OKelly Scarlett - Sekretna profesja (+18)

Spis treści

O faktach i fikcji

Prolog Zanim zostałam prostytutką Nie do niewyobrażenia

Pierwszy telefon

Inicjacja Stosunki międzyludzkie Nauka sugestywnej mowy… Pełna gama usług Konieczne umiejętności

Superseks z emerytem

Konfrontacja Małżeństwo, dzieci i cała reszta

Jurny byczek Uciążliwy typ

Raz lepiej, raz gorzej Trzy najważniejsze rzeczy

Kumpel z Czech Zła passa Udany dzień Seksgadżety Obca wśród swoich Przyjaciółki, plotki i poczucie winy Gwiazdy porno i stanie na głowie Facet do rozmów i spacerów Troje w jednym łóżku

Kuracja seksualna

Nieprzyjemne spotkanie Mężczyźni płacący za seks Czego pragną faceci

Chłopak

Przesycony rynek

Przyzwoita propozycja

Koniec roku Epilog: Życie po pracy w seksbiznesie

O faktach i fikcji Jak się zapewne domyślacie, naprawdę nie nazywam się Scarlett O’Kelly – to jedynie pseudonim przyjęty na potrzeby książki. Zanim zaczniecie czytać opowieść o roku życia spędzonym na uprawianiu seksu za pieniądze z nieznajomymi, musicie też wiedzieć, że wszystko, co napisałam, jest prawdziwe, ale szczegóły zostały zmienione, aby nikt nie odkrył mojej tożsamości, ani nie dowiedział się, kim są moje dzieci, dalsza rodzina i klienci. Element beletryzacji jest nieodzowny, ponieważ jeśli ktoś kiedykolwiek poznałby moją tajemnicę, byłoby to dla mnie i dla mojej rodziny tragiczne w skutkach. Dlatego też, aby pozostać w ukryciu, zmieniłam szczegóły dotyczące pochodzenia i sytuacji rodzinnej. Dołożyłam wszelkich starań, aby nie ujawnić jakichkolwiek informacji, które umożliwiłyby zidentyfikowanie moich klientów. Nadałam im również fałszywe imiona. Jeśli będziecie czytać uważnie, zobaczycie, że występują one w porządku alfabetycznym – Aidan, następnie Brian, Colin, Derek i tak dalej. Jeśli więc podczas lektury uznacie, że kogoś rozpoznajecie, to grubo się mylicie. Żaden facet, o którym mowa w tej książce – czy to klient, czy kochanek – nie odpowiada naprawdę istniejącemu człowiekowi. Kluczem do mojego sukcesu jest dyskrecja: klienci jej oczekują, ja jej wymagam, a całe moje życie zależy od tego cienkiego woalu, który oddziela prostytutkę od prawdziwej mnie. Jeśli zostałby on rozdarty, musiałabym razem z dziećmi wyprowadzić się z kraju. Mieszkam w małomiasteczkowej Irlandii, jestem poważaną kobietą i matką wywodzącą się z klasy średniej, zatem powinnam trzymać swoje „normalne” życie intymne za drzwiami sypialni. Gdyby kiedyś się wydało, że byłam prostytutką i spałam z ponad stoma mężczyznami, byłabym tutaj zupełnie skompromitowana. Właśnie dlatego opis mojego potajemnego życia został ostrożnie skonstruowany – tak, aby ukazać prawdę, ale w zamaskowanej formie. Prawdziwe w książce są: moja historia, historie mężczyzn i seks. To wszystko faktycznie się wydarzyło.

Prolog Otwieram oczy i spoglądam w górę. Gałęzie nad moją głową pokryte są miękkim, świeżym śniegiem. Drobne płatki opadają mi na twarz. Otwieram usta i łapię jeden z nich na język. Wszystko dookoła jest białe, czyste i piękne. Nie odczuwam już zimna, jedynie otaczający mnie spokój, ciszę oraz głębokie, nabierające coraz większego tempa, rytmiczne pchnięcia. Odpływam na chwilę, ogarnięta rozkoszą. On wkłada rękę pod moją kurtkę i wsuwa ją dalej, pod czerwony, koronkowy biustonosz – zimno jego placów kontrastuje z ciepłem mojej skóry. Głaszcze moją pierś, kciukiem pocierając sutek, dopóki nie staje się twardy i wrażliwy. Drugą rękę wciska między moje nogi i zaczyna masować łechtaczkę, dopasowując rytm do coraz szybszych i głębszych posunięć. Oboje jęczymy, podczas gdy doznania się potęgują. Oddaję się wyśmienitemu, powolnemu orgazmowi. Mój klient, czując ucisk wewnątrz mnie, również zaczyna szczytować. Leżymy tak przez jakiś czas, aż nasze oddechy wrócą do normy, po czym on nachyla się nade mną i szepcze do ucha, żebyśmy wracali do samochodu, zanim ktoś nas zauważy. Najchętniej bym się stamtąd nie ruszała, ale chwyta mnie za rękę i pociąga w górę. Po powrocie do samochodu siedzimy chwilę w ciszy, dochodząc do siebie. – Wiesz – uśmiecham się do niego – muszę przyznać, że każdy dzień w tej pracy uczy mnie czegoś nowego. – Co masz na myśli? – pyta zaciekawiony. – Nigdy nie przeszło mi przez myśl, że seks na dworze, a tym bardziej na śniegu, może być tak przyjemny. Spogląda na mnie z szerokim uśmiechem. – Nie robiłem tego od lat. Takie igraszki są znacznie bardziej podniecające. Wielkie dzięki! Niestety miało to być nasze ostatnie spotkanie. Po rocznej działalności w branży erotycznej ten mężczyzna stał się moim regularnym klientem i dobrze się poznaliśmy. Teraz jego żona straciła pracę, więc musieli wyżyć z jednej pensji. Ponieważ był to nasz pożegnalny numerek, dałam mu zniżkę.

***

Powyższy fragment przedstawia w skrócie treść książki: jest w niej dużo seksu, ale jest to również opowieść o pieniądzach. Istnieje wiele świetnych książek, napisanych przez dziennikarzy gospodarczych, ekonomistów oraz różnego rodzaju specjalistów, traktujących o światowym kryzysie finansowym i o tym, jak irlandzka gospodarka niemal z dnia na dzień legła w gruzach. Nie czytałam ich. Byłam zbyt spłukana, aby je kupować i zbyt zajęta próbami związania końca z końcem. Lubię myśleć, że moja książka w jakiś sposób stanowi dopełnienie tych wcześniejszych, gdyż dobrze ukazuje, co się dzieje, kiedy stajesz się częścią statystyk – bezrobotną, beznadziejną, tonącą w długach cyfrą. Zgoda, sposób, w jaki postanowiłam uporać się ze swoimi problemami, był dość kontrowersyjny. Gdyby dwanaście miesięcy wcześniej ktoś powiedział mi, że podczas najmroźniejszego od wielu lat grudnia, będę zarabiała na życie, uprawiając seks na śniegu pod drzewem, byłabym przerażona i nie mogłabym w to uwierzyć. To dziwnie, jak bardzo zmienia się postrzeganie własnych ograniczeń, kiedy spędziło się niemal rok na płatnym seksie z nieznajomymi. Jestem dziwką, prostytutką, kurtyzaną lub panią do towarzystwa – nazywajcie mnie, jak wam się podoba. Ale poza tym jestem też zwykłą mamą z codziennymi obowiązkami. Być może minęliśmy się w supermarkecie, kiedy robiłam z dziećmi cotygodniowe zakupy, lub w aptece, gdy kupowałam syrop na kaszel dla dzieci, a może widzieliśmy się na niedzielnej mszy w moim miasteczku. Podejrzewam, że przyjemnie rozmawiałoby się wam ze mną koło szkoły – może nawet to robicie – albo w przychodni lekarskiej, czy też w kolejce na poczcie. Pewnie uważalibyście mnie za uroczą. Na dobrą sprawę mogę być każdą osobą, która wygląda jak zadbana, atrakcyjna, wykształcona kobieta przed czterdziestką. Sposób, w jaki spłacam hipotekę, funduję dzieciom zajęcia oraz przyjemności i zarabiam na chleb, może być trochę niecodzienny, ale mam nadzieję, że nie zmienia to tego, kim jestem. Moja przeszłość nie jest w żaden sposób wyjątkowa. Jestem „szanowaną” matką trojga dzieci, będącą w separacji, i ocalałą z irlandzkiej klasy średniej. Pochodzę z dobrze sytuowanej, rolniczej rodziny, moje siostry i bracia odnieśli sukces w swoich zawodach. Naszych rodziców uznano by – całkiem słusznie – za poczciwych, gorliwych katolików i filary społeczności. Uczęszczałam do konwiktu, a później na uniwersytet. Miałam udaną karierę zawodową, podczas której nabyłam wiele dodatkowych kwalifikacji. Podobnie jak inne Irlandki, które ukończyły studia w latach dziewięćdziesiątych, miałam motywację, zacięcie i ambicję, aby wierzyć, że

mogę i muszę odnieść sukces, i że nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych. Gdy pracowałam w zawodzie, dużo podróżowałam, pełniłam odpowiedzialne funkcje w przedsiębiorczym środowisku i bez problemu radziłam sobie na najwyższych kierowniczych stanowiskach dużych firm oraz organizacji rządowych. Wzięłam ślub i przez lata wiedliśmy z mężem typowe życie przeciętnych przedstawicieli klasy średniej. Dużo pracowaliśmy, ale cieszyliśmy się owocami naszego wysiłku – dość częstymi wyjściami, dwoma urlopami w ciągu roku, markowymi ubraniami, dobrym jedzeniem oraz przestronnym domem. Przy naszych wspólnych zarobkach mogliśmy sobie na to spokojnie pozwolić i nie było mowy o dziwnych wybrykach – żadnych narkotyków (porządni ludzie z odrobiną zdrowego rozsądku, ceniący swoje życie nie zawracają sobie tym głowy), libacji (odpowiedzialni rodzice wiedzą, że kac i dzieci pasują do siebie jak pięść do nosa), ani życia na kredyt (moi rodzice często wspominali o recesji w latach osiemdziesiątych i uświadamiali nam, że obracanie gotówką to najlepszy sposób, aby pozostać wypłacalnym i nie zwariować). Trudy codziennego życia dały jednak o sobie znać, nasze małżeństwo straciło urok i rozstaliśmy się prawie dziesięć lat temu. Nasze stosunki pozostały w miarę przyjacielskie. Nigdy wcześniej nie przeszło nam przez myśl, że fundament, na którym zbudowaliśmy życie, może runąć, a nagła zmiana sytuacji materialnej przynieść ze sobą drastyczne konsekwencje. Zapewne nie byliśmy osamotnieni. Teraz mieszkam w jednym z miejsc, o jakich czasem czyta się w artykułach o „osiedlach-widmach”, gdzie przedsiębiorstwa upadają każdego dnia, a ludzie tacy jak my – przyzwyczajeni do dostatniego życia – kończą zdani na łaskę Stowarzyszenia Miłosierdzia. Kilka lat temu okoliczne osiedla reklamowano jako „rosnące w siłę”: obecnie wzrasta na nich tylko… strach. Zdaję sobie sprawę z tego, że zaczęłam z nim walczyć w dość niecodzienny sposób. Wydaje mi się, że jestem też wyjątkowa pod innym względem: mimo że do pracy w branży erotycznej zmusiła mnie trudna sytuacja ekonomiczna, a podwójne życie, które wiodę, jest czasami skrajnie stresujące, przyznaję, że moje zajęcie często sprawia mi przyjemność. Czasami ma ono wręcz terapeutyczne działanie. Uważam, że większość ludzi chce od czasu do czasu uciec od rzeczywistości. Udane kontakty seksualne są właśnie moim sposobem na oczyszczenie umysłu. Seks z nieznajomymi może być niezwykle ekscytujący: zawsze jest nieprzewidywalny i pozwala mi wyłączyć się na jakiś czas – podobnie jak joga czy medytacja. Kiedy daję się po prostu ponieść chwili, staję się bardzo podniecona. Seks to tylko chwila, a rzeczywistość nigdzie

się nie wybiera. Dlaczego więc nie cieszyć się, póki jest ku temu czas i okazja? Może zabrzmi to dziwnie, ale niektóre spotkania z klientami okazały się jednymi z najszczerszych, najintymniejszych doświadczeń erotycznych w moim życiu. Nie ma tu żadnych oczekiwań, wyczekiwania na telefon, zastanawiania się, czy zechce, czy nie zechce, komentowania mojego łóżkowego doświadczenia, osobowości, wyglądu, figury, stylu ubierania czy intelektu. Liczy się tylko chwila – chwila, w której dwoje dorosłych ludzi może zapomnieć o całym świecie i cieszyć się sobą nawzajem. W gruncie rzeczy, to przecież jest tylko seks!

Zanim zostałam prostytutką Pieniądze. Tym jednym słowem mogłabym rozpocząć i zakończyć tę książkę. Pieniądze rządziły moim życiem na wiele sposobów – płaciły za przyjemności i kierowały decyzjami, które podejmowałam. Jeśli jesteś przedstawicielem klasy średniej, nigdy nie myślisz o tym, że pewnego dnia możesz pozostać bez grosza. Nawet jeśli jesteś w stanie wyobrazić sobie trudną sytuację finansową, i tak nie dociera do ciebie, że kiedyś możesz nie mieć nic oprócz dwudziestu euro w portfelu – żadnych funduszy na koncie bankowym, żadnych odłożonych oszczędności. Gdy wzięłam ślub, radziliśmy sobie z mężem całkiem nieźle i korzystaliśmy z życia, ile się dało. Przyjście na świat dziecka w niczym nam nie przeszkodziło – wciąż wyjeżdżaliśmy na wakacje, każde z nas jeździło swoim samochodem. Życie było piękne. Bardzo ucieszyliśmy się, gdy drugi raz zaszłam w ciążę i od razu zdecydowaliśmy, że potrzebny nam jest większy dom. Podobnie jak wszyscy, wzięliśmy ogromny kredyt hipoteczny na zakup naszego rodzinnego „gniazdka po wsze czasy” – dużego, przestronnego, widnego domu na skraju miasta. Cenię wiejskie życie i nie chciałam osiedlać się w zatłoczonej okolicy, dlatego mieszkanie w domu jednorodzinnym na małym osiedlu wydawało się najlepszym rozwiązaniem. Jako promieniejąca młoda mama myślałam o zrezygnowaniu z pracy i przebywaniu w domu z dziećmi, ale do spłaty naszego pięknego, nowego domu konieczne były obie pensje i musiałam porzucić mój sen na jawie. Na szczęście miałam kwalifikacje oraz doświadczenie, więc znalezienie dobrej pracy nie stanowiło problemu. Tak beztroskie życie wiedliśmy przez pewien czas. Chociaż byliśmy zajęci, wszystko mieliśmy dobrze zorganizowane. Najpierw pracowałam w firmie, później postanowiłam zostać wolnym strzelcem, aby układać grafik według własnego uznania. Dzięki temu, gdy któreś z dzieci chorowało – nie musiałam pracować, a jeśli potrzebowałam więcej pieniędzy na wakacje lub święta – pracowałam trochę dłużej. Niedaleko domu mieścił się rewelacyjny żłobek, w którym bez uprzedzenia mogłam zostawiać dzieciaki, gdy niespodziewanie trafiała mi się jakaś praca. W dodatku płaciłam tylko za czas, który brzdące tam spędzały, a nie, jak w przypadku innych placówek – niezależnie od tego, czy dziecko uczęszcza regularnie, czy nie. Wtedy zaszłam w trzecią ciążę. Przez cały czas jej trwania czułam się okropnie i mało pracowałam. Z dwojgiem małych dzieci na głowie było mi trudno i miałam problem z utrzymaniem wszystkiego w ryzach, łącznie z naszym związkiem. W trakcie ośmiu miesięcy

ciąży kredyt za dom stał się dla nas kamieniem u szyi i byliśmy o włos od utonięcia. Do momentu porodu byłam bardzo zestresowana, co kompletnie mnie wykańczało, a mąż, pomimo fizycznej obecności, zupełnie nie angażował się emocjonalnie. Wtedy jeszcze tego nie wiedziałam, ale to właśnie był początek kryzysu w naszym małżeństwie. Gdy poczułam, że nie potrafię dłużej dzielić życia z mężczyzną, który ciągle daje jasno do zrozumienia, że woli być gdzie indziej, poprosiłam go, aby odszedł. Po prostu ktoś musiał powiedzieć: koniec. Dwa lata później moje życie wcale nie wyglądało lepiej. Gówniana separacja, troje dzieci poniżej ósmego roku życia i finansowe zobowiązania, które mnie przerastały. Po separacji zatrzymałam dom, ale zaczął mnie on przepełniać odrazą. Musiałam wrócić do pracy na cały etat, aby związać koniec z końcem, godząc wymagające sprawy zawodowe z godzinami otwarcia żłobka, bieganiem do szkoły, praniem, gotowaniem, samotnym wychowywaniem oraz niekończącymi się szkolnymi przerwami i wakacjami. Byłam wrakiem dawnej siebie, na autopilocie z dnia na dzień, z miesiąca na miesiąc… Oczywiście za priorytet przyjęłam dbanie o dzieci i zapewnienie im życia na odpowiednim poziomie. Praca była bardzo stresująca, ale zarobki i dodatkowe świadczenia miałam świetne, więc stwierdziłam, że jeśli przez kilka najbliższych lat skoncentruję się wyłącznie na pracy oraz trosce o moje pociechy, w końcu wszystko się ułoży. Nie myślałam zbytnio, jak to się stanie – sądziłam, że wszystko jakoś się wyjaśni. W swojej naiwności ufałam, że dopóki zarabiam pieniądze, a dzieci są zdrowe i wesołe, dopóty jakoś to będzie przez kolejne dwa lata. Do tego czasu każde z moich maluchów poszłoby do szkoły, dzięki czemu naprawdę uciążliwe wychowywanie miałoby się ku końcowi. Obiecałam sobie, że wtedy zwróciłabym więcej uwagi na własne potrzeby i odrobinę odżyła. Fantazjowałam o życiu towarzyskim rodem z Seksu w wielkim mieście, które bym prowadziła. Zastanawiałam się, na jakie zajęcia wieczorowe się zapiszę. Wyobrażałam sobie, że w niektóre weekendy po prostu bym odpoczywała i czytała książki. Obmyślałam wspaniałe randki, na które bym się umawiała, oraz jak wyglądałby mój rycerz, który któregoś dnia przybyłby mi na ratunek, i czy miałabym z nim dzieci… Jednak to były tylko fantazje: w życiu, tu i teraz, postanowiłam wszystkie osobiste zachcianki usunąć w cień, by móc w pełni skupić się na pracy oraz wychowywaniu maluchów. Nie było innej opcji. Tylko tyle mogłam zrobić, aby dać sobie ze wszystkim radę. Ten styl życia przez pewien czas zdawał egzamin, ale po około dziesięciu miesiącach pracowania po osiemnaście godzin dziennie, utknęłam między karierą zawodową a pracami

domowymi, przez co czułam się bardzo przemęczona. Początkowy entuzjazm dla mojego nowego życia jako kobiety do wzięcia słabł i coraz trudniej było mi przetrwać do końca tygodnia. Fantazje o przyszłości przestały mnie krzepić. Byłam znudzona, drażliwa i zupełnie wykończona. Wyglądałam mizernie. Moja skóra była ziemista i krostowata – po raz pierwszy odkąd przestałam być nastolatką. W dodatku zaczęłam tyć. Nie miałam czasu, żeby myśleć o racjonalnym odżywianiu. Wracając z pracy, zatrzymywałam się na stacji benzynowej, i aby nie usnąć za kierownicą, kupowałam czekoladowe napoje lub takie, które zawierały dużo cukru. Przed położeniem się do łóżka modliłam się, aby dzieci przespały spokojnie całą noc, i żebym mogła odpocząć dłużej niż standardowe trzy albo cztery godziny. Wyobrażałam sobie, że rano obudzę się wypoczęta i że z werwą wyjdę z domu. Tak się jednak nigdy nie działo. Zmęczenie nie przechodziło, więc postanowiłam się przebadać. Lekarka wysłuchała, jak wygląda moje codzienne życie, zadała kilka typowych pytań i ostatecznie zdiagnozowała depresję. Przepisała leki i stwierdziła, że muszę zwolnić tempo życia. Poza tym poprosiła mnie, żebym regularnie przychodziła na kontrolę. Byłam przerażona. Depresja? W jaki sposób – ja, silna i kompetentna osoba – mogę mieć taką chorobę? Czułam wstyd i zażenowanie. Miałam wrażenie, że „depresja” jest synonimem słabości, nieudolności i bezbronności. Czułam również, jakbym sama się o to prosiła, i że mówiąc mężowi, aby odszedł, wprawiłam w ruch postawione pionowo kostki domina, które wywróciły mój wolny czas, dochody, poczucie własnej wartości, a teraz najwyraźniej również moje zdrowie psychiczne. Czy była to moja wina? Jak mogłam być na tyle naiwna, żeby tego nie przewidzieć, myśląc, że pracowanie za dwoje nie odbije się na moim zdrowiu? Po wstrząsie, jaki przeżyłam w związku z diagnozą, starałam się oczyścić umysł przez robienie list i bycie świetnie zorganizowaną, za jaką zawsze dumnie się uważałam. Rozplanowałam inaczej opiekę nad dziećmi, aby mieć godzinę na spacer, odpoczynek czy nawet sporadyczną drzemkę. Porozumiałam się również z mężem w sprawie odwiedzin, gdyż pragnęłam czasami mieć wolny weekend bądź jakiś dzień w tygodniu. W pracy załatwiłam zmianę umowy na niepełny etat. Dokładnie przyjrzałam się domowemu budżetowi i wprowadziłam w nim zmiany, zmniejszając wydatki tak, aby szły w parze z niższymi zarobkami. „Nic dramatycznego, po prostu trochę więcej uwagi i wybiórczości” tłumaczyłam sobie. Do listy priorytetów dodałam własne zdrowie – rozumiałam, że muszę być w dobrej formie, jeśli chcę się opiekować dziećmi. Parę miesięcy później wszystko układało się znakomicie: czułam się lepiej, dzieciaki były

szczęśliwe i w gruncie rzeczy podobało nam się wolniejsze, mniej nerwowe tempo życia. Ale wtedy nastąpiła recesja. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw, zupełnie jak większość zwykłych ludzi wiodących normalne życie. Nawet jeśli słuchałabym z uwagą ekonomistów, którzy mówili, że przyjdzie płacz i zgrzytanie zębów, nie umiałabym pojąć, jak destrukcyjne okażą się tego konsekwencje. W ciągu zaledwie kilku miesięcy w mojej branży nie było już żadnych miejsc pracy, a umowy o niepełny etat nie były przedłużane. Moje kwalifikacje i duże doświadczenie nie miały znaczenia. Straciłam pracę, co było paraliżującym ciosem, zarówno ze względów osobistych, jak i finansowych. Gwoździem do trumny stało się obcięcie godzin pracy mojemu mężowi – jego finanse legły w gruzach i przestał płacić alimenty… Nie miałam innego wyjścia – po raz pierwszy w życiu musiałam ubiegać się o zasiłek socjalny. Kiedy dowiedziałam się, ile pieniędzy dostanę tygodniowo, wróciłam do domu i zaczęłam płakać. Kwota, jaką mi zaproponowano, była o wiele za niska – zasiłek nie starczyłby nawet na miesięczną spłatę hipoteki. Mimo że zacisnęłam pasa, jak tylko mogłam, rachunki ciągle się piętrzyły. Tylko ci, którzy byli w podobnej sytuacji wiedzą, jak przerażające jest siedzenie po nocach z kalkulatorem i rachunkami w rękach, gdy się przeczuwa, co nastąpi we wcale nie tak odległej przyszłości. Jeśli robi się to jako samotny rodzic, jest o wiele gorzej, ponieważ nie ma się nikogo, kto podtrzymałby cię na duchu i powiedział, że wszystko będzie dobrze. Jesteś tylko ty, rachunki, bezlitosna odpowiedzialność oraz przygnębiające uczucie, że zawodzisz dzieci. Przez całe życie do wszystkiego się dokładałam i nie znosiłam, gdy nie mogłam sama pokryć swoich wydatków. W tamtym czasie musiałam również odmawiać dzieciom, bez względu na to, jak rozsądna lub skromna była ich prośba. Niezwykle trudno było przywyknąć do standardów życia, które im oferowałam – tak dalekich od tego, co sobie wyobrażałam, wychodząc za mąż. Potrzebowałam gotówki… Natychmiast. Głowiłam się, jak mogę zarobić parę euro. „W jaki sposób radzą sobie inni?” myślałam gorączkowo. Niestety nie miałam żadnych wartościowych przedmiotów, złota do sprzedania, żadnych antyków czy obrazów. Nie miałam inwestycji, ryzykownych bądź nie, które chociaż trochę poprawiłyby sytuację, ani akcji do spieniężenia. Moje oszczędności już od dawna nie istniały. Stałam się po prostu kolejnym bezrobotnym człowiekiem pozbawionym funduszy – takich ludzi były zapewne całe zastępy. Ale co mogłam zrobić – usiąść i płakać, narzekając na los? Stracić dom? Patrzeć, jakie żałosne życie wiodą moje dzieci? Nie ma mowy! Każdy może przecież wdepnąć w jedno gówno albo w trzy

naraz…, ale musi zaciekle walczyć i robić, co tylko można, żeby przetrwać. Takie było przynajmniej moje podejście.

Nie do niewyobrażenia Mogłoby się wydawać, że przez depresję i kłopoty finansowe nie w głowie będą mi amory, jednak po pewnym czasie samotność naprawdę zaczęła mi doskwierać. Zastanawiałam się, czy nie byłoby chociaż trochę łatwiej, gdybym miała kogoś, z kim mogłabym się rozerwać lub porozmawiać. Nawet jeśli ten mężczyzna nie byłby w stanie wspomóc mnie finansowo, zawsze mógłby mnie rozweselać i sprawiać, że czułabym się atrakcyjna czy mniej samotna. Egzystowanie z dnia na dzień tak mnie pochłonęło, że przypadkowe natknięcie się na „Pana Właściwego” graniczyło z cudem. Postanowiłam więc trochę się wysilić, aby wypełnić pustkę w moim życiu. Założyłam profil na popularnym portalu randkowym, ale po krótkim czasie musiałam przyjąć do wiadomości, że nic to nie dało. Mówiąc „nic”, mam na myśli bardzo mały odzew, poza tym mężczyźni, z którymi się umówiłam, pozostawiali wiele do życzenia. Dużo czasu spędziłam na upewnianiu się, że mój profil jest wystarczająco szczegółowy. Załączyłam też aktualne zdjęcie. Pragnęłam poznać miłego dżentelmena, z którym mogłabym zjeść kolację i w miły sposób spędzić wieczór. Kogoś, z kim mogłabym się zaprzyjaźnić, a nawet stworzyć związek, który chociaż na chwilę odwróciłby moją uwagę od rzeczywistości. Tacy mężczyźni jednak pozostawali nieuchwytni – przynajmniej na tym portalu, z którego korzystałam. Byłam na kilkunastu randkach, jednak wszystkie okazały się jednorazowymi spotkaniami. Raczej nie jestem wybredna, ale tamci faceci tak bezczelnie szukali szybkiego numerku, że zaczęło mnie to denerwować i mocno zniechęcać. „Czy na portalu naprawdę nie ma mężczyzn, którzy chcieliby trochę porozmawiać i poflirtować?” pytałam samą siebie. Pomysły niektórych z nich były powalające. Raz umówiłam się na kawę z gościem, który był na tyle bezczelny, że już zawczasu zarezerwował pokój w hotelu, najwyraźniej interpretując „kawę” jako „rżnięcie”. Byli też tacy – i zdarzyło się to wielokrotnie – którzy ściskali moją dłoń na powitanie, mówili, że jest brzydka pogoda, a następnie pytali o moje preferencje seksualne! Nawet nie starali się udawać, że są zainteresowani mną jako osobą. Ich arogancja i tupet sprawiały, że byłam wobec nich oziębła i o pójściu do łóżka nie było mowy – nawet jeśli byli przystojni. Pewnego dnia dostałam po raz kolejny masę wiadomości od ewidentnych poszukiwaczy seksu. Byłam znudzona i trochę tym wszystkim przybita. Pamiętam, że właśnie wtedy usłyszałam dzwonek do drzwi – okazało się, że dobra koleżanka wpadła na herbatę i po odrobinę

pocieszenia. Jej mąż został zwolniony z pracy i jechałyśmy teraz na tym samym wózku – oszczędzałyśmy jak szalone, na czym tylko można było, ale i tak ciągle miałyśmy za mało pieniędzy. Usiadłyśmy przy kawie i rozmawiałyśmy o trapiących nas problemach. Później zastanawiałyśmy się, jakby tu zarobić, aż w końcu zaczęłyśmy się śmiać z ogromu frustrującej beznadziejności. – Znalazłam się w takiej sytuacji – rzekła moja znajoma, kręcąc głową – w której oddałabym się za pieniądze. Kasa to kasa! – Jasne, ja też! – śmiałam się. – Ale kto, do cholery, zapłaciłby niemal czterdziestoletnim babom za seks? Wyłyśmy ze śmiechu i wyobrażałyśmy sobie, jak kręcimy tyłkiem na wybiegu, czekając aż wybiorą nas potencjalni klienci. „Panowie, oto Destiny – grubo po trzydziestce, kilku właścicieli, tylko troje dzieci, parę kilogramów nadwagi, ale z pewnością lubicie, gdy jest za co złapać. Czyż nie, chłopcy? Destiny mówi o sobie, że jest bardzo zaniedbana – tylko raz w miesiącu znajduje czas, żeby ogolić nogi. Teraz nie ma pieniędzy i nie może już wysyłać dzieci do przedszkola, ani chodzić do spa. Ale jest wszechstronna i w mgnieniu oka może z dominującej (jak to nieraz bywa przy wychowywaniu dzieci) stać się uległą (jak podczas spotkania z dyrektorem banku). Poza tym jest wysportowana, gdyż codziennie sprząta dom i potrafi wykonywać tysiąc rzeczy jednocześnie. Nie boi się również odrobiny bólu – o ile kręcą was takie klimaty! Wybierając Destiny, dostaniecie zwyczajną kobietę z krwi i kości. Ktoś chętny, chłopcy?”. Śmiałyśmy się do rozpuku, a później wróciłyśmy do rzeczywistości, westchnęłyśmy i zajęłyśmy się swoimi sprawami. To były, rzecz jasna, tylko żarty, a jednak nie mogłam później przestać o tym myśleć. Czy to aż tak szalone? Zamierzałam usunąć konto z serwisu randkowego, ponieważ miałam dosyć cwaniaków głodnych seksu, ale po żartach z koleżanką zaczęłam się zastanawiać, czy nie ma w tym odrobiny sensu. „Zarejestrowani na portalu pragnęli seksu bez zobowiązań, jednak ile kobiet było w stanie spełnić to marzenie? Niezbyt wiele, a już z pewnością nie kobiety mojego pokroju, które zakładały konta na portalach randkowych ze szczerą chęcią nawiązania znajomości. Dlaczego faceci ciągle spotykali się z odmową? Logicznie myśląc, powinni z góry określić swoje pragnienia i zapłacić za to, czego oczekują. Dlaczego więc tego nie robili?” Próbowałam rozszyfrować tę zagadkę. Aż nagle zrozumiałam: może i chcieliby seksu bez zobowiązań, ale raczej z kimś na poziomie. Z kimś, z kim chcieliby

się naprawdę widywać. Dla nich spotkanie było po prostu kwestią drugorzędną. Śmiałam się z samej siebie i wmawiałam sobie, że to tylko takie żarty. W rzeczywistości jednak coraz częściej myślałam o tym poważnie. Czy mogłabym oferować seks za kasę? Sama nie wierzyłam, że rozważam taką kwestię. Czterdziestka zbliżała się wielkimi krokami, a do sylwetki Pretty Woman sporo mi brakowało. Pierwszym pytaniem było więc, czy ktoś będzie zainteresowany tym, co mam do zaoferowania? Pomyślałam o rozochoconych mężczyznach, których poznałam i doszłam do wniosku, że raczej tak. Wydawało mi się, że nawet chcieliby kochać się z normalną kobietą, taką jak ja – tak przynajmniej było kiedyś. Ale teraz, czy mogłabym pójść do łóżka z nieznajomym i mu się oddać? Przypomniałam sobie własne doświadczenia seksualne – eksmałżonek, byli chłopcy, dziwny numerek na jedną noc – i zaczęłam się nad tym poważnie zastanawiać. Stwierdziłam, że w zasadzie mogłabym to zrobić. Lubiłam seks. Z pewnością umiałabym odrzucić krzykaczy i zagwarantować sobie bezpieczeństwo. W końcu to łatwe pieniądze i najstarszy zawód świata. Wiedziałam, że mogłam zarabiać w ten sposób dawno temu, ale miałam wątpliwości, czy teraz, gdy jestem matką z masą obowiązków, również mogę? Jednak odpowiedź okazała się bardzo prosta: Powinnam spróbować właśnie dlatego, że jestem matką z masą obowiązków. Postanowiłam trochę poszperać, aby przekonać się, czy nie oszalałam i czy jest wzięcie na to, co miałam do zaoferowania: ekskluzywne usługi towarzyskie, zgoła inne niż makabryczne realia nielegalnego przemysłu porno, o których czyta się w gazetach. Najpierw, chcąc wybadać grunt, stworzyłam fałszywy profil na znanym portalu randkowym. Podałam tylko wiek (odjęłam kilka lat), lokalizację, płeć, a jako zawód wpisałam – „masażystka”. Odzew bardzo mnie zaskoczył. Bezimienny, anonimowy, pozbawiony osobowości profil zwracał uwagę. Nie mogłam uwierzyć, gdy moja skrzynka odbiorcza w mgnieniu oka się zapełniła. Kiedy zaczęłam otwierać wiadomości, zdałam sobie sprawę, że trafiłam na nieodkryty i łatwo dostępny rynek zbytu – najskrytsze marzenie przedsiębiorców! Mimo że mój profil prawie nic o mnie nie mówił, udostępniłam w nim wystarczająco wiele szczegółów, aby przyciągnąć facetów zainteresowanych wyłącznie seksem. W pierwszych wiadomościach pytano mnie z fałszywą skromnością, jaki masaż wykonuję, jakie są moje stawki i czy oferta obejmuje dodatkowe atrakcje. Mężczyźni czuli na kilometr, że chodzi o prostytucję. Połknęli haczyk. Eureka! W końcu zobaczyłam malutkie światełko na końcu długiego, ciemnego tunelu, którym tak długo z mozołem wędrowałam. Wyglądało na to, że trafiłam na żyłę złota!

Postanowiłam dokładniej zbadać tę branżę, aby dowiedzieć się, jak ogólnie wyglądały w Irlandii usługi towarzyskie i ustalić, czego konkretnie oczekiwali mężczyźni. Korzystając z internetu, for i irlandzkich stron z ogłoszeniami towarzyskimi, dowiedziałam się, że większość kobiet ma limit czasowy na dzień i noc, w którym planują obsłużyć określoną liczbę klientów. Z tego powodu ciągle musiały zerkać na zegarek, gdy były w ich towarzystwie. To pokrywało się z tym, co dostawałam w odpowiedziach na moje ogłoszenie. Najbardziej zainteresowani byli starsi, żonaci bądź zajęci mężczyźni, wielokrotnie podkreślający znaczenie dyskrecji, bezpieczeństwa oraz dobrego seksu. Niektórzy wspominali o negatywnych przeżyciach z obcymi dziewczynami, ponieważ czuli się jak „pierwszy lepszy klient”, dlatego teraz szukali czegoś jednocześnie specjalnego i spokojnego. Byli zainteresowani kobietą z Irlandii, z naciskiem na słowo „kobieta”, czyli krągłości, rozstępy itd. Niemal w każdej wiadomości czytałam, że panie do towarzystwa, z którymi wcześniej mieli do czynienia, były ich zdaniem zagonione i beznamiętne. Natomiast faceci chcieli „seksu z bajerami”! To, jak bardzo tego pragnęli, odzwierciedlała oczywiście cena, jaką byli gotowi zapłacić. Przestałam dziwić się sama sobie i zachwyciłam się światem, który właśnie odkrywałam. Światem, o jakim dotąd nie miałam pojęcia. W tym fachu nie było mowy o stuprocentowym bezpieczeństwie, ale po przeczytaniu wiadomości i ocenie ich treści, zdałam sobie sprawę, że przy rozsądnym przygotowaniu oraz odrobinie zdrowego rozsądku, możliwe byłoby określenie ścisłych zasad selekcji, które pozwoliłyby mi wybierać mężczyzn pasujących do mnie i mojej sytuacji – innymi słowy tych, którzy mieli tyle samo do stracenia co ja, gdyby ich eskapady wyszły na jaw. Zdziwiło mnie też, że ci goście nie szukali wyuzdanego seksu rodem z filmów porno. Chcieli najzwyklejszego seksu w miłym otoczeniu i dobrej relacji z towarzyszką. To nie wydawało się trudne. Zaczęłam się poważnie zastanawiać, czy podołam, gdy przyjdzie czas na konkrety. Tak jak w poprzedniej pracy, tak i teraz, postanowiłam kierować się zasadą „jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz” i rozpoczęłam przygotowania. Uświadomiłam sobie, że posiadane przeze mnie kwalifikacje oraz umiejętności przydadzą się tak samo w tej profesji, jak w każdej innej: metody sprzedaży, wystąpienia publiczne, autoprezentacja, zarządzanie czasem i marketing. Nawet szkolenie Zabójczy PowerPoint, które nie tylko odbyłam, ale i prowadziłam, pracując w różnych miejscach, również przyniosłoby dodatkowe korzyści. (Dziękuję za szkolenia wszystkim moim wcześniejszym pracodawcom – w końcu się na coś przydały!). Stwierdziłam,

że użyję mojej biznesowej przenikliwości do określenia strategii marketingowej w branży erotycznej, jako dostawczyni profesjonalnych usług towarzyskich. Przygotowałam poglądowy plan działania, określając swoje cele, priorytety oraz potencjalny grafik. Zrobiłam też listę wszystkich „za” i „przeciw”, wypisując nie tylko prawne, lecz także zdrowotne konsekwencje prostytucji oraz kwestie związane z bezpieczeństwem. Skoro miałam się tym zajmować, musiało to być w miarę możliwości bezpieczne. Podstawowa zasada marketingu mówi, że należy dowiedzieć się, czego potrzebują klienci, a następnie postarać się im to zapewnić. Czytałam wielokrotnie wiadomości od mężczyzn zainteresowanych „masażem”, którzy próbowali wymienić najbardziej pożądane cechy kobiety za pieniądze. Najważniejsze okazały się: całkowita anonimowość; brak ryzyka bycia nakrytym przez żonę lub policję; stosunek z zabezpieczeniem, aby nie zagrażać zdrowiu swoich żon oraz kochanek; pełen entuzjazmu, profesjonalny seks – waginalny, oralny i analny. Kiedy przyszło do stawek, nie miałam się na czym wzorować. Aczkolwiek wiedziałam, że istnieją dwa podstawowe schematy: obniżenie ceny i wygenerowanie większej bazy klientów lub posiadanie małej liczby klientów, którzy będą płacili więcej. Z tego, co mówiły pierwsze kontaktujące się ze mną osoby, mogłam wybrać drugą opcję. Mężczyźni odzywający się do mnie sprawiali wrażenie wykształconych i byli wolni w ciągu dnia, co oznaczało, że pracują na własny rachunek lub podróżowanie należy do ich obowiązków. Ustaliłam cennik: czterysta euro za pierwsze spotkanie, którego czas szacowałam na półtorej godziny i trzysta euro za każde kolejne, które miałoby trwać około godziny. Nie chciałam mierzyć czasu co do minuty, ponieważ klienci tego nie cierpią, ale stwierdziłam, że w około godzinę i piętnaście minut praca powinna dobiec końca w naturalny sposób. Gdy zbierałam informacje i opracowywałam plan, czułam, że wszystko staje się coraz bardziej realne. Z obiektywnego punktu widzenia taki sposób na biznes wydawał się warty wypróbowania. Podjęłam więc ostatnie kroki. W internecie, w zasobach rządu Nowej Zelandii – kraju, w którym seksbiznes jest legalny – znalazłam kompletną i aktualną ocenę ryzyka dla branży erotycznej. Nie tylko szczegółowo wyjaśniono zagrożenia związane z bezpieczeństwem w zawodzie, lecz także radzono, jak się przed nimi ochronić. Podano również kilka cennych informacji, na które sama bym nie wpadła, na przykład: „miej ze sobą latarkę, na wypadek gdy będziesz chciała sprawdzić, czy penis wygląda zdrowo”, „nie gól się ani nie depiluj woskiem na dobę przed spotkaniem z klientem, gdyż skóra jest wtedy bardziej podatna na infekcje”.

Kupiłam tanią komórkę na kartę. Zamówiłam kartę kredytową z niewielkim limitem środków – pierwszą w moim życiu. Wymyśliłam pseudonim i utworzyłam fałszywe konto mailowe. Następnie udostępniłam numer telefonu w profilu „masażystki” i czekałam, co się stanie.

Pierwszy telefon Pierwszy telefon od potencjalnego klienta odebrałam we wtorkowe popołudnie na początku stycznia. Pamiętam to dobrze: obierałam ziemniaki nad kuchennym zlewem, kiedy „służbowa” komórka się podświetliła. Natychmiast chwyciłam ręcznik, aby wytrzeć ręce. Moje serce zaczęło bić szybciej. Stanęłam na chwilę, żeby się opanować. Wzięłam głęboki oddech i nacisnęłam przycisk z zieloną słuchawką. W myślach jakiś głos mówił: „Oszalałaś?”. Ale jednak usłyszałam siebie mówiącą do telefonu – „Cześć, z tej strony Scarlett”. Na szczęście mój rozmówca był jeszcze bardziej zdenerwowany ode mnie. Od razu zauważyłam, że ma wiejski akcent – wahał się i nie umiał się wyrazić. Wówczas dały znać o sobie moje przywódcze instynkty, zaczęłam panować nad sytuacją i od razu poczułam się spokojniej. Miałam w planie wypytać go, o co tylko mogłam, aby stwierdzić, czy jest dla mnie właściwym klientem – zwłaszcza że był moim pierwszym. Po około dziesięciu minutach rozmowy zdziwiłam się, jak szybko się rozluźnił i otworzył na pogaduchy. Aidan opisał siebie jako „zwykłego faceta”, nieco po trzydziestce. Jego partnerka od jakiegoś czasu nie czuła się najlepiej i chociaż nie była to ciężka choroba, jej libido gwałtownie spadło. Pytał ją o znalezienie sposobu na ich nieistniejące życie seksualne, ale bezskutecznie – nic nawet nie drgnęło w tej kwestii. Zdecydował się na usługi towarzyskie, gdyż nie mógł już znieść frustracji, a nie chciał romansu czy skoku w bok. Uważał, że pani do towarzystwa to najlepszy sposób na danie upustu nerwom, w dodatku z gwarancją, że nikt się o tym nie dowie. Powiedział, że chce „zwykłego seksu – niczego dziwacznego czy oburzającego”. Wydawał się zupełnie nie w moim typie – lubię mężczyzn, którzy są wygadani i pewni siebie. Ze względu na okoliczności pomyślałam jednak, że jego brak doświadczenia i niezbyt wysokie oczekiwania, którym nie mogłam nie sprostać, sprawiały, że był świetnym kandydatem na pierwsze spotkanie. Powiedziałam mu, jakie są ceny, a on się do tego nie odniósł, zatem brak komentarza przyjęłam za brak sprzeciwu. Zaplanowaliśmy miejsce i termin spotkania – umówiliśmy się dwa dni później. Gdy rozmyślałam o tym wszystkim, nie byłam w stanie zdecydować, czy lepiej byłoby spotkać się z prawiczkiem czy z ze starym wygą. Z jednej strony, jeśli popełniłabym jakieś błędy, albo sprawiała wrażenie niemającej pojęcia, o co chodzi, żółtodziób nie okazałby się lepszy. Z drugiej strony jednak, ktoś obeznany w temacie mógłby mi dać cenne wskazówki, zarówno

pośrednio, jak i bezpośrednio. Zadręczałam się pytaniami typu: Czy jest w ogóle szansa znalezienia doświadczonego faceta, który by mnie zrozumiał, gdyby okazało się, że nie dam rady? Co jeśli seks będzie beznadziejny, a on uzna, że nie jestem warta swojej ceny? Nie uprawiałam seksu od kilku miesięcy, a i ostatnim razem polało się sporo toniku z wódką, zanim pozbyłam się zahamowań. W życiu intymnym nie byłam typem przywódcy – kiedyś dobry seks był wtedy, gdy odpowiadaliśmy wzajemnie na swoje reakcje – oczywiście nie dotyczyło to obcych facetów ani takich, którzy oczekiwaliby ode mnie najlepszego „rżnięcia” w swoim życiu. Było dla mnie normalne, że seks poprzedzają drinki lub kolacja, miła rozmowa, spokojna muzyka, flirtowanie, całowanie: to, co zwykle. Na spotkaniu z pierwszym klientem chciałam być jednak trzeźwa jak świnia (ani kropli alkoholu, nawet kieliszka na odwagę – tym bardziej, że w obie strony jechałam samochodem), bo seksu spodziewałam się tak czy siak. Mogłoby się to skończyć tragicznie, a nie miałam ochoty zostać ofiarą molestowania. Tak samo, jak nie chciałam, aby jakiś gość pomyślał, że jestem do niczego. Doszłam więc do wniosku, że żółtodziób to bez dwóch zdań lepszy wybór. Jeśli miałam kontynuować tę działalność, pierwsze doświadczenie musiało być pozytywne. W poprzednim zawodzie nauczyłam się, że rzeczywistość wygląda tak, jak ją postrzegasz – i tego się trzymam. Jeśli sprawiasz wrażenie wykwalifikowanego i pewnego siebie, ludzie będą cię za takiego uważali, nawet zanim zaczniesz cokolwiek robić. Aby dobrze odegrać moją nową rolę, musiałam przyjąć inną osobowość i sprawić, by stała się ona dla klienta rzeczywista. Musiałam działać, myśleć i zachowywać się jak doświadczona prostytutka, kontrolować oraz naprowadzać klientów, nie będąc przy tym apodyktyczną, i rozsądnie gospodarować czasem. Zdawałam sobie sprawę, że skoro chcę mieć jakiekolwiek szanse na wyciągnięcie pieniędzy z tej usługi, musi to być najlepszy występ mojego życia. A pieniądze – bez wątpienia – były mi bardzo potrzebne. Raczej nie zastanawiało mnie, jak wszystko zadziała od strony fizycznej, mimo że nigdy nie uprawiałam seksu, nie będąc podnieconą. Czy można to robić, gdy pochwa nie jest choć trochę nawilżona? Oczywiście, że tak – wmawiałam sobie – przecież to niemożliwe, żeby prostytutki były podniecone przy każdym kliencie. Kwestia techniczna nie powinna stanowić problemu. Martwiłam się głównie aktorstwem. Jak udawać jęczenie, wycie i świntuszenie, którego oczekują klienci? Mówienie sprośnych rzeczy przez telefon, to jedno, ale jak to wyjdzie, gdy przede mną będzie leżało nagie ciało, które być może nie będzie pociągało mnie

w najmniejszym stopniu lub nawet obrzydzało? Czy będę mogła utrzymać wszystko pod kontrolą, subtelnie zająć się klientem, powiedzieć mu, że przeholował albo że zbytnio zbliżył się swoim obnażonym członkiem? Wiedziałam, że będzie mnie nim dotykał, ale nie chciałam, aby zbliżał się do moich genitaliów – w bezpiecznym seksie nie ma miejsca na kompromisy: jest albo bezpieczny, albo nie. Jeśli więc za bardzo zbliży się, musiałabym dać mu znać. A co jeśli byłby brutalny i chciałby mnie skrzywdzić? Jeśli miałabym siniaki, tam gdzie mnie przyduszał, gdy prosiłam, aby przestał? Co jeśli czułabym się tak wykorzystana i poniżona, że żadne pieniądze by mi tego nie rekompensowały? Bardzo się tym wszystkim martwiłam, ale wiedziałam, że jeśli się umyślnie ignoruje wszystkie wątpliwości, nic się nigdy nie dzieje. Umówiliśmy się w trzygwiazdkowym hotelu, który znaliśmy, i do którego oboje byliśmy w stanie dojechać samochodem. Kilka razy jadłam tam obiad i zawsze odnosiłam wrażenie, że hotel jest cichy i czysty. Miałam nadzieję, że pokoje też są przyzwoite. W dzień spotkania byłam poddenerwowana, ale mimo to gotowa do podjęcia wyzwania. Mieliśmy się zobaczyć o dziewiątej wieczorem, co dawało mi dużo czasu na przygotowanie. Zadzwoniłam do hotelu. Starałam się brzmieć pewnie i uprzejmie. Zarezerwowałam pokój, używając karty kredytowej. Podrzuciłam dzieci do ojca, jak zwykle w czwartek, a później usiłowałam przeanalizować wszystkie możliwe scenariusze nadchodzącego spotkania. Nie bardzo wiedziałam, co będzie potrzebne. Bez wątpienia niezbędne były prezerwatywy, środek nawilżający i olejek do masażu – tyle sama wywnioskowałam. Ponieważ miałam czekać na niego w pokoju i kipieć pożądaniem, musiałam odpowiednio wyglądać. Przekopałam szuflady w sypialni. Miałam piękny peniuar i jedwabne majteczki, które zakładałam dla męża, ale na tę okazję wydawały się zbyt subtelne: uznałam, że przydałoby się coś bardziej pikantnego. Pojechałam do centrum i kupiłam tam czerwono-czarną, atłasową baskinkę. Góra sukienki miała czarne, krzyżujące się ozdobniki, prowadzące do balkonetki z fiszbinami. Dzięki temu miałam spory dekolt i podtrzymanie – niezbędne przy piersiach, które wykarmiły trójkę dzieci. Krótka czerwona halka oraz czerwone koronkowe stringi dopełniały obcisły, tandetny i wyzywający – wręcz perfekcyjny – strój. Znalazłam też przecenioną parę czerwonych szpilek z lakierowanej skóry, które były tak niewygodne, że ich przeznaczeniem musiała być wyłącznie sypialnia. Jednak teraz nie miało to znaczenia, stwierdziłam, że po skończeniu parady przed klientem i tak będę je zdejmowała. Czułam się zażenowana, stojąc w kolejce do kasy z koszykiem pełnym tandetnych szmat, ale na szczęście nie spotkałam nikogo znajomego.

Musiałam również pomyśleć o stronie technicznej. Nieopodal sklepu odzieżowego znajdowała się apteka. Raczej w niej nie bywałam i miałam nadzieję, że nie wpadnę na przyjaciół albo mamy kolegów moich dzieci. Weszłam wolnym krokiem, jednocześnie rozglądając się za środkami nawilżającymi. Szybko je znalazłam i zaczęłam przeglądać dostępne produkty. W końcu zdecydowałam się na żel do higieny intymnej firmy K-Y Jelly, ponieważ nie zwracał takiej uwagi jak specyfiki Durexa i nie musiałam się wstydzić przy kasie. Stwierdziłam, że jeśli ciało mnie zawiedzie, będę musiała sięgnąć po wsparcie. Następnie poszłam przejrzeć dostępne prezerwatywy. Wiedziałam, jakie woli mój eks, ale jakie były ogólnie preferencje mężczyzn? W końcu wybrałam Durex Fetherlite. Informacja na opakowaniu mówiła, że zwiększają odczucia, mają lepszy kształt i są dzięki temu łatwiejsze do założenia – wszystko brzmiało dobrze. Na koniec, pełna spokoju, udałam się do działu z lekami homeopatycznymi i kupiłam olejki do masażu – bazowy oraz lawendowy. Wszak byłam „masażystką”. Mój były uwielbiał dobry masaż, szczególnie na początku naszego związku. Robiąc wtedy wszystko, aby go uszczęśliwić, nauczyłam się wykonywać zmysłowy i relaksujący masaż – wiedziałam, które olejki są do tego najlepsze. Czułam, że masaż będzie łatwiejszym przejściem od pierwszego kontaktu do pełnego zbliżenia: byłby to rodzaj ułatwienia dla mnie i dla klienta. Wróciłam do domu z moim nowym roboczym sprzętem i zaczęłam się szykować. – Czy pojechać do hotelu w zwykłym ubraniu i przebrać się w mundurek dopiero w pokoju? Ale co, jeśli bym się spóźniła, albo on przyjechałby wcześniej i zobaczył mnie w zwykłych ciuchach? To by zniszczyło moją iluzję – towarzyszyło mi mnóstwo wątpliwości. Doszłam jednak do wniosku, że muszę pojechać częściowo przebrana. Wzięłam prysznic, uczesałam się, zrobiłam makijaż i włożyłam nową bieliznę, następnie założyłam długą, czarną spódnicę, ładną bluzkę i elegancki żakiet. Wyglądałam zupełnie przyzwoicie. Szpilki i reszta akcesoriów trafiły do modnej, przydużej skórzanej torby, razem z portfelem, z którego wyjęłam osobiste rzeczy: zdjęcia dzieci, paragony i wszystko, co zdradzało moje prawdziwe imię oraz adres. Kartę kredytową włożyłam do kieszeni w żakiecie. Nie przeszkadzało mi, że widnieje na niej moje nazwisko – uznałam, że po prostu będę wyglądać na kolejną podróżującą bizneswoman, która rezerwuje pokój w hotelu, a przed klientem i tak ją ukryję. Nie stanowiło to dla mnie problemu. Gdy byłam gotowa, stanęłam przed lustrem. Moje odbicie pokazywało pełną prostoty elegancję.

Miałam jeszcze sporo czasu. Cały dzień kręciło mi się w głowie od myśli o tym, jak może zakończyć się wieczorne spotkanie. Czułam skurcze w żołądku i było mi niedobrze, ale nie zrezygnowałam. Czas mi się dłużył i chciałam mieć to już za sobą. Musiałam jeszcze coś przekąsić, bo przewidywałam, że minie kilka dobrych godzin, zanim wrócę. Na siłę zjadłam więc kanapkę i wypiłam herbatę. Zadzwoniłam do dzieci powiedzieć „dobranoc” – nie chciałam, żeby później się ze mną kontaktowały. Wiedziałam, że przy odrobinie szczęścia, dzięki temu nie będą dzwoniły na mój zwykły telefon i martwiły się, że go nie odbieram. W przeciwnym razie musiałabym wymyśleć jakieś kłamstewko. Podczas czterdziestominutowej jazdy do hotelu zastanawiałam się, jak sobie poradzę. Wzięłam ze sobą kilka teczek, aby sprawiać wrażenie, że jestem kobietą interesów. Byłam pewna, że wyglądam, jak należy, i nie śmierdzę seksem na odległość. Doszłam do wniosku, że jeśli przy wychodzeniu z hotelu recepcja będzie pusta, pokryję koszt zakwaterowania kartą kredytową. Nic prostszego. Jeśli natomiast ktoś będzie siedział przy biurku, pozostawało mi opowiedzenie historyjki o chorym krewnym i konieczności szybkiego powrotu do domu. Włączyłam muzykę w samochodzie, żeby się rozluźnić, ale ból brzucha nie dawał mi spokoju. Zaparkowałam na odległym końcu parkingu, aby mieć pewność, że z wejścia do hotelu nie widać tablicy rejestracyjnej. Na wypadek, gdyby coś poszło nie tak i musiałabym szybko zniknąć, nie chciałam, żeby ktokolwiek był w stanie rozpoznać mój samochód. Weszłam do hotelu głównym wejściem. Jedna połowa mojego mózgu skupiała się na wyglądaniu normalnie, podczas gdy druga natarczywie mówiła mi, że mogę jeszcze zrezygnować i nic się nie stanie. Podeszłam do recepcji i powiedziałam, że mam rezerwację na jedną noc. Dziewczyna w recepcji była bardzo miła i gadatliwa, jak dla mnie – zbyt gadatliwa. Nie miałam nastroju na pogawędki i odpowiadałam opryskliwie, a nawet niegrzecznie. Na koniec przeprosiłam, mówiąc, że jestem bardzo zmęczona długą podróżą. Lekcja pierwsza: Jeśli nie miałby to być ostatni raz, muszę podchodzić do recepcjonistek w rzeczowy i poważny sposób, nie nawiązując kontaktu wzrokowego. Nie będą zaczynały pogawędki z kimś, kto najwyraźniej nie ma na to ochoty. Wzięłam z biurka kartę magnetyczną i udałam się do windy, gdzie wybrałam piąte piętro. Wyszłam na długi korytarz pełen zamkniętych drzwi. Co się za nimi działo? Bóg raczy wiedzieć. Szłam wolno, obserwując numery pokoi, zanim nie doszłam do właściwego. Gdy już weszłam do pokoju, pomyślałam o tym, żeby jednak z niego wyjść. Był mały, ciasny i cuchnął stęchłym tytoniem oraz odświeżaczem powietrza. Rdzawy kolor dywanu

wyglądał żałośnie przy pustych kremowobiałych ścianach. Na skraju łóżka leżała wytarta, poplamiona narzuta. Zwinęłam ją i wrzuciłam do szafy. Prześcieradła były cienkie od prania, ale przynajmniej czyste. Żyrandol świecił bardzo mocno, więc zaczęłam szukać lampki, jednak jej nie znalazłam. W łazience znajdowało się mydło, kilka czystych ręczników i dwa zapieczętowane, plastikowe kubeczki. Boże, tylko najniezbędniejsze rzeczy – zupełnie inne od tego, co wybrałabym w celach rekreacyjnych. Nie było nastroju ani żadnego sposobu na to, żeby go stworzyć. Dotarło do mnie, że kilka zapachowych świec zrobiłoby wielką różnicę. Gdyby światło paliło się w łazience, a w pokoju było ciemno i dookoła migotało kilka świeczek, z pewnością nie tylko ukryłoby to nędzny stan tego miejsca, lecz także złagodziłoby niedoskonałości w moim wyglądzie i stworzyłoby bardziej zachęcającą atmosferę. Lekcja druga: Bądź gotowa na odpowiednie przygotowanie pokoju. Kiedy przebrałam się w przygotowany na tę okazję strój i schowałam ubrania do rozklekotanej szafy zbitej z płyt pilśniowych, napisałam Aidanowi SMS z numerem pokoju i instrukcję, jak trafić bez pytania w recepcji. Miałam sucho w ustach i serce mi strasznie waliło. Nalałam do szklanki wodę z kranu, usiadłam w fotelu i czekałam. Widziałam swoje odbicie w dużym lustrze na przeciwległej ścianie: prawie się nie poznałam w krzykliwej bieliźnie i absurdalnie wysokich, błyszczących szpilkach. – Co ty, do cholery, robisz? – powiedziałam na głos. Brzmiałam jak ktoś zupełnie inny. – Odejdź od lustra – powiedziałam surowo. – Wiesz, po co tu jesteś. Ciszę od czasu do czasu przerywały tylko odgłosy samochodów na pobliskim parkingu. Sprawdziłam, czy w telewizorze nie ma zaprogramowanych stacji radiowych. Niestety nie było, więc szybko go wyłączyłam. Lekcja trzecia: Przynieś swoją muzykę. Wstałam i zaczęłam szybko chodzić, trzęsąc się z nerwów. Bez jaj, co ja, do cholery, robię? Co jeśli się okaże, że jest odrażający, brutalny i będzie chciał mnie skrzywdzić?! To zbyt ryzykowne – co ja sobie wyobrażałam? Przeszło mi przez myśl, żeby zmyć się stamtąd,póki jest jeszcze czas, ale zanim rzuciłam się do ucieczki, rozległo się ciche pukanie do drzwi. Wzięłam się w garść, odetchnęłam głęboko, wyprostowałam się, spróbowałam zmienić wyraz twarzy na miły lub przynajmniej mniej przerażony i w końcu uchyliłam drzwi. Ujrzałam mężczyznę o niebieskoszarych oczach. Wyglądał zupełnie normalnie, sprawiał wrażenie miłego i szczerego. – Aidan? – zapytałam. – Zgadza się – wyszeptał. Wpuściłam go i zamknęłam drzwi. Nadszedł czas.

Zaczęło się.

Inicjacja Aidan zmierzył mnie wzrokiem. Od tandetnych, błyszczących butów po tapirowane włosy. – Seksownie – powiedział. Cieszyłam się, że ktoś tak myśli, choć stwierdziłam, że najwidoczniej nie miał gustu. Albo jeśli był zdenerwowany tak samo jak ja, pewnie powiedział pierwsze co mu przyszło na myśl. – Dziękuję. Bardzo miło cię poznać – powiedziałam, starając się zabrzmieć szczerze. Podałam mu szklankę wody i poprosiłam, żeby się rozgościł. Miał około stu osiemdziesięciu centymetrów wzrostu i był całkiem nieźle zbudowany. Ale jego zaniedbanym, rudym włosom przydałaby się wizyta u dobrego fryzjera. Poza tym, jak na mężczyznę po trzydziestce, był staromodnie ubrany. Nie mogłam nie zauważyć jego ciemnobrązowych mokasynów, podobnych do tych, jakie mój ojciec zaczął nosić po sześćdziesiątce. Zarówno sweter, jak i dżinsy, które Aidan miał na sobie, przydałoby się wyprać. Ten facet zdecydowanie nie był w moim typie. – Dobrze. Jeśli chcesz zaczynać, możesz się rozebrać i położyć na łóżku – powiedziałam optymistycznie, aby utrzymać złudzenie kontroli, które chciałam stworzyć. W ciszy zaczął się rozbierać. Po tym, jak wykonywał moje polecenia, wyczułam, że cieszy go przejęcie przeze mnie inicjatywy. Jednak byłam przygotowana tylko na tyle i nie wiedziałam, co będę z nim robiła przez kolejne dziewięćdziesiąt minut. Improwizowałam, mając nadzieję, że może on podrzuci jakieś pomysły. Jedna rzecz dodawała mi otuchy: najwidoczniej nie miał żadnych oczekiwań. Z wielką ulgą zrzuciłam niewygodne buty. Gdy kładł się na łóżku, wyjęłam z torby buteleczkę olejku i powiedziałam, że jeśli zechce położyć się na brzuchu, zacznę od delikatnego masażu. Nie wierzyłam, jak spokojnie brzmiał mój głos. Moje serce nadal biło jak oszalałe, a brzuch ciągle dawał o sobie znać – miałam tylko nadzieję, że nie zwymiotuję. Wcześniej nie pamiętałam o postawieniu swoich akcesoriów na szafce i musiałam przeprosić za szperanie w torbie. Zapomniałam również wyjąć zegarek, żeby móc kontrolować czas, i telefon, na wypadek gdybym nagle musiała zadzwonić na policję. Lekcja czwarta: Przygotuj rzeczy, zanim przyjdzie klient. Aidan raczej nie zauważał, że nie idzie mi najlepiej. Nie zdradziłam mu, że jestem nowa w tej branży – chciałam się przekonać, czy będę w stanie poradzić sobie ot tak, bez przygotowania i nie chciałam, żeby prosił o zniżkę z racji tego, że jestem początkująca.

Leżał nagi na brzuchu. Stałam obok, i nachylając się nad nim, wylałam na dłonie trochę olejku. Rozgrzanym olejkiem zaczęłam masować mu plecy. Dotykając go, odnosiłam dziwne wrażenie – jego skóra była obca, inna niż jakakolwiek skóra, której dotykałam w przeszłości. Czując ciało Aidana, wzdrygnęłam się. Gdy zaczęły mnie boleć ręce, zrozumiałam, że aby dobrze go wymasować, muszę się zbliżyć i przezwyciężyć swoje zahamowania. Jeśli miało mi się udać, musiałam pójść na całość. Wdrapałam się na łóżko i klęknęłam między jego nogami, co było o wiele wygodniejsze. Jednak ciągle się zastanawiałam, co, do cholery, będę z nim robiła przez kolejną godzinę. Leżał w ciszy. „Może chce wyjść? Może się zorientował, że jestem amatorką?” biłam się z myślami. – Bardzo przyjemnie – powiedział łagodnie. Te słowa dodały mi pewności. Mogłam to zrobić. Podobało mu się, mimo że z trudem dawałam radę. Powiedziałam sobie, że jeśli przestanę myśleć o moim złym samopoczuciu i skupię się na zadowoleniu klienta, wszystko się uda. Wiedziałam już wtedy, że sam seks też jakoś zniosę. Skoro tyle już zrobiłam, chciałam doprowadzić to do końca i zgarnąć pieniądze – tylko o to mi chodziło. Atmosfera była krępująca. Naprawdę, bez muzyki i rozmowy, było wręcz okropnie. Zaczęłam więc po cichu rozmowę. Nic skomplikowanego, ale przynajmniej przerwało to ciszę i uspokoiło nas oboje. Dowiedziałam się, że jest kierownikiem fabryki i poza godzinami pracuje na wsi. Nie myliłam się zatem co do wiejskiego akcentu. – Źle się teraz powodzi rolnikom, co nie? – zapytałam, wiedząc, że rolnikom zawsze źle się powodzi albo przynajmniej tak o sobie myślą. Ten temat zaabsorbował go na jakiś czas, opowiedział o pracy na wsi i problemach z nią związanych. – Mam uciskać mocniej? – zapytałam, jak fachowiec. – Tak jak teraz jest świetnie – powiedział, a ja kontynuowałam, ciesząc się, że teraz wszystko idzie gładko. Zeszłam w dolne rejony pleców, tyłka i ud. Zerknęłam szybko na zegarek. Jasna cholera! Minęło dopiero piętnaście minut, a stringi oraz fiszbiny w staniku już zaczęły mnie uwierać i doprowadzać do szaleństwa. Zgrzytałam zębami, tym bardziej że to nie był jeszcze czas na ich zdjęcie. Powiedziałam, żeby się odwrócił i zaczęłam masować jego klatkę piersiową. Pachniał mydłem i dezodorantem, ale raczej się nie golił, bo wyraźnie było widać lekki zarost. Nie zachwyciło mnie to, ale czego miałam się spodziewać? Przecież nie będzie się wysilał, idąc na

spotkanie z panią do towarzystwa… Musiałam zejść na ziemię – to nie była randka, a on nie próbował mi zaimponować. Leżał z rękami założonymi za głowę, wpatrując się z podziwem w moje piersi. Wyglądał na całkiem odprężonego. Miał już wzwód, więc trzeba było zwiększyć wysiłki. – Możesz mnie dotknąć – powiedziałam, uśmiechając się zachęcająco, i zeszłam z łóżka, aby zdjąć z siebie seksowny ubiór. „Boże, co za ulga! Ostatni raz założyłam takie tanie szmaty, nie były warte tej męczarni”, uznałam. Lekcja piąta: Zainwestować w porządne ciuchy, dla dobra swojego, jak i klientów. Stwierdziłam, że jeśli mam wyglądać wyzywająco, muszę znaleźć w moim przedziale cenowym coś bardziej wygodnego. Coś, co bardziej by do mnie przemawiało. Zdecydowanie za dużo się nacierpiałam w tanim, aseksownym badziewiu. Wygląda na to, że stare powiedzenie o kobietach wyzbywających się wszelkich zahamowań na sali porodowej było prawdziwe. Podobnie stało się i w tej sytuacji – rozebrałam się bez mrugnięcia okiem. – Wspaniałe ciało – powiedział, gdy siadłam koło niego, a on zaczął pieścić moje piersi. – Dziękuję – powiedziałam z wdzięcznością. W głębi duszy martwiłam się trochę, że może z moją figurą nie nadaję się do tej profesji, zwłaszcza, że kiedyś uważałam się za towar z wyższej półki. Jestem w dobrej formie – z krągłościami tam, gdzie trzeba – ale przez parę ostatnich lat przybrałam na wadze i nosiłam ubrania w rozmiarze 44. Z pewnością daleko mi do stereotypowej dziewczyny z plakatu ze sterczącymi cyckami i małym tyłkiem, ale moje obawy zdawały się być bezpodstawne. Skoro miał wzwód, zanim zobaczył mnie nagą, oznaczało, że nie przeszkadzają mu moje cielesne niedoskonałości. Nienaturalnym było dla mnie siedzenie na nim i kręcenie biodrami, ale czułam, że jego ciało sztywnieje i cieszyłam się, że jak na razie szło mi nie najgorzej. – Czy możesz się położyć na plecach, abym mógł cię całować? – zapytał. – Jasne – zgodziłam się. Cieszyłam się, że coś zasugerował. Dobrze było robić to, co chciał. Bardzo długo całował mnie i pieścił – nogi, brzuch, piersi i ramiona. Potem zbliżył się do mojego łona. Miał już głowę między moimi nogami, gdy nagle zapytał, czy mi to pasuje. – Tak, proszę – odpowiedziałam. Wydawało mi się, że trwało to wieki, ale dopóki coś robił, dopóty czas też zdawał się mijać i zostawało go do końca coraz mniej. Leżąc, myślałam o tym, jak niedoświadczony się wydawał: jego dotyk był zbyt gwałtowny, całował mnie tylko

ustami, bez języka – nie miał też raczej żadnej techniki. Lekko znudzona zastanawiałam się: Czy jego partnerka pozwalała na seks oralny? Czy była zbyt wstydliwa, żeby powiedzieć mu, jak należy postępować? A może sama tego nie wiedziała? Chyba tak właśnie było, ponieważ okazał się bardzo prymitywny w tym, co robił. Ze względu na to, że nie robiłam tego dla przyjemności, nie dawałam mu żadnych wskazówek. Po prostu leżałam i zgadzałam się na wszystko. Podniósł głowę spomiędzy moich nóg. – Podoba ci się? – zapytał. – Hmmm, rozkosznie… – wycedziłam. Zaskoczyło mnie, że był tym zainteresowany. Zamknęłam oczy i starałam się czerpać przyjemność z tego, co mu akurat wychodziło. Jego członek był już naprawdę twardy i sprawiał wrażenie masywnego. To mi się podobało. Zawsze lubiłam uczucie pełności w pochwie podczas seksu. Gdybym sobie wyobraziła, że jestem z kimś innym, byłabym w stanie dobrze się bawić podczas stosunku. – Chyba czas założyć prezerwatywę – wyszeptałam, sięgając z łóżka, aby podnieść jedną z podłogi. Od dłuższego czasu używałam gumek jako głównego środka antykoncepcyjnego i byłam dobra w ich zakładaniu. Tym razem też wolałam zrobić to sama, żeby mieć pewność, że jest odpowiednio założona. Gdy prezerwatywa była już na jego członku, który czekał w gotowości przy wejściu do mojej pochwy, Aidan spojrzał mi w oczy. – Coś nie tak? – zapytałam. – Chcę, żeby ci się podobało. Sporo czasu minęło od mojego ostatniego razu. – Na pewno będzie świetnie – powiedziałam, starając się zabrzmieć zachęcająco. Podparł się rękoma, aby nie przyduszać mnie całym ciałem, i wszedł we mnie wolno, ale głęboko. Rzeczywiście było cudownie. Zamknęłam oczy, aby nie patrzeć na niego – wydawało mi się to zbyt osobiste jak na takie spotkanie. Po prostu nie wypadało. Z zamkniętymi oczami mogłam skupić się na przyjemności, której dostarczał mi jego każdy ruch. Dopiero teraz uświadomiłam sobie, jak bardzo lubiłam seks i jak mi go brakowało. Po jakimś czasie pomyślałam, że musi już być gotowy, aby dojść. Moja pochwa, nawilżona głównie śliną, zaczęła wysychać i boleć. W dodatku czas dobiegał końca i Aidan musiał się streszczać. – Dochodzisz? – zapytałam, brzmiąc, jakbym dawała mu pozwolenie. – Jeszcze nie – odpowiedział. – Mogę tak godzinami. Zabrzmiało to, jakby chciał mi zaimponować tym, że może tak długo wstrzymać wytrysk. Gdyby był moim chłopakiem, może i byłabym pod wrażeniem, ale teraz chciałam, aby jak

najszybciej skończył i zniknął mi z oczu. – Bardzo mi przykro, ale kończy się twój limit i niedługo będziemy musieli przestać – przypomniałam. – Boże, przepraszam, straciłem poczucie czasu – powiedział, wysuwając się ze mnie i zeskakując z łóżka, zanim zdążył osiągnąć orgazm. – Nie chcesz tego dokończyć? – zapytałam ze zdziwieniem, zbliżając się do jego wciąż twardego penisa. – Nie, nie, w porządku – powiedział. Zawstydził się, że nie zwrócił uwagi na czas. – Zaraz mnie tu nie będzie – oświadczył, po czym zaczął się ubierać. O dziwo nie przejmował się brakiem orgazmu. Wtedy ja założyłam czerwoną sukienkę. On wyciągnął portfel i przeliczył banknoty. Byłam zadowolona, że nie muszę się o nie upominać. – Sto, dwieście, trzysta – mówił, kładąc na stoliku sześć banknotów po pięćdziesiąt euro. – Ale pierwsze spotkanie kosztuje czterysta. Taką stawkę podałam przez telefon. Wyglądał na autentycznie zaskoczonego i zakłopotanego. – Jezu, tak mi przykro. Nie mam więcej przy sobie. Ale mam karty debetowe. Skoczę szybko do najbliższego bankomatu i zaraz wracam. Wychodząc, zamknął za sobą drzwi i pomyślałam, że więcej go nie zobaczę. Cieszyłam się, że wszystko poszło dobrze, ale ta sytuacja trochę popsuła efekt końcowy. Oszukał mnie i plułam sobie w brodę, myśląc, co mogłabym zrobić, aby w przyszłość takie rzeczy się nie powtarzały. Pokój śmierdział seksem, gumą i spoconymi ciałami. Otworzyłam okno, żeby wpuścić trochę świeżego powietrza. Prezerwatywa leżała na podłodze. Podniosłam ją przez chusteczkę i włożyłam do małej torebki na śmieci, którą miałam ze sobą. Śmiesznie było ją podnosić, kiedy jeszcze chwilę wcześniej była wewnątrz mnie. Jednak teraz nie byłam już osobą do towarzystwa – byłam po prostu sobą. Umyłam ręce tanim mydłem i papierowym ręcznikiem wytarłam spod oka rozmazany tusz do rzęs. Myślałam, żeby wziąć prysznic, zmyć z siebie woń Aidana i usunąć makijaż, ale nie miałam ze sobą kosmetyczki. Poszłam doprowadzić łóżko do porządku i zauważyłam, że coś jeszcze umknęło mojej uwadze: stan, w jakim będę zostawiała pościel. Nie był to bałaganiarski seks, więc uznałam, że pokojówka niczego nie zauważy. Pościeliłam łóżko i położyłam starą narzutę tak, aby wyglądało, że nawet się nie przykrywałam. Lekcja szósta:

odświeżyć się po pracy i zacierać ślady – przynieść zapasowe prześcieradło. Zakładałam spódnicę, kiedy ktoś zapukał do drzwi. Rozejrzałam się dookoła, aby się upewnić, czy nic nie wygląda podejrzanie. Wszystko było w porządku. Otworzyłam drzwi i osłupiałam, gdyż ujrzałam w nich Aidana. Wręczył mi sto euro, jeszcze raz przeprosił i odszedł. Stałam jak wryta, patrząc na trzymaną w ręku gotówkę: nie sądziłam, że wróci, aby oddać mi należność. Uśmiechnęłam się i pokręciłam głową. Życie potrafiło pozytywnie zaskoczyć. Podchodząc do recepcji, byłam zupełnie inną kobietą niż kilka godzin wcześniej. Już się uspokoiłam i miałam wrażenie, jakbym spaliła most do mojego poprzedniego życia. Ciągle byłam sobą, ale teraz miałam ogromny sekret. W nowym świetle zobaczyłam również swoje możliwości. Przy biurku stała ta sama recepcjonistka. Cholera, na pewno zapyta, czemu tak szybko wyjeżdżam. Skłamałam, że moje dziecko się rozchorowało i muszę szybko wracać. Poprosiłam o rachunek. – Nie ma takiej potrzeby. Była tu pani bardzo krótko i nie zje pani śniadania, więc żadna opłata nie jest konieczna – uznała.„Kurwa. Pokojówka nie posprząta pokoju i kolejny lokator będzie miał niemiłą niespodziankę” – myślałam. – Skorzystałam z toalety i poleżałam trochę, ponieważ byłam zmęczona podróżą. Lepiej zapłacę. Przynajmniej za pościel. – Nie trzeba, naprawdę. Mam nadzieję, że dziecko szybko wyzdrowieje – powiedziała uprzejmie. Idąc do samochodu, czułam niesamowita ulgę, że to już koniec. Fiasko przy recepcji jednak trochę mi przeszkadzało. Miałam nadzieję, że rano zmienią pościel. Ostatecznie stwierdziłam, że tak, czy siak, służba nie domyśli się, co robiłam, a kolejny raz mnie nie zobaczą: pokój miał zbyt niski standard. Wrzuciłam torbę do bagażnika i usiadłam za kierownicą. Siedziałam tak przez chwilę, zmęczona i pełna emocji. Z jednej strony czułam zdumienie i ulgę, że mi się udało, z drugiej strony uważałam się za nikczemną, więc chciałam jak najszybciej wziąć kąpiel, żeby to wszystko z siebie zmyć… Ale na Boga – po godzinie z minutami miałam czym zapłacić za ogromny rachunek z ciepłowni. Pierwsze przeżycie było decydującym, ostatnim krokiem w eksperymencie. Po nim już wiedziałam, że potrafię to zrobić i uczynię to ponownie. Oprócz niepewności przed czymś nowym, której bym już nie doświadczała, spotkanie samo w sobie nie było nawet w połowie tak straszne, jak je sobie wyobrażałam. Po prostu nudny seks z kimś, kogo

już nigdy nie będę musiała oglądać, i co najważniejsze – względnie łatwe pieniądze. Nie było nic przerażającego we współżyciu z nieznajomym w hotelu. Musiałam się jedynie trochę lepiej przygotowywać, korzystając z wiedzy, którą wyniosłam z obskurnego pokoju. W drodze do domu uświadomiłam sobie, że Aidan w żadnym wypadku nie był bogaty: jeśli dorabia na wsi, z pewnością nie ma dużych dochodów. Skoro zapłacił moją stawkę bez zająknięcia, byłam pewna, że mogę tyle żądać za każdym razem. Aidan był jednak trochę zbyt prosty – nieogolona twarz, brudne dżinsy, nieprzystrzyżone włosy – i źle ubrany. Uwielbiam miłą rozmowę i poznawanie nowych osób: on jednak był nazbyt cichym gościem ze wsi i nie mieliśmy wspólnych tematów. Seksu brakowało mi bardziej, niż myślałam i jeśli tylko mogłabym znaleźć innych mężczyzn, byłaby spora szansa, że czerpałabym z tego dużą przyjemność, jednocześnie zarabiając mnóstwo pieniędzy. Same korzyści. Postanowiłam lepiej dostosować „kryteria wstępu” i być bardziej selektywna przy wybieraniu klientów. Mój typ – obyty w świecie mężczyzna – dawał pewność dobrego towarzystwa, a dobre towarzystwo oznaczało przyjemniejszy seks. Koniec końców, właśnie przy konwersacji zaczyna się gra wstępna... Nie sądzę, żeby osobista przyjemność była najważniejsza dla większości pań do towarzystwa, ale czułam, że to pomoże. Na co więc powinnam zwrócić uwagę przy umawianiu się przez telefon? Zdecydowałam się ograniczyć do mężczyzn, którzy ładnie się wysławiali, sprawiali wrażenie inteligentnych i opisywali siebie jako „gładko ogolonych”. Ciągle pozostawałam przy podstawowej zasadzie umawiania się z żonatymi lub zajętymi facetami, ponieważ oni, tak samo jak ja, mieli coś do stracenia. Postanowiłam, że wcześniej będę badała ich starannie przez telefon sprawdzając, czy spełniają wymagania oraz szukając potencjalnych zagrożeń. Gdy zaparkowałam na podjeździe, dostałam SMS na służbowy telefon. Od Aidana. Dzięki za spotkanie. Mam nadzieję, że bezpiecznie dotarłaś do domu. Co za ironia! Facet, od którego wzięłam pieniądze za seks, podziękował i napisał SMS w trosce o moje bezpieczeństwo. Jak często to się dzieje, gdy oddajesz się komuś za darmo? Tej nocy leżałam w wannie kilka godzin, ciągle czując adrenalinę. Cieszyłam się, że sobie poradziłam i byłam pewna, że moja nowa profesja nie okaże się tak zła, jak początkowo sądziłam. Widząc, że w przeciwieństwie do moich przypuszczeń, mężczyźni nie oczekują wyuzdanej gwiazdy porno, byłam dość spokojna. Wyszłam z założenia, że gdyby klientowi się

nie podobało, nie zapłaciłby i z pewnością nie zadałby sobie trudu, żeby oddać resztę pieniędzy. To również potwierdzało jego uczciwość. A nie spodziewałabym się tego po kimś, kto płaci za seks. Może udało mi się przełamać stereotyp o branży erotycznej i mężczyznach, którzy z niej korzystają? Uznałam, że w wielu sytuacjach mężczyźni potrzebują seksu poza ich związkiem i że niekoniecznie czyni to z nich dziwaków czy seksoholików. Wszystko stało się niebywale proste.

Stosunki międzyludzkie Po tamtym spotkaniu czułam, że skoro raz dobrze mi poszło, mogę umówić się na kolejne „spotkanie”. Zmodyfikowałam kryteria doboru klientów i wzięłam sobie do serca wcześniejsze lekcje. Nabyłam przenośny odtwarzacz, kilka płyt z muzyką relaksacyjną oraz świeczki zapachowe. Bielizna, którą dostałam od byłego męża, musiała wystarczyć, dopóki nie mogłam zainwestować w coś konkretnego. Od kiedy ogłoszenie „masażystki” pojawiło się w sieci, moja „służbowa” komórka dzwoniła bez przerwy. Wieczorami i w weekendy odbierałam połączenia non stop. Wcześnie rano też miałam ich sporo, ponieważ mężczyźni dzwonili do mnie w drodze do pracy, zaraz po wyjściu z domu. Oswajałam się z rozmawianiem o seksie przez telefon i przejmowaniem kontroli nad konwersacją. To nie była pierwsza lepsza usługa towarzyska i wiedziałam, że przy moich standardach będę musiała odmówić większości dzwoniących. Dowiedziałam się z nich jednak sporo o preferencjach seksualnych mężczyzn. Nie mogłam oczekiwać, że drugi raz będzie wyglądać tak samo jak pierwszy – doskonale zdawałam sobie sprawę, że za każdym razem będzie inaczej. Z rozmowy przez telefon wynikało, że przyjemnie będzie się spotkać z Brianem. Wydawał się miły i ujmujący, ale wyczułam, że jest bardzo zestresowany swoją obecną sytuacją. Wspomniał, że przechodzi teraz przez ciężki okres: stracił pracę, w jego domu też nie działo się najlepiej. Nie wdawał się w szczegóły. Powiedział tylko, że nie może o tym porozmawiać z żoną, że czuje się pod presją i musi się na chwilę wyłączyć, dlatego do mnie zadzwonił. Szczerze mówiąc, myślałam, że rozłączy się po usłyszeniu ceny, zwłaszcza że nie pracował. Tak się jednak nie stało. Zgodziłam się z nim spotkać i umówiliśmy się w pobliskim hotelu następnego dnia. Zarezerwowałam pokój, brzmiąc przez telefon pewnie i profesjonalnie. Tym razem założyłam ładny stanik i dopasowane do niego bladoróżowe majteczki, z malutkimi haftowanymi różyczkami. Od razu było mi wygodniej niż w tandecie, w której wystąpiłam ostatnio. Spakowałam do przydużej torby olejki do masażu, środek nawilżający i worki na odpadki. Włożyłam też parę czystych majtek, szczoteczkę i pastę do zębów, świece zapachowe, zapalniczkę oraz odtwarzacz i płyty. Dorzuciłam paczkę nawilżanych chusteczek, żeby mieć czym zmyć makijaż i odświeżyć się po wszystkim. Dotarłam do hotelu dwadzieścia minut przed Brianem. Miałam wystarczająco dużo czasu,

aby zdążyć wszystko przygotować. Pokój był większy i lepiej urządzony niż poprzednio. Dzielił się na część sypialną oraz salon, który był świetnym miejscem do zapoznania się z klientem. Tym razem po olejek, zegarek czy telefon można było z łatwością sięgnąć z łóżka. Zapaliłam świeczki, rozejrzałam się po pokoju i uśmiechnęłam się – można było pomyśleć, że robię to od lat! Szybko wysłałam SMS do Briana z numerem pokoju. Siedziałam i czekałam sto razy pewniejsza niż przed ostatnim spotkaniem. Ktoś zapukał do drzwi. Poprawiłam ręką włosy, wypięłam klatkę piersiową i otworzyłam. Zachowanie mężczyzny stojącego na zewnątrz w ogóle nie wskazywało, że przyszedł na spotkanie z prostytutką. Wyglądał jak ktoś czekający w kolejce do psychologa albo psychoterapeuty: oddychał ciężko, mówił szybko i nerwowo. Brian wyglądał jak ktoś, kto dawno przestał o siebie dbać. Miał nadwagę, jego skóra była przesuszona, a oczy podkrążone z bezsenności, zapewne spowodowanej wieloma problemami. Na początku nie wiedziałam, czy to po prostu nie stres wpływa na niego w ten sposób, więc zaproponowałam herbatę. Zaczęłam pogaduszkę, jako wstęp do tego, za co miał mi zapłacić. Oddychał z trudem nawet, gdy siedzieliśmy obok siebie, rozmawiając i popijając herbatę. Przeszło mi przez myśl, że musiałabym się grubo tłumaczyć, gdyby nagle dostał zawału serca. Pracowałam kiedyś w opiece zdrowotnej i z doświadczenia wiedziałam, że jest idealnym kandydatem do udaru lub dolegliwości sercowych. Nie było nawet mowy, żebym pozwoliła mu zasłabnąć w mojej obecności. – Hej, musisz się uspokoić Brian. Przyniosę ci szklankę wody – zdecydowałam. Podeszłam do kranu w łazience i po chwili wróciłam. – Nie jesteś chory? Nie wyglądasz najlepiej – stwierdziłam, wręczając mu wodę. – Zaraz mi przejdzie – powiedział z trudem. – Cały dzień biegałem jak kot z pęcherzem. Poza tym miałem nie lada kłopot, żeby nie dać się nakryć żonie – przestał mówić i wziął łyka wody. Wtedy zadzwonił telefon. – O wilku mowa – westchnął i odebrał połączenie. Okłamał żonę, że jest u kumpla, aby porozmawiać o pracy i wróci za kilka godzin. Najwyraźniej był jakiś problem z instalacją elektryczną i chciała, żeby to naprawił. Obiecał, że w wolnej chwili zadzwoni do elektryka i że sam rzuci na to okiem, gdy wróci. Rozłączył się i przeprosił. Jednak jego komórka znowu zadzwoniła, a on spojrzał na wyświetlacz i przewrócił oczami. Drugi raz telefonowała jego żona: tym razem chciała, żeby był w domu o konkretnej godzinie, ponieważ przychodzili do niej znajomi, a on miał się zająć dziećmi. Uzgodnił z nią czas powrotu, rozłączył

się i jeszcze raz przeprosił. – Jezu, zawsze mi coś, kuźwa, znajdzie do roboty. Jestem cholernie wykończony – przyznał. – Czym się tak zdenerwowałeś? – zapytałam. Była to aż za dobrze znana mi historia o Irlandii w czasie recesji: stracił pracę kilka miesięcy wcześniej i był to pierwszy raz w jego dorosłym życiu, kiedy był bezrobotny. Zrobił to, co każdy – zmienił harmonogram spłat hipoteki oraz innych pożyczek – ale ponieważ nie mógł znaleźć innej pracy, banki zaczęły deptać mu po piętach. Zawsze pracował i zapewniał byt rodzinie, podczas gdy jego żona zajmowała się ich dwójką dzieci. Zdawała się nie zauważać kłopotliwego położenia finansowego i nie zmieniła stylu życia. Czuł, że ma go w dupie i traktuje go jak maszynkę do zarabiania pieniędzy. Zapytałam, czy jej o tym powiedział – czy usiadł z nią i wytłumaczył jej, jak samotny i zestresowany się czuje? Stwierdził, że ich związek wygląda tak od dawna i dlatego przestał próbować rozmawiać z nią o własnych uczuciach. – Zakładam, że w sypialni nic się nie dzieje, skoro nie dogadujecie się w najprostszych rzeczach – powiedziałam. – W zasadzie nic się tam nie działo od urodzin mojego młodszego dziecka – odpowiedział, biorąc kolejny łyk wody. Rozmowa zdawała się go uspokajać. Zauważyłam, że gdy mówił otwarcie, jego oddech się spowolniał, a on wyglądał na rozluźnionego. – Tak długo nie kochałem się z żoną, że ledwo pamiętam, jakie to uczucie. Myślisz może, że przesadzam i pewnie słuchasz tego cały czas, robiąc to, co robisz, ale minęły już dosłownie lata, odkąd coś działo się między mną i żoną – mówił. Naprawdę było mi go żal. Wydawał się dobrym człowiekiem i dotknęło mnie, że w głębi duszy bardzo cierpi. Miał łagodne, niebieskie oczy. Szczere, ale smutne. Przestałam zwracać uwagę na jego niezbyt atrakcyjny wygląd i zaczynałam go nawet lubić. – Przez ten cały stres – dodał – nie miałem wzwodu od sześciu miesięcy i boję się, że teraz też tak będzie, nie mówiąc już o podtrzymaniu go i uprawianiu seksu. – Zapewniłam, że wzwód czy szczytowanie to nie priorytet. Wyjaśniłam, że chodzi o odprężenie, miłą rozmowę i trochę czasu dla siebie. Wziął głęboki oddech i westchnął. – Boże, jak miło jest szczerze porozmawiać o swoich problemach. Dusiłem to w sobie od tak dawna – wyznał.

Zapytałam, czy chce, abym opisała, co się zaraz między nami wydarzy. Powiedziałam też, żeby mi zaufał i że wiem, co robię. Zgodził się z chęcią. Najwyraźniej czuł ulgę, że może po prostu wykonywać moje polecenia i o nic się nie martwić. Poprosiłam, żeby usiadł przede mną po turecku na podłodze. Bez zahamowań wykonał moje polecenie. Rozebrałam się do bielizny. W stylowych, damskich majteczkach ciągle czułam, że mam nad wszystkim kontrolę. Rozrzuciłam na podłodze kilka poduszek. Pokój był ciepły, światło przyciemnione, a świeczki migotały. Włączyłam muzykę. Nie chodziło o pobudzenie, tylko o korzystanie z chwili oraz odnalezienie wewnętrznej ciszy i spokoju. Wiedziałam, że pożądanie przyjdzie po odprężeniu. Najpierw jednak Brian musiał się wyciszyć. Pokazałam mu kilka technik oddechowych z jogi, bo uważałam je za najprostszy „uspokajacz” na świecie. Dziwiłam się, że mój głos brzmiał tak spokojnie. Sama byłam zaskoczona, że wykorzystuję wiedzę o technikach relaksacyjnych – nigdy nie przeszło mi przez myśl, że zajęcia z jogi, na które uczęszczałam, przydadzą mi się w takich okolicznościach! Brian zamknął oczy i wykonywał polecenia. Podczas stosowania technik oddechowych z jogi, ćwiczący skupia się na oddychaniu do tego stopnia, że jego umysł oczyszcza się ze wszystkich innych myśli. Uruchamiane są wówczas mięśnie brzucha i klatki piersiowej, które dostarczają ciału maksymalnej ilość tlenu. Zrobiłam z Brianem trochę ćwiczeń na sterowanie wyobraźnią, prosząc, aby położył rękę na swoim ciele w miejscu, gdzie odczuwał ból fizyczny. Położył rozpostartą dłoń na klatce piersiowej, mówiąc, że właśnie na sercu czuje ciężar. Nic dziwnego, że wyglądał na pretendenta do zawału, skoro wskazał klatkę piersiową jako miejsce kumulacji swoich problemów. Istnieje pogląd, że choroba to sposób ciała na wyrażenie tego, czego nie da się wyrazić słowami. Pogląd ten znany jest jako „intencjonalność choroby” i staje się coraz bardziej popularny wśród psychologów oraz w medycynie, głównie w dziedzinie przewlekłego bólu i chorób psychosomatycznych. Nie przez przypadek powstały wyrażenia takie jak: „z ciężkim sercem”, „wziąć na siebie ciężar” lub „czuć ucisk w żołądku”. Wszystko, co czujemy i myślimy, wpływa na nasze ciało. Zgadzałoby się więc, że stres interpretowany jest fizycznie jako ból lub dyskomfort. Ciągle jeszcze nie dotknęłam Briana – siedział naprzeciwko mnie, całkowicie skupiony na oddychaniu, i słuchał moich cichych słów. Wytłumaczyłam mu, że to jest czas dla niego, że jest teraz bezpieczny i że w tej chwili nie liczy się nic oprócz zachowania spokoju. Stopniowo jego oddech stawał się regularny, głęboki i powolny. Zostawiłam go w takim stanie na jakiś czas.

Patrząc na niego, czułam ogromne współczucie. Sama przecież wiedziałam, jak samotnie można się czuć, pomimo bycia w związku. To niezwykłe, że można żyć i dzielić z kimś łóżko, podczas gdy druga osoba nie ma zielonego pojęcia, jaką samotność i ból odczuwamy wewnątrz. Teraz przeżywałam te chwile z Brianem. Instynktownie nachyliłam się nad nim i bardzo delikatnie go pocałowałam. Jego usta były lekko otwarte. Nie poruszał nimi. Zdawał się po prostu delektować chwilą uczucia, której nie doświadczył od bardzo dawna. Całowałam czule, chcąc pocałunkiem ukoić jego ból. Zaczął niepewnie odwzajemniać mój pocałunek. Otworzył oczy, gdy pocałunek dobiegł końca. – O mój Boże, to było piękne – wyszeptał. Poprosiłam, żeby wygodnie położył się na podłodze i zaczęłam go masować. Ponownie zasugerowałam, żeby nie martwił się stroną erotyczną, tylko skupił się na fizycznych odczuciach i rozluźnieniu. Delikatnym dotykiem wywołałam gęsią skórkę na jego plecach. Uciskałam jego szyję oraz ramiona, rozmasowując napięte mięśnie i wiązadła. W rytm muzyki zaczęłam przesuwać się w dół, wzdłuż pleców. Po piętnastu minutach zauważyłam, że zasnął. Czułam satysfakcję, że mężczyzna, który chwilę temu był spięty i zdenerwowany, rozluźnił się na tyle, aby się zdrzemnąć. Podobne przypadki miałam, gdy pracowałam w opiece zdrowotnej. Doskonale pamiętam uczucie satysfakcji, gdy udawało mi się poprawić komuś nastrój lub złagodzić dolegliwości. Byłam zdumiona i zastanawiałam się, czy innym kobietom po fachu też to wychodziło, czy może było to uwarunkowane moją osobowością i tym jak dotychczas rozplanowałam sobie pracę. Zakres obowiązków z pewnością czegoś takiego nie obejmował. Pozwoliłam Brianowi chwilę się zdrzemnąć, dotykając jego pleców najdelikatniej jak tylko mogłam. Zapytałam cicho, czy nie zechciałyby się odwrócić. Obudził się z półsnu i przetarł oczy, po czym przewrócił się na plecy. – Boże, przepraszam, że przysnąłem – powiedział. – To jest wspaniałe. Nie pamiętam, kiedy ostatnio czułem się tak wspaniale odprężony. Nie będąc jeszcze w pełni rozbudzonym, wymamrotał, że chce mi coś jeszcze powiedzieć. – Jeśli nic więcej mi się z tobą nie uda, chcę ci podziękować za to, co zrobiłaś dla mnie do tej pory. Pokazałaś mi, że jestem w stanie znaleźć trochę spokoju – wyznał. Trochę mnie zamurowało. Brian przyszedł do mnie wyłącznie dla seksu: nie wydarzyło się jeszcze nic, co mogłabym uznać za erotyczne, a on wyglądał na niesamowicie wdzięcznego.

Nie tego się spodziewałam po seksbiznesie. Zaczęłam zastanawiać się nad stereotypami, które sprawiły, że uważałam wszystkich klientów za żałosnych, wygłodniałych zboczeńców, zmuszonych płacić, aby odbyć stosunek. Kontynuowałam sesję z Brianem. Ku jego radości i uldze, zdołał nie tylko całkiem nieźle utrzymać wzwód, ale doznał też całkiem przyjemnego orgazmu. Nie mógł przestać mi dziękować. Niech Bóg ma go w opiece… Brian był mężczyzną, który stracił środki do życia, będąc przekonanym, że stracił też umiejętność bycia mężczyzną. To straszny cios dla każdego faceta i łatwo zauważyć, jak osłabia się wtedy poczucie wartości. Zawsze wierzyłam, że dla męskiego ego najważniejsze są zapewnienie bytu rodzinie i sprawność seksualna. Byłam w stanie zrozumieć, dlaczego Brian był mi wdzięczny: uważał mnie za siłę, która sprawiła, że udało mu się osiągnąć orgazm. Oczywiście, ja mu tylko w tym pomogłam – wszystko, czego potrzebował, to jedynie nieco uwagi i odpowiednie warunki. Było mi przykro, że nie otrzymuje tego w domu. Gdy zapytałam, czy się masturbuje, aby sobie ulżyć, przyznał, że nigdy nie może dojść, ponieważ domowe otoczenie jest zbyt stresujące i nie jest w stanie się przemóc ani skoncentrować. Biegł po prostu przez życie, zestresowany i nieszczęśliwy, nie mogąc rozładować emocji. Chociaż Brian znacznie przekroczył umówiony czas, nie stanowiło to dla mnie problemu. Szczerze mówiąc, skorzystałam na tym tak samo, jak on. Uwielbiam bezpośrednich i otwartych ludzi, a nasze spotkanie bez wątpienia było prawdziwe i szczere. Brian wykąpał się i ubrał, a następnie zapłacił i ponownie podziękował. Przytulił mnie, mówiąc, że będziemy w kontakcie. Zastanawiałam się, jakim sposobem go na mnie stać. Podejrzewałam, że miał oszczędności, o których nie wiedziała jego żona. Zamknęłam za nim drzwi i mimowolnie się uśmiechnęłam. Cieszyłam się, że udało mi się kogoś uszczęśliwić, nie tylko seksualnie, ale również na głębszym poziomie. Wzięłam prysznic i położyłam się na czystej pościeli. Dobrze, że nie używaliśmy łóżka: całe spotkanie odbyło się na podłodze. Dzieciaki były u ojca, więc postanowiłam zostać w hotelu na noc. Po pierwsze nie chciałam budzić podejrzeń, a po drugie pragnęłam cieszyć się spokojem i ciszą z dala od obowiązków, które musiałabym wykonywać w domu. Nazajutrz, gdy się wymeldowywałam, recepcjonistka wręczyła mi list z numerem mojego pokoju. Szybko wrzuciłam „przesyłkę” do torby, myśląc, kto mógł, u diabła, wiedzieć, gdzie się zatrzymałam. Zapłaciłam rachunek, wsiadłam do samochodu i nerwowo rozdarłam kopertę. List był od Briana. Musiał wcześnie rano wpaść do hotelu specjalnie po to, żeby go zostawić. Napisał:

Bardzo dziękuję za ostatnią noc. Spałem jak dziecko i świetnie się dziś czuję. Jestem Ci niesamowicie wdzięczny i niedługo się odezwę. Poruszyły mnie jego słowa. Kolejny raz zdziwiłam się, jak błędne były moje przyjęte z góry założenia o osobach korzystających z usług towarzyskich. W moim wieku myślisz, że wiesz już wszystko. Kiedy jednak pewne rzeczy okazują się nie do końca prawdziwe, zaczynasz się zastanawiać, czy nie ma ich więcej. Spodziewałam się telefonów od bardzo specyficznych mężczyzn, ale po dwóch pierwszych spotkaniach przyznałam, że nie miałam racji. To nie byli drapieżni faceci, beztrosko zdradzający żony. Nie traktowali mnie źle. Jeśli już, byli to samotni ludzie pragnący czegoś o wiele ważniejszego niż seksu: potrzebowali kontaktu z drugim człowiekiem, aby poczuć, że ciągle żyją. Po spotkaniach z Aidanem i Brianem byłam przekonana, że dobrze postępuję – oni byli zadowoleni, rachunki zapłacone, a ja – pomagałam ludziom w sposób, który jeszcze niedawno wydawałby się zupełnie niemożliwy.

Nauka sugestywnej mowy… Będąc prostytutką działającą na własny rachunek, bez alfonsa i ochrony upewniającej się, że klient nie sprawia problemu, polegałam całkowicie na własnej zdolności wyboru odpowiedniego mężczyzny spośród wszystkich, którzy do mnie telefonowali. Niezwykle istotne było pierwsze wrażenie. Sposób, w jaki się promowałam i odpowiadałam na oferty, stanowił – jak w każdej działalności – fundamenty, na których całe przedsięwzięcie miało się opierać. Nie musiałam się zbytnio reklamować. Umieściłam raptem jeden darmowy internetowy anons w ogłoszeniach drobnych zawierający krótką informacje o oferowanej usłudze, pseudonim, numer telefonu oraz adres e-mail. Tylko tyle wystarczyło. Moim sloganem było: „Pewnie jestem jedyną panią gwarantującą satysfakcję albo zwrot pieniędzy”. Zuchwała obietnica wyróżniała mnie i sugerowała jedną z głównych rzeczy, jakich chcieli mężczyźni: spokojnego podejścia, w którym relacje osobiste byłyby tak samo ważne, co seks. Brałam pod uwagę wrażenia klientów: w kontaktach z innymi dziewczynami nienawidzili, gdy od razu po skończonej robocie zostawali wypraszani z pokoju i mijali się w progu z kolejnym klientem. Szybki, mechaniczny seks pozostawiał ich z uczuciem pustki i osamotnienia. Nie miał też nic wspólnego z powodem, dla jakiego w ogóle szukali pani do towarzystwa. Tymczasem mężczyźni pragnęli czuć się wyjątkowo i otrzymać coś wartego swojej ceny. Właśnie dlatego nie miałam „ustalonego porządku”, ale wolałam iść z prądem. Dla facetów pierwszy kontakt był równie ważny, ponieważ chcieli się przekonać, czy jestem w stanie dać im to, czego potrzebują. Była to jedna z rzeczy, która zaskoczyła mnie w pracy w seksbiznesie. Oczekiwałam, że mężczyźni będą wymagali różnych dziwnych rzeczy, na jakie nikt inny im nie pozwoli, a okazało się, że jest wręcz przeciwnie – wszystko sprowadzało się do tego, że chcieli się poczuć jak z własną dziewczyną czy żoną. Miało to nawet swoją nazwę w branży erotycznej. Nie chcieli szybkiego numerku – nawet jeśli miałby być nieziemsko żywiołowy. Pragnęli kobiety, z którą mogliby porozmawiać, czuć się komfortowo i spokojnie, a po seksie odejść z dobrym mniemaniem o sobie. Naprawdę trudno było mi uwierzyć, że tak właśnie jest, szczególnie przy mojej poprzeczce cenowej. Ale jednak potrzeby mężczyzn nie są podejrzane ani dziwne – zależy im tylko na udanym seksie bez osądzania, z kobietą, która im się podoba i która nie tylko obiecuje, ale również obraca słowo w czyn. Ponieważ pierwszy kontakt był tak ważny, ze swojej strony wszystko ostrożnie

planowałam. Czytałam w internecie wiele stron o seksie oraz usługach towarzyskich. Dowiedziałam się, że odbierając telefon, muszę brzmieć pewnie, profesjonalnie i chętnie. Jeśli klient sobie tego życzył, musiałam używać bardzo obrazowego języka. Nie stanowiło to problemu – z natury jestem bezpośrednia i miałam świadomość, że ktokolwiek dzwonił do mnie na służbową komórkę, oczekiwał tylko jednego. W mojej gestii leżało uspokojenie go, sprawdzenie czy jest dla mnie odpowiednim klientem i dobicie targu. Na ogół włączałam telefon, kiedy praca jako pani do towarzystwa była dla mnie wygodna. Coraz lepiej czułam się z nową pasją i coraz łatwiej przychodziło mi odgrywanie swojej roli. Zawsze podawałam cenę na początku, aby odsiać potencjalnych klientów od zwykłych cwaniaczków. Niektórzy byli nią zaskoczeni, inni nie dowierzali, jeszcze inni byli bardzo zaciekawieni – wyczuwałam, że są zaintrygowani tym, co mogą otrzymać za tak duże pieniądze. Do osób niezwracających uwagi na wysokość stawki niezmiennie należeli starsi, zajęci mężczyźni, dla których bezpieczny seks był priorytetem. Doceniali znaczenie mojej usługi i nie spierali się o najniższą proponowaną kwotę. Muszę przyznać, że niektórzy rozmówcy zadziwiali mnie swoim brakiem wiedzy w zakresie bezpiecznego seksu. Tłumaczyłam im dokładnie, że zapewniam kompleksową i bezpieczną usługę. Jeśli dzwoniący nie rozumiał znaczenia dyskrecji i bezpieczeństwa, kończyłam rozmowę i się rozłączałam. Wielu idiotów dzwoniąc, pytało, czy za dopłatą w grę wchodzi seks oralny bez prezerwatywy i czy mogłabym przesłać swoje zdjęcie. Byłam przerażona liczbą mężczyzn, którzy byli gotowi zapłacić, by uprawiać seks bez zabezpieczeń z nieznajomą. Pytałam rozmówców nie tylko o ich obecne życie intymne, lecz także o to, czy mają jakieś preferencje dotyczące stylu i koloru bielizny oraz rodzaju muzyki. Tłumaczyłam, że wizyta będzie indywidualnie dopasowana do ich potrzeb. Jedno było pewne – mężczyźni z łatwością o sobie opowiadają, zatem dzięki anonimowości rozmowy telefonicznej byłam w stanie wyciągnąć z nich wiele cennych informacji. To, że faceci lubią mówić o seksie nie jest niczym odkrywczym, natomiast zauważyłam, że wszyscy rozmówcy bezpośrednio przedstawiali swoje upodobania oraz znane im sposoby na uniknięcie wpadki. Szybko zrozumiałam, że martwili się głównie o dyskrecję. Do sprzedawania swoich usług wykorzystywałam zaawansowane techniki, których nauczyłam się w poprzednim zawodzie. Gdy wiedziałam, na czym zależy klientowi, opowiadałam, co z nim będę robiła – parafrazując to, co wcześniej powiedział, aby pokazać, że

go słuchałam, zrozumiałam i mam to, czego potrzebuje. Na przykład, gdy rozmówca ujawnił, że przed seksem chce być pieszczony i ma ochotę na masaż erotyczny, mruczałam seksownym głosem: – Co byś powiedział na migoczące płomienie świec, przyciemnione światło, cichą muzykę i olejki do aromaterapii? Zaczniemy od długiego, relaksującego masażu, podczas którego będziesz mógł się wyłączyć i odnaleźć siebie… Następnie będę się stopniowo rozbierała, czytając język twojego ciała, czując, jak przechodzi ono ze stanu odprężenia w pobudzenie, a później zobaczymy… Podoba ci się taki scenariusz? – mówiąc to wszystko, nakreślałam w umyśle faceta realny obraz. Jeżeli angażował wszystkie zmysły, był w stanie wyobrazić sobie, co się będzie działo. To jest właśnie pierwszy krok do sprzedania komuś towaru – przekonanie, że go chce. Rzecz jasna, gdy klient zaczął sobie wszystko wyobrażać, był również w stanie to „poczuć”, więc pobudzanie i wabienie zaczynałam, zanim jeszcze zobaczył mnie na oczy. Większość pytań dostawałam telefonicznie, ale pocztą elektroniczną też trochę przychodziło. Niektórzy mężczyźni woleli „kontakt bez kontaktu”, aby wybadać grunt i się przekonać, jaka jestem. Tak przynajmniej zdawało się być z osobami, które skorzystały z usług towarzyskich po raz pierwszy. Jeśli zdania były poprawnie zbudowane pod względem gramatycznym, miały przecinki na właściwym miejscu i nie zawierały błędów ortograficznych – odpowiadałam. Natomiast gdy wiadomość była napisana niestarannie – dawałam sobie spokój. Standardowa odpowiedź typu „kopiuj, wklej” dla kogoś, kto szukał informacji, wyglądała mniej więcej tak: Mój Drogi, dziękuję za wiadomość. Zacznę od napisania kilku informacji o sobie, abyś mógł się zastanowić. Jeśli nie odpowiem na wszystkie Twoje wątpliwości, pytaj śmiało. Prowadzę bardzo dyskretną działalność dla wymagających panów, którzy cenią prywatność, bezpieczeństwo oraz poufność. Jestem uważana za bardzo atrakcyjną i rozmowną kobietę – moim zdaniem nie chodzi tylko o seks, ale również o miłe spędzenie czasu, odprężenie i świadomość, że po wyjściu pozostaną Ci miłe wspomnienia. Nie jestem idealnie zgrabna i nie wyglądam jak supermodelka, ale dobrze się czuję w swojej skórze i obcowanie z innymi ciałami przychodzi mi z łatwością. Mogę powiedzieć, że w dziedzinie seksu praktycznie nie mam zahamowań. Kieruję się dwiema zasadami: wyłącznie bezpieczny seks i całkowita dyskrecja.

Cena zależy od tego, czego oczekujesz. Z reguły opłata wynosi czterysta euro za pierwsze spotkanie, które zwykle trwa półtorej godziny, i trzysta euro dla powracających klientów. Wyznaczony limit daje wystarczająco dużo czasu na prysznic i kawę przed/po, jak kto woli. Przyjęłam takie stawki, gdyż chcę się spotykać tylko z konkretnym typem klientów: takimi, którzy rozumieją i cenią standard oferowanej przeze mnie usługi. Jeśli konieczny jest dojazd, możemy razem ustalić szczegóły, ponieważ wiąże się to z dodatkowymi kosztami. Nie pracuję u siebie w domu, ale z chęcią dojeżdżam do domu klienta. Jeśli klient jest na przykład w podróży służbowej, mogę również dojechać w określone miejsce. Z reguły rezerwuję pokój we wspólnie wybranym hotelu. Nie popędzam i upewniam się, że klientowi wszystko pasuje, abyśmy ostatecznie oboje byli zadowoleni. Jestem dostępna każdego dnia w tygodniu, a po wcześniejszym ustaleniu, również w niektóre wieczory i weekendy. Wolę najpierw porozmawiać przez telefon, gdyż uważam, że daje to obu stronom lepsze pojęcie o tym, czy miło będzie się spotkać. Umawiam się tylko z wybranymi osobami i jestem niezależna. Ostatecznie to ja decyduję, czy się spotkamy. Decyzję opieram na rozmowie i przekonaniu, że klient docenia i rozumie charakter mojej usługi. Ubieram się raczej szykownie i trzymam się tego, dopóki klient nie zażyczy sobie inaczej. Jeśli chcesz wiedzieć coś więcej, pytaj i bądź bezpośredni – dzięki temu zaoszczędzimy na czasie. Nie wstydź się! W końcu wszyscy jesteśmy dorośli. Dzwoń śmiało, jeśli chciałbyś o tym porozmawiać. Z pozdrowieniami S. O. Nie lubiłam porządkowania wiadomości, ponieważ zapanowanie nad nimi zajmowało dużo czasu. Jednak taka forma kontaktu umożliwiała potencjalnemu klientowi spokojne przemyślenie sprawy i dawała mu pewność, że moja usługa to nie spotkanie z pierwszą lepszą dziwką z przeceny. Maile i rozmowy telefoniczne stanowiły dla mnie źródło cennych informacji. Na podstawie tego, co klienci mówili, musiałam zdecydować, czy się z nimi spotkać, czy nie. Kierowałam się intuicją i – na szczęście – dobrze na tym wychodziłam.

Pełna gama usług Po sześciu tygodniach od pierwszego spotkania, zauważyłam, że coraz bardziej oswajam się z branżą towarzyską. Spotykałam się z facetami zarówno w hotelach, jak i w ich domach. Niektórzy chcieli dobrego rżnięcia, inni potrzebowali czegoś bardziej serdecznego i relaksującego, a jeszcze inni byli wręcz nudni i niczym się nie wyróżniali. W pewnym momencie uświadomiłam sobie, że kluczowe są kontrola nad sytuacją oraz pewność siebie. Nauczyłam się też, aby nie oceniać i przedwcześnie nie osądzać mężczyzn. Wprawdzie nic mnie już nie szokowało, ale ciągle dawałam się zaskoczyć – niespodziewanie dobrym seksem oraz fetyszami, do których przyznawali się faceci. Pewnego deszczowego, marcowego wieczoru, siedziałam przy stole w kuchni, pomagając dzieciom w odrabianiu lekcji. Tego dnia w ogóle nie pracowałam, ponieważ nie udało mi się wpasować żadnego klienta między inne obowiązki. Powtarzaliśmy z moimi pociechami tabliczkę mnożenia, kiedy zadzwoniła „robocza” komórka. Spojrzałam na numer. Nie miałam go zapisanego w kontaktach, jednak nie był zastrzeżony, a to z kolei zawsze było dobrym znakiem. – Przepraszam, dzieci. Muszę odebrać. Za chwilę wrócę, nie przerywajcie nauki. Wymknęłam się na korytarz i wcisnęłam „odbierz”. – Cześć – powiedziałam w serdeczny i przyjazny sposób. – Witam, dzwonię w sprawie twoich usług. – Rozumiem. Co chciałbyś wiedzieć? – Od tego pytania zawsze zaczynałam rozmowę, aby móc dalej „rozpracować” rozmówcę. Słuchając go jakiś czas, wyczuwałam, czy warto z nim dalej rozmawiać, czy nie. – Zakładam, że to kompleksowa usługa? – W rzeczy samej. – Gdzie można cię zastać? – Zależy o jakim czasie i miejscu myślisz, ale jestem dość elastyczna. Czy możesz mi nieco o sobie opowiedzieć? – Nie wiem, czy inne panie do towarzystwa zadają klientom kilka wstępnych pytań, ale żaden mężczyzna się nie wzbraniał, więc może jest to zupełnie normalne. – Jestem żonaty, mam czterdzieści sześć lat, pracuję w wolnym zawodzie i mieszkam w mieście… Co jeszcze chciałabyś wiedzieć?

– Nic, oprócz tego, czego oczekujesz. – Czy uprawiasz seks bez prezerwatywy i jakie są twoje stawki? – Nie ma mowy o seksie bez zabezpieczeń, a cena… – Świetnie! Chodzi mi właśnie o coś bardzo bezpiecznego i dobrze to słyszeć. Przepraszam, już nie przerywam, kontynuuj. Na szczęście Colina nie przestraszyły moje stawki. Zapytał, czy jestem wolna następnego dnia i zaproponował spotkanie na przedmieściach. Było to trochę daleko, ale mogłam obrócić w obie strony, udając się tam od razu po zawiezieniu dzieci do szkoły. Zatrzymał się w hotelu podczas podróży służbowej, czyli miałam jedną rzecz mniej do przygotowania i zapłacenia. Ustaliliśmy godzinę i powiedział mi, jak dojechać do hotelu, ponieważ go nie znałam. Zapamiętałam jego wskazówki, ale i tak zaplanowałam, że jeszcze sprawdzę trasę w internecie. – Nie powiedziałeś, czego sobie życzysz – stwierdziłam, gdy rozmowa miała się ku końcowi. – W sumie nic niezwykłego, naprawdę. Ogólnie lubię całowanie, ale jeśli nie całujesz klientów, nie ma problemu. Uwielbiam seks oralny. Possiesz trochę moje jajka, a resztę inicjatywy zostawiam tobie. Szukam tylko miłej kobiety i prawdziwego przeżycia. – Brzmi dobrze. Wyślij mi wcześniej w SMS-ie numer pokoju. – Jasne. Wielkie dzięki. W takim razie do zobaczenia. Po zakończeniu rozmowy zamieniłam się z powrotem w mamę i otworzyłam drzwi do kuchni. – Przepraszam, dzwonili z banku. Na czym skończyliśmy? Kiedy wieczorna rutyna dobiegła końca, a dzieci były ułożone do snu, sprawdziłam trasę do hotelu. Po spojrzeniu na mapę zorientowałam się, dokąd mam jechać. Poszłam na górę i przygotowałam ubrania: uznałam, że eleganckie spodnie i prosty, obcisły sweter będą najlepsze. Ciemnoszary sweter w serek uwydatniał kolor moich niebieskich oczu, poza tym z jasnoczerwonym push-upem pod spodem wyglądał dość seksownie, ale mimo to nie rzucał się w oczy. Zaczęłam szukać pasujących do niego majtek, ale niestety były w praniu. Na szczęście znalazłam kilka innych par, które też się nadawały. Początkowo miałam obsesję na punkcie noszenia pasujących do siebie ubrań, ale przekonałam się, że gdy facet się podnieci, można równie dobrze mieć na sobie worek na śmieci. Mężczyzna ze wzwodem ma wizję tunelową – po prostu nie widzi, w co jesteś ubrana.

Wyciągnęłam spod łóżka hotelową torbę i sprawdziłam, czy znajdują się w niej wszystkie najważniejsze akcesoria: prezerwatywy, wazelina, nawilżane chusteczki, małe plastikowe torebki, sprzęt grający, czyste majtki, olejek do masażu, pasta i szczoteczka do zębów. Wszystko się zgadzało. Gdy wanna napełniała się wodą, wyskoczyłam na zewnątrz, aby zostawić torbę w bagażniku. Jeśli jechałam na spotkanie od razu ze szkoły, szykowałam rzeczy poprzedniego wieczoru, żeby dzieci nie zadawały niewygodnych pytań. Szybko wróciłam do środka i poszłam z powrotem do łazienki. Długo moczyłam się w wodzie z olejkiem lawendowym, planując następny dzień. Ten gość brzmiał przyjemnie przez telefon – pewnie i spokojnie. Na podstawie jego głosu, próbowałam wyobrazić sobie, jak wygląda. Czy będzie to jeden z przypadków, gdzie będę czekała, aż dojdzie, tylko po to, żeby zakończyć stosunek? Czy może będzie którymś z tych przyjemniejszych? Chrzanić to! Tak czy siak, to kasa. Jednocześnie miałam nadzieję, że będzie rozkosznie. Umyłam włosy, ogoliłam pachy, okolice bikini oraz nogi. Wyszłam z wanny i owinęłam się ciepłym ręcznikiem. Schnąc, upewniłam się, czy nie zostawiłam widocznych pojedynczych włosków. Włosy łonowe wolałam mieć przystrzyżone. Całkowite golenie uważałam za niedojrzałe. Według mnie krótkie przycięcie wystarczało, aby zwiększyć doznania i nie wyglądać jak dziecko. Było dobrze, dopóki nie przeżyłam horroru nad horrorami, czyli nie dostrzegłam siwego włosa łonowego! Pobiegłam do swojej sypialni, aby przy użyciu jasnej lampki do czytania lepiej przyjrzeć się temu miejscu. Cholera! Czaiło się ich tam kilka. Jakim prawem włosy łonowe śmią mi przypominać o moim wieku? Natychmiast chwyciłam pęsetę z szafki nocnej i spróbowałam wyrwać z korzeniami jednego z tych małych, siwych dupków. Ała! To było zbyt bolesne. Jeśli miałam wybierać między łysą a starzejąca się cipką, wolałam to pierwsze. Wskoczyłam z powrotem do wanny, namydliłam problematyczny obszar, czary-mary, parę bezbolesnych minut i siwe włosy zostały zgładzone na łyso. Moje blizny po porodach stały się o wiele bardziej widoczne, ale nie martwiłam się tym, a klientom też to nie przeszkadzało – większość mężczyzn, których spotkałam było ojcami, zatem wiedzieli, jak wygląda prawdziwa kobieta. Zadowolona, posmarowałam się pachnącym balsamem do ciała i przygotowałam zestaw kosmetyków. Wiedziałam, że nie będę mieć czasu na kolejny prysznic przed spotkaniem, więc ta kąpiel i szybka toaleta z rana musiały wystarczyć. Byłam gotowa. O świcie zostałam obudzona przez tulącego się do mnie najmłodszego szkraba. Kocham

poranki, kiedy dzieci tak mnie budzą. Na początku dnia, dopóki nie wspomnę, że pora się szykować do szkoły, moje skarby są tak radosne… Po krótkim narzekaniu wszystkie dzieci były ubrane i siedziały przy stole, czekając na posiłek. Podałam im płatki z mlekiem, a sobie zrobiłam trochę owsianki. Po śniadaniu pobiegłam na górę, żeby się ubrać, a dzieci poszły umyć zęby. Gdy założyłam żakiet, aby zakryć dekolt, mój syn powiedział: – Ładnie wyglądasz, mamusiu. Gdzie idziesz? Wymamrotałam coś o spotkaniu z dyrektorem banku i pospieszyłam dzieci do samochodu. – Ostatnio często się z nim spotykasz – stwierdził spostrzegawczy synek, zapinając pasy. „Boże, jakbym o tym nie wiedziała”, pomyślałam. Wyjechałam na główną ulicę i od razu utknęłam w korku samochodów z rodzicami wiozącymi dzieci do szkoły. Żadna z innych mam nie wyglądała, jakby po podwiezieniu pociech, miała jechać na numerek z nieznajomym. „Czy wyglądam tak jak one, czy odrobinę inaczej?”, zastanawiałam się. Zatrzymałam się koło szkoły, a dzieci dały mi całusy na pożegnanie. – Do zobaczenia! – zawołałam, gdy przepychając się, wychodziły z samochodu. – Do zobaczenia, mamo. Powodzenia z dyrektorem banku! – krzyknął mój syn, a mnie zniknął uśmiech z twarzy. Trzasnęły drzwiami i już ich nie było. Wzięłam wówczas głęboki oddech i skupiłam się na następnym zadaniu, czyli zarabianiu pieniędzy. W połowie drogi do hotelu dostałam SMS z numerem pokoju. Miałam wystarczająco dużo czasu, chociaż tym razem naprawdę musiałam pilnować każdej minuty. Aby zdążyć odebrać dzieci o trzeciej, powinnam wyjechać najpóźniej kwadrans po pierwszej. Dojechałam na hotelowy parking chwilę po jedenastej. Wyciągnęłam z bagażnika torbę pełną niezbędnych akcesoriów i rzuciłam okiem na otaczające mnie samochody. Parking był niemal pełny i stało na nim dużo nowych samochodów. Recesja, czy nie, niektórzy zawszę będą mieli kupę forsy… Stojąc przy swoim samochodzie, widziałam wejście i recepcję. Wydawało się, że jest w niej cicho, co nie było po mojej myśli, gdyż zdawałam sobie sprawę, że będzie mi trudno przemknąć niezauważonej. Wsiadłam z powrotem do samochodu, poprawiłam makijaż i zmierzwiłam sięgające do podbródka, równo obcięte włosy. Mogłabym bardziej je zapuścić, ale nad krótszymi włosami łatwiej jest zapanować, a poza tym mężczyznom również się podobają. Mówili, że są miękkie, kobiece i wreszcie inne od oklepanych długich, które swoją drogą zawsze

uważałam za jeden z największych wabików na facetów. Colin zadzwonił, aby zapytać, czy dotarłam. – Hej, miło, że dzwonisz – powiedziałam. – Właśnie podsunąłeś mi pomysł. Przy recepcji jest cicho jak w grobie, więc się nie rozłączaj, a ja wejdę, rozmawiając z tobą. Nikt mnie nie zaczepi, jeśli będę rozmawiała przez telefon i wyglądała, jakbym wiedziała, dokąd idę. – Trzymając komórkę przy uchu, zamknęłam samochód i weszłam do holu. Colin milczał po drugiej stronie telefonu. – Ciekawi mnie, jak wyglądasz – powiedział niskim głosem. Dochodziłam już do recepcji i zauważyłam przed sobą windy. – Ja też nie mogę się doczekać spotkania. Mam nadzieję, że będzie bardzo owocne – rzekłam oficjalnie i kiwnęłam głową do recepcjonistek, przechodząc obok nich. – Mamy sporo do zrobienia – kontynuowałam. Doszłam do wind i nacisnęłam przycisk. – Jestem już za recepcją. Zaraz będę u ciebie. Zapukam tylko raz, ok? – Świetnie! Do zobaczenia za chwilę. Po jego optymistycznym tonie wywnioskowałam, że nie jest zdenerwowany, zresztą już po pierwszej rozmowie, uznałam, że regularnie korzysta z tego typu usług. Wiedziałam, że muszę się dobrze spisać, bo jak sądziłam, będzie mnie porównywał z innymi dziewczynami. Podchodząc do jego pokoju, odetchnęłam głęboko, oblizałam usta i raz, mocno, zapukałam w ciemne, drewniane drzwi. Otworzył natychmiast i przywitał mnie serdecznie, ale cicho. Uścisnął moją dłoń, ucałował w oba policzki, podczas gdy drzwi za nami się zamknęły – bardzo po europejsku, jak na Irlandczyka. Miał na sobie spodnie od marynarki oraz bladocytrynową koszulę z kilkoma rozpiętymi guzikami. Jego marynarka i krawat wisiały na oparciu krzesła do toaletki. Nie miał też na sobie butów. – Jak ci się jechało? – zapytał przyjaźnie. – Dobrze, bez kłopotów – zaczęłam mówić trochę bez sensu, jak zwykle, gdy się denerwuję. Usiadł na łóżku, a ja rozejrzałam się wokół, szukając miejsca, gdzie mogłabym się przebrać. To była jedna z wad dojeżdżania do klienta w hotelu – nie miałam czasu przygotować pokoju według swoich upodobań. – Skoczę tylko do łazienki. Przepraszam na chwilę – powiedziałam, wychodząc. Zdjęłam buty i żakiet, po czym rzuciłam je pod umywalkę. Poprawiłam stanik, aby

wyeksponować biust, obciągnęłam sweter nieco niżej i wróciłam do pokoju z torbą-niezbędnikiem. – Tak lepiej – uśmiechnęłam się, kładąc torbę na podłodze i siadając na łóżku obok Colina. – Podróżujesz w interesach? – zapytałam po przyjacielsku, aby dać znać, że najpierw chcę porozmawiać. – To jest w zasadzie wyjazd integracyjny. Tempo pracy jest szalone i chłopcy z kierownictwa pomyśleli, że to może podniesie morale. – I podnosi? – Na chwilę obecną, tak – powiedział zuchwale. – Ale noszenie maski pracownika przez czterdzieści osiem godzin bez przerwy jest prawdziwą udręką – przewrócił oczami. – Jak ci się udało wyrwać tak wcześnie? – zapytałam. – Mamy za zadanie zastanowić się i przyjść z listą pomysłów. Dzwoniąc do ciebie wczoraj, myślałem, że mój mózg będzie pracował o wiele lepiej, gdy zrobię sobie przerwę. Własne propozycje już przygotowałem, więc teraz mam trochę czasu dla siebie. – Jak często miewasz czas dla siebie? Chodzi mi o czas, o którym nie wie twoja druga połowa. – Dawno tego nie robiłem, ale pewnie raz czy dwa razy w ciągu roku – odpowiedział rzeczowo – Dobrze, że mi przypomniałaś, tam znajdują się pieniądze. – Wskazał zwitek banknotów na toaletce. – Dzięki – odpowiedziałam od niechcenia. – Zabiorę je później. – Nie czułam się już niezręcznie lub niewygodnie, jeśli chodzi o przyjmowanie pieniędzy. Wcześniej miałam wątpliwości, czy je przeliczyć, włożyć do torebki, czy zostawić do końca spotkania. Gdy rozmowa z Colinem zaczęła sprawiać mi przyjemność, reszta moich obaw zniknęła. Położyliśmy się na łóżku, podparci poduszkami. Byliśmy skierowani do siebie twarzami i mogłam się mu przyjrzeć. Wyglądał starzej, niż mówił, ale był szczupły i miał ładnie opaloną twarz, mimo że lato dopiero się zaczynało. – Byłeś na wczasach – stwierdziłam. – Nie, ale wszyscy tak sądzą. Dużo wolnego czasu spędzam na zewnątrz, poza tym naturalnie mam dość ciemną cerę. Opalona karnacja pasowała do koloru jego oczu i włosów. Przebywanie na zewnątrz zostawiło u niego ślad w postaci wielu zmarszczek. Przesunęłam palcem wokół jego twarzy, gdy

on swobodnie mówił dalej. Zamknął oczy, rozkoszując się uczuciem obcego dotyku. Jego założeniem nie było nic więcej poza krótkim spotkaniem. Pomyślałam, że będzie miło. Już wtedy szło nam nieźle. Instynktownie przeczuwałam, że w przeciwieństwie do niektórych mężczyzn, nie będę musiała udawać. Mówił o różnych rzeczach. Nie za bardzo go słuchałam, ale obserwowaliśmy nawzajem swoje usta i wiedziałam, że z każdą chwilą wzrasta nasze podniecenie. Wiedziałam również, że go pocałuję. Przysunęliśmy się do siebie powoli, dobrze wiedząc, w co gramy. Razem przedłużaliśmy niecierpliwe wyczekiwanie. Patrzyliśmy sobie w oczy, widząc w nich upragnioną ucieczkę. Nasze usta zetknęły się na krótką, czułą chwilę, która przerodziła się w szaloną mieszankę języków i warg. Przysunęłam się do jego szyi, a on odchylił głowę do tyłu. Zaczęłam delikatnie ją lizać i całować, podczas gdy on leżał z zamkniętymi oczami i cicho jęczał. Nie miałam złudzeń: uwielbiałam moc, z jaką oddziaływałam na każdego mężczyznę, do którego się zbliżyłam. Wiedziałam, co robić! Byłam pewna siebie i właśnie dlatego mogłam żądać wysokich stawek. Możliwość doprowadzania mężczyzn do takiego podniecenia, że zdają się na twoją łaskę, niezwykle mnie kręciła. Rozwijałam tę umiejętność od początku pracy w tej branży. Nie pamiętałam, abym była tak dominująca w swoim prywatnym życiu seksualnym, ale tego typu zachowanie zaczęło coraz bardziej mi odpowiadać. Z moim eks w łóżku nigdy nie znalazłam odwagi, by przejąć inicjatywę. Byłam dosyć nieśmiała. Jednakże przejmowanie kontroli zdawało się pasować do władczej i pewnej siebie postaci, którą stawałam się podczas pracy. Wyrażenie tej części siebie dawało mi ogromną satysfakcję. Co prawda, nie czułam się bardziej spełniona, niż kiedy odnosiłam sukcesy w poprzednich zawodach – tutaj jednak zarabiałam znacznie więcej. Pieszcząc ustami jego szyję, rozpinałam guziki w jego koszuli. Wiedziałam, że to ja kontroluję sytuację, ale czułam, że on tego chce. Jeśli wierzyć filmom pornograficznym, ludzie mający władzę w pracy, chcą być poddanymi lub zdominowanymi w życiu prywatnym. We wszystkich, które widziałam, wpływowy mężczyzna chciał być w jakiś sposób kontrolowany przez erotycznie władczą kobietę. W podobny sposób ten facet chciał, aby ktoś inny się wszystkim zajął, żeby móc się po prostu odprężyć i skupić na przyjemności. Tak właśnie zrobiłam. Gdy przesuwałam ręką po jego odsłoniętej klatce piersiowej, intuicja podpowiadała mi, że nadszedł czas, aby poczuł moją skórę. Zdjęłam sweter i nasze ciała delikatnie się zetknęły. Skóra

przy skórze to wspaniałe, jedyne w swoim rodzaju uczucie. Colin chwycił moje piersi w dłonie i spojrzał na mnie. Odwzajemniłam spojrzenie, próbując rozszyfrować wyraz jego twarzy. Czy coś mi umknęło? Pomyliłam się? Nie sądzę. Siedziałam na nim okrakiem i czułam, jak twardnieje. Zeszłam z łóżka, aby mógł widzieć, jak ściągam spodnie. Zostałam w staniku i majteczkach, pozostawiając jemu przyjemność ich zdjęcia. Znowu uklękłam na łóżku, tuż przed nim, wyprostowana, z dłońmi na biodrach. On też usiadł prosto i chwycił mnie za plecy, aby rozpiąć mój biustonosz. Pochyliłam się, przez chwilę dotykając jego ust. Znalazł zapięcie, rozpiął stanik i rzucił go na bok. Po chwili już ssał moje ciemne, twarde sutki, biorąc je do ust tak głęboko, jak tylko mógł. Naprawdę to uwielbiam! Spoglądałam na niego i podziwiałam to, co robił. Wpatrywał się we mnie, trącając brodawkę językiem. Sprawdzał, czy mi się podoba. Podobało mi się, nie musiałam udawać. To był miły widok. Zostawił moje cycki i przejechał kciukiem po sutkach. – Są bardzo twarde, lubią to? – zapytał, dobrze znając odpowiedź. – Uwielbiam, gdy ktoś je pieści. Są bardzo wrażliwe – wymruczałam. Powoli przesunął palce w dół, po biodrach, kierując się do moich majteczek. Robił to celowo – chciał, żebym się niecierpliwiła i spoglądał na mnie, zbliżając się coraz bliżej do różowej koronki. Ale to ja miałam władzę – byłam pewna, że tego chciał. Podrapałam go delikatnie po plecach, aby na chwilę odwrócić jego uwagę od tego, co robił. Ponownie odchylił głowę, aby cieszyć się zmianą bodźców i cicho pojękiwał. Położyłam się na plecach. Nie miałam już siły dłużej czekać. – Chcę, żebyś zdjął mi majtki – oznajmiłam, brzmiąc władczo. W rzeczywistości chciałam się po prostu poddać. Uwielbiam pierwszy dotyk na wilgotnej szparce i pomruk, który po chwili wydaje każdy mężczyzna. To, że twoje podniecenie jest świadectwem ich umiejętności oraz męskości nie do końca jest prawdą, niemniej oni tak właśnie sądzą. Colin usiadł między moimi nogami i powoli zsuwał moje majteczki. Leżąc na poduszkach, uniosłam biodra do góry. – Wow! – wyszeptał. – Błyszczysz się z daleka! Piękny widok! Mogę cię spróbować? Kiwnęłam głową, a jego twarz zniknęła między moimi nogami. Delikatnie dotknął mnie palcami, rozchylając wargi sromowe, po czym zaczął serię długich, zamaszystych liźnięć od dołu do góry, aż po łechtaczkę. Wstrzymałam oddech: to było cudowne. Przestał na chwilę, a ja wypuściłam powietrze. Niewiarygodne, ale zapomniałam, jak dobry może być seks oralny. Ach,

doznanie było niewiarygodne! Widząc, jak mi się to podobało, zaczął ponownie – lizał całą moją szparkę i zanurzał język we mnie. Przysunął palce do łechtaczki i kciukiem poruszał nią dookoła, wywołując inne, ale równie wspaniałe uczucie. Nie przestając nią krążyć, energicznie wkładał i wyciągał ze mnie język. W pewnym momencie się odsunął, inaczej mnie ułożył i delikatnie skubał zębami moje uda od wewnątrz, przesuwając się w górę, aż do mięsistego miejsca nad kością łonową. Wgryzł się trochę mocniej. Jęknęłam w dowód niespodziewanego doznania: było to trochę bolesne, ale zrównoważone idealną dawką przyjemności. Nie przestawał. Znowu poczułam jego palce przy mojej dziurce. Mocno wcisnął we mnie swój kciuk. Jego ręka skierowana była do dołu, co dawało mu swobodę masowania mojego krocza. Poruszał kciukiem, trafiając dokładnie w mój punkt G i przysunął usta, aby w tym samym czasie ssać łechtaczkę. Sądzę, że niektórzy mogliby się zdziwić, że klient chce uprawiać seks oralny z panią do towarzystwa i że tak bardzo skupia się na jej przyjemności. Z doświadczenia jednak wiem, że gdy facet jest napalony i widzi szparkę, chce się po prostu nią rozkoszować. Nie mam zamiaru brać do ust każdego twardego penisa, którego widzę, ale wygląda na to, że mężczyźni po prostu uwielbiają lizanko. Wydaje mi się, że kobiety na ogół uważają stosunek oralny za uciążliwy obowiązek – pewnie dlatego, że nie ma w tym dla nas zbyt wiele przyjemności, nawet jeśli wiemy, że facet to uwielbia. Zaspokajanie kobiety ustami zdaje się być dla mężczyzn ogromnie stymulujące. Niemal wszyscy moi klienci kochali się ze mną oralnie. Ściśle mówiąc, seks oralny nie jest całkowicie bezpieczny dla zdrowia. Jest jednak zdecydowanie mniej ryzykowny niż seks bez zabezpieczeń. Z tego, co wiem, mężczyzna jest dużo bardziej narażony na zarażenie się czymś od kobiety, niż kobieta od niego. Wprawdzie uprawianie bezpiecznego seksu nie eliminuje w stu procentach ryzyka zarażenia chorobą weneryczną, jednak gdy oferuję swoje usługi, upewniam się, że wszystko będzie bezpieczne. Jeśli miałabym płacić męskiej prostytutce za seks, nie przyszłoby mi do głowy, żeby mu obciągnąć. Wniosek jest taki, że mężczyźni uwielbiają zaspokajać ustami nie dlatego, że dają komuś przyjemność, ale dlatego, że bardzo ich to podnieca. Wszystkie obawy kobiet dotyczące tego, jak smakujemy, wyglądamy i pachniemy u dołu, są bezpodstawne. Faceci po prostu uwielbiają nasze cipki! Cholera! Zdawałam sobie sprawę, że jeśli dalej będzie tak szło, zaraz dojdę, a wówczas bzykanie z nim nie będzie mnie już kręciło. – Kurwa, musisz przestać – powiedziałam, dysząc.

– Czemu? Nie podoba ci się? – zapytał. – Problem w tym, że za bardzo mi się podoba! Chcę cię wewnątrz! Założę ci gumkę – sięgnęłam po torebkę leżącą na podłodze. On nic nie odpowiedział, tylko dalej dotykał i pieścił moje nogi. Usiadł prosto, podczas gdy otwierałam opakowanie z prezerwatywą. Był gotowy. Jego penis stwardniał niczym skała, ale zauważyłam, że jest wygięty. Wcześniej nie spoglądałam na niego, bo trzeba przyznać, że z nadmiaru przyjemności, nie miałam na to czasu. – Masz chorobę Peyroniego – stwierdziłam rzeczowo, gdy naciągałam gumkę na żołędzi i trochę skrzywionym trzonie członka. – Przeszkadza ci to? – W żadnym wypadku. Położyłam się, gotowa na przyjęcie jego penisa. Zerknęłam na zegarek na szafce. Była dwunasta trzydzieści, a musiałam wyjść za trzy kwadranse. Musiałam nieco przyspieszyć „akcję”. Colin spojrzał na moją twarz, po czym wolno i z determinacją wsunął się we mnie. Zamknęłam oczy, myśląc tylko o przyjemności i wpuszczając go głębiej. Pocałował mnie mocno. Czułam swój smak na jego ustach oraz policzkach. Wykonywał wolne ruchy, później podparł się rękoma i patrzył, jak jego penis zanurza się i wynurza ze mnie. – Lubisz na siebie patrzeć? – zapytałam. – Na ogół nie, ale chciałem zobaczyć, jak to wygląda przy ogolonej cipce – powiedział trochę zasapany. – I jak? Ładnie wygląda z twoim twardym członkiem wewnątrz mnie? – zapytałam, znając odpowiedź. – Cudownie! Zaraz dojdę! Cieszyłam się, że to powiedział, pomimo że nie był we mnie długo. Wiedziałam, że nie będę szczytowała. Nigdy mi się to nie udaje, gdy goni mnie czas – szybkie numerki są nie dla mnie. Przed chwilą niemal czułam zbliżający się orgazm, a teraz nie było już po nim śladu. Chciałam, żeby już doszedł. Gdybym nie musiała się spieszyć, spowolniałabym, abyśmy mieli z tego więcej przyjemności. Złapałam go za pośladki, by wszedł wszedł we mnie głębiej. Z każdym posunięciem moje jęki stawały się głośniejsze. Kręciłam biodrami, aby mógł się we mnie bardziej zanurzyć. Przyspieszył, co było sygnałem rychłego orgazmu. Czując, że doszedł, doznałam ulgi. Leżał na mnie całą swoją masą, czerpiąc przyjemność z kilku kolejnych drgnięć.

Ciągle tkwił we mnie i nie był jeszcze w stanie mówić. Trzymałam go blisko siebie, dopóki nad sobą nie zapanował. Wysuwając się, ostrożnie przytrzymał prezerwatywę, aby się nie ześlizgnęła. Zaproponowałam, że przyniosę chusteczki, żeby mógł się jej pozbyć, ale powiedział, że za chwilę wstanie. – Skąd wiedziałaś, dlaczego mój penis jest krzywy? – zapytał. – Widziałam już coś takiego kilka razy – przyznałam. – Mój lekarz twierdzi, że to dość rzadka choroba i że skoro mi nie przeszkadza, można to zostawić tak, jak jest. Poza tym chyba i tak wszyscy mężczyźni się różnią – zauważył, szukając u mnie potwierdzenia. – Z całą pewnością. Im więcej dziwaków, tym lepiej dla tego świata. Gdy tak leżeliśmy, moja dociekliwa natura nakazała mi zapytać Colina, dlaczego korzysta z usług towarzyskich. Miałam zwyczaj zadawania zbyt wielu pytań klientom, mimo że anonimowość była tak samo ważna dla nich, jak i dla mnie, ale ku mojemu zdumieniu mężczyźni zawsze z chęcią odpowiadali. Pewnie myśleli, że wszystko, co robimy i o czym rozmawiamy podczas spotkania, zostaje między nami. – Mogę cię o coś zapytać? Korzystałeś już z usług wielu dziewczyn. Czy robisz to, ponieważ życie intymne w domu cię nie satysfakcjonuje, czy może po prostu to lubisz? – Tak naprawdę, współżycie seksualne z moją partnerką jest w porządku – odpowiedział, patrząc w dal. – Chyba po prostu lubię próbować czegoś nowego, dotykać innego ciała, smakować pocałunków, skóry… Słyszałem, że zmiana jest dobra – uśmiechnął się. – Niektórzy lubią dla przyjemności i relaksu pograć w weekend w golfa, a ja lubię spotkać się z kobietą. – Spotykasz się ponownie z tymi samymi dziewczynami? – Czasami, ale często zdarza się, że się przeprowadziły, zmieniły numer telefonu i tak dalej. Poza tym lubię oczekiwanie na nową kobietę. – Masz jakieś szczególne preferencje? Co ci się podoba? – zapytałam, gdy leżeliśmy wpatrzeni w sufit, zupełnie rozluźnieni. – Chyba to, co zwykle: ładna twarz, duże piersi, krągłe kształty. Nie przepadam za chudzielcami. Taka figura może być świetna w branży odzieżowej, ale nie jest najlepsza podczas seksu. Muszę mieć za co złapać. W każdym razie, mnie się to podoba. Leżałam, słuchając go i znowu rozmyślałam o tym, jak wiele kobiet mylnie ocenia preferencje mężczyzn. Skoro odrobina tłuszczyku nie jest żadnym problemem, przysięgłam

sobie, że już nigdy nie powrócę do selerowej, niskowęglowodanowej czy buraczanej diety. – I osobowość, rzecz jasna – dodał po namyśle. – Zdecydowanie chętniej spotkałbym się z miłą, rozmowną dziewczyną, przy której zawsze można się zrelaksować, niż z kobietą bez charakteru o perfekcyjnych kształtach. Tak jest: bycie wesołą prostytutką jest stanowczo ważniejsze niż bycie prostytutką ze wspaniałym ciałem! Nikt przecież nie chce płacić za spędzenie czasu z ponurą, nieprzyjemną dziewczyną. – Powinienem wracać do pracy – uznał i podniósł się z łóżka. Wszedł do łazienki, aby pozbyć się prezerwatywy, która ciągle znajdowała się na jego prąciu. Wrócił, gdy brałam z szafki swój zegarek. Dochodziła pierwsza. Musiałam wziąć prysznic, wyjechać, przegryźć coś, zostawić w domu robocze ciuchy, przebrać się i o trzeciej być pod szkołą. Zerwałam się z łóżka i uznałam, że jeśli nie ma nic przeciwko, to wezmę prysznic. Powiedział, żebym się nie krępowała. W ciągu paru minut byłam już po prysznicu i mogłam opuścić łazienkę. Gdy weszłam do sypialni owinięta ręcznikiem, Colin właśnie zmierzał do łazienki, aby również się odświeżyć. – Nie będziesz miała nic przeciwko, jeśli nie odprowadzę cię do drzwi? – Nie ma sprawy. Jesteś zadowolony? – wycierając się, zapytałam z zawodowej uprzejmości. – Było wspaniale, dzięki. Pieniądze się zgadzają? – wskazał gotówkę leżącą na toaletce. – Na pewno wszystko jest w porządku, dziękuję. Zaraz uciekam. Wracamy do rzeczywistości, co nie? – Dokładnie. Jeszcze raz dzięki za mile spędzony czas. Jedź bezpiecznie! – Zamknął drzwi do łazienki, a ja spieszyłam się, aby wyjść. Założyłam majtki, wciągnęłam przez głowę sweter, potem wcisnęłam dżinsy i buty. Z pośpiechu nie założyłam stanika ani skarpet, ale nie przejmowałam się tym, ponieważ do butów, które miałam na sobie, skarpety nie były konieczne, a braku stanika nikt nie mógł zauważyć, gdyż miałam na sobie żakiet i jechałam prosto do domu, żeby się przebrać. Wkładając pieniądze do portfela, rozejrzałam się po pokoju, aby się upewnić, że na pewno niczego nie zostawiłam. Następnie wymknęłam się przez drzwi, zamykając je cicho za sobą. To był łatwy klient. Pewnie zrobił więcej dla mnie, niż ja dla niego, ale wielu mężczyznom właśnie taki układ pasował – lubili dawać przyjemność, a ja z wielką radością ją brałam. Szkoda jednak, że nie doszłam. A niech tam! Nie zawsze wszystko musi wychodzić tak,

jak byśmy sobie tego życzyli. Wiedziałam, że ten problem zawsze mogę rozwiązać na spokojnie, przy użyciu mojego niezawodnego „królika”. Wyszłam z hotelu tą samą drogą, którą przemierzyłam wcześniej, nie patrząc tym razem na recepcjonistki. Podczas wchodzenia ważne jest, aby nie zwracać na siebie uwagi, z kolei przy wychodzeniu nie ma to znaczenia. Wyglądałam jak każda zajęta kobieta pracująca, pochłonięta własnymi sprawami. Otwierając samochód, ponownie rzuciłam okiem na zegarek: pierwsza dwadzieścia. Cudownie! Przekręciłam kluczyk w stacyjce, włączyłam radio oraz „roboczą” komórkę i odjechałam. Na pierwszych czerwonych światłach sprawdziłam wiadomości. Miałam siedem nieodebranych połączeń od tego samego, nieznanego numeru i kilka wiadomości od klientów, na które mogłam odpowiedzieć później. Na nieznany numer postanowiłam oddzwonić po wyjechaniu za miasto – tam było mniejsze prawdopodobieństwo zatrzymania przez policję za używanie telefonu podczas jazdy. W ciągu dwudziestu minut byłam na drodze szybkiego ruchu. Zatrzymałam się na stacji benzynowej, aby szybko zjeść kanapkę i wypić kawę. Wcisnęłam „oddzwoń” przy nieodebranym połączeniu. Jakiś mężczyzna odezwał się już po pierwszym sygnale, co sugerowało, że czekał na mój telefon. – Cześć, mam od ciebie kilka nieodebranych połączeń. Czy możesz teraz rozmawiać? – zapytałam radośnie. – Dzięki, że oddzwoniłaś – odpowiedział cicho. – Widziałem twoje ogłoszenie zeszłego wieczoru i zastanawiam się, czy twoje usługi obejmują fetysze? – Szczerze mówiąc, nie. Z reguły się nimi nie zajmuję, ale co cię interesuje? – Moja wścibska natura chciała wiedzieć, co się dzieje w umysłach innych ludzi. – To trochę niecodzienne, ale… lubię skarpety – powiedział nieśmiało. – Skarpety? Jakie skarpety? – zdziwiłam się, myśląc, że może jest to jakiś skrót. – Hmm, skarpety, które się nosi na nogach – odrzekł. – I co chcesz z nimi robić? – zapytałam naprawdę zaciekawiona. Nigdy wcześniej nie słyszałam o fetyszu skarpet, ale w tej pracy ciągle się uczysz i jeśli miałam spróbować czegoś nowego, musiałam się dowiedzieć, o co chodzi. – Chciałbym, abyś założyła swoje skarpetki w dniu naszego spotkania, a później bym je wąchał, podczas gdy ty byś mi waliła gruchę.

Nie chciałam, żeby się źle poczuł, więc się nie roześmiałam, ale nie mogłam uwierzyć, że kogoś to może nakręcać. – Chyba żartujesz! – wyrwało mi się w pewnym momencie. – Słuchaj, właśnie dlatego się z tobą kontaktuję – stwierdził z nutą zdenerwowania i frustracji w głosie. – Trudno znaleźć kogoś, kto by to zrobił. Dawniej mówiłem o tym partnerkom, ale nic dobrego z tego nie wyszło, więc pomyślałem, że będę miał większe szanse, jeśli komuś za to zapłacę… – A co z resztą? Stosunek, seks oralny? – zapytałam. – Nie, to mnie nie interesuje. W tej kwestii znakomicie radzimy sobie z partnerką. Potrzebuję tylko kogoś, kto by zrobił dla mnie to, co powiedziałem. Ciągle nie byłam przekonana, czy mówi poważnie, ale zbliżałam się do rogatki i musiałam skończyć rozmowę. – Słuchaj, przemyślę to. Oddzwonię do ciebie później, dobrze? – Ok. Zastanów się nad tym, proszę. Pieniądze nie są dla mnie żadnym problemem. – Muszę kończyć – przerwałam mu. – Napiszę ci później SMS. Trzasnęłam klapką telefonu i zwolniłam przed przejazdem przez płatny most. Dotarłam do domu, mając czas tylko na to, żeby się przebrać w granatowy, welurowy dres i założyć sportowe buty, które leżały w pralni na parterze. Wbiegłam na górę, przeskakując po dwa schodki naraz, i schowałam hotelową torbę pod łóżkiem. Pamiętałam, aby wyjąć stanik oraz skarpety i zostawić je na dole, w rzeczach do prania. Przejrzałam się szybko w lustrze w korytarzu i zobaczyłam, że mój makijaż jest tak słabo widoczny, jakbym go już w ogóle nie miała. Przejechałam grzebieniem po włosach, spryskałam nadgarstki perfumami i wsiadłam z powrotem do samochodu, aby odebrać dzieciaki. Siedząc w samochodzie, zerknęłam na siebie w lusterku wstecznym. Wyglądałam jak każda inna matka. Wzięłam głęboki oddech, aby zebrać myśli. „Koniec pracy na dziś. Czas znowu stać się mamą”, stwierdziłam. Tamtego dnia wcale nie pracowałam długo, bo tylko parę godzin, ale czułam się potwornie zmęczona. Pojechałam pod szkołę i zatrzymałam się na parkingu. Dzwonek oznajmiający koniec zajęć jeszcze się nie odezwał. Popatrzyłam na innych rodziców siedzących w samochodach i cierpliwie czekających na swoje dzieci. Zastanawiałam się, czy wiedzą, jak zarabiam pieniądze.

Czy coś podejrzewają? Może wszyscy o tym plotkowali, ale nikt nie miał odwagi, żeby mnie o tym poinformować? Jednak szybko przywołałam siebie do porządku i przypomniałam sobie, że przecież nikt o niczym nie wie. Tak naprawdę niepewność stanowiła nieodłączną część mojej pracy. Wiedziałam o tym i musiałam stawiać temu czoła. Zadzwonił dzwonek i gromady dzieci zaczęły wybiegać na chodniki oraz parking. Wypatrzyłam moje pociechy z kurtkami przewieszonymi przez ramię, w towarzystwie przyjaciół. Wyszłam, żeby otworzyć bagażnik i pomóc im z plecakami. Jak to możliwe, że dzieci zawsze tak bardzo cieszą się na twój widok, nawet jeśli nie było cię tylko przez kilka godzin? Uściskały mnie, podczas gdy wszystkie naraz opowiadały o tym, co ich spotkało tego dnia. Czułam ulgę, że jestem już po pracy. Nie chciałam odbierać żadnych telefonów: pragnęłam po prostu skupić się na moich szkrabach. Dziwny gość od skarpetek i inni mogli poczekać. Moja torebka leżała na siedzeniu pasażera. Gdy prosiłam dzieci o zapięcie pasów, wsunęłam do niej rękę, aby wyłączyć telefon. Kiedy uruchomiłam komórkę następnego dnia, miałam kilka nowych wiadomości od skarpetkowego fetyszysty. Pytał, co sądzę o jego propozycji. Postanowiłam poszukać trochę informacji na ten temat w internecie. Ku mojemu zdumieniu okazało się, że fetysz skarpet był bardzo dobrze udokumentowany, więc doszłam do wniosku, że facet nie żartował. Wydawało się to niegroźne, ale zupełnie mnie nie interesowało. Przypomniałam sobie, że w dziale ogłoszeń drobnych na portalu randkowym widziałam ofertę pani do towarzystwa z Dublina z nagłówkiem: „Zaspokojenie wszelkich fetyszy”. Wysłałam tamtemu gościowi SMS, pisząc, że to nie dla mnie i podając mu numer do tej dziewczyny. Dziesięć minut później dostałam od niego wiadomość: Umówiłem się z nią. Bardzo dziękuję za pomoc. Cóż, przynajmniej ktoś skorzystał na jego żądzy wąchania skarpet… To był mój dobry uczynek.

Konieczne umiejętności Różne doświadczenia sprawiły, że z czasem doprecyzowałam kryteria dotyczące moich usług. Stawiałam przede wszystkim na: bezpieczeństwo, odpowiednią cenę, dogodność oraz satysfakcję z pracy. Jestem ekskluzywną panią do towarzystwa, elegancką, atrakcyjną, doświadczoną. Dbam o skórę i już wiele miesięcy temu nauczyłam się perfekcyjnie nakładać makijaż: dobrze wiem, których kosmetyków i w jaki sposób używać. Dbam, aby moja skóra była miękka i pachnąca. Jestem dokładnie wygolona wszędzie tam, gdzie jest to konieczne. Zawsze zależy mi, aby moje włosy były ułożone. Bardzo troszczę się o higienę jamy ustnej. Ponadto, dzięki temu, że uprawiam wyłącznie bezpieczny seks, mam pewność, jestem zdrowa. Starannie dobieram strój. Mam szafę wypełnioną po brzegi drogimi ubraniami, kupionymi jeszcze przed recesją. Wytrzymały one próbę czasu, ciągle wyglądają świetnie i doskonale na mnie leżą, podkreślając atuty mojej sylwetki. Wyglądam na towar z wyższej półki – nie jestem nieosiągalnie droga, ale droga, jak na klasę średnią przystało. To wszystko uzmysławia klientom widzącym mnie po raz pierwszy, że postarałam się dla nich. I właśnie to jest bardzo istotne. Sądzę, że aby mieć satysfakcję z tego typu pracy, trzeba kochać seks – i ja za nim przepadam! Zawsze uwielbiałam zmysłowy dreszcz ogarniający ciało podczas intymnych pieszczot. Bliskość mężczyzny naprawdę działa na mnie podniecająco. Mam rzeczowe podejście do ciała i niełatwo mnie zaskoczyć czy zawstydzić. Pochwa, odbyt, penis – to dla mnie po prostu różne części ciała i nie mam oporu, aby ich dotykać. Być może najważniejsze jest to, że lubię mężczyzn i im ufam. Przepadam za ich towarzystwem: fascynuje mnie sposób, w jaki pracuje męski umysł. Wczuwam się w słabości facetów i ich zwątpienie w siebie. Mam szczególną słabość do typowych samców alfa, którzy przejawiają odrobinę bezbronności. Nie wiem, dlaczego, ale zawsze miękną mi przy nich kolana. Uwielbiam uczucia, których mężczyźni dostarczają mi podczas seksu. Lubię też mężczyzn samych w sobie. Uwielbiam stan pobudzenia towarzyszący mi przed każdym spotkaniem z klientem, zastanawianie się, jaki on jest. Planowanie garderoby, pielęgnowanie ciała czy nawet jazda do hotelu – również działa na mnie niesamowicie podniecająco. Zapewne to wszystko wiąże się ze wzrostem poziomu adrenaliny… A może samo myślenie o seksie i planowanie go rozpoczyna w ciele chemiczny proces pobudzenia, nawet

przed stosunkiem z nieznajomymi? Cokolwiek by to nie było, moje ciało na to reaguje i zanim dojadę do klienta, jestem naprawdę rozochocona i mam nadzieję, że spotkanie będzie udane. Prawdopodobnie to właśnie jest główna rzecz, która odróżnia mnie od innych prostytutek: autentycznie się angażuję i czerpię z seksu dużą przyjemność, co bardzo podoba się moim klientom. Przypuszczam, że mój entuzjazm pobudza ich pożądanie, przez co seks staje się dla nich o wiele przyjemniejszy. Mam wrażenie, że jeśli facet czuje, że może podniecić luksusową panią do towarzystwa, myśli, że jest najlepszym kochankiem na świecie. Każdy z nich uważa, że takie kobiety bzykają się przez dwadzieścia cztery godziny siedem dni w tygodniu i próbowały już seksu w każdej pozycji… Myśli więc: „Jeśli dzięki mnie osiągnęła tak świetny orgazm, że aż drży z rozkoszy, to faktycznie muszę być tak dobry, jak myślałem!”. Jakiś czas temu zauważyłam, że im bardziej naturalne było moje zachowanie, tym większe wrażenie robiłam na klientach. Nie jestem pewna, czy rzeczywiście jestem świetna w łóżku, ale z pewnością seks sprawia, że wszelkie moje zahamowania znikają i budzi się we mnie uśpiona wewnętrzna bogini seksu. Wcześniej jedynie podejrzewałam, że bycie dominującą może mnie ekscytować, ale nigdy nie miałam okazji, aby przekonać się o tym z którymś z partnerów. Uprawiałam bezpieczny, konwencjonalny, waniliowy seks. Nie podjęłam tej pracy dla doznań i nowych doświadczeń seksualnych, bo przecież byłam zmotywowana wyłącznie kwestią finansową, ale mimo to z czasem uświadomiłam sobie, że lubię dominować i że w ten sposób staję się coraz pewniejsza siebie. Jestem pewna, że mężczyźni uwielbiają seks bez wielkiej pompy, czyli taki, gdzie nie muszą brać pod uwagę moich uczuć, nastroju czy poczucia przyzwoitości. Jest to, rzecz jasna, zupełnie inne od kochania się w normalnym związku. Wiem to, ponieważ byłam w takim związku i nie sądzę, żeby mój eks był kiedykolwiek tak sprośny, czy napalony jak moi klienci. Czytałam ostatnio wyniki sondażu, z których wynikało, że Irlandczycy są najlepszymi kochankami spośród wszystkich narodowości. Biorąc pod uwagę własne doświadczenia, jestem skłonna się z tym zgodzić. Z pewnością potrafią pójść na całość, gdy im się na to pozwoli. Przez „pozwolenie” mam na myśli bycie z kimś, kto docenia ich seksualnie, nie osądza i sam się angażuje. Chyba właśnie dzięki temu mam stałych klientów. Z tego co mówili, seks ze mną jest świetny, jestem komunikatywną i „uroczą” osobą. Spędzenie czasu z „uroczą” kobietą jest dla klientów ogromnie ważne.

Sądzę, że mogę się nawet posunąć do stwierdzenia, że jeśli prostytucja nie byłaby tak potępiana przez społeczeństwo, nie mówiąc już o nielegalności, mogłaby się stać moim zawodem z wyboru. Na wiele sposobów jestem stworzona do tego zawodu. Recesja, czy nie, zawsze będą kobiety, które nigdy by się nie podjęły pracy w tej branży i takie, które by to zrobiły. Wybrałam ten zawód, ponieważ potrzebowałam pieniędzy, ale sądzę również, że miałam naturalną skłonność do pracy w branży erotycznej. Co ciekawe, czuję lekki żal, że dopiero niedawno odkryłam tę część siebie. A przecież gdy miałam nieco ponad dwadzieścia lat, mogłam zbić na tym fortunę. Miałam wtedy możliwość podróżowania, więc utrzymanie dyskrecji i anonimowości byłoby łatwe. Problem w tym, że wtedy za żadne skarby nie odważyłabym się na coś takiego. Niestety nabieramy mądrości i pewności siebie, kiedy pełnia wieku młodzieńczego już dawno przeminęła… Patrząc wstecz, trudno mi stwierdzić, w jaki sposób stałam się tak odważna w sprawach seksu. Nie zostałam tak wychowana. Jeśli temu wierzyć, nasza „mapa miłości” tworzy się w dzieciństwie, około ósmego roku życia. Podobno też kobiety „wychodzą za swoich ojców”, gdyż przyciągają je cechy osobowości oraz wygląd podobne do cech ich rodzonego ojca. Mam co do tego wątpliwości. Jeśli już, to przyciągają mnie mężczyźni zupełnie inni niż mój ojciec, który był łysym, brodatym rolnikiem o ogorzałej twarzy – lubię mężczyzn, którzy są zadbani, zdrowi i mają gęste włosy. Taki właśnie jest mój typ. Aparycja ojca nigdy mnie nie zachwycała i dlatego szukałam kogoś o innej urodzie, ale przyciągają mnie faceci mający podobny charakter do niego. Może to tylko zbieg okoliczności, jednak zauważam tu wyraźną zależność. Moi rodzice często się kłócili i nigdy nie wydawali się zadowoleni z siebie, dlatego od najmłodszych lat odczuwałam, że ich związek jest dla mnie uciążliwy. Bardzo możliwe, że w swoich staraniach znalezienia mężczyzny wizualnie innego od ojca, zapomniałam o osobowości. To by wyjaśniało, dlaczego skończyło się na moim byłym mężu. Wychowałam się na wsi, w typowym dla wierzącej, katolickiej rodziny, konserwatywnym otoczeniu. Nie widziałam żadnego z rodziców nago, a ojciec, odkąd byliśmy dziećmi, nie pochwalał jakiegokolwiek obnażania ciała przeze mnie, ani przez moje siostry. Gdy byłam mała, nie miałam pojęcia, że rodzicie uprawiali seks. Jeśli kiedykolwiek byli seksualnie aktywni, ani ja, ani moje rodzeństwo nie byliśmy tego świadomi. Może starsze rodzeństwo wiedziało, ale nic nie mówili młodszym. Pamiętam obrzydzenie, jakie czułam, gdy dowiedziałam się, skąd się biorą

dzieci – tygodnie zajęło mi otrząśnięcie się z myśli o rodzicach „w akcji”. To chyba dobrze obrazuje krytyczne podejście do seksu, które miałam w dzieciństwie. Fakt, że niemal doznałam szoku, kiedy odkryłam, co rodzicie robili w łóżku, pokazuje, jak niewiele nas o nim nauczyli. Właściwie do dzisiaj nigdy nie widziałam, żeby rodzice się całowali… W szkole nie uczono nas wychowania w rodzinie, życia nie nauczyłam się także od rodziców, musiałam więc polegać na wiedzy moich lepiej poinformowanych rówieśników. Od matki usłyszałam tylko, że seks jest tylko dla małżeństw i że ciąża bez ślubu jest nie do przyjęcia. Przesłanie było jasne jak słońce i razem z siostrami uznałyśmy, że potajemna aborcja będzie absolutnie konieczna, jeśli któraś z nas wpadnie. Mimo że przerwanie ciąży jest wbrew katolickiej nauce, dano nam do zrozumienia, że jest to lepsze niż przyjście do domu z brzuchem. Nie wiedziałam, jak dokładnie miałabym osiągnąć ten stan, skoro nasi rodzice nas nie uświadomili. Skończyłam piętnaście lat, zanim zdołałam się czegoś dowiedzieć. Nie mieliśmy dużo swobody, więc okazje do wyjścia i spotkania kogoś można było policzyć na palcach. Latem, rok wcześniej, znalazłam w komodzie cioci poradnik erotyczny, dzięki któremu zaznajomiłam się z anatomią. Przed tą lekturą nie dostałam od dorosłych żadnych wskazówek. Tajemniczość rodziców w tym temacie dała mi do zrozumienia, że gdzieś istnieje zupełnie inny świat, znany wyłącznie dorosłym. W lecie po egzaminach do gimnazjum rodzice pozwolili mi zostać na noc u koleżanki. Jej matka i ojciec mieli znacznie bardziej otwarte podejście do sprawy i często okazywali sobie uczucia publicznie. Właśnie oni byli pierwszą parą, całującą się na powitanie, jaką widziałam. Tamtej nocy zostali niespodziewanie zaproszeni na drinka i zaufali nam, zostawiając nas w domu bez niczyjej opieki – w końcu miałyśmy po piętnaście lat. Gdy tylko wyszli, koleżanka zadzwoniła do kilku innych znajomych mieszkających w okolicy i zaprosiła ich na kawę – o piciu alkoholu przez nieletnich nie było nawet mowy. Po godzinie w domu było pół tuzina ludzi, a my już wiedzieliśmy, kto się komu podoba. W oko wpadł mi jeden gość, starszy ode mnie o parę lat, z którym wymknęłam się do salonu. Ze względu na różnicę wieku uważałam go za bardziej doświadczonego życiowo. Nie wiem, czy faktycznie taki był, ale na pewno zapadł mi w pamięć, bo dzięki niemu tamta noc stała się niezapomniana. Najpierw nauczył mnie, jak trzeba się całować. Nie wstydziłam się, że brakuje mi doświadczenia i najwyraźniej szybko się uczyłam, nadrabiając brak wprawy. Byliśmy

najszczęśliwszymi nastolatkami w kraju, gdy okazało się, że rodzicie koleżanki wrócą do domu dopiero rano. Gdy zrobiło się późno i inni zaczęli rozchodzić się do domów, mój kompan trochę się ociągał. Poszłam z nim do jednego z wolnych pokoi. Bardzo szybko z dziewczyny, która nigdy się nie całowała, stałam się dziewczyną, która wskakuje do łóżka z mężczyzną. Czułam się kobieco i cieszyłam się każdą minutą mojej przygody. Zanim zdjęliśmy ubrania, umówiliśmy się, że zostaniemy w majtkach – ich zdjęcie wydawało się zbyt dużym krokiem, a poza tym seks był dozwolony tylko po ślubie. Wszystko inne mogło się jednak wydarzyć. Mimo upływu czasu wyraźnie pamiętam pierwszą chwilę, w której nasze ciała się zetknęły. Wówczas nie myślałam, że z facetem można doświadczyć czegoś jeszcze lepszego. Mogłam tam zostać na zawsze. Leżeliśmy tak w bieliźnie, całując się aż do białego rana. Wtedy powoli wsunął rękę między moje nogi, czekając, czy mu zabronię. Nie zabroniłam. Chciałam wiedzieć, co nastąpi dalej. Nie przypominam sobie, abym kiedykolwiek wcześniej była seksualnie podniecona i nie miałam pojęcia, dlaczego nagle zrobiłam się mokra. Byłam pewna, że to nie mocz. Na szczęście on doskonale wiedział, co robić i czego oczekiwać od mojej cipki – nawet jeśli ja nie miałam o tym zielonego pojęcia. Jasne, widziałam obrazki w książce, ale nie było w niej mowy o rozkoszy, którą skrywała moja łechtaczka. Jak mogłam tego nie wiedzieć? Dlaczego sama tego nie odkryłam?! Jednak kiedy wsunął palce do środka… Cholera, nie miałam pojęcia, że druga osoba może dostarczyć takich doznań! Gdy zaczął szybciej poruszać palcami po łechtaczce, poczułam, że coś we mnie wzbiera. Przysunął moją rękę do swojego penisa. Byłam zachwycona jego rozmiarem, ciągle jednak nie wiedziałam, co będzie dalej. A on, trzymając moją dłoń w swojej, coraz szybciej zaczął przesuwać nią w górę i w dół po całej długości członka, dopóki nie doszedł. Nie wiedziałam, co się z nim dzieje, oprócz tego, że wydawało się to zupełnie naturalne i fascynowało nas oboje. Byłam za bardzo zajęta czerpaniem przyjemności, żeby martwić się tym, co o mnie myśli, czy podoba mu się moje ciało i czy zobaczymy się ponownie. Nie zadawałam pytań. Skupiłam się na jego mowie ciała, biciu serca oraz oddechu, mając nadzieję, że właśnie tam znajdę dla siebie wskazówki. Po chwili zapytał, czy może zdjąć mi majtki, jednak ciągle czułam się z tym nieswojo. Poza tym, skoro mogłam mieć tyle zabawy bez ich zdejmowania, wcale mi się do tego nie spieszyło. – Nie robiłaś tego wcześniej, prawda? – rzekł, wycierając się. – Nie, to mój pierwszy raz – odpowiedziałam.

– Wiesz, że możesz robić to sama, dotykając się? – powiedział, spoglądając między moje nogi. Nie odpowiedziałam, ale postanowiłam spróbować tego przy pierwszej nadarzającej się okazji. Uznałam, że skoro on o tym wie, z pewnością wszystkie inne kobiety tak robią. Później, wracając myślami do każdego pikantnego szczegółu, postanowiłam sama zabawić się ze swoją łechtaczką. Ciągle nie wiedziałam, czego mam się spodziewać! Po wielu próbach, zmianach tempa, dotyku i pozycji, w końcu się udało! To było cudowne i wtedy się od tego uzależniłam.

Superseks z emerytem Kilka razy rozmawiałam z Derekiem przez telefon, zanim postanowił się ze mną spotkać. Powiedział, że jest emerytowanym inżynierem, mieszkającym w zachodniej Irlandii. Był elokwentny, sympatyczny i wykształcony, ale ponieważ był emerytem, miałam sceptyczne nastawienie do jego wyglądu – nie oszukujmy się, chyba nikogo nie kręcą siwa klata i siwe włosy łonowe. Na spotkanie umówiliśmy się po jego powrocie z Europy, gdzie miał grać w golfa, i po odwiedzinach syna z synową, którzy przyjeżdżali na kilka dni. To niezwykłe, ile osobistych informacji niektórzy potrafią wyjawić obcej osobie przez telefon. Na początku Derek chciał, abym odwiedziła go u niego w domu, gdy jego żona wyjedzie. Podyktował mi nawet adres, ale ostatecznie uznałam, że mieszka za daleko, żebym przyjechała, więc zamiast tego wybraliśmy miejsce w połowie drogi między naszymi domami. Oczywiście zdążył podać mi również swoje nazwisko, adres oraz numer komórki. Cóż za nieostrożność! W ciągu dziesięciu dni, które Derek spędził w Europie i z rodziną, wymieniliśmy kilka pikantnych SMS-ów. Pewnego wieczoru napisał, że gdy myśli o naszym nadchodzącym spotkaniu, nie może się na niczym skupić. Zresztą i ja zaczynałam się czuć podobnie. Im bliższa była data spotkania, tym bardziej się nim ekscytowałam. Jego SMS-y miały erotyczny charakter, były urocze, ciekawe i zabawne. Bystry umysł działa na mnie niesłychanie podniecająco. Jak miałam to w zwyczaju, zapytałam Dereka, jakie ma preferencje dotyczące mojego ubioru i bielizny. Poprosił mnie, żebym założyła sukienkę oraz pończochy z podwiązkami. Gdy nadszedł dzień spotkania, byłam dziwnie podeks-cytowana. Bałam się, że Derek może być złośliwy i krytyczny, jeśli nie otrzyma tego, czego oczekuje. Wprawdzie nie chciałam rozczarować żadnego klienta, ale na Dereku zależało mi szczególnie – pragnęłam zrobić na nim dobre wrażenie, mając nadzieję, że zostanie moim stałym klientem. Marzyłam o tym, by wytworni, seksowni mężczyźni regularnie korzystali z oferowanych przeze mnie usług. Derek, jak na razie, wydawał się spełniać te wymagania. Umówiliśmy się w hotelu o siódmej rano. Przyjechałam tam pół godziny wcześniej i przygotowałam pokój. Zaciągnęłam zasłony, podkręciłam ogrzewanie i ustawiłam sprzęt grający. Na szafce stojącej obok łóżka położyłam prezerwatywy, środek nawilżający, spray antyseptyczny oraz nawilżające i zwykłe chusteczki. Zapaliłam parę świeczek zapachowych, przejrzałam się w lustrze i włożyłam swoją hotelową torbę do szafy. Tamtego dnia nie miałam

innych klientów, więc poświęciłam dużo czasu na makijaż. Tak, byłam pobudzona wcześniejszymi wiadomościami i potrzebowałam porządnego rżnięcia! Założyłam pas oraz pończochy – czułam się dzięki nim bardzo seksownie. Następnie włożyłam sukienkę i oceniłam swój wygląd, patrząc w lustro. Bomba, zatem do dzieła! Telefon „służbowy” zabrzęczał. Derek poinformował mnie, że właśnie wjeżdża na parking. Poinstruowałam go, jak trafić do pokoju i poleciłam, żeby śmiało zapukał do drzwi, zupełnie tak jakby to był też jego pokój. Swoją drogą, nie ma nic bardziej podejrzanego niż koleś błąkający się niepewnie w hotelu. Nalałam dwie szklanki wody gazowanej i usiadłam na łóżku. Mocne pukanie do drzwi oznajmiło jego przyjście. Spryskałam szyję i nadgarstki perfumami Coco Chanel, po czym otworzyłam drzwi. Derek wyglądał dużo starzej, niż brzmiał przez telefon i nagle poczułam się głupio, że fantazjowałam o świetnym spotkaniu. Miał siwe włosy i bardzo pomarszczoną twarz – pewnie przez lata spędzone na uprawianiu sportów na świeżym powietrzu – nosił też staromodne okulary. Mając nadzieję, że nie zauważył mojego rozczarowania, zaprosiłam go do środka. Zapytałam, jak przebiegła podróż do hotelu i porozmawialiśmy chwilę o jego wypadzie na golfa oraz o tym, co porabiał, odkąd przeszedł na emeryturę. Po chwili ciszy zaproponowałam mu prysznic. Zawsze nalegam, aby klient wykąpał się przed spotkaniem ze mną, ale większość mężczyzn bierze prysznic tuż przed seksem, gdyż gorąca woda pozwala im się zrelaksować, zwłaszcza gdy są spięci. Zwykle też zachęcam ich do skorzystania z pasty i szczoteczki do zębów. Nie znoszę papierosów i śmierdzącego oddechu palaczy. Z reguły i tak nie całuję klientów w usta, ale jeśli palą, stęchły zapach tytoniu utrudnia mi nawet zbliżenie się do nich. Derek zgodził się na prysznic. Rozebrał się bez żadnych zahamowań i rzucił ubranie na oparcie krzesła. Gdy był pod prysznicem, wyłożyłam swój peniuar, aby był gotowy na wypadek, gdybym po zdjęciu sukienki potrzebowała włożyć coś wygodniejszego. Derek wyskoczył z łazienki i chodząc dumnie nago, wycierał swoje owłosione ciało. Był chudy, ale miał posturę atlety, z dobrze uwydatnionymi muskułami i zaskakująco świetnymi nogami. Zapytałam, czy chce się położyć na łóżku, ale uznał, że woli na nim siedzieć i patrzeć, jak się rozbieram. Spojrzałam na niego uwodzicielsko, rozpięłam sukienkę, a następnie pozwoliłam, żeby zsunęła się na podłogę. Stanęłam przed nim w czarnym, koronkowym biustonoszu, stringach, czarnych pończochach i czerwonych szpilkach z lakierowanej skóry. Zareagował ogromnym podnieceniem: przyciągnął mnie do siebie i przyłożył głowę do

mojej klatki piersiowej, obejmując ją mocno rękoma, jakby chciał wchłonąć moją woń oraz ciepło mojej skóry. Przytuliłam jego głowę i zdziwiłam się, że tak szybko robię się napalona. Miał silne ramiona i wyczuwałam w nim moc, której nie zauważyłam, kiedy wchodził do pokoju. Zaczął wydawać długie pomruki, mówiąc jak niesamowicie wyglądam. Oderwał swoją głowę od mojej klatki piersiowej i spojrzał mi w twarz, delikatnie zakreślając palcem kontur moich oczu, policzków oraz ust. Polizałam jego kciuk, gdy przesuwał nim po moich ustach, a on sapiąc, zamknął oczy. Wzięłam jego kciuk do ust i delikatnie zacisnęłam zęby. Było jasne, że oboje czujemy niesamowitą seksualną energię. Lizałam i gryzłam jego palce oraz dłonie. Szlag! Jeśli tak działało na nas całowanie ręki, to źle go oceniłam. Coraz bardziej się podniecałam, a naprawdę się tego nie spodziewałam. Dotknęłam jego ust, spoglądając mu w twarz, podczas gdy on całował i lizał moje ręce, patrząc, jak robię to samo z jego dłońmi. Przedłużaliśmy to, bo było dziwnie erotyczne i dawało fantastyczne odczucia. W końcu przysunęliśmy do siebie usta – moment zetknięcia naszych warg był jak ogień! Pożądanie było tak wielkie, że zakręciło mi się w głowie. Oplotłam go nogami, abyśmy byli jeszcze bliżej siebie. Chciałam go więcej, pragnęłam czuć go wszędzie! Facet, którego parę minut wcześniej zaszufladkowałam jako „pieprzenie ze starszym, niczym niewyróżniającym się mężczyzną”, miał największą erotyczną energię, jakiej kiedykolwiek doznałam. Odbieranie jej było niesamowicie ekscytujące. Odwrócił mnie i położył na plecach, następnie zerwał stanik i usiadł między moimi nogami, trzymając je w górze. Wiedziałam, że ciesząc wzrok, podziwia mnie przez prześwitujące stringi, położyłam się więc i pozwoliłam, by delektował się tym widokiem. Patrzyłam prosto na niego. Tymczasem Derek zaczął całować moją nogę od stopy do miejsca, w którym kończyła się podwiązka. Potem przesunął się w górę uda, a następnie mocno przycisnął głowę do pachwiny. Byłam już wilgotna, a przede mną było jeszcze tyle innych doznań. Nagle zaczął mnie delikatnie skubać, powoli przesuwając swoją ręką po moich plecach, w kierunku pośladków. Szeroko rozłożyłam nogi. Byłam już bardzo podniecona i pragnęłam mieć go głęboko w sobie. Przesunął rękę po moich pośladkach, odciągnął na bok stringi i wsunął palec pod materiał. Przesunął kciukiem po mojej szparce, aby poczuć pełnię mojego pobudzenia, i zanurzył twarz w mojej cipce. Wygięłam plecy, a on chwycił mnie za sutki. Mimo że był nieco brutalny, odczułam to wyłącznie jako przyjemność. – Nie mogę już dłużej czekać – zajęczał. – Muszę być wewnątrz ciebie.

Ściągnął mi buty, chwycił za majteczki i zerwał je ze mnie. Ciągle miałam na sobie pas i pończochy. Wzięłam prezerwatywę i wcisnęłam ją na jego pokaźnego penisa. Położyłam się, wiedząc, że jego członek nie potrzebuje przewodnika. Derek leżał na mnie i patrzył mi w oczy. Podparł się na łokciach, i szybko znalazł wejście do mojej szparki. Muszę przyznać, że w całym seksie lubię to najbardziej. Zawsze na chwilę wstrzymuję oddech, bo wiem, że pierwsze pchnięcia są zdecydowanie najlepsze. To mój ulubiony moment bzykania. To często lepsze niż orgazm. Derek wpatrywał się w moje oczy, zanim wszedł we mnie. Oboje krzyknęliśmy w uniesieniu. Objęłam go nogami, aby przyciągnąć go jeszcze bliżej. Pociągnął mnie do przodu tak, że na nim siedziałam. Był bardzo gibki i zwinny. Zdawał się instynktownie wyczuwać konieczność zmiany pozycji. Rozumieliśmy się bez słów – to było fantastyczne. Podniósł moje nogi wysoko, rozłożył je i wszedł we mnie głębiej. Zwalnialiśmy trochę, ale wyłącznie po to, aby cieszyć się innymi doznaniami. Podniosłam się na łokciach, podczas gdy wykonywał rytmiczne ruchy do przodu i do tyłu. Nagle chwycił mnie za talię i wciągnął na siebie. Teraz siedziałam do niego plecami, a on położył się, aby patrzeć, jak jego penis wchodzi we mnie. – Kurwa, zaraz dojdę – wysapał. – W porządku. Zaczęłam coraz szybciej poruszać się w górę i w dół. Zaczynałam się męczyć, ale po najlepszym w życiu seksie z nieznajomym mogłam mu chociaż zafundować świetny orgazm. Zadziałało! Dosłownie zaryczał, dochodząc! Opadliśmy wykończeni na łóżko. Nie musieliśmy nic mówić: dobrze wiedzieliśmy, co każde z nas myśli o tym, co przed chwilą się wydarzyło. Po pewnym czasie, gdy nasze oddechy się uspokoiły, Derek całując mnie delikatnie w czoło i usta, odwrócił się do mnie i powiedział: – Chyba czas się umyć. Najwyraźniej ten czuły pocałunek rozbudził w nas ponowną namiętność, którą odczuwaliśmy zaledwie kilka chwil wcześniej. Całowaliśmy się przez kilka minut, dopóki Derek się nie odsunął, przyznając, że miałby wielką ochotę na powtórkę, ale musi wracać do domu. Przy pożegnaniu podziękował mi za wspaniale spędzony czas i zapytał, czy nie miałabym ochoty spotkać się z nim ponownie. – Zawsze, z przyjemnością – odpowiedziałam.

Wręczył mi ustaloną kwotę pieniędzy i powiedział, że zadzwoni, kiedy będzie miał czas na spotkanie. I wyszedł. Położyłam się na łóżku, rozpamiętując to, co przed chwilą się wydarzyło. Byłam kompletnie wykończona. Od tamtego dnia nie doczekałam się od Dereka żadnej wiadomości. Hmm… równie dobrze może już nie żyć. Właśnie taka jest praca w branży erotycznej: nigdy nie wiesz, z kim się spotykasz, a później kontakt się urywa. Jak to się mówi: płacisz i wychodzisz. Jednak czasami myślę o niektórych klientach, którzy wywarli na mnie duże wrażenie. Czy dalej są w tych samych związkach, czy udało im się rozwiązać problemy, o których rozmawialiśmy, albo czy zebrali się w sobie i powiedzieli swoim żonom, czego naprawdę oczekują w łóżku. W przypadku Dereka nie mogłam uwierzyć, że okazał się tak niesamowicie energiczny i fascynujący w „akcji”. Dało mi to dużo do myślenia. Postanowiłam nigdy nie ufać pierwszemu wrażeniu, bo może nas bardzo oszukać.

Konfrontacja Po niemal czterech miesiącach pracy dobrze wiedziałam, czego poszukuje przeciętny klient i jakiego seksu mogę się po kim spodziewać. Z reguły kończyło się na zwyczajnym seksie w pozycji misjonarskiej, na jeźdźca lub na pieska, gadki szmatki przed i po zabawie oraz całowaniu, o ile miałam na nie ochotę. Byłam świadoma, że gdybym zmieniła kryteria wyboru klientów i spotykała więcej przypadkowych osób, miałabym dużo więcej „niespodzianek”. Wcześniej jednak postanowiłam dokładnie ich sprawdzać i nie zamierzałam tego zmieniać tylko po to, żeby uatrakcyjnić sobie dzień pracy. Wszystko dobrze się układało i nie miałam żadnych złych doświadczeń. Owszem, zdarzali się klienci, z którymi nie chciałam się ponownie spotkać, ale przyczyna tkwiła w tym, że byli zupełnie nieatrakcyjni lub po prostu zbyt nudni. Znalezienie klientów nie stanowiło dla mnie problemu, więc od czasu do czasu mogłam pogrymasić. Wiedziałam, że im dłużej tkwię w tym zawodzie, tym większa jest możliwość spotkania faceta, któremu daleko będzie do dżentelmena. Pewnego popołudnia, gdy robiłam zakupy, zadzwoniła „robocza” komórka. Facet przedstawił się jako Eddie i interesował go masaż. – Czy to kompleksowa usługa? – dopytywał. – Tak, oczywiście. Czego potrzebujesz? Zaczął wyjaśniać, że cztery miesiące temu jego żona urodziła ich pierwsze dziecko. Karmiła piersią i postanowiła przenieść się z dzieckiem do pokoju gościnnego. Dał jasno do zrozumienia, że kocha żonę i jest zachwycony dzieckiem, ale odczuwa tak wielkie niezaspokojenie seksualne, że koniecznie musi się z kimś spotkać. Nie chciał romansu, więc pani do towarzystwa wydawała się najlepszym rozwiązaniem. Powiedział, że żona go zaniedbuje i lekceważy. Zanim urodziła, kilka razy poroniła, więc gdy w końcu została matką, całkowicie poświęciła się opiece nad niemowlęciem. Z powodu poronień żona nie chciała uprawiać seksu podczas ciąży, a po porodzie nie miała popędu, więc Eddie przez wiele miesięcy musiał się obyć bez współżycia i po prostu nie mógł już tego dłużej znieść. Byłam w stanie zrozumieć przez co przechodził. Zapytałam, czy nie będzie się czuł winny po naszym spotkaniu. Odpowiedział, że przed ślubem, gdy pracował w mieście, odwiedzał domy publiczne, ale nie był tam, odkąd przeprowadził się na wieś. Przez cały czas szukał dyskretnej pani do towarzystwa, niestety to mu się nie udało – aż w końcu zobaczył moje ogłoszenie.

Wywnioskowałam z tego, że o poczuciu winy nie ma mowy. Bez skrupułów postępował tak wcześniej, wiedział w co się pakuje i uważał, że nie jest to taka sama zdrada jak w przypadku romansu. Przestałam myśleć o jego żonie – uznałam, że to wyłącznie jego sprawa, a nie moja. Zadawał dużo pytań: Wygląd? (Sto siedemdziesiąt centymetrów wzrostu, przeciętnie krągła figura, krótkie, równo obcięte włosy, niebieskie oczy). Wiek? (Trzydzieści sześć lat – kłamstwo, rzecz jasna). Wymiary? (Rozmiar czterdzieści dwa – mężczyźni nie znają różnicy między rozmiarami czterdzieści dwa, czterdzieści cztery i czterdzieści sześć, ale mogą wiedzieć, że czterdzieści dwa jest średni, więc była to moja standardowa odpowiedź). Czy jestem na dole wygolona, czy wydepilowana? (Wygolona – starannie). Czy uprawiam seks analny? (Tak). Były to bardzo typowe pytania i wiedziałam, jaką odpowiedź klienci chcą usłyszeć. Nic dziwnego, że również Eddie był zadowolony… Zapytałam, czego najbardziej pragnie podczas mojej wizyty u niego. Odpowiedział, że świetny byłby relaksujący, erotyczny, zmysłowy masaż, a później porządne, ostre pieprzenie. Bał się, że za szybko dojdzie, z racji tego, że dawno nie uprawiał seksu, więc zasugerowałam, że doprowadzę go do orgazmu, zanim rozpocznę masaż. Dzięki temu będzie mógł czerpać przyjemność z masażu i powoli nabierać sił na seks, który po nim nastąpi. Był zachwycony zarówno tą propozycją, jak i faktem, że odebrałam telefon, ponieważ miał akurat wolny wieczór. Tak się złożyło, że ja też byłam dyspozycyjna. Zatrzymywał się w hotelu w celach służbowych, więc z łatwością mogłam go tam odwiedzić. Poprosiłam, aby przysłał mi w SMS-ie nazwę hotelu i numer pokoju, gdy będzie gotowy. Ustaliliśmy, że wpadnę wieczorem o ósmej. Miałam już za sobą poranne spotkania z dwoma klientami w hotelu oddalonym o godzinę jazdy od mojego domu. Musiałam zmyć makijaż i nałożyć go ponownie na wieczór z Eddie’m. Byłam trochę zmęczona, ale dzieci były u swojego ojca, zatem chciałam wykorzystać tę okazję na maksa. Odmawianie klientowi, szczególnie takiemu, który już jest w hotelu, byłoby głupie. Przed siódmą byłam odświeżona i mogłam wyruszyć w drogę. Postanowiłam założyć dżinsy oraz jaskrawą, niebieską koszulę. Pod spodem miałam jednoczęściową bieliznę typu baby-doll. Z reguły do pracy ubieram się mniej swobodnie, ale ten strój mimo wszystko ciągle był elegancki i czułam się w nim dobrze – przy trzecim kliencie tego samego dnia, wygoda staje się ważniejsza od stylu. Eddie przysłał mi szczegóły dotyczące hotelu, dzięki czemu łatwo było mi dojechać do niego nową autostradą. Przed spotkaniem z nowym klientem zawsze jestem trochę przestraszona. Może nie tak jak za pierwszym razem, ale zawsze słyszę w głowie

ostrzegawczy głosik, który mi mówi, abym była wyjątkowo ostrożna. Dojechałam do hotelu na czas, zaparkowałam i przejrzałam się w lusterku – uznałam, że wyglądam całkiem nieźle jak na prawie czterdziestolatkę udającą trzydziestosześciolatkę! Po spryskaniu perfumami i wrzuceniu miętówki do ust, byłam gotowa. Wzięłam moją niezawodną torbą z akcesoriami, a następnie wysiadłam z samochodu. Przeszłam pewnym krokiem przez recepcję, trzymając głowę wysoko i wyglądając jakbym była u siebie. Beztroska recepcjonistka powiedziała mi dobry wieczór. Odpowiedziałam nonszalancko, udając znudzoną koniecznością witania się z pracownikami hotelu. Zauważyłam pozłacany napis „Do pokoi”, więc kierowałam się wzdłuż korytarza. Weszłam do windy i wcisnęłam dwójkę. Jeszcze raz szybko przejrzałam się w lustrach w windzie, a gdy drzwi się otworzyły, od razu dostrzegłam pokój numer 202. Uśmiechnęłam się, oblizałam wargi i zapukałam. Zawsze odprawiałam ten rytuał, ponieważ kiedyś przeczytałam, że szeroki uśmiech rozluźnia mięśnie twarzy, sprawiając, że rysy stają się delikatniejsze, natomiast polizanie warg nabłyszcza je, przez co wzbudzają w mężczyźnie pożądanie. Drzwi otworzyły się i po raz pierwszy ujrzałam Eddiego. Okazał się przystojny i miałam cichą nadzieję, że za chwilę stanie się jedną z moich „niespodzianek”. Weszłam do środka, a on delikatnie zatrzasnął za mną drzwi. W bezpośrednim kontakcie nie był tak pewny siebie jak przez telefon. Przywitał mnie nieśmiało i natychmiast powiedział, że się denerwuje, ponieważ będzie to jego pierwszy raz, odkąd się ożenił. Postanowiłam od razu przejąć kontrolę i skinęłam na niego, aby usiadł na łóżku, podczas gdy sama zajęłam się torbą z gadżetami. Zaczęliśmy rozmawiać o jego pracy, pogodzie oraz ogólnej sytuacji w kraju. Zapytał, czy chcę pieniądze od razu, czy później. Odpowiedziałam, że jeśli chce zapłacić teraz, może tak być. Położył kopertę na komodzie, a ja bez wcześniejszego otwierania, włożyłam ją do swojej torby. Zapytałam, czy mogę skorzystać z łazienki i poleciłam, żeby się rozebrał, kiedy będę się przebierała w coś wygodniejszego. Zdjęłam koszulę oraz dżinsy, aby ukazać jednoczęściową baby-doll – zwycięstwo było gwarantowane, ponieważ półprzeźroczysty strój sporo odsłaniał, jednocześnie wiele zakrywając. Poprosiłam Eddiego, żeby położył się na brzuchu na łóżku i usiadłam na jego pośladkach, aby rozpocząć masaż. Gdy wylałam na ręce trochę olejku, stwierdził, że bardzo podoba mu się jego zapach. Wydawał się być pod wrażeniem, gdy rytmicznie przesuwałam rękoma po jego ramionach, ale nagle zapytał, czy możemy przerwać – chciał mnie dotykać i całować, gdyż był

tak napalony, że masaż go irytował. Wstałam i położyłam się obok niego. Był bardzo przystojny. Wyglądał na więcej niż czterdzieści lat. Zaczą całować mnie w usta. Pamiętałam, że ustaliliśmy przez telefon, że najpierw mam szybko doprowadzić go do orgazmu, ale najwyraźniej ten plan był już nieaktualny. Miałam już takie przypadki – mężczyźni martwili się, że dojdą za szybko i nie doświadczą wystarczająco dużo przyjemności. Zawsze w takich sytuacjach sugerowałam, że od razu doprowadzę ich do orgazmu, a później postaram się o drugi. Po kilku minutach całowaliśmy się już jak szaleni. Poczułam, że staję się wilgotna, a on zaryczał z przyjemności, gdy niepewnie wsunął we mnie palce. „Do diabła z tym – pomyślałam – nie za często mam okazję czerpać przyjemność z pracy.” Wiedział, że bardzo mi się to podoba i zaczęło go to nakręcać. Przyznał, że dłużej nie da rady się powstrzymywać. Sięgnęłam więc po prezerwatywę znajdującą się na szafce. Założyłam mu ją szybko, a on spojrzał mi w oczy i po chwili wbił się we mnie głęboko. Boże, co za rozkosz! Był świetny. Gdyby wszyscy klienci byli tak dobrzy, przysięgam, że nigdy bym nie rzuciła tej roboty. Szybko odnalazł własny rytm. Poprawiłam trochę swoje ułożenie, aby czuć pełnię doznań. Zaczął przyspieszać, a jego oddech wskazywał, że niedługo będzie szczytował. Chciałam zmienić pozycję – najbardziej lubię na pieska, ponieważ doznania są wtedy najlepsze i w dodatku nie muszę patrzeć na klienta. Spójrzmy prawdzie w oczy, nie wszyscy mi się podobają, więc jeśli nie muszę, wolę na nich nie patrzeć. Powiedziałam, że chcę zmienić pozycję, zanim dojdzie i odwróciłam się, prezentując wszystkie swoje walory. Zachęciłam go, żeby pieprzył mnie mocno, gdyż wiedziałam, że dzięki temu będzie miał wspaniały orgazm. Wszedł we mnie ponownie i położył ręce na moich pośladkach. Czułam, że się interesuje moją pupą, ponieważ rozsmarowywał po niej moje soczki. Bardzo mu się spodobało, że jestem tak podniecona i delikatnie włożył mi palec w pupę, po czym zaczął nim obracać. Następnie próbował włożyć dwa palce, ciągle wsuwając się powoli w moją pochwę. O dziwo, jego członek pozostawał cały czas twardy i chociaż nie mogłam zaprzeczyć, że to, co robił było wspaniałe, poczułam się zmęczona mijającym dniem. Chciałam już, żeby skończył. Zapewne był z siebie dumny, że wytrzymał tyle bez szczytowania, ale ja nie mogłam się już doczekać końca. Będąc z klientami, nawet tymi dobrymi, nigdy nie traciłam świadomości, że w zasadzie odgrywam rolę – w dodatku po to, żeby zapłacić rachunki. Czas to pieniądz, a on swój limit już wykorzystał, więc musiałam udać orgazm i tym sposobem doprowadzić sesję do końca. Powiedziałam, że to, co robił było niesamowite i że zaraz dojdę. Wsuwał się we mnie tak

mocno, że poczułam ból. Głośno jęknęłam, kurcząc mięśnie pochwy, aby przytrzymać go wewnątrz siebie i wzięłam gwałtowny oddech. Wstrzymałam go na kilka sekund, po czym westchnęłam głęboko. Zadziałało. Kiedy zapytał, czy może dojść, nie protestowałam. Po chwili krzyknął. Całym jego ciałem wstrząsnęły dreszcze i opadł wyczerpany stosunkiem. Wstałam, aby skorzystać z łazienki i wróciłam z małą plastikową torebką na prezerwatywę. Zawiązałam torebkę, wróciłam do łazienki, wrzuciłam ją do śmietnika i jeszcze raz umyłam ręce. Wskoczyłam pod prysznic i zaczęłam zmywać Eddiego z siebie. Dokładnie namydliłam każdą część ciała, opłukałam ją i znowu namydliłam, aż wreszcie poczułam się całkiem czysta. Nie chodziło o to, że nie polubiłam tego faceta, ale chciałam zmyć z siebie poprzednich dwóch klientów. Czystość jest jak nowy początek! Po wszystkim wytarłam się ręcznikiem i szybko się ubrałam. Pozbierałam swoje rzeczy do torby i zanim Eddie wyszedł z kąpieli, byłam gotowa do wyjścia. Przyznał, że bardzo mu się podobało i chciałby wkrótce umówić się ponownie. Gdy pocałował mnie w policzek, zadowolona z siebie opuściłam pokój. Miałam nadzieję, że zostanie regularnym klientem, tym bardziej, że już od jakiegoś czasu szukał pani do towarzystwa. Po powrocie do samochodu, sprawdziłam, czy nie mam w telefonie nowych wiadomości – na szczęście nic nie nadeszło. Ucieszyłam się, ponieważ byłam zbyt zmęczona, żeby rozmawiać z klientem, nie mówiąc już o kolejnym spotkaniu tego wieczoru. Otworzyłam kopertę, którą dostałam od Eddiego i już wkładałam gotówkę do portfela, kiedy zauważyłam, że umieścił w niej tylko pięć dwudziestek – brakowało trzystu euro! No, kurwa! Siedziałam, próbując uspokoić oddech. „Co robić, do cholery?”, gorączkowo się zastanawiałam, wiedząc, że nie mogę spanikować. Czy to pomyłka? Czy przez przypadek dał mi za mało pieniędzy, czy może zrobił to celowo, licząc, że zorientuję się, będąc już daleko w drodze powrotnej? Kurwa, kurwa, kurwa! Musiał zaryzykować i mieć nadzieję, że nie przejrzę jego blefu. Przygotowywałam się na podobną sytuację, ale nigdy nic takiego się nie wydarzyło. Przypomniałam sobie, że Eddie regularnie widywał panie do towarzystwa, zanim się ożenił, więc albo naprawdę zaszła pomyłka, albo umyślnie chciał mnie oszukać. Postanowiłam wrócić do pokoju i poprosić o należną mi resztę. Szybko wróciłam z powrotem do hotelu, nie patrząc w kierunku recepcji – byłam zbyt rozzłoszczona, żeby przejmować się tym, co ktoś o mnie pomyśli. Znowu stanęłam przed

pokojem 202 i mocno zapukałam w drzwi. Gdy tylko otworzył, szybko wepchnęłam się do środka. Jedno spojrzenie na jego twarz zdradziło, że wiedział, po co przyszłam. Natychmiast uświadomiłam sobie, że to nie była pomyłka. Byłam wściekła. Kiedy przygotowywałam się na taką ewentualność, zawsze czułam strach, ale teraz gotowałam się ze złości. Zrobiłam pewną minę, aby wiedział, że to ja kontroluję sytuację. Wyglądałam na spokojną, ale stanowczą. Serce biło mi jak szalone, jednak mówiłam wolno i wyraźnie. – Okaż trochę przyzwoitości. Zapłać mi ustaloną sumę – zażądałam. Wyszeptał, że nie ma przy sobie gotówki i bardzo przeprasza za „pomyłkę”. Uznałam, że musi mieć pieniądze w pokoju na wypadek, gdybym sprawdziła zawartość koperty i zażądała reszty przed seksem. Nie było mowy, żeby zdesperowany mężczyzna odpuścił sobie rżnięcie. – Słuchaj, mam policję na szybkim wybieraniu. Mogę do nich teraz zadzwonić, pracownicy hotelu dowiedzą się, co robiłeś, poza tym możliwe, że dowie się o tym również twoja żona oraz ludzie z pracy. Wszyscy pomyślą, że jesteś totalnym palantem, spotykającym się z prostytutką zaraz po narodzinach dziecka. Nie wierzysz, że to zrobię? Zdenerwował się i zaczął panikować. – Kurwa, nie ma takiej potrzeby. Może mam je w portfelu. Już sprawdzam. Stałam z jedną rękę na biodrze, a drugą trzymałam telefon z palcem na klawiszu z jedynką. Tak naprawdę był to mój numer domowy, który dodałam do szybkiego wybierania w razie nagłego wypadku, ale wiedziałam, że w domu nie ma nikogo, więc jeśli musiałabym zadzwonić, włączyłaby się poczta głosowa. – No już, pospiesz się! Nie mam czasu! Nie myśl, że coś takiego ci przejdzie! Daję ci dziesięć sekund na oddanie mi trzystu euro albo dzwonię na policję! – Czekaj, czekaj, już wyciągam! Ja pierdolę, jesteś nieźle pojebana! Mam kasę, nigdzie nie dzwoń! – Przeliczył przy mnie resztę pieniędzy. – Trzymaj. Zadowolona? – powiedział ostro. Bez słowa wzięłam pieniądze i wyszłam z pokoju, nie zatrzymując się nawet, żeby zamknąć za sobą drzwi. Mogło się wydawać, że przez cały czas panowałam nad sytuacją, ale serce podchodziło mi do gardła. Chciałam szybko stamtąd zniknąć. Wychodząc z hotelu, obejrzałam się, aby upewnić się, czy Eddie za mną nie idzie. Ostatnie, czego potrzebowałam, to żeby zobaczył tablice rejestracyjne mojego samochodu. Mógłby wtedy odkryć, kim naprawdę jestem. Wcześniej znał jedynie moje nieprawdziwe imię oraz numer komórki na kartę.

Wsiadłam do samochodu i zanim wyjechałam z parkingu, zamknęłam drzwi od środka. Spanikowałam, nie miałam co do tego wątpliwości. Jechałam około dziesięciu minut, dopóki nie uznałam, że jestem wystarczająco daleko, żeby zatrzymać się na poboczu autostrady i ochłonąć. To było przerażające! Jednak czułam dumę, że mu się postawiłam. Jak ten dupek w ogóle mógł sobie pomyśleć, że uda mu się zrobić mnie w konia?! Gdy wróciłam do domu, zamknęłam drzwi i okna. Ciągle byłam zdenerwowana ostatnim wydarzeniem. Przyrzekłam sobie, że od nowych klientów zawsze będę brać i przeliczać pieniądze przed usługą – stali klienci nigdy nie próbowali mnie oszukać, więc tylko w przypadku nowych musiałam być szczególnie ostrożna. W swoim internetowym ogłoszeniu usunęłam wzmiankę o satysfakcji gwarantowanej oraz zwrocie pieniędzy. Od tej pory wymagałam opłaty z góry. Wyjęłam gotówkę z torebki i jeszcze raz ją przeliczyłam. To mnie uspokoiło. Pomyślałam, że po odliczeniu wydatków, zarobiłam tego dnia dziewięćset sześćdziesiąt euro – rekordową sumę, pozwalającą mi na zrobienie kilkudniowego urlopu. Po wieczornej aferze potrzebowałam odpoczynku dla siebie. Wyłączyłam komórkę i wrzuciłam ją do kuchennej szafki. Nie chciałam myśleć ani o mężczyznach, ani o pracy. Wzięłam długą, gorącą kąpiel i dziękowałam Bogu, że bezpiecznie wróciłam do domu. Padłam zmęczona na łóżko. Niestety nie mogłam zasnąć i przewracałam się z boku na bok. Ciągle byłam wstrząśnięta wcześniejszym zajściem. Ogólnie rzecz biorąc, nie doszło do niczego poważnego, ale zaczęłam się przez to zastanawiać nad ryzykiem, które podejmuję za każdym razem, gdy się z kimś spotykam. Trzymałam się swoich wytycznych dotyczących tego z kim i w jakim miejscu się umawiam, uprawiałam bezpieczny seks, ale nie było wątpliwości, że zawsze groziło mi jakieś niebezpieczeństwo. Zarabiałam niezłe pieniądze, ale i tak nie było ich za wiele. Wystarczało na spłatę kredytu oraz opłatę rachunków, zajęcia pozalekcyjne dla dzieci i czasami na drobne przyjemności, ale zaczynałam mieć wątpliwości, czy warto było tak nadstawiać karku, skoro zarobki ledwo wystarczały na życie. A pracy miałam naprawdę dużo. Niemal całkowicie zrezygnowałam z życia towarzyskiego – nawet poranna kawa stała się mglistym wspomnieniem. Ciągle martwiłam się, że niechcący sprowadzę jakieś kłopoty na swoją rodzinę lub przyjaciół, przez co w końcu zaczęłam ich unikać. Nie oddzwaniałam do nich i niewiele o sobie opowiadałam. Z jednej strony uwielbiałam świetny seks i od czasu do czasu praca mi go zapewniała, ale z drugiej strony mój nowy zawód społecznie był zupełnie nieakceptowalny. A co jeśli podczas

pracy przydarzyłoby mi się coś strasznego i moje dzieci zostałyby same? Kiedy zaczynałam być panią do towarzystwa, desperacko potrzebowałam gotówki i nie patrzyłam w przyszłość dalej niż do zapłacenia kolejnego rachunku. Uważałam tę pracę tylko za formę tymczasowego zarobku, ale po kilku miesiącach musiałam zadać sobie pytanie, jak długo będę mogła w ten sposób żyć. Nic nie zmieniało faktu, że moje wydatki były ciągle ogromne i byłam zmuszona dalej w tym tkwić. Średnio spotykałam z dwunastoma do szesnastu klientów miesięcznie, ale zależało to od wielu czynników. Jeden tydzień mogłam mieć doskonały, a później pojawiał się jakiś problem, na przykład choroba dziecka, albo klient odwołał spotkanie w ostatniej chwili, i nagle cały budżet trafiał szlag. Musiałam pracować, kiedy tylko mogłam, ponieważ nigdy nie wiedziałam, co przyniesie kolejny dzień. Poza tym zawsze pojawiały się niespodziewane wydatki – urodziny, przegląd samochodu czy naprawa czegoś w domu. Podejrzewałam, że niezależnie od tego, ile zarobię w danym miesiącu, wszystko i tak zostanie wydane. Czasami zastanawiałam się, czy mi nie odbiło, że w ogóle się tego podjęłam. Czy zaszły we mnie jakieś nieodwracalne zmiany? Czy chcąc ukryć mój sekret przed rodziną i przyjaciółmi, nie wzięłam sobie na barki zbyt dużego ciężaru? Czy poradzę sobie z nim na dłuższą metę? Byłam świadoma, że im dłużej to robię, tym wzrasta prawdopodobieństwo, że przytrafi mi się coś złego. Szczęście nie zawsze będzie mi sprzyjało. Jak wyglądałby taki incydent? Czy zostałabym zaatakowana, zastraszona lub pobita przez pracowników hotelu? A może skończyłabym na spotkaniu z klientem, który okazałby się na przykład jednym ze szwagrów albo krewnych? Jak bym się z tego wyplątała? Byłam pewna, że gdyby mój były mąż się dowiedział, co robię, złożyłby wniosek o przyznanie mu opieki nad dziećmi i oświadczyłby, że jestem wyrodną matką. Zaczynałam przeczuwać, że moje szczęście się kończy. Docierało do mnie, że powinnam minimalizować pracę i wycofać się, póki jeszcze nic się nie stało. Nieustannie jednak pozostawało pytanie – jak zapłacę rachunki? Wydarzenia tamtego wieczoru przypomniały mi o tym, że nigdy nie można być zbyt pewnym swego. Uchyliły się drzwi do pokoju zła – miejsca, w którym czułam się przerażona i zagrożona. Jednak byłam świadoma, że rachunki same się nie zapłacą, co z kolei oznaczało, że nie miałam zbyt dużego wyboru.

Małżeństwo, dzieci i cała reszta Wszystko, czego doświadczasz w życiu, czegoś cię uczy – tak samo jest z pracą w branży erotycznej. W ciągu czterech miesięcy w tym zawodzie, spotkałam wielu mężczyzn, którzy mieli ogromną ilość powodów, by skorzystać z usług towarzyskich. Niektórzy byli przewidywalni – chcieli na przykład doznać przyjemności seksu analnego – jednakże inne przypadki naprawdę otworzyły mi oczy i zmusiły do ponownego zastanowienia się nad swoją przeszłością oraz decyzjami, które podjęłam i tym, gdzie mnie one doprowadziły. Nie mogłam nie zauważyć, że facetów łączy jeden, ten sam problem: życie w małżeństwie jest trudne, czasami nawet za bardzo, a dzieci psują parom szyki. Skłoniło mnie to do spojrzenia po raz kolejny na moje małżeństwo i przemyślenia, gdzie popełniliśmy z mężem błąd. W przeddzień dziesiątych urodzin mojego średniego dziecka stałam w kuchni i kończyłam przygotowywać tort, zamyślona nad tym, co robiłam dekadę wcześniej. Doskonale pamiętałam odejście wód płodowych oraz pierwsze bóle, które bardzo mnie ucieszyły, ponieważ byłam pięć dni po terminie. Po dwudziestu czterech godzinach spędzonych na sali porodowej zdecydowano się użyć próżnociągu, a chwilę później usłyszałam pierwszy płacz mojego dziecka. Cóż za nieprawdopodobnie piękny moment! Tort był prawie gotowy, więc włączyłam czajnik, aby zaparzyć sobie filiżankę herbaty, i znowu przeniosłam się myślami na oddział położniczy. Przypomniałam sobie zegar, który obserwowałam, niecierpliwie oczekując godzin wizyt, oraz, jak wypatrywałam na korytarzu męża, pragnąc się do niego przytulić we wspólnym uwielbieniu dla naszego małego, nowo narodzonego szczęścia… Żyliśmy wtedy we własnym, szczęśliwym świecie, całkowicie zakochani w sobie, naszym dziecku i wspólnym życiu… Nie wiem, dlaczego rodzicielstwo tak diametralnie zmienia dynamikę związku, ale zanim dziecko skończyło rok, korzystaliśmy już z pomocy poradni dla małżeństw. Mój mąż był troskliwym i pomocnym ojcem, ale przywiązywał więcej uwagi do siebie, golfa oraz własnego świata towarzyskiego. Tymczasem moje życie, tak jak życie wielu innych młodych matek, zmieniło się nie do poznania. Wprawdzie całkiem nieźle dawałam sobie radę z nowymi wyzwaniami, jednak ciągle miałam na głowie męczącą i wymagającą karierę zawodową. Brakowało mi czasu dla siebie: byłam albo pracownikiem, albo rodzicem. Gdy teraz na to patrzę, dochodzę do wniosku, że odepchnęłam męża, unikając jego dotyku i nie poświęcając mu uwagi

podczas pierwszych lat macierzyństwa. Nie mogłam jednak nic na to poradzić. Po prostu nie miałam już siły na inne rzeczy. Może gdyby podczas tego zwariowanego okresu traktował mnie bardziej jak przyjaciółkę, a mniej jak żonę, nie popsułoby się między nami aż tak bardzo? Jeśli wymagałby mniej ode mnie jako partnerki, w momencie, kiedy nie miałam nic do zaoferowania, niewykluczone, że udałoby się nam z tego wybrnąć. Nie chodziło wyłącznie o seks, ale o to, że musiałam sobie radzić sama, podczas gdy on zajmował się swoimi sprawami i spędzał wolny czas, jak mu się tylko podobało. Gdyby okazał mi więcej wsparcia lub dał więcej swobody, prawdopodobnie po przejściu przez wczesne dzieciństwo naszych pociech miałabym jeszcze trochę energii do wykorzystania w naszym związku. Widzę jednak, że do pewnego stopnia jesteśmy we dwoje odpowiedzialni za to, co się stało z naszym małżeństwem: on zachowywał się jak samolubny dupek, a ja jak bardzo wkurzona żona – notabene faktycznie nią byłam. Zanim podjęłam ostateczną decyzję o rozstaniu z mężem, zadałam sobie jedno konkretne pytanie: Czy jestem gotowa na dzielenie swoich myśli, duszy oraz ciała z kimś, kto przestał mnie doceniać i szanować? Odpowiedzią było donośne nie. Niby proste, ale jednak wcale nie aż tak bardzo, jakby się mogło wydawać. Okazało się, że uświadomienie sobie, że muszę to zakończyć, było dopiero początkiem. Lata spędzone na ratowaniu rozpadającego się małżeństwa poważnie obniżyły poczucie własnej wartości i w momencie, kiedy się rozstaliśmy, moja pewność siebie sięgała dna. Myślałam wtedy, że to najgorsza rzecz, jaka kiedykolwiek mnie spotkała. Jednak szybko się przekonałam, że jestem w błędzie! Oboje wiedzieliśmy, że małżeństwo już nie istnieje, ale mąż nawet nie próbował odzyskać ani swojej żony, ani dzieci. To właśnie było największym ciosem. Mężczyzna, którego wybrałam na życiowego partnera oraz ojca swoich dzieci, uważał, że nie warto o nas walczyć… Gdyby zaczął walczyć, miałabym potwierdzenie, że wiążąc się z nim, postąpiłam słusznie. Wiedziałabym, że nas kocha i jest prawym, przyzwoitym człowiekiem. Niestety swoim zachowaniem potwierdził to, co czułam od dawna: ja i nasze dzieci nie mieliśmy już dla niego żadnego znaczenia. Decydując się na separację, znalazłam się na drodze, która doprowadziła mnie do obecnej profesji. Gdy wychowuje się dzieci, przestaje się myśleć o sobie i skupia się na nich. Musiałam zapewnić im pożywienie oraz dach nad głową. Oczywiście potrzebowałam do tego pieniędzy, a samotnej matce niezmiernie trudno je zdobyć. Podsumowując, utknęłam w błędnym kole: pracowałam z miłości do dzieci, a w trudnej sytuacji znalazłam się również z ich powodu. To przez nie zaczęłam się staczać po równi pochyłej, wiodącej do rozpadu mojego małżeństwa.

Wszystko mogę zrozumieć: zdaję sobie sprawę, że mężowie pragną swoich żon tuż po narodzinach dziecka – i to, rzecz jasna – oznacza seks. Jestem też świadoma, że nie doświadczają zmian, które przynoszą ciąża oraz poród. Z tego powodu mają trudności z przystosowaniem się do życia po narodzinach, a zmiana priorytetów zajmuje im więcej czasu niż kobietom. Ale są sposoby na bycie dobrym oraz złym mężem. Gdy słyszę, jak klient mówi, że jego żona jest krótko po porodzie lub opiekuje się małymi dziećmi, prawdziwa ja mam ochotę obrzucić go największymi wyzwiskami pod słońcem. No bo jak on może tak postępować?! Czy nie szanuje siebie, żony i dzieci?! Z pewnością ma świadomość, że korzystanie z usług prostytutki to najgorsza rzecz, jaką można zrobić swojej partnerce. Dlaczego więc nie daje z siebie wszystkiego, będąc mężem i głową rodziny?! Czemu myśli, że seks ze mną rozwiąże jego problemy?! Ale cóż, nie odpowiadam za moralność swoich klientów. Faceci oczekują równie dużego zainteresowania przed, jak i po przyjściu dziecka na świat. Czują się pominięci i niedostrzegani – jak to opisywali niektórzy klienci – każdego dnia pragną, aby żona skupiła się przez jakiś czas tylko na nich. Jeśli tego nie otrzymują, stają się rozdrażnieni, co tylko pogarsza sytuację. Kiedy mąż jest wymagający i w potrzebie, kobieta ma wrażenie jakby zamiast jednego dziecka, miała dwoje. Słyszałam, jak mężczyźni żartują sobie, że z dzieckiem w domu, przyjemności są na kartki i trzeba mieć szczęście, żeby cokolwiek się wydarzyło. Nic tak nie odpycha, jak twój facet proszący o seks… To naprawdę jest żałosne i odrażające! Sama pewnie zachowywałam się jak żony, na które narzekają klienci – brak libido, unikanie seksu oraz ciągłe narzekanie na zmęczenie. Starałam się nie chodzić spać o tej samej porze, co mój mąż, udawałam bóle głowy i unikałam jego dotyku, gdy tylko wyczułam, że nie chodzi mu o zwykłe przytulenie… W pewnym momencie doszło nawet do tego, że wzbraniałam się od całusów w policzek, aby mąż za dużo sobie nie pomyślał. Czułam się z tym źle, wiedząc, że go odtrącam, ale gdyby zrobił dla mnie jakikolwiek dobry uczynek, jego szanse na dostanie tego, na czym mu zależało najbardziej, byłyby zdecydowanie większe. Gdyby zamiast udawać, że śpi, wstał czasami w nocy do dziecka, pewnie miałabym ochotę na poranne igraszki. Nie traktuję seksu jako nagrody, ale po prosu wiem, że wtedy chciałabym z nim współżyć. Ma to również drugie oblicze, z którym spotkało się pewnie wiele kobiet: przekonanie mężczyzny, że będąc w łóżku z żoną, to on musi się z nią kochać. Nie chodzi o szybki numerek ani o erotyczne eksperymenty, lecz wyłącznie o uprawianie miłości. Często słyszałam od

klientów, że nie mogą po prostu zrobić z żoną tego, co by chcieli. Tymczasem jestem pewna, że szczera i otwarta rozmowa z partnerką mogłaby wiele zmienić. Mój eks był żądny przygód i bardzo doświadczony seksualnie zanim się spotkaliśmy. Gdy po przyjściu dzieci na świat nasze życie intymne zaczęło podupadać, zaproponowałam, żebyśmy dodali mu pikanterii. Przejęłam inicjatywę – kupiłam zabaweczki, muszkieterki, kilka książek oraz bieliznę ewidentnie przeznaczoną do użytku w sypialni. Sądziłam, że to nas podnieci. Jaka była jego reakcja? Stwierdził, że nie może tego zrobić z żoną. Wyjaśniłam mu, że kobiety nie zawsze chcą być traktowane jak księżniczki i czasami świetnie jest po prostu, bez fajerwerków, pójść do łóżka. Odpowiedział, że niezbyt pociągam go seksualnie, szczególnie po uczestniczeniu w narodzinach naszych dzieci. Myślałam, że każdy mężczyzna, widząc poród, doceni siłę i wysiłek swojej kobiety. Tymczasem silne kobiety są przez mężczyzn różnie odbierane. Sugerowałam klientom, jak zmienić podejście do żony, ale w odpowiedzi zawsze słyszałam tę samą śpiewkę. Oświadczali, że próbowali już wszystkiego i że spotkanie z panią do towarzystwa jest ostatnią z możliwych opcji, która wydaje się lepsza niż romans. Uważam, że jeśli para wytrzyma przez rok po narodzinach dziecka, później będzie już tylko lepiej. Dla mężczyzny to wieki bez seksu, ale wydaje mi się, że wszystko można wytrzymać, jeśli się kogoś bardzo kocha.

Jurny byczek Było ciepłe, majowe, piątkowe popołudnie i obudziłam się właśnie po krótkiej drzemce. Zerknęłam na telefon. Przez całe popołudnie był wyciszony i teraz miałam czternaście nieodebranych połączeń. Nie zdziwiłam się zbytnio, ponieważ zwykle w piątki mężczyźni stwierdzają nagle, że mieli pracowity albo nudny tydzień, brak planów na wieczór i że miło byłoby zakończyć dzień bzykankiem. Zawsze w piątki oraz soboty odbierałam więcej telefonów. W tygodniu też roiło się od połączeń, ponieważ mężczyźni często dzwonili do mnie z pracy. Jeszcze większe ich nasilenie obserwowałam podczas okresów wolnych od szkoły, takich jak na przykład Wielkanoc. Było to pewnie spowodowane stresem związanym z długim przebywaniem z rodziną, użeraniem się z teściami i kłótniami, do których często wtedy dochodzi. Nie sądzę, aby nie umieli sobie z tym poradzić. Chodziło raczej o to, że w czasie wolnym od pracy pragnęli czego „specjalnego”. Wybrałam pierwszy numer z końca listy nieodebranych połączeń. Odezwał się jakiś facet. Powiedziałam, że oddzwaniam, a następnie zapytałam, czy może teraz rozmawiać. – Chwileczkę – odrzekł i zapadła cisza. – Przepraszam, musiałem wyjść na zewnątrz. Teraz możemy pomówić. Był ciekaw, czy oferuję kompleksową usługę. Potwierdziłam, że wszystko się zgadza i zafundowałam mu swoją standardową gadkę. Zapytałam, jakie są okoliczności i czego oczekuje po naszym spotkaniu. Frank mieszkał ze swoją narzeczoną i ich małym dzieckiem. Oznajmił, że do tej pory był wierny, ale zarówno seks, jak i życie straciło dla niego urok, więc chciał się trochę zabawić – nic wyuzdanego, po prostu zwyczajny, dobry seks. Zaznaczyłam, że przygoda na jedną noc byłaby łatwiejszym wyjściem, ale stwierdził, że nie chce ryzykować, że jego narzeczona się dowie. Kochał ją i ich dziecko, jednak brakowało mu wzajemnej fascynacji, którą kiedyś odczuwali. Jego narzeczona stawała na głowie, aby utrzymać pracę, podczas gdy on stracił już swoją posadę w przemyśle budowlanym. Był dobrej myśli i uważał, że finansowo da sobie radę, pracując dorywczo, ale w tym momencie stanowiło to źródło napięcia w domu, a on potrzebował rozluźnienia. Sprawiał wrażenie naprawdę miłego i pełnego entuzjazmu faceta, jednak miał raptem dwadzieścia pięć lat, co oznaczało, że jest zdecydowanie młodszy od klientów, z którymi zwykle się spotykałam. Zapytał, czy ze względu na jego sytuację finansową mogę obniżyć cenę, ale

wytłumaczyłam mu, że wtedy by mi się to nie opłacało. Stwierdził, że rozumie, ale nie ma gotówki, aby się ze mną umówić. Próbował się targować, mówiąc, że jest świetny w łóżku – twierdził, że powinnam dać mu zniżkę w zamian za niezapomniane wrażenia. Uśmiechnęłam się pod nosem, ale nie ustępowałam. Wydawał się zaskoczony i chyba odrobinę podniecony. Nawet przez myśl mi nie przeszło, żeby obniżyć cenę, więc poleciałam w śpiewkę o „wspaniałym rżnięciu” i czekałam. Doszłam do wniosku, że jeśli będzie naprawdę zainteresowany, zdobędzie pieniądze. Nie myliłam się. Zadzwonił do mnie parę dni później, pytając, kiedy jestem dostępna. Trafiła mu się możliwość spotkania: miał spędzić noc w hotelu w mieście, w którym był na szkoleniu. Termin był również dogodny dla mnie, gdyż dzieciaki miały być wtedy z ojcem. Hotel znajdował się na północy miasta i ode mnie prowadziła tam prosta droga. Jego kurs miał się skończyć o piątej po południu, więc umówiliśmy się na siódmą. Frank wysłał mi wiadomość z numerem pokoju i przyznał, że się niepokoi. Z kolei ja nie miałam żadnych obaw – z mojego doświadczenia wynikało, że młodsi mężczyźni uwielbiają pewne siebie, starsze kobiety. Byłam przekonana, że jego narzeczona, młodsza ode mnie o około piętnaście lat, ma dużo bardziej jędrne ciało i mniej starczych plam, ale za to ja, czterdziestolatka, byłam znacznie bardziej doświadczona niż kobiety w wieku dwudziestu czy trzydziestu lat. To działa w obie strony. Przepadam za ciałami młodszych mężczyzn, szczególnie jeśli są wysportowani lub ćwiczą – ten perfekcyjny zarys mięśni, testosteron oraz piękno młodzieńczej energii pobudza mnie zawsze, niezależnie od nastroju. Frank napomknął, że chodzi na siłownię pięć razy w tygodniu i że dzięki temu nie zwariował. Nie mogłam się doczekać chwili, gdy zobaczę tego smukłego, wysportowanego dwudziestopięciolatka, który w dodatku zapłaci mi za spotkanie! Gdy dotarłam do hotelu, udałam się do wyznaczonego pokoju. Kiedy otworzył drzwi, byłam nieco zaskoczona: miał nie tylko ogoloną głowę, lecz także kolczyki w ciele, czyli coś, co zupełnie mnie nie kręci. Dobrze, że chociaż rzeczywiście był przystojny. Zmierzyłam wzrokiem jego jędrne ciało ukryte pod ubraniami i podziękowałam niebiosom za młodego faceta. Nieposkromiony entuzjazm tego gościa z jednej strony był uroczy, a z drugiej strony działał mi trochę na nerwy. Nie zdążył jeszcze dobrze zamknąć drzwi, gdy zaczął mnie dotykać, wodząc rękoma po mojej talii i mrucząc, jakie to pociągające. – Wrzuć na luz – upomniałam go. – Najpierw sprawy formalne. Przeprosił, stwierdzając, że nie chciałby stracić ani minuty, po czym wręczył mi gotówkę.

Rzuciłam okiem na forsę i ujrzałam osiem banknotów po pięćdziesiąt euro. Podziękowałam i wsunęłam pieniądze do torebki. Usiedliśmy obok siebie na łóżku, przyzwyczajając się do swojego towarzystwa oraz otaczającego nas miejsca. Frank miał na ciele wiele tatuaży. Nie pamiętałam, abym wcześniej spotkała kogoś z takimi ozdobami. Zawsze kojarzyły mi się one z marginesem, przez co to spotkanie nabierało pikanterii. Zaczynałam odczuwać pobudzenie na myśl o uprawianiu seksu z kimś, kogo w normalnych okolicznościach odprawiłabym z kwitkiem. Ogolona głowa, kolczyki oraz tatuaże sprawiały, że czułam się, jakbym to ja robiła coś nadzwyczajnego, mimo że byłam tylko panią do towarzystwa, co jeszcze bardziej mnie kręciło. Śmiałam się z jego nieokrzesanego wyglądu, ale nawet się nie speszył – co ciekawe – zaproponował, że pokaże mi więcej. Położyłam się na łóżku i pozwoliłam, aby rozebrał się do pasa. Opowiadał historie swoich tatuaży, jednak nie do końca ich słuchałam. Moje oczy były wlepione w świetnie widoczny „kaloryfer” na jego brzuchu. Gdy poruszał rękoma i barkami, aby pokazać mi resztę tatuaży, jego mięśnie falowały perfekcyjnie, współgrając z całą sylwetką. Ależ niesamowity widok – był chodzącą reklamą uprawiania ćwiczeń, miał wspaniałe proporcje: nie był ani przesadnie masywny, ani zbyt smukły. Chociaż wyglądał jak oprych, wydawał się naprawdę uroczym facetem, niezupełnie świadomym swojego fantastycznego ciała. – Chcę trochę bardziej popracować nad udami – stwierdził, gdy wyraziłam zachwyt nad jego sylwetką. – W każdym razie, przestańmy mówić o mnie, a zacznijmy o tobie – zakończył, kładąc się obok mnie. – Boże, twoja skóra jest taka delikatna – powiedział, wodząc ręką po moim ciele i wsuwając ją pod moje ubranie. – Żeby było sprawiedliwie, chyba ty teraz musisz mi coś pokazać. Przysunął się, aby mnie pocałować, a trzeba przyznać, że całował doskonale. „Rany, ale jestem łasa na świetne pocałunki!”, myślałam. Frank miał cudowne, pełne usta oraz piękne, błyszczące, białe zęby. Odniosłam wrażenie, że całowaliśmy się wieczność, zanim mnie rozebrał. Wbrew pozorom był niezwykle łagodny. Spodziewałabym się po nim szybkiego, niemal brutalnego seksu, a okazał się delikatny i rozkoszny. Jego entuzjazm był zaraźliwy, ponieważ ciągle powtarzał, że jestem seksowna i mam świetne ciało, co bardzo poprawiało mi nastrój. Uwielbiam komplementy. Przez ostatnie dziesięć lat, żyjąc w ciągłym biegu, praktycznie nie dbałam o wygląd. Oczywiście niektórzy klienci wstrzymują się od wyrażania pochwał, ale kiedy trafia się taki komplemenciarz jak Frank, i w dodatku okazuje się niezłym ciachem, to

frajda jest ogromna. Zaczęło się robić gorąco i wyjęłam gumkę. Stwierdził, że chciałby odbyć stosunek na stojąco – nigdy nie była to moja ulubiona pozycja, ponieważ odczucia są nijakie, ale to on płacił, więc musiałam się zgodzić. Sądziłam, że konieczne będzie ustawienie się przy ścianie, ale ku mojemu zdumieniu, Frank podniósł mnie jakbym nic nie ważyła i trzymając mnie, opleciony moimi nogami, poszedł w stronę ściany i oparł się o nią plecami. Z powodu mojej wagi, mężczyźni raczej mnie nie podnosili, ale jakież to było wspaniałe! Poczułam się lekka jak piórko. Jak dziewczynka, którą ktoś się zaopiekował. Jego postura i siła uwydatniały moje kobiece cechy: delikatność oraz uległość. Bez trudu utrzymał mnie w tej pozycji, chociaż szczytując, lekko się zachwiał. Przeniósł mnie wtedy z powrotem na łóżko i przez kilka minut leżeliśmy w ciszy. Zniknął w drzwiach łazienki i pomyślałam, że nasze spotkanie dobiegło końca, ale gdy wrócił, znowu zaczęliśmy się całować. – Jestem gotowy na powtórkę – oznajmił. Spojrzałam na jego penis we wzwodzie, gotowy do odbycia drugiej rundy. Nie widziałam nikogo, kto by się tak szybko zregenerował, od jego orgazmu minęło najwyżej dziesięć minut. – Boże, to imponujące – stwierdziłam. – No cóż – uśmiechnął się – chcę cię zaspokoić. Wiem, że jeszcze nie doszłaś. Co mogę dla ciebie zrobić? – Sam coś wymyśl – nie żartowałam. Przesunął się niżej, aby mnie posmakować. Niemal natychmiast wyczuł, co mi się podoba. Miałam wrażenie, że trwa to wieczność. Nie mogłam zrobić nic innego, jak mu się poddać, dopóki nie poczułam rewelacyjnego orgazmu. Dziwiło mnie, że nie dostał szczękościsku. Byłam świadoma, że spotkanie dawno powinno się skończyć, ale miałam za dużo frajdy, żeby przejmować się ograniczeniami czasowymi. Moją uwagę zwrócił jego ciągły wzwód. – Mogę coś na tobie przetestować? Zaufaj mi, spodoba ci się – kusiłam. Uważałam, że zasłużył na nagrodę. – A więc czyń swoją powinność – odpowiedział pół żartem, pół serio. Sięgnęłam do torby i wyjęłam z niej kulki analne przeznaczone do jednorazowego użytku. Frank widział, jak otwieram nienaruszone opakowanie.

– Hm, czy one zostaną włożone tam, gdzie myślę? – zapytał trochę zaskoczony. – Zgadza się, właśnie tam. Zobaczysz, nie będziesz żałował. Pozwól mi się wszystkim zająć – namawiałam go. Posmarowałam ręce oraz kulki środkiem nawilżającym. Usiadłam między jego nogami i zaczęłam masować jego męskość oraz krocze, a następnie delikatnie wkładać kulki, jedną po drugiej, upewniając się przy tym, że nie sprawia mu to bólu. – Czego mam oczekiwać? – chciał koniecznie wiedzieć. – Daj mi znać, gdy będziesz dochodził i wtedy się przekonasz – odparłam. Zareagował szybko, gdy jedną ręką masowałam jego członek, a drugą lekko pociągałam za jądra. Delikatnie obracałam kulkami, a kiedy szczytował, wyciągnęłam je szybko i obserwowałam twarz Franka, podczas gdy jego sperma opadała mu na ręce i klatkę piersiową. Chwilę potem, pochylił się nade mną i pocałował mnie w policzek. – Dziękuję – powiedział. – To było fantastyczne! Przynieść ci coś? Napijesz się czegoś? – Dzięki, może faktycznie poproszę wodę – odpowiedziałam, a on poszedł do łazienki. Kiedy wrócił, trzymając szklankę, oświadczył: – Miałaś rację co do ceny. Nie obniżaj jej. Cieszę się, że udało mi się odłożyć trochę gotówki, gdy jeszcze pracowałem. Inaczej nie mógłbym się z tobą zobaczyć. Uśmiechnęłam się. Również byłam zadowolona.

Uciążliwy typ ZGerrym umówiłam się dzień później. Zaliczam go do najdziwniejszych klientów, z jakim kiedykolwiek się zetknęłam: był rolnikiem, dziadkiem, biznesmenem i mężem. Mieszkaniec wsi pełną gębą, żaden wyrafinowany światowiec. Potrzeba było kilku telefonów, zanim w końcu zdecydował się skorzystać z mojej usługi. Niby facet nie miał jakichkolwiek zastrzeżeń, ale panicznie się bał, że ktoś może dowiedzieć się o naszym spotkaniu. Nie odpowiadała mu żadna data ani miejsce, które zaproponowałam. Uważał się za tak znaną osobistość w promieniu stu kilometrów, że w każdym zasugerowanym przeze mnie miejscu coś mu nie pasowało. Mijały tygodnie i doszło do tego, że telefonował do mnie codziennie, aby usłyszeć kolejną propozycję, ale sam nigdy nie przedstawił jakiegoś pomysłu. Zaczęłam się nawet trochę obawiać, że przez wszystkie rozmowy, które przeprowadziliśmy, miał już całkiem niezłe pojęcie o moim porządku tygodnia. Raz zadzwonił, gdy właśnie wybierałam się do apteki po paracetamol dla córki. Odebrałam tylko po to, żeby dać mu znać, że nie mogę rozmawiać, ponieważ moje dziecko jest chore, ale i tak opowiedział mi wtedy o swoich dzieciach, wnukach i pracy. Wiele naszych rozmów było nudnych, niezwiązanych z seksem, a do tego nie miałam ochoty mówić mu o własnych sprawach lub wysłuchiwać szczegółów na temat jego życia czy rodziny. Z drugiej strony musiałam przymknąć oko na jego wywody, ponieważ nie przeszkadzała mu cena, a jego dyskrecja graniczyła z obsesją. Po trzech tygodniach zdecydował się wreszcie na spotkanie w nieznanej mu okolicy. Mówi się, że kobiety nie potrafią czytać map i nie mają orientacji w terenie. Tymczasem ten facet był pod tym względem kompletnie beznadziejny! Przez całą jego podróż, od domu do miejsca spotkania, tłumaczyłam mu w którą stronę powinien właściwie skręcić. Nawet gdy już dojechał do hotelu, instruowałam go, gdzie ma zaparkować, z którego wejścia skorzystać i jak trafić do pokoju. Rozłączyłam się dopiero, gdy zapukał do drzwi. Miałam go dość, zanim wszedł. Gdy otworzyłam, ku mojemu wielkiemu zdumieniu, mile zaskoczył mnie jego wygląd – był elegancko ubrany, a nie tak go sobie wyobrażałam. Nie wiem, czy to z powodu stresu, czy może był taki z natury, ale od momentu, gdy się pojawił, opowiadał bez ustanku o rzeczach, których zupełnie nie miałam ochoty słuchać – o polityce, recesji, życiu rodzinnym oraz problemach osobistych. W pewnym momencie poczułam, że tracę cierpliwość i postanowiłam

przejąć kontrolę. Kazałam mu się rozebrać. Gdy zdjął spodnie, zagadał. – Pewnie przywykłaś do świetnych kochanków i doświadczonych mężczyzn? – Nie do końca – odparłam, nie reagując na jego nieistotne pytanie retoryczne. – Raczej się mną zawiedziesz… – rzucił zrezygnowanym tonem, wieszając kamizelkę i koszulę na oparciu krzesła. Zdusiłam rosnącą we mnie irytację. – Tu nie chodzi o mnie – powiedziałam wesoło. – Nie prowadzę statystyk, więc po prostu się odpręż i skup się na przyjemności. Zasugerowałam, żebyśmy nie rozmawiali, aby mógł się skoncentrować na tym, co się dzieje oraz wrażeniach, których dozna jego ciało. Naprawdę chciałam, żeby się zamknął. Gdy zaczęłam go masować, podjął rozmowę, ale powiedziałam mu, żeby się uciszył i rozluźnił. Stawał się bardziej pobudzony, zapytałam więc, czy jest gotowy na prezerwatywę. – Wiesz, tak naprawdę nie chcę uprawiać seksu. Przez trzydzieści dwa lata małżeństwa nigdy nie zdradziłem żony i nie chcę tego zrobić na obecnym etapie życia. – Aha, w porządku, rozumiem – stwierdziłam, w rzeczywistości myśląc, że jest głupim hipokrytą. Według niego penetracja jest zdradą, ale płacenie prostytutce i leżenie nago z moją ręką w jego kroczu już nie stanowi problemu. I to jest właśnie męskie pojęcie wierności! Zapytał, czy po krótkim stosunku oralnym mogę zakończyć sprawę „robótką ręczną”. Całe szczęście, nie trwało to długo. Szybko doprowadziłam się do porządku i wstałam z łóżka. Gerry nie chciał wziąć prysznica, ale na moje nieszczęście z chęcią zgodził się na herbatę. Siedział jeszcze godzinę, oczekując, że skomentuję jego dokonania. Jakie dokonania?! Poza tym, czy w płaceniu nie chodzi właśnie o to, żeby nie być krytykowanym, ocenianym lub porównywanym z innymi? Nie w jego przypadku: był ciekawy, jak wypadł jego „sprzęt” na tle innych klientów. – Pewnie mały, co nie? – dociekał. – W żadnym wypadku, całkiem przeciętny – odrzekłam. – Tylko tak mówisz. Powiedz mi prawdę, jakoś to przyjmę. Jak wypadłem? Nie miał zupełnie pewności siebie, jeśli chodzi o własną seksualność. W końcu zrobiło mi się go trochę żal. Zastanawiałam się, co miłego mogę mu powiedzieć. Stwierdziłam, że jest elegancki i ma niezłe ciało jak na swój wiek, a pod względem erotycznym wszystko przebiegło zupełnie normalnie. Tak naprawdę było śmiertelnie nudno, ale nie dostawałam pieniędzy za bycie szczerą. Jednak pytania stawały się coraz bardziej dziwne. Chciał wiedzieć, czy ilość

spermy była w normie, czy podczas szczytowania zachowywał się głośno, czy długo dochodził… Starałam się żartobliwie zbyć jego ciekawość, ale nie bardzo mi to wychodziło. Podczas pracy słyszałam już wiele zaskakujących pytań, ale żadne z nich nie umywały się do tego, o co pytał Gerry. Zanim spotkanie dobiegło końca, poza tym, że miałam go serdecznie dość, było mi szkoda jego żony i uznałam, że to najbardziej męczący człowiek, jakiego poznałam. Wszyscy słyszymy o kobietach, które niczego w życiu nie są pewne i ciągle potrzebują otuchy, ale nikt mnie nie ostrzegł, że są też tacy faceci. Ależ to wszystko było odpychające! Godzinę po skończonej robocie, Gerry nadal siedział i opowiadał pierdoły, co zaczynało mnie już porządnie wkurwiać. Koniec końców, musiałam mu dać do zrozumienia, że niedługo mam kolejne spotkanie i bez względu na to, jak mi się podobało, jego czas minął, a więc musimy się pożegnać. Już chciał iść do łazienki, aby umyć szklankę, ale zabrałam mu ją i powiedziałam, że sama się tym zajmę. Czy nie mógł mi po prostu zapłacić i wyjść? Naprawdę gonił mnie czas. Zapomniałam poprosić o pieniądze z góry, ponieważ przez umawianie się tygodniami, zaczęłam myśleć o nim jak o stałym kliencie. W poszukiwaniu gotówki, najpierw z zakłopotaniem pogrzebał w kieszeniach spodni, później w marynarce, aby w końcu zlokalizować portfel w koszuli. Był okropnie opieszały we wszystkim, co robił. Jeden po drugim wyliczył banknoty, same dwudziestki. Spojrzał wtedy na mnie i powiedział – Czy coś jeszcze? Wszystko w porządku? – W jak najlepszym. Wielkie dzięki, ale teraz naprawdę się spieszę. Wahał się jeszcze przez chwilę, odchrząknął i zapytał: – Czy zechcesz się ze mną jeszcze spotkać, pomimo że nie jestem dobry w łóżku i nie podobało ci się tak, jak w przypadku innych facetów? Może w przyszłym tygodniu? Chciałbym się z tobą widywać raz na tydzień. Każda cząstka mnie cichutko krzyczała: „Spieprzaj już!” Zgodziłam się z nim jeszcze umówić, ale tylko po to, żeby sobie w końcu poszedł. Gdy ostatni raz machnął mi na pożegnanie, zatrzasnęłam drzwi i opierając o nie głowę, głęboko westchnęłam. Człowiek taki jak on, zamiast pani do towarzystwa, potrzebuje terapeuty i spotkań podnoszących poczucie własnej wartości, a takich usług z całą pewnością nie oferuję. Przez kolejne dwa miesiące numer Gerry’ego codziennie wyświetlał się na ekranie mojego telefonu – za każdym razem go ignorowałam. Jestem świadoma, że mógł się okazać solidnym, regularnym klientem, ale jego upierdliwość bez wątpienia nie była warta tych pieniędzy.

Raz lepiej, raz gorzej Był koniec czerwca. Wynajęłam mieszkanie na lato, około godziny drogi od domu, które miało służyć za bazę operacyjną przez kolejny miesiąc. Łatwiej jest pracować w jednym, konkretnym miejscu. W dodatku moją uwagę zwróciły internetowe ogłoszenia innych pań do towarzystwa: odwiedzały one po kolei różne miasta, zapowiadając, że będą tam tylko przez parę tygodni. Dzieciaki pod koniec czerwca wyjeżdżały na obozy, a oprócz tego miały spędzić tydzień z ojcem, więc chciałam umówić się z jak największą liczbą klientów w tym czasie. Wiedziałam, że później nie będę mogła pracować, dopóki moje pociechy znowu nie pójdą do szkoły. Miałam poważne obawy przed wynajęciem mieszkania, stresując się, że właścicielka będzie zadawała zbyt wiele pytań. Na szczęście, niepotrzebnie się martwiłam. Ostatecznie stwierdziłam, że dopóki będzie dostawać czynsz, nie powinna się interesować tym, co się w nim dzieje. Zapłaciłam z góry i nie widziałam jej ponownie do czasu oddania kluczy, cztery tygodnie później. Mieszkanie składało się z dwóch sypialni, małej przechodniej kuchni, łazienki oraz salonu, co oznaczało, że mogłam swobodnie przywitać się z klientami, zaproponować im herbatę lub kawę, a gdy byli już gotowi, przenieść się do sypialni. Gdy przyjechałam tam po raz pierwszy, przygotowałam jedną z sypialni i zostawiłam trochę akcesoriów w szafce nocnej: prezerwatywy, chusteczki oraz środek nawilżający. Miałam też pralkę, a w szafce kilka zapasowych prześcieradeł, więc nie musiałam się obawiać, że ich zabraknie. W sumie lokum było dla mnie idealne: samodzielne i ze strzeżonym parkingiem. Dałam znać stałym klientom, że pracuję w wynajętym mieszkaniu i komórka zaczęła dzwonić – latem miałam dużo pracy, byłam zajęta przyjmowaniem ofert oraz nawiązywaniem nowych znajomości. Pewnego ranka, na początku lipca, odebrałam telefon od klienta o imieniu Hugh. Jego sytuacja, delikatnie mówiąc, była trochę inna. Podczas naszej pierwszej rozmowy wytłumaczył, że ma raczej niecodzienny układ z żoną: w tygodniu mieszka z dzieckiem u rodziców, a w weekendy odwiedza go w gospodarstwie, w którym pracuje. Był po czterdziestce i z tego, co udało mi się zrozumieć, żona niezbyt się nim interesowała – łączyło ich jedynie dziecko. Przez telefon wyczułam, że jest nieśmiały i skryty, ale w sprawie spotkania brzmiał pewnie, więc się umówiliśmy. Przyjechał o pierwszej po południu któregoś z leniwych, letnich dni. Kiedy przekroczył próg mieszkania, mój entuzjazm zniknął w mgnieniu oka. Wydawał się zażenowany

i skrępowany. Był też trochę zaniedbany, w sposób charakterystyczny dla rolników, w dodatku miał trudność z utrzymaniem ze mną kontaktu wzrokowego. Okazał się dość uprzejmy, jednak mimo to zaczęłam się niepokoić. Powitałam go swobodnie i życzliwie, modląc się w myślach, aby szybko skończył i zniknął mi z oczu. Nie wiedziałam, dlaczego od razu poczułam do niego niechęć, ale instynkt mi podpowiadał, żeby nie przebywać z nim długo sam na sam. Wystraszył mnie jego brak umiejętności utrzymania kontaktu wzrokowego, nawet podczas uścisku dłoni. Nie było to postępowanie pewnego siebie człowieka o zdrowych zmysłach i klienci zazwyczaj się w ten sposób nie zachowywali. Rozpoczęłam standardową gadkę, pytając go o podróż, po-godę i tym podobne rzeczy. Czasami po prostu się wie, że z niektórymi klientami nie będzie się miało ochoty więcej rozmawiać – Hugh zaliczał się do tego grona. Pomijając wygląd, zawsze jestem w stanie znaleźć u klienta coś, co mi się podoba, ale ten człowiek w niewytłumaczalny sposób mnie denerwował. Zerkając na zegarek, starałam się jak najdłużej masować mu plecy. W ten sposób nie musiałam widzieć jego twarzy, ani prowadzić z nim rozmowy. Skupiłam się na jego nogach, ramionach, dłoniach oraz potwornie popękanych stopach. Całe szczęście, muzyka i olejki zapachowe robiły swoje, a Hugh najwyraźniej nie był świadomy mojego zakłopotania. Kilka razy próbował rozpocząć rozmowę, ale zachęcałam go, żeby się wyluzował i cieszył doznaniami. Miałam szczerą nadzieję, że przyśnie na chwilę, bardzo ułatwiając mi tym pracę. Nie byłam w stanie tego przedłużać, więc poprosiłam, aby się odwrócił. Nie mogłam znieść myśli, że będzie mnie dotykał, dlatego musiałam zaserwować mu taką robótkę ręczną, po której nie miałby już ochoty na nic innego – chciałam, żeby od podniecenia odebrało mu mowę, na wypadek gdyby coś zainteresowało go bardziej niż moje działania w jego kroczu. Dobrze wiedziałam, że nie wybronię się, jeśli zażyczy sobie zbliżenia. Na szczęście trzymałam w ręku całą saszetkę środka nawilżającego, który w kontakcie ze skórą nagrzewał się i przyspieszał to, co trzeba. Od klientów słyszałam, że ten specyfik znacznie zwiększa odczucia. Zużyłam na niego całe opakowanie. Drugą ręką w tym samym czasie pieściłam jego mosznę. Nie trzeba było długo czekać. Po jego fantastycznym orgazmie – jak sam to podsumował – mogłam odetchnąć z ulgą. Poszłam umyć ręce i zaproponowałam, że przygotuję mu kąpiel, ale odmówił. – Dobrze. W takim razie możesz się ubierać – oznajmiłam, narzucając na siebie szlafrok i wychodząc do salonu. Dołączył do mnie kilka chwil później, dziękując i informując, że chciałby się jeszcze

spotkać. Przeliczył i wręczył mi pieniądze, gdyż po raz kolejny zapomniałam poprosić o zapłatę z góry. Przyjęłam kasę, jednak nie zareagowałam na jego sugestię. Przeprosiłam za to, że go popędzałam i wytłumaczyłam, że muszę się przygotować do następnego spotkania, ponieważ poprzedniego wieczoru umówiłam się z drugim klientem. Tak naprawdę bardzo się cieszyłam, że mam wymówkę, aby się go pozbyć. Nie chciałam, aby został dłużej, niż to było absolutnie konieczne. Podziękowałam i otworzyłam drzwi, przysięgając sobie, że już nigdy się z nim nie zobaczę. Hugh przyprawiał mnie o dreszcze. Miałam dziwne wrażenie, że może stać się agresywny i brutalny. Jeszcze żaden klient tak bardzo nie przepełniał mnie odrazą. Nie chodziło nawet o wygląd – miałam już doświadczenia z przeróżnymi mężczyznami, również tymi niezbyt urodziwymi. W każdym z nich znajdowałam coś miłego, ale ten klient był wyjątkowy. Hugh był dziwny i nie mogłam tego zignorować. Coś mi podpowiadało, że jest inny niż faceci, z którymi wcześniej się spotkałam, i że ciągle muszę być czujna. W ciągu ostatnich miesięcy nauczyłam się dobrze rozpoznawać mężczyzn i potrafiłam ich szybko ocenić. Ze wszystkich dotychczasowych spotkań właśnie podczas tego czułam się najbardziej nieswojo. Na swój sposób byłam jednak zadowolona, gdyż od tamtej pory wiedziałam, że jestem na tyle rozważna, aby określić klienta na podstawie przeczucia i wystarczająco doświadczona, żeby umieć sobie z nim poradzić. Hugh tygodniami wydzwaniał i wysyłał mi wiadomości, ale nigdy mu nie odpowiedziałam. Nie wiedział, w jaki sposób dowiedzieć się, kim naprawdę jestem, gdzie mieszkam, a numer komórki na kartę był jego jedyną możliwością nawiązania ze mną kontaktu. Dało mi to jednak do myślenia, że im dłużej będę uprawiać ten zawód, tym większe będą szanse na spotkanie kogoś nieobliczalnego. O ile Hugh przestał już być problemem i mogłam o nim zapomnieć, o tyle byłam trochę zła na siebie, że w ogóle się z nim umówiłam, ale latem miałam bardzo dużo wydatków. Sytuacja finansowa sprawiła, że stałam się mniej wybredna, jeśli chodzi o klientów. Być może, gdybym porozmawiała z nim dłużej, zanim zgodziłam się na spotkanie, zauważyłabym, że coś jest nie tak i uniknęła tej sytuacji. Gdy Hugh opuścił mieszkanie, wzięłam prysznic i przygotowałam się do spotkania z kolejnym klientem – umówiliśmy się u niego w domu. Z Ianem widziałam się kilkukrotnie w ciągu ostatnich czterech miesięcy. Za każdym razem odwiedzałam go w domu, więc dobrze już znałam drogę i z łatwością mogłam tam dojechać w godzinę. Jego dom był słoneczny, czysty i przestronny. Ian był uroczym

dżentelmenem – typem człowieka, z którym chętnie spotykałabym się w prawdziwym życiu. Pracował z dala od domu, w innym mieście, gdzie miał mieszkanie, w którym przebywał kilka dni w tygodniu. Twierdził, że bardzo brakowało mu wtedy seksu, chociaż sądzę, że po prostu samotność sprawiała, że często o tym myślał. W przeszłości miał kilka przygód na jedną noc, ale uznał, że nie jest to w jego stylu. Był zapracowanym przedstawicielem otwartego zawodu, oddanym ojcem, a poza tym sporo podróżował. Jego czas był cenny i ograniczony, więc kiedy zobaczył w internecie moje ogłoszenie, uznał, że mogę rozwiązać jego problem, gwarantując przy tym pewną, dyskretną i stałą usługę. Mówiąc, że Ian był dżentelmenem, mam na myśli to, że lubił kobiety. W tej kwestii miał bardzo konserwatywne poglądy i traktował mnie w sposób charakterystyczny dla starszych mężczyzn – otwierał przede mną drzwi i stale prawił komplementy. Przywiązywał też ogromną wagę do swojego wyglądu i zależało mu na tym, żebym i ja czerpała przyjemność ze wszystkiego, co razem robimy. Gdy odwiedziłam go pierwszy raz, byłam ciekawa jego przeszłości. W domu miał kilka niezwykłych obrazów i ozdób, więc chciałam się dowiedzieć, jak wszedł w ich posiadanie i jakie historie się za nimi kryją. Zauważyłam, że w mieszkaniu nie było żadnych zdjęć jego żony ani rodziny. Kiedy o to zapytałam, szybko mnie zbył, mówiąc, że nie chce ich widzieć, gdy z nim jestem. Wyczuwałam, że czuje się winny i zawstydzony, a może jedno i drugie, więc nie drążyłam tematu. Większość mężczyzn, gdy ich odwiedzam w domu, uprawia ze mną seks w pokoju, którego nie dzielą z małżonką. Aczkolwiek raz zdarzyło się, że facet wydawał się nie mieć żadnych oporów, aby wpuścić mnie do małżeńskiego łoża. Nie byłam w stanie pracować i zapytałam, czy możemy zmienić miejsce. Zwróciłam mu uwagę, że każda kobieta zauważy, że ktoś inny był w jej łóżku, nie mówiąc już o kwestii higieny. Przeprosił ze skruchą, że tego nie przewidział i przeszliśmy do drugiego pokoju. Kiedy, leżąc na plecach, czekałam, żeby się pospieszył, mój wzrok padał na ścianę obwieszoną szkolnymi zdjęciami jego dzieci. Zauważyłam też mniejsze zdjęcie, które przedstawiało zapewne jego żonę podczas bierzmowania dziecka i natychmiast odwróciłam wzrok. Nie chciałam rozpoznać kiedyś tej kobiety na ulicy. To jego sprawa, co robi za jej plecami. Po mundurkach na zdjęciu mogłam oczywiście rozpoznać, do której z okolicznych szkół uczęszczają jego pociechy. Już po raz kolejny doszłam do wniosku, że mężczyźni nigdy się nie wysilają, aby chronić swoją prywatność w takich sytuacjach i wydawało

mi się to bardzo dziwne. Wracając do Iana, to był miłym gawędziarzem ze świetnym poczuciem humoru. Czas upływał z nim szybko i przyjemnie. Zdradził mi, że ma pięćdziesiąt lat, ale od młodości bardzo o siebie dbał. Muszę przyznać, że dało się to zauważyć – był w znakomitej formie, miał o wiele lepsze ciało niż wielu spośród trzydziestolatków, których spotkałam. Przebywanie u niego sprawiało mi dużą radość. W przeciwieństwie do innych domów, jakie odwiedziłam, jego był gustownie urządzony i elegancki. W lodówce zawsze było dużo dobrego jedzenia i doskonałego wina, a w sypialni świetny sprzęt grający. Mieszkanie, podobnie jak jego właściciel, było zadbane i czyste. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że odwiedzanie go stało się dla mnie ogromną przyjemnością. W marcu, podczas pierwszego spotkania, skończyliśmy sesję na sofie, oddając się długiej konwersacji i popijając wino. Nie musiałam i nie chciałam mierzyć mijającego czasu: tamtego wieczoru nie miałam innych spotkań i rozmowa z Ianem tak mnie pochłonęła, że poczułam się, jakbyśmy byli na uroczej pierwszej randce i powoli poznawali się nawzajem. Mimo że Ian spodziewał się, że będę dość elokwentna i kulturalna, kiedy dowiedział się o mnie co nieco, był zaskoczony, że wybrałam taką profesję – koniecznie chciał bliżej poznać okoliczności, które mnie do tego skłoniły. Nie wdawałam się w osobiste szczegóły, ale z grubsza wytłumaczyłam mu, w jaki sposób do tego doszło. Zżerała go ciekawość i chciał wiedzieć, jacy mężczyźni się ze mną kontaktują, czy zdarzyły mi się niespodziewanie trudne sytuacje oraz jak przedstawiała się kwestia zarobków. Odpowiedziałam, że znaczna ich większość to typowi faceci, chcący zwyczajnego seksu. Po jakimś czasie rozmowa zboczyła na temat recesji i ekonomii. Zaczęliśmy dyskutować o różnych sposobach na cięcie codziennych wydatków, których podejmują się ludzie. Zaprezentowałam mu, jak łatwo oszczędzić na różnego typu ubezpieczeniach oraz wydatkach domowych i zażartowałam, że dzięki temu mógłby odzyskać pieniądze, które wydaje na widywanie się ze mną. Z każdym spotkaniem zaczynałam go coraz bardziej lubić. Gdy posprzątałam mieszkanie, a Hugh zniknął z mojej pamięci, mogłam w końcu wyruszyć do Iana. Dojechałam do niego w niewiele ponad godzinę od pożegnania poprzedniego klienta. Wcisnęłam dzwonek i Ian przywitał mnie serdecznie w progu. Pamiętając dobrze, co lubię, wyjął czerwone wino, posadził mnie na sofie i włączył płytę z muzyką klasyczną. Odpoczywaliśmy, delektując się nawzajem swoim towarzystwem. Byłam zachwycona stworzonym przez niego przytulnym nastrojem. Spędziliśmy chwilę w milczeniu, słuchając

muzyki, a później zaczęliśmy rozmowę o tym, jak minął dzień. Po chwili, przerwałam mu jednak i przysunęłam się bliżej. Pogładził delikatnie mój policzek, pocierając kciukiem moje usta. – Chciałbym cię pocałować – wyszeptał łagodnie. Odstawiłam kieliszek i pozwoliłam naszym ustom delikatnie się musnąć. Poczułam, że krew zaczęła we mnie szybciej płynąć. – Chodźmy na górę – powiedział, biorąc mnie za rękę i prowadząc do sypialni. To, co działo się przez następną godzinę, można określić jako jednocześnie czuły i namiętny seks. Był przemiły w łóżku. Ciągle przejmował się moimi doznaniami, upewniając się, czy jego dotyk nie sprawia mi bólu, albo czy nie jest zbyt delikatny. Nieustannie zdumiewa mnie, że tak wielu klientów dba o moją przyjemność – w życiu bym się tego nie spodziewała! Już po wszystkim wzięłam prysznic, wypiliśmy po kubku gorącej herbaty i zaczęłam zbierać się do wyjścia. Ucałowaliśmy się na pożegnanie, po czym otworzył drzwi i wyszłam. Gdy tylko wróciłam do domu, dostałam od niego SMS. Niezmiernie podobał mu się wieczór, co więcej zapowiadał, że wkrótce się odezwie. Był tylko jeden mały szkopuł. Ian stwierdził, że się we mnie zakochał i zaprosił mnie na randkę – prawdziwą mnie. W zasadzie ta propozycja padła już podczas mojej pierwszej wizyty. Zależało mu na kolacji, raz lub dwa razy w miesiącu, ale miała to być normalna randka i nie dostałabym za nią pieniędzy. Niezmiernie mi to schlebiało i w innych okolicznościach być może bym się zgodziła, ale musiałam mu wytłumaczyć, że mój czas wykorzystuję na opiekę nad dziećmi albo pracę. Gdybym wybrała się z nim na randkę, straciłabym szansę na zarobek, a tylko o to mi wtedy chodziło. Zrozumiał. Nie omieszkałam jednak powiedzieć, że jeśli nastąpi jakaś nieoczekiwana poprawa finansowa, z wielką chęcią umówię się z nim na kolację. Jeszcze tego samego wieczoru poruszył ten temat pytając, czy moja sytuacja finansowa się ustabilizowała. Uśmiechnęłam się z żalem – chciałabym! Miesięcznie zarabiałam około tysiąca dwustu euro, ale po spłacie hipoteki, rachunków, wydatkach związanych ze szkołą oraz zajęciami dodatkowymi, ledwo wychodziłam na zero. Gdy poznałam go nieco lepiej, czułam się na tyle śmiała, aby zapytać, czy nie przeszkadzałoby mu spotykanie się z osobą pracującą w takim zawodzie. Pomijając fakt, że żonaty facet nie powinien się z nikim spotykać, chciałam poznać jego opinię o prostytutkach. Czy nie miałby nic przeciwko byciu ze mną, gdybym ciągle pracowała jako pani do towarzystwa? Jego odpowiedź była nader zaskakująca: stwierdził, że po tym, co mu powiedziałam, musiała to być trudna decyzja i docenia mój silny charakter. Nie tego

się spodziewałam. Dotarło do mnie, że być może podejście mężczyzn do prostytutek się zmienia. Reakcja Iana bardzo mnie podbudowała – dobrze jest wiedzieć, że niektórzy mężczyźni oceniają pracę prostytutki jako sposób na przeżycie.

Trzy najważniejsze rzeczy Aby odnosić największe korzyści z pracy w każdym możliwym jej aspekcie, muszę szczególnie skupić się na trzech rzeczach: bezpieczeństwie, zdrowiu oraz dyskrecji. Robię to dla pieniędzy i ciągle bardzo ich potrzebuję, ale jeśli chodzi o te trzy kwestie, zawsze muszę mieć się na baczności. Jako matka mam obowiązek dbać o swoje bezpieczeństwo, aby po spotkaniu bez przygód wrócić do domu. Nigdy nie narażam zdrowia swojego ani klientów i upewniam się, że zarówno moja, jak i ich tożsamość nie zostanie odkryta. Kiedy zaczęłam się zastanawiać nad podjęciem tej pracy, kwestia bezpieczeństwa była sprawą pierwszoplanową. Czy jest w ogóle możliwe, aby kobieta mogła bezpiecznie wykonywać tego typu zawód? Z tego, co udało mi się ustalić na początku, przypadki gwałtu na paniach do towarzystwa są bardzo rzadkie. Aczkolwiek zdarzają się dość często wśród prostytutek pracujących na ulicy. Zwykle już samo płacenie za ekskluzywne usługi towarzyskie przyprawia klienta o dreszczyk emocji. Rzecz jasna, nie można do końca przewidzieć, jak mężczyzna się zachowa, ale fakt, że panie do towarzystwa prawie nigdy nie są atakowane, dodaje sporo otuchy. Przypadki przemocy, używania narkotyków, znęcania się przez alfonsów, a także chorób na tle seksualnym są dokładnie udokumentowane, jednak praca ulicznej prostytutki i pani do towarzystwa jest nieco inna. Pracę tej drugiej uważa się za bezpieczniejszą. Przemawiają za tym również statystyki, które wykazują dużo większą niezależność i znacznie mniejsze ryzyko na atak ze strony klienta. Co więcej, prawdopodobieństwo sięgnięcia po narkotyki lub alkohol też jest znacznie mniejsze. Z badań wynika, że dziewczyny na telefon i prostytutki pracujące w burdelach (zupełnie inne przypadki niż prostytutki uliczne) miały większe poczucie własnej wartości po skończeniu pracy w seksbiznesie. Tak naprawdę aż dziewięćdziesiąt siedem procent ankietowanych dziewczyn na telefon miało kiedyś o sobie lepsze mniemanie. Kiedyś, czyli przed pracą w branży erotycznej. Nie wiem, czy badania dotyczące poczucia własnej wartości są prawdziwe, ponieważ nie znam ich szczegółów, ale istnieje ogromna różnica między warunkami pracy ulicznych prostytutek a niezależnych pań do towarzystwa, które dokonują świadomego wyboru, bez przymusu, gróźb i przemocy. Moim drugim zmartwieniem, zaraz po odkryciu przez kogoś, jakie mam źródła dochodu, był gwałt albo przemoc fizyczna. Chroniłam się przed tym na dwa sposoby: dokładnym

przesiewem klientów oraz swoją osobowością, wykreowaną na potrzeby pracy. Wybierając facetów, staram się trzymać dziwaków na dystans i w tym samym czasie buduję stabilną bazę niezawodnych, stałych klientów. Osoba, którą jestem podczas pracy, moje alter ego, to pewna siebie, władcza, trzymająca wszystko pod kontrolą kobieta. Wie, jaki dokładnie będzie przebieg spotkania i panuje nad rozwojem sytuacji. Kiedy wchodzę w tę osobowość, mężczyźni są na mojej łasce. Jestem całkowicie świadoma, że moje spotkania z klientami są nad wyraz subtelne – lub wręcz przeciwnie – gdy stosuję rozwiązania siłowe. Zdaję sobie sprawę, że moje zachowanie, poruszanie oraz sposób nawiązywania kontaktu z klientem, od pierwszej chwili naszego spotkania, gra kluczową rolę w określeniu podstawowych zasad i panowaniu nad sytuacją, co pozwala mi uniknąć wszelkich zagrożeń. Podczas szkolenia z technik sprzedaży nauczono mnie, jak używać mowy ciała, żeby przyciągnąć uwagę, wzbudzić szacunek i pokazać swoją siłę. Na potrzeby pracy zmodyfikowałam wyuczone techniki, aby dać klientom do zrozumienia, że to ja jestem panem sytuacji i że mają się mnie słuchać. Często się mówi, że pewne siebie zachowanie wpływa na czynności innych osób – doświadczyłam tego, że nie jest to czcze gadanie. Jeśli z przekonaniem wydasz polecenie, odzew będzie taki, jakiego oczekujesz. Pod tym względem, ludzie są zaskakująco przewidywalni. Nie inaczej jest z powiedzeniem, że trening czyni mistrza – im dłużej pracowałam, tym stawałam się bardziej pewna siebie i stanowcza. Rzecz jasna, sprawdza się to też w innych zawodach. Za każdym razem, kiedy przewiduję jakąś stresującą sytuację, wcześniej odgrywam ją sama ze sobą i obmyślam, co i w jaki sposób powiedzieć. Patrzę na własne odbicie w lustrze, jestem ubrana w rzeczy, które zamierzam założyć na spotkanie i zastanawiam się nad najbardziej urzekającą pozą oraz wyrazem twarzy. Nigdy wcześniej nie przeszło mi przez myśl, że jestem aż tak odważna i było to dla mnie nie lada odkryciem. Moja osobowość wydaje się również przemawiać do mężczyzn, którzy z nieukrywaną przyjemnością pozwalają, abym się wszystkim zajęła. Podejrzewam, że dla niektórych facetów jest to samo w sobie ekscytujące, ponieważ różni się to znacznie od ich oczekiwań. Z rozmów z klientami wynika, że domowe igraszki są przewidywalne i nudne – wałkowanie w sypialni tych samych schematów na stałe przypisanych do kobiety oraz mężczyzny. Współżycie może być utrudnione przez rozpamiętywanie kłótni, żalów i rozczarowań, działających na nerwy i odciągających uwagę od przyjemności. Nie twierdzę, że jest to wina kobiety. Są to po prostu

problemy, które w pewnym momencie pojawiają się niemal w każdym związku. Tymczasem wszystkie te trudności znikają, gdy płaci się kobiecie za seks, i z tego, co zauważyłam, gwarantuje to mężczyznom poczucie całkowitej swobody. Moja nad wyraz przekonująca erotyczna osobowość dodaje pikanterii spotkaniom i wydaje mi się, że właśnie dlatego tak wielu klientów postanowiło korzystać z oferowanych przeze mnie usług na stałe. Jeśli klient dojeżdża do mnie, mówię mu stanowczo, gdzie ma usiąść, a jeśli to ja dojeżdżam do niego, proszę go, aby siedział na łóżku, podczas gdy sama się przebieram. Przypominam facetom o prysznicu, pokazuję, gdzie mają zostawić ubrania i jak powinni położyć się na łóżku. Wszystkie polecenia wydaję w delikatny i uprzejmy sposób, ale nie zmienia to przesłania, jakie otrzymuje klient: ona tutaj rządzi. Co ciekawe, w życiu prywatnym nigdy bym się tak nie zachowywała, ponieważ ciągłe utrzymywanie kontroli może być po prostu zbyt obciążające. W rzeczywistości jestem o wiele bardziej wyluzowana, ale tak naprawdę każdy z nas inaczej zachowuje się w życiu zawodowym i prywatnym. Kiedy jestem „gospodarzem”, sztuczka z pewnością siebie zdaje egzamin i czuję się bezpieczna. Natomiast stresuję się, gdy muszę wkroczyć na terytorium klienta, czy to w hotelu, czy u niego w domu. W takich okolicznościach znacznie trudniej mi kontrolować sytuację. Wspominałam już, że to jednak różnorodność mężczyzn oraz relacje, jakie między nami zachodziły, były największym zaskoczeniem podczas tej pracy i co do tego nie mam wątpliwości. Gdy dorastałam, uważałam, że tylko zdesperowane kobiety sprzedają swoje ciało – przeważnie po to, żeby mieć za co kupić kolejną działkę narkotyków. Z prostytucją kojarzyła mi się wówczas prześladowana kobieta, narażająca swoje życie i znajdująca się ciągle w niebezpiecznych sytuacjach z podejrzanymi osobnikami. Podobny obraz przedstawiają media – gwałty, morderstwa i nic więcej. W życiu nie widziałam reportażu albo wzmianki w wiadomościach o pozytywnych doświadczeniach kobiet pracujących w branży erotycznej. Oprócz mnie musi być sporo innych niezależnych dziewczyn, które podobnie jak ja spotykają ciekawych klientów. I raczej nie jest to kwestia szczęścia, ale pracując jako pani do towarzystwa, nigdy nie przeżyłam niczego, co naprawdę by mnie przeraziło. Moimi klientami byli szczerzy, dosyć sympatyczni mężczyźni, chcący miło spędzić czas, a nie szaleńcy, szukający okazji, żeby mnie poniżyć. W rzeczywistości istotę problemu stanowi fakt, że praca w branży erotycznej jest nielegalna. Drugą najważniejszą rzeczą, którą musiałam wziąć pod uwagę, było zdrowie. Nie mam innego wyboru, jak dawać sto procent gwarancji, że jestem zupełnie zdrowa, ponieważ tego

właśnie oczekują klienci. Wiedzą, że płacą czterysta euro nie za najlepsze rżnięcie pod słońcem, a za możliwość odprężenia się oraz odejścia wyłącznie z dobrymi wspomnieniami. Nie ma w nich miejsca na wirusy HIV czy zapalenia wątroby. Mężczyźni, których spotykam, też mają swoje normalne życie oraz ukochane osoby. Musimy więc być świadomi zagrożeń i podejmować wszelkie możliwe środki, aby im zapobiec. Mam bzika na punkcie stosowania prezerwatyw i klienci się z tego cieszą. Trzecim bezwzględnym warunkiem mojej działalności jest dyskrecja. Moja tożsamość nigdy nie może wyjść na jaw, gdyż mogłoby to zniszczyć mi życie. Gdyby dzieci dowiedziały się, jak zarabiam, mogłyby się ode mnie odwrócić. Jestem świadoma, że poznanie takiego faktu o własnej matce może być druzgocące, dlatego dokładam wszelkich starań, aby ukrywać i chronić własną tożsamość. Klientom również jest to na rękę, ponieważ jedziemy na tym samym wózku: żadna dziewczyna, narzeczona czy żona nie zechce być z mężczyzną, który spotykał się z prostytutką. Dla facetów jest to największe przewinienie, i oni dobrze o tym wiedzą. Dlatego sami są ostrożni i cenią moją potrzebę zachowania dyskrecji. Jak już wspomniałam, swoje rozpoznanie klientów rozpoczynałam od rozmowy z nimi przez telefon. Jeśli na poważnie myśli o spotkaniu, wiem, że będzie chciał się upewnić, że jestem Irlandką (dla niektórych mężczyzn jest to bardzo ważne, gdyż pragną, żeby ich żarciki były w pełni rozumiane) i że moja usługa spełnia jego wymagania. Przez pierwszy rok, kiedy pracowałam „na pełen etat”, rozmawiałam z nimi co najmniej dwadzieścia minut, a czasami nawet godzinę, aby uzyskać od nich jak najwięcej informacji, pozwalających ustalić, jacy są naprawdę. Zawsze jednak istniało prawdopodobieństwo, że coś pójdzie nie po mojej myśli. Pewnego wieczoru rozmawiałam z bliską koleżanką, która pracuje w branży hotelarskkiej i poruszyłam temat prostytutek działających w hotelach kłamiąc, że niedawno czytałam o tym w gazecie. Chciałam wybadać, jak to wygląda od zewnątrz i być może dodać do swojego arsenału kilka nowych sztuczek. Wyjaśniła, że pracownicy są szkoleni, aby umieć rozpoznawać kobiety, które korzystają z wynajętego pokoju jako miejsca do prostytucji. Zwracają uwagę na dość oczywiste rzeczy, takie jak liczba pojawiających się mężczyzn, jednoznaczne odgłosy dobiegające z pokoju w ciągu dnia oraz kobiety ubierające się wyzywająco. Koleżanka opowiedziała mi o prostytutce, która nawet nie kryła się z przyjmowaniem kilku klientów dziennie. Szybko stało się jasne, że zamierzała zostać u nich na dłużej, gdyż zarezerwowała

pokój na miesiąc. Kierownictwo hotelu nie chciało wzywać policji, ponieważ obawiano się, że tego typu zajście zniszczy im dobrą opinię. Profesja tej kobiety wydawała się oczywista – na materiale filmowym z monitoringu widać było, kiedy klienci opuszczają pokój, mijając się w progu z kolejnymi. Jednak nie znaleziono niezbitego dowodu, że w grę wchodzi prostytucja. Opracowano więc plan, mający na celu pozbycie się jej bez zbędnego rozgłosu. Kierownik poprosił jednego z barmanów, żeby odegrał rolę klienta. Barman się zgodził, ale aby umówić się z tą kobietą, musiał wcześniej zdobyć jej numer telefonu. Postanowiono, że najlepiej będzie, jeśli zapuka i poda się za następnego klienta. Uznano, że jeśli zaprosi go do środka i zapyta o zapłatę z góry, będzie to wystarczający dowód, że dobrze ją oceniono i należy szybko się jej pozbyć. Wszystko poszło zgodnie ze scenariuszem. Prostytutka otworzyła barmanowi drzwi, zaprosiła do do pokoju i poprosiła o pieniądze. Barman stwierdził, że jednak zmienił zdanie i opuścił pokój. Na korytarzu czekał już kierownik hotelu. Chwilę po tym, jak barman kiwnął głową, kierownik zapukał do drzwi, przedstawił się i oświadczył, że ostatni klient tak naprawdę był jego pracownikiem. Powiedział dziewczynie, że jeśli się spakuje i od razu opuści hotel, nie będzie miała żadnych nieprzyjemności. Jeśli jednak postanowi zostać albo wrócić do hotelu w tym samym celu, natychmiast poinformują policję o jej działalności. Dwadzieścia minut później nie było po niej śladu. Śmiałyśmy się z tej historii, ale uważnie wszystkiego słuchałam. Dzięki temu mogłam lepiej rozplanować spotkania w hotelach i usprawnić kwestię rezerwacji pokoju. Zawsze robiłam wszystko, żeby zatrzeć wszelkie ślady. Miałam ze sobą kilka teczek i rozkładałam je na toaletce wraz z laptopem i terminarzem, aby sprawiać wrażenie bizneswoman. Przynosiłam też własne worki na śmieci, żeby po wyjściu klienta, pozbyć się gumek i innych erotycznych akcesoriów. Zapalałam zapachowe świeczki, aby pokój nie śmierdział seksem. Moja torba z zabaweczkami oraz bielizną zawsze była schowana. Jeśli zdarzyło się, że nocowałam w hotelu i spotykałam więcej niż jednego klienta, przywoziłam ze sobą zapasowe prześcieradła. Zdejmowałam hotelową pościel, ścieliłam własną, a później, przed wyjściem znowu rozciągałam na łóżku hotelowe prześcieradło. W ten sposób nic nie wskazywało na to, że korzystała z niego więcej niż jedna osoba. Dokładnie myłam wszystkie kubki czy szklanki, które były używane. Sprzątałam łazienkę, składałam ręczniki, otwierałam okna i odsłaniałam zasłony. I co najważniejsze, w jednym hotelu nigdy nie spotykałam się z więcej niż dwoma klientami tego samego dnia.

U siebie w mieście również rezerwowałam pokoje w hotelach. Mogło się to wydawać nazbyt śmiałe, ale najciemniej jest pod latarnią i czasami zatrzymywałam się w miejscach, gdzie byłam znana i gdzie nikt nie spodziewałby się po mnie niczego niestosownego. Pracowałam podczas godzin szkolnych, więc hotele znajdujące się w pobliżu obniżały koszty dojazdu. Starałam się nie szastać pieniędzmi, aby nie zwracać na siebie uwagi. Nigdy nie chodziłam obładowana torbami z zakupami. Starałam się też nie kupować drogich rzeczy. Torbę z akcesoriami pakuję i wkładam do bagażnika wieczorem. Mam wtedy większą pewność, że nikt mnie nie zobaczy i nie zacznie się zastanawiać, co ja tam knuję. Jeśli po spotkaniu z klientem zamierzam wpaść do centrum albo pójść na kawę do znajomego, zawsze zmywam makijaż i przebieram się, aby nie wyróżniać się spośród kur domowych robiących zakupy. Nie chcę słyszeć czegoś w stylu: „Ale ładnie wyglądasz. Dokąd się wybierasz?” Zależy mi również na tym, aby klienci nie rozpoznali mnie poza pracą, więc upewniam się, że wyglądam zwyczajnie. Dzięki temu żaden facet się nawet za mną nie obejrzy, nie mówiąc już o rozpoznaniu we mnie nieposkromionej bogini seksu! Zdarzyło mi się jednak kilka wpadek. Raz podczas rozmowy z klientem, niechcący przedstawiłam się, używając prawdziwego nazwiska. Natychmiast chciałam to zatuszować, ale klient chyba nawet nie zwrócił uwagi na moje słowa, a jeśli zwrócił, nie miały dla niego żadnego znaczenia. Musiałam uważać na swoją „roboczą” komórkę, ponieważ dzieciaki, jeśli zechcą, też potrafią być wścibskie, dlatego zabezpieczyłam ją hasłem i w miarę możliwości trzymałam schowaną. Kiedy ostatnio naklejałam na szybę samochodu nową plakietkę potwierdzającą zapłacenie podatku drogowego, zobaczyłam, że jest na niej mój adres wraz z imieniem oraz nazwiskiem. Na chwilę spanikowałam, ale zauważyłam, że te same informacje znajdowały się na poprzedniej plakietce, co oznaczało, że długo jeździłam z widocznymi danymi osobowymi. Po chwili, gdy moje serce przestało szybciej bić, uświadomiłam sobie, że zawsze zostawiałam samochód w najdalszej części parkingu, aby klienci nie widzieli ani mojego wozu, ani tablicy rejestracyjnej. Nie było zatem ryzyka, aby ktokolwiek mógł odkryć moją prawdziwą tożsamość. Podwójne życie jest nie lada wyzwaniem, gdyż nie możesz nawet na chwilę stracić czujności. Nienawidzę ciągłego uważania na to, co mówię i okłamywania najbliższych, ale wiem, że prawda byłaby o wiele gorsza.

Kumpel z Czech Jako pani do towarzystwa pracowałam dopiero sześć miesięcy, ale tyle wystarczyło, abym poczuła się odmieniona. Pozbyłam się kompleksów, uświadomiłam sobie, że podoba mi się przejmowanie inicjatywy w łóżku i kochałam się z mężczyznami, na których wcześniej nawet bym nie spojrzała. Sekretna profesja zaczynała pozytywnie wpływać na moje życie prywatne, a tego się już zupełnie nie spodziewałam. Naprawdę otworzyły mi się oczy i w końcu mogłam docenić rzeczy oraz ludzi, obok których wcześniej przeszłabym obojętnie. Był lipiec i pogoda przez cały ostatni tydzień wyjątkowo dopisywała. Udało mi się nawet trochę opalić podczas kilku dni wolnych od pracy. W tamten weekend nie mogłam pracować tyle, co zwykle, ponieważ musiałam pójść na rodzinną imprezę. W sobotnią noc moja młodsza siostra organizowała w klubie urodzinowy jubel. W tym czasie dzieci były u mnie, więc musiałam zamówić opiekunkę i po imprezie wrócić do domu, a to łączyło się z koniecznością nie picia alkoholu przez cały wieczór. Byłam zła, ale nie mogłam odmówić siostrze, ponieważ wypominałaby mi to miesiącami. Planowałam zostać jak najdłużej, a później wymknąć się do domu przy pierwszej nadarzającej się okazji. Wszyscy znajomi siostry byli wolni albo żyli w konkubinacie. Miało być chlanie, obcałowywanie się z kim popadnie i dobra zabawa. W sobotę wieczorem, między kolacją a ułożeniem dzieci do snu, wyciągnęłam z szafy stosowne ubrania. Stwierdziłam, że jest to odpowiednia okazja na włożenie małej czarnej i zamszowych pantofli na koturnie. Tuż przed ósmą trzydzieści wieczorem zaparkowałam samochód przed restauracją. Przez otwarte drzwi zauważyłam siostrę z grupką znajomych – wydawali się porządnie wstawieni. Cholera. Nienawidzę na trzeźwo wysłuchiwać pijackiego bełkotu. Wchodząc do środka, uśmiechnęłam się szeroko i skierowałam się prosto do siostry, aby ją mocno wyściskać. Przedstawiła mnie wszystkim. – Po poczęstunku wpadnie jeszcze kilka osób ode mnie z pracy na drinka – dodała. – Super! – ucieszyłam się. – Szykuje się niezapomniany wieczór. Zerkałam na jej przyjaciół, będąc niemal pewną, że kolejny dzień będą mieli wyjęty z życiorysu. „Może to jednak dobrze, że dzisiaj muszę usiąść za kierownicą”, myślałam. Pojawiały się kolejne grupki krewnych i kiedy wszyscy się zebrali, zaprowadzono nas do stolików. Stoły były ustawione w długie rzędy. Siedziały już przy nich dwie dosyć głośne grupy

kobiet, najpewniej uczestniczące w wieczorach panieńskich i jedna, równie hałaśliwa, grupka mieszanego towarzystwa. Wyglądało na to, że wszyscy, oprócz mnie oraz pracowników restauracji, przyjęli za cel zalanie się w trupa. Noc ciągnęła się w nieskończoność, a rozmowy po każdym daniu stawały się coraz bardziej głośne i bezsensowne. Siostra posadziła mnie razem z rodziną, ale nietypowe ustawienie stołu sprawiało, że mogłam swobodnie rozmawiać tylko z osobami po sąsiedzku i osobą znajdującą się dokładnie naprzeciwko mnie. Zanim podano deser, zaczęła mnie boleć głowa. Wyślizgnęłam się do baru, aby kupić kolejną wodę gazowaną, którą chciałam popić paracetamol. Było tam o wiele ciszej, więc usiadłam na chwilę, aby zebrać w spokoju myśli. Gdy siedziałam w samotności, w drzwiach pojawiła się kolejna grupka ludzi. Nikogo z nich nie znałam, ale widząc, że skierowali się do stolika mojej siostry, uznałam, że to pewnie zapowiadane wcześniej towarzystwo z pracy. Do baru, przy którym siedziałam, podszedł mężczyzna i podczas zamawiania drinka, stanął obok mnie. Nagle zwrócił wzrok w moją stronę. – Jesteś może znajomą Barbary? – zapytał. Miał obcy akcent, nie byłam w stanie rozpoznać, jakiej był narodowości. – To moja siostra – odrzekłam. – Ty jesteś pewnie jej kolegą z pracy? – Tak, niedawno tu przyjechałem. Zaprosiła mnie chyba dlatego, że jestem nowy. To pewnie taka wasza irlandzka gościnność. Świetnie mówił po angielsku i był bardzo miły. Zdołałam dobrze mu się przyjrzeć, gdy płacił za drinka. Miał około stu dziewięćdziesięciu centymetrów wzrostu, młodą twarz, zakryte okularami, zielonkawe oczy i krótkie ciemne włosy. Mimo że była sobota, ubrany był w luźniejsze, ale dość eleganckie spodnie oraz niebieską, rozpiętą pod szyją koszulę. – Co porabiasz w Irlandii? – zagadałam. – Przerwałem na rok studia, ponieważ chciałem podróżować. Pracuję w biurze, aby trochę zarobić. – Zdjął okulary, aby je przetrzeć. – A ty czym się zajmujesz? Widziałam wtedy wyraźnie jego oczy – zielone, otoczone gęstymi, czarnymi rzęsami. Był bardzo przystojny. Miał piękną twarz, idealnie gładką cerę i lekko wydęte usta. Wyglądał jak model. Nagle uświadomiłam sobie, że się na niego gapię i z zakłopotaniem odwróciłam wzrok. – Obecnie pracuję w domu – odpowiedziałam. – Ale ty wydajesz się ciekawszym tematem do rozmowy. Skąd jesteś? Co studiujesz? Sam przyjechałeś do Irlandii? Rozbawiła go moja nagła seria pytań. Opowiedział, że pochodzi z Czech, studiuje historię

i chce zwiedzić Irlandię. Interesował go szczególnie irlandzki folklor. Przyjechał sam, ale miał nadzieję, że za kilka miesięcy dołączy do niego dziewczyna. Zafascynował mnie ten sympatyczny, młody człowiek i rozmawiając z nim, zapomniałam o bólu głowy. Około pół godziny później poczułam, że już czas się zbierać – było wpół do pierwszej, a ja miałam jeszcze przed sobą długą podróż do domu. – Bardzo miło było cię poznać. Życzę udanego pobytu w Irlandii – powiedziałam, wyciągając rękę na pożegnanie. – Tak szybko uciekasz? Gdzie mieszkasz? – zapytał lekko poddenerwowany. Odniosłam wrażenie, że teraz będzie się czuł osamotniony, ponieważ prawie w ogóle nie znał pozostałego towarzystwa. Powiedziałam mu, gdzie mieszkam i zdziwiłam się, gdy oznajmił, że właśnie chciałby obejrzeć zamki znajdujące się w pobliżu. Poprosił nieśmiało, abym dała mu swój e-mail. Stwierdził, że się odezwie, kiedy będzie w okolicy. Zapisałam mu adres – w sumie czemu miałabym tego nie zrobić? Wspaniale się z nim rozmawiało. Pożegnałam się i poszłam podziękować siostrze. Gdy wychodziłam, po raz ostatni rzuciłam z daleka okiem na Czecha – był nieziemsko przystojny. „Jego dziewczyna to szczęściara!”, pomyślałam. W poniedziałek już o nim nie pamiętałam. Kolejny tydzień niczym się nie wyróżniał – co jakiś czas paru klientów – rutyna, żeby nie powiedzieć nuda. Zarobiłam jednak całkiem niezłą sumkę i postanowiłam coś sobie kupić – może jakieś seksowne majteczki? W środę, w drodze powrotnej z domu klienta wpadłam do sklepu Marks&Spencer. Spotkanie, z którego wracałam było niespecjalne – najzwyklejszy w świecie seks. Humor poprawiły mi dopiero zakupy, a zwłaszcza piękny stanik z fiszbinami i dopasowane do niego ciemnobakłażanowe majteczki. Intensywny kolor świetnie komponował się z atłasowym połyskiem oraz szerokimi koronkami na brzegach. Zadowolona z zakupów, po powrocie do domu schowałam je do szuflady i przebrałam się w skromne ciuchy, przygotowując się do odebrania dzieci ze szkoły. Miałam jeszcze dziesięć minut do wyjścia, więc włączyłam komputer, żeby sprawdzić pocztę. A tam czekała na mnie wiadomość od czeskiego przystojniaczka. Zaciekawiona, szybko ją otworzyłam, zastanawiając się, czego może ode mnie chcieć. Napisał, że w weekend będzie w mojej okolicy i pytał, czy nie miałabym czasu i ochoty na kawę. „O nie! Szuka noclegu albo przewodnika”, pomyślałam. Odpisałam mu, pytając czy potrzebuje informacji o motelach, trasach autobusów lub o miejscach, które zamierza odwiedzić. Nie odpowiedziałam na jego zaproszenie na kawę. Najwyraźniej w pracy ciągle sprawdzał pocztę, bo po kilku minutach

otrzymałam odpowiedź, w której wyjaśniał, że wszystko już ma dopięte na ostatni guzik i chciał się po prostu spotkać. „Ostatnim razem bardzo miło nam się rozmawiało”, rozważałam. Ostatecznie doszłam do wniosku, że można chyba zaryzykować i umówiliśmy się na weekend. W sobotni poranek krzątałam się po domu, robiąc zaległe pranie i planując, co ugotuję w przyszłym tygodniu. Piękniś z Czech napisał mi SMS, że jego autobus przyjechał zgodnie z rozkładem i że właśnie wyjechał z miasta. Mieliśmy się spotkać w mojej miejscowości, w pubie naprzeciwko przystanku. Nie zastanawiając się długo, włożyłam dżinsy oraz koszulkę z krótkim rękawem, pomalowałam rzęsy, użyłam perfum i ruszyłam do pubu. Na miejscu było pusto, więc usadowiłam się wygodnie w narożniku i zamówiłam kawę. Przez okno widziałam, jak na przystanku po drugiej stronie ulicy zatrzymuje się autobus i wychodzi z niego Czech. Jego wygląd mile mnie zaskoczył: był w spodniach w kolorze khaki i obcisłym T-shircie. Gdy zbliżał się z przewieszonym przez ramię plecakiem, widać było zarys mięśni jego klatki piersiowej. Uśmiechnął się i pocałował mnie w policzek na powitanie. Z początku rozmowa niezbyt się kleiła, ale jak tylko zamówił kawę, zrobiło się bardzo przyjemnie i zaczęliśmy mówić o jego planach na weekend. Kiedy się przeciągnął, nie mogłam nie zauważyć włosków wychodzących spod paska w spodniach. Po chwili rozmowy, mój towarzysz położył ręce na stole i spojrzał mi prosto w oczy. – I co teraz? – zapytał spokojnie. – Jak to, co teraz? – odpowiedziałam, myśląc, że chodzi mu o okoliczne zabytki. – Podobasz mi się – wyszeptał, przesuwając opuszkami palców po moim ramieniu. – Na miłość boską – odburknęłam. – Trzymaj ręce przy sobie, nie jesteśmy sami, idioto! – zdenerwowałam się. Zabrał natychmiast rękę i przybrał minę zganionego dziecka. Wzięłam głęboki oddech i czujnie rozejrzałam się po pubie. – To małomiasteczkowa Irlandia i ludzie lubią wtykać nos w nie swoje sprawy! Tak w ogóle, czegoś tu chyba nie rozumiem – stwierdziłam zdezorientowana. – Nie masz przypadkiem dziewczyny? – zapytałam. – A poza tym, jestem od ciebie dużo starsza – powiedziałam stanowczo. – Zgadza się, mam dziewczynę – przyznał. – Ale naprawdę wpadłaś mi w oko. Jesteś bardzo ciekawa. Siedziałam całkowicie zbita z tropu. – A ciekawe osoby – kontynuował – bardzo mnie pociągają.

– Wszystko fajnie i w ogóle, schlebiasz mi, ale ty jeszcze studiujesz. Nie chcę nawet pytać, ile masz lat – stwierdziłam, splatając ręce. – Więc nie pytaj – odparł, wzruszając ramionami. – O co ci chodzi? – zaczynałam się już irytować. – Stwierdziłaś, że nie chcesz pytać o mój wiek, więc nie pytaj – wyjaśnił, szczerząc zęby w zuchwałym uśmiechu. – Dlaczego podobają ci się starsze kobiety? – nie dawałam za wygraną. – Nie interesują mnie dziewczyny w moim wieku, które ciągle dramatyzują. Starsze kobiety mają więcej rozumu i to właśnie mi się podoba. Tego było już za wiele. – Muszę się napić – stwierdziłam, szukając portfela w torebce. – Chętnie się przyłączę. Co zamawiasz? – zainteresował się i wstał, co przypadkowo pozwoliło mi zerknąć ponownie na jego podbrzusze. Po wypiciu kilku lampek białego wina wiedziałam, że nie będzie zwiedzania zabytków. Niemal bez namysłu wypaliłam: – Może skoczymy do mnie coś zjeść? Rzecz jasna, pomysł bardzo mu się spodobał i poszedł do baru po kolejną butelkę wina. W mgnieniu oka byliśmy u mnie w domu i przeglądając menu lokalnej knajpy z chińszczyzną, zastanawialiśmy się, co zamówić. Przeprosiłam go na chwilę, po czym pobiegłam na górę, aby zmienić bieliznę na nową, tę ostatnio kupioną. Była idealna na tę okazję. Zanim zeszłam z powrotem na dół, czeski przystojniak znalazł w kuchni dwa kieliszki i napełnił je winem. Zauważyłam, że się rozgościł. Odpowiadało mi takie zachowanie. Nie zdecydowaliśmy się jeszcze na nic do jedzenia, więc wyszliśmy z drinkami do ogrodu. Siedzieliśmy na ławce, ciesząc się ciepłem popołudniowego słońca. – Mogę cię o coś zapytać? – zabrzmiał dość poważnie. – Jasne – odrzekłam, sącząc wino. Czułam się już lekko wstawiona i rozluźniona. – Co sądzisz o takim układzie jak przyjaciele od pieprzenia? – Cholera, nie przebierasz w słowach – odparłam zaskoczona. – Czemu? Jak ty byś to nazwała? – Luźny związek brzmi delikatniej – stwierdziłam. – Nie zgodziłabym się na coś takiego bez wcześniejszego przetestowania towaru – oświadczyłam, zerkając na niego prowokacyjnie.

Zbliżył usta do moich ust i musnął językiem po mojej dolnej wardze. – To taka mała próbka. Jeśli jesteś zainteresowana, oferuję znacznie więcej. – Sprzedane – wyszeptałam i poszliśmy do sypialni. Nie pamiętałam, kiedy ostatnio wpuściłam mężczyznę do swojego łóżka. Zapowiadało się niesamowicie. Wszystko, czego pragnęłam, było w zasięgu mojej ręki. Włączyłam pilotem muzykę z płyty i kolejna godzina minęła nam na całowaniu, poznawaniu swoich ciał, bzykaniu oraz pogawędkach. Jego młodzieńcze ciało wyglądało cudownie. Od dłuższego czasu nie miałam przyjemniejszego popołudnia. Bez względu na to, jak bardzo był uroczy, nie widziałam wtedy miejsca na faceta w mojej przestrzeni życiowej. Aczkolwiek zaczynałam zauważać korzyści płynące z posiadania czeskiego przyjaciela od pieprzenia! Po pewnym czasie poczuliśmy głód, więc telefonicznie złożyłam zamówienie. Atmosfera była zdumiewająco swobodna i przyjemna. Po obiedzie piękniś się ubrał, a następnie zadzwonił po taksówkę, która zabrała go do motelu, gdzie miał spędzić noc. Na szczęście nie chciał u mnie przenocować, co bardzo mnie ucieszyło, ponieważ nie chciałam mu robić nadziei. – Może spotkamy się jeszcze jutro przed moim odjazdem? – zapytał, gdy taksówka zatrzymała się przed domem. – Daj mi znać i zobaczymy – odpowiedziałam. Pocałował mnie na pożegnanie i wyszedł. Przez kilka kolejnych tygodni całkiem nieźle się poznaliśmy zarówno w sypialni, jak i poza nią. Prowadziliśmy fascynujące rozmowy o naszych kulturach, wychowaniu, środowiskach społecznych i o tym, jak wszystko wpłynęło na to, kim jesteśmy oraz na nasz wybór partnerów. O dziwo okazało się, że oboje interesujemy się pochodzeniem słów – mogliśmy godzinami dyskutować o znaczeniu jakiegoś wyrazu w danym kontekście. Pewnego dnia, po około dwóch miesiącach od rozpoczęcia naszej znajomości, wspomniałam mu, że w weekend zabieram dzieci do Galerii Narodowej w Dublinie. Stwierdził, że z wielką chęcią się przyłączy, o ile nie mam nic przeciwko. Zgodziłam się. Dzieci natychmiast polubiły Czecha, uznając, że jest super. Był wobec nich bardzo troskliwy. Wspólne spędzenie dnia było dla nas zupełnie naturalne, a mój kolega starał się nie zrobić niczego, co sugerowałoby dzieciakom, że jest między nami coś więcej niż przyjaźń. Gdy czuliśmy się już w swoim towarzystwie naturalnie, zainteresował się, jak zarabiam na życie. – Nie pytaj, naprawdę nie ma o czym opowiadać – oznajmiłam, patrząc mu w oczy.

Pomimo jego otwartego umysłu oraz dojrzałości, byłam pewna, że żaden facet nie zaakceptuje mojej pracy i nie zamierzałam się o tym przekonywać. Po sześciu miesiącach znajomości naprawdę bardzo mi się podobał. Może w innych okolicznościach i czasie mogłoby się z tego wykluć coś poważniejszego. Jednak gdy minął rok, zgodnie z wcześniejszym planem, wrócił do Czech i swojej dziewczyny. W trakcie jego pobytu w Irlandii ona próbowała znaleźć tutaj pracę, ale bezskutecznie. W duchu się z tego cieszyłam, ponieważ bałam się, że skomplikuje to naszą relację. Ostatnio obchodził urodziny, więc rozmawiałam z nim przez telefon – droczyłam się, że ciągle nie wiem, ile ma lat. Było to już bez znaczenia, pytałam wyłącznie z ciekawości. Powiedział, że w momencie naszego spotkania miał dwadzieścia cztery lata, co oznaczało, że jestem od niego starsza o szesnaście lat. Wow! Cała rzecz w tym, że dzięki mojej pracy wiek przestał mieć dla mnie znaczenie. Jestem przekonana, że mam w nim przyjaciela na całe życie i on też może na mnie liczyć. Zwierzałam mu się z rzeczy, z którymi nie poradziłby sobie niejeden facet. Wspólnie czerpaliśmy niesamowitą przyjemność z seksu. Dowiedziałam się o swoim ciele więcej niż samej udało mi się do tej pory odkryć. Cieszę się, że dzięki mojej profesji stałam się odważniejsza i otwarta na tyle, że zgodziłam się z nim spotkać. Z moim wcześniejszym nastawieniem wszystko skończyłoby się przy barze. Wyśmiałabym jego zuchwałość, być może zadrżała z radości, że mu się podobam, a na koniec powiedziałabym, że nie jest w moim typie. Po prostu szansa przeszłaby mi koło nosa. To zabawne, czego życie może nas nauczyć!

Zła passa Letnie miesiące powinny kojarzyć się ze światłem, energią oraz pozytywnym nastawieniem. Mnie jednak pod koniec lipca dopadła depresja. Byłam obolała, przez co nie miałam na nic ochoty. Zaczęłam z żalem obserwować ludzi mijających mój dom – wszyscy wyglądali zdrowo i wesoło, a ja czułam się wrakiem człowieka. Poszłam do lekarki, która przepisała mi antydepresanty. Długo mówiła o stresie i o tym, jak bardzo przyczynia się on do różnych schorzeń – od bezsenności do przewlekłych chorób psychicznych. Zażartowałam, że recesja daje dużo powodów do stresu. Lekarka odpowiedziała, że przychodzą do niej tłumy osób, którzy nie dają sobie rady. Gdy szłam do apteki, aby wykupić receptę, zwróciłam uwagę na ludzi dookoła. Ich twarze były spięte. Wszyscy w tym tkwiliśmy. A mimo to każdy czuł się wyizolowany, samotny. Tak przynajmniej było ze mną – z trudem wiązałam koniec z końcem, wszystkie tygodnie były nieprzewidywalnym wyścigiem, w którym na linii mety, przy dobrych wiatrach, udawało się zapłacić rachunki i dobrze wyspać. Rozejrzałam się po otaczającym mnie tłumie i jak w lustrze ujrzałam w nim dokładnie te same problemy oraz wątpliwości. Czasami zdawało się, że nikt nie jest szczęśliwy. Zapłaciłam za leki ciężko zarobionymi pieniędzmi. Mdliło mnie, że w taki sposób muszę je na siebie wydawać, ale byłam zdeterminowana, aby szybko odzyskać dobre samopoczucie. Nie mogłam sobie pozwolić na chorobę ani psychiczną, ani żadną inną. Samo w sobie było to stresujące – nikt nie mógł zdecydować się na chwilę oddechu i odpoczynku, ponieważ wszystko jest tak skrupulatnie wyważone i delikatne. Mogło to z łatwością doprowadzić człowieka do szaleństwa – nic dziwnego, że w gazetach roiło się od wiadomości o samobójstwach. Nigdy nie było ze mną aż tak źle, być może dlatego, że nie chciałam zawieść dzieci, ale domyślam się, jak czuje się osoba, której świat nagle się zawalił. Jeśli boisz się telefonów od dyrektora banku, firmy obsługującej karty kredytowe albo termin zapłaty rachunków za prąd czy gaz już dawno minął, naprawdę może się to wydać sytuacją bez wyjścia. Mam świadomość, że mój wybór profesji był dość nieszablonowy, ale ciągle pocieszam się myślą, że jest wiele osób, które są w stanie to zrozumieć. Będąc rodzicem, nie możesz nie zarabiać – musisz łapać wszystko, co wpadnie ci w ręce. Irlandia w okresie ożywienia gospodarczego wzniosła się ponad chmury, ale teraz spadła na łeb, na szyję. Sądzę, że ludzie odczuwają to zarówno jako część społeczeństwa, jak i osobiście. Cholernie trudno jest się nie

poddawać i walczyć dalej, gdy przetrwanie kolejnego dnia uzależniasz od kofeiny, nikotyny, cukru, leków na receptę, alkoholu lub kokainy. Gdy dopadła mnie depresja, świat nagle stał się ponury i niebezpieczny, a stawianie temu czoła wprost niemożliwe do wykonania. Dostawałam potwornych bólów głowy, przez co nie mogłam w nocy zmrużyć oka. Brak snu był swoistą torturą. Miałam wrażenie, że życie straciło swój sens – wszystko wydawało się niewarte zachodu – rodzina, przyjaciele, a nawet moje własne dzieci. Siedziałam głęboko w dołku. Dziś, na szczęście, wiem, że to tylko objawy depresji i że w klatce niedoli uwięzione jest moje prawdziwe ja. Jestem świadoma, że leki i czas sprawią, że moje prawdziwe ja w końcu zostanie uwolnione. Po trzech tygodniach ciągle byłam wycieńczona i przygnębiona. Zaznaczona w kalendarzu czerwonym kółkiem data spłaty hipoteki zbliżała się w szalonym tempie. Konto bankowe świeciło pustką. Wyciągnęłam „roboczy” telefon. Miałam multum nieodebranych połączeń. Wszystkie z nich od potencjalnych klientów, a ja nie mogłam się przemóc, żeby oddzwonić, nie mówiąc już o spotkaniu i uprawianiu seksu. Tamtego dnia nie nadawałam się do niczego. Przygotowałam sobie kąpiel, zażyłam leki wraz z zestawem preparatów odżywczych, po czym zanurzyłam się w wodzie. Później wzięłam silny środek nasenny i poszłam do łóżka. Boże, niech to się już skończy, abym mogła szybko wrócić do gry.

Udany dzień Zbliżał się koniec sierpnia, gdy pewnego dnia poczułam się lepiej. Nagle poczułam chęć do życia i werwę do pracy. Dzieciaki były zachwycone, widząc, że już bardziej przypominam normalną siebie i panuję nad porannym chaosem – obudziłam je na czas i odwiozłam na letni obóz. Gdy w domu znowu było cicho, postawiłam czajnik na gazie, aby zaparzyć mocną kawę i włączyłam „roboczą” komórkę. Byłam niezmiernie ciekawa, co zobaczę. Przez cztery tygodnie nie wychylałam się z ukrycia, więc nieodebranych połączeń było bez liku. Zaczęłam z zapałem przeglądać numery i wysyłać do dzwoniących SMS-y z przeprosinami, informując, że jeśli ciągle chcą się umówić lub porozmawiać o swoich wymaganiach, to znów jestem dostępna. Większość z nich miała drugą kartę SIM lub komórkę przeznaczoną do zajęć „ponadprogramowych”, a ich partnerki nie miały o tym pojęcia. Był późny poranek, więc uznałam, że niektórzy, gdyby tylko chcieli, mogliby znaleźć chwilę na pogawędkę. Rzeczywiście – telefon zaczął brzęczeć, zanim jeszcze skończyłam wysyłać SMS-y. Odebrałam pierwsze połączenie, starając się, by głos brzmiał wesoło i przyjaźnie. Mężczyzna po drugiej stronie miał na imię John i nigdy wcześniej się nie widzieliśmy, więc zapytałam go o wiek oraz stan cywilny: czterdzieści osiem lat, żonaty, podróżujący służbowo. Akurat tamtego wieczoru zatrzymywał się na noc w hotelu, więc bardzo pragnął się spotkać. Hotel znajdował się o godzinę drogi ode mnie, zatem idealnie mi to pasowało. Był piątek i dzieci zamierzały spędzić weekend u ojca. U Johna miałam się pojawić o siódmej wieczorem. Na liście nieodebranych połączeń był też numer Kevina, jednego ze stałych klientów. Oddzwoniłam i traf chciał, że tamtego dnia on też miał ochotę się ze mną zobaczyć. Umówiliśmy się u niego w domu o pierwszej po południu. Rozłączyłam się i spostrzegłam, że w tym czasie nadeszła wiadomość od Liama – faceta, z którym już kilka razy się widziałam. Mógł się spotkać o jedenastej rano. Wspaniale! Był idealnym klientem: płacił z góry, nie interesowały go żadne igraszki bez zabezpieczeń i najbardziej lubił dobrą robótkę ręczną. Spotkania z nim nigdy nie trwały dłużej niż godzinę, a i tak wpadało mi trzysta euro. Miał około sześćdziesięciu lat, jego żona była głęboko wierząca i bardziej przejmowała się tym, co dzieje się w parafii niż w ich sypialni. Kochali się maksymalnie kilka razy w roku. Uradowana niezwłocznie odpisałam – zgodziłam się na spotkanie tam gdzie zwykle, czyli w hotelu oddalonym o dziesięć minut drogi. Za pół godziny

musiałam być już w trasie. Cholera! Delikatnie mówiąc, przez ostatnie cztery tygodnie, trochę się zaniedbałam. Przydługie włosy rzucały się w oczy, tak samo jak siwe odrosty czy blada jak papier skóra. Przygotowałam farbę do włosów, trochę kremu do depilacji oraz odrobinę henny do brwi. Zdjęłam zegarek, położyłam go przed sobą, aby kontrolować czas i zabrałam się do roboty. Najpierw nałożyłam farbę na włosy, następnie rozsmarowałam pod nosem oraz na podbródku krem do depilacji. W końcu szybko wyregulowałam brwi i nałożyłam hennę. Po chwili już stałam pod prysznicem, żeby zmyć z siebie wszystkie specyfiki. Zajęło to mniej niż kwadrans. Czekając, aż woda w odpływie stanie się zupełnie czysta, goliłam miejsca intymne. Wyskoczyłam na chwilę spod prysznica i wytarłam się, po czym znowu stanęłam w brodziku, aby spryskać się samoopalaczem. Zapach był ohydny i przez opary zaczęłam się dusić, ale w walce z czasem była to ofiara konieczna. Gdy kosmetyk zaczynał działać, pomalowałam paznokcie u rąk i stóp na uwodzicielski, czerwony kolor. Już wcześniej przygotowałam sobie odpowiednią garderobę, w której było mi dobrze i którą lubili mężczyźni: biała koszula, odsłaniająca dekolt, dobrze skrojone dżinsy, masywna biżuteria oraz buty na wysokich obcasach. Kilka podmuchów suszarki do włosów, parę pociągnięć konturówką do oczu, odrobina tuszu do powiek, szminka i byłam niemal gotowa. Hotelową torbę trzymałam pod łóżkiem w zamkniętej walizce. Zawierała następujące, nieodzowne akcesoria: • długi, czerwony, atłasowy peniuar; • różowy peniuar w grochy typu baby-doll; • bladoniebieskie, prześwitujące majteczki i stanik podnoszący biust; • czerwony, koronkowy biustonosz i stringi z koralikami; • szlafrok kimono i jedwabny, krótki, czarny, koronkowy peniuar; • szpilki z lakierowanej, czerwonej skóry (najlepsze jakie były w sklepie!); • przenośny zestaw muzyczny; • kosmetyczkę mieszczącą małą latarkę (aby w razie słabego oświetlenia sprawdzić, czy z penisem jest wszystko w porządku), prezerwatywy (nawilżane i smakowe, w różnych rozmiarach i kolorach – robienie loda z gumką jest okropne, ale smak i nawilżenie bardzo ułatwiają sprawę), saszetki ze środkiem nawilżającym, spray antyseptyczny, wodoodporne plastry, lateksowe rękawiczki, zapachowe olejki do masażu i Rocket Balm – środek stymulujący,

na wypadek gdyby facet potrzebował odrobiny wsparcia. Sprawdziłam, czy niczego nie brakuje, chwyciłam kluczyki do samochodu i przed dziesiątą trzydzieści wyszłam z domu. Podróż do hotelu trwała dwadzieścia minut. W czasie jazdy udało mi się telefonicznie zarezerwować pokój. Wyjaśniłam recepcjonistce, że wracam samochodem z lotniska i przede mną jeszcze szmat drogi, więc potrzebuję pokoju na kilka godzin, żeby się zdrzemnąć i odświeżyć po transatlantyckim locie. Tak w moim wykonaniu wyglądało robienie krótkoterminowych rezerwacji. Nigdy nie wzbudziło to podejrzeń czy wątpliwości. Doszłam do wniosku, że nikogo nie obchodzi, dlaczego potrzebujesz pokoju w środku dnia, jeśli okazujesz się dobrym klientem i pokrywasz rachunek. Gdy dojechałam na miejsce, zaparkowałam samochód, złapałam w rękę torbę oraz terminarz, a następnie pewnym krokiem weszłam do hotelu i skierowałam się do biurka. Użyłam swojej karty kredytowej, żeby się zameldować i napisałam Liamowi SMS z numerem pokoju. Gdy szedł już do mnie, zaciągnęłam zasłony, przyciemniłam światła, złożyłam częściowo kołdrę, położyłam kosmetyczkę na szafce nocnej, nalałam szklankę wody i włączyłam sprzęt grający. Pozostało mi tylko posmarowanie miejsc intymnych odrobiną środka nawilżającego, żeby Liam dotykając mnie, pomyślał, że jestem wilgotna z podniecenia – jest to coś, co uwielbia każdy klient bez wyjątku. Dodatkowe nawilżenie od czasu do czasu to obowiązek. Pukanie do drzwi obwieściło jego przybycie. Przywitaliśmy się serdecznie jak starzy przyjaciele, ściskając się i całując. Gdy usiedliśmy, zapytałam, czego sobie życzy. Przed pełnym zbliżeniem miał ochotę na masaż, lodzika i chciał mnie też zaspokoić wibratorem. Nie o to zwykle prosił, ale nie miałam nic przeciwko. Ciągle byłam podekscytowana tym, że nie siedzę w domu, jestem w stanie pracować i że mam trzech klientów jednego dnia. Liam wręczył mi kopertę zawierającą trzysta euro. Z szacunku dla niego nie sprawdziłam zawartości, tylko podziękowałam, a następnie włożyłam ją prosto do torebki. Pomogłam mu się rozebrać i delikatnie całując go w szyję, szeptałam, żeby się odprężył. Przyznał, że w pracy nie jest najlepiej, a w domu nic ciekawego się nie dzieje. Chciał pozbyć się napięcia, aby odzyskać trochę energii. Liam był dżentelmenem w starym stylu. Zawsze miał na sobie garnitur oraz muchę zamiast krawata. Biorąc pod uwagę jego wiek, był w całkiem dobrej formie, również pod względem seksualnym. W dodatku był bardzo uroczy, elokwentny i godny zaufania. Często się zastanawiałam, dlaczego nie zdecydował się dotąd na romans, skoro jego życie intymne tak go

irytowało. Nie miałam wątpliwości, że z łatwością znalazłby sobie jakąś stałą partnerkę, której spodobałyby się jego charakter i ciało. Kiedyś mu nawet o tym wspomniałam, ale stwierdził, że o romansie nie ma mowy: był przerażony myślą, że zostanie przyłapany i że rodzina się go wyprze. – Tak czy inaczej – rzekł – nie popieram niewierności. Nie mogłam się powstrzymać od śmiechu. – Czy wobec tego to, co robimy, nie jest dla ciebie przejawem niewierności? Wyglądał na trochę zmieszanego. – Chyba jest, ale ponieważ ci płacę, wydaje mi się to mniej intymne. Romans byłby bardzo osobisty i w grę wchodziłyby uczucia – powiedział. Ta bezsensowna odpowiedź przypomniała mi Gerry’ego, klienta, który odmówił zbliżenia, ponieważ „nigdy nie zdradził żony”. Najwyraźniej możemy wszystko sobie wmówić i zawsze znajdziemy usprawiedliwienie naszych działań. Poprosiłam Liama, aby położył się nago na brzuchu, a następnie usiadłam na nim okrakiem. Jęknął, czując na pośladkach moją miękką, wygoloną szparkę. Zaczęłam go masować, używając olejku z paczuli oraz lawendy – mieszanki działającej rozluźniająco i pobudzająco. Chociaż z pewnością mam braki w teorii, wiem, że jestem znakomitą masażystką. Sama lubię dobry masaż i wiem, co sprawia mi radość. Masowałam więc ciało Liama, zerkając na zegarek, aby się upewnić, że nie żałuję mu czasu – był porządnym klientem, zatem chciałam, żeby dostał to, za co zapłacił. Poprosiłam, żeby się odwrócił i otworzyłam saszetkę ze środkiem nawilżającym. Usadowiłam się między jego nogami. Zgiął je w kolanach, aby całkowicie odsłonić swoją męskość. Spojrzałam mu wyzywająco w oczy i zaczęłam masować jego krocze chłodnym żelem. Natychmiast zauważyłam, że bardzo go to rajcuje, więc postanowiłam się nie spieszyć i nie przyspieszać szczytowania. Trzymając w ustach prezerwatywę, nałożyłam ją Liamowi na członek, delikatnie ją rozwijając, a następnie rozpoczęłam masaż. Przesuwałam ustami w górę i w dół, jednocześnie drugą ręką masując jego mosznę i krocze. Delikatnie wsunęłam palec w jego odbyt, ale poprosił, abym przestała, ponieważ czuł, że niedługo dojdzie, a chciał jeszcze rozpalić mnie moim gadżetem. Sięgnęłam do szafki, wyjęłam wibrator, posmarowałam go odrobiną środka nawilżającego i podałam Liamowi. – W zasadzie nie wiem, jak to działa – przyznał.

– OK. Zaraz ci wszystko objaśnię – odrzekłam zachęcająco. Po kilku próbach załapał rytm i gdy leżałam przed nim z szeroko rozłożonymi nogami, widział, że drgające uszy króliczka znajdowały się dokładnie tam, gdzie trzeba. To, co robił Liam bardzo mi się podobało, ale wiedziałam, że nadchodzi jego moment, a i mnie też już niewiele brakowało. – Czas na pieprzenie – szepnęłam. Nic nie odpowiedział. Założyłam mu drugą gumkę, mówiąc, że życzę sobie ostrej akcji od tyłu. Uwielbiam to i szczerze mówiąc, niesamowicie nakręca mnie podniecanie mężczyzn. Po przygodzie z zabaweczką byłam już gotowa. Klęknęłam na łóżku, prezentując mu pełnię moich wdzięków – wiedziałam, że trochę przyspieszy to bieg wydarzeń. Wszedł we mnie i, po chwili stwierdził, że jest wspaniale. Powiedziałam, żeby mnie nie oszczędzał i że też chcę dojść. Zamknęłam oczy, a podczas gdy on robił swoje, sięgnęłam ręką do łechtaczki. Napięłam mięśnie pochwy, aby mógł mnie lepiej poczuć. Zaczął głębiej oddychać, a jego tempo było szybkie i równomierne. Od czterech tygodni nie miałam przygód łóżkowych, więc byłam żądna wrażeń. Po prostu bardzo mi tego brakowało. Przyspieszyłam ruchy ręki. Gdy dochodziłam, krzyknęłam, żeby nie przestawał. Dobrze się spisał – dał z siebie wszystko. Nagle poczułam ulgę, której tak bardzo potrzebowałam. Miałam fantastyczny, długotrwały orgazm. Liam doskonale wiedział, że doszłam i to go rozpaliło, więc kontynuował. Wreszcie zajęczał głośno, jego ciało zadrżało kilka razy i osunął się na moje plecy. W ciszy razem delektowaliśmy się wygasającymi emocjami. Wspólny orgazm z rana bez zobowiązań – to było to! Podniosłam się z łóżka, przygotowałam Liamowi prysznic i włączyłam czajnik. Westchnął zadowolony, po czym stwierdził, że najlepsze, co mu mogłam dać, to świadomość, że ciągle jest w stanie zaspokoić kobietę. Przez tak wiele lat brakowało mu seksu. Gdy wstawał z łóżka, podałam mu czysty ręcznik i zaczęłam sprzątać pokój. Kiedy wrócił, miałam na sobie peniuar i trzymałam w ręku kubek z herbatą przygotowaną specjalnie dla niego. Tak naprawdę herbatę proponuję klientom tylko z grzeczności, ponieważ na ogół zbierają się od razu po kąpieli, ale sądzę, że jest to miły gest. Rozejrzeliśmy się po pokoju, czy nic nie zostawił i pocałowaliśmy się na pożegnanie. Chciał wiedzieć, czy za dwa tygodnie może na mnie liczyć. On – zawsze! Gdy wyszedł, szybko wskoczyłam pod prysznic, uważając, aby nie zmoczyć włosów ani zmyć makijażu. Odsłoniłam zasłony, posprzątałam łazienkę, rozścieliłam kołdrę, sprawdziłam, czy nigdzie nie ma opakowań po prezerwatywach. Zamówiłam do pokoju babeczkę z herbatą

i przepakowałam torbę przed spotkaniem z następnym klientem. Przebrałam się w niebieską, prześwitującą bieliznę, włożyłam dżinsy oraz koszulę i wyruszyłam. Godzinę później dojeżdżałam do domu Kevina. Wcześniej widziałam się z nim trzy razy, więc wiedziałam, co robić. Zaparkowałam ulicę dalej i zabrałam ze sobą torbę na zakupy oraz pokrowiec na laptopa. Pokrowiec był pusty, ale kto to sprawdzi? Mając go przy sobie, wyglądałam jakbym naprawdę przyjechała w interesach. Kevin pracował w domu i klienci regularnie go odwiedzali. Pukając, oblizałam usta, aby nadać im połysk. Drzwi otworzyły się i Kevin uścisnął moją dłoń, aby nie budzić podejrzeń potencjalnych gapiów. Gdy weszłam do mieszkania, powiedział, żebym się rozebrała i wypiła z nim drinka. Szybko zdjęliśmy ubrania, co jednak nie znaczyło, że pochłonie nas seks. Po prostu Kevin był nudystą i nie miał z kim dzielić swoich zainteresowań. U żony nie znalazł zrozumienia, więc płacił mi za możliwość porozmawiania i wypicia z nim drinka nago w zaciszu własnego domu. Było to dla mnie niezrozumiałe, że Kevin musiał płacić, aby dzielić z kimś swoją pasję. W rzeczywistości nie była mu potrzebna prostytutka – potrzebował tylko kogoś o podobnych zainteresowaniach. Gdyby był w tej kwestii bardziej otwarty, dowiedziałby się zapewne o paru grupach w Irlandii, które regularnie się spotykają oraz kilku stowarzyszeniach poza granicami kraju organizujących wyjazdy i spotkania nudystów. Siedziałam nago przy stole w kuchni, podczas gdy on szykował dla nas mały poczęstunek. Dyskutowaliśmy o politycznych newsach, stanie gospodarki i pogodzie. Starałam się zachowywać w stroju Ewy zupełnie swobodnie, ale jak większość kobiet, wolałam przyciemnione światło oraz skąpe ciuszki. Rozumiem, że w nudyzmie nie chodzi o piękny wygląd, a o dobre samopoczucie we własnej skórze, wolność i większy kontakt z naturą. Kevin zaproponował, żebyśmy przenieśli się do oranżerii, która właśnie była skąpana w słońcu. Nie mogłam się powstrzymać i rzuciłam okiem na jego męskość, gdy stawiał na stole zastawioną jedzeniem tacę. Zauważył moje spojrzenie i zapytał, czy mi „to” nie przeszkadza. Odpowiedziałam, że po prostu podziwiam, jak ładnie wszystko przyszykował. Gdy tak siedzieliśmy, popijając kawę, nagle zaczęliśmy rozmawiać o religii. Był to temat na czasie, ponieważ rok wcześniej opublikowano Raport Ryana, będący wynikiem śledztwa w sprawie molestowania seksualnego dzieci w instytucjach kościelnych. W mediach huczało od różnych doniesień. Kevin też znał takie przypadki. Opowiedział smutną historię o kimś ze swojej rodziny, kto po śmierci rodzeństwa szukał „pomocy duchowej” u księdza. Tymczasem ksiądz

wykorzystał dziecko. Przejęta zapytałam, czy księdza aresztowano za ten haniebny czyn, ale w odpowiedzi usłyszałam, że w tamtym czasie o takich rzeczach się nie rozmawiało. Po chwili zapytał, czy chcę się już ubrać. Zakładając ubrania, myślałam, że po tym, co mi opowiedział, będę się źle czuła, prosząc o pieniądze. Kevin jednak oszczędził mi kłopotu i bez słowa położył gotówkę przy mojej torebce. Jeszcze raz serdecznie podziękował za to, że pozwoliłam mu być sobą i obiecał, że jeszcze się odezwie. Opuściłam jego dom bardzo wzruszona i wsiadłam do samochodu. Po takiej dawce cierpienia pragnęłam usłyszeć głos moich pociech. Nie mieści mi się w głowie, jak ktokolwiek może skrzywdzić dziecko. Do domu wróciłam około trzeciej. Przebrałam się w wygodny dres, zmyłam makijaż, nałożyłam maseczkę nawilżającą i, z kubkiem herbaty w ręku, usiadłam na kanapie. Na spotkanie z ostatnim klientem musiałam być gotowa za niecałe cztery godziny. Trzech klientów jednego dnia to dla mnie sporo, ale tak bardzo się cieszyłam, że znowu uda mi się zarobić trochę pieniędzy, że reszta była mało istotna. W czasie, gdy nie pracowałam, moja sytuacja finansowa znacznie się pogorszyła. Niezapłacenie rachunku sprawiło, że naziemna linia telefoniczna została odłączona, a to oznaczało, że nie miałam też internetu. Ponieważ internet był jedynym miejscem, w którym się ogłaszałam, odzyskanie połączenia stało się priorytetem: bez anonsów praca była niemożliwa. Jednak po dwóch spotkaniach miałam sześćset euro w portfelu. Po odjęciu opłat hotelowych czystego zysku było pięćset sześćdziesiąt euro. Wieczorem miałam się spotkać z nowym klientem, co oznaczało, że stawka będzie jak za pierwsze spotkanie, czyli czterysta euro. Do końca dnia miałam więc otrzymać wystarczająco dużo pieniędzy, aby zapłacić rachunek za telefon i odzyskać połączenie z internetem. Przy takich dochodach mogłam odłożyć jeszcze połowę raty hipotecznej, której nie udało mi się pokryć w poprzednim miesiącu. To był niezwykle szczęśliwy dzień! Niestety przed wyruszeniem na ostatnie spotkanie poczułam się znużona. Nie byłam już tak pozytywnie nastawiona jak z rana. Stwierdziłam, że John nie otrzyma niczego wyjątkowego – nie miałam nawet ochoty na rozmowę, więc wiedziałam, że będę musiała udawać zainteresowanie. John był cichym, starszym człowiekiem, zapewne rzadko uprawiającym seks. Uznałam, że i tak powinien się cieszyć z tego, co mu daję. Moje aktorskie umiejętności i tym razem znacznie mi pomogły. Szybko doszedł i spotkanie się skończyło. Jeśli miałby jakieś zastrzeżenia,

nie zapłaciłby mi, ale skoro tak się nie stało, musiał uważać, że było to warte swojej ceny. Nie wiedział, że normalnie jestem dużo lepsza i że po prostu go wyrolowałam. Pomyślałam, że jeśli będzie chciał się ponownie umówić, będę musiała mu to wynagrodzić. Wracałam do domu kompletnie wykończona, ale zachwycona, że odzyskałam swój urok i że mam pieniądze w kieszeni. Wydostałam się z otchłani i przyszłość rysowała się obiecująco.

Seksgadżety Sądzę, że większość kobiet przed czterdziestką ma wibrator schowany głęboko w którejś z szuflad w sypialni. Na rynku dostępna jest jednak masa innych zabawek, o których pewnie nie mają zielonego pojęcia. Zanim podjęłam pracę w seksbiznesie, moja wiedza o tego typu akcesoriach ograniczała się do sztucznych penisów i wibratorów. Gdy zaczynałam, nie byłam pewna, co konkretnie zainteresowałoby facetów, ale po kilku miesiącach miałam już zapas najbardziej pożądanych przedmiotów, mianowicie wibratorów analno-pochwowych, kulek i zatyczek analnych, stymulatorów łechtaczki i pierścieni na penisa. Zauważyłam, że mężczyźni lubią eksperymentować, a gdzie lepiej to robić, jeśli nie podczas spotkania z (rzekomo) doświadczoną panią do towarzystwa, która nie ocenia ani nie krytykuje? Prostytutka, rzecz jasna, musi się dobrze orientować w dostępnym sprzęcie oraz umieć z niego korzystać, aczkolwiek wiedzę nabytą w tym temacie zamierzam wykorzystać również w moim prywatnym życiu intymnym. Niestety w przypadku kobiet nie ma możliwości przetestowania erotycznych akcesoriów. Tymczasem niektóre z nich są bardzo drogie i mogą się okazać nieodpowiednie. Kobiety najczęściej kupują wibratory – zabaweczki, które stały się pospolite dzięki serialom, takim jak Seks w wielkim mieście. Jeśli o nie chodzi, mam już swoje preferencje co do tworzywa, rozmiaru oraz ustawień i staram się ich trzymać. Nie ma nic gorszego niż nieporęczny wibrator ze zbyt czułym sterowaniem, które możesz niechcący przestawić i zmienić intensywność akurat wtedy, kiedy zaczynało ci się podobać. W przypadku wibratorów, w których panel do sterowania jest wielkości pilota od telewizora, ciężko obejść się bez pomocy technika i dodatkowej pary rąk do obsługi wszystkich przycisków. Zbyt wiele z tym zachodu. Jak to zwykle bywa, dostajesz to, za co płacisz. Jeśli wibrator ma być mały, porządnie wykonany, hipoalergiczny, wodoodporny i niemal bezgłośny, trzeba liczyć się z wydatkiem rzędu od osiemdziesięciu do stu euro. Do tego trzeba dodać koszt sprayu sterylizującego oraz środka nawilżającego. Płacąc mniej, musisz mieć świadomość, że zabawka nie będzie najwyższych lotów. Dostępna jest też masa nowych, „luksusowych zabawek”, którym bliżej do wymyślnych ozdób niż do przedmiotów, których raczej nie trzyma się na widoku. Są one produkowane z materiałów najwyższej jakości – tytanu, tworzywa ceramicznego, szkła, silikonu. Część z nich

wyposażona jest w różne dodatkowe funkcje, jak pamięć – w przeciwieństwie do facetów, twój gadżet będzie pamiętał dokładnie, co lubisz, bez konieczności ingerencji w ustawienia. Jak tu nie lubić postępu technologicznego? Mnie najbardziej spodobał się robiony na zamówienie złoty wibrator, na który natknęłam się ostatnio w internecie. Dla mnie jako kobiety, dobry wibrator to podstawa, jednak istnieje wiele innych możliwości i pomysłów, w zależności od upodobań. Na szczęście minęły już czasy, kiedy erotyczne zabawki były rzadkością. Kiedyś kobiety rzadko zaglądały do sex shopów, w których do drzwi dzwoniło się dzwonkiem, nikt nic nie mówił, ani nie nawiązywał kontaktu wzrokowego. Dzisiaj jest zupełnie inaczej – sex shopy działają jak każdy inny biznes zorientowany na klienta. Większość z nich ma swoje strony internetowe, które prezentują cały swój asortyment łącznie z dokładnymi opisami produktów, oferują wsparcie dla klienta i zapewniają dyskretne opakowanie oraz wysyłkę. W nowoczesnym sex shopie obsługa jest przyjaźnie nastawiona i pomocna. Rzecz jasna, pracownicy dysponują też rozległą wiedzą na temat całego asortymentu. Dobrze zawczasu wiedzieć, co się lubi, jeśli chodzi o wielkość, siłę nacisku i najbardziej wrażliwe rejony, ale mimo to lubię czasami zaryzykować i kupić zabawkę na chybił trafił. To jak jajko z niespodzianką! Dzięki temu jestem właścicielką malutkiego wibratora, który idealnie nadaje się do stymulacji łechtaczki. W dodatku ma dość dużą moc, jest cichy, wodoodporny i można go dosłownie schować w dłoni, co sprawia, że idealnie sprawdza się w podróży. Polecił mi go sprzedawca w sex shopie, więc jak widać, obsługa może okazać się świetnym źródłem pomocy i inspiracji. Jeśli nie masz pojęcia o erotycznych gadżetach, proponuję rozpocząć poszukiwania na znanych stronach internetowych, aby się dowiedzieć, co w ogóle jest w ofercie, a później coś z niej wybrać. Być może będzie to stymulator łechtaczki bądź miniwibrator lub któraś z droższych zabawek, dopasowana specjalnie do kształtu kobiecego ciała, która jednocześnie pobudza punkt G, łechtaczkę oraz krocze. Istnieje równie bogaty asortyment tego typu akcesoriów przeznaczonych do uszczęśliwiania mężczyzn – sondy, kulki i zatyczki analne wraz z wibratorami analnymi przystosowanymi do masowania prostaty. Inne zabaweczki, jak na przykład nakładki oraz pierścienie wibracyjne na penisa, służące do zwiększenia lub zmiany doznań, mogą być stosowane zarówno przez mężczyzn, jak i przez pary. Mnie szczególnie podobają się nakładki na penisa, które oprócz tego, że zwiększają

wielkość prącia, wibrują i dodatkowo stymulują łechtaczkę podczas penetracji. Jeśli przed szczytowaniem preferujesz właśnie tego typu pobudzenie, to takie zabaweczki nadają się do tego idealnie. Czasami samo próbowanie czegoś nowego może być podniecające, ale nie jest wykluczone, że traficie na coś wyjątkowego, co stanie się waszą ulubioną zabaweczką. W pracy najbardziej lubię używać stymulatora łechtaczki, aby spotęgować orgazm. Klienci uwielbiają się przyglądać, jak zaspokajam się wibratorem, a później sami chcą mnie wyręczyć. Często okazywało się, że wielu z nich nie wiedziało, w jaki sposób stymulować partnerkę przy użyciu gadżetów i nie obyło się bez wskazówek oraz komentarzy dotyczących tego, co jest bardziej lub mniej przyjemne. Moje koleżanki czasami żartowały, że sięgają po zabawki erotyczne, ponieważ chłopak lub mąż nie potrafi ich zaspokoić. Uważam, że to nie w porządku, kiedy kobieta oczekuje od partnera nie wiadomo czego, podczas gdy sama nie ma pojęcia, co lubi, a czego nie. To przecież leży w jej interesie, aby poznała siebie na tyle dobrze, żeby była w stanie powiedzieć partnerowi, czego chce i co jej się szczególnie podoba. Nie może wymagać, aby jej facet zaspokoił ją palcami, jeśli nie wie, jakie tempo, nacisk i zróżnicowanie jej odpowiada. Nie dotyczy to tylko prostytutek: każda kobieta powinna dobrze znać swoje ciało, aby móc spotęgować zarówno swoją przyjemność, jak i doznania partnera. Jeśli nigdy nie miałaś ku temu okazji, postaraj się jak najszybciej nadrobić te zaległości. Wystarczy jeden wolny wieczór, kieliszek dobrego wina lub aromatyczna kąpiel, by wyruszyć w erotyczną podróż po swoim ciele. Spróbuj delikatnie pieścić swoje ciało, zwracając uwagę na to, jak poszczególne rejony reagują na twój dotyk. Skup się na odczuciach. Zmieniaj też ułożenia ciała, by przekonać się, kiedy twoje doznania są maksymalne. Spróbuj pieszczot na stojąco pod prysznicem lub leżąc w wannie z wodą lub na łóżku. Kiedy już się przekonasz, co i jak cię pobudza, łatwiej będzie ci wybrać odpowiednią dla siebie zabawkę. Kup ją w taki sam sposób, jak kupujesz sobie nowe ubranie albo płacisz u fryzjera – traktuj to jako inwestycję w swoje życie intymne. Gadżety mogą się okazać wspaniałym sposobem na przerwanie monotonii współżycia ze stałym partnerem. Gdy seksualny repertuar twojego faceta nie kryje już przed tobą żadnych tajemnic, trzeba trochę rozpalić atmosferę i nie pozwolić, aby życie erotyczne straciło swój urok. Zaproponowanie czegoś nowego w sypialni świadczy tylko o tym, że zależy ci na ciągłym czerpaniu przyjemności ze współżycia i może co najwyżej umocnić wasz związek.

Przy wyborze erotycznego gadżetu, na przykład wibratora, pomyśl też o tym, że większość mężczyzn może poczuć zagrożenie, widząc, jak bardzo podoba ci się twój nowy, dwudziestotrzycentymetrowy „przyjaciel”. Jeśli twój partner ma jakieś kompleksy dotyczące rozmiaru swojego przyrodzenia, nie wybieraj największego wibratora na rynku: okaż trochę wyrozumiałości i zastanów się, jak może zareagować. Jeśli lubi seks analny, pomyśl, czy wolałby wypróbować sondy analnej, czy może preferowałby, abyś ty użyła na nim kulek analnych. Pomyśl, co mogłoby poprawić wspólne doznania. Z doświadczenia wiem, że mężczyźni uwielbiają przyglądać się partnerce zaspokajającej się gadżetami – dość często ktoś mnie o to prosił. Nie martw się, jak wtedy wyglądasz albo co on sobie myśli – zaufaj mi – będzie zachwycony! Jeśli chodzi o robótkę ręczną, mężczyźni często twierdzą, że nikt nie robi tego lepiej niż oni sami. Poproś go więc, aby się przy tobie masturbował i w ten sposób nauczył cię, co dokładnie lubi. Z tego, co usłyszałam od klientów, to największym zagrożeniem udanego współżycia jest rutyna. Po latach współżycia z tą samą osobą seks może się stać zwyczajnie nudny. Kiedy na świat przychodzą dzieci, często zmieniają się też priorytety, co dotyczy zwłaszcza kobiet. Z doświadczania wiem również – i wcale nie przesadzam – że można przez to stracić mężczyznę na rzecz innej kobiety lub pań do towarzystwa. Wielu moich klientów jest szczęśliwie żonatych, ale życie seksualnego ich nie satysfakcjonuje. To urocze, że pragną swoich żon. Cały urok znika jednak, kiedy ich pożądanie jest niezaspokojone. Sprawia to, że czują się osamotnieni i zaniedbani. Mają więc prawo szukać innego towarzystwa. Mówię teraz nie tylko jako prostytutka, lecz także jako kobieta do towarzystwa: nie zaniedbuj współżycia seksualnego! Niech twój kochanek będzie dla ciebie oparciem w dobrych i złych chwilach.

Obca wśród swoich Po raz kolejny pokłóciłam się z matką. Ojciec twierdzi, że kłócimy się dlatego, że jesteśmy do siebie podobne: zbyt niecierpliwe, aby wysłuchać opinii innych i zbyt uparte, żeby przyznać komuś rację. Czasami świetnie się dogadujemy, szczególnie kiedy mamy takie samo zdanie na jakiś temat, ale gdy się nie zgadzamy, jest po prostu strasznie. Ostatnio poszło o rodzinną imprezę, którą moja mama chciała zorganizować we wrześniu. Zadzwoniła, aby to ze mną przedyskutować. Zamierzała zrobić przyjęcie niespodziankę dla ojca, a ja, wiedząc, jak bardzo nienawidzi on niespodzianek, byłam temu przeciwna. W tej sytuacji rozmowa szybko się zakończyła. Wiedziałam, że matka jest zbyt uparta, żeby oddzwonić i oczyścić atmosferę, więc postanowiłam wykonać pierwszy krok. – Cześć mamo. To znowu ja. – Odpowiedziała mi krótko i chłodno. – Słuchaj, przepraszam za wcześniej. Jeśli chcesz, powinnaś śmiało zorganizować tę imprezę. Ale chyba lepiej nie wspominać o urodzinach, niech będzie to po prostu spotkanie rodzinne, wtedy każdy będzie zadowolony. Po krótkiej przerwie zmieniła ton. – Chyba mogłabym tak zrobić. To całkiem dobry pomysł, kochanie. Wiesz co? Zajmę się tym od razu. Słysząc zadowolenie w jej głosie, wiedziałam, że już po kłótni i że znów jesteśmy przyjaciółkami. Wiem, że czasami jestem uparta, ale to zawsze ja pierwsza wyciągam rękę na zgodę. Z drugiej strony moja matka jest niesamowitą babcią, ciągle dzielnie wspiera ojca w jego interesach, poza tym była oddana i kochająca, gdy dorastaliśmy. Jednak problem w tym, że nie zdaje sobie sprawy, że nie jesteśmy już mali. Odnosi się do mnie jak do dziecka i nie potrafi zrozumieć, że jej pociechy są już dorosłe i niezależne. Odchodziłam już w stronę kuchni, kiedy telefon ponownie zadzwonił. Podniosłam słuchawkę. – Skoro już rozmawiamy… Przestałaś do mnie dzwonić, bez przerwy włącza się u ciebie poczta głosowa i nie mam pojęcia, co się z tobą dzieje! – narzekała mama. To prawda. Kiedyś rozmawiałyśmy codziennie, ale ostatnio unikałam jej telefonów. Bardzo często byłam wtedy w drodze na spotkanie i widząc jej numer na wyświetlaczu,

wyciszałam dźwięk. Było to łatwiejsze od tłumaczenia, gdzie i po co jadę. Wymówki dawno mi się już skończyły. Zawsze zamierzałam oddzwonić, ale mijał dzień za dniem i jakoś o tym zapominałam. – Masz rację, mamo. Ostatnio jestem po prostu zajęta dziećmi. Nie mam nastroju na pogaduszki. – A dobrze by ci one zrobiły, nie można dusić wszystkiego w sobie. – Jasne, mamo. Teraz to się zmieni. Uznałam, że w przyszłości będę oddzwaniać i codziennie pisać do niej SMS-y. Nie chciałam, żeby nabrała podejrzeń i zaczęła snuć domysły, czym się zajmuję, i zadawać niewygodne pytania. Dwa tygodnie później podrzuciłam dzieci do ojca i wyruszyłam w podróż do mojego rodzinnego domu w miejscowości oddalonej o około sto trzydzieści kilometrów. Musiałam zostać na noc – mama nie dała za wygraną – ale nie miałam na to ochoty bez dzieci, które przynajmniej na początku skupiłyby na sobie trochę uwagi domowników. Tak naprawdę, myśl o spotkaniu z rodziną mroziła mi krew w żyłach. Dobrze wiedziałam, co się będzie działo. W kręgu mojego rodzeństwa oraz rodziców recesja nie istniała – samo wymawianie słowa na „r” było niestosowne. Ciągle jeździli najnowszymi samochodami, urlopy spędzali za granicą, a ciuchy kupowali w najdroższych sklepach w mieście. Nie mam pojęcia, w jaki sposób to robili, ale podejrzewam, że do tej pory niektórzy z nich żyją na kredyt, aby niczego sobie nie odmawiać. Wiedziałam, że będę musiała słuchać opowieści rodzeństwa oraz krewnych, o tym jak wspaniale powodzi się moim kuzynom w Singapurze, Nowym Jorku, Londynie, albo o tym, ile ich najstarsza córka miała szczęścia, że akurat chwilę przed tym jak zaszła w ciążę, wybudowała sobie z mężem dom o powierzchni trzystu siedemdziesięciu metrów kwadratowych na ponadhektarowej działce. Oczyma wyobraźni wszystko to widziałam. Przeczuwałam, że po kilku chwilach sam na sam ze swoimi myślami, będę musiała stawić czoła najgorszemu. – Ciągle pracujesz tam, gdzie zawsze? I z moich ust popłyną kłamstwa, ponieważ będę się wstydziła powiedzieć prawdę, że jestem bezrobotna, że mój strój jest wypożyczony, a sknerowaty eksmąż nie płaci alimentów. Nie wytłumaczę im, że w przeciwieństwie do nich, moje życie nie jest bajką. Podobnie, jak nie utopię smutku w alkoholu.

Wieczór minął zgodnie z moimi przewidywaniami. Rodzicie zaprosili dużo gości. Mama przedstawiła mnie kilkorgu z nich, wspomnając o tym, gdzie pracuję (oczywiście według niej), podając nazwę ostatniego pracodawcy. Nie myliłam się, że się mnie wstydzą. Nie wspominali nawet, że jestem w separacji. Dla znajomych mieszkałam na wsi z trojgiem wspaniałych dzieciaków. W pewnym momencie natknęłam się na faceta, z którym wcześniej poznała mnie mama. Uśmiechnął się do mnie i cicho powiedział: – Ciekawe, czy twoi rodzice zaprosiliby mnie, gdyby wiedzieli, jaka jest moja sytuacja rodzinna. Usłyszałem przypadkiem twojego ojca, gdy tamten facet pytał, za kogo wyszłaś. Wyglądałaś, jakbyś chciała zapaść się pod ziemię – roześmiał się. Zaskoczył mnie, więc tylko uśmiechnęłam się i ruszyłam dalej. – Bardzo przepraszam! – powiedział pospiesznie zupełnie innym tonem. – Nie bierz tego do siebie. Jestem rozwiedziony i zauważyłem, że w tych okolicach cały czas ludzie krzywo na to patrzą. Mnie też nikt nie szczędził dziwnych uwag na ten temat. Zdałam sobie sprawę, że nie miał nic złego na myśli i gdyby wcześniejsza reakcja ojca nie wyprowadziła mnie z równowagi, pewnie zaczęłabym się śmiać. Rozchmurzyłam się trochę i zaczęliśmy rozmawiać. Martin był księgowym, miał czterdzieści pięć lat oraz dwoje dorosłych dzieci. Przyzwyczajał się powoli do okolicy, ale cały czas był zdumiony staroświeckimi poglądami swoich sąsiadów. Postanowił nie mówić nic na swój temat, ponieważ stale czuł ich podejrzliwy wzrok. Powiedział tylko, że przeprowadził się z miasta i mieszka samotnie. Opisał to „spojrzenie” jako połączenie obawy, że jest byłym skazańcem, oraz przekonania, że jest pedofilem – bo przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie mieszka sam po czterdziestce? Właśnie wtedy rozmowy przy stole ucichły. Pomyśleliśmy, że ktoś będzie pewnie przemawiał, więc postanowiliśmy dołączyć do pozostałych gości. Pierwsze złe wrażenie zostało zatarte: wydawał się całkiem miły, nie podobały mi się tylko jego siwe włosy. Poprosił mnie o podanie numeru telefonu, ponieważ chciałby mnie kiedyś zaprosić na drinka. Uznałam, że chociaż nie jest w moim typie, mogę z nim kiedyś wypić drinka. Krótko po pierwszej w nocy poszłam spać do swojego pokoju. Wydawał się znacznie mniejszy niż w czasach dzieciństwa. Cieszyłam się, że rano będę już mogła wrócić do domu, dzieci i swojego życia.

Przyjaciółki, plotki i poczucie winy Jako pani do towarzystwa pracuję już osiem miesięcy, ale jak dotąd powiedziałam o tym tylko dwóm osobom, takim, którym powierzyłabym swoje życie. Jedną z nich jest Mags, najlepsza przyjaciółka z mojej miejscowości. Drugą jest Liz, moja dawna koleżanka ze szkoły – znam ją od trzydziestu lat. Wyjawiłam im swój sekret, ponieważ mam do nich bezgraniczne zaufanie. Mam wielu dobrych znajomych, ale nikomu innemu nie zdradziłabym, czym się zajmuję. Wiem, że wszyscy inni źle by to przyjęli. Istnieje jednak pewien problem – w towarzystwie przyjaciół oraz rodziny muszę być niezwykle czujna, gdyż ciągle obawiam się, że wymsknie mi się coś na temat seksu. Staram się bardzo uważać, ale nie da się ukryć, że wśród najbliższych wcale nie jest to najłatwiejsze. Czasami muszę gryźć się w język, przerywać, inaczej formułować wypowiedź i dobrze się zastanawiać nad odpowiedzią na wszystkie pytania. Będąc w towarzystwie, piję bardzo mało alkoholu. Jest to jeden z moich sposobów na ukrycie podwójnego życia. Panicznie się boję, że któregoś wieczoru przesadzę i zdradzę komuś swój mroczny sekret – czy to znajomemu, czy obcemu. Zdarzają się momenty, kiedy czuję się jak Batman – ukryta pod maską do końca swoich dni, bez możliwości zdjęcia jej chociaż na chwilę. Gdyby moja tajemnica wyszła na jaw za pięć, dziesięć czy nawet piętnaście lat, ciągle byłaby druzgocąca, szczególnie dla rodziny i dzieci. Mam nadzieję, że z czasem będzie łatwiej. Im więcej doświadczam, tym więcej mam do ukrycia. Zdarzyło mi się już kilka drobnych wpadek, kiedy wspomniałam coś, co stało się u klienta, jednak na szczęście udawało mi się to szybko zatuszować. Nie wydaje mi się, żeby ktokolwiek zwrócił na to uwagę. Po paru tygodniach od podjęcia nowej profesji, pod koniec lutego albo na początku marca, poszłam na kolację z kilkoma dziewczynami z poprzedniej pracy. To świetne towarzystwo – zawsze razem mamy niezły ubaw. Zaczęłyśmy rozmawiać o najnowszych plotkach i o piłkarzach przyłapanych ostatnio na spalonym. Jedna z dziewczyn stwierdziła, że mężczyzna, o którym mowa, to „nie lada ciacho i że z miejsca by go dosiadła”. Śmiałyśmy się do rozpuku. Kilka kolejek dżinu skutecznie mnie rozluźniło. Inna z koleżanek oznajmiła, że nie przeleciałaby wspomnianego piłkarza, choćby jej za to zapłacili, poza tym przyznała również, że woli Davida Beckhama. Wypaliłam wtedy bez namysłu, że gdyby dostawała za to kasę, przespałaby się z każdym, kto na czas przyjdzie na spotkanie. Przeraziłam się tym, co niechcący

palnęłam, ale na szczęście dziewczyny odebrały to jako żart i dalej chichotały w najlepsze. Gdybym siedziała z grupą prostytutek, od razu wiedziałyby, co jest grane, ale to były tylko moje koleżanki. Zachowałam się bardzo nierozważnie. Przestraszyłam się, że po kilku takich wtopach, ktoś może zacząć kojarzyć fakty. Odstawiłam drinka na bok i nalałam sobie wody. Od tamtej pory, nie licząc lampki wina raz na jakiś czas, znacznie ograniczyłam wypady z dziewczynami na drinka. Dlaczego w takim razie zdradziłam mój niebezpieczny sekret dwóm osobom? Chyba po prostu musiałam się komuś zwierzyć. Pierwszy raz wygadałam się miejscowej koleżance. Miało to miejsce podczas spaceru, dwa dni po spotkaniu z pierwszym klientem. Była to ta sama przyjaciółka, z którą zaledwie kilka tygodni wcześniej śmiałyśmy się z pomysłu sprzedawania swoich ciał. – Hej, mogę ci o czymś powiedzieć? – zapytałam w sposób sugerujący coś ważnego. – Jasne, śmiało – odparła. Po jej tonie wiedziałam, że jest gotowa usłyszeć wszystko. Gdyby czuła się niepewnie, oświadczyłaby: „Jeśli postawi mnie to w niezręcznej sytuacji, nie chcę nic wiedzieć”. – Każ mi przestać, gdybyś jednak uznała, że to dla ciebie zbyt wiele. – W porządku – zabrzmiała stanowczo. – Zamieniam się w słuch. Najpierw przypomniałam jej, jak śmiałyśmy się u mnie w kuchni i mówiłyśmy, że jeśli będziemy desperacko potrzebowały pieniędzy, zaczniemy się sprzedawać. – Po twoim wyjściu, zaczęłam się zastanawiać, czy to nie jest przypadkiem dobry pomysł. Przeczytałam sporo informacji na ten temat, i udało mi się już spotkać z kilkoma klientami. – Nie wierzę! – wyrzuciła z siebie. Ulżyło mi, że w jej głosie nie było ani śladu obrzydzenia. Dla dobra nas obu postanowiłam nie wdawać się we wszystkie szczegóły i mówiłam dość ogólnikowo. Domyślałam się, że zbytnio jej to nie zaskoczy: wiodła ciekawe i zróżnicowane życie, w ogóle była bardzo otwartą osobą. Teraz jest szczęśliwą mężatką, zupełnie oddaną swojemu głęboko wierzącemu mężowi, a mimo to nigdy mnie nie osądzała. Gdy wyjawiłam jej swoją tajemnicę o moim drugim życiu, poczułam się dużo lepiej. Przyjaciółka nie tylko mnie wysłuchała i okazała wiele wsparcia, lecz także udzieliła kilku dobrych rad dotyczących bezpieczeństwa – na przykład poleciła, żebym zawsze zapisywała numer kontaktowy do klienta i żebym kontrolowała to, z kim się spotykam. Sama nigdy nie miała z tym styczności, więc to, co

mówiła, bazowało głównie na zdrowym rozsądku. Zauważyła również, że nie powinnam wpłacać na konto bankowe pokaźnych sum pieniędzy, na wypadek gdyby dowiedział się o tym mój eks i zaczął zadawać zbyt dużo pytań przed naszym rozwodem. Mags nigdy mnie nie zawiodła. To jedna z niewielu osób, której mogę powiedzieć absolutnie wszystko. Jej życie potoczyło się zupełnie inaczej niż moje, ale moim zdaniem łączy nas odporność, determinacja oraz fakt, że nie boimy się nazywać rzeczy po imieniu. Jest niesamowicie silną kobietą, postrzega trudności jako wyzwania i nie zniechęca się, ale zawsze znajduje jakieś wyjście. Mieć taką przyjaciółkę, to naprawdę wielkie szczęście: jest jedną z niewielu osób, z którymi mogę być całkiem szczera. – Co ty na to? – zapytałam z ciekawością. – Uważasz, że oszalałam? – Olać to! – skwitowała i poszłyśmy dalej. Druga koleżanka, której opowiedziałam o swojej pracy to Liz. Mieszkamy daleko od siebie, więc niezbyt często się widujemy. W umówiony wieczór przyjechała do mnie, zamówiłyśmy coś do jedzenia i zaczęłyśmy opowieści, co się z nami działo w ostatnich miesiącach. Oczywiście nie obyło się bez tematu pieniędzy oraz spłaty hipoteki. – Skąd masz pieniądze, skoro jesteś teraz bezrobotna? – dziwiła się. – Tak więc – odrzekłam, robiąc długą pauzę – wykorzystuję moje atuty. – Zerknęłam na nią, aby zobaczyć, czy zrozumiała aluzję. Wyglądała na zdezorientowaną. – Jestem prostytutką – wyrwało mi się. – O Boże, mówisz poważnie?! – zapytała. Nie była wstrząśnięta, ale nie mogła zrozumieć, w jaki sposób to robię, jak planuję pracę i jak w ciągu paru minut mogę przejść od przedstawienia się do bzykania. Zupełnie jak w przypadku Mags, powiedzenie Liz całej prawdy okazało się dobrym pomysłem. Ona też zaoferowała swoje wsparcie i pomoc. Ma świetny łeb do interesów, więc dała mi kilka niezastąpionych porad dotyczących mojego planu działania. Dzięki niej uświadomiłam sobie, jak ogromne znaczenie ma stworzenie grafiku, aby zyskać pewność, że praca nie będzie chaotyczna. Liz nie osądzała podejmowanych przeze mnie decyzji: stwierdziła, że jestem „uosobieniem wytrwałości” i podziwia mnie za całkowite skupienie się na aspektach życia, które są dla mnie najważniejsze. Po tym, jak się zwierzyłam, stwierdziła, że ją zainspirowałam. Nie sądzę, aby popierała mój wybór, ale rozumiała mnie i była zachwycona moją nieustępliwością i odpornością. Liz zgodziła się zostać moim „biznesowym mentorem”, przeanalizować plan działania oraz doradzić, jak osiągnąć ostateczne założenia. Jedną z konieczności, które ustaliłyśmy, było

posiadanie planu B na zarabianie pieniędzy i płacenie rachunków: miałam się zastanowić, co chcę osiągnąć w życiu, a następnie określić i podjąć kroki, aby dopiąć swego. Jestem świadoma, że przyszłość znajduje się w moich rękach i jako osoba myśląca nieszablonowo uważam, że wszystko jest możliwe. Posiadanie planu B pozwala czuć się znacznie pewniej. Spójrzmy prawdzie w oczy, nie zostanę burdelmamą, nie będę prowadziła sieci domów publicznych albo brała pieniędzy za seks, mając pięćdziesiąt lat i masę zmarszczek. Obmyśliłam plan B na rok oraz pięć lat do przodu, a także na wypadek, gdyby moje pierwotne założenia wzięły w łeb. Gdy sobie wszystko przemyślałam i zapisałam, miałam dużo większe szanse na osiągnięcie celu. Świadomość, że mam inną opcję, na wypadek gdyby coś się nie udało, bardzo mnie uspokoiła. Celami krótkoterminowymi, jakie sobie wyznaczyłam, było płacenie najpilniejszych rachunków, ciągłe zarabianie i oszczędzanie niewielkiej ilości pieniędzy. Odłożenie niewielkiej sumy uznałam za cel średnioterminowy: pozwoliłoby mi to wrócić na studia albo przekwalifikować się zawodowo. Celem długoterminowym było utrzymanie dachu nad głową, wprowadzenie dzieci w dorosłość i zdobycie pracy, o której z dumą mówiłabym otwarcie. Dla każdego z tych celów miałam również przygotowany plan B – na przykład chciałam przeznaczać pięćdziesiąt euro tygodniowo na opłaty, ale jeśli by mi się nie udało, zamierzałam regulować tylko najniezbędniejsze rachunki. Miałam także inny plan B, a może to już C lub D – postanowiłam, że jeśli kiedyś zostanę zdemaskowana, za odłożone pieniądze natychmiast wyjadę z dziećmi z Irlandii. Nigdy nie chciałam być do tego zmuszona, ale w razie czego miałabym pieniądze na taką ewentualność. Mags oraz Liz są dzielne i mądre. Obie są po przejściach, nie osądzają, ani nie oceniają innych i wiedzą, jaka jestem naprawdę. Spotkania z nimi są dla mnie jak seans u psychoterapeuty, ponieważ mogę mówić o swoim życiu otwarcie i nie muszę uważać na każde słowo. Co ciekawe, żadna z nich nie zapytała mnie nigdy o detale dotyczące seksu lub klientów. Jesteśmy dorosłe, wiemy, czym jest seks i nie ma konieczności wdawania się w szczegóły, chyba że to wyjątkowo interesująca albo śmieszna historia. Gdy z nimi rozmawiam, pytają mnie: „Jak leci w pracy? Wszystko w porządku?” – zupełnie tak samo, jak pytały kiedyś. Cieszę się, że je mam i wierzę, że one mogą powiedzieć o mnie to samo. Obie koleżanki nie znają się nawzajem. Mam wielu różnych przyjaciół, ponieważ miałam szerokie kontakty zawodowe. Trudno mi nawet ocenić, czy by się polubiły. Kilkoro moich dobrych znajomych nigdy nie widziało się na oczy. Niektóre kobiety mają paczkę bliskich osób,

z którymi chodziły do szkoły, studiowały albo pracowały. Z kolei ja wolę mieć jednego dobrego znajomego z różnych etapów mojego życia. Bardzo sobie cenię tych ludzi. Dwie oddane przyjaciółki, którym zdradziłam swój sekret, nigdy nie powiedziały na mnie złego słowa. Aczkolwiek dobrze wiem, że małe miasteczko to wylęgarnia plotek, pomówień oraz intryg. Właśnie dlatego dokładam wszelkich starań, żeby się nie wychylać i nie zwracać na siebie uwagi. Rzadko wychodzę w celach towarzyskich: boję się, że przypadkiem wpadnę na klienta. Moja sąsiadka aktywnie angażuje się w działalność lokalnej społeczności i jest straszną plotkarą. Kiedyś jej wizyty przepełniały mnie lękiem, jednak teraz stała się istotnym źródłem informacji na temat tego, co ludzie dookoła o mnie mówią. Jeśli pojawiłyby się plotki na temat mojej pracy, to ona wiedziałaby o tym pierwsza. Starałam się w miarę regularnie zapraszać ją na herbatę, aby posłuchać, co się dzieje w okolicy. Gdy wpadła do mnie pewnego dnia, jednym tchem powiedziała, że stałam się tematem rozmowy w miejscowym pubie. Zamarłam, ale nie dałam tego po sobie poznać. Okazało się, że jacyś ludzie przebąkiwali o tym, jakie to alimenty musi płacić mój były mąż, skoro całkiem nieźle sobie radzę. Kamień spadł mi z serca! Mimo że nienawidzę tego typu plotek, nie stanowiły one dla mnie zagrożenia. Po tym wydarzeniu wiedziałam, że jeśli sąsiadka usłyszy coś na temat mojej profesji, z nieukrywaną przyjemnością od razu mi o tym powie. Ktoś mógłby zacząć coś podejrzewać jedynie wówczas, gdyby któryś z moich klientów okazał się niedyskretny. A to raczej nie wchodziło w grę. Moje kryteria selekcji facetów zmniejszały takie ryzyko: wybierałam średniozamożnych, zajętych mężczyzn, mających równie dużo do stracenia co ja. Martwię się czasami, że w przyszłości któryś z nich się rozwiedzie i nie będzie miał już powodu do zachowania naszej tajemnicy. Opinia publiczna o mężczyznach korzystających z usług prostytutek jest jednak na tyle negatywna, że żaden z moich klientów nie chciałby być z tym kojarzony. Pozostaje jeszcze poczucie winy. Ale i ono nie stanowi dla mnie problemu, ponieważ za wszelką cenę chcę być dobrym rodzicem. Robię to dla dzieci. Nie mam jednak serca z kamienia i muszę przyznać, że najtrudniej jest podczas wizyt w domach klientów, kiedy przypadkiem zobaczę rodzinne zdjęcia z uśmiechniętymi żonami. Wówczas natychmiast odwracam wzrok. Nauczyłam się odsiewać nieistotne informacje i wymazywać je z pamięci. Nigdy nie chciałabym rozpoznać kobiety ze zdjęcia podczas robienia zakupów bądź czekania na dzieci pod szkołą.

Wiem, że wtedy czułabym się winna, albo przynajmniej tak mi się wydaje.

Gwiazdy porno i stanie na głowie Wrzesień dobiegał końca. Po południu pewnego rześkiego i bezchmurnego dnia byłam umówiona z klientem. Noel zadzwonił do mnie tamtego ranka. Brzmiał bardzo młodo, tak jakby miał nieco ponad trzydziestkę. Nie znałam go. Miał żonę i miło się z nim rozmawiało. Na pytanie o jego oczekiwania, odpowiedział, że chce po prostu porządnego bzykania. Świetnie. Byłam pewna, że z tym nie będzie problemu. Zarezerwowałam kawalerkę przeznaczoną do krótkich pobytów, zarządzaną przez jeden ze znanych miejskich hoteli, z której kilka razy już korzystałam. Była w sam raz na moje potrzeby: oprócz hotelowych usług oferowała udogodnienia charakterystyczne dla zwykłego mieszkania i tym samym spełniała większość moich wymagań. Panowała tam przyjemna, kameralna atmosfera. Miły dodatek stanowił też duży, strzeżony parking. Noel przyjechał ubrany w luźną koszulkę polo i spodenki do golfa. Wcześniej rozegrał z kumplami jedną rundkę i nie przebierał się, na wypadek gdyby jego koledzy zaczęli pytać, co zamierza robić po południu. Zasugerowałam, żeby wziął prysznic i z chęcią się zgodził. Wręczył mi pieniądze, zanim jeszcze zdążyłam o nie poprosić. Był przystojnym, wysokim facetem o jasnych falujących włosach i spokojnym usposobieniu. Rzuciłam na niego okiem, gdy wchodził pod prysznic. Miał smukłe, opalone ciało. Gdy zapalałam świeczki zapachowe, pomyślałam, że będzie to kaszka z mleczkiem. Słysząc cichnący odgłos prysznica, odwróciłam się i ujrzałam Noela wchodzącego z powrotem do pokoju, z ręcznikiem owiniętym wokół pasa. – Od razu lepiej – powiedział, z uśmiechając się. – Jestem cały twój. Spytałam, czy życzy sobie coś specjalnego. W rzeczy samej, miał pewien pomysł: chciał odtworzyć scenę, którą widział w filmie pornograficznym. – Nie jestem gwiazdą porno – parsknęłam śmiechem. – Nie wspomniałeś o tym przez telefon. – To tylko sugestia – rzekł, wzruszając ramionami. – Jeśli nie chcesz, nie widzę problemu, naprawdę. Wierzyłam mu, ale niesamowicie ciekawiło mnie, co ma na myśli i poprosiłam, aby mi to wyjaśnił. Opisał mi scenę z filmu porno, w której para uprawiała seks analny. – Nic trudnego – oceniłam. Skomplikowana była jednak pozycja, jaką przyjęły nasze gwiazdy. Mężczyzna wszedł w kobietę leżącą na plecach. Następnie podniósł jej miednicę, a ona

wyprostowała i podniosła do góry nogi. Wyglądało to tak, jakby stała na głowie, oczywiście cały czas z penisem w pupie. Uznałam, że jest to niewykonalne. Daleko mi do akrobatki. Powiedziałam Noelowi, co o tym sądzę. – Właśnie o to chodzi – odparł. Jemu też takie uprawianie seksu wydawało się niemożliwe i chciał sprawdzić, czy wszystko nie zostało po prostu zainscenizowane na potrzeby filmu. W ostateczności zgodziłam się, ponieważ było to dla mnie czymś nowym i ekscytującym. Umówiliśmy się jednak, że natychmiast wszystko przerwiemy, jeśli nie będę się czuła komfortowo. Rozbierając się, pomyślałam, że powinnam brać dodatkową opłatę za pracę w warunkach niebezpiecznych. Gdy oboje byliśmy już gotowi, Noel polecił, abym położyła się na plecach. Szybko założył gumkę, poprosił, abym jak najwyżej uniosła miednicę, klęknął przede mną, a następnie wolno, ale pewnie wszedł we mnie i… w rolę wspomnianego aktora porno. Powiedział, żebym podniosła przed nim wyprostowane nogi. Zrobiłam to. Stwierdził, że będzie mnie unosił, aż osiągnę pozycję pionową. Nie spieszył się i ciągle sprawdzał, czy u mnie wszystko w porządku. Owinął ramiona wokół moich nóg i bez większego problemu poderwał mnie do góry, jedynie moja głowa ciągle spoczywała na poduszce. Podtrzymując mnie w ten sposób, zaczął wykonywać ruchy do przodu i do tyłu. Wszystko niby grało, ale pozycja była skrajnie niewygodna i im dłużej pracował biodrami, tym trudniej było mu utrzymać mnie w pionie, przez co powoli zaczynałam się osuwać. Zupełnie nie panowałam nad sytuacją i zaczynałam bać się o swoje bezpieczeństwo. Wypadnięcie dysku albo zerwanie mięśnia niezbyt mi się uśmiechało, zaczęłam więc go ponaglać. – Dochodzę – odrzekł i faktycznie po kilku niezbyt przyjemnych pchnięciach było już po wszystkim. Odetchnęłam z ulgą. Odrobinę kręciło mi się w głowie, więc leżałam, dopóki zawroty nie minęły. – Jak nam poszło? Dorównaliśmy gwiazdom porno? – zapytałam z przekąsem. – Bez dwóch zdań – odpowiedział dumny z siebie, szczerząc zęby w szerokim uśmiechu. – Dokładnie tak było w filmie, ale naprawdę nie myślałem, że bzykanie w takiej pozycji jest w ogóle możliwe. Kurwa, ależ jesteś giętka. – Pokiwał z uznaniem głową. – Jak ci się podobało? – Czułam się zupełnie jak aktorka porno – odparłam sarkastycznie. – Cały czas odgrywałam swoją rolę i zupełnie jak aktorki porno zrobiłam to dla pieniędzy. – W ogóle ci się nie podobało? – zapytał zawiedziony.

– Naprawdę, było słabo, ale wiesz, przynajmniej nie bolało, a ty dopiąłeś swego. – W porządku, rozumiem – odrzekł i po zejściu z łóżka zaczął się ubierać. – Dzięki, że mi na to pozwoliłaś. Jestem bardzo zadowolony. – Nie ma za co – odrzekłam wesoło. Sprawdził, czy wszystko zabrał i zniknął za drzwiami. Przyrzekłam sobie, że w przyszłości nie będę udawała kogoś, kim nie jestem. Jestem panią do towarzystwa, a nie gwiazdą porno!

Facet do rozmów i spacerów Dzieci bezładnie biegały po domu w październikowy, środowy wieczór. Robiłam kolację, gdy zabrzęczał mój „nieroboczy” telefon – dostałam SMS od Martina, czyli faceta, którego spotkałam na rodzinnym przyjęciu. Chciałby porozmawiać i pytał, czy może później zadzwonić. Odpisałam, że odezwę się, kiedy dzieci pójdą spać. Nie zapowiadało się na nic romantycznego. „Może z racji tego, że jest nowy w okolicy i nie zna zbyt wielu osób, poszerza po prostu krąg swoich znajomych – przyjaciół nigdy za wiele”, pomyślałam. Zadzwonił po dziesiątej i na rozmowie minęły nam trzy godziny. Sytuacja powtarzała się codziennie przez kolejny tydzień i żartowałam sobie, że będę musiała ograniczyć czas naszych pogaduszek, ponieważ z braku snu mam podkrążone oczy. Przez te wszystkie godziny spędzone na rozmowach ani razu nie zaproponował spotkania. Mówiliśmy zarówno o jego, jak i o moim życiu, opowiedziałam mu o wszystkim – oprócz jednego szczegółu, rzecz jasna. Jeśli mieliśmy zostać przyjaciółmi, nie miałam zamiaru kłamać na temat tego, jak skomplikowana stała się moja sytuacja finansowa. On również miał za sobą rozwód, więc wiedział, jak to jest, mimo że rozstali się z żoną, gdy ich dzieci były już dorosłe. Słuchanie go sprawiało mi przyjemność: świadomość, że nie tkwię sama w niedoli, dodawała mi otuchy. Nie mogłam oczekiwać wsparcia od rodziny, gdyż nawet nie wspominałam o trwającym postępowaniu rozwodowym – nie chciałam wprawiać ich w zakłopotanie faktem, że komuś z najbliższego grona rozpadło się małżeństwo. Maraton rozmów trwał przez dwa tygodnie i zaczęłam się nawet zastanawiać, czy Martin ma innych przyjaciół. W nadziei, że złapie przynętę, napomknęłam, że zbliżają się moje urodziny. Udało się. Zaproponował, że zabierze mnie na kolację w miejsce, w którym na pewno nie spotkamy nikogo z mojej rodziny. Co mi tam? Zgodziłam się. Przyjechał po mnie w sobotnie popołudnie i pojechaliśmy na zachód, do hotelu w zamku. Podczas jazdy rozmowa szła jak z płatka. Zameldowanie okazało się nieco kłopotliwe, ponieważ pierwsza podeszłam do recepcji, aby po chwili zdać sobie sprawę, że nie wiem, jak mój towarzysz ma na nazwisko. Martin energicznie wkroczył do akcji i przejął stery, uiszczając wymagane opłaty. Odprowadzono nas do naszego pokoju, wydawało się to trochę dziwne, ale nic nie mogliśmy na to poradzić. Mieliśmy w końcu po około czterdzieści lat i było jasne, że w grę wchodzi seks – wszyscy zdawali sobie z tego sprawę.

Zostawiliśmy w pokoju nasze rzeczy i poszliśmy do baru na lunch. Martin uparł się, że zamówi szampana, aby wznieść urodzinowy toast. Bąbelki od razu uderzyły mi do głowy i czułam, że jestem wstawiona. Postanowiliśmy się przejść, aby trochę wytrzeźwieć. Okolica była cicha i spokojna. Gdy tak wędrowaliśmy, czułam wręcz, jak znikają moje troski. Przystanęliśmy na chwilę, żeby obserwować kilka źrebaków hasających w pobliżu i właśnie tam, po małej zachęcie z mojej strony, pierwszy raz się pocałowaliśmy. Żadna rewelacja. Martin był trochę nieporadny, co bardzo mnie zmartwiło, gdyż uważam, że pocałunek mężczyzny dużo mówi o tym, jaki jest on w łóżku. Jednak przestałam o tym myśleć i ruszyliśmy w drogę powrotną, aby przygotować się do obiadu. W pokoju mieliśmy piękną, wolno stojącą wannę na nóżkach. Była ogromna i z pewnością przeznaczona dla dwóch osób. Martin zamówił butelkę wina, a ja przygotowałam kąpiel. Pewnie chciał wypić dla kurażu. Nie przeszkadzało mi to, tym bardziej, że sama się trochę stresowałam. Kiedy nalał dwa duże kieliszki, zdjęliśmy ubrania i zanurzyliśmy się w gorącej, spienionej wodzie. Gdyby nie drink, czułabym się dziwacznie, przebywając w luksusowym hotelu z mężczyzną, którego raptem raz widziałam wcześniej na oczy. Aczkolwiek, dzięki naszym nocnym pogaduszkom mieliśmy wrażenie, że znamy się od dawna. Podczas kąpieli opróżniliśmy całą butelkę wina, po czym wyszliśmy z wanny, żeby się wytrzeć. Kręciło mi się w głowie, ponieważ ostatnio stroniłam od alkoholu. Leżąc na łóżku owinięta ręcznikiem, poprosiłam Martina, aby przyniósł mi szklankę wody. Schlanie się przed obiadem nie jest w moim stylu i naprawdę chciałam wytrzeźwieć. Podał mi wodę i położył się obok mnie – również miał ręcznik owinięty wokół bioder. Dotąd nie zwróciłam uwagi na jego ciało. Teraz jednak nie mogłam oderwać od niego wzroku. Wyglądało obiecująco: jak na faceta po czterdziestce był w niezłej formie. Wprawdzie jego siwe włosy dalej nie dawały mi spokoju, ale powtarzałam sobie, że jest szczerym, miłym i wielkodusznym człowiekiem, a kilka siwych pasemek tego nie zmienia. Można się było spodziewać, że leżenie na łóżku szybko przerodzi się w całowanie, co z kolei sprawiło, że Martin szybko zaczął się do mnie dobierać. – Nie zapomniałeś o czymś? – warknęłam, odsuwając się od niego. – O czym? – odparł, wyglądając na zmieszanego. – O gumce! – odrzekłam ostro. – A niech to. Nie wziąłem ich – powiedział zaskoczony.

– Boże, ale z ciebie głuptas – odpowiedziałam, po czym wysunęłam spod niego nogi i zeszłam z łóżka. – Na szczęście mam swoje. – Grzebałam chwilę w kosmetyczce, aż wyciągnęłam z niej kilka sztuk. Natychmiast ułożyłam się z powrotem na łóżku i założyłam mu prezerwatywę. Zaczął we mnie wchodzić, ale po chwili jego penis zwiotczał. Leżeliśmy, czując się jak niedoświadczone nastolatki. – Przepraszam – wymamrotał. – To przez alkohol. – Nic się nie stało – zapewniałam. – Najlepiej, gdybym się teraz zdrzemnął. Picie w ciągu dnia zawsze mnie wykańcza. – Ja też jestem dość śpiąca. Ustawmy budzik na za godzinę, to będziemy mieli wystarczająco czasu, aby ogarnąć się przed obiadem. – Wtuliliśmy się w siebie i usnęliśmy. Później zeszliśmy na posiłek, nie odróżniając się od innych eleganckich par w restauracji. Czuliśmy, że jeszcze do końca nie wytrzeźwieliśmy, więc nie zamawialiśmy wina do jedzenia. Przed powrotem do łóżka wypiliśmy jeszcze po kieliszku czegoś mocniejszego. Miałam szczerą nadzieję, że druga runda nie będzie tak rozczarowująca jak pierwsza. Kiedy leżeliśmy, całując się, zapytałam, dlaczego nie wziął ze sobą gumek. – Nie widziałem takiej potrzeby – odrzekł. – Jak to? Nie myślałeś, że skończymy razem w łóżku? – Nie, nie chodzi o to. Stwierdziłaś kiedyś, że twój mąż jest ostatnią osobą, z którą byłaś, a ja wiem, że jestem czysty i nie sądziłem, że będą potrzebne. Jasna cholera! Od tamtej pory z nikim się nie spotykałam, ale nie zmienia to faktu, że bzykałam się z mnóstwem facetów. Trzeba być niezłym naiwniakiem, żeby wierzyć w cudze opowieści o jego życiu intymnym. Wszyscy wiedzą, że ludzie na porządku dziennym kłamią o tym, co, gdzie i jak działo się w ich wcześniejszych podbojach miłosnych. Dopiero gdy zrobisz test i zgodzisz się żyć w związku z jedną osobą, możesz przestać wydawać kasę na gumki. Wytłumaczyłam mu, że jestem bardzo rygorystyczna, jeśli chodzi o bezpieczny seks, co oznacza, że dopóki nie będę w poważnym związku, zawsze będę się zabezpieczała. Zupełnie mu to nie przeszkadzało i kiedy oboje byliśmy gotowi, zaczęliśmy się kochać. Z bólem serca muszę przyznać, że nie było to nic wartego zapamiętania. Skrycie marzyłam, że w łóżku okaże się ogierem i że z jego uroczą, życzliwą osobowością oraz faktem, że jest sam, uda nam się razem spędzić niezapomniany czas. Był z siebie zadowolony, ale jak dla mnie po prostu wiało nudą. Do cholery! Czemu musiał się okazać beznadziejny w łóżku? Ciągle

pocieszałam się jednak, że z moim doświadczeniem uda mi się nauczyć go kilku trików i po jakimś czasie będzie świetny w te klocki. Nazajutrz nie w głowie było mu baraszkowanie. Miał ochotę pójść na spacer. Starałam się zwabić go z powrotem do łóżka, mówiąc, że się nie pali i że w hotelu można sobie dłużej poleżeć, ale nie załapał aluzji albo po prostu ją zignorował. Zdziwiło mnie, że mężczyzna z krwi i kości nie ma ochoty na niedzielne, poranne bzykanko. Być może wcześniejszy występ nie dawał mu spokoju. Przestałam się nad tym zastanawiać. Przemiło spędziliśmy dzień, a w drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na lunch. Tamtego wieczoru napisał, że czuł się wspaniale w moim towarzystwie i ma nadzieję na szybką powtórkę. Następnej nocy zadzwonił i przegadaliśmy kilka godzin jak gdyby nigdy nic. Zaproponował, abym wpadła do niego w tygodniu. Dzieciaków miało nie być w domu w czwartkową noc – do tej pory znał już ich rozkład tygodnia. Zgodziłam się przyjechać bardzo późno, gdyż nie chciałam, aby ktokolwiek zobaczył mój samochód pod jego domem. Znam sąsiadów i domyślam się, że moi rodzice dowiedzieliby się o tym, zanim nastałby ranek, a nie miałam ochoty na przesłuchanie. W czwartek pomachałam dzieciom na pożegnanie i odpicowałam się, jak tylko mogłam, po czym spakowałam do torby mój najlepszy, jedwabny, czarny peniuar. Jak się okazało, na darmo: Martin nie był w nastroju na seks, ponieważ od rana miał dużo pracy. Leżąc już w łóżku, pocałowaliśmy się i myślałam, że będzie to wprowadzeniem do czegoś więcej, ale zamiast tego Martin odwrócił się na bok i powiedział mi dobranoc! Zasypiałam rozczarowana, nie wierząc w to, co się dzieje. Ja pierdolę! Po co w ogóle mnie zapraszał? Gdyby miał to być początek związku, powinniśmy się teraz pieprzyć jak króliki. Cóż, przynajmniej próbowałam. Spotykałam się z nim przez kilka kolejnych miesięcy i muszę przyznać, że zdarzały nam się świetne wypady do miasta. Łączyła nas pasja do muzyki na żywo, a Martinowi udawało się zdobyć bilety na naprawdę dobre koncerty. Zawsze za wszystko płacił i traktował mnie jak damę, ale współżycie nigdy nie uległo poprawie. Miał na nie ochotę raz na siedem lub dziesięć dni, co oznaczało, że jego libido jest znacznie niższe niż moje. Utrzymanie mojej profesji w tajemnicy nie było trudne: Martin wiedział, że oficjalnie jestem bezrobotna, więc w tej kwestii nie musiałam kłamać. W ciągu dnia miał pełne ręce roboty, ponieważ podróżował służbowo po całym kraju. Przeszło mi przez myśl, że może spotyka się wtedy z prostytutkami i dlatego nie ma już na mnie ochoty, ale dobrze wiedziałam, że jest zbyt

szczery, aby odstawiać taką szopkę. Na wszelki wypadek zawsze z rana do niego dzwoniłam i pytałam, w której części kraju się znajduje, aby upewnić się, że nie natknie się na mój samochód, jeśli okazałoby się, że będę pracowała w tej samej miejscowości. Mimo wszystko wierzyłam, że sprawy łóżkowe nabiorą rozpędu. Miał masę cech, o których marzyłam u stałego part-nera, a ponieważ to ja byłam niezadowolona z naszego życia erotycznego, w mojej gestii leżała próba jego poprawy. Problem w tym, że naprawdę go lubiłam i czułam się nieswojo, mówiąc mu, żebyśmy trochę zaszaleli. Zależało mi na jego dobrej opinii. Pewnego razu powiedział, że powstrzymuje się ze względu na to, że przez długi czas nie miałam faceta. Wolałam to przemilczeć. Gdy byliśmy poza sypialnią, podsunęłam mu kilka pomysłów, ale nie znalazły one odzwierciedlenia w łóżku. Po każdym stosunku, gdy on już doszedł, leżałam sfrustrowana jak diabli, chcąc wrócić do domu i skończyć to, co zaczął. Pod względem seksualnym po prostu do siebie nie pasowaliśmy, przez co z czasem stałam się wobec niego drażliwa i zrzędliwa. Zaczął uważać mnie za kapryśną sukę. Został tak dobrze wychowany, że według niego świntuszenie było obraźliwe. Twierdził, że tylko ludzie bez szacunku do siebie godzą się na przygodę na jedną noc. Z własnej woli nigdy nie oglądał też pornografii, ponieważ jego zdaniem poniżała kobiety. Jak niby miałam mu powiedzieć, że uwielbiam świntuszyć i że pieprzenie z facetami to mój sposób na życie? Po pewnym czasie musiałam przyjąć do wiadomości, że nasze apetyty seksualne są jak dwa bieguny i że nic tego nie zmieni. Poza tym, aby w łóżku coś się poprawiło, musielibyśmy nad tym pracować wspólnie, a Martin pod względem erotycznym zachowywał się niczym przybysz z innej planety. Gdybym miała pewność co do niego i widziała szansę na wspólną przyszłość, możliwe, że postarałabym się bardziej. Tak jednak nie było. Poprawa jego erotycznych umiejętności za dużo by mnie kosztowała i, szczerze mówiąc, nie miałam ochoty podejmować się tego wyzwania. Teraz wiem, że jego sposób myślenia był tak nieelastyczny, że nie było jakichkolwiek szans na to, aby otworzył swój umysł i wysilił się chociaż odrobinę. W tamtym czasie telefon mojego czeskiego przyjaciela brzęczał dość często. Dzwoniłam do niego po nocy spędzonej z „niechcianym gościem”, aby sprawdzić, czy nie jest zajęty. Zdarzało się, że czeski piękniś wsiadał do pociągu i jechał na końcową stację, a ja dołączałam tam do niego i pieprzyliśmy się w samochodzie. Czułam się przez to winna, bo zależało mi na Martinie, ale będąc z nim wiedziałam, że nie spełni moich oczekiwań. Dziwne, że w pracy

mogłam być całkiem otwarta, a w życiu prywatnym dręczyły mnie wyrzuty sumienia: co sobie o mnie pomyśli? Co jeśli mnie znienawidzi, gdy się dowie, czego oczekuję? Kto jak kto, ale ja powinnam wiedzieć, że „jeśli seks z partnerem ci nie idzie, to powinien on stać się twoim eks”. Nie dość, że znałam takie scenariusze z pracy, moje małżeństwo również było tego dobrym przykładem. Po czterech miesiącach usilnego poszukiwania „iskry”, zakończyłam ten związek. Stało się to po spędzeniu z Martinem całego weekendu bez współżycia. Moim zdaniem był idealnym kandydatem do stosowania pewnych małych niebieskich tabletek. Bez względu na to, jak bardzo go lubiłam, w związku nie chodzi tylko o posiadanie kogoś do towarzystwa. Może zainteresuję się takim układem w wieku osiemdziesięciu lat, ale na pewno nie teraz.

Troje w jednym łóżku Pewnego dnia, gdy jechałam odebrać dzieci ze spotkania z przyjaciółmi, zadzwonił mój „roboczy” telefon. Facet po drugiej stronie przedstawił się jako Owen. Stwierdził, że korzystając z internetowych portali randkowych, szukał przyjaciół do pieprzenia, którzy gotowi są robić to za darmo. Z jakiegoś powodu dwie ostatnie kobiety, z którymi umówił się na seks bez zobowiązań, nie przypadły mu do gustu, więc pomyślał, że zadzwoni do mnie i dowie się, jak wygląda moja oferta. Zapytałam go, jakie ma preferencje i jakie strony uważa za najlepsze. Oprócz osób znalezionych w internecie od kilku lat miał stałą partnerkę do bzykania. Miał żonę, z którą współżycie przebiegało bez zarzutu. Jego stała koleżanka od bzykanka była biseksualistką i miała męża. Jeśli tylko było to możliwe, zapraszali kogoś, aby do nich dołączył. Zapytał, czy próbowałam tego kiedyś z dziewczyną. Nie – ani prywatnie, ani w pracy. Zasugerował, żebym o tym pomyślała, ponieważ mogłoby to znacznie podnieść atrakcyjność moich usług. Obiecałam się nad tym zastanowić. „Skoro jest na to wzięcie, jestem zainteresowana”, pomyślałam. Teoretycznie nie miałam nic przeciwko uprawianiu seksu z kobietą, ale jeśli nic się o tym nie wie, od teorii do praktyki może być bardzo daleko. Co byśmy zrobili bez wyszukiwarek internetowych? Tamtego dnia przeglądałam wiele stronek i dowiedziałam się, że trójkąty w różnych kombinacjach są praktycznie normą dla młodszych par, w wieku od około osiemnastu do około trzydziestu lat. Wyglądało na to, że ménage-a-trois lub przynajmniej igraszki między dwiema dziewczynami stały się modne, ponieważ zaczęły pojawiać się w serialach, takich jak Glee i Plotkara. Moi klienci, których przedział wiekowy mieści się w granicy od czterdziestu do sześćdziesięciu lat, często pytali mnie, czy na potrzeby pracy biorę udział w trójkącikach i dawali mi jasno do zrozumienia, że zainteresowanie byłoby ogromne, gdyż wiele osób chce tego spróbować. W przypadku, gdy kilka kobiet pracuje razem, zaaranżowanie orgietki we troje to żaden problem. Pani do towarzystwa prosi po prostu koleżankę po fachu, aby dołączyła do niej i zainteresowanego klienta. Dla mnie jednak dyskrecja oraz poufność były kluczowe. Nie znam innych pań do towarzystwa i w życiu nie poprosiłabym drugiej kobiety, aby dołączyła do spotkania – to zbyt ryzykowne. Z tego, co wyczytałam na ten temat, nie ulega wątpliwości, że w takich układach panują pewne zasady – wyobraź sobie, że zaproszona kobieta staje się nagle gwiazdą programu. Trochę

kiepsko, co nie? Wielu irlandzkich poszukiwaczy seksualnych przygód podróżuje do Berlina, światowej stolicy swingingu, aby nie natknąć się przypadkiem na sąsiada. Jak na ironię, w Berlinie istnieje większa szansa na wpadnięcie na kogoś znajomego, ponieważ znajomi też nie chcą być rozpoznani i unikają rodzinnych stron. W mieście istnieje świetnie zorganizowany klub, który urządza imprezy dla wymagających, oczekujących dyskrecji pań i panów. Skupia się głównie na kobietach – czasami mogą to być biseksualistki, lesbijki lub po prostu dziewczyny ciekawe nowych doznań. Dla nowicjuszy i początkujących organizatorzy przygotowują spotkania instruktażowe, które mają na celu przełamanie obaw oraz zapewnienie jak najlepszych doznań. Nie ma przymusu dołączenia do kogoś: jeśli para lub trójka zostawia otwarte drzwi do pokoju, oznacza to, że widownia jest mile widziana. Brzmi super, pod warunkiem że cię to rusza. Zastanawiałam się, czy nie poszerzyć swojego erotycznego repertuaru i nie spróbować. „W najgorszym przypadku mogę po prostu popatrzeć i uznać to za zgłębianie wiedzy o zawodzie” – rozważałam. Postanowiłam zatelefonować do wspomnianego klubu późnym wieczorem, aby mieć pewność, że nikt nie będzie mi przeszkadzał. Gdy w domu ucichło, zadzwoniłam pod numer podany na stronie internetowej. Odebrał mężczyzna i wyjaśniłam mu, że szukam informacji na temat organizowanych przez niego spotkań. Chciał się trochę o mnie dowiedzieć: ile mam lat, jak wyglądam i czy chcę przyjść sama, czy z partnerem. Po zaspokojeniu swojej ciekawości powiedział, jak przedstawia się sytuacja, gdzie odbywają się spotkania, ile wynosi opłata za wstęp pokrywająca koszt przekąsek i drinków, a także na kiedy zaplanowane jest następne spotkanie. Zapytałam, jak wygląda kwestia zabezpieczeń. Gumka to podstawa: „bez lateksu nie ma seksu”. Spytałam też o bezpieczeństwo w przypadku zbliżenia między kobietami i o to, jakie ryzyko niesie kontakt oralno-genitalny z nimi. Nie miał pojęcia – pierwszy raz ktoś zadał mu takie pytanie. Zakończyłam rozmowę, mówiąc, że muszę się zastanowić i ewentualnie dam znać. Moim zdaniem powinien więcej wiedzieć o zagrożeniach oraz sposobach ich uniknięcia. Najwyraźniej bezpieczeństwo nie było jego najwyższym priorytetem, a to nie robiło na mnie najlepszego wrażenia. Zaczęłam na własną rękę zgłębiać temat. Moje odkrycia mnie zaskoczyły. Uprawianie bezpiecznego seksu z mężczyzną to oczywistość i w różnych czasopismach roi się od artykułów o zabezpieczeniach dla heteroseksualnych kobiet. Ale co jeśli dwie dziewczyny chcą sobie pobaraszkować bez obawy o własne zdrowie? Okazuje się, że zakażenia wirusem HIV są wśród

lesbijek bardzo rzadkie, ale badanie przeprowadzone przez Brytyjczyków wykazało, że osiemdziesiąt pięć procent kobiet współżyjących z drugą kobietą, kochało się również bez zabezpieczeń z mężczyznami. Seks lesbijski uważany jest więc za dosyć bezpieczny. Dla mnie największym zmartwieniem był HIV oraz zapalenie wątroby. Jak się okazało – zapalenie wątroby typu B i C może przenieść się z kobiety na kobietę. Czy istnieje coś bardziej odpychającego niż czytanie o chorobach wenerycznych? Przez szukanie informacji na ten temat byłam prawie gotowa skrzyżować nogi i zawiesić sobie na szyi tabliczkę z napisem Zamknięte. Prawie. Brnęłam dalej i dowiedziałam się, że żeńskim odpowiednikiem prezerwatywy jest chusteczka lateksowa, czyli kwadratowy kawałek lateksu, który zakłada się na usta, aby uniknąć kontaktu z płynami ustrojowymi – innymi słowy, zaspokajasz partnerkę językiem zakrytym chusteczką. Pomyślałam, że to beznadziejny wynalazek, ale sprawdziłam jego dostępność na rynku. Gumki, jak dobrze wiadomo, można kupić niemal wszędzie – od pubów i restauracji po centra handlowe. Dlaczego więc tak trudno dostać żeński odpowiednik? Chusteczki lateksowe nie są ogólnie dostępne, ponieważ nie ma na nie zapotrzebowania. Oznacza to, że wiele pań uważa, że stosunek między dwiema kobietami jest bezpieczny. Dla mnie był to niepewny grunt – miałam tutaj znacznie mniejszą kontrolę niż zwykle. Oddzwoniłam do faceta z klubu i poinformowałam go, że się nie zjawię. Oznajmiłam, że jeszcze nie jestem gotowa. Było to łatwiejsze od stwierdzenia, że boję się o swoje zdrowie. To był jego biznes i nie zamierzałam wdawać się z nim w dyskusję. Prawdę mówiąc, nie chciałam dać mu powodu do zapamiętania mnie. Przestałam nawet zastanawiać się nad lesbijskimi „wygibasami” i właśnie wtedy Owen zadzwonił do mnie ponownie. Chciał wiedzieć, czy mam ochotę dołączyć jako specjalny gość do niego oraz jego biseksualnej, zamężnej koleżanki na bzykanie. Za trójkącik mogłam zażądać więcej, ale czterysta euro to i tak zaporowa suma, więc na razie nic na ten temat nie mówiłam. No dobra, w moich poszukiwaniach natrafiłam na kilka problematycznych kwestii, ale jego propozycja była warta uwagi. Zapewne na organizowane spotkania uczęszcza stałe grono osób, więc nie można mieć pewności, że wszyscy z nich są wolni od chorób wenerycznych. Z kolei przyjaciółka Owena była mężatką, zawsze uprawiała bezpieczny seks, a jej mąż nie miał zielonego pojęcia o jej wyuzdanych, ponadprogramowych zainteresowaniach. Owen powiedział, że zabezpieczenie się jak najbardziej jej pasuje, że jest świadoma, że to mój pierwszy raz oraz że

jej również bardzo zależy na dyskrecji. Jest żoną i matką, mieszka w małej miejscowości, więc nie może sobie pozwolić na ujawnienie. Brzmiało nieźle. Zgodziłam się, ale zastrzegłam, że muszę to sobie jeszcze przemyśleć. – Trema – zaśmiałam się do słuchawki. Czterdzieści minut później zadzwonił znowu. Zaproponował miejsce i czas spotkania. Wybrał miły hotel około dwóch godzin drogi od mojego domu w następną środę o drugiej po południu. „W porządku” – pomyślałam – „niech tak będzie”. Polecił, żebym dzwoniła w razie jakichkolwiek wątpliwości. Nie zawracałam sobie głowy szukaniem informacji na temat pozycji, ponieważ sądziłam, że będą wiedzieli, co robić i w razie potrzeby mnie uświadomią, aczkolwiek byłam niemal pewna, że wystarczy, jeśli dam się ponieść wyobraźni. Następnego ranka dostałam SMS od Owena z prośbą o telefon. Zadzwoniłam do niego i kiedy odebrał, od razu usłyszałam rozpacz w jego głosie. Przyjaciółka do bzykania chciała poznać więcej informacji o mnie. Oczywiście nie wiedział nic, oprócz tego, co mu powiedziałam podczas rozmowy telefonicznej. Była ciekawa, czym się zajmuję, a on, zamiast coś wymyślić, powiedział, że jestem panią do towarzystwa. Dostała szału, wyzwała go od dupków, i wrzeszcząc, zapytała, jak śmiał uważać, że będzie chciała wpuścić zdzirę do łóżka. I co on sobie w ogóle myślał? Przecież panie do towarzystwa to śmiecie i w życiu do żadnej by się nawet nie zbliżyła. Na koniec stwierdziła, że nigdy nie chce go już widzieć i że to koniec ich frywolnego układu. Szczerze mówiąc, poczułam się zawiedziona, ale uznałam, że musi być z niego niezły tępak, skoro nie wiedział, że ona może tak zareagować na wiadomość o moim zawodzie. Oczywiście gardziła mną, nie mając pojęcia, że jestem raczej wyjątkiem, jeśli chodzi o zachowanie dyskrecji oraz bezpieczeństwa. Owen pluł sobie w brodę, że tak bardzo spieprzył sprawę i próbował się z nią skontaktować w nadziei, że jest jeszcze jakaś szansa na uratowanie ich wolnego związku. Odłożyłam telefon i myślałam o kobiecie, której nigdy nie spotkam. Widocznie ona mogła oszukiwać męża i rżnąć się z przypadkowymi facetami oraz kobietami poznanymi w internecie, ale ja nie mogłam już uprawiać bezpiecznego seksu w sprawdzonym otoczeniu i dostawać za to pieniędzy. Cóż za hipokrytka! Potrzebowałam chwili, aby ochłonąć i wyrzucić z pamięci to, co usłyszałam na swój temat. Tak więc moje poznawanie płci pięknej skończyło się, zanim się na dobre rozpoczęło. Temat nie zaciekawił mnie aż tak bardzo, więc nie zamierzałam go więcej zgłębiać. Gdybym dostała podobną propozycję od atrakcyjnej pary w życiu

prywatnym, pewnie bym się skusiła, ale nie miałam zamiaru się wysilać. Doszłam też do wniosku, że na takie usługi w ogóle nie ma popytu. Przyznaję, pytano mnie o to, ale raczej z ciekawości. Jak na razie, moi klienci nie potrzebowali więcej niż jednej pani do towarzystwa.

Kuracja seksualna Kiedy zaczynałam uprawiać seks za pieniądze, moje oczekiwania były następujące: seks, seks i jeszcze raz seks. Jeżeli mężczyzna był gotów wydać ciężko zarobione pieniądze, aby się ze mną kochać, spodziewałam się, że będzie chciał, żeby było to warte swojej ceny. Nie przeszło mi jednak przez myśl, że wielu facetom tak naprawdę nie chodzi o stosunek i że czasami zbliżenie nawet nie będzie miało miejsca. Gdy poznawałam coraz więcej klientów, nie mogłam wyjść z podziwu, jak wielu z nich potrzebuje odrobiny czułości, odprężającego masażu oraz pieszczot. Można ich było łatwo rozpoznać po niskim głosie i pochylonych ramionach, co najwyraźniej było objawami długotrwałego stresu. Wiedząc, czego potrzebują, wybierałam odpowiednią muzykę, taką jak Enya. Głośne, pulsujące nagrania włączałam w przypadku, gdy facet oczekiwał po prostu porządnego bzykania. Około dwudziestu procent klientów z chęcią pozwalało mi na parę godzin przejąć kontrolę zarówno nad ich umysłem, jak i ciałem – traktowali to jako pewien rodzaj terapii przeciw stresowi. Mniej więcej dziewięćdziesiąt procent z nich szczytowało – po zbliżeniu, robótce ręcznej lub stosunku oralnym. Wszyscy jednak uwielbiali narastające powoli napięcie, począwszy od odprężenia, muzyki i masażu do stopniowego odsłaniania mojego ciała. Z tego typu klientami czułam się jak seksterapeutka umożliwiająca facetowi wyłączenie się na chwilę, odcięcie od codziennych problemów. Takie przeżycia sprawiały mi dużą przyjemność. Nawiązywałam dzięki nim więź z mężczyzną, a poza tym miło było wspierać ludzi przytłoczonych różnymi problemami. Sama należałam do tego grona i pomagając facetom, pomagałam również sobie. Jeden z klientów, który naprawdę zrobił na mnie ogromne wrażenie, miał na imię Peter. Kochał żonę z całego serca, ale ich współżycie seksualne było dla niego dużym problemem. Z tego, co się od niego dowiedziałam, jego żona była piękną, spełnioną zawodowo kobietą. Bardzo ją szanował jako żonę i partnerkę seksualną, co było może piękne, ale czasami mu przeszkadzało, gdy chciał nieco poszaleć w łóżku. Poprosiłam, aby dokładnie opowiedział mi o swoim życiu intymnym, a także o tym, co chciałby w nim zmienić. Aby mu pomóc, musiałam wiedzieć, jak wygląda sytuacja. Stwierdził, że marzy o pikantnym, ostrym seksie, ale z żoną nie jest sobie w stanie na to pozwolić. Próbował

stłumić w sobie tę potrzebę, skupiając się całkowicie na pracy, mając nadzieję, że pragnienie seksu – zupełnie innego niż do tej pory – nie będzie zaprzątało mu głowy. Był nieco po trzydziestce. Widziałam, że czuje się nieswojo w towarzystwie pani do towarzystwa i boi się ewentualnych konsekwencji. Miał też wyrzuty sumienia, że zdradza żonę, ale nie mógł również przestać fantazjować o seksie. Gdy tak rozmawialiśmy, sama zaczęłam nabierać wątpliwości, ponieważ nie interesowali mnie faceci, którzy ciągle mają jakieś wątpliwości podczas spotkania ze mną. To już ich problem i sami sobie muszą z tym poradzić. Jeśli w czasie wstępnej rozmowy przez telefon miałam wrażenie, że faceta trzeba będzie przekonywać, że nie robi nic złego, odpuszczałam go sobie. W przypadku Petera tak nie było, więc nastawiłam się do niego pozytywnie, chcąc mu pomóc. Wyznałam Peterowi, że rozumiem tę sytuację, ponieważ sama miałam okazję doświadczyć czegoś podobnego. Czy zastanawiał się kiedyś, jak to wygląda z kobiecej perspektywy? Czy przyszło mu do głowy, że jego żona też może umierać z nudów w łóżku i pragnie tego samego, co on? Przyznał, iż pomimo że z nią o tym nie rozmawiał, wydawała się raczej zadowolona z ich życia intymnego. Zbił mnie z tropu. – Skąd możesz o tym wiedzieć, skoro nie zapytałeś jej o to? Po co się oszukiwać? Tak naprawdę twoja żona nie ma pojęcia, czego oczekujesz w łóżku, ponieważ wówczas by cię tu nie było. Ucichł na chwilę. – Chyba masz rację, ale trwa to już od tak dawna, że nie umiałbym nawet zacząć z nią rozmowy. Postanowiłam trochę podrążyć temat. Po krótkiej wymianie zdań przyznał, że widzi w żonie obiekt pożądania seksualnego i miał świadomość, że stosunek może ją nudzić, ale nigdy z nią o tym nie rozmawiał. Przez kilka pierwszych lat ich związku nie było potrzeby, aby mówić o spełnieniu seksualnym, gdyż byli tak zżyci emocjonalnie, że delikatne uprawianie miłości wydawało się wręcz stosowne. Z czasem jednak przywykli do takiego współżycia, jak i do nieprzejmowania się doznaniami drugiej osoby. Z tego, co mi powiedział, nigdy wcześniej nie rozmawiał z nikim tak otwarcie o swoim życiu intymnym. Zrozumiałam, że oczekuje ode mnie wskazówek dotyczących tego, jak zacząć rozmawiać z żoną, aby poznać jej potrzeby i pewnego szkoleniem z zakresu sztuki dobrego seksu: chciał wiedzieć, jak eksperymentować z żoną i rozwinąć skrzydła wyobraźni. Ustaliliśmy,

że podczas spotkania będziemy po prostu uprawiali seks, a ja będę komentowała i sugerowała techniki, które może wypróbować z żoną. Zgodziłam się również zademonstrować, jak używam swoich gadżetów, żeby mógł zobaczyć, w jaki sposób kobiety lubią się masturbować. Obiecałam mu także wytłumaczyć fizjologię tego wszystkiego, co będzie się działo. Pomyślałam, że takie podejście pozwoli mu oswoić się z myślą o spotkaniu z panią do towarzystwa. Nie był to seks pozamałżeński, ale inwestycja w jego związek oraz szczęście jego żony. Umówiliśmy się w hotelu w następny czwartek o drugiej po południu. Mieszkał około trzech godzin jazdy od mojego miasteczka, a i tak wariował na punkcie bezpieczeństwa oraz poufności. Chciał całkowitej gwarancji, że o naszym spotkaniu nie dowie się nikt, kto mógłby znać jego lub jego żonę. Zapewniłam, że jestem w takiej samej sytuacji i że dyskrecja jest nieodłączną częścią moich usług. Moja odpowiedź go zadowoliła. Ze względu na dystans, jaki musiał pokonać, aby dojechać na spotkanie, postanowił spędzić ze mną więcej czasu. Bardzo mi to odpowiadało, gdyż oznaczało to sumkę w wysokości siedmiuset euro, a poza tym o wiele wygodniej jest mieć jednego klienta przez parę godzin niż kilku po kolei. Pozostało tylko zapytać, czy ma jakieś specjalne życzenia dotyczące mojego ubioru. Poprosił, abym założyła coś w stylu dziewczęcego mundurka szkolnego, ale nie do końca mi to pasowało. Zamiast tego zaproponowałam kompromis i stwierdziłam, że zrobię mu niespodziankę. Zauważyłam, że rozbudziło to jego ciekawość. Wiedziałam, że mogę na przykład posłużyć się jedną ze swoich książek ze scenariuszami erotycznymi, nauczyć się któregoś z nich, zastąpić bohatera uczennicą i w razie potrzeby improwizować. Świntuszenie jest czymś, za czym przepadam. Jeśli więc facet podziela moje zdanie, nieźle mnie to nakręca. Stwierdziłam, że wprowadzi nas to oboje w odpowiedni nastrój. Podnieca mnie słuchanie faceta zdradzającego swoje najskrytsze fantazje erotyczne i odgrywanie ich w realu. Postanowiłam, że podczas pieszczot zacznę snuć jakąś erotyczną historyjkę, którą on będzie musiał dokończyć. Podgrzeje to atmosferę i szybko doprowadzi go do orgazmu. Świntuszenie jest pobudzającym i niezawodnym narzędziem do zarządzania czasem podczas spotkania i nie można tego nie lubić! Dzień przed spotkaniem przejrzałam literaturę i zaplanowałam atrakcje. Obmyśliłam także, w jaki sposób przekazać mu wiedzę, aby mógł ją z łatwością zastosować w swojej sypialni. Do tej pory skompletowałam całkiem pokaźną biblioteczkę – od książek i scenariuszy erotycznych po poradniki na temat technik oraz radzenia sobie z różnymi problemami. Takie wydawnictwa to po prostu dar niebios: świetnie napisane i nierzucające się w oczy. Przejrzałam

zawartość mojej dużej torby, upewniając się, że jest w niej wszystko, co potrzeba. Następnie wybrałam kilka różnych gadżetów erotycznych, aby zaprezentować mu, co jest w ofercie, i którą zabaweczką najlepiej stymulować poszczególne rejony ciała. Spakowałam też trochę akcesoriów przeznaczonych dla mężczyzn, aby zaprezentować mu, jakiej zmianie mogą ulec jego doznania. W dniu spotkania zamówiłam opiekunkę do dzieci. Biorąc pod uwagę sumę, z którą wrócę do domu, mogłam sobie na to spokojnie pozwolić. Po półtoragodzinnej podróży do hotelu odebrałam z recepcji klucz i udałam się się do pokoju. Włożyłam wszystkie zabawki do szafki nocnej – nie chciałam, aby zobaczył je, zanim nadejdzie właściwy moment – położyłam zegarek i komórkę na blacie, a książki na podłodze koło łóżka. Pozostało tylko włączyć odpowiednią muzykę. Miałam na sobie jedwabny, czerwony, sięgający podłogi peniuar i dopasowany kolorystycznie szlafrok. Zanim rozległo się pukanie do drzwi, zapaliłam świece, które migotały teraz jasnym płomieniem, dzięki czemu pokój wyglądał tajemniczo. Szybko poprawiłam włosy i oblizałam usta. Gdy otworzyłam drzwi, moim oczom ukazał się miły, młody mężczyzna – był bardzo przystojny i stwierdził, że pięknie wyglądam. Moja kreacja go zachwyciła! Pogadaliśmy chwilę, po czym wyciągnął portfel i odliczył umówioną kwotę. Przepełniała mnie radość, że dostanę tyle forsy za tak fenomenalnie zapowiadające się spotkanie. Peter chciał się wykąpać po długiej podróży. Gdy skończył, wyszedł nagi z łazienki, wycierając się. Miał niezłe ciało, prawie sto osiemdziesiąt centymetrów wzrostu, ciemne włosy oraz zielone oczy. Zobaczyłam też, że natura obdarzyła go wyjątkowo hojnie i że jego członek w czasie wzwodu będzie miał co najmniej osiemnaście centymetrów! „Jego żona ma szczęście!”, pomyślałam. Upewniłam się ponownie, czy dalej oczekuje tego, co wcześniej ustaliliśmy. – Jasne, wszystko mi pasuje. Aczkolwiek jest coś, o czym nie wspomniałem przez telefon. – Co takiego? – zapytałam wystraszona. – No wiesz, dużo o tym myślałem i sam nie wiem, ile wytrzymam. – To nic – odrzekłam z ulgą. – Jeśli wolisz, doprowadzę cię szybko do pierwszego orgazmu, żebyś mógł w spokoju czerpać przyjemność z dalszej części spotkania. – Jak najbardziej – odparł z wdzięcznością. – Przepraszam za kłopot, ale z reguły dość szybko dochodzę, tym bardziej, że jestem teraz bardzo napalony. Podeszliśmy do łóżka i poprosiłam, aby położył się na plecach, żebym mogła zaserwować

mu szybką robótkę ręczną. Powiedziałam, że sztuką kochania zajmiemy się później. Usiadłam obok niego i roztarłam w dłoniach odrobinę środka nawilżającego. Zobaczyłam, że ma już wzwód. Zaczęłam go lekko dotykać, oswajając go z moim dotykiem i olejkiem, którym go smarowałam. Wymamrotał coś, czego nawet nie zrozumiałam i nagle jego ciało zadrżało i wytrysnął. Co jest, do cholery? Nawet dobrze nie złapałam go za ptaka! Ledwo dotknęłam penisa. Zaczął przepraszać i wyglądał na zawstydzonego. Byłam zupełnie zaskoczona i, prawdę mówiąc, nie wiedziałam, co powiedzieć, ale się opanowałam. Zapewniałam go, że nic się nie stało. Nie ulegało wątpliwości, że to, o czym rozmawialiśmy przez telefon, nie jest jego największym problemem. Zanim będzie w stanie porządnie dogodzić żonie, szczerze z nią o tym porozmawiać, wprowadzić coś nowego, musi najpierw zająć się przedwczesnym wytryskiem. Dlaczego mi o tym nie wspomniał? Może liczył, że tym razem nie będzie to miało miejsca? A może był tym zbyt skrępowany i zakłopotany? Po paru minutach niezręcznej ciszy wrócił z łazienki i położył się obok mnie. – Peter, ile wytrzymujesz ze swoją żoną? – Różnie, ale nie za długo. – Chciałbyś wytrzymywać dłużej, czy może myślisz, że to twój penis rozdaje tutaj karty? – Boże, jasne, że tak! Jednak to dzieje się już od jakiegoś czasu. Liczyłem, że minie samo, ale tak się nie dzieje. – Co rozumiesz przez „jakiś czas”? Parę miesięcy? Rok? – naciskałam. – Dwa lata, jeśli mam być szczery. – Nie sądzisz, że twoim problemem jest przedwczesny wytrysk? – Miałem nadzieję, że to nie to, ale teraz chyba już nie ma wątpliwości, co? – W sumie to bardzo częste. Nawet bardziej niż ci się wydaje. Jednak wy, faceci, nie rozmawiacie o istotnych sprawach, zgadza się? Pewnie myślisz, że jesteś jedyną osobą na świecie z takim problemem. Widziałam, że zaczyna się uspokajać, dzięki czemu mogliśmy szczerze porozmawiać. Wytłumaczyłam mu, że można sobie z tym radzić na wiele sposobów i że nie musi to trwać wiecznie. Zaczęliśmy szukać przyczyny problemu: podejrzewał, że jego przypadłość może wynikać z tego, że bardzo zależało mu na tym, aby nie zawieść żony w łóżku. W ich sypialni był to oczywiście temat tabu. Im dłużej te problemy trwały, tym bardziej był na siebie zły i odczuwał

coraz większą presję, aby kochać się z żoną i nie martwić się o przedwczesny wytrysk. Myślał, że jeśli będzie w stanie zwyczajnie ją zerżnąć, nie zaprzątając sobie głowy uczuciami, jego problem sam się rozwiąże. Uważał, że wszystko było spowodowane koniecznością uprawiania miłości, a nie seksu. W rezultacie bardzo denerwował się na samą myśl o stosunku. Cieszyłam się, że o tym rozmawiamy, ponieważ było widać, że Peter bardzo pragnie przezwyciężyć swoją przypadłość. Ośmieliłam się zapytać, ile razy o tym rozmawiali. Okazało się, że nigdy nie poruszyli z żoną tego tematu. Za każdym razem, gdy miał przedwczesny wytrysk, przepraszał ją, ona mówiła, że nic się nie stało, po czym leżeli w ciszy, pogrążeni w swoich myślach, nie próbując nawet nawiązać kontaktu, czy to fizycznego, czy emocjonalnego. „Oboje muszą czuć się samotnie, zwłaszcza on”, pomyślałam. – Mogę być szczera? – spytałam niepewnie. – Jasne, dawaj. – Skontaktowałeś się ze mną, ponieważ postrzegasz żonę w specyficzny sposób i jesteś w stanie uprawiać z nią tylko miłość. Tymczasem chcesz z nią po prostu współżyć w taki sposób, który będzie się wam obojgu podobał, bez konieczności skupiania się na uczuciach. Mam rację? Skinął głową. – W rzeczywistości jednak możesz sobie pozwolić tylko na nudny seks, bo cokolwiek bardziej śmiałego zwiększy szansę przedwczesnego wytrysku. Ponownie kiwnął głową. – Ale nawet takie monotonne współżycie szybko kończy się fiaskiem, ponieważ nie jesteś praktycznie w stanie długo go uprawiać. W rezultacie przeżywacie wielke rozczarowanie i sytuacja ciągle się pogarsza, dlatego też postanowiłeś do mnie zadzwonić. – Tak, wszystko się zgadza – odpowiedział cicho. – Starałem się przedłużyć grę wstępną, aby podtrzymać wzwód i opóźnić wytrysk. Co więcej, chyba wmówiłem sobie, że moja żona nie jest istotą seksualną i mogę się z nią kochać tylko w jeden konkretny sposób. – Teraz jednak nie ma wątpliwości, że twoim problemem jest przedwczesny wytrysk, którego nie akceptujesz i o którym nie rozmawiałeś z partnerką, mimo że ona na pewno dobrze o tym wie i sama również nie chce poruszyć tego tematu. – Tak, tak, masz rację. Zastanawia mnie, dlaczego w ogóle mogę szczerze i otwarcie mówić o tym z tobą, całkowicie obcą mi osobą, a nie z żoną, chociaż ją kocham i chcę z nią być do końca życia…

– Prawdopodobnie dlatego, że nie obchodzi cię, co o tym myślę. Nie musisz mi imponować czy zaspokajać mnie w jakikolwiek sposób. W dodatku masz świadomość, że znam się na seksie oraz problemach z nim związanych i że pewnie wiele razy spotkałam się już z czymś takim, a co za tym idzie, mogę wiedzieć, jak temu zapobiec. – Zgadza się – uśmiechnął się. – Znasz może jakiś sposób, który pozwoliłby mi uniknąć wizyty u lekarza? Myślałem, żeby do niego pójść, ale za bardzo się wstydzę. Leżeliśmy już wtedy rozluźnieni i odprężeni. Położyłam nogi na jego nogach. W naszym ułożeniu nie było nic erotycznego i czuliśmy tylko przyjemność kontaktu naszych ciał. Pomyślałam, że jeśli Peter kiedykolwiek ma się otworzyć, to właśnie jest na to najlepsza okazja. Zadałam mu kilka pytań dotyczących jego nastawienia do seksu, dorastania oraz ewentualnych negatywnych doświadczeń erotycznych. Chciałam się również dowiedzieć, jak wygląda jego związek z żoną poza sypialnią. Nie doszukałam się niczego nadzwyczajnego ani w jego przeszłości, ani w podejściu do współżycia, ale nie ulegało wątpliwości, że nie są już z żoną tak blisko jak dawniej. Byli zajęci pracą oraz prowadzeniem aktywnego życia towarzyskiego, przez co wydawało mu się, jakby ich rozmowy straciły urok. Po namyśle stwierdził, że nie dzielą ze sobą subtelnych, czułych chwil, które kiedyś dostarczały im tyle radości. Rozmawiali tylko o codziennych sprawach, a SMS-y dotyczyły najczęściej prozy życia: Kup mleko, kiedy będziesz wracał, dzięki. Uczucie z jakiegoś powodu zaczęło się ulatniać. Peter przyznał, że żadne z nich nie starało się temu zapobiec. Ucięliśmy sobie pogawędkę o tym, jak sprawy poza sypialnią decydują o udanym współżyciu. Doszliśmy do wniosku, że jeśli chce otwarcie i szczerze rozmawiać z żoną w łóżku, musi też to robić poza nim. Opowiedziałam Peterowi wszystko, co wiem o przedwczesnym wytrysku: przypadłość ta dotyka około trzydziestu procent mężczyzn; jest to zarówno najpospolitsze, jak i najrzadziej leczone zaburzenie seksualne; tylko jeden procent facetów szuka pomocy i dzieje się tak z różnych powodów, najczęściej ze względu na wstyd, zażenowanie oraz błędne przekonanie, że jest to nieuleczalne. Tak naprawdę można temu łatwo zapobiec i istnieje na to wiele sposobów, między innymi psychoterapia, wykonywanie specjalnych ćwiczeń, a także, co ciekawe, na przykład zmiana miejsca uprawiania seksu. Najwyraźniej powtarzanie tych samych schematów podczas stosunku zwiększa ryzyko przedwczesnego wytrysku, więc ciągłe uprawianie miłości wcale Peterowi nie pomagało. Przezwyciężenie problemu przedwczesnego wytrysku byłoby

stosunkowo proste, gdyby szczerze porozmawiał o tym z żoną i czuł jej wsparcie. Dużą poprawę dałyby z pewnością ćwiczenia mięśni Kegla. Panuje błędne przekonanie, że ćwiczenia te są przeznaczone tylko dla kobiet po porodzie i mają zapobiec ewentualnemu nietrzymaniu moczu. Właściwie są one równie istotne dla mężczyzn: wzmacniają bowiem mięśnie dna miednicy, które mają kluczowe znaczenie podczas seksu, gdyż to właśnie tam skupia się cała erotyczna magia. Ćwiczenia mięśni Kegla mogą wspomóc leczenie wszystkich zaburzeń seksualnych, zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, zwiększyć wrażliwość narządów płciowych oraz spotęgować doznania podczas orgazmu. Podobno facet powinien zdać tzw. test ręcznika, który polega na tym, że w czasie wzwodu powinien utrzymać zarzucony na niego ręcznik. I to wszystko właśnie dzięki silnym mięśniom dna miednicy. Dokładnie wyjaśniłam to wszystko Peterowi i pokazałam mu, jak zlokalizować mięsień łonowo-guziczny, aby miał pewność, że trenuje właściwe miejsce. Kiedy zrozumiał, jak ważne jest ćwiczenie mięśni dna miednicy i je opanował, zademonstrowałam mu metodę uścisku, która jest powszechnie stosowana do zapobiegania przedwczesnemu wytryskowi. Peter musiał się stać bardziej świadomy swojego ciała i tego, co dzieje się z jego męskością na długo przed ejakulacją. Aby mu to zilustrować, zaczęłam jedną ręką masować jego penis i poprosiłam, aby opisywał, co czuje. Chciałam, aby nie szczytował i ostrzegł mnie, gdy poczuje zbliżający się orgazm. Początkowo mówienie o swoich odczuciach nie wychodziło mu najlepiej – w zasadzie brakowało mu słów, aby je określić. Starałam się mu podpowiadać, aby oswoił się ze swoim kroczem i rozmową podczas stosunku. Potem stwierdził, że czuje się zupełnie rozluźniony i podoba mu się to, co robię. Zmieniłam ułożenie ręki, a następnie zaczęłam masować jego mosznę i górną część ud. Przyznał, że to bardzo przyjemne i że jest to dla niego nowe doznanie – nie robił tego podczas masturbacji, podobnie jak jego żona, gdy od czasu do czasu serwowała mu robótkę ręczną. Poprosiłam, żeby opisał, jak odczuwa środek nawilżający, a następnie dodałam trochę balsamu powodującego uczucie ciepła oraz mrowienia. Przez cały ten czas dotykałam go najdelikatniej, jak tylko mogłam, bo nie chciałam doprowadzić go do orgazmu. Po chwili położyłam rękę na trzonie prącia i zaczęłam ją lekko przesuwać w górę i w dół. Zapytałam, ile jeszcze wytrzyma. Powiedział, że nie za długo, jeśli nie przestanę. Zsunęłam więc napletek i kciukiem oraz palcem wskazującym mocno ścisnęłam prącie u nasady. Chciałam, aby dzięki temu zmniejszyło się jego podniecenie. Wyjaśniłam Peterowi, że technikę tę można stosować

tylko na dłuższą chwilę przed orgazmem, ponieważ później może nie być w stanie go powstrzymać. Chwilę później powiedziałam Peterowi, aby kontynuował masturbację sam, stosując również metodę uścisku, podczas gdy ja będę obserwowała. Z początku był nieco nadgorliwy i musiał ją zastosować już po kilku sekundach, ale wkrótce zrozumiał, o co chodzi. Zaproponowałam wtedy, żeby spróbował zmiany doznań poprzez poruszanie ręką w przeciwną stronę lub ułożenie się w taki sposób, aby zmniejszyć obszar stymulacji. Położył się na boku, podciągnął lekko nogi pod brzuch i kontynuował. Przez cały ten czas nie pocałowaliśmy się i ani razu mnie nie dotknął: ciągle miałam na sobie czerwony peniuar, w którym na samym początku spotkania usiadłam na łóżku. Było to jedno z tych spotkań, których scenariusza nie sposób przewidzieć. Wszystko dzieje się szybko i wszystko może się wydarzyć. Przez jakiś czas skupiliśmy się na technice uścisku oraz zmianie doznań i pozycji. Moim założeniem było udowodnienie Peterowi, że odpowiednia wiedza może pomóc mu przezwyciężyć jego problem. Kilka razy udało mu się wstrzymać orgazm, uznałam więc, że zapewne jest już zmęczony i dobrze będzie, jeśli teraz nie powstrzyma ejakulacji. Chciałam też pokazać mu coś innego. Powiedziałam mu, że ma się poddać uczuciu nadchodzącego szczytowania, nie powstrzymywać. Poprosiłam też, aby spróbował je przedłużyć i nie nastawiał się na szybki orgazm. Byłam ciekawa, jak długo wytrzyma, stosując się do moich porad oraz praktycznych wskazówek. Po około dwudziestu sekundach gęsta sperma pokryła jego brzuch. Nie przeszkadzałam mu, gdy leżąc, delektował się doznaniami i lekko przy tym podrygiwał. Podałam mu szklankę wody i chwilę siedzieliśmy w ciszy. – Szczerze, nie tak to sobie wyobrażałem – powiedział, patrząc na mnie ze spokojem. – Ja również, ale okazuje się, że czegoś takiego potrzebowałeś, nie sądzisz? – Bez dwóch zdań. Gdy jechałem tutaj, nie przyszło mi nawet do głowy, że już wkrótce poznam kilka sposobów na radzenie sobie z moją przypadłością. Od lat nie udało mi się tak długo wytrzymać podczas masturbacji. W dodatku doszedłem wtedy, kiedy chciałem. To jest niesamowity postęp jak na tak krótki czas. Czy to samo zrobiłby seksuolog? – Hm, nie, nie sądzę. – Roześmiałam się cicho. – Z pewnością by cię nie dotykał. Wydaje mi się, że wyjaśniłby, na czym polega problem i powiedział, jakie ćwiczenia masz wykonywać w domu. Nie słyszałam, żeby seksuolog demonstrował je w praktyce. Jak widzisz, jestem

wyjątkowa! – Skąd to wszystko wiesz? – uśmiechnął się szeroko. – Uwielbiam czytać. Poza tym dla mnie ciało to po prostu ciało. Tak naprawdę liczy się wnętrze, a seks to tylko jedna z podstawowych potrzeb, którą ma każdy człowiek. Przygnębiające jest to, jak wiele osób cierpi w sypialni, mimo iż przy odrobinie wysiłku wszystkie problemy natury erotycznej można dosyć szybko rozwiązać. Przedwczesny wytrysk to problem wielu par i jak widzisz wcale tak nie musi być. Skoro już o tym mowa, chcę porozmawiać z tobą o tym, jak możesz wtajemniczyć żonę w swój plan. Ale najpierw weź prysznic, a ja zrobię coś do picia. Gdy popijaliśmy herbatę, zasugerowałam Peterowi, aby korzystając z internetu, zamówił najbardziej polecany poradnik dotyczący przedwczesnego wytrysku. Kiedy przesyłka dojdzie, powinien usiąść z żoną i wytłumaczyć jej, że kupił tę książkę, ponieważ pomoże ona rozwiązać ich trudności. Poradziłam mu, żeby poprosił żonę, aby czytali ją razem. Stwierdziłam, że powinien też powiedzieć jej, jak bardzo ją kocha, jak okropnie się czuje nie spełniając jej oczekiwań w łóżku i że potrzebuje jej pomocy, aby się z tym uporać. Powinien też wspomnieć, że zwlekał z tym tak długo, ponieważ bardzo się tego wstydził i że pragnie, aby razem czerpali ogromną radość ze współżycia. Zapewniłam go, że reakcja partnerki nie może być negatywna. Peter wiedział najlepiej, w jakich okolicznościach poruszyć ten temat, ale zasugerowałam, aby nie robił tego, leżąc z nią w łóżku: sypialnia bowiem powinna kojarzyć się z odpoczynkiem i seksem – dobrym seksem – a nie z długimi rozmowami na temat niedoskonałości w ich współżyciu. Dałam mu też do zrozumienia, że powiniem przećwiczyć to, co zamierza powiedzieć żonie. Pozwoli mu to na opanować emocje i nauczyć się mówienia o czymś, czego tak długo unikał. Peterowi bardzo podobał się ten pomysł i przyznał, że nie wydaje się to już tak onieśmielające jak zaledwie kilka godzin wcześniej. Spędziliśmy razem prawie cztery godziny i jego czas już dawno dobiegł końca. Kiedy się ubierał, zapytałam czy ciągle nie ma nic przeciwko sumie, której od niego zażądałam. Byłam bardzo miło zaskoczona, gdy powiedział, że nie ma żadnych zastrzeżeń i że było warto. Moje zdziwienie było tym większe, że odstąpiliśmy od pierwotnego planu spotkania. Co za ulga: nie miałam najmniejszej ochoty zwracać mu pieniędzy! Zapytał, czy może do mnie zadzwonić, gdy będzie miał jakieś pytania i czy w razie potrzeby będzie mógł się ze mną ponownie umówić, aby poszerzyć wachlarz praktycznych umiejętności. Stwierdziłam, że z wielką przyjemnością się z nim spotkam, ale jednocześnie mam

nadzieję, że z żoną wszystko się ułoży i nie będzie takiej konieczności. Pocałował mnie nieśmiało w policzek i poleciał. Delikatnie zamknęłam za nim drzwi i padłam na łóżko, nie mogąc wyjść z podziwu, jak bardzo moja praca może zaskakiwać. Do domu mi się nie spieszyło, ponieważ dzieci były z opiekunką, więc postanowiłam wziąć gorącą kąpiel. Poczułam się bardzo zmęczona, chyba bardziej, niż gdybym po prostu uprawiała seks. Leżąc w wannie, rozmyślałam nad tym, ile par boryka się z problemem przedwczesnego wytrysku i jak wielu facetów nie szuka pomocy u seksuologa z powodu wstydu lub zażenowania. Temat ten często przewijał się nawet podczas rozmów ze znajomymi. Znam pewną dziewczynę, której mąż nabawił się tej przypadłości po narodzinach ich pierwszego dziecka. Jej zdaniem to właśnie dziecko, które często budziło się w nocy, spowodowało, że zaczęli kochać się w pośpiechu i szczytować, zanim znowu rozlegnie się jego płacz. Doszło do tego, że mąż szczytował tuż po erekcji, ale przed stosunkiem. Błagała go, aby udał się do seksuologa, ale odmówił. Był przekonany, że problem z czasem sam się rozwiąże i nie ma sensu dramatyzować. Minęło osiem lat, a sytuacja ciągle jest taka sama. Co za absurd! Załóżmy, że mam chłopaka, który cierpi na przedwczesny wytrysk – czy wolałabym, żeby zrobił to, co Peter, czyli uciął sobie pogawędkę z panią do towarzystwa? Nie! Nie chciałabym partnera, który spotyka się z prostytutkami: wolałabym przezwyciężyć przeciwności z kimś, kogo kocham, poprzez rozmowę, wsparcie i kompromis. Większość problemów na tle seksualnym sprowadza się do braku komunikacji. W swojej pracy zetknęłam się z różnymi komplikacjami: niektórzy faceci nie chcieli rozmawiać z partnerką o tym, czego oczekują w łóżku, bojąc się osądów i odrzucenia; inni z kolei zebrali się na odwagę i odbyli taką rozmowę, ale została ona całkowicie zignorowana; nie zabrakło też facetów rezygnujących ze współżycia, byle tylko nie rozczarować swoich żon. Spotkałam wielu facetów, którzy starali się nawiązać kontakt z małżonką, ale ich prośby i chęć współpracy zostawały całkowicie zignorowane. Poznałam mężczyzn twierdzących, że po rozmowie partnerki zaczynały przymykać oko na ich nocne wypady i że po cichu zgadzały się na ich niewierność. Za każdym razem, gdy to słyszałam, nie mogłam uwierzyć. Zaczęłam jednak dostrzegać wspólny mianownik tych historii: każdy mężczyzna uważał, że jego żona jest zadowolona ze swojej sytuacji – z dzieci, ładnego domu, samochodu. Brak satysfakcjonującego współżycia najwyraźniej jej nie przeszkadza. Ci faceci nie mieli problemu z wdaniem się

w romans albo spotkaniem z prostytutką, ponieważ nikt nie zadawał im niewygodnych pytań. Pocieszam się myślą, że być może pomogłam Peterowi i po powrocie do domu wszystko poszło po jego myśli: życie bez możliwości zdrowego wyrażania swojej seksualności wydaje się puste i śmiertelnie nudne. Peter był miłym facetem, pragnącym stabilnego, pełnego miłości związku ze swoją żoną i wierzę w to, że dopiął swego. Nigdy więcej nie zadzwonił – uważam to za dobry znak!

Nieprzyjemne spotkanie Spotkanie z Peterem przybrało tak nieoczekiwany obrót i poszło tak dobrze, że byłam dumna z siebie i mojego zajęcia. Nie powinnam jednak zapominać, że pycha kroczy przed upadkiem, ponieważ zaledwie trzy dni później poznałam klienta z zupełnie innej bajki. Po spotkaniu z nim zadowolenie z tego, co robię, zniknęło w oka mgnieniu, pozostawiając tylko wyrzuty sumienia. Tamtej soboty pracowałam: dzieci spędzały weekend z ojcem, więc umówiłam się z klientem na trzecią, rezerwując wcześniej pokój w hotelu. Było to nasze pierwsze spotkanie, więc zamierzałam zainkasować czterysta euro za półtorej godziny roboty. Potrzebowałam gotówki, ponieważ w następnym tygodniu mijał termin zapłacenia kilku rachunków. Przed drugą byłam już gotowa do wyjścia. „Roboczy” telefon zaczął dzwonić w momencie, gdy chowałam go do torebki. Telefonował klient, z którym właśnie miałam się spotkać. Stwierdził, że nie da rady się zjawić. Wypadło mu coś nagłego, bardzo mu przykro, bla, bla, bla. Miał się odezwać w przyszłym tygodniu, aby jeszcze raz się umówić. Podczas rozmowy byłam oczywiście słodka jak miód, ale gdy tylko się rozłączyłam, wyrwało mi się kilka przekleństw. Cholera! Cholera! Cholera! Tak bardzo liczyłam na te czterysta euro! W dodatku zrezygnowałam też ze spotkania ze starymi znajomymi ze szkoły. Miałam więc wszystkiego dosyć. Postanowiłam jednak nie zniechęcać się tak łatwo – włączyłam komputer i zaczęłam polowanie na klienta. Sobotnie popołudnie to najlepszy czas na randkowanie z facetami w sieci, dzięki czemu bzykanko można zaaranżować wręcz błyskawicznie. Istnieje tak duży wybór stron tego typu, że czasami trudno mi było spamiętać dane do logowania i szczegóły, których się trzymałam na poszczególnych portalach, a nie chciałam niechcący zdradzić więcej, niż było to absolutnie koniecznie. Zawęziłam poszukiwania do dwóch stron skupiających mężczyzn w moim typie: znudzonych, napalonych i mających wystarczająco dużo pieniędzy, aby pozwolić sobie na dziewczynę do towarzystwa. Taka strategia sprawdzała się, gdy w ostatniej chwili klienci odwoływali spotkanie i potrzebowałam szybkiego zastępstwa. Po około dziesięciu minutach zgadałam się z kolesiem, który mógł spotkać się ze mną w ciągu godziny. Potrzebowałam żonatego lub zajętego faceta, który rozumie znaczenie bezpiecznego seksu, zaakceptuje moją stawkę i nie wymaga niczego zbyt wyuzdanego. Quinn początkowo wydawał się w porządku, jednak podczas rozmowy przez komunikator internetowy

nagle zaczął zadawać mi głupie pytania: jak wyglądam i czy nie wysłałabym mu kilku fotek mojej cipki? Gdyby był wytrawnym klientem, po prostu chciałby się spotkać albo nie. Potrzebowałam pieniędzy, więc zamiast powiedzieć mu, żeby się bujał – co w normalnych okolicznościach bym zrobiła – zgodziłam się wysłać jedno zdjęcie. Fotka widocznie się spodobała, ponieważ zgodził się na spotkanie, ale stwierdził, że ma wolne tylko pół godziny i oczekuje zniżki. Po wielu wiązankach puszczonych pod nosem w stronę monitora, przystałam na sto pięćdziesiąt euro za trzydzieści minut. Zaakceptował tę stawkę. W porządku – byłam gotowa do wyjścia. Sto pięćdziesiąt euro to przecież lepsze niż nic, prawda? A wtedy odezwał się mój „roboczy” telefon. Okazało się, że Quinn nie może się spotkać ze mną w hotelu i będę musiała stawić się w pracy. – Pogięło cię? To zbyt ryzykowne – warknęłam. Moja cierpliwość była już na wyczerpaniu. – Nie mogę wyjść z biura. Jestem tutaj sam… – powiedział błagalnym tonem. – A gdzie pracujesz? Jest tam łóżko albo coś w tym stylu? – To był koszmar. Facet sprawiał wrażenie skończonego durnia. – Pracuję w salonie samochodowym – odrzekł. – Daj spokój, chyba żartujesz! Zwiniesz interes na czas pukania w biurze? – Nie będzie takiej potrzeby. Przez cały dzień nie miałem ani jednego klienta – odparł. – Czyli mam rozumieć, że siedzisz na erotycznych stronkach z nudów? – Zgadłaś za pierwszym razem i nie mogę sobie tego podarować! – A niech to, zgadzam się! Będę u ciebie za dwadzieścia minut – stwierdziłam, czując lekki przypływ adrenaliny. Wcześniej chodziło mi po głowie odwołanie spotkania, ale tak napaliłam się na samą myśl o seksie, no i te marne, bo marne, ale zawsze jakieś pieniądze. Dziś wiem, że decyzję podjęłam zbyt pochopnie. Co więcej, po dziewięciu miesiącach zarabiania na seksie, zaczynałam zapominać, że ciągle jest to niedopuszczalny sposób zarobku i że lekkomyślność to prosta droga do katastrofy. Rozłączyłam się i wrzuciłam komórkę do torebki. Niech to szlag. Zapomniałam o rezerwacji w hotelu dla wcześniejszego klienta. Anulować ją, czy mieć nadzieję, że ktoś się jeszcze trafi? Zadzwoniłam i odwołałam rezerwację pokoju, dowiadując się, że robię to za późno i z mojej karty zostanie pobrana opłata w wysokości pięćdziesięciu euro. Oznaczało to, że jedna trzecia tego, co miałam zarobić, poszła na marne. Z minuty na minutę stawałam się coraz

bardziej zdenerwowana; nie mogłam sobie pozwolić na tego typu wydatki. Gość, z którym miałam się spotkać, zaczynał mnie porządnie wkurwiać. Postanowiłam, że tym razem nie będę się cackać i będzie to typowe bzykanko na czas. Klienci opowiadali mi o dziewczynach, które jak najszybciej doprowadzały ich do orgazmu tylko po to, żeby się ich pozbyć. Zawsze uważałam to za podłość, ale teraz sama zamierzałam skorzystać z tej metody. Zdjęłam bieliznę i cisnęłam ją na kanapę. Ciągle byłam zalogowana na stronie, więc szybko się wylogowałam i wyłączyłam komputer – nie chciałam w przypadku włamania ułatwiać złodziejowi dostępu do informacji o mojej profesji. Miałam na sobie obcisły T-shirt w serek i dżinsy. Chwała Bogu za lycrę – nawet bez stanika moje piersi prezentowały się całkiem nieźle. Zarzuciłam na siebie płaszcz przeciwdeszczowy i wpół do czwartej wyszłam z domu. Mimo że znałam dzielnicę biurową na obrzeżach miasta, w której pracował Quinn, pogubiłam się trochę w labiryncie sklepowych witryn. Kiedy zatrzymałam się koło jego salonu, były dwie minuty po czwartej. Wyjęłam jedną prezerwatywę z torebki, włożyłam ją do kieszeni płaszcza i ponownie zerknęłam na zegarek na desce rozdzielczej: czwarta trzy. Zamierzałam być bardzo skrupulatna. Pewnie kroczyłam między błyszczącymi, nowymi samochodami i wzdłuż recepcji, gdzie zauważyłam drzwi z czarnym napisem Tylko dla personelu. Bez zastanowienia otworzyłam je, po czym moim oczom ukazał się Quinn, siedzący przy biurku i wpatrzony w monitor. Cicho zamknęłam za sobą drzwi. – Cześć, najpierw poproszę o pieniądze – powiedziałam sztucznie miłym głosem. Sięgnął po pieniądze do szuflady i podał mi gotówkę. Wsunęłam ją do tylnej kieszeni dżinsów. Już wcześniej poinformował mnie, że jest niezaspokojony i gdyby przez cały dzień świntuszył w internecie, to długo by nie wytrzymał. Wyjęłam gumkę z kieszeni i położyłam ją na stercie gazet leżących przy jego biurku, rzucając obok niej mój płaszcz. Podeszłam do niego, podczas gdy on pożerał wzrokiem moje prześwitujące przez koszulkę piersi. Siedział na obracanym krześle biurowym z regulowanym oparciem. Chwyciłam go za rękę, włożyłam ją pod T-shirt i położyłam na piersiach. Drugą rękę położyłam na jego kroczu. Stwardniał w ciągu kilku sekund. Wszystko szło zgodnie z planem. – Oprzyj się – rozkazałam. Pochylił głowę do tyłu i razem z nią odchyliło się oparcie krzesła. Wysunął się nieco

dalej, aby uwolnić penisa. Wyciągnęłam go i zaczęłam masować. Muszę przyznać, że natura mu nie poskąpiła, ale poza tym ciężko było doszukać się w nim czegoś atrakcyjnego. Próbował mnie pocałować, jednak natychmiast się odsunęłam, mówiąc – Nie całuję się z klientami. – Nie naciskał. Cofnęłam się, zdjęłam dżinsy i stojąc jedną nogą między jego udami, drugą nogę położyłam na biurku tak, że moja szparka znajdowała się tuż przed jego twarzą. Błyskawicznie wyciągnęłam gumkę z opakowania i założyłam mu ją, zanim zdążył cokolwiek powiedzieć. Klęknęłam na zimnym linoleum odwrócona tyłem do niego i rzuciłam, żeby mnie przeleciał. Ciągle miał na sobie spodnie, więc trochę je zsunął i klęknął za mną. W ogóle nie byłam wilgotna i nie miałam ze sobą środka nawilżającego, więc przeczuwałam, że będzie ciasno, ale jednocześnie cieszyłam się, że dzięki temu wszystko szybciej się skończy. Po kilku szybkich pchnięciach doszedł. Uśmiechnęłam się do siebie i pomyślałam: „Już po wszystkim”. Gdy ze mnie wyszedł, nie obejrzałam się. Po prostu wstałam i szybko założyłam dżinsy oraz kurtkę. Siedział na krześle, ciągle z prezerwatywą na penisie. Wyglądał, jakby dostał obuchem w łeb. – Dzięki za spotkanie – rzuciłam wychodząc. Wkładając kluczyk do stacyjki, rzuciłam okiem na zegar, była czwarta dziewięć. Siedem minut od początku do końca. Jebać go, wkurzył mnie. Kij w oko facetowi, który potrzebuje oględzin mojej szparki, żeby zdecydować się na spotkanie. Teraz na pewno zastanowi się dwa razy, zanim znowu będzie próbował się targować z kobietą. Miałam satysfakcję: ta schadzka kosztowała go dwadzieścia jeden euro i czterdzieści dwa centy za minutę! Jednak następnego dnia zaczęłam mieć wyrzuty sumienia. Źle go potraktowałam i czułam się z tym nieswojo. To nie jego wina, że mój pierwszy klient zrezygnował. Miałam nadzieję, że w przyszłości lepiej będzie traktował panie do towarzystwa, ale jednak zapłacił i zasługiwał na to, żeby się nim zająć. Obiecałam sobie, że nigdy więcej nie zachowam się w ten sposób. I dotrzymałam słowa.

Mężczyźni płacący za seks Zanim podjęłam pracę w seksbiznesie, miałam pewne wyobrażenie o facetach, którzy poszukują pań do towarzystwa i płacą im za stosunek. Po pierwszych dziesięciu miesiącach w zawodzie moje założenia wzięły w łeb – wszystko, czego się spodziewałam, okazało się błędne. Rzecz jasna, charakter mojej działalności był dość nietypowy, ponieważ wkradłam się do branży erotycznej z własnej woli. Liczba dziewczyn, które podejmują się najstarszego zawodu świata – czy to w wyniku uzależnienia od narkotyków, czy handlu ludźmi – musi być ogromna. Tak przynajmniej twierdzą media. Niesamowicie współczuję tym kobietom, ponieważ domyślam się, jak potworne musi być takie życie. Miałam na tyle szczęścia, że mogłam wszystko dokładnie zaplanować i mieć nad tym kontrolę, więc nie przydarzyło mi się nic okropnego, o czym czasami się słyszy. Spotkałam wielu zwyczajnych, bardzo miłych facetów, którzy opowiadali mi o tym, co dzieje się w ich związkach, gdyż nie byli w stanie otwarcie porozmawiać o tym ze swoimi partnerkami. Więc kim są faceci korzystający z usług towarzyskich? Czy znasz któregoś z nich? Zapewne tak. Moi klienci to przedstawiciele niemal wszystkich grup społecznych – od pracowników fizycznych po profesorów uniwersyteckich. Każdy z nich jest albo żonaty, albo zajęty i nie wszyscy czują się niezadowoleni ze swoich związków. Są mężami, ojcami, synami, braćmi i szwagrami. Ze względu na to, że uprawianie seksu za pieniądze jest w Irlandii nielegalne, nie prowadzi się statystyki dotyczącej tego, jaki procent Irlandczyków korzysta z usług pań do towarzystwa, ale z doświadczenia i własnych badań wnioskuję, że jest on wysoki. W krajach, gdzie seksbiznes jest legalny, takich jak Nowa Zelandia, szacuje się, że grupę tą tworzy około siedemdziesięciu procent dorosłych mężczyzn. Myślę, że podobnie jest w Irlandii. Zdaję sobie sprawę, że kobietom trudno w to uwierzyć, ale prawda jest taka, że faceci spotykają się z paniami do towarzystwa w każdy dzień tygodnia – gdy mają albo ochotę, albo potrzebę. Z początku mężczyźni byli dla mnie po prostu klientami, ale z czasem zaczęłam dostrzegać pewne zależności i postanowiłam kategoryzować każdego z nich. Często okazywało się to zabawnym sposobem spędzenia czasu, szczególnie wtedy, kiedy byłam z nudnym, niczym niewyróżniającym się mężczyzną. Próbowałam wówczas określić jego typ i nadać mu kategorię. Najwięcej mężczyzn przyporządkowałam do „nieszczęśliwie żonatych”, często jako skutek uboczny recesji. W tym przypadku para brała ślub przed rozkwitem gospodarczym lub w jego

trakcie. Używali życia, ile się dało, gdy pieniędzy było pod dostatkiem, po czym nadszedł kryzys, który odebrał im niemal wszystko. Nawet jeśli nie zrobili żadnej niepewnej inwestycji, byli ciągle obarczeni ogromną hipoteką, co oznaczało, że ich sielskie życie zmieniło się w stres oraz kłopoty finansowe. To z kolei doprowadzało do niezadowolenia, a następnie do kłótni. W końcu zapominali, że kiedyś bardzo się kochali i uznawali, że zdecydowanie lepiej poradziliby sobie bez partnera. W kółko słyszałam tego typu opowieści. Niezmiernie mnie to smuciło, ponieważ nie mogłam przestać się zastanawiać, czy wyszliby z tego obronną ręką, gdyby nie zostali tak sponiewierani przez czynniki zupełnie od nich niezależne. Ci mężczyźni albo bali się konfrontacji z partnerką, przez co wiedli z nią męczące życie, a ukojenie odnajdywali w moim towarzystwie, albo stawali z nią twarzą w twarz i stwierdzali, że nie mogą sobie pozwolić na rozwód, dlatego godzili się na dalszą wspólną egzystencję i dopuszczali dyskretny pozamałżeński seks. Wybór drugiej opcji może się wydawać szalony, ale jest ku niemu inny powód: rozwód po irlandzku. W przeciwieństwie do innych krajów, uzyskanie rozwodu w Irlandii często graniczy z cudem. Para może o niego wystąpić tylko wtedy, gdy przez cztery z pięciu ostatnich lat była w separacji. Jeśli jest on wspólną, zgodną decyzją, istnieją szanse, że wszystko uda się załatwić w ciągu kilku lat. W przeciwnym wypadku może trwać nawet przez dziesięć lat. Zastój gospodarczy jeszcze bardziej pogorszył sytuację: w przypadku gdy kredyt hipoteczny okazuje się większy niż wartość nieruchomości, pary zostają uwięzione pod jednym dachem, bez możliwości wypłacenia się czy ruszenia gdzie indziej. Poznałam kilku klientów, którzy borykali się właśnie z tym problemem. Ci spotykali się ze mną, aby się nieco zrelaksować. Gdy uprawiałam seks z „nieszczęśliwie żonatym”, z reguły nie musiałam się do niego zmuszać. Tak właśnie było z Rayem. Mieszkał w Donegal, ale regularnie podróżował służbowo. Odwiedzałam go w hotelu, zawsze gdy zatrzymywał się w mojej okolicy. Ray miał żonę, ale ich małżeństwo od dawna już nie istniało i żyli ze sobą jak brat z siostrą. Ich jedyne dziecko było przez nich uwielbiane i żadne z nich nie chciało się z nim rozstać. Doszli więc do porozumienia, że każde z nich może spotykać z kimś innym w celu zaspokojenia popędu seksualnego. O stałych związkach nie było jednak mowy. Ray nie ukrywał, że chociaż takiemu porozumieniu daleko do ideału, było to lepsze niż nieuprawianie seksu w ogóle. Zaczął od przygód na jedną noc, ale wkrótce przestały go one

interesować. Chciał nawiązać z kimś bliższą więź i dlatego skontaktował się ze mną. Zależało mu na regularnym współżyciu z tą samą osobą i chciał pewności, że nie zaangażuje się ona w ten układ emocjonalnie. Zagwarantowałam mu to, czego oczekiwał i zaczęliśmy się systematycznie spotykać, wspólnie czerpiąc z tego przyjemność. Raya nie interesowała pierwsza lepsza kobieta. Był skrzywdzoną i samotną osobą, która z chęcią uporządkowałaby domowe sprawy i rozpoczęła nowy, szczęśliwy związek. Drugą kategorią mężczyzn byli „bojaźliwi katolicy”. Niestety, dziedzictwo świętej, katolickiej Irlandii jest wciąż żywe i ma się bardzo dobrze. Mężczyźni, o jakich mowa, zostali wychowani zgodnie z surowymi zasadami, w których dominuje przekonanie, że popęd seksualny, żądze oraz fantazje są złe, wręcz haniebne, i grzeszne. Ci „nieszczęśnicy” szukają kobiety, która potraktuje ich jako istoty seksualne, czyli bez osądzania, i zaakceptuje takimi, jakimi są. Z racji tego, że z rezerwą odnoszą się zarówno do swojej seksualności, jak i do intymnych kontaktów z kobietą, łatwiej jest im skorzystać z usług pani do towarzystwa i zapłacić za to, czego pragną. Seks z nimi najczęściej jest sprośny, ponieważ chcą dać upust swoim fantazjom, które zaprzątały ich myśli przez wiele lat. Kategorią pokrewną „bojaźliwych katolików” są „uczniowie” – faceci, którzy chcą się nauczyć seksu, ponieważ w tej kwestii zupełnie sobie nie ufają. Dobrym przykładem jest tu Stephen, który skontaktował się ze mną, mówiąc, że dostał mój numer od kolegi. – Czy kolega się ze mną spotkał? – zapytałam zaciekawiona. Nie przeszkadzało mi, gdy od czasu do czasu ktoś przekazał dalej mój numer, jednak nie mogło się to odbywać bez mojej zgody. – Raczej nie, ale zna moją sytuację. Zeszłego wieczoru poszliśmy na piwo i stwierdził, że znalazł numer do pani, która być może będzie w stanie mi pomóc. Zastanawiałam się, czy zdaje sobie sprawę, że jestem panią do towarzystwa, a co za tym idzie, pobieram opłatę. Może jego kolega myślał, że podaje mu numer do kogoś, kto jest zainteresowany seksem bez zobowiązań. – Zdajesz sobie sprawę, o jakiej usłudze teraz mówimy? – zapytałam. – Wydaje mi się, że wiem o co chodzi, ale wytłumacz mi proszę, co robisz i jak to wszystko działa. Nigdy wcześniej tego nie robiłem. Zaczęłam przybliżać mu zasadnicze kwestie, ale ku mojemu zdziwieniu nie wydawał się zbytnio tym zainteresowany.

– Może powiesz mi o swojej sytuacji i o tym, dlaczego zdecydowałeś się do mnie zadzwonić – zasugerowałam. Stephen wyjaśnił, że jest samotnym pięćdziesięciolatkiem, nigdy nie był żonaty i jego doświadczenie w sprawach seksu jest nikłe. Nie spełniał moich kryteriów, ale po tym jak przybliżył mi swoją sytuację, zgodziłam się z nim umówić. Całkiem nieźle powodziło mu się w pracy w branży ochroniarskiej. W dodatku był kulturalny i szczery. Nie miałam pojęcia, z jakiego powodu ma tak małe doświadczenie z kobietami. Wytłumaczył, że cierpi na chorobę, która ujawniła się u niego w wieku piętnastu lat i wymagała częstego korzystania z toalety. Pomoc lekarska nie była wtedy tak łatwo dostępna, więc od piętnastego do około dwudziestego roku życia izolował się i wiele go wówczas ominęło, w tym randkowanie. Od wielu lat panuje nad swoją dolegliwością, ale nie udało mu się przezwyciężyć nieśmiałości i skrępowania. Bardzo chciał się ożenić i mieć dzieci, jednak najwyraźniej nie było mu to dane. W niedalekiej przyszłości planował przejść na wcześniejszą emeryturę i myśl o spędzeniu kolejnych lat w samotności nie napawała go entuzjazmem. Wspomniał o tym znajomemu, który zasugerował mu internetowe portale randkowe, jednak ten pomysł go przerażał. Rozmowa z kobietami nie stanowiła dla niego problemu, ale kiedy przychodził czas na konkretne działanie, panicznie bał się, że jego brak doświadczenia je odstraszy. Żeby zacząć randkować w jakikolwiek sposób, potrzebował czyjejś pomocy. Chciał przede wszystkim oswoić się z obecnością kobiety i upewnić się, że wszystko ciągle „działa, jak należy”. Umówiliśmy się i udało mi się rozwiać wszystkie jego obawy. Byłam jednak zdumiona, że znajomy odesłał go do mnie ze względu na troskę o niego i chęć pomocy. Do kategorii „postępowa klasa średnia” należała znaczna liczba moich klientów. To wykształceni, obyci w świecie Irlandczycy – w rzeczywistości bliżej im było do irlandzkich Europejczyków, niż do typowych Irlandczyków. Mieszkali w Dublinie oraz innych dobrze prosperujących miastach i nie szczędzili pieniędzy na przyjemności. Traktowali seks jak wyborne wino lub wysokiej jakości oliwę z oliwek – chcieli spróbować tego, co najlepsze, ponieważ w ich mniemaniu właśnie na to zasługiwali. Byli doskonałymi gawędziarzami, szczególnie o gospodarczym bałaganie w Irlandii oraz o tym, jak inne kraje europejskie poradziły sobie z kryzysem. Kiedy podczas spotkania podawałam im kawę rozpuszczalną i przyznawałam, że nie jest to bezkofeinowa, sojowa latte, to zawsze wiedzieli, o czym mówię. Współżycie z „postępową klasą średnią” z reguły okazywało się ciekawe, ponieważ nie tylko byli dobrymi

kompanami do rozmowy, ale także świetnymi kochankami. Zdarzały się też „młode głowy rodziny” – mężczyźni, którzy mieli za sobą huczne wesela w czasie rozkwitu gospodarki i dom pod miastem. Byli ludźmi sukcesu, zarabiali krocie i mieli ogromne ambicje. Poznałam kilku z nich, a w pamięci został mi zwłaszcza jeden. Kiedy z żoną przywykli do tego, że „mają wszystko”, zdecydowali się na dwoje dzieci, które przyszły na świat jedno po drugim. Kryzys spadł na nich i ich hipotekę jak grom z jasnego nieba – ona zaczęła rozważać porzucenie pracy, gdyż jej zarobki ledwo wystarczały na pokrycie kosztów opieki nad dziećmi. Ze szczęśliwego małżeństwa stali się zdezorientowaną parą i pierwsze, co na tym ucierpiało, to ich seks. Żona musiała zaakceptować siebie w nowej roli kobiety w siedzącej w domu. Tymczasem mąż ciągle potrzebował trochę czułości. Zaczął więc przeglądać strony internetowe z ogłoszeniami pań do towarzystwa, zastanawiając się, czy taki rodzaj usług jest właśnie dla niego. Oczywiście nigdy nie był z prostytutką, więc zadzwonił do mnie i nieśmiało wypytywał o podstawowe rzeczy. Nie miał zbyt wielu okazji na spotkania, ponieważ żona znała dokładnie jego terminarz, ale było oczywiste, że wcześniej czy później pojedzie z dziećmi na weekend do teściów i właśnie wtedy będzie mógł się ze mną umówić. Zaplanował, że wcześniej odliczy odpowiednią kwotę pieniędzy i włoży ją do oddzielnej kieszeni lub przegródki w portfelu. Małżonka dokładnie wiedziała, ile wynosi ich domowy budżet, więc uprzedził, że może mu zająć kilka tygodni, zanim uzbiera za jej plecami wystarczającą sumę. „Młoda głowa rodziny” był dżentelmenem, płacił natychmiastowo i nie wymagał dużo. Stosunek z nim był zwykle szybki i podniecający – był napalony i ciągle miał przewagę w postaci młodości oraz buzującego testosteronu. Jednak wyrzuty sumienia nie dawały mu spokoju, ponieważ kochał żonę, a zdecydował się na spotkanie ze mną tylko dlatego, że jego potrzeby nie były przez nią w całości zaspokajane. Pomimo poczucia winy, istniała też szansa, że będzie chciał się umówić ponownie, kiedy uświadomi sobie, że ma możliwość wyrwania się ze swojej monotonnej rzeczywistości. Niestety, w jego przypadku z pewnością minie kilka miesięcy, zanim znowu będzie go na mnie stać. W tym czasie wystarczy mu kilka pikantnych SMS-ów, aby odzyskać energię. Żonaci mężczyźni na ogół są spięci i mają problem z wdaniem się w potajemny romans, za to single mają w tej kwestii znacznie więcej swobody. Wielu moich klientów zaliczało się do kategorii „pan samozatrudniony”, a więc sami sobie układali grafik i z łatwością mogli się wymknąć na kilka godzin w ciągu dnia bez niczyjej wiedzy. Mieli też znacznie większą kontrolę

nad finansami – mogli odłożyć trochę euro, wiedząc, że nikt im nie zajrzy do portfela. Spójrzmy prawdzie w oczy – jeśli płacisz podatek dochodowy od bieżącego wynagrodzenia, a twoja pensja wpływa na wasze wspólne konto, nie ma mowy, żeby żona nie zauważyła przypadkowego podjęcia dużej sumy pieniędzy – chyba, że przymyka na to oko. Ostatnia kategoria, choć przyznaję nieliczna, to „mężczyźni pracujący fizycznie”, przeważnie w budownictwie. To faceci najczęściej narzekający na moje stawki i próbujący się targować. Jednak gdy przychodziło do płacenia, ich portfele pękały w szwach. Seks z nimi zazwyczaj nie był wyszukany: prosto do celu, bez zbędnych pieszczot i całowania. „Bzyku-bzyku i po krzyku”. Często gratulowali mi wyboru profesji, która śmieje się recesji w twarz. To właśnie od nich najczęściej słyszałam komentarze w stylu: „winszuję, trzeba mieć niezłe jaja, żeby to robić”, albo „Jezu, podziwiam cię, że się tym zajmujesz”. Wszyscy przecież musimy zarobić na chleb, zgadza się? A jakże!

Czego pragną faceci Gdy przygotowywałam się do pracy jako pani do towarzystwa, byłam ciekawa, czego mogą oczekiwać ode mnie mężczyźni: czy będzie to coś wydumanego, czy może wystarczy porządne bzykanko w pozycji misjonarskiej? Po tylu miesiącach w zawodzie, mogę śmiało stwierdzić, że osiemdziesiąt procent klientów oczekuje normalnego, tradycyjnego seksu, który uprawiają wszyscy. Powiedziałabym, że około piętnaście procent z nich jest zainteresowanych czymś niecodziennym – masażem prostaty, relacjami typu dominacja-uległość i pieszczoty odbytu językiem. Bardzo niewielu pytało o rzeczy, o których albo nigdy nie słyszałam, albo których nie byłam w stanie zrobić, jak na przykład fetyszysta, chcący wąchać moje skarpetki podczas masturbacji. W przypadku odmowy, zawsze byli uprzejmi i wyrozumiali. Istniało jednak coś, o co pytał każdy klient: stosunek analny. Podczas spotkań nie zawsze do niego dochodziło, ale wszyscy chcieli wiedzieć, czy istnieje taka opcja. Stosunek analny na ogół intryguje mężczyzn. Większość z nich nigdy go nie próbowała, ponieważ żona nie przejawiała chęci, lub spróbowali raz i rezygnowali, gdy partnerka narzekała na ból. Niewielu zdaje sobie sprawę, że seks analny należy uprawiać bardzo umiejętnie. Nie trzeba być geniuszem, żeby zrozumieć, dlaczego dupsko jest tak pociągające: to zakazana strefa. Co więcej, odbyt i krocze są bardzo unerwione, a co za tym idzie wyjątkowo czułe, zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Prawdę mówiąc, jeśli obie strony wiedzą, co robić, stosunek analny może być niezwykle przyjemny. W przeciwnym wypadku może się okazać bolesny dla partnerki i skutecznie ją zniechęcić. Jeśli chodzi o mnie, dobrze dokształciłam się w tym temacie, dlatego też anal uważam za miłe doświadczenie i z chęcią uprawiam go z klientami. Należy zacząć od tego, że kobieta musi być bardzo podniecona i razem z partnerem muszą wyjątkowo dbać o higienę. Prezerwatywa – inna do stosunku pochwowego i analnego – i ogromna ilość środka nawilżającego to podstawa. A teraz uwaga panowie i panie! Oto sposób na udany stosunek analny. Facet musi dokładnie wykonywać polecenia partnerki, pozwolić jej nad sobą panować i nigdy nie przystępować do akcji, dopóki nie usłyszy od niej, że jest gotowa. Nad odbytem nie mamy świadomej kontroli – oznacza to, że kobieta nie może rozluźnić zwieracza i „otworzyć się”, więc potrzeba tutaj cierpliwości. Mężczyzna powinien wkroczyć do akcji, gdy nastąpi samoistne rozluźnienie, co może potrwać od pięciu do dziesięciu sekund. Partnerka musi dać

znać partnerowi, kiedy może się on wsunąć dalej, przy czym musi on to robić bardzo powoli i delikatnie, ponieważ na głębokości około trzech centymetrów znajduje się kolejna warstwa mięśni zwieraczy, które również muszą się rozluźnić, zanim dojdzie do pełnej penetracji. Czując je, mężczyzna musi ponownie przestać napierać. Powinien poczekać, aż partnerka stwierdzi, że są już luźne i pozwoli mu na kontynuację. Dopiero wtedy może dojść do penetracji. Jeśli facet wciska się głębiej, zanim mięśnie się rozluźnią, seks analny może być bardzo bolesny i spowodować obrażenia wewnętrzne. Tak więc chłopaki: wolno i spokojnie! Stosunek analny może być dla kobiet bardzo podniecający, ponieważ dają swojemu partnerowi coś, o czym pewnie nieraz fantazjował. Odczucia są niezapomniane, a przy odrobinie wprawy, można w tym czasie wkładać wibrator do pochwy i stymulować łechtaczkę. Kiedy te trzy rejony są jednocześnie pobudzane, orgazm jest nieziemski. Jak już wspominałam, niemal każdy klient pytał mnie o anal, ale nie z każdym go uprawiałam, ponieważ nie wszystko można zrobić podczas jednego spotkania. Niektórym facetom wystarczał fakt, że lubię seks analny. Myśleli, że jestem bardzo niegrzeczną dziewczynką i bardzo im się to podobało. Trudno spotkać klienta, który wolałby stosunek analny od pochwowego – dla większości jest on tylko dodatkiem do dania głównego. Miałam kiedyś klienta, który nigdy wcześniej tego nie próbował, ale bardzo pragnął to zrobić. W tym celu skontaktował się ze mną. Tom nie miał za sobą żadnych przygód z prostytutką, co nie zmienia faktu, że wiele razy o tym myślał. Zawsze jednak panikował i w ostatniej chwili rezygnował. Twierdził, że z obawy, że ktoś go nakryje. Kiedy więc trafił na moje ogłoszenie, w którym gwarantowałam pełną dyskrecję, pomyślał, że docenię jego ostrożność. Dłuższą chwilę wyjaśniałam mu, na czym polega moja usługa, następnie wyjaśniłam, że jeśli chodzi o seks analny, będzie musiał przez cały czas robić dokładnie to, co mu powiem. Zarzekał się, że ma na tym punkcie obsesję, dużo o tym czytał i wie dokładnie, co i jak. Zanim rozmowa telefoniczna dobiegła końca, jego penis był już gotowy na spotkanie ze mną. Umówiliśmy się następnego dnia. Podczas spotkań z klientami stosunek analny następuje zwykle po seksie waginalnym, kiedy jestem już nieźle nakręcona. Tym razem jednak miał być on jedyną formą zbliżenia i trochę się martwiłam, że moje ciało nie będzie wystarczająco rozluźnione. Na szczęście wszelkie obawy okazały się zupełnie nieuzasadnione. Bardzo długo upewniał się, że jestem gotowa, używając na przemian palców i języka. Chyba rzeczywiście sporo się o tym naczytał,

ponieważ wiedział, że muszę być porządnie podniecona, aby wszystko poszło jak najlepiej. Przyjęliśmy pozycję misjonarską. Uniosłam miednicę, aby mógł obejrzeć moje wdzięki w całej okazałości, i zaczęłam pieścić łechtaczkę. Tom nie zawiódł: był świetny w tym, co robił i po delikatnej, wolnej i płytkiej penetracji, wszedł głębiej, a ja przyspieszyłam ruchy ręki, dopóki nie zaczęłam szaleńczo pulsować i, biorąc głęboki oddech, doznałam najbardziej intensywnego orgazmu. Na widok mojego szczytowania tak się napalił, że po kilku kolejnych pchnięciach ryknął, wypełnił mnie nasieniem i nie wysuwając się, opadł na mnie bezsilnie, przez dłuższy czas nie będąc w stanie wydusić z siebie słowa. Gdy złapał oddech zapytałam, czy mu się podobało i czy uważa, że jestem warta tych pieniędzy. Był tak zachwycony, że zaczęliśmy ustalać czas i miejsce kolejnego spotkania. Powiedział z żalem, że jego żona nigdy nie zgodziłaby się na stosunek analny albo na cokolwiek innego niż pozycja misjonarska. Miał świadomość, że nie pociąga jej seksualnie i unika kontaktu fizycznego. Uprawiał z nią seks w jego urodziny, Boże Narodzenie i inne święta, ale nie ulegało wątpliwości, że nawet to jest dla niej przykrym obowiązkiem. Sprawiała wrażenie, jakby ją do tego zmuszał. Kiedyś usiadł z żoną i powiedział prosto z mostu, że potrzebuje możliwości wyrażenia się seksualnie i że chce to robić wyłącznie z nią. Podzielała niektóre jego fantazje, ale była wszystkim przerażona. Bał się zaproponować coś bardziej niecodziennego, gdyż czułby się jak zboczeniec. Przyznał mi, że to głęboka frustracja i uczucie odosobnienia zmusiło go do wzięcia pod uwagę płacenia za seks. Nie ukrywał, że na początku na samą myśl o tym miał wyrzuty sumienia, ale teraz, po fakcie, odczuwał ogromną ulgę, że mógł wyrazić się bez osądów i konsekwencji. Umówiliśmy się na kolejne spotkanie w następnym tygodniu i zapytałam, czy życzy sobie czegoś specjalnego. Poprosił o kolejną rzecz, która budziła w nim duże zainteresowanie i której chciało spróbować wielu facetów – mianowicie o masaż prostaty. Tom miał wątpliwości i spytał, czy się na tym znam. Odpowiedziałam, że zaliczyłam weekendowy kurs w Hiszpanii, który obejmował naukę seksu tantrycznego i zmysłowego masażu prostaty. – Aha. Świetnie – odrzekł, szeroko się uśmiechając. – Czy zechcesz to dla mnie zrobić? Bardzo chciałbym go spróbować. Słyszałem, że jest fantastyczny. – Oczywiście, nie ma problemu – odpowiedziałam ochoczo. – Wykonuję go z przyjemnością. Nawet samo patrzenie jest satysfakcjonujące i podniecające. Już nie mogę się doczekać!

Po powrocie do domu, zaczęłam w internecie zgłębiać temat masażu prostaty, żeby podczas kolejnego spotkania sprawiać wrażenie eksperta, za którego się podałam. Wybór stron okazał się przeogromny – bez wątpienia masaż prostaty jest bardziej popularny, niż myślałam i cieszyłam się, że Tom mnie o to poprosił. Wiedziałam, że dzięki temu nie będę musiała okłamywać innych klientów. Masaż prostaty wykonuje się poprzez włożenie do odbytnicy dobrze nawilżonego palca lub palców. Prostata to twarde, okrągłe zgrubienie, znajdujące się na jej przedniej ściance, na głębokości około pięciu centymetrów. Na stronie umieszczone było ostrzeżenie, że mężczyzna musi być bardzo rozluźniony, ponieważ podobnie jak kobieta, nie ma on świadomej kontroli nad mięśniami w tej części ciała. Kiedy zlokalizujesz prostatę, pobudzasz ją delikatnym głaskaniem. W połączeniu z masażem krocza lub „robótką ręczną”, ten rodzaj stymulacji zapewnia fantastyczny orgazm, podczas którego doznania są zupełnie inne niż zwykle, a wytrysk o wiele bardziej obfity. Zajmuje to jednak trochę czasu, więc trzeba się uzbroić w cierpliwość, ale możecie mi wierzyć, że wasz facet będzie wniebowzięty! Rzecz jasna, podstawą jest tu przestrzeganie zasad higieny, dlatego podczas pracy używam rękawiczek. Osoba masująca musi mieć również krótko obcięte paznokcie, ponieważ odbyt od wewnątrz jest bardzo delikatny i łatwo go uszkodzić. Zanim nadszedł czas drugiego spotkania z Tomem, czułam się jak specjalistka i naprawdę chciałam sprawdzić w praktyce swoją wiedzę. Cieszyłam się, że jest moim pierwszym klientem, z którym to robię, ponieważ dzięki jego chęci do eksperymentowania, z pewnością świetnie z tym sobie poradzę. Upewniłam się, że mam wszystko, co potrzebne, wliczając w to środek nawilżający o przedłużonym działaniu, rękawiczki oraz chusteczki. Powtarzałam sobie w myślach, jak się ustawię i gdzie rozłożę niezbędne akcesoria. Przed spotkaniem wymieniliśmy kilka pikantnych SMS-ów. Wiedziałam, czego Tom pragnie i miałam niesamowitą ochotę, aby spełnić jego życzenie. Spotkaliśmy się zgodnie z planem. Pocałunki szybko przerodziły się we wzajemne obmacywanie – chciałam zaliczyć orgazm, zanim jeszcze zbliżę się do jego prostaty – wiedziałam, że jeśli tak się nie stanie, będę roztrzęsiona i zniecierpliwiona, a wtedy nic dobrego z tego nie wyjdzie. Nie protestował i patrzył, jak się zaspokajam. Z jego ustami przyssanymi do moich sutków nie potrzebowałam dużo czasu. Zapytałam, czy jest gotowy i rozłożyłam swój sprzęt. Siedząc w kucki, poprosiłam, aby się pochylił i rozstawił nogi. Najpierw dobrze nawilżonymi dłońmi zaczęłam budzić jego przyrodzenie – bardzo wolno i delikatnie, aby nie doprowadzić go do szczytowania. Zaczęłam

masować jego jądra, potem przesunęłam się do odbytu, skupiając się na kroczu – pocieranie tego miejsca również stymuluje prostatę. Sapanie Toma potwierdziło tylko, że robię wszystko, jak należy i kiedy zaczął się prężyć i przysuwać tyłek bliżej mnie, wiedziałam, że możemy zwiększyć intensywność pieszczot. Potwierdził, że jest gotowy, a ja włożyłam rękawiczki i wycisnęłam sporą ilość środka nawilżającego na koniuszki palców. Bardzo delikatnie zaczęłam wkładać w niego palec wskazujący. Wiedziałam, czego się spodziewać. Poczułam, jak jego mięśnie zaciskają się i po chwili rozluźniają. Kontynuowałam, przesuwając palec po przedniej ściance odbytnicy, czekając, aż poczuję twardą wypustkę, czyli prostatę. Jej położenie było zgodne z tym, co wyczytałam w internecie. Z początku pocierałam ją bardzo, bardzo delikatnie, pozwalając mu oswoić się z nowym doznaniem. Kiedy dał sygnał, że wszystko w porządku, zaczęłam wolno, lecz konsekwentnie poruszać palcem, nie spuszczając wzroku z jego twarzy i obserwując jego reakcje. – I jak? – zapytałam, czekając na wskazówki. – Fantastycznie – odrzekł – ale zajmij się też penisem. Jedną ręką masowałam jego twarde przyrodzenie, a palcem drugiej ciągle stymulowałam prostatę. Na orgazm nie trzeba było długo czekać. Skupiłam się na tym, aby obiema dłońmi utrzymać ten sam rytm. – Daj znać, gdy będziesz dochodził – powiedziałam cicho, chcąc zobaczyć, czy jego wytrysk będzie inny niż zwykle. Chwilę później zobaczyłam, jak z jego prącia wydobywa się ogromna ilość spermy. Ciągle trzymając palec wewnątrz odbytu, czułam intensywność skurczów jego mięśni. Byłam z siebie naprawdę dumna! Mam dość dużą wiedzę o praktykach seksualnych, ale czasami pytano mnie o coś, czego moim zdaniem nie wypada robić. Tak było na przykład z „tłuczeniem jaj”. Wiedziałam, że są faceci, których podnieca, gdy ktoś kopie, bije i pastwi się nad ich jądrami. Im mocniej, tym lepiej. O dziwo, nie jest to wcale rzadki fetysz. Trudno jednak w to uwierzyć, jeśli widziało się to na własne oczy. Zastanawiałam się nad tym, ponieważ pierwszy facet, który mnie o to poprosił, był skłonny zapłacić znacznie więcej, niż wynosiła moja tradycyjna stawka, ale czułam się nieswojo na myśl o zadawaniu komuś bólu i wkraczaniu na terytorium seksualnej ekspresji, której nie rozumiałam i w której nie czułam się bezpiecznie. Co, jeśli uderzyłabym go za mocno albo za lekko? Czy byłby agresywny? A co, jeśli krzyczałby za każdym ciosem, zwracając uwagę

ludzi dookoła? Nie wiedziałam również, czy chodzi tutaj o uniesienie seksualne i czy wytrysk następuje po długim okładaniu jąder, czy może jest to tylko wstęp do współżycia. Tak, czy siak, podstawą moich usług była całkowita kontrola nad sytuacją, a w przypadku „tłuczenia jaj” po prostu bym ją straciła. Tłumaczyłam wówczas facetom, dlaczego się tego nie podejmę i odsyłałam ich do dziewczyn, które ogłaszały się z tą usługą w internecie. Może teraz kilka słów o świntuszeniu? Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że robił to każdy klient, bez wyjątku. W porywie chwili świntuszenie jest również częścią seksu i nauczyłam się czerpać z niego przyjemność. Jest sygnałem tego, że facet angażuje się w to, co robimy i daje mi poczucie zadowolenia z pracy. Poza tym uwielbiam słuchać, jak bardzo ich podniecam. A jak jest u innych kobiet ze świntuszeniem? Sądzę, że kobiety są pod tym względem nieśmiałe i początkowo może im się to wydawać sztuczne. Proponuję zacząć od tego: „Kiedy się całujemy, mam niezwykle przyjemne uczucie w majteczkach. Dostaję dreszczy… i zastanawiam się, co ty wtedy czujesz? Myśląc o tym, wyobrażam sobie, że jesteś coraz bardziej twardy i zaczynam się robić wilgotna. Pragnę poczuć cię w sobie!”. Wiesz, o co chodzi. Obserwuj reakcję twojego faceta i stale podgrzewaj atmosferę. Każdy mężczyzna jest inny, co innego chce powiedzieć lub usłyszeć. Mów głośno to, czego pragniesz! Uwierz mi, to działa. Twierdzenie, że panie do towarzystwa nie całują swoich klientów, wielu kojarzy się pewnie z filmem Pretty Woman, ale opiera się on na fakcie: całowanie jest na tyle intymne, że prostytutkom rzadko się to zdarza. Również ja całuje się tylko z niektórymi klientami. Większość mężczyzn pytało mnie, jak się zapatruję na tę kwestię, ale tak naprawdę nigdy nie mam na ten temat zdania przed spotkaniem. Zawsze więc wolę mówić, że całowanie w usta nie wchodzi w grę. Nie narzekali, jeśli później ulegało to zmianie. Nie ukrywam, że moja decyzja niekoniecznie opierała się na wyglądzie klienta, jego uzębieniu czy stopniu pobudzenia. Zależało to raczej od tego, czy facet pociąga mnie „mentalnie”. Jeśli był inteligentnym, inspirującym towarzyszem i przed seksem wdaliśmy się w miłą rozmowę, szansa na całowanie znacznie wzrastała. Zdarzali się też kolesie tak przystojni, że od razu wiedziałam, że chcę ich pocałować, nawet jeśli nie potrafili poprawnie sklecić jednego zdania. Nie chodzi też o wiek: miałam do czynienia z młodymi facetami, z którymi całowanie nie przeszłoby mi przez myśl, i ze starszymi, z którymi z wielką chęcią to robiłam. Co dziwne, z pewnymi klientami całowanie było bardzo namiętne i sprawiało mi ogromną frajdę. Nie jestem w stanie wytłumaczyć, dlaczego całowanie ma dla mnie tak osobisty charakter

– mogłabym zrobić loda komuś, kogo niezbyt lubię, albo kto mi się nie podoba, ale nie umiałabym go pocałować.

Chłopak Jeśli twoja pralka ma się zepsuć, to najczęściej stanie się to w zimny, listopadowy piątek, kiedy akurat masz stertę prania. Jak szalona szukasz wtedy hydraulika, aby ją naprawić, ale każdy, do którego uda ci się dodzwonić, twierdzi, że to niemożliwe. I mnie także przydarzyła się taka historia. Kiedy telefon odebrał Ultan, o dziwo usłyszałam, że może się u mnie zjawić w ciągu godziny. Dzięki Bogu! Kiedy wchodził do mojego domu, chyba nawet dobrze mu się nie przyjrzałam. Wymamrotałam tylko, że jestem mu bardzo wdzięczna za szybkie przybycie, pokazałam, w czym tkwi problem i powiedziałam, że jeśli będzie mnie potrzebował, to jestem w salonie. Kończyłam zaległe prace domowe, przy okazji odbierając telefony od klientów, gdyż chciałam zaplanować przyszły tydzień. Gdy kończyłam się umawiać, usłyszałam pukanie do drzwi. Kurwa, czy słyszał, o czym mówiłam? – Hej, Ultan. Chyba nie czekałeś, aż skończę rozmawiać przez telefon? – Czekałem. Powiedziałaś, że będziesz dzwoniła w sprawach zawodowych, więc nie chciałem przeszkadzać, ale pralka znów działa i chciałem, żebyś sprawdziła, czy wszystko w porządku. „Boże! Czy słyszał, o czym rozmawiałam?” pomyślałam nerwowo. Uznałam, że muszę się o tym przekonać. W kuchni zaproponowałam mu kawę, na którą z chęcią się zgodził, więc mogłam rozpocząć gadkę. Udając, że sprawdzam pralkę, starałam się wybadać, ile wie. Usiłowałam sprawiać wrażenie wyluzowanej i spokojnej, ale uznałam, że go nie wypuszczę, dopóki się nie dowiem, czy słyszał moje rozmowy. Powiedział, że jest rozwiedziony, i że niedawno wrócił ze Stanów, a teraz próbuje rozkręcić własną działalność w Irlandii. Zapytał, czym się zajmuję, więc powiedziałam wymijająco, że obecnie jestem w trakcie zmiany zawodu, ale zajmuję się wieloma sprawami, aby zarobić trochę grosza. – Właśnie zauważyłem, że siedzisz w cielesno-duchowych sprawach. – Skąd ci to przyszło do głowy? – Kiedy czekałem, aż przestaniesz rozmawiać przez telefon, przejrzałem książkę leżącą na stoliku w korytarzu. Bardzo ciekawa. Już zaczynałem się wciągać. „Dzięki Bogu”, pomyślałam i odetchnęłam z ulgą.

Jeśli nie różni się zbytnio od innych facetów, których spotkałam, nie mógł jednocześnie czytać oraz słuchać mojej konwersacji przez zamknięte drzwi. Moje serce znowu zaczęło spokojnie bić i kontynuowaliśmy rozmowę o wspomnianej książce, ponieważ oboje interesowaliśmy się poruszaną w niej tematyką. Ultan szczerze wierzył w siłę umysłu i wykorzystywał to w swoim biznesie, co przyniosło mu wymierne rezultaty. Zaproponowałam, że pożyczę mu książkę, a on zgodził się, mówiąc, że niedługo podrzuci mi ją z powrotem, zwłaszcza, że mieszkał niedaleko. Okazało się, że mamy wiele wspólnych zainteresowań i rozmowa stała się całkiem przyjemna. Zanim wyszedł, zapytał, czy nie zechciałabym któregoś wieczoru spotkać się z nim, by porozmawiać przy drinku. – Z chęcią – odrzekłam, skrywając radość. Był uroczy, inteligentny i miał nienaganne maniery, a zatem wszystko to, co lubiłam w mężczyznach. Ultan zadzwonił tydzień później, aby umówić się ze mną na randkę. Ustaliliśmy, że zobaczymy się w następny piątek i dotarło do mnie, że jestem jednocześnie zdenerwowana i podekscytowana. W czwartek czułam już duży stres. Sama nie wiem, co było gorsze – wybór stroju czy przygotowywanie odpowiedzi, na wypadek gdyby zaczął dociekać, jak zarabiam na życie. Musiałam być bardzo ostrożna, żeby nie palnąć niczego, co mogłoby wydawać się dziwne lub podejrzane. Byłam na siebie zła, że muszę się tak denerwować przed zwykłym wyjściem na drinka, ale uświadomiłam sobie, że bardzo zależy mi na opinii tego faceta i chciałam zrobić na nim dobre wrażenie. Wydawało mi się, że miał wszystko, czego szukałam u mężczyzny. Ultan zapukał do moich drzwi wejściowych dokładnie o umówionej godzinie i przywitał mnie całusem w policzek. Wyczułam delikatny zapach świeżej wody po goleniu, dokładnie tyle, ile trzeba – wystarczająco, abym chciała powąchać go ponownie. Być może ubrałam się zbyt klasycznie, w dobrze skrojone czarne spodnie, czarny top w serek i szpilki, ale chciałam się czuć wytwornie i wyglądać świetnie. Zadbałam o dobrą fryzurę i makijaż. Prosta kopertówka była dopełnieniem mojej kreacji i czułam się doskonale – a to przecież zawsze poprawia pewność siebie. W drodze do pubu stwierdziliśmy, że jesteśmy głodni i postanowiliśmy najpierw coś przegryźć. Ultan zabrał mnie do swojej ulubionej restauracji i gdy otwierał przede mną drzwi, modliłam się, żeby wewnątrz nie spotkać żadnego z klientów. Na szczęście w pomieszczeniu nie było nikogo znajomego. Usadowiłam się wygodnie na krześle w oczekiwaniu na zbliżający się posiłek. Rozmowa toczyła się gładko, bez ani jednej chwili niezręcznej ciszy. Ultan zamówił

wodę gazowaną i uznałam, że najbezpieczniej będzie, jeśli zrobię to samo. Gdy mnie zapytał, co robię, powiedziałam mu to, co zwykle, czyli uczęszczam na wiele spotkań i dużo pracuję przy komputerze. Uwierzył w to bez wahania. Spędziliśmy razem wspaniały wieczór i kiedy odwiózł mnie do domu, miałam ochotę zaprosić go do środka, ale w ostatniej chwili zmieniłam zdanie. Nie chciałam, żeby pomyślał, że jestem zbyt łatwa i zapraszam go nie na kawę, ale na bzykanie. Może to zabrzmieć dziwnie, jednak przy facecie, którego autentycznie lubię, potrafię być naprawdę nieśmiała. Nie ukrywam, że wiele mnie to kosztuje, szczególnie gdy gość zrobi na mnie duże wrażenie – a tak właśnie było w przypadku Ultana. Wiem, że dobry związek rzadko kiedy zaczyna się od seksu na pierwszej randce. Niektóre kobiety twierdzą, że gdy facet od razu dostanie to, czego chce, szybko daje dyla. Natomiast ja uważam, że seks na pierwszym spotkaniu świadczy o tym, że kobieta nie ma do siebie zbyt dużego szacunku, jest nieroztropna w podejmowaniu decyzji i nie ceni wystarczająco swojego ciała. Taka przynajmniej jest moja teoria. Zakończyliśmy więc nasz wieczór delikatnym pocałunkiem i odwróciłam się pierwsza, mając nadzieję, że pozostawiam go z uczuciem niedosytu. Dopiero po sześciu randkach uznałam, że naczekał się już wystarczająco długo, żeby pójść z nim do łóżka. Opłacało się czekać. Był czuły, romantyczny, namiętny, taktowny, miły i wielkoduszny. Podobał mi się. Szalenie mi się podobał. Miałam pewność, że odwzajemnia moje uczucie. Przedstawiłam go nawet dzieciom oraz byłemu mężowi i wszyscy bez wyjątku stwierdzili, że jest sympatyczny i że świetnie do siebie pasujemy. Oczywiście, niespodziewana miłostka rodziła pewne problemy. Pracowałam jako pani do towarzystwa, uprawiając seks za pieniądze. Ultan nie miał o tym pojęcia. Strach pomyśleć, jak bardzo by go to zraniło, gdyby kiedykolwiek się o tym dowiedział. Przeszło mi przez myśl, że mogłabym ułożyć sobie z nim życie, ale czy nie powinnam przestać się z nim widywać z obawy, że kiedyś może poznać o mnie całą prawdę? Czy może zaryzykować i mieć nadzieję, że nigdy się to nie stanie? A może porzucić swoją profesję, zamykając na dobre ten rozdział mojego życia? Miałam niemały problem, a im bliżej go poznawałam, tym bardziej nie mogłam przestać o tym myśleć. Czasami czułam złość na siebie – dlaczego, u licha, musiałam wybrać tak ekstremalną robotę, skoro wiedziałam, że może ona zniszczyć mi życie, jeśli dowiedzą się o niej ci, na których mi zależy? Wydaje mi się, że byłam wówczas tak zdesperowana, że nawet nie przeszło mi przez

myśl, że kiedyś mogę spotkać kogoś porządnego. Moim priorytetem było wtedy zarobienie pieniędzy na podstawowe potrzeby. Ostatnio myślałam, żeby wyjawić Ultanowi mój sekret, ale na tyle, na ile go znałam, wiedziałam, że nie mógłby tego zaakceptować. Spójrzmy prawdzie w oczy – niewielu facetów pogodziłoby się z tym faktem. Oddzieliłam więc współżycie z Ultanem od współżycia z klientami i więcej się z nimi nie całowałam – mój facet miał na to wyłączność. Traktowałam pracę jako obowiązek. Wchodziłam, robiłam swoje i wychodziłam, ale nie miałam złudzeń, że byłoby to dla niego marne pocieszenie. Nie poczułby się lepiej, słysząc, że nie całowałam kolesia, podczas gdy bzykałam się z nim za kasę. Na tym jednak nie kończył się mój dylemat. Już niemal rok pracowałam jako pani do towarzystwa i podwójne życie, tajemnica oraz obawa przed wykryciem z czasem stawały się coraz bardziej męczące. Im dłużej wykonywałam swój zawód, tym częściej docierało do mnie, jak straszne byłoby to dla mojej rodziny, gdyby poznali moją tajemnicę. Coraz częściej mówiłam sobie: „Ratuj to, co kochasz, skończ z tym”, ale za chwilę odpowiadałam: „Nie bądź głupia, musisz ciągle zarabiać, dzieci są najważniejsze”. Miałam nadzieję, że recesja skończy się szybciej niż zakładano i że w końcu pojawią się nowe miejsca pracy, ale tak się nie działo. Sytuacja w kraju ciągle się pogarszała. Nie było szansy na poprawę i każdy walczył o przetrwanie. Smutna prawda jest też taka, że usługi towarzyskie to najłatwiejsza kasa, jaką kiedykolwiek zarobiłam. W jakiej innej pracy płacą tak dużo za tak mało? To wszystko było dla mnie przytłaczające i źle wpływało na moje samopoczucie. Świadomość, że im dłużej wiodę podwójne życie, tym większa jest szansa, że zostanę nakryta, coraz bardziej mnie dołowała. Mogłam sama niechcący się wygadać, albo któryś z klientów mógł mnie gdzieś rozpoznać. Zagrożenie, że mój sekret wyjdzie na jaw, wisiało nade mną przez dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu. Niedawno miałam bardzo stresującą sytuację, która uzmysłowiła mi, jak niebezpieczna jest gra, w którą pogrywam. Byłam w banku i czekałam na rozmowę z moim doradcą hipotecznym. Czytałam książkę, gdy usłyszałam przed sobą mężczyznę rozmawiającego z towarzyszącą mu osobą. Natychmiast rozpoznałam jego głos – był bardzo specyficzny. Instynktownie wsadziłam nos w swoją lekturę i nie odrywałam od niej wzroku, dopóki nie zostałam wywołana. Rzecz jasna, padło wtedy moje prawdziwe nazwisko. Pewnym krokiem podeszłam do biurka doradcy, nie sprawdzając, czy wspomniany klient mnie rozpoznał. Jeśli tak,

to mógł poznać moją prawdziwą tożsamość. Czułam, że cała się trzęsę i jest mi niedobrze – typowa reakcja na szok. Szybko zajęliśmy się z doradcą sprawą hipoteki. Moja sytuacja, przyznał, nie jest zła i ogólnie całkiem nieźle sobie radzę. Problem tkwił w tym, że hipotekę będę musiała spłacać przez kolejne dwadzieścia lat, podczas gdy nieruchomość była warta jedną trzecią tego, za ile kupiliśmy ją z mężem. Widząc swojego klienta przed wejściem do biura, pomyślałam, że czas skończyć ze swoim zajęciem, ale kiedy to przemyślałam i zdałam sobie sprawę z kosmicznych spłat, które będą wisiały nade mną przez kolejnych dwadzieścia lat, wiedziałam, że nie mam innego wyboru, jak go kontynuować. Poczułam pętlę zaciskającą się na mojej szyi. Muszę się jakoś z tego wszystkiego wydostać. Ale nie teraz. Teraz muszę pracować.

Przesycony rynek Był mroźny grudzień. Musiałam pracować jak najwięcej, aby zapewnić dzieciom wymarzone święta. Im były starsze, tym więcej wymagały od świętego Mikołaja, więc wydatki z roku na rok rosły. Z myślą o tym postanowiłam ponownie wynająć mieszkanie i sprawdzić, czy zwiększy to zainteresowanie moją ofertą. W lecie całkiem nieźle na tym wychodziłam: miałam jedno lub dwa spotkania dziennie i miesięcznie zarabiałam około trzech tysięcy euro, po odliczeniu czynszu, kosztów paliwa, opieki nad dziećmi oraz letnich obozów. Tym razem mieszkanie położone było nieco dalej na południe, co wiązało się z koniecznością dojazdu, ale z drugiej strony otwierało przede mną nowe możliwości i pozwalało nawiązać więcej kontaktów z klientami. Niestety, po tygodniu wcale nie wyglądało to najlepiej. Moi stali klienci woleli się spotykać tam, gdzie zwykle, więc nie dość, że płaciłam za mieszkanie, to musiałam rezerwować pokój w hotelach. Jednak facet, który zadzwonił tamtego ranka pracował jako kierowca ciężarówek i, jak stwierdził, po południu miał być w okolicy, zatem wynajęte lokum jak najbardziej mu pasowało. Nigdy wcześniej nie korzystał z usług towarzyskich, więc wyjaśniłam mu, co i jak. Był po prostu bardzo napalony, zależało mu jedynie na bzykanku – nic prostszego. Umówiliśmy się na wpół do drugiej. Wynajem mieszkania uświadomił mi jedno: liczba pań do towarzystwa pracujących w okolicy zdecydowanie wzrosła. Kiedy proponowałam spotkanie w lokalu, wielu klientów mówiło, że tamta okolica znana jest z działalności prostytutek i bardziej odpowiadałby im hotel, ponieważ zapewnia on większą anonimowość. Jeden gość przyznał, że zna przynajmniej dwie nietutejsze dziewczyny, które działają w mojej okolicy i mają dużo niższe stawki ode mnie. Wyglądało na to, że z powodu recesji coraz więcej kobiet szło w moje ślady, co nie było dla mnie powodem do radości. Jedynym plusem było to, że dzięki informacji o innych paniach do towarzystwa w pobliżu wiedziałam, że muszę być szczególnie ostrożna i dokładnie zacierać po sobie ślady. W ciągu ostatnich sześciu miesięcy policja zrobiła nalot na blok, w którym przyjmowałam klientów i przez pewien czas znajdował się on pod obserwacją. Przed spotkaniem miałam sporo czasu, więc postanowiłam trochę powęszyć. Wybrałam się do centrum i wstąpiłam do kawiarenki internetowej, aby się dowiedzieć, w którym z miast na południu brakuje pań do towarzystwa. Miałam wrażenie, że w tej konkretnej miejscowości nie

mam czego szukać, ponieważ podaż jest tu większa niż popyt, a mężczyźni bardziej skąpi i żądają dużych zniżek. Pojęcie ekskluzywnej pani do towarzystwa, takiej jak ja, było im raczej obce, ponieważ przywykli już do beznamiętnego, rutynowego, półgodzinnego pukania lub „robótki ręcznej”. Minął dopiero tydzień, ale już wiedziałam, że nie odwiedzę więcej tej okolicy – rejony bardziej wysunięte na zachód przynosiły zdecydowanie lepszy zysk, a moje stawki na tamtym terenie nie stanowiły problemu. Cóż, kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana. Do wynajmowanego mieszkania przydzielone było również miejsce parkingowe i zauważyłam, że obok niego zawsze zaparkowany był mercedes. Z początku nie zwracałam na to uwagi, ale odkąd dowiedziałam się, że w pobliżu pracują inne prostytutki, zaczęłam się bacznie rozglądać. Kilka razy widziałam faceta i kobietę parkujących albo odjeżdżających wspomnianym samochodem. Nie pochodzili z Irlandii i nie mogłam rozpoznać, w jakim języku mówią. Mężczyzna był smukły, dobrze umięśniony, elegancki; i to on coś zawsze mówił. Ubierał się swobodnie, w obcisłe dżinsy oraz sweter. Nosił też pilotki, mimo że nie świeciło słońce. Kobieta była niewysoka, opalona i miała piękną, drobną figurę. Jej ubiór, choć skąpy jak na grudzień, był świetnie dobrany, a paznokcie niezwykle zadbane. Trudno było mi określić jej wiek, ponieważ ciągle nosiła przyduże okulary przeciwsłoneczne, ale po sylwetce, skórze i włosach powiedziałabym, że nie miała więcej niż dwudzieścia pięć lat. Zaczęłam się zastanawiać, czy nie jest on przypadkiem jej alfonsem lub gorylem, a ona jedną z prostytutek, o których wspominał mi klient. Dopiero po około tygodniu dotarło do mnie, że blok, w którym się zatrzymuję i okoliczne tereny to ich „terytorium”. Spanikowałam, ale po chwili zaczęłam myśleć racjonalnie i stwierdziłam, że z moim „godnym szacunku” wyglądem oraz wysłużonym samochodem nie ma nawet mowy, aby ktoś pomyślał, że zarabiam na życie w taki sam sposób. Różniłyśmy się jednak bardzo, na przykład strojem – ja w przeciętnych dżinsach, pulowerze i podróbkach uggów, a ona odstawiona i w butach na wysokich i oślepiająco błyszczących obcasach. Oczywiście przyciągała tym uwagę wszystkich dookoła. Byłam również od niej cięższa o dobre kilkanaście kilogramów i piętnaście, o ile nie dwadzieścia, lat starsza. Pocieszałam się myślą, że nawet jeśli jej goryl/alfons zwietrzyłby, że w tym samym bloku pracuje jeszcze jedna pani do towarzystwa, nie podejrzewałby o to parkującej obok niego pulchnej mamuśki. Moim klientem tamtego popołudnia był Ungus, kierowca ciężarówki, młodszy ode mnie o dziesięć lat. Wyjaśniłam mu dokładnie, jak do mnie trafić, ale nie zjawił się na czas, więc

zadzwoniłam do niego. Na obrzeżach miasta popsuł mu się samochód i czekał na pomoc drogową. Ciągle chciał się spotkać i stwierdził, że czasu będzie miał aż zanadto; zapytał, czy mogę po niego przyjechać. Wskoczyłam w sukienkę, buty na wysokim obcasie i palto, po czym popędziłam do Woodies – sklepu dla majsterkowiczów, gdzie miał na mnie czekać. Zauważyłam Ungusa jeszcze podczas parkowania – świetnie się opisał. Wyglądał młodo, muskularnie i był w dobrej formie. Mniam, mniam! Zatrąbiłam, po czym szybko wskoczył do samochodu, przepraszając za kłopot. Między ludźmi, którzy rozmawiali ze sobą o seksie, nie ma napięcia czy niezręczności, zatem nic dziwnego, że miło się nam gawędziło w drodze do miasta. To zabawne, że można z kimś mówić o pogodzie i sytuacji w państwie, wiedząc, że za chwilę będzie się z nim uprawiało seks za pieniądze. Ungus nie miał przy sobie wystarczająco dużo gotówki i potrzebował skorzystać z bankomatu, zatrzymałam się więc na stacji benzynowej. Dziwnie czułam się z klientem w miejscu publicznym w biały dzień i jak najszybciej chciałam znaleźć się w mieszkaniu, gdzie czułam się bezpieczna. Obmyśliłam nawet historyjkę, na wypadek gdybym wpadła na kogoś znajomego, ale niepotrzebnie się denerwowałam, bo nikogo nie spotkałam. Ungus wsiadł z powrotem do samochodu i ponownie ruszyliśmy w trasę. Rozmawialiśmy o jego małych dzieciach, żonie i pracy, ale gdy tylko przekroczyliśmy próg mieszkania, pogawędka się skończyła i zaczęły się konkrety. Nastawiłam dla niego prysznic i nalałam dwie szklanki wody gazowanej. Na dworze było zimno i mokro, ale włączone ogrzewanie sprawiło, że temperatura w sypialni była odpowiednia. Gdy Ungus brał prysznic, zapaliłam świecę zapachową, zdjęłam sukienkę i włączyłam muzykę. Instynkt podpowiadał mi, że szybkie, pulsujące rytmy spodobają się mu najbardziej. Czułam, że będzie niezły. Przez kilka minut głaskałam jego ciało, aż zapytał, czy może mnie pocałować. Jak już wspominałam, bardzo rzadko łamię swoją zasadę o niecałowaniu klientów. Jednak Ungus był facetem, którego chciałam pocałować – miał pełne wyrazu, śmiejące się oczy oraz wydatne usta. Skubnęłam i liznęłam jego dolną wargę, a on zaczął pieścić moje sutki. Wyczuł, że niezmiernie mi się to podoba, więc zaczął trącać je językiem, a po chwili wziął moją pierś do ust, a następnie wessał ją najgłębiej, jak tylko mógł. Oderwałam jego głowę od siebie i zaczęliśmy się namiętnie całować. Był bardzo napalony, dla mnie nie ulegało wątpliwości, że żona nie dopuszcza go do siebie. Siadając na nim okrakiem, poczułam na udzie jego twarde przyrodzenie. Nie chciałam, żeby skończyło się to za szybko, więc postanowiłam trochę go spowolnić, starając się jednak, aby

był bardzo pobudzony. Pieściłam i głaskałam jego ciało, ale zaczął jęczeć, że chce już być we mnie. Zaczęliśmy się ostro pieprzyć i widać było, że jest niewyżyty. Udało nam się dojść w tym samym momencie i potem zapadliśmy w odrętwienie. Później Ungus usiadł na łóżku, napił się trochę wody i pochylając się nade mną, pocałował mnie. W ciągu zaledwie kilku chwil znów rozbudzaliśmy resztki pożądania, które ciągle się w nas tliło. Nie mogłam wyjść z podziwu, że znowu staje się twardy – musiał mieć nieskończone pokłady testosteronu. Wziął gumkę ze stolika nocnego, założył ją i wsunął się we mnie powoli i z pietyzmem. Tym razem przywiązywał szczególną wagę do każdego pchnięcia. Bzykaliśmy się bez pośpiechu i wydawało się, że trwa to w nieskończoność. W pewnym momencie Ungus zatrzymał się tuż przy wejściu do pochwy i czekał, wiedząc, że wkrótce zacznę się niecierpliwić, a następnie wbił się we mnie mocno i głęboko. Krzyknęłam, po czym zacisnęłam zęby na jego ramieniu, zarówno z bólu, jak i przyjemności – uwielbiam głębokie posunięcia! Doszłam znowu i to bez stymulacji łechtaczki, co nie zdarza mi się często. Dostałam fantastycznego, dogłębnego, intensywnego orgazmu, po którym byłam zadowolona i śpiąca. Ungus był już tak wykończony, że nie miał siły na więcej, więc wspomogłam go „robótką ręczną”. Gdy jego czas się skończył, oboje byliśmy zaspokojeni. Widząc, jak bardzo mi się podobało, zażartował później, że to ja powinnam płacić jemu. Spojrzał na swój telefon i zapytał, czy mogę odwieźć go do ciężarówki, ponieważ niedługo powinna przyjechać tam pomoc drogowa. Ostrzegłam, że będę musiała założyć codzienne ciuchy, bo od razu jadę po swoje dzieci. Roześmiał się i wybąkał, że i tak mnie lubi i uważa spotkanie za udane. Założyłam dżinsy oraz sweter, przejrzałam się w lustrze, spryskałam perfumami i zarzuciłam torebkę na ramię. Wręczył mi pieniądze, szybko wcisnęłam je do kieszeni (znowu zapomniałam przyjąć opłatę z góry). Rozejrzałam się, czy nie zostawiłam w mieszkaniu śladów swojej pracy i dwie minuty później byliśmy już w samochodzie, chichocząc, że zapomniałam doliczyć opłatę za taksówkę. Zawiozłam go w miejsce, gdzie zostawił ciężarówkę, a on podziękował za miło spędzony czas. – Mam nadzieję, że kiedyś to powtórzymy – powiedziałam. Pokręcił głową. – Nie wydaje mi się.

– Ach – odparłam, ukrywając zaskoczenie – myślałam, że ci się podobało. – Jezu, jak najbardziej – odrzekł szybko. – Chodzi o to, że twoje stawki są dość wysokie, a naprawdę jest w czym wybierać, jeśli wiesz o czym mówię. – Chcesz powiedzieć, że innym razem umówisz się z inną panią do towarzystwa? Uśmiechnął się. – Nie mówię, że z lepszą, ale z inną. Mój kolega spotyka się dziewczyną z tej okolicy i płaci sto pięćdziesiąt euro za to samo – wzruszył ramionami. – Nie lada z ciebie sztuka, ale chciałbym się widywać z kimś mniej więcej raz w miesiącu, a nie jestem w stanie płacić czterech stów za jedno spotkanie. „Cholerna recesja! Niech ją szlag! Jak mam niby prowadzić swój interes w tych trudnych czasach? Uatrakcyjniłam już swój „produkt”, gwarantując dyskrecję i bezpieczeństwo… Co jeszcze mogę zrobić, aby przekonać klientów, żeby wydawali pieniądze na mnie, a nie na jakąś inną kobietę? Jeśli taka sytuacja się utrzyma, mój biznes może długo nie pociągnąć”, panikowałam w myślach, jadąc po dzieci.

Przyzwoita propozycja Nienawidzę świąt. Nie znosiłam ich, kiedy pieniędzy miałam pod dostatkiem i nie znoszę ich teraz. Miałam nadzieję, że być może od czasu do czasu dostanę od stałych bywalców jakiś upominek – dodatkowe dwadzieścia albo pięćdziesiąt euro wsunięte w plik ze standardową stawką. Było natomiast przeciwnie: u wszystkich było cienko z kasą i każdy klient, z którym rozmawiałam, pytał o zniżki – dwa spotkania w cenie jednego i jedna porcja „lodów” w prezencie od firmy. „Jeszcze trochę i będą prosili o karty stałego klienta”, myślałam. Chyba ich pogięło! Żeby tego było mało, zaczęły się porządne opady śniegu, temperatura gwałtownie spadła i w niektórych miejscach drogi były nieprzejezdne, a to oznaczało odwoływanie spotkań. W dodatku mój były mąż nie potwierdził swoich planów na ferie, więc nie mogłam umawiać spotkań, aż dzieci w styczniu nie wrócą do szkoły. Powinien w końcu uświadomić sobie, że mam prawo do odpoczynku i spędzania wolnego czasu tak jak chcę, na przykład zarabiając pieniądze na opłacenie rachunków. Oczekiwał współczucia, ponieważ jemu też było ciężko, ale nawet nie raczył mnie poinformować, że anulował moje upoważnienie do pobierania alimentów z jego konta. Jak według niego miałam zapewnić sobie i dzieciom dach nad głową? Rzecz jasna, w ogóle się tym nie zainteresował. Ostatnio nie mogłam przestać myśleć o tym, jak wiele osób podejmuje radykalne kroki, aby związać koniec z końcem. Nie mogę być jedyną osobą, która podjęła się tej pracy. W zasadzie wiedziałam, że tak nie jest. Jeden z klientów powiedział mi, że jego fizjoterapeutka za nieco większą opłatę po skończonym masażu pleców pozwala mu się masturbować. Nie uczestniczy w tym, ale w jej obecności może sobie ulżyć. Dowiedziałam się też o kosmetyczce z ekskluzywnego salonu spa, która za dodatkowe pięćdziesiąt euro gotowa była zapewnić męskim klientom „szczęśliwe zakończenie”. Pięćdziesiąt euro za dziesięć minut roboty, to niezła kasa, jednak ryzyko ogromne – gdyby ktoś ją nakrył, straciłaby pracę. Zastanawiałam się, ile osób, takich jak ja, wykształconych, niegdyś spełnionych zawodowo i niemających na pieńku z prawem – używało alternatywnych, niecodziennych sposobów na zarabianie pieniędzy. Czy kiedyś ludzie zaczną się przyznawać do tego, jak sobie radzili w czasach kryzysu? Teraz jednak, biorąc pod uwagę liczbę odwoływanych spotkań, miałam wystarczająco dużo na głowie. Pogoda, świąteczna gorączka lub zobowiązania rodzinne – ciągle słyszałam jakieś wymówki. Kilka dni przed Wigilią byłam już niemal gotowa się poddać i wcześniej zacząć

świąteczny odpoczynek. I wtedy zabrzęczał mój „roboczy” telefon. Szybko wyjęłam go z kieszeni: wiadomość od Williama – jednego ze stałych klientów. Dzięki Bogu! Mieszkał w okolicy i nie musiał się zbytnio tłumaczyć przy wychodzeniu z domu, ponieważ jego żona rzadko kiedy zadawała jakiekolwiek pytania. Natychmiast oddzwoniłam i umówiliśmy się tam, gdzie zwykle – w eleganckim hotelu na obrzeżach najbliższego, dużego miasta, gdzie mogłam bez problemu dojechać, pomimo opadów śniegu. – Jeszcze jedno – stwierdził, gdy już miałam się rozłączać. – Pewnie sama jesteś w podobnej sytuacji, ale czy istnieje szansa na jakąś zniżkę ze względu na zbilżające się święta? Mój młodziak zażyczył sobie czegoś specjalnego pod choinkę i będę musiał wydać na to kupę kasy. Kurwa! Wiedziałam, że to zbyt piękne, aby było prawdziwe. Na gwałt potrzebowałam pieniędzy, więc wolałam pójść na kompromis, niż stracić możliwość zarobku. – Boże, rozumiem, wszystkim jest ciężko, William, ale jestem w identycznej sytuacji. U mnie Mikołaj odwiedza troje dzieci, więc nie musisz mi nic mówić. W ramach przysługi mogę wziąć od ciebie nieco mniej, ale zaznaczam, że to pierwszy i ostatni raz. – Jesteś kochana, wielkie dzięki. Zapłacę dwieście euro, dobrze? – Nie żartuj. Nie mogę aż tyle zejść z ceny, przecież to jedna trzecia stawki. – Wiem, bardzo przepraszam. Głupio mi nawet o to prosić, ale nie mam teraz więcej, a żonka liczy każdy grosz ze względu na święta. W takim razie co powiesz na dwie stówy za czterdzieści pięć minut? Wystarczy? Nie miałam zbyt dużego wyboru. – W porządku, William, ale tylko ten jeden raz. – Jasna sprawa i jeszcze raz dzięki. Widzimy się później, około ósmej. Może być? – Świetnie, do zobaczenia. Wieczorem mój były zabierał dzieci do siebie i miał przywieźć je z powrotem na święta, więc popołudnie spędziłam na kończeniu kilku domowych obowiązków, a o szóstej pożegnałam się z dziećmi. Na miejsce dojechałam dwadzieścia minut przed czasem i poszłam przygotować pokój. William od kilku miesięcy był stałym klientem – wiedziałam, że nie wymaga zbyt wiele. Zwykle oczekiwał tradycyjnego seksu albo porządnej „robótki ręcznej” i możliwości wygłaskania mojego ciała. Był całkiem miłym facetem i zawsze dokładał starań, aby dobrze wyglądać.

Punktualnie o ósmej zapukał do drzwi i wpuściłam go do środka. Umówiliśmy się na czterdzieści pięć minut i dokładnie tyle zamierzałam pracować. Na szafce nocnej położyłam swój „osobisty” telefon, z dużym zegarem jako wygaszacz ekranu. Wyłączyłam w nim dźwięk i ułożyłam tak, aby dobrze go widzieć. Przystąpiliśmy do akcji, ale od czasu do czasu kontrolowała czas. Minęło około dwudziestu minut i właśnie przygotowywałam się do minety, kiedy zauważyłam miganie telefonu. Wiedziałam, że dzwoni mój były mąż. Od razu uznałam, że coś się musiało stać, ponieważ dzwonił tylko w ważnych sprawach. Szybko sięgnęłam po telefon. William spojrzał na mnie pytającym wzrokiem. Przyłożyłam palec do ust, aby zasygnalizować mu, żeby zachował ciszę. – Hej, co tam? – zapytałam lekko zdenerwowana. – To nic poważnego. Zdarzył się drobny wypadek i jesteśmy w szpitalu na oddziale ratunkowym. Serce podeszło mi do gardła. – Jezu, co się stało? Ktoś jest ranny? Były mąż powiedział mi z grubsza, co się wydarzyło. Mój najmłodszy syn, skacząc po łóżkach, potknął się i paskudnie rozciął sobie czoło. William wstał z łóżka, wziął ubranie do łazienki i po chwili wrócił ubrany, gotowy do wyjścia. Zgodziłam się pojechać prosto do szpitala, aby spotkać się z rodziną, po czym się rozłączyłam. William oczywiście wszystko słyszał i przeczuwał, że nasze spotkanie dobiegło końca. – Słuchaj, nie będę przeszkadzał – stwierdził uprzejmie. – Pójdę już. Mam nadzieję, że młodemu nic nie będzie. Uważaj na siebie. W sumie go zignorowałam, kiwając tylko głową na pożegnanie. Byłam prawie ubrana, ale nie mogłam tak pojechać do szpitala. Przypomniałam sobie, że w samochodzie mam szalik, a w bagażniku starą kurtkę – stwierdziłam, że to będzie musiało wystarczyć. Chwyciłam wszystkie erotyczne akcesoria i wrzuciłam do szuflady. Pokój zarezerwowałam na noc, więc zdawałam sobie sprawę, że będę musiała wrócić do hotelu i wszystko dobrze posprzątać, ale w tamtym momencie chciałam jak najszybciej być przy moim synku. Zjeżdżając windą na dół, wytarłam niemal cały makijaż, zdjęłam kolczyki, naszyjnik oraz krzykliwy, błyszczący pierścionek i włożyłam je do torebki. Pobiegłam do samochodu, założyłam starą kurtkę i szalik. Wyglądałam całkiem normalnie, w ogóle nie przypominałam pani do towarzystwa. Szpital oddalony był o jakieś

piętnaście minut drogi, mimo to jak na warunki pogodowe jechałam zbyt szybko. Kiedy ma się dzieci wizyty na oddziale ratunkowym nie należą do rzadkości, ale tym razem byłam znacznie bardziej zestresowana i zmartwiona niż kiedykolwiek wcześniej. Zazwyczaj, będąc z klientem, nie mam przy sobie „osobistej” komórki. To, że wtedy ją miałam, zawdzięczam czystemu przypadkowi. A jeśli byłoby to normalne spotkanie i telefon byłby schowany? Mój eks nie dałby mi spokoju, dopytywałby się, gdzie się podziewałam, kiedy jedno z dzieci mnie potrzebowało. A jeśli stałoby się coś poważnego, a mnie, ich matki, by przy nich nie było? Mdliło mnie na samą myśl, że któreś z dzieci nie może się ze mną skontaktować, gdyż ja w tym momencie bzykałam się za kasę z obcym facetem. Dojechałam do szpitala, zaparkowałam samochód, wbiegłam do szpitala i popędziłam na oddział ratunkowy. Moje dzieci siedziały na krzesłach, przytulone do siebie. Na kolanach ojca, z brzydkim rozcięciem na boku czoła, siedział najmłodszy syn. Gdy wyciągnął do mnie ręce, podniosłam go. Tak naprawdę potrzebowałam tego uścisku bardziej niż on. Kiedy czekaliśmy na naszą kolej, dzieci przedstawiły mi dramatyczny opis całego zdarzenia. Z przejęciem opowiadały, jak niesamowicie wyglądał upadek, twierdząc, że ich brat przypominał Spidermana, dopóki nie zderzył się z szafką. „Spiderman” się śmiał, więc na chwilę przestałam się martwić. W końcu zostaliśmy wywołani i poszliśmy za pielęgniarką do gabinetu zabiegowego. Mój były został z resztą ferajny. Lekarz zaczął od sprawdzania, czy w formularzu nie ma błędów, prosząc mnie o potwierdzenie danych osobowych. Zapytał, jak się nazywam i kim jestem dla syna. Na chwilę zapadła cisza – nawet w takiej sytuacji musiałam się zastanowić przed podaniem swoich danych personalnych. Po kilku minutach stało się jasne, że nie byłam obecna przy wypadku i nie mogłam podać lekarzowi potrzebnych informacji, więc poprosiłam byłego do gabinetu, a ja zostałam z dziećmi. Gdy czekałam aż wyjdą, myślałam o tym, co zrobić z rezerwacją w hotelu: wrócić tylko po to, żeby się wymeldować, czy może postarać się jednak trochę zarobić? Jakoś nie miałam już dzisiaj chęci do pracy. Poza tym zastanawiałam się, czy ci wszyscy, nudnie wyglądający ludzie siedzący w poczekalni, nie mierzą mnie wzrokiem i nie domyślają się, jak zarabiam na życie. „Czy wyglądam podejrzanie? Czy przypominam panią do towarzystwa?” pytałam sama siebie. Czułam narastającą paranoję. Wszystko działo się stanowczo za szybko: w dwadzieścia minut znalazłam się na oddziale ratunkowym, wyskakując z łóżka, w którym zabawiałam się z klientem. Nie do końca wiedziałam, co się dzieje. W końcu zobaczyłam ich wychodzących z gabinetu. Rana została opatrzona i mogliśmy

się zbierać. Mój eks zapytał, czy chcę zabrać „Spidermana” do siebie, aby mieć na niego oko. Poczułam ukłucie w sercu, ale czekało na mnie sprzątanie pokoju w hotelu. Powiedziałam więc, że z pewnością doskonale sobie ze wszystkim poradzi i obiecałam, że na wszelki wypadek zostawię na noc włączoną komórkę. Ucałowałam maluchy, wsiadłam do samochodu i odjechałam. Tylko tyle mogłam zrobić, żeby nie zalać się łzami. Dzięki Ci Boże za to, że miałam przy sobie telefon, dzięki za szalik i starą kurtkę w samochodzie, dzięki, że nikt nie zauważył niczego dziwnego w moim zachowaniu, dzięki, że William siedział cicho podczas mojej rozmowy, dzięki, że mojemu małemu nie stało się nic poważnego. Czy to nie za dużo szczęśliwych zbiegów okoliczności? Mogło być zupełnie inaczej. Czułam, że nie tak powinna się zachowywać wzorowa matka. Wolno pojechałam z powrotem do hotelu, weszłam do windy i wcisnęłam numer piętra, na którym znajdował się mój pokój. Na biurku zobaczyłam leżący „roboczy” telefon, który w pośpiechu zostawiłam w pokoju. Wyświetliło się kilka nieodebranych połączeń, ale nie było to nic ważnego. Dostałam też SMS od Williama. Miał nadzieję, że wszystko gra i chciał, żebym się do niego odezwała. Podejrzewałam, że chce doprowadzić do końca wcześniejsze spotkanie. Nie było w tym nic złego, ale nie czułam się teraz na siłach. Odpisałam, że z moim synkiem wszystko w porządku i że wróciłam do hotelu, ale jestem zupełnie wykończona. Natychmiast odpowiedział, że cały czas był w hotelowym barze i chciał wpaść do mnie, żeby coś ze mną omówić – rozumiał, że pewnie nie jestem w nastroju do pracy. Było to niecodzienne i intrygujące, więc zaprosiłam go na górę. Kwadrans później siedzieliśmy na łóżku, a William wyjaśnił, o co mu chodzi. Jakiś czas temu musiał zwolnić swoją pełnoetatową sekretarkę, ponieważ nie było go na nią stać. Potrzebował jednak kogoś w niepełnym wymiarze godzin, i po kilku miesiącach naszej znajomości uważał, że jestem punktualna, kompetentna, świetnie zorganizowana, doskonała w kontaktach zarówno w cztery oczy, jak i przez telefon czy e-mail, i że profesjonalnie podchodzę do tematu. Zastanawiał się zatem, czy nie zechciałabym dla niego popracować. Nie było to nie wiadomo co i nie wiązały się z tym żadne dodatkowe korzyści, takie jak indywidualny system emerytalny, ubezpieczenie zdrowotne czy opcje akcyjne, ale mogłam pracować w domu i mniej lub bardziej samodzielnie ustalać sobie grafik. Taka propozycja od klienta mnie zaszokowała. Brzmiała całkiem nieźle – tylko ile można wyciągnąć z kilku godzin pracy administracyjnej? William powiedział, że jego praca ma bardzo

poufny charakter i dotyczy postępowań sądowych oraz szczegółowej dokumentacji domniemanych zaniedbań medyczno-prawnych. Miałabym dostęp do zeznań i danych osobowych świadków, kart pacjentów, a także innych podejrzanych rzeczy. Potrzebował zatem kogoś niezawodnego, bardzo dyskretnego i godnego zaufania, u kogo takie informacje będą bezpieczne i kto mógłby trochę poszperać, aby sprawdzić, jak prawidłowo powinno się wykonywać pewnie procedury oraz upewnić się, czy ktoś dopuścił się zaniedbania, czy też nie. W ciągu kilku ostatnich miesięcy podczas naszych spotkań rozmawialiśmy co nieco o mojej wcześniejszej pracy zawodowej, więc wiedział, że spełniam wszystkie wymagania, jeśli chodzi o to stanowisko. Zadeklarował, że płaciłby mi trzydzieści euro za godzinę. Na początku miałabym pracować dziesięć godzin tygodniowo, oczywiście jeśli byłabym zainteresowana. Gapiłam się na niego z otwartymi ustami. Spadło to na mnie jak grom z jasnego nieba i zupełnie nie wiedziałam, co o tym myśleć. Nie miałam pojęcia, gdzie William pracuje – raz wspomniał coś o branży związanej z prawem, ale nie drążyłam tematu. Zawsze sprawiał wrażenie cichego, skrytego faceta, który nigdy dużo o sobie nie mówi. – A jeśli ktoś zapyta, skąd się znamy? Czy tę robotę też będę musiała trzymać w tajemnicy? – zapytałam. – Proste. Powiemy, że odpowiedziałaś na ogłoszenie w internecie. W sumie i tak nie miałabyś do czynienia z nikim innym, ponieważ to, czego się dowiesz, przekazywałabyś przeważnie bezpośrednio mnie. – Musiałabym ci zdradzić moją prawdziwą tożsamość? Nie jestem pewna, czy chcę, abyś wiedział, kim naprawdę jestem. – Wiesz, oboje coś ukrywamy. Moja żona dostałaby szału, gdyby się dowiedziała, że spotykam się z paniami do towarzystwa, więc ty dochowasz mojej tajemnicy, a ja dochowam twojej. Zgoda? – Jak to „z paniami do towarzystwa”? Spotykasz się z kimś oprócz mnie? Pewnie myślisz, że od czasu do czasu zgodzę się na darmowe pukanie. Nie ma takiej opcji. Jeśli mamy mówić o tym poważnie, musimy zacząć od zera, bez jakichkolwiek nawiązań do naszej przeszłości. I wcale, nie żartuję! Nie chcę, żebyś traktował mnie w pracy jak ścierwo, tylko dlatego, że wiesz, czym jeszcze się zajmuję. – Widuję wiele dziewczyn, ale to ty szczególnie mi się spodobałaś, ponieważ zachowujesz się i wyglądasz z klasą. Nie zrozum mnie źle, jesteś warta swojej ceny, ale nie mogę

już sobie na ciebie pozwolić, tym bardziej, że znam dziewczyny, które oferują kompleksową usługę za sto euro. – Sto euro? – zapiszczałam. – Nie mówisz poważnie! To pewnie jakieś zdziry. Kto tak nisko ceni swój czas, żeby robić to za sto euro? Są ćpunkami, tak? – Przypuszczam, że niektóre z nich mają problemy społeczne, ale spotkałem już kilka naprawdę uroczych kobiet, które pracują w tej branży na pełen etat i nie mają partnerów ani dzieci, przez co dostępne są praktycznie na okrągło. Nie pilnują ich też alfonsi, więc przynajmniej mam pewność, że dostają całą stawkę. Niestety recesja odcisnęła swoje piętno również na stawkach prostytutek: wszyscy je obniżają i w niektórych miastach trwa zacięta rywalizacja. Co najważniejsze, dwie dziewczyny, z którymi się spotykam, mają bzika na punkcie zabezpieczania. Czemu mam płacić twoją stawkę, kiedy mogę dostać to samo znacznie taniej? Tak czy siak, marnujesz swój potencjał umysłowy. W dodatku widziałem twoją reakcję, gdy musiałaś jechać do szpitala. Jesteś matką starającą się zapewnić byt swojej rodzinie i chyba właśnie to jest twoim priorytetem. Tu mnie przejrzał. Zgadza się, chciałam być w domu z dziećmi i muszę przyznać, że w ostatnich tygodniach robota szła mi jak po grudzie. Jeśli wierzyć temu, co powiedział, nie było mowy, żebym mogła stanąć w szranki z kobietami, o których mówił. Podejrzewałam, że wcześniej czy później i tak mnie wygryzą. Spojrzałam na niego. Mój mózg analizował wszystko pod każdym kątem, ale ta propozycja była nie do odrzucenia. – Skoro miałabym tylko analizować różne rzeczy, mogłabym przez większość dni pracować w domu? – Mogłabyś pracować, gdzie ci się tylko podoba, dopóki dostarczałabyś mi informacje, których wymagam. Trudno mi uwierzyć, że będziesz się obijała, widząc jak ciężko pracujesz i do czego jesteś zdolna, aby wykarmić oraz wychować swoje dzieci. Nie miałabyś umowy, więc płaciłbym ci za ilość przepracowanych godzin raz w tygodniu. Musiałabyś to zachować dla siebie, gdyż nie chcę, aby ktokolwiek wiedział, że cię zatrudniam, ponieważ cenię sobie prywatność, jeśli chodzi o moje życie zawodowe. Słuchaj, nie musisz się teraz decydować. Zdaję sobie sprawę, że miałaś trudny dzień, poza tym pewnie cię tym wszystkim zaskoczyłem. Po prostu zastanów się i daj mi znać za kilka dni, dobrze? Pocałował mnie szybko w policzek i wyszedł. Byłam zupełnie wykończona, ale w głowie roiło mi się od pomysłów. Zmyłam resztki

makijażu, wzięłam gorącą kąpiel, wypełniłam zamówienie na śniadanie do łóżka i położyłam swój telefon na stoliku nocnym, na wypadek gdyby syn mnie potrzebował. Postanowiłam odłożyć do następnego dnia rozważanie wszystkich „za” i „przeciw” tej niecodziennej propozycji.

Koniec roku Obudziło mnie pukanie do drzwi. Zerwałam się z łóżka i wpuściłam kelnera do środka. Położył ostrożnie tacę na stole, po czym wręczył mi rachunek. Bez namysłu podpisałam go swoim nazwiskiem, gdyż rezerwując pokoje w hotelach, zawsze używałam prawdziwych danych. Wróciłam myślami do wczorajszej rozmowy z Williamem. „Jeśli przyjęłabym jego propozycję, moje podwójne życie dobiegłoby końca. Znowu mogłabym mieć jedno imię, jeden numer telefonu i jeden adres e-mail. Nie musiałabym się już tak pilnować, aby czegoś nie wypaplać. Mogłabym pomyśleć o przyszłości z Ultanem bez panicznej obawy, że zostanę zdemaskowana czy odrzucona”, rozważałam. Nalałam sobie kawę i powoli ją popijałam. Postanowiłam zadzwonić do dzieci. Odczułam ulgę, słysząc, że „Spiderman” jest w świetnym humorze. Szaleńczy wyścig do szpitala zeszłego wieczoru urzeczywistnił wszystkie obawy, które ostatnio zaprzątały mi głowę. Musiałam przyjąć do wiadomości, że moja praca staje się niebezpieczna i niepewna, co oznaczało konieczność ponownego przeanalizowania in-nych opcji oraz zdecydowania, co jest wykonalne i wystarczająco dochodowe, abym nie przestała być wypłacalna. Trzeba przyznać, że jako pani do towarzystwa nieźle sobie dotąd radziłam: nieźle zarabiałam, poznałam ciekawych mężczyzn, poszerzyłam swoje horyzonty, jeśli chodzi o seks i branżę erotyczną. Jeśli jednak coraz częściej nie czułam się z tym wszystkim dobrze, a lęk przed nakryciem przestawał być warty zarabianych pieniędzy, należało się porządnie zastanowić nad przyszłością. Co więcej, uświadomiłam sobie, że jeśli William mówił prawdę, oznaczało to, że w branży, w której siedziałam po uszy, będzie coraz trudniej. A przecież z moimi zobowiązaniami finansowymi nie mogłam sobie pozwolić na obniżenie stawek. Wzięłam prysznic, ubrałam się i poszłam do kawiarenki internetowej. Mogłam zostać w hotelu do południa, a w razie potrzeby poinformować recepcję i wymeldować się później, więc nie musiałam się spieszyć. Gdybym w tym czasie odebrała telefon z propozycją spotkania, zgodziłabym się, aby zrekompensować sobie nieudane spotkanie poprzedniego wieczoru, ale byłby to już pewnie mój ostatni klient. Ta myśl dodawała mi teraz sił. Usiadłam w rogu, aby uniknąć ciekawskich oczu i wpisałam w Google „seksrandki w Irlandii”. Istnieją portale randkowe dla dorosłych ukierunkowane na wszelakie upodobania, fetysze, orientacje seksualne i stany cywilne. Zobaczyłam, jak wiele ich przybyło przez ostatni

rok, od kiedy zaczęłam się tym interesować. Każda zainteresowana osoba z każdego miejsca w kraju mogła się umówić na seks bez zobowiązań w ciągu godziny. Taki rodzaj schadzek jednak mnie nie interesował, więc sprawdziłam działy z ogłoszeniami drobnymi na znanych irlandzkich stronach z anonsami. William się nie mylił! Widniały tam setki ofert „masażystek”. Rzuciło mi się też w oczy kilka anonsów „starszych pań” – osób w moim wieku promujących swoje doświadczenie. Byłam więc jedną z wielu kobiet po czterdziestce, które recesja zmusiła do prostytucji. Aczkolwiek nikt nie ogłaszał dokładnie tego, co ja, czyli usług dla zajętych panów. Przejrzałam ceny – okazało się, że z moimi stawkami plasuję się w mniejszości. Średni koszt wynosił sto euro za godzinę i oczywiście trafiała się czasami „oferta specjalna, pięćdziesiąt euro, kompleksowa usługa, bez dodatkowych opłat”! Sytuacja była zupełnie inna niż przed rokiem, kiedy przymierzałam się do tej profesji. Prostytucja była coraz tańsza i coraz łatwiej dostępna. Nie potrzebowałam wiedzieć nic więcej: ta praca nie była już tak dochodowa, jak kiedyś. Wróciłam do hotelu, aby przeanalizować swoje możliwości. Zaparzyłam sobie herbatę, po czym usiadłam z długopisem i kartką papieru, aby zrobić bilans moich możliwości, poznać wszystkie plusy i minusy mojego dotychczasowego zajęcia. Mogłam urozmaicić swoją ofertą poprzez zajęcie się fetyszami, gdyż z pewnością był z tego większy zarobek, szczególnie w przypadku bardziej ekstremalnych dewiacji. Wykluczyłam jednak tę możliwość, ponieważ wiązało się z tym zbyt duże ryzyko, m.in. uczestnictwo w różnych upokarzających akcjach, czy znalezienie bezpiecznego i dyskretnego miejsca do pracy. Od razu wiedziałam, że jest to niewykonalne. Opcja druga: kontynuować to, co robię, ale obniżyć nieco stawki. W tym wypadku musiałabym spotykać się z większą liczbą klientów, żeby utrzymać ten sam dochód. Jeśli miałabym widywać więcej mężczyzn, nie mogłabym już korzystać z hoteli: musiałabym mieć do dyspozycji mieszkanie. Nie przemawiał do mnie ten pomysł, ponieważ okoliczni mieszkańcy szybko mogliby zacząć coś podejrzewać. W żadnym wypadku nie mogłam ryzykować, że wścibski sąsiad, czując obywatelski obowiązek, zadzwoni na policję. Opcja trzecia: zwerbować kilka panienek i zorganizować biznes na większą skalę, inkasując pięćdziesiąt procent ich dochodów, czyli być burdelmamą, co mimo wszystko nie bardzo mi pasowało. Ciążyłaby też na mnie o wiele większa odpowiedzialność, ponieważ za organizowanie seksu za pieniądze mogłabym trafić do więzienia! Nagle z moich rozważań wyrwał mnie dźwięk „roboczego” telefonu. Dzwonił Xavier,

kolejny regularnie widujący się ze mną facet. Mieliśmy dobry kontakt, wiedział więc dobrze, dlaczego zaczęłam tę pracę i jak wyglądała moja działalność. – Cześć, jak się masz? – powiedział radośnie. – Szczerze mówiąc, do dupy – odpowiedziałam. – Jak zwykle, kurwa, problemy z pieniędzmi. – Myślałem, że masz wszystko pod kontrolą i trzepiesz niezłą kasę. Coś się zmieniło? – Jak to, co? Recesja. Jest coraz gorzej! Roześmiał się złośliwie. – Nic mi nie mów. Czyżby chłopaki nie mieli już takich pieniędzy, jakich sobie życzysz? – Strzał w dziesiątkę. Ciągle mam masę telefonów, ale kiedy zaczynamy mówić o kasie, twierdzą, że jest coraz trudniej. – Pewnie więc spędzasz więcej czasu przy telefonie i przy obecnych stawkach mniej osób decyduje się na spotkanie? – Zgadza się. To bardzo uciążliwe, bo rozmowy zabierają w tym biznesie najwięcej czasu. – Jak rozumiem, zamiast zawracać sobie głowę telefonami, chcesz ciągle spotykać się z klientami, którzy mogą sobie na ciebie pozwolić? – Dokładnie. Masz jakieś sugestie, jak to zrobić? – Może i mam. Mogłabyś skontaktować się ze swoimi stałymi klientami, takimi jak ja, i powiedzieć im, że zmieniasz swój sposób działania. Poinformuj ich, że nie będziesz się już spotykała z nikim nowym i od tej pory ograniczasz się tylko do wąskiego, wybranego przez siebie grona. Takim właśnie świetnym klientom mogłabyś zaproponować regularne spotkania. – Jak niby mogłoby mi to pomóc? Nie nadążam. – Wyjaśnij, że dajesz im jedyną w swoim rodzaju okazję na pozostanie, że tak powiem, w twoim grafiku i obniżysz cenę na tyle, aby było ich stać na widywanie się z tobą regularnie. Niektórzy będą musieli się zgodzić. Sama przecież mówiłaś, że część z nich przez lata szukała kogoś takiego jak ty i że z wielką chęcią do ciebie wracają. Z pewnością tak łatwo sobie ciebie nie odpuszczą. Poza tym, będąc jednym z garstki klientów i płacąc mniej za spotkanie, poczują się wyróżnieni. Spojrzałam w górę i podziękowałam Bogu za zesłanie mi Williama i Xaviera. Nie mogłam uwierzyć, że to właśnie klienci podsunęli mi sposoby na rozwiązanie moich problemów!

– To cholernie dobry pomysł, Xavier – stwierdziłam. Faktycznie może się to sprawdzić w moim przypadku. Jeśli widywałabym się tylko z czterema klientami miesięcznie i brała od każdego po dwieście euro, w sumie dawałoby to osiemset euro. Mogłabym nawet spotykać się z nimi wszystkimi w jeden weekend. Mój były zabiera do siebie dzieci co drugi tydzień, co oznacza dwa wolne weekendy w miesiącu, a więc jeden z nich miałabym cały dla siebie. – O, rany! Jesteś geniuszem! Mam nadzieję, że teraz nie zażądasz opłaty za konsultację – zachichotałam. – Skądże, dla ciebie gratis! Swoją drogą, czy dasz radę, że tak powiem, wcisnąć mnie w grafik w ciągu kolejnej godziny? – Jasne, żaden problem. Może szanowny pan chciałby też pierwszy skorzystać z mojej nowej ekskluzywnej usługi? – Obawiam się, że ze względów rodzinnych stały układ z tobą nie wchodzi w grę. –westchnął. – Na pewno nie teraz. – Dlaczego? Co się dzieje? – Żonka straciła robotę, więc na razie tylko ja zarabiam. Pomyślałem, że szarpnę się na ciebie ostatni raz, zanim bieda zapuka nam do drzwi. – Kuźwa, to niedobrze. Wobec tego dołożę wszelkich starań, abyś dzisiaj był jeszcze bardziej zadowolony niż zwykle. Do zobaczenia za pół godziny. Wiesz, gdzie mnie szukać. – Dostanę zniżkę dla specjalnego klienta? – Czemu nie? Ktoś musi zapłacić grubemu kolesiowi w czerwonym wdzianku, nie? – O co ci chodzi? – O Mikołaja, jełopie. Widzimy się wkrótce. Śmiejąc się sama do siebie, pomyślałam o tym, co właśnie usłyszałam. Jego pomysł może zadziałać. Gdybym w nowej odsłonie mojej działalności dała sobie spokój z zarządzaniem e-mailami i odbieraniem telefonów, mogłabym spokojnie skorzystać z rady Xaviera. Zaczęłam notować cyfry na leżącej przede mną kartce papieru: mając tylko czterech klientów miesięcznie, zarabiałabym osiemset euro; pensja od Williama wynosiłaby kolejne tysiąc dwieście euro; dodatek na dzieci, to kolejne parę stów, a razem z alimentami, które teraz wpływały nieregularnie, wystarczyłoby na spłatę hipoteki, rachunków, a nawet zostałoby trochę na przyjemności. W dodatku, jeśli wszystko poszłoby po mojej myśli, miałabym nawet wolny weekend. „Chryste, to może być najlepszy plan, jaki kiedykolwiek miałam!” pomyślałam.

Nagle przypomniałam sobie, że Xavier jedzie właśnie na pożegnalne spotkanie. Chwyciłam telefon i wykręciłam numer do recepcji, aby przełożyć czas wymeldowania na drugą. Pracownik hotelu oświadczył, że nie jest to możliwe, ponieważ mieli komplet rezerwacji na wieczór i pokojówki chciały posprzątać pokój. Cholera! Xavier był moją ostatnią szansą na zarobienie jakichkolwiek pieniędzy w weekend. Usłyszałam stukanie do drzwi. Gdy je otwierałam, ujrzałam Xaviera z szerokim uśmiechem na twarzy. – Boże, tak mi przykro, ale zapomniałam przedłużyć rezerwację i zaraz musimy stąd zmykać. – Więc to tak uatrakcyjniasz moją ostatnią wizytę? Roześmiałam się. – Przepraszam. Jeśli masz jeszcze jakieś pomysły, zamieniam się w słuch. Przekrzywił głowę na bok. – Może twój samochód? Spojrzałam na niego z niedowierzaniem. – Na zewnątrz są dwa stopnie mrozu! – Będzie super! – zachęcał. – Masz długą, ciepłą, zimową kurtkę. Nie zakładaj niczego więcej i jesteś gotowa do wyjścia. Od lat nie robiłem tego w samochodzie. Już na samą myśl nie mogę się doczekać. Znasz jakieś ustronne miejsce, gdzie moglibyśmy pojechać? – Tak się składa, że znam. Idź na parking i poczekaj, aż się wymelduję. Rozebrałam się do naga, następnie włożyłam czerwone, koronkowe stringi i stanik, kurtkę, kozaki oraz wełniany szalik. Miałam tylko nadzieję, że nie wywinę orła, wychodząc z budynku – w przeciwnym wypadku cały hotel miałby niezły widok. Teraz sama miałam już ochotę na seks w niecodziennych warunkach. Nieoczekiwany zwrot akcji sprawił, że zaczęło mi się kręcić w głowie. Wcisnęłam kilka gumek do kieszeni kurtki, chwyciłam swoje torby i pognałam do recepcji. Już przed hotelem zadzwoniłam do Xaviera, żeby opisać mu swój samochód. Zdążył mnie już wypatrzyc, gdy do niego wsiadałam i właśnie siedział mi na ogonie. Podkręciłam ogrzewanie i wolno ruszyłam przed siebie, ponieważ drogi były śliskie. Wszędzie, gdzie spojrzałam, leżała gruba warstwa śniegu. Kierowałam się w stronę pobliskiego cichego, zalesionego obszaru. Parkując, ucieszyłam się, że w pobliżu nie ma innych aut.

Xavier zatrzymał się niedaleko mnie i szybko przeskoczył do mojego samochodu na siedzenie pasażera. Było niezręcznie, niewygodnie i zimno, ale jednocześnie dziwnie przyjemnie. Fajnie było znowu poczuć się jak nastolatka! Założyłam mu prezerwatywę i usiadłam na nim okrakiem. Nie szło nam za dobrze – żadne z nas nie mogło utrzymać dobrego rytmu. Tego dnia mój samochód był po prostu za mały na wygodne uprawianie seksu. Mój kumpel z Czech mieścił się w nim bez problemu, ale Xavier był większy. – A może pobiegniemy pod tamto drzewo i zrobimy to na śniegu? – zaproponował w końcu. – Zupełnie jak ekshibicjoniści, nie sądzisz? – zaśmiałam się. – Zróbmy to! Było fantastycznie. Dotrzymałam obietnicy i zapewniłam Xavierowi świetne ostatnie spotkanie. Później wręczył mi dwieście euro, a ja podziękowałam mu za podsunięcie pomysłu z regularnymi, comiesięcznymi klientami. – Ale znajdziesz dla mnie chwilę, jeśli będę miał okazję spotkać się z tobą, co nie? – zapytał z nadzieją w głosie. – Dla ciebie zawsze – odparłam, uśmiechając się przyjaźnie. Gdy odjechał, siedziałam sama w ciszy, rozmyślając nad tym, jak szalony był ostatni rok. Podjęłam się pracy, która wydawała się nie dla mnie. W ciągu dwunastu miesięcy bzykałam się z około stu dwudziestoma facetami – niekiedy był to najlepszy seks w moim życiu. Utrzymywałam dom podczas bardzo trudnego okresu. A wreszcie dwóch klientów wskazało mi drogę, która może stać się początkiem całkiem dostatniego życia. Kto by się tego spodziewał? Wyciągnęłam ponownie kartkę z nabazgranymi plusami i minusami, po czym podjęłam decyzję. Uznałam, że przystaję na propozycję Williama, korzystając również z rady Xaviera, oferując ekskluzywny „kontrakt” moim czterem najlepszym klientom. Nie ulegało wątpliwości, że finansowo to dobry pomysł, a poza tym miałabym wolny weekend każdego miesiąca. Postanowiłam porozmawiać jeszcze raz o wszystkim z Williamem, aby sfinalizować jego ofertę, a następnie przygotować listę klientów, którzy przypuszczalnie przyjmą moją ofertę. Na razie jednak muszę sie dobrze wyspać!

Epilog: Życie po pracy w seksbiznesie Minęło już ponad szesnaście miesięcy, odkąd spotkałam się ze swoim pierwszym klientem i pół roku od tamtego grudniowego poranka, gdy zdecydowałam się przyjąć propozycję Williama i rozpocząć nowe życie. Pisanie tej książki było dla mnie niewykle pasjonujące, a jednocześnie pouczające. Musiałam bowiem powrócić do przeszłości – do czasów, gdy decydowałam się na tę profesję. Przyznaję, że nie było to takie łatwe. Jednak dzięki temu spojrzałam na to z innej perspektywy i nabrałam dystansu. Nadeszła pora na podsumowanie! Ciągle widuję się z kilkoma stałymi klientami i sporadycznie z kimś nowym, jeśli z pieniędzmi jest wyjątkowo krucho. Urodziny, wakacje oraz wydatki szkolne to za duże obciążenie jak na mój stały dochód, więc kilka spotkań od czasu do czasu pozwala mi uniknąć dalszego popadania w długi. Na szczęście jestem całkowicie zdrowa, co można uznać za ogromny sukces! Zawsze unikałam seksu bez zabezpieczeń i było to słuszne! Lubię swoją niepełnoetatową pracę i gdyby branża erotyczna nie była tematem tabu, z wielką chęcią stałabym się w tej kwestii bardziej otwarta. Wzdrygam się jednak na myśl, że dzieci mogą poznać mój sekret. Jeśli dowiedzą się o nim, gdy będą starsze, mogę jedynie liczyć na to, że zrozumieją pobudki, jakie mną kierowały, i nie będą zbyt surowe w swoich osądach. Staram się wychowywać je tak, aby nikogo nie potępiały i pochopnie nie oceniały, jeśli nie znają wszystkich faktów. Mam nadzieję, że wyrosną na dobrych ludzi. Mimo że teraz tylko od czasu do czasu pracuję jako pani do towarzystwa, utrzymywanie tajemnicy jest dla mnie ciągle ogromnym ciężarem. Pewnie pierwszym pytaniem, które ludzie chcieliby mi zadać, dotyczyłoby tego, czy żałuję swojego wyboru. Moim zdaniem zrobiłam to, co musiałam, i dzięki temu udało mi się przetrwać finansowy krach. Rzecz jasna, jeśli kiedykolwiek moja tajemnica ujrzy światło dzienne, moje całe życie runie. Przygotowałam więc plan awaryjny, ale staram się o tym nie myśleć, ponieważ jest to dla mnie zbyt przerażające. Często nawiedzają mnie wizje moich zrozpaczonych rodziców i dzieci poniewieranych w szkole przez rówieśników. Robi mi się słabo, kiedy pomyślę, że kochane przeze mnie osoby odkrywają mój sekret i zrywają ze mną kontakt. Doświadczenie, jakie zdobyłam, miało charakter wielopoziomowy: z jednej strony było objawieniem, jeśli chodzi o to, czego dowiedziałam się o branży erotycznej, klientach oraz własnej seksualności, ale z drugiej strony zastanawiam się, czy teraz zdołam się zadowolić

typowym, monogamicznym, waniliowym seksem. Właśnie to mnie martwi. Czy jeden partner zdoła zatrzymać mnie przy sobie na dłużej? Pragnę miłości, stabilizacji i pewności, którą zapewnia zdrowy związek z jedną osobą. Z Ultanem rozeszliśmy się jakiś czas temu. Nie chciał dołączać do istniejącej już rodziny. Myślał o własnych dzieciach, a mnie już wystarczały moje pociechy. To dziwne, że to właśnie one stanęły między nami, a nie mój zawstydzający, mroczny sekret, moja profesja. Finansowo nie jest teraz źle. Powiem tylko, że więcej zysku czerpię z innych przedsięwzięć, więc kilku klientów raz na jakiś czas w zupełności mi wystarcza. Nie muszę już traktować usług towarzyskich jako głównego źródła dochodu. Książka, którą napisałam, jest kolejnym dużym ryzykiem, jakie podjęłam, ale mam nadzieję, że okaże się tego warta. Liczę na to, że dzięki niej lepiej stanę na nogi, a może nawet spróbuję sił w innej branży. Trudno mi sobie wyobrazić, żeby moja książka z dnia na dzień stała się bestsellerem i zapewniła mi fortunę. Jeśli jednak tak się stanie, to już teraz boję się zdemaskowania, ale pragnę odnieść sukces i cieszyć się nim. Bycie panią do towarzystwa z pewnością zmieniło moje życie, ale jak na razie nie wiem, czy jest to zmiana na lepsze, czy na gorsze. Mam nadzieję, że ryzyko, które podjęłam, się opłaciło. W przypadku zdemaskowania ludzie pomyśleliby, że jestem typową prostytutką i zastanawialiby się, jak mogłam tak nisko upaść. Tego typu podejście do sprawy byłoby dla mnie niesamowicie przygnębiające. Większość ludzi nie mogłoby w to uwierzyć, ponieważ ich pojęcie kobiety i kobiecej seksualności zostałoby poddane w wątpliwość. Ale to już jest zupełnie inna historia! Zdobywanie doświadczenia w tej branży odmieniło mnie pod różnymi względami. Nauczyłam się, że seksbiznes przyciąga zwyczajnych facetów i że usługi towarzyskie mogą być świadczone także przez zwykłe kobiety, takie jak ja. Chcę jednak podkreślić, że istnieje również znacznie bardziej mroczna strona tej działalności i mam tego pełną świadomość. Wiem, że kobiety są sprzedawane, zmuszane do prostytucji przez mężczyzn i że niektóre dziewczyny wybierają tę drogę, ponieważ są uzależnione od narkotyków. Na szczęście mnie to nie dotyczy. W pracy byłam zawsze świetnie zorganizowana, dobrze przygotowana i wykazałam się inteligencją. Miałam też, jak sądzę, sporo szczęścia. Z niektórymi mężczyznami czułam się nieswojo i niepewnie – takie właśnie spotkania mogły się skończyć zupełnie inaczej. Udało mi się jakoś uniknąć kłopotów, ale wiem, że miałam dużo szczęścia.

Pracując jako pani do towarzystwa pozbyłam się także wielu kompleksów. Dziś wiem, że mężczyźni uwielbiają pewne siebie kobiety! Najczęściej pragną zwyczajnej partnerki, która jest wyluzowana, entuzjastycznie nastawiona i otwarta seksualnie. Wśród pań panuje przekonanie, że faceci szukają ślicznych, chudych lasek. Tymczasem oni naprawdę kochają nasze ciało! Wiem także, że potrzebują zarówno ciepłej rozmowy, jak dobrego seksu. Jestem matką, eksmałżonką, córką, przyjaciółką i prostytutką. I nie uważam się za kobietę „upadłą”. Nie przejmuję się tym, co niektórzy sobie o mnie pomyślą. Po prostu na swój własny sposób robię to, co uważam za najlepsze. I tyle.

Jeśli zainteresowały Cię nasze ebooki i chcesz dowiedzieć się jakie tytuły są aktualnie dostępne w tym formacie, wejdź na: http://www.hachette.com.pl/ksiegarnia/ebooki/