Dana Marie Bell - Halle Shifters 03 - Bear With Me

Halle Shifters – Dodatek do serii

Tłumaczenie nieoficjalne:

Monia

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Prolog Alexander „Bunny” Bunsun wyszczerzył się do swojej partnerki Tabby, która przez pokój gromiła go wzrokiem, jej limonowo – zielone włosy wyróżniały się przy głębszym odcieniu wiecznie zielonej Choinki. Jego matka osaczyła ją, gruchając niejasno do Tabby jak lunatyczka. Tabby nie przyznałaby tego na głos, ale była w niebie. Jeszcze nie pogodziła się z własnymi rodzicami, nadal nękały ją ich zachowania kiedy wykopano ją ze Sfory. Nowy Alfa jej dawnej Sfory zaprosił ją do domu na święta, ale stanowczo odmówiła. Bardzo mało chciała mieć wspólnego ze swoją dawną Sforą i przeważnie woleli słuchać jej życzeń. Także posiadanie rodziców Bunny’ego, którzy wisieli nad nią ochronnie było zarówno błogosławieniem jak i obciążeniem. Potrzebowała tego, potrzebowała rodziny obok siebie gdy nosiła ich dziecko. Może namówi ją do porozmawiania z jej rodzicami, gdy już nadeszły święta. W końcu nadszedł czas. - Bawi mnie, że tak dobrze się dogadują. – William Bunsun, ojciec Bunny’ego, podniósł lampkę ostrego ajerkoniaku i wypił go. - Dzięki, tato. - Żaden problem. – Poklepał się po brzuchu. – Co tylko mogę zrobić, żeby utrzymać cię w formie. Bunny pokręcił głową na żarty swojego ojca. Facet był nienormalny. – Nie mam pojęcia jak namówiłeś mamę żeby się z tobą umówiła. – Podarował Will’owi naiwne, wkurzone spojrzenie. – Rozważałem dosłownie wszystko. - No ej. – Will pokiwał na niego palcem. – Muszę ci powiedzieć, że wtedy byłem niezłym towarem. - Nadal jesteś, skarbie. – Barb puściła mu oczko, jej głęboko brązowe oczy błyszczały się z radości. Will wysłał jej buziaka sprawiając, ze brat Bunny’ego, Eric szarpnął się. – Ugh. Dajcie już spokój. Nie chcę patrzeć jak starzy ludzie się całują.

2

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Barbra Bunsun walnęła swojego syna w głowę, na tyle mocno, że prawie się przewrócił. – Kogo nazywasz starą? Eric masował się po głowie i pisnął. Dalej był na gównianej liście swojej mamy za bycie niemiłym dla Cyn i za przestraszanie ich kuzynki Heather. Mając na uwadze to, że Barbra uważała Cyn i Juliana za rodzinę, to było wielkie „o – nie”. – Ała. Tabby zawiesiła kolejną ozdobę na drzewku. Nalegała by wyprawić Wigilię w ich nowym domu, a jego rodzina nalegała, że pomoże w dekoracjach. Dlatego oto tu stali, spędzając sobotni wieczór z jego rodzicami i bratem, dekorując ich nowy dom i wżerając pizzę, babeczki i pijąc ajerkoniak. - Wiesz co, zawsze chciałam o to spytać. Za każdym razem gdy pytałam, wuj Steven i ciocia Laura śmiali się i nie chcieli mi opowiedzieć. O-oł. Bunny nalał sobie kolejną lampkę ajerkoniaku. Wiedział co nadchodzi i potrzebował większej dawki wzmocnienia na przebrnięcie przez historię jego rodziny. Może powinien dodać trochę whisky. Jego rodzice mięli tendencję do wyjawiania zbyt dużej ilości informacji, co może być żenujące. - Jak się spiknęliście? – Tabby nachyliła głowę i wtuliła się w niego, jego własna osobista super bohaterka. Cholera. Bunny opróżnił lampkę jednym, długim łykiem. No to jazda. Eric jęknął. Jego brat wiedział co nadchodzi. Biedna Tabby nie miała pojęcia, a nie wolno jej było pić alkoholu by stępić ten horror. Barb zaczęła się śmiać gdy Will przytulił swoją partnerkę, trzymając ją blisko siebie. – To dopiero historia…

3

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Rozdział Pierwszy Ukrywał się w krzakach, czekając na swoją ofiarę, pewien, że tym razem ją złapie. Kiedy pierwszy raz ujrzał Barbrę Browne, dopiero wtedy zrozumiał dlaczego jego ojciec dalej warczał nad jego matką. Barb szła po kampusie, jej rozpromieniony uśmiech był jaśniejszy od słońca, ciemne włosy okalały jej twarz jak lśniąca aureola buntowniczych loków. Była aniołem, piękna i doskonała, czerpiąca radość z ponurego dnia i tym samym zamieniając go w jeden z najlepszych. Nie mógł odwrócić od niej wzroku. Kiedy zaśmiała się, przysiągł, że jego serce pierwszy raz w życiu zaczęło bić. Następnie wiatr zmienił kierunek i natychmiast pojął dlaczego był tak nią zafascynowany. Jej zapach, dobry Boże jej zapach prawie sprawiał, że padał na kolana. Pachniała cynamonem, czymś pikantnym i wszystkim tym, co ładnie pachnie. Mógł spędzić resztę życia oddychając obok niej i umierając jak szczęśliwy facet. Była jego. Odwrócił się na pięcie, olewając rozmowę ze swoim kuzynem Steve’em, by podążyć za małą, ponętną istotą do jej akademika, obserwując ją jak drapieżnik, którym był. Jej brązowa skóra błyszczała zdrowiem, jej wstrząsająco piwne oczy były pełne radości i miłość jego życia była nieskończenie pociągająca. Chciał by to spojrzenie spoczęło na nim, chciał by go zobaczyła. Poszedł do domu dać znać swojej rodzinie, że odnalazł partnerkę oraz, że oznaczy ją w ciągu tygodnia. To było miesiąc temu. Zbliżała się przerwa świąteczna. Jeśli wyjedzie zanim ją oznaczy, to nie wiedział co zrobi. Musiał ją ugryźć, uczynić ją swoją na każdy możliwy sposób zanim pojawi się ktoś inny i zwinie mu ją sprzed nosa. Nie było mowy by jego Niedźwiedź pozwolił komu innemu złączyć się z ponętną kobietą, przeznaczoną wyłącznie dla niego. Tam! Ten ciepły, cynamonowy zapach napłynął prosto do niego. 4

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Wszyscy byli podekscytowani przerwą świąteczną, ale nikt tak bardzo jak jego partnerka. Teraz już ją widział, kierującą się po ścieżce, miała zarumienione policzki od zimna, lśniące oczy, gdy podziwiała dekoracje w kampusie. Jej wytarte jeansy uciskały jej ciało, zimowa kurtka nawet nie zakrywała jej niesamowitego tyłka. Miała na sobie dzisiaj opaskę, trzymającą te loczki na uwięzi, jasno zielone nauszniki, które pasowały do jej kolczyków. Boże. Była tak piękna, że aż go serce bolało. Jego Niedźwiedź chciał się wyswobodzić, gdy jeszcze jeden koleś przytulał ją o wiele za długo. Will’owi ciężko było go opanować. Byli w kampusie i nie potrzebował, by jego futrzany tyłek został złapany i zawieziony do zoo. Teraz już była bliżej, jej cynamonowy zapach otoczył go, wypełniając go ciepłem. Mógł ją usłyszeć, rozmawiającą ze swoją najlepszą przyjaciółką i współlokatorką, śmiejącą się jakby cały świat ją w ogóle nie obchodził. Przeszła obok krzaków, w których się ukrywał, tak jak zawsze, a kiedy tak robiła, mógł wyskoczyć. Dzisiaj, ich zabawa w Misia i słoiczek miodu się zakończy. Tym razem ją złapie i Barbra Browne będzie jego.

Barbra pokręciła głową i próbowała desperacko się nie śmiać. - Stacy? - Hmm? - Wyśledziłam swoim małym oczkiem coś, co zaczyna się na B. Stacy wyszczerzyła się, jej zęby były śnieżnobiałe przy jej ciemnej skórze. – Oh! Wiem! Wiem! Białasek! – Pokręciła głową. – Do diabła, już trzeci raz w tym tygodniu chowa się w krzakach. - Jaka szkoda, że ciągle się tam czai, bo z pewnością jest seksowny. – Facet miał w sobie coś z Johna Cusack’a, z tymi swoimi długimi, ciemnymi włosami i dziwnym zachowaniem. Odróżniał się tylko swoimi dziwnie, morskimi oczami. Żywe i kolorowe, jego oczy zmieniały się od nastroju, czasami były niebieskie, czasami zielone, czasami i niebieskie i zielone. Były oszałamiające i Barbra przyłapała sama siebie na przyglądaniu się im częściej niż raz, zanim wskoczył zdrowy rozsądek i wyswobodziła się z tego szaleństwa. 5

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Barb zbliżyła się trochę do drugiej strony ścieżki. Kiedy nadejdzie czas, a wiedziała że tak będzie, będzie musiała zrobić unik. Stacy zachichotała. – Jasne, jeśli lubisz ziemiste. - Hmm. – Barbra nie chciała tego przyznać, ale wyglądało na to, że coraz bardziej podobali jej się bardziej bladsi niż jej rodzinie, a zwłaszcza jej ojcu. Coś było takiego w Will’u, co ją pociągało, sprawiało, że ufała mu pomimo jego durnemu zachowaniu. - Te jego oczy są śliczne, muszę ci to przyznać. Całe takie niebiesko – zielone. Barbra skinęła. Były jego najbardziej oszałamiającą cechą, kiedy … - Chwila. Kiedy zbliżyłaś się na tyle by ujrzeć jego oczy? Stacy i Barbra dygnęły, ignorując Williama Bunsun, gdy przeleciał im nad głowami. - O kurwa. – Wylądował mocno w krzakach po drugiej stronie ścieżki, jego stopy wystawały na betonową ścieżkę. Jaka szkoda, że facet miał móżdżek wróbelka. - Zawsze w nas chybia. – Stacy westchnęła jakby naprawdę miała wyrąbane. Barbra skinęła. – Za dużo sprężystości w tym jego skoku. - Jakby był tygryskiem, ale bez prążek. - Albo tytułowej piosenki. - Barb, Stacey. Pomóżcie mi, proszę? – Jego chrapliwy baryton zadrżał przez nią nawet gdy jego durne żarty sprawiały, że chciało jej się śmiać. Facet był dziwakiem, ale tym dobrodusznym. Dziewczyny szły dalej ścieżką, ignorując bolesne jęki faceta. Z doświadczenia wiedziały, że później wróci, polując na Barbrę z determinacją, która by ją przerażała gdyby koleś nie był taki słodki. Za pierwszym razem się go bała. William Bunsun zachowywał się jak szalony prześladowca, tropiąc ją po całym kampusie. Ukrywał się za śmietnikami przy kawiarni, łaził za nią między zajęciami i generalnie zachowywał się jak idiota. Prawie wezwała kampusową policję. Prawie.

6

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Czasami sama siebie pytała czemu tego nie zrobiła, ale wiedziała dlaczego nigdy nie naśle na Williamia Bunsun policji. A to nie z powodu tych ślicznych oczu i prężnego tyłka w ciasnych jeansach. Jakieś dwa miesiące po rozpoczęciu szkoły, kiedy myślała nad zgłoszeniem go na policję, Will uratował ją przed prawdziwym prześladowcą. Ulga na twarzach innych jej współlokatorów z akademika mówiła jej od czego Will Bunsun ją uchronił tamtej nocy. Pobił dziwoląga, który za nią łaził, aż krew się polała i odpędził go zanim wrócił do Barbry. Tak jak cały czas był niezgrabny i durnowaty, tak tamtej nocy stał się jej aniołem stróżem. Wtedy pierwszy raz zdała sobie sprawę jaka siła kryła się w mężczyźnie, który ją pilnował i była zaintrygowana. Patrzył się na nią, jego morskie oczy były ciemne i zmartwione. – Wszystko w porządku? Nie mogła wydusić z siebie ani jednego słowa, także zamiast tego wzruszyła ramionami. Najwyraźniej zrozumiał, bo znowu znikł w krzakach. Tamtej nocy szedł za nią do domu i każdego kolejnego wieczora. Ochraniał ją, zapewniał jej bezpieczeństwo kiedy pracowała do późna i upewniał się, że nie musiała się niczym martwić jeśli chodziło o sprawy, które mogły wyskoczyć w nocy. Także pozwalała mu siebie śledzić, czując się bezpieczniej niż kiedykolwiek dzięki białaskowi, który nie umiał skakać. Z czasem dla ich obojga stało się to zabawą, którą oboje ogromnie polubili. Była to dziwna gra w kotka i myszkę. Wiedziała kiedy był przy niej, a kiedy go nie było. Kiedy zaczynały pojawiać się prezenty i karteczki, wiedziała już co robił. Uwodził ją, na swój dziwaczny sposób. Jednak ciężko mu będzie. Barbra Browne nie planowała tak łatwo się poddać, zwłaszcza Wielkiemu Białemu Łowcy. Może i zdołał podkraść się do jej serca, ale więcej czasu zajmie mu dobranie się do jej majtek. - Wiesz co? Dzisiaj jest impreza u Brian’a. Barbra jęknęła. Stacy brzmiała na zbyt podekscytowaną. – Błagam tylko mi nie mów, że przekazałaś mu, że tam będę. – Brian od miesięcy próbował dobrać się do jej majtek, ale facet po prostu nie wiedział, co oznacza słowo „nie”. Tak długo trzymała go na dystans, aż ręce zaczęły już ją boleć. 7

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Stacy zgarbiła się i próbowała ukryć się za książkami. – Wybacz. - Stacy! - Dobry, moje panie. – Kobiety skinęły na przywitanie Steven’owi Williams, mniejszej, bledszej wersji swojego kuzyna Will’a. Nie miał takich samych ciemnych włosów czy dziwnie wwiercających się oczu. Jego były normalnie granatowe, a włosy miały odcień jaśniejszego brązu. – Znowu przeleciał? - Gryzie tam ziemię. – Barbra wskazała kciukiem. – Co on, ma sportowe stypendium? Steven zaśmiał się tak mocno, że musiał przestać iść. Barbra czekała póki ta hiena przestała rżeć. Poważnie, coś było nie tak z tymi kolesiami Bunsun – Williams. – Idziesz dzisiaj na imprezę do Brian’a? - Nie, ale uważajcie, dobra? Po kampusie krążą plotki o Brianie i jego imprezach. Nie chciałbym żeby coś się wam stało. Barbra uśmiechnęła się. Steven był takim miłym gościem, ale nie dorastał swojemu kuzynowi do pięt. – Dzięki. - Cholera, spóźnię się na zajęcia. Do zobaczenia. – Steven odszedł, bez wątpienia żeby wykopać swojego kuzyna. Albo wysypać na niego nawóz. Nigdy nie można było brać Steven’a za pewniak. - Któregoś dnia, ten typ cię złapie. Barbra parsknęła i zadrżała. Pragnienie by dać się złapać Will’owi ciągle rosło. – Za cholerę nie. Dam się złapać wtedy, kiedy ja będę tego chciała. – Zerknęła za ramię, widząc Steven’a śmiejącego się z Will’a, gdy ten się otrzepywał, gromiąc kuzyna wzrokiem. Z całych sił próbowała się nie zaśmiać. Boże, był takim durniem. Ale może... Może był jej durniem. Weszły do akademika, kłócąc się o imprezę u Briana. – Ej, no daj spokój, Barbra. Brian ma jakiś towar. - Nie. - Tak. - Nie. Stacy założyła sobie ręce na klatkę. – Ja idę i będę jarać.

8

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Barbra skrzywiła się. Do diabła. Stacy była nie do zniesienia gdy się najarała, a jeśli się zjara, to będzie miała kłopoty. – No dobra. Stacy pisnęła. – Hura! Cholera. To tyle z jej planów miło i cicho spędzonego wieczora.

9

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Rozdział Drugi - Do diabła. – Will patrzył jak kobieta jego marzeń odchodziła, znowu. Cholera. Przynajmniej była rozbawiona. Musiał sobie to przyznać. Zawsze też plusem jest to, że miłość jego życia nie wysyła na niego policji. - Dlaczego po prostu nie zaprosisz ją na randkę? Zgromił kuzyna wzrokiem. – A co w tym takiego fajnego? - Zachowujesz się jak debil. Will westchnął. – Jest po prostu taka... – Poruszał rękoma, tworząc krągłości. – I ma takie... – Klepnął ręką tak jakby chciał poklepać ją po pośladkach. - Taa. Stamtąd skąd pochodzę nazywamy to... – Steven pochylił się. – Dziewczyną. - Pierdol się. – Will przyjął dłoń, który wyciągnął do niego kuzyn i pozwolił Stevenowi podciągnąć się na nogi. – Oznaczyłeś swoją partnerkę, pozwól mi dorwać swoją. - Skoro mowa o partnerkach, twoja dzisiaj idzie na imprezę, na którą zabroniłem iść Laurze. Will zdusił przekleństwo i patrzył się na ścieżkę, którą szła Barbra. Laura była Stevena nową partnerką. Słodka, mała Lisica, której nigdy nie widział, ale rodzina była zdezorientowana kiedy Steven przyprowadził ją do domu. Oczekiwali, że za partnerkę weźmie sobie kolejną Niedźwiedzicę albo człowieka, tak jak zrobiła większość z nich. Jednak wystarczyło by Steven raz spojrzał na malutką rudą i poznał już swoje przeznaczenie. Tego samego wieczoru oznaczył ją i od tamtej pory nie rozglądali się za siebie. Skoro Steven trzymał swoją partnerkę z dala od tej imprezy, to musiało być źle. Młoda para była znana w kampusie z korzystania ze studenckiego życia. Często imprezowali jednak utrzymywali odpowiednie oceny by zadowolić swoich rodziców. Will czasami ich nienawidził. Odkąd ujrzał Barbrę, jego stopnie spadły. Ważniejsze dla niego było zapewnienie jej bezpieczeństwa niż jakiekolwiek zaliczenie zajęć, a po akcji z tym prześladowcą, nie potrafił zostawić jej samej.

10

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Jednak jeśli chciał któregoś dnia przejąć biznes ojca i go prowadzić, potrzebował dobrych stopni zarówno z zarządzania jak i architektury natury. Will ubóstwiał pracę swojego ojca, ale planował dla siebie bardziej fizyczną robotę. Uwielbiał kopać w ziemi, sadzić nowe życie i patrzeć jak rośnie. To uspokajało jego Niedźwiedzia, łagodziło. - Jest coś jeszcze. Will się spiął. Miał wrażenie, że nie spodoba mu się to, co miał mu do powiedzenia Steve. - Impreza jest u Brian’a. Will warknął. Kretyn od miesięcy nękał Barbrę, próbując namówić ją na seksualny związek, którego nie chciała. Will próbował ostrzec typa, ale on tylko wyśmiał Willa. Brian otrzyma niespodziankę swojego życia, kiedy tylko Will oznaczy swoją partnerkę. Barbra wygryzie mu gębę jeśli będzie czegoś próbował. A jeśli dalej nie da sobie spokoju, to Will dokładnie wie gdzie pochować części ciała. - Spokojnie. – Steve klapnął mu w dłoń wilgotną, trochę zamarzniętą ziemię. Will gapił się na grudę ziemi. – Co do diabła, człowieku? Steve wzruszył ramionami. – Zawsze wyglądałeś na rozluźnionego kiedy zrobiłeś sobie błotne placki. Will zgromił go wzrokiem i cofnął się na ścieżce, upuszczając grudę ziemi, tam gdzie było jej miejsce. – Miałem wtedy dwanaście lat. - Wrzuciłeś mi ją do slipek. – Zaczęli iść z powrotem do centrum kampusu. - Masz rację. Wkurwiałeś mnie wtedy i poczułem się o wiele lepiej. - Kretyn. Will zaśmiał się i wszedł do miasteczka. Steve natychmiast zaczął rozglądać się za swoją partnerką. – Wiesz co zrobisz z Barbrą? Will uśmiechnął się tak, że troje ludzi odsunęło się od niego. – A jak myślisz? Steven spojrzał na jego twarz i się skrzywił. – Chyba wybiorę się na tą imprezę, żeby nie wrzucili cię do pudła. Will pociągnął nosem i przetarł kącik oczu. – Też cię kocham, kuzynie.

11

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Steven odszedł, mamrocząc coś o obłąkaniu i więziach krwi oraz czymś jeszcze, na co Will miał totalnie wyrąbane. Skierował się do swojego akademika. Był Niedźwiedziem na misji. Miał imprezę do rozwalenia i kobietę do oznaczenia.

Tak mocno się śmiała w poduszkę, że ledwo mogła oddychać, ale książka była tak cholernie zabawna, że po prostu nie mogła odłożyć jej na bok. - Co ty do cholery robisz? Barbra podskoczyła i ukryła książkę, którą czytała. – Nic takiego. - Daj mi ją. – Stacy wyrwała jej książkę z ręki i zmarszczyła brwi. - Co to do diabła jest regencyjny romans? Barbra, próbowała odzyskać książkę zanim zostanie porwana. – Przestań! - Eskapada Joan’a Smith? Panna Plotkara? Co do diabła? - Mi się podoba. – Barbra westchnęła i padła na łóżko. – Jest taka zabawna i zamiast mdleć czy pozwolić mężczyźnie by uszło mu coś płazem, czerpała z życia to, co najlepsze. Teraz Stecy wyglądała na bardziej zaintrygowaną niż zniesmaczoną. – Taa? – Patrzyła przez chwilę na okładkę zanim się wyszczerzyła. – Bohater wygląda trochę jak Will. Barbra zabrała książkę. – Zamknij się. - Ale ma lepszą fryzurę. - Zamknij. Się. – Barbra walnęła swoją współlokatorkę poduszką. – O której jest impreza? - Za pół godziny. - Cholera. – Barbra wyszła z łóżka. – Czemu mi nie przypomniałaś? - Przypomniałam, ale siedziałaś z nosem w tej książce. – Stacy otworzyła książkę i zaczęła czytać podczas gdy Barbra biegała dookoła, przebierając się. W dżinsowej spódniczce i grubych rajstopach będzie jej ciepło, tak jak w tenisówkach i dwóch parach skarpet, jedne jasno zielone, drugie turkusowe. Szybko przebrała się w swój ulubiony sweterek, turkusowy, który pasowałby do oczu Will’a. Nałożyła na usta jakiś kolor i chwyciła za kurtkę, gotowa do wyjścia. – Idziemy! 12

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

- Tak! Impreza! Impreza! Impreza! – piała Stacy. - Przez nią skopią nam tyłki, - Barbra westchnęła. Szła za swoją szaloną współlokatorką do wyjścia z akademika i w ciemną noc.

13

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Rozdział Trzeci Will obserwował dwie kobiety kierujące się do apartamentów znajdujących się na uboczu kampusu i zaczął za nimi iść. Za cholerę nie zostawi Barbry samej z czułą litością uzależnionego od narkotyków Briana. Musiał się upewnić, że była bezpieczna. Może i nie był zaproszony na imprezę Briana, ale bez wątpienia wiedział, że na nią wejdzie. Jeśli Brian miał zdenerwować się obecnością kogoś nie zaproszonego to, no cóż. Będzie

musiał

dopilnować

tego,

by

Brian

spotkał

się

z

niestety

niebezpiecznym Niedźwiedziem. Kobiety weszły na imprezę, śmiejąc się i uśmiechając. Will był tuż za nimi, kiwając na powitanie osobie trzymającej drzwi otwarte. Will go nie znał i najwyraźniej koleś nie znał Willa, bo uśmiechnął się i machnął mu. – Udanych ferii. - Dzięki. – Will przeszukiwał pokój za swoja partnerką. Nie było jej w salonie, ale mógł ją wyczuć gdzieś niedaleko. Ujrzał Steve’a i Laurę, stojących przy ścianie i ignorujących tańczących wokół siebie ludzi. Steve wskazał na kuchnię, także Will przeszedł przez tłum tańczących na środku salonu. Ledwo uniknął rozlania piwa, ale zdołał przedostać się do kuchni bez większych problemów. Pomagało bycie wysokim i barczystym. Tam była, stała plecami do szafek, z płaszczem przewieszonym przez ramię. Brian pochylał się za blisko jak dla Willa. – No daj spokój, skarbie. Weź trochę. Poczujesz się lepiej. Barbra odsunęła od siebie jointa. - Nie dzięki. Dobrze się czuję. Próbowała odsunąć się, ale jebany Brian położył jej rękę na talii i trzymał ją ciasno przy sobie. – Mogę zrobić ci coś, przez co poczujesz się jeszcze lepiej. – Wcisnął biodra w partnerkę Willa, a Will zaczął widzieć na czerwono. Zanim się zorientował, już ruszył, odsuwając ramię Briana z dala od Barbry z warknięciem. - Whoa. Will. Odłóż go, wielkoludzie. Will zamrugał, orientując, że patrzył się Brianowi w oczy. Brian był dobre piętnaście centymetrów niższy od Will’a. Delikatna dłoń pogłaskała go po ramieniu. – Nie jest tego wart. 14

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Will uśmiechnął się na Barbrę i upuścił Briana. Nerwowo odchrząknął. To była jego szansa na odezwanie się do niej, bez oblania się zimnym potem. – Cześć. Pokręciła na niego głową. – Ty też witaj. Wyciągnął ramię, ignorując kolesia za sobą. Brian po prostu stał się bezproblemowy, Will ledwo czuł pięści wbijające mu się w plecy. Barbra się uśmiechała, kierując wszystkie te promienie prosto w niego i tylko to się liczyło. – Chcesz zatańczyć? - Z przyjemnością. Zaprowadził ją do salonu ignorując... cokolwiek wkurzającego to było, co waliło go w plecy. Był tak podekscytowany, aż myślał, że zachoruje. W końcu będzie trzymał w ramionach swoją partnerkę.

Oh, jasna cholera. Will nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, że Brian zaczął go bić. Facet był z kamienia? Will wciągnął ją w swoje ramiona, gdy w radio zaczęło się Forget About Me. Miał wzrok wbity w jej twarz, jakby na całym świecie istaniła dla niego tylko ona. Nawet nie wzdrygnął się kiedy Brian rzucił go w głowę puszką. Pełną. Will tańczył jak marzenie, nie zmuszając ją do ruchu ani też nie powstrzymując. Po prostu wtulił się w nią tym swoim dużym ciałem i, Boże dopomóż jej, czuła się dobrze.

Nigdy nie czuła się bardziej bezpiecznie. Stała

dokładnie tam, gdzie była, gdy kiedy zaczęli grać Duran Duran, ciesząc się jego uściskiem, jak nikogo innego. Przy Willu Bunsun czuła się... właściwie. Jakby był jej przeznaczony. Nie oznaczało to, że nie zamierzała cholernie go podrażnić. – No więc. To całe wyskakiwanie na mnie z krzaków. Zarumienił się. – Ah. Taa. Sorry za to. Po prostu... Nie wiedziałem jak do ciebie zagadać. Uniosła brwi. – Teraz rozmawiamy.

15

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Pierwszy raz odkąd zaczęli tańczyć, odsunął wzrok. – Bo musiałem ocalić cię przed Brianem. Jesteś taka piękna, a ja jestem taki... – Zrobił durną minę. - Niedorozwinięty? Wyraz jego twarzy był pełen rozbawienia, ale rozumiała, że nie śmiał się z niej. Śmiał się sam z siebie. – Powiedziałbym, że jak palant, ale to też pasuje. Potknęła się gdy jeden z tańczący wpadł na nich, ale Will trzymał ją stabilnie. – Powiedz mi coś o sobie. Wiem, że robisz stopień z zarządzania i lubisz krzaki, ale to wszystko. Zaśmiał się, dźwięk ten był głęboki, mocny. – Taa. Studiuję też architekturę natury. Koleś był na dwóch kierunkach? Jasna cholera. – Naprawdę. Ten jego szeroki uśmiech stał się bardziej grzeszny. – Przyrzekam, że nie jestem idiotą. Mówię poważnie. Patrz, potrafię nawet dopasować sobie skarpetki. Nie mogła nic na to poradzić. Spojrzała w dół. Znowu się zaśmiał. Musiała się upewnić, że będzie robił to częściej. Miał wtedy rozpromienioną twarz, stając się z przystojnego do zabierającego dech w piersi. - Wybacz. - Nic się nie stało. Nie to, żebym pokazywał jaki jestem mądry. – Pokręcił głową. – Poza tym, przechytrzałaś mnie każdego dnia. - Bo każdego dnia ukrywałeś się za tymi samymi krzakami, głuptasie. Parsknął i przyciągnął ją bliżej. – Wiem, że każdego dnia chodzisz tą ścieżką. – Zsunął dłonie na jej tyłek. Pierwszy raz w życiu Barbra nie zamierzała odsunąć wędrującej dłoni mężczyzny. Tak dobrze było go czuć przy sobie, tak ciepło. Nawet jego zapach do niej przemawiał, leśny i męski. Trzymał ją czule, jakby już była dla niego skarbem. Kiedy otarł się ustami o jej ucho, zadrżała. – Jeszcze dużo rzeczy o mnie nie wiesz, a z przyjemnością podzielę się nimi z tobą, jeśli mi pozwolisz. Zsunęła dłonie na jego niezły tyłek. Przecież nie tylko mężczyźni mogli sobie pomacać. – Mm–hmm – Ścisnęła, niezwykle zadowolona zarówno jędrnością naprawdę świetnego tyłka, który trzymała jak i z zszokowanego sapnięcia jej nowego faceta. Tym na pewno będzie się długo cieszyć. – Zamieniam się w słuch. 16

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Jeśli nie mógłby ją dzisiaj zdobyć, to jutro wylądowałby znowu za krzakiem, prześladując ją do końca życia. Musieliby zamknąć go w zoo, żeby zabrać go od niej. Ścisnęła go za tyłek, jej brązowe oczy błyszczały z rozbawienia. – Will? W zoo na Syberii. – Chodź. Spadamy stąd. – Sięgnął za siebie i zabrał jej ręce ze swojego tyłka z ogromną niechęcią. Podobało mu się to, jak go trzymała. - Muszę zająć się Stacy. Will wyszczerzył się. – Chyba nie masz się czym przejmować. – Skinął na jej współlokatorkę. Stacey była zajęta odpieraniem ataku bardzo zdeterminowanego Wilka o imieniu Ross. Will poznał kiedyś wilka raz czy dwa, a plotki głosiły, że nie tylko był honorowy ale i na tyle silny, by obronić przyjaciółkę Barbry. Mężczyźni wymienili się spojrzeniami. Ross broniłby Stacy i dałby jej znać gdzie jest Barbra. – Ross to dobry koleś, upewni się też, że nic się nie stanie twojej przyjaciółce. – Pociągnął ją w stronę drzwi. – Zaufaj. Widział jak postrzeliła Stacey wzrokiem. Stacy przewróciła oczami ale pokazała jej dwa kciuki uniesione w górę. Will nie czekał by zobaczyć co dalej. Zabrał swój płaszcz i ciągnął swoją partnerkę do wyjścia, zadowolony że ucieknie od tego silnego zapachu zielska. Miał tylko nadzieję, że Ross zdoła wyciągnąć stąd Stacy zanim sprawy się pogorszą. Trzymał mocno Barbrę za rękę, bojąc się, że będzie próbowała mu uciec. – No więc. Jestem jedynakiem, mój ojciec prowadzi Bunsun Exterioir, moja mama cię pokocha i chyba idę w złą stronę. – Zatrzymał się, ignorując to, jak dławiła się ze śmiechu. - Czemu idę do twojego akademika, zamiast do swojego? - Bo jesteś dżentelmenem i zaprowadzasz mnie bezpiecznie do domu. Przewrócił oczami. Robił to tyle razy, że już działał automatycznie. – Pieprzyć to. Chcę cię w swoim aka... eh, pokoju. – Odwrócił się i zaczął iść w drugą stronę. – A ty? Masz jakiś braci albo siostry? - Mam dwóch braci, którzy skopią ci dupę tylko dlatego, że jesteś biały. Mój ojciec pracuje na budowie, moja mama jest kelnerką i przez ciebie nie mam czucia w dłoni. Uuups. – Wybacz. – Will poluźnił trochę uchwyt. 17

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

- Dzięki. - Nie ma za co. – Zatrzymał się i spojrzał na nią. Chciał by wiedziała, że nigdy nie skrzywdzi ani jej, ani jej rodziny. – Tak tylko żebyś wiedziała, mogą spróbować skopać mi dupę. Obiecuję, że nie zranię ich wtedy za bardzo. Pokręciła tylko głową. – Czemu mam wrażenie, że nie mówisz tego tylko dlatego, by mi zaimponować? Wzruszył ramionami. Nie mógł nic na to poradzić, skoro była to prawda. Może i był głupkiem, ale dalej był Niedźwiedziem. - Coś jeszcze chcesz mi powiedzieć? Tak. Jestem Niedźwiedziem, a ty jesteś moją partnerką. Za jakieś dwie sekundy ugryzę cię i oznaczę tak, że żaden inny zmienny nie zwinie mi ciebie sprzed nosa. A potem przelecę cię jak głupek. Miał przeczucie, że lepiej będzie jej to pokazać, więc tak też uczynił.

18

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Rozdział Czwarty Will zamarł w trakcie. Spojrzał na nią, z dziwnym błyskiem w oku i mogła przysiąc, że usłyszała straszną muzykę z Egzorcyzmów. – Will? Już nadeszła ta chwila, w której mnie zabijesz i zjesz? - Nie i tak. – Uśmiechnął się słodko, wcale jej nie uspokajając. – Bądź przez sekundkę cierpliwa, mam coś do zrobienia. Will podniósł ją, delikatnie odsuwając na bok jej kurtkę ( rany boskie to są kły?) i wgryzł się w nią. Barbra wrzasnęła. Przeszywający, oślepiający ból szybko został zastąpiony najlepszym orgazmem jaki kiedykolwiek miała. Zadrżała w jego ramionach, jego zarost przy jej skórze doprowadzał ją do szaleństwa. Chciała złapać go za głowę i trzymać go w miejscu, zatrzymując doznanie, które przeszywało jej ciałem. Cholera, jeśli tylko ugryzieniem sprawił, że tak się czuła to nie mogła się doczekać co się stanie kiedy będą nadzy. Orgazm zanikł i Will postawił ją na ziemi. Wyraz jego twarzy był pełen męskiej satysfakcji. – Zrobione. Idziemy do domu. Barbra zamrugała. – Ugryzłeś mnie. - Yhyy. – Will westchnął szczęśliwy i pociągnął ją za ramię. - Ty masz kły. - Ee. Tak. – Will zarzucił ją sobie na ramię. – Wiesz co, mam wrażenie, że zgłupiejesz przeze mnie. - Tak myślisz? – Tłukła go po pośladkach pięściami. – Jesteś wampirem, prawda? - Nie prawda! Jak facet mógł brzmieć na urażonego? – Masz kły i pijesz moją krew. To czyni z ciebie wampira, dupku. - Pfft. Błagam cię. Wampiry nie istnieją. - Najwidoczniej istnieją jeśli komuś rosną kły i pije czyjąś krew. Jej mocne piąstki furii jakoś nie wydawały się na niego działać. To tyle z mojej miłości do filmów z Brucem Lee. Najwyraźniej nie nauczyła się wystarczająco od

19

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Potężnego Bruce’a, bo Will całkowicie ignorował jej starania, by się uwolnić. – Jak możesz nie smażyć się na słońcu? - Bo nie jestem wampirem. Niósł ją do swojego akademika i zaczął biec po schodach, wydobywając z niej „oof”. - Wybacz. – Otworzył drzwi i wszedł do środka, rzucając ją na podwójne łóżko. Kiedy próbowała rzucić się do ucieczki, chwycił ją za tył dżinsowej spódniczki i znowu rzucił ją plecami na łóżko. Will zamknął drzwi i oparł się o nie, efektywnie ja więżąc. – Nie jestem wampirem. Barbra uniosła dłoń i zaczęła wyliczać. – Kły. Picie krwi. Wściekły orgazm. – Zignorowała jego zadowolony, szeroki uśmiech. – Zahipnotyzowałeś mnie swoimi oczami? Przewrócił nimi, najwyraźniej walcząc ze śmiechem. – Nie jestem wampirem. Jestem Niedźwiedziem. Pokręciła palcem w uchu. – Czym teraz jesteś? - Jestem Niedźwiedziem. Zmiennym Niedźwiedziem, jeśli tak wolisz. Uśmiechnęła się słodko. – Oh, skoro tylko tyle. Miał czelność wyglądać jakby mu ulżyło, jakby to ona była szalonym wampirem zamiast on. – Tak. To tyle. Wrzasnęła z całych swoich sił. Nie ma mowy, żeby ten dziwaczny wampirzy koleś zamknął ją ze sobą, bez względu na to jaki był seksowny. Will zanurkował do łóżka i zasłonił jej buzię swoją ręką. Rama łóżka zapadła się pod jego ciężarem, ale jakoś zdołał uchronić ją przed zranieniem. – Ćśś! Przez ciebie ochrona z akademika przyjdzie sprawdzić co się dzieje. Taki był plan. – Mmf nmph. - Że co? – Will uniósł dłoń milimetr od jej buzi. - Powiedziałam, że wiem. – Wzięła głęboki oddech, ale usta znowu zostały zasłonięte przez jego dłoń, zanim zdołała mrugnąć. - Jeśli udowodnię ci, że jestem Niedźwiedziem a ty jesteś moją partnerką, to obiecasz, że nie będziesz krzyczeć? – Wyszczerzył się do niej, całym tym seksualnym gorącem. – No chyba, że w dobrym tego słowa znaczeniu.

20

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Czuła go, twardego i gorącego przy sobie i wiedziała, że czas jej się kończył. Musiał użyć swoich dziwacznych wampirzych mocy by ją uwieść. Musiał. Skinęła, pewna że nie mógł udowodnić ani jednej cholernej rzeczy. - Dobra. Obiecałaś, żadnych krzyków. Jesteś kobietą, która dotrzymuje słowa, prawda? Była. Skinęła i zerknęła na drzwi. - Żadnego też uciekania. Przyrzeknij. Skinęła niechętnie. Patrzył na nią podejrzliwie. – Masz skrzyżowane palce? Uniosła ręce, pokazując, że nie krzyżowała palców. - Dobrze. – Zszedł z niej i zdjął koszulkę. – Zanim zbzikujesz, muszę się rozebrać. Pochyliła się w stronę drzwi. - Yhy! Obiecałaś. – Zdjął przez głowę białą koszulkę i Barbra poczuła jak się ślini. Koleś miał niezły sześciopak. Dobry Boże, chciałaby przesunąć językiem po tej ścieżce do skarbu. Ugryzła się w wargę. Co ona sobie do diabła myślała? Helooł! Wampir! Pasek padł na podłogę, a wkrótce potem i buty. Jego dłonie zatrzymały się na rozporku, ale w tej chwili Barbra dalej debatowała czy uciec przed tym, czy może zobaczyć gdzie prowadzi ta ścieżka. Prosto do Nirwany czy do doliny krasnalów? Błagam, niech to będzie Nirwana. Spodnie znikły i William Bunsun stał przed nią w całej swojej podnieconej glorii, Alleluja. Barbra oblizała usta, wszystkie myśli uleciał na ten oszałamiający widok. - Whoa. – Miał o wiele większego żeby trzymać kobietę...

21

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Pierwsze intermedium Bunny klapnął sobie dłonie na uszy i śpiewał „lalala” z całych swoich sił. Obok niego, Eric wyglądał jakby miał mdłości. Nie ma mowy, że będzie słuchał opowieści o tym, jak jego rodzice zdziczali. Nie. Ma. Mowy. - Ej, no dajcie spokój. – Will szturchnął Bunny’ego w bok. – Nie chcesz usłyszeć jak twoja mama dzwoniła moimi dzwoneczkami? Eric pokazał, że rzyga. Bunny był przerażony. – Nie. Nie, nie chcę. – Na całym świecie nie było tyle ćwiczeń wspomagających oddychanie, czy jogi. Boże, nienawidził kiedy jego rodzice tak robili. Tylko dlatego, że był dorosły i wiedział do czego tak naprawdę służył jego penis, nie znaczy, że mogli swobodnie gadać... Gadać o... Zadrżał. Ajerkoniak zsiądzie mu się w żołądku, był tego pewien. Barb mrugnęła do Tabby, która wyglądała na całkowicie zafascynowaną. – Nie uprawialiśmy seksu zanim nie pokazał mi swojego Niedźwiedzia. - Naprawdę myślałaś, że był wampirem? – Tabby szczerzyła się tak bardzo, aż zmartwił się, że twarz może się jej rozciągnąć. - Byłam człowiekiem. – Barbra wzruszyła ramionami. – Pozwij mnie. Gdy Will powrócił do opowiadania, Bunny modlił się by jego ojciec tylko nie wspomniał o, eee, ogonie.

22

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Rozdział Piąty - Teraz patrz. Gapiła się, zdumiona, gdy Will zaczął wypuszczać futro. Urósł prawie z metr, jego ramiona skróciły się, czarne pazury zastąpiły palce. W sekundzie wielkodupny grizzly siedział przed nią, drapiąc się za uchem tylną łapą. Barbra położyła się na złamanym łóżku przerażona, że zemdleje albo skończy jako przysmak oblepiony miodem dla Kubusia Puchatka. Zamknęła oczy i zaczęła mamrotać sama do siebie. – Udawaj martwą. Udawaj martwą. Nie jedzą padliny. Mocny śmiech Willa wypełnił pokój. – Masz rację. Nie jestem nekrofilem. – Znalazł się naglę na niej, stu dziewięćdziesięciu cudownie nagi mężczyzna i polizał znamię po ugryzieniu, który na niej zostawił. – A teraz. Gdzie skończyliśmy? Kiedy naparł na nią biodrami, wciskając swojego fiuta w jej uda, wiedziała dokładnie gdzie chciała skończyć.

23

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Drugie intermedium - O nie. – Eric machał rękoma jak maniak. – Żadnych fiutów. Ludzie, to scena do usłyszenia tylko za zgodą rodziców. – Wskazał na brzuch Tabby. – Mój nienarodzony bratanek, albo bratanica będzie miała traumę do końca życia. Wiecie, że młode mogą was słyszeć, prawda? Tabby śmiała się jak głupia, gdy jego braciszek bzikował. Nie to, że Bunny mógł go winić. Czemu jego rodzice nie mogli mu powiedzieć, że znaleźli go w kapuście jak normalni rodzice? Will i Barbra wymienili się spojrzeniami. – Chyba możemy odpuścić sobie tę część, tylko ten jeden raz...

24

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Rozdział Szósty Will wyciągnął rękę i włączył radio. Słodkie nuty West End Girls wypełniły cichutko pokój, gdy zaczął ściągać z Barbry kurtkę. – Musisz wiedzieć resztę. - Resztę czego? - Kiedy cię ugryzłem, rozpocząłem w tobie przemianę. Ta brew uniosła się znowu, żądając arogancko. Seksowne jak diabli. – Oh? - Będziesz Niedźwiedziem jak ja w przeciągu tygodnia. Może dwóch. Zgromiła go wściekle wzrokiem, ta malutka istotka. Jakby miało go to onieśmielić. No dobra, kiedy chwyciła go za włosy łonowe i pociągnęła musiał przyznać, że był trochę onieśmielony. – Co powiedziałeś? - Ma to swoje korzyści – Wzdrygnął się, gdy wyrwała mu trochę włosków. – Będziesz mogła wykopać tyłki takich kolesi jak Brian przez całą długość boiska futbolowego. Zwęziła oczy, ale nie puściła go. – Mów dalej. Pocałował ją w bok szyi, przez co osłonił ją całą swoim cieniem. Zauważył, że podobało jej się, gdy ją oznaczał. – Nie będziesz czuła żadnego bólu podczas porodu dziecka, no chyba, że będziesz chciała. Poluźniła uchwyt przy jego jajach, dzięki Bogu. – Naprawdę? - Mm-hmm. Bóle menstruacyjne należą już do przeszłości. - To brzmi coraz lepiej. – Głaskała go po fiucie i jęknął. – Mów dalej. - Niedźwiedzie rodzą się jako uzdrowiciele. Będziesz mogła uzdrowić małe zranienia swoich przyjaciół, swojej rodzinie i dzieci. Niedźwiedzie chronią też twoje sny. - Dzieci? No oczywiście, że musiała się na tym zatrzymać. Wyszczerzył się do niej, gotowy na negocjacje. Wiedział czego chciał, ale też wiedział od czego zacząć. – Chcę przynajmniej mieć czwórkę. - Czwórkę? Nie wydaje mi się. – Pociągnęła nosem ale zauważył, że nie odsuwała się od niego. – Zastanawiałam się tylko nad jednym. Tak! Negocjowała. Doskonale. – Troje. 25

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Zgromiła go wzrokiem i zaczęła zaciskać dłoń wokół niego. – Dwoje. Co tak naprawdę chciał na samym początku. – Zgoda. Otworzyła szeroko oczy. – Czekaj... Miał dość już czekania. Oznaczył ją i należała do niego. Zamknął jej buzię w najlepszy możliwy sposób, całując ją póki oboje nie byli zdyszani. - Moja. Założyła mu ramiona na kark i wyszczerzyła się do niego, a on pierwszy raz odkąd uchwycił jej zapach wiedział, że wszystko świetnie się ułoży. – Zastanowię się nad tym.

26

Dana Marie Bell – Halle Shifters 1.5 – Bear With Me

Epilog - I tak właśnie wyrwałem waszą matkę. Will szczerzył się do swojej żony jakby wygrał na loterii. Bunny nigdy nie wątpił w to, że ich rodzicie adorowali siebie nawzajem. Był tylko wdzięczny, że facet nie powiedział rypnąłem. Dalej planował wysłanie Willa na terapię dzwoneczkową. - Oooł, to takie słodkie. – Tabby wstała, przeszła przez pokój i dała jego ojcu buziaka w policzek. – Naprawdę ją kochasz. Will uśmiechnął się, gdy jego żona się zaśmiała. – Nie rzucałbym się na byle kogo. I pomimo tego, że byli ze sobą od lat, Bunny wiedział, że wystarczyło tylko jedno spojrzenie jego matki by w sekundę ojciec się zarumienił i jąkał. Dalej istaniała ta krztyna nieśmiałego, głupkowatego studenta w silnym, pewnym siebie mężczyźnie, który go wychował. Oznaczenie jego matki było tylko początkiem. Musieli walczyć z członkami jej rodziny, którzy nie chcieli mieć białego zięcia, a jego matka musiała nauczyć się jak być Niedźwiedzicą. Przeżyli razem cudowne życie i Bunny miał nadzieję, że jego partnerstwo będzie równie wspaniałe. - Hej, słodziaku. Bez namysłu wciągnął Tabby pod swoje ramię, trzymając ją blisko. Nie było nic, czego by nie zrobił dla swojej partnerki... oprócz wysłuchiwania opowieści o seksualnym życiu jego rodziców. Patrzył jak Will i Barbra zaciągnęli jego brata, by pomógł założyć wianek, który Tabby chciała mieć na ganku. Mogli piekielnie go zawstydzać, ale kochał ich. Bunny położył dłoń na obrzmiałym brzuchu Tabby, gdy jego rodzina stała wokół niego, narzekając na zimno. Oparł się czołem jej, zastanawiając jak do diabła doświadczył tyle szczęścia. – Wesołych Świąt, kochanie. - Wesołych Świąt, Alex.

Koniec 27