Bailey Alison G Stop

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

1

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

"Stop!" Alison G. Bailey

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym,łamie prawo.

2

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 1

MOJE GARDŁO ŚCISNĘŁO SIĘ, gdy trzymałam powietrze w płucach. Kiedy byłam u progu zawrotów głowy, pozwoliłam powietrzu powoli się sączyć i modliłam się o odwagę. Moje oczy pozostały zamknięte, kiedy czekając, liczyłam uderzenia między każdym numerem, zanim je otworzyłam. Jeden. Uderzenie. Dwa. Uderzenie. Trzy. Uderzenie. Otwórz. Przez trzydzieści sekund mój mózg rejestrował szok na obraz w lustrze. Każdego ranka przez ostatni rok zaczynałam dzień w dokładnie ten sam sposób. To było jak życie w filmie Dzień Świstaka. Każdej nocy mój mózg restartował się do czasów, kiedy byłam Hollis Murphy, normalnym, matematycznym dziwakiem w ostatniej klasie szkoły średniej. Kiedy sny dryfowały, rozpoznawałam siebie. Czułam się jak ja. Mój umysł rozgrywał sztuczki w rodzaju ogłupiania mnie, żebym wierzyła, że byłam tą samą osobą, co na rodzinnych zdjęciach porozrzucanych po całym domu.

3

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Każdy dzień zaczynałam będąc przekonaną, że to co widziałam w lustrze poprzedniego poranka było wytworem mojej wyobraźni. Ale wspomnienie było tak żywe, że zawsze istniał przebłysk wątpliwości. Aby żyć marzeniem nieco dłużej, nie patrzyłam na siebie, dopóki to nie było absolutnie konieczne. A kiedy czas się kończył, to, co widziałam powodowało, że mój żołądek skręcał się w supeł, a oddech stawał się płytki, podobnie jak to miało miejsce wczoraj. I dzień wcześniej. I dzień wcześniej, aż mogłam zebrać cały rok dni. Gdy moje palce lękliwie pocierały lewy policzek, zastanawiałam się, czy osoba, która patrzyła na mnie w odbiciu , kiedykolwiek dopasuje się w jeden z moich snów. Szybko odepchnęłam tę myśl i zmusiłam się do skupienia na tym, co działo się dzisiaj. Jeśli zbyt długo rozwlekałabym się nad wydarzeniami minionego roku, zablokowałabym drzwi do mojego pokoju, zarzuciła kołdrę na głowę i ukryła przed światem. Byłam tam, robiłam to. Moi rodzice zrozumieliby, gdybym ich dzisiaj zostawiła. Moja najlepsza przyjaciółka, Maggie, podjęłaby dobrą próbę przekonania mnie do wyjścia ze strefy komfortu. Kiedy nie drgnęłabym, ewentualnie zrozumiałaby i wspierała mnie. Nikt mnie nie popychał w przód czy cofał w tył, poza mną samą. Trzy szybkie stuknięcia do drzwi wyrwały mnie z myśli. – Hollis, szykujesz się? – Stłumiony głos mamy przenikał przez drzwi. – Taa. – Jak długo ci to zajmie? Twój tata chce być w drodze, zanim zwiększy się ruch.

4

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Przynajmniej półtorej godziny. Nie wzięłam jeszcze prysznica. – Okej, ale spróbuj szybciej. – Zrobię co w mojej mocy, mamo. Przynajmniej tyle jestem jej winna. Ona i tato byli przy moim boku na każdym kroku od wypadku. Moja szyja i mięśnie ramienia zesztywniały na samą myśl o słowie wypadek. Nienawidzę tego pojęcia. Czuję to jak łatwą wymówkę, uproszczony sposób do zrozumienia, co mi się stało. Sarah, terapeutka, która została przypisana do mojej sprawy, kiedy byłam w szpitalu, powiedziała, że w jakiejkolwiek traumie osoba musi przejść przez pięć etapów żałoby, zanim może ruszyć dalej. 1. Zaprzeczenie i Izolacja. Odhaczone. 2. Gniew. Odhaczone. 3. Negacja. Odhaczone. 4. Depresja. Odhaczone. 5. Akceptacja…

Miałam problem z akceptacją. Nie byłam w zaprzeczeniu. Wiedziałam, co się stało. To było jasne jak ohydne odbicie w lustrze. Nie mogłam zaakceptować teorii, że to był generalnie szczęśliwy zbieg okoliczności, iż to po prostu postanowiło wysadzić moją twarz. Może byłam naiwna. Mimo to bardzo dojrzałam przez ostatni rok, oszpecenie tak działa. Byłam świadoma, że jako osiemnastolatka mój pogląd na sprawy nadal posiadał pewną dozę naiwności. Tak bardzo jak próbowałam, nie mogłam umysłem ogarnąć idei, że cały ten ból,

5

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

który przeszłam, był spowodowany przypadkowym, kosmicznym pierdol się. To musiało być celem. Ludzie nie cierpią bez powodu. Gdy czekałam, aż prysznic się nagrzeje, moją uwagę przykuł widok święcącego od smsa telefonu. Maggie: Dobry, studentko!!



Ja: Dobry, głupolowata najlepsza przyjaciółko.  Maggie: Kiedy wyruszacie? Ja: Jak tylko wezmę swoją żałosną dupę w troki. Maggie: To może zająć lata. Ja: Zamknij się. Maggie: Wiem, że ostatniej nocy się pożegnałyśmy. Ale chciałam ci przypomnieć, żebyś zadzwoniła do mnie ze wszystkimi detalami o twojej współlokatorce i sytuacji z chłopcem. Ja: Tak, psze pani. Maggie: Poradzisz sobie niesamowicie. Kocham cię, kobieto. Ja: Dzięki. Mam nadzieję. Też cię kocham.

Maggie była najbardziej niesamowitą przyjaciółką. Była naturalną pięknością. Nie ładowała na twarz wiele makijażu, czy spędzała godzin nad blond lokami. Prawdziwe emocje, życie rozświetlały jej czekoladowo – brązowe oczy. Czuła się komfortowo w swojej skórze. Była pewna siebie i nie bała się

6

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

tego, co świat miał do zaoferowania. A obok moich rodziców, była najmilszą osobą, jaką znałam. Powiedziano mi, że przez kilka pierwszych dni w szpitalu odwiedzało mnie wiele osób. Ale byłam tak naćpana, że wszyscy i wszystko zlewało się ze sobą. Po oczyszczeniu z morfinowej mgły zostałam wysłana do domu i wszyscy odwiedzający zniknęli. Maggie była jedyną, która tkwiła ze mną. Pierwsze sześć miesięcy po incydencie, przebywanie obok mnie było niekomfortowe. Moja twarz znajdowała się w procesie gojenia, a oni nie wiedzieli, gdzie patrzeć, czy co powiedzieć. Więc po prostu trzymali się z daleka. Chociaż nie Maggie. Była tam każdego dnia, szczera ze mną. Instynktownie wiedziała, kiedy potrzebowałam przestrzeni, aby ponownie przystosować się do sytuacji, a kiedy musiała wykopać mnie z własnej, użalającej się imprezy. Gdyby to nie było dla niej, nie zrobiłabym pierwszego kroku w nowe życie. Zanim mama dała mi drugie ostrzeżenie, weszłam pod prysznic i szybko się umyłam. Usiadłam przy toaletce i wycierałam ręcznikiem ciemne, kasztanowe włosy, obracając je w wysoki, niechlujny kok. Odchylając głowę w prawo, przechyliłam podbródek pozwalając ostremu światłu z góry rozświetlić moją twarz. Płomienie spaliły prawie całą lewą stronę. Na szczęście oko i nos nie zostały objęte. Kiedy po raz pierwszy dostałam się na pogotowie, zostały zrobione zdjęcia. To była rutyna. Ale nigdy nie patrzyłam na nie jak i na siebie, aż do miesiąca po tym, gdy dokonali przeszczepu skóry. Mam mgliste wspomnienie zespołu lekarzy w moim pokoju, omawiających najlepszy kierunek działania między sobą i z moimi rodzicami. Oparzenia na mojej twarzy były zbyty ciężkie, a ryzyko infekcji zbyt wysokie, żeby pozwolić im leczyć się na własną rękę. Wycięli dużą część skóry z mojego

7

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

uda i wszyli ją w policzek. Kiedy obudziłam się po operacji, miałam krótki moment świadomości. Wybuchł we mnie szloch, gdy zdałam sobie sprawę, że pół mojej twarzy się stopiło. Mama jak najlepiej starała się, abym uwierzyła, że kiedy przeszczepiona skóra się zagoi, będę wyglądać jak nowa. Przecież użyta skóra była moją. Będzie pasować. Ale kiedy bandaże zniknęły, nie wyglądałam jak człowiek. Różne odcienie czerwonego ciała, w różnych stopniach marszczenia zastąpiło coś, co kiedyś było gładką, jasną skórą. Blizna przebiegała od mojej skroni w dół kończąc się tuż powyżej podbródka. Krawędzie były poszarpane na niektórych obszarach i zakrzywione na innych. Nic nie było spójne, ani kolor czy faktura. Wyglądało to tak, jakbym miała plamę atramentu Rorschach1 wytatuowaną na całym policzku. Rodzice i Maggie wkładali cały wysiłek, gdy przez mijające miesiące mówili mi, jak gładziej i jaśniej wyglądała moja skóra. Byłam pewna, że zobaczyłabym dużą różnicę, jeśli porównałabym zdjęcia z pierwszego miesiąca, ale to nie przekładało się na to, że czułam się mniejszym dziwakiem. Miałam nadzieję, że wkrótce nadejdzie dzień, kiedy zamiast gigantycznej plamy będę mogła spojrzeć w lustro i zauważyć usta w kształcie serca, długie rzęsy i jasnoniebieskie oczy. Moja dłoń się trzęsła, gdy ustawiałam w linię wszystkie rzeczy, których potrzebowałam do przemiany – podkład, puder, kredkę do oczu, róż, błyszczyk i tusz do rzęs. Od miesięcy czekałam na ten dzień, ale kiedy nadszedł, miałam wątpliwości. Odkąd pamiętam, chciałam chodzić na Uniwersytet Chambers, który znajdował się trzy i pół godziny jazdy od domu. Byłam maniakiem 1 Test Rorschacha – jak w filmach, psycholog pokazuje kleksa i pyta, co widzisz ;)

8

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

matematycznym z marzeniami o zostaniu profesorem na uczelni. Kiedy byłam dzieckiem, moi rodzice kupili mi dwustronną tablicę z kredą z jednej, a na pisaki z drugiej. Ustawiałam lalki i pluszaki w linii na całym łóżku i uczyłam je tabliczki mnożenia. Kochałam pewność liczb. Zawsze była dobra albo zła odpowiedź. Białe lub czarne, żadnego szarego obszaru. Odnajdywałam w tym komfort, zwłaszcza po incydencie, kiedy moje życie było niczym innym niż szarą chmurą. Byłam na dobrej drodze osiągnięcia mojego celu, kiedy zostałam wykolejona. Wypadek zdarzył się na początku lata przed ostatnim rokiem w szkole. Do czasu aż rok szkolny się zaczął, lekarze poczuli, że moja twarz wygoiła się wystarczająco i mogłam wrócić, nie przegapiając mojego ostatniego roku w szkole średniej. Byłam co najmniej zdenerwowana, ale wszyscy wiedzieli, co mi się stało, a chodziłam do szkoły z tymi ludźmi od lat. Więc kiedy przebrnęłam przez początkową tremę, pomyślałam, że wszystko wróci do normy. Tydzień trwało, aż błagałam o domowe nauczanie dla mnie albo pozwolenie mi na zdawanie GED2. Spojrzenia były bezwzględne. Nie były dobrego rodzaju, jak kiedy chłopak zobaczył gorącą dziewczynę. Niektórzy ludzie patrzyli na mnie, jakby spotkali nieuchwytną Wielką Stopę. Ich twarz się opuszczała, oczy otwierały szeroko, a usta opadały. Stałam się dość odporna na bycie ich Wielką Stopą. Zazwyczaj kiedy odwracałam się, żeby spojrzeć dokładnie na tę osobę, ona szybko uciekała wzrokiem i szła dalej. Potem byli inni, o których po jednym spojrzeniu w ich zmrużone oczy, mogłam powiedzieć, że słowo ble było odtwarzane jak na pętli w ich głowach. Nie ustępowali i pozwalali mi wiedzieć w sposób niebudzący wątpliwości, że tam nie należałam. Byłam zszokowana i zraniona, że ci ludzie, których tylko kilka miesięcy temu uważałam za przyjaciół, 2 Egzamin na koniec szkoły średniej.

9

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

zachowywali się, jakbym była dotknięta plagą. Myślałam, że gapienie będzie najgorsze. Że zniknie po tym, jak nowy dziwak zejdzie z drogi. Więc zeszłam. Spojrzenia trwały i zostały zwiększone przez parsknięcia w klasie oraz złośliwe odzywki na korytarzu. Potem były plotki. Jedna twierdziła, że lekarze wzięli skórę do przeszczepu z mojego tyłka, co dało mi przezwisko, dupowata – twarz. Było też maszynka do mielenia mięsa, poplamiona i ponadczasowy dziwak. Nosiłam długie rękawy, żeby ukryć blizny na ramionach. Psychiczne długie rękawy sprawiały, że czułam się bardziej bezpiecznie oraz komfortowo. Mieszkałam na południu, gdzie przez większość roku było ciepło, a krótkie rękawy to norma. Ze względu na mój wybór mody, zaczęła się plotka, że byłam pocięta. Maggie próbowała to naprostować, ale to było bezcelowe. Nie rozumiałam, jaki wszyscy mieli ze mną problem. Nie zrobiłam nic, żeby uzasadnić ich okrutne uwagi. Chciałam tylko odzyskać swoje życie. Gdy do gry weszło wołanie mojego nazwiska, nie za dużo przekonywania zajęło moim rodzicom zgodzenie się na pomysł nauczania domowego. Przez resztę roku całkowicie się izolowałam. Wychodziłam na zakupy z mamą i Maggie, na film lub coś przekąsić. Maggie wpadała prawie codziennie albo rozmawiałyśmy przez telefon. Była moim połączeniem ze światem młodych dorosłych. Dzięki niej żyłam, chodziłam na wszystkie mecze footballowe, tańce szkolne, bal seniora. Stałam się dość utalentowana w używaniu wyobraźni do przeżycia mojego życia, aż do kilku miesięcy temu. Maggie i ja spędzałyśmy czas w moim pokoju. Mówiła mi o wizycie na kampusie, którą miała w weekend. Maggie już aplikowała i została przyjęta na

10

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

lokalny uniwersytet, więc dlaczego wciąż odwiedzała miejskie kampusy beze mnie. Opierając się o wezgłowie łóżka z nogami wyciągniętymi przed siebie powiedziałam: – Nie rozumiem, dlaczego wciąż chodzisz na inne kampusy. Wiesz, że idziesz na Uniwersytet Southern. Maggie leżała na brzuchu w poprzek mojego łóżka, przeglądając najnowszy numer Vouge. – Lubię mieć otwarte opcje. – Lubisz chodzić na zwiady chłopaków i to, jak rekrutujący na uczelni całują twój tyłek. – To też. Maggie biegała i była w tym cholernie dobra, wygrywając wszystkie lokalne i stanowe mistrzostwa. Miała do wyboru każdy college w kraju. Wszyscy chcieli, żeby przyszła uratować ich kobiecą bieżnię i programy torowe. Ale lubiła Uniwersytet Southern i nie chciała jeszcze zostawiać swojej rodziny. – US ma nie tylko świetny zespół bieżniowy, ale imprezy bractw są legendarne. Chłopcy są super gorący. Jestem pewna, że mój mąż jest wśród nich. A kontakty, jakie zdobędę do ukończenia studiów, będą nieograniczone. Nagle poczułam się zazdrosna o moją przyjaciółkę. Nie tylko miała plany na następną randkę, spotkanie na bieżni czy imprezę. Robiła plany na przyszłość. Mój umysł pędził do tego, jak będzie wyglądała moja przyszłość. Aplikowałam i zostałam przyjęta na Chambers pod koniec mojej przedostatniej

11

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

klasy. Potem wydarzył się wypadek i z prześladowaniem w szkole, pomyślałam, że zostanę w domu i wezmę zajęcia online. Lepiej być bezpieczną, niż żałować. Ale po wzięciu wszystkich zajęć, potem co? Nie mogłam zobaczyć przyszłości poza ścianami mojego domu. Wszystko, czego chciałam to żyć życiem, które planowałam, zanim mój świat odwrócił się do góry nogami. Podjęłam decyzję, że ten dzień był czasem, żeby zacząć żyć ponownie. Rodzice byli zachwyceni i przerażeni moją decyzją. Mama wiedziała, że potrzebowałam niewielkiego impulsu do obrania właściwego kierunku. Z drugiej strony tata chciał zamknąć mnie w bezpiecznym kokonie. Wiedziałam, że jeśli sprawy z uczelnią z jakiegokolwiek powodu nie wyjdą, będę mogła wrócić do domu, a oni nie sprawią, że poczuję się jak nieudacznik. Do dzisiaj byłam pewna mojej decyzji. Jak większość rzeczy, pomysł był atrakcyjniejszy niż rzeczywistość. Zanurzając palce w pasto–podobnym kremie, nabrałam wystarczająco, żeby pokryć obszar pełen blizn. Podkład był cięższej konsystencji, niż ten normalnie kupiony w domu towarowym. Musiałam go zamówić online z firmy, która specjalizowała się w teatralnych makijażach na scenę. Uzyskanie gładszej warstwy było żmudne i zajmowało czas. Umieściłam podkład na dłoni drugiej ręki, naciskając i mieszając kciukiem, żeby go zmiękczyć. Kiedy był giętki, nałożyłam go na twarz. Zaczynając od środka przeszczepionego obszaru, moje palce poruszały się na zewnątrz, szybko wcierając makijaż do krawędzi, gdzie spotkał się z moją normalnie nienaruszoną skórą. Kiedy obszar był skończony, przeniosłam się do reszty twarzy i na szyję. Potem wzięłam patyczek kosmetyczny, a koniec pokryłam podkładem i wklepałam go wokół kolczyka w nosie upewniając się, że

12

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

nawet najmniejszy obszar został zakryty. Przebiłam nos tuż przed rozpoczęciem szkoły myśląc, że ludzie skupią się bardziej na kolczyku niż na mojej twarzy. #odwrotny skutek Podkład był bliski normalnego odcienia mojej skóry, ale niedokładnie. Różnica była zauważalna, jeśli przegapiłam miejsce, więc pracowałam mocno, żeby przykryć każdy centymetr odsłoniętej skóry. Czułam się bardziej komfortowo, pokazując się publicznie w pełnym makijażu, ale w głębi duszy wiedziałam, że to nie wyglądało naturalnie. Szybko przeszłam przez resztę mojej rutyny. Zanurzyłam duży, miękki pędzel do makijażu w pudrze i umieściłam go na mojej twarzy i w dół szyi. Skończyłam z różem, błyszczykiem i tuszem do rzęs. Uwolniłam włosy, stylizując je tak, że opadały na mój lewy policzek. Lubiłam dodatkową ochronę, którą czułam dzięki zasłonie z włosów. Narzuciłam parę jeansowych spodenek, granatową koszulkę z długim rękawem z logo Uniwersytetu Chambers, którą tata kupił mi, żeby pokazać swoją dumę i moje wielokolorowe trampki TOMS. Jadąc na kampus wciąż sobie powtarzałam, że to była dobra rzecz. Moje marzenie. Nowy start, którego potrzebowałam. Niestety mój brzuch się nie zgadzał. Studenci i rodzice zalewali kampus, niosąc pudła i torby pękające w szwach od wszystkich potrzebnych rzeczy studenckiego życia. Zatrzymałam się na miejscu parkingowym obok akademika podążając za SUVem rodziców. Gdy wysiadłam z auta, tata opuścił swoje okno. –

Pójdę się zameldować i możemy się rozładować. – Mój wzrok

koncentruje się w dole. – Wszystko w porządku, skarbie? Chcesz, żebym poszedł cię zameldować? – zaoferował tata. 13

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Bałam się spojrzeć w górę. Nie mogłam pozwolić zobaczyć mu mojego zdenerwowania. Wszystko czego potrzebował był mały znak lęku i nasza trójka kierowałaby się z powrotem do domu. W rzeczywistości jeśli tata postawiłby na swoim, zostałabym w swoim pokoju, tylko wypuszczając się na posiłki i święta. Był typowym chroniącym ojcem, ale przez ten ostatni rok wszedł na najwyższy bieg. Spojrzałam za niego, nie nawiązując kontaktu wzrokowego. – Ze mną w porządku. Zaraz wracam. Wzięłam głęboki, uspokajający wdech, zanim przeszłam przez parking. Rzędy białych okien biegły po przedniej stronie brązowego budynku, ukazując cztery historie żeńskich akademików. Dwustronne schody prowadziły na kolumnowy ganek. Uniwersytet Chambers miał 130–letnią tradycję. Kampus miał bogatą historię od budynków do olbrzymich dębów stojących w linii przed wejściem. Jedną z rzeczy, które przyciągnęły mnie do niego, inną niż wydział matematyczny, była atmosfera. To była dość duża szkoła z klimatem małej uczelni. Mój wzrok pozostał przyklejony do trampków, gdy powoli poruszałam się koncentrując kroki ku wejściu do akademika. Czułam pęd powietrza, gdy ludzie śmigali obok, podekscytowani, żeby zobaczyć swój nowy dom i poznać nowych przyjaciół. Byłam tak mocno skoncentrowana, że prawie wbiegłam głową w jedną z dużych, białych kolumn. Bez szwanku weszłam przez drzwi, znalazłam biuro i czekałam w kolejce do meldunku. Powietrze było wypełnione energią nowego roku szkolnego. Powitania, pożegnania, śmiech i pytania wirowały wkoło. Nowe przyjaźnie już się formowały, a stare spotykały. Para klapek przede mną przesunęła się, więc 14

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

podążyłam. Po piętnastu minutach szurania nogami do stop, dotarłam do biurka meldunku. Starsza pani z krótkimi siwymi włosami siedziała lekko zgarbiona, częściowo zablokowana przez stos grubych kopert. Nie podnosząc wzroku recytowała ogólną regułkę Witam w Chambers. Wszystkie hałaśliwe aktywności sprawiały, że ciężko było usłyszeć drobiazgi, które mówiła kobieta. Jej wzrok i brwi podniosły się, gdy popatrzyła na mnie. Wspaniale, już się zaczęło. Niepewna co robić, posłałam jej słaby uśmiech i czekałam na instrukcje. – Nazwisko? – powiedziała niecierpliwie. Byłam tak zdenerwowana, że przez sekundę zapomniałam, kim byłam. – Hollis Murphy. Nabazgrała coś na arkuszu i wręczyła mi paczkę z moim imieniem i numerem 210 napisanym z przodu naklejki, który jak zakładałam, był moim numerem pokoju. Płytkim, znudzonym głosem powiedziała: – Wszystko, co musisz wiedzieć jest w paczce. Jeśli masz jakieś dodatkowe pytania czy potrzeby po przeczytaniu informacji, proszę zapytać swojego RA3. Produktywnego semestru. Następny! Przycisnęłam kopertę do piersi, a mój wzrok z powrotem przesunął się w dół i szybko wyszłam z biura.

3 Resident Assistant, też student, który nadzoruje mieszkańców akademika i im pomaga, taki opiekun. Pamiętacie Ruin?

15

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Gdy skręciłam za róg, głośne, głębokie coooo! zwróciło moją uwagę w dalszej części korytarza. Zrobiłam jeden krok, zanim wpadłam z pełną siłą w coś solidnego i ciepłego. Potykając się w tył rzuciłam kopertę. Gdy odzyskałam równowagę, moje oczy skupiły się na szarej koszulce z odciętymi rękawkami, rozciągającej się na szerokich ramionach. Kiedy spojrzałam w dół, żeby odnaleźć moją kopertę, nie mogłam nic na to poradzić, ale zauważyłam wąskie biodra i okrągły tyłek przykryty czarnymi, koszykarskimi szortami. Gdy przykucnęłam, żeby podnieść kopertę, opalone przedramię weszło w moje pole widzenia. Mój wzrok wędrował w górę, żeby znaleźć ramię, które pokrywały wypukłe mięśnie. – O boże, tak bardzo prze…praszam – wyjąkałam, a moje policzki paliły z zakłopotania. – Proszę – powiedział głęboki głos. Sięgałam po kopertę, a mój wzrok przypadkowo wystrzelił do najcieplejszych

zielonych

oczu,

jakie

kiedykolwiek

stworzono.

Jego

ciemnobrązowe włosy były krótko obcięte po bokach, dłuższe na górze i potargane. Idealny zarost obsypywał szczękę z głębokimi dołeczkami formującymi się w seksownie koślawym uśmiechu. Powietrze natychmiast zostało wyssane z moich płuc. Nie był tylko gorący, był boysbandowo gorący. Głęboki chichot podryfował w dół, zanim zdałam sobie sprawę, że wstał i wyciągnął do mnie rękę. O boju! Dotknę go. Wsunęłam dłoń

w jego

i poczułam

natychmiastowy wstrząs

elektryczności. Mięśnie w jego ramieniu drgnęły. On też to poczuł. – Dziękuję – powiedziałam, gdy pomógł mi wstać. 16

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Jestem Risher Stevenson. Właśnie mi się przedstawił. Nawykiem stało się niepatrzenie bezpośrednio na nikogo, zwłaszcza nieznajomego. Automatycznie pochyliłam głowę w dół i w lewo, żeby ukryć rozwaloną część mojej twarzy. Ale te zielone oczy zamknęły mnie w miejscu. – Hollis Murphy. – Miło cię poznać, Hollis Murphy. – Jeszcze raz przepraszam za wbiegnięcie w ciebie. Muszę się lepiej postarać, żeby patrzeć, gdzie idę. Czubek jego języka wślizgnął się między wargi, zanim uformowały się w lekki uśmieszek. Już miał zamiar się odezwać, ale jego imię nadeszło z korytarza. – Rish! Rusz tutaj dupę. Mamy tonę pudeł do przytargania. – Jasnowłosy koleś stał na końcu korytarza. – Muszę skończyć pomaganie przyjaciołom w przeprowadzce. Pokiwałam głową. Risher zrobił trzy kroki, zanim odwrócił się do mnie. – Nie staraj się za bardzo. Moje brwi ściągnęły się razem w zmieszaniu. – Patrzeć, gdzie idziesz. Nienawidzę myśli, że nie wpadniemy na siebie ponownie.

17

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Mrugnął przed odbiegnięciem. Obserwowałam te ramiona, te biodra i ten tyłeczek przez całą drogę biegu przez korytarz.

18

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 2

MRUGAJĄCE JASNOZIELONE oczy tańczyły w mojej głowie, gdy zastygłam w miejscu, gdy Risher zniknął za rogiem. Minęło sporo czasu, odkąd chłopak ze mną flirtował. Czy on flirtował? Oczywiście, brak omdleń w życiu spowodował, że zbyt wiele wyczytywałam z jego prostego, uprzejmego gestu. W ostatnim czasie jedynymi chłopakami, z jakimi miałam jakikolwiek kontakt byli ci, których oglądałam na ekranie. Wszyscy byli słodcy, mili, gorący i śmieszni dla mnie. W fantazjach randkowałam z Channingiem, Zacem, Mattem, Charliem i innymi. Trzeba przyznać, że to czyniło mnie fantadziwką, ale byłabym szalona, gdybym uciszała którąś z nich. Nie zaakceptowałam tego, co mi się przytrafiło, ale tak jakby pogodziłam się z faktem, że żaden prawdziwy chłopak nigdy nie będzie chciał ze mną być. Gdy dorastałam mama zawsze mówiła, że prawdziwe piękno świeciło od wewnątrz. – Hollis, twoim zadaniem jest rozwijać serce i intelekt. Twoja zewnętrzna strona rozwinie się na swój własny sposób. Miałam to przekonanie, aż do zeszłego roku. Po wypadku utrudniła to połowa zniszczonej twarzy. Trzymanie się tego przekonania było łatwe, kiedy nic go nie podważało. Najtrudniejsze przychodzi, kiedy zostajesz zmuszona do pozytywnego wykorzystania tego przekonania i zdajesz sobie sprawę, że nie było tak silne, jak myślałaś. 19

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zielonoocy chłopcy z głębokimi dołeczkami i umięśnionymi ramionami mieli gdzieś, jak błyszcząca byłam od środka. Chcieli tylko gładkiej, miękkiej skóry, żeby przebiegać po niej dłońmi i ustami. Kiedy wszystkie moje rzeczy znalazły się w pokoju, z mamą wzięłyśmy się do pracy, żeby moją połowę zrobić słodką. Tata widząc, że będzie tylko zawadzał, rozpakowywał zakupy do mini lodówki, mikrofalówkę i telewizor do mojego nowego domu. Mógł nie czuć się stuprocentowo komfortowo ze mną tak daleko od jego ochronnego oka, ale starał się być wspierający. Byłam

zaskoczona

zastając

pokój

pusty.

Sądziłam,

że

moja

współlokatorka już będzie. Nie wiedziałam o niej nic poza tym, że nazywała się Abigail Daniels, pochodziła z Georgii i miałam jej adres mailowy. Szukałam na Facebooku, Twitterze, Instagramie i Tumblrze, bez powodzenia. Napisałam do niej kilka razy mając nadzieję, że nawiążemy małą więź przed rzeczywistym spotkaniem, ale nigdy nie odpowiedziała. Byłam zdenerwowana dzieleniem tak bliskiej intymności z zupełnie nieznajomą osobą. Przez ostatni rok jedynymi ludźmi, którym pozwalałam widzieć siebie bez makijażu byli rodzice i Maggie. W głowie rozpracowałam już sposoby na ukrycie twarzy, aż będę czuła się komfortowo eksponując ją Abigail bez makijażu. Po kilku godzinach pracy cofnęłam się podziwiając transformację nudnego pokoju w akademiku w arcydzieło Uniwersytetu Chambers. Mama przeszła sama siebie z wystrojem tematycznym. Wszystko było w szkolnych kolorach granatowym i szarym. Zasłony panelowe mamy oprawiały jedno wielkie okno w pokoju. Ponieważ nie wiedziałam nic o współlokatorce, a okno znajdowało się po mojej stronie, wybrałam granatowy materiał z grubymi szarymi paskami. Pościel miała szare prześcieradło, granatową kołdrę i różnej

20

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

wielkości poduszki w takim samym kolorze. Trzy plakaty w linii ozdabiały moją ścianę. Na długiej ścianie wisiała Emmy Noether, geniusza algebry abstrakcyjnej i fizyki teoretycznej. Rozwinęła podstawy, które Einstein budował na temat swojej teorii względności. Była zajebista. Obok niej była Maryam Mirzakhani, pierwsza kobieta, która wygrała Medal Fieldsa, jedną z najbardziej prestiżowych nagród, jakie matematyk mógł zdobyć. A nad głową mojego łóżka znajdował się plakat z napisem: „Nigdy Nie Dyskutuj z Matematykiem o Nieskończoności. Nigdy Nie Usłyszysz Końca.” Boże, naprawdę byłam maniakiem. Wykończenia obejmowały szafkę nocną, którą mama znalazła w sklepie z używanymi rzeczami. Pomalowała ją na kremowo i połączyła z małą lampką oraz granatowym abażurem. Tata kupił idealnego rozmiaru płaski telewizor, który pasował na górę akademikowej komody, wraz z mini lodówką, która stała przy ścianie między łóżkiem moim i Abigail z mikrofalówką na szczycie. Poszedł też na zakupy spożywcze, zapełniając lodówkę galimatiasem rzeczy w tym napojami gazowanymi, wędlinami i kubkami z owocami. W szafie umieścił dla mnie pudełko wypełnione chipsami, chlebem, ciastkami, proteinowymi batonikami

i

masłem

orzechowym.

Rodzice

byli

niesamowici.

Gdy

przechodziliśmy w dół listy zadań, upewniając się, że miałam wszystko, czego potrzebowałam, olśniło mnie, że nadszedł czas ich powrotu do domu. Gdy szliśmy do auta z każdym krokiem ściskało mi się gardło. Nikt nie powiedział słowa podczas tej krótkiej trasy. Wiedziałam, że będę tęsknić za rodzicami, ale nie wyobrażałam sobie, że pożegnanie zrobi się takie emocjonujące. To była mieszanina smutku i ulgi. Smutku, że przechodziliśmy na inny etap życia i ulgi, że ruszamy do przodu po najgorszym roku w naszych

21

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

życiach. Mama szła przy moim boku, a tata pozostał kilka kroków w tyle. Kiedy dotarliśmy do samochodu, mama odwróciła się do mnie ze łzami w oczach błagającymi o wypłynięcie. Przyciągnęła mnie w uścisk. – Świetnie sobie poradzisz. – Jej drżący głos spowodował wypłynięcie łez, które powstrzymywałam. Odchylając się w tył, wytarła moje policzki i powiedziała: – Jeśli czegokolwiek będziesz potrzebować, zadzwoń. Czegokolwiek. – Zrobię to – wykrztusiłam. Spojrzała na mnie po raz ostatni, zanim wsiadła do samochodu. Wtedy mój wzrok przeniósł się do taty. Stał obok drzwi od strony kierowcy plecami do mnie. Na dźwięk zatrzaskiwania drzwi mamy, głowa mu opadła. Jego ramiona wznosiły się i obniżały, gdy brał głębokie wdechy. Wiedziałam, że to dla niego trudne, ale nie zdawałam sobie sprawy jak bardzo, aż do tej chwili. Rok temu był bliski utraty swojego jedynego dziecka, a teraz musiał mnie puścić. Odwrócił się do mnie z twarzą ze smugami łez. Tata rzadko pokazywał emocje. Jedyny raz, kiedy widziałam go płaczącego był nocą w szpitalu, kiedy po raz pierwszy zobaczył mnie po wypadku. Próbował się uspokoić, gdy podchodził. Nasze ramiona owinęły się wokół siebie. Policzek, który przycisnęłam do klatki, drgał od jego słabych szlochów. Staliśmy tam przez kilka sekund. Normalnie cofnęłabym się, nie chcąc zwracać na siebie uwagi. Ale parking pełen był podobnych momentów jak ten, który tata i ja dzieliliśmy.

22

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zdając sobie sprawę, że pierwszy nie przerwie uścisku czy nastroju powiedziałam: – Tatusiu? – Tak, skarbie? – Nie mogę oddychać. Pomruk chichotu połaskotał mnie w policzek. Odsunął się. – Masz swoją kartę do bankomatu? – Tak, proszę pana. – I jakąś gotówkę? Ważne, żeby zawsze mieć trochę pieniędzy nawet jeśli w większości miejsc są terminale płatnicze. – Tak, proszę pana. – Co każde pięć tysięcy kilometrów zmieniaj olej w samochodzie i nie dopuść, żebyś miała za mało gazu. – Wiem. – Pamiętaj, żeby nie schodzić poniżej jednej czwartej baku. Potrzebujesz, żebym dotankował, zanim wyjedziemy? To zajmie tylko kilka minut. – Tato, wszystko będzie okej. – Wiem, że tak. To o twoją matkę się martwię. Jest kłębkiem nerwów. – Mrugnął. – Kocham cię, Hollis. – Przerwał i przełknął szloch. – I nie mógłbym być z ciebie bardziej dumny.

23

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Ja też cię kocham, tatusiu. Dziękuję za wszystko i nie mam na myśli tylko dzisiaj. Oglądanie znikającego samochodu było surrealistyczne. Wróciłam do pokoju wycierając łzy końcem rękawa i myślałam o tym, jak pobłogosławiona zostałam, mając za rodziców Toma i Susan Murphy. Pierwszą samotną godzinę w pokoju spędziłam na wierceniu się. Chodziłam w koło, chłonąc atmosferę, przez chwilę surfowałam po kanałach i rzuciłam się na przekąski, które kupił tata. Byłam na krawędzi myśląc o chwili, w której pokaże się moja współlokatorka. Wyglądając przez okno, obserwowałam, jak studenci zwiedzali kampus. Pomyślałam o zrobieniu tego samego. Ale jak tylko docierałam do drzwi, tchórzyłam. Izolowanie się przez ostatni rok spowodowało, że rozwinął się u mnie lekki przypadek agorafobii. Nie miałam ataków lęków w tłumie, tylko czułam się ekstremalnie niekomfortowo. To była jedna z rzeczy, z którą miałam nadzieję, że bycie tutaj pomoże mi się uporać. Mam na myśli, że nie było mowy, abym została profesorem, jeśli świrowałabym przed moją klasą. Gdy popołudnie przechodziło w wieczór, zrelaksowałam się. W tym momencie malały szanse, że moja współlokatorka dzisiaj się pokażę. Skopałam buty, złapałam kolejną torebkę chipsów i usadowiłam się wygodnie na łóżku gotowa, żeby spędzić resztę nocy z Channingiem Tatumem. Właśnie miałam wciskać Play na pilocie, gdy drzwi otworzyły się zamaszyście i weszło różowe tornado, ciągnące za sobą jasnoróżową walizkę. Zauważyła mnie w połowie pokoju. – Och… hej. – Wyglądała na zaskoczoną i zdezorientowaną, że urządziłam sobie dom. 24

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nie byłam pewna, jak przyjąć jej reakcję. Musiała mieć takie same informacje o mnie, jak ja dostałam na jej temat. Plus, wysłałam jej kilka emaili. Nie chciałam oceniać książki po okładce, ale wyglądała na dość trudną w pożyciu. Była od stóp do głów różowa – różowa koszulka, różowa spódniczka w kwiatki i różowe klapki. Jej idealnie wystylizowane, lśniące włosy były mieszanką jasnobrązowego i blond, a sięgały dokładnie do ramion. Makijaż miała lekki, prawie nieistniejący. Wyglądałyśmy na ten sam wzrost. Gdzie ja miałam krzywizny, a ona była chuda i wymodelowana jak sportowiec. Przesunęłam się na krawędź łóżka i wstałam. – Hej, jestem Hollis. Jej wzrok biegał po pokoju, zanim wylądował na mojej wyciągniętej dłoni. Niechętnie nią potrząsnęła, podczas gdy lakoniczny uśmieszek przemknął po jej nabłyszczykowanych ustach. Za drzwiami roznosiły się dźwięki kłótni mężczyzny i kobiety. Abigail prychnęła i przewróciła oczami, gdy do pokoju weszła para. Mężczyzna dźwigał pudła, a kobieta pchała do pokoju jeszcze dwie różowe walizki. – Abigail, gdzie chcesz te pudła? – Głos mężczyzny był napięty od wysiłku. – Postaw gdziekolwiek – rzuciła komentarz przez ramię. Odwróciła się do mnie. – Jestem Abigail, a to są moi rodzice, pastor Frank i pani Daniels. – Hej. Jestem Hollis. Chwytając obie moje dłonie pani Daniels trzymała je wyciągnięte i lekko uścisnęła.

25

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Wspaniale cię poznać, Hollis. Cóż za piękne masz imię, a twoja strona pokoju wygląda uroczo. Po prostu wiem, że ty i moja Abigail szybko zostaniecie przyjaciółkami – trajkotała tak szybko, że mojemu mózgowi zajęło kilka sekund, aby nadążyć. Skupiając na mnie spojrzenie, pani Daniels powiedziała: – Frank, chodź poznać nową przyjaciółkę Abigail. Pastor Daniels przestał rozpakowywać pudła, podszedł i potrząsną moją dłonią. – Miło mi cię poznać, młoda damo. – Mnie też miło poznać, proszę pana. Nigdy nie byłam w okolicy kaznodziei poza ich pastorowaniem. Tata Abigail był sztywny i formalny, przeciwieństwo mamy. Wyraz jego oczu rozstroił mnie. Jakby mnie oceniał, osądzał. To mogły być moje nerwy, powodujące, że wyczuwałam coś, czego tam nie było. Przez te wszystkie zmiany dzisiejszy dzień dawał mi uczucie lekkiego przytłoczenia. Wróciłam do łóżka, chwyciłam książkę, żeby mieć co robić, gdy trójka zajęła się rozkładaniem rzeczy Abigail. Pokój tonął w ciszy poza dźwiękiem ruchu i sporadycznych pytań. Zauważyłam wiele różu pochodzącego z dwóch walizek, które jej mama rozpakowywała. Abigail zdecydowanie była dziewczęca. Rozpakowywanie zajęło Abigail i jej rodzicom mniej niż godzinę. Kiedy pokój ucichł kompletnie, zerknęłam kątem oka i zobaczyłam ich trójkę stojących niezręcznie przy drzwiach. Wyczuwając, że potrzebowali prywatności, przeprosiłam, żeby iść do łazienki. Chociaż nie wydawali się wylewnym typem

26

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

rodziny, pomyślałam, że pożegnanie się po raz pierwszy mogło wzniecić podobne emocje jak z moimi rodzicami. Stojąc w łazience rozglądałam się w koło po jakieś rozproszenie od rozmowy po drugiej stronie drzwi. Nie miałam zamiaru podsłuchiwać, ale ściany były cienkie. Plus istniała ograniczona liczba czynności, które osoba może robić w łazience, zanim rzeczy zrobią się dziwne. – Jesteś pewna, że nie potrzebujesz pomocy z rozpakowaniem ostatniej walizki? – zapytała pani Daniels. Zauważyłam, że wszystko zostało rozpakowane oprócz walizki, którą ciągnęła Abigail. – Dam sobie radę, mamo. Dzięki. Pastor Daniels odchrząknął i mruknął: – Musimy wracać. – Okej. Dzięki. – Słowa Abigail zostały ucięte. Usłyszałam szelest i stukanie pudeł, potem ciężkie kroki ucichły w pokoju. – Abigail, twój ojciec i ja ufamy, że będziesz się zachowywać, a studia staną się twoim priorytetem. Zachowuj się. Dzieciaku kaznodziei. Tłumaczenie: ona jest dzika i będzie tutaj imprezować. – Mówiłam ci, że będę, mamo. – Wiem, że mówiłaś i ja… my chcemy być w stanie ci zaufać. 27

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Możecie. – Kocham cię, ojciec cię kocha i Bóg cię kocha. Masz swoją Biblię? – Tak, proszę pani. – Szukaj siły w Słowie, Abigail. Bóg widzi cię mimo wszystkich trudności. – Wiem. – Musisz zrobić więcej niż wiedzieć to, Abigail. Musisz uwierzyć. – Wierzę, mamo. Trzask drzwi powiedział mi, że Abigail była sama. Kilka sekund zostałam w łazience, by nie wydawało się oczywiste, że słuchałam intymnej wymiany zdań. Dwa głośne puknięcia do drzwi łazienki spowodowały, że zatoczyłam się w tył na zlew. – Możesz już wyjść. Wzięłam głęboki oddech, a moja ręka zawahała się na klamce drzwi, zanim je otworzyłam. Kiedy weszłam do pokoju Abigail wyciągnęła kilka rzeczy do górnej szuflady swojej nocnej szafki, z których jedna wyglądała jak Biblia. Nie odzywała się, czy spoglądała w górę. Wzrokiem przebiegałam od niej do podłogi. Miałam już wystarczająco na głowie z dostosowaniem się do uczelnianego życia. Nie potrzebowałam dziwacznej współlokatorki, zawiązującej kolejny supeł na moim i tak już ściśniętym żołądku. Siedząc na brzegu łóżka, przetrzepywałam umysł w poszukiwaniu początku rozmowy.

28

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Mam nadzieję, że nie przeszkadzają ci zasłony. Mama je zrobiła. Pisałam do ciebie kilka razy w ciągu lata, ale… – Są w porządku – powiedziała nie podnosząc wzroku. Cisza. Cisza. Cisza. Przygryzłam dolną wargę, pozwalając jej wystrzelić w uwolnieniu. – Tata zdobył dla nas lodówkę z napojami i rzeczami. Chcesz coś? – Nie martw się. – Jej ton był bezbarwny. – O co? Zamknęła szufladę i spojrzała na mnie. – O to co słyszałaś, gdy mama mówiła. Nie jestem ćpunką. – Okej. – Palcami kręciłam rąbek koszulki. – Albo złodziejką. Pokiwałam głową. – I nie jestem Jezusowym dziwadłem. – Nie pomyślałam żadnej z tych rzeczy. Nie znam cię. – Nie, nie znasz.

29

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Jeśli sprawy nie rozjaśnią się między naszą dwójką, życie w college`u będzie trudniejsze, niż sobie wyobrażałam. Jeśli mogłabym z nią żartować, wywoływać jej uśmiech czy śmiech, miałybyśmy szansę na pozory przyjaźni. – Mogę cię o coś zapytać? Sprawdzając telefon odpowiedziała: – Wal. – Planujesz być suką cały rok? Jej wzrok strzelił w górę, napotykając mój. Wyraz jej twarzy pozostał pusty, gdy patrzyłyśmy się na siebie. – Nie przez cały rok. – Dobrze wiedzieć. Zassałam policzki, a Abigail zacisnęła usta, obie starałyśmy się zachować powagę. Moje postanowienie osłabło, kiedy zobaczyłam, że jedna strona jej ust wykręciła się, aż wreszcie jednocześnie wybuchłyśmy śmiechem. Przechylając podbródek na bok, powiedziała: – Nie sądzisz, że nieco za bardzo zaszalałaś z tematycznym wystrojem college`u? – Może. Ale to nie jest takie złe jak twoja garderoba Hello Kitty. – Cóż mogę powiedzieć? Mama kupiła wszystkie te gówna. – Pozwalasz mamie wybierać ubrania? – To lepsze niż słuchanie jej sukowatości o moich wyborach.

30

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Wiedziałam, że matki nie zawsze zgadzają się z ubiorami córek. Zgaduję, że dzieciak kaznodziei miał nawet więcej zasad i przepisów do przestrzegania. Mama i ja nigdy nie miałyśmy problemu z ubraniami, bo nigdy nie odważyłam się, żeby włożyć coś choć trochę odkrywającego. A teraz ramiona miałam pokryte bliznami i nigdy nie wyszłam publicznie bez zakrycia ich. Abigail schowała swoją jasnoróżową walizkę do szafy, a potem chwyciła z komody parę długich, żółtych spodni od piżamy w paski i żółty top. Odwróciła się do mnie, zanim udała się do łazienki. – Sorry, przy okazji. – Za co? – Moi rodzice są trochę intensywni, co wywołuje napięcie, gdziekolwiek są. – Jest okej. Łapę.

*** KIEDY OBIE przebrałyśmy się w piżamy, spędziłyśmy trochę czasu na wymianie podstawowych informacji. Abigail nie wyjawiła wiele o sobie, poza tym, że była tak jak ja jedynaczką. Jej tato był pastorem w dużym, zamożnym kościele w Georgii. Mama to typowa żona pastora, wypełniająca czas na służeniu społeczności. Twierdziła, że nigdy nie otrzymała emaili i nie zdecydowała się na przedmiot kierunkowy. Kiedy porównałyśmy nasze plany, odkryłyśmy, że pierwsze zajęcia mamy razem. 31

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Po podzieleniu się rzeczami o sobie na tyle, ile czułyśmy się komfortowo, postanowiłyśmy się zrelaksować. Trochę namawiałam Abigail, ale po obiecaniu popcornu i coli, poszła na oglądanie filmu z Channingiem Tatumem, który wcześniej przerwało jej wielkie wejście. Rzucając kawałek popcornu w usta powiedziałam: – Przez tę scenę tutaj szalenie zabujałam się w Channingu. Mów co chcesz, ale facet umie tańczyć. Jego żona jest szczęściarą. Zastanawiałam się, czy Risher umie tańczyć. Szybko wytrząsnęłam tę myśl z głowy. Gdy napisy przewijały się w dół ekranu, spojrzałam na Abigail. – Jak podobał ci się film? Spała rozwalona na łóżku. Jak czerwonokrwista dziewczyna mogła zasnąć, kiedy Channing był blisko? Wyłączyłam telewizor i chwyciłam kosmetyczkę. Czekałam na ostatni możliwy moment, żeby zmyć makijaż. Wiedziałam, że w pewnym momencie będę musiała się jej pokazać. Po prostu nie byłam gotowa na wyeksponowanie się w ten sposób komuś, kogo właśnie poznałam. Idąc do łazienki, zatrzymałam się przy szafce nocnej Abigail, żeby wyłączyć lampkę. Patrząc w dół zauważyłam dwie blizny wystające spod topu, na każdej z piersi. Przypomniały mi o jednej, którą miała moja babcia po chemioterapii. Blizna babci była mała w porównaniu z Abigail. Wzrokiem powędrowałam do jej twarzy. Głowę miała odwróconą ode mnie. Jasne włosy ułożyły się na poduszce. Grzywka odsunęła się z jej czoła i widziałam coś, co wyglądało jak ogolona głowa. 32

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

„ Bóg widzi cię mimo wszystkich trudności.” Przypomniałam sobie ostatnie słowa pani Daniels do Abigail zanim wyszła. Różne myśli brzęczały w mojej głowie. Abigail była chuda. Abigail miała blizny jak babcia. Abigail nosiła perukę. Abigail była zbyt zmęczona, żeby oglądać Channinga. Abigail miała raka.

33

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 3

WSTĘP DO ALGEBRY LINIOWEJ zaczynał się o 9. Zajęcia były oddalone o krótki, dziesięciominutowy spacer od akademika, ale ustawiłam alarm z dwugodzinnym wyprzedzeniem, żeby wstać ekstra wcześnie. Chciałam się ubrać i w pełni pomalować, zanim wstanie Abigail. Myśl o pokazaniu jej moich blizn powodowała, że nerwy przechodziły na najwyższy bieg. Nie byłam całkowicie zrelaksowana przy innych, gdy zakryłam blizny, ale mogłam funkcjonować bez przyciągania za dużej uwagi. Bez makijażu czy długich rękawów, stawałam się inną osobą, niezdolną do skupienia się na niczym innym poza ukrywaniem. Tydzień po opuszczeniu szpitala jakoś dałam się namówić Maggie na wyjście i przegryzienie czegoś w naszej ulubionej kawiarni, Sklepie z Kanapkami. W zasadzie dorastałyśmy chodząc w to miejsce. Personel nas znał i wiedział, co mi się stało. Przeszczep skóry był we wczesnym etapie gojenia, więc miałam na nim

bandaż

ochronny.

Nikt

nie

powiedział

nic

brzydkiego

czy

nieodpowiedniego, ale w ciągu dwóch minut poczułam spojrzenia. Jakbym miała alergię, uczucie mrowienia pełzało pod moją skórą, puls przyśpieszył, a gardło się zacisnęło. Jakbym była zwierzęciem w klatce. Nie chciałam rujnować czasu Maggie, więc to przeczekałam. Dzięki Bogu znała mnie dobrze i zasugerowała, że weźmiemy jedzenie na wynos. Nigdy nie rozmawiałyśmy o tym, ani nie sprawiła, że czułam się winna swojej reakcji. Jednym z plusów Abigail było to, że nie nawiązywała za dużo kontaktu wzrokowego. Ostatniej nocy spojrzała w moim kierunku kilka razy, kiedy rozmawiałyśmy, ale przez większość czasu wzrokiem wędrowała po pokoju lub skupiała się na telefonie. Prawdopodobnie jej stronienie było wynikiem

34

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

znajdowania się w nowym środowisku z nieznajomą i posiadanie własnego sekretu, który mógłby być ciężki do długiego ukrywania. Domyśliłam się, że teraz musi z nią być lepiej, w przeciwnym razie znajdowanie się tak daleko od rodziców wydawało się nieco ryzykowne. Nie planowałam ujawnić, że wiem o peruce czy bliznach na jej klatce piersiowej. Będę cierpliwa i pozwolę jej powiedzieć mi, kiedy będzie gotowa. Lepiej niż większość rozumiałam, jak krępujące mogą być pytania od nieznajomych. Nie byłam gotowa ujawnić wszystkiego, więc nie oczekiwałam tego od niej. Dryfowałam do i ze snu dużą część nocy, większość czasu spędziłam wgapiając się w sufit. Moje myśli przeskakiwały od Abigail i jej choroby, do zajęć, przypominania sobie, żeby jutro zadzwonić do Maggie, moich rodziców, zastanawiania się, czy ponownie zobaczę Rishera. Ten chłopak w krótkim czasie zrobił na mnie duże wrażenie. Zorientowałam się, że marzyłam i myślałam o nim dzień i noc. Ostatniej nocy w pewnym momencie podczas filmu, złapałam się na tym, że zamieniałam Channinga z Risherem. Spędziłam z kolesiem mniej niż dwie minuty, a teraz kąciki moich ust automatycznie się podnosiły za każdym razem, gdy o nim myślałam. Musiałam wziąć się w garść. Przyszło mi do głowy, że moje wspomnienie o spotkaniu może być lepsze niż rzeczywiste spotkanie. To był krótki czas, a ja denerwowałam się otoczeniem. Gdy dzień mijał, wyobrażałam sobie te oczy bardziej zielone, mięśnie bardziej uwydatnione, a uśmiech słodszy. On prawdopodobnie miał tylko coś w oku i nawet do mnie nie mrugnął. Postanowiłam, że najlepszym lekarstwem na tą Risherową obsesję będzie znalezienie go jutro i dokładne obejrzenie rzeczywistości. Nie musiałam z nim rozmawiać. Potrzebowałam tylko zobaczyć, że nie był najgorętszym i najsłodszym chłopakiem, jakiego kiedykolwiek spotkałam. 35

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Obudziłam się dziesięć minut przed budzikiem. Zdając sobie sprawę, że nie było sensu spać dłużej, odrzuciłam kołdrę, zwlekłam się z łóżka i wyłączyłam alarm. Zbierając przybory do makijażu, ruszyłam ku łazience. Mijając łóżko Abigail, zszokowana znalazłam je puste. Światło w łazience się nie paliło, więc nie znajdowała się tam. Wiedziałam, że zajęcia zaczynały się o ósmej, ale mogłabym przysiąc, że powiedziała, iż pierwszą ma algebrę ze mną. Jak wyszła bez mojej wiedzy? Dodatkowy czas przeznaczyłam na nałożenie makijażu, upewnienie się, że podkład płynnie wymieszał się w miejscach normalnej skóry. Ubrałam parę oliwkowych bawełnianych spodni i kremową koszulkę z koronką zamiast rękawów. Koronka była dość poplątana i dobrze ukrywała blizny na ramionach. Złożyłam razem kanapkę z masła orzechowego i galaretki na szybkie śniadanie, rezygnując ze stołówki na nieco dłużej. Zakładając baleriny z panterką, chwyciłam plecak i skierowałam się ku nowemu życiu. Opuszczając

akademik,

skoncentrowałam

się

na

utrzymywaniu

spokojnego oddechu, gdy serce waliło mi w klatce piersiowej. Strzelałam wzrokiem z góry na dół, próbując znaleźć złoty środek. Nie miałam ochoty zwracać na siebie uwagi przez bezpośredni kontakt wzrokowy, ale też nie chciałam staranować nikogo, jak zrobiłam to z Risherem. W zgiełku studentów zmierzających na swoje zajęcia wszyscy wydawali się być w swoim własnym małym świecie. Nie czułam żadnych spojrzeń. Nerwy nasiliły się, gdy dotarłam do Johnson Hall, gdzie odbywały się moje zajęcia i olśniło mnie. Będę w zatłoczonym pomieszczeniu, siedząc ramię przy ramieniu z osobami po prawej i lewej, oddalonymi ode mnie najwyżej kilkadziesiąt centymetrów. Blisko lewej strony mojej twarzy.

36

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zacisnęłam rękę na pasku plecaka, gdy szłam do klasy. Krople potu pojawiły się na czole. Przyjazd tutaj był pomyłką. Powinnam zostać w domu i wziąć kursy online. Przełknęłam kilka gól, które uformowały się w moim gardle, gdy zmuszałam nogi do odwrócenia się i ruszenia w przeciwnym kierunku. Ignorowały mnie. Zbliżałam się do drzwi klasy. Obserwowałam, jak student za studentem gromadzili się w sali, aż stałam się częścią tej mieszaniny. Siedzenia były szybko zajmowane. Jakby każdy inny już wiedział, gdzie należał. Rozejrzałam się po sali, modląc się o zauważenie Abigail od razu. Nie mogła być tak trudna do odnalezienia z błyszczącymi blond pasemkami i cała w różu. Nie widziałam jej. Było zbyt wielu ludzi. Plus balansowałam na krawędzi pierwszego oficjalnego ataku paniki, co utrudniało koncentrowanie się na odróżnieniu poszczególnych twarzy. Przy drugim prześledzeniu wzrokiem sali, natrafiłam na puste biurko na końcu ostatniego rzędu, z tyłu klasy. Będzie osoba po mojej prawej i przede mną, ale nikt za i co najważniejsze nikt po lewej. Szybko się poruszyłam, zanim ktoś ubiegnie mnie na to miejsce. Po zajęciu go, przekopałam plecak po długopis i notatnik. Chciałam wyglądać na zajętą innymi rzeczami do rozpoczęcia zajęć. W ten sposób nie musiałabym patrzeć czy rozmawiać z kimkolwiek. Gdy skrobałam fałszywą listę rzeczy do zrobienia, ktoś trącił moje biurko, gdy wślizgiwał się na miejsce przede mną. Zrelaksowałam się nieco, kiedy podniosłam wzrok i zauważyłam rozmiar faceta. Był ogromny i ukrywał mnie idealnie przed większością klasy. Bez wątpienia był futbolistą. Miałam właśnie wrócić do fałszywej listy, kiedy pęd powietrza omiótł mój prawy policzek. Kątem oka zobaczyłam ramię przykryte czarnym rękawem. Ręce wierciły się na biurku obok mnie. Prawa dłoń trzymała długopis między kciukiem i

37

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

palcem wskazującym stukając nim, a lewa spoczywała płasko na blacie. Wędrowałam wzrokiem w górę, żeby zorientować się, kto włożył czarną, cienką bluzę, ale siedział zgarbiony na swoim miejscu. Na głowę zaciągnął kaptur, zasłaniając większość twarzy. Jedyna część, którą widziałam to czubek nosa i broda. Nie zauważał nikogo i nie spojrzał na mnie. Nagle się poruszył, przez co mój wzrok wystrzelił do przodu i wylądował na Risherze idącym przez klasę. Jego widok spowodował mrowienie każdej mojej części. Wiedziałam, że wspomnienie o tym, jak wyglądał będzie inne niż rzeczywistość. Był tak… tak.. tak bardzo gorętszy. A niech to! Włosy miał wilgotne i potargane, zgadywałam, że od porannego prysznica. Wczorajszy zarost zniknął, zastąpiła go ogolona twarz. Wyglądał wspaniale. Para spranych jeansów została dopasowana do granatowej koszulki Uniwersytetu Chambers opinającej jego ciało. Zaśmiał się, żartobliwie klepiąc po ramieniu blondyna z wczoraj. Koleś wyglądał na zirytowanego. Nie mogłam usłyszeć, co mówili, ale oczywiste było, że tylko żartowali jak dobrzy przyjaciele. Schowałam się za ścianą siedzącą przede mną, gdy Risher z przyjacielem zajęli dwa wolne miejsca obok siebie, które zobaczyli. Ulżyło mi, że mnie nie zauważył. Wyprostowałam się, wyglądając zza ramienia giganta, żeby obserwować Rishera. Wykręcił górną część ciała, umieszczając ramię na tyle krzesła. Kiedy mówił do przyjaciela, palcami chwycił krawędź, co spowodowało uwypuklenie mięśni w jego ramieniu. To było to samo ramię, które zapierało mi dech. Zatraciłam się w myśli, że to ramię owija się wokół mnie, aż zauważyłam ładne dziewczyny kierujące się jedna po drugiej ku niemu, żeby się przedstawić. Potem jakaś blondyna usiadła obok niego.

38

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Dlaczego to zawsze są blondynki? Położyła dłoń na ramieniu Rishera, żeby zdobyć jego uwagę. Kiedy się odwrócił, uśmiechnęła się, powiedziała coś i zachichotała. Nie widziałam jego wyrazu twarzy, ale nie sądzę, aby był rozbawiony. Ramiona nie trzęsły mu się, jakby się śmiał. Ale kiedy odwrócił się do blondyny, moje serce zamarło. Dał jej ten sam słodki uśmiech, który mnie dzień wcześniej. Siadając prosto, odepchnęłam absurdalną reakcję. Wiedziałam, że nie było szans, aby facet taki jak Risher czy jakikolwiek facet, zobaczył mnie jako potencjalną dziewczynę. Parada ładnych dziewczyn i blondynki była tylko przykrym przypomnieniem, że to one będą chodzić na mecze footballowe i imprezy na ramieniu Rishera. Ramieniu. I dobrze dla nich. Dobrze dla nich wszystkich. Przez całe zajęcia skupienie dzieliłam między tym, co wykładał profesor, a farbowaną blondynką, która usiadła obok Rishera. W miarę upływu zajęć stawała się odważniejsza – pochylając się bliżej, dotykała jego nagiego ramienia. Może to pobożne życzenie z mojej strony, ale sądziłam, że widziałam napięcie jego ciała za każdym razem, kiedy kładła na nim łapy. Oczywiście niezainteresowany blondi Risher nie oznaczał, że będzie zainteresowany mną. Hollis! Co, do cholery, jest z tobą nie tak? Musiałam się skupić. Zbyt łatwe było zatracenie się w fantazji o byciu z Risherem. Czułam się tutaj tak zagubiona, że musiałam być ostrożna. Nie mogłam mylnie interpretować jego uprzejmości z zainteresowaniem. Znacznie łatwiejsze było fantazjowanie o randkach ze znanymi facetami. Byłam w stanie ignorować to, że w prawdziwym życiu spotykali się z kimś innym. Po prostu nie

39

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

czytywałam magazynów plotkarskich, nie oglądałam programów rozrywkowych czy nie wyszukiwałam ich online. Ale nie mogłam ignorować tego, co działo się sześć rzędów przede mną. Kiedy zajęcia się skończyły ociągałam się poświęcając czas na zebranie rzeczy. Chciałam uniknąć tak wielu ludzi jak to możliwe, zwłaszcza Rishera. Gigantozaur przede mną najwyraźniej zasnął, bo szarpnął się do pozycji pionowej, kiedy chłopak w bluzie czmychnął do drzwi. Gdy tłum się rozrzedził, chwyciłam torbę i wyszłam. Nie zrobiłam dwóch kroków po korytarzu, kiedy usłyszałam głos. – Hej, Guzie4! Zamarłam. Jak on mnie właśnie nazwał? Risher podszedł do mnie. – Nie wiedziałem, że jesteś na moich zajęciach. Moje gardło się zacisnęło, gdy powstrzymywałam łzy. Nie znałam tego faceta. Jego słowa i opinie nie powinny nic dla mnie znaczyć, ale znaczyły. Z jakiegoś głupiego powodu słuchanie przezwisk od Rishera bolało bardziej, niż cokolwiek dzieciaki mówiły do mnie w liceum. Tak było najlepiej. Teraz zobaczyłam jego prawdziwe oblicze, więc nie będę fantazjować o czymś więcej między nami. 4 Risher powiedział Bumpy, może znaczyć wyboisty, nierówny, ale to też zderzać się, wyrżnąć. Hollis przez swoje kompleksy zrozumiała to w negatywnym sensie. Bump to guz i to bardziej pasuje na ksywkę.

40

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nie spojrzałam na niego. Nie odpowiedziałam mu. Po prostu odeszłam. Oczy mnie już piekły i wiedziałam, że musiałam znaleźć szybko najbliższą łazienkę. Nie będę płakać pierwszego dnia w college`u. Zatrzymał mnie uścisk na łokciu. – Hollis, czekaj. Są chwile, kiedy życie ofiarowuje ci szansę na punkt zwrotny. Niektóre są ogromnymi zdarzeniami poza twoją kontrolą, które zmuszają cię do zmiany. Potem są mniejsze zdarzenia, wołane przezwiska i nienawistne drwiny, robienie zabawy z twojej odmienności. Brzydka. Twarz z bliznami. Potwór. Jesteś zbyt ohydna, żeby żyć. Guz. Okrucieństwo szokuje cię, skłania do bezczynności, więc trzymasz gębę na kłódkę i idziesz dalej. Potem pewnego dnia pozornie z nikąd, społeczne działanie rozbija twoją determinację i eksplodujesz. Dzisiaj był ten dzień. Odwróciłam się w stronę Rishera, nie ukrywając swojego gniewu. – Dlaczego mnie tak nazwałeś? No właśnie, dupku. Wyzywam twoją dupkowatość. – Jak cię nazwałem?

41

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Ciężko przełknęłam i warknęłam: – Wyboista. #konieczabujania Ściągnął brwi, a jego usta opadły. Z tyłu jego gardła uciekło kilka pomruków, gdy próbował uformować odpowiedź. – Bo wpadłaś na mnie wczoraj. – W jego tonie była panika. – To nie z powodu mojej tw… – zamarłam. Przebiegając dłońmi przez ciemne włosy powiedział: – Boże, Hollis, przepraszam. Tylko żartowałem. Smutek w jego oczach łączący się ze szczerością, dowodził, że nie był taki jak inni. – Chciałbym kopnąć w dupę każdego, kto cię skrzywdził, w tym siebie. Złapał mnie za ramię i poprowadził na bok korytarza z dala od studenckiego ruchu. – Czy ktoś był dla ciebie złośliwy? Potrząsając głową powiedziałam: – Nie, nikt nie był dla mnie złośliwy. Dlaczego cię to obchodzi? – Nic nie mogę na to poradzić. – I oto znowu słodki uśmiech. #zabujaniewróciło – Plus jesteś moim pierwszym studenckim przyjacielem – powiedział.

42

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– A co z blondynem? – Chuckiem? Znam go od dzieciństwa. Nie jest tak bardzo przyjacielem, jak ciągłym wrzodem na dupie. Patrzyliśmy na siebie kilka sekund, co dało mi lepszy widok na oczy Rishera. Miały intensywny odcień ciemnego szmaragdu z hipnotyzującymi mocami. Przesunął wzrok w dół do moich ust. Przesunął wzrok w dół do moich ust! Oblizał dolną wargę, ja zagryzłam moją. Obserwowałam, jak jego jabłko Adama powoli ześlizgiwało się w dół szyi, gdy moja zaczęła się pocić. Przyszło mi do głowy, że żadne z nas nie powiedziało nic od dłuższego czasu. Risher odezwał się ostatni, więc prawdopodobnie czekał, aż coś powiem. Powiedz coś, Hollis. Cokolwiek. – Masz niesamowity uśmiech5 – westchnęłam. Idiotka! Idiotka! Idiotka! Byłam osłupiała, że te słowa wyszły z mych ust. Ciepło zalało moje policzki. Umysł był mglisty od samego bycia tak blisko niego, nie wspominając o fakcie, że dotknął mojego ramienia. Przechylił brodę w dół, kiedy wycelował we mnie wzrok. – Dziękuję.

5 Mega plus za takie momenty, rozbawiła mnie niesamowicie ;)

43

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Mogłam udawać, że nie powiedziałam najbardziej zawstydzającej rzeczy na świecie, uciec, nigdy nie znaleźć się w jego obecności lub przetrawić to i próbować odzyskać strzęp godności. – Twoi rodzice musieli wydać małą fortunę na pracę dentysty. – Kąciki moich ust lekko się podniosły. – Zdajesz sobie sprawę, że jeśli skomplementowałbym cię teraz, wyszłoby to pusto i pod przymusem, prawda? – Czas jest wszystkim. Co było w tym chłopaku, który pobudzał wszystkie moje uczucia? – Jesteś czymś innym – powiedział. – Co to dokładnie znaczy? – Tylko to, że jesteś inna. Wiele dziewczyn, z którymi chodziłem do szkoły… nie wiem, niewiele działo się za ich oczami. – Świetnie. Jestem dziwakiem. – Słodkim dziwakiem. Moja broda opadła do klatki piersiowej, aby ukryć płonące, czerwone policzki. Wiedziałam, że to był jego sposób, żeby przeprosić za wcześniejsze zranienie moich uczuć, ale przez krótką chwilę pozwoliłam sobie uwierzyć, że ten chłopak flirtował z tą dziewczyną.

44

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 4

PRZEZ RESZTĘ DNIA byłam w siódmym niebie. O cholera, znajdowałam się w siedmiomilionowym niebie. Byłam z siebie dumna, że nie ustąpiłam i skonfrontowałam się z Risherem o nazwanie mnie tym przezwiskiem. To trochę tak, jakby wróciła stara Hollis. Bycie blisko Rishera, nawet przez krótkie chwile, sprawiało, że czułam się inaczej. Normalnie. Kiedy na mnie patrzył, w jego oczach widziałam ciekawość, ale nie ze względu na mój wygląd. Autentycznie zachowywał się, jakby chciał się dowiedzieć, kim jestem w środku. Wciąż musiałam sobie przypominać, żeby jednak posłuchać logicznej części mózgu. Risher był po prostu miłym gościem. Znajdowaliśmy się na początku dobrej przyjaźni i nie mogłam wciągnąć się w dziewczęce marzenia. Jak przypominanie sobie wszystkiego, co kiedykolwiek do mnie powiedział i jak jego usta formowały się przy każdym słowie. Nie musiałam myśleć o jego uroczych nerwowych nawykach. Jak sposobie, gdy czubek jego języka przesuwał się po dolnej wardze zawsze, gdy próbował wymyślić coś do powiedzenia. Zdecydowanie zamierzałam zablokować pamięć na to, jak moje ciało reagowało, kiedy dotknął mojego łokcia. Mam na myśli, to łokieć. To nie tak, że facet złapał mnie za cycka. Wyrzuciłam z głowy myśl o Risherze łapiącym za cycka i kontynuowałam przejście przez kampus. Kolejne zajęcia poszły bardzo dobrze. Miałam dużo nauki, ale nie bałam się ciężkiej pracy. Do tej pory dzień pierwszy studenckiego życia był całkiem dobry. Myślałam, że zobaczę Abigail w ciągu dnia, ale tak się nie stało. Mimo że nie wiedziała, iż wiem o jej chorobie, chciałam do niej napisać, żeby upewnić się, że wszystko jest okej. Kierując się do akademika, złapałam telefon i

45

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

przejrzałam kontakty, potem zdałam sobie sprawę, że nigdy nie wymieniłyśmy numerów. Zamiast tego postanowiłam wysłać szybkiego smsa do Maggie.

Ja: Dzień #1, wykonane i zrobione.

Jak zwykle odpowiedź Maggie była natychmiastowa.

Maggie: Jupi! Najpierw najważniejsze. Sytuacja z chłopakiem? Ja: Lepiej niż oczekiwano. Byłabyś zadowolona. Maggie: Hola! Ja: Zajęcia były dobre. Chociaż dużo pracy. Maggie: Współlokatorka? Ja: Niepewne. Może być niewypałem. Maggie: Twoja współlokatorka jest kolesiem6?! Ja: DUD! Maggie: Ups, źle przeczytałam. Ja: Nadal przyjeżdżasz w następny weekend? Maggie: Do diabła, tak! Ja: Jupi! Idę do pokoju. Pogadamy później? 6 H powiedziała dud – niewypał, a Maggie zrozumiała dude – koleś

46

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Maggie: Pewnie. Tęsknię za Tobą. Ja: Też za tobą tęsknię.

Byłam w połowie schodów, kierując się na moje piętro, kiedy nagle zostałam uderzona o ścianę. Osoba nie zatrzymała się ani nie powiedziała słowa, po prostu kontynuowała bieg w dół schodów. Wyprostowałam się i wyjrzałam przez barierkę, żeby złapać mignięcie czarnej bluzy z kapturem pędzącej przez drzwi. Głupi chłopak. Czarne bluzy z kapturem nie były rzadkością, ale zastanawiałam się, czy to chłopak z zajęć. Dostałam się do drzwi bez kolejnego epizodu z uderzeniem i wbiegnięciem. Gdy przeszukiwałam plecak po klucze, usłyszałam piskliwy chichot dochodzący z końca korytarza. Moją uwagę przykuł dźwięk wymienionego imienia Rishera. – Boże, Leah, pierwszy dzień zajęć, a ty już szukasz zdobyczy. – Podniosłam wzrok i zobaczyłam idące ku mnie blond laskę z zajęć z brunetką. – Cóż, kiedy widzę to, co mi się podoba, nie tracę czasu. A zdecydowanie podoba mi się ten Risher Stevenson. Blondynka z zajęć, Leah, przyłapała mnie na gapieniu się. Rzuciła mi podwójnego zeza i zacisnęła usta, gdy mnie mijała. Odchrząkając, opuściłam wzrok i umieściłam klucz w drzwiach. Wreszcie weszłam do bezpiecznego pokoju. Pustego pokoju. To stało się normą.

47

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rzuciłam plecak na biurko, wyciągnęłam butelkę wody z lodówki i zsunęłam buty. Myśl o Leah idącej po Rishera, wciąż skradała się po mojej głowie. Potem wtrąciła się myśl o Risherze wychodzącym z Leah. Wypiłam kilka łyków wody i postanowiłam trochę się pouczyć przed kolacją, chcąc oczyścić głowę. Chciałam spróbować ze stołówką. Wzięłam ze sobą na lunch batonika proteinowego, więc byłam w nastroju na coś więcej niż chipsy i kolejną kanapkę z masłem orzechowym oraz galaretką. Postanowiłam poczekać prawie do zamknięcia, żeby uniknąć tłumów. Plus miałam nadzieję, że pokaże się Abigail, więc mogłybyśmy trochę bardziej nawiązać więź współlokatorek i nie musiałabym jeść sama. Siedząc przy biurku przeskakiwałam wzrokiem w tę i z powrotem między otwartą książką od historii a oknem. Za każdym razem, gdy burczało mi w brzuchu, wyglądałam przez okno z nadzieją, że zobaczę Abigail, kierującą się do akademika. Trzymałam się przez kolejne pół godziny niezdolna do podjęcia decyzji, czy iść sama czy nie. Spojrzałam na zegarek. Stołówka miała zostać zamknięta za mniej niż godzinę. Poza uderzeniem na schodach i ucieczką oraz blondynką, dzisiejszy dzień poszedł dobrze. Skupiałam się na pozytywach, bo sączył się przeze mnie malutki spadek pewności siebie. Mogłam stawić czoła kafeterii samodzielnie. Zanim miałam szansę zmienić zdanie, włożyłam buty, chwyciłam klucze, włożyłam majtki dużej dziewczynki superbohaterki i wyszłam z pokoju. Stołówka

znajdowała

się

dokładnie

naprzeciwko

akademika.

Zignorowałam pulsowanie mojej głowy, oddech blokujący gardło i popędziłam przez drzwi. Uspokoiłam się trochę na widok niemal pustej jadalni. Podniosłam tacę i skierowałam się do baru sałatkowego. Trochę czasu zajęło mi skomponowanie sałatki i dało mi dobrą szansę na skanowanie pomieszczenia 48

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

bez wyglądania zbyt nieporadnie. Po napakowaniu talerza warzywami i wzięciu dietetycznej pepsi skierowałam się do pustego stolika w rogu. Gdy siedziałam chrupiąc marchewkę, weszła grupka pięciu dziewczyn. Dwie z nich rozpoznałam jako Leah i brunetkę z wcześniej. Wybrały najbardziej widoczny stolik w centrum stołówki, zanim poszły po jedzenie. Jak na zawołanie opuściłam wzrok i przykleiłam go do talerza. Od chwili, w której zobaczyłam Leah w klasie wiedziałam, że czułabym się przez nią zastraszona. Tak naprawdę nic mi nie zrobiła. To była tylko jej pewność siebie i moje kolidowanie, które powodowało, że stałam się nieśmiała. Nie wspominając o fakcie, że z każdego jej poru wibrowała podłość. Dźgałam ciecierzycę, mocno walcząc, alby została na talerzu, kiedy nagle krzesło naprzeciwko mnie zaskrzypiało o podłogę. Na tyle pustych miejsc jakiś kretyn wybrał właśnie to miejsce. Hałas tacy uderzającej w stół spowodował, że szybko wystrzeliłam wzrokiem w górę, ale zobaczyłam jedynie ciemną koszulę. Odrobinę sałatki, którą zjadłam, czułam jak głaz ciążący w moim brzuchu, gdy mignął mi przez umysł obraz dupka w bluzie z kapturem. Pchając kawałek sałaty w kółko czekałam, aż niegrzeczna osoba przemówi. Potem zaskrzypiało kolejne krzesło, a wokół rozniósł się grzechot tacy. – Koleś, prawie cię nie zauważyłem, ukrywającego się tutaj w rogu. Głos był znajomy, ale nie potrafiłam go dopasować. Po kilku głośnych łykach, które dobiegły zza stołu, podniosłam wzrok. – Zastanawiałem się, kiedy zamierzasz spojrzeć w górę. – Przywitały mnie szmaragdowe oczy i słodki uśmiech. Na widok Rishera przez moje ciało przebiegły ulga i dreszcze.

49

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Hollis, to jest mój wrzód na dupie, Chuck – Risher przedstawił blondyna po prawej. – Hej – powiedział Chuck, wpakowując makaron w usta jedną ręką, podczas gdy drugą uderzał Rishera. – Hej. – Uśmiechnęłam się do Chucka. Odwracając głowę w stronę Rishera, przechyliłam ją na bok i podniosłam brwi. – Co? – Wyglądał na zdezorientowanego. – Dlaczego się nie odezwałeś, kiedy usiadłeś? Bałam się, że seryjny morderca chciał mnie zjeść na kolację. – Goniłaś ciecierzycę. Nie chciałem przeszkadzać. – Dziękuję za bycie tak troskliwym. – Nie jestem niczym innym, tylko dobrze wychowany. – Mrugnął do mnie okiem. Mrugnięcie. Ach mrugnięcie. Zanim wybuchłabym patrząc marzycielsko na Rishera i stopiła się tuż przed nim, przeniosłam nas w typową studencką rozmowę. – Jak poszły zajęcia? – Podniosłam napój i wzięłam łyka. – Ssą jaja słonia7 – wymruczał Chuck. Opierając łokcie na stole, głowa Rishera opadła na dłonie. 7 Chuck zmienił powiedzenie, które oryginalnie jest z małpą. Kiedyś je już tłumaczyłam, oznacza złe, beznadziejne.

50

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Można powiedzieć, że Chłopiec Chucky8 jest na specjalizacji angielskiego z poezją. Zaśmiałam się. – Tylko mówię prawdę. A te zajęcia z algebry najbardziej ssą największe jaja słonia z nich wszystkich. Gdy Chuck wpakował więcej jedzenia do ust, Risher odchylił się na krześle i walnął go w tył głowy. – Co jest ku…? – Może poczekaj kolejne dziesięć minut, zanim pokażesz Hollis, jaką małpą jesteś. Chuck otworzył usta, pokazując Risherowi częściowo przeżute jedzenie. – Przepraszam, ale z jakiegoś powodu nie mogę tego z niego wytrząsnąć – powiedział Risher. Lubiłam obserwować, jak tych dwóch facetów żartowało ze sobą, ale to sprawiało, że trochę tęskniłam za Maggie. – W porządku. Mam przyjaciółkę w domu, więc rozumiem. Nie sądzę, żeby zajęcia były tak trudne. – Oczywiście nie sprawdziłaś programu nauczania i podręcznika. Są tam równania, które równie dobrze mogły zostać napisane po chińsku – narzekał Chuck. – Widziałam. Bułka z masłem. 8 Postać z „Laleczki Chucky”

51

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Risher siedział z wielkim uśmiechem na twarzy, ciesząc się rozmową. Chuck przełknął kolejny kęs jedzenia. – Jesteś zarozumiałą małą rzeczą, prawda? – Jestem na specjalności z matmy. Upuszczając widelec, Chuck podniósł ręce nad głowę. – Ding, ding, ding! Mamy zwycięzcę! Ty i ja zostaniemy dobrymi przyjaciółmi. Kładąc dłoń na ramieniu Chucka, Risher wtrącił: – Przystopuj, pierwszy ją zobaczyłem. – Chłopcy, nie bijcie się o mnie. Miałam tak wiele zabawy z chłopakami, ze nie zauważyłam podejścia Leah. Owijając ramiona wokół szyi Rishera pochyliła się i wyszeptała: – Fantastycznie cię tu widzieć. Chciałam odwrócić wzrok, ale utkwił na Leah i Risherze, klatką piersiową przycisnęła się do tyłu jego ramion. Risher patrzył na mnie z, przepraszam, w oczach. Starałam sie powstrzymać krew od odpłynięcia z mojej twarzy. Próbowałam utrzymać uśmiech. Desperacko starałam się nie wyglądać na tak zranioną, jak się czułam. Ale rozczarowanie było jak siła natury. To nie ich wina. Żadne z nich nie zrobiło nic złego. Jasne, zabujałam się w Risherze, ale był wolny.

52

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Chwytając za nadgarstki, Risher zabrał ramiona Leah ze swojej szyi. – Leah, poznałaś Hollis? Jest na naszych zajęciach z algebry. Leah spojrzała na mnie z tym samym wyrazem, co w akademiku. – Nie. – Oparła się na stole plecami do mnie. – Chłopaki, zgłaszacie się do bractwa w przyszłym tygodniu? Wzruszając ramionami Risher spojrzał na mnie i poruszył ustami: „Co jest kurwa?” Uciekł mi lekki chichot, wywołując jego. – Chuck i ja myśleliśmy o tym, ale nie zdecydowaliśmy. – Ja aplikuję do Zeta. – Palce Leah wędrowały w górę i w dół przedramienia Rishera. Odsunął się, próbując nie być zbyt oczywistym. – Dobrze dla ciebie. Naprawdę był dobrze wychowany. Głośne beknięcie przecięło powietrze z miejsca, gdzie siedział Chuck. – Zeta? Czy one nie są bractwem idiotek? – Jesteś obrzydliwy i niegrzeczny – prychnęła Leah. W każdym razie Risher, pomyśl o wszystkich niesamowitych imprezach i tańcach, na które możemy iść z naszymi braćmi i siostrami ze stowarzyszenia. Mam idealną, krótką, czarną sukienkę, która jest wycięta w dół… – Palcami powędrowała w dół między cycki.

53

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nagle odsunęłam się od stołu i kaszląc wymruczałam: – Nachalna dziwka. Leah z wykrzywioną twarzą odwróciła głowę, jakby powąchała coś naprawdę brzydkiego. – Co powiedziałaś? – Muszę iść – wykaszlałam jeszcze raz. Z ust Chucka wyleciał śmiech wraz z małym kawałkiem chleba. Risher, zawsze dobrze wychowany młody człowiek, zagryzł dolną wargę, tłumiąc śmiech. Risher wstał, skutecznie strzepując Leah. – Czekaj, Hollis, wrócę z tobą. Leah skrzyżowała ramiona, co wypchnęło jej cycki jeszcze bardziej w ciasnej koszulce, którą włożyła. – Jesteś pewny, że tutaj skończyłeś? – Rzuciłam spojrzenie w jej stronę. – Taa, jestem pewny. – Uśmiechnął się. – Wyrzucę nasze śmieci. – Dobra. Spotkamy się przy drzwiach. – Koleś, zostało ci pół burgera. – Chuck złapał resztki Rishera. – Nie marnuj. – Nazywamy go ludzkim kubłem na śmieci9. W skrócie Can. – Risher podniósł tacę i odszedł. 9 Trashcan

54

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Do zobaczenia później, Chuck. Okręcając makaron na widelcu jedną ręką, a w drugiej trzymając do połowy zjedzonego burgera, Chuck powiedział: – Nara, Liczby. Leah podążyła za mną, gdy przecinałam stołówkę. Najpierw myślałam, że wróci do stolika gdaczących przyjaciółek, ale pozostała za mną, aż dotarłyśmy do drzwi. Odwróciłam się w stronę jadalni w poszukiwaniu Rishera. Leah mnie naśladowała. – Więc jesteś na kierunku teatralnym? Nie patrząc na nią, odpowiedziałam: – Matma. Dlaczego pomyślałaś, że tatr? – Wow… twój makijaż jest taki… niedobry. To znaczy, działałby na scenie pod jasnymi światłami. Moja mama i ja chodziłyśmy na wiele przedstawień na Broadway`u i wiesz, oni muszą mieć naprawdę gruby makijaż. Innymi ludźmi, u których widziałam taki makijaż były drag queens. Nie jesteś drag queen, prawda? Z jakiegoś powodu byłam zaskoczona. Instynkt już mi podpowiedział, że Leah była złośliwa. Nie powiedział mi tylko, jak wredna. Moje ciało przeszło na autopilota, zapadając się w sobie. Ramiona opadły do przodu, owinęły wokół talii, a drżenie rozpoczęte w nogach, przesuwało się w górę całego ciała. Otwierając usta, szukałam pewnej siebie Hollis z wcześniej, ale ukryła się.

55

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nikt nigdy nie był tak nieczuły bezpośrednio w moją twarz. W ciągu tego tygodnia, gdy próbowałam wrócić do szkoły, podsłuchałam brzydkich komentarzy ludzi. Dawałam sobie z tym radę przez przekonywanie siebie, że się przesłyszałam. Potem dzisiaj z Risherem wreszcie rzuciłam wyzwanie, bo bardzo chciałam, żeby odpokutował. Gdzieś głęboko wiedziałam, że nie był złośliwy. Widząc oczy Leah i ton jej głosu, wiedziałam, że to tylko wierzchołek góry lodowej i zamarłam. Z każdym krokiem Rishera w moją stronę, rozmywał się bardziej, gdy łzy wypełniały moje oczy. Byłam na skraju rozpadnięcia się i nie mogłam pozwolić, żeby ktokolwiek to zobaczył. Nie czekając na przyciągnięcie uwagi przez ucieczkę, szłam tak szybko, jak moje nogi przesuwały się ku drzwiom i przez ulicę z powrotem do akademika. Gdy weszłam na chodnik znajoma ręka dotknęła mojego ramienia, zatrzymując mnie. Odwracając mnie twarzą do siebie, Raisher powiedział: – A niech to, dziewczyno, umiesz szybko chodzić. Opuściłam wzrok na ziemię. – Hollis, co się stało? – Nie. – Mój głos załamał się na jedynym słowie. Przyłożył palec wskakujący pod moją brodę i przechylił mi głowę. – Dlaczego płaczesz? Właśnie miałam odsunąć głowę, kiedy kciukiem powoli przesunął po mojej brodzie. – To głupie, naprawdę. 56

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Czy Leah coś powiedziała? Niesprowokowana dziewczyna była podła. Nie chciałam zobaczyć, do czego była zdolna popchnięta, więc skłamałam. – Nie – przerwałam – oglądanie ciebie i Chucka żartujących sprawiło, ze pomyślałam o najlepszej przyjaciółce, Maggie i jak bardzo za nią tęsknię. Potem pomyślałam o rodzicach i jak bardzo tęsknię za nimi. Jestem trochę stęskniona za domem, to wszystko. Wewnętrznie

drżałam,

gdy

podniosłam

na

niego

wzrok.

Zaakceptowałam rzeczywistość, że nigdy nie będę miała chłopaka, ale to nie znaczyło, że przestałam go chcieć. Po prostu nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo, dopóki nie spotkałam tego chłopaka. Zdając sobie sprawę, że wciąż trzymał mnie za podbródek, Risher zamrugał kilka razy, jakby wychodził z oszołomienia. Opuścił rękę. – Lubisz ciasto? Teraz była moja kolej na mruganie. – Co? – Ciasto… lubisz ciasto? – Lubię ciasto. – Wiedziałaś, że to najlepsze lekarstwo na tęsknotę za domem? Przebiegając palcami pod oczami, otarłam łzy, które wylałam. – Jakie?

57

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Jabłko, jagoda, wiśnia… podstawowe ciasta owocowe są najlepsze, bo możesz dodać ogromną gałkę lodów na górę. Założę się, że możemy znaleźć świetne ciasto w tym mieście. – Wypuścił drżący oddech, zanim czubkiem języka zrobił ten nerwowy tik po dolnej wardze. Mój Boże, jest uroczy. Chcę go uścisnąć. Już miałam odpowiedzieć tak, kiedy zajrzałam przez jego ramię i zobaczyłam Leah w drzwiach stołówki. Nasze oczy się spotkały, a odpowiedź zmieniła. Przesuwając wzrok z powrotem do Rishera powiedziałam: – Możemy to przełożyć? Jestem naprawdę padnięta. Myślę, że wskoczę w piżamę, pouczę się chwilę i pójdę wcześniej do łóżka. – Ach tak, rozumiem. Prawdopodobnie powinienem iść sprawdzić co z Chuckiem. Upewnić się, że nie zjadł całego tłustego mięsa. Jego wyraz twarzy przejęło rozczarowanie. Nienawidziłam bycia przyczyną tego, ale ekscytowałam się, że naprawdę chciał spędzić ze mną więcej czasu. Żadne z nas nie wykonało ruchu, żeby odejść. – Wydaje się, że utknęliśmy – drażniłam. Risher włożył dłonie w kieszenie jeansów. – Chcę się upewnić, że trafisz bezpiecznie do akademika.

58

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Odwróciłam się i ruszyłam do wejścia. Zanim skierowałam się do środka pomachałam Risherowi, który nadal się nie ruszył. Ten prawdziwy chłopak był bardziej wymarzony niż ten w mojej głowie. W pokoju zastałam Abigail, wyciągniętą na łóżku z otwartym laptopem. – Hej – powiedziałam. Szarpnęła ciałem w zaskoczeniu, szybko zamykając laptopa. Opadłam na moje łóżko. – Ciężki pierwszy dzień? – Głos Abigail lekko drżał. – Zajęcia były w porządku. To tylko… nic. – Oparłam się na łokciach. – Nawiasem mówiąc, gdzie byłaś? – Co masz na myśli? – Wyszłaś rano, zanim wstałam, nie pokazałaś się na zajęciach i nie widziałam cię cały dzień na kampusie. – Rzuciłam zajęcia. – Dlaczego? – Bo nienawidzę matmy i jestem w niej okropna. – Musisz wziąć jakiś rodzaj matmy, jeśli chcesz skończyć. To podstawowe zajęcia. – Dopiero tu trafiłyśmy. Nawet nie myślę jeszcze o skończeniu. Wezmę regularne, przeciętne zajęcia z matmy, aby spełnić wymogi. Poza tym zapisałam się na te konkretne zajęcia, bo tata nie chciał odpuścić.

59

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nie znajdowałam się zbyt długo w obecności współlokatorki, ale im więcej

byłam,

tym

bardziej

zdezorientowana

się

robiłam.

Była

pierwszoroczniakiem, który ubierał się w rzeczy wybierane przez mamę i zapisywała na zajęcia, które tata chciał, aby wzięła. Dezorientujące było to, że Abigail nie wydawała się konformistką. Może robiła te rzeczy z powodu winy, którą czuła, bo miała raka. Nadal czułam się winna za przysporzenie rodzicom tak wiele bólu. Fakt, że to nie była moja wina, nie miał znaczenia. Jednym z powodów, dlaczego tak ciężko było mi podjąć decyzję przyjazdu do Chambers było to, że nie chciałam, żeby rodzice martwili się o mnie. Już zostali zmuszeni do życia w obawie i nie chciałam być powodem większej. Położyłam się na łóżku. – Podobały ci się zajęcia, na które chodzisz? – Były okej. – Poznałaś kogoś? – Jak kogo? Dziewczyna była mistrzem uników. Na większość pytań odpowiadała swoim własnym. Wypuściłam zirytowany oddech. – Po prostu kogoś, Abigail. Profesorów… studentów… personel. – Nikogo, kto wywarłby trwałe wrażenie. Podeszła do szaf. Znajdywały się one obok siebie, po mojej stronie pokoju i były małe, ale miło, że nie musiałyśmy się dzielić.

60

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Idę wziąć prysznic. – Wzięła różową walizkę i pociągnęła ją do łazienki, zamykając za sobą drzwi. # dziwne

61

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 5

TYDZIEŃ PRZEBIEGAŁ rutynowo. Zajęcia. Obserwowanie Rishera. Studiowanie. Główkowanie nad Abigail. Jedzenie. Unikanie Leah. Spanie. Powtórka. Nie zrobiłam żadnych postępów w poznaniu się ze współlokatorką. W zasadzie widziałam Abigail wieczorami, kiedy wracałam wcześniej z kolacji. Rozmawiałyśmy nieco o powierzchownych sprawach, ale poza tym trzymała wszystko dla siebie. Nie była złą współlokatorką. Nie była dobrą współlokatorką. Była neutralna. Przyzwyczajenie się do studenckiego życia, nie wspominając o wczesnych porannych połączeniach pobudkowych, które wysyłałam do siebie, zbierało swoje żniwo. Nauczanie domowe w ostatniej klasie miało swoje zalety. Jedna z nich to chodzenie na zajęcia w dresie czy piżamie, bez makijażu, kiedy nastrój mnie powalał. W głębi duszy wiedziałam, że nie powinnam narzekać. Na świecie byli ludzie, którzy mieli do czynienia z gorszymi rzeczami niż marudzenie 62

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

na gruby makijaż. Przygotowanie się nie zajmowało tak wiele dodatkowego czasu, ale stałe przypominało o tej chwili w mojej przeszłości, która zmieniła przyszłość. Ponieważ odrobiłam lekcje, moje wielkie plany na pierwszy weekend na uczelni składały się z ukrywania w pokoju w dresie, bez makijażu, jedząc, śpiąc i obsesyjnie oglądając Ansela Elgorta. Nadal nie pokazałam ani nie rozmawiałam o moich bliznach z Abigail. Rzadko zaszczycała mnie swoją obecnością, więc przez następne dwa dni byłam bezpieczna au naturel. Leżałam w łóżku ciesząc się, że nie musiałam wstawać, żeby gdzieś się dostać. Przetaczając się na plecy, wyciągnęłam ręce nad głowę, gdy światło słoneczne sączyło się na moje zamknięte oczy. Już miałam odpływać w sen, kiedy światło wyblakło do szarości i poczułam na sobie spojrzenie. Natychmiast otworzyłam oczy i znalazłam patrzącą na mnie Abigail. – Co ty kurwa robisz? – krzyknęłam, chwytając za krawędź kołdry i pociągnęłam ją na twarz. – Ja… hmm… – wyjąkała. Każdego ranka w minionym tygodniu, nie było jej tutaj, gdy się budziłam. Czekałam, aż wyjaśni, dlaczego dzisiaj postanowiła stać się podglądaczem. – Nie chciałam… szłam do szafy i… przepraszam. Zerkając zza skraju kołdry, powiedziałam: – Dlaczego nadal tu stoisz? Chcesz kolejny rzut oka na dziwoląga?

63

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Skrzywiła się na ostatnie słowo. Nasze oczy spotkały się na krótki moment, zanim spuściła wzrok. – Nie chciałam, żebyś czuła się jak dz… dziwoląg. Nigdy bym tego nie zbiła, Hollis. – Jej głos był mieszaniną smutku i przeprosin. – Mogłabyś się cofnąć, proszę? – Jasne. – Podeszła do szafy i chwyciła cholerną różową walizkę. W ciągu ostatniego roku straciłam tak wiele kontroli nad moim życiem, a teraz czułam, jakbym nieco odzyskała. Ważne dla mnie było pokazanie blizn Abigail czy komukolwiek innemu na moich warunkach. Kiedy będę gotowa. Nienawidziłam tego, że ukradła mi to. Odrzuciłam kołdrę, przerzuciłam nogi przez krawędź łóżka i patrzyłam, jak niezgrabnie wyjeżdżała walizką z szafy. – Ponieważ najwyraźniej jest to sobota dzielenia się, może ty się z tym zmierzysz. Zamarła. – Hmm… nie mam nic do podzielenia się. – Och, ależ myślę, że masz. – Jak co? – wymruczała. Przykładając palec wskazujący do podbródka, powiedziałam ironicznie: – Zobaczmy… Hmm… Gdzie chodzisz każdego ranka? Co z peruką? Skąd masz blizny? I co jest w tej pieprzonej walizce?

64

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Słowa wylatywały ze mnie jak chlustające wymioty. Nie mogłam ich powstrzymać. Zdewastowany wyraz twarzy Abigail był gorszy, niż gdybym rzeczywiście opróżniła na nią zawartość swojego żołądka. Wykrzyczałam na nią własne zranienie, wstyd, upokorzenie. Chciałam, żeby poczuła te słowa. Chciałam, żeby obmyły jej skórę i skonsumowały ją, jak zrobiły to mnie. Ale sekundę po tym, jak wyszły z moich ust, żałowałam ich. To nie byłam ja. Nie hodowałam w sobie nienawiści. Niezdolna do stawiania jej czoła ani chwili dłużej, uderzyłam dłonią w usta i pobiegłam do łazienki. Straciłam poczucie czasu, jak długo ukrywałam się przed Abigail. Każda minuta jedynie pogarszała sytuację, jeśli to było w ogóle możliwe. Wstydziłam się tego, co powiedziałam, ale byłam też przerażona moją intencją. Chciałam, żeby poczuła się jak gówno. Z jej przygnębionego spojrzenia, sposobu, w jaki jej ramiona opadły i drżenia podbródka, powiedziałabym, że misja zakończyła się sukcesem. Potraktowałam Abigail dokładnie tak, jak dzieciaki w szkole mnie. Stojąc przy zlewie gapiłam się w lustro. Wyglądałam brzydziej niż kiedykolwiek i to nie miało nic wspólnego z blizną. Spryskałam twarz zimną wodą i wzięłam kilka głębokich oddechów. Musiałam stać się silna i wrócić. Kiedy weszłam do pokoju, Abigail siedziała przy biurku z głową zakopaną w książce. Usiadłam w nogach mojego łóżka, dokładnie naprzeciwko niej. Nie spojrzała w górę. Cisza dusiła. Jeśli pozwoliłabym jej utrzymać się dłużej, udusiłabym się. – Abigail… – Nie musisz przepraszać, Hollis. – Jej wzrok pozostał przyklejony do książki.

65

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Tak, muszę. Po prostu nie wiem jak. Mój mózg poszukiwał właściwej kombinacji słów, które mogłyby cofnąć zniszczenie. Powiedzenie przepraszam odczuwałam jako banalne, im więcej obracało się w mojej głowie. Chciałam, żeby wiedziała, iż nie tylko składam gołosłowne deklaracje. Musiała zobaczyć głębię mego żalu. Jedyny sposób, jaki znałam, to otworzenie się, bycie podatną na zranienie i nie oczekiwanie niczego w zamian. Zmusiłam wzrok, aby pozostał na niej. Nie zamierzałam stchórzyć i go odwrócić. Musiała wiedzieć, że widziałam ból, który spowodowałam. Odchrząknęłam i poprosiłam o wybaczenie – W domu jest jezioro, gdzie ja i przyjaciele wychodzimy… wychodziliśmy. Praktycznie mieszkaliśmy w tamtym miejscu po zdobyciu przez Maggie prawka i samochodu. Chodziliśmy tam po meczach i tańcach. Wielu z nas miało tam imprezy urodzinowe. Abigail podniosła wzrok, bez wątpienia zastanawiała się, co to może mieć wspólnego z tą sytuacją. Przebiegłam językiem po suchych wargach i kontynuowałam: – To stało się latem przed ostatnią klasą. Jej wzrok opadł do książki. Przestała reagować, zauważalne było jedynie niewielkie podnoszenie się i opadanie jej klatki piersiowej wraz z małym ruchem kciuka, który bawił się rogiem strony. Też była zdenerwowana albo stawała się niecierpliwa. Przejdź do rzeczy, Hollis.

66

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Więc… kilkoro z nas było nad jeziorem, żeby świętować koniec przedostatniej klasy. Wszyscy rozbiliśmy obóz, przynieśliśmy jedzenie i napoje. Chłopaki wzięli piwo. Spędzaliśmy przyjemny dzień. Kiedy zrobiło się ciemno, któryś z chłopaków chciał odpalić fajerwerki.

Typowe petardy, nic

skomplikowanego. John i ja… przez kilka miesięcy byliśmy sobą zauroczeni, ale nigdy nic nie zrobiliśmy, aż do tamtej nocy. Wiesz, jak to jest latem, byliśmy naładowani całym tym dniem i lekko podpici. – Posłałam słaby uśmiech czubkowi jej głowy. Myślałam, że dzielenie się niektórymi wielkimi częściami tego dnia złagodzi moje nerwy tak, że będę w stanie powiedzieć jej, co się stało bez rozpadnięcia się. Ale gdy zbliżały się wspomnienia wypadku, moje emocje bulgotały na powierzchni, jakby to miało miejsce wczoraj. Węzły uformowane w moim brzuchu i gardle paliły, gdy stłumiłam ból. – John i ja poszliśmy do brzegu jeziora. Całowaliśmy się, gdy fajerwerki strzelały nad naszymi głowami. To było jak scena z filmu. Po kilku pocałunkach chwycił mnie za dłoń i wracaliśmy do przyjaciół. John szedł przede mną, kiedy to się stało. Wszystko co pamiętam to głośne pyk, a potem ogromną eksplozję światła przed nami. Stały strumień łez spływał po moich policzkach. – Nie pamiętam wiele po tym. Wiem, że upadłam na ziemię albo ktoś mnie popchnął. Więcej niż prawdopodobne, że to John osłaniający mnie od

67

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

ognia. Następna rzecz którą pamiętam to bycie w szpitalu ze spalonymi ramionami i lewą stroną twarzy10. Abigail sapnęła: – Boże, Hollis. Kiedy nasze spojrzenia się spotkały zobaczyłam przebaczenie w jej oczach. Wiedziała, dlaczego ją wpuściłam. – Jak John sobie radzi? Zawahałam się, mając nadzieję, że wystarczyło to, co ujawniłam. Nie byłam przygotowana do otwarcia całej rany, ale chciałam, aby Abigail wiedziała, że szczerze przepraszałam. – Cała twarz Johna została zniszczona, a jedna z jego rąk oderwana. – Chryste – wymruczała pod nosem. – Lekarze powiedzieli jemu i jego rodzicom, że wraz z upływem czasu i po wielu operacjach, będą mogli odbudować twarz, ale musieli być realistami. John nigdy nie będzie wyglądać.. . – Przełknęłam szloch. – Jak człowiek. Pokiwałam głową. – Używali medycznego żargonu, ale tak… to mieli na myśli.

10 Miałam kolegę w podstawówce, który miał taką samą sytuację, po Sylwestrze na policzku została mu czerwona, okrągła blizna wielkości piłeczki tenisowej. To była chyba 7 klasa, więc mieliśmy jakieś 14lat i nikt się nie śmiał czy wyzywał od potworów. Nie wiem, czy to fikcja literacka, czy amerykańskie nastolatki są jakieś inne, a może czasy się zmieniły?

68

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zatrzymałam się na chwilę. Obrazy Johna przemknęły przez mój umysł. Gdy mijały miesiące, myślałam o nim coraz mniej. Musiałam utrzymać swoje zdrowie psychiczne. To pierwszy raz od roku, kiedy o nim rozmawiałam. – Chciałam go zobaczyć, ale nie pozwolił mi. Dwa tygodnie po wybuchu pielęgniarka znalazła Johna w pokoju szpitalnym. Najwyraźniej zostały tam nożyczki po zmianie bandaży. Pociął prześcieradło, przywiązał jeden koniec do szyi, a drugi do pręta w suficie. Wiesz do tego, na którym wieszają zasłony oddzielające łóżka dla zachowania prywatności. Nie mogę sobie wyobrazić, jak ciężko musiało mu być pociąć to prześcieradło. Przecież jednej ręki nie miał, druga nie była w pełni sprawna. Nie działał pod wpływem impulsu, zaplanował to i chciał, żeby się udało. Kiedy rodzice mi powiedzieli, pamiętam, że pomyślałam, jak szczęśliwa byłam z jego powodu. Nikt inny nie mógł zrozumieć, dlaczego to zrobił, skoro lekarze mogli pomóc. Nie rozumieli, że przetrwanie jest tylko egzystowaniem, niekoniecznie przekłada się na życie warte przeżycia. – Nie sądzisz, że każde życie ma wartość? – To nie kwestia wartości. Myślę, że jednostka musi zdecydować, czy dla niej okoliczności są znośne. Sprawy nie są zawsze czarne i białe, Abigail. Na świecie jest dużo szarości. – Czy kiedykolwiek rozważałaś… – Przerwała, mając wątpliwości, czy skończyć pytanie. Dokładnie wiedziałam, o co pytała. Przez ostatni tydzień nasza dwójka nie powiedziała do siebie więcej niż dwadzieścia słów, ale przez ostatnie kilka minut poczułam tworzącą się między nami więź. Rak nie był w planach Abigail, nie bardziej niż eksplodująca w moją twarz petarda. Nasze okoliczności mogły

69

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

być inne, ale następstwa podobne. Obie byłyśmy ostrożne i bałyśmy się ujawnienia. – Nigdy na poważnie – powiedziałam. Na moją odpowiedź pojawiło się uznanie w jej oczach. Abigail i ja miałyśmy więcej wspólnego, niż nam się wydawało. – Dziękuję, Hollis. Z tym nasza rozmowa się skończyła, a moje przeprosiny zostały przyjęte. Resztę dnia spędziłyśmy na wylegiwaniu się w pokoju… razem. Wróciłyśmy do rozmowy o normalnych sprawach – zajęciach, profesorach, interesujących i dziwnych studenckich spotkaniach, ale energia między nami zmieniła się z ciążącej na bardziej relaksującą. Abigail nie podzieliła się ze mną swoją historią i to było okej. Miałam nadzieję, że pewnego dnia to zrobi. Teraz wystarczyło te kilka kroków podjętych ku przyjaźni.

***

SPOJRZAŁAM W DÓŁ na telefon i westchnęłam, kiedy zobaczyłam, że nadal nie było wiadomości od Maggie. Schowałam się z laptopem w narożnym stoliku na tyłach biblioteki. To weekend jej odwiedzin. Ponieważ w pokoju znajdowały się jedynie dwa pojedyncze łóżka, a Abigail nigdzie nie jechała, Maggie i ja miałyśmy zostać cały weekend w hotelu. Byłam podekscytowana zobaczeniem jej i wzięciem mini wakacji od akademickiego życia. Napisała do

70

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

mnie po ostatnich zajęciach, że była w drodze i da mi znać, gdy znajdzie się bliżej miasta. Przez ostatnie czterdzieści pięć minut obsesyjnie sprawdzałam telefon, podczas gdy próbowałam odrobić całą pracę domową. W pole widzenia weszły mi palce, które owinęły się wokół mojego telefonu i wysunęły go z mojej dłoni. Co do diabła?! Moja głowa podskoczyła i dzwonienie zastąpił gniew. – Młoda damo, czytałaś zasady Biblioteki Uniwersytetu Chambers w odniesieniu do korzystania z telefonów komórkowych? Wzrok Rishera wędrował między mną a telefonem. – Jestem całkowitym buntownikiem. – Rozejrzałam się, zanim podniosłam Podwójnie Czekoladowe Frappuccino z Bitą śmietaną ze Starbucksa, które ukryłam między laptopem i ścianą. Schylił się, żeby znaleźć się ze mną twarzą w twarz. – Złe dziewczyny są gorące. Całe moje ciało płonęło. Pierwszy raz od roku cieszyłam się, że miałam taki gruby makijaż, bo ukrywał jasnoczerwony rumieniec, który pokrywał moją twarz. Podniosłam napój do ust i wzięłam łyka. To dało między nami nieco przestrzeni i coś innego nad czym mogłam się skupić, poza seksownym uśmiechem i szmaragdowymi oczami. Nacisnął kilka przycisków na telefonie, zanim go odłożył. Opierając się tyłem o stolik, skrzyżował ręce i powiedział:

71

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Co robisz w bibliotece w piątkowe popołudnie? – Chciałam skończyć całą naukę. Maggie wpada na dziewczęcy weekend. – Miło. Więc dziewczęcy weekend? Czy to znaczy żadnych dozwolonych głupków w tym czasie? – Cóż, oni nie mają żadnych zasad. Brwi Rishera powędrowały do czoła, a na twarzy pojawił się łobuzerski wygląd. – Mógłbym podążać za tą zasadą. Rozluźniłam twarz, gdy się zaśmiał. Szłam na to. Kochałam nasze zabawne przekomarzania. Normalnie byłam dość szybka z ripostami, ale kiedy to zahaczało o flirt, mroczyło mój umysł. Nadal nie byłam pewna, czy nie odczytywałam zbyt wiele z jego komentarzy i uwagi. Coraz trudniej było mi stwierdzić, czy faktycznie ze mną flirtował czy tylko droczył się jak przyjaciel. Wiedziałam, że przed wypadkiem rozpoznałabym to bez wątpienia, ale moje umiejętności odczytywania chłopaków nie były takie jak kiedyś. – Chuck ciągnie mnie dzisiaj na jakąś imprezie w bractwie. Powinnaś przyjść. – Nie wiem… prawdopodobnie tylko pójdziemy na kolację i spędzimy resztę nocy na nadrabianiu zaległości. – Dziewczęcy czas? – Uśmiechnął się. – Dziewczęcy czas. Odsunął się od stołu.

72

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Jeśli zmienisz zdanie, daj mi znać. Przyjdę po ciebie. – Nie mam twojego numeru. – Och, Hollis Murphy, masz mój numer. – Mrugnął i odszedł. Wypuściłam głębokie, powolne westchnienie, jak tylko Risher zniknął. Sekundę później mój telefon zabrzęczał od smsa. Risher: Mówiłem ;–)

***

WRÓCIŁAM do pokoju podekscytowana rozpoczęciem weekendu. Maggie napisała, kiedy znajdowałam się w środku Risherowego zaćmienia. Musiałam szybko znaleźć na to lekarstwo. Kiedy wpadłam do pokoju, znalazłam głęboko skoncentrowaną Abigail wyciągniętą na łóżku z otwartym laptopem. Podniosła wzrok. – Wow, jesteś w ekstra dobrym nastroju. Czy to dlatego, że przyjeżdża twoja przyjaciółka? – Tak! I ponieważ super słodki chłopak flirtował ze mną w bibliotece… tak myślę.

73

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Sprawy między Abigail i mną polepszyły się od ostatniego weekendu. Nadal nie otworzyła się w sprawie swojego zdrowia czy tego, gdzie chodziła tak wcześnie rano lub co znajdowało się w walizce. Ale uznałam, że to jej trochę ekscentryczny sposób bycia. Podejmowała więcej wysiłku, pytając, jak mijał mi dzień, a pewnego wieczoru nawet wyszłyśmy na kolację. – Wiem, że rozmawiamy praktycznie codziennie, ale tęsknię za byciem blisko niej – powiedziałam. – Jakieś wielkie plany? – Normalne dziewczęce rzeczy – zakupy, jedzenie, może film. Jesteś więcej niż mile widziana, żeby pójść z nami, wiesz. – Dzięki, ale powinnam nadrobić zaległości w nauce. – Słaby uśmiech uznania uformował się na jej ustach. Głośne, szybkie stukanie obcasów w korytarzu, a następnie walenie do drzwi zasygnalizowało przybycie mojej przyjaciółki. Otworzyłam zamaszyście drzwi i rzuciłam się w ramiona Maggie. – Nie mogę uwierzyć, że tutaj jesteś! – zapiszczałam. – Cóż, jestem gotowa na im–pre–zę! – Magię wyrzucała ręce w powietrze. Przyzwyczaiłam się do nowego życia, ale nadal miałam chwile tęsknoty za domem. Obecność Maggie tutaj była jak uspokajający oddech. – Maggie to moja współlokatorka, Abigail. – Miło cię poznać, Abbi.

74

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Magie już się zadomowiła. Nigdy nie przyszło mi namyśl zwrócić się tak nieformalnie do Abigail. – Hej. – Więc Maggie, rozglądałam się za filmem na wieczór i… Powstrzymała mnie, wyciągając dłoń. – Kiedy powiedziałam, że jestem tutaj, żeby im–pre–zować, to miałam na myśli. – Wepchnęła mi ulotkę. – Mamy już plany na dzisiejszy wieczór. Wzięłam żółto–neonowy papier i przeczytałam wypisane na nim słowa.

Impreza w Stylu Lat 80–tych!!! Przyjdź dzisiaj ze swoim pop rockiem11. Ta impreza nie jest dla każdego, tylko dla seksownych ciał.

– Maggie… – Sama myśl o byciu stłoczoną w domu ze ścianami ciał powodowała, że mój niepokój szybował w górę. – Hollis… Idziemy na tę imprezę. Abbi, a ty z nami? – Dzięki, ale mam dzisiaj plany. – Nie sądzę, żeby dobrym pomysłem było pójście na imprezę, gdzie nikogo nie znamy. 11 Znaczenie może być dwuznaczne. Oprócz rodzaju muzyki, są też cukierki wybuchające w ustach, jak oranżadka. Amerykańska młodzież znalazła dla nich dodatkowe zastosowanie, podobno dają niesamowity orgazm, gdy facet ma je w ustach podczas gdy robi kobiecie „minetę” ;)

75

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zarzuciła swoje ramię na moje i przycisnęła do boku. – Chodząc na imprezy poznajesz ludzi. Chciałaś całkowicie doświadczyć życia studenckiego i to dostaniesz, kochanie. – Wiesz, jaka jestem w tłumie – szepnęłam. – Zawsze możesz wyjść. Cały czas będę przy twoim boku. Poza tym spotkam słodki tyłeczek. – Maggie! – Kogo? – ożywiła się Abigail. Nie byłam pewna, czy Abigail poznała Rishera, ale wolałam nie ryzykować. Nie potrzebowałam, żeby ksywka, którą go nazywałam, wpadła w niepowołane uszy. – Nikogo… tylko… nikogo – wyjąkałam. Uśmiechnęła się i pokręciła głową. Myśl, że zobaczę dzisiaj Rishera sprawiła, że mój żołądek i serce trzepotały. Potem przyszło mi do głowy, że na imprezie będą inne dziewczyny. To nie było tak, że nie widziałam, jak jawnie na niego leciały. Ale to był flirt w stylu uderz–i–wiej, gdy mijały go na korytarzu, chodziły po kampusie czy prześlizgiwały się obok naszego stolika w stołówce. Zatłoczony dom bractwa, alkohol, głośna muzyka, taniec spoconych ciał i hormony, to wszystko zmieszane razem czyniło mnie wystarczająco nerwową. Potem wpadniecie na chłopaka, którego lubiłam, który tak jakby… może… też mnie lubił i wątpliwe było, że wyjdę z tego zwycięsko.

76

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Maggie, naprawdę nie… – Możemy się wślizgnąć, rozejrzeć, a jeśli nam się nie spodoba, wyjdziemy. Nie ma szkody, nie ma winy – powiedziała Maggie z nadzieją wypisaną na całej jej twarzy. Chciałam doświadczyć tak wiele studenckiego życia jak to możliwe i chciałam, żeby Maggie się bawiła. Więc przetrawiłam to, odepchnęłam swój strach i postanowiłam przetrwać tę jazdę. – Okej, ale musisz trzymać się mojego boku. Podskakując w górę i dół, Maggie klaskała i piszczała. – Jak przyklejona! Idąca w stronę łazienki Abigail, zatrzymała się i powiedziała: – I nie martw się o to, że nie znasz nikogo, jestem pewna, że słodki tyłeczek Risher dokona prezentacji. Zamarłam. – Och, słyszałaś to wcześniej, prawda? – Nieee, ale gadasz przez sen. Posłała mi wielki uśmiech, zanim opuściła pokój.

77

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 6

OPUSZCZAJĄC ABIGAIL, Maggie i ja spędziłyśmy resztę popołudnia na kupowaniu ubrań na imprezę w stylu lat 80– tych. Maggie znalazła top bez ramiączek w zeberkę z jasnoróżowymi wykończeniami, parę koronkowych rękawiczek i naszyjnik ze sztucznych pereł, który idealnie pasował do czarnej sportowej spódniczki i szpilek, które zabrała na weekend. Była w pełnym stylu Madonny. Byłam gotowa iść na imprezę, ale musiałam ubrać się w coś, w czym będę czuła się komfortowo, co oznaczało niewiele pokazanej skóry. Już miałam czarne legginsy, czarny top i czarno–różowe wysokie converse. Rzuciłam się na zbyt dużą neonowo zieloną bluzę, krzyczącą lata 80–te, którą znalazłam w lumpeksie. Obcięłam szyję z bluzy, co nieco zasłaniało moje ramię i znalazłam parę ocieplaczy na nogi12 prawie w tym samym kolorze. Byłam taka Flashdance`owa13. Wzięłyśmy różne tanie bransoletki, wielkie kolczyki koła i opaski z wielkimi kokardami wokół. Całość naszego wyglądu uzupełniały jasnoróżowa szminka i cienie z brokatem. Chodnik wibrował energią z imprezy, gdy szłyśmy do domu. Samochody parkowały byle jak wzdłuż ulicy i na podwórku. Ludzie stale przepływali przez drzwi. Walenie basu rozbrzmiewało tak mocno, że przysięgam, iż widziałam drgania domu. Gdy się zbliżałyśmy rozpoznałam kilka twarzy z kampusu, ale nie mogłam dopasować do nikogo imienia. Przejście przez frontowe drzwi było jak podróż w czasie do każdego filmu dla nastolatek z lat 80–tych, jaki kiedykolwiek 12 leg warmers – takie getry tylko na łydki, rzeczywiście krzyczą lata 80–te :D

13 Nawiązanie do filmu muzycznego z 1983, w którym dziewczyna pracująca jako spawaczka, tańczy nocami w barze i marzy uczeniu się w szkole baletowej.

78

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

powstał. Kąciki moich ust wywinęły się w górę na znak pokoju pełnego osobników z 1980 roku. Zagryzając dolną wargę próbowałam opanować uśmiech, ale wciąż znajdował się na mojej twarzy. Chociaż walczyłam z przyjściem dzisiaj, byłam bardzo podekscytowana. Pomogło mi posiadanie Maggie. W przeciwnym razie nie brałabym tego pod uwagę. – Znajdźmy coś do picia, a potem się wmieszamy – Maggie przekrzykiwała muzykę. Chwyciła mnie za rękę i przepychałyśmy się przez zatłoczony pokój, starając się znaleźć kuchnię, co udało się bez większych problemów. Butelki napoi i przekąski tłoczyły się na jednym blacie, a alkohole na drugim. Na podłodze stało kilka beczek. Szarpiąc mnie za ramię, Maggie powiedziała: – Weźmy piwo. Zatrzymałam się. – Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł. – Rozluźnij się trochę. Nie powiedziałam, że się narąbiemy. Kilka piw nas nie zrani. Dawaj. – Okej, ale tylko jedno. Maggie przewróciła oczami, zanim poprowadziła mnie przez tylne drzwi na koniec kolejki do beczek. Rozglądałam się próbując złapać wszystkie widoki i dźwięki. Cóż, może nie wszystkie widoki i dźwięki. Było kilka wątpliwych, jak wielki facet w rogu plecami do mnie. Zakładałam, że był jakiś odbiorca wirowania jego bioder, pchanych w poręcz. Był wielki, a światło słabe, przez co

79

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

nie mogłam za bardzo nic odróżnić. Po przystosowaniu wzroku, zdałam sobie sprawę, że znałam te plecy. To Gigantozaur z zajęć z algebry. Patrząc obok niego zauważyłam kilka osób rozproszonych wokół basenu, ale nikt nie wyglądał znajomo. – Jest tutaj? – Maggie wyszeptała mi do ucha. – Kto jest? – Bez sensu grałam głupią, ale i tak to robiłam. – Hollis? – Co? – Szeroko otworzyłam oczy, gdy usta zacisnęłam w wąską linię. Potrząsając głową, Maggie odwróciła się ode mnie. Jeszcze raz przeniosłam wzrok na tłum, gdy nagle zostałam wypchnięta z kolejki. Obejrzałam się stając twarzą w twarz z już pijaną Leah, ciągnącą za sobą Rishera. – Uups. – Leah zachichotała. Wpatrywanie się w ich złączone dłonie spowodowało palenie w klatce piersiowej. Chciałam szarpnąć ją za blond czuprynę i wpakować wymalowaną twarz w wielki zbiornik z francuskim sosem cebulowym w kuchni. Risher zawładnął moim racjonalnym myśleniem. Nie miałam prawda do roszczeń. Ona była złośliwa, zarozumiała i fałszywa, ale nie zrobiła nic złego. Zobaczyła gorącego faceta i leciała na niego. Risher wyszarpał dłoń od Leah. – Hollis, co tu robisz? Potykał się do mnie i mogłam wyczuć zapach piwa, gdy się zbliżał.

80

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Maggie chciała przyjść. – Odwróciłam się, żeby przedstawić go Maggie, ale zniknęła. Wyciągając szyję nad tłum zobaczyłam ją stojącą z przodu kolejki z piwem w każdej ręce, gdy rozmawiała z Chuckiem. Leah objęła Rishera. – Chodź. Nie odrywając ode mnie wzroku, wzruszył ramionami wyswobadzając się z jej uścisku i powiedział: – Będę za minutę. Głośnie pfff wyszło od Leah, zanim odeszła. Risher zrobił krok w moją stronę. – Nie użyłaś mojego numeru. – Mówiłam ci, że jestem buntowniczką. – Uśmiechnęłam się. – Wyglądasz naprawdę słodko, Hollis. Pasują ci lata 80–te. Jak na zawołanie powietrze wypełnia sundtrack Pretty In Pink piosenki „If You Leave” Orchestral Manoeuvres in the Dark. Czas był żałośnie kiepski i romantyczny jak cholera. Wędrowałam wzrokiem w dół ciała Rishera. Miał na sobie bladoniebieską koszulkę, białe spodnie, białe mokasyny i żadnych skarpetek. Parę Ray–Banów oparł na czubku głowy. – Dzięki. Kim dokładnie masz być? Wpychając okulary w dół na wspaniałe zielone oczy, uśmiechnął się.

81

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Miami Vice, kochanie. – W każdej chwili możesz mnie aresztować. – Moja szczęka się rozluźniła, gdy oczy rozszerzyły trzy razy bardziej niż ich naturalny rozmiar. Czułam jakby pięciotysięczno–kilogramowy głaz wylądował na środku mojej klatki piersiowej. Byłam zupełnie oniemiała. Znajdowanie się blisko Rishera wyciągało starą Hollis. Tę, która czuła się komfortowo w swojej skórze. Ale już nią nie byłam i musiałam o tym pamiętać zwłaszcza, jeśli on był zainteresowany. Risher zsunął swoje okulary na koniec nosa, uśmiechając się do mnie. Ogarnij się, Hollis. – Ja… hm… lepiej pójdę znaleźć Mag–gie – wyjąkałam. – Chciałbym wiedzieć, że dzisiaj przyjdziesz. – Dlaczego? – Moglibyśmy przyjść razem. – Naprawdę? Jak randka? – Absolutnie. Chuck i ja podwieźlibyśmy ciebie i Maggie. Głaz, który osiadł na mojej piersi stoczył się do brzucha. Coś dezorientującego formowało się między nami. Risher powiedział coś, co mogło być uznane na granicę flirtu. Chciałabym zapomnieć, kim byłam i powiedzieć coś bezczelnego. Utrzymywalibyśmy to przez kilka minut. Potem powiedziałby

82

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

coś oczywiście nieflirtującego, co przypomniałoby mi, jak wyglądałam i dopadłaby mnie rzeczywistość. Już wystarczająco się upokorzyłam jak na jedną noc, więc tylko pokiwałam w odpowiedzi. Oboje spojrzeliśmy ku przodowi kolejki, gdzie nasi przyjaciele wydawali się być coraz bardziej zaprzyjaźnieni. – Wygląda na to, że świetnie się rozumieją. Risher posłał mi lekki uśmiech. – Na to wygląda. Mogłam być zdezorientowana tym, co było między nami, ale jedno było pewne, nie miałam w tej chwili powodu, żeby czuć się zazdrosna czy zraniona. Risher nie zrobił nic złego, ale widzenie go z Leah niepokoiło mnie bardziej niż powinno. Miałam dwie opcje. Kontynuować bycie przyjaciółmi i przeboleć to, kiedy będzie wykazywał zainteresowanie innymi dziewczynami. Albo nie przyjaźnić się z nim. – Risher! – zapiszczała Leah. Automatycznie wykrzywiłam twarz na przeraźliwy dźwięk. Chichocząc, Risher powiedział: – Lepiej pójdę zobaczyć, czego chce. Chce ciebie. Zrobił krok i odwrócił się do mnie.

83

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Zobaczymy się później, prawda? – Nie, jeśli zobaczę cię pierwsza. Boże, Hollis. Kiedy nauczysz się zejść ze sceny niepokonaną? Maggie wyskoczyła tuż przede mną, gdy próbowałam cieszyć się widokiem odchodzącego Rishera. Była totalnym blokerem tyłeczków. – Na co się gapisz, Hollis? – Wielki uśmiech widniał na jej twarzy, gdy podała mi czerwony kubek wypełniony piwem. – Dzięki za zostawienie mnie. – Co? Poszłam po napoje, gdy byłaś zajęta. – Obejrzała się przez ramię, gdzie tańczyli Risher i Leah. – Kim jest ta ździra? – Leah. – Suka. – Maggie, nawet jej nie znasz. – Znam ten typ. – A jaki to typ? – Typ zarzucająca włosy, wypychająca cycki. Zagryzłam dolną wargę, kiedy poczułam, że zadrżała. Moje hormony działały nadprogramowo. Oglądając się na mnie, Maggie powiedziała: – Zatańczmy sobie tam, żeby słodki tyłeczek mógł mieć na ciebie lepszy widok. 84

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Nie! – Dlaczego nie? Wyglądaliście dość przytulnie kilka minut temu. – Jest moim przyjacielem. – Hollis, z drugiego końca pokoju widziałam iskry między waszą dwójką. Kochałam Maggie. Była niesamowitą najlepszą przyjaciółką, nawet jeśli miała urojenia. – Dziękuję, ale nie. – Nie odmawiaj mi. Miałam widok z lotu ptaka na słodki tyłeczek i… Zaśmiałam się. – Przestań go tak nazywać. – Musisz przyznać, że to jest słodki tyłeczek. – Jej wyraz twarzy spoważniał. – Hollis, jesteś piękna wewnątrz i na zewnątrz. Oczywiście nie jestem jedyną, która to widzi. – Wiem – przerwałam. – Rodzicom się podobam. – Jesteś niemożliwa, wiesz o tym? – Ale mnie kochasz. – Tak, kocham. Chodź pogadajmy z chłopakami i uczyńmy twojego zazdrosnym. – A teraz kto jest niemożliwy?

85

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Biorąc mnie za rękę, wróciłyśmy do salonu. Miała urojenia o zainteresowaniu Rishera, ale wiedziała, że skończyłam z show, jakie odstawiała przed nami Leah. Przez resztę nocy Maggie i ja byłyśmy duszami towarzystwa. Korekta, Maggie była duszą. Ja samotnikiem, który ciągnął się za nią. Na przemian piłam piwo i wodę z kilkoma dorzuconymi Dr Pepperami. Trzymałyśmy się z Chuckiem, który operował beczkami i nie bawił się. Nie było wątpliwości, że on i Maggie poczuli natychmiastowe przyciąganie. Niezależnie od mojego pustelniczego nastroju, byli naprawdę słodcy lub obrzydliwie sprośni. Kilka dziewczyn z zajęć podeszło i się przedstawiło. Skończyło się zabawnym czasem na poznawaniu się. Chociaż próbowałam nie być całkowicie zużyta, zauważyłam Rishera krążącego blisko większość nocy. Okazjonalnie podchodził do naszej grupki, ale nigdy nie byliśmy sami razem. Maggie trącała mnie łokciem, gdy przyłapywała go na gapieniu się na mnie. Starałam się ignorować ją i jakiekolwiek ukłucia zazdrości, kiedy Leah podejmowała próby roszczenia w stosunku do niego. Było późno i czułam się zmęczona. Poszłam do łazienki, na kilka minut zostawiając Maggie i Chucka w ich bezwstydnym flircie. Kiedy wyszłam nigdzie ich nie widziałam. Napisałam do Maggie, bez odpowiedzi. Okrążyłam salon, kuchnię i wreszcie ganek bez śladu żadnego z nich. Zauważyłam, że wiele ludzi imprezowało przy basenie. Kilka sekund zajęło moim oczom dostosowanie się do półmroku. Kiedy to zrobiły, miałam dość patrzenia na nagość. Wszędzie były pary. W basenie, na leżakach, w ciemnych rogach ogrodu. Mrużąc oczy skoncentrowałam się na parze dzielącej jedno z krzeseł ogrodowych. Dziewczyna siedziała okrakiem na

86

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

facecie, jego dłonie biegały w górę jej ud, usta były przyciśnięte do siebie. Gdy się zbliżyłam, ukazał się top w jasnoróżową zebrę. Przerażające. – Maggie – wyszeptałam. Zrobiłam kolejny krok w przód. Zirytowałam się. Jak mogła być tak z Chuckiem? Dopiero go poznała. Nagle ciepłe ramię owinęło mnie w pasie, przyciągając mnie do czegoś twardego i równie mokrego. – Na co patrzysz? – Gorący oddech dryfował w dół mojej szyi. – Risher, moczysz mnie całą. Podnosząc mnie, zaniósł z daleka od Maggie i Chucka. – Hollis, czy ty ze mną flirtujesz? – Jego usta muskały muszelkę mojego ucha, powodując fale wibracji w całym ciele. Lekkie podpicie Rishera z wcześniej było teraz dużym upiciem. – Puść mnie – zachichotałam. Każdy pulsujący punkt w moim ciele walił. Spojrzałam w dół na umięśnione ramię wokół mnie. Ono zazwyczaj zapierało mój oddech. Zgubiłam się w uczuciu jego mięśni przyciśniętych do mnie, kiedy spojrzałam w górę i zdałam sobie sprawę, że kierował się ku basenowi. – Risher, nie waż się. – Chodź ze mną popływać, Hollis.

87

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Mój oddech stał się nierówny, gdy adrenalina krążyła w żyłach. Nie mogłam trafić do basenu. Musiałabym zdjąć bluzę i wszyscy zobaczyliby blizny na ramionach. Nałożyłam tylko tyle makijażu, żeby zakryć kawałek ramienia, które mogło zostać wyeksponowane. – Risher, przestań! – Popchnęłam go w ramię i kopałam nogami, próbując się uwolnić. Musiał pomyśleć, że żartowałam, bo zacisnął chwyt i nadal zmierzał ku basenowi. Moje mięśnie napięły się, gdy łzy wypłynęły na powierzchnię i wylały się. – Proszę, przestań – powiedziałam między szlochami. Poczułam poluzowanie uścisku Rishera i zostałam uwolniona. Trzymał mnie za łokieć, okręcając twarzą do siebie. Jego wyraz twarzy był połączeniem szoku, strachu i żalu. – Hollis, przepraszam. Tylko się wygłupiałem. Cofnęłam się od niego. Jak tylko miałam coś powiedzieć poczułam, ze bluza została zerwana przez moją głową. Działo się tak szybko, że nie miałam czasu tego zarejestrować. – O mój boże! Popatrz na swoje ramiona! Dźwięk przeraźliwego pisku Leah był jedyną rzeczą, którą słyszałam. Nocne powietrze uderzyło w moje wyeksponowane ramiona. Podnosząc wzrok, zobaczyłam Leah stojącą z boku ze zwiniętą bluzą i śmiejącą się ze mnie. – Do zakrycia tych ramion powinnaś nałożyć trochę tego klaunowego makijażu, który używasz na twarz. – Na jej twarzy widniała czysta satysfakcja. 88

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nie wiedziałam, czy wszystkie oczy były na mnie, ale najważniejsze tak. Risher stał zastygły w miejscu. Ze łzami spływającymi po twarzy, krzyknęłam: – Maggie! Jednocześnie Risher wyrwał moją bluzę od Leah i wręczył mi, gdy podbiegała Maggie. – Co się kurwa dzieje? Odwróciłam się w otwarte ramiona Maggie. – Zabierz mnie stąd. – Okej, idziemy. – Wszystko okej? – Chuck podążył za Maggie. – Hollis i ja wychodzimy. – Co mogę zrobić, żeby pomóc? – Walnij tę blond sukę – warknęła Maggie. – Nie mogę uderzyć dziewczyny. – Hollis, pozwól mi zabrać cię do domu – błagał Risher. Głosy Maggie, Chucka i Rishera wirowały wokół mnie, ale to dźwięk śmiechu Leah przebijał się przez moją głowę. – Maggie, proszę chodźmy już.

89

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zamiast walczyć z tłumem wewnątrz domu, obeszłyśmy podwórko i wsiadłyśmy do samochodu. Gdy Maggie umieściła kluczyk w stacyjce, naciągnęłam wilgotną buzę przez głowę. – Jesteś pewna, że wszystko okej, Hollis? Lekko kiwnęłam głową. – Co się tam stało? Używając rękawów otarłam łzy. – Szukałam cię, ale zniknęłaś. Nawet do ciebie napisałam. – Boże, przepraszam. Zostawiłam telefon w twoim pokoju. – Risher żartował, że wrzuci mnie do basenu. Spanikowałam. Kiedy zdał sobie sprawę, że nie żartuję, puścił mnie, a potem… – Przełknęłam szloch. – Nie wiem, skąd podeszła. Następną rzeczą, jaką wiedziałam było zerwanie bluzy i śmianie ze mnie. Dłoń Maggie wylądowała na szczycie mojej. – Jest suką i niedługo będzie miała ze mną do czynienia. Potrząsnęłam głową i powiedziałam: – Nie. Odpuść. Jestem wystarczająco upokorzona. Chcę udawać, że to nigdy się nie stało. Przez kilka minut jechałyśmy w milczeniu, a wtedy mnie olśniło. To co zrobiła Leah, nie było najgorsze. – Widział moje blizny – wyszeptałam.

90

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Co? – Risher. Widział blizny. – Było ciemno i był dobrze najebany. Założę się, że ich nie zauważył. – Zauważył, jak ześwirowałam. Muszę jechać do domu. – Właśnie kierujemy się do akademika. – Mam na myśli prawdziwy dom. – Hollis Caroline Murphy, nie pozwolisz jakiejś wrednej strasznej suce wykoleić cię z kariery studenckiej. – Mogę wrócić do pierwotnego planu wzięcia zajęć online. – Nigdy nie sądziłam, że jesteś osobą łatwo się poddającą, Hol. – Jak możesz tak do mnie mówić? Masz jakiekolwiek pojęcie, jak ciężko było odkąd…? – Naprawdę nadal używasz tego jako wymówki? – Wiem, co robisz, Maggie. – Nie pozwól jakiejś idiotce stanąć na drodze do twojego marzenia. – Nie mogę ponownie zobaczyć Rishera. Jestem zbyt zawstydzona. – Hollis, wyraz jego twarzy… nie śmiał się, czy gapił na twoje ramiona. Wyglądał jakby chciał wziąć cię w swoje ramiona. Nie wiedziałam, jak odpowiedzieć. Maggie nie była typem mydlącym mi oczy, mówiącym rzeczy tylko po to, żebym poczuła się lepiej.

91

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Zostanę, ale nie chcę już rozmawiać o dzisiejszej nocy. – Stoi. Zaparkowałyśmy pod akademikiem i udałyśmy do mojego pokoju po telefon Maggie. – Masz jakieś pojęcie, w którym miejscu w pokoju mogłaś go zostawić? – powiedziałam. – Jestem prawie pewna, że na twoim biurku. – Abigail prawdopodobnie już śpi. Może tylko ja powinnam wejść, żebyśmy jej nie obudziły. – Okej. Gdy przeszłyśmy przez drzwi prowadzące na moje piętro, spojrzałam przez korytarz. Byłam

zszokowana widząc kolesia

w czarnej

bluzie

wychodzącego z mojego pokoju. Czarna bluza zniknęła. Na jej miejscu znajdowała się szara koszulka pod ciemnoniebieską koszulą w połączeniu z wyblakłymi dżinsami i białymi adidasami. Jak zwykle większość jego twarzy była ukryta, tym razem przez czapeczkę z daszkiem Atlanta Braves. Miałam nadzieję dostrzec coś, gdy będzie nas mijał, ale zamiast tego odwrócił się i wyszedł innym wyjściem. Nie byłam świadoma, że przestałam iść, aż Maggie na mnie wpadła. – Hollis, coś nie tak? – Nie… tylko… ten koleś wyszedł z mojego pokoju. – Jest przyjacielem twojej współlokatorki?

92

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Tak myślę. Dziwne. Dlaczego miałby być w moim pokoju o tej porze? – Czy to poważne pytanie? – Maggie powiedziała, podnosząc brwi. – Co? Jej brwi podeszły nawet wyżej na czoło. – Myślisz, że on i Abigail uprawiali seks w moim pokoju? – To też jej pokój. – Jak mieliby uprawiać seks? Ona ledwie się odzywa. – Naprawdę nie musisz wykorzystywać obszernego słownictwa, kiedy się bzykasz. – Obrzydliwe. Zawahałam się z dłonią na klamce. Jeśli weszłabym za szybko po wyjściu kolesia w bluzie, Abigail domyśli się, że wiem, co robili. – Okej, wezmę go i szybko wychodzę. – To jest to, co powiedziała. Zaciskając mocno usta powstrzymywałam śmiech. Biorąc głęboki wdech pchnęłam drzwi i weszłam do mojego pokoju. Mojego pustego pokoju.

93

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 7

ZROBIŁAM SZYBKĄ inwentaryzację wszystkich rzeczy w pokoju, aby upewnić się, że facet w bluzie nie był bandziorem, który lubił kraść. Nic nie zginęło. W pokoju nie było bałaganu. Zastanawiałam się, czy oczy nie płatały mi figla i tak naprawdę wyszedł z innego pokoju. Kręciło mi się w głowie w efekcie zdenerwowania i piw. Postanowiłam, że dalsze śledztwo nie było potrzebne, więc Maggie wzięła swój telefon i skierowałyśmy się do hotelu. Po dobrym śnie czułam się lepiej i rozjaśniło mi się w głowie. Wiedziałam, że Maggie miała rację, co do pozostania w Chambers. Pracowałam zbyt ciężko, żeby tu się dostać. Nie miałam zamiaru pozwolić działaniom jednej wrednej dziewczyny, powstrzymać mnie. Naprawdę nie powinno też mieć znaczenia, że Risher widział blizny na moich ramionach. Jeśli go obrzydzały, lepiej, abym dowiedziała się tego teraz, niż zaszlibyśmy z przyjaźnią dalej. Dzięki Bogu, Maggie była tutaj i przypomniała mi, że musiałam otoczyć się ludźmi, którzy chcieli znać prawdziwą Hollis, a nie tylko moją popękaną skorupę zakrytą słodyczą. Sobotę spędziłyśmy na zwiedzaniu, zakupach, jedzeniu i oglądaniu filmów w pokoju hotelowym. Niedzielnego ranka spałyśmy prawie do godziny, w której musiałyśmy się wymeldować. Wczorajsza wycieczka na zakupy nie usatysfakcjonowała uzależnienia Maggie, więc udałyśmy się do modnej dzielnicy. Main Street była mieszanką wysokiej klasy butików i bardziej przystępnych cenowo sklepów, które lepiej pasowały do budżetu studentów. Nigdy nie byłam jedną z tych dziewczyn, które lubiły mierzenie ubrań i okręcanie się przed lustrem, ale Maggie robiła zabawę z odkrywania sklepów w

94

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

kolorach tęczy. Najfajniej było, kiedy odkrywała jakieś ukryte skarby na stojakach z ubraniami. Piszczała i powtarzała: – To najsłodsza rzecz, jaką kiedykolwiek widziałam. Zrobiona jak dla mnie. Po przymiarce Maggie skierowałyśmy się na zewnątrz do ciekawej kawiarni, którą mijałyśmy kilka razy, podczas wcześniejszej wędrówki w górę i w dół ulicy. Po zamówieniu jedzenia przy blacie, chwyciłyśmy napoje i zajęłyśmy miejsca przy stoliku z parasolem. Obracając słomkę w szklance słodkiej herbaty, zagapiłam się, a mój umysł dryfował do kolesia w bluzie. Maggie pstryknęła palcami przed moją twarzą i powiedziała: – Halo. – Sorry. – Przesunęłam się na krześle i wzięłam łyk napoju. – Co się dzieje w tej twojej główce? – Koleś w bluzie. Im więcej o tym myślę, tym bardziej jestem przekonana, że wyszedł z mojego pokoju. – Powiedzmy, że tak. – Jak się tam dostał i dlaczego był… sam? – Proste. On i Abigail byli na randce, zapomniała czegoś z pokoju, a on zaoferował, że jej to przyniesie. – Może. Rozrywając papier, Maggie rozpakowała słomkę i wycelowała we mnie.

95

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Założę się, że on też jest kluczem do jej wcześniejszych porannych zniknięć. – Nie nadążam. – Hollis, to takie oczywiste. Wychodzi w środku nocy po twoim zaśnięciu, żeby zajrzeć pod jego bluzę. Jeśli wiesz, co mam na myśli. – Pochyliła się i mrugnęła do mnie. – Co jest z tobą nie tak? Oni mogą się nawet nie znać. – Och, znają się. – Myślę, że nadal jesteś pijana po piątkowej nocy. – Troszeczkę. – Wsunęła słomkę w napój i powiedziała: – Hej, wiem, zapytaj Rishera, czy zna tego kolesia. – Maggie… – Co? Może mieć z nim zajęcia. – Jest na moich zajęciach z algebry, siedziałam obok niego pierwszego dnia, ale od tego czasu siedzę z Ri… gdzie indziej. I nie jestem pewna, ale myślę, że on mnie popchnął na klatce schodowej. – Kiedy to było? – Pierwszego dnia zajęć. – Cóż, musisz powiedzieć Abigail, że jej kolega od pieprzenia jest ci winien przeprosiny.

96

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Maggie! Przede wszystkim nie wiemy, czy tym są, a po drugie nie jestem nawet pewna, czy to on. Chodzi o to, że ciemne bluzy nie są rzadkością. Przestałyśmy gadać, gdy kelnerka zbliżyła się do stołu i ustawiła nasze jedzenie. Maggie włożyła frytkę do ust. – Nie chcę już więcej rozmawiać o Czerwonym Kapturku i Osobowości Księżniczki. Pokręciłam głową. – To nie jest miłe. Abigail jest po prostu nieśmiała. – Powiedzmy… pogadajmy o chłopakach. – Spojrzałam na nią. Nie byłam w nastroju do rozmawiania o Risherze. – A gdy mówię o chłopakach, mam na myśli Chucka. Cały jest przepyszniutki. Nieumyślnie zmarszczyłam nos. Chuck miał wszystkie cechy na słodkiej liście kontrolnej. Był wysoki i dobrze zbudowany. Wiedziałam, że w szkole średniej grał w football, ale kontuzja kolana uniemożliwiła mu karierę w college`u. Był opalony jak Risher z ciemnobrązowymi oczami, które pasowały do jego obciętych maszynką włosów. Ale Chuck był Chuckiem. Chociaż uroczy dla standardów większości dziewczyn, ciężko było mi myśleć o nim inaczej niż o Chucku. – Cóż, jeśli ktokolwiek może zaświadczyć o jego wspaniałości to byłabyś ty. Naprawdę, Maggie. W piątek dopiero go poznałaś, a już byłaś w połowie drogi do jego gardła.

97

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Miałam ograniczenia. Czas był kwestią kluczową. Poza tym nie mogłam się powstrzymać. Niesamowicie całuje. Robi tę rzecz językiem… Moje ręce poleciały do uszu. – La–la–lala–la. Sorry, nie słyszę cię. – Laluj sobie, ile chcesz, ale częściej będę zbijać cię z tropu. – Nie zdawałam sobie sprawy, że tęskniłaś za mną tak bardzo. – Haha. – Zwinięta w kulkę serwetka leciała na mnie nad stołem. Po obiedzie udałyśmy się do akademika. Maggie miała przed sobą trzygodzinną jazdę do domu i musiała wyruszyć, zanim się ściemni. Udało mi się unikać innych prób wyciągania tematu Rishera. Dzisiaj chciałam skupić się na zabawie z moją najlepszą przyjaciółką. Wystarczająco szybko będę musiała poradzić sobie z kwestią Rishera. Wjechałyśmy na parking i żegnałyśmy się pozostawiając auto na luzie. Już czułam łzy wzbierające pod powiekami. – Zadzwoń albo napisz do mnie, kiedy dostaniesz się do domu, żebym wiedziała, że jesteś bezpieczna. Broda Maggie zadrżała, gdy utrzymywała wzrok skupiony przed sobą i kiwnęła głową. W dwie sekundy obie stałyśmy się bełkoczącym bałaganem. Wyciągnęła rękę i położyła ją na mojej. – Kocham cię, Hollis. – Też cię kocham. I zgaduję, że wkrótce zobaczymy się ponownie.

98

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– O tak, będę miała ochotę na kęs Chucka. – Ścisnęła moją dłoń. Ostatni raz się uścisnęłyśmy, zanim chwyciłam torbę z tylnego siedzenia, a Maggie odjechała. Odwracając się w stronę akademika, znalazłam Rishera opierającego się o ścianę z założonymi rękoma. Późno popołudniowe słońce oświetlało jego szare i intensywnie niebieskie tenisówki oraz ciemnoszare spodenki do koszykówki. Opalone ramiona prężyły się w białej koszulce na ramiączkach, która przykrywała szeroką klatę. Ale najbardziej rzucał się w oczy zakłopotany wyraz jego twarzy. Gdy szłam ku niemu odepchnął się od ściany, pozwalając ramionom opaść przy bokach. – Hej – powiedział niskim i niepewnym głosem. – Hej. Jak zwykle powędrowałam wzrokiem do ziemi, ale Risher nie. Czułam, że na mnie patrzył. Odchrząkając powiedział: – Hollis… – Przepraszam – przerwałam. – Za co? Podniosłam głowę i spotkałam jego wzrok. – Za sposób, w jaki zachowałam się na imprezie. Byłam zirytowana, bo Maggie zniknęła i… 99

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Nie masz powodu, żeby być… Słuchaj, to mnie jest przykro. Nie powinienem podkradać się i złapać cię w ten sposób. Wypiłem kilka piw i czekałem na… Zmagał się z właściwymi słowami. Był zdenerwowany. Był uroczy. Znalazłam się w tarapatach. Jego wzrok biegał wokół, gdy pocierał kark. – To, co zrobiła Leah było moją winą. – Powiedziałeś jej, żeby zdarła moją bluzę? – Wykręciło mi brzuch na możliwość jego zaangażowania w to. – Boże nie! Nigdy bym tego nie zrobił. Była na mnie wkurzona. – Nie rozumiem. – Leah chciała się bzykać. Spławiłem ją, bo lubię kogoś innego. Nie przyjęła wiadomości za dobrze. Uśmiechając się powoli potrząsnęłam głową w niedowierzaniu. – I założyła, że to o mnie mówiłeś? Stary, była pijana. – Żadne założyła. Wiedziała. – Przerwał i odwrócił wzrok. – Lubię cię, Hollis. Że co? Nie może mieć na myśli sposobu, w jaki ja pragnę jego. – Oczywiście, że tak. Jestem twoją przepustką do 5 plus z algebry liniowej – dokuczałam.

100

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Spróbujmy jeszcze raz. – Odchrząkając kontynuował: – Naprawdę cię lubię, Hollis. Jego słowa uderzyły w szoku. Słyszałam je, ale nie mogłam uwierzyć, że je powiedział. Ponieważ mój mózg przestał działać, wszystko co mogłam zrobić to je powtórzyć. – Też naprawdę cię lubię. Risher wypuścił głębokie westchnienie. – Lubię cię, jak ciebie. Boże, brzmię jak dwunastoletnia dziewczyna. Zamrugałam kilka razy mając nadzieję, że wróci moja funkcja poznawcza. – Nigdy żadna dwunastoletnia dziewczyna nie mówiła tego do mnie, więc myślę, że jesteś bezpieczny. – Czekałem, żeby ci powiedzieć. Więc pomyślałem, że złapanie cię i wrzucenie do basenu będzie najlepszym, najbardziej dojrzałym sposobem, żeby dać ci znać, jak bardzo cię lubię. – Uśmiechnął się. Mnie. Ręce w powietrzu… okręcanie… okręcanie… okręcanie! – To zrobiło trwałe wrażenie – powiedziałam z udawaną powagą, rozgrywając to chłodno. – Chciałabyś czasami pójść na kolację? – Jak randka? Risher pokiwał głową.

101

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Taa, jak randka. – Ty i ja? – Zabijasz mnie tutaj, Hollis. Mój mózg zaczynał odmarzać, co było dobre i złe. Dobre, bo zaczęłam formować spójne myśli. Złe, bo chciałam zrobić salto na szczyt najwyższej góry i krzyczeć z podniecenia. Powiedz coś, Hollis. Gapisz się na niego przez niewłaściwą ilość czasu. Przechylając głowę na bok, Risher zmrużył oczy. – Wszystko w porządku? – Tak. – Tak, wszystko w porządku czy tak, wyjdziesz ze mną. – Tak i tak. Na naszych twarzach pojawiły się wielkie uśmiechy. – Świetnie – powiedział Risher. – Świetnie – powtórzyłam. – Hmm… co powiesz na piątkowy wieczór? – Tak. Piątkowy wieczór. – Niesamowicie. – Niesamowicie.

102

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Było wielu uroczych chłopców na kampusie, ale coś w Risherze powodowało, że serce biło mi w piersi za każdym razem, gdy znajdowałam się blisko niego. Wiedza, że powodowałam nieco szybsze bicie jego serca sprawiała, że się unosiłam. Staliśmy gapiąc się i uśmiechając do siebie całą minutę. W tym tempie będziemy stali tutaj do piątkowej nocy. – Dzięki za powiedzenie tak, Hollis. – Promieniowało od niego podekscytowanie. Twarz zaczęła mnie boleć od ciągłego uśmiechania się. – Dzięki za zaproszenie. Risher wskazał kciukiem za ramię. – Idę porzucać do kosza z Chuckiem. Uciekł mi nieznaczny chichot. – Baw się dobrze rzucając do kosza. – Dzięki. Do zobaczenia wkrótce. – Zrobił krok w tył. – Taa, na jutrzejszych zajęciach. – Racja. Zajęcia. Jutro. Hmm….. może przyjdę rano do twojego pokoju, żebyśmy mogli iść razem? – Okej. Byłoby świetnie. Zrobił kolejny krok w tył. – Więc okej. – Okej.

103

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Naprawdę nie znam gładkiego sposobu na skończenie tego… – Jego ręka kołysała się między nami. – Po prostu odwrócę się i pójdę. – Myślę, że tak będzie najlepiej. Podnosząc rękę, Risher wskazał na mnie. – Do zobaczenia rano, Hollis. Naśladowałam ruch. – Do rana. Mrugając do mnie, co nigdy nie zawodziło w wysłaniu mnie do pełnego omdlenia, odwrócił się i odbiegł. Moje wnętrzności wirowały od wydarzeń minionych kilku dni. Odeszłam od bycia celem zadzierającej nosa, wrednej dziewczyny do posiadania własnego kawałka przepyszności. Maggie zeświruje, kiedy dowie się, że miałam randkę z Risherem. Postanowiłam zachować informację dla siebie i rozkoszować się nią trochę dłużej, zanim przekażę najlepszej przyjaciółce newsa. Znając ją, wskoczy w samochód i przejedzie całą drogę tutaj, żeby wyłowić dla mnie właściwy strój na tę wielką noc. Trzymałam głowę wysoko odczuwając całą jasność i przewiewność, gdy dryfowałam w górę schodów do pokoju. Dostałam kilka ciekawskich spojrzeń od dziewczyn, które mijały mnie w korytarzu. Tym razem nie ze względu na gruby makijaż, ale gigantyczny uśmiech przyklejony do mojej twarzy. Z głową stanowczo osadzoną w obłokach przekręciłam klamkę pokoju nawet nie myśląc o użyciu klucza. Na szczęście był otwarty. Następne kilka sekund rozmyło się w zwolnionym tempie.

104

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Patrząc w stronę części pokoju Abigail, zobaczyłam parę tenisówek przed jej szafką nocną. Czarna bluza wisiała w nogach łóżka. Czapka z daszkiem opierała się o jej poduszkę zaraz obok otwartej różowej walizki. Miałam zamiar szybko przeskanować jej zawartość, gdy coś usłyszałam. Odwróciłam głowę na dźwięk brzęczenia pochodzącego z łazienki. Zajrzałam przez lekko uchylone drzwi. Począwszy od jego nóg w skarpetkach wzrokiem wędrowałam w górę workowatych jeansów, wiszących na kościach biodrowych. Biała koszulka na ramiączkach ciasno opinała jego płaski brzuch i wąski tułów. Ramię blokowało widok boku jego twarzy i stąd gdzie stałam, nie mogłam zobaczyć odbicia w lustrze. Mięśnie w jego wąskich ramionach lekko się napinały, gdy zgięta ręka chwyciła brzytwę. Co on robił w naszej łazience, przycinając włosy14? Czy Abigail tam była? Maggie miała rację, byli razem. Obraz łóżka Abigail przykrytego jego ubraniami i walizki błysnął przez mój umysł. Blee, czy pieprzyli się na moim łóżku? Spojrzałam na moją stronę pokoju. Łóżko było nienaruszone. Powinnam wyjść albo przynajmniej zrobić jakiś hałas, żeby dać im znać, że nie byli sami. Zobaczenie Maggie i Chucka było dla mnie wystarczające na ten weekend. Nie chciałam być świadkiem jak moja współlokatorka , którą ledwie znam, zostawia swojego chłopaka samego. Chciałam, żeby moje nogi się ruszyły, wyszły niezauważalne na palcach, ale nie słuchały. Część mnie była ciekawa, żeby 14 OMG czy to, co myślę? Czy tylko ja jestem w szoku? Ej miał być trójką miłosny! Ha wiedziałam !! (Aga)

105

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

zobaczyć interakcje Abigail z tym kolesiem. Chciałam złapać ją w nierozważnej chwili. Dałoby mi to lepszy wgląd na to, jakim typem osoby była. Kliknięcie maszynki wyrwało mnie z zamyślenia. Jego głowa przechyliła się w dół i na bok, gdy obniżył ramię. Dłoń przebiegła po ciemnoblond włosach upewniając się, że były właściwie przycięte. Styl był podobny do irokeza z tyłem i bokami krótko podciętymi, ale nie całkowicie ogolonymi. Nabierając żel do włosów ze słoiczka, nałożył go na pasma na szczycie głowy, układając je w górę i nieco na bok. Nie wiem, czy to był dreszczyk emocji z powodu podglądania kogoś, kto nie wiedział, że był obserwowany czy otaczająca go tajemnica, ale stałam zahipnotyzowana każdym ruchem, który wykonywał. Nagle drzwi otworzyły się na szerokość, nasze spojrzenia się spotkały, a moje serce zatrzymało.

106

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 8

– NIE ŚWIRUJ. Zimne uczucie dźgania nożem skupiało się w centrum mojego kręgosłupa. Próbowałam pojąć, kto znajduje się przede mną. Kopałam w pamięci, żeby zobaczyć, czy były jakieś widoczne znaki. Ale umysł miałam zamglony, przejął go strach, a instynkty zawodziły. Rzuciłam się w stronę drzwi. Gdy moja dłoń uderzyła w klamkę, ramię zaczepiło się wokół mojej talii, ciągnąc w głąb pokoju. – Puszczaj mnie! – krzyknęłam. – Zrobię to, jeśli obiecasz nie uciekać. – Nic nie obiecam! Zabierz ode mnie pieprzone łapy! Obracając ciało, rzuciłam ramiona nad głowę próbując chwycić garść jego pozostałych włosów. – Daj mi szansę wyjaśnić. Proszę. – Jego głos się napiął. Wyprostowałam się i pchnęłam łokieć do tyłu w żebra. Kiedy poczułam poluzowanie się ramienia, wyrwałam się. Byłam stopę od drzwi, kiedy ciało przeskoczyło przez łóżko i wylądowało przede mną, blokując mi wolność. Stałam stanowczo z napiętymi mięśniami, zaciśniętą szczęką i zażądałam: – Zejdź. Mi. Z. Drogi. Z podniesionymi rękoma w geście ustąpienia, osoba błagała: 107

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Proszę… proszę, posłuchaj. – Masz minutę, zanim będę drzeć się wniebogłosy. – Nie mogę zrobić tego w minutę. Ja… ja… nie mogę ci tego wyjaśnić, jeżeli się nie uspokoisz. – Cóż, nie uspokoję się, dopóki mi tego nie wyjaśnisz. Jakiego rodzaju chorą grą to jest? Spojrzałam w załzawione oczy. Krople potu pojawiły się na czole tej osoby i powoli spływały w dół do drżących warg. Głośne, płytkie oddechy roznosiły się wokół nas. – To nie gra, Hollis. – Więc co to jest? – Słuchaj, możemy usiąść? – Nie. Przytrzymywaliśmy

swoje

spojrzenia

kilka

sekund.

Powietrze

przetłaczało się w naszych płucach z prędkością wichury. Dźwięk pulsującego bicia serca walił mi w uszach. Potrzebowałam informacji i to szybko, albo będę miała załamanie. Blada twarz wciąż się na mnie gapiła. Niezdecydowana. Przerażona. Z widocznym drżeniem wstrząsającym ciałem. Osoba ta przyciskała plecy do drzwi, przygotowując się. Czułam się, jakbym była świadkiem uwięzienia zwierzęcia, które wreszcie zdało sobie sprawę, że to było jedyną opcją na przetrwanie.

108

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nie przedłużając nieuniknionego, osoba wzięła głęboki wdech i wypuściła to z siebie starannie i powoli. – Mam na imię Benton. Patrzyłam czekając na dalsze wyjaśnienia. – Jestem transseksualistą, Hollis. Słowa spowodowały, że ciało tej osoby natychmiast sflaczało, jak przy przebiciu nadmuchanego balonu. – Nie rozumiem. – Mój gniew przekształcił się w zmieszanie. – Biologicznie jestem kobietą, ale identyfikuję się jako mężczyzna. Czułam się jak w jednym z tych reality show, gdzie kobieta nie wiedziała, że była w ciąży, aż dziecko pojawiło się na stacji benzynowej czy w sklepie spożywczym. Blisko dwa tygodnie mieszkałam z pseudo–kolesiem i nie miałam pojęcia. Moje wszystkie myśli się mieszały. Rozumiałam pojęcie transseksualista, ale nie byłam pewna, jak odpowiedzieć. Moje milczenie musiało sprawić, że Abigail… Benton czy ktokolwiek stał przede mną, denerwował się, bo ona/on zaczął trajkotać zabawne fakty. – Transseksualizm polega na tym, że tożsamość osoby nie pasuje do płci biologicznej, z jaką się urodziła. Gender jest czymś innym niż seksualność, wiesz. Ludzie mylą to cały czas. Płeć jest określona przez genitalia, z którymi się urodzili. Gender jest tym, czym jesteś od środka. Większość ludzi… Zamykając oczy, podniosłam rękę, aby zatrzymać przyśpieszony kurs o transseksualizmie. – Potrzebuję minuty. 109

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Sorry. – Przerywa. – Jestem zdenerwowany 15. – Abigail wypuściła głębokie westchnienie. – Możesz zapytać mnie o cokolwiek, Hollis. Pytanie za pytaniem wirowało w mojej głowie. Prawie niemożliwe było wybranie. Jak rzucanie rzutek z zasłoniętymi oczami, wzięłam pierwsze z brzegu. Otworzyłam oczy. – Czy mogę pożyczyć białą spódnicę z wielkimi różowymi kwiatami? Patrzyła na mnie wypełnionymi szokiem oczami. – Ze wszystkich pytań, które mogłaś zadać, wybrałaś to? – To naprawdę słodka spódnica. Kąciki jej ust wygięły się w uśmiechu. – Tak, możesz ją pożyczyć. – Przerwała. – Możemy usiąść na pozostałe pytania? Zajęłam miejsce na krawędzi łóżka, chwyciłam poduszkę i przycisnęłam do siebie. Abigail usiadła naprzeciwko, na swoim łóżku. Z wzrokiem skierowanym w dół, przebiegła dłońmi po udach kilka razy, jakby była w nich odwaga, której potrzebowała, aby kontynuować. Biorąc głęboki wdech spojrzała na mnie. – Po pierwsze przepraszam, że dowiedziałaś się w taki sposób. Chciałem ci powiedzieć, wreszcie.

15 I`m nervous – jestem zdenerwowany/zdenerwowana. Ponieważ w ang nie ma innych końcówek w zależności od płci, ale zakładam, że jeśli tajemnica wyszła na jaw, Abigail używa męskiej formy, skoro z tą płcią się identyfikuje.

110

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Kiedy dokładnie wreszcie miało się wydarzyć? – Nie wiem. – Zobaczymy jak się potoczy, prawda? – Była ostrość w moim tonie. Moje emocje zmieniały zdanie. W jednej minucie byłam zła, czułam się zdradzona i oszukana. Potem zdezorientowana tym, jak mogłam mieszkać z tą osobą i nie wiedzieć. Potem oszołomienie i otępienie, które z powrotem przekształcało się w złość. – Rozumiem, że jesteś zdenerwowana. Potrzebowałem czasu, żeby poznać cię lepiej, aby móc ocenić, jak się z tym poczujesz. – Przerwała. – Jak się z tym czujesz? Jak się z tym czułam? Gdy próbowałam odpowiedzieć sobie na to pytanie, wciąż wracałam do tej samej odpowiedzi. Byłam bardziej wkurzona, że zostałam okłamana zwłaszcza po tym, jak otworzyłam się na Abigail. – Nie podoba mi się bycie okłamaną. – Nie winię cię. Nienawidzę, że musiałem to zrobić. Zwężając oczy prychnęłam: – Musiałaś to zrobić? – Odwróciła wzrok. – Skąd wiesz, że nie jesteś tylko powszechną chłopczycą? Odwracając się do mnie Abigail powiedziała: – Boże, twoje pytania są takie wyrywkowe. – Cóż, przepraszam, że nie mam ich przygotowanych. Nie każdego dnia dowiaduję się, że mieszkałam z kolesiem – powiedziałam ostro. 111

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Słusznie. – Otworzyłam się na ciebie i pomyślałam, że formowałyśmy prawdziwą przyjaźń, Abigail. Skrzywiła się na użycie tego imienia. – Benton. – Co? – Mam na imię Benton. Proszę nazywaj mnie tak i używaj zaimków męskich. Silny ton jego głosu był sprzecznością z jego roztrzęsionym wyrazem twarzy. Nie tylko rozpoznawałam ten wygląd, wiedziałam, jakie to uczucie ukrywać własną twarz. Bycie nazywaną Abigail cięło w niego w ten sam sposób, jak mnie bycie nazywaną potworem, dziwakiem i obrzydliwie pokrojoną. W głębi duszy wiedziałam, że nie byłam żadną z tych rzeczy. Ale kiedy stale rzucano w ciebie nienawiścią, trudniejsze stawało się wykopanie się na powierzchnię prawdziwego ja. – Okej. – Dziękuję. – Zrelaksował się. – Planowałeś powiedzieć mi wkrótce, czy po prostu czekałeś na bycie zmuszonym do tego? – Wiedziałbym teraz o bliznach, jeśli nie czułabyś się zmuszona do powiedzenia mi?

112

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– To tak to rozegrasz? Odpowiadając pytaniem na moje pytanie? Nie mówimy o mnie, a to jest coś innego niż blizny. – Nie chcę być dupkiem. Byliśmy zupełnie obcy, Hollis. Nie udaję, że dobrze sobie z tym poradziłem. Słuchaj, mam dwa miesiące do osiemnastki. – Czekaj, masz tylko siedemnaście lat? – Udało mi się przeskoczyć ósmą klasę. – Cóż, jesteś dzisiaj po prostu pełen niespodzianek – powiedziałam sarkastycznie. Nieśmiało się do mnie uśmiechnął. – Więc o co chodzi z tymi wszystkimi różowymi, dziewczęcymi ubraniami, peruką i… Benton wiercił się z boku na bok, gdy uciekał ode mnie wzrokiem. – Hollis, rodzice nie wiedzą, co robię. Zgodzili się tylko na pójście do Chambers, jeśli będę żyć według ich zasad. –

A jeśli nie?

113

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Są moimi opiekunami, aż skończę magiczną liczbę 16. Kiedy pierwszy raz powiedziałem im, że myślałem, iż byłem transseksualistą, zbadali mnie pod kątem niestabilności psychicznej w ośrodku leczenia psychiatrycznego. Wiedziałem, że muszę grać, aż będę wolny. – Więc myślą, że jesteś tutaj jako Abigail, różowa garderoba i tak dalej? Przerywając, spojrzał na mnie błagająco. – Nie mogę wrócić do życia jako ona. Zrobię, co zechcesz, tylko proszę nie mów nikomu. Dorastając nigdy nie uważałam się za osądzającą osobę. Nie przyłączałam się, kiedy szykanowali tego dzieciaka w klasie za niewyglądanie czy zachowywanie się jak wszyscy inni. Również nigdy nie powstrzymałam innych od dokuczania temu dzieciakowi. Przecież to była dobra zabawa i wielki żart. Mój śmiech mieszał się z innymi. Kiedy ten dzieciak pobiegł do łazienki we łzach, czy nie wracał do szkoły przez dni, to dlatego że ona/on brał sprawy zbyt poważnie i musiał się rozpogodzić. Dopiero kiedy stałam się tym dzieciakiem, zdałam sobie sprawę, że byłam tak samo winna jak ci, którzy faktycznie robili pogardliwe i brzydkie 16 W Polsce, w kraju, który ma ambicje być uznawanym za nowoczesny i zaliczany do zachodniej Europy, a nie do zaściankowej wschodniej, osoba, która chce zmienić płeć niezależnie czy ma lat 18 czy 50, musi mieć zgodę rodziców. Wiecie o tym? Prezydent zawetował ustawę o uzgodnieniu płci, partia rządząca zrobiła cyrk, bo bała się przegranej w głosowaniu i ustawa pójdzie do kosza. Tak nie powinno być, politycy nie powinni kierować się własnymi wierzeniami, a na wszelkie problemy patrzeć przez pryzmat prawa i ewentualnej szkody społecznej. Ustawa nikogo nie krzywdziła, dotyczyła jedynie tych osób i możliwości godnego życia, w żaden sposób nie szkodziła przeciętnemu iksińskiemu. Jeśli miała jakieś błędy prawne(wszyscy zgodnie twierdzą, że nie miała) można było oddać ją do TK, a nie od razu wetować. Przepraszam, że się tak rozpisałam, ale krew mnie zalewa, w jakim kraju żyjemy  Nawet Papież idzie z duchem czasu i ma mniej konserwatywne podejście do aborcji, invitro, homoseksualistów niż nasi polscy politycy.

114

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

uwagi. Prawdziwy charakter nie jest widoczny po krótkim spojrzeniu gołym okiem. W tej chwili cel mojej przeszłości nabierał ostrości. Detale okoliczności moich i Bentona mogły być przeciwieństwami, ale nasze dusze pragnęły dokładnie tej samej rzeczy. Akceptacji tym, kim byliśmy, a nie jak wyglądaliśmy. – Nie martw się. Nie powiem nikomu… Benton. Jego ręka poleciała do ust, gdy ulga i wdzięczność zalały jego ciało. Łzy, które prosiły o uwolnienie, spłynęły w dół twarzy Bentona. Opuszczając rękę, wyszeptał: – Dziękuję. Odpowiedziałam własnymi łzami i lekkim uśmiechem. Potrzebując przerwy od emocji z ostatniej pół godziny, drażniłam się: – Więc… co lubisz poza stawaniem się kolesiem? Chichocząc, Benton powiedział: – Chcę być grafikiem. – Cool. – Przerwałam. – Heeej, nie rzuciłeś zajęć z algebry. – Nieee. Tego pierwszego dnia byłem tak skupiony na ukrywaniu się, że nie zdałem sobie sprawy, że to ty siedziałaś obok. Myślałem, że na pewno się dowiesz. – Byłam zbyt zdenerwowana, żeby zwrócić na ciebie uwagę. – Najwyraźniej uspokajało cię gapienie się całe zajęcia na Rishera. – Mrugnął.

115

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Wiesz co? Uniósł brew. – Hmm? – Jesteś większym mądralą niż Abigail. – Wiem. – Podoba mi się to. Wymieniliśmy uśmiechy. Przez kilka sekund siedzieliśmy w milczeniu. Przez kilka sekund siedzieliśmy w ciszy. Każde z nas czekało na następny ruch drugiego. – Benton, czy zawsze wiedziałeś, że byłeś…? – Przerwałam, chcąc być delikatna i poprawna politycznie. – Możesz powiedzieć to słowo, Hollis. Nie jest obraźliwe. Tym jestem. – Czy zawsze wiedziałeś, że byłeś transseksualistą? – Zawsze wiedziałem, że byłem chłopcem. Jako dziecko bawiłem się z moim kuzynem Lukiem i jego przyjaciółmi. Czułem się normalnie. Miałem cztery czy pięć lat, kiedy pierwszy raz powiedziano mi, że to złe. U moich rodziców była rodzina na grillu. Luke chciał iść popływać. Zanim wskoczył do wody, ściągnął koszulkę. Ponieważ chciałem być taki jak on, zrobiłem to samo. Niektóre dzieci wokół zaczęły się śmiać, co zaalarmowało moją mamę. Przybiegła, szarpnęła mnie w ramiona i zaniosła do sypialni. Poinformowała mnie dość surowo, że to co zrobiłem nie było zachowaniem wypadającym młodej damie. Po tym dniu nie pozwoliła mi już więcej bawić się z Lukiem.

116

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Ramiona Bentona opadły, a głos załamał się na imieniu kuzyna. – Nigdy więcej go nie widziałeś? – Kilka razy na rodzinnych zgromadzeniach. Brakuje mi go. – Benton owinął się ramionami, a jego oczy zaszkliły się ze smutkiem. – Nie jestem zbyt zaskoczona ich reakcją, skoro twój tata był pastorem. – Problemem tak naprawdę nie jest jego bycie pastorem. Chociaż lubi używać tego do wbicia mi do głowy, jakim grzechem przeciwko Bogu jestem, jeśli kontynuuję te nonsensy. On naprawdę przejmuje się swoim statusem i posiadaniem idealnie wyglądającej, oddanej rodziny. W bardzo krótkim czasie, jaki spędziłam przy Danielsach to oczywiste, że byli rodziną w sprzeczności. Po założeniu, że Abigail miała raka, zakładałam, że byli ostrożni o swoją chorą córkę, przebywającą z daleka od domu. – A moja mama… kiedykolwiek zostawałem złapany „zachowując się” jak chłopak, kazała mi w kółko recytować, myśl różowy. Rzeczywiście wierzyła, że to mogłoby mnie wyszkolić. – To wyjaśnia cukierkową garderobę. – Taa. Wiedziałem, że ciężko będzie im zrozumieć. W ich oczach to nie tylko bycie wbrew Bogu. Czują, jakby stracili córkę. Chodzi o to, że nigdy nie mieli córki. Nie naprawdę. – Więc robiłeś to, co ci mówili? – Próbowałem, ale czasami to jest nie do zniesienia. Dwa tygodnie przed przyjazdem tutaj, tata sprawdził historię wyszukiwania w moim komputerze.

117

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Czytałem o terapii hormonalnej. Kompletnie wybuchł i groził skończeniem z Chambers. Byłem taki wściekły, że ogoliłem głowę, a masz, tato. – Jak go przekonałeś, żeby cię puścił? – Odpowiednia ilość płaszczenia się i fakt, że depozyt został już zapłacony. Chcę tylko, aby rodzice kochali mnie i byli dumni z osoby, którą jestem. Podeszłam i usiadłam obok Bentona. Gdy go obejmowałam, drżał na całym ciele. – Jesteś tu teraz i możesz być sobą – zapewniłam go. Wyrwał się jemu szloch. – Dziękuję, Hollis. Jesteś pierwszą osobą, która mnie zaakceptowała. Ze łzami spływającymi po twarzy powiedziałam: – Z wyeliminowaną Abigail tylko podwajam swoją szafę. Oboje się zaśmialiśmy, wycierając policzki. – Hollis, potrzebuję ogromnej przysługi. – Strzelaj. – Już byłaś niesamowita i jestem tak wdzięczny, że mam kogoś do pogadania. – Benton. Pytaj. – Znalazłem lekarz, który da mi zastrzyki z testosteronu. W ten sposób z zewnątrz zacznę dopasowywać się do wnętrza.

118

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Ciężko nie uśmiechać się na jego podekscytowanie. – Zanim zacznę zastrzyki, muszę żyć jako mężczyzna przez sześć miesięcy. Mam ubierać się, przedstawiać jako mężczyzna, każdy aspekt życia musi być podporządkowany Bentonowi. Do tego czasu będę pełnoletni, a rodzice nie będą w stanie mnie powstrzymać. – Jak masz zamiar to zrobić chodząc na zajęcia? To znaczy Abigail Daniels jest studentką przyjętą na Chambers. Co z profesorami? – Nie mogę jeszcze nic zmienić legalnie. Wszystkie zadania czy egzaminy muszą mieć imię Abigail. Klasy są tak duże i profesorowie nie rozróżniają jednego studenta od drugiego. Nie rzucałem się w oczy przez ostatnie dwa tygodnie i nikt nie zauważył. – Czego ode mnie potrzebujesz? – Po prostu nikomu nie mów. Podziwiałam Bentona za to, co robił i pragnęłam pomóc, ale też nie chciałam zostać wyrzucona ze szkoły. – Myślę, że mogę to zrobić. – Jeśli zostanę złapany, upewnię się, że dowiedzą się, iż nie miałaś z tym nic wspólnego. – Okej. Coś jeszcze? – Bądź moją przyjaciółką. – To zdecydowanie mogę zrobić.

119

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Benton przyciągnął mnie w szybki uścisk. Chwycił czapeczkę zza siebie i nałożył ją daszkiem w tył. Wstając, powiedział: – Boże, niesamowicie będzie pospać dłużej rano. Brałem swoje ubrania i przebierałem się w łazience na stacji benzynowej. – Z wyjątkiem dzisiaj. – Taa. Nie sądziłem, że wrócisz tak wcześnie. Wsunął rękę w kurtkę i podniósł klucze z komody. – Dokąd idziesz? – Do kościoła. Moje brwi wystrzeliły w górę. – Nie wyglądaj na tak zaskoczoną, Hollis. – Po prostu pomyślałam, że skoro jesteś… wiesz i z twoim tatą… to kościół będzie ostatnim… – Miejscem, w którym mnie znajdziesz? – Tak jakby. – Kościół Lighthouse na Main ma wielu członków LGBT17. Lekko przechyliłam głowę na bok, zaciskając razem usta. Znałam definicję transseksualności, ale to było wszystko co wiedziałam. Benton był w tym dobrze poinformowany, a ja nie pojmowałam co te litery znaczyły.

17 LGBT – skrót od Lesbijki, geje, biseksualni, transseksualni. Akurat po angielsku i po pl te nazwy mają te same literki

120

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Lesbijki, geje, biseksualni, transpłciowi. – Nie zachowywał się wobec mnie jak obrażony czy protekcjonalnie. – O. Boże – powiedziałam nonszalancko. Nie jestem pewna gdzie, czy kiedy wpadłam na to, że Bóg i ludzie tacy jak Benton wzajemnie się wykluczali. – Tata może być mną rozczarowany i zawstydzony, ale to nie znaczy, że Bóg czuje to samo. Każdy ma swój własny, unikalny ślad i wierzę, że Bóg obrał dla mnie tę drogę z jakiegoś powodu. Jesteś więcej niż mile widziana, żeby pójść ze mną. – Może w następną niedzielę. Miałam wystarczająco nowych doświadczeń jak na jeden dzień. – Posłałam mu szybki uśmieszek. – Poza tym chcę przejrzeć moją nową garderobą. Benton usunął klucz od szafy ze swojego pęku i wręczył go mnie. – Proszę bardzo. Posłał mi słodki uśmiech, zanim wyszedł.

121

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 9

– WIĘC DZISIAJ NASZA wielka noc – powiedział Risher, uśmiechając się od ucha do ucha. – Tak. Jest. Staliśmy pod moim pokojem. Rutyną stało się spotykanie po ostatnich zajęciach i wspólne wracanie do akademika. – Jesteś gotowa doświadczyć całej odlotowości, jaką jest jedzenie ze mną kolacji? – Czy ktoś może być w pełni przygotowany na takie zmieniające życie zdarzenie? – droczyłam się. Lubiłam bycie blisko Rishera. Lubiłam nasze żarty. Lubiłam, jak sprawiał, że czułam się komfortowo. Lubiłam drżenie mojego ciała, kiedy stałam obok niego. I naprawdę lubiłam sposób, w jaki patrzył mi w oczy. – Wątpliwe. Randka ze mną jest dość oszałamiająca. – To nie jedyna rzecz oszałamiająca w tobie. Moje policzki zrobiły się czerwone i mrowiły. Przynajmniej raz podczas spotkania z Risherem z ust wylatywały mi słowa, które mnie szokowały. Wyciągał starą Hollis, którą kochałam. Również wyciągał odważniejszą wersję, która pojawiała się znikąd i zazwyczaj mnie zawstydzała. Zielone oczy wędrowały w dół mojej twarzy zatrzymując się na ustach.

122

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Jego jabłko Adama zatrzymało się na sekundkę, zanim kontynuowało przesuwanie się w dół szyi. – Nie masz pojęcia. Sejsmiczna zmiana w ziemi pode mną spowodowała, że ugięły mi się kolana. Przycisnęłam ramię do ściany, żeby powstrzymać upadnięcie. Dzięki Bogu, nie mrugał. Jeśli by to zrobił, szok na pewno powaliłby mnie na ziemię. Za każdym razem łapie mnie na mrugnięcie. Unosząc brew udawałam powagę. – Odnosiłam się do twojego umysłu. – Oczywiście, że tak. Przy kilku okazjach przyłapałem cię na odnoszeniu się do mojego umysłu. Jasna cholera! Nie jestem tak sprytna, jak myślałam. Aby uratować mnie od dalszego wstydu, Risher na szczęście zmienił kierunek rozmowy. – Lubisz włoskie jedzenie? Prostując się odpowiedziałam: – To jest absolutnie moje ulubione. – Świetnie. Popytałem i wielu ludzi powiedziało mi o miejscu na Oakland. – Brzmi niesamowicie. – Uśmiechnęłam się. – Więc przyjdę po ciebie około siódmej.

123

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Świetnie. – Świetnie. Żadne z nas nie zrobiło kroku, żeby odejść. – Hollis, zauważyłaś, że mamy problem z pożegnaniami? – Zauważyłam. – Dobrze wiedzieć. – Patrzyliśmy i uśmiechaliśmy się do siebie przez kilka kolejnych sekund. – Mam zamiar iść. – Okej. – Westchnęłam. – Nie krępuj się obczajaniem mojego umysłu, gdy będę odchodził18. – Risher! Pochylając się bliżej, wyszeptał: – Przy okazji, też bardzo lubię twój umysł. Obczajałam jego umysł, gdy kierował się w dół korytarza. Zatraciłam się w jego puszeniu się, kiedy poczułam podmuch powietrza. Leah przebiega obok mnie za Risherem i wykonała dwuręczny chwyt tyłeczka. Zamykając oczy stałam tam wystarczająco długo, żeby usłyszeć jego śmiech, zanim weszłam do pokoju. Benton wyciągał się na łóżku opierając o zagłówek z otwartym laptopem. W jednym ciągłym ruchu zsunęłam z ramienia plecak, który upadł na podłogę, a potem zakopałam twarz w łóżko. – Ciężki dzień? 18 Hehe :D Dramat dramatem, ale te zabawne momenty są świetne.

124

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Masz szczęście, że będziesz kolesiem – wymamrotałam w poduszkę. – Wiem. – Uśmiech w jego głosie był ewidentny. Przetaczając się na plecy wpatrywałam się w sufit. Nie wyobraziłam sobie połączenia, które dzieliliśmy z Risherem. Facet powiedział, że bardzo mnie lubił. Każdy instynkt we mnie krzyczał, że nie kłamał. Ale była mała część mnie, która nie mogła zrozumieć, dlaczego mnie lubił. Każda dziewczyna marzy o znalezieniu mądrego, słodkiego i zabawnego kolesia, a jednocześnie gorącego. Problem polegał na tym, że większość chłopaków, którzy pasowali do tego opisu, zazwyczaj nie patrzyli na dziewczyny z lekko asymetryczną twarzą, dodatkową oponką na biodrach, wielkim pryszczem na środku czoła czy jakimkolwiek innym uszkodzeniem na obliczu. Większość kolesi chciało dziewczyn, które wyglądały jak Leah. Ostatnio szczęście nie stało po mojej stronie, więc trudno było uwierzyć, że znalazłam jedynego chłopaka, który troszczył się o mnie jako osobę. Z długimi rękawami i makijażem byłam zdolna dość dobrze się ukryć i pokazać jako normalna dziewczyna. Ale czy kiedy Risher zajrzy pod kamuflaż, nadal będzie chciał poznać osobę, którą jestem w środku? – Czy nie dzisiaj jest twoja wielka randka ze Złotym Chłopcem? – Taaak – przeciągnęłam słowo. – Dlaczego tak ponuro, koleżanko? – Blond loki i chwytające dłonie. – Leah? Jęknęłam. – Hollis, nie masz się o co martwić, jeśli chodzi o tę dziewczynę.

125

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Ma odpowiedniej wielkości cycki, tyłek i nogi. Dołóż chętność do rozkładania nóg i masz cholernie śmiertelną kombinację. Facet nie może opierać się tak długo. – Uwielbiam siedzieć z tyłu klasy. – Benton, jesteś mistrzem przeskoków w konwersacji. Ignorując mój komentarz, kontynuował: – Nie tylko się ukrywam, ale też widzę rzeczy, które ludzie próbują ukrywać. Odwróciłam głowę w jego stronę. – Tak jak w pierwszym tygodniu zajęć, Risher wpatrywał się w drzwi, podczas gdy jego noga podskakiwała pod biurkiem jak młot pneumatyczny. Weszłaś, a całe jego ciało zrelaksowało się. Potem były momenty, kiedy przyklejałaś spojrzenie do zadań. Odwracał głowę w twoją stronę na szybkie spojrzenie i zostawiał je tam. Kiedy się poruszałaś, odwracał głowę, aby nie dać się złapać. Kilka razy zrobił to tak szybko, że myślałem, że naciągnie sobie kręgi szyjne. I właśnie dzisiaj widziałem jego rękę próbującą zakraść się z tyłu twojego krzesła, kierującą się ku ramieniu. Dłoń zawinął w pięść i powędrował w dół… Ciepłe uczucie zaczynało się w mojej klatce piersiowej i rozprzestrzeniło do reszty ciała. Nie tylko uwielbiałam słodkie, ukryte gesty Rishera, ale fakt, że Benton mnie obserwował. Benton spojrzał na mnie. – Ale prawdopodobnie masz rację. Kiedy skończy marnować z tobą czas, sięgnie po tego cycka rozkładającego nogi.

126

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Wymieniliśmy uśmieszki. – Też uwielbiam to, że siedzisz z tyłu klasy. Moja twarz zrobiła się bez wyrazu, kiedy zdałam sobie sprawę, że miałam nawet większy problem niż Leah. Benton zauważył zmianę. – Co jest nie tak? Opierając się na łokciach pozwoliłam głowie opaść z powrotem między ramiona. – Zabiera mnie do włoskiej restauracji. – A ty nienawidzisz włoskiej. – Nie, kocham włoską. Moimi absolutnie ulubionymi rzeczami do jedzenia są spaghetti i klopsiki. – Hollis, nie nadążam. Przerzuciłam nogi przez krawędź łóżka. – Masz jakiekolwiek pojęcie, jakim polem minowym jest randka nad talerzem spaghetti i klopsików? Oczywisty jest czynnik pryskający. Potem niebezpieczny makaron19… Przechylając głowę na bok, Benton zmrużył oczy. – To nie miła rzecz nazywać tak Rishera. – Ha–ha. – Co dokładnie jest niebezpiecznego w makaronie? 19 Noodle makaron, ale też cymbał, prostak, tuman. Normalnie nie mogę z teorii Hollis :D

127

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Otwieram usta w irytacji. – To ten długi kawałek spaghetti, który nie owija się całkowicie wokół widelca i nie pasuje do ust. Po prostu zwisa. Siorbiesz go w górę, a wtedy wkracza czynnik chlapiący. Nawet nie chcę myśleć o upuszczaniu kulek20 pokrytych sosem. Benton powiedział chichocząc: – Powiedziałaś „zwisaniu jaj”. – Boże, jesteś takim facetem. – Opadłam z powrotem na łóżko. – Spaghetti zdecydowanie nie jest jedzeniem na pierwszą randkę. Nawet nie powinno być rozważane, dopóki nie umawiacie się sześć miesięcy. – Proste rozwiązanie… nie zamawiać spaghetti i klopsów. – Ale je uwielbiam i nie jadłam ich taaaak długo. Gdybym znajdowała się w domu to byłaby łatwizna. Po prostu poprosiłabym mamę o zaspokojenie mojej potrzeby. – A myślałem, że zaakceptowanie siebie jako transseksualisty było ogromną decyzją. Kilka godzin później przemierzałam podłogę w mojej nowej falbaniastej spódniczce pokrytej wzorem w wielkie różowe kwiaty, jasnoróżowej koszulce na ramiączkach przykrytej swetrem i parze beżowych koturnów. Zostawiłam prosty makijaż z różowym błyszczykiem i cielistym cieniem. Włosy miałam rozpuszczone, zaczesane na bok.

20 Balls drop też zwisające jaja ;) Nie wiem, czy wszystkie wiecie, ale chłopcom w okresie dojrzewania jądra zaczynają zwisać i na to właśnie mówią balls drop

128

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Usiądź, Hollis. Denerwujesz mnie. – Sorry. – Opadłam na łóżko, ale natychmiast się zerwałam i wznowiłam chodzenie. Punktualnie o siódmej rozbrzmiało pukanie do drzwi. Obejrzałam się na Bentona. Podszedł i położył mi ręce na ramionach. Patrząc mi prosto w oczy, powiedział: – Pójdzie ci świetnie. Jutro zabiorę cię na spaghetti. Baw się dobrze. Potem zniknął w łazience. Obiecałam Bentonowi, że nie wyjawię nikomu jego sekretu, nawet Risherowi. Planowałam dotrzymać tej obietnicy przynajmniej przez jakiś czas. Jeśli sprawy ze mną i Risherem potrwają, nie będę w stanie utrzymać tego z dala od niego. Ale dzisiaj musiałam skupić na przebrnięciu przez kolację bez rzucenia wszystkiego na siebie. Biorąc głęboki oddech, otworzyłam drzwi. Zwykle strój Rishera składał się ze znoszonych jeansów lub luźnych spodenek, różnych wersji koszulki Chambers i tenisówek. Jego widok w moich drzwiach ubranego w parę ciemnych jeansów, ciemnozieloną koszulę z rękawami podwiniętymi do łokci i w wyjściowych butach, zaparł mi dech. Jego wzrok przebiegł po moim ciele w dół, a potem w górę, zatrzymując się na mojej klatce piersiowej. W tym rejonie u mnie działo się więcej niż u Abigail, więc wypełniałam koszulkę oraz sweter do ich pełnych możliwości. – Hej, kolego, mój umysł jest tutaj, w górze. Twarz Rishera się zarumieniła. 129

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Wyglądasz pięknie, Hollis. Ciepło uderzyło w moje policzki, a żołądek zatrzepotał. – Tak jak ty. Chichocząc powiedział: – Pierwszy raz zostałem nazwany pięknym. Risher zajrzał do pokoju. – Jest twoja współlokatorka? – Nie, prawie nigdy jej nie ma. – Dobrze wiedzieć. – Uśmiechnął się i mrugnął. Mruganie mnie zabije. Ręka Rishera wylądowała w dole moich pleców, gdy szliśmy korytarzem. Mieliśmy już prawie wychodzić, gdy Leah opuściła pokój ubrana w ledwie widoczne szorty i cienki top. – Hej Risher, dzięki za miły czas wcześniej. Serce podskoczyło mi do gardła. Czułam nacisk na plecach, gdy Risher wyprowadzał mnie z akademika. Pokonaliśmy połowę drogi do jego auta, zanim moje usta przejęły władzę. – Cieszyłeś się popołudniowym złapaniem za tyłek? – Słowa były pokryte sarkazmem. – Widziałaś to, prawda? – Mmmmm. 130

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Risher otworzył mi drzwi pasażera. Miałam wsunąć się na siedzenie, gdy chwycił mnie za nadgarstek. – Po południu myślałem, że to byłaś ty. Dlatego się roześmiałem. Kiedy zobaczyłem Leah, wkurzyłem się. – Och. – To było jedyne słowo, które opuściło moje usta. Musiałam przestać szukać rysy na zbroi Rishera. Nie był jedynym, który sprawiał, że czułam się niepewna i skrępowana swoim wyglądem. To byłam cała ja. Wiedziałam, że mogłam zostawić Leah w tyle w każdej dziedzinie poza jedną. Blizny były moją pięta Achillesową, a ona już wychwyciła ten fakt. Trochę zajmie specjalnemu kolesiowi spojrzenie przez brzydką część mnie. Chciałam, żeby Risher był tym facetem. Tylko nie wiedziałam, czy był. Ulżyło mi, że nigdy nie zapytał, dlaczego mój makijaż był grubszy niż normalnie, czy nie wspomniał, co widział na imprezie, kiedy Leah zerwała mi bluzę. Przyjaźniliśmy się trzy tygodnie i ciężko było mi uwierzyć, że nie miał pytań. Splótł palce z moimi. – Nie kolekcjonuję dziewczyn, Hollis. Nie ma znaczenia, co mówi Leah czy ktokolwiek inny. Lubię cię. Słońce właśnie zaszło powodując rozświetlenie się latarni na parkingu. Gdy migotały do życia, blask odbijał się w brązowych i złotych plamkach szczerych oczu Rishera. Tak chciałam, żeby był tym specjalnym facetem. – Też cię lubię.

131

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Jego ciało zauważalnie się zrelaksowało. Nasze dłonie pozostały złączone, gdy się pochylił. Moje serce było o dwa uderzenia od wyrwania się z piersi. Nie byłam całowana przez chłopaka przez długi czas i chciałam, żeby Risher przerwał posuchę. Jego ciepły, miętowy oddech dryfował na moich wargach. Nie mogłam zdecydować, czy otworzyć czy zamknąć oczy. Risher lekko ścisnął moją dłoń, gdy przysuwał się do mnie, jego wzrok przeskakiwał między moimi oczami i ustami. Kiedy wysunął język na dolną wargę, prawie się złamałam. Byliśmy tak blisko, że czułam czubek jego nosa muskający mój. We wnętrzu miałam uczucie, jakbym połknęła pięćdziesiąt kolibrów. Zamknięte oczy, rozchylone usta, pochylone głowy, a wtedy mój brzuch zaburczał. Kurwa! Wszystko się zatrzymało – moje serce, płuca, mózg, życie. Pozostając w bezruchu, mruknęłam: – Proszę powiedz, że tego nie słyszałeś. – Świerszcze. Wszystko, co słyszę to świerszcze. – Jego głos był niski, głęboki i seksowny. – Dziękuję – wyszeptałam. Risher wyprostował się powoli. Nie było gdzie uciekać, więc przetrawiłam to i spojrzałam na niego. Pracował bardzo ciężko, żeby powstrzymać kąciki ust przed wygięciem się w górę. – Co powiesz na jakieś jedzenie? Umieram z głodu. – Drugi raz tego wieczoru ścisnął mi dłoń.

132

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Bez kolejnego słowa, zatopiłam się w fotelu pasażera. Po drodze do restauracji Risher i ja próbowaliśmy zostawić za nami ryk mojego brzucha. Poruszaliśmy wszystkie tematy na pierwszą randkę – szkołę, hobby, ulubione zespoły i filmy. I nawet jeśli tematy były typowe, rozmowa z nim sprawiła, że odczuwałam je wyjątkowo i specjalnie. Dłoń Rishera znalazła to znajome miejsce w dole moich pleców, gdy szliśmy do LaBrasca Italian Bistro. Kelner zaprowadził nas na mały teren na zewnątrz. Było tam pięć dwuosobowych stolików, każdy schowany we własnej prywatnej alkowie. Białe talerze i krystaliczne szkło odznaczały się na czekoladowo–brązowych obrusach. Wyblakła ceglana ściana w sepii, kostka brukowa i baldachim z gałęzi z wplecionymi migającymi światłami, dawały wrażenie małego miasteczka we Włoszech. Kontynuowaliśmy naszą randkową konwersację, aż przybyło jedzenie. Jedliśmy, rzucając komentarze to tu, to tam. Zapach sosu, oliwy z oliwek i sera prawie spowodował, że się poddałam i zamówiłam spaghetti i klopsiki. Ale po burczeniu słyszanym przez cały świat pozostałam silna i wybrałam najbezpieczniejszą rzecz w menu, sałatkę z kurczakiem i parmezanem. Naciekła mi ślinka do ust, gdy patrzyłam na drugą stronę stolika. – Hollis, chcesz spróbować moje kuleczki21? – Risher się uśmiechnął. Otrząsnęłam się z oszołomienia. – Ciągle wpatrujesz się w moje kuleczki. Jesteś bardziej niż mile widziana, żeby je spróbować. – Drażnił się, sięgając po szklankę z wodą. 21 Hehe nie mogę ze śmiechu, głodnemu chleb na myśli ;) Przypominam, że balls to też jaja.

133

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Poza pokarmowymi wypowiedziami z wcześniej, sprawy szły świetnie, aż Risher zamówił specjalność, spaghetti i klopsiki. Czekałam, aż będzie w połowie przełknięcia, gdy dałam mu dawkę własnego medycznego żargonu. – Nie, nie chcę spróbować twoich kuleczek. Jestem całkowicie usatysfakcjonowana moimi chrupiącymi piersiami. – Mrugnęłam. Risher wykonał idealne parsknięcie w szklankę. Wycierając wodę z brody, odzyskał panowanie. – Twoje chrupiące piersi wyglądają cholernie dobrze. Planowałaś zaoferować mi skosztowanie w pewnym momencie tej nocy? – Jest zbyt wcześnie, żeby powiedzieć, czy zasłużyłeś na dostęp do moich chrupiących piersi. Oboje walczyliśmy z zachowaniem neutralnego wyrazu twarzy. Trzy. Dwa. Jeden. Śmiech uciekł nam jednocześnie. – Wow, robimy się naprawdę niestosowni, naprawdę szybko. Okej, kolego, piłka po twojej stronie boiska. Brwi Rishera ściągnęły się razem, gdy jego dolna warga zniknęła za zębami. Intensywna koncentracja przejęła jego ekspresję. Pchałam kawałek sałaty po talerzu, czekając na jego powrót. Wreszcie pochylił się do przodu, oparł łokcie na stole i spojrzał mi prosto w oczy.

134

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Pojawił się słodki uśmiech, od którego coraz bardziej się uzależniałam. – Sprawiasz, że jestem… szczęśliwy. #Bum! Nie spodziewałam się, że wyjdą od niego takie słowa. Tylko sekundę temu odbijaliśmy kulki oraz piersi w tę i z powrotem. Teraz moja głowa odpływała w omdlenie. Znikąd gardło zamknęło mi się, a za oczami budowało ciśnienie. Musiałam wyjść, zanim zobaczy moje przekształcenie się w bełkoczącą idiotkę. Ale nie byłam zdolna się odsunąć. Łzy spływały po moich policzkach. Jego twarz napięła się. – Boże, Hollis, nie chciałem cię zdenerwować…. Potrząsnęłam głową, powstrzymując go od skończenia przeprosin. – Nie byłam szczęśliwa od dłuższego czasu. Nie sądziłam, że będę mogła jeszcze to poczuć, aż spotkałam ciebie. Risher sięgnął przez stół i złapał moją dłoń. Przebiegłam palcem pod okiem, żeby otrzeć łzy. – Sorry, jestem taką dziewczyną. Zachichotał. – Taa, jesteś. Będziesz moją dziewczyną? Nasze ręce były permanentnie połączone przez całą drogę powrotną na kampus. Risher zaparkował, zgasił auto i odwrócił do mnie.

135

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Risher, było fantastyczne. Dziękuję. – To jeszcze nie koniec. Mam dla ciebie niespodziankę. Zwężając oczy, powiedziałam: – Poproszenie mnie o bycie twoją dziewczyną było dość spektakularne. Ciężko będzie to przebić. – Nie próbuję tego przebić. Tylko dodaję magii. – Śmiech wypełnił samochód. – Mówiłem ci, że nie byłem gładki. – Jesteś gładszy, niż zdajesz sobie sprawę. Podniósł moją dłoń do ust i złożył na szczycie delikatny pocałunek. Moje ciało zamieniło się w ogromną masę galaretki. Gdy drżałam w fotelu, Risher wysiadł z auta. Do czasu, kiedy otworzył moje drzwi, wzięłam się w garść na tyle, żeby być w stanie stać. Zachwiałam się, ale wyprostowałam. Kierowaliśmy się przez kampus, kończąc na tyłach budynku muzyki. Nie miałam pojęcia, co tutaj robiliśmy. Nie odbywał się tam żaden koncert. Miejsce było puste. Risher szarpnął i pociągnął klamkę, aż drzwi się otworzyły. Miejsce całkowicie tonęło w ciemności, poza jakimś światłem sączącym się spod zamkniętych drzwi na końcu korytarza. – Risher, będziemy mieli kłopoty. – Zaufaj mi. Będzie w porządku. Znam kogoś. – To dlatego musieliśmy się włamać? Chwytając moją dłoń, zaprowadził mnie ku światłu, które dochodziło z jednego z pokojów prób. Drzwi się otworzyły i zostało wyssane ze mnie

136

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

powietrze. Pokój rozjaśniały świece. Fortepian salonowy zajmował większość przestrzeni. Na nim stał mały wazon z czerwonymi, pomarańczowymi, żółtymi i filetowymi kwiatami. Mój umysł oficjalnie wybuchł. Żaden chłopak nigdy wcześniej nie robił dla mnie czegoś takiego. – Hollis, powiedz coś. – Jego głos lekko się wahał. – Wow. Z miejsca, gdzie stał Risher nadeszło głośne westchnienie. Odwracając się do niego, wyjąkałam: – Ja…ak…to… – Chuck zna faceta na ostatnim roku muzyki, który wisiał mu przysługę. Nie pytaj. Chuck wisi mi mnóstwo przysług, więc odebrałem jedną. – A kwiaty są piękne. – Cieszę się, że ci się podobają. Nigdy nie rozumiałem, dlaczego kolesie dają kwiaty dziewczynom na początku randki. Kończysz na taszczeniu ich całą noc. Mam nadzieję, że nie byłaś zbyt rozczarowana, że ich nie miałem, kiedy cię odebrałem. – Nie oczekiwałam ich. – Jakim chłopakiem byłbym, nie dając dziewczynie kwiatów? – To prawda, teraz jesteś moim chłopakiem. – Promieniałam. – Chcesz usiąść?

137

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Kołysząc głową z boku na bok, rozglądałam się po pokoju. Poza jednym małym stolikiem, na którym w większości stały świeczki, pianinem i ławeczką, nie było innych mebli w pokoju. – Na fortepianie? – Taa, na fortepianie. – Usiadł na ławeczce, poklepując miejsce obok. Wypuściłam głęboki oddech i nieśmiało podeszłam. Risher i ja byliśmy już wcześniej blisko, ale dzisiaj bardziej. Przez większość nocy trzymaliśmy się za ręce. Ale było coś w byciu ramię przy ramieniu i udzie przy udzie, co wysyłało moje nerwy na najwyższy bieg. Gdy zajęłam miejsce, dźwięk In Her Eyes Joshua Radin zaczął sączyć się przez pomieszczenie. Palce Rishera bez wysiłku szybowały po czarnych i białych klawiszach, gdy śpiewał poetyckie słowa. Głos miał cichy, prawie szeptał, ale słyszałam każdą piękną nutę. Przysięgam, że jeśli ten chłopak powie mi, że jest zrobiony z czekolady, zwinę się w pozycję embrionalną i będę płakać jak dziecko. Jest idealny. Po zakończeniu piosenki czekał sekundę, aż odwrócił się do mnie. Kiedy to zrobił, wygląd jego oczu był mieszanką zwątpienia i pragnienia. Po raz pierwszy widziałam cień nieśmiałości na twarzy Rishera. Chciałam, żeby wiedział, jak bardzo uwielbiałam wszystko, co zrobił, aby uczynić tę noc najbardziej specjalną w moim życiu. – To było niesamowite. Nie miałam pojęcia, że umiesz grać na fortepianie i śpiewać.

138

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– To bardziej jak zabawy z fortepianem. Nie jestem za dobry. – Usta wywinął w nieśmiałym uśmiechu. – Nie, nie jesteś za dobry. Jesteś bardzo, bardzo niesamowity. Nasze oczy się spotkały. Nic nie powstrzymywało nas przed pocałowaniem się tutaj. Byliśmy całkowicie sami bez zagrożenia, że ktoś wejdzie. Chciałam go pocałować. Teraz był moim chłopakiem, a całowanie to jeden z przywilejów. Myśl o jego palcach przebiegających po moim policzku zalała moją głowę. Makijaż dobrze zakrywał nierówności blizny, ale Risher mógłby wyczuć guzki i zgrubienia, jeśli dotknąłby mnie. – Hollis, wszystko okej? Odeprzyj z humorem. Przekomarzaj się. – Okej? Jest bardziej niż okej. Pochylił się, wywołując gęsią skórkę pokrywającą każdy centymetr mojej skóry. Powiedziałam, brzmiąc lekko chropowato: – Jesteś całkiem blisko, kolego. W rzeczywistości masz zamiar naruszyć moją przestrzeń osobistą. Jego nieśmiały uśmiech został zastąpiony przez krzywy, seksowny uśmieszek. – Pyk. – Słucham? Zbliżył się. 139

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Pyk. – Więc tak to będzie? Nakarmiłeś mnie włoskim jedzeniem i słodyczami, a ja powinnam wyciągnąć rękę? – drażniłam się. Opuścił wzrok z moich oczu do ust. – Pyk. W głowie mi wirowało, serce waliło, a wszystko inne mrowiło. – Pyk – wyszeptał. Wow, jego usta wyglądają naprawdę gorąco, gdy wypowiada to słowo. Przysunął się ostatni mały kawałek, przez co znajdowaliśmy się nos w nos. – Pyk. – Słowo popłynęło po moich ustach. Słodkie Dzieciątko Jezus, proszę, nie pozwól mojemu ciału w tej chwili emitować żadnych naturalnych dźwięków. Potarł ustami jeden kącik moich warg. – Pyk. Przeniósł się na drugą stronę i powtórzył: – Pyk. Słowo było ledwie słyszalne. Jego usta musnęły centrum moich. – Pyk.

140

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Gdy słowo opuściło jego usta, moje się otworzyły. Nasze języki powoli okrążały się, poruszając głębiej z każdym ruchem. Położył rękę na moim udzie, lekko ściskając materiał spódnicy. Przebiegłam dłonią po mięśniach jego ramienia. Uciekło mi nieznaczne skomlenie, gdy pchnęłam głębiej w jego usta. Byłam jak hot dog liżący kostki lodu. Nie miałam pojęcia, jak bardzo brakowało mi całowania. Chociaż byłam pewna, że fakt całowania Rishera, napędzał moją niecierpliwość. Głęboki jęk wyszedł z jego gardła, gdy wczepiłam palce w jego ciemne włosy. Przerwałam wszystko na ułamek sekundy myśląc, że to jęk bólu, a nie przyjemności. Ale Risher szybko przez owinięcie swoich ramion wokół mojej talii i przyciągnięcie do siebie poinformował mnie, że mogliśmy iść dalej. Pozostaliśmy tak, aż nie mogłam już dłużej czuć warg i większość świeczek się wypaliło. Płynęłam do akademika z kwiatami w jednej ręce i Risherem w drugiej. Byłam szczęśliwsza niż kiedykolwiek. Po raz pierwszy od ponad roku byłam podekscytowana tym, co przyniesie następny dzień, tydzień, rok.

141

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 10

– HOLLIS, MOGŁABYŚ już przestać świecić się po randce ze Złotym Chłopcem, nie mogę zasnąć – narzekał Benton. Minęła godzina, odkąd pożegnałam Rishera i mój obrzydliwie promienny uśmiech nie zniknął. Inne światło w pokoju pochodziło od księżyca wpadającego przez okno. Leżałam w łóżku, próbując zasnąć, ale to nie miało sensu. Benton przewracał się i obracał w łóżku tak długo, jak świeciłam. Noc z Risherem odgrywała się w ciągłej pętli w mojej głowie. Odtwarzałam każde z jego słów, uśmiechy, mrugnięcia, spojrzenia i dotyki. Moje ciało drżało, gdy myślałam o naszej sesji całowania, a serce trzepotało za każdym razem, gdy patrzyłam na kwiaty od niego. Był idealnym połączeniem słodkości, szacunku i flirtu. Wcześniej całowałam chłopaków i cieszyłam się tym. Ale po pocałowaniu Rishera zdałam sobie sprawę, że z innymi chłopakami podstawą było ssanie twarzy. Risher miał finezję. Chwilami dotykał delikatnie i niewinnie, a potem przechodził na krawędź gorąca. Ale utrzymywał ręce w wyznaczonym obszarze, odpowiednim dla pierwszej randki. Maggie i ja zawsze robiłyśmy analizę dzień po naszych randkach Nie wiem, dlaczego tak się torturowałyśmy. Raport z randki rozpoczynał się w porządku, ale szybko się pogarszał, kiedy docierałyśmy do sedna, rozkładając na części każdy mały aspekt tego, co chłopak powiedział czy zrobił. Zazwyczaj ofiarami były nasze ega. Wiele „Co miał przez to na myśli?” i „Dlaczego to zrobił?” było omawianych do znudzenia, nigdy nie kończąc się odpowiedzią. Dobra randka po rozdarciu na strzępki szybko zmieniała się w dziadowską. Nie chciałam robić tego z moją dzisiejszą randką. Uwaga, którą pozyskiwałam przez 142

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

ostatni rok uczyniła mnie mniej wrażliwą. Jakbym zrujnowała czyjś dzień, bo miał pecha mnie zobaczyć. Uwaga Rishera sprawiała, że czułam się wyjątkowa i piękna. Patrzył na mnie tak, jakbym uczyniła jego dzień warty wstania z łóżka. – Benton, nadal nie śpisz? – wyszeptałam. – Oczywiście, nadal nie śpię. Nigdy nie będę w stanie ponownie zasnąć. – Czy kiedykolwiek byłeś zakochany? – Naprawdę chcesz wiedzieć, czy to jest ględzenie o byciu rozpaczliwie poświęconą Złotemu Chłopcu? – Boże, jesteś wkurzony. – Sorry, wcześniej miałem telefon od rodziców. – Chcesz o tym pogadać? – I rzucić cień na aurę Złotego Chłopca? Nie ma szans. Rzuciłam jedną z poduszek w ciemność celując w Bentona. – Przestań go tak nazywać. Jest wspaniałą osobą. – Dlaczego? Bo ma marzycielskieeee oczyyy. – Zachichotał. – Jesteś dupkiem. – Sorry. – Więc, byłeś? – Zakochany? Nie, jeszcze nie. – W jego głosie było rozczarowanie. – Chcesz być?

143

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Co to jest, dwadzieścia pytań? – Zapomnij o tym – prychnęłam. Przez kilka sekund leżeliśmy cicho w ciemności. Spokój zakłóciło głębokie wypuszczenie powietrza po drugiej stronie pokoju. – Tak, pewnego dnia chciałbym się zakochać – przyznał. Mimo że nie mogłam zobaczyć Bentona, odwróciłam się na bok, twarzą w jego stronę. – Chcesz usłyszeć coś dziwnego? – Zawsze. – Kiedy Maggie i ja miałyśmy trzynaście lat, chodziłyśmy do centrum handlowego, siadałyśmy w części restauracyjnej i łowiłyśmy kolesi. – Łowiłyście kolesi? – Jeśli zobaczyłeś chłopca i pomyślałeś, że był słodki, rościłeś sobie do niego prawo, jakby był twój. Potem mówiłeś, jaka byłaby przyszłość z twoim wyłowionym kolesiem. Oczywiście z Maggie wybierałyśmy tych, którzy byli najlepszymi przyjaciółmi22. Robilibyśmy wszystko razem, chodzilibyśmy na mecze, imprezy i tańce. Wszyscy poszlibyśmy na tę samą uczelnię, zaręczylibyśmy się w tym samym czasie i pobralibyśmy się w tym samym roku, ale przynajmniej w odstępie sześciu miesięcy. – Przynajmniej. 22 Jest szansa, że się spełni marzenie z dzieciństwa – Risher i Chuck, chociaż R. jest zbyt piękny i wspaniały, żeby być prawdziwy. Przecież takich facetów nie ma! Czekam na rysę na tej krystalicznej zbroi, taka pesymistka ze mnie ;)

144

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Ani Maggie ani ja nie chciałyśmy podkraść celu drugiej. – Oczywiście, że nie. – Potem razem zaszłybyśmy w ciążę…. – To byłoby niezłe osiągniecie. – A nasze dzieci dorastałyby jako najlepsi przyjaciele dokładnie tak jak Maggie i ja. – A w tym wszystkim co stałoby się z kolesiami, których jeszcze nawet nie poznałyście? Zaśmiałam się. – To było głupie, wiem. Nawet bardziej absurdalne niż to, co mama i ja… – Przestań, łowiłaś ze swoją mamą? – Nie! Kiedy z mamą szłyśmy na zakupy i mijałyśmy sklep z sukniami ślubnymi, wtykałyśmy tam głowy, żeby spojrzeć na najnowsze wzory. Na rodzinnych ślubach robiłyśmy mentalne notki o tym, co nam się podobało albo nie. Mój ślub był już zaplanowany poza panem młodym. Rodzice chcieli, żebym zdobyła wykształcenie i karierę, ale także pragnęli, abym miała to co oni. Tę specjalną osobę, która będzie uważała ich córkę za tak niesamowitą, jak oni myśleli, że była. – To nie takie dziwne, Hollis. Ścisnęło mnie w gardle i poczułam wylewające się łzy.

145

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Wiem. Najdziwniejszą częścią jest, że po wypadku nad jeziorem, wszystko się zatrzymało. Żadnego łowienia kolesi. Żadnych więcej sklepów z sukniami. Wróciłam myślami do dnia, w którym przyszłość się zmieniła. Po roku nadal nie mogłam sobie przypomnieć dokładnej sekwencji zdarzeń od chwili wybuchu do wybudzenia w szpitalu. Ale moja pamięć sensoryczna była tak żywa, jakby to stało się wczoraj. – Wiesz, jak pachnie skóra, gdy się pali? – Jak kurczak? Z gardła wyrwał mi się śmiech. – To takie nieodpowiednie. – Ciebie też rozśmieszyło. – Dzięki. – Więc jak pachnie? – Wcale. To jest tylko zapach palenia. Nawet tak naprawdę najpierw nic nie czujesz. To znaczy rozmawialiśmy sekundy wcześniej, zanim mój mózg zarejestrował, co się stało. Nie tak długo, ale wystarczająco, żeby część mnie się rozpadła. – Przykro mi z powodu tego, co ci się stało, Hollis. – Wiem, że szanse są niewielkie, bym miała przyszłość, o jakiej rozmawiałyśmy z Maggie, albo szczególną osobę w swoim życiu, której rodzice

146

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

dla mnie pragnęli. Ale dzisiaj po raz pierwszy czułam, jakby to nie było całkowicie poza moim zasięgiem. – Myślisz, że Risher jest twoim złowionym na zawsze kolesiem? – Jest zbyt wcześnie, żeby powiedzieć. W pokoju ponownie zapadła cisza. Miałam przeczucie, że Benton chciał czymś się ze mną podzielić. Zdecydowanie nie był tak zamknięty jak Abigail, choć bardzo się wahał, kiedy przychodziło do całkowitego otworzenia się. Ale w ciemności było coś, co ułatwiało wyeksponowanie części siebie, która była zbyt brzydka do pokazania w świetle dziennym. Brzmienie jego głosu zawibrowało w ciemności. – A teraz chcesz usłyszeć coś dziwnego? – Oczywiście. – Tata zapytał mnie dzisiaj, czy uhonorowałem naszą umowę. To kod na, czy jesteś córką, którą wychowaliśmy. Najlepszym dziewczęcym głosem powiedziałem: „Tak, sir”. Nie lubię okłamywać rodziców. – W te słowa wplatał się żal. – Ale jeśli powiesz im prawdę, sprawią, że wrócisz do domu. – Moje serce łamało się z powodu Bentona. – Kiedy miałem jedenaście lat, zacząłem dojrzewać. Nienawidziłem wszystkich zmian, przez które przechodziło moje ciało. Nie chciałem krągłości czy miesiączki. Czułem, jakbym był trzymany w dole i zmuszany do bycia tą kreaturą. – Przerwał, biorąc drżący oddech. – Głodziłem się, mając nadzieję, że to spowolni sprawy. Myślałem, że jeśli będę nosił obcisłe sportowe staniki i

147

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

owijał piersi taśmą tak mocno, jak mogłem, będę wstanie powstrzymać rozwijanie. Ale te pieprzone cycki i tak przyszły. Ubierałem się pewnego dnia, a klatka piersiowa mnie bolała. Zgaduję, że to były bóle wzrostowe. Samo założenie sportowego stanika było bolesne. Frustrowałem się, bo nie mogłem wystarczająco spłaszczyć biustu. Nie pamiętam podjęcia decyzji, pamiętam tylko potrzebę zabrania ich ode mnie. Poszedłem do łazienki rodziców, wziąłem brzytwę taty i zacząłem je odcinać23. Łzy wywołane moimi własnymi wspomnieniami zmieniły się we łzy dla Bentona. – Mój Boże. Stąd masz blizny na klatce piersiowej. – Taa – wyszeptał. – Chciałem wepchnąć ostrze tak głęboko, jak mogłem znieść. Było tam tyle krwi – na dłoniach, biegnącej w dół brzucha, moczącej cholerną spódnicę, którą kazali mi zakładać. Mama weszła i ześwirowała. Kiedy tata usłyszał jej krzyki, wbiegł, złapał mnie za ramiona i potrząsnął mocno. Dał mi w twarz i krzyczał. Nazywał mnie deformacją i hańbą. Powiedział, że ludzie w kościele już nazywali mnie dziwakiem i Bóg wyśle mnie do piekła. Krew własnego dziecka kapała na jego ramię, a pierwszą rzeczą, która go martwiła było to, co ludzie pomyślą. A ja tylko tam stałem i pozwalałem mu potrząsać sobą oraz mówić te rzeczy. Złapał powietrze, próbując powstrzymać szloch. – Benton, on prawdopodobnie stracił zmysły z powodu szoku – wykrztusiłam te słowa. 23 Fuck. Czy tylko ja ryczę? Nie tylko TY :( Czegoś takiego się nie spodziewałam . (Aga)

148

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Nienawidził tego, że się urodziłem. Mogłem zobaczyć to wtedy i za każdym razem, gdy na mnie patrzył. W jego oczach nie ma nic poza pogardą. Nie pasuję do jego pudełka i nie wie, co z tym zrobić… ze mną. Jestem jego ciałem i krwią. Nie powinno być istotne, czy jestem dziewczyną czy chłopakiem. Jestem jego dzieckiem. Jego dzieckiem, które tak bardzo nienawidzi tego ciała, w którym musi żyć, że za dobry pomysł uznałem wycięcie jego części. Pokój wypełniły nasze szlochy. Mój instynkt chciał, żebym podeszła i go objęła. Ale wiedziałam, że musiał to wszystko z siebie wyrzucić, więc pozostałam w cieniu. – I tu pojawia się najdziwniejsza część, panie i panowie. – Zaśmiał się sarkastycznie. – Kochałem go wtedy i nadal go kocham. A jeśli mogę go kochać mimo tego wszystkiego, dlaczego on nie może kochać mnie? Wypuścił głośno tłumione powietrze z ciśnieniem od przetrzymywania tych słów. Nie odpowiedziałam, bo nie wiedziałam co. Rodzice kochali mnie bezwarunkowo przed, w czasie i po bliznach. Nie mogłam nic powiedzieć, żeby to polepszyć czy pocieszyć go, a Benton o tym wiedział. Nie chciał uproszczonych, trzymaj–brodę–w–górze bzdur. Chciał kogoś, kto go wysłucha i nie osądzi. ***

SŁODKI ORAZ OSTRY zapach czosnku, bazylii, tymianku i pomidorów otoczył mnie, gdy wciągnęłam w usta ostatni makaron. Benton dotrzymał obietnicy i zabrał mnie na spaghetti oraz klopsiki do małej jadalni czterdzieści 149

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

minut od kampusu. To pierwszy raz, kiedy wyszliśmy razem publicznie. Okazjonalnie mijaliśmy się na kampusie i widywałam go na algebrze. Na jego prośbę, nigdy go nie pozdrawiałam. Jedyny sposób, żeby mógł żyć jako Benton to nierzucanie się w oczy. Większość posiłku spędziliśmy na rozmawianiu i śmianiu się, jak dobrzy przyjaciele. Ale coś się zmieniło gdzieś między rozmową o przepoconej koszuli profesora Wilsona i mną wcinającą ostatniego klopsika. Oderwałam kolejny kawałek czosnkowego chleba i wytarłam nim talerz, wciągając sos. – Przysięgam, facet musi mieć problem z gruczołami. Dlaczego wybrał karierę wymagającą stawania przed dużym tłumem? To takie obrzydliwe, kiedy odwraca się i jego koszula przykleja się do pleców. Możesz zobaczyć wszystkie włosy. Benton poprawił się na krześle, po raz trzeci powędrował wzrokiem w bok. – Skończyłaś? – Prawie. Jaki jest twój problem? – Muszę wracać i się pouczyć. Mam jutro egzamin z angielskiego. – Cóż, chwileczkę. Kończę za moment. – Idę do samochodu. To powinno pokryć obiad – powiedział, rzucając pieniądze na stół. – Będę za pięć minut.

150

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

W rekordowym czasie wysunął się z boksu i wyszedł na zewnątrz. Upewniłam się, że kelnerka dostała pieniądze za nasze jedzenie, zanim podążyłam za Bentonem. – Hej, zwolnij. – Podeszłam i chwyciłam go za ramię. – Benton, mów do mnie. Co tam się stało? Odwracając się powiedział: – Zauważyłaś Shaffera? – Nie mam pojęcia, kto to jest. – Gigantyczny koleś bez szyi z zajęć. – Och, widziałam go tylko od tyłu. – Cóż, jest na obiedzie z kilkoma kolegami. Musimy iść. – Benton, prawdopodobnie nawet nas nie zauważyli. Jak tylko słowa opuściły moje usta, góra mięśni szła w naszym kierunku. Byli ramię przy ramieniu, zajmując cały chodnik. Ciało Bentona wyraźnie się napięło. – Nie ruszaj się, Hollis. Nie patrz na nich. – Benton utrzymywał ze mną kontakt wzrokowy. Przez chwilę myślałam, że przestał oddychać, jakby miało to pomóc mu zniknąć. Oboje z Bentonem mieliśmy GPA24 4.0, a w tej sytuacji stosowaliśmy logikę dwulatków. Jeśli stalibyśmy naprawdę bez ruchu, bylibyśmy niewidoczni

24 Średnia ocen, 4.0 jest najwyższe czyli A+ albo A. Znaczy się kujony 

151



„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti



dla Boogiemana25. To znaczy znajdowaliśmy się na środku chodnika przy dość ruchliwej ulicy. Nawet jeśli kolesie nie widzieli nas na obiedzie, zdecydowanie teraz byliśmy na ich radarze. Jak tylko mieliśmy zostać zrównani z ziemią przez trzech gigantów, rozdzielili się. Shaffer poszedł w prawo, a dwóch innych kolesi w lewo. – Pedzio – Shaffer wykaszlał nienawistne słowo. Jedynym ruchem Bentona było opuszczenie wzroku, gdy szeptał: – Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bo Ja jestem twoim prawdziwym Bogiem. – Lesba – jeden z kolesi wymruczał pod nosem. Benton kontynuował ledwie słyszalnym głosem: – Ja cię pokrzepię i wspomogę. Trzeci facet zachichotał i wymruczał: – Dziwak. – Wesprę cię prawicą Mojej sprawiedliwości. – Oddech Bentona pozostał spokojny i zrównoważony. Pozostaliśmy w tej pozycji, Benton cicho powtarzał werset, gdy ominęło nas zagrożenie. – Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bo Ja jestem twoim prawdziwym Bogiem. Ja cię pokrzepię i wspomogę; wesprę cię prawicą Mojej sprawiedliwości. – Jego głos zadrżał na kilku ostatnich słowach. 25 Szkocki duch o nieokreślonym kształcie. Czy tylko mnie serce tak wali? Boję się tego Shaffera

152

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Shaffer oraz jego zbiry okrążyli róg i zniknęli. Benton podniósł wzrok, jego ramiona opadły do przodu, a klatka piersiowa wypuściła powietrze. – Chodźmy stąd. Szok na to, co się właśnie stało, spowodował, że się zgodziłam i nie kłóciłam. Kiedy wsiadaliśmy do samochodu, pomyślałam, że Benton będzie chciał zapierdzielać, ale nie. Obejrzałam się i zobaczyłam, jak dłońmi z białymi kostkami trzymał kierownicę, patrząc przed siebie. Ciężko pracował, żeby utrzymać opanowanie – mrugał, aby odgonić łzy, napinał mięśnie i przygryzał drżącą wargę. Przerażenie powoli uciekało z jego ciała, zastąpione ulgą. Wyciągnęłam rękę i dotknęłam jego ramienia. – Wszystko w porządku? Drgnął, wyszarpując się. – W porządku. – Ci kolesie są prostackimi dupkami. Pokiwał głową w odpowiedzi. – Co recytowałeś? – Księga Izajasza 41:10. To pomaga – wyszeptał. Benton nigdy nie mówił o byciu prześladowanym, założyłam po prostu, że był. Wiedziałam z doświadczania, że nieważne, jak wiele razy nienawiść uderzy cię w twarz, żądło nigdy się nie tępi.

153

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Czy wcześniej mówił do ciebie takie rzeczy? – Kilka razy mijając mnie. – Musisz to zgłosić… Szarpnął głową w moją stronę. – Nie! Strach i gniew w jego oczach były zaskakujące. – Hollis, nikt nie może o tym wiedzieć. – Mogłabym to zgłosić i nie używać twojego imienia. – Cholera, oszalałaś? Widzieli nas razem. Jeśli to zgłosisz, dodadzą dwa do dwóch i powiedzą administracji, co robię. – Nie wiesz tego na pewno. Jego oddech przyśpieszył, gdy zawładnęła nim panika. – Wiem na pewno. Chryste, Hollis. Shaffer coś wie. Nie mam pojęcia skąd, ale wie. I to oczywiste, że powiedział swoim kretyńskim kumplom. Jeśli zostanie popchnięty, będzie gadał, a to przyciągnie do mnie uwagę. Potem skontaktują się z moimi rodzicami i … Słowa wylatywały z jego ust tak szybko, że był na krawędzi hiperwentylacji. Położyłam dłoń na jego drżącym ramieniu, próbując go uspokoić. – Nic nie powiem. – Obiecaj mi. 154

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Obiecuję. Pokiwał głową i wziął kilka głębokich wdechów. – Dziękuję. – Ale musisz mi obiecać, że to zgłosisz, jeśli sprawy pójdą dalej niż słowa. – Miałem już wcześniej do czynienia z takimi ludźmi. To tylko gadanie. Jechaliśmy z powrotem do kampusu bez słowa na ten temat. Miałam wrażenie, że to nie nienawistne słowa czy nawet to, że Shaffer wiedział, zdenerwowało Bentona najbardziej. To bardziej fakt, że nie radził sobie dobrze podając się za mężczyznę, jak wierzył, że było. Znałam to uczucie. Jak tylko przekonywałam siebie, że w pełnym makijażu wyglądałam normalnie, ktoś gapił się albo robił bolesne uwagi, a iluzja się rozwiewała. Brzydkie komentarze bolały, ale na dłużej pozostawało uświadomienie, że nie udawało mi się nikogo oszukać.

155

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 11

NASTĘPNY TYDZIEŃ zleciał jak zwykle. Benton i ja nigdy nie rozmawialiśmy o Shafferze i jego zbirach. Bardzo starałam się dochować obietnicy, którą mu dałam i nie ujawniać, że się znaliśmy. Ale nie mogłam nic poradzić na to, że wciąż rzucałam na niego okiem podczas wspólnych zajęć. Benton bardziej martwił się, że Shaffer rozgryzie jego sekret i powie komuś, niż nienawistnymi wyzwiskami. Nadal byłam w szoku. Słyszałam te słowa wcześniej. Po prostu nie sądziłam, że mogę usłyszeć je w takiej atmosferze. W szkole podstawowej i średniej bycie zastraszanym za najmniejszą różność było tak powszechne, że w dziwny sposób prawie spodziewałeś się, że to się stanie. Dlatego można było nieco się przygotować. Studenci mieli być dojrzali, otwarci, na wysokim poziomie. Jasne, że były sukowate dziewczyny i skretyniałe chłopaki z bractwa, ale stanowili wyjątek od reguły. W studiach chodziło o poszerzanie naszego zrozumienia innych i nie potępianie ich. Problemem było tylko kilka miesięcy dzielących ostatnią klasę szkoły średniej z pierwszym rokiem studiów. Jeśli twój umysł był zamglony stronniczością przez większość życia, na pewno nie rozjaśnił się przez miesiące wakacji. W piątkowe popołudnie Risher i ja szliśmy do akademika. To będzie niesamowity weekend. Dzisiaj idziemy na podwójną randkę z Maggie i Chuckiem na koncert Dariusa Ruckera. Jego muzyka zawsze sprawiała, że czułam się szczęśliwa. Z Maggie byłyśmy jego ogromnymi fankami. Zaskoczyła mnie biletami tydzień po swojej pierwszej wizycie tutaj. Była dumna, że podjęłam decyzję, aby zostać i nie pozwoliłam działaniom Leah wyrzucić mnie z

156

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

kursu. Nie wiedziałyśmy wtedy, że mamy parę złowionych kolesi w naszym życiu. Bilety na koncert zostały wyprzedane, ale Risher miał szczęście i znalazł dwa. Plan był taki, żeby dobrać się w pary i rozdzielić. Ponieważ z Maggie miałyśmy najlepsze miejsca, postanowiliśmy, że sprawiedliwie będzie, by ona i Chuck wzięli je na część koncertu, a potem zamienili się ze mną i Risherem. – Więc o której będzie Maggie? – zapytał Risher. – Niedługo. W piątki ma tylko jedne zajęcia. Powiedziała mi, że już się spakowała, a wyjazd zaplanowała bezpośrednio po zajęciach. – Chuck jest bardzo podekscytowany ponownym zobaczeniem jej. Faktycznie wziął rano prysznic. – Wow, sprawa musi być poważna. – Zrobiła na nim ogromne wrażenie. Mówił o niej dużo i prawie każdej nocy gadali przez Skype. Gdy mijaliśmy biura akademika, moje imię nadeszło zza drzwi. Wsadziłam głowę do środka. – Wołałaś mnie? Na biurku z kwaśną miną siedziała Leah. Pracowała jako asystentka w biurze w niepełnym wymiarze. Zasadniczo rozdawała jedynie złośliwe spojrzenia i maile. – Jest dla ciebie paczka.

157

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Podeszłam do biurka i chwyciłam pudełko. Leah nagle wyprostowała ramiona i wypchnęła cycki do przodu. Nie musiałam się odwracać, aby wiedzieć, że w drzwiach stał Risher. – Hej Risher! Dzisiaj jak zwykle cały wyglądasz mniam. Nie odpowiedział. – Mam nadzieję, że idziesz dzisiaj na imprezę Zeta. Odchrząkając, Risher powiedział: – Nie, spędzam tę noc z Hollis. Na tę insynuację oczy moje i Leah podwoiły swój rozmiar. – Risher, nie rozumiem twojego gustu. Dlaczego marnujesz czas z tym, kiedy możesz mieć to? – Wypchnęła cycki trochę bardziej. – Hmm… heloł? Stoję tuż przed tobą i cię słyszę – powiedziałam. Risher podszedł do mnie. – Hollis, proszę. Leah zadała bardzo dobre pytanie, które zasługuje na odpowiedź. Odwrócił się twarzą do niej, położył dłonie płasko na biurku i się uśmiechnął. – Leah… – Tak, Risher – odpowiedziała trzepocząc rzęsami.

158

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Wolę jakość niż ilość. Jeśli kiedykolwiek ponownie usłyszę, jak mówisz do czy o Hollis w ten sposób, pójdę do twojego doradcy i dam jej znać, w jaki sposób zdobyłaś 5 z angielskiego. Moje usta opadły. Herkulesową siłę kosztowało mnie powstrzymanie się od rzucenia pudła i odtańczenia tańca zwycięstwa. – Pracowałam bardzo ciężko, żeby zdobyć to A – prychnęła Leah prostując ramiona. Risher pochylił się bliżej. – Naprawdę bardzo ciężko26, żeby zdobyć profesora Jonasa. Mam to na myśli, daj spokój Hollis. Odepchnął się od biurka, wziął ode mnie paczkę i wyszedł przez drzwi. Podążyłam za nim wzrokiem. Odwracając się w stronę Leah podniosłam wysoko ręce, pstryknęłam palcami i rzuciłam: – To mój chłopak. Znalazłam Rishera stojącego pod moimi drzwiami z troską wypisaną na twarzy. – Dziękuję za to. – Stając na palcach, pocałowałam go w policzek. – Nie jesteś zła? – Dlaczego miałabym być zła?

26 Hard to ciężko, ale i twardo ;)

159

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– To nie tak, że myślę, iż nie możesz dać sobie sama rady. – Odwrócił wzrok, a jego policzki zrobiły się jasnoróżowe. – Lubię się o ciebie troszczyć. #Omdlenie – Lubię, jak się o mnie troszczysz. Objął dłonią lewą stronę mojej twarzy i przebiegł kciukiem po brodzie. – Nie pozwolę, by ktoś mówił do ciebie w ten sposób, Hollis. Niesamowicie łatwo było mi zatracić się we wszystkich cechach Rishera. Nawet nie wiedząc o tym, sprawiał, że zapominałam o minionym roku, brzydkich przezwiskach i wrednych spojrzeniach. Czułam się jak normalna dziewczyna, zakochująca się w idealnym chłopaku. Czas, który spędzaliśmy razem przeznaczał na poznanie prawdziwej mnie. Wiedziałam, że nadejdzie dzień, kiedy zada pytania i będzie miał prawo do odpowiedzi. Kilka razy prawie wszystko wyjawiłam. Domyślałam się, że lepiej byłoby, abym z własnej woli powiedziała, co mi się stało, zamiast czekać na jego pytania. Wydawało się, jakby w ten sposób to było mniej niezręczne, ale trzymałam usta zamknięte. Byłam już uzależniona od sposobu, w jaki sprawiał, że się czułam i nie chciałam tego skończyć. Ale kiedy Risher zbliżał się do nienormalnych obszarów, to przywoływało mnie z powrotem do rzeczywistości. Nie byłam już tą normalną dziewczyną. Subtelnie odwróciłam twarz z dala od jego zasięgu. Wzrok opuściłam w ziemię. – Hollis, zrobiłem coś nie tak?

160

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Potrząsnęłam głową. Czułam znajomy dotyk jego palców na czubku brody. Uniósł mój wzrok, aby spotkał jego szczere, piękne oczy. – Mów do mnie – wyszeptał. Dlaczego on mnie lubi? Dlaczego wybrał mnie? – Wszystko jest dobrze. Zawsze jesteś dla mnie taki słodki, Risher. – Łatwo być dla ciebie słodkim. – Posłał mi nieśmiały uśmiech, zanim pochylił głowę, wskazując na pudło. – Chcesz, żebym zabrał to do twojego pokoju? – Nie, wezmę to. Moja współlokatorka prawdopodobnie ucina sobie popołudniową drzemkę. – Ona zdecydowanie dużo śpi. Odkąd zostałam jego dziewczyną, musiałam wymyślać powody niezapraszania Rishera do pokoju. Śpiąca współlokatorka była najlepszym, jaki mogłam wymyślić w danym czasie. Nienawidziłam go okłamywać, ale nie miałam zbyt wielkiego wyboru. – Jest dość leniwa – powiedziałam. Podał mi pudełko. – Widzimy się później. – Złożył ociągany pocałunek na moim czole. – Widzimy się później. Nasze oczy pozostały na sobie, gdy wymienialiśmy uśmiechy. Nigdy nie mogliśmy się pożegnać. Risher mrugnął, a potem odszedł bez słowa.

161

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Weszłam do pokoju, rzuciłam plecak na biurko i opadłam z pudłem na łóżko. Mama wspomniała o wysłaniu paczki żywnościowej, ale była bardzo tajemnicza, co się w niej znajdowało. Z Risherem wstawiającym się za mną, przyjazdem Maggie i niespodzianką z domu, weekend już był niesamowity. Odkleiłam taśmę i zagięłam górne klapy pudełka. Naleciała mi ślinka z nadzieją, że znajdę domowej roboty masło orzechowe mamy i pieguski. Chwyciłam papier, który ukrywał niespodziankę i odrzuciłam go na bok. Najpierw nie rozpoznałam niczego w pudełku. Wiedziałam na pewno, że nie patrzyłam na ciasteczka. Potem bębenki w mózgu zaczęły strzelać. – O mój Boże! O mój Boże! O mój Boże! O mój Boże! – Te słowa wylatywały z ust, coraz głośniejsze z każdym powtórzeniem. Benton wybiegł z łazienki ubrany w wilgotną koszulkę i spodnie. Jego włosy nadal były mokre od prysznica. – Hollis, co się stało? Spojrzałam na niego. – To pudełko fiutów. W pudełku są fiuty. Kto wysyła pudełko fiutów? – Przestań mówić fiuty. – Tym one są. Benton wyrwał pudełko z moich kolan. – Dlaczego otworzyłaś moją pocztę? – Twoją pocztę?

162

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Jest tutaj napisane Abigail Daniels. – Wskazał na etykietę. – Przepraszam. Mama powiedziała, że wyśle mi paczkę. Nie spojrzałam na nazwisko. Po prostu założyłam. – Cóż, od teraz sprawdzaj nazwisko, zanim otworzysz. – O co chodzi z pudełkiem fiutów? – Nazywają się wypychacze27. – Benton otworzył górną szufladę komody, umieścił w środku pudło i zatrzasnął ją. – Dla mnie wyglądają jak fiuty. – W zasadzie tym są – powiedział, pocierając kark. – Dlaczego je zamówiłeś? Wypuścił głośne westchnienie. – Chryste, Hollis. Czy trzeba ci wyjaśniać każdy drobiazg? – Nie, nie każdy drobiazg. Ale pudełko fiutów tak. – Powinienem żyć jak mężczyzna najbardziej, jak to możliwe. Mężczyźni mają fiuty. – Mężczyźni mają jednego fiuta. Tu jest jakieś dziesięć różnych. – Jest tylko pięć. To pudło z próbkami. Wysłali tak specjalnie. Zamknęłam usta na kłódkę próbując powstrzymać wybuch śmiechu. Twarz mi się nagrzała, gdy ciśnienie się budowało. Brwi Bentona wystrzeliły na 27 Packers – dosłownie pakowacze, ale chodzi o sztuczne penisy z materiału służące jako atrapa penisa. Tutaj cel Bentona jest oczywisty, ale korzystają z nich też panowie, którzy mają kompleksy ;)

163

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

czoło, gdy patrzył na mnie. Odchyliłam się w tył na łóżku, a Benton zatoczył się na ścianę, między nami rozbrzmiewał śmiech. – O mój Boże! Nie mogę oddychać – wykrztusił Benton. – Następnym razem, kiedy nadejdą twoje penisy, byłoby miło mieć głowę w górze. – Kręciłam się z boku na bok, trzymając za brzuch. Nagle drzwi otworzyły się zamaszyście. – Diable wcielony! Na dźwięk głosu Maggie poderwałam się w górę. Benton okręcił się i zanurkował do łazienki. Przeleciałam przez pokój, wciągając Maggie w ciasny uścisk. – Maggie! – Obracając nasze ciała, przesunęłam nas szybko z dala od łazienki. W swoim pośpiechu Benton nie zamknął drzwi i nadal był widoczny. – Bobry Boże, kobieto! Tęskniłaś za mną? – powiedziała Maggie. – Tak! Maggie poruszyła się próbując uwolnić z uścisku. – Hollis, puścisz mnie? Nie chcę być posiniaczona dla Chłopca Chuckie. Opuściłam ramiona i szybko złapałam już spakowaną na noc torbę. – Zacznijmy ten weekend. – Poczekaj chwileczkę. – Maggie zsunęła okulary przeciwsłoneczne na czubek nosa i spojrzała zza nich. – Kto jest w łazience?

164

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Wzruszając ramionami, potrząsnęłam głową i starałam się wyglądać na tak niezorientowaną, jak to możliwe. – Hollis, wiem, że był tu ktoś inny. Ktoś inny płci męskiej. Czy to Risher? Potrząsnęłam szybciej głową. – Czy wasz dwójka zaznała nieco popołudniowej rozkoszy? Machałam głową z boku na bok tak szybko, że prawie ją skręciłam. Wyciągając szyję, Maggie szepnęła: – Czy to tajemniczy facet Abigail? – Taaaa…aaa…kkk – wyjąkałam. – Och, muszę rzucić na niego okiem. Chwyciłam ją za ramię. – Maggie, on jest naprawdę nieśmiały. – Więc? – I zażenowany. Wyszarpała ramię i na palcach podeszła do drzwi łazienki. – Chcę tylko zerknąć. Poszłam za Maggie z torbą w ręku, gdy zajrzała przez uchylona drzwi. Na szczęście Benton stał odwrócony w drugą stronę. Maggie nie spędziła z Abigail dużo czasu, ale była bardzo spostrzegawcza. Miałam pewność, że zobaczy pewne podobieństwa w rysach twarzy Bentona i doda dwa do dwóch.

165

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Oglądając się przez ramię, wyszeptała: – Fajny tyłek. Zaczepiłam ramię wokół niej, odciągając ją. – Chodźmy. – Tak naprawdę, trochę szkoda, że mój tyłek nie wygląda tak dobrze. – Maggie, chodź. – Nie zamierzasz mnie przedstawić? – Teraz nie jest dobry czas. Jej usta opadły. – Ooooch, czy on jest tam z Abigail… pod prysznicem? – Co? Nie. Abigail wyszła po… pizzę. – Pociągnęłam ją w stronę drzwi. – Chodź. Chcę dostać się do hotelu i przygotować na naszą randkę. Magie stała stanowczo. – Mamy mnóstwo czasu. Pociągnęłam mocniej. – Mam nowe stroje i chcę ci je pokazać. Odwróciła się. – Naprawdę? Byłaś na zakupach? Risher już ma na ciebie dobry wpływ. – Taa. Bardzo, bardzo dobry. Chodźmy.

166

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Na zewnątrz zanim wsiadłam do samochodu Maggie, wysłałam Bentonowi smsa.

Ja: Przepraszam za to. Wybrzeże czyste. Jedziemy do hotelu. Wracam w niedzielę po południu. Benton: Jest podejrzliwa? Mówiła coś? Ja: Tylko to, że masz ładny tyłek. Benton: Nie jestem pewny, jak na to odpowiedzieć. Ja: Zostaw to w spokoju. Benton: Dzięki, Hollis.

  

Ja: 

Moja głowa wystrzeliła do góry, znajdując Maggie walącą w dach samochodu. – Hej, myślałam, że bardzo się śpieszysz, aby weekend się zaczął. – Jestem gotowa. – Taa, widzę, jak gotowa jesteś. Zajęta pisaniem do słodkiego tyłeczka, Rishera. Rzuciłam Maggie uśmieszek i nasunęłam okulary przeciwsłoneczne, pozwalając jej myśleć to, co chciała.

167

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

***

ZAMELDOWAŁYŚMY SIĘ W hotelu i przeszłyśmy do pracy nad przygotowaniem się na randkę z chłopakami. Ponieważ koncert był w Charlotte postanowiłyśmy zatrzymać się w hotelu w pobliży stadionu, zamiast wracać do miasta czterdzieści pięć minut. Maggie była pod dużym wrażeniem mojej nowej garderoby z Domowej Kolekcji Abigail. Mimo że większość ubrań było w różnych odcieniach różowego, zdarzały się wyjątki. Komfort był dla mnie kluczem, więc wybrałam bladożółtą sukienkę do ziemi z brązowym, plecionym sznurem w pasie, uzupełniłam ją kurtką z wytartego jeansu i parą cielistych sandałów na koturnach. Jak zwykle włosy miałam rozpuszczone i ułożone na bok. Maggie nalegała na zrobienie mi makijażu. Kiedy odświeżałam mocny podkład, przeszła do pracy, dając mi bardziej dramatyczne oczy, zaróżowione policzki i różowe usta. Maggie wybrała miniówkę z krótkim rękawkiem w paski, dopasowując do niej parę kowbojek. Zrobiła sobie smoky eses i wydęte wargi. Na koniec związała włosy w wysoki kucyk. Wyglądała uroczo, szykownie i seksownie. Rzuciłam na siebie ostatnie spojrzenie w wysokim lustrze, kiedy telefon zapiszczał od smsa.



Risher: Twoja karoca czeka  Ja: Taka podekscytowana! Będziemy za sekundę. Risher: Nie każ mi czekać tak długo. Minęły dwie godziny, odkąd widziałem twoją piękną buzię. Nabawiłem się drgawek od odstawienia.

168

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nawet smsy Rishery powodowały słodkie kręcenie w głowie. Chwyciłam torebkę i krzyknęłam: – Maggie, idziemy! Wybiegła z łazienki. – Co się dzieje? – Risher właśnie napisał. Chłopaki są na dole. – Kierowałam się w stronę drzwi. – Hollis, zduś emocje. Nie chcesz wydawać się zbyt podekscytowana. – Ale jestem podekscytowana zobaczeniem Rishera. Nie chcesz zobaczyć Chucka? – Oczywiście, że chcę. Musisz grać chłodną. W przeciwnym razie będziesz wyglądać na zdesperowaną… potrzebującą. Pokazałam jej smsa Rishera. – Cholera, ten chłopak robi to źle – powiedziała z udawaną powagą. Gdy drzwi windy ledwie otworzyły się w lobby, Maggie rzuciła się w otwarte ramiona Chucka. To tyle jeśli chodzi o granie zimnej. Podeszłam do uśmiechniętego Rishera, który wyglądał wspaniale w białej koszulce z dekoltem w V pod czarną marynarką, parze lekko wytartych jeansów i czarnych kowbojkach. Jego ostrą szczękę pokrywała odpowiednia

169

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

ilość zarostu, a włosy zostawił poczochrane. Jego oczy rozświetliły się, kiedy mnie zobaczył. Ręce wepchnął głęboko w kieszenie, próbując zachować kontrolę. Musiałam przyznać, że to działanie sprawiło, iż moje wnętrzności zatrzepotały. Wzrokiem powędrował w dół mojego ciała, a potem w górę, spotykając mój. – Wow! Wyglądasz… wow. – Ty też wyglądasz dość Wow. Dźwięki głośnego mlaskania i jęków spowodowały, że oderwaliśmy od siebie wzrok. Wszystkim czterema kończynami Maggie owijała ciało Chucka. Jej sukienka podwinęła się tak wysoko, że jeśli przechyliłabym głowę tylko troszkę, mogłabym zobaczyć jej majtki lub ich brak. Jedno z ramion Chucka owijało się bezpiecznie wokół jej talii, podczas gdy jego druga ręka zakradała się do przodu i w górę. Odchrząkając, Risher powiedział: – Ludziska, zapanujcie nad swoimi gruczołami płciowymi. Chuck warknął gdy Maggie rozplątała się i zsunęła po jego ciele. – Sorry. – Maggie poprawiła kilka luźnych kosmyków, które wysunęły się z jej kucyka. Poprawiając się, Chuck wymruczał: – Taa, sorry.

170

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Masz tutaj trochę śliny, Maggie. – Spojrzałam w jej wytrzeszczone oczy i wskazałam na własną brodę. Otarła zaczerwienioną twarz i uśmiechnęła się. – Dzięki. W drodze na stadion z głośników samochodu Rishera sączyła się muzyka Dariusa. Pomogła zagłuszyć festiwal miłości, odbywający się na tylnym siedzeniu. Tak jakby. Jak tylko byłam o krok od zatracenia się w muzyce, w twarz uderzył mnie jęk. Spojrzałam na Rishera, który wyglądał przepraszająco. Jego ręka wylądowała na mojej, lekko ściskając. Na następnym czerwonym świetle uderzył w hamulce nieco mocniej niż potrzeba. Chuckiem rzuciło w przód i uderzył w siedzenie. – Co do kurwy, Rish?! Risher kiwał głową w rytm muzyki, gdy uśmiechał się, ignorując Chucka. Kiedy dotarliśmy na koncert, Chuck wreszcie na kilka sekund oderwał się od Maggie, gdy rozmawiał z Risherem. Maggie wyciągnęła opaskę z włosów, pozwalając falom opaść luźno na ramiona. Zacisnęłam usta, gdy się obejrzałam. – Co? – zapytała. – Naprawdę, Maggie, nie masz samokontroli? – Najwyraźniej nie, jeśli chodzi o Chucka. On po prostu to ma, wiesz. – Lepiej bądź ostrożna, żebyś nie złapała tego.

171

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– O czym ty mówisz? – Nie wiem. Wasza dwójka idzie strasznie szybko. – Hollis, miłość nie ma ograniczeń prędkości. Przewróciłam oczami i otworzyłam usta, aby skomentować, kiedy chłopaki podeszli. Chuck chwycił dłoń Maggie i pobiegli ku stadionowi. – Pierwsi dostają gorsze miejsca – powiedział Risher. – Och, okej. Jupi dla nas. Wsunęłam dłoń w wyciągniętą rękę Rishera i skierowaliśmy się na koncert. Zespół otwierający był dla mnie nowy, ale fantastyczny. Zanotowałam w pamięci, żeby poszukać ich na iTunes i pobrać album. Postanowiliśmy wziąć coś do picia, zanim Darius wejdzie na scenę. Risher stał blisko za mną z rękami na moich ramionach, gdy czekaliśmy na złożenie zamówienia. Kątem oka zobaczyłam znajomą ścianę mięśni. Shaffer stał w kolejce obok nas. Powoli się odwróciłam, mając nadzieję, że nie przyciągnę uwagi. Chociaż miałam z tym kolesiem wspólne zajęcia i widywał mnie przelotnie z Bentonem, wątpiłam, żeby mnie rozpoznał. – Hej, Risher! – Znajomy głos dotarł do moich uszu. – Stary, wpuszczają tu każdego – zażartował Risher. Ciężkie kroki przebijały się przez hałaśliwy tłum. Palce Rishera zacisnęły się wokół moich ramion, gdy odwrócił mnie twarzą do Shaffera. – Hollis, poznałaś Austina? On jest kolesiem, który śpi na zajęciach z algebry. Austin, to moja dziewczyna Hollis.

172

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Na chwilę zapomniałam, kogo poznawałam, bo każda część mnie ogrzała się patrząc na Rishera. To pierwszy raz, kiedy przestawił mnie jako swoją dziewczynę. Nie uciekł od terminów czy zachowywał się na zawstydzonego. Był z nas dumny. – Dużo kręcisz się w pobliżu – powiedział Shaffer z obślizgłym uśmiechem na twarzy. Rozpoznał mnie. Ciało Rishera napięło się. – Co to ma znaczyć? – Widujemy się na kampusie. Mam zajęcia w pięciu różnych budynkach. Jestem w każdym miejscu. – Starałam się utrzymać głos stabilny. Klepiąc Rishera po plecach, Sheffer zachichotał: – Cholera, jesteś zazdrosnym sukinsynem. – Przesunął wzrok do mnie. – Bawcie się dobrze. Do zobaczenia na kampusie. Gdy Shaffer odszedł powoli wypuściłam oddech, który był uwięziony w płucach. Widziałam w jego oczach, że mnie rozpoznał, jako dziewczynę, która była z Bentonem bardziej niż tę z zajęć. Nie mogłam tylko odczytać, czy znał sekret Bentona, czy po prostu pomyślał, że zdradzałam Rishera. Tak czy inaczej odebrałam od faceta dziwne wibracje i nie ufałam mu. Chuck i Maggie nigdy nie pojawili się, żeby odebrać swój czas na dobrych miejscach. Kiedy wspomnienie o Shafferze wyblakło, zrelaksowałam się i cieszyłam koncertem. Spędziłam resztę nocy na nogach, kołysząc się w ramionach Rishera. Kiedy wróciliśmy do auta i zobaczyliśmy całkowicie

173

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

zaparowane okna, odkryliśmy, dlaczego Chuck i Maggie nie mieli żadnego interesu w dobrych miejscach. Wszyscy umieraliśmy z głodu, więc pojechaliśmy do baru dla zmotoryzowanych, zanim chłopaki podrzucili mnie i Maggie do hotelu. Burgery, frytki i napoje zajmowały stół w pokoju hotelowym. Siedzieliśmy z Risherem ramię przy ramieniu na dwóch prostych krzesłach. Chuck siedział na małej sofie z przykrywającą go Maggie. Moja najlepsza przyjaciółka nie była niewinną Damą z Południa. Już dawno pożegnała się z dziewictwem, ale powaliło mnie to, jak beztrosko zachowywała się z Chuckiem. Znajdowanie się tutaj z nimi to jak bycie świadkiem katastrofy kolejowej. Wiesz, że nie powinieneś patrzeć, ale nie możesz oderwać wzroku. Wyczuwając mój rosnący niepokój i zawstydzenie na ten żywy pokaz porno, Risher położył temu kres. Skończył napój, wstał, podszedł za sofę i wyrzucił lód z kubka na głowę Chucka. Chuck podskoczył, powodując upadek Maggie tyłkiem na podłogę. – Jasna cholera! Co jest z tobą, kurwa, nie tak?! Koleś, całą noc blokujesz mojego fiuta. Wyraz twarzy Rishera przypominał neutralny, ale widziałam gniew w jego oczach. Chwytając ramię Chucka, pociągnął go na drugą stronę pokoju. – Przejdźmy się, kolego. Podeszłam do Maggie i pomogłam jej wstać. – Hollis, musimy porozmawiać.

174

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Okej, możemy to zrobić po wyjściu chłopaków. – O tym musimy porozmawiać. Chwytając mój nadgarstek poprowadziła mnie na korytarz. – Chłopaki nie wychodzą. Zamrugałam kilka razy, nie do końca rozumiejąc, co mówiła. – Co masz na myśli? – Chodzi mi o to, że wzięli pokój na weekend. – Och. – Chuck chce, żebym z nim została. – Och. – Chcę zostać z Chuckiem. Patrzyłam na nią bezmyślnie, gdy pod spodem kipiałam. Myśl o Maggie paradujące po pokoju przed Risherem w jej lichych szortach i topie, w których spała, sprawiła, że widziałam na czerwono. – Hollis Murphy, nie patrz na mnie w ten sposób. Jestem dużą dziewczynką. – Wiem… ja tylko… nie chcę, żeby Risher widział cię… – On mnie nie zobaczy, Hollis. Nasze oczy się spotykają i olśniło mnie, dlaczego Risher nie zobaczy Maggie.

175

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Moje brwi wystrzeliły w górę, usta opadły, a głowa potrząsała. – Nie, nie, nie, nie, nie… – Tak, tak, tak, tak, tak… – Nie, nie, nie… Maggie, nie możesz mi tego zrobić. Chwytając moje ramiona, trzymała mnie stanowczo. – Hollis, nie chcesz trochę czasu z Risherem na osobności? – Mamy czas na osobności. Wiele. – Więc dzisiaj nie będzie żadnej różnicy. – Nigdy nie było łóżka w naszym czasie na osobności. Zmusiła kąciki ust do opadnięcia, zanim uformował się uśmiech. – Daj mi tylko trochę czasu i wrócę do naszego pokoju28. – Ile czasu? – Nie wiem. Kilka godzin. Moje ciało nieco się zrelaksowało. – Okej, mogę to zrobić. Tak myślę. Przyciągając mnie w uścisk, Maggie powiedziała: – Dzięki, Hollis. Jesteś najlepsza. Ledwie słowa opuściły jej usta wystrzeliła przez drzwi, krzycząc: 28 Jasne. Już drugi raz Maggie stawia chłopaka ponad przyjaciółkę. Pewnie Hollis zrobi dobrze taki czas sam na sam, ale dobra przyjaciółka powinna zapytać, poprosić, a nie oznajmiać.

176

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Chuck, idziemy! Oboje przelecieli obok mnie rozmyci, wskoczyli do windy i zniknęli. Możesz to zrobić, Hollis. To Risher. Jest słodki i pełen szacunku. To tylko pokój. Pokój z łóżkiem. Pokój z łóżkiem i gorącym facetem, za którym szalejesz. Przebiegając spoconymi palcami w dół boków sukienki, wypuściłam głęboki, drżący oddech, weszłam do pokoju i zatrzasnęłam drzwi.

177

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 12

WZDRYGNĘŁAM SIĘ, gdy zamknęły się drzwi. Risher stał na środku pokoju. Kurtkę rzucił w nogi łóżka. Miękka, biała koszula była dopasowana na jego ramionach i klatce piersiowej, ale luźniejsza na brzuchu. Rękawy podwinął tuż na bicepsy, więc rozciągały się na mięśniach. Powietrze zrobiło się gorące i duszące. Przysięgłabym, że podczas mojego pobytu na korytarzu, łóżko urosło trzykrotnie od oryginalnego rozmiaru. Zaschło mi w ustach. Zassałam policzki, mając nadzieję, że naleci mi trochę śliny. Odchrząkając, wskazałam przez ramię. – Wrócą za małą chwilę. Przechylił głowę na bok i powiedział z nutką humoru w głosie: – Nie wrócą. – Wrócą – wymamrotałam. Przysunął się do mnie. Krew szumiała mi w uszach i głowie, powodując drganie całego ciała. Obserwowanie idącego Rishera stało się jedną z moich ulubionych rozrywek. Czy podchodził, czy odchodził, oba widoki były spektakularne. Był pewny siebie. Nie arogancki. Ale gdy się przysunął bliżej, wydawał się bardziej zarozumiały w swoim puszeniu się. Mój oddech przyśpieszył, gdy stanęłam oko w oko z jego muskularną klatą. Palcami muskał moje włosy, zakręcając je na końcu. Pochylając się, oparł czoło o moje. Dłonie położyłam płasko na jego brzuchu, a kolana ugięły się pode mną. Ciepły, miętowy oddech muskał moje ustach. Musiał wziąć cukierka tuż

178

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

przed moim powrotem. Byłam tak zatracona w tej chwili, że nie dbałam o to, iż śmierdziałam ketchupem, musztardą i cebulą. Dodatkową cebulą! Rozchyliłam lekko usta, gdy go wdychałam. Pot spływał mi w dół karku. Idealnie, pachnę jak spocony hamburger. – Hollis – wyszeptał Risher, opierając dłonie na moich biodrach. – Tak? – westchnęłam. – Do szaleństwa doprowadza mnie, bycie z tobą na osobności wiedząc, że mamy całą, nieprzerwaną noc. Mocno przełknęłam. – O… ach…t…aaak? – O tak. – Jego głos był głęboki i chrapliwy. – Ale jeśli myślisz, że kupienie mi hamburgera daje automatyczny dostęp do wnętrza moich spodni, jesteś bardziej szalona niż ja. Mocno popchnęłam go w klatę. – Risher! To nie jest zabawne! Potykając się w tył, roześmiał się podwójnie. – Ale wygląd twojej twarzy jest! Podeszłam do stołu, chwyciłam śmieci z kolacji i zaczęłam wpychać je do torby. Risher stanął za mną. 179

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Hollis, nie złość się. Musiałem coś zrobić. Ignorując go, nadal sprzątałam stół. – Kochanie, wyglądałaś na przerażoną. Chciałem cię tylko rozluźnić. Nazwał mnie kochaniem. Przerwałam na sekundę ciesząc się z tego jak mnie nazwał. – Hol…lis? – Obniżył głos na pierwszej sylabie, a podniósł na drugiej. Dreszcze podekscytowania przebiegły przez moje ciało. Zagryzłam dolną wargę, by walczyć z uśmiechem. Kochałam, kiedy Risher mówił moje imię w ten sposób, ale nadal byłam wkurzona na jego żarty. Tak jakby. – Hollis, czy to nasza pierwsza kłótnia? – Uśmiech w jego głosie był oczywisty. Zwężając oczy strzeliłam w niego szybkim spojrzeniem. – Może. – Niesamowite. Prychnęłam. – Miło jest wiedzieć, że kłócenie się ze mną sprawia ci radość. – To nie kłótnia, to godzenie się daje mi całą przyjemność. Myśli o obściskiwaniu się29… to znaczy, godzeniu się z Risherem wirowały w mojej głowie.

29 Można się pomylić :D Make up – godzić się, make out – obściskiwać się, pieścić

180

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Przycisnął klatkę do moich pleców i objął mnie. Palcami otoczył moje nadgarstki, kładąc kres wysiłkom sprzątania. Czubkiem nosa muskał muszelkę mojego ucha i schodził w dół szyi. Moje ręce osłabły upuszczając torbę śmieci. Czułam przesuwanie kołnierzyka marynarki i miękkie usta ślizgające się po ramieniu. Zamarłam. Risher to zauważył. Jego usta, ramiona i ciało uwolniły mnie. – Przepraszam, Hollis. Wiedziałam, że ten dzień nadejdzie. Martwiłam się o to, miałam obsesję i byłam przerażona. Musiałam powiedzieć Risherowi, co mi się przydarzyło. Nie mogłam pozwolić, by myślał, że jego działania były przyczyną mojego niepokoju. Wysiliłam mózg, ale nadal nie miałam pojęcia, co powiedzieć, więc wyrzuciłam z siebie pierwszą rzecz, która wpadła mi do głowy. Odwracając się twarzą do niego, zapytałam: – Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego nakładam tak gruby makijaż? Zawahał się na chwilę, zanim odpowiedział: – Tak. – Więc dlaczego o to nie zapytałeś? Patrząc mi prosto w oczy, powiedział: – Bo to nie jest najważniejsza część ciebie. Tym jednym zdaniem Risher Stevenson całkowicie skradł moje słowa, oddech i serce. Oczy wypełniły mi się łzami, a usta drżały.

181

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Hollis, cokolwiek ukrywa ten makijaż, nigdy nie zakryje tego, jak piękna jesteś. Wiedziałem to od pierwszego razu, gdy spojrzałem ci w oczy i zobaczyłam twoje światło. Głębia dotyku Rishera na moje serce była tak przytłaczająca, że nie mogłam znaleźć słów, które przekazałyby dokładnie, jak się czułam. Postanowiłam pokazać mu to, robiąc coś, na co nie odważyłam się nigdy wcześniej. Weszłam do łazienki, wzięłam kosmetyczkę i wróciłam do niego. Sięgając do kosmetyczki, wyciągnęłam chusteczki, których używałam do zmycia makijażu. Zamknęłam oczy i wzięłam głęboki wdech. Przetarłam chusteczką lewy policzek. Ze łzami przebiegałam po obszarze. Powtórzyłam akcję, kiedy dłoń Rishera dotknęła mojego przedramienia. – Hollis, nie musisz tego robić. Otworzyłam oczy i zobaczyłam wilgotny, zielony wzrok. Załapał to. Wiedział, że całkowicie się na niego otworzyłam. – Wiem, że nie muszę, ale chcę. Pierwsze spojrzenie na siebie po eksplozji było najtrudniejszą rzeczą, jaką w życiu zrobiłam, aż do tej chwili. Wyeksponowanie najbrzydszej części siebie przed tą jedyną, specjalną osobą było jak zeskoczenie z urwiska, nie wiedząc, czy zostaniesz złapana czy opadniesz na dno. Nie miałam wątpliwości, że Risher wierzył w to, co mówił. Był najsłodszym chłopakiem, jakiego kiedykolwiek poznałam. A słodcy chłopcy wkładali szczególny wysiłek w oszczędzeniu przykrości dziewczynie. Jego słowa docierały do mnie, ale po prostu potrzebowałam dowodu, że pochodziły z

182

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

czegoś więcej niż uprzejmości. Nie mogę się w pełni zaangażować, jeśli wszystko nie zostanie ujawnione. Jego wyraz twarzy pozostał spokojny, ale w oczach miał obawę. Był tym tak samo zdenerwowany jak ja. Zawahałam się. Moja odwaga się zachwiała, nie byłam pewna czy chciałam kontynuować. To wszystko stało się zbyt realne. Z kilkoma kolejnymi pociągnięciami mogłam pożegnać się z moją jedyną, specjalną osobą. Nie mogłam winić Rishera, jeśli rzuci się do ucieczki. Było wiele mądrych i zabawnych dziewczyn z gładką, miękką skórą, które nie miały szczęścia posiadać go w swoim życiu. Mógł mieć każdą z nich, jeśli zechciałby. Po prostu nie zdawałam sobie sprawy, aż do tej chwili, jak rozpaczliwie potrzebowałam, aby pragnął właśnie mnie. Wzrok skupił na mojej dłoni, która pocierała lewy policzek, odkrywając więcej prawdziwej mnie. Jego reakcje były niewielkie, prawie niezauważalnie – niespokojne drgnięcie powieki, lekkie zmarszczenie czoła, nagłe, ciche nabranie powietrza. Przebiegłam chusteczką po twarzy. I jeszcze raz. I jeszcze raz. I jeszcze raz. Aż jedyną rzeczą pokrywającą skórę były łzy. Nie mogłam patrzeć w oczy Rishera, więc skupiłam się na jego nosie. Nie wiem, dlaczego wydawał mi się neutralnym, bezpiecznym terytorium. Pokój był cichy i bez ruchu przez, wydawałoby się, godziny, gdy pozostawaliśmy w tej samej pozycji. Kontynuowałam wpatrywanie się w nos Rishera, czekając, aż powie pierwsze słowo, czy zrobi pierwszy ruch. Wtedy to się stało, a cały świat odwrócił się do góry nogami.

183

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Znajomy dotyk jego palców delikatnie przesunął się po bliźnie na moim policzku. Pozostałam zamrożona w miejscu, nie całkiem pewna, czy to było dobre czy złe. Może potrzebował czasu na zbadanie tego, zanim podejmie ostateczną decyzję. Palce skierował do mojej szczęki i pod brodę. Podniosłam wzrok. Nasze spojrzenia się spotkały. Pierwszy raz od wypadku spojrzałam na kogoś bezpośrednio bez makijażu. Poza rodzicami. Poza Maggie. Na nikogo. Obejmując bok mojej twarzy, powiedział: – Spójrz na mnie, patrzącego na ciebie. – Pojawił się jego słodki uśmiech. – Jesteś nawet piękniejsza niż pięć minut temu, pięć godzin temu czy nawet pięć tygodni temu, kiedy po raz pierwszy na ciebie spojrzałem. Tak przyzwyczaiłam się do rezygnowania z moich marzeń, że zatonięcie w jego słowach zajęło mi kilka sekund. Miałam nadzieję i modliłam się, ale nigdy nie wierzyłam, że znajdę kogoś takiego jak Risher. Nie musiał zobaczyć mnie jako piękną, ale to zrobił. Szloch, który bulgotał tuż pod powierzchnią, uwolnił się, tryskając ze mnie falami. Odchylając się w tył, chwyciłam się krawędzi stołu, aby się ustabilizować. Ciepłe usta delikatnie przycisnęły się do mojego lewego policzka, powodując, że ciało zatrzęsło się we wdzięczności i radości. Trzymając moją twarz w dłoniach, Risher powoli całował drogę do kącika ust. Ustami musnął moje i tak samo potraktował drugi kącik. Dłońmi podróżował w dół mojej szyi i wślizgnął się pod kurtkę. Jeans pocierał moją skórę, gdy ześlizgiwała się z ramion. Puszczając krawędź stołu, pozwoliłam mu całkowicie ściągnąć moją kurtkę. Podszedł do mnie bliżej. Nasze czoła połączyły się, gdy przesunął dłońmi w górę po wyeksponowanych ramionach. Nasze oddechy zsynchronizowały się, stały się szybsze i głębsze. Byłam jedną, gigantyczną, drgającą masą. Każdy centymetr mojego ciała płonął. 184

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Minęło tak dużo czasu, odkąd byłam dotykana przez kogoś, kto nie miał na sobie stroju chirurgicznego i lateksowych rękawiczek. Kontakt skóra przy skórze był orzeźwiający. Pochłonęła mnie gęsia skórka. Zacisnęłam w pięść dół jego koszuli. Wykręcałam i szarpałam materiał. Potrzebowałam poczuć go bardziej. Risher musiał czytać mi w myślach. Chwytając mnie w pasie, uniósł na stół. Zrobił krok w tył, posłał seksowny uśmieszek i zdjął koszulę . Kolejny raz ten chłopak skradł mi oddech. Miałam tylko sekundę, żeby obserwować mięśnie i wycięcia na jego torsie. Dłonie Rishera zanurkowały w moich włosach, gdy wargami uderzył w moje. Głębokie warknięcie zadudniło w moich ustach, gdy objęłam nogami jego biodra, pocierając epicki tyłeczek. Nie mogłam zdecydować, co zrobić dłońmi, gdzie dotknąć go najpierw. Było tak wiele opcji. Pomyślałam, że najlepszym sposobem działania będzie rozpoczęcie od środka. Z dłońmi płasko na jego gorącej skórze przebiegłam po brzuchu i w górę do klaty, na kark, aż wreszcie zanurzyłam je w ciemnych włosach. Risher ocierał się o mnie, gdy zacisnęłam wokół niego nogi. Naprawdę zaangażował całe ciało w ten pocałunek. Czułam, że dolna część moich pleców dotknęła twardej powierzchni stołu. W zamroczeniu nie wiedziałam, czy zainicjowałam ruch, czy Risher to zrobił. Chociaż czułam się niewiarygodnie będąc z nim w ten sposób, sprawy posuwały się szybciej, niż mogłam całkowicie ogarnąć. Potrzebowałam czasu na nadążenie. Kiedy znajdował się nade mną w połowie pochylony, niechętnie odciągnęłam swoje usta. – Risher – powiedziałam bez tchu. Zaczerpnął tchu. – Wszystko okej? Nie skrzywdziłem cię, prawda?

185

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Przełknęłam, potrząsając głową. – Nie. Pomyślałam tylko, że powinniśmy zwolnić. Przytakując w zgodzie, powiedział: – Taa, powoli jest dobrze. Usiadłam, a on zszedł ze mnie. Hollis, co do diabła, robisz? Ścisnęło mnie w piersi. Zdałam sobie sprawę, że to może być moja jedyna szansa, by doświadczyć bycia z kimś, a ja to odrzuciłam. Chwytając jego dłoń, przyciągnęłam Rishera z powrotem do mnie. – Przepraszam. Nie musimy zwalniać. Odsuwając włosy z mojej twarzy, powiedział: – Taa, musimy. Nie chciałem, żeby sprawy w ten sposób wymknęły się spod kontroli. Chciałem tylko dotykać cię przez dłuży czas. Ty nadajesz tempo. – Pochylił się, składając delikatny pocałunek na moich ustach. – Podążę za tobą. – Nie jesteś zły? – Tylko o ciebie. – Wyszczerzony uśmiech rozciągnął się na jego twarzy. Eksplodowałam mieszaniną chichotów i łez, gdy ulga zalała moje ciało. Cały ból i zranienie, którego doświadczyłam przez ostatni rok, były tego warte, jeśli to oznaczało umieszczenie mnie w tej chwili, z tym chłopakiem. Zeskoczyłam ze stołu w ramiona Rishera. – Myślę, że zakochuję się w Tobie – wymruczałam w jego szyję.

186

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Cholera! – Hollis… Odsunęłam się, a mój wzrok skupił się na jego klatce. – Słyszałeś to, prawda? – Taa, słyszałem to. Skuliłam się i zamknęłam oczy. – Przepraszam, nie mogę ci tego odpowiedzieć. Serce podskoczyło mi do gardła, a potem opadło na dno piekieł. – Nie myślę, że się w tobie zakochuję. Ja i moje wielkie, głupie, głupie usta. – Wiem, że się w tobie zakochuję – wyszeptał mi w usta. Gwałtownie otworzyłam oczy i zobaczyłam uśmiechającą się twarz. – Jesteś małym, cwanym draniem, Risherze Stevensonie. – Ale mnie kochasz. – Kocham cię. – A ja kocham ciebie. Zasysając dolną wargę, sięgnęłam w górę i uszczypnęłam biceps Rishera. – Ałć! Po co to było? – Chciałam się upewnić, że to ty i to było prawdziwe.

187

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– To wszystko jest prawdziwe, Hollis. Pochylając się, przygryzł moją dolną wargę, zanim przesunął po niej językiem. Otworzyłam usta i pogrążyłam się w pocałunku. Dociskaliśmy się do siebie, a powietrze wokół nas zintensywniało. Jęknęłam, gdy Risher uwolnił mnie i się odsunął. Opierając czoło o moje, sekundę zajęło mu poprawienie się. – Muszę iść wziąć zimny prysznic. Motylki rozproszyły się po moim brzuchu, gdy usłyszałam, jaki miałam na niego wpływ. – Okej. Nasze oczy pozostały przyklejone do siebie, gdy się cofnął. – Zrobię to szybko. Nie mogłam oderwać wzroku, gdy się schylił i zgarnął z podłogi koszulę. Obracając ciało, kontynuowałam gapienie się, kiedy mnie minął po drodze do łazienki. Gęsia skórka pokryła moje ciało. Wiedziałam, że w ciągu kilku sekund po raz pierwszy będę miała pełen widok na nagie plecy Rishera. Bez wątpienia nie zawiedzie mnie. Przecież z przodu był dziełem sztuki. Zaczęłam od dolnej części pleców, wędrując w górę krzywizn. Chciałam obejrzeć go na tyle, ile to możliwe bez przyłapania. Przeszedł przez drzwi w ostre światło i skupiłam wzrok. Zmrużyłam oczy, chcąc wyraźniej widzieć to arcydzieło. Zamiast tego dostałam wyjaśnienie, dlaczego moje blizny nie zszokowały Rishera. Od podstawy szyi w dół między łopatki przebiegała poszarpana linia. Długo wgapiałam się w zamknięte drzwi. Moje emocje

188

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

zmieniły się od złamanego serca do nienawiści do kogoś, kto mu to zrobił. Chciałam tam pobiec i go objąć, ale zostałam. Risher nie naciskał na mnie, żebym opowiedziała swoją historii i miałam zamiar okazać mu ten sam szacunek. Zostaliśmy z Risherem współlokatorami na noc, ponieważ nie mieliśmy żadnej wiadomości od Maggie i Chucka. Gdy kończył prysznic, przebrałam się w parę szortów do spania ze Scooby Doo i granatową koszulkę Uniwersytetu Chambers. Wyszedł z łazienki w czarnych bokserkach, bez koszulki, a ręcznikiem energicznie pocierał mokre włosy. Opierałam się o zagłówek królewskich rozmiarów łóżka i przerzucałam strony starego czasopisma. Udawałam, że nie zauważyłam półnagiego, gorącego kolesia jedynie kilka stóp ode mnie. Rzucając wilgotny ręcznik na komodę, chwycił koszulkę i podszedł. – Ładne szorty – powiedział, naciągając koszulkę w dół klaty. Cholera. – Cóż, nie miałeś ich zobaczyć. Rzucając się na łóżko, skoczył na czworaka ku mnie. – Rot ro30, Kudłaty. Ukryłam śmiech za magazynem, gdy odwrócił moje ciało i potrząsnął nim. – Naprawdę lubisz mnie torturować – zachichotałam. – Naprawdę cię lubię. 30Podobno tak mówił Scooby po ang. Nie mam pojęcia, jak po pl, więc jeśli ktoś ogląda, proszę o pomoc.

189

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Przesunęłam czasopismo na klatkę piersiową. Podniosłam rękę, odsunęłam wilgotne włosy z jego czoła i przebiegłam palcami po zaroście na jego szczęce. Patrząc w te ciepłe oczy, tak mocno chciałam zapytać go o bliznę. Ale powstrzymałam się. Każdy musiał opowiedzieć swoją historię, kiedy był gotowy. Wiedziałam to lepiej niż ktokolwiek. Wiedziałam też, że będę tutaj, kiedy Risher poczuje się gotowy, by opowiedzieć. Złożyłam delikatny pocałunek na jego ustach i wyszeptałam: – Dziękuję. – Za co? – Za poświęcenie czasu, żeby mnie poznać. – Najlepszy czas w moim życiu. – W moim też. Nasze usta połączyły się, najpierw delikatnie i powoli, ale pocałunek szybko zmienił się w głęboki i gorący. Tym razem Risher odsunął się pierwszy. – Jeśli zamierzamy robić to dłużej, będę potrzebował kolejnego prysznica. Zsunął się na środek gigantycznego łóżka i położył na boku twarzą do mnie, gdy wyłączyłam światło. Pełzając ku niemu, napotkałam jedną z długich poduszek. – Myślę, że dobrym pomysłem jest utrzymanie tego między nami. –Przez ciemność przebił się jego głęboki głos.

190

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Naprawdę? – Próbowałam, ale nie mogłam powstrzymać bólu w głosie. – Hollis, jestem dziarskim, osiemnastoletnim, amerykańskim kolesiem w hotelowym pokoju ze swoją piękną dziewczyną, która wierzga w gorących szortach ze Scoobym. Człowiek ma tylko tyle samokontroli. Zaufaj mi, poduszka jest potrzebna. Energia elektryczna przebiegająca przez moje ciało, mogła zasilić całą zachodnią półkulę. Ułożyłam się na boku i objęłam poduszkową ścianę. Zaczynając od ramienia, dłoń Rishera wędrowała w dół mojej ręki. Leżąc w ciemności z chłopakiem swoich marzeń postanowiłam, że nadszedł czas na opowiedzenie mojej historii. – Mogę ci coś powiedzieć, albo może jesteś zbyt zmęczony? – Zawsze jestem za opowiadaniami na dobranoc. – Splótł palce z moimi. – Dawno, dawno temu była dziewczyna… Nazwę ją Hollis. – To gorące imię. Ścisnęłam jego dłoń, dając znać, jak bardzo doceniam próbę rozluźnienia mnie. – Rok temu, miała jedne okropne wakacje…

191

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 13

RISHER TRZYMAŁ MNIE ZA RĘKĘ i słuchał uważnie, gdy opowiadałam o tej nocy nad jeziorem, o tym co się stało z Johnem i jak to na zawsze zmieniło moje życie. Gdy przeżywałam te straszliwe wydarzenia, ani razu nie odwrócił wzroku od mojego, ani nie próbował komentować. Po prostu pozwalał mi mówić. Przyszło mi do głowy, że Risher i Benton byli jedynymi ludźmi, którzy pozwalali mi wyrazić swój ból i obawy. Żaden z nich nie próbował naprawić nienaprawialnego. Rodzice i Maggie kochali mnie i chcieli dobrze, ale nie byli zainteresowani mrocznymi myślami. Kiedy to wszystko przygnębiało mnie i frustrowało, szybko zmieniali temat, przechodząc do tego, co uważali za pozytywne. Rozumiałam ich argumenty. Byli naocznymi świadkami fizycznego jak również emocjonalnego bólu, który wycierpiałam. Ich celem było oszczędzenie mi dalszego zranienia. Ale za każdym razem, kiedy próbowali rzucić słońce na sprawy, wychodziło to lekceważąco. Jakbym musiała powstrzymywać przeszłość. Trójka najważniejszych ludzi w moim życiu nigdy nie zrozumiała, że przeszłość gapiła się na mnie każdego dnia i nie odpuszczała. Otwarcie się przed Risherem odczuwałam naturalnie i komfortowo. Kiedy wypowiedziałam pierwsze zdanie, wiedziałam, że mogę powiedzieć mu wszystko bez obaw o osądzanie. Gdy skończyłam monolog, Risher usunął poduszkę spomiędzy nas i wciągnął mnie w ramiona, gdzie pozostałam na resztę nocy.

192

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Otworzyłam oczy i zobaczyłam przeszywające zielone spojrzenie. Risher leżał na boku, głowę opierając na dłoni, gdy uśmieszek grał na jego wyrzeźbionej twarzy. Niezły sposób na rozpoczęcie dnia. – Dobry. – Ziewnęłam. Ledwie otworzyłam usta, chwyciłam za krawędź prześcieradła i szybko naciągnęłam je w górę. Migawki ostatniej nocy klikały w mojej głowie. Hamburgery. Risher całujący mnie. Ketchup. Risher dotykający mnie. Musztarda. Risher mówiący, że mnie kocha. Dodatkowa cebula. Dodatkowa cebula! Naga klata Rishera. Dodając martwą kreaturę, która wpełzła w moje usta w ciągu nocy, będziesz miała zadatki na jakiś toksyczny poranny oddech. – Jesteś urocza, kiedy się wstydzisz. – Pocałował czubek mojego nosa, zanim wyskoczył z łóżka. – Mam tylko twoje dobro na uwadze. 193

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Wciągając jeansy, powiedział: – Dzięki za troskę, kochanie. Podniosłam wyżej prześcieradło, zakrywając wielki uśmiech, który pojawił się na mojej twarzy. Gdy Risher się odwrócił, mój uśmiech opadł. Wspomnienie o jego bliźnie uderzyło mnie z główki. Buzowała we mnie potrzeba objęcia go i zapytania o detale. Zacisnęłam prześcieradło w pięści, zagryzłam dolną wargę i trzymałam usta zamknięte. Poczekałabym na jego opowieść wieczność, jeśli tego będzie potrzebował, bo ta blizna nie była najważniejszą częścią niego. – Pomyślałem, że pójdę po jakieś śniadanie dla nas, czy raczej wolisz wyjść? Boże, mógł być bardziej słodki czy troskliwy? Nie, odpowiedź brzmi nie. Spoglądając na zegarek na szafce nocnej, zastanawiałam się, czy dwoje seks ptaszków już wstało. Śniadanie w łóżku z Risherem brzmiało idealnie. Jednak czułam, jakbym musiała sprawdzić, co z Maggie. Niepewna dlaczego. Przecież to ona mnie opuściła. Nie miało znaczenia, że noc zmieniła się w najlepszą w moim życiu. Nie wiedziała tego, gdy mnie opuszczała. Byłam w połowie podejmowania decyzji, gdy drzwi otworzyły się zamaszyście i wpadła Maggie. – Jęk Dobry31! Siadając, krzyknęłam przez prześcieradło. – Co jest z tobą wpadającą do pokoi? 31 Hehe i nie wiem, jak przetłumaczyć, żeby dobrze brzmiało. Maggie zamiast good morning powiedziała good moaning. Znowu można się pomylić ;)

194

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Maggie odwróciła wzrok ode mnie do wkładającego buty Rishera. – Dzięki temu widzę wszystkie interesujące rzeczy. Przechyliłam głowę i spojrzałam na nią. Klaszcząc w dłonie zarządziła: – Ruszmy się. Czas na śniadanie. Chuck i ja zapracowaliśmy na potężny apetyt. – Gdzie kochaś? – zapytał Risher. Maggie podeszła do szafy i chwyciła torbę. – Wskoczył pod prysznic i dokładnie to też zamierzam zrobić. – Świetna sprawa. – Risher spojrzał na mnie. – Też umieram z głodu. Pójdę pośpieszyć Chucka. Pochylając się pocałował mnie w czoło, nos, a potem wyrwał prześcieradło, dając mi szybkiego buziaka w usta. – Nawet dodatkowa cebula nie może mnie zatrzymać. – Mrugnął. Oddałam się mojej ulubionej rozrywce, gdy chwycił kurtkę i wyszedł przez drzwi. Maggie uniosła brew. – Co? – zapytałam. – Dlaczego Risher jest taki głodny? – Jest dorastającym chłopcem. – A czy on rósssł ostatniej nocy?

195

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Maggie! Wskazując na mnie, sapnęła: – Nie masz makijażu. A co dzieje się pod prześcieradłem? Odrzuciłam przykrycie i wysunęłam się z łóżka, odsłaniając seksowny strój. – Szczęśliwa? – Naprawdę, Hollis? Jesteś w pokoju hotelowym sama z gorącym facetem i wkładasz szorty Scooby`iego? A może to kręci Rishera? Bo Chuck nalegał, żebyśmy zamówili Małą syrenkę. A kiedy stała się magiczna chwila, chciał, abym nazywała go Królem Trytonem. Zamrugałam kilka razy, niepewna, jak odpowiedzieć. Kierując się do łazienki, powiedziałam: – Muszę się przygotować. – Wiesz, co mam na myśli, prawda? Kiedy nakręcił moją muszelkę. – Proszę, przestań gadać. – Czekaj! Co stało się między tobą i słodkim tyłeczkiem ostatniej nocy? – Chłopaki czekają… – Masz zamiar zostawić mnie w zawieszeniu? –…i umierają z głodu – powiedziałam przez ramię tuż przed zamknięciem drzwi.

196

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Godzinę później nasza czwórka pożerała stosy naleśników, jajek i bekonu w IHOP. Risher był taki słodki. Za każdym razem, kiedy miałam mało soku pomarańczowego, wskazywał na kelnerkę po kolejną szklankę, upewniając się, że cały czas byłam przyzwoicie dosokowana. Chuck ciągle ładował jedzenie do ust, podczas gdy Maggie miała na mnie oko. Podnosząc plasterek bekonu, zapytała: – Hej, Hollis, czy kiedykolwiek mówiłaś Pannie Osobowości, co zrobił ci jej chłopak? Efekt domina był w pełnym rozkwicie, gdy wzrok Rishera szarpnął się ku mnie, a mój wystrzelił do Maggie. – O co chodzi? – zapytał Risher. Posłałam Maggie śmiertelne spojrzenie, gdy telepatycznie mówiłam, żeby się zamknęła. – O nic – pisnęłam. – Hej, chodźmy na film po śniadaniu. – Filmy nie zaczynają się tak wcześnie – Chuck wymamrotał z ustami pełnymi naleśników. Obracając całe ciało ku mnie, Risher przesunął ramię na oparcie boksu. – Czy ktoś cię niepokoił? – Wpadł na nią chłopak Abigail – gderała Maggie.

197

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nie wiedziałam, co się działo z moją najlepszą przyjaciółką. Zazwyczaj byłyśmy zgodne, potrzebowałyśmy jedynie spojrzenia, by się komunikować. Jedna noc z Królem Trytonem i BFF ESP32 zmieniła się na MIA. Rozszerzając oczy zintensyfikowałam spojrzenie. Maggie naśladowała spojrzenie. Kątem oka widziałam zaciśniętą szczękę, pulsujące żyły na szyi i gapiące się zielone oczy. – Czy to prawda, Hollis? – Nie…ee. – Mój głos był taki wysoki, że byłam pewna, iż psy po drugiej stronie świata wyły. – Skopał ją ze schodów w waszym akademiku33. – Usta Maggie robiły się większe i większe z każdym słowem. Oddech Rishera pogłębił się. Moje uszy wypełniło skrzypienie skóry, gdy jego palce zagłębiły się w oparciu boksu. Supeł za supłem formował się na moim żołądku. Musiałam zmienić temat. – A może wszyscy pójdziemy na zakupy? – Do diabła nie! – Chuck działał mi na nerwy. Druga ręka Rishera wylądowała na moim udzie.

32 BFF nie trzeba chyba tłumaczyć, ESP to skrót od postrzegania pozazmysłowego, a MIA to prawdopodobnie zaginiona w akcji. Czyli zdanie bez tych skrótów mogłoby brzmieć jakoś tak: najlepsza przyjaciółka na zawsze porozumiewająca się szóstym zmysłem zmieniła się w zaginioną w akcji. 33 Czy tylko mnie ta dziewczyna działa na nerwy?? Wkurzyła mnie, jak zostawiła przyjaciółkę, bo chciała sobie pobzykać. Tak, wyszło to Hollis na dobre, ale kurde, mogło być inaczej. A teraz nie przymknie jadaczki!!! Jeszcze tego brakuje, żeby Risher wpieprzył Bentonowi. / Nie nie tylko Tobie. (Aga)

198

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Hollis, spójrz na mnie. – Zrobiłam to, co powiedział. – Jeśli jakiś dupek cię skrzywdził, muszę wiedzieć. Kładąc dłoń na jego, wyjaśniłam: – Nikt mnie nie skrzywdził. Obiecuję. Śpieszył się i nie patrzył, gdzie szedł. Posyłam mu lekki uśmiech z nadzieją , że uspokoi go wspomnienie o naszym pierwszym spotkaniu. Risher odwzajemnił uśmiech, bez wątpienia myślał o dniu, kiedy na niego wpadłam. – Jest ci winien przeprosiny i mam zamiar upewnić się, że je dostaniesz. – Nie! Odwracając uwagę na drugą stronę stołu, Risher zapytał: – Jak ma na imię ten koleś? – To naprawdę nie jest konieczne – prosiłam. – Hollis, czy nie mówiłaś, że był na jednych z twoich zajęć? –ponownie zaoferowała Maggie. Supły w moim żołądku zacisnęły się mocniej. Wiedziałam, że trzymając usta zamknięte, technicznie kłamałam. Ale kłamanie przez pominięcie zawsze odbierałam jako kruczki w książce z zasadami. Kruczek czy nie, czułam się winna, nie mówiąc Risherowi o Bentonie, ale nie mogłam. – Które zajęcia, Hollis?

199

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Na początku nie odpowiedziałam Risherowi. Czułam jakbym przez wieczność torturowała swój mózg po kolejny kruczek do przeskoczenia, ale nic nie przychodziło. Wreszcie wyszeptałam: – Algebra. – Hollis powiedziała mi, że siedzi z tyłu sali i nosi bluzę. Maggie zmieniła się w Wiki–pieprzoną–pedię. Naleśnik, którego jadłam utkwił mi między gardłem a klatką piersiową. Potrzebowałam trochę powietrza i walnięcia Maggie. – Muszę iść do łazienki – ogłosiłam. Risher wysunął się z boksu, aby pozwolić mi wyjść. Przysuwając się do krawędzi powiedziałam: – Maggie, nie musisz iść? – Nie, wszystko okej. – Naprawdę? Miałaś wcześniej problemy. Sapnęła: – Problemy? Jakie problemy? – Bie… gunkowego typu. Maggie odwróciła głowę i posłała mi diabelskie spojrzenie. Śmiejąc się, Risher spojrzał na Chucka.

200

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Więc plotki są prawdziwe. Dziewczyny naprawdę chorują na brzuch po jednej nocy z tobą. Bez zawahania czy przegapienia kęsa jajka, Chuck podniósł rękę i pokazał Risherowi środkowy palec. Maggie popchnęła Chucka, aż wysunął się z boksu. Podążyła za mną w ciszy. W łazience otworzyłam każde drzwi, upewniając się, że byłyśmy same, zanim się na nią rzuciłam. Warknęłam: – Co ty, kurwa, robisz? Zrobiła krok w tył. – Jaki jest twój problem? – Dlaczego wyciągnęłaś Bentona przed Risherem? – Ma na imię Benton? To gorące. Cholera. Wyrzuciłam ręce w górę i prychnęłam: – Jesteś niewiarygodna. – Co było takie złe w tym, co zrobiłam? Zadałam pytanie przed twoim chłopakiem. Który, swoją drogą, jest gotowy skopać komuś dupę w obronie twojego honoru. – Nie chcę, żeby kopał jakiekolwiek tyłki.

201

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Masz coś do tego kolesia? – Co? – Tego Bentona. Masz coś do niego? Jak o tym pomyślę, wczoraj bardzo się śpieszyłaś, żeby zabrać mnie z pokoju. – Poznałaś Rishera, prawda? Ten absolutnie idealny–w–każdy–sposób facet siedzi naprzeciwko ludzkiego kubła, z którym spałaś ostatniej nocy. – Taa, poznałam Pana Idealnego. I dla twojej informacji, Chuck ma czterech starszych braci. Jeśli nie jadłby szybko, kiedy dorastał, nie jadłby wcale. Mówię tylko, że wydajesz się być bardzo opiekuńcza w stosunku do Bentona. Musiałam powiedzieć coś, co mogłoby ją zamknąć. – Słuchaj, to nie o Bentona się martwię, a o Abigail. Jej rodzice nienawidzą myśli o facecie. Jeśli dowiedzą się, co ona robi, zabiorą ją ze szkoły. Przytrzymałam spojrzenie Maggie, próbując rozszyfrować, czy kupiła moją półprawdę. – Jak pechowi kochankowie. – Maggie była beznadziejną romantyczką. – Cholera, co oni mają przeciwko niemu? Wzruszając ramionami, wyjaśniłam: – Wiem tylko, że nie sądzą, żeby był odpowiedni… pasujący do ich córki. – Jak współcześni Romeo i Julia. – Można tak powiedzieć.

202

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Całkowicie rozumiem. Zatrzymam ten sekret dla siebie – powiedziała, kiwając głową. – Taa, sekret. – Cóż, musisz to tylko wyjaśnić swojemu jaskiniowcowi i wszystko będzie dobrze. – Zrobię to… tylko nie teraz. Później kiedy będziemy sami, wyjaśnię sprawy. Więc co z tymi zakupami? Podeszła do lustra i obejrzała się. – Tym razem się nie da, dziewczynko. Muszę wracać do domu. – Myślałam, że zostaniesz do jutra? Przebiegając palcami po włosach, powiedziała: – Taki był oryginalny plan, ale dostałam kilka… złych ocen. Rodzice pozwolili mi przyjechać na koncert, bo miałam już bilety i wiedzieli, że to było dla ciebie. Ale musiałam obiecać, że wrócę dzisiaj i pouczę się. Więc chłopaki odwiozą cię na kampus. – Teraz jestem smutna. Myślałam, że będziemy miały więcej czasu razem. Podeszła do mnie. – Pfff, nie jesteś tym załamana. Myślałaś tylko, że będziesz miała kolejną noc w hotelowym pokoju ze słodkim tyłeczkiem. Co dokładnie zaszło tam ostatniej nocy? Chwytając ją za ramiona, odwróciłam i pchnęłam w stronę drzwi. 203

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Szkoda, że musisz jechać. Miałam ci opowiedzieć wszystkie sprośne detale. Kiedy wróciłyśmy z Maggie do stołu, Risher ponownie próbował poruszyć temat Bentona. Powstrzymałam jego wysiłki, obiecując, że porozmawiamy później. Najpierw powinnam omówić to z Bentonem. Musiał mnie uwolnić od obietnicy, przynajmniej w odniesieniu do Rishera. Maggie i Chuckowi pożegnanie się zajęło kolejne pół godziny. Ukryliśmy się z Risherem w jego samochodzie, kiedy ta dwójka zamgliła okna w limonkowo–zielonym Beetle Maggie. Droga powrotna na kampus była stosunkowo cicha, poza głośnym chrapaniem Chucka z tylnego siedzenia. Risher trzymał mnie za dłoń większość czasu, puszczający tylko, gdy używał obu rąk do skręcania. Spędziłam czas na patrzeniu na niego i przez okno. W sobotnie południe kampus był dość opustoszały. Studenci albo jechali do domu, robili pranie, albo odsypiali pijaństwo poprzedniej nocy. Gdy Chuck chwiejnie powlókł się po schodach, Risher odprowadził mnie do pokoju. W jednej dłoni trzymał moją torbę, a drugą rękę. – Spędziłem niesamowicie czas ostatniej nocy, Hollis. – Ja też. Koncert był niesamowity. – Nie mówię o koncercie. Moje policzki płonęły. – Ostatnia noc znaczyła dla mnie wszystko. – Dziękuję za zaufanie mi ze swoją historią.

204

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zaufaj mi ze swoją, Risher. Podniosłam rękę, obejmując jego silną szczękę. – Przepraszam za wcześniej, ale nie pozwolę nikomu cię skrzywdzić, czy okazać braku szacunku, Hollis. – Odwrócił głowę, składając pocałunek na środku mojej dłoni. – Nigdy nie miałam nikogo gotowego walczyć o mój honor. To dość niesamowite. – Ciężko mi w to uwierzyć. Jesteś warta walki. Wszystko w Risherze przytłaczało mnie. Bycie z nim odczuwałam jak sen, z którego nigdy nie chciałam się budzić. Znikąd zaczęły wypływać łzy. Wycierając oczy, powiedziałam: – Boże, sorry. Jestem taką dziewczyną. Palce Rishera objęły mój nadgarstek. Gdy opuścił ręce, pochylił się. Ledwie dotykając moich warg swoimi, wyszeptał: – To jedna z moich ulubionych rzeczy w tobie. Moja dziewczyno. Opierając mnie o drzwi, Risher lekko skubnął moje wargi, zanim je chwycił, a jego język spotkał mój. Byłam na skraju całkowitego zapomnienia, gdy usłyszałam: – Obrzydliwe! – Głos Leah ciął jak brzytwa. Próbowałam się odsunąć, chcąc zniknąć w swoim pokoju, ale Risher mnie nie puścił. Pogłębił pocałunek i nie odpuścił, aż trzasnęły drzwi na końcu korytarza. 205

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Oderwał się, ale utrzymywał kontakt wzrokowy. – Hollis, nie. Jesteś piękna wewnątrz i na zewnątrz. Jesteś moją dziewczyną i kocham cię. Nikt nigdy ci tego nie zabierze. Tłumiąc szloch, powiedziałam: – Nie mogę uwierzyć, że jesteś w moim życiu. – Nie uszczypniesz mnie ponownie, prawda? – Nie – zachichotałam. – Tak lepiej. – Kocham cię, Risher. Jego wzrok powędrował do moich ust i wrócił do oczu. – Co powiesz na kolację dziś wieczorem? Pokiwałam głową i uśmiechnęłam się. – A może ten film, na który próbowałaś nas zabrać o 9 rano? Nadal przytakiwałam i uśmiechałam się. Zrobił kilka kroków w tył. – Myślę, że jest późny pokaz Małej Syrenki. Moja szczęka opadła do podłogi. – Chuck jest dziwakiem dzielącym się detalami swojego życia. – Posłał mi wielki uśmiech, mrugnął i odwrócił się. Jak zwykle pochłaniałam gorąco.

206

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Hollis, podziwiasz mój umysł? – Może. Jego ręce wystrzeliły w powietrze w zwycięstwie. Zanim odszedł, swoim krokom dodał dodatkowe puszenie się. Podniosłam torbę i weszłam do pustego pokoju. Mimo że ostatnia noc była wyjątkowa, nie spałam zbyt wiele. Chciałam pozostać rozbudzona i gotowa na dzisiejszą randkę, więc zdecydowałam, że drzemka była najważniejsza. Rozpakowałam jeansy i kilka koszulek z długim rękawem, które wzięłam. Po wrzuceniu bluzek do szuflady komody, odwróciłam się, zatrzymując w pół kroku. Laptop Bentona stał otwarty na biurku. Musiał wyjść na minutę, bo nigdy go nie zostawiał pod swoją nieobecność. A z tego co widziałam na ekranie, rozumiałam dlaczego.

207

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 14

– B.R.Z.Y.D.A.L! – Jesteś obrzydliwy. – Pedzio. – Założę

się, że twoi rodzicie chcieliby, abyś urodził się martwy.–

Nienawidzę cię. – Ułom. – Powinieneś się zabić. – Obrzydliwe. – Świat byłby lepszym miejscem bez ciebie. – Jesteś do niczego. Czym jesteś w każdym razie? Nienawiść spływała po facebooku Bentona jak ulewny sztorm. Przewijając w dół, zauważyłam kilka przyjaznych postów, ale większość była takimi samymi negatywnymi śmieciami. Nadal nie mogłam uwierzyć, że to działo się na poziomie uczelni. Daty pokazywały, że to trwało już od pierwszego tygodnia zajęć. Przejrzałam jeszcze kilka postów, żeby zobaczyć, czy rozpoznałam jakieś nazwiska. Nie powinnam kontynuować, bo następna rzecz, która przebiegła po ekranie, spowodowała u mnie mdłości. Mem pokazywał oszołomionego Bentona, oczywiście został zrobiony podczas zajęć, z dorobioną w photoshopie bronią wskazującą na jego głowę i

208

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

podpisem – Poszukiwany: Martwy dziwak. Nagroda: Wdzięczność całej ludzkości. Został dodany przez Shaffera. – Co ty, kurwa, robisz!? Odwróciłam się i zobaczyłam Bentona stojącego kilka stóp dalej z pięścią zaciśniętą na torbie jedzenia na wynos. Ciało miał napięte, a twarz zalał każdy odcień czerwonego, jaki można sobie wyobrazić. Byłam tak skupiona na zdjęciu, że nie słyszałam, jak wszedł do pokoju. Podszedł do mnie, rzucił torbę na biurko i zatrzasnął laptopa. – Przepraszam. Nie wściubiałam nosa… Jego wzrok przyszpilił mnie w miejscu. – Naprawdę? Bo wyglądało jakbyś dokładnie to robiła. Prostując ramiona, nie ustąpiłam. – Szłam do swojej komody, a laptop był otwarty. – Więc twoim interesem było przeczytanie wszystkiego na laptopie, który znalazł się w twoim polu widzenia? – Jezu Chryste, Benton! Naprawdę jesteś na mnie wkurzony? – Dlaczego tu jesteś? Powiedziałaś, że nie wrócisz do jutra. – Maggie musiała wrócić do domu wcześniej. Dlaczego nie powiedziałeś mi o…? – Nie powiedziałem ci o czym, Hollis?

209

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zachowywał się jak tego dnia, gdy jedliśmy obiad. Nie ruszaj się, nie mów i udawaj, że to nie istnieje. – Musimy porozmawiać. – Nie, nie musimy – powiedział stanowczo. Wskazałam na laptopa. – Benton, nie możesz tego ignorować. Chwytając torbę jedzenia, nagle się odwrócił i podszedł do łóżka. – Czego ignorować? Podążyłam za nim. – Żartujesz sobie ze mnie? Siedział ze skrzyżowanymi nogami i wyciągnął pudełeczka z czymś, co wyglądało na chińszczyznę. Nigdy nie skwitował żadnej z moich uwag. Kładąc ręce na biodrach, powiedziałam sarkastycznie: – Więc tak masz zamiar to udźwignąć… przez kompletne ignorowanie tego? Jego wzrok zatrzymał się na moim, gdy wgryzł się w sajgonkę. – Musisz to zgłosić, Benton. – Nie muszę nic robić. – W jego niebieskich oczach była stalowa determinacja. Odrywając spojrzenie usiadłam na swoim łóżku. Potrzebowałam bardziej skutecznego podejścia, aby pozbyć się braku jego trzeźwego myślenia. 210

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Utrzymałam mój ton spokojny i stonowany. – Dlaczego jesteś na facebooku? Niezbyt dobry sposób na nierzucanie się w oczy. Skończył przeżuwać i otarł usta serwetką. – To sposób na kontaktowanie się z innymi osobami transseksualnymi. – Co z tym kościołem, do którego chodzisz? To znaczy czy nie powodem, dla którego tam chodzisz, jest wielu… ludzi takich jak ty? Benton zauważył mój nieporadny dobór słów i się skulił. – Chodzę do kościoła, aby zyskać siłę, nakierowanie i oddać wdzięczność Bogu, otoczony przez ludzi, którzy mnie nie osądzają. To nie jest klub towarzyski. – Miałam tylko na myśli, jeśli potrzebowałbyś porozmawiać z ludźmi twojego rodzaju. – Dlaczego nie możesz wymówić tego słowa, Hollis? – Mogę powiedzieć to słowo. Mówiłam je już wcześniej. – Więc je powiedz. – To głupie i całkowicie poza tematem. Nie chciałam powiedzieć tego słowa, bo zaraz potem życzyłabym sobie, by nie był transseksualny. Chciałam, żeby jego mózg zsynchronizował się z obecnym stanem fizycznym, takim jakim się urodził. Nie chciałam, żeby ludzie mu grozili. Nie chciałam okłamywać Rishera. Chciałam z powrotem dziewczęcą, cichą, nieskomplikowaną Abigail. 211

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Kierując uwagę z powrotem na główny temat, powiedziałam: – Te posty… czy wszystkie są od studentów, którzy tu chodzą? – Większość – odpowiedział, nie popychając mnie dłużej do powiedzenia transseksualny. – Za nimi wszystkimi stoi Shaffer? Benton tylko spojrzał na mnie z rozdrażnieniem na twarzy. Musiałam nieco zwolnić przesłuchanie. Przez następną minutę skupiałam się na piłowaniu paznokci, zanim podjęłam kolejną próbę. – Jak się o tobie dowiedział? – Nie jestem pewien, czy wie, że jestem transem. Może po prostu myśli, że jestem gejem albo lesbijką. – Może powinieneś na chwilę to wszystko przerwać. Rzucił w moją stronę spojrzenie. – Słucham? – Może musisz zatrzymać tę sprawę z Bentonem, aż skończysz studia. Potem możesz zamieszkać w jakiejś społeczności, gdzie ludzie będą w porządku z… – Nie byłam do końca pewna, jak skończyć zdanie. – Z dziwakami takimi jak ja? – warknął. – Nie. Nie to miałam na myśli.

212

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Nie mogę uwierzyć, że właśnie to do mnie powiedziałaś. – Widziałam ból w jego oczach. – Benton, są ludzie, którzy życzą ci śmierci. – To są tylko słowa umieszczone na ekranie przez bandę tchórzy. – Co jeśli słowa obrócą się w działania? – Poradzę sobie z tym. Utrzymywanie sekretu Bentona było stresujące, gdy myślałam, że był bezpieczny i niewidoczny. Ale okoliczności zmieniła wiedza, że inni odkryli jego istnienie. – Muszę powiedzieć Risherowi. – Nie! – Nie wygada nikomu. – Dlaczego to robisz? Myślałem, że byłaś moją przyjaciółką. – Wzrok Bentona dźgał mnie prosto w serce. – Jestem, ale nakładasz na mnie zbyt dużą presję. – Och, przepraszam. Nie miałem pojęcia, jak wyczerpujące dla ciebie jest trzymanie zamkniętej buzi. – To nie w porządku. – Więc chcesz powiedzieć Risherowi, bo…?

213

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Ty… my potrzebujemy całego wsparcia, jakie ewentualnie możemy dostać. Poza tym Risher znaczy dla mnie wiele i okłamując go, nie czuję się w porządku. – Oto jest. – Co? – Prawdziwy powód, dlaczego chcesz się wygadać. To nie ma nic wspólnego ze wspieraniem mnie. – Przestań wszystko przekręcać. – Wiem tylko, że najpierw mi złożyłaś obietnicę. Risher przychodzi z uśmiechem i mrugnięciem, a ty jesteś gotowa rzucić mnie wilkom na pożarcie. – Jesteś psychiczny? Benton, Risherowi można ufać. – Jak możesz być tego pewna? – W jego tonie była ostrość. – Bo widział prawdziwą mnie i nie odwracał wzroku. – Dla ciebie to wszystko działa, prawda Hollis? Twój wymarzony, idealny, wyłowiony koleś jest jednym z najbardziej pożądanych facetów na kampusie. Czy wspominałem, że mam z nim inne zajęcia? Literaturę angielską. Dziewczyny zawsze rzucają się na tego chłopaka. Benton próbował podsycać wątpliwości, jakie miałam odnośnie Rishera i odniósł sukces. – I co robi? – zapytałam. – Uśmiecha się i pochłania uwagę. Czy kiedykolwiek pytałaś, dlaczego wybrał ciebie? 214

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nie odpowiedziałam. Po prostu się gapiłam, desperacko próbując trzymać się w kupie. – Nie pytałaś, bo dziewięćdziesiąt dziewięć koma dziewięć procenta ciebie może mu ufać, ale ta jedna dziesiąta procenta jest jak petarda w twarz. Niespodziewany wypadek, który nadszedł znikąd i cię oślepił. Nie mogłam uwierzyć w głębię okrucieństwa Bentona. Nie miałam zamiaru dać mu satysfakcji zobaczenia efektu jego słów. Zeszłam z łóżka i skierowałam się do drzwi. Chwyciłam klamkę, a wzrok utrzymywałam skoncentrowany przed sobą. – Nie sądzę, żebyś musiał męczyć się przyjmowaniem zastrzyków hormonalnych czy przemianą. Już jesteś kompletnym fiutem. Szarpnięciem otworzyłam drzwi i wyszłam z pokoju, trzaskając nimi za sobą. Nigdy w całym swoim życiu nie byłam taka zraniona i wściekła. Nie znał Rishera i nie miał prawa oskarżać. Nieważne, jak zraniony został przez moją sugestię. Benton był tak przyzwyczajony, że ludzie walczyli przeciwko niemu, że nie był w stanie rozpoznać prawdziwego przyjaciela. Ale to nie usprawiedliwiało jego złośliwości w stosunku do mnie. Musiałam zobaczyć Rishera, poczuć jego ramiona wokół mnie, spojrzeć mu w oczy i usunąć tę jedną dziesiątą procenta. Zrobiłam tylko kilka kroków korytarzem, kiedy się pojawiła. Leah podeszła do mnie z zadzierającym nosa uśmiechem na twarzy. – Czy są chwile, gdy nie znajdujesz się na tym korytarzu? – Sarkazm wylewał się z każdego mojego słowa.

215

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Jesteśmy w gównianym nastroju. A ja miałam właśnie cię przeprosić. – Naprawdę? – Słuchaj, przepraszam za wcześniej i za wszystkie inne razy. Dzisiaj stawało się coraz dziwniejsze. Nie znałam długo tej dziewczyny, ale Leah i bycie szczerą, wydawało mi się dwoma przeciwnymi polarami. Nie miałam wiele odpowiedzi poza tymi ogólnego typu. – Dziękuję. – To znaczy wiedziałam, że musi być na to jakieś wyjaśnienie. Nie miałam pojęcia, że pomagałaś Risherowi. Moja twarz wykrzywiła się w zdezorientowaniu. Leah kontynuowała: – Z tą inicjacją bractwa. Od chłopaków wymagają wyjścia z brzydką dziewczyną na określoną ilość czasu. Mają na to nazwę. – Podniosła wzrok, jakby odpowiedź była wypisana w powietrzu. – Psia Randka. To jest to. W każdym razie, to naprawdę wielkie z twojej strony pomagać mu w ten sposób. – Skąd to wiesz? – Risher mi powiedział. – Uśmiecha się i pochłania uwagę. Nie wierzyłam jej. Nie powinnam jej wierzyć. Patrząc jej prosto w oczy, zapytałam: – Dlaczego musisz być taka wredna, Leah? Nigdy nic ci nie zrobiłam.

216

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Nie jestem wredna. Tylko przeprosiłam i komplementowałam za bycie przyjaciółką Rishera. Zakładając ramiona, prychnęła i odeszła. Zostałam powalona tym, jak najlepszy weekend mojego życia szybko zmienił się w jeden z najgorszych. W niecałe dziesięć minut dwoje ludzi spowodowało, że zwątpiłam i poczułam się niepewnie. Było tak wiele uczuć w jego pocałunku, ochach, dotyku. – Ta jedna dziesiąta procenta jest jak petarda w twarz. Risher był dobrą osobą, słodką, szczerą i chciał być ze mną. Kiedy starłam ostatniej nocy makijaż, jego wzrok został skupiony na mnie. Nie wzdrygnął się. Moje blizny nie przeszkadzały mu. Zrozumiał, bo miał własne. Nie jest okrutny. Nie chciał mnie wykorzystać. W głowie mi wirowało od prób zrównoważenia słów Bentona i Leah. Gdy weszłam na trzecie piętro, zauważyłam kierującego się ku mnie Chucka. – Hej Chuck, czy Risher jest w pokoju? – Taa, ale jego tata tam jest. – Nigdy nie wspomniał, że jego tata przyjeżdża z wizytą. – To jedna z jego niesławnych niespodzianek – Chuck powiedział przewracając oczami. – Nie rozumiem tego.

217

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Pan Stevenson jest sławnym bankierem. Robi wiele interesów w Charlotte. Zawsze odbywa podróż w ten sposób. Lubi niespodziewanie się zatrzymać i sprawdzić Rishera. – Myślę, że to miło. – Powiedz to Risherowi. Pomyślałem, że to dobry czas, żeby zdobyć coś do jedzenia. Nagle melodyjny ton „Baby Got Back” Sir Mix–A–Lot rozbrzmiał z telefonu Chucka. Ogromny uśmiech rozprzestrzenił się na jego twarzy, gdy zobaczył, kto dzwonił. – Hej, kochanie. Nic, tylko gadam z Hollis. Zwężam na niego oczy, udając obrażoną. Posłał mi zakłopotane spojrzenie. – Maggie mówi hej. – Hej, Maggie. Chuck z powrotem odwrócił uwagę do telefonu. – Tęsknię za tobą bardziej. – Przerwa. – Nie, ja. – Przerwa. – Ja. Nie będąc w nastroju na więcej gry, kto za kim bardziej tęsknił, lekko pomachałam Chuckowi i odeszłam. Jego rozmowa odbijała się echem w pustym korytarzu. – Wiesz za czym jeszcze tęsknię? Za tą słodką, małą cip… I był w drzwiach wychodzących na klatkę schodową.

218

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Dzięki Bogu. Przyszło mi do głowy, że nigdy nie byłam w pokoju Rishera. Zawsze odprowadzał mnie do drzwi, a potem podziwiałam najlepszy widok, gdy odchodził. Myślałam o porzuceniu misji i poczekaniu do wieczora na rozmowę z nim. Przecież nie chciałam zakłócać wizyty jego taty. A jeśli to była prawda i byłam dla niego środkiem do celu, nie powinnam mieć przynajmniej prawa do określenia, kiedy moje serce się roztrzaskało? Gdy starałam się rozjaśnić umysł, moje stopy nadal przesuwały mnie bliżej do jego pokoju. Zanim się zorientowałam stałam na zewnątrz uchylonych drzwi. Głosy pochodzące ze środka były ostre. – Tato, możesz przejść do sedna? Mam plany na wieczór. – Przepraszam, że moja wizyta jest taką niedogodnością. Któregoś dnia rozmawiałem z Edem Sawyerem. Wiesz, że jego syn Jack chodzi tutaj? – Taa. – Jack właściwie rozmawia ze swoim ojcem regularnie. Jedyną odpowiedzią było głębokie westchnienie. – Ed zapytał Jacka o niektórych z jego przyjaciół i wyszło twoje imię. Jack powiedział, że spędzasz cały swój wolny czas z jakąś dziewczyną. – Taa – Ton Rishera był bezbarwny. – Powiedział też, że była… inna. Brak odpowiedzi.

219

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Jack powiedział ojcu, że wasza dwójka nie umawia się już z jej powodu. Ona sprawia, że on czuje się niekomfortowo. Brak odpowiedzi. – Powiedział, że Chuck też czuje się przy niej niekomfortowo, ale stara się mijać to dla ciebie. Nie trzeba dodawać, że byłem ciekawy i zatroskany, więc wszedłem na twoją stronę facebooka. Widziałem kilka jej zdjęć. Nastąpiła długa przerwa, zanim pan Stevenson kontynuował. – Słuchaj, nie ma taktownego sposobu na powiedzenie tego, synu. Usłyszałam kolejne głębokie westchnienie. – Jeśli chcesz kariery w bankowości, musisz zmobilizować swoje starania. Znajdziesz się w wielu sytuacjach, w których będziesz musiał zabawiać wpływowych biznesmenów i ich żony. Ludzie cię lubią, ufają ci, czują się przy tobie komfortowo. Dziewczyna, narzeczona, żona to wymagane kryterium. To nie brzmi, jakby ta dziewczyna pasowała. Teraz, nie wiem, czy sprawy między wami są poważne, bo lubisz trzymać tajemnice. Wiem, że ona już wyalienowała cię od przyjaciół. – Skończyłeś? – Risher wreszcie odpowiedział werbalnie. – Tak, jeśli mnie usłyszałeś. – Słyszałem cię. – Dobrze. Byłam zdrętwiała wewnątrz i na zewnątrz. Jedna dziesiąta procenta urosła do dwóch, potem trzech, skoczyła do sześciu, potem do dziesięciu.

220

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Dźwięk kroków wyrwał mnie z paraliżu. Instynkt wziął górę, doprowadził do odwrócenia się i spieprzania korytarzem i przez drzwi. Nie mogłam powstrzymać rozpędu. Przeleciałam przez parking do samochodu. Wsuwając dłoń w kieszeń, chwyciłam kluczyki, otworzyłam drzwi i wskoczyłam na miejsce kierowcy. W pośpiechu ruszyłam z parkingu bez pojęcia, gdzie się kierowałam. Nie chciałam już czuć. Skupiłam się na prowadzeniu – liniach na drodze, sygnalizacjach świetlnych, znakach drogowych. Na wszystkim, co wypierało uczucie. Nie wiem, jak długo jechałam, zanim skończyłam nad Jeziorem Chambers. Minutę po zaparkowaniu auta, łzy i szlochy pochłonęły mnie. Gdy patrzyłam na jezioro, słowa sączyły się z powrotem do moich myśli. Potem zdałam sobie sprawę, że nie byłam zraniona przez cokolwiek, co Benton, Leah czy pan Stevenson powiedzieli. Słowa, które łamały moje serce i ducha były tymi, które nigdy nie wyszły z ust Rishera.

221

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 15

RISHER: MOŻE odbiorę cię o szóstej? Ja: Trochę źle się czuję. Przełożymy? Risher: Wszystko okej? Wcześniej wydawałaś się w porządku. Ja: Zgaduję, że zjadłam złego naleśnika. Risher: Przyjdę o ciebie zadbać. Ja: Nie. Idę do łóżka i prześpię to. Pogadamy później.

Rzuciłam telefon ekranem w dół na fotel pasażera. Słońce przebijało się między płaczącymi wierzbami otaczającymi jezioro. Moje myśli dryfowały szukając jakiejkolwiek wskazówki, by udowodnić bez wątpliwości, że Risher był facetem, którym chciałam, żeby był. Przyszło mi do głowy, że poza Chuckiem nie poznałam żadnego z jego przyjaciół. Chociaż nie trzymał nas w tajemnicy. Wychodziliśmy publicznie, trzymał mnie za rękę, całował, przypadkowo wysyłał mi słodkie smsy. A nasza pierwsza randka była czymś wartym zapamiętania. Nie poświęcało się tak wiele myśli i czasu w zaplanowanie czegoś specjalnego dla osoby, którą się wykorzystywało. Wiedziałam, że Risher zadeklarował przystąpienie do bractwa, ale nie mówił o tym zbyt często. W rzeczywistości ilekroć poruszałam ten temat, szybko go zmieniał. Nigdy nie pomyślałam, że to dziwne. Jakaś ilość tajemniczości otaczająca życie w bractwie. Zdałam sobie też sprawę, że Benton został zraniony tym, co powiedziałam, ale gdzieś głęboko ciężko było mi uwierzyć, że 222

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

powiedział to wszystko złośliwie. Wiedział, co czułam do Rishera. Zdecydowanie był świadkiem czegoś na tych innych zajęciach. Niezależnie czy to wzajemny flirt między Risherem a innymi dziewczynami, albo mylnie interpretowane uprzejme uśmiechy, to było do przemyślenia. I jeszcze Leah. Suka, więc wszystko, co wyszło z jej ust budziło wątpliwości. Była też dziewczyną, z którą Risher bawił się i śmiał na imprezie. Mogłam wyjaśnić każdy zarzut, każde złośliwe słowo od wrednej dziewczyny, każdą zmianę tematu. Nawet mogłam logicznie pojąć, dlaczego Risher nie bronił mnie przed swoim ojcem. Wydawali się zdystansowani i brzmieli, jakby się nawet nie lubili. Ale logika była bezużyteczna, kiedy chodziło o uczucia, zwłaszcza te wiążące się z sercem. Nie mogłam wytrząsnąć zranienia i rozczarowania, gdy stojąc pod drzwiami Rishera, słuchałam jego ciszy. Myśli rozwalały mój mózg w papkę. Byłam fizycznie i emocjonalnie wyczerpana. Odchylając głowę w tył, zamknęłam opuchnięte oczy i mentalnie się zgasiłam. Nagle obudził mnie dzwonek telefonu. Kilka sekund zajęło opadnięcie sennej mgły i zorientowanie się, gdzie, do diabła, byłam. Musiałam wyłączyć się na jakiś czas, bo było kompletnie ciemno i kilka samochodów dołączyło do mojego nad jeziorem. Więcej niż prawdopodobne, że pary kończyły swoje nocne randki sesjami obściskiwania się. Co kazało mi myśleć o opuszczonej randce. Co kazało mi myśleć o Risherze. Co kazało mi myśleć o tym, jak kochałam i byłam uzależniona od sposobu, w jaki sprawiał, że się czułam, aż do kilku godzin temu. W mgnieniu oka wszystkie wydarzenia dnia zatopiły mnie z powrotem. Sięgnęłam po telefon i wyłączyłam dzwonek. W tej chwili nie byłam w stanie uformować myśli czy słów. Zerkając na ekran widziałam ciąg smsów i

223

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

nieodebranych połączeń od Rishera, Maggie i jedno nagranie na poczcie od mamy. Pustka tęsknoty za kimś osiedliła się w dole mojego brzucha i zakopała się głęboko we mnie. Wiedziałam, że zachowywałam się jak dziecko, ale w tej chwili naprawdę chciałam moją mamę. Nie żeby wypłakać się na jej ramieniu, czy porozmawiać o czymś konkretnym. Chciałam tylko usłyszeć pocieszający głos. Chciałam wtulić się w jej ramiona i mieć jej przekonanie, że wszystko da się naprawić. Kliknęłam i odsłuchałam jej wiadomość. Hej, skarbie, sprawdzam tylko, jak się masz. Mam nadzieję, że miałaś świetny weekend. Zadzwoń, gdy znajdziesz okazję. Kocham cię. Kiedy myślałam, że nie została mi żadna łza, jedna spłynęła w dół policzka. Chciałam tylko wczołgać się do łóżka i zniknąć w ciemności. Odwróciłam telefon ekranem w dół, nie chcąc zobaczyć nowych wiadomości. Potem odpaliłam samochód i wróciłam na kampus. Parkując zobaczyłam Leah wiszącą na jakimś kolesiu, gdy zataczali się do akademika. Wzięłam głęboki wdech i przytrzymałam go, pokrzepiając się na wypadek, gdyby facetem okazał się Risher. Nie był. Czekałam, upewniając się, że droga była wolna. Potem pobiegłam sprintem do pokoju. Westchnęłam z ulgą, gdy weszłam i znalazłam miejsce puste. W tej chwili Benton znajdował się na mojej liście do unikania. Zmyłam makijaż, szybko przebrałam się w szorty do spania i chwyciłam koszulkę, którą miałam na sobie ostatniej nocy. Gdy prześlizgiwałam ją przez głowę, w twarz uderzył mnie zapach Rishera. Miałam ją ściągać, kiedy usłyszałam poruszanie klamki. Wskoczyłam do łóżka, naciągając kołdrę na głowę.

224

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Drzwi się zamknęły, rozbrzmiały stłumione kroki, otwieranie oraz zamykanie szuflad i wreszcie skrzypienie materaca Bentona. – Wróciła marnotrawna współlokatorka – powiedział. – Oczywiście, że wróciłam. To mój pokój. – Gdzie byłaś? – Spałam. – Prześcieradło się nadmuchało, gdy podkreśliłam literę P. – Nie brzmisz, jakbyś spała. – W dupie mam to, jak brzmię, to robiłam. – Moje słowa były szybkie i agresywne. – Szukałem cię. – Cóż, znalazłeś mnie, Sherlocku. – Naprawdę mi przykro za wcześniej. – Zostaw mnie w spokoju. – Nie powinienem mówić tych wszystkich gówien. Byłem wściekły i zraniony. – Jakiej części zostaw mnie w spokoju nie rozumiesz? – Kiedy zasugerowałaś, żeby powstrzymać się z tą sprawą Bentona… to było jak cios w brzuch. Jakby oddalała się jedyna osoba, która myślałem rozumie to… rozumie mnie. – Przeraża mnie zastraszanie, Benton. Myślę, że będzie bezpieczniej, jeśli się wstrzymasz. To nie znaczy, że przestałam cię rozumieć czy wspierać.

225

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Nie jestem zbyt dobry w tej rzeczy z przyjaźnią. – Bez jaj. Uciekł mu lekki śmiech. Przez długi czas pokój pozostał cichy. Myślałam, że rozmowa się skończyła, aż powietrze wypełniło głębokie westchnienie Bentona. – Hollis, jesteś najlepszą osobą, jaką kiedykolwiek miałem w swoim życiu. Zanim się poznaliśmy, wiedziałem, że byłem samotny. Jednak nie wiedziałem jak samotny, dopóki wybiegłaś stąd. Wtedy pomyślałem, że straciłem najlepszą przyjaciółkę. – Nigdy nie stracisz mojej przyjaźni. – Mój głos załamał się na tych słowach. – Cóż, teraz to wiem. Odetchnęłam, powodując falowanie przykrycia. Odchrząkając, Benton ogłosił: – Risher przyszedł tu wcześniej. Zsunęłam prześcieradło, celując w niego zwężonym spojrzeniem. – Widziałeś go? Rozmawiałeś z nim? – Nie. – Skąd wiesz, że to on? Skinął brodą ku mojej komodzie. – Kiedy wyszedłem cię szukać, znalazłem je pod drzwiami. 226

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Usiadłam na widok zielonej wazy pełnej białych stokrotek z bilecikiem. Były piękne, słodkie i totalnie w stylu Rishera, w którym się zakochałam. – Hmm… jest bilecik. – Pokazał Benton. – Widzę. – Gapiłam się na bilecik. – Naprawdę flirtuje z innymi dziewczynami? Zawahał się. – Były uśmiechy w tę i z powrotem, ale chłopak uśmiecha się dużo, Hollis. Moje gardło ścisnęło się, a mała siła, która mi pozostała, odpłynęła z mojego ciała. – Przeczytasz bilecik? Opadłam w tył, naciągając na głowę prześcieradło. – Nie. Jedną z rzeczy, którą najbardziej lubiłam w Bentonie było to, że wiedział, kiedy odpuścić temat. Byłam zmęczona głową pełną podejrzeń i sercem, które bolało z każdym uderzeniem. Poszukałam rozproszenia i komfortu w jednej rzeczy, która mnie nigdy nie zawiodła… w liczbach. Położyłam się pod kołdrą i recytowałam

w

głowie

pierwszą

dziesiątkę

najfajniejszych

matematycznych.

1. Równanie Schrödingera [(–ħ/2m)Δ^2Ψ+VΨ=iħ(δΨ/δt)]

227

równań

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

2. Równanie Maxwella [Δ.D=ρ,Δ.B=0, ΔxE=–δB/δt, ΔxH=J+δD/δt] 3. Równoważność masy i energii Einstaina [E=mc^2]

Zastanawiałam się, jaki kolor oczu miał Einstain? Brązowe, myślę, że były brązowe. Kiedy światło uderzało w oczy Rishera w pewien sposób, wyglądały na brązowe… złote tak naprawdę. Jakby miał maleńkie plamki złota w zielonych oczach. Nagle potrząsnęłam głową.

4. Ogólna teoria względności [Gμν=8πG(Tμν+ρΛgμν)] 5. Prawo grawitacji [F=G(m1m2/d^2)] 6. Równanie falowe[δ^2u/δt^2=c^2(δ^2u/δx^2)]

Fale… falujące… potargane, miękkie, ciemne włosy, które czułam niesamowicie, gdy zatapiałam w nich palce. Nagle poczułam się, jakbym została uwięziona w szklarni. Wymachując nogami, skopałam kołdrę i wyskoczyłam z łóżka. Poczułam na sobie oczy Bentona, gdy otworzyłam okno. – Dlaczego tu jest tak gorąco? – Ach… termostat pokazuje tylko dwadzieścia stopni – powiedział z wahaniem.

228

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Wróciłam z powrotem do łóżka i opadłam na nie. – Taa… cóż, musiał się zepsuć, bo cholernie tu gorąco.

7. Transformacja Fouriera [f(ζ)=ʃf(x)e^(–2πixζ)δx] 8. Tożsamość Eulera [e^iπ=–1] 9. Równanie Bernoulliego [P1+½ρ(v1)^2+ρgh1=P2+½ρ(v2)^2+ρgh2] 10. Funkcja zeta Riemanna[ζ(s)=Π((p^s)/((p^s)–1))] Funkcja Zeta. Funkcja Zeta. Leah aplikowała do Zeta. Bractwa. Imprezy. Leah trzymająca dłoń Rishera. Leah z piękną skórą. Otrzęsiny. Psia Randka.

Wzdychając głośno, rzuciłam się na brzuch i zakopałam twarz w poduszkę. Większość niedzieli spędziłam w łóżku na przemian udając, że spałam i bezmyślnie oglądając filmy. Wreszcie przeczytałam smsy Rishera. Wszystkie 229

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

mówiły, że za mną tęsknił i miał nadzieję, iż czułam się lepiej. Wysłałam mu krótką odpowiedź, dziękując za kwiaty i mówiąc, że nadal nie czułam się dobrze na wizytę. Zajęłam się również Maggie, mówiąc, że miałam wirusa i resztę weekendu spędziłam w łóżku. Benton większość dnia był w bibliotece, dając mi trochę czasu w samotności. A wieczorem w drodze powrotnej z kościoła odebrał dla nas pizzę, chociaż mój apetyt wczoraj zniknął. Przewracałam się z boku na bok drugą noc z rzędu, nie mogąc znaleźć wygodnej pozycji, zaznać snu i wyrzucić Rishera z głowy na dłuższy okres czasu. Jak tylko padłam z wyczerpania, przez moje ciało przebiegło drżenie. – Hollis. – Głos Bentona unosił się nade mną, gdy potrząsał moim ramieniem. Strząsnęłam jego rękę i przewróciłam się na bok, twarzą do ściany. – Zostaw mnie w spokoju. – Musisz wstać. – Nie idę dzisiaj na zajęcia – wymruczałam. – Musisz iść, mamy egzamin. Kurwa mać. Leżałam tam przez kilka minut, próbując wymyślić wiarygodne usprawiedliwienie dla profesora z powodem mojej nieobecności, które nie wymagało zwolnienia od lekarza. Byłam dobrą studentką. Nigdy nie sprawiałam żadnych problemów. Oczywiście nie miałby nic przeciwko poprawce mojego egzaminu. – Hollis, spóźnisz się. 230

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Poprawię egzamin. – Wilson nie robi egzaminów poprawkowych. Odwróciłam się, znajdując Bentona siedzącego na łóżku i wiążącego buty. – Żartujesz sobie ze mnie? – Nie. Nawet nie wierzy w nie. Więc nie pokazujesz się, dostajesz zero. – Nawet się nie uczyłam – mruknęłam. – Możesz zaliczyć ten egzamin z zamkniętymi oczami. – Czuję się tak, że to naprawdę bardzo możliwe. Niechętnie zwlekłam się z łóżka i poczłapałam do łazienki, chwytając kosmetyczkę. Miałam wystarczająco dużo czasu na mikro–prysznic, co generalnie oznaczało wejście pod wodę, obrócenie się raz i wyjście. Odepchnęłam weekendowe wydarzenia – i fakt, że zobaczę Rishera w klasie – z dala od mojego umysłu i skupiłam się na przygotowaniach. Przybory do makijażu ustawiłam w linii na blacie. Podnosząc podkład do pokrycia lewego policzka, zaczęłam transformację. Pac. Pac. Pac. Wcieranie.

231

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Powtórzyłam proces na brodzie, nosie, czole, prawym policzku i w dół szyi. Patrząc w lustro, zauważyłam widoczną nierówność. Nałożyłam zbyt wiele po lewej stronie twarzy i prawy policzek był pokryty plamami. Pac. Pac. Pac. Wcieranie. Zaskoczyło mnie głośne pukanie do drzwi. – Hollis, wychodzę. Masz zamiar iść na zajęcia? – Będę tak szybko jak mogę. Mam problem z makijażem. – Nie przejmuj się tym dzisiaj. To wydało mi się tak obcym pomysłem. Poza lekarzami tylko pięć osób widziało mnie bez makijażu. Nigdy nawet nie rozważałam publicznego wyjścia bez niego. Już i tak dostawałam sporo spojrzeń, gdy go nakładałam. – N–nie mogę – wyjąkałam. – Tak, możesz. Tylko nie chcesz –powiedział Benton, a drzwi zatrzasnęły się na jego wyjście. Pac. Wcieranie. Pac.

232

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nie wiedziałam czy to z powodu zmęczenia, ale nie mogłam uzyskać dobrze wyglądającego makijażu. Starłam pierwszy i spróbowałam ponownie z podobnym skutkiem. Potrzebowałam więcej czasu na naprawienie tego. Moje mięśnie napięły się, gdy podejmowałam trzecią próbę uzyskania naturalnego wyglądu. Łzy frustracji paliły moje oczy. Oddech przyśpieszył. Czułam walenie pulsu. Robiło mi się gorąco w małej łazience, co sprawiało, że podkład był zbyt miękki i śliski. Jedynym sposobem dostania się punktualnie na zajęcia było zapomnienie dzisiaj o makijażu. Ale nie mogłam tego zrobić. Nie mogłam wyjść nago. Nienawidziłam

swojej

skóry.

Nienawidziłam

swoich

blizn.

Nienawidziłam, że czułam się zobowiązana do pokrywania twarzy tym gównem każdego dnia. Chciałam być w stanie wyskoczyć z łóżka, zarzucić na siebie jakiekolwiek ubrania, nałożyć trochę błyszczyku na usta i być gotową do wyjścia. Chciałam znowu wkładać ładne sukienki bez rękawów i stroje kąpielowe. Chciałam, by Risher powiedział swojemu tacie, że byłam najpiękniejszą dziewczyną, jaką kiedykolwiek widział. Ze łzami spływającymi po twarzy podniosłam słoiczek z podkładem i rzuciłam nim w lustro. – Kuuurwa! Rozległo się ciche pukanie do drzwi. Najpierw myślałam, że się przesłyszałam, ale potem się powtórzyło. – Hollis, wszystko okej? Zdusiłam szloch na dźwięk jego głosu. – W porządku. Odejdź, Risher. 233

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Dlaczego płaczesz? – Jak się tu dostałeś? – Drzwi były otwarte. A niech to, Benton. – Hollis, proszę wpuść mnie. – Po prostu idź. Przegapisz egzamin. – Nie odejdę dopóki nie otworzysz drzwi i nie zobaczę na własne oczy, że z tobą okej. Wiedząc, że miał na myśli to, co powiedział, otarłam łzy z twarzy i otworzyłam drzwi. – Proszę, widzisz mnie. Zrobił krok w przód z rozłożonymi ramionami. Zamarłam. Zatrzymał się. – Co się dzieje? Nie ma to, jak być wepchniętym prosto w ogień. – Dlaczego chcesz ze mną być? Zmieszanie zalało jego twarz. – Nie rozumiem. – To proste pytanie. – Bo czuję się połączony z tobą.

234

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Mógłbyś mieć każdą dziewczynę, jaką zechcesz. – Chcę ciebie. – Na wymaganą w otrzęsinach psią randkę? Cała krew odpłynęła z jego twarzy. – Gdzie o tym słyszałaś? – Leah – wyszeptałam. – Hollis… Sposób, w jaki powiedział moje imię, spowodował drżenie moich wnętrzności. – To prawda… bractwo, do którego chcesz się dostać, robi to. Jego zmieszanie zastąpił wstyd. – Tak. Drżenie rozprzestrzeniło się do moich rąk i brody. – W–w–więc t–to… tym t–to było? – Mój głos nie mógł wytrzymać tych słów. – Boże, nie! Jak mogłaś pomyśleć, że zrobiłbym ci to? – Jego głos był silniejszy, z nutką defensywy. – I nie powiedziałeś nic swojemu tacie. – O czym ty mówisz?

235

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Wpadłam do twojego pokoju w sobotnie popołudnie i podsłuchałam, co powiedział. Że nie jestem dla ciebie odpowiednia. – Ten człowiek jest dupkiem. – Ale ty nic nie powiedziałeś. – Hollis, nie rozumiem cię. – Nie powiedziałeś mu, że się mylił. To bolało bardziej niż cokolwiek, co on powiedział. – Chcesz wiedzieć, dlaczego nic nie powiedziałem? Bo jeśli wiedziałby, co do ciebie czuję, zrobiłby wszystko, co w jego mocy żeby nas zniszczyć… zniszczyć ciebie. – Dlaczego? Cofając się, szarpnięciem przeciągnął koszulkę przez głowę, odwrócił się i ujawnił pokryte bliznami plecy. Z bliska były bardziej widoczne, postrzępione i dłuższe. Przez kilka sekund pozostał w tej pozycji, dając mi możliwość dobrego przyjrzenia się. Wyciągnęłam rękę, żeby go dotknąć, kiedy nagle odwrócił się twarzą do mnie. – To mój ojciec, Hollis. On jest potworem. – Risher…. – Muszę być uczciwy, tego dnia nie ja byłem jego celem. Celował w moją mamę. Ja tylko stanąłem mu na drodze, próbując chronić ją przed ciężką lampą, którą chciał rozbić o jej głowę. Ostre krawędzie trafiły mnie tuż poniżej szyi. I poczciwy staruszek nie mógł pozwolić, żeby dobre trafienie się zmarnowało,

236

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

więc dodał trochę ekstra nacisku i pociągnął po moich plecach. Nie jest wystarczająco dobrą osobą, żeby wiedzieć o tobie, nie mówiąc o poznaniu cię. – Risher, przepraszam. Nie wiedziałam. Ciężko mi pojąć, dlaczego ktoś, kto wygląda jak ty, miałby chcieć kogoś, kto wygląda jak ja. – Jak na dziewczynę, która wie, jak bardzo boli bycie ocenianą na podstawie wyglądu, nie wydajesz się mieć problemu z ocenianiem. Pytanie nie brzmi, dlaczego chcę być z tobą. Pytanie brzmi, dlaczego ty wierzysz w słowa zazdrosnej, sukowatej dziewczyny i szumowiny będącej marną wymówką człowieka, zamiast faceta, który powiedział ci i pokazał, jak bardzo cię kocha? Gdy padały jego słowa, nasze spojrzenia pozostały przyklejone do siebie. – Daj mi znać, kiedy będziesz miała odpowiedź, Hollis. – Zrobił krok w tył, naciągając koszulę w dół klatki. – A przy okazji, w sekundzie, w której dowiedziałem się o psiej randce wycofałem swoje nazwisko z listy aplikujących. Jego piękne zielone oczy pochłaniał ból. Zabijała mnie wiedza, że byłam tego przyczyną. Bez kolejnego słowa, odwrócił się i wyszedł. Wzdrygnęłam się na trzaśnięcie drzwi. Po raz pierwszy widok odchodzącego Rishera był najbrzydszą rzeczą, jaką kiedykolwiek widziałam.

237

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 16

IM DŁUŻEJ TAM STAŁAM, tym mniejsza się czułam. Byłam bezbronna. Risher trafił celnie. Bez wątpliwości wiedziałam, że go kochałam. Ale blizny wciąż szeptały mi do ucha. Dawały mi znać, że zawsze będą blokować każdego przed poznaniem prawdziwej mnie. Kiedy Risher przedarł się przez blokadę, ona pchnęła i wygrała. Karmione słowami innych szepty robiły się jedynie głośniejsze i silniejsze. Od

samego

początku

błędnie

zaszufladkowałam

Rishera

jako

nieosiągalnego, gorącego faceta, który był zainteresowany tylko zdobyciem odpowiednika gorącej dziewczyny. Chociaż kochałam każde mrugnięcie, uśmiech, pocałunek i miłe zachowanie, zawsze podświadomie czułam, że był albo szalony albo coś kombinował. W rzeczywistości, jedyną rzeczą, którą Risher kombinował było kochanie mnie. Jakoś musiałam udowodnić, że wierzyłam w niego… w nas. Miałam małe okienko możliwości, zanim jego gniew zmieni się w rozczarowanie. Wiedziałam, że go stracę, kiedy to się stanie. Gniew w końcu opadnie, ale rozczarowanie osobą, szczególnie tą, która trzyma twoje serce, utrzymuje się na zawsze. Biorąc drżący wdech, zamknęłam oczy i przypomniałam sobie słowa, które dawały siłę Bentonowi.

Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bo Ja jestem twoim prawdziwym Bogiem.

238

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Ja cię pokrzepię i wspomogę; wesprę cię prawicą Mojej sprawiedliwości.

Jeśli pośpieszyłabym się, nadal mogłabym zdążyć na zajęcia. Sam pomysł publicznego wyjścia bez makijażu powodował mdłości. Chciałam katapultować się pod kołdrę i ukryć. Koncentrując się na zadaniu przede mną, zrobiłam to krok po kroku. Krok Pierwszy: Poszłam do łazienki i wyczyściłam twarz. Krok Drugi: Wyciągnęłam parę jeansów, białą koszulkę z długim rękawem i wsunęłam niebieskie adidasy. Krok Trzeci: Uczesałam włosy, strategicznie zakładając pasma na lewy policzek. Krok Czwarty: Pożyczyłam jedną z czapeczek Bentona i naciągnęłam nisko na twarz. Krok Piąty: Zarzuciłam plecak na ramię, chwyciłam klucze, nasunęłam okulary przeciwsłoneczne i skierowałam się w stronę drzwi. Krok Szósty… Krok Szósty… Krok Szósty… Mocno ściskając pasek plecaka, z wahaniem wpatrywałam się w drzwi. Moje zakończenia nerwowe wibrowały, powodując mrowienie i ciepło wypełzające na moją skórę. Słaby dźwięk bicia serca dochodził do moich uszu. Tlen utkwił w moich płucach.

239

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bo Ja jestem twoim prawdziwym Bogiem. Ja cię pokrzepię i wspomogę; wesprę cię prawicą Mojej sprawiedliwości.

Wypuszczając serię krótkich oddechów, spokojnie recytowałam wersy, aż poczułam efekt tych słów. Z każdym powtórzeniem wibracje się tłumiły, bicie serca uspokajało, a tlen stale płynął. Krok Szósty: Otworzyłam drzwi i odważnie wyszłam. Czułam się, jakby całą drogę na zajęcia podążał za mną reflektor. Na szczęście spóźnienie działało na moją korzyść, bo nie wchodziłam w kontakt z wieloma osobami. Profesor Wilson był w trakcie zamykania drzwi, kiedy do nich pędziłam. Strzelił we mnie pytającym spojrzeniem, gdy prześlizgnęłam się obok niego do sali. Utrzymując spokój, zauważyłam wolne biurko z tyłu i podbiegłam do niego. Gdy profesor przeszedł do instrukcji do egzaminu, magnetyczna siła przyciągnęła mój wzrok do Rishera, siedzącego na swoim zwykłym miejscu. Ściągnęłam okulary, by uzyskać jaśniejszy widok. Jego ramiona opadły, a głowa pochylała się w dół. Między długopisem w jego dłoni, a prawą nogą pod stołem odbywała się rywalizacja stukania. Słowa profesora rozmywały się, gdy wszystkie zmysły skupiłam na Risherze. Może to była złudna nadzieja, ale przysięgłabym, że gdy przechylił głowę widziałam, próbujące mnie dojrzeć przeszywające zielone oko. Nagle egzamin wystrzelił znad ramienia dziewczyny

240

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

przede mną i wyrwał mnie z Risherowego otumanienia. Chwyciłam papier i zabrałam się do pracy. Przeleciałam przez pierwszą część egzaminu. Gdy pracowałam psychicznie nad równaniem w części drugiej, kilka rzędów dalej zauważyłam Bentona. Dzisiaj nie miał na sobie zwykłej czarnej bluzy. Zamiast tego zdecydował się na wielką, biało–czerwoną kraciastą koszulę, standardowe jeansy i tenisówki, i czarną czapeczkę z daszkiem. Zaginał róg kartki. Policzki miał zarumienione i wciąż przygryzał dolną wargę. Nie mogłam rozgryźć, dlaczego był taki zdenerwowany. Benton nie był matematycznym geniuszem, ale z tych zajęć zazwyczaj miał B. Wzrokiem przemknął od egzaminu do profesora Wilsona z przodu klasy, a potem przez kilka rzędów. Przesunęłam się na swoim miejscu i zobaczyłam powód jego niepokoju. Shaffer znajdował się plecami do mnie, więc nie byłam w stanie zobaczyć wyrazu jego twarzy, jedynie reakcję Bentona. Wcześniej widziałam strach w oczach Bentona i słyszałam ból w jego głosie. Jednak zawsze z jego ciała promieniowało poczucie spokoju… aż do dzisiaj. Nie wiedziałam, co się stało, ale byłam pewna, że Shaffer się do tego przyczynił. Krew mi zawrzała. Wiedziałam, że ten zadowolony z siebie sukinsyn myślał, że bez konsekwencji mógł robić lub mówić, co tylko chciał. Kończąc egzamin przed czasem wstrzymałam się, aby upewnić się, że wszystko okej z Bentonem. Widziałam, że Risher pakował plecak i zabrał egzamin do profesora. Odwrócił się w drzwiach i spojrzał dokładnie na mnie. Jego obojętny wyraz twarzy i przygaszone oczy były jak dźgnięcie w serce. Wzrokiem próbowałam przekazać swoje przeprosimy, ale wyszedł bez znaku.

241

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Kątem oka złapałam, idącego na przód klasy Bentona z Shafferem niedaleko w tyle. Szybko chwyciłam swoje rzeczy i wstałam. Puściłam przed sobą kilka osób, aby mniej oczywiste było, że podążałam za nimi. Ponieważ wielu studentów skończyło, obszar wokół biurka profesora był zatłoczony. Wyciągając szyję zobaczyłam, że Benton i jego cień opuszczali zajęcia. Przepchnęłam się przez ciała, aż wreszcie dotarłam do drzwi. W chwili, w której weszłam na korytarz, napotkałam parę zielonych oczu. Risher opierał się o ścianę naprzeciwko sali. – Cześć – powiedziałam nieśmiało. – Cześć. Nasze spojrzenia połączyły się na kilka sekund, odrywając tylko, gdy studenci przechodzili między nami. Skorzystałam z okazji, żeby sprawdzić lokalizację Bentona. Kiedy się odwróciłam, Risher stał przede mną. Znajdował się tylko kilkanaście centymetrów ode mnie, ale czułam jakby dzieliło nas osiemset kilometrów. – Możemy porozmawiać? – Chciałabym – westchnęłam. Rzuciłam szybkie spojrzenie w dół korytarza. Benton i Shaffer byli coraz bliżej skręcenia za róg. – Hollis, nienawidzę sposobu, w jaki zostawiliśmy sprawy. – Ja też.

242

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Skradłam kolejne spojrzenie. Tym razem chwilę zajęło mi znalezienie dwóch chłopaków w tłumie. – Nie mam następnych zajęć do… Automatycznie przesunęłam spojrzenie ponownie w kierunku Bentona, wiedząc, że miał zniknąć mi z oczu. Risher prychnął. – Sorry, że zatrzymuję cię od ważniejszych ludzi. Odwracając uwagę z powrotem do niego, powiedziałam: – Nie, nie o to chodzi. To tylko… teraz muszę iść. Po raz kolejny spowodowałam, że jego oczy wypełniły się złością i bólem. Gdy odwrócił się do odejścia, chwyciłam go za nadgarstek. – Risher, poczekaj… – Do zobaczenia, Hollis. – Potrząsając głową, wyrwał rękę z mojego uścisku i odszedł. – Nie rezygnuj ze mnie – zawołałam za nim, ale się nie odwrócił. Moje emocje były wszędzie. Serce i dusza chciały iść za Risherem, ale wnętrzności nalegały na to, że Benton potrzebował mojej natychmiastowej uwagi. Gdy rozgrywało się wewnętrzne przeciąganie liny dwóch chłopaków, którzy znaczyli dla mnie najwięcej, oni oddalali się. Popędziłam korytarzem próbując złapać Bentona. On i Shaffer skręcili za róg, jak tylko nowa fala studentów zalała korytarz. Gdy tam dotarłam, zniknęli.

243

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Solidne dwadzieścia minut spędziłam na szukaniu Bentona. Musiałam wędrować w tę i z powrotem tym samym korytarzem sto razy. Nawet zaglądałam do sal. Bez powodzenia. Napisałam do niego kilka razy. Bez odpowiedzi. Było tak, jakby zniknął z powierzchni ziemi. Postanowiłam opuścić zajęcia z angielskiego i biologii. Mój mózg nie był w nastroju na naukę. Poza tym uczestniczenie w jednych zajęciach z nagą twarzą wystarczało mi na cały dzień. Gdy wróciłam do cichego pokoju, napisałam do Rishera.

Ja: Przepraszam za wszystko. Mogę zrobić to ponownie?

Usiadłam na łóżku gapiąc się w ekran i modląc o pojawienie odpowiedzi. Teoria, że czekającemu czas się dłuży34, sprawdza się również przy smsach. Mogłam powiedzieć, że wiadomość została doręczona. Dlatego wiedziałam, że ją przeczytał. Po dziesięciu minutach ciszy w eterze od Rishera i braku odpowiedzi od Bentona, wstałam i zajęłam się czymś. Poszłam do łazienki i posprzątałam bałagan z porannego załamania. Kosmetyki były rozpryskane po całym blacie, a w zlewie walały się różne tubki i butelki. Ale nie było trwałych uszkodzeń. Duże lustro ścienne nadal było nienaruszone. Nawet po rzuceniu w nie słoiczkiem z podkładem. Na szczęście słoiczek był z mocnego plastiku i miałam siłę niemowlaka.

34 Dosłownie przysłowie brzmi: obserwowanie garnka nie zagotuje.

244

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Po wyczyszczeniu łazienki zajęłam się nakładaniem makijażu. Chociaż przeżyłam wychodząc publicznie au naturel, nadal czułam się bardziej komfortowo zakryta. Gdy skończyłam nakładanie jasnoróżowego błyszczyku na usta, usłyszałam podwójne pikanie smsów. Rzuciłam błyszczyk i pobiegłam. Serce waliło mi tak szybko i mocno w klatce piersiowej, że bałam się, iż się wyrwie. Gdy brałam telefon odmówiłam szybką modlitwę, żeby odpowiedzieli obaj, Risher i Benton. Spojrzenie na ekran spowodowało natychmiastowe zaciśnięcie się żołądka. Opadłam na łóżko, bo moje ciało nagle wydawało się zbyt ciężkie do stania. Gdy czytałam smsa, oczy wypełniły się łzami. Nie z powodu tego, co się w nim znajdowało, ale od kogo był.

Mama: Spójrz na tę słodką sukienkę, którą dla ciebie kupiłam. Wyślę ją jutro. Mam nadzieję, że wszystko dobrze. Kocham cię.

Zdjęcie, które wysłała przedstawiało czarną sukienkę w biało–szare kropki do ziemi, z długimi rękawami. Była naprawdę słodka. Moja odpowiedź była krótka.

Ja: Dzięki, mamo. Kocham ją i ciebie.

Przy czytaniu następnej wiadomości, ścisnęło mnie w piersi.

245

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Maggie: Co, do diabła, stało się z Risherem? Chuck powiedział, że nigdy nie widział tego kolesia tak zdołowanego.

Miałam pominąć smsa Maggie i po prostu do niej zadzwonić po radę, kiedy drzwi otworzyły się zamaszyście i wszedł Benton. Nie powiedział słowa i nie spojrzał na mnie. Plecak rzucił na łóżko i podszedł do komody. Wyciągnął coś małego z najwyższej szuflady, zanim skierował się do łazienki. Kilka sekund później pojawił się ponownie, nadal nie kwitując mojej obecności. Rzucił czapeczkę na stolik nocny i skulił się na łóżku, przyciskając poduszkę do piersi. Ocierając łzy, zapytałam: – Wszystko okej? – W porządku. – Szukałam cię po zajęciach. Gdzie byłeś? – A ty co, moja matka? – warknął. – Nie! – Słowo wyszło ostrzej niż zamierzałam. Zapadła cisza. Już wcześniej doświadczyłam wkurzenia Bentona, ale to było coś więcej niż tylko zły nastrój. Poduszkę trzymał w taki sposób, jakby od tego zależało jego życie. Ostrożnie podjęłam kolejną próbę. – O co chodziło na zajęciach?

246

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Nie wiem, o czym mówisz. – Byłeś taki podenerwowany. – Nie przyjąłem porannej dawki kofeiny. To był tylko głód. – Głos miał zachrypnięty, jakby płakał tak, że gardło mu się zdarło. – Czy Shaffer powiedział coś do ciebie? Mocniej ścisnął poduszkę. – Głód kofeinowy. To wszystko. Co z tobą i Złotym Chłopcem? Dlaczego nie siedzieliście razem? Uchylanie się i odpieranie było specjalnością Bentona. – Nie mogę ci pomóc, jeśli ze mną nie porozmawiasz – powiedziałam cicho. – Jeśli chcesz mi pomóc, idź po jakąś kawę i zostaw mnie w spokoju. Jego ton nie był złośliwy czy rozdrażniony, a neutralny… bez emocji i taki niebentonowy. Zrobiłam to, o co prosił i dałam współlokatorowi czas na osobności, o który prosił. Opuszczając akademik bez konkretnego kierunku przeznaczenia, po prostu ruszyłam przez kampus. Męczyłam mózg sposobami na przeproszenie Rishera. Jakiś wielki gest, który udowadniałby mu ostatecznie, że mu ufałam. W zeszłym roku Chambers zostało generalnie odremontowane. Kampus odnowiono, ale zachowano historyczność. Gdy mijałam budynki, podziwiałam, jak starali się zachować oryginalne projekty, gdy planowali nowe dodatki. Na pierwszy rzut oka ciężko było stwierdzić, które budynki stały tutaj przez więcej

247

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

niż sto lat, a które były nowe. Ale z bliska mogłeś zobaczyć różnicę. Przebarwienie kamienia było kontrastem do nowoczesnych klas, mieszczących się za murami. Po trzydziestu minutach zorientowałam się, że biegnę po schodach do centrum studenckiego. Konieczność przerwy psychicznej i głód kofeinowy kierowały mnie do Starbucksa. Gdy stanęłam w kolejce do złożenia zamówienia, skanowałam pokój. Główny obszar dzielił się na cztery ćwiartki – część restauracyjna, gry wideo, podstawowe gry barowe jak bilard oraz rzutki i foyer. Na foyer skanowanie zatrzymało się. Na jednej z sof siedział Risher z Leah u boku. Ona zawinęła pod siebie nogi, gdy wtulała się w niego. Głowę odchylała do tyłu, gdy głośny chichot uciekał z jej błyszczących ust. Cały czas jej długie, kościste palce wkręcały się w jego włosy. Risher pozostawał skupiony na olbrzymim ekranie ze skamieniałym ciałem i twarzą bez wyrazu. Ale nie odepchnął jej. Okienko już się zamknęło. Ruszył dalej. Sępy zaczęły krążyć. Odejdź, Hollis. Oczywiście nigdy nie był w tobie zakochany. I kto z twoją rozpieprzoną twarzą mógłby winić go. Głupio myślałaś, że możesz go odzyskać. Wyszłam z kolejki i skierowałam się do drzwi. Z każdym krokiem blizna szeptała głośniej. Nagle moje ciało się szarpnęło, jakby niewidzialna siła złapała mnie za ramiona i powstrzymała od wyjścia. Zobaczenie Rishera i Leah było jak strzał Red Bulla w mój brak pewności siebie i jak zwykle zatonęłam w nim. Zmusiłam się do trybu logicznego. Musiałam słuchać jednej rzeczy, która nigdy mnie nie zawiodła. Liczb.

248

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Liczby były czarne lub białe. Właściwe lub złe. Określone. Odpowiedź zawsze będzie taka sama, dopóki nie zostanie wprowadzona nowa zmienna. Zmiana zmiennej, przesunięcie równania i wynik zostaje przekształcony. Pożyczyłam długopis od dziewczyny od kawy i wzięłam z blatu serwetkę. Zanotowałam jedyną rzecz, której byłam w życiu pewna. Potem podeszłam do foyer. Byłam gotowa przejść przez całą algebrę na czyimś tyłku. Zatrzymując się bezpośrednio przed Risherem utrzymywałam jego spojrzenie i powiedziałam: – Leah, wynoś się stąd. Jej plecy zesztywniały. – Co ty właśnie do mnie powiedziałaś? – Przepraszam, nie byłam wystarczająco wyraźna dla ciebie? A to? Zabierz swoje kościste, lepiące, wymalowane paluchy z jego włosów, napompowane cycki z jego ramienia i sukowate, zarozumiałe dupsko z tej sofy.35 – Risher, nie zamierzasz powstrzymać jej od mówienia do mnie w ten sposób? Oszołomiony odpowiedział: – Za późno, już to zrobiła. I myślę, że powinnaś lepiej słuchać. Leah nadąsała się, gdy zsunęła się z sofy. – Mam zajęcia za dwadzieścia minut – powiedział Risher. – To nie potrwa długo. 35 No wreszcie! (Aga)

249

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Gdy patrzyłam w jego zranione oczy, moje nerwy drżały. Wzięłam głęboki wdech, przywołując ostateczny impuls odwagi. – Przepraszam, jeśli sprawiłam, że czułeś się oceniany za urodę. Wiem, jak to jest być tak odbieranym i zawsze będę żałować zrobienia ci tego. Bo pod całym twoim gorącem jest niesamowita dusza. Ciężko było mi uwierzyć, że ktoś taki jak ty chciałby kogoś takiego jak ja. I to cała ja. Odkąd wyszedłeś rano, próbowałam wymyślić odpowiedni sposób na przeprosiny. Wiesz, wielki gest pokazujący, jak wiele dla mnie znaczysz. I jeśli dasz mi szanse, obiecuję użyć całego tego czasu, żeby udowodnić, jak bardzo wierzę w ciebie i w nas. – Hollis… – Nie musisz mi teraz odpowiadać. Będę tutaj, kiedy będziesz gotowy. Wręczyłam mu złożoną serwetkę, posłałam lekki uśmiech i odeszłam. Kiedy byłam prawie za drzwiami, ciekawość zwyciężyła. Obejrzałam się i zobaczyłam pocierającego kark Rishera, gdy studiował notatkę na serwetce.

Mam dwie bezwzględności w życiu. Jedną są liczby. Rozwiąż to równanie, żeby zobaczyć drugą. ~ Hollis 

   9x – 7i > 3(3x – 7u)

9x – 7i > 9x – 21u –9x –9x

250

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

–7i > –21u

–7 –7

Po minucie starannie ją złożył i wsunął do kieszeni w koszuli. Czułam się trochę lżej, gdy kierowałam się do drzwi. Przynajmniej nie wyrzucił jeszcze tego czy też mnie.

251

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 17

ZA KAŻDYM RAZEM, gdy telefon pikał, piszczał czy dzwonił moje nadzieje wzrastały. I za każdym razem, kiedy imię Rishera nie wyświetlało się na ekranie, leciały na łeb na szyję. Minął tydzień, odkąd dałam mu notkę. Mijaliśmy się w korytarzu, w stołówce, na zajęciach, ale nie rozmawialiśmy. Nie byłam zbyt cierpliwa, więc każdą minutę, gdy nie miałam od niego wieści, odczuwałam jak koszmar. Ale byłam mu winna czas. On bezwarunkowo oddał mi serce. Dowiedział się, że zwątpiłam w jego intencje. A teraz potrzebował czasu, by to przeboleć i jak miałam nadzieję, pójść dalej. Nie mogłam cofnąć słów, które go zraniły, ale mogłam pozostać wierna swojej obietnicy. Poczekam na Rishera tak długo, jak będzie tego potrzebował. Odpychając kłopoty z chłopakiem na bok tak bardzo jak to możliwe, skupiłam się na weekendzie. To był Weekend Rodziców i ekscytowałam się tym, że mama i tata będą tutaj wkrótce. Zobaczymy się po raz pierwszy od naszego wyciskającego łzy pożegnania blisko dwa miesiące temu. Przeprowadziłam końcową kontrolę mojej strony pokoju. Upewniłam się, czy starłam kurz z wszystkich widocznych powierzchni i sprzątnęłam papierki po cukierkach spod łóżka. Strona Bentona jak zwykle wyglądała nieskazitelnie. Głośne stukanie drewna o drewno dochodzące z komody Bentona kazało mi się odwrócić. Chwilę zajęło mi przyzwyczajenie się do osoby stojącej po drugiej stronie pokoju. – Nie odbieraj tego w zły sposób, ale tak dziwnie widzieć cię takiego.

252

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Wyobraź sobie, jak to czuć. – Jego słowa zostały urwane. Z zamkniętymi oczami i napiętym wyrazem twarzy, szarpnął kołnierz jasnoróżowego kardiganu, jakby odcinał mu dopływ powietrza. Kiedy Benton ujawnił mi się, różnica osobowości jego kontra Abigail okazała się jak dzień i noc. To nie było takie proste, że jeansy i bluza były wygodniejsze niż sweterki i spódnice. Albo ta spiczasta fryzura była łatwiejsza do okiełznania niż długie włosy. Kiedy zerkał w lustro widział prawdziwego siebie. Odbicie patrzyło na niego, wreszcie dopasowując w sobie duszę. Najpierw Benton nie martwił się o Weekend Rodziców, bo był pewien, że jego nie będą mieli czasu w harmonogramie, żeby wziąć udział. Dopiero zaczął wychodzić z dziwnego nastroju, w jakim się znalazł po telefonie pani Daniels, informującej go, że przyjeżdża. Od tego czasu był na krawędzi podirytowania. Nie chciałam rozkopać łóżka, więc chwyciłam krawędź biurka i wślizgnęłam się na nie. – O której twoja mama powinna tu być? Bawił się blond peruką, aż znajdowała się w prawie znośnej pozycji na jego głowie. – W każdej chwili. Pamiętaj, żeby nazywać mnie Abigail i używać żeńskich zaimków. – Zapamiętam. Chcecie iść na lunch ze mną i moimi rodzicami? Spojrzał na mnie, jakby wyrosła mi kolejna głowa. – Hollis, co robisz?

253

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Zapraszam ciebie i twoją mamę na lunch. – Moim planem jest spędzenie z nią najmniej czasu jak to możliwe. – Hmm… musisz jeść. Poza tym Weekend z Rodzicami tak jakby sugeruje spędzanie czasu z rodzicami. Niektóre z aktywności brzmią zabawnie. – Czy wyglądam na choć trochę zainteresowanego udziałem w wyścigu w workach matka–córka? Potrząsnęłam głową w odpowiedzi. – Dlaczego nie zaprosisz Złotego Chłopca i jego złotych rodziców? Czy nie chodzi o spędzanie wspólnie czasu i planowanie ślubu? – Zażartował, próbując poprawić swój nastrój. – Taa, w tej chwili to stoi pod znakiem zapytania. – Co masz na myśli? – Drażnienie zniknęło, zastąpione szczerą troską. – W tym momencie znajdujemy się tak jakby w zawieszeniu. – Przykro mi, Hollis. W tym tygodniu byłem bardzo skupiony na swoich problemach. Powiem ci, że jestem do bani w tej sprawie z przyjaźnią. – Wiem. – Chcesz, żebym skopał jego złoty tyłek? Chichocząc, powiedziałam: – To będzie trudne w różowym sweterku i kwiecistej spódnicy. Rozległo się pukanie do drzwi. Benton – to znaczy Abigail – wciągnęła głęboki oddech i otworzyła je.

254

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zleciałam z biurka w sekundzie, w której zobaczyłam mamę stojącą w drzwiach. Natychmiast się objęłyśmy. – Och, tak dobrze cię widzieć! – wrzasnęłam. – Tęskniłam za tobą. – Mama odsunęła się, przyglądając mi się długo. – Tak dorosłaś. – Dzięki. Za nami zabrzmiało głębokie odchrząknięcie. Przesunęłam wzrok na tatę, który stał, czekając z rozłożonymi ramionami. – Tatuś! – Wyrwałam się w jego uścisk. – Witaj, skarbie. Chyba kombinacja emocjonalnego tygodnia i uświadomienia sobie, jak bardzo tęskniłam za rodzicami, spowodowała stoczenie się kilku łez po moich policzkach. Odsunęłam się i otarłam oczy. Tata pochylił głowę i spojrzał na mnie. – Wszystko okej, Hollis? – Taa. Tylko bardzo za wami tęskniłam. – Witam, jestem Sarah Murphy, mama Hollis, ale prawdopodobnie już się zorientowałaś. – Och, przepraszam. Mamo i tato, to Abigail. – Miło cię poznać, Abigail – powiedział tata, wyciągając rękę.

255

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zawahała się, zanim ją przyjęła. – Również miło państwa poznać, sir i pani Murphy. Mama weszła w głąb pokoju. – Byliśmy rozczarowani, że nie udało nam się spotkać, kiedy Hollis się wprowadziła. – Tak, proszę pani. – Spojrzenie Abigail podryfowało w podłogę. Zdumiewało mnie, jak jej zachowanie różniło się w porównaniu do Bentona. Czuła się niekomfortowo, niezręcznie i nieśmiało. Gdy rodzice rozglądali się, Abigail wycofała się w róg pokoju, jakby próbowała wtopić się w ścianę. – Hollis, jakaś schludność Abigail musiała przejść na ciebie. Twój obszar wygląda, jak w dzień, kiedy cię wprowadzaliśmy. – Mama mrugnęła w stronę Abigail. Żartobliwie zmrużyłam oczy. – Haha. – Twoja matka nie mogła się doczekać głębokiego czyszczenia twojej połowy pokoju. Całe zapasy są w samochodzie – zażartował tato. – Tylko nie patrzcie pod łóżko – powiedziała Abigail. Rodzice wybuchnęli śmiechem. Złośliwy komentarz od Bentona był do przewidzenia. Ale pochodzący od Abigail szokował. Ucieszyło mnie, że przy moich rodzicach czuła się wystarczająco komfortowo, aby pokusić się na nieco humoru.

256

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Hollis, przywieźliśmy ci kilka rzeczy – powiedziała mama. Podskakując na palcach, zaklaskałam. – O raju, prezenty! – Są na korytarzu, Tom – poinstruowała mama. – Och, pozwólcie mi po nie iść. Zostańcie tutaj – droczył się. Tata wciągnął wielkie pudło z kilkoma pokrowcami na odzież na szczycie. – Susan, gdzie to chcesz? – Na biurku. Tata zrobił tak, jak mama powiedziała i natychmiast zszedł z drogi. Rozpakowałyśmy z mamą pudło smakołyków ze świeżą dostawą artykułów spożywczych. Rozpakowując jeden z pokrowców na odzież, mama pokazała długą sukienkę, o której mi pisała. – Jest nawet słodsza osobiście. Dzięki, mamo. – Szybko ją uściskałam. – Nie ma za co, skarbie. Powieszę ją. Wzięłam klucze i otworzyłam szafę. Rzucając je na komodę zauważyłam Abigail nadal stojącą w rogu. Serce mi łamał smutek w jej oczach, gdy obserwowała interakcje między mną i mamą. Pierwszy raz widziałam kogoś zżeranego przez samotność. Kiedy nasze spojrzenia się spotkały, na jej ustach pojawił się zachwycony uśmiech. Wiedziała, że rozumiałam, co czuła. – Abigail, czy twoi rodzice przyjadą w ten weekend? – zapytał tata.

257

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Tak, sir. Moja matka przyjedzie. Ojciec musi pracować. – Jej głos lekko drżał. Tata wyjrzał przez okno. – Co robi twój tata? – Jest pastorem. – Ach, więc weekend jest pracowitym czasem. – Tak, sir. Kiedy mama była zajęta układaniem rzeczy, tata przechadzał się po pokoju. – Kto jest fanem Braves? – Podniósł czapeczkę Bentona, która nie została odłożona. Benton i ja dwukrotnie sprawdzaliśmy pokój ostatniej nocy. Chcieliśmy się upewnić, że wszystkie jego rzeczy zostały bezpiecznie zamknięte w szafie. Nie mogłam uwierzyć, że przegapiliśmy czapeczkę na jego szafce. Strzeliłam spojrzeniem od taty do Abigail. Podeszłam do niego i żartobliwie wyrywałam czapeczkę. – Ja, oczywiście. – Kiedy stałaś się taką fanką sportów? – Kiedy zobaczyłam, jak słodcy są uprawiający sporty kolesie. – Uśmiechnęłam się, zakładając czapkę. – Sport jest przereklamowany. Musisz skupić się na stopniach.

258

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Och, Tom. Pozwól jej mieć trochę zabawy. Szybkie pukanie wypełniło pokój, a za nim: – Halo? W drzwiach stała pani Daniels. – Hej, mamo. – Abigail nieśmiało przytuliła się z mamą, ale żadna nie nawiązała pełnego kontaktu. – Hej, pani Daniels. – Och, witam… Hollis? Zdałam sobie sprawę, że ta pani spotkała mnie tylko raz, przez chwilę, ale byłam tylko współlokatorką jej dziecka. Moi rodzice nawet nie spotkali Abigail, a pamiętali imię. Nie mogłam nie zauważyć, jak Abigail przewróciła oczami. – Tak, proszę pani. To są moi rodzice, Tom i Susan Murphy. Wszystkie jednostki rodzicielskie pokiwały głowami na powitanie. Wzrok Pani Daniels wędrował w górę i dół po Abigail, jakby dokonywała rutynowej kontroli. – Abigail, wyglądasz… dobrze. – Brzmiała sceptycznie. Niezręczna cisza. – Co powiecie na jakiś lunch? – zapytała mama. Podchwytując przynętę mamy, tata zabrał głos. – Brzmi jak plan. 259

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Mama podeszła do mnie. – Pani Daniels, chciałaby pani z Abigail dołączyć do nas? Abigail i jej mama wymieniły dziwne spojrzenie. – To bardzo miłe z pani strony, ale myślę, że tym razem musimy odmówić. Nie widzę córki za często i chciałabym spędzić z nią czas na osobności. Mama uśmiechnęła się. – Oczywiście, całkowicie to rozumiemy. Z rodzicami opuściliśmy pokój. Gdy mijałam Abigail zauważyłam kompletne odcięcie się w jej oczach. Jakby psychicznie gdzieś zawędrowała, aby przetrwać czas z mamą. Na parkingu tata powiedział: – Hollis, daj mi kluczyki do samochodu. Po lunchu zabiorę go na wymianę oleju i dotankuję. Poklepałam kieszenie jeansów. – Zostawiłam kluczyki w pokoju. Pobiegnę po nie szybko. Gdy podeszłam do pokoju zauważyłam uchylone drzwi. Pani Daniels krzyczała: – Wyjaśnisz mi, dlaczego nosisz tę perukę? – Bo moje włosy są nadal naprawdę krótkie. – Gdybym nie wiedziała, że w pokoju była tylko Abigail, nie rozpoznałabym potulnego i bojaźliwego głosiku.

260

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Dlaczego? Minęło wystarczająco dużo czasu. Powinny odrosnąć na odpowiednią długość. – Cóż, przepraszam. Nie wiem, co ci powiedzieć, mamo. – Czy uhonorowałaś umowę, którą zawarłaś ze mną i ojcem? – Tak. – Zaufanie jest bardzo delikatną rzeczą, Abigail. Zajmuje dużo czasu zbudowanie go, ale tylko sekundę zniszczenie. Z twoim ojcem cierpieliśmy i modliliśmy się nad decyzją o pozwoleniu ci pójść na Chambers. Nie zawiedź nas. – Nie wiem, czego chcecie. Przepraszam, że nie mogę sprawić, aby moje włosy szybciej rosły. – Otwórz szafę. – Jesteś poważna? – Abigail Marie Daniels, nie przeciwstawiaj się matce. Natychmiast otwórz szafę. – Jestem naprawdę głodna. Możemy to zrobić po lunchu, proszę? – błagała Abigail. – Nie. To zajmie tylko sekundę. – Co myślisz, że tu znajdziesz? – Modlę się, żebym znalazła sukienki, spódnice i swetry, które ci kupujemy.

261

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Działając w trybie ochronnym, przedarłam się przez drzwi, zaskakując zarówno Abigail jak i jej mamę. – To znowu ja. Przepraszam, tata chce wziąć auto i zrobić z nim samochodowe rzeczy. Zapomniałam kluczyków. Zauważyłam zestaw kluczy na komodzie Abigail i chwyciłam je. Zmieszana Abigail powiedziała: – Hollis… – Wiem, zawsze rzucam kluczyki na twoją komodę. Sorry. Jestem takim roztrzepańcem. Twoje są na mojej komodzie. Spojrzała na mnie, pokazując, że wiedziała, co miałam na myśli. Gdy jej mama zobaczy szafę pełną dziewczęcych ubrań, będzie usatysfakcjonowana. Więc co z tego, że to moja szafa? Większość mojej garderoby i tak było dzięki Abigail. Zawahałam się, gdy Abigail otworzyła szafę. Jej mama zrobiła krok w przód, znikając z pola widzenia. Wdzięczność zalała twarz Abigail, gdy poruszyła ustami: – Dziękuję. Mrugnęłam. Z szafy rozniósł się dźwięk przesuwania wieszaków po metalowym pręcie. – Cóż, miło widzieć, że utrzymujesz ubrania schludnie i kupiłaś kilka nowych – powiedziała pani Daniels. 262

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Lepiej pójdę. Tata jest nieznośny, gdy robi się głodny. Abigail podeszła do miejsca, gdzie stałam za jej komodą. Sprytnie ściągnęła moje kluczyki, a jej mama nic nie zauważyła. Kiedy były kompletne, ścisnęłyśmy swoje dłonie. – Dobrego dnia razem – powiedziałam i skierowałam się do drzwi. Po lunchu mój samochód został poddany zabiegom taty, podczas gdy z mamą wybrałyśmy się do centrum handlowego. Wchodziłyśmy i wychodziłyśmy z tak wielu sklepów, że myślałam o Risherze tylko dziewięćdziesiąt osiem koma pięć procent czasu. Kolejne półtora procent wypełnił tej nocy, kiedy nie śpiąc leżałam w łóżku. Próbując zająć umysł zapytałam Bentona: – Jak poszła reszta dnia z mamą? – Kapitalnie. Uderzyliśmy w każdy kobiecy stereotyp. Wzięliśmy mani– pedi, twarz, poszliśmy na zakupy obuwnicze i zjedliśmy lunch w Miss Tillie Tea Room. – Och, przejeżdżałam obok tego miejsca. Z zewnątrz wygląda naprawdę słodko. – Przysięgam, że gdyby mogła to zaplanować, musielibyśmy mieć badanie ginekologiczne matka–córka. Wyrwał mi się śmiech. – Przepraszam. To nie jest zabawne. – To tak jakby zabawne – zachichotał Benton.

263

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

W pokoju zapadła cisza, gdy nastrój się zmienił. – Ponownie dziękuję za dzisiaj. Nikt nigdy nie zrobił dla mnie czegoś takiego – powiedział. – Żaden problem. Kryję cię, brachu. – Moi rodzice są podejrzliwi. – Co sprawia, że tak sądzisz? – Matka była tutaj, żeby mnie sprawdzić i zdać sprawozdanie ojcu. – Cóż, nie znalazła nic do zaraportowania, poza tym, że radzisz sobie świetnie. – Chyba. – I jeszcze tylko dwa tygodnie do twoich urodzin i wolności. Zapadła długa cisza, a potem Benton wyszeptał: – Chyba. Było coś dziwnego w jego głosie. – Wszystko w porządku? Nie odpowiedział od razu. Podparłam się na łokciach. – Benton? – Hollis, nie wiem, co zrobiłbym bez ciebie. – Nigdy nie będziesz musiał się dowiedzieć. – Mam nadzieję, że nie.

264

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Po raz pierwszy usłyszałam prawdziwe zwątpienie w głosie Bentona. Ten tydzień był emocjonalny i destabilizujący dla nas dwojga. Dzisiejsze bycie Abigail musiało mieć na niego większy wpływ, niż zdawałam sobie sprawę. Był naprawdę bliski przeskoczenia pierwszej poważnej przeszkody. Gdy skończy osiemnaście lat, będzie w stanie podjąć pierwsze oficjalne kroki ku swojej przemianie. I chociaż poświęcił tak wiele, by dojść do tego miejsca, konsekwencje były przerażające.

265

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 18

PANI DANIELS WYSZŁA WCZEŚNIEJ następnego ranka, żeby wrócić na jakieś kościelne spotkania. Nawet nie fatygowała się, żeby wpaść i pożegnać się, co najwyraźniej było w porządku dla Bentona. Rodzice zabrali mnie na śniadanie. Zaprosiliśmy Abigail, ale zgodnie z oczekiwaniami, nie chciała iść. Resztę weekendu Benton i ja spędziliśmy leniuchując. On miał kaca po dniu dziewczęcego piękna. Ja byłam w po–rodzicielskim cykorze. Pożegnanie się w ten weekend było trudniejsze niż za pierwszym razem, gdy mnie tu przywieźli. Teraz ich nie było i sto procent energii poświęcałam tęsknieniu za Risherem. W poniedziałek rano doczłapałam się na zajęcia z algebry. Zazwyczaj próbowałam unikać jakiegokolwiek kontaktu wzrokowego z Risherem. Po pierwsze, nie do zniesienia było patrzenie na bólu, który spowodowałam. Po drugie, byłam przerażona, że zobaczę jego decyzję. Ale pragnęłam i potrzebowałam uderzenia. Gdy kierowałam się w stronę swojego miejsca, minęłam biurko Rishera i poczułam jego bliskość oraz powiew wody kolońskiej. #żałosne Jego ciało niespokojnie odsunęło się, a wzrok pozostał przygnębiony. Czułam jakby runęła na mnie ogromna fala, siłą wypychając z mojego ciała całą energię. Wpadłam na biurko, gdy potknęłam się w przejściu do swojego miejsca. Podjął decyzję. Wsunęłam się na miejsce, studiowałam wzór sztucznego, drewnianego blatu i starałam się oddychać. Wróciłam myślami do czasu, kiedy moja skóra

266

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

była w początkowych etapach leczenia. Rodzice, Maggie, pielęgniarki i lekarze, oni wszyscy tryskali słowami zachęty. Z czasem sprawy będą lepsze. Jesteś silną osobą, Hollis. Najciemniej jest zawsze tuż przed świtem. Każde stwierdzenie było prawdą samą w sobie i całkowitą bzdurą, kiedy znajdowałaś się dokładnie w samym środku następstwa rozpadu swojego świata. Jakoś udało mi się przetrwać do końca zajęć. Zmusiłam się do pójścia na angielski i biologię, ponieważ ominęłam je innego dnia. To było bez sensu. Jedyną rzeczą, która zajmowała mój umysł przez resztę dnia była cisza Rishera i jego unikanie. Tego wieczoru siedzieliśmy z Bentonem na łóżkach. On tępo gapił się w swojego laptopa, gdy ja tępo gapiłam się w książkę do historii otwartą na kolanach. Oboje udawaliśmy głębokie pogrążenie w nauce. Ale oczywista energia w pokoju świadczyła, że byliśmy w desperackiej potrzebie poprawy nastroju. Zamknęłam książkę i rzuciłam ją na bok. – Potrzebuję świeżego powietrza. – Gdzie chcesz iść? – Nie wiem. – Chwytając telefon, sprawdziłam czas. – Centrum studenckie

zamykają

za

pół

godziny.

Przejdźmy

się

po

jedenastolitrowego–podwójnego–shake–z–czekoladowymi–ciastkami. 267

kawę

i

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Nadal żadnych wiadomości od Złotego Chłopca? – Żadnych wieści, ale wiadomość jest głośna i wyraźna. – Nie rezygnuj z niego. Jest dobrym facetem, Hollis. – Wiem. Jestem tą, która spieprzyła. – Po prostu popełniłaś błąd. Niestety część konsekwencji to życie według harmonogramu wybaczenia drugiej osoby. Benton zamknął laptopa i wstał. Wszystko, co powiedział idealnie oddawało sens. Nie mogłam naciskać Rishera, żeby mi wybaczył. Ale ta cała wiedza nie zmniejszała bólu. Benton zapiął bluzę i powiedział: – Chodźmy zobaczyć, czy możemy znaleźć dla ciebie wystarczająco dużego shake do zatopienia smutków. Nie znaleźliśmy shake, ale wydarliśmy dwie ostatnie królewskich rozmiarów czekolady Hershey ze studenckiego sklepiku tuż przed zamknięciem. Nie śpieszyliśmy się wracając do akademika, ciesząc się tym, jak ładny był kampus nocą. Uwielbiałam tę porę roku, gdy ciepło dnia roztapiało się pod wpływem opadającego nocnego chłodu, gdy sezon był w procesie zmiany. Minęliśmy wielką, oświetloną fontannę przed Tillman Hall, kamień węgielny kampusu. Wpatrywałam się w majestatyczny stary budynek. Musiałam przechodzić obok niego sto razy w tym semestrze. W dzień był piękny, ale nocą oświetlony od ziemi wyglądał złowieszczo. Klepnięcie w ramię wyrwało mnie z transu. – Chodź. Chcę ci coś pokazać – powiedział Benton.

268

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Gdzie idziemy? – Zobaczysz. Podążyłam za Bentonem do tylnej części kampusu, która składała się głównie z miejsc parkingowych. Przeszliśmy z chodnika na otwarte pole. Na jednym końcu było niewielkie podium wykonane z kamienia brukowego, barwionego różnymi kolorami ziemi. Otaczało to rzędy miejsc z tego samego kamienia. – Jak to się stało, że wcześniej nie widziałam tego amfiteatru? – powiedziałam, gdy Benton prowadził mnie po schodach. – Nie jesteś najbardziej spostrzegawczą osobą na świecie, Hollis. Przecież myślałaś, że byłem dziewczyną. – Wyszczerzył się. Usiedliśmy w środkowym rzędzie, w centrum i wpatrywaliśmy się w gwiazdy. – Kiedy ukrywałem to wszystko przed tobą – pomachał palcem w górę i w dół swojego ciała – przychodziłem tutaj każdego ranka, gdy wciąż było ciemno. Wybierałem obszar, na którym się koncentrowałem. Czasami to była gwiazda czy po prostu ciemna plama. Za każdym razem, kiedy myślałem, że nie mogłem patrzeć na ciemność ani chwili dłużej, światło powoli zaczynało przedostawać się do tego obrazu. Potem bam, w mgnieniu oka słońce eksplodowało i rozświetlało wszystko – przerwał. – Tym dla mnie jest Bóg. Spojrzałam na Bentona. Światło księżyca odpijało się w jego załzawionych oczach36, a twarz rozjaśnił spokój. 36 Oj Benton, dlaczego musisz być taki wrażliwy? Nie dojrzałeś do tego wszystkiego jeszcze chyba  Ale i tak ten wątek to mój ulubiony. Historia Hollis, jest dla mnie daleko, daleko.

269

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Czy kiedykolwiek złościłeś się na Boga za swoje życie? – Czasami to boli i jest niezrozumiałe. Ale wierzę, że On stworzył mnie w ten sposób z jakiegoś powodu. Zbyt właściwie się czuję, żeby to był błąd. Obejmując Bentona, oparłam głowę na jego ramieniu i uściskałam go. – Wykonał niesamowitą robotę. Oparł policzek na mojej głowie. – W twoim wypadku też niesamowitą. Siedzieliśmy chwilę dłużej patrząc w niebo, aż powieki zaczęły mi opadać. – Musiałam zejść z mojego ogromniastego czekoladowego haju. – Ziewnęłam. – Taa, zrobiło się późno. Benton wstał i wyciągnął rękę pomagając mi się podnieść. Ponownie ziewnęłam, zanim umieściłam dłoń w jego. – Masz zamiar wrócić do akademika? – droczył się. – Mam nadzieję. Padam dość szybko. – Możemy iść skrótem miedzy budynkami Tillman i Bancroft. Zawahałam się na chwilę. Zawsze miałam nastawienie, wyjdź z tym, z którym przyszłaś i wróć drogą, którą przyszłaś. Ale skoro Benton znał drogę po tej zacisznej części kampusu i ufałam mu, postanowiłam podążać za jego

270

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

dowodzeniem. Poza tym robiłam się naprawdę ociężała. Musiałam dostać się do łóżka albo Benton będzie mnie niósł z powrotem do akademika. Byliśmy w połowie drogi po słabo oświetlonej alejce między wysokimi budynkami, kiedy przed nami pojawiły się dwie wielkie postacie. Niższy facet jedną dłoń owijał wokół butelki piwa ustawionej przy jego ustach, a w drugiej trzymał pozostałość po sześciopaku. Drugi koleś stał bardziej w cieniu z butelką dyndającą z końców jego palców. – Cóż, co my tu mamy? – wybełkotał głęboki głos. Facet w cieniu zrobił krok w przód, stając w świetle padającym z powyższych okien. Mój żołądek opadł, kiedy zobaczyła, że to Shaffer. Benton i ja staliśmy skamieniali. Czułam za nami obecność kogoś. Byłam tak zaskoczona zobaczeniem Shaffera, że nie zauważyłam innego kolesia zbliżającego się do nas. Fetor piwa wypełnił powietrze. – Wygląda na to, że parę dziwaków. – Gorący oddech uderzył w tył mojej szyi. Benton złapał mnie za rękę i zrobił krok w bok, próbując obejść górę mięśni. Shaffer odzwierciedlił ruch. – Gdzie ci się tak śpieszy, dziwaku? – Tylko próbujemy dostać się na czas na naszą grupę naukową. – Benton opuścił na mnie wzrok. – Taa, grupa na nas czeka. Spoconą dłonią ścisnęłam rękę Bentona. 271

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Grupa naukowa? Tylko frajerzy i dziwaki uczą się tak późno. Wypuściłam drżący oddech. – Jesteśmy dość nudni. – Nie dzisiaj. Dołączycie na naszą imprezę. Prawda, Chris? – Shaffer odchylił głowę w tył i wziął duży łyk piwa. – Im więcej tym weselej. – Głęboki, gorący, piwny oddech ogarnął moje ucho. Byliśmy parą zwierząt zamkniętych w klatce ze ścianami z cegieł i mięśni, otaczających nas bez możliwości ucieczki. – Słuchajcie chłopaki, zostanę, ale puśćcie ją. Szarpnęłam głową w stronę Bentona. Shaffer spojrzał na mnie, złapał za brodę i brutalnie przejechał po niej kciukiem. Wzrokiem strzelił do swojego przyjaciela, a potem wrócił do mnie. Pochylając się, Shaffer zapytał: – Co to za gówno jest na całej twojej twarzy. – Makijaż. – Wyglądasz jak klaun. – Gdy się odsunął, pchnął moją brodę, powodując potknięcie się w tył na Chrisa. Benton chwycił moją rękę mocniej, starając się utrzymać mnie stabilną. – Okej, dziwaku. Klaun może iść. Shaffer pociągnął kolejny łyk piwa. 272

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Benton puścił moją dłoń i rozkazał: – Idź. Ledwie poruszając ustami, wyszeptałam: – Nie zostawię cię. Zacznijmy iść. – Pójdą za nami. – Pójdę zadzwonić na policję kampusową. Benton odwrócił głowę, a nasze oczy się spotkały. – Nie. Idź i nie zatrzymuj się, aż nie będziesz w akademiku. Proszę. Drżałam na całym ciele, gdy zdusiłam szloch i żółć, która próbowała przepchnąć się przez moje gardło. Utrzymanie sekretu Bentona przed szkołą i innymi było jednym, ale zostawienie go samego z tymi dwoma potworami to zbyt wiele. Nie mogłam tego zrobić. Gdy patrzyłam w niebieskie oczy Bentona, błaganie intensywniało. – Proszę. – Poruszył drżącymi wargami. Zawahałam się, a łzy spływały mi po policzkach. Potem zmusiłam się, żeby zrobić to, o co prosił przyjaciel. Czułam, jakby moje nogi szły po ruchomych piaskach, gdy kierowałam się w dół alejki. Dźwięki kroków chrzęszczących na żwirze i butelek tłukących się o beton rozniosły się za mną echem, gdy w końcu opadłam na ścianę i próbowałam oddychać. – Ponieważ nie wyglądasz, jakbyś mógł zdecydować czy być chłopakiem czy dziewczyną, z Chrisem pomożemy ci podjąć decyzję – warknął Shaffer.

273

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Ja… obiecuję… ja… nie… po… wiem nikomu. Tylko… mnie puśćcie. – Benton ledwie mógł wydusić słowa. Odgłos uderzenia ciała wystrzelił w ciemności. – Zamknij się kurwa! Nie odzywaj się teraz – warknął Shaffer. – Przestańcie! – Słowo wyleciało z moich ust, zanim sobie to uświadomiłam. – Hej, chcesz przyjść popatrzeć? – krzyknął Chris. – Idź, Hollis! – szlochał Benton. Usłyszałam kolejne uderzenie i ostre wciągnięcie powietrza. – Mam zamiar wypierzyć laskowatą część ciebie, gdy Chris wypieprzy kolesiową część ciebie. A kiedy skończymy, wybierzesz, którą chcesz być. Nie możesz być obiema. – Proszę, nie róbcie tego – wydyszał między szlochami Benton. – Myślę, że jesteś dziewczyną, bo facet nie płacze jak dziecko. Sprawdźmy i zobaczmy, czy mam rację. Zamki się opuściły, a rozrywanie materiału przydusiło mnie. Głębokie gardłowe pomruki podążyły za dźwiękiem powietrza wyduszonego z płuc, co przygwoździło mnie w miejscu. – Więc nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bo Ja jestem twoim prawdziwym Bogiem – szlochał Benton. Stęknięcie.

274

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Ja cię pokrzepię i wspomogę – szeptałam wers jednocześnie z Bentonem. Stęknięcie. – Wesprę cię prawicą Mojej sprawiedliwości. Usłyszałam ostatnie zwierzęce stęknięcie i głośny oddech, zanim stłumione krzyki Bentona przedzierały się przez powietrze do mojego serca. – Przestańcie! – krzyknęłam. – Chris, idź po tę sukę. Nie zamknie się – rozkazał Shaffer. Kroki dudniły w moją stronę. Głośny krzyk Bentona przywołał moją uwagę. – Hollis, natychmiast stąd wypierdalaj! Odwróciłam się i biegłam tak szybko, jak mogłam w stronę akademika. Z każdym uderzeniem stóp o ziemię, rozdzierał się kawałek mojego serca. Adrenalina płynęła przez moje ciało, popychając wszystkie układy na najwyższy bieg. Płuca pompowały do granicy eksplozji. Nie pamiętałam biegu po schodach w górę, po korytarzu czy do pokoju. Jedyną rzeczą, której miałam świadomość to bycia samą. Gorączkowo chodziłam w tę i z powrotem, a moje ciało trzęsło się z każdym krokiem. Przyciskając telefon do piersi, przebiegałam przez listę imion do zadzwonienia. Za każdym razem, gdy klikałam w numer, widziałam przerażone oczy Bentona. – Proszę, bądź moją przyjaciółką. 275

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Opadając na łóżko, konwulsyjnie szlochałam i modliłam się. Drogi Boże, nie rozmawiałam z tobą przez jakiś czas, ale potrzebuję twojej pomocy. Nie proszę dla siebie. Proszę dla mojego przyjaciela Bentona. Dzisiaj uratował mi życie. Powiedział, żebym uciekała i nie mówiła nikomu. Chcę być dobrą przyjaciółką, ale nie wiem, co robić. Proszę, powiedz mi, co robić. Proszę, Boże, powiedz mi, co robić. Wypuściłam kilka głębokich oddechów, próbując powstrzymać swoje emocje do tego stopnia, by móc myśleć logicznie, zanim odciągnę telefon od klatki piersiowej. Wiedziałam, że podejmowałam wielkie ryzyko i Benton mógł mnie znienawidzić, ale nie miałam wyboru. Przewijając numery, już miałam wciskać zadzwoń na uczelnianą policję, kiedy drzwi się otworzyły i szurając nogami, weszła zombi wersja Bentona. Jego twarz była zalana łzami i krwią. Na prawym policzku już zaczynał wychodzić siniak, a dolną wargę miał pękniętą. Wstałam i otworzyłam drzwi. Podprowadziłam go do łóżka i pomogłam usiąść. – Muszę cię zabrać na ostry dyżur. Powoli potrząsnął głową, gdy patrzył na mnie błagającymi oczami. – Benton, jesteś ranny. – Mam tyl…ko kil…ka tygodni do uro…dzin – wyjąkał. Zaskoczyło mnie, że on nadal stanowczo trzymał się chronienia swojego sekretu. Nigdy nie poznałam nikogo z taką odwagą i przekonaniem. Zdając sobie sprawę, że był pewien swojego, zrobiłam jedyną rzecz, którą wiedziałam. Spojrzałam głęboko w jego oczy i powiedziałam:

276

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Wyczyśćmy cię, okej? – Dziękuję, Hollis – wyszeptał. Delikatnie ściągnęłam mu bluzę przez głowę i rzuciłam na podłogę. – Możesz dojść do łazienki? – Za minutę. Możesz zajrzeć do górnej szuflady mojej komody i dać mi buteleczkę tabletek? Jest po prawej pod jakimiś papierami. Podeszłam do komody, znalazłam buteleczkę, o której mówił Benton i zaniosłam mu ją. Wrzucił jedną tabletkę do ust, przechylił głowę w tył i przełknął. Zanim umieścił buteleczkę na szafce nocnej, przeczytałam etykietkę. W poprzek było wydrukowane Plan B One–Step. Pigułka po. – Dlaczego je masz? Przewróciło mi się w brzuchu, gdy uderzyło we mnie uświadomienie. Już znałam odpowiedź. Mocno starałam się utrzymać emocje w ryzach ze względu na Bentona. Potrzebował mnie silnej i przejmującej kontrolę. Przebiegły mnie dreszcze. – Dzisiaj nie jest pierwszy raz, gdy to się stało, prawda? – Obiecał mi, że nic nie powie, jeśli mu pozwolę zrobić… – Głos Bentona był słaby. Zdusiłam szloch. – Tego dnia, gdy poszedł za tobą po zajęciach… był pierwszy raz?

277

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Benton przytaknął. – Nie wiedziałem, że wciągnie do tego przyjaciół. Hollis, tak bardzo przepraszam… tak bardzo przepraszam. Załamując się ciało Bentona poddało się przytłaczającym szlochom. Objęłam go, trzymając mocno. – Nie masz za co przepraszać. – Nie chciałem, żeby cię zranił – płakał w zagłębieniu mojej szyi. Nie wiedziałam, jak długo tam siedzieliśmy, płacząc w swoich ramionach. Nie było nic więcej do powiedzenia w tej chwili. Byłam gotowa zostać w tej pozycji tak długo, jak Benton będzie potrzebował. Tej nocy nic nie miało znaczenia poza byciem najlepszą przyjaciółką, jaką mogłam być dla mojego bohatera37.

37 Ten rozdział mnie zmiażdżył  Oj Benton, dlaczego nie dałeś sobie pomóc. A ty Hollis, dlaczego patrzyłaś na wszystko biernie i nie wezwałaś pomocy?

278

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 19 Benton

SIEDZĄC W AUCIE pod Johnson Hall, obserwowałem tłum studentów na kampusie. Niektórych rozszalałych, żeby dostać się na zajęcia. Innych spokojnie spacerujących z pewnością siebie. I tych obojętnych, którzy tu byli tylko dlatego, że to było darmowe opóźnienie dorosłości. Zazwyczaj wtapiałem się w ten tłum. Mimo że kampus Chambers był dość duży i rozległy, miałem szczęście, bo większość moich zajęć odbywało się w pobliżu akademika. Parkowanie zawsze było taką mordęgą, że rzadko używałem auta. Tylko gdy opuszczałem kampus. Chodzenie było po prostu szybsze. Ale dzisiaj nie chciałem szybkości. Dzisiaj chciałem, żeby świat się zatrzymał. Za tydzień będą moje osiemnaste urodziny. Ukrywanie się, skradanie, kłamstwa i poczucie winy zbliżały się do końca. Wolność stała tuż za rogiem. Mogłem ją zobaczyć, posmakować i prawie wyczuć. Poświęciłem tak wiele, aby dotrzeć do tego punktu – rodziców, kościelną rodzinę, dom i w niektórych przypadkach moją godność. Wszystko, żeby dotrzeć do magicznej liczby. Abym mógł żyć, jak osoba, którą powinienem być. Pragnąłem tego, czego wielu ludzi chce od życia. Rodziny, przyjaciół, kariery, zakochania się, bycia szczęśliwym oraz nadziei, aby mieć jakiś wpływ na polepszenie go. A te rzeczy nie wynikają z płci. Rozumiałem ludzi, którzy nie rozumieli. Nadal miałem chwile, w których kwestionowałem, dlaczego zostałem wybrany, aby taki być. Nie mogłem pojąć głęboko zakorzenionej nienawiści od ludzi, którzy nawet mnie nie znali lub od tych, którzy twierdzili, że mnie kochali.

279

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Podniosłem telefon i odtworzyłem pocztę głosową po raz miliardowy, odkąd ją dostałem wczoraj późnym wieczorem. Klik. Abigail, tu twój ojciec. Nie mogę ci powiedzieć, jak z twoją matką jesteśmy zranieni i rozczarowani tobą. Nie mogę też powiedzieć, jak zraniony i rozczarowany jestem wami, tato. Myślisz, że ukrywasz dobrze swój niesmak i pogardę, ale one się z ciebie wylewają. Zauważyłem sposób, w jaki patrzysz na niektóre dzieciaki w kościele. Pragnąc, żeby Bóg pobłogosławił cię nimi jako twoimi dziećmi zamiast mnie. Shaffer wszedł w pole mojego widzenia, zatrzymując się na górze schodów. Bezimienna ruda zatrzymała się stopień powyżej niego, umieszczając ich oko–w–oko. Przerzuciła włosy przez ramię i zachichotała na jego zalotny uśmieszek. Spojrzała w dół na jego dłonie, gdy splótł swoje grube palce z jej delikatnymi. Wielki uśmiech rozprzestrzenił się na jej twarzy, kiedy pochylił się i wyszeptał coś do jej ucha. Zastanawiałem się, jaka byłaby jej reakcja, gdyby wiedziała, co szeptał w moje ucho. Wciskał się we mnie, a jego gorący oddech i pot pokrywały mój kark oraz ramiona. – Jeśli powiesz komuś o tym, wygadam wszystko i wszyscy się dowiedzą, że jesteś niczym innym tylko bezwartościową, kłamliwą lesbą. Odwrócili się, idąc za rękę do budynku. To idealny początek amerykańskiej, studenckiej love story między piękną niewinną dziewczyną i kłamliwym gwałcicielem.

280

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Klik. Abigail, wiemy, że byłaś nieuczciwa, nie uhonorowałaś końca umowy. Z twoją matką próbujemy cię uratować, ale wciąż walczysz. Po wizycie twojej matki, skontaktowaliśmy się z twoimi profesorami. Nikt z nich nie pamiętał studentki pasującej do twojego opisu, Abigail. Uniosłem kąciki ust. Naprawdę wierzył, że mówiąc wciąż to imię, uczyni mnie z powrotem nią. Ale nigdy nie byłem nią. Klik. Każde działanie ma konsekwencje, Abigail i nie pozostawiłaś nam wyboru. Poinformowaliśmy uniwersytet o twojej nieobecności. Wiedzą tylko, że musimy się spotkać z powodu kryzysu rodzinnego. Poczyniliśmy ustalenia w miejscowym

ośrodku

leczenia

psychicznego.

Nadal

cię

kochamy

i

zobowiązujemy się uzdrowić cię. Przyjedziemy po ciebie jutro. Kochacie mnie tak długo, jak pasuję do waszej wersji akceptowalności. Jedyną osobą, która kochała i dbała o mnie była Hollis. To pierwsza osoba, która pozwoliła mi być sobą. I nie miała pojęcia, jakim ogromnym darem to było. Nigdy nie będę w stanie powiedzieć jej, jak wdzięczny i pobłogosławiony byłem, mając ją w moim życiu. Hollis kierowała się w stronę budynku, przepychając się przez ciała studentów. Gdy dotarła do drzwi Risher popędził obok niej. Byłby dobry dla Hollis. Ona musi tylko zaufać mu i pozwolić pokazać, jak piękna naprawdę była. Wymienili kilka słów, zanim skierowali się do środka.

281

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Wzdrygnąłem się, kiedy alarm w moim telefonie włączył się, dając mi znać, że prawie nadszedł czas na wyjście. Tłum się zmniejszył z kilkoma ostatnimi maruderami na schodach. Sprawdziłem posiniaczoną twarz w lusterku wstecznym. Obrzęk zszedł dzięki dbającej o mnie Hollis, ale nadal byłem obolały. Wypuściłem głęboki oddech i nasunąłem kaptur na głowę. Więc nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bo Ja jestem twoim prawdziwym Bogiem. Ja cię pokrzepię i wspomogę; wesprę cię prawicą Mojej sprawiedliwości.

Chwytając plecak, skierowałem się na mój ostatni dzień na Uniwersytecie Chambers.

282

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Rozdział 20

OBUDZIŁAM SIĘ W pustym pokoju. To nie zdarzało się od początku semestru. Napisałam do Bentona, aby upewnić się, że wszystko okej, ale nie dostałam odpowiedzi. Chciałam sprawdzić amfiteatr, myśląc, że może tam poszedł, potrzebując tej chwili, która definiowała dla niego Boga. Ale tego nie zrobiłam. Nie mogłam się zmusić do kroków, obawiając się, że usłyszę hałasy z tamtej nocy. Z każdym mijającym dniem fizyczne siniaki i rozcięcia Bentona goiły się, ale psychicznie powoli gasł. Namawiałam go, by porozmawiał z psychologiem lub członkiem kościoła. W niektóre dni się zgadzał. Mówił to, co chciałam usłyszeć. W inne po prostu trzaskał drzwiami i uciekał. A wczoraj wieczorem stało się coś, co spowodowało całkowite rozłączenie. Widziałam to w jego oczach i czułam, że od niego promieniowało. Kiedy błagałam go o rozmowę ze mną, odmówił i stwierdził, że nie ma się, czym martwić. Podczas krótkiego spaceru do Johnson Hall trzy razy sprawdziłam telefon. Nadal bez odpowiedzi od Bentona, ale już dostałam smsa od Maggie. Nie wchodziłam z nią w szczegóły o Risherze. Powiedziałam tylko, że zwolniliśmy. Wiedziałam, że to było skończone, ale część mnie trzymała się małego kawałka zaprzeczenia unoszącego się w mojej głowie.

Maggie: Dzień dobry! Przynajmniej mam nadzieję, że dobry. Ja: Dobry! Zbyt wcześnie, by ocenić :)

283

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Maggie: Planuję przyjechać w ten weekend. Pierwsza noc = babska noc. Ja: Zgoda. Maggie: Kocham cię, Hollis. Ja: Też cię kocham <3

Wyłonił się budynek, jak i Shaffer. Znajdował się w połowie schodów z rudowłosą dziewczyną. Rozmawiali i śmiali się. Zwolniłam i powstrzymałam się. Myśl o oddychaniu tym samym powietrzem, co ten potwór, nawet przez sekundę, wywoływała mdłości. Ścisnęło mnie w piersi, gdy ruda pozwoliła Shafferowi zaprowadzić się za rękę do budynku. Rozumiałam, dlaczego Benton nie zgłosił co się stało, ale nie zgadzałam się z jego decyzją. Miałam nadzieję, że zmieni zdanie, gdy skończy osiemnaście lat i zniknie groźba kontroli rodzicielskiej. Shaffer nie mógł zostać dopuszczony do skrzywdzenia kogoś jeszcze. Gdy dotarłam do szczytu schodów, poczułam uścisk na łokciu. Zerkając przez ramię, zobaczyłam parę zielonych oczu, które dawały mi radość i ból serca w tym samym czasie. – Hej – powiedział Risher. – Hej. – Moje serce przyśpieszyło. – Czy to w porządku, jeśli się z tobą38 przejdę? – Oczywiście. 38 No to ją przetrzymałeś nieźle! Czas najwyższy, drogi panie!

284

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Kierując się do budynku, dołączyliśmy do morza studentów w korytarzu. Znajome trzepotanie krążyło od głowy do palców. Uśmiechnął się do mnie kilka razy, ale odbyliśmy podróż w ciszy. Byłam zdezorientowana. Unikał mnie przez ponad dwa tygodnie i tamtego dnia miałam wrażenie, że to koniec. Kiedy dotarliśmy do sali, zmierzałam tam, gdzie zazwyczaj. Odkładając plecak, wślizgnęłam się na miejsce. Gdy rozejrzałam się po sali, zszokowało mnie, gdy zobaczyłam siedzącego obok Rishera. – Czy to w porządku? – Przebłysk uśmiechu pojawił się na jego wargach. Przytaknęłam. Gdy studenci wchodzili, nerwowo bawiłam się telefonem, obracając go, sprawdzając smsy i odwracając z powrotem. W brzuchu mi się przewracało, a na skórę wypełzła gęsia skórka. Kątem oka widziałam końcówkę języka Rishera przesuwającego się po dolnej wardze, gdy pocierał kark jedną ręką, a w drugiej trzymał długopis. Był tak zdenerwowany jak ja, ale bardziej uroczy. Wypuścił głęboki oddech i powiedział: – Hollis, możemy porozmawiać? – Teraz? – Jest coś, co muszę ci powiedzieć. Odkładałem to na później, ale już dłużej nie mogę. Zmuszając do opadnięcia gulę w gardle, powiedziałam: – Okej.

285

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Utrzymałam wzrok nisko. To jest to. Ma zamiar powiedzieć te słowa. Kiedy słowa zostaną wypowiedziane, to stanie się realne i skończone. Nie mogłam powstrzymać łez wzbierających w moich oczach. Chwyciłam telefon jedną dłonią, a krawędź biurka drugą. Byłam gotowa do ucieczki w każdej chwili. Gdy skupiałam się na biurku, w polu mojego widzenia pojawiła się serwetka, którą zapisałam. Serce mi waliło, gdy skanowałam oficjalny dokument. Nie wypełnił odpowiedzi. Dotknęłam krawędzi chusteczki i poniosłam ją. Risher pochylił się bliżej. – Hollis, nie mogę… odpowiedzieć na równanie tak, jak chcesz. Pokiwałam głową i pozostałam cicho. – Pracowałem nad tym dwa tygodnie. Brałem to wszędzie na zajęcia, posiłki, siłownie, bieganie. Nawet to zapamiętałem. – Co? – Nie byłam pewna, gdzie z tym zmierzał. – Nigdy nie powiedziałem ci tego, bo jesteś tym matematycznym geniuszem… Mam C minus z tych zajęć39. Moja ręka wystrzeliła w górę i objęła usta. Nie wiedziałam, czy się śmiać, czy płakać. Wyciągnęłam długopis z dłoni Rishera i napisałam odpowiedź do równania. 39 W skali od A(najwyżej) do F. Hehe biedak tak się męczył :D Dwa tygodnie biedak bał się przyznać, że nie potrafi rozwiązać równania, no nie wytrzymam. (Aga )

286

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

9x – 7i > 3(3x – 7u)

9x – 7i > 9x – 21u –9x –9x

–7i > –21u

–7 –7

i <3 u40

Przesunęłam do niego serwetkę. Gdy przeczytał odpowiedź, kąciki jego ust podniosły się. Risher rozchylił usta, a w tym samym czasie sala eksplodowała mrożącymi krew w żyłach krzykami. Obróciłam głowę ku przodowi sali i cała krew odpłynęła z mojego ciała.

40 Serduszko chyba widzi każdy czyli mamy I love u = kocham cię

287

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Na przedzie stał Benton, wpatrując się tępo przed siebie. Zsunął kaptur bluzy i pokazał swoją posiniaczoną twarz. Jego lewa ręka zwisała luźno przy boku. Prawa unosiła się, a palce zaciskały na broni wycelowanej w Shaffera. 41 Działając pod wpływem instynktu chwyciłam telefon.

Ja: Mamo i tato, kocham was.

Drżącym głosem profesor Wilson powiedział: – Nie chcesz tego zrobić, synu. Benton nie odpowiedział, nie ruszył się, po prostu utrzymał cel na Shafferze. Jego całe ciało drżało, gdy pot spływał po poranionej twarzy. Pomieszczenie wypełniło się mieszaniną krzyków, sapnięć i dźwięków biurek skrzypiących o podłogę, gdy studenci próbowali się schować. Wstałam i zrobiłam krok, zanim poczułam dłoń Rishera owijającą mój nadgarstek. – Hollis, zostań tutaj – wyszeptał. Spojrzałam w jego błagające oczy. – Nie mogę. On jest moim przyjacielem i mnie potrzebuje. Wiedziałam, że Benton mnie nie zrani. Nigdy nie chciał nikogo skrzywdzić. Wyrwałam ramię z uścisku Rishera i skierowałam się na przód sali. Stając kilka metrów dalej, powiedziałam: 41 Wiedziałam po 19 rozdziale, że Benton planuje coś głupiego zrobić. :( (Aga)

288

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Benton, odłóż broń. Kiedy na mnie spojrzał, moje serce zadrżało. Oczy szkliły mu się beznadziejnością. – Hollis… słodka Hollis. – Jego prawe ramię zrelaksowało się nieznacznie. Biorąc głęboki wdech, próbowałam powstrzymać się od załamania. – Co powiesz na to, żebyśmy wypuścili wszystkich. Potem ty i ja możemy usiąść tutaj i porozmawiać. Otaczały nas dźwięki szeptanych modlitw i klikania smsów. Jego oczy wypełniły się łzami. – Jesteś jedyną, która kiedykolwiek mnie słuchała. – I chcę wysłuchać cię teraz. – To koniec. – Chwyt Bentona rozluźnił się trochę bardziej, koniec pistoletu machał na jego cel. – Czego? – Bentona. – Zdusił szloch. – Nie jesteś skończony. Jesteś dokładnie tutaj. – Jadą po mnie. – Kto? – Rodzice. Zamierzają mnie usunąć. Chcą mnie zabić, Hollis. Moja ręka poleciała do ust, próbując stłumić szloch.

289

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Utrzymując głos tak pewny jak to możliwe, powiedziałam: – Posłuchaj mnie, Benton. Jestem tu dla ciebie. Porozmawiam z nimi. Ale najpierw, pozwól wszystkim wrócić do domu, okej? Powoli pokiwał głową i zgodził się. – Nie chcę nikogo skrzywdzić. – Wiem. Nigdy nie chciałeś. – Wszyscy mogą iść… poza nim. Jego prawe ramię zesztywniało, wskazując bronią z powrotem na Shaffera. – Słuchaj, przepraszam za cokolwiek, co ci zrobiłem. Proszę… Jezu Chryste – powiedział Shaffer, jego głos drżał niekontrolowanie. Benton podszedł do Shaffera, zacieśniając uścisk na broni. – Zamknij się, kurwa! Nie odzywaj się teraz! Powietrze wypełniła kolejna fala krzyków i płaczów. Broń i wzrok utrzymywał wycelowane w Shafferze. – Obiecałeś, że nie powiesz. Pozwoliłem ci robić mi rzeczy… – Benton, on nie jest tego wart – sapnęłam. – Wszyscy mogą iść poza nim. Spojrzałam na profesora i poruszyłam ustami: – Idźcie.

290

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zawahał się przez chwilę, zanim ruszył do drzwi i zarządził: – Wszyscy wyjść. Sala wybuchła ruchem. Wszyscy szaleńczo pędzili do wyjścia, gdy drzwi otworzyły się zamaszyście. Z korytarza rozniósł się dźwięk chaosu, gdy studenci i wykładowcy ewakuowali się z budynku. Klasa opustoszała w mniej niż minutę. – Rish, chodź – błagał Chuck. Risher podszedł do mnie. – Nie. Oglądając się na niego, powiedziałam: – Risher, wynoś się stąd. – Nie zostawię cię, Hollis. Zdając sobie sprawę, że Risher nigdzie się nie wybierał, profesor Wilson i Chuck wyszli. – Nadal kochasz Hollis? – zapytał Benton. Risher odpowiedział niskim głosem: – Nigdy nie przestałem. – Dobrze. Zasługuje, żeby być kochaną. – Benton…

291

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Zasługujesz, Hollis. Zasługujesz na każdą dobrą rzecz na tym świecie, w tym na swojego wyłowionego kolesia. – Cień uśmiechu padł na jego twarz. – Ty też. Potrząsnął głową, a jego twarz pokryło więcej łez. – Chciałem tylko żyć swoim życiem. Nigdy nie chciałem nikomu nic zabrać. – Wiem. Kątem oka wyłapałam ruch. Risher ustawiał się kroczek po kroczku za Bentonem. – Nie mogę, Hollis. – Czego nie możesz? – Nie mogę być nią. – Nie jesteś nią. Jesteś Bentonem. Spojrzał na swój cel, a jego głos był silny. – Dlaczego mnie nienawidzisz? Shaffer, góra nienawiści i mięśni, spojrzał na mnie oczami wypełnionymi przerażeniem. – Nie nienawidzę cię. – Och, więc chodzisz w koło gwałcąc ludzi, których lubisz? – Po prostu się wygłupialiśmy.

292

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Ciało Bentona zaczął przejmować śmiech. – Słyszałaś to, Hollis. To wszystko było wielkim żartem. Śmiech szybko ponownie zmienił się w szloch. – Benton, proszę, oddaj mi broń. On zasługuje na karę, ale nie w taki sposób. Cofnął się od Shaffera, pozwalając broni opaść w wyczerpaniu. – Nie mogę już tego robić. – Możesz przez to przejść. Nie będziesz sam. Będę przy twoim boku cały czas. W tym momencie Risher znajdował się dokładnie za Bentonem. Benton spojrzał na mnie pokonanym wzrokiem, a smutny uśmiech grał na jego ustach. – Jesteś jedyną osobą, która kiedykolwiek mnie zaakceptowała. Nigdy nie będę w stanie wystarczająco ci podziękować. – Co roku przez następne pięćdziesiąt lat będziesz mi kupował podwójnego shake z czekoladowymi kawałkami, żeby to pokryć. Uciekły mu prawdziwy śmiech. – Kocham cię, Hollis. Wszystko stało się w mgnieniu oka. Benton podniósł broń. Krzyknęłam. 293

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Risher rzucił się do przodu.

Bang! Moje serce się zatrzymało, a świat zrobił się czarny.

Koniec

294

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Epilog 6 lat później

– CZUJĘ SIĘ, JAKBYM tracił córkę. – Proszę opisać mi swoje dziecko, panie Grammer. Spojrzałam w jego wahające się oczy. Mogłam wyczuć, że był na skraju akceptacji. Potrzebował tylko ręki do podtrzymania, gdy szedł po tej linie. Jego wyraz twarzy zmienił się na pełen dumy. – Jest mądra i miła. Sprytna. Ma ostre poczucie humoru. Czasami jestem pod wrażeniem tego, co wychodzi z jej ust. Kładąc dłoń na jego ramieniu, jego żona wtrąciła: – A tato jest jej bohaterem. – To też. – Uśmiechnął się pan Grammer. – Cóż, w poczekalni siedzi dwunastoletni młody mężczyzna, który jest mądry i miły. Sprytny. Jego poczucie humoru jest naprawdę ostre. I myśli, że jego tata jest największym bohaterem na świecie. Oczy obojga rodziców zalśniły łzami. – Nie stracą państwo swojego dziecka, pan i pani Grammer. Wszystkie rzeczy, które mu przekazaliście i nauczyliście go, nadal tam są.

295

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Zduszając szloch, pan Grammer powiedział: – Jestem przerażony, że ona… on zostanie zraniony czy coś gorszego. I nie będę w stanie chronić… go. – Myślę, że to się nazywa rodzicielstwo. Wszyscy zachichotaliśmy. – Mimo że bardzo chcemy, nie możemy chronić tych, których kochamy od wszystkich złych rzeczy w życiu. Sam wie, że ma bezpieczne miejsce, pełne miłości, wsparcia i akceptacji, do którego może się udać. Widziałam zmianę w oczach pana Grammera. Po usunięciu etykietki mężczyzna czy kobieta, konkluzja była taka, że kochał swoje dziecko bez względu na wszystko. – Dziękujemy, Hollis. Lynn i ja mówiliśmy to kilka razy, ale posiadanie ciebie jako przewodnika przez to całe doświadczenie, było wybawieniem. – Dziękuję. – Zanim moje łzy zaczęły spływać, wstałam i obeszłam biurko. Doradcy powinni pozostać neutralni i niezaangażowani emocjonalnie. – Więc mam już zaplanowany wasz następny tydzień. Nasza trójka wyszła z mojego gabinetu do poczekalni, gdzie Sam skupiał się na telefonie. – Sam, jesteś gotowy do wyjścia? – powiedziała pani Grammer. Przytaknął. Sam wstał i odwrócił się w moją stronę. – Do zobaczenia w przyszłym tygodniu, Hollis. 296

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Do zobaczenia w przyszłym tygodniu, kolego. Gdy rodzina kierowała się do drzwi, pan Grammer objął syna. – A może zatrzymamy się na shake czekoladowego? – Cool – powiedział Sam. Benton, możemy nie być w stanie pomóc wszystkim, ale dzisiaj pomogliśmy tej trójce. Wróciłam do biura i usiadłam za biurkiem. Chcąc nadrobić robotę papierkową przed zamknięciem centrum. Otworzyłam teczkę Sama i zrobiłam notatki. Ale mój umysł wędrował myślami do niego. Nie było dnia, żeby Benton nie był obecny w moim życiu. Wiedziałam, że był ze mną przez zajęcia, które wzięłam do doktoratu, każde transseksualne dziecko i rodzina, której doradzałam, każdą czarna bluza z kapturem, czy wschód słońca, które widziałam. Od pierwszego dnia, w którym się poznaliśmy, zmienił trajektorię mojego życia. Kiedy zobaczyłam Bentona stojącego przed klasą te sześć lat temu, widziałam w jego oczach tę drastyczną zmianę i to, że Shaffer nie był jego celem. Cały rok potem spędziłam we łzach i winie. Powinnam była zgłosić atak, nawet jeśli błagał mnie, aby tego nie robić. Powinnam naciskać go mocniej o terapię. Powinnam być lepszą przyjaciółką. W końcu wszystko co mogłam zrobić to dostosować moje życie do tej sytuacji i upewnić się, że jego nie przejdzie niezauważone. Okazało się, że na początku Shaffer wybrał Bentona na cel ataku, bo nosił czarną bluzę na zajęciach, ukrywając twarz. Potem powiedział, że

297

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

przyjaciele rzucili mu wyzwanie, by dowiedział się, czy Benton był chłopakiem czy dziewczyną. Bawił się w to, jakby to był wielki żart. Twierdził, że Benton wiedział, iż to wszystko było zabawą. W przeciwieństwie do swoich kretyńskich przyjaciół Shaffer nigdy nie powiedział nikomu o Bentonie. Najwyraźniej moja wymiana kluczy podczas tego Weekendu Rodziców nie usunęła podejrzeń pani Daniels. Ona oraz pastor Daniels dodali dwa do dwóch i wykorzystywali swoje prawa rodzicielskie. Zgaduję, że Benton tak zatracił się w beznadziei, że nie był w stanie myśleć trzeźwo. Nie mogłam wnieść oskarżenia przeciwko Shafferowi za gwałt, bo Benton odszedł, a jego rodzice nadal żyli w zaprzeczeniu. Jednak wykazałam się przytomnością umysłu i dobrałam się do laptopa Bentona przed innymi. A on wykazał się przytomnością umysłu pozostając zalogowanym na facebooku. Administracja Chambers miała zerową tolerancję dla nękania. Shaffer skończył wydalony. To była banalna kara za to co zrobił, ale to już coś. Nic nigdy nie przywróci mi przyjaciela. Rodzice próbowali ściągnąć mnie do domu, ale nie mogłam ukryć się czy uciec od tego, co się stało. Byłam winna Bentonowi więcej niż to. Zmieniłam specjalizację na psychologię, którą ukończyłam z wyróżnieniem. Maggie przeniosła się na Chambers w kolejnym semestrze. Posiadanie jej przy boku codziennie było błogosławieństwem. Po zakończeniu studiów zaczęła pracę w firmie marketingowej w mieście i zamieszkałyśmy razem. Dwa lata temu usłyszałam, że Kościół Lighthouse, do którego uczęszczał Benton, otworzył centrum doradztwa dla społeczności LGBT w okolicy. Rzuciłam się na tę szansę bycia częścią tego w jakikolwiek sposób. Zgłosiłam się

298

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

jako wolontariuszka, by robić cokolwiek potrzebowali. W ubiegłym roku opracowali program stażu z doktorantami z Chambers i dostałam jedno z dwóch miejsc. Z myśli wyrwało mnie ciche pukanie do drzwi. – Wejść. Drzwi powoli się uchyliły i moja ulubiona para szmaragdowych oczu zajrzała do środka. – Hej! Jesteś wcześnie. – Podskoczyłam i spotkałam Rishera przed biurkiem. – Mogę wyjść i wrócić. Risher był niesamowity podczas miesięcy, które nastąpiły po strzelaninie. Zajęło mu trochę czasu pojęcie całej sytuacji Bentona, ale w końcu zdał sobie sprawę, że straciłam przyjaciela. Był tam dla mnie na każdym kroku. Chwytając jego dłonie, powiedziałam: – Nie, nie, nie, nie. Cały dzień niebo wypełniały szare chmury, a po potarganych, mokrych włosach i ubraniach Rishera zakładałam, że wreszcie spadł deszcz. Umieszczając ręce na moich biodrach, przyciągnął mnie blisko. Zatrzymałam go dłońmi na jego klatce piersiowej i zachichotałam. – Zmoczysz mnie całą. – Hol…lis, flirtujesz ze mną?

299

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Moje wnętrzności trzepotały za każdym razem, gdy mówił moje imię w taki sposób. – Zawsze. Mała kropla wody zwisała z końca jego podbródka. Stając na palcach, przycisnęłam usta do jego skóry i zassałam wodę w usta. Ręce Rishera ześlizgnęły się na moją pupę, lekko ją ściskając, gdy przyciągnął mnie bliżej. Ustami wędrował w górę mojej szyi za ucho. Wyrwał mi się głęboki jęk. Zdając sobie sprawę, gdzie byliśmy, próbowałam go przystopować. – Więc, jak dzisiejsze zajęcia? – Niesamowicie – powiedział pomiędzy pocałunkami w moją szyję. Po zaryzykowaniu dla mnie życia tamtego dnia na zajęciach, Risher przejął nad swoim całkowitą kontrolę. Powiedział ojcu, że nie będzie podążał za jego krokami i nie pójdzie na bankowość. Ukończył edukację muzyczną. Podwoiła się ilość kobiet rekrutowanych na wydział muzyczny Uniwersytetu Chambers, odkąd zaczął wykładać profesor Stevenson. – Mam pomysł – wyszeptał. – Tak? – Westchnęłam. Kontynuował skubanie miejsca tuż pod płatkiem mojego ucha. – Może pójdziemy do mnie. Przygotuję swoje kuleczki, możemy iść do łóżka i będziesz miała święto. Żartobliwie go odepchnęłam, zwężając oczy.

300

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

– Mówię o moim sławnym przepisie na klopsiki, Hollis. Wyciągnij swój umysł z rynsztoka. Śmiejąc się, powiedziałam: – Chociaż twoje kuleczki są kuszące, mamy spotkać się z Maggie i Chuckiem za pół godziny w firmie cateringowej. – Jesteś pewna, że chcesz, aby Puszka była częścią naszego ślubu w jakikolwiek sposób, kształcie czy formie? – Cóż, skoro oni pobierając się sześć miesięcy po nas i biorą ten sam catering, to ma sens. W zaskoczeniu wielu, seks–eskapady Maggie i Chucka zmieniły się w historię miłosną. Czasami żenująco przeciążoną publicznym okazywaniem uczuć historię miłosną. – Chuck i rozsądek zazwyczaj nie są używane w tym samym zdaniu. – Muszę tylko wziąć torebkę i możemy iść. – Podjadę pod drzwi, żebyś nie musiała moknąć. – Zawsze tak bardzo się o mnie troszczysz. – To moja ulubiona część dnia. – Mrugnął. Cieszyłam się widokiem, gdy kierował się w stronę drzwi. – Hollis, podziwiasz mój umysł? – Może. Wyrzucił ręce w zwycięstwie.

301

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

Ogromny uśmiech rozszerzył moje usta. – Kocham cię, Risherze Stevensonie. – Kocham cię, Hollis Wkrótce Stevenson Murphy. Gdy Risher poszedł po samochód, zabrałam swoje rzeczy i zamknęłam. Do czasu, gdy wyszłam z budynku, deszcz przestał padać, a niebo zaczynało się rozjaśniać. Risher czekał z otwartymi drzwiami pasażera i swoim słodkim, firmowym uśmiechem. Zanim wślizgnęłam się do auta, obejrzałam się na Centrum Lighthouse. W mgnieniu oka chmury się rozeszły i przebiło się słońce, zastępując ciemność światłem. Uśmiechnęłam się i wyszeptałam: –

Dzięki, Benton.

302

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

„To nie liczba lat w twoim życiu się liczy, tylko ilość życia w twoich latach.” ~ Abraham Lincoln

303

„Stop!” Alison G. Bailey

Tłumaczenie: Schilbergus Beta: szpiletti

304