, a ja patrzę na litery wytatuowane na jego kostkach, które wiem, że są Cyrylicą. - Daisy.- Mruczy. Jego głos przejmująco zachwycającym dudnieniem, że nienawidzę siebie za lubienie go. – Nie odpowiedziałaś na moje wiadomości i muszę wyjaśnić osobiście. - Nie ma nic do wyjaśnienia.- Mówię. – Mieliśmy mieć randkę przy kawie.- O, nie. Użyłam słowa randka! – A ty nie pojawiłeś się.- Teraz czuje jak moja twarz czerwienieje na mój wybór słów. Przesuwam stopy i robię krok do tyłu odkąd on przysunął się bliżej i przyglądam się parkingowi. Ktoś zatrzymał się w zdezelowanym PT Cruiser 39. Chłopak w moim wieku, noszący czapkę dzianinową, długie włosy wystające z tyłu i wąskie spodnie. Wchodzi do środka, co znaczy, że Nick powinien odsunąć się od lady. Ale Nick się nie rusza. Jego palce stukają raz o ladę i nadal mi się przygląda. Próbowałem wysłać ci wiadomość. Patrzę na niego zaskoczona, mój wyraz twarzy łagodnieje. - Wyjechałeś z miasta? Nagły wypadek w rodzinie? - Nagłym wypadkiem w rodzinie sprawiłby, że wszystko byłoby w porządku. To okropne, ale mam nadzieję, że to było związane z niepokojem o zdrowie cioci lub wujka, a następnie nienawidzę się za takie myślenie.

39

Chrysler PT Cruiser – został wprowadzony na rynek w 2000 roku, jako kompaktowe auto w stylu retro.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Muszę przeprosić.- Mówi. – Coś się wydarzyło i musiałem wyjechać z miasta.

77

- Nyet. Wiem, że to znaczy „nie” słysząc jak mówił to wcześniej. Czekam, aż wytłumaczy więcej, ale nic nie mówi. Po chwili wpisuje coś do swojego telefonu. Mój dzwoni i on wysłał mi zdjęcie. Załącznik ma trochę uszkodzony obraz i pyta się mnie, aby go pobrać. Ja…nie mogę uzyskać twojego obrazu. Mam wyczerpany limit danych.- Mogłabym kupić nowy telefon lub dodawać więcej pieniędzy do tego, a nie mogę dopóki nie zarobię. Wtedy prawdopodobnie nie otrzymujesz wielu moich wiadomości. Wpatruje się zmartwiona w mój telefon. Nadal jestem wściekła na niego, ale teraz czuję się trochę głupio wiedząc o tym. Tak jakbym tylko ja była nierozsądna. Nie wiem, co robić. Patrzę na Nicka, a on daje mi po prostu enigmatyczny uśmiech jakby to wyjaśniało wszystko. Z tego samego powodu ten uśmiech sprawia, że ponownie staję się zła. To tak jakby on powiedział, „Widzisz? To nie moja wina, że twoja rzecz jest tania.” Klient wszedł na stację i niezwłocznie skierował się do lady, dając Nickowi ostrożne spojrzenie. Zatrzymał się w pół kroku, jego wzrok podąża ode mnie do Nicka i wraca do mnie jakby nie był pewien czy ma zostać czy uciekać. - Kupujesz coś?- Pytam Nicka ponownie. – Jeśli nie, to musze poprosić cię abyś wyszedł. Oczy klienta są szeroko otwarte. Cofa się o kilka kroków. Nick po prostu się uśmiecha na mój impertynencki ton. On stuka w blat i łapie zdrapkę. - Wezmę los. Spokojnie podaje mu jeden z rolki i kasuję go. Po tym jak zapłacił, oddala się. Ale on nie wychodzi ze sklepu. Zamiast tego wałęsa się przy olejach do motoru, trzymając los. Nie zdrapuje go. Nadal patrzy na mnie. Drugi facet podchodzi do lady. – Goździkowe papierosy, poproszę.- Patrzy nadzwyczaj nerwowo, jak gdyby obecność Nicka mu przeszkadzała. Kiedy podawałam mu papierosy, on praktycznie porwał je z lady i rzucił pieniędzy do mnie śpiesząc by wyjść? Znowu zostałam sama z Nickiem. Nie jestem nerwowa tak jak tamten facet. Nick mnie nie przeraża. Napełnia mnie bólem i zawstydzeniem, ale nie przeraża mnie. Myślę o tym dniu, kiedy siedziałam w

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

A moje serce tonie z rozczarowania, tylko trochę.

78

kawiarni przez tak długi czas, wszyscy się we mnie wpatrywali ze współczuciem w oczach. Założyłam mój nowy, ulubiony biustonosz i majtki, tylko, dlatego aby czuć się dla niego ładną. Teraz to nie ma znaczenia. Po raz kolejny podszedł do lady, nadal trzymając zdrapkę w rękach. - Potrzebujesz.. potrzebujesz monety do tego?- Nie mogłam wymyśleć innego logicznego powodu, dlaczego on nadal jest tutaj. - To dla ciebie. Prezent.- Przesunął to do mnie. Potrząsnęłam głową. – Nie mogę tego zabrać. Faktycznie to ja muszę zwrócić ci resztę. Inaczej zapłaciłbyś za dużo. Podniósł swoją dłoń, uciszając mnie. - Musisz pozwolić mi abym cię przeprosił, Daisy.- Jego głos jest jak jedwabista pieszczota, a jego wzrok intensywny. – Jeśli miałbym inne wyjście, pojawiłbym się spotkać z tobą. - Mogę ci to obiecać. Intensywność jego słów sprawiła, że poczułam się podniecona, mój puls stał się niski. O dziwo, uwierzyłam mu. – Powinieneś przyjść i porozmawiać ze mną. Wiesz gdzie mieszkam. A wiadomości są takie… bez znaczenia. Jakbym nie miała dla Ciebie znaczenia. - Znaczysz.- Jego wzrok jest tak przeszywający, że czuję jakbym była przyparta do ściany tą intensywnością. – Nigdy nie wątp, że liczysz się dla mnie. Czuję ciepło, rumieniec. Niezdecydowanie. - Powinieneś, chociaż przyjść i powiedzieć mi to osobiście. Nie opuściłabym tego, a poza tym wiesz, że mój telefon jest rupieciem.- Marudzę. Wiem o tym. Chciałam zobaczyć jego twarz, kiedy będzie przepraszał. W głównej mierze to wymówka, aby zobaczyć go - Da.- Zgadza się. – Powinienem. Nie zrobiłem tego. Byłem niegrzeczny.- Pochylił głowę w potwierdzeniu. – Spotkasz się ze mną ponownie? - Na kawę? - Na kawę, da. - Nie wiem.- Nie jestem przyzwyczajona do posiadania przyjaciół, jeszcze mniej do męskich przyjaciół. Nie wiem jak się czuję z moim teoretycznym porzuceniem i zaginioną wiadomością. Nadal jestem zraniona i nie chcę otworzyć się, aby zostać zranioną po raz kolejny. – Nie chcę iść w to samo miejsce.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

ponownie. Ale on jest teraz tutaj, a ja jestem dzieckiem ze swoimi uczuciami bycia zranioną.

79

Nadal jestem zakłopotana sympatycznym spojrzeniem baristów wysyłanych w moją stronę. - W takim razie zorganizuje to lepiej.- Nick wyciągnął kawałek gazety z kieszeni i położył na ladzie. Dałam mu żartobliwe spojrzenie, ale on tylko pokazał, że powinnam otworzyć to. Po chwili niezdecydowania, robię to. Jest tam rozkład wyświetlanych filmów w kinie. Rozważam to, dotykam. Czy zauważył jak przypatrywałam się plakatom nowych filmów w centrum handlowym? Zastanawiam się jak by to było pójść na jeden. Nie wspomniałam o tym, ale Nick obserwuje mnie intensywnie. Musiał zauważyć i zapamiętać. Musiał pamiętać i prosi mnie, aby wyjść do czegoś, co wiedział, że pokocham. - Chciałbyś pójść na film? - Pytam. - Z tobą pójdę wszędzie.- Jego usta nadal są na równi, zbyt poważna linia, jakby ta tomowa była bardzo ważna. – Ale możemy zacząć od filmu. Jutro wieczorem? - Jestem wolna jutro wieczorem. - Zgadzam się ochoczo. – Mam, co drugą noc wolną. Craig nie chce, abym pracowała o noc z rzędu. Twierdzi, że to wywoła za duży bałagan w moim rozkładzie snu.- Oto ja, wyrzucająca z siebie informacje jakbym była głupiutka. Czuję, że moje policzki czerwienieją ze wstydu. - W takim razie możemy pójść? Moje palce drżą jak przebiegam po krawędziach rozkładu filmów. Kolejny raz jestem oniemiała. Czy to nie za proste na przeprosiny? Być może chce on po prostu zobaczyć film, a nie chce iść sam? Być może potrzebuje przyjaciela. Ale słowa, które wylatują z moich ust, nie są żadnymi z tych rozsądnych myśli. – Czy to randka? Jego wargi przechylają się w jedna stronę w uśmiech, prawdziwy uśmiech i dostaję błysk białych zębów. On jest tak wspaniały, że czuję się pijana na sam jego Powinnam powiedzieć nie. Ale Nick uśmiecha się do mnie i film woła moje imię, więc podnoszę kawałek papieru i mówię. - To musi być jutro w nocy, bo w inne pracuję. Nie mogę jeszcze pytać o czas wolny. Pochmurnieje, jego wielkie ramiona robią się sztywniejsze. – To nie jest praca dla ciebie, Daisy. Nie zaczynaj ponownie, Nick. Chowam papier do kieszeni w spodniach. – Jestem sama za siebie odpowiedzialna, dziękuję.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

widok. – Da. Tak. Randka. Jeśli nie jutro, to pojutrze.

80

Rozważa to i mnie. - Powiedz moje imię ponownie. - żąda. To uczucie…bliskie. Patrzę, dookoła ale jesteśmy jedynymi w sklepie. Nikt inny nie usłyszy mnie powtarzającej jego imię, aby go zadowolić, a ja chcę go zadowolić. Więc robię mały, wahający się krok naprzód i zakładam włosy za ucho w nerwowym geście. – Nick.Mówię, a mój głos jest nieśmiały. I nie mogę spojrzeć mu w oczy. Wolno wydycha powietrze. – Ty tak krasiva. - Mruczy. - Co to znaczy? - To znaczy… Przepraszam, że zraniłem Twoje uczucia40. - Pochyla się bliżej i dzieli nas tylko lada. – Moja przyjaciółko Daisy. Jednakże nie myślę, że to było poprawne znaczenie, w ogóle. Ale nie pytam. Jestem pochłonięta nim. Pochyla się wystarczająco blisko, tak, że mogę poczuć płyn po goleniu i zobaczyć słaby zarost z zacienienia na jego szyi. On jest wspaniały, w całej męskiej chwale i życzę sobie, aby nie stał tak daleko ode mnie. Chcę go dotknąć. Chcę, aby pochylił się bliżej. Chcę, aby pochylił się nad ladą i pocałował mnie. On wydaje się chcieć tego samego. Wpatrujemy się w siebie przez naładowany elektrycznością moment nawet się nie ruszając. Następnie on delikatnie muska moją dłoń palcami. – Napiszę do ciebie jutro. Przed randką. Obiecuje. A następnie wychodzi. JESTEM JESZCZE ŚPIĄCA NASTĘPNEGO ranka, kiedy mój telefon

brzęczy

na

komodzie przy łóżku. Biorę go po omacku i odblokowuję. Na małym, przestarzałym ekranie

18: 00 – Twój próg. Tobie również dzień dobry, myślę. Pocieram oczy i zaczynam mozolny proces Odpowiedzi na sms-a na swoim starym telefonie. Chcę wysłać coś jak flirt, coś śmiałego. Coś, co sprawi, że będzie myślał o mnie przez cały, długo dzień. Ale piszę i kasuję chyba tuzin wiadomości przed ostatecznym wysłaniem:

40



Ale kręci, tak ładnie o niej powiedział. Jakby ktoś chciał wiedzieć to znaczy z Ros. Jesteś taka piękna 

 Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

jest wiadomość.

81

Powinam zabrać dododat swtr? Następnie chcę uderzyć się w twarz za bycie taką głupią. Czy powinnam założyć sweter? Dlaczego nie zapytam go czy powinnam założyć babcine majtki? Boże. Jestem taką idiotką.

Nyet. Odpisuje szybko. Będę utrzymywał cię ciepłą, jeśli tego potrzebujesz. I tak po prostu znowu jestem cała roztrzepana i podenerwowana. Już wstaję z łózka, dłużej już niezmęczona. Położyłam się późno spać po pracy, ale wiem, że nie będę się mogła skoncentrować. Mam randkę. Mam randkę! To moja pierwsza. Mam dwadzieścia jeden lat i nigdy wcześniej nie randkowałam. Chcę tego tak mocno. Myślę o Nicku i obawiam się. Pocałuje mnie? Moje palce dotykają ust i wyobrażam sobie jego usta napierające na moje. On jest wspaniały, pewny siebie i wszystkim tym, kim ja nie jestem. Martwię się, że wystawi mnie ponownie i wyjdę na idiotkę po raz drugi. Mogłabym zrozumieć jego chęć tylko do przyjaźnienia się. Ale randkowanie? Randkowanie jest czymś zupełnie innym. Potrzebuje pomocy Regan. Ona będzie wiedziała, co zrobić. Rzucam telefon na łóżko, a następnie się zatrzymuję. Jest prawie południe. Mam jeszcze kilka godzin. To znaczy, że mam mnóstwo czasu, aby się przygotować. Kieruję się do dużego pokoju i tam na kanapie siedzi Regan rozmawiając z Becca. Becca jest przyjaciółką Regan i jest onieśmielająca. Ona ma perfekcyjne rude włosy z delikatnymi blond pasemkami w nich i ubiera się w drogie ciuchy. Podczas gdy Regan promieniuje wesołym ciepłem, Becca jest jej przeciwieństwem. Jest lodowata i powściągliwa, i mogę poczuć ją oceniającą moją znoszoną piżamę, kiedy przechodzę. Jest przyjaciółką z dzieciństwa Regan i mam wrażenie, że nie jest zadowolona z naszego mieszkania, że tylko toleruje bycie tutaj ze względu na przyjaźń z Regan…i jej dezaprobata obejmuje także mnie. Becca jest trudna z moją odkrytą pewnością siebie. Próbuje ją lubić odkąd jest przyjaciółką Regan i odkąd często wpada, ale zawsze mam wrażenie, że ona osądza mnie i

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Macham do nich i idę do kuchni, podczas gdy one rozmawiają.

82

znajduje jakieś niedociągnięcia, co gra mi na nerwach. Życzę sobie przez krótki czas żeby jej tu nie było, ponieważ chcę zapytać Regan, co powinnam założyć na swoją randkę. Robię tosta i chrupię go stojąc w kuchni. Becca i Regan mają ożywioną rozmowę na temat zajęć i chłopaków. Becca rzuciła swój ostatni przelotny romans i chce iść ‘na polowanie’ do lokalnego klubu. Regan nie jest pewna czy Mike będzie szczęśliwy, jeśli ona pójdzie i mogę powiedzieć, że chce powiedzieć Becca nie, ale nie ma tyle odwagi. Becca prawie namówiła Regan na wyjście do klubu, kiedy Regan zerknęła w moją stronę. Jej spojrzenie jaśniało. - Cześć śpiochu. Cieszę się, że w końcu wstałaś. Uśmiecham się nieśmiało i przesuwam się żeby usiąść naprzeciwko nich w salonie. - Położyłam się późno spać po pracy. Oczy Becca zabłysły i zwróciła swoją uwagę na mnie, nagle zainteresowana. - Procujesz gdzieś gdzie jest śmiesznie, Pollyanna? Skrzywiłam się na to przezwisko. Regan raz nazwała mnie Pollyanna przy Becca i teraz Becca tylko tak mnie nazywa. Jednakże myślę, że nie jest to takie samo znaczenie, o jakie chodzi Regan. - Nie, pracuję na stacji benzynowej. Cofa się trochę i jej zainteresowanie wyparowuje. - Brzmi okropnie. Wzruszam ramionami. – Nie jest tak źle.- Potrzebuje jej. I pieniędzy. Jeśli będę mogła pracować pełne czterdzieści godzin tygodniowo przez następne dwa tygodnie to będę miała na czynsz. Jeśli nie, wtedy nie wiem, co zrobię. Nie licząc zakupów spożywczych czy biletów autobusowych, ale mogę martwic się tylko o jedną rzecz na raz. - Zamierzamy iść do klubu dzisiejszej nocy.- Mówi Becca swoim szelmowskim dołączyć? Patrzę na Regan, a ona krzyżuje swoje palce na mnie dając bezradne, błagalne spojrzenie za plecami Becca. Chce żebym poszła. Zgaduję, że to, dlatego, że jeśli tam będę to pomoże powstrzymać Becca. Nie miałabym nic, przeciwko aby pójść, ponieważ nigdy nie byłam w klubie, ale mam plany. - Nie mogę iść. Mam randkę. Obie kobiety ożywiają. – Masz randkę, Pollyanna? - Pyta Becca jakbym właśnie przyznała się do tego, że ma trzy głowy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

głosem, przesuwając swoje błyszczące, rude włosy. – Idziemy w kilka osób. Chcesz się

83

- To niesamowite. - Mówi Regan wstając z kanapy i zmierzając do mojego miejsca. – Z kim? - Po prostu z kimś, kogo spotkałam w pralni. - Nie wspominam im o przejażdżce jego motocyklem czy o późniejszych zakupach, lub o tym, że nosze majtki, które on mi kupił. Ale teraz Regan marszczy brwi. – Czekaj. To ten sam koleś, który wystawił cię tamtego dnia? To nie było miłe. - Przypomina jak bardzo byłam zraniona. - Daję mu drugą szansę.- Mówię uparcie. – I nie chcę o tym rozmawiać. - Och, Pollyanna.- Mówi, Becca besztającym głosem. – Wiesz, że nie masz randki z facetem tylko, dlatego, że zapytał cię czy gdzieś z nim wyjdziesz. Istnieje wielu miłych facetów w mieście. Potrzebujesz wychodzić częściej z Regan i ze mną. Przedstawimy ci kilku miłych facetów.- Jaśnieje. – Jak mówiłam, w klubie. Regan odchrząkuje? – Powinnaś chcieć wyjść z nami do klubu, nie pić i spiknąć się z przegranym ponownie. Becca wystawia język na Regan Uwaga mojej współlokatorki znowu powraca do mnie. – Więc gdzie on cię zabiera? Regan praktycznie drzy z ekscytacji dookoła mnie. – Gdzieś gdzie jest elegancko? - Idziemy na film. - Mówię nieśmiało. – Jestem podekscytowana. Nigdy nie byłam. Nie wiem, w co się ubrać. - Oooch.- Mówi Regan i przygląda się Becca. – Czas na pierwszo-randkowy ubiór! Znam kogoś wspaniałego ze strojami. Becca stała i uśmiechała się jak królowa obejmująca patronat. - Prowadź mnie do swojej szafy. Pomożemy

Ci ubrać się na randkę. A jutro w

nocy będziemy szły wszystkie trzy podrywać facetów. Regan jęczy dobrodusznie, ale nie zgadza się z tym. - A ja mam Mike’a.- Mówi Regan, ale brzmi na mniej zdecydowaną niż ja, bardziej zrezygnowaną. Becca dała nam tylko zadowolony z siebie uśmiech, jakby zdobyła dokładnie to, co zamierzała. Podeszła do mojej szafy i wkopała się w nią. - Dzieciaku, to jest niezłe gówno to, co masz tutaj.- Becca gwiżdże podnosząc w górę blado różową bluzkę, którą kupił mi Nick. – Masz możliwość kupować takie rzeczy za wypłatę ze stacji benzynowej. Dotyka palcem metki będącej jeszcze przy ubraniu.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Wyjdę z tobą. - Zgadzam się. – Ale nie będę podrywała facetów. Mam Nicka.

84

- Um, nie.- Nie mogę im tego wyjaśnić. Mogę to ledwie wyjaśnić sobie, że moja mała kolekcja ubrać była zakupiona przez tego samego kolesia, którego ledwo znam. To brzmi…głupio. – Ten facet, z którym mam randkę? Nick? Przez przypadek wylał wybielacz na moje ciuchy i później pouczył się super winny, więc zabrał mnie do centrum handlowego i kupił mi trochę zamienników. Brwi Becca są prawie uniesione do jej włosów. – Ta bluzka kosztowała trzysta dolarów. - Podtyka metkę pod oczy Regan. - Wiem, nie mogłam go powstrzymać. - Ściskam palce razem w niepokoju. Co one pomyślą o mnie za pozwolenie nieznajomemu kupić mi te rzeczy? Powinnam bardziej protestować. - Dlaczego zatrzymać? - Pyta roześmiana Regan. – Jeśli jakiś facet chce kupić mi drogie ciuchy, z pewnością mu pozwalam. To są piękne rzeczy, Pollyanna, ale nie tak naprawdę randkowe. W rzeczywistości. - Regan przesuwa moje wieszaki na bok. – Wszystkie z nich wyglądają bardzo konserwatywnie. - Wiem!- Becca pochyla się, aby spojrzeć na ubrania. – Nawet nie wiedziałam, że ta marka produkuje konserwatywne ciuchy. Miały rację. Z wyjątkiem wspaniałej nieprzyzwoitej bielizny, wszystkie ciuchy kupione przez Nicka są skromne. Jeansy są dopasowane, ale bluzki są celowo luźne. Sprzedawczyni powiedziała, że jest to bardzo modny wygląd i lubię go. Ale nic z tego nie jest tym, co powinnaś założyć, aby wywołać zachwyt i faceta na pierwszej randce. I chcę, aby Nick zapamiętał mnie. – Co powinnam zrobić? Becca odwróciła się i dała Regan zadowolony z siebie wygląd. – Idziemy do jej szafy. Jeśli chcesz zdzirowaty, dostaniesz to. Regan udaje sapnięcie. – Dziwka. - Mówi do Beccy czule, a następnie uśmiecha się i - Chodź. Zobaczmy, co z tego, co mam będzie na Ciebie pasować.

DO CZASU SZEŚCIU OKRĄŻEŃ dookoła, jestem gotowa na moją randkę. Moje długie brązowe włosy zostały zebrane w wysoki kucyk, na końcach poskręcane; moja kępka grzywki jest poprzycinana i doskonała. Mam na sobie jasno, zakurzony makijaż z eyelinerem, tak, że moje oczy wyglądają na większe i bardziej niebieskie niż kiedykolwiek. Moje rzęsy są podkręcone i ciemniejsze dzięki tuszowi do rzęs. Mój usta błyszczą lekkim połyskiem koloru.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

odwraca z powrotem do mnie.

85

Nawet, jeśli jest to tylko film, to jest pierwsza randka i obie dziewczyny upierają się, że powinnam wywołać ‘wow’ u Nicka. Nie mam sukienek, a one myślą, że powinnam włożyć jedną, więc pożyczyłam od Regan. Jest czarna i ma koronkowe rękawy tak, że pieszczą moje ramiona w dół aż do moich nadgarstków. Dekolt jest wysoko i linia biustu wygląda skromnie. Wygląda to w stylu szkolno-dziewczęcym, do czasu, gdy odwracam się i cały tył jest zrobiony z takiej samej czarnej koronki jak na rękawach. Becca oznajmia, że jest świetni e- nie za puszczalsko, nie za statecznie. Regan pozwoliła mi pożyczyć parę okrągłych kolczyków oraz mały lśniący naszyjnik, który pieści moje gardło. Pożyczam także parę czarnych na niskim obcasie Mary Janes, które podkreśla, że jeszcze ich nigdy nie miała na sobie. Czuję się ładna. Jestem sobą, ale trochę lepszą niż zazwyczaj, z trochę większą ilością charakteru. Rzucam spojrzenie na drzwi cały czas ponownie, jak co raz bardziej zbliża się pora naszego spotkania, martwiąc się tym, że moja randka nie pojawi się. Czy Nick wystawi mnie ponownie i sprawi, że poczuje się jeszcze głupsza niż kiedykolwiek za zaufanie mu? Ale jest dokładnie szósta, kiedy słychać dzwonek do drzwi. - To po mnie. - Mówię bez tchu przerzucając torebkę przez ramię i łapiąc swój telefon. - Miłej zabawy. Mówi do mnie, Regan. – Zadzwoń do mnie, jeśli będziesz potrzebowała podwózki do domu.- Uśmiecha się, przez co wiem, że martwi się trochę o mnie. Becca wyszła i Regan jest sama w domu, zostając w przypadku, gdybym potrzebowała jej. Jest dobrą przyjaciółką. Zatrzymuję się przed otwarciem drzwi, wygładzając kucyka i grzywkę nerwowo palcami, poprawiając płaszcz, a następnie umieszczam dłoń na klamce. On jest wspaniały. Mój Ukrainiec. Wiem, że jestem głupio w nim zadurzona, ale nie dbam o to. Od jego wysokich kości policzkowych do jego wygiętych brwi i szczeliny w brodzie, cały jest elegancki. Ma na sobie ładny płaszcz, dzięki czemu jego długość w całości okrywa jego ubranie. Wygląda tak jak każdego innego dnia- niewiarygodnie. Przez chwilę czuję się głupio, że ubrałam podobną długość na filmową randkę. Ale jego oczy robią się cieplejsze, kiedy mnie widzi i cieszę się z tego. Jego wzrok okrąża mnie, zatrzymując się na płaszczu w mojej ręce. - Allo.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Kiedy otwieram, nie mogę nic na to poradzić, ale uśmiecham się do niego.

86

- Cześć, Nick. - Uśmiecham się szeroko do niego. Wyciąga rękę po mój płaszcz. – Musisz pozwolić sobie z tym pomóc. Podaje mu i odwracam się usłużnie, a dreszcz podekscytowania przechodzi przez mój kręgosłup. Mężczyzna zakłada mi płaszcz! Na moje przerażenie słyszę rozdarcie, a następnie stłumione przekleństwo w języku rosyjskim. Odwracam się, aby zauważyć dużą stopę Nica stojącą na jednym z rękawów mojego przechodzonego płaszcza, a to sprawiło, że rozdarcie poszło dalej. - Och, nie.- Zabieram płaszcz z jego rąk i przyciskam do piersi. Powinnam być przerażona tym, że mam kolejną rzecz zniszczoną, ale wszystko, o czym mogę myśleć to, że możemy się spóźnić się na naszą randkę, a teraz randka jest dużo bardziej ważna niż mój głupi płaszcz. - Jestem mudak.- Mówi Nick płaskim głosem. – Zostaw płaszcz. Kupię ci nowy. - To nie jest potrzebne.- Mówię szybko. – Na zewnątrz nie jest tak chłodno. Burczy na mnie zgadzając się i podaje mi swój łokieć. - Pójdziemy, Daisy? Kładę rękę na jego ramieniu i pozwalam mu prowadzić. Schodzimy z krawężnika zmierzając do tego, co musi być jego samochodem - nie motocyklem. Jest ciemno szary. Nijaki z przyciemnianymi szybami. Sedan. - Poczekaj tutaj. - Mówi mi, kiedy jestem na krawężniku. Drżę. Moja sukienka nie jest w ogóle ciepła, a moje plecy są praktycznie wyeksponowane. Potrzebuję kupić płaszcz z mojej pierwszej wypłaty, decyduję. Może oni będą mieli coś w moim rozmiarze w tanim sklepie… Moje myśli zostają oddalone, ponieważ Nick otwiera bagażnik sedana i wyciąga duże pudło. Unosi skórzany płaszcz- kobiecy skórzany płaszcz- w swoich rękach i trzyma go - Tutaj. Załóż go. Podeszłam do niego, przypatrując się płaszczowi. To jeden z tych, które podziwiałam w sklepie tamtego dnia. On miał go od tamtego czasu, czekając na mnie? - Nick! Czy ty rozdarłeś mój płaszcz celowo? - Oczywiście, że nie?- Powiedział głosem wskazującym, że jest on przerażającym kłamcą. Na jego ustach zagrał uśmiech. – Jestem mudak, tak?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

otwarte dla mnie.

87

- Jesteś podstępny.- Mówię mu, ale pozwalam włożyć na siebie płaszcz. Jest chłodno dzięki wiatrowi, ale jest on gruby. Tak szybko jak się rozgrzeję będzie idealnie. – I troskliwy. Dziękuję, Nick. Musisz pozwolić mi oddać pieniądze. - Nyet. - Nick.- Mówię protestująco. – Nie możesz psuć moich rzeczy, a potem wymieniać ich. Przechyla głowę na bok. – Nie przyznaję się do tego, ale jeśli zdarzy się, że przypadkowo coś twojego zniszczę, nie powinien tego zastąpić. - To jest…zbyt przesadne i złe.- Walczę, aby wyjaśnić moje uczucia odnośnie długów, jakie mam u niego. - Zło jest spowodowane przeze mnie, Daisy. Musisz pozwolić mi naprawić moje błędy, lub nie zasługuję by być z Tobą. Wiem, że jest coś dziwnego w tym stwierdzeniu, ale teraz nie mogę tego rozszyfrować. Otworzył dla mnie drzwi. Wzdycham i dostaję się do samochodu. Będziemy się o to kłócić później. Przesuwam się na miejsce pasażera, a następnie rozglądam jak on kieruje się na drugą stronę samochodu. Wnętrze jest surowe, żadnych śladów użytkowania. Z tego, co wiem może być wypożyczony. Chcę otworzyć schowek i chcę zobaczyć czy jest coś w nim, ale to byłoby wścibskie. Siada za kierownicą, zapina pasy i kierujemy się do kina. Oboje jesteśmy cisi w drodze do niego. Czuję się jakbym powinnam powiedzieć coś czarującego, sympatycznego, aby przerwać ten lód, ale nie mogę o niczym myśleć. Mój umysł jest roztrzepany. Więc przekręcam palce na kolanach i mam nadzieję, że nie będzie zawiedziony moimi brakami w konwersacji. - Zmęczona? - Dotykam policzka. Czy wyglądam na zmęczoną dla niego? Wypraną? Jak żenująco? Pracowałaś późno. Pochylam głowę ciekawie do niego. – Skąd wiesz? Powiedziałaś mi, że pracujesz do drugiej nad ranem. Och. Wpatruje się w szybę, nie patrząc na mnie. Chwilę później przyznaje. – Także martwiłem się o ciebie. Po tym jak rozmawialiśmy pojechałem, aby sprawdzić cię.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Przypatruje się mi. – Jesteś zmęczona?

88

- Miałam się dobrze.- Mówię mu. – Jeden z innych zatrudnionych mieszka na dole ulicy i powiedział, że mogę dzwonić, jeśli coś będzie się działo. Do tego, oni mają paralizator, kamery i kij baseballowy za ladą. Sporo rzeczy, aby utrzymać mnie bezpieczną. Usta Nicka zaciskają się. – To nie sprawi, że poczuję się lepiej. Zmartwiona, idę dalej cicho i zagłębiam się szczelniej w płaszcz. Nowość tego jest doskonała, tak, jak i mocny, dekadencki zapach skóry, który przenika go. – To praca. Mam się dobrze.- Także nie chcę odchodzić. To nie jest upór, który sprawia, że utrzymuję tę pracę. Potrzebuję pieniędzy. Potrzebuję, aby się utrzymać, jeśli zamierzam zostać tu, w tym nowym życiu, będę nadal roznosić CV z nadzieją lepszej pracy. Ale jeśli nie znajdę czegoś innego, przynajmniej z tego będę mieć pieniądze. - Nie podoba mi się to. - Mówi mi. - Nie pytałam czy ci się to podoba. - Ripostuje. Pozostaje cicho. Nie mówię nic innego. On zaciekle marszczy brwi, próbując wjechać na parking. Czuję, że już namieszałam, a przecież nawet nie dostaliśmy się do miejsca naszej randki. Jest gorzej niż cisza, kiedy zatrzymuje samochód. Przystanął na chwilę, jakby kontemplował coś i zastanawiam się czy zmienił zdania odnośnie randki ze mną. W tym momencie mam prawie łzy w oczach. Jedyne rozmowy, jakie mamy to kłótnie. Czuję się tak głupio. Zrujnowałam już naszą randkę. Biedna, głupia, mała, osłaniana, Daisy idzie na randkę z mężczyzną i natychmiast kłóci się z nim o pieniądze. Może powinniśmy to odwołać. Może on nie wie jak popaprana jestem w środku. Że pod moim spokojem na zewnątrz jestem przerażonym bałaganem, który degustuje swoje pierwsze dni wolności i nawet nie wie jak być normalną dziewczyną. On prawdopodobnie chce normalnej dziewczyny. Wysiada z samochodu, a ja zasysam głęboki oddech, jako podparcie dla mojej odwagi. Czas, aby być śmiałą Daisy i wziąć odpowiedzialność za sytuację. Nick otwiera dla mnie drzwi i wysiadam. Następnie zatrzymuje się i czekam przy samochodzie. Podaje mi łokieć, ale kręcę głową. Jego szare oczy stają się zimne i posępne. Wyraz jego twarzy pokazuje jakbym go odrzuciła. Teraz albo nigdy. – Mogę cię o coś zapytać? - Moje słowa zabierają całe powietrze, mój głos jest niski.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nie mogę nią być. Chciałabym, ale nie wiem jak.

89

- Co to jest? - Jego akcent jest grubszy. Brzmi to prawie jak „va41”. Zastanawiam się czy jego akcent jest grubszy, kiedy jest zdenerwowany. Patrzy zdenerwowany na mnie jakbym go zdradziła. - Jesteś pewny, że chcesz randki ze mną? Jego brwi są zmarszczone. – Dlaczego mnie o to pytasz? Ściskam swoje dłonie, niezdolna do pomocy sobie samej. – Nie akceptujesz mnie. Tego, co robię. Kontynuujesz kupowanie mi rzeczy, ponieważ jest jasne, że to, co noszę nie jest wystarczająco dobre dla ciebie. Wydaje się jakbyś był zły i… ja nie wiem jak mam sobie z tym poradzić. - Próbuje się uśmiechnąć dla potwierdzenia moich słów, ale jestem gotowa płakać. Chciałam tej randki- i jego- tak bardzo. – Nie jestem najbardziej normalną dziewczyną, Nick. Z jakiegoś powodu to sprawia, że jego usta układają się w półuśmiech. - Dlaczego mi to mówisz, Daisy? - Nie chcę abyś był rozczarowany. - Mój wzrok podąża do jego ust i wpatruję się w nie. – Mną. Jego ręka łapie moją i przykłada ją do ust ponownie, muskając moje kostki swoimi ustami. Żadnego pocałunki, tylko dotykanie mojej skóry jego ustami. - Dlaczego myślisz, że jestem rozczarowany tobą? - Chcesz abym odeszła z pracy, a ja nie zamierzam tego zrobić. Kupujesz mi nowe ubrania. Wzdycha, ale nie puszcza mojej ręki. Ponownie przykładając moje kostki ustami. - Kupuję ci nowe ubrania, ponieważ lubię widzieć jak nosisz rzeczy, które pasują do Ciebie. Zasługujesz na najlepsze rzeczy, Daisy. To jest właściwe, że chciałem je dać tobie. To nie jest właściwe w ogóle, chcę powiedzieć, ale jestem zachwycona jego słodkimi słowami - Chcę abyś odeszła. - Kontynuuje. – Ponieważ martwię się o ciebie. Ale jeśli jest to ważne dla ciebie, zostań tam, da? Będę cię obserwował. - Wyraz jego twarzy ochładza się. – A może teraz nie chcesz ze mną randki? - Chcę więcej niż cokolwiek.- paple, a następnie krzywię się na mój głos, bardziej chętniej brzmi. – To tylko, dlatego, że…jestem zdenerwowana.

41



Ang what=co. A on mówi vat…, Czyli trochę inaczej wymawia. 

 Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

i muskaniem jego ust na mojej skórze.

90

Nigdy się nie całowałam z nikim i boje się, że będę to źle robiła, a później nie będziesz chciał się ze mną zobaczyć ponownie. Myślę przez chwilę, a następnie decyduję, że powinnam wyciągnąć rękę i pocałować go. Jeśli będziemy czekali do zakończenia randki, on może nie będzie chciał mnie pocałować, a ja chcę tego pierwszego pocałunku bardziej niż o czymkolwiek innym mogę w tej chwili myśleć. - Dlaczego jesteś zdenerwowana? - Jego usta przesuwają się ponownie po mojej skórze i czuję delikatny szept przy niej, który sprawia, że biegnie w dół do moich majtek. To tak jakby dotykał mnie wszędzie. Moje sutki są twarde przez tkaninę sukienki, a nie mam na sobie biustonosza. Zamierzasz pocałować mnie na tej randce?- Pytam. Patrzy zaskoczony przez moje słowa. – Czy pozwolisz mi siebie pocałować? - Tak. - Mówię stanowczo. - Wtedy, da, pocałuje Cię. - Jego twarz uspokaja się. - Pocałujmy się teraz. - Mówię mu. Przesuwa się bliżej mnie i jestem przygwożdżona miedzy nim, a samochodem. Pochyla się, a jego dłoń w rękawiczce dotyka mojego policzka. Wszystko, co mogę zrobić to drżenie podczas pieszczoty, ale jestem w posiadaniu tych szarych oczu i widzę tam nutę zaborczości. On jest skoncentrowany na mnie tak bardzo jakby był zdeterminowany, aby zrobić to dobrze. Rozchylam usta i nachylam twarz w kierunku niego. Przestaje oddychać. Chcę pocałunku Nica tak bardzo. Przysuwa się bliżej. Jego usta ocierają się o moje w najdrobniejszym muśnięciu. Wysyła to delikatny trzepot przeze mnie i robi mały szum w gardle. Moje usta rozchylają się bardziej. To wszystko, co mogę zrobić? Tylko dokuczać o pocałunek? się, próbuję pocałować go mocniej. Kończę z naciskiem moich ust do jego dolnej wargi, i nie jestem pewna, kto jest bardziej zaskoczony? Nick, że spróbowałam całować go, a może ja, że narobiłam bałaganu w tym jak głupia? Jego oczy są szeroko otwarte. Szarpię się do tyłu, upokorzona. - Przepraszam. Ja… Jego dłoń przesuwa się do dołka na moje twarzy, a następnie od początku jego usta przyciskają się do moich. Tym razem pocałunek nie jest miękkim, delikatnym muśnięciem.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Decyduję, że niej jest to wystarczające. Więc nachylam się bardziej i kiedy on odchyla

91

Tym razem jego usta naciskają na moje stanowczo i jego usta rozchylają moje. Moje są rozchylone tak bardzo podążając za nim, a jego język wślizguje się do moich ust, smakując mnie. To jest niebiańskie. Skomlę i on robi miękki szum ze swojego gardła, co może być jękiem. Jego język uderza o mój ponownie, zatapiając moje ciało w cieple i chcę więcej niż właśnie otrzymałam. Chce rewanżu. To źle? Więc niepewnie dotykam swoim językiem jego i czekam na reakcje. Nick odrywa się od moich ust, dysząc ciężko. Przyciska czoło do mojego i mamrocze coś po rosyjsku. Ale nie brzmi na niezadowolonego. Zamiast tego, brzmi jakby próbował kontrolować siebie. Czuję się dziwnie… dumna. Jestem zaczerwieniona z pragnienia i moja skóra jest wrażliwa, ale chcę więcej. Czy on też? - Dziękuję. - Mamroczę. I Czekam. Pocałunek się skończył. On wydaje się zadowolony? Całuje mnie w czoło i patrzy na mnie, a jego dłoń w rękawiczce dotyka krzywizn mojej szczęki, jakby śledząc ją. - Pocałuję cię, Daisy. Będę cię całował całą noc. Będę robił więcej niż całowanie ciebie, jeśli chcesz. Po prostu powiedz słowo. Wciągam powietrze. Mój puls jest skupiony miedzy nogami i pulsuje tam. Nie jestem wystarczająco odważna, aby powiedzieć to słowo. Nie teraz.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Ale och Boże, chcę tego.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

92

Rozdział szósty Nikolai Daisy wygląda jak uczennica w sukience z wysokim dekoltem i butami z paskami na czubku. Ale obcasy i zwykły koronkowy tył sprawia, że powstrzymuję westchnięcie, bo są one absolutnie nie dziecięce. Szept czegoś niegrzecznego i mroczniejszego się tu czai. Być może to moje pobożne życzenie, ale nie mogę sobie poradzić, że zastanawiam się, czego Daisy doświadczyła przede mną. Tak, jest niewinna w niektórych rzeczach, ale jej oczy posiadają wiedze o czymś więcej. Chcę się tego wszystkiego dowiedzieć. Część mnie chce okryć jej ciało całkowicie, aby chronić ją, ale inna część ledwo się kontroluje, aby zedrzeć z niej ubranie wiedząc, że nie ma pod spodem żadnej bielizny. Nie są to rzeczy, które jej kupiłem, ale być może ma na sobie moje majtki. Myślę o nich, jako moich, nawet, jeśli nie powinienem. Wszystko, co robię z Daisy… wiem, że nie powinienem. Każdy drobiazg wychodzący z moich ust jest kłamstwem i nawet nie dobrym, ponieważ wynajęty morderca nie potrzebuje żadnej przykrywki. Jesteśmy tam i z powrotem, widzą nas tylko, kiedy zabijamy, a czasami nawet wtedy nie. Nie wiem jak długo Daisy będzie mnie tolerować; do momentu aż zacznie układać sposób, aby wyeliminować błędy. - Jaki film?- Zapytałem ostro. Natychmiast pożałowałem tonu swojego głosu, kiedy wygląda na zranioną. Próbuję ponownie i daje jej niewielkie drganie moich ust, które mam nadzieję ona weźmie za uśmiech. – Mam na myśli, jaki film chciałabyś zobaczyć? Wybieraj. Ja zawsze wybieram źle. Przygląda się cyfrowemu wyświetlaczowi, który zawiera listę aktualnie odtwarzanych

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

razem w całość fałszywe wątki historii jakie jej dałem. Muszę mówić mniej, bo to jedyny

93

filmów. Jej kark jest uroczy i ona ma różowe, lśniące usta. Światła sceny zaczynają rzucać blask na jej błyszczące usta i pokusa by przesunąć moim językiem po jej miękkich kształtach osłabia moje kolana. Liżę swoją dolną wargę, aby zobaczyć czy mogę poczuć jej smak, ale szybkość naszego połączenia nie pozostawia prawie żadnych śladów. - Zgaduję, że będzie to film pomiędzy tym z super bohaterem, a horrorem. Wybieram, superbohaterów? - Da, dobry wybór.- Tak naprawdę nie słucham jej. Tylko cieszę się obserwując jej usta i mięśnie jej policzków podnoszące się w górę podczas uśmiechu. Ona uśmiecha się często. Moje palce mają wielka ochotę ją pieścić, ale nie powiedziała abym ją ponownie pocałował. Prawie cierpię upokorzenie ze względu na swoją nieuwagę, kiedy Daisy zaczyna płacić za bilety. Moje ręka uderza obok jej ręki o ladę. Oboje chłopiec biletowy i Daisy podskakują. - Przepraszam, ale nie możesz zapłacić, Daisy.- Odpycham pieniądze z lady. To jest jak porażenie prądem. Zginam zapłacone rachunki i podaję z powrotem Daisy. - Ale ja za nic nie płaciłam, chcę kupić bilet.- Protestuje Daisy. Jakiego rodzaju mężczyzną ona myśli, że jestem? Albo być może ona nawet nie myśli, że jestem mężczyzną. – Nyet.- Wyciągam portfel rzucam pieniądze na ladę. – Dwa.- Warczę. Kiedy kasjer nie ruszył się, pochylam się do przodu i obnażam zęby. – Dwa. Teraz. On szybko się podporządkowuje, łapię bilety i ciągnę Daisy za sobą. - Mogłam zapłacić.- Mówi. – Mam pieniądze. Nie możesz płacić za wszystko. Nawet na to nie odpowiedziałem. To jest pełne śmieszności. - Co chciałabyś zjeść?- Macham ręką na słodycze, lody, popcorn i napój gazowany. Daisy składa ramiona na klatce piersiowej i patrzy buntowniczo. - Nic.- Mówi. – Prawdopodobnie i za to nie pozwolisz mi zapłacić. - Więc, kupię po jednym z każdego.- Grożę. Nawet nie wiem, dlaczego kłócimy się o to. Prostytutki nigdy się ze mną nie kłóciły. Żadna się nie kłóciła. Robiły rzeczy ponieważ im za to płaciłem, lub też robiły rzeczy, ponieważ się bały. Nie mam doświadczenia z dziewczynami takimi jak Daisy: szczera, słodka, wspaniała Daisy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jest to prawdziwa restauracja wewnątrz kina.

94

Jej twarz jest zamknięta i istnieje teraz dystans między nami. Ona chce być gdzie indziej, a to martwi mnie bardziej niż jej złość, bardziej niż jej zdenerwowanie. Z nią zawsze coś spieprzę. - Przepraszam.- Mówię. – Ponownie cię uraziłem. Proszę, powiedz mi, co powinienem zrobić. Mój wyrzut zmiękcza ją i kładzie swoją drobną dłoń na moim ramieniu. – Nick, nie możesz płacić za wszystko. Nie ponownie. To nie w porządku w stosunku do ciebie. Ledwo się znamy. Staram się ja zrozumieć, ale jej słowa nie mają dla mnie sensu i gorzej, one napawają mnie strachem. Nie mogę pozwolić jej poznać siebie. Mogę tylko nałożyć fasadę, którą ona będzie lubić do czasu, kiedy nie zostanie zgnieciona. Przychodzi mi do głowy obraz ciała brytyjskiego handlarza

narkotyków.

Wyeliminowałem go dwa lata temu za zrujnowany towar, który miał być przygotowany dla wysokiej klasy nabywców. On zasmakował w swojej własnej stajni, ale nikomu nie powiedział, że przenosi kiłę. Nabywcy nie lubią otrzymywać zakażonego produktu. Ale Harry Winslow III miał jakieś światło, które przyciągało ludzi, szczególnie kobiety do niego. To była to część, która zrobiła z niego tak dobrego alfonsa. Nawet, jeśli nie lubię Harry’ego, zdaję sobie sprawę, że mogę użyć trochę jego czaru teraz. Przełykam żółć na udawanie przenoszącego choroby alfonsa i próbuję na niej trochę Harry’ego. - Złotko.- Harry zawsze nazywał kogoś ‘złotko’. – To całkiem w porządku. Mam mnóstwo szmalu na pokrycie tego.- Kobiety Harry’ego zawsze wydają się mieć przyjemność z jego sporej gotówki. Rekompensuje im to jego wyjątkowo mały penis. Jestem dość dumny z mojego wysiłku i uśmiechu Daisy, ale zamiast miękko wygląda na zdezorientowaną. - Co to jest złotko? Czy jest to jakieś ukraińskie słowo na coś?- Pyta Daisy. – I szmal? Przechylam głowę do tyłu i zamykam oczy. To wszystko jest katastrofą. – Co z popcornem? Zamawiam go zanim może zaprotestować. - Chce pan masła?- Pyta sprzedawca. Kręcę głową na nie. Masło jest niedobre. - Zero masła. Zero soli.- Kiwam do sprzedawcy. Daisy zaczyna coś mówić, ale kiedy odwracam się do niej z podniesionymi brwiami, ona po prostu wzdycha i odwraca się. Być może ona nie lubi popcornu.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Co to jest szmal?

95

Wewnątrz budynku kina siadamy i nic nie mówimy aż pierwsza zapowiedź przechodzi, a następnie pojawia się film. Bohaterowie są wyraźnie podzieleni na dobrych i złych, patrzę na Daisy. Jest urzeczona. Jest tak zaabsorbowana przez akcję, że zapomina, że jestem obok niej. Film mnie wkurza. Nienawidzę go. Tłum w środku niemalże syczy na złych facetów, którzy nie chcą niczego więcej poza możliwością życia na wolności. Być może ich metody nie są tak niechlujne jak „ dobrych facetów”, ale życie nie jest czarne albo białe. W tym czasie moje ramiona są skrzyżowane i moja nastawienie do tego jest złe. Nie zwracam uwagi, że prędkość kul nie działa w ten sposób czy też, że pistolety są źle używane. Półautomatyczny nóż nigdy nie jest używany przez prawdziwych profesjonalistów. Tylko w odważnych działaniach. Coś mi mówi, że to nie obchodzi Daisy. Kiedy film się kończy i światła zostają włączone, Daisy odwraca się do mnie z szeroko otwartymi z fascynacji oczyma i uśmiechem na twarzy, a ja udaję uznanie dla filmu. - Nie było świetne?- Zapytała. - Tak. Świetne.- Wstaję i zmierzam drogą w dół i na zewnątrz do nocnego powietrza. - Wyglądasz jakby ci się to nie podobało.- Daisy przechyla głowę i obserwuje mnie, jakby to, co odpowiem liczyło się do tego czy ją ponownie zobaczę. Debatuję nad okłamaniem jej ponownie, ale ona i tak jest już podejrzliwa. Powiedziałem tak wiele wprowadzałem półprawd, wprowadzałem ją w błąd, więc chociaż raz myślę, że może prawda nie będzie szkodliwa. – Nie podobało mi się zakończenie. - Naprawdę?- Daisy wygląda na zaskoczoną. Oczywiście, powinienem skłamać. – To był jedyny sposób jak mogło się zakończyć. Dobro przezwycięża zło, wiesz? - Czarne charaktery miały ciężkie życia. Nie znali jakiejkolwiek innej drogi, aby nią Daisy daje mi spojrzenie jakbym był robakiem, którego nie widziała nigdy wcześniej. - Więc.- Zaczyna i przerywa, jakby zastanawiała się, co powiedzieć. – Zgaduje, więc, że naprawdę nie patrzyłam na to oczami złoczyńcy. Ale oni są złymi facetami. Powinieneś chcieć by przegrali. - Prawdziwy świat nie jest tak prosty.- Mówię odruchowo. Nie wiem, czemu to powiedziałem. Co ona o mnie wie, oprócz tego gdzie mieszkam i mam pieniądze? Jeśli znałaby prawdę, to byłby koniec tego. Jej zachwyt zamieni się w przerażenie. Staram się cofnąć słowa, ale one wychodzą ze mnie, jakbym mógł jej pomóc w jakiś sposób

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

pójść.- mruczę.

96

to zrozumieć. – Czasami ludzie robią złe uczynki, aby uśmierzyć ból spowodowany przez innych. Jej reakcja nie jest tą, jakiej oczekiwałem. Zamiast być złą przez moje słowa i kłócić z sentymentu, przez jej twarz przechodzi ponure spojrzenie. – Wiem. O dziwo, ta odpowiedź daje mi nadzieję. Wracamy z powrotem do mieszkania Daisy w ciszy. Myślę, że oboje zastanawiamy się o przeszłości drugiej osoby. Daisy nie jest cała doskonale jasna i beztrosko niewinna. Jest w niej ciemność i sprawia to, że jest bardziej kusząca. Jeśli w środku niej jest ciemność, być może zrozumie ona ciemność panującą we mnie. – Przepraszam za dzisiejszy wieczór.Mówię, kiedy parkuję z przodu jej budynku. - Przepraszam?- Wykrztusza z siebie to słowo. – To jest okropna rzecz, którą mówi się dziewczynie na randce. Przepraszasz za zaproszenie mnie? Przepraszasz za to, że pozwoliłeś wybrać mi film?- Jej odpowiedź jest ostra i nieszczęśliwa. Na moje nieszczęście, akceptuję przyjmuję każde zdanie jak bat na mojej skórze. Jej słowa wprawiają mnie w zakłopotanie. Zrobiłem coś złego, być może byłem zbyt agresywny. Wygląda jakby miała złamane serce, a ja nie wiem, co mogę aby to naprawić. Moje dłonie zaciskają się w pięści, chciałbym się walnąć za swoją głupotę. Co mogę powiedzieć, aby uratować ten wieczór? Nigdy wcześniej nie miałem tego typu znajomości. Nigdy nie randkowałem. Miałem tylko doświadczenie z kobietami, które brały pieniądze ode mnie, ale każdy jeden prezent, jaki kupiłem dla Daisy muszę wymuszać go. Czy ona toleruje moje towarzystwo? Czy ona pragnie, aby uwolnić się ode mnie? Na mój brak odpowiedzi, wychodzi z auta i starannie zamyka drzwi. Jej intencje są nawet głośniejsze niż by zatrzasnęła drzwi i bardziej bolesne niż gdyby moje palce zostały zmiażdżone w celowniku. Teraz widzę, że kiedy ona jest naprawdę zmartwiona, wycofuje Przypatruję się jej, zamyślony i niepewny. Nie wiem, co mam zrobić. Na koniec, nie mówię i nie robię nic. Nawet, kiedy zatrzymuje się przy drzwiach i mówi. – Dobranoc, Nickuprzejmym głosem. Brzmi to jak pożegnanie, a mój sprzeciw umiera w moim gardle, jak myślę o tym, co jej delikatnie powiedzieć, aby uwierzyła w moją wiarygodność. Kiedy drzwi zamykają się za nią, opieram się o nie. Tak wiele rzeczy robię dobrze. Tropię. Syntetyzuję informacje z dostrzegalnych wzorów. Kończę to, co zacząłem. Zabijam. W tych rzeczach jestem kompetentny. W zalotach, nie.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

się- i że cały jej zachwyt zostaje zgaszony. Nienawidzę tego bardziej niż czegokolwiek.

97

W swoim mieszkaniu nie pozwalam sobie na to, aby spojrzeć na Daisy. Teraz jak ją spotkałem, całowałem, trzymałem, inwazja na jej prywatność byłaby zbyt ekstremalna. Wystarcza to mi, aby wiedzieć, że nie byłoby to dla niej do przyjęcia i w jakiś sposób wiem, że to byłoby zbyt wiele. Nie będę jej ponownie obserwował. Zaczynam moje wyszukiwania o celu z Seattle, przeszukując deep web w celu informacji o czarnym rynku, na którym sprzedawane są organy. Natrafiam na ofertę sprzedaży, ale nie ma odniesienia do lekarzy. Notuję trzy oferty pochodzące z wybrzeża północno zachodniego z ostatnich miesięcy. Tylko trzy. To wydaje się mało. Być może cel z Seattle jest zbyt głupi, aby wiedzieć o deep web i zamiast tego używa pokłady wiadomości bliżej powierzchni. Kiedyś znalazłem handel dziećmi na stronie jednej z najbardziej popularnych portali społecznościach, tak jakby nikt nie mógł tego znaleźć w ich prywatnej grupie. Administratorem tej sieci zająłem się za darmo. Uznałem, że pokuta skierowana jest do innych ludzi. Śmierć jest błogosławieństwem. Noszę moje motto na klatce piersiowej. Żyję nim. Jak klikam, klikam, klikam po sieci, myślę o wieczorze z Daisy i jak okropny byłem w stosunku do niej. Zastanawiam się czy mogę zadośćuczynić. Zastanawiam się jak zacząć. Przez długi czas, siedzę na moim wynajętym krześle z laptopem i myślę o smutku, który spowodowałem u niej i ciemności, która zaćmiewa jej promienny uśmiech. Nawet nie pozwalam sobie na fantazjowanie o niej. Do czasu, kiedy będzie ponownie szczęśliwa, nie użyję jej w tak niski sposób. Jest chyba jedna osoba, którą mogę poprosić o pomoc, ale zrobienie tego może zagrozić, Daisy, mówiąc o niej komuś innemu. Jednakże dawał znać, że przywita z mojej Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

strony coś na znak przyjaźni. Podnoszę telefon. Następnie odkładam. Powtarzam ruch po sekundzie i tworzę wiadomość zanim pomyślę.

Jakie jest najlepsze miejsce na randk ę? Napisałem do Daniela. Nie musiałem długo czekać zanim odpowiedział.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

98

To jest najważniejszy kawałek informacji jakim kiedykolwiek podzieliłeś się ze mną, Nick.

Mudak. Odpowiedziałem. Wiem, że jestem dupkiem. Tylko dupki są w tym biznesie. Zamierzam wziąć to, jako znak, że chcesz się ze mną przyjaźnić. Wiedziałem, że w końcu ulegniesz.

Jesteś starszą panią Daniel? Myślałem, że jesteś młodym zniechęconym amerykańskim żołnierzem. Tym razem odpowiedź nie przyszła tak szybko.

Byłbym bardziej otwarty na dzielenie, jeśli nie będziesz myślał że jestem twoim wrogiem. Rozważam potencjalne reperkusje.

Nick, pytasz o radę dotyczącą randki, nie o najlepszy drut do uduszenia kogoś, nawet nie czy wole cyjanek czy dimetyl. Pragnienie przez Daniela tej przyjaźni jest dziwne. Nie wiem, co o tym myśleć.

Masz innych przyjació ł tak jak ja. Bogdan wspominał o sieci, ale ja pracuję sam odkąd opuściłem Aleksandr’a.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

To nie przyjaźni szukam. Tylko wymiany informacji.

99

W sieci? Dodaję.

Załapał to! Tak, jest mała sieć dla nas gdzie można dzielić się informacjami. Nigdy nie wpuściliśmy cię do niej, ponieważ, wiesz, inni myślą, że nie jesteś bardzo dobry w graniu miło. Nie gram mi ło. Ta sieć intryguje mnie jednak. Kiedy pracowałem z Aleksandr’em, byli tam często nowo powołani rekruci. Wcześniej, jak miałem dziewięć lat czy coś koło tego, próbowałem się zaprzyjaźnić, ale Aleksandr ukrócił tę działalność. Żadnych przyjaciół. Nie polegać na nikim, rozkazał. Nawet na nim. Aby potwierdzić to założenie, zmuszał nas do walki ze sobą dla nagrody. Czasami nagrodą była czekolada lub coś innego - słodkiego. Czasami nagrodą była lepsza broń. Ale zwycięzca zawsze otrzymywał coś dodatkowo. A kiedy nie miałeś nic, dodatkowo wszystko. Odpowiedział. Masz zasady. Żyjesz według nich. To jest wystarczające dla

nas. Jestem zaniepokojony. Daniel obserwował mnie dłużej niż podejrzewałem.

Jak długo? Zapytałem.

Bez tłumaczenia bo tak lepiej wygląda i chyba wiadomo że żołnierz armii (wojskowy). Już wcześniej się pojawiło w tekście że D. był żołnierzem.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Tylko parę lat.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

100

Nadal, to jest zbyt długo. Może wiedzieć o Daisy. Ciarki przechodzą przeze mnie. Otwieram folder oznaczony D-ArmS. Daniel, Army Soldier42. Bazując na posiadanej przez niego broni, jego dokładności, jego amerykańskim akcencie i źródle jego prochu do broni, zaznaczyłem Daniela, jako byłego snajpera w wojsku.

42

Korekta: Katuska30

Zostawiłem go w spokoju, ponieważ jego praca nigdy nie kolidowała z moją. Wiem, że są też inni tacy jak ja, wyspecjalizowani zabójcy, ale tak długo jak nie kolidują w moją działalność, ignoruję ich obecność tak bardzo jak mam nadzieję oni ignorują moją.

Grozisz mi? Nie, ty podejrzliwy draniu. Zapraszam cię abyś był częścią sieci. Wymiana informacji. Wyjdź. Bądź bezpieczny. Podejmuj właściwe decyzje. Dam ci radę odnośnie pierwszej randki. Jeśli kobieta ma dzieci, idź do zoo. Jeśli jest singielką, filmy są dobre. Dzieci? Nigdy nie umawiałem się z kobietą, która miała dzieci, ale najwyraźniej Daniel tak. Otworzyłem mój plik i obok towarzyszy, zaznaczyłem „umawiał się z kobietami z dzieckiem/dziećmi”.

Film nie był dobry. Dziele się z Danielem. Wiec jesteś już na drugiej randce. Dobra informacja. Niektóre dziewczyny nie zawracają głowy do trzeciej randki. Tylko FYI43. Piszę „umawia się dziewczynami, które nie ‘zawracają głowy’ do trzeciej randki”.

Ma dzieci? Być może Daniel nie randkował z kobietami z dziećmi, a starał się wydobyć informację ze mnie. Umieszczam kursor na „dzieci/dziećmi” i zaczynam naciskać klawisz delete. Przerywam, a następnie dodaję „może miały lub nie miały” do pozycji towarzyszy.

43



For your information…czyli dla twojej informacji

 Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Rada zaobserwowana. Zoo lub jaka inna opcja?

101

Biorę głęboki wdech i moje palce unoszą się nad ekranem dotykowym. Jeśli powiem mu, że ona ma dzieci, a on obserwuje mnie, może uznać to, za zagrożenie. Jeśli powiem mu, że jest wolna, ryzykuję, że ujawnię coś więcej. Ale zacząłem tę rozmowę przez napisanie do niego za pierwszym razem. Być może jestem gotowy na podjęcie ryzyka.

Znasz odpowiedź na to pytanie.

Tak, znam, ale ty także wiesz rzeczy o mnie. To się nazywa dzieleniem informacji! Już to robisz i nawet o tym nie wiesz.

Nie lubię nie znać rzeczy.

Wiem, dlatego ci to mówię, że jeśli dasz mi coś, możemy ruszyć dalej. Teraz rozumiem. Daniel chce jawnego okazywania dobrej wiary. Nawet, jeśli mówię mu coś to wiem, że on wie, on przyjmie to, jako gałązkę oliwną.

Nie ma dzieci. Zabierz ją na piknik. Pokaże to, że o niej myślisz, planujesz dla niej. Zabierz ją gdzieś gdzie nie będzie dużo ludzi. Będziesz

musia ł

strasznym rozmówcą. Musisz to poćwiczyć.

Da, spasibo. Tak, dzięki. Mam plan i teraz mogę iść spać. Jutro wznowię swoją kampanię, przepraszając za swoje wykroczenia i będę błagał żeby mnie zaakceptowała.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

rozmawiać z nią, jednak po naszych rozmowach, jesteś całkiem

102

Rozdział siódmy Daisy Regan i ja grałyśmy w Flip Cups44 pijąc przy tym. Głupia gra, ale odkąd zapoznała mnie z czymś nazywanym cynamonową wódką, wszystko wydaje się głupie. To nieszkodliwe picie, bycie nietrzeźwym za zamkniętymi drzwiami w naszym mieszkaniu i wieczór gotowy. Wspomniałam jej, że nigdy wcześniej nie piłam alkoholu i ona chciała dać mi moje pierwsze doświadczenie zanim pójdziemy do klubu. Odłożyłyśmy wyjście z Becca na inną noc, twierdząc, że mam pracę. Regan mówi, że Becca dąsa się, ale przejdzie jej. Więc pijemy. Picie oczywiście prowadzi do gry. Flip Cups. Shoty nalewane są w jednorazowe kupki i ustawiane na stole. Pijemy i umieszczamy kubek na krawędzi stołu a następnie podrzucamy go odwracamy. Jestem okropna w tej grze i na koniec rundy, mamy lepki alkohol na całym dywanie, więc Regan proponuje inną grę. - Nazywa się Jeszcze Nigdy Nie… Chichoczę pijana i biorę kolejny łyk z kubka. Alkohol pani mój żołądek, ale to jest dobre, interesujące palenie. – Jak się w to gra?

Tu można poczytać o tej grze i o innych zwanych drinking games http://volfee.wordpress.com/2013/07/16/drinking-games-czyli-olimpiada-dla-kazdego/

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Ja mówię ‘ Jeszcze nigdy nie cokolwiek’, jeśli to robiłaś, pijesz. Jeśli nie, ja piję.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

103

Marszczę brwi, starając się oczyścić mój umysł. Może alkohol już na mnie działa. Prawdopodobnie nie mam żadnej tolerancji na napój alkoholowy. – Czego jeszcze nigdy nie zrobiłam? - Nie, nie.- Mówi, śmiejąc się. – Ja mówię ‘jeszcze nigdy nie piłam alkoholu’ i ty nie pijesz, ponieważ przed dzisiejszym wieczorem nie piłaś, widzisz?

44

Korekta: Katuska30

To jest mylące. – Ale piję teraz. - Być może Regan także nie jest dobra z alkoholem. Jej zasady nie mają sensu. Moja głowa jest niewyraźna, ale mam tak wiele zabawy. Nie mogę przestać chichotać w moje ręce. - To był tylko przykład!- Wzdycha i chwyta butelkę, uzupełniając nasze czerwone plastikowe kubki. – Więc, zacznę odkąd najwyraźniej potrzebujesz więcej przykładów. Jeszcze nigdy nie jadłam…żab. Parskam śmiechem. – Nie jadłam żab. Wiec piję? - Nie, nie. Ponieważ tego nie robiłaś, nie pijesz. Ja to robię, ponieważ ty tego nie zrobiłaś. Rozumiesz? - Um.- Nadal tego nie łapię, ale jestem gotowa grać. Trąca mnie swoim kubkiem. – Twoja kolej. Myślę przez chwilę. – Jeszcze nigdy nie poszłam do college’u. Dobrze? Regan wskazuje swój kubek, pije. Po chwili połyka i przytakuje. – To było dobre. To, jak wygramy w tę grę? Wzrusza ramionami. – Jeśli nadal będziesz trzeźwa na koniec, to znaczy, że wygrałaś. Och Patrzę w dół do mojego kubka. Dopełniła go i wygląda na całkowicie przepełniony. Mój nos jest już pochłonięty przez zapach cynamonu, a moje gardło i brzuch płoną. Nie chcę więcej, ale zbyt dobrze się bawię, aby potestować. - Moja kolej. Jeszcze nigdy nie uprawiałam seksu analnego. - Co?- Jestem zszokowana. Przeszliśmy z żab do…tego? Regan wzrusza ramionami i pije, ale jest śmiejący się uśmieszek na jej ustach. - Po prostu ciekawi mnie czy Pollyanna ukrywa ciemną, brudną stronę. Posiadam ciemną, brudną stronę, ale ona nie jest nawet w przybliżeniu tak brudna. – Nawet nigdy nie uprawiałam seksu, Regan! - Powinnaś zaczekać na moje następne pytanie. - Och.- Myślę przez minutę, starając się sformułować pytanie. - Więc, nie uprawiałaś seksu? Naprawdę? Kręcę głową. Wygląda jakby była pod wrażeniem. – Uznanie dla ciebie za czekanie do małżeństwa. - Nie czekam.- Wygadałam się, a następnie chichoczę, ponieważ brzmię na tak chętną. – Ja po prostu nie zostałam jeszcze poproszona - Mmmm. Myślisz, że Nick poprosi?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Macha rękoma na mnie.

104

Czuję się cała zarumieniona i ciepło mi na myśl o Nicku. Nick, który całował mnie przed filmem, a następnie traktował mnie jakbym go obraziła. Nie wiem jak mam to odczytać. Był wspaniały i zmysłowy. I taki bardzo żywy. Przechodzę mnie dreszcze myśląc o jego zimnych oczach. – Nie wiem czy mnie poprosi. - Odpowiadam, ze smutkiem w głosie. - Odpowiedziałabyś tak, jeśliby to zrobił? - Tak.- Mówię i teraz czuję się taka zdeterminowana, Wygląda na zaskoczoną moją odpowiedzią. – Naprawdę? - Naprawdę.- Zgadzam się. Jestem zafascynowana Nick’iem, ale także chcę wiedzieć, jaki jest seks. Teraz, kiedy jestem wolna od więzienia mojego ojca, chcę robić wszystko, co możliwe aby żyć swoim życiem. A jeśli to oznacza mieć nieodpowiedzialny seks z niemożliwym-do-zrozumienia mężczyzną? Zrobię tak. Dotykam swoich ust, myśląc o wargach Nicka na moich. Chciałam tego pocałunku, chciałam aby trwał wiecznie. Czy to z powodu Nicka, czy dlatego, że chcę być całowana? Myślę, że to z powodu Nicka, ale nie mogę być pewna. Nie mam innego doświadczenia w celu porównania. - Jest taki seksowny, huh?- Regan zrobiła te rozmarzone spojrzenie. – Człowieku, chcę uzyskać dobre spojrzenie na niego. Następnym razem, jeśli cię gdzieś zaprosi, zaproś go do środka. - Nie wiem czy zaprosi mnie gdzieś ponownie.- Wpatruję się niezręcznie w swój kubek i staram się wymyśleć pytanie, które by na pewno rozproszyło uwagę Regan z Nicka. - Jeszcze nigdy nie…miałam własnego samochodu? Regan prycha i nie pije. Po prostu kręci kubkiem na mnie i tym razem ja piję. – Nawet nie próbujesz.- Protestuje. – Jeszcze nigdy nie miałam mężczyzny robiącego mi oral. Myślałam, że każdy to robi.- Nie to, że jestem ekspertem, ale w książkach, które czytałam, mężczyźni zawsze dają oral swoim kobietom i uwielbiają to. - Więc…Mike…? - Bez picia tym razem? Człowieku, jesteś niewinna.- Przechyla swój kubek do tylu i wzdycha po wypiciu. – I nie wszyscy to robią. Mike z pewnością nie. Czuję jakbym uczyła się wszystkich rzeczy, o Regan właśnie teraz i jej szczęśliwe, beztroskie życie, jakie wydaje się, że ma, przyćmiewa to. – Jeszcze nigdy nie… całowałam mężczyzny, którego nie kochałam?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Moje oczy ponownie się rozszerzają. Regan i Mike uprawiali seks cały czas. –

105

- Nie możesz pytać, chyba, że zrobiłaś to samo.- przypomina, nawet, jeśli ona pije. Myślę. Całowałam tylko dwóch mężczyzn: ojca, którego kocham, nawet, jeśli go także nienawidzę, oraz Nicka. Nie wiem, co czuję do Nicka. Znam go tylko kilka dni. To za wcześnie dla mnie, aby być w nim zakochać, ale to, co czuję do niego jest tak intensywne, że zadziwia mnie i doprowadza do szału. Jednak nie chcę wyznać tego wszystkiego Regan, więc wzruszam ramionami i piję. - Jeszcze nigdy nie…- Regan bluzga i myśli. – Robiłam loda publicznie. Rzuciłam jej rozdrażnione spojrzenie. – Wszystko, o czym myślisz to seks? - Czasami.- Mówi. – Ale to są fajne pytania do zadania? - Dobrze, nie mogę odpowiedzieć na żadne z nich.- Mówię do niej. – Nie robiłam niczego. - Czegokolwiek, Pollyanna?- Regan patrzy na mnie sceptycznie. Wpatruję się w kubek. Napój alkoholowy zaczęłam czuć, że jest za mocny, a mój żołądek jest rozstrojony. Czuję się niespokojnie. To nie tylko alkohol, to uczucie, że nie pasuję do swojej nowej przyjaciółki. – Ja…mój ojciec był bardzo kontrolujący. Nie pozwalał mi na wiele. To jest powód, dlaczego odeszłam. To jest początek, ale to nie wszystko. Chcę się przyznać, że mój ojciec jest przerażony byciem na zewnątrz domu. Dlatego nie opuszczał go przez ostatnie trzynaście lat. Nawet, kiedy byłam mała, musiałam iść do sklepu spożywczego sama i kupić rzeczy, ponieważ on nie mógł wyjść. Kontrolował, w co się ubierałam. Co jadłam, co czytałam, co oglądałam. Że czułam się tłamszona i uwięziona z nim. I to, że tęsknię za nim i mam poczucie winy, kiedy myślę o nim. Ale nie mogę powiedzieć tego wszystkiego do wesołej, mającej obsesję na punkcie seksu Regan. Więc po prostu wzruszam ramionami i wpatruję się w dół na swój wciąż zbyt- Chcesz wykonać prank call45 do niego?- Pyta Regan. – Trochę dziecinne, ale kogo to obchodzi.? - Prank call? - Taak, no wiesz. Udajesz pizzerię i dzwonisz do niego po to, aby z nim zadrzeć. Całkowicie bierno-agresywna zemsta na rodzicielskich jednostkach za niszczenie cię, jako dziecka.

45



Czyli telefon żart. Idea amerykańska

 Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

pełny kubek.

106

J

estem pijana, więc to brzmi jak dobry pomysł dla mnie. Uśmiecham się i kiwam

głową. Regan wyciąga swojego smartfona i naciska przycisk głośnika, a następnie przysuwa do mnie. Wybieram, jak my rechoczemy i pijemy. Telefon dzwoni raz i zdaję sobie sprawę, że nie chcę dzwonić do ojca. Nie chcę udawać telefonu do niego, ponieważ jeśli usłyszę jego głos, będę smutna. Opuściłam go. Chcę ruszyć dalej i czuję jakbym była najgorszą córką z możliwych. Naciskam klawisz rozłączenia połączenia. - O, człowieku.- Mówi Regan i przechyla do tyłu kubek żeby wypić. Ale ja jestem zamrożona w miejscu. Właśnie się rozłączyłam z ojcem. To nasz kod telefoniczny. Jeden dzwonek, odłożenie słuchawki i oddzwonienie ponowie natychmiastowo. To tak on wiedział, że to ja, a nie nieznajomy. To stąd wiedział, że jest bezpiecznie żeby odebrać. Będzie czekał na telefon. Poczucie winy skręca moje wnętrzności. Muszę oddzwonić. Jeśli nie, to będzie okrutne. Naciskam duży przycisk ponownego wybierania na jej ekranie dotykowym i czekam. Ojciec natychmiast odbiera. – Daisy? Jego głos jest ochrypły. Mogę usłyszeć zmartwienie, napięcie w nim. Mój własny głos zastyga w gardle. Nie mogę nic powiedzieć. - Jest w porządku Daisy.- Ojciec mówi i brzmi on tak, tak smutno. – Ja tylko…chcę abyś wiedziała, że przepraszam.- Bierze urwany oddech. – Nie zdawałem sobie sprawy jak niesprawiedliwy byłem w stosunku do ciebie. Wiem, że musiałaś uciec. I przepraszam. Jeśli zechcesz wrócić do domu, możesz. Nie jestem wściekły. Milknie. Moje oczy rozszerzają się i wpatruję się w telefon z mieszanką przerażenia i Tęsknoty, ponieważ powrót do domu, do mojego ojca oznacza powrót do tego, co znajome. To sprawiłoby mu przyjemność, mieć mnie z powrotem pod czujnym wzrokiem. Wszystko będzie dobrze w jego świecie. Wszystko to mnie przeraża, bo to ostatnia rzecz, jakiej chcę. – Przepraszam, Ojcze.Mówię i odkładam słuchawkę. Patrzę w dół na telefon, dyszę. Jestem tak niespokojna i nieszczęśliwa słysząc

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

tęsknoty.

107

tajemniczość ojca, że czuję jakbym wzięła to wszystko na siebie. Jak samolubna z mojej strony była ucieczka? Ojciec nie był dobry. Wiem to, ale to nie może mi pomóc. Musiałam uciec. Musiałam. - Dobrze, to było…depresyjne.- Mówi Regan i przechyla kubek, aby skończyć swojego drinka. Kładę mój na dół. – Myślę, że muszę zwymiotować.- To więcej niż za mocny alkohol. To nieszczęście ojca i moje własne wady w byciu sobą. Jestem zbyt nudna, aby grać w śmieszne gry z Regan. Moja praca jest do bani. Byłam osłonięta od wszystkiego i nie wiem jak mam się dopasować. A najgorsze z tego wszystkiego? Cudowny, seksowny mężczyzna zapraszający mnie na randkę w ja w jakiś sposób ją zepsułam. Zdążam do toalety zanim wyrzyguje moje wnętrzności. Przynajmniej w tym aspekcie świat jest dla mnie miły.

*** Jestem przygnębiona następnego dnia w pracy. To nie kac. Nie wypiłam wystarczająco, aby być chorą, nie tak jak Regan, która została w ciemnym pokoju cały dzień i skarżąc się na swoją głowę. Jestem zrozpaczona. Jestem okropną osobą. Opuściłam ojca, znając jego obawy, aby egoistycznie podążać za własnym życiem. I gdzie mnie to doprowadziło? Nie mam wystarczająco pieniędzy, aby iść do college’u. Siedzę sama na stacji benzynowej o dziesiątej w nocy, podając papierosy klientom. Nie wygląda to na życie, o jakim marzyłam leżąc w łóżku każdej nocy i modląc się abym mogła uciec od ojca. Chciałam życia i wolności, a teraz czuję się bardziej uwięziona w czerwone, podpuchnięte i zbolałe. Moje wybory przytłaczają. Nie mogę się skoncentrować na pożyczonej od Regan książce, moim normalnym czytaniem. Jestem zbyt skoncentrowana na tym, co jeśli. Co jeśli zrobię złą rzecz? Co jeśli mojemu ojcu stanie się coś jak będzie sam? Co jeśli Nick nie zadzwoni do mnie ponownie? Był cichy od naszej randki dwa dni temu.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

poczuciu winy niż kiedykolwiek wcześniej. Spędziłam całą noc płacząc i moje oczy są

108

Jestem okropną osobą, ponieważ ta ostatnia rzecz prześladuje mnie najbardziej. Sprawdzam swoją głupią, dyspozycyjną komórkę raz na godzinę, mając nadzieję, że przeoczyłam wiadomość, ale nic nie ma. To nierozsądne z mojej strony mieć obsesję po jednej randce i jednym pocałunku, ale to nie pomaga. Chcę więcej. Może jestem jedyna. Może Nick’owi nie spodobał się sposób, w jaki go pocałowałam i chciał po prostu zakończyć randkę. Drzwi stacji otwierają się, dzwonek alarmuje mnie. Patrzę w górę po kolejnym bezowocnym sprawdzeniu telefonu, aby zobaczyć, że Nick wszedł, ubrany na czarno z posępnym wyrazem twarzy. To tak jakbym swoimi myślami wyczarowała go. Nie wiem, co powiedzieć. Gapię się na niego w milczeniu dopóki nie podchodzi do lady tak jakby chciał coś kupić, ale wiem, że nie chce. Nick nie wydaje się, żeby potrzebował kiedykolwiek czegoś, nawet mnie. On jest zawsze przygotowany, zawsze samodzielny. Przez moment chcę, aby był tak wstrząśnięty na mój widok jak ja na jego. Żałuję, że nie zrobiłam makijażu. Chciałabym nie mieć na sobie tej głupiej pracowniczej koszulki i chciałabym mieć zrobione coś specjalnego z włosami. Chowam kosmyk włosów za ucho. – W czym… w czym mogę pomóc? - Wiesz, że przyszedłem się z tobą zobaczyć, Daisy.- Jego akcent jest gruby dzisiaj, a głos delikatny. Jego dłonie rozpłaszczają się na ladzie, tatuaże wpadają mi w oko. Są cale od miejsca gdzie są moje, ale on nie porusza się, aby mnie dotknąć. Chciałabym, aby to zrobił. Jeśli mnie dotknie, wtedy będę wiedziała, że wszystko jest w porządku. Że chce mnie. - Miło cię zobaczyć.- Mówię po chwili. Próbuję się uśmiechnąć do niego. Nie jestem pewna jak się zachować po nieudanej randce. Nie mogę być wściekła na niego. Chcę, aby on chciał mnie tak bardzo. Przypatruje się mojej twarzy przez chwilę. – Coś jest nie tak. Jesteś smutna. Staram się pokręcić głową w zaprzeczeniu, ale czuję, że moja twarz załamuję się nawet jak próbuję. Głośne pociągnięcie nosem opuszcza mnie. – To nic. Chłód w jego lodowatych oczach wzmaga się, a jego dłonie przyciskają moje na ladzie. – Kto cię zranił? Powiedz ich imię. Zajmę się tym. Nigdy już nie będą ci się naprzykrzać. Z jakiegoś powodu uznałam tą deklarację za niesamowicie słodką. To tylko sprawia, że łzy spływają strumieniami z moich oczu nawet bardziej. Opycham je. – T-to nic.- Mój głos

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Jak się masz?

109

nabiera dziecinnego brzmienia. Nie mogę uwierzyć, że przed nim płaczę. Jestem rozbita, także. To mój ojciec i moje poczucie winy, i fakt, że wiem że on jest tutaj aby zerwać ze mną. - To nie jest nic.- Mówi mętnie. Przez strumienie łez zauważam jego dłoń podnosi się z mojej. Sekundę później, on przechodzi przez ladę i owija mnie ciepłym, zachwycającym uściskiem, przyciskając moje ciało do swojego, moja twarz ociera się o jego płaszcz. Jestem zgubiona. Przytulam się do niego, pozwalając łzom przejść. Po raz pierwszy od lat jestem trzymana i pocieszana przez kogoś. To uczucie jest niesamowite. Nie wiedziałam, co traciłam dopóki Nick nie okręcił swoich ramion dookoła mnie. Byłam taka samotna. Staram się być tak silna i twarda. Czuję się kompletnie w swoim wnętrzu. I rozpaczliwie, rozpaczliwie chcę żeby mnie lubił, pomimo, że jestem okropną kobietą, która opuściła jej psychicznie chorego ojca. Ręką głaszcze moje plecy. – Szzz.- Pociesza mnie. – Sprawię, że poczujesz się lepiej. Powiedz, co mogę zrobić. Powiedz mi, kto cię zdenerwował. Przyciskam się bliżej nic nie mówiąc. Chcę zostać w jego ramionach na zawsze. On jest silny, ciepły i taki kojący. Po kilku chwilach płaczu, zdaję sobie sprawę ja niekomfortowe musiało być to dla niego. On prawdopodobnie przyszedł tu, aby zerwać ze mną spokojnie, a zamiast tego pociesza mnie. Niechętnie odsuwam się, przecieram oczy, a następnie wygładzam dłonią jego drogi płaszcz. – Przepraszam. Nie powinnam tego robić. Odsłania zęby jakby odburkiwał. – Pozwól, aby cię zwolnili. Mrugam na niego w zaskoczeniu. – Ja…nie. Chodzi o to, nie powinnam płakać na tobie. Jestem pewna, że przyszedłeś tutaj zerwać ze mną. Palce Nicka muskają mój policzek w delikatnej pieszczocie. – Nie, kotehok. Zerwać z Nie chcę spotkać jego spojrzenia. To jeden z powodów, oczywiście - chcę, aby mnie lubił tak bardzo jak ja lubię jego. Ale to więcej niż to. Nie mogę mówić o moim ojcu, czy innych, przez co dowiedział by się, jaką okropną osobą jestem. Więc, po prostu wzruszam ramionami i uciekam wzrokiem. Wstydzę się bycia rozbitą przed nim. Jego palce kontynuują delikatne głaskanie mojego policzka, a kiedy próbuję odsunąć się, przytrzymuje mnie przy sobie. Jestem przyciśnięta pomiędzy jego wielkim ciałem, a ladą, ale nie odczuwam strachu. Wiem instynktownie, że Nick nigdy, mnie nie skrzywdzi. – Sza,

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

tobą? To z tego powodu płakałaś?

110

Daisy. Nie płacz. Przyszedłem przeprosić ciebie. Zachowałem się źle, kiedy się rozstawaliśmy. Odwracam się w zaskoczeniu. – Ty przepraszasz? Nie rozumiem. Myślałam, że zrobiłam coś źle. Nie byłam na wielu randkach, więc nie wiedziałam… Jego oczy nie są już dłużej zimne; są ciepłe jak patrzą na mnie. Jego palce kontynuują głaskanie mojego policzka jakby nie mógł pomóc, ale dotykać. – Zawsze mówię coś źle, kiedy jestem blisko ciebie.- Jego palce muskają moje usta, och tak delikatnie. – Chcę zrobić rzeczy prawidłowo, ale tylko pogarszam. Zasługujesz na lepsze coś lepszego. Jeśli tylko by wiedział, jaką małą, złośliwą osobą jestem w środku. Potrząsam głową, a moje palce kontynuują wygładzanie jego płaszcza i szkoda, że to nie nagiej skóry dotykam. – Nie, to nie jest prawda. - Da.- Mówi i w jego oczach jest błysk nienawiści do siebie, co mnie zaskakuje. – Jesteś za dobra. Pochylam się do przodu, aby go pocałować, uciszając go zanim się nie zgodzi ze mną. Jest to impulsywne, ale działa. Jego usta są tak blisko moich, jego dotyk doprowadzający do szału i chcę przyłożyć swoje usta do jego. Jestem niezdarna, mimo, że moje usta muskają jego brodę i dolną wargę, kulę się wewnątrz siebie. Jestem okropną osobą całującą. Ale efektem jest - usztywnia się przy mnie w zaskoczeniu i milknie. Zaledwie chwilę później, jego palce muskają moją podbródek. Rozszerza moje wargi i następnie przyciska swoje usta do moich we właściwym pocałunku. Jestem zaskoczona jego ekspresyjną odpowiedzią. Gorące drżenie przechodzi przez moje ciało i otwieram usta na jego zaborczą inwazję. Może ja zapoczątkowałam pocałunek, ale jest jasne, że teraz Nick przejął wyzwanie. Jego wargi nachylone do moich, jego usta pieszczą moje. Jego język ślizga po moim, a mój oddech nasila się na odczucia, jakie to Moje sutki twardnieją jak przyciskam się do niego i jestem zszokowana, i odurzonaprzez moją własną odpowiedź. Myślałam, że pocałunek, który dzieliliśmy na parkingu był bardzo wyjątkowy, ale on blednie w porównaniu z wzbierającą potrzebą w tym. Mam słabe kolana…i chcę więcej doświadczyć. Jego zapał powinien mnie odstraszać, ale usycham z tęsknoty za nim. To jest właśnie to, czego chciałam przez całe życie. W Nicka ramionach czuję się naprawdę żywa. Moja dłoń zjeżdża na jego szyję i muskam palcami gorącą skórę na jego karku. Chciałbym, aby nie miał na sobie koszulki, więc mogłabym dotykać go całego. Potrzebuję dużo więcej niż

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

przynosi.

111

nieskomplikowany pocałunek. – Dotknij mnie.- oddycham naprzeciwko jego ust, kiedy on przerywa pocałunek. Wydaje miękki jęk- usłyszał moje słowa. Trzymam się go, podnosząc moje ust do innego pocałunku nawet jego ręka sunie wokół mojej talii i ciągnie mnie bliżej siebie. Chcę… Dzwonek nad drzwiami przywraca mnie do rzeczywistości. Nick uwalnia mnie od razu i potykam się, odwracając się do lady w oszołomieniu. Samotny mężczyzna wchodzi ubrany w moro czapkę z daszkiem, jeansy i brudną koszulkę. Ledwie spogląda na mnie i podąża na tyły sklepu po piwo. Chwila odeszła. Tylną stronę dłoni przyciskam do moich rozpalonych policzków, starając się jej ochłodzić. Moje sutki bolą i mam nadzieję, że nie jest to widoczne przez moją koszulkę. Nigdy nie czułam się tak pobudzona, a to wszystko tylko przez pocałunek. No dobrze, nie zwyczajny pocałunek. Całowanie Nicka wcale nie jest zwyczajnym odczuciem. Spoglądam na niego, ale on nie patrzy w moim kierunku. Jego spojrzenie jest utkwione mężczyźnie, który jest w sklepie, a jego oczy ponownie są zimne, wyrachowane. Przenosi się do pobliskiego korytarza i obserwuje mężczyznę, chociaż udaje zainteresowanie pudełkiem Pop Tarts46. Minutę później mężczyzna podchodzi do lady z napojem gazowanym i wskazuje na paczki papierosów. Wbijam na kasę jego zakupy i wychodzi nie powiedziawszy nawet jednego słowa o tym, że znalazł mnie całującą mężczyznę przed chwilą. Kiedy wyszedł, odwracam się do Nicka. Ponownie przyszedł do lady, ale stoi po drugiej stronie, jak klient. Jestem

Pop-Tarts – prostokątne, wypiekane tosty, produkowane przez Kellogg Company. Sprzedawane w USA, Kanadzie, a także Wielkiej Brytanii i Irlandii[

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

rozczarowana, ponieważ wiem, że nie chce mnie ponownie pocałować. Ku mojemu

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

112

zaskoczeniu, wyciąga mały telefon i pokazuje mi go. – Kupiłem to dla ciebie. Przyglądam się. Przez chwilę myślę, że to jego telefon i chce mi pokazać coś na ekranie. Wtedy zdaję sobie sprawę, że kupił telefon dla mnie. – Mam telefon, Nick. To telefon jest lepszy.- Popycha go do mnie. – Myślę, że twój drugi telefon nie działa za dobrze. Czasami nie dostaję twojej wiadomości od razu. On wydał za dużo pieniędzy na mnie. To wprawia mnie w zakłopotanie. Wiem, że 46

Korekta: Katuska30

smartfony nie są tanie. Sprawdzałam ich cenę, kiedy szukałam zwykłego i wyszło, że to więcej niż mogę wydać przez miesiąc na coś tak niepoważnego. Nie, kiedy jem makaron ranem i każdego wieczoru w tygodniu. – Ale dlaczego dajesz mi telefon, kiedy już mam jeden? - Weź go. Będziesz mogła pisać widomości z kompletnymi zdaniami. Daję mu zranione spojrzenie. – Piszę najlepiej jak mogę. - Nick wzdycha i sięga nad ladą, aby chwycić moją rękę zanim mogę odejść. Pociera ją kciukiem i potrząsa głową. – Po raz kolejny wyraziłem się niedokładnie. Będąc obok ciebie, mój język jest durny. Uśmiech, którymi daje jest wymuszony i nazbyt skromy. – Jestem zachłanny, Daisy. Chcę więcej od ciebie niż tylko kilka słów. Chcę całej twojej uwagi. Kiedy myślisz o mnie, pisz do mnie. Nie chcę abyś poszukiwała krótkich słów, tylko, dlatego że są prostsze do napisania. Chcę wszystkiego, co masz do powiedzenia. To uczyni to prostszym.- Wskazuje na telefon. – Weź go, dla mnie. Patrzę na telefon i nienawidzę myśli o większej ilości dobroczynności, ale możliwość pisania do Nicka łatwością napełnia mnie oczekiwaniem. – Jak tylko dostanę swój własny, zabierzesz go z powrotem? - Da.- Jego oczy świecą; wie, że wygrał bitwę pochlebstwami. Posyłam mu przenikliwe spojrzenie. – Jeśli powiem nie, znajdziesz sposób, aby zepsuć mój dotychczasowy telefon? - Jestem zraniony tym, że myślisz takie rzeczy o mnie, Daisy.- mówi, ale pojawia się chłopięcy uśmieszek na jego twarzy. - Jesteś okropny.- Mówię mu ze śmiechem. – Żadna z moich rzeczy nie jest bezpieczna przy tobie. - Nie, jeśli myślę że zasługujesz na lepsze.- Mówi i ponownie jest poważny. - Dziękuję, Nick. Wygląda jakby chciałby powiedzieć więcej do mnie, ale po chwili wahania kiwa głową i wychodzi, a ja zostaję sama w sklepie ponownie. Ściskam go przy klatce piersiowej, obserwując jak znika w sedanie zaparowanym na zewnątrz. Pocałowałam go. Nie pocałował mnie dopóki nie wykonałam pierwszego ruchu. To było głupie z mojej strony? Nie zaprosił mnie ponownie. Ale wtedy myślę o jego słowach. Przyszedłem przeprosić.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Wzdycham i biorę telefon, odkąd wiem, że nie mam wyboru jak to było z płaszczem.

113

I kupił mi prezent. Czuję się roztrzepana z ekscytacji pomimo moich początkowych obaw, przebiegam palcami po ekranie. Jest to jeden z ostatnich popularnych modeli, droga marka smartfonów i wiem, że Regan mi go pozazdrości. Nick już zaprogramował moją nazwę w telefonie na D8Z, a na tapecie jest obrazek białych stokrotek. Jak słodko. Przeglądam aplikacje i impulsywnie klikam na foto album, aby zobaczyć czy zostawił coś tutaj. Jest pusty. Jestem rozczarowana widząc to, ale to nie znaczy, że nie mogę wyciągnąć z tego korzyści. Eksperymentuję z aparatem przez długą chwilę, aby w ostateczności zrobić selfie posyłając mu całusa do aparatu. Jego numer jest jedynym zapisanym w telefonie - pod niczym więcej jak ‘N’ jako jego imię. Tworzę wiadomość ze zdjęciem, wraz z szybką wiadomością.

Dziękuję za bycie tak troskliwym. Jego wiadomość przychodzi, kiedy jestem zajęta kolejnym klientem i robię wszystko, aby nie złapać telefonu, kiedy wibruje. Nie wysłał mi obrazka w odpowiedzi, ale tekst sprawia, że się uśmiecham.

Jeśli otrzymałem nagrodę z takim pięknem przez zwyk ły podarunek, następnym razem kupię ci samochód47.

47

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nie waż się.

Co za…tekst. WOW.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

114

Rozdział ósmy Daisy - Chodź, Pollyanna.- Jęczy Becca. – Dlaczego chodzisz tak dziwacznie wolno? - Już idę.- Krzyczę do niej z kilku metrów dalej na chodniku. Staram się pisać wiadomość i iść w tym samym czasie, ale nie jestem w tym dobra, choć nie poddaje się w pisaniu wiadomości. Odkąd wczoraj Nick dał mi telefon, byłam opętana nim i wiadomościami do niego. Nawet, jeśli byłam początkowo sceptycznie nastawiona do tego prezentu, przyznałam sobie, że ubóstwiam ten telefon. Pisanie jest dużo bardziej łatwiejsze. A odkąd dał mi go? Piszemy do siebie cały czas. Pisał do mnie całą noc zeszłej nocy jak pracowałam. Jego wiadomość Dobranoc,

milaya moya była ostatnią rzeczą, jaką zobaczyłam, kiedy szłam do łóżka. Kiedy się obudziłam napisałam do niego Dzień dobry i pisaliśmy ze sobą przez cały dzień. Nie chciał wysłać mi zdjęcia, co wprawiło mnie w smutek. Powiedział, że nie potrzebuję widzieć jego okropnej twarzy przez cały czas. - Myślę, że jest wspaniały, jego się w nie przez cały długi dzień. Wyglądałoby to dużo lepiej, jako tapeta na moim telefonie niż słodkie, dziewczęce stokrotki, które ustawił dla mnie. Przegapiłam to mając domowe nauczanie, to zabawne flirtowanie przez docinki. Jestem również wdzięczna, że uczę się flirtu z Nick’em zamiast z kimś innym, ponieważ on wydaje się po prostu tak zły w tym jak ja. Tak jakbyśmy uczuli się razem. Może on także miał domowe nauczanie. Wyobrażenie Nick’a jako ucznia szkoły średniej sprawia, że się uśmiecham. On wydaje się jakby urodził się zmęczony życiem. Nie mogę wyobrazić go sobie, jako beztroskie dziecko. Oczywiście, nie mogę wyobrazić sobie tak również siebie.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

profil arystokratyczny, jego oczy odrobinę smutne. Jeśliby wysłał mi zdjęcie, wpatrywałaby

115

Być może jest to przyczyną, dlaczego stworzyliśmy więź tak szybko. Nasze stare dusze rozpoznały jeden drugiego. Nick utrzymywał prośby o wysłanie mu większej ilości zdjęć. Odmówiłam zrobienia tego do czasu aż wyśle mi swoje, więc mamy impas. Stało się to dla nas grą. Jeden kontynuuje to nawet teraz.

Dlaczego nie wyślesz mi zdjęcia siebie, Daisy? Nie wiedziałem, że jest w tobie takie okrucieństwo. Chichoczę do siebie jak czytam to ponownie. Układam doskonałą odpowiedź, ale piszę wolno. Powinieneś zobaczyć moją spódniczkę. Czuję się bardzo śmiała. Jest

bardzo ładna. Becca mówi, że wyglądam jak zakonnica, ale mi się podoba. JaDłoń Beeca z jej długimi, różowymi paznokciami, zamykają mój ekran, wysyłając wiadomość zanim mogę ją skończyć. – Koleś. Poważnie. Chodź szybciej. Chciałabym dostać się do klubu przed jego zamknięciem.- Rzuciła mi zirytowane spojrzenie. - Przepraszam.- Chowam telefon i daję jej winne spojrzenie, ale nie czuję całej tej winy w tym momencie. Nie naprawdę. Raczej wolałabym być w domu pisząc z Nick’em i rozmawiając zamiast wychodzić, z Becca i Regan, ale nalegały. Becca chce iść do klubu, aby wybrać nowego mężczyznę, a jest jasne, że czego Becca chce, Becca dostaje. Powodem Regan było to, że skoro obie mamy facetów będziemy oglądać, będziemy dotrzymywać sobie towarzystwa i pić przy stoliku, podczas gdy Beeca będzie próbowała poznać faceta. Telefon brzęczy w mojej dłoni, ale Becca posyła mi złe spojrzenie, a Regan cierpliwie dołączyć do nich. Mam na sobie Mary Jones, które dała mi Regan - moje jedyne buty do sukienki- i zwiewną spódnicę długą do kolan z błyszczącą bluzką. Ubrania są nowe i uwielbiam je. Są w pełnych kolorach i błyszczą, więc kusi mnie, aby wysłać Nick’owi zdjęcie tak czy inaczej, ale nie robię tego. Nie ustąpię. Doganiam Regan i Becce i dziarsko pocieram swoje odkryte ramiona. Chciałam założyć sweter, ale Becca zadeklarowała, że to ‘bez gustu’ i wstydziłaby się wypuścić mnie z domu. Chciałabym go teraz; spacer z przystanku do klubu jest dłuższy niż przewidywałam. Nie byłam w tej części śródmieścia i mimo, że jest późna godzina, ulice są wypełnione

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

czeka na dole ulicy, więc zmuszam się do zignorowania go i przyśpieszam trochę, aby

116

ludźmi i głośne. Mogłam słyszeć brzdąkanie gitary wydobywające się skądś niedaleko i te wibracje w moich uszach. Następnie jesteśmy w drzwiach klubu. Klub znajduje się na dole, poniżej poziomu ulicy. Czekałyśmy na nasza kolej, aby wejść jak Becca gadała z podnieceniem z Regan, a mój telefon wibrował sygnalizując kolejną wiadomość. Zdecydowałam, że sprawdzę ja w chwili, gdyBecca się odwróci. Niecierpliwe wyczekiwanie na to, co Nick wysłał mi sprawia, że mój żołądek płonie. Bramkarz sprawdza nasze dowody. Przygląda się mojemu przez dłuższą chwilę jakby nie mógł uwierzyć, że mam dwadzieścia jeden lat, a następnie wpuszcza nas do środka. Jesteśmy pochłonięte przez klub, walenie głośnych dźwięków rozbrzmiewa w mojej głowie. Wewnątrz jest ciemno i czuję się trochę przytłoczona; są światła migające w każdą stronę i ciała przyciskające się do siebie na parkiecie. Jest tak jakbym weszła do innego świata. Regan mówi coś, a ja ledwo mogę ją usłyszeć, chociaż jej usta się poruszają. Potrząsam głową i ona krzyczy głośniej – Znajdźmy jakiś stolik i zamówmy trochę drinków. Kiwam głową, a ona chwyta moją dłoń i prowadzi mnie przez tłum. Drugą ręką chowam telefon w mojej torebce. Kilka minut później jesteśmy usytuowane z tyłu klubu przy ciasnym stoliku wciśniętym pomiędzy kilka. Becca ma oczy na parkiecie, jej ramiona poruszają się razem z głową w rytm muzyki. Najwyraźniej nie może się doczekać tańca. Jej biust podskakuje przy jej ruchach. Mężczyźni obserwują ją, jak kręci i podejrzewam, że jest to dokładnie tym, czego oczekiwała. Bez wątpienia cieszy się zainteresowaniem. Zaczynam się kurczyć w sobie. Klub jest hałaśliwy, a ja nie chcę tu być. Ludzie są wszędzie, a ja zmierzam do bólu głowy przez ten hałas. To jest tak dalekie od mojego ojciec, lubię swój schludny dzień, zwyczajny i kontrolowany. Ten chaos naprzeciwko mnie jest tak daleki od kontroli jak mogę sobie wyobrazić. Jak tylko siadam, Becca rzuca torebkę na stolik i znika w tłumie, kołysząc się w rytm muzyki. Regan tylko patrzy na mnie i przekręca oczami jakby mówiła, czego się spodziewałaś, to Becca. Po prostu uśmiecham się i patrzę wokoło starając się spędzić dobrze czas przez wzgląd na Regan.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

chronionego, starego życia jak to możliwe, a ja nie jestem pewna czy mi się podoba. Jak mój

117

Dotyka mojej ręki, aby zwrócić moją uwagę jak gapię się, z szeroko otwartymi oczami w nasze otoczenie. – Pójdę do baru i wezmę dla nas drinki.- Krzyczy mi do ucha przekrzykując muzykę. – Zostań tutaj i trzymaj stolik. Kiwam głową, a chwile później również znika w tłumie. Teraz jestem sama. Rozglądam się w około na pobliski stolik, ale jest pusty, pełen rzeczy, które ktoś rzucił na krzesła. Łysiejący mężczyzna siedzi sam przy pobliskim stoliku, a kiedy się zauważył, że go obserwuję skinął głową. Zastygam w miejscu, przerażona, że on przyjdzie i uderzy mnie. Czy nie tak dzieje się w klubach? Odwracam oczy i wyciągam telefon, więc mogę wyglądać na zajętą. Byłam prawdopodobnie po prostu niegrzeczna dla mężczyzny, ale nie wiem, co innego mogłam zrobić. Staram się jak to jest możliwe, skoncentrować się na telefonie. 3 wiadomości od Nick’a? Nick (21:19): Ty co? Nick (21:20): Wszystko porządku, Daisy? Nick (21:25): Odpisz. Teraz albo przyjdę tam. Ostatnią wysłał pięć minut temu. Ojej. Moja przerwana wiadomość musiała go zmartwić i teraz daje puste obietnice. Nie wie gdzie jesteśmy, ale jego uczucie ochrony jest słodkie. Odpisuję szybko. Jestem tutaj. Przepraszam. Nick: Dobrze. Bardzo dobrze. Odpowiedział natychmiastowo. D8Z: Przepraszam. Becca złapała mój telefon. Nick: Powinienem odciąć Becce ręce.

wiadomości do Ciebie. Teraz jesteśmy w klubie, więc powinnam się mieć w porządku. Prawdopodobnie będę odpowiadać na wiadomości wolniej przez kilka kolejnych godzin. Becca i Regan s ą zdeterminowane abyśmy spędziły cudowny czas tej nocy. Nick: Wolałbym raczej abyś była ze mną dzisiejszej nocy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

D8Z: Jest dobrze. Po prostu szłam wolno, rozproszona wysy łaniem

118

Uśmiecham się do telefonu, chaos w klubie na moment został zapomniany. Wolałabym być również raczej z nim. D8Z: To jest po prostu inny rodzaj rzeczy, do których jestem

przyzwyczajona. Po prostu potrzebuje zabawy. Nie martw się o mnie. Nick: Jeśli mnie potrzebujesz, powiedz słowo. Będę tam, aby Cię

uratować. D8Z: Będę się miała dobrze. Do wiadomości dodaję uśmiechniętą buźkę, więc jest bardziej przyjazna. Chwilę później wraca Reagan z trzema drinkami, rozmawiając z facetem. Zablokowuję ekran telefonu i wkładam go do torebki, skupiając swoją uwagę z powrotem na przyjaciółkę. Po więcej nic kilku minutach rozmowy, której nie mogę usłyszeć on macha i odchodzi, a Regan posyła mi pełne ulgi spojrzenie. Pokazuje mi abym się pochyliła. -Próbował wyrwać nas dla swoich kumplów.- Krzyczy do mojego ucha, jest to równoważne szeptu dla klubu. – Chciał wiedzieć czy spotykamy się z kimś. Moje oczy rozszerzają się i strzelam spojrzeniem w tył na wycofującego się faceta. Chcę skurczyć się pod stołem. Nie chce zostać wyrwaną. Chcę Nick’a. – Ale ty spotykasz się z kimś, i ja także.- Odkrzykuje do niej. Dobrze się czuję wypowiadając te słowa. Nick jest moim chłopakiem, czyż nie? Może? Nie jestem pewna jak mam to nazwać. - Wiem.- Dopowiada. – Dlatego właśnie go odprawiłam.- Przysuwa drinka do mnie i pokazuje abym spróbowała. Jest rudawe z przyczepionym do kubka kawałkiem owocu. Próbuję, a smak jest owocowy i słodki, ale posmak alkoholu jest wyczuwalny. Przykładam tył jakby to było nic takiego. Może jestem cykorem. Biorę kolejnego łyka i pali to moje gardło. To nie smakuje lepiej za drugim razem. Sączymy swoje drinki przez chwilę, ale ciężko jest rozmawiać klubie z łomotaniem muzyki piekącą twoją błonę bębenkową. Becca nie wróciła do stolika i widzę ją okazjonalnie na parkiecie pełnym tańczących ciał Oczywiste, że spędza wspaniale czas. Jestem zadowolona z siedzenia w cieniu i obserwowania jej tańca, ale Regan wygląda na niespokojną. Skończyła swojego drinka i obserwuje tańczących, stukając stopami. Bierze

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

dłoni do ust i kaszlę, aby posmakować. Obok mnie Regan wypija duszkiem swojego drinka,

119

dolewkę swojego drinka i kończy go prawie tak samo szybko. Ja nadal pracuje nad moim drinkiem, który nie jest nawet w połowie pusty. Kiedy młody chłopak podchodzi, mówiąc do niej, a następnie ona wpatruje się we mnie. Jest jasne, że chce być gdzieś tam i bawić się świetnie. Macham jej na pożegnanie. Dalej siedzę tutaj sama. Wyciągam telefon ponownie, ale Nick nie odpisał. Odkładam go, nie chcąc mu przeszkadzać. Kilka minut później, muzyka zmienia się na cos wolniejszego, a DJ mówi bez sensu coś do mikrofonu. Jego usta są tak blisko mikrofonu, że nie mogę zrozumieć, co mówi, ale parkiet taneczny momentalnie staje się wolny i ktoś wchodzi na środek parkietu, ruszając się w skomplikowanym tańcu jak wszyscy inni obracają się dookoła obserwując. Jestem podekscytowana, aby widzieć tancerza, ale Becca i Regan wracają do stolika chwilę później, obie spocone po spędzonym świetnie czasie. Becca jest zarumieniona i roześmiana, a policzki Regan są różowe z zachwytu, jej blond włosy przyklejają się z boku jej twarzy. Becca wślizguje się na krzesło obok mnie i przechyla się. – Zamierzasz tam iść i dobrze się bawić, Pollyanna?- Krzyczy do mnie. – Zabrałyśmy cię tutaj abyś się wyluzowała. - Mam się dobrze. - Mówię jej. – Naprawdę. - Nie możesz się chować w kącie całą noc. To jest właśnie to, co chciałam robić. Ale tylko uśmiecham się na jej słowa. Muzyka zmienia się i tłum krzyczy w entuzjazmie. – Wszystkie panie wychodzą na parkiet.- Krzyczy DJ do mikrofonu. – To czas na ‘Ladies Night!’ Okrzyki tłumu wzrosły i obie Regan i Becca poderwały się na nogi. Kiedy ja nie wstałam, Becca chwyciła moją dłoń i szarpnęła nią. – Chodź. - Mówi. – Musisz wyjść i tańczyć do ‘Ladies Night’! Nie chcę tańczyć - przynajmniej nie w ten sposób jak pary na parkiecie to robią. teraz parkiet jest wypełniony przez kobiety, a one miały swoje ręce w powietrzu jak tańczą ten w tym szalonym rytmie do piosenki, którą wydają się wszyscy znać, oczywiście z wyjątkiem mnie. Po chwili niezdecydowania, poddaję się i zastawiam swoją torebkę i bezpieczeństwo na stoliku. Nie chcę być postrzegana, jako przyjaciel, który nie umie się dobrze bawić. Becca i Regan są moimi pierwszymi przyjaciółmi. Chcę, aby mnie lubiły. Więc wychodzę na parkiet z nimi i tańczę. niezręczna jest niezręcznie, a ja jestem niechętna na początku, ale z czasem śmieję się i tańczę razem z innymi do dudniącej muzyki.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Przyciskają swoje biodra do siebie i kładą ręce na sobie, a ja nie chcę być tego częścią. Ale

120

Są tam wszystkie kobiety, więc skaczemy wokoło i tańczymy jak głupie, ale to jest zabawne. Przez kilka minut spędzam świetnie czas i czuję, że żyję na nowo. Muzyka się zmienia na szybką, więc tłum na parkiecie przenosi się. Kolejna mocna, bardzo głośna piosenka zaczyna się i ludzie się zmieniają, przyciskając bliżej. Nie jestem gotowa poddać się jeszcze, więc kontynuuję ruchy do rytmu, zagubiona w swoim świecie. Czuję pot i ciepło, a moja spódnica kręci się i zastanawiam się, co Nick pomyślałaby, jeśli by mnie teraz zobaczył, z włosami dookoła ramion jakbym się świetnie bawiła. Piosenka mówi o czymś sprośnym, tekst piosenki o jakimś bzykanku i zauważam, że paty zaczynają tańczyć bliżej, łącząc biodra ze sobą. Pozostaję na parkiecie szukając Becca i Regan, ale nigdzie ich nie widzę. Ktoś chwyta moje biodra i zaczyna pocierać w górę z tyłu. Zaczynam czuć go za mną. Nie zapytał o pozwolenie; po prostu podszedł i chwycił mnie. Próbuję się wyszarpnąć, ale parkiet jest przytłaczająco wypełniony ciałami i jest ciężko suszyć się bez wpadnięcia na kogoś. Mężczyzna przyciska się do mnie źle rozumiejąc moje działania i przyciąga mnie bliżej siebie zakładając, że chcę jego dotyku. Chcę uciec z dala od niego. Chcę wyrzucić go od siebie, dźgnąć kolanem między jego nogo za jego śmiały dotyk. To moje ciało. Ja powinnam być jedyną, która to kontroluje i ja chcę wymierzyć mu karę za to, że sprawia, że myślę inaczej. Ale jest za dużo ludzi obok i nie mogę nic zrobić. Ilekroć podnoszę ramiona jestem popychana jak jakieś małe rybki zaplątane w sieć rybacką. Panikuję. Nie ma kontroli nad każdą z tych osób. Nie mogę oddychać. Dłonie podążają w górę i w dół mojego ramienia i zastygam w bezruchu. Mężczyzna kontynuuje dotykanie moich bioder i mogę poczuć jego erekcję mając erekcję i przyciska ją do mnie. To za wiele. Na ślepo przepycham się, starając wydostać się z tłumu. Muzyka rozsadza moją głowę, a moich przyjaciółek nigdzie nie widzę. Kręcę się z dala od mężczyzny, aby nowe ręce nie złapały mnie. Ludzie są wszędzie, Nienawidzę tego. Nienawidzę ludzi. Chce wrócić do domu gdzie jest bezpiecznie. Przytłumiony jęk ucieka z mojego gardła, ale klub jest zbyt hałaśliwy, nawet nie mogę tego usłyszeć. Nie mogę oddychać; powietrze nie chce dostać się do moich płuc. Jest za gorąco w klubie i nie ma tu po prostu powietrza. Bas walił tak mocno. Potykam się,

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

przylegającą do cienkiego materiału mojej spódnicy. Ten mężczyzna stara się tańczyć ze mną

121

przepychając się przez parkiet, nie przejmuję się tym, że wkurzam ludzi jak przepycham się miedzy nimi. Nareszcie wyłaniam się z tłumu i zmierzam do stolika. Zauważam mężczyznę, który wcześniej mi machał. Jestem na krawędzi łez. Ignoruję jego wysiłki, aby zdobyć moją uwagę ponownie, łapię torebkę ze stolika, który dzielę z Regan i Beca, których nadal nie ma, a następnie wybiegam z klubu. Nie przestaję biec do czasu aż jestem na ulicy. Jest ciemno na zewnątrz, a muzyka nadal dudni w mojej głowie. Odbiegam od drzwi i zatrzymuję w połowie przecznicy, kiedy zwijam się w kłębek przy ceglanym murze. Czyje się jakbym była zaatakowana. Nigdy nie byłam dotykana w ten sposób. Nigdy. Tak od niechcenia, tak bezwzględnie. Chciałam tylko tańczyć, a byłam sponiewierana przez mężczyznę z erekcją. To jest zbyt wiele dla moich zmysłów do udźwignięcia i płaczę cicho do siebie. - W porządku, skarbie? Patrzę w górę w twarz wielkiego bramkarza. Jest otyły, w średnim wieku i łysiejący, a patrzy na mnie zirytowany, że musiał przyjść i sprawdzić, co ze mną. - W porządku.- Mówię mu. Odejdź. Odejdź. - Ktoś cię wystraszył? Tylko ty, chcę powiedzieć, ale zdaję sobie sprawę, że on stara mi się pomóc. Więc potrząsam głową i nic nie mówię dopóki nie odchodzi. Nie mogę przestać się trząść. Jest zimno na, zewnątrz, ale lubię rześkie powietrze. inaczej dobrze jest czuć to, lepiej od dusznej atmosfery klubu i przyciskających ciał. Chcę wziąć prysznic. Czuję się brudna. Ktoś dotknął mnie bez pozwolenia i to było okropne. Mężczyzna woła w końca ulicy, raz jeszcze. – Potrzebujesz abym zadzwonił po taksówkę dla ciebie, dziewuszko? - Mam transport.- Odpowiadam ochrypłym głosem, a kiedy odwraca się wycieram Nie jestem w tym dobra. Wygląda na to, że nie mogę przestać. Cieszę się, że Regan i Becca nie mogą mnie taką zobaczyć. Nie zrozumiałyby. Tylko jedna osoba wydaje się mnie rozumieć. Biorę telefon i przyglądam się wiadomości, którą wysłałam wcześniej. Nick: Jeśli będziesz mnie potrzebować, powiedz s łowo. Będę tam,

aby cię uratować.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

policzki, starając się przestać płakać.

122

D8Z: Będę się miała dobrze. Następnie wysyłam mu trzy krótkie słowa. Nie mam się dobrze.

Nikolai Mój telefon był ustawiony na wibracje, ponieważ było zbyt głośno w klubie. Ten piwniczny klub jest śmiertelną pułapką. Mogę widzieć tylko trzy wyjścia, a przestrzeń jest cała załadowana. Pijani ludzie potykają się wszędzie. Mógłbym zabić połowę z nich zanim zaczęłaby się panika. Jest jasne, że Daisy nigdy nie będzie sama. Jest zbyt ufna i zbyt chętna próbować nowych rzeczy bez strachu. Myślę, że nie doświadczyła wystarczająco strachu w swoim życiu. Zwykły fakt, że chce mnie w swoim życiu jest wystarczającym dowodem jej szlachetnej naiwności. Ale jest to w niej jedna z rzeczy, która przyciąga mnie do niej i nie chcę trzymać się z daleka. Więc przyszedłem tutaj za nią. Jest to łatwe z GPS. Są tu mężczyźni, którzy uśmiechają się do niej, którzy kładą swoje ręce na jej plecach. Chcę wyć, że ona należy do mnie; jest moja. Moja szczęka jest boląca przez zgrzytanie zębami. Nienawidzę tego, że jest tutaj otaczana przez spocone palce i nieczyste myśli. Widzę pożądanie w oczach u mężczyzn otaczających ją. Ona tryska świeżością w tym znudzonym powietrzu; i oni chcą jej napięcia. Powtarzam ten gest z drugą dłonią. Staram się potrząsać ramionami i kręcić głową, aby złagodzić napięcie, ale nic z tego tak naprawdę nie działa. Jedynym sposobem, kiedy poczuję się dobrze jest wyjście z tego boksu, a nie chcę tego robić do czasu, aż Daisy nie będzie gotowa do wyjścia. Nie potrzebuję rady od Daniela, aby wiedzieć, że nie mogę wywlec stąd Daisy. Już miałem z nią wiele niepowodzeń. Jedyną rzeczą, którą mogę teraz zrobić jest czekanie, zbieranie informacji poprzez obserwowanie mojego celu, a następnie użycie tych informacji do jej zdobycia. Jest to inna praca od tej, którą wykonywałem w przeszłości.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

posmakować. Składam jedną dłoń w pięść i ściskam; trzeszczenie stawów łagodzi odrobinę

123

Siedzę w rogu niewidoczny. Od czasu do czasu pijana dziewczyna potyka się tutaj i próbuje swojego uroku na mnie, ale zimne spojrzenie wydaje się przenikać przez najgęstszą mgłę w głowie. Ich tyłomózgowie zna prawdę, która ich ogłupiała, świadomość jeszcze nie. Jestem niebezpieczny, a te dziewczyny tutaj nie chcą niebezpieczeństwa. Mam pewne spostrzeżenie; niektórzy są zaineresowani tym, a niektórzy są przyciągani do tego. Ale nie dzisiejszej nocy. Dzisiejsza noc jest wypełniona małymi owieczkami, zataczających się na ich wąskich obcasach, ubranych w obcisłe sukienki. Mężczyzna i kobieta potykają się za mną. Ciemny kąt daje im złudną nadzieję prywatności. On podciąga jest spódnicę i zaczynają kopulować. W kokonie przestrzeni poza parkietem, mogę usłyszeć dźwięki ich niedbałego mixu seksu z dźwiękami odjazdowej muzyki puszczanej przez DJa. Zastanawiam się, co zrobiłby mężczyzna gdybym wyciągnął rękę i pogłaskał dziewczynę po plecach. Czy wiedziałby, zagubiony w swoim własnej przyjemności? Ona ma szkliste oczy pochodzące z picia, gorąca lub obydwóch. To nie pasja, jaką widzę w jej oczach, kiedy napotyka na moje. To triumf. Wgapiamy się w siebie przez chwilę. Wypełnia ją ekscytacją poprzez bycie obserwowaną, więc odwracam się i odszukuję obiekt własnego pożądania. Daisy jest w tym momencie na parkiecie, nie pisząc do mnie dłużej. Jej torebka jest zostawiona na stoliku. Sępy krążą wokół niego. Jeśli zostanie tam trochę dłużej, na pewno ktoś podejdzie i podkradnie zawartość. Daisy pracuje zbyt ciężko na te marne grosze, które zarabia, a odkąd nie mogę pełnić straży przy jej boku w środku klubu, będę chronił to, co należy do niej. Jak zacząłem iść do baru, Daisy wyszła, poczułem dłoń na koszulce. Spojrzałem w dół i były to czerwone paznokcie dziewczyny, nadal pieprzonej przez pijanego faceta, który nie miał pojęcia, że uwaga jego partnerki jest kompletnie oderwana od jego doświadczenia. – Zostań.- Porusza wargami do mnie, jej dopasowane czerwone usta formują słowa, których nie mogę usłyszeć. – Zostań, a zrobię to z tobą później. Mężczyzna bierze to za zachętę i brak rozczarowania. – Tak, dziecinko.- Jęczy i przewracam oczami. Jest podobny to faceta współlokatorki Daisy. Tak wiele o swojej własnej przyjemności i nic dla tej osoby, z którą jest. Być może jest tak, ponieważ on nie ma Daisy, kogoś kogo przyjemność we wszystkim będzie jego przyjemnością. Tłum rozstępuje się jak idę naprzód, głównie, dlatego, że nie waham się. Albo, dlatego, że instynktownie rozumieją, że ja nie przesunę się dla nich. Jest dłoń o lepkich palcach na torebce, Daisy. To nie jej dłoń, tego się obawiałem. Rzucam szybkie spojrzenie na Daisy, która tańczy, jej spódnica faluje dookoła niej, a jej ciało jest

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Otrząsam jej dłoń jakby była wężem. Słyszę wołanie za sobą jak odchodzę.

124

obserwowane przez tak wielu mężczyzn w tym klubie. Moja krew jest gorąca, a instynkt sprawia, że chce wystrzelać całe to miejsce, ale najpierw podchodzę do stolika i ratuję jej torebkę. Moja dłoń spada w dół na stolik z dłonią złodzieja, sprawiając, że tamten podskakuje. Dziewczyna nie jest jej współlokatorką czy jej przyjaciółką, która przyszła z nimi dzisiejszej nocy. Jakaś inna kobieta z pomalowanymi paznokciami i umalowaną twarzą. Krzywi się, a następnie uśmiecha się do mnie, wygładzają swoje brązowe włosy jedną ręką, nie ruszając drugiej z torebki Daisy, albo próbuje przejść obok mnie. Nic z tego nie zadziała nią więc obserwuję ją gniewnie, starając się przekazać wiadomość. Jest zbyt głupia, aby załapać aluzję, przez przesuwanie się bliżej do mnie, jej palce podążają w dół mojej klatki piersiowej. Przyglądam się ponownie parkietowi, ale Daisy jest pochłonięta. Niecierpliwie chwyciłem odrażającą rękę w moją. – Jeśli nie chcesz abym złamał twój nadgarstek jednym uściskiem mojej dłoni, zrobisz natychmiast dwie rzeczy. Pierwsza, usuniesz rękę z torebki mojej kobiety. Druga, usuniesz swoja dłoń z tej koszulki. Jest ona przywiązana do ciała, które należy do właścicielki tej torebki. Jej ręka wymknęła się po niekończącej się chwili. Daisy wyszła z tłumu, wyglądając na zdenerwowana i zrozpaczoną. Zastanawiam się czy zobaczyła dłoń dziwki na mojej koszulce. Odkręcam się ze złością na twarzy do intruza, ale ona wtopiła się w tłum. Waham się, zastanawiając się czy Daisy jest zdenerwowana moją obecnością tutaj. To nie jest zoo czy piknik jak sugerował Daniel. A dałem Daisy wielokrotnie możliwość, aby zaprosiła mnie ze sobą…żadnej z nich nie zaakceptowała. Pozwalam, aby tłum ukrył mnie jak patrzę, że Daisy chwyta swoją torebkę i kieruje się do jednego z wyjść. Nie czeka na żadną ze swoich kompanek, ale zamiast zejść z jej drogi, podążam za nią. Przedtem jak mogę do niej dotrzeć zatrzymuje mnie jakiś mężczyzna. - Nie zgadzam się.- Mówię wskazując na podświetlony napis nad drzwiami, które dokładnie określają słowa zaznaczone na czerwono. - To jest tylko wyjście ewakuacyjne.- Wskazuje na czerwone znaki przytwierdzone do drzwi. Mówi ono, że jest ewakuacyjne, ale to nic dla mnie nie znaczy. Daisy opuściła te drzwi sama. -Nie obchodzi mnie, co mówi ten znak.- Zaczynam przesuwać się obok niego, ale odpycha mnie. - Spójrz, koleś, mój człowiek robi swoje tam, więc po prostu użyj innego wyjścia.- Po

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

-Bro.- Mówi. – Nie ma tutaj wyjścia.

125

pierwsze, nie mogę zrozumieć, co on mówi. Daisy jest kobietą. Nie weszła tam, aby robić jakieś ruchy inne niż złapanie świeżego powietrza, a następnie dociera do mnie, że jest to miejsce, którego nie odwiedzasz sam, tylko w grupie. Jest tam drapieżnik, a jego koleżka jest w środku zatrzymując jakiekolwiek przerwy, aby sprawić czystą drogę drapieżnikowi. Podnoszę prawe ramie w górę i strącam rękę z mojej klatki piersiowej. Lewą rękę podnoszę w górę, aby trzymać szyję winowajcy na ziemi. – Dotknął jej w jakiś sposób, a wrócę i oderwę twoją głowę od ciała jakby było jabłkiem. Jeden ruch i będzie skończone.Rzucam go na podłogę i nie robię sobie nic z tego jak osuwa się po ścianie, sapie i pluje. Wybiegam przez drzwi, niezainteresowany teraz tym, co Daisy pomyślałaby o mnie podążającym za nią do klubu. Stworzę kolejne kłamstwo, sto, jeśli będę musiał. Na zewnątrz na początku nic nie widzę. Zajmuje mi sekundę lustrując alejkę, słyszę jęk i dźwięk na końcu. Biegnę tam i widzę Daisy walczącą w ramionach mężczyzny. On ma moją Daisy. Furia oślepia mnie przez sekundę, krew przesłania mi oczy, więc nie mogę widzieć, ale mogę słyszeć, a moje dobrze wytrenowane ciało może poczuć. Odpycham mężczyznę od niej dwoma rękami i odrzucam go do tyłu. Ale nie pozwalam mu odejść, bo to tchórz, a tchórze uciekają. Jak odepchnąłem go od Daisy, zauważyłem, że usiłuje ona machać na niego- usiłuje i nie udaje jej się to. A kiedy nie udaje się to, wydaje się załamywać wewnątrz siebie. Jakby starała się być dzielna, ale było to dla niej zbyt wiele. Mężczyzna w moich rękach bije mnie. Skręcam z tyłu jego kołnierzyk aż dusi się od nacisku tkaniny. Drugą ręką przesuwam delikatnie na ramiona Daisy. Drży i są mokre ślady biegnące z przodu jej twarzy. - Wszystko w porządku?- Pytam ochrypłym głosem. Podczas gdy ratowałem jej głupia doprowadzała do płaczu moją Daisy. Słyszałem jego słabe charczenie i czułem jego walkę w moim uścisku. Jeśli byłby mądry, wolałby stracić koszulkę i uciec, więc szybko puszczam kołnierzyk jego koszuli i chwytam go za kark i przysuwam go bliżej siebie, więc mogę owinąć ramię wokół jego szyi. Trzymam go jak worek schowany pod pachą. Jest to za blisko Daisy, więc cofam się powoli. -Wszystko z tobą w porządku?- Powtarzam. Przytakuje i wyciera twarz, więc ślady łez są na jej skroni zamiast na jej policzkach. - Nick, co tutaj robisz?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

torebkę, podczas gdy słuchałem tego mudaka w środku, ta nikczemna istota ludzka

126

Myślę przez chwilę, starając się wymyśleć dobre kłamstwo, ale nic nie przychodzi do głowy. Płatni mordercy są złymi kłamcami. Mówię jej prawdę. - Martwiłem się o ciebie i przyszedłem do tego klubu. - Jak mnie znalazłeś? Teraz potrzebuję dobrego kłamstwa. – Jeździłem obok i zobaczyłem cię na ulicy. Rozważa to przez chwilę i myślę, że może to kupi, ale mężczyzna w moich ramionach mówi. – Pieprzone kłamstwo. Zobaczył cię na ulicy? Co za kompletna bzdura. Ściskam mocniej ramie. Mógłbym łatwo skręcić mu kark i położyć kres jego niewoli, ale nie z obserwującą Daisy. Jej twarz wyraża niepewność po słowach mudaka. -Jeżdżę dużo w nocy.- kłamię ponownie. – Nie mogę spać.- Nie kłamstwo. Rzadko, kiedy sypiam. Nie jest to mile widziane miejsce dla mnie. -Czy ty- czy ty podążałeś za mną?- Wyjąkuje Daisy. - Och, to jest głębokie.- zaraz-będzie-martwy mężczyzna parska. – Jesteś prześladowcą, a to ja jestem złym facetem? -Chwileczkę, Daisy.- mówię. Musze się najpierw zająć tymi śmieciami zanim będę mógł wytłumaczyć się Daisy. Ciągnę drapieżnika w dół alejki. Jest to doskonałe miejsce, aby ukryć się przez spojrzeniem Daisy. Wciskam samca w murowaną ścianę. – Powiem ci, co powiedziałem twojemu przyjacielowi w środku. Nie lubię jak ktokolwiek dotyka Daisy. Ona nie jest dla ciebie. Ale dotknąłeś jej i sprawiłeś, że płacze, więc musisz zostać ukarany. -Nie mam mowy, człowieku.- Protestuje. Jego nogi kopia bez sensu we mnie. Opuszczam go na ziemię i przekręcam jego stopy do tej strony, co moje. Trzy błyskawiczne kopnięcia w jego ścięgno Achillesowe sprawia, że nie jest w stanie stać. Krzyczy głośno. zrobić tylko moim butem, przed Bogiem i wszystkimi? Pomyśl o tym jak byłoby gdybyś był sam. Może przyjdę po ciebie jednej nocy jak będziesz wracał do domu. Co mogę wtedy tobie zrobić? Wtedy krzyczy. – Okej, wystarczy, wystarczy. Nawet nie chciałem tej pieprzonej dziwki. Kopie go ponownie za brak szacunku dla Daisy, a następnie pozwalam mu stoczyć się na ziemię. Daisy obserwuje mnie, bo, na co innego ma patrzeć? Jej dłonie przykrywają usta.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Ściszam to swoimi rękoma i przysuwam go do ściany. – Widzisz, co mogę tobie

127

Wmawiam sobie, że jest przerażona tym jak blisko była skrzywdzenia zamiast o tym jak ja okaleczam tego nieznajomego. Kłamstwo. - Z nim będzie w porządku.- Mówię opryskliwie jak biorę jedną jej dłoń i ciągnę ją z dala od alejki. - Jak mogłeś dostać się tu tak szybko?- Pyta. – Dopiero do ciebie napisałam. Poczułem to, ale nie mogłem spojrzeć na telefon, zbyt zaabsorbowany podążanie na zewnątrz do Daisy. Jestem zmęczony kłamaniem Daisy, więc nie odpowiadam. Zaparkowałem na końcu ulicy w innej strefie, kolejne, co będę musiał wyjaśniać Daisy. Tak wiele kłamstw się gromadzi. Słyszę klik, klik, klik od jej obcasów odbijających się od powierzchni i zdaję sobie sprawę, że idę za szybko. Natychmiast zwalniam. - Nick, rozmawiaj ze mną.- Daisy przerywa. – Czy ja ponownie cię uraziłam?- Brzmi tak jakby miała ponownie zacząć płakać. To sprawia, że się zatrzymuję. Odwracam się do niej, widząc jej zmartwienie, nieszczęśliwą drobną twarz wpatrującą się we mnie ze zranieniem dobrze widocznym w jej oczach. - Nie, Daisy, ja jestem tym, co obraził.- Szukam jej oczu. To prawda. Może to zobaczyć? Jej dłoń muska delikatnie mój policzek, niepewna tego, co oferuje. Zamykam oczy i odwracam twarz do jej dłoni, więc trzyma w obydwu dłoniach moją szczękę, a moje usta są dotykane przez jej palce. - Pomyślałam, że może pomyliłam coś, kiedy pisałam do ciebie. Jest taka uprzejma w stosunku do mnie, taka ufna. Czuję się jakbym dostał nadzór, aby chronić ją, ponieważ ona sama nie może siebie chronić. - Jestem durak.- Mówię do jej dłoni.- Głupi. Chodź do samochodu, a powiem ci Trzymam otwarte drzwi dla niej, a następnie odjeżdżam. Nie wracam do naszego sąsiedztwa, ale zamiast tego zabieram ją nad jedno z wielu jezior, które są rozsiane po mieście. Światło księżyca rozjaśnia powierzchnię jeziora i wiem, że to spokojne miejsce jest odpowiednie, aby zacząć swoje wyznanie. - Daisy.- Mówię i proszę, aby spojrzała na mnie. – Muszę powiedzieć ci, że nie zawsze byłem z tobą szczery. Patrzy z powrotem na mnie ze smutnymi oczami, co postarza jej niewinna twarz. – Wiem, Nick.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wszystko.- Nie wszystko, ale być może wystarczająco.

128

- Wiesz? - Taak, wiem. Mam na myśli, że nie jesteś szalenie dobrym kłamcą, a przez sporo czasu przeczysz samemu sobie. Czy ty…- przełyka, następnie pyta. – jesteś żonaty? - Żonaty?- Pyta jakby to była najgorsza rzecz na świecie. To jest jedyna prawda jąka jestem szczęśliwy jej dać. – Nie, nigdy.- Podnoszę dłoń jakbym składał jej przysięgę. Wzdycha z ulgą. – To, co to jest?- Ważę, jak dużo mogę jej powiedzieć, a ona to widzi. – Nie, Nick, powiedz mi wszystko. Nie przebieraj. W duchu grymaszę. Nie mogę powiedzieć jej wszystkiego, ale powiem jej trochę. – Jestem z Rosji, urodziłem się na Ukrainie, ale dorastałem na ulicach w Rosji. W Bratva. Wiesz, co to jest? Potrząsa głową na nie, więc wyjaśniam. – To pewnego rodzaju rodzina, ale nie z tych dobrych. Nie lubimy siebie nawzajem. - Brzmi dla mnie jak prawdziwa rodzina.- Posyła mi nieśmiały uśmiech. - Może. Ale ta rodzina jest zła, więc opuściłem rodzinę i wykonuje rozmaite prace na całym świecie, a następnie wracam tutaj na kolejna pracę. - Robisz, co? - Praca z komputerem.- To nie jest kłamstwo. Sporo z mojej pracy jest wykonywane przez komputer. Akceptuje to, ponieważ może zobaczyć, ż to prawda, nawet, jeśli to tylko część prawdy. - Nie mieszkam w twoim budynku mieszkalnym, Daisy. Mieszkam po drugiej stronie ulicy. - Pamiętam, że powiedziałeś mi. Dlaczego kłamałeś na ten temat? Zapomniałem. Jakie kłamstwa powiedziałem jej i straciłem poczucie rzeczywistości. Jestem mudak. – Nie mam wymówki na bycie w twoim budynku. myślisz, że jestem naiwna? - Nie!- Jestem zaskoczony. Ona myśli źle o sobie, jakby coś złego było w jej świeżości. – Myślę, że jesteś wspaniała, Daisy. Wspaniała. Moje słowa sprawiają, że się rumieni, a róż na jej policzkach w blasku księżyca rozgrzewa moją krew. Ale nie jestem zwierzęciem i pozostaję po swojej stronie samochodu. – Tak naprawdę nie mam korzeni. Wynajmuję samochody i mieszkanie. Cieszę się, że tam nie przyszłaś. Nic tam nie mam.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nie popędza mnie, wydaje się rozważać moje słowa. – Okłamywałeś mnie, dlatego, że

129

- To nie tak, że ja mam dużo.- Przyznaje Daisy. – Po prostu próbuję uzyskać opinię o tobie. Jest tak, ponieważ jestem dziewicą, po prostu nie rozumiem, co się dzieje. Oboje wydajemy się zaskoczeni tym wyznaniem. Daisy zakrywa usta dłonią, nawet w słabym świetle widzę, że jest jasno czerwona. Jej wyznanie zmienia dla mnie wszystko i nic. Wiedziałem, przez chwilę widziałem ja dotykającą siebie, że była niewinna. Albo być może miałem nadzieję. Ale usłyszeć prawdę od niej sprawia, że czuję zawroty głowy z przyjemności. Nie mogę stłumić jęku. - To jest złe, prawda?- Brzmi na zawstydzoną. – Nie chcesz dziewicy. Nikt nie chce. Jestem taką frajerką. J - Jak możesz tak mówić?- Przyciągam dłonie, które miała przyciśnięte do swojej twarzy. – Jeśli cały klub wiedziałby tą prawdę, musiałbym bić się z każdym z nich, aby zabrać cię stamtąd nietkniętą.- Przyciągam ja do mnie, nie zostawiając żadnego miejsca między nami, a jej rozluźnione, ciło pozwala na to. – Twoja niewinność jest drogocenna. - Czyli to jest to, co lubisz? Że jestem niewinna? A kiedy nie będę, to będzie koniec? Bach? Wypad? - Nyet.- Wypluwam. Jak mogę to naprawić? – Mogłabyś być z setkami mężczyzn i nadal być niewinną dla mnie. Zrobiłem wiele złych rzeczy w swoim życiu.- Przerywam, czuję, że braknie mi tchu. Jak to wyjaśnić? Chcę uderzyć siebie. Co zrobiłby Daniel? Radził abym poćwiczył więcej, jak mogłem nie przewidzieć tego? – Czuję się tak jakbym nie był ciebie wart. - Mnie?- Wypuściła z siebie małe sapnięcie. - Czuję się tak jakbym nie była doświadczona wystarczająco dla ciebie.- Uśmiecha się jakbyśmy oboje byli parą głupców. I jesteśmy. Moje własne wargi podnoszą się do góry. – Jesteś odpowiednia dla mnie.Wstrzymuję oddech. - Nauczysz mnie?- Pyta Daisy. - Czego nauczyć?- Słyszę jak mówi rzeczy, ale nie mają one dla mnie sensu. Być może jestem oszołomiony od utraty krwi, która spływa z mojej głowy do kałuży na moich kolanach, kiedy Daisy bierze moją rękę i przykłada do swojej, a następnie kładzie ją wysoko na swoim udzie.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Patrzę w dół na jej dłonie, a następnie w jej oczy. – Czy ja jestem odpowiedni dla ciebie?-

130

- Wiesz…dotknij mnie?- Mogę usłyszeć rumieniec w jej głosie jak mówi. Jest chętna, ale nadal zakłopotana. – Nie chcę być dziewicą. Chcę abyś uczył mnie o seksie. I orgazmach. Wszystkich tych rzeczach. Pokażesz mi jak? - Jak? - Jak mieć orgazm? Umieram. Madonna w niebie patrzy mi prosto w twarz. Byłem pewny, że pójdę do piekła, ale jest tam anioł siedzący w moim samochodzie proszący mnie abym wślizgnął dłoń w jej ciepłą cipkę i dał jej orgazm. Z pewnością jest to Niebo. Mięśnie ciała pod moja ręką zaciskają się po przedłużającej się ciszy. Ona jest napięta, spodziewając się odrzucenia. - Przepraszam.- przyznaję. – Poczułem się tak jakbym umarł i poszedł do nieba. Zapytała mnie czy chciałbym sprawić ci przyjemność? Nie ma innej odpowiedzi niż tak. - Właśnie tutaj?- Szepcze, jej oczy błyszczą z podniecenia. - Tak, tutaj.- Nigdy nie mógłbym jechać do domu po takim oświadczeniu. Przenoszę swoją dłoń na jej ramie i w złączonych dłoniach trzymam tył jej szyi. Pociągam delikatnie jej włosy i przechylam do tyłu tak, że możemy patrzeć sobie w oczy i sprawdzać szczerość wypowiedzi. – Zrobię dużo lub mało, jak chcesz, słodka Daisy. Walczy z czymś a następnie wyznaje. – Nie jestem dokładnie pewna, czego chcę. Czytałam trochę książek, ale nie wiem jak wiele jest rzeczywistością. - Wtedy ja zdecyduję za ciebie, da? Ufasz mi?- Drżę na pomysł o jej zaufaniu, tak jak o pomyśle tego, czego ona chce. Kiwa głową, ale potrzebuję usłyszeć te słowa. – Ufasz mi? Wygląda niewielki uśmiech. – Da.- Powtarza, jej usta forują rosyjskie słowo na tak. – - Ufam ci. - Więc, najpierw cię pocałuję, mój kociaku, a następnie zrobimy inne rzeczy.Przykładam dłoń na tył jej szyi i przyciągam bliżej. Zanurzam się w jej zapachu i otwieram usta abym mógł dopasować się do rytmu jej oddechu. Jak ona robi wdech, ja wydech do czasu aż nasze oddechy stają się symbiotyczne. Powietrze w pojeździe dłużej nie istnieje. Istnieją tylko kłęby tlenu wymieniane między nami. Nie ma nic innego jak ona czy ja. Przyciskam jej usta do swoich, a kiedy jej usta rozszerzają się, wchodzę w nie swoim językiem. Niewielkie pokrywanie do czasu aż czuje się komfortowo z czuciem moich ust na swoich. Moja cierpliwość opłaciła się, kiedy otwiera, a jej mały język wysuwa się na

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Głaskam tył jej włosów, a ona kiwa na zgodę.

131

zewnątrz. Pierwsze muśniecie jej języka na moim jest tak szokująco erotyczne, że prawie dochodzę w swoich spodniach. Jednoczesna chęć pożarcia jej i odepchnięcia, więc nie wprawiam siebie w zakłopotanie, kontrolując się. Moja dłoń na jej karku wzmacnia uścisk, a druga podąża w górę gładząc jej szczękę. Chcę dotknąć inne miejsca. Chcę trzymać w dłoniach jej biust, brzdąkając kciukami po jej sutkach. Chcę sięgać między jej nogi i pocierać jej łechtaczkę. Chcę włożyć jeden, dwa z moim palców do środka wilgotnego, gorąca między jej nogami. Chcę wszystkie z tych rzeczy, ale zadowalam się gładzeniem jej policzka, szczęki i szyi. Jej skóra jest miękka i czuję jak szorstkość moich palców dotyka wrażliwego ciała. Wszystkie z tych rzeczy kręci się w moim umyśle jak się całujemy. Niewielka część naszych ciał się dotyka, ale jestem rozpalony. Moje palce muskają miejsce na szyi gdzie jej puls szaleje. To ujawnia mi jej własną namiętność, ale ona jest tak że niewinna. Niemogę wziąć jej tu w samochodzie, nawet, jeśli pozwoliłaby mi na to. Przerywam pocałunek i przesuwam swoje czoło do jej. Nasze oddechy są urwane teraz. - Chcesz więcej?- Pytam. Jej palce spoczywają na moich ramionach, schodząc w dół na moją klatkę piersiową, czuję twardniejące mięsnie. Nigdy nie dbałem o mój wygląd wcześniej. Moje ciało jest jedynie bronią. Ale jak jej palce wędrują i eksplorują, jestem dumny ze sprawności mojego ciała i dlatego, że znajduje przyjemność w mięśniach, które odkrywa. - Jesteś bardzo silny, prawda?- Pyta z zastanawiającą nutą. Kiwam. W środku czuję jakbym mógł ponieść samochód, jeśli powtarzałaby swoje słowa w takim samym lekko chropowatym tonie. - Więc, dlatego mogę cię chronić.- Odpowiadam. Przechylam się do tyłu i daję jej lepszy dostęp do mojej klatki piersiowej. Jej dłonie schodzą niżej, nad krawędź brzucha i suwak w spodniach. Oddech mi zamiera jak jej dłoń zwisa nad wypukłością. Przysięgam, poczułem ciepło z jej palców przez materiał i dlatego pój penis doprasza się jej dotyku. Tym razem nie mogę zapobiec ucieczce jęku, a ona nawet mnie nie dotknęła. Tylko pomysł o niej dotykającej mnie jest wystarczający i dochodzę. Wilgoć zwilża dżins, ale nie jestem zawstydzony, ponieważ jej wygląd pełen podziwu jest odurzający. - Ty właśnie-?- Nie może nawet tego wypowiedzieć. - Tak, tylko przez myślenie o tobie dotykającej mnie. To wystarczyło.- Przyznaję.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wzdłuż v-linii, tak, że zmierzają prosto do moich jeansów. Mój penis napiera uporczywie na

132

- Nigdy.- Przerywa i zaczyna od początku. – Nigdy nie widziałam mężczyzny w realnym życiu. - Chcesz zobaczyć? Szybko kiwa głową. Sięgam pomiędzy nas i rozpinam. Moje uwolnienie było tylko niewielkie, tylko w oczekiwaniu, a mój fiut był nadal głodny i twardy. Odbił się w górę między nami, a wilgoć lśniła w słabym świetle księżyca. - Mogę dotknąć? Zaciskam zęby i kiwam głową. Boję się, że dojdę ponownie. Staram się myśleć o szkaradnych rzeczach. Rzeczach, które zmniejszą moje podniecenie. Nie mogę myśleć o niczym innym niż ona, nie widzę niczego innego jak jej miękką dłoń zbliżającą się, a następnie otaczającą mój obwód. Nie jestem mały. Dziwki mówiły mi to - niektóre w zachwycie, inne w strachu. Jej dłoń ledwie owija dookoła. Sięgam wokół jej dłoni i uciskam mocno podstawę mojego fiuta - tak mocno, że inny mężczyzna mógłby płakać,aby zmniejszyć swoje podniecenie, tak że ona może mnie dotknąć. Jej palec wskazujący delikatnie dotyka czubka i mój fiut kiwa swoją głową w odpowiedzi. Jeszcze dwa palce głaszczą w dół mojej żyły. Moje oczy przekręcają się do tyłu w oczodołach. Te delikatne pieszczoty są tak niesamowicie erotyczne, że będą paliwem moich fantazji przez tygodnie. - Jest naprawdę gładki.- Mruczy prawie do siebie. – Pomyślałam, że to nie będzie…no, nie wiem, co myślałam o tych jak będzie to czuć ale nie tak. Uszczypnąłem się mocniej i ostrzegłem ją. – Jest trochę lepki po moim dojściu. Następnie zrobiła coś, czego nigdy nie wyobrażałem sobie nawet za milion lat. Podniosła swoje palce do ust i oblizała je, smakując moje uwolnienie. wydzieliny wypłynęło z czubka, a mojej jaja starały się wspiąć do środka mojego ciała ze strachu, że będą następne do znęcania. Ale ból tłumi moje podniecenie i po raz kolejny jestem uspokojony. - Kotku.- Mówię wypuszczając fiuta i zapinając spodnie. – Nie mogę mieć ciebie dotykającą mnie ponownie tej nocy. Jestem za słaby. A ty nawet nie zaczęłaś rozumieć przyjemność swojego własnego ciała. Proszę, pozwól mi pokazać, co jak to wygląda. Patrzy rozczarowana i zawstydzona. – N-n-n nie wiem czy jestem gotowa. Kiwam głową. – Powiesz mi, kiedy będziesz miała dość.- Chcę, aby to doświadczenie

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Byłem bliski wystrzelenia. Zamiast tego, uścisnąłem penisa i ścisnąłem tak mocno, że trochę

133

było idealne dla niej. Przesuwając siedzenie do pozycji leżącej, aby można było się oprzeć o nim, opieram się po jednej stronie. – Połóż się tutaj. Robi tak, ale mogę zauważyć po tym jak trzyma swoje ubranie, że jest zdenerwowana. Zaczynam głaskać ją, długimi, powolnymi muśnięciami w dół jej przedniej części ciała od jej ramion do kolan. Jej biust drży pod koszulką, ale ignoruję go. Chcę, aby na początku się zrelaksowała, czuła się komfortowo obok mojego ciała i była ospała pod moim dotykiem. Każdy dotyk mojej dłoni usadawia ją. Dopasowuję jej oddech po raz kolejny. To sztuczka, której nauczyłem się, aby uspakajać innych i tutaj zadziałała. Wkrótce jej ramiona nie są napięte, a jej uda opadają na dół. Teraz, kiedy głaszczę jej przednią część ciała, zatrzymuje się dłużej na piersiach i muskam mocniej jej uda. Jej oddech i puls wzrastają. Jeśli byłoby światło w samochodzie oprócz poświaty księżyca, zobaczyłbym krwisty kolor jej policzków, czubków jej piersi i jej szyi. Rumieniec może być też dalej i nie mogę doczekać, aby go zobaczyć. Na razie rozkoszuję się widzialnymi oznakami jej podniecenia. Z następnym przesunięciem mojej dłoni, pozwalam sobie trzymać jej piersi i czuć nabrzmiałe sutki pod tkaniną. - Twoje ciało dąży do uwolnienia.- Mówię jej. - Skąd wiesz?- Jej głos łamię się, jak muskam kciukiem przez jej twardniejący punkt. - Ponieważ twoje ciało napina się. Tutaj, twoje maleńkie sutki są naprężone i gotowe do ssania. Skóra mocno rozciąga twoje policzki, a twój puls dudni szaleńczo na szyi.szeptam całując jej szyję, liżąc ten pulsujący punkt. – Między twoimi nogami krew krąży szybko, a twoja cipka prosi o uwolnienie. Mogę to powiedzieć dzięki temu jak biodra się unoszą i uchylają pod naciskiem moich palców.- Pozwalam mojej dłoni spaść między jej nogi i położyć lekko na jej łonie. Naciska na mnie z własnej woli. ponieważ odnajduję zarys płatka ucha i liżę wrażliwą skórę za nim. - Te znaki mówią mi, że ciało mojej kobiety jest gotowe na mnie. - Twojej…kobiety?- Stara się zrozumieć te sowa. - Tak, mojej.- Mówię i tym razem przyciskam dłoń mocniej między jej nogi i zwijam palce, aby przykryć jej słodką cipkę. I tak jak podejrzewałem, mogę poczuć siłę pulsowania z jej serca u podstaw niej. Nawet lepiej, czuję wilgoć między materiałem jej majtek i jej spódnicą. – Założyłaś majtki, które ci kupiłem, Daisy?- Pytam. – Myślałaś o mnie, kiedy

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Cieszę się z tych oznak.- Mówię jej, szepcząc słowa do delikatnej błony ucha. Drży,

134

zakładałaś je na swoje nogi i ściskały je mocniej? Zastanawiałaś się, co mogłoby się zdarzyć, jeśli byłyby tam moje dłonie zamiast jedwabiu i koronki, które ci kupiłem? Daje mi to, co chcę. Zdyszane, bez oddechu. – Tak. - Mogę zobaczyć?- Pytam. Kiwa głową i to wystarczy. Podnoszę brzeg jej spódnicy i pod spodem widzę jasno kolorowe majtki, których kolor jest dla mnie nieznany. Zgaduję. - Niebieski? - Niebieski.- Zgadza się i daje mi napięty uśmiech. Uspokajam jej drganie przesuwając po niej ręką. Wszystkie te rzeczy, przerwy, delikatny dotyk, rozmowa, wszystko to ma sprawić, aby doszła mocno. Będę posiadał ten pierwszy orgazm Daisy. Nie ważne, co się wydarzy z nami, będę odpowiedzialny za to, że nigdy nie zapomni tego momentu swojego życia. Będzie myśleć o tym dniu, wieczorze, tym momencie i sama myśl, że doszła tak mocno podnieci ją ponownie. Do tego jednak trzeba więcej niż jednej ręki. Przeklinam siebie za zaczęcie tego ze wszystkich miejsc właśnie w samochodzie. Ale będę improwizował. Dobry zabójca jest królem improwizacji. Jest wystarczająca ilość miejsca pomiędzy kierownicą, a przednim siedzeniem abym ukląkł. Pochyliłem się, ale niewygodna pozycja jest bezsensowna. Mógłbym siedzieć w tej pozycji przez godziny, jeśli znaczyłaby to, że mogę doprowadzić Daisy do orgazmu. To nie jest pozycja za karę; jest olbrzymią nagrodą. Jej twarz spogląda na mnie z niepokojem; strach i niepewność wkradły się, gdy byłem zajęty przesuwaniem się. Umieszczam dłonie nisko na jej udach i daje jej kolejna prawdę. – Jestem zbyt wygłodniałby na ciebie, Daisy, moje zęby bolą. Moje usta wilgotnieją na pomysł smakowania twojego nektaru. Moje dłonie świerzbią, aby głaskać każdy cal twojego ciała. Moje słowa sprawiają jej ulgę i uśmiecha się delikatnie. Umieszczam pocałunki na bokach jej kolan. Muskam dłońmi w górę i w dół jej nóg, głaskając palcem po każdym z jej nawet wyżej, tak, że mogę całować zaokrąglony brzuch. Ciągle i ciągle, moje dłonie omiatają jej nogi, kciuki prawie dotykają jej okrytą jedwabiem cipkę, ale nigdy całkowicie nie nawiązując kontaktu. Jej biodra podnoszą się w górę do mnie i czuję wilgoć jej pożądania muskającą moją klatkę piersiową jak przechylam się i badam kontury jej żeber i brzucha. Jej dłonie skradają się w moje włosy, szarpiąc mnie, usilnie nakłaniając do dołu. Ona jest niewinna, ale jej ciało wie gdzie płonie najbardziej i kto może przynieść ulgę. Tylko ja, przysięgam. Powinno być tylko dla mnie od teraz, kto przyniesie jej uwolnienie. Chcę wszystkiego z jej orgazmów od teraz do czasu aż będę pyłem. Przenosze się

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

kolan i delikatną skórę na jej kostkach. Liżę wnętrze jej ud i podnoszę jej spódnicę w górę

135

w dół i oddycham gorąco na jej usta. Jej dłonie szarpią moją głowę, sprawia, że przerywam jak mam dotknąć ją ustami przez delikatne majteczki, które jej kupiłem. - Jesteś pewien, że chcesz to zrobić?- Pytam. Jej dolna warga jest między zębami. - Dlaczego miałbym nie?- Pytanie wydaje się absurdalne. Każdy mężczyzna chciałby być tutaj gdyby wiedział, jaki skarb otrzymuje.

Daisy Jestem okropną osobą. Powinnam być wykończona teraz. Ta myśl przedostaje się przez mój umysł właśnie wtedy, gdy głowa Nicka rusza się pod moją spódnicą, a kilkudniowy zarost jego brody ociera się o moje nagie udo. Jest tak wiele rzeczy, o których powinnam myśleć w tej chwili. Powinnam zadawać mu pytania, dlaczego podążał za mną. Powinnam szlochać ze strachu przez mężczyznę, który niedawno mnie zaatakował. Zamiast tego, jestem zadyszana i spragniona dotyku Nicka. Jego usta unoszą się nad jedwabiem moich majtek, tak, że mogę poczuć jego oddech na skórze przez materiał. Oddech ma nierówny, ale jest taki mój. I widziałam jego penisa, i dotykałam go! Jeśli śledził mnie, nie powinnam chcieć dotykać go. To nie jest mądre. Ale…jest tam część mnie, która jest desperacko niegodziwa. Jest podekscytowana, że jest on wystarczająco zafascynowany przez kogoś tak nudnego i prostego jak ja, aby chciał mieć całą swoją uwagę skupiał na mnie, chcę mu przyjemności z moim badaniem dotykiem i okazją by być zaspokojoną w zamian. To jest obietnica przyjemności, która zastępuje cała ostrożność- ciągnie mnie niżej. On chce mnie. Nie mógł udawać, że tak szybko doszedł. A teraz chce zejść w dół mnie, coś, czego jak Regan mówi Mike nie chce zrobić dla niej. Jestem przerażona, nawet, jeśli drżę z oczekiwania. To wydaje się być najbardziej erotyczną rzeczą, jaką mężczyzna robi kobiecie i czuję jakbym przeszła z całkowitej niewiedzy do bufetu doświadczeń. On daje mi tak wiele, że nie mogę tego poradzić sobie z tym całym nadmiarem emocji wszystkiego w tej chwili.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

być centrum jego świata. I jestem urzeczona, przez co on mi oferuje, przez szansę sprawiania

136

- Mogę cię poczuć.- Mówi, a jego głos jest ochrypły. – Jesteś bardzo wilgotna, da? Jego słowa są surowe, zaskakujące…podniecające. Dyszę. To jest jakby całe powietrze w samochodzie zniknęło, razem z moim zdrowiem psychicznym. Ona ma rację, myślę. Jestem wilgotna, taka wilgotna. Nawet teraz staram się złączyć uda razem, aby poczuć gładkie ciało ocierające o siebie. - Powiedz mi, jak to jest, Daisy, a dotknę ciebie. Nick chce abym mówiła takie nieprzyzwoite słowa, jakich używał? Nie wiem czy potrafię. To uczucie jest takie osobiste i nie mogę sobie wyobrazić mówić innej osobie o moich sekretnych fantazjach. Co jeśli poproszę o złą rzecz? Co jeśli będzie się ze mnie śmiał? Albo gorzej,…co jeśli znudzę go? Jestem sparaliżowana swoim niezdecydowaniem i własnym żałosnym brakiem wiedzy. Czytałam powieści, ale w wielu z nich nie przechodzili do lepszych detali. Oni tylko bzykali się entuzjastycznie z eksplozjami i fajerwerkami jak i byciu przebitym. Chcę mieć pewność, co do rzeczy zanim zacznę o nie prosić. Nie chcę, aby myślał, że jestem niemądra. Kiedy nie odpowiedziałam, Nicka dłonie przesunęły się i zachaczyły o moje majtki, trójkąt jego palców obrysowywał moje najbardziej wrażliwe obszary. - Przeraziłem ciebie, kotehok? Potrząsam głową. Chcę tego bardziej niż czegokolwiek innego i własne tchórzostwo będzie kosztować mnie okazją do eksplorowania, jeśli nie będę uważna. – Nie wiem, o co prosić. Przepraszam, jeśli jest to rozczarowujące dla ciebie. - Nie rozczarowuje.- Mówi ochryple. – Nigdy. Chcesz abym poprowadził cię do przyjemności tym razem, Daisy? Da, zrobię to po warunkiem, że pokażesz mi następnym razem jak będziemy się dotykać czego się nauczyłaś. mi.- Chcę dojść, tak jak on to zrobił, tak szybko i tak gwałtownie. Nadal czuję jego smak na języku i doprowadza mnie to do szaleństwa. Nawet teraz oblizuje usta, chcąc spróbować więcej niego. – Myślisz, że mógłbyś dojść ponownie? Nick się śmieje, ale brzmi to prawie z bólem. – Nie wątpię, piękna Daisy. Sprawia, że brzmi to jakbym była najbardziej ekscytującą kobietą na świecie i sprawia, że mój puls ponownie bije nerwowo. Przenoszę się na siedzenie samochodu, a ból miedzy moimi nogami rząda więcej.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Och, to brzmi zdecydowanie lepiej. Kiwam gorliwie, mój entuzjazm powraca. – Pokaż

137

- Ale najpierw.- Mówi tym delikatnym, niskim głosem, który uwielbiam. – Zadowolę moją kobietę aż będzie krzyczeć. Nigdy w swoim życiu nie krzyczałam przez intensywne emocje. Ale nie poprawiłam go. Może dzisiejszej nocy będę. - Kobieca cipka jest miękką, delikatną rzeczą.- Mówi mi. – Jak kwiat z delikatnymi płatkami. - Jego kciuk dociska środek moich majtek i czuję jak nakreśla szczelinę mojej dziurki. Jestem tak wilgotna, że majtki lepią mi się do skóry i wydaje mi się to wyglądać nieprzyzwoicie. Przerażona i zafascynowana jednocześnie pytam go. - Powinnam być tak wilgotna. - Tylko, jeśli jestem szczęściarzem.- Jego usta muskają moje majtki i czuję mimowolne ssanie w żołądku. Tak jakbym nie chciała iść drogą jego dotknięcia. – Dasz mi to tej nocy, Daisy.- Mówi Nick jak pociąga za majtki, za jedną z małych, białych kokardek umieszczonych po obu stronach kości biodrowej. – Więc, śniłem o tej chwili, kiedy spałem. Jego słowa sprawiają, że czuję się wyłudzana. Jakby wilgoć spływająca z moich majtek była najseksowniejszą rzeczą, jaka mu się przytrafiła. Wypuszczam trochę nieartykułowanych jęków i jestem zażenowana jak głośne są one w samochodzie. - Zsuń je z bioder, kotku.- Mówi, a jego głos jest przekonującym mruczeniem. Jego palce szarpią brzeg majtek, a on spogląda na mnie tymi wspaniałymi oczami. – Więc mogę zobaczyć ciebie całą. Pokażesz mi, da? - Tak.- Mówię mu, a podekscytowane drżenie w moim głosie jest dopasowane przez jeden z moich palców. Szarpie się jak ciągnę za materiał, a następnie przesuwa się w dół moich bioder i ud. wystawione odsłoniłam teraz całą siebie dla niego i czuję się naga. On nawet nie widział moich piersi, a teraz pokazuję mu swoje najbardziej kobiece części. Nick jęczy jakby z bólu, patrząc na mnie. Jego dłonie przejmują kontrolę trzymając od pasa w dół. - Rozszerz nogi.- Wydaje polecenie ze wzrokiem utkwionym w moim ciele. – Pokaż mi swoje pragnienie. Zasysam ponownie oddech, ale robię tak jak mówi. Lubię sposób, w jaki zarządza i mówi mi, co mam robić. Czuję się lepiej z jego kontrolą, prowadzeniem mnie. Ale on tylko patrzy i patrzy, a jego wzrok odnajduje mój nerwowy. – Jesteś najpiękniejszą kobietą, jaką widziałem.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

moje majtki w swoich dłoniach. Chowa je do kieszeni swoich kurtki, a następnie jestem naga

138

A następnie nie jest ważne, że jesteśmy w jego samochodzie, i że jest on pochylony niezgrabnie, i to, że siedzę z moimi wszystkimi rzeczami podniesionymi. W jego oczach jestem piękna i seksowna. Rozkładam nogi szerzej dla niego w zaproszeniu, ledwie mam odwagę oddychać na swoją śmiałość. Nick mruczy cos po rosyjsku, a jego usta muskają wnętrze moich ud. Drżę ponownie na dotyk jego ust. To uczucie jest bardziej surowe, ja obnażona dla niego. Podnosi na mnie wzrok i jego oczy są ciemne, źrenice rozszerzone. – Zamierzam dotknąć cię ustami, Daisy. Kiwam głową, niezdolna spojrzeć na niego. Drżę z potrzeby. Chcę go, chcę aby to zrobił. Potrzebuję tego. Niemal w zwolnionym tempie jego jędrne, mocne wargi schodzą na loki mojej cipki. Patrzę jak one przyciskają się do mojego wzgórka i czuję go tam. Wysyła to ekscytujący dreszczyk emocji przeze mnie, ale nie robi to na mnie wrażenia. Moje emocje musza być widoczne na mojej twarzy. – Cierpliwości, kotku.- Mówi. – Jeszcze nawet nie zacząłem sprawiać ci przyjemność. - Wiem.- Mówię. – TylkoA wtedy mnie liże. Moje słowa zamierają w gardle. Jestem oszołomiona tym prywatnym, zupełnie osobistym doznaniem. Właśnie w szczelinie mojego wilgotnego ciała. Jęczy. – Doskonałość. Jestem zdrętwiała, moje zmysły są przeciążone. To prawie zbyt wiele dla mnie do przyjęcia. Odpycham się od niego, nie będąc pewną czy lubię jak osobiste to jest. Nie wiem jak to zniosę. - Nie, Daisy.- Mówi mi, a jego głos jest szorstki. – Pozwól mi na więcej. Sprawię, że Następnie on przytula się i czuje jego wargi na części swojego ciała. Jego język sunie po mojej szparce, co raz głębiej, głaszcząc po gorącej, potrzebującej skórze,a ciało podskakuje w odpowiedzi. Jego dłonie więzią mnie w miejscu, przysuwając do moich ud, więc trzymam jest otwarte dla niego. I czuję.. ponownie śliska językiem po mojej płci. Jęczę. Odczucia są przytłaczające: łaskotliwe, dzikie i erotyczne. Naprawdę nie jestem pewna jak dam sobie z tym radę. Moje dłonie idą ponownie do jego włosów, ale nie jestem pewna czy odpycham go czy zachęcam po więcej. – Nick-.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

to będzie dobre dla ciebie.

139

Pochylił głowę na spotkanie ze mną, jego usta ślizgały się po mojej wilgoci. – Sposób, w jaki wymawiasz moje imię z moimi ustami na swojej cipce jest marzeniem.- Obniża głowę ponownie, ale nie przed dodaniem. – Chcę słyszeć, kiedy dojdziesz. Uwielbiam jego słowa. Są one tak nieprzyzwoite i bezpośrednie, nawet, kiedy nie powinny. Właśnie one zabierają cały strach ode mnie. Odprężam się trochę i zachęcam go do pieszczot jego ustami poruszającymi się ponownie po mojej płci- mojej cipce, jak on to nazywa- i zaczyna badać czubkiem swojego języka. On sprawia, że lekkie, kreślące ruchy okalają każdą fałdkę i obserwuję bez tchu jak pochyla się nade mną. Lubię tam jego usta, ale nadal czekam na fajerwerki. Omija moją łechtaczkę i zastanawiam się czy wie, że jest to najbardziej wrażliwa część. Nie chcę go poprawiać. Jestem bardziej zainteresowana przyglądaniem się mu, sposób, w jaki jego rzęsy wyglądają jak ciemne wachlarze, gdy pochyla głowę i liże mnie. To miłe- przyjemne nawet- drażniące teraz i wtedy. Ale to nie eksplozja, jaką on miał. Zgaduję, że nie jest tak samo u kobiet. Jego język ślizga się po szczycie mojej szparki, a następnie wślizguje się na moją łechtaczkę. Sztywnieję jak ogień przechodzi przeze mnie. – Um-. - Dobre uczucie? - Uchhh.- Nie mogę myśleć spójnie o rzeczach, które mogę powiedzieć. Pcham jego głowę, ponieważ chcę, aby wróciła tam ponownie. Tam gdzie jest ogień. - Słodka Daisy.- Mruczy. – Teraz sprawię, że dojdziesz.- Kiedy jego głowa obniża się ponownie, jestem pełna oczekiwania tak mocnego, że to boli. Ale tym razem zamiast wślizgnąć się swoim językiem do mojej cipki, przykłada swoje wargi do niej i ssie stanowczo. potrzebuję trzymać się jakiegoś oparcia i obawiam się, że wyrwę mu każdy kosmyk włosów z głowy, jeśli będę kontynuowała dotykanie go. Nawet jak rozkładam nogi szerzej, opieram się o drzwi samochodu. Intensywność jest prawie za duża, ale on nie dorywa głowy. On po prostu ciągle ssie i okazjonalnie liże językiem po mojej łechtaczce. Nie zauważam, że jego dłonie przesuwają się do czasu aż czuję palec naciskający na podstawę cipki, centrum mojej istoty. Jest duży i gruby i sapię, gdy pcha dalej. Mam wrażenie, że wypala swoją drogę wewnątrz mojego ciała.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Krzyczę, zszokowana tym jak dobre to uczucie. Dłonie dygoczą mi nad jego włosami;

140

- Bądź spokojna.- Mówi tylko zanim przyciska swój język ponownie do mojej łechtaczki. – Pozwól dać sobie przyjemność.- A jego palec naciska głębiej do czasu aż jest głęboko we mnie. Teraz jęczę i wiję się przez ten atak sensacji. Przez cały czas chcę dotykać siebie, koncentruję się na łechtaczce jak jeszcze nigdy. Nawet jak jego język dociska się do mojej łechtaczki w drażniący, okrężny wzór, co sprawia, że jestem dzika, a jego palec dociska głębiej. naprężenie przeszywa mnie płomień bólu, ale czuję się z tym tak dobrze, że nawet nie myślę, aby prosić go, aby przestał. Dociskam jego rękę, niezdolna do powstrzymania moich bioder od ruszania się albo tłumienia cichych krzyków, które napełniają moje gardło. To buduje się, teraz. Intensywna przyjemność, nad którą się zastanawiałam? Przybyło i jest to całkowicie tak cudowne jak sobie wyobrażałam. - Tak mocno.- Mówi. – Boze moi.- Jego mruczenie rosyjskich banałów są tłumione, gdy znów zagłębia się w mojej łechtaczce swoim językiem. Czuję inny palec przyłączający się do pierwszego i czuję niemożliwie rozciągnięta, do tego stopnia, że jest to bolesne. Ale nie chcę, aby przestał. Odrzucam głowę do tyłu i bezmyślnie powtarzam w kółko jego imię. Moje oczy są zamknięte. Nie mogę spojrzeć na niego ponownie, ponieważ sprawił, że te rzeczy były tak intensywne, a moje zmysły nie mogą znieść jego wspaniałej twarzy wiszącej między moimi nogami, te długie rzęsy ponad intensywnymi oczami skupiły się całkowicie na zaspakajaniu mnie. Jego język nie zatrzymuje się, naciskając szybciej i szybciej po mojej cipce w stałym wzorze, co jest tak szalone jak i wspaniałe. Unoszę biodra na spotkanie z jego ustami i pcham w górę do niego, nawet jak moja dłoń opiera się o drzwi samochodu w celu podtrzymania. To jedyna rzecz trzymająca mnie od zasłabnięcia. Moje całe ciało jest zesztywniałe i czuję, że Wszystko, co wiem, to, że zbliżam się. Wyciąga palce z mojego ciepła i czuję bolesną, chwilową utratę. Zanim mogę zaprotestować, obniża je ponownie głębiej. Jest przeszywający ból przechodzący z strzał błogiej przyjemności, tak, że przechodzi przeze mnie i wije się potrzebując zwiększenia. Nick wbija ponownie swój palec i jestem tam. Fajerwerki. Drżę i dyszę w ogniu pulsującej intensywności swojego orgazmu. Wykrzykuję jego imię i jestem zgubiona. Niebo. Czyste niebo i dał mi to Nick.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wzrasta, to ciepło, przedziwne uczucie, że potrzebuję więcej, ale nie wiem jak to dostać.

141

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nigdy już nie będę taka sama.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

142

Rozdział dziewiąty Daisy Teraz, jak otworzyłam puszkę Pandory, nie mogę wrócić do spania, jako niewinna. Moje sny tej nocy zawierają twarz Nick’a, dłonie Nick’a, usta Nick’a. Kiedy się budzę jestem niespokojna i zdyszana. A kiedy mija mi dzień, on jest zawsze obecny w moich myślach, jak intrygujące puzzle, które staram się rozszyfrować. Chodziłam jak we śnie przez późne śniadanie, wysprzątałam nasze mieszkanie, zrobiłam zakupy spożywcze, wszystko, podczas gdy Regan leżała na kanapie pielęgnując kaca. Napisała do mnie wczoraj późno w nocy, pytając czy mam się w porządku. Powiedziałam jej, że spotkałam Nick’a, pojechałam do domu i zdaje się, że to ją usatysfakcjonowało. Jeśli by tylko wiedziała, co się wydarzyło w samochodzie. Jestem zgorszona i podniecona tym, co się wydarzyło. Przed ostatnią nocą, tylko marzyłam o tym, co może wydarzyć się z mężczyzną, ale teraz mam dużo więcej wiedzy, więcej wspaniałych rzeczy do rozważania. Dotykałam jego penisa. Sprawiłam, że doszedł. A następnie on sprawił mi przyjemność swoimi ustami, tylko ustami, bo nie byłam gotowa na więcej. się koncepcją seksu bez wchodzenia w to wszystko. Oczywiście, mówię to w świetle dnia; ostatniej nocy po naszej zmysłowej sesji w samochodzie, Nick odprowadził mnie do drzwi i dał mi niewinny pocałunek. Chciałam chwycić go i błagać, aby wszedł do środka ze mną abyśmy mogli zbadać więcej. Odmówił mi. Powiedziałam, że nie jestem gotowa, a on uszanował to. Myślę o nim, kiedy mój telefon dzwoni i rzucam gąbkę w dół na teraz już czysty blat kuchenny i biegnę do swojego pokoju odpowiedzieć na osobności.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nadal nie jestem gotowa na więcej, jeszcze nie. Lubię balansować na krawędzi, bawić

143

Ku mojemu rozczarowaniu, jest z pracy. Craig napisał do mnie. Będę nieobecny.

Możesz przyjść? Nie mogę sobie pozwolić, aby powiedzieć nie, choć w tajemnicy mam nadzieję, że Nick zaprosi mnie na kolejną randkę czy coś takiego. Wzdycham i odpisuję. Oczywiście.

O której? Szósta. Będę płacił nadgodziny.

Dziękuję.

Mam dwie godziny zanim będę musiała wyjść do pracy. To nie jest wystarczająca ilość czasu, aby zrobić cokolwiek, być może z wyjątkiem większej ilości sprzątania. I nie ma wiadomości od Nick’a, co sprawia, że czuję się dziwnie i niespokojnie w tym samym czasie. Czy poszłam za daleko z nim? Czy dłużej nie będzie mnie szanował, ponieważ jestem zdzirowata jak mnie dotyka? Czy powinnam grać wstydliwą? Nie wiem jak działają związki; ojciec pozwalał mi tylko oglądać programy dziecięce, a wszystkie romanse, jakie czytałam były opowieściami z innych krajów. W nich, kobiety są zubożałymi spadkobierczyniami, a mężczyźni są zawadiackimi książętami. Czuje się zbyt osłonięta. Regan i Mike są swobodni seksualnie, ale tam jest ukryta nuta nieszczęścia w ich związku. Nie chcę tego kopiować. Ale nie mogę zrozumieć, dlaczego Nick nie pisze do mnie. To musi być coś, co zrobiłam. wiaterkiem na twarzy. Światło słoneczne jest czyste i wyraźne, pogoda wspaniała. Kocham słońce. Odwracam twarz w jego kierunku, wzdycham z przyjemności, a następnie przebiegam wzrokiem po ulicy niżej z zainteresowaniem. Są tam samochody poruszające się po zatłoczonej ulicy oraz ludzie chodzący po chodniku z torbami w dłoniach. To jest normalny dzień. Moje spojrzenie prześlizguje się budynku mieszkalnego naprzeciwko ulicy i myślę o tym, co Nick powiedział mi ostatniej nocy. Nie mieszkał w tym budynku. Dotychczas nie

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Przesuwam się do swojego okna i otwieram je szerzej, wychylam się i cieszę

144

myślałam o tym za wiele. Wpatruję się w zamyśleniu okno po drugiej stronie, starając się zobaczyć twarz za szybą, ale tam nic nie ma. Przejeżdżałem obok i zobaczyłem cię na ulicy, powiedział wczoraj w nocy. Wiem, że to kłamstwo. On nie może zawsze jeździć i niby przypadkiem docierać do mnie. Rozważam to przez chwilę, a następnie kieruję się do łóżka. Siedzę na brzegu i przyglądam się swojemu telefonowi. Telefon kupił dla mnie. Podnoszę go, waham się, a następnie uzupełniam zdanie. Piszę do niego. Obserwujesz mnie, prawda? Stąd wiedziałeś gdzie

byłam ubiegłej nocy. Jego odpowiedź jest natychmiastowa, co znaczy, że miał swój telefon blisko siebie i obserwował go. Czy to ci przeszkadza? Przeszkadza mi bardziej to, że nie napisał do mnie aż do teraz.

Jesteś na mnie zły. Wysyłam. To potrzebujące i śmieszne, ale nie mogę się powstrzymać. Jedyny mężczyzna, z jakim sobie radziłam to mój ojciec, swoja frustracją ubierał w złośliwe słowa. Nie mogę znieść milczenia.

Nigdy. Nick odpowiada. D8Z: To, dlaczego milczysz? Nick: Chciałem dać ci przestrzeń w razie gdybyś żałowała albo czuła, że

naciskałem na ciebie za bardzo. Jedyną rzeczą, której żałuję było to, że byłam zbyt przestraszona, aby zrobić więcej. Ale nie powiedziałam tego. Czuję ulgę, że nie jest ze mnie niezadowolony. D8Z: Chcę wiedzieć, jeśli mnie obserwujesz, Nick.

Rozważam to. Powinnam być wściekła, ale nie jestem. Być może to, dlatego, że jego ostatnia interwencja była tak o czasie? Nie mogę być zła, jeśli ona chroni mnie swoim obserwowaniem. Mimo tego, chcę wiedzieć, dlaczego to robi. D8Z: Przypuszczam, że to zależy od tego, jaka jest tego intencja. Nick: Intencja? Musi myć jedna?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nick: I ponownie musze zapytać. Czy to ma dla ciebie znaczenie?

145

D8Z: Dlaczego w takim wypadku patrzy łbyś na nieznajomą?

Zakładam,

że

obserwowałeś mnie

przez

jakiś czas?

Zanim

się

spotkaliśmy? Nick: Jesteś bystra, moja Daisy. A ja jestem s łabym kłamcą. Da,

Obserwuję cię. Zobaczyłem cię i pomyślałem, że byłaś najpiękniejszą istotą,

jaką widziałem.

Nie

mog łem

przestać cię obserwować i

zastanawiać się, co u ciebie. Nigdy nie myślałem, aby rzeczywiście porozmawiać z tobą. Przestraszy łem cię? D8Z: Czy mam się ciebie bać? Nick: Nigdy bym cię nie skrzywdzi ł. Nigdy. Chcę tylko chronić. To wydaje się pasować do tego, co wiem o Nick’u. Myślę, zdając sobie sprawę z tego, że gdyby jego intencje były złe, mógłby mnie skrzywdzić tego dnia w pralni. Zamiast tego zabrał mnie na zakupy i kupił mi drogie rzeczy. Mam na sobie majtki, które mi kupił i w myślach moje dłonie unoszą się do tali moich jeansów. Nick: Przestraszy łem ciebie, prawda? Rozważam to. Wiem, że nie jest to normalne, aby mężczyźni obserwowali kogoś z daleka, ale Nick jest moim najbliższym i najprawdziwszym przyjacielem odkąd przyjechałam. Jestem zafascynowana i zadurzona w nim. Nie jestem zła. Nie czuję się całkowicie komfortowo, ale nie jestem zła. D8Z: Które okno jest twoje? W innym budynku? Nick: Pokażę ci. Spójrz na niebieski. sutki twardnieją ciało miedzy nogami zaczyna wilgotnieć z podniecenia. Patrzę, wyglądając za okno. Następnie, widzę to. To okno szczelnie zacienione, dokładnie naprzeciwko mojego. Niebieski jest wyłącznie aluzją… I rumienię się zdając sobie sprawę, że niebieski jest kolorem moich majtek, które ukradł mi ostatniej nocy. D8Z: Jak często mnie oglądasz? Co widzisz? Nisk: Widzę skarb nie do opisania. Widzę piękno, któremu nic się

nie równa. Widzę Twój każdy gest emanujący przyjemnością i radością,

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jest tam nawet teraz? Obserwuje mnie? Oblizuję usta, zawstydzona czując, że moje

146

nawet w najdrobniejszych sprawach. Widzę zachwyt w prostym istnieniu. Widzę cię, Daisy. Gorąco przechodzi przeze mnie na jego słowa. Och, mój. Wiem, że próbuje przekierować moje myślenie na inny tor swoimi pochlebstwami i to działa. Jestem bez tchu na jego romantyczną wiadomość. D8Z: Obserwujesz mnie teraz? Nick: Da. Chcesz abym przestał? Dla ciebie, zrobię to. Nie

chciałbym abyś czuła się niekomfortowo. Cenię twoja opinię ponad wszystko. Na czubku mojego języka jest „tak przestań”, kiedy zdaję sobie sprawę, że oddycham płytko z ekscytacji. Fakt, że mnie obserwuje sprawia, że czuję się niegrzeczna i niegodziwa, i kocham to uczucie. To skandaliczne, aby to rozważać i myślę, że właśnie, dlatego lubię to tak bardzo. Chcę, aby mnie obserwował…ale chcę aby to było na moich warunkach. D8Z: Potrzebujemy sygnału, tak myślę. Jeśli zamierzasz mnie

obserwować, pozwól mi o tym wiedzieć najpierw. Nick: Czegokolwiek pragniesz, kotku. Jestem na twoje rozkazy. D8Z: Z

ojcem mieliśmy sygnał, kiedy pukaliśmy w drzwi

wejściowe albo dzwoniliśmy, więc wiedzieliśmy, kto to. Chcę sygnału, aby wiedzieć, że tam jesteś. Wiec będę wiedziała. Zdaję sobie sprawę, że mam kontrolę. Jeśli nie chcę, aby Nick obserwował, mogę zamknąć okno. Mogę powiedzieć mu żeby przestał. Myślę, że zrobiłby to. Po raz pierwszy w samymi myślami. To wszystko jest w wyłącznie mojej gestii. Wiedza, że mnie obserwuje nic nie zmienia…oprócz być może tego, że to sprawia, że jestem podniecona na sama myśl, że Nick mnie obserwuje, nawet teraz. Moja dłoń ponownie dotyka paska jeansów i myślę o zdejmowaniu ich przed oknem, więc mógłby widzieć z oddali. Dojdzie ponownie w swoich spodniach jedynie patrząc?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

życiu, tworzę przedstawienie i czuję się dobrze z tą mocą. Kontroluję szczęście Nick’a

147

Łapię oddech; dyszę i moje sutki bolą. Chcę powiedzieć mu, aby przyszedł, więc moglibyśmy badać się wzajemnie więcej, ale to nie jest dobrym pomysłem. Idę do pracy tej nocy i jeśli by przyszedł, nie chciałabym żeby wychodził. Naprzeciwko ulicy w oknie Nick’a są lekko uchylone rolety i jest tam jasny błysk jakby lustro odbijało światło. To pstryka, raz, drugi. Nick: To mój sygnał dla ciebie. Kiedy tylko będziesz ciekawa czy

patrzę, wyjrzyj przez okno. Jeśli jestem, dam sygnał. D8Z: Widzę to. Widzę to i zastanawiam się jak często mnie ogląda. Uśmiecham się przez okno i dotykam palcami szyby jakbym mówiła cześć. Nick: Chciałbym, aby twoja ręka była na mnie, nie na oknie,

dasha. Spotkaj się ze mną dzisiaj. D8Z: Nie mogę. Pracuję. Nick: Powiedz im, że rezygnujesz. Nie jest to dobra praca dla

ciebie. Potrząsam głową w stronę okna jakbym bez słów mówiła, „Nie mogę zrezygnować”. Zawsze sugeruje żebym zrezygnowała, a ja ignoruję to. On nie wie jak to jest widzieć dwie dwudziestki w portfelu i zdawać sobie sprawę, że więcej nie będzie. Piszę mu ponownie, nie zmieniając tematu. D8Z: Więc, jeśli poproszę abyś przestał mnie obserwować, zrobisz

to? Nick: Zawsze. Znaczysz dla mnie więcej niż cokolwiek innego. D8Z: Dam ci znać, jeśli będę chciała abyś przestał. Pozwalam na to

tylko, dlatego, że podoba mi się myśl o tobie obserwującym mnie. Nick: Och? Podoba ci się to? Staję się śmielsza i uśmiecham się do okna. Jestem niewiarygodnie podniecona w tym momencie. Nie mogę czekać, aby doświadczyć tego ponownie. Zdecydowałam, że chcę grać z Nick’em, zostawić go pragnącego mnie i oszalałego.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jego słowa mnie rozgrzewają i napełniają mnie przyjemnością.

148

Staję przodem do okna, a moja dłoń prześlizguje się po moich piersiach Trzymam je wyobrażając sobie jego dłonie i wydaję jęk, jakie dobre uczucie drażnić swoje własne sutki. A następnie patrzę na swój telefon czekając na jego odpowiedź. Przychodzi po nieustającej chwili później. Nick: Nic nie dałoby mi więcej przyjemności niż ty dotykająca

siebie. Słowa nie mogą opisać tego jak się czuję w tej chwili. Mój oddech jest płytki i jest ochrypły z podniecenia. Myślę o Nick’u dotykającym siebie jak ogląda mnie. Czy ma lornetkę? Czy trzyma ja jedną ręka, a druga trzyma swojego penisa? Drżę na myśl o tym i ściągam swoją koszulkę zanim mogę pomyśleć i pozwalam odejść nieśmiałości. Mam na sobie jeden z nowych biustonoszy i jest on koronkowy, biały i tak uroczy, że czuje się seksownie będąc ubrana tylko w to. Cieszę się, że wybrałam go dzisiaj i przygryzam wargę jak przesuwam powoli ramiączko w dół ramienia, moja dryga dłoń nadal trzyma telefon. Nick: Ods łoń piersi dla mnie, dasha48, proszę. Chce zobaczyć jak je

dotykasz. D8Z: Tylko, jeśli przyrzekniesz, że też będziesz się dotykał. Nick: Tak. To jedno pojedyncze słowo podsyca moją wyobraźnię i ściągam biustonosz. Moja twarz płonie ze wstydu nawet jak moje ciało śpiewa z podniecenia. Z tego samego powodu tak jest łatwiej niż rozbieranie się przed Nick’em gdyby był tutaj osobiście. Pozwala mi to na bycie odważniejszą. Powietrze pieści moje obnażone piersi, a sutki są wyprostowane, sztywno stoją i bolą. Nadal trzymam telefon w jednej ręce, ale druga jest wolna i muskam Pragnę pokazać mu więcej niż moje piesi. Staję przodem do okna głaszczę sutek chwilę dłużej, a następnie wsuwam dłoń do moich jeansów, prosząc o ciche pytanie. Telefon wibruje natychmiast z kolejną wiadomością. Nick: Pokaż mi. Ucieka mi drżący oddech, telefon kładę na łóżku, więc mam obie ręce wolne, aby rozpiąć jeansy. Wychodzę z nich i kopie na bok. Stoję w swoim pokoju, przed oknem w niczym oprócz majtek i biustonosza, z jedną piersią odsłoniętą. Przygryzam wargę,

48

Cudowna, piękna kobieta.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

paznokciami piersi, myśląc o ostatniej nocy.

149

rozważając. Jestem na drugim piętrze. Czy ktoś oprócz Nick’a może mnie zobaczyć? Czy obchodzi mnie to? Nigdy się nie dowiem, jeśli to zrobią. Jednak odpowiedź Nick’a cieszy. Drżącymi palcami zsuwam majtki w dół nóg, zdejmuję stanik, a następnie czekam na odpowiedź Nick’a. Telefon wibruje na łóżku i odwracam się do niego. Nick: Dotykaj siebie, kotku. Pokaż mi gdzie lubisz moje usta. Wciągam powietrze na jego słowa. Jedną rzeczą jest drażnić go myślą o dotykaniu siebie, inną zobaczyć to, co napisane, w rzeczywistości, jest on pochłonięty każdym moim ruchem. Odkładam telefon na łóżko i moje ręce skubią sutki, marząc, że są to jego usta, jego ręce. Nie jestem zadowolona tylko dotykaniem piersi, które wysyłają lekkie wstrząsy przyjemności przez moje ciało. Wiem, że będzie chciał zobaczyć więcej. Więc pozwalam jednej ręce ślizgać się po brzuchu, a następnie niżej. Moje palce dotykają lekko loczków na mojej płci. Jestem już niewiarygodnie śliska, wilgoć nawilża tam moje włosy. Sapię czując tam płyn, dręczący dreszcz dewastuje mnie, kiedy dotykam swojej łechtaczki. Jego usta były tu wczoraj wieczorem, ssąc i liżąc, a ja pamiętam to. Pamiętam jak jego usta lśniły, kiedy spoglądał na mnie. Zastanawiam się czy polubił mój smak. Moje wilgotne palce zmierzają do ust i maluję wargi sokami mojej płci, wiedząc, że patrzy. Czy będzie uważał to za erotyczne? Smakuje swoje własne piżmo i myślę o nim, nawet jak moje palce zniżają się ponownie do mojej łechtaczki. Nie mogę włożyć palca do wnętrza siebie, gdy stoję, nie tak jak on zrobił wczoraj, więc pieszczę i łagodzę łechtaczkę, pocierając wilgotność tam i z powrotem, nawet jak moja druga ręka bawi się sutkiem. Jestem taka podniecona, że kiedy telefon wibruje na łóżku dochodzę intensywnie, przechodzą mnie dreszcze w moim szybkim i silnym uwolnieniem. Zabiera to ode mnie ból, jednak momentalnie czuje smutek, ponieważ nie ma go tutaj, a zamiast tego patrzy na mnie z naprzeciwka. Chciałabym, aby Nick tutaj był. Wycieram moje seks-mokre dłonie o starą koszulką i rzucam ją do prania, a następnie podnoszę telefon, aby zobaczyć wiadomość od Nick’a. Nick: Ponownie sprawi łaś, że doszedłem w spodniach. D8Z: Cieszę się. Lubię myśl o byciu tak nieodpartą.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wiedząc, że tylko napisał do mnie ponownie. To tak jakby wiadomość była katalizatorem i

150

Zwijam się w kłębek na łóżku i wślizguję się pod kołdrę z telefonem, czując się ospale i spokojnie. Jeśli Nick nie może tutaj być to telefon jest moim połączeniem z nim. Jeśli nie mogę być pod kołdra razem z nim, będę pod kołdra z telefonem. Nick: Ach, Daisy. Jesteś za dobra dla kogoś takiego jak ja. Nie

wiem nawet, dlaczego rozmawiasz ze mną. Nie zas ługuje na taki prezent. D8Z: Niemądry mężczyzna. Podoba mi się ten zwiazek, Nick.

Lubię ciebie i lubię to, że pozwalasz mi kontrolować sprawy. Pozwalasz mi prowadzić. To sprawia, że czuję się silna. Nieustraszona. To najlepsze uczucie na świecie. Nick: Chcesz prowadzić nas, kotyonok? Pozwolę ci prowadzać

Ducati następnym razem, kiedy cię zobaczymy. Chciałabyś tak? D8Z: Ja…nie wiem jak prowadzić. Wstydzę się do tego przyznać. To jedna z rzeczy, której ojciec nigdy nie pozwolił mi się uczuć, ponieważ nie chciał opuszczać domu, aby mi pokazać, a chodzenie ma lekcje prawo jazdy oznaczałyby interakcje z innymi uczęszczającymi na lekcje i ta myśl była klątwą mojego cierpiącego na agorafobię ojca. Myślę, że była to również jeden z sposobów trzymania mnie w pułapce po swojej stronie. Jestem podekscytowana po prostu przez perspektywę wymiany mojego dowodu na prawdziwe prawo jazdy. To jest umiejętność, której mi brakuje, jedno, do którego nie mogłam się przyznać Regan, ponieważ obawiam się, że mogłaby się śmiać ze mnie za bycie taką do tyłu. Nick: Wtedy tobie to pokażę, mały kwiatuszku. A następnie Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

poprowadzisz mnie wszędzie, da? Uśmiecham się do telefonu. D8Z: Da. :)

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

151

Nikolai - Więc, Dasha, nie wiesz jak prowadzić. To jest łatwe.- Wskazuję pedały.- Ten duży to stop, a ten mały długi to jedź. Naciśnij oba delikatnie na początku 49 do czasu aż poczujesz, że to w porządku. - Wszystkie moje pierwsze razy50 są z tobą.- Mówi, dając mi powolny, mały szeroki uśmiech. Lubię tak. Mój fiut też to lubi i chcę położyć jej dłoń, aby dotykała mojej twardości, ale myślę, że jest za wcześnie na to. Ona nie jest dziwką, która jest zobowiązana do tego. Ona lubi mieć nadzór, a ja jestem szczęśliwy czekając na jej kierunek, ale ewentualnie mogę pokazać jej jak wiele przyjemności mi daje. – Nikt inny nie będzie cię cenił tak jak ja. - Nikt?- Teraz wygina swoje brwi w łuk. To nie jest arogancja, to zaborczość. Obawiam się, że nie spodobałoby się jej to również, więc wzruszam ramionami. - Co jeśli ktoś inny będzie…- Przerywa myśli przez chwilę. Moja klatka napina się, ale mówi. – Uczył mnie prowadzić? - Nyet, nie chciałbym tego. - Co by się stało gdyby jeden z moich klientów dotknął mnie? Wydajesz się być zmartwiony, kiedy przychodzisz na stację. - Zabiłbym go. - Ha. Ha.- Wypowiada każdą sylabę, więc nie jest to śmiech, to kpina. – Nie, poważnie. który jej dotykał. Zacząłbym od odpiłowania powoli każdego palca, ponieważ śmierć kładzie kres cierpieniu. Musiałby cierpieć.

Kiedy jej oczy ciemnieją, a wygląd staje się

zaniepokojony, mówię? – Żartuję. Tylko, myślę, że oboje wiemy, że nie. Odwraca się, aby uruchomić samochód. - Naciśnij hamulec, a następnie przycisk. Poczekaj aż silnik zeskoczy. 49

Ang. At First

50

Ang. Firsts. Czyli Dasiy wybrała sobie jedno słowo z wywodu Nikusia i się do nich odniosła. Miło



 Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Przyglądam się jej uważnie. Nie, myślę, to nie żart. Chciałem odciąć dłoń facetowi,

152

Podąża za moimi instrukcjami. - Poluźnij hamulec. Samochód szarpie do przodu jak zwalnia hamulec, zbyt szybko, a następnie naciska go w pośpiechu. Obydwoje zostajemy szarpnięci do przodu. - Przepraszam, przepraszam. - To nic. Tylko, delikatnie. Za drugim razem jest lepiej i zaczyna robić duże okręgi dookoła pustego parkingu. Ćwiczymy hamowanie, skręcanie, powolne przyśpieszanie, a następnie szybsze. W krótkim czasie manewruje samochodem z łatwością. Następnym razem być może spróbujemy z motorem. Zastanawiam się, czego jeszcze mogę ja nauczyć, ile jeszcze mogę przeżyć z nią pierwszych razów? Mój czas z nią może skończyć się szybko, ale chcę, aby mnie pamiętała. Im więcej pierwszych doświadczeń z nią, tym dłużej będę przyklejony do jej umysłu. Wystarczająco pierwszych i nigdy mnie nie zapomni. Czas mija szybko i zatrzymujemy się, dlatego, że słyszę burczenie w jej brzuchu. Protestuje, kiedy płacę za jej posiłek, ale ignoruję jej protesty. - Czego jeszcze chciałabyś się nauczyć?- Pytam jak bierzemy kęs z kanapek. Daisy chce wrócić do pojazdu, a ja chcę sprawić Daisy radość. Wzrusza ramionami i uśmiecha się promiennie do mnie. – Boże, wszystkiego. Uderza mnie myśl. Kobieta sama w mieście powinna być kobietą uzbrojoną. Nauczę Daisy strzelać z pistoletu. To jeden z obszarów, w których mam rozległą wiedzę. – Pojedźmy na wieś.- Mówię. – Będziesz mogła prowadzić tam na długich drogach i ćwiczyć się w szybszej jeździe. Daisy uśmiecha się do mnie promiennie. Mogę powiedzieć, że jest to dobry pomysł. umiejętności z kobietami są przestarzałe. Prowadzę Daisy na siedzenie pasażera w samochodzie. – Kiedy wydostaniemy się od ruchu ulicznego będziesz mogła się przejąć kierownicę. W samochodzie, w drodze na zachód od miasta, poruszam temat. – Być może innym razem mógłbym nauczyć cię obsługi broni palnej. Jestem zaniepokojony tym, że jesteś sama w nocy na stacji benzynowej. Daisy śmieje się z tej sugestii. – Tak naprawdę to już wiem jak strzelać z broni.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Lepszy niż piknik. Następnym razem jak będę rozmawiać z Danielem powiem, że jego

153

Rzucam w jej stronę zaskoczone spojrzenie. To nie jest odpowiedź, jakiej oczekiwałem. To nie tak, że nie widziałem nigdy kobiety posługującej się bronią. Są kobiety, które wykonują taką pracę jak ja i są kobiety w Bratva, głównie te, które handlują usługami seksualnymi, ale wiele umie posługiwać się nożem z łatwością, a pistolety są wymagające. - Mój tata nauczył mnie.- Daisy jest przygnębiona. Jej oczy robią się odległe, smutne. Siadam prościej jak dowiaduję się trochę o przeszłości Daisy. Znam tylko jej teraźniejszość. To, że jest sama, biedna i z małą ilością środków oraz bez rodziny, albo tak myślałem. - Co się wydarzyło, że musiał to zrobić? Na początku wzrusza ramionami, francuskie enigmatyczne wzruszenie ramionami, co może oznaczać wiele rzeczy. – Mieszkałam na farmie. Tak naprawdę to w tym kierunku.Macha ręką w przednią szybę pokazując w dół drogi publicznej, jaka jedziemy. - Ojciec uczył wszystkie swoje córki strzelać na farmie?- Pytam. Znam tylko kilka zajmujących się gospodarstwem rodzin i teraz myślę o tym, oni prawdopodobnie wszyscy mogą strzelać z karabinu. - Łapserdak.- Mówi cicho. Czekam wyczuwając, że ma dopowiedzenia coś jeszcze i wkrótce moja cierpliwość zostaje wynagrodzona. – Moja matka została zabita przez nieznajomego. Lub, przynajmniej myślimy, że był to nieznajomy. Wyszedł już. Spędził dwa lata w poprawczaku. Spośród wszystkich historii, którymi wyobrażałem sobie, że Daisy się ze mną podzieli, ta nie była jedną z nich. – Twoja matka została zastrzelona? Moja wyobraźnia galopuje z dala ode mnie. Czy była zaangażowana w jakąś działalność przestępczą? Czy coś ukradła? - Wiem. To brzmi niewiarygodnie, prawda?- Jej głos jest zdławiony i chcę zatrzymać Ściska mnie również i trzyma moją dłoń między swoimi. – Mój tata i ja nie wiemy, dlaczego to była ona. Kiedy wyszedł z poprawczaka, morderca szukał mojego ojca i powiedział, że będzie następny. To zmieniło moje życie. Mój tata jest przerażony, aby wyjść z domu. Zabrał mnie ze szkoły i staliśmy się pustelnikami. Jednego dnia zaprowadził mnie na dół, do piwnicy. Miał składającą się z siedmiu jardów strzelnicę na dole z barierą zrobioną ze stu książek telefonicznych, które zgaduję zostały przeznaczone do recyklingu. Przez miesiące schodziłam na dół każdej nocy i strzelałam z broni do ściany z książkami telefonicznymi. - Jakiej broni?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

się na poboczu i pocieszyć ją. Zamiast tego mogę tylko wyciągnąć rękę i ścisnąć jej dłoń.

154

- Baby Glock51 - To dobra broń. 3852? Potakuje. – Dużo wiesz o pistoletach. - Wykonałem raz pracę.- Mówię niejasno. Nadal półprawda. - Przykro mi z powodu twojej matki i ojca. Odsiedział tylko dwa lata? - Był niepełnoletni i bronił się tym, że to było nieumyślne, a powodem było to, że był na metamfetaminie.- Daisy patrzy w dół i czuję wilgoć, gorące łzy spływają na nasze złączone dłonie. – Byli pobłażliwi, chociaż on zabrał nam moją mamę. Serce mi się kraje na myśl o niej. Kiedy skończę z pracą dla Sergei’a, kiedy wezmę zemstę na Sergei’a domu, wrócę i znajdę tego faceta i zabije dla Daisy. Może nie będziemy razem ponownie, ale zrobię to. Przysięgam to w ciszy. Na razie wszystkim, co mogę zrobić, to pocieszanie Daisy w potrzebie. Zjeżdżam na pobocze. Rozpinam klamrę mojego pasa bezpieczeństwa, pochylam się i ciągnę Daisy na moje kolana. Ona przytula mnie, ale tylko na moment zanim odpycha. - Dzięki. Nie wiem, dlaczego stałam się taka emocjonalna.- Wyciera łzy tylną strona swojej dłoni. - Nie ma potrzeby przepraszać. Twoja reakcja jest normalna.- Przekonuje ją, muskając jej plecy w sposób miarowi i stanowczy. Przechyla głowę i uśmiecha się do mnie.- Czy nie ma reakcji emocjonalnych, z którymi będziesz się czuł nieswojo? - Nie w twoim przypadku.- Przechylam się w jej kierunku i całuję podstawę jej gardła. Jej puls dudni w odpowiedzi. – Chcę wszystkich twoich emocji.- Każdą z nich. Cenię sobie nawet jej złość. Obojętność jest tym, czego się obawiam. Daisy mięknie przy mojej klatce piersiowej i nie jest to seksualne pożądanie, co ona Chcesz teraz prowadzić? Kiwa głową i bierze kierownicę. Jeździmy przez długi czas i mówię jej o swoim czasie, kiedy obserwowałem kustosza. Nie to, że miał upodobanie do chłopców, ale o sztuce, którą zarządzał i jak to przemówiło do mnie w sposób, który mnie zaskoczył.

51 52

Taka kobieca broń. Nie za dużych rozmiarów, itp Nabój o kalibrze 0.38 cali

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wzbudza we mnie tym razem, ale zacięta opiekuńczość. Przytulam ją, a wtedy mówię. –

155

- Chciałabym zobaczyć taką sztukę.- Mówi Daisy. – Widziałam tylko obrazki tego. Ojciec kontrolował wszystko w moim życiu, nawet moje połączenie przez internet. Zaczynam rozumieć, dlaczego jest ona taka niewinna i boję o nią. - Nadal masz broń? - Nie, zostawiłam ją na farmie. - W takim razie kupie ci jedną. Jutro pójdziemy i dostaniemy jedną. Albo ja zdobędę jeden. Tutaj zawsze były bronie na ulicach do zakupu. Bronie, które ja mam są za duże dla jej delikatnej dłoni. - Nie możesz kontynuować kupowania dla mnie rzeczy.- Mówi, Daisy ze złością. - Dlaczego nie?- Dziewczyny Harolda rywalizowały o jego prezenty bardziej niż o jego uwagę. Nawet dziwki były bardziej zainteresowane moim portfelem niż aktualnym pieprzeniem, jakie mieliśmy. Tego właśnie nie rozumiałem w Daisy. – Mam pieniądze. Nie ma konsekwencji przy zakupie broni. Daisy potrząsa głową. – Jeśli masz tak dużo pieniędzy, to, dlaczego mieszkasz w norze po przeciwnej stronie ulicy? Mówię jej trochę prawdy: - Jestem, jak mówisz, w trakcie śledzenia kogoś. - O mój Boże, szpiegujesz dla kogoś? Jak faceta, który zdradza żonę?- Uznanie lśni w jej oczach. – To tak właśnie zacząłeś mnie obserwować, prawda? - Obserwuje kogoś. On zabrał pieniądze komuś, dla kogo pracuję. Ten ktoś chce je z powrotem. Cisza wypełnia samochód i zastanawiam się, co teraz przetwarza Daisy. Czy zrozumiała złowieszczy ton moich słów? Ale nie, po raz kolejny mnie zaskoczyła. – On musi być okropnym człowiekiem, ukraść pieniądze komuś. Czerwieni się, ale potem wzrusza ramionami. – Zgaduję, że patrzenie na mnie raczej nudne w porównaniu do tego. - Nigdy. - Nigdy?- Śmieje się. – Wszystko, co robię to śpię, a następnie idę do pracy na stacji benzynowej. - Nie podoba mi się to miejsce.- Oznajmiam. – Złe rzeczy się tam wydarzą. Przewraca na mnie oczy na ten kłótnię, jaką mieliśmy wcześniej. - Mówiłam ci, że Craig, właściciel mieszka na dole ulicy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Da.

156

Przesuwam się na swoje miejsce, ale nie patrzy na mnie.- Są kraty w oknach. To mówi ci, że jest niebezpiecznie. Bezpieczne miejsca nie maja krat. - Potrzebuję pieniędzy.- Mówi stanowczo. Ciężko wzdycham i pocieram boj swojej szyi. Cierpliwości, mówię sobie. - Nie mogę cię obserwować przez cały czas. - Nigdy cię o to nie prosiłam!- Woła sfrustrowanym głosem. Jestem w równym stopniu sfrustrowany. – Jednego dnia nie będzie mnie tam, a mężczyzny z końca ulicy nie będzie w domu i ktoś przyjdzie, i spróbuje cię skrzywdzić. - Co jest moją alternatywą, Nick? Nie pracować? Siedzieć w domu i pozwolić mężczyźnie troszczyć się o mnie? Tak, chciałbym tak, ale nawet mężczyzna tak głupi jak ja wie lepiej niż dać dojść do głosu temu uczuciu. - Być może możemy znaleźć tobie inną pracę. W bibliotece lub muzeum. Twarz Daisy opada i patrzy skonsternowana. – Moje CV jest wielkim pustym miejscem, Nick. Nie mam wykształcenia i doświadczenia w pracy. Żadne muzeum nie zatrudni mnie. Nie mam umiejętności do niczego podobnego. - Nie zdawałem sobie sprawy, że potrzebne są do tego umiejętności.- Przyznaję. - Są.- Jest porywcza w swojej odpowiedzi. – To nie tak, że chcę pracować na stacji benzynowej. To, że w wieku dwudziestu jeden lat, jedyną pracą, jaka mogę wykonywać jest ta na stacji benzynowej. Brzmi na sfrustrowaną i zrezygnowaną, a ja nie pomagam w tej sytuacji. Mogę dać jej pieniądze, ale ona ich nie przyjmie. Nie mogę dać jej pracy. Mam kilka umiejętności poszukiwanych poza organizacją wojskową. Jestem niespokojny po mojej przejażdżce z Daisy. Jest to niezwiązane z tym, czym mam się rozważałem życie głównie z dnia na dzień, przenosząc się z jednej pracy do kolejnej. Pomiędzy zadaniami spędzałem czas doprowadzając się do perfekcji w swojej profesji. Strzelając z broni i udoskonalając swoje ciało. Trochę czytałem, zwiedzałem muzea, spałem z dziwkami. To życie sprawiało, że stałem się nieprzystosowany do robienia czegoś pożytecznego. Nie jestem nawet pewny zasobów swojego nagromadzonego bogactwa. Nie żyje wystawnie, ale również dużo nie posiadam, wolę mieszkać w hotelach i w wynajmowanych mieszkaniach. Moje konto w banku jest bardzo pokaźne, ale nigdy nie robiłem nic z tym.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

zająć. Księgowy. Sergei. Daisy sprawiająca, że myślę o przyszłości, kiedy przedtem tylko

157

Nie tylko nie mam umiejętności poza zabijaniem ludzi. Nie jestem wykształcony, choć staram się kształcić przez czytanie książek - głównie tomów strategii militarnych - i poprzez odwiedzanie kin studyjnych. Mam tak mało do zaoferowania Daisy. Mogłem kupić dla niej telefon i kilka ciuchów albo nawet zapłacić za wynajem jest jedyną rzeczą jaką mogę jej zapewnić, a ona odtrąca nawet to. Chcę czegoś więcej z Daisy. Chcę, być może, dłużej nie zabijać. Mieszkać z nią w ciasnym mieszkaniu i jeść posiłki zrobione przez jej ręce i kochać się z nią każdego wieczora. I może w niektóre poranki. Również w popołudnia. Ale nie mogę kochać się z Daisy zanim ta sprawa z Sergei’em nie zostanie rozwiązana. Nadszedł czas, aby rozliczyć te kwestie, aby położyć się z Daisy bez obawy o zagrożenie dla niej i dla mnie.

Obserwowałem mój cel. Pan Brown poruszał się po mieszkaniu przygotowując się do łóżka. Przegapiłem jego codzienne perwersje, albo jest za bardzo zmęczony na ten nonsens dziś wieczorem. Zmierza do łóżka, a pies posłusznie za nim drepcze. Zastanawiam się, co jeśli pies by zaatakował. Pan Brown gdyby tak było pozwoliłby na to, jak grupa chłopców atakujących kustosza Milan. Niekomfortowa cisza w moim mieszkaniu jest przerwana dzwonek dobiegający z drugiej sypialni. Rozważam zignorowanie go, ale następnie myślę, że to może Daniel. - Allo.- Odbieram. - Nikoali.- Nie Daniel. Sergei. Szef Bratva. Jego głos jest prawie bez akcentu. Powiedział mi kiedyś, że akcent jest tak niebezpieczny jak odcisk palca i ten akcent zawsze oddaje swoją historię i ostatecznie doprowadza twoich wrogów do rodziny. Nie mam byłem doskonałą bronią. Być może to, dlatego poczuł, że może zabić Alexsandr’a bez namysłu. Sergei wierzył, że byłem maszyną, bronią, która Alexsandr wskazał i wyrzucił. A teraz Alexsandr był martwy, wierzył, że jestem bronią, która teraz kontroluje Sergei. Nie zrobiłem nic, aby wyprowadzić Sergei’a z błędu. W istocie rzeczy teraz robię zadanie dla Sergei’a. Śledzę tego zbłąkanego księgowego by następnie pozbyć się go. - Sergei. Czego potrzebujesz?- Zastanawiam się czy pozbył się ciał zostawionych w Palisades. To musiał być bałagan.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

rodziny, powiedziałem Sergei. Klepnął mnie w ramię i odpowiedział, że wiem i dlatego

158

- Zastanawiałem się czy słyszałeś o problemach naszego przyjaciela Bogdan’a. Był w Los Angeles zajmując się problemem dla mnie i nie był w stanie się tym zająć ze względu na jakieś problemy trawienne. - Bogdan zawsze pił za dużo. Jego wątroba nie wytrzymała?- Pytam. - Wątroba i serce. Rzeczywiście to wszystkie organy poniosły porażkę.- Odpowiedział Sergei. Pstrykam językiem o swoje podniebienie. – To niedobrze. - Młoda żoba Bogdan’a jest pełna rozpaczy. Wiesz, że jest w ciąży? - Nie.- Tego nie chcę słyszeć. Bogdan wiódł niebezpieczne życie. Była nieświadoma tego? - Nie, była świadoma. Myślę, że jednak nie zdawała sobie z prawy z tego wpływu. Głos Sergei’a był jasny i gładki. Prawdopodobnie wyobrażał sobie z radością wszystkie te rzeczy, do których będzie potrzebował tej młodej wdowy. Moje nozdrza wybuchają z obrzydzenia. Sergei powinien zostać wyeliminowany za sam ten banał. Jako żołnierz w Bratva, Sergei posiadał surowe standardy. Jak tylko został przywódcą, padł ofiarą władzy i wszystko postrzegał, jako łupy z tytułu zwycięzcy. Narzucając siebie pogrążonej w żałobie wdowie będzie dla Sergei’a ekscytujące. To, że będzie się opierała będzie dodatkową porcją deseru. Kiedyś zgwałcił dwie siostry zmuszając ojca, który był winien nie więcej niż kilka tysięcy amerykańskich dolarów, aby patrzył. Sergei śmiał się jak drań z filmu. Chciałem go wtedy zabić, ale zamiast tego ścisnąłem tętnicę szyjną ojca aż nie zemdlał, a następnie wystrzeliłem z pistoletu w ziemię. Sergei był większy niż ja w tym czasie, osiemnaście lat do moich czternastu, ale byłem bardziej zdziczały. Zatrzymał się, ale nienawiść spalała się w jego oczach. - To nie moje miejsce, aby czynić sądy.- Moja nie odpowiedź jest cała odpowiedzią, jakiej potrzebujemy. – Ale sądzę, że nie dzwonisz w sprawie Bogdan’a. Nikolai, nigdy nie byłeś tym do gadki, co jest tym, dlaczego nadal jesteś żołnierzem w Bratva, a nie przywódcą. - Nie jestem częścią Bratva.- Poprawiam go. – Nie byłem jej częścią, od kiedy miałem piętnaście lat.- To tyle lat miałem, jak Alexsandr mnie wykopał. W tamtym czasie byłem zraniony, ale na przestrzeni tygodni zastanawiałem się czy to, aby nie było ze strony Alexsandra najszczodrzejsze poświęcenie i najhojniejsze działanie, jakie mógł podjąć.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Nie podoba ci się to?- Pyta Sergei, sugerując odpowiedź.

159

Bogdan chciał odejść, ale nie mógł. Sergei ostatecznie mógłby chcieć ukarać mnie za położenie kresu jego działaniom. Alexsandr skłonił mnie do odejścia, a robiąc to ofiarował mi wolność. - Raz częścią Bratva, zawsze częścią Bratva.- Odpowiedział szyderczo Sergei. Uśmiechnąłem się do telefonu na dźwięk jego nastroju. Inna oznaka słabości Sergei’a. Nie zasługuje on na moc, jaka otrzymał, ale Alexsandr nie chciał przewodniczyć, a Sergei był siostrzeńcem

Petrovich

i

najstarszym

męskim

potomkiem

rodziny

Petrovich.

Odpowiedzialność spadła na jego ramiona, ale nie nosił jej dobrze. Bratva będzie w kawałkach w ciągu dziesięciu lat. Chociaż niektórzy mogą sądzić, że organizacje przestępcze nie powinny istnieć, rodzina Pietrovich pełni ważną rolę. Jest wiele rodzin, które polegały na dochodzie, który Bratva wytwarza, a jeśli to nie Sergei będzie kontrolował przepływ broni, niedozwolone substancje, i tajemnice, to będzie ktoś inny. Przestępczość nie odejdzie. Będzie tylko kontynuowana. Milczę, jednak z powodu tego, że Sergei ma możliwości i zasoby, Bratva jest do jego dyspozycji. Niektórzy wierzą w strukturę rodziny z religijną gorliwością; byli dobrymi ludźmi i będą słuchać poleceń Sergei’a bez pytania, ponieważ on jest teraz głową rodziny. Nie ma sensu niepotrzebnie antagonizować Sergei’a, szczególnie, gdy podejrzewam, że dzwoni do mnie, ponieważ bawię się zbyt długo z księgowym, panem Brown’em. Jego następne słowa potwierdzają to. - Ta praca zajmuje ci miesiące twojego pobytu. To nadzwyczajne. Czy nasz księgowy to naprawdę taki sprytny facet?- Pyta Sergei. Wystarczająco sprytny, aby ukraść miliony od ciebie, myślę, ale teraz lepiej powiedzieć to. - To delikatna robota. Nie chcę przyciągać niepotrzebnej uwagi. - Czy chcesz kogoś innego do tej pracy?- Pytam. Słyszę jak Sergei oddycha ciężko, a następnie ostry dźwięk jakby uderzał czymś w biurko. „yo-bar”. Pojeb, nazwał mnie, ale starał się żeby to zabrzmiało jak śmiech. Oboje wiemy, że nie żartował. Czekam. - Podaj mi termin. Kiedy to skończysz? Mam kolejne zadania dla ciebie. Wzruszam ramionami, ale on nie może tego zobaczyć. – Nie jesteś jedynym kontraktem, jaki mam. Mam pracę, jaką mam później wykonać. Wtedy, zobaczę.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Po prostu złap go i przyprowadź go z powrotem.- Rozkazuje Sergei.

160

- Ty mały dupku, słuchaj mnie.- Teraz Sergei stracił kontrolę. Krzyczy. Całe udawanie skończone. – Urodziłeś się w rynsztoku z pizda, a Bratva znalazła cię i zrobiła z ciebie to, kim teraz jesteś. Posiadamy cię. - Nazywanie mojej nieżyjącej matki cipką nie sprawi, że praca pójdzie szybciej.Odpowiadam łagodnie, ale chwytam stół tak mocno, że obszycie kaleczy mnie i krew zaczyna poluźniać mój uścisk. Sergei klnie ponownie. - Pizdets na khui blyad! Wiem gdzie jesteś i jeśli nie skończysz tej pracy do następnego tygodnia, ty będziesz celem. Pieprzony stek bredni? To wszystko, co ma dla mnie? Poczułem się obrażony przez brak kreatywnych inwektyw, ale myśl, że on wie gdzie jestem, martwi mnie. Potrzebuję zakończyć sprawę pana Brown’a aby zapewnić Daisy bezpieczeństwo. Nie potrzebuję lepszej wersji Bogdan’a nadchodzącą do miasta. Potrzebuję zobaczyć Daisy strzelającą z pistoletu. Potrzebuje upewnić się, że ma jeden. Później tej nocy podążam do pracy Daisy, aby upewnić się czy została bezpiecznie ukryta w środku. Na zewnątrz znajduję zewnętrzne kable satelitarne i przymocowuję podsłuch, więc mogę zdalnie monitorować bezpieczeństwo. Powinienem to zrobić tygodnie temu. Czując się odrobine lepiej w sprawie bezpieczeństwa Daisy więc zmierzam do jej kompleksu mieszkaniowego. Pan Brown czeka na mnie. Nie kłopotam się pukaniem. Drzwi otwierają się z łatwością dla mnie i wiem z wcześniejszym przeszukiwań, że pan Brown ma tylko jedną broń, którą trzyma na swoim stoliku nocnym. Dlaczego pozwala intruzom dostać się tak daleko w jego mieszkaniu zanim będzie mógł skorzystać z obrony? To nie ma dla mnie sensu. Mam druty rozciągnięty nisko nad ziemią przy drzwiach, tak łatwy do założenia z kilkoma puszkami albo dzwonkami i bezpieczeństwa wykorzystującymi tradycyjne rozwiązania techniczne tak, że pan Brown nie mógł przesunąć tego, aby wykorzystać. Jego strata. Nawet jego mały pies nie mógłby zapewnić żadnej ochrony, ponieważ pan Brown upiera się, aby pies był zamknięty w sypialni z nim. Pokoje z przodu mieszkania są ciemne, co pozwala mi wsunąć się do środka i poruszać niepostrzeżenie. Wyciągam chybotliwe okulary przeciwsłoneczne i przenoszę niewygodne, metalowe krzesło do salonu. Pan Brown będzie tu siedzieć, a ja będę stał.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

bardzo trudny do unieruchomienia chyba, że jesteś już w środku. One są środkami

161

Nie ma powierzchni, przez którą czuję komfortowy dotyk, nawet przez rękawiczki. – Panie Brown.- Wołam. – Ma pan gościa. Dźwięk mojego głosu budzi psa, a pies wkrótce budzi pana Brown’a. Stoję w rogu na wypadek gdyby pan Brown zdecydował się strzelić pierwszy i zadawać pytania później, ale to jest tylko nietypowa ostrożność. Pan Brown prawdopodobnie nie pociągał nigdy za spust, w przeciwieństwie do Daisy. - Kto tu jest, Orzeszku? Orzeszku? Drżę na groteską imienia psa, danej przez perwersje pana Browna. Pies posłusznie drepcze, podchodzi i skowyczy na mnie. Klękam i daje psu jeden z jego przysmaków. Nad moją głową, słyszę świst pocisku, a następnie stanowczą odpowiedź. Moje brwi wspinają się na moje czoło. Pan Brown faktycznie strzelił do mnie, a ponieważ nachyliłem się nakarmić psa, uniknąłem postrzelenia. Pozostaję przykucnięty. Moje oczy są dostosowane do nocy, więc jest to dla mnie łatwe, aby zobaczyć go wymachującego pistoletem. Będę musiał go rozbroić. Daję Orzeszkowi ostatnie klepnięcie i zabieram się ukradkiem do skradania się koło pana Browna. On nie wyczuwa mnie i jestem zdolny, aby łatwo wznieść się w powietrze za nim i usuwać jego broń z jego ręki. Pistolet jest mały i lekki. Być może dam Daisy broń pana Browna. Ale nie, Daisy nie powinna dotkać brudów należących do pana Browna. Macham pistoletem w stronę krzesła. - Proszę usiąść, Panie Brown. - Nie jestem panem Brown. Masz złą osobę.- Mówi, ale jest posłuszny. - George Franklin, poprzednio zatrudniony przez Petrovich Bratva? Obecnie uciekający i ukrywający się? Pan Brown wstrzymuje oddech, a następnie zaczyna mnie błagać. – Czego chcesz? Te spotkania są tak podobne, że zastanawiam się czy jest jakiś scenariusz, który jest podawany przestępcom. W razie złapania, wykorzystywać te karty przetargowe. Niestety musze domyślać się, że ta praca daje sposobność albo łapówki nie byłyby oferowane. - Masz trochę informacji, które bym chciał, panie Brown.- Odpowiadam. – Zarządzałeś pieniędzmi, dla Bratva i stałeś się głupio chciwy, ale to mnie nie obchodzi. To, co mnie obchodzi to, dlaczego Sergei miał skończyć z Alexsandr Zotov.- Podnoszę do góry rękę uprzedzając jakiekolwiek oszustwo. – Wiem, że to nie chodzi o córę Sergei’a. Pan Brown zamyka usta i otwiera je ponownie. – Nie jestem pewien, o co chodziło.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Mam pieniądze. Dużo pieniędzy. Dam ci cokolwiek chcesz.

162

- No, dobrze.- Podnoszę broń pana Browna w górę i sprawdzam magazynek. – Nie ma tu nic, czym mógłbyś się targować. - Czekaj, czekaj.- Podniósł ręce. – Słyszałem ich kłócących się o bydło. Alexsandr nie uważał, że Bratva powinna być w tym biznesie. Broń i narkotyki, tak, ludzie, nie. Obniżyłem bron i wskazałem na niego, aby kontynuował. - Alexsandr powiedział, że dzieci to za dużo. Nie chciał być częścią tego i powiedział, że wujek Sergei’a nigdy nie brałby w tym udziału. - To jest tylko wiek, nie samo działanie, które przeszkadzało Alexsadrowi?Och, Alexsandr, nasze priorytety są tak wypaczone. Pan Brown potrząsnął głową. – Nie wiem. Nie obchodziło mnie to. Odszedłem. Teraz masz swoja informację, też możesz odejść.- Pan Brown jest bezczelny w swoich prośbach, ale dlaczego nie? - Podzieliłeś się niewielką informacja i oczekujesz, że puszczę cię wolno? Myślisz, że kto mnie wysłał? - Sergei.- Pan Brown odpowiada z ponurą miną. Patrzy w dół na swoje stopy, a następnie na psa, który nie poruszył się ode mnie. - Myślisz, że mogę wrócić i powiedzieć mu, że praca nie została wykonana bez cierpiącej konsekwencji?- Potrząsam głową na niego. – Nie traktuj mnie jakbym był głupim dzieckiem. - Czego ode mnie chcesz?- Pan Brown trzyma ręce w górze w błaganiu. – Dam ci wszystko. - Jesteś człowiekiem pełnym pomysłów, tak? - Tak!- Teraz chętnie się zgadza ze wszystkim. - Masz jakiś plan awaryjny? Po prostu myślałeś, że możesz zabrać pieniądze i biegać - Tak.- Pan Brown zaczyna płakać i trząść się na swoim krześle. – Uciekałem tak długo. Zatrzymałem się tutaj, ponieważ byłem po prostu zmęczony. - Więc dałeś mi informacje, że Sergei chce ciebie, ponieważ nie prosił mnie o zabicie ciebie, ale przyprowadzić cię z powrotem do domu, do niego. To przeraża pana Browna. Przytula sam siebie i teraz otwarcie szlocha. – Nie wysyłaj mnie z powrotem. Po prostu teraz mnie zabij. Obiecaj mi. Muskam inskrypcję na mojej piersi. Śmierć jest błogosławieństwem. Ten mężczyzna

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

po Środkowym Zachodzie, a nikt cię nie znajdzie?

163

rozumie. Koniec jest zaledwie początkiem. Zostając żywym, kiedy jesteś okaleczony, kiedy twoja rodzina jest torturowana, kiedy ty jesteś torturowany - wszystko jest gorsze niż śmierć. Niosę miłosierdzie. - Obiecuję.- Mówię. – Wrócę do Sergei’a i powiem mu, że musiałem cię zdjąć, ale najpierw wyjawiłeś mi informacje stawiające Sergeia w niebezpieczeństwie. Powiedz mi tę informacje, że jest tak ważna, że musisz wrócisz cały i zdrowy. Pan Brown zaczyna mówić i mija czterdzieści pięć minut zanim kończy. Strzelam do niego raz w skroń. Wezmę psa ze sobą. Nie jestem pewny, co będę robił z psem, ale nie chcę go tutaj zostawić, aby zjadał mózg pana Browna jak psy są przyzwyczajone do robienia tego. Podnoszę ciało pana Browna i kładę go w wannie. Tam przygotowuje mieszankę kwasu siarkowego53 i nadtlenku wodoru54 co zje ciało pana Browna, aż wszystko co zostanie to jego kości. Brak całkowitego zaniku potwierdzi, że ciało pana Browna leży tu już jakiś czas. Płacę jego czynsz na 3 miesiące z góry. Kupuję sobie trochę czasu z Daisy. Trzy miesiące, aby wykombinować, co powinienem z nią zrobić. W swoim mieszkaniu, palę swoje ubrania: rękawiczki, spodnie, koszulkę i czapkę w swojej wannie. Porcelana jest niezwykle wytrzymała, a zapach palonej bawełny i wełny jest nieprzyjemny. Potem biorę prysznic z osadami i prochami, dymu i popiołów. Głaskam psa po głowie i idę sprawdzić połączenie bezpieczeństwa na stacji Daisy potwierdzające, że się włamałem do sieci. Ona siedzi na stołku przeglądając czasopismo. Nikt inny nie pojawił się, aby ją skrzywdzić. Być może Daisy ma rację. Ma się dobrze. Krótko zastanawiam się czy będzie jej brakować sąsiada, ale nie wspomniała o nim ani razu. Kontynuuję obserwowanie jej do czasu jak jej zmiana jest bliska końcowi. Przygotowałem nazywać go Orzeszek. Ta myśl sprawia, że mój żołądek się buntuje z obrzydzenia. Pies jest początkowo niepewny, ale po sikaniu w dwóch kątach, postanawia, że moje pozbawione charakteru mieszkanie jest właściwie tak dobre jak pana Browna. Sprzątam po psie zastanawiając się, co z nim zrobię. Być może Daisy chciałaby zwierzaka. Reszta nocnych godzin przeszła bez komplikacji. 53

Silnie żrący kwas Czyli woda utleniona. Kwas siarkowy + nadtlenek wodoru= Kwas nadtlenosiarkowy (kwas Caro). Roztwór nazywany roztworem pirania. Chyba wiadomo, dlaczego tak go nazywają… 54



 Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

trochę psiego jedzenia dla psa pana Browna. Potrzebuje on nowego imienia. Nie mogę

164

Jak jej zmiana zbliżała się do końca, zszedłem na dół, do Ducati i popędziłem odebrać ją. - Hej, Nick.- Wydaje się cieszyć, że mnie widzi, cała w olśniewających uśmiechach. – Nie myślałam, że cię zobaczę. - Dlaczego nie?- Jestem urażony. Czy nie powiedziałem jej, że będę uważał na nią? - Jestem tylko zaskoczona. Zadowolona, ale zaskoczona. Nie pisałam do ciebie.Przekłada swoją nogę nad tyłem motoru i zakłada kask. Ciężko z nią rozmawiać podczas gdy zakłada go. Będę potrzebował kupić taki kask z mikrofonem. Pociągam ją bliżej mnie i klepię jej ręce, które są złożone na moim brzuchu. Jestem zmęczony i podejrzewam, że Daisy jest zmęczona. Oboje potrzebujemy iść spać, ale ja nie mogę spać, kiedy martwię się o nią. Kiedy dojeżdżamy do jej mieszkania, poruszam pewną kwestię. - Daisy, jestem wyczerpany.- Mówię jej szczerze. Jej dłoń podnosi się do mojej brwi, aby pogłaskać skórę nad moim okiem. Wyglądasz na takiego. - Ty również jesteś zmęczona, tak? Lekko kiwa. - To pozwól nam spać razem. Nie mogę spać teraz bez ciebie obok mnie. Nie po.Przerywam wymownie i jestem zadowolony, kiedy widzę jej rumieniec. Rozumie. – Tylko spać, nic więcej. Daisy nabzdycza się ze śmiechu i kręci głową. – Nie wiem czy powinnam się obrazić, że wszystko, co chcesz to sen. - Bez obrazy.- Mówię jej. – Bardzo cię chcę, ale oboje jesteśmy zmęczeni i twój pierwszy raz powinien być, kiedy oboje będziemy całkowicie wypoczęci. Później nie To sprawia, że Daisy jeszcze bardziej się rumieni, mimo że jest to tylko prawda. Kiedy jestem wewnątrz jej wykwintnej wilgoci z jej słodką cipką wciągająca mojego penisa, nie będę chciał opuścić przez dni. Będziemy musieć umówić się by mieć zapasy przyniesione nam, co kilka godzin, bo podejrzewam, że raz nam z Daisy nie wystarczy. Nie myślę o niczym innym, ale chcę mieć ją na okrągło, aż nasze mięśnie będą galaretą i nawet zdolność myślenia zostanie zawieszona. Ale nie mogę tego zrobić do czasu aż sytuacja z Sergei’em nie zostanie wyjaśniona. Nie mogę narazić Daisy na niebezpieczeństwo, a tym samym muszę pozostać czujny cały czas.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

będziesz spać przez godziny, może dni.

165

Daisy bierze mnie za rękę i prowadzę nas do jej mieszkania. Kiedy zamyka drzwi wyciągam kawałek sznurka i proszę ją o parę puszek lub metalowych elementów. - Dlaczego? - Dla bezpieczeństwa.- Odpowiadam szczerze. Patrzy na mnie jakby mój pomysł był pełen szaleństwa, więc mówię jej. – Nie będę mógł spać, jeśli nie zabezpieczymy twojego mieszkania. - Nick, dorastałeś w niebezpiecznym sąsiedztwie? - Tak.- Prawda. Ulice były niebezpieczne. W Bratva nie Petrovich był celem do czasu aż mogło się stać o własnych siłach. Potrzebowałeś nauczyć się tej umiejętności szybko. Daisy nie zadawała mi więcej pytań. Zamiast tego kopie wokół kosza i odnajduje dwie metalowe puszki. Opłukuje je i robię dziurę na spodzie w każdej moim małym scyzorykiem, który mam przy kluczach. Puszki są połączone razem i umieszone nad drzwiami. - Co z Regan? - Jeśli wyjdzie lub wróci, będziemy wiedzieli. Tak jak z innymi.- Chcę żeby śledził każde przyjście i wyjście. Daisy patrzy na korytarz w kierunku sypialni, a następnie z powrotem na puszki. To wymaga wysiłku, aby nie pokrywały miejsca poniżej mojej kurtki, gdzie znajduje się moja broń. - Myślę, że jest tu wiele, o czym powinieneś mi powiedzieć, Nick, lub rzeczy, które powinnam zapytać ciebie, ale jestem zbyt zmęczona w tym momencie.- Ziewa nawet jak to mówi. Kiwam, ale w tym momencie nawet nie wiem, z czym się zgadzam. Poświęcam myśl psu, ale jeśli on nasra lub zsika ponowie, po prostu posprzątam to jutro. Wszystkie te rzeczy mogą zostać zrobione jutro. Widziałem ja wcześniej, ale bycie w sypialni Daisy jest kompletnie inne niż przyglądanie się jej przez celownik. Przebiegam palcami przez okaleczoną, drewnianą komodę, w której trzyma ubrania kupione przeze mnie. Nie jestem pewien, kto spał na łóżku przed nami, ale nie dbam o to. Wszystko, co wiem to, to, że będzie kołysało ciało Daisy blisko mnie. - Czy chcesz ubrania do spania? Nie mam żadnych, ale może chłopak Regan zostawił coś?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Chodź.- Mówi i podążam do jej sypialni.

166

Potrząsam głową. – Nie, mogę spać w podkoszulce i jeansach.- Nie mówię jej, że wolę być nagi niż dotykać jego ciuchów. Daisy wybiera ubrania. Staram się przypomnieć, co kupiliśmy z koszul nocnych. Moja krew wrze, kiedy myślę o tych skrawkach satyny i koronki, które były w dziale bielizny. Zdejmuję kurtkę i wieszam na zamkniętych drzwiach. Rozbieram się z butów, ale zostawiam skarpetki i pasek. Łatwiej będzie zareagować na zagrożenie jak będę musiał przywdziać mniej ubrań. Wiem, że Daisy jest zdenerwowana, więc kładę się na łóżko, moje ręce umieszczam z

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

tyłu głowy. I czekam.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

167

Rozdział dziesiąty Daisy Martwię się, gdy zmierzam do łazienki i zmieniam koszulkę do spania. Jest miękka i puszysta, cała ciepła i flanelowa. Nie jest zimno w domu, ale czuję się zobligowana przed Nickiem włożyć cos grubszego do spania, więc nie przeszkadzam mu. Wygląda na wyczerpanego i nie chce seksu, więc nie chcę dręczyć go zakładaniem jednej z jedwabnych koszul nocnych, które mam po naszych zakupach. Wychodzę z łazienki i patrzę na puszki nad drzwiami, a następnie przenoszę wzrok z dala od nich, jakby one nie stanowiły wielką sprawą. Ich widok denerwuje mnie. Nie, dlatego że one są tam, ale dlatego, że symbolizują sekrety. Nachodzą mnie przez nie myśli o mojej przeszłości z ojcem i wiele sposobów, jakie stosował, aby nigdy nie być zaskoczonym przez intruzów. Pamiętam folie bąbelkową ułożoną na parapetach. Zastanawiam się czy to, dlatego tak ciągnie mnie do Nicka, przez to wszystko jesteśmy do siebie bardziej podobni niż zdawaliśmy sobie z tego sprawę. Nad jego oczami są mroczne cienie, ale wzrok ma uważny nawet jak relaksuje się w przedostać się przez niego, aby dostać się do łóżka. Zastanawiam się czy zrobił to celowo, ponieważ chciał zobaczyć jak przeciągam swoje ciało nad jego? Ta myśl podnieca mnie i czołgam się na łóżku nad nim, rumieniąc się z odwróconym wzrokiem. Leżę sztywno, mając nadzieję, czekając na ukradkowe dotknięcie na moich piersiach, mojej płci. Ale wszystko, co zrobił to owinięcie mnie swoim ramieniem i przyciągnięcie do siebie. Policzek spoczywa na jego koszulce i kładę dłoń na jego brzuchu. - Priyatnykh snov.- Mówi po rosyjsku i zgaduję, że życzy mi przyjemnych snów. - Noc.- Mruczę w odpowiedzi i wyłącza on światło.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

moim łóżku. Rama jest dopchnięta do jednej ściany, a Nick leży od zewnątrz. Będę musiała

168

Z uchem przyciśniętym do jego piersi wsłuchuję się w jego miarowe oddechy, usiłując zasnąć. Nie potrafię zmrużyć oka z jego wielkim, twardym ciałem leżącym obok mnie. Moja dłoń jest zrelaksowana na jego brzuchu, ale tłumię chęć, aby choć odrobinę ją przesunąć. Chcę muskać jego skórę, czuć jego ciepło, badać jego ciało bez pośpiechu. Ale jest on taki zmęczony. Nie chcę mu przeszkadzać. Jestem rozdarta. Cierpię, aby go badać, ale jestem zamrożona w miejscu. To tak jakby zaoferowano mi świat i powiedziano, aby nie dotykać. Jego duża dłoń głaska moje plecy. – Co cię martwi, dasha? - Mam się dobrze. Nick chichocze. – Mogę poczuć sztywność twojego ciała, mały kwiatuszku. - Czy…powinnam przestać. Nie chcę ci przeszkadzać.- Moja dłoń muska jego brzuch, życząc sobie, aby poczuć skórę przez materiał. – Potrzebujesz snu. Jego ramię owija mnie ciaśniej. – Cieszę się mogąc czuć twoje ciało przy moim. Daisy. Twój dotyk daje mi nic innego jak spokój. Teraz, zrelaksuj się. Robię to, a moja dłoń kręci delikatne wzory jak czekam aż jego oddech się ustabilizuje. Robi to i cieszę się, że w końcu zapadł w sen. Pomalutku moja dłoń sunie się do krawędzi jego koszulki. Jestem cale od czucia jego nagiej skóry, to uczucie jest kuszące, i nie mogę się oprzeć. Moja dłoń wślizguje się niżej, a opuszki palców muskają ciepło. Jego skóra jest gorąca pod moim dotykiem, ale miękka. Taka miękka. Jestem pochłonięta. - Daisy.- Mruczy, a jego głos jest gruby. Zabieram szybko dłoń, poparzona brzmieniem jego głosu. – Przepraszam. Starasz się spać, a ja przeszkadzam tobie. Podnosi się i chwyta moją dłoń, umieszczając znowu niżej na swoim żołądku. – - Ja…nie masz nic przeciwko? Nie będę cię powstrzymywać przed pójściem spać? - Nie będę spał, ale nyet, nie mam nic przeciwko.- Jego palce głaszczę mój policzek. – Jak mógłbym mieć coś, przeciwko kiedy moja kobieta życzy sobie badać moje ciało? To niemożliwe. Przez chwilę nie mam odwagi choćby drgnąć palcem, więc moja dłoń leży na jego brzuchu nieruchomo, tam gdzie ją umieścił. Jestem przerażona ulegnięciu swojemu pożądaniu, czując się trochę nie na miejscu teraz, kiedy on zwrócił mi uwagę. W końcu

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Chcesz mnie dotykać, Daisy? Nie mam nic przeciwko.

169

jednak moja ciekawość i potrzeba przejmuję kontrolę.

Dłoń wślizguje się pod koszulkę,

przyciskając palce do ciepłego ciała. Nick jęczy i unosi biodra, zauważając, że krocze w jego jeansach wzrosło. Erekcja spowodowana tylko moim prostym dotykiem. Jestem zafascynowana erekcję tym jak na niego działam i czuciem jego brzucha pod moja dłonią. Skórę ma napiętą, a moje palce czuję krótkie włoski na dole, w centralnej części brzucha. Mój dotyk stał się śmielszy, ruszając się pod jego koszulką, badając. Jego pępek jest miękkim zagłębieniem skóry otoczonym przez nic innego jak mięśnie. Palcami przebiegam po linii włosów, w górę i w dół, ale wstrzymuje się przy linii jego jeansów. Na ile się ośmielę? Nick zabiera pytanie z moich myśli, kiedy w następnej chwili sięga po moją dłoń i rozpina swoje spodnie. Nie ma zamka, ale pięć przycisków i patrzę na szybkość, z jaka się z nimi rozprawia. Następnie jego ręce oddalają się ponownie. Widzę sztywną formę jego penisa dociskającą na materiał jego bielizny. Ponieważ moje palce bawią się włosami pod jego pępkiem, czuję, jak jego oddech przyśpieszył. Wywołany przez mój dotyk, a jego radosne podniecenie napędza moje, przepędzając nieśmiałość. Podoba mu się mój dotyk, a to sprawia, że staję się zuchwała. Wsuwam swoją dłoń na wypukłość jego penisa i wodzę dłonią po przykrytym materiałem. Cichy syk wychodzi z Nicka, ale on nie powstrzymuje mnie. to podoba mu się. To sprawia, że chcę robić więcej. Odpycham materiał jego bielizny, i główka jego penisa wyskakuje na powierzchnię. Jest gruby i zaokrąglony, większy niż zapamiętałam. Główka lśni kropelką mocząc koronę i to sprawia, że oblizuję wargi. Pamiętam jego smak z ostatniego razu i chcę więcej. chwycić penisa. – Czy mogę położyć swoje usta na tobie? Mamrocze coś po rosyjsku napiętym głosem. Jego dłoń chwyta moje włosy. – Jestem twój mały kwiatuszku. Rób cokolwiek się tobie podoba. - Podoba ci się to?- Ściskam pięść wokół niego, zafascynowana tym jak twarda jest jego długość, jak gorąca, gładka i jedwabista jest skóra okrywająca to. - Da.- Mówi i wyraz jest mocny. – Kocham to. Wtedy chcę tego. Chcę doprowadzić go do szaleństwa. Kocham myśl o moim Nicku tracącym kontrolę przez coś, co ja mu sprawię. Więc wślizguję się w dół jego brzucha i

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Nick- oddycham, a moja dłoń wślizguję się pod gumkę jego bielizny, więc mogę

170

przesuwam się aż muskam językiem główkę jego penisa. Jest słony, smakuje prawie gorzko, ale mocno. Jestem zaintrygowana tym i przez kropelkę, która ucieka, aby natychmiast zająć jej miejsce. Ponownie zmierzam językiem w kierunku jego penisa, zafascynowana aksamitną fakturą na moim języku, a przy okazji, Nick sztywnieje z każdym ruchem mojego języka. Wiem, że ta sztywność jest z tych dobrych. To jego znak, że próbuje utrzymać kontrolę. Moim celem jest, aby stracił tą kontrolę. Wyciskam pocałunek na główce jego płci, chcąc muskać ustami po tej niemożliwie gładkiej skórze. W książkach, które czytałam w bibliotece bohaterka zawsze brała bohatera w usta i ssała go. Ale to chyba jest zbyt wiele dla Nicka, aby być w moich ustach. Rozważam to właśnie wtedy jak składam małe pocałunki na główce jego penisa, pozwalając ustom delikatnie go badać. Nie chcę zrobić tego źle. Jego biodra ponownie się unoszą, a jego penis ociera się między moimi rozchylonymi ustami. Jeśli nie jest to zaproszeniem, to nie wiem, czym to jest. Bardziej rozchylam usta, pozwalając wargom kręcić kółka na jego główce, a następnie wycofuję się niepewnie raz jeszcze. - Mogę wziąć twojego penisa w usta, Nick? Oglądam się na niego po swoją odpowiedź, a jego oczy błyszczą w ciemnościach, skupione tylko na mnie. Daje mi małe, wskazujące kiwnięcie. – To jest kutas, Daisy. Khui. Powiedz to dla mnie. - Khui.- Mówię. – Chcę spróbować twojego khui. Jestem nagrodzona przez jego jęk rozkoszy i uważne spojrzenie. Kocham to, to napięcie na jego twarzy, sposób ułożenia jego ciała pod moim. Jestem przyczyną tego i to jest wyśmienite uczucie. Moja dłoń ściska mocniej wokół podstawę jego penisa - nie, jego kutasa, jego khu iI ssę. Jego oddech syczy. – Zęby, Daisy. - Och.- Mówię. Przepraszam. Nie wiedziałam. - Jest w porządku, dasha.- Jego ręka sunie wzdłuż moich pleców, na głupiej, grubej koszuli nocnej, którą włożyłam. – Skóra mężczyzn jest tam wrażliwa. I ufa mi wystarczająco, aby pozwolić włożyć swojego kutasa do moich ust. Jestem usatysfakcjonowana. Rozchylam wargi szerzej i biorę ponownie główkę w ust, tym razem

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

i schylam się, aby ponownie wziąć główkę tego do swoich ust.

171

pozwalając pracować mojemu językowi. Przekręcam głowę i spoglądam na niego dla potwierdzenia. Nick tylko jęczy i głaska moje długie włosy na bok, więc może widzieć moje usta na nim. – Bóg ma miłosierdzie, ale jesteś piękna. Jest tak twardy, że nie potrzebuję go trzymać, aby doprowadzić do ust - długi, gładki łuk jego kutasa wydaje się celować prosto w nie i delikatnie ssę usta przesuwając ustami po nim, badają. Nie jestem pewna jak to robić, ale wydaję się, że robię dobrze, jeśli napięte ciało Nicka i mamrotane przez niego rosyjskie epitety są jakąś oznaką. Ale nie jestem pewna jak mam pomóc mu skończyć. W książkach jest to prosty sposób włożenia penisa do ust, a następnie bohater odciąga bohaterkę. Nick nie wydaje się chcieć mnie odciągnąć. A ja mam za dużo zabawy z tym, aby odejść. Więc zmieniam trochę ten stan rzeczy i naciskam drobnymi pocałunkami na jego kutasa. Przesuwam się po jego długości liżąc i skubiąc wargami. Na dole jego penisa znajduję się żyłka, którą również całuję. Podstawa jego penisa jest otoczona przez sprężyste, ciemne włosy i przebiegam dłonią po jego przyrodzeniu zaskakując mnie tym, że są dziwnie delikatne. Nie jestem pewna, co z nimi robić, więc wracam do jego kutasa i zaczynam z nim ponownie. Skupiam się nad nim w niezgrabnym przysiadzie, ale nie zdaje sobie sprawy jak blisko wypchnięcia mojego tyłka w powietrze do czasu aż jego dłonie zjeżdżają na mój tyłek, pieszcząc i badając. Zasysam oddech, kiedy odpycha moją koszule nocną, ukazując moje majtki i jego dłoń gładzi szew na moich pośladkach, prześlizgując się między moimi nogami. Och, moje nogi są za mocno złączone razem. Chce tam jego dłoni. Podnoszę się na łóżku i przesuwam powoli swoje kolana, więc może dotknąć mnie ponownie, jeśli również tego chce. Biorę główkę jego kutasa ponownie w usta i pocieram językiem po nim. Jęczy jeszcze raz, a jego palce gładzą jedwabną krawędź moich majtek, kierując się z powrotem do mojej płci. Nieświadomie unoszę biodra potrzebując jego dotyku. Jestem rozkojarzona, mój oddech przyśpiesza tak szybko, jak dotykam językiem i liżę główkę jego kutasa. Czekam na jego dotyk, pocieranie przez majtki. Ale nie robi tego; zamiast tego jego palce wślizgują się pod gumkę moich majtek i czuję jego prześlizgiwanie przez fałdki mojej płci.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Mam nadzieję, że również tego chce.

172

- Bozhe moi, Daisy. Jesteś tak cholernie wilgotna.- Czuje jego palec przeszukujący moje otwarcie, a następnie zagłębia się we mnie. Jęczę, ponieważ to uczucie jest takie inwazyjne…a jednak dobre. Naciskam z powrotem na jego rękę, a moje usta drgają na jego penisie. Kropelki pobudzenia, które wychodzą z główki jego kutasa napływają do moich ust, zwilżają je i jęczę, kiedy jego palec wbija się ponownie głęboko we mnie. To, co robimy jest tak niemożliwie grzeszne…i wyśmienite. Jego palec wbija się wewnątrz mnie ponownie i jestem tak wilgotna, że słyszę dźwięk jego palców przesuwających się w moich majtkach. Mruczy cos po rosyjsku, a następnie wyciąga swoje palce wtedy wydaje dźwięk protestu. Jest to zastąpione chwile później innym palcem - nie, kciukiem i czuję jak jego palec wskazujący znajduje moją łechtaczkę. A następnie trudzę się z ustawieniem jego kutasa w moich ustach. Drżę słaba z potrzeby. Miałam kontrolę, ale teraz doprowadza mnie do dzikości tak jak ja jego doprowadzałam. Nie chcę, aby przestał.. Jego palec odnajduje moją łechtaczkę i głośno jęczę na jego kutasie tak, że daje temu uderzenie koniuszkiem palca. - Weź mnie w swoje usta, Daisy.- Mówi mi. – Podoba mi się, kiedy wciągasz mnie do gardła. Och. Widzę to i chcę to zrobić dla niego. Ssę ponownie główkę jego kutasa, nawet jak on kontynuuje prace na mojej łechtaczce swoimi placami i to zabiera całą moja koncentrację. Otwieram wargi szerzej i jego fiut pociera wzdłuż mojego języka. Niewielkim ruchem jego bioder pcha głębiej w moje usta, a ja rozszerzam je tak szeroko jak mogę, biorąc go tak daleko jak mogę. Mój odruch gardłowy działa i uwalniam go, kaszlę, a następnie biorę go ponownie głęboko. - Ach, Daisy.- Zgrzyta. Jego palce przesuwają się po mojej łechtaczce, jego kciuk tyłeczkiem w moich dłoniach jak sprawiam ci przyjemność? Ze swoimi ustami na moim kutasie? Jego słowa są ekscytujące i nie mogę pomóc, ale pcham do jego inwazyjnych, wspaniałych palców. Z mojego gardła wydobywa się mały hałas właśnie wtedy, gdy próbuję wziąć go bardziej w głąb moich ust. Wciągam jego kutasa moim językiem, ustami i uderza on w tył mojego gardła, co zaskakuje nas oboje. Wycofuję się z powrotem, a Nick przeklina. Ale lubił to, więc próbuję tego jeszcze raz.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wciska się wewnątrz mnie. – Jesteś doskonałością. Dojdziesz dla mnie? Ze swoim małym

173

Co raz trudniej jest mi się skupić; coraz bardziej czuję jego palce są w moich majtkach więc poddaje się i tracę kontrolę. Nie mogę utrzymać jego kutasa w ustach. Moje usta są zachłanne, ale moje ciało jest drżące i rozproszone, a mój oddech jest dziwnie urwany. Przez chwile Nick mruczy w zachęcie. Zadowalam się nadzianiem grubej, tępej główki jego kutasa do moich warg, pozwalając wilgotności przesuwać się jak całuję go jednocześnie przyciskając biodra do jego palców. Następnie mam to; to dziwne, wspaniałe zaciskanie wewnątrz mnie, mówiące mi, że dochodzę. Krzyczę, moje ciało przechodzą ciarki, a następnie kutas Nick’a szarpie się w moich rękach. Ciepły strumień plusnął w moje usta i zdaje sobie sprawie, że on również doszedł. Odsuwam się, ale on kontynuuje dochodzenie i jest to na moich dłoniach, twarzy i teraz na jego brzuchu i jeansach. Przeklina ponownie i czuję jego palce wyślizgujące się z mojego ciała. Jest to żenująco wilgotny dźwięk jak opuszcza moją płeć, a następnie wychodzi z łóżka, kierując się do łazienki. A ja zostaje tam, skulona na łóżku z jego nasieniem na twarzy i dłoniach, drżącą płcią i wypływającym z niej moim własnym uwolnieniem. I nie jestem do końca pewna, co zrobić. Nie przykrywaliśmy tego jak bawiliśmy się w samochodzie. Ku mojej uldze Nick wraca chwilę później i podchodzi do mnie z ręcznikiem. Czule ociera moją twarz i dłonie. Mogę to sama zrobić, ale zaborczość widoczna w jego oczach rzuca mi wyzwanie go, więc tego nie robię. Oczyszcza mnie, ociera dół swojego brzucha, a następnie rzuca ręcznik do kosza na pranie blisko drzwi łazienkowych. Ku mojemu zdziwieniu wraca on do łazienki i słyszę lejącą się wodę. Chwile później pojawia się z wilgotna myjka. - Zdejmij swoje majtki. - Zajmę się tobą. Moja twarz pali z zażenowania jak wyślizguję się ze swoich teraz mokrych majtek. Nick przysuwa mnie blisko siebie i obmywa ciepłą, wilgotną myjką między nogami. Jego wzrok jest na mojej twarzy przez cały czas i ku mojemu przerażeniu zaczynam być ponownie podniecona. - Jesteś obolała, Daisy? Jego wyszeptane słowa są dla mnie zawstydzające. – Trochę boli, ale nie za mocno.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Sapię. – Dlaczego?

174

Odsuwa moje włosy z twarzy i czule całuje moje wargi. - Musze pamiętać, aby być bardziej ostrożnym z tobą. Jesteś skarbem i nie chcę cię zranić. Ja tylko…straciłem kontrole. Musiałem cię dotknąć. - Cieszę się, że to zrobiłeś.- Mówię nieśmiało i owijam ramiona wokół jego szyi. Daje mi kolejny długi pocałunek, a następnie wskazuje na łóżko. – Chodź. Teraz będziemy spać, da? I tym razem, kiedy przysuwa mnie do siebie, jestem zrelaksowana i gotowa do snu. Zwijam się przy nim i myślę, że Nick będący w moim łóżku - i w moim życiu - jest najlepszą rzeczą, jaka kiedykolwiek mi się przytrafiła. Jestem bardzo zadowolona, że uciekłam. Moja dłoń pieści Nicka, ale to nieodkrywające pieszczoty, nie tak jak wcześniej. To pocieszające, kojące, po prostu sprawdzające-aby-mieć-pewność-że-tutaj-jest rodzaj ruchu. Myślę o okręgach pod oczami Nick’a i czuje chwilowe uczucie winy, że trzymałam go rozbudzonego. Jest wyczerpany, a cokolwiek jest jego pracą, musi zabierać dużo z niego. Rozważam to przez chwilę. – Nick. - Mmm?- Jego głos jest śpiący i mocniej mnie przytula. - Nadal mnie obserwujesz?- Przyszło mi do głowy, że pracuję w późnych godzinach, a on wydaje się znać każdy intymny szczegół z mojej pracy. - Da. - Podczas, gdy jestem w pracy? Milczy przez długi, długi czas, co oznacza ze stara się złożyć razem złe kłamstwo. Po chwili, daje znak. – Da. Nie jest to bezpieczna praca. Martwię się. Siedzę na łóżku patrząc na niego. – Jesteś wyczerpany. Nie możesz być cały czas w gotowości, obserwując mnie.

masz nic przeciwko. - Powiedziałam, że nie mam nic, przeciwko jeśli mnie obserwujesz i wiem o tym. Ale to jest różnica miedzy obserwowaniem, a śledzeniem. Mam się dobrze w pracy. Maja kamery bezpieczeństwa i wszystko. - Posyłam mu moje najbardziej zaciekłe spojrzenie. – Nie chce abyś mnie tam obserwował, okej? - To nie podlega kłótni. - Nick.- Mówię ostrzegawczym tonem. – Jestem poważna. Jeśli nie możesz uszanować tego w naszym związku, nie wiem czy możemy mieć jakiś związek.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jego oczy obserwują mnie w ciemności, teraz już na jawie. – Powiedziałaś, że nie

175

Jego oczy stają się zimne. – Czy ty stawiasz mi ultimatum, Daisy? - Tak, robię to.- Mówię. A moje serce skręca się z bólu, ale to jest ważne. – Mój ojciec więził mnie w naszym domu przez dwadzieścia jeden lat, ponieważ potrzebował kontroli nad wszystkim, co robił. Powód, dlaczego my - dlaczego ty i ja - pracujemy tak dobrze to dlatego, że pozwalasz mi mieć tyle kontroli ile chcę.- Podnoszę rękę i kładę ja płasko na jego piersi, w milczącym błaganiu. – Ale jeśli nie możesz uszanować moich granic, nie jesteś lepszy niż on. Jest cicho przez tak długo, że wiem, iż jest zły. Spodziewam się, że wyjdzie z łóżka i odejdzie. Ale nie robi tego. Zamiast tego patrzy na mnie tymi smutnymi, torturowanymi oczami i dotyka palcem moją szczękę. – Da. Zrobię to dla ciebie, Daisy. Będę cię obserwował tylko, kiedy będziesz w swoim mieszkaniu. Tak jest wszystko dobrze? - Tak.- Mówię z ulgą. - Spasiba. Śmieje się zaskoczony moim rosyjskim. – Dlaczego mi dziękujesz? - Za dbanie o mnie wystarczająco, aby martwic się jak się czuję. Przyciąga mnie bliżej ponownie, przytulając się ze mną w łóżku. – Myślę, że nie

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

zdajesz sobie spray, Daisy. Jesteś dla mnie wszystkim.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

176

Rozdział jedenasty Daisy - Człowieku, ta pogoda jest okropna.- Wygląda przez okno na ulewny deszcz i cofa się, kiedy grzmi. – Jesteś pewna, że chcesz iść do pracy? Mogę cię podwieźć. - To tylko dwa budynki.- Mówię, sięgając po swój płaszcz. Wzruszam ramionami na to, a następnie udaje się do okna, przez które wygląda Regan. Na zewnątrz jest okropnie. Waham się, patrząc na spadający deszcz. Do czasu jak dotrę do pracy, będę przemoczona i to uczyni ten wieczór nieszczęśliwym. Nie ma sensu łapać autobusu, myślę, nie przez to, że to dwa budynki dalej. Rozważam ofertę Regan. – Jeśli podwieziesz mnie, możesz mnie również odebrać? Posyła mi uniesiony kciuk, a następnie równie szybko marszczy brwi. – Och, będę musiała pożyczyć twój telefon. Rzuciłam moim wczoraj i teraz nie działa. Spoglądam ponownie przez okno, na wściekłą burzę, a następnie niechętnie wyciągam telefon z kieszeni. Nie chcę dawać Regan swojego telefonu. Jest moja jedyną komunikacją z Nick’em, podczas gdy jest poza miastem. Będę tęsknić za jego słodkimi, troskliwymi wiadomościami, które sprawiają, że godziny w pracy mijają szybciej. Ale to albo siedzenie w mokrych ubraniach za lada całą noc. Z tylko odrobiną wahania, podaje jej telefon. – Jeśli - Oczywiście.- Mówi Regan, chowają mój telefon i nawet nie patrząc na ekran. – Nie ma tam żadnych niegrzecznych selfie? - Co? Nie! - Żartuję. Żartuję, Pollyanna.- Macha dłońmi na mnie. – Nie zamierzam oglądać twojego telefonu. Nie świruj. Nie będę nawet go używać. Po prostu zadzwoń, kiedy będziesz gotowa, aby cię odebrać i wskoczę w samochód, obiecuję. Kiwam głową. – Ufam ci.- Jest moim jedynym przyjacielem poza Nick’em. Oczywiście, że jej ufam.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

zadzwoni Nick, po prostu pozwól, aby nagrał się na pocztę głosową.

177

- Więc…ty i Nick jesteście całkiem na poważnie, huh?- Odwraca się od okna i zmierza do lady zabrać klucze od samochodu. - Tak myślę. - On jest twoim pierwszym poważnym związkiem, prawda? Kiwam głową, myśląc, że mogę poczuć rumieniec skradający się na policzki. Regan kładzie dłoń na moim ramieniu, jej twarz wygląda poważnie. – Wiem, że jesteś całkiem niewinna, Pollyanna. Czy potrzebujemy mieć rozmowę o ptaszkach i pszczółkach? - Wiem, na czym polega seks, Regan!- Nie mogę uwierzyć, że prowadzimy tę rozmowę. Regan rok jest tylko rok ode mnie starsza. Jednak seksualnie domyślam się, że jest dużo bardziej doświadczona niż ja, nawet po moich kilku spotkaniach z Nick’em. - Po prostu uważam na ciebie, przyjaciółko.- Dotyka mojego ramienia. – Jednak cieszę się słysząc to. Nie pozwól mu naciskać na zrobienie czegoś, czego nie będziesz chciała. - Nick taki nie jest.- Protestuje. Jeśli ktoś, to ja jestem tą naciskająca na Nick’a, na więcej seksualnych eksperymentów niż on prosi o nie. Jestem tak chętna na wszystkie eksperymenty, jakie życie ma do zaoferowania, że nie mogę się powstrzymać. Z nim jestem zachłanna. On oferuje mi pocałunki, a ja chcę więcej. – Nie masz się, o co martwić. - Nie mogę pomóc, ale martwię się.- Mówi Regan jak wychodzimy z mieszkania i idziemy korytarzem. – Po prostu jesteś taka urocza i niewinna. Rodzaj myśli, że byłabyś z, nie wiem. Inny typ niż on. - Co masz na myśli, jego typ?- Teraz jestem ciekawa, co myśli. - Nie wiem. Tylko widzę cię z kimś miłym, jednakowo niewinnym, słodko ubierającym się chłopcem mamusi. Nie z kimś, kto porusza się motorem. Myślę o moim Nick’u, z jego wytatuowanymi rękoma i silnym ciałem i oczami, które Posiada sweter.- Mamroczę. Przynajmniej, jestem całkiem pewna, że posiada. - Tak jak powiedziałam, uważam na ciebie.- Mówi i istnieje obawa w jej oczach jak idziemy w dół korytarza i dalej schodami. - Wiem, że to nie moja sprawa, ale czuję się jakbym była dla ciebie starszą siostrą i po prostu staram się mieć pewność, że nie stanie ci się krzywda. - Nick nigdy by mnie nie skrzywdził.- Mówię miękko i wiem, że to prawda. On ostrzega mnie przed sobą jakbym miała się obudzić i zdać sobie sprawę, ze nie jest odpowiedni dla mnie. Nie zdaje sobie sprawy, że kocham jego odmienność. Nie przeszkadza

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

mogą być takie zimne…dopóki nie patrzy na mnie. Wtedy jest w nich całe ciepło świata. –

178

mi, że prowadził ciężkie, potworne życie zanim mnie poznał. Wiem jak to jest, jak nie chcesz żeby twoja przeszłość definiowała ciebie. Tylko teraźniejszość ma znaczenie, a w teraźniejszości jestem z Nick’em, a on jest ze mną i to, co czuję do niego nie można zawrzeć w prostych słowach czy myślach. - Jak go spotkasz, zobaczysz, jakim wspaniałym jest facetem.- Myślę, że to urocze, że Regan jest zatroskana. Jest dobrą przyjaciółką. Ona wyraża swoje obawy, ale w końcu to mój wybór, i go podjęłam. Czuję się naga bez telefonu w dłoni. Z pewnością mogę przetrwać kilka godzin bez wiadomości od Nick’a, jednakże odczuje tą stratę dotkliwie. - Więc spodziewasz się telefonu od Nick’a?- Pyta Regan. – Chcesz, aby zadzwoniła na stację, jeśli zadzwoni? - Nie wiem czy do mnie zadzwoni.- Mówię jej szczerze. – Jest poza miastem. - Biznes? - Tak myślę. - Czym się zajmuje? - Komputerowe sprawy.- Mówię jej. Nick tak naprawdę nie powiedział zbyt wiele o tym, czym się zajmuje, a ja nie pytałam. Jest jasne, że nie chce, aby to definiowało go i rozumiem to. Już nie jestem tylko pracownikiem stacji benzynowej tak jak on jest…dobrze, kimkolwiek on jest. Z tego, co mi powiedział Nick i jego poczucie wstydu w związku z wykonywanym zawodem, podejrzewam, że jest to coś nie do końca legalnego. Może on nielegalnie kopiuje filmy i sprzedaje je przez Internet. Może jest hakerem. Obie z tych możliwości są prawdopodobne, ale żadna z nich nie ma znaczenia, chociaż martwię się, że pewnego dnia jego telefony będą z więzienia. kontrolował mnie. Więc nie poruszałam tego tematu. Kiedy będzie chciał, aby wiedziała więcej, powie mi. - Cóż, niezależnie.- Mówi Regan jak dostałyśmy się na dół schodów. – Jeśli zadzwoni, nie odbiorę. - Dziękuję.- Mówię jej. A chwile później dodaję. – Ale nadal możesz do mnie zadzwonić i powiedzieć mi, prawda? Śmieje się. – Zrobię to.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Ale Nick jest dorosłym mężczyzną. Nie chcę kontrolować bardziej niż nie chcę, aby on

179

Z TELEFONEM I NICK’A wiadomościami noc w pracy nigdy się nie dłużyła. Bez obu, godziny mijają wolno. Wpatruję się w monitor bezpieczeństwa przez wieczność- najbardziej nudną telewizję, jaką kiedykolwiek oglądałam, nawet w porównaniu z PBS55- i zamiast tego myślę o Nick’u. Czy tęskni za mną? Czy myśli o mnie? Czy pisze do mnie i zastanawia się gdzie jestem? Powinnam napisać mu, aby wiedział, że Regan ma mój telefon. Nie pomyślałam o tym i teraz będzie się zastanawiał gdzie jestem. Biedny Nick. Jego wieczór będzie równie martwy jak mój. Kiedy postanawiam dłużej nie patrzeć w monitor bezpieczeństwa decyduję zaopatrzyć batoniki i bilety na loterię. Nie lubię wychodzić zza lady, nawet, jeśli Craig powiedział, że czasami będzie musiała. Wybierz wolny moment, aby wyjść do łazienki, najlepiej późno w nocy. Nauczyłam się szybko sikać i nie pic dużo przed pracą. Ale znudzenie powoduje, że wycofuje się na zaplecze po sporadyczne odzyskiwanie pudełek, wiec moje ręce mogą coś robić, podczas gdy ja monitoruję swoją samotną ladę. Ostatnia osoba, która kupowała Slurpee56 narzekała na przyprawy, wiec decyduję się ponownie napełnić maszynę przez zamianę torby z syropem. Są one trzymane na półce z tyłu, więc wyciągam stołek i staram się wspiąć na niego, gdy słyszę znajomy dźwięk dzwonka. To od drzwi, dając mi znać, że jest klient w sklepie. To jest bardzo niezwykłe samo w sobie, ale jest pierwsza rano, pada, a ruch pieszych jest powolny. – Chwileczkę.- Wołam, pociągając pudło z dietetycznym syropem gazowanym z spod stosu smaków piwa korzennego. Podczas gdy to robię, spoglądam w kamerę bezpieczeństwa. Są tutaj dwaj mężczyźni w garniturach.. Obaj mają okulary przeciwsłoneczne. Jeden zatrzymał się w drzwiach i włożył dłoń wewnątrz kurtki i zostawił ja tam. Skanuje salę jak drugi chodzi w środku.

Public Broadcasting Service (PBS) (ang. Publiczna Usługa Nadawcza)- sieć telewizyjna dająca ponad 300 kanałów za darmo. Wiadomości, programy dziecięce itp 56 Mrożony napój gazowany produkowany przez 7-eleven

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

To…sprawia, że robię się niespokojna. Nie jestem do końca pewna, dlaczego. To wydaje mi

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

180

się nienaturalne, nawet bardziej, kiedy zaczynają mówić w języku, który rozpoznaję, ale nie rozumiem: rosyjski. Moja skóra szczypie na alarm. Czy ci ludzie znają Nick’a? Nie ma z pewnością zbyt wielu Rosjan w mieście. A może są? I dlaczego oni pojawili się na stacji benzynowej o pierwszej nad ranem w garniturach? Myślę o pracy Nick’a, jego prawdopodobne hakerstwo

55

Korekta: Katuska30

komputerowe. Czy ci ludzie szukają go? Może są z policji, ale to nie wyjaśnia, dlaczego mówią po rosyjsku. Jestem przestraszona. Jestem tak przerażona, że natychmiast zaczynam się trząść, ale jakoś przechodzę do drzwi pomieszczenia składowego i zamykam je- i blokuję- zanim ktokolwiek mógł tu wejść. Dwie sekundy później dłoń szarpie klamką. Słyszę przeklinanie, a następnie mężczyzna woła do drugiego po rosyjsku. Jest wyraźnie wściekły, drugi trzaska drzwiami. Odwracam się do kamer, ale obaj przesunęli się z widoku. Prawdopodobnie są za drzwiami. Jestem w pułapce. Mój mózg wyłącza się. Przestaję się trząść. Byłam w pułapce wcześniej. Spędziłam dwadzieścia jeden lat w pułapce i zaułku. Wiem jak w tym funkcjonować. Najlepsza rzeczą, jaką mogę zrobić to przestać myśleć, przestać rozpatrywać, a po prostu żyć. Czyli to, co trzeba zrobić. Spokojnie przeciągam półkę na przód drzwi, jednakże jest ciężka i nie mogę przepchnąć jej więcej niż kilka stóp. Kiedy zorientują się jak otworzyć drzwi, półka spadnie i zablokuje wyjście, ale ja w tak czy inny sposób jestem zablokowana. Jednak nie jestem bezradna. Idę do zegara i skrytki, która jest pod nim ukryta. Otwieram ja i wyciągam C2 broń paralizatorowa57. Kij jest pod ladą przy kasie, więc nie mogę się do niego dostać. Spokojnie podnoszę ciało po paralizator, a następnie pakuję baterię, która idzie do tyłu. Przesuwam go i rozważam nabój powietrzny. Ci mężczyźni wyglądają jakby mogli nosić broń. Gdybym celowała w nich moją, musiałabym być szybsza. Lepiej mieć element zaskoczenia. Zamiast tego pomijam nabój bezpieczeństwa i będę używała C2 jako paralizatora. Jeśli podejdą wystarczająco, blisko aby mnie schwycić, tak czy inaczej będę miała tylko jedną szansę. Następnie kucam w najdalszym kacie pokoju, moje dłonie chowam miedzy nogami wiec mogę schować broń i czekać. W kamerze widzę, że jeden mężczyzna powrócił na miejsce z przodu sklepu. Obserwuje, więc nikt inny nie wejdzie. Drugi kontynuuje zamieszanie przy klamce w drzwiach sklepowych, a ja czekam na klik, który powie mi, że jest gotowy do wejścia do środka. Dzieje się to chwile później i sztywnieję, jednakże zachowuję spokój.

57

Czyli paralizator z wystrzeliwanymi nabojami. Mogą nimi być elektrody, gaz pieprzowy itp.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jestem taka spokojna jak przesuwam pokrywę bezpieczeństwa do tyłu i broń jest gotowa.

181

Drzwi otwierają się. Tylko szpara, a później spotyka półkę, którą tam umieściłam. Z kolejnymi mamrotanymi przekleństwami przepycha drzwi i półka przesuwa się w powolnych ruchach. Powoduje to ogromy dźwięk upadania, pudełka batonów wyślizgują się i lądują na podłodze. Jeden mężczyzna wyszczekuje polecenia po rosyjsku, a jeden przy drzwiach, odpowiada, wyraźnie zirytowany. Następnie przesuwa się do przodu, stojąc na przewróconej półce i mam dobre spojrzenie na niego. Mógłby być w moim wieku, ale jest tam cos twardego i znajomego w jego oczach, że sprawia wrażenie starszego. Jego garnitur jest wymiętoszony i wygląda na zirytowanego. Skanuje pomieszczenie i jego spojrzenie w końcu spada na mnie, skuloną w kącie i nisko przykucniętą. - Chodź.- Mówi do mnie, i pstryka dłonią w moim kierunku. Nie ruszam się. Odmawiam tego. Zamiast tego patrzę na niego z czujnym wzrokiem. Mówi coś nad swoim ramieniem do drugiego mężczyzny i przechodzi dalej po zwalonej półce, zbliżając się do mnie. Zwijam się z powrotem głębiej w moim kącie, robiąc, co w mojej mocy, aby wyglądać na przestraszoną. Nie jestem; mój mózg jest nadal odrętwiały. Mężczyzna podchodzi, zbliżając się do mnie. Wyciąga rękę, ale nie podnoszę jej. Wiem, że stara się nie wyglądać przerażająco, ale to nie działa. Jego oczy są za zimne, zbyt triumfalne. Następnie stoi naprzeciwko mnie, pochylając się. - Proszę, nie krzywdź mnie.- Szepczę, odkąd wiem, że chce usłyszeć coś takiego. - Podejdź i nikt nie zostanie skrzywdzony.- Mówi mi i jego doń rusza do mojego ramienia, chwytając mnie. Wpycham paralizator do przodu, schowany miedzy jego nogami, naciskam przycisk. Bez pstryk jak działa w kontakcie z ciałem i wysyła wstrząsy przez jego krocze. On szarpie się, wzdryga i upada. Wstaje spokojnie, choć bola mnie kolana od przykucania. To jasne, że nie spodziewał się ode mnie walki, ale lęk mojego ojca wytrenował mnie dobrze na taki rodzaj sytuacji. Przechodzę obok przewróconego mężczyzny i wspinam się po półce i wychodzę z pomieszczenia. Drugi mężczyzna jest wyraźnie zaskoczony widząc mnie. Jest większy niż tamten, a jego twarz twardnieje, oczy zwężają się kiedy nie wchodzę natychmiast do pomieszczenia. Widzę zrozumienie na jego twarzy; unieruchomiłam jakoś jego towarzysza. Ściskam bardziej mój

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

naboju w środku działa jak paralizator. Trzaska elektrycznością i słyszę pstryk, pstry, pstryk,

182

paralizator, moje dłonie pocą się i okrążam półkę jak zaczyna iść do przodu, utrzymując dystans między nami. Nadal pada, ale mogę wybiec w noc, biec całą drogę do domu. - Więc.- Mówi mężczyzna, a jego akcent jest gruby i obrzydliwy, tak jak Nick’a jest wspaniały. – Jesteś jego małym kwiatuszkiem, da? Nic nie mówię. Moja dłoń jest mocna na przycisku paralizatora. Przesuwa się od drzwi, ale nadal jest zbyt blisko dla mnie, aby przecisnąć się. Jego słowa sprawiają, że żołądek mam zimny; to nie jest rabunek. Wiem, że nie jest. Oni musieli przyjść po mnie i ma to coś wspólnego z Nick’em. Dłoń mężczyzny ponownie zmierza do jego kieszeni w kurtce i pozostaje tam. On ma broń, ale nie zamierza jej wyciągnąć. Jeszcze nie. Trzymam dłoń nisko w szansie żeby nie widział paralizatora. Jestem głupia; powinnam mieć włożony nabój. Jeśli miałabym tego mężczyznę w odległości piętnastu stóp mogłabym go zastrzelić z tego i unieszkodliwić go, a potem biec prosto na policję. Ale zostawiłam go w drugim pomieszczeniu i teraz nie mogę zawrócić. Nie wiem jak długo tamten mężczyzna będzie niezdolny do ruchu. Potrzebuję czegoś innego niż chowanie się za półkami. Ale co? Twarde spojrzenie mężczyzny pozostaje na mojej twarzy. – Yury. - woła. Następnie mówi coś po rosyjsku. Nie ma tam odpowiedzi, a oczy zwężają się, uwaga tężeje na mojej twarzy. Wyciąga broń ze swojej kurtki i pokazuje ją mnie. – Jeśli przyjdziesz do mnie, nie będę musiał użyć tego. Wiem to, że jeśli pójdę z nim, jestem martwa. Okrążam z powrotem między kolejną półką jak rusza naprzód. – Jeśli zabijesz mnie, Nick’owi się to nie spodoba.- Mówię mu. Wybucha śmiechem. – Jest wiele sposobów użycia broni, bączku. Nie musze cię zabijać, tylko unieszkodliwić. Ale bardzo dobrze. Zrobimy to na twój sposób.- Chowa z powrotem telefon do swojej kurtki i wyciąga stamtąd coś innego. Jest prostokątne, płaskie i czarne. Po Kiedy przebiega kciukiem po ekranie i odblokowuje go pokazując uroczą kwiatową tapetę i D8Z pod godziną, zdaje sobie sprawę, że to mój telefon. – Jak… - Blond blyad58, bała się i śpiewała jak kanarek, da? Mały sznur na nadgarstkach, mała broń przy twarzy, cóż jest bardzo przestraszona.- Jego oczy są takie zimne. – I nigdy nie zobaczysz jej całej, jeśli nie pójdziesz ze mną. Wyślę ją do Nick’a w kawałkach. Podoba ci się to?

58

Ros. kurwa

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

chwili uświadamiam sobie, że jest to telefon.

183

Przyglądam się mojemu telefonowi w jego dłoni, drżąc. Ten mężczyzna ma Regan. Radosną, ostrożną, Regan, która była tylko miła dla mnie. Myślę o nie jak o mojej starszej siostrze i tylko to uważam za moje szczęście. To moja wina. – Gdzie ona jest? - Jest z tyłu mojego samochodu.- Wskazuje szklane drzwi. – Możesz do niej dołączyć, jeśli nie będziesz walczyć, bączku. Ale jeśli będziesz to robić, to będzie bardzo źle dla niej. Mój ojciec trenował mnie na sytuacje z zakładnikiem. Wiem, że najgłupsza rzeczą, jaką mogę zrobić jest poddać się, czego on wymaga. Ale Regan jest jedyną, która zapłaci cenę tego, a to nie wydaje się być w porządku. Nie wiem, co robić. Przyglądam się mężczyźnie, mojemu telefonowi w jego dłoni. – Skąd mam wiedzieć, że ty po prostu nie zabrałeś tego Regan i jej nie zabiłeś?- Mój głos jest taki spokojny, jakby należał do kogoś innego. - Jaka podejrzliwość.- Mówi i chichocze nawet jak spogląda w tył na pomieszczenie sklepowe, czekając na ponowne pojawienie się drugiego mężczyzny, a jego oczy są zwężone ze złości nawet wtedy jak śmieje się. Pstryka kciukiem na moim telefonie, który Nick kupił dla mnie, a następnie odwraca go do mnie. – To dowód, da? Jest tam cos na ekranie, ale jestem za daleko żeby to zobaczyć. – To może być cokolwiek. - Podejrzliwa. Lubię to w tobie. Podejrzliwa, ale niewinna. Widzę, dlaczego Nikoali jest taki zapatrzony. Twoja cipka musi być rzeczywiście ciasna.- Opuszcza telefon na podłogę i kopie go alejką w pobliże. Drżę. Nick to Nikolai dla tego mężczyzny ,a nie dla mnie? Podchodzę bliżej telefonu. Będę musiała biec sprintem po niego; to jest tylko w połowie alejki. Powinnam zostawić to. Ale musze wiedzieć. Muszę. Ściskając mocno paralizator biegnę po telefon. Jeśli podejdzie do mnie ogłuszę go tak jak zrobiłam to z tamtym mężczyzną. teraz płacę. Podnoszę paralizator jak rusza na mnie, ale jest za szybki. Jego ramię uderza moje o pobliską półkę. Puszki latają jak moja dłoń wchodzi w kontakt z nimi; paralizator upada z mojej dłoni. Nawet nie sięgnęłam po telefon. Mruczy cos po rosyjsku. Nie łapię, a jego dłoń ściska mocniej mój nadgarstek. Walczę przeciwko niemu; teraz jestem martwa, bo mnie ma. Wiem to, więc walczę. Kopię i drapię, chwytam go paznokciami moją wolna dłonią, ignorując uczucie, że łamie mi nadgarstek mojej drugiej dłoni swoim mocnym uściskiem.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Zmierza po mnie jak zgarniam telefon. Wiedziałam, że to zrobi. Popełniłam głupi błąd, a

184

Mężczyzna sięga do tyłu i to jedyne ostrzeżenie, jakie dostaje zanim jego dłoń uderza moją twarz. Świat się przechyla jak czarne gwiazdy eksplodują miedzy moimi oczami, podążając za bólem. Chwieję się i zataczam starając się pozostać w pozycji pionowej, pozostać przytomną. Silna dłoń chwyta mnie pod brodą zmuszając mnie abym spojrzała w lodowate oczy. – Teraz zrobimy to na mój sposób.

MĘŻCZYZNA CIĄGNIE MNIE NA ZEWNATRZ do swojego samochodu, zaparkowanego daleko na końcu stacji benzynowej, gdzie obraz z kamery jest całkowicie niewidoczny. Jakby wiedział dokładnie jak daleko obejmuje zakres i go unikał. Moja głowa wiruje po jego uderzeniu i trudno mi się skupić. Teraz, kiedy trzyma mnie, moje starania są daremne. On jest silniejszy niż ja, ten mężczyzna, i nie wiem, co robić. Szarpię się w jego uścisku kilka razy jak ciągnie mnie do samochodu mimo deszczu, ale kiedy otwiera samochód i wsadza mnie do niego, odpuszczam. Odpuszczam, ponieważ widzę długie blond włosy rozłożone na tylnym siedzeniu i to mnie przeraża. Prawie potknęłam się o rozciągnięte ciało Regan jak czołgam się do samochodu, a on zamyka drzwi za mną. Natychmiast staram się przenieść na drugą stronę, ale zamek uniemożliwiający dziecku dostęp jest w miejscu i nie chce się otworzyć. Więc zamiast tego skupiam się na Regan, moje palce muskają jej policzek. Jest tam spory siniak, oczywisty nawet w ciemności, a jej oczy są szeroko otwarte i przerażone. Jest tam mocna taśma klejąca na jej ustach i jej dłoniach, a stopy są razem zapięte plastikową zapinką. Łzy wypływają z jej oczu. Moja biedna przyjaciółka. – Przepraszam.- Szepczę do niej. To w jakiś sposób moja wina. To Podsadzam ją tak bardzo jak mogę i kładę ramię dookoła niej, głaskając dłońmi jej włosy, aby ukoić jej płacz, który przychodzi stłumiony z pod knebla. Powinnam jej go zdjąć, ale nie wiem, co ci mężczyźni zrobią jej - lub jeśli mnie -, jeśli to zrobię. Tym razem nasze role się odwróciły; tym razem ja jestem tą spokojną. Ona jest tą małą, przerażoną. Żyłam swoim życiem czekając, aby skończyć z przemocą, a teraz jestem tutaj, jestem taka, taka spokojna. Czy Nick zorientuje się, co mi się przytrafiło? Zastanawiam się na tym właśnie, kiedy robię uspokajające odgłosy w moim gardle, aby ułagodzić przerażenie Regan.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

się zdążyło, ponieważ ten mężczyzna chce skrzywdzić mojego Nick’a i przyszli po mnie.

185

Mężczyzna stoi z dala od samochodu i wraca do stacji benzynowej, nie ma wątpliwości, że po to aby sprawdzić co z przyjacielem. On jest taki pewny siebie, że nie możemy uciec z tylnego siedzenia samochodu, że zostawił nas. Badam tylne siedzenie. Mogę wykopać tylne siedzenie? Może, ale to doprowadzi mnie tylko do bagażnika. Co tam zrobię? Próbuję ponownie z drzwiami, ale nie ma odpowiedzi. Chwilę później wraca mężczyzna; ten młodszy utyka. Patrzy wściekle, a kiedy wślizgują się na przednie siedzenie wyciąga swoją broń i macha nią we mnie, przeklinając szalenie po rosyjsku. Drugi mężczyzna klepie go w rękę i warczy coś ostro. Wygląda jakby ledwie tolerował drugiego mężczyznę. Młodszy rzuca gniewne spojrzenie i chowa broń, ale daje mi kolejne okropne spojrzenie. Jest zły na mnie, bardziej niż na tamtego. Zamierza sprawić, że będę żałować użycia paralizatora na nim, po prostu to wiem. Ale zanim ten moment nadejdzie wygładzam dłonią włosy Regan i trzymam ją przy sobie. – To pójdzie wszystko dobrze.- Kłamię jej.

OKNA NA TYLNYM SIEDZENIU samochodu są mocno przyciemnione, dodatkowo na zewnątrz panuje mrok, więc nie mogę powiedzieć, dokąd zmierzamy. Wydaje się, że jedziemy godzinami, ale kiedy samochód zatrzymuje się, mój żołądek automatycznie zaciska się ze strachu. To wygląda tak jakbyśmy byli pośrodku niczego. Zawieźli nas tutaj, aby pozbyć się nas? Myślę, że o thrillerze, jaki oglądałam z Regan kilka weekendów temu, w którym bohater został zawieziony na pustynię i zastrzelony. Drżę. Tylne drzwi otwierają się – Wysiadaj z samochodu.- Większy nikczemnik powiedział do Robię to; nie ma sensu mu się sprzeciwiać. Jak to robię, widzę olbrzymi budynek w odległości, ale nie mogę dokładnie go dostrzec. Są tam małe lampy na ziemi. Po drugiej stronie samochodu młodszy mężczyzna zdejmuje zapinkę z nóg Regan, wiec może ona chodzić, ale nie usuwa jej knebla. Jesteśmy ciągnięte po ziemi do otwartych drzwi i małego samolotu. Lecimy gdzieś?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

mnie.

186

Faktycznie, oni wpychają nas do samolotu i siedzimy w czymś, co powinno być atmosferą luksusu. Oczy Regan są szeroko otwarte ze strachu, a jej oddech nierówny między kneblem. – Będzie z nami w porządku.- Staram się ją uspokoić. Większy kołysze się wokół. – Odezwij się ponownie, a będziemy musieli postrzelić ciebie w nogę. Może wyleczysz się. Może nie.- Łzy wyciekają z Regan, a ja czuję, że moja twarz jest mokra, ale siedzę cicho. Skórzane siedzenia i pluszowe kanapy we wnętrzu samolotu , co więcej są tutaj telewizory ustawione pod ścianą. Nigdy nie latałam, ale nawet dla mojego naiwnego oka, wygląda to drogo. Są też drzwi z tyłu i wygląda na to, że prowadzą do innego pokoju. Mogę zobaczyć łóżko z tyłu i nagle jestem przerażona. Co to oznacza? Większy mężczyzna rzuca mnie na pierwsze dostępne siedzenie. – Zapnij pas. Szarpię się, aby to zrobić. Jeśli tu siedzę, nie jestem w tylnym pokoju z tym złowieszczym łóżkiem. Szybko przypinam się, a ponieważ dłonie Regan są nadal związane jak siedzi obok mnie, sięgam i przypinam także ją. Mężczyźni usadzają się niedaleko, relaksując się, rozmawiając i śmiejąc po rosyjsku jak samolot zaczyna przyśpieszać i startuje. Patrzę na milczące, błagające oczy Regan, na kolorowy siniak na jej policzku i nie mam odpowiedzi. Nie wiem gdzie zmierzamy. Nie wiem, dlaczego zostałyśmy zabrane. Wiem jedynie, że dwóch Rosjan z bronią przyszło po mnie przez mój związek z Nick’em. I jestem przerażona, ale również walczyłam dla niego. Co jeśli oni go skrzywdzą? On jest taki ostrożny, aby utrzymać mnie bezpieczną; to go załamie. Podejrzewam, że o to chodzi. - Dokąd zmierzamy?- Pytam jak samolot się obniża i huk silników jest trochę stłumiony. Mój Młodszy mężczyzna- Yury- śmieje się i mówi coś do starszego. Wstaje zmierza do nas, z moim telefonem w dłoni. – Myślę, że mamy do zrobienia trochę zdjęć do wysłania Nikolai’owi.- Mówi Yury i patrzy na mnie. Jego palce krążą po moim policzku, pieszczą mój podbródek. Nadal pozostaję cicho. Chcę się wyrwać, ale przyznaję, że przeszkadza mi to, że oni uczynią to gorszym. Więc patrzę bezmyślnie naprzód i mocno trzymam rękę Regan. Kciuk Yury’a porusza się po moich wargach. – Obstawiam, że dobrze ssiesz kutasa, co?Odsuwam się, podnosząc na niego przerażony wzrok.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

głos brzmi odważniej niż się czuję. Obok mnie, Regan tężeje.

187

Przyciska ponownie swój kciuk do moich ust i drżę z tyły jak pyta raz jeszcze. – Dobrze ssiesz kutasa? To, dlatego Nikolai ryzykuje wszystko dla ciebie? Jeśli otwory usta do odpowiedzi jego kciuk wejdzie wewnątrz nich. Chcę odepchnąć jego dłoń, ale jest tam niebezpieczny błysk w jego oczach, który mnie przeraża. - Nyet, Yury.- Mówi drugi mężczyzna znużonym głosem. Powiedział coś jeszcze po rosyjsku myśląc, że nie zrozumiem. Yury ponownie popchnął swój kciuk do moich ust i następnie wskazał na Regan i coś powiedział. Drugi mężczyzna wzrusza ramionami. - Dobrze. Zrobimy zdjęcie dla Nikolai’a, więc będzie wiedział, że chodzi nam o interesy.Yury posyła mi zimny uśmiech. Kciuk wraca do moich ust i przyciska go mocno do moich warg. – Chcę, aby zobaczył jak go ssiesz. Usta utrzymuje zdecydowanie zamknięte i spoglądam w górę na niego. - Ssij to lub w następnej kolejności będzie to mój kutas.- Mówi i spogląda na drugiego mężczyznę dla potwierdzenia. Kiedy nie mówi, żeby zostawił mnie w spokoju, jego uśmiech wzrasta triumfalnie i posyła mi zadowolone z siebie spojrzenie. – Więc, mała pizda, które wolisz ssać? To nie jest żaden wybór. Rozszerzam wargi i pozwalam mu wepchnąć swój kciuk do moich ust czując już bezczeszczenie. Gorące, wściekłe łzy spływają z moich oczu i nienawidzę, kiedy rozlewają się po moich policzkach nawet jak Yury pompuje swoim kciukiem w to i z powrotem w moich ustach w rażącej kpinie tego, co doświadczyłam z Nick’em zaledwie kilka dni wcześniej. - Pięknie. Nikolai nie będzie zdolny oderwać wzroku od znaku.- Kamera błyska na moją twarz, a on uśmiech się i rzuca to do tyłu do drugiego mężczyzny. – Zrobione. Czy teraz - Rób, co chcesz.- Mówi ten drugi. – Tylko podaj jej środek, więc nie będzie walczyć i nie posiniaczy się bardziej. Yury się śmieje. – Niech żyje Sergei Petrovich. Ten drugi posyła zdegustowany znak i macha ręką jakby mentalnie skończył ze swoim towarzyszem. Yury chwyta Regan i słyszę jej stłumiony krzyk strachu miedzy kneblem.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

mogę mieć blondynkę?

188

- Nie! - Szarpie swoim pasem bezpieczeństwa właśnie wtedy jak Yury podnosi Regan na jej nogi. Rzuca mi bezsilne spojrzenie jak Yury ciągnie ją w poprzek samolotu do sypialni. – Zostaw ją! - Usiądź.- Rozkazuje mi drugo mężczyzna. Chwyta mój nadgarstek, kiedy przechodzę obok. – Usiądź i kurwa się zamknij albo i tobie będę musiał coś podać. Jeśli ci to coś podam nie będę mógł kontrolować tego, co zrobi ci Yury. Rozumiesz? Przerażenie strzela przeze mnie. Chcę uratować Regan, ale nie wiem, co zrobić. Dłoń na moim nadgarstku zaciska się, przynosząc siniaki, a z powrotem upada na swoje miejsce, obserwując moja przyjaciółkę znikającą w sypialni na tyłach z okropnym, przerażającym Yury’em. Drzwi zamykają się. Milczenie. Okropne, okropne i ciche. - Wspominał o nas tobie? Przeciągam wzrok od drzwi sypialni do dużego, strasznego blondyna siedzącego naprzeciwko mnie. – Co? - Nikolai. Wspominał o nas tobie? - Nie wiem, kim jesteście.- Szepczę. Wydaje z siebie dźwięk hmmm, który ma zrobić wrażenie. – Jestem Vasily. To jest Yury. Jesteśmy Bratva.- Patrzy na moją twarz, aby widzieć czy wywołał u mnie jakąś reakcję. Kiedy tego nie robię, jego brwi unoszą się do góry w zaskoczeniu. – Dobrze. On nie jest. To jest bardzo interesujące dla mnie. Nigdy nie pomyślałem, że on rzeczywiście będzie chciał odejść, ale być może tak jest. - Dokąd zmierzamy? - Moskwa, oczywiście. Ale nie martw się. Nikolai przybędzie po ciebie. W to nie wątpię. I jeśli będziesz się zachowywać możesz nawet być żywa podczas spotkania z nim.- Uśmiech pozory, że żyjesz zanim zorientuje się, że jest inaczej. Zależy to od tego jak rzeczy zostaną zrobione. - Dlaczego? - Dlaczego co? - Dlaczego zależy jak rzeczy zostaną zrobione? Wzrusza ramionami i przez chwilę zmęczenie zagraża jego rysom ponownie. Raz jeszcze maskuje to. – Nie wydaję rozkazów, maleńka. Ja po prostu je wykonuje. - Dlaczego zabraliście mnie? Dlaczego zabraliście Regan?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Vasily’a jest znużony. – Jeśli nie, jestem pewien, że utrzymamy część ciebie, aby sprawić

189

- Twoja przyjaciółka stała nam na drodze. W nieodpowiednim miejscu, nieodpowiednim czasie.- Wzrusza olbrzymimi ramionami. – Taka jest kolej rzeczy. Yury lubi ją, więc pojechała z nami. Kiedy zmęczy się nią wtedy osiągnie ładną cenę na czarnym rynku.Wskazuje na mnie, kiwając palcem. – Jednakże ty. Ciebie Sergei użyje do wypłoszenia węża z trawy. - Jeśli on nie przyjdzie do ciebie, będzie musiał mieć powód.- Mówię desperacko. Staram się nie gapić na drzwi sypialni. Och, Regan. Moja biedna przyjaciółka. Chcę płakać. Chcę iść tam i uratować ją, ale te zimne, zmęczone spojrzenie oczu Vasily’a ośmiela mnie do zrobienia czegoś. A jestem zamrożona w miejscu. Żadne ze szkoleń mojego ojca nie przygotowało mnie do tego, co zrobić, jeśli źli faceci nie odchodzą. Wskazuje swoją dłonią i zauważam tatuaż podobny do tego u Nick’a. Utkwiłam spojrzenie w tej ręce. Vasily patrzy zainteresowany na moją reakcję. – Acha. Teraz widzisz?- Pokazał mi swój kark, sztylet na jego gardle, jakby to miało coś dla mnie oznaczać. Nick ma również tatuaże. Ale takich jak sporo ludzi. Ale ten jeden na jego dłoni wygląda znajomo. Ten, i zimne, martwe spojrzenie, które przechodzi od czasu do czasu przez mimikę. - Jesteś z jego…rodziny, prawda?- Usiłuje myśleć o tym, co Nick powiedział mi o jego latach młodości. To, że dorastał z grupa mężczyzn, z którymi pracował. Stuka swój noc jakbym powiedziała coś mądrego. – Teraz widzisz. Ale Nikoali wyrósł z tej pracy i dlatego musi być pod opieką. Lubię Nikolai’a, ale Nikolai nie przestrzegał zasad. Nie jest to osobiste. Tylko interesy. Rozumiesz te rzeczy? Ale nie rozumiem. Nie naprawdę. To musi być widoczne na mojej twarzy, ponieważ Vasily wzdycha i mruczy coś po rosyjsku. Myślałam, że Nick za jakiś czas mi powie. Że przyjdzie mi zaufać. Ale to nie ma sensu. Dlaczego ktoś pracujący przy komputerach jest w takich kłopotach? – Haker komputerowy? Vasily śmieje się. Jego wielkie ramiona trzęsą się z radości. – Komputery? Ona powiedziała komputery.- Śmieje się i śmieje. – Jesteś bardzo urocza, mała Daisy Miller. Być może właśnie to zwróciło jego uwagę.- Jego spojrzenie staje się ostre i skierowane na mnie. – Powiedz mi, jeśli rzucę cię na podłogę i wypieprzę, będę pierwszym? Ciężko oddycham i szarpię się do tyłu z szoku.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

– Co myślisz, że Nikolai robi, maleńka?

190

Ale on tylko kiwa. – Da. Jak podejrzewałem. To jest wypisane na twojej twarzy. Dziewica. Nic dziwnego, że Nikolai nie posiada się z pożądania. Rzadziej niż jednorożce w tym wieku.Ponownie wytatuowany palec macha w moją twarz.- Jesteś warta dużo więcej niż twoja przyjaciółka. To dlatego Yury nie dotknął ciebie, chociaż wiem, że uwielbiałby pieprzyć się z Nikolai'em poprzez sprawienie ci bólu.- Wzrusza ramionami. - Kim jesteś?- Szepczę. – Kim jest Nick? Vasily klepie pierś marynarki, gdzie wiem, że trzyma broń. – Nie możesz zgadnąć, mała, niewinna Daisy? Nawet po tych wszystkich aluzjach? Potrząsam głową. Jestem zmieszana. Jestem otępiała. Nie mam nic do dodania. - Jestem ubitsya. Zabójca. Morderca. Płatny morderca.- Jego uśmiech szeroki. – Zabijam dla pieniędzy. Tak jak twój Nikolai.- Jego palce rozbiegają się ukazując tatuaż na knykciach. Tak jak Nick’a. Wyraz jego oczu tak podobny. I wiem, że to jest prawda. Zamierzam być chora.

Nikolai NIE PODOBA MI SIĘ ZOSTAWIANIE Daisy, aby lecieć do Seattle zbadać i zaplanować uderzenie, jakie mam wykonać dla Watchmakers, ale wydaje się to mieć znaczenie, ponieważ uzyskam dane niezbędne do realizacji niniejszego kontraktu. Nie jestem pewien, co postanowię z sprawie Sergei’a, ale mało prawdopodobne, że to przetrwam. Chcę mieć

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Rozdział dwunasty

191

pewność, że Daisy będzie miała opiekę. To ostatnie zlecenie będzie dodane do mojego konta bankowego. Nigdy nie myślałem, co mógłbym zrobić z pieniędzmi, kiedy odejdę, a nie miałem motywacji żeby dużo wydać, podczas gdy nadal żyję. Puste uczucie głodu nie jest nigdy daleko. Pobliskie schronisko dla psów zgodziło się pilnować psa, gdy jestem w Seattle. Nie mając wystarczająco dobrej historyjki o psie trzymałem jego istnienie w tajemnicy przed Daisy. Tak wiele sekretów mam przed nią. Informuję Sergei’a, że Panem Brownem zająłem się i że ruszam po swój kolejny cel. Jeśli będzie mnie potrzebował, będę w Seattle i to z dala od Daisy. W mojej drodze do Rosji, będę potrzebował zatrzymać się w Szwajcarii, złożyć wizytę w banku i upewnić się, że Daisy może mieć dostęp do funduszy, nieważne czy jej się to podoba, czy nie. Muszę zrobić listę rzeczy, którymi mam się zająć. Zająć się chirurgiem dla Watchmakers. Wyeliminować Sergei’a. Zadbać o Daisy. Zaczynam od lekarza. On ma regularny ustalony porządek. Podczas gdy on jest w pracy, jego dwoje dzieci w szkole, a jego żona zajęta w sąsiada łóżku, mogę przejrzeć jego papiery. Większość z nich trzyma w komputerze, w zamkniętym folderze. Zablokowany hasłem, nawet niezaszyfrowany. Potrząsam głową na jego biedne próby bezpieczeństwa. Zabezpieczony hasłem folder otwieram kilkoma stuknięciami klawiatury, kopiuję arkusz kalkulacyjny i dokumenty na swoją pamięć USB i wychodzę. Arkusz kalkulacyjny pokazuje dochód ze sprzedaży pobranych narządów. Istnieją zapisy do każdego. A, N, Ch. Alkohol, narkotyki, choroby. Sprzedaje narządy skażone, co ma sens. Nie sprzedaje czystych narządów. To mogłoby zostać zauważone. Ale narkomani, alkoholicy, ludzie ulicy, zapewnialiby przyzwoite źródło utrzymania. Prawdopodobnie organy transplantologa zabiły nieodpowiedniego odbiorcę i teraz on zamierza zapłacić. abym wykonał swoje zadanie bez pytania. To nie dziecko, ani matka. Ale teraz, zastanawiam się, kim jest mój klient. Kto jest poszkodowanym? Nigdy nie zabawiam się w pytania moralne, trzymam się tylko kilku granic. W przeciwnym razie może to doprowadzić do szaleństwa. Wykonać zlecenie. To tylko praca. Odpycham się od biurka i wyciągam telefon, aby napisać do Daisy. Jest południe. Może spać. Mówiła mi, że jej nocny plan sieje spustoszenie w jej ciele. Czuła się jakby spadała z czegoś. Potrzebuję zabrać ją w jakieś miejsce gdzie jest ciepło, być może na Malediwy. Są tam jakieś prywatne wyspy gdzie ona mogłaby się regenerować i moglibyśmy się kochać bez

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Moje palce wahają się nad klawiaturą. W przeszłości ta informacja byłaby wystarczająca

192

martwienia o stacje benzynową czy Sergei’a. Wiec później. Mogę sobie pozwolić na odrobinę nadziei. Po. Decyzja podjęta, wracam do komputera i przeszukuję pod „niepowodzenia po przeszczepie organów”. Jest wiele wyników, ale jeden nowy artykuł wyróżnia się. Dwunastoletnia córka szwajcarskiego bankiera zmarła z powodu jakiejś długotrwałej choroby. Ach. Czyli to jest to. Niebezpieczeństwo czarnego runku gdzie nieregulowane towary są w regularnym obrocie. Zdesperowani ludzie podejmują desperackie działania. Zrozumiałem żal tego zimnego człowieka i jego dążenie do jakiegoś rodzaju sprawiedliwości. Ale tracę nadzieję przy ulotnej naturze tego wszystkiego. Zamordować tego jednego transplantologa oznacza, że inni zajmą jego miejsce. Rynek nadal będzie istniał. Rynek nielegalnych dóbr dla zdeprawowanych działań, dla broni i narkotyków będzie kontynuowany, nieważne jak wielu ludzi wyeliminuję. Inskrypcja na mojej klatce piersiowej swędzi. Czy śmierć jest łaską jak obiecuje? Nie zalazłem spokoju w tych dziesięciu latach zabijania. Nie, spokojem jest życie z Daisy, na jej farmie, obserwując naokoło jej dorastanie z moim dzieckiem. Spokój jest przyszłością bez zabijania, bez Bratva. Ktoś inny może zająć moje miejsce, ale będę potrzebował zabezpieczyć naszą przyszłość. Po pierwsze, przez zajęcie się tym chirurgiem urazowym, a następnie przez pozbycie się Sergei’a w taki sposób abyśmy byli nietykalni. Informacje, jakie przekazał Pan Brown były pomocne. On słyszał buntownicze szeptania Alexsandr’a, że był nieszczęśliwy z Sergei’em podejmującym decyzje dla Bratva. Brown myślał, aby wynieść wszelkie informacje, które sporządzał na Sergei do Alexsandr’a w nadziei, że Alexsandr klepałby go po głowie i wysłałby bezpiecznie daleko. Ale Alexsandr nie był dowódcą Petrovich Bratva, tylko po prostu był doskonałym wojskowym. Nie, W końcu lojalność Alexsandr’a była z Bratva. Ale informacje pana Brown’a jakie sporządził były zbyt cenne, aby ich nie użyć i dlatego Alexsandr musiał domagać się zmian. Zmiany nadeszły. Sergei zabił Alexsandr’a i teraz Vasily jest dowódcą. Teraz ja mam informacje, tajemnice jak te, które Sergei ma na tylu innych, i ta informacja zostanie wykorzystana do zakupu bezpieczeństwa dla Daisy i dla mnie. Jechałem wzdłuż autostrady międzystanowej nr, 5 aby ustalić najlepszą lokalizację dla oddania zabójczego trafienia. Zajęło mi trzy podejścia do odpowiedniej pozycji. Około trzech

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Alexsandr kochał rodzinę, Petrovich. Był dalekim krewnym i mógł kochać córkę Petrovich.

193

kilometrów na południe od szpitala szosa biegnie wzdłuż zaniedbanej dzielnicy wypełnionej graffiti, pustymi budynkami mieszkalnymi i porzuconymi torami kolejowymi. Rzucone spojrzenie na jeden z budynków umiejscowionych w sporej odległości od autostrady przedstawiało dowody, że był to dom narkotykowy. Doskonale. Pan Niebieski jak go nazwałem odwiedza w każdy wtorek kobietę, która nie jest jego żoną. Kobieta mieszka na południe od szpitala na Ranier Beach. Biorę swoją lornetkę i przechodzę z pokoju do pokoju szukając najlepszej lokalizacji dla mojego strzału. Robię niewielkie „X” na podłodze zaznaczając optymalną pozycję moim nożem SAKO. Będę musiał przyjechać tutaj. Zajęło mi to ostatnie czterdzieści osiem godzin, ale teraz wracam do domu, oddać sprawozdanie do Neuchatela i trzymać Daisy. Oni dadzą mi końcowe szczegóły, a następnie zlecenie będzie zakończone. Jednak teraz Sergei. Sergei wymaga transatlantyckiego lotu, najpierw Szwajcaria, a następnie do Moskwy. Mogło to zająć dwa tygodnie, ale nie mogłem zostawić Daisy na tak długo. Czy rozważy ona wyjazd za granicę? To byłoby ryzykowne przedsięwzięcie, ale mając ją ze sobą wydałaby się bezpieczniejsza niż jej zostanie tutaj, aby zostać okradzioną lub zgwałconą na stacji benzynowej. Podnoszę urządzenie łączące z kamerą bezpieczeństwa na stacji benzynowej. Inna osoba tam jest. Nie Daisy, ale jest jeszcze wcześnie. Nie pojawi się do późniejszej pory. Sprawdzam, GPS mojego samochodu. Chciałem, aby zabrała go do pracy zamiast publicznych środków transportu. Daisy kłóciła się, ale zostawiłem jej klucze. Samochód stoi nadal zaparkowany na miejscu parkingowym między naszymi mieszkaniami.

Tęsknię za tobą. Będę z powrotem jutro. Nie otrzymuję odpowiedzi. Pewnie śpi. Także powinienem spać żeby być wypoczętym jak zobaczę ją jutro. Będę zdolny do lepszego planu na Sergei’a. Myśli o cieple Daisy w jej łóżku podnieca mnie. Pod prysznicem, zająłem się sobą, ciepła wilgoć wody i śliska z mydła ułatwia moje głaskanie. Zamykam oczy i opieram czoło o wykafelkowaną ścianę. Wspomnienie moich palców wewnątrz Daisy upajają mnie. Była śliska i taka ciasna. Ciężko mi było zmieścić oba palce w niej, a po tym jak doszła, jej ścianki

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Wtedy wysyłam jej wiadomość.

194

były tak spuchnięte, że nawet jeden palec wydawał zbyt wielki dla niej. Myśl o pchaniu ich między tą ciasną cipką sprawia, że drżę. Ściskam mocniej kutasa, wyobrażając sobie to jakby jej ciało otaczało mnie. Ona jest chętna, moja Daisy. Uchwyciłaby się moich ramion, a maleńkie pięty jej stóp wcisnęłyby w mój nisko tył znaczyłoby, że pragnie mnie bliżej. Poruszałbym się wewnątrz niej, na początku wolno, a następnie szybciej aż poczułbym, że zaciska się wokół mnie. Potrzebowałbym jej ust na swoich. Potrzebowałbym pieprzyć jej usta swoim językiem jak pieprzyłbym jej cipkę swoim kutasem. Chciałbym otaczać ją swoimi ramionami, moim ciałem i zapachem. Zamiast dojść wewnątrz niej, chciałbym wyjść i wytrysnąć nasienie na jej brzuch. Następnie chciałbym nacierać ją dopóki nie wchłonęłaby każdej uncji mnie. Doszedłem w swoich dłoniach, tryskając strumieniem nasienia pod prysznicem. Moja dłoń nie jest zamiennikiem Daisy i czuję, że znów twardnieję, tylko myśląc o jej imieniu. Ruchem nadgarstka odkręcam lodowatą wodę i stoję tam dopóki moja erekcja nie ustępuje, a ja jestem prawie niebieski z zimna. Sergei musiałby być załatwiony w mniej niż tydzień. Nie mogę czekać dłużej na Daisy. Jeśli zakończę to teraz, nie będę mógł myśleć o niczym innym niż ona i o jej ciepłym, chętnym ciele. Raz jeszcze sprawdzam telefon, ale nie ma odpowiedzi. Połączenie ze stacją benzynową pokazuje właściciela za ladą. Wygląda na nieszczęśliwego. Być może Daisy jest chora i została w domu. Może woli być zwolniona. Myśli napełniają mnie większą ilością przyjemności niż powinno. Łóżko przyciąga mnie i z telefonem w jednej ręce ,a w drugiej leniwie podniesionym kutasem myślę o Daisy dopóki nie zapadam w sen. Wiem, że to musi być ona. - Allo.- Odbieram natychmiast. Musi być chora. Będę pierwszym lotem w domu. Stukam w adres linii lotniczych, zaczynam przeszukiwać najwcześniejszego lotu ze Seattle. - Allo, Nikolai. Strach owija swoje palce wokół mojego serca. Szybko patrzę na telefon. Jest z numeru Daisy. - Jesteś martwy, Sergei.- Wypluwam do telefonu. Śmieje się ze mnie. – Ciężko mi uwierzyć, że spóźniałeś się ze swoim zadaniem z powodu dziewczyny! Dziewczyna, Nikolai.- Brzmi na radosnego i rozbawionego. Chciałbym wyciąć

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Wibracje telefonu budzą mnie. Skaczę na pozycję siedzącą, moje serce łomocze. Daisy.

195

mu język i go zjeść. – Faktycznie myślę, że możesz być kochasiem ze swoim domniemanym mnicho-podobnym życiu. Ta ostatnia dziwka, jaką zatrudniłeś w Amsterdamie kilka miesięcy temu powiedziała, że wyglądałeś jakbyś pieprzył poduszkę, tak byłeś niezainteresowany. Syczę. Sergei śledził moje działania dłużej niż mógłbym się spodziewać. – Dlaczego? Więc, to jest prawidłowe pytanie, aby mi zadać. Pomyślałem, że z całą pewnością rozprzestrzenisz więcej gróźb, ale oboje wiemy że są one bezwartościowym dążeniem.Sergei przerywa, zapraszając mnie abym cos powiedział, ale gryzę się w język dopóki smakuję wyrazistą woń krwi. – Dlaczego? Ponieważ wiedziałem, że kiedy zabiłem Alexsandr’a wielu z was głodne zwierzęta przyjdzie po mnie. Zwierzęta? Musi odwoływać się do innych chłopaków, innych zatrudnionych zabójców, których trenował, Alexsandr. Nie przyszło mi do głowy, że inni chcą go pomścić. Co to było, o czym mówił Daniel? Że nie jestem sam. - To źle oceniłeś sytuację.- Mówię, starając się brzmieć spokojnie i nieporuszenie, ale jak mogę? Musi mieć Daisy. Jest w ich władzy. On może spróbować podać jej narkotyki. On może- moje myśli rozpadają się. Nie mogę tak myśleć o Daisy. - Wiesz, nie wiedzieliśmy, która z tych dziewczyn była twoja, ponieważ ten kosztowny telefon z twoim numerem był w posiadaniu blondynki, ale zdaliśmy sobie sprawę z niewielkim przekonywaniem, że to kwiatuszek jest tą, którą pieprzysz.- Zatrzymuje się, aby złapać oddech i przełyka. Prawdopodobnie pije wódkę. – Nie wziąłem twojej Daisy, dlatego, że jest dziewicą.- Sergei brzmi na zdumionego. Wyciszam telefon i biorę krzesło, na którym siedziałem i walę nim w biurko dopóki nie jest w kawałkach. Sergei mówi w tle. – Nigdy nie uważałem, że w USA znajduje się dużo na rynku. Większość z tamtych dziewczyn są zasuszone zanim kończą swoje naście lat, ale ta ile ma, dwadzieścia i niestety ma kiłę od jednego z produktów, które były zainfekowane przez Harry’ego, ale będzie taki szczęśliwy dostać tą jedną. Uważam, że on myśli, że jeśli wypieprzy wystarczająco ilość dziewic, będzie wyleczony. Śmieje się Sergei, a ja ściskam połamane drewno tak mocno w dłoni, że zaczyna krwawic z trzech miejsc. To jest wystarczające, aby utrzymać mój głos płaskim. - Nie mogę sobie wyobrazić, dlaczego dzwonisz do mnie z tą historyjką, Sergei. Zająłem się twoim księgowym.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

nadal dziewica? Jestem zachwycony! W głowie mam właśnie biznesmana dla niej. On

196

- Powinieneś był przyprowadzić go z powrotem, nie zabijać.- Grzmi Sergei. Wali pięścią w stół tak mocno, że słychać to przez telefon. Jego pokaz gniewu ma uspokajający wpływ na mnie. Otwieram laptopa i wyciągam GPS telefonu Daisy. Satelita potrzebuje chwili, ale wskazuje miejsce na południe od Moskwy, wiejską posiadłość Petrovich. Jest to duży, drewniany kompleks z pełną gwardią, ogrodzeniami, psami i drzewami. Kopiuję te współrzędne i wysyłam je do Daniel’a. Jeśli nie jestem sam, to jest właśnie jego szansa.

Daisy KIEDY LĄDUJEMY MOJE DŁONIE są związane razem za moimi plecami. Yury umieszcza poszewkę na mojej twarzy i jestem prowadzona schodami, przez asfalt, do samochodu. Trzęsę się z zimna i strachu-, ale nikt nie oferuje mi kurtki. Jestem rzucona na tylne siedzenie samochodu, za mną słyszę tylko trzask zamykających się drzwi. Wszędzie wokół mnie są ludzie rozmawiający po rosyjsku, ale nikt nie wydaje się nawet zaniepokojony, że mają związanego, z zakrytą twarzą jeńca. Poruszam się na tylnym siedzeniu samochodu jak jedzie, ale jestem jedyną z tyłu. Regan nie ma ze mną. Stach atakuje moje serce i zastanawiam się gdzie oni ja zabrali. Dlaczego byłyśmy wysłane w dwa różne miejsca? Mimo, że jestem przerażona, padam z wyczerpania. Zasypiam w samochodzie, więc nie wiem jak długo trwa podróż. Budzę się, kiedy samochód szarpie się zatrzymując. Słyszę tylko jedne. Co oznacza, że jest tu tylko jedna osoba, prawda? Zginam palce za plecami i przekręcam nadgarstki. Plastikowa zapinki wbijają się w moja skórę. To boli, ale ten ból jest niewielki porównując fakt, że jestem w beznadziejnym położeniu. Tylne drzwi otwierają się i ktoś chwyta mnie za nogi. – Wysiadaj.- Słyszę jak mówi głos i jestem rozczarowana zdając sobie sprawę, że to Yury. Zostałam zostawiona sama z osobą, która przeraża mnie bardziej niż Vasily. Vasily nie lubi mnie, ale dla niego jestem pionkiem, który trzeba przenieść.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Słucham otwierania i zamykania drzwi, więc mogę policzyć ile jest tu ludzi.

197

Yury nienawidzi, mnie, ponieważ poraziłam go w jaja. Jestem przerażona tym, w jaki sposób zemści się. Wykręcam się na swój sposób na tylnym siedzeniu i wstaje na nogi. Jestem niepewna. Nie jadłam od czasu jak zmierzałam do pracy i czuję chwiejna i słaba. Moje usta są suche i chcę siku, ale boję się poprosić. Szorstkie ręce łapią mnie za ramię i ciągną do przodu, prowadząc mnie. Robię chwiejne kroki, ale Yury porusza się w szybkim tempie, co jest trudne dla moich krótszych nóg, aby nadążyć. Albo on nie jest za dobrym przewodnikiem. Potykam się, kiedy moja kostka uderza w coś. Może krawężnik? Następnie, chwilę później moja twarz uderza w coś tak mocno, że prawie robi mi się czarno przed oczami. Yury śmieje się okrutnym dźwiękiem. – Głupia pizda. Jak mogę być odpowiedzialny za twój dobry stan zdrowia, jeśli ty biegasz po ścianach? Krew spływa nosem do ust, a cała twarz pulsuje i czuję opuchliznę. Moje zęby bolą i chcę krzyczeć z bólu, ale zagryzam wargę, aby nie dawać mu satysfakcji. Tego jak mnie boli. Szef Vaily’a chce mnie, jako karty przetargowej, ale Yury po prostu mnie unieszczęśliwia, bo może. Kiedy szarpie mnie za ramię próbując wyciągnąć mnie z powrotem, garbię swoje ramiona przygotowując się na kolejną ścianę, ale tam nic nie ma. A następnie jestem gdzieś. Mogę powiedzieć, że jesteśmy wewnątrz; powietrze przemieniło się, i nasze buty robią odbijający się echem hałas. Tak, zdecydowanie jesteśmy w wielkim budynku. Wciąż mam na sobie kaptur, więc nic nie widzę. Ręka Yury'a na moim ramieniu szczypie strasznie, ponieważ ciągnie mnie do przodu, a następnie plaska mnie metalem, bijąc moje golenie. – Siadaj. Próbuję badać rzeczy swoją nogą. To jest metalowe krzesło, myślę. Ostrożnie siadam olbrzymie stłuczenie. Jest zbyt cicho. Chcę Regan z powrotem. Nawet wiedza, że ona jest u mojego boku uczyniłyby rzeczy mniej żałosnymi. Ale jestem sama z Yurym. Chwilę później ściąga kaptur z mojej twarzy i mrugam swoje otoczenie jak włosy spływają z mojej twarzy w statycznej chmurze. Jesteśmy w jakiegoś rodzaju magazynie. Jest pusty, jednak rządki pólek metalowych mają nic oprócz kurzu na nich. Pojedyncza żarówka zwisa z sufitu, a wszystko jest ciemne i złowieszcze. Są tam składane metalowe krzesła przed stolikiem do kart i tam właśnie siedzę. Yury wacha się u mojego boku.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

na tym i czekam, ręce mnie bolą od związania, na mojej twarzy i ramionach czuję jedno

198

Wpatruje się w dół na moją twarz i przeklina po rosyjsku. Następnie szczypie mostek na moim nosie. – Czy to boli? Boli, ale nie chcę dać mu satysfakcji mówiąc mu to. Szarpię się z jego uścisku. Pomrukuje. – Dobrze. Nie jest złamany. Sergei będzie chciał mojej skóry, jeśli permanentnie uszkodziłem jego małą walizkę pieniędzy.- Posyła mi zimne spojrzenie. – Wystraszyłaś mnie tam na chwilę. Wpatruję się w niego, moja twarz pulsuje w miejscu gdzie uderzył mnie. - Zamierzacie wysłać mnie z powrotem do Nick’a? Taki jest plan? Yury gapi się na mnie. Następnie śmieje się jakbym powiedziała coś zabawnego. – Wydaje ci się, że twój chłopak będzie wystarczająco długo żywy żeby cię odkupić. Jesteś zabawną kobietą. Staram się nie być zaniepokojoną przez to, ale…boję się. Teraz wiem, że Nick jest jednym z nich. Vasily powiedział mi, że był mordercą. Jednym z Bratva. Zgaduję, że definicja Nicka, jaką przedstawił nie była kompletna. Nick zabija ludzi dla pieniędzy. Jest tak zły jak człowiek, który zabił moją matkę i zniszczył życie mojego ojca. I to sprawia ze mnie straszną, okropną osobę, ponieważ chcę, aby przeszedł przez te drzwi w następnej minucie i uratował mnie. Chcę, aby pojawił się i trzymał mnie blisko i powiedział, że wszystko będzie okej. Że mnie ma. Że jestem bezpieczna. I nienawidzę siebie za to. - Żadnych więcej żartów dla Yury’ego? Wstyd.- Mój porywacz studiuje mnie chwilę dłużej, a następnie pochyla swoją brodę. – To może jesteś gotowa na inne rzeczy wkładane do twoich ust? Pamiętam jego groźbę z samolotu. – Jeśli włożysz cokolwiek do moich ust, zamierzam to za bardzo przestraszony swoim szefem, tym Sergei’em jak wspomniał. Jego oczy zwężają się i przygląda mi się przez moment. – Idź umyć się do łazienki. Jestem zdegustowany smarkami i krwią płynącą z twojej twarzy. Wygrałam tę rundę. – Moje dłonie są związane.- Mówię mu i wzruszam ramionami, jako demonstrację, że nie mogę nimi ruszać. – Nie mogę trzymać głowy pod kranem i jej oczyścić. I muszę siku. Czy możesz mnie rozwiązać? - Więc, możesz mnie bić? Tak, myślę, ale wiem, że nie mogę dostać, czego chcę. – Boisz się, że wygram?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

odgryźć.- On może uderzyć mnie lub spoliczkować, ale nie może zranić, nie naprawdę. Jest

199

Prycha. Triumfuję, kiedy podchodzi do mnie, ale dostarcza dźwięczny klaps na mojej twarzy, co mnie ogłusza. Chwyta mój podbródek w następnej chwili, kiedy moja głowa nadal się kręci. – Posłuchaj bardzo uważnie. Zamierzam rozwiązać twoje ręce, ale jeśli spróbujesz uciec rozłamię ci rękę moimi gołymi rękami. Powiem Sergei’owi, że to był wypadek, da? Możesz nadal rozkładać nogi w ten sposób. Drżę. Wiem, że on jest poważny. – Nienawidzę cię.- Mówię mu cicho. – Mam nadzieję, że Nick zamorduje ciebie.- Jestem nieco zaniepokojona sobą, kiedy zdaję sobie sprawę, że mam to na myśli. Mój brzuch jest pełen przerażenia i wściekłości, i kurde nie chciałabym niczego więcej niż to, aby Nick wszedł przez te drzwi i zabił Yury’a wprost przede mną. Nienawidzę go tak bardzo. Nienawidzę go, ponieważ wiem, że zgwałcił Regan. Nienawidzę go, ponieważ wiem, że chciałby mimochodem złamać mi rękę tak łatwo jak Mnie spoliczkował. Nienawidzę go, ponieważ to łatwiejsze niż nienawidzenie siebie za bycie odpowiedzialną za wszystko. Wszystko, ponieważ myślałam, że mężczyzna, w którym byłam zakochana był hakerem komputerowym. Jestem najgorszym rodzajem głupca. - Możesz mnie nienawidzić, pizda. Ale bądź mądra i nie uciekaj albo to będzie złe dla ciebie.Wyciągnął nóż i przecinał ograniczenia z moich nadgarstków. Potrząsnęłam ramionami i wstałam. Chciałam głaskać nadgarstki, ale zamiast tego wpatrywałam się ostrożnie na Yury’a. Yury’a który miał nadal wyciągnięty nóż, obserwując mnie. Czekając na mnie abym zrobiła coś głupiego. Kochałby to gdybym spróbowała zaatakować go, ponieważ w takim razie miałby słuszne powody by złamać moją rękę...albo gorzej. Więc prosto powiedziałam. – Gdzie jest łazienka? Wskazuje na drzwi w tylnym rogu prawie pustego magazynu. – Oczyść swoją twarz. Jesteś obrzydliwa. prywatności byle jak. Sedes wzbudza wstręt, deska rozbita i otoczona latami brudu, ale szybko załatwiam się, a następnie myję moje ręce w zlewie tak samo brudną kostką mydła. Nad umywalką jest lustro. Jest popękane, połamane i bardzo brudne jak reszta łazienki, ale mogę dostrzec swoją twarz. Grzbiet mojego nosa jest opuchnięty i purpurowy, wyglądam jakbym została uderzona pięścią pomiędzy oczy. Krew pokrywa skorupą moją górną wargę, a moje usta są spuchnięte. Ostrożnie myję twarz spryskując ją zimną wodą, ale to nie wygląda znacznie lepiej, kiedy usunęłam całą krew. Moje nadgarstki są masami stłuczeń gdzie były więzy- i Yury- trzymał też mocno. Wyglądam okropnie.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Idę po to. Gałka od drzwi została usunięta i tylko dziura pozostała, ale zamykam się dla

200

Nadal mam się lepiej niż Regan, myślę. Łzy wypływają z moich oczy jak myślę o niej. To moja wina, że została zabrana i nawet nie wiem gdzie jest teraz. Tak bardzo przepraszam, Regan. Moja twarz jest umyta, nie śpieszę się, aby wrócić na zewnątrz i zobaczyć Yury'a jeszcze raz. Zjeżdżam w dół kafelkowej ściany i przysiadam na podłodze, zaplatając ramiona blisko siebie. On może po prostu wejść i mieć mnie. Jest tu cicho i czuję się trochę bezpieczniejsza za drzwiami - nawet bez zamknięcia - między mną, a moim oprawcą. Moje myśli krążą przy Nick’u. Nie wiem, co mam myśleć o słowach, Vasily’a. Mógł mnie okłamać, ale tatuaże na jego rękach i sposób, w jaki jego oczy stają się zimne, kiedy jest zły wyglądają tak, tak znajomo dla mnie, wiem, że mówił prawdę. Vasily jest mordercą i jest nim także mój Nick. Powinnam to zauważyć wcześniej. Sposób, w jaki na mnie patrzył. Sposób, w jaki ma tyle pieniędzy. Przerażające tatuaże na jego ciele. Ból w jego oczach, samotność. Tłumiłam szloch, który chciał wydostać się z mojego gardła zagryzając swoje knykcie. Jestem rozdarta. Część mnie chce nienawidzić Nick’a za to, kim i czym jest. Za okłamanie mnie. Za pozwolenie mi być naiwną i zwieść mnie nawet, gdy kłamał mi prosto w twarz. Wychodził i zabijał ludzi w trakcie naszej znajomości? Czy zamordował kogoś, a następnie przyszedł do mnie i całował mnie? Te myśli budzą we mnie obrzydzenie. Muszę wyjechać z miasta w interesach, powiedział mi i nigdy nie myślałam alby zapytać o więcej. Jestem taka głupia. Najgorsze z wszystkiego, że nadal żywię uczucia do niego. Myślę o smutku w jego oczach. Nienawiści do samego siebie. Myślał, że jest niewarty mnie. A teraz wiem, że to prawda, rozumiem, dlaczego…ale nie mogę przestać być opiekuńczą w stosunku do niego. przez te drzwi i uratował mnie, a następnie trzymał w swoich ramionach. Chcę, aby Nick sprawił, że wszystko byłoby ponownie w porządku. Chcę, aby przyszedł i pocałował mnie, sprawił żebym zapomniała. Ale boję się go teraz. Ponieważ znam prawdę, kim on jest. Jest jak Yury. Jak Vasily. I zastanawiam się czy są tam jakieś inne Daisy, skulone w magazynie, podczas, gdy Nick siedzi przy stoliku i czeka aż uwięziona wyjdzie z łazienki. Tym razem nie mogę stłumić mojego szlochu.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nie mogę okłamywać siebie. Nawet z tym wszystkim, co wiem, chcę, aby Nick przeszedł

201

YURY NIE WCHODZI DO łazienki po mnie. Pozostaję tam przez kilka godzin przykucnięta na podłodze, ukrywając się od wzroku. Słyszę go rozmawiającego przez swój telefon, jedno stronna rozmowa, która może być o pogodzie lub sporcie zważywszy na te całe jego śmianie. Wkrótce, myślę, słyszę kolejny głos. Kobiecy głos. Kaszle i mówi coś po rosyjsku, a Yury odpowiada. Głos kobiety staje się marudny i błagający, a ton Yury’a krótki. Następnie słyszę kolejny męski głos. Jego rosyjski brzmi inaczej niż tamtych, płasko. A następnie czuję jedzenie. Pachnie to jak frytki. Czuję przypływ śliny w ustach. Ostrożnie wstaję na nogi i zaglądam przez dziurkę gdzie powinna być gałka. Będę musiała opuścić swoją świątynię, aby zobaczyć, co się dzieje. Mój żołądek warczy przypominając mi, że nie jadłam i jestem przerażona, ale jestem nawet bardziej przerażona nie wiedząc, co się dzieje. Otwieram drzwi i wychodzę z łazienki. Yury nadal siedzi przy stoliku. Ma papierosa wetkniętego w swoich ustach i popielniczkę umiejscowioną przed nim. Dwaj inni mężczyźni są w pomieszczeniu. Rozpoznają Vasily’a, ale drugi mężczyzna jest obcy. Jest tu również kobieta. Kobieta jest chuda i koścista, drży w ciężkim futrze, który wygląda jakby był wyłowiony ze śmieci. Jej twarz jest oblepiona masą makijażu, a jej włosy strączkowate. Mężczyźni są ubrani w długie płaszcze, a ich twarze wyrażają jakby obserwowali mnie. Nowy mężczyzna trzyma torbę z McDonald’a. Wszyscy odwracają wzrok na mnie, kiedy wychodzę. Ciemnowłosy mężczyzna obserwuje mnie przez dłuższą chwilę i kręci głową. – Chryste, Yury. Myślałem, że mieliśmy jej kurwa nie krzywdzić. Sergei chce ją sprzedać. Człowieku, ona wygląda jak gówno. Jestem zaskoczona. On mówi po angielsku i to kompletnie bez akcentu. Ten mężczyzna - ten najnowszy morderca - jest Amerykaninem? Miała wypadek. - Wzrusza ramionami. – Co cię to obchodzi? - Ponieważ dostanę działkę kiedy ona zostanie sprzedana.- Powiedział mężczyzna bez ogródek. Rzucił torbę na stół. – Trochę dobrego jedzenia dla ciebie podczas czekania. Yury pomrukuje i jego wzrok przeskakuje na szczupłą blondynkę w płaszczu. – Widzę, że przyniosłeś mi prezent. - Galina nie spłaciła swoich długów u Sergei’a i teraz narobiła sobie bałaganu z krokodil.- Mówi Vasily. – To jedynie kwestia czasu. Więc Sergei powiedział, żeby ją tu

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Yury zaciąga się papierosem i daje przybyszowi mały uśmiech. – Ona jest niezdarna.

202

przyprowadzić. Chce odpracować swoje długi.- Uśmiech mężczyzny jest płaski. – Problemem jest, że nikt jej nie chce. - Więc dlaczego przysłał pizda do mnie?- Yury wygląda na średnio zainteresowanego. Jego wzrok prześlizguje się po kobiecie. Reszta z nich ignoruje ją…i mnie. - Ponieważ Sergei tak powiedział.- Amerykanin powiedział otwarcie. – Nie obchodzi mnie, co z nią zrobisz. Po prostu nie chcę, aby była moim problemem. Yury kiwa głową. – Będę myślał o czymś.- Klepie składane krzesło obok siebie i kobieta siada na nie. - Sergei przysłał nas tutaj, aby zwolnić cię z ochroniarskiego obowiązku. Zabierzemy ją z twoich rąk na chwilę.- Amerykanin wskazuje na mnie. Moje oczy rozszerzają się i robię krok do tyłu, w kierunku łazienki. Yury to diabeł, którego znam. Boję się go, ale jestem nawet bardziej przerażona tym nowym mężczyzną, ponieważ nie widziałam go wcześniej. On może być cztery razy bardziej sadystyczny niż Yury. Jak mogę zaufać jakiemuś Amerykaninowi, który pracuje z tymi okropnymi ludźmi? - Nyet.- Mówi Yury. – Będziemy mieli zabawę, prawda?- I Yury patrzy na mnie. - Pieprz się.- Mówię, mój głos jest drżący. Wzdrygam się do tyłu oczekują na kogoś atakującego mnie. Ale mężczyźni tylko mnie obserwują z tym samym chłodem, wyrazem twarzy, jaki widziałam tak często. - Widzisz?- Powiedział Yuru płaskim, kpiącym głosem. – Zabawa. Ona mnie lubi. I jestem pewien, że będzie przyjaźniejsza, jeśli dostanie coś do jedzenia. Wtedy będzie dobra dla mnie. Nie chce ssać go za jedzenie. Nie chcę. Ignoruję pomruk z mojego brzucha. - Cokolwiek.- Mówi Amerykanin. – Więc zamierzasz zostać? zacznę się nudzić. A do tego czasu będę zabawiał się z moim prezentem. Uśmiech, jaki posyła chudej kobiecie sprawia, że zimno mi w środku. - W porządku, więc.- Mówi Amerykanin. Patrzy na Vasily’a, kiwa głową i zaczyna wychodzić. Wielki blond mężczyzna stoi przy wejściowych drzwiach pilnując ich. Vasily nie wychodzi. Chwile później, jestem tylko ja, Yury i kobieta - Galina. Vasily pozostaje przy drzwiach, ale mógłby być pomnikiem dla całej tej uwagi, jaką poświęca sytuacji.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Da. Możecie uciekać.- Yury macha papierosem na pozostałych. – Zadzwonię, jeśli

203

Galina i Yury pozostają na siedząco przy stole, a Yury patrzy na mnie gdzie chowam się przy drzwiach łazienki, trzęsąc się z niepewności. Wskazuje na jeden z metalowych składanych krzeseł. – Usiądź. Powinnam z nim walczyć? Nie słuchać? Moja twarz pulsuje i nie dostrzegam w tym wszystkim żadnej zalety. Nie było niczego, co mogłam użyć, jako broni w łazience, a magazyn jest tak samo pusty. Po momencie wahania zbliżam się i siadam naprzeciwko Yury'a i kobiety. Trąca torbę z jedzenie w moim kierunku. – Jedz. Patrzę na niego czy nie jest to sztuczka, ale kiedy nie rusza się z wahaniem sięgam po torbę jedną posiniaczoną ręką. Posyła mi kolejny płaski uśmiech i ponownie zaciąga się papierosem. W torbie jest hamburger i frytki oraz serwetka. Przekopuje się przez torbę, mając nadzieje znaleźć tam plastikowy nóż. Coś, cokolwiek, ale tam nic nie ma. Po chwili rozczarowania chwytam burgera i rozwijam go, biorąc wielki gryz zanim będą mogli mi to zabrać. Yury obserwuje mnie z rozbawieniem. – Amerykanie mają takie okropne maniery. Ignoruje go, jem łapczywie. Nie ma picia, a jestem niesamowicie spragniona, ale skarżę się. Po tym jak zjadłam burgera, zaczynam frytki. Yury kontynuuje obserwowanie mnie przy jedzeniu. Kobieta siedząca obok niego wydaje się być raczej gdzieś daleko. Jej wyraz twarzy jest szklany i nieobecny i pociąga cały czas nosem jakby była przeziębiona. Jak jem Yury przekrzywia swoją głowę. – Podaj mi swoją dłoń. Nieruchomieję. To jest pułapka. Patrzę na niego, czekam. Robi niecierpliwy znak. – Podaj mi swoją dłoń Drżąc wyciągam rękę w jego kierunku. Spodziewam się wszystkiego po tym

człowieku oprócz tego, co robi. Bierze moja dłoń w swoją i bada moje paznokcie. Następnie patrzy na Galina i mówi coś po rosyjsku. Ona posłusznie podaje mu swoją dłoń. Wyciąga on swój nóż i szeroko się do mnie uśmiecha. Mój żołądek burzy się. Galina kontynuuje siedzenie tam jak zombie. - Myślę, że wyślemy Nikolai’owi małą wiadomość. Małą, mówiącą ‘Pośpiesz się’. Co o tym myślisz, pizda?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

.

204

Przełykam ciężko. Chciałabym wiedzieć, o czym on mówi, ale się boję. – Co zamierzasz zrobić? Sprawdza palce Galina’y i sprawdza mnie ustawiając jej palce do moich. Są one pokryte ciemnymi plamami, a w kilku miejscach wygląda to na łuski i na zgorzelinowe. – Ona ma tak dużo miłości dla krokodil. Jest to tanio naprawić, kiedy jesteś zbyt załamana uzyskując dobre rzeczy.- Odkłada jej dłoń i gestem wskazuje żeby podała mu drugą dłoń. Robi to, tak samo łatwo i bez wyrazu jak wcześniej. To wygląda tak jakby nie zdawała sobie sprawy, że on ma nóż w jednej ręce. Zastanawiam się czy ona z czegokolwiek zdaje sobie sprawę. Sprawdza jej nową dłoń, a następnie patrzy ponownie na moją. Następnie zabiera jej pierścionek i ostrożnie przycina jej paznokcie swoim nożem. – Dobrą rzeczą jest, że Galina nadal ma jeden przyzwoity palec, czy dwa, da? To czyni nasza małą wiadomość łatwiejszą. - Jaką wiadomość? - Sergei powiedział, że nie możemy uczynić ci żadnej szkody. Jego nabywca lubi swoje pakiety w całości. Rozumiem to, ale uważam, że Nikolai potrzebuje trochę motywacji, tak? A co jest większą motywacją niż wysłanie mu palca jego kobiety? Moje dłonie składają się w pięści i przerażona chowam je między nogami. – Nie! Od drzwi Vasily woła leniwe ostrzeżenie w języku rosyjskim. Yury przewraca oczami i macha ręką na mnie, ignorując drugiego mordercą. – Głupia, pizda. Czy nie słyszałaś mnie jak mówiłem, że nie dotknę cię?- Wskazuje nożem na Galina’y i jej pustą twarz. – Ale ta, posiada wiele, wiele dolarów Bratva. I nie ma niczego do zapłaty jak jej ciało.- Uśmiecha się szyderczo w dłoń kobiety.- Jej zepsute, zepsute krokodil ciało. Jak patrzę, on ostrożnie kładzie dłoń Galina’u na stole. Kobieta mogłaby być zombie za tą całą uprzejmość, którą płci. Patrzy tępo przed Kiedy Yury obniża nóż w kierunku jej palca szarpię się na swoje stopy. – Nie! Proszę nie rób tego. - Nie martw się.- Mówi Yury z diabelskim uśmiechem. – Ona jest tak naćpana, że nie poczuje tej rzeczy. I to sprawi, że twój Nikolai przybędzie szybciej, da? Jakie to korzystne dla nas wszystkich. Unosi nóż po prostu nad jej knykcie. Uciekam z pokoju i wracam do bezpiecznej łazienki, ale nie zanim słyszę, że Galina zaczyna krzyczeć.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

siebie, z małym uśmiechem igrającym na jej ustach.

205

Wymiotuję do zlewu do czasu aż nic nie zostało.

Rozdział trzynasty Nikolai SIEDZĘ W KLASIE EKONOMICZNEJ NASTĘPNEGO lotu. To było jedyne wolne miejsce, jakie mogłem dostać. Inaczej nie mógłbym wylecieć, a nawet drobne opóźnienie to jest za długo. Pomimo zatłoczenia, mężczyzna obok mnie z cieknącym nosem i kaszlem, a po się, że spałem, kiedy przybyliśmy do Moskwy. Zmuszam się. Bezlitośnie odpycham od siebie wrzaski bólu Daisy i jej potwornych łez. Odmawiam odtwarzania słów Sergei’a jak wspominał o gwałceniu Daisy i sprzedaniu jej naszpikowanemu kiłą zboczeńcowi, z Dubaju. Żadna z tych rzeczy nie ma znaczenia. To, co ważne, to czy ona żyje. Dopóki ona nadal oddycha, moją jedyną obawą jest uratowanie jej. Po tym… Dobrze, po tym jak rozegram swoją zemstę na domu Petrovich i każdego innego, kto dotknął, Daisy. Będzie to zapamiętane na całym świece, od Hong Kongu po Nowy Jork, we wszystkich ciemnych miejscach, że jeśli dotknąłeś czegoś Nikolai’a, zemsta nadejdzie po

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

prawej stronie dziewczyna, która pomyślała, że mogę chcieć pokazać jej okolicę. Okazało

206

ciebie i po twoją rodzinę, a nie będzie ona w formie śmierci. Będzie w formie finansowej ruiny, trwałego okaleczenia. To byliby ludzie, którzy wrócą z odciętymi kończynami, a ciałami nafaszerowanymi narkotykami. Byłoby, więc można patrzeć codziennie na wolne, wychudzone ciała swoich ukochanych i pamiętać, że można było tego uniknąć gdybyś tylko zostawił mnie w spokoju. To wiadomość, jaką dostarczę Sergei’owi, Bratva, każdemu. Ale żeby to zrobić muszę spać. I to robię. Nie jestem przygotowany na horror czekający mnie na lotnisku. W bramce podchodzi do mnie stewardesa o krągłych kształtach z Atlant-Soyuz Airlines. Z daleka jest ładna, ale z bliska możesz zobaczyć znaki używania krokodil, zielone łuski jak miejsca widoczne dookoła jej podbródka i niedaleko jej oczu. Niedługo nie będzie mogła ukryć znaków nawet pod makijażem. Wkrótce tkanka jej ciała będzie zielona i obumrze, a jej skóra będzie się łuszczyła, aż zostaną tylko kości. - Pan Andrushko? - Da.- Kiwam głową w potwierdzeniu. - To dla pana.- Wyciąga pudełko, ale jej ręce się trzęsą. Źrenice jej oczu są wąskimi punkcikami i z każdą chwila grożą wylaniem łez. Nie chcę brać tego pudełka. Chcę przepchnąć się obok niej i dostać się do mojej misji, ale tak czy inaczej po nie sięgam. Kamień osiada w moim żołądku i każdy krok w kierunku parkingu jest jak spacer przez cement, Wybieram samochód z tyłu, odblokowuję i ruszam. Jadę małą drogą, a następnie zjeżdżam na bok. Wewnątrz widzę małe elektroniczne urządzenie z ekranem LCD i krwawą tkankę. Moje ręce trzęsą się, kiedy wyciągam owinięty kawałek tkanki z pudełka. A kiedy w środku widzę odcięty palec, szarpię drzwiami i wymiotuję. Ta niewielka ilość, jaka miałem Szarpię się z powrotem do samochodu i włączam ekran video i oglądam jak Yury wpycha palec wewnątrz ust mojej Daisy; patrzę jak jej łzy i przerażenie złapane są przez trochę śmiechu, obciąganie, przez nędznego człowieka, który będzie obdarty ze skóry przez mój nóż tak szybko jak dotrę do nich. Nie chcę oglądać reszty filmu, ale zmuszam się do tego. Scena przenosi się z samolotu do betonowego pomieszczenia. Dźwięk zostaje wyłączony i nie mogę słyszeć jej krzyku jak nóż zostaje pokazany, ale krzyczę, kiedy zbliżony zostaje odcięty palec Daisy na ekranie. Ale łzy i wymioty nie uratują jej. Ona ma dziewięć palców, i co? W końcu jest żywa.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

ochlapałem zamarzniętą ziemię na poboczu drogi. Mój Boże, Daisy. Co ja tobie zrobiłem?

207

Zmuszam się, aby obejrzeć to video dziesięć razy, szukając jakiejś wskazówki, którą mogę znaleźć. Palec wygląda już na wysuszony, nie jak któryś z palców na dłoni Daisy. Ale koniec kończyny może zmienić wygląd. Wypycham to z mojej głowy. Nic z tego mi teraz nie pomoże. W końcu udaje się na zachód. Alexsandr ma tam bezpieczny dom. Będzie tam broń i ubrania oraz zdobędę da mi to chwilę na planowanie. Szturm na kwaterę Sergei’a będzie prawie niemożliwy. Jest tam tuzin najemników pilnujących zewnętrznej strony i pewnie tuzin więcej lojalistów w środku. GPS w telefonie Daisy wskazuje, że jej wewnątrz majątku. Możliwe jest, że Sergei miał telefon i schował go gdzieś indziej, ale musi wiedzieć, że przychodzę, wiec wycofał się wewnątrz swojego zamku. Trwająca godzinę podróż zajmuje mi połowę tego czasu. Mam mało paliwa, kiedy dojeżdżam pod bezpieczny dom. W ramach środka ostrożności obchodzę dom, wokół aby zlokalizować podziemne wejście na tyłach. Alexsandr i ja kopaliśmy ten tunel własnoręcznie przez pięć lat. Nikt inny o nim nie wie. Skradając się w dół do środka, schodzę lekko przechodząc obok rozciągniętego na ziemi drutu. Zastanawiam się o ostatnim czasie, kiedy Alexsandr tu był. Tunel pachnie stęchlizną, owady pełzają przez płytę, która umieściliśmy wzdłuż ściany gleby. Na końcu tunelu jest niewielka brudna piwnica, z generatorem. Generator prądotwórczy brzęczy, co wskazuje, że elektryczność jest używana na górze. Ktoś tam jest. Nie mam żadnej broni, ale mam drut przy pasku. Wyciągam go i trzymam w jednej ręce i wspinam się po schodach w piwnicy drugą, aby zwolnic blokadę. Następnie mocniej popycham drabinę i furtka w podłodze otwiera się. Szybko wracam do tunelu, aby uniknąć rykoszetu wystrzału z broni, ale nic nie słyszę. Schylam się i przewracam obok generatora, wyłączam go, kopie drabinę z dala od furtki, a następnie uciekam do otwarcia tunelu. łechtaczkę dokucza na peryferiach mojego umysłu. Nie. Nie teraz. Byłem zimno krwisty przez całe życie. Daisy przywróciła mnie do życia jednak i ona nie powinna umierać. Nie ma aż tylu sposobów jak mogę zmusić do cierpienia człowieka tak jak Sergei zrobił to mnie i kogokolwiek innego, kto skrzywdzi ją. Chcę wyryczeć na zewnątrz swoją złość, ale teraz, bardziej niż czegokolwiek chcę przezwyciężyć swoje emocje. Przekleństwo brzmi z góry. – Cholera jasna, Nikolai. Dlaczego nie mogłeś wejść przez pieprzone drzwi wejściowe jak normalna osoba?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Obraz Daisy jak znalazła swój pierwszy orgazm z moim językiem naciskającym na jej drżącą

208

To Daniel. Pomimo braku modulatora głosu, poznaję go jakoś. Być może to rytm jego słów, coś, co modulator nie może zmienić. A może, dlatego, że brzmi dokładnie tak jak go sobie wyobrażałem. Nadal czekam. Video, które zostało mi wysłane ma głosy mężczyzn w tle wśród płaczu i łez Daisy. Jednym z tych mężczyzn może być Daniel. To, że jest tutaj, w moim bezpiecznym domu sprawia, że robię się podejrzliwy. Zaciskam drut mocniej w dłoni. Mogę złapać Daniel’a, nie, dlatego, że wiem, że jestem silniejszy czy szybszy niż on, ale przez Daisy. Daniel nie ma takiego samego bodźca. Dźwięki z góry przenikają teraz przez walenie mojego serca. Moje ciało tężeje pamiętając video i chcę umieścić moje dłonie wokół szyi Daniel’a dopóki nie będzie niebieski na twarzy. Zamykam oczy i oddycham, aby odzyskać kontrolę. Nie mogę pozwolić sobie na żadne błędy. Oddycham głęboko. Raz. Dwa. Tam. Mogę usłyszeć. Jest tam więcej osób niż jedna para stóp powyżej. Nie ważne. Pięcioma mogę się zająć sam. Pierwsza ofiara pozwoli mi na uzyskanie broni. Mam wyjście i korzyści. Każdy, kto chce mnie dostać będzie musiał zejść do piwnicy. Mechanika ciał wymaga, aby lądować na ziemi na ugiętych kolanach. Stąd mogę uderzyć nogą w nich i od razu znajdą się na plecach. Nie więcej niż w jednym więcej ruchu mogę ich rozbroić, strzelać do nich, podnosząc ciężar ciała, jako tarcza. Ćwiczę ruchy w mojej głowie. Uderzenie, atak, strzał i odwrót. Uderzenie, atak, strzał, odwrót. - To ja, Daniel, ale oczekiwałem ciebie, wiesz o tym. Spójrz, zamierzam upuścić Glock’a na dół dla ciebie, jako znak dobrej wiary, okej? Nie jest to twoja ulubiona krótka broń palna, ale hej, żadnego kurka, prawda? Kto by tego nie lubił? Rozważam to. Glock nie ma żadnego zewnętrznego kurka jak większość krótkich broni palnych, ale wydłużoną iglicę nazwaną napastnikiem. To kieruje się ku szybkiemu i łatwemu Jasny blask na górze otworu i sekundy później Glock i magazynek lądują na brudzie. Przyciągam obie rzeczy nogą w swoim kierunku. Żadnego wystrzału. Mogę ledwo widzieć komorę Glock’a w bladym świetle tunelu, ale wystrzelam na sucho dwa razy. To brzmi i działa dobrze. Ładuję magazynek i wystrzeliwuję w otwarcie gdzie jest wejście. - Jezu pieprzony Chryste.- Słyszę wykrzykującego Daniel’a.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

zabójstwu nawet, gdy twoja ręka jest ranna.

209

Mam jeszcze dwanaście kul. Szeptania są zmieniane. Inny głos należą do Rosjanina. Więc dwóch ludzi, dwanaście kul. Żadnych pytań. Rozważam wyjście z tunelu, a następnie okrążam wokół strzelając do dwóch na zewnątrz. - Słuchaj, ty gorąca głowo, co sprawi, że przyjdziesz tu na górę bez postrzelenia nas? Nic, nie Daisy. Jeśli mieli Daisy, poszedłbym na górę, ale nic nie mówię. - Okej, słuchaj. To Vasily i ja. Tylko nasza dwójka. Mógłbym powiedzieć, że nie jesteśmy uzbrojeni, ale oboje wiemy, że byłoby to kłamstwo. Wiem gdzie jest Daisy. Obiecuję ci, że godzinę temu miała się dobrze. Bez uszczerbku, może trochę mentalnie rozpieprzona, ale tak czy inaczej radzi sobie całkiem dobrze. Jej blond przyjaciółka, nie za bardzo. - Regan.- Mamroczę. - Co to? - Współlokatorka, którą zabrałeś? Jej imię brzmi Regan.- Mówię. - Taak, Regan. Sprzedali ją. Nie wiem gdzie jest. Nie mogłem złamać mojej przykrywki i opuścić Daisy. Nikolai, to nie był palec Daisy, ten odcięty. Przyrzekam ci. Był innej dziewczyny. Miała kiepski układ z Yury’em i zapłaciła. Vasily był tam. - Chce to usłyszeć od Vasily’a. - Przyjdź tutaj, dupku.- Słyszę jak Daniel mamrocze do swojego kompana. - Co?- Głos ciężki i z akcentem. To może być Vasily lub może to być tuzin innych, ale zamierzam zagrać z Danielem grę przez krótką chwilę. - Dlaczego?- Wołam. - Dlaczego jestem tutaj, a nie z moim wujkiem Sergei’em gwałcącym twoją ukochaną dziewczynę? Dziewicę?- Cmoka językiem. – Nie wiem czy chwalić cię za znalezienie takiego klejnotu, czy śmiać się z twojego braku męskości, nie biorąc takiej nagrody. Nie mogę się powstrzymać i strzelam ponownie w hol. Jedenaście kul. Dwóch zabójców.

- Mudak.- Przeklina, Vasily. Pieprz się i ty, pojebie, myślę. - Zamknij się kurwa, Vasily. Nie mamy czasu na to gówno.- Warczy Daniel. Słyszę przepychankę, a następnie Vasily'a głos powraca, trochę udzielał ostrej nagany, trochę ponury. To całkowita gra, którą ci dwoje rozpoczęli. Gdyby tylko moja Daisy nie była w rękach pieprzonego szaleńca, pomyślałbym, że to jest zabawne, ale nie.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nadal za mało.

210

Chwytam grubszy koniec Glock'a tak mocno, że metalowy splot na uchwycie odciska się na moich rękach. Chcę wyładować cały magazynek do czasu, gdy ta dwója będzie krwawić na podłodze. - PIEPRZCIE SIĘ Z TYM.- Krzyczę. Straciłem cała swoja cierpliwość. - Ach, Nikolai, myślałem, że jesteś bez załogi tam na dole.- Mówi Vasily, zawsze chłodno. – Ale niemniej, Alexsandr miał rację. Sergei jest nieodpowiednim liderem Bratva. Sprzedaż naszych kobiet, wszechobecne korzystanie z krokodil, wszystkie z tych rzeczy zabijają nas. To nie czyni nas silniejszymi, ale osłabia nas. Ale nawet te rzeczy, może moglibyśmy wybaczyć. Ale zabicie Alexsandr’a, porwanie twojej kobiety i odwracanie ciebie przeciw nam? Nyet. Sergei po prostu nie pasuje do przewodniczenia. W tym pokoleniu, lub później, Bratva zostanie przerwana, jak powiedział Alexsandr. Więc pomożemy ci odzyskać twoją Daisy. Możesz zabić Sergei’a. Następnie musisz odejść. Opuścić Bratva, odejść na emeryturę. Żadnego więcej zabijania. Żadnej więcej pracy. Imię Nikolai Andrushko zostanie wymazane z ksiąg, a ty i twoja Daisy nie będziecie dla nas istnieć, tak jak my nie będziemy istnieć dla ciebie. Takie są warunki. Ześlizgnąłem się na tyłek. Wszystko to, dlatego, że Alexsandr szepnął do uszu Bratva, że na Sergei'u nie można polegać? Moja Daisy została zabrana, ponieważ Sergei czuje, że jego pozycja na szczycie Bratva jest narażona na niebezpieczeństwo? Był głupszy niż myślałem. Ale jakoś wciąż jestem niepewny. Co sprawi, że poczujesz się wystarczająco bezpieczny, aby wyjść, Nick?- Pyta Daniel. – Ponieważ im więcej czasu spędzasz w tunelu tym większe ryzyko dla Daisy. Nie jest w błędzie. Każda minuta, która przemija jest minutą, w której Sergiej mógł zmienić zdanie i zdecydować, aby skrzywdzić ją bardziej. Ale jeśli jest to pułapka, wtedy stracę szansę, aby ją ocalić. najlepszym razie, masz samobójczą misję w swoich rękach. W najgorszym razie, umierasz przy wejściowej bramie i Daisy jest między strażą dopóki nie będzie chciała się sama zabić. Opcje, jakie mam przed sobą są złe i gorsze, ale wybieram złą, ponieważ nie mam wyjścia. Wychodzę z tyłu tunelu. Nie ma sensu trzymać głowy w dziurze i czekać na to żeby zostać zastrzelonym jak melon. W końcu do drzwi wejściowych będę miał jakieś przykrycie. Idę do przodu małego pomieszczenia, a drzwi są otwarte na oścież. Naciskam jedną stronę i obaj, Daiel i Vasily wychodzą. Ich ręce są po bokach, puste, ale przygotowane do działania. Spuszczam Glock’a.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Nie możesz sam stawić czoła Bratva.- Vasily powraca do gry. – Wiesz o tym. W

211

Daniel ma sześć stóp i pieć cali. Ma, co najmniej trzy cale do mnie. Vasily i ja mamy bardziej podobną wysokość. Oboje są wysportowani i trzymają ramiona z lekkością, co jest szczególne dla ludzi, którzy wiedzą jak użyć swoich ciał, jako broni. Mogłem podołać jednemu, ale nie obydwóm. Wbrew zdrowemu rozsądkowi podaję dłoń Daniel’owi w geście porozumienia. Bierze moja dłoń i ściska ją. - Nie robię tego z dobroci serca.- Mówi. – Mam swój własny ukryty cel i będę potrzebował twojej pomocy. To rozumiem. Transakcje wymienne mają znaczenie dla mnie. Kiwam głową i wchodzę do środka pokazując plecy dwóm niebezpiecznym drapieżnikom za mną. Jest to niezwykły pokaz dobrej woli. W środku widzę broń. Karabiny maszynowe, pistolety maszynowe, noże, krótką broń palną, stos C-4 o około dwóch stóp wysokości. Nigdy nie opuściłbym tego budynku żywy. Daniel widzi mnie wpatrującego się w C-459. – Zgadza się. Musiałem przenieść to gówno żeby twoje gówniane wycelowane kule nie uderzyły tego i wysadziły nas w powietrze. Wzruszam ramionami – Powinieneś być bardziej szczegółowy w swoich planach na początku. Ale wystarczy o tym. Jaki jest plan?

Daisy zasypiając.Nie dbam o to, że spoczywam na brudnych, połamanych płytkach. Lada dzień przejmę zarazki od Yury’a. Mijają godziny, może dni. Straciłam poczucie czasu. Śpię, ale moje sny są pełne Nick’a i broni. Nick, strzelający do mojej matki. Nick, trzymający dłoń Galina’y jak odcina jej palec. Nie są to spokojne sny. Kiedy się budzę, jest mi zimno, jestem głodna, obolała, spragniona i Yury jest tutaj. Więc, godzinami spałam czekając na śmierć lub na Nick’a.

59

Materiał wybuchowy

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

UKRYWAM SIĘ W ŁAZIENCE dopóki tak padam z wyczerpania i zwijam się w kłębek,

212

Nie jestem pewna, na którą z nich mam nadzieję. Budzę się drżąc, kiedy but szturcha mnie. Patrzę w górę, mrużąc oczy i widzę wielkiego blond olbrzyma, który pilnował drzwi od magazynu. – Chodź. Wstaję, każda kość w moim ciele boli mnie. Mam zawrotu głowy, kiedy wstaję i chwieję się trochę. Ręka olbrzyma chwyta moje ramię, aby ustabilizować mnie i wlecze mnie z łazienki. Przy stoliku jest Yury. Nie ma tam żadnego śladu Galina’y, chociaż jest ciemno to spostrzegam plamę krwi na stole, która wyryła twarty obraz w mojej głowie. Patrzę się i patrzę, nie mogąc oderwać od niej wzroku. Zastanawiam się czy wysłali palec do Nick’a. Zastanawiam się czy Nick traktuje to z taką sama zimnym, pozbawionym emocji wyrazem twarzy, jaki widzę na twarzy mężczyzny trzymającego mnie prosto. Lub czy to będzie smutnooki, samotny Nick, w którym się zakochałam? Czy będzie nieszczęśliwy myśląc, że to mój palec? Lub czy to w ogóle będzie go obchodziło? Co ja tak naprawdę wiem o prawdziwym Nick’u? Zdaję sobie sprawę, że jest to rzecz, która najbardziej mnie przeraża. Nie to, że Nick jest zabójcą i ma okropną przeszłość, w jakiej żył. To, że nie wiem czy w ogóle znam prawdziwego Nick’a. Ponieważ nadal go kocham, nadal go chcę, ale nie wiem czy znam go. - Chodź.- Mówi Yury, przerywając moje myśli. Trzyma plastikową zapinkę i zdaję sobie sprawę, że moje ręce ponownie zostaną związane. Jego szeroki uśmiech jest podły. – Będę miał zabawę, jeśli będziesz walczyć. Nie walczę. Krzyżuję nadgarstki i trzymam je, czekając. Moje zdrętwiale ruchy przypominają mi o Galina’ie i wzdrygam się uświadamiając sobie, że zachowuję się jak ona. Yury wydaje się być rozczarowany, że walka uciekła ze mnie. Wiąże moje nadgarstki do blond olbrzyma, a chwile później kaptur zostaje z powrotem umieszczony na mojej głowie. - Gdzie zmierzamy?- Mój głos brzmi na przytłumiony pod duszącym kapturem. - Masz szczęście.- Mówi Yury. – Sprzedaż została zaakceptowana. Zabieramy cię na lotnisko i polecisz na spotkanie ze swoim nowym właścicielem.- Śmieje się. – Może po tym jak się tobą zmęczy, pozwoli mi na rundę, hmm? Drżę i garbię ramiona, jakbym mogła jakoś skurczyć się z dala od tych okropnych ludzi.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

mocno przede mną i daje mi kolejne popchnięcie, przesuwając mnie od siebie. Szczeknął coś

213

Vasily mówi coś, a Yury odpowiada złośliwie. Następnie blondyn szturcha moja ramiona. I jestem ciągnięta do samochodu kolejny raz. Olbrzymie dłonie Vasily’a są silne, ale są uprzejmiejsze niż Yury’a. On nie wrzuca mnie do samochodu dopóki nie skieruje mnie do dobrego kierunku. Jestem prowadzona na tylne siedzenie i drzwi są zamknięte na klucz jeszcze raz. Słyszę jak siedzenia zajmują swoje miejsca, a następnie odjeżdżamy. I jedziemy. Jedziemy… Zaczynam ponownie zasypiać. Strasznie ciężko pozostać mi przytomną. Mój oddech pod kapturem jest przytłumiony i gorący, a moja głowa boli tak bardzo, że zastanawiam się czy cos jest ze mną źle. Wszystko, co chcę to spać. Może to, dlatego że sen jest ucieczką. Jedyną, jaką mam w tej chwili. - Zatrzymaj tutaj.- Mówi głos i szarpię się na jawie. Słyszę jak Yury mówi coś po rosyjsku. Vasily odpowiada. Łapię słowa. – Coca-cola.- Zmieszane z jego rosyjskim i czuję jak samochód zatrzymał się. Yury wzdycha i wyrzuca z siebie gniewne słowa, ale samochód nadal pracuje. Jedne drzwi się zamykają i otwierają, i słyszę dźwięk stóp na żwirze. Czekam na tylnym siedzeniu, moje ciało tężeje. Czy my…jesteśmy po przekąski? To brzmi szalenie. - Boze moi.- Mówi Yury i puszcza pawia. Słyszałam to wcześniej. Trąbi w klakson i krzyczy cos po rosyjsku. Nie mogę powiedzieć czy jest zły, że drugi mężczyzna zabiera za dużo czasu czy o co chodzi. Kaptur nie jest przywiązany nad moją głową i poruszam Chwilę później drzwi samochodu otwierają się i zatrzaskują ponownie. Słyszę stopy Yury’a na żwirze jak wypowiada słowa po rosyjsku do kogoś. Brzmi na wściekłego. Teraz jak jestem sama w samochodzie. bezpiecznie idealna pora by sięgnąć i wyrwać kaptur z głowy, więc tak robię, następnie mrugam oczami i rozglądam się. Jestem sama w samochodzie. Zaparkowaliśmy na zewnątrz stacji benzynowej po środku niczego. Natychmiast próbuję chwycić drzwi. Nie odpowiadają. Cholera z tym. Sfrustrowana odwracam się i szarpię tylne siedzenie próbując dostać się do bagażnika. Może jest tam podnośnik samochodowy, więc będę mogła wyrzucić go przez okno.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

przesuwając brodę, starając się ześlizgnąć. Jestem zdesperowana, aby zobaczyć, co się dzieje.

214

Dźwięki walki docierają do moich uszu i przerywam, przyciskając twarz do mocno przyciemnionej szyby na tylnym siedzeniu. Mogę tylko ledwie dostrzec coś, co wygląda jak bójka. Ktoś walczy…Yury? Z kim walczy Yury? Nadzieja błyska w moim sercu. Nick? Ale mężczyzna z odległości jest brunetem i jest za wysoki, aby być moją miłością. Ku mojemu zdziwieniu drugi mężczyzna chwyta Yury’a w duszący uchwyt i przyciska coś do jego szyi. Yury szarpie się przez chwilę, a następnie staje się wiotki i mężczyzna chwyta jego wiotkie ciało, zaciągając je za budynek. Tracę oddech. O Boże. Czy…czy ktoś zamordował Yury’a? Co to oznacza dla mnie? Upadam na tylne siedzenie ukrywając się. Mój oddech staje się przerażonym dyszeniem. Jeśli zabójca nie widział mnie może samochód zostanie zostawiony i będę mogła uciec. Wielkiego blond zabójcy nigdzie nie mogę zobaczyć, ani Vasily nie wrócił do samochodu. Oboje, on i Yury są pewnie martwi. Co teraz zrobię? Strach przechodzi przeze mnie jak słyszę otwieranie drzwi od samochodu; ostrzeżenie współgra złowrogo. Ktoś wślizguje się na przednie siedzenie. Pozostaje tak nieruchomo jak to możliwe, mimo wszystko mając nadzieję, że po prostu przeszukuje samochód dla pieniędzy i odejdzie chwile później. Ale kluczyki idą do zapłonu i samochód rusza. - Masz się dobrze tam z tyłu, Daisy? To głos amerykańskiego mężczyzny. Zabójcy z magazynu. Jednego z mężczyzn, którzy przyprowadzili Galina’e do Yury’a. Podnoszę się ostrożnie prześlizgując się z dalekiego końca siedzenia pomimo faktu, że oddziela nas szklana ścianka. Studiuję tył jego głowy. – Kim jesteś? Moje serce bije w gardle. – Nick?- Oddycham, ulga pędzi przeze mnie. – Ale…Urywam słowa, przerażona. Jak mogę ufać temu mężczyźnie? Może kłamać próbując wydobyć ze mnie więcej informacji. Chociaż zabija mnie to, nie mówię nic. Po prostu go obserwuję. - Czy Yury skrzywdził cię?- Pyta mnie Daniel. – Nie mogę zrobić niczego z tym teraz, ale tylko pozwól mi wiedzieć abym mógł uprzedzić Nick’a tracącego swoje gówno i będącego poza strefą uderzeniową. - Gdzie jest Regan?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Parska. – Możesz nazywać mnie Daniel. Nikolai mnie przysłał.

215

- Kim jest Regan?- Brzmi jakby mniej go to nie obchodziło. Jak patrzę on włącza gwałtownie kierunkowskaz i rusza ze stacji benzynowej. - Moja przyjaciółka. Blond dziewczyna, która była ze mną, kiedy…kiedy zabrali nas. Wzrusza ramionami. – Racja. Ona. Została sprzedana na czarnym rynku kilka dni temu, jeśli się nie mylę. Przepraszam za to, ale ona to problem na później. Mój problem na tę chwilę to Nick, a Nick chce ciebie, więc jestem.- Rzuca mi cienki, bezradosny uśmiech w lusterku wstecznym. – Zdradzić Bratva i być oklaskiwanym przez szalonego skurwysyna. Czy to nie jest kurwa życie. Przetrawiam to. Czy on myśli, że Nick jest szalony czy ma na myśli kogoś innego? Inna strona nie jest tego świadoma? Tak wiele rzeczy dzieje się, których nie rozumiem. To sprawia, że moja głowa i moje poranione serce bolą. Przyciskam dłonie do czoła, ale to powoduje ostry, promieniujący do nosa ból. – Dokąd jedziemy? - Do hotelu w Moskwie.- Jego wzrok przeskakuje ponownie do lusterka. – Trzeba ponowie połączyć Romeo i Julię.

Nikolai NAJLEPSZĄ BRONIĄ W WALCE, szczególnie w walce, w której jesteś poza załogą jest niespodzianka. Podstęp jest jednym ze sposobów zaplanowania niespodzianki. Sun Tzu deklarował, że cała wojna jest podstępem i, że mądry wojownik mylnie skierowuje reakcję. ropy naftowej, minerałów, czy może właścicieli firmy technologicznej, która rządzi Europą. Ci mężczyźni celebrowani są w czasopismach i nazywani oligarchami. Dla Sergei’a , którego środki finansowe mogą dorównać królom naftowym, nigdy nie miał szacunku dla tych którzy byli mu równi ponieważ jest pijawką. On rozplanowuje umowy naftowe, ale nigdy nie był właścicielem żadnej. Broń, którą on handluje jest poplamiona krwią innych. On przewozi ziemię z Ukrainy do Rosji, gleba tam jest bogata w substancje odżywcze. Na Ukrainie zostawia ogromne dziury napełniając je śmieciami. To jest spadek Sergei'a. To jedno ze zniszczeń i odpadów.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Sergei jest przestępcą, który pragnie uznania innych posiadających bogactwa pochodzące z

216

Nagle zdaje sobie sprawę, do czego doprowadził Alexsandr. Dla tych, którzy kochają Bratva, a Alexsandr kochał, Sergei niesie upadek prosto w przepaść czy to sprzedażą młodych dziewcząt chorym cudzoziemcom czy pozbywając się naszych poprzez zjadające ciało narkotyki rujnują Bratva. Wkrótce to będzie niczym jak dziurą pełną śmieci. On nigdy nie będzie mógł pieprzyć kobiet światowych czy pić wódki w ich specjalnych klubach. Zawsze będzie inny. Nie mam żadnej lojalności wobec Bratva, ale dla Vasily’a to jest jego życie. Daniel, jego lojalność jest bardziej zamotana, ale ufam Daniel’owi bez względu na jego lojalność i programy. Opieranie się na kimś innym usadza się niespokojnie na moich barkach, ale nie ma innego wyjścia, przynajmniej nie takiego, w którym widzę oboje Daisy i mnie żywych na koniec. Ponieważ łatwiej przechwycić jednego człowieka wśród ludzi niż jednej kobiety wśród tajnego zebrania, przygotowujemy pułapkę. Wszystko z tego zabiera za dużo czasu i jestem zdenerwowany czekając. Vasily wraca do kwatery Bratva. Nie ma powodu, aby szedł do majątku, chyba, że wezwą go tam. Nikomu nie ufam, a ledwie ufam Vasily’owi czy Daniel’owi z Daisy, ale oni oboje przekonali mnie, że Sergei jest poważny w twierdzeniu, że jej dziewictwo jest na sprzedaż. Sprzedaż, która ma nastąpić w tym tygodniu. Rodzina, Magvenodov jest moją przynętą. Magvenodovie są tym, czym Petrovich chcą być. We efekcie, kim Sergei chciałby być. Patriarcha rodziny Magvenodov jest bilionerem z domami w Londynie, Hong Kongu i Nowym Jorku. Są właścicielami Brytyjskiej drużyny futbolowej. Obiadują się z księżniczkami i królami. Ich imiona są szeptane z zazdrością i szacunkiem i nie ma drzwi, które byłyby zamknięte przed nimi. Najstarszy syn ma smutny smaczek na chłopców, co w Rosji jest postrzegane gorzej się do bycia sodomitą. Przykro mi z powodu Lev’a że musze użyć go tym sposobem, ale jestem zdesperowany. Nie mogę się zdecydować czy Daisy chciałaby abym każdymi możliwymi sposobami uwolnił ją. Metody, jakich użyję mogą być niesmaczne, ale będą skuteczne.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

niż jedzenie krokodil przy stole w jadalni. Lepiej być zjedzonym przez narkotyki niż przyznać

217

Stanowczo niweczę wszelkie wyrzuty sumienia. Siedząc na zewnątrz mieszkania jego kochanka, robiąc zdjęcia jak niski klasą shpion60, poniżając nas obu, ale jeśli musiałbym jeść śmieci w dziurach Ukrainy, aby odzyskać Daisy, zrobiłbym i to. Przygotowuję dane przez cały wieczór. Ojciec Lev’a może być rzeczywiście bardziej zaniepokojony przez intymność romantycznych scen. Chłopak Lev’a robi obiad, czy też Lev dający drugiemu mężczyźnie płaszcz, niż raczej seksualnych scen. Ojciec Lev’a ma swoje własne perwersje, ale są one bardziej socjalnie akceptowalne. Mimo tego, to skuteczny szantaż. - Lev Dmitrievna Magvenodov.- Cicho wołam jak wychodzi z budynku. Wygląd zrelaksowanego po stosunku płciowym jest natychmiast zastąpiony przez ostrożność. Ten człowiek nie jest idiotą. Osoba czyhająca na niego pod mieszkaniem jego kochanka nie ma dobrych wiadomości. Czekam w cieniu na wypadek gdyby Magvenodow zdecydował się strzelić i uciec. Ale tego też nie robi. Zamiast tego idzie prosto w moim kierunku i mój niepokój o to, co mam się go zapytać rośnie proporcjonalnie do jego brawury. – Kak vas zovut?- Woła. - Nazywam się Nikolai Andrushko.- Podpowiadam na jego pytanie odnośnie mojego imienia. - Vy poteryali? - Nyet, nie zgubiłem się.- Przerywam i podejmuje decyzję. Macham aparatem za mną i wkładam micro kartę do kieszeni. To jest wystarczające, dlaczego tu jestem. Jeśli ma, choć trochę inteligencji, będzie znał mój wpływ. Jeśli jest za głupi, aby rozpoznać zagrożenie, będzie nic nie warty. – Przychodzę szukać twojej pomocy. Cofam się jak trochę światła z budynku przechodzi obok mnie i trzymam ręce przy swoim boku. Przy moim ciele sygnalizując, że nie jestem bezpośrednim zagrożeniem.

- I co jest tym, czego szukasz? Magvenodov patrzy w okno mieszkania swojego kochanka. – Powinienem powiedzieć, że fotografie, jakie zrobiłeś, ale co ciekawe, nie obchodzi mnie to. Być może czuję ulgę, że nie musze się dłużej ukrywać. To nie jest całkiem ta odpowiedź, na jaką miałem nadzieję, więc czekam. Odważny i mądry, ale nie tak cierpliwy jak ja.

60

Ros. szpieg

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- A co dostanę w zamian?- Pyta Magvenodov.

218

Magvenodov daje znak. – Co jest tym, czego chcesz? Pieniędzy? Zajęcia? - Żadne z tych. Chcę abyś się spotkał z Sergei’em Petrovich. Publicznie. Jutro rano. Dziesiąta. - Gangster? W co próbujesz mnie wkręcić? - Moja..- Zakręcam język koło słowa i uwalniam go, ponieważ czuje, że jest dobrze. – Ukochana została schwytana przez Bratva. Po jutrze Sergei Petrovich nie będzie już istniał i Bratva będzie zawdzięczać ci przychylność. Cokolwiek. - Jesteś na pozycji, aby dawać takie obietnice?- Magvenodov wyciąga paczkę papierosów i wyjmuje dwa. Proponuje mi jednego. Wskazuję mu, aby podał mi zapalniczkę to pomogę mu zapalić papierosa. Jak przekazuje mi to, wtedy myślę, że nie jest tak bystry. Podaje mi broń i pochyla głowę w moja stronę. Ale przecież nie każdy był wychowywany przez Alexsandr’a. - Tak.- Biorę głębokiego sztacha papierosa, wdychając nikotynę jakby było tlenem. Magvenodov pali wolniej, prawie spokojnie jakby był zabawiany na po obiedniej kawie. Moja cierpliwość teraz zanika, Chce być gotowy, aby ruszyć do następnego punktu. Rozproszenie uwagi. Magvenodov kiwa wolno, jakby myślał o czymś przyjemnym dla siebie. – Tak. Zrobię to. - Dobrze. Jutro w Baltschug o dziesiątej.- Instruuję. – Jeśli nie pojawisz się to będzie źle dla ciebie. Ostrzeżenie nie jest konieczne, ponieważ Mavenodov po prostu przewraca oczami. – Nie traktuj mnie jak dziecka. Chcesz czegoś ode mnie, a ja dotrzymuje słowa.- Klepie się delikatnie w pierś. – Baltschug? Tak, że biedzimy się mogli patrzeć na Kreml podczas posiłku? Jak passe. mu nie oferuj. Wystarczy tylko powiew okazji, aby Sergei’owi miękły kolana. Zakłócenie wydarzy się w restauracji. Gra dotyczy tego, aby zapewnić, że nikt się nie wmiesza. Magvenodov kiwa głową, ale powtarzam mi instrukcje. – Nic mu nie oferuj. Nie przeszkadzaj. Daje mu lapidarne szarpniecie brodą w potwierdzeniu. Magvenodov zaczyna odwracać się, ale chwytam jego nadgarstek i podnoszę jego rękę, aby uścisnął moją w rękawiczce. – Wiec, jutro. Powinieneś myśleć o Londynie czy Szwajcarii. Może nawet o Ameryce. Łatwiej oddychać.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Potrzepujesz się tylko zająć go przez dziesięć, dwadzieścia minut najdłużej. Niczego

219

I wtedy odchodzę znikając w cieniu. Jestem przy kolejnej grze. Za mną, zarzuciłem tylko taką kartę przetargową, jaka miałem, ale moja dusza czuje się lżejsza. Micro karta z negatywami należą teraz, do Megvenodov’a.

Nikolai APARTAMENT W HOTELU METROPOL jest starannie wyposażony. Zwijam w rulon dywan Aubusson, który zakrywa prawie stuletni parkiet. Urzędnicy bolszewiccy mieszkali w

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Rozdział czternasty

220

tych apartamentach po rewolucji. To ma sens dla Sergei’a, aby tu wyszedł na spotkanie losowi. Mam gotowy zestaw, który obejmuje folię z tworzywa sztucznego, broń kupioną na ulicy po moim spotkaniu z Magvenodov’em i tabletki cyjanku. Czarny worek, wystarczająco duży na ciało jest upchany w mojej walizce. Szybkie zlustrowanie pokoju upewnia mnie, że wszystko jest na swoim miejscu. Brakuje nam tylko dwóch elementów: Daisy i Sergei’a. Cóż, nigdy nie będę mógł dostać się do kompleksu Petrovich na własną rękę, dostałem za zadanie odnalezienie Sergei’a. Jestem zmuszony zostawić uratowanie Daisy, Daniel’owi i Vasily’owi. Przez ponad godzinę sprzeczałem się z nimi, ale Daniel był stanowczo przekonany o tym, że nie ma dostał szans dostać się do kompleksu. Chory na sercu, ale zrezygnowany wyszedłem odszukać Magvenodov’a. Teraz jestem sam w okazałym pokoju hotelowym, ale nic z tych rzeczy nie doceniam. Nie chcę spać, ponieważ wiem, że Daisy znajduje się gdzieś tam, w niebezpieczeństwie. Cokolwiek się stanie dzisiejszego wieczoru. Ta niewiedza jest jak tysiące noży wbijające się w moje ciało. Używam każdej sztuczki, jakiej kiedykolwiek się nauczyłem, aby moje ciało było wypoczęte. Jutro muszę być ostry i gotowy. Ostatecznie odpływam. Kilka godzin później jestem rozbudzony. Noc nadal trwa, ale na tę chwilęwystarczy odpoczynku. Musi wystarczyć, ponieważ wiem, że nie dostanę więcej. Jadę w kierunku kompleksu, Petrovich i siedzę w wynajętym sedanie obserwując jak zmienia się ruch drogowy. Sceny z video odtwarzają się w mojej głowie, klatka po klatce i krzyki. Wyobrażam sobie, jak Daisy musiała być przerażona, jej strach, który był spowodowany próbą odcięcia jej palca sprawia, że chcę zgiąć samochód w pół. Zamiast tego muszę czekać. Czekam tak długo, że zaczynam się obawiać, iż Sergei nie zamierza spotkać się z królewskiego wezwania. Kiedy widzę trzy samochodową kawalkadę wychodzącą rano, oddycham z ulgą. Sergei może być zły, ale jest zbyt chętny, aby lizać buty oligarchy. Podróż do Moskwy powinna zająć Sergei’owi trzydzieści minut. Przyśpieszam i wymijam trzy maszyny. Około pięciu mil przez nimi powoduję kolizję między małym samochodem ciężarowym, a przewoźnikiem bydła. Ciężarówka przewraca się, a dwóch kierowców wychodzi na zewnątrz swoich pojazdów krzycząc jeden na drugiego. Zanieczyszczenia z głębi przyczepy zaściełają drogę publiczną. Samochody gwałtownie skręcają z tej i tamtej strony. Kierowcy próbują uniknąć

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Magvenodov’em, że jest wkurzony przez krótki czas, który był niewiele dłuższy od

221

bycia świadkiem tego nieszczęścia żeby nie jechało to za nimi do domu. Zamieszanie pozwala mi łatwo zjechać na bok moim ukradzionym pojazdem i wrócić biegiem do kawalkady Sergei'a. Moje serce pędzi jak szalone, kiedy biegnę wzdłuż wysadzanej drzewami drogi publicznej i dziękuję Bogu, że są wciąż jakieś liście, które dostarczą mi przykrycia. Chociaż ruch uliczny wciąż jest, to z każdą chwilą maleje. Wiem, że moja szansa jest niewielka. Kierowcy przeniosą ich pojazdy albo innych, a Sergei, będzie po prostu jechać rowem albo na ramieniu posuwać się do przodu. Nie będzie chciał spóźnić się na spotkanie z Lev'em Magvenodov'em. Jestem wdzięczny za swój regularny reżim treningowy, kiedy ogień podczas biegu zaczyna rozprzestrzeniać się w moich płucach na zewnątrz. Chłód powietrza sprawia, że jest trudniej mi oddychać, ale zmuszam się, aby biec szybciej i szybciej, do czasu aż widzę konwój naprzeciwko mnie. Ten widok pobudza mnie, aby wyrwać szybciej do przodu. Biegnę obok pojazdów i wsuwam do ruchu wiedząc, że kamera na desce rozdzielczej wychwyci mnie. Wciągam czapkę z daszkiem niżej i podnoszę kołnierzyk swojego płaszcza, aby ukryć swoje charakterystyczne cechy najlepiej jak umiem. Biegnę do pojazdu tuż za ostatnim SUV-em w konwoju, który jest oddzielony przez dwa samochody od Maybach’ów61 Sergei’a. Ta nieuwaga będzie mi służyć. Wyciągam płytę ciężkiego metalu i rzucam go w kierunku przodu SUV-a uderzając osłonę. Kierowca jak można się było tego spodziewać ostro hamuje i patrzy naprzód. Sprintem ruszam do przodu i chwytam drzwi od strony kierowcy, szarpiąc żeby otworzyć. Szybko przechodzę do siedzenia pasażera, ale nikogo tam nie ma. Jest tylko kierowca. Kataloguję ten szczegół, ale nie poświęcam temu dalszych myśli. To tylko jeden z wielu oznak choroby w Petrovich Bratva. Lenistwo Sergei’a i brak skrupulatności będą jego upadkiem. rosyjsku jak wsiadam do przypadkowego żołnierza Petrovich. On podnosi swoje ręce z kierownicy i kiwa głową. Nie mogę wypchnąć zmarłego z pojazdu. Każdy w Rosji ma kamerę na desce rozdzielczej, a nie potrzebuję tego później oglądać w Internecie .

61

MAYBACH- marka luksusowych i sportowych samochodów wysokiej klasy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Spróbuj wspiąć się na miejsce pasażera albo twój mózg wybuchnie. - Mówię po

222

Żołnierz Petrovich robi to, co mu powiedziałem i kierowcy zajmuję jego miejsce za kierownicą i ruszam samochodem naprzód. Wygląda niezgrabnie siedząc zgarbionym na fotelu pasażera, z bronią przystawioną do twarzy. - Ile masz lat?- Pytam. - Dwadzieścia pięć.- Odpowiada. Starszy niż ja, ale nadal jest otoczka naiwności wokół niego jakby nie mógł uwierzyć jak znalazł się sam w takiej sytuacji. - Wiesz, kim jestem? Kręci głową. Linia samochodów porusza się wolno, ale jesteśmy niezrażeni przez śmierć w Rosji. Nikt nie gapi się na wypadek, dlatego, że tego typu zdarzenia drogowe są zbyt powszechne. - Nazywam się Nikolai Andrushko.- Słyszę jego szybki oddech. – Więc słyszałeś o mnie? - Da. Alexsandr mówił, to znaczy mówił o tobie trochę.- Młody mężczyzna piszczy. Jest tak młody i niewypróbowany, że czuję się wyczerpany przez pomysł zajęcia się nim. - Dziewczyna, którą Sergei przyprowadził do kompleksu. Należy do mnie. Cisza. Myślę, że dziecinny żołnierz jest przestraszony, aby mówić, a kiedy to robi jego lęk jest ewidentny w wysokim tonie głosu. – Twoja? - Dotknąłeś jej? Patrzyłeś na nią? Śmiałeś się z jej przerażenia?- Wypluwam z siebie. To niesprawiedliwe, ale nie ma nikogo innego, aby dać temu upust. - N-n-nie.- Jaka się. – Nie widziałem jej. Tylko wiem, że jest tam ktoś przyprowadzony, kto jest ważny i kto z nami nie rozmawiał. Zbliżaliśmy się do miasta i rozmyślałem, co mam zrobić z tym dzieckiem. Nie mogę mieć go przeszkadzającego mi, ale brzydzę się go zabić. Jest tak zielony, że nawet nie wie, Na świetle stopu, podnoszę się i uderzam go ponad głową, z glock'a. Osuwa się w dół nieprzytomny. Wracam na miejsce i ściągam jego płaszcz i kapelusz. Chyba, że kierowca z przodu pozna to dziecko z bliska, jak będę wymijał. Funkcja kawalkady Petrovich polega na tym, aby po prostu zapewniać ochronę wewnętrznego pojazdu. Ochroniarze w wewnętrznym samochodzie wejdą do restauracji z Sergei'em, podczas gdy kierowcy kawalkady zostaną na zewnątrz. Na szczęście Sergei nie odbiega od typowej procedury i wchodzi do restauracji bez rzucania okiem w kierunku tylnego SUV-a. Zostawiając pojazd na biegu jałowym, skaczę na

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

aby użyć swojego cyjanku.

223

zewnątrz i podchodzę do przedniego SUV-a. Strzelam w zamek i wślizguję się na tylne siedzenie, uderzać nieświadomego kierowcę, a następnie odwracać się do pasażera. On jest kolejnym nieznanym. - Sergei używa rekrutów do osłony?- Potrząsa głową. Petrovich Bratva zmierza prosto do piekła. Wujek Sergei’a nie użyłby nigdy niedoświadczonych żołnierzy do tego zadania. Każda z osób w pojazdach była znana przez niego pod imieniem. Pracowali dla niego, przez co najmniej dziesięć lat. To był honor dla piechurów Petrovich ochraniać głowę Bratva. Brak żadnego znanego Petrovich w tych pojazdach jest informującym znakiem podstępnej choroby wewnątrz Bratva i sprawia, że działania Vasily’a są bardziej zrozumiałe. Tak jak u Alexsandra, lojalność Vasilya jest dla Bratva, nie do Sergei’a. On ułatwia upadek działań Sergei'a zgodne z zabezpieczeniem organizacji - nie jest to wtedy uznawane za powstanie. Oddycham trochę łatwiej. Vasily jest człowiekiem w swoim świecie. Daisy będzie dostarczona bezpiecznie do mnie i w tym celu stoję na straży mojego interesu. Muszę nakłonić Sergei’a, że nie ma to związku z Vasily’em. Nokautuje kolejnego dziecinnego żołnierza. Nie obchodzi mnie, że dadzą sprawozdanie do Vasily’a, że był to ciemnowłosy ukrainiec, który ich zaatakował. Pojutrze Nikolai Andrushko przestanie istnieć. Jestem tutaj, aby upewnić się, że zginie tylko jeden człowiek. Sergei. Reszta poranka idzie gładko, tak gładko, że zaczynam się martwić. Kelner, którego przekupiłem zamienił cukier z sodą oczyszczoną. Sergei pije swoją rzekomo kawę z cukrem i wypluwa natychmiastowo, ale reakcja sody oczyszczonej z Perrier 62 od której to zawsze zaczyna śniadanie jest przyczyną pojawienia się piany w jego ustach. - Mój Boże, on ma wściekliznę.- Krzyczy stały klient. Inni wstają i wychodzą - Jaki rodzaj choroby przyprowadziłeś tutaj?- Magvendov żąda i odpycha się od stołu. Sergei trzyma swoje ręce z daleka, błagając bogatego oligarchę. - To nic!- Krzyczy, ale nikt mu nie wierzy. Segei jest robactwem dla nich, a fakt, że ma pianę w ustach tylko dowodzi, że do nich nie należy. Chciałbym się z niego śmiać, jeśli nie przeważałby chęć skręcania mu karku.

62

Naturalna woda mineralna sprzedawana, jako napój.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

natychmiast.

224

Jego ochroniarze próbują pomóc mu, ale są blokowani przez personel. Łatwo jest wsunąć się do bijatyki i zarządzać strzykawką kurary63 na dwóch ochroniarzy i Sergei’a. Kurara jest paraliżującym lekiem zebranym z winorośli lasów deszczowych w Południowej Ameryce, która nie powoduje szkód, ale czyni ofiarę nieruchomo na krótki czas. Gdy Sergei opada bezwładnie, jest wystarczająco łatwo dla mnie wziąć go pod ramie i wyjść z restauracji. Personel i klienci myślą, że jestem jednym z jego piechurów, przychodzącym mu z pomocą. Gdyby tylko znali prawdę. Przeciągam Sergei’a, jego ciężkie ciało jest bardziej bezwładne przez jego stan paraliżu. Kładę go w jego Maybachu i ruszam do hotelu. Prywatna winda hotelowa na najwyższym piętrze hotelu Mertropol jest wygodna. W czasie podróży do naszego apartamentu nie spotykam nikogo innego. Sergei jest w pełni obudzony i strzela trującymi spojrzeniami w moim kierunku. Czuję się prawie radośnie. - Wyglądasz na nieszczęśliwego, Sergei. To, dlatego, że nie możesz ruszyć kończynami czy dlatego, że wszyscy Rosyjscy oligarchowie myślą teraz, że jesteś chorym psem?- Nie próbuje nawet tłumić śmiechu. Mój żart na jego koszt rozwściecza go. Przeciągam go z korytarza do apartamentu. Upuszczam go za drzwiami idąc po folie i taśmę klejącą i umieszczam jedno z tych ciężkich mahoniowych krzeseł na środku plastiku. - Wiem. Myślisz, ‘Tylko poczekaj, Nikolai aż będę sprawny i będę mógł znowu poruszać kończynami. Będziesz ścigany jak pies, którym jesteś’.- Pstrykam swoim językiem na niego, patrząc, jak trochę śliny ścieka z jego języka. Kurara przestaje działać. Debatuję nad daniem mu kolejnej dawki, ale odrzucam to. Opadł na krzesło i przyklejam jego ramiona do stron, aby mógł siedzieć prosto. Tak i jego nogi. Piszę do Daniel'a, kiedy moja zdobycz jest zabezpieczona. Otrzymuję natychmiastowy OK w zamian.

Kurara – trucizna wytwarzana z wyciągu z kory kilku gatunków kulczyby (Strychnos toxifera, S. schomburgkii, S. cognes). Jej dostanie się do krwiobiegu powoduje natychmiastowe wiotczenie mięśni.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Siedzę na kanapie i bawię się glockiem, czyszczę go i montuję. Jest większy niż

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

225

chciałabym dla Daisy, ale mogę pomóc jej go trzymać jak będzie strzelać do Sergei’a. Zastanawiam się jak długo to zajmie. Jazda z kompleksu Petrovich to tylko pół godziny, ale przypuszczam, że Vasily musi zorganizować jakiś transport dla Daisy. Być może wiadomości rozniosły już coś o porwaniu Sergei'a. Aby być zdolnym skutecznie prowadzić Bratva po upadku Sergei'a, Vasily musi pojawiać się jakby nie miał nic wspólnego ze śmiercią Sergei'a. - Dlaczego mnie nie zabijasz?- Wypluwa z siebie Sergei. Kurara przestała już działać. 63

Korekta: Katuska30

- Ponieważ to jest dla Daisy. Słabo kaszle i pochyla głowę do tyłu, aby wypluć dodatkową ślinę na bok. To sprawia niewielki dźwięk plasknięcia, gdy trafia na plastik. – Ona jest za słaba. Nigdy tego nie zrobi.Jego głowa zwiesza się na bok. - Zastanawiam się, dlaczego to robisz, Sergei? Dlaczego podjąłeś to ryzyko?Rozmyślał. Przechylam głowę na bok, wyciągam szyję i trzaskam mięśniami karku. Robię to samo z drugą stroną, aby rozładować napięcie. - Jakie ryzyko? Zabicie Alexsandr’a?- Sergei pluje ponownie, tym razem tylko odrobiną cieczy, jaka zwisała z boku jego ust. Wygląda na zaniedbanego, niczym żebrak wyciągnięty z ulicy. Wspomnienie o Alexsandr’a zabija mój humor na sytuację Sergei’a. Zaczynam chodzić, wiedząc, że nie powinienem pokazywać swojego niepokoju Sergei’owi, ale w każdym razie robię to. – Wiedziałeś, że Harry był chory i że źródło organów sprzedawane są od alkoholików, uzależnionych od narkotyków i pacjentów z HIV. Wiedziałeś, że dostarczasz zły krokodil swoim własnym ludziom i zabijasz ich. To czyny głupiego człowieka, niegodne naśladowania. - To jest to, co tobie powiedzieli? Alexsandr myślał, że interesy, Bratva są za brudne dla nas. Być może powiedział, że nie myśleliśmy już podobnie o tych rzeczach. Alexsandr pokazał mi, że jest za słaby by być egzekutorem Bratva.- Sergei próbuje uśmiechnąć się szyderczo, ale rozluźniona kontrola jego mięśni sprawia, że wygląda jakby się zaciął. - Nie masz pojęcia o braterstwie.- Szydzę. – Alexsandr nie chciał bardziej zdradzać Bratva niż odciąć swojego koguta, ale zabiłeś go, ponieważ mówił o powodach, o których nie chciałeś słyszeć. Następnie zagroziłeś każdemu przez zabranie Daisy.- Pochylam się nad nim i przykładam pusty pistolet do jego twarzy. – Daisy potrzebuje zobaczyć twoją śmierć tak - Gdzie będziesz? - Obok niej.- Trzymając jej dłoń i pomagając jej pociągnąć za spust, myślę. - A ty nie jesteś wystarczająco mężczyzną, aby zabrać jej dziewictwo, nie mówiąc już o jej strachu. Sergei nie ma żadnych szyderstw, które mogą urazić mnie, ale zaklejam jego usta, aby były zamknięte, ponieważ mam dosyć wysłuchiwania jego bzdur. Zatrzymuję swój program obserwacyjny i czekam.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

żeby w nocy, jak jest ciemno nie musiała się bać.

226

Daisy OBSERWUJĘ DANIEL’A Z OSTROŻNOŚCIĄ jak wjeżdża na parking przy dużym hotelu. Jest cichy i nie ma tam nikogo, ale nie ufam temu mężczyźnie. Jak mogę zaufać komuś ponownie? Każdy mnie okłamywał. Nawet Nick. Będąc szczera to jego kłamstwa raniły najbardziej. Czuję jakbym nigdy naprawdę go nie znała, po tym wszystkim, co razem mieliśmy Kiedy samochód zatrzymuje się, nie ruszam się. Czekam z zapartym tchem, co zrobi ten nowy mężczyzna. Powiedział mi, że pracuje z Nikolai’em, aby obalić lidera, Bratva, ale nie wiem czy mogę mu ufać czy też temu, co mi mówi. W końcu Nick był Nick’em Anders dla mnie. On nie jest Nikolai’em zabójcą Bratva. Daniel podszedł z boku samochodu i otworzył dla mnie drzwi. Opuszczam samochód, każdy mięsień w moim ciele krzyczy w ostrzeżeniu. On widzi moje stężenie i podchodzi. – Zabiorę cię do Nikolai’a, mała dziewczynko. Ucieczka nie jest twoim najlepszym interesem. Nie masz gdzie pójść. Ma rację, ale to nie powstrzyma myśli przeplatających się w moim umyśle i zwlekam. Nie odpowiadam na to, tylko podnoszę swoje związane nadgarstki. Wyciąga nóż i czekam… Ale on tylko przecina moje więzy. – Chodź.- Mówi. – Stań za mną i bądź cicho. Wejdziemy tylnym wejściem. Przecinamy kuchnię, która wygląda jak pralnia, kiedy przechodzimy mijamy ludzi w uniformach, a oni celowo unikają kontaktu wzrokowego z nami. To tak jakby widzieli moją posiniaczoną twarz i niebezpiecznego mężczyznę, z którym jestem i oni udają, że nie istniejemy. Tak jest prawdopodobnie łatwiej; nie winie ich. Następnie jesteśmy w kolejnej windzie dla personelu. Daniel naciska przycisk i czeka po mojej stronie, jego postawa jest ostrożna. Nie mogę pomóc, ale patrzę na doskonale przewieszoną kurtkę zastanawiając się gdzie jest pistolet. Zastanawiam się czy mogę złapać ją zanim on złamie mi nadgarstek.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Daniel zabiera mnie do windy personelu w garażu, a następnie do tylnych drzwi.

227

A potem, co? Przedzierać się przez hotel? Powiedzieć menadżerowi, że zostałam porwana? I…wtedy, co? Zabiorą mnie z powrotem do Stanów czy zadzwonią po władze? Co jeśli mężczyźni, przed którymi uciekam są z władz? Jestem taka zdezorientowana, taka przyparta do muru. Zaciskam dłonie i czekam na instynkt aż zacznie działać. Instynkt powie mi, co mam zrobić. Winda dzwoni oznajmiając, że dojechaliśmy na nasze piętro. – Chodź.- Mówi Daniel i kładzie dłonie na moje ramiona. Wzdrygam się, automatycznie odsuwając się do tyłu. – Nie dotykaj mnie. - Przepraszam.- Mówi i podnosi dłonie w powietrze, aby pokazać mi, że nie miał na myśli krzywdy. – Chodźmy zanim Nikolai zdecyduje, że zabiera nam to za długo i zabije Vasily’a. Moje serce zamiera przez słowa, które rzucił mimochodem. Chodźmy zanim Nikolai zabije Vasily’a. Jakby miał to zrobić w przypływie złośliwości. Mój Nick. Daniel idzie dwa kroki za mną - prawdopodobnie tak, aby widział moje ruchy na wypadek gdybym rzuciła się do ucieczki. Prowadzi mnie w dół korytarza do drzwi pokoju hotelowego. 786. Są to ostatnie na końcu korytarza i dają, odrobinę prywatności od innych pokoi. Jak jesteśmy pod drzwiami Daniel puka raz, następnie trzy razy szybko, potem ponownie raz. To jest znajomy wzór. Czy mój ojciec i ja nie mieliśmy naszego własnego systemu zapukań i pozwoleń wejść innym wiedząc, że było bezpiecznie? Drzwi otwierają się natychmiast po drugiej stronie i to jest Nick, który chwyta mnie w swoje ramiona. Spoglądam na niego. Wygląda na zmęczonego, sztywnego…wściekłego. Jego ramiona drżą naokoło mnie jakby ledwo utrzymywał kontrolę i zwierzęcy dźwięk ucieka z jego gardła. Zapadam się w ramionach mężczyzny, który zabija ludzi za środki do życia. Pewne podobieństwo zakrada się i odpycham ramiona Nick’a. On łapie mnie zanim mogę wycofywać się z jego gniewu i jego ręce przykrywają moją twarz. Oczy ma dzikie jak lustruje wzrokiem mój spuchnięty nos i moje podbite oczy, ale jego palce uważają jak ostrożnie dotyka moje urazy. Po długim, napiętym momencie podnosi moją rękę i bada ją ostrożnie. Przerywa przy stłuczeniach okrążających moje nadgarstki, ale wydaje się uspokoić, że mam wszystkie swoje palce.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

w nim czując się bezpiecznie, chociaż wiem, że to jest śmieszne, aby czuć się tu bezpiecznie,

228

Następnie zanim mogę coś powiedzieć błyskawicznie wyciąga pistolet i celuje w czoło Daniel’a. Każdy w pokoju zamiera. - Nikolai.- Mówi Daniel ostrożnie. Jego wyraz twarzy nie zmiennie się. – Wiesz, że jesteśmy w tym razem. - Pozwoliłeś im skrzywdzić ją.- Warczy Nick. – Pozwoliłeś im dotykać moją Daisy. - Co mieliśmy zrobić? Przytulać ją przed Sergei’em i Yury’em.- Głos Daniela jest płaski i nieobawiający się. Jest prawie taki jakby prowokował Nick’a, aby go zastrzelił. – Użyj mózgu, przygłupie. Ona ma wszystkie palce. Nie jest zgwałcona. Ma się dobrze. Nick oddycha ciężko, a jego twarz jest zaczerwieniona z wściekłości. Dłoń trzymająca broń drży wysoko i zdaję sobie sprawę, że walczy o utrzymanie kontroli. Spojrzenie Daniela przesuwa się na mnie i uświadamiam sobie, że chcę abym przemówiła i powiedziała coś. - Nick, przerażasz mnie.- Nie mogę ukryć drżenia mojego głosu; jestem kompletnie przerażona w tym momencie. To mój głos, który przełamuje jego bezmyślną wściekłość. Broń obniża się i kieruje się do kabury w jego kurtce. A następnie Nick odwraca się do mnie i jego dłonie dotykają mojej twarzy ponownie. – Daisy. – Jęczy i pochyla się, aby mnie pocałować. To delikatny pocałunek, pamiętając o mojej skaleczonej wardze. – Moja słodka, Daisy. Tym razem nie mogę się zrelaksować w jego objęciach, nawet jak przyciąga mnie bliżej o otacza mnie swoimi ramionami. Wszystko, o czym mogę myśleć to to, że ten mężczyzna jest zabójcą i że był blisko od zabicia człowieka właśnie teraz. Wszystko, dlatego że myślał, iż Daniel mnie skrzywdził. Zabiłby za stłuczenia i rozcięcie wargi. Wydaje się wyczuwać, że nie odwzajemniam jego uścisku, że kurczę się od jego dotyku. Robi krok do tyłu i jego intensywne oczy studiują mnie, pełne nadziei i tęsknoty i ulgi. - Nie jesteś zraniona? Potrząsam głową. Nie jestem zraniona, nie naprawdę. Jestem posiniaczona, jestem przerażona i czuje się tak zdradzona, ale nie jestem zraniona. – Gdzie jest Regan? - Nikt nie wie. Znajdziemy ją, ale później. Inne rzeczy są ważniejsze w tej chwili.Wyciąga dłoń jakby chciał mnie ponownie dotknąć, ale opuszcza ją szybko.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Zastanawiam się, za co jeszcze Nick zabijał.

229

- Nienawidzę przerywać tego słodkiego, małego spotkania.- Mówi Daniel tym zabawnym, całkowicie amerykańskim głosem. – Ale gdzie jest Sergei? - W innym pokoju. - Nadal żyje.- Mówi Daniel i mogę powiedzieć przez sposób, w jaki mówi, że to nie sprawia mu satysfakcji. - Da. Zemsta jest dla samej Daisy. To, daję jej to.- Nick wyciąga broń raz jeszcze i oferuje ja mnie. – Jest tylko dla niej. Daniel mruczy bardzo amerykańskie przekleństwo. Nick strzela w niego wściekłym spojrzeniem. Wpatruje się w pistolet oferowany mi, a następnie na Nick’a. Nick’a, którego myślałam, że znałam. – Ty…chcesz abym poszła tam i zabiła kogoś? - Nie kogoś.- Mówi Nick, a jego akcent robi się grubszy, jako pewny znak, że jest poruszony. Bierze moją dłoń i kładzie ją na broni, zmuszając, aby była w moim uchwycie. – Pojeba, który zabrał ciebie ode mnie. Który sprzedał Regan. Daje ci zemstę, więc będziesz mogła spać w nocy. - Nick. - Płaczę chcąc odłożyć broń, ale jego palce są owinięte dookoła moich. – Nie zamierzam zamordować kogoś. - Pozwól jej odejść, człowieku.- Mówi Daniel niskim głosem. – Ona nie jest taka jak my. Spójrz na nią. Przerażasz ją. Jest tak jakby Nick widział mnie po raz pierwszy, kiedy Daniel powiedział to. Jakby w tym momencie przyszło mu do głowy, że nie spodoba mi się pomysł zabicia Sergei’a. Jakby właśnie zdał sobie sprawę, że jest więcej mojej niechęci niż strachu przed byciem porwaną. Patrzę jak światełko w oczach Nick’a powoli umiera jak widzi sposób, w jaki trzymam się z dala, sposób, w jaki odnoszę się do niego ze strachem. Widzę w nich nadzieję się przygląda. Smutek i tęsknota. - Więc.- Mówi a jego głos jest tak zimny, taki nawet spokojny. – Sergei powiedział ci, kim jestem, da? I teraz się mnie boisz. - Jesteś płatnym mordercą.- Mówię. – Wy wszyscy zabijacie dla pieniędzy.- Słowa smakują podle w moich ustach. – Dlaczego mi nie powiedziałeś? - A co miałbym ci powiedzieć, mała Daisy?- Jest tak dużo bólu w jego głosie. Tak wiele nienawiści do samego siebie. – Że chcę cię pocałować i kochać się z tobą, chociaż nie

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

przerażającą, okropną miłość w nich - usychającą. Teraz nie ma tam nic, ale smutek jak mi

230

jestem godzien nawet odrobiny twojej uwagi? O wiele lepiej nie powiedzieć niczego. Łatwiej błagać o wybaczenie niż prosić o pozwolenie. Potrząsam głową. To koszmar. Wszystko jest koszmarem. Chcę do domu i obudzić się w swoim łóżku zwinięta przy Nick’u, Regan śpiącą w pokoju obok. Chcę rzeczy, aby były jakby moje oczy nie zostały otworzone naprawdę. Ale nie mogę wrócić do tego. I teraz wiedząc w rzeczywistości, kim- czym- jest Nicjk, chcę śmiać się z siebie za niezauważenie tego wcześniej. Jest drapieżna gracja w każdym ruchu, jaki robi. Jego oczy są zimne chwilami, kalkulując. Posługuje się bronią jakby urodził się do tego. Jest pokryty dziwnymi, niebezpiecznie wyglądającymi tatuażami. Dorastał w rodzinie współpracowników, którzy jak sam przyznał „nie są dobrzy”. Jest bogaty i płaci za rzeczy gotówką. Wynajmuje samochody i mieszka w mieszkania po drugiej stronie ulicy, aby mógł obserwować ludzi. I obserwował mnie. Zawsze pojawiał się w odpowiednim momencie. To jest takie oczywiste, tak szokująco oczywiste, że czuję się głupio. Dłoń Nick’a spada na moją tak szybko, że nie mam wyboru, jak chwycić pistolet, który mi podaje. To tak jakby jego oczy błagały mnie abym zobaczyła jego wnętrze, pułapek przeszłości, ale mój umysł jest za bardzo posiniaczony i nieszczęśliwy albo zobaczyć cokolwiek oprócz faktu, że Nick nie jest tym, za kogo go miałam. Jego dłoń unosi się, aby muskać mój policzek, a kiedy wzdrygam się od wzdryga się w odpowiedzi. – Wiedziałem, że nie będę mógł cię zatrzymać.- Mówi. Jego głos jest ochrypły od emocji. – Jaka piękna, niewinna dusza. Po prostu chciałem ciebie tak długo jak mogłem cię mieć. Wiedziałem, że jest to złe i nie dbałem o to. Pewnego dnia mam nadzieję, że mi wybaczysz. Łzy zaciemniają moje widzenie, ale nadal drżę, nadal trzymam tę broń. zrozumiem. Ale wiem coś o potworach. - Nick oczyszcza gardło i połyka. Jabłko Adama jest widoczne w jego gardle i nie mogę oderwać wzroku od tego - od niego. - Jeśli nie pozbędziesz się potwora, który ci szkodzi będzie powracał ponownie i ponowie w twoich snach i nigdy nie będziesz mogła się czuć bezpieczna. Każdego dnia swojego życia będziesz się oglądała za sobą po kątach i zastanawiała czy to on. Kiedy wrócisz do domu w nocy będziesz się bała ciemnych przestrzeni w swoim pokoju. Małych rzeczy jak twoja szafa, która przemieni się w miejsce strachu. Ocaliłem Sergei’a dla ciebie, więc możesz trzymać metal w swoich dłoniach i czuć moc pocisku i widzieć dowód jego

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Sergei jest twój cokolwiek z nim zrobisz.- Mówi mi. – Cokolwiek wybierzesz,

231

śmierci z pierwszej ręki. Sposób, w jaki będziesz spać w nocy i wychodzić w dzień bez strachu.- Kieruje moją głowę do góry tak, że możemy patrzeć sobie w oczy. – Zobacz prawdę w moich oczach i wiedz, że robię to dla ciebie. Prawda jego słów dzwoni mi w uszach. Mówi o życiu mojego ojca i może jego własnym. Wiem, że robi to dla mnie nawet, jeśli nie rozumiem wszystkiego z tego. Wiem, że wypowiedź Nick’a do mnie jest prawdą. Jeśli jest zdolny do miłości, kocha mnie i nie chce abym się bała. Jego dłoń pieści mój policzek i trzyma go czule. – Ale cokolwiek zdecydujesz, kociaku, będę cię wspierał. Z Daniel’a gardła wydobywa się dźwięk protestu, ale Nick rzuca mu wściekłe spojrzenie i milczy. Nick odwraca się do mnie i jest tam milczące błaganie o zrozumienie w jego wzroku, ale kiwa głową. – To twój wybór, Daisy. Trzymasz jego życie w swoich rękach i będę szanował twoje życzenie. - Nawet, jeśli pozwolę mu odejść? - Da, nawet to. Jednak nie. Przekazałabym go policji wiec oni mogliby odegrać sprawiedliwość. To jest mądra rzecz do zrobienia. Ale dobrze wiedzieć, że nawet teraz mam kontrolę. Kiwam na Nick’a. On tylko obserwuje mnie, sercem w spojrzeniu. Przełykam ciężko. Chcę żeby z powrotem zabrał pistolet, ale spodziewam się, że jeśli zaoferuję to jemu to będzie to koniec wszystkiego. Nick zabierze ją ode mnie i zniknie z mojego życia tak cicho jak w nie wszedł. A nie jestem pewna czy jestem już na to gotowa. Wiec trzymam kurczowo broń w

Nikolai SPIERDOLIŁEM TO. Daisy patrzy na mnie jakbym nie był lepszy niż moskiewskie szczury ściekowe. Jakbym nie był lepszy od Sergei’a. Daisy potrzebuje jedzenia i odpoczynku, nie bycia

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

dłoni.

232

zmuszaną do zabicia człowieka. Jej ciało trzęsie się, podczas jak jej ręka ściska wokoło pistolet, który jej dałem, wygląda jak liść, który może spaść. Odzyskuje broń z jej dłoni. Jest oporna na początku wydając mały okrzyk protestu. Na szczęście pozwala mi oprzeć ramię dookoła jej ramion. Ostrożnie kieruje ja w stronę kanapy gdzie opada. - Odpocznij przez chwilę, Daisy. Porozmawiamy później. Miękki, niski szloch opuszcza ją i przechodzi przeze mnie. Gryzę swój policzek otaczając swoja złość do Sergei’ai przykrywam jej ciało kocem. Ciepło koca i być może wygoda kanapy pomagą odprężyć się Daisy. Klęcząc przy niej, głaszczę jej czoło i czuję ulgę, że nie wzdryga się od mojej ręki. Przez cokolwiek przeszła, wciąż pozwala mi się dotykać, biorąc ode mnie mój spokój. To wystarczy. Jeśli to jest wszystko, co mam od niej, aby żyła bezpiecznie i szczęśliwie przez długi czas to wtedy jest to wystarczające. - Nick, człowieku.- Słyszę jak Daniel usadawia się na jednym z krzeseł. – Musisz nauczyć się być bardziej subtelnym. Pstrykam palcem na niego, ale nic nie mówię tak żeby nie kłopotać Daisy. – Zamierzam zamówić jakieś jedzenie dla nas.- Mówię jej. - Wezmę stek. Krwisty.- Daniel zrzuca swoje brudne buty na stolik inkrustowany złotem. – Lubię słyszeć słabe muczenie, kiedy kawałek spada na talerz. Daisy wzdryga się na to oświadczenie. – Obrzydliwe.- Mamrocze. Biorę jej udział, jako pozytywny znak. Tak długo jak zachowuje się ochoczo w stosunku do mnie, jest pozytywne. Nawet, jeśli dłużej mnie nie kocha, nawet, jeśli nienawidzi mnie. - Powinieneś wyjść, Daniel.- Mówię mu, przerzucając pokojowe menu. - Nie mogę. Mamy niezakończony interes.- Kiwa głową w kierunku pokoju, w którym - Masz na myśli Sergei’a?- Pyta. - Da.- Kucam ponownie obok niej. – Ale potrzebujemy paliwa. Bliny? Mięso? Kapuśniak?64

64

Czy tylko ja się zastanawiam jak jest kapuśniak po angielsku? Ahahhaahhaa / Katuska30

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

jest Sergei, ale jego niemy gest jest niepotrzebny. Daisy wie, o czym mówimy.

233

Daisy PRZYGLADAM MU SIĘ W oszołomieniu. Nick oferuje mi jedzenie jakbyśmy byli na wakacjach. Jakby było normalne zamawianie obsługi hotelowej, podczas gdy mamy porwanego mężczyznę siedzącego w pokoju obok, czekającego na egzekucje z mojej strony. Nie mogę przetwarzać ego. Moje dłonie zakręcają się i idą do mojego czoła. – Nick…ja. Nie wiem, co chcę powiedzieć. Jest tak dużo bulgotania w mojej głowie. Nick chce abym poszła do pokoju obok i zastrzeliła człowieka. Człowieka, który jest naszym wrogiem. Ale to jest to, co źli ludzie robią. Oni mordują i zabijają. Zawsze myślałam o sobie, jako jednej z dobrych ludzi. Ale spoglądam na Nick’a i zdaje sobie sprawę, że byłam zakochana w kimś, kto nie może być uważany za jednego z „dobrych ludzi” przez jakikolwiek kawałek wyobraźni. Jest zabójcą. I to jest okropne, ponieważ nadal go chcę. Chcę się zwinąć w jego ramionach i mieć go głaszczącego moje włosy i szepczącego rosyjskie czułe słówka jakby wszystko miało być w porządku. Jego dotyk zawsze pomagał wcześniej na różne rzeczy. Czy to czyni mnie złą za pragnienie go? On nie zdaje sobie sprawy z mojego zmartwienia. Nadal kuca naprzeciwko mnie, a jego dłonie głaszczą moje ramiona, twarz przygląda się mojej. To jest nadal ten sam Nick, ten sam zaborczy dotyk. Nie, poprawiam siebie. Pożądałam Nick’a. Wiedziałam, że jego praca nie była zgodna z prawem, nie dokładnie. Miałam się dobrze z nim będącym hakerem komputerowym, ale teraz wiedząc, że jest kimś w rodzaju mafijnego płatnego mordercy, mam z tym problem? Problem jest ze mną i z moim mózgiem. Co dziwne wracam z powrotem do filmu, który oglądaliśmy razem, z powrotem w domu. Był to film o superbohaterach i o tym, co mówiłam o złych charakterach, że chcę, aby dostali to, na co zasłużyli.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

I nagle czuję się…źle za akceptowanie tego. Pożądałam mordercy przez cały ten czas.

234

Nick był urażony, skrzywdzony nawet. Próbował powiedzieć mi, że złe charaktery robili to, co mogli. Że robili to, co najlepsze w złej sytuacji. Myślałam, że szuka pretekstu do kłótni ze mną. Ale może…może mówił o sobie. Zbyt szybko osądzam, uświadamiam sobie. Nie wiem czy Nick jest taki jak myślałam, ale nie mogę go nienawidzić. Nie, kiedy jest tutaj, aby mnie uratować. Nie, kiedy kładzie swoje życie na linii dla mnie. Nie, kiedy patrzy w górę na mnie jakby świat zaczynał się i kończył z moim uśmiechem. Nie mogę nienawidzić Nick’a. Jestem nadal beznadziejnie w nim zakochana. W złym charakterze. Zastanawiam się, co to robi ze mnie.

Nikolai DAISY JEST, MILCZACA PRZEZ DŁUGI CZAS, aż zaczynam martwić się o nią. Pieszczę jej ramię i powtarzam pytanie. – Jedzenie? Bliny? Barszcz? Myśli przez chwilę i nieśmiały uśmiech dotyka jej ust jakby starała się mnie uspokoić. – Nie wiem, czym to jest. - Bliny są małymi naleśnikami podanymi z kawiorem. Barszcz to zupa z buraków. Jest bardzo dobra.- Mówię zachęcając uśmiechem. Zrobiłbym wszystko, aby ponownie wyglądała na szczęśliwą. Jej mała dłoń dotyka mojej. Kiwając głową schylam się i nawet nie myśląc wyciskam na jej czole pocałunek. Wzdycha głęboko i następnie owija mnie swoimi ramionami. Bez kolejnej myśli o Daniel’u zakrywam jej usta i zachłannie całuję ją, wsysając jej oddech i oddając go jej z powrotem w następnym momencie. Czuję się rozradowany. Jej wargi są niepewne początkowo, ale następnie jej zagorzała namiętność ujawnia się całkowicie i całujemy się jakbyśmy byli rozdzieleni miesiącami zamiast dni. Przebiegam ręką w dół jej pleców, czując kości jej ramion i kręgosłupa. To wszystko uspokaja mnie, że nadal

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Rozważa to przez chwilę. – Bliny, tak myślę. Jednakże bez kawioru. I dziękuje, Nick.-

235

żyje, być może nadal mnie kocha. Krawędź jej koszulki podniosła się i mogę muskać palcami jej skórę. Czuję jej drżenie w odpowiedzi. Tym razem wiem, że nie jest to ze strachu czy z zimna i przyciskam ją mocniej do siebie, moje palce opadają nad krawędzią spodni. Narzeka cicho i odpowiadam jej swoim własnym gardłowym dźwiękiem potrzeby. Kaszel za mną przedostaje się przez mgłę pożądania, która omiotła mnie. Daisy odrywa się i przytula się zakłopotana do mojej piersi. Obracam się nieznacznie, aby Daniel mógł mnie widzieć i rzucam mu zaciekłe, gniewne. – Odejdź. - Nie mogę. W tym momencie chcę iść zastrzelić Sergei’a sam, więc Daniel mógłby zostawić nas samych. Zamiast tego wyciskam kolejny pocałunek na czole Daisy i składam zamówienie przez obsługę hotelową na butelkę wódki, barszcz, dwie porcje blin bez kawioru i dwa steki, jeden wciąż połączony z głową. - Daniel, idź sprawdź naszego gościa. Daniel uwalnia olbrzymie westchnienie jakby moja prośba była niezwykle uciążliwa, ale wstaje i wślizguje się do przylegającego pokoju bez słowa. Po tym jak drzwi zamykają się za nim, klękam przy boku Daisy ponownie. Jej głowa opiera się na jej małych rękach i wygląda na niepewną. - Potrzebujesz czegoś? - Przesuwam jej zabłąkane kosmyki z dala od jej oczu i wkładam je za jej ucho. – Mogę dostać cokolwiek chcesz. - Nie. - Usiłuje wstać, ale naciskam ją na dół. – Nie mogę leżeć tutaj z tobą klęczącym obok. To sprawia, że czuje się dziwnie. Lub dziwniej, tak myślę. - Odpycha się do pozycji siedzącej i tym razem nie protestuję. Klepiąc pustą poduszkę przy niej, wskazuje mi ją. Sztywno siedzę obok niej do czasu, kiedy zwija swoje ciało do mojego. Podnosząc ją zagrzebuje się w mojej szyi i przypływ radości przepływa przez moje kości. - Przepraszam, że nigdy nie powiedziałem ci, kim jestem.- Moje gardło jest ściśnięte jak czekam na odpowiedź. Robi wydech i czuję jak jej ciało się relaksuje, kiedy to robi. - To nie tak, że był kiedyś dobry czas, prawda? - Prawda.- Jestem taki wdzięczny, że to przyjmuje i tak w tej chwili staram się jej pomóc zrozumieć. - Kiedy miałem piętnaście lat Alexsandr wysłał mnie do Florencji, abym zajął się kustoszem w małym, prywatnym muzeum. Był stary, miał może pięćdziesiątkę i otaczał się

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

usadawiam ją sobie na kolanach otulając jej nogi i opierając jej głowę o moje ramię. Jej nos

236

młodymi chłopcami. Na początku byłem niechętny do tej pracy. Zabierał młodych chłopców z ulicy i dawał im ciepłe miejsce do spania, jedzenie dla ich pustych żołądków, ubrania na plecy. Ignorując Alexsandr'a wezwanie do zakończenia pracy i powrotu, zacząłem obserwować. Zaryzykowałem i spotykam jednego z chłopaków, który dostarcza obraz. Z bliska mogłem widzieć, że on boi się każdego. Wtapia się w ulice, nie spogląda w oczy nikomu. Spróbowałem podejść, ale umknął. Ciche miaukniecie bólu emanuje od Daisy i od razu zdaję sobie sprawę, że ścisnąłem ją za mocno. – Przepraszam.- Mamroczę i łagodzę swój uścisk. - To nic. Dalej.- Popędza. - Więc obserwuję i wtedy widzę. Ten kustosz zabiera bezdomnych chłopców i zmusza ich do robienia rzeczy dla niego. Sprawia, aby patrzyli się na siebie. Sprawia żeby robili sobie nawzajem rzeczy.- Przerywam nie chcąc, aby do głosu doszły rzeczy, które widziałem. – Rozumiesz, Daisy? - Tak.- Wypluwa z siebie. Daisy jest serdeczna i przez chwilę myślę, że może nie powinienem dzielić się z nią tą historią, ale to jest ważne żeby zrozumiała. - W końcu, po dwóch tygodniach dosięgam jednego chłopca, aby porozmawiał ze mną. Mówię mu, że kustosz będzie zlikwidowany, a on mi mówi, że potwór będzie zawsze żył wewnątrz niego. Nie chcę tego dla tych chłopców, więc mówię temu jednemu dzieciakowi, być może liderowi, że pomogę mu zabić potwora. I robię to. Wyniki były…niechlujne.- Przyznaję. - I po tym Alexsandr powiedział, że muszę odejść z Bratva, moja lojalność została osłabiona przez uczucia do kogoś innego. Miał rację abym odszedł, ale gdybym miał szanse zrobiłbym to jeszcze raz, Daisy. Myślę, że twój ojciec jest zamknięty w swoim własnym więzieniu, ponieważ potwór, który zabrał twoja matkę nadal życie. Nie chcę tego dla ciebie. przylegającego pokoju i jemy wspólnie, milcząc. Nie wiem, co myśli Daisy jak jest taka spokojna odkąd powiedziałem jej tę historię. Po jedzeniu idzie do łazienki i słyszę prysznic włączony przez długi czas. - Zostaw ją w spokoju, człowieku.- Daniel radzi, kiedy wstaję i patrzę w kierunku drzwi łazienki piąty czy pięćdziesiąty raz. Kiedy wraca, Daisy z łazienki w białym szlafroku oferuje jej trochę ubrań, które kupiłem dla niej. Miękkie jeansy, bielizna i kaszmirowy sweter. Bierze je do łazienki i wyłania się z powrotem, włosy, ale nadal ma wilgotne, ale jest już kompletnie ubrana.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Oboje milkniemy. Obsługa hotelowa przychodzi i odchodzi. Daniel wraca z

237

Proponuję jej kieliszek wódki, ale nie jest zainteresowana. - Zamierzam wyjść posiedzieć na balkonie przez chwilę. Podnoszę koc i podążam za nią, ale zanim mogę przekroczyć próg kładzie mi dłoń na piersi. – Potrzebuję chwili dla siebie, dobrze? Zmartwienie musi być widoczne na mojej twarzy, ponieważ podnosi jedną dłoń i gładzi mój policzek. Odwracając się przyciskam pocałunek na jej palcu. – Tak.- Mówię. – Będę czekał na ciebie. Zawsze. Kiwa głową i zamyka drzwi oddzielając nas. Przykładam czoło do szyby aż czuję, że Daniel odciąga mnie.

Daisy KILKA MINUT PÓŹNIEJ wracam do pokoju hotelowego z balkonu. - Czy…czy mogę porozmawiać z Sergei’em? Chcę dowiedzieć się gdzie zabrał Regan. - Jest twój.- Mówi Nick, a jego ton jest bardziej opryskliwy. Wskazuje na pół otwarte drzwi sypialni i odsuwa się na bok. Wpatruję się w drzwi, a następnie wracam do Nick’a, ale on nie chce patrzeć mi w oczy. Ponownie skanuje pokój utrzymując pozory sprawdzania bezpieczeństwa, aby utrzymać wzrok z dala ode mnie. Wiem, że on chce przyciskając mnie do swojego boku - mogę powiedzieć to przez sposób, w jaki jego dłonie zaciskają się w pięści, ale daje mi przestrzeń.

Zna mnie tak, tak dobrze. Przełykam ciężko i popycham drzwi otwierając, wchodząc do sypialni hotelowej. Ten pokój jest wystawny, z olbrzymim lustrem naprzeciwko łóżka typu king-size i filigranowe meble stylizowane na stare, które ozdabiają to pomieszczenie. Sergei siedzi w wyczyszczonym miejscu, przyklejony taśmą do krzesła stojącego na plastiku. Zamykam oczy na chwilę nie chcąc przetwarzać, tego, co oznacza ten plastik. Kiedy mnie widzi jednak jego spojrzenie spada do mojej dłoni, w której mam pistolet i śmieje się. – Więc.- Woła. – Przysłali małego kwiatuszka po zły uczynek?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Wie, że tego potrzebuję.

238

Robię krok do przodu, trzęsąc się. Nawet wiedząc, że ten mężczyzna jest przywiązany do krzesła i wygląda na bezsilnego, nadal jestem przestraszona nim. Ten Sergei jest złośliwy i mogę poczuć zło sączące się z jego porów do powietrza, którym oddycham. Patrzę za siebie i Daniel wchodzi przez drzwi. Zamyka je, a następnie opiera się o nie, stojąc na straży. Jest tutaj, aby mieć pewność, że Sergei nie skrzywdzi mnie, wiem to, ale jego obecność nie jest uspokajająca. Przez moment chciałabym, aby był tu Nick, ale zgaduję, że potrzebuje on czasu, aby przetworzyć zmaganie się z tym, kim jest. Chcę Nick’a, ale nadal nie jestem pewna, co do tego, że jest wytrenowanym zabójcą. Czy te dwie rzeczy można oddzielić? Czy Nick będzie taki sam jak oni są? Zbliżam się wolno do łóżka. Jest tam drewniane krzesło przy stole obok łóżka i ostrożnie kładę broń na blacie, a krzesło jest w kącie, więc mogę siedzieć twarzą do Sergei'a, który jest wciąż przyklejony do jego krzesła. Plastik wydaje marszczące dźwięki, ponieważ przesuwam się. - Gdzie jest Regan?- Pytam. Mój głos jest taki, taki spokojny. Nauczyłam się tego od Nick’a- że mogę brzmieć nieustraszenie nawet, jeśli trzęsę się w środku. Usta Sergei’a podciągają się w cienki, brzydki grymas. Zauważam wyschnięte ślady śliny naokoło jego ust i zastanawiam się, co to. – Ta mała blondynka? Nigdy więcej jej nie zobaczysz. - Gdzie ona jest?- Jestem odpowiedzialna za nią. Muszę wiedzieć gdzie jest Regan. - Nawet gdybym wiedział, pizda, nie powiedziałbym ci.- Sergei uśmiecha się protekcjonalnie. – Przypuszczalnie została sprzedana na czarnym rynku burdelu. Wykorzystają ją do czasu aż zachoruje i zabiorą ją dla organów. To będzie powolna i okropna śmierć dla twojej Regan i będzie ona przeklinać twoje imię w każdej swojej godzinie. Jak to sprawia, że się czujesz? Tak jakby mógł poczuć mój ból, Sergei kontynuuje. Kiwa na pistolet na stoliku. – Wiec wysłał cię tutaj abyś się mnie pozbyła, zrobił to? - Nie zamierzam cię zabić. - Mówię mu cicho. – Nie gram w gry ze śmiercią. Chcę po prostu wiedzieć gdzie jest moja przyjaciółka. - Nie zabijesz mnie, da?- Ponowie się śmieje jakby znalazł w tym coś śmiesznego. – Biedny Nikoali. Samotny, odrzucony przez Bratva chłopiec upokorzony przez niewinną dziewicę, która odpycha to, czym on jest. Przyciągnął mnie do ciebie i umieścił broń w twojej

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Wiem, że on po prostu stara się drażnić mnie, ale jego słowa ranią. Wzdrygam się.

239

dłoni jak parszywy kot przynoszący gryzonia swojemu panu do zatwierdzenia. On nie rozumie twojego zniesmaczenia, ponieważ dla niego to jest robota dobrze wykonana. Jego uśmiech jest tak brzydki do patrzenia. – Ale ty go nie lubisz, hmm, mały kwatuszku? Myśl o zabiciu kogoś takiego jak ja odpycha cię, mimo, że Nick nie zawaha się. Nic nie mówię. Do tej pory miał rację we wszystkim. Jestem ciekawa, co jeszcze powie jak będę pozostawać cicho. Nick używał tej techniki często. Teraz to widzę. Jeśli nie wie, co powiedzieć czeka aż ty coś powiesz. Wiec siedzę tam i patrzę na Sergei’a. - Twój kochanek nie daje rady z Bratva, ale czy może? Daniel tam.- Kiwa głową na drzwi. – Nie będzie się wahał podciąć mi gardło i nie będzie myślał o tym. Ale Nikolai jest romantykiem. Jest zdesperowany, aby mieć pozwolenie, da? Czy mogę opowiedzieć ci historię o Nikolai’u? Czekam. - Kiedy był młodym chłopcem Alexsandr rozpaczał co ma z nim zrobić. Powiedział mi, Sergei, mam młodego chłopaka, którego trenuje na ubitsya. Jest dobry, ale martwię się, że jest miękki. A ja mówię, dlaczego miękki, Alexsandr? Co sprawia, że taki jest? Mówi mi, że chłopak jest śledzony. Że kiedy inni eksperymentują z dziwkami w delikatnym wieku dwunastu i trzynastu lat, Nikolai, Alexsandr’a wyjątkowy talent robił to samo, co mając lat dziewięć. Mrugam. Nie pozwolę zobaczyć mu mojej reakcji. - Ale czy wiesz czym płacił tym dziwkom za zrobienie, mówi mi. Mówi do mnie, że Nikolai kupował najstarszą tam dziwkę. Ma pięćdziesiątkę z pizda, która jest zużyta jak stary worek. Zastanawiał się, co dziewięciolatek chce od takiej kobiety. Więc go obserwował. I wiesz, co Nikolai robił z tą starą dziwką, mały kwiatuszku? - Nie. Co? Śpiewała mu do snu i gotowała obiady, a on płacił starej suce jakby była najlepszym kawałkiem na ziemi. Miał uczucia do niej. Więc, powiedziałem Alexsandr’owi, że jest jeden sposób żeby to zatrzymać. Czuję mdłości jak tego słucham. Widzę Nick’a jako samotnego dziewięcioletniego chłopca, tak zrozpaczonego i głodnego uwagi, że płacił starszej prostytutce za udawanie, że jest jego matką. - Więc wysłaliśmy chłopca do burdelu z planem, da? Zabij dziwkę albo zostaniesz wypędzony z Bratva. Musiał wybrać swoją rodzinę. I wiesz, co wybrał?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Miał ją trzymającą jego do czasu jak usnął.- Mówi z szyderstwem w głosie. –

240

- Pozwolił jej żyć?- Mam nadzieję, ale nawet jak to mówię wątpię, że jest to prawda. - Nyet.- Mówi Sergei. – Ona jest stara i schorowana. Zawdzięczała dużo pieniędzy Bratva. Nikolai uderzył, ponieważ jest tym, na kogo go wytrenowaliśmy.- Jego uśmiech jest ponownie cienki. – Jednakże błędnie. I nie zapłakał, ten Nikolai. To jest mężczyzna, którego kochasz. Zabija, ponieważ to jego życie. Uważam, że Sergei się myli. Uważam, że Nick zabija, ponieważ to nic dla niego nie znaczy. To po prostu środek do celu, coś, do czego został wytrenowany, coś, w czym jest dobry. Uważam, że jeśli zabijanie by coś dla niego znaczyło wtedy było by gorzej. Ale dla niego to jest tak samo jak otwieranie arkusza kalkulacyjnego i wpisywanie cyfr. To po prostu praca. - Widzę, że nie podoba ci się moja historia.- Mówi Sergei. Przesuwa się na krześle i odruchowo cofa do tyłu, co tylko sprawia, że śmieje się ponownie. - Dlaczego opowiedziałeś mi tę historię? - Ponieważ daje mi wielką przyjemność wiedzieć prawdę w twoich oczach kiedy patrzysz na Nikolai’a. Kiedy uświadamiasz sobie, że on jest kawałkiem gówna wykonanym przez Bratva. On nigdy nie będzie normalnym mężczyzną, mały kwiatuszku. Ona zna bycie tylko tym, czym go stworzyliśmy. To nie jest dobra rzecz do powiedzenia mi. Sergei nie wie tego, ale jego słowa działają przeciwko niemu. Nick jest tym, do czego został stworzony, tak jak mnie ukształtował ojciec. Trochę pokręcona psychicznie, trochę chora na głowę, bardzo samotna i potrzebująca miłości. To się nie zmieniło. Wciąż widzę tę samą tęsknotę i potrzebę w oczach Nick’a kiedy na mnie patrzy. Naprawdę jest tym samym mężczyzną. Po prostu znam teraz prawdę o nim. Nie ma

Nick jest tym, kim go stworzyli. Ja jestem tym, kim ojciec mnie stworzył. Patrzę w dół na Sergei’a. – Wiec powiedz mi.- Pytam, a mój głos jest niezwykle spokojny. – Jeśli cię nie zastrzelę, co się stanie? Śmieje się, pogardliwy uśmieszek wraca na jego usta. – Mały kwiatuszku. Co myślisz, że się stanie? Rozważam to. – Myślę, że mogę zabrać cię na policję.- Myślę chwile dłużej i dodaję. – I myślę, że masz wystarczająco powiązań, aby wyjść. Mam rację?

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

już tam okularów, nie ma tajemnicy jak to, czym i kim jest. To jest prawie błogosławieństwo.

241

Wzrusza ramionami, ale widzę z błysk w jego oczach, który daje pewność moim przypuszczeniom. Żaden posterunek policyjny nie będzie przetrzymywał tego wazeliniarskiego człowieka. On ma zbyt wiele powiązań. - A jeśli wyjdziesz, wrócisz po Nick’a, nieprawda? Nie pozwolisz mu zostać żywym. Nie, kiedy oddychasz. To albo ty albo on, prawda? Nawet jak to powiedziałam, uświadamiam sobie prawdę. To jest smutek w oczach Nick’a. On pozwala mi wybrać, ponieważ nie wierzy, że zasługuje, aby żyć. Wierzy tak jak Sergei robi, że jest niczym, bezwartościowym narzędziem, które jest dobre tylko w zabijaniu ludzi. Nie wierzy, że jest warty miłości. I jeśli pozwolę Sergei’owi odejść, Nick zniknie. Będzie się ukrywać i czekać na zabicie. Będzie się ukrywać…jak mój ojciec. Wtedy to mnie uderza. Patrzę na Sergei’a spokojnie, sposób, w jaki ironicznie się uśmiecha do mnie pomimo faktu, że jest przywiązany i bezsilny na krześle. Jeśli pozwolę temu człowiekowi odejść, skazuję Nick’a na takie samo życie, jakie prowadzi mój ojciec: życie w strachu, ciągłe spoglądanie przez ramię. Byłoby to wywiezienie z mojego własnego wyboru. Nick nigdy nie byłby wolny. Myślę przez długi, długi czas i przyglądam się Sergei’a twardej, okropnej twarzy. Jego grubym, krzaczastym brwiom. Samozadowoleniu. Nick jest tym, kim jest, ponieważ został ukształtowany w ten sposób. Został wykreowany przez swoją rodzinę zabójców by być jednym z nich. Nie prosił się, aby stać się tym, kim był. Przeżył w jedyny sposób, jaki znał. Rozumiem to. Jednakże jestem wytworem swojego wychowania. I zostałam Wpatruję się w pistolet na stoliku. Sergei podąża za moim spojrzeniem. Śmieje się. – Jaka odważna.- Drwi. – Jaki Nikolai byłby dumny. Ignoruje go. Pistolet jest jednym z tych amerykańskich, glock, a nie jeden z rosyjskich, więc wiem jak użyć go. Naciskam przycisk zwalniający, aby sprawdzić magazynek amunicji. Bębenek jest pełen. Przesuwam go z powrotem przy podstawie mojej dłoni. To tak jakbym była w piwnicy swojego domu ponownie. Wycofuję bębenek i komorę z kulą. Potrzebuję tylko jednej.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

wyszkolona, aby wiedzieć jak strzelać z broni na wypadek gdybym kiedyś tego potrzebowała.

242

- Ach, to ta cześć gdzie drżę ze strachu i błagam o życie, da?- Głos Sergei’a jest drwiący. On najwyraźniej nie wierzy, że mogę to zrobić. - Nie będziesz błagał o życie.- Mówię spokojnie. – Nie uważasz, że to kłopoty. Nie uważasz, że mogę to zrobić. Uważasz, że zamierzam pozwolić ci odejść i że zabiorę cię na policję. Następnie wykonasz kilka telefonów i będziesz wolny przed zmrokiem. Pamiętam system prawny w Ameryce i to jak dziurawy on jest. Kiedy nawet morderca może wyjść na wolność przez cały czas, jeśli wie, za jakie odpowiednie sznurki pociągnąć. Pamiętam to aż za dobrze. I pamiętam jak sprawiło to, że czułam się bezsilna ostatnim razem. Ale dłużej nie jestem bezsilna. Sergei nic nie mówi. Po prostu mnie obserwuje, tym drwiącym, szyderczym wyrazem swojej twarzy. Ostrożnie podnoszę broń do głowy Sergei’a, odbezpieczam bezpiecznik, od-takspokojnie i naciskam spust. Nie pozwolę temu człowiekowi zniszczyć naszych żyć. Zabijając go, wybrałam Nick’a. Widzę jego ciemność i akceptuję ją. Kocham Nick’a tym, kim jest nie tym, czym jest. Wystrzał jest głośny w pokoju i ściskam oczy zamknięte na widok wykrzywionej twarzy Sergei’a i jego czoła spływającego czerwienią, rozlaną krew na plastiku. Jest krzyk po zewnętrznej stronie drzwi i Daniel skacze do przodu jakby został popchnięty. Sekundę później Nick wpycha się do pokoju przepychając Daniela na bok. Patrzy się na Sergei’a, martwego na krześle, a następnie jego wzrok przesuwa się na mnie, na broń w mojej dłoni. Nie ma dumy w jego oczach, ale pytanie. On naprawdę nie myślał, że to zrobię. Następnie ponowie, Sergei też nie. stolik i ruszam w kierunku Nick’a. Jego ramiona otaczają mnie, kiedy przyciskam policzek do jego klatki piersiowej. - Daisy.- Szepta. – Moja miłości. Nie musiałaś tego robić. Wiem, że nie musiałam. Ale wybieram życie bez strachu. Wybieram wolność dla Nick’a i dla mnie. Myślę o analogi Sergei’a. Przyciągnął mnie do ciebie i umieścił broń w twojej dłoni jak parszywy kot przynoszący gryzonia swojemu panu do zatwierdzenia. Jeśli Nick jest kotem szukającym aprobaty, jestem maltretowanym psem, który gryzie rękę zanim ta może go uderzyć. Ale nie chcę żyć ponownie w strachu.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Wybucham płaczem. Wielkie szlochy wyrywają się z mojego gardła i rzucam broń na

243

Nie chcę. I nie chcę tworzyć takiej przyszłości dla Nick’a. Kocham go za bardzo. Uświadamiam sobie, że on nadal myśli, że go nienawidzę, nawet jak uspakaja mnie głaszcząc po plecach jak płaczę. Patrzę w górę na niego i kładę dłoń na jego podbródku nawet jak szlocham. Zmuszam go, aby spojrzał w oczy. – Kocham cię, Nikolai.- Mówię mu. Nikolai, nie Nick. Mój Nikolai. Sztywnieje i jest pytanie w jego samotnych, smutnych oczach. – Daisy, znasz prawdę. Jestem płatny mordercą-. - Jesteś moim Nikolai.- Mówię mu miękko. – I to, co robisz nie definiuje tego, kim jesteś. Oboje jesteśmy wzniesieni przez naszą przeszłość. Jego oczy wyglądają na podejrzanie wilgotne przez chwilę, a następnie ściska mnie do swojej piersi przytulając tak mocno, że nie mogę oddychać.

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nigdy nie chcę opuszczać ponownie jego ramion.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

244

Rozdział piętnasty Nikolai NIE WIDZĘ VASILY’A przed wyjazdem. Dał nam tydzień na wyleczenie siniaków Daisy. Wszystkie są powierzchowne, ale bardzo bolesne. Daniel i ja zanieśliśmy ciało Sergei’a do jego samochodu. On ma się tym zająć. – Świetnie.- mówi. Nie obchodzi mnie. Moja uwaga jest skoncentrowana na Daisy. Płacze w nocy, każdej nocy, a ja trzymam ją jak przylega do mnie. Zanim wyszedł Daniel, Daisy wymogła na nim przyrzeczenie, że znajdzie Regan. Jej conocne koszmary są mieszanką strachu o siebie i Regan. - Nazywasz się Daisy Miller, to jest postać w znanym opowiadaniu, tak? - Pytam jej jednej nocy, kiedy nie może spać. Nie wiem czy czas w rękach Petrovich martwi ją bardziej niż zabójstwo głowy węża. Boję się zapytać. - Nie. - Czuję miękkie potrzaśniecie jej głowy przy mojej piersi więc podaję jej więcej wódki. Pomogło to jej ostatniej nocy zasnąć. – Nigdy nie słyszałam o tym wcześniej. - Da, Henry James pisze o kwiecie, który rozkwita. Stroni od towarzystwa, ale mimo wszystko jest piękny. Nie mówię jej, że Daisy Miller w tej historii jest niepoprawną flirciarą, pogardzaną i wyśmiewaną przez wszystkich wokół. – Miała tragiczne zakończenie. - Świetnie.- Mruczy. – Zostałam nazwana po dziewczynie, która zmarła? do jej ust. Przełyka i przytula się bliżej. - Nie uważam, aby moi rodzice słyszeli kiedykolwiek o Henrym Jamesie. Moja mama powiedziała, że zostałam nazwana po wszystkich dzikich stokrotkach, jakie rosły na farmie. - To idealne imię.- Życzę sobie abym mógł jej pokazać jak bardzo ją kocham, ale jej ciało jest posiniaczone i całe boli. Później będzie czas na kochanie. Mamy wiele wspólnych dni. Po naszym jedno tygodniowym wytchnieniu, Daniel zawiózł nas i eskortował aż na moskiewskie lotnisko Vnukovo. Tam wzięliśmy lot czarterowy do Szwajcarii. Zima jest na

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Da, twoi rodzice wiedzieli o tym? - Głaszczę jej plecy i ponownie wlewam wódkę

245

skraju. Ubrałem Daisy w pożyczone futro. Natomiast ja mam na sobie koszule z długim rękawem i jeansy pożyczone od Daniel’a. Wszystko, co Daisy i ja przywieźliśmy do Rosji pozostanie tutaj. - Mam trop Regan.- Mówi Daniel do Daisy. Wspomnienie imienia Regan przynosi łzy. - Dziękuję.- Wykrztusza z siebie. Daisy niemal wbiega po schodach do kadłuba odrzutowca, ale zatrzymuję się by wziąć jedno ostatnie spojrzenie. Rosja jest olbrzymią, tajemniczą ziemią. Istnieją zakątki w północnej części kraju, które niewielu ludzi kiedykolwiek zbadało. Zimą,jest surowa i bezlitosna, ale każdej wiosny, liście wychodzą. A ludzie? Ludzie są tu tak samo odporni jak ziemia. Czuję ukucie w sercu, kiedy uświadamiam sobie, że może już nigdy nie postawię ponownie stopy na rosyjskiej glebie. Ani na Ukrainie. Biorę głęboki wdech chcąc zassać i zachować coś z tej ziemi, która mnie utworzyła. - Będziesz tęsknił za tym miejscem, co?- Mówi Daniel trzęsąc się trochę w swoim grubym płaszczu. Tak, on pochodzi z cieplejszego klimatu. W mojej koszulce nie czuję nic oprócz czystszego powietrza. Zimniejszy wiatr, bardziej czysty. - Widzisz surowe krajobrazy i akry śniegu, a ja widzę jak ciepły koc zimy daje schronienie ziemi do czasu, gdy nie jest pora dla nasion do kwitnienia i wzrostu raz jeszcze. Jesteśmy ludźmi wytrzymałości i przeżycia. Czuje jak Daniel wzrusza ramionami obok mnie, w wełnianym ciężkim płaszczu ledwie można dostrzec jakiś ruch. – Więc poświęcasz się i w ten sposób zdajesz sobie sprawę z wartości twojego skarbu? Kiwam. Zostawienie kawałka siebie tutaj w Rosji nie jest dużym poświęceniem, kiedy wytrzymała, i silna. – Jestem twoim dłużnikiem. Odwiedź mnie zanim znikniesz, wystarczająco wcześnie tak żebym mógł przejść swobodnie przez odpoczynek. - Zwracam się z prośbą w taki sposób, że Daniel nie może mi odmówić. Potrząsa głową w żałosnej zgodzie. - Idź, więc. Zawiadomię cel wystarczająco szybko.- Daniel popycha mnie po schodach, ale tym razem jestem jednym, który biegnie do samolotu. W środku siadam obok Daisy. Samolot jest mały, ale luksusowy. Nie ma tu nikogo innego oprócz Daisy, mnie i pilota. Nikogo, kto widzi, że odlatujemy. Nie pytałem, kim jest pilot, też mnie to nie obchodzi, kiedy mam obok siebie ją.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

dostałem Daisy z powrotem. Ona jest ucieleśnieniem ducha mojej ojczyzny - piękna,

246

- Dlaczego nie możesz wrócić?- Pyta Daisy, podnosząc moją dłoń. - Interesy Petrovich są tutaj bardzo dobrze chronione. We wschodniej Europie. Jej macki rozprzestrzeniają się na wielu polach. W zamian za zabójstwo Sergei’a wolno mi odejść, ale nie mam pozwolenia na powrót. Daisy wydaje dławiący dźwięk. Ruszam, aby uspokoić ją. – Nyet, nie płacz kotku. Teraz ty jesteś moim domem.

LOT DO ZURYCHU MIJA szybko, ale cały czas nie mogę myśleć o niczym innym, jak o Daisy nagiej w moim łóżku. Gorąco pragnę trzymać ją w ramionach za każdym razem, kiedy przypominam sobie, że żyjemy. Jej zapach wypełnia mój nos, a myśli o niej w różnych etapach negliżu i w różnych pozycjach dręczą mnie. Trudno mi się podnieść z miejsca jak lądujemy. Zamykam oczy na moment i myślę o Sergei’u mającym być zjedzonym przez świnie. Daniel obiecał mi, że dostarczy ciało na farmę świń gdzie zwierzęta zjedzą całego Sergei’a. jest ta myśl wystarczy do zabicia mojej erekcji. Ledwie zauważam bogate wyposażenie hotelu Baur Au Lac. że obserwuję jak Daisy patrzy ze zdumieniem na kryształowe żyrandole i akry marmurowej podłogi. – Podoba ci się? Przytakuje, a następnie wskazuje. – Nie zamierzam przyzwyczajać się do tego. - Podoba mi się to.- Przyznaję. – Co znaczy, że mogę cię rozpieszczać każdego dnia. - Jeśli będziesz mnie rozpieszczał każdego dnia to przyzwyczaję się do tego. - Nie ty, moja Daisy.- Całuję ja gwałtownie w lobby tego statecznego hotelu. Rumieni się, kiedy się odrywam i umieszczam się za nią tak żeby kilkoro gapiów podejrzanie zachowujących się nie byli zszokowani moją erekcją. Jak tylko docieramy do pokoju Wciąga do płuc głęboko oddech. – Nick, chcę żebyś mnie kochał. - Robię to.- Mój uścisk jest mocniejszy. - Nie, chodzi mi fizycznie. Na początku nie rozumiem, ale jak spostrzegłem wpatrujące się we mnie z rozprzestrzeniającym się rumieńcem twarz, nagle chwyciło mnie zrozumienie i jestem ponownie twardy. – Tak, tak, Daisy.- Obrzucam miękkie pocałunki po jej skroni, a następnie czole i cofam się, aby sprawdzić ponownie czy jest poważna.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

hotelowego przyciągam Daisy do swoich ramion.

247

Skubie swoją wargę i jej rumieniec się pogłębia. – Z jakiegoś powodu, po tym wszystkim czuję się zakłopotana. - Nie czuj. - Prowadzę ją do sypialni luksusowe wyposażenie hotelu jest idealnym miejscem. Mamy widok na park i jezioro, ale żadna z tych scenerii nas nie interesuje. – Zostawiliśmy to wszystko za nami. Sadzam ją na brzegu łóżka i zaczynam się rozbierać. Chcę jej wyznać wszystko. Chcę, aby zobaczyła moje niedoskonałe ciało. Guziki w mojej koszuli stały się za małe i wyrywam dwa w pośpiechu z koszuli. Następnie podkoszulek, spodnie, skarpetki i majtki. Mój kutas jest wystający i głodny jej. Ściskam go starając się opanować i słyszę jej zadowolony jęk. - Chcesz tego, kociaku? Jej oczy błyszczące błyszczą, a skóra różowi się, kiedy obserwuje moje nagie ciało. Jestem wypełniony taka ulgą, że chcę położyć się zanim upadnę, ale blokuje kolana i umieszczam dłonie za głową. – W Rosji mówi się, że twoje ciało opowiada o twoich grzechach i twoich triumfach, w zależności od tego, kto na ciebie patrzy.- Jestem spięty, ponieważ nawet myśl, że ona wie, czym jestem, ale nie wie wszystkiego, co zrobiłem. I jestem niedaleko powiedzenia jej, że możemy iść naprzód bez spoglądania wstecz. A i tak mówię jej o tatuażach pokrywających moje ciało. – Gwiazdy na moich kolanach oznaczają, że nie uchylam się przed żadnym rządem. Znaki na palcach mówią, że zabiłem, a sztylet na karku, że zabijam dla pieniędzy. Oznakowanie moich ramion sygnalizuje jak wysoko w Bratva byłem. Te wszystkie znaki mówiły ludziom, że nie byłem człowiekiem, z którym można się pieprzyć. Przerywam i zamykam oczu w modlitwie o siłę.– Przyszedłbym do ciebie bez skazy gdybym mógł. - A inskrypcja na twojej piersi?- Mówi miękkim głosem, nie ruszając się z miejsca. - Śmierć jest błogosławieństwem. - Nadal boje się otworzyć oczy. Czuję jej wzrok na Potrzebuję, aby wiedziała, że pożądam jej w każdej chwili. Sekundy przemijają, a ja zastanawiam się czy popełniłem błąd i błędnie ją odczytałem. Teraz jak zobaczyła prawdziwego mnie, odprawi mnie. Jak zrobił to Alexsandr. Jak zrobiła to moja rodzina, kimkolwiek byli. Byłem sam przez tyle lat i nie wiem jak mogę pójść dalej, jeśli Daisy mnie odrzuci. Słyszę szelest ciężkiej pościeli z egipskiej bawełny, kiedy Daisy wstaje, a następnie czuję ciepło jej ciała, kiedy zbliża się do mnie. Jej dłoń pieści moja prawą pierś i brodawkę wywołując przyjemną falę dreszczy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

mnie i mój wzwód wydłuża się. Nie mogę zapobiec mojej reakcji na nią i naprawdę nie chcę.

248

Jej palce śledzą moje ramie aż do pleców, gdzie namierza głowę wilka. – A to?- Pyta, zostawiając jej delikatny oddech na mojej skórze. - Jestem Vor, wilk, drapieżca.- Odpowiadam szczerze. Ten lekki dotyk kobiety jest bardziej erotyczny niż tańcząca nago kobieta przede mną. Czy też dwie nagie kobiety dokonujące lubieżnego aktu. Jej palce znikają i zastanawiam się czy skończyła ze mną. Mogę prawie przełknąć. Następnie czuję nacisk jej ust na środku pleców. - Och, Nick.- Mówi z ustami poruszającymi się przy mnie. – Mój Nikolai. Kocham cię i nie ma znaczenia jak dużo tatuaży masz lub jak dużo złych rzeczy zrobiłeś w przeszłości. Twoje życie jest jednym, czego nie mogę zrozumieć, ale chcę spędzić resztę swoje życia ucząc się ciebie. Jej słowa są jak nóż przy kościach. Utrzymują mnie. Odwracam się i chwytam ja w ramiona. Moje usta są na jej zanim może powiedzieć kolejne słowo, zanim złapie kolejny wdech. Jem jej usta jakby to był najlepszy przysmak na świecie. Mój język sięga głęboko wilgotną jaskinię jej ust. Oplatam się jej nogami wokół mnie i pochylam się z nią na łóżko. Otacza nas materac. Podążam ustami po jej szczęce i w dół kolumny jej gardła gdzie odnajduje jej puls pędzący szaleńczo. Gryzę go, a jej biodra podnoszą się dociskając do mnie. Wbijam udo między jej nogi, a jej biodra zaczynają mnie ujeżdżać. Jej wilgoć jest oczywista. Uciskam mocniej i zataczając językiem wzdłuż jej szyi aż docieram do obojczyka.. Jej ręce chwytają moją głowę jak pracuje sobą szaleńczo. Ulżyłem sobie teraz.. Jestem tym słabym i potrzebuje z jakiegoś powodu być wewnątrz niej, albo język albo kutas. Odsuwam się od niej, na co daje mi słabe kwilenie w proteście. – Nie, Nick. - Szzzz, kociaku. Pozwól mi sobie pomóc. - Zamierzam się tobą zająć. Małe uwolnienie teraz, a następnie, kiedy twoje tkanki będą opuchnięte dam ci wielkie uwolnienie.- Uśmiecham się do niej z pewnością siebie. – Raz, który nigdy nie zapomnisz. - To prawda?- Potrząsa głową i wykrzywia usta w rozbawieniu. – Zamierzasz gadać o tym całą noc czy zamierzasz coś zrobić? Moja Daisy. Tak wyzbyta strachu i tak ukierunkowana ze swoim głodem. Zastanawiam się, co zrobiłem tak prawidłowo, aby Bóg uśmiechał się do mnie w ten sposób. – Zrobię coś.- Zapewniam ją. – Ale najpierw pozbędziemy się twoich ubrań.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Uścisk ręki na mojej głowie zwalnia się i kiwa, trochę zdyszana.

249

- Nie mam żadnych znaków.- Mówi, spoglądając na mnie przez rzęsy ukształtowanych by rzucać mężczyznę na jego kolana. Dobrze, że jestem już na ziemi, bo bym upadł. - Zajmę się nimi.- Obiecuję. Jedwabna bluzka, którą jej kupiłem w sklepie na lotnisku dostarcza niewielki opór, kiedy drę jej przód. Sapie, a następnie się śmieje trochę z mojego zapału. – Nick! To była moja jedyna bluzka! - Mówi, chwytając boki rozerwanego jedwabiu. Wślizguję dłonie do góry, trzymając w obu dłoniach jej piersi. Jej sutki sterczą i są gotowe na moje usta. Ignoruję jej komentarza o ubraniach i gryzę jej sutek przez materiał. Mój kociak lubi przygryzanie, ponieważ jej protesty umierają, a jej dłonie opuściły jej bluzkę i wślizgują się wzdłuż moich ramion. Dotyk jej palców na mojej nagiej skórze jest niebiański. Ściskam jedną pierś i szczypię sutek jak moje usta są na drugiej piersi przez koronkę biustonosza. Moja wolna dłoń sięga do niej i rozluźnia zapięcie. Szybko pozbywam się zbędnej przeszkody by jej piękne, nagie piersi mogły pieścić moje oczy i mój dotyk. Umieszczam mokre pocałunki naokoło wzgórka, a następnie mocno ssę sutek na prawej piersi. Jej krzyk rozkoszy przepełnia mnie i mogę poczuć jej nogi poruszające się nerwowo pode mną. – Masz najpiękniejsze piesi, kociaku. Mógłbym spędzić cały dzień pomiędzy tymi wzgórkami.- Trzymam je obiema rękami i całuję obie żarliwie. – Chciałbym lizać doliny i szczypać szczyty aż doszłabyś na moich udach. - Boże, Nick, proszę.- Jęczy. - Proszę co?- Droczę się z nią. - Boli mnie.- Mówi. - Twoje serce?- Umieszczam miękki pocałunek na jej lewej piersi. - Nie, wypełniałeś je. Czuję się pusta dużo niżej. niej. – Jak mogę nie ssać twojej cipki, kiedy prosisz tak miło? Klepie mnie nieznacznie ręką. – Nick, to nie to, co powiedziałam. Potrząsam głową i uśmiecham się. Nigdy nie pomyślałem, że seks może być taki. Radosny, żartobliwy, ale nadal erotyczny. – Czytam między wierszami, kiedy mówisz? Śmieje się tak jak chciałem, ale jej chichoty nie trwają długo, kiedy opuszczam się między jej nogi. Ściągam spódnicę, którą kupiliśmy i znajduję niewielkie stringi. Ledwie zakrywają jej seksowny wzgórek. Wyciągam je na bok i widzę wilgoć, lśniącą na wargach jej cipki.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Jej słowa ogarniają mnie jak słońce. – Jak pięknie sformułowane żądanie. - Mówię do

250

- Wyglądasz przepysznie, kociaku. Nie mogę się doczekać, aby cię zjeść. Skręcam palce i stringi pękają. - Będziemy bez ubrań, jeśli nadal będziesz niszczył wszystkie moje ciuchy. - Mówi mi, Daisy, ale jej rozchylone uda zdradzają, że niewiele dba o te skrawki tkaniny, które zepsułem. - Mmmm.. - To wszystko, co mówię, zlizuję jej nektar. Kładę szeroki płaski język na jej spoinie i omiatam ją od przodu do tyłu w długich, leniwych muśnięciach jakbym był kotem, a ona mlekiem. Jej łechtaczka wystaje z jej kapturka błagając mnie abym ją ssał. Umieszczam swoje wargi na niej i ssę. Mocno. Dłońmi sunę wzdłuż jej ciała i ściskam jej piersi. Uda ściskają moja głowę a jej dłonie ciągną moje włosy w nagłej potrzebie. Nie przestaję. Ssę i liżę. Gryzę i ssę, więcej aż jej sapania przechodzą w kwilenie, a kwilenie w krzyk. I w końcu dreszcze jej uwolnienia są na moim języku. Przesuwam palcem w jej miękkich, opuchniętych tkankach, delikatnie naruszając jej niewinność. Jest śliska i ciasna. Jej pierwszy instynkt to wyślizgnąć się. – Nie.- Krzyczy. – Przestań. Czekaj. To za dużo jak na raz, Nick. - Nie, kociaku, dopiero zaczynamy.- I zaczynam ponownie. Wślizguję się jeden więcej palec, płytko pieprząc ją zaledwie koniuszkami. Kiedy szczelina rozwiera się bardziej wślizguję palce dalej. Dla pewności sprawdzam jej reakcję, aby zapewnić, że ból jest minimalny. Jej ciało jest śliskie od potu, sprawiając, że cała lśni. Pragnę lizać każdy jej cal. I będę. Jej twarz jest studium stężonego erotyzmu. Jej dolna warga jest ściśnięta miedzy jej zębami, a chwyt na moich dwóch palcach. Wślizguję się do środka trzeci. Trzy palce to nadal mniej niż mój kutas, a chcę, aby to było jak najmniej bolesne. Kciukiem pracuje nad jej łechtaczką. Moje palce pompują w tą i z powrotem w niej w ciągłym rytmie. Jej piersi podskakują i nie mogę się im oprzeć. Schylam głowę i ssę jedną pierś, a następnie drugą, Nie przerywając pieprzenia palcami. Jej ciało tężeje, a jej uda ściskają mocno moją dłoń, kiedy jej ciało opada na łóżko i ponownie wykrzykuje moje imię. Jest to najwspanialszy dźwięk, jaki kiedykolwiek słyszałem.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

jej palce ściskają prześcieradło jakby budował się w niej kolejny orgazm. Pochwa zacieśnia

251

Kontynuuje jej głaskanie w czasie jej orgazmu i czuje jak mięsnie jej cipki napinają się ponowienie w kolejnym uwolnieniu. Trzęsie się teraz i krzyczy. - Och mój Boże, och mój Boże.- Skanduje, kiwając głową do tyłu i do przodu. Wyciągam powoli palce i trzymam jej wzgórek, przyciskając moje dłuższe palce do warg jej cipki. Ona kontynuuje spazm i trzęsie się, a ja obsypuję czułymi pocałunkami jej twarz, zlizując łzy, które uciekają z boku jej oczu. Kiedy dreszcze jej orgazmu mijają wtacza się na mnie i przytula mocno swoje ciało. - Co to było?- Pyta w zdziwieniu. Powstrzymuje śmiech. - Miałaś orgazm.- Mówię jej. - Ale miałam je wcześniej, prawda?- Brzmi na cudownie oszołomioną i jeśli mój kutas nie bolałby tak bardzo z potrzeby być wewnątrz niej, może spędziłbym pięć minut śmiejąc się. Ból w mojej pachwinie stanął na przeszkodzie wszystkiego oprócz słabego chichotu. - Tak, ale mogły się różnić intensywnością.- Wyciągam kołdrę na nią i wstaje namoczyć dla niej gąbkę. – Ale zawsze będę sprawiał, że będą one dobre dla ciebie.- Mówię zadowolony z siebie z łazienki. - Czy to prawda?- Nadal brzmi na oszołomioną i moja pierś puchnie z dumy na to jak sprawiłem, że moja kobieta doszła. Wyciskam myjkę i sprawdzam ją na swoim nadgarstku. Nie za gorąca. - Co robisz?- Patrzy na mnie z ciekawością. - Zajmuję się swoim kociakiem.- Mówię do niej. Ściągam pościel w dół i wkładam myjkę między jej nogi. - To jest normalne, prawda?- Niepewność wypełnia jej głos. – Czuję się tak jakbym nic nie wiedziała. - Jest.- Zapewniam ją. Ściągam pościel, więc jej urocze ciało jest wyeksponowane. lekko jej dłoni i mówić jej, że nie powinna się czuć nieśmiało ze mną, przewracam ją tak, że jej plecy i urocze pośladki są wyeksponowane. Wyciskam trochę hotelowego balsamu na dłoń i zaczynam wcierać go w jej plecy. Jej mięśnie są napięte, być może z powodu tego, że jeszcze nie przywykła do tak swobodnej nagości. Długimi muśnięciami łagodzę jej mięśnie i nerwy: naciskając i nacierając wszystkie bezpieczne miejsca. Jej łopatkę, krzywizny jej małych bicepsów, dół jej pleców. Kiedy odpręża się i relaksuje, zaczynam uczyć się jej stref erogennych. Podążam swoim palcem wzdłuż stron jej piersi i po krzywiznach jej pośladków. Pocierając wzdłuż wewnętrznej

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Ogarnia ją nieśmiałość i rusza się żeby zakryć swoje piersi i wzgórek łonowy. Zamiast dotkać

252

strony jej ud, pozwalam swoim palcom lekko dotykać jej cipki. Porusza się niespokojnie pod pościelą, ale jej pobudzenie jest tylko małym płomieniem, a chcę, aby było buzującym ogniem. Chcę widzieć wilgoć malującą jej uda i słyszeć jej sapanie. Chcę, aby ten jej pierwszy raz pozostał w pamięci, aby wypełniła ją wspaniała przyjemność zamiast bólu. Mój wzrok ślizga się w dół jej ciała i zwracam szczególną uwagę na wrażliwe kostki i miękkie podeszwy stóp. Ona jest wrażliwa wokół tyłów swoich kolan i w obszarze uda. Wszystkie te partie muskam swoimi palcami, śledzę językiem i ustami, unikając oczywiście stref erotycznych. Daisy jęczy, albo z zachwytu, albo z irytacji, albo z obu. - Zabijasz mnie.- Mówi, a następnie milknie nagle, całe moje uwodzenie na nic. Słowo ‘zabić’ przynosi z powrotem złe wspomnienia. Marszczę brwi do jej pleców, a następnie zabieram ją w moje ramiona. - Są źli ludzie na tym świecie i czasami potrzebują być usunięci żeby ich krzywdy nie mogły szerzyć się na innych. Drży i trzymam ją mocniej. – Czy to kiedyś odejdzie?- Pyta. - Tak i nie. Całkowite poczucie winy wyblaknie, ale nigdy nie zapomnisz tej chili.Debatuje, co następnie powiedzieć, bo nie mam doświadczenia w uspokajaniu kogoś, kogo kocham. Nie mam doświadczenia również w kochaniu. – Myślę, że znajdziesz trochę spokoju, ale jest porządku jeśli nie czujesz go teraz. - Wiem, że nie powinnam czuć się winna. Nie powinnam, ponieważ on sprzedał Regan do Bóg-wie-gdzie i chciał skrzywdzić mnie, i chciał cię zabić. Nie powinnam mieć poczucia winy, a na razie…czuję.. - Przerywa szlochając. Odwraca głowę i płacze łagodnie na mojej szyi, a jej łzy są jak ukucia igły na skórze. - Szzz, kociaku.- Szepczę wielokrotnie jak kołysze ją. Łzy ustępują w końcu i Daisy odciąga się z moich ramion, aby leżeć na plecach. - Niech nie będzie ci przykro z tego powodu.- Przekręcam się, więc mogę patrzeć na nią. Potrzeba dotknięcia jej jest silna, więc przyciągam ja do swojego boku i opieram głowę na szczycie jej. Oboje leżymy w ciszy przez chwilę do czasu aż pochłonie nas sen. Budzę się, z miękką dłonią między moimi nogami i czułymi ustami na moim gardle. Przez chwilę myślę, że musze śnić i sięgam w dół, aby dotknąć siebie. Znajduje delikatną dłoń. Daisy. Jej palce nieruchomieją i zaczynają oddalać, ale uprzedzam jej ruchy. Zamiast tego chwytam jej dłoń wokół swojego już-twardego kutasa i pokazuję jej jak ma mnie dotykać.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

- Przepraszam. - Mówi niezdolna, aby spojrzeć mi w oczy.

253

- Lubisz ostrzej niż myślałam.- Szepcze. Nie masz pojęcia, kotehok. Mówię w ciszy, ale do niej mówię. – Tak, mocniej, trochę mocniej. I zaczynamy głaskać mnie razem. Przyciągam jej usta w moim kierunku, całując się wygłodniale. Całujemy się i całujemy aż pulsujący członek pod wpływem posuwistych ruchów napręża i szarpie mną orgazm. Moje uwolnienie tryska długimi, półprzezroczystymi liniami, smarując nasze pieszczoty. Jęczę nisko i głośno jak przyciska mnie mocniej. – Tak, właśnie tak.- Wysapuję, a następnie nie mogę powiedzieć niczego przez długą minutę. Wycieram jej rękę i swoją porzuconą myjka. - Nadal jesteś twardy. - Zauważa. Mój kutas podskakuje w podekscytowaniu. - Jestem.- Mówię do niej. – I będę do czasu aż dojdę wewnątrz ciebie. Jej niebieskie oczy płoną z pożądania do mnie. – Więc dojdź we mnie.- Zaprasza i prawie dochodzę ponownie na jej zaproszenie. To jest wszystko, na co czekałem. – Moje ręce się trzęsą.- Podnoszę dłonie do góry, aby pokazać jej, że nieznacznie drżą. – Pozwolę ci mnie rozebrać abym miał kontrolę wystarczająco nad sobą, aby pokazać ci przyjemność. Potrząsa głową na mnie zdumiona. – Nick, nie musisz się starać tak bardzo. - Nigdy.- Trzymam jej głowę w dłoniach. – Powinnaś mnie zastrzelić, kiedy przestane próbować. Żaden trud nie jest nie jest za duży dla ciebie. Zadawalanie ciebie jest najlepszym przywilejem, jaki istnieje. Mogę powiedzieć ze spojrzenia na jej twarz, że nie wierzy mi, ale to jest prawda. Opuszcza wargi na jej i całuje ją dopóki zabiera mi oddech, a następnie wracam do tego. Zaczynam zwiedzać jej ciało ponowie, tym razem zauważam, że prawa pierś jest bardziej wrażliwa niż lewa. Moimi rękami ściskam jej piersi i szczypie, ściskając czubki sterczące sutki. Pewnego dnia nasze dzieci będą je ssały. swoim kutasie. Moje palce wsuwają się tym razem z łatwością wewnątrz niej. Po naszej poprzedniej zabawie jest gotowa na mnie. Wewnątrz, tkanki jej cipki trzymają mnie i gryzę wargę mocno żebym nie doszedł. Jej dłonie głaszczą moje ramiona i ciągną moje włosy. Dotyk jest czuły i prawdziwy. Nigdy nie będę miał jej dość. Podnoszę się na łokciu i całuję ją ponownie, i ponownie jednocześnie zanurzając palce w jej wnętrzu. Moja wewnętrzna cześć dłoni przylega do jej kości łonowej, a ona krzyczy z rozkoszy.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Sięgam między nas rozprowadzając jej soczki na wargach jej cipki, a następnie na

254

- Musze ponownie cię posmakować.- Schylam się miedzy jej nogi i podnoszę ją do góry do swoich ust jakby była ucztą, a następnie jem z niej jakbym był głodnym człowiekiem dopóki nie dochodzi, a ja pije jej soki. Jak drży od orgazmu, sięgam do szafki nocnej i rozrywam prezerwatywę. Nakładam na siebie, pocieram tylko wierzchołek na jej już wrażliwym ciele, kiedy drży i chwyta prześcieradło, a jej wzrok jest pełen oszołomienia. Wchodzę delikatnie, a ponieważ podrażniłem ją palcami kilka razy dzisiaj jest tam bardzo napięta. - Pewnego dnia, w krótce wezmę cię bez bariery, da? Kiwa. - Pójdę od razu po pigułki. - Albo może zrobimy dziecko? - Rozkładam palce na jej brzuchu. – Kiedyś. Nie mogę się trzymać dłużej z dala. Ciasny uchwyt jej cipki na czubku mojego kutasa jest wykwintną udręką. Wpycham się delikatnie i czuje jak ustępują tkanki. Moje oczy skanują jej twarz, więc mogę wycofać się lub zatrzymać, jeśli jest jakaś oznaka bólu, ale tam nic nie ma. Kiedy w końcu jestem już całkowicie w środku to prawie zbyt wiele. Chcę zostać w jej wnętrzu na zawsze. - Nie chcę cię opuszczać, kociaku. Kiedykolwiek. - To nie rób tego.- Dyszy, jej dłonie drgają na moim ciele. – Będziemy tylko kochać się w tym pięknym pokoju hotelowych dopóki nie umrzemy. - Idealne zakończenie.- Zgadzam się. Instynkt przejmuje kontrolę i musze się ruszać. Pierwsze przeciągniecie mojego kutasa w jej kanale wywołuje jęki od nas obojga. Jest to najwspanialsze uczucie. Pcham do środka. Nie ma niczego innego, co istnieje na tym świecie, tylko ona i ja. Podnoszę ją tak, że jesteśmy praktycznie złączeni i jej mała łechtaczka może pocierać o moją miednicę. Moja ręka plącze się w jej włosach z boku jej głowy abym mógł pustoszyć jej usta. Druga ręka okrągło naciskamy między sobą aż mogę poczuć zaciska się wokół mnie. Pozwalam uwolnić się tętnu jej pulsującej cipki na moim kutasie i słucham jej krzyków na moich ustach. Kiedy zaczynamy się uspakajać uderzam w niej do czasu aż dojdę w niej i rozlewam barierę między nami. Czule daje jej odpocząć na poduszkach. Kosmyki włosów przyklejają się jej do twarzy i odpycham je na bok. Jest zbyt zmęczona na więcej niż słaby uśmiech do mnie. Czuje się jakbym pokonał górę. Mógłbym przebiec tysiące mil dla tego uśmiechu. Prędko pozbywam

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

dotyka jej pośladków jak zdejmuję ją ze mnie, a następnie ponownie się w niej zagłębiam. Na

255

się prezerwatywy i wspinam się z powrotem do łóżka z nią. Ciągnę za przykrycie przysuwając jej rozluźnione ciało w swoją stronę. Mamrocze coś, a następnie zapada w sen. Patrzę na kasetonowy sufit i składam tuzin obietnic różnym bóstwom dziękując za ich dar i przysięgając, że utrzymam ją bezpieczną i szczęśliwą tak długo jak oddycham.

- CO BĘDZIEMY DZISIAJ ROBIĆ? - Na początku idziemy do dzielnicy Paradeplatz i założymy ci bankowe konto.Umieszczam palce na jej ustach. – Nie kłóć się. To się stanie. - Nie jestem z tobą dla twoich pieniędzy. Usta Daisy opadają w kącikach i nie mogę powstrzymać się przed pocałowaniem jej. Głaszczę językiem jej język, naciskając od czasu do czasu wargami i wtedy żadne z nas nie kłóci się przez kilka minut. – Następnie pójdziemy na Bahnhofstrasse gdzie powiesz mi, co powinienem nosić w każdej minucie dnia aż do moich majtek, a następnie ja pomogę wybrać tobie kawałki koronki i jedwabiu, które dotykają twoich sekretnych części kiedy moje dłonie i usta nie mogą. Daisy rumieni się i potrząsa głową, ale uśmiecha się. – Mam nadzieję, że masz dużo pieniędzy, ponieważ najwyraźniej podoba ci się ich wydawanie. Opieram się plecami o miękkie poduszki. – Nie wiem ile mam, ale wystarczająco dla nas, aby kupić kilka rzeczy. Później w hotelu siadam na balkonie obserwując rzekę sącząc trochę kawy. Daisy podchodzi z krzykiem machając książeczką bankową. – Czy ty kiedykolwiek patrzyłeś na to? Mrugam. – Tak, ale co to ma za znaczenie? Nie miałem niczego. Przez tak długo jak Daisy zamyka oczy sięgała po cierpliwość. – To są miliony. Podobnie nie sadzę, że ty i ja moglibyśmy wydać całość nawet, jeśli byśmy robili zakupy na Bahnhofsrasse każdego dnia. - Przynajmniej nie musimy się o to martwić. Mój brak troski nad tym przeszkadza Daisy, więc wyciągam książeczkę bankową z jej dłoni i odkładam na stół. – Nie ma znaczenia, co mam tak długo jak mogę być z tobą, kotehok. Jestem szczęśliwy mieszkając w pudle tak długo jak będziesz dzieliła je ze mną.Wciągam ją na moje kolana.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

nie byłem głodny lub mogłem kupić potrzebną broń, suma nie była problemem.

256

Przebrała się w jeden z eleganckich czarnych strojów, który kupiliśmy w jednym z wypisanych złotem literami sklepie, które zrobiliśmy na alei handlowej. Jeden z tych sklepów gdzie nie ma żadnych cen, które pomogły mi w łatwy sposób kupować dla Daisy bez kłótni. A ponieważ wiele sklepów miało umowy z bankami w dzielnicy finansowej, tylko podpisałem dyskretnie dowód wpłaty tak, aby Daisy nie zauważyła. Tak jest dużo łatwiej. Moje usta leżą na mojej ulubionej części szyi gdzie bije puls. To jest dowód jej życia i jej pasji. Jak ssę to miejsce czuję trzepot jej pulsu i podejrzewam, że gdybym wsunął rękę pod jej spódnicę, jej delikatne, jedwabne, różowe majteczki byłyby mokre. - Nadal uważam, że powinnam dostać pracę, kiedy wrócimy. Oboje powinniśmy się nauczyć jak zarządzać pieniędzmi. - Mówi Daisy, ale mogę powiedzieć, że jej serce nie beszta. Przechyla głowę , więc mogę mieć lepszy dostęp do jej szyi. - Jesteś urażona, kotehok? - Wziąłem ją tylko raz, pomimo, że ona doszła kilkakrotnie. Moje śmiałe pytanie wprawia ją w zakłopotanie na moich kolanach i mój kutas odpowiada jak można było się spodziewać. - Nie naprawdę. - Brzmi trochę jakby brakowało jej tchu. Podejrzewam, że ciało Daisy na nowo się obudziło, jest tak samo głodne jak moje. Moje palce przesuwają się w górę jej uda, które otwiera na mnie. Pomiędzy nimi jej podniecenie jest oczywiste. To pokrywa moje palce i wąska bariera między moim dotknięciem, a jej łechtaczką jest zmoczona. Odpycham materiał i pocieram ją nieznacznie. Ona narzeka i łapię za jej brodę, wokół aby mógł ją całować. Moje palce wchodzą w jej nadal ciasny korytarz i pieprzę ją swoim językiem i palcem dopóki krzyczy do moich ust. - Zastanówmy się jak kąpiel działa.- Sugeruje podnosząc ją w swoich ramionach. - Kąpiel? - Brzmi na rozczarowaną. - Tak, chcę pieprzyć cię, podczas gdy ty siedzisz pod strumieniem w wannie. I może prosto do łazienki. Nie wychodzimy stamtąd aż do godziny później, do momentu aż nasza skóra jest pomarszczona i zużyliśmy połowę ciepłej wody w hotelu.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

jeszcze jeść cię.- Nie daje jej czasu na protest, zamykając jej usta ponownie, kierując się

257

Rozdział szesnasty Daisy KIEDY WRACAMY DO STATNÓW kierujemy się prosto do mojego mieszkania. Jest ciche i samotne, kurz w kątach i zepsute jedzenie w lodówce. Nie jest tak samo bez Regan. Nadal nie wiem gdzie ona jest lub co się z nią stało. Jestem przerażona tym, że nie możemy znaleźć mojej przyjaciółki, a koszmary o tym, co się z nią stało nie dają mi spokojnie spać w nocy. Nie było nas sześć tygodni. Nie słyszeliśmy więcej o Regan. Nick powiedział, że Daniel był na tropie. Mogliśmy powierzyć mu przywiezienie jej do domu bezpiecznej. Mieliśmy być tylko cierpliwi. Szereg zaległych ogłoszeń zalegał na naszych drzwiach oraz nakaz eksmisji wetknięty nad nimi. Świetnie. Zgaduję, że to już nie jest ważne, ale widok tego zawiadomienia na drzwiach denerwuje mnie. Nie ważne, co robię, stale rujnuję życie Regan. Nick schodzi na dół porozmawiać z właścicielem i zapytać o klucz. Właściciel przychodzi z Nick’em, narzekając na lekkomyślne dziewczyny i o porzucających najemcach. Przy okazji Nick zaciska szczękę, widzę, że jego cierpliwość jest słaba. Właściciel wpuszcza nas do środka, a widok ten przestawia wszędzie pierdoły jakby Odnajduje telefon Regan pod łóżkiem. Nadal jest zepsuty. Musze opłacić go i obdzwonić ludzi. Jej chłopaka. Beccke. Rodziców Regan. Chcę płakać nad tymi wszystkimi złymi wiadomościami, którymi muszę się z nimi podzielić. Ale muszę być silna. Nick jest zawsze przy mnie. Pociera moje plecy i pomaga wszystko spakować. Po uporządkowaniu całego mieszkania, zapłaciliśmy właścicielowi zaległy dwumiesięczny czynsz i trzymiesięczną ‘uciążliwość wynajęcia’ jak to nazwał, kierujemy się do schroniska dla psów gdzie jak powiedział Nick jest pies Pana Brown’a. Nigdy nie miałam psa, ale rozumiem, że jest sierotą jak Nick więc tych dwoje należy do siebie.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

narkotykowy-przyćmiony sąsiad poszukiwał cennych rzeczy.

258

Poza tym może to pomoże mojemu tacie. Nick obiecał, że Daniel znajdzie Regan, ale Daniel jest sam, a sieć Bratva jest rozległa. Mogę nigdy nie zobaczyć ponownie Regan, nigdy nie usłyszeć jak nazywa mnie Pollyanna tym radosnym, śmiejącym się swoim sposobem. Więc kiedy pakuję swoje rzeczy, pakuję również jej. Będę trzymać je dla niej do czasu aż wróci żeby je zabrać. Nick zapewnia mnie, że zrobi to, ponieważ Daniel jest ekspertem w tym, co robi. Będę mieć wiarę i czekam. Pakuję wszystko. Ponieważ zmierzam do domu. Uświadomiłam sobie, że po tym wszystkim, co zdarzyło się w Moskwie stałam się inna. Nadal odczuwam tę samą nieskrępowaną radość na światło słoneczne, przyjemność w spacerowaniu ulicą i trzymaniu dłoni Nick’a oraz cieszę się rzeczami tak małymi jak pójście razem na obiad. Ale nie jestem tak naiwna, jak przedtem.. Przyjmuję małą, rozbitą cześć tego, kim jestem. Jeśli Nick jest ciemnością z jądrem światła wewnątrz niego, ja jestem światłem z odpowiadającym mu jądrem ciemności. To jest to, co czyni nas tak doskonałymi dla siebie. Nick zabiera telefon do sklepu komórkowego, więc może uzyskać listę kontaktów Regan. Rozmowa z jej rodzicami jest potworna. Nie mam dla nich odpowiedzi. Chłopak Regan wydawał się prawie niezainteresowany. On nawet nie zatrzymuje się w mieszkaniu. Zabiera mi kilka dni spakowanie tego miejsca. Pracuję wolno, częściowo w nadziei, że Regan wejdzie przez drzwi jednego dnia i zaskoczy nas wszystkich, i częściowo, dlatego, że cieszę się tym czasem z Nick’em. Mój słodki, złamany Nick. Pomimo faktu, że znam prawdę o nim jest przekonany w jakiś że sposób osiągnę kiedyś punkt krytyczny i odejdę od niego. Więc każdej nocy trzyma mnie blisko siebie i wspomnieniach z ojcem, a on opowiada historie zadań, jakich się podjął. Zawsze uderza mnie, do, że zawsze uderzali w okropnych ludzi: żniwiarzy narządów, narkomanów, handlarzy pornografią. Nigdy niewinnych. I mówi mi historie swoich tatuaży, co oznaczają, jakby widząc te znaki tego, kim i czym był w jakiś sposób będzie mnie odstraszało. Ale słucham jego historii bez komentarza i całuję każdy tatuaż za każdym razem, kiedy się kochamy. Minię sporo czasu, zanim Nick zda sobie sprawę, że naprawdę jest warty mojej miłości, a ja będę cierpliwa i konsekwentna w udowadnianiu mu jej. Jak mogę nie kochać takiego mężczyzny? Mężczyzny, który patrzy na mnie z takim uwielbieniem w

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

rozmawiamy rozmawia ze mną. Opowiadam mu o moim wychowaniu, smutnych

259

oczach? Który czci moje ciało i duszę? Który traktuje mnie jakbym była najbardziej drogocenną rzeczą, jakiej kiedykolwiek dotykał i ledwie wierzy, że może oddychać moim powietrzem? Z każdym dniem, który mija kocham Nick’a bardziej i bardziej. Nie dbam o jego przeszłość. Zbudujemy naszą własną przyszłość, razem. ZGODZIŁ SIĘ WRÓCIC DO DOMU, ze mną. Mój czas w Moskwie nauczył mnie sporo o moim ojcu. Teraz wiem, że źle poradziłam sobie z tą sytuacją. Nie powinnam uciekać z pod kontroli ojca; powinnam bronić swojej. Obsesyjna kontrola mojego ojca przyszła ze strachu i pozwoliłam, aby mną rządziła. Teraz odmawiam życia dłużej w strachu, chcę wrócić na stronę ojca i wspierać go, pomóc mu wrócić do prawdziwego świata. Nick obiecał stać po mojej stronie przy każdym kroku na tej drodze. Wynajęliśmy sedana, do którego zapakowaliśmy mój dobytek i rzeczy Regan. Nick ma jedynie jedną torbę z ubraniami. Jestem smutna widząc tak mojego biednego ubitsya bez żadnych osobistych rzeczy, z wyjątkiem tych, które mi ukradł i jego bronią, którą ostrożnie chowa w wynajmie. Chociaż minęły tygodnie od śmierci Sergei’a i Daniel obiecał wyczyścić nas z bazy danych sieci, Nick nie porusza się swobodnie chyba, że jest przygotowany na wszystkie możliwe ataki. Nie pozwoli mi być ponownie zabraną od niego, to są jego słowa. Cholernie dobrze mi z jego instynktem opiekuńczym, bo nigdy nie chcę być ponownie zabrana od niego. Kiedy dojeżdżamy na farmę ojca wygląda ona na odludną i jak zawsze opuszczoną. Farba jest oderwana od desek, trawa na podwórku jest do kolan, a deski są nadal w oknach. Nick posyła mi niedowierzające spojrzenie jak wysiadamy. – To tutaj mieszkałaś, Potakuję. Mam grudę w gardle na widok tego. Nie przypomina mi to dłużej więzienia. Tylko smutno. Samotnie. Chcę to naprawić, ponieważ dłużej nie jestem samotna. Nie z Nick’em po mojej stronie i jego miłością napędzającą moje serce. Parkujemy samochód i Nick idzie z mojej strony, aby otworzyć dla mnie drzwi. Udaję, że nie zauważam broni ukrytej w jego kurtce, ponieważ Nick nie czuje się komfortowo, jeśli nie jest czujny, a to coś, co mój ojciec zrozumie. Nick pomaga mi wysiąść z samochodu, a następnie jego palce łączą się z moimi. Trzymamy się za dłonie aż podchodzimy do drzwi i daje specjalne zapukanie ojca, aby wiedział, że to ja.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Daisy?

260

Chwile później słyszę szperanie w zamku - wszystkich sześciu z nich- jak otwierają się. Drzwi otwierają się w ciemność, ale nie ma tam nikogo, aby nas przywitać. To sposób mojego ojca- otwiera drzwi, a następnie chowa się za nimi, na wypadek intruza. To sprawia, że Nick jest w ciągłej gotowości i obserwuje jak jego dłoń podnosi się do kurtki, ale uspokajam go klepnięciem w ramię i robię krok do przodu. – Ojcze? - Daisy? To głos mojego ojca. Brzmi tak staro i na bardzo zmęczony. Wchodzimy do środka, a Nick zamyka drzwi. Tak szybko jak jesteśmy w środku włączają się światła. - Przyszłaś do domu.- Mówi ojciec, podchodząc naprzód ze łzami w jego głosie. Przytulam go blisko zaskoczona kontaktem. Mój ojciec nie dotykał mnie przez tak długi czas - przynajmniej nie z miłości. Jego zwykle schludny ubiór jest w nieładzie, a w salonie jest bałagan. Podczas gdy mnie nie było, mój ojciec rozpadał się na kawałki. Mam poczucie winy i rzucam Nick’owi nieszczęśliwe spojrzenie przez jego ramię. - Jestem tutaj, ale nie zostaję.- Mówię mu. Nie chcę mieszkać pod tym dachem ponownie. – To jest Nick. Przeprowadzamy się razem. Jest dom do wynajęcia w dole drogi i zamierzamy przenieść się tam. Również zamierzamy wziąć ślub i mieć dzieci, ale wiem, że będę tą, która to zaproponuje. I podoba mi się to, ponieważ lubię mieć kontrolę. Tylko jeszcze nie powiedziałam Nick’owi o swoich wszystkich planach. On nadal uważa, że nie jest tego wart. Daje temu czas i daje jemu czas, aby zdał sobie sprawę, że nigdzie się nie wybieram. Mój ojciec płacze, ale ja tylko klepie go w plecy i mruczę coś do niego. Teraz już rozumiem, czego wcześniej nie robiłam. Mówię mu, że nie chcę go opuszczać ponownie i że możemy zacząć od nowa. Ponieważ wystarczająco znam siebie, aby teraz przejąć kontrolę nad tym, czego chcę. siebie. I jak tylko mój ojciec zacznie przezwyciężać swoje przygniatające przerażenie, zaczniemy poruszać się naprzód - wszyscy troje - z naszymi życiami. Chce iść do college’u. Chce żeby również Nick poszedł, więc nie będzie czuł się jakby był bezwartościowy i niemądry. Mój Nick kocha sztukę i tak często mówi o kustoszu. Chcę, aby wybrał zajęcia ze sztuki i jestem pewna, że się mu to spodoba. To świeży start dla wszystkich z nas.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Z Nick’em przy swoim boku mogę być silna i bez strachu wystarczająco dla mojego ojca i dla

261

Myślę o tym, a następnie myślę o Regan, która powiedziała tę samą rzecz do mnie tak wiele tygodni temu. Och, Regan, myślę, Tak mi przykro. Modle się żeby Daniel cię wkrótce znalazł.

Nikolai - NIE MÓW MI o tym człowieku. Daisy i ja wynajęliśmy małą nieruchomość w dół drogi od jej ojca. Osiedliśmy tam, ale mam nieuregulowane zobowiązanie. Daisy chciałby dla mnie, abym po prostu zapomniał o tym, ale ja jestem słownym człowiekiem. - Dlaczego nie, Nick? - To jest to, co robię, Daisy. Zabijam ludzi za pieniądze. Jestem zabójcą. Widzisz, wzdrygasz się. Powiedziałaś ‘Nick, rozumiem cię. Nic, co zrobiłeś nie sprawi, że przestane cię kochać’. To jest kłamstwo, racja? Mój największy strach jest o tym, że groza nocy w Rosji zblaknie, zrozumiałe obrzydzenie Daisy wzrośnie i ucieknie ode mnie. Być może jest to test dla nas obojga. - Nie! Nie, nie jest i tak, Nick, jest tam sporo ludzi, którzy potrzebują zabicia. Ci ludzie, którzy zabrali Regan i mnie. Może ten księgowy, którego obserwowałeś. Nie wiem, ale znam cię również. To cię zjada, Nikolai. Widzę to. Jak długo możesz pełnić rolę sędziego, ławy przysięgłych i kata zanim całkowicie opuścisz mnie? Doskonale wie, że jak nazywa mnie Nikolai, to tnie mnie do kości. Odwracam się i urazowy będzie zastrzelony na światłach w drodze do domu z zabiegu chirurgicznego. Obliczam optymalną odległość, wiatr i lokalizację po mojej jednej wizycie i zdjęciach satelitarnych. Zabójstwa na autostradzie są idealne. Niewielu ludzi spodziewa się ich i możesz być w swoim pojeździe zanim ktoś coś zauważy. - Już opuszczam.- Muszę być silny naprzeciw jej smutku. Otrzymałem zapłatę za tę pracę i to jest coś, co musze dokończyć. - Mylisz się, Nikolai.- Jej twarz jest podniesiona do mnie z tym ufnym i poważnym spojrzeniem. – Kocham cię bezwarunkowo. Możesz wyjechać do Seattle i zabić tego lekarza.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

kontynuuję pakowanie swojej torby. Żadne przebranie tym razem nie jest potrzebne. Chirurg

262

Prawdopodobnie zasługuje na zabicie. Możesz do mnie wrócić, ponieważ nigdy nieprzestane cię kochać. Tylko zastanawiam się, kiedy zaczniesz kochać siebie. Podnoszę torbę w milczeniu i ruszam naprzód do drzwi mieszkania. Z gałka w dłoni pytam. – Czy ty? - Słowa utykają i przeczyszczam gardło i próbuje ponownie. – Czy będziesz tutaj, kiedy wrócę? Boję się spojrzeć na nią, przestraszony, że zobaczę jej pożegnanie. Ale zanim mogę odejść rzuca się na moje plecy i całuje mój kark. - Będę tutaj, moja miłości. Lepiej wróć do mnie. Jestem zgubiony. Całkowicie. Upuszczam torbę i przyciągam ja bliżej do mojego serca. – Wrócę do ciebie, jako ten sam człowiek, obiecuję. Całuje mnie z zapałem, a kiedy opuszcza nasze usta są posiniaczone. Witam ból, ostrość jej namiętności. Chce wyrwać tę rzecz w mojej klatce piersiowej zwaną sercem i dać jej. Weź mnie, kochaj mnie. - Tak, Nikolai, tak.- Odpowiada. Nawet nie zdawałem sobie sprawy, że wypowiedziałem to na głos. Moje oczy są wilgotne, ale zmuszam siebie, aby ruszyć się z miejsca. - Zabierze mi to dwa dni podróży, ale potrzebuje mojego SAKO noża do tego, więc nie mogę lecieć. Seattle jest zimne, deszczowe i wilgotne. Zostanę w motelu na obrzeżach miasta i gotówka zapłacę gotówką. Zmuszam się do spania, a następnie rano przygotowuję wszystko. Pistolet jest rozbrojony i wyczyszczony. Wystrzelam dwa razy. Moje pociski są sprawdzone. Ładuje i rozładowuje broń, a następnie ostrożniej umieszczam jąw mojej torbie. Muskam swoją pierś. Przynoszę śmierć, a jest ona łaską, mówię sobie. Szybko ubieram się w moją koszulkę z długim rękawem i jeansy. Czarne skarpetki do opuszczał szpital i kierował się na Ranier Beach. W przybliżeniu dwadzieścia minut później powinien dotrzeć strefy zabójstwa. Stamtąd będę miał trzydzieści sekund przeciągu, aby nacisnąć za spust. Cały ranek leci tak jak zaplanowałem. Znacznik GPS, który umieściłem w jego samochodzie dwa miesiące temu, zanim Daisy została porwana, zanim moje życie zmieniło się nieodwołalnie, zapalam papierosa i ruszam. Śledzę go na swoim telefonie jak docieram do miejsca przeznaczenia. Zakładam maskę. To Hollywoodzka zakładana maska i wyglądam

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

czarnych butów. Plan przebiega mi w kółko przez głowę. O 15.00 Pan Niebieski będzie

263

jakbym był lekko łysiejący. To środek ostrożności. Nie tak, że ktoś mnie zobaczy, ale tylko na wypadek. Ustawiam się w opuszczonym domu i czekam. Rozpoczynam odliczanie w mojej głowie. Dziesięć. Dziewięć. Osiem. Palec na spuście. Cztery. Wdech. Dwa. Głowa chirurga szarpie się do tyłu, a krew ochlapuje siedzenie za nim. Zdejmuje palec ze spustu i słucham. Prawie nieuchwytny hałas, jak niewielka mysz, szumi nade mną. Daniel. Upuszczam swój nóż i biegnę po schodach na górę, ale zanim docieram na wyższy poziom jest pusty. Nie, jest tam mały kawałek białego papieru leżący na oknie.

Wkładam notatkę do kieszeni i wracam schodami na dół. Podnoszę nóż i całuję go. Daisy. Moja Daisy. Chcę być lepszy niż to. Dla niej.

NIE PYTA MNIE O NIC, kiedy wślizguję się do łóżka, do niej. Całuje mnie namiętnie i jęczy swoje słodkie dźwięki jak liżę ją miedzy nogami dopóki przechodzą ją dreszcze. Jej palce zanurzają się mocno w moich plecach jak naciskam miedzy jej nogami przez godziny. Dyszy swoje pożądanie jak przewracam ją i biorę ja od tyłu, moja dłoń przytrzymuje jej głowę jak pieprzę jej usta swoim językiem w tym samym czasie.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Opuszczam budynek i wydostaje się z Seattle. Wracam do domu, do Daisy.

264

Następnego ranka, kiedy jemy śniadanie patrzy z opadającymi powiekami z pożądaniem i chodzi ostrożnie. - Potrzebujemy zainstalować wannę.- Mówi. Zgadzam się od razu. Ciało Daisy śliskie od wody, śliska z pożądania. Twardnieję jak myślę o czasie w Zurichu i godzinach, jakie spędziliśmy w hotelowej łazience. Sprawdzam wanny w komputerze. – Ta jest niezła.- Mówię, wskazując na model, który posiada wielorakie dysze. - To nie są wanny.- Daisy czochra moje włosy jakbym był niewinnym, psotnym dzieckiem. – To są wanny wypełnione gorąca wodą z masażem. - Weźmiemy obie.- Deklaruję. - W porządku.- Chichocze i nie ma kłótni o cenie. Jestem podekscytowany, ale podejrzliwy. - Dlaczego nie pytasz mnie o Seattle, mały kociaku? - Ponieważ cię kocham, Nick.- Odpowiada pogodnie. Ona jest jak Madonna, urocza i tajemnicza. Jej miłość do mnie jest bezwarunkowa i nie mogę pozwolić jej myśleć gorzej o mnie dłużej. Musze pozwolić jej kochać mnie jak ona pozwala mi kochać ją w odpowiedzi. - Nie zabiłem go.- Przyznaję. Wyciągam notatkę, którą zostawił Daniel. – Daniel dokończył zlecenie. Zostawił to. - Och, Nick.- Przytula notatkę do piersi. – To jest ona bezpieczna? - Tak.- Mówię jej nawet, jeśli nie mam pewności. Mięknie przy mnie. Jej dłonie drgają na mojej klatce piersiowej, głaszcząc i pieszcząc. - Skończyłem z zabijaniem, Daisy. Chcę być cały dla ciebie. Jej oczy są błyszczące, ale jej cała twarz rozświetlona. – Co będziesz wtedy robił? Wzruszam ramionami. – Nie wiem. Może oboje będziemy uczęszczali razem do Powiedziałem właściwą rzecz; mogę to powiedzieć po ekscytacji na jej twarzy. – Chciałabym tego. - Ale najpierw zdobędziemy wiele wanien, a następnie będziemy się w nich pieprzyć. Chichocze ponownie i mówi. – Setki wanien.- Moja pachwina zaciska się. Przeprowadziliśmy małe ulepszenie domu, ale myślę, że oboje wiemy, że jest to tymczasowe. Daisy jest zaniepokojona powrotem do miasta i pójściem do college’u. Również ojciec ją tu trzyma. Nie celowo. Martwi się. Jej ojciec nie przeszedł katharsis, jak to przeszła

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

college’u? Uczyli się nowych umiejętności?

265

Daisy z Sergei’em i choć obiecałem jej, że nie będę więcej zabijał, jedno ostatnie uderzenie należy przeprowadzić, aby jej rodzina była szczęśliwa i wolna. Nie zabierze dużo czasu znalezienie młodego człowieka, który zabił matkę Daisy. Poruszam ten temat z Daisy, ponieważ nie mogę okłamywać jej ponownie. - Twój ojciec, Daisy.- Biorę jej dłoń w swoją jak siedzimy jednej zimowej nocy przed kominkiem. Przyjemny zapach palącego się drewna wypełnia mały salon i zmienia tę długą rozmowę tak, że mogę zdejmować swoje ubrania i kochać się z nią w blasku ognia. Krzywi się na wzmiankę o swoim ojcu. Miała nadzieję, że jego odzyskanie byłoby szybsze. - Co o ojcu? - Jego umysł jest torturowany przez stratę twojej matki, jego niemożności ochrony jej i jego strachu o jej zabójcę. Znam to. Patrzy w dół na nasze złączone ręce. – Myślę, że wiem, co zamierzasz powiedzieć, Nick i zgaduję, że prawdopodobnie masz rację, ale nie mogę tego zrobić ponownie. Nie mogę…- Jej głos milknie. Wyciskam pocałunek na jej czole. - Wiem. Zostaw to mnie, da? - Całuje ją wzdłuż twarzy i w dół jej szyi. - Da.- Wzdycha. Kocham to, kiedy mówi po rosyjsku do mnie, nawet, jeśli jest to jedno słowo od czasu do czasu. - Pozwól, że nie będziemy dłużej o tym rozmawiali.- Mówię. – Chcę twoich ust formujących tylko jedno słowo. - Jakie to? Jedzenie?- Droczy się ze mną. - Nie, Nick. Albo więcej. - A jak z teraz? - Podoba mi się to słowo. Następnego ranka wychodzę zanim się budzi. Nadal mogę spać tylko kilka godzin w nocy. Moje ciało nie potrzebuje więcej. Jej ojciec nie wyjdzie z własnej woli i mam przygotowaną strzykawkę z kurarą, więc będę go mógł umieścić w samochodzie i zabrać ze sobą. Cieszę się, że Daisy jest pogrążona we śnie, więc nie może zobaczyć, że ciągnąłem i unieruchomiłem jej ojca. To jest dla jego własnego dobra, ale jest ciężkie do obserwowania. - Ojcze Miller.- Wyjaśniam jak niosę go do sedana, który wynająłem w tym celu. – Zabieram pana do niego, mężczyzny, który zabił twoją kobietę. Wiem, że jesteś przerażony,

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Kontynuuje kochanie się z nią właśnie tutaj.

266

ale gdy zobaczysz jego śmierć, spokój przyjdzie do ciebie. To jest błogosławieństwo. Obiecuję. Jego oczy tracą trochę ich dzikiego strachu, ale nadal nie jest przekonany. Nie wiem, co zrobię, jeśli nie będzie on tak silny jak Daisy. Podróż do Minneapolis jest krótka i czekamy w samochodzie dopóki kurara przestanie działać. - On tam jest? - Ojciec Miller wskazuje w kierunku zniszczonego, trzy piętrowego domu. - Tak, mieszka w piwnicy. Kradnie pieniądze, aby mieć narkotyki. Czasami rozprowadza narkotyki, ale znacznie częściej zażywa je. Kiedy wejdziemy nie możesz dotknąć czegokolwiek w środku. Wielu chorych ludzi tam było. Dźwięk ciężkiego oddechu Ojca wypełnia samochód i przez minutę boję się, że może mieś atak serca lub udar mózgu. Wtedy to wszystko poszłoby na marne. Zastanawiam się czy mógłbym jeszcze wrócić do domu, do Daisy. Ale nie obserwowałem ojca przez miesiąc i nie rozmawiałem z nim. Spala go gorączka, aby pomścić swoją kobietę. On po prostu nigdy nie miał środków, do teraz. - Jego dłonie drżą jak sięga do drzwi i widzę skąd, Daisy ma swoja siłę. Jestem świadkiem nadludzkiego wysiłku jak robi krok poza samochodem, pierwszy krok, jaki zrobił na zewnątrz od lat. Później, będę prawdopodobnie żałował, że nie przyprowadziłem Daisy, żeby tylko mogła obserwować. Wysiadając z samochodu idę przodem wolno, ale śmiało. Wywarzam brudne drzwi na dół, łuszczące się zieloną farbą.– Dla bezpieczeństwa.- Mówię do Ojca jak wyciągam krótką broń palną ze swojej naramiennej kabury. Kieruje go do tyłu, a następnie otwieram drzwi. Nie ma tam niebezpieczeństwa. Nasz człowiek nawet jeszcze się nie obudził. końcu korytarza. Przypuszczam, że jest to łazienka. Naciskając palcem na usta dająć znak Ojcu, aby odszedł od linii ognia. Robi to. Nadal się trzęsie, ale jego odwaga jest godna podziwu. Kiedy otwieram drzwi sypialni wołam w ostrzeżeniu? – Panie Black dostawa czeka tu na pana. - Żadnego cholernego Blacka tutaj.- Głos w środku mamrocze. - Nie wyjdziemy zanim pan nie wyjdzie.- Wołam. - Powiedziałem ci, że nie będę mieć pieniędzy do soboty.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Sprawdzam salon, kuchnię, szafę, zanim zwracam się w stronę zamkniętych drzwi na

267

Pan Black musi myśleć, że jesteśmy dilerami. Jestem gotowy czekać cierpliwie na wyjście pana Black’a, ale Ojciec nie. Chwyta broń z mojej ręki szarżuje do pokoju. Słyszę okrzyk i widzę pana Black’a przycupniętego przy ścianie ze swoimi prześcieradłami dookoła jego szyi. – Kim do kurwy jesteście?- Ale następnie nastaje zrozumienie i pan Black zaczyna się głupio śmiać. – Jasna cholera. Jesteś starszym mężczyzną, którego żonę zabiłem, kiedy miałem czternaście lat. Głupia dziwka nie chciała mi oddać swojej pieprzonej portmonetki. To były ostatnie słowa, jakie powiedział. Ojciec podniósł ramię i wyładował magazynek w ciało pana Black’a. Jego palec kontynuował naciskanie spustu prawie odruchowo. Wszystko, co mogę słyszeć w pokoju to jego chrapliwy oddech i puste kliknięcia komory i ulga. Sięgając ponad wyciągam broń z jego dłoni. – To koniec, Ojcze. Chodźmy. Ojciec odwraca się do mnie, a jego oczy są czerwone i pełne łez. – Życzyłem sobie móc zabić go miliony razy.- Jego głos łamie się, a jego ciało upada na mnie. Żal i ból w jego głosie rozdzierają mnie. Odmawiam wyobrażenia sobie, jakim szaleństwem byłbym napędzany, jeśli straciłbym Daisy. Klepię go w ramię, choć jestem zły w pocieszaniu. – Teraz możesz być wolny. - Dziękuję, Nick.- Mówi do mnie i wybucha szlochem. Z odrobiną trudu prowadzę Ojca z powrotem do samochodu i wiozę nas do domu. Chce być sam przez jakiś czas. Daisy zadaje mi tylko jedno pytanie jak wracam do domu. – Skończone? Kiwam i nigdy nie rozmawiamy o tym ponownie.

Będzie siadywał na werandzie i czasami będzie nawet spacerował wokoło domu. Zainstalowałem system bezpieczeństwa dla niego i Daisy, i mam nadzieję, że pewnego dnia będzie zdolny do opuszczenia swojej posiadłości. A Daisy czuje się spokojna zaczynając tutaj nowe życie. Odkryłem, że cały budynek jest na sprzedaż i zorganizowałem jego zakup. Powiem o tym Daisy później. Możemy się wprowadzić najpóźniej w tym tygodniu. Daisy jest zaniepokojona przeprowadzką, więc zabieram ją do sklepu meblowego, aby wybrać tam rzeczy do naszego domu. Lubię to mówić często - przed Daisy nigdy nie miałem domu.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

TEJ WIOSNY ZNAJDUJEMY mieszkanie w mieście. Ojciec Daisy robi powolne postępy.

268

- Daisy, podoba mi się to krzesło. Powinniśmy je kupić do domu. - Daisy, kiedy będziemy w domu przygotujesz mi te ziemniaczane placki? A w nocy. – Daisy, ściany naszego domu są ceglane. Możesz krzyczeć tak głośnoi jak chcesz. Kiedy mija tydzień obieramy nasze klucze, Daisy daje mi prezent w postaci bryloczka na klucze. Ma dwa jeden klucze - jeden do mojego Ducati i jeden do naszego domu. Dostawcy przyszli dostarczyć łóżko. To jest ogromna, drewniana rzecz. - Myślę, że mogłaby w tym spać rodzina.- Duma Daisy jak czterech doręczycieli walczy by przenieść materac na nasz loft na trzecim piętrze. Mam nadzieję, że to oznacza, że jest zainteresowana rodziną ze mną. Tej nocy siedzimy na podłodze z otaczającymi nas świeczkami. Żadne z mebli, jakie Daisy i ja zamówiliśmy nie będzie tu do następnego dnia. Jedno światło nad głową jest za jasne. Jest dużo do naprawy w tym budynku. To zapewni mi coś do robienia. - Kupiłem ten budynek. - Przyznaje się Daisy. - Zrobiłeś to?- Śmieje się w zachwycie. Jej oczy tańczą. Może są takie tylko przy świecach. Mimo to wygląda pięknie. Ledwo mogę spróbować chińskiego jedzenia na wynos, jakie zamówiliśmy. To może być niczym więcej jak ognistym uderzeniem i nie powinno mnie to obchodzić. Wszystko, co mogę robić to patrzeć na nią. Później leżę na niej, na łóżku i kocham się z nią słodko. Jej krzyki rozkoszy wypełniają loft jak zatapiam się między jej nogami i kocham ją najpierw swoim językiem, a następnie swoim kutasem. Kiedy leżymy spoceni i pozbawieni oddechu, zastanawiam się jak dziwnie ułożyło się moje życie. A następnie pozwalam sobie zapaść w sen, a tam w moich

Daisy OSTATNIE UDERZENIE NICK’A JEST SKOŃCZONE. Pieściłam jego klatkę piersiową, kiedy przyszedł w nocy do łóżka. Jesteśmy w naszym nowym, olbrzymim łóżku, w naszym mieszkaniu. Naszym budynku mieszkalnym, poprawiam się. Nie mam pojęcia, co będziemy robić z tymi wszystkimi mieszkaniami, ale

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

snach biorę Daisy wielokrotnie.

269

podoba mi się idea tego. Być może przeznaczymy mieszkanie dla mojego ojca, jeśli chciałby zamieszkać bliżej nas i sprzedać farmę. Nawet przyniósł swojego nowego psa ze sobą. Być może będziemy mogli przeznaczyć jedno mieszkanie dla Regan. Na wszelki wypadek. Minęły miesiące, a nadal nie było żadnych wiadomości od Daniela o Regan. Wiemy jedynie, że jest bezpieczna, ale nie może wrócić do domu. Czuję się taka winna za moją biedną, piękną przyjaciółkę, której jedyną zbrodnią było, że była moja współlokatorka. Nie zasługuje na to, z czym zmierzył ją los i trzyma mnie to w nocy martwiąc się o nią. Nie mówię Nick’owi, że mam koszmary o Regan. Podejrzewam, że wie o tym. Mój Nick ma wystarczająco się, o co martwić. Są noce, że próbuje poprawić mi nastrój poprzez opowiadani historii zdeterminowany znaleźć tą, dzięki której mi się poprawi. Dzisiaj była jedna z tych nocy. – Czy kiedykolwiek mówiłem ci… - Mówi do mnie przy jedzeniu na wynos. – O niemieckim duchownym, na którego miałem zlecenie w Berlinie? Opowiada mi o nim przy obiedzie. Duchowny był pedofilem i prał pieniądze z kasy kościoła. Zwrócił uwagę kogoś wyżej postawionego w rosyjskiej mafii, jednego z rzadkich katolików w systemie. Przegrał natychmiastowo, choć Nick mówi, że cały czas błagał o życie. Nick nie oszczędził go. Słucham historii bez komentarza, wiedząc, dlaczego Nick czuje się zmuszony do powiedzenia tych okropnych rzeczy z jego przeszłości. Wiem, że on uważa, że nie jest warty mojej miłości. Wiem to i nigdy nie osądzam. Nick został stworzony na twór systemu Bratva, zimnego, obojętnego zabójcę, który morduje dla pieniędzy i nie myśli o tym. Albo tak musiałby wierzyć. Ale mój Nick, mój Nikolai nie jest zimny. Nie jest Mogę poczuć napięcie jego dużego ciała za każdym razem jak przyciąga mnie do siebie w ciemności. W noce jak ta, kiedy trzyma mnie tak, tak, blisko, że wiem, że jest udręczony wewnątrz. I w noce takie jak ta po prostu mogę mu pokazać jak bardzo mi zależy. Moja dłoń głaska jego klatkę piersiową na znajdującym się tam motcie. Śmierć jest błogosławieństwem. – Nadal w to wierzysz? - Pytam go. Jego dłoń dotyka lekko mojej, pieszcząc ją, a następnie przyciska moją wewnętrzną część dłoni do swojego serca. – Po raz pierwszy w życiu myślę, że nie jestem pewien.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

obojętny. I myśli o swoich ofiarach jak kładzie się spać obok mnie.

270

To jest odpowiedź, która sprawia mi satysfakcję.. Nick żył tak długo bezwzględnie, że cieszę się na jego niepewność. To oznacza, że jego światopogląd zmienił się. To oznacza, że nie jest zupełnie tworem, na ni go stworzyli. Wysuwam swoja dłoń z jego i pieszczę jego sutek, drażniąc jego szczyt. Chce się zabawić z jego ciałem. – Jesteś zmęczony? - Pytam jest pojawia się chrapliwe drżenie w moim głosie, co nie ma nic wspólnego z sennością. Jego stłumiony śmiech w ciemności jest miękki. – Dlaczego pytasz? - Myślałam, że moglibyśmy wypróbować nasze nowe łóżko.- Przygryzam wargę i wsuwam dłoń niżej płaskiej płaszczyzny jego brzucha w kierunku kutasa. Boże, kocham seks z Nick’em. Zawsze jest mieszanką szorstkiej intensywności i nieskończonej łagodności, a każdy raz jest jak pierwszy po raz kolejny. - Nie jesteś zmęczona? Zawsze jest tak skoncentrowany na mnie. Jakbym była kruchym kwiatuszkiem. Dzisiaj był wyczerpujący dzień z powodu przeprowadzki do naszego mieszkania, ale teraz czuję się pełna energii jak jesteśmy tutaj, w naszym łóżku. Zaczynamy nasze nowe życie razem. Chcę rozpocząć je dobrze. Więc wsuwam dłoń do jego kutasa i pieszczę wybrzuszenie. Już ma erekcję. Mój Nick nie potrzebuje więcej niż cień zachęty i jest gotowy na seks. To sprawia, że czuję się niesamowicie pociągająca wiedząc, że mogę doprowadzić go intensywnej erekcji niewiele więcej niż słowem czy dwoma. – Nie jestem zmęczona.Mówię mu i dodaje. – To wygląda na to, że również nie jesteś zmęczony. Pochylam się i przygryzam delikatnie skórę na jego piersi. Jęczy trzymając mnie bliżej siebie. Wiem, że uwielbia, kiedy dotykam go. Przesuwam usta po jego klatce piersiowej, całując znajdującą się tam skórę, a następnie muskam ustami Czuje wstrząs jego ciała w odpowiedzi, a następnie przerzuca mnie plecami na łóżko, przejmując kontrolę. – Jeśli moja Daisy chce przyjemności.- Mówi a jego głos jest niskim grubo akcentowanym brzdęknięciem. – Dam jej to. Podniecenie wybucha we mnie i poruszam się w oczekiwaniu pod nim. Jestem rozczarowana, że jest tak ciemno w nowym mieszkaniu. Chcę widzieć jego szczupłe, wytatuowane ciało wyłaniające się nad moim. Moje dłonie sięgają po niego i śledzą jego skórę nawet jak przenosi się na mnie i zaczyna wędrować w górę po mojej koszulce nocnej.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

jego sutek.

271

Sekundę później czuję chłodne powietrze całuje, gdy moje piersi, a następnie jego usta są na nich, gorące i głodne. Dysze na czucie jego zębów skubiących moje sutki, podążając swoim językiem łagodzącym ukąszenia. Nick uwielbiam moje piersi, choć nie są one imponujące w żaden sposób. On uwielbia wszystko we mnie. Jego język liże moje sutki do twardych szczytów zostawiając mnie dyszącą i jęczącą jego imię. Moje paznokcie zanurzają się w jego ramionach, ponieważ wiem, że uwielbia to - odrobina szorstkości zmieszana z czułością. - Moja Daisy.- Jęczy i zaczyna całować szlak niegnący w dół mojego brzucha. – Piękna, drogocenna, niezwykła Daisy. Nigdy nie zmęczę się twoim smakiem. Jego seksowne słowa sprawia, że mój puls trzepocze, a część nóg niecierpliwie wyczekuje tego, co nadejdzie. Nick przesuwa się dalej w dół do czasu aż mogę poczuć jego gorący oddech na mojej płci. To jest jedna z jego ulubionych rzeczy - lizanie mojej cipki do czasu aż będę miała w końcu orgazm, czasami dwa. Czasami więcej. Jednej nocy chciał zobaczyć jak wiele razy może sprawić, że dojdę i lizał mnie do czasu aż byłam tak wrażliwa, że kolejne naciskanie jego języka wysyłało fale orgazmu przez moje ciało. Śmiesznie chodziłam następnego dnia. Był bardzo usatysfakcjonowany z siebie. Lubi sprawiać, że czuję nie moc myślenia z przeżytą namiętnością. Jakby to była nagroda. Również nie chcę kończyć godzin seksualnego smakowania dzisiaj w nocy. Chce Nick’a wewnątrz siebie, jego ciała naciskającego na mnie. Chce tej szorstkiej, dzikiej zabawy naszych ciał i chcę tego teraz. Tak, więc wciskam paznokcie mocniej, aby wiedział, że jestem niecierpliwa. - Mmm.- Mówi tych chrapliwym głosem. – Jesteś wilgotna dla mnie, dasha? Myślę, że muszę spróbować i się dowiedzieć. udami jak wije się z oczekiwania, z jego oddechem ogrzewającym między moimi nogami. Ale następnie jego usta zagłębiają się i czuje jego język liżący moja łechtaczkę. Wydycham drążący oddech. Dźwięk, jaki mi ucieka jest wysoki i zawodzący. Nigdy nie przyzwyczaję się do tego uczucia. Nie, że chcę. To uczucie jest bardziej intensywne, bardziej magiczne za każdym razem. Nick mruczy coś po rosyjsku, a następnie liże mnie mocniej przesuwając język z łechtaczki w dół na moją cipkę. Liże i ssie ciało mnie dopóki nie jęczę z potrzeby,

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Z pewnością on wie jak wilgotna jestem w tej chwili? Mogę poczuć gładkość między

272

intensywności budującego się orgazmu. To nigdy nie jest cichy, łatwy, rutynowy seks z Niki’em. To zawsze są fajerwerki i eksplozje. Kocham to, że jest zdolny prowokować mnie tak łatwo i że czerpie z tego taką przyjemność. Moje biodra unoszą się jak jego usta pracują w kierunku pierwszego orgazmu dla mnie tej nocy. Wyginam się w łuk pod jego ustami jak ssie moja łechtaczkę osiągając przez to orgazm. Moje palce wbijają się w niego jak trzymam tam jego głowę, po prostu w odpowiednim miejscu. – Och, Nikolai. - Chrypię. – O tak! Nikolai! Uwielbia to, kiedy wymawiam jego pełne imię. Słyszę jego dziki pomruk, a następnie liże mnie nawet szybciej z większą intensywnością. Drżę właśnie, kiedy on chce i wykrzykuje jego imię jak sama dochodzę do momentu kulminacyjnego z jego ustami. Następnie przenosi się na mnie, jego duże ciało wsuwa się na mnie. Czuje jak wpasowuje swoje biodra między moje, czuje nacisk jego kutasa na moją dziurkę. Jestem taka gotowa na niego, chociaż właśnie doszłam chcę więcej. Kiedy jego usta naciskają na moje, zachłannie ssę jego język, który wsuwa się między moje wargi dając mu znać jak głodna jego jestem. - Moja Daisy.- Mówi z ustami poruszającymi się na moich. Następnie zanurza się we mnie po rękojeść wchodząc we mnie. Dyszę z przyjemności, która promieniuje od jego kutasa zanurzonego głęboko we mnie i otaczam ramiona wokół jego szyi. Trzymam go blisko jak wściekle pompuje między moimi nogami, przynosząc mi kolejne drżenie orgazmu w nie więcej niż w minutę. Jego podąża tuż za mną i słyszę jego jęczącego moje imię jak dochodzi. Czuje jak się trzęsie, czuję jego uwolnienie w sobie. Nie ma prezerwatywy oddzielającej nas; jestem na pigułkach…na razie. Kiedy będziemy gotowi pójdziemy naprzód i będę Daisy Anders, żoną jest taki nowym w byciu kochanym samy w sobie, że chcę cieszyć się tym czasem tylko miedzy nami. Nick upada na mnie, swoją wspaniałą wagą i skóra lepką od potu. Głaszczę i pieszczę jego skórę wiedząc, że niczego nie uwielbia bardziej jak dotykania po seksie. Zwijam nogi wokół jego i chwytam się go jak małpka, ponieważ uwielbiam jak jego waga naciska na mnie.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

Nick’a Andersa. I będziemy mieć dzieci. Ale na teraz musze iść wolno z moim Nick’em. On

273

Stacza się na swoja stronę, ale nie puszczam go; po prostu przytulam go bliżej. – Kocham cię Nikolai.- Mówię to każdego dnia, ale myślę, że potrzebuje to słyszeć tak często jak to możliwe. Jego ramie zaciska się wokół mnie. – Daisy.- Mruczy. – Moja słodka, cudowna Daisy. Kocham cię bardziej niż swoje życie.- Jego dłoń wygładza moje włosy, a ja trącam nosem jego szyję. Uwielbiam to tulenie po seksie. Tak się cieszę, że Nick nie jest jednym z tych facetów, którzy staczają się i idą spać. Dziś w nicy jednak jest on zamyślony. Kontynuuje głaskanie moich włosów przez długie minuty milcząc. Ostatecznie jednak pyta. – Żałujesz swojego życia ze mną, Daisy? Z moimi splamionymi dłońmi? Z mojego powodu zabiłaś człowieka. Zabrałem twoją niewinność w każdy sposób.- Brzmi na smutnego. - Nigdy.- Mówię gwałtownie. To jest prawda. – To dzięki tobie jestem wolna, Nick. Mój ojciec jest wolny od strachu.- Nachylam się i całuję go w ukochane usta. – To dzięki tobie kocham i jestem kochana. - Jesteś za dobra, moja Daisy.- Jego głos jest gruby od emocji. – Jak mogłem znaleźć tyle szczęścia dla siebie, aby mieć jedną taką jak ty w swoim życiu? - Zostaliśmy stworzeni dla siebie.- Mówię mu i przyciskam policzek do jego serca. – Nie uważasz? To tak jakby w naszych życiach działo się w ten sposób, że mogliśmy znaleźć siebie w dokładnie tym samym momencie. Nigdy być mnie nie znalazł gdybyś nie był płatnym zabójcą wykonującym ostatnie uderzenie. Nigdy bym cię nie spotkała, jeśli byś nim nie był. Jak mogę żałować tych rzeczy? - Całuję motto na jego piersi. – To jest to, co nas połączyło. Przytula mnie mocniej. Pewnego dnia, mój Nick uwierzy w to, co mu mówię. Do tego czasu będę zadowolona w końcu dotrą do jego świadomości i uświadomi sobie jak bardzo go uwielbiam. Oboje jesteśmy cierpliwymi ludźmi, Nick i ja. Wiemy jak czekać i jaka jest przyjemność w czekaniu. Więc naciskam swoim nieoznaczonym ciałem bliżej do wytatuowanego mojego ukochanego i całuję jego skórę aż przewraca mnie na plecy raz jeszcze. Kochamy się do czasu aż światło dziennie nie, że promieniuje przez otwarte okna. A potem śpimy. Razem.

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

z tulenia się w jego ramionach i powtarzania moich słów o miłości wielokrotnie do czasu aż

274

Last Hit by Jessica Clare & Jen Frederick

The End

Tłumaczenie nieoficjalne: weirdwoman

Korekta: Katuska30

275