Langlais Eve - (Princess of Hell 1) - Lucifers Daughter

EVE LANGLAIS

LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 1

Szatan pojawił się w kłębach dymu, który przyniósł ze sobą ostry zapach siarki. Krótko na niego spojrzałam, a następnie wróciłam do malowania swoich paznokci u stóp na perłowy róż. - Jesteś hańbą tego rodu. – Powiedział Diabeł zaczynając swoją ulubioną przemowę, chodząc przy tym po moim salonie. - Tia, tia, wiem. – Powiedziałam z brakiem zainteresowania, dmuchając jednocześnie na mokry lakier. – Co się stało z „cześć”? - To wymagałoby manier, czegoś, czego jak wiesz nie cierpię. – Warknął. - Cóż, a mógłbyś przynajmniej zapukać? W pewnym sensie lubię swoją prywatność – nie wspominając, że jako dziewczyna mogłabym robić coś... – Przerwałam, starając się wymyślić coś odpowiedniego. Oczywiście w tej chwili nic mądrego nie przyszło mi do głowy, ale mogłoby przyjść godzinę później, po skończonej rozmowie. – Dziewczyńskiego. Szatan tylko prychnął. Za dobrze mnie znał. - Dlaczego nie mogłabyś być bardziej podobna do twoich przyrodnich sióstr. – Rzucił. - Um, prawdopodobnie dlatego, że one są sukubami, a ja w połowie człowiekiem. - Drobny szczegół. A nie mogłabyś przynajmniej troszeczkę nagrzeszyć? Powinnaś być księżniczką Piekła. - Założę się, że inne księżniczki mają na tyle szczęścia, że ich ojcowie pukają zanim wejdą. - Rozumiesz, o co mi chodzi? – Powiedział z irytacją. – Masz brak szacunku, z którego zazwyczaj jestem dumny, ale ty nie podążasz drogą niegodziwości. Robisz ze mnie złego rodzica. Moje sługi w Piekle śmieją się ze mnie. Chodzą też plotki, że nie nadaję się już na Ojca Wszystkich Grzechów, ponieważ nie mogę kontrolować swojej własnej córki. - Tia, cóż, bycie tobą jest do bani. – Zawsze byłam białą owcą w morzu czarnych, którymi dowodził mój tata – Diabeł, Belzebub, jakkolwiek byś go nie nazwał.

2

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Nie dosyć źle, że miałaś same piątki w szkole. Och, nie... – Powiedział rozgrzewając się. – Do tego musisz być jeszcze dziewicą. Masz dwadzieścia trzy lata. To jest po prostu niewłaściwe. – Krzyczał. – Wychowywałem cię, byś była bardziej zła niż to. - Mówiłam ci już wcześniej - nie dopóki się nie zakocham. – Powiedziałam wstając, moje ciało stężało w napięciu, gdy stanęło na wiekowym argumencie. Chciałam, aby mój pierwszy raz był wyjątkowy. I tata o tym wiedział. Przeczytałam wystarczająco dużo książek o seksie, żeby wiedzieć, że będę pamiętać o doniosłości tej chwili przez całe moje życie. Co w moim przypadku może okazać się dość długim okresem w czasie zważywszy na moje pochodzenie. Czy to moja wina, że nie znalazłam tego jedynego? To znaczy, muszę myśleć o kryteriach, które ten biedak musi spełniać. Po pierwsze, nie może być całkiem śmiertelnikiem – będąc nieco silniejszą niż normalne dziewczyny, obawiałabym się go zranić w ferworze. Po drugie, nie mógłby uciec z krzykiem, kiedy dowiedziałby się, że mój ojciec to Szatan, mistrz kłamstwa i oszustwa. I po trzecie, szczęśliwy zwycięzca musiał być gorący. Wystarczająco gorący, aby stopić moje wnętrze na papkę. To były tylko pierwsze trzy kryteria, miałam kilka więcej, niestety nie spotkałam jeszcze nikogo, kto spełniałby pierwsze trzy, co w sumie skłaniało do myślenia, czy nie powinnam zrewidować mojej listy, ale do cholery, nie chciałam kompromisu w tej sprawie. Wiedziałam, że w końcu go znajdę, podczas gdy czekałam na Pana Właściwego, musiałam przyznać, że bawiło mnie doprowadzenie ojca do szału. Lucyfer przeczesał ręką swoje nadal ciemne włosy, miał tylko niewielkie oznaki siwizny na skroniach. Westchnął ze znużeniem. - Dlaczego mi to robisz? – Zapytał siadając na kanapie. Ja usiadłam obok niego i przytuliłam się do jego nadal dobrze umięśnionego ciała. Właściwie po tym wszystkim, co zostało powiedziane i zrobione kochałam mojego tatę, nawet jeśli on bywa trochę apodyktyczny. - Hej, jeśli to miałaby być jakaś pociecha... – Powiedziałam, starając się go pocieszyć. – Prawdopodobnie nie będę czekać z tym do ślubu. To już jest jakiś grzech, prawda? - Chyba. – Powiedział brzmiąc trochę łagodniej. Oczywiście moja decyzja odnośnie nie czekania z seksem do ślubu mogła mieć coś wspólnego z tym, że w momencie, w którym weszłabym do kościoła, wszystkie

3

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

przedmioty kultu spłonęłyby w ogniu piekielnym. To było takie niesprawiedliwe. Nie zrobiłam nic złego – cóż, naprawdę złego – a już Bóg i cała jego trupa zrezygnowała ze mnie, jakbym była Antychrystem, czymś, co mój jedyny ludzki brat uznałby za bardzo zabawne. Nawet księża nie mogli się do mnie zbliżyć, cóż właściwie tylko ci czyści. Źli wcale nie mieli takiego problemu. To była tylko czysta wiara podążająca za doktryną o jednym Bogu, który zrzuca w otchłanie piekielne, aby wili się w agonii. Dobrze, że większość księży, jakich spotkałam, była innego rodzaju. Chciałam ślubu, jednak kościelnego mieć nie mogłam, a cała ta szopka związana z Urzędem Stanu Cywilnego była jak dla mnie za mało romantyczna i brak było w tym zaangażowania. Mój ojciec nadal siedział na kanapie patrząc na mnie załamany. Dobrze, że żaden z jego podwładnych nie mógł tego zobaczyć. Byłam zadowolona, że w moim towarzystwie nie musiał udawać. Mam na myśli, że to musiało być trudne chodzić w złym humorze przez cały czas. Nawet źli faceci potrzebują przerwy – i kogoś, kto by ich kochał. - Tato, wiem co by cię rozweseliło. Dlaczego nie wrócisz do Piekła, by torturować kilku złych demonów, które cię denerwują i pokazać im, kto tu nadal jest szefem? Uruchom kilka wiecznych ogni, wygłoś wielką mowę o tym, że każdy, który nie pokłoni się królowi Podziemi spłonie w płomieniach zatracenia. - Po prostu starasz się mnie pozbyć. – Dąsał się, choć wiedziałam, że moje słowa zaintrygowały go. - I tak i nie. Muszę otworzyć bar za jakieś dwadzieścia minut, więc tak, staram się pozbyć ciebie stąd, ale... – Powiedziałam rzucając mu się na szyję i przytulając mocno. – Kocham cię i nie lubię cię oglądać w takim stanie. - Nie wiem, dlaczego, ale też jestem do ciebie przywiązany. – Powiedział opryskliwie Szatan oddając uścisk. Cenne chwile jak ta, raczej były nieliczne. – Spróbuj być zła. – Powiedział na odchodnym, zanim zniknął. Zapach siarki – dominujący zapach piekła i mojego taty – zawisł w powietrzu, trudny do sprania przykleił się do mojego ubrania. Świetnie. Teraz znowu muszę się przebrać. Spiesząc się, bo teraz na pewno się spóźnię, zmieniłam moją żółtą bluzkę z golfem na opiętą, różową koszulę z długimi rękawami. Dół wsunęłam w moje białe obcisłe jeansy, na które naciągnęłam moje różowe botki wykończone futerkiem,

4

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ponieważ każdy wiedział, że: nieważne czy ubrania są wspaniałe, czy nie – zawsze chodzi o buty. Złapałam klucze i białą kurtkę z owczej skóry i wybiegłam przez drzwi. Jak tylko wyszłam z budynku wiatr rozwiał mi włosy, które głupio zostawiłam wiszące luźno. Długie, jedwabiste opadły mi na twarz i mogłam zobaczyć tylko wycinki otoczenia. Nie mając czasu, aby wrócić i je związać, odgarnęłam je jak najlepiej mogłam i przeklęłam – bardzo barwnie, wyobrażając sobie ludzi, których znam – i skierowałam się do pracy. Chciałabym winić człowieka, który pojawił się przede mną z nikąd za to, że moje włosy ponownie wtargnęły na moją twarz, gdy zatrzymałam się, by nie wpaść na niego, ale prawdę mówiąc znowu musiałabym być wulgarna. I oczywiście nie chciałam też wziąć winy na siebie. - Uważaj gdzie stoisz. – Krzyknęłam, potykając się i balansując na krawędzi chodnika. Prawdopodobnie upadłabym na tyłek i to mocno, gdyby nie złapały mnie silne ramiona, które utrzymały mnie w pionie. - Musisz uważać jak idziesz. – Powiedział niskim głosem, który przyprawił mnie o gęsią skórkę na całym ciele. Chciałam sprawdzić jego twarz, czy była tak samo seksy, jak sugerował jego głos, ale cholerne włosy na mojej twarzy nie chciały ustąpić z drogi. Miałam tylko ogólne pojęcie o jego wzroście i masie. Do czasu, gdy udało mi się poskromić moje włosy i odsunąć je z twarzy nieznajomy zniknął. Spojrzałam przed siebie, za siebie a nawet na drugą stronę ulicy, ale ludzie znajdujący się tam nie wydawali się być tym, kogo szukałam. Wszyscy wydawali się być zbyt zwyczajni. Człowiek, w którego prawie uderzyłam wydawał się być czymś więcej. Wyczuwałam zgromadzoną w nim moc, energię, na którą zareagowała moja własna moc. Musiał być nowy w tym mieście, ponieważ wiedziałam, że nigdy wcześniej go nie spotkałam, nawet o nim nie słyszałam, ale każdy z nadnaturalnymi zdolnościami – dobrymi lub złymi – w pewnym momencie kończył w moim barze. A skoro o tym mowa, byłam okropnie spóźniona! Idąc szybko, pokonałam sześć przecznic w piętnaście minut, przybywając na miejsce, dokładnie wtedy, gdy Charon wypadł z wnęki chroniącej moje zewnętrzne drzwi. - Nie masz czasem ludzi do przewiezienia na drugą stronę rzeki? – Spytałam mojego najwierniejszego klienta.

5

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Żart zawisł na długo między nami. - Jestem spragniony. – Powiedział z twarzą ukrytą w obszernym kołnierzu płaszcza, który zawsze nosił. – Poza tym oni nie żyją, mogą poczekać. Przecież została im cała wieczność. – Charon zaśmiał się złowieszczo. - Och, wchodź. – Powiedziałam i poklepałam go po ramieniu, jednocześnie otwierając drzwi do baru. – Obydwoje wiemy, że jesteś tak zły, jak mucha. - Poznałem w swoim życiu kilka naprawdę złych much. – Powiedział głosem bez emocji. Potem zaśmiał się już normalnie. – Właściwie mam wolną noc. Moja żona mówi, że muszę nieco zwolnić, więc mój syn zastępuję mnie dzisiaj na łodzi. Mam nadzieję, że nie upuści znowu wiosła i nie ugrzęźnie z duszami na środku Styxu, jak poprzednio. - No nie mów, że to zrobił. – Westchnęłam w szoku. Co za gigantyczne faux pas. - Obawiam się, że jednak zrobił. – Powiedział Charon potrząsając głową. – Kocham mojego syna, ale muszę powiedzieć, że to tępa strzała. Ale tym razem zadziałałem prewencyjnie i przywiązałem mu wiosło do łodzi. Śmiałam się tak, jak mój wieloletni przyjaciel, który był również ojcem mojego najlepszego przyjaciela. Dotrzymywał mi towarzystwa, podczas, gdy ja zapalałam światła i przygotowywałam to miejsce na nadejście tłumów dziś wieczorem. W czwartkowe noce zwykły tu bywać tłumy, ale gdy nowy sezon „Survivor: Burn in Hell” miał mieć dzisiaj premierę w telewizji na „Przeklętym” kanale wiedziałam, że będzie brakować tu kilku znajomych twarzy. Ja sama nagrywałam to na moim DV recorderze. Nie mogłam opuścić początku sezonu. To przypomniało mi właśnie, że powinnam zainwestować w płaski ekran, kolejna z rzeczy na mojej liście „do zrobienia”, kiedy zarobię nieco pieniędzy. Odmówiłam pożyczenia pieniędzy od taty, ponieważ zawsze starał się to wykorzystać przeciwko mnie. Chciałam zachować moją duszę – gdyby się okazało, że jakąś mam – także podziękowałam. Poza tym bar, który nazwałam Nexus był mój. Kupiony za oszczędności, sprzedane akcje i pod hipotekę. Miał wystrój z lat osiemdziesiątych i służył za przystań dla każdych ponadnaturalnych stworzeń w tym rejonie. I to nie był mój pomysł. Pierwotnie chciałam mieć tylko zwykły bar z karaoke, ale oczywiście zła krew zawsze daje o sobie znać. W moim przypadku moja diabelska strona miesza się z nie-wiadomoczym. Cokolwiek mnie stworzyło, oczywiście poza drogim, starym Lucyferem, musiało być dosyć paskudne. Bez wysiłku z mojej strony, przestrzeń wokół mnie na jakieś sto

6

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

stóp była strefą wolną od magii. Poważnie, jestem jak chodząca antymagiczna czarna dziura. To nie powstrzymywało urodzonych ze zdolnościami nadnaturalnymi, którzy lubili przychodzić w to miejsce, ale na pewno przydawało się w tych przypadkach, gdzie zbyt wiele ludzi posługujących się czarna magią zbierało się i piło w jednym miejscu. Na przykład, gdy dwóch pijanych czarowników, kłóciło się, który z nich ma mocniejszą księgę zaklęć. Nigdy nic dobrego z tego nie wychodziło. Chyba, że jest się w Nexusie oczywiście, wszystko co byś zobaczył to dwóch siwych starców zadających sobie słabe ciosy, zamiast dewastujące ziemię trzęsienia ziemi i meteory spadające z nieba. Gdy rozeszła się plotka o moim wolnym od magii barze stał się najgorętszym miejscem w mieście dla nadprzyrodzonych istot, które spędzały ze sobą czas jak śmiertelnicy, po prostu przychodząc tutaj. Zabawny zbieg okoliczności. Przynajmniej dawali dobre napiwki, przez co łatwo było znaleźć pracowników obsługi. Miałam kilku druidów, którzy pracowali jako barmani, Percy mój barman i bramkarz był pół krwi olbrzymem, miał tendencję do wpadania w mały gniew i był mi winien przysługę. Podczas nocy, kiedy Percy miał wolne wyciągałam mój kij baseballowy zza baru, gdy ludzie wymykali mi się spod kontroli. Grałam w baseball kilka lat temu w żeńskiej lidze demonów, więc umiałam posługiwać się kijem. Oczywiście nikt w barze – poza Charonem i Percym – nie wiedział, że jestem córką Szatana. Starałam się ujawniać ten fakt tylko osobom, którym ufałam. Z jakiegoś powodu obcym wydawało się, że znajomość z księżniczką Piekła da im przewagę nad moim ojcem. I nie miało znaczenia ile razy wytykałam im błędy w ich sposobie myślenia, oni po prostu tego nie rozumieli. Więc występowałam incognito. I zamiast używać mojego prawdziwego imienia Satana, używam drugiego – Muriel. Ludzie zakładają, że jestem jakiegoś rodzaju wiedźmą i zostawiają mnie w spokoju. To miłe uczucie być uważaną za normalną. Kiedy mieszkałam w Piekle, ciągle musiałam coś udowadniać, nie wspominając o ratowaniu własnego życia. Z połyskującymi oczami – niektórzy twierdzili, że mogą zobaczyć w nich ognie piekielne, gdy się wkurzę – pokonywałam tych, którzy mi zagrażali lub chcieli skrzywdzić mojego tatę. Na szczęście nie zdarzało się to często. Moja reputacja – nie wspominając o moim pochodzeniu – zazwyczaj mnie wyprzedzała. Swoją drogą, moje pełne dane to: Satana Muriel Baphomet, jestem bękartem Szatana, zrodzoną z nieznanej matki, która elegancko uciekła przed bałaganem, który

7

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

był moim życiem. Mam około pięciu stóp i ośmiu cali wzrostu, na pewno nie noszę rozmiaru 6, ale zawsze wolałam swoje pełne kształty, niż wygląd wychudzonych modelek. Mam kasztanowe z czerwonymi przebłyskami włosy, długie do pasa, piwne oczy i usta stworzone do robienia loda – tak mi przynajmniej powiedziano, jeszcze nie przetestowałam tej teorii. Mam dwadzieścia trzy lata i wciąż jestem dziewicą, ale nie z wyboru. Mam zamiar pozbyć się dziewictwa, jak tylko poznam, co to miłość. Nie mylić z pożądaniem. A mówiąc o pożądaniu, właśnie weszły trzy porcje testosteronu, na dwóch nogach każda. Poważnie, gdybym mogła zamknąć tych facetów w butelkach zarobiłabym fortunę, jak kiedyś wynalazca viagry. Każda czerwonokrwista i zimnokrwista kobieta w barze zauważyła ich. To mogło być przez to, że aura każdego z nich krzyczała „jestem skurczybykiem, przed którym ostrzegała cię mamusia, byś się do takich, jak ja, nie zbliżała”. Albo to też mogło być dlatego, że każdy z nich miał na sobie czarny, skórzany, długi do kostek prochowiec. Albo po prostu wszyscy trzej byli cholernie przystojni i wspaniali. Poczułam w tym rękę mojego ojca. Mam na myśli, no dajcie spokój. Jakie były szanse na to, że tego samego dnia, w którym drogi tatuś będzie marudzić o moim dziewiczym stanie, pojawią się w moim barze te trzy najbardziej doskonałe męskie ciałka? Wyglądało na to, że drogi tatuś wytoczył największe działa, a sądząc po obfitych wybrzuszeniach w ich obcisłych dżinsach „największe” mogło być niedopowiedzeniem. I niespodzianka, ta trójka była jak najbardziej w moim guście! Byli wysocy, między sześć stóp, a sześć stóp i trzy cale i gdybym miała oceniać byli jak tęcza: blondyn, brunet i czarny. Mieli szerokie ramiona pod swoimi płaczami, a ich twarze były uosobieniem doskonałości. Kiedy ten o czarnych włosach spojrzał na mnie, poczułam wilgoć w majtkach. Musiałam również walczyć w pokusą, aby nie pójść do swojego biura i nie zacząć się masturbować. To oczywiście wprowadziło mnie w kiepski nastrój. Naprawdę nienawidziłam nie mieć kontroli. Kiedy podeszli do baru odwróciłam się tyłem i zignorowałam ich mimo tego, że nie mogłam się powstrzymać od wąchania zapachu męskiej wody po goleniu i mydła. Cholernie dobrze pachnieli. Zaczęłam się zastanawiać czy równie pysznie smakowali.

8

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Poproszę piwo. – Powiedział jeden z nich głębokim barytonem, że aż przeszedł mnie dreszcz. Ledwie się powstrzymałam, by nikt tego nie zauważył. Nie pozwolę ci wygrać, tatusiu. – Zaklęłam w myślach. Polerując szklanki bardziej niż zwykle, ignorowałam seksy głos i moje hormony. - Nie sądzę, byś się jej spodobał. – Dokuczał bardziej łagodny głos za nim. – Pokażę ci jak to się robi. Przepraszam moja piękna, ja i moi przyjaciele cierpimy z powodu strasznego pragnienia. Może twoje piękno mogłoby nas upoić, żebyśmy nie czuli się tak podle. Moje brwi pojechały ku górze i naprawdę walczyłam, by się nie roześmiać. Chyba w pracy nie wypadało? Mimo, że nie chciałam wdawać się w dyskusję, mój żołądek wywracał się nieco i mój oddech trochę przyspieszył. Winna – lubię komplementy, jak każda dziewczyna. - Och, do kurwy... – Powiedział trzeci głos z nutką obrzydzenia. – Dziewucho, dałabyś nam kilka piwek, co? Zamarłam w miejscu, nadal stojąc do nich tyłem. Czy to było możliwe? Żeby los sprowadził tu nieznajomego z wcześniej? Zaintrygowana jego kompletnym brakiem manier i zdeterminowana, aby go wreszcie zobaczyć odwróciłam się i nagle uświadomiłam sobie, że nie miałam pojęcia, do którego z nich należał ten nieokrzesany głos. Wzięłam kufel, wypełniłam go piwem i nie zapytałam nawet o rodzaj piwa. Będą pić, co im podam. Postawiłam kufel przed blondynem, który szeroko otworzył oczy, a jego zaskoczony i niski baryton, którym podziękował, powiedział mi, że nie był tym, którego chciałam zobaczyć, chociaż na pewno miał najładniejszą twarz. Może nie powinnam całkowicie go skreślać. Drugi kufel postawiłam przed brunetem, aby znaleźć pana bajeranta. - Dziękuję ci moja piękna różyczko, ja... Zignorowałam go. Oczywiście nie tak łatwo, jakby się zdawało, było coś w jego niebieskich oczach i szerokim uśmiechu. Obróciłam się, by zaserwować piwo Panu Zachrypnięty Głos i jak mi się wydawało temu, którego spotkałam wcześniej. Gdy patrzyłam na jego twarz, wstrzymałam oddech i gapiłam się zaintrygowana. Chyba dałam się złapać w szpony pożądania.

9

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Miał niesforne czarne włosy, kwadratową twarz i podłużną bliznę biegnącą wzdłuż jego policzka oraz najbardziej przenikliwe zielone oczy, jakie kiedykolwiek widziałam. Jego usta wykrzywiły się w coś na kształt uśmiechu, gdy tak się na niego gapiłam. - Wystarczająco dobrze wyglądam? Podoba ci się moja blizna? Mógłbym ci nawet pokazać fajniejszą, jeślibyś mi pokazała miejsce, gdzie mielibyśmy nieco prywatności. Och, co za postawa. Podobało mi się to w mężczyznach. - A kogo obchodzi twoja blizna? – Powiedziałam i uśmiechnęłam się słodko. Pochyliłam się ku niemu, tak, aby dekolt w mojej koszuli był dobrze widoczny i go rozpraszał. – Mam blizny kochanie, przy których twoja wygląda, jakbyś się zaciął przy goleniu. Bardziej interesował mnie twój płaszcz. Skąd go masz? Kłamstewko? Ok, chciałam go sprawdzić, ale hej - jestem córką Szatana, można się tego po mnie spodziewać. A jeśli chodzi o moje blizny, raczej wolałabym o nich teraz nie myśleć. Nie trzeba dodawać, że te rzeczy nie powstały na szczęśliwych kampingach za miastem. Myślę, że złapałam w zielonych oczach wyraz zaskoczenia, widziałam jak zszokowani byli jego kumple. A potem zaczęli się śmiać. Obróciłam się pogardliwie, popatrzyłam lodowato na nich. Ten z chrapliwym głosem przełknął piwo, pozostała dwójka przestała się śmiać – co pozbawiło mnie szacunku do nich. Prawdziwych mężczyzn nie zastraszyłoby brzydkie spojrzenie. - Myślę, że powinniśmy iść do stolika. – Mruknął blondyn chwytając za piwa i razem z przyjacielem o kwiecistej mowie przeszli przez salę do stolika pod tylna ścianą. Właściwie wszystkie moje stoliki były odgrodzone ściankami. Zabawne, jaką istoty nadnaturalne mogą mieć paranoję. To powodowało niekorzystną konfigurację stolików, ale świetnie wpływało na parkiet do tańczenia. Szczególnie elfy uwielbiały dużą przestrzeń do tańczenia, gdy popili zbyt dużo nektaru. Ten o chrapliwym głosie obserwował, jak jego kumple odchodzą, a następnie odwrócił się twarzą do mnie. - Kim jesteś? – Zapytał. - Barmanką. – Odgryzanie się w tym stylu było moją specjalnością.

10

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Poważnie. Kim jesteś? – Zapytał ponownie, patrząc na mnie intensywnie tymi swoimi zielonymi oczami, których blask i jasność przypominały mi wiosenna trawę. Jednak one skupiały jego spojrzenie w mroczne i niebezpieczne. - A ty, kim jesteś? – Odgryzłam się. - Jestem Auric. Auric, to nie było imię, które słyszy się codziennie. Podobało mi się. Było męskie. - Jestem Muriel, barmanka. – Podałam mu moje drugie imię, pomijając pierwsze i trzecie z oczywistych powodów. - Nie. – Powiedział powoli i z namysłem. – Jesteś czymś więcej. Spojrzałam na niego wymownie. - Jak my wszyscy. – Powiedziałam wskazując na wymieszany tłum elfów, driad, gnomów i innych bajkowych istot. Aha i nawet demon siedział z tyłu. Musiał zostać wyrzucony z Piekła za bycie zbyt miękkim w zadawaniu cierpienia i obecnie topił smutki, w którymś już z kolei martini z dwoma oliwkami. Cipka. – Może ja powinnam zapytać, czym jesteś? Jest w tobie coś dziwnego. – Jego wyjątkowość aż biła od niego – był nie do końca dobry i nie do końca zły. Nie był czymś, co znałam. Powodował, że moja własna moc trzeszczała wewnątrz mojego ciała. Moje sutki stwardniały i oblizałam wargi zmysłowym ruchem, który przykuł jego uwagę. I przez jedną króciutką chwilę widziałam błysk w jego oczach. Wydawało się, że Auric nie był odporny na moje wdzięki. - Możesz wyczuć moją moc? – Zapytał marszcząc brwi. Uśmiechnęłam się tylko i wzruszyłam ramionami. - Mogę zrobić wiele rzeczy, z resztą jak wszyscy tutaj. I od twoich przyjaciół wyczuwam to, że też są wyjątkowi. Blondyn miał bestialski zapach sygnalizujący zmienno-kształtnego, podczas gdy wokół niebieskookiego unosił się ozon, jakby był czarownikiem. Ciekawe trio, jakby nie patrzeć. - Masz rację, są wyjątkowi. – Mruknął Auric. - Wy chłopcy musicie być tu nowi. Nie sądzę, żebym widziała was tu wcześniej. - Przeprowadziliśmy się do tego miasta kilka miesięcy temu, ale cały czas podróżujemy w... interesach. – Zawahał się przy słowie „interesach”, a ja wzdrygnęłam się, wczuwając się w jego opowieść. - A jakiego rodzaju interesy prowadzisz?

11

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- To i owo. – Odparł niewyraźnie. – Usłyszeliśmy o tym barze od klienta. Powiedział nam, że właścicielka jest unikalnym rodzajem nadprzyrodzonych. Nikt nie wie dokładnie, czym lub kim jest. - Aaa szefowa. – Powiedziałam ukrywając uśmiech. – Tia, masz rację, ona jest czymś. – Zastanawiałam się właśnie, jakie skandaliczne historie o mnie słyszał. - Czy ona kiedykolwiek pojawia się tutaj? – Zapytał. Zaczęłam odczuwać niepokój związany z kierunkiem tego przesłuchania. Wydawał się być bardzo ciekaw właścicielki Nexusa – inaczej mówiąc – mnie. - Ona rzadko tu przychodzi. Pozwala nam tylko dla siebie pracować, nic więcej. - Jaka szkoda, chciałem się z nią spotkać. Tyle o niej słyszałem. Wiec, jeśli nie ma jej w pobliżu, jak działa ta rzecz z brakiem magii w lokalu? Czuję jakby cały czas coś miało na mnie wpływ. Nie wierze, że tego nie czujesz. To jakiś rodzaj zaklęcia? Chciał spotkać się z właścicielką? Tyle o niej słyszał? Ten dość rozmowny Auric nie wydawał się być gościem, który tak sobie po prostu wszedł do tego baru, albo tym, na którego wpadłabym dzisiaj. Ten facet miał postawę i nie owijał w bawełnę. Więc, po co ta z pozoru niewinna gadka i przyjazna rozmówka? Człowiek taki jak on powinien stawiać wymagające pytania i żądać odpowiedzi. Coś mi tu nie pasowało. Powinien był wypytywać mnie o mnie – gorącą barmankę z niesamowitymi kształtami – a nie o to, kto jest właścicielem baru i jak on działa. Nawet, jeśli przypadkowo interesował się mną, wcale mi się to nie podobało. Byłam ofiarą zbyt dużej ilości zamachów na moje życie, ale teraz nie czułam się zagrożona. Postanowiłam przełączyć się na taktykę, która już w przeszłości mnie nie zawiodła. - Tia, ta rzecz z brakiem magii jest całkowicie w porządku. – Powiedziałam rutynowo w stylu „gdybym była blondynką, uważałbyś mnie za taką głupią”. – Nie mam pojęcia jak ona to robi, ale to jest takie fajne. Moja głupkowata odpowiedź wydawała się go zmylić. Widziałam w jego zwężonych oczach zainetersowanie, gdy rozważał to, co usłyszał. - Jest w tobie coś wyjątkowego, Muriel. – Powiedział w zadumie Auric. Prawie miałam ochotę zapytać go, o co mu chodzi, ale wprawiał mnie w zakłopotanie – nie wspominając już o irytacji – zamiast zaprosić mnie na randkę, wyciągał ode mnie tony informacji. Nadszedł czas, by zakończyć tę rozmowę, zanim z czymś się nie wygadam i ujawnię za dużo o sobie.

12

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Jestem pewna, że mówisz tak do wszystkich dziewczyn. A teraz, dlaczego nie dołączysz do swoich przyjaciół i nie zaczniecie wypróbowywać różnych sztuczek w podrywaniu na parkiecie? Ja mam robotę do zrobienia. Odwróciłam się do niego plecami. To zdanie kończące rozmowę było trudniejsze niż być powinno. Moje ciało bardzo chciało do niego wrócić i musiałam walczyć z szaloną chęcią, aby nie zaciągnąć go na zaplecze i poprosić go, by się rozebrał i pokazał mi te wszystkie swoje blizny. Bez słowa opuścił ladę i dołączył do swoich przyjaciół, a moja głupia, dziewczyńska część poczuła się rozczarowana. To znaczy mógł się bardziej postarać, prawda? Przez większą część wieczoru starałam się ignorować Aurica i jego przyjaciół, wysyłając do ich sektora kelnerkę driadę, by ich obsługiwała. Auric nie wrócił do baru, ale złapałam jego spojrzenie, jak mnie obserwował i to więcej niż raz. Nie to, żebym sprawdzała, ja – nigdy, tylko ogólnie musiałam trzymać na wszystkich czujne oko. I okłamywałam nawet sama siebie. Kiedy wybiła trzecia nad ranem zaczęłam gasić światła na znak, że nadszedł czas zamknięcia. Zostali tylko skompromitowany demon, który kompletnie pijany śpiewał piosenki Eltona Johna, kiedy zataczał się w kierunku drzwi i moje gorące trio, a tak to bar był pusty. Widziałam jak Auric spojrzał na mnie, gdy przechodził obok mnie wychodząc z baru wraz ze swoimi kolegami, ale ja nadal udawałam, że go nie widzę i kontynuowałam zamykanie. Sylvia, moja kelnerka - leśna nimfa - pomachała mi na dobranoc i wyszła, by przejść skrótem do parku, gdzie zwykle zatapiała korzenie. Skończyłam rozliczenia i schowałam cały utarg do sejfu i narzuciłam na siebie kurtkę z białej owczej skóry – najmniej lubiany kolor taty – później zamknęłam bar i udałam się do domu. To tylko kilka przecznic, dla dziewczyny takiej jak ja, żaden problem. Noc wydawała się szczególnie spokojna. W powietrzu nie było czuć nawet lekkiego powiewu wiatru. Dziwne, zważywszy na gwałtowne podmuchy wcześniej. O prawie czwartej nad ranem zwyczajne głosy nocy wydawały się być wyciszone. Nie było żadnego samochodu przejeżdżającego w zasięgu wzroku, ani pojedynczego ujadania psa, ani miauczenia kota. To było aktualnie trochę dziwne. Włożyłam ręce do kieszeni i szłam

13

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

szybkim krokiem do domu, rozmyślając w międzyczasie o czarnych włosach Aurica, co nieco mnie rozgrzewało i dodawało mi otuchy. Moje ciało i głowa wirowały w bałaganie emocji, przede wszystkim zmieszanie i pobudzenie kłóciło się ze sobą. Auric zdecydowanie rozpalił we mnie ogień, jak również podniósł mój wewnętrzny alarm. Musiałam dowiedzieć się o nim więcej. Ale jak? Nie spytałam go o nazwisko i wiedziałam tylko, że przybył niedawno do miasta. Wiec gdzie mogłam zasięgnąć języka o nim i jego koleżkach? Pomyślałam, żeby zapytać tatę. Jeśli Auric należał do niego, tata byłby w stanie szepnąć mi o nim słówko, ale proszenie o pomoc oznaczałoby pogadankę na temat mojego niezbyt grzesznego życia i pewnie nie poszedłby mi na rękę. Poza tym nie chciałam, aby mój tata wiedział, że znalazłam kogoś, kto mnie interesuje. Chciałam wyrobić sobie własne zdanie na temat Aurica, bez koloryzowania mojego ojca na jego temat, którym próbowałby fałszywie przechylić szalę na jego korzyść. Co również kazało mi się zastanowić: dla której drużyny grał Auric? Wbrew powszechnemu przekonaniu dobro i zło nie były tylko stanami istnienia – wyrażenie „wiele odcieni szarości” było całkowicie na miejscu. Podczas, gdy Bóg i Szatan byli największymi znanymi graczami, inne równie silne podmioty nie istniały. Czy Auric pracował dla jednego z nich? Czy mogłam wpaść w jeszcze większa paranoję? Nadal szłam i rozważałam swoje problemy w środku nocy, aż zatraciłam się w swoich myślach, ale nawet rozproszona usłyszałam, jak jakiś miękki odgłos uderza o ziemię za mną i poczułam gryzący zapach siarki. Przesunęłam rękę do mojej pochewki na sztylet i właśnie uświadomiłam sobie, że z powodu mojego pośpiechu, żeby zdążyć do pracy, zupełnie zapomniałam go zabrać. - Cholera.

14

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 2

Obracając napięte w gotowości ciało do walki wręcz, omal nie roześmiałam się na widok piekielnego ogara, zamiast czegoś naprawdę niebezpiecznego. Jeden ze sfory mojego taty, niezbyt inteligentny, zwany też głupkiem, który nawiał z dołu. Bestia warknęła na mnie i wymachiwała nerwowo ogonem. Czy zapomniałam wspomnieć, że dorastałam z piekielnymi ogarami? Dopóki nie osiągnęłam dwunastu lat były moimi pełnoetatowymi opiekunami, a ja bardzo utrudniałam zadanie tym bezmyślnym istotom. Oczywiście, gdy ja się ich nie bałam, nie oznaczało to, że mogłam zostawić jednego warczącego w ludzkim świecie. W końcu to był piekielny ogar. Musiałam coś wymyślić, by wysłać go spowrotem do piekła, gdzie należał, ale tylko zdążyłam pisnąć, gdy silne ręce pochwyciły mnie i odciągnęły w zaułek. - Co jest kurwa? – Zawołałam. Kto był na tyle głupi, żeby mnie łapać i jak mogła mi umknąć czyjaś obecność tutaj? Nigdy nie bywałam nieostrożna. - Później mi podziękujesz. – Powiedział znajomy, zachrypnięty głos. - Podziękować, za co? Za ubrudzenie mi kurtki? – Powiedziałam, wpatrując się w smugę błota na jednym z rękawów, powstałą od kubła na śmieci stojącego w alejce, kiedy mnie wciągnął. - Cóż, przepraszam. – Wycedził sarkastycznie. – Następnym razem pozwolę, by jeden z piekielnych ogarów cię zeżarł. - Och proszę… nie ośmieliłby się. – Zbyt późno uświadomiłam sobie, jak dziwnie to musiało zabrzmieć i sądząc po sposobie, w jaki jego brwi podjechały do góry, on też to wychwycił. Puścił moje ramiona i cofnął się, patrząc na mnie, jak na jakiś szczególny egzemplarz. Przeszłam do ataku, żeby odwrócić jego uwagę od moich słów. – Dlaczego mnie śledzisz? Jesteś jakimś zboczeńcem, czy coś? - Zobaczyłem ładną dziewczynę idącą przede mną i zdecydowałem się pójść za nią w bezpiecznej odległości, upewniając się, że wróciła do domu cała i zdrowa. Dobrze, że tak zrobiłem. Moje serce zabiło mocniej. Nazwał mnie „ładna”. Chciał mnie chronić. Jak słodko… ale zupełnie niepotrzebnie.

15

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Cenię sobie twoje poświęcenie, ale naprawdę umiem o siebie zadbać. - Nawet stając na drodze piekielnego ogara? – Zapytał sceptycznie. - Bułka z masłem. – Przechwalałam się. To technicznie nic nie odsłaniało. Mnóstwo bajkowych stworków mogło rozprawić się z piekielnym ogarem. - Po prostu powiedz, czym i kim jesteś. – Zażądał Auric. Jego pytania powtarzały się coraz częściej. Przewróciłam oczami. - Powiedziałam ci już. Mam na imię Muriel. Auric skrzyżował ręce na piersi. Czy wspomniałam już, że miał bardzo szeroką klatę? Obdarował mnie surowym spojrzeniem. Och proszę, gdy Szatan patrzy na ciebie „w taki sposób” inne spojrzenia wydają się niczym w porównaniu. Spojrzałam na niego podobnie, aż westchnął z irytacją – kolejny dźwięk, który był mi znany. - Więc dobrze Muriel, skoro uważasz, że piekielne ogary są łatwe do poskromienia, dlaczego nie zajęłaś się tym? – Powiedział to z takim uśmiechem, że nie wiedziałam, czy nie powinnam rozkwasić jego twarzy – a moi demoniczni bracia w młodości nauczyli mnie walki na pięści – czy pocałować go. Cóż mogłam powiedzieć, naprawdę mnie kręcił. Wybrałam jeszcze inną opcję. Czy wspominałam już, że nie lubię wyborów? Nie czekając na to, czy pójdzie za mną, obróciłam się na pięcie – botki, które znalazłam na przecenie były genialne – i podkradłam się do psa… err, bestii. Potwierdziło się, że moje wcześniejsze obserwacje na temat towarzyszy Aurica były słuszne, gdy złota pantera syknęła i rzuciła się na warczącego ogara, żeby powstrzymać go przed ugryzieniem mnie – pies nadal miał instynkt, nad czym musiałam się zastanowić – podczas, gdy niebieskooki zaczął intonować zaklęcia. Zniesmaczona, chciałam pokręcić głową. Dlaczego magowie zawsze używali tych najbardziej skomplikowanych w sytuacjach kryzysowych? Czy jeszcze się nie nauczyli, że długie zaklęcia oznaczały większe prawdopodobieństwo śmierci? Co po namyśle, było dobrą rzeczą. W końcu zasada kontroli populacji głosi: przetrwają najlepiej przystosowani, najsilniejsi. Ale moje myśli znów zbaczały z toru. Nie wyglądało na to, że przyjaciele Aurica wygrywają, na szczęście nie wkurzyli piekielnego ogara. Jeszcze. Moje szczenięta z dołu były takie nieporadne. Westchnęłam patrząc na mężczyzn, którzy chcieliby być bohaterami, ale nie mieli odpowiednich

16

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

narzędzi - w przeciwieństwie do mnie - wyciągnęłam rękę do psa wypowiadając jednocześnie komendę w starożytnym aramejskim języku. - Chodź. To był tylko jeden z wielu języków, jakie znałam. Oczywiście tym, z którym nie mogłam się uporać do dzisiaj był francuski, ale musiał nadejść odpowiedni dzień, bym chciała spróbować. Ogar ze świecącymi piekielnymi oczami przyczołgał się do mnie nisko na łapach i położył przede mną na brzuchu, a ja prawie parsknęłam śmiechem na widok twarzy Aurica. Można było wykastrować dużego silnego faceta przez zajęcie się problemem bez użycia przemocy fizycznej. Kiedy gorący nos dotknął moich wyciągniętych palców wypowiedziałam kolejne słowo po aramejsku, by odesłać psa bezpiecznie na swoje miejsce. - Brawo. – Powiedział Auric klaskając w dłonie tuż obok mnie. Spojrzałam na niego z sarkazmem wymalowanym na twarzy, a on tylko uśmiechnął się do mnie życzliwie, choć nie mogłam do końca zaufać błyskowi w jego oku. - Jak pozbyłaś się tej bestii jednym prostym słowem? – Zapytał czarownik, przerywając naszą wojnę na spojrzenia. – Jesteś potężną czarownicą? - Ja? Nie. Jestem po prostu wyjątkowa. – To było po prostu trudne do wyjaśnienia. Drugi przyjaciel Aurica, który zmienił się w naprawdę wspaniałą, blond panterę, na powrót stał się człowiekiem i odgarniając włosy z oczu wtrącił się do rozmowy. - To było zajebiste. Jego głęboki głos nadal przyprawiał mnie o dreszcze i oczami wyobraźni widziałam jego nagie, dobrze umięśnione, stuprocentowo męskie ciało. Auric musiał zauważyć, że podziwiam jego przyjaciela, bo podszedł do przodu stając przede mną. Kiedy tak stał patrząc na mnie, moje zmysły zareagowały na niego wzniecając ogień w niektórych częściach mojego ciała. Otworzył usta, by coś powiedzieć, ale... - Muriel, hej, tu jesteś. Jęknęłam w duchu słysząc dźwięczny głos mojej przyrodniej siostry. Hoża Bambi – to nie był żart, to było jej imię, na scenie i poza nią – szła spiesznym krokiem wzdłuż ulicy. Jej spódniczka ledwo zakrywała jej krocze, nosiła wysokie szpilki, rajstopy kabaretki i gorset taki, że chciało mi się wyć. To pewnie przyciągnie całą uwagę Aurica. Z

17

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

moją siostra na pierwszym planie, która była blond sukubem, miałabym szczęście nie zostać zdeptaną przez faceta, kiedy próbowałby się do niej dostać. Jednak znowu zostałam zaskoczona, podczas gdy przyjaciele Aurica, ten kudłaty i czarownik zareagowali dokładnie w taki sam, przewidywalny sposób, jak wszyscy gorącokrwiści faceci jakich znałam, Auric jedynie obrzucił ją szybkim spojrzeniem i przeniósł uwagę spowrotem na mnie. Musiałam przyznać, że ignorowanie Bambi przyniosło mu wiele punktów, bo to uczyniło go pierwszą osobą jakąkolwiek spotkałam, której udało się przejść siostrzany test. Widzicie, to nie było tak, że nie pożądałam wcześniej. Zdarzyło się to już kilka razy, ale zanim podejmę ostateczny wybór, żeby się zaangażować na serio, ustalałam dla wszystkich moich chłopaków jedno proste zadanie. I przedstawiałam ich jednej z moich sióstr. Wszyscy oblali, za wyjątkiem Aurica, a nawet nie planowałam go sprawdzać. Nie znaczyło to jednak, że będę skakać z radości – jeszcze. I nadal nie miałam do niego zaufania, nie wspominając, że było jeszcze kilka testów do przejścia. Ale musiałam przyznać, że do tej pory byłam pod wrażeniem. Pomijając to wszystko, Bambi była gorąca, nawet bardzo, a on lewie rzucił na nią okiem. Zaczęłam mu się podejrzliwie przyglądać. - To jest moja siostra, Bambi. Mówię w przypadku jakbyś się zastanawiał. - Miło. – Powiedział nadal patrząc na mnie i przysuwając się do mnie jeszcze bliżej. Jego ciało znajdowało się wystarczająco blisko, żebym mogła czuć jego ciepło. A może to było moje ciepło? Tak, czy inaczej robiło się tutaj gorąco. – Jest singielką. – Powiedziałam pomocnie. - A ty? – Zwrócił się do mnie. Mój oddech zaczął przyspieszać, gdy pochylił się w moją stronę jeszcze bliżej, zakłócając tym samym moją osobistą przestrzeń, był na tyle blisko, że musiałam podnieść głowę, żeby na niego spojrzeć. - Jestem sama. – Wyszeptałam, będąc pod urokiem jego intensywnie zielonych oczu. - Tak jak i ja. – Powiedział, pochylając się jeszcze bardziej. Zamknęłam oczy i... nagle poczułam, że ktoś szarpie mnie za rękaw.

18

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Chodź Muriel. Musimy iść. Pożegnaj się ładnie. – Powiedziała Bambi jej uwodzicielskim głosem, którym zarabiałaby krocie pracując na sex-linii. Chciałam wbić w chodnik moje szpilki i zaprotestować. Wiedziałam, że chciał mnie pocałować i fakt, że je też tego chciałam, spowodował, że zrobiłam... nic. Ledwo znałam tego faceta, dlaczego do cholery miałam mu pozwolić się pocałować? No, więc zdał test. Wielkie mi rzeczy. Już planowałam o wiele więcej dla niego, żeby oblał. I jeszcze pozostawał największy problem: tylko kim i czym on był? I nadal nie kupowałam jego szedłem za tobą, by cię chronić kitu. Zbyt mocno naciskał mnie w barze. On czegoś szukał, a ja nie byłam nazbyt zarozumiała, żeby uwierzyć, że chodziło tylko i wyłącznie o mój słodki tyłek. Nie chciałam dać się nabrać na jego nowy chwyt, jak uwieść barmankę, by wyciągnąć od niej tajemnice. Cóż będzie się musiał o wiele bardziej postarać. Moje hormony krzyczały: hurra! Najwyraźniej nie były przeciwne, aby spróbował ponownie. Z uśmiechem na ustach pozwoliłam mojej siostrze ściągnąć mnie z ulicy. Po przejściu około przecznicy zwolniła tempo i uwolniła moje ramię z żelaznego uścisku. Właściwie to się jej wyrwałam i skrzywiłam się. - Gdy tańczyłam dla dwóch facetów i byłam gotowa wyssać z nich trochę siły życiowej na obiad, wtedy tatulek zadzwonił i powiedział, żebym zaniosła swój tyłek do twojego baru i odprowadziła cię do domu. - A nie mówił dlaczego? – Pomyślałam, że tata były podekscytowany tym, że w końcu zainteresowałam się kimś. - Nie wszyscy są na tyle odważni, by pytać i kwestionować, gdy on wydaje rozkazy. – Odpowiedziała sucho. - Och, proszę. Tata tylko tak ostro gada, głęboko w środku wiesz, że nas kocha. – Dodałam z ufnością. Bambi zaczęła się dusić i kaszleć. Przywaliłam jej w plecy. - Och na włochate cycki wiedźmy. – Westchnęła ciężko Bambi. – Jesteś wyjątkowa, Muriel. - Dziękuję. – Odpowiedziałam. Też podobała mi się myśl, że jestem wyjątkowa. Przychodząc pod drzwi mojej kamienicy Bambi zatrzymała mnie, zanim zdążyłam wejść do środka.

19

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Więc, co to za facet, którego niemal pocałowałaś? Lubisz go? – Zapytała Bambi, okazując siostrzana troskę. - Nie wiem. Dopiero, co go poznałam. Na razie wiem, że jest gorący. – I sprawiał, że chciałam zerwać z niego ubrania, polać go czekoladą i wylizać całego do czysta. Rozkojarzona prawie nie słyszałam, co powiedziała do mnie Bambi. - Słuchaj tego, co mówię, bo to ważne. Celowałam w niego moimi mocami, a nie w jego dwóch kumpli. – Powiedziała swoim uwodzicielskim głosem, zanim mnie przytuliła i odeszła kołysząc tyłkiem. Zastanawiałam się nad jej słowami, gdy wchodziłam do swojego mieszkania po schodach. Ha. Czwarte piętro bez windy nie zawsze mi się podobało, ale stanowiło świetne źródło ruchu, nie wspominając o tym, że czynsz był niższy. Wiec Bambi użyła wszystkich swoich mocy na nim, a on zdołał się jej oprzeć? Wydawało się, że mój Auric – hmm, już czułam się zaborcza w stosunku do niego – zdał test dużo trudniejszy niż mi się wydawało. Oczywiście istniała szansa, że już go więcej nie zobaczę, właściwie dzisiaj był pierwszy raz, gdy widziałam go z przyjaciółmi w moim barze. No chyba, że miałam rację, co do niego szukającego czegoś, a w takim przypadku prawdopodobne było, że wróci wypytując mnie albo pracowników o więcej informacji. Mógłby po prostu wrócić dla mnie – powiedział mój wewnętrzny głos z nadzieją, głos, który natychmiast uciszyłam. Gdy przebrałam się do spania i umyłam twarz, nadal nie mogłam pozbyć się malutkiego uczucia nadziei, że wróci następnego dnia i obdaruje mnie pocałunkiem, którym miał mnie uraczyć dzisiaj. Jakie byłoby to uczucie? Jego usta pieszczące moje, jego wielkie ręce przyciągające mnie bliżej... Wzdrygnęłam się na tę myśl, dopadło mnie drżenie, które szybko przerodziło się w zmysłowe pragnienie. Pobudzenie, które chwyciło mnie w swoje szpony i nie chciało puścić odkąd nasze oczy się spotkały. Na szczęście nigdy nie będę twierdzić, że jestem grzeczną dziewczynką. Zdjęłam majtki, zanim położyłam się do łóżka. Leżąc na plecach ugięłam nogi w kolanach i rozchyliłam je. Oblizałam palec i odnalazłam swoją łechtaczkę. Może byłam dwudziesto trzy letnią dziewicą, ale dawno temu nauczyłam się dbać o swoje potrzeby seksualne. Gdy mój śliski palec pieścił tam i spowrotem mój guziczek,

20

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

zamknęłam oczy i wyobraziłam sobie twarz Aurica. Jego twarde usta i idealną linię szczęki. Moje sutki zareagowały i stwardniały, gdy wyobraziłam sobie, że je właśnie ssie, podczas, gdy jego zielone oczy wpatrują się we mnie, gdy pieścił centrum mojej kobiecości. Ten żywy obraz przyniósł dreszcz podniecenia i wilgoć pomiędzy moimi udami. Zaczęłam się zastanawiać, jakiego rodzaju kochankiem mógłby być. Gwałtowny czy łagodny? Chciałby, żebym się nim zajęła i uczyłby mnie, co miałabym robić, żeby sprawić mu przyjemność, czy skupiłby się na mnie, chcąc mnie w pełni zadowolić. Czy zlizywałby mój słodki nektar? Czy jego twarz wylądowałaby pomiędzy moimi udami? Czułam napięcie, które potęgowało się w moim łonie, a mój oddech stał się urywany pod wpływem moich dziwnych fantazji. Zsunęłam drugą rękę pomiędzy uda, moje palce chętnie rozdzieliły fałdki, by pobawić się w środku. Ale nie za daleko. Chciałam, żeby moje dziewictwo pozostawało w nienaruszonym stanie, ale na tyle na ile mogłam się wślizgnąć korzystałam z tego, podczas gdy mój drugi palec coraz szybciej pocierał moją łechtaczkę. Uniosłam nieco biodra i zagryzłam wargę, gdy wyobraziłam sobie Aurica leżącego na mnie, nakrywającego mnie swoim wielkim ciałem i twardniejącym we mnie. Jego fiut penetrowałby mnie i wypełniał. Doszłam z zadyszką i fale przyjemności rozlewały się we mnie. Ale po raz pierwszy odkąd nauczyłam się, jak sobie radzić z napięciem seksualnym, to było dla mnie za mało. Wiłam się nadal pobudzona. Wyimaginowany obraz Aurica nadal mnie prześladował. Moja muszelka była głodna czegoś więcej, niż małego zaspokojenia, które mogłam jej zaoferować. Czy teraz w końcu byłam gotowa, żeby zrezygnować z mojego przyrzeczenia „bez seksu, aż znajdę miłość”? Czy moje ciało w końcu miało dosyć? Nie, do cholery! Nie pozwolę wygrać hormonom. I zaczęłam się ponownie dotykać. Znowu szybko doszłam, wyobrażając sobie Aurica całującego mnie. Aurica pieszczącego mnie. Aurica kochającego się ze mną i dającego mi orgazm za orgazmem. I wciąż czułam się zniewolona. Kurwa. Kiedy zmęczona zapadłam w sen, wciąż byłam niezdecydowana, co zrobić z Aurickiem i jego wpływem na moje ciało. Definitywnie chciałam choćby go tylko

21

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

jeszcze raz zobaczyć. Może gdybym go ponownie ujrzała, zdałabym sobie sprawę, że był tylko człowiekiem – ułomną, śmiertelna istotą – i moje ciało straciłoby to obsesyjne pragnienie bycia pieszczoną przez niego. A może – powiedział mój umysł – w końcu znalazłaś tego jedynego?

22

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 3

Następny dzień wstał zbyt wcześnie. Błyszczące promienie żółtego słońca zalały mój pokój i obudziły mnie. Dobrym pomysłem byłoby zainstalowanie ciężkich rolet, ale po mieszkaniu w Piekle, gdzie króluje noc, pragnęłam blasku słonecznego dnia. Mój umysł był nieco ospały, ale moje ciało tryskało energią, co wydawało się być dziwne. Miałam dość urozmaiconą noc przez Aurica, który był głównym bohaterem moich snów, gdzie oboje byliśmy normalnymi ludźmi. Nic ponadnaturalnego, lub specjalnego nie wyróżniało nas. Poszliśmy na randkę. Rozmawialiśmy. Kochaliśmy się w łóżku, w parku... na pralce. I było doskonale. Jednak w świetle dziennym wydawało się to być nierealne i niemożliwe. Miałam złe przeczucia, co do tego nieznajomego i to po jednym spotkaniu poprzedniego dnia. Czy mógłby rzucić na mnie urok? Nie, niemożliwe, ja odpycham magię, więc dlaczego nie mogłam pozbyć się go ze swojej głowy? I dlaczego wciąż czułam się tak cholernie napalona? Ubiegłej nocy pieściłam moją muszelkę niezliczoną ilość razy, próbując pozbyć się tej reakcji, jednak nie dałam rady. Nie miałam poczucia kontroli i to zarówno mnie przerażało, jak i fascynowało. Czy to mogło być zakochanie? Nigdy nie czułam się tak zdezorientowana – i podniecona – w całym moim życiu. I ani trochę mi się to nie podobało. Decydując się na ćwiczenia, które może pomogą tam, gdzie masturbacja nie dała rady, ubrałam się w mój różowy dres z czarnymi paskami, złapałam mojego ipoda i udałam się na poranny jogging. Gdy tylko moje stopy wybijały równy rytm o chodnik, pozwoliłam sobie wpaść w trans, który napędzał mnie w bieganiu. Odkryłam ten kojący mój umysł trik, jakiś rok temu, gdy zaczęłam biegać, by utrzymać linię – jako córka Szatana nigdy nie ośmieliłam się pokazać słabości, a miałam zdolność do ich przyciągania. Z niewidzącymi oczami wbiegłam na jedną z alejek w parku, piosenka z lat osiemdziesiątych, którą tak kochałam, rozbrzmiewała w moich uszach. Kontem oka wyłapałam jakieś migotanie, inny biegacz poruszał się szybciej mijając mnie. Wiec podbiegłam do krawędzi alejki, żeby go przepuścić i dzięki temu ostrze, które było we mnie wycelowane chybiło celu.

23

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Odwróciłam się, by ujrzeć nieznajomego z błyszczącymi, żółtymi, kocimi oczami, kręcącego swoim ostrzem. Amator. Z gracją, której nauczyłam się w balecie i na lekcjach tae-kwon-do, moja stopa wystrzeliła do przodu, obracając się i kopiąc go w rękę trzymającą nóż. Mój napastnik syknął z bólu i osunął się w kucki, wypuszczając latające, ostre gwiazdki. Pochyliłam się i odskoczyłam z łatwością, po czym uderzyłam pięścią prosto w jego nos. Znowu zatoczył się z bólu, tryskając krwią i w tym momencie oczekiwałam, że ucieknie, szukając łatwiejszej zdobyczy. Nie miałam tyle szczęścia, zamiast zacząć biec, jego postać zaczęła się marszczyć, kiedy zaczął zmieniać się w coś, co wyglądało, jakby miało wiele zębów. Nie czekając na to, w co zmieni się to niezwykłe stworzenie, pobiegłam sprintem. Mój plan: dotrzeć do jakiegoś zatłoczonego miejsca i go zgubić. Wszystkie ponadnaturalne istoty dbały o to, żeby nie zostały wykryte i żeby rząd nie rozpoczął na nie polowania. Lub nawet gorzej, jak w filmach, żeby nie przeprowadzali badań i testów. Jedyny kłopot z moim planem? Biegałam szlakiem jak najbardziej oddalonym od cywilizacji. I przeklinałam siebie za bycie taką głupią i rozkojarzoną. Dobrze wiedziałam, że nie powinnam wychodzić nieuzbrojona, ale do tej pory byłam zbyt zadowolona z mojego nowego życia. Życia, które nie wiązało się z codziennymi atakami. Życia, w którym człowiek mógł zapomnieć o swoim tytule księżniczki Piekła i udawać bycie normalną. Powinnam wiedzieć, że to nie potrwa długo, miałam tylko nadzieję, że moje samozadowolenie nie wpędzi mnie do grobu. Moje nogi biegły do melodii „She’s a Maniac”, kiedy przedzierałam się przez duży park, moja prędkość wzrosła do znacznie większej, niż mógłby osiągnąć zwykły człowiek. Jednak niewystarczająco szybko, by wyprzedzić zmienno-kształtną istotę. Mogłam wyczuć moc bestii, która starała się mnie dosięgnąć, głodna mojej siły życiowej i cały czas podkradała się bliżej i bliżej. Zdeterminowana, by nie umrzeć z pazurami wbitymi w plecy zatrzymałam się i odwróciłam do stworzenia, które na mnie polowało. Duży górski kot schodził w dół leśnym szlakiem, miał długie kły i niebezpiecznie świecące oczy. Teraz naprawdę chciałabym mieć nóż ze sobą, za pomocą, którego zrobiłabym sobie ładne futro z tej gigantycznej kici. I nigdy wcześniej nie zmagałam się z taką bestią nie mając broni, wiec szybko musiałam obmyślić plan ataku – miałam szczerą nadzieję, że on mnie nie zje. Och i że będzie trzymać swoje ostre pazury z dala od mojej twarzy, w innym przypadku będę

24

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

musiała wziąć się za pierwszą w swoim życiu walkę na pazury z przerośniętym koteczkiem. Płowe zwierze rzuciło się na mnie, z jego pyska wydobywało się warczenie i wystawały z niego szokująco długie kły, gdy nagle duże, złote ciało wystrzeliło od strony lasu i uderzyło w kota od góry. Z sykiem wściekłości dwie duże bestie zaczęły kotłować się i przetaczać po parku, warcząc i drapiąc pazurami. Cóż, to był za nieoczekiwany zwrot w akcji… - Czy tylko mi się wydaje, czy problemy wręcz gonią za tobą? – Spytał mężczyzna, o którym śniłam całą noc. Nie wierząc własnemu szczęściu odwróciłam się. To był Auric ubrany w spodnie do biegania i podkoszulek, który opinał się na jego bicepsach uwydatniając je. Auric był nieco spocony, jego twarz miała lekko arogancki wygląd i nadal był niesamowicie przystojny. Nie wiedziałam czy powinnam się przygotować do walki z nim, czy może powinnam rzucić nim o ziemię i go trochę pomęczyć. Może gdybym miała szczęście to on wymęczyłby mnie? - Znów za mną łazisz? – Spytałam, sprzeciwiając się impulsom mojego ciała. - Nie. Czyste szczęście lub pech, w zależności jak na to spojrzeć. - Domyślam się, że tam jest twój przyjaciel z wczoraj. – Powiedziałam wskazując na park, w którym nagle ucichły wszystkie odgłosy walki. - Taa. - Nie idziesz sprawdzić, czy wszystko z nim w porządku? – Zapytałam, kiedy nie powiedział nic więcej. - Nie. Auric rzeczywiście bywał silnym, małomównym typem. - Cóż więc, jeśli się nie martwisz chyba jest dobrze. Pa. – Zaczęłam odchodzić spacerowym tempem. Auric był lekko wstrząśnięty, ale szybko mnie dogonił. - Dlaczego zmienny cię zaatakował? - Może dobrze pachniałam. – Powiedziałam. Faktycznie nie miałam pojęcia, dlaczego mnie zaatakował. Założyłam, że był to losowy akt przemocy. Być może znalazłam się w złym miejscu i czasie. Chociaż biorąc pod uwagę jego niezwyczajne umiejętności, skłaniałam się raczej ku zamierzonemu atakowi. Jeszcze jedna z wielu prób zabicia córki Lucyfera.

25

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Teraz, gdy niebezpieczeństwo minęło, czułam się nieco zawiedziona. Zaczęłam się zastanawiać, kto wygrałby tę bitwę – człowiek-kot, czy ja. - Wydajesz się cieszyć unikaniem odpowiedzi. – Powiedział. - A ty zadajesz całą masę pytań. – Odparłam. – Skąd do diabła mam wiedzieć, czego chciał zmienny? To nie było tak, że zatrzymał się, aby pogadać. I byłam odrobinę zajęta walcząc o swoje życie, by spytać. - Walczyłaś o życie? – Zachichotał Auric. – Wiesz co, mógłbym postawić pieniądze na to, że nawet, gdyby nie było nas w pobliżu i tak nic by ci się nie stało. To wyznanie sprawiło, że poczułam się dobrze. Co oczywiście spowodowało, że stałam się podejrzliwa. To był ten sam człowiek, który wczorajszej nocy twierdził, że potrzebuję ochrony. - W co ty grasz? – Zapytałam, zatrzymując się ponownie i odwracając ku niemu. – Pojawiłeś się w barze ubiegłej nocy zadając mi całą masę pytań, na temat baru i jego właścicielki. Poszedłeś za mną do domu, tam w pieprzonym zbiegu okoliczności chciałeś mi pomóc, a teraz jesteś akurat pod ręką, gdy jakiś zmienny, którego nigdy wcześniej nie widziałam na oczy, atakuje mnie w parku. I myślisz, że uwierzę w ten zbieg okoliczności? Nie wiem, co to za gra, w którą grasz, ale ja się w nią nie bawię. - To nie gra. Trafiłem do tego baru, bo ktoś mi go polecił. Przepraszam, że moje pytania zakłopotały cię, byłem ciekaw i chciałem jakoś rozpocząć rozmowę. A co do ostatniej nocy, to tak, celowo szedłem za tobą, by cię chronić. Taki po prostu jestem. A dzisiejszy dzień, myślę, że nie miał nic wspólnego z tobą. Tak się po prostu stało. - Tia, jasne. – Powiedziałam. Zupełnie nie wierząc w jego słowa zaczęłam iść ponownie. Nie potrzebowałam wykrywacza kłamstw, żeby stwierdzić, że coś przede mną ukrywał. Nie ważne, że moje ciało krzyczało, żeby go lepiej poznać, musiałam kierować się moją głową, która wciąż ostrzegała mnie o niebezpieczeństwie. Zobaczyłam jak odwrócił się w kierunku ścieżki i zaczął nasłuchiwać. Ja też usłyszałam słaby dźwięk kogoś zbliżającego się na dwóch nogach. Auric szybko do mnie powiedział: - Posłuchaj, chcę to wyjaśnić. Może poszłabyś ze mną na kolację? - Muszę pracować. - Dobrze, więc może kawa przed pracą? Powiedzmy za godzinkę?

26

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Potrząsnęłam głową. Nie miałam wystarczająco dużo czasu, nie jeśli miałam najpierw przyjąć dostawę. Ale moje ciało nie chciało odpuścić tak łatwo. - Może przyjdziesz wieczorem do baru? Mógłbyś mnie odprowadzić do domu, celowo tym razem i chronić mnie przed potworami. – Prawie ugryzłam się w język ze zdziwienia. Nie planowałam tego powiedzieć. Auricowi najwyraźniej spodobała się ta myśl. Po raz pierwszy od czasu, gdy go spotkałam, uśmiechnął się, a efekt tego powalił mnie prawie na kolana. Ciepły dreszcz przeszedł przeze mnie od czubka głowy po koniuszki palców u stóp. - Brzmi nieźle. Więc zobaczymy się wieczorem. Gdy tak rozmawialiśmy, dotarliśmy na skraj parku. W oddali mogłam dostrzec ludzi i dostawców – innymi słowy byłam bezpieczna. Odwróciłam się, aby pożegnać go, ale Aurica już nie było, wrócił biegiem na ścieżkę, prawdopodobnie żeby zobaczyć, co z jego przyjacielem. Przyjacielem, który zmienił się w futrzaka w publicznym miejscu, by mnie chronić. Gdybym nie uważała Aurica za najbardziej gorącego faceta z przyjemnością poznałabym bliżej jego przyjaciela. Ale pragnęłam wysokiego, przystojnego i tajemniczego nieznajomego, który najwyraźniej także mnie pragnął. Wieczorem będziemy mieć coś w rodzaju randki. Och, co ja na siebie włożę?

***

Ogromnie zdenerwowana, próbowałam znaleźć strój, w którym wyglądałabym dziewczęco. Wszystko było zbyt seksowne, albo niewystarczająco seksowne. Chciałam, żeby Auric uważał mnie za atrakcyjną, a jednocześnie nie chciałam ubrać się zbyt wyzywająco, bo będzie myślał, że go lubię. Właściwie tak było, ale nie chciałam wyjść na zbyt zdzirowatą, albo zbyt zdesperowaną. Sfrustrowana, z moimi sprzecznymi emocjami w końcu zdecydowałam się na luźne czarne spodnie, które miały rozkloszowane nogawki i bluzkę, która miała złote, mieniące się lamówki i zostawiłam ją nie dopiętą na dekolcie, żeby ładnie się rozkładała. Moje długie włosy przypięłam po bokach nad uszami dużymi spinkami. Ta fryzura miała tę zaletę, że włosy nie wpadały mi na twarz, a jednocześnie pozostawały długie i luźne na plecach.

27

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Zrobiłam delikatny, połyskujący makijaż i spryskałam się perfumami na nadgarstkach i za uszami i voila, byłam gotowa do pracy - na randkę. Jeśli moi pracownicy zaobserwowali zmianę we mnie dzisiejszej nocy, to nie dali tego po sobie poznać. Czułam się jak nastolatka – czekałam na niego ciężko oddychając, ze spoconymi dłońmi i miałam w brzuchu pełno motyli. Czas mijał, a ja nadal czekałam. I jeszcze trochę czekałam. I... Nie przyszedł. Wyzywałam się od wszystkich rodzajów idiotek, kiedy zamykałam bar. Widocznie nie padł ofiarą tego samego zauroczenia, co ja. Czułam się jak żałosna idiotka. Kiedy przekręciłam klucz w zamku zamykając bar na noc, zobaczyłam cień, który oderwał się od budynku, a moje serce głupio przyspieszyło. - Auric? – Wyszeptałam. Elektryzujący głos dobiegł moich uszu. W końcu przyszedł. - Przepraszam, byłbym tu wcześniej, gdybym nie miał problemów. Chociaż zdążyłem zanim zamknęłaś. Nie chciałem, żeby ktoś na ulicy ucierpiał, gdybyś szła sama. Rzut oka na niego ukazał, że jego wargi drżały. Humor – nowe oblicze mojego rycerza w skórzanej zbroi, które mi się podobało, biorąc pod uwagę moje często sarkastyczne podejście do życia. Auric był ubrany w ten sam czarny, skórzany prochowiec, co poprzedniego wieczoru i ponownie podziwiałam go z zazdrością. Nie mogąc się oprzeć wyciągnęłam rękę i pogłaskałam jego powierzchnię, odczuwając przy tym dreszczyk emocji, kiedy moja dłoń wędrowała tak blisko jego ciała. - Jest taki miękki. – Mruknęłam. - Nie na długo, jeśli będziesz dalej tak głaskać. – Wycedził. Zajęło mi chwilkę, ale kiedy wyłapałam jego seksualną insynuację zachichotałam. - To było niegrzeczne. - Tylko, jeśli od początku miałaś niegrzeczne myśli. – Powiedział z kamienną twarzą. Przez sekundę zastanawiałam się czy moje szalone pragnienie w stosunku do niego spowodowało, że niewinne słowa stały się przepojone seksualnym znaczeniem, ale błysk w jego oku zdradził go i dałam mu kuksańca w ramię. - Ała. – Krzyknął. - Sprawia ci przyjemność drażnienie mnie? – Powiedziałam uśmiechając się.

28

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Tak łatwo się wystawiłaś. - Myślałam, że już o mnie zapomniałeś. – Jak tylko te słowa opuściły moje usta, chciałam się kopnąć za to, że zabrzmiałam tak cholernie żałośnie. - Jesteś bardzo trudna do zapomnienia, Muriel. – Powiedział z uśmiechem. – Przejdziemy się? Noc czeka. Obdarował mnie dworskim ukłonem i troszkę cwaniackim uśmieszkiem, który znowu wzniecił we mnie pożądanie. Zaczęliśmy iść i ku mojemu wewnętrznemu zdziwieniu i przyjemności złapał moją luźno zwisającą rękę w swoją i trzymał. Patrzyłam jak jego duża dłoń trzyma moją malutką. Jego opalona skóra ładnie kontrastowała z moją, a jego siła odznaczała się w jego uchwycie. Dziwne, jak przez prosty dotyk mogłam czuć się rozpalona, jakbym wpadła w gorączkę i to taką, która rozpoczynała się w dole mojego brzucha. - Chyba powinnam podać ci mój adres. – Powiedziałam. - Devil’s Lane 66, mieszkania 6. - Skąd znasz mój adres? – Zapytałam nieco zaskoczona. Chciałam się upewnić, że moje prywatne dane nie stały się publiczne. - Ubiegłej nocy szedłem za tobą i twoją siostrą, aby upewnić się, że dotrzesz bezpiecznie do domu. Ale Muriel, naprawdę Devil’s Lane1? – Jego oczy lśniły rozbawieniem, kiedy spoglądał na mnie. Zarumieniłam się nieco. - Wiem, brzmi strasznie, ale uwierz mi, mam zniżkę na czynsz, bo ludzie nie chcą mieszkać na takiej ulicy, która może przynieść im pecha. - Och, mogę w to uwierzyć. – Mruknął. – Rozumiem, że miałaś spokojną noc w pracy. - No cóż, mieliśmy pijany sabat czarownic, śpiewających „I Will Survive” i to było bolesne, nie tylko dla mnie, ale dla wszystkich w barze. Auric zachichotał. - Więc barmanko Muriel, nadal uważasz, że cię prześladuję? - Mam taką nadzieję. – Powiedziałam. Zachichotałam na jego zaskoczony wyraz twarzy. – Czy nie każda dziewczyna chciałaby, żeby jakiś mężczyzna miał obsesję na jej punkcie? Żeby śledził każdy jej ruch i zwracał na nią uwagę? 1

Diabelska uliczka.

29

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Zabawne, uważałem cię za typ, który dostaje to, czego chce. - Nie znasz mnie na tyle dobrze, żeby wiedzieć, jakim typem jestem. - Jeszcze nie, ale bardzo bym chciał. – Powiedział cicho. Jego kciuk głaskał wierzch mojej dłoni, powodując tym samym, jakby fale energii elektrycznej przepływały przez całe moje ciało. Moje serce podskoczyło na jego słowa i poczułam się jak księżniczka w bajce, poddająca się jego czarowi. Musiałam przypomnieć sobie, że byłam księżniczką Piekła i szczęśliwe zakończenia były tylko w książkach, nie zdarzały się dziewczynom takim jak ja. Ja musiałam zachować czujność. Coś nadal wydawało się być nie w porządku. Ten uroczy, wygadany człowiek nie przypominał niegrzecznego, gburowatego faceta, za jakiego go wzięłam, gdy pierwszy raz się spotkaliśmy. - Jak to się stało, że pierwszej nocy w barze jak i później w parku wydawałeś mi się bardziej nieokrzesany? Jednak dzisiaj jesteś bardziej... – Przerwałam, szukając odpowiedniego słowa. – Dżentelmeński. Masz rozdwojenie jaźni, czy co? Auric uśmiechnął się. - W noc, kiedy przyszedłem do baru, dostałem pewne niezbyt przyjemne wiadomości. Chłopaki wzięli mnie na drinka, by mnie trochę uspokoić. Przepraszam, jeśli wydawałem się wredny. Czasami trudno mi rozmawiać z ludźmi, których nie znam. Właściwie moi przyjaciele byli zaskoczeni, jak szybko przekonałem się do ciebie. Zazwyczaj to zajmuje mi dużo więcej czasu. Nie wiedziałam, co odpowiedzieć na ten komplement. Tak samo jak nie wiedziałam, czy mu w to uwierzyć. Takie słowa łatwo się wypowiada i łatwo łamie. Podchodząc pod mój budynek niechętnie chciałam do niego wejść. Wiedziałam, że zaproszenie Aurica do środka byłoby niewłaściwe, ale... spojrzałam w górę na niego. Pokrytą bliznami twarz ukrył częściowo w cieniu, a jego zielone oczy połyskiwały jasno. Co było w tym mrocznym i tajemniczym mężczyźnie, że pociągał mnie aż tak bardzo? Tym razem to nie niebezpieczeństwo zetknęło nas razem. Straciłam dużo z mojego wcześniejszego niepokoju i musiałam przyznać, że dobrze bawiłam się w jego towarzystwie. To, że był dla mnie atrakcyjny było niezaprzeczalne, a jednak jego aparycja nieco mnie przerażała. Byłam zdezorientowana, ponieważ wiedziałam, że powinnam pozwolić mu odejść, ale jednocześnie chciałam go zatrzymać.

30

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Auric puścił moją dłoń i przeniósł swoje obie ręce na moją talię, przeciągając mnie do siebie. Spojrzałam w górę, a moje serce biło jak szalone i zobaczyłam błysk w jego oczach, gdy jego twarz zbliżała się do mojej. Zamknęłam oczy, gdy uniosłam twarz, by zbliżyć ją do niego. Ciepło jego oddechu łaskotało mnie. Jego usta znajdowały się tak kusząco blisko. Co za przyjemna pieszczota... Taki miękki dotyk, a jednocześnie potężny cios w moje libido odebrało mi oddech. Jego wargi dotknęły moich i przycisnął mnie bliżej do swojego ciała, dając mi swoje ciepło. Moje ręce oplotły się wokół jego bioder i drgnęłam z przyjemności, czując jego twarde ciało. Jego usta wyszły nieco mocniej na spotkanie moim, wilgotna krawędź jego języka drażniła moje wargi, rozsunęłam je nieco... - Auric! Ktoś krzyknął jego imię i chciałam wrzasnąć, żeby go odpędzić. Myślę, że Auric poczuł się w ten sam sposób, bo usłyszałam jego westchnienie. Otworzyłam oczy i widziałam jak patrzył na mnie ze smutkiem. - Powiedz, żeby sobie poszedł. – Wyszeptałam. - On nie szukałby mnie, gdyby to nie było coś ważnego. – Odpowiedział Auric. - Więc, dobrze. - Powiedziałam zdegustowana. – Nie przejmując się pożegnaniem po postu odeszłam w kierunku wejścia do mojej kamienicy. Kiedy wkładałam klucz do zamka, silne ręce Aurica podążały za mną i obejmowały moje ciało. Otworzyłam drzwi nadal odmawiając spojrzenia na niego, ale włożył jedną rękę w drzwi i zablokował mi wejście. - Zobaczymy się jutro. – Wyszeptał zanim mocno pocałował mnie w usta. Chciałam powiedzieć – nie, nie spotkamy się, ale szybko mnie puścił i pobiegł, aby zobaczyć się ze swoim przyjacielem, który czekał na niego po drugiej stronie ulicy. Potarłam mrowiące usta. Palant. Ciągle nie mogłam uwierzyć, że porzucił mnie dla swojego kolegi. Zraniło to moje kobiece ego. Ale przynajmniej mnie pocałował! Przemierzałam schody do mojego mieszkania, bardziej zdezorientowana niż kiedykolwiek. Dziś, w przeciwieństwie do innych naszych spotkań, było miło. Bez niewygodnych pytań, bez przemocy. Tylko moje niezdecydowane odczucia, co do niego. Takie jak: niechęć, pożądanie... mnóstwo pożądania. Skóra na mojej dłoni, nadal była wilgotna w miejscu, gdzie mnie trzymał, w staromodnym geście, którym mnie zaskoczył. Nie wyglądał na człowieka, który lubił

31

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

trzymać się za ręce. A może to był żart? I pomyliłam się też, co do pocałunku? On nie sprawił, że czułam się dobrze, sprawił, że czułam się wspaniale. Gdybym wiedziała wczorajszej nocy, że dziś będę się tak czuć, moje ciało dosłownie eksplodowałoby. Zamknęłam drzwi na zamek i rozebrałam się do naga, by położyć się na mojej pościeli. Tarcie materiału o moją nagą, wrażliwą skórę spowodowało, że aż się skręcałam. W pewnym sensie prawdopodobnie było dobrze, że nie zaprosiłam go dziś na górę. Moje hormony były zupełnie poza moją kontrolą. Mogłabym zrobić coś głupiego... i przyjemnego – pomyślałam, gdy ścisnęłam jedną ręką swój sutek, podczas gdy druga zjechała w dół na mój brzuch, by móc się zagłębić między moimi udami. Czy on myślał o mnie, gdy wrócił do domu? Czy jego ręka zsuwała się po jego ciele i chwyciła za jego twardego fiuta, by bawić się nim? Mój oddech przyspieszył, tak jak i mój palec. Czy jego jądra pęczniały, gdy pocierał swoją męskość? Jęknęłam, gdy pod wpływem uczucia pożądania, zaczęłam się wić. I nadal fantazjowałam, zastanawiając się, czy Auric, gdyby się masturbował, myślałby o mnie, dosiadającej go i o moich cyckach obijających mu się o twarz. Czy o tym, jakbym go lizała, schodząc powoli w dół jego klatki piersiowej i o tym, czy wzięłabym go w usta, ssąc jego kutasa. Doszłam z krzykiem, a moje soki zaczęły kapać na prześcieradło pode mną. Intensywność tego orgazmu zaskoczyła mnie. Nie lubiłam władzy, jaką Auric miał nad moim ciałem, nawet gdy był nieobecny, wydawało mi się, że jestem bezradna i nie mogę tego zatrzymać. Wystarczyło, że pomyślałam jego imię i zaczęłam się zwijać ponownie. Pocierałam mój wzgórek rozkoszy, jednak to uczucie nie chciało odejść. Chciało mi się płakać z frustracji. I zaczęłam się obawiać, że będzie tylko jedno rozwiązanie dla moich seksualnych dylematów. Ale do cholery, miałam zamiar stanąć do walki, zanim zgodzę się na jakikolwiek kompromis w sprawie moich przyrzeczeń złożonych samej sobie.

32

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 4

- Zabraniam ci się z nim spotykać. – Obwieścił głęboki głos mojego ojca. - Spotykać z kim? – Spytałam, gdy wychyliłam głowę z łazienki z ustami pełnymi piany, ponieważ właśnie myłam zęby. - Wiesz o kim mówię. Mężczyzna, z którym byłaś wczorajszej nocy. Będziesz się trzymać z dala od niego. - Masz na myśli Aurica? – Mój ojciec tylko warknął w odpowiedzi. – A od kiedy obchodzi cię, z kim się spotykam? A poza tym, czy to nie ty dosłownie jeden dzień wcześniej prześladowałeś mnie, żebym się z kimś przespała? - Nadal życzyłbym sobie, żebyś się z kimś puściła, ale możesz to zrobić z każdym innym, byle nie z nim, czy z którymś z jego kumpli. - Czekaj, załapałam. – Powiedziałam śmiejąc się. – To jest twoja wersja odwrotnej psychologii. Powiesz mi, żebym na niego nie wskakiwała i zrobię to natychmiast. - Nie nabijaj się ze mnie. To nie jest żart. Pozostaniesz z dala od niego, albo… Tato przerwał z ogniem piekielnym w oczach, który płoszył większość śmiertelników, ale hej, ja nie byłam przeciętną śmiertelniczką. - Albo co? – Zapytałam. Naprawdę miałam problem z ludźmi, którzy mówili mi „nie”. - Albo zabiorę cię ze sobą z powrotem do Piekła i uziemię cię, dopóki nie skończysz setki. Opadła mi szczęka. - Nie ośmielisz się. - To zobaczysz. To ostateczne. Nigdy nie widziałam, żeby mój tata był w czymś tak nieugięty. Oczywiście, że określał reguły i oczekiwał, że będę je łamać, ale nigdy nie zagroził mi szlabanem, za to, że mu się sprzeciwię. Zazwyczaj cieszył się, że podejmowałam wyzwania. Biedny ojciec, nawet nie mógł mnie odpowiednio ukarać. Mogłam nie wiedzieć, kim była moja matka, ale ona pozostawiła po sobie jedno poważne skrzywienie – znane także jako przekleństwo, czy klątwa – zależnie od funkcji działało na mnie, chroniło mnie przed całym tym gównem i wszystkimi cholernymi rzeczami, wliczając w to dyscyplinującą

33

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

rękę ojca. Oczywiście udawało mu się ukarać mnie w inny sposób. Chował mi książki, kiedy byłam w najciekawszym momencie. Sprawiał, że dostawałam okres, akurat wtedy, gdy zakładałam białe spodnie do szkoły. Ale krzywda fizyczna? Nigdy. I to nie było tak, żeby kiedykolwiek próbował. Przy mnie miał tendencję do warczenia i szczekania, ale nigdy nie gryzł. Więc ta jego teraźniejsza brutalna taktyka wydawała się być bez sensu. Coś na temat Aurica powodowało, że rogi taty wiązały mu się w supeł i musiałam przyznać, że zaintrygował mnie tym. Więc oczywiście zaczęłam kłamać – co uczyniłoby tatę szczęśliwym, gdyby wiedział – i postanowiłam powiedzieć mu, co chciał usłyszeć, a potajemnie zacząć spiskować, by dowiedzieć się więcej o Auricu i oczywiście, żeby móc spotkać się z nim ponownie. - Dobrze, będę się trzymać z daleka od niego. Ale Auric i jego przyjaciele tylko mnie bronili i próbowali pomóc z piekielnym ogarem, który przyszedł mnie odwiedzić i zmiennym, który zaatakował mnie w parku. - Moje psy nigdy nie skrzywdzą jednego ze swoich. – Powiedział mój urażony ojciec. - Ja to wiem i ty to wiesz, ale oni nie wiedzieli. Myśleli, że są bohaterami. – To nawet słodkie - pomyślałam. Śmiertelnicy próbujący ocalić córkę Lucyfera. - A o co chodzi z tym zmiennokształtnym? Nikt mnie nie poinformował, że zmienny cię napadł. - Zgaduję, że twoi szpiedzy zrobili się leniwi, tato. Nie martw się, głównie miałam to pod kontrolą. Mój ojciec warknął, para wydobywająca się z jego uszu zdradzała jego gniew. Nie trzeba było być psychiatrą, żeby stwierdzić, że niektórzy podwładni zostaną poważnie ukarani za to niedopatrzenie. Wydawało się, że nie byłam jedyną, która osiadła na laurach. - Muszę iść. – Powiedział nagle mój ojciec. – Miałem na myśli to, co powiedziałem, Muriel. Pozostań z dala od tych mężczyzn, a od niego szczególnie. – Z tym ostatnim ostrzeżeniem mój sataniczny ojciec, piekielny dowcipniś, wrócił na dół, by ściąć kilka głów. Opadłam na kanapę i westchnęłam. Auric do tej pory niebezpieczny i seksy stał się jeszcze bardziej gorący, ponieważ mój ojciec go nienawidził. Och, Auric teraz z pewnością zasługiwał na moją uwagę. Był tylko jeden problem. Nie miałam pojęcia, czy

34

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

go jeszcze zobaczę. To nie było tak, że wymieniliśmy się wczoraj wieczorem numerami telefonów. Ale powiedział, że zobaczy się dzisiaj ze mną, musiałam się zastanowić, czy mówił prawdę - widząc jak łatwo przyszło mu zostawienie mnie w połowie pocałunku. I nadal moje ego cierpiało. Myślę, że chciałam spotkać go ponownie, ale tworzyło to następny problem. Jak tylko Auric pojawi się w moim pobliżu, szpiedzy taty natychmiast pobiegną na dół i doniosą mu o tym. Cholera. Gdybym flirtowała otwarcie, udowodniłabym swoje nieposłuszeństwo, a to z kolei mogłoby oznaczać powrót na dół do Piekła, jednak ta groźba uziemienia nie przestraszyła mnie. Jak miałam sobie dać radę z tym dylematem? Może powinnam sprawić Auricowi zimny prysznic? Grać trudną do zdobycia? Sprawić, by myślał, że nadal jestem wkurzona o poprzednią noc? Bo właściwie tak było. Wtedy szpiedzy mojego taty donieśliby mu o moim posłusznym zachowaniu i to zmusiłoby Aurica do zrobienia czegoś drastycznego. Czegoś romantycznego, a może nawet rycerskiego. Zadrżałam z podniecenia. Och, poczuć ponownie jego duże dłonie na moim ciele. Tym razem z nieprzerwanymi intencjami seksualnymi. I też w nieprzerwanej, pełnej wersji pocałunku. Miałam wrażenie, że chemia między nami byłaby wybuchowa. Z tą myślą w głowie zaczęłam się ubierać na noc, do pracy. Założyłam kusy, szkarłatny top, odkrywający pępek i czarne getry, które były nisko na biodrach, nie mówiąc o tym, że nieprzyzwoicie opinały, uwydatniając mój tyłek i uda. Jakby tego było mało włożyłam wysokie, czarne, zamszowe szpilki z frędzlami z tyłu. Patrząc w lustro postanowiłam pozbyć się biustonosza. Więc go zdjęłam. Jeszcze raz popatrzyłam w lustro, tym razem z aprobatą, gdy moje sutki stwardniały i widać je było przez cienką tkaninę, jak sterczały. Bycie dziewicą nie oznaczało, że nie wiedziałam jak się odstrzelić. Prawie wszystkie sukuby na świecie były ze mną związane, nauczyłam się, chcąc nie chcąc, coś o wyzywającej modzie. Ponadto, zamierzałam się również upewnić, że zwrócę niepodzielną uwagę Aurica na siebie i nie będą go rozpraszać żadni jego kolesie. Szczerze, musiałam się przyznać, że byłam egoistką – chciałam, żeby skupił całą swoją uwagę na mnie.

35

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Czesałam moje długie, kasztanowe włosy aż stały się gładkie i jedwabiste – niestety zostałam obdarzona wielką czupryną. Nałożyłam cienką warstwę makijażu – nieco tuszu do rzęsy, małe kreski na powieki i jasny błyszczyk na usta. Chwytając moją skórzaną kurtkę udałam się do pracy i miałam nadzieję na spotkanie z moją nową, mokrą fantazją.

***

Nie zsynchronizowałabym tego lepiej w czasie, nawet gdybym to zaplanowała. Po prostu pochyliłam się, by podnieść serwetkę, która spadła na podłogę, gdy on wszedł. Skąd miałam wiedzieć? Nazwijcie to instynktem lub hormonami. Nie obchodziło mnie to. Wiedziałam tylko, że mój kształtny tyłek, który był opisywany przez więcej niż jednego pijanego nadprzyrodzonego, jako idealny w kształcie serca, był uniesiony w górę, kiedy on przybył. Widziałam jego czarne buty, które zatrzymały się między moimi nogami, kilka centymetrów za mną. Chcąc zyskać jeszcze większą przewagę potrząsnęłam jeszcze kilka razy moim tyłeczkiem, zanim się wyprostowałam, a moje włosy padły na ramiona i uformowały się w coś na kształt zorganizowanego chaosu – taki wygląd nie był łatwy do osiągnięcia. Odwróciłam się do niego patrząc, jaki był przystojny, ale zamiast powiedzieć „cześć” po prostu obdarowałam go chłodnym uśmiechem i odeszłam, by zająć moje miejsce za barem. Ten kretyn działał oczywiście powściągliwie i podążył za swoimi kumplami do stolika z tyłu. Potem skinął na Trixie - kelnerkę, która miała dzisiaj w przydziale ten rejon sali, aby ich obsłużyła. Mogliśmy oboje grać w tę grę. Zignorowałam go, odmawiając sobie patrzenia na ich stolik i upewniając się, że wyglądam jak najlepiej. Pochylałam się nisko nad barem odsłaniając to i owo, zarzucając co chwilę moje włosy do tyłu. Cholera, nawet wspięłam się na krzesło, żeby było widać jak kręcę tyłkiem, gdy pucowałam lustro za barem, które nie było czyszczone od czasu mojej ostatniej furii. Ale oni wciąż siedzieli przy swoim stoliku, kilka razy odwróciłam wzrok, gdy zdałam sobie sprawę, że jego towarzysze patrzą na mnie z zainteresowaniem. Auric nie wydawał się być mną w ogóle zaciekawiony.

36

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Wkurzona – i zdumiona – oddałam bar pod opiekę Perremu, mojemu mięśniakowi i poszłam do mojego biura na tyłach, by popracować nad księgowością. Kiedy rozległo się pukanie założyłam, że to Trixie z kolejnym problemem ze swoim chłopakiem. Krzyknęłam żeby weszła, kiedy strugałam swój ołówek przygotowując się do obliczeń. Matematyka i ja jakoś się nie dogadywałyśmy, czego dowodziły liczby przede mną. Ale nie chciałam się poddać. Ostry zapach wody kolońskiej i skóry przeniknął to miejsce i poruszył moje zmysły. Zaskoczona spojrzałam w górę, by zobaczyć Aurica uśmiechającego się enigmatycznie do mnie. Moje serce przyspieszyło. - Ładne biuro. – Powiedział. - Czego chcesz? – Powiedziałam bardziej ostro niż zamierzałam, byłam nadal wkurzona za ignorowanie mnie wcześniej, a z resztą nie ważne, sama zaczęłam. - Kiedy możesz wyjść? – Zapytał ignorując moje pytanie. - W każdej chwili, ponieważ jest komplet pracowników dzisiejszej nocy. Dlaczego pytasz? – Odpowiedziałam bez zastanowienia. Obecność tego bardzo męskiego faceta w moim biurze powodowała, że mój stan psychiczny i moje libido nieco sfiksowały. Było to jakby seksualne stymulowanie moich hormonów w moim ciele, które skakały w górę i w dół krzycząc „Weź mnie”. - Dobrze. Idziemy na kolację. Teraz. – Powiedział to tak, jakby nie było żadnych wątpliwości, co do mojej odpowiedzi. - Idziemy? – Pomyślałam, żeby zakwestionować jego jaskiniową taktykę „ja mężczyzna, ty kobieta, feministki będą potępione…” Faktycznie tak było – teraz paliły staniki w Piekle, powodując tym samym wieczny ból głowy u mojego ojca. Niedopowiedzeniem byłoby, gdybym nie dodała, że zżerała mnie ciekawość, co Auric zamierzał dalej. Tylko był jeden problem: nie mogliśmy wyjść przez frontowe drzwi, bo szpiedzy mojego taty nas zobaczą i zaraz mu o tym doniosą. Nie byłam jeszcze gotowa na spotkanie Aurica z moim tatą. - Chodź, wymkniemy się bocznymi drzwiami. – Powiedziałam. Złapałam kurtkę i poprowadziłam go do wyjścia, które prowadziło w boczną alejkę. Najpierw wsadziłam głowę przez drzwi i upewniłam się, że z każdej strony nie było ludzi czyhających na zewnątrz, którzy tylko czekali, by móc na mnie donieść.

37

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Wstydzisz się mnie? – Zapytał Auric, wyginając w zdziwieniu brwi na moje wybryki. - Zaufaj mi. Tak jest lepiej. – Lepiej, szczególnie jeśli był przywiązany do swoich części ciała. Wzruszając ramionami udał się za mną w dół uliczki. Nie widząc nikogo odetchnęłam z niesamowitą ulgą. I nie odzywałam się dopóki nie opuściliśmy uliczki i nie znaleźliśmy się w sporej odległości od klubu. - Zamierzasz wyjaśnić mi to wszystko, o co tu chodziło? – Wreszcie zapytał, kiedy jego dłoń niedbale sięgnęła po moją. Jego prosty dotyk znów podniósł znacznie temperaturę w moim ciele, chyba nawet o kilka stopni. I szybko też przeszedł mnie dreszcz przyjemności. Prawdopodobnie robił tak ze wszystkimi dziewczynami, z którymi gdzieś szedł. Ta myśl, spowodowała, że zaczęłam widzieć na czerwono. - Powołam się na piątą2. – Ku mojemu zdziwieniu nie drążył tej sprawy. Szliśmy ulicą nie mówiąc nic - co doprowadzało mnie do szału - więc pierwsza złamałam ciszę. - Czy mogę zapytać, co skłoniło cię do zaproszenia mnie na kolację? - Dlaczego mnie zignorowałaś? – Odpowiedział pytaniem na pytanie. – Chodzi ci o ostatnią noc? Pomyślałam o obwinieniu go tym wszystkim, ale miałam go za faceta, który wolałby usłyszeć prawdę. - Powiedziano mi, że lepiej będzie, gdy będę trzymała się z dala od ciebie. Auric zatrzymał się. Też stanęłam i odwróciłam się do niego. Patrząc na niego po raz kolejny, bez udziału mojej woli, ciepłe mrowienie przeszło przez moje ciało, a spowodowała to tylko sama jego obecność. Co było w nim takiego, że powodował we mnie takie odczucia? I pomyślałam: dlaczego jego twarz musiała być tak cholernie przystojna? Jego blizny powinny zmniejszać jego piękno, ale zamiast tego zwiększały je. Obdarowałam go bardziej odważnym, zmysłowym spojrzeniem, ekscytując tym samym moje hormony. - Kto kazał ci trzymać się ode mnie z daleka? – Zapytał. – Bambi? Pokręciłam głową. - To nie ma znaczenia, kto. Dokonuję swoich własnych wyborów.

2

Piąta poprawka pozwala odmówić składania zeznań obciążających własną osobę. Powoływanie się na „piątą” oznacza w skrócie odmowę odpowiedzi na pytanie.

38

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Na pewno, właśnie dlatego ignorowałaś mnie i wymknęliśmy się przez tylne drzwi, jakbyś musiała trzymać w tajemnicy ten brzydki sekret. - Och, proszę… - Powiedziałam przeciągle. – To wszystko było częścią planu. - Planu? Prawdopodobnie pożałuję tego pytania, ale jakiego planu? Zamarłam na sekundę, mój umysł wirował. Czy chciałam mu wyjawić mój przebiegły plan z ignorowaniem, który miał go zaintrygować i zmusić do uganiania się za mną? Właściwie to ten plan podziałał. Ale gdybym mu o tym powiedziała, to czy wkurzyłby się? Zdecydowałam się na półprawdę. - Lubię, kiedy mężczyzna robi pierwszy krok. Moja odpowiedź wydawała się go zadowolić i zaczęliśmy ponownie iść, a on zaczął leniwie głaskać kciukiem moją dłoń. Ten prosty gest znowu zaatakował moje libido i znowu próbowałam to stłumić. - Nie jesteś zbyt rozmownym typem, prawda? – Powiedziałam, gdy przeszliśmy już kilka przecznic w ciszy. – Przypuszczam, że nie powiesz mi gdzie idziemy. - Ciii. – Powiedział uciszając mnie, kładąc mi palec na wargach. Pomyślałam o ugryzieniu go w ten palec, albo o wzięciu go w usta i lizaniu. Powstrzymałam się jednak od tego, gdy uważnie rozglądałam się w mroku. Byłam tak rozkojarzona, że zapomniałam o regule bezpieczeństwa numer jeden, czyli bycia zawsze świadomą swojego otoczenia. Było zbyt dużo zamachów na moje życie, bym wiedziała lepiej, że nie mogę pozwolić mojej czujności opaść. Nie wspominając o tym, że sługi mojego ojca mogły złapać nasz trop i nas śledzić. Tylko tego potrzebowałam, żeby mój tatuś wpadł na naszą romantyczną kolację. A na ostatnim miejscu pomyślałam o tym, że Auric mógłby być romantyczny. Tak naprawdę nie wyjaśnił mi, dlaczego chciał zjeść ze mną kolację. Wiec wróciłam do rzeczywistości. Możliwe zagrożenie. Nastawiłam moje wyczulone zmysły na ciemność wokół nas i wyczułam… nic. Tak wiec poddałam się głupiemu impulsowi i polizałam jego palec, który nadal spoczywał na moich ustach. Jego żywo zielone oczy odwróciły się, by popatrzyć na mnie. - Oo. – Auric zabrał palec ode mnie i wykrzywił brwi. Uśmiechnął się jeszcze szerzej. - Nigdy mnie nie uciszaj. – Powiedziałam.

39

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Czy kiedykolwiek przyszło ci do głowy, że zrobiłem to dla twojego bezpieczeństwa? - A czy kiedykolwiek przyszło ci do głowy, że jestem już dużą dziewczynką i potrafię sama o siebie zadbać? Ironia tego wszystkiego była taka, że uwielbiałam, gdy facet miał średniowieczne przekonania i mnie ochraniał. Chciałabym tylko, aby moja feministyczna strona dopuściła do tego, żebym mogła się tym cieszyć. - Jesteśmy na miejscu. – Powiedział zmieniając temat. Popatrzyłam na budynki w stylu magazynów, naprzeciw których staliśmy i nigdzie nie było widać szyldu restauracji. - Czy to jakaś tajemnicza, ukryta restauracja? – Zapytałam. - Nie. To się nazywa moja kuchnia. – Powiedział, otwierając ciężkie, stalowe drzwi. - To ty gotujesz? – Zapytałam, kiedy przeszliśmy przez drzwi i podeszliśmy do szerokich schodów. - Tak i to bardzo dobrze. – Powiedział przez ramię. W tym momencie zamknęłam się i podziwiałam widoki – albo podziwiałabym, gdyby nie ten cholerny skórzany prochowiec, który zasłaniał mi wszystko. Zastanawiałam się, czy nie zaproponować mu, żeby go zdjął zanim przejdzie przede mną przez pozostałe schody. Zaczęłam się zastanawiać, dlaczego zaprosił mnie na kolację do swojego mieszkania. W takiej sytuacji większość dziewczyn pomyślałaby: „Chwileczkę. Ledwo znam tego faceta. On może być psychopatą.” Ale ja nie byłam jak większość dziewczyn. I miałam dziwne przeczucie, że Auric nie był jak większość facetów. Poza tym, tata miałby istny ubaw, gdyby wiedział, że tu jestem. Trzy piętra schodów później, które wcale nie sprawiły, że oboje ciężko oddychaliśmy – więc nie był tylko kupką ładnych mięśni – Auric otworzył następne stalowe drzwi i weszliśmy do jego legowiska. Widok ten był raczej rozczarowujący. Nie było czerwonego aksamitu. Nie było też łańcuchów zwisających z sufitu. Nie było przygaszonych świateł, czy też nastrojowej muzyki. Zamiast tego weszłam do ogromnej przestrzeni. To było jak przerobiony magazyn, z sufitu ponad nami sterczały jakieś rury, a oświetlenie wisiało na stalowych

40

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

drutach. Zewnętrzna ściana składała się z przyciemnionych szyb z ciekawym widokiem na miasto. W jednym rogu miał kilka przyrządów do ćwiczeń: worek treningowy, hantle, bieżnię, oraz inne przyrządy do tortur. W centrum pokoju, który wydawał się być salonem i jadalnią stał skórzany narożnik i duży telewizor, a za kanapą znajdował się raczej zwyczajny drewniany stół i cztery krzesła. Tylna ściana pomieszczenia była kuchnią z błyszczącymi czarnymi szafkami i granitowym blatem, na którym stało kilka urządzeń ze stali nierdzewnej. Była też wyspa z kilkoma wysokimi taboretami. Mogło się okazać, że mówił poważnie o gotowaniu. Odwracając wzrok od jego kuchni, zaczęłam się rozglądać po jego mieszkaniu. Na drugim końcu tego wielkiego pomieszczenia znalazłam dwoje drzwi, które prawdopodobnie prowadziły do łazienki i garderoby. A w kolejnym rogu tego mieszkania, tam gdzie na końcu spoczął mój wzrok, miał masywne, właściwie to gigantyczne łóżko. Z baldachimem na drewnianych, rzeźbionych filarach z ułożonymi równo poduchami. To było łoże stworzone do grzechu. - Jeśli chcesz, możemy przetestować je później. – Szepnął mi do ucha. Jego gorący oddech spowodował, że kolana mi zmiękły, a majtki stały się wilgotne. Ale tym razem nie mogłam skusić się na tę propozycję. - Przykro mi, ale czekam na miłość. – Powiedziałam, zanim posadziłam swój tyłek na jednym z jego wysokich taboretów. Zapadła martwa cisza. Dlaczego za każdym razem, gdy tylko wspomniałam słowo na „m”, mężczyźni stawali się onieśmieleni? - Chwileczkę. – Powiedział Auric, kręcąc stołkiem tak, że znalazłam się z nim twarzą w twarz. – Czy ty próbujesz mi powiedzieć, że nadal jesteś dziewicą? Patrząc na jego twarz mogłam śmiało powiedzieć, że trudno było mu w to uwierzyć. - Stu procentowa dziewica. Niezerwany kwiatek. Panna z wiankiem… i takie tam. Ale wiedz, że całowałam się już i nawet raz doszłam do drugiej bazy3. Przez sekundę jego oczy rozbłysły śmiechem i nawet otworzył dwa razy usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale się nie odezwał. Ciągle nic nie mówiąc przeniósł się na

3

Pierwsza baza – całowanie, druga – macanki, trzecia – seks.

41

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

drugą stronę wyspy, z dala ode mnie i otworzył lodówkę, żeby wyciągnąć z niej kilka rzeczy. Jego brak komentarza zaintrygował mnie. W przeszłości, gdy powiedziałam komuś o moim nietkniętym stanie, zostawałam zalewana słowotokiem, jak to każdy z moich byłych miał być „tym jedynym”. Padało nawet kilka fałszywych deklaracji miłości. Na ich nieszczęście mój ojciec nie wychował mnie na głupią. W końcu rzuciłam ich wszystkich. Nie byłam pewna jak miłość wygląda, smakuje, czy jak się ją czuje, ale jakoś doszłam do tego, że gdy nadejdzie, będę wiedziała, kiedy w końcu mnie trafi. Oglądając jak Auric tnie w plasterki, kroi w kostkę i porusza się zgrabnie po kuchni, moje serce podskoczyło – a moja cipka zabolała – i w tym momencie zdałam sobie sprawę, że może znalazłam tego jedynego. To objawienie spowodował, że zdecydowałam, aby wystawić Aurica na próbę. Musiałam przekonać się teraz, zanim zaangażowałabym się bardziej. Oznaczało to wiele dla mojej uczciwości i miałam nadzieję, że dla jego też. - Kto nauczył cię gotować? – Zapytałam. - Sam się nauczyłem. Miałem do wyboru to albo głodowanie. A ty? - Mam z gotowaniem pewne problemy. – Powiedziałam. Moja odpowiedź została nagrodzona chichotem. Dźwiękiem, który spowodował dreszcz w całym moim ciele i moje sutki na to zareagowały. Nie chcąc zmarnować sposobności, zdjęłam swoją kurtkę i pozwoliłam, by moje atrybuty robiły swoje. Chwilę zajęło mu zauważenie tego, ale kiedy spostrzegł moje sterczące sutki uciął się w palec, a ja uśmiechnęłam się w duchu sama do siebie. Może nie byłam sukubem, ale wiedziałam jak zwrócić uwagę mężczyzny. Rozmawialiśmy o wielu nieistotnych rzeczach, podczas gdy on gotował, a ja po prostu siedziałam. Kiedy zapach stał się apetyczny, w końcu podzielił swoje arcydzieło na talerze i przeniósł je na swój drewniany stół. Popatrzyłam na to z bliska i jęknęłam z przyjemności. Smażony kurczak, pieczarki, cebula, jakieś warzywa i długie nitki makaronu. Ten mężczyzna był bogiem w kuchni. - Och, mam nadzieję, że w prawdziwym życiu jesteś szefem kuchni, ponieważ taki talent nie może się zmarnować przez robienie czegoś innego. – Powiedziałam, kiedy skończyłam jedzenie i odchyliłam się do tyłu, by napić się wina, które otworzył do kolacji.

42

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Gotowanie to moje hobby. - A czym zajmujesz się zawodowo? – Zapytałam, pochylając się do przodu. - Tym i tamtym. – Odpowiedział ogólnikowo. Skrzywiłam się na niego. - To nie jest odpowiedź. - To nie jest coś, o czym mogę albo chciałbym rozmawiać. – Wzruszył ramionami. – Poza tym raczej wolę rozmawiać o tobie. Muszę przyznać, że ta tajemnica unosząca się w powietrzu zaciekawiła mnie, a jednocześnie zaniepokoiła. Czy miał coś do ukrycia, czy może miał na myśli to, co powiedział. I rzeczywiście chciał się o mnie czegoś więcej dowiedzieć? Dlaczego? - Pozwól mi najpierw o coś zapytać. Czy to jest randka? Auric uniósł brwi w górę. - A na co to wygląda? Jesteśmy w moim mieszkaniu, jemy domowy posiłek w słabym oświetleniu. Ja jestem mężczyzną, a ty wspaniałą kobietą. – Uśmiechnął się zawadiacko. – Tam, skąd pochodzę, to się nazywa randka. Prawie się zarumieniłam. Był zabawny w przeciwieństwie do mnie. - Och, więc co chcesz wiedzieć o mnie? - Nie jesteś jedną z tych, które owijają w bawełną? - Nie. Auric zaśmiał się. - Kim jesteś Muriel? Dziewicą, czy pogromcą piekielnych ogarów? Po podjęciu decyzji, by go sprawdzić, dałam mu szybką i lakoniczną odpowiedź. - Mam dwadzieścia trzy lata i jestem z pod znaku wagi. I mam mnóstwo braci i sióstr. – Tia, teraz to było niedopowiedzenie. – Mieszkam sama. Nie mam zwierząt domowych. Lubię czytać banalne romanse. Oglądać filmy przygodowe. Uwielbiam fast food i pizzę, nie cierpię owoców morza. Och, mój ulubiony kolor to różowy, a mój ojciec to Szatan. – Wiedziałam, że prawdopodobnie za szybko powiedziałam mu o tej części, ale biorąc pod uwagę jak się czułam i sądząc po braku jego paniki przy spotkaniu z piekielnym ogarem, sądziłam, że powinien wiedzieć. Wszakże, jeśli kiedykolwiek tata dowie się o tym małym tete à tete4, było prawdopodobne, że Auric mógłby zapłacić za tę niewiedzę. 4

Sam na sam.

43

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Auric zadławił się winem. - Co proszę? – Powiedział śmiejąc się. – Myślę, że źle usłyszałem ostatnią część. - Co? To, że moim ulubionym kolorem jest różowy? – Powiedziałam celowo. - Nie, tę część po tym. - Och. Jestem córką Szatana. – Oświadczyłam z dumą. Zazwyczaj ukrywałam swoją tożsamość, ale ze względów bezpieczeństwa, a nie ze wstydu. - Nie jesteś poważna, prawda? – Powiedział, a jego brwi zjechały się razem tak, że prawie się stykały. - Tak, jestem poważna. Nazywam się Satana Muriel Baphomet. Mój tata to Lucyfer, a jeśli chodzi o moją matkę, to nie mam pojęcia, ale z tego, co dowiedziałam się na przestrzeni lat, nie była w stu procentach śmiertelniczką. Czy dla ciebie to jakiś problem? – Wstrzymałam oddech, kiedy czekałam. Od jego odpowiedzi zależało czy pociągniemy dalej, czy przerwiemy kruchą relację, którą tu stworzyliśmy. Mogłam zmienić wiele rzeczy dotyczących mnie z wyjątkiem mojej rodziny, oni byli na zawsze. - Nie wierzę w to. – Mruknął. – Nie możesz być księżniczką Piekła. - Posłuchaj, możesz mi wierzyć lub nie. Prawdę mówiąc nie obchodzi mnie to, ale pomyślałam, że powinnam powiedzieć ci prawdę, zanim nie posunęliśmy się dalej. – I wyglądało na to, że to był dobry pomysł, żeby otworzyć się teraz, a nie później. Bo zareagował tak, jak właśnie się tego obawiałam. - A myślisz, że gdzie to wszystko zmierza Muriel, córko Szatana? Nie podobał mi się jego ton. - Wiesz, zaczynałam myśleć, że mógłbyś być tym jedynym. To dlatego zgodziłam się pójść z tobą na kolację. Powinnam była wiedzieć lepiej. Zirytowała mnie jego reakcja na tę wiadomość, przestałam mieć nad tym kontrolę, wiec wstałam i ubrałam kurtkę. Skierowałam się do drzwi, gdy żelazny uścisk zatrzymał mnie w miejscu. - Nie możesz tak po prostu rzucić bomby i wyjść. – Powiedział, przesuwając ręce w luźnym uchwycie na moją talię. - Zdajesz sobie sprawę jak trudno jest mi wyznać ludziom prawdę o tym, kim jestem? – Nienawidziłam łez, które zaczęły zbierać mi się pod moimi powiekami. Nie chciałam jego litości. – Jak tylko mówię ludziom kim jest mój tata, oni nagle zaczynają bardzo szybko uciekać albo wyciągają krzyże i noże.

44

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Ja nie uciekłem. – Powiedział cicho. - Jeszcze. – Odpowiedziałam, odmawiając sobie nadziei. - Nie zabiję cię. - Też to już kiedyś słyszałam. – Szepnęłam spuszczając głowę. - Przykro mi, że zostałaś zraniona. – Podniósł rękę i starł pojedynczą łzę, która zatrzymała się na mojej dolnej rzęsie. Chciałam odsunąć policzek od tej ręki, ale duma – i strach – uniemożliwiły mi to. - Ból zawsze był częścią mojego życia. Należy do istoty tego, kim jestem. – Powiedziałam miękko. Chciałam uciec, zanim zobaczyłabym żal na jego twarzy. Chciałam krzyczeć na niesprawiedliwość tego wszystkiego. Ale przede wszystkim chciałam być zaakceptowana. Więc stałam tak drżąc przed nim, czekając aż wstąpi w szeregi tych, którzy mnie skrzywdzili w przeszłości. Przeżyłam ich odrzucenia i chciałam przeżyć jego – w końcu. - Lubię cię, Muriel. – Powiedział przechylając twarz, tak, żeby mógł spojrzeć w moją. - I ja cię lubię. – Powiedziałam patrząc mu w oczy. Pomyślałam też, że zaczęłam się w nim zakochiwać, ale te słowa nie chciały mi przejść przez gardło. - W takim razie, chyba mogę to zrobić, co? – Wyszeptał mi w usta, przyciągając do siebie. Nie odpowiedziałam. Zamknęłam oczy i czekałam. Otarł swe wargi o moje. To było jak muśnięcie piórkiem, ale wystarczyło, żeby silny prąd przebiegł przeze mnie, a potem na środku miednicy powstało mocne, erotyczne spustoszenie. Otoczył mnie silnymi ramionami, a ja rozkoszowałam się tą jego męska siłą. Moje miękkie ciało ocierało się o jego twarde, moje hormony krzyczały z radości. Ucieszyłam się jeszcze bardziej, kiedy mnie nie odepchnął. On delikatnie przygryzł moją dolną wargę, a ja rozwarłam swoje nieco, w nagrodę mogąc cieszyć się jego językiem. Testując moją wiedzę o francuskim, otworzyłam szerzej usta, by nasze języki mogły bawić się i tańczyć. Płonący wstrząs spowodowany pragnieniem znów przeszedł przez moje ciało. I w tej chwili zrozumiałam termin „fajerwerki”. Chciałam przycisnąć go do ściany i wpić się w niego jeszcze bardziej. Miałam jednak trochę powściągliwości i zadowolona z siebie włożyłam mu ręce pod koszulę, aby móc cieszyć się jego

45

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

elastycznymi mięśniami. Roztapiałam się będąc przyciśnięta do jego szerokiej klatki piersiowej, Auric mocniej otoczył mnie ramionami i jeszcze chętniej przycisnął do siebie. Moje ręce zaczęły biegać po jego plecach i odważnie oparłam dłonie na jego napiętym tyłku. Gdyby właśnie nie rozległby się dźwięk tłuczonego szkła, może posunęłabym się dalej w tych macankach, jednakże zaczęłam wątpić, że ten odgłos na trzecim piętrze mógł oznaczać coś dobrego. Wiedziałam to z doświadczenia i nie chciałam zagłębiać się w detale. Choć moment był do dupy. Czy kiedykolwiek uda mi się pocałować go poprawnie i bez przerywania? Przerywając nasz pocałunek oboje odwróciliśmy się twarzami do dziury, jaka nagle powstała w szklanej ścianie jego mieszkania – on był w gotowości do walki, ja byłam po prostu zła. Na początku nic nie zauważyłam i zaczęłam się zastanawiać, czy ktoś nie rzucił kamieniem w szybę. Wtedy usłyszałam dźwięk skóry przesuwającej się po drewnianej podłodze. Znajomy dla mnie dźwięk, bardzo zły dla śmiertelników. A ja nadal nie mogłam się domyślić, czym był Auric. Nie wiedząc czy napastnikowi uda się go łatwo załatwić, zdecydowałam się na kurs bezpiecznego wycofywania się. - Umm, Auric, powinniśmy chyba wyjść. Teraz. - Nieprawdo-kurwa-podobne. – Powiedział, nie spuszczając wzroku z kanapy, za którą ukrył się nasz gość. Auric szedł tyłem, powoli zmierzając w kierunku kuchni. Przewracając oczami, zdusiłam pytanie cisnące mi się na usta, dlaczego wszyscy mężczyźni musieli być tak uparci? - Poważnie Auric, nie chcesz zadzierać z tą rzeczą. - Miałem już wcześniej do czynienia z demonami. – Powiedział, wyciągając miecz zza kuchennego blatu. Muszę przyznać, że byłam pod wielkim wrażeniem – miecz był długi, błyszczący i twardy. Czekajcie – to nie brzmiało dobrze. Nie muszę dodawać, że był duży, a sądząc po sposobie, w jaki go uniósł, wiedział jak z niego korzystać. Cholera teraz stałam się nawet bardziej napalona niż byłam wcześniej. Ale zaraz po tym, jak skończyłam podziwiać jego miecz, dotarło do mnie to, co powiedział. - Co masz na myśli mówiąc, że miałeś już wcześniej do czynienia z demonami? – Mój Auric ukrywał głęboko jakiś sekret.

46

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- A możemy pomówić o tym później? – Powiedział, obdarowując mnie szybkim spojrzeniem, kiedy podchodził do kanapy i do tego, co leżało skulone za nią. Miałam w planie zajęcie się demonem własnoręcznie, ale arogancja Aurica zaczęła mnie denerwować, więc postanowiłam najpierw popatrzeć, jak to coś zrobi sobie z niego zabawkę, a później dopiero uratować mu tyłek. Więc wskoczyłam z powrotem na wysoki stołek i zaczęłam się przyglądać. Auric zaczął poruszać się z gracją i muszę przyznać, że gdy nie miał na sobie płaszcza w końcu mogłam podziwiać jego tyłek w akcji, kiedy miał na sobie obcisłe dżinsy. Mniam. W momencie, w którym dotarł do kanapy, intruz rzucił się na niego. Po jego wyglądzie stwierdziłam, że to średniej klasy demon. Miał wiele zębów i pazurów, do tego skórzane skrzydła, ale nie posiadał magii. Mogłabym go załatwić bez złamania paznokcia i nadal prawdopodobnie będę musiała to zrobić, jeśli Auric nadal będzie się czaił i nic nie robił. W końcu zamachnął się mieczem, tak jakby przedłużając nim swoje ramię i uderzył niewiarygodnie szybko i płynnie. Musiałam przyznać, że byłam pod wrażeniem. Mały demon nie miał szans, zwłaszcza, że zdałam sobie sprawę, że miecz był zaklęty. Błysnęło niebieskie światło, gdy uderzył trafiając nim demona. Jednym ciosem powalił go tak, że ten leżał na podłodze krwawiąc i ciężko oddychając, a miecz miał przyciśnięty do gardła. Zamiast wykończyć go szybko, Auric zaczął zadawać mu pytania. - Dlaczego tu jesteś? - Aby zabić. – Syknęło brzydkie stworzenie. Przewróciłam oczami. Czy to nie było nazbyt oczywiste? Zeskoczyłam ze stołka i podeszłam do nich. Spojrzałam w dół na demona nie rozpoznając go. Nie żebym znała każdego demona w Piekle, ale znałam ich trochę i niektóre nawet były moimi przyjaciółmi. Auric uniósł miecz, by zadać ostateczny cios, który odesłałby go z powrotem do Piekła, powodując tym samym to, że, podczas gdy będzie się uzdrawiał nie będzie mógł być wezwany przez następne sto lat, ale zatrzymałam jego rękę. - Kto? – Zapytałam. Nienawidziłam niejasnych odpowiedzi. - Córka Lucyfera. – Warknął.

47

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Skrzywiłam się na te słowa. - Wiem kim jestem. Zapytałam cię, kogo kazano ci zabić. - Ciebie. - Mnie? – Pisnęłam. Nie bałam się, po prostu irytowała mnie jego bezczelność. Czy on myślał, że naprawdę zaimponuje mojemu tacie, gdy skopie mi dupę? – To śmieszne. Mój tata będzie rozciągać twoje wnętrzności po całym Piekle, kiedy tam wrócisz, ty mały gryzoniu. – Miałam ochotę podejść i kopnąć go kilka razy, również za to, że przerwał nasz gorący pocałunek. Głos Aurica nie brzmiał jakby był szczęśliwy: - Kto pragnie śmierci Muriel? - Ten, kto będzie rządził Piekłem. Mój Pan, G... – I wtedy demon zaczął się dławić czarną krwią i żółcią. - O feee. Oboje z Aurickiem cofnęliśmy się, głównie po to, żeby oszczędzić nasze buty i obserwowaliśmy jak jego ciałem szarpią konwulsje, a kończyny mocno uderzają o podłogę. Z piskiem bólu, ciało demona zaczęło zapadać się w sobie, zmniejszając rozmiar, aż z wysokiej częstotliwości jękiem jego wzrok zgasł i sądząc po małym wybuchu energii na sam koniec, permanentnie. - Cholera! To było coś, czego nie widziałam nigdy wcześniej. – Zawołałam. – Muszę spadać. – Musiałam powiedzieć o tym tacie. Komuś udało się na odległość kompletnie zniszczyć demona. Takie działanie powinno być niemożliwe. - Nie jesteś bezpieczna, może powinnaś zostać tutaj? – Powiedział Auric, ocierając ostrze miecza swoją serwetką z kolacji. Spojrzałam na niego z niedowierzaniem. - Niezła próba Casanovo, ale rzecz z zostaniem na noc będzie musiała poczekać do następnego razu. Muszę pogadać z moim ojcem i spytać go, o co - na włochate cycki wiedźmy - tu chodzi. - Co? – Auric wydawał się być zdezorientowany, gdy patrzył na mnie. – To nie była taktyka, żeby dostać się do twoich majtek. Słyszałaś, co powiedział demon. Został wysłany po ciebie. Grozi ci niebezpieczeństwo. - Tia, cóż, witaj w moim świecie. Córka Szatana - pamiętasz? To nie jest pierwszy raz, kiedy to się dzieje i prawdopodobnie nie będzie ostatnim. Mój tata kładł nacisk na

48

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

to, żebym mogła sama zadbać o swoje bezpieczeństwo i to od wczesnych lat. Skoro o tym mowa, sporo ze swojej broni mam u siebie w mieszkaniu, więc jeśli banda demonów urządziła sobie na mnie polowanie to muszę się przygotować. – Nie wspominając już o pierwszej rzeczy, jaką zrobił tata, gdy się wyprowadziłam z Piekła, a mianowicie zadbał o to, żeby moje mieszkanie było portalem odpornym na demony, poza nim oczywiście. Jedynym sposobem, żeby demon mógł znaleźć się w moim mieszkaniu, to musiałby przejść przez drzwi i to po zaproszeniu. - Na pewno nie pójdziesz sama. – Powiedział Auric stając pod ścianą. Kiedy ją otworzył prawie klasnęłam w ręce z uciechy, bo mój przystojny konkurent miał prawie tak fajne zabawki, jak ja. Miecze, noże, pistolety i nawet miotacz ognia. Czułam jak kolejny kawałek mojego serca odchodzi w jego kierunku i musiałam stłumić chęć rzucenia mu się na szyję i wycałowania go jak głupia. Patrzyłam jak wkłada ostre, srebrne noże do butów w sprytne schowki i nawet wkłada je do rękawów. Potrząsnęłam głową z konsternacją. Auric wydawał się zbyt piękny i idealny, żeby mógł być prawdziwy. Wkrótce musiałam znaleźć jakąś jego istotną wadę. Ostatni szlif – jego skórzany płaszcz, oczywiście. Nałożył go ukrywając cały swój arsenał pod spodem i wyciągnął do mnie rękę, jego oczy były tak intensywne, że aż straciłam oddech. Jakby w zwolnionym tempie podeszłam do niego i położyłam dłoń na jego wyciągniętej, ciepłej, silnej ręce i wtedy poczułam, że żyję. Uczucie to spowodowało, że czułam się bliżej związana z nim niż kiedykolwiek z kimś innym. Dla dziewczyny, która większość swojego życia spędziła w samotności, prawie bez przyjaciół, ten kontakt wydawał się być bezcenny. Auric poznał mój najgłębszy sekret. Wiedział niektóre brzydkie części z mojego życia, a mimo to nie uciekł. Tia, ale poczekaj aż pozna tatusia. – Powiedział mój głupi wewnętrzny głosik. Zamknij się. – Warknęłam w mentalnej odpowiedzi samej sobie. Nienawidziłam, gdy głosik miał rację.

49

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 5

Gdy wychodziliśmy z budynku, jego przyjaciele właśnie wchodzili. Rzuciłam na Aurica podejrzliwe spojrzenie. On tylko uśmiechnął się tajemniczo. Naprawdę musiałam z nim porozmawiać o tym, kim i czym był. - Muriel chciałbym ci przedstawić moich wieloletnich towarzyszy, Davida i Christophera. David uśmiechnął się do mnie nieśmiało, podczas, gdy Christopher posłał mi zdziwione spojrzenie. - Cześć, miło mi was poznać. – I tak rzeczywiście było. Auric był przystojny i miał interesujących przyjaciół. David zaczął węszyć i spojrzał w górę. Wiedziałam, że jako zmiennokształtny musiał mieć doskonały zmysł powonienia i doskonały wzrok w nocy. To wydawało się być cechą jego gatunku. - Czy przypadkiem nie mieliście gościa? – Zapytał David. - Jakoś sobie z nim poradziłem. – Auric wzruszył ramionami. Znowu przewróciłam oczami. Też mogłam sobie poradzić z tym średniej klasy demonem, zastanawiałam się czy powinnam zacząć się boczyć. Jeśli ktoś chciał mnie zabić, to dlaczego do cholery posłali takiego słabeusza na pierwszy ogień? Każdy, kto mnie znał, powinien wiedzieć, że trzeba było wysłać coś większego niż to. Coś tu nie miało sensu i powodowało, że stałam się bardziej zdeterminowana niż kiedykolwiek, by dotrzeć do domu i zadzwonić do taty. Miałam specjalną linię telefoniczną do Piekła. Sposób mojego ojca na upewnienie się, że będę w kontakcie, nie to żebym z niego często korzystała - z jego prawie codziennymi wizytami. Ktoś tu nie bardzo umiał odpuścić. Wracając do dzisiejszej sytuacji uświadomiłam sobie coś innego. Przyjaciele Aurica nie wydawali się być zaskoczeni tym, że zaatakował nas demon. Kim były te tajemnicze ciacha? Christopher – czarodziej, nie wyglądał na szczęśliwego i skrzywił się na Aurica. - Magiczne bariery ochronne, jakie założyłem na twoje mieszkanie powinny zapobiec demonicznym odwiedzinom.

50

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Nieśmiało podniosłam rękę i pomachałam do niego. - Winna. – Kiedy Christopher spojrzał na mnie pytająco, wyjaśniłam. – Jestem jak chodząca antymagiczna czarna dziura. Czary nie działają wokół mnie, prawdopodobnie wyłączyłam twoje bariery, kiedy weszłam do jego mieszkania. Przepraszam. - Ale nie miałaś wpływu na mój miecz. – Powiedział Auric, kładąc rękę na jego rękojeści. - Twój miecz jest pobłogosławiony, prawda? – Spytałam z przeczuciem. - Tak. Czy to coś zmienia? - Jestem córką Szatana, oczywiście, że to coś zmienia. Twój miecz jest nasycony świętą magią. Jest to jedyny rodzaj magii, który mnie nie dotyczy. Zbyt późno uświadomiłam sobie, że może nie powinnam mówić tego tak głośno, może nieco przesadziłam, sądząc po wielkich jak spodki oczach Davida i Christophera. Prawdę mówiąc sądziłam, że i tak w pewnym momencie Auric im powie. Ale mówiąc im o moim słabym punkcie, a przede wszystkim o błogosławionych rzeczach, to była po prostu głupota. Wszakże tak naprawdę nie znałam tych chłopaków i właśnie dałam im istotną wskazówkę, gdyby kiedyś chcieli mnie zabić, zamiast umówić się ze mną na randkę. Mój tata zawsze mawiał, że najpierw mówię, później myślę. No cóż, co się stało to się nie odstanie. Będę udawać, że tego nie powiedziałam i mieć nadzieję, że nie wykorzystają tego przeciwko mnie. Auric owinął ramię wokół mojej talii i przycisnął do siebie, jakby chciał mnie pocieszyć, ten męski gest bardzo mnie ucieszył. Szliśmy w kierunku mojego mieszkania, podczas gdy on informował cicho swoich przyjaciół o zajściu z demonem. Jego znajomi o dziwo nie pytali mnie o ten cały związek z Diabłem, co w sumie sobie ceniłam, pławiąc się w uczuci bliskości, jakie zapewniał mi Auric. Nie wspominając o tym, jak bardzo mnie rozpraszał lekko gładząc palcami skórę na mojej talii. Musiałam zapamiętać, żeby zawsze nosić kuse topy w jego pobliżu. - Jak to jest, że mieszkacie tak blisko baru i mnie, a ja jeszcze nigdy wcześniej nie spotkałam żadnego z was, chłopaki? - Byliśmy zajęci. – Padła krótka odpowiedź Aurica. Jego przyjaciele udawali, że przyglądają się gwiazdom na niebie. - Zajęci czym? – Zapytałam zwężając oczy.

51

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Auric zamiast odpowiedzieć odwrócił mnie do siebie i mocno pocałował. Kiedy w końcu przestał, byłam bez tchu i czerwona jak burak. Ale nie przegapiłam faktu, że on po raz kolejny uniknął odpowiedzi na moje pytanie. Tajemnica. To powodowało, że byłam zdenerwowana i podekscytowana w tym samym czasie. Ja powiedziałam mu o mojej strasznej, brudnej tajemnicy, cóż o niektórych na pewno. Był mi winien to samo, a w zamian tego chciał umieścić te swoje soczyste usta na moich. Czekajcie, on to po prostu zrobił. Cholera. Nie wiedziałam, czy podobało mi się to, że jego pocałunki w takim stopniu rozpraszały mnie, co niewątpliwie zauważył. Cóż miałam powiedzieć? Ten mężczyzna całował jak bóg. Przyszło mi do głowy określenie „dymanie umysłu”. Zaczęłam się zastanawiać, czy efekt jaki na mnie wywierał zblednie w czasie. Będę musiała pocałować go jeszcze kilka razy i się przekonać. Trudne zadanie, któremu muszę sprostać. Podchodząc pod mój budynek, gdzie było ciemniej niż zazwyczaj, ponieważ spaliła się latarnia, mężczyźni zwolnili i otoczyli mnie murem ochronnym. Wtedy mroczna postać oderwała się od ściany i znalazła się przed nami. Stając na palcach i zadzierając głowę ku górze starałam się zobaczyć coś przez nich, ale utworzyli skuteczną barierę. Wiec obeszłam ich dookoła, by przywitać się z postacią nadchodzącą z przeciwka. Za swoimi plecami usłyszałam odgłos wyciągania miecza z pochwy i podniosłam rękę, aby ich uspokoić. - W porządku. Ja go znam. To przyjaciel. – Zwróciłam się do zamaskowanej postaci. – Charon, co ty tu robisz? Wszystko w porządku w barze? - Twój ojciec mnie przysłał. Musimy pomówić. Na osobności. Poczułam pierwsze oznaki niepokoju. Charon nigdy wcześniej nie przyszedł do mojego mieszkania, a fakt, że zrobił to z wiadomością od mojego taty nie wróżył nic dobrego. - Dzięki za kolację, Auric. – Powiedziałam. Odwróciłam się i przykleiłam sztuczny uśmiech do mojej twarzy wiedząc, że oczy mogą mnie zdradzić. – Może moglibyśmy to kiedyś powtórzyć. – Odwróciłam się ponownie i zaczęłam iść w kierunku drzwi do swojej kamienicy z Charonem u mojego boku, gdy z drugiej strony poczułam czyjąś obecność. Spojrzałam w górę i zobaczyłam nieznacznie uśmiechniętą twarz Aurica. - Nie zostawię cię Muriel, dopóki nie przekonam się, że jesteś bezpieczna. – Powiedział ponownie roztaczając nade mną macho-opiekę.

52

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Ach, czy on nie był słodki? - Jestem bezpieczna z Charonem i potrafię zadbać o swoje bezpieczeństwo. Auric po prostu zignorował mnie – co mnie wkurzyło i rozśmieszyło w tym samym czasie – otworzył drzwi przed Charonem i przede mną, żebyśmy mogli przejść. Gdybym nie była tak wyczerpana, z pewnością zauważyłabym, że drzwi nie były zamknięte na klucz i prawdopodobnie wyczułabym istotę, która leżała w przejściu, ale Auric wprawiał moje hormony w szał. Zanim zdążyłam się zorientować stworzenie wplątało swoje pazury w moje włosy i zaczęło mnie szarpać. Słyszałam, że Auric coś krzyknął, ale byłam trochę zajęta próbując nie zostać oskalpowaną i nie miałam pojęcia, co on powiedział. Każdy, kto kiedykolwiek został pociągnięty za włosy znał ten ból, a kiedy byłam poddawana bólowi robiłam się szalona. Naprawdę szalona. Nadepnęłam temu czemuś, co mnie trzymało na stopę i wbiłam mu mój łokieć w żebra. To spowodowało poluzowanie uścisku na moich włosach, pozwalając mi wykręcić się. Więc obróciłam się z podniesionymi w górę rękami i wyplułam z siebie słowa zaklęcia, która nagle naszły mój umysł. Słowa mocy, której użyłam – przyszły do mnie wtedy, kiedy ich potrzebowałam – popłynęły z moich ust i prawie widoczna, silna magia uderzyła w demona, który ośmielił się zaczepić mnie. Nie miał czasu krzyknąć, nawet pisnąć, po prostu przestał istnieć. Patrzyłam w szoku na czarny pył, który po nim pozostał. Od kiedy to mogłam unicestwić demona? W przeszłości, kiedy byłam w potrzebie mogłam co najwyżej odegnać demona albo przytrzymać go unieruchomionego w miejscu, aż do przyjazdu kawalerii. Tym razem to była kompletna destrukcja i uziemienie. To był kolejny powód, dla którego musiałam porozmawiać z ojcem. Kiedy niebezpieczeństwo zostało zażegnane, starałam się wygładzić rysy mojej twarzy tak, aby moi towarzysze nie dowiedzieli się, jak dziwny był ten atak. Nawet dla mnie. Przeczesałam palcami moje włosy i z promiennym uśmiechem zwróciłam się w ich stronę. - Na czym stanęliśmy? Ach tak, starałam się wyjaśnić Auricowi, że umiem o siebie zadbać. – Ku mojej intensywnej przyjemności obdarował mnie niechętnym uśmiechem uznania, ale nadal nie chciał się ruszyć.

53

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Nigdy nie wątpiłem w to, że umiesz zatroszczyć się o siebie, jednak poczułbym się lepiej, gdybyś nie musiała robić tego sama. Zamknęłam usta, no bo co mu miałam odpowiedzieć? To była najsłodsza rzecz, jaką ktokolwiek mi powiedział. W geście zaufania pozwolił mi wejść pierwszej po schodach z Charonem idącym między nami. Auric szedł z tyłu i przewrotna część mnie miała nadzieję, że gapił się na mój tyłek. Na wszelki wypadek zaczęłam nim ekstra kręcić. Kiedy weszliśmy do mojego mieszkania Auric wziął klucz z mojej dłoni i wszedł pierwszy. Czułam jak Charon obok mnie trzęsie się w cichym śmiechu. Znał mnie za długo. Trąciłam go łokciem i szepnęłam mu do ucha. - Myślę, że to słodkie. Nigdy wcześniej nie miałam kogoś, kto chciałby mnie chronić. - Wiem. – Odszepnął Charon. – To jest po prostu... czy on wie kim jesteś i co potrafisz zrobić? - On wie kim jestem, a co do tego co mogę zrobić, do diabła, ja tego nawet do końca nie wiem. - Czysto. – Zawołał Auric z wewnątrz. Charon i ja weszliśmy do mojego małego mieszkania, nawet jeszcze mniejszego, teraz, kiedy był w nim Auric. I nagle byłam cholernie szczęśliwa, że posprzątałam to miejsce zanim wyszłam do pracy. Nie chciałam, żeby myślał, że nie umiem gotować i jestem beznadziejną gospodynią nawet, jeśli to była prawda. Za to miałam inne umiejętności. - Mogę wam chłopaki zaoferować coś do picia? – Zapytałam. Nie czekając na odpowiedź zdjęłam kurtkę i rzuciłam ją na krzesło przed tym, gdy pomaszerowałam do kuchni. Otworzyłam lodówkę i złapałam kilka zimnych piw – trzymanych przeze mnie jako alkoholowe pożywienie. Otwieracz do butelek wzięłam z szuflady na narzędzia, które trzymałam w razie jakiejś nagłej sytuacji. Wzięłam też moje srebrne igły – zabójcze i dekoracyjne - użyłam ich, aby poprawić sobie włosy i zaczesać je w luźny kok na czubku mojej głowy. W przeciwieństwie do popularnych filmów, luźne włosy w walce nigdy nie były dobrym pomysłem. Zaniosłam piwa chłopakom, którzy podziękowali otwierając je. Teraz postanowiłam zająć się sobą i udać się do mojej sypialni, by uzbroić się w kilka zabawek.

54

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Otwierając ukryty schowek za zagłówkiem mojego łóżka wyciągnęłam bat spleciony z włosów jednorożca i położyłam go na nocnym stoliku. On spalał demony i inne okropieństwa szybciej niż woda święcona. Oczywiście bat nie powodował u mnie obrażeń tak, jak święcone rzeczy. Dołożyłam do niego kilka sztyletów. Mogłam znać magię, ale tylko idiota wyszedłby uzbrojony tylko w jedną broń. Wracając do salonu znalazłam Aurica i Charona gapiących się na siebie nawzajem, przynajmniej założyłam, że Charon się gapił. Trudno było powiedzieć przez ten jego kaptur. Klapnęłam na krześle i wzięłam łyk piwa zanim zaczęłam rozmowę. - Dobra Charon, nawijaj. Charon skinął swoim kapturem na Aurica. - Nie mam zamiaru wyjść, więc mów, co masz Muriel do powiedzenia. – Auric przypominał mi betonową ścianę albo upartego osła. Obie te cechy udało mi się zauważyć, bo sama miałam ich obfitość. - W porządku Charon, jestem prawie pewna, że można mu zaufać. Auric spojrzał na mnie, jakby był tym urażony, ale hej, znałam go ledwie od trzech dni. Nie miał czasu, aby zdobyć moje pełne zaufanie albo moje serce – jeszcze. - Słyszałaś o ruchu obalenia Lucyfera? – Zapytał Charon. - A słyszałeś, żeby takiego ruchu nie było? – Poważnie, takie organizacje działają od zawsze, tak coś słyszałam. - No cóż, tym razem ktokolwiek próbuje, działa z powodzeniem i nakłania do współpracy prawdziwych mięśniaków. - Kto to jest? – I dlaczego mój ojciec mi o tym nie powiedział? Charon potrząsnął kapturem. - Właśnie o to chodzi, że nie wiemy. Nie powinno być nikogo na tyle silnego, kto by tego próbował. Twój ojciec był zawsze bardzo ostrożny w tym względzie. - Mówiąc o kimś, dlaczego tata wysłał ciebie, zamiast przyjść samemu? - Cóż, zdarzył się incydent, który tymczasowo mu na to nie pozwala. Poderwałam się z krzesła. - Co? - Z twoim ojcem wszystko w porządku. – Charon pośpieszył z zapewnieniem mnie. – Musiał jednak zająć się małym problemem, więc poprosił mnie, abym sprawdził

55

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

co z tobą i cię ostrzegł. Chciał wysłać strażnika lub dwóch, ale on wie, jak bardzo tego nienawidzisz. Jeśli mam być szczery oni teraz mają pełne ręce roboty. - Powinnam pójść do niego. – Powiedziałam. Tatuś mnie potrzebował. - Nie! – Charon niemal krzyknął. To było dla niego nietypowe, zwykle był łagodnym i dobrze wychowanym człowiekiem... eee, czymś, czymkolwiek, co Charon ukrywał pod płaszczem. – Twój ojciec chciał, abyś mi obiecała, że w najbliższym czasie nie pójdziesz do Piekła. Obiecaj Muriel. - Dobra. – Nadąsana klapnęłam z powrotem na swoje krzesło. Zaczęłam zastanawiać się, dlaczego tata nadal traktuje mnie jakbym była małą dziewczynką. – Wiec, co mam zrobić? - Pozostań bezpieczna. Twój ojciec przyjdzie do ciebie, by porozmawiać, jak tylko będzie mógł. Och i miał jeszcze jedną wiadomość, która w sumie nie ma sensu. - A było to? - Powiedział, że jesteś uziemiona. Roześmiałam się. Kiedy Auric popatrzył na mnie zdziwiony i Charon przekrzywił głowę, ja zaczęłam zanosić się śmiechem jeszcze bardziej, aż łzy popłynęły mi po policzkach. - Przypuszczam, że nie będziesz chciała podzielić się z nami tym, co w tym takiego śmiesznego? – Powiedział Auric. Próbowałam stłumić swój śmiech, ale to wcale nie było łatwe zadanie. Zawsze miałam dziwne poczucie humoru. - Pamiętasz jak mówiłam, że powiedziano mi, iż lepiej będzie jak nie będę się z tobą spotykać? - Tak. – Powiedział Auric. Po czym znowu się roześmiałam, a jego twarz złagodniała nieco w zrozumieniu. – Cholera. Charon tylko pokręcił głową i wstał. - Dzieciaki. W każdym razie ja przekazałem, co miałem przekazać, a ty wydajesz się być w dobrych rękach. Będę leciał. Jestem pewien, że mojemu synowi udało się zrobić coś głupiego na łodzi i mam nieodparte wrażenie, że będę bardzo zajęty na rzece w przeciągu najbliższych dni. Powodzenia Muriel. - Część Charon. – Pomachałam mu, a on otworzył pełno wymiarowy portal i wszedł w niego.

56

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Cóż, z pewnością mogę powiedzieć, że nigdy nie można się przy tobie nudzić. – Szepnął pod nosem Auric. - To jest część mojego uroku. – Powiedziałam z pogodnym uśmiechem. - Więc Szatan ostrzegał cię przede mną? – Zapytał ostrożnie Auric. - Sądzę, że miał na myśli ciebie, bo faktycznie nigdy nie użył twojego imienia. Mówił tylko „ten mężczyzna”. Powiedział mi, że mam się trzymać od ciebie z daleka albo... - Albo co? – Zapytał Auric marszcząc brwi. - Och proszę. Nie jestem już małą dziewczynką, a mój tata nie może mi mówić z kim mam się spotykać, a z kim nie. Wiec jeśli martwisz się, to całkiem niepotrzebnie. A jeśli spotkasz go i będzie ci groził, daj mi znać. – Powiedziałam ponuro. Król Piekła czy nie, nie pozwolę mojemu ojcu zniszczyć mi tego. Mogłabym sama sobie z tym poradzić. - A mówiąc o pojawianiu się, czy nie powinniśmy przygotować tego miejsca nieco bardziej w przypadku, gdyby jakiś demon pojawił się ponownie? - Moje mieszkanie jest bezpieczne. Demony nie mogą tu wejść, czy wyjść, chyba że je zaproszę przez te drzwi. Cóż, wyjątkiem jest mój tata, jego nie można trzymać z dala od żadnego miejsca. – Zaczęłam narzekać. - Więc po co ten cały sprzęt? – Zapytał, a jego oczy zatrzymały się na moich błyszczących akcesoriach. - Tylko w przypadku gdybym musiała szybko uciekać. A mówiąc o opuszczaniu tego miejsca, nadal jesteś zdeterminowany, by zostać? - Nigdzie się nie wybieram, Muriel. – Powiedział ciągle na mnie patrząc. Jego słowa podnieciły we mnie erotyczne emocje, wiedziałam, iż miał na myśli tę noc, ale mogłam pofantazjować, że myślał o „na zawsze”. – Więc, czy twój bar ma te same magiczne bariery ochronne, jak to miejsce? - Nie. A w jaki sposób domyśliłeś się, że bar jest mój? - Proszę cię... – Powiedział przewracając oczami. – Sposób, w jaki pracownicy zwracają się do ciebie, biuro na zapleczu i fakt, że otwierasz i zamykasz każdej nocy. I nie zapominajmy o największej wskazówce, że jesteś chodzącą antymagiczną czarną dziurą. Nie trzeba być geniuszem, aby się domyślić. - Och. – Dodałam spostrzegawczość do listy jego zalet. – Ze względu na specyficzny charakter mojej klienteli, nie mogłam zabronić portali, czy obecności

57

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

demonów w środku. Oni ledwie trzymają się na nogach, gdy się upiją. Oczywiście trzeba się upewnić, że nie porywają ze sobą kelnerek, ale poza tym to przeważnie dobrze się zachowują, zwłaszcza w porównaniu z innymi gatunkami. - Mam wrażenie, że ten bar jest jak twoje dziecko. A co na to tatuś? – Auric niemal się zakrztusił, kiedy nazwał Szatana „tatusiem”, co wywołało uśmiech na moich ustach. – Maczał w tym palce? - Nie. Nexus jest cały mój i mam nadzieję, że w przyszłym roku będę tam mogła zainstalować płaski ekran i sprzęt do karaoke. - Karaoke? – Auric roześmiał się. Tupnęłam nogą i spojrzałam na niego. - Co jest śmiesznego w posiadaniu w barze karaoke? Zdarza się, że ludzie to uwielbiają. - Przepraszam. – Powiedział Auric, starając się stłumić swój śmiech. To tylko myśl o tym, że niektórzy z twoich klientów mieliby śpiewać. Ujmijmy to w ten sposób, z chęcią zapłacę, żeby to zobaczyć. Chciałam spojrzeć na niego nieco groźniej, ale miał rację. To nie miało znaczenia. Chciałam karaoke w moim barze i cholera będę je miała. Auric zbliżył się do mnie i w tej samej chwili uświadomiłam sobie, że znowu byliśmy sami – i pocałunek z wcześniej zagościł w moim umyśle, co spowodowało zaróżowienie moich policzków. Musiałam odsunąć się od niego, zanim zdołam zrobić coś głupiego... lub erotycznie inspirującego. - Przyniosę ci jakieś poduszki i koce, byś mógł spać na kanapie. – Powiedziałam próbując uciec. Auric zaśmiał się za mną. Dźwięk ten posłał dreszcze w dół mojego kręgosłupa. - Muriel nie dam rady cię chronić, jeśli nie będę w tym samym pokoju, co ty. Odwróciłam się i znalazłam się stojąc przed jego bardzo szeroką klatą – klatą, którą tak bardzo chciałam dotknąć. Spojrzałam w górę i zobaczyłam, że uśmiecha się do mnie z figlarnym błyskiem w oku. - Powiedziałam ci, że jesteśmy tu bezpieczni. – Wymamrotałam oblizując wargi, które dziwnym sposobem nagle wyschły.

58

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Jak chcesz. – Powiedział Auric uparcie zbliżając się do mnie. – A co jeśli się mylisz i coś pójdzie nie tak? Czas, który zajęłoby mi dotarcie do ciebie może okazać się zabójczy. Nie. Będę spał tam gdzie ty. Chciałam nadepnąć sobie na stopę z frustracji. - Nie będziemy dzielić łóżka. Mówiłam ci już wcześniej, nie mam zamiaru stracić dziewictwa, dopóki nie zaznam prawdziwej miłości. - A powiedziałem coś o seksie? – Wyszeptał z dużymi, niewinnymi oczami. – Ja po prostu wspomniałem, że muszę być w tym samym pokoju, co ty. - Ja... ugh. – Zamknęłam się. Głupek. Znowu mnie speszył. Hej, jak to, nie chciał się ze mną kochać? – Chwileczkę. Uważasz mnie za nieatrakcyjną? - Muriel, Muriel, Muriel. – Powiedział napominając mnie i unosząc mój podbródek do góry. Pocałował mnie lekko, ale czule. To było jak dotyk motyla. – Pragnę cię. Ale uszanuję twoje życzenie. Nie będę naciskał w tej sprawie. Chyba, że mnie o to poprosisz. – Dodał złośliwie zanim odsunął się na bezpieczną odległość. Inteligentny człowiek, bo moja pięść już zwijała się w gotowości. Po czym błyskawicznie do mnie wrócił, złapał za moją zaciśniętą dłoń i przyciągnął do siebie. Moje ciało zapłonęło, przypomniałam sobie o niektórych fantazjach i myślach, jakie miałam, gdy dogadzałam sobie wczoraj w nocy. A teraz miałam doświadczenie pierwszego stopnia, moja wyobraźnia nie oddawała tego, co czułam będąc przyciśniętą do silnego, mocnego ciała. Erotyczna przyjemność, jaką sprawił ten prosty dotyk przestraszyła mnie, ale chciałam więcej, to mnie ekscytowało. Jego ramię owinęło się na mojej talii i uniósł mnie nieco tak, że nasze usta były na tym samym poziomie. - Wiesz... – Wyszeptał, a jego ciepły oddech wyzwolił we mnie falę pożądania. – Istnieją pewne rzeczy, które moglibyśmy robić, a po których nadal byłabyś dziewicą. Z pewnością jęk, który usłyszałam nie był mój. Mój umysł i ciało zareagowały instynktownie na jego słowa. To prawda, że miał trochę racji, ale obawiałam się, że w ferworze zapomnę o moim ślubowaniu samej sobie i nie powstrzymam się przed przyjemnością ze względu na pożądanie. I byłoby to aż takie złe? Zastanawiał się mój napalony wewnętrzny głos. Już miałam ciętą ripostę na końcu języka, ale mój nos nagle drgnął na znajomy zapach, kiedy ktoś zaczął dobijać się do moich drzwi.

59

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Demon. – Powiedziałam niepotrzebnie, ale Auric już mnie puścił i obrócił się stając przede mną, robiąc ze swojego ciała tarczę. Sekundę później wyjął miecz – już widziałam, co twardego czułam, gdy przyciskał mnie do swojego ciała. Niestety. Uważałam jego opiekuńczość za słodką, ale wydawało mi się, że nieco przesadza. - Um, Auric, jego nie ma w mieszkaniu. Auric warknął w odpowiedzi.

Obeszłam dookoła jego najeżonego ciała i

podeszłam do drzwi. Otwierając je byłam bardzo ostrożna, aby nie przekroczyć progu. Usłyszałam znajomy chichot i demon, którego niestety znałam, ukazał mi się na korytarzu. - Cześć Satana. – Czarne oczy patrzyły ponad moim ramieniem i następne słowa demona już nie były tak wesołe, czy miłe. – Widzę, że znalazłaś sobie opiekuna. Obecność Aurica za moimi plecami dała mi dodatkową pewność siebie i zarozumiałość. - Czego chcesz Azazel? Mój ojciec cię wysłał? – Zapytałam porucznika armii Szatana i mojego byłego zalotnika. Właściwie określenie „zalotnik” zależy od sposobu, w jaki by na to popatrzeć. Azazel chciał mnie, a ja nigdy nie chciałam Azazela. Chociaż on ciągle miał z tym problem, stąd moja ostrożność. - Lucyfer ledwie stoi na nogach. Nadciąga nowa siła, która zmyje twojego ojca z jego tronu i nowy porządek zapanuje w Piekle. - Zdrajca. – Syknęłam. Informacja, że zaufany porucznik zdradził mojego ojca spowodowała, że zaczęłam widzieć na czerwono i musiałam walczyć z chęcią wyjścia przez te drzwi i ukarania go. Jednak Azazel był demonem wysokiej klasy, więc nić rozsądku i rozwagi powstrzymała mnie. Ale bycie roztropną nie oznaczało, że przestałam być wkurzona. - Zapłacisz za tę zmianę lojalności. – Obiecałam mu. Być może przez moje świecące oczy, a może przez paskudny uśmieszek, który zagościł na mojej twarzy, tak czy siak, Azazel cofnął się o kok w tył. Jakby zdając sobie sprawę, że pokazał słabość, wyprostował się, wziął głęboki wdech i wypuścił dym z nosa. - Nie masz tyle mocy, by mnie skrzywdzić, Satana. A ja mogę ci zafundować całe morze bólu.

60

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Auric stojąc za mną warknął i położył mi rękę na ramieniu uniemożliwiając mi pójście do przodu. Azazel zaśmiał się odsłaniając ostre zęby. - Przyszedłem, by zaproponować ci układ, córko Lucyfera. Odejdź ze mną, jako moja partnerka, a będziesz żyć. - A jeśli odmówię? - Wtedy umrzesz. Roześmiałam się. Przepraszam, ale ta cała sprawa z ultimatum... to po prostu nie dla mnie. - Słuchaj Azz, mówiłam ci już wcześniej, ale powtórzę raz jeszcze. Nie, nawet jeśli byłbyś ostatnim demonem na ziemi. Więc możesz wziąć sobie swoją ofertę i wpakować sobie w... – Nie skończyłam mówić, bo Azazel z krzykiem wściekłości ruszył wprost na mnie, ale tylko trafił na niewidzialną ścianę. Magia wokół mojego mieszkania, której nawet ja nie umiałam cofnąć zatrzymała go. To i miecz, który Auric wepchnął mu prosto w bebechy. Nawet Azazel, stary i potężny demon mógł zwinąć się z bólu, gdy błogosławiony metal wszedł w jego ciało. Auric z ponurym spojrzeniem odepchnął mnie na bok i wepchnął całą długość miecza w głąb ciała Azazela, po czym wyszedł na korytarz. - Auric! Nie! Wróć tutaj. – Krzyknęłam martwiąc się, że stanie mu się krzywda. Auric oczywiście mnie zignorował. Azazel uśmiechnął się złowieszczo, rana w jego brzuchu była bolesna, ale nie obezwładniająca. Sięgnął po broń. Wzruszając ramionami też wyszłam na korytarz i zaśmiała się, kiedy Azazel patrzył z frustracją w oczach, ponieważ jego magiczne ostrze zdawało się nie działać w mojej obecności. Był zbyt pewny siebie, by przynieść prawdziwe jako zabezpieczenie. - Wracaj do mieszkania. – Mruknął Auric próbując wyrwać swój miecz z ciała demona, patrosząc go przy tym. - Nie, dopóki ty tego nie zrobisz. – Powiedziałam uparcie, unikając przy tym ostrych pazurów Azazela, którymi próbował mnie dosięgnąć. - Spodziewałem się, że nie będziesz chciała mnie słuchać. Nie mogę cię skutecznie chronić. - Nie potrzebuje ochrony. – Warknęłam kopiąc Azazela w kostkę tak, że jego noga złożyła się.

61

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Cholerna kobieto, wracaj do mieszkania! – Krzyknął Auric machając mieczem i robiąc głębokie nacięcie na ramieniu Azazela. - Nie! – Odkrzyknęłam. Upadłam na podłogę i przetoczyłam się do nóg Azz’a. Najpierw uderzyłam w nie, a później trafiłam prosto w klejnoty. Tak, jajka demonów były tak samo wrażliwe, jak męskie. Z okrzykiem frustracji – i sporej dawki bólu – Azazel przywołał portal i wpadł w niego wracając wprost do Piekła, do swojego nowego pana. Zaczęłam się zastanawiać czy tata wiedział o jego przejściu na drugą stronę. Kolejna rzecz, którą będę musiała mu powiedzieć, gdy się z nim zobaczę. Usłyszałam skrzypnięcie otwieranych drzwi i na końcu korytarza twarz wyjrzała przez nie. Obdarowałam moją sąsiadkę – dziewięćdziesięcioletnią Mirandę – fałszywym uśmiechem. - Cholerni akwizytorzy. Oni po prostu nie znają słowa „nie”. – Wątpiłam, żeby mi uwierzyła, ale schowała się z powrotem do swojego mieszkania szybciej niż królik do nory. Tego typu podstępy wydawały być się codziennością mojego życia, nie wspominając już o niebezpieczeństwie dołączonym do tego. Po prostu nagle wydawało się, że byłam tym okrutnie zmęczona. Dlaczego nie mogłam mieć zwyczajnego, normalnego życia? Chciałabym móc zakopać się pod kołdrą, usnąć a potem zapomnieć o wszystkim i wszystkich. No, może nie o Auricu. Nadal go pragnęłam – i na moje szczęście on jeszcze ode mnie nie uciekł. Wsunął miecz do pochwy, po czym porwał mnie w te swoje przecudnie umięśnione ramiona i zaniósł z powrotem do mieszkania. Skierował się prosto do mojej sypialni i mojego nie tak imponującego łóżka, położył mnie delikatnie na pościeli. Patrzyłam na niego, gdy ściągał mi buty i skarpetki. Ta czuła opieka wydawała mi się taka dziwna, gdy pochodziła od takiego wojownika. Ale podobało mi się to. - Nie musisz zostawać. – Powtórzyłam. Auric tylko popatrzył na mnie i prychnął. - Jeśli ktokolwiek potrzebuje ochrony, to właśnie ty. Ściągnął własne buty i skarpetki, co wydało mi się dość intymnym gestem. Następnie odczepił swój miecz i położył go w zasięgu ręki, a właściwie wsparł go o łóżko. Łóżko, które nadal chciał ze mną dzielić. Z leniwym uśmiechem i ciepłym

62

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

spojrzeniem, które przyprawiło mnie o wyschnięcie ust i trzepot serca, rozpiął pierwszy guzik od swoich spodni, zanim położył się obok mnie. Łóżko ugięło się pod jego ciężarem, a ja sturlałam się nieco w jego stronę. Mogłam się zatrzymać, ale chciałam poczuć ciepło jego ciała, chociaż bardzo dziwnie leżało mi się w łóżku z mężczyzną. Moje ciało znalazło się przytulone do jego boku, położyłam się pod jego ramieniem, którym mnie objął i położył swą rękę na mnie. Takie przytulne dzielenie łóżka onieśmielało mnie, nie wspominając już o tym, że byłam bardziej niż świadoma jego ciała. - Jak to jest być córką najbardziej niesławnego faceta na świecie? – Zapytał Auric przerywając milczenie. Mój uśmiech wyszedł krucho. Nie zrozumcie mnie źle, kochałam mojego tatę, ale czasami nie było łatwo być córką Szatana. - Naprawdę chcesz wiedzieć? Auric obrócił się na bok, twarzą do mnie. - Powiedz mi. Więc tak zrobiłam. - Przyszło mi żyć z moim tatą w Piekle, odkąd skończyłam pięć lat. I tak naprawdę nie pamiętam niczego, co było wcześniej. To tak, jakby moje wspomnienia z wcześniejszych lat zostały wymazane. Mieszkanie na dole nie było jednak takie złe. Mój tata urządził całe skrzydło w swoim pałacu tylko dla mnie. Miałam ludzką nianię, piekielne ogary, mnóstwo rodzeństwa i jego. - On pomagał w twoim wychowaniu? – Auric brzmiał na zaskoczonego. - Oczywiście, że tak. Był ze mną każdego dnia. Mój tata może być Szatanem, ale mnie kocha. – Nie wiedziałam, dlaczego ten fakt wydawał się zaskakiwać wszystkich. Nawet źli kolesie mogli kochać. - Przepraszam, chyba nigdy w życiu nie wyobraziłem sobie Lucyfera, jako troskliwego ojca. - Cóż, nie powiedziałam, że robił wszystko, co ludzcy ojcowie, ale starał się najlepiej jak umiał. Zaczęłam opowiadać o moich osiemnastych urodzinach. Wieku, w którym większość rodziców ze łzami w oczach zdaje sobie sprawę, że ich mała dziewczynka dorosła i błagają, żeby nie rozwijała się tak szybko.

63

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Mój tata zapytał, dlaczego jeszcze jestem dziewicą. Powiedziałam mu, że żaden z chłopców nie może się z nim równać, coś z czego śmiałam się później, gdy nie widział. Ale ta rozmowa zaczęła paradę mężczyzn we wszystkich rozmiarach, kształtach i gatunkach, kiedy król Piekła starał się mi pomóc stracić coś, co uważał za utrudnienie. Moje sukubie siostry też przypatrywały mi się dziwnie. Seks to po prostu seks – powiedziały mi. Kto by dbał o zaangażowanie miłosne? Ja dbałam. - Aby uszczęśliwić Szatana na moje dwudzieste urodziny zrobiłam sobie tatuaż na jednym z moich pośladków. Oczywiście, to mu nie zaimponowało, ponieważ był to różowy motyl, ale wydawał się być zadowolony z tego, że przynajmniej zrobiłam krok w kierunku deprawacji. Auric przerwał moją opowieść. - Pokaż mi. Bez zahamowań obróciłam się na brzuch i pociągnęłam w dół getry ukazując mu mojego małego motylka. Zadrżałam, kiedy prześledził palcem jego kształt. - Fajny. – Powiedział chrapliwym głosem. Zastanawiałam się, czy chodzi mu o tatuaż, czy o mój tyłek. Miałam nikłą nadzieję, że o obie te rzeczy. Próbując wygrać z bardzo cielesnymi myślami, które zalewały mi umysł uznałam, że nadszedł czas odsłonić jego tajemnice. Obróciłam się na plecy i zauważyłam jego wzrok utkwiony we mnie, jakbym była jakąś układanką, której nie rozumiał. Cóż, można powiedzieć, jestem skomplikowaną osobą. - Teraz twoja kolej. – Powiedziałam. - Nie mam żadnych tatuaży. - Nie graj głupka. Jaka jest twoja historia. Kim jesteś? - Tylko człowiekiem z magicznym mieczem. Nie podobał mi się jego sposób, w jaki unikał odpowiedzi na moje pytania. Nagle przetoczył się na mnie. Kontakt fizyczny spowodował rozlanie się ciepła w moim ciele i sprawił, że mój żołądek wywinął fikołka. - Co robisz? – Zapytałam starając się brzmieć jakbym była oburzona, ale zamiast tego wyszło śmiesznie.

64

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- To. – Pochylił głowę w dół i posmakował moich ust. W przeciwieństwie do miękkich pocałunków wcześniej ten miał siłę. Wziął moje usta jakby były jego własnością. Degustując je i pieszcząc własnymi, aż jęknęłam z przyjemności. Wplotłam ręce w jego czarne włosy, które łaskotały mnie pomiędzy palcami, kiedy pocałowałam go z podobną namiętnością. W pewnym momencie szarpnęłam za nie mocniej i puścił moje wargi. - Co robisz? – Wyszeptałam znowu, kiedy moje serce tłukło się chaotycznie w mojej piersi. - Poznaję cię lepiej. – Uśmiechnął się złośliwie. – Daję ci słowo, bez względu na to jak dzika jesteś, nie mam zamiaru naruszyć twojego dziewictwa. - Jego słowo. Spojrzałam mu w żywo zielone oczy i zaczęłam się zastanawiać, ile ono było warte. – Zaufaj mi. – Mruknął, kiedy pochylił się, by złapać moją dolną wargę w zęby. Puściłam jego włosy i owinęłam ramiona wokół jego tułowia, czułam jak mięśnie jego pleców falują, gdy utrzymywał ciężar swojego ciała na rękach, nie chcąc mnie przygnieść. Ale ja chciałam czuć jego ciało przygniatające mnie. Byliśmy ubrani, jak niebezpieczne mogło to być? Przesunęłam jego ręce, więc upadł na mnie i poczułam jak niebezpieczne mogło to być. Czucie jego krocza, wybrzuszoną twardość naciskającą na moje udo spowodowało, że samoistnie uniosłam biodra dociskając się do niego. Mój oddech przeszedł w jeszcze szybszy i mieszał się z jękami, gdy opuścił moje opuchnięte usta, by podążyć w dół i zacząć skubać moją szyję. Wiłam się pod nim, gdy pieścił moją miękką i wrażliwą skórę. Powinnam powiedzieć mu, żeby przestał, ale moje usta nie chciały rozmawiać. Gdy jego wargi przeniosły się jeszcze niżej, moje ręce podniosły się, by go odepchnąć. Jednak ponownie moje ciało mnie zdradziło, kiedy tylko położyłam palce na jego ramionach moje plecy wygięły się w łuk dociskając mnie do niego. Nie chciałam, żeby przenikająca mnie przyjemność skończyła się. Jego język prześledził dekolt mojej koszulki, a jego ręka owinęła się wokół jednej z moich piersi. Potarł kciukiem o mój sutek, który natychmiast stwardniał. Po czym stwardniał jeszcze bardziej, gdy poczułam na nim jego zęby. Jęknęłam głośno na to nowe doświadczenie i głębiej zakopałam palce w mięśnie jego ramion. Tkanina mojej koszulki stała się mokra, kiedy zassał mój sutek w swoje usta.

65

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Nie mogłam kontrolować własnych jęków. Uczucie jego ust nawet przez materiał wysłało wstrząs pożądania wprost do mojej cipki. Czułam, że moje majtki stają się coraz bardziej mokre, kiedy ciśnienie jego pieszczot skumulowane w moim wnętrzu rosło coraz bardziej pod wpływem wrażeń, których nigdy wcześniej nie zaznałam. Jakby wyczuwając moją rosnącą potrzebę, przesunął się na bok tak, że tylko częściowo nakrywał mnie swym ciałem i jego ręce podążyły w dół mojego brzucha. Zadrżałam pod wpływem jego dotyku i prawie załkałam na głos, kiedy jego zręczne palce wślizgnęły się pod gumkę moich legginsów. Moje sumienie poczuło lekkie ukłucie w tym momencie. Czy on dotrzyma słowa? Ale pozostawaliśmy ubrani nawet, gdy jego palce zaplątały się w moich lokach tam, na dole. Potem znowu mnie rozproszył tym, że jego usta powróciły do torturowania moich piersi. Jego zęby delikatnie zacisnęły się na moim drugim sutku i chciałam krzyczeć z przyjemności. Nie tłumiłam już krzyku, gdy jego palec odnalazł moją nabrzmiałą łechtaczkę. Moje całe ciało wygięło się w łuk, kiedy zaczął ją głaskać. Jego szorstki palec wytwarzał przepyszne tarcie na moim najbardziej wrażliwym miejscu. Wiedziałam, że powinnam go odepchnąć, kiedy oszalałe hormony zaczęły wyrywać się spod kontroli. Zamiast tego powiedziałam: - Proszę. – Słowo, które zatonęło w jego ustach, kiedy brały moje w zaborczym pocałunku. Rzucałam się na łóżku z rozkoszy. Chciałam, nie - potrzebowałam więcej. Fale rozkoszy narastały we mnie i stały się prawie bolesne. Nie protestowałam, gdy poczułam, że jego usta oddalają się ode mnie, liżąc sobie drogę w kierunku szyi. Potem przesuwał się coraz niżej, minął moje piersi i dotarł do mojego podbrzusza. Wtedy jego palce zaprzestały słodkiej tortury, ale tylko na sekundę, żeby zsunąć moje getry w dół, tak szybko, że nawet nie miałam szansy zaprotestować. No i zapomniałam o protestowaniu, kiedy umieścił swoje usta na mojej płci. Naprawdę krzyknęłam. Czytałam o seksie oralnym, nawet o tym fantazjowałam, ale nic z tego nie przygotowało mnie na taką przyjemność. Jego język tańczył na mojej łechtaczce, Auric uzupełnił to fantastyczne odczucie o ssanie. Uniosłam moje biodra nad łóżko. On jedną silną ręką pchnął mnie z powrotem w dół i trzymał mnie tam jako więźnia dla swoich ust i poczułam jak palec jego drugiej ręki

66

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

głaszcze wewnętrzną stronę moich fałdek. Zadrżałam, kiedy do jednego palca dołożył drugi i potem trzeci i usłyszałam jego pomruk zadowolenia, gdy nadal zajmował się moją łechtaczką. W tym momencie jechałam kolejką górską rozkoszy. Krzyczałam pod wpływem dreszczy przyjemności, aż w końcu dotarłam na szczyt. To było czyste zaspokojenie, które falami ciarek przechodziło przez moje ciało w najpotężniejszym orgazmie, jakiego kiedykolwiek doświadczyłam. Ale Auric nie zaprzestał swoich tortur. Trzymał mnie i kontynuował drażnienie językiem mojej nabrzmiałej łechtaczki aż moje ciało poddało się ponownie i znowu zaczęło drżeć. Przez fale mojego drugiego orgazmu prawie straciłam przytomność i kiedy dochodziłam do siebie cała dygotałam z emocji, a jednak nadal byłam pobudzona. Ledwie poczułam jak Auric się poruszył i położył przy mnie. Odwrócił mnie w swoją stronę i przyciągnął do siebie tuląc. Nie mówił nic i dziękowałam mu za to, bo nie wiedziałbym, co powiedzieć. „Dziękuję” wydawało się nie na miejscu. Zadziwił mnie swoją samokontrolą, chociaż przez jego spodnie czułam erekcję naciskającą na moje udo. To sprawiło, że poczułam się troszeczkę winna. Powinnam się mu zrewanżować? Cięgle nie mogłam uwierzyć, że dotrzymał słowa. Sprawił mi ogromną przyjemność przy uwzględnieniu mojego ślubowania na temat braku seksu. Jedyną rzeczą, jaka zaczęła mnie dręczyć było to, że złamałam moje ślubowanie, nawet, jeśli nie było penetracji. Być może była to tylko semantyka, ale niepokoiło mnie to. Czy kochałam Aurica? Jeśli próbowałby mnie przelecieć pozwoliłabym mu na to? Odpowiedź mnie przeraziła.

67

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 6

Milion pytań kołatało mi się pod czaszką, w końcu udało mi się zasnąć. Ale po tym, co przeżyłam z Aurickiem, miałam erotyczne sny, w których robiłam mu niegrzeczne rzeczy. W środku nagiej, wyczynowej gimnastyki nagle obudził mnie krzyk. Cholera, mój ojciec przybył. Spojrzałam na łóżko obok mnie i stwierdziłam, że było puste. Moja pierwsza reakcja? Ulga. Auric w końcu wyszedł. Jednak ulgę szybko zastąpiło rozczarowanie. Nie mogłam uwierzyć, że on tak po prostu sobie poszedł. Zaczęły nachodzić mnie straszne myśli. Co jeśli Auric został i w salonie napatoczył się na zirytowanego króla Piekła? Wygramoliłam się z łóżka i trwało to dosłownie sekundę zanim wciągnęłam na siebie spodnie i popędziłam do salonu. Wpadłam w poślizg próbując się zatrzymać, gdy zobaczyłam ojca stojącego samotnie. Moje ciało rozluźniło się, kiedy wszelkie napięcie uszło ze mnie. - Satana Muriel Baphomet, co ty do cholery wyprawiasz? – Zapytał Szatan cichym kontrolowanym, głosem. Oho, kłopoty. Cóż, oczywiście grałam głupią. Nigdy nie przyznam się do niczego, dopóki nie dowiem się, co wie druga strona. - A co masz na myśli najdroższy tatusiu? – Powiedziałam, siadając na skórzanym prochowcu Aurica i starając się go ukryć, ale mentalnie zaczęłam panikować. On właściwie nie wyszedł, co znaczyło... Moje oczy zatrzymały się na zamkniętych drzwiach od łazienki i wyciszonym dźwięku uruchomionego prysznica. Musiałam szybko pozbyć się stąd ojca, zanim Auric wyjdzie z łazienki albo rozpęta się tu piekło. Dosłownie. - Nie rób z siebie głupka. – Powiedział Pan podziemi wciąż ściszonym głosem. – Wiem, że miałaś tu faceta poprzedniej nocy. Charon mi powiedział. – Na jego twarzy pojawił się zadowolony uśmiech. – W końcu się udało! Więc kto jest tym szczęśliwym wybrańcem? Cholera, tata myślał, że w końcu pozbyłam się dziewictwa. Z tym mógł być pewien kłopot.

68

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Nie tak szybko, tato. Tak, mężczyzna zatrzymał się tu wczoraj wieczorem, ale nic się nie wydarzyło. Po prostu rozmawialiśmy. – I dał mi najdzikszy orgazm, jaki kiedykolwiek miałam, ale pewnych rzeczy po prostu nie mogłam powiedzieć tacie. Brwi Lucyfera pojechały w górę. - Co? Rozmawialiście? Gdzie jest ten idiota? Mam zamiar przeprowadzić z nim rozmowę na temat zbezczeszczenia mojej córki. Może on potrzebuje wskazówek? - Tato! – Pisnęłam. – To jest ohydne. I on nie potrzebuje twojej pomocy. Powiedziałam ci, że nie zrobię tego aż się nie zakocham. A teraz czy możemy zmienić temat? To nie jest twoja sprawa. – Nie wspominając zmartwienie. - Jestem twoim ojcem i wszystko, co dotyczy ciebie jest moją sprawą. - Nie to. – Warknęłam przez zaciśnięte zęby. Drzwi od łazienki na szczęście nadal były zamknięte i cięgle słyszałam cieknącą wodę. Co w sumie mnie zaskoczyło. Jak na faceta, który miał mnie chronić, Auric chyba nie był bardzo spostrzegawczy. Heloł, podobnie jak największy ze wszystkich demonów stojący w moim salonie. Potrzebowałam, żeby mój umysł wrócił na właściwe tory. - Tato, Charon powiedział mi wczoraj, że wybuchło powstanie. - Oj tam, oj tam. – Powiedział Diabeł machając ręką. – Znam takich, co to wywołują powstania kilkanaście razy tygodniowo. Ten jest nieco bardziej upierdliwy niż reszta, jednakże muszę być troszkę bardziej ostrożny. Najwyraźniej kandydatom na wieczne męki wydaje się, że mogą mnie zranić przez zabicie ciebie. To bzdury oczywiście, ale uznałem, że powinnaś wiedzieć. Uśmiechnęłam się. Tata nienawidził publicznie okazywać uczuć. - Śmieszne, wiem. – Powiedziałam. - Tak. Cóż, jeśli potrzebujesz strażników, mogę ci paru przysłać. I nie dlatego, że dbam o twoje dobre samopoczucie, czy coś. – Powiedział szorstko nie patrząc na mnie. - Nie ma potrzeby, tato. Trzymaj ich w Piekle. Mam ochronę tutaj. Chciałam zapytać cię, czy wiesz, że Azazel przeszedł na drugą stronę barykady i pomaga twoim przeciwnikom? Twarz Lucyfera stała się mroczna. - Zdrajca! I po tym wszystkim, co dla niego zrobiłem! Zarezerwuję dla niego specjalną karę.

69

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Bardzo dobrze. – Powiedziałam, nagle zaczynając panikować, gdy usłyszałam, że woda pod prysznicem przestała lecieć. – Cóż, jeśli to było wszystko, co chciałeś mi powiedzieć, to powinieneś tam wrócić. Wiesz zmiażdżyć kilka dusz i w ogóle. Szatan skrzywił się na mnie. - Muriel, starasz się mnie pozbyć? - Ja? – Powiedziałam robiąc wielkie oczy. – Nie bądź głupi. Król Piekła spojrzał na mnie podejrzliwie, a ja nadal uśmiechałam się promiennie. Wreszcie westchnął. - Ach prawie zapomniałem. – Powiedział nagle strzelając palcami. – Masz szlaban. – Zagrzmiał wystarczająco głośno, żeby ramki ze zdjęciami na ścianie zaczęły się trząść. - Co? – Pisnęłam. – Dlaczego? - Nie jestem tylko twoim ojcem, jestem też panem i władcą oszustwa. Czy naprawdę sadziłaś, że nie dowiem się, że zadajesz się z tym... tym... - O mnie mówisz? – Zapytał Auric śmiertelnie cichym głosem zza moich pleców. Chciałam huknąć jego głową o ścianę. Cholera, nawet podwójna cholera. Widziałam jak ta sprawa zaczyna stawać się naprawdę paskudna, ponieważ poziom testosteronu na metr kwadratowy wzrósł do niebezpiecznego poziomu. Nie wspominając o poziomie mojego pobudzenia, bo koszula Aurica przykleiła się do jego mokrego ciała, uwydatniając tym samym jego mięśnie. Ojciec uśmiechnął się chytrze. - A czy powiedział ci kim i czym jest? Patrzyłam raz na radosną twarz ojca, to znów na napiętą twarz Aurica. Po prostu wiedziałam, że to co nadchodzi nie będzie przyjemne. - Planowałem jej opowiedzieć o sobie. – Powiedział Auric. - Kiedy? Po tym jak zabierzesz jej serce i dziewictwo? – Powiedział Szatan, ku mojemu zaskoczeniu, starając się mnie chronić. Auric przybrał kolor buraka ćwikłowego. Co? Czyżby planował mnie zdeprawować? Hmmm, jakie to podniecające. Ale wróćmy do sprawy. - Co ukrywasz? – Stanęłam naprzeciw Aurica i skrzyżowałam ręce na piersiach. - To nie jest takie złe, jak Szatan stara się, żeby na takie wyglądało. – Powiedział z miną, która wskazywała, że był nieszczęśliwy. - Super, więc mi powiedz.

70

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Był żonaty. Kiedyś był dziewczyną. Mój umysł rozważał wiele możliwości. Auric przeskakiwał wzrokiem to na mnie, to na Lucyfera, wydawało się, że toczy wewnętrzną walkę, którą przegrywał. Wzdychając powiedział: - Jestem aniołem. Dobra, to nie była odpowiedź, której się spodziewałam. - Upadłym. – Wtrącił się mój ojciec. Posłałam ojcu złowrogie spojrzenie. - Niech on mi to powie, tato. Chcę to usłyszeć z jego ust. - Jestem aniołem upadłym z Nieba i Armii Światła. - Wielka mi rzecz. W czym problem? Mamy wiele upadłych aniołów w Piekle. - Aha. – Powiedział ojciec radośnie. – Ale upadli w Hadesie podążają ścieżką zła. Ich dusze zostały stracone bez możliwości odkupienia. Zmarszczyłam czoło i przetwarzałam w umyśle to, co mi właśnie powiedzieli. Nienawidziłam intensywnych dyskusji o poranku, zwłaszcza przed moją codzienną porcją kofeiny. Powoli jednak żarówka w mojej głowie zaczęła się rozżarzać i nagle mnie olśniło. - Ty jeszcze nie straciłeś duszy na korzyść ciemnej strony, co oznacza, że nadal możesz odkupić się w oczach Boga i powrócić na swoją pozycję w Niebie. Cóż, to dla ciebie dobrze, prawda? Auric wyglądał fatalnie. - No dalej, powiedz jej o reszcie. – Zachęcał go mój ojciec. - Mogę wrócić, jeśli dokonam wielkiego aktu dobra. Trudno było mi się skupić. - Jak na przykład co? Wyciągnięcie staruszki z płonącego budynku? - Większego. – Powiedział niepewnie Auric. I w tym momencie miałam wielkie objawienie. Szczęka mi opadła, a oczy rozszerzyły się do wielkości spodków, kiedy wyszeptałam: - Jeśli uwolniłbyś świat od wielkiego zła. Czegoś, jak powiedzmy, córka Szatana. - Pierwotnie taki był plan, ale potem cię spotkałem i poznałem i... - Chciałeś mnie zabić! – Krzyknęłam. - Teraz już nie chcę. – Auric spojrzał na mnie błagalnie.

71

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- O rany, to sprawia, że od razu mi lepiej. Więc co, masz zamiar zabić jednego z moich przyjaciół zamiast mnie? Może moją siostrę Bambi? – Uniosłam się. - Nie, oczywiście, że nie, ja... – Auric zająknął się, jego oczy odzwierciedlały jego niedolę, ale mnie to nie obchodziło. Czułam się zdradzona. Zaufałam mu. Pozwoliłam opiekować się mną. Pozwoliłam, by mnie dotknął, a przez ten cały czas on mnie okłamywał. - Cóż, widzę, że moja praca tutaj dobiegła końca. – Powiedział mój nazbyt wesoły ojciec. – Porozmawiamy później. – I zniknął, pozostawiając po sobie zapach siarki, wrócił do Piekła szerząc swoją wersję radości. Moje serce zabolało i skurczyło się w mojej klatce piersiowej, a mury chroniące moją psychikę opadły. - Myślę, że powinieneś wyjść. – Powiedziałam bezbarwnym głosem, kierując się w stronę sypialni. – I nigdy nie wracać. - Czy nie możemy przynajmniej o tym porozmawiać? – Powiedział sięgając po moją rękę. Nawet nie zastanawiając się nad tym, odepchnęłam go. Moja moc ostro wybuchła i pchnęła go wystarczająco mocno, by uderzając w ścianę zrobił w niej dziurę. Popatrzył na mnie ze zdziwieniem, które mnie również udzieliło się. To znaczy wiedziałam, że mam moc i w ogóle, ale nigdy aż tak nie zareagowałam. Nie aż tak bardzo. - Proszę, wyjdź. Nie zostało już nic do dodania. Auric wyglądał na tak nieszczęśliwego, jak ja się czułam. Jak on śmiał?! Zdradził mnie. Usłyszałam jak chwycił płaszcz i trzasnął drzwiami. Po tym odgłosie pierwsza z wielu łez pociekła mi po policzku. Zacisnęłam ręce w pięści i krzyknęłam, ale jedynie bolesny jęk wyrwał się z mojego gardła, zanim upadłam na kolana i zaczęłam szlochać. Jak on mógł mi to zrobić? Myślałam, że troszczył się o mnie. Zaczęłam się troszczyć o niego. Powiedziałam mu o rzeczach, o których nie mówiłam nikomu innemu. I to wszystko było kłamstwem. Wielkim, gównianym, pieprzonym kłamstwem. Nie wiem, jak długo płakałam zanim miękkie ramiona zaczęły mnie tulić. - No już, moja mała owieczko. – Powiedziała miękko Bambi. – Już możesz zapomnieć o tym wstrętnym facecie.

72

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- On mnie skrzywdził. – Powiedziałam łamiącym się głosem. – Dlaczego? Byłam gotowa oddać mu swoje serce i swoje ciało. - On jest mężczyzną. – Powiedziała moja siostra, a jej głos stał się twardy. – Wszyscy mężczyźni to świnie. Zaufaj mi, ja to wiem. - Ale ja myślałam, że Auric jest inny. – Dławiłam się przez łzy. – Myślałam, że zobaczył we mnie osobę. Pozwoliłam mu się dotknąć i podobało mi się to. Jak mogło mi się to podobać, kiedy wszystko co planował, to zabicie mnie? - Nie wiem, mała owieczko. A jesteś pewna, że chciał cię zabić? Zastanowiłam się nad pytaniem Bambi, w pierwszym odruchu chciałam krzyknąć: tak, oczywiście, że chciał! Przecież jestem dzieckiem Szatana. Ale potem zaczęłam używać mojego mózgu do czegoś więcej, niż tylko jako wypełnienie czaszki. Teraz jak o tym pomyślałam, Auric miał wiele sposobności do zabicia mnie, jeśli naprawdę chciałby tego. Cholera, zasnęłam obok niego. Mogłam się bardziej odsłonić niż to? Bambi wyczuła zmianę mojego nastroju. - O czym właśnie pomyślałaś, mała siostrzyczko? - Dlaczego mnie nie zabił? - Może czekał na właściwy moment? - No właśnie o to chodzi Bee, miał wiele możliwości, nie wspominając o święconym mieczu, ale tego nie zrobił. Dlaczego mnie nie zabił i nie odzyskał swoich skrzydeł? - Będę zaprzeczać, jeśli komukolwiek powtórzysz, ale już bardzo długo kręcę się wokół mężczyzn. Myślę, że jest w tobie zakochany. – Twarz Bambi skrzywiła się na słowo „kochać’. Jej sukubie emocje pozwalały jej to wykorzystać, ale nie mogła tego zrozumieć. Jednak odpowiedź pochodząca od mojej siostry, która znała naprawdę wiele mężczyzn, zatkała mnie. Zakochany we mnie? Czy to możliwe? Czy ja go kochałam? To z pewnością wyjaśniało ból, który zagościł we mnie po jego zdradzie. Właściwie ta odpowiedź wydawała się mieć najwięcej sensu. Kochałam upadłego anioła. Wyrzuciłam go i powiedziałam, aby nigdy nie wracał. Łzy popłynęły ponownie. - Co? – Spytała zaniepokojona Bambi. – Dlaczego znowu płaczesz?

73

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Powiedziałam mężczyźnie, którego kocham, żeby sobie poszedł i nigdy nie wracał. Bambi roześmiała się. - Och moja mała owieczko, nie możesz pozbyć się go tak łatwo. - Co sprawia, że mówisz coś takiego? – Pociągnęłam nosem. - Widziałam go pod kamienicą na zewnątrz, tuż za rogiem. Moje serce ponownie zaczęło bić. Tylko, że niemal natychmiast zająknęłam się. - Prawdopodobnie on tylko czeka na jakiegoś demona, żeby móc go zabić i pokazać, że zrobił dobry uczynek i żeby móc wrócić do Nieba. Bambi tylko zaśmiała się i pomogła mi wstać z podłogi. - Idź pod prysznic, a ja zrobię kawę. Przypuszczam, że będziesz chciała wyglądać jak najlepiej, gdy wróci skomląc na kolanach. Jakoś nie mogłam wyobrazić sobie Aurica czołgającego się przed kimś, ale prysznic i kofeina wydawały się być dobrym pomysłem. Moje objawienie nadeszło pod prysznicem. Nie mogłam pozwolić, by Auric mnie kochał, jeśli ja nie kochałabym jego. Jako córka Szatana nigdy nie mogłam być przyjęta do Nieba, bez względu na to, jakbym się zachowywała, nawet jeśli Bóg, technicznie rzecz biorąc, był moim wujkiem. Jeśli zaangażowałabym się w związek z Aurickiem, zapewne on także dostałby zakaz powrotu do Nieba. Nigdy nie odzyskałby swoich skrzydeł i nigdy nie dołączy do swoich towarzyszy w raju. Jeśli go kochałam - musiałam pozwolić mu odejść. Tym razem nie płakałam tak długo, było coś w szlachetności i poświęceniu, że poprawiało nastrój. Pragnęłam uratować Aurica przed samym sobą i w tym samym czasie chciałam, by znalazł jakiś sposób na powrót do Nieba, który jednak nie wiązałby się z koniecznością zabicia mnie. I może w końcu znajdę innego mężczyznę, przy którym moje nogi zamienią się w galaretkę, moje serce zabije szybciej, a mój tata będzie go nienawidził. Po kolejnej porcji płaczu, w końcu skończyłam się kąpać i ubrałam się w ponurym nastroju. Założyłam krótką, plisowaną, czarno-zieloną spódniczkę, czarną bluzeczkę rozpiętą na tyle głęboko, żeby odsłaniała koronki od mojego push-up’a i przezornie czarne baleriny, gdyby przyszło mi skopać czyjś tyłek. Ściągnęłam włosy w ciasny kok na czubku głowy i przebiłam go dwoma długimi, srebrnymi szpilami. Umieściłam na udzie

74

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

skórzaną osłonę i wsunęłam w nią dwa zaczarowane sztylety. W moim barze miałam miotacz ognia ukryty pod ladą, oraz więcej broni w biurze na wypadek gdybym jej potrzebowała. Moją najpotężniejszą bronią – byłam ja sama. Kiedy w końcu dumnie wmaszerowałam do kuchni, pewność siebie powróciła, a Bambi uśmiechnęła się i podała mi kubek z kawą. - O jest moja dzika owieczka. – Powiedziała z uśmiechem. Jak na największą dziwkę na świecie, Bambi była najwspanialszą starszą siostrą. I nie, to nie było dla niej obrazą, Bambi była dumna z wygrywania tego tytułu rok po roku. – Jesteś gotowa, by odzyskać swojego mężczyznę? – Zapytała. - Nie. Zdecydowałam, że będzie mu lepiej beze mnie. To jedyny sposób, aby mógł wrócić do Nieba. - Jesteś tego pewna? – Bambi zakwestionowała moje słowa, jej piękna twarz odzwierciedlała niepokój. - Powiedziałam: Tak. Ale moje serce krzyczało: Nie! To nie miało znaczenia, musiałam to zrobić.

75

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 7

Wypatrywałam Aurica, kiedy szłam do pracy u boku Bambi. Zapewniała mnie, że za nami szedł, ale nie mogłam go wyczuć. Dobrze, bo to oznaczało, że nie będę musiała mu powiedzieć, by znalazł sobie kogoś innego. Było to też rozczarowujące, bo miałam przygotowaną wspaniałą mowę. Czekałam, aby się pojawił, ale zamiast niego Christopher i David weszli do baru niedługo po tym, jak go otworzyłam. Patrzyli pod nogi, szurali nimi nieśmiało, nie patrząc mi w twarz. Parsknęłam: - Niech zgadnę, jesteście w temacie? - Nie wiedzieliśmy, że chodzi o ciebie. – Powiedział David. – Myśleliśmy, że córka Szatana będzie wyglądała bardziej jak stara wiedźma. - Więc co, nie macie zamiaru mnie zabić, bo jestem młoda i ładna? - Coś w tym stylu. – Powiedział David. – No i nie możemy zabić dziewczyny Aurica. To nie byłoby w porządku. Zamarłam na sekundę. Dziewczynę? Co Auric im nagadał? - A kiedy Auric powiedział wam, że jestem jego dziewczyną? – Zapytałam cicho. Moje serce chciało wyskoczyć mi z piersi, kiedy czekałam na odpowiedź. Nie dlatego, że mi zależało, bo nadal zamierzałam go odrzucić. - Właśnie teraz na zewnątrz, powiedział, że mamy tu przyjść i cię strzec. Christother westchnął. - David, mój przyjacielu, mówisz zdecydowanie za dużo. – Teraz zwrócił się do mnie. – Posłuchaj. To prawda, że na początku weszliśmy do tego baru, ponieważ słyszeliśmy,

że

możemy

znaleźć

tu

córkę

Szatana,

ale

tak

szybko,

jak

Auric zdał sobie sprawę, że ty nią jesteś, plan żeby cię zabić i żeby odzyskać jego skrzydła został anulowany. Auricowi zależy na tobie. To dlatego tu jesteśmy. Prosił, abyśmy byli jego oczami i uszami w środku baru. - A gdzie on jest? - W pobliżu. – Powiedział niejasno Christopher. - Super, wy chłopaki zostajecie tutaj jako ochrona baru. Muszę iść na zaplecze do papierkowej roboty.

76

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Kłamstwo – z którego tata byłby dumny – ale nie chciałam, aby poszli za mną na zewnątrz, gdy będę szukała Aurica. Wymknęłam się tylnymi drzwiami w boczną uliczkę, gdzie stałam przez chwilę zagubiona. Gdzie właściwie mógł ukryć się Auric? Przestałam być subtelna. - Auric! – Krzyknęłam. Czekałam z niecierpliwością, po czym zaczęłam znowu wołać jego imię. – Aur... Ręka zacisnęła mi się na ustach, więc naturalnym odruchem zacisnęłam na niej zęby. - Ała. – Usłyszałam zachrypnięty głos Aurica. – Po co to zrobiłaś? - Następnym razem, gdy nie będziesz chciał, żeby stała ci się krzywda, przedstawisz się zanim mnie złapiesz. – Powiedziałam nie czując się ani trochę winna. - Chciałem, abyś była cicho i nie obwieszczała całemu światu, że jesteś tu sama. - Ale ja nie jestem tu sama, ty tu jesteś. Co właściwie wyjaśnia, dlaczego ja tu jestem, chciałam porozmawiać o tobie: po co tu jesteś, kiedy nie powinno cię tu być. Bardzo podobało mi się zagubienie malujące się na jego twarzy. - Słuchaj Muriel, jeśli starasz się powiedzieć mi, że powinienem odejść, to możesz o tym zapomnieć. Chciałam zapytać, dlaczego chciał zostać, ale oczywiście właśnie w tym momencie pojawiły się demony wprost z Piekła. Trzy niezdarne bestie zeskoczyły z dachu baru i otoczyły nas. Sądząc po nastroju, w jakim byłam, trójka to było za mało, powinni przysłać więcej. Usłyszałam jak Auric wyciąga swój miecz, a znając demony za mną, z chęcią chciały go dopaść, a przynajmniej zająć się nim. Uśmiechnęłam się stając z nimi twarzą w twarz. - Cześć chłopcy, przyszliście się zabawić? – Zaczęłam ich drażnić. Umięśnione bestie nie odpowiedziały, zamiast tego jeden z nich przeszedł na bok starając się odwrócić moją uwagę, natomiast drugi ruszył wprost na mnie. Z mojej głowy wyparowały nagle wszystkie zaklęcia, a moja moc pozostała w stanie uśpienia. Musiałam walczyć, co było dobrą rzeczą przy moim humorze. Miałam dużo nagromadzonej frustracji i potrzebowałam ją rozładować.

77

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Nie czekałam, aż pierwszy z demonów mnie dopadnie. Siłą umysłu sprawiłam, że moje srebrne sztylety znalazły się w moich rękach i cięłam nimi, podczas gdy silne pięści kierowały się w moją stronę. Zrobiłam mu dwa skośne, dość głębokie nacięcia po obu stronach żeber, przed tym jak zakręciłam nim i odskoczyłam. Śmiejąc się zaintonowałam krótkie zaklęcie i nagle moje dwa sztylety, zaświeciły czerwienią. Nasyciłam je ogniem piekielnym, co oznaczało, że następne cięcia będą palić i spalać i... Cóż, wystarczy jak powiem, że potrzeba było dość potężnej magii, żeby zatrzymać proces spalania. Kątem oka, widząc ruch tuż za mną, schyliłam się przed tym, jak wielka, szponiasta łapa zamachnęła się tam, gdzie jeszcze sekundę temu była moja głowa. Obracając się na jednej nodze, drugą kopnęłam i moje kolano trafiło w coś z głośnym trzaskiem. Demon upadł z krzykiem, kiedy jego nogi złożyły się pod nim. Na sekundę opadła mi szczęka. Albo stawałam się silniejsza z dnia na dzień, albo coś dziwnego działo się ze mną. Przeturlałam się instynktownie panując nad moim ciałem i cięłam na oślep ciało demona, który próbował mnie dosięgnąć. Z nieziemskim wyciem przyciągnął swoją palącą się rękę do klatki piersiowej, a ja skoczyłam na nogi. Obróciłam się ku pierwszemu z moich przeciwników, ale znalazłam go jak walczył z Aurickiem. Szybko rozejrzałam się szukając zagrożenia i wtedy zobaczyłam jak z przeciwnika Aurica robią się dwie części. Dekapitacja. Miło. Cofnęłam się, by przyjrzeć się sytuacji, moje serce prawie zatrzymało się, gdy brzydki, czarny demon wysunął łapę pełną pazurów ku klatce piersiowej Aurica, rozdzierając materiał jego ubrania i ukazując czerwień krwi tryskającej natychmiast z otwartej rany. Zawładnęła mną furia – jak śmiał skrzywdzić Aurica – i bez zastanowienia wykrzyczałam słowa mocy, które nagle pojawiły się w mojej głowie. Siła aż zadzwoniła w powietrzu, a w oczach demona zobaczyłam horror – coś, czego nigdy nie myślałam zobaczyć w ich twarzach – zanim rozpadł się w deszcz czarnego popiołu. Ale cokolwiek zrobiłam było to ponad moje siły i upadłam zemdlona na brudny asfalt.

***

78

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Kiedy doszłam do siebie, twarz Aurica unosiła się nad moją, zaniepokojona spojrzałam mu w oczy. - Gdzie ja jestem? – Zapytałam starając się usiąść. Auric położył na mnie dłoń i delikatnie popchnął z powrotem. - Na kanapie w twoim biurze. Poleż, chociaż przez chwilę. - Czuję się dobrze. Co z demonami? - Co z demonami? – Zapytał Auric. – Rzuciłaś zaklęcie, wszyscy trzej zamienili się w czarny pył. Patrzyłam na niego bez wyrazu. Zrobiłam co? - To niemożliwe. Może zniszczyłam jednego pradawną magią, tak jak to zrobiłam wcześniej, ale nie trzech tej wielkości. Nie ma mowy. Nikt nie może tego zrobić. - Ty to zrobiłaś. Chciałam go nazwać kłamcą, ale wiedziałam, że mówił prawdę. Również wyjaśniałoby to, dlaczego zemdlałam. Ilość magii, której użyłam... cóż, powiedzmy, że było to oszałamiające. Ale skąd pochodziła ta magia? Czyżbym osiągnęła całkiem nowy magiczny poziom? Cokolwiek to było zostawiło mnie słabszą niż małego kotka, co odkryłam, gdy próbowałam wstać. Zakręciło mi się w głowie i nogi ugięły się pode mną sadzając mnie ciężko na kanapie. Auric unosił się nade mną zmartwiony. Położył mi dłoń na czole sprawdzając temperaturę. Nie miałam żadnej, ale gdyby dotknął mnie nieco niżej... Jak mogłam mieć niegrzeczne myśli, gdy mój żołądek zwijał się z nudności? Nie wiedziałam dlaczego, ale nagle poczułam się nieco lepiej. - Pozwól mi wstać. – Narzekałam. - Nie. Nie będę patrzył jak upadasz na twarz. Cokolwiek zrobiłaś wiele cię to kosztowało. Nie podobało mi się, że traktował mnie jak inwalidkę. Zirytowana popchnęłam go. Równie dobrze mogłam popchnąć skałę. Nie poruszył się nawet na milimetr, więc oparłam się o kanapę i zaczęłam się dąsać. Auric popatrzył na mnie, pokręcił głową i westchnął zanim odwrócić się do drzwi i zawołał kogoś. Sekundę później weszli Christopher i Bambi. - Dlaczego oni tu są? – Zapytałam.

79

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Coś stało się na zewnątrz. Powiedziałbym, że nie do końca kontrolowałaś magię, z której korzystałaś. Spójrz, co się stało: zamiast zniszczyć jednego demona, zniszczyłaś trzy. A wczoraj w twoim mieszkaniu, co stało się z tamtym demonem? Nie jestem ślepy, widziałem wyraz twojej twarzy, gdy on się rozpadł. Coś się dzieje z twoją magią i musimy dowiedzieć się, co to jest zanim zrobisz sobie krzywdę. Otworzyłam usta, by zaprzeczyć temu co powiedział, ale wiedziałam, że miał rację. Odmówiłam przyznania, że mogę mieć problem z magią lub z kontrolowaniem jej. Jednak Auric zobaczył, że walczę z argumentami i opadł na kolana przy mojej kanapie. Pocałował mnie mocno, co skutecznie umożliwiło mi dalsze protestowanie, czy zaprzeczanie. Przerwał dopiero, gdy Christopher odchrząknął, a Bambi zachichotała. Byłam tak bardzo oszołomiona tym pocałunkiem, że zrobiłabym wszystko, o co by poprosił. Uśmiechnął się do mnie i przejechał palcem po mojej dolnej wardze. - Chcieliby zadać ci kilka pytań, żeby dowiedzieć się, co dzieje się z twoją magią. Bądź dobrą dziewczynką i odpowiedz na wszystkie. Jego przemądrzała – całkiem męska – uwaga zirytowała mnie. - Moja magia rośnie w siłę, więc co z tego? - Zrób mi przyjemność, proszę. Spojrzałam na Aurica. Chciałam, żeby sobie poszedł i zostawił mnie w spokoju, zanim stanie mu się coś złego. Chciałam, by owinął wokół mnie swoje ramiona i zaczął całować. Chciałam ponownie coś zabić, za to, że mogło mu zagrozić. Chciałam powiedzieć mu, żeby poszedł do diabła, za to, że rozkochał mnie w sobie, mimo tego, że nie mogłam go mieć. Był tylko jeden problem z ostatnim zdaniem: jeśli poszedłby do diabła, prawdopodobnie pobiegłabym tam za nim. Westchnęłam i popatrzyłam na trzy pary oczu pilnie obserwujące mnie. Wyglądało na to, że nie dadzą mi spokoju, póki nie dostaną tego, czego chcą. - Co chcecie wiedzieć? - Kiedy po raz pierwszy odczułaś swoją moc? – Zapytał Christopher. - Zawsze ją miałam. – Ciągle pamiętałam pierwszy raz, kiedy jej użyłam. To było niedługo po tym jak przeprowadziłam się, żeby zamieszkać z tatą w Piekle. W ramach resocjalizacji towarzyskiej sprowadzili demoniczne dziecko, żebym miała, z kim się bawić. Jednak to nie wyszło tak, jak planowali. Demoniczne dziecko ukradło moją

80

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ulubioną lalkę i drażniło mnie. Pamiętam, że płakałam i błagałam, żeby oddało. Kiedy śmiało się ze mnie wpadłam we wściekłość i nikt nie mógł mnie powstrzymać. Następną rzeczą, jaką widziałam, to była dziewczynka demon lecąca na ścianę, uderzająca w nią plecami i wtedy odzyskałam moją lalkę. Po tym zdarzeniu wszyscy byli wobec mnie bardziej ostrożni. - Czy przez ostatnie lata siła twojej magii rosła, czy pozostawała stabilna? - Wzrosła nieco w okresie dojrzewania i pozostawała na stałym poziomie, aż do tego czasu, gdzieś około dwóch dni temu. - Coś się dla ciebie zmieniło? Dieta? Sen? Prawie zachichotałam, gdy pomyślałam nagle o jednej rzeczy. - O czym właśnie pomyślałaś? – Zapytał Christopher, wyglądał o wiele bardziej poważnie, niż kiedy spotkałam go po raz pierwszy. - Wolałabym nie mówić. – Odpowiedziałam zaczynając się rumienić. Jednak Bambi popatrzyła na mnie, jakby wiedziała i dotknęła ramienia Christophera wskazując na Aurica. - O co chodzi? – Spytałam, kiedy zaczęli mnie ignorować i szeptać między sobą gorączkowo. Starałam się podsłuchać, ale kręciło mi się w głowie, więc poddałam się. Jednak miałam na tyle siły, żeby zacząć się skarżyć. – Heloł? – Wymamrotałam. – Tutaj. Możecie mi powiedzieć, o czym tak szepczecie? Cała trójka popatrzyła na mnie z poczuciem winy, a ja zagapiłam się na nich. Christopher odchrząknął. - Hmm, Wydaje się, że wykorzystałaś rezerwy swojej magii, dlatego czujesz się taka słaba. - Myślę, że też do tego doszłam, Sherlocku. To nie jest wcale trudne. Odpocznę i wrócą mi siły. - Cóż, w zasadzie tak. – Powiedział Christopher przestępując z nogi na nogę. – A czy wiesz jak odbudować swoje magiczne rezerwy? Poczułam, że coś tu śmierdzi. Dlaczego wszyscy patrzyli na mnie jakoś dziwnie? - Nigdy przedtem o tym nie myślałam. Magia zawsze była we mnie, po prostu stała się silniejsza od okresu dojrzewania. - Och... Cóż, pozwól mi wyjaśnić... – Christopher zaczerwienił się i popatrzył na ścianę gdzieś ponad moją głową.

81

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Och, na włochate cycki wiedźmy. – Wtrąciła się Bambi przewracając oczami. – Ten idiota nie może wykrztusić, że twoja magia jest oparta na seksie. Widocznie to było coś znaczącego. Po prostu chciałabym to mieć już za sobą. Bambi zaczęła tłumaczyć. - Musisz być seksualnie pobudzona, by odbudować poziom swojej magii. Zaśmiałam się. Śmiechem, który szybko zamarł, kiedy zobaczyłam zadowoloną z siebie twarz Aurica, oszołomioną Christophera i uśmiechniętą Bambi. - Nie, to nie może być prawda, ponieważ jestem dziewicą... – Przerwałam. Dziewicą, która się często masturbowała i wczoraj miała najbardziej intensywne doznanie seksualne niż kiedykolwiek – i nagle udało jej się zniszczyć trzy demony na raz. Po raz pierwszy w moim życiu byłam czerwona jak cegła. - Dobrze owieczko, masz swoją odpowiedź, teraz zostawimy ciebie i twojego mężczyznę samych. – Powiedziała Bambi puszczając do mnie oczko i szturchając Christophera w ramię, żeby wyprowadzić go z biura. - Cóż, to było interesujące. – Powiedział Auric. - Po prostu na niego spojrzałam. To wszystko było jego wina. – Hej, nie gniewaj się na mnie. – Powiedział unosząc ręce. – Nie moja wina, że władasz nimfo-magią. – Dopiero wtedy się zaśmiał. Próbowałam się dalej gniewać. Naprawdę. No proszę, nimfo-magia? Zaczęłam śmiać się razem z nim. Kiedy w końcu oboje uspokoiliśmy się, on spojrzał na mnie poważnym spojrzeniem. - Przepraszam, że nie powiedziałem ci, kim byłem. - A powinieneś. – Powiedziałam. - Jak mógłbym ci to wynagrodzić? – Jego zielone oczy z uwagą przyglądały mi się i musiałam odwrócić wzrok. Powinnam być silna za nas oboje. - Nie możemy być razem. Auric, musisz odejść. - Nie. Uparciuch. - Nie chcę być z tobą. – Powiedziałam starając się wyjść na twardą i nieczułą. - Kłamczucha. – Powiedział klękając przy mnie i przechylając moją twarz do góry. – Nie chcę cię skrzywdzić Muriel albo okłamać ponownie. Przyrzekam. Dlaczego musiał mi to tak utrudniać?

82

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Ciągle masz szansę zdobyć swoje skrzydła i wrócić do Nieba. Jeśli zostaniesz ze mną, stracisz tę szansę. Nie mogę pozwolić ci tego zrobić. - To nie zależy od ciebie. - Więc dlaczego to robisz? – Pisnęłam. - Przecież to nie tak, że mnie kochasz. Jakbyś mógł. Jesteś aniołem. A ja córką Lucyfera. - A co gdybym powiedział, że cię kocham i to od pierwszej chwili, w której cię ujrzałem? - Nie wierzę ci. Jestem pewna, że nie działasz w ten sposób. - Więc co, mam paść przed tobą na kolana i obsypać cię kwiatami, tak jakby zrobił to Christopher, czy może zrobić wielkie szczenięce oczy tak, jakby zrobił to David? To nie w moim stylu. Nie jest mi łatwo to powiedzieć. Nie jestem facetem, który rozmawia o swoich uczuciach. – Auric skrzywił się, a ja starałam się nie uśmiechnąć. – Spotkanie ciebie wszystko zmieniło. Nie szukałem miłości. I nagle spotkałem ciebie i to było jakby potrąciła mnie ciężarówka wioząca uczucia i wszystkie dotyczące ciebie. Moje serce zatrzymało się. Chciało mi się płakać, bo ja go też kochałam. Ale moja miłość mogła go zniszczyć. Potrząsnęłam głową w zaprzeczeniu. - Wczoraj powiedziałeś, że mnie lubisz. - Skłamałem. Nie chciałem cię wystraszyć. Powiedziałaś mi, że nie pójdziesz z facetem do łóżka, póki nie znajdziesz prawdziwej miłości. Jakby to wyglądało, gdybym to wtedy powiedział? Co byś pomyślała? - Pomyślałabym, że próbujesz mi się dobrać do majtek. – Powiedziałam niechętnie. - Właśnie. - To nic nie zmienia. – Powiedziałam. – Mimo to nie możemy być razem. Jesteś aniołem światła. Ja jestem córką Szatana. Dyskusja o wodzie i oliwie. Nie zmarnuję twojej szansy na powrót do Nieba. - A kto powiedział, że to twoja decyzja? - Ja. Nie możesz mnie kochać. Nie wierzę ci. - Co muszę zrobić, by dowieść ci, że cię kocham i że chcę być z tobą? - Nic nie możesz zrobić. – Powiedziałam odsuwając jego ciepłe ramię i wstając. Poczułam się silniejsza – Auric wcześniej uraczył mnie mocnym pocałunkiem – podeszłam do drzwi i wyszłam z biura. Udając się do baru mogłam wyczuć jego palące

83

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

spojrzenie na moich plecach. Udawałam, że go nie widzę i zabrałam się do pracy, by zająć czymś ręce. Ale Auric nie chciał być ignorowany. Widziałam jak podszedł do baru i szepnął coś Trixie, która udała się w kierunku sprzętu muzycznego. Muzyka w głośnikach umilkła, podobnie jak zatrzymali się tancerze na parkiecie. Auric szybkim krokiem wyszedł na środek parkietu, który zaczął robić się pusty i podniósł ręce, aby zwrócić uwagę wszystkich w tym moją. - Każdy, kto mnie zna, wie jak nienawidzę śpiewać. Ale moja pani tutaj... – Powiedział Auric wskazując na mnie. – Uwielbia karaoke. Więc zgodzisz się być ze mną jak zaśpiewam ci serenadę? Muriel... – Powiedział nadal patrząc na mnie. – Nie mam zamiaru odejść i nie możesz powstrzymać mnie przed kochaniem cię. Następnie zaśpiewał dla mnie, jego niski, zachrypnięty głos trafił w moje zmysły jak dobrze nastrojone skrzypce. Zupełnie nie zrozumiałam, co śpiewał w pierwszych kilku taktach, ale kiedy poznałam słowa uśmiechnęłam się i poczułam łzy spływające mi po policzkach. Głupi anioł – jak ja go kochałam... Cały czas patrzył na mnie, kiedy wyśpiewywał piosenkę o miłości z lat osiemdziesiątych „What Does It Take” śpiewaną przez Honeymoon Suite. Piosenkę znał tak dobrze, że zaczęłam się zastanawiać, czy tego nie zaplanował. A kiedy skończył dało się słyszeć entuzjastyczne oklaski i poczułam jak moje stopy przesuwają się w jego kierunku. Nie miałam nad tym kontroli. Próbowałam go ostrzec. Próbowałam go ratować, ale byłam córką swojego ojca. Egoizm miałam w genach i nie mogłam walczyć z siłą ciągnącą moje ciało i duszę do Aurica. Więc niech i tak będzie. Będziemy przeklęci razem.

84

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 8

Nie jestem pewna, jak dotarliśmy do mojego mieszkania. Kiedy nasze usta spotkały się wszystko inne stało się niewyraźne. A ja cała płonęłam... Potykaliśmy się na schodach do mojego małego gniazdka – bezpiecznego miejsca, biorąc pod uwagę zamęt panujący w mojej głowie. Zamykając za nami drzwi nogą, Auric popchnął mnie do środka i zaczął pożerać moje wargi. Moja żądza skrywana tak długo wzrastała w moim ciele niczym drapieżna bestia. Chciałam spróbować każdego centymetra jego ciała. Ściągnęłam płaszcz z jego ramion, a on bezwładnie upadł na podłogę obok nas. Auric wziął mnie na ręce i skierował się w stronę sypialni, po czym rzucił mnie na łóżko. Jego zielone oczy błyszczały z pasją, kiedy mnie obserwował. Wyciągnął ze spodni swój podkoszulek i jednym sprawnym ruchem zdjął go przez głowę, odsłaniając klatkę piersiową. Widniały na niej trzy lekko czerwone linie, które uszkadzały doskonałość jego skóry, tylko tyle pozostało z wcześniejszego urazu. Urazu, o którym ja głupio zapomniałam. Z jękiem znalazłam się na kolanach i pochyliłam się do przodu, by dotknąć czarownych pręg na jego nagiej skórze. Pod palcami, gdzie powstały świeże blizny były nierówne. Blizny, których dorobił się przeze mnie. Auric położył swoją szorstką dłoń na mojej, a ja popatrzyłam na niego oczami, w których zbierały mi się łzy. - Jak mogłam o tym zapomnieć? – Szepnęłam wystraszona. – Mogłeś już nie żyć. Niebezpiecznie jest przebywać w moim towarzystwie. Nie mogę ci na to pozwolić. Próbowałam się wykręcić, żeby uciec od miłości, którą mi zaproponował. Miłości, która mogła go skrzywdzić, biorąc pod uwagę mój rodowód. Ale nie mogłam uciec. Auric mi nie pozwolił. Zamiast tego owinął ramiona wokół mnie i usiadł na łóżku. Wciągnął mnie na swoje kolana i przytulił mocno. - Zostałem ranny. Wielka mi rzecz. Często mi się to przytrafia. - Ale tym razem to jest moja wina. – Wyszeptałam gdzieś w jego klatę. Palce jego dłoni złapały moją twarz i zmusiły mnie do popatrzenia na niego. - Moje ciało jest pokryte mnóstwem blizn. Co z tego? Uleczyłem się. - Tym razem. A co będzie następnym? A gdyby cię zabili? Nie zniosłabym tego.

85

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Teraz zrozumiałam, że go kocham, ponieważ myśl o jego śmierci przeraziła mnie. - A co jeśli zabiliby ciebie? – Odparł. – Sądzisz, że ja poradziłbym sobie lepiej? Chodzę po tej ziemi blisko od trzydziestu lat, odkąd zostałem wyrzucony z Nieba i nie bardzo dbałem o to, czy przeżyję, czy nie w moich poszukiwaniach powrotu do królestwa. Kiedy poznałem ciebie, Niebo zbladło w porównaniu z tobą. Znowu widzę rzeczy w kolorach, nawet żywszych niż wcześniej. Ponownie czuję, że żyję, nawet bardziej niż kiedykolwiek czułem i bardziej niż wtedy, gdy byłem członkiem Armii Światła. Wiedząc o tym, nadal chcesz mnie odepchnąć? Nie wiedziałam, co powiedzieć. Myśl, że moja marna egzystencja jest dla kogoś ważna przestraszyła mnie, a jednocześnie zdumiała. W jego oczach coś znaczyłam. Pogładził moją dolną wargę kciukiem. - Miałem na myśli to, co powiedziałem. Kocham cię. Oddałbym wszystko, aby być z tobą. Nie ma znaczenia, że znamy się zaledwie kilka dni. Nie ma znaczenia, kim jest twój ojciec. Ważne jest tylko to, że chcę być przy tobie. Ważne, że ty mnie kochasz. Kochasz mnie? Zaczęłam płakać, starałam się pokręcić głową w zaprzeczeniu, próbując skłamać. I nie mogłam. O ironio. Córka Lucyfera niezdolna do kłamstwa nawet, aby ocalić mężczyznę, którego kochała. - Ja też cię kocham, ale... Pocałował mnie. Mocno. - Żadnych „ale”. Jestem staromodnym człowiekiem, co oznacza, że od teraz masz mnie słuchać. Chciałam zaprotestować, ale sama siebie powstrzymałam, gdy otwierałam już usta. Zmęczona walką z czymś, czego oboje chcieliśmy, rozluźniłam się w jego ramionach. Na mój niewerbalny sygnał położył mnie na łóżku. Zręcznymi rękami zaczął mnie rozbierać. Nie czułam wstydu, kiedy oglądał moje ciało. Wiedziałam, że moje krzywizny były bujne i piękne, a potwierdzenie tego faktu widziałam w jego oczach. Rozpiął swoje dżinsy i skopał je z nóg wraz ze slipkami. Moje oczy rozszerzyły się i wypuściłam z siebie powietrze, kiedy zobaczyłam jego twardą męskość. To dopiero było narzędzie do grzeszenia. Otoczony czarnymi loczkami stał dumny i sztywny. Przysunęłam się do niego i Auric też chętnie zbliżył się do mnie, jego ciężkie ciało nakryło moje, skóra do skóry.

86

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Moje nogi rozszerzyły się na boki tak, żeby jego ciało mogło umościć się między moimi udami, a ja chętnie wygięłam się ku niemu. - Cierpliwości. – Wyszeptał, kiedy wpił się w moje usta. – Chciałbym, abyś zapamiętała swój pierwszy raz. Pozwoliłam mu przejąć kontrolę, będąc zadowoloną z możliwości dotykania tych części jego ciała, do których mogłam sięgnąć – jedwabistych włosów, umięśnionych ramion. Pocałował chyba każdy centymetr mojego ciała, zaczynając od moich ust i schodząc systematycznie w dół. Zarost na jego szczęce cudownie łaskotał delikatną skórę na mojej szyi. Gdy objął wargami mój sutek, poczułam jak płynna lawa przelewa się w moim wnętrzu i to pożądanie popłynęło w dół do mojego krocza. Jego dłoń pieściła jedną moją pierś, jego usta drugą. Jego wargi drażniły i zasysały mój sutek, który stał się twardy i jeszcze bardziej wrażliwy. Po czym przeniósł się na moją drugą pierś i zaczął torturę od początku. Musiałam zamknąć oczy. Nie mogłam na niego patrzeć i nie krzyczeć, żeby mnie posiadł. Wiedziałam, że Auric tylko i wyłącznie wejdzie we mnie, gdy uzna, że jestem na to gotowa. Wreszcie jego usta prześledziły drogę w dół mojego brzucha, w kierunku mokrego rdzenia między moimi nogami. Napięłam się w oczekiwaniu, więc zaczął się ze mną droczyć. Jego usta pominęły centrum mojej kobiecości i skupiły się na miękkiej skórze wewnątrz mojego uda. Ugięłam nogi w kolanach i rozszerzyłam je nieco bardziej, odsłaniając się całkowicie i prowokując go, żeby mnie spróbował. Zaśmiał się będąc między moimi udami i jego ciepły oddech połaskotał mnie. - Już niedługo moja słodka Muriel. – Mruknął. Ciągle skubiąc miękkie ciało na moich udach zaskoczył mnie, kiedy wsadził palec w moją mokrą szparkę. Przebiegł nim wokół jej krawędzi, jakby ją sprawdzając. Jęknęłam z rozkoszy, gdy jego usta wreszcie odnalazły moją łechtaczkę. Kochałam jego wargi i język tam, zwłaszcza, gdy dołożył jeszcze jeden palec i pracował nade mną. Rzucając głową na boki jęczałam, gdy nieznane uczucia targały moim ciałem. I kiedy w końcu poczułam pulsującą grubość u wejścia do mojej płci, prawie zaszlochałam z ulgi. Ale czucie go, gdy opierał się o mnie spowodowało, że pomyślałam o czymś takim jak bezpieczeństwo.

87

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Um, czy nie powinieneś w tym momencie założyć prezerwatywy, czy coś? – Moje oszalałe na punkcie seksu siostry wpajały mi koncepcję bezpiecznego seksu od moich bardzo wczesnych lat. - Aniołowie, nawet ci upadli, są jak wampiry i zmiennokształtni. Choroby śmiertelników się nas nie imają. Spodobała mi się jego odpowiedź, bo nie chciałam, żeby nawet cienki latex blokował mi przyjemność czucia go w sobie. - W takim razie to na co jeszcze czekasz? Nasza mała pogawędka jednak tylko spowolniła nadejście tego upragnionego. Auric szybko przeniósł się na moje sutki i zaczął je ssać, a czubek jego penisa ocierał się tylko o mnie. W bardzo krótkim czasie znowu nie mogłam się na niczym skupić i zaczęłam dyszeć. - Proszę... – Wyszeptałam nie wstydząc się o to prosić. Pragnęłam go tak bardzo, że to prawie bolało. Jego ciało stężało nade mną i zatrzymał się. Powoli otworzyłam oczy i popatrzyłam na niego spod półprzymkniętych powiek. - Kocham cię, Muriel. – Powiedział, a jego oczy błysnęły na potwierdzenie tego. Potem jednym sprawnym ruchem wszedł we mnie, a ja krzyknęłam. Ból, który odczułam, gdy naruszył moją błonę dziewiczą był na szczęście mały i króciutki – to bardziej ten jego niespodziewany ruch sprawił, że jęknęłam głośno. Zatrzymał się wewnątrz, gdy już cały przeszedł przez moją rozerwaną barierę, a kiedy pierwszy szok opadł mogłam skupić się na odczuwaniu go w środku i był niesamowicie duży, ale och, to było cudowne. Pociągnęłam go za szyję, aby mnie pocałował, a on tylko jęknął i zaczął naprawdę gorący pocałunek. Zaczął delikatnie się we mnie poruszać. To były krótkie pchnięcia w tył i w przód, które sprawiały, że czułam się tak dobrze. Uniosłam nieco biodra i zaczęłam się poruszać, by wpasować się w jego rytm. Byłam blisko krawędzi, gdy załkałam, jak wyjął go całkowicie. Złośliwie potarł główką swojego penisa o moje wejście, jednak wtedy na powrót wszedł we mnie, co wywołało u mnie okrzyk zadowolenia. To było tak cholernie dobre. Teraz jego pchnięcia były długie i mocne. Jego grubość penetrując mnie, na przemian wypełniała i wycofywała się, przyprawiając mnie o dreszcze. Za każdym

88

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

razem gdy jego główka uderzała o wejście do mojej macicy czułam wstrząs przyjemności. Moje nogi owinęły się wokół niego zamykając go w moim ciele. Poruszał się coraz szybciej i mocniej aż wysokim tonem zaczęłam krzyczeć jego imię. Moje paznokcie wbiły się w jego plecy, gdy fala orgazmu odbiła się od mojego ciała. Jego ciało napięło się dosłownie sekundę później, z długim jękiem i ostatnim pchnięciem poczułam ciepło tryskające głęboko wewnątrz mnie, świadczące o tym, że on też odnalazł swoją przyjemność. Wtuliłam się w niego mocno, schowałam swoją twarz w zagłębieniu jego ramienia i łzy pociekły z kącików moich oczu. Czułam się w tej chwili niewymownie szczęśliwa i taka zakochana, że to aż bolało. Czułe usta pocałowały moje policzki, nos i czoło. Wtedy pieszczota się zatrzymała. - Dlaczego płaczesz? – Zapytał głosem, w którym brzmiało zdenerwowanie. Szybko wycofał się ze mnie, a ja otworzyłam oczy. – Wszystko w porządku? Skrzywdziłem cię jakoś? – Zapytał z udręczonymi oczami. Uśmiechnęłam się do niego nieco blado. - Nie skrzywdziłeś mnie. Po prostu jestem strasznie szczęśliwa. - Och. – Powiedział tylko tyle, moszcząc się koło mnie i przyciągając mnie do siebie, żeby mnie przytulić. - Zawsze jest tak dobrze? – Zapytałam wodząc palcem po jego klatce piersiowej. - Dla mnie nigdy nie było aż tak dobrze. - Naprawdę? – Podparłam się na łokciu, żeby móc na niego spojrzeć. – To znaczy, że jestem najlepsza spośród tych, jakie kiedykolwiek miałeś? - Najlepsza, a od teraz jedyna, jaką kiedykolwiek będę miał. Rozkleiłam się, coś co często zdarzało mi się w pobliżu mojego aniołka. - A kiedy będziemy mogli spróbować jeszcze raz? Auric podniósł jedną brew i uśmiechnął się powoli, seksy, grzesznie spojrzał na mnie, co spowodowało, że byłam na nowo napalona. - Będę gotowy, jak tylko ty będziesz. – Powiedział. – Ale najpierw trzeba cię wymyć.

89

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Spojrzałam w dół i zobaczyłam krew, która świadczyła o tym, że wreszcie w pełni stałam się kobietą. I podziwiając widok twardych pośladków maszerujących do łazienki cieszyłam się, że tak długo czekałam na właściwego faceta. Wyskakując z łóżka za nim, poczułam, że moje ciało tryska energią. I po drodze zaczęłam się zastanawiać, czy mój prysznic był wystarczająco duży, żeby się w nim pobawić. Auric zajmował dużo miejsca i uwielbiałam to, ale w ciasnych ściankach mojego prysznica, niektóre rzeczy mogły być trudne do zrobienia. Ale ciągle byłam chętna, żeby spróbować. Miał odkręconą wodę i stał pod natryskiem, kiedy weszłam. Otworzył drzwiczki i przesunął się tak, żebym też mogła stanąć pod strumieniem. Jego ręce owinęły się wokół mnie, kiedy stanął za mną i wziął w dłonie moje piersi unosząc je lekko i ściskając. Przycisnęłam do niego mój tyłek i poczułam jego twardą męskość w odpowiedzi. Odchyliłam głowę do tyłu i oparłam ją na jego ramieniu, a on pochylił twarz do przodu i zassał skórę na mojej szyi. Kolana mi się ugięły i ucieszyłam się z faktu, że trzymał mnie w ramionach, bo bym upadła. Ale nie chciałam, żeby tylko on bawił się moim ciałem. Długo czekałam na tego jedynego, a gdy go w końcu znalazłam desperacko chciałam go dotykać i pilnie potrzebowałam go posmakować. Obróciłam się w jego ramionach pozwalając, by nasze języki splątały się na chwilę, zanim przesunęłam swoje usta przyciskając je do podstawy jego szyi. Swoje dłonie położyłam na jego klatce piersiowej rozłożyłam szeroko palce chłonąc jego ciepło i wyczuwając pod palcami bicie jego serca. Jego sutki były pomarszczone i kusiły mnie bym ich spróbowała. Pochyliłam się do przodu i jeden skubnęłam lekko zębami. Auric zacisnął ręce wokół mojej talii i uśmiechnął się. Zaczęłam go lizać tak, jak on lizał mnie. A między udami coś twardego i pysznego szturchało mnie. Potrzebowałam to zbadać. Pozwoliłam sobie ustami zjechać w dół jego tułowia. Usłyszałam jak Auric zassał szybko oddech, gdy zeszłam jeszcze niżej wprost na jego członek. Wyciągnęłam rękę i pogłaskałam go. Szarpnął się w odpowiedzi. Spojrzałam w górę i zobaczyłam Aurica jak na mnie patrzy, a jego oczy były szkliste z pragnienia. Moje usta wygięły się w cwaniackim uśmieszku i zwilżyłam je językiem. Tym razem kiedy go dotknęłam owinęłam swoje dłonie ciasno wokół niego. Auric westchnął i przekrzywił głowę. Zadowolona z odpowiedzi, pogłaskałam jedwabistą skórę na jego fallusie tam i z powrotem. Fascynowała mnie jego długość i grubość. Główka była

90

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

większa, lśniła i kusiła mnie. Wysunęłam język i polizałam go. Auric dziwnie jęknął i wplótł dłonie w moje włosy. Ośmielona, przesunęłam wargi po jego delikatnej skórze, aż wzięłam go w usta. Jego palce w moich włosach zacisnęły się i to mnie podekscytowało. Wsunęłam go jeszcze głębiej w ciepłe zakamarki moich ust. Ręką chwyciłam za podstawę jego męskości i owinęłam ją wokół niego, ponieważ był tak duży, że cały nie zmieściłby mi się w buzi. Resztę jego kutasa postanowiłam wypieprzyć ustami. Jego grubość opierała mi się o zęby i jakimś sposobem wydawał mi się jeszcze większy, a moje usta jeszcze mniejsze. Chwycił mnie mocno za włosy pomagając ręką mojej głowie. Jęknęłam, ale dźwięk ten nie był jak inne, ponieważ zaczęłam ssać. Odkryłam, że dawałam przyjemność na dwa sposoby. To również sprawiało, że robiłam się mokra i dzika. Moją wolną rękę zaczęłam się dotykać, moje palce stały się śliskie od moich soków i wody, która nadal lała się na nas z prysznica. Ciało Aurica zesztywniało i zaczęłam się zastanawiać czy skończy w moich ustach – w sumie chciałam go spróbować. Ale zamiast nakarmić mnie swoją esencją odciągnął swojego fiuta z dala od moich ust. - Dosyć. – Wychrypiał. Podciągnął mnie z klęczek i złapał moje pośladki w swoje wielkie dłonie, podnosząc i opierając o ścianę, położył swój gruby, twardy narząd na moim łonie. Owinęłam nogi wokół jego talii, a ta nowa pozycja prezentowała mi jaki naprawdę Auric był silny. Trzymał mnie bez wysiłku i kiedy wszedł we mnie zaczął się poruszać, a jego męskość wchodziła we mnie mocno i głęboko. Dyszałam w jego ramionach, a moja muszelka zaciskała się wokół niego. Nowa przyjemność rosła we mnie. Ścisnęłam go moimi mięśniami, aż jęczałam z przyjemności, kiedy penetrował mnie ciągle i ciągle. Doszedł z potężnym pomrukiem, a jego twardy kutas pulsował wyciskając gorący płyn prosto w moje wnętrze. To odczucie wysłało mnie prosto na krawędź. Krzyczałam kiedy osiągnęłam orgazm w jego ramionach. Razem osunęliśmy się na dno brodzika, ja nadal na nim, siedziałam mu na kolanach. Nawet w naszym rozkosznym osłabieniu nadal trzymał mnie ochraniając, kołysząc w ramionach, jakbym była dla niego najcenniejsza na świecie. I zachłysnęłam się tym wrażeniem, bo teraz czułam się bliżej niego niż wtedy, gdy uprawialiśmy seks.

91

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Podnosząc moje nagie, mokre ciało, Auric próbował wstać, jego mięśnie ud napięły się. Kiedy już byliśmy w pionie on spłukał mnie wodą, jednak nadal nie puścił. Wyniósł mnie spod prysznica i owinął w wielki, puchaty ręcznik zanim przeniósł mnie do sypialni i na powrót położył do łóżka. Splątani leżeliśmy w moim łóżku skóra przy skórze. Syciłam się tą chwilą i byłam daleka od zmęczenia. - Opowiedz mi o Niebie. – Poprosiłam. Byłam ciekawa tego raju, gdzie wszyscy dążyli i który był obiecany wszystkim oprócz mnie. Czy był naprawdę tak wspaniały, jak wszyscy myśleli? - Niebo… - Zaczął rozmyślać. – Jest jak słoneczny dzień, który nigdy się nie kończy. - Brzmi przyjemnie. – Zauważyłam. - Na chwilę. Odkryłem, że bez deszczu, zimna i mnóstwa innych rzeczy, które są zwykłą częścią życia, trudno było docenić te doskonałości dzień po dniu. To jak jedzenie tego samego posiłku trzy razy dziennie do końca życia. Po chwili masz już tego dosyć. - Brzmi jak nuda. - Bo tak jest. Ale tam tak jest i zawsze tak będzie. Niebo nie lubi zmian. – Powiedział z goryczą. Wyczułam tu ciekawą historię… - Dlaczego wykopali cię z Nieba i Legionów Światła? – Tym, co mnie rzeczywiście zastanowiło, było to, czy zrobił coś niegrzecznego. Auric westchnął w moich ramionach. - To była głupota, naprawdę. Zmęczyłem się Niebem i stagnacją5 życia tam. Ich nieczułością, gdy dochodziło do nieszczęść i cierpienia na świecie. Zapytałem dlaczego siedzieli bezczynnie podczas, gdy zło przybierało postać wojny, narkotyków i nadużywania władzy, żeby zapanować nad światem. - I co odpowiedzieli? - Powiedzieli, że to nie jest ich zmartwienie. Obowiązkiem ludzkości było znaleźć właściwą drogę i cierpienie jest w tym niezbędne. Nie ważne, że dziecko dostało się w krzyżowy ogień i zostało okaleczone lub zabite. Kazano mi usiąść, zrelaksować się i cieszyć się Niebem i niekończącym się słońcem. 5

stagnacja - brak wszelkiego ruchu, aktywności; zastój.

92

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Ale na pewno Legiony Światła znaczą coś więcej niż to. Słyszałam jak mój ojciec skarżył się na nie. - Och, mieliśmy drobne potyczki z demonami i poplecznikami twojego ojca. Ale nawet tam, zasady zaangażowania są surowe. Demony mogą swobodnie poruszać się po ziemi powodując zgrozę, my tylko mieliśmy się wmieszać, jeśli zaatakowałyby jednego z naszych, czy próbowały wkroczyć do Królestwa Niebieskiego. - Ale to głupie. – Powiedziałam siadając. – To znaczy, nie jestem z tych, co popierają ideę Armii Światła ścigającej mojego tatę i jego armię, ale wydaje mi się, że Legiony powinny być bardziej aktywne. - A jak myślisz? To jest to, co powtarzałem ciągle, do znudzenia. I w końcu zmęczony byciem ignorowanym, postarałem się coś z tym zrobić. Przybyłem na ziemię i starałem się sprawić, by było inaczej. Tylko tyle mogłem zrobić. W końcu, co może zrobić jeden anioł, bez ujawniania swojej tożsamości, by wygrać ze złem, które codziennie się dzieje? Ale starałem się i byłem gotowy stanąć przez sądem za moje czyny. Słuchałam z niedowierzaniem. Czy to naprawdę było Niebo? Całe moje życie oczekiwałam czegoś więcej. Czegoś wspaniałego. Ale brzmiało to, jakby polityka i machinacje Nieba nie były lepsze, niż mojego ojca. Przynajmniej mój ojciec był w tym szczery. Zabawne, Diabeł był szczery. Poważnie, mój ojciec miał swój czynny wkład w ten świat. Tak, jego podwładni raczej sprowadzali ludzi na ścieżkę nieprawości, ale może jeśli aniołowie Nieba prowadziliby ludzi ścieżką światła, Piekło nie byłoby tak zatłoczone. I w przeciwieństwie do ogólnie panującego przesądu, życie na dole wcale nie było takie złe. Oczywiście niektórzy byli skazani na wieczne tortury, ale mówimy tutaj o najgorszych z najgorszych: o Hitlerach i Attylach tego świata. Większość przeciętniaków, którzy umarli i poszli do Piekła, wiedli sobie tam całkiem normalne życie. Nadal kochali, walczyli i nie musieli się bać o przestrzeganie jakiś głupich reguł. Spojrzałam na Aurica i już wiedziałam, jak zakończyła się jego historia w raju. - Orzekli cię winnym. – Powiedziałam. - Jednogłośnie. Zabrali mi skrzydła i prawie wszystkie moje moce i zrzucili mnie na ziemię. Jednak zdecydowali, że nie do końca jestem zły i powinienem mieć szansę na

93

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

odkupienie. Gdybym zrealizował akt wielkiego dobra, oczyścił świat z wielkiego zła, powitaliby mnie z otwartymi ramionami w Niebie. - Więc wymyśliłeś plan zabicia córki Diabła. - Nie od razu. Najpierw byłem wkurzony i czułem ulgę jednocześnie. Miałem wolność, by pomagać komu chciałem i tak robiłem. Ale znowu nie ważne, jak bardzo się starałem, ludzie nadal wybierali łatwiejszą drogę. - Może dlatego, że ścieżka Nieba jest nazbyt skomplikowana. – Powiedziałam za głośno. Ups, chciałam zakryć sobie usta ręką, ale Auric uśmiechnął się ponuro. - Masz rację. Ta jest bardziej skomplikowana. - Więc dlaczego chciałeś wracać? - Tak naprawdę nie chciałem. To po prostu przyszło mi do głowy, że gdybym uwolnił świat od zła, to być może byłoby tam nieco lepiej. - Och, a ja jestem taka zła. – Powiedziałam przewracając oczami. Auric owinął ramiona mocno wokół mnie i ścisnął, śmiejąc się. - I potem spotkałem ciebie, Satano, księżniczko Piekła i nagle moje postrzeganie świata, które wpajano mi w Niebie, było nieprawdziwe i poczułem się winny, że jestem uprzedzony i musiałem z tym walczyć. Osądziłem cię bez dowodów. Jak tylko cię spotkałem i porozmawiałem z tobą, zdałem sobie sprawę, że nie jesteś bardziej zła ode mnie. Jesteś po prostu zwykłym człowiekiem, starającym się żyć, jak najlepiej potrafi. Wątpiłam w tą „zwykłość” – myślałam, że jestem wyjątkowa. - Nie jestem zwyczajna! – Stwierdziłam. - Nie, nie jesteś. Myślę, że jesteś całkiem niezwykła, ale chodziło mi o to, że nie jesteś złem wcielonym, gderającą wiedźmą rozprzestrzeniającą zło na świecie. I w tym samym punkcie należy pamiętać, że twój ojciec nie jest tak zły, jak myślałem, że jest. - Och, mój tata jest wcieleniem zła. – Poprawiłam go. - Ale mu na tobie zależy. – Powiedział Auric. – Nigdy nie przyszło mi do głowy to, że Diabeł mógł kochać, a jednak cię kocha, jak swoją córkę. - Nie pozwól, by kiedykolwiek usłyszał, jak tak o nim mówisz. Nie lubi przyznawać się do tego typu rzeczy. Auric uśmiechnął się. - Założę się, że nie lubi. Mogłoby to zrujnować jego reputację, a bardziej niż jego mogłoby to zniszczyć doktrynę i prawdziwy cel Nieba.

94

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Czy ktoś dostał się kiedykolwiek do Nieba? – Po tym co mi powiedział, wydawało mi się to niemal niemożliwe. - Niektórzy tak, ale liczby są małe, dlatego nigdy nie rozumiałem impasu w podejściu do tego. - Pozwól mi zadać ostatnie pytanie. – Powiedziałam, ciesząc się ze szczerej dyskusji, która otworzyła mi oczy szerzej niż sądziłam, że jest to możliwe. – Czy nadal chcesz wrócić do Nieba? - Szczerze? – Powiedział ściskając mnie mocno, podczas gdy moje serce biło tak głośno, że bałam się, iż nie usłyszę odpowiedzi. – Nie. Nie mówię, że chcę iść drogą zła i przyłączyć się do hordy twojego ojca, ale też nie chcę wrócić do Nieba i mojego nudnego życia tam. Gdybym mógł wybrać gdzie chciałbym być, chciałbym zatrzymać się na ziemi z tobą u mojego boku, starając się coś zmienić, jeśli tylko byłoby to możliwe. - Jesteś tego pewien, Auric? Spędziliśmy razem tylko jedną noc. Być może istnieje jeszcze szansa, byś mógł odejść ode mnie i wrócić do Nieba. Jeśli ze mną zostaniesz, stracisz tę szansę na zawsze. - Tutaj przy tobie znalazłem Niebo, które kocham bardziej. – Wyszeptał, po czym odwrócił moją twarz tak, żeby mógł mnie pocałować. Pocałowałam go z namiętnością. Łagodził moje poczucie winy odnośnie jego miłości do mnie, a ja zapomniałam o moim planie odepchnięcia go. Skrzywdzenie go byłoby złe. Już dostatecznie w życiu był zdradzany, a moją miłością chciałam naprawić te krzywdy. Może razem mogliśmy spróbować stworzyć te różnice w świecie, o których mówił. Straciłam ciąg swoich myśli, kiedy jego usta rozchyliły moje, a jego język utonął w zakamarkach moich ust. Pobudzona końcówką naszej rozmowy pocałowałam go zaciekle. Nie pozwalałam sobie na myślenie o nim na poważnie, ale słodko gorzka myśl o rozstaniu spowodowała, że gdy wiedziałam, że ze mną zostanie, postanowiłam iść na całość i dać z siebie wszystko. Otworzyłam swoje serce i pozwoliłam mu tam zamieszkać. Walczyliśmy o dominację w łóżku. Starałam się popchnąć go na plecy, by móc ponownie go zbadać. - Tym razem moja kolej. – Powiedział z obietnicą. I przy użyciu swojej męskiej siły – co kochałam najbardziej – przytrzymał mi nadgarstki nad głową, powodując tym

95

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

samym, że moje piersi prężyły się dumnie, a sutki czekały tylko, by znaleźć się w jego ustach. Chciałam zauważyć, że Auric lubił się przekomarzać i zrobił to ponownie, unosząc swoje usta ponad moje piersi i dmuchając na nie, a następnie przesuwając swoim szorstkim zarostem po mojej wrażliwej skórze. Mój oddech przyspieszył i zaczęłam wić się w jego ramionach wyginając plecy i przytulając się do niego. Po prostu zaśmiał się i nadal łaskotał moją skórę, aż całe moje ciało zaczęło drżeć z pasją i energią. Zmieniając pozycję na łóżku, tak żeby nadal mógł mnie przytrzymywać, potarł twarzą miękki dół mojego brzucha, zatrzymując się na chwilę w lokach u zbiegu moich ud. Czułam jak moje soki zaczynają płynąć, moja cipka aż błagała, by ją dotknął. Ale Auric nadal mnie torturował dmuchając gorącym oddechem wprost na moją łechtaczkę. Uniosłam moje biodra ku niemu i w sekundzie gdy spotkałam się z jego soczystymi ustami jęknęłam. Auric odsunął się i zajął się moimi udami, co spowodowało, że zakwiliłam. Nie mogłam poradzić sobie z tymi torturami. Potrzebowałam go rozpaczliwie. Chciałam zamienić się rolami i tak zrobiłam. Przypominając sobie o mojej zwiększonej mocy i wiedząc, że byłam nią przepełniona po naszym seksie, zaczerpnęłam nieco z mojej siły i odwróciłam pozycje tak, żeby być na górze i móc go przytrzymać. Jego oczy rozszerzyły się, a później obdarował mnie uśmiechem. Ten widok zapierał dech w piersiach. Kochając ten widok puściłam jego ręce, by pochwycić jego twarz w swoje dłonie i pocałować go. Jego ręce złapały mnie w pasie i uniosły mnie w górę i przesunęły aż znalazłam się nad jego fiutem gotowym i twardym trącającym moje fałdki. Ciężko usiadłam na jego penisie, biorąc go w siebie na całą długość. Auric zassał oddech, a jago palce wbiły się w moją talię. Przechyliłam się do pozycji siedzącej i rozstawiłam ręce na jego klatce piersiowej, pozwalając moim włosom łaskotać go. Spojrzałam na niego leżącego pode mną, jak jego ciało zaróżowiło się z wysiłku, ale chciałam zobaczyć inną twarz. Twarz, którą miał, kiedy dochodził. Ujeżdżałam go, jakby cowboy’ka jechała na koniu, a on ruszał się pode mną coraz głębiej wbijając się we mnie. I za każdym razem, gdy był w środku jego oddech stawał się coraz bardziej urywany, a jego ruchy coraz mniej kontrolowane. Przyspieszyłam tempo i pochyliłam się do przodu, aby moje cycki znalazły się na jego twarzy, jęknęłam gdy podniósł się, aby złapać ustami mój sutek. Ta nowa pozycja pozwoliła na ocieranie

96

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

się mojej łechtaczce o jego ciało, co spowodowało, że przeszedł mnie dreszcz zachwytu. Mięśnie mojej miednicy zadrżały, ściskając jego kutasa mocniej i mocniej. Ponownie powróciłam do pozycji siedzącej dysząc tak szybko, jak on. Mój rytm stał się prawie szalony, ale cały czas utrzymywałam swoje oczy otwarte. Gdy krzyczał moje imię i doszedł wewnątrz mnie, widziałam jego twarz. On też otworzył swoje oczy, ich zieleń błyszczała, a miłość w nich płonęła tak gwałtownie i tak silnie, że krzyknęłam, a moje ciało rozbiło się na miliony płonących cząsteczek. Moje serce dołączyło do mnie w eksplozji radości i myślałam, że umrę z przyjemności. Powoli wróciłam na ziemię. Moje ciało kołysało się w jego ramionach, moja twarz była zanurzona w jego włosach. I z moim kochankiem, moim aniołem Aurickiem zasnęłam, uśmiechając się. Nie byłam już sama. Znalazłam miłość.

97

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 9

- Jakie jest twoje ulubione ciastko? – Zapytał skubiąc mnie po szyi. - Francuski rogalik. Dlaczego pytasz? Zrobisz mi rogaliki? – Powiedziałam przewracając się z uśmiechem, by zobaczyć go podpartego na łokciu na moim łóżku, wyglądającego rozkosznie w nieładzie. - Nie, ale mają takie w kawiarni po drugiej stronie ulicy. Wyskoczę na sekundę na drugą stronę i przyniosę nam coś. Jak pojawią się demony zostawisz mi jakiegoś? Uśmiechnęłam się na jego uwagę. Taką opiekę mogłabym zaakceptować, bo w końcu zaczął dostrzegać moje umiejętności w skopywaniu tyłków. Oczywiście będąc u mnie w mieszkaniu, nie musieliśmy się o nic martwić. Auric wstał z łóżka, a jego jędrne pośladki zafalowały, kiedy szukał po podłodze swoich ubrań. Przetoczyłam się na brzuch i zagapiłam na niego czując inny rodzaj głodu, niż chęć na śniadanie. - Olejmy śniadanie i wracajmy do zabawy. – Powiedziałam. Auric odwrócił się uśmiechając. Mój uśmiech pogłębił się, kiedy zobaczyłam, że jego fiut zareagował na moje zaczepki. - Gdybym nie bał się, że zemdlejemy z głodu to z pewnością zająłbym się tobą. Ale nie martw się o to, mam co do ciebie plany po śniadaniu. To brzmiało obiecująco. Pozwoliłam mu skończyć ubieranie chichocząc w międzyczasie, gdy próbował upchnąć stojącego penisa w spodnie. W końcu wyszedł z pokoju, widocznie byłam zbyt rozpraszająca. Słyszałam jak drzwi od mieszkania zatrzasnęły się. Usiadłam na łóżku pozwalając, by pościel spadła z mojego nagiego ciała. Mojego nagiego, nasyconego ciała. I nagle uświadomiłam sobie coś – nie byłam już dziewicą! Teraz mój tata będzie musiał wymyślić coś nowego, czego będzie się czepiał. I nie tylko to, teraz mogłam pochwalić się tym wydarzeniem moim siostrom. Kolejne wielkie emocje i bonus? Czułam jak moc krąży we mnie. Jakby świat należał do mnie, co oznaczało, że muszę być ostrożna, aż nie nauczę się, gdzie są granice mojej zwiększonej mocy.

98

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Poszłam do łazienki, podczas gdy Auric organizował śniadanie – nawet nadprzyrodzone istoty takie jak ja, musiały iść siusiu i umyć zęby. Wędrując nago po salonie wygrzewałam się w ciepłych promieniach słonecznych wpadających przez moje okno. Co za piękny dzień. Podeszłam do okna i spojrzałam w dół na ulicę. Aurica nie było przy mnie przez sekundę, a ja już za nim tęskniłam. Obserwowałam kawiarnię po drugiej stronie ulicy i oparłam się na łokciach na parapecie patrząc na mojego kochanka, mojego Aurica, który tam wszedł. Jakby moje myśli wywołały go stamtąd, drzwi sklepu otworzyły się i wyszedł z tacką z kawą w jednej ręce i torbą z czymś w drugiej. Przycisnęłam moje nagie piersi do szyby mając nadzieję, że spojrzy w górę i je zobaczy. Gdy był w połowie ulicy zobaczyłam błysk materializującego się portalu kilka budynków dalej i przechodzących przez niego demonów, które otoczyły Aurica. Natychmiast rozpoznałam charakterystyczne znaki Azazela, a moje serce zająknęło się i stanęło. Waliłam rękami w okno i krzyczałam w złości, kiedy demony wykręciły mu ręce na plecy i zaciągały w kierunku portalu, a kawa rozprysła się na ziemi. Tym razem obawiali się jego umiejętności i zarzucili mu pętle na szyję, a koniec smyczy trzymał sam Azazel, wkrótce bardzo-żałujący-tego-demon. Azazel szarpną sznurem dławiąc mojego ukochanego, Auric upadł na kolana, a oni związali mu ręce. Widziałam jak jego udręczona twarz popatrzyła w okno i wiedziałam, że mnie zobaczył. Widziałam jak jego usta poruszają się w „kocham cię” i jeszcze chyba coś w rodzaju „nie waż się mnie ratować”. Jakbym miała posłuchać. Azazel widząc, że Auric go zignorował spojrzał w okno, z którego gapiłam się na całą scenę. Azz z szyderczym uśmiechem pomachał mi. Z kolejnym błyskiem demony zniknęły w portalu porywając ze sobą Aurica i pozostawiając mnie sam na sam z wściekłością. Czułam też coś, czego nigdy wcześniej nie doświadczyłam – niewypowiedziany strach o inną osobę. Wiedziałam, że porwanie Aurica było taktyką, mającą na celu dostanie się do mnie. Cóż, miałam zamiar doprowadzić do konfrontacji tak, jak tego chcieli, bo byłam pewna, że nie zdawali sobie sprawy z moich nowych mocy stworzonych do skopywania ich dupsk. Zrobię to bardzo szybko, a oni naprawdę będą żałować, nawet za naruszenie włosów na głowie Aurica.

99

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

I tu powstawał nowy dylemat. Musiałam dostać się do Piekła, ale w przeciwieństwie do większości demonów byłam człowiekiem - choć-nie-takimzwyczajnym człowiekiem, który nie mógł tak po prostu otworzyć portalu. Potrzebowałam demona, żeby mnie przeprowadził. Znalazłam trochę ubrań odpowiednich na wizytę na dole i rzuciłam je na łóżko, zanim znalazłam swój telefon bezpośrednio podłączony do Piekła i do mojego ojca. Słuchawkę włożyłam między brodę a ramię i zaczęłam się ubierać, wskoczyłam w parę czarnych majtek. Po kilku sygnałach włączyła się automatyczna sekretarka. - Przykro nam, ale wszystkie linie w Piekle są aktualnie zajęte. Twój telefon niestety nie jest dla nas ważny i nie będziemy trzymać cię w kolejce na linii. Zadzwoń później na własne ryzyko. – Zabrzmiał po tym śmiech, jak z horrorów i nastąpiło kliknięcie odkładanej słuchawki. Odsunęłam słuchawkę od ucha i popatrzyłam na nią z obrzydzeniem. To się nigdy wcześniej nie zdarzyło. Nie mogłam skontaktować się z tatą ani dostać się na dół, to jak miałam uratować moją miłość? Podczas gdy się ubierałam, zrobiłam w myślach listę ponadnaturalnych znajomych, którzy mogli mi pomóc otworzyć portal. Bambi zajmowała szczyt na mojej liście, bo była najbliższą mi siostrą, pomyślałam, że ona będzie się najlepiej nadawać. Wykręciłam jej numer i telefon dzwonił i dzwonił, już prawie miałam się rozłączyć, gdy włączyła się poczta głosowa. Nagranie brzmiało jakby zrobione było w pośpiechu. - Przeniosłam się do domu, by sprostać pewnym kłopotom. Mam nadzieję, że sobie poradzę. I mała owieczko, jeśli to ty, mówię ci: nie idź, powtarzam: nie idź za mną. Ta wiadomość nie miała bipnięcia na końcu i po prostu mnie rozłączyło. Zaczęłam się bać. Dla pewności obdzwoniłam wszystkich krewnych i sługi z Piekła, których znałam z okolicy. Nie odbierali albo mieli nagrane dziwne wiadomości, które mówiły o kłopotach w domu. Co się działo? Czy mój tata był w niebezpieczeństwie? Wydawało się, że wszyscy zostali wezwani do Piekła. Wszyscy poza mną. To było nie fair. Mogłam skopać tyłki i byłam w tym lepsza od nich. I nie podobało mi się, że przez moje pół-śmiertelne pochodzenie myśleli, że nie zdołam im

100

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

pomóc. Oczekiwali, że po prostu zostanę w domu, podczas, gdy wszyscy inni robili, co do nich należało. I co z Auriciem? On też mnie potrzebował. Zaczęłam się zastanawiać, czy może jego porwanie było związane z tą całą sytuacją, która działa się na dole. Musiałam dowiedzieć się więcej, ale skończyli mi się ludzie do obdzwonienia. Gdybym tylko miała moc, potrzebną do otwarcia portalu własnoręcznie... Usiadłam na kanapie przygnębiona. I pomyśleć, że ubrałam się w najlepsze ciuchy do walki: skóropodobne obcisłe legginsy, czarną koszulkę bez rękawów, która ciasno opinała moje ciało i czarne buty – ognioodporne oczywiście. Chciało mi się płakać, ale to oczywiście nie pomogłoby Auricowi. Musiałam trzymać moje emocje na wodzy. Musiało być coś lub ktoś, kto pomoże mi dostać się do Piekła. Zdeterminowana, żeby od nowa przeszukać swoją książkę telefoniczną, zeskoczyłam z kanapy i zobaczyłam pęknięcie na ścianie, powstałe wtedy, gdy popchnęłam Aurica z moją nowo odkrytą mocą. Patrząc z perspektywy czasu, to było złe. Mimo tego, że wtedy nie wiedziałam o moich super-duper mocach. Uderzyłam się w czoło. Ała – pomyślałam pocierając je. Być może nie potrzebowałam nikogo, kto otworzyłby dla mnie portal. Poprzednio problemem była niewystarczająca do tego moc. Teraz miałam moc i to sporą. Mogłam ją wyczuć krążącą pod moją skórą. Dlaczego by z niej nie skorzystać? Widziałam otwieranie portali przez całe moje życie. Z pewnością mogłam to naśladować. Teraz już miałam plan. Ale zanim wstąpię w otchłań Piekła, musiałam się zaopatrzyć w broń. Otwierając mój magazyn zabawek, uzbroiłam się po zęby. Sztylety ukryte w osłonach porozmieszczałam na każdym skrawku ciała, ciężki pistolet przyczepiłam do swojego pasa, wzięłam bat z włosów jednorożca i mój Piekielny miecz. Wykuty z czerwonej stali i ostrzejszy niż każda broń śmiertelników, mój zły miecz został specjalnie przygotowany, by mógł zabijać demony. Wsunęłam go w płaszcz, który miał specjalną pochwę na niego wszytą na środku pleców i złożyłam ostrzu obietnicę: dzisiaj zasmakujesz we krwi demonów. Gotowa, aby skopać parę tyłków, wróciłam do salonu, oczyściłam miejsce na środku i usiadłam w pozycji kwiatu lotosu. Wzięłam głęboki wdech i starałam się oczyścić swój umysł, psychicznie przygotowując się do otwarcia portalu.

101

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Starałam się wyobrazić sobie prostokąt w powietrzu i powtarzałam słowa, które słyszałam setki razy, spodziewając się porażki tak, jak to było za każdym razem wcześniej, kiedy próbowałam. Gdy tylko ostatnie słowo opuściło moje usta, moc w moim ciele zaczęła się kanalizować, przyzywając świecący portal, który tworzył się na moich oczach. Następnie siedziałam i gapiłam się na pełno wymiarowe drzwi. Chwilę zajęło mi uzmysłowienie sobie, że mi się udało i musiałam wymyślić, jak utrzymać go otwartego, a jednocześnie do niego podejść. Musiałam dostać się na drugą stronę i zamknąć za sobą drzwi, zanim moje moce osłabną. Przeszłam przez portal z uniesioną wysoko głową – w końcu byłam córką Lucyfera i jedną z dziedziców Królestwa Piekieł. To był mój świat. Uwaga, nadchodzę!

102

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 10

Pojawiłam się w ciszy. W kompletnym, niesamowitym bezruchu. Pozwoliłam portalowi zniknąć i zaczęłam się rozglądać dookoła. Jałowy krajobraz wokół mnie ze skorupami niegdyś wysokich budynków, czerwone skały i ruiny wyglądały jak Piekło, ale gdzie byli potępieni? Gdzie demony? Gdzie hałas? Piekło nie było spokojnym miejscem. Nie było tu dnia i nocy, po prostu wieczność i cierpienie – wiele cierpienia. Cóż, tak było przynajmniej dla naprawdę złych i źle się zachowujących. Dla reszty, stanowiącej tu większość - a było ich wiele milionów, która nie była w stanie osiągnąć wysokich standardów Nieba, było to miejsce, gdzie mieszkali i pracowali. Szłam cichą ulicą z lękiem i nieufnością, jako jedynymi moimi towarzyszami. Co tu się stało? Gdzie się wszyscy podziali? Wymyśliłam, że było jedno miejsce, gdzie powinno być życie – lub śmierć, zależy jak na to spojrzeć – i to był pałac. Dom mojego taty w Piekle i miejsce gdzie spędziłam większość mojego dzieciństwa. Szłam dosyć szybko przez zewnętrzną część miasta graniczącą z posiadłością mojego ojca, moje czarne buty do biegania szybko zostały pokryte popiołem, który stale spadał z góry. Dotarłam do bram, które otaczały posiadłość ojca, zatrzymałam się i ponownie wpadłam w konsternację – bramy były zamknięte. Nawet nie wiedziałam, że można to było zrobić. To musiało oznaczać, że ktoś był w środku, prawda? Popchnęłam wysokie zardzewiałe skrzydło. Dźwięk odbił się echem w jałowym bezruchu. Musiałam zwalczyć chęć schowania się, bo na pewno ten hałas sprawi, że ktoś tu przybiegnie i zapewne nie będą to dobrzy… eee, źli kolesie. Ale panowała cisza, a drzwi były nadal zamknięte. Zaczęłam się zastanawiać czy nie spieprzyłam coś w portalu. To nie mogło być Piekło. Musiałam popełnić jakiś błąd. Może gdybym cofnęła się do swojego mieszkania i spróbowała jeszcze raz… naszkicowałam portal w przestrzeni nade mną i… nic. Spróbowałam ponownie koncentrując się na moim salonie i korzystając z mojej mocy. I ponownie nic się nie stało. Teraz poważnie zaczynałam świrować, poszłam wokół pałacu poszukując czegoś, czegokolwiek, co zakończyłoby tą głuchą ciszę. Moje nogi potknęły się o jakieś śmieci na

103

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ulicy. Upadłam na kolana w sypkim kurzu, ręce twardo uderzyły o ziemię i krzyknęłam. Leżałam tak na moich dłoniach i kolanach przeklinając moją niezdarność i niepokój. Ja przestraszona? Nigdy! – Pomyślałam. Usłyszałam echo dźwięku. Głosu. Moja głowa wystrzeliła ku górze i zaczęłam węszyć w powietrzu jak pies, ale moje zmysły były przytłumione przez opadający popiół. Nawet bez świadomego myślenia pociągnęłam nieco ze swojej mocy, by wyostrzyć swoje zmysły i zaciągnęłam się głęboko. Zostałam nagrodzona znajomym zapachem. Auric! Skoczyłam na nogi i pobiegłam, byłam tak zwinna niczym jeleń w biegu. Przeskakiwałam przeszkody na mojej drodze kierując się do mojego anioła. Już mogłam poczuć smak mojej zemsty. To będzie słodkie i śmiertelne. Kiedy biegłam zaczęłam rozpoznawać drogę, którą chodziłam wiele razy i zwolniłam tempo. Nie chciałabym zwalić im się na łeb, na szyję i wszem i wobec ogłosić swoją obecność. Wiedziałam, gdzie przetrzymywali Aurica: w najświętszym miejscu na dole. Miejscu, które przerażało wielu, ale oferowało pociechę dla innych. Tam gdzie było dziewięć kręgów Piekielnej Otchłani. Utworzone dawno temu, ze względu na przeludnienie w Hadesie, Otchłań była ostatecznym przeznaczeniem. Po tym jak odpokutowałeś za swoje złe uczynki za życia – co powodowało, że było krótkie dla większości ludzi – dostawałeś wybór: życie i praca w Piekle, lub ostateczny koniec wszystkiego w Otchłani. Mój tata nazywał to miejsce „utylizacją ludzi”. Ludzie wchodzili tam i wszystko, co sprawiało, że byli tym, kim byli odparowywało, a ich energia zwana przez większość duszami odradzała się, by żyć na nowo – reinkarnacja stawała się rzeczywistością. Teraz możecie pomyśleć, że gdy raz ludzie trafili do Piekła większość wybierała tę drogę. Po co tu mieszkać zapytacie. Wydaje się to dziwne, ale ludzie, którzy już raz umarli, mają tendencję do bycia bardziej wystraszonymi za drugim razem, ponieważ zdają sobie już sprawę z tego, że wszystko co wiedzą i czym byli, znika. Cóż, wielu z nich wolało przedłużyć swą egzystencję tu na dole, w otoczeniu rodziny i przyjaciół, niż zakręcić kołem fortuny i skończyć w nowym ciele i cholera wie, w jakim życiu. To doprowadzało mojego tatę do nerwicy, że większość ludzi nie chciała skakać, ale też nigdy nie zmusiłby nikogo, chyba że ktoś zakłóciłby naturalny porządek Piekła, co znowu zakłóciłoby pogoń ojca za przyjemnością – znaczy kobietą. Kiedy tak się działo

104

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

sprawca szybko spadał w Otchłań, zazwyczaj kopiąc i krzycząc, powracał do życia na ziemi. Ostatecznie jednak większość ludzi nie przechodziła. Czasami zabierało to kilkaset lat, żeby zażyczyli sobie tego dla siebie albo robili to parami, a nawet całymi rodzinami, przysięgając ponownie odnaleźć się w przyszłym życiu. I wszyscy wiedzieli, że dokonywali tego. Wracając myślami do zadania, przynajmniej nie musiałam martwić się lokalizacją. Nie wiedziałam, co się stanie, jeśli Auric – nie całkiem człowiek i już nie anioł – dostanie się w Otchłań. Czy Otchłań sprawi, że będzie mógł żyć na nowo, czy może będzie on posiadał ten nieznany czynnik, dzięki któremu nie będzie w stanie odrodzić się, ale za to będzie mógł być wolny? Chciałam upewnić się, że nic mu się nie stanie. Mój plan: zapewnić Auricowi przeżycie za wszelką cenę. Cicho zbliżałam się do miejsca, w którym było dziewięć kręgów Piekła i wyciągnęłam swój miecz, a on tylko cichutko zaszeptał. Wkradłam się przez skaliste urwisko, poruszając się po kamieniach porozrzucanych w nieładzie, które otaczały przepaść, która była Otchłanią. Tam, klęcząc nad krawędzią z rękami nadal związanymi z tyłu i pochyloną głową znajdował się Auric. Chciałam popędzić do niego i dotknąć go, ale jeśli oboje mieliśmy przetrwać musiałam zachować swój rozum i postępować zgodnie z treningiem, który przeszłam. Przez długie lata ćwiczeń nauczyłam się najważniejszej lekcji – jak przetrwać. Podeszłam miękko do niego, moje oczy biegały to w prawo, to w lewo szukając jakiegoś ruchu. Wiedziałam, że Azazel jest gdzieś tutaj. Musiałam wydać z siebie jakiś najcichszy dźwięk, bo twarz Arica odwróciła się do mnie, z jednym zdrowym okiem, z drugim obrzękniętym i zamkniętym, spojrzał na mnie z przerażeniem. - Muriel, nie. – Wychrypiał. – To pułapka. - Wiem. – Powiedziałam uśmiechając się delikatnie, podczas gdy wewnątrz mnie wszystko wrzało, mogłam powiedzieć, że wymagało to ode mnie heroicznego wysiłku. Jego ciało krwawiło z wielu ran, a grube łańcuchy, którymi go związali, żeby przeciwstawić się jego sile wrzynały się w jego ciało. Chciałam krzyczeć na tych, którzy go skrzywdzili, a następnie pobawić się ich wnętrznościami i popatrzeć jak umierają

105

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

powoli. Spragniona krwi? Cholernie tak. Skrzywdzili moją miłość. Będąc córką swojego ojca chciałam, żeby zapłacili mi za to. I będę się tym cieszyć. Gdzieś w górze usłyszałam trzepot skórzanych skrzydeł i spłynął przede mnie Azazel z zimnym uśmiechem na swojej demonicznej twarzy. Jego pojawienie się było sygnałem dla innych demonów, które powyłaziły ze swoich kryjówek, odcinając moją drogę ucieczki i otaczając mnie. Oczy Azazela błyszczały. - Zdążyłaś na czas Szatanie szczenię. Zacząłem się zastanawiać, czy mamy wysłać ci zdjęcia twojego chłoptasia, żebyś się tu pojawiła. - Jestem tu. Puść go. – Wiedziałam, że to nic nie da, ale musiałam spróbować. - Satana. – Azazel przemówił do mnie potrząsając głową i palcem na mnie, jakbym była naprawdę niegrzecznym dzieckiem. – Czy naprawdę myślisz, że mam zamiar to zrobić? Mój pan jest bardzo zainteresowany tym aniołem. On ma dla niego plan. Bardzo bolesny plan. - Czego chcesz? – Zapytałam przez zaciśnięte zęby. Usłyszałam jęk Aurica. - Nie, Mur... – Ale nie udało my się skończyć zdania, bo Azazel odwrócił się i kopnął go mocno w żebra. Auric nie krzyknął, chociaż wiedziałam jak to musiało go boleć. A to był tylko jeden powód, dla którego Azazel umrze. Bardzo boleśnie. Odwróciłam wzrok od Aurica, bo zagotowało się we mnie. I stając ponownie twarzą w twarz z Azazelem, zapytałam głosem skutym lodem. - Czego chcesz? - Mój pan chce, abyś była mu posłuszna w zamian za życie anioła. Wiedziałam, że planuje mnie zabić. Wiedziałam, że prawdopodobnie będzie to bardzo boleć. Ale nie chciałam, żeby Auric umarł za mnie. Kochałam go. Chciałam umrzeć dla niego. - Pozwólcie mi najpierw ustalić warunki. – Powiedziałam. Dobrze wiedziałam, że nie wolno poddać się bez negocjacji. Mój ojciec był królem kruczków i luk w umowach i jeśli chodziło o obietnice i pakty dobrze odrobiłam tę lekcję. – Oddam swoją osobę dla dyspozycji twojego wszechmogącego w zamian za Aurica, pod warunkiem, że nie spadnie mu już więcej włos z głowy i przetransportujecie go bezpiecznie do mojego

106

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

baru. Nie będę walczyć z twoim panem tak długo, jak Auric będzie żył i będzie bezpieczny. - To było wszystko, co mogłam zrobić dla Aurica i dla siebie. Azazel udawał, że się nad tym zastanawia, wiec spojrzałam przelotnie na Aurica i zobaczyłam jak kręci głową. Odwróciłam wzrok, bo zaczęłabym płakać. Azazel uśmiechnął się ukazując zaostrzone zęby i oczy niczym czarne, bezdenne perły. - Dobijemy paktu i uściśniemy ręce, Szatański pomiocie? Splunęłam na swoją dłoń i wyciągnęłam ją w kierunku Azza, by przypieczętować umowę. Użyłam przy tym trochę mocy, aby związać przyrzeczenie Azazela. Ten interesujący aspekt dobijania targów z demonami został stworzony wieki temu, korzystało się ze starożytnej mocy, której początków nikt nie pamiętał. Zapewniała, że demony wywiązywały się z umów, które zawarli. Osobiście nie obchodziło mnie, jak to działa tak długo, jak długo mogłam wykorzystać to do uratowania Aurica. Wiedząc jak mało czasu miałam, podeszłam w kierunku mojego anioła. - Jak myślisz gdzie idziesz, Satana. – Syknął Azazel. - Idę się pożegnać. Z pewnością nie będziesz mi tego żałował. – Powiedziałam przeciągając wyrazy. – Dostałeś to, co chciałeś. Pozwól mi go pocałować po raz ostatni przed odesłaniem go, a ja z chęcią pójdę do twojego pana. – I kontynuowałam spacer. Obrażenia Aurica były jeszcze gorsze patrząc na nie z bliska. Łzy zgromadziły mi się w oczach i nie mogłam ich powstrzymać, gdy upadłam przed nim na kolana. - Dlaczego? – Zapytał, a jego głos drżał. – Chciałem umrzeć dla ciebie. - Wiem. – Powiedziałam cicho, przybliżając usta do jego policzka. – Pozwól mi zrobić to samo. Kocham cię. – Szepnęłam pochylając się i całując jego usta po raz ostatni. Sól łez, smak krwi i wszystko co działo się wokół nas spowodowało, że czułam zryw energii wewnątrz mnie w tym ostatnim intymnym dotyku. - Żegnaj Auric. Zapamiętaj mnie. – Powiedziałam zanim wstałam i cofnęłam się o krok. Auric odrzucił głowę w tył i dosłownie zawył. Nieszczęsny dźwięk, który wyszedł z jego gardła przeciął mnie boleśnie. Miałam nadzieję, że w końcu mi wybaczy tę decyzję i zapomni o mnie. Zaczął się szamotać, a jego mięśnie napięły się z wysiłku, kiedy rzucał się w swoich łańcuchach. Moje oczy rozszerzyły się w zdumieniu, kiedy do moich uszu doszedł dźwięk skręcania metalu. Jednak jego szał nie wystarczył, aby rozerwać więzy,

107

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

którymi był spętany. Na rozkaz Azazela dwa demony rzuciły się na Aurica i złapały go za ramiona. Auric nie chciał się poddać, wił się nadal i krzyczał ochryple. Demony otworzyły portal i wyciągnęły go przez niego. Dokonałam tego. Auric był bezpieczny. Azazel z triumfalnym uśmiechem skinął na mnie. Spojrzałam na niego zimno. - Kiedy twoje demony wrócą z powrotem, pokażesz mi, że jest bezpieczny, a pójdę do twojego pana. Azazel warknął we frustracji, a ja po prostu uśmiechnęłam się złowrogo i położyłam palce na rękojeści mojego miecza. W ciągu kilku minut demony wróciły i Azazel naszkicował w powietrzu sześciokątny wzór, wykrzyczał kilka groźnie brzmiących słów, które spowodowały, że powietrze przed nami zaszło mgłą, a gdy mgła rozproszyła się... Zobaczyłam wnętrze swojego baru. Bambi, David, Percy, Christopher oraz jeszcze wiele znajomych mi osób, stało tam zgromadzonych wokół Aurica, który leżał na podłodze. Widziałam jak Percy pomógł wstać Auricowi i oprzeć się o bar. Usta Aurica poruszały się, prawdopodobnie opowiadał im, co się stało. Jego twarz była ponura i smutna. Obraz zachwiał się i zniknął. - Zadowolona teraz? – Warknął Azazel. – Podejdź i uklęknij przede mną. Uśmiechnęłam się szeroko i powiedziałam do niego: - Nie. Moja odmowa zbiła go z tropu. - Umawialiśmy się Satana, nie możesz się wycofać. - Nie wycofuje się. Całkiem wyraźnie pamiętam, jak mówiłam, że oddam się twojemu panu i nie będę walczyć z twoim panem. Nigdy nie wspominałam o tobie, czy o podobnych do ciebie sługusach. Bardzo ucieszył mnie widok konsternacji na jego twarzy, która szybko przeszła we wściekłość. Śmiałam się, kiedy wyciągnęłam swój Piekielny miecz z osłony, na którym wzdłuż jego ostrza falował Piekielny ogień, który idealnie pasował do ognia w moich oczach. Zgrzytając zębami podeszłam do przodu. - Teraz mi zapłacisz Azazel. - Brać ją. – Wrzasnął i nagle otoczyły mnie demony.

108

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Cięłam mieczem na oślep, moja technika prawdopodobnie nie była tak dobra, jak Aurica, ale robiła swoje. Kończyny fruwały w powietrzu, demony krzyczały, krew tryskała, a ja śmiałam się histerycznie. Wiedziałam, że nie mogę wygrać i nie obchodziło mnie, że umrę. Uratowałam Aurica. Tylko to się liczyło. Ale zanim umrę chciałam upewnić się, że zabiorę ze sobą tylu gnojków ilu się da. Oni zdradzili mojego ojca i skrzywdzili mojego kochanka. Słyszałam jak Azazel krzyczał, ale zignorowałam go. Zamiast tego cała skupiłam się na walce. Magia w moim ciele dawała mi siłę i zwinność, których nie miałam nigdy wcześniej. Więc tańczyłam i cięłam hordę, która mnie otaczała. Za każdym razem trafiałam i raniłam śmiertelnie. Znalazłam rytm w moim tańcu śmierci i w krzykach umierających. - Jestem Satana Muriel Baphomet. – Krzyczałam. – Jestem księżniczką Piekła. Jestem waszym sędzią, ławą przysięgłych i katem. A wy wszyscy umrzecie! Nagle zachwiałam się, zamachnęłam i uderzyłam w... nic. Z pewnością nie zabiłam ich wszystkich. Ponownie skoncentrowałam się na świecie wokół mnie i zobaczyłam tylko miejsce usiane kończynami i wnętrznościami. Ciężki i mdły zapach krwi wisiał wokół mnie. Czułam wilgoć na mojej skórze pokrytej szlamem śmierci i zastanawiałam się czy reszta demonów wycofała się, bo przestraszyły się mojego strasznego wyglądu. Wiedziałam, że nie mogę być aż tak straszna. Biorąc głęboki wdech odwróciłam się i rozejrzałam wokół raz jeszcze. Mój miecz wyślizgnął się z moich zdrętwiałych palców, gdy obietnica, którą złożyłam przejęła władzę nad moim ciałem i zmusiła mnie do posłuszeństwa. Upadłam na kolana, gdy zobaczyłam zbliżającego się pana Azazela. - Kim jesteś? – Zapytałam. Starałam się dojrzeć zamaskowanego pod osłoną cienia uzurpatora6. Jego głos, gdy podszedł zaskoczył mnie. Jasny i melodyjny, nie mogłam zdecydować, czy należał do mężczyzny, czy do kobiety, a może nawet do „czegoś innego”. - Cholerna córko Szatana, długo ci się przyglądałem. I prawie przekonałem sam siebie, że uniknęłaś przekleństwa krwi twojego ojca. Ale czuję na tobie smród człowieka. Jesteś samotną dziwką, wcale nie lepszą od swojej matki. Boli mnie myśl, że muszę dotknąć twojego nieczystego w tej chwili ciała, ale masz coś, czego potrzebuję.

6

uzurpator - osoba, która nielegalnie zagarnęła władzę lub przywłaszczyła sobie prawa do czegoś.

109

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Pokaż mi swoją twarz tchórzu. Dlaczego się ukrywasz? Czarujący śmiech dobiegł spod kaptura i spowodował u mnie dreszcze. Taki słodki dźwięk nie powinien należeć do zła, które wyczuwałam w tej istocie. - Ujawnię się, gdy przyjdzie odpowiedni czas. Szkoda, że nie będziesz żyła wystarczająco długo, by zobaczyć moje zwycięstwo. Żegnaj córko Lucyfera. Chciałam walczyć. Moje ciało napięło się, kiedy niewidzialne więzy paktu wiązały mnie, ale były ciasne, bo dałam słowo. Pan Azazela zbliżał się. Wpatrywałam się w ciemne zakamarki jego kaptura, starając się zobaczyć jego twarz. Zobaczyłam tylko cienie. Postać wyciągnęła smukłą, bladą rękę z przezroczystą, bez skazy skórą. Istota przycisnęła pozornie niewinną rękę do mojego czoła. W przeciwieństwie do poprzedniej walki, gdzie śmiałam się z urazów, tym razem krzyczałam z bólu.

110

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 11

Gdy ból rozpoczął się myślałam, że nigdy się nie skończy. Wyniszczająca agonia pożerała mnie. Zaczęłam modlić się o śmierć, o cokolwiek, żeby uciec od tortur nie do zniesienia. Nie mogłam określić jak długo krzyczałam, ale gdy w końcu tortury się zatrzymały, znalazłam się na ziemi z mimowolnymi skurczami, jakby kopnął mnie prąd. I niestety nadal zdawałam sobie sprawę z mojego uwięzienia w bólu – dzieliłam też świadomość z pasożytniczą istotą, którą Azazel nazywał panem. Jak wielka pijawka zasysał moją moc, jakby woda wyciekała ze mnie, och nie, brutalnie odbierał mi siłę, pozostawiając mnie coraz słabszą. Przez głowę przemknęły mi wspomnienia, tak szybko, że nie byłam w stanie ich zobaczyć, a on przesiąkał przez mój umysł, jakby czegoś szukał. Cofając się coraz bardziej w czasie w moich wspomnieniach pan Azazela zatrzymał się w dniu, gdy przybyłam do domu mojego ojca, Szatana. Czułam potworne emocje, gdy zatrzymał się tam mój umysł i mentalny gwałt, gdy przeglądał te wspomnienia. Tego dnia moje życie zmieniło się na zawsze. Istota niecierpliwie próbowała dostać się do moich wcześniejszych wspomnień, tych których nawet nie pamiętałam, lecz nagle tarcze ochronne zatrzasnęły się w mojej głowie i potężny głos krzyknął: „precz!”. Potem był błysk jasnego światła, a następnie obudziłam się lecąc w powietrzu zanim uderzyłam o ziemię. Potrząsnęłam głową skołowana. Leżałam z głową i ramionami przewieszonymi ponad krawędź przepaści. Moje ciało drżało boleśnie pokryte siniakami i ranami, a moja głowa pękała z bólu. Mogłam słyszeć jakieś głosy poprzez dzwonienie w uszach. Z wielkim wysiłkiem obróciłam twarz, z bólem otworzyłam jedno oko, aby zobaczyć zakapturzoną postać zbierającą się z ziemi i krocząca ku mnie ze złością. Aż wstyd mi przyznać, że zapiszczałam. Spojrzałam tęsknie w Otchłań, wystarczyło nieco wysiłku i zniknąłby cały mój ból. Nie byłam pewna, czy skok w Otchłań nie będzie bolał tak samo, ale teraz będąc między niewyobrażalnym bólem, a możliwym bólem i śmiercią, wiedziałam które bym wybrała.

111

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Usłyszałam szum skrzydeł nade mną i krzyki ze wszystkich stron. Ignorując to wszystko skorzystałam z ostatnich zapasów mojej mocy i przetoczyłam swoje ciało ku przepaści. Spadając usłyszałam znajomy głos. - Nie! Ten głos brzmiał jak Auric, ale to było niemożliwością i wiedziałam, że prawdopodobnie był to wytwór i halucynacje mojego umysłu. Auric był na wpół żywy, ale bezpieczny w moim barze. Uratowałam go. To musiała być jakąś sztuczka. Już i tak było za późno. Moje bezwładne ciało spadało w Otchłań. Następnie gwałtownie zahamowało. Mocne ręce chwyciły mnie i usłyszałam ciężki szum skrzydeł. Otworzyłam oczy i jak przez mgłę wydawało mi się, że widzę Aurica. Jego twarz była zacięta i zła. Jego usta były szczelnie zaciśnięte, a jego zielone oczy błyszczały z wściekłości. Gdyby tak nie bolało uśmiechnęłabym się na fakt, że był taki przystojny. Z jego pleców wyrastały imponujących rozmiarów, ciemne skrzydła. - Auric. – Mruknęłam słabo. – Masz swoje skrzydła z powrotem. I wtedy ból stał się zbyt wielki i straciłam przytomność.

112

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

ROZDZIAŁ 12

Obudziłam się w znajomych ramionach, które tuliły mnie ochraniając. Byłam wdzięczna za tę siłę, bo czułam się taka słabiutka. Jednak wspomnienia zaczęły przedzierać się przez mój umysł. Przypomniałam sobie upadek i jak ktoś mnie złapał. Czy Auric dołączył do mnie w Otchłani? Dołączył do mnie w ostatecznej śmierci? Ale zaraz, zaraz, to nie mogło się stać. Otchłań wypluwała osobę z wyczyszczonym umysłem. A ja nadal wiedziałam, kim byłam – najbardziej niesamowitą księżniczką Piekła. Myśląc nad tym intensywniej przypomniałam sobie niesamowite skrzydła na plecach Aurica. Czy ponownie był aniołem? Chciałam otworzyć oczy i zapytać go o to, ale nagle zdałam sobie sprawę, że nie jesteśmy sami. Poczułam siarkę i usłyszałam jak wokół nas szepta wiele osób. Czy byliśmy więźniami w Hadesie? Czy mistrz nas pokonał i przetrzymuje dla swoich celów? Zadrżałam pod wpływem strachu przed bólem, który był jeszcze świeżym wspomnieniem. Ramiona wokół mnie zacisnęły się nieco bardziej sygnalizując mi bez słów, że jestem teraz bezpieczna. Poczułam kolejną ulgę, gdy usłyszałam nad sobą ryczący głos ojca. - Co masz na myśli mówiąc, że wciąż jest nieprzytomna? Jeśli mój ojciec krzyczał to na przekór wszystkiemu oznaczało to, że byliśmy bezpieczni. Żyłam i byłam ponownie z Auriciem. Ale jak? Klatka piersiowa pod moim policzkiem warknęła. - Mógłbyś przestać się wydzierać? Nic jej nie będzie. Uzdrowiciel powiedział, że większość jej ran jest powierzchowna i popatrz, większość z nich już się uzdrowiła. Mój ojciec zaczął mówić nieco ciszej. - To nie o jej ciało się martwię. Ale o coś, co jest w jej głowie. - Wiem, ale Muriel jest silna. – Ze stanowczością powiedział Auric. – Nigdy nie znałem nikogo odważniejszego i silniejszego. Wszystko będzie w porządku. Musi być. To brzmiało jakby Auric nie tylko chciał przekonać mojego ojca, ale także samego siebie. Wiedziałam, że nadszedł czas, żeby powiedzieć im, że przeżyłam – ledwo. Zmusiłam powieki, by się otworzyły i zaskrzeczałam: - Wody...

113

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Zaciekawione, zielone oczy natychmiast spojrzały na mnie. - Jesteś z nami z powrotem. – Auric pocałował mnie czule w czoło i poczułam się troszkę silniejsza. - Och, moja dziewczynka już nie śpi. Muriel powiedz coś do mnie. – Powiedział mój ojciec. Jego zaniepokojona twarz odepchnęła Aurica na bok, a jego oczy płonęły, kiedy spoglądał na mnie zdenerwowany. - Cześć tato. – Szepnęłam. - Cholerna, głupia dziewucho! Coś ty sobie myślała pakując się w to szambo? Ty i twój chłopak, jesteście dobrze dobraną parą idiotów. Auric podparł mnie i przesunął do pozycji siedzącej, a szklanka z zimną wodą znalazła się w mojej ręce. Łyknęłam ją chętnie, zmywając kurz z Piekła z mojego języka i poczułam się o wiele lepiej po tej czynności. W końcu otrząsnęłam się i rozejrzałam po otoczeniu, uświadomiłam sobie, że jesteśmy w moim barze. Zobaczyłam grono znajomych twarzy, które stały wokół nas. Ich skórę i ubrania pokrywał popiół z Piekła. Co się stało po tym jak zemdlałam? - Um, czy ktoś zechce mi wyjaśnić? – Zapytałam. Spojrzałam na Aurica, jego twarz po raz kolejny pozostawała bez skazy. Nawet z jego nieprawdopodobną zdolnością uzdrawiania się szybciej niż śmiertelnicy, to było niemożliwe, przecież został ciężko ranny. – Auric? - Tak, cóż, po tym, jak głupio wymieniłaś mnie za siebie, skończyłem tutaj w barze. Bambi właśnie wróciła z Piekła i szukała cię, kiedy na mnie wpadła. Bambi podeszła do mnie, jej twarz była pokryta brudem, a jej ubranie było w strzępach. I oczywiście nadal wyglądała bajecznie i zabójczo. Ja prawdopodobnie wyglądałam jak uciekinier z Piekła – hej, przecież właśnie tym byłam. - Jak tylko usłyszałam, co się stało, szybko pobiegłam po Lucyfera. – Powiedziała Bambi dotykając mnie lekko. - Cholernie mnie wkurwili, traktując cię w ten sposób. – Zaczął bluzgać mój ojciec. – Kiedy dotarłem do baru, twój facet błagał tu o pomoc, by mógł wrócić i ocalić cię. Oczywiście wyglądał jak gówno, więc z początku odmówiłem. Auric przewrócił oczami. - Właściwie, to co powiedziałeś, bardziej brzmiało jak: „Chłopcze w tej chwili jesteś tak użyteczny, jak trzeci cycek”.

114

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Zachichotałam. Tak, to brzmiało jak mój ojciec. - W każdym razie twój facet poprosił mnie, żebym mu pomógł cię uratować. Więc go naprawiłem, a nawet dałem mu parę nowiutkich skrzydeł. Następną rzeczą, jaką zobaczyłem, było to, jak ten głupek idzie sam, na własną rękę i nie czekając na nikogo, żeby cię uratować. Moje oczy rozszerzyły się w przerażeniu. Auric zawarł umowę z moim ojcem. Och, nie... - Tatusiu, jak możesz wykorzystywać jego miłość do mnie w taki sposób? Masz oddać mu jego duszę, w tej chwili! – To ja chciałam uratować Aurica od śmierci - nie mogłam pozwolić tacie zniewolić jego duszy za mój ratunek. Mój ojciec zmarszczył brwi na moje słowa. - O czym ty bredzisz? Nie tknąłem twojego chłopaka. Tylko go uzdrowiłem i dałem mu moc pod warunkiem, że zachowa cię przy życiu. Udało mu się, więc jesteśmy kwita. Myślę, że opadła mi szczęka. Nie ma mowy. Mój ojciec stworzył pewnego rodzaju lukę. Musiałam się upewnić, że nie będzie żadnych skutków ubocznych tej umowy. - To prawda. – Powiedział Auric. – Moja dusza jest wciąż dla ciebie, Muriel. I odzyskałem wszystkie moje moce, jakie miałem jako anioł, właściwie myślę, że mam nieco więcej mocy. Nawet mam skrzydła. Wyobraź sobie, że nie są już białe. Moje nowe skrzydła są czarne. Myślę, że nie umrę z tego powodu. To lepsze niż życie bez ciebie. To również to, co pomogło mi cię uratować. - Opowiedz mi wszystko. – Chciałam znać każdy szczegół. Kilka głosów dołączyło do dyskusji. Usłyszałam jak Auric został uzdrowiony, jak otworzył portal do Piekła i poszedł po mnie. Mój bohater. Przybył na czas, by zobaczyć moje ciało, jak stacza się z krawędzi przepaści do Otchłani. Zanurkował w dół i złapał mnie, a potem ochraniał mnie, walcząc moim Piekielnym mieczem, dopóki nie przyjechała kawaleria. - Trzeba było go widzieć, Muriel. – Powiedział mój ojciec będąc pod wrażeniem. – Wymachiwał twoim mieczem, jak stary Viking. Stał na straży twojego ciała i warczał jak wściekły pies na wszystkich. Po waszej bitwie, prawie nie został nikt, z kim można by powalczyć. – Szatan wyglądał na prawie rozczarowanego tym faktem. – Mogliście mi zostawić przynajmniej kilku.

115

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

-Mogłam się domyślić, że zechcesz mieć z kim powalczyć. A co z tymi, co zostali wezwani do Piekła, żeby pomóc w bitwie? – Powiedziałam nadal rozczarowana, że do mnie nikt nie zadzwonił. - Właśnie o to chodzi. – Zaczął narzekać mój ojciec. – Nie było żadnej bitwy. Otrzymaliśmy wiadomość, że nadchodzi zamach, wiec zadzwoniłem do każdego, aby byli w gotowości do walki i czekaliśmy... - Byli tam wszyscy z wyjątkiem mnie. – Mruknęłam. Mój ojciec wyprostował się z oburzeniem. - Ty, moja córko, byłaś pierwsza, do której zadzwoniłem, ale nie odebrałaś telefonu. Moje oburzenie gdzieś umknęło. - Naprawdę chciałeś, żebym tam była? - Cholera, proste, że tak. Jesteś najlepszym pogromcą demonów, jakiego mam. - Och tatusiu. – Powiedziałam rozklejając się całkowicie. Szatan odchrząknął. - Tak, cóż, gdzie to byliśmy... ach tak, byliśmy gotowi skopać tyłki buntownikom gdyby uderzyli. - Kto to był? – Spytałam pochylając się do przodu i czekając niecierpliwie na odpowiedź. – Trans-wymiarowe stworzenia? Duchy z czyśćca? Co was zaatakowało? - Nic. Każdy z nas poczuł się śpiący. Kiedy obudziliśmy się nie było z kim walczyć, postanowiłam odesłać wszystkich do domów. Roześmiałam się. Nic nie mogłam na to poradzić; mój ojciec wyglądał jakby ktoś go zgasił. - Ale jak? Zaklęcie tej wielkości? Wydaje się być niemożliwe? - Ten kto jest przeciwko nam ma dostęp do całkiem silnej starożytnej magii. Będę musiał porozmawiać z moimi uczonymi i magikami, kiedy wrócę z powrotem do Piekła, żeby zrozumieć, co się stało. Może nawet zadzwonię do mojego brata, Boga. To nie wygląda mi na jego sprawkę i jestem całkiem pewny, że on też będzie chciał poznać kilka odpowiedzi. Następnym razem będziemy lepiej przygotowani. Mój umysł przetwarzał to, co powiedział mój ojciec, aż lekko zadrżałam ze strachu. Następnym razem? Nigdy więcej nie miałam zamiaru przechodzić przez agonię,

116

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

jaką mi zgotował. Mój umysł wciąż czuł się chory, a moje ciało nadal było słabe. I Auric? Co jeśli ponownie przyjdą po niego? - Chcesz mi powiedzieć, że Azazel i jego pan nadal są na wolności? Na moje pytanie wszyscy spuścili głowy i spoglądali gdzieś indziej. Nawet mój ojciec odchrząknął i zagapił się na swoje palce. Auric był tym, który mi odpowiedział. - Oni uciekli. Ochraniając ciebie nie mogłem ich ścigać. Uciekli, gdy twój ojciec przybył nam na pomoc. - Więc oni nadal gdzieś tam są? – Spytałam cicho, zaczęłam się trząść ze strachu i poczułam jak ogień wściekłości zaczyna płonąć wewnątrz mnie. Auric skinął głową. - Nie martw się, następnym razem lepiej będę cię chronił. - Ja też. – Dołączył do niego głos mojego ojca. Moje brwi wygięły się w łuki. - Chronić mnie? Bardziej oczekuję od was, że staniecie po mojej stronie w walce, gdy znajdę ich i zabiję za to, co mi zrobili. Ojciec roześmiał się głośno na moje gwałtowne słowa i przez chwilę zastanawiałam się, czy Auric nie wystraszy się mojego pragnienia krwi, ale jego twarz pozostała harda, a kiedy przemówił jego głos był jeszcze bardziej zacięty. - Miałem zamiar bardzo ich skrzywdzić, zanim bym ich zabił. Zapłacą za wszystko, co ci zrobili. Wzdrygnęłam się w jego ramionach na jego słowa. Chciałam poczuć smutek, że moja miłość do niego już zdążyła go zmienić i uczyniła go zimnym draniem, ale prawdę mówiąc zaczęło mnie ekscytować to jego zacięcie do walki. Udałam ziewnięcie. - Muriel musi odpocząć. – Ogłosił autorytarnie Auric. Wstał kołysząc mnie w ramionach. Widziałam jak mój ojciec szepnął coś do ucha Aurica i zmarszczyłam brwi. Nie lubiłam tajemnic. Ale Auric uśmiechnął się do mnie, a ja im przebaczyłam. Hej, przynajmniej mój ojciec rozmawiał z nim, zamiast próbować go zabić. Kiedy Auric ruszył odchodząc od baru, chciałam wydostać się z jego komfortowych ramion, ale mnie nie puścił. - Nie możesz mnie nieść przez całą drogę do domu. – Powiedziałam. - Bądź cicho. Gdybym mógł, nigdy nie wypuściłbym cię z ramion.

117

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

Auric rozprostował swoje nowe, czarne skrzydła. Były takie piękne: ciemne jak węgiel z jedwabistymi piórami. Kiedy zaczął nimi uderzać w powietrze, ogromny zasięg spowodował, że szybko unieśliśmy się w górę, pozostawiając pod nami ziemię i bar. Auric ciął powietrze jak anioł nocy, a ja uśmiechnęłam się do niego. - Jesteś pewien, że mój tata nie chciał, żebyś obiecał mu coś głupiego w zamian za nie? - Nie nazwałbym obietnicą tego, że będę cię chronił i dbał o ciebie. Z resztą i tak planowałem to zrobić. Po prostu dał mi narzędzie, żebym sprawnie mógł tego dokonać. Naprawdę miałem na myśli wszystko, co ci śpiewałem. – Auric znowu nucił cichutko słowa piosenki, którą już mi śpiewał. Słowa naszej piosenki. Kiedy skończył wyśpiewywać serenadę pochyliłam głowę i przycisnęłam do jego klatki piersiowej. - Kocham cię, Auric. - Moja dusza należy do ciebie, Muriel. Nigdy ponownie cię nie zawiodę. - Nigdy nie zawiodłeś. Aż zabolało mnie serce, gdy usłyszałam, co powiedział. Zrobił dla mnie więcej niż ktokolwiek mógłby wymagać. Nigdy nie spodziewałam się znaleźć tak wielkiej miłości, że byłam gotowa dla niej umrzeć, nie mówiąc o tym, że moja miłość była gotowa na to samo. I obiecałam sobie – że zrobię co w mojej mocy, bym była godna miłości Aurica. Lekko pocałowałam jego policzek, nie chcąc rozbudzać w nim emocji, póki nie wylądujemy, ale bardzo potrzebowałam go poczuć. Na szczęście szybko wylądował na schodach przeciwpożarowych, na zewnątrz budynku jego mieszkania. - Nie powinniśmy iść do mnie? – Chodziło mi o demony. Azazel i jego pan nadal byli na wolności, a ja nie chciałam, żeby przeszkodzili w tym, co miałam ochotę zrobić z Auriciem. - Twój tata powiedział mi, że nałożył ochronę na moje mieszkanie. To właśnie szeptał do mnie, zanim odlecieliśmy. Teraz nikt nie będzie mógł się tu dostać, nawet on. Powiedział, że to jest jego prezent dla ciebie za... – W tym miejscu Auric poczerwieniał. – Za utratę dziewictwa… w końcu. Śmiałam się, kiedy Auric otworzył drzwi i weszliśmy w ogromną przestrzeń jego poddasza. Wciąż rechotałam, kiedy położył mnie na gigantycznym łożu. Ale przestałam się śmiać i patrzyłam z zainteresowaniem, kiedy ściągnął swoją koszulę.

118

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Wiem, że prawdopodobnie potrzebujesz prysznica, jesteś głodna i zmęczona, ale muszę cię dotknąć. Muszę poczuć, że wiesz, iż jesteś ze mną bezpieczna. - To dobrze, bo ja czuję się w ten sam sposób. Otworzyłam ramiona, a on spadł całą masą swego ciała na mnie, co powitałam z radością. Jego usta czule pieściły moje, a jego dłonie otulały moją twarz. Zatrzymał się, aby na mnie spojrzeć. Mogłabym przysiąc, że widziałam blask w jego oczach. - Omal nie umarłem widząc jak pogrążasz się w Otchłani. Gdybym cię nie uratował, rzuciłbym się za tobą. - Och Auric. – Pokryłam jego twarz pocałunkami, potwierdzając tym samym, że żyję i że chcę go uspokoić. Z potrzeby opartej na czymś więcej niż pożądanie, rozebrał nas oboje. A kiedy już leżeliśmy skóra przy skórze, wszedł we mnie powoli, a moja płeć była już wilgotna i gotowa na niego. Delikatnie naciskał na mnie, a jego ręce objęły moją twarz i jego oczy zatonęły w moich. Nie chciałam zamykać oczu. Chciałam go widzieć, by przekonać samą siebie, że to nie był sen. Oboje przeżyliśmy. I mogliśmy być razem. Jego tempo wzrosło i wyszłam naprzeciw jego pchnięciom, krew szumiała mi w żyłach, moc zaczynała odbudowywać się wewnątrz mnie, dodając mi energii. Nasze ciała były misternie połączone, płynęliśmy na fali przyjemności wyżej i wyżej. Osiągnęliśmy orgazm w tym samym czasie, ciężko dysząc i mogłabym przysiąc, że poczułam, jak nasze dusze się dotykają. I w tym jednym, wspaniałym monecie, byliśmy jednością. Kiedy wróciliśmy do rzeczywistości, przytuliłam się do niego, czując się o wiele silniejszą niż wcześniej. Auric pocałował mnie miękko. - Kocham cię, Muriel. - Ja też cię kocham, ale jeśli kiedykolwiek znowu zrobisz coś głupiego i niebezpiecznego, własnoręcznie cię uduszę. – Powiedziałam pochylając się i marszcząc na niego brwi. - Nie pozwolę ci umrzeć. – Powiedział z uporem. - Nie mówiłam tylko o tym. Mówiłam o zawieraniu umów z moim ojcem. Zawarłeś pakt z Diabłem. Auric oparł się na łokciu i jego wzrok wbił się w mój. - Zrobię wszystko, by cię chronić. Więc pogódź się z tym.

119

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Pogódź się z tym? – Prawie krzyknęłam. – Ze względu na tę umowę nigdy już nie wrócisz do Nieba. Jesteś teraz potępiony, Auric. Auric położył się na łóżku z szerokim uśmiechem na twarzy i zaplótł ręce za głową. - Tak, tak, jestem. Wiec przestań marudzić i wracaj do grzeszenia ze mną albo... – Powiedział z blaskiem obietnicy w oczach. – Albo będę musiał kazać ci paść na kolana i ukarać za narażanie się na niebezpieczeństwo i nieposłuszeństwo wobec mnie. Och, naprawdę miałam na niego zły wpływ. Był piękny, gdy był złośliwy. Nie pozwoliłam, by dał mi klapsa – tej nocy – chociaż ja torturowałam go trochę swoim językiem, póki nie zaczął błagać o litość. Przecież nikt mi nie powiedział, co mogłam zrobić, a czego nie powinnam. Potem on torturował mnie w ten sam, przepyszny sposób aż obiecałam być mu posłuszna. Oczywiście skłamałam – miałam reputację do podtrzymania. Kiedy już wszystko zostało powiedziane i zrobione, nasza wzajemna kara trwała całe, wspaniałe dwa dni. Lekcja, jakiej się nauczyłam? Potrzebowałam częściej bywać zła.

120

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

EPILOG

Tydzień później.

- Nie rozumiem, dlaczego mamy to zrobić. – Mruknął Auric nakrywając do stołu. - On jest moim ojcem. Jeśli mamy zamiar być razem, będziesz musiał przyzwyczaić się do niego. – Powiedziałam wyciągając z pudełek chińskie żarcie, które zamówiłam. - Zgadzam się z aniołem. – Powiedział głos mojego ojca, kiedy nagle Szatan pojawił się za nami. - Tatusiu. – Podbiegłam do niego, żeby go uścisnąć. - Myślałem, że powiedziałeś mi, że to miejsce teraz będzie demonoodporne. – Mruknął Auric marszcząc brwi i patrząc na mojego tatę. - Kłamałem. – Uśmiechnął się mój ojciec. Ukryłam uśmieszek za dłonią. Miło było wiedzieć, że pewne rzeczy były niezmienne. - O co w tym wszystkim chodzi, Muriel? – Zapytał Szatan celowo siadając u szczytu stołu. - A co, dziewczyna nie może zjeść kolacji ze swoimi ulubionymi facetami? – Popatrzyłam na nich kwaśno i westchnęłam. – Słuchajcie, kocham was obu i nie mogę się z tym pogodzić, że wy dwaj nawet nie umiecie znieść się nawzajem. - On jest Diabłem. – Wymamrotał Auric. - A on sypia z moją córką. – Odgryzł się mój ojciec. - Dosyć. – Krzyknęłam. Szatan i mój anioł spojrzeli na mnie jakbym skrzywdziła ich ego. – Naprawdę nie obchodzi mnie to, że się nawzajem nie znosicie. Musicie się pogodzić albo przejdę do działania. Auric skrzywił się i zbolałym głosem zaczął mówić. - Wysilę się, jeśli on też to zrobi. - Dlaczego zawsze wszyscy winią mnie? – Uniósł się mój tata. - Bo jesteś Szatanem. – Parsknął Auric. Mój ojciec roześmiał się.

121

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

- Jejku, tak łatwo jest naigrywać się z ciebie, chłopcze. Auric otworzył usta po czym je zamknął. Następnie otworzył je ponownie. - To znaczy, że robisz to celowo, żeby mnie irytować? - Oczywiście, że tak. – Uśmiechnął się mój ojciec diabelsko – to wyrażenie było aż nazbyt trafne. - Gdy powiedziałeś mi, że rozciągniesz moje jelita nad Otchłanią, podczas gdy kruki będę mi wydziobywać oczy, za dotknięcie twojej córki, to też był żart? Mój ojciec uderzył się ręką w kolano i parsknął śmiechem. Ugryzłam się w wargę, ale i tak mój chichot dało się usłyszeć. - Tato, nie powiedziałeś tego. - Powiedziałem to, ale wcale nie miałem zamiaru tego zrobić. Boli mnie to, ale widzę, że Muri cię kocha, a ty ją. Dlaczego myślisz, że miałbym zabronić tobie z nią być? - Co? – Zdziwiłam się. - Och, proszę. – Powiedział mój ojciec. – Jesteś moją córką, Muriel. Jeśli nie wierzyłbym w to, że Auric może cię chronić tak samo skutecznie jak ja, zabiłbym go zaraz po waszym pierwszy spotkaniu. - Och tatusiu… - Wstałam i rzuciłam mu się na szyję. – To jest najpiękniejsza rzecz jaką mi kiedykolwiek powiedziałeś. Ja też cię kocham. Kiedy usiadłam z powrotem nadal miałam łzy w oczach, widziałam jednak jak Auric patrzy to na mnie, to na mojego ojca potrząsając głową, ale cień uśmiechu zagościł na jego ustach. Szatan też uśmiechnął się do niego. - Witamy w rodzinie, synu. Auric zbladł na chwilę, ale zaraz odzyskał pewność siebie i odpowiedział z uśmiechem. - Cieszę się, że czuje się pan tak pewnie, bo postanowiliśmy zamieszkać razem. Mój ojciec nagle poczerwieniał, gdy to usłyszał, ale mogłam przysiąc, że zrobił to z przyzwyczajenia. Zaakceptował Aurica jako mojego chłopaka, a kiedy dużo później wychodził objął mnie, przytulił i szepnął do ucha. - Jestem z ciebie dumny Muri, będziesz żyła w grzechu. Myślę, że mógłby się przynajmniej odrobinę przy tym zakrztusić. Z drugiej jednak strony byłam zadowolona, że w końcu będę robić coś, co mój tata będzie pochwalał.

122

EVE LANGLAIS - LUCIFER’S DAUGHTER tłumaczenie: agnes_ka1

***

W innym wymiarze, ukrytym przed Niebem i Piekłem, ktoś patrzył przez wszystkowidzące lustro na postacie jedzące kolację. Mocno zamaskowana postać znajdowała się w jaskini, którą nazywała domem i rozmyślała nad tym, czego się nauczyła. Plan, żeby schwytać Satanę i obnażyć tajemnice skrywane w jej umyśle nie powiódł się, choć udało się ją osuszyć z jej mocy… mmm, która była przepyszna. Wmieszanie w to wszystko anioła było nieoczekiwanym potknięciem. Ale może to podziała na korzyść postaci w kapturze. Moc Muriel ciągle rosła. Ona stanowiła potężną broń w odpowiednich rękach. Zwłaszcza w jego rękach świetnie by się sprawdziła… Być może nadszedł czas, aby odejść od pierwotnego planu? Może nadszedł czas, aby wprowadzić śmiałe posunięcie? Coś, co zwróciłoby uwagę zarówno Nieba jak i Piekła? A nawet jeśli to zawiedzie, zawsze pozostanie spróbować ponownie.

KONIEC

123