Mia Michelle-Rose Of Thorne#1- Rose Of Thorne

Mia Michelle - Rose of Thorne

DEDYKACJA Mojemu wspaniałego mężowi, miłości mojego życia, który zawsze we mnie wierzył, nawet kiedy ja sama wątpiłam. Dziękuję Ci kochanie, za wspieranie mnie w spełnianiu swoich marzeń. Wieczność z Tobą nigdy nie będzie wystarczająca! Zawsze będę Cię kochać!! -M. “ Dla całego świata możesz być nikim, dla kogoś możesz być całym światem.” - Dr. Seuss Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo.

jekatierinka

Strona 2

Mia Michelle - Rose of Thorne

Spis treści PROLOG......................................................................................................................................................... 4 Rozdział 1 ..................................................................................................................................................... 6 Rozdział 2 .................................................................................................................................................... 16 Rozdział 3 .................................................................................................................................................... 24 Rozdział 4 .................................................................................................................................................... 33 Rozdział 5 .................................................................................................................................................... 42 Rozdział 6 .................................................................................................................................................... 52 Rozdział 7 .................................................................................................................................................... 57 Rozdział 8 .................................................................................................................................................... 62 Rozdział 9 .................................................................................................................................................... 73 Rozdział 10 .................................................................................................................................................. 79 Rozdział 11 .................................................................................................................................................. 86 Rozdział 12 .................................................................................................................................................. 97 Rozdział 13 ................................................................................................................................................ 108 Rozdział 14 ................................................................................................................................................ 116 Rozdział 15 ................................................................................................................................................ 121 Rozdział 16 ................................................................................................................................................ 131 Rozdział 17 ................................................................................................................................................ 138 Rozdział 18 ................................................................................................................................................ 147 Rozdział 19 ................................................................................................................................................ 156 Rozdział 20 ................................................................................................................................................ 162 Rozdział 21 ................................................................................................................................................ 167 Rozdział 22 ................................................................................................................................................ 173 Rozdział 23 ................................................................................................................................................ 178 Rozdział 24 ................................................................................................................................................ 190 Rozdział 25 ................................................................................................................................................ 200 Rozdział 26 ................................................................................................................................................ 208 Rozdział 27 ................................................................................................................................................ 212 Rozdział 28 ................................................................................................................................................ 221 Rozdział 29 ................................................................................................................................................ 232 Rozdział 30 ................................................................................................................................................ 238 Rozdział 31 ................................................................................................................................................ 247 Rozdział 32 ................................................................................................................................................ 253

jekatierinka

Strona 3

Mia Michelle - Rose of Thorne

PROLOG Tłumaczenie: Shilbergus Beta: Sorrow5

Sebastian Ludzie zawsze mają ten jeden dzień, ten konkretny moment, który chcieliby móc zmienić lub po prostu wymazać. Dla mnie tym dniem jest 8 września 2005. Niektóre błędy są niemożliwe do wyprostowania i słowo „przepraszam” nie może wyrazić twojego najgłębszego żalu. Wstyd i żal za opuszczenie jej tej nocy nadal wypełnia moje dni. Do diabła, przez zasiądnięcie za tą cholerną kierownicą wiedząc, że za dużo wypiłem. Od tego czasu swoje dni zajmuję pracą, a w nocy odrętwiam mój ból niezliczoną ilością kobiet. Nieważne, co robię, koszmar, który znam jak rzeczywistość jest dokładnie tam czekając na moment, kiedy zamknę oczy. Każdej nocy jest to ten sam budzący grozę sen. Jasne światła migają mi przed oczami, a dźwięki piszczących opon i rozbitego szkła ryczą mi w uszach. Potem jest ogłuszająca cisza. Zapach palonej gumy na jezdni zmieszany z tequilą na moich ubraniach wypełnia powietrze. Poskręcane ciała zwisają z resztek tego, co było rodzinnym autem. Widzę jej piękną, anielską twarz, a jasnoczerwona krew spływa w dół jej nieskazitelnego policzka. A potem jej zapierające dech w piersiach turkusowe oczy otwierają się na krótko i widzę odbicie mojej własnej mrocznej duszy. Otrząsam się z mojego koszmaru i desperacko próbuję złapać oddech. Moje ciało jest spocone, a moje prześcieradła w kolorze węgla przykleją się do mojej wilgotnej skóry. Siedem długich lat minęło od tej okropnej nocy, ale to mnie prześladuje jakby było wczoraj. Chciałbym móc powiedzieć, że sen jest tylko głupim koszmarem, ale dla mnie jest rzeczywistością. Nauczyłem się akceptować go, jako moją karę i żyć jak torturowana dusza za to, co zrobiłem, za to, czego nigdy nie mogę cofnąć. Zawsze złe będzie to, że nigdy nie mogę tego naprawić. Ale dzisiaj jest inaczej, bo dzisiaj nie mogę dłużej. Dzisiaj jest dzień, w

jekatierinka

Strona 4

Mia Michelle - Rose of Thorne którym decyduję się zmierzyć z przeszłością i znaleźć te turkusowe oczy. Teraz jestem Thorne szukający swojej Rose1.

Skylar Słodka szesnastka powinna być jednym z najlepszych dni w życiu dziewczyny. Dla większości nastolatek słodka szesnasta jest epickim kamieniem milowym, kamieniem milowym, który oznacza, że w końcu będziesz wyglądać bardziej jak dorosła, mniej jak dziecko. Niestety moja słodka szesnastka nie była zbyt długo słodka. W ciągu kilku sekund wspaniały, magiczny dzień zamienił się w smutny dzień żałoby. Krótko mówiąc to był zarówno najlepszy i najgorszy dzień mojego życia. Nie pamiętam wiele z nocy wypadku, ale trzymam się każdego słodkiego wspomnienia tego, jak ten niesamowity dzień się zaczął. Pamiętam całkowite szczęście, które czułam, gdy moi rodzice zaskoczyli mnie kolacją w mojej ulubionej restauracji La Cado znajdującej się godzinę drogi z Austin w rodzinnym Teksasie. Minęło siedem długich lat od nocy wypadku, a ja nadal czuję ciepło ich ramion wokół mnie i słyszę ich rozkoszne głosy śpiewające mi „Sto lat”. Pamiętam ich podekscytowanie, kiedy otworzyłam moją srebrną bransoletkę Tiffany`ego i ogromny uśmiech na twarzy mojego tatusia, kiedy żartobliwie pomazał kremem mój nos. Tak, pamiętam każdy pojedynczy, magiczny moment, ale mimo wszystkich dobrych pamiętam też ten złe. Nadal mogę zobaczyć światła samochodu, który skręca na nasz pas. Nadal mogę usłyszeć zdesperowane krzyki moich rodziców, kiedy uderza w nasz samochód. Pamiętam głuchą ciszę i nadchodzącą wkrótce po niej ciemność. Sprawca uderzył i uciekł przed drogówką, nadal nie mogę zrozumieć jak ktoś może zbiec z miejsca wypadku. Jak ktoś może iść przez każdy dzień swojego życia, jakby nic się nie stało? Nie zrobił kroku na przód, żeby wziąć na siebie winę za wypadek, ale musiałam nauczyć się odpuścić gniew i po prostu żyć dzień za dniem. Jeśli zapytacie, powiem wam, że duża część mnie umarła tego dnia. Moje marzenia o tańczeniu, o moim ojcu prowadzącym mnie do ołtarza, one wszystkie odeszły. Mój świat jest na zawsze rozbity. Trzy dni po wypadku pochowałam dwie najbardziej niesamowite miłości mojego życia. Chętnie pozwoliłabym im pogrzebać mnie tuż obok nich, ale musiałam pogrzebać mój smutek i być silna dla mojej małej siostry. Więc robię jedyną rzecz, którą mogę zrobić… przetrwać. Przecież jestem Rose, to moje imię. Czekająca na rozkwitnięcie, a jednak szybko więdnąca w słońcu. 1

Thorn(od jego nazwiska) – kolec, Rose(jej nazwisko) – róża.

Strona 5

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 1 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Tłumaczenie: jekatierinka ( Alexandra G.

Skylar 7 lat temu…

– Wszystkiego najlepszego! – Wykrzykują moi rodzice kładąc przede mną pudełeczko od Tiffany&Co. Oczy zachodzą mi łzami, gdyż nawet w najśmielszych snach nie myślałam, że kiedykolwiek dostanę coś od Tiffany’ego. – Otwórz głuptasie. … – wtóruje rodzicom przez stół moja siostrzyczka Sophie. Śmieję się z jej frywolności i sięgam po pudełeczko, by wyjąć ze środka niebieski jedwabny woreczek. Na widok srebrnej bransoletki znajdującej się w mojej dłoni zapiera mi dech w piersi. Rodzice nie są zbyt zamożni i wiem, że prezent musiał kosztować ich fortunę. – Och, kochanie, nie podoba ci się? – pyta mama, wyglądając na zmartwioną. – Oczywiście, że mi się podoba! To po prostu zbyt wiele! – odpowiadam, wciąż będąc w zachwycie nad bransoletką. Tata chwyta moją dłoń i ściska ją mocno. – Nonsens. Moja córeczka obchodzi szesnaste urodziny i zasługuje na coś wyjątkowego. Poza tym, zauważyłaś grawer? – pyta, przysuwając się do mnie. – Spójrz, poszliśmy i powiedzieliśmy, żeby coś na tym wyryć, więc nie możemy już jej zwrócić. – Trąca mnie łokciem, żartując. jekatierinka

Strona 6

Mia Michelle - Rose of Thorne Wybucham śmiechem, a jego szorstkie dłonie delikatnie gładzą mnie po policzkach. Zawsze wiedział, co powiedzieć, żeby rozluźnić atmosferę. To jedna z tych umiejętności, która – mam nadzieję – cudownie objawi się u mnie pewnego dnia. Tata ostrożnie odpina klamrę i moim oczom ukazują się najpiękniejsze słowa, które zawsze słyszałam od moich rodziców „Miłość jest wiecznością. Moja wieczność jest przy tobie”. – Tak bardzo wam dziękuję! Uwielbiam to! – wołam przez łzy. Tata uśmiecha się. Całując mój nadgarstek, zapina na nim bransoletkę i mówi: – Kochamy cię bardziej niż możesz sobie to wyobrazić, moja mała dziewczynko. Wciąż ze łzami w oczach wstaję i rzucam się na szyje obojgu rodzicom. – Och, kocham was wszystkich! – mówię i uśmiecham się do mojej szczęśliwej rodziny. Nie ma mowy, żeby moje urodziny mogły być jeszcze lepsze. No chyba, że w domu czeka na mnie list akceptacyjny z Baylor Dance Academy.

*** Kiedy wychodzimy z restauracji jest już późno, a wiem, że czeka nas jeszcze godzina jazdy samochodem. Tata całuje mnie w czoło i otwiera drzwi auta dla mnie i dla mojej siostry. Wślizguję się z nią na tylne siedzenie i uśmiecham się, patrząc jak ziewa. Nawet o północy jest absolutnie urocza. Rodzice śmieją się z czegoś usłyszanego w radiu, więc wyciągam swojego iPoda i słuchawki, żeby posłuchać muzyki. Kiedy jedziemy, nie mogę oderwać wzroku od nowej bransoletki i uśmiecham się na to, jak światła miasta mienią się w srebrze. ***

Około godziny później siostra smacznie śpi u mego boku. Zauważam, że jesteśmy w pobliżu domu. Kiedy wyglądam przez okno, patrząc jak mocno świecą gwiazdy, nagle oślepiają mnie światła innego samochodu. Słyszę krzyk mamy i czuję jak szarpie samochodem. Siostra już nie śpi – teraz płacze obok mnie. Chwytam jej małą dłoń i widzę, że tata ściska kierownice tak mocno, jakby od tego zależało jego życie. Słyszę odgłosy

Strona 7

Mia Michelle - Rose of Thorne zgrzytania. Światła są coraz bliżej i bliżej. Ostatnia rzecz, jaką pamiętam to uderzenie, po którym nagle cichną wszystkie krzyki. Moja głowa pulsuje, kiedy staram się podnieść ciężkie powieki. Muszę sprawdzić czy nikomu nic się nie stało. Ale choćbym nie wiem jak bardzo się starała, nie mogę otworzyć oczu. Słyszę ciężkie kroki zbliżające się do nas, a potem wszystko się zamazuje.

*** Budzą mnie dźwięki syren. – Czy pani mnie słyszy? Proszę pani? – Powoli mrugam na słowa starszego mężczyzny. – Wszystko będzie w porządku kochanie. Wieziemy ciebie i małą do szpitala. Maseczka tlenowa tłumi mój głos. Ratownik zauważa to i przesuwa ją na bok. Głowa mi pulsuje, a w ustach czuję krew. – Gdzie są moi rodzice? Oni też jadą? – Udaje mi się zapytać. Dwoje pracowników patrzy po sobie z wymalowanym bólem na twarzy. Żadne z nich mi nie odpowiada, więc staram się usiąść na noszach. Boże, nie pozwól im umrzeć! Dlaczego nikt nic nie mówi?! – Gdzie oni są?! – żądam odpowiedzi. Czuję, że wszystko wokół mnie zaczyna wirować i nie mogę już dłużej siedzieć. – Po prostu leż kochanie, dobrze? – nalega jeden z ratowników i z powrotem delikatnie kładzie mnie na nosze. – NIE! Powiedzcie mi, gdzie są moi rodzice! PROSZĘ, POWIEDZCIE MI! – Zaczynam krzyczeć. Ale nie muszą już nic mówić. Wyraz ich twarzy mówi sam za siebie. – Nie! NIE! PROSZĘ, NIE! – krzyczę, znów się podnosząc. Ból i oszołomienie są przytłaczające, ale nic mnie to nie obchodzi. Ci ludzie mnie oszukują. Muszę wydostać się z tego ambulansu i wrócić do siostry i rodziców. – Będziemy musieli ją przywiązać, bo zrobi sobie krzywdę – krzyczy mężczyzna, zanim unieruchamia mi ramiona.

Strona 8

Mia Michelle - Rose of Thorne – Shhhhhh…. cichutko. Tak mi przykro, kochanie. Tak mi przykro… – pociesza mnie łagodnie kobieta stojąca nade mną. Mężczyzna wciera coś zimnego w moją skórę, a zaraz potem wbija mi igłę w ramię. Lekarstwo działa, świat zwalnia, by po chwili całkowicie zniknąć. Z radością witam ciemność, bo to, co się wydarzyło nie może być prawdą. Tak, właśnie tak. Obudzę się, a to wszystko okaże się tylko złym snem.

***

Budzę się i widzę moją najlepszą przyjaciółkę Kylie Reynolds ze swoim tatą Stevem. Reynoldsowie to nie tylko nasi sąsiedzi. Są dla mnie jak druga rodzina. Od kiedy byłyśmy małymi dziewczynkami, albo Kylie przesiadywała u nas, albo ja u niej. Nasi rodzice zawsze żartowali sobie, że jesteśmy bliźniaczkami. Pan Reynolds wstaje i podchodzi do mnie, kiedy ja próbuję dojść do siebie. – Skylar, skarbie, słyszysz mnie? To ja, Steve. Kylie jest tu ze mną, kochanie. Proszę, otwórz te piękne oczy – prosi i ściska moją dłoń. Trzepoczę powiekami, patrząc na przerażoną, spuchniętą od płaczu twarz Kylie. Nie pamiętam, żebym kiedyś widziała ją w takim stanie. I nagle wszystko do mnie wraca, zaczynam panikować. Moi rodzice! – NIE! NIE! Gdzie oni są? – krzyczę na swoją przyjaciółkę i jej ojca. Kylie wspina się na moje lóżko i przytula mnie, płacząc. Pan Reynolds siada koło nas i obejmuje mnie swoim silnym ramieniem. – Przykro mi, kochanie, ale twoi rodzice odeszli. Zginęli na miejscu. To cud, że ty i twoja siostra żyjecie. Tak mi przykro, skarbie… – Pan Reynolds mówi i kołysze mną uspokajająco. Płaczę dopóki nie opadam z sił tak, że tata Kylie musi położyć mnie do łóżka. Kylie zostaje, owijając swoje ramiona wokół mnie. – Co z Sophie? Gdzie ona jest? – pytam przyjaciółkę.

Strona 9

Mia Michelle - Rose of Thorne – Moja mama jest z nią. Dzisiaj ją zwolnią. Wszystko z nią w porządku, Sky. Naprawdę! Ma tylko siniaki i zdrapania. Jeszcze niczego jej nie powiedzieliśmy, ale wciąż o ciebie pyta. W ciągu kilku godzin mój świat zmienił się z raju w piekło. Nie mam pojęcia, co robić. Jak powiedzieć młodszej siostrze, że zostałaś jej tylko ty?

***

Reynoldsowie zajęli się wszystkimi przygotowaniami związanymi z pogrzebem rodziców. Zajęli się także mną i moją siostrą dopóki nie rozwiązały się wszystkie sprawy rodziców. Nie spisali testamentu, więc nie wyznaczyli nikogo na naszego opiekuna. Znałam tylko dwoje członków naszej rodziny: babcię – mamę taty i jego brata Trevora, który większość swojego dorosłego życia spędził na uciekaniu przed prawem. Rodzice Kylie chcieli, żebyśmy zostały z nimi, ale babcia nalegała, żeby zamieszkać u niej. Niby mieszka tylko pięć mil stąd, ale dla mnie to jakby przeprowadzić się na drugi koniec świata… Kylie i jej mama pomogły spakować nasze rzeczy. Nigdy wcześniej nie zdawałam sobie sprawy jak ciężkie może się to okazać. Z każdą rzeczą czułam, że umieram na nowo. Spakowałyśmy wszystko, co zabierzemy ze sobą, resztę przechowają Reynoldsowie. Stoję na swoim podjeździe, patrząc jak ekipa wkłada ostatnie pudła do vana. Z domu została teraz tylko pusta muszla. Tak samo jak ze mnie. Kiedyś było w nim tyle radości, a teraz zionie z niego pustka. Ostatni raz powoli przemierzam jedyny dom, jaki kiedykolwiek znałam. Dotykam każdej możliwej powierzchni, jakbym chciała zabrać ze sobą wspomnienia. Dotyk. Kładę rękę na kuchennym blacie, gdzie z mamą obrzucałyśmy się mąką, robiąc ulubione ciasto taty. Zawsze kończyło się to okropnym bałaganem, ale miałyśmy niezły ubaw. Dotyk. Moja ręka przejeżdża po motylkach, ozdabiających ściany pokoju mojej siostry. Tata i ja spędziliśmy deszczowe popołudnie malując je, żeby zrobić Sophie niespodziankę.

Strona 10

Mia Michelle - Rose of Thorne Dotyk. Palce śledzą imiona i daty na ścianach holu. Nasi rodzice z uwielbieniem mierzyli nas, by sprawdzić ile urosłyśmy. Chciałabym wyciąć to ze ściany. Nie chcę, by pokryła to farba. Nie chcę, żeby wszystko wyglądało tak, jakby nas tu nigdy nie było. Robię zdjęcie telefonem, by to wspomnienie było zawsze ze mną. Nie mogę znieść myśli o innej rodzinie, tworzącej tu własne wspomnienia. Znak na zewnątrz informujący o sprzedaży jest wystarczająco bolesny. Ostatni raz spoglądam na dom i zamykam drzwi. Widzę załamaną Sophię, patrzącą na mnie przez szybę samochodu. Chciałabym się poddać i rozpłakać. Ale wiem, że nie mogę. Muszę być silna dla tej ślicznej istotki patrzącej na mnie. Potrzebuje mnie teraz bardziej niż kiedykolwiek, a ja potrzebuję jej tak samo mocno. Otwieram drzwi czerwonej Hondy taty i wślizguję się na miejsce kierowcy. Chwytam rękę Sophii i ściskam ją łagodnie. – Wszystko będzie dobrze, Soph. Są z nami zawsze, nieważne gdzie mieszkamy. Po prostu zamknij oczy i zaraz nas tu nie będzie, okej? Przytakuje i zamyka oczy, kiedy jedziemy ulicą. Powiedziałam sobie, że tego nie zrobię, ale i tak patrzę jak dom powoli znika we wstecznym lusterku. Chowam łzy za okularami przeciwsłonecznymi i w duchu żegnam się ze swoim szczęściem.

Sebastian – Siema stary, Case robi dzisiaj imprezę na koniec lata, w domku rodziców nad jeziorem. Piszesz się? – wydziera się przez telefon mój najlepszy przyjaciel Jackson. – Pewnie, że się piszę. Widzimy się zaraz na miejscu – mówię i rozłączam się.

Strona 11

Mia Michelle - Rose of Thorne Cieszę się, że mam jakąś wymówkę, żeby wywinąć się z kolejnego głupiego biznesowego obiadku mojego ojca. Łapię kluczyki od samochodu i schodzę na dół. Właśnie mam skręcić, kiedy słyszę zimny głos mojego ojca, odbijający się w holu. Nienawidzę go. Nienawidzę tego domu. Nienawidzę całego mojego życia. Od momentu, kiedy zmarła moja matka, a ja miałem osiem lat, nie pamiętam, żebym czuł się kochany. Ciągłe zmiany nastroju mojego ojca zazwyczaj dają się we znaki, więc nawet gospodyni i inni pracownicy nie wytrzymują zbyt długo. Naprawdę nie mogę ich za to winić. On jest po prostu zbyt arogancki i brutalny, żeby przebywać z nim dłużej. Zawsze zmuszał mnie do nauki i nie pozwalał przegrywać. Teraz szkoli mnie, żebym pracował z nim w jego biurze projektowym, a to jest ostatnia pierdolona rzecz, jaką chcę robić w tym żałosnym życiu. Jak większość nastolatków, staram się oderwać w każdy możliwy sposób. Moim konikiem zawsze był sport. Uwielbiałem to, jak mnie rozluźnia i to, że był świetną wymówką na przebywanie poza domem. Kiedy dorastałem, ojciec nie pojawił się na żadnym moim meczu i szczerze, przez większość czasu nawet nie mówiłem mu, co robię. Sam podpisywałem wszystkie zgody i nikt tego nie zauważył. Kiedy dojrzałem, imprezy i panienki stały się moją ulubioną rozrywką. Łatwo zapominałem o problemach po wyzerowaniu butelki, a robiłem to tak często, jak mogłem. Zbyt wiele razy budziłem się oblepiony przez dziewczyny, nic nie pamiętając. Szybko zapominałem o kacu i przy następnej okazji znów byłem nawalony. – SEBASTIAN! Gdzie ty się wybierasz, do diabla? Powiedziałem ci, że ludzie z zespołu doradczego przychodzą dzisiaj na kolacje – krzyczy ojciec przez korytarz. Kulę się, odwracając głowę w jego kierunku. To ostatni weekend w domu przed wyjazdem na uniwersytet Duke’a i na pewno nie zamierzam spędzić go z nim w tej pieprzonej dziurze. – Idę się spotkać z przyjaciółmi w domku Case’a nad jeziorem. Robią grilla i już obiecałem jego rodzicom, że tam będę – kłamię. Kłamanie jest tak piekielnie proste, bo to całe moje życie. Jedno, wielkie kłamstwo. – Cholera, Sebastian. Masz dziewiętnaście lat i nadszedł już cholerny czas, żebyś dowiedział się, jak działa moja firma. To ma się więcej nie powtórzyć. Zrozumiano? – naskakuje na mnie. Strona 12

Mia Michelle - Rose of Thorne – Zrozumiano – odpowiadam i wychodzę. PIEPRZ SIĘ!!! Idę do mojego nowego Porsche, i słyszę jak ojciec krzyczy na młodą gosposię. Jestem pewny, że dziewczyna niedługo zacznie się przymilać. I tak o to nie dbam. Już dawno nauczyłem się, żeby do nikogo ani do niczego się nie przywiązywać. Bo niby, jaki w tym cel? Ci, którym na mnie zależy, zawsze odchodzą. Moje życie jest i zawsze będzie pierdolonym piekłem.

***

Kiedy dojeżdżam na miejsce, impreza trwa w najlepsze. Dziewczyny w bikini tańczą nieprzyzwoicie przy basenie. Niektóre z nich są topless. Taaak, to będzie udana noc! Case wręcza mi butelkę tequili, kiedy spotykam go po drugiej stronie basenu. Przez kolejne trzy godziny tańczę, obrabiam dziewczyny w basenie i jestem w połowie butelki. W tej chwili czuję się zajebiście. Mój telefon odzywa się z wiadomością od Jessici, dziewczyny, którą przerżnąłem parę razy w wakacje. Jest totalnie gorąca i ma gdzieś, że zostawiam ją zaraz po numerku. JESSICA: Wpadnij do mnie. Czekam na ciebie. Dom jest pusty. JA: Zaraz będę! Żegnam się z kumplami i mówię, że zobaczymy się podczas następnej przerwy na uniwerku. Wpadam na Jacksona i mówię mu, że idę przelecieć Jessicę zanim wrócę do swojego beznadziejnego życia w domu. Wsiadam do Porsche i włączam muzykę. I Stand Alone – Godsmacka , wybucha z głośników. Droga jest pusta o tej porze. Kurwa, jestem niepokonany! Zmieniam bieg i patrzę jak wskazówka prędkościomierza gwałtownie skacze w górę. Dzwoni telefon. To ojciec. Bez wątpienia chce, żebym wrócił do domu, ale nie ma kurwa mowy, żebym odebrał. Sięgam po butelkę i mocniej wciskam gaz. Skręcając nie mieszczę się w swoim pasie, ale kogo to obchodzi? I tak droga jest pusta. Telefon wibruje od kolejnego sms’a Jessici. Mój

Strona 13

Mia Michelle - Rose of Thorne wzrok jest zbyt zamazany, żeby odczytać wiadomość. Ślizgają mi się ręce i ostatni łyk tequili wylewam na spodnie. Mój telefon ląduje na wycieraczce. – KURWA! – klnę, sięgając po niego między nogi. Jasne światło wita mnie, kiedy się prostuję. Zamieram. Zjechałem na drugi pas, a moje ręce nie pracują wystarczająco szybko. Masakruję hamulec i słyszę zgrzytanie, kiedy moje auto bez powodzenia próbuje zahamować. Wjeżdżam w lewą stronę auta i wpadam w poślizg. Ześlizguję się z drogi, gwałtownie wpadając w rów. Otwierają się poduszki powietrzne, czuję kawałki szkła we włosach, ale oprócz tego nic mi nie jest. Otwieram drzwi i gramolę się na ulicę. Pokruszone szkło jest wszędzie. Widzę tylne światła drugiego samochodu, które oświetlają ciemność wokół nas. Idąc przez ulice, mrugam, by pozbyć się rozmazanego obrazu. Przód samochodu rozbił się na ogromnym drzewie. W tym momencie zmienia się całe moje życie. Gapię się na samochód, z którego patrzy na mnie kobieta bez śladu życia na twarzy. Jej ciało jest rozciągnięte na desce rozdzielczej, a głowa skręcona tak, że wiem, że jej kark został złamany. – O MÓJ BOŻE! NIE! Mężczyzna za kierownicą jest zmasakrowany nie do rozpoznania. Potykam się na chodniku i wymiotuję w pobliżu rowu. Otrzeźwiają mnie stłumione krzyki. Gorączkowo wspinam się po szczątkach samochodu i otwieram tylne drzwi od strony kierowcy. W środku jęczy mała dziewczynka, ale wydaje się, że nic jej nie jest. Sprawdzam jej oddech zanim ją mijam. I właśnie w tym momencie widzę JĄ. Nie wydaje mi się, żebym kiedykolwiek w swoim życiu widział kogoś piękniejszego. Wygląda jak anioł, leżąc tutaj z włosami rozrzuconymi wokół twarzy. Sprawdzam jej oddech, jej twarz opada ku mnie. Krew spływa jej po jednej stronie głowy, ale żyje. Dzięki Bogu, że żyje. Wydaje z siebie jęk, ciągnąc się za ramie. Zauważam, że jej ręka jest zaczepiona o drzwi. Patrzę w dół, to bransoletka nie pozwala na uwolnienie reki. Delikatnie ją rozpinam i usuwam. Bezmyślnie chowam bransoletkę w kieszeni i zaczynam się przyglądać dziewczynie. Boję się ruszać którąkolwiek z nich i wiem, że muszę zadzwonić po pomoc2. Spostrzegam telefon na siedzeniu obok, więc szybko dzwonię pod 911. – 911. Co się stało? – odbiera operator.

2

Przynajmniej na tyle go stać… :/

Strona 14

Mia Michelle - Rose of Thorne – W pobliżu Carey Road doszło do wypadku. Proszę szybko przyjechać – krzyczę i rozłączam się. Wiem, że nie mam dużo czasu. Muszę się stąd wydostać zanim ktoś mnie tu znajdzie, ale coś jest w tej dziewczynie, co mnie przyciąga. Odgarniam włosy z jej twarzy i na krótki moment spotykam jej rozbiegany wzrok. Wstrzymuję oddech. Jej oczy mają najbardziej zaskakujący odcień turkusu, jaki widziałem. Potem powieki znów jej opadają, a ona sama zaczyna mamrotać. Wiem, że muszę już uciekać. Spiesznie wychodzę z samochodu zabierając ze sobą jej telefon. Zapalam samochód, na szczęście udaje mi się wyjechać na drogę. Czuję się jak pieprzony tchórz zostawiając je, ale wiem, że jeśli zostanę to spędzę resztę życia w więzieniu.

Wjeżdżam na podjazd i parkuję w bocznym garażu. Samochód powinien być bezpieczny, bo nikt tu nie przychodzi z wyjątkiem mojego ojca. Wchodzę do ciemnego domu. Ojciec wciąż jest na nogach. Popija swoją mega drogą szkocką, kiedy wpadam do jego gabinetu. – Co do kurwy, Sebastian? Gdzie ty byłeś? – krzyczy i odkłada z hukiem szklankę z trunkiem, wylewając jej zawartość na drewno. Mój oddech się rwie, gdy stoję tam ściskając jego biurko. – Ojcze… nie wiem, co robić. Nawaliłem… to wszystko moja wina... a teraz… oni nie żyją. Co mam robić? W tym momencie robię coś, czego będę żałował do końca życia. Zaprzedaję duszę diabłu.

Strona 15

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 2 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Obecnie

Urodziny zawsze są takie ekscytujące, prawda? W końcu, spośród wszystkich dni w roku, ten jeden dzień jest szczególny dla każdego z nas.

To czas, w którym świętujemy

z rodziną i przyjaciółmi. Wszyscy gromadzą się, by patrzeć jak zdmuchujesz świeczki i wymyślasz życzenie. Cóż, nie dla mnie. Przynajmniej już nie. Niby mam dziś urodziny, ale są one dla mnie wyłącznie bolesnym wspomnieniem najgorszego dnia mojego życia. Dlatego też każde kolejne urodziny po prostu sprawiają, że jestem coraz starsza i przypominają mi, że minął kolejny rok bez dwóch najwspanialszych osób, jakie dane mi było poznać. Kiedyś bardzo długo zastanawiałam się nad życzeniem urodzinowym. Tygodniami ćwiczyłam nabieranie oddechu, żeby upewnić się, że zdmuchnę wszystkie świeczki, kiedy przyjdzie na to odpowiednia pora. To zabawne, przypomnieć sobie te wszystkie rzeczy, które były moimi życzeniami. Ale nigdy nie zapomnę, o co poprosiłam siedem lat temu. Kiedy nabrałam powietrza, żeby zdmuchnąć świeczki, długo i gorliwie prosiłam, by Baylor Dance Academy przyjęło mnie w swoje szeregi. Marzyłam o tym od dziecka. Miałam na tyle szczęścia, że kilka tygodni przed urodzinami odbyło się moje przesłuchanie i skręcałam się z niepewności, czy mnie przyjmą. Patrząc wstecz zamiast tego powinnam była życzyć sobie kolejnego tysiąca urodzin spędzonych z rodziną.

jekatierinka

Strona 16

Mia Michelle - Rose of Thorne Okazjonalnie marzenia się spełniają, ale czasami zbyt późno. List z akceptacją przyszedł dzień po pogrzebie rodziców. Pamiętam, że zamknęłam się w pokoju mojej najlepszej przyjaciółki Kylie i płakałam, kiedy czytała mi list. Bez mamy i taty nie chciałam już występować przed jakąkolwiek publicznością. Sophie mnie potrzebowała, poza tym prawie wszystkie sprawy związane z przeprowadzką do babci zostały załatwione. Wiedziałam, że nigdy nie zdołam zostawić siostrzyczki. Niektóre marzenia muszą po prostu… pozostać marzeniami. Tak, minęło już siedem lat, od kiedy moje serce rozpadło się na milion kawałków 3. I zaakceptowałam to, że już nigdy nie będzie inaczej. Podczas gdy inni planują wypasione imprezy i rozpakowywanie prezentów ja zrobię to, co robiłam przez ostatnie siedem lat. Dzisiaj udam się w godzinną podróż na odległy cmentarz na obrzeżach Austin, w Texasie, gdzie pochowałam swoich rodziców. Na horyzoncie zebrały się ciemne złowieszcze chmury, ale nie przeszkadza mi to – są odzwierciedleniem mojego nastroju. Kiedy parkuję przed wejściem, zegarek wskazuje 7:13. Wyłączając silnik mojej starej czerwonej Hondy, po cichu modlę się, że odpali, kiedy będę gotowa, by wrócić do domu. Stanowczo nie stać mnie teraz na wizytę u mechanika, ale mimo wszystko zgaduję, że powinnam być wdzięczna za dotarcie na miejsce. Wiatr się wzmógł i przez szybę oglądam wirujące kolorowe liście. Uśmiecham się na wspomnienie siebie sprzed dziesięciu laty. Tata grabił liście wokół domu i układał je w ogromne stosy, które ja i Sophie nazywałyśmy „naszymi górami”. Inni ojcowie prosili swoje dzieci o pomoc w grabieniu. Nasz tata wołał nas na skakanie po liściastych stosach. Takim właśnie był ojcem. Byłam taką szczęściarą! Mogłyśmy całymi godzinami obrzucać się liśćmi i chichotać wesoło, a tata śmiał się z nami, ścigając nas po podwórku. Moja mama była niesamowitym fotografem, więc zawsze utrwalała nasze wspólne chwile. Każde klikniecie chwytało wspomnienia, które teraz wydają się być odległe jak słońce. Tak wiele z tych wspomnień jest w pięknych ramkach i albumach, których do tej pory nie dałam rady rozpakować i obejrzeć. Tak bardzo jak jestem wdzięczna, że je mam, nie wiem czy kiedykolwiek będę w stanie ponownie na nie spojrzeć. Może kiedyś, ale jeszcze nie

3

Ten tekst z Greya jest strasznie ostatnio popularny… :P

Strona 17

Mia Michelle - Rose of Thorne teraz. Ocieram łzy, które napłynęły mi do oczu i wracam do rzeczywistości. Zabawne… przeszłość, teraźniejszość… nawet przyszłość… przynoszą mi tylko ból. Kiedy wysiadam z samochodu atakuje mnie ostre, poranne powietrze, więc otulam się szczelniej moim starym czarnym płaszczem. Staram się nie rozerwać podszewki, która dzięki agrafkom trzyma się jeszcze kupy. Zabieram białe kwiaty, leżące na siedzeniu obok i udaję się do odległego końca cmentarza, gdzie pod masywnym dębem spoczywają moi rodzice. Wyciągam z kieszeni ścierkę i delikatnie przecieram zdjęcia, na których nagromadził się brud. Po kilku ruchach przyglądam się dwóm uśmiechniętym twarzom. Nagle znów atakuje mnie fala bólu. Wspomnienia, jedno po drugim, przemykają mi przed oczami i nie jestem w stanie tego powstrzymać. Czuję tak wielki ucisk, że chyba zaraz eksploduję. Gorączkowo pochylam się, łapiąc za płytę nagrobkową, aż w końcu przyklękam. Teraz, kiedy jestem tak blisko ich twarzy, zaczynam niekontrolowanie płakać. Lilie w mojej ręce, trzęsą się niebezpiecznie, więc postanawiam je wypuścić. Tylko w dwóch miejscach pozwalam sobie na płacz. Tutaj i na pustej sali tanecznej. Muszę być silna, bo nie ma nikogo, kto przejąłby ode mnie tę role. Powoli śledzę palcami litery R–O–S–E, starając się zapanować nad oddechem. Kwiaty wkładam do wazonu. Siedzę tam, patrzę na ich uśmiechnięte twarze i próbując wziąć się w garść mówię do nich. – Tak bardzo za wami tęsknię. Sophie jest, cóż, jest niesamowita. Jest piękna zarówno w środku jak i na zewnątrz. Jest bezproblemowa. Wiem, że bylibyście dumni z tego, jakim stała się człowiekiem. Wciąż nie mogę uwierzyć, że kończy już liceum. Świetnie gra w piłkę i nie zdziwiłabym się, gdyby dostała masę stypendiów sportowych z różnych uczelni. Mam nadzieję, że dobrze się nią opiekuję. Chciałabym móc dać jej więcej, ale to takie trudne. Czasami mam wrażenie, że cały czas was rozczarowuję. Teraz mam sześciomiesięczny staż i potem w maju kończę studia. Mamo, tato, jestem taka przerażona…Nie wiem, co robić. Ledwo wiążemy koniec z końcem. Od kiedy wujek Trevor wszystko nam zabrał, nie wyobrażam sobie, jak mam odbywać staż za darmo i pracować w kawiarni tylko na pół etatu. Nie wiem na jak długo starczy mi oszczędności. Boję się, że skończą się zbyt szybko. Tak bardzo chciałabym, żebyście tu byli, żebym obudziła się i żeby to wszystko okazało się tylko złym snem. Tęsknię za Wami każdego dnia. Każdego. Kolejnego. Dnia. Kocham was całą sobą…

Strona 18

Mia Michelle - Rose of Thorne Biorąc wdech, pochylam się nad ich fotografiami i szepczę słowa wyryte na bransoletce, moim ostatnim prezencie urodzinowym. – Miłość jest wiecznością. Moja wieczność jest przy was.4 – Pochylam się, całuję fotografię na kamiennym nagrobku i ocieram z twarzy łzy. Kątem oka zauważam jakiś ruch, rozprasza mnie mężczyzna idący z przeciwnej strony alei cmentarnej. Z tak dużej odległości nie jestem w stanie rozpoznać twarzy, ale widzę ciemny płaszcz okrywający jego wysoką i szeroką sylwetkę. Wygląda na to, że jest w garniturze. W dłoniach trzyma piękny bukiet różowych lilii i wpatruje się uważnie w nagrobek przed sobą. Wygląda na to, że dzisiaj nie tylko we mnie to miejsce wywołuje smutek i przygnębienie. Wracam do samochodu i wstrzymuję oddech, odpalając silnik. Próbuję sześć razy, zanim auto w końcu budzi się do życia. CHOLERA! JAKIE TO ŻENUJĄCE! Włączam ogrzewanie i jadę po żwirowej drodze. Widzę, że mężczyzna odwraca głowę, kiedy ostrożnie przejeżdżam koło jego lśniącego czarnego Ferrari. Wyluzuj kolego, nie zarysuje ci twojego cacka. Stary, nie wiem czy będzie mnie stać zatankować tego grata, żeby przejeździł do końca tygodnia, a co dopiero wyobrazić sobie, żeby kupić takie drogie auto. Mogę się założyć, że ten koleś nigdy nie musiał się martwić o zepsuty samochód. Za to mogę sobie wyobrazić, jak musiały go zniesmaczyć moje żałosne próby odpalenia tego śmiecia. Wjeżdżam na zatłoczoną międzystanówkę i kieruję się w stronę domu. Muszę się pospieszyć, żeby zdążyć na wczesną popołudniową zmianę, bo desperacko potrzebuję pieniędzy. Wszystkiego najlepszego? Nie, w tym dniu nie ma dla mnie już nic wesołego. Żadnego prawdziwego szczęścia, już nigdy więcej, naprawdę.

4

W tym kontekście you odnosi się do rodziców, więc nieco zmienia brzemiennie graweru z bransoletki.

Strona 19

Mia Michelle - Rose of Thorne

Sebastian Zerkam na zegarek. CHOLERA! Jest 3:49 rano a ja, znowu, obudziłem się przed moim budzikiem, ustawionym na 5:00. Sen nigdy nie był moim przyjacielem. Dzisiaj nie jest inaczej. Zdezorientowany, wyłączam alarm i idę do łazienki w moim penthausie. Kiedy przechodzę przez pomieszczenie natrafiam na kawałek czerwonego jedwabiu. Identyfikuje go, jako bieliznę dziewczyny, którą przyprowadziłem do domu poprzedniej nocy. Podnoszę ją i wrzucam do kosza stojącego koło drzwi. Jest tak samo jednorazowa jak dziewczyny, które często tu przyprowadzam. Nigdy nie interesowały mnie ich imiona, jedynie to, co mogą dla mnie zrobić 5. To tylko parę godzin zabawy. Potem odsyłam je do domu. Jasne, mam kilka stałych „przyjaciółek do bzykania”, ale wszystkie znają zasady. Żadnych związków, zobowiązań, a już na pewno ŻADNEGO

zostawania

na

noc.

Podchodzę do tego jak do normalnych interesów, tylko że na moich zasadach, i tylko moich. W życiu kocham trzy rzeczy: pieniądze, władzę i pieprzenie, w czym nawiasem mówiąc, jestem zajebisty6. Stoję przed lustrem, przy szafce łazienkowej, by spryskać twarz chłodną wodą. Chwytając zimny, włoski marmurowy blat przyglądam się sobie. Kiedy patrzy na mnie świat, widzi Sebastiana Thorne’a, prezesa Thorne Enterprises, młodego, obrzydliwie bogatego kawalera, który zawsze dostaje to, czego chce. Zawsze. Czego się nie dotknie, zamienia w złoto. Ale kiedy ja patrzę w lustro, nie widzę tego człowieka. Nie – ja widzę mężczyznę, który żyje życiem, na które nie zasługuje. Nikt nie zna mojego sekretu. Odkąd umarł mój ojciec, jestem jedynym człowiekiem, który wie, co wydarzyło się tamtej nocy. Tak, mój ojciec cholernie dobrze zadbał o to, żeby nikt nie poznał prawdy o wypadku. Teraz minęło już siedem lat. Siedem długich lat, a ja wciąż nie wiem, co powiedzieć stojąc nad ich grobem. Wciąż próbuję odnaleźć spokój po tej nocy i wierzę, że kiedyś słowa 5 6

Łajdak… Jaka skromność xD…

Strona 20

Mia Michelle - Rose of Thorne nadejdą same, a wtedy ja w końcu poczuję się inaczej. Że w jakiś popieprzony sposób oni wybaczą mi z zaświatów. Tata nigdy nie dowiedział się, że przychodzę tutaj, co roku o tej samej porze. Kurwa, mój ojciec nigdy nawet nie wrócił pamięcią do tego dnia, za wyjątkiem tych momentów, kiedy wzbudzał we mnie poczucie winy, by do czegoś mnie zmusić. W jakiś chory sposób, moja astronomicznych rozmiarów spieprzona sprawa, skończyła się na emocjonalnym szantażu mojej osoby przez własnego ojca. Nawet po śmierci nienawidzę tego skurwysyna. Godzinna podróż wydaje się wlec w nieskończoność. Czuję się tak ciężki jak formujące się nade mną chmury. Zawsze pojawiałem się w tym miejscu wcześnie rano, żeby nikt mnie nie zastał. I kiedy przychodziłem tu przez te wszystkie lata, nigdy nie spotkałem żywej duszy. Do dzisiaj. Zatrzymuję się na żwirowym podjeździe i zauważam stary czerwony samochód zaparkowany po drugiej stronie drogi. Staję za nim. Z siedzenia obok zabieram kwiaty. Kiedy wychodzę na zewnątrz, w moją twarz uderza zimny wiatr. „Cholera, ale dzisiaj zimno” mówię w myślach zapinając płaszcz. Idę znajomą ścieżką do starego dębu i zamieram, na widok przede mną. To ona. Po tych wszystkich latach, stoi przede mną piękna dziewczyna, którą zapamiętałem z tamtej nocy. Nie wie, że tu jestem, natomiast ja zauważam, że gwałtownie drży. Patrzę jak otula się i klęka przed nagrobkiem. Białe kwiaty trzęsą się razem z nią, kiedy przykłada czoło do kamienia. I wtedy ja też to czuję - ból przeszywa moją pierś. Jej desperacja chłoszcze mnie raz za razem. Obraz ich porozrzucanych ciał wraca do mojego umysłu i mam wrażenie, że zaraz zwymiotuję. To JA spowodowałem ten ból. To ja jej to zgotowałem. Przez te lata wmawiałem sobie, że na pewno wiedzie szczęśliwe życie, otoczona rodziną i przyjaciółmi, że już dawno przebolała stratę. Najwyraźniej ten dzień prześladuje ją do dziś, tak samo jak mnie. Powoli ból ustępuje i patrzę jak dziewczyna zaczyna mówić do nagrobków. Nie potrafię tego wytłumaczyć, ale jestem nią tak zafascynowany, że nie przestaję obserwować jej z daleka. Z tego miejsca nie jestem w stanie zobaczyć jej twarzy, ale widzę jak lśniące loki

Strona 21

Mia Michelle - Rose of Thorne opadają jej kaskadą na plecy. A potem, jakby wyczuła czyjąś obecność, wstaje i odwraca twarz w moim kierunku. Spanikowany, spoglądam na najbliższy nagrobek, pozwalając jej odejść. Patrzę jak sunie przez cmentarz, niczym wędrująca, zagubiona anielska dusza. Ze zwieszonymi ramionami i spuszczoną głową wygląda tak, jakby przygniótł ją ciężar całego świata. Podnosi głowę i wkłada za ucho niesforny kosmyk włosów. Teraz w końcu mogę dokładnie się jej przyjrzeć. Dostrzegłem jej piękno już siedem lat temu, ale teraz jej uroda zapiera dech w piersi. Kiedy jest już bezpiecznie daleko spoglądam w jej stronę i widzę, że wsiada do starego czerwonego samochodu, za którym wcześniej zaparkowałem. Auto na zimnie nie chce odpalić. Czuję okropne wyrzuty sumienia, kiedy myślę, jak ciężko musi jej być. Po kilku nieudanych próbach silnik w końcu odpala, a ja pozwalam sobie na odważne spojrzenie, kiedy dziewczyna kieruje się ku wyjazdowi. Jakimś dziwnym sposobem, od kiedy ja zauważyłem, nie mogę oderwać od niej wzroku. Podchodzę do grobu z napisem ROSE, gdzie przed chwilą stała ona i kładę dłoń tam, gdzie wcześniej spoczywała jej. To tak jakbym mógł poczuć jej dotyk na sobie – zwariowałem. Spoglądam na zdjęcie dwóch uśmiechniętych osób. To, o co zawsze się

modlę,

jeszcze się nie spełniło. Dalej patrząc na zdjęcie, zastanawiam się jak bardzo ograbiłem tę rodzinę ze wspólnie spędzonych chwil. Wszystko przez głupią decyzję, by wsiąść tej nocy za kółko. To błąd, który popełnił głupi dzieciak. I konsekwencje, którym nie da się zadośćuczynić. Wypowiadam jedyne słowa, które przechodzą mi przez gardło. – Przepraszam, tak bardzo przepraszam…. – mówię, kładąc na grób kwiaty. Włożenie ich do wazonu byłoby zbyt osobiste.

***

Reszta mojego dnia w pracy jest okropna, bo mogę myśleć tylko o niej. Zawojowała moje serce i zawładnęła moimi myślami. Ciągle zastanawiam się jak brzmi jej glos, jak pachną jej włosy… Cholera, zastanawiam się nawet jak gładka jest jej skóra. Ale najbardziej ciekawi mnie jak przez ten cały czas wyglądało jej życie. Kim jest ta dziewczyna? Chcę dowiedzieć się wszystkiego na jej temat. Nie wiem, co jest ze mną nie tak, Strona 22

Mia Michelle - Rose of Thorne ale nie mogę wyprzeć jej z moich myśli. Teraz nie mogę rozgryźć czy to ciekawość, poczucie winy czy jakaś obsesja na jej punkcie. W każdym razie siedzę na tym spotkaniu zarządu i w głowie mam tylko ciemne loki i jej anielską twarz. Cieszę się, że nie widziałem dziś jej oczu, bo to byłoby moim gwoździem do trumny. Wyciągam telefon i piszę do Maxa Harrisona. To mój

firmowy

człowiek

orkiestra od zadań specjalnych. Większość z nich jest nielegalna i niespecjalnie chciałbym się w nie zagłębiać. Powiedzmy, że jego dyskrecja jest sowicie wynagradzana. JA: Max, zdobądź wszelkie możliwe informacje na temat Skylar Rose. W trybie natychmiastowym. MAX: Tak jest szefie. Już się robi.

Strona 23

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 3 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar – Dobry, Soph! – Wołam, witając siostrę w kuchni. Właśnie wkłada chleb do tostera. Kiedy odwraca się, by mnie przywitać, opada jej szczęka. – Jezu, Sky, wyglądasz jak gówno!7 Dlaczego wciąż masz na sobie ciuchy z pracy? Spałaś w nich? – żartuje. – Boże, dzięki! Też cię kocham – mówię, wywracając na nią oczami. – Mówię serio… O której wyszłaś z pracy? Tylko nie mów, że znowu zamykałaś za Jessiego!!? Sky, nie możesz wciąż pracować na dwie zmiany! – Tak Sophie, zamykałam wczoraj i tak, dzisiaj też pracuję na dwie zmiany. I nie zaczynaj! Potrzebujemy pieniędzy, Soph. Nie mam wyjścia. Rzuca mi zatroskane spojrzenie, ale nie przerywa smarowania tosta masłem. – Nie masz dzisiaj spotkania w szkole? – pyta. – Tak, mam o 8:00, a potem idę prosto do pracy i nie wrócę do domu przed północą, więc czy mogłabyś jeszcze raz przenocować u Samanthy? – Jestem pewna, że jej rodzice nie będą mieli nic przeciwko. Jej mama powiedziała, że zawsze jestem mile widziana – wyjaśnia, a ja oddycham z ulgą. Jestem bardzo wdzięczna rodzicom Samanthy, że służą nam pomocną dłonią, kiedy muszę zostać w pracy do późna. Sophie obchodzi stół i ściska mnie mocno.

7

Ale siostra… :P

jekatierinka

Strona 24

Mia Michelle - Rose of Thorne – Hej dzieciaku, co to ma być? – pytam odwzajemniając uścisk. – Strasznie cię kocham Sky! Nienawidzę patrzeć jak tak ciężko pracujesz, to wszystko… Prawie cię nie widuję. – Obiecuję ci Soph, że kiedyś będzie lepiej. A kiedy ten dzień nadejdzie, rozpalimy ogromne ognisko i spalimy ten okropny uniform. – Zaczyna się śmiać, a ja całuję ją w czoło. Słyszę klakson samochodu i kiedy wyglądam przez okno, widzę chłopaka Sophie – Rylana, który właśnie zatrzymuje się przed naszym domem. Chichoczę, kiedy widzę jak stroi się we wstecznym lusterku. Nie da się nie zauważyć, że kompletnie zadurzył się w mojej siostrze. – Uuuuu… lepiej już wychodź, mała. Wygląda na to, ze Rylan umrze, jeśli nie dostanie porannego buziaczka – mówię, dając jej kuksańca. – Ha. Ha, Sky. – Całuje mnie i zbiera się do wyjścia. – Bądź ostrożna i kocham cię, mała! – krzyczę, żeby mnie usłyszała. – Będę, i ja ciebie też! – odkrzykuje zatrzaskując drzwi. Wyglądam jeszcze raz przez stare kuchenne okno i zabieram się za zmywanie naczyń. Widzę jak twarz Rylana rozjaśnia się, kiedy Sophie idzie w jego kierunku. Ściska go za szyję i daje mu epickiego całusa. Miłość młodych jest urocza, a ja cieszę się jej szczęściem. Mam nadzieję, że kiedyś ktoś będzie patrzył na mnie z taką samą miłością. Teraz nie mam na nic czasu. Obecnie, poza szkołą i pracą, Sophie jest moim priorytetem – potrzebuje nowych korków do gry, i lada chwila będą jesienne tańce, więc muszę złapać kilka dodatkowych godzin, żeby jakoś za to zapłacić. Spoglądam na stary zegar babci i stwierdzam, że muszę zaraz wyjść, jeśli nie chcę się spóźnić na spotkanie. Łapię kluczyki i portfolio, po czym wychodzę z domu. Moje poranne spotkanie z dr Martinem jest wyjątkowo ważne. Będziemy omawiać szczegóły moich możliwości w związku ze stażem. Jestem szczęściarą, bo jako pierwszej kobiecie udało mi się umówić na rozmowę o staż w Thorne Enterprises. To jedna z najlepiej prosperujących firm projektowych na południu. Tak się złożyło, że właśnie w tej firmie najbardziej chciałam odbyć praktyki. 8

***

8

O ironio…

Strona 25

Mia Michelle - Rose of Thorne Moje spotkanie przebiega wyjątkowo dobrze. Dr Martin informuje mnie, że moja pierwsza, wstępna rozmowa kwalifikacyjna, odbędzie się przy Radzie Doradczej w przyszłym tygodniu. Nie wiem, czy dam radę dobrze się do niej przygotować, biorąc pod uwagę moją pracę na dwie zmiany. Ale nie mogę pozwolić sobie na zawalenie tej sprawy. Szybko dopisuję sugestie dr Martina do swojego portfolio i zbieram się do wyjścia. *** Przebiegam przez miasto i w samą porę wpadam do pracy. Jesse jest okropnie zajęty, gdyż śniadaniowi klienci nieustannie napływają do lokalu. Łapię starego bajgla z pracowniczej kuchni, zawiązuje fartuch i rzucam się w wir pracy. Wkrótce zaczynają się lunche i obiady. Byliśmy tacy zajęci, że nie miałam nawet chwili czasu na przerwę, więc teraz padam z nóg. Uśmiecham się i pozdrawiam stałych klientów, po cichu licząc napiwki w swojej kieszeni. Zauważam Kylie, moją najlepszą przyjaciółkę i półetatową hostessę. Teraz gapi się na mężczyznę, który właśnie wszedł do środka. Kręcę głową i się śmieję z niej... Co za cholerna flirciara! Nie widzę jego twarzy, ale zauważam, że Kylie kieruje go na miejsce niedaleko mnie. Musi być niezły. Kylie wygląda jakby miała zaraz wybuchnąć. Obsługuję jakąś parę w rogu, a potem udaje się do nowoprzybyłego gościa. Włosy zwisają mi smętnie, a na fartuchu mam tłustą plamę. Co tam… Poprawiam niesforne kosmyki i wyjmuję notatnik, żeby przyjąć zamówienie. – Cześć, nazywam się Skylar. Witamy u Jessiego. Czy podać coś do picia? Nagle znajduję się twarzą w twarz z najgorętszym facetem, jakiego kiedykolwiek widziałam. Jego hebanowe włosy są zmierzwione, w taki seksowny sposób, jaki zawsze uwielbiałam u facetów. Długie ciemne rzęsy okalają jego lśniące bursztynowe oczy. Wygląda jak jakiś idealny grecki bóg i czuję, że twarz oblewa mi się rumieńcem, kiedy wita mnie zwalającym z nóg uśmiechem. Jasny gwint, ale on jest gorący!!! Zaczynają mi się trząść kolana i muszę oprzeć się o ladę. Co jest ze mną nie tak?! Nieznajomy nie odezwał się jeszcze ani słowem.

Strona 26

Mia Michelle - Rose of Thorne Co mam robić? Robię to, co mogę zrobić. Jak idiotka powtarzam: – Cześć, nazywam się Skylar. Witamy u Jessiego. Czy podać coś picia? Świetnie Skylar, teraz myśli, że jesteś kompletną debilką. – Witaj Skylar, poproszę słodką herbatę – mówi gładko. Sposób, w jaki wypowiada moje imię, wywołuje u mnie niespodziewane dreszcze. Wiem, że muszę odejść zanim zobaczy, że znów się rumienię. Potykając się o własne stopy, idę by napełnić dzbanek z herbatą. Kiedy przechodzę przez pomieszczenie, przystojniak nie spuszcza ze mnie wzroku. Odprężam się, kiedy stoję do niego tyłem. Mam chwilę na zorganizowanie własnej osoby. Kontroluj się Skylar! To tylko facet. Niesamowicie przystojny, ale wciąż tylko facet!!! To nie tak, że żaden przystojny facet nigdy ze mną nie flirtował. Po prostu ten wstrząsnął mną u podstaw. Zbieram się w sobie i zamierzam podejść do niego, by podać mu zamówiony napój. Kiedy się odwracam widzę, że uśmiecha się do mnie. Słodki Jezu, dlaczego ten facet musi mieć taki uśmiech? Powinno być zabronione, być takim adonisem. Proszę, nie pozwól mi wylać na niego tej herbaty.

Sebastian Już od godziny siedzę na parkingu przy kawiarni „U Jessego”. I wciąż nie zebrałem się na odwagę, żeby wejść do środka. Mocno ściskam czarną teczkę, którą dostałem wczoraj od Harrisona. Ta teczka zawiera prawie każdy szczegół z życia panny Skylar Marie Rose. Wchłonąłem każde słowo, od deski do deski, jakbym czytał jakąś fascynującą powieść. Jest tancerką, a przynajmniej była przed wypadkiem. Musiała być cholernie dobra, skoro w tak młodym wieku dostała się do Baylor Dance Akademy. Była także wybitną uczennicą, a w liceum najlepszą w klasie. Wiem nawet ile pieniędzy ma obecnie na koncie rozliczeniowym. Pozwolę sobie zauważyć, że stan konta 328 dolarów i 98 centów, doprowadził mnie niemalże do załamania psychicznego. Mam na myśli… kurwa, nawet teraz mam przy sobie, co najmniej dziesięć razy tyle. Strona 27

Mia Michelle - Rose of Thorne Biorę głęboki wdech i zamykam folder. Nie mogę się powstrzymać i patrzę na zdjęcie przyklejone do teczki. Chociaż pochodzi z jej legitymacji studenckiej, nawet na nim wygląda uwodzicielsko. Coś mnie intryguje w tej fotografii. Te oczy, mimo że tak wstrząsająco piękne, wydają się bez życia. Niczego bardziej nie pragnę, jak zwrócić tej dziewczynie codzienność sprzed wypadku. Ale żadna ilość życzeń czy pieniędzy tego nie naprawi. Nie wiem jak, ale jakoś jej to wynagrodzę. Zostawiam teczkę na tylnym siedzeniu i wchodzę do kawiarni. Teraz albo nigdy. Muszę to zrobić.

*** Jasny gwint, jak na czwartkowy wieczór, jest tu strasznie tłoczno. Kiedy zauważam ją przy ladzie nakłaniam hostessę Kylie, by zaprowadziła mnie do baru. Śledzę, jak przemyka pomiędzy stolikami z wielką tacą wyładowaną jedzeniem. Chwytam plastikowe menu, żeby się za nim ukryć. Moje oczy podążają za nią, badając jej piękne ciało. Krótki niebieski uniform podkreśla jej boskie kształty i eksponuje długie nogi, opinając dziewczynę w strategicznych miejscach. Jest zupełnie nieświadoma, że kusi prawdopodobnie każdego mężczyznę w tym pomieszczeniu. Długie, falowane włosy związała w kucyk i każdy orzechowy kosmyk podskakuje wesoło, kiedy wraca do lady, gdzie siedzę. Kiedy słyszę jej anielski głos pytający o zamówienie, serce zaczyna mi walić jak szalone. Zbierając się na odwagę rzucam na nią okiem. Nasze spojrzenia się krzyżują i jestem sparaliżowany. Gapię się w te cholernie turkusowe oczy, które prześladują mnie w snach. Wtedy bogini przede mną robi coś na co kompletnie nie jestem przygotowany… uśmiecha się. Przysięgam, że ten uśmiech rozświetliłby całe Austin. Moja twarz również wykrzywia się w olbrzymim uśmiechu, ale zdolności językowe wciąż nie powracają. Jestem miliarderem na kierowniczym stanowisku… i NIGDY nie tracę kontroli, a jednak żadne słowo nie wychodzi z moich ust i tkwię tam z durnowatym uśmiechem przyklejonym do twarzy. WEŹ SIĘ W GARŚĆ SEBASTIAN! Udaje mi się zamówić napój, ale nie jestem w stanie oderwać od niej wzroku. Miałem do czynienia z wieloma pięknymi kobietami, ale żadna z nich nie może się równać z tą dziewczyną. Te pełne, ponętne malinowe usta, aż proszą się o pocałunek. Kiedy czuję bijący

Strona 28

Mia Michelle - Rose of Thorne od niej zapach waty cukrowej, natychmiast mam ochotę wylizać ją od stóp do głów i głęboko się w niej zanurzyć. Ja pierdole! Co się ze mną dzieje? Staram się zapanować nad swoimi instynktami, kiedy widzę, że wraca z moim zamówieniem. Znów zniewala mnie uśmiechem i zdaję sobie sprawę, jak mocno ściskam plastikowy kubek z herbatą. Ja jebie, ten uśmiech mnie zabije. – Czy już pan wie, co chciałby zamówić? – pyta mnie słodko. Udaję, że czytam ofertę z kawałka plastiku, który mam przed sobą, ale tak naprawdę jedzenie jest ostatnią rzeczą, na jaką mam teraz ochotę. Założę się, że jest pyszna… – A co pani poleca? – pytam nie podnosząc wzroku. – Tak naprawdę, to wszystko jest dobre – uśmiecha się zanim kończy – OPRÓCZ ciasta. Pochyla się nade mną i szepcze parę słów porady. – Niech pan się trzyma Z DALEKA od ciasta. Jeśli chce pan ciasto, to mogę wskazać świetne miejsce, gdzie jest najlepsze ciasto na świecie… – mówi poufnie. Nie mogę wytrzymać i zaczynam się śmiać. Słodki Jezu, nie dość, że jest cholernie gorąca to jeszcze ma urocze poczucie humoru. Wciąż jeszcze nie przyjrzałem się menu, ale wiem, że muszę coś zamówić. Wybieram pierwszą rzecz, na którą spoglądam. – Poproszę „Szczękoopadacza”. Jej brwi unoszą się w zdziwieniu, a kąciki ust układają się w zjadliwy uśmieszek. – Jest pan pewny? – Tak, jestem pewny – mówię. Uśmiechając się w ten cholerny sposób, skrobie moje zamówienie i odchodzi.

***

Strona 29

Mia Michelle - Rose of Thorne Kiedy czekam na posiłek przyglądam się jak sprawnie manewruje między stolikami. Widać, że jest zmęczona, ale wciąż się uśmiecha i wita gości. Po powtórnym opróżnieniu kubka z herbatą, widzę jak podchodzi do okienka, by odebrać moje zamówienie. Niesie monstrualnych rozmiarów tacę, na której leży mniej więcej 3 kilogramowy hamburger. Na tym stosie leży też bardzo dobrze znana gatunkowi ludzkiemu dekoracja – a mianowicie co najmniej kilogramowa porcja frytek. Moje zamówienie zwraca uwagę całej kawiarni. DOBRY BOŻE, co za idiota zamówiłby coś takiego?! Najwyraźniej ja jestem tym idiotą. Wciąż zabija mnie uśmiechem, kiedy kładzie przede mną kolosalnych rozmiarów tacę. – „Szczękoopadacz”, proszę pana. Smacznego! – Mruga do menu i chichocze. Nie jestem w stanie zamknąć ust. Dziewczyna szybko nurkuje pod ladę, wyciąga stary aparat i utrwala na zawsze przerażenie widniejące obecnie na mojej twarzy. Wciąż się śmiejąc, wachluje się zdjęciem, które przed chwilą wyskoczyło ze starego Polaroida. Kiedy fotografia wysycha, przylepia ją do ściany za sobą. Teraz moja twarz dołączyła do niezliczonej ilości innych klientów, którzy najwyraźniej zamówili to samo, co ja. Kilka minut później dziewczyna wraca z nożem i zaczyna kroić hamburgera na mniejsze kawałki. – Czekałam, żeby sprawdzić, czy zamierza pan zjeść go normalnie, ale pomyślałam, że to może trochę pomoc – mówi i dalej kroi posiłek. Biorę gryza pokrojonego hamburgera i czuję jak rozpływa mi się w ustach. Nie jadłem takiego od czasów college’u i nie mogę uwierzyć, że zapomniałem jak dobre mogą być. Prawie wszystkie frytki i trochę burgera dalej, dziewczyna wraca do mojego stolika. Jestem objedzony i modlę się, żeby nie zwymiotować na ladę. – Więc jak idzie? Podać coś jeszcze? Może jakiś deser? Wie Pan, mamy też wyzwanie z shake`ami – droczy się ze mną, z tym swoim uśmieszkiem. – Nie dzięki. Myślę, że to mi w zupełności wystarczy. – Chichoczę, a ona wystawia rachunek. Moja dłoń przelotnie spotyka się z jej, kiedy przez ladę podaje mi paragon. Przez ten jeden krótki moment, przytłaczająca fala energii sprawia, że gwałtownie wciągam powietrze. Oceniając wyraz jej twarzy, ma podobne odczucia. Jest między nami jakaś niewytłumaczalna chemia. Cholera. Strona 30

Mia Michelle - Rose of Thorne To było wiadome – nawet tej okropnej nocy siedem lat temu. Rachunek wynosi 14 dolarów i 58 centów. Śmieję się ze śmiesznie małej kwoty. Wyciągam portfel i wręczam jej studolarowy banknot. Odchodzi na bok, by wydać mi resztę. Korzystając z chwili chwytam długopis z lady. Szybko odwracam paragon i piszę podziękowanie, proszę też, by zachowała resztę. Uśmiecha się wręczając mi pieniądze i proponuje zapakowanie reszty jedzenia na wynos. Odmawiam grzecznie a ona życzy mi miłego dnia. Cóż, na pewno nie tak wyobrażałem sobie ten wieczór…

*** Spędziłem przy niej mniej niż godzinę a już pragnę więcej. Zabieram resztę z rachunku i kładę cale 85 dolarów i 42 centy na miejscu, w którym siedziałem. Dokładnie wiem, co mam robić. To znaczy, wsiąść do swojego samochodu i odjechać stąd.

***

Powinienem zapomnieć, co się dzisiaj wydarzyło. Ale zamiast wrócić do auta, obserwuję ją przez szybę kawiarni. Widzę jak uśmiecha się, kiedy czyści miejsce, w którym siedziałem. I wtedy rozdziawa szeroko buzię, kiedy znajduje mój napiwek. Zdezorientowana, gorączkowo rozgląda się wokół i czyta notatkę, którą dla niej zostawiłem. Uśmiecha się, a ja czuję, że serce zaczyna mi szybciej bić. Dlaczego tak na nią reaguję? Zapiera dech w piersi… Jest taka nieskazitelne prawdziwa i chyba jeszcze nikt w życiu tak mi się nie podobał. To niedopuszczalne. Wiem, że powinienem odjechać, ale nie robię tego… nie mogę. Zamiast tego czekam do 22:00, kiedy kończy się jej zmiana. Wraz z wyjściem ostatniego klienta widzę, że jest wykończona. Siada na ladzie, ściąga buty i zaczyna masować obolałe stopy. Boże, dałbym wszystko, żeby moc zrobić to za nią! Niedługo po tym, ona i druga pracownica – Kylie wychodzą razem. Strona 31

Mia Michelle - Rose of Thorne Widzę, że rozmawiają, idąc do swoich samochodów. Kylie przytula ją na pożegnanie, wsiada do swojego auta i odjeżdża. Biorę głęboki wdech, zbieram się na odwagę i zmierzam w jej kierunku. – Proszę mi wybaczyć, ale czy mogłaby mi pani w czymś pomoc? – pytam. Zaskoczona moim głosem, podskakuje i upuszcza kluczyki na ziemię. – JASNA CHOLERA!!!! Boże… jest pan ekspertem w straszeniu dziewczyn na śmierć! – mówi, łapiąc się za pierś i próbując złapać oddech. Schylam się i podnoszę kluczyki z chodnika, a ona instynktownie wyciąga ku mnie swoją dłoń. Delektuje się uczuciem jej jedwabistej skóry na mojej, kiedy umieszczam kluczyki w jej ręce. Niezaprzeczalna dawka energii ponownie przepływa przez moje ciało i zauważam, ze jej nieskazitelne policzki zalewają się rumieńcem. Nie może zaprzeczyć, że też to czuje, a ja nie mogę się powstrzymać i uśmiecham się widząc jej reakcję. – Przepraszam, że cię przestraszyłem, ale miałem nadzieję, że wskażesz mi miejsce, w którym mogę zjeść najlepsze ciasto na świecie. Może także pozwolisz kupić sobie kawałek? To znaczy, jeśli nie jesteś teraz zbyt zajęta. Uśmiech wykwita na jej ustach i spogląda na zegarek. – Hmmm, coś ci powiem, akurat tak się składa, że mam ochotę na najlepsze ciasto na świecie, więc myślę, że dołączę do ciebie. 9 Ale ja płacę! Nie uwierzyłbyś, jaki napiwek zostawił mi pewien facet! – żartuje i pokazuje mi, żebym dołączył do niej na chodniku. Idąc po betonowych płytach jestem zdumiony, jak łatwo wpadliśmy w konwersację. Zamiast niezręczności, czuję jakbyśmy znali się całe życie. Wpatruje się w nią i nie wiem, co ja kurwa właściwie wyprawiam?! Ale jedyne, co się teraz dla mnie liczy, to fakt, że idę obok najbardziej intrygującej istoty, jaką kiedykolwiek spotkałem i już nigdy nie chcę jej wypuścić.

9

Really?! W nocy, na „ciasto” ,z obcym facetem… kobieto!!!

Strona 32

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 4 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Wiem, że to szalone i że dopiero co poznałam tego faceta, ale zupełnie mnie pochłonął, jak nikt dotąd. Ze względu na swoją trudną sytuację, od dawna nie byłam na randce i z pewnością nie mam czasu na żadne związki. To nie tak, że nie chcę. Ale wychowywanie młodszej siostry, szkoła i praca nie pozostawiają wiele czasu na nic innego. Teraz naprawdę nie mogę się niczym rozpraszać. Muszę myśleć trzeźwo na nadchodzącą rozmowę kwalifikacyjną i pracowitym sześciomiesięcznym stażu. Absolutnie żadnego roztargnienia. Nie mam na to czasu. Cóż, może znajdę parę minut na ciasto. Kiedy wyszedł z kawiarni, nie będę kłamać, zrobiło mi się smutno. Ale kurcze, jak kompletnie obcy człowiek może mieć na mnie taki wpływ? Może powinnam była dać mu swój numer telefonu albo, chociaż wyglądać na bardziej zainteresowaną? Po prostu nie mam doświadczenia w takich sprawach. Kiedy zauważyłam, że zostawił mi 80 dolarów napiwku i notkę, moje serce zaczęło bić tak szybko, że naprawdę bałam się, że wyskoczy mi z piersi. Myślałam, że już nigdy go nie zobaczę i ta myśl mnie przerażała. Ostatnią rzeczą, jakiej się spodziewałam to to, że zobaczę go na parkingu po skończeniu swojej zmiany. Nawet teraz, kiedy idziemy ramie w ramie do Marie, zauważam jak nasze ciała reagują na siebie. Przy nim czuję się bezpieczna i chciana. Nie wiem jak to wszystko jest możliwe, skoro prawie się nie znamy. Jest zimno jak na wrześniową noc, ale do Marie jest zaledwie rzut beretem. Otulam się swoim starym znoszonym płaszczem i modlę się, żeby nie zauważył, w jakim tragicznym jest jekatierinka

Strona 33

Mia Michelle - Rose of Thorne stanie. Płaszcz na pewno nie przetrwa tej zimy i czeka mnie kolejny wydatek, którego naprawdę nie potrzebuję. Zatrzymuję się, kiedy zauważam zgaszony szyld nad piekarnią. Wiem, że Marie wciąż jest w środku i przygotowuje się na jutro, więc bez namysłu chwytam go za rękę i ciągnę do bocznego wejścia. Jasna cholera! Czy JA POSTRADAŁAM ZMYSŁY?! Trzymam za rękę gorącego nieznajomego i ciągnę go do ciemnego zaułka. Nie mam pojęcia, co we mnie wstąpiło. Zaraz, oczywiście, że wiem… to wszystko jego wina. Jego boskie bursztynowe oczy patrzą niespokojnie na nasze złączone dłonie. Delikatnie ściskam jego rękę i posyłam mu pokrzepiające spojrzenie. – Spokojnie, nie jestem obłąkanym seryjnym mordercą. Przyrzekam, że nie ciągnę Cię tu, żeby cię zabić. Marie już zamknęła, ale zawsze zostaje do późna, żeby przygotować się na następny dzień – wyjaśniam z wahaniem puszczając jego dłoń. Już tęsknię za jego dotykiem. Delikatnie pukam w tylne drzwi i spoglądam na niego. Wygląda na zdenerwowanego, kopiąc chodnik przed sobą. Teraz dostrzegam w nim więcej ciepła. Wygląda na bardziej odprężonego niż w kawiarni. Wyciągam rękę, by ponownie zapukać w drzwi, ale wtedy Marie w końcu otwiera i wita mnie ciepłym uściskiem. – Skylar, witaj moja kochana – mówi, całując mnie w oba policzki. Nagle się marszczy i łapie moją twarz między swoje dłonie. – Biedactwo, wyglądasz na wykończoną. Przestaniesz w końcu tyle, pracować, piękna? – pyta, szczypiąc mnie w policzek. Nie da się nie kochać Marie Givana. Wszyscy w okolicy ją uwielbiają. Przez te wszystkie lata była dla mnie jak babcia. I zawsze dawała świetne rady. Nie wspominając o zajadaniu problemów jej najnowszymi, pysznymi ciastkowymi wynalazkami. Kiedy Marie się odwraca zauważa przystojnego mężczyznę stojącego za mną. – A kim jest ten przystojniak? – pyta mrugając do mnie znacząco. O MÓJ BOŻE. Nie zrobiła tego! Stoję tam, zbyt ogłupiała, żeby cokolwiek jej odpowiedzieć i właśnie zdaję sobie sprawę, że nawet nie mam pojęcia jak ten facet się nazywa. OK, więc TAK, teraz już OFICJALNIE masz przesrane. A on jakby instynktownie wyczuwa moją panikę i wyciąga rękę do Marie, uśmiechając się. Strona 34

Mia Michelle - Rose of Thorne – Miło cię poznać Marie. Jestem Sebastian Kohlson. Skylar mówi, że robi pani najlepsze ciasta na świecie, ale muszę powiedzieć, że raczej ciężko mnie do siebie przekonać, jeśli chodzi o ciasta. Marie chichocze na te wyzywające słowa i zaprasza nas do środka. Wszyscy szybko schodzimy z ostrego, nocnego powietrza. – Cóż, masz szczęście młody człowieku. Dopiero, co wyjęłam szarlotkę z piekarnika. Usiądźcie i ogrzejcie się. – Ruszam się z miejsca i siadam przy małym kominku. Uwielbiam tak siedzieć w chłodne noce. On natomiast zdejmuje swoją kurtkę, wiesza ją na krześle i spieszy mi z pomocą. Wstydliwie odmawiam, gdyż nie chcę, żeby zobaczył agrafki poprzypinane do podszewki. – Chciałbyś się napić kawy? – pytam. – Z przyjemnością – odpowiada. Wstaję, żeby przygotować napój i czuję jak jego oczy podążają za mną przez sklep, aż do starego drewnianego baru. Ostrożnie podnoszę wzrok i spotykam jego palące spojrzenie. Zawstydzona uśmiecham się do niego i kontynuuję przygotowywanie kawy. Potem siadam i stawiam przed nim parujący kubek. – Dziękuję – mówi, a ja podaję mu jeszcze śmietankę i cukier. Zaczynam nerwowo bawić się uchem swojego kubka i męczę się nie wiedząc, co powiedzieć. Ta cisza pomiędzy nami mnie dobija. – Powinienem wcześniej się przedstawić. Przepraszam – mówi nagle, wyrywając mnie z zamyślenia. – Och, w porządku. Po prostu nie wierzę, że nie spytałam cię o imię zanim postanowiłam cię tu przyprowadzić. Nie za bardzo wiem, co się dzisiaj ze mną dzieje – odpowiadam, zaglądając do stojącego przede mną kubka. Słyszę głośny trzask i następującą po nim równie głośną włoską wiązankę Marie. To strasznie zabawne, kiedy wciąż zdarzy jej się mówić w ojczystym języku. Naprawdę musze nauczyć się włoskiego! – Wszystko tam w porządku? – wykrzykuję do Marie, starając się ukryć rozbawienie w moim głosie. – Tak, dam sobie radę – odkrzykuje wzburzona. Marie szybko wraca, ale tylko z jednym kawałkiem szarlotki, na którym ułożyła wielka gałkę lodów waniliowych. Kładzie ciasto na stole, a ja patrzę na nią zdezorientowana.

Strona 35

Mia Michelle - Rose of Thorne O nie. Nie. NIE! To nie będzie jak ta scena ze spaghetti z „Zakochanego Kundla”. Co ty knujesz, Marie? – Wybaczcie mi, ale reszta ciasta spadła ze stołu. Za to przyniosłam dwie łyżeczki – mówi wręczając nam srebro. – A teraz, oczekuję pełnej oceny mojego ciasta, młody człowieku. Bon appetit! – Marie mruga i szybko wynajduje jakąś wymówkę, by wrócić na zaplecze. Sebastian łapie jedną łyżeczkę i szybko bierze spory kawałek ciasta z roztapiającymi się już lodami. Przyglądam się jak otwiera swoje apetyczne usta i umieszcza w nich ciasto. Zaraz, czy ja właśnie powiedziałam apetyczne usta? – MMMMMmmmmm. O MÓJ BOŻE – mówi i zamyka swoje piękne oczy, uderzając z rozkoszy pięścią w stół. Uśmiecham się widząc jego reakcję. Yep, ciasta Marie SĄ po prostu nie z tego świata! Właśnie mam powiedzieć „a nie mówiłam”, ale w tym momencie on bierze kolejna porcję ciasta i wtyka ją w moje otwarte usta. Chichocze na moje oczywiste zdziwienie, a ja smakuję cudowne połączenie cynamonu i wanilii, no i Sebastiana. Jestem upojona samym faktem, że jego usta dotykały tej samej łyżeczki zaledwie chwilę temu. Dlaczego to zrobił? Na początku nie czułam się zbyt komfortowo dzieląc z nim ciasto, ale teraz – teraz on sprawił, że stało się to tak intymne, tak osobiste. Znaczy, jak jedzenie ciasta z kimś zupełnie obcym może okazać się tak szalenie erotyczne? Jestem zahipnotyzowana jego idealnymi ustami i dźwiękami, które wydaje jedząc. Cholera, mogę się założyć, że ten facet nawet jedzenie brokułu zmieniłby w erotyczne doznanie. Bierze kolejny kawałek i kieruje łyżeczkę w moją stronę. Jemy tak dopóki z talerza nie znika cała porcja. Śmieję się z faktu, że moja łyżeczka pozostała nieruszona. Marie wraca do nas i Sebastian wstaje, żeby wręczyć jej pusty talerz. – I? – pyta z uśmieszkiem na twarzy, kładąc rękę na biodrze. – Jak się plasuje w twoim rankingu, panie „Ciężko Mi Zaimponować Ciastem”? – Proszę pani, to było najlepsze cholerne ciasto, jakie jadłem. Marie promienieje i zabiera od niego pusty talerz.

Strona 36

Mia Michelle - Rose of Thorne – Cholera, jasne, że tak! – odpowiada, mrugając i z powrotem udaje się do kuchni. Sebastian odrzuca głowę w tył, śmiejąc się głośno. Jego piękne bursztynowe oczy błyszczą, kiedy odwraca ku mnie wzrok. Co jest w tym facecie, co sprawia, że jestem taka rozedrgana? – Więc, jak długo pracujesz u Jessiego? – wypytuje mnie, kiedy ponownie siada i zaczyna pić swoją kawę. – Cóż, zaczęłam tam pracować, kiedy byłam jeszcze w liceum. Na początku pracowałam tylko po lekcjach i w weekendy, żeby pomóc babci. A teraz mam stąd niedaleko na uczelnię, więc pracuję do zakończenia studiów. – To kiedy się bronisz? – pyta zaciekawiony. – W maju, a potem mam zamiar spalić ten uniform – żartuję i biorę łyk kawy. Moje słowa miały być zabawne, ale on wcale nie wygląda na ucieszonego. – A co ty robisz? Studiujesz? – pytam w nadziei na zmianę tematu. – Nie. Skończyłem Uniwersytet Duke’a parę lat temu. Mój tata chciał, żebym przejął rodzinny biznes, więc teraz zarządzam jego pracownikami. Wyczuwam gorycz w jego słowach, a on sam zaczyna kręcić się na krześle. Zatopiony w myślach wpatruje się w płomienie za moimi plecami. – Mieszkasz gdzieś w pobliżu, czy jesteś tylko przejazdem? – To pytanie strasznie mi ciąży. Nie będę kłamać. Modlę się, żeby mieszkał niedaleko stąd. – Och, tak, właściwie to mieszkam po drugiej stronie miasta. Po prostu nie pojawiam się w mieście tak często jak kiedyś. Zauważyłem szyld kawiarni i postanowiłem, że wpadnę na jakiś obiad. Teraz naprawdę się cieszę, że to zrobiłem – mówi, a ja czuję jak rumieniec powoli wchodzi mi na szyję i rozprzestrzenia się na moich policzkach. MUSZĘ nauczyć swoje ciało, żeby przestało się rumienić. – Też bardzo się cieszę, że tak się stało – odpowiadam. Muskam jego dłoń i nasze oczy spotykają się. Nie potrafię wyjaśnić, czego doświadczyłam w tym spojrzeniu. Jestem rozanielona i czuję się jakby wyssano ze mnie powietrze. Kiedy zatapiam się w tym bursztynowym spojrzeniu, czuję spokój i opanowanie. Jest między nami niezaprzeczalne połączenie, którego nie zaznałam nigdy wcześniej. Mam ochotę otoczyć go ramionami i całować, dopóki nasze oddechy nie stałyby się jednością. Moje własne ciało zdradza mnie w nieznany mi dotąd sposób. Jedno spojrzenie w jego stronę i wiem, że on też coś czuje. To jest niebezpieczne i znacznie wychodzi poza to, na co byłam przygotowana.

Strona 37

Mia Michelle - Rose of Thorne Pochyla się nade mną i czuję, że moje ciało zbliża się do niego. Ulegam magnetycznemu przyciąganiu i nie mogę powstrzymać się od patrzenia na jego usta. Kiedy zbliża się jeszcze bardziej, czuję, że moje serce zaczyna galopować? Powoli przejeżdża palcem przez mój policzek i wraca z powrotem do rozwartych ust. – Czy masz jakiekolwiek pojęcie, jak bardzo jesteś piękna? – pyta miękko szepcząc. Obniżam wzrok, ale on łapie za mój podbródek, bym spojrzała mu w oczy. Delikatnie chwyta moją twarz w swoje ręce i przejeżdża kciukiem po mojej dolnej wardze. – Tak niewiarygodnie wspaniała – szepcze. Jego oczy spoczęły na moich ustach, a ja bezmyślnie oblizuję dolną wargę. Lekko zbliża wargi ku moim i odsuwa loki z mojej twarzy zanim nasze usta zderzają się ze sobą. Trzyma mnie w mocnym uścisku pogłębiając pocałunek. Nasze języki spotykają się, a ja w końcu pozwalam dojść do słowa swoim pragnieniom. W połączeniu z wciąż wyczuwalnym cynamonem, smakuje niesamowicie. Sebastian wydaje z siebie aprobujące jękniecie, a ja pozwalam sobie na sięgnięcie do jego przystojnej twarzy. Jego doskonały zapach przypraw korzennych jest niesamowitym afrodyzjakiem. Nie chcę kończyć tego pocałunku. Chcę, żeby trwał wiecznie. Każdy centymetr mojego ciała płonie i czuję, że chyba zaraz wybuchnę. Odsuwamy się od siebie zdyszani, nie przerywając kontaktu wzrokowego. Serce wali mi tak mocno, że na pewno je słyszy. Odgarnia zbłąkany kosmyk z mojej twarzy i uśmiecha się. W tym momencie chcę się na niego rzucić, ale przecież go nie znam. Co ja wyprawiam? Nawet nie znam tego faceta. Musze stąd wyjść, TERAZ. – Przepraszam…ja… musze już iść… jestem spóźniona – dukam sięgając po znoszony płaszcz. Sebastian wstaje, by mnie zatrzymać, ale przypadkowo strąca swoją kawę wprost na moje odzienie. – O cholera, Skylar. Strasznie przepraszam! – krzyczy próbując zetrzeć plamę kilkoma chusteczkami. Kładzie serwetki na moim płaszczu, ale ja sięgam, by go zabrać. Wtedy wyślizguje mi się z rąk i upada na podłogę. Stoję sparaliżowana, bo teraz widać obdartą podszewkę i wpięte w nią agrafki. Sebastian schyla się, by podnieść moje ubranie, ale ja upokorzona chwytam kluczyki i uciekam z piekarni. Marie krzyczy za mną, ale ja z prędkością światła wybiegam przez tylne drzwi. Nawet się nie odwracam, kiedy słyszę na ulicy, że Sebastian nie przestaje mnie wołać. Mimo braku okrycia nie czuję chłodu nocy. Biegnę całą drogę od Marie do samochodu i pospiesznie wsiadam trzymając kluczyki w trzęsących się teraz dłoniach. Modlę się, żeby nie biegł za mną.

Strona 38

Mia Michelle - Rose of Thorne Kiedy podnoszę wzrok oddycham z ulgą nigdzie go nie widząc. Dzięki Bogu, samochód odpala bez większych problemów i udaję się, jak co czwartek… na salę taneczną.

Sebastian Za pieniądze można kupić prawie wszystko… samochód, duże firmy, seks… klucz do tylnych drzwi studia tanecznego. Właśnie od wczoraj jestem właścicielem starego budynku, w którym znajduje się TO studio taneczne. Nigdy nie dowiedziała się, że śledziłem ją tej nocy, kiedy uciekła ode mnie. Byłem zdesperowany, by sprawdzić, czy wszystko z nią w porządku. Na początku nie miałem pojęcia, dlaczego uciekła, ale kiedy podniosłem jej poplamiony kawą płaszcz zauważyłem agrafki i wszystkiego się domyśliłem. Uciekła, ponieważ była zażenowana, a ja poczułem się jak jakiś nędzny głupiec. Dzielenie się z nią ciastem było w stu procentach najbardziej erotycznym doświadczeniem w moim życiu, a miałem ich naprawdę sporo. Wspomnienie dotyku jej dłoni wyryło się w mojej pamięci. To tak jakbym wciąż czuł jej jedwabistą skórę splecioną z moją. Jak to możliwe, pragnąc kogoś tak mocno? To coś więcej niż cielesność. Ja chciałbym pochłonąć jej duszę. Chociaż zapewniłem Marie, że zwrócę Skylar płaszcz, znalazłem lepsze rozwiązanie. Podnoszę znoszone odzienie i czuję jak znów w nozdrza uderza mnie zapach waty cukrowej. Tak, wiem, że postradałem rozum. Dlaczego tak jej potrzebuję? Słyszę szczęknięcie starych drzwi w studio i wiem, że to ona. Według śledztwa Harrisona przychodzi tu w każdą czwartkową noc po zakończeniu pracy. Dlaczego przychodzi tu sama tak późno w nocy? Cholera, dlaczego ja tu jestem? Przyglądam się jak zdejmuje torbę z ramienia i wchodzi do pomieszczenia obok. Tak, wiem, że moje zachowanie jest przerażające i na miarę prześladowcy, ale nie mam wyjścia. Chyba nie potrafię bez niej funkcjonować. Ona jest po prostu narkotykiem, którego pożądam w najsłodszy z możliwych sposobów. A obecnie bardzo go potrzebuje i zrobię wszystko, by go dostać. Pojawia się w stroju tanecznym, a ja napawam się każdym słodkim zaokrągleniem jej sylwetki, podczas gdy ona wdzięcznie rozciąga się przy belce baletowej. Długie, ciemne, kręcone włosy związała teraz ścisło na czubku głowy, dzięki czemu widoczna jest jej

Strona 39

Mia Michelle - Rose of Thorne wytworna linia szyi. Różowy top odsłania jej pięknie wyrzeźbiony brzuch i eksponuje połyskujący w nim kolczyk. O dobry Boże… chciałbym polizać ten kolczyk i zasmakować jej skóry. Czarne, dopasowane spodenki otulają ciasno jej ciało, kiedy pochyla się przy belce. Te piękne nogi wydają się nie mieć końca. Skanuję je wzrokiem, aż po same kostki które owinięte są jakimś materiałem. Jej ciało jest perfekcyjne w każdym calu. Nigdy w życiu nie widziałem niczego tak cholernie idealnego. Kończy rozciąganie i idzie, by zmienić utwór na iPodzie. Nagle muzyka bucha z głośników i natychmiast rozpoznaje Wicked Games Weekendu. Poprzez uderzenia basów słyszę pełen bólu tekst, który echem odbija się od ścian studia. W torturująco wolnym tempie, uwodzicielsko kreci biodrami na wprost ogromnego ściennego lustra. Klucząc przez pomieszczenie, wiruje pozostawiając mnie zahipnotyzowanego i pełnego oczekiwania na kolejny ruch. Przyglądam się jak wkłada w taniec całe serce i duszę. Pochylając się do tyłu, powoli, wciąż nie przestając potrząsać biodrami, ześlizguje się na podłogę. Kiedy odgina się w tył i zamyka oczy, kurczowo chwytam się ściany. KURWA MAĆ! TAK CHOLERNIE JEJ PRAGNĘ! Na jej ciele pojawiają się krople potu, które spływają powoli w dół szyi. Fantazjuję… pragnę zlizać z niej każdą kropelkę, poczuć na sobie jej ciężar. Pochyla się do przodu opierając dłonie na lustrze. Wygląda tak, jakby tańczyła ze sobą. Jej oczy pozostają zamknięte, twarz ma pełną żywych emocji. Całkowicie mnie zniewoliła. Moje ciało jest w agonii. Żadna kobieta nie wywarła na mnie takiego wrażenia. NIGDY. Nie wiem jak długo tam stoję obserwując ją. Czuję się w tym starym studio tak, jakby czas stanął w miejscu. Jestem zahipnotyzowany każdym jej ruchem. Jej ciało jest fenomenalnie rozciągnięte i skoordynowane. Widzę, że stara się każdą cząstką siebie. Kiedy piosenka się kończy, sięga po ręcznik i siada na stopach. Kiedy widzę jak drży domyślam się, że płacze. Jest to swego rodzaju ulga w tym, co musi znosić każdego dnia. To tak kurewsko bolesne do oglądania, że nie zauważam, kiedy robię krok naprzód. Zdając sobie sprawę z tego co wyprawiam, szybko cofam się do cienia. NIE, ty idioto! Nie może wiedzieć, że tu jesteś. Cholera!! Ja się tak nie zachowuję. Więc, dlaczego wciąż tu jestem? Nie możesz jej mieć, pamiętasz!? Jest poza twoim zasięgiem. Nie zasługujesz na nią. To wszystko jest pod maską codzienności, którą przedstawiam światu, jako Sebastiana Thorne’a.

Strona 40

Mia Michelle - Rose of Thorne Kto by uwierzył, że stoję tu bezradnie, obserwując dziewczynę w studiu tanecznym? Tę samą dziewczynę, przez którą jestem sparaliżowany i bezradny na litość boską! Sieję postrach w zarządzie i gdziekolwiek się nie pojawię! Sebastian Thorne jest potęgą, z którą trzeba się liczyć. A jednak stojąc tu, odkryłem swoją słabość, swój kryptonit. Skylar Rose.

Strona 41

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 5 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar – O mój Boże, Skylar! Na zapleczu jest dla ciebie jakieś OGROMNE pudło z czerwoną kokardą. Myślałam, że umrę czekając aż w końcu łaskawie się pojawisz! – Kylie ciągnie mnie na tyły kawiarni. Serce wyskakuje mi z piersi na widok białego pudełka stojącego na biurku. – No dalej! Otwieraj tę cholerną rzecz, zanim ja się do niej dorwę! – krzyczy Kylie. Wyrywam się z zamyślenia i kładę dłoń na paczce. Delikatnie rozwiązuję czerwoną kokardę i zdejmuję pokrywę białego pudelka. Odwijam leżący na wierzchu biały papier i moim oczom ukazuje się najpiękniejszy czerwony wełniany płaszcz, jaki kiedykolwiek widziałam. Pod nim znajduje wiadomość. „Wybacz, że zniszczyłem Ci płaszcz. Wydaje mi się, że czerwony bardziej do Ciebie pasuje. Sebastian” To od niego. Od Sebastiana ze lśniącymi bursztynowymi oczami, których nie mogę pozbyć się z mojej głowy. Od Sebastiana, o którego ustach wciąż marzę dniami i nocami. Trzęsącymi się rękoma wyjmuję płaszcz i zasysam powietrze widząc metkę PRADY. – Przymierz! – nalega Kylie, więc wkładam ręce w rękawy. Jest idealny i już go pokochałam, ale nie mogę przyjąć tego prezentu. To za wiele. jekatierinka

Strona 42

Mia Michelle - Rose of Thorne – Nie mogę tego przyjąć, Kylie! Na litość boską, to jest PRADA! – TAK, możesz. Już zapomniałaś, że wcale nie masz płaszcza? Poza tym, nawet nie wiesz gdzie to zwrócić. – Ok, moje drogie, czas wstrząsnąć światem. Lokal jest już pełen! – wykrzykuje Jess z drugiego końca kawiarni. Jeszcze raz się uśmiecham na piękny płaszcz, który trzymam w rękach i z powrotem wkładam go do wyściełanego pudełka. Zawiązuję swój tłusty i poplamiony fartuch, uśmiechając się na wczorajsze wspomnienia. Do końca swojej zmiany nie mogę się powstrzymać od ukradkowych spojrzeń na miejsce, gdzie wczoraj siedział. Gdzieś tam miałam nadzieję, że dzisiaj też się pojawi, ale moje nadzieje, okazały się złudne.

***

Minęły dwa dni i wciąż ani śladu Sebastiana. Gdyby nie płaszcz, który obecnie noszę, mogłabym przysiąc, że był wytworem mojej wyobraźni. Czuję się jak idiotka. Całowaliśmy się, a ja tak nagle uciekłam od niego bez słowa. Pewnie pomyślał sobie, że nie jestem warta jego czasu. Tak trzymaj, Skylar! Zrażaj do siebie wszystkich fajnych facetów! Dzisiaj na uniwersytecie są otrzęsiny, więc jak zwykle będziemy mieli ręce pełne roboty. Przychodzę do pracy godzinę wcześniej, bo wiem, że Jesse i tak by po mnie zadzwonił. Okazuje się, że w kawiarni jest dom wariatów. Jesse trzyma ręce Tiny owinięte w ręcznik, a ona płacze histerycznie patrząc na nasączony krwią materiał. – Dzięki Bogu, że jesteś! Tina paskudnie rozcięła sobie rękę w kuchni i muszę zabrać ją na pogotowie. Tom zajmuje się grillem, ale Kylie dzwoniła, że jest chora, więc sama musisz się wszystkim zająć. Dasz sobie radę zanim wrócę, mała? – krzyczy Jesse. – Yyy, tak, mam nadzieję – odpowiadam i nerwowo spoglądam na sporą grupę osób zbierającą się w kawiarni. Jesse łapie kluczyki i wychodzi tak szybko, że nie mam czasu zmienić zdania. Nie, żebym miała zamiar, ale nie powiem, przeszło mi to przez myśl.

Śpieszę się, żeby zrealizować zamówienia czekających przy okienku gości, a potem podchodzę, by zebrać zamówienia od tych, którzy dopiero co weszli. Strona 43

Mia Michelle - Rose of Thorne

***

Nie pamiętam, żebym kiedyś w swoim życiu tak ciężko pracowała. Kładę tacę pełną napojów na stoliku w ciemnym rogu restauracji, przy którym siedzą znajomi kolesie z kampusu. Staram się porozkładać napoje według zamówień. Jedną konkretną twarz znam aż za dobrze… Tanner Matthews. Tanner jest głównym obrońcą w piłkarskiej drużynie uniwersyteckiej i szeroko znanym facetem na kampusie. Zaprosił mnie na randkę więcej razy niż mogę policzyć. Ale zawsze dawałam mu kosza i nie zamierzam tego zmieniać. Ma raczej paskudną reputację, jeśli chodzi o traktowanie dziewczyn i jakoś nie chcę się o tym przekonać na własnej skórze. Normalnie sama daję sobie z nim radę, ale teraz przy wszechobecnym alkoholu i podpuszczających go kolegach, zrobił się zbyt śmiały. – Hej, Skylar! Maleńka chcesz skoczyć na tyły i się pobzykać? – drze się na całą kawiarnię. – Tanner, zamknij się – pyskuję. – Jeśli tylko ty tego nie zrobisz, skarbie. Masz takie cudowne usta. Chciałbym je poczuć na moim fiucie – mówi i mocno ściska mój tyłek przyciągając mnie do siebie. Jego kumple dopingują te żałosne wyczyny śmiejąc się, podczas gdy on próbuje wsadzić mi rękę pod sukienkę. W końcu udaje mi się uwolnić jedno ramie, więc chwytam dzbanek na herbatę i rzucam go nim. – Ty pierdolona dziwko! Zapłacisz mi za to! – warczy i popycha mnie na podłogę. Jesteśmy na samym końcu kawiarni i nikt z przodu nie widzi, co się tu dzieje. Przyszpila mnie do podłogi, zakrywając mi usta dłonią, by uciszyć moje krzyki. Właśnie ma włożyć mi rękę pod spódnice, kiedy znika. Słyszę donośny łomot i próbuję wstać. Silne ramie Sebastiana przyszpila pijanego Tannera do ściany. Tanner gwałtownie sapie, a Sebastian zbliża się do niego z morderczą furią wymalowaną na twarzy. – Jeszcze raz położysz na niej te pierdolone łapy, to cię zabiję. Rozumiesz? – warczy Sebastian. Tanner sapie, przytakuje i zostaje zawleczony do miejsca, gdzie siedzę ja. Sebastian trzyma go za kołnierz i kieruje w moja stronę. – Przeproś. I lepiej, żeby zabrzmiało to prawdziwie, bo jak nie, to będziesz żarł asfalt na zewnątrz. Strona 44

Mia Michelle - Rose of Thorne

– Sorki – mamrocze bez tchu – SŁUCHAM?! Słyszałeś mnie. Powiedziałem, PRZEPROŚ panią! – ryczy Sebastian i potrząsa nim. – Przepraszam, ok? Kurwa! Przepraszam Skylar!!! – wyznaje Tanner, a Sebastian z powrotem popycha go na ścianę. – Widzisz ją i przechodzisz na drugą stronę. Zrozumiano? Cokolwiek robisz, masz się trzymać kurwa z daleka. A teraz wypierdalaj!!!10 Przerażony Tanner i jego tchórzliwi koledzy uciekają z kawiarni. – Wszystko w porządku? – pyta podchodząc do mnie. – Tak… ja… wszystko ze mną dobrze. Dziękuję. – Udaje mi się odpowiedzieć. – Tak w ogóle to gdzie jest Jess? – pyta zbulwersowany rozglądając się po kawiarni. – Tina rozcięła sobie rękę i Jesse pojechał z nią na pogotowie. Nakazał mi zająć się wszystkim, do momentu, kiedy wróci. – Skylar, musisz zamknąć kawiarnię. Jesse na pewno zrozumie – mówi. Jego głos jest pełen nowego, nieznanego mi dotychczas apodyktycznego tonu. – Co?! Nie, nie mogę zamknąć lokalu Sebastianie. Cała przednia sekcja jest pełna czekających ludzi. Tego dnia Jesse ma najwięcej klientów w całym roku, poza tym zostałam mu tylko ja. Obiecałam, że zostanę – tłumaczę mu desperacko. Wygląda groźnie. Przełykam gulę, która utworzyła mi się w gardle. Jego oczy łagodnieją, kiedy wkłada mi za ucho kosmyk włosów. Zbliża się do mnie i delikatnie całuje mnie w usta. Boziu, ale ja za nim tęskniłam.11 – Więc, gdzie jest jakiś fartuch? – pyta. – Co? Dlaczego pytasz? – dukam starając się opamiętać po pocałunku. – Bo skoro mam ci pomoc, to raczej mi się przyda – mówi i puszcza mi oczko. Uderza mnie gorąca fala. Nie wierzę, że tu jest i w dodatku chce mi pomóc. Rozwiązuję fartuch i wręczam mu notes z zamówieniami. Obdarza mnie uśmiechem i podąża za mną. 10 11

Boshee kocham tego faceta!!! Taki władczy mrrrrrr :3 Raz go spotkała i już tęskni… Melodramat

Strona 45

Mia Michelle - Rose of Thorne

– Zajmiesz się barem, a ja resztą sali, ok? – proponuję. – Zgoda, ale wisisz mi za to ciasto – żartuje. – Stoi – mówię uśmiechnięta. Tak się cieszę, że tu jest. CHOLERA! On NAPRAWDĘ tu jest!

***

Przez następne dwie godziny wpadamy na siebie wirując po sali i odbierając zamówienia z okienka. Jesse w końcu wraca, kiedy wyłączamy szyld z napisem OTWARTE. Nie przestaje mi dziękować za dzisiejszą pracę, i obiecuje premię za spowodowane kłopoty. Sięga do kasy, wyjmuje plik banknotów i wręcza je Sebastianowi. – Dzięki stary, nie wiem, co byśmy dzisiaj bez ciebie zrobili – mówi Jessie wymieniając z nim uścisk dłoni. Sebastian nie chce przyjąć pieniędzy, ale Jessie nie zgadza się na zwrot. Spoglądam na kulę z napiwkami i widzę, że jest prawie pełna. Uśmiecham się szeroko – powinnam była się domyślić, że Pan Wspaniały zapełni cholerny słoik. – Wygląda na to, że ktoś zebrał dzisiaj sporą sumkę z napiwków i parę numerów telefonu – droczę się i pokazuje na słoik. Sebastian wyszczerza zęby i siada koło mnie. Staram się normalnie zachowywać, ale widocznie nie umiem powstrzymać się od podziwiania go. Taaak, przystojniak z niego... Skylar!!! – Jeśli nie masz nic przeciwko, to napiłbym się kawy – mówi, wytrącając mnie ze snu na jawie. – Jasna sprawa – mówię odwracając się do niego plecami. Staram się nie stracić animuszu i nalać jeszcze ten jeden kubek kawy. Sebastian specjalnie dotyka moich dłoni, kiedy wręczam mu filiżankę a ja drżę, czując iskry przebiegające między naszymi ciałami. Nasze spojrzenia się spotykają.

Strona 46

Mia Michelle - Rose of Thorne Widzę, że Sebastian przygląda mi się uważnie, jakby badał moją reakcję. Nerwowo odwracam wzrok i zabieram się za mycie pustego dzbanka po kawie. Jessie siada z nim i zaczynają rozmawiać. Ja natomiast zbieram się na odwagę, by spojrzeć znowu w ich stronę. Wzrok Sebastiana śledzi każdy mój ruch. Czuję, że ściska mi się żołądek a policzki czerwienieją. Odwracam się i zaczynam porządkować półki za sobą. Przez kolejne piętnaście minut robię wszystko i nic, by odegnać z głowy myśli, o cudownym mężczyźnie znajdującym się tuż za mną. Kiedy w końcu odwracam się do niego, zauważam, że położył przede mną wszystkie dzisiejsze napiwki. Wyciągnął także pieniądze, które dał mu Jessie i dodał je do kupki. Pewnie razem jest tu ponad dwieście dolarów. Patrzę na niego w kompletnym szoku zaczynając rozumieć, o co mu chodzi. – Cóż mogę powiedzieć? Napiwki mnie uwielbiają – żartuje i kończy swoją kawę. – Więc skoro mam takiego hojnego klienta, dasz się zaprosić na ciasto? – Kuszę go ściągając fartuch. – Zgoda! Prowadź – mówi i puszcza mi oczko.

Sebastian Trzymałem się z daleka przez cztery dni i już nie wytrzymam bez niej ani chwili dłużej. Kiedy wchodzę do kawiarni Jessego jestem zszokowany ilością czekających ludzi i brakiem jakiejkolwiek obsługi. Gdzie się wszyscy podziali? Wymijając długą kolejkę, przechodzę do pomieszczenia w głębi kawiarni, które normalnie zarezerwowane jest dla większych grup i imprez. Grupa gwiżdżących i pijanych studentów otacza stolik. Dopingują kogoś, kto leży na podłodze, ale z tego miejsca nie widzę, co tam się dzieje. Kiedy podchodzę do grupki facetów widzę przerażoną twarz Skylar i chłopaka zakrywającego jej usta ręką. Przed oczami robi mi się czerwono i odpycham resztę pijanych kolesi na bok. Ten skurwiel już nie żyje! Szarpię za jego punkowy tyłek i ściągam go ze Skylar. Strona 47

Mia Michelle - Rose of Thorne Widzę jak jego kumple rozpryskują się jak kupa gówna, którą nawiasem mówiąc są. Podnoszę go do ściany i kontynuuję uświadamianie go w tym, jak poważny jestem, kiedy mówię, że ma zostawić ją w spokoju. Gdy tylko wychodzi, chcę chwycić ją w swoje ramiona i zatracić się w niej. Nie byłem w stanie o niej zapomnieć, a teraz z każdym oddechem pragnę jej coraz bardziej.

***

Bycie kelnerem było dla mnie wyjątkowym doświadczeniem. Wstyd mi to mówić, ale po raz pierwszy w swoim prawie dwudziestosiedmioletnim życiu, naprawdę pobrudziłem sobie ręce. Ledwo poradziłem sobie z kilkoma zamówieniami przy barze, gdy ona z łatwością panowała nad całą salą. Byłem kompletnie wykończony po trzydziestu minutach. Jak na Boga ona daje radę pracować tak przez długie godziny? Dziewczyny dyskretnie obdarzały mnie swoimi numerami, ale ja tylko uśmiechałem się i wyrzucałem je do kosza. Miesiąc temu do głowy by mi nie przyszło, żeby je wyrzucać, ale teraz pragnę tylko jednej osoby. Wiem, że to niewłaściwe, ale przyznaje to… pragnę jej. Nie wiem jeszcze jak, ale sprawię, że będzie moja.

***

Po skończeniu pracy idziemy razem do piekarni Marie. Nie mogę się powstrzymać od uśmiechu, kiedy widzę ją ubraną w czerwony płaszcz. Pasuje tak, jakby był szyty specjalnie dla niej. Miałem rację. Czerwony to zdecydowanie jej kolor. Zauważa, że się jej przyglądam i zaczyna mówić. – Sebastianie, dziękuję ci bardzo za ten płaszcz, ale naprawdę, nie powinieneś. Czuję się wystarczająco źle z tym, że zrujnowałam nasze ostatnie spotkanie. Poza tym, mogłam wyczyścić stary – mówi cicho, nie podnosząc wzroku z chodnika. – Skylar, to mi jest przykro. Nie chciałem, żebyś poczuła się niekomfortowo. Nie chciałem też wylać kawy na twój płaszcz. Przynajmniej tyle mogę dla ciebie zrobić – odpowiadam. Wydaje się, że moje słowa trochę ją uspokoiły, ale wciąż idzie z nerwowo skrzyżowanymi na piersi rękoma, kiedy zmierzamy ulicą. Gdy wchodzimy do sklepu, Marie wyciąga ku mnie ramiona i całuje mnie w policzek. Podnosi brwi i nawet szczypie mnie

Strona 48

Mia Michelle - Rose of Thorne w tyłek, kiedy podążam za Skylar na zaplecze. Kręcę głową na jej zuchwałość. Jak na starszą kobietę, niezła z niej flirciara. – Marie chciałabym pokazać Sebastianowi widok z dachu. Nie masz nic przeciwko? – pyta słodko starszą kobietę. – Dlaczego miałabym mieć? Idź kochanie. Och, i spakuję wam coś do jedzenia. Właśnie wyjęłam to z piekarnika. To sernik – twój ulubiony. Widzę jak Skylar promienieje na słowa Marie, więc kobieta szybko pakuje nam ciasto i gorącą czekoladę, a my wchodzimy na górę. – Masz, trzymaj to i idź za mną. Tylko uważaj, schody są trochę chybotliwe – ostrzega mnie i wskazuje stopień na samej górze schodów. Kiwam głową i ostrożnie podążam za Skylar, po kutej żelaznej klatce schodowej, aż znajdujemy się na dachu piekarni. Widok na światła Austin jest stąd imponujący. – Jest pięknie, prawda? – pyta porozumiewawczo. Loki rozwiał jej nocny wiatr, a jej twarz wydaje się świecić, kiedy wpatruje się w linię nieba. – Tak, widoki są naprawdę wspaniałe – odpowiadam uśmiechając się do niej. Moje widoki są jeszcze lepsze, i nie mam tu na myśli świateł. Sięga do koszyka i wkłada sobie do ust jeden z przygotowanych dla nas smakołyków. Kiedy zamyka oczy i delektuje się tym kawałkiem, zaczynam zazdrościć sernikowi. Usta otwierają mi się mimowolnie, kiedy wydaje z siebie kolejne dźwięki, ciesząc się deserem. Czuję, że mój kolega zaczyna budzić się do życia. CHOLERA! Spać kolego! Nie teraz! Biorąc mnie z zaskoczenia wpycha mi do otwartych ust kawałek ciasta. Smak karmelu i sernika wiruje po moim podniebieniu i jest po prostu wyborny. – MMMMMMmmmmmmmm – jęczę. – Smaczne, prawda? – pyta i zaczyna chichotać. Nie tak jak ona. Mój Boże, ten uśmiech... Powoli przytakuję i z uśmiechem zbliżam się do niej, kładąc dłoń na jej twarzy. Wciąż mam kawałeczek ciasta w kąciku ust, a ona delikatnie zlizuje go językiem. – MMMmmmmm. … – Chichocze stając na palcach i owijając ręce wokół mojej szyi. Obejmuję ją w talii i delikatnie przyciągam do siebie. Nasze języki muskają się, a moje pragnienie wybucha niespodziewanie, kiedy wydaje z siebie ten dźwięk, który doprowadza mnie do kurewskiej pasji. Nie chcę, ale muszę zwolnić, zanim zupełnie strącę

Strona 49

Mia Michelle - Rose of Thorne kontrolę i wezmę ją na tym dachu. Ta piękna istota zasługuje na coś lepszego przy naszym pierwszym wspólnym razie. O cholera, a może już ktoś ją tutaj miał? Myśl o tym, że ktoś mógł ją dotykać, całować, być w niej… NIE, nie radzę sobie z tym. Odsuwając od siebie te ponure myśli, opuszczam ją i kieruję na krzesło znajdujące się w pobliżu. Siadam, a ona miejscowi się na moich kolanach i pochyla się nade mną. Jej długie włosy opadają mi na tors. Wdycham jej zapach, zbliżając twarz do pukli. Podnosząc je, zaczynam wędrować pocałunkami w górę jej szyi i kiedy docieram do ucha, uśmiecha się. Odwraca się do mnie przodem i zatapiamy się w swoich spojrzeniach. Jest coś takiego magicznego w samym jej sposobie patrzenia na mnie. Tak, jakby widziała więcej niż tylko mnie. Jakby zaglądała do środka, do przeszłości opartej na nienawiści i strachu, o której nawet nie wiedziałem, że we mnie przetrwała. Jak to możliwe? Chwytam jej twarz. Zamyka oczy zanurzając się w tym uczuciu. Tak bardzo na mnie reaguje. Jakby została stworzona specjalnie dla mnie. Śledzę kciukiem jej idealnie pełne, trzęsące się usta. Robi wdech i otwiera turkusowe oczy. Długie czarne rzęsy mrugają, kiedy zbliżamy się do siebie. To takie magnetyzujące. Jakby cały wszechświat nie był w stanie nas rozdzielić. Głaszcze moją dłoń na swoim policzku, i nie przestaje na mnie patrzeć, nawet, gdy nasze usta się spotykają. Pogłębiamy pocałunek, a jej uścisk przybiera na sile. Nie chcę tego przerywać, ale musimy złapać oddech. By nie tracić kontaktu z jej ciąłem przywieram do niej czołem. Co ona ze mną robi? Może lepiej spytać, co ja pozwalam jej ze sobą robić? Nigdy taki nie jestem. Czuję się jakbym nie miał nad tym kontroli. Przyglądam się jej, kiedy śledzi moja twarz palcami. Okazuje się to tak ciężkie, że muszę zagryźć zęby. Zamykam oczy, kiedy muska mnie ustami. Swobodnie przebiega dłonią przez moje włosy i każdy centymetr mojego ciała topi się pod jej jedwabistym dotykiem. Nigdy w swoim życiu nie byłem zdany na łaskę kobiety. A teraz jestem, całkowicie jej poddany. Nagle wstaje i podchodzi do balustrady po drugiej stronie dachu. Otula się ramionami i bezgłośnie patrzy na ciemne niebo roztaczające się przed jej oczami. Podchodzę do niej z tylu. Otaczam ja ramionami i kładę podbródek na jej ramieniu. Boże, wydaje się taka zjawiskowa, tak kurewsko idealna. Nie chcę jej stracić. Ale co ja robię? Nie mogę jej mieć.

Strona 50

Mia Michelle - Rose of Thorne – Wszystko w porządku? – pytam. – Tak, tylko sobie rozmyślam – odpowiada miękko. – O czym myślisz? – Znów pytam i zaczynam pocierać jej ramiona. Mruczy z aprobatą i uśmiecha się do mnie. – Myślę sobie, że tak naprawdę to w ogóle cię nie znam. A jednak czuję się tak, jakbym znała cię całe życie. Przeraża mnie to, jak się przy tobie czuję, a nie mogę tak po prostu stracić głowy. Nie teraz. Mam zbyt wiele obowiązków i siostrę, która jest ode mnie zależna. Długo czekałam na coś takiego i nie chcę tego stracić, ale czuję, że przy tobie tracę kontrolę. Boli mnie, kiedy nie ma cię blisko, ale jak to jest możliwe? Uważasz, że jestem nienormalna? – Pyta i zwiesza ramiona. – Oczywiście, że tak nie uważam – odpowiadam. Czuję ulgę po jej wyznaniu. – Ja też tak mam. Nie potrafię wyjaśnić tej chemii między nami. Szalałem z tego powodu cały zeszły tydzień. Nigdy czegoś takiego nie czułem. – Całuję jej włosy i odwracam ją ku sobie. W jej pięknym oku utworzyła się łza, więc pochylam się, by ją scałować. – Pierwszy raz, od długiego czasu zapomniałam o bólu. Dzięki tobie. Wydawało mi się to niemożliwe. Teraz czuję, że znów żyję – mówi. Jej słowa tną mnie jak brzytwa i zalewa mnie poczucie winy. Chcę jej powiedzieć, że obudziła we mnie człowieka, którego nie znalem do tej pory. Chcę jej powiedzieć, że dzięki niej znów coś czuję. Ale nie jestem wart tego spojrzenia. Mimo, że zadurzyłem się w niej tak głęboko, nie zasługuje na nią. Trzymam ją w ramionach i wiem, że mimo tego, jak bardzo mnie znienawidzi i mimo tego jak ja sam siebie znienawidzę, muszę pozwolić jej odejść. To będzie najtrudniejsza rzecz w życiu, jaką przyszło mi zrobić. Trudniejsza nawet od zostawienia jej samej tamtej nocy. Odprowadzam ją do samochodu i całuję ze wszystkich sił. Z obietnicą jutrzejszego spotkania, przyciągam ją do siebie po raz ostatni i pozwalam ukochanej dziewczynie odejść.

Strona 51

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 6 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Cholera, 5:00 rano to stanowczo za wcześnie. Plaskam ręką w brzęczące szaleństwo, powszechnie znane jako budzik i jęczę. Szukam poduszki i nakrywam nią głowę, poważnie rozmyślając nad uduszeniem się pod nią. Te czternastogodzinne zmiany kiedyś mnie wykończą, ale wiem, że muszę wstać i zająć się życiem. Narzekanie nie ma żadnego sensu. Mam przed sobą kolejny długi dzień, a już jutro czeka mnie wielka rozmowa w Thorne Enterprises. Dr Martin, mój doradca, zadzwonił do mnie i powiedział, że pierwsze spotkanie przebiegło nad wyraz dobrze i że dyrektor firmy chce przeprowadzić ze mną jeszcze jedną ostateczną rozmowę. Jestem podekscytowana tymi wiadomościami, ale również przerażona myślą, że wciąż istnieje ryzyko, że niedostane tego stażu. Zbyt dużo się teraz dzieje, a ja przecież musze mieć jasny umyśl, jeśli mam zrobić na nich wrażenie. Zabawne, że ostatnio nie mogłam się na niczym skupić. To wszystko oczywiście przez Sebastiana. Nic nie jest proste w tej całej sprawie. Minęło już pięć dni od naszego spotkania na dachu. Strasznie żałuję tego, co wtedy powiedziałam. Znaczy się… jak mogłam być tak głupia? To oczywiste, że go wystraszyłam. Tamta noc była idealna. Ale z drugiej strony nie za bardzo mam ja, z czym porównywać. W ciągu tych kilku lat byłam na randce zaledwie parę razy, i nikt nigdy nie sprawił, że poczułam się tak jak przy Sebastianie. Spoglądam z nadzieją na szafkę nocną, gdzie znajduje się mój telefon, ale nie ma w nim żadnych nowych wiadomości.

Dlaczego nie zadzwonił?

jekatierinka

Strona 52

Mia Michelle - Rose of Thorne Przecież zapisał sobie mój numer telefonu, kiedy byliśmy u Marie i nawet obdarował mnie namiętnym pocałunkiem, idąc ze mną do samochodu. Wtedy pierwszy raz od długiego czasu nie miałam w nocy koszmarów. Kiedy obudziłam się następnego ranka byłam tak szczęśliwa, że przez cały dzień chodziłam z głową w chmurach. Zabawne jest to, że teraz nie chce mi się nawet myśleć o wychodzeniu z łóżka. Kiedy wieczorem wychodzę z pracy i jadę do studia tanecznego, jestem już wykończona. Cieszę się, że mam to miejsce, bo inaczej nie wiem, co bym ze sobą zrobiła. To moje zbawienie - miejsce, gdzie mogę być sobą. Jedyne, w którym czuję się wolna i w którym mogę dąć upust kłębiącym się we mnie emocjom. Zaprzyjaźniłam się z Kristina, właścicielką tego miejsca, dawno temu na jednym z tanecznych konkursów. Niestety, kiedy była w liceum, wypadek samochodowy uszkodził nerwy w jej nodze i od tego momentu nie może już brać udziału w zawodach. Nie chciała jednak zaprzepaścić swoich tanecznych marzeń, więc rodzice przekonali ją, by otworzyła własne studio. Zaoferowała, że mogę przychodzić tu, kiedykolwiek zechcę. Czasami prosi mnie o pomoc przy bardziej zaawansowanych studentach. Uwielbiam to robić, ale niestety mój super napięty grafik nie pozwala na zbyt częstą - jeśli w ogóle jakakolwiek, pomoc. Akurat kończę się rozciągać, kiedy zmienia się muzyka. Powoli przemieszczam się na środek sali, by zacząć swój układ. Tańczę dopóki, jak co tydzień, łzy nie napływają mi do oczu. A kiedy nadchodzą, zawsze się im poddaję. Dzisiaj płaczę, bo moje serce cierpi z powodu kogoś, kogo nie mogę mieć. Kogoś, kto najwyraźniej o mnie zapomniał. Wiec dlaczego ja nie mogę zapomnieć o nim? Kiedy kończę, szybko zamykam drzwi studia i udaję się do domu, by przygotować się na jutrzejsze spotkanie.

***

Dziś mam rozmowę kwalifikacyjna i jestem wdzięczna, że rano mam jedyną łazienkę pracowniczą tylko i wyłącznie dla siebie. Biorę prysznic i spędzam sporo czasu nad układaniem moich długich pofalowanych włosów w nieco ściślejsze loki. Pozwalam im swobodnie opaść na plecy. Chwilę zajmuje mi również nałożenie podkładu oraz ostrożne użycie tuszu do rzęs i linera. Zazwyczaj nie korzystam z tych rzeczy. Wślizguję się w wybrane przez siebie ubrania - musztardową koszulę i czarną ołówkową spódnicę. Skompletowanie tego stroju nie zajęło mi zbyt wiele czasu zważywszy na fakt, że nie posiadam wielu wyjściowych ubrań. Wkładam czarne szpilki, spryskuje się moją ulubioną mgiełką do ciała i zakładam nowy płaszcz. Jeszcze raz sprawdzam swoje portfolio, biorę kluczyki i wychodzę na zewnątrz.

Strona 53

Mia Michelle - Rose of Thorne Kierując się ku centrum miasta, powtarzam sobie oklepane pytania z rozmów kwalifikacyjnych. Kiedy dojeżdżam do siedziby Thorne Enterprices, zatrzymuje się w poziemnym parkingu i cała w nerwach zmierzam do lobby. Niemiła recepcjonistka kieruje mnie na najwyższe piętro, gdzie mam się spotkać z Sarą, osobistą asystentką pana Thorne’a. Jestem zaskoczona na widok łagodnej, starszej siwowłosej pani, która wita mnie, gdy tylko wychodzę z windy. - Pani Rose? - Pyta niepewna. - Tak - Odpowiadam spłoszona. - Witaj moja droga. Nazywam się Sara Marx i jestem osobistą asystentką pana Thorne. Pan Thorne właśnie kończy konferencję telefoniczną i za chwilę się tobą zajmie. Czy mogę coś ci przynieść, kiedy już czekasz? - Pyta. Śmietnik, do którego mogłabym zwymiotować, byłby w sam raz… - Nie, ale dziękuję bardzo. - Odpowiadam nerwowo, a wtedy ona klepie mnie po ramieniu. Prawdę mówiąc, rano byłam zbyt zdenerwowana, żeby w ogóle coś przełknąć. - Oddychaj, kochanie. Wrócę po ciebie jak tylko skończy się konferencja.- Odpowiada i znika w korytarzu pełnym biur. Cholera, chyba zwymiotuje!

Sebastian Kolejna pieprzona bezsenna noc! Odrzucam kołdrę na bok i schodzę na dol. Mam dzisiaj rano spotkanie i według Sary, mojej asystentki, zapowiada się szalenie pracowity dzień. Ubieram się i schodzę do siłowni. Wskakuję na bieżnie, przebiegam swoje pięć kilometrów i przez następne pół godziny tłukę w worek treningowy. Potem łapie butelkę wody z lodówki i siadam przy biurku w swoim gabinecie.

Strona 54

Mia Michelle - Rose of Thorne Otwieram szufladę i spoglądając na znajdującą się w niej czarną teczkę decyduje się ją wyciągnąć. Kładę ja na biurku i otwieram. Spoglądają na mnie jej piękne oczy. Odczepiam z teczki zdjęcie i odchylam się na krześle.

Minęło pięć dni, od kiedy jej nie widziałem, a wydaje mi się jakby minęła wieczność. Przebiegam palcem po zdjęciu delektując się wspomnieniem jej skóry. Wracam do rzeczywistości, wkładam zdjęcie z powrotem do teczki, leżącej obok czarnej aksamitnej torby i zamykam szufladę. Kurwa! Wystarczy, że tylko o niej pomyślę i od razu robię się twardy. Biorę szybki prysznic i zajmuję się stojącym problemem. Z ręką wściekle szarpiącą mojego fiuta, odchylam głowę i pozwalam jej opaść na znajdujące się za mną kafelki. Rozmyślam o naszym spotkaniu na dachu. Wyobrażam sobie każdy grzeszny sposób, na który mógłbym ją brać raz za razem. Moje spełnienie nadchodzi gwałtownie i czuję, jak rozprzestrzenia się przez lędźwie aż po klatkę piersiową. Szybko się myję i podchodzę do szafy, gdzie wybieram garnitur i krawat na dzisiaj. Jest dopiero 6:30, ale decyduje się pojechać do biura.

***

Kiedy dojeżdżam na miejsce, Sara siedzi na moim biurku, w ręku trzymając plan dnia i wszystkie niezbędne notatki potrzebne na poranne spotkanie. Dokładnie tak, jak ja prosiłem. Spoglądam na zobowiązania. Wywracam oczami na lunch z Tiffany Arlington. Trzeba je odwołać. Spotkanie o 13 przykuwa moją uwagę. Rozmowa na temat stażu? Najwyraźniej zarząd chce, żebym podjął ostateczną decyzję w kwestii kandydata. Jeśli o mnie chodzi, to strata czasu. Sami nie mogą podjąć decyzji? Około 7:30, Sara przynosi mi kawę i bajgla. Dziękuje jej, kiedy wychodzi, żeby przygotować sale konferencyjna na poranne spotkanie. Nawet nie wiem, kiedy nadchodzi godzina 11:30 i Tiffany pojawia się w moim gabinecie. Cholera. Zapomniałem odwołać nasze spotkanie.

Strona 55

Mia Michelle - Rose of Thorne Okej, jest niezwykle atrakcyjną kobietą i bardzo dawno temu spędziliśmy wspólnie mila noc, ale nie jestem zainteresowany wracaniem do przeszłości ani kontynuowaniem jej. Niestety niełatwo ją do tego przekonać. Jej ojciec jest teraz jednym z naszych ważniejszych klientów i to skłania ją do myślenia, że jesteśmy sobie przeznaczeni. Jakbym wtedy wiedział kim jest, nie lądowałbym się w takie gówno. Decyduję się jednak zabrać ją na lunch i zakończyć całą tę sprawę na dobre. Tylko jeszcze nie wiem, jak zrobić to w najmniej bolesny sposób

***.

Lunch z Tiffany wcale nie poszedł tak gładko jak sobie zaplanowałem. Wsadzam ją w firmowy samochód, by odjechała w swoją stronę. Spoglądam z górę i widzę jak piękna kobieta przechodzi przez ulicę. Skylar? Kurwa! Ta dziewczyna strasznie miesza mi w głowie Otrząsam się z tej myśli i zmierzam w stronę biura, chcąc jak najszybciej oddalić się od szlochającej Tiffany. Spieszę się do swojego gabinetu, żeby jeszcze przed spotkaniem o 13 odbyć krótką rozmowę telefoniczną.

***

Kilka minut po pierwszej Sara puka do moich drzwi, i informuje, że kandydat już się pojawił. Jego dokumenty od rana leżały na moim biurku, ale byłem dziś zbyt zajęty, żeby do nich zajrzeć. Kładę teczkę przed sobą i mówię Sarze, że może poprosić mojego gościa do środka Kilka chwil później, potężne mahoniowe drzwi do gabinetu się otwierają i widzę JĄ. Zatyka mnie, kiedy patrzę jak przechodzi przez próg. Jej musztardowa koszula i czarna spódnica zapierają dech w piersi. Wyciąga dłoń i wytrzeszcza oczy spoglądając na mnie. - Milo mi pana poznać, panie Thorne - mówi. Chwytam jej dłoń i pod tym elektryzującym spojrzeniem nie jestem w stanie wydusić z siebie ani słowa. - Skylar… - szepczę.

Strona 56

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 7 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Zanim zostaję poproszona do gabinetu pana Thorne’a, jestem już znerwicowanym wrakiem człowieka. Ta sama urocza pani, to jest pani Marx, prowadzi mnie korytarzem do siedziby dyrektora. Kiedy wielkie drewniane drzwi się otwierają, biorę głęboki wdech. W duchu dopinguję samą siebie „ no dalej Skylar, dasz radę!”. Gdy robię krok naprzód jestem zdezorientowana. Zaraz… co robi tutaj Sebastian? Stoi tam wyglądając zniewalająco w swoim ciemnoszarym garniturze i błękitnym krawacie. Jego zazwyczaj seksownie zwichrzone włosy są teraz uczesane na gładko. I wtedy zaczynam wszystko rozumieć. To jest SEBASTIAN THORNE! Nie daję się jednak zbić z pantałyku i wyciągam do niego dłoń, przedstawiając się. Widzę bolejące spojrzenie malujące się na jego twarzy i wtedy robi cos nie do pomyślenia… Szepcze moje imię. Kiedy słyszę, jak jego szorstki głos wypowiada to jedno slowo, wiem że już po mnie. Staram się zebrać do kupy kiedy on zmierza w kierunku dużego skórzanego fotela znajdującego się tuz przed nim. - Proszę usiąść, panno Rose. - Na te słowa zastygam w miejscu. Czuję się tak, jakby nogi odmówiły mi posłuszeństwa. - Jak się masz Skylar?- Pyta oschłym tonem. - Nazywasz się Thorne? Jak to możliwe? Myślałam, że Kohlson. jekatierinka

Strona 57

Mia Michelle - Rose of Thorne - To prawda. Nazywam się Sebastian Kohlson - Thorne. Kohlson to nazwisko panieńskie mojej matki. Nie chciałem cie oszukać. Po prostu przywykłem, że ludzie zawsze czegoś chcą, kiedy już poznają moje prawdziwe nazwisko. - Wiedziałeś, że dziś tutaj będę? - Pytam nerwowo. - Nie, najdroższa. To przeznaczenie albo jakaś karma - pracować w samym środku tego. Kiedy wyrażałem zgodę na dzisiejsze spotkanie, nie wiedziałem czy kandydatem na to stanowisko jest kobieta czy mężczyzna. Ale wygląda na to, że zrobiłaś niezłe wrażenie na moim zarządzie. I jeśli mogę wtrącić, moja droga Skylar, to jest to coś, czego mi osobiście jeszcze nie udało się osiągnąć. Wiec, wracając do tematu, powiedz mi dlaczego uważasz, że jesteś odpowiednią osobą na ten staż? - Pyta nieśmiało odchylając się na swoim fotelu. - Panie Thorne, chcę tego stażu ponad wszystko. Thorne Enterprises jest na szczycie mojej listy, spośród wszystkich firm, w których staram się o staż. To przodująca firma w południowych stanach. Korzystacie z najbardziej zaawansowanych technologii i wasze produkty również są wysokiej jakości. To byłaby niezwykła szansa, uczyć się od najlepszych, sir. Każdy kto otrzyma taką możliwość, ma zaszczyt bycia częścią firmowego zespołu. Jestem pewna, że jeśli da mi pan szansę, okażę się dla pana cennym nabytkiem. Ja… - Czy mogę spojrzeć na pani portfolio, panno Rose? - Przerywa mi. - Tak oczywiście - odpowiadam, wręczając mu czarną skórzaną teczkę. Wciąż z niedowierzaniem nie przestaje patrzeć się na jego przystojną twarz. Boże, jak ja za nim tęskniłam!

Sebastian Czy to jakiś okrutny żart? Czy ona naprawdę siedzi przede mną? Czy nie ma kurewskiego pojęcia, jak ciężko było mi trzymać się od niej z daleka przez ten cały czas? NIE! No właśnie nie. Nie powinno jej tu być… nie może teraz tak siedzieć tu przede mną i mnie torturować. Strona 58

Mia Michelle - Rose of Thorne Głowę mam pełną pytań, i tak naprawdę nie zarejestrowałem ani jednego słowa z jej wypowiedzi. W tym momencie jestem zbyt zajęty przyglądaniem się jej idealnej twarzy i ciału, które prosi się o zerzniecie. Te kurewsko idealne malinowe usta tylko czekaj na pocałunek. O KURWA!!! Czy ja chciałem je pocałować? Znaczy… , jakie są szanse, że ona naprawdę siedzi teraz w moim gabinecie? Zdając sobie sprawę, że gapie się na nią stanowczo za długo, otwieram jej portfolio. Szczerze, to zawsze podchodzę do wszystkiego sceptycznie, ale kiedy tylko otwieram tę książkę, naprawdę jestem zaskoczony tym, co widzę. Jej pomysły i ryciny są spektakularne. Kiedy jeszcze była w college, jako wolny strzelec wykonała kilka projektów dla naszej branży. Jeden ukazał się nawet w krajowym magazynie projektowym. Jest seksowna jak cholera i do tego jeszcze piekielnie utalentowana. Kurwa, cos jeszcze? Nie ma mowy, żebym ja zatrudnił. Jeśli będzie tu pracowała, to jak niby mam trzymać się od niej z daleka? A MUSZĘ zachować dystans. Tak więc, krótko mówiąc, nie może tu pracować. Czas przekazać wieści. - Panno Rose, bardzo zaimponowało mi pani portfolio, ale szczerze mówiąc, nie wydaje mi się, żeby pasowała pani do naszej firmy. Będę za to szczęśliwy, mogąc wykonać w pani imieniu klilka telefonów do innych firm. Możliwe, że bardziej pani odpowiadających. Mówię i podnoszę słuchawkę. Dziewczyna nerwowo wykręca ręce. Żesz, kurwa mać! Co ja wyprawiam?! Zagryza wargę i spuszcza wzrok na kolana. - Sebastianie, co się stało? Dlaczego się tak zachowujesz? - Pyta mnie cicho. Kiedy słyszę cierpienie w jej glosie, muszę się naprawdę postarać, żeby nie pęknąć. - Co masz na myśli? Jak się zachowuje? - Pytam udając, że nie rozumiem, o co jej chodzi.

12

- Kiedy wróciłeś wtedy do kawiarni i byliśmy razem na dachu, myślałam, że znów cię zobaczę. Ale nie dałeś żadnego znaku życia. Rozumiem, że mogę ci się nie podobać i naprawdę, w porządku. Ale to… to nie jest Sebastian, którego znam. Może to i lepiej, że nie będę tu pracować, bo prawdę mówiąc nie lubię tej osoby. 13 - Wstaje i kieruje się do drzwi. Trzęsą się jej ramiona i wciąż nie podniosła wzroku. KURWA!!!

12 13

Co za palant… Zuch dziewczyna :D

Strona 59

Mia Michelle - Rose of Thorne Płacze. Jesteś cholernym skurwysynem Thorne. Skrzywdziłeś ją. Napraw to ! - Dziękuję panu za poświęcony mi czas. I jest mi naprawdę przykro, że panu przeszkodziłam. - Wykrztusza szlochając. Odkręcą się i ciągnie za brązową klamkę. Ale zanim zdąży całkowicie otworzyć drzwi, już jestem za nią i zamykam przejście. - Zaczekaj. - Wyszeptuję w jej włosy. Wdycham słodki zapach waty cukrowej. Cholera, ten zapach sprawia, że mam ochotę zerwać z niej ubrania i lizać każdy cal jej niesamowitego ciała. Trzęsie się, kiedy chwytam ją w ramiona i odwracam ku sobie. Łzy spływają jej po policzkach, podczas gdy ja podnoszę jej podbródek, by spojrzała mi w oczy. Co ty robisz Thorne? Bądź silny. Nie będziesz się nad nią rozczulał. Grzecznie odprawisz ją ze swojego gabinetu. Przygotowuję się na to, co musze powiedzieć, ale w tej sekundzie, kiedy jej wzrok spotyka się z moim, brakuje mi słów. - Potrzebuję tej pracy, Sebastianie. Jesteśmy tylko we dwie z siostrą a ja muszę skończyć studia. To dla mnie wielka szansa. Proszę zastanów się jeszcze. Nawet nie zauważysz, że tu jestem. Obiecuje, że będę niewidzialna. - Błaga. A ja tylko myślę sobie: taaak, kochana. Ty nigdy nie będziesz dla mnie niewidzialna. Jestem rozbity pomiędzy tym, co chciałbym, a tym, co musze zrobić. Otwieram usta, by przekazać jej złą wiadomość, ale wtedy ona już wie co chcę powiedzieć – jest świetna z czytania ludzkich twarzy. Odwraca się i podchodzi do drzwi. ZACZEKAJ. Nie pozwól jej odejść, Thorne! Skąd pochodzi ten wewnętrzny głos? - Żegnaj Sebastianie. - Mówi. Zanim orientuję się co robię, wyrzucam z siebie - Witamy w Thorze Enterprises panno Rosę. Widzimy się w poniedziałek rano. Sara czeka na panią. Trzeba zając się papierkowymi sprawami i wyrobić plakietkę, której będzie pani potrzebowała. Wielki uśmiech pojawia się na jej twarzy i podbiega do mnie, rzucając mi się w ramiona. Mój oddech rwie się, kiedy obejmuje ją w talii. Tak dobrze czuć ją w swoich ramionach. Tak kurewsko się za nią stęskniłem. Jej włosy łaskoczą mnie po twarzy.

Strona 60

Mia Michelle - Rose of Thorne – Strasznie ci dziękuję. Obiecuję, że nie pożałujesz tej decyzji. - Mówi. Szczerze w to wątpię, panno Rose. O CHOLERA!!! W co ja się wpakowałem?!

Strona 61

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 8 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Południe mija w ekspresowym tempie, kiedy Sara wyjaśnia mi wszystkie podstawowe informacje dotyczące firmy. Oprowadza mnie po piętrze, na którym będę pracowała. Czuję się trochę przytłoczona, kiedy zaczyna mi wszystkich przedstawiać. Mam nadzieje, że zdołam zapamiętać, jak kto się nazywa. Zaprowadza mnie do ochrony, gdzie biorą mój odcisk palca i robią mi zdjęcie potrzebne do identyfikatora pracowniczego. Naprawdę polubiłam Sarę i już nie mogę się doczekać poniedziałku, bo mam pracować razem z nią, dopóki nie wdrożę się w cały system firmy. Ze względu na dzisiejszą rozmowę, wzięłam wolne w pracy, więc resztę wieczoru mam tylko dla siebie. Jestem podekscytowana, że mogę obejrzeć jak Sophie gra w piłkę. Splecione blond włosy opadają jej na ramiona, kiedy kolejny raz wbija w bramkę zwycięskiego gola. Pękam z dumy i wykrzykuje – TAK TRZYMAJ SOPH! Mruga do mnie, kiedy z powrotem przebiega przez boisko. Wyrosła na naprawdę piękną kobietę i jestem z niej bardzo dumna. Obie jesteśmy niewiarygodną mieszanką naszych rodziców. Od razu widać, że jesteśmy siostrami, nawet inny kolor włosów nie pozostawia żadnych wątpliwości w tej kwestii. Ja mam ciemnobrązowe włosy po mamie, natomiast Sophie odziedziczyła miodowy kolor czupryny po tacie. Wydaje się, jakby rozkwitła w ciągu jednej nocy, ale pewnie odnoszę takie wrażenie przez nawał obowiązków w pracy i w szkole, który dopiero teraz pozwolił mi zauważyć te wszystkie zmiany. Za parę chwil ona pójdzie do college, i życie już nigdy nie będzie takie samo. Przynajmniej moje.

jekatierinka

Strona 62

Mia Michelle - Rose of Thorne Po meczu Sophie znajduje mnie czekającą na trybunach. - Więc jak ci dzisiaj poszło? - Pyta podekscytowana. - Udało się! Zaczynam w poniedziałek. - Mówię, a ona rzuca mi się na szyję, przez co prawie lądujemy na ziemi. - To CUDOWNIE siostrzyczko!! Wiedziałam, że się dostaniesz - uśmiecha się zarażając mnie pozytywną energią, którą tak u niej kocham. - Chcesz poświętować przy pizzy? Mam dzisiaj wolne. - Pytam, ale ona się marszczy. - Ale lipa. Obiecałam Rylanowi i reszcie, że wyskoczymy gdzieś po meczu. Chcesz iść z nami? - Proponuje, ale ja potrząsam głową. Chociaż moje życie jest godne pożałowania, nie za bardzo widzę siebie w towarzystwie chichoczącej grupki licealistek. Więc przytulam siostrę i mówię jej, że zobaczymy się później w domu. Decyduję się na spacer, by oczyścić w ten sposób swój umysł. Wciąż odtwarzam w pamięci wszystkie dzisiejsze wydarzenia. Był taki zimny i zmieniony, kiedy go zobaczyłam, i zdałam sobie sprawę, że nigdy tak naprawdę go nie poznałam. Magiczne polaczenie pomiędzy nami, okazało się być niczym więcej niż kłamstwem. Jego wszystkie słowa okazały się kłamstwem. Cholera, nawet jego nazwisko nie było prawdziwe. W jego oczach nie zobaczyłam dzisiaj ciepła - były zimne i nieprzystępne. Oczywiście odegrałam niezłą scenę i cieszę się, że sytuacja nie wymknęła mi się z rąk. Patrząc na to z boku, musiałam wyglądać na desperacko potrzebującą pomocy - jak jakaś niewinna upadła dziewczyna, którą on uratuje, by nadmuchać swoje wybujale ego. Cóż, PIEPRZ SIĘ, Sebastianie!!! Nie jestem niczyją utrzymanką! Nie, ja po prostu nie znam tego aroganckiego dupka, z którym się dzisiaj spotkałam. I jestem pewna jak cholera, że nie chcę go poznawać. Kiedy wychodząc spojrzałam mu w oczy, wydawało mi się, że na krótką chwilę złagodniał. Wyglądał tak, jakby z jakiegoś powodu ze sobą walczył. No ale, cóż, ja nie zamierzam się w te bitwę zagłębiać. Mój Sebastian odszedł, został mi teraz pan Thorne, mój nowy szef. Jeszcze tylko muszę się nauczyć jak rozdzielić uczucia pomiędzy nich dwóch.

***

Nie zdaję sobie sprawy, jak daleko zaszłam, a wieczór stał się już chłodny. Okazuje się, że jestem niedaleko piekarni Marie więc postanawiam wpaść do niej i ogrzać się przy kominku. Strona 63

Mia Michelle - Rose of Thorne Światła dla przechodniów informują mnie, że mogę już przejść przez ulicę. Jednak udaje mi się dojść tylko do polowy pasów, kiedy słyszę jak sportowy samochód hamuje z piskiem opon. Uderzam rękoma w maskę samochodu, ale tracę równowagę i z hukiem upadam na tyłek, gdzie zostaję oślepiona przez światła auta. Próbuję wstać, ale znów się chwieję. Po chwili, silne ręce łapią mnie w talii i pomagają ustać na nogi. - CHOLERA, nic ci się nie stało? - Pyta ciepły głęboki głos. Zasłaniam światła przedramieniem i wpatruję się w lśniące szmaragdowe oczy. Jego twarz jest pełna paniki i troski. - Wszystko w porządku? Uderzyłem cie? - Pyta oglądając mnie z każdej strony. Nagle wkłada palec w nowo powstałą dziurę w mojej czarnej spódnicy. Ten palec sprawia, że noga pali mnie żywym ogniem. Dobry Boże, dlaczego moje ciało znów mi to robi? Weź się w garść Skylar! Zachowujesz się tak, jakbyś w życiu nie widziała przystojnego faceta. - Jasny gwint, zniszczyłem ci spódnicę! Strasznie cie przepraszam! Minąłem swój skręt, a nie za bardzo znam tę okolicę. Grzebałem w swoim GPS i za późno cię zauważyłem. Na pewno nic ci nie jest? Jeśli chcesz mogę zabrać cię do lekarza - pyta kiedy się otrzepuję. - Naprawdę, wszystko w porządku. Bez paniki, okej? – Mówię, a on podąża za mną na chodnik. - Pozwól, że chociaż odkupię ci nową spódnicę. Czuję się okropnie - mówi i wręcza mi swoją wizytówkę. LUKAS DRAKE CFO/CEO DRAKE CORPORATION - Jeśli pokażesz to w jakimkolwiek sklepie, załatwisz wszytko bez problemu. Do diabła, kup sobie cały zestaw, buty i w ogóle! Oskub mnie do ostatniego grosza - żartuje i puszcza mi oczko. Uśmiecham się i potrząsając głową oddaje mu wizytówkę. - Dziękuję, ale naprawdę nie ma takiej potrzeby. Ta spódnica i tak już była stara. Poza tym, na pewno da się to zaszyć - kłamię gorącemu nieznajomemu. O co chodzi dzisiaj ze mną i tymi przystojniakami? - Nie, nalegam żebyś zatrzymała moją wizytówkę i jeszcze przemyślała tę ofertę wciska mi karteczkę z powrotem do ręki.

Strona 64

Mia Michelle - Rose of Thorne - Mogę cię gdzieś podwieźć? - Pyta mnie z nadzieją w zielonych oczach. Jasna cholera. Jest przystojny jak diabli!!!14 - Nie trzeba. Wyszłam na relaksujący spacer, ale ktoś przed chwilą mnie znokautował i o mało nie zabił - droczę się, a on odrzuca głowę do tylu wybuchając niezwykle seksownym śmiechem. Seksowny to jedyne słowo jakim mogę go określić. Każdy cal jego ciała jest piekielnie seksowny. Góruje nade mną swoimi - na pewno - 180 centymetrami wzrostu. Ma na sobie czarny sweter, który ciasno opina jego szerokie ramiona, podkreślając atletyczną sylwetkę. Ciemne jeansy są ściśle dopasowane i nie mogę oprzeć się spoglądaniu na jego perfekcyjnie opięty tyłek. Jezu, słuchając tego, co myślę można by stwierdzić, ze upadlam na głowę a nie na tyłek. - Mogę chociaż prosić cię o twoje imię i numer? Wiesz, żeby zadzwonić do ciebie jutro i upewnić się, że wszystko z tobą ok? No i że nie chcesz mnie pozwać czy cos. - Żartuje, ale ja marszczę się na jego słowa. - Nigdy nie zrobiłabym czegoś takiego - rzucam w jego stronę i odchodzę, ale on łapie mnie za ramię. Śmieje się, kiedy odwraca mnie w swoim kierunku. – Hej, tylko żartowałem, lwico. Ale chciałbym sprawdzić, czy nic ci nie jest jeśli nie masz nic przeciwko. - Głos mu łagodnieje, kiedy mówi do mnie. - Dziękuję, ale będzie dobrze. A teraz naprawdę musze już iść - mówię, a on stoi tam oświetlony przednimi światłami swojego samochodu. Obdarza mnie tym uśmiechem, na widok, którego dziewczyny rozkładają nogi i kreci głową patrząc jak odwracam się i odchodzę. Stoi jeszcze przez chwilę i patrzy jak idę wzdłuż ulicy. Kiedy wchodzę do piekarni Marie, widzę jak srebrny Aston Martin przejeżdża obok. Marie wita mnie matczynym uściskiem i zabiera mój płaszcz. Odsuwa się, by mi się przyjrzeć i zauważa strużkę krwi spływającą po mojej nodze. - Moja piękna! Co się stało? Boże, jesteś ranna! Siadaj i daj mi to obejrzeć - nalega i popycha mnie na najbliższy fotel. Kiedy otwiera apteczkę opowiadam jej swoja przygodę. Sama nie wierze słowom, które wychodzą z moich ust. Z powodzeniem mogłabym stworzyć film życia, bazując na tym, co mi się ostatnio przytrafia.

14

Chyba zaraz jajko zniesie… Podnieca się po raz któryś z kolei, jakby w życiu samych brzydali spotykała… o.O

Strona 65

Mia Michelle - Rose of Thorne

- Paskudna rana, ale wydaje mi się, że obędzie się bez szwów - mówi, kiedy krzywię się na ból, wywołany wodą utlenioną. Marie zakłada mi bandaż na nogę i poklepuje dziurę w mojej spódnicy. - Spódnica też jest zniszczona, co? - Pyta, a ja wzruszam ramionami. Marie jak nikt inny zna moją sytuację i wie, że nie mam wielu wyjściowych ubrań. - Zaoferował, że kupi mi nową, ale ja taka nie jestem Marie. Sama coś wymyślę. Kylie powiedziała, że ma parę rzeczy, które mogę przymierzyć i pożyczyć na czas stażu. Wyjaśniam. Szkoda, ze nie nosimy tego samego rozmiaru. Jestem krąglejsza i rzadko kiedy możemy wymieniać się ciuchami. - Cóż, po prostu posiedź tu i się zrelaksuj. Przyniosę ci mój nowy wynalazek. Jestem pewna, że ci posmakuje. Tylko skończę obsługiwać klientów i zaraz wracam – mówi, a ja zamykam oczy i cieszę się ciepłem bijącym z kominka. Po paru minutach powraca z talerzem pełnym czekoladowych ciastek. - Okej, jedz z zamkniętymi oczami, a jak skończysz to powiem ci jak to nazwałam. Zamykam oczy, a ona wkłada mi mały kawałek do ust. Smakuje obłędnie. Jęczę z aprobatą, kiedy karmel i czekolada mieszają się na moim podniebieniu. Słyszę znajomy szczęk otwieranych drzwi, ale nie zawracam sobie nim głowy i dalej rozkoszuję się ciastkiem. - Nazwałam je „Orgazm” - mówi i zaczynam się śmiać z tego szalonego tytułu. Wrzucam sobie do buzi kolejny kęs i delektuję się nim. Jeśli bym mieszkała z Marie, pewnie byłabym wielkości tego budynku. Jej kuchnia jest po prostu nieziemska. - Przezywamy orgazm? - Przemawia znajomy seksowny głos i podskakuję na szezlongu, dusząc się czekolada. Uśmiech zmienia mu się w przerażenie, gdy widzi, że się krztuszę. Zaczyna klepać mnie po plecach, tak mocno, że z powrotem ładuje na pogruchotanym już i tak tyłku. - CHOLERA! Nic ci nie jest? - Klęka przede mną, a ja chwytam swoja szklankę z woda. Piję, by oczyścić sobie gardło, więc tylko podnoszę kciuk, żeby zasygnalizować mu, że żyję i że wszystko ze mną w porządku. - Tylko proszę obiecaj, że nie będziesz już dzisiaj próbował mnie zabić. Obawiam się, że już więcej nie zniosę - żartuję.

Strona 66

Mia Michelle - Rose of Thorne - Sam nie wiem… śmierć z orgazmu wcale nie wydaje się być taka zła. Chociaż muszę przyznać, że jestem odrobinkę zazdrosny o to - mówi podnosząc i wrzucając sobie do ust kawałek ciasta czekoladowego. - Mmmmmmm to faktycznie kurewski orgazm! - Wykrzykuje, kiedy Marie wraca do nas. - Poproszę wszystkie, proszę pani. - Mówi, a Marie wytrzeszcza oczy. - WSZYSTKIE?! Mam kilka innych zamówień na jutro - mówi zszokowana. Wkłada sobie do ust jeszcze jeden kawałek i mruga do mnie. - Dokładnie wszystkie. Jutro nie ma ich na sprzedaż. Uśmiech rozświetla twarz Marie, a ona sama udaje się na zaplecze, by dokończyć zamówienie. On natomiast przysuwa do mnie swoje krzesło i marszczy się zauważając bandaż na mojej nodze. - Jesteś ranna! Dlaczego mi nie powiedziałaś? - Pyta i delikatnie głaszcze mnie po opatrunku. - Nawet tego nie zauważyłam, zanim tu przyszłam. Poza tym to tylko małe zadrapanie. Marie zawsze wszystko wyolbrzymia. - Naprawdę czuję się okropnie z tego powodu – patrzy na bandaż. - Chciałem odjechać, ale nie mogę tego zrobić, dopóki nie poznam imienia najpiękniejszej kobiety na świecie. - Mówi, a ja czuję jak rumieniec wypływa mi na twarz. - Świetny tekst na podryw - żartuję, ale on się marszczy. - Uwierz mi, piękna, rzucałem takie teksty wiele razy, ale nie teraz. Każde z tych słów jest prawdą. Daj spokój, musisz zdawać sobie sprawę z tego, jak bardzo jesteś olśniewająca przygląda mi się uważnie. - Yyyyy… nie, ale dziękuję - odpowiadam i oblana rumieńcem gapię się na starą drewnianą podłogę. Podnosi mój podbródek i zbliża się do mnie. - Nie rób tego, piękna. Zawsze trzymaj głowę wysoko – mówi, a ja powoli podnoszę wzrok, by spojrzeć na niego. Jego oczy maja taki szmaragdowy kolor!15

15

Dzizys…

Strona 67

Mia Michelle - Rose of Thorne - Więc, wciąż jestem na przegranej pozycji - odchyla się na fotelu. - Wiesz jak się nazywam i znasz mój numer telefonu i wygląda na to, że nic nie wiem o tobie. - Droczy się ze mną, wyjmując swój telefon. - Przysięgam, że nie jestem jakimś prześladowcą czy zabijającym przechodniów psychopatą - potrzebuję twoje numeru z bardzo ważnego powodu - mówi i rzuca mi uśmiech. - Och, naprawdę? A cóż to za ważny powód w takim razie? - Pytam szczerząc zęby. Pochyla się w moją stronę i czuję powiew jego mocnego skórzanego zapachu. Patrzy się na mnie przez jakąś minutę, i wygląda jakby w skupieniu badał moja twarz. Kąciki ust unoszą mu się w uśmiechu, a potem jeszcze bardziej zbliża się do mnie i mówi: - Żebym mógł zaprosić na randkę tę piękną istotę. Glos uwiązł mi w gardle i zanim zdążę cokolwiek powiedzieć Marie mnie wyręcza. - Skylar Rose, 893-0517. - Wyśpiewuje, kładąc na ladzie duże białe pudełko. - Cóż, dziękuje panno Marie - mówi i mruga do mnie, a potem zabiera się za wpisywanie numeru do telefonu. Kiedy kończy, wstaje i podchodzi do lady. Płaci za gigantyczne pudełko czekoladowego smakołyku i wraca do mnie. Otwiera pudełko, kładzie na mojej dłoni jedno czekoladowe ciasteczko i schyla się, by pocałować mnie w policzek. - Ciesz się podarowanym przeze mnie orgazmem, piękna. - Szepcze mi do ucha i wychodzi przez drzwi. Jestem oniemiała….kompletnie oniemiała. Powinnam poczuć się obrażona, więc, dlaczego na twarzy mam przylepiony wielki uśmiech? - Kim był ten dobrej jakości okazem mężczyzna? - Żartuje Marie wachlując się ostentacyjnie. - Lukas Drake - odpowiadam i słyszę dźwięk telefonu.

LUKAS: Hej, piękna. Dzisiejszy wieczór okazał się dla mnie wspaniałą niespodzianką. Dzięki, że pozwoliłaś się potrącić! Uśmiecham się i mu odpisuję. JA: Dzięki, że mnie nie zabiłeś. LUKAS: Uwierz, odjechanie bez poznania twojego imienia prawie mnie zabiło.

Strona 68

Mia Michelle - Rose of Thorne JA:  LUKAS: Śpij dobrze i uważaj podczas przechodzenia przez zatłoczone skrzyżowania. Można wpaść na jakiegoś wariata!  JA: HAHA. Dzięki. Będę pamiętała.

***

Pomagam Marie zamknąć piekarnię, a ona nalega, że podrzuci mnie do mojego samochodu. Wciąż łapię się na myśleniu o tym, jak zwariowany był ten dzień. Nie dość, że dostałam swój wymarzony staż i zobaczyłam ponownie Sebastiana, to jeszcze okazało się, że to on będzie moim szefem przez następne pół roku. Jakby tego było mało potrącił mnie i o mało nie zabił jeszcze jeden zabójczo przystojny prezes. Czy moje życie może stać się jeszcze większą operą mydlaną? Nie, myślę, że to po ludzku nie możliwe. Zapisać sobie: skontaktować się z wytwórnią filmową.

***

Siedzę zwinięta pod kocem i oglądam jak Scarlett O’Hara wyznaje Rhettowi swoją dozgonną miłość, kiedy wchodzi moja siostra. Uśmiecha się szeroko, wślizguje się na miejsce obok mnie i chwyta garść mojego niedojedzonego popcornu. Śmieję się, kiedy kładzie głowę na moim ramieniu i wrzuca pełną garść jedzenia do buzi. - Na miłość boską, ile razy już oglądałaś ten film, Sky? - Żartuje Sophie i sięga po kolejną porcję popcornu. Wywracam oczami i podaję jej całą miskę. - Nie wystarczająco dużo - żartuję i wstaję, by się rozciągnąć, nie przerywając oglądania tego co się dzieje na ekranie. - Dobrze się dzisiaj bawiliście? - Pytam, kiedy zwijam koc na kanapie. - Tak, poszliśmy na ten nowy straszny film „Ciemność” i był TAAAAKI świetny – i mogę to stwierdzić nawet po spędzeniu większości czasu z twarzą ukrytą pod ramieniem Rylana - śmieje się. - Hhmmmm… no cóż, na pewno mu się to nie podobało - droczę się z nią dając jej kuksańca w żebra.

Strona 69

Mia Michelle - Rose of Thorne - HA HA… no faktycznie, nie narzekał - puszcza mi oczko i wstaje kierując się do swojego pokoju. - Będę szczera i od razu na siebie doniosę. Jutro muszę zostać w pracy na dwie zmiany. Wybacz, ale nie przyjdę na twój sobotni mecz - mówię smutno i kieruję się do kuchni, żeby zamknąć drzwi. - Spoko. Cieszę się, że dzisiaj mogłaś przyjść! Ale oczywiście nie podoba mi się, że jutro znów musisz pracować cały dzień. Obiecałaś mi, że zwolnisz tempo. Wpędzisz się do grobu! - Hej, posłuchaj - podchodzę i przytulam ją. - Dałyśmy radę przez tyle czasu, a teraz została jeszcze tylko chwila zanim obie skończymy szkoły. Musimy wytrzymać jeszcze trochę, ok? I nie martw się o mnie. Wszystko będzie ze mną w porządku, kochanie, jak zawsze - zapewniam i całuję ją w czoło. - Och, Sky, kocham cię, wiesz… Nawet nie wiesz jak bardzo… - Uwierz mi mała, że wiem - jeśli kochasz mnie chociaż w połowie tak mocno jak ja ciebie. I tak wygląda na to, że na razie utknęłaś tu ze mną, dzieciaku - żartuję, mrugając do niej. - Nie mogę sobie wyobrazić lepszej osoby, z którą mogłabym gdzieś utknąć - mówi i klepie mnie w tyłek. - Nawet Rylana? Chyba muszę mu to powiedzieć jak go zobaczę. Och, no i to, że chwilę po tym, macałaś mnie po tyłku - droczę się z nią, a ona chichocze idąc do swojego pokoju. – KOCHAM CIE SIOSTRZYCZKO - krzyczy. - DOBRANOC MAŁA, JA CIEBIE TEŻ - odkrzykuję i wchodzę na schody, by pójść do swojej sypialni.

***

Zasypiam rozmyślając o Sebastianie i Lucasie. Czuję niemile ukłucie w sercu, kiedy przypominam sobie jak zimny i arogancki w stosunku do mnie był dzisiaj Sebastian. Czy ja go w ogóle poznałam? Dlaczego nawet teraz boli mnie, że jestem daleko od niego? Jest moim nowym szefem i nie może tak dłużej być. Potem myślę o Lucasie i o tym, jak niezwykle seksowne i romantyczne było nasze dzisiejsze spotkanie. Ale mimo tego, nie poczułam tej iskry, która jest miedzy mną i Sebastianem. Co jest ze mną nie tak? Nie mam czasu na latanie za facetami. Szczególnie za tymi, których można wrzucić do worka z napisem KŁOPOTY.

Strona 70

Mia Michelle - Rose of Thorne Rzucam się po łóżku aż przychodzi godzina, o której muszę wstać do pracy. Świetnie, teraz będę padnięta przez cały dzień.

Lucas W momencie kiedy ją widzę, coś się we mnie zmienia16. Po dniu z piekła rodem, którego właśnie doświadczyłem, to wygląda tak, jakby sam Bóg zesłał mi anioła tuż pod koła mojego nowego srebrnego Astona Martina. Kiedy patrzę się w te morskie oczy, czuję jakby cały wszechświat ruszył się z posad. Na szczęście, w porę się zatrzymuję, ale niech będzie przeklęte to cholerne urządzenie nawigujące, które przykuło wcześniej moją uwagę. Jestem przerażony, kiedy widzę jak uderza o maskę mojego samochodu i upada na ziemię. Gdy śpieszę jej z pomocą, nie jestem świadomy jaki będzie miała na mnie wpływ. Lecz kiedy dotykam jej gładkiej skory, wiem, że jest inna i nie zamierzam pozwolić jej odejść17. Upiera się, że nic jej nie jest, a ja nawet po obejrzeniu każdego centymetra jej ciała, dalej szukam wymówek na przedłużenie naszego spotkania. Kiedy uśmiecha się i idzie ulicą, siedzę i patrzę na nią ze swojego samochodu. Zauważam, że wchodzi do małego sklepiku „Piekarnia Marie”. Natychmiast zawracam i szukam miejsca do zaparkowania. Kiedy idę starym kamienistym chodnikiem, w powietrzu unosi się niebiański zapach pochodzący z piekarni. Zauważam piękną istotę siedzącą na czerwonym szezlongu w pobliżu kominka. Zastanawiam się gorączkowo, o czym może teraz myśleć. Czuję się, jak zdenerwowany licealista, kiedy wchodzę do sklepu i zbliżam się do niej. Je właśnie jakieś ciastko i na twarzy ma wielki uśmiech. Oczy ma zamknięte i za chwile słyszę cichy jęk wydobywający się z jej gardła. O Boże, gdyby tylko wiedziała jak na mnie działa - ten dźwięk… No dobra KOLEGO, siad! Ogromna erekcja niemalże zmusza mnie do wyjścia z piekarni. Naprawdę smakuje jej to ciastko. A ja poważnie zastanawiam się, czy nie wykupić tej całej cholernej piekarni, żeby karmić ją i słuchać tych rozkosznych jęków. Starsza włoszka podnosi palec i pokazuje mi, że zaraz wraca. Słyszę jak piękna dziewczyna pyta o nazwę tego przysmaku, a starsza kobieta odpowiada jej „orgazm” i mruga do mnie. Nie mogę się powstrzymać i podchodzę do dziewczyny, by trochę się z nią 16 17

Bosh czuję się... jakbym, oglądała brazylijski serial :X Nie no, autorka popłynęła…

Strona 71

Mia Michelle - Rose of Thorne podrażnić. Stoję nad nią i przyglądam się jej nieskazitelnej twarzy. Jej oczy wciąż są zamknięte, kiedy delektuje się jedzeniem. Ja pierdolę, ona jest oszałamiająca! - Przeżywamy orgazm? - Droczę się z nią. Zrywa się na moje słowa i patrzy na mnie z zaskoczeniem ale i odrobiną humoru. Sięgam po czekoladowe ciasteczko i wkładam je sobie do ust uśmiechając się. Nasze spojrzenia znów się krzyżują. I w tym momencie już wiem, że zrobię wszystko, by uczynić tę kobietę moją.

18

18

Niezły tłumek się robi ;)

Strona 72

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 9 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

.

Skylar Jestem kompletnie padnięta, kiedy brudną ścierką wycieram klejącą się ladę. Dzisiaj jestem na swojej ostatniej podwójnej zmianie w kawiarni i staram się nie zastanawiać, co zrobię, kiedy skończą mi się pieniądze. Początek stażu oznacza dla mnie pracę tylko na wieczorne zmiany. Oznacza także o połowę mniejszą pensję. Patrzę na zegar i z ulgą wycieram twarz. Jeszcze dwadzieścia pięć minut i będę wolna. Dzięki Bogu! Drzwi się otwierają i widzę jak trzy dziewczyny, mniej więcej w moim wieku, śmiejąc się siadają przy bufecie. Kończę czyścić ladę i podchodzę do nich. Oddycham z ulgą, gdy okazuje się, że chcą tylko kawę, więc szybko napełniam ich kubki. W kawiarni już się nic nie dzieje, więc idę wyłączyć szyld z napisem „OTWARTE” zanim zabiorę się za ogarnianie stolików. Właśnie dokładam serwetki, kiedy przez przypadek podsłuchuję rozmowę dziewczyn. Dyskutują o tym, ile dostały napiwku zeszłej nocy. O mało nie wypuszczam serwetek z rąk, kiedy słyszę jaką podają sumę. Trzy razy więcej niż ja zarabiam miesięcznie w tej kawiarni. Pracując na dwie zmiany! Nawet nie chcę wiedzieć, co musiały zrobić, żeby tyle zarobić. Teraz rozmawiają o tym, że właściciel wspomniał o zatrudnieniu jeszcze jednej dziewczyny do obsługi baru. Bar? Myślę, że dałabym sobie z tym radę. Więc robię to. Zbieram się na odwagę i pytam je o to stanowisko.

jekatierinka

Strona 73

Mia Michelle - Rose of Thorne *** Teraz siedzę w samochodzie i przyglądam się wizytówce, którą dała mi Megan, jedna z dziewczyn. JAXX to nowy bar oddalony od centrum Austin o jakieś dwadzieścia minut jazdy. Według Megan to całkowicie normalna praca - chodzenie między stolikami i przynoszenie zamówień. Jedyny haczyk to fakt, że wszystkie kelnerki muszą wykonać jeden wspólny taniec każdego wieczoru. Nic nieprzyzwoitego, po prostu ma to przyciągać do baru rzeszę facetów. Megan zaproponowała mi, żebym przyszła jutro na ich próbę, wtedy też porozmawiam z managerem i zobaczę czy mi się to podoba. Nie wiem czy to coś dla mnie, ale stwierdzam, że nie zaszkodzi sprawdzić. Wrzucam wizytówkę na podkładkę do kubka i jadę do domu. Czuję, że dzisiaj nie usnę. Jestem zbyt zdenerwowana faktem, że jutro mam przebywać blisko Sebastiana.

***

Rano czuję się zmęczona i generalnie wyżuta z sił. To oficjalnie mój pierwszy dzień jako stażystki w Thorne Enterprises. Powiedzenie, że jestem zdenerwowana byłoby niedopowiedzeniem roku. Widzę raczej kupkę nerwów, kiedy po raz setny przeglądam się w lusterku. Chwytam skórzaną teczkę i wychodzę na podjazd. Pada gęsty deszcz, a korek na ulicy jest niemiłosiernie długi, ze względu na wypadek na lewym pasie. Po niecałych dziesięciu minutach jazdy samochód podskakuje głośno i kierownica odbija mi w bok.

NAPRAWDĘ?! PO PROSTU ŚWIETNIE! Wtopa już pierwszego dnia! Spoglądam na zegarek w telefonie. CHOLERA! Wiem jak zmienić koło, ale na tym mokrym chodniku zniszczę sobie sukienkę. Samochody przejeżdżają obok mnie i leje jak z cebra, kiedy gorączkowo staram się dodzwonić do Kylie. No dalej…proszę….proszę…odbierz… - Hej, tu Kylie, zostaw wiadomość. O KURWA!!! Mam tylko dwadzieścia minut! Jak się nie pośpieszę to na pewno się spóźnię. Strona 74

Mia Michelle - Rose of Thorne Zakładam swój płaszcz przeciwdeszczowy i klękam na chodniku z lewarkiem w ręku. Oczywiście nakrętki są zardzewiałe i teraz całe ręce i sukienkę umazane mam smarem. Szybko turlam zapasowe koło i zabezpieczam je, by to zdjęte razem z lewarkiem i kluczem schować do bagażnika. Wskakuję do samochodu i spoglądam na godzinę.

Cholera! O CHOLERA!!! Za dwie ósma. Staram się dodzwonić do Sary, ale zostaje źle przekierowana. Zostawiam wiadomość i gorączkowo przebijam się przez miasto. Parkuję w garażu, na wyznaczonym dla mnie miejscu, chwytam teczkę i szaleńczym sprintem biegnę do windy. Nawet nie zawracam sobie głowy zamykaniem samochodu, bo kto o zdrowych zmysłach chciałby ukraść tę kupę gówna, mając wokół tyle świetnych aut. W foyer, nieprzytomnie przeglądam się w lustrze i jestem przerażona tym, co widzę. Włosy, nad którymi spędziłam dziś tak wiele czasu wyglądają teraz jak mokra szczotka od mopa, tusz rozmazał mi się pod oczami, a na lewym policzku mam smugę smaru. Nie będę nawet wspominać o swoich ubraniach. Patrzę na zegar ścienny - 8:22. Boże, mam przechlapane… Szybko staram się zetrzeć smar, ale nie chce zejść. O nie, NIE! Drzwi windy się otwierają i widzę jak jego oczy spoglądają na moje odbicie w lustrze. Sebastian. Czy mógłby ktoś ,PROSZĘ ,mnie zabić? Jest z nim jeszcze dwóch innych mężczyzn, ale natychmiast ich opuszcza, kiedy mnie zauważa. Spanikowana, sprintem biegnę do drzwi klatki schodowej. Ale kiedy jestem już tuż tuż, jego ręka chwyta moje ramię i nie wiedząc kiedy, jestem zaciągnięta do jakiegoś biura. - Spóźniłaś się Skylar! Opuściłaś poranne spotkanie i program na następny tydzień. Jestem tobą bardzo rozczarowany, nie tylko, dlatego, że przyszłaś spóźniona, ale także tym, że wyglądasz… tak… jak zmokła kura? - Mówi przez zaciśnięte zęby.19 - Bardzo przepraszam. Pękła mi opona i musiałam zmieniać koło w taką pogodę. Próbowałam dodzwonić się do Sary, ale wciąż źle mnie przekierowywało. To się już więcej nie powtórzy. Obiecuję! - Błagam go, żeby zrozumiał. Najpierw jego wzrok łagodnieje. Tak jakby walczył ze sobą, by pozostać zdenerwowanym. A potem odwraca się ode mnie. Stojąc plecami do mnie otwiera drzwi i wyrzuca z siebie - Masz iść do domu Skylar. TERAZ! I zapamiętaj sobie, że na przyszłość nie będę tolerował takiego zachowania. Następnym razem zostaniesz wrzucona z programu. Czy to jest jasne, panno Rose?

19

Szef się znalazł… Czy tylko ja mam ochotę go walnąć za bycie takim chamem?!

Strona 75

Mia Michelle - Rose of Thorne - Tak , proszę pana. - Odpowiadam cicho, patrząc w dół, by nie dać mu satysfakcji z tego, że płaczę. Zamyka drzwi, a ja stoję tam trzęsąc się zarówno z zimna jak i ze złości w jego glosie. Powoli wychodzę z pomieszczenia i udaje się do wyjścia z budynku. Sara jest akurat w lobby podpisując przyjęcie przesyłki i zauważa mnie, kiedy pojawiam się w holu. Wytrzeszcza oczy i ciągnie mnie do damskiej toalety. Nie mogę już dłużej powstrzymywać się od płaczu więc szlocham w ręce i słyszę jak Sara odkręca wodę. Potem podchodzi do drzwi, zamyka je i prowadzi mnie na ławkę stojącą koło lustra. Uśmiecha się smutno, delikatnie wyciera mi twarz i mówi kojąco: - Shhhhhhhh… w porządku, kochanie. Co się stało? - Pyta dalej ocierając moją twarz. - Rano był wypadek, a potem złapałam gumę i musiałam wymienić koło. Przez to się spóźniłam i zniszczyłam sobie ubrania. Seb… pan Thorne natknął się na mnie, kiedy próbowałam dostać się do windy i kazał mi wracać do domu. Zdenerwował się moim spóźnieniem i tym jak wyglądam. Próbowałam się do ciebie dodzwonić, ale cały czas przekierowywali mnie do złego działu. Zostawiłam ci wiadomość, ale nie wiedziałam czy zdołasz odsłuchać ją na czas. - Już dobrze, kochanie. Wielkie nieba, miałaś paskudny dzień. Jestem pewna, że pan Thorne nie był zły. Prawdopodobnie był bardzo zajęty i źle go zrozumiałaś. Obawiam się, że czasami potrafi być szorstki. Ale wierz mi, wszystko będzie dobrze. A teraz, umyjemy cię, ok? Kiwam głową, a ona klepie mnie po ramieniu. Pomaga mi zmyć smar z twarzy i rąk, dzięki czemu , na szczęście wyglądam bardziej reprezentatywnie. - A teraz pójdź do domu i odpocznij. Jestem pewna, że jutro będzie lepiej. - Mówi i całuje mnie w policzek. Kiedy to robi przypomina mi się mama i to jak bardzo za nią tęsknię. Szczególnie w takich trudnych chwilach. Spoglądam na twarz Sary. Naprawdę lubię tę kobietę i jestem niezmiernie szczęśliwa, że mam ją blisko siebie. - Bardzo ci dziękuję, Saro. - Mówię ściskając ją i sięgam po swoją torbę.

***

Kiedy wracam do domu moje myśli galopują. Jakie on ma prawo, żeby tak się na mnie złościć? Jasne, spóźniłam się, ale to oczywiste, że nie skłamałam na temat problemów na drodze. Nie wiem czy wytrzymam, kiedy następnym razem tak na mnie naskoczy. Może zrobiłam błąd przyjmując ten staż. Strona 76

Mia Michelle - Rose of Thorne Wciąż się zastanawiam, gdzie podział się ten Sebastian, którego znałam. Czy dam radę ciągnąc to wszystko przez następne pół roku? Szczerze nie mam pojęcia. Ale zanim zdążę pomyśleć o czymś innym, oczy robią mi się ciężkie i odpływam do krainy snów.

Sebastian - ODWOŁAJ WSZYSTKIE SPOTKANIA - warczę na Sarę, kiedy spotykam ją w lobby. Gotuję się z gniewu, idąc do swojego gabinetu. Trzaskam ciężkimi drewnianymi drzwiami i opadam na skórzany fotel stojący przed moim biurkiem. Jednym szybkim ruchem zrzucam z niego wszystkie rzeczy i patrzę jak szkło tłucze się robiąc sporo hałasu. Ciągnę się za włosy i wyrzucam z siebie – KURWA!!! Jak mogłem tak ją potraktować? Kiedy wyszedłem z windy, byłem więcej niż przerażony tym, co zobaczyłem. Stała tam, mokra od deszczu i brudna, gorączkowo ścierając smar ze swojej pięknej buzi, a ja co? Nawrzeszczałem na nią. Byłem tak kurewsko przerażony myślą, że może być ranna, że niestety całą swoją złość przelałem na nią. Mogłem myśleć jedynie o tym jak w ulewie próbuje zmienić zasrane koło na samym środku pieprzonego skrzyżowania, oczywiście bez niczyjej pomocy.

A jeśli ktoś by ją potrącił? Co jeśli wpadłaby w poślizg? Wszystkie możliwe scenariusze przepływają mi przez głowę, a ja jestem CHOLERNIE wkurwiony, że w ogóle pozwalam sobie na troskę. Nie mogę pokazać jej, jak na mnie działa, więc karmię ją Sebastianem, którego nigdy nie poznała. Sebastianem, którego cały świat postrzega jako dupka, potwora, zimnego sukinsyna. Stojąc tam umorusana smarem i przemarznięta do szpiku kości, wyglądała tak pięknie. Jedyne co mogłem zrobić, to wysłać ją do domu, bo inaczej wziąłbym ją w ramiona i całował do utraty tchu - tak właśnie na mnie działa. Ona nie ma zielonego pojęcia jaki ma na mnie wpływ i szczerze, to nie wiem jak ta cała sprawa ze stażem będzie dalej wyglądała. Nie mogę cały czas „załatwiać spraw” albo ukrywać się w swoim biurze.

Strona 77

Mia Michelle - Rose of Thorne A teraz muszę się czymś rozproszyć. Potrzebuję czegoś bardzo dobrego, żeby pozbyć się jej ze swoje głowy. Tak, dobre rzniecie to dokładnie to czego teraz potrzebuję. To powinno załatwić sprawę. Mój stary kumpel Jackson Stone otworzył miesiąc temu nowy klub JAXX i z tego co słyszałem, to najgorętsze miejsce w mieście. Piszę więc do niego i dowiaduję się, że zarezerwuje mi sekcję VIP na górze. Natychmiast zaczynam czuć się lepiej i wracam do bycia sobą. Stanowczo zbyt długo pozwoliłem Skylar Rose zaprzątać moje myśli. Po dzisiejszym wieczorze będzie już tylko wspomnieniem.20

20

:D

Strona 78

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 10 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

.

Skylar Wstaję koło południa, biorę prysznic i zakładam czyste ubrania. Przytłaczający mnie wcześniej smutek zamienił się w silny gniew. Nie wiem, co przyniesie jutro, ale nauczę się nie wychylać i po prostu wykonywać swoją pracę. Jedno jest pewne, marnuję czas przejmując się Sebastianem Thornem. Mężczyzna, którego znałam zniknął, albo nigdy tak naprawdę nie istniał. Nawet jeśli z zewnątrz wygląda jak on, to teraz mam do czynienia z panem Thornem. Naprawdę ostatnia rzecz, jakiej obecnie potrzebuję, to rozproszenie. Muszę skupić się na zaliczeniu stażu i przyszłości przed sobą. Potraktuję to wszystko jako dobrą nauczkę. Z racji tego, że mam wolne popołudnie piszę do Megan, żeby spytać, kiedy mogę przyjść do klubu. Natychmiast dostaję odpowiedź, że będzie na miejscu cały wieczór, więc mogę wpaść kiedy tylko zechcę. Odpisuję, że już jadę i związuję swoje loki w kucyk. Dojechanie na miejsce zajmuje mi tylko dwadzieścia pięć minut. Zauważam, że na parkingu stoi już kilka aut. Zdenerwowana otwieram drzwi do klubu i jestem totalnie zszokowana eleganckim wystrojem wnętrza. To miejsce wygląda zupełnie inaczej niż je sobie wcześniej wyobrażałam. Po lewej stronie od wejścia ulokowana jest piękna kanapa. Mijam ją i powoli kieruję się korytarzem do ogromnej sali pełnej ognistej czerwieni i fioletu. Wspaniały drewniany bar po lewej stronie, wychodzi na przestrzeń zagospodarowaną dla stolików. Scena znajduje się na samym środku pomieszczenia. Na niej zaś są schody, które prowadzą do kolejnej, większej sekcji, gdzie z góry można wszystko objąć wzrokiem.

jekatierinka

Strona 79

Mia Michelle - Rose of Thorne Nigdzie nie widzę Megan, więc kieruję się do wejścia. Zza baru wychodzi wysoki ciemnowłosy facet niosący skrzynki z butelkami. Kiedy mnie zauważa, od razu się zatrzymuje. Jego ciemne oczy powoli wędrują po moim ciele, a na twarzy wykwita mu łobuzerski uśmieszek. To spojrzenie sprawia, że czuję się bardzo niekomfortowo. Kiedy jego wzrok spoczywa na moich piersiach, jestem nadzwyczaj świadoma topu, który obecnie mam na sobie. - Hmmm, witam cię. Szukasz kogoś? Jeśli nie, to jestem całkowicie pewny, że mnie mówi i mruga. Ooo, super…. Wystarczy powiedzieć - ŻENADA!!! - Ummm, szukam Megan, powiedziała, że mogę wpaść. - O, tak. To ty jesteś tą nową dziewczyną? Megan jest w biurze na zapleczu. Tak w ogóle, jestem Brandon - jeden z tutejszych barmanów - mówi i wyciąga ku mnie dłoń. Wahając się, odwzajemniam uścisk. - Jestem Skylar i przyszłam, żeby dopiero porozmawiać z nią o pracy. Jeszcze niczego mi nie zaproponowano.21 Kiwa głową i pochyla się przez bar. Czuję ostry zapach jego wody kolońskiej. - Uwierz mi maleńka - jedno spojrzenie Jacksona na ciebie, i będziesz gwiazdą tego miejsca. Podnosi telefon i naciska na jakiś przycisk. – Megan, mam tu czekającą na ciebie bombę - mówi Brandon i odkłada słuchawkę. - Będzie tutaj za chwilę. Możesz usiąść i poczekać tu na nią jeśli chcesz. Podać ci coś do picia? - Pyta ponownie pochylając się na barze. - Nie, dziękuję - nie trzeba. – Odpowiadam nerwowo. - OK, jeśli będziesz czegoś potrzebowała po prostu daj mi znać - oferuje i zajmuje się odkładaniem butelek za bar. Za parę minut pojawia się Megan, ubrana w obcisłe szorty i jeszcze bardziej obcisły top, zakrywający tylko piersi. Wygląda jakby pozowała dla jakiegoś magazynu. O w dupę! Czy ta dziewczyna ma kiedykolwiek badhairday22? Brandon nie spuszcza ze mnie wzroku, kiedy stoi za barem i stara się wyglądać na zajętego. Jest w nim cos takiego, że czuję się nieswojo. Cóż… żeby być całkowicie szczerą przeraża mnie jak cholera. 21

Nie powiem, czasem Skylar mnie zaskakuje… Dzień, w którym włosy sterczą we wszystkie strony, i nie można nic z nimi zrobić, żeby wyglądać jak człowiek :D 22

Strona 80

Mia Michelle - Rose of Thorne Megan oprowadza mnie po klubie i szczegółowo objaśnia warunki pracy. Według niej będę musiała nosić krótką czarną spódnicę, czarne szpilki i dopasowaną czarną koszulę z napisem „DZIEWCZYNY JAXXA”. W związku z tym, że jest to raczej miejsce dla facetów, mamy malować się bardziej wyraziście i nosić rozpuszczone włosy. Do moich obowiązków ma należeć obsługiwanie stolików na dole - chyba że poprosi o mnie jakiś klient z górnej strefy VIP. - VIP-y zawsze proszą o dziewczyny. Właśnie stąd płynie największa kasa – wyjaśnia. - Wszystkie niewłaściwe zachowania są tu zabronione. Jackson jest niezwykle surowy w swoich zasadach wobec klientów. Masz tylko flirtować i zwracać na siebie uwagę facetów. Nie mogą cię dotykać ani mówić do ciebie w sugestywny sposób. Jeśli tak się stanie, mówisz o tym Jacksonowi albo któremuś z goryli i oni już załatwią tę sprawę. Chociaż szef zazwyczaj sam się tym zajmuje. Chce, żeby to było czyste miejsce, nawet jeśli będzie to bardziej klub dla gentlemanów. - A co z tańczeniem? Nie wspominałaś, że mamy występować na scenie? - Pytam nerwowo. Jest to pytanie, na które najbardziej chciałabym znać odpowiedź. - A, tak. Tworzymy nowy układ dwa razy w tygodniu. Zazwyczaj to cos łatwego i seksownego, ale nie za bardzo prowokatorskiego. Tańczymy razem około dwudziestej drugiej, a potem dzielimy się napiwkami. Każde inne pieniądze są dla ciebie. No i Jackson bardzo dobrze nam płaci. Uwierz, że świetnie ci tu będzie szło - nagle wskakuje na scenę i patrzy na mnie. Niespokojnie spoglądam na platformę, bo jest to dla mnie najcięższa część tej pracy. To nie to samo, co moje wcześniejsze wystąpienia. Jednak wmawiam sobie, że to tak samo jakbym po prostu poszła do klubu. To nic osobistego. Mogę to zrobić. Muszę!!! Megan wyczuwa mój strach i prosi kogoś o włączenie muzyki. - Patrz na mnie - siada na krześle pośrodku sceny i pokazuje mi przy nim klika podstawowych kroków. Po paru chwilach zapamiętuję już cały układ. Po trzecim razie mam go opanowanego do perfekcji. Uśmiecha się do mnie, kiedy tańczymy, świetnie zgrane ze sobą. Kiedy muzyka cichnie słyszę głośne oklaski pochodzące zza baru. Brandon gwiżdże stojąc za wysokim jasnowłosym mężczyzna, ubranym w ciemne jeansy i szarą koszulę. - Świetna robota, moje panie! Megan, kogo my tu mamy? - Pyta przystojny nieznajomy uśmiechając się do nas.

Strona 81

Mia Michelle - Rose of Thorne - Jackson to ta dziewczyna, o której ci mówiłam - Skylar Rose. Skylar, to jest Jackson Stone, właściciel tego miejsca. - Megan, nie powiedziałaś mi, jakim ona jest odkryciem. Muszę powiedzieć Skylar, że ten występ…cóż… powiedzmy, że to bardziej niż pewne, że masz tę pracę, jeśli tylko zechcesz. - Dziękuję, proszę pana. Byłabym naprawdę zadowolona. - Odpowiadam. - Proszę pana? Och moja, moja Megan. W tym przypadku przeszłaś samą siebie chichocze Jackson i przyciąga mnie do siebie.23 Kiedy przesuwam się, czuję na sobie spojrzenie Brandona. Jest w nim cos mrocznego, coś złego i dosłownie czuję jak włosy stają mi dęba. Nie ma mowy, żebym kiedyś została z tym kolesiem sama. - Słuchaj Skylar, myślisz, że dałabyś radę zacząć już dzisiaj? Wypadła nam jedna dziewczyna, a wieczorem będziemy mieli kilku specjalnych gości, którzy już zamówili miejsca na górze. - Jestem pewna, ale… Przerywa mi zanim kończę. - Świetnie! Megan czy mogłabyś znaleźć jej jakiś pasujący strój? Megan przytakuje i odwraca się, by zadzwonić.

***

Pół godziny później, jadę do domu, by przygotować się do pracy i sprawdzić co u Sophie. Na prędce robię kolacje i kiedy siostra wraca z treningu jemy razem. Potem szybko szykuję się do wyjścia. Wciskam się w spódnicę i koszulę, które wydają się być za małe co najmniej o dwa rozmiary. Bluzka podjeżdża mi do góry, odkrywając pępek i migoczący w nim kolczyk, który Kylie podarowała mi na dwudzieste urodziny. Napis „DZIEWCZYNY JAXXA” rozciągnął mi się na piersiach. Tak, jestem pewna, że dziś zbiorę kilka męskich spojrzeń24 i mam nadzieję, że dam radę to znieść. Prostuję włosy dopóki nie są całkowicie wygładzone, i nakładam makijaż, podkreślając oczy ciemnym cieniem. Kiedy kończę, ledwo się poznaje. Wślizguje się w swoje czarne szpilki i biorę głęboki wdech. Całą drogę dopinguję się słowami „DASZ RADĘ TO ZROBIĆ!” 23 24

Może Skylar jedzie ciągle na damskich feromonach, że złażą się do niej jak psy…? WTF!? Żebyś tylko wiedziała…

Strona 82

Mia Michelle - Rose of Thorne

Sebastian JAXX pęka w szwach, kiedy pojawiam się tam późnym wieczorem. Gdy wchodzę do środka, jestem dumny z mojego przyjaciela i jego nowego klubu. Jackson wita mnie w drzwiach ze swoim cwaniackim uśmiechem przyklejonym do twarzy i klepie mnie po plecach. - Długo się nie wdzieliśmy, mój przyjacielu. Twoje miejsce na górze już czeka. Zaraz wyślę tam którąś z dziewczyn brachu, i za jakiś czas wpadnę na górę sprawdzić co u ciebie OK? Teraz muszę lecieć, bo za barem jest zamieszanie z jakąś przesyłką. Kiwam głową, i udaję się na górę do strefy VIP. Nie da się przeoczyć krótkich czarnych spódnic i obcisłych koszul kelnerek. Każda jedna, jest gorąca jak cholera. Taaa… Jackson jest szczęśliwym skurwysynem oglądając te panienki przez cały czas. - Czy mogę przynieść panu coś do picia panie Thorne? - Pyta niska, kształtna blondynka, mrucząc do mnie. Kusa koszulka podjeżdża jej do góry, odkrywając pępek i kwiecisty tatuaż smoka, wymalowany na jej biodrze. Jej nogi…. Powiedzmy, że już widzę je owinięte wokół mnie tej nocy, jeśli rozegram to jak trzeba. -Poproszę żurawinę i wodę sodową - mówię i wręczam jej pięćdziesiąt dolarów. Rzuca mi spojrzenie spod swoich długich rzęs, i odchodzi dumnie po mój napój. Mnóstwo flirtu i dwa drinki później, Daisy wyrzuca z siebie sygnały zapowiadające późniejszą rozpustę. Jackson jest bardzo surowy w wyznaczaniu zasad co do kontaktów klientów z kelnerkami, więc zamierzam być wzorem gentlemana – czyli do momentu opuszczenia lokalu. Blondynka wkłada karteczkę do kieszeni mojej koszuli, zasysa swoja dolną wargę i odchodzi powoli kołysząc biodrami. - Kończę o 23. U ciebie czy u mnie?25 - Z powrotem składam karteczkę i uśmiecham się do siebie. Yep, tak jak powiedziałem… to zbyt proste. Już prawie zapomniałem pannę Rose. Jackson przychodzi do mnie i siada na kanapie obok. - Fiu, fiu! Jesteśmy pełni w poniedziałkową noc! Więc… co myślisz o tym miejscu? Pyta z ciekawością. 25

xD sprint!

Strona 83

Mia Michelle - Rose of Thorne - Myślę, że stworzyłeś tu świetny klub, stary! Jest klasycznie, na poziomie no i dziewczyny SĄ GORĄCE! - Mówię wskazując na Daisy. Chichocze. – Tak, to wymóg podczas rozmowy kwalifikacyjnej, ale muszę powiedzieć, że powinieneś zobaczyć moją nową dziewczynę. Bastian, mówię ci, „gorąca” nie jest wystarczającym słowem, żeby ją opisać! Przyrzekam, że kiedy zobaczyłem ją dziś po południu myślałem, że wyszła z jakiejś mojej fantazji. CHOLERA! Nigdy wcześniej nie byłem taki gotowy - wyrzuca z siebie. - Stary, tańczyła z Megan na scenie i o mało się nie spuściłem.26 Zatrudniłem ją z miejsca. Zaczyna dzisiaj. UWIERZ MI, jak ją zobaczysz, będziesz wiedział, że to ta. Wzbudza niezłe zainteresowanie na dole. Miałem ją wysłać tu na górę, ale Daisy wyskoczyła jak z procy, kiedy cię zobaczyła. Wstaje i łączy obie dłonie – muszę spadać na dół, chłopie. Za chwilę dziewczyny wchodzą na scenę i muszę zając się muzyką. Złapiemy się później – mówi, a ja kiwam głową i patrzę za nim, kiedy schodzi na dół. Kieruje się do baru, gdzie znajduje się jakaś dziewczyna, otoczona niezłą gromadką mężczyzn. Hmmmm…niezła. NAPRAWDĘ NIEZŁA! Długie, proste brązowe włosy27 i nogi za które można by umrzeć. JASNA CHOLERA! Pieprzone ciało bogini i PIEPRZCIE MNIE, kolczyk w pępku. Mam ogromny fetysz do tych rzeczy, szczególnie że Skylar… KURWA! S. T. O. P. Skup się Sebastianie, jesteś tu, żeby o niej zapomnieć. Nie mogę dostrzec jej twarzy w przyciemnionym świetle sali, ale biorąc pod uwagę ogrom zainteresowania, które wzbudza swoją osobą, musi być boska. Z powrotem spoglądam na Daisy i zdaję sobie sprawę, że nawet przy tej dziewczynie stojącej dosyć daleko, wygląda jak szmaciana lalka. Jackson chwyta dziewczynę w ramiona i widzę jej uśmiech, kiedy zbliża się do niego. Pieprzony szczęściarz! Zauważam, że barman śle na Jacksona za jego plecami. Wyraźnie nie podoba mu się zachowanie szefa i znów zabija go spojrzeniem, kiedy Jackson prowadzi dziewczynę na scenę. Reszta dziewczyn podąża za nimi. Wybuchają dzikie krzyki i gwizdy, kiedy wszystkie wspinają się na platformę. Goryle otaczają scenę i gasną wszystkie światła, by dziewczyny mogły zająć swoje pozycje przy krzesłach. Na scenie jest teraz sześć kobiet, ale ja nie spuszczam wzroku z jednej wstrząsającej brunetki na środku. Daisy macha mi z platformy. Udaję, że tego nie zauważam, a ona pochyla głowę w ciemności.

26 27

Lol :D I tu stwierdzam, że obecna okładka musi być zmieniona :P

Strona 84

Mia Michelle - Rose of Thorne Z głośników wypływa piosenka Ushera „Lil’ Freak” i pomieszczenie wypełnia się jaskrawym światłem, które pada na tancerki. Podczas gdy inne sylwetki rysują się w blasku fleszy, piękność w środku okrąża krzesło i wraz z innymi zaczyna seksownie poruszać się w wolnym tempie. Światła stopniowo opadają, gdy dziewczyny wirują wokół krzeseł i równocześnie odchylają się do tylu. Z każdym perfekcyjnym ruchem jej ciała, czuję jak spodnie zaczynają robić mi się za ciasne i teraz moją twardą męskość niekomfortowo uciska materiał jeansów. Ja pieprze! Gorąca jak piekło! Zapomnij o tej lasce Daisy. Dzisiaj wychodzisz z tą. Po tym, co wygląda na największą trzyminutowa mękę w moim życiu, muzyka cichnie i światła powracają do normy. Dziewczyny odwracają się na krzesłach przodem do stojącej teraz publiczności. Kiedy światło ujawnia jej piękną twarz, serce spada mi do żołądka. Szkło pęka w mojej dłoni. Skylar.

Strona 85

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 11 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Tak się cieszę, że występ się już skończył i że schodzimy ze sceny. Tłum szaleje. Megan owija swoje ramię wokół mnie, i uśmiecha się wesoło - Świetna robota, ślicznotko - klepie mnie w tyłek i zawraca się do miejsca zbiórki po występie, zanim wrócimy do normalnych swoich obowiązków. Bradon opiera się o ścianę zachodząc mi drogę. Zawadiacko puszcza oczko, ale ja natychmiast odwracam wzrok. Jasne, wygląda przyzwoicie, ale sposób w jaki na mnie patrzy… czuję się naga i wystawiona na widok, nie wspominając już o jego złowrogich oczach. Znam to spojrzenie aż za dobrze, bo mój wuj Trevor miał takie samo. Czy facet jest zły czy dobry - nie ufam mu. Jackson podchodzi do mnie i widzę jak Brandonowi skacze gul, kiedy szef obejmuje mnie w talii. - Świetna robota dziewczyny. Niech wszyscy się upewnią, że poznali naszą nową dziewczynę Skylar. Była świetna, a to dopiero jej pierwsza noc. Dodatkowo jestem szczęśliwy ogłaszając, że dorobiłyście się największego jak dotąd napiwku za jeden występ. Dalej mnie obejmuje, kiedy pozwala innym odejść. - Skylar, przyszłaś dzisiaj z marszu do pracy. Możesz iść do domu wcześniej, ale jeśli nie masz nic przeciwko to wpadnij na chwilę do mojego biura zanim wyjdziesz- przytakuję i przechodzę obok Brandona, by dostać się do przebieralni. Szybko zmieniam strój na jeansy i sweter, które wzięłam i udaje się do biura Jacksona. Jestem zdumiona jak cholera, kiedy widzę tam Sebastiana, czekającego na rozmowę ze mną. jekatierinka

Strona 86

Mia Michelle - Rose of Thorne - Co tu robisz? - Pytam zła. - Myślę, że to ja powinienem zadać to pytanie - rzuca do mnie. Z daleka wyczuwam, ze jest rozwścieczony. - To moja druga praca od chwili, kiedy nie mogę wyrabiać wystarczająco dużo godzin w kawiarni. Ta pensja pozwala mi na dorywczą pracę w ciągu tygodnia - mówię obronnie. - Nie ma tu dla ciebie miejsca, Skylar. POWIESZ Jacksonowi, że odchodzisz. - Chyba masz coś źle w głowie28. Nie rzucę tej pracy! I nie masz prawa mówić mi, co mam robić! Do cholery, myślisz, że, kim jesteś?! - Krzyczę na niego. Jestem zdumiona ilością gniewu w swoim glosie. - Jestem twoim szefem, Skylar! Właśnie nim jestem! Pracujesz teraz dla mojej firmy i nie mogę ryzykować tym, że ktoś cię tu zobaczy. Nie wyglądałoby to dobrze, gdyby mój pracownik trudnił się pracą w klubie dla gentlemanów. ODEJDZIESZ dzisiaj! Zrozumiałaś mnie? Albo robisz co mówię, albo możesz się pożegnać ze stażem. 29 To twój wybór Skylar. - Ale Seb… panie Thorne. Muszę pracować. Nie rozumie pan. Ja mam młodszą siostrę - przerywa mi zanim zdążę skończyć. - Zaczynając od jutra, dostajesz pensję za ten staż . I samochód służbowy. 30 Nie mogę pozwolić, by znów przytrafiło ci się to, co dzisiaj rano. Potrzebuję mieć swoich pracowników punktualnie na miejscu. Sara omówi to z tobą jutro, chyba że nie będziesz chciała już pracować w mojej firmie. Więc jak będzie Skylar? Jestem zszokowana jego ofertą. Czy on właśnie powiedział, że mi zapłaci i że dostanę samochód? Tak naprawdę to ZMUSZA mnie do odejścia. Szczerze - nie chcę tu pracować, ale nie podoba mi się, że ktoś, a tym bardziej Sebastian, mówi mi bym odeszła. Czuję się pokonana. Patrzę na niego przez kilka chwil i przytakuję. Jackson pojawia się w drzwiach właśnie wtedy, kiedy mam już wychodzić. - Ah, Bastian. Widzę, że poznałeś moją Skylar? - Mruga do niego i obejmuje mnie w talii. - Skylar tak jakby ustaliła dziś rekord. Mam już dziesięciu VIP-ów, którzy proszą o ciebie. I udało ci się zebrać dzisiaj sporą sumkę - przechwala się i wręcza mi grubą białą kopertę. Zachłystuje się, kiedy widzę ogromną sumę pieniędzy.

28

My girl :P!!! Dajcie mi bejsbola  !!! 30 Subtelnie nie powiem :D 29

Strona 87

Mia Michelle - Rose of Thorne Sebastian odchrząkuję sugerując mi, że powinnam się odezwać. Kiedy nie zaczynam mówić od razu, robi to za mnie. - Skylar, wydaje mi się, że miałaś coś powiedzieć Jacksonowi. Czyż nie? Ciskam w niego gromy i biorę głęboki wdech. - Tak, Jackson. Obawiam się, że pan Thorne poinformował mnie właśnie, iż nie mogę tu pracować skoro w ciągu dnia pracuję w jego firmie. Jestem tu tylko dzisiaj. Naprawdę doceniam to, że mnie zatrudniłeś i że dałeś mi szansę. - Cholera! Sebastian, jesteś pewien, że nie może tu zostać? Mam na myśli, kto ją tu rozpozna? - Nie mogę ryzykować, Jackson. Moim klientom może nie spodobać się jej druga praca. Obawiam się, że jeśli panna Rose chce pracować dla mnie musi stąd odejść. Jackson zaskakuje mnie, kompletnie ignorując Sebastiana i zwracając się do mnie. - Więc Skylar, wiem, że pozwoliłem ci wyjść wcześniej, ale może zostaniesz trochę dłużej i wypijesz ze mną drinka? - Mówi mocniej przyciskając mnie do siebie. Sebastian rzuca mu mściwe spojrzenie, a ja cieszę się jak dziecko, widząc zazdrość na jego twarzy. Wiem, że nie powinnam przyjmować zaproszenia Jacksona, zwłaszcza, że w ogóle mnie nie pociąga, ale zanim zdążę to przemyśleć, zgadzam się. Sebastian unosi brwi w zdziwieniu, ale ja odwracam się do niego plecami i przyjmuje wyciągnięte ramie Jacksona. Ha! Dobrze ci tak, dupku! Naprawdę uważam, że jego zazdrość jest zabawna. - Dołączysz do nas, Bastianie? - Pyta Jackson. Niespodziewanie Sebastian przytakuje i odpowiada - Tak, myślę, że tak właśnie zrobię. Jackson kładzie rękę na moich plecach i kieruje mnie do sekcji VIP. Oferuje mi miejsce na czerwonej aksamitnej kanapie i wciąż z ramieniem zawieszonym wokół mojej szyi usadawia się tuż przy mnie. Szepcze mi do ucha słodkie słówka, a ja uśmiecham się do niego. Sebastian bezpardonowo patrzy na nas i ze złości para leci mu z uszu. Daisy biuściasta kelnerka, która obsługuje tę sekcję, wraca i mizdrzy się na jego kolanach. Zaczyna oblizywać wargi i pocierać udami. On podtrzymuje flirt i po omacku stara się ocenić moja reakcje. Jackson nie zwraca mu uwagi za dotykanie kelnerki i zaczynam podejrzewać, że ta zasada nie obowiązuje „wszechmogącego” Sebastiana Throne’a. Muszę przyznać, że jest mi ciężko jak diabli patrzeć na nich. Robi mi się niedobrze, kiedy siedzę tam i popijam swojego Cosmo. Strona 88

Mia Michelle - Rose of Thorne

*** Godzinę później, po oglądaniu jak po raz tysięczny Daisy dusi Sebastiana swoimi cyckami, jestem bardziej niż gotowa, żeby w końcu opuścić to miejsce. Przepraszam swoich towarzyszy, a wtedy Jackson oferuje, że odprowadzi mnie do tylnych drzwi. - Skylar mam nadzieje, że będę mógł do ciebie zadzwonić, bo bardzo chciałbym jeszcze kiedyś się z tobą zobaczyć - mówi Jackson. Pochyla się, daje mi szybkiego całusa w usta i głaszcze mnie po włosach. Wiem, że chce, żebym oddala pocałunek, ale zamiast tego tylko uśmiecham się do niego. Zgadzam się dać mu swój numer, a jest to cos, czego nie robię na co dzień. Teraz całuje mnie w policzek i patrzy jak wychodzę tylnymi drzwiami.

***

Jest okropnie późno, kiedy idę po ciemnym parkingu pracowniczym. Grzebię w swojej przepastnej torbie w poszukiwaniu kluczyków i wtedy czuję, jak dwie ręce oplatają się wokół mnie i zabierają mi je. Podskakuje i odwracam się, patrząc na diabelski uśmieszek Brandona. Cuchnie alkoholem i ma rozbiegany wzrok. Wygląda jakby był na haju albo coś w tym stylu. - Brandon, przestraszyłeś mnie. Muszę iść.- Odpowiadam. Mam nadzieję, że załapie aluzje i odejdzie, ale on nie odpuszcza. - O nie, nie, nie. Nigdzie nie pójdziesz dopóki nie dostanę swojego buziaka na dobranoc - bełkocze do mnie. - Słucham? Wybacz Brandon, ale nie jestem zainteresowana. A teraz proszę, oddaj mi moje kluczyki. - Nie. Nie wydaje mi się. Widzisz… przyglądałem ci się całą noc. Widziałem jak dawałaś mi znaki, że mnie pragniesz. Nie jestem ślepy i nawet jeśli musiałem oglądać, jak ten skurwysyn Jackson kładzie na tobie pieprzone łapy, to wiedziałem, że to właśnie mnie pragniesz, maleńka. Chwyta mnie za ramiona i czuję odór whisky ulatniający się z jego ust. - PUŚĆ MNIE BRANDON, PROSZĘ! - Krzyczę, starając się uwolnić z jego uścisku. - Bądź dobrą dziewczynką i przestań się rzucać. - Śmieje się i popycha mnie na samochód atakując moje usta. Strona 89

Mia Michelle - Rose of Thorne

Kiedy wpycha mi do ust swój język, odrzucam głowę w tył. To go tylko rozwściecza, więc chwyta mnie za włosy i z całej siły przyciąga do siebie. - Lubisz na ostro, co? Zazwyczaj nie lubię takich gierek, ale dla takiej niezłej dupeczki jak ty, chętnie się poświęcę. Otwiera tylne drzwi mojego samochodu, i stara się wepchnąć mnie do środka. Przerażona zaczynam krzyczeć i wierzgać, kiedy on nie przestaje pchać mnie na siedzenie. - NIE!!! BRANDON PRZESTAŃ!!! - Błagam, kopiąc. Jeden silny kopniak ląduje na jego kroczu. Gwałtownie osuwa się, krzycząc z bólu. Spoglądam na drzwi i staram się wykorzystać moment na ucieczkę. Ale zanim jestem w stanie oddalić się od samochodu, lapie mnie za włosy i z powrotem zaciąga do drzwi. Moja głowa z hukiem ląduje na masce i natychmiast przed oczami pojawiają mi się gwiazdy. Ignorując moje obrażenia, dalej wisi nade mną pochylony i całuje mnie po szyi. W ustach czuję metalowy posmak krwi, która spływa z mojej pękającej z bólu głowy. Staram się przypomnieć sobie jakieś podstawowe ciosy z samoobrony, których się kiedyś uczyłam. Dźgam go łokciem w klatkę piersiową i powtarzam ruch, tym razem celując w jego twarz. Udaje mi się rozwalić mu nos i widzę jak krew bucha mu z nozdrzy. Znów chce wykorzystać moment i uciec, ale ponownie zostaje złapana. Brandon ściska mnie za kark zanim zdołam zwrócić się o pomoc. Nie mogę oddychać. Próbuję dosięgnąć do jego rąk. - Ty SUKO!!! Nie wyrolujesz mnie dzisiaj. Wezmę cię przytomną albo nie, nie robi mi to różnicy. Chociaż wydaje mi się, że chciałabyś być świadoma. Wtedy sprawi ci to przyjemność. Płaczę histerycznie, kiedy zrywa ze mnie koszulę i rzuca mnie na maskę samochodu. Przesuwa swoją rękę w dół mojego ciała, i zaczyna rozpinać mi rozporek. Chcę krzyczeć, ale on mocniej zaciska dłoń na moim gardle i robi mi się ciemno przed oczami. Wiem, że zamierza mnie zgwałcić i że mój pierwszy raz będzie wymuszony. Świat zaczyna usuwać mi się spod nóg, kiedy walczę o oddech. Zabije mnie. Widzę to w jego oczach. Czuję, że odpływam i że mój organizm się poddaje. (…) Kiedy słyszę jak ktoś woła moje imię, nogi robią mi się jak z waty. Upadam, ale on tu jest. Sebastian tu jest. – SKYLAR! Słyszę jak krzyczy i czuję jak jego ramiona chwytają mnie zanim upadam na chodnik. A potem jest już tylko ciemność… Strona 90

Mia Michelle - Rose of Thorne

Sebastian - ODPIERDOL SIĘ OD NIEJ TY SUKINSYNU!!! - Wydzieram się, kiedy odciągam barmana od Skylar. Patrzy na mnie dzikim spojrzeniem i już wiem, że jest naćpany. Wyczuwam także alkohol w jego oddechu. Uderzam go w szczękę i patrzę jak upada na ziemię. Nic mnie nie powstrzymuje przed kopaniem w brzuch tego skurwiela. Oglądam się z powrotem na Skylar, i widzę jak zsuwa się z samochodu. Oczy uciekły jej w głąb czaszki. Podbiegam i w porę chwytam ją w ramiona. –SKYLAR! Krzyczę zanim jest bezpieczna z moim uścisku. Widzę że z głowy sączy jej się krew, i że część twarzy zaczyna puchnąć. Delikatnie kładę się razem z nią na ziemię. Barman jęczy niedaleko nas i zmuszam się, by go nie zabić, bo wiem, że ona mnie teraz potrzebuje. Wyciągam swój telefon i dzwonię pod 911, nie wypuszczając jej z rąk, a potem dzwonię do Jacksona mając nadzieje, że odbierze. Na szczęście, odbiera i już po paru sekundach tylne drzwi otwierają się z hukiem, a on podbiega do nas wraz z jednym z barmanów. - O MÓJ BOŻE! Wszystko z nią dobrze? KURWA!!! Powinienem był odprowadzić ją do auta! - Krzyczy i siada koło mnie. Nie mówię mu, że widziałem jak ją pocałował, ani tego, że nie oddała pocałunku. Kurewsko bolało patrzenie, jak dotyka jej ust swoimi. Wiedziałem, że muszę coś zrobić. Wiedziałem, że wkurzałem ją flirtując z tą kelnerką, ale doprowadziła mnie do szaleństwa. Nie powinno jej tu dzisiaj być. Do diabła, wcale nie powinna pracować. Wszystko jest moją winą, nawet to. Wszystko sprowadza się do tej jednej nocy, wiele lat temu. Słyszę syreny ambulansu i siedzę bezradny, trzymając ją w ramionach.

***

Strona 91

Mia Michelle - Rose of Thorne W szpitalu lekarz dokładnie ją ogląda. Na szczęście oprócz opuchlizny, ma tylko delikatne wstrząśnienie mózgu. Na te wieści ogarnia mnie niewysłowiona ulga.

Wychodzę na korytarz by wykonać kilka telefonów. Właśnie wtedy podsłuchuję jak lekarz mówi do pielęgniarki, że jej błona dziewicza nie została naruszona. I że nie ma żadnych śladów penetracji. Jest dziewicą? Podejrzewałem, że nie ma zbyt dużego doświadczenia z mężczyznami, biorąc pod uwagę to, jak ją zawstydzałem swoją osobą, ale nie miałem pojęcia, że jest dziewicą! Przerażenie mrozi mi krew w żyłach, kiedy pomyślę sobie czego mógł dzisiaj pozbawić ją ten barman. Samolubnie cieszę się, że jeszcze nikogo nie miała. Myśl o innym dotykającym ją facecie, niesamowicie mnie wkurwia. Lekarz powierza ją mojej opiece, a ja nie wiedząc czemu zabieram ją do swojego apartamentu31.

***

Patrzę nad nią, kiedy mocno śpi w moim szerokim łóżku. Nie jestem w stanie wyrazić tego, jak bardzo jestem zły, stojąc tam i patrząc na jej piękną twarz, która jest teraz tak opuchnięta i posiniaczona. Serio, gdyby nie zemdlała w tamtym momencie, zatłukłbym tego skurwysyna na śmierć. Nie mogę obiecać, że nie będzie martwy jeśli jeszcze kiedyś wpadnie w moje ręce.

Teraz jest już 4:12, a ona nie poruszyła się ani razu od momentu, kiedy ją tu przyniosłem. Ja sam nawet nie ruszyłem się z krzesła, bo jestem zbyt zahipnotyzowany nią śpiącą w moim łóżku. Rano napiszę do jej siostry i powiem co się stało. Od gościa, którego wynająłem, by jej pilnował, wiem, że spędza tę noc u przyjaciółki - zresztą jak zawsze, kiedy Skylar pracuje do późna w nocy. Nagle dziewczyna zaczyna jęczeć i szarpać się przez sen. Jej wykrzywiona twarz mówi mi, że śni jej się jakiś koszmar. 31

Nie ogarniam, wypuszczają ją ze wstrząśnieniem w dodatku nieprzytomną z obcym facetem do domu?!? Heloł, a gdzie pozostawienie na obserwację!? Policja, zeznania i te rzeczy… No pytam, gdzie!? Wiem :] za dużo CSI :P

Strona 92

Mia Michelle - Rose of Thorne - NIE! PROSZĘ, NIE! - Zaczyna błagać wiercąc się niespokojnie.

Podchodzę do niej i siadam na skraju łóżka. -Proszę, nie Trevor…Nie!!! Nie tnij mnie! Proszę! PROSZĘ!! NIE!!! - Krzyczy. Kim jest Trevor? Boje się ją obudzić. Co ma na myśli mówiąc, że ją ciął? Może to i nie jest moja sprawa, ale tej rzeczy na pewno się dowiem. Oglądam jak płacze i rzuca się po łóżku. Chwyta za prześcieradło i wyrzuca w górę nogi. Nie mogę już dłużej tego znieść. Kładę się obok niej i otaczam ją ramionami, przyciągając jej ciało do siebie. Powoli cichy szloch znika, a nieregularny oddech zaczyna się uspokajać. Czuję jak zwalnia jej serce, kiedy delikatnie przeczesuję jej włosy. Wciąż się nie obudziła, a ja nie jestem w stanie nic na to poradzić. Jestem nią oczarowany. Jej słodki oddech lekko owiewa moją twarz i czuję coś, co do tej pory było mi nieznane.

Znów śpi spokojnie z moich ramionach. I mi powieki robią się ciężkie. Wiem, że muszę wstać zanim odpłynę, ale nie mogę znaleźć w sobie siły, by ją wypuścić. To może być jedyny moment, kiedy ją przytulam i zamierzam cieszyć się każdą cenną minuta. Mówię sobie, że poleżę jeszcze tylko pięć minut, ale zanim się orientuję usypiam.

***

Czuję na twarzy ciepłe promienie słoneczne. Cholera! Dlaczego nie zasłoniłem tych pieprzonych rolet? Właśnie wybudziłem się z najlepszego snu w swoim życiu. Uśmiecham się, kiedy czuję jej słodki zapach na swojej skórze. Gdy podnoszę powieki by powitać dzień, najpiękniejsze z oczu wpatrują się we mnie. Nie wiem jak długo już tak patrzy, ale na jej twarzy odbijają się tak intensywne emocje, że robi mi się ciepło na sercu. Moje ramiona wciąż są owinięte wokół jej talii i nie odrywamy od siebie wzroku. Nigdy wcześniej nie obudziłem się z kobietą u boku. Do diabla, żadna nawet nigdy nie została po seksie, ale muszę przyznać, że to, teraz, wydaje się takie właściwe - bardziej niż wszystko inne czego doświadczyłem w swoim życiu. Wszystko przez to, że mam ją blisko siebie. Strona 93

Mia Michelle - Rose of Thorne

Patrzę się na nią, nie wiedząc co powiedzieć i mając nadzieję, że to ona odezwie się pierwsza. Wiem, że powinienem ją puścić, ale nie robię tego. Po prostu leżę i gapię się w te piękne oczy, starając się zapamiętać uczucie budzenia się przy niej. Poranne światło sprawia, że jej twarz wygląda na jeszcze bardziej opuchniętą, a jednak wciąż jest najpiękniejszym stworzeniem, jakie widziały moje oczy. Buzię umazaną ma tuszem do rzęs, łzami i krwią. Fakt, że nie przyszedłem na czas, by uwolnić ją od tego łajdaka, łamie mi serce. - Sebastian, gdzie ja jestem? I dlaczego ty…? Auć!!! - Krzyczy łapiąc się za głowę, kiedy próbuje usiąść. - Nie wstawaj. Zostałaś wczoraj zaatakowana. Nie pamiętasz? Masz wstrząśnienie mózgu i lekarz nakazał ci odpoczywać przez kilka następnych dni. I właśnie to zrobisz mówię swoim „jestem-prezesem” - tonem. Opada jej szczęka, kiedy wspomnienia zaczynają powracać. - O Boże…Czy on? NIE, proszę cię, powiedz, że on nie… On nie chciał ze mnie zejść…ja….. Przerywam jej - Nie! Nie zrobił tego. Pojawiłem się w ostatniej chwili. Żałuję tylko, że nie wcześniej. Tak mi przykro Skylar..! Trzęsie się i nerwowo pociera swoje ramiona. Po chwili jej wzrok łączy się z moim. – Dziękuję ci Sebastianie. .. nie wiem jak ci dziękować. Ja.. ja tak się bałam - mówi i zaczyna płakać. Przytulam ją mocno - Shhhhhh…wszystko w porządku… jesteś już bezpieczna mówię gładząc jej ramiona. - Jest w więzieniu? - Pyta, próbując przygładzić sobie włosy. - Tak, zatrzymali go. Musisz jak najszybciej złożyć zeznania. Mogę zadzwonić na komisariat, żeby przyjechali tu, dziś po południu jeśli będziesz się czuła na silach. Policjanci mówią, że ma niezłą kartotekę i że tym razem chcą go wsadzić na dobre. Uważają, że ten zarzut całkowicie wystarczy. Przytakuje, a ja wstaję do wyjścia. – Jesteś głodna? Mogę zrobić jakieś śniadanie - oferuję, ale ona tylko kręci głową. Spoglądam na nią srogo.

Strona 94

Mia Michelle - Rose of Thorne - Ja po prostu muszę już iść. Mógłbyś zawieźć mnie do domu albo zadzwonić po taksówkę? Musze wrócić do domu zanim Sophie zacznie się martwić. - Porozmawiamy o tym później, a jak na razie, odpoczywasz tutaj. Upewnię się, że Sophie zostanie poinformowana o tym, co zaszło. Sięgam po małą buteleczkę z tabletkami przeciwbólowymi, które przepisał jej lekarz, i z małej lodówki, którą trzymam w sypialni wyciągam butelkę z wodą. - Trzymaj. Weź je i spróbuj się zrelaksować. Będę dziś pracował w domu, więc jeśli będziesz czegoś potrzebowała, to znajdziesz mnie na dole. I nie wstawaj bez wcześniejszego zawołania mnie, jasne? - Ostrzegam ją. Bierze jedną tabletkę, i z powrotem kładzie się do łóżka. Naciskam guzik i pokój ciemnieje, kiedy opuszczają się rolety. Zamykam za sobą drzwi. Wiem, że powiedziałem jej, że będę pracował w domu, ale żadna praca nie jest możliwa, mając świadomość, że jest tutaj.

Brandon Skylar. To wszystko o czym mogę myśleć, nawet kiedy jestem za tymi kratami. Wiem, że mnie pragnie. Wiem to od chwili, kiedy jej słodki tyłeczek pojawił się w klubie pytając o Megan. Przyglądałem się jak jej idealne ciało całą noc kusiło do grzechu, kiedy przechadzała się po klubie w obciślej koszuli i mini. Potrzebuję jej. Chce jej. I BĘDĘ ją miał! Widziałam jak na mnie spojrzała po zakończeniu tańca. Jestem facetem. Umiem rozpoznać aluzje. Jest pieprzoną prowokatorką, a ja lubię być kuszony. Chociaż oczy każdego faceta w klubie wodziły za nią, wiem, że ona pragnie tylko mnie. A jeśli chodzi o Jacksona, to niech lepiej trzyma swoje pieprzone łapy z daleka od MOJEJ dziewczyny, jeśli nie chce skończyć martwy na śmietniku. Strona 95

Mia Michelle - Rose of Thorne Kumple mojego ojca mogą się tym zająć. Znam takie życie aż za dobrze. Dorastanie jako syn szefa mafii potrafi nauczyć wielu rzeczy.

32

Dzisiaj już prawie miałem jej słodki tyłeczek. Walczyła ze mną, ale wiem, że w głębi duszy tego chciała. Cholera, fakt, że lubi na ostro, jeszcze bardziej mnie nakręca. Gdyby tylko ten popierdoleniec mi nie przerwał, puknąłbym ją w dupę i kto wie, może teraz znów bym ją pukał. Taaak, już wkrótce odwiedzę pana Thorne’a, a wtedy SŁONO zapłaci za to, że wszedł pomiędzy nas.

32

:O WTF….

Strona 96

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 12 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Kiedy budzę się później tego wieczora, powietrze wypełnia cudowny zapach. Rozglądam się po pokoju i zauważam małe światło palące się w łazience. Powoli zmuszam swoje obolałe ciało do ruchu. Sebastian powiedział, żebym go zawołała zanim wstanę, ale nie chcę zawracać mu głowy. Nie wiem jak długo spałam, ale muszę wrócić do domu, do Sophie. Jestem pewna, że zamartwia się na śmierć. Z pulsująca głową i z drżącymi nogami, podchodzę do drzwi łazienki. Zatrzymuję się, by odpocząć po tej krótkiej podróży i opieram się na klamce. Wow! Nie spodziewałam się, że naprawdę dam radę. Kiedy doczłapuję się do marmurowego blatu, zapala się automatyczne oświetlenie i jestem totalnie zszokowana, widząc w lustrze swoje odbicie. Moja szczęka jest posiniaczona i opuchnięta, a włosy mam w istnym nieładzie. Żadna ilość bieżącej wody temu nie zaradzi. Naprawdę potrzebuję prysznica i jestem przekonana, że Sebastian nie będzie miał nic przeciwko. Powoli odkręcam wodę zdejmując z siebie ubrania. Muszę usiąść na toalecie, żeby nie upaść z powodu intensywnych zawrotów głowy. Kurczowo chwytam za kafelki i wchodzę pod strumień ciepłej wody. Chcę po prostu zmyć z siebie pogwałcenie mojej prywatności, ponieważ wciąż czuję na skórze dotyk Brandona. Chciałabym także pozbyć się tych wszystkich wspomnień, które teraz do mnie powracają.

jekatierinka

Strona 97

Mia Michelle - Rose of Thorne Ostrożnie rozglądam się za szamponem i wcieram go we włosy. Męski zapach Sebastiana unosi się w powietrzu i czuję jak się odprężam. Kiedy myję głowę, zauważam że woda ma różowy kolor. To przez zaschniętą krew.

Patrzę jak ostatnie kolorowe krople znikają w odpływie prysznica. Spoglądam w dół na ledwo widoczne blizny na brzuchu, i znów zalewają mnie wspomnienia. Oddałabym wszystko, by tylko się ich pozbyć.

Nigdy nie zapomnę dnia, w którym po raz pierwszy zobaczyłam wujka Trevora. Był młodszym bratem mojego taty, a także czarną owcą w rodzinie. Trevor przez całe życie był po uszy w kłopotach. Nieważne jak bardzo rodzina starała się mu pomóc – zawsze z powrotem lądował za kratkami bądź uciekał przed glinami. Według taty, Trevor zawsze wykorzystywał współczującą naturę mojej babci. W wielu sytuacjach bez żadnych pytań dawała mu pieniądze, nawet, kiedy jej samej ich brakowało…

***

Tego popołudnia lało jak z cebra, a my z Sophie biegłyśmy jak szalone pod daszek nad drzwiami wejściowymi. Śmiałyśmy się do rozpuku z tego jak mokre byłyśmy i nagle zamarłyśmy zauważając go. Leżał tam, rozwalony na starej zielonej kanapie babci, ze swoimi znoszonymi kowbojkami na drewnianym stoliku, gdzie zawsze piłyśmy kawę. Mimo, że był już starszy, rozpoznałam go z tych wszystkich zdjęć porozrzucanych po całym domu babci. Jego brudne blond włosy były teraz dłuższe, a twarz wyglądała na zmarnowaną, zapewne spowodowane było to stylem życia, który sobie wybrał. Patrząc na niego, nie mogłam nie zauważyć znanych mi rysów, które on i mój tata posiadali. Nerwowo położyłam swoją mokrą torbę na podłodze i pospieszyłam Sophie, żeby weszła do salonu.

- Hmmm… ty musisz być panną Skylar, nieprawdaż? - Przygląda mi się intensywnie, zanim bierze kolejny haust piwa.

Strona 98

Mia Michelle - Rose of Thorne Wciąż jestem tak zszokowana tym, widząc go tu, że nie wiem jak mam odpowiedzieć. - Mamuśka powiedziała mi, że teraz tu mieszkacie. I wygląda na to, że przez was będę musiał spać tutaj na dole, na tym czymś - mówi klepiąc zieloną sofę. - Jezu, to chyba ten sam stary kawałek gówna, który był tu jeszcze, kiedy byłem dzieciakiem.

Właśnie mam mu zaproponować swój pokój, kiedy babcia woła z kuchni. - O Boże, już jesteście! Kolacja prawie gotowa! Mam nadzieję, że jesteście głodne! Krzyczy. Kiedy nas zauważa, opada jej szczeka. - Na miłość Boską, jesteście przemoczone do suchej nitki! W tej chwili marsz na górę założyć jakieś suche ubrania, zanim się rozchorujecie! Do tego czasu skończę robić kolację i będziecie mogły poznać lepiej wujka Trevora. Zostanie z nami przez jakiś czas, dopóki nie pozałatwia wszystkich swoich spraw. - Przytakuję babci, kiedy idziemy na górę, żeby się przebrać.

Stary dębowy stół w jadalni wypełniony jest pysznościami. Razem z siostrą, od razu zabieramy się za rozkładanie serwetek i talerzy. Trevor leniwie siedzi na krześle, bawiąc się kapslem od piwa i obserwuje każdy mój ruch. Wiem, że jest moim wujkiem, ale spojrzenia, które mi rzuca na pewno nie należą do tych, którymi powinna być obdarzana młoda bratanica. - Och, Skylar. Byłabyś tak mila i przyniosła mrożoną herbatę z lodówki? - Jasne - odpowiadam uśmiechając się i kiwając głową. Jestem szczęśliwa, że mogę wyjść z pomieszczenia i uciec od niekomfortowego spojrzenia Trevora. Otwieram drzwi od lodówki i czuję, że stoi za mną. Przyciska swoje ciało do mnie, kiedy pochyla się, by sięgnąć po kolejną butelkę zimnej Corony. Czuję od niego smród piwa i papierosów. Widząc moje spięte ciało, śmieje się i odchodzi, by oprzeć się o kuchenny blat. Zamykam lodówkę i staram się go wyminąć, ale zachodzi mi drogę. - Wiesz, ślicznotka z ciebie. Ile masz lat? - Pyta otwierając piwo. - Mam siedemnaście lat. Za kilka miesięcy osiemnaście. - Seksowna siedemnastka. Mmmmm założę się, że nie możesz opędzić się od chłopaków, hę? - Pyta i powtórnie nieprzyzwoicie spogląda na moje ciało. Ignoruję jego zaczepkę i przepycham się, by przejść.

Strona 99

Mia Michelle - Rose of Thorne - Lepiej zaniosę tę herbatę, żebyśmy mogli zacząć jeść. - Mówię, próbując zmienić temat. Śmieje się i przepuszcza mnie.

- Taaa… nie chcemy, żeby herbata zrujnowała całą pracę staruszki, prawda? - Parska biorąc kolejny łyk alkoholu. Kiedy jemy, siedzę cicho. Głównie, babcia stara się namalować mi i Sophie lepszy obrazek swojego młodszego syna. Trevor tylko wywraca oczami na te przechwałki i nie spuszcza ze mnie swoich zimnych oczu.

***

Po tym jak zmywamy po kolacji wszystkie naczynia, idziemy z Sophie na górę, by odrobić swoje lekcje. Po pewnym czasie, słyszę na dole kłótnię i zaniepokojona wychodzę z pokoju siadając na najwyższym stopniu schodów. Słyszę rozdzierające krzyki babci, kiedy Trevor oskarża ją o to, że nie ma dla niego pieniędzy, o których z nią rozmawiał.

- To wina tych niewdzięcznych bachorów na górze, prawda mamo? Właśnie dlatego nie masz pieniędzy! Rozpieszczasz je, jak jakieś pieprzone księżniczki, a mnie dajesz gównianą rozpadająca się kanapę! Jakie zajebiście ciepłe powitanie! - Krzyczy jej w twarz. - Trevor to nieprawda. Wiesz, że utrzymuję się za grosze i nie jestem w stanie dać ci tych pieniędzy. To są moje wnuczki, Trevorze. To dzieci twojego brata, na miłość Boską! Mają tylko mnie! Jak możesz tak mówić? - O, tak. Mojego świętego brata! Jak niby mógłbym zapomnieć? Straszna szkoda, że dał się zabić, no nie? Teraz utknęliśmy z tymi niewdzięcznymi dziewuchami! Mogłem się domyślić, że będą ważniejsze ode mnie, ich świętoszkowaty ojciec zawsze był! Ja pierdolę, wychodzę! - NIE! TREVOR! Dopiero co przyjechałeś! Proszę zostań! Jutro cos wymyślimy, ok? Może udać mi się znaleźć coś, co mogę sprzedać. - Błaga, stojąc w drzwiach wyjściowych i tarasując mu przejście. - ODSUŃ SIĘ, mamo! Wychodzę! - Krzyczy i mocno spycha jej wątle ciało na bok. Nagle babcia upada na podłogę i chwyta się za pierś. Zbiegam do niej po schodach, kiedy Trevor dalej stoi w wejściu obserwując mnie. Strona 100

Mia Michelle - Rose of Thorne - BABCIU! Trzymaj się! Zaraz sprowadzę pomoc! - Krzyczę i lecę do salonu po telefon.

Udaje mi się wykręcić numer alarmowy, ale kiedy podaję nasz adres, babcia traci przytomność. Wypuszczam telefon i gorączkowo podbiegam do niej. Jej usta są niebieskie. Chwytam ją za rękę, by sprawdzić puls, ale nie wyczuwam go. Szybko zaczynam ja reanimować. Z daleka słyszę syreny i odważam się spojrzeć na drzwi. Trevor wciąż tam stoi, ze zmieszanym wyrazem twarzy, ale nie rusza się ani nie proponuje swojej pomocy. Kiedy ratownicy wbiegają, przejmują ode mnie reanimację. Ale jest już za późno. Odeszła, a my z siostrą znów zostałyśmy same.

***

Trevor kręcił się w pobliżu aż do pogrzebu, bo interesowało go małe ubezpieczenie, które zostawiła mu babcia. Gardził faktem, że babcia zapisała mi i siostrze dom oraz znacznie większe zabezpieczenie finansowe. Wyraził się bardzo jasno, że nigdzie się nie wybiera i w krótkim czasie bezpardonowo zajął sypialnię babci. Rodzice Kylie upierali się, byśmy przeprowadziły się do nich, do momentu moich osiemnastych urodzin. Ale babcia praktycznie ustanowiła Trevora naszym opiekunem prawnym, więc chwilowo z nim utknęłyśmy. Na samej górze tego wszystkiego był fakt, że dom nie mógł zostać zapisany na mnie, gdyż byłam jeszcze niepełnoletnia. To dało Trevorovi znacznie więcej powodów do węszenia wokół i zagarniania wszystkiego, co miałyśmy. Przez pierwszy miesiąc Trevor wybywał na całe noce. No chyba, że przyprowadzał jakieś pijane panienki na seks. Ze strachu, przez większość nocy, kazałam Sophie spać w moim pokoju. Coś było z nim nie tak i tylko czekałam na moment, który to ujawni, żebym w końcu mogła wykopać go z naszego domu. Kiedy skończyły mu się pieniądze, jego humory stały się coraz bardziej nieprzewidywalne. Nigdy nie przypuszczałam, że tak bardzo będę czekała na swoje urodziny. Przygotowałam wszystkie potrzebne dokumenty zwalniające go z opieki nad nami, by w końcu Strona 101

Mia Michelle - Rose of Thorne się go pozbyć. Urzędnik sadowy powiedział mi, ze dokumenty zostaną dostarczone Trevorowi, kiedy będę w szkole i że policjant oddeleguje go z domu.

*** Tego dnia Sophie została u Kylie, kiedy ja pracowałam na popołudniową zmianę. Gdy wieczorem w końcu wróciłam do domu, poczułam ulgę nie widząc na podjeździe samochodu Trevora. Weszłam do ciemnego domu i napisałam do Kylie, z pytaniem czy może przyprowadzić Sophie. Właśnie zdejmowałam buty, kiedy usłyszałam trzask zamykanych drzwi. Przerażona odwróciłam się i spotkałam rozwścieczone spojrzenie Trevora. - Myślisz, że jesteś taka sprytna, co? Szczerze myślałaś, że tak łatwo się mnie pozbędziesz? - Warczy do mnie.

- WYNOŚ SIĘ! - Krzyczę do niego. Ale on tylko odrzuca głowę do tylu i śmieje się z mojego gniewu. - Hu, hu, hu… wygląda na to, że mamy dom tylko dla siebie? Co moglibyśmy zrobić, żeby umilić sobie czas? - Pyta chwytając mnie za ramię. - PUŚĆ MNIE! - Wydzieram się, ale on tylko mocniej przysuwa mnie do siebie. - Koniec gierek! Taka dziewczyna jak ty, potrzebuje dowiedzieć się kilku rzeczy na temat takich facetów jak ja. Uwierz mi, kiedy z tobą skończę, będziesz miała znacznie więcej do zaoferowania innym kolesiom. Rzuca mnie na łóżko i rozpina mój uniform, odsłaniając biustonosz i majtki. Oblizuje usta, mocniej chwyta moje nadgarstki i siada na mnie okrakiem przygwożdżając mnie swoim ciężarem. Pochyla się i całując moją szyje, toruje sobie drogę do moich piersi. Czekam na odpowiedni moment, by go znokautować. Kiedy decyduję się na cios, upada w bólu, a ja gorączkowo biegnę z stronę drzwi. Zanim jednak do nich docieram, on już tam jest i w agonii swoim ciąłem blokuje mi wyjście. Moją druga i ostatnia droga ucieczki to okno sypialni, która znajduje się na drugim piętrze, ale w tej chwili nawet się nie zastanawiam, i pędzę na górę. Podbiegam i otwieram zatrzask. Kiedy jestem już w połowie na zewnątrz, czuję, że łapie mnie za ubranie i wrzuca z powrotem do środka, uderzając moim ramieniem o szybę. Krew tryska mi z ręki, ale on nie przestaję wyładowywać na mnie swojej złości.

Strona 102

Mia Michelle - Rose of Thorne Cios po ciosie, jego ręka ląduje na mojej twarzy. Rzuca mną o ścianę i słyszę zatrważający dźwięk rozpinania spodni. Ostatkiem sił uderzam go z główki i zataczam się na podłogę. Próbuje wstać, ale jestem zbyt zdezorientowana. Jego wielka dłoń zaciska mi się na gardle miażdżąc moją krtań.

Czuję jak ziemia usuwa mi się spod nóg, łapie go za nadgarstki, by przerwać ten atak, ale jestem bezsilna. Zmusza mnie do położenia się na podłodze pełnej zbitego szkła. Ostre kawałki wbijają mi się w plecy, ale nie przerywam wołania o pomoc. W desperacji chwytam większy kawałek szkła i wbijam go w nogę Trevora. - Ty pieprzona mała suko! Pożałujesz tego! - Krzyczy w morderczej furii. Wyciąga szkło i zaczyna wbijać mi je w pierś i brzuch. 33 Potem chwyta mnie za włosy i przeciąga na czysty kawałek podłogi. Patrzę w jego ciemne oczy, kiedy zrywa ze mnie majtki i przyszpila mnie do podłogi. Pluje mu w twarz pełnymi krwi ustami, a on zaczyna uderzać moją głową o podłogę. Odwraca mnie szybko, tak, że czuję każdy najmniejszy kawałeczek wbity w moje plecy. Ustawia się za mną i wiem, że to już. Trevor zamierza mnie zgwałcić, a ja nie jestem w stanie go powstrzymać. Drzwi mojej sypialni otwierają się i widzę jak Kylie i jej ojciec wbiegają do środka. Trevor natychmiast mnie puszcza i ucieka przez otwarte okno. Wtedy tata Kylie szybko zbiega na dół, by go dogonić. Słyszę jak Kylie obok mnie krzyczy w słuchawkę, prosząc o pomoc. - SKYLAR… ZOSTAŃ ZE MNĄ!!! SKYLAR!!! - Krzyczy i nie pamiętam już nic więcej.

***

Tydzień później zwolnili mnie ze szpitala i następny miesiąc spędziłam na rekonwalescencji u Reynoldsów. Trevor nie tylko zdołał uciec, ale także ukradł całe 100 tysięcy dolarów, które zostawiła nam babcia. Blizny pozostałe po tamtej nocy są znacznie głębsze niż te zewnętrzne. Trevor czasami nawiedza mnie w koszmarach. Szczerze mówiąc, wciąż oglądam się za siebie i już nie pamiętam, co to znaczy być bezpieczną. Jednak coś się teraz zmieniło… poznałam Sebastiana. 34

33 :O 34

Taaa strzała Amora i rycerz na białym koniu… Zapraszamy do Disneya :D

Strona 103

Mia Michelle - Rose of Thorne

Sebastian Zamówiłem połowę pieprzonego menu z włoskiej restauracji na końcu ulicy. Nie wiem, co lubi, ale wiem, że musi jeść. Spała przez większość dnia i nadszedł już czas, by sprawdzić, co u niej. Kiedy wchodzę do ciemnej sypialni widzę zapalone światło w łazience. Nagle zza zamkniętych drzwi słyszę trzask i wpadam do środka bez pukania. Moje spanikowane spojrzenie ląduje na niej, kiedy podskakuje, by wyprostować się i przykryć swoje nagie ciało. Teraz stoi tam opasana moją czekoladową zasłoną, wpierając się o blat. Spogląda na leżącą na podłodze suszarkę. Pewnie to ją usłyszałem przed chwilą. Sięgam w dół, podnoszę sprzęt 35 i z powrotem kładę ją na blat. Jestem teraz zbyt zaniepokojony jej stanem, więc prawie w ogóle nie zwracam uwagi na to, że jest praktycznie naga. - Wszystko w porządku? - Pytam ją. - Tak, przepraszam. Po prostu wypadła mi z rąk. - Pozwól mi odprowadzić się do łóżka, Skylar. Nie powinnaś była wstawać bez zawołania mnie - strofuje ją. - Nic mi nie jest, Sebastianie. Musiałam wziąć prysznic i nie chciałam cię niepokoić. Poza tym sama świetnie sobie radzę. Zwalczam w sobie chęć walki z jej uporem i pospieszam ją do wyjścia. - Pozwól, że przyniosę ci jakieś ubrania na zmianę, a potem zaprowadzę cię do łóżka, dobrze? Lekarz kazał ci odpoczywać i przyjdzie dziś wieczorem, by sprawdzić jak się czujesz. Poza tym zamówiłem nam obiad i przyniosę go tu. Mam na dole z tonę jedzenia, więc mam nadzieję, że jesteś głodna. Potakuje, a ja szybko wychodzę z łazienki, by znaleźć dla niej jakiś T-shirt i parę moich szortów do biegania. Po kilku chwilach jest już ubrana. Nie skłamię i powiem, że wygląda cholernie seksownie w moich przydużych ciuchach. Wślizguje się do łóżka, a ja przynoszę nam talerze z jedzeniem. Mimo, że nie zjada zbyt dużo, cieszę się, że w ogóle je.

35

:D

Strona 104

Mia Michelle - Rose of Thorne Rozmowa z nią jest taka prosta. Nie muszę niczego udawać. Nie muszę chować się za murem obojętności. Ale najlepsze jest to, że widzi mnie takiego, jakim jestem. Dzisiaj zdałem sobie sprawę, że jest to takie proste, ponieważ nieświadomie dopuściłem ją do siebie, a nigdy nikomu na to nie pozwoliłem. Mam swoją fortecę, gdzie mogę kontrolować i chronić się przed wszystkim. Ale chodzi też o to, że przed nią nie muszę się bronić. To raczej ona potrzebuje ochrony przede mną. Jeszcze lepszy jest fakt, że niczego ode mnie nie oczekuje i dzięki niej, mogę być kimś, kim jeszcze nigdy nie byłem. Normalnym człowiekiem.

***

Kiedy kończymy posiłek, dzwoni telefon informując mnie o przybyciu lekarza. Dr Sommers bada Skylar i jest zadowolony z poprawy, która nastąpiła od wczoraj. Radzi, żeby odpoczywała przez kilka najbliższych dni, ale mówi, że nic jej nie będzie. Chociaż bardzo chcę, żeby została u mnie, to wiem że nigdy się na to nie zgodzi. Już rozmawiała z siostrą i Kylie wprowadza się, by przejąć nad nią opiekę na tak długo, jak to będzie konieczne. - Jesteś pewna, ,że nie zdołam cię przekonać, byś została tu i odpoczęła - chociaż do jutra? - Pytam, kiedy stoimy na ulicy przed moim domem. - Dziękuję Sebastianie… ale naprawdę, będzie dobrze. Delikatnie całuje mnie w policzek, i puszczam ją by zajęła miejsce w czekającym samochodzie. Umieszczenie jej w tym aucie jest cięższe niż sobie wyobrażałem. Noc po nocy robiłem to samo z innymi kobietami, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Tylko ze dzisiaj… dzisiaj nie chcę niczego więcej, jak zatrzymać ją przy sobie, by móc mieć na nią oko i patrzeć jak śpi… by była tu bezpieczna.

Nigdy nie czułem się tak samotny jak teraz. Leżę w swoim łóżku i wciąż czuję jej ciało przy moim. Czuję jej słodki zapach, kiedy kładę głowę na poduszce. Nawet malutkie kropelki jej krwi uważam za coś erotycznego - tylko dlatego, że są częścią niej. Udając, że poduszka jest jej ciałem, wtulam się w nią i staram się śnic o Skylar. Może kiedy się obudzę ona tu będzie… w moich ramionach.

Strona 105

Mia Michelle - Rose of Thorne

*** Z rana dostaję telefon z biura prawniczego, informujący mnie o tym, że Skylar złożyła policji oficjalne zeznania. Wszczęto postępowanie prawne przeciwko Brandonowi. Kończę spotkanie w swoim biurze i upewniam się, że Sara sprawdziła co u Skylar. Chcę do niej zadzwonić, ale nie mogę się do tego zebrać. Wkurza mnie, że w stosunku do niej jestem takim pierdolonym tchórzem. I przeraza mnie myśl, że przez nią jestem słaby. W tym biznesie nie mogę sobie na to pozwolić. Sara przekazuje mi, że Skylar wraca jutro do biura. Jestem zmartwiony, że zbyt szybko zmusza swój organizm do takiego wysiłku, ale tylko przytakuję na tę informację. Wiem, że kiedy jutro pojawi się w firmie, będzie strasznie niezręcznie. Nie chcę, żeby pomyślała sobie, że istnieje jakaś możliwość na to, że będziemy razem36. Więc, kiedy wróci zasypie ją pracą. Tak, wiem, jestem dupkiem.

***

Następnego dnia, bez przerwy dziękuje mi, ale ja za każdym razem niegrzecznie ją odprawiam. Do czwartku sam jej widok doprowadza mnie do szewskiej pasji. Decyduję, że lepiej będzie, jeśli do końca tygodnia będę pracował w domowym biurze, gdzie wiem, że będę zdolny do logicznego myślenia. Nie mogę dłużej jej unikać, ale na razie muszę odzyskać kontrolę, którą trącę, kiedy ona jest w pobliżu.

***

DŹGNIĘCIE. CIOS. Moje pięści w furii raz za razem uderzają w ciężki worek treningowy. Moje spuchnięte czerwone kłykcie bolą od godziny nieustannego tłuczenia, ale nie przerywam uderzania. 36

Co za snobistyczny dupek!

Strona 106

Mia Michelle - Rose of Thorne Jestem taki wściekły na siebie, a jeszcze gorzej na nią. Spośród wszystkich ludzi, dlaczego właśnie ona? Ten staż dopiero co się zaczął, a już okazał się być moim piekłem. Mój zarząd składający się zarówno z kobiet jak i mężczyzn jeszcze nigdy nie był tak kompletnie jednostronny, jak w jej przypadku. Nigdy nie spotkałem się z czymś takim podczas pracy w tej firmie. CIOS. CIOS. DŹGNIĘCIE. DŹGNIĘCIE. Kontynuuję rozładowywanie swojej złości na latającym worku. Nie spałem więcej jak kilka godzin podczas całego weekendu. Sposób w jaki jej oczy patrzą w moje, sposób w jaki odczuwam jej nieskazitelnie jedwabistą skore i sposób w jaki jej kształtne ciało ociera się o moje - to wszystko o czym jestem w stanie myśleć. Skylar Marie Rose doprowadza mnie do kurewskiego szaleństwa! Zrzucam rękawice z dłoni i sięgam po butelkę zimnej wody, próbując złapać oddech. Kontrola. Thorne, MUSISZ odzyskać kontrolę!

Strona 107

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 13 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Aż bije po oczach fakt, że on nie chce porozmawiać ze mną o tym, co między nami zaszło. Raz za razem próbowałam zacząć rozmowę, ale on tylko chłodno odprawiał mnie z gabinetu. Mimo, że nie doszłam jeszcze do siebie, zarzucił mnie papierkową robotą, ale szczerze mówiąc, ucieszyło mnie to, bo przynajmniej miałam czym zająć swoje myśli. Nie spodziewałam się, że coś innego skupi moja uwagę, kiedy wrócę do biura w poniedziałkowy poranek. - Przesyłka dla panny Skylar Rose. - Mówi nieśmiało niski dostawca, podchodząc do mojego biurka. Zdezorientowana, podpisuję potwierdzenie dostawy i oddaję mu długopis. To od Sebastiana? Bo kto inny mógłby przesłać mi kwiaty? Dostawca wręcza mi najpiękniejszy bukiet jaki w życiu widziałam. Stawiam tropikalne kwiaty w każdym odcieniu rożu na swoim biurku, i widzę jak inni pracownicy w biurze spoglądają na nie zazdrośnie. Twarz Sary niemalże eksploduje, kiedy wraca do swojego biurka. - Wow!!! Wydaje się, że ktoś ma niezłego wielbiciela - mruga do mnie. - Od kogo są? Z małej koperty wyjmuję kartkę i na mojej twarzy wykwita uśmiech.

Lucas.

jekatierinka

Strona 108

Mia Michelle - Rose of Thorne Ze swoimi piaskowymi blond włosami, i przeszywającym szmaragdowym spojrzeniem, jest raczej nie do zapomnienia. Przewijam kontakty w swoim telefonie, by wysłać mu wiadomość z podziękowaniem za te cudowne kwiaty.

JA: Właśnie dostałam WSPANIAŁĄ niespodziankę! Bardzo Ci dziękuję, Lucasie! Odpowiada niemal natychmiast. LUCAS: Niezmiernie się cieszę, że Ci się podobają, piękna. Co powiesz na kolację jutro wieczorem ? Myślę długo i intensywnie zanim odpisuję. Jestem na to gotowa? Kurcze, w końcu to tylko kolacja. Wpatrując się w piękne kwiaty, biorę głęboki oddech i odpisuje mu. JA: Jasne, o której? LUCAS: 19:30? JA: OK. LUCAS: Podeślij mi swój adres to wpadnę po Ciebie.

Nie mam ochoty podawać mu swojego domowego adresu więc piszę, żeby zabrał mnie z piekarni Marie. Uprzejmie się zgadza, a ja wrzucam telefon z powrotem do torebki. Nie jestem pewna czy wiem, co robię, ale wszystko jest lepsze od marnowania czasu na takiego aroganckiego dupka jakim jest Sebastian Thorne37.

Przez resztę popołudnia zajmuję się pracą, i zanim się oglądam nadchodzi czas do wyjścia. Układam rzeczy na biurku i wychodzę z pracy. Przerzedzam się przez miasto, żeby udać się na mecz Sophie. Cieszę się, że teraz, kiedy nie muszę już pracować na dwie zmiany w kawiarni, mam więcej czasu, by je oglądać. Dopinguję swoją siostrę, kiedy ta strzela przeciwnej drużynie jeden gol za drugim. Kiedy wbija ostatnią zwycięską bramkę, wstaje z krzesła i wrzeszczę, podskakując. Po ostatnim gwizdku, gra się kończy, a trener Stephen bierze mnie na bok. - Cześć, Skylar. Chciałem ci tylko powiedzieć, że kilku reprezentantów uniwersyteckich już pytało o Sophie. Podejrzewam, że, jeśli tak dalej pójdzie, to dostanie naprawdę świetne stypendium. Chce też powiedzieć, że twoja siostra jest niesamowicie 37

Go, Skylar, Go Skylar :D

Strona 109

Mia Michelle - Rose of Thorne utalentowanym graczem. To był zaszczyt, trenować ją przez te wszystkie lata. - Mówi do mnie szczerze. Promieniejąc z dumy na te przemiłe słowa, ściskam jego dłoń i dziękuję mu.

*** Po wzięciu prysznica i przebraniu się, decydujemy z Sophie, że pójdziemy na obiad do naszej ulubionej pizzerii. To takie normalne i miłe - spędzać czas z własną siostra. Naprawdę za tym tęskniłam. Patrzę na jej piękną twarz i czuję napływające łzy. Znów czuję, jakby zmieniła się w kobietę w mgnieniu oka. Wkrótce ukończy liceum i wyjedzie do college’u. Nie wiem jak poradzę sobie sama po jej wyjeździe. Odsuwam te ponure myśli na bok i staram się nie martwic tym co będzie. Jak na razie myśli o mnie samotnej, to coś więcej, niż mogę znieść.

Sebastian Słońce jeszcze nie wzeszło we wtorkowy ranek, kiedy ja już wysiadałem z windy na swoim piętrze. Wczesne przybycie oznacza brak wścibskich spojrzeń moich pracowników, oraz uniknięcie ryzyka wpadnięcia na NIĄ. Mówię sobie, że mam kierować się prosto do swojego biura, ale widok wazonu pełnego egzotycznych kwiatów na jej biurku, wmurowuje mnie w podłogę. Wiem oczywiście, że te kwiaty to nie moja sprawa, i że muszę iść prosto do siebie, ale nie mogę. Zamiast do gabinetu, własne nogi prowadzą mnie na manowce. I znajduje siebie, stojącego przy jej małym biurku, tuż obok stanowiska mojej asystentki Sary. Kiedy widzę haniebny znak Rosenadalla „R”, którym udekorowana jest karta, natychmiast orientuję się, że ten. kto kupił te kwiaty, zarządza niezłą sumką. Wiem to, ponieważ takie kwiaty chodzą na rynku po 700 dolców i nie mam pojęcia kto mógłby przesłać jej taki prezent.

Strona 110

Mia Michelle - Rose of Thorne Chwila… dlaczego w ogóle zawracam sobie tym dupę? Musze odejść stad jak najszybciej, ale zamiast tego sięgam po kartę. Odwracam się, żeby sprawdzić czy wciąż jestem sam, i ostrożnie otwieram małą kopertę, na której eleganckim charakterem pisma wykaligrafowano jej imię.

Najpiękniejsza kobieta na świecie zasługuje na najpiękniejsze kwiaty. Nie mogę doczekać się środy! Lucas.

Muszę uważać, żeby nie zgnieść kartki. Drżącymi rękoma wsuwam ją z powrotem do koperty, którą odkładam na biurko. Kim jest ten cały Lucas i co on robi z moją Skylar? Co do kurwy?!! Moja Skylar? Ona nie jest moja i nigdy nie będzie…nie może być. Dlaczego obchodzi mnie z kim się spotyka? Oczywiście jest piękną kobietą i nie dziwi mnie, że ma wielbicieli. Więc, dlaczego tak bardzo mnie to wkurwia? Jak błyskawica przechodzę przez korytarz i zatrzaskuję za sobą drzwi mojego gabinetu. Siadam na wiekowym biurku, które kiedyś należało do mojego ojca i zanurzam dłonie we włosach. - KURWA! - Wykrzykuję i uderzam pięścią w twarde drewniane biurko. Kłykcie wciąż bolą mnie od porannego uderzania w worek treningowy. Muszę coś z TYM zrobić i to szybko. Tak naprawdę, to istnieje bardzo proste rozwiązanie. Muszę zrobić to, co wychodzi mi najlepiej, czyli znaleźć piękną kobietę i wypieprzyć ją do nieprzytomności. Z chwilą, w której zanurzę kutasa w innej kobiecie, w końcu pozbędę się jej z moich myśli i powrócę do bycia dawnym sobą. Wystarczająco długo pozwalałem tej kobiecie mieszać mi w głowie i odsuwać mnie od mężczyzny, którym naprawdę jestem. Sara informuje mnie przez pager, że wszyscy już przybyli, i czekają na poranne spotkanie. Wstaje, uśmiecham się i poprawiam swój jedwabny karmazynowy krawat w biurowym lustrze. Od razu czuję się lepiej i wiem, że teraz mogę się z nią zmierzyć. Strona 111

Mia Michelle - Rose of Thorne Wkraczam do sali konferencyjnej z odzyskaną pewnością siebie. Kiedy podchodzę do fotela u szczytu stołu, wszystkie rozmowy natychmiast cichną. Nie spojrzałem na nią, ale z daleka wyczuwam jej obecność. Szybko przebiegam wzrokiem przez duże pomieszczenie, by odnaleźć ja siedząca w dalekim kacie sali. Jej głowa jest pochylona i wygląda, jakby wstydliwie chowała się za kolesiem z działu kreślarskiego. Myśli, że pozostanie niezauważona, ale widzę spojrzenia tych wszystkich facetów siedzących niedaleko niej. Wcale nie podnosi głowy, ściskając kurczowo notatnik z długopisem. Jej ciemne falowane włosy są spięte ścisło, a ciało ukryte ma pod jasnoróżową sukienką sięgającą jej do kolan. Po raz kolejny jestem poruszony samą jej obecnością, i muszę przypomnieć sobie moje plany na dzisiejszy wieczór.

Przez następną godzinę wyjaśniam jak ważny jest dla nas projekt, który zlecił nam potencjalny japoński VIP klient - pan Chiro Yung. Widzę, że kilkoro z moich pracowników słucha z uwagą, ale ja patrzę tylko jak Skylar gorliwie robi notatki, spisując każde moje słowo. Kiedy spotkanie się kończy zauważam, że jest praktycznie masakrowana przez trzech mężczyzn z działu projektowego. Każdy z nich bezwstydnie flirtuje i zabiega o jej uwagę. Czuję jak ręce mi sztywnieją i mocno zagryzam szczękę, widząc jak Anderson z kreślarskiego robi obsceniczny gest do innego współpracownika, kiedy ona odwraca się, by wyjść z pomieszczenia. - ANDERSON! - Krzyczę, a on uśmiecha się odwracając do mnie. - Tak, proszę pana? - Jego zazwyczaj zadowolona z siebie twarz, jest teraz poważna i pełna pytań. - Do mojego gabinetu. TERAZ! - Krzyczę. Wygląda na zdezorientowanego, ale przytakuje i podąża za mną. - Saro, odbieraj moje telefony! - Warczę i zatrzaskuję za sobą wysokie mahoniowe drzwi. - Nie zawracaj sobie głowy siadaniem, Anderson. Nie będziesz tutaj tak długo! Co to do KURWY było, tam w sali konferencyjnej? - Mówię odwracając się, by spojrzeć mu w twarz. - Co pan ma na myśli? - Pyta szczerze zdziwiony. - Mam na myśli ten gest ręką. O co ci chodziło? - Wypluwam z siebie, a wtedy on unosi brwi w zrozumieniu.

Strona 112

Mia Michelle - Rose of Thorne - Przepraszam, proszę pana. Ona jest nową stażystką, no i ze Scottem rozmawialiśmy sobie o tym ,jaka jest gorąca. Nie chodziło mi o nic złego, proszę pana. Scott chce zaprosić ją na randkę, no i chyba trochę nas poniosło. - Mówi uśmiechając się do mnie z zadowoleniem. - O to mi właśnie chodzi. Ten twój uśmieszek. Spójrz, miałem cię odesłać z powrotem do Pracy - tylko z ostrzeżeniem, ale wydaje mi się, że możesz wyjść i zacząć pakować swoje rzeczy.38 To nie jest pierwszy raz, kiedy dyskutuję z tobą o takim zachowaniu. - Mówię surowo. - Co? Zwalnia mnie pan? Proszę pana, nie może mnie pan zwolnic! Nigdy nawet nie tknąłem jej palcem! - Mówi do mnie ze złością. - Panna Rose, jest nowa w naszej firmie i będzie pracowała z wami wszystkimi. Nie mogę pozwolić, by traktowano ją z takim brakiem szacunku tylko dlatego, że ty i twój kumpel akurat macie ochotę poruchać! - Wydzieram się na niego. - Oooo, teraz już kumam. Sam chcesz ją przelecieć. Znaczy się, pewnie właśnie w ten sposób dostała tę robotę, co nie? Taka dziewczyna jak ona, pewnie dobrze wie co i jak, huh? Mówi z zarozumiałym uśmieszkiem. Całe dwie sekundy zajmuje mi chwycenie za klapy jego marynarki, i przyciśniecie go do ściany. - NIGDY więcej nie mów o niej w ten sposób, rozumiesz mnie? NIGDY! - Mówię uwalniając go. - Saro przywołaj tu ochronę! - Wypluwam ze złością waląc w interkom na ścianie. - Nie możesz ode mnie oczekiwać, że nie pójdę z tym do zarządu. - Mówi wściekły. - Idź, śmiało. A kiedy to zrobisz, bądź pewny, że puszczę im video, z twoim zachowaniem na sali konferencyjnej. Jestem pewny, że nie chcesz widzieć w swoich papierach zarzutu o molestowanie seksualne. Więc nie rób mnie w chuja, albo obiecuję ci, że będziesz tego cholernie żałował, Anderson! - Cedzę przez zaciśnięte zęby. Nie zawracam sobie głowy czekaniem na ochronę i szarpnięciem otwieram drzwi, wlekąc go na dół. - Nie wywiniesz się z tego Thorne – wykrzykuje, kiedy rzucam go dwóm ochroniarzom zmierzającym w naszą stronę. Kiedy przechodzą koło Skylar, stoi tam przerażona, mając ręce pełne dokumentów. - Eskortujcie go na zewnątrz budynku. My zajmiemy się jego rzeczami. Ma tutaj całkowity zakaz wstępu. Zrozumiano? - Krzyczę do dwóch strażników.

38

:D Macho Men…

Strona 113

Mia Michelle - Rose of Thorne - PIERDOL SIĘ THORNE! - Krzyczy do mnie i spogląda na Skylar z nikczemnym uśmieszkiem. - Nie wiesz, że jesteś tylko kolejną z jego kurew? Co za szkoda, bo taka dupeczka jak ty zasługuje na coś lepszego. I nie liczyłbym na nic więcej jak to, że cię wypieprzy i zostawi. - Mówi do niej nienawistnie.

Przypilam go do ściany zanim nawet zdąży dokończyć zdanie. - Panie Thorne, zajmiemy się tym - Mówi strażnik i odsuwa mnie od niego. Odwracam się, by przejść obok swoich pracowników, którzy stoją teraz w kompletnym szoku w związku z tym, czego przed chwilą byli świadkami. Oglądanie mnie, kiedy trącę nad sobą panowanie, nie jest czymś zupełnie nowym, ale nigdy nie doszło do czegoś takiego. Przechodzę obok wstrząśniętej i zranionej Skylar, kierując się do siebie. Kopię drzwi, by się zamknęły i zaczynam wściekle rozpinać guziki marynarki, luzując przy tym krawat. Rzucam nim przez cały pokój, podchodzę do okna i spoglądam na malujący się pode mną widok. Kilka minut później, słyszę delikatne pukanie do drzwi i wrzeszczę szorstko na intruza, który wchodzi do środka bez mojego pozwolenia. - Co teraz DO KURWY? - Krzyczę i odwracam się od dużego okna. Coś w widoku jej przerażonej miny, paraliżuje mnie od stóp do głów. - Ja… przepraszam, panie Thorne. Ja tylko chciałam przez chwilę z panem porozmawiać. - Skylar duka nerwowo, kiedy podchodzę do niej. Zanim zaczyna mówić, niespokojnie zasysa swoją wargę i nienawidzę siebie za to, jak działa na mnie ten widok. Nigdy nie chciałem, żeby się mnie bała. KURWA! - Chciałam tylko powiedzieć, że przywykłam do takich facetów jak on. Przez tyle lat pracy z ludźmi, nauczyłam się ignorować takie rzeczy, które mówili on i jego kumpel. Nie było potrzeby zwalniania go. - Mówi współczująco. - Słyszałaś go? To co mówił? - Pytam ją wkurzony. - Nic, co chciałabym powtórzyć, okej? Po prostu… nie potrzebuję twojej pomocy. Ludzie i tak już plotkują, że dostałam tę pracę przez łóżko, i nie chcę dawać im kolejnych powodów do podsycania plotek. Kiedy dałeś mi tę posadę, obiecałam że nie będę ci wchodzić w drogę, ale teraz to ty wchodzisz w moją. A to tylko sprawia, że jest mi jeszcze ciężej. Mówi, patrząc smutnie w podłogę. Strona 114

Mia Michelle - Rose of Thorne - To co zrobił i powiedział, wykraczało poza wszelkie granice. A ja nie toleruję takiego zachowania w swojej firmie. Już wcześniej dostał upomnienie za podobny incydent, a to tylko przepełniło czarę goryczy. Przepraszam cię za jego zachowanie. - Mówię łagodnie, a ona mi przytakuje, wciąż jednak nie podnosząc wzroku. Proszę spójrz na mnie. Potrzebuję wiedzieć, że wszystko z tobą w porządku. - Przepraszam, że panu przeszkodziłam, panie Thorne. - szepcze i czuję, że robi mi się ciężko na sercu. Wygląda na pokonaną i zastraszoną przeze mnie. Nienawidzę tego!!! Nienawidzę tego, jaki jestem przy niej! Wszystko we mnie krzyczy, żeby wziąć ją w ramiona i całować, aż zabraknie nam tchu. Nie kłamię. Zastraszanie innych w tym biznesie wprowadza w ekstazę, ale ta dziewczyna wprawia mnie w taki nastrój, jaki był mi dotąd obcy. Ta dziewczyna sprawia, że tracę każdą uncję kontroli, jaką w sobie posiadam i na pewien czas mój mur znika. Nie mogę pozwolić, by tak odeszła. - Skylar… zaczekaj. - Mój głos jest niski i łagodny.

Strona 115

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 14 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Zatrzymuję się na jego słowa. Czuję ciepło jego ciała, kiedy podchodzi do mnie od tylu. Delikatnie kładzie dłonie na moich drżących ramionach. Jego dotyk to coś więcej, niż mogę teraz znieść, więc czuję, jak wstrzymywane wcześniej łzy teraz już bez przeszkód powoli spływają mi po policzkach. - Hej - mówi łagodnie, a ja się napinam. Nie mogę się odwrócić; nie chcę, żeby widział mnie w takim stanie. - Proszę ,Skylar, spójrz na mnie. - Prosi ostrożnie odwracając mnie do siebie. Szczęka mu opada, kiedy zauważa moje łzy, i natychmiast przyciąga mnie do siebie. Zaciągam się jego zapachem i zapamiętuję uczucie jego silnych męskich ramion wokół mnie. Tutaj - właśnie w nich, czuję się bezpieczna… Czuję mojego Sebastiana. Nie chcę, żeby mnie wypuszczał. I jakby czytał w moich myślach, wzmacnia swój uścisk wokół mojej talii. - Przepraszam, naprawdę za wszystko przepraszam Skylar. W porządku? - Pyta mnie, a ja smutno przytakuję na jego szerokim ramieniu. Zbliża twarz do moich włosów i bierze głęboki wdech. Słyszę świst, i nagle Sebastian gwałtownie się ode mnie oddala.

jekatierinka

Strona 116

Mia Michelle - Rose of Thorne I tak po prostu … jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, uprzejmy i kochający Sebastian znika, a powraca oschły i arogancki pan Thorne. - Jeśli to już wszystko, panno Rose, to mam ważne sprawy biznesowe, które wymagają mojej atencji.39 Mam nadzieję, że w przyszłości będzie potrafiła pani powstrzymać się od okazywania swoich osobistych odczuć wobec mojej osoby i zacznie się pani zachowywać profesjonalnie.40 Jeżeli to nie nastąpi, to będę zmuszony poszukać innej alternatywy dla tego stażu. – Mówi to w taki arogancki sposób, że prawie dławię się gulą powstałą w moim gardle. - Proszę mi uwierzyć panie Thorne, nic nigdy nie było dla mnie tak zrozumiałe. Zapewniam, że nie żywię do pana żadnych cieplejszych uczuć, którymi musiałby się pan martwic teraz, bądź kiedykolwiek. Miłego dnia! - Okłamuję go, cedząc ostatnie słowa przez zęby. Trzaskam drzwiami i idę prosto do damskiej toalety, gdzie spędzam resztę przerwy na lunch, plącząc nad mężczyzną, któremu w tak krótkim czasie udało się posiąść moje serce i duszę i który teraz tak po prostu je zmiażdżył. Kiedy poprawiam makijaż, telefon w mojej torebce zaczyna wibrować.

LUKAS: Hej Piękna. Wpadnę po Ciebie o 19:30. Cholera! Prawie zapomniałam, że obiecałam Lucasowi wspólną kolację. JA: OK. LUCAS: Tylko „OK”? Coś się stało Aniele? JA: Mam po prostu okropny dzień w pracy. LUCAS: Co się stało? JA: Porozmawiamy o tym później, dobrze? LUCAS: Jeśli przysięgniesz mi, że nic Ci nie jest, to tak, możemy porozmawiać o tym później ;) JA: Nic mi nie jest. Przysięgam. Tak w ogóle to gdzie mnie dziś zabierasz? Muszę wiedzieć jak się ubrać. LUCAS: Do McDonalds’a. :D JA: OGROMNY BŁĄD!!! Zbije Cię z nóg - strefa niskich cen to mój konik!

39 40

Jak słowo daje – facet jest dwubiegunowy… Nie wierze… po prostu nie wierzę… 

Strona 117

Mia Michelle - Rose of Thorne 

LUCAS: Już dawno zbiłaś mnie z nóg Piękna. Po prostu upewnij się, że masz na sobie Armaniego. JA: Armaniego? HA! Przykro mi Cię rozczarować, ale nie posiadam nic od Armaniego. LUCAS: Hmmmmm…. Jesteś pewna? JA: ZDECYDOWANIE nie mam nic takiego. LUCAS: Możliwe, że powinnaś jeszcze raz dokładnie obejrzeć swoje biurko. I BEZ DYSKUSJI! Po prostu załóż to, dla mnie. Jestem ci winien sukienkę, a ja zawsze spłacam długi. Do zobaczenia o 19:30 u Marie. NIE MOGĘ SIĘ DOCZEKAĆ!! DO PÓŹNIEJ PIĘKNA! JA: CO??? LUCAS!!! JA: LUCAS!!!!!!!!!!!!!!!!! Dziesięć wiadomości i trzy próby nawiązania połączenia później… LUCAS: :D

Co za cichociemny typ! Co on ma na myśli, pisząc mi, żebym jeszcze raz obejrzała swoje biurko?

Szczęka mi opada na widok dużego pokrowca i białego pudelka stojącego na moim stoliku. Sara promienieje, kiedy mnie widzi. - Właśnie podpisałam to za ciebie. Oh Skylar! Jakie to ekscytujące! Masz dzisiaj coś specjalnego? - Tak, idę z kimś na kolacje - mówię bez tchu starając się kontrolować swój szok. Kiedy zdejmuję z pudelka wieko, serce wali mi jak szalone. W środku znajduję błyszczącą srebrną parę szpilek od Jimmy’ego Choo. W pokrowcu z napisem ARMANI jest krótka czarna, jedwabna sukienka na jedno ramię, mieniąca się srebrnymi cekinami i srebrnym paskiem uszytym krzyżowo na plecach. Jestem oszołomiona. Nie mogę uwierzyć, że on naprawdę zrobił dla mnie to wszystko.

Strona 118

Mia Michelle - Rose of Thorne Czuję ukłucie w sercu, kiedy spoglądam na drzwi gabinetu Sebastiana, które wciąż pozostają szczelnie zamknięte. Jak bardzo ekscytujące by nie było trzymanie w rekach tej pięknej sukienki, to dołujący jest fakt, że jedyny mężczyzna, z którym chcę spędzać swój czas, jest właśnie za tymi drzwiami… przynajmniej tak myślę.

***

W końcu nadchodzi 17:00. Udaję się do garażu i wpadam w uliczne godziny szczytu. Przez te obłąkane korki, podróż powrotna, która zazwyczaj zajmuje mi dwadzieścia minut, wydłuża się do godziny.

Odkręcam wodę pod prysznicem i kładę sukienkę na łóżku. Kiedy właśnie wychodzę już z sypialni, Sophie wbiega na górę. - JASNA CHOLERA!!! Wyglądasz pięknie Skylar! Ten amant oszaleje, kiedy cię zobaczy w tej sukience! - Piszczy i wyciąga telefon, żeby zrobić mi niezliczoną liczbę zdjęć. - Dzięki, mała. Będę koło 23. Ale jeśli coś się zmieni, to zadzwonię. - Mówię i spoglądam na zegarek. – O Boże, jeśli mam być na czas, to muszę już wyjść. Kocham cię! Wołam i pospiesznie chwytam swoja torebkę z kluczykami. - Też cię kocham! Zabaw się trochę! - Odkrzykuje do mnie, kiedy zbliżam się do drzwi.

Lucas Brak mi tchu - właśnie tak działa na mnie ta dziewczyna. Po prostu brak mi tchu. Kiedy widzę jak wychodzi ze sklepu Marie, zamieram w połowie kroku. Jak mi życie miłe, nie mogę oderwać od niej oczu. Nie ma tylu słów, by opisać jak olśniewająco wygląda w sukience, którą dla niej wybrałem.

Strona 119

Mia Michelle - Rose of Thorne Pękam z dumy, podchodząc do mojego oszałamiającego anioła. Wręczam jej białą różę, którą dotąd chowałem za plecami a ona nagradza mnie ślicznym uśmiechem, który do cna roztapia moje serce. Muskam jej policzek i przytulam ją do siebie. Pachnie tak niebiańsko, że nie mam już żadnych wątpliwości, że jest aniołem zesłanym z góry.41

- Zapierasz mi dech w piersiach, piękna. - Wyszeptuję jej do ucha. - Sam też nie wyglądasz źle, szanowny panie. - Odpowiada mi i pomagam jej wsiąść do mojego Astona Martina. Gdy moi dziadkowie jeszcze żyli, często żartowali sobie z mojego obfitego życia playboya. Nigdy tak na poważnie nie interesowałem się żadną dziewczyną - bo życie jest przecież na to za krótkie, prawda? Ale mój dziadek w kółko mi powtarzał - „Lucas, pewnego dnia ją spotkasz. Tej dziewczynie nigdy nie pozwolisz odejść. Ukradnie każdą cząstkę twojego ciała i twojej duszy. A kiedy ten dzień w końcu nadejdzie, mój synu, będziesz wiedział, że to właśnie ta.” Teraz kiedy patrzę na nią, już wiem. Miałeś rację, dziadku. W końcu spotkałem tę jedyna.

41

Poeta nam się trafił :D

Strona 120

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 15 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Czekałem aż wszyscy wyjdą, zanim zamknąłem biuro. Przez resztę dnia chowałem się w swoim gabinecie, bo nie mogłem znieść widoku jej twarzy po tym, co zaszło wcześniej. Dlaczego musiałem chwycić ją w ramiona? Kurwa! Muszę wymazać ją ze swoich myśli i to SZYBKO! Zbyt długo wstrzymywałem się od uczucia „ujeżdżającej mnie kobiety”. Dzisiejszej nocy nic mnie nie powstrzyma przed zanurzeniem kutasa w jednej z nich. I upewnię się, że będzie błagała o więcej. Do diabla, mogę mieć w domu nawet dwie, a jutro… jutro będzie ze mną już całkiem dobrze. *** Od mojego wejścia w Driskills Grill, sławnej miejscowej restauracji w Austin, nie minęło więcej niż 10 minut, a już jakaś blondynka obdarza mnie znaczącym spojrzeniem, które znam aż za dobrze. Pragnie mnie. Powoli taksuję ją wzrokiem, od stop do głów, po jej seksownym ciele. Przygryza dolną wargę i wstaje, by podejść do mnie. Parę drinków później praktycznie rozpina mi rozporek, na samym środku baru. Jej ogromne cycki wylewają się z obcisłej niebieskiej sukienki, którą ma na sobie, ale jedyne o czym myślę to, że nie pachnie tak ładnie jak Skylar, albo o tym, że jej ciało nie zaokrągla się w odpowiednich miejscach.

jekatierinka

Strona 121

Mia Michelle - Rose of Thorne Staram się walczyć z tymi niechcianymi myślami i przysuwam kobietę do siebie, pogłębiając nasz pocałunek. Gorzki smak nikotyny na jej ustach sprawia, że szybko się odsuwam, ale ona szybko się wprasza, szepcząc mi do ucha wszystkie nieprzyzwoite rzeczy, które chce ze mną robić. Przytakuje i posyłam jej niecny uśmieszek. To takie cholernie proste; już prawie w niej jestem. Nagle z dupy, moje myśli zjeżdżają na inny tor, wyczuwając zmianę w powietrzu. Przeszywa mnie prąd i ledwo chwytam oddech. Zmienia się aura tego miejsca, a włosy na moim karku stają dęba. Właśnie w tym momencie zdaję sobie sprawę, że jest tutaj, więc odwracam się i widzę jak wchodzi przez drzwi. Jej widok wyciska ze mnie ostatnią życiodajną porcję tlenu. Ubrana jest w seksowną jak cholera krótką czarną sukienkę, która obejmuje jej ciało dokładnie tam, gdzie powinna. Jej opalone i długie na kilometr nogi odziane są w srebrne szpilki. Długie, piękne i ciemne pukle upięła z boku za pomocą srebrnego błyszczącego kwiatu. Przydymiony makijaż uwydatnia jej turkusowe oczy, sprawiając, że niemalże święcą, a jej malinowe usta proszą się o pocałunek. Nic dziwnego, że każdy w restauracji zwrócił na nią uwagę, kiedy przeszła przez ten próg. A jednak ona wciąż pozostaje nieświadoma tego, jakie zrobiła na wszystkich wrażenie. Co ona tu robi? Patrzę jak jakaś dłoń owija się wokół jej talii i przyciąga ją bliżej, szepcząc coś do jej ucha. Ściskam szklankę, która znajduje się w moim reku i odpycham blondynkę, wstając. Właśnie w tej chwili rozpoznaję właściciela tej reki… Lucasa Drake’a. Lucas i ja znamy się od czasów college’u i kiedyś prowadziliśmy razem biznesy do momentu, kiedy on otworzył własną firmę. On i ja mamy ze sobą wiele wspólnego, uwielbienie do pięknych kobiet jest jedną z tych rzeczy. Lucas, w przeciwieństwie do mnie, czasami umawiał się z dziewczynami na więcej niż jedną randkę, ale zaraz potem szybko przerzucał się na coś nowego. Zdecydowanie nie jest typem faceta, który chce zbudować poważny związek i wiem, że zazwyczaj interesuje go tylko jedna rzecz… i tylko jedna. Wiem to, bo ja też szukałem tego samego… Seksu. Muszę powiedzieć, że mimo swojej natury playboya, Lucas jest naprawdę dobrym facetem i nigdy nie traktował kobiet bez szacunku. Jest taki jak ja - od samego początku stawia sprawę jasno - żadnych uczuć.

Strona 122

Mia Michelle - Rose of Thorne Tak, Lucas lubi otaczać się pięknymi kobietami. Ja z kolei rzadko zabieram jakąś na premiery czy inne publiczne wydarzenia. Wolę utrzymywać chłodne i profesjonalne stosunki. Przekonałem się, że zapraszanie kobiet na rożne uroczystości skutkuje u nich mylnym wrażeniem, że szukam czegoś więcej. Jedyną rzeczą, w jakiej jestem całkowicie zaangażowany to branie kobiet na wszystkie możliwe znane mi sposoby, i fakt że krzyczą o więcej, kiedy dochodzę. O tak, wszechmocny orgazm, pozostawia mnie spełnionego tylko na krótką chwilę, sprawiając, że czuję się jeszcze pustszy w środku. Gapię się, jak Lucas splata jej dłonie ze swoimi i prowadzi ją przez restaurację. Kelner sadza ich w odległym kacie sali. Z miejsca w którym stoję, dokładnie widzę jej twarz. Przytulne światła restauracji sprawiają, że promienieje, gdy uśmiecha się zajmując swoje miejsce naprzeciwko niego. Spogląda przed siebie nieśmiało, kiedy on pochyla się, by wyszeptać jej coś do ucha. Zauważam, jak jej delikatna skóra się rumieni, a wtedy on chwyta jej dłoń i muska ją ustami. Cholera! Zabieraj od niej te pieprzone łapy, Lucas!!! Wszystko co chciałbym teraz zrobić, to wziąć ją w ramiona i całować do utraty zmysłów. Chcę przerzucić ją sobie przez ramię i spędzić całą noc na pieszczeniu jej perfekcyjnego, apetycznego ciała. Jej oszałamiająca twarz rozświetla się, kiedy zaczyna chichotać na jego słowa. Sama myśl o niej, będącej dzisiaj w nocy w łóżku Lucasa spycha mnie na skraj wytrzymałości i wiem, że muszę się stąd wynosić. Bondi patrzy na mnie zdezorientowana, kiedy łapię swoją skórzaną kurtkę i zwlekam jej tyłek z krzesła, dając jej do zrozumienia, że jestem gotowy pójść do siebie. Szczerze mówiąc, straciłem na nią całą ochotę, ale fakt, że pieprząc się mogę pozbyć się choć odrobiny zżerającej mnie frustracji, zmusza mnie do chwycenia ją za rękę i wyciągnięcia z lokalu. Kiedy idziemy do głównego wejścia w restauracji, odważam się po raz ostatni rzucić wzrokiem na Skylar i znajduję ją patrzącą na mnie tymi pięknymi oczami. Jej wzrok jest pełen bólu i smutku. Szybko mruga i spogląda w dół, a zaraz potem odchodzi od stolika. Chcę podbiec do niej, ale nie robię tego, muszę zacząć się kontrolować i to szybko.

Jestem Sebastian Thorne.

Strona 123

Mia Michelle - Rose of Thorne Niemiłosierny, arogancki Sebastian Thorne, zły do szpiku kości. 42 Chwytam blondynę i wrzucam ją na tylne siedzenia czekającego samochodu. Nakazuję zawieźć nas do mojego mieszkania. Natychmiast siada na mnie okrakiem i ociera się kroczem o moją twardą męskość. Rozpinam jej sukienkę i gorączkowo zaczynam całować jej biust. Szybko docieramy do mnie i ogarniamy się, idąc do prywatnej windy mojego penthouse’u. Gdy tylko drzwi się zamykają, ona ciągnie za mój pasek a ja opieram się o zimną metalową ścianę, podczas gdy ona jęczy trzymając w reku mojego penisa. Ale teraz mogę myśleć tylko o Skylar i o tym, jak cudownie wyglądała w tej restauracji. Cholera, mam na myśli … ona nawet z rozmazanym tuszem do rzęs i włosami sterczącymi w każdą stronę wygląda bosko. Chwytam blondynkę za włosy i przyciągam ją do siebie. Popycham ją na ścianę windy i zaczynam całować. W moich myślach całuję Skylar… nie ją. Moje ręce dotykają ciała Skylar… nie jej. Jęczę w desperacji przyciskając swoją męskość do jej brzucha. Chcę być w środku. Muszę ją wypieprzyć w tej chwili. Już stanowczo za długo… i musze wypieprzyć Skylar ze swojej głowy. Ale jak mam wypieprzyć kogoś ze swojej głowy, wyobrażając sobie tę osobę w trakcie pieprzenia kogoś innego? Drzwi windy otwierają się na moje foyer, więc wpycham ją do środka. Ciągnie za moją koszulę, rozpinając ją gorączkowo, a ja sięgam do kieszeni po małe foliowe opakowanie. Bierze je ode mnie i rozrywa folię zębami, ale kiedy nakłada na mnie prezerwatywę coś się zmienia. Kiedy bierze mnie do ust, zalewa mnie przytłaczające poczucie winy i odpycham ją od siebie. Spogląda na mnie ze złością ale i z zdezorientowaniem. - Co do kurwy jest z tobą nie tak? - Krzyczy do mnie wściekła, wycierając sobie usta wierzchem dłoni. - Musisz wyjść, teraz! To się nie stanie. - Informuję ją surowym tonem, a jej wymanikiurowana dłoń wymierza mi policzek. Boli jak cholera!

42

Uooo jaki on straszny xD

Strona 124

Mia Michelle - Rose of Thorne - Ty sukinsynu! Nie masz pojęcia co tracisz! - Krzyczy do mnie podnosząc się z podłogi. - Nic czego nie miałem, w przynajmniej setce rożnych odmian, słonko. - Mówię chłodno i pospieszam ją, by wsiadła do otwartej windy. - Mój kierowca zawiezie cię gdzie sobie tylko zażyczysz – wyjaśniam chłodno, kiedy ona nie przerywa wiązanek „PIEPRZ SIĘ”, które słyszę, zanim drzwi się zdążą się zamknąć.

Przeczesuję dłonią włosy i kieruję się do łazienki. Spoglądając na mojego wciąż wściekle stojącego fiuta, rozbieram się i wchodzę pod strumień prysznica, bardzo chcąc pozbyć się zapachu tanich perfum blondyny. Obrazy Skylar wypełniają moje myśli, kiedy pompuję coraz szybciej i szybciej zanim dochodzę tak mocno, że uderzam czołem w twardą kafelkowa ścianę. O KURWA! Same fantazje na jej temat sprawiają, że dochodzę tak mocno jak nigdy wcześniej. Chyba nie przeżyję, jeśli kiedykolwiek znajdę się w niej. Przez resztę nocy rzucam się po moim wielkim łóżku, z myślami wciąż uwiązanymi do Skylar. Czy jest teraz w ramionach Lucasa? Oddala mu się? Czy domaga się tego, co powinno być moje? Sen odnajduje mnie bardzo późno, ale po chwili budzę się w obrazem jej prześladujących mnie oczu i krzykami z tej nocy, której nigdy nie zapomnę.

Skylar Ten wieczór jest zarówno okropny jak i wspaniały. Stojąc w damskiej toalecie w Driskills Grill, staram się doprowadzić swoją osobę do porządku zanim wrócę do Lucasa. Właśnie kiedy zaczęłam się cieszyć swoim wieczorem bez Sebastiana w roli głównej, zauważyłam go wychodzącego z restauracji z jakąś wiszącą na nim blondynką. Trzymali się Strona 125

Mia Michelle - Rose of Thorne za ręce i oceniając sytuację można było dojść do wniosku, że raczej nie spędzą tej nocy osobno. Dlaczego pozwalam mu na wchodzenie do mojej głowy? On cię nie chce, pamiętasz Skylar? Oczywiście, że chce kogoś takiego jak tamta kobieta. Dlaczego miałby chcieć kogoś, kto jest niepoinformowany i kompletnie bez doświadczenia, jeśli może mieć kogoś to wyraźnie zna się na rzeczy? Tak, wciąż jestem dziewicą, ale wcale tego nie żałuję. Jakaś okropnie sentymentalna cześć mnie, wciąż ma nadzieje, że to Sebastian jest tym mężczyzną, któremu się oddam. Ale teraz kiedy widziałam ich razem już wiem, że nigdy bardziej się nie myliłam. Po poprawieniu makijażu wracam do stolika. Lucas rozpromienia się na mój widok, a ja czuje, że natychmiast się uspokajam. Jak on to robi, tylko jednym spojrzeniem? - Więc, jak traktuje cię Sebastian? Mam nadzieje, że zachowuje się profesjonalnie. Wiem, że ma słabość do kobiet i może nie jestem odpowiednią osobą do wygłaszania takich słów, ale wierzę, że jestem inny niż on. - Więc, co sprawia, że jesteś inny? - Pytam go z wahaniem. Lucas chwyta moją dłoń i pochyla się, by mi odpowiedzieć. - Różnica tkwi w tym, że kiedy już znajdę kogoś wyjątkowego, to nie pozwalam mu odejść. - Mówi, wpatrując się we mnie intensywnie swoimi szmaragdowymi oczami. Ten mężczyzna jest odzwierciedleniem wszystkich kobiecych pragnień. Nie tylko jest zniewalająco przystojny, ale jest także niepoprawnym romantykiem. Jestem nim pochłonięta w każdy możliwy sposób tylko nie w ten, w który najbardziej bym chciała. Szczerze mówiąc, jedyny mężczyzna, którego pragnę właśnie wyszedł przez te drzwi z inną kobietą i teraz prawdopodobnie ją pieprzy. Generalnie reszta mojej randki z Lucasem jest widowiskowa. Po wyjściu z restauracji, zabiera mnie do Lake Travis, by pokazać mi swoją łódź „La Bella”, nazwana na cześć jego babci Isabelli. Z jego opowieści wnioskuję, że z dziadkami pozostawał w bliższych relacjach niż z rodzicami. Na podkładzie roi się od wszystkich możliwych rodzajów świateł, a ich odbicia tańczą po falującej wodzie.

Strona 126

Mia Michelle - Rose of Thorne Lucas umiejętnie wnosi mnie na pokład i zaczyna oprowadzać mnie po lodzi. Jest po prostu niesamowita i bez trudu można stwierdzić, że Lucas naprawdę lubi tu przychodzić. Mówi mi, że na jeziorze niedaleko stąd jest pewne wyjątkowe miejsce, do którego zabierze mnie któregoś dnia. Niebo nad nami jest nieskazitelnie czyste i patrząc w górę widzę daleki wszechświat. I właśnie tam, tej nocy na łodzi…pod gwiazdami, Lucas Drake całuje mnie po raz pierwszy.

- Spędziłem z tobą wspaniały wieczór Skylar. Mam nadzieję, że niedługo pozwolisz mi zabrać się na lunch. Możliwe, że nawet jutro, zważając na fakt, że jestem raczej niecierpliwym człowiekiem. - Żartuje, bawiąc się moim lokiem. Moje ciało wrze na jego bliskość. Jego niepowtarzalny zapach wody kolońskiej wypełnia moje nozdrza i czuję się zahipnotyzowana jego szmaragdowym spojrzeniem. Głaszcząc mój policzek, Lucas pochyla się i muska moje usta. To upojne doświadczenie sprawia, że przyciskam się do niego poddając się pocałunkowi. Nasze języki się łącza i ciagnę za jego piaskowe włosy, kiedy on zaczyna pogłębiać pocałunek. Kilka minut później spowalnia i ponownie delikatnie muska moje wargi. Chwyta w ręce moją twarz i spogląda głęboko w moje oczy. W jego spojrzeniu widzę troskę, a jego oczy mówią mi, że mnie nie skrzywdzi. Jednakże nie należą one do mężczyzny, którego pragnę. Dlaczego życie musi być takie trudne? Zgadzam się zjeść z nim jutro lunch i żeby być całkowicie uczciwą, mam nadzieję, że pozwoli mi to na skupienie się na czymś innym niż tylko na widzeniu Sebastiana w biurze. Już czas na otwarcie serca na kogoś innego. Nie zrozumcie mnie źle, nie jestem głupia. Słyszałam o seksualnej przeszłości Lucasa, ale mężczyzna, którego znam jest prawdziwym gentlemanem. Wieczorem, kiedy usypiam, myślę o wielu rzeczach, ale sny wypełniają mi bursztynowe oczy. ***

Poranek był dla mnie jak dotąd długi i pracowity. Wpatruje się uważnie w monitor i dopasowuje okładki do nowym projektów, kiedy podnoszę wzrok i widzę Lucasa, uśmiechającego się do mnie.

Strona 127

Mia Michelle - Rose of Thorne - Hej piękna. Gotowa na lunch? - Pyta radośnie, puszczając mi oczko. - O mój Boże! Przepraszam cię! Nie wiedziałam, że już ta godzina! - Szybko go przepraszam i zaczynam wyciągać ołówki z włosów. Jestem zrozpaczona tym, że widzi mnie w takim stanie, więc gorączkowo zaczynam poprawiać swoje ubranie. Lucas stoi oparty o ścianę, z ramionami skrzyżowanymi na piersi. Jego szmaragdowe oczy błyszcza z uciechy. - Kochanie, wyglądasz NIESAMOWICIE, z tymi ołówkami i w ogóle! Szczerze to nienawidzę siebie za to, że przeszkodziłem ci, kiedy tak zawzięcie pracowałaś na komputerze. - W porządku. Zawsze tak się zachowuję, kiedy pracuję nad nowym projektem. Tylko wezmę torebkę i już możemy iść. - Mówię, zbierając swoje rzeczy. Właśnie mamy wychodzić, kiedy pojawia się Sebastian z naręczem dokumentów. Jego twarz natychmiast tężeje, kiedy zauważa rękę Lucasa na mojej talii. - Sebastianie, dobrze znów cię widzieć brachu. Właśnie zabieram moją dziewczynkę na lunch. Wrócimy niedługo, no chyba, że uda mi się ją przekonać, że powinna zmienić pracodawcę. - Lucas droczy się i pręży muskuły, by uścisnąć dłoń Sebastiana. Sebastian marszczy brwi, a potem z wahaniem wyciąga dłoń do Lucasa. Jednak najpierw kładzie teczki na moim biurku i dopiero później wraca, by odwzajemnić uścisk. – Drake - odpowiada. Potem się odwraca i odzywa sie do mnie po raz pierwszy tego dnia. - Życzę miłego lunchu panno Rose. Kiedy już wrócisz, poodkładaj te dokumenty na ich miejsca - nakazuje mi chłodno, wskazując na stos teczek. - Tak, proszę pana. - Odpowiadam szybko. Potakuje i wraca do swojego gabinetu, zamykając za sobą drzwi.

***

Po miłym lunchu, Lucas odwozi mnie z powrotem do pracy. Na swoim biurku znajduję kolejny duży bukiet kwiatów. Wyciągam z niego karteczkę i czytam znajome pismo.

Strona 128

Mia Michelle - Rose of Thorne Chciałbym zobaczyć jak się teraz uśmiechasz! Nie mogę się doczekać, by znów spędzić z tobą trochę czasu! Lucas

Oczywiście, uśmiecham się. Kto by tego nie zrobił? Wyciągam swój telefon, robię szybkie zdjęcie uśmiechając się na tle kwiatów i dołączam je do wiadomości.

JA: Uśmiechając się od ucha do ucha na tę piękną niespodziankę na moim biurku. DZIĘKUJĘ! xoxo LUCAS: Cała przyjemność po mojej stronie!

Chowam telefon z powrotem do torebki i zajmuję się dokumentami, które przyniósł Sebastian.

***

Kiedy kończę jest już 17:30 i odwracam się widząc wysoką, pewną siebie, i piękną blondynkę idącą przez korytarz. Kiwa głową do Sary, kiedy przechodzi obok udając się do gabinetu Sebastiana. Tajemnicza kobieta nie zawraca sobie głowy pukaniem. Przełykam głośno ślinę i życzę Sarze dobrej nocy. Zgaduję, że ta kobieta jest kolejną zniesławioną kochanką, o których tak wiele już słyszałam. Nie będę kłamać. Ilość kobiet, z którymi spali Sebastian i Lucas sprawiają, że robi mi się niedobrze. Ból wypełnia mi serce i czuję, jak palące łzy docierają do moich oczu. Nie przestaję naciskać na guzik zamykający drzwi windy i w ciszy proszę, żeby w końcu się zamknęły. No dalej. Zamknijcie się! Chcę się już stąd wynieść! Nagle jakaś ręka zatrzymuje drzwi windy i wypełnia mnie horror, kiedy widzę jak Sebastian wprowadza blond piękność do środka. Spoglądam na jego rękę położoną nisko na jej plecach i przeszywa mnie zazdrość. Kiedy zbieram się na odwagę, by spojrzeć w górę, spotykam jego wzrok. Natychmiast odwracam głowę, by nie zobaczył mojego cierpiącego spojrzenia. Katem oka dostrzegam, że tleniona blondynka pochyla się i szepcze coś do jego ucha, zjeżdżając dłonią w dół jego torsu.

Strona 129

Mia Michelle - Rose of Thorne Sebastian wydaje się zirytowany jej zachowaniem i odsuwa jej dłoń, potrząsając głową. Widzę niezadowolenie malujące się na jej twarzy, ale dalej stoi do niego przyklejona. Wspomnienia ze wspólnie spędzonych z nim chwil uderzają we mnie niespodziewanie i nie jestem w stanie ich znieść. Wszystko o czym mogę myśleć to jego dłoń na jej plecach i widok jego złączonych dłoni z inną kobietą.

Jestem idiotką myśląc, że on kiedykolwiek o mnie dbał. Jedyna rzecz, na której mu zależy to pieprzenie się, a ja nie oddam swojego pierwszego razu takiemu mężczyźnie. Może mieć każdą inna kobietę, włączając w to tę blond lalunie, ale nie mnie. Patrzę jak winda jedzie w dół i kiedy zatrzymuje się na 18 piętrze wypadam na zewnątrz. Nie zrobiłoby mi różnicy gdyby to było 88 piętro. W tej chwili chętnie się przejdę schodami zamiast stać z tą dwójką przez choćby kolejna sekundę. Kiedy docieram do samochodu jestem wykończona i cała we łzach. Chcę tylko wrócić do domu, wpełznąć do łóżka i spać przez resztę weekendu, ale ponad wszystko pragnę wyzbyć się bólu, który czuję przez to, że zakochałam się w Sebastianie Thorne.

Strona 130

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 16 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Jest późny, piątkowy wieczór i ostatnią cholerną rzeczą, którą chcę się teraz zajmować jest Tiffany. Wcześniej tego dnia omawiałem z jej ojcem zmiany w kontrakcie i to akurat ona zgłosiła się na ochotnika, by oprowadzić mnie po budynku, w którym planują zmienić wystrój. Bez pukania ładuje się do mojego gabinetu i pysznie kroczy przez pomieszczenie. Aż kulę się, kiedy widzę jej strój. Ma na sobie obcisłą czerwoną sukienkę, która ostentacyjnie pokazuje jej wielkie, sztuczne cycki i równie sztuczną opaleniznę. Przyglądając się jej teraz zastanawiam się, jak mogłem kiedyś uważać ją za atrakcyjną. Chce zatopić we mnie swoje kły za każdym cholernym razem, kiedy dostanie choćby najmniejszą szansę, by to zrobić. Szczerze żałuję tej jednej jedynej nocy z nią spędzonej i mogę powiedzieć, że się już kurwa nigdy nie powtórzy. Ostatnią rzeczą, jakiej się spodziewam biegnąc szaleńczo do zamykającej się windy jest to, że zobaczę piękną twarz Skylar wpatrującą się we mnie. PIEPRZCIE MNIE!!! Widząc ból w jej oczach, mogę sobie tylko wyobrażać, co musiała o mnie pomyśleć. Tiffany chichocze na dotyk mojej zimnej dłoni, kiedy wprowadzam ją do windy. Natychmiast przesuwam nas na drugi koniec pomieszczenia, jak najdalej od Skylar. Tiffany przyssała się do mnie jak jakaś pieprzona pijawka i nie przestaje naciskać na mój tors swoimi cyckami. Chwytam zapach jej perfum, kiedy pochyla się by szepnąć mi do ucha jak bardzo tęskni za moim fiutem w sobie. Zwalczam odruch wymiotny. Nie słucham więcej tego, co mówi, bo jestem zbyt zajęty wpatrywaniem się w moje serce, które stoi naprzeciwko nas. Patrzy się na swoje stopy, ściskając przy piersi znoszoną teczkę.

jekatierinka

Strona 131

Mia Michelle - Rose of Thorne Moja piękna dziewczynka, nigdy nie powinna patrzeć w dół. Tak bardzo chcę ją przytulić. Kiedy winda zatrzymuje się na 18 piętrze, by zabrać kolejną osobę, wybiega na zewnątrz zanim zdążę cokolwiek powiedzieć bądź pobiec za nią. 43 Gdzie ona do cholery idzie?

***

Przez następne półtorej godziny chodzę po starym domu towarowym, do którego przywiozła mnie Tiffany. Kiedy przemierzamy pustą przestrzeń, wykorzystuje każdą możliwą sytuację, by tylko położyć na mnie swoje ręce. Czuję ulgę, widząc kilku członków mojego zespołu projektowego robiących pomiary. Po sposobie, w jaki mi się przygląda wiem, że jeśli bylibyśmy tu kompletnie sami, zerwałaby ze mnie ubrania i rzuciłaby się na mnie. Chcąc, żeby w końcu się ode mnie odpierdoliła, mówię, że będę się kontaktował z jej ojcem i dziękuję jej za oprowadzenie mnie po budynku. Nalega, bym poszedł z nią na drinka do baru po drugiej stronie ulicy, ale grzecznie odmawiam, znajdując jakąś wymówkę i wychodzę. Chcę wrócić do domu i spalić te pieprzone ciuchy, które prześmiardły jej perfumami.

***.

Po zdjęciu ubrań i wyszorowaniu całego ciała pod prysznicem, wkładam swoje ciuchy treningowe i schodzę na dół do siłowni. Ćwiczenia stały się moją jedyną samotnią. Weekendy wtopiły się w dni pracy, a ja sam nie mam ochoty na obijanie się po klubach czy spełnianie innych funkcji towarzyskich. Sen jest kompletną kpiną, więc ćwiczenia wydają się być górą w tym starciu. Będę najbardziej wysportowanym sukinsynem w Teksasie, jeśli tak dalej pójdzie. W rzeczywistości nic nie pomaga mi w pozbyciu się jej z moich myśli… Jest tam, jak piętno w mojej głowie. Jak wielu rzeczy pragnę z nią, tak samo wielu nie mogę mieć.

4

Strona 132

Mia Michelle - Rose of Thorne

Jedna mrożąca krew w żyłach noc, jedna zła ocena sytuacji - będzie prześladować mnie przez wieczność. Zrujnowałem swoją szansę na szczęście, i co więcej zaprzepaściłem także przyszłość ze Skylar.

Skylar Przez kolejny miesiąc nie przestaję się widywać z Lucasem. Jestem zdeterminowana, by pozbyć się Sebastiana ze swojej głowy. Lucas jest beztroski i spontaniczny - jest kompletnym przeciwieństwem Sebastiana. Sprawia, że nie widzę życia, jako czegoś, czego trzeba się obawiać. A to otwiera mi oczy na nieskończenie wiele możliwości, o których nie widziałam, kiedy bałam się nowych doświadczeń. Randki z nim są bardzo romantyczne i czarujące. Zdarzyło mu się nawet porządnie mnie zaskoczyć wspólnym weekendem spędzonym na wspinaczce i lotniarstwie 44. Rozbawia mnie tak jak nikt inny i dzięki temu sprawia, że wszystkie przyziemne troski rozpływają się w powietrzu. Szczerze i naprawdę, jest po prostu idealny…, ale nie jest Sebastianem. Mimo, że spotykamy się już sześć tygodni, miedzy mną a Lucasem nie doszło do niczego więcej niż kilku namiętnych pocałunków. Za każdym razem jest coraz trudniej i trudniej nie iść dalej, a wiem, że bardzo by tego chciał. Część mnie uważa, ze powinnam po prostu się poddać i przespać z nim, bo ostatecznie bardzo mi na nim zależy. Ta druga część wciąż wierzy, że powinnam zaczekać aż będę z kimś, kogo kocham, ale jak na razie mężczyzna, którego darzę takim uczuciem, nie planuje go nigdy odwzajemnić. Lucas i ja jemy późną kolację w Congress, kiedy dostaje jakiś ważny telefon. Całując mnie delikatnie w usta mówi, że musi odebrać. – Przepraszam skarbie, to nie zajmie wiele czasu - obiecuje czule.

44

Strona 133

Mia Michelle - Rose of Thorne

Uśmiecham się do niego i upijam łyk wina. Kilka minut później widzę jak wchodzi z powrotem do pomieszczenia ze zdenerwowaniem wymalowanym na jego przystojnej twarzy, więc przypuszczam, że rozmowa nie poszła za dobrze. Kiedy siada do stolika widzę, że ma spiętą szczękę, więc biorę wdech i chwytam go za rękę. - Wszystko w porządku? - Pytam z troską. Nigdy wcześniej nie widziałam, żeby coś aż tak wyprowadziło go z równowagi. - Nie piękna. Nie jest dobrze. Porozmawiamy o tym po kolacji, ok? - Mówi i zabiera się za nakładanie jedzenia na talerz. - Och, jasne - odpowiadam i kończymy jedzenie w niezręcznej ciszy. Wiem, że jakiegokolwiek tematu by nie dotyczyła ta rozmowa, na pewno nie będzie dobrze. Lucas splata swoje palce z moimi i wyprowadza mnie z restauracji. Kiedy docieramy do samochodu odwraca się i przyciąga mnie do swojego twardego torsu, a potem opiera mnie o drzwi auta. Jego codzienna beztroska zmieniła się teraz w śmiertelnie poważną postawę. Przyglądam się uważnie jego spiętej twarzy i patrzę jak piaskowe blond włosy tańczą mu na wietrze. Podnoszę dłoń i przykładam ją do jego policzka, a on przykrywa ją swoją. Długie loki zakrywają mi twarz a on delikatnie je odgarnia. Wydaje się być w głębokiej zadumie kiedy wpatruje się we mnie, a ja przeczesuję jego bystro zielone oczy w poszukiwaniu odpowiedzi na tę nagłą zmianę nastroju. Całuje mnie tak namiętnie, że brak nam tchu. Potem bacznie przygląda się mojej twarzy, jakby starał się ją zapamiętać. - Aniele, nie wiem jak to powiedzieć, ale muszę wyjechać biznesowo. Ten wcześniejszy telefon był od jednego z moich najważniejszych europejskich klientów. Mają teraz poważny kryzys finansowy i najwyraźniej moja firma nie potrafi rozwiązać tego problemu bez mojej interwencji. Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia jak długo mnie nie będzie. Wiem, że dopiero co zaczęliśmy się spotykać, a ja już muszę wyjechać. Wziąłbym cię ze sobą, ale wiem, że nie możesz opuszczać stażu no i że nie zostawisz siostry samej. - Kiedy musisz wyruszyć? - Pytam go smutno. Chociaż to oczywiste, że jemu zależy bardziej niż mi, to nie zmienia faktu, że będę za nim strasznie tęsknić.

Strona 134

Mia Michelle - Rose of Thorne - Obawiam się, że dzisiaj w nocy. Mój jett jest właśnie zaopatrywany w paliwo, a ja muszę jeszcze wrócić do domu, by się spakować. Kurwa, Skylar tak mi przykro! - Mówi i przyciąga mnie do siebie. Wdycham jego skórzany zapach i staram się przekonać do niego moje serce. - Nie ma powodu, dla którego miałoby być ci przykro. Całkowicie to rozumiem. Proszę, po prostu obiecaj mi, że będziesz na siebie uważał, dobrze? - Uśmiecham się, a on miażdży moje usta w pocałunku. Tym razem jego pocałunek jest inny. Jest w nim jakąś desperacja, w każdym ruchu jego smakowitego języka. Czuję jak ciepło promieniuje z mojego ciała, kiedy jego silne ramiona zjeżdżają w dół. moich bioder. Kiedy przerywa pocałunek, przyciska czoło do mojego i bierze mnie w ramiona. - Chcesz, żebym przywiózł ci coś fantazyjnego z Paryża? - Pyta mnie słodko. - Niee-e. Po prostu przywieź mi najtańszą, najbardziej kiczowatą pamiątkę jaką znajdziesz. Odrzuca głowę do tyłu i śmieje się z mojej odpowiedzi. - Masz to jak w banku piękna! – Uśmiecha się i miażdży mnie w mocnym uścisku.

Po pocałowaniu mnie co najmniej ze dwadzieścia razy, odwozi mnie do domu. Stoję teraz i macham do niego, kiedy odjeżdża swoim małym srebrnym autem.

***

Święto dziękczynienia odchodzi równie szybko jak przyszło, to tylko kolejne samotne święta w moim życiu. Marie nalega bym przyszła do niej na obiad, ale nie chcę być intruzem. Zaskakuje mnie, podrzucając mi ogromny talerz świątecznego obiadu. Jem pyszne danie przed telewizorem, oglądając powtórki „I LOVE LUCY”. Nigdy nie czułam się bardziej samotna niż teraz, kiedy Sophie wyjechała z przyjaciółką do jej rodziny w Arkansas, a Kylie i Lucasa nie ma w mieście.

***

Strona 135

Mia Michelle - Rose of Thorne Poniedziałek zaraz po świętach jest pracowity. Wszyscy staramy się pokończyć propozycje projektowe dla kilku nowych klientów. Sebastian wpada i wypada z biura, więc w ciągu ostatnich pięciu tygodni zamieniłam z nim tylko słowo bądź dwa. Opanowałam do perfekcji udawanie niewidzialnej. Po prostu wykonuję swoją pracę. Lucas pisze do mnie codziennie i dzwoni parę razy w tygodniu. Przez inna strefę czasowa i jego napięty grafik, zazwyczaj mamy tylko kilka minut na rozmowę. Ma nadzieję, że wróci na Boże Narodzenie, ale jak na razie sytuacja nie wygląda za dobrze. Rzuciłam się w wir pracy i staram się jak cholera zapomnieć o uścisku w sercu, który czuję za każdym razem, kiedy widzę twarz Sebastiana.

Lucas Przejechałem pół świata, by pomoc mojemu ważnemu klientowi uniknąć katastrofy finansowej, a wciąż mogę myśleć tylko o niej. Myślę, że oglądałem jej zdjęcia na telefonie już jakieś tysiąc razy od momentu, kiedy tu przyjechałem, mimo to wciąż mi mało. Przez zwariowaną zmianę czasu i te wszystkie alarmowe spotkania, nie mam zbyt wiele czasu, by słuchać jej słodkiego głosu, którego tak pragnę. Wiadomości na poczcie głosowej i sms’y były ostatnio naszą jedyną drogą komunikacji i to niemalże mnie zabija. Tak bardzo nienawidzę faktu, że nie było mnie z nią w Święto Dziękczynienia. A z obecnej sytuacji wynika, że spotkanie z nią nie nastąpi za szybko. Po prostu mam nadzieję, że nie spędziła świąt samotnie. Wydaje mi się, że nie zniósłbym tej myśli. W związku z tym, że Boże Narodzenie jest tuż za rogiem, mam zamiar poruszyć niebo i ziemię, by spędzić ten czas z moim aniołem. Te parę chwil, które mogliśmy spędzić razem, było rewelacyjne. Kiedy patrzę na nią, widzę kobietę, z którą chciałbym spędzić resztę życia. Zamykając oczy, jestem w stanie wyobrazić ją sobie w dniu naszego ślubu i naszego małego aniołka - pewnego dnia. Tak, nie mam żadnych wątpliwości, że kocham ją nad życie, ale jeszcze jej tego nie powiedziałem. Nie chcąc jej odstraszyć, zdecydowałem się zaczekać, aż wyczuję odpowiedni moment. Ten czas jeszcze nie nastał, bo jestem tutaj zajmując się tym pieprzonym bałaganem.

Strona 136

Mia Michelle - Rose of Thorne Paryż powinien być miastem zakochanych. Jeszcze pół roku temu radośnie przespałbym się z każdą piękną Paryżanką, która weszłaby mi w drogę, ale teraz już nie. Teraz moje serce zawojowała jedna kobieta, i jestem jej całkowicie oddany. Od momentu, w którym ją poznałem, nie chcę niczego więcej, niż wziąć ją w ramiona i uprawiać z nią powolną i słodką miłość. Ale tak bardzo jak jej pragnę, najpierw chcę, by ona pokochała mnie. Potrzebuję usłyszeć te słowa z jej ust i poczuć, że są prawdziwe. Chcę, żeby jej serce należało do mnie, zanim w końcu złączymy się w jedność. Nie chce tylko małych kawałeczków niej… chcę ją całą. W tej chwili stoi do mnie plecami, ale nie poddam się dopóki nie będzie całkowicie moja. Jestem bardzo cierpliwym człowiekiem, a ona jest warta czekania.

Strona 137

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 17 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Nienawidzę świąt. Mam na myśli - NAPRAWDE ich nienawidzę. Nienawidzę tych światełek, dźwięków, muzyki, a już szczególnie nienawidzę faktu, że wszyscy powinniśmy podtrzymywać ducha świat w stylu „la-la-la”. Nie zrozumcie mnie źle. Wierzę, że święta są ważne, po prostu nie popieram tego całego zamieszania wokół nich. Dodając do tego fakt, że zawsze spędzam je samotnie, mogę stwierdzić, że ja i pan Ebenezer Scrooge45 mamy więcej wspólnego, niż mogłoby się wydawać. W ciągu ostatnich kilku tygodni, byłem świadkiem tego, jak Skylar coraz bardziej się ode mnie oddalała. W jej oczach jest jakiś nowy smutek. Nic nie mogę poradzić na to, że gdzieś we mnie tli się nadzieja, że to przez tęsknotę za mną. W rzeczywistości wiem, że to nie za mną tęskni, ale za Lucasem Drakem. Słyszałem, że musiał wyjechać z kraju, żeby zając się kryzysem finansowym swojego ważnego klienta. Sądząc po jej postawie i smutnej minie stwierdzam, że strasznie tęskni za tym draniem. Szczęściarz! ***

Mój telefon dzwoni wczesnym wtorkowym rankiem. Na wyświetlaczu widzę imię mojej asystentki Sary. To do niej niepodobne, by dzwonić o tej porze, ale szybko odbieram. 45

Główny bohater opowiadania Karola Dickensa „ Opowieść wigilijna” .

jekatierinka

Strona 138

Mia Michelle - Rose of Thorne - Dzień dobry, Saro. Jak się masz? - Ohh Sebastianie. Jak dobrze, że odebrałeś! - Brzmi na rozgorączkowaną. - Saro? Wszystko w porządku? - Charles musiał w nocy pojechać do szpitala przez silne bóle sercowe. Lekarzom wydaje się, że przeszedł delikatny zawał serca. Miał miały zator, więc muszą przeprowadzić drobny zabieg dziś rano, ale wierzą, że wszystko będzie z nim dobrze. Sebastianie, nie wiem, kiedy będę mogła wrócić do pracy. Nie mogę zostawić go samego. - Płacze do telefonu. - Po prostu skup się na Charlesie i zapomnij o pracy. Proszę przekaz mu życzenia szybkiego powrotu do zdrowia. I jeśli będziesz czegoś potrzebowała to nie wahaj się dzwonić. - Mój drogi chłopcze, tak bardzo ci dziękuję. Już o wszystkim rozmawiałam ze Skylar. Bez żadnego problemu zgodziła się na przejęcie moich obowiązków. Przesłałam jej wszystko, czego będzie potrzebowała, więc będzie gotowa na dzisiejsze poranne spotkanie. Muszę już iść. Przyszedł lekarz. Odezwę się niedługo. Świetnie! Po prostu zajebiście! Koniec z unikaniem Skylar Rose. Przez ostatnie pięć tygodni naprawdę świetnie sobie radziłem. Przeklinam pod nosem, kiedy udaję się do biura. Gdy wchodzę przez szklane drzwi swojej firmy, zauważam jak niesamowicie radzi sobie z robieniem tysiąca rożnych rzeczy na raz. Wygląda tak kurewsko seksownie i wszystko na co mogę teraz się zdobyć, to przejście obok niej prosto do swojego gabinetu. To by było na tyle, jeśli chodzi o moje wejście smoka. Skylar widzi, że się zbliżam i z uśmiechem podchodzi wręczając mi wydrukowany terminarz. Wow! Kiedy wchodzę do gabinetu na biurku czekają na mnie świeża kawa i pakunek z piekarni Marie. W sali konferencyjnej przy każdym miejscu ułożyła notatki - tak samo jak smakołyki z piekarni. Kręcę głową z niedowierzaniem. Pomyślała dosłownie o wszystkim. Muszę żebrać myśli na spotkanie naszego działu, ale widok jej w tej czarnej sukience doprowadza mnie do szału.

Stoję na początku pomieszczenia i przyglądam się jak z uśmiechem wita każdego, kto wchodzi przez drzwi. Ludzie natychmiast zaczynają wychwalać przekąski i dziękować jej, kiedy udają się na swoje miejsca. Mimo, że jest to chyba najdłuższa godzina w moim życiu, udaje mi się poprowadzić spotkanie z moimi projektantami. Strona 139

Mia Michelle - Rose of Thorne Kiedy wszyscy wychodzą, ociągam się, by zamienić parę słów ze Skylar. Chcę podziękować jej za wszystko czego dokonała dzisiejszego ranka. Ale ona zamiast wrócić do siebie zaczyna sprzątać ze stolików i wyrzucać śmieci do kosza. Zamykam drzwi do sali i odchrząkuję, by zwrócić jej uwagę. - Oh, przepraszam. Zaraz mnie tu nie będzie, panie Thorne.- Mówi i dalej czyści stoliki. - Skylar, musimy porozmawiać – wskazuję jej krzesło i proszę by usiadła. - Mmm, ok, jasne. – Mówi odkładając za siebie worek ze śmieciami. Kiedy siada, ogromny fotel wydaje się pochłaniać jej drobną sylwetkę. - Chciałem ci tylko podziękować za całą twoją pomoc dzisiejszego dnia. Bardzo to doceniam, jestem pewny, że Sara również. - To żaden problem panie Thorne. Sara jest cudowną osobą i jestem szczęśliwa, że mogę jej pomoc. - Tak, cóż, jest jeszcze jedna rzecz, o której chcę z tobą porozmawiać i jestem pewien, że Sara zapomniała ci o tym wspomnieć. Miała towarzyszyć mi na kolacji biznesowej jutro wieczorem. Wiem, że to nagły wypadek, ale myślisz, że dasz radę się pojawić? To nie jest jakieś uroczyste spotkanie. Będziemy w Driskills Grill. Naprawdę potrzebuje cię tam, byś notowała wszystkie istotne rzeczy i ustalała spotkania z moimi potencjalnymi klientami. - Pasuje mi jutro wieczorem, panie Thorne. O której godzinie? - Pyta profesjonalnie. Przyznam, że kiedy mówi do mnie „panie Thorne” strasznie mnie to boli. Wolę, gdy mówi Sebastian. - Przyjadę po ciebie, o 19, ale spotkanie jest dopiero na 20. I Skylar? - Tak? – Odpowiada. - Dziękuję. Przytakuje i uśmiecha się wstając. Długie loki opadają jej wokół twarzy i wyczuwam jej cukierkowy zapach, kiedy przechodzi obok, by z powrotem zająć się sprzątaniem. Coś w patrzeniu na to, jak zbiera pozostałe śmieci ze stołów, wydaje mi się obraźliwe. Nie chcę, żeby to robiła. Sięgam w dół i chwytam ją za rękę, a ona podskakuje na mój dotyk. Ta fantastyczna energia, która zawsze była obecna między nami, przeszywa nasze ciała. Czuję jak wstrzymuje oddech i spogląda na mnie zdezorientowanym wzrokiem. - Nie zawracaj sobie tym głowy. To zajecie dla ekipy sprzątającej. W tym momencie walczę ze sobą, by nie chwycić jej w ramiona i całować. Czuję, że zaczynam się poddawać i nie mogę na to nic poradzić. Sięgam po luźny kosmyk włosów, Strona 140

Mia Michelle - Rose of Thorne który zakrywa jej twarz i delikatnie wkładam go za ucho. Czuję jak jej ciało drży pod moim dotykiem, ale będąc zupełnie szczerym, ja też się trzęsę. Zamyka oczy, gdy grzbietem dłoni głaszczę jej policzek.

Jest czystym niebem! - Proszę, nie - błaga. Kiedy widzę pojedynczą spływającą łzę, moje serce pęka. Bez namysłu ścieram ją kciukiem. Potem przykładam go do ust i smakuję jej słodko - słony ból. Nie potrzeba żadnych słów, gdyż nasze ciała same odnajdują własną drogę komunikacji. Opiera swoja głowę na moim torsie i spogląda w dół. Podnoszę jej piękny podbródek, by spojrzała na mnie i widzę w jej oczach wszystkie troski dnia codziennego. Nie daję rady. Robię coś, co wydaje mi się jak najbardziej naturalne. Przyciągam ją w swoje ramiona. Boże, jak ja za nią tęskniłem…. Oh, jak ja za nią tęskniłem. Trzyma się mojej marynarki jakby od tego zależało jej życie, a ja kołyszę ją. Wiem, że nie możemy stać tak przez wieczność, bo w końcu ktoś będzie tedy przechodził i nas zobaczy. Osobiście nic mnie to nie obchodzi, ale nie chce, by ludzie tak o niej mówili. Całuję ją w czoło, a ona mruga, patrząc na mnie. Zapamiętujemy siebie nawzajem zanim w końcu uśmiecham się do niej. Chcę, żeby miedzy nami wszystko było dobrze. Chcę tego ponad wszystko. Podążam za nią wychodząc z sali konferencyjnej, i jestem zniewolony tym, jak cholernie seksownie jej tyłek wygląda w tej krótkiej czarnej sukience i jak poruszają się jej smakowite kształty, kiedy idzie. Skręcając w szeroki korytarz idę prosto do swojego biura, a tam do łazienki. Chodzenie zrobiło się bolesne przez mojego wściekle sterczącego fiuta, który mnie uwiera. Co ja do kurwy właśnie zrobiłem?46 Moje myśli galopują wyobrażając sobie ją i to jak dobrze było czuć ją blisko siebie. Starając się odzyskać opanowanie zmuszam się, by pomyśleć o czymś innym… zdechłe szczeniaczki, głód na świecie, stare baby ze sflaczałymi tyłkami… ale moje myśli wciąż wracają do niej. 46

No i znowu… błędne koło 

Strona 141

Mia Michelle - Rose of Thorne 

Więc robię coś nie do pomyślenia. Rozpinam spodnie i uwalniam się od problemu. Przez cały czas, kiedy pompuje swojego fiuta, wyobrażam sobie jej warte grzechu ciało i to jak cudownie byłoby być w niej.

O Dobry Boże! Potrzebuje pomocy!47

Skylar Już prawie, 19 kiedy w końcu wracam z meczu Sophie. Lucas nie odżywał się przez półtora tygodnia. Nie odpowiadał na wiadomości zostawione na jego poczcie głosowej, ani na żadne sms-y, więc zaczynałam się coraz bardziej się martwic. Spoglądając na zegarek, wyliczyłam sobie, że w Paryżu musi być teraz druga w nocy. Pomimo tego, że jest bardzo późno i że nie chce go budzić, decyduje się wybrać numer do jego pokoju hotelowego. Dopiero po piątym sygnale ktoś podnosi słuchawkę. Chichocząca kobieta wrzeszczy do telefonu a potem na linii słyszę piaskowy glos Lucasa. Brak mu tchu i śmieje się, szepcząc cos po francusku do chichoczącej kobiety. - Bonjour. - Mówi do słuchawki. Słyszę, że dziewczyna nie przestaje mówić po francusku i czuję jak ściska mi się żołądek. Nie mogę uwierzyć, że naprawdę myślałam, że go obchodzę. Czuję, że łzy napływają mi do oczu i krztuszę się powstrzymując nadchodzące szlochanie. - Halo? - Powtarza Lucas, ale wciąż nie mogę wydusić z siebie słowa. Z trzęsącymi się rękoma rozłączam się i patrzę jak telefon upada na podłogę. Kładę się w poprze łóżka i pozwalam łzom płynąć. Teraz wiem, że byłam głupia wierząc, że takim facetom jak Lucas czy Sebastian może chodzić o coś więcej niż tylko seks.

***

47

Czekaj, już wypisuję skierowanie do psychiatryka ;)

Strona 142

Mia Michelle - Rose of Thorne Następny dzień w pracy mija mi bardzo szybko i jadę teraz do domu, by przygotować się na biznesową kolacje z Sebastianem. Kolejny raz spoglądając na zegar nerwowo wślizguję się w sukienkę, którą na dzisiejszy wieczór pożyczyłam od Kylie. Jest chyba trochę zbyt elegancka niż to konieczne, ale nie mam niczego innego co by się nadawało - oprócz sukienki, którą kupił mi Lucas. Nie wypada mi jej zakładać, więc zadzwoniłam po pomoc do królowej mody we własnej osobie… mojej najlepszej przyjaciółki. Kiedy wchodzę do salonu, Sophie gwiżdże na mój wygląd. Rylan i ona rozłożyli się wygodnie na kanapie i oglądają jakiś film. - Wyglądasz bosko, sis! Twój partner posika się w majtki - mówi Sophie promieniejąc. - Dzięki kochanie, ale to nie randka, pamiętasz? To spotkanie służbowe - poprawiam ją. Ale nie będę kłamać, w środku mam cichą nadzieję, że to będzie coś więcej niż tylko praca. - Mówiąc o randkach. Kiedy ostatnio rozmawiałaś z Lucasem? - Pyta mnie siostra. Nie chcę teraz rozmawiać o Lucasie. Przypomnienie o kobiecym głosie po drugiej stronie linii sprawia, że serce zalewa mi się smutkiem. Mimo, że go nie kocham, zaczęło mi na nim zależeć. Ale zgaduję, że jakaś mała część mnie domyślała się, że taki facet jak on nie pozostanie mi wierny. Po prostu czuję ulgę, że nie przespałam się z nim ,ale patrząc na to z drugiej strony, może już znudziło mu się czekanie na mnie. Zauważam, że światła samochodu oświetlają okna, więc używam tej sytuacji, by uniknąć odpowiedzi na przesłuchanie swojej siostry. Pospiesznie łapię płaszcz i żegnam się z dwójką zakochanych.

***

Kiedy Sebastian wychodzi z samochodu wygląda na przestraszonego. Przez minutę czuję się jak paranoiczka i spoglądam na swoją sukienkę. Dlaczego on się tak na mnie gapi? Nie podoba mu się mój strój? Boi się, że przyniosę mu wstyd?

Strona 143

Mia Michelle - Rose of Thorne Sebastian wygląda niesamowicie w swoim czarnym markowym garniturze. Postanowił nie zakładać krawatu. Szara koszula perfekcyjnie układa się na jego szerokim torsie. Spieszy się, by otworzyć mi drzwi i zanim wsiadam łapię jego spojrzenie.

W jego oczach jest znacznie więcej niż jestem przygotowana. Czuję jak moje ciało wije się niczym w ogniu na sposób, w jaki patrzy na moje nogi. Chowam je do samochodu, a on zamyka drzwi. Waha się przez chwilę zanim okrąża samochód i siada na miejscu kierowcy. Cisza wypełnia auto na całe 20 minut drogi do restauracji, co sprawia, że kręcę się niespokojnie. Kilkakrotnie próbuję zacząć rozmowę, ale zamiast tego gapię się na jasny księżyc, który świeci nad naszymi głowami. Kiedy dojeżdżamy na miejsce, parkingowy otwiera mi drzwi, a Sebastian rzuca mu kluczyki. Starając się pozostać profesjonalistką, chwytam swoją podkładkę i marynarkę i pozwalam Sebastianowi zaprowadzić się do środka.

***

Spotkanie przy obiedzie przebiega wyjątkowo gładko i dwóch starszych mężczyzn podpisuje kontrakty z firmą Sebastiana. Jestem zbyt zajęta sporządzaniem notatek i ustalaniem spotkań, żeby mieć czas na zdenerwowanie wiążące się z byciem z nim w tym miejscu. Ale kiedy klienci nas opuszczają w moim brzuchu pojawiają się motyle. Podejrzewałam, że będzie chciał wyjść zaraz za dwoma mężczyznami, ale zamiast tego chwyta moją dłoń i zaczyna powoli błądzić po niej palcami. Dotyk jego skóry na mojej, powoduje u mnie drżenie i natychmiast pragnę więcej. - Wyglądasz dzisiaj niesamowicie, Skylar. Wydaje mi się, że moi klienci byli całkowicie porażeni twoją urodą. Nie żeby każdy mężczyzna w tej restauracji nie był pod twoim urokiem dzisiejszego wieczoru. Jestem zawstydzona jego słowami i czuję jak rumieniec wypływa na moje policzki. - Dziękuję – udaje mi się odpowiedzieć nieśmiało. - Wiem, że ostatnio było ci ciężko, Skylar. Ale musisz zrozumieć, że dla mnie to również okazało się torturą. Oglądanie cię każdego dnia było znacznie większym wyzwaniem niż kiedykolwiek bym przypuszczał. - Wiem, przepraszam Seb… panie Thorne. Jestem naprawdę wdzięczna, że pozwolił mi pan na ukończenie tego stażu i w ogóle za wszystko, co pan dla mnie zrobił. Nie jestem w stanie wystarczająco panu podziękować. Strona 144

Mia Michelle - Rose of Thorne - Wiem, jak możesz mi podziękować. – Mówi, a mnie natychmiast ogarnia wściekłość na jego bezczelność.

Jak on może insynuować, żebym w ramach podziękowań się z nim przespała? Jestem taka wkurzona, że nie mogę znaleźć odpowiednich słów, by powiedzieć mu, co o tym myślę. - Panie Thorne, nie mogę…- jego łagodny głos urywa moje słowa. - Zatańcz ze mną, Skylar. Chce, żebyś ze mną zatańczyła. - Mówi gładko, a ja patrzę na niego z konsternacją. Wstaje, chwyta moja dłoń i prowadzi mnie na parkiet. Gra subtelna piosenka Paula McCartney’a „Valentine”48, kiedy Sebastian przyciąga mnie do siebie. Wdycham jego niebiański, korzenny zapach i przywieram do niego z całych sił. Delikatnie kołysze nami w rytm hipnotycznej muzyki, a ja podziwiam jego zdolności taneczne. Przez resztę piosenki mam zamknięte oczy i wyobrażam sobie, że żyjemy w innym świecie. W świecie, w którym on jest mój, a ja jestem jego. Kiedy kończy się jedna piosenka, zaczyna grać następna, podnoszę głowę i napotykam jego skupione spojrzenie. Jestem rozpalona i błagam go wzrokiem, by mnie pocałował. 49 Przełyka ślinę i delikatnie kładzie swoje wargi na moich. To wywołuje we mnie niechciany jęk i wplatam dłonie w jego hebanowe włosy. On warczy w odpowiedzi i atakuje moje usta. Nasze języki poruszają się gorączkowo, a on dodatkowo zasysa i podgryza moją dolną wargę. Jego dłonie są w moich włosach, a ja orientuję się, że wciąż powoli tańczymy. Jestem przekonana, że gapią się na nas ludzie, ale nic mnie to nie obchodzi. W tej chwili jesteśmy tylko my - reszta świata może zaczekać. Oh, jak ja za nim tęskniłam. Pragnę go każdym nerwem mojego ciała i nie przejęłabym się, gdyby zerwał ze mnie sukienkę i wziąłby mnie na środku tego parkietu. 50 Kiedy w końcu odrywamy się od siebie, by zaczerpnąć powietrza, a dzieje się to po naprawdę długiej chwili i kilku piosenkach później, uśmiecha się do mnie i oplata mnie mocno ramionami. Nie chcę, żeby mnie puszczał. Proszę, nie chcę go stracić.

48

https://www.youtube.com/watch?v=f4dzzv81X9w Szybko się pozbierała… nie ma co. 50 I mówi to dziewica… A taka wstydliwa się wydawała… 49

Strona 145

Mia Michelle - Rose of Thorne Godzinę później Sebastian wyprowadza mnie z parkietu i w ciszy zbieramy swoje rzeczy. Pomaga mi założyć płaszcz i chwilę później pojawia się parkingowy z samochodem. Przez całą drogę powrotną trzyma moją dłoń i zatacza na niej kojące kółka. Kiedy podjeżdżamy pod mój dom, otwiera mi drzwi i odprowadza mnie na ganek. - Dziękuję, za cudownie spędzony wieczór. - Udaje mi się powiedzieć i szybko odwracam wzrok. - Skylar…ja… proszę… kiedy jesteśmy sami, nie mów do mnie „panie Thorne”. Dla ciebie zawsze będę Sebastianem. Kiwam głową i odwracam się, by wejść do środka, ale on chwyta mnie za rękę i ją ściska. Jest tak wiele rzeczy, które chciałabym, żeby powiedział… tak wiele rzeczy sama chciałabym powiedzieć. - Do jutra Skylar. Śpij dobrze. - Mówi i odchodzi do samochodu. Wchodzę do środka i widzę, że Sophie usnęła na kanapie, z głową na ramieniu Rylana. On uśmiecha się i podnosi palec do ust. Zaczynam się śmiać, kiedy zauważam kałużę śliny na jego bluzce. Chodzi o to, że Rylan nic sobie z tego nie robi. Po prostu uśmiecha się do niej z uwielbieniem, a mi zajmuje chwilę, by przezwyciężyć pragnienie posiadania tego samego z Sebastianem. Jestem taka szczęśliwa, że moja siostra ma kogoś kto tak oczywiście ją kocha, ale modlę się, żebym i ja kiedyś znalazła kogoś takiego. Tak, naprawdę muszę być smutną i samotną dziewczyną, żeby zazdrościć swojej osiemnastoletniej siostrze chłopaka. Rylan całuje ją na pożegnanie w czoło, a ja przykrywam ją kocem. Powinnam ją obudzić, ale wygląda tak słodko, że nie mam serca, by to zrobić.

Ściągam sukienkę Kylie i wieszam ją na drzwiach od szafy, by przygotować się do snu. Ale kiedy robi się jasne, że dzisiejszej nocy nie mam co liczyć na sen, biorę książkę i zaczynam czytać. Moje myśli powracają do Sebastiana i tego jak dziś mnie obejmował. Nie wiem jak wszystko będzie wyglądało jutro w pracy, więc postanowiłam pozostać chłodna i opanowana. Kiedy w końcu usypiam moje sny wypełnia Sebastian. Po raz pierwszy od kilku tygodni nie mam żadnych koszmarów… ale coś mi mówi, że zmierzam prosto w jeden z nich.

Strona 146

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 18 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Mój telefon dzwoni koło północy i na wyświetlaczu pojawia się „Harrison”. - Panie Thorne, mam informacje, o które pan prosił. Odkryłem tożsamość tego Trevora i uważam, że musi pan natychmiast zobaczyć rzeczy, które posiadam. - Możemy spotkać się teraz? - Pytam niespokojnie. - Tak proszę pana. Już jestem w drodze.

***

Minęły już dwie godziny odkąd Harrison wyszedł z mojego mieszkania, a ja kurewsko pragnę wymazać z pamięci ten cały horror, który mi właśnie opowiedział. Siedzę na kanapie szarpiąc wściekle włosy i staram się uspokoić narastający we mnie gniew. Na stole leżą fotografie mojej pięknej dziewczynki pobitej prawie na śmierć. Każde kolejne jest nawet bardziej makabryczne niż poprzednie. Harrison odkrył, ze „ten” Trevor to Trevor Rose, czterdziestopięcioletni wujek Skylar. Śledztwo odkryło długą na kilometr kartotekę Trevora i pokazuje także, że wciąż jest poszukiwany w kilku innych stanach. Udało mu się uniknąć aresztu tej nocy, kiedy ją zaatakował, a ja drżę na samą myśl o jego powrocie, żeby znów ją skrzywdzić.

jekatierinka

Strona 147

Mia Michelle - Rose of Thorne Według raportu policyjnego ukradł jej ponad sto tyscy dolarów z ubezpieczenia. Oczy napełniają mi się łzami, kiedy pomyślę o tym całym horrorze, przez który musiała przejść… a to wszystko przeze mnie. To, co muszę zrobić, jest kompletnie jasne. Nie ma mowy, żebym zaryzykował jej bezpieczeństwo i by kiedykolwiek zbliżył się do niej ponownie. Harrison powiedział mi, że istnieje jakiś konkretny trop, prowadzący do miejsca pobytu Trevora. W tej chwili tankują mojego odrzutowca i zanim wstanie słonce będę już na pokładzie. Znajdę tego skurwysyna, a kiedy to już się stanie. Będzie. Martwy. MARTWY! Mam znacznie więcej pieniędzy niż potrzeba, by wynająć do tego odpowiednich ludzi, ale to moje zadanie. Kiedy tak siedzę patrząc się na wschodzące słońce, moje myśli wędrują ku mojej pięknej dziewczynie. Nigdy nie zrozumie, jak wiele dla mnie znaczy i jak ciężko jest żyć ze świadomością, że jest się przyczyna jej wszelkich utrapień w życiu. Mam nadzieję, że teraz śpi smacznie, a ja zrobię wszystko, co w mojej mocy, by upewnić się, że już nigdy więcej nie będzie musiała obawiać się tego skurwiela. Właśnie wylądowaliśmy w Nowym Orleanie, gdzie mamy spotkać się z człowiekiem Harrisona, więc korzystam z chwili, by napisać Skylar, że wyjechałem na bliżej nieokreślony czas w sprawach biznesowych. Upewnię się jak cholera, że nigdy nie dowie się o żadnej z tych rzeczy. A jeszcze bardziej upewnię się, żeby ten sukinsyn już nigdy w życiu jej nie dotknął.

***

Pozostajemy w Nowym Orleanie przez trzy dni, podążając wciąż to nowym tropem, ale każdy z nich okazuje się ślepym zaułkiem. Wygląda na to, że Trevor ma jakiegoś informatora, który go ostrzegł, więc zawsze jest o krok przed nami. Harrison zapewnia mnie, że nie przestanie go śledzić, ale ja jestem rozwścieczony. Nie przestanę dopóki nie dostane go w swoje ręce i nie zobaczę, jak chwyta swój ostatni haust powietrza.

***

Strona 148

Mia Michelle - Rose of Thorne Cieszę się, że został tylko tydzień do Bożego Narodzenia, więc jakoś przeboleję te cholerne święta. Chciwość tego narodu cholernie mnie wkurwia - wszyscy ludzie wydają się być zaangażowani tylko w tę cześć z otrzymywaniem, a już niekoniecznie w tę z dawaniem. Może i jestem aroganckim dupkiem, ale tym cholernie hojnym. Normalnie nie latam na zakupy, bo nie mam dla kogo. Wszystkim swoim pracownikom daje niezłą premię świąteczną no i zawsze wysyłam Sarę na jakieś wakacje, ale nic poza tym. Ale w tym roku… w tym roku chcę podarować Skylar coś specjalnego. Jeszcze tego nie wie, ale spłaciłem już jej pożyczki studenckie i rachunki medyczne, które ciągnęły się za nią do tej pory. Zasługuje na coś niezwykłego a ja nie mogę się doczekać, by jej to dać. Sara dzwoni, by powiedzieć mi, co u Charlesa i mówi, że będzie mogła wrócić do pracy po świętach. Jednocześnie czuję ulgę i smutek. Z jednej strony oznacza to, że nie będę już tak blisko współpracować ze Skylar, z drugiej nie będę już musiał chować swoich uczuć będąc blisko niej. Ale teraz muszę jeszcze przebrnąć przez coroczne przyjęcie świąteczne, a potem wszystko powróci do normy… a przynajmniej taką mam nadzieję.

Skylar Nie lubię tej pory roku. Święta Bożego Narodzenia zawsze były moimi ulubionymi, ale to było jeszcze wtedy, gdy miałam wszystkich, z którymi mogłam dzielić się tą radością. Zawsze harowałam jak wół, by zapewnić Sophie przyzwoite święta, ale robiłam to z największym sztucznym uśmiechem na świecie i całkowicie pozbawiona ducha świat. Mama i tata zawsze robili wokół gwiazdki dużo szumu. Dekorowaliśmy każdy centymetr kwadratowy domu, a na podwórku wieszaliśmy kolorowe lampki. Nigdy nie obchodziło mnie, że wyglądało to głupio albo tandetnie. Kochałam widok tego blasku, kiedy siadaliśmy w nocy pod drzewem, pijąc razem gorącą czekoladę. Teraz stawiam małą choinkę z kilkoma światełkami i bombkami - i to by było na tyle. Nie nadaję się do świątecznego zamieszania i wspominania każdego momentu z tego okresu. Zawsze dekoruję dom tuż przed samymi świętami i sprzątam zaraz po nich. W tym okresie ludzie są po prostu okropni i zniesmacza mnie fakt jak łatwo zapominają o prawdziwym przesłaniu świat.

Strona 149

Mia Michelle - Rose of Thorne Tak mocno jak starałam się, by Sophie spędziła ten czas miło, wiedziałam, że gdzieś na świecie są ludzie, którzy nie mają dachu nad głową ani nic do jedzenia. Zawsze byłam wdzięczna, że mamy chociaż to, nawet jeśli wydaje się, że tak naprawdę nie mamy nic. Na przestrzeni lat, sprzedawałam rożne rzeczy, pracowałam po godzinach i zbierałam pieniądze, by miała chociaż jakiś drobiazg pod choinką. Moim prezentem był jej uśmiech w świąteczny poranek. Wciąż uwielbiam patrzeć jak jest podekscytowana, mimo, że praktycznie jest już dorosła. W tym roku jest trochę łatwiej, więc udało mi się kupić jej skórzaną kurtkę i kozaki, na punkcie których tak szalała w sklepie. W momencie, w którym przestała wierzyć w Świętego Mikołaja wpadłam na pomysł, by dekorować dom śmiesznymi obrazkami, za którymi musi podążać, by znaleźć swój prezent. Zawsze mam niezły ubaw wymyślając nowe wskazówki i patrząc jak biega po całym domu. Jestem złośliwa i w tym roku planuję sprawić, że jej poszukiwanie będzie długie i żmudne. A kiedy już w końcu znajdzie swój prezent odleci z radości! Marie kupiłam voucher do salonu kosmetycznego na manicure i pedicure, a rodzicom Kylie wykupiłam kolacje w ich ulubionej restauracji. Sama Kylie będzie podekscytowana biletami na koncert, które dla niej mam. Była taka przygaszona, kiedy okazało się, że wszystkie zostały wyprzedane zanim nawet zdążyła zainteresować się ich kupnem. W tym roku kupiłam prezent również dla Sary - naprawdę ładną kameę51, którą znalazłam w sklepie z antykami. Jest dla mnie taka miła, więc kupując jej ten drobiazg chciałam pokazać jak bardzo jestem za to wdzięczna. To prowadzi mnie do najtrudniejszego prezentu… dla Sebastiana. Chciałabym podarować mu coś, co odzwierciedli moją wdzięczność. Ale jak to zrobić, kiedy facet ma wszystko, a także ma wystarczająco dużo pieniędzy, by kupić sobie całą resztę, której zapragnie? To cholernie dobre pytanie, ale mam nadzieję, że udało mi się stanąć na wysokości zadania. Kiedy kończę pakować prezent dla Sebastiana, przyglądam mu się jeszcze przez chwilę. Pamiętam jak mówił, że stracił mamę w bardzo młodym wieku. Opowiadał mi o tym, jak wspólnie z nią chodził nad staw karmić kaczki. Kiedy mówił, było dla mnie jasne, że bardzo ją kochał i widziałam w nim również wciąż obecny ból wywołany jej nieobecnością.

51

Strona 150

Mia Michelle - Rose of Thorne Na prezent dla niego wybrałam przywrócenie tego obrazka do życia. Kiedy skończyłam szkicować, umieściłam go w specjalnej ramce. Wiem, że to niewiele, ale mam nadzieję, że oddałam sprawiedliwość jego dzieciństwu i że nie znienawidzi mnie za to. Coroczne pracownicze przyjęcie okazji świąt jest dzisiaj wieczorem i wiem, że nie zobaczę go już przez całą przerwę świąteczną. Był bardzo hojny dla wszystkich pracowników Thorne Enterprises, w tym i mnie dając nam dużą premię. Jestem podekscytowana tym, że też zostałam obdarowana, bo przecież jestem tu tylko na stażu. Ta premia bardzo mi pomoże i Sebastian nawet nie wie jak bardzo. Mam na sobie nową czerwoną, jedwabną sukienkę z udrapowaniami w odpowiednich miejscach, którą dostałam od Kylie jako wczesny prezent świąteczny. Do niej założyłam czarne kozaki na szpilce. Swoje loki upięłam wysoko i spędziłam trochę czasu nad stworzeniem ładnego make-upu. Może to nie ma sensu, ale chcę dzisiaj wyglądać naprawdę ładnie. Wkładam prezenty do samochodu i udaję się do firmy na przyjęcie.

***

Kiedy wchodzę do środka, śmiech i muzyka wypełniają powietrze. Podaję lokajowi płaszcz i schodzę na dół do Sali Balowej. Natychmiast zauważam Sarę i przedzieram się do niej przez tłum. Kiedy podchodzę, przytula mnie i całuje w policzek. Z Charlesem jest coraz lepiej i cieszę się, że po świętach wróci do pracy. Niestety oznacza to, że znów oddalę się od Sebastiana, ale może tak będzie lepiej. Bardzo podoba jej się kamea i nawet płacze, kiedy przypinam ją do jej bluzki. Zaskakuje mnie śliczną skórzaną teczką z moimi inicjałami wygrawerowanymi na froncie. Nalegam, że to zbyt wiele, ale ona tylko macha na mnie ręką i mówi mi, żebym się nie wygłupiała. - Teraz stylowo zawojujesz świat. - Mówi i natychmiast zarzuca mi ramiona wokół szyi. Podjadamy trochę smakołyków i lawirujemy miedzy innymi pracownikami, a ona przedstawia mnie kilku osobom, których jeszcze nigdy nie spotkałam. Teraz dociera do mnie jak wiele osób pracuje w tym budynku. W końcu po jakiejś godzinie pojawia się Sebastian, ale znika tak samo szybko jak przyszedł. Czuję, że najlepiej będzie jeśli zostawię mu prezent na biurku zanim będę wracała do domu.

Strona 151

Mia Michelle - Rose of Thorne Idę na piętro na którym pracujemy, a potem długim korytarzem prowadzącym do jego biura. Jest ogromne, nawet po ciemku jest podświetlone przez miasto, które maluje się za oknem. Kładę prezent i karteczkę na środku dużego biurka i podchodzę do szyby, podziwiając panoramę. Ten niesamowity widok nigdy mnie nie znudzi. Paraliżuje mnie dźwięk otwieranych drzwi - niemalże wyskakuję ze skory. Wiem, że to on - nawet bez odwracania się.

Widzę jego przystojną twarz. Nie zawraca sobie głowy zapalaniem światła i od razu podchodzi do mnie. - Co tutaj robisz? - Pyta mnie łagodnie. - Ja…um… chciałam zostawić ci prezent. Światła mnie rozproszyły. Przepraszam. Już wychodzę - bąkam zawstydzona. - Nie, nie idź Skylar. Ja… - duka przebiegając palcami przez swoje gęste włosy – też coś dla ciebie mam. Rozpina swoją marynarkę i wyciąga z wewnętrznej kieszeni długie czerwone pudełko. - Wesołych Świąt Skylar. - Wyszeptuje i wręcza mi pakunek. - Nie, Sebastianie, nie mogę tego przyjąć. I tak już za wiele dla mnie zrobiłeś. - Skylar, zrobiłem to, ponieważ chciałem. Proszę weź to i otwórz. Wahając się sięgam po prezent i ściągam śliczną srebrną kokardę. Otwieram czerwone aksamitne pudełeczko i znajduję w nim olśniewający diamentowy naszyjnik w turkusowym kolorze. Stoję kompletnie oniemiała wpatrując się w tę śliczną biżuterię w mojej dłoni. Powoli podchodzi do mnie i ostrożnie wyjmuje naszyjnik z pudelka. Czuję na plecach ciepło jego ciała, kiedy mnie obchodzi, Kładzie klejnot na mojej piersi i zapina z tyłu łańcuszek. Jego dotyk doprowadza mnie do szaleństwa. Jestem cała naelektryzowana, kiedy przebiega placami w dół mojej szyi. Czy słyszy jak wali mi serce? Czy kiedykolwiek będę w stanie wyrzucić go ze swojego serca? Sebastianie… dlaczego mi to robisz? - Tak. Niesamowicie. Piękna. Jesteś ideałem Skylar. - Szepcze do mnie. Czuję na sobie jego oddech. Delikatnie całuje moją szyję w miejscu, gdzie zapiął naszyjnik. Czuję, że drżą mi kolana. Osuwam się na niego, a on chwyta mnie w talii. Kładę swoją dłoń na jego, a on splata palce z moimi. Strona 152

Mia Michelle - Rose of Thorne Nie chcę się odwracać… nie chcę odchodzić… po prostu chcę jego… chce na NAS. Delikatnie odwraca mnie, bym spojrzała mu w twarz. Chwytam w dłoń piękny klejnot na mojej szyi. Łzy napływają mi do oczu, ale nie staram się ich ukryć. - Bardzo ci dziękuje - szepczę. Z uczuciem całuje mój policzek i chwyta moją twarz w swoje dłonie. Jestem tak zagubiona w jego bursztynowych oczach, że czuję jakbym tonęła. Przyciąga mnie bliżej, sprawiając, że wdycham jego odurzający zapach. Pokój wypełnia pożądanie i nasze usta łączą się spragnione siebie nawzajem. Moje ręce powoli wędrują do góry oplatając jego szyję, a on przysuwa mnie jeszcze bliżej, by pogłębić nasz pocałunek. -Boże, jak ja za tym tęskniłem… Skylar nie masz pojęcia jak bardzo. - Mówi bez tchu, przerywając całowanie mnie. - Ja też. Brakowało mi tego bardziej niż możesz sobie wyobrazić. - Przyznaję i opieram się o jego czoło. - Dlaczego to musi być takie trudne? - Pytam smutno. - Skarbie, dlaczego „co” musi być takie trudne? - Szepcze. - Dlaczego kochanie cię musi być takie trudne? - Przez przypadek te słowa wychodzą z moich ust. - Ty…. co? Skylar, NIE! To niemożliwe! Nie możesz kochać…… Przerywam mu. – Cóż, mogę… Sebastianie kocham cię… i pomimo tego, że ty możesz mnie nie kochać… nie wierze, że nie czujesz tego czegoś miedzy nami. Dlaczego musisz z tym walczyć? Już tego nie rozumiem. Czuję się tak ,jakbyś miał rozdwojenie jaźni. - Mówię smutno, patrząc na niego. - Skylar… proszę… zależy mi na tobie, ale nie kocham cię… przykro mi. – Mówi, a ja czuję się kompletnie upokorzona. Kiwam głową i potykając się idę do drzwi… musze stąd wyjść… nie mogę oddychać. Jestem teraz zła, zdezorientowana i przede wszystkim skrzywdzona. Zrywam łańcuszek i naszyjnik spada na podłogę. Szybko idę do windy i kiedy drzwi się zamykają słyszę jak krzyczy za mną. Pieprz się Sebastianie Thorze! Pieprzcie się WSZYSCY faceci na tym świecie!

Strona 153

Mia Michelle - Rose of Thorne

Lucas Wydawało mi się, że nie dam rady wrócić na święta, ale udało mi się wyrwać na parę dni. Nie widziałem jej ponad miesiąc i nie mogę się doczekać, by wziąć moją dziewczynkę w ramiona. Moją dziewczynkę?

Tak do końca to nie jest moją dziewczyną, ale mam nadzieję, że czuje, że coś się między nami dzieje, tak samo jak ja to odczuwam. Wiem, że waha się, by oddać mi się całkowicie i zastanawiam się czy ktoś nie skrzywdził jej w przeszłości. Niestety jak na razie, kiedy już zaczęliśmy się do siebie zbliżać to zostałem wezwany do Paryża. Czuję się okropnie, że nie rozmawialiśmy przez dwa tygodnie, ale chciałem zrobić jej niespodziankę. Pracowałem dzień i noc, by móc spędzić święta w Austin, a teraz, kiedy lada chwila zobaczę mojego pięknego anioła wiem, że było warto. Dzisiaj wieczorem jest coroczne przyjęcie gwiazdkowe w Thorne Enterprises otrzymałem zaproszenie - zresztą jak każdego roku z rzędu. Postanowiłem ją tam zaskoczyć i wręczyć jej wcześniejszy prezent. Skylar kocha tanie podarunki. opowiadała mi, że ona i jej siostra co roku starały się znaleźć najbardziej kiczowaty prezent na Boże Narodzenie. Uśmiecham się do siebie, kiedy patrzę na pakunek leżący obok mnie. W pewnym paryskim sklepie z pamiątkami, znalazłem horrendalnie wielką głowę różowego pudla ubranego w beret. Kiedy pacnie się jego pomponowatą głowę mówi „ Jestem Amorem”. Wiem, ze jej się to spodoba, ale prezent, który sprawia, że moje serce bije szybciej jest pod spodem. W kopercie znajduje się bilet pierwszej klasy do Paryża. Będę w Teksasie tylko przez parę dni a potem muszę znowu wracać. Nie ma mowy, żebym witał Nowy Rok bez niej. Kiedy zegar będzie wybijał północ, chcę mieć swoje usta na jej.

***

Kiedy przyjeżdżam przyjęcie już trwa, więc przechodzę przez tłum ludzi. Sara, asystentka Sebastiana, macha do mnie z dalekiego końca Sali. Zawsze była przemiłą osobą i naprawdę cieszyła mnie praca z nią.

Strona 154

Mia Michelle - Rose of Thorne - Tak dobrze cię widzieć Lucasie! Cieszę się, że udało ci się wrócić przed świętami. Mówi przytulając mnie. - Też się cieszę, że cię widzę Saro. Nie sądziłem, że uda mi się wrócić, ale chciałem zrobić Skylar niespodziankę. Tak w ogóle, jest jeszcze gdzieś tutaj? - Pytam nie przestając przeczesywać sali wzrokiem.52 Sara uśmiecha się powoli i kiwa głową, jakby głęboko nad czymś myślała. - Tak. Skylar właśnie poszła po coś na górę. Za chwileczkę wróci - odpowiada. Kolejna para podchodzi, by się z nią przywitać, więc szybko jej macham i udaję się do windy. Myślę, że nieźle ją zaskoczę. Kiedy dojeżdżam na samą górę, widzę, że w biurze palli się przyćmione światło. Idę do przeszklonych drzwi od jej gabinetu. Kiedy wychodzę zza rogu widzę moją piękną dziewczynę… ale jest w objęciach innego… Sebastiana Thorne’a. Sebastian?! Czuję uścisk w klatce piersiowej i robi mi się niedobrze. Wbiegam z powrotem do windy i schodzę na dół. Zanim wychodzę na zewnątrz wrzucam prezenty dla niej do śmietnika i idę do swojego samochodu. Część mnie chce wrócić na górę i porządnie stłuc Sebastiana, ale inna cześć chce, żeby ona była szczęśliwa. Wyciągam telefon i piszę do rodziców, że jednak nie będzie mnie na święta, a później dzwonię, by natychmiast przygotowano mój samolot do odlotu.

W ciągu godziny lecę do Paryża, ale moje serce pozostaje w Teksasie. Chociaż nigdy tak naprawdę nie była moja… moje serce nie jest o tym do końca przekonane. 53

52 53

Taaa jest na górze, mizia się z wrogiem ;) Cipka… Ja bym wróciła, natłukła Bastiana, a Sky przekonała w łóżku…. Ale co ja tam wiem… :P

Strona 155

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 19 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian - Skylar, zaczekaj! - Krzyczę za nią podnosząc naszyjnik z podłogi, ale jej już nie ma. Wytarłem sobie gębę jej wyznaniem miłosnym i okłamałem ją. Jestem pierdolonym dupkiem! Wszystko zniszczyłem! - KURWA!!! Spoglądając w dół na naszyjnik w mojej dłoni, jestem okropnie przybity. Kiedy wisiał na jej szyi wyglądał jakby był stworzony specjalnie dla niej – prawdę mówiąc był. Sam go zaprojektowałem i sprowadziłem odpowiednie diamenty. Ściskając naszyjnik w ręku, czuję się pokonany więc wracam z powrotem do biura. Ostatnie słowa, które kiedykolwiek bym pomyślał że usłyszę od niej, to właśnie to, że mnie kocha. Mam na myśli… oczywiście, ze skłamałem. Kocham tę kobietę ponad wszystko, ale nie może się nigdy o tym dowiedzieć. Już i tak za wiele jej zabrałem. Nie zasługuję, by kochać albo by ktoś pokochał mnie… a szczególnie ona. Trzymanie jej w ramionach było niczym niebo i wciąż jeszcze czuję jej malinową pomadkę na swoich ustach. Dlaczego znów jej to zrobiłem? Tak, wiem jakim pieprzonym dupkiem jestem. Nie mam pojęcia co teraz zrobię. Ona ma rację. Mam, wrażenie, że jestem kompletnie inną osobą w jej obecności. I żebyście wiedzieli - to jest cholernie wykańczające. To czego ona nie wie to fakt, że desperacko chciałbym być Sebastianem, którego pragnie, ale daję jej tę mroczniejszą stronę mnie, bo wciąż nie pozwalam sobie, by ją mieć. jekatierinka

Strona 156

Mia Michelle - Rose of Thorne

***

Boże Narodzenie szybko zmienia się w nowy rok, i zanim się obejrzę, czas wracać do pracy. W ogóle nie opuszczałem biura. Tak bardzo rzuciłem się w wir pracy, że nie zauważałem jaki akurat był dzień albo czy w ogóle była jeszcze przerwa świąteczna czy nie. Moja ciężka praca się opłaciła - miałem już ułożone wszystko na końcowe spotkanie z panem Chiro Yungiem, japońskim miliarderem, który chciał, byśmy zaprojektowali super kosztowny japoński kurort położony zaraz za LA. Właśnie o tym będę rozmawiał dzisiaj z moim działem projektowym. Od momentu, kiedy wyszła z przyjęcia świątecznego wychodziłem z siebie, martwiąc się o nią. Niezliczoną ilość razy zatrzymywałem się i na nowo odgrywałem w głowie wszystkie zdarzenia z tamtej nocy. Jeśli uda nam się sfinalizować to zamówienie, Thorne Enterprises dobije w końcu do swojego pierwszego miliarda. Tak, to projekt życia, więc lepiej żeby moi pracownicy byli w szczytowej formie. Sara wyrywa mnie z zamyślenia, mówiąc przez pager, że wszyscy już zgromadzili się w sali konferencyjnej. Teraz muszę się z nią zmierzyć, muszą założyć swoją maskę, kiedy jedyne czego pragnę, to wziąć ją w ramiona.

Skylar Bałam się tego dnia bardziej niż mogę to wyrazić. Dziś jest pierwszy dzień w pracy po przerwie świątecznej i nie wiem jak to będzie, kiedy go zobaczę. Wspólny czas z Sophie i Kylie był cudowny. Z całych sił starały się oderwać moje myśli od niego, ale mimo moich usilnych prób z fałszywym uśmiechem… od razu mnie rozgryzły. Kiedy wchodzę do Thorne Enterprises, biorę głęboki oddech. Sara wita mnie wielkim uściskiem i pyta jak minęła mi przerwa świąteczna. Uśmiecham się słuchając jak opowiada o swoich wnukach i o tym jak szybko jej mąż wrócił

Strona 157

Mia Michelle - Rose of Thorne do siebie po ataku serca. Na moim biurku leży notka informująca wszystkich o jakimś ważnym spotkaniu dzisiaj. Biorę swoja teczkę i powoli udaję się do sali konferencyjnej. Kiedy wita pracowników głowę mam pochylona. Na jego słowa wszyscy prostują się na swoich krzesłach. Wszyscy, tylko nie ja. Nie staram się prowokować. Po prostu wciąż jestem w szoku jak różni się od człowieka, w którym zadurzyłam się na samym początku. Ten Sebastian jest taki zimny i arogancki. Jest kompletnym przeciwieństwem dla ciepłego i współczującego faceta, którego poznałam wcześniej. Szybko spoglądam na swój szkicownik, kiedy zauważam, że przemieszcza się na koniec sali, obok mnie. Dalej staram się być niewidzialna, kiedy dwóch projektantów przedstawia swoje pomysły. Ich sugestie w ogóle mi nie imponują. Obaj kompletnie minęli się z zamysłem. To jest, w mojej opinii, ale w końcu jestem tylko stażystką, więc co ja tam wiem? - KOMPLETNA KUPA GÓWNA!!! Calvin, twój zespół ma dwa dni na przygotowanie. To wszystko! Opuścić salę! - Rozkazuje. Wkładam szkicownik do teczki i udaję się do drzwi tak szybko jak to tylko możliwe. Jeden z pracowników cofa się, by wziąć swoją kawę i szybko odwraca się, wpadając na mnie. Ciepła kawa wsiąka w mój czarny jedwabny top i niszczy moje szare spodnie. Cofam się prosto w szerokie ramiona i czuję jak zasysa powietrze. Pomaga mi złapać równowagę, a potem odwraca się, by wylać na mężczyznę swoją furię. - Pojebało cię?! Zdajesz sobie sprawę, że gdyby to był wrzątek mógłbyś ją poważnie poparzyć albo narobić jej blizn? Wyrzuca z siebie i idzie do drzwi, a ja stoję tam ociekająca kawa. Podnoszę swoją teczkę z podłogi. CO DO CHOLERY? Znaczy… to był tylko wypadek. Sara, będąc absolutnym skarbem, zaproponowała oczywiście swoją pomoc przy czyszczeniu mojej bluzki w damskiej toalecie. - Wiesz, moja droga, może to nie moja sprawa, ale czy między tobą, panem Thornem wszystko ok? - Pyta. Kiedy odwracam wzrok, zauważa moje zdenerwowanie i poklepuje mnie po twarzy.

Strona 158

Mia Michelle - Rose of Thorne - Wiesz kochanie, pracuję tu już dwadzieścia dwa lata. I uwierz mi, przez ten cały czas widziałam wiele, szczególnie pomiędzy nim i jego ojcem. I muszę powiedzieć, że nigdy nie widziałam, żeby patrzył na jakąkolwiek kobietę tak jak patrzy na ciebie. Huh? O jakim spojrzeniu ona mówi? Kiedy ktoś jest w pobliżu ignoruje mnie. - Musisz być w błędzie Saro. Skupiam się jedynie na tym, by zaliczyć ten staż. Mnie i pana Thorne’a łączą wyłącznie pracownicze stosunki. Ignoruje moje słowa i łypie okiem na mój szkicownik, który wystaje z otwartej teczki. Zanim się orientuję już po niego sięga i szybko go przegląda, przerzucając strony. - Skylar to jest po prostu niesamowite. Pokazałaś mu coś z tego? - Nie. Tak tylko sobie bazgrałam podczas prezentacji. Jestem pewna, że Seb… pana Thorne nie interesują obrazki stażystki. - Naprawdę powinnaś mu to pokazać, Skylar. Nie sądzę, żeby ktokolwiek inny poczuł to o co mu chodzi w tym pomyśle i wiem, że to bardzo zmartwiło Sebastiana. Wrzucam szkicownik z powrotem do torby i mówię jej, że przemyślę pokazanie mu szkiców. Nie wie, że za cholerę tego nie zrobię.

***

Dwa dni później w biurze jest jak w ulu. Każdy jest kłębkiem nerwów, kiedy przygotowujemy się na popołudniowe spotkanie z panem Yungiem i jego współpracownikami. Zauważam go, kiedy idę do sali konferencyjnej. Hebanowe włosy ma gładko zaczesane na jeden bok , na dole dotykają kołnierzyka koszuli i jego markowego szarego garnituru. Wygląda bosko i władczo. Kiedy wchodzi do środka, bije od niego pewność siebie. Na kilka sekund nasze spojrzenia się łączą i widzę zalążek tego krzywego uśmiechu, za którym tak bardzo tęskniłam. Mrugam gwałtownie, by przerwać nasze spojrzenie, a on odwraca się, by przemówić do zespołu. Na samym końcu sali zauważam puste siedzenie więc zmierzam ku niemu. Nagle Sara woła mnie i pokazuje bym dołączyła do niej na samym początku stołu konferencyjnego.

Strona 159

Mia Michelle - Rose of Thorne Kurczę się wewnętrznie, kiedy idę, by usiąść obok niej. Poklepuje mnie po ramieniu, a ja układam swoje rzeczy obok jej. Parę minut później pan Yung wchodzi do środka ze swoimi współpracownikami i wszyscy wstają, by ich przywitać. Zespół Thorne’a nie marnuje ani minuty na czcze gadanie i od razu zabiera się za pokaz. Przez następne piętnaście minut oglądam jak przerażeni pracownicy starają się jak mogą. Kompletnie nie poruszony pan Yung pochyla się, mówiąc coś do swoich towarzyszy i kręci głową. Natychmiast przytakują i zaczynają machać rękoma, by przerwać niespokojnemu zespołowi prezentację. - Panie Thorne, bardzo mnie pan zawiódł. Jestem bardzo zajętym człowiekiem i kiedy proszę o najlepsze, oczekuję najlepszego - wskazuje na ekran na ścianie. – Ta podróż była kompletną stratą mojego czasu. - Panie Yung, jak pan wie, pracują dla mnie jedni z najlepszych projektantów na świecie. Jestem przekonany, że wymyślimy taki projekt, który pana zadowoli. - Mówi pewnie Sebastian, starając się nakłonić mężczyzn, by z powrotem usiedli. - Nie, panie Thorne! Potrzebuję tego projektu natychmiast, a to mnie NIE zadawala. Myślę, że najlepiej będzie jeśli rozważę współpracę z inną firmą. Sara daje mi kuksańca, więc spoglądam na nią. Pan Yung próbuje wstać, a Sebastian znów stara się go powstrzymać. - Przykro mi panie Thorne, ale jeśli to jest wszystko co pan przygotował na dzisiaj, to obawiam się, że z kontraktu nici. Sebastian wygląda teraz na zirytowanego i powoli traci cierpliwość. Przegrana nie leży w jego naturze, a teraz sytuacja nie przedstawia się za dobrze. Sara odchrząkuje i znów mnie szturcha - tym razem boleśnie w zebra. - Auuu! Skowyczę i natychmiast pięćdziesiąt par oczu jest na mnie. Chcę teraz wczołgać się pod stół i tam umrzeć. Sebastian spogląda szorstko w moim kierunku, ale kiedy nasz wzrok się spotyka, łagodnieje. - Jakiś problem, panno Rose? - Pyta mnie Sebastian z irytacja w głosie. A potem Sara kopie mnie w stopę. Cholera, ta kobieta jest bezlitosna! - Tak… to znaczy, nie proszę pana, nie ma żadnego problemu. - DŻGNIĘCIE - AUĆ, Saro!!! Strona 160

Mia Michelle - Rose of Thorne - Saro masz jakiś problem? - Teraz Sebastian pyta już przez zaciśnięte zęby. Sara wstaje odważnie. – Tak, panie Thorne, w rzeczy samej mamy okropny problem. Widzi pan, Skylar jest zbyt skromna, by pokazać panu swój pomysł. Uważam, że natychmiast zyska pańską atencję. – Mówi wręczając mu mój szkicownik. Co? Skąd ona go wzięła?! Szepczę do niej - Skąd go masz?! - Uśmiecha się do mnie diabelsko i tylko wzrusza ramionami. Jak na starszą kobietę, jest naprawdę przebiegła. Sebastian kartkuje książkę, a potem spogląda na mnie z łagodnym wyrazem twarzy, podając moje szkice panu Yungowi. Yung z powrotem zakłada swoje okulary i zaczyna przerzucać kartki, powoli studiując każdy z nich i kiwając głową z aprobatą. Wskazuje na niektóre ze szkiców rozmawiając ze swoimi ludźmi w ich ojczystym języku. Kiedy kończy, wstaje i kładzie szkicownik na stole przed sobą. - Panie Thorne, właśnie powiedziałem, że mój czas jest nadzwyczaj cenny, i że całe to spotkanie nie było go warte. Ale TO jest BARDZO wartościowe. W końcu ktoś wysłuchał moich próśb co do projektu. Młoda damo, to jest po prostu wspaniałe. - Pan Yung uśmiecha się do mnie zanim odwraca się do Sebastiana, by wymienić z nim uścisk dłoni. - Panie Thorne, mamy umowę. Jednakże nalegam, by ta młoda dama poprowadziła mój projekt. – Mówi Yung. Jestem w kompletnym szoku, a cała sala bije brawo. Sara promienieje z dumy i klepie mnie w policzek. Cholera!!!!!!!! Saro, zabiję cię!!!!!!!

Strona 161

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 20 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Świetnie! Po prostu kurewsko świetnie! Nie tylko udało mi się podpisać umowę życia, ale także uwikłać się w prace z nią. Jakby nie było tak, że za każdym razem, kiedy próbuję uciec przed przeznaczeniem, ono spada na mnie jak grom z jasnego nieba. Pan Yung jest nieugięty w kwestii tego, że to Skylar ma poprowadzić jego projekt. Ale na miłość boska, ona jest tylko stażystką. Nie mogę zaryzykować wszystkim, co mam przez wątłą nadzieję, że poradzi sobie z tym sama. Ale nie mogę też strącić tego kontraktu. Pan Yung żegna się ze wszystkimi i szeroko uśmiecha się do Skylar, zanim klepie ją po policzku. CO DO KURWY??? Yung ma reputację bezdusznika, a ja właśnie widzę pełnego współczucia uśmiechającego się mężczyznę. Skylar i jej niezwykły urok osobisty znów zadziałały

***.

Mamy tylko dwa tygodnie na przygotowanie ponownej prezentacji dla pana Yunga, kiedy to znów będzie w Austin. Chcę już wtedy mieć wszystkie projekty i wstępną specyfikację budowy, by mógł ją zaakceptować i żebyśmy my mogli ruszyć z resztą projektu. Wiem, że będziemy musieli pracować ze Skylar jak szaleni, jeśli mamy zdążyć ze wszystkim na czas.

jekatierinka

Strona 162

Mia Michelle - Rose of Thorne Do diabla, nie wiem tylko, jak poradzę sobie z całą tą sytuacją. Do kurwy nędzy, ledwo radzę sobie z tym, że ona przebywa na tym samym piętrze co ja, a co dopiero w tym samym pomieszczeniu. Nie mam cholernego pojęcia jak mam z nią pracować sam na sam. MAM TAK KUREWSKO PRZEJEBANE!!!

Skylar Kiedy wzywa mnie do swojego gabinetu nie wiem, czego się spodziewać. Gdy wchodzę, Sebastian stoi pewnie i mówi mi, bym usiadła z dużym skórzanym fotelu naprzeciwko niego. Ręce tak mi się trzęsą, że muszę trzymać je razem, by w jakikolwiek sposób nad nimi zapanować. - Skylar, wiem, że nie są to może wymarzone okoliczności, ale czuję, że muszę ci wyjaśnić jak ważny jest dla nas ten kontrakt. Pan Yung jest raczej nieugięty w swoim przekonaniu, że ty i tylko ty poradzisz sobie z tym projektem. Musisz zrozumieć, że oczywiście w dobrej wierze, nie mogę pozwolić ci na wyłączną kontrolę nad nim. Wydaje się więc, że jedynie pomagając ci, mogę rozwiązać ten problem. Zgadzasz się? - Pyta stanowczo. - Tak, tak. Myślę, że tak będzie najlepiej. W zasadzie, czułabym się lepiej, gdyby przejął pan całkowitą kontrolę nad tym projektem. I tak przecież tego nie zauważy. Wyjaśniam. - Cóż, to ten moment, kiedy jesteś w błędzie. To twoje projekty przekonały go do nas, więc nie ma mowy, że cię oddalę od tego. Musisz ściśle ze mną współpracować. Tak sobie myślę, że przez kilka dni powinnaś skupić się na generalnym zamyśle i potem mi go przedstawić. Kiedy już będziemy go mieli, ludzie od rysunku dokończą modele i makietę. Chcę, żebyś uczyniła z tego swój priorytet. Jestem dostępny 24/7 jeśli byś potrzebowała mojej pomocy. Jestem ciekawy planu, który masz w głowie. - Mówi. - Tak jest. Zaczynam od zaraz - podnoszę swoje rzeczy i zmierzam do wyjścia. - Ach i Skylar? - Tak? - Odwracam się, by na niego spojrzeć.

Strona 163

Mia Michelle - Rose of Thorne - Jestem pewny, że jeżeli będzie to coś na miarę tego, co widział dziś pan Yung, to będzie to wspaniałe. - Dodaje łagodnie. - Dziękuję, proszę pana. - Odpowiadam speszona i wychodzę z gabinetu, by zacząć pracę nad projektem.

***

Niemiłosierny! Właśnie taki jest ten facet. Przez następnych kilka dni, Sebastian torturuje mnie nad każdym najmniejszym detalem prezentacji. Wiem, że na tej szali waży się wiele, ale czuję, że chodzi w tym jeszcze o coś innego. Zbliża się termin, w którym musimy przestawić naszą ofertę, a przed nami jeszcze masa pracy. - Myślę, że ta przestrzeń będzie lepiej ze sobą współgrała jeśli przesuniemy to na drugą stronę, jak uważasz? - Pyta pochylając się za mną. Cholera! Dlaczego on musi tak cudownie pachnieć? - Przesuwałam to już dwa razy. Specyfikacja nie pozwala nam na taką zmianę. Wykłócam się. Jestem wykończona i robi się już naprawdę późno. Zdejmuje marynarkę i zakłada ją na stojące w pobliżu krzesło. Gdy patrzy na projekty leżące na stole przed nim, powoli podwija rękawy lodowato błękitnej koszuli i chwyta za krawędź stołu. Kiedy pochyla się nad makietą, nie mogę odwrócić wzroku od jego twardych muskułów. - Hmmm może masz rację, ale w takim razie musimy znaleźć jak najlepszy rozkład dla sali treningowej i krytego basenu. Chcę, żeby budowlańcy dostali plan jak najszybciej, by wyrazili swoją opinię zanim wyślemy go do Yunga - mówi Sebastian. - Jasne, mogę popracować nad tym wieczorem w domu i z samego rana przynieść to panu do biura - proponuję. Chcę się tylko stąd wydostać. Spogląda na swój zegarek i kręci głową. - Właściwie… mogłabyś zostać dzisiaj dłużej w pracy? Mamy w tym tygodniu nawał rzeczy, przez które musimy przebrnąć i wygląda na to, że będziemy musieli zarwać parę nocy, by się z tym wszystkim uporać. Mam nadzieję, że to nie będzie dla ciebie zbyt wielki kłopot. Wiem, że masz młodszą siostrę, którą musisz się opiekować. Strona 164

Mia Michelle - Rose of Thorne Parę nocy? CHOLERA! Skylar, trzymaj się. Dasz radę! Jesteś profesjonalistką! - Tak. Mogę zostać tak długo, jak to będzie konieczne. Moja siostra nie nocuje dzisiaj w domu, więc to żaden problem. - Świetnie. Cieszę się, że to ustaliliśmy. Może zamówisz nam coś do jedzenia i wtedy będziemy mogli jeszcze raz spojrzeć na projekt - może znajdziemy wreszcie jakieś rozwiązanie. - Odpowiada.

***

Jest już prawie druga w nocy, a sala konferencyjna wciąż pachnie wcześniej zamówioną chińszczyzną. Szkice zapełniają całą podłogę i stół w pomieszczeniu. Jestem kompletnie wykończona, ale wydaje mi się, że w końcu znaleźliśmy rozwiązanie dla firmy budowlanej w LA. Przypadkowo, był to mój oryginalny projekt. Sebastian rozmawia teraz przez telefon z konstruktorem, nawet o tej godzinie. W laptopie wstukuje wstępne pomiary i wysyłam je budowniczemu. - Wysyła ci je teraz. Tak, to będzie w porządku. Powiadom mnie, co o tym myślisz, żebyśmy mogli wysłać je Yungowi - mówi do telefonu. Kucam i zaczynam zbierać papiery z podłogi. Kilka chwil później dołącza się do mnie. Ciepło bucha z jego ciała i czuję jak reaguje na niego. Staram się zignorować fakt, że moje serce wali jak szalone i dalej sprzątam, ale kiedy sięgamy po tę samą kartkę, natychmiast zamieram. Jego dłoń pozostaje na mojej, a nasze spojrzenia się krzyżują. Żadne z nas się nie rusza; po prostu wpatrujemy się sobie głęboko w oczy. Spogląda na moje usta i ciężko przełyka ślinę. Przybliża się do mnie, ale ja się odsuwam i w mgnieniu oka jego twarz robi się poważna. - Skylar, wyglądasz na wykończoną. Jedź do domu. Rano mam spotkanie, więc nie musisz przychodzić punktualnie. Skończymy to później. - Dobrze, proszę pana – przytakuję i Sebastian pomaga mi wstać. - Zadzwonię po mojego kierowcę. Nie chcę, żebyś wracała sama o tej porze. Przyjedzie też po Cebie rano, kiedy będziesz już gotowa wrócić do biura. - Dziękuje panie Thorne – mówię, a on marszczy brwi zanim mi odpowiada. - Dobranoc panno Rose. Strona 165

Mia Michelle - Rose of Thorne

***

Tej nocy, nie mogę zapanować nad moim zdradliwym ciałem. Mogę myśleć tylko o nim. Chociaż nigdy jeszcze nie byłam z mężczyzną, moje ciało ma swoje potrzeby i pragnienia. Niezdolna pomóc sobie, zjeżdżam dłonią w dół, wślizguję się pod majtki i zaczynam pocierać swoją łechtaczkę. Przez cały czas myślę o penetrujących mnie silnych palcach Sebastiana. Jęczę i wiercę się w łóżku i wtedy nadchodzi potężny orgazm.54 Nie mam pojęcia jak przetrwam pracę z nim przez następny tydzień.

54

Nie no, autorka rozwinęła skrzydła w tym temacie.. Jak to mówią – PIERDUT i po ptakach… No cóż, może po tygodniu Sky rozwinie swoje zdolności do włożenia palca, a nawet dwóch :P – Zboczeniec ze mnie, przyznaje się bez bicia ;)

Strona 166

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 21 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Siedzę sam w sali konferencyjnej gapiąc się na projekty przede mną. Szczerze - są idealne w każdym calu. Nie wie, że już wcześniej wysłałem Yungowi próbkę tego, co zdążyła do tej pory przygotować, by mieć lepszy start przy zaczynaniu budowy. Przez ostatni tydzień byłem dla niej szorstki i czuję się przez to jak kupa gówna. Tak naprawdę, to nie interesuje mnie jak się przez to czuję, bo zrobię cokolwiek, by tylko być blisko niej. Wygląda jak słonce, stojąc w moim gabinecie ubrana w jedwabną żółtą sukienkę. Moje cudowne słońce. Coś jest w tym wieczorze, że nie chcę pozwolić jej odejść. 55 Jestem zdesperowany, kiedy proponuję byśmy pracowali do późna. Raz za razem krążę wokół niej. Wynajduję każdą możliwą wymówkę, by tylko się do niej zbliżyć. Wdycham jej zapach i napawam się każdym momentem, kiedy nasze ręce stykają się ze sobą. Po moim fałszywym telefonie do konstruktora, dołączam do niej na podłodze i pomagam sprzątać bałagan, który tu stworzyliśmy. Przez przypadek sięgamy po tą sama kartkę. Kiedy nasze dłonie się łącza, przez ciała przebiega nam fenomenalna fala energii. Tak jakby żadne z nas nie chciało odpuścić. Wciąż czuję jej dotyk na sobie, tak jakby wsiąkł w moją skórę. Jest wykończona, a ja czuję się okropnie za to, że ją na siłę przetrzymałem. Mój kierowca odwozi Skylar do domu, ale jej obecność wciąż jest wyczuwalna w sali konferencyjnej, gdzie dalej siedzę.

55

Niech zgadnę – chce kolejny raz „zabłysnąć” :D

jekatierinka

Strona 167

Mia Michelle - Rose of Thorne Przejeżdżam dłońmi przez włosy, a światła uliczne wpadające przez duże okno otaczają moją sylwetkę. Wszystko, o czym mogę myśleć to dziewczyna, znajdująca się po drugiej stronie miasta, która śpi teraz spokojnie. Ja zdecydowanie dzisiaj nie będę.

***

Jestem zaskoczony widząc ją za biurkiem z samego rana. Miałem nadzieję, że dłużej odpocznie zanim dzisiaj przyjdzie. Wygląda na zmęczoną, ale samolubnie cieszę się, że znów mogę patrzeć na jej piękną twarz. Postanawiam, że nie będę już nalegał, żeby zostawała tak długo w pracy, to będzie dla niej za wiele. Przez większość popołudnia pracujemy ramię w ramię nad ostatecznymi poprawkami projektów dla naszego działu rysunkowego. Właśnie mam zasugerować, żeby wyszła dziś wcześniej, kiedy mówi: - Panie Thorne, jestem zmartwiona prezentowaniem tego wszystkiego samodzielnie. Pan też będzie brał w tym udział, prawda? - Pyta mnie z nadzieją. - Tak właściwie to nie Skylar. Będę przedstawiał ofertę na pierwszym spotkaniu, ale to ty zajmiesz się całością. Właśnie na to uparł się pan Yung. W końcu to jest twój projekt, a jest z tym jakiś problem? - Pytam ją. - Cóż, tylko parę razy prezentowałam coś w szkole, ale oczywiście nic na taką skalę. Żeby być szczerą, to nawet nie wiem jak miałabym zacząć - mówi ze zmartwieniem w głosie. - Z tym ci mogę pomoc Skylar. Oczywiście, jeśli będziesz tego chciała. Odpowiadam, mając nadzieję, że przyjmie moją ofertę. - Tak… um… jeśli nie miałby pan nic przeciwko. Nie chciałabym przynieść wstydu ani sobie ani pańskiej firmie. Nigdy tak nie będzie, moja śliczna, słodka dziewczyno. - Oczywiście. To może od tego zaczniemy? – Sugeruję, a ona mi przytakuje.

***

Koło północy czuje się w końcu wystarczająco pewnie, by wygłosić przemówienie na prezentacji. Tak naprawdę to zostałbym tu z nią całą noc, bo nigdy nie znudzi mnie słuchanie jej anielskiego głosu. Strona 168

Mia Michelle - Rose of Thorne Spogląda na ścienny zegar i sapie. - O mój Boże! Strasznie pana przepraszam. Nie chciałam, żeby zostawał pan tak długo, by mi pomóc - przeprasza i zaczyna gorączkowo wrzucać do torby swoje rzeczy. - W porządku Skylar. Jest OK. - Mówię, kładąc dłoń na jej ramieniu. Uspokaja się na mój dotyk i powoli spogląda w moje oczy. Przez chwilę nic nie mówimy. Czuję jak łapie oddech i jak powoli opuszcza swoją torbę, aż ta upada na podłogę. Podchodzę bliżej i przebiegam kciukiem po jej ustach. Pragnę jej. Nie mogę już się powstrzymywać. To jest zbyt cholernie trudne. Wdycham jej zapach i czuję promieniujące od niej ciepło. Uśmiecha się do mnie, kiedy chwytam jej dłonie w swoje, nie spuszczając z niej wzroku. Przyciągam ją jeszcze bliżej do siebie, ujmując jej twarz. Mruga swoimi zabójczymi oczami, kiedy pochylam się, by pocałować ją delikatnie. Przejeżdżam ustami po jej dolnej wardze. Trzęsie się. Czuję jak zmienia się jej oddech i jak przyspiesza jej serce. Podnosi ręce i oplata nimi moją szyję. Przyciągam moje słoneczko do siebie, miażdżąc jej usta swoimi. Popycham ją na drewniany stół konferencyjny i całuję z całych sił. Nie cofa się, kiedy nasze języki poruszają się gorączkowo. Chwyta za moje włosy, a ja czuję jak buduje się we mnie napięcie. Zjeżdżam ustami na szyje, delikatnie szczypiąc jej skórę. Jęczy i odchyla się do tyłu bym miał lepszy dostęp. Kieruję się w dół na jej dekolt, a potem jednym liźnięciem wracam do ucha. - Tak bardzo cię pragnę maleńka - szepczę. - Więc mnie weź - błaga. Podnoszę ją i mocno oplatam sobie te kurewsko seksowne nogi wokół talii. Jestem zajebiście twardy i czuję ciepło wydobywające się spomiędzy jej nóg. Sadzam ją na stole, a ona odchyla się do tylu. Podciągam jej sukienkę i powoli przejeżdżam dłonią po jej udach, czekając aż się na mnie otworzy. Praktycznie docieram do miejsca gdzie czuję jak bardzo jest mokra i delikatnie nacieram na jej wargi przez kremową koronkową bieliznę. Jęczy, a ja walczę ze sobą, by nie strącić kontroli. - Sebastianie… - szepcze bez tchu moje imię.

Strona 169

Mia Michelle - Rose of Thorne Och, dobry Boże, jak ja kocham tę kobietę! KURWA! Tak bardzo chcę być w niej! Jestem wdzięczny, że oprócz naszej dwójki nie ma tu nikogo innego, ale żeby być całkowicie szczerym, miałbym to w dupie, jeśli ktoś by nas zobaczył. Nacieram na nią mocniej, dociskając swoją męskość do jej łona. - Och, Sebastianie… Tak za tobą tęskniłam - mruczy. Nigdy nie znudzi mi się słuchanie tego, jak wymawia moje imię. To jak miód na moim sercu. Nasze usta odnajdują się nawzajem i kompletnie się w niej zatracam. Nie chcę, żeby Skylar była moja tylko teraz. Chcę, żeby była moja zawsze. Ale nie ważne jak bardzo jej pragnę, nie mogę jej tak wziąć, nie na jej pierwszy raz. Zwalniam i pokrywam jej słodką twarz delikatnymi pocałunkami. Kładę dłonie na jej policzkach, a ona patrzy na mnie rozmarzonym i zdezorientowanym wzrokiem. - Kochanie, tak bardzo cię pragnę, ale nie tutaj… nie w taki sposób. Nie chcę, byś tak straciła dziewictwo. Jutro byś mnie znienawidziła. Szczęka jej opada, a ja natychmiast żałuję swoich słów. Zawstydziłem ją i zaczynam jeszcze bardziej się nienawidzić. Zsuwa się i mnie odpycha. W jej oczach jest ból, którego nie mogę znieść. Chwyta torebkę, przechodzi przez pomieszczenie i odwraca się do mnie ze wzrokiem wypełnionym horrorem. - Skylar! Nie odchodź! Zaczekaj! Nie chciałem, żeby to tak zabrzmiało. Proszę, daj mi wyjaśnić! Poczekaj! - Krzyczę, ale drzwi windy już się zamykają. Zanim zbiegam po schodach i docieram do lobby, ona wsiada już do taksówki. Podbiegam do auta, kiedy właśnie zamyka drzwi. Odwraca się, by spojrzeć na mnie przez okno i widzę w jej turkusowym spojrzeniu, jak bardzo ją skrzywdziłem. Kurwa – nie znowu!!! Jak mogłem jej to zrobić? Ból. Wydaje się, że tylko jego jej przysparzam. Będąc świadkiem jej łez, wiem, że muszę przestać. Nie zrobię tego ponownie, bez względu na moje samolubne zachcianki. Czuję, że głowa robi mi się ciężka i że ręka ześlizguje się z odjeżdżającej taksówki. Tym razem naprawdę pozwalam jej odejść… i to boli cholernie mocno. Strona 170

Mia Michelle - Rose of Thorne

Skylar Ze łzami w oczach obserwuję jak przystojna twarz znika w oddali. Nie ma mowy, żebym dłużej tak żyła. To po portu za bardzo boli. Skąd on wiedział, że wciąż jestem dziewicą? Czy to aż tak oczywiste? Jestem przekonana, że moja cnota to dla niego jakiś żart, ale dla mnie jest to coś, co pewnego dnia chciałabym podarować osobie, którą kocham. Myślałam, że tym kimś będzie on, ale teraz wiem, że dla niego to nigdy nie była kwestia miłości. Płacę kierowcy, by zawiózł mnie do mieszkania Kylie, bo nie chcę ryzykować zobaczeniem go jeszcze tej nocy. Sophie nocuje u przyjaciółki, więc postanawiam zostać na noc u Kylie, która próbuje wydobyć ze mnie, co się stało. Nie mam ochoty o tym rozmawiać. Nie chcę myśleć o tym, co wiem, że muszę zrobić jutro z samego rana. Kylie ma rano zajęcia, więc idzie do łóżka, ale ja jestem zbyt przygnębiona by usnąć. Podchodzę do komputera i zaczynam pisać najtrudniejszy list swojego życia.

***

Wpatruję się w kopertę w moich dłoniach. Bardzo długo myślałam zanim podjęłam tę decyzję i wiem ile będzie mnie to kosztować, ale już nie mam innego wyboru. Rezygnuję ze stażu w Thorne Enterprises, z efektem natychmiastowym. Zostawiam Kylie notkę, dziękując jej, że pozwoliła mi u siebie przenocować i wzywam taksówkę, by zawiozła mnie do firmy. Słońce dopiero wstaje i cieszę się, że w biurze jeszcze nikogo nie będzie, kiedy się tam pojawię. Idę do jego gabinetu i zostawiam list na środku biurka. Nagle zauważam, że za stołem na podłodze leży prezent gwiazdkowy ode mnie. Ten dupek nawet nie pofatygował się, by go otworzyć!

Strona 171

Mia Michelle - Rose of Thorne Właśnie kiedy sobie myślę, że już więcej nie zniosę, widzę to. Zgaduję, że mój prezent nie jest wystarczająco dobry dla wszechmogącego pana Sebastiana Thorne’a. Podnoszę prezent z podłogi i kładę go na biurku obok listu. Może to dziecinne, ale chcę, żeby wiedział jak mnie to zabolało. Zamykam za sobą drzwi i idę do siebie, by zabrać swoje rzeczy. Zostawiam prezentację dla pana Yunga na biurku, i szybko opuszczam budynek. Wiem, że przez to nie ukończę studiów, ale przynajmniej żegnam się z Thorne Enterprises i jego wszechmocnym prezesem. To mój pierwszy krok w przyszłość, nieważne jak bardzo niepewny.

Strona 172

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 22 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Chwilę po siódmej docieram do biura i oddycham z ulgą, kiedy okazuje się, że jeszcze żaden z pracowników nie przyszedł do pracy. Kiedy idę do swojego gabinetu, nie mogę zdobyć się na to, by spojrzeć na jej stanowisko. Muszę zachowywać się profesjonalnie i odsunąć na bok swoje uczucia jeśli kiedykolwiek mam być w stanie z nią pracować. Tylko raz pozwoliłem sobie na utratę kontroli w jej towarzystwie, ale teraz już myślę na trzeźwo. Kiedy docieram do siebie, włączam światło i rzucam teczkę na kanapę. Właśnie wtedy to zauważam. Pomiędzy teczkami na biurku, leży biała koperta z moim imieniem napisanym znanym mi charakterem pisma. Oparła ją o prezent gwiazdkowy, którego nawet nie otworzyłem. KURWA! KURWA! KURWA! Mogę sobie tylko wyobrazić, co musiała sobie pomyśleć, kiedy to zauważyła. Drżącymi dłońmi otwieram kopertę i czytam krótki list.

Panie Thorne, Proszę o przyjęcie mojej rezygnacji ze stażu w Thorne Enterprises, z efektem natychmiastowym. Doceniam szansę, którą od pana otrzymałam, niemniej jednak czuję, że w moim interesie będzie odejście z obecnego stanowiska w pańskiej firmie. Skylar Rose jekatierinka

Strona 173

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rezygnacja?! Kurwa, nie może odjeść… nie ukończy studiów…nie może tego zrobić! Nie pozwolę jej na to. Raz za razem wybieram jej numer, ale wciąż włącza się poczta głosowa. Klnę i rzucam telefonem o ścianę, patrząc jak rozbija się na milion kawałków. Nienawidzę tego… nienawidzę siebie… nienawidzę teraz każdej pierdolonej rzeczy i każdego człowieka. Tak właśnie się dzieje, jeśli postanawiasz kogoś pokochać. Ten ktoś zostawia cię i krzywdzi.56

Cóż, pierdolić ich! Pierdolić ich wszystkich! Podnoszę prezent i rzucam go na podłogę. Kiedy słyszę dźwięk tłuczonego szkła, czuję się tak, jakby moje serce też się potłukło. Czołgam się po podłodze i otwieram pudełko. Własnym oczom nie wierzę... W rozdartym pudełku jest mały, namalowany węglem obrazek, przedstawiający chłopca, który trzyma swoją mamę za rękę, spacerując wokół dużego jeziora z kaczkami. Wygląda to tak, jakby weszła do mojej głowy i wyjęła moje wspomnienia, idealnie oddając je na szkicu. Jak jej się to udało, skoro wspomniałem o tym tylko raz tak wiele miesięcy temu? Spoglądam w prawy dolny róg na podpis i natychmiast orientuję się, że sama to narysowała. Na dole, teraz połamanej ramki, widnieją słowa „Wieczna miłość” wyryte na srebrnej plakietce. Przykładam prezent do serca i czuję nieznaną wilgoć na policzku. Myślę, że nigdy w życiu nie cierpiałem bardziej niż teraz.

***

Tydzień po jej rezygnacji okazuje się być cięższy niż sobie wyobrażałem. Zdecydowałem się nie mówić panu Yungowi o rezygnacji Skylar, kiedy rozmawialiśmy online tego popołudnia. Załatwię tę sprawę, kiedy będę już zmuszony to zrobić, a teraz wciąż staram się ogarnąć ten bałagan, w którym zostawiła mnie samego.

56

Ik

Strona 174

Mia Michelle - Rose of Thorne Nie rozmawiałem także z nikim z uniwersytetu o jej liście rezygnacyjnym. Zrobię wszystko co w mojej mocy, by upewnić się, że zaliczą jej ten staż i że ukończy szkołę w planowanym terminie.

***

Jest już późne piątkowe popołudnie, kiedy dzwoni do mnie mój kuzyn Nikolas. - Siema brachu. Dawno się nie widzieliśmy! - Krzyczy do telefonu. - Tak. Trochę już minęło. Jak traktują cię w LA Nik, albo raczej powinienem spytać jak ty traktujesz ich? - Odpowiadam sarkastycznie. Nikolas jest zatwardziałym w prowadzeniu swojej restauracji.

imprezowiczem,

ale

jest

także

niesamowity

- O stary, laski potrzebują już ode mnie odetchnąć. Wygląda na to, że zużyłem już je wszystkie. - Żartuje, a ja wywracam oczami na jego arogancję. - Posłuchaj, wylatuję z rana do Austin w sprawach biznesowych. Pomyślałem sobie, że może będziesz miał ochotę uderzyć do jakigoś klubu czy coś? Pragnę jakiejś teksańskiej kobiety w swoim łóżku. One naprawdę wiedzą jak ujeżdżać swoich kowbojów - śmieje się. - Cóż, Nik, cieszę się, że LA cię nie zmieniło. I tak, jestem wolny jutro wieczorem. Powiedzmy o 21? Spotkajmy się u mnie i potem gdzieś pojedziemy. - Brzmi dobrze, brachu. Do zobaczenia jutro wieczorem! – Dodaje, zanim się rozłącza. Może ostatecznie to będzie moim wybawieniem. Nikolas ma rację. Jest coś niezwykłego w teksańskich dziewczynach, a ja zamierzam jutro wybić sobie jedną z nich z głowy. 57

Skylar Nocne kluby to nie moja bajka, z wielu powodów. Znaczy, taniec zawsze był moim życiem, ale tak bardzo jak kocham tańczyć to myśl, że będę obmacywana przez kompletnie obcych facetów jakoś do mnie nie przemawia. Rzadko wychodzę ze znajomymi, albo na jakieś randki skoro ciągle jestem w szkole i w pracy.

57

Aaaaaale to już było…..

Strona 175

Mia Michelle - Rose of Thorne

Kylie błagała mnie już od tygodnia, żeby gdzieś z nią wyjść, bo przecież mamy świętować jej urodzinowy weekend, więc w końcu się poddałam. Naprawdę muszę gdzieś wyjść, ponieważ na stanowczo za długi czas, przylgnęłam do Sebastiana. Kylie podjedzie gdzieś za godzinę, by mnie zabrać ze sobą, więc biorę długi prysznic i podkręcam włosy. Wciąż w bieliźnie otwieram szafę i zaczynam okropne zadanie, czyli poszukiwanie czegoś, co nadawałoby się do założenia. Wydaje się, że każda inna osoba w moim wieku nie ma żadnego problemu ze znalezieniem odpowiedniego ubrania do klubu, a dla mnie jest to całkiem trudne. Decyduję się na moje ulubione czarne spodnie, uroczy czerwony top i na czarne sandały. Na tyle mnie stać i we własnym mniemaniu wyglądam przyzwoicie. Dwadzieścia minut później słyszę dzwonek dodrzwi. Kylie wchodzi nie zawracając sobie głowy czekaniem na to, aż jej otworzę. Biegnie na górę do mojej sypialni i kiedy tylko mnie zauważa, natychmiast staje jak wmurowana. Uhhhhhhh! DO DIABŁA, KURWA NIE! Nie ma kurwa mowy, że pójdziesz ze mną, kurwa gdziekolwiek, wyglądając tak jak teraz! Wyglądasz jakbyś szła na pierdolone zabranie szkolne, do jasnej cholery Sky! - Krzyczy. Ta dziewczyna naprawdę używa słowa kurwa - często. Zbyt często… Matko Boska! - Dlatego też jesteś cholerną szczęściarą, że twoja przyjaciółka przyniosła ci coś malutkiego na dzisiejszy wieczór. - Mówi i wyciąga zza pleców jakąś torbę. - Potraktuj to jako mały prezent od swojego dzisiejszego szofera… może nawet uda ci się na kimś pojeździć. - Droczy się ze mną. A przynajmniej tak myślę, że się ze mną droczy. Z nią nigdy nic nie wiadomo. Wyciąga mały skrawek metalicznego materiału i porusza brwiami w górę i w dół. - O NIE! Nie ma mowy, że mnie w to ubierzesz. Nie… absolutnie NIE! - Co? To jest tylko sukienka Skylar! No daj spokój, przynajmniej ją przymierz zanim wyrzucisz to cholerstwo - kłóci się ze mną Chwytam sukienkę i wywracam oczami. Gdyby to nie były jej urodziny, to w tym momencie zabiłabym ją gołymi rękoma. Zdejmuję swoje ubrania i wciągam sukienkę przez głowę - odkrywa stanowczo za dużo, więc staram się ją naciągnąć, żeby wydawała się trochę dłuższa. Strona 176

Mia Michelle - Rose of Thorne Wzdrygam się patrząc na swoje odbicie w lustrze. Mam trochę większy biust niż Kylie, ale wygląda na to, że sukienka perfekcyjnie obejmuje wszystkie moje krągłości. Jest krótka, czarno - miedziana, na jedno ramię z ogromnym wycięciem na plecach. - Wyglądasz zajebiście gorąco! Tak, będziesz to dzisiaj miała na sobie, i bez dyskusji! - Zanim zdążę cokolwiek powiedzieć, wciska mnie w srebrne szpilki od JimmyegoChoo, które kupił mi Lucas. Kiedy już jest zadowolona z mojego wyglądu, wychodzimy z domu i udajemy się do klubu. - Dzisiaj na bank będziemy piły darmowe drinki, a ty… TY… będziesz się dobrze bawiła! Zrozumiano?! Nigdy nie dajesz na luz, ale dzisiaj ma być inaczej. Musisz pozbyć się tego dupka ze swoich myśli! Ten klub jest pełen gorących facetów, którzy od razu wybiją ci go z głowy. Daj im tylko szansę. Wywracam oczami, ale mnie przyłapuję i grozi mi palcem. - Hola, hola. Teraz jest MÓJ urodzinowy weekend i nie będzie na nim ŻADNEGO wywracania oczami! Może zasady. MOJA NOC. Załapałaś?! Uwierz mi kochanie, faceci będą ci jedli z ręki. Znów wywracam na nią oczami, ale kiedy odwraca się ode mnie plecami krzyczy przez ramię – Widziałam to! Taaa…. Może i są jej urodziny…ale jutro zamierzam ją zabić.

Strona 177

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 23 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Basowe tony głośno rozbrzmiewają w klubie. Spocone ciała ocierają się o siebie na parkiecie pode mną. To miejsce jest tak kurewsko głośne i zatłoczone, że nie mam pojęcia jak ci ludzie oddychają, albo czy da się tu myśleć. Kiedy przychodzę tu prywatnie, wolę siedzieć w strefie VIP-ów. Nigdy nie miałem problemów ze znalezieniem dziewczyny, ale ta napruta dziunia w obcisłym wdzianku, raczej już nic dla mnie nie zrobi. Kiedy pochylam się nad barem, przeczesuję teren, by znaleźć lepszą panienkę do dymania. Mój kuzyn Nik, jest klubowiczem i przekonał mnie, żebym tu dziś z nim przyszedł. Obecnie widzę go na dole jak przymila się do jakiejś blond dupeczki. Znając go, pewnie będzie próbował puknąć ją w toalecie i jeszcze znaleźć jakąś inną, by zabrać ją do domu. Dopijam swojego żurawinowego drinka i czekam, aż kelner naleje mi następnego. Gorąca, rudowłosa laska, z długimi nogami, rzuca mi znaczące spojrzenia znad baru. Aktualnie jest uwieszona na jakimś starszym mężczyźnie, który jest zaaferowany rozmową z kumplem obok. Oblizuje usta i uśmiecha się do mnie uwodzicielsko za plecami mężczyzny. Hmmm… niezła! - Kurwa stary, ta laska tak kurewsko się w ciebie wlepia, że zaraz jej oczy wypadną! Nikolas przykuwa moją uwagę i odwracam się, by na niego spojrzeć. - Tak, cóż, może nie jest w moim typie. - Nie jest w twoim typie? Kim jesteś i co zrobiłeś z moim kuzynem? Nie byłem świadomy, że twój kutas ma teraz swój typ. - Odrzuca głowę w tył i śmieje się głośno. Tak, ma swój typ… jego typ to Skylar Rose.

jekatierinka

Strona 178

Mia Michelle - Rose of Thorne - Odpierdol się Nik. – Mówię waląc go po plecach. – A tak przy okazji, gdzie jest ta blondi, którą wyhaczyłeś? - Przyszli jacyś jej znajomi. Zaraz będzie z powrotem. Świetnie. Nie mogę już dłużej czekać. Skup się Thorne. Po prostu znajdź dziewczynę i wyjdź. Idziemy z Nikiem do szklanych stolików i siadamy obserwując cały klub. Nik chwyta swoją whiskey i przeczesuje tłum w poszukiwaniu następnego podboju. Muzyka się zmienia i jest teraz prawie ogłuszająca, ale wciąż jestem w stanie usłyszeć jego długie westchniecie, a po nim niezwykle głośny gwizd. - JA PIERDOLĘ, stary! Chyba się zakochałem! Znaczy się, KURWA!!! Obyczaj ją stary! Całkowicie rezygnuję z blondi dla tej laseczki! O i wygląda na to, że jest z gorącą psiapsiółką, kuzynie! Jedna dla mnie, druga dla ciebie! Ciekawość bierze górę, więc odwracam się, by spojrzeć w dół na tańczący tłum. - Miedziana sukienka, zabójcze nogi i cycki jak marzenie. Słodki Jezu! - Nik uwodzicielsko opisuje dziewczynę. Mój wzrok spoczywa na NIEJ zanim Nik kończy swój opis. Serce mi staje i nie mogę oddychać. Nigdy nie widziałem czegoś takiego, powtarzam NIGDY, czegoś tak cholernie pięknego, w całym moim życiu. NIGDY. Jej miedziano czarna sukienka, błyszczy w światłach klubu, a długie ciemne loki spadają jej kaskadą na plecy. Zabiję tych wszystkich facetów, jeśli nie przestaną się na nią gapić w ten sposób! Kurwa! Zabiję Nika, jeśli natychmiast nie przestanie kurewsko rozbierać jej wzrokiem! -Sebastian! Podnieś szczękę z podłogi i patrz na mężczyznę w akcji. – Śmieje się arogancko Nik. Kurwa, nie ma mowy, żebym pozwolił mu zbliżyć się do Skylar. Może i jest moim kuzynem pierwszego stopnia, ale jestem bardziej niż chętny, żeby obić mu mordę, w tej chwili – TU i TERAZ. - Poczekaj, koleś. A co z tą dziewczyną, która właśnie do nas idzie? - Pytam. Czuję ulgę, że dziewczyna kieruje się w naszą stronę. - CHOLERA! - Jęczy, kiedy zbliża się do nas. Strona 179

Mia Michelle - Rose of Thorne - Hej kochanie. Gotowy by znów uderzyć na parkiet? - Mruczy mu do ucha. - Tak… um… jasne. - Odpowiada zanim robi do mnie desperacką minę. Kiedy schodzą na dół, odwraca się i praktycznie błaga mnie, bym uratował go z opresji. O tak, jak najbardziej pozwolę mu zając się tą panienką osobiście. Nie ma kurwa mowy, żebym przyczynił się do tego, że on znajdzie się w pobliżu Skylar. Mówiąc o niej, nigdy nie przychodzi w takie miejsca. Dlaczego jest tu dzisiaj? Spoglądam w dół i gorączkowo szukam jej w tłumie. Odnalezienie jej pięknego ciała przy barze zajmuje mi niecałe dwie sekundy. Otaczają ją mężczyźni łaknący jej uwagi. Jest kompletnie nieświadoma swojego oszałamiającego piękna i za to ją kocham. Kobiety, które znałem, i które nawet w połowie nie były tak piękne jak ona, wykorzystywały swoje wdzięki do osiągania różnych korzyści, ale nie moja Skylar. Ona ma w sobie wyrafinowanie i elegancję, które promienieją z jej piękna. Nie jestem w stanie powiedzieć jak seksowne i niespotykanie to jest, samo w sobie. Rozpoznaję dziewczynę, która wciska jej do ręki drinka, jako jej przyjaciółkę Kylie. Obie na raz wypijają swoje shoty i odstawiają szkło na bar. Kylie uśmiecha się do niej i popycha ją na parkiet, przez tłum otaczających ich mężczyzn. Kiedy oglądam jej grzeszne ciało w tańcu, jestem kompletnie oczarowany. Mógłbym gapić się na nią cały cholerny dzień! W kolorowych reflektorach jej nieskazitelna skóra błyszczy się anielsko. Znajome dźwięki piosenki Rihanny i Davida Guetty „Who’s that chick”58rozbrzmiewają z głośników Cieszę się, że stoję za sporą balustradą, bo mój kutas zdecydowanie stoi na baczność obserwując jak ociera się o swoja przyjaciółkę. Nie mogę oderwać od niej wzroku, kiedy pożądliwie porusza biodrami, perfekcyjnie zgrana z muzyką. Podnosi swoje grube falowane glosy do góry, by trochę się ochłodzić. Praktycznie jestem w stanie zobaczyć smakowite kropelki potu, które spływają po jej szyi. Rwie mi się oddech, kiedy patrzę jak jej lśniące loki powoli opadają na plecy. Jeśli kiedykolwiek potrzebowałbym drinka to właśnie teraz, ale nie ma mowy, żebym stracił swoją trzeźwość, nie ważne jak bardzo chcę o niej zapomnieć. Cholera, wciąż pragnę jej tak mocno, że aż boli. Właśnie zbieram się na odwagę, by podejść do niej, kiedy nagle jakiś wysoki facet pojawia się za jej plecami. Skylar wciąż tańczy z zamkniętymi oczami i nie widzi, że do niej podszedł. Powoli zbliża się do niej i chwyta za jej kuszące biodra stanowczo przyciągając ją do siebie. Na początku jest przestraszona, ale potem zaczyna tańczyć z nim w rytm bitów. Widzę jak 58

https://www.youtube.com/watch?v=EAc4zHEDd7o

Strona 180

Mia Michelle - Rose of Thorne pochyla się, by wyszeptać jej coś do ucha, a ona uśmiecha się tym pierdolonym uśmiechem, który za każdym razem zatrzymuje moje serce. Czuję nieznaną mi wcześniej zazdrość, która rozprzestrzenia się po moim ciele. Chcę urwać temu kolesiowi łeb!!! Ona. Jest. Moja!!!

Skylar Dzięki wcześniejszemu shotowi z tequili, w końcu się rozluźniam i spędzam miło czas. Tłum, który wcześniej mi przeszkadzał teraz, gdy tańczę, wydaje się odległy. Na parkiecie Kylie i ja śmiejemy się i ocieramy o siebie. Tak bardzo się cieszę, że wyciągnęła mnie dzisiaj z lochu i że przekonała mnie, by się zabawić. Jakiś koleś przyciąga ją do siebie, a ona natychmiast zaczyna ocierać się o niego swoim tyłkiem. Cholera! Czasami niezła z niej zdźira. Kilka chwil później i ja zostaję przez kogoś przyciśnięta. Kiedy się odwracam widzę czarującego brązowowłosego faceta, uśmiechającego się do mnie. Kładzie ręce na moich biodrach i przez kilka następnych piosenek tańczymy w rytm muzyki. Kiedy utwór się kończy, koleś pyta czy chcę, żeby przyniósł mi coś z baru. Wiedząc, że pozwalanie obcym facetom na kupowanie sobie drinków nie jest dobrym pomysłem, grzecznie odmawiam, a on mówi, że za chwilę wraca. Kiwam głową i dalej słucham DJ, który właśnie zmienia ścieżkę. Nagle czuję na sobie dwie dłonie… dwie bardzo znane mi dłonie. Nie muszę się nawet odwracać, by dowiedzieć się, do kogo należą, gdyż w powietrzu unosi się mocny zapach jego wody kolońskiej. Przez nasze ciała niczym niekontrolowana pożoga, przebiega energia, która dociera do wszystkich zakończeń nerwowych w moim ciele. Przyciąga mnie do siebie i nic nie mogę na to poradzić… pozwalam mu na to. Coś w jego uścisku sprawia, że zapominam o wszystkim, co stało się w ostatnim czasie i teraz po prostu go czuję. Pot spływa po moim ciele, kiedy ocieramy się o siebie w perfekcyjnej harmonii. Z każdym ruchem bioder czuję coraz większą desperację, by być z nim i czuję przez materiał jeansów jego pożądanie. Delikatnie zabiera loki z moich pleców i zaczyna dmuchać na moją szyję, by mnie ochłodzić. Sebastian myśli, że tak jest, ale w rzeczywistości jego oddech jest jak płynny ogień na mojej skórze.

Strona 181

Mia Michelle - Rose of Thorne - Mogę przynieść ci coś do picia? - Mówi mi do ucha, wystarczająco głośno, bym usłyszała go przez muzykę. - Tak, jasne. Ummmm, poproszę malinową margaritę. – Odpowiadam, a on odchodzi po drinki. Kiedy stoję samotnie na parkiecie powraca do mnie rzeczywistość. CO TY WYPRAWIASZ SKYLAR? MUSISZ OD NIEGO UCIEKAĆ! I TO JUŻ! Dociera do mnie, że w ogóle nie powinnam była tutaj dzisiaj przychodzić. To jest nie w porządku i on to wie. Ja to wiem! Nie mogę pozwolić, by to, cokolwiek miedzy nami jest, dalej się rozwijało, ponieważ nie jestem jeszcze gotowa, by przebywać koło niego. Muszę znaleźć Kylie i wynieść się stąd jak najszybciej! Kiedy zaczynam iść w stronę Kylie, znów pojawia się brązowowłosy koleś i cięgnie mnie z powrotem na parkiet. Jest naprawdę słodki i miło mi się z nim tańczyło, ale potrzebuję powietrza i to SZYBKO! Obejmuje mnie w talii i odwraca przodem do siebie. Nagle, nie wiadomo skąd, Sebastian odrywa ode mnie jego ręce i czuję jak zimny drink ląduje na przodzie mojej miedzianej sukienki. Wszystko wokół mnie wydaje się dziać w zwolnionym tempie, kiedy stoję tam i staram się dojść, co do cholery się dzieje. - Koleś? CO DO KURWY? - Brunet wybucha na Sebastiana. To tylko pogarsza sytuację. Widzę horror w jego oczach, kiedy Sebastian miażdży mu nos pięścią, co sprawia, że potyka się do tylu. Pomimo tego, co się dzieje na środku, ludzie wokół nas nie przestają tańczyć. Zdaje się, że tutaj takie bojki są normalnością. Odpycha go do tylu, a brunet wbija mu pięść w brzuch. Jestem sparaliżowana… zbyt przerażona by oglądać… i zbyt przerażona by się ruszyć. Kylie przedziera się do mnie i otacza mnie ramieniem, kiedy oglądamy mrożącą krew w żyłach scenę. W ciągu kilku sekund Sebastian rzuca nieznajomego na podłogę i siada na nim okrakiem. Chwyta go za koszulę i warczy: - Trzymaj swoje pieprzone ręce z daleka od niej! JEST ZAJĘTA! - Wydziera się na leżącego mężczyznę.

Strona 182

Mia Michelle - Rose of Thorne Zajęta? Jak najbardziej NIE jestem zajęta!!! Bardzo przystojny ciemnowłosy facet odciąga Sebastiana od pokonanego kolesia. Jest młody, wydaje się być mniej więcej w wieku Sebastiana. - Sebastian! Co do kurwy człowieku? - Krzyczy podnosząc go. Kolesiowi udaje się wstać z podłogi, ale pojawia się ochrona, by wyprowadzić ich z tłumu. - Po jaką cholerę to zrobiłeś, Sebastianie? - Krzyczę do niego, kiedy tylko schodzimy z parkietu. Ale on tylko stoi tam wyglądając jak jakiś pieprzony bóg. Gdyby nie krew na jego rękach, nie dałoby się poznać, że właśnie wdał się w bojkę. Ciemne jeansy idealnie go opinają, a ciemnoszara, rozpięta koszula, z podwiniętymi rękawami odsłania jego szerokie muskuły. Spoglądam w dół na jego dłonie, które teraz są pokryte krwią tamtego faceta. W mgnieniu oka mój gniew powraca więc ciągnę Kylie do wyjścia. - Musimy wyjść stąd w tej chwili. Proszę cię Kylie! - Błagam ją. Ze zmartwieniem w oczach chwyta moją trzęsącą się dłoń i ciągnie mnie do wyjścia przez morze ludzi. Czuję na twarzy ciężkie nocne powietrze i czuję ulgę, że znów jestem na zewnątrz. Może teraz uda mi się wziąć głęboki wdech. - Co tam się przed chwilą wydarzyło? I dlaczego pozwoliłaś mu tańczyć ze sobą? Straciłaś swój pieprzony rozum? - Zarzuca mnie pytaniami. - Nie wiem - odpowiadam, podążając za nią na parking po drugiej stronie ulicy. To najlepsza wymówka, którą mogę teraz wymyślić no i poza tym to stuprocentowa prawda. Ja NAPRAWDĘ nie wiem, co się właśnie wydarzyło albo, dlaczego zgodziłam się, by ze mną tańczył- po tym wszystkim, co się miedzy nami wydarzyło. - Straciłam głowę i myślę, że on tez. Możemy już iść do domu? Błagam! – proszę ją, stojąc tam we wciąż przemoczonej sukience. Kiedy podchodzi do swojego samochodu, słyszę jak zaczyna przeklinać. - CHOLERA!!! Zatrzasnęłam pieprzone kluczyki w samochodzie, Skylar! - Krzyczy waląc w szybę od strony kierowcy. - Cholera, Kylie! To będzie piekłem, złapać tu jakąś taksówkę! Dlaczego w ogóle musiałaś wybrać klub, który jest po tej stronie miasta?

Strona 183

Mia Michelle - Rose of Thorne - Każdy tu przychodzi Skylar. I tak w ogóle, to miała być moja urodzinowa noc, pamiętasz? - Szlocha, a mnie natychmiast zalewa poczucie winy. Nagle oczy Kylie robią się wielkie jak spodki na coś, co znajduje się za moimi plecami. Słyszę jak wciąga powietrze. Odwracam się i zauważam, że Sebastian i jego ciemnowłosy przyjaciel szybko się zbliżają. Cholera! Szli za nami aż tutaj. - Zatrzasnęłaś kluczyki w samochodzie? - Pyta przyjaciel Sebastiana zaglądając do auta. Kylie, zbyt zauroczona jego świetnym wyglądem, udaje się zaledwie kiwnąć głową w odpowiedzi. Nigdy wcześniej nie widziałam, żeby była pod takim wrażeniem jakiegoś faceta. Och, na miłość boską, Kalie! Ogarnij się! Nie czas na takie rzeczy! Sebastian stoi i przygląda mi się intensywnie, przygryzając od wewnątrz policzek. - Nikolas, upewnisz się, by panna Kylie wróciła do domu bezpiecznie? Chciałbym porozmawiać ze Skylar zanim odwiozę ją do domu. - Mówi bez odrywania ode mnie wzroku. - Zaczekaj Kylie! Nie możesz iść! Nie skończyłyśmy świętować twoich urodzin, pamiętasz? Możemy iść gdzieś indziej jeśli chcesz. - Plotę desperacko, modląc się, by wyłapała moją aluzję. Przyjaciel Sebastiana nie pozwala jej odpowiedzieć. - Dziś są twoje urodziny? - Pyta uroczym i uwodzicielskim tonem. ŚWIETNIE! Nie ma mowy, żeby oparła się temu spojrzeniu. Cholera, widziałam jak sama używała go na facetach…zbyt wiele razy. Zdecydowanie wyląduje dzisiaj u niego w łóżku. Wciąż będąc pod czarem, Kylie promienieje, uśmiecha się do niego i przytakuje. Nikolasowi błyszczą się oczy i kontynuuje. – Cóż w takim razie nie możemy jeszcze iść do domu. Chodźmy z powrotem do środka, postawię ci drinka. Moja zdradziecka przyjaciółka trzepie rzęsami i przytakuje, podążając za nim przez ulicę. Świetnie, jest gorsza niż jakiś zakochany szczeniak! Właśnie opuściła okręt i pozwoliła, bym utonęła! TAK BARDZO, zamierzam ją zabić, gdy tylko trafi w moje ręce! Dalej stoję na parkingu, ze skrzyżowanymi ramionami. Błyskawica przeszywająca niebo straszy mnie, więc podskakuję.

Strona 184

Mia Michelle - Rose of Thorne - Proszę, pozwól mi zabrać się do domu Skylar. Całą noc zajmie ci złapanie taksówki, a zapowiada się na burzę. Z wahaniem przytakuję na jego słowa, niepewna czy wolę zostać porażona piorunem czy jechać z nim w jednym samochodzie. Sebastian cierpliwie pomaga mi wsiąść do swojego czarnego auta, zanim sam zajmuje miejsce kierowcy i uruchamia silnik. Kiedy zbliżamy się do wyjazdu międzystanowego, skręca w prawo i natychmiast orientuję się, że nie jedzie w dobrą stronę. Kieruje się do śródmieścia. - To nie jest droga do mojego domu Sebastianie. Chcę, żebyś zawiózł mnie do domu. -Skylar, musimy porozmawiać. Zabieram cię do siebie. - Proszę, po prostu zawieź mnie do domu. Nie mam ci nic więcej do powiedzenia. Pozwoliłam sobie na zbyt wiele na parkiecie. Poza tym wciąż jesteś na mnie ostro wkurzony. - Wkurzony? - Cedzi przez zęby, naciska hamulec i wpadamy na jakiś opuszczony parking. Siedzi spokojnie przez kilka minut, a potem zaczyna raz za razem walić zakrwawiona pięścią w kierownicę. - Tak Skylar. Jestem wkurzony! Właściwie, to jestem wkurwiony! Nie znoszę widoku innych facetów i ich łap na tobie, okej?! ŻE CO!? - Nie masz do mnie żadnego prawa Sebastianie! Żadnego! Ten facet był miły! On nie zrobił nic złego, za to ty owszem! - Wrzeszczę na niego. Krople deszczu uderzają o przednią szybę i chwilę później niedaleko nas uderza piorun. Nie odpowiada mi. Tylko gapi się przed siebie, na spadający deszcz. Mam już tego po dziurki w nosie! Z oczami pełnymi łez, chwytam za klamkę i wychodzę z jego szpanerskiego czarnego samochodu. Nie mam pojęcia gdzie jestem ani jak dotrzeć do domu, ale jestem pewna jak cholera, że nie zostanę z nim w tym samochodzie. Zatrzaskuję drzwi i idę przez duży opuszczony parking. Spoglądam w niebo i czuję jak duże krople spadają mi na twarz. Powietrze dzisiejszej nocy jest niezwykle ciepłe więc deszcz chłodzi moją rozpaloną skórę. Błyski przerażają mnie, ale pochylam głowę i twardo idę przed siebie. Słyszę jego ciężkie kroki, które szybko mnie doganiają. Wiem, że biegnie, by mnie złapać.

Strona 185

Mia Michelle - Rose of Thorne - SKYLAR, ZACZEKAJ! - Krzyczy Sebastian, ale ja zamiast się zatrzymać jeszcze przyspieszam tempo. Deszcz pada jeszcze mocniej i miesza się teraz ze słonymi łzami, które spływają po mojej twarzy. Jak on śmiał tak mnie dziś upokorzyć?! Nienawidzę go za to, co mi robi, a siebie nienawidzę jeszcze bardziej za to, ze mu na to pozwalam! - SKYLAR, CHOLERA ZACZEKAJ! Nie zauważam dziury w chodniku i ląduję na kolanach, ledwo unikając upadku na twarz. Moje dłonie i kolana są teraz w żwirze i zaczynają okropnie piec. Chwilę potem zauważam, że leci mi z nich krew. Czy ta noc może być jeszcze gorsza? Więc siadam tam na chodniku chlipiąc, a wtedy on mnie dogania i szybko klęka przede mną. Nie patrz na niego Skylar… nie waż się! - Cholera Skylar. Wszystko w porządku? Nie mogę na niego spojrzeć. Więc zamiast tego pochylam głowę, pozwalając łzom płynąć. Sebastian zabiera się za oglądanie moich ran na dłoniach i kolanach, a potem podnosi mój podbródek, bym na niego spojrzała. Zamykam oczy i zduszam szloch. - Skylar proszę spójrz na mnie. – Błaga, a ja z wahaniem otwieram oczy i spotykam jego spojrzenie. Leje już jak z cebra. Wyobrażam sobie, że muszę wyglądać zalotnie z mokrymi włosami i rozmazanym pod oczami tuszem, ale nie obchodzi mnie to. Już nic mnie nie obchodzi. Przyciąga mnie blisko do siebie i przez minutę wdycham w zagłębieniu jego szyi upajający zapach. Chwyta moją twarz w swoje ręce i delikatnie całuje mnie w kącik ust, a ja wciąż siedzę tam plącząc. Błyska i się, kolejny piorun uderza dziko wokół nas. W blasku błyskawicy widzę, że jego bursztynowe oczy są pełne czegoś więcej… czegoś, czego nigdy wcześniej w nich nie widziałam. Wpija się w moje usta i wciąga mnie w namiętny pocałunek. W tym momencie jestem kompletnie rozbita. Część mnie zatraca się w nim i nie chce od niego odchodzić, druga część pragnie go odepchnąć i uciec gdzie pieprz rośnie. Wybieram tę druga. Moje serce po prostu nie może znieść więcej jego szaleństwa. Kocham go tak bardzo, potrzebuje go, ale muszę także chronić się przed byciem skrzywdzoną. Strona 186

Mia Michelle - Rose of Thorne Zbieram wszystkie swoje siły i mocno go odpycham, by przerwać nasz pocałunek. Patrzy na mnie zdezorientowany i znów stara się przyciągnąć mnie do siebie, ale wyciągam dłoń, by go powstrzymać. - NIE! Nie, Sebastianie! Nie możesz dłużej tak robić! Nie jestem jedną z twoich pieprzonych kobiet, które przybywają na każdy twój rozkaz!59 -Wyrzucam z siebie i krzywię się z bólu, kiedy wstaję. On również wstaje i łapie moje spojrzenie. Właśnie w tym momencie odnajduję odwagę, by uwolnić swój gniew. - Co do cholery jest z tobą nie tak? Nie masz prawa mówić mi, z kim mogę, a z kim nie mogę się spotykać! Nie możesz dyktować mi każdego ruchu! Mam już dość słuchania twoich rozkazów! Czego więcej chcesz ode mnie? Zrezygnowałam z tego cholernego stażu, żebyś nie musiał martwic się, że utrudniam ci życie. Przez ciebie nie zaliczę roku! Ale to wszystko jest dla ciebie jakimś chorym żartem, prawda? Zbawić biedną kelnerkę i zamieszać jej w głowie? To jest MOJE życie Sebastianie, a ty w nim namieszałeś, ale już dłużej na to NIE pozwolę! - Skylar, pozwól mi wyjaśnić. Nie chciałem.. - zaczyna się tłumaczyć, ale przerywam mu, zanim zdąży cokolwiek powiedzieć. - Dla twojej informacji przyszłam tam z Kylie, bo wyciągnęła mnie z domu, by poświętować jej urodziny. Ma już dość oglądania mojego nieszczęścia związanego z tobą i z faktem, że nie mam już pracy. Czy ty masz jakiekolwiek pojęcie jak ciężko mi jest pozbyć się ciebie z głowy? Pffffffff, oczywiście, że nie. Bo ty myślisz tylko o sobie! Jeśli chciałabym puścić się z każdym facetem w tym klubie, to MOJA sprawa, a nie TWOJA! - Krzyczę mu w twarz, uderzając palcami w jego tors. - Nie możesz mnie tak traktować Sebastianie! To, że przeszkodziłam ci w przeruchaniu kolejnej dziwki, nie upoważnia cię do upokarzania mnie! - Skylar, ja … Znów mu przerywam. – Do DIABŁA, po prostu daj mi spokój! - Krzyczę. Odwracam się i zaczynam biec przez pusty parking. Nie wiem gdzie biegnę, a burza rozpętała się właśnie na dobre. Nie zatrzymuję się, ani nie oglądam za siebie… po prostu biegnę. Oczekuję, ze usłyszę za sobą kroki, ale nie ma ich tam. Nagle łamie mi się obcas. Kuśtykając, schylam się, zdejmuje oba buty z nóg i rzucam nimi przez parking. Kiedy głośny grzmot rozlega się wokół mnie, zostaję oświetlona przednimi światłami samochodu. Burza jest tak głośna, że ledwo słyszę jak drzwi samochodu otwierają się i zamykają.

59

Wreszcie… HURAAAAAAAAAAA :q!!!

Strona 187

Mia Michelle - Rose of Thorne -SKYLAR! PROSZĘ, ZATRZYMAJ SIĘ! - Krzyczy przez grubą zasłonę deszczu, kiedy biegnie do mnie. Jestem rozwścieczona i podłamana, ale nie mogę się zatrzymać i spojrzeć mu w twarz. Nie zgadzam się, by oglądał mnie w tym stanie. Nagle chwyta mnie za ręce i przytula do siebie. - CO!? Czego ode mnie chcesz Sebastianie?! JUŻ TAK NIE MOGĘ! Dlaczego po prostu mnie nie zostawisz? - Biorę głęboki wdech zanim kontynuuję. – Wiesz, naprawdę marzę o tym, byś nigdy nie wszedł do kawiarni tamtej nocy, bo wtedy przynajmniej oszczędziłabym sobie tego wszystkiego, co teraz czuję do ciebie. Ale jak bardzo bym chciała, żeby tak się stało, nie jest to możliwe. Zrobiłam głupi błąd i zakochałam się w tym mężczyźnie. Jaką pierdoloną idiotkę to ze mnie czyni? Przynajmniej teraz wiem, że on nigdy nie czuł tego samego w stosunku do mnie. - Odrzucam głowę w tył i śmieję się w ulewie jak jakiś pomyleniec. – Cholera jak mogłam myśleć, że mogłoby mu na mnie zależeć? Przecież on nawet nigdy nie istniał! W mgnieniu oka chwyta mnie za ramiona i staje wprost naprzeciwko mnie. Jesteśmy tak blisko, że czuję na ustach jego słodki oddech. Moje oczy skupiają się na kroplach deszczu, które spływają mu po twarzy. - Skończyłaś? - Jego głos jest cichy i spokojny. Zbliża się i chwyta moją mokrą twarz w dłonie. Mrugam na niego ze zdezorientowaniem, a on uśmiecha się do mnie. Jego bursztynowe oczy bez ustanku wpatrują się w moje. Czuję się tak, jakby przeszukiwał każdy zakamarek mojego wnętrza, by wyrwać moją duszę. W tej chwili, chętnie bym mu się poddała. Odsuwa mokre loki z mojej twarzy, a ja drżę na jego ciepło i troskę. Wciąż leje, a my stoimy i wpatrujemy się w siebie nawzajem. - Jesteś taka wspaniała - szepcze bez tchu głaszcząc mój policzek. – Skylar, wejście do tej kawiarni kilka miesięcy temu, było najlepszą cholerną rzeczą, jaka przytrafiła mi się w całym moim życiu. Od kiedy po raz pierwszy cię ujrzałem, wiedziałem, że nie będzie dla mnie nikogo innego. Nie mogłem nawet zmusić się, by odejść tamtej nocy. Siedziałem i oglądałem cię, dopóki nie skończyłaś pracy i po cichu modliłem się, że przyjmiesz moje patetyczne zaproszenie na ciasto. Skylar, nie chciałem, by ta noc się skończyła. Chciałem za tobą pobiec, ale bałem się, że pomyślisz, że jestem jakimś psychopatą. Nie mogłem nawet spać, bo ciągle myślałem o twoich pięknych oczach i o tym zapierającym dech w piersi uśmiechu. Zasługujesz na kogoś lepszego niż ja. Wciąż cię odpycham, bo nie jestem dobrym człowiekiem Skylar. - Staram się mu przerwać, ale mi nie pozwala.

Strona 188

Mia Michelle - Rose of Thorne - Na początku starałem się trzymać z daleka. Przez cały tydzień podjeżdżałem pod kawiarnię. Każdego cholernego dnia, zanim w końcu zebrałem się na odwagę, by wejść do środka. Ta noc, kiedy pomagałem ci obsługiwać klientów, była najlepszym spędzonym czasem z możliwych. To sprawiło, że doceniłem cię jeszcze bardziej. Widzisz, nigdy nie musiałem ciężko pracować. Moje całe nadmuchane życie zostało mi podane na srebrnej tacy. Śmianie się i pracowanie z tobą, ramię w ramię, jest czymś, co zawsze będę sobie cenił. Ale to nie był ostatni raz, kiedy cię widziałem. Widziałem cię kiedyś z siostrą w parku, kiedy biegałem. Schowałem się za drzewem i patrzyłem jak we dwie śmiejąc się, kopiecie piłkę. Byłaś taka beztroska i wiedziałem, że muszę trzymać się z daleka, by cię nie zniszczyć. TO właśnie robię Skylar… niszczę całe dobro wokół siebie. Po tym, już nie wróciłem do kawiarni. Stoję tam zamurowana w jego uścisku, kiedy on kontynuuje. - W ogóle nie spodziewałem się, że spośród wszystkich ludzi, to ty będziesz tą osobą, która wejdzie do mojego gabinetu. To było jak cud, że do mnie wróciłaś. Nie wierzyłem, że jesteś prawdziwa. Zatrzymuję go zanim kontynuuje. – Ale tego dnia byłeś wobec mnie taki zimny… taki okrutny. Nie zamierzałeś nawet dać mi tej pracy! - Przekrzykuję grzmot. Pochyla się i delikatnie całuje moje czoło. - Moja piękna dziewczyno, nie masz pojęcia, prawda? Od kiedy na ciebie spojrzałem, nie było nikogo innego. Te oczy śnią mi się po nocach. Za każdym razem, kiedy widzę cię w biurze, marzę o całowaniu tych ust, powoli i delikatnie. Walczyłem z tym tak mocno i tak kurewsko długo, ale teraz już nie dam rady. NIE będę z tym walczył. - Przywiera do mnie i miażdży moje usta w pocałunku, mocno trzymając mnie w swoich silnych objęciach. Nasze języki poruszają się gorączkowo, a wokół nas nieprzerwanie pada deszcz. Wplatam dłoń w jego mokre hebanowe włosy, a on pogłębia nasz pocałunek. Z moich ust wydobywa się długi jęk, kiedy zaczyna mnie całować po szczęce, kierując się ku szyi. Z nagłą siłą, przypila mnie do maski swojego samochodu i pochyla się, wciąż łapczywie całując odkryte części mojego ciała. Wydaje z siebie dzikie warkniecie i dociska do mnie swoją twardą męskość. Nasze pożądanie jest tak elektryzujące, jak błyskawice nad nami. Pragnę go bardziej niż następnego oddechu. Każda cześć mojego ciała, jest opętana silną potrzebą jego. Sebastian gorączkowo powraca pocałunkami do moich ust, zanim ostatecznie bez tchu odrywa się ode mnie. - Chodź, moja słodka, piękna dziewczyno. Chcę cię w moim łóżku, teraz. Wyszeptuje w moje usta i przyciska mnie do siebie.

Strona 189

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 24 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Zdejmuje ją z maski mojego porsche i wygrzebuję się, by otworzyć jej drzwi. Nigdy w życiu nikogo tak bardzo nie pragnąłem jak teraz tej dziewczyny. Kiedy pochylam się nad tym grzesznym ciałem, by zapiąć jej pasy, słyszę jak dyszy z pożądania. Zauważam jak mokra sukienka podjeżdża jej do góry i eksponuje kurewsko seksowne nogi. Podciągam miedziany materiał i powoli przejeżdżam, po jej udach drżącymi rękoma, by zacząć zabawę między jej nogami. Otwiera się dla mnie, ukazując czarną koronkową bieliznę, która skrywa jej łono. PIEPRZCIE MNIE! Muszę zebrać wszystkie swoje siły, by zamknąć drzwi i jakoś doczołgać się na miejsce kierowcy. Mój fiut jest tak twardy, że ledwo idę. Krótka podróż do mojego penthouse’u okazuje się niekończącą się torturą. Kiedy nie zmieniam biegów jak szaleniec, używam ręki do pieszczenia jej słodkich ud. Kiedy odkrywam, że wilgoć z jej miękkich fałdek wylewa się z czarnej koronki - niemalże spuszczam się w jeansy. JA PIERDOLĘ, MUSZĘ ZNALEZC SIĘ W NIEJ TERAZ!!!!!! Opony piszczą, kiedy wjeżdżam na podziemny parking w moim apartamentowcu. Wyciągam ją z samochodu i zaczynam pożerać jej pożądliwie pełne usta. Na oślep wstukuję kod na panelu windy i wrzucam ją do środka. Oboje jesteśmy przepełnieni potrzebą i nie marnujemy czasu, ściągając z siebie nawzajem mokre ciuchy. Zrywa ze mnie koszulę i czuję na skórze ciepło jej dłoni, kiedy przejeżdża nimi po moim nagim torsie. Schodzi niżej, próbując odpiąć mój pasek, podczas gdy ja desperacko staram się ściągnąć z niej sukienkę. Mokra miedź ani drgnie, a ja nie jestem cierpliwym człowiekiem. Wjeżdżam dłońmi pod materiał i gwałtownie pociągam za niego, całkowicie wyrywając suwak.

jekatierinka

Strona 190

Mia Michelle - Rose of Thorne Do diabla, kupię jej tyle pierdolonych sukienek, ile sobie zażyczy, ale teraz, potrzebuję jej. W powietrzu unoszą się nasze feromony, co doprowadza mnie do szału z pragnienia i potrzeby. Dociskam ją do lustrzanej ściany z brązu i natychmiast atakuję jej usta. Każdy pojedynczy oddech chwytamy razem. Wciąż z jej plecami przyciśniętymi do zimnego metalu, podnoszę jej niebiańskie ciało i oplatam sobie te zabójcze nogi wokół talii. Jej gładkie dłonie lądują w moich włosach, nakłaniając mnie, bym na nią spojrzał. Turkusowe oczy mojej dziewczyny promienieją zaufaniem i miłością. - Sebastian - szepcze, a ja czuję, że coraz bardziej tracę kontrolę. Potrzeba bycia z nią jest tak wielka, że aż się trzęsę. Całuje mnie pożądliwie i nasze języki chciwie smakują siebie nawzajem. Ten pyszny pocałunek jest hipnotyczny, a jej słodkie ciało wzywa do siebie każdą cześć mnie. DOBRY BOŻE! NIECH TA WINDA W KOŃCU SIĘ OTWORZY!!! Słyszę, że otwierają się drzwi, więc chwytam ją mocno za tyłek i wnoszę do środka. Nogi ma ciasno oplecione wokół mnie, więc popycham ją na ścianę w salonie i opuszczam usta na jej szyję. Zataczam koła biodrami i ocieram się swoją męskością o jej przemoczone majtki. Skylar jęczy i wygina się w łuk, a ja zaczynam mocniej naciskać na jej gorące wejście. PIEPRZCIE MNIE! NIGDY WCZESNIEJ NIE BYŁEM TAKI TWARDY! Powoli opuszczam ją na podłogę i nasze spojrzenia się spotykają. Z pewnością tego nie chcę, ale muszę zwolnić tempo. Nie ważne jak kurewsko mocno pragnę się w niej zanurzyć, chcę wielbić każdy słodki moment tego. Oboje trzęsiemy się z zimna, więc prowadzę ją przez sypialnię do łazienki. Odkręcam ciepłą wodę i patrzę jak para wypełnia pomieszczenie. Kiedy podchodzę do niej, nerwowo ogląda każdy mój ruch. Obchodzę ją dookoła i zatrzymuję się za jej plecami. Językiem przejeżdżam po jej ramieniu w pobliżu zapięcia sukienki, która jest teraz podarta na strzępy. Jeden mały ruch przy ozdobnym guziczku i sukienka opada na podłogę. Moja bogini stoi teraz przede mną wyłącznie w czarnym staniku i pasujących do niego czarnych stringach. Jest seksowna jak cholera i cała moja. CAŁA moja… na zawsze moja! Nerwowo krzyżuje z przodu ramiona, by ukryć się przede mną. Wiem, że czuje się niepewnie przez małe przyblakłe już blizny na jej ciele, ale dla mnie jest kwintesencją piękna. - Nie… - szepczę, stając z nią twarzą w twarz. Chwytam jej twarz w dłonie i całuję miękko jej szczękę.

Strona 191

Mia Michelle - Rose of Thorne - Nigdy się przede mną nie chowaj, kochanie. Jesteś. pocałunek. Absolutnie. pocałunek. Doskonała. pocałunek. - Udaje mi się powiedzieć bez tchu. Zaczynam delikatnie jeździć językiem po jej szyi, w międzyczasie zjeżdżając dłońmi przez jej piersi na plaski brzuch. Jej ciało zaczyna drżeć na mój dotyk. Jest taka wrażliwa. Powoli uwalniam rękę i wślizguję się pod jej biustonosz. Chwytam pewnie pełną pierś i zaczynam ją ugniatać, centymetr po centymetrze, zbliżając się do sterczącego już sutka. Uwalniając drugą pierś z miseczki, chwytam ją w usta i przygryzam opuchnięty czerwony pączek. Nie przestaję lawirować językiem i podszczypywać jej skóry, podczas gdy palcami wślizguje się pomiędzy jej mokre fałdki. Drugą ręką sięgam za nią i rozpinam biustonosz, przez co jej perfekcyjne piersi swobodnie opadają przed moją twarz. Jęczy głośno, a ja muszę walczyć ze sobą, by nie wziąć jej tu i teraz. Te dźwięki doprowadzają mnie do szaleństwa z niesłychanego pożądania. Zjeżdżam językiem w dół i pieszczę jej brzuch, gdzie w pępku błyszczy śliczny kolczyk. Zataczam wokół niego kółko i czuję jak napinają jej się mięśnie. - Twoja skóra jest taka słodka. Kurwa, skarbie, chcę spróbować cię całą. - Szepczę w jej jedwabistą skórę. Teraz całkowicie przed nią klęczę. Układam ręce po obu stronach jej bioder i przysuwam bliżej siebie. Przejeżdżam dłońmi na jej nagi tyłek i przeciągam czubkiem języka po wzgórku. Przez czarną koronkę, czuję jej smakowity zapach który jest kurewsko upajający. - Kurwa, pachniesz niesamowicie! Założę się, że smakujesz tak samo jak pachniesz watą cukrową. Zdejmuję czarne majtki z jej obłędnie długich nóg, a ona podnosi nogi, by pomoc mi się pozbyć szpilek. Spoglądam na nią, kiedy patrzy na mnie z góry z dzikim wyrazem pożądania na twarzy. Wstaję, ściągam jeansy z bokserkami, i wprowadzam ją pod strumień ciepłej wody. Klękam, podnosząc jej nogę, i przejeżdżam językiem w górę jej uda, ponownie wdychając jej zapach. Bardzo delikatnie liżę jej wzgórek i powoli muskam językiem łechtaczkę. Dobry Boże, smakuje po prostu nieziemsko! - Ahhh… Sebastian – kwili. Jej erotyczne dźwięki wypełniają pomieszczenie, odbijając się echem od kafelkowych ścian. Mam wrażenie, że nigdy mi się to nie znudzi. - Sebastian….to….jest…..takie…. Ahhhh! Przyjemne! - Wykrzykuje, a ja zwiększam tempo lizania jej fałdek.

Strona 192

Mia Michelle - Rose of Thorne Naciskam kciukiem na łechtaczkę i w ciągu kilku sekund ponownie wykrzykuje moje imię. Jej cudowne soki wypływają wprost do moich ust, a ja spijam zachłannie każdą kropelkę tego nektaru. Zakręcam ciepłą wodę i okręcam nas grubym ręcznikiem, delikatnie wycierając jej ciało. Bez zbędnych rozmów, biorę szczotkę z półki i rozczesuje jej grube loki. Zamyka oczy i rozkoszuje się każdym pociągnięciem po włosach. Kiedy kończę, podnoszę ją i kieruje się do sypialni, gdzie kładę Skylar na środku mojego wielkiego lóżka. Rozchylam ręcznik i liżę jej uda podążając w górę, a ona ponownie otwiera się na mnie. Delikatnie wślizguję jeden palec do jej mokrego wnętrza, a ona gwałtownie wciąga powietrze. Obracam palec w koło, rozciągając ją delikatnie, powoli wkładam i wyjmuje go z niej. Kiedy dodaję kolejny, czuję na palcach jak bardzo jest ciasna, więc zakrzywiam je i pieszczę jej słodki punkcik. Wciąż z palcami w niej, dmucham delikatnie na jej wejście. Dyszy i czuję jak jej ścianki zaciskają się wokół moich palców niczym imadło. JASNA CHOLERA! Jeśli tam byłby mój kutas to chyba umarłbym na miejscu z tej ekstazy. Kilka sekund później znów wykrzykuje moje imię, kiedy dochodzi. Nie spuszcza ze mnie oczu, kiedy jej ciało jest targane ostatnimi falami przyjemności. Oglądanie jak dochodzi jest czymś kurewsko niesamowitym! Wychodzę z niej i całuję ją delikatnie w usta. Serce wali jej jak młotem. - Co się dzieje kochanie? - Pytam odgarniając jej z twarzy mokre pukle. - Sebastian, boję się. Nie wiem, co robić - szepcze z zażenowaniem. - Nie musisz nic robić skarbie. Po prostu pozwól mi cię kochać. - Mówię łagodnie, by ją uspokoić. - Skylar nigdy bym cię nie pospieszał. Uważam, że to niezwykle rzadkie - znaleźć kogoś z takim darem dla drugiej osoby. Jestem zaszczycony, że to ze mną chcesz się nim podzielić. Jesteś pewna, że chcesz to zrobić? Możemy poczekać, jeśli nie jesteś jeszcze gotowa. - Jestem… proszę Sebastianie. Pragnę cię teraz. Wpatruję się w twarz anioła, która promienieje, oświetlona blaskiem księżyca. - Skylar jest coś, co chciałbym żebyś wiedziała kochanie. Dzisiejszej nocy też będziesz moją pierwszą - mówię spoglądając głęboko w jej oczy. - Twoją pierwszą?! - Jej zdezorientowana twarz sprawia, że wybucham śmiechem, wciąż bawiąc się jej włosami.

Strona 193

Mia Michelle - Rose of Thorne Przejeżdżam ustami do jej wargach i głaszczę ja kciukiem po zaróżowionym policzku. – Tak kochanie. Będziesz pierwszą kobietą, z którą będę się kochał - mówię zanim unoszę się nad jej ciałem. Chcę delektować się tym momentem całą wieczność. Sięgam po prezerwatywę z szafki nocnej i nakładam ją na siebie. Delikatnie przejeżdżam palcami w dół jej szczęki i składam na jej ustach pocałunek. - Jesteś taka piękna… TAK. pocałunek CHOLERNIE. pocałunek PIĘKNA… Jej ciało rozluźnia się, kiedy ją całuje. - Jesteś pewna, że jesteś na to gotowa? - Szepczę w jej usta. Nigdy tego nie przyznam, ale jestem tak samo zdenerwowany jak ona. Przytakuje i prawie bez tchu udaje jej się powiedzieć „tak”, więc ocieram się czubkiem fiuta o jej wejście. - Na początku będzie bolało, ale obiecuję kochanie, że postaram się być delikatny. Powoli wchodzę w nią samym koniuszkiem, a ona podnosi biodra, by mi na to pozwolić. Ocieka wilgocią swojego podniecenia, co ułatwia mi wejście, kiedy powoli poruszam się w niej. - Odpręż się skarbie. Już prawie cały jestem w tobie. - Zapewniam ją i z ostatnim pchnięciem, widzę jak jej twarz wykrzywia się z bólu. Obawiałem się, że mój rozmiar sprawi jej ból, ale szybko się do mnie przyzwyczaiła i równie szybko ból na jej twarzy zastąpiła czysta przyjemność. Nie mija wiele czasu, kiedy przyłącza się, poruszając swoimi seksownymi biodrami w idealnej synchronizacji z moimi ruchami. - O kurwa! Kochanie jesteś taka…. Cholera… taka ciasna… taka mokra! Za każdym razem, kiedy wchodzę i wychodzę z niej, czuję jakbym dawał jej coraz więcej siebie. I nie ważne jak blisko niej bym był, wciąż mam wrażenie, że jest za daleko. Nasze kochanie się, jest tak intensywne, że mam wrażenie, że dosłownie nasze dusze połączyły się ze sobą. - Skarbie, spójrz na mnie. Chcę cię widzieć, kiedy będziesz dochodziła. Nie martw się. Jestem tuż obok. Po prostu daj mi patrzeć na te śliczne oczy, maleńka. Wraz z nadciagającym orgazmem widzę jak jej ciało unosi się i wygina w łuk. Chwilę potem czuję jak jej ścianki zaciskają się mocno na moim fiucie. - AHHH! Nie przestawaj, proszę nie przestawaj! AHHH…. TAK! SEBASTIAN!!!

Strona 194

Mia Michelle - Rose of Thorne Kiedy dochodzi, jej turkusowe oczy zatapiają się w moich. Samo jej spojrzenie uwalnia moją rozkosz i dochodzę w niej mocniej niż kiedykolwiek wcześniej, w całym swoim życiu. Jeżeli kiedykolwiek wcześniej wątpiłem w to, w tym momencie już wiem, że ją kocham i nigdy nie pozwolę jej odejść. To z nią chce spędzić wieczność, nie ważne jak długa ona będzie.

Wciąż połączony z nią w jedność, spoglądam głęboko w jej oczy i wyznaję: - Kocham cię, Skylar Rose. - I ja kocham ciebie, Sebastianie Thorne.

Skylar Mogę leżeć tutaj, w jego silnych ramionach, aż do końca świata. Delikatne światło poranka wkradające się przez okna, wywołuje na mojej twarzy uśmiech. Leżymy w jego ogromnym łóżku, zaplatani wokół siebie. Trzyma mnie przy sobie tak mocno, jakby obawiał się, że gdzieś mu zniknę. Przysuwam się do niego bliżej i uśmiecham się w jego szyję, pozwalając by jego oddech łaskotał moje policzki. Jego zapach wypełnia moje nozdrza, więc wdycham go z przyjemnością. Korzystając z okazji że śpi, przyglądam się tej przystojnej twarzy i delektuję się każdym jej detalem. Wygląda tak spokojnie leżąc tu ze mną. Jest taki inny od tego, jakim normalnie go widuję. Delikatnie całuję go w tors i układam się bliżej niego, starając się go nie obudzić. Czuję się przy nim taka bezpieczna. Czuję się jak w domu. Nasza wspólna noc była niesamowita. Nie miałam pojęcia, że może być tak pięknie… tak idealnie. Zeszłej nocy był dla mnie taki cierpliwy i delikatny, całując mnie i pieszcząc od stóp do głów. Kochaliśmy się jeszcze dwa razy, zanim w końcu oboje wykończeni odpłynęliśmy. Byłam przerażona myślą, że cały wczorajszy wieczór był tylko snem i że obudzę się w swoim łóżku sama. Dzięki Bogu, że to jednak wydarzyło się naprawdę, bo szczerze, nie wydaje mi się, by moje serce potrafiło bić bez niego. Nie ma wątpliwości, że kocham go na zabój. Wypełnia pustkę w mojej duszy, a ja byłam przekonana, że to niemożliwe. Po raz pierwszy od tej nocy po wypadku, czuję się naprawdę bezpieczna i żywa. Widzę jakąś namiastkę swojej przyszłości i myślę, że jest szczęśliwa i pełna blasku. Tak, Sebastian obudził we mnie coś nowego i wiem, że już nigdy nie będę taka sama. Strona 195

Mia Michelle - Rose of Thorne Nie wiem jak nasze życie będzie dalej wyglądało, ale jestem gotowa na cokolwiek, co nam przygotowało. Zdaję sobie sprawę, że wspólna praca będzie dla nas wyzwaniem, ale po dzisiejszej nocy wiem, że nie ma mowy, bym potrafiła schować swoje uczucia, kiedy jestem blisko niego. Sebastian może mieć, kogo tylko zapragnie, więc, dlaczego ja? Martwię się, że może on nie zechce przyznać się do naszego związku, ponieważ nie pasuję do jego świata. Nie należę do jego klasy, nie pochodzę z bogatej i potężnej rodziny. Wszystko, co teraz wiem to fakt, że potężny mężczyzna, którego zna świat, śpi teraz smacznie tuż obok mnie, ale ja znam i kocham tego wspaniałego i troskliwego mężczyznę, który gdzieś jest tam w środku. - Kocham cię - szepczę i zamykam oczy, mając nadzieję, że sen jeszcze do mnie przyjdzie.

***

Budzi mnie cudowny zapach smażonego bekonu i syropu klonowego… oh… i pikający dźwięk czujnika dymu. Zakrywając się ręcznikiem z wczorajszej nocy podchodzę do schodów. Widzę grubą chmurę dymu i słyszę jak przeklina, machając gorączkowo wokół czujnika jakąś gazetą. Chichocząc na ten widok odwracam się, by pójść do łazienki. Nikt by nie uwierzył, że Sebastian Thorne robi dla mnie śniadanie. Cóż… właściwie to pali moje śniadanie. Łazienka Sebastiana nie powinna w ogóle być nazywana łazienką. Raczej rajem dla kobiet. Ogromna biała wanna stoi w dalekim końcu pomieszczenia, tuż pod ścianą i wygląda kusząco. Założę się, że kąpiel w niej byłaby po prostu nieziemska. Odkręcając w niej kurki z brązu, cierpliwie czekam aż zacznie wypełniać się ciepłą wodą. Nalewam płynu do kąpieli z bąbelkami, zdejmuję ręczniki i wchodzę do środka. Miałam rację. Czyste niebo! Kiedy leżę w grubej pianie, zaczynają docierać do mnie igiełki z obolałych mięśni. Nic nie mogę na to poradzić, ale uśmiecham się na wspomnienie każdego pchnięcia i pocałunku, jaki ze sobą dzieliliśmy. To sprawia, że zapominam o obecnym bólu i ponownie zaczynam go pragnąć. Boże, co się ze mną dzieje? Wygląda na to ,że zmieniłam się w jakąś zwariowaną na punkcie seksu kocicę!

Strona 196

Mia Michelle - Rose of Thorne Musiałam usnąć na parę minut, bo kiedy się budzę, czuję jak delikatne ręce pocierają moje ramiona. Uśmiechając się na ten dotyk, spoglądam w górę na jego olśniewające oczy, które teraz wpatrują się we mnie. Pochyla się i delikatnie całuje mnie w usta. - Hej, piękna. Potrzebujesz towarzystwa? – Pyta, a ja przytakuję. Bez wahania zdejmuje swoje spodnie od piżamy i wchodzi do wanny. Nigdy nie znudzę się tym bogiem w ludzkim ciele i jego perfekcyjnością60 . Siada naprzeciwko i otacza moje nogi. Jego ręce uprawiają czystą magie, kiedy masuje moje stopy usuwając z nich cały ból. Odchylając się do tylu, jęczę na tę oczywistą rozkosz. Delikatnie zmierza w górę moich ud i jednym płynnym ruchem sadza mnie na sobie. Jestem teraz na nim okrakiem, a jego ciemne bursztynowe oczy są pełne emocji, kiedy uśmiecha się do mnie. Obejmuje mnie w talii i pochyla się, by pocałować moją pierś. Czuję jego twardą męskość, która ociera się o moje wejście. Bez względu na ból, moje ciało pali potrzebą i desperacją, by znalazł się wewnątrz mnie. Zaczynam kołysać biodrami w tył i w przód, podczas gdy on, bierze moje piersi do ust i zaczyna całować i przygryzać moje sutki. Wydaje z siebie długi i sfrustrowany jęk i wypuszcza mnie, by zapewne pójść po prezerwatywę, ale zatrzymuję go. Chcę go poczuć, w całości. - Jestem na tabletkach Sebastianie. Przez bardzo długi czas. Od kiedy… - zatrzymuję się, zanim wspominam o Trevorze. Nie chcę, by poznał ten okropny sekret. Czuję się przez niego brudna. - Chcę cię poczuć… całego…proszę Sebastianie - szepczę. Spogląda głęboko w moje oczy. Wydają się być teraz ciemniejsze z intensywnego pożądania. - Chcę, abyś wiedziała, że zawsze używałem zabezpieczenia i przebadałem się dwa miesiące temu. Skylar - nie byłem z nikim, od kiedy cię poznałem. Po prostu chcę, żebyś była tego pewna. Nie był z nikim, od kiedy mnie poznał? Moje serce kocha go teraz jeszcze bardziej. - Jestem pewna… całkowicie pewna. - Szepczę w jego usta. Odpowiada mi warknięciem i czuję jak przeciąga mnie po całej swojej długości. Pragnienie, które czuję w stosunku do niego jest obezwładniające. Przez nasze ciała przebiega dreszcz i czuję, że przybliżam się do niego jeszcze bardziej. To jest desperacka potrzeba naszych ciał, by znów stały się jednością. - Potrzebuję znaleźć się w tobie, kochanie - błaga. 60

Kochana ileż on się biedak napracował…! A spójrz na jego ręce, jakie umięśnione :P!

Strona 197

Mia Michelle - Rose of Thorne Przytakuję, a on natychmiast mnie unosi. Z pomocą jego silnych rąk, jak i moich bioder, opuszcza mnie powoli na siebie. To takie erotyczne doznanie, kiedy czuję jak każdy boski centymetr jego męskości wślizguje się we mnie. Odrzuca głowę do tylu i opiera ją o wannę. Podnosi miednice, dzięki czemu może wejść we mnie jeszcze głębiej. - Kurwa! Kochanie… O MÓJ BOŻE… - Jęczy głośno, gdy zatraca się w przyjemności. Kiedy jest tak głęboko we mnie, czuję się niesamowicie. Nie jest powoli i słodko jak zeszłej nocy. Nasza potrzeba jest zbyt desperacka. Wciąż jest delikatny, ale jego siła i tempo ogromnie się zwiększyły. Czuję się tak wspaniale, że zaczynam poruszać się w górę i w dół coraz szybciej i szybciej. Woda z pianą wylewają się z wanny z każdym mocnym pchnięciem. Czuję ciepło, zbierające się w moim brzuchu. Mój orgazm jest blisko. Jestem na krawędzi. - Sebastian! Jesteś tak głęboko! Ahhhh…. Nie przestawaj! - Oh, Skylar… KURWA! JESTEŚ TAKA… oh…TAK KUREWSKO DOBRA! Nie wytrzymam już, skarbie. Jesteś blisko? - Nie mogę mu odpowiedzieć, bo jestem już na samym skraju, więc tylko kiwam głową. Obejmuje mnie silnymi ramionami, prostuje się i nadziewa mnie ponownie na siebie. Już bliżej być nie można. Wbija się we mnie jeszcze dwa razy i to mi wystarcza. Moje wewnętrzne ścianki zaciskają się wokół niego i wykrzykuję jego imię. - Sebastian…ohhh… O MÓJ… BOŻE! - Skylar, kochanie… AHHH! - Dochodzimy razem i nasze ciała ogarnia spełnienie.

Woda jest teraz wszędzie na podłodze, ale wcale mnie to nie obchodzi. Sebastian opiera swoje czoło o moje, kiedy staramy się uspokoić nasze urywające się oddechy. Przytulamy się do siebie przez chwilę, a potem Sebastian pomaga mi wyjść z wanny. - Myślę, że moje śniadanie jest już zimne. - Droczę się z nim, kiedy owija mnie pluszowym czekoladowym ręcznikiem. Rzucając mi przebiegły uśmieszek, podnosi mnie i przerzuca sobie przez ramię. Chichoczę, kiedy niesie mnie do sypialni. - Śniadanie zrobi się jeszcze zimniejsze.- Podjudza i rzuca mnie na lóżko. Wchodzi na mnie jakby był drapieżnikiem, a ja jego ofiarą. Po torturowaniu mnie swoimi cudownymi ustami podciąga się i zmniejsza dystans między nami. Kurczę się z przyjemności.

Strona 198

Mia Michelle - Rose of Thorne Chwilę później jesteśmy owinięci wokół siebie i ponownie gubimy się w sobie. Nasze odgłosy rozkoszy odbijają się echem po penthousie, kiedy kończy we mnie, wypełniając moje łono nasieniem. Jestem bezpieczna… jestem kochana…po raz pierwszy od ośmiu lat jestem naprawdę szczęśliwa.

Strona 199

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 25 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Kiedy się budzę, moje nozdrza wypełnia słodki zapach waty cukrowej. Niech to nie okaże się tylko snem. Czuję na szyi jej słodki oddech, który jest teraz spokojny i równomierny. Kiedy czuję jej ciepło przy sobie, natychmiast się odprężam. Grube ciemne loki, są rozrzucone po poduszkach i spadają na mój tors. Nogi oplotła wokół moich, a ja czuję jak mocno trzymam ją przy sobie. Uśmiechając się spoglądam na nią w dół. W tej sekundzie nie wydaje mi się, bym kiedyś w życiu był szczęśliwszy niż jestem teraz. Kiedy przyglądam się tej pięknej bogini w moich ramionach, wiem, że nie istnieje nic, co mnie powstrzyma - na zawsze pozostanie moja. Dzieliłem z nią tak wiele pierwszych razów. Nie tylko była pierwszą kobietą, z którą się kochałem, ale także pierwszy raz nie zachowywałem żadnego dystansu pomiędzy mną, a kobietą, z którą byłem. Wciąż czuję jej ciasne, ciepłe wnętrze wokół mojego fiuta. Kurwa! Samo wspomnienie tego sprawia, że znowu jestem twardy. Nie ma żadnego porównania między kochaniem się, a pieprzeniem. Miłość… to jest właśnie to. Czysta. Magiczna. Słodka miłość. Bycie z nią nie było podobne do żadnego innego kontaktu seksualnego, jakiego doświadczyłem w swoim życiu. Czułem się tak, jakby jej ciało zostało stworzone wyłącznie dla mnie. Nawet, jeśli spędzę z nią tysiąc lat, to sądzę, że wciąż nie będę miał dość. W końcu powiedziałem jej, że ją kocham. Jest i zawsze będzie moim całym światem.

jekatierinka

Strona 200

Mia Michelle - Rose of Thorne Wiem, że już nigdy nie będę taki sam. Ona naprawdę jest teraz moim życiem, moim powodem, dla którego chwytam każdy kolejny oddech. Jednakże, z moją największą wygraną, w parze idzie możliwość największej przegranej. Nigdy nie może się dowiedzieć o tamtej nocy z wypadku. Decyzję o tym, że nigdy jej tego nie powiem, podjąłem już raz na zawsze. Nie mogę jej stracić. Po prostu tego nie przeżyję. Jest warta każdej walki, jaką stoczyłem ze swoimi sennymi demonami. I tak długo jak jest tu przy mnie, nie zawaham się przed niczym i już niczego nie muszę się bać. - Tak bardzo cię kocham moja piękna dziewczyno. - Szepczę do niej i zaczynam delikatnie całować jej twarz. Otwiera te kurewskie, zapierające dech w piersi oczy, i znów ma mnie całego. Widzę w niej ogromną zmianę, od momentu, kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy. W jej oczach nie ma już pustki, która wcześniej je wypełniała. Teraz zamiast pustki, z jej oczu promienieje życie i miłość… nasza miłość. Wyciąga rękę i kładzie ją delikatnie na moim policzku. Jej skóra jest gładka jak jedwab i jest jak płynny ogień dla mojej duszy. Przejeżdża kciukiem po mojej dolnej wardze, cały czas intensywnie się we mnie wpatrując. - Tak bardzo cię kocham Sebastianie. - Mówi zanim przybliża się, by mnie pocałować. Jej słodkie usta pomieszane z jej upajającym smakiem, są oszałamiające. Jeśli to zależałoby tylko ode mnie, to trzymałbym ją w łóżku od rana do nocy. CODZIENNIE. Ale musimy coś jeść. - Jesteś głodna kochanie? - Pytam, całuję ją w czoło i wstaję wkładając bokserki. - Owszem, jestem. Znów zamierzasz spalić kuchnię gotując dla mnie? – Śmieje się ze mnie, a ja z powrotem wskakuję na lóżko, siadam na niej okrakiem i zaczynam ją łaskotać. - PRZESTAŃ! - Prosi, śmiejąc się histerycznie. Ten śmiech jest cudowny. Jestem w ekstazie słuchając go. - Cofnij to - ostrzegam nie przestając jej łaskotać. - NIGDY! - Odpowiada i od śmiania się w wniebogłosy, w jej oczach pojawiają się łzy. Ścieram je i całuję ją w policzek, a potem schodzę do kącika jej ust. Kiedy pochylam się tak nad nią z jej rękoma przyciśniętymi do obu boków, odgarniam włosy z tej idealnej twarzy. Jej uśmiech nie blaknie. A ja tak po prostu siedzę, napawając się nią. - Jesteś taka idealna, kochanie. Nie masz pojęcia jak bardzo mnie uszczęśliwiasz, Skylar. Strona 201

Mia Michelle - Rose of Thorne Przyciąga moją dłoń do swojej piersi i trzyma ją tam wpatrując się we mnie.

- Ono jest twoje Sebastianie… całe twoje. Już na zawsze. - Obiecuje mi. I z tymi słowami jej dłonie odnajdują moje bokserki i ściągają je w dół. Nie przerywam naszego spojrzenia, kiedy powoli wślizguje się w jej mokre i cieple wnętrze. Z każdym powolnym pchnięciem czuję jak jej ciało poddaje mi się. Dochodzimy razem, idealnie ze sobą zsynchronizowani. Leżymy przytuleni do siebie, nie mówiąc ani słowa. Nasze dusze naprawdę są teraz jednością. Jest spełnieniem moich marzeń - zawsze nim będzie.

***

Jest już późne popołudnie, kiedy patrzę jak wychodzi z sypialni ubrana w moje czarne bokserki od Armanniego i szarą koszulę. Jest olśniewająca, więc pozwalam sobie na napawanie się tym widokiem. Podchodzi do mnie, a ja chwytam ją, pochłaniając jej pełne usta. Oboje umieramy już z głodu więc decydujemy się na zamówienie czegoś z delikatesów. Jestem zauroczony tym, jak wiele przyjemności sprawia jej tak prosta czynność jak oglądanie filmów i leżenie ze mną na kanapie. Przykre jest, że nigdy nie miałem nikogo, z kim mógłbym to robić. Chcę, by znów została na noc, ale rozumiem, że musi wrócić do domu, do siostry.

Stoję przed jej drzwiami wejściowymi i całuję ją jak jakiś zakochany po uszy nastolatek, który nie chce pożegnać się jeszcze ze swoją dziewczyną. - Lepiej już pójdę. Muszę iść jutro do pracy. Mam okropnego szefa, który krzyczy na mnie, jeśli się spóźnię, ale nie chce przyjąć mojej rezygnacji. - Droczy się ze mną, przygryzając wargę. - Wygląda na to, że pracujesz dla prawdziwego skurwysyna. Lepiej dla niego, żeby na ciebie nie krzyczał, bo będzie miał do czynienia ze mną.- Żartuję. - Hej, tak się składa, że kocham tego skurwysyna, więc lepiej uważaj kolego! - Owija się moją koszulą i przyciąga mnie w długim pocałunku. Pozostawia mnie kompletnie bezsilnego, więc poddaje się jej. Jej i tylko jej, chętnie oddałbym się w posiadanie. Należę do niej. - Kocham cię skarbie - szepczę jej do ucha. Strona 202

Mia Michelle - Rose of Thorne - Nie tak bardzo, jak ja kocham ciebie - odpowiada. Jak widać, nie ma zielonego pojęcia jak cholernie mocno ją kocham. Uśmiecha się do mnie tym swoim wspaniałym uśmiechem, a ja czuję jak serce rośnie mi z dumy. Jest moja… Ta piękna dziewczyna jest MOJA. Kocham tę kobietę nad życie, a teraz ona jest w końcu i naprawdę moja. Musi wypchnąć mnie z ganku, by w końcu się mnie pozbyć. Próbowałem przekonać ją do tego, by pozwoliła mi zostać na noc, ale nie chciała się poddać żadnemu z moich uroków. Jak już wcześniej powiedziałem, znalazłem swój kryptonim.

***

Ranek nadchodzi szybko i nie mogę się już doczekać, by pojechać do pracy, bo tam znów ja zobaczę. Dzisiaj będzie inaczej, bo nie muszę już walczyć ze swoimi uczuciami. Kiedy tylko pojawia się w biurze, podchodzę do jej stolika. Wygląda jak pierdolone marzenie, w szpilkach i krótkiej jasnoniebieskiej sukience z drapowaniem. - Dzięki Bogu, że w końcu się pani pojawiła, panno Rose. Mamy mnóstwo pracy z przygotowaniem prezentacji na ten tydzień. Proszę zebrać wszystkie swoje notatki i przyjść do mojego gabinetu. Im szybciej zaczniemy, tym lepiej. - Mówię ponaglająco i odwracam się, by odezwać się do Sary. - Saro odbieraj proszę moje telefony i odwołaj wszystkie dzisiejsze spotkania. Nie wolno nam przeszkadzać, pod żadnym pozorem. Czy to zrozumiałe? – Pytam, starając się mieć pewny głos i poważną minę. - Oczywiście panie Thorne. - Odpowiada z ciętym uśmieszkiem na twarzy. Czy ja właśnie widziałem uśmieszek? Ta starsza kobieta oczywiście przejrzała mnie na wylot. Kilka minut później, słyszę pukanie do moich drzwi i wchodzi Skylar niosąc wszystkie teczki potrzebne do prezentacji dla Yunga. Wiem, że wszystko jest już przygotowane na spotkanie z nim, ale musiałem znaleźć jakąś wymówkę, by spędzić z nią resztę dnia. Lecę, by jej pomóc i kładę rzeczy na ławie.

Strona 203

Mia Michelle - Rose of Thorne - Co z prez… - przerywam jej, zakrywając jej usta dłonią i przyciskam do niej czoło. Jej piękne turkusowe oczy lśnią z radości. Dobry Boże, tylko tyle. Miażdżę jej usta i popycham ją na duże mahoniowe drzwi. Obejmuje mnie i od razu czuję się lepiej. Tak kobieta naprawdę tchnęła we mnie życie. Świat, który dotąd widziałem w ciemnych kolorach, nagle nabrał światła i przejrzystości. Ona jest moim cudem… jest moim zbawieniem.

Skylar Kiedy rzuca mnie na drzwi, czuję jak moje ciało rozpala namiętność i pożądanie. W ciemnogranatowym garniturze i srebrnym krawacie wygląda bosko. Jego smakowite usta gorączkowo jeżdżą po moich. Czuję jak promienieje ze mnie ciepło, czuję również, że nie mam nad sobą kontroli. Spowalnia pocałunek, ale na mój brzuch wciąż napiera jego twarda męskość. Chwyta moją twarz w dłonie, muska ją delikatnymi pocałunkami i wkłada zbłąkany lok za ucho. - Tak bardzo za tobą tęskniłem kochanie. - Mówi łagodnie w mój kark. Całuje go z góry na dół i powraca, by przygryźć ucho. Jego gorący oddech na moim ciele nie pomaga przy palącej potrzebie, która przebiega przez ciało. Sebastian sięga za mnie i słyszę odległy dźwięk zamykanej zasuwy. Hmmmm…. Zamknął drzwi. Spogląda na mnie podstępnie, chwyta moje nadgarstki i przenosi mi je nad głowę. Delikatnie podciąga sukienkę i głaszczę mój nagi brzuch. Nagle podnosi mnie do góry i zanosi na biurko. Uśmiecham się, kiedy widzę mój prezent dla niego, stojący na pobliskim stole. Zauważa, na co się patrzę i nieśmiało uśmiecha się do mnie. - To drugi najwspanialszy prezent, jaki kiedykolwiek dostałem. – Mówi, a moje serce się łamie. Kto dal mu najlepszy i co to było?

Strona 204

Mia Michelle - Rose of Thorne Widzi moje smutne spojrzenie i przyciąga mnie do siebie. Odwraca mój podbródek, bym na niego spojrzała, więc powoli unoszę wzrok. Wpatruje się we mnie z tak intensywnymi emocjami, że nie wiem, co powiedzieć bądź zrobić. - Moja piękna słodka dziewczyno…, dlaczego posmutniałaś? Nie domyślasz się? Najlepszy prezent, jaki dostałem do TY - szepcze, a ja czuję, jak oczy napełniają mi się palący łzami. Sebastian pochyla się nade mną i składa na moich ustach pocałunek, nie zamykając swoich lśniących oczu ani na chwilę. Wpycham go miedzy swoje nogi a on delikatnie otwiera zapięcie mojej niebieskiej sukienki. Rozpakowuje mnie jak prezent. Czuję jego gorący oddech na swoich jedwabnych, różowych majtkach i wtedy czuję, jak głaszcze nosem moje fałdki. Delikatnie wślizguje się dwoma palcami pod materiał i wkłada je we mnie. Jestem mokra z podniecenia, kiedy patrzy na mnie, gdy jęczę z rozkoszy. Sebastian chwyta moje majtki po obu stronach, i zrywa je rozszerzając moje nogi. Kładę się na zimnym blacie i czuję jak soki mojej przyjemności wypływają z mojego wnętrza. Jednym szybkim ruchem rozpina swoje spodnie i wkłada we mnie długą, twardą męskość. Raz za razem wchodzi we mnie, a moje plecy ślizgają się po zimnym biurku. Boli jak cholera - mieć pod sobą twardy blat, ale nic mnie teraz nie obchodzi. Jakby wyczuwając mój dyskomfort, podnosi mnie i układa na kanapie pod ścianą. Biorę go z zaskoczenia klękając przed nim. Chcę coś dla niego zrobić. Coś, czego jeszcze nigdy nie robiłam. Cholera mam nadzieję, że uda mi się to zrobić i że nie będzie się śmiał z moich nieudolnych prób. Chwytam jego męskość i zaczynam ją głaskać. Jego zdezorientowane oczy są teraz ciemne i pełne pożądliwości. Nie spuszczam z niego wzroku i zaczynam powoli lizać go od podstawy aż po sam czubek. Zasysa powietrze i chwyta mnie za włosy. Z jedną ręką na jego penisie, zbieram się na odwagę i otaczam go ustami. Czuję swój smak, który pozostał na jego ogromnym fiucie. Instynktownie zaczynam go ssać. - Kurwa… DO DIABŁA… JA PIERDOLĘ KOCHANIE! – Wykrzykuje, a ja nie przestaję pracować ręką i ustami. Jestem podekscytowana, że tak na niego działam. Chcę to dla niego robić. Chcę, żeby oddawał mi kontrolę, czego najwyraźniej desperacko potrzebuje. Spoglądam na niego przez rzęsy i napawam się widokiem jego przystojnej twarzy. - Oh, kochanie. Zaraz dojdę… Kurwa! - Krzyczy ściskając moje loki.

Strona 205

Mia Michelle - Rose of Thorne Zbieram się na to, co ma nadjeść i czuję ciepły słonawy płyn spływający w dół mojego gardła. Połykam wszystko i uważam, że smakuje podniecająco i natychmiast chcę więcej. Nie rozpoznaję kobiety, którą we mnie rozbudził. Odsuwa się i patrzy na mnie, klęczącą na podłodze w jego gabinecie. Zrzuca pluszową poduszkę z kanapy, klęka koło mnie i zaczyna się na mnie wczołgiwać. Jednym szybkim ruchem znajduje się pomiędzy moimi nogami i zauważam, że wciąż jest twardy. Delikatnie wślizguje się we mnie, a ja wzdycham głośno czując go w całości. Chwytam za jego jedwabny krawat, by zbliżyć go do siebie, a on miażdży mi usta swoimi. Jest łagodny i powolny, kiedy wchodzi i wychodzi ze mnie. Ogarnia mnie orgazm więc oplatam się mocniej wokół niego biodrami. Jego spełnienie nadchodzi zaraz po moim. Głaszczę mnie po plecach, kiedy próbuję złapać oddech. Pomaga mi się ubrać i sadza na swoich kolanach. Splatamy dłonie, a ja opieram się na nim. Wdycham cudowny zapach, uśmiechając się na jego spoconą skórę. - Kocham cię Sebastianie…- Szepczę, a on odwdzięcza mi się zabójczo epickim uśmiechem. - Nie tak bardzo jak ja kocham ciebie. - Drażni się ze mną, używając mojego stwierdzenia z wczoraj. Śmieję się w jego ramię.

Resztę dnia spędzamy zamknięci w jego biurze, z dala od całego świata. Oh i nawet udało nam się trochę popracować…okej…. Może tylko odrobinkę.

Zanim zdążę się obejrzeć nadchodzi piątek, więc cały dzień chodzę jak na szpilkach. Całkowicie i bez bicia przyznaję się, że jestem przerażona, ale obecność Sebastiana pomaga mi trochę się zrelaksować, więc prezentacja idzie jak po maśle. Panu Yungowi podobają się wszystkie moje pomysły, więc szybko je akceptuje, dzięki czemu możemy już zaczynać prace w LA. Sebastian, widząc entuzjazm Ynunga, z podniecenia niemalże wychodzi z siebie i zabiera mnie i Sophie na kolację, by świętować wspólny sukces.

Sophie od dawna wiedziała, że coś do niego czuję, więc jest okropnie podekscytowana, że w końcu jesteśmy razem. Wydaje się, że nawet nie ma nic przeciwko temu, że będzie dzisiaj u nas spał. W tej chwili, wszystko układa się idealnie. Może trochę zbyt idealnie. Strona 206

Mia Michelle - Rose of Thorne

Trevor Zeruję swoje piwo i rozglądam się po zadymionym barze, którego nie widziałem od pięciu lat. Wydaje się, że nikt mnie nie rozpoznał, zarośniętego i w kowbojskim kapeluszu. I tak by nie uwierzyli, że tu wróciłem, zwłaszcza po tym, co się stało. Nie obchodzi mnie, kto co sobie myśli albo co mówi. Ta moja pierdolona bratanica - kusicielka fiuta - zasłużyła sobie na to! Spoglądam na blondynkę w rogu, i podziwiam jak jej gorący tyłeczek wygląda w obcych szortach, które ma na sobie. Odsuwam swoje myśli. Jestem tu z jednego powodu, TYLKO jednego. Moja pieprzona bratanica, stara się zamienić moje życie w piekło. Jej pierdolony bogaty facet był na moim tropie, ale na szczęście udało mi się być zawsze o jeden krok przed nim. Mam więcej przyjaciół niż można by się spodziewać. Dawali mi cynk wystarczająco wcześnie, bym zdążył uciec do innego miasta. Ale jestem już cholernie zmęczony uciekaniem i nie mam zamiaru dłużej tego robić. Czas skończyć to, co zacząłem. I tym razem nic, ani nikt mnie nie powstrzyma. Tak, wydaje mi się, że teraz nieźle się zabawię z moją seksowną bratanicą. A kiedy z nią skończę, upewnię się, że ten fagas, nie będzie już jej chciał.

Strona 207

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 26 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Skylar Opuszczam studio baletowe i żegnam się ze swoją przyjaciółką. Teraz, kiedy nie muszę już pracować wieczorami, z przyjemnością przychodzę tu kilka razy w tygodniu i pomagam zaawansowanej grupie w treningach. Tak cudownie jest znów tańczyć przed ludźmi. Sebastian, kiedy tylko ma okazję, wkrada się na salę, by mnie oglądać. Na koniec każdego mojego występu, patrzy na mnie z dumą w oczach. Taniec sprawia, że kawałek po kawałeczku powraca do mnie moja była „ja” i od nowa uczę się jak żyć. Uwielbiam czuć się taka żywa. To on sprawił, że na powrót jestem sobą.

Czas leci jak szalony i zanim się obejrzę, kończę z sukcesem swój staż. Czas, który spędziliśmy ostatnio ze sobą był niesamowity i tak bardzo się cieszę, że moje życie znów wygląda w miarę normalnie. Z racji tego, że obie z siostrą kończymy szkołę w tym samym czasie, to jest to bardzo emocjonujący tydzień. W piątek wieczorem, patrzę razem z Sebastianem, jak moja siostra wchodzi na scenę w czapce i w todze. Kiedy po policzku spływają mi łzy dumy, on cały czas mocno ściska moją rękę. To właśnie jedna z takich chwil, kiedy chciałabym, żeby nasi rodzice byli tu z nami. Właśnie wtedy tęsknie za nimi tak bardzo, że aż boli. Uśmiecham się patrząc w niebo i wiem, że gdzieś tam są, promieniejąc z dumy. Sophie dostała pełne stypendium footballowe z Uniwersytetu Bostońskiego. Chociaż zajęcia zaczynają sie dopiero pod koniec sierpnia to już w przyszłym tygodniu jedzie na obóz piłkarski. Nie wiem czy jestem gotowa na tak rychłą rozłąkę. W sobotę wieczorem Sebastian, Sophie, Nik i Sara gratulują mi i Kylie, odebrania dyplomów z uczelni. Jestem bardzo poruszona widząc, że Sara przyszła, by zobaczyć moje jekatierinka

Strona 208

Mia Michelle - Rose of Thorne zakończenie roku. Sebastian zabiera nas wszystkich na obiad do restauracji, by odpowiednio to uczcić, i kiedy rozglądam się po twarzach tych wszystkich ludzi siedzących wokół naszego stolika, czuję ciepło w swoim sercu. Każdy z nich odegrał w moim życiu jakąś ważną rolę. Tak naprawdę, to teraz są moją rodziną, w każdym tego słowa znaczeniu.

Niestety Sebastian musi wylecieć jutro z samego rana, w jakichś sprawach biznesowych. Nie chce mnie budzić kiedy będzie wychodził, więc decydujemy się, że resztę wieczoru spędzę ze swoją siostrą. Będę tęskniła za jego ramionami tej nocy, ale nie mogę doczekać się, by spędzić babski wieczór z Sophie. Kiedy docieramy do domu, przed drzwiami wejściowymi stoi małe brązowe pudełko z UPS. - Założę się, że to kolejny prezent od twojego faceta. - Sophie drażni się ze mną. Uśmiecham się i zaczynam się bawić diamentowymi kolczykami, które dostałam od Sebastiana dzień wcześniej. -A co, jeśli to jest od twojego faceta? - Postanawiam jej dopiec. - Od Rylana? Pssshhh…. Nie, jest za tani. – żartuje i obie wybuchamy śmiechem. Podnoszę pudełko i zauważam na nim swoje imię. - Nie ma adresu zwrotnego... – Sophie wzrusza ramionami i otwiera drzwi do domu. - No otwórz to! - Mówi podekscytowana. Otwieram więc brązowe pudełko, i wyciągam mniejsze ze środka. Zdejmuję wstążkę ze srebrnego opakowania i powoli otwieram wieko. Odsuwam biały papier i widzę… duży kawałek zbitego szkła. Końcówkę ma ubrudzoną zastygłą krwią, która pokrywa również papier wokół. Bez problemu rozpoznaję, od kogo pochodzi paczka. Ogarnia mnie przerażenie i zatrzaskuje pudełko. Nie może tego zobaczyć! - Whoa siostrzyczko. Chyba ci się nie spodobało. Jak źle może to wyglądać? Czy ktoś wysłał ci toster albo coś w tym stylu? - Śmieje się, a ja wymuszam na sobie wątły uśmiech. - Nie… um… to od Sebastiana. Coś osobistego. Po prostu to odłożę. - Dukam. - Oh, nie wstydź się siostrzyczko! To nie tak, że ja nie wiem, co wasza dwójka wyprawia. Jesteście tak jakby trochę głośni, wiesz, o co chodzi, nie? Podnoszę brwi w zdziwieniu, kiedy ona stoi z jedna ręką na biodrze i śmieje się histerycznie.

Strona 209

Mia Michelle - Rose of Thorne - Idę na górę zmienić buty. Chcesz obejrzeć jakiś film? - Pyta mnie, ale ja ledwo rejestruję jej pytanie, bo moje myśli wciąż panicznie galopują, kiedy patrzę na paczkę. - Taaa, um… jasne. Brzmi świetnie. - Odpowiadam. Nerwowo zamykam drzwi na podwójną zasuwę i zasłaniam wszystkie rolety. Siadam na kanapie i podciągam kolana do brody. Powoli zaczynam kołysać się w przód i w tył, starając się przekonać samą siebie, że mój koszmar wcale nie powrócił. Nie ma go tu… po prostu chciał cię przestraszyć…nie ma go tu… nie może cię skrzywdzić.

Sebastian Kiedy byłem za miastem, tęskniłem za nią jak szaleniec. Nie było mnie zaledwie półtora dnia, a powitanie z nią było… niewiarygodne. Zaraz po powrocie zauważam, że moja dziewczynka staje się coraz bardziej odległa i zaczynam się o nią martwic. Nie sypia dobrze i jej koszmary z nocy na noc, stają się coraz gorsze. Praktycznie każdej nocy wykrzykuje imię Trevora, a ja nie mam pojęcia, dlaczego. Staram się być pomocny i chcę, by porozmawiała ze mną o swoich snach, ale ona wciąż się zapiera, że nic się nie dzieje. Myśli, że jestem przekonany, że śni jej się noc z wypadku, a ja nie chce by to się zmieniało. Chcę, żeby sama mi o tym powiedziała, kiedy będzie już na to gotowa, ale jestem przerażony widząc w niej takie zmiany. Wciąż szukam tego skurwiela, a kiedy go znajdę, tak dla ścisłości, zabiję go. Nikt nie będzie tęsknił za tym popierdoleńcem, wierzcie mi. Nienawidzę tego, że Skylar wciąż przechodzi przez niego takie piekło. Niech ten popieprzony gnój trzyma się od niej z daleka - tylko tego chcę. I jeszcze, żeby zniknął z jej snów. Wydaje się zrelaksowana, tylko wtedy, kiedy trzymam ją w ramionach. Jest w nich właśnie teraz i chcę, żeby już zawsze tak było. Delikatnie całuję ją w usta i powoli schodzę w dół jej nagiej piersi. Uwielbiam, kiedy u mnie nocuje. Nalegam, żeby się do mnie przeniosła, ale ona twierdzi, że musi poczekać, aż Sophie wyjedzie na obóz piłkarski. Odliczam dni, do momentu, kiedy w końcu będzie w moim łóżku każdej nocy. Powinienem wyjść dziś wcześnie na poranne spotkanie w firmie, ale obecnie mam dużo bardziej naglącą sprawę, która znajduje się zaraz za jej kurewsko niebiańskimi udami. Kiedy liżę jej plaski brzuch i przenoszę się niżej, jęczy z wciąż zamkniętymi oczami. Moja piękna bogini odchyla się i chwyta mnie za włosy, kiedy liżę jej mokre fałdki. Przysiegam, wiem że już to wcześniej mówiłem, ale nigdy nie nasycę się tą dziewczyną. Strona 210

Mia Michelle - Rose of Thorne Wchodzę w nią łagodnie. Tego ranka, nie potrafię tego wytłumaczyć, ale mam ogromną potrzebę bycia w niej. Raz za razem wślizguję się w jej boskie ciepłe wejście. Każde łagodne pchniecie przybliża ją do orgazmu. Kiedy w końcu krzyczy chwytając za prześcieradło, dochodzę gwałtownie i bez tchu oplatam ją ramionami, zatapiając twarz w jej gładkich lokach. Tak naprawdę, to nie muszę iść do pracy, prawda?

Skylar dalej pracuje w Thorne Enterprises. Zostaje główną projektantką na budowie Yunga w LA, a ja jestem z niej cholernie dumny, widząc jak świetnie radzi sobie z tą pracą. Kiedy widzę się z nią w biurze, jest mi trudno jak cholera trzymać ręce przy sobie. Wiedząc, że jest tuż za drzwiami, wymyślam każdą najgłupszą wymówkę, by tylko przyszła do mojego gabinetu. A kiedy już się w nim znajdzie, staram się jak najbardziej, by nie myślała o pracy albo o czymkolwiek z nią związanym. Tak, przyznaje… odwiedza mój gabinet wyjątkowo często. Cóż, ustalmy sobie jedną rzecz - wpadałoby tu coś wspomnieć o dźwiękoszczelnych ścianach…

Strona 211

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 27 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian - Tęsknię za tobą moja piękna, słodka dziewczyno - szepczę do telefonu. Wydaje się jakby minęło już, co najmniej sto lat, od kiedy ostatnio ją widziałem i czułem jej ciało. Obecnie jest w Bostonie i pomaga Sophie zadomowić się w jej nowym akademiku. Ostatecznie przekonałem ją, żeby wzięła mojego jetta, co znacznie ułatwiło przewiezienie wszystkich rzeczy, których Sophie potrzebuje w college’u. Zdecydowanie nie chciałem, żeby jechały samochodem przez cały kraj, a jeszcze bardziej chciałem uniknąć tego, by wracała sama. Sama myśl o tym sprawia, że robi mi się niedobrze. Jest tak cholernie uparta, że mało brakowało, a odrzuciłaby moją propozycję. Uwielbiam to, że ta kobieta jest taka niezależna, ale musi pozwolić mi się sobą zaopiekować. Jest moja, więc upewnię się, że zawsze będzie otoczona należytą opieką.

Kiedy nadchodzi czwartek, logiczne myślenie jest u mnie mocno zachwiane. Wraca dziś przed południem, więc dzwonię do Sary, by odwołała wszystkie moje spotkania, do końca tygodnia. Zamierzam odebrać moją piękną dziewczynę z lotniska, a potem przenieść jej wszystkie rzeczy do mnie. W końcu będziemy razem i nie planuję tego zmieniać. Patrzę jak mój samolot ląduje na lotnisku Austin-Bergstrom, i od razu czuję jak schodzi ze mnie całe napięcie. Pochylony nad swoim czarnym porsche, widzę jak wychodzi na zewnątrz. Jej długie, ciemne i błyszczące fale powiewają na wietrze. Ma na sobie krótką różową spodniczkę i top wiązany na szyi. Cholera! Ta kobieta za każdym cholernym razem zapiera mi dech w piersiach. jekatierinka

Strona 212

Mia Michelle - Rose of Thorne Natychmiast mnie zauważa, i zaczyna biec w moją stronę. Spotykamy się w połowie drogi i łapię ją w wypchane kwiatami ramiona. Moje serce jest już bezpieczne, ze mną. Nasze usta zderzają się, a języki zaczynają gorączkową walkę ze sobą. Nie chcę, by już kiedykolwiek mnie zostawiała… NIGDY. Cztery dni - a ja czułem jakby moje serce przestało bić. Bez niej moje życie nie istnieje. Nie ma pojęcia jak życiodajna jest dla mnie jej miłość. Jest moją linią życia. - Zabierz mnie do domu - szepcze mi do ucha, a ja mam wrażenie, że moja twarz zaraz wybuchnie, jeśli dalej będę się tak szeroko uśmiechał. Nie musi prosić dwa razy. Zabieram ją do domu - do naszego domu. Później przewieziemy jej rzeczy. - Tak, proszę pani. - Daję jej próbkę mojego teksańskiego akcentu, który tak bardzo lubi.

Resztę tygodnia spędziliśmy w „naszym” łóżku i …w „naszym” domu.

***

Moje życie jest teraz idealne w stu procentach. Mieszkamy razem już prawie miesiąc i moja dziewczynka wydaje się powracać do normalności. Już nie krzyczy przez sen i zaczynam myśleć, że może najgorsze jest już za nami. Po prostu chcę, żeby była szczęśliwa. Chcę zabrać od niej cały jej ból. Od dziś, aż po samą śmierć, będę się kurwa upewniał, że tak właśnie jest. Chcę, żeby zjadła dzisiaj ze mną lunch, ale Kylie właśnie wróciła od mojego kuzyna Nika z LA. Ta dwójka zdecydowanie wydaje się być w dobrych stosunkach i jestem naprawdę mocno zszokowany widząc, jak nawzajem hamują swoją dziką naturę. Myślę, że Nik w końcu zrozumiał, że spotkał, wtedy w klubie, swoją bratnią duszę. Tej nocy… uśmiecham się do siebie przypominając sobie nasz pierwszy raz. Pamiętam każdy niesamowity moment. To była jedna z najbardziej niezwykłych nocy w moim życiu. Każdą inną z reszty wspaniałych również spędziłem z nią. Całuje ją na pożegnanie i udaję, że się dąsam, kiedy wychodzi, by spotkać się z Kylie. Puszcza mi oczko i kreci głową, zanim pokazuje mi język. Jak powiedziałem.. mój kryptonit.

Strona 213

Mia Michelle - Rose of Thorne

Skylar Decydujemy się z Kylie, że zjemy lunch w naszej ulubionej tajskiej restauracji, która jest niedaleko mojej pracy. Przychodzi wcześniej i macha mi z nad naszego stolika. Nie widziałam jej od zakończenia roku i aż się skręcam, by odbyć jakąś babską rozmowę z najlepszą przyjaciółką. Delektujemy się lunchem i rozmawiamy o naszych Thornach. Wydaje mi się, że miedzy nią, a Nikiem, dzieje się coś poważnego. Nik przeprowadza się do Austin za miesiąc i otwiera tu nową restaurację, a moja przyjaciółka nigdy nie wyglądała na szczęśliwszą. Kylie od razu po ukończeniu studiów zaczęła pracę w Telko, znanej firmie reklamowej w Austin, i wydaje się być bardzo zadowolona z pracy w marketingu. Mówi, że jeśli sprawy pójdą w dobrym kierunku, to może nawet awansują ją na analityka. Te wszystkie dobre wiadomości od niej,bardzo mnie ekscytują. Wszystkim, których kocham wszystko się układa, i jestem mega szczęśliwa. Kiedy idę zapłacić za nasz lunch, kelner kręci głową i uśmiecha się do mnie. - Wszystko zostało już uregulowane, panno Rose. Mam nadzieję, że dobrze się bawiłyście. - Mówi kelner, a ja natychmiast orientuję się, że mój ukochany mężczyzna zrobił mnie w konia. Uśmiecham się do siebie… odpłacę mu się za to później. - Zadzwonię do ciebie niedługo i umówimy się na obiad. - Proponuję Kylie, zakładając torbę na ramię. - Świętnie kochana. Daj mi znać, jak Nik pojawi się w mieście, to spotkamy się wszyscy razem. - Odpowiadam radośnie. - Jesteśmy w kontakcie, laska. Podziękuj Sebastianowi za lunch, Skyster! – Śmieje się, i całuje mnie w policzek. Przytulamy się na pożegnanie i każda odchodzi w swoją stronę. Znajomy dźwięk z mojego telefonu informuje mnie o nowej wiadomości.

Strona 214

Mia Michelle - Rose of Thorne SEBASTIAN: KOCHAM CIĘ MALEŃKA! JA: NIE TAK JAK JA CIEBIE.:* Tak przy okazji - dzięki za lunch.

Z mojego telefonu rozlega się głupkowata melodia, ustawiona przy jego kontakcie, chichoczę i szybko odbieram. - Witaj moja słodka. Tęskniłem. - Jego głos rozlega się z głośnika. - Ahhh….pan Thorne jak mniemam. - Odpowiadam sarkastycznie. Natychmiast zaczyna się śmiać po drugiej stronie linii. - Miło spędziłaś lunch z Kylie? Nik, wydaje się być pod silnym urokiem twojej szalonej przyjaciółki - dodaje. - Nie jest szalona - chichoczę. Cóż… ok…więc jest tylko trochę szalona, ale jest wspaniałą najlepszą przyjaciółką. - Ona też nieźle zwariowała na jego punkcie. Coś musi być w tych Thornach, no nie? Żartuję, ale chwilę potem zasysam powietrze. Właśnie zauważam parę złych oczu, wpatrujących się we mnie przez ulicę. Zastygam w miejscu i czuję, że świat wokół mnie zaczyna wirować, a ciało ogarnia panika. Nie, to nie może być on… Trevor? Mrugam i przejeżdżam wzrokiem przez tłum ludzi. Nigdzie go nie widzę. Czy to w ogóle był on? Gdzie się podział? NIE! O BOŻE! Paraliżuje mnie strach i nie mogę oddychać. W klatce czuję okropny ból, zaczynają trząść mi się kolana i czuję, że zaraz upadnę. Ledwo pamiętam krzyk jakiejś kobiety, zanim uderzam głową o beton. Telefon spada na chodnik i ląduje niedaleko mnie. Głowa pulsuje mi od upadku, ale słyszę jak Sebastian gorączkowo wykrzykuje moje imię przez telefon. Czuję, że ludzie klękają wokół mnie i chwilę przed tym jak zamykam oczy widzę go w tłumie, po drugiej stronie ulicy. Jego złowrogi uśmieszek jest teraz jeszcze szerszy. Włosy ma dłuższe, a zorana twarz pokryta jest brodą, ale oczy, te oczy… nie ma wątpliwości… to on. Trevor wrócił. Nie pozwoli mi żyć… Zamykam oczy i poddaje się ciemności.

Strona 215

Mia Michelle - Rose of Thorne Budzę się z bólem głowy przez denerwujący dźwięk pikającego urządzenia. Otworzenie oczu jest cholernie bolesne, ale mrugam powoli i widzę salę szpitalną wokół siebie. Sebastian siedzi na krześle obok z ręką zaciśniętą na moim ramieniu. Mój nagły ruch straszy go, prostuje się i zbliża do mojego łóżka. Zauważam, że na zewnątrz jest ciemno. Jak długo byłam nieprzytomna? Wymusza zatroskany uśmiech. - Idę zawołać lekarza - mówi nerwowo. - Nie, zaczekaj. Jak długo byłam nieprzytomna? - Pytam go. - Prawie trzynaście godzin. Jakaś kobieta usłyszała, że krzyczę przez telefon, kiedy upadłaś. Dotarłem na miejsce, kiedy wkładali cię do karetki. Mój Boże, Skylar! Zdecydowanie wiesz jak wystraszyć człowieka na śmierć. Co się stało? Źle się czułaś czy coś? Kylie powiedziała, że nic ci nie było, kiedy się rozstawałyście - mówi zatroskany. - Nie, ja po prostu… nie wiem, co się stało. - Kłamię. Nie mogę mu powiedzieć… nie chcę, żeby wiedział. Pielęgniarka i lekarz na obchodzie przerywają naszą rozmowę. Lekarz informuje mnie, ze mam tylko lekkie wstrząśnienie mózgu i kilka siniaków na zebrach od upadku. Wszystko powinno być OK, i jutro z samego rana mnie wypuszczą.

***

Sebastian nie opuszcza mnie przez cały pobyt w szpitalu. Kiedy docieramy do domu, niańczy mnie aż do przesady i nie pozwala wychodzić mi z łóżka. Nie chcę denerwować Sophie, więc nalegam, by Sebastian do niej nie dzwonił. Szczególnie nie chcę, by wracała teraz do domu. Wiem, że Trevor nie zatrzyma się przed niczym by mnie skrzywdzić, a ja nie zniosę straty kolejnej bliskiej mi osoby. Moje koszmary powróciły i teraz nękają mnie prawie każdej nocy. Dzisiaj moje sny wypełnione są śmiejącym się ze mnie Trevorem, który tnie na kawałki moje piersi i twarz. Czuję szkło przecinające moje lędźwie, sięgające aż do kręgosłupa. Czuję alkohol w jego oddechu, kiedy zmusza mnie do pocałunku. Zrywam się z łóżka i odrzucam kołdrę. Ledwo zdążam dobiec do łazienki i wymiotuję do toalety, instynktownie wyczuwając Sebastiana za mną. Trzyma mi włosy, do momentu, kiedy moje torsje się kończą. Staram się go przekonać, że czasem wymiotuję przez swoje koszmary, ale nie wydaje się być przekonany. Nie jestem w stanie mu tego powiedzieć. Strona 216

Mia Michelle - Rose of Thorne Rozbieram się i wchodzę pod prysznic. Kiedy ciepła woda spływa po moich włosach, na minutę się wyłączam. Czuję, że Sebastian rusza się za mną…, ale ja nawet nie drgnę. Jestem odrętwiała… zagubiona.

Bez słowa zaczyna delikatnie wmasowywać szampon w moje włosy. Jestem jak zombie i pozwalam mu na całkowitą kontrolę nad swoim ciałem. Kiedy kończy, zakręca wodę i otula mnie grubym ręcznikiem, by wytrzeć wodę z mojego ciała. Potem zanosi mnie do sypialni i delikatnie rozczesuje moje włosy. Zakłada mi przez głowę jeden z jego Tshirtow, podnosi kołdrę i przyciąga mnie do siebie. Powoli masuje mi plecy, opierając brodę o moją głowę. Zaczynam odprężać się w jego ramionach i po jakimś czasie wytrącam się z transu. - Kocham cię skarbie. Wszystko będzie dobrze, tylko zamknij oczy. Jesteś przy mnie. Śpij moja słodka… śpij. - Szepcze kojąco w moje mokre włosy. Całuje mnie w czoło i przyciąga bliżej do siebie. Przy łagodnym masażu, odpływam wreszcie w jego kochających ramionach. Jestem bezpieczna.

Trevor Wciąż wygląda zajebiście seksownie… ta moja bratanica. Może to robi ze mnie jakiegoś chorego perwersa, ale kogo do chuja by to obchodziło? Pamiętam jak seksownie wtedy wyglądała leżąc na łóżku. Gdyby tylko wtedy kurwa ze mną współpracowała, to nie musiałbym robić jej krzywdy. Ale CHOLERA tak dobrze to wyglądało kiedy ciąłem jej piersi szkłem. To był dla mnie swojego rodzaju fetysz. I uwierzcie mi, dobrze mi z takim pojebanym spaczeniem. Byłem wściekły, kiedy się okazało, że ta suka - moja matka, wszystko jej zostawiła, więc użyłem swojej władzy opiekuńczej, by oskubać ją do ostatniego pensa, zanim nawet zorientowała się, że zniknąłem. Miałem zamiar bez zwłoki wyjechać z miasta, ale wtedy ona wyleciała z tymi cholernymi papierami. Wiedziałem, że i tak zabiorę pieniądze i ucieknę, ale postanowiłem także zabrać ze sobą kawałek niej. Niestety przerwano mi wtedy, ale coś mi się widzi, że drugi raz nikt nam nie przeszkodzi. Nie z planem, który mam w zanadrzu. Tym razem, upewnię się jak cholera, że wszystko pójdzie jak trzeba.

Obserwuję ją od kilku tygodni.

Strona 217

Mia Michelle - Rose of Thorne Bardzo spodobał mi się strach w jej oczach, kiedy w końcu mnie rozpoznała. Nie mogę się doczekać, by znów zobaczyć to przerażenie, kiedy będę ją rznął do utraty tchu. Tym razem, kiedy skończę i JEŚLI pozwolę jej żyć… nie zechce jej już żadne ludzkie stworzenie. Szkło pozostawia na ciele śmieszne blizny, a ja planuję pozostawić na niej swój znak. Ten pierdolony kutas, jej chłoptaś, już jej nie zechce, kiedy zostawię na niej swój znak… w środku i na zewnątrz.

Skylar Przerażona… taka jestem od dnia, kiedy go zobaczyłam. Nie mogę nawet iść ulicą, by nie dostać ataku paniki. Wiem, że jest gdzieś w pobliżu, obserwując mnie, tylko czekając na odpowiedni moment. Wiem, że powrócił tylko z jednej powodu… z zemsty. Muszę powiedzieć Sebastianowi, ale nie potrafię tego zrobić. Nie będzie mnie już chciał, kiedy pozna moją mroczną przeszłość. Jestem zawstydzona, że mój własny wujek mi to zrobił. Miałam nadzieję, że Trevor po prostu zniknie i zostawi mnie w spokoju.

Sebastian wyjechał do Nowego Jorku na jakieś ważne spotkanie z klientem. Wyjechał tego ranka i po raz pierwszy nie prosił mnie, bym z nim pojechała. Zgaduję, że znudziły go już moje wszystkie odmowy. Po prostu zawsze mam wrażenie, że będę mu niepotrzebnie wchodziła w drogę, jeśli z nim pojadę. Postanowiłam, że popracuję dziś w domu, żeby nie musieć opuszczać penthouse,’u, który jest bardzo dobrze zabezpieczony. Cieszę się, że jest to jedno z najbezpieczniejszych miejsc, w jakich mogłam się znaleźć. Nie czułam się bezpiecznie od dnia, kiedy Trevor mnie zaatakował. Zawsze towarzyszyło mi paranoiczne uczucie, że może on wrócił. Zmiana zamków była jedynym zabezpieczeniem, jakie miałam w starym domu, ponieważ nie było mnie stać na założenie systemu alarmowego. O czym nie pomyślałam to to, że zagrożenie może przyjść przez telefon. - Halo? - Odbieram telefon w penthousie. - Witaj moja droga, słodka bratanico. Jak się masz? - Jego złowrogi ton przeszywa mnie na wskroś. Całe ciało trzęsie mi się niekontrolowanie. - Co… czego chcesz Trevor? Proszę, dlaczego po prostu nie zostawisz mnie w spokoju? - Błagam go desperacko.

Strona 218

Mia Michelle - Rose of Thorne - Właściwie to dzwonię, żeby się z tobą dogadać. Widzisz… przez ciebie muszę wciąż uciekać. Słyszałem, że masz bardzo bogatego faceta. Jestem pewny, że za pewną sumkę, możesz się mnie pozbyć ze swojego życia. Powiedzmy 20 tysięcy i akt własnościowy domu? Chcę go sprzedać. W końcu powinien należeć do mnie. - Nie mam takich pieniędzy Trevor, wiesz o tym! - Jestem pewny, że ten twój lalusiowaty chłopak nie będzie miał takiego problemu - Nie wciągaj w to Sebastiana! - Odpalam. - Oooooh… wciąż zadziorna, co nie? MMMmmm. Naprawdę to w tobie lubię, Skylar. – Mówi, a ja powstrzymuję się od wymiotów, które teraz podeszły mi do gardła. - Cóż, jeśli nie chcesz by twój chłoptaś dowiedział się wszystkiego o nas, to lepiej spotkaj się ze mną w domu dzisiaj po południu, i miej ze sobą kasę. - Ale…- przerywa mi. - O 14, Skylar… i przyjdź sama. Och i jeśli nie przyjedziesz, to może pójdę odwiedzić swoją drugą słodką bratanicę. Słyszałem, że Boston jest uroczy o tej porze roku - grozi. Skąd on wie, gdzie ona jest? - Ty sukinsynu zostaw ją w spokoju, rozumiesz? Spotkam się z tobą i przyniosę tą kasę, ale masz jej nie dotykać! - Wrzeszczę do słuchawki. - 14, Skylar. - Znów mnie ostrzega i się rozłącza. Stoję, ściskając telefon, który teraz jest zupełnie głuchy. Spotkam się z nim. Nie mam innego wyjścia. Na koncie mam tylko 2 tysiące. Skąd wytrzasnę resztę? Czując turkusowy naszyjnik na swojej szyi wiem, że nie mam żadnego wyboru. Zobaczymy, czy to wystarczy, by pozbyć się go na zawsze. Nerwowo spoglądam na zegar i chwytam za kluczyki. Telefon wygrywa znajomą mi melodię, a ja zastanawiam się czy odebrać. Wahając się, przejeżdżam palcem po ekranie i mówię. - Jak tam w Nowym Jorku? Pytam go starając się, by mój glos był spokojny i stonowany. - Samotnie i dlatego mam do ciebie prośbę. Pakuj torbę i bądź na lotnisku o 15. Chcę, żebyś była tu ze mną kochanie. Stęskniłem się za tobą - prosi mnie łagodnie. Nie chcę, by wyczuł, że coś jest nie tak, więc się zgadzam. - Ok. przyjadę. - Udaje mi się powiedzieć. - Świetnie! Do zobaczenia wkrótce! Kocham cię! - Mówi podekscytowany. Strona 219

Mia Michelle - Rose of Thorne - Ja ciebie bardziej. - Odpowiadam i rozłączam się. Wiedz, że cię kocham Sebastianie. Muszę pośpieszyć się i pojechać do banku, jeśli mam się wyrobić na czas. Nie zwracam uwagi na to, jakie ciuchy wrzucam do torby i wychodzę z domu. Muszę spotkać się z Trevorem i zakończyć to… raz na zawsze. Modlę się tylko o to, żeby teraz naprawdę zostawił nas w spokoju - na dobre.

Strona 220

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 28 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Chcę, żeby dzisiejszego wieczora wszystko było idealnie. Jett jest zatankowany i gotowy by wyruszyć w każdej chwili, a pomoc domowa już przyszykowała się na nasz przyjazd. Przeszło dwa tygodnie noszę przy sobie małe aksamitne pudełeczko, a teraz dwoje się i troję, by zadbać o każdy najmniejszy szczegół. Zasługuje, by to było wyjątkowe, więc planuję sprawić, że ten wieczór zapamięta na całe życie. Myśli, że jestem w Nowym Jorku, ale tak naprawdę cały dzień byłem zajęty przygotowywaniem wszystkiego. Wyślę ją do mojego prywatnego domku, na plaży w Cabo San Lucas61. Nie mogę się doczekać, by zapytać ją, czy zostanie moją żoną. Z radością poślubię ją chwilę potem, na tej plaży jeśli tylko zechce. Właśnie TAK BARDZO chcę, by była moja. Nerwowo zerkam na zegarek, który wskazuje już 15:35.

61

Nie mogłam się powstrzymać – Meksyk, i jeszcze ta plaża….normalnie bajka….. mmm

jekatierinka

Strona 221

Mia Michelle - Rose of Thorne Gdzie jesteś Skylar? Pisałem do niej już z milion razy, a kiedy próbowałem się do niej dzwonić, za każdym razem włączała się poczta głosowa. Po kolejnych 30 minutach wiem, że coś jest nie tak. Czuję to. To dziwne uczucie - że jej nie ma, sprawia, że ściska mi się żołądek. Znów próbuję dodzwonić się do penthouse’u, ale wciąż nie mam żadnej odpowiedzi. Dzwonie do konsjerża, a ten mówi mi, że Skylar wyszła przed 14. Miała więc mnóstwo czasu, żeby dotrzeć na lotnisko, zatem gdzie ona jest? Lawiruję miedzy samochodami i jak szaleniec jadę do jej domu na przedmieściach. Kiedy dojeżdżam na miejsce czuję ulgę, widząc jej BMW na podjedzie. Parkuję obok niego i wyłączam silnik. Wszystkie rolety są zasłonięte, a tylne drzwi są otwarte na oścież. Natychmiast orientuje się, że coś zdecydowanie jest nie tak. Wyskakuję z samochodu i biegnę za stary dom. Szyba w drzwiach jest wybita, i słyszę jak szkło chrupie pod moimi stopami kiedy ostrożnie wchodzę do środka. Czysty terror wypełnia moje ciało i czuję, jak wali mi serce. Gdzie jesteś kochanie? Dlaczego wszędzie jest szkło? Staram się znaleźć jakąś logikę w tej całej sytuacji. Może chciała dostać się do środka i musiała zbić szybę. Może drzwi są już takie stare, że same się rozpadły. Staram się wymyślić coś innego, ale wiem, że na pewno nie stało się nic dobrego. Własne mam ją zawołać, kiedy słyszę jej przytłumione krzyki dochodzące z wnętrza domu. Kiedy ostrożnie wychodzę zza rogu widzę ją. Jej piękna twarz jest przerażona i czuję jak serce opada mi do żołądka. Siedzi na środku salonu, przywiązana ścisło do jednego ze starych drewnianych kuchennych krzeseł. Usta ma zaklejone taśmą, a jej ubrania są porozrywane, eksponując biustonosz i brzuch. Krew spływa po jej twarzy, choć stara się trzymać głowę wysoko, wciąż opada jej do dołu. Trevor podchodzi do niej powoli i gwałtownie chwyta jej włosy całą garścią, by podnieść jej głowę do niego. Ogarnia mnie mordercza furia. Zabije tego skurwiela! Właśnie, kiedy mam wparować do pokoju, on podnosi pistolet i celuje w jej pierś. Płacze i krzyczy, kiedy całuje jej obnażoną szyje i ściągą z niej spódnicę. - Jesteś zbyt kurewsko seksowna, dla twojej własnej zguby, moja droga bratanico. Wezmę, co chciałem wziąć tamtej nocy. Kiedy z Tobą skończę… wydaje mi się, że złożę Strona 222

Mia Michelle - Rose of Thorne wizytę swojej drugiej siostrzenicy, w college’u. Przekaże jej twoje pozdrowienia. Co o tym sadzisz? - Dręczy ją i silnym pociągnięciem zrywa taśmę z jej nabrzmiałym ust.

- ZOSTAW JĄ TY PIERDOLONY GNOJU! DOTKNIESZ JĄ, A CIĘ ZABIJĘ! ROZUMIESZ MNIE? - Skylar gniewnie krzyczy przez ból. Ciągnie za więzy i ze wszystkich sił stara się z nim walczyć, ale on chwyta ją za włosy i uderza jej głową w oparcie krzesła. Opada bez sił i widzę, że jest zdezorientowana. Skradam się wokół pokoju i przygotowuję do ataku. Proszę cię, wytrzymaj kochanie… - Och naprawdę? - Odrzuca głowę do tylu i wybucha śmiechem. - Cóż zobaczymy moja droga. Będzie ci okropnie ciężko to zrobić, kiedy będziesz martwa! Ogarnia mnie wściekłość. Sięgam po duży nóż z otwartej kuchennej szuflady i powoli zbliżam się do salonu. Jest zbyt nakręcony albo na jakimś haju, i nie dostrzega za sobą żadnego ruchu, ale nagle stara drewniana podłoga trzeszczy i zdradza moją obecność. Kiedy odwraca się do mnie twarzą, wbijam mu nóż prosto w brzuch, po czym upada do tylu. Pistolet wyślizguje mu się z ręki i przejeżdża po podłodze. Gorączkowo podchodzę do Skylar i staram się ją rozwiązać. Jej lewe oko jest tak spuchnięte, że nic przez nie widzi. Wciąż też traci przytomność. Och, moja słodka piękna dziewczyna! Jej ciało jest pocięte głębokimi ranami i straciła już dużo krwi. Jestem przerażony jak cholera, kiedy próbuje ją uwolnić z więzów. - Shhh…. Kochanie, jestem tutaj… wytrzymaj. Już cię stąd zabieram. - Staram się ją zapewniać, dalej męcząc się ze sznurami. Jeszcze tylko jedno pociągniecie i będzie wolna. Wciąż ma związane ręce, kiedy czuję szerokie ostrze wbijające się w moje ramie. Ból przeszywa moje ciało i szybko odwracam się, by stanąć z nim twarzą w twarz. Ignorując ból rzucam się na niego. Obaj staczamy walkę na zimnej podłodze. Desperacko wyciąga rękę po pistolet, ale udaje mi się kopnąć go dalej. Sięga za mnie i przekręca nóż, który wciąż znajduje się w moim ramieniu. Krzyczę z bólu. Muszę do niej dotrzeć… muszę ją stąd zabrać. Adrenalina wypełnia moje ciało i przypilam go do podłogi. Zaczynam walić jego głową o posadzkę, a on pluje mi krwią w twarz. Wciskam mu pieść w brzuch, z którego wciąż sączy się krew. Jak wariat śmieje mi się w twarz. Chwyta kawałek szkła z podłogi i wbija go w moje ramie. Raz za razem uderzam go, aż przestaje się ruszać. Strona 223

Mia Michelle - Rose of Thorne

Z trudem się podnoszę, by wyjąc z ramienia nóż. Gorączkowo chwytam za rączkę i wyścigam go. Kiedy w końcu ostrze wychodzi, skórę mam jak w ogniu i czuję, że z bólu zamazuje mi się obraz. Kuśtykam kawałek i upadam na kanapę, ale zwalczam słabość i podnoszę się. Muszę się do niej dostać. Natychmiast się odwracam, kiedy słyszę, jak krzyczy błagając o życie. - NIE…PROSZĘ… NIE!! - A potem bezsilnie patrzę, jak Trevor wbija w jej pierś duży kawałek szkła. Patrzy na mnie z przerażeniem, walczy o oddech, a później upada na podłogę. - NIEEEEEEEEE!!!! - Krzyczę. W mgnieniu oka zauważam obok siebie pistolet i podnoszę go z podłogi. Bez wahania wymierzam i strzelam. Jeden strzał, prosto w głowę Trevora i jego ciało pada martwe, ale strzelam do trupa dopóki nie kończy mi się magazynek. Gorączkowo czołgam się do jej ciała. Krew wypływa z jej piersi, kiedy skręca się z bólu. - KOCHANIE… WYTRZYMAJ … KOCHAINIE… POMOC JUŻ JEDZIE….O BOZE… SKYLAR...! PROSZĘ SKYLAR, OTWORZ OCZY…KOCHAM CIE! PROSZĘ… PROSZĘ NIE ZOSTAWIAJ MNIE SKYLAR! Słyszę syreny na podjeździe i jestem wdzięczny sąsiadom, którzy musieli zadzwonić po pomoc. - SĄ KOCHANIE…POMOC JUŻ JEST! TYLKO WYTRZYMAJ! - Krzyczę trzymając ją w ramionach. O DOBRY BOŻE! Jest tak dużo krwi.. PROSZĘ CIĘ PANIE, NIE MOGĘ JEJ STRACIĆ! Jej ciało jest strasznie zimne, więc trzymam ją przy sobie, by trochę się ode mnie ogrzała. Zamyka oczy i czuję, że jest całkowicie bezwładna. Łzy spływają mi po twarzy, ale nie przestaję kołysać jej w swoich ramionach. Kiedy pomoc medyczna wbiega do domu, musi mnie od niej odepchnąć. Czekam bezsilnie patrząc jak pospiesznie zaczynają ją ratować. Słyszę jak przez radio wzywają pomoc powietrzną i już wiem, że jest z nią bardzo źle. Z przerażeniem, przypatruję się, jak przygotowują ją do transportu. Nigdy w życiu nie czułem się bardziej bezradny.

Strona 224

Mia Michelle - Rose of Thorne Po kliku minutach słyszę dodatkowe syreny i chwilę po tym helikopter ląduje na ulicy. Teraz wszyscy sąsiedzi stoją na swoich podwórkach, wścibsko patrząc jak ją niosą do helikoptera. Nie chcąc zostawiać jej ani na sekundę podążam za noszami. - Przepraszam, ale nie mamy dla pana miejsca. Sanitariusze zawiozą pana do szpitala karetką. - Wyjaśnia pielęgniarka. Jestem sparaliżowany, kiedy odsuwają mnie od wejścia i zamykają drzwi. To nie może być ostatni raz, kiedy ją widzę… po prostu nie może być. Bezsilnie opadam na kolana i patrzę jak helikopter startuje z ulicy. Jestem tak skupiony na locie, że ledwo zauważam, że pielęgniarka musi mną potrząsać, by zmusić mnie do wstania i pójścia za nią do czekającego ambulansu. W drodze do szpitala musieli zabandażować mi ramię, ale jestem w takim szoku, że nawet tego nie zauważyłem. W sekundzie, w której docieramy do wejścia szpitala, jak strzała wycinam z pojazdu i wbiegam do środka. Oczywiście nikt nie chce udzielić mi żadnej informacji, bo Skylar jest obecnie na OIOM-ie. O Boże… proszę powiedzcie mi, że ona żyje! Ręce mi się trzęsą, ale udaje mi się zadzwonić do Kylie i do siostry Skylar, Sophie. Poprosiłem Sarę, by załatwiła wszystkie niezbędne formalności związane z bezzwłocznym przylotem Sophie do szpitala. Kylie pojawia się chwilę później i kieruje się prosto do punktu informacyjnego w poczekalni, żądając wiadomości o stanie Skylar. Kiedy jej się nie udaje, wydziera się na młodą dziewczynę siedzącą po drugiej stronie lady. Mina jej rzędnie, kiedy w końcu odnajduje mnie wzrokiem. Moja koszula jest poplamiona zarówno moją krwią jak i Skylar, a moja twarz jest pocięta i posiniaczona od walki. Jestem przekonany, że wyglądam tragicznie.

***

Minuty zamieniają się w godziny, a ja już wychodzę z siebie. Wciąż nachodzę personel i grożę im, że wykupię ten cały pierdolony szpital, jeśli nie poinformują mnie o jej stanie. Trzy godziny po przyjeździe tutaj, wysoki wyglądający na zmęczonego lekarz, wchodzi do poczekalni. Praktycznie atakuję go na wejściu. Kiedy siada koło nas, ma śmiertelnie poważny wyraz twarzy. PROSZĘ CIĘ BOŻE, NIECH ONA ŻYJE! NIE POTRAFIĘ BEZ NIEJ ŻYĆ! Strona 225

Mia Michelle - Rose of Thorne - Panna Rose straciła masę krwi. Szkło chybiło o milimetry od ważnych organów wewnętrznych, ale przeszła kilka wstrząsów głowy podczas napaści. Teraz znajduje się w stanie krytycznym, a ja jestem bardzo zmartwiony tym, że strąciła tyle krwi. Jej ciało doznało szoku w momencie przyjazdu i jej siły witalne zmalały niemalże do zera. Obawiam się, że nie mogę nic państwu powiedzieć, dopóki nie dowiemy się jak goi się jej ciało. Jest bardzo źle, panie Thorne. Nie zamierzam kłamać. Upewnię się, że przez noc pielęgniarki będą pana informowały o jej stanie. - Proszę, mogę ją zobaczyć? PROSZĘ, doktorze, muszę ją zobaczyć! – Błagam, jak nigdy nie błagałem. – Panie Thorne, może pan ze mną wejść, ale tylko na chwilę. Przykro mi, ale nie może pan zostać dłużej. - Ostrzega lekarz. Podążam zaraz za nim na odział OIOM-u. - Chcę, żeby się pan przygotował. Musieliśmy podłączyć ją do wielu maszyn. Poza tym jest bardzo opuchnięta i blada. Przytakuję na jego słowa, ale nic, powtarzam nic, nie mogło przygotować mnie na to, co widzę. Moja piękna, słodka dziewczyna leży bez życia, a maszyna oddycha za nią. Waham się podchodząc do niej bliżej. Cały się trzęsę… nigdy nie byłem tak przerażony. Jej lewe oko jest tak spuchnięte, że zastanawiam się czy jeszcze kiedykolwiek będzie na nie widziała. Sięgam po jej matowe loki i odgarniam je z jej twarzy. Spostrzegam, że krztuszę się szlochając. - Skarbie, PROSZĘ… PROSZĘ, wróć do mnie! Nie potrafię żyć bez ciebie. Oh, moja słodka dziewczynko… PROSZĘ obudź się. KOCHAM CIĘ SKYLAR… proszę… PROSZĘ… SKARBIE… nie opuszczaj mnie! - Szlocham w jej szyję. Lekarz delikatnie odciąga mnie od niej i wychodzimy z sali.

Rozgorączkowana Kylie biegnie do mnie, kiedy przechodzę przez podwójne drzwi i chwytam ją w mocny uścisk. - Cokolwiek jest dla niej potrzebne, doktorze. Chcę, żeby miała najlepszą opiekę. Sprowadźcie najlepszych specjalistów z całego świata. Pieniądze nie stanowią problemu, jeśli chodzi o nią. Lekarz kiwa głową i kładzie mi rękę na ramieniu. - Synu, jest w najlepszych rękach. Już konsultowaliśmy się z innymi specjalistami. W tej chwili, musisz się modlić za tą młodą damę. Lekarze już zrobili, co w ich mocy, teraz kolej na Boga. Ty też musisz trochę odpocząć, synu. Czy ktoś już to widział? - Pyta podnosząc przesiąkniętą krwią koszulę i patrzy na ranę w ramieniu.

Strona 226

Mia Michelle - Rose of Thorne - Nie proszę pana. Jeszcze nie. – Odpowiadam, a on unosi brwi. - Chodź za mną synu. - Mówi i idzie do malej sali.

Piętnaście szwów później, lekarz ściska mi dłoń i woła pielęgniarkę, by się mną zaopiekowała. Gówno mnie to teraz obchodzi i prawie w ogóle nie słucham, co do mnie mówi, kiedy z powrotem wkładam koszulę. Chce tylko wiedzieć, co ze Skylar.

Godzinę później, zdruzgotana Sophie wbiega do szpitala. Natychmiast wpada w panikę widząc mnie, więc Kylie przytula ją, próbując ukoić jej zszarpane nerwy. - Nie mogę jej stracić Kylie. Tylko ona mi została. Słowa Sophie przeszywają mnie na wylot, więc odchodzę i idę dopóki nie docieram do malej kapliczki na końcu korytarza. To właśnie tu robię coś, czego przyznaję ze wstydem, nie robiłem od dzieciństwa… klękam na podłodze i zaczynam się modlić. Minęło już prawie osiemnaście lat, od kiedy ostatni raz siedziałem z moją matką w kościele, ale nagle to wszystko wraca do mnie w tej chwili. Składam ręce i modlę się z całego serca i z całej mojej duszy. Proszę, Panie, ona jest całym moim życiem. Nie zabieraj jej ode mnie!

Skylar Czuję się jakbym płynęła w niekończącej się błogości. Uspokajające ciepło przepływa przez moje ciało i wydaje się, że świat wokół mnie zwolnił. Widzę twarze mamy i taty - oboje uśmiechają się do mnie, z otwartymi ramionami. Sięgam do nich, ale nie mogę ich chwycić. Im jestem bliżej, tym bardziej się oni oddalają. NIE! Dlaczego nie mogę ich dosięgnąć? Coś mnie głaszcze i czuję przeszywający ból w piersi. Alarm się włącza, kiedy staram się nerwowo ściągnąć z twarzy maskę. Słyszę jego cudowny głos wołający moje imię. - Skarbie! - Woła Sebastian. – DOKTORZE! BUDZI SIĘ! - Krzyczy, ale nie opuszcza mojego łóżka. Przeszukuję jego przerażoną twarz.

Strona 227

Mia Michelle - Rose of Thorne Nie mogę oddychać…coś mnie dusi i dźga w pierś. Lekarz i pielęgniarka trzymają mnie, bym nie wstawała, a ktoś inny wbija mi igłę w wenflon, przez co świat znowu zwalnia. Patrzę w jego lśniące bursztynowe oczy … a potem znów widzę błogą ciemność.

*** Budzę się słysząc pikający dźwięk, ale tym razem trzyma mnie ciepła dłoń. Otworzenie oczu boli, ale mimo wszystko podnoszę powieki. W pokoju jest ciemno, ale światła maszyn oświetlają jego piękną twarz. Jego głowa spoczywa na łóżku, ale reszta ciała jest wyprostowana na krześle stojącym koło mojego łóżka. Wpatruję się w jego przystojną twarz pogrążoną we śnie. Czuję się tak, jakby minęły lata od momentu, kiedy widziałam go ostatnio. Jest nieogolony, a jego ubrania są pomięte. Wszystko mnie boli, ale wysilam się, by uścisnąć jego dłoń. Udaje mi się, a on zrywa głowę z łóżka, patrząc na mnie z niedowierzaniem i potykając się wstając. - Och skarbie byłem taki przerażony, że cię strąciłem! - Łzy spływają po jego twarzy, pochyla się nade mną i delikatnie muska moje wargi swoimi. Kiedy przytyka do mnie czoło, czuję jego słone łzy. Szepcze podziękowania do Boga, w którego nawet nie wiedziałam, że wierzy. - Idę po lekarza. – Mówi, a ja mrugam i staram się potrzasnąć głową. Udaje mi się ścisnąć jego place. Podnosi moją dłoń do ust i ją całuje. - Kocham cię skarbie, tak bardzo. Nie wiem, co bym zrobił, jeśli byś… - znów zaczyna płakać, a ja ściskam jego dłoń by zapewnić go, że mną wszystko OK. Sebastian stoi nade mną i po prostu napawa się moim widokiem. Nasze oczy rozmawiają z duszami. Żadne słowa nie muszą być wypowiedziane. Jeszcze raz całuje moje czoło i wychodzi z pokoju, by zawołać pielęgniarkę. Kilka minut później, do sali wchodzą lekarz i pielęgniarka w podeszłym wieku. Po badaniu rozmawiają ze mną krótko, a potem mówią coś na zewnątrz Sebastianowi. Zaraz wraca z moją siostrą i Kylie. Daje nam chwilę i wychodzi na korytarz.

Sophie płacze w moje ramię, kiedy rozmawiamy o tym, co się stało, a Kylie jest emocjonalnym wrakiem więc siedzi tylko i trzyma mnie za rękę. Szybko się męczę, więc obie obiecują, że przyjdą jutro z samego rana. Po ich wyjściu słyszę, że drzwi cicho się otwierają i zamykają. Sebastian chwyta za moją dłoń i siada koło mnie.

Strona 228

Mia Michelle - Rose of Thorne - Lekarze mówią, że zdrowiejesz w niesamowicie szybkim tempie. Chcą cię zatrzymać przynajmniej do końca tygodnia. Twoje gardło bardzo ucierpiało w walce i od respiratora, więc nie wolno ci mówić. Byłaś nieprzytomna prawie cztery dni skarbie, i nie sądzę, żebym kiedykolwiek więcej się modlił niż teraz o to, by ujrzeć jeszcze te piękne oczy. Wiesz, dlaczego tu jesteś? Pamiętaj - tylko kiwaj głową, nic nie mów. Udaje mi się przytaknąć i pojedyncza łza spływa mi po policzku. - Nie, proszę, kochanie… już po wszystkim. Nie płacz przez tego gnoja. Nie żyje i już nigdy więcej cię nie skrzywdzi. Przysięgam Skylar, już nikt NIGDY cię nie skrzywdzi! Obiecuje mi, trzymając mnie w swoich silnych ramionach. Nie mogę dłużej wytrzymać. Już nie walczę ze łzami, które tak długo dusiłam w sobie. Wcześniej to były łzy strachu, teraz to łzy miłości i ulgi. Całuje mnie w policzek i patrzy na mnie z poważnym wyrazem twarzy. - Mam ci coś do powiedzenia kochanie. Tak naprawdę nie byłem w Nowym Jorku. Miałem zamiar zaskoczyć cię na lotnisku. Po prostu pozwoliłem, by wszyscy uwierzyli, że wyjechałem, żeby nie zepsuć niespodzianki. Przeraza mnie fakt, że on wiedział, że nie ma mnie w pobliżu. Policja powiedziała, że planował to od miesięcy. Czekał na odpowiedni moment i wykorzystał go. Jak mogłem być na tyle głupi, żeby nie upewnić się, że nikt cię nie śledzi? Myślałem, że potrafię cię ochronić, ale wszystko, co robię rani cię. - Ściskam jego rękę i kręcę głową, by temu zaprzeczyć. Jestem zdezorientowana. - Wcale by się tu nie pojawił, gdybym nie zaczął wyszukiwać wszystkich możliwych informacji na jego temat. Kiedy byliśmy już razem miałaś koszmar. Byłem przerażony, kiedy zaczęłaś wykrzykiwać jego imię przez sen. Na początku pomyślałem, że to tylko zły sen, ale zdarzało Ci się to zbyt często, bym mógł uznać, ze to czysty przypadek. Więc, mam kogoś, kto zajmuje się dla mnie pewnymi sprawami. Mój informator poznał tożsamość Trevora i jego powiązania z Tobą. Dokopał się także do kartotek policyjnych, Skyalr. Wiem, co ten chory kutas ci zrobił. Dlaczego nie zaufałaś mi wystarczająco, by o tym opowiedzieć, kochanie? Dlaczego? – Pyta, a ja mrugam szybko, by powstrzymać łzy. Unikam jego spojrzenia. Jestem przerażona, że wie o tym. Jestem też zawstydzona, że oglądał mnie na tych wszystkich zdjęciach. Odsuwam się od niego i chowam twarz w dłonie. - Hej… nie, kochanie. Nie masz się, czego wstydzić. Chciałbym po prostu, żebyś mi wtedy zaufała i pozwoliła sobie pomóc. Kiedy zobaczyłem te rany i siniaki, chciałem zabić go gołymi rękoma. Nie będę kłamał. Szukałem go właśnie z tego powodu. Nie obchodziły mnie konsekwencje… chciałem, żeby zapłacił za wszystko o ci zrobił. Cały czas wymykał się nam z rąk, ale nie miałem pojęcia, że wróci tutaj, by cię dopaść. Tak mi przykro, że znów cię skrzywdził, skarbie. Załadowanie tej kuli prosto w jego łeb, było najlepszą ręczą, jaką udało mi się w życiu zrobić. Szkoda tylko, że nie zrobiłem tego wcześniej. - Mówi i powoli wspina się na moje łóżko, by usiąść obok mnie.

Strona 229

Mia Michelle - Rose of Thorne - Tak bardzo cię kocham Skylar…tak kurewsko mocno, skarbie. Kiedy zobaczyłem, jak wbija ci szkło w pierś, myślałem, że umrę na miejscu. Wystrzeliłem w niego cały pieprzony magazynek. – Mówi, a ja przytulam się do jego drżącego ciała. Udaje mi się podnieść dłoń do jego twarzy i siedzimy tak płacząc razem, dopóki oboje nie odpływamy w sen.

Mój bohater. Uratował mnie przed potworem, więc, dlaczego się karze? Pielęgniarka znajduje nas śpiących w moim łóżku. Chociaż wydaje się, że cala sytuacja ją bawi, nakazuje Sebastianowi, by dał mi odpocząć. Jednak ani razu nie opuszcza mnie na dłużej niż godzinę.

***

Czas powoli płynie do przodu i czwartego dnia zostaję zwolniona ze szpitala. Do tego czasu odzyskałam już po części głos, ale wciąż bardzo boli mnie rana w piersi. Sebastian nalega na opiekę nade mną i wynajmuje nawet domowa pielęgniarkę, bym szybciej powróciła do sił. Po tym, co się stało mój stary dom przywołuje zbyt wiele złych wspomnień. Bez wahania proszę Sebastiana by pomógł mi wystawić go na sprzedaż. W ciągu tygodnia, wszystkie nasze rzeczy przeniesione zostają do magazynu, a dom jest gotowy do aukcji. Nieoczekiwanie, dom znajduje nową rodzinę już pod koniec miesiąca.

***

Minęły już trzy długie i ciężkie tygodnie od ataku Trevora, i powoli wracam do normalności. Mój Sebastian jest po prostu niesamowity, taki cierpliwy, taki opiekuńczy. Nie wyobrażam sobie, żebym mogła kochać tego mężczyznę bardziej niż teraz. Dzisiaj zaprosił mnie na lunch w mieście. To będzie drugi raz, kiedy wychodzę z domu po powrocie ze szpitala. Sporo czasu poświęcam na przygotowanie się do wyjścia, bo chcę dzisiaj wyglądać dla niego jak najlepiej. Stanowczo za długo oglądał mnie w piżamach. Spoglądam w dół na małą bliznę pomiędzy piersiami. Zaczęła się już goić, ale wciąż mi o tym przypomina… zawsze tu będzie. Ale to także przypomnienie tego, że żyję i że jestem już wolna. Strona 230

Mia Michelle - Rose of Thorne Chwilę po ataku bałam się, że Sebastian nie będzie mnie już chciał. Większość ran ładnie się zagoiła, ale parę z nich pozostanie widocznych. Uśmiecham się przypominając sobie, jak zeszłej nocy wycałował sobie ścieżkę przez moje piersi. Powiedział mi jak piękna jestem i to sprawiło, że odrzuciłam od siebie wszystkie niemiłe myśli. Stoję przed wielkim lustrem i ostatni raz rzucam okiem na swój wygląd. Mam na sobie krótką różową sukienkę i białe klinowe sandałki62. Z racje tego, że dzień jest naprawdę ciepły, spięłam włosy do góry. Wiem, że on uwielbia, kiedy je tak upinam. Chwytam torebkę i schodzę do kierowcy, który już na mnie czeka. Al - odźwierny, otwiera mi drzwi i uśmiecha się do mnie szeroko. Kiedy jedziemy, orientuje się, że to nie kierunek prowadzący do śródmieścia. Staram się zagadać do kierowcy, ale ma na uszach słuchawki i tylko podnosi kciuk, by powiedzieć mi, że wszystko jest OK. Uniesiony kciuk? O co w tym wszystkim chodzi? Opieram się o siedzenie i patrzę jak jedziemy na przedmieścia, a potem skręcamy na lotnisko. Samochód zatrzymuje się przed samym wejściem do prywatnego samolotu. Kierowca wysiada i natychmiast wyciąga rękę, by pomoc mi wysiąść. Nie za bardzo wiem, co się wokół mnie dzieje, ale potem widzę Sebastiana, który idzie z największym bukietem kwiatów, jaki w życiu widziałam. Piszczę z zachwytu, upuszczam torebkę i biegnę do niego, a on podnosi mnie do góry i okręca dokoła. - Jadłaś kiedyś lunch na plaży, kochanie? - Szepcze mi do ucha, a ja uśmiecham się szeroko w jego szyję.

62

Strona 231

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 29 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Jej głowa spoczywa na moim ramieniu. Przyglądam się, jak spokojnie śpi, i boję się ruszać, żeby jej nie obudzić. Zaledwie miesiąc temu prawie ją straciłem… moją piękną dziewczynę. Szczerze, nie wydaje mi się, żebym mógł się kiedyś pozbyć obrazu tego jak, wbija w nią szkło, ale jej spokojny oddech działa na mnie kojąco - wiem, że jest tutaj… bezpieczna ze mną. Oddałbym wszystko, żeby tylko powstrzymać tego potwora przed położeniem na niej swoich łap. Nie ma niczego, czego bym nie zrobił, by wymazać jej z pamięci wszystkie okropne rzeczy, które w sobie trzyma. Nie ma pojęcia, co zaplanowałem na tę wycieczkę. Kiedy wsiadaliśmy do samolotu powiedziałem jej, że to tylko taki krótki wypad za miasto. Mój pilot, Kevin informuje mnie, że przygotowujemy się do lądowania właśnie kiedy zaczyna się kręcić. Uśmiecha się przepraszająco za to, że usnęła, więc i ja uśmiecham się do jej jeszcze nie do końca obudzonej buzi. Zapamiętam wiele rzeczy związanych z tą oszałamiającą istotą naprzeciwko mnie, a jedną z tych, których na pewno nie zapomnę zbyt szybko jest wyraz jej twarzy, kiedy po raz pierwszy widzi ocean. Jest taka niewinna w swoim zachwycie nad falami, które łamią się u jej stóp. Siadam na piasku i obserwuję jak zanurza palce w wodzie. Uśmiecha się do mnie przez ramię, tańcząc pomiędzy falami. Tak dobrze jest znów usłyszeć jej śmiech i zobaczyć go na jej twarzy . Ale najbardziej cieszy mnie, że znów tańczy. Jest oszałamiająca - jest dla mnie większym boskim cudem, niż roztaczający się za nią ocean. Trzymam jej małą gładką dłoń w swojej, kiedy spacerujemy po plaży. Bycie z nią jest tak naturalne, jak oddychanie i jak bicie serca. Kierujemy się do miejsca, gdzie przygotowano jekatierinka

Strona 232

Mia Michelle - Rose of Thorne dla nas lunch. Kiedy dostrzega moją niespodziankę, podnosi ręce do ust i wzdycha z zachwytu. Biały stół jest wkomponowany w piasek, a wokół niego pełno jest świec i płatków róż. - Wydaje mi się, że obiecałem ci lunch na plaży. - Mówię i chwytam jej dłoń prowadząc ją do stołu. Oboje cieszymy się wspólnym posiłkiem, a potem ona zaciąga mnie do wody.

Pluszczemy się w falach i ramię w ramię wracamy na plażę, by osuszyć ubrania. Teraz siedzi naprzeciwko mnie na piasku, a ja przyglądam się jak wiatr łagodnie rozdmuchuje jej ciemne loki. Wdycham słodki zapach waty cukrowej, kiedy jej włosy łaskoczą mnie w twarz. Nie ma pojęcia jak działa na mnie ten zapach. Jej zapierająca dech w piersi twarz, lśni w promieniach wieczornego słońca. Wtula się we mnie, a wtedy nagle brzęczenie w kieszeni przykuwa moja uwagę. Serce wali mi tak, jakbym przebiegł co najmniej milę63. Teraz jest czas… to jest odpowiedni moment. Uśmiecham się i podciągam ją do siebie. Całuję ją powoli i słodko. Chcę, by poczuła moją miłość w każdym nawet najmniejszym pociągnięciu mojego języka. Przez głośniki z pobliskiej restauracji słychać piosenkę Eda Sheerana” Kiss me”. - MMMMmmm czyż nie jest idealnie? - Pyta bez tchu i przytula się do mojej piersi. - Tak, jest idealnie. - Zgadzam się patrząc jej głęboko w oczy. Jest moją drugą połówką. Klękam przed nią na piasku i spoglądam na jej piękną twarz. Widząc, na tle błękitu oceanu, wpatrujący się we mnie turkus robię to, o czym marzyłem od tak długiego czasu… Zaczynam oświadczyny. Nasze oczy się spotykają i dusze zaczynają ze sobą rozmawiać. - Skylar, odnalezienie cię, było jak odnalezienie każdego zgubionego oddechu, który pozwala mi żyć. Od chwili, w której spojrzałem w twoje piękne oczy, ujrzałem kogoś, kto po raz pierwszy naprawdę zobaczył mnie. Zrobiłaś coś niemożliwego… nauczyłaś mnie kochać. Naprawdę, jesteś moim słodkim aniołem zesłanym z nieba, który pokazuje mi, że w całym złu tego świata… zawsze znajdzie się więcej dobra. Teraz wiem, że dopóki cię nie spotkałem, nie żyłem pełnią życia. Do tego momentu zaledwie egzystowałem. Kocham cię ponad własne życie, moja piękna słodka dziewczyno. Pragnę życia wypełnionego momentami spędzonymi z tobą.

63

Około 1,6 kilometra

Strona 233

Mia Michelle - Rose of Thorne -Skylar Rose, zanim cię spotkałem, nie miałem przed sobą żadnej przyszłości. Istniała tylko przeszłość i teraźniejszość. Czy będziesz moja już na zawsze… wyjdziesz za mnie skarbie? - Proszę ją otwierając aksamitne pudełeczko, które tak długo ze sobą nosiłem. Z oczami pełnymi łez, wzdycha widząc pierścionek i podnosi trzęsące się teraz ręce do ust. Ogromny kwadratowy diament przymocowany jest na również diamentowym symbolu nieskończoności. To jest moja obietnica, że moja miłość nie ma ani początku ani końca, ponieważ od zawsze należeliśmy do siebie. - Tak… TAK! – Wykrzykuje, a ja wkładam pierścionek na jej delikatny palec. Upada na kolana i chwyta moją twarz w swoje gładkie dłonie. Łagodna miłość promieniuje z jej ciała, kiedy namiętnie całujemy się na plaży. Jej siostra i Kylie krzyczą podekscytowane, a ona momentalnie zastyga. Ich obecność tutaj, jest pewnego rodzaju bonusem, który zaplanowałem razem z resztą niespodzianki. Chciałem, żeby dzieliła ten moment ze wszystkimi, których kocha. Są jej rodziną i mam nadzieję, że niedługo będą również moją.

Skylar Momenty tak idealne jak te, nie zdarzały się w moim życiu. Właściwie, żeby być całkowicie szczerą, całkowicie mnie przerażają. Moje życie było wypełnione wielkim smutkiem, ale teraz, kiedy patrzę na swojego narzeczonego, widzę wyłącznie szczęście. Jedna cześć mnie pragnie, by moc powiedzieć „ i żyli długo i szczęśliwie”, druga zaś wciąż czeka, aż podwinie mi się noga. Postanawiam jednak cieszyć się tym tropikalnym rajem i otaczającą mnie rodziną. Jeszcze nigdy moja przyszłość nie była tak świetlana jak teraz. Kiedy opalam się w swoim białym bikini, zimne i mokre ręce zaczynają pocierać moje teraz już brązowe plecy. Przejeżdża palcami po malej białej bliźnie i całuje ją delikatnie. Podnosi mnie, bym spojrzała na niego tylko po to, by przypomnieć mi jak bardzo jest szczęśliwy. Najśmieszniejsze jest to, że czuję się, jakbym to ja była największą szczęściarą pod słońcem. Nie wiem, co on we mnie widzi. Nigdy nie wiedziałam. Tak bardzo się cieszę, że zostałam obdarowana kimś tak wyjątkowym…jestem tak szczęśliwa, ze odnalazłam miłość swojego życia. Kylie i moja siostra odlatują z rana, byśmy mogli spędzić czas tylko we dwoje, zanim jutro będziemy zmuszeni wrócić do Austin.

Strona 234

Mia Michelle - Rose of Thorne

Leżę z głową na jego kolanach, patrząc na piętrzące się przed nami fale. Leniwie bawi się moimi lokami i spogląda na mnie pełnym miłości wzorkiem. Sam ten wzrok zatrzymuje mój oddech. Dla mnie jak i dla sporej części kobiet, jest najprzystojniejszym mężczyzną na świecie. Ale kiedy na niego patrzę widzę znacznie więcej niż tylko piękne ciało i uderzająco przystojną twarz. Widzę piękną duszę, którą tak bardzo kocham i która niezwykle mnie intryguje. Jest wciąż tak wiele rzeczy, które przede mną chowa. Jakby wstydził się jakiegoś mrocznego sekretu. Wiem, że jest coś, co chciał powiedzieć mi od samego początku naszego związku, ale nadal tego nie zrobił. Mam tylko nadzieję, że dojrzeje do tego, by mi zaufać i otworzyć się przede mną. Modlę się, że kiedy to nastąpi, będę wystarczająco silna, by pomoc mu w walce z demonami które nie pozwalają mu spać w nocy. Znam je aż nazbyt dobrze, bo sama wciąż z nimi walczę. Ale wiem, że w jego ramionach jestem bezpieczna, kochana i już nigdy więcej samotna. Po błogich godzinach spędzonych razem, wchodzimy na pokład samolotu i udajemy się do Austin. - Jesteś szczęśliwa aniele? - Pyta mnie, chwytając moją dłoń. - Nigdy nie byłam szczęśliwsza. Chciałabym, żebyśmy nie musieli wracać do rzeczywistości. - Wiem skarbie, ale świat jest taki wielki i chciałbym pokazać ci go jak najwięcej. Uwierz mi. Przed nami wiele takich podroży. Poza tym możemy tu wrócić, kiedy tylko będziesz chciała. - Odpowiada mi łagodnie. - Więc, gdzie moja piękna dziewczyna chce pojechać na swój miesiąc miodowy? Pyta całując rękę, którą wciąż trzyma. - Gdziekolwiek ty jesteś. - Odpowiadam i ściskam jego dłoń. - Kocham cię moja słodka. – Mówi. - Nie tak bardzo, jak ja ciebie. - Odpowiadam. Chociaż nie ustaliliśmy jeszcze daty, oboje chcemy skromnej uroczystości w późnym lecie. To daje mi tylko miesiąc na przygotowania, ale kiedy chce się czegoś, tak bardzo jak ja chce, wszystko jest możliwe.

Kiedy zeszłej nocy rozmawialiśmy o weselu nalegał, żeby zatrudnić profesjonalistów, którzy zadbają o każdy detal uroczystości. Powiedział, że chce, bym miała wymarzony ślub. Nie wie tego, że on jest spełnieniem moich marzeń.

Strona 235

Mia Michelle - Rose of Thorne Powiedziałam mu, że nie chcę gromady obcych ludzi latających wokół mnie i zajmujących się moim szczególnym dniem. Chcę czegoś prostego i znaczyłoby dla mnie więcej, jeśli sama bym się w to zaangażowała. Nie kłócił się ze mną. Tylko się uśmiechnął i przytaknął. Jedyna rzeczą, o którą poprosił to wybranie miejsca na nasz ślub. Zabrzmiało to tak, jakby to było dla niego bardzo ważne więc się zgodziłam. Wciąż zastanawiam się, co mój przyszły mąż ma w zanadrzu swojego niebotycznie drogiego Armaniego.

***

To już oficjalne. Nasz ślub odbędzie się siedemnastego sierpnia! Uśmiecham się stojąc przed wielkim owalnym lustrem, kiedy krawcowe robią ostatnie poprawki przy sukience. Kto by pomyślał, że późny lunch z Kylie, zaprowadzi nas do nowego butiku, gdzie znajdę swoją wymarzoną suknią? To jest pierwsza i jedyna suknia, jaką przymierzyłam. A teraz, stojąc na wprost antycznego lustra wiem bez wątpienia, że znalazłam idealną suknię na swój wyjątkowy dzień. Sukienka jest bardzo elegancka, z kremowej koronki w stylu Vintage. Łagodnie spływa z moich ramion i układa się w dekolt w literę V. Koronkowy materiał idealnie opina moje krągłości opadając do samej ziemi. Tył sukni jest otwarty, aż do dołu pleców i ma cieniutka nitkę z koronki, która trzyma się dzięki starodawnym kryształowym kamieniom. Mam nadzieję, że Sebastianowi spodoba się tak bardzo jak mnie. Ustaliliśmy dwa różne projekty sukni dla Kylie i Sophie, które we dwie będą moimi druhnami. Obie sukienki mają inny odcień srebra i są unikatowe w swoim projekcie, tak jak osobowości moich ukochanych dziewczyn. Każdy szczegół wydaje się być dopięty na ostatni guzik, poza faktem, że wciąż nie wiem gdzie wezmę ślub i gdzie będzie wesele - małe przyjęcie, na 150 osób, które Sebastian zdążył już sekretnie zaprosić, oczywiście utrzymując wszystko w tajemnicy przede mną.

***

Po kilku upojnych godzinach spędzonych na „ćwiczeniu naszego miesiąca miodowego”, przytulamy się leżąc na łóżku kompletnie bez sił. Delikatnie przejeżdża dłonią po moim ramieniu, a ja wtulam się w jego pierś. Spoglądam na niego i postanawiam sprawdzić czy powie mi w końcu, gdzie znajduje się to sekretne miejsce… przeznaczone na nasz ślub. - Zrobisz coś dla mnie, proszę? - Pytam słodko, trzepocząc rzęsami.

Strona 236

Mia Michelle - Rose of Thorne Śmieje się i odpowiada - Wiesz, że zrobię dla ciebie wszystko moja słodka dziewczyno. - Właśnie mam zacząć swoje pytanie, kiedy kontynuuje - Ale nie ma mowy, że powiem ci gdzie bierzemy ślub. - Mówi i zaśmiewa się do łez na mój skowyt. Odsuwam się i uderzam go w pierś. - AUĆ żono! - Udaje, że go boli. - Jeszcze nie jestem twoją żoną. Wiesz, może wcale się nie pojawię. Ślub z zaginioną panną młodą… jak smutne by to było? - Nabijam się niego. - Moja piękna panna młoda zagubiona? Moje serce należy do ciebie, więc możesz być pewna, że znalazłbym cię nawet na końcu świata. - Odpowiada mi cicho, całując mnie namiętnie. Jego ręce zmierzają w dół moich bioder. Przysuwa mnie do siebie i czuję jak bardzo mnie pragnie. Przenosimy się do sypialni a on śmieje się, że musi poćwiczyć jeszcze trochę wszystkie techniki stosowane podczas miesiąca miodowego. Również się śmieję i podążam za nim, kręcąc głową. jakbyśmy do tej pory nie mieli wszystkiego w małym paluszku.

Strona 237

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 30 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Jest trzecia po południu, a ja wciąż nie mogę pozbyć się uśmiechu na wspomnienie wspólnego lunchu w moim gabinecie. Co prawda żadne z nas nie zjadło za dużo, ale ja miałem ochotę tylko na nią. Wciąż czuję jej słodycz na ustach i zapach waty cukrowej na ubraniach. Cholera! Znów robię się twardy na samą myśl o niej. Kiedy siadam i wpatruje się w nasze wspólne zdjęcie, wciąż nie mogę uwierzyć, że za chwilę będzie moją żoną. Myśl, że spędzę z nią resztę życia sprawia, że czuję się jak najszczęśliwszy skurwiel pod słońcem. Resztę życia spędzę na upewnianiu się, że wie ile dla mnie znaczy. Zrobię wszystko, żeby już zawsze była szczęśliwa. Dzisiaj wychodzi z pracy wcześniej, by rzucić okiem na nasze ślubne przygotowania, a ja już za nią tęsknie jak jakiś popierdolony szaleniec. Wiem, że brzmię jak jakiś psychol, ale za każdym razem, kiedy mnie opuszcza czuję się tak, jakbym nie mógł oddychać. To sprawia, że strasznie boję się o to, jak przeżyję, jeśli dowie się o tamtej nocy sprzed lat.

Nie wiem czy dam sobie rade bez niej. Nie mogę jej powiedzieć. Nie będzie w stanie mi wybaczyć. NIE MOGĘ JEJ STRACIĆ!

Odsuwam od siebie te myśli i rzucam się w wir pracy, bo na moim biurku piętrzy się stos dokumentów. jekatierinka

Strona 238

Mia Michelle - Rose of Thorne Dwie godziny później ze skupienia wyrywa mnie dzwonek telefonu i wpatruję się w jej uśmiechniętą twarz na ekranie. - Hej kochanie! Właśnie wstąpiłam do Marie, żeby zapytać ją, jakie ma pomysły na nasz tort ślubny i wygląda na to, że będzie niesamowity! Mam jeszcze parę rzeczy do załatwienia, a potem mam zamiar wstąpić do Kristiny, żeby pomoc jej z układem dla zespołu. Chcesz wpaść tam po mnie o 19, żebyśmy poszli później na kolację? - Brzmi świetnie. Stęskniłem się skarbie. - Nie widzieliśmy się tylko parę godzin, Sebastianie. Poza tym jak możesz za mną tęsknić, skoro zjedliśmy razem lunch? - Zacząłem tęsknić za tobą od chwili, kiedy wyjąłem z ciebie fiuta, kochanie. Chciałbym umrzeć, jako szczęśliwy człowiek będąc w tobie. - Jesteś okropny, Sebastianie! - Chichocze w słuchawkę. Ten śmiech, jest tak zajebiście cudowny. Jestem takim cholernym szczęściarzem, że będę go słyszał do końca życia. - Wiem. - Śmieję się zanim kontynuuje. - Podjadę po ciebie do studia koło 19, ok? Mówię spoglądając na swój zegarek. - Do zobaczenia skarbie. Kocham cię. - Mówi słodko. 64 - Ja ciebie bardziej. - Droczę się z nią i kończę połączenie. Wracam do ogromnego stosu na biurku i staram się zająć czymś myśli do momentu, kiedy w końcu będę mógł się z nią spotkać.

***

Parkując pod studiem baletowym, zauważam jej samochód po drugiej stronie. Studio jest pogrążone w całkowitej ciemności i natychmiast w głowie zapala mi się czerwona lampka. Szybko podbiegam do drzwi i wchodzę do środka. -Skylar? - Krzyczę przez długi ciemny korytarz. Kiedy nie odpowiada krzyczę ponownie. - SKYLAR! - Cześć kochanie. - Mruczy mi do ucha wyłaniając się z ciemności. Ulga rozlewa się po moim ciele i czuję jej ciepło. - Dlaczego jest tu tak ciemno? Nawet cię nie widzę. - Mówię zdezorientowany. 64

Dżizys, aż mnie mdli od tego miodu…

Strona 239

Mia Michelle - Rose of Thorne - Cóż, mam dla ciebie tak jakby niespodziankę. - Droczy się ze mną. - Tak? - Podejmuję grę i przyciągam ją do siebie. - MMMMMmmm. – Mamrocze, przyciskając swoje grzesznie słodkie usta do moich. Nasze języki poruszają się powoli, a ona ciągnie za mój krawat, bym się do niej zbliżył. Popycham ją na ścianę i pogłębiam nasz pocałunek, a potem powoli zjeżdżam językiem na jej szyję. - Tęskniłem za tobą moja piękna. - Szepczę jej do ucha. - Tez za tobą tęskniłam kochanie. Jesteś gotowy na niespodziankę? - Pyta mnie aksamitnym głosem. - Jak nigdy. Wiec gdzie ona jest? - Zaczynam się rozglądać jak podekscytowane dziecko w Boże Narodzenie. Nawet nie wiem po co to robię i tak nic tu nie widać. - O nie, nie. Nie tak szybko panie Thorne. Najpierw musimy coś zrobić. - Mówi uwodzicielsko i zajmuje się zdejmowaniem mojego krawatu. Zawiązuje mi wokół głowy jedwabistą wstążkę, żebym nic nie widział i ściska ją mocno, a z mojego wnętrza wydobywa się pomruk. Przejeżdża dłonią po moim ciele i kładzie ją na torsie. Powoli zdejmuje mi marynarkę i słyszę jak upada na z tylu na podłogę. Jej ręce wędrują niżej wokół mojej talii. Pociągając za pasek wymusza, bym podszedł bliżej. Jestem pewny, że czuje tą desperację, która teraz całkowicie zgromadziła się w moich bokserkach. Pozwalam, by poprowadziła mnie głębiej do studia. Nagle okręca mnie wokół własnej osi. Jej gładkie ręce zjeżdżają w dół mojego ciała i zmuszają mnie, bym usiadł. Pochyla się i czuję jej długie loki na swojej twarzy. Słodki zapach waty cukrowej doprowadza mnie do szaleństwa, chcę jej dotknąć… w tej chwili. Staram się ją chwycić, ale ona odsuwa się i śmieje się z mojej próby. - Mmmmm…. Panie Thorne…. Cierpliwości! A teraz mam parę zasad, co do pańskiej niespodzianki. - Mówi uwodzicielsko słodkim głosem. Przeciąga palcem po mojej dolnej wardze, a ja wykrzywiam twarz w uśmiechu na jej nową śmiałość i pozwalam jej przejąć kontrolę. Nie ma kurewskiego pojęcia, jak bardzo chcę się teraz w niej zanurzyć. - Pierwsza zasada jest taka, że musisz trzymać ręce przy sobie. Czy ona robi sobie za mnie jaja? Słodki Jezu, nie dam rady się kontrolować. - Druga i ostatnia zasada. Nie wolno ci opuszczać krzesła. Sądzisz, że uda ci się panować nad sobą i trzymać zasad? - Szepcze mi do ucha.

Strona 240

Mia Michelle - Rose of Thorne - Och, kochanie, kurwa… zrobię to cholerstwo jak najlepiej będę umiał. Odpowiadam z desperacją. Nagle słyszę piosenkę Sade „ No ordinary love”65, i czuję, że zaczyna się poruszać za mną. Przejeżdża dłońmi po moim torsie i zaczyna rozpinać mi koszulę. Chwilę potem, siada na mnie twarzą w twarz. Staram się jak cholera, by jej nie objąć, ale za to podnoszę biodra, by mogła poczuć jak twardy jestem. Jej usta odnajdują moje. Czuję jak jej język liże moją dolną wargę. Wyciąga koszulę z moich spodni i naciska na moją męskość. KURWA MAĆ!!! Serce bije mi teraz tak szybko, że muszę złapać się krzesła, żeby nie wziąć jej tu i teraz. Podnosi ręce za moją głowę, rozwiązuje zasłaniającą mi oczy opaskę i odsuwa się ode mnie. Rozglądam się po pomieszczeniu i zdaję sobie sprawę, że siedzę otoczony świecami na samym środku lustrzanej sali. Migoczący blask świec, tańczy na jej twarzy. Widzę jak turkusowe oczy świecą się, patrząc prosto na mnie. Ma na sobie czarny obcisły płaszcz, zawiązany w talii i parę czarnych wiązanych szpilek. W torturująco wolnym tempie rozwiązuje płaszcz i pozwala mu upaść na podłogę. I w tej chwili brak mi słów. Stoi w czarnym koronkowym staniku i pasujących do niego czarnych męskich szortach. Ma też pas podtrzymujący jej cieliste pończochy. Biustonosz podniósł jej pełne piersi. Czuję, że kpią sobie ze mnie, kiedy przejeżdżam wzrokiem w dół jej ciała. SŁODKI JEZU! ONA JEST CZYSTĄ PERFEKCJĄ! „Sweet Love” Chrisa Browna66 płynie teraz z głośników, a ona zaczyna powoli kołysać się w rytm muzyki. Odwraca się do lustra i pochyla wypinając swój cudowny tyłek wysoko w górę, przejeżdżając dłońmi w dół nieziemsko długich nóg. Powoli podnosi się i nasze spojrzenie spotyka się w lustrze. Chwyta swoje długie loki w dłonie i podnosi je do góry powoli kręcąc biodrami i prowokacyjnie opuszczając się na parkiet. Kiedy jest już w parterze, zaczyna poruszać się zmysłowo i pełznąć w moją stronę. Jej piersi falują, jakby prosiły mnie, bym je uwolnił. Klęka przede mną i przebiega dłonią po moich spodniach, ściskając w niej twardego penisa. Nie przerywa naszego spojrzenia, kiedy rozpina pasek i wysuwa go ze szlufek. Siada na mnie okrakiem i zaczyna ocierać się o mnie swoimi fałdkami, całkowicie zsynchronizowana z muzyką. Unosi swoje smakowite piersi i wygina się w tył pozwalając dłoniom opaść na podłogę. Zafascynowany jej gibkością, patrzę jak powraca do mnie. Chwyta za moją koszulę, gorączkowo przyciąga do siebie i całuje z taką zapalczywością, że przysięgam, zaraz spuszczę się w spodnie. Gwałtownym szarpnięciem 65 66

https://www.youtube.com/watch?v=_WcWHZc8s2I https://www.youtube.com/watch?v=CJ6Po7fivdk

Strona 241

Mia Michelle - Rose of Thorne zrywa ze mnie koszulę i słyszę jak guziki rozsypują się pod twardej drewnianej podłodze pod nami. To już koniec… gra skończona! Chcę być w niej… TERAZ!

Skylar Widzę to spojrzenie i uśmiecham się. Wiedziałam, że nie wytrzyma za długo stosując się do moich zasad. Jednym zwinnym ruchem napada na moje usta i podnosi mnie z krzesła. Owijam nogi wokół jego talii, a on chwyta mnie za tyłek przyciskając do swojej twardej męskości. Czuję, że coraz bardziej jestem mokra i chcę go teraz w sobie. Rzuca mnie na twardą lustrzaną ścianę a ja chwytam za jego włosy, kiedy całujemy się bez tchu. Kiedy wciąż jestem przyciśnięta do ściany, on pochyla się nad moimi piersiami i uwalnia je z biustonosza. Całując i gryząc moją pierś, wciąż napiera na mnie. Spogląda na mnie swoimi ciepłymi bursztynowymi oczami i uśmiecha się zjeżdżając ręką w dół mojego brzucha. Nagle czuję jak wsuwa we mnie palce. Wzdycham i napieram na jego rękę. Nie chcę, żeby był ze mną delikatny. W tej chwili chcę, żeby był szorstki. Gryzę go w szyję i naciskam tyłkiem na lustro. Warczy na mnie i czuję, jak rozrywa koronkę na moim biodrze. Nagle jego twarz jest już zanurzona w moich fałdkach i czuję, jak gorączkowo ssie i liże moją łechtaczkę, a ja napieram biodrami by być jeszcze bliżej niego. - OCH… SEBASTIANIE! Zaraz… OCHHHH! - Krzyczę dochodząc. Czuję, jak ciepło rozprzestrzenia się po moim ciele i jak on wylizuje moją cipkę do czysta. Patrzy na mnie ciemnym z pożądania wzrokiem, i wraca na górę by pocałować mnie długo i mocno. Czuję siebie na jego języku i uważam, że jest to strasznie erotyczne, tak, że aż zaczynam jęczeć z rozkoszy. Zjeżdżam w dół jego ciała i upadam na podłogę. Klęcząc rozpinam jego spodnie i szybko ściągam mu bokserki, by uwolnić jego pięknego i długiego fiuta. Obejmuje go dłońmi i powoli wkładam go do ust. Podnosi moje włosy do góry, gdy pochylam się jeszcze bardziej, by wziąć go głębiej w siebie. - O kurwa… KURWA kochanie! - Krzyczy, kiedy zaczynam przejeżdżać dłońmi w górę i w dół jego męskości, w tym samym czasie liżąc i ssąc ją. Nie przestaję też wpatrywać się w jego piękne oczy. Czuję słodki smak preejakulatu w ustach. Nagle obraca mnie i popycha na jedną z drabinek baletowych naprzeciwko lustra. Zaczyna przywiązywać moje nadgarstki krawatem. Staje za mną i głaszcze mnie po pośladkach. Nie przerywając naszego spojrzenia w lustrze, pociera moje wejście swoim fiutem i ślizga się po mokrych fałdkach. Strona 242

Mia Michelle - Rose of Thorne - Proszę weź mnie Sebastianie. Potrzebuje cię w sobie! - Błagam go. Naciskam na niego tyłkiem, a on chwyta mnie za biodra i jednym gwałtownym pchnięciem jest już we mnie. Raz za razem wbija się we mnie od tyłu i już czuję, jak buduje się we mnie napięcie. - Och, kurwa tak kochanie! Jesteś TAK KUREWSKO świetna. Wypnij się do mnie, skarbie. TAK! Właśnie tak! – Krzyczy, a ja czuję, że zaraz nie wytrzymam z tej błogości. Chcę zamknąć oczy i delektować się tą przyjemnością, ale jego słowa mnie powstrzymują. - Patrz na mnie kochanie. Chcę, żebyś na mnie patrzyła, kiedy będziesz dochodzić. Prosi. Moje ścianki kurczą się i słyszę, jak warczy w odpowiedzi. - OCHH… SEBASTIAN! - Krzyczę, wciąż się w niego wpatrując. Sięga za mnie i odwiązuje moje nadgarstki od drabinki, lecz wciąż pozostają splecione razem. Wychodzi ze mnie i obraca mnie, gdy muzyka zmienia się na „ Angel” Massive Attack67, i wtedy otaczam jego szyję ramionami. Kiedy obejmuje go nogami wchodzi we mnie łagodnie. Zmiana muzyki wpływa na wolniejsze tempo naszego stosunku, sprawiając że nasze ruchy stają się łagodne, tak samo jak nasze pocałunki. Oddychamy wspólnie, coraz bardziej zdesperowanie. Nasze ciała ruszają się jak jedność i czuję, że połączenie między nami jest inne niż zazwyczaj. Jest obezwładniające i czuję je w każdym zakończeniu nerwowym. Łagodnie i z uczuciem wchodzi we mnie swoja długością. Widzę jak światło świec odbija się w jego bursztynowych oczach, kiedy moje ciało zaczyna trząść się z rozkoszy. Czuję, że się zbliża orgazm, tak intensywny jak nigdy dotąd i nagle wykrzykuję jego imię wciąż patrząc mu prosto w oczy. Krzyczy w przyjemności razem ze mną, a ja czuję na swoim policzku mokre łzy. Kocham go tak bardzo. Uratował mnie od mroku. Ociera mi łzy kciukiem i całuję mnie łagodnie. Kiedy na niego spoglądam, w jego oczach również są łzy. - Jesteś moim życiem Skylar. Tak bardzo cię kocham skarbie. - Mówi cicho odgarniając mi włosy z twarzy. - Nie tak bardzo, jak ja kocham ciebie. - Wyszeptuję, całując go mocno. Spoglądam na mężczyznę, z którym spędzę resztę życia i zdaję sobie sprawę, że nawet, jeśli miałabym z nim przeżyć milion lat, to wciąż byłoby mi mało. 67

https://www.youtube.com/watch?v=hbe3CQamF8k – powolna, no idealna….

Strona 243

Mia Michelle - Rose of Thorne

Sebastian Siedzimy na podłodze w studio wtuleni w siebie. Wpatruję się w migoczący płomień świec przed sobą. Pomieszczenie wygląda magicznie, kiedy wszystkie płomienie odbijają się blaskiem po dużym ściennym lustrze za nami. Delikatnie pocieram jej nagie ramię, i wdycham cudowny, upajający zapach, uśmiechając się w jej włosy. - Nie mogę się doczekać, żeby zostać twoją żoną. - Mówi słodko przerywając ciszę. - Ja też skarbie. - Umieram z oczekiwania, kiedy będę mógł już nazywać się panią Thorne. - Poza tym, zastanów się ile pieniędzy oszczędzę na housekeepingu68. – Żartuję, a ona wbija mi w żebro łokieć. - AUĆ! - Krzyczę z bólu i udaję, że poważnie mnie zraniła. Natychmiast rzuca się, by sprawdzić, co mi się stało, a ja muszę zagryźć zęby, żeby się nie roześmiać. Czasami naprawdę wyolbrzymia. Kiedy orientuje się, …że nic mi nie jest, rzuca zdradzieckie spojrzenie i mówi - Cóż, PRZEDE WSZYSTKIM nie mogę doczekać się, by mieć z tobą masę dzieci! - Oznajmia z ogromnym uśmiechem na twarzy. Śmiejąc się, popycham ją na plecy i przeciągam jej ręce nad głowę. Wchodzę na jej idealne ciało i przyszpilam ją do podłogi. Znów robię się twardy. Wystarczyłby jeden mały ruch biodrami i znów byłbym pomiędzy jej słodkimi ciepłymi wargami. Ale zamiast w nią wejść tylko drażnię się z nią pocierając jej wejście. - Mnóstwo, mnóstwo dzieci, tak? - Pytam, drocząc się z nią. Uwalniam jej dłonie, a ona szybko i mocno mnie nimi obejmuje, i przyciąga do siebie. - MNÓSTWO! - Wykrzykuje i zaczyna się śmiać, ale ja przerywam to zamykając jej usta w głębokim i namiętnym pocałunku. Przejeżdżam dłonią po jej opalonym brzuchu i zaczynam powoli głaskać jej delikatną skórę wokół kolczyka w pępku. Myśl o tym, że kiedyś będzie nosiła moje dziecko sprawa, że jestem szczęśliwy jak cholera. Jeśli chodzi o mnie, to nie mam nic przeciwko, żeby już teraz zacząć nad tym pracować. Siada i powoli odwraca się w moją stronę. Nic nie mogę na to poradzić, pochłaniam jej oszałamiające piękno. Rysy jej pięknej twarzy poważnieją i natychmiast włącza mi się alarmowe myślenie.

68

Po krótce – pomoc domowa

Strona 244

Mia Michelle - Rose of Thorne - Skylar, co się stało skarbie? - Pytam ją, starając się powstrzymać panikę w swoim głosie. - Nic się nie stało Sebastianie. Tak naprawdę to wszystko jest absolutnie perfekcyjne i właśnie to wszystko zawdzięczam tobie. - Mówi uśmiechając się i siada na mnie okrakiem. Zamykam ramiona wokół jej nagiej talii i mocno ją przytulam. Kocham tę kobietę nad życie i zrobiłbym dla niej wszystko. Studiuje moją twarz, przejeżdżając po niej palcem. Czuję miłość promieniującą pomiędzy nami. Niepotrzebne są nam żadne słowa. Nie odzywam się, i czekam aby kontynuowała. - Po śmierci rodziców myślałam, że już nigdy nie poczuję prawdziwego szczęścia. Tak wielka część mnie była martwa przez długi czas, że byłam przekonana, że już nie zdołam nikogo pokochać. Naprawiłeś moje złamane serce i uleczyłeś zniszczoną duszę Sebastianie. Każdego dnia dziękuję Bogu za to, że znalazłeś się w moim życiu. Nie sądziłam, że taka miłość jest możliwa, że w ogóle istnieje. Od pierwszego naszego spotkania, czułam miedzy nami niezaprzeczalną więź. Naprawdę wierzę, że to Bóg zesłał mi cię, byś mnie ocalił i byś na nowo obudził moją duszę. Kocham cię całym sercem Sebastianie Kohlsonie Thorne. Zwróciłeś mi moje „ja” i już do końca życia ci się za to nie odpłacę. Chwytam jej dłoń i kładę ją na mojej piersi. - Czujesz to skarbie? Moje serce bije tylko dzięki tobie. Jesteś moim powietrzem Skylar Rose. Rozpaliłaś światło w moim mroku i odegnałaś cały ból. Nie wiedziałem, czym jest niebo dopóki nie wziąłem cię w ramiona moja piękna. Nauczyłaś mnie jak niezwykła jest miłość. Wierzę, że jesteśmy sobie przeznaczeni, skarbie. Jesteś moją drugą połówką. Nie sądzę, że to zrozumiesz, ale jesteś powodem mojego istnienia… jesteś moim życiem. Nie chcę wyobrażać sobie ani jednego momentu w życiu bez ciebie. – Mówię, a siedząc przy niej cały się trzęsę. Czuję, że mam łzy w oczach i pochylam się, by dotknąć jej czołem. Jej skóra działa na mnie kojąco, więc delektuję się tym ciepłym dotykiem. - Obiecaj mi coś. - Mówi chwytając moją dłoń. Czuję na twarzy jej słodki, wprawiający w hipnozę oddech. - Zrobię dla ciebie wszystko, kochanie. Powinnaś już to wiedzieć. - Odpowiadam i przejeżdżam kciukiem po jej pełnych ustach. Jej czyste turkusowe oczy wpatrują się we mnie intensywnie i to praktycznie zabiera mi dech w piersi. - Obiecaj mi, że przez całą wieczność, będziemy mieli takie momenty jak ten i że nigdy nie zabronisz mi się kochać. – Prosi miękko.

Strona 245

Mia Michelle - Rose of Thorne Nie pragnę niczego więcej, jak przysiąc jej to tu i teraz, ale nie mogę. Tak bardzo chciałbym przyznać się jej do wszystkiego, co stało się tamtej nocy i błagać o przebaczenie. Jest moim darem od Boga i wiem, że nie zasługuję na nią po tym wszystkim, co zrobiłem, ale jest moim całym światem. Wiem, że, jeśli kiedykolwiek dowie się, co się naprawdę stało tej nocy z wypadku, nigdy mi tego nie wybaczy. W tym momencie decyduję, że choćby nie wiem co, nigdy jej nie powiem. Nie zaryzykuje, bo mogę ją stracić. Poruszę niebo i ziemię, by upewnić się, że nikt nie skrzywdzi tej kobiety. Zdaję sobie sprawę, że zaczyna martwic się brakiem mojej odpowiedzi, więc składam jej jedyną obietnicę, której wiem, że zawsze dotrzymam. - Obiecuję ci tyle takich momentów, na ile mi pozwolisz, skarbie. Obiecuję, że zawsze będę cię kochał i przysięgam spędzić każdy moment swojego życia, na pokazywaniu ci jak wiele dla mnie znaczysz i modlę się, by była to wieczność. - Mówię i pozwalam łzom płynąc.69 Chwyta moją twarz w dłonie i widzę jak słodkie łzy spływają po jej pięknej twarzy. Całuję mnie namiętnie, a potem nasze języki prowadza ze sobą powolny taniec. Wkładamy w ten pocałunek całą naszą miłość, sprawiając, że jest tak magiczny i intymny, że nie chcę, by się kończył. Zatrzymujemy się, chwytając powietrze, a ja wycieram łzy z jej policzków. - Wieczność z tobą, nigdy nie będzie wystarczająco długa, Sebastianie. - Szepcze miękko w moje usta i patrzy mi głęboko w oczy. Czuję siłę tych słów i to jest mój koniec. Kładę ją na podłodze i przez łzy uprawiamy powolną i piękną miłość. Ma rację. Wieczność z nią nigdy nie będzie wystarczająco długa. Wiem, że może wcale nie będzie mi ona dana, ale dzisiaj… dzisiaj… jest moja.

69

Ależ „wylewny” nam się bohater trafił… :P

Strona 246

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 31 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Lucas - Już nie mogę patrzeć na Ciebie w tym stanie. - Krzyczy Tomas, mój najlepszy przyjaciel, podnosząc moją spitą dupę z korytarza apartamentu w Monaco. Pomaga mi wejść do sypialni, a tam upadam twarzą na łóżko. KURWA to boli! Przetaczam się po wielkim białym łóżku i czuję jak napada mnie fala mdłości. Zwlekam się z niego i czołgam się obok mojego najlepszego przyjaciela, który teraz stoi i przygląda mi się ze wściekłą mina. Ledwie dochodzę do pobliskiej łazienki i już opróżniam żołądek do porcelanowej toalety. Raz za razem wymiotuję, trzymając się deski klozetowej jakby od tego zależało moje życie. Zbyt wiele cholernej whiskey. - Głupi popierdoleniec! - Tomas wyrzuca z siebie opierając się ze skrzyżowanymi ramionami o wejście do łazienki. - Nie zaczynaj Tomas. - Udaje mi się odpowiedzieć. - Cóż… Tak się składa, że zamierzam zacząć. CeCe i ja nie zamierzamy patrzeć jak zapijasz się na śmierć. Całkowicie straciłeś kontrolę, Lucas. Nie ma cię każdej pierdolonej nocy i już mam dość ciągłego upewniania się, że twój zachlany tyłek trafi bezpiecznie do domu. Nie wspomnę już o tym, że doprowadzasz moją żonę do łez, a to kurwa nie jest fajne! - To nie twój pierdolony interes, Tomas! Jakbyś nie wyciągnął mnie dzisiaj z tego klubu, to wylądowałbym z tą seksowną brunetką w hotelu i jestem przekonany, że nie faszerowałaby mnie teraz taką gównianą gadką!

jekatierinka

Strona 247

Mia Michelle - Rose of Thorne - Pewnie masz rację. Z miejsca by cię zostawiła, ty zasrany kutasie, jak tylko byś się na nią zrzygał. Jesteś takim głupim skurwysynem! – Krzyczy, a jego francuski akcent staje się bardziej słyszalny. Zawsze tak jest, kiedy się wkurwi. A uwierzcie mi - teraz jest NAPRAWDĘ wkurwiony. - Kiedy się w końcu kurwa nauczysz, Lukas? Nie zapijesz pamięci o niej, ani nie wypieprzysz jej z głowy! Mam zamiar ci powiedzieć mój przyjacielu, że na tym świecie nie ma ani wystarczająco dużo alkoholu, ani kobiet, by było to możliwe. - Cóż, zamierzam spróbować do cholery! - Odpowiadam nienawistnie, nagle trzeźwiejąc. Niestety ma rację, nie dam rady o niej zapomnieć. Nie powinienem był dać jej odejść tak łatwo… a teraz jest już za późno. Kiedy wróciłem do Paryża, rzuciłem się w wir obowiązków, by się czymś rozproszyć. Pracowałem parę miesięcy, ale kiedy już skończyłem nie było mowy, żebym wrócił do Teksasu. Po opuszczeniu Paryża, postanowiłem udać się na jakiś czas do Monaco i zatrzymać się w moim apartamencie, który tak się składa jest drzwi w drzwi z mieszkaniem moich przyjaciół - Tomasa i CeCe. Firma dobrze prosperuje beze mnie, co staram się sprawdzać każdego dnia. Większość czasu spędzam z kobietami i alkoholem. Są najlepszym rozproszeniem w moim beznadziejnym życiu. Kiedy przybyłem do Monaco, piękne brunetki stały się moim jedynym typem kobiet. Napotykam się na nie w klubie, albo w jakimś przypadkowym barze, a potem upijam się do momentu, kiedy już nic nie czuję. Wtedy zabieram dziewczynę do hotelu, rżnę ją od tylu i udaję, że jest dziewczyną, która zawojowała moje serce. W trakcie seksu nigdy nie patrzę na ich twarze. Nie potrafię. Kiedy już trzeźwieje, czuję się jeszcze gorzej, wiedząc, że nie była to Skylar. Moje życie to popierdolone wysypisko śmieci, a to wszystko za jej sprawą. - Pobierają się Tomas. - Mówię i dźwigam się z podłogi. Idę do sypialni i sięgam po zaproszenie, które trzymałem pod łóżkiem. Dlatego tam, bo leżąc mogłem podziwiać jej piękną twarz. Tak, jestem masochistą.

Strona 248

Mia Michelle - Rose of Thorne - Chłopie, w przyszłym miesiącu się hajtają. Już za późno. Strąciłem ją. - Mówię z paniką w głosie. Przez wypity alkohol, wciąż kręci mi się w głowie, ale i tak już czuję się lepiej, od kiedy zwymiotowałem. Siadam na łóżku i chowam twarz w rękach, kładąc łokcie na kolanach. - Wciąż ją kochasz? - Pyta mnie, klepiąc się zaproszeniem po nodze. - Kurwa oczywiście, że wciąż ją kocham. Myślisz, że doprowadziłbym się do takiego stanu, jeśli byłoby inaczej? - Odpalam. Siada koło mnie na łóżku, kładzie rękę na moim ramieniu i zaczyna mówić. - Cóż, jeśli dalej ją kochasz, to jesteś sobie to winien - musisz ją w tym uświadomić. Ona musi to wiedzieć Lukas. I ty też nie możesz żałować, że tego nie zrobiłeś. Potrzebujesz teraz tego ponad wszystko, zanim całkowicie popadniesz w ruinę. - Nie mogę powiedzieć jej, że ją kocham. To oczywiste, że ona kocha jego. Do kurwy nędzy Tomas, wychodzi za niego za mąż! Poza tym wiem, że mnie nie kocha. Nigdy mnie nie kochała. Po prostu chcę, żeby była szczęśliwa, ze mną czy z kimkolwiek innym. Tylko miałem nadzieję, że to jednak będę ja.70 Wypowiedzenie tych słów boli. Nawet bardziej boli przyznanie się do tego przed samym sobą. Brzydka prawda jest taka, że przez cały ten czas, kiedy byliśmy razem, non stop wokół niej skakałem. Bez wątpienia wiem, że byłem dla niej ważny, ale i tak wiedziałem, że w jej sercu jest miejsce dla kogoś innego. Ten ktoś to nie ja. To Sebastian Thorne. Wyrywam zaproszenie z ręki Tomasa i przyglądam się jej zdjęciu. O Boże jak ja tęskniłem za tą twarzą! - Potrzebujesz oficjalnego zakończenia Lukas, a jedynym sposobem na to, jest powiedzenie jej co czujesz. Zrób to nie dla niej, ale dla siebie. Nieważne, co powie albo, co zrobi. Musisz wiedzieć, że przynajmniej zrobiłeś wszystko, co w twojej mocy. - Więc sugerujesz, że powinienem podejść do jej drzwi, zapukać i powiedzieć „kocham cię”? - Pytam go sarkastycznie. - Tak, cóż, raczej miałem na myśli coś miedzy wierszami, podczas jakiegoś lunchu albo kolacji, ale przypuszczam, że to też zdałoby egzamin. - Droczy się ze mną, ale ja nie jestem w humorze. - Odpierdol się! - Drę się na niego.

70

Kurna, lubię tego Lucasa…

Strona 249

Mia Michelle - Rose of Thorne - Tak, hmmm, to ja pójdę do domu do CeCe. Ale proszę cię Lukas, pomyśl o tym, co ci powiedziałem. Uważam, że potrzebujesz tego, żeby ruszyć do przodu ze swoim życiem. - Taaa, cokolwiek. Jestem zmęczony. Powiedz CeCe, że wam to wynagrodzę i zabiorę was gdzieś na obiad. - Powiem jej. Jestem pewny, że wybierze najdroższą restaurację w mieście. Jest teraz na ciebie nieźle wkurzona. - Śmieje się. - Zasłużyłem na to. – Odpowiadam, a on macha mi na pożegnanie. - Tomas? - Odwraca się, kiedy go wołam. - Tak? - Dzięki za przywiezienie mnie do domu i… cóż… za wszystko. -Nie ma sprawy stary. Do zobaczenia jutro. Opadam na łóżko i trzymam nad sobą jej zdjęcie. Myślę o tym, co powiedział mi Tomas i wiem, że ma cholerną racje. Obecnie zmierzam nieuchronnie do autodestrukcji, i muszę coś z tym zrobić. Siadam, wyciągam telefon z kieszeni i dzwonię do swojego pilota. Wygląda na to, że wracam do Teksasu.

Skylar - Kochanie jesteś pewna, że nie muszę zabierać cię do lekarza? - Sebastian cuduje nade mną, kiedy siedzę na kanapie w salonie. - Wszystko ze mną w porządku głuptasie, więc proszę, przestań się martwic. Zgaduję, że po prostu jestem przemęczona. - Odpowiadam. - Myślę, że zadzwonię do Nika i powiem mu, że jednak zostaję z tobą. - Mówi zmartwiony. - Sebastian, idź na siłownię. Nic mi nie jest.

Strona 250

Mia Michelle - Rose of Thorne - Proszę cię, po prostu odpocznij i odłóż na bok tę prace, ok? Obiecaj mi to, albo nie pójdę na siłownie. - Mówi poważnie. Wyciągam ręce, uśmiecham się i głaszczę go po przystojnej twarzy. Mój przyszły mąż jest szalenie seksowny i ta jego obcisła koszulka, uwydatnia każdy mięsień na jego brzuchu i ramionach. Czy on naprawdę musi chodzić na siłownię? - Obiecuję, że tego nie ruszę, ok, ty zamartwiający się upierdliwcu? A teraz idź! Sio! Droczę się z nim, a on nakrywa mnie kocem. Pochyla się, całuje mnie delikatnie w usta i szepcze - Kocham cię skarbie. - Ja kocham cię bardziej. - Odwraca się i obdarza mnie tym swoim seksownym i niegrzecznym uśmiechem. Przysięgam, że tym uśmiechem mógłby wodzić za nos całe chmary kobiet, a jest tylko mój Chwyta swoją torbę i idzie, by spotkać się z Nikiem na siłowni. Zamykam oczy i zapadam w spokojny sen.

***

Budzi mnie dzwoniący telefon. Spoglądam na zegarek i widzę, że spałam zaledwie dwadzieścia minut. Świetnie, teraz czuję się jeszcze gorzej niż zanim się położyłam. Jęczę i sięgam po telefon. To Chanru, asystent pana Yunga, który dzwoni do mnie z Japonii. - Moshi Mosh! - Mówię odbierając telefon. - Witaj Skylar. Dzwonię tylko, by obgadać datę wielkiego przyjęcia na otwarcie w LA. - Jasne. – Odpowiadam, wyciągając długopis i kalendarz. Właśnie mam zapisać szczegóły, kiedy długopis przestaje pisać. - Zaczekaj Chanru, skończył mi się tusz. Zaraz przyniosę jakiś długopis z biura. Mówię i siadam przy biurku Sebastiana.

Strona 251

Mia Michelle - Rose of Thorne Oczywiście jego biurko jest całkowicie wyczyszczone z długopisów, więc jestem zmuszona szukać po szufladach. Z telefonem przy uchu sięgam do najwyższej szuflady, ale jest zamknięta. Ciągnę za następne szuflady, przekonana, że również są zamknięte, ale ostatnia z nich akurat się otwiera. Kładę na kolanach teczki i przesuwam aksamitne pudełko, ale wciąż nigdzie nie widzę długopisów. Chanru grzecznie proponuje, że wyśle mi wszystkie informacje mailem i że wkrótce się do mnie odezwie. Właśnie się rozłączam, kiedy z teczki wypada zdjęcie. Podnoszę je i rozpoznaje, że jest to zdjęcie z mojej szkolnej legitymacji z ostatniego roku w college’u. Dlaczego miałby mieć to zdjęcie? Postanawiam zbyć tą sytuację i otwieram teczkę, by włożyć do niej fotografię, ale to, co w niej widzę sprawia, że zastygam. To moje życie z ostatnich ośmiu lat. Strona po stronie, pełno detali i zdjęć. Szkolne raporty, nagrody, szczegóły z wypadku moich rodziców. Dlaczego on to ma? Otwieram kolejną teczkę i znajduję w niej raporty policyjne dotyczące Trevora i jego napaści na mnie. Jestem zdezorientowana i teraz już się trzęsę niekontrolowanie. Nic z tego nie ma sensu. Kładę teczki na biurku, a obok nich aksamitne pudełeczko. Coś święcącego zwraca moją uwagę i może nie powinnam, ale otwieram pudełko. Teraz marzę, by to cofnąć. Cały mój świat wali się przez zawartość tego pudełka. Jestem w kompletnym szoku patrząc na dół. Minęło już prawie osiem lat, od kiedy ostatnio trzymałam to w rękach i dlaczego teraz tu jest? Wstaję i odsuwam krzesło. To nie może być ta bransoletka. To po prostu jakiś głupi zbieg okoliczności. Kiedy otwieram zapięcie, w środku są słowa, które wygrawerowali dla mnie rodzice. Mógł zdobyć tę bransoletkę tylko w jeden sposób… o mój Boże… NIE! NIE! NIEEEE!!!! Pokój zaczyna wirować i chwytam się biurka, kiedy widzę jak wchodzi do środka. Kiedy widzi moją twarz i srebrną bransoletkę w moim ręku, w jego oczach jest istne przerażenie. Udaje mi się wydusić tylko jedno słowo … - „Jak?”

Strona 252

Mia Michelle - Rose of Thorne

Rozdział 32 Oprawa graficzna: Moniaaa2712

Sebastian Oczywiście mój kuzyn, KAWALER, znów mnie wystawił, żeby spotkać się z Kylie. Przysięgam, ta dwójka jest nierozłączna, od kiedy Nik przeniósł się do Austin w zeszłym miesiącu. Może i lepiej, że tak się stało, bo i tak za bardzo martwiłem się o Skylar, żeby skupić się na ćwiczeniach. Ostatnio jest blada i przemęczona, a ja obawiam się, że za dużo pracuje przy projekcie Yunga i przy naszym weselu. Wiele nocy widziałem jak przygotowuje nowe projekty i dopracowuje szczegóły pozostałych. Z powrotem zakładam na ramię swoją torbę z ciuchami, i jadę do domu sprawdzić co u mojej pięknej dziewczynki.

Kiedy wchodzę do mieszkania, staram się zachowywać cicho, bo może jeszcze spać na kanapie, ale nie ma jej tam. Po cichu sprawdzam sypialnię, ale ona również jest pusta. - Skylar? - Wołam przez mieszkanie. Kontynuuję swoje poszukiwania na dole, i widzę, że stoi w moim gabinecie. Spogląda na coś w swojej prawej dłoni i kurczowo trzyma się biurka drugą ręką. Wygląda na bladą i wykończoną stojąc tam tylko w piżamie. - Skylar? - Mówię miękko wchodząc do środka. Podskakuje i odwraca się do mnie. Właśnie w tym momencie widzę ją wyraźnie. Moja piękna dziewczyna patrzy na mnie z horrorem w oczach i ze zdezorientowaniem na jej zapłakanej twarzy. Od razu ogarnia mnie panika. Rzucam okiem na jej drżącą dłoń, widzę błyszcząca srebrną bransoletką i czuję, jak wszystko wokół mnie znika. Wie. jekatierinka

Strona 253

Mia Michelle - Rose of Thorne - Jak? W jaki sposób zdobyłeś tą bransoletkę, Sebastianie? - Pyta machając bransoletką. Tak długo czekałem na ten moment. W jakiś sposób wmówiłem sobie, że będę umiał jej to wszystko wyjaśnić, ale teraz, kiedy właśnie ta chwila nastała i stoję przed kobietą którą kocham nad życie, słowa nie nadchodzą. Jak mam jej powiedzieć, że jestem powodem, dla którego straciła wszystko, wiedząc, że i ja strącę wszystko, jeśli jej to powiem? - Odpowiedz mi Sebastianie! Dlaczego masz moją bransoletkę? - Krzyczy na mnie mrużąc oczy. Ale nie muszę jej odpowiadać, bo zdradzają mnie oczy. - Nie… NIE! O mój BOŻE! NIE. NIE. NIE! To byłeś ty? Ty jechałeś tym samochodem? - Szlocha i łapie się za pierś. Czuję jej przeszywający ból, bo jest częścią mojej duszy. Promieniuje od niej i uderza prosto we mnie. Udaje mi się tylko oddychać, a wiem, że muszę coś zrobić…, ale co? Nie mogę jej stracić! Nie przeżyję bez niej! Chcę do niej podejść… do mojego pięknego anioła w agonii. Patrzę na jej turkusowe oczy wypełnione łzami, które spływają po nieskazitelnej twarzy. Nawet przez łzy widzę cały wypełniający ją ból. Ból straconych rodziców, ból straconych lat, zniszczonych marzeń i zaprzepaszczonych nadziei i jeszcze ból mojego oszustwa. Cały jej ból…każde bolesne wspomnienie posiada przeze mnie. - Skarbie, proszę… jesteś moim życiem. Od początku chciałem ci powiedzieć. Proszę daj mi się wytłumaczyć… kochanie, PROSZĘ… spójrz na mnie. - Proszę ją, desperacko sam płacząc. Czekam, aż na mnie nakrzyczy. Aż mnie uderzy… aż powie, że mnie nienawidzi… NA COKOLWIEK…, ale nie dzieje się nic z tych rzeczy. Zamiast tego robi coś innego i jest to coś znacznie bardziej bolesnego. Zdejmuje z trzęsącego się palca pierścionek, który symbolizował naszą wspólną przyszłość i kładzie go na biurku. Odwraca się do mnie i otwiera swoje piękne oczy. To, co widzę później, będzie prześladowało mnie do końca życia.

Wciąż oczekuję, że zobaczę jej nienawiść, wściekłość, nawet obrzydzenie, ale nie ma tam nic. Niesamowity kolor, który wcześniej miał w sobie tyle życia, jest teraz pusty. W tym momencie wiem, że straciłem ją na zawsze… na zawsze.

Strona 254

Mia Michelle - Rose of Thorne Spogląda na mnie pustym wzrokiem i wyszeptuje – Żegnaj Sebastianie - a potem wychodzi na korytarz. Stoję w szoku, patrząc na lezący na biurku pierścionek. Pierścionek symbolizujący naszą wspólną przyszłość, nie błyszczy się już na jej pięknej dłoni. Rzeczywistość uderza we mnie i zaczynam biec. Nie mogę pozwolić jej odejść! Muszę ją zatrzymać! Spanikowany biegnę przez korytarz i widzę jak wsiada do windy. Jestem taki rozgorączkowany, że potykam się i upadam na podłogę w salonie. Widzę jak bez końca wciska guzik zamykający drzwi i dźwigam się na nogi. Ostatni raz, błagam ją ze wszystkich sil i rzucam się w stronę zamykającej się windy. Patrzy na mnie zimnymi i pozbawionymi życia oczami. Kiedy w końcu moje dłonie dotykają zamkniętych stalowych drzwi wiem, że to pożegnanie było naszym ostatnim.

Lucas Siedem miesięcy, szesnaście dni i cztery godziny… właśnie tyle czasu jej nie widziałem. Jadąc znajomymi ulicami Austin, przypominam sobie jak przyjemnie jest znów siedzieć za kierownicą mojego Astona Martina. Staram się do niej dodzwonić, ale zmieniła numer. Kiedy podjeżdżam pod jej dom, widzę tabliczkę „SPRZEDANE”, który tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że mieszka z Sebastianem w apartamencie. Skoro wciąż mam jakieś powiązania z Thorne Enterprises, postanowiłem, że wytłumaczę swoją wizytę jako sprawę biznesową. Wchodzę pewnie do budynku, gdzie znajduje się ich mieszkanie, z raportem kwartalnym i innymi dokumentami pod pachą. Odźwierny poznaje mnie i macha mi, gdy zbliżam się do windy. Wciskam guzik, czekam, aż winda zjedzie na dół, i nerwowo przestępuję z nogi na nogę. Dasz radę Lukas. Jest warta tego wszystkiego. WALCZ O NIĄ!

Strona 255

Mia Michelle - Rose of Thorne

Skylar - Skylar… proszę jesteś moim życiem. Od początku chciałem ci powiedzieć. Proszę daj mi się wytłumaczyć… kochanie proszę… spójrz na mnie! - Błaga. Ale nie mogę mu odpowiedzieć… ledwo mogę na niego patrzeć. Nie ma nic, co mógłby powiedzieć teraz albo kiedykolwiek, by naprawić tą sytuację lub co sprawiłoby, że wybaczę mu to, co zrobił. Czuję ból w piersi i nie mogę złapać tchu. Wydaje mi się, że nigdy w życiu tak nie cierpiałam. Ból spowodowany utratą rodziców połączył się z wiedzą o tym, że mężczyzna, którego kocham jest odpowiedzialny za tą stratę. Przez prawie osiem lat zastanawiałam się, co zrobię albo, co powiem, jeśli kiedykolwiek będę miała szansę stanąć twarzą w twarz z osobą, która odebrała mi wszystko tamtej nocy. Wyobrażałam sobie krzyki i gwałtowną bójkę, ale z jakiegoś powodu nic takiego się nie stało. Nic już we mnie nie zostało. Jestem całkowicie pusta. Desperacko błaga mnie przez łzy, ale to wcale na mnie nie działa. Chłodno spoglądam na niego i wyszeptuję - Żegnaj Sebastianie - po tym wychodzę z jego gabinetu. Kiedy idę korytarzem i mijam swoje rzeczy, czuję się jak zombie. Nie obchodzi mnie, w co jestem ubrana, albo to, że nie mam na sobie butów. Po prostu idę do windy i naciskam ten cholerny guzik, by drzwi się w końcu zamknęły. Sebastian wyskakuje zza rogu i biegnie do mnie, ale poślizguje się i upada na podłogę. Jego spanikowana twarz patrzy na mnie błagalnie. Kiedy spoglądam teraz na niego, nie czuję nic. Każde wspaniałe uczucie, które kiedyś żywiłam do tego mężczyzny, wygasło. Zastąpiła je bolesna pustka. Naciskam guzik modląc się, by drzwi się zamknęły. Sebastian zbiera się i jak wariat biegnie do windy, krzycząc - SKYLAR! NIE, KOCHANIE! NIE ODCHODŹ! PROSZĘ! Krzyczy boleśnie. Desperacko stara się zdążyć do drzwi na czas, ale jest już za późno. Na wszystko…

KONIEC… Jak na razie.

Strona 256

Mia Michelle - Rose of Thorne

Strona 257