Xavier Neal - Senses Series - #2 Deaf

DEAF Xavier Neal Tłumaczenie: speedway1989 Korekta: AnusiaKl

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

Spis treści Rozdział 1 – Logan ...........................................................4 Rozdział 2 - Maxx .........................................................11 Rozdział 3 – Maxx ..........................................................26 Rozdział 4 – Logan .........................................................34 Rozdział 5 – Logan .........................................................49 Rozdział 6 – Maxx ..........................................................55 Rozdział 7 – Logan .........................................................64 Rozdział 8 – Maxx ..........................................................72 Rozdział 9 – Logan .........................................................87 Rozdział 10 –Maxx .........................................................91 Rozdział 11 – Logan.......................................................96

Rozdział 1 – Logan Czy kiedykolwiek obudziłaś się i postanowiłaś, że nadszedł czas, aby w końcu zrobić kilka zmian w swoim życiu? Cóż, jeśli jeszcze tego nie załapałaś, to historia całej mojej egzystencji. Zmiana, jest tym, co robię. Rutynowy trening. Walki w FightNight. Dziewczyny w moim łóżku. Zmiana, jest dobrą rzeczą. Zmiana oznacza, że jestem bezpieczny. Kiedy byłem dzieckiem, zmiana pracy przez staruszka oznaczała, tydzień lżejszego lania. Mówiłem ci już, że mój stary był sukinsynem? Biorąc po dwa schodki na raz, widzę Erin dokładnie w tym miejscu, gdzie wiedziałem, że będzie. Przy kuchennym stole, wisząc nad jednym ze swoich szkolnych podręczników. Wyraz jej twarzy zdradzał, że była po połowie zainteresowana i znudzona. Kto by pomyślał, żeby laski mogły wpakować jakieś cienie nad oczami ludziom czy kurewsko śmierdzące spraye, muszą mieć na to licencję lub inne gówno. - Hej Erin – wesoło zawołałem, wpychając dłonie w jeansy. Spogląda na mnie podejrzliwie, mrużąc swoje brązowe oczy – Czego chcesz Kellar? - Co sprawia, że myślisz, że czegoś chcę? - Bo ty tylko wypowiadasz moje imię w ten sposób, gdy czegoś chcesz. Prawda. - Więc, co to jest? - Jesteś zajęta? Spogląda w dół, na leżący przed nią podręcznik. – Nie. Wystarczy że posegreguję moje notatki. Mądrala. Teraz widzisz, od kogo Maxx się uczy. - Zabierzesz mnie na zakupy? Moje pytane, zmusza ją do zamknięcia książki. – Po co? Twoja religia uznaje tylko jeansy i t-shirty w stylu ‘pierdol się, to jest wygodne’.

Widziałaś mnie w dżinsach i t-shirtach. Wyglądam jak pieprzony model. Dżinsy opinają moją dolna część, a podkoszulki pokazują wyrobiony abs i wytatuowane, doskonałe ramiona. Niezbyt mocno, więc ludzie nie mają mnie za geja, ale i nie za luźno, by mogli myśleć, że nie jestem leniwy jak cholera. - I nudne. - Klasyka. Erin krzyżuje nogi, przez co jej spodenki wędrują wyżej. – Nie. Twój wybór wody kolońskiej jest klasyczny. Przynajmniej tam, jest jakaś różnorodność. - Skończyłaś? – Pytam. Gdy wzdycha, śmieję się. – Potrzebuję nowych pościeli i innego badziewia. - Zmęczony taplaniem się we własnej spermie? - Właściwie to tak. Proszę, zatrzymaj swoje opinie na temat stanu mojego łóżka dla siebie. Jestem zdziwiony, gdy przygotowuje się by coś powiedzieć, ale zatrzymuje się. Odchylając się od stołu, mruczy cos do siebie. – Hmmm. Przygotowuję się na dwadzieścia dodatkowych pytań, bo wiem, że chce jeszcze o cos zapytać. – Co? - Nic. To nic, może sobie wsadzić w tyłek. Wyraźnie widać, że chce mnie odnośnie tego, o cos spytać. - Erin…. - Czy chcesz bym wzięła klucze czy nie? Szczelnie zamykam usta i gestem wskazuję by szła przede mną. Moje oczy podążają do stojącej Erin, poprawiającej swój top, zmierzającej do szafki by chwycić torebkę i klucze. Wiesz, czemu faceci tak się do niej ślinią. Bo jest cholernie gorąca. Opalona skóra, długie brązowe włosy sięgające jej aż do tyłka, smukłe ciało, które utrzymuje w świetnym stanie, od kiedy uderza na siłownię, wygląda jak modelka Victoria Secret. Jeśli się dłużej zastanowisz, dokładnie tak wygląda. Czy robię się na jej widok twardy? Żartujesz sobie, kurwa, ze mnie? Jest tylko jedna kobieta w tym domu, która pobudza mojego fiuta i jedna taka osoba, która ubiera koszulkę z legendą Zelda, kiedy oglądaliśmy maraton całego

sezonu Family Guy. Zanim pójdziesz o krok dalej i zapytasz, czy kiedykolwiek byłem z Erin w takiej sytuacji, wyprzedzę cię i zatrzymam. Odpowiedź brzmi: nie. Tak, wygląda dobrze, ale randka z nią, to jak umówienie się z własnym lustrzanym odbiciem. I może od czasu do czasu, nawet siebie lubię, to przez jego większość, kurewsko się nienawidzę. Gdy jesteśmy już w samochodzie Erin, gdziekolwiek się nie obejrzę, mogę dostrzec, że ma tę magiczną moc co do zakupów, więc moje ciało wreszcie wygodnie przenosi się do relaksacyjnej sfery. To tak jakbym, nie oddychał od dziesięciu dni. Odkąd Maxx i ja pogodziliśmy się w tej wiadomości tekstowej, chodziłem jak po skorupach jajek. Nagle stałem się jakimś pedałem, który boi się powiedzieć lub zrobić coś złego. Tak. Co do kurwy się ze mną dzieje? Winię cię za to. Wiercę się w czarnym skórzanym fotelu audi Erin, gdy ścisza radio, co daje mi wyraźny znak, że ta mała przygoda, będzie pełna pytań. Oczywiście. Ty też je masz, czyż nie? - Więc, czego dokładnie szukasz? Chcę sobie wyrobić w moim umyśle mapkę najlepszej trasy zrobienia zakupów w centrum handlowym. Odwracam moją uwagę w jej kierunku. – Potrzebujesz trasy? Patrzy na mnie. – Chcesz to zrobić sam? - Więc co? Chcesz szczegółową listę? Czy kolory też powinienem podać w kolejności alfabetycznej? - Masz ten sarkazm tylko wtedy, gdy twój fiut niczego nie tykał od jakiegoś czasu. Jej powrót zamyka mi usta. Pieprzyć ją, za to, że ma rację. I ty. Nie musisz tego wiedzieć. - Ooo, patrzcie. – nuci z dumą, przerzucając włosy przez ramię. – Wygląda na to, że trafiłam w sedno. - Jeśli próbujesz mi coś wbić do głowy Erin, po prostu wal trochę z przodu. Nie mam tu na myśli paznokci i zębów1. - Ugh. – odpina pasy z obrzydzeniem. Ta rundka należy do mnie. 1

Hahauwielbiam go 



- W każdym razie, zaczynam, desperacko pragnąc zmienić temat, zanim będę musiał tłumaczyć się z braku seksu. W porządku. Nie spałem z nikim, odkąd Maxx po raz pierwszy dotknęła mojego fiuta. Zadowolony? - Potrzebuję pościeli. Kołdry. Kilku koców. Kilku poduszek. Może jakiś ręczników, jakiś świec, czegoś dla zapachu. - Zasadniczo, kompletna metamorfoza pokoju? - I łazienki. - I łazienki? - Tak. - Chyba zbyt późno oglądałeś kanał DIY? Chyba nie zamierzasz znowu zmieniać poplamionych mebli? Czy lekcja z komodą, niczego cię nie nauczyła? Nauczyła. Tego że moje dłonie są dobre w ringu i łóżku. Nie jestem dobrym typem w ulepszaniu domu. Hej, przynajmniej potrafię się do tego przyznać. Nie. Nie sądzę, by to czyniło mnie mniej męskim. Chcesz bym ci to udowodnił? Z szybkim uśmiechem, kręcę głową. – Tej lekcji nie mógłbym zapomnieć. To były moje ulubione szorty. - Kto odnawia dom w sowich ulubionych szortach? - Ktoś, kto rzadko zajmuje się takimi rzeczami. Erin chichocze i pyta. – Więc, dlaczego to robiłeś? Pieprz mnie, wszyscy znamy odpowiedź na to pytanie. No weź. To jest tak oczywiste, że musiałabyś być ślepa, by tego nie dostrzec. Nie wie, jakie źle rzeczy przydarzyły się mnie. Wiesz, na początku myślałem, że te uczucia do Maxx znikną z czasem. Wiesz, tak jak ból brzucha czy niewygodne gazy? W porządku. Jestem facetem. Możesz ze mną pogadać o tych rzeczach. Jednak te rzeczy nigdy nie wyblakły. One się wręcz zmieniły. Są głębsze niż przedtem. Robię rzeczy, o których nigdy bym nie pomyślał. Na miłość boska, właśnie idę na zakupy! Chętnie! Mój fiut nie spotkał się z żadną cipką od tygodni! Tygodni! Dawno, dawno temu, gdy minęło więcej niż 24 godziny, od chwili gdy ktoś pogłaskał mojego kutasa, już szukałem sposobu by to zrobić i

podwajając liczbę partnerek dla rekompensaty. Tak. Naprawdę jest tyle chętnych lasek do trójkąta. Tylko musisz mieć dobry sposób, by o to spytać. Ale wracając do tematu. Jest coś w tym, że wiem o tym iż Maxx chce być pode mną, tak bardzo jak ja ją tam chcę i to sprawia, że aż mnie skręca w środku. To ciężki, rozdzierający skręt. To tak jakby coś co jest we mnie, było o krok od złamania mnie. Czy nie ma jakiegoś powiedzenia o umieraniu starych nawyków czy jakiegoś podobnego gówna? To właśnie dzieje się ze mną. Te zwyczaje, starają się umrzeć dla Maxx. Bo ona zasługuje na coś lepszego. A ja zamierzam dać jej coś więcej. Kurwa. Posłuchaj mnie. Zaledwie kilka miesięcy temu, nie rozważałbym niczego więcej niż jednonocna przygoda, a teraz spójrz na mnie. Jasna cholera… staję się typową cipką? Nie jestem jeszcze gotowy by przyznać, jaką cipkowatą, bitą suką się staję, więc wzruszam ramionami. – Dla zabicia czasu, zgaduję. - Po prostu dla zabicia czasu, zgadujesz? - Czy lubisz powtarzać wszystko co powiem, dodając znak zapytania na końcu? Jej wargi się wykrzywiają i wiem, że muszę się zamknąć, bo przybrała atakujący wyraz twarzy. – Jak się sprawy mają między tobą a Maxx? - A jak się sprawy mają między tobą a CJ? - Kontratakuję. - Jak gorąco wyglądała bez topu na sobie? - Jak twardy był, kiedy zobaczył cię topless? - Co robi z tobą dźwięk dochodzącej Sam? - A jakiego rozmiaru jest fiut CJ’a? W samochodzie nastaje cisza, ale o dziwo nie ma napiętej atmosfery między nami. Właśnie tak działamy. Nie ma to sensu dla większości ludzi. Cholera, to nawet nie ma sensu dla ciebie, racja? Lekko odwracając moje ciało do niej mówię. – Powiedz mi, co jest w nim takiego, że stajesz się taka spięta, Erin? Zachowujesz się jakby ten facet był jedynie szumowiną na tej ziemi, a on cię uwielbia.

- Nie spi… -przerywa, gdy zatrzymuje się na światłach. – Powiedziałeś, że mnie uwielbia? Skąd to wiesz? Czy wasza dwójka plotkuje o mnie? Od kiedy to staliście się takimi przyjaciółmi? - Przyjaźnię się z każdym, kto pracuje w barze. - Z wyjątkiem Tony’ego – Ta odpowiedź powoduje, że podskakuję, a ona się uśmiecha. – Prawda? Nie lubisz Tony’ego. Samo jego imię sprawia, że chcę wybić przednią szybę w aucie Erin. - Nie podoba mi się sposób jaki patrzy na Maxx. - Masz na myśli taki, w jaki ty na nią patrzysz? I wracamy do punktu, gdzie zawsze kończymy. Wierzcie mi lub nie, to jest nasz dziwny sposób komunikowania się. Za każdym razem. Pamiętasz ,jak mówiłem, że randka z Erin, byłaby jak randka z własnym lustrzanym odbiciem? Rozumiesz to teraz? Myślę, że ma to mniej wspólnego z relacją jaką mają Luke i Maxx. Oni pragną stabilności, podczas gdy my pragniemy satysfakcji. Żadne z nas nie radzi sobie za dobrze mówiąc o swoich uczuciach. Wyraźnie. W tym samym czasie, potrafimy zrozumieć siebie. Erin delikatnie naciska pedał gazu i pyta. – Dlaczego to robisz? - Co robię? - To. - Rozmawiasz z kimś? Przypuszczam, że to dlatego, bo inni są już zmęczeni naszym zachowaniem. - Pieprzyć innych, durniu. Nie odpowiadam. To dlatego ludzie są bezpieczni, gdy znajdują się daleko ode mnie. Z dala. Kurwa. Kim jestem, że nawet myślę o tym by znaleźć się bliżej Maxx? Możesz to wziąć jako podpowiedź. Przebywanie blisko mnie, nie kończy się za dobrze. Dla każdego. - Dlaczego odpychamy ludzi, którzy po prostu chcą się do nas zbliżyć? Tylko zapobiegamy by zbliżyć się do kogoś, by poczuć te głębsze połączenie z kimś poza rodziny? To nie jest zdrowe.

Odwracam twarz do okna, tak jakbym nie słuchał. Jakbym mógł ją zignorować. A może ona przestanie mówić. Może skończy naciskać. Może zatrzyma…. - Nie ignoruj mnie – domaga się głośno. No cóż warto było spróbować. - Dlaczego Logan? Dlaczego odpychasz od siebie innych? - A dlaczego nie? – odpalam z zaskoczenia. Erin nie odpowiada. – Dlaczego takie znaczenie ma coś co robimy? - Bo może, możemy dowiedzieć się dlaczego jesteśmy tacy na zewnętrz i dzięki temu będziemy mogli przez to przejść. – Erin ciągnie mnie w stronę parkingu. – Nie możemy żyć tak dalej, możemy? Za każdym razem, gdy jest ktoś obok, kto się o nas troszczy, czy kocha nas, uciekamy. My nie uciekamy. My, kurwa, biegniemy sprintem. - Nie wiem jak ty Kellar, ale ja już jestem zmęczona tym, pieprzonym uciekaniem.... – Jej głowa opada na oparcie fotela, patrzy przez okno, próbując zebrać myśli. Dobrze. Tak. Czasami jestem zmęczony tym uciekaniem. Ale całe moje życie spędziłem na ucieczce. To zapewniało mi bezpieczeństwo. To właśnie w taki sposób chronię to, co kocham. To w taki sposób utrzymuje, tych co kocham, żywych.

Rozdział 2 - Maxx Skubię miękkie precle, które Tony przyniósł mi na lunch. Słony smak utrzymuje

się

na

moim

języku,

gdy

słucham

jego

pomysłów

dla

nadchodzącego „Ho-Down Sho - Down” wydarzenia, które odbędzie się w ciągu kilku kolejnych dni. Pokazywał mi tematyczne szablony, przez ostatnie 45 minut i gdyby nie to, że przyniósł mi tego precla, rozważałabym możliwość zaklejenia jego ust taśmą. Choć bardzo się cieszę, że tak pasjonuje się swoją pracą, to nie zawsze odczuwam tę potrzebę, by znać każdy szczegół. Szczerze mówiąc, przeszkadza mi w rozmyślaniu, w którym chcę zatonąć. Tak, oczywiście o Loganie! I tak, ciągle odtwarzam jak popycha mnie na ścianę, podczas gdy jego palce szukają stringów, których z resztą nie miałam na sobie, jednak moja wyobraźnia żyła własnym życiem. Ja, na kolanach, klęcząca na kanapie, otwarta na niego, by mnie po prostu wziął. Ja na schodach, niczym orzeł z rozpostartymi skrzydłami, gotowa, by mnie posmakował. Wow. Przyznaję, może marzyłam o Loganie zbyt dużo na dzisiaj. Po naszej luźnej wymianie wiadomości tekstowych, prawie tydzień temu, wszystkie sprawy między nami wróciły do normalności. Albo do tego, co my nazywaliśmy normalnością. Śmiech. Przytulanie. Wspólne drzemki. Ale nic seksualnego. Możesz w to uwierzyć? Wracamy do punktu wyjścia. Po żenującym epizodzie w samochodzie, wróciliśmy do naszego kwadratu. Ugh. Teraz możesz obwiniać moją wyobraźnię, przez co tak szaleje. -Czy ty w ogóle mnie słuchasz? – pyta Tony, pochylając się do przodu i wsuwając ołówek za ucho. -Mmhm – zlizuję sól z palców. Nie wydaj mnie. Zanim dostaje szansę udowodnienia mi kłamstwa, Erin otwiera drzwi biura. - Gotowa? - Tak! Zeskakuję

z biurka, wdzięczna za szansę ucieczki od

wspaniałego świata komputerów.

Tony obraca się na krześle – A gdzie to wasza dwójka się wybiera? - Zakupy kostiumów –Erin odpowiada szybko, wsuwając telefon do kieszeni, na tyłku swoich jeansów. – Maxx i C.J potrzebują kostiumów. - Masz już swój? – Pytam Tony’ego, który teraz, siedzi odchylony na krześle, z rękoma założonymi za głowę, wyglądając jak fantazja każdego kujona. Czy to źle, że mam ochotę wspiąć się na jego kolana i rzucić na te usta? Tak. Masz rację. Wiem lepiej. Ale możemy pominąć tylko to jedno? Nie doświadczyłam żadnej akcji od tygodnia, co zaczyna zbierać swoje żniwo na mnie. Myślałam, że życie przed tym, jak poznałam dotyk Logana było szorstkie, ale teraz wydaje się jakąś torturą dwudziestego pierwszego wieku. Czuję się jak cholerny zakładnik wojny płci. Pogadamy! Przysięgam, powiem ci wszystko, co tylko chcesz wiedzieć, jeśli tylko będę mogła poczuć usta Logana na moich ponownie. Lub jego palce na moich sutkach. Boże, nie mogę powstrzymać tego cholernego napalenia. - To kowbojski klimat. Naprawdę myślisz, że żyję w Teksasie i myślisz, że nie jestem właścicielem kilku kowbojskich rzeczy? – Mały uśmiech, powoli pojawia się na jego twarzy. Pragnę pełzać po tej twarzy. Zła Maxx! Zła! - Zaczynamy myśleć stereotypowo – Zawracam mu głowę, zawieszając moją torbę z laptopem na swoim ramieniu. - Och, tak jak twój chłopkach ‘Niezłomny’ co nie? - Ta uszczypliwość wywołuje u Erin chichot. Przypomnij mi, że mam jej później dogryźć. - Posiada własne kowbojskie ubrania czy myśli stereotypowo? -Ty mi powiedz…. Przed tym, zanim mam szansę otrząsnąć się po jego odpowiedzi, Erin chwyta

moją

rękę.

–

Chodź

Sally

Sue,

musimy

zaraz

rozpocząć

poszukiwania. Coś mi mówi, że ten proces może potrwać dłużej niż zwykle. - Miłej zabawy dziewczęta – Głos Tony’ego zanika zaraz za mną, gdy Erin ciągnie mnie w kierunku baru. Czy

tylko

mnie

się

tak

zdawało,

czy

Tony

wydawał

się

nieco

zdenerwowany rozmową o Loganie? Czy to była zazdrość? Chodzi mi o to, że

pomyślałam, iż był trochę zazdrosny, ale brzmiało to dobrze… prawie nieprzyjemnie. Czyżby te słowa miały być surowe w stosunku do mnie lub w stosunku do Logana? Cholera! Dlaczego Erin, wyciągnęła mnie z stamtąd tak szybko? ******* W samochodzie słucham opowiadań Erin, o jej zajęciach, które powoli dobiegają końca; chce skończyć w najlepszej piątce, ale trochę obawia się niektórych egzaminów. Nawet ja to wiedziałam. Jest jedna rzecz, dotycząca jej. Gdy się stresuje, gotuje. Nie tylko gotuje w stylu „Hej, zostawiłam gorący posiłek na obiad”, ale gotuje, jak „Hej, nasz dom jest pełen dań z menu meksykańskiej restauracji”. Ma

słabość

do

meksykańskiej

kuchni.

Jej

rodzice

spotkali

się

w

meksykańskiej restauracji, więc matka gotowała tego typu jedzenie dość często i ten zwyczaj przeszedł na nią. Dobrze, że wszyscy lubimy meksykańskie jedzenie. Rozmowa o jej zajęciach zanika, gdy znajdujemy się w sklepie patrząc na ubrania, których nigdy nie założyłabym poza ringiem. Ok, tak, większość tego gówna, które ona mi wciska a których nie założyłabym poza ringiem, nigdy bym na siebie nie założyła. Nie uważałam, że zachodni wygląd jest dobry. Tylko dlatego, że mieszkam w Teksasie nie oznacza, że muszę być właścicielką kowbojskich butów, dżinsowych spodenek i kowbojskiego kapelusza. Jeśli już musisz to wiedzieć, nie mam ani jednej z tych rzeczy. Cóż, nigdy nie posiadałam. Jednak mam zamiar, zostać dumną

właścicielką

wszystkich

trzech

i

prawdopodobnie

paska

z

ponadgabarytową, wielkości tyłka, klamrą. Nie oceniaj mnie! Nic z tego nie jest moją winą. - Naprawdę? – Moje dąsy pogarszają się, gdy Erin pokazuje mi dżinsowe szorty z kieszeniami. – To spodenki czy bielizna? - Maxx…. - Tak jakby, niespodziewanie słońce miało tam przyświecić. Erin obraża się, z przesadnym gestem odrzuca spodenki na półkę i kontynuuje poszukiwania.

- Więc… Jak tam sytuacja między tobą a Loganem? Bez wahania, mamroczę. – Nie istnieje. Nagle zatrzymuje się. – Co? Cholera. Dlaczego mi nie przypomnisz, że mam trzymać gębę na kłódkę? - Nic nie powiem. Odmówić i rozproszyć. Jeden z niewielu sposobów, by wygrać z Hart. - A co sądzisz o tym? Pytam, trzymając zakrywający biust, koloru górskiego kryształu, top. - Wydaje mi się, że wygląda jakby, coś nie wyszło, z poza lekcyjnym projektem dla cheerleaderek. – Zaskoczona warknęła i odrzuciła top na półkę. – Teraz, wracając do Logana. Co masz na myśli, mówiąc że nie istnieje? Z ciężkim westchnieniem, opieram się o filar, stojący przed szklanym blatem – To znaczy, że rzeczy powoli wracają do normy. - Już się dłużej nie wygłupiacie? Moje policzki rumienią się, gdy przypomnę sobie, jak wczołgiwał się na moje łóżko, a jego dłoń wędrowała między moje nogi. Nagle czuję jego ciepłą dłoń, głaszczącą zewnętrzną część mojego uda, aż do kości biodrowej, kierując się do wewnętrznej strony uda. Na tę myśl dostaję gęsiej skórki. Też dostałaś gęsiej skórki, co? - Przestań to sobie obrazować – awanturuje się i wyciąga mnie z powrotem, z dala od pomysłów, za które powinnam podyktować sobie osobistego klapsa. – Odpowiedz na pytanie. - Nie, Erin. Nie zostało nic, oprócz wygłupów. - Całowanie? - Nie. - Więc co wtedy robicie? - Normalne rzeczy. Kolacja, telewizja, gry wideo. - Karmicie się wzajemnie swoim jedzeniem, przytulacie i flirtujecie grając w gry wideo – tłumaczy. Czy to nie jest to, co właśnie powiedziałam? To znaczy, nie muszę tobie tego wszystkiego przeliterować, jak jej, prawda?

- Pozwól, że zapytam – Erin, wraca do naciskania i poszukiwania czegoś, co miejmy nadzieję, zasłoni więcej niż jeden pośladek. – Ile razy w tym tygodniu, wymknął się, by zamoczyć gdzieś fiuta? Czuję się zażenowana, słysząc jej słowa. – Poważnie? I dlatego musiałaś użyć, podkoloryzowanego języka? Przysięgam, ona brzmi jak Logan. - Tak, musiałam. – Chichocze, po czym przygryza dolną wargę. Przewracam oczami, wzruszając ramionami. – Nie wiem…. -Pomyśl o tym. To znaczy, naprawdę to przemyśl, Maxx. W porządku. Zanim wychodzi do pracy, je śniadanie ze mną, potem jedzie na trening, kiedy ja wychodzę. Kiedy wracam do domu, albo jemy wspólną kolację, albo gdzieś wychodzimy zjeść. Byliśmy na kręglach kilka nocy temu. On faktycznie zasypia, praktycznie każdej nocy, w moim łóżku, ale czasami wychodzi rano do swojego. Mówi, że kopię gdy śpię, a ty byś nie kopała jeśli ktoś próbowałby zniszczyć wszystkie twoje osłony? Toż to samoobrona! - To znaczy, zwykle jest to dość oczywiste, gdy wychodzi sobie ulżyć, ale ostatnio …myślę, że naprawdę tego nie robił. Nie mogę powiedzieć tego na pewno -. - Ale możemy założyć, że tego nie robi? - Nie powinnaś nic zakładać. - Tak myślisz? – Ton Erin zmienia się na taki, który ostrzega przed jej mądrością. Jeszcze bardziej. - Więc, nie jest bezpiecznym zakładać, że nie założysz tego? – Ona trzyma coś, co wygląda jak góra kostiumu kąpielowego, z brzydkim, flanelowym drukiem. Bez wahania, moja twarz się wykrzywiła. Wiem, że twoja też. - Dokładnie. Jeśli znasz kogoś, tak samo jak ja ciebie i jak ty Logana, to bardziej akceptowalne jest założenie tego. Teraz, na podstawie tego co mi powiedziałaś, może on próbuje zrobić to właściwie z tobą. – Zaczyna się uśmiechać, zanim mamrocze – Po raz pierwszy w życiu. Czyżby uważała, że jej nie słyszymy?

-Myślę, że doszukujesz się, zbyt wielu rzeczy w tym wszystkim. - I jeszcze raz, nie sądzę byś umiała wyczytać w nim wystarczająco dużo. – W końcu, trzyma w dłoni coś, co jestem w stanie zaakceptować, czerwono – biała, krótka bluzeczka do talii, która jest wyraźnie sznurowana z przodu. Tak bardzo, jak nie mam ochoty nosić, tego co trzyma w dłoni, nie chcę nic innego, co ona może mi zaoferować. Wyczuwając to, wręcza mi ją, bym przytrzymała, podczas gdy ona szuka czegoś na moja dolną część ciała. – Nie mówię tego, by wypełnić twoją głowę urojonymi fantazjami, ale wydaje mi się, że możesz być dla Logana tą jedną, jedyną…. Jedną, jedyną? Jakbyśmy się umawiali? Czy to jest tym, co właściwie robimy? Czy wszystkie wspólne obiady i przytulanie, są początkiem naszych randek? Na pewno Logan nie mógł zacząć umawiać się ze mną i nie powiedzieć mi o tym? Masz rację. Co do diabła jest ze mną nie tak? Oczywiście Logan, zaczął się ze mną umawiać i zapomniał mnie o tym poinformować? Więc jeśli się spotykamy... czy to znaczy, że jestem jego…. - Hej! Piskliwy dźwięk, spowodował tik w moich oczach. – Jesteś współlokatorką Niezłomnego! Razem z Erin odwracamy się, by zobaczyć jedną z bliźniaczek Olsen, stojącą przed nami, ubrana w obcisłą, czerwoną miniówkę i czarny top bez pleców, z błyskawicznym zamkiem z przodu. Jednak, nie wyglądała jak jej siostra, czy jej klon, tylko jak kolejna laska. Niższa, szersza i głośniejsza, sądząc po tym jak żuła gumę niczym koń. Czy to naprawdę taki problem, żuć

z zamkniętymi ustami? Przecież to,

pieprzona guma. - Jesteś jedną z uciekinierek z zoo – Erin mamrocze, marszcząc i podziwiając dżinsową spódniczkę, wiszącą nad jej ramieniem. Ta niższa wygląda na lekko obrażoną. Cóż, przynajmniej ona ma połowę mózgu. - Ona żartowała – jednonocna przygoda, doprecyzowując. Erin, zwraca się do mnie – Nie, nie żartowałam.

Chichocząc, zarzuciła na Erin swoją chudą dłoń, wciąż myśląc, że żartowała. – Zobacz, tamtej nocy ja i Candy spiknęliśmy się z Niezłomnym, a byłyśmy ubrane jak małpy na tę imprezę Rumple in the Jungle…. Dalej nadawała, a ja pogrążyłam się we własnym roztargnieniu. Czy ona właśnie powiedziała, że jej koleżanka ma na imię Candy? Chcesz się ze mną założyć o dziesięć dolców, że właśnie tak ma na imię? Podwajam stawkę i założę się, że imię tej pierwszej rymuje się z jej imieniem. Wtrącając się, Erin mówi – Czego znowu chcesz? Uh… Mindy, czyż nie tak? - Mandy – dziewczyna chichocze i poprawia swoją maleńką torebkę. Mówiłam ci. - Po prostu się zastanawiałam, czy nie wiesz, czemu Niezłomny nie odezwał się do mnie? – Ta informacja zmusza Erin do śmiechu, a ja już wiem wszystko. O dobry Boże, ona nie potrzebuje tego udaru ego teraz. - On ma dziewczynę. – Erin mówi z dumą, gdy twarz Mandy momentalnie się wykrzywia, jakby nie rozumiała co się do niej mówi. Kontynuuje swoje niezręczne wpatrywanie się w nas, czekając aż przetworzy w końcu tę informację. Tak szczerze, wyglądała jak małe dziecko starające się dopasować kwadratowy klocek do kwadratowego otworu. - Nie –W końcu potrząsa głową, wymachując ręką ponownie w naszą stronę. – One po prostu sobie z nami żartują. – Popycha łokciem swoją koleżankę. – Mają te wszystkie, szalone, dziwne żarty, których nie rozumiem, ale są naprawdę śmieszne! Jeśli ona ich nie rozumie, to skąd do cholery wie, że są naprawdę śmieszne? - Jaki żart? – W końcu dołączam do rozmowy. - Jak ten, że mówicie nam, że Niezłomny jest już nieślubny. Porażka. Po prostu… porażka. - Analfabetą – Moja korekta wywołuje jej chichot2. 2

W oryginale nieślubny i analfabeta są podobnymi słowami – illegitimate i illiterate

- Racja! Tak! – Potrząsa głową i wyciąga swój telefon, wystukując coś swoimi tipsami – To było takie zabawne! Niezłomny nie jest taki, wie jak rozmawiać…. - To znaczy, że nie potrafi czytać! - Erin i ja cicho chichoczemy. - To też – Mówi, zanim możemy usłyszeć jej dzwonek o przychodzącej wiadomości, po czym unosi głowę i pokazuje nam tekst. Erin i ja pochylamy się nad telefonem, by przeczytać wiadomość. JA: PLOTKA GŁOSI, ŻE MASZ DZIEWCZYNĘ. TO PRAWDA? TO DLATEGO NIE WYSYŁASZ MI JUŻ SEKSOWNYCH WIADOMOŚCI? NIEZŁOMNY: NIE. JA: NIE CO? NIEZŁOMNY: NIE MAM DZIEWCZYNY. Wyciągam moją wizję z powrotem i daję Erin spojrzenie, robiąc wszystko co w mojej mocy, by ukryć swoje emocje, choć rosnąca gula w gardle skutecznie mi to utrudnia. Dlaczego do cholery, znowu się tym denerwuję? Tak bardzo jak chciałam by miała rację, ale czy wie, jak bardzo się myli? Ponieważ, zawsze, gdy ja zaczynam pokładać w nim jakąś nadzieję, zawodzi, z resztą jak zawsze robi? Poznałaś go. Wiedziałaś, że myli się, myśląc o mnie jak o jego dziewczynie, prawda? - Jesteście takie zabawne – Mandy potrząsa głową, chowając telefon. – Pewnego dnia w końcu, zrozumiem wasze żarty…. - Pewnego dnia. – Podkreśliła Erin. - Hej Mandy, film rozpoczyna się za dwadzieścia minut. – W końcu odzywa się jej przyjaciółka. - O tak! Muszę iść – Macha nam i odchodzi w tych swoich czerwonych szpilkach, pozostawiając za sobą ślad perfum. - Przyszła. Odezwała się. Zirytowała nas. – Erin przewraca oczami, zanim zwraca się do mnie. Podnoszę lewy kącik ust w górę – Spójrz, Maxx… - Nie. – Przerwałam i udawałam, że jestem zainteresowana ubraniami przede mną. – Nie chcę tego wysłuchiwać. - Ale Maxx….

-Nie, Erin. Nie słuchasz mnie. - Cholera! Ja…. - Panie – przerywa nam znajomy głos. Odwracam się i szeroko uśmiecham. –Hej C.J. Co ty tu robisz? - Garderoba – Przytula mnie, przed próbą objęcia Erin. Trzymała palec, zatrzymując go i wymachując w jego stronę. Zanim, może spytać, wzdycham. – Ona jest po prostu wkurzona, bo się pomyliła. - Nie mylę się, Maxx! - Całkowicie się mylisz. – Powtarzam, patrząc na C.J’a – Ale cieszę się, że tu jesteś. Ze znużeniem, opiera dłoń na regale za Erin, więc teraz została uwięziona między nami. - Co się dzieje? - Nic – ja i Erin, rechotamy zgodnie ponownie. Byłyśmy przyjaciółkami, przez większą część naszego życia, więc czy to, co się dzieje jest naprawdę szokujące? - Ok. – Wzdycha C.J. –Czy wasza dwójka powie mi, czemu pachnie smutkiem i pudlem obok was? Żart, powoduje, że razem z Erin chichoczemy, zanim Erin żartobliwie wypycha piersi. To zalotny flircik z lekkim naciskiem, a swoją drogą, na jego twarzy pojawił się ironiczny uśmieszek, wie o co jej chodzi. Dobra, przynajmniej ona wie, że on jej chce. To więcej, niż ja mogę powiedzieć o mojej aktualnej sytuacji. Ohh. Nie. Nie zaczynaj. Nie słuchałam Erin. I ciebie też nie chcę słuchać. Nie teraz. Po prostu… odpuść. Po tym jak Erin dobrała mi mój strój i zapewniła mnie, że będzie pasował, kręciłam się wokół, ponieważ Erin, była moją podwózką do domu, a teraz zastanawiała się jaki rodzaj dżinsów C.J. powinien włożyć. - Nie mogę tego założyć – uchylił drzwi szatni z niezadowolonym wyrazem twarzy – Te ciuchy, zbyt mocno przytulają moich chłopców. Erin oparła swoją wolną rękę na biodrze. – Teraz już wiesz, dlaczego nazywają je ściskającymi orzeszki.

- Kochanie, tylko dwie rzeczy mogą przytulać moje orzeszki i na pewno nie są nimi dżinsy. – Mruga do niej, podnosząc swoje ciemne brwi, a Erin warczy z obrzydzeniem. - Dobrze. –Erin szydzi. – Zaraz wrócę. Tak szybko, jak znajduje się poza zasięgiem słuchu, C.J. opiera się o drzwi szatni, czując się wyraźnie nieswojo w tych dżinsach. – Proszę, powiedz mi, że ona nie nienawidzi mnie tak bardzo, jak stara się to okazać? Uśmiechając się, oparłam się plecami o filar i siadłam na podłogę. Czy

ja

właśnie

siedzę

na

brudnej

podłodze

domu

towarowego?

Prawdopodobnie. Ale nie zauważyłam wokół, żadnych krzeseł, łatwiej poradzić sobie z Erin siedząc, niż stojąc. Dlatego sobie tak dobrze z nią radzisz, nie? - Nie nienawidzi cię – spoglądam na C.J. z uśmiechem. – Tak naprawdę bardzo cię lubi. Jego zielone oczy błyszczały, a ramiona schowane pod zielonym polo, zrelaksowały, rozciągając go. – Tak? On jest naprawdę przystojnym facetem. Oprócz modelowej budowy, jego rysy twarzy były ostre, ale zapraszające, kiedy był zrelaksowany. Albo gdy był pewny siebie. - O Boże, tak. Jeśli chodzi o facetów, to musisz myśleć o Erin, jak o dziewczynce ze szkoły. Jeśli ona ciągnie cię za włosy i rzuca w ciebie kamieniami, to dlatego, że cię lubi. Bój się, gdy stanie się dla ciebie miła. To znak, że coś się zbliża, coś złego. - Złego, jak kolano lądujące w moich orzeszkach, tak? - Złego, że potrzebna będzie opieka medyczna, by usunąć twoje jądra z przełyku. C.J. uśmiecha się w moją stronę, kiwając głową z aprobatą. – Więc, czym ciebie straszy? Szybko kręcę głową. – Nie jestem zastraszona. - Powiedziała to z ostrym nastawieniem. Olśniło mnie.

Każdy, kto spędził zbyt wiele czasu przy Erin, zaczyna brzmieć tak jak ona. - No weź, pogadaj ze mną. Co się dzieje? – Kiedy nic nie mówię wzdycha – Czy kiedykolwiek przyszło ci do głowy, że może mógłbym pomóc? Oczywiście, może ty i Erin nie dostrzegacie wszystkiego, mając bezpośredni wgląd w sytuację i dlatego trzecia obiektywna osoba, mogłaby wnieść dodatkową perspektywę? Więc, od tego jesteś ty! Ale poczekaj, nie… ty nie jesteś obiektywna … . - W porządku. Załóżmy, że jest taki facet, ma reputację… cóż… męskiej dziwki - . C.J. zaczął chichotać – Męska dziwka? - Delikatnie mówiąc. Jest uznawany za męską dziwkę, ale nagle zaczyna wygłupiać się z pewną dziewczyną i przez to odcina się od zabawy z innymi dziewczynami, ale gdy zapytała, czy jest jego dziewczyną, on twierdzi że nie. Co o tym sądzisz? - Logan i jego tchórzostwo. – Odpowiedź C.J.’a zbija mnie z tropu. Odpowiada z fałszywym uśmieszkiem na twarzy – Och, nie powinienem przypuszczać o kim rozmawiamy, tak? Czy naprawdę byłam taka oczywista? - Każdy, kto kiedykolwiek widział Logana, patrzącego w twoim kierunku dłużej niż pięć sekund, wie, że jesteś dla niego kimś ważnym. - Wydaje mi się, że nie załapał tej notki. - Załapał – C.J. podrapał się po karku. – On po prostu nie potrafił tego przeczytać. I jak to niby miało mnie pocieszyć? - Spójrz, Logan odciął całą kolejkę chętnych cipek, co dla faceta jest wielką rzeczą. Szczerze mówiąc spójrz na jego przeszłość. Wykorzystywał każdą chętną dziewczynę, prawda? - Każdą dziewczynę. - Dobrze, a teraz jest tylko jedna, której chce i nie próbuje jej zdobyć w taki sam sposób jak resztę, prawda? Zaintrygowana jego słowami, skinęłam głową. – Kontynuuj.

- Więc stara się, bez podejmowania próby. Zamiast po prostu, wejść aż po jajca i powiedzieć ‘hej może się umówimy’, jeździ wkoło tego, by mieć pewność, że jeśli wejdziesz na jego terytorium, będziesz jedną jedyną tam. I może nie być dla niego komfortowym, nazywanie ciebie swoją dziewczyną… - Bo jest tchórzem. Co? Miło usłyszeć opinię kogoś, spoza naszej czwórki, nie stawiającej Logana na szczycie mody. - Racja – C.J. próbuje walczyć ze śmiechem. – Mimo, że nie jest dla niego wygodne, nazywanie ciebie jego dziewczyną, bo jest tchórzem, to oczywiste jest, że zmierza w tamtym kierunku. On po prostu potrzebuje czasu. I możliwości. Poradziłbym ci, byś była cierpliwa. W końcu dotrze do tego. - Tak? A skąd wiesz? - Ponieważ jestem w jego butach… - Odpowiada po czym Erin podchodzi, trzymając dwie kolejne pary dżinsów. - W porządku Panie Psioczący i Marudzący. Przyniosłam ci jeszcze dwie pary dżinsów. – Erin jęczy, trzymając je przed nim. C.J. sięga po nie, po czym dodaje z uśmieszkiem – Gdybyś miała teraz kamień, pewnie rzuciłabyś mnie nim? Mruży czy i przybiera pozę suki – Gdybymwłaśnie miała kamień, to bym cię nim walnęła w głowę. Zerka nad nią i puszcza mi oczko, zanim szybko wycofuje się do przebieralni. Niemal natychmiast Erin obraca się w moją stronę – Czy on właśnie do ciebie mrugnął? Kręcę głową, a ona szybko się odwraca. Oto wskazówka, potrzebna w sytuacji, gdy kiedykolwiek, miałabyś do czynienia z Hart, nigdy nie daj po sobie poznać, że grasz w innej drużynie lub coś podobnego. To jedyny sposób, jeśli chcesz przeżyć, ponieważ jeśli się dowiedzą, że próbujesz znaleźć im kogoś, w kim mogłaby się zakochać, mogą spowodować u ciebie uszczerbek na zdrowiu. Nie przesadzam. Logan próbował umówić Erin za jej plecami, z facetem, który wyglądał na mądrego i

był totalnie w jej typie. Kiedy wróciłam do domu, uderzyła Logana tak mocno w jego orzeszki, że myślałam, że będę musieli usuwać je chirurgicznie. Sama myśl o tym wzbudza we mnie dreszcz. U ciebie również? Myślisz, że C.J. ma rację? Myślisz, że Logan robi wszystkie te rzeczy, by udowodnić mi, że mnie chce… jako swoją dziewczynę? Po pierwsze, nie przeleciał mnie w samochodzie, a teraz zabiera mnie na randki, no ten dodatkowy bonus, nie spotyka się z nikim innym. To musi coś znaczyć, prawda? Czekaj. Czy Erin, nie wyliczała mi tych samych rzeczy jakiś czas temu? Nie mów jej że miała rację. Przysięgnij. - Hey Erin, a co ty na to byśmy wybrali się na drinka, po tym? – C.J. przechadza się w nowych dżinsach, kopiąc nogami, starając się zrobić sobie więcej miejsca. - Bardzo bym chciała, ale… ale muszę odwieźć Max do domu – Ten jej fałszywy uśmieszek, pewnie miał go zasmucić, ale wręcz przeciwnie, uśmiecha się. On zawsze się do niej uśmiecha. Denerwuje ją, ale lubi kiedy jest zdenerwowana. Cholera, zasługiwała na to czasami. - Mogę wrócić do domu twoim samochodem, nic wielkiego. – Moja propozycja, sprawia, że kieruje na mnie swoją uwagę. Gdyby była zbirem rodem z komiksu, i mogłaby strzelać laserem z oczu, to zapewne

byłaby,

numerem

jeden

wśród

bohaterów,

najbardziej

poszukiwanym przestępcą. Wow, zobacz co się dzieje, gdy Logan nalega na oglądanie kreskówek przy śniadaniu? - Idealnie – C.J. odpowiada, zanim Erin ma szanse się sprzeciwić – Kolacja też? Jestem głodny. - Brzmi idealnie – mówię, wstając i wyciągając dłoń po klucze do jej samochodu. - Uh… możesz nam wybaczyć na chwilkę? – Łapie mnie za rękę i ciągnie z powrotem do działu makijażu i perfum, daleko od jej randki. Teraz, gdy jesteśmy wystarczająco daleko, atakuje mnie. – Oszalałaś?! Nie chcę z nim iść na żadną kolację!

- Tak, chcesz. To dlatego zaciągnęłaś mnie tutaj. - Maxx… - Spójrz, obie wiemy, że go lubisz i chcesz z nim iść na drinka, więc po prostu zrób to. Jeśli to sprawi, że poczujesz się lepiej, wmów sobie, że robisz to, bym mogła spędzić trochę czasu sam na sam z Loganem. – Moja sugestia, szybko zmywa to rozdrażnienie z jej twarzy. - Czy wasza dwójka ma zamiar porozmawiać? Zacisnęłam usta. Ta rzecz dotyczy nas. Nie naciskamy na siebie, by rozmawiać o wszystkim. To jest prawdopodobnie główna przyczyna, wszystkich tych cholernych problemów pomiędzy nami, co? -

Dobrze,

ale

jeśli

masz

zamiar

przemawiać

językiem

Logana,

przynajmniej nie rozmawiajcie na kanapie? - Umowa. Erin wypuszcza długie westchnienie ulgi. Bardzo chciała wyjść gdzieś z C.J., ale nie chciała się z nim pokazywać na zewnątrz. Jest po prostu taka sama jak Logan, przysięgam. Totalna ignorancja tego, co mieli przed sobą. Jak to nazwał go C.J.? Tchórz. Jeep. To wydaje się pasować. Przebiegły uśmiech pojawił się na jej twarzy. – Jeszcze jedna rzecz. Przerażona tą nagła zmianą, wyjąkałam – C-cc-ccoo. - Taki mały trik. – Odkłada ubrania na ladę, chwyta butelkę wody kolońskiej i spryskuje papierek jednym z testerów. Macha kilkakrotnie papierkiem tam i z powrotem, daje mi szanse go powąchać, po czym ociera nim moje plecy. Najdziwniejszy zwrot akcji w historii. - Co do cholery robisz, Erin? - Ten zapach – Wyrzuca pasek – Czyż nie takiego używa Tony. Teraz, kiedy masz jego odrobinkę na sobie, Logan wbije kilka kołków z zazdrości. Zaufaj mi. Jeden z najstarszych trików z książek. - Spośród wszystkich książek, które czytałaś… - Później mi podziękujesz – wyciąga kluczyki z kieszeni i wręcza mi je.

- Prowadź bezpiecznie. - Zawsze tak robię… - Odpowiadam z lekkim uśmieszkiem, gdy powoli odchodzę. – Jedź bezpiecznie…. Erin wypuszcza krótki chichot – Zawsze tak robię. I wiem, nad czym się, zastanawiasz… i tak. Tak, miałam na myśli ten seksualny podtekst.

Rozdział 3 – Maxx Po przyjeździe, idę w kierunku domu, zadowolona, że nie ma samochodu Luke’a na podjeździe. W chwili, gdy zamykam za sobą drzwi, moja komórka wibruje, informując mnie, że mam nową wiadomość. Sprawdzam ją, jak ściągam swoje japonki. CIOCIA CAROLINE: CHCĘ, ŻEBYŚ ODIWEDZIŁA NAS W TEN WEEKEND. Zaskoczona, zatrzymałam się i wpatrywałam w tekst. Odwiedzam ją, co kilka miesięcy lub więcej, ale nie byłam u nich zaś aż tak dawno. Ciekawe co ona może ode mnie chcieć. A może to nagły wypadek? Przygotowuje się by odpisać i poinformować ją, że przyjeżdżam. JA: BĘDĘ W SOBOTĘ POPOŁUDNIU. Wchodząc po schodach, jestem nieco zaskoczona, gdy Logan otwiera drzwi do swojej sypialni. Myślałam, że będę musiała zapukać. A tak, stoi przede mną symbol chodzącego seksu. Bez koszuli, lekko wilgotny z ręcznikiem, owiniętym wokół bioder. Dostałaś nagłego ślinotoku? Bo ja tak. Z pewnością siebie, jakby zdawał sobie sprawę z tego jak piękny jest, pochyla się, opiera o framugę, z jedną ręką opartą nad swoim ciałem. Wspaniale. Teraz ręcznik pogrywa sobie ze mną w a ku-ku. W rzeczywistości, jeśli troszkę byśmy się pochyliły, to mogłybyśmy zobaczyć…. - Chcesz zobaczyć coś więcej? – mówi do mnie niskim i pełnym seksualnych konsekwencji głosem. Oczywiście, że chce zobaczyć więcej! Nie mogłam oszukiwać się po tej całej klęsce z samochodem i uczciwie, masturbacja zaczyna pogarszać sprawy zamiast polepszać. Będąc na szczycie schodów, wkładam mój telefon do torebki, która wisi na moich palcach. Wyczuwając, że jest w żartobliwym nastroju, zwilżam usta, niewinnie wysuwając pierś do przodu, po czym niewinnie wzruszam ramionami. – Być może…

Unoszę brwi, gdy on pozwala sobie na lekki chichot. – Może, co? Staram się zachować ten zabawny klimat, przygotowuję się by przejść obok niego, jednak nagle pojawia się przy mnie i delikatnie chwyta za ramię, by przyciągnąć mnie do siebie, w wyniku czego upada moja torebka. Choć początkowe pociągnięcie było łagodne, cała delikatność znika, gdy moje ciało znajduje się blisko niego. W bardzo szybkim tempie, jestem przygwożdżona przez niego do drzwi sypialni, trzyma moje obie ręce przy moim ciele, jakbym była w jakieś klatce. A tam gdzie, powinien być wyraz pożądania, jest spojrzenie pełne furii. Co ja takiego zrobiłam? Choć na zewnątrz staram się być spokojna, moja klatka piersiowa unosi się i opada, w szybkim tempie, co sprawia, że oczywistym jest, że bynajmniej jestem zestresowana. Jego niebieskie oczy przeszywają mnie, podczas gdy on, mówi do mnie niskim i mocnym głosem. - Gdzie, do cholery byłaś? - Na zewnątrz. - Z? - Dlaczego? – Udaje mi się, przełknąć przez gulę alarmu, która rośnie w moim gardle. Logan obniża twarz, by być tylko kilka cali od mojej, a zapach, jego świeżo spłukanego mydła, opływa moje zmysły niczym innym jak tylko nim. Wiem, że jest zły, ale połączenie zapachu i wyglądu jego ciała, sprawia, że robię się mokra. Cciii. Wiesz, gdybyś była na moim miejscu, też być była mokra. - Bo pachniesz. Jak. On. Och, tak, mały trik z wodą kolońską zadziałał. Nie mów jej, że miała rację, chyba że chcesz bym postawiła cię z nią twarzą w twarz, od teraz aż znajdziesz się na łożu śmierci. Cholera, pewnie by dalej to robiła. Stawienie czoła Loganowi, wygrywa z moim zdrowym rozsądkiem, pochylam swój policzek, na przekór wszystkiemu – I? Jego dłonie uderzyły we framugę, po obu stronach mojego ciała, powodując że aż poskoczyłam. Jasna cholera!

- I… rozmawialiśmy już o tym. – Jego ton powoli, z czystej złości przechodzi w kierunku drapieżnika. Ta nieznaczna zmiana, wywołuje więcej wilgoci, między nogami. Twarz Logana przysuwa się do mojego ucha i słyszę jak palce delikatnie uderzają w drzwi – To ciało, Maxx… - językiem dotyka miejsca na mojej szyi, tuż poniżej ucha – Jest. Dla. Mnie. – Kolejne liźnięcie językiem. Instynktownie, kolana uginają się pode mną a wtedy Logan wsuwa nogę pomiędzy moje uda, by utrzymać mnie podpartą. Gorący oddech Logana, wywołuje mrowienie w całym ciele, a gdy jego zęby delikatnie gryzą moją szyję, cichy krzyk opuszcza moje usta - Logan…. Uwalnia moją szyję, a jego prawa ręka otwiera drzwi, dając mi szansę ucieczki od niego, ale kiedy podejmuję najmniejszy wysiłek, ponownie popycha mnie na drzwi. Jego oczy, ponownie są wpatrzone we mnie. – Nie ruszaj się. Choć wiem, że Logan nigdy mnie nie skrzywdzi, mieszanina strachu i seksu w jego głosie, stawia moje ciało w jasnym ogniu. Gęsia skórka pojawia się na mojej skórze, sutki stwardniały, a wilgoć z mojej cipki, jest na tyle duża, że moje stringi są na pewno przemoczone. Ta strona jego, nie jest czymś, co mogę często spotkać. Seksualny potwór, tkwiący głęboko w nim. Ten który, nie przejmuje się niczym. Ten, który dominuje. Ten który, chce mieć ciebie pod kontrolą, a ty masz się go słuchać. Też chcesz lepiej poznać tę jego stronę, co? Jego dłonie z drzwi, przeniosły się na moje biodra, podczas, gdy jego usta zaatakowały moje. Nie popychały. Nie naciskały. Podbijały. Swoja własność. Zniewalały je, zmuszając do poddania każdym dominującym ruchem. Moje ciało topniało, na jego wysiłki, kiedy ponownie przycisnął mnie do drzwi. Te podyktowane ruchy, zwiększały potrzebę mojego organizmu, które musiały być zaspokojone. Boże, mam nadzieję, że sponiewieraprzy tych drzwiach. Język Logana działał w moich ustach, gdy poczułam, jak jedna z jego dłoni, szarpnęła zapięcie moich dżinsów, odpinając je przy minimalnym wysiłku. Podświadomie, moje biodra otarły się o fiuta, prężącego się pod ręcznikiem

Jego usta, opuszczają moje, zmuszając mnie do biadolenia, gdy jego ręce ścisnęły mocniej moje biodra, wywołując nieco bólu. O Boże. Kiedy stałam się taką dziewczyną? Z pełnym surowości głosem, warczy – Jestem, kurewsko, poważny, Maxx. Nie. Ruszasz. Się – Połykam polecenie, którego usłyszenie było czymś pysznym. – Robisz tylko, to, co ci powiem. Zrozumiałaś? – Moje ciało reaguje, jeszcze większą wilgocią i ostrym zaciśnięciem mojego rdzenia. Jego oczy z powrotem, wylądowały na mojej twarzy. – Przytaknij. Kiwam głową. - Dobrze. Czy to jest to? Czy to jest dobre, że czuje się, jakbym cofnęła się do lat 50-tych, pozwalając mu tak sobą rządzić? Czy to normalne, że im bardziej jego głos jest surowszy, tym robię się bardziej mokra? Proszę, powiedz, że to jest normalne. Albo przynajmniej, że też tego doświadczyłaś raz, czy dwa. Palce Logana wsunęły się za krawędź moich dżinsów, pozwalam im, zsunąć je aż do kostek, zostawiając mnie, w t-shircie i neonowo –zielonych stringach. Dlaczego nie mogłam ubrać czegoś seksowniejszego? Może dlatego, że nie spodziewałam się, że ktoś mnie ich dzisiaj pozbawi? Nie patrząc na mnie, żąda. – Krok. Na zewnątrz. Moje nogi, uniosły się jedna po drugiej, a dżinsy znalazły nowy dom, na podłodze w jego sypialni. Miałam nadzieję, że nie załapią jakieś nieuleczalnej choroby. Nie byłam pewna, kiedy ostatni raz była myta ta podłoga. Z kilkoma głębokimi oddechami, zbieram się na odwagę, by spojrzeć w dół, gdzie dostrzegam Logana na kolanach przede mną, wpatrującego się w moją cipkę z takim zaangażowaniem, że nie może odwrócić wzroku. Jego spojrzenie, ogrzewa ją, jak to tylko możliwe. Jestem teraz tak mokra, że jeśli poruszę tylko biodrami, to dojdę w majtkach. - Czy masz pojęcie, jak cholernie seksownie wyglądasz? – Pytanie to, skierował do mojego krocza, zanim jego oczy, powoli przeciągnęły się po moich krzywiznach, aż dotarły do mojej twarzy. Jego powieki były ciężkie, a

te niebieskie, oczy, miały w sobie blask głodu, jakiego nigdy w nich nie dostrzegłam. Czuję się nieswojo i jestem podekscytowana. – Odpowiedz. - Nie. Podczas gdy jego spojrzenie, ciągle utrzymuje się na moim, jego palec przebiega wzdłuż mojej łechtaczki, tkanina majtek dodaje tarcie, które sprawia, że kolana się pode mną uginają, ale dalej twardo stoję. Pamiętam co powiedział Logan. - Maximus… - powiedział chrapliwym głosem – czy smakujesz tak dobrze, jak wyglądasz? – Zanim mogę odpowiedzieć, jego usta lądują na moich majtkach, tuż nad moją łechtaczką. Krzyk zaskoczenia ucieka z mych ust, gdy nadchodzący orgazm grozi wybuchem. Usatysfakcjonowany, jego język porusza się wzdłuż bariery, drocząc się ze mną. Dokucza mi. Zaciskam ścianki cipki, w oczekiwaniu, zdesperowana by się uwolnić. Znowu biadolę - Logan…. Jego usta, uwalniają mnie, na chwilę, od tej słodkiej nędzy – Tak? Między westchnieniami, błagam – Proszę…. Logan, zaczyna palcem zataczać delikatne kółka wokół mojej łechtaczki, ledwie jej dotykając, a ja próbuję złapać oddech, brak mi tchu. – Proszę? Chcesz, bym ukarał cię za złe zachowanie? Że próbowałaś podzielić się tym, z kimś innym? Chcesz bym ukarał cię za to, że zapomniałaś, iż to – wsuwa palec, pod stringi, zanurzając go we mnie – jest moje? - Logan – krzyczę, gdy moje ciało rozpada się, pod jego palcem. Poważnie? Czy to naprawdę się stało? Doszłam, po jego jednym dotyku wewnątrz mnie? Zawstydziłam wszystkie kobiety na całym świecie. Z gównianym uśmieszkiem na twarzy, szepcze –Czy ty właśnie, po prostu doszłaś dla mnie, kochanie? – Nieco zakłopotana zamknęłam oczy, chcąc pozbyć się tego momentu. Następnie Logan, zgina palec wewnątrz mnie, dolewając tym oliwy do ognia, który i tak pompuje krew w moich żyłach w niewyobrażalnym tempie. – Odpowiedz mi. - Tak, Logan.

Lekki chichot opusza go, gdy wysuwa palec z mojego wnętrza. – Pozbądź się ich. – Postępuję według jego instrukcji. Ciągnę moje string w dół, patrzę na niego, który wpatruje się jak to robię, a pragnienie w jego oczach, jest jeszcze bardziej wyraźnie, niż przedtem. On na pewno nie zamierza - . Usta Logan zamykają się na mojej cipce, gdy zaczyna powoli degustować się mną, zarzucając moją lewą nogę na swoje ramię. Moje oczy cofnęły się w głąb czaszki, gdy walczyłam z pragnieniem wplecenia palców w jego włosy i przyciągnięcia go jeszcze bliżej mnie. Jego usta pożerały mnie tak, że mogłam zaraz dojść ponownie. Gdy jego język, zatoczył kółko, po czym zassał moją łechtaczkę, a nieoczekiwany orgazm wybuchnął we mnie. - O Boże, Logan…. Zanucił coś z aprobatą, ale nadal kontynuował swoją misję, wyciągnięcia kolejnego orgazmu z mojego ciała, ale nie byłam pewna, czy moje ciało to przetrwa. Jednak, to nie przeszkadzało mu w smaganiu i zasysaniu mojej cipki, jakby to był jego jedyny pokarm, od trzech dni. Moje ciało drży, gdy w końcu oddech jest w stanie wypełnić powietrzem moje płuca. Logan zaciska dłonie na moim tyłku, jak jego twarz zakopuje się głębiej, pozwalając językowi jeździć po mojej cipce, dopóki nie zaczyna mnie prześladować znajomy ból. Nie możliwe bym doszła trzeci raz. To nie jest możliwe. Z moimi oczami, ciągle zamkniętymi, wciągając coś, co brzmi jak powietrze, mówię – Logan…. Jeszcze jedno małe, ostre pociągnięcie mojej łechtaczki i pchnięcie palcem pod idealnym kątem, sprawia, że tracę to. Moim całym ciałem wstrząsają konwulsje, moje dłonie pociągają za moje włosy, gdy wyginam się w łuk, jak jego chciwy język cieszy się ostatnią kroplą. Po czasie, gdy mój organizm zatrzymuje to ogromne drżenie, jego usta z delikatnym pocałunkiem moich dolnych warg, zsuwają się, przed tym jak moja stopa delikatnie ląduje na podłodze.

Nie miałam pewności, w jaki sposób powietrze z powrotem dotarło do mojego ciała, stoję zamrożona w miejscu, gdy czuję palce pod brodą, unoszące moją głowę ku górze. – Otwórz oczy, kochanie. Leniwie, staram się zrobić to, co rozkazuje. Pieprz się, to trudne. Może spróbujesz dojść trzy razy z rzędy w podobnym stylu i przekonasz się, czy twoje ciało będzie w stanie poddać się z łatwością poleceniom. Gdy już je otworzyłam, skupiłam się na walce z mgłą namiętności, jaka się utworzyła. I tak szybko, jak to możliwe, gdy dostrzegam widok przede mną, czuje się lekko poirytowana i może jeszcze bardziej zakochana niż wcześniej. Logan, stoi rozpromieniony przede mną, jakby przed chwilą wspiął się na najwyższy szczyt na świecie, bez dodatkowego tlenu i wbił swoją flagę na nim. Jego duża pięść jest oparta o drzwi, tuż obok mnie, gdy podaje mi dżinsy i stringi drugą dłonią. Zarozumiałym tonem, informuje mnie – Jesteś moja, Maxx. Staraj się o tym pamiętać, gdy ten przygłup znowu będzie blisko ciebie. Choć nie mam nic przeciwko oznakowaniu przez jego terytorium, bo szczerze mówiąc dzięki temu uczestniczę w wielokrotnych orgazmach, to czy naprawdę ma prawo do postępowania w taki sposób? To znaczy, przecież nie jestem jego dziewczyną, pamiętasz? Uświadomiłam sobie, że nie porozmawialiśmy, na co miałam nadzieję, a fakt, że dalej nie jest skłonny potwierdzić na zewnątrz, że jestem dla niego kimś więcej, ale oczekuje, że będę się w taki sposób zachowywać, nieco mnie irytuje. Nie dlatego, że wydaje mu się, że wszystko jest ok, ale dlatego bo mu na to pozwoliłam. PamiętajMaxx,zachowuj się, jakby to wszystko nie było dużym problemem. Zabierając moje ubrania, pojawia się chytry uśmieszek na mojej twarzy, po czym pochylam się i mówię. – Tylko dlatego, że wylizałeś moją cipkę, nie oznacza, że jest twoja, Logan. – Zszokowany moją odpowiedzią, potyka się lekko, a ja wykorzystuję moją wolną dłoń, by niedbale go odepchnąć z mojej drogi. – Jeśli pozwolisz….

Nie mogę uwierzyć, że właśnie to powiedziałam! Moje ciało zatrzymuje się po trzech krokach, po czym spoglądam przez ramię, czując, że muszę wyznać mu jeszcze jedną rzecz. – To będzie wymagało od ciebie, o wiele więcej, jeśli chcesz bym była twoja, Loganie Kellarze. Odchodzę, nie mówiąc ani słowa i nie czekając na jego odpowiedź. Dobrze, niech będzie! To było kłamstwo! Nie potrzebowałam nawet kilku orgazmów, by być jego! Byłam jego, od pierwszej nocy, kiedy wczołgał się przez moje okno i położył głowę na moim brzuchu, a ja przeczesywałam jego włosy do czasu, aż zasnął. I zawsze będę jego. Ale potrzebuję by dał mi coś, czego nie dał żadnej innej. Coś, co udowodni mi, że nie jestem tylko szybkim dymankiem. Dowód, że nie będę tylko przerwą, między długimi kolejkami chętnych dziewczyn, prześlizgujących się przez jego łóżko. Nie wymagam od niego dużo, ale potrzebuję tego.

Rozdział 4 – Logan To będzie wymagało od ciebie, o wiele więcej, jeśli chcesz bym była twoja, Loganie Kellarze. Te pieprzone słowa, bez przerwy powtarzają się w mojej głowie, jak jakieś pieprzone echo. Też je słyszysz? Zapadająca w pamięć, drwina z prawdy. Pieprz mnie, nienawidzę tego. Trzaskam drzwiami od samochodu, mocniej niż bym chciał. Wycieczka na siłownie, jest bardziej niż konieczna. Po samotnym śniadaniu, z miską ulubionych płatków Maxx, wziąłem zimny prysznic, by utrzymać swojego fiuta padniętego, gdy myślałem o niej, przyciśniętej do moich drzwi i dochodzącej dla mnie, poszedłem więc pobiegać, by wrócić do swojej monotonnej rzeczywistości. Mam nadzieję, że chłodne powietrze przywróci mnie do rzeczywistości, tak bym mógł skupić się tylko na siłowni. Nie pomogło. Jak tylko moje stopy uderzają o chodnik, zauważam dzieciaka, siedział, opierał się plecami o ścianę, ręce miał założone wokół nóg a głowę opartą na kolanach. Widziałem, już kiedyś tego chłopaka. Nie, nie mam na myśli w ‘wygląda znajomo’ sposób, tylko to, że rzeczywiście widziałem go już dokładnie w tym miejscu, przez ostatnie cztery dni, kiedy wychodziłem z pracy. Czy powinienem z nim pogadać? Taaak. Masz rację. Zatrzymałem się przed nim i wsunąłem dłonie do kieszeni spodenek gimnastycznych. - Hej, dzieciaku, pracujesz gdzieś w okolicy? Kręci przecząco głową. Jego buty, są dziurawe przy czubkach, tak samo wyglądają jego dżinsy. Ma na sobie to samo ubranie, za każdym razem, gdy go widzę. Mogę to też potwierdzić widząc, bardzo wyraźną oleistą plamę wkoło kolan i zabrudzenia na jego wyblakłej czarnej koszulce. Poznaję wszystkie te znaki. Wydaje mi się, że ty również.

Ostro zaczerpując powietrze, pytam – Czy ty spałeś tutaj w nocy? Nie odpowiada. Mocno zaciskam pięści wewnątrz kieszeni. – Jak masz na imię dzieciaku? - Dean. Kiedy jestem w stanie rozluźnić pięść, wyciągam dłoń z kieszeni i kieruję w jego stronę. – Logan Kellar. On po prostu patrzy na moją rękę. Kurwa, niezręcznie. Po chwili jego twarz rozszerza się, przyjmując nerwowy wyraz. Przełyka. - Wiem, kim jesteś. Jesteś Niezłomny. - Więc zamierzasz patrzeć na moją rękę i sprawić że wyglądam jak jakiś pieprzony osioł czy potrząśniesz nią? Dzieciak uśmiechnął się, wytarł dłoń, a później potrząsną moją. Wyglądałem tam, jak stojący kretyn, czyż nie? Po tym jak dałem splunąć na swój wizerunek, popatrzyłem w jego ciemno niebieskie oczy, po czym, wsunąłem rękę z powrotem do kiszeni i kiwnąłem głową w stronę siłowni. - Chcesz tu pracować? - Nie mogę. - Dlaczego nie? - Ja… jego głos zanika, gdy spogląda w dół na swoje buty. – Nigdy nie mogłem sobie na to pozwolić. - Nie o to pytałem, prawda? – zaskoczony, Dean podnosi swoją głowę. – Teraz, chcesz tu pracować czy nie? – otwiera usta by coś odpowiedzieć, ale udaje mu się tylko skinąć. – Więc, zbieraj swój tyłek i chodźmy – zaczynam iść w kierunku drzwi, kiedy zauważam, że się nawet nie poruszył. Zatrzymałem się i rzuciłem przez ramię – Dzieciaku, nie będę prosił dwa razy. Dean staje na nogi i rusza, próbując mnie dogonić. Byłem takim dzieciakiem. Siniaki na jego przedramionach, były takie same jakie ja miałem. Ślady dłoni, na szyi, po przyduszaniu, ja chowałem pod koszulkami. Poplamione ubrania, których nigdy nie wyprał, bo wszyscy byli

zajęci pielęgnowaniem połamanych rąk, które zostały uszkodzone, broniąc się. Nienawidzę tego, że widzę siebie, w tym dzieciaku. Nienawidzę wiedzy, że przeszedł przez to samo piekło co ja. Robię, bo potrzeba, prawda? Pomagając mu? Wiem, że pomoc, nie jest moją największą siłą, ale Maxx mi pomogła. Pomyśl, jak o wiele gorzej ze mną, byłoby bez niej. Otwieram drzwi, z Deanem kroczącym tuż za mną. - Dzieciak jest ze mną, Will – mówię pochylając się przed nim, stojącym za biurkiem i odkładającym gazetę. Will rzuca dzieciakowi spojrzenie, po czym przerzuca na inną stronę i patrzy w dół, czytając. - Idź za mną. – Poinstruowałem go, gdy zmierzaliśmy w kierunku szatni. Przez następne dwie godziny pokazuję Deanowi siłownię, moją klasyczną rozgrzewkę, i wszystkie rutynowe działania przed FightNight. Nie byłem zaskoczony, dzieciak był naprawdę naturalny. Oczywiście, miał trochę problemów z nadążeniem za mną, ale i tak radził sobie o wiele lepiej, niż przypuszczałem. Większość ludzi, nie potrafiła za mną nadążyć. Trenuje z Oliverem i dochodzimy do punktu, w którym on nawet ma problem, ze znalezieniem nowych umiejętności, które mógłby mi przekazać. Powiedziałbym, że nadszedł czas na nowego trenera, ale jestem tu szczęśliwy. Po skończonym treningu zmierzamy z powrotem na przód sali, gdy pytam. – Jesteś głodny? Dean, kręci głową. Ręcznik, który kazałem mu trzymać, ma wciąż owinięty wokół szyi. Zatrzymuję się nagle, zaledwie kilka cali od drzwi. – Zasada nr.1. Nigdy nie kłam, dzieciaku. - Usta Deana zacisnęły się. Tylko pokiwał głową ponownie w moją stronę. - Jesteś głodny? Odchrząknął i powiedział – Tak. - Chodź. – Popycham drzwi, opierając się o nie i skręcam w prawo, zmierzając do znajdującego się o kilka drzwi dalej baru z kanapkami, gdzie zazwyczaj jem. W chwili gdy otwieram drzwi, dziewczyna stojąca za ladą

spoglądała na mnie zza telefonu komórkowego. Natychmiast jej twarz się rozjaśniła. Zszokowana co? - Cześć Niezłomny – grucha, wypychając swoje cycki do mnie, które wystawały z jej białej koszulki. Długie blond włosy, niebieskie oczy, idealnie opalona skóra, wąska talia i królowa biustonoszy typu push up. Jest jedną z tych lasek, biorących udział w castingu do Playboya. Wiem, nad czym się zastanawiasz. Ale odpowiedź brzmi: tak. Spałem z nią. To niegrzeczne pytać, ile razy. - Hej Leslie – mój uśmiech sprawia, że wzdycha. Dean zaczyna się śmiać, a ja szturcham go łokciem w bok, by go uciszyć. - To co zwykle? – Sięga po szklankę, wiedząc, że lubię mój orzechowy shake proteinowy po ciężkim treningu. - Tak, i to, co ten dzieciak sobie zażyczy. Moje oczy wróciły do niego. Dean, zachowuje się, jakby miał ciche dni co czasem mogę znieść, ale nie raz mnie to wkurza, więc zachęcam go. - Powiedz Les co chcesz. - Ja nie…. - No powiedz jej. Jego usta tworzą zaciśniętą linię a na czole pojawiły się zmarszczki. Dzieciak jest twardy, kurwa, tak samo jak ja. Och… nie zaczynaj. Staram się zrobić tutaj coś dobrego. Podczas, gdy Leslie zajmuje się moim napojem, dzieciak patrzy na kolorowe menu, które zajmuje całą ścianę za nią, w końcu decyduje się na turecką kanapkę z całym zestawem. Gdy przygotowuje jego jedzenie, wciąż zerka na mnie przez ramię, ssąc dolną wargę, próbując mnie zachęcić. - Więc… Niezłomny… masz jakieś plany na jutro? –Mówi, gdy rozsmarowuje musztardę na kanapce. Ona dobrze wie, że lubię przespać się z kimś, noc przed walką. Może była raz, czy dwa moim wyborem do łóżka. Może raz miałem ją w sklepie, innym razem na stole, po godzinach jej pracy. Na ladzie. Przed recepcją. Wiesz co, powinnaś być trochę bardziej kreatywna dla swojego własnego dobra.

Chichoczę, ale nie odpowiadam jej. Zamiast tego proponuję jej dwadzieścia dolców napiwku, którego zawsze odmawiała. - Wiesz, że to nie o pieniądze chodzi. – Przesuwa tacę z jedzeniem Deana, zanim zwilża usta, patrząc na mnie – Ale wiesz, co jest…. Tak. Kobiety naprawdę mówią do mnie takie gówno. - Miłego popołudnia, Les. – Odwracam się po wrzuceniu kilku dolarów do słoika z napiwkami, wiedząc, że jeśli wrzuciłbym tam całą dwudziestkę, wyłowiła by ją i oddała z powrotem. Razem z Deanem usiedliśmy w kabinie narożnej. Po tym jak się usadowiliśmy, powiedział. – Wiesz, że ona próbuje się z tobą przespać, prawda? Odchylając się do tyłu, podnoszę kubek i mówię –One zawsze próbują się ze mną przespać, dzieciaku. - Nie powinno mnie to dziwić. – Gryzie swoja kanapkę – W końcu… jesteś jednym, jedynym Niezłomnym. Wzruszam ramionami i jedną rękę rozkładam na oparciu budki, robiąc wszystko by uniknąć, pieprzącej mnie wzrokiem Leslie, w nadziei że dzięki temu będzie mogła pieprzyć moje ciało. Co się nie stanie. Jest tylko jedna dziewczyna, której ciało chce pieprzyć, a ona chce bym uczynił ją moją. Udowodnić jej, że jest jedną, jedyną. Czy jeszcze tego nie zrobiłem? Byliśmy na randkach. Tak, więcej niż jednej. To znaczy, odprawiłem, wszystkie inne kobiety… to był ogromny, kurwa, problem! Ona nie może chcieć, bym nazywał ją swoją dziewczyną, czy coś w tym stylu, czy chce? - Więc, nie lubisz kobiet? Szybko żartuję – Co? - Ta dziewczyna – Wskazuje głową w kierunku Leslie – Uderzała do ciebie. Czyż nie jest spostrzegawczym małym palantem? - A ty nie wyglądasz na zainteresowanego. Gej? - Czy według ciebie wyglądam jak gej?

Dean, spowolnił żucie kanapki, połknął i pokręcił głową. – Nie. Ale nie wydajesz się facetem, który odmawia gorącym dziewczynom. Moje oczy spoglądają w tył na Leslie, która obsługuje innego klienta - Kiedyś, nie odmówiłbym. - Więc co się stało? Słysząc jego pytanie, zacisnąłem szczękę. Wiesz dokładnie, co się stało. - Najgorętszy kujon na świecie, założył na siebie najmniejszy strój na świecie, no i przepadłem. – Przez wspomnienie Maxx, podczas jej pierwszego wyjścia w ringu jako Ring Side Girl, przygryzam wargę a mój kutas zaczyna twardnieć. Staram się mimochodem dostosować. - Więc, masz dziewczynę? - Nie. - Co to znaczy, nie? Z westchnięciem, wzruszyłem ramionami. – To skomplikowane. Dean załapał wskazówkę i zamyka usta, które są wypełnione kanapką z indykiem. Podczas, gdy on nadal pałaszował z ogniem kanapkę z frytkami, pytam. - Kiedy ostatni raz coś jadłeś? Zwalnia, powoli wyciera musztardę z dolnej wargi i wzrusza ramionami – Kilka dni temu. - Kiedy ostatni raz byłeś w domu? Powoli obracam w palcach mój kubek, gdy on spogląda na mnie i mamrocze – Kilka dni…. - A dlaczego nie pójdziesz do domu? Na te słowa, patrzy na mnie, przechyla twarz i pomrukuje – To skomplikowane. Tak. Wiem. Wiem. Ten dzieciak jest dokładnie taki sam jak ja. - W porządku – Biorę kolejny łyk mojego koktajlu, po czym pochylam się nad stołem. – Lubisz siłownię? – Dean przytakuje. – Chcesz popracować tam ponownie? - Mówiłem ci, że nie mogę sobie na to pozwolić.

- A ja ci powiedziałem, że nie o to pytałem.

– Dean wkłada kolejną

frytkę do ust, a ja ciągle utrzymuję na nim wzrok. – Chcesz? - Tak. - Ok –przytakuję powoli. – Możemy zrobić pewien deal. Jeśli, pojawisz się tam, by ze mną popracować, załatwię ci członkostwo. - A co ja mam robić? - A co ja przed chwilą powiedziałem? - Być tam, kiedy ty się tam pojawisz, by potrenować. - To proste. Dean patrzy na mnie zdezorientowany. – A skąd mam wiedzieć, kiedy się tam pokażesz? Z zarozumiałym uśmieszkiem powiedziałem – Nie będziesz wiedział. Jakby walczył z uśmieszkiem, Dean kiwa głową, i bierze ostatni kęs kanapki.. Będzie tam. Wiem, że będzie, bo sam też si pojawiłem. Will zauważył mnie ciągnąc za sobą i powiedział coś wtedy do właściciela. Oliver złożył mi taką samą propozycję, jaką złożyłem temu dzieciakowi, kilka tygodni krótko przed moimi 18 urodzinami, tuż po śmierci rodziców Erin i Luke’a. Nie musiało minąć dużo czasu, po tym jak zacząłem z nim pracować, jak wykonywałem swoje obowiązki poprawnie i wtedy Maxx poradziła mi, że muszę wejść do ringu, by pozbyć się całego swojego gniewu, o którym nie chciałem mówić. O tym, że pewnego dnia zamienię się w kogoś takiego jak mój ojciec. Gdyby tylko zdawała sobie sprawę, z jakim rozczarowaniem muszę się zmagać ciągle ją odtrącając. ***** Wkrótce, po tym jak Dean mnie opuszcza, zdaję sobie sprawę, że Maxx nadal siedzi w mojej głowie. Słowa jakie wypowiedziała przed wyjściem z mojego pokoju, ciągle mnie nawiedzają. To skomplikowane. Czyją to jest, kurwa, winą w każdym razie? Nie patrz na mnie w ten sposób. To nie jest tylko całkowicie moja wina! Ach, co to w ogóle znaczy? Tak, to Maxx wyłożyła większość swoich kart na stół. Ale – czemu, do cholery, kłócę się z tobą? Nie rozumiesz. Nikt nie rozumie. Gdybym otwarcie się w niej

zakochał, bardziej niż jestem zakochany w niej teraz, to podpisałbym jej akt zgonu. Mogę ją zabić. Te fatum wisi nad moją rodziną. Wolałbym rzeźbić w moim fiucie nożem do masła, niż ją skrzywdzić, dlatego na samą myśl, wolę utrzymać te sytuację wystarczająco daleko. Moja głowa, uderza w zagłówek, jak patrzę na drzwi TKO, tuż przed barem. Kogo do cholery chce oszukać? Nie mogę utrzymać tego w zamknięciu. Cholera, nie robiłem tego ostatnio a te kilka ostatnich tygodni, były najlepszymi w całym moim pieprzonym życiu. Widziałeś ten mój głupi, idiotyczny wyraz twarzy. To nie jest naturalne. Otwieram drzwi samochodu i kieruję się w stronę drzwi, mając jedną szczególną rzecz na uwadze. Muszę pokazać Maxx, że jest moja. Że

to

realne. Że staram się postępować we właściwy sposób. Więc zabiorę ją na późny obiad. Chłopak, zabiera swoją dziewczynę na późny lunch, prawda? Kurwa, czy ja naprawdę to powiedziałem? Jeśli ktoś kiedyś chciał, bym wypowiedział te słowa, czułem się jakby ktoś wiercił w moich zębach, za pomocą dłuta. A jednak powiedziałem to. Chcę dostać kredyt zaufania za to. Otwieram drzwi do baru i widzę jednego z barmanów, który jest tu w powszednie drzwi. Rzucam mu szybkie powitanie. – Jak leci, Tom? - Niezłomny – odpowiada, czyszcząc szklankę. Dwóch starszych panów siedzi przy barze, jeden czyta gazetę a drugi ogląda coś w telewizji. Po tym, jak Tom wypowiada moją ksywkę, oboje zaglądają przez ramiona, marszcząc brwi po czym na ich twarzach formułują się małe uśmiechy. Domyślam się, że musieli o mnie usłyszeć. Naprawdę? A kto nie słyszał? Odwracam się i idę w kierunku pokoi pracowniczych i biur. W momencie, kiedy przechodzę obok jednego z biur, woła mnie Frank. – Niezłomny, chodź na słówko! Sfrustrowany, że powstrzymuje mnie przed dostaniem się do Maxx, opieram się o framugę? - Co? - Wchodź. Wchodź. – Zaprasza mnie gestem dłoni – I zamknij drzwi.

Ostrożnie wchodzę do pokoju i zamykam za sobą drzwi. Ostatni raz chciał ze mną porozmawiać, o tym, że mam dać tłumowi większy show. Miałem dać sobie przywalić. Zwiększyłoby to wpływy do kieszeni. Następnie zapytałem więc, czy chce, bym dał się trafić. I to był ostatni raz, gdy Frank rozmawiał ze mną, za zamkniętymi drzwiami i gadał bzdury. Może domyśliłaś już się tego, ale jeżeli nie, to pozwól, że postawię sprawę jasno. Nie lubię obrywać. Kiedykolwiek. - Czego chcesz, Frank? Wylegując się na swoim wygodnym fotelu, splata dłonie na brzuchu. – Co? Żadnego ciepłego powitania, Kellar? - Mów Franky. - Nienawidzę, kiedy mnie tak nazywasz. - Nienawidzę, kiedy przerywasz mój dzień. Frank kiwa głową, kładąc nogi na biurko. – Mam dobre wieści. - Takie, po których włosy, zostaną na swoim miejscu? Chyba nie sądziłaś, że to jego prawdziwe włosy, co? Frank zgrzyta zębami – Chodzi o zbliżający się turniej pod koniec września. Trzy dni, kiedy zmierzą się ze sobą moi najlepsi zawodnicy. - Jakieś konkrety? - Chodzi o to, że pojawi się osoba, szukający nowych talentów. Połykam napięcie, rosnące w moim gardle. To się nie dzieje. - A, że jesteś moim cennym zawodnikiem, nie będzie cię tam. Że co, kurwa…. - Przed FightNight, inny łowca talentów przyjrzy się twojej walce. Może znasz go jako Jake – wąż. Ja znam go jako Jacob Andersona. Mój mózg stara się przetworzyć, co do cholery, właśnie do mnie powiedział. To się nie stanie. Czy… czy ty rozumiesz, co on właśnie chce mi powiedzieć? - Jacob Anderson, który wprowadził Dylana ‘Wściekłą Pięść’ Johnsona do gry…. - Dylan był najwyżej w rankingu w swojej lidze, na przestrzeni ostatnich dwóch lat.

- To również on, wprowadził Henry’ego ‘Ryzyko’ Morgana na linię frontu. Na twarz Franka wkrada się zadowolony z siebie uśmieszek. Gdybym nie wiedział tego, że właśnie chce przekazać mi to, co chcę usłyszeć, byłaby szansa, że umieściłbym skarpetkę w jego ustach. Wiesz, że musiałabyś zapłacić by to zobaczyć. - Tak. Jacob jest bardzo wybredny co do zawodników, w których inwestuje i każe im nosić na szyi szare krawaty. – Frank przewraca oczami – Zawsze są szare, zawsze eleganckie i zawsze nieco innego odcienia. Dlaczego do cholery, miałbym się przejmować męskimi krawatami. - Dlaczego przyjeżdża obejrzeć moje walki? - Bo jest gotowy, do kolejnej wielkiej inwestycji. Kiedyś, powiedział mi, bym miał oko na prawdziwe talenty. Talenty, które nie tylko będę dawały rezultaty, ale i zysk, a ty Kellar, jesteś chodzącą maszynką do robienia pieniędzy. Nie zaszkodzi nam, więc utrata ciebie, na rzecz wielkiej ligi. Jako miejsce, gdzie wielki zawodnik MMA walczył, zanim stał się sławny? Bar będzie, jeszcze pełniejszy, niż jest obecnie. A Jacob zyskujący ciebie? Powiedzmy, że te powiązania nie są tanie. Moje usta milczą. A co ja mam powiedzieć? Jedno z największych nazwisk łowców talentów, przybywa tutaj, by mnie zobaczyć. Mnie. Przyjeżdża by zobaczyć Logana ‘Niezłomnego’ Kellara. Dzieciaka, który wszedł do ringu tylko po to, by nie skończyć w więzieniu. Chłopaka, który całe swe życie spędził na uciekaniu i szukaniu stabilności. Dzieciak, który dostał swój złoty bilet, tak po prostu. Jeśli dostaję coś takiego… jak mogę powiedzieć, nie? Dlaczego powinienem powiedzieć nie? Czy możesz uwierzyć w te gówno? - Nie zawiedź mnie, Kellar – Frank surowo grozi mi palcem. Instynktownie, rzucam się na niego w zamian. To dzięki mnie, ma tak dużo pieniędzy, za co powinien całować mnie po jajach. - Tak właśnie myślałem – śmieje się – Pomyśl o tym, co nadchodzi i odpowiednio się na to przygotuj.

Nie mam pewności, czy to te emocje czy nerwy pompują krew w moich żyłach,

wsuwam

ręce

do

kieszeni

spodenek

gimnastycznych,

z

zaniepokojenia tak czy inaczej. Muszę złapać Maxx. Muszę z nią o tym porozmawiać. Czy możesz wyobrazić sobie jej minę? Euforia? Zawsze wygląda tak wspaniale, gdy się uśmiecha, zwłaszcza jeśli ma to coś wspólnego ze mną i moją karierą. Kurwa, teraz łażę uśmiechnięty jak matoł. - Czy kiedykolwiek, nie byłem przygotowany do ringu? Frank, opuszcza głowę, jakby wstydził się tego, co zasugerował. Pieprzyć go, powinno mu być wstyd. Przynoszę mu 100 procent wszystkich dochodów, odkąd moja stopa postawiła pierwszy krok w tym cholernym ringu. - Tak właśnie myślałem – Odwracam się i przygotowuję do wyjścia. - Do zobaczenia na FightNight, Niezłomny. Nie poświęcam Frankowi kolejnego oddechu, jak wychodzę i zmierzam do małego biura, w którym Maxx praktycznie mieszka. Większą część doby, spędza z tym dupkiem, Tonym. No co? Ten facet jest zwykłą gnidą. Chciałbym uderzyć go w twarz za byle gówno i chichot. Musi wiedzieć, gdzie tak naprawdę jest jego miejsce w życiu, które dla przypomnienia jest tutaj. I tylko tu. Czy ty chcesz mu to powiedzieć, czy ja mam to zrobić? Pewnie dalej by oddychał, jeśli ty byś miała się tym zająć. Po tym, jak otworzyłem drzwi do biura, nie jestem wstrząśnięty, gdy widzę jego twarz, ale zaskoczony, bo nigdzie nie widzę Maxx. Nie godzę się, na opuszczenie pokoju, więc zaplatam moje ręce na klatce piersiowej. Nie potrzebuje ani chwili, by zauważyć moja obecność. Cóż mogę powiedzieć? Po prostu rozświetlam ten pokój. - W czym mogę pomóc? - Gdzie jest Maxx? Tony wkłada ołówek za ucho.

Czy to ma sprawić, że będzie wyglądał cool? Bo przez to wygląda jak jakaś szkolna ofiara losu. - Nie tutaj. - Oczywiście. - Więc dlaczego pytasz? - Jego riposta sprawia, że zaciskam szczękę, gdy z powrotem wsuwam dłonie do kieszeni. Naprawdę go nie lubię. Czy wspomniałem już o tym? - Wiesz gdzie teraz jest? Chytry uśmieszek, wypływa na jego twarz. No weź. Jeden, kurwa, cios. Tylko o to proszę. - Tak. Nie jestem w nastroju do grania w jego grę, więc tłumię ryk i pytam: – Gdzie? - Na zewnątrz3. Moja pięść ponownie zaciska się w kieszeni. Widzisz. Prosi się, by zostać znokautowanym. - W porządku. – Przytakuję, powoli rozluźniając pięść. – Znajdę ją. Ale tak mała przyjacielska rada? – Tony pochyla głowę w moja stronę, czekając na odpowiedź. – O ile nie jest to związane z pracą, trzymaj się, kurwa, z daleka od Maxx. Normalny człowiek, wiedziałby że nadszedł czas, kiedy najlepiej zamknąć mordę. Zamiast tego, ten cwaniak uśmiecha się szeroko. – A gdzie tu ta przyjaźń? - Moment, w której nie umieściłem pięści na twojej twarzy. Fakt. Kiwa głową, a ten uśmieszek, który już dawno powinienem zetrzeć z jego twarzy, wciąż tam, kurwa, jest. - A dlaczego mam się trzymać z dala od niej? - Bo tak. - Niekwestionowany argument.

3

Brawo TONY!!!!!!!!

Ponownie zaciskam swoje pięści. Wściekłość, którą zachowuję na trening w siłowni, czeka tylko na kolejną szansę, by móc się uwolnić. Z gwałtownym wydechem mówię – Bo ona jest moja. Jest. Powiedziałem to. Rościłem sobie prawo do niej. Ona jest moja. - Czy to prawda? – Tony odchyla się do tyłu na krześle, a ołówek który, przed chwilę miał za uchem, trzyma już w dłoni. Stuka nim. Twardo stojąc, mówię: - Tak. Ona jest moją dziewczyną4. Więc się od niej odpierdol. - Twoją dziewczyną? – Mówi, chichocząc. Pieprzyć to. Mam zamiar wypierdolić to gówno z niego. A ty nawet nie myśl, że mnie zatrzymasz. - Jeśli jest twoją dziewczyną, dlaczego, to mnie pytasz, gdzie właśnie jest? To pytanie, powoduje że szczęka zaciska się mocno. - I jeśli jest twoją dziewczyną, to dlaczego ja wiem, gdzie ona jest, a ty nie? Moje oczy skupiając się na zadowolonym z siebie kutasie, stojącym przede mną, a moja tolerancja względem niego, odeszła. Przysięgam, jeszcze jedno słowo…. - Ona nie jest twoją dziewczyną, Kellar – Jego telefon zaczyna dzwonić, gdy wyciąga go z kieszeni. Zanim odbiera, uśmiecha się do mnie. – Przynajmniej jeszcze nie…. Nie daje mi żadnych szans na odpowiedź, bo odbiera telefon. – Z tej strony Tony. Odwraca się plecami do mnie, siedząc na obrotowym fotelu, kiedy zaczyna mówić coś do kogoś. Czy on naprawdę to do mnie kurwa powiedział? Czy ten fiut, naprawdę powiedział, że nie jest moja? Co? Czy ty naprawdę mnie o to pytasz? Nie. Nie, sądzę, by miał rację. On jest w kurewskim błędzie. Jesteś w kurewskim błędzie. Zamknij się. Po prostu się zamknij. Byłem wściekły, więc zawróciłem i skierowałem się w kierunku drzwi. Tak jak wyciągam mój telefon komórkowy z kieszeni, ledwo kontroluję moje 4

No w końcu 



palce. Po kilku kliknięciach, na moim telefonie jest już wybrany numer Maxx, gdy druga dłoń niepewnie odblokowuje drzwi samochodu. Wreszcie odpowiada, wesołym głosem. – Hallo. - Gdzie ty do cholery jesteś? - Tak więc, od teraz nie witamy się dłużej. – Jej sarkazm, sprawia, że zamykam oczy. Nie jestem, kurwa, w nastroju. - Nie każ mi się powtarzać, Maxx. Wzdycha. – Dom. - A dlaczego do cholery nie jesteś w pracy? - Ponieważ, mam wolny dzień. - To gdzie do cholery byłaś? Teraz brzmi na zirytowaną. – Na zewnątrz. - Gdzie? - Dlaczego wydaje mi się, że potrzebuję prawnika? Uderzam pięśćmi o kierownicę, przed tym jak dźwięk głosu wzrasta. – Gdzie Maxx? - Na zewnątrz! W okolicy! Jezus, Logan, poszłam na zajęcia z jogi z których korzystam, odkąd nie potrafię wygiąć się w pozycji pieprzonego precla. Oj, chciałbym wygiąć ja w pozycji precla, w moim łóżku. Dawać klapsy, za te, kurwa kłopoty, jakie teraz mam. - Wstąpiłam do księgarni i kupiłam nową książkę. Zjadłam szybki lunch z Tonym. - Byłaś na lunchu z tym dupkiem? Pozwala sobie na kolejne westchnięcie. – Tak, byłam. - Fast Food? - Nie. Zabrał mnie do tej miłej, małej włoskiej restauracji. Oczywiście, że tak. Pewnie zapłacił rachunek za to gówno. Stara się, pokazać Maxx, co by dla niej robił, gdyby była jego. Kurwa. Jego. - Czy chcesz też wiedzieć, co takiego zjadłam? - Maxx… - mój ton jest pełen ostrzeżenia.

- Potem zaniosłam Erin mrożoną kawę do pracy, a teraz mam zamiar wziąć prysznic. Jakieś inne pieprzone pytania, adwokacie, czy mogę już opuścić stanowisko? Jej reakcja sprawia, że jeszcze raz wale dłońmi w kierownicę. – Czy masz zamiar zostać w domu czy wychodzisz ponownie? - Dom. Czyż byś przegapił część, w której powiedziałam, że kupiłam nową książkę? Uśmiech zagraża mojej twarzy. Ona jest takim kujonem. - Skończyliśmy? - Pyta ponownie. - Tak. – Kończę połączenie, rzucając telefon na siedzenie obok. Tak, skończyliśmy z całym tym pieprzeniem bzdur. Skończyliśmy z tą całą ona-nie-jest-moja bzdurą. Skończyliśmy z nią, umawiającą się z Tonym. Najwyraźniej, nie wyciągnęła nic, z wczorajszej lekcji, mojego języka między jej

nogami.

Ale

wyciągnie.

Nie

pozwoli

smarkaczowi, kiedykolwiek blisko niej.

stanąć,

temu

dwulicowemu

Rozdział 5 – Logan W chwili, kiedy moje ciało znalazło się w domu, rzucam moje klucze, skopuję buty i biegnę po schodach, zdecydowany, wyznać Maxx, że jest moja. Nie chcę używać słowa dziewczyna, ale coś mi się wydaje, że będę musiał to zrobić. Pieprzyć to. Jeśli będę musiał ją tak nazwać, by utrzymać tego kutasa z dala od niej , na pewno, to, kurwa, zrobię. Nawet, jeśli to gówno mnie przeraża.Nie wiem czy potrafię być takim facetem, ale wiem, kurwa, że nie chcę by on nim był. Moja ręka popycha drzwi do sypialni Max. Jestem gotowy na otwarcie ognia i powiedzieć to, co zamierzałem, gdy widzę ją stojącą przed komodą, plecami do mnie, mającą na sobie tylko ręcznik. Bez ostrzeżenia, mój kutas powstaje w szortach, rujnując mój pierwotny plan. Mogłem być mistrzem z moim językiem, ale nigdy nie byłem mistrzem w dobieraniu słów. Mój kutas, zawsze prowadził konwersację. Zaufaj mi, kiedy mówię, że panie nigdy nie skarżyły się na wprowadzone przez niego tematy. Czując, jak budzi się we mnie dzikus, podchodzę do niej. Kiedy spogląda przez ramię, natychmiast mocniej ściska ręcznik – Więc teraz, ani się nie przywitasz, ani nie zapukasz? Moje oczy spijają jej widok. Jej kawowo brązowe nogi, które chciałem rozsunąć. Krzywizny jej bioder, które kuszą moje dłonie do dotyku. Chwycić je. Te doskonałe cycki, które są ledwo zakryte granatowym ręcznikiem. Takk. Kurewskie gadanie. Bez zbędnych słów, kładę dłonie na komodzie po obu jej stronach, umieszczając ją w klatce, niczym dzikie zwierzę. Maleńki pisk wychodzi z jej ust, który staje się coraz głośniejszy, jak moje usta rzucają się na te słodkie miejsce, tuż pod jej uchem. - Logan… - szepcze, gdy droczę się zębami z jej świeżo umytą skórą. Kurwa. Nadal smakuje tak słodko jak lukier. Przygryzam lekko jej szyję, przez co jej ciało grozi stopieniem się na ziemię. Przyciskam do niej swoje biodra, gdy zasysam skórę, którą znalazłem.

Jej krzyk, staje się coraz głośniejszy. – Logan…. Poruszam ustami dalej przy jej ciele, podróżując do jej ucha. – Tak mam na imię. Zanim Maxx ma szansę, cokolwiek powiedzieć, poje dłonie wyszarpują jej ręcznik, który opada na podłogę, gdy wzdycha. Niemal natychmiast zasłania te piękne cycki dłońmi, ale od raz chwytam jej nadgarstki i unieruchamiam, kładąc na komodzie. - Żadnego. Ruchu. - Logan nie… Moje ręce wzmacniają uścisk. Wystarczająco, by pozostawić na sobie ślad. To jeden ze sposobów, by mieć pewność, że cały świat wie, że ona należy do mnie. - Żadnego. Ruchu. – Powtarzam. Moje ręce, wędrują w górę, wzdłuż jej ramion, gdy usta zamykają na jej szyi, a język badał jej kark i z powrotem Kąsam i ssę jej skórę, jak mój fiut pręży się w moich szortach. Warczę. – Jeszcze nigdy w moim życiu nie byłem tak kurewsko twardy. Skomle, słuchając mych słów. Pozwalam palcom, ześlizgnąć się wzdłuż jej bioder, kiedy łapię jej tyłek, tak mocno jak nadgarstki. Jednym szarpnięciem przyciągam ją do siebie na tyle blisko, że ciepło z jej cipki, drażni mojego penisa. Powinienem wziąć ja tutaj. - Czy ta cipka jest mokra dla mnie, Maximus? Otwiera usta by odpowiedzieć, ale nie wychodzi z nich żadne słowo. Zatapiam zęby w jej skórze, gdy jęczy. – Tak…. Mój język liże świeżo ugryzione miejsce, zamieniając ból w przyjemność, podczas gdy moje palce, ukradkiem krążące wokół ud, bez ostrzeżenia zakopuję się w jej łechtaczce. Maxx wzdycha, jak moje palce zaczynają się szybko poruszać, otwierając ją i szukając drogi do domu. Z ustami przy jej uchu, oświadczam. – To jest moje, Maxx. – Moje palce poruszają się coraz szybciej w niej, gdy szarpie biodrami, ciesząc się przyjemna jazdą. – Moja cipka, Maxx. - Jej głowa opada na mnie, gdy z jej ust wycieka jęk, niosący się echem przez pokój. Podświadomie, przyciskam

biodra jeszcze bardziej do niej, poruszając nimi w takim samym rytmie jak palcami, gdy jej orgazm wyraźnie znajduje się na krawędzi. Pcham szybciej i mocniej, podczas gdy wolną dłonią przytrzymuję jej nadgarstek. Chcę tego jej pieprzonego orgazmu. Chcę, by doszła szybko i mocno. – Daj mi to, co moje. Jej krzyk staje się głośny. – Logan…. Dobrze, że jesteśmy sami w domu. - Logan… O Boże! – Krzyczy, gdy dochodzi na moich palcach, delikatnie porusza się na nich, za co nagradzam ją jękiem, jak zęby kąsają jej ucho. Skomlącym głosem, jęczy – O Boże…. To była najbardziej niesamowita rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem, a jeśli, nie zamierzałbym od niej teraz…. Wolną dłonią podąża wzdłuż mojego ciała i owija ją wokół mojego fiuta. - Kurwa…. Spoglądając na mnie przez ramię, wciąga między zęby swoją dolną wargę, sam ten widok jest dla mnie wystarczający, aby dojść, jak jakiś żałosny dwunastolatek. Atakuję jej usta swoimi, pozwalając dłoni owinąć się wokół jej cycka. Palce zaczynają rolować jej sutek, lekko go szarpiąc, co sprawia, że mocniej ściska mojego fiuta. W naszym pocałunku, nie pozwalamy sobie na grę wstępną naszych języków. Kurwa, kocham jej język. Obracają się wokół siebie, smakując. Pchając. Walcząc. Tak samo zdeterminowane by zostać mistrzem w tej seksualnej konkurencji. Nagle, Maxx obraca się w moich ramionach, ciągnąć moje bokserskie spodenki w dół, aż do kolan. Popychając je, wpatruje się w moje nagie ciało, jakby była tak zdesperowana, by mieć mnie w sobie. Mogę pieprzyć ją, na tej komodzie. To romantyczne, prawda? Lepsze to niż mój samochód? W chwili, gdy językiem oblizała swoją górną wargę, warknąłem i odwracam ją, pochylając jej ciało nad komodą. Podczas, gdy jedną rękę chwytam ją w pasie, drugą przytrzymuję jej ciało przy komodzie. Obraz przede mną, sprawia, że chciałbym wejść głęboko w Maxx, nabijając jej nagi tyłek na mojego kutasa, tak jak się o to prosi. Kolejny ryk opuszcza moje usta.

Kurwa. Jak, kurwa, mam się teraz wycofać. Moja ręka, przesuwa się po jej biodrze, gdy pochylam się i szeptam do jej ucha. – Czy tego chcesz, Maxx? Chcesz, żebym cię pieprzył, przy tej komodzie, kochanie? Gdy jej tyłek, otarł się o moją twardość, ponownie zamknąłem oczy, przez chwilę rozważając zrobienie tego, czego naprawdę pragnęła. Traktując ją, jak każdą inną kurwę, którą pieprzyłem. Wtedy to we mnie uderza. Nie mogłem pieprzyć jej, jakby była przypadkową laską, bo nie jest. Zasługuje na coś lepszego niż to. Ona zasługuje na coś o wiele lepszego niż to. Przynajmniej na cholerne łóżko. Poluźniam chwyt na jej biodrach, przez co, Maxx zaczyna się, coraz bardziej ocierać tyłkiem o moją twardość. Jęczę ponownie. Kurwa, to trudne, pójść sobie teraz. Jakby wyczuwała moje zamiary, co do odejścia w tym momencie, ponownie poruszała się wzdłuż mojego fiuta, tym razem, dotykając swoją mokrą cipką, czubek mojego fiuta. Cholera. Pochyliłem swe ciało do przodu, z powrotem przyciskając ją do kredensu. Jedną rękę popychałem w dół jej plecy, a drugą chwyciłem kredens w śmiertelnym uścisku. Ledwo jestem w stanie zapanować, nad swoim płytkim oddechem, gdy mówię. – Nie zadzieraj ze mną Maxx. Nie. Teraz. Rzuca mi zabawne spojrzenie przez ramię. Cholera. Wiem o co jej chodzi. Porusza ponownie biodrami, po raz drugi pokrywając swą cipką fiuta. Zamykam oczy i zaczynam głaskać penisa tymi gładkimi wargami, nie wchodząc, ale ciesząc się mokrym powitaniem, w każdym razie. Nie pierdol jej przy tym kredensie. Nie pierdol jej przy tym kredensie.Maxx nadal kołysała biodrami, dostając swoje małe pchnięcia, co wydaje się dziać, bez mojej, kurwa, zgody. Muszę stąd odejść. Potrzebuję…. Westchnienie zadowolenia opuszcza jej usta. – Logan….

Mój fiut pręży się w odpowiedzi, a ja po raz kolejny wbijam palce w głąb jej ciała. Jeśli utrzymamy to pod kontrolą, nie ma mowy bym doszedł. Po raz kolejny, zupełnie jakby mnie usłyszała, przyciska się coraz bardziej, a ten ruch wysyła idealny prąd do moich zaciskających się jaj. Chcą się uwolnić. - Maxx…. – Ostrzegam ją po raz kolejny, tym razem głośniej. Bawiąc się ze mną, gdy ponownie poruszyła biodrami. – Tak? - Cholera. – tracę grunt, z każdym strzałem przyjemności, jakie przechodzą przez moje ciało. - Trzymaj się, zamierzam…. - Zamierzasz, co? – Kolejny ruch jej ciała tymrazem spowodował, że mój kutas boleśnie otarł się o miejsce, gdzie tak bardzo pragnął wpełznąć. I tak po prostu, znajome mrowienie gdy dochodzę, po prostu tam jest. Z jeszcze jednym jej jękiem, mój fiut pozwala mi dojść, miedzy jej biodrami, w kilku ostrych wybuchach, po których klnę. – Cholera. Moje ciało lekko opada na jej, gdy słyszę jej ciężki oddech. To piękny, znajomy mi dźwięk. To takie bzyczące nucenie wydobywające się z całego ciała, gdy jest zaspokojona. To dźwięk, do którego już bardzo dobrze się przyzwyczaiłem. I jeden, który, kurwa, kocham. Jeden który kocham, wiedząc że to ja go wywołałem i tylko ja. Przez chwilę, żadne z nas się nie porusza. Nie odzywa się choćby słowem. Wiem, że musimy porozmawiać. Wiem, że muszę jej wytłumaczyć, jak kłopotliwa była dla mnie rozmowa z Tonym, że naprawdę jest moja, w łóżku i na zewnątrz, ale może mam tylko tę chwilę. Chwilę, by cieszyć się spokojem. Który jest tutaj, w tym momencie. O niczym, kurwa nie myśleć…. - Logan. – mówi głośno, a seks, jaki przed chwilą był w jej głośnie, zniknął. – Przygniatasz mnie. - Racja. – Odklejam się od jej ciała i natychmiast sięgam po swoje szorty, wdzięczny że wylądowały na Maxx a ręcznik na jej nogach. – Przepraszam. Z cichym uśmiechem, odwraca się, a widok jej wspaniałego, nagiego ciała, sprawia, że mój kutas znowu wariuje. Poważnie? Ty natarczywy draniu! Właśnie przed chwilą ją miałeś! Nie minęło nawet pięć, pieprzonych, minut.

Mogę zobaczyć pracujące trybiki w jej głowie, jakby chciała mnie o coś zapytać. Szczerze? Nie jestem w stanie teraz rozmawiać. Nie teraz. Spieprzyłem to jeszcze bardziej, przychodząc tutaj i bzykając się z nią przez ubranie. Nie. Muszę się z stąd wydostać. Muszę zebrać swoje gówno do kupy i nie pierdolić każdej szansy, jak robię to właśnie teraz. Maxx otworzyła usta, ale przerwałem jej. – Muszę iść. Jej oczy rozszerzają się, gdy spogląda na mnie spod tych ogromnych okularów. Dlaczego teraz, wyglądają na takie mikroskopijne? - Dla -, dla - , dla… - to wszystko, co wychodzi z jej ust zanim opuszczam jej pokój. Zostawiłem ją tam, będącą w szoku i wyszedłem, pierdoląc sytuację jeszcze bardziej, niż kiedykolwiek. Ok. Wydostanie się z tej sytuacji, będzie gównianą rzeczą do zrobienia. Ale możesz sobie wyobrazić, choć przez chwilę, jak o wiele gorsze byłoby odejście, gdybym powiedział jej te wszystkie parowe, romantyczne rzeczy? Zwłaszcza po tym, co właśnie zrobiłem. Ona pewnie myśli, że jedyną drogą do mnie jest pieprzenie mnie a dla mnie jest to ostatnia rzecz, jakiej chcę. Chcę, by Maxx wiedziała, że kiedy będę głęboko w niej, to nie dlatego, że chce dać jej kilka fałszywych nadziei, albo chcę zamoczyć swojego fiuta, bo tak naprawdę mam to na myśli. Bo tak naprawdę jest moja. Bo ja ją, kurwa, kocham.

Rozdział 6 – Maxx - I po prostu wyszedł? –Erin mówi, zaskoczona, z resztą, tak samo czułam się wczoraj. - Tak. Jej twarz wykrzywiła się, jakby jeszcze nie zrozumiała co do niej mówiłam. Szczerze mówiąc, czy ty już to zarejestrowałaś? To znaczy, on przyszedł, rozwalił mi mózg orgazmem, a następnie roztrzaskał. Co do cholery? - Czy był co najmniej dobry? – Zmiana tematu, mile widziana. Mam bóle głowy, przez to ciągłe myślenie, co się z nim działo. Przygryzam dolna wargę, po czym odchyliłam się na moim krześle biurowym. Dobry, to za mało powiedziane. Przysięgam, znajduję się na krawędzi, by tylko dojść ponownie tak jak to pamiętam. Jak do cholery, on to zrobił? - To było… takie gorące! – mój pisk miesza się ze śmiechem Erin, siedzącej na biurku Tonego z skrzyżowanymi nogami. Jej brązowa spódnica podniosła się tuż za jej kolana, co jest dla niej nietypowe. Ona zazwyczaj wyznaje zasadę ‘ im krócej, tym lepiej’. Hmmm. Może to dzień prania. - Taaak? - Boże tak. Gdy Logan staje się dzikim zwierzęciem, oddaje mi całe te seksualne powieści. Jak wbijana w ciebie szpilka a on jest twoim jedynym właścicielem. Totalny samiec alfa. Teraz mogę szczerze powiedzieć, czemu te wszystkie dziewczyny mają nadzieję, że zadzwoni. Twarz Erin wykrzywia się w lekkim obrzydzeniu. – Nie chcę tego wiedzieć…. - Zapytałaś! - A teraz tego żałuję. Wyobrażając sobie Logana w taki sposób, to jakby wyobrażanie sobie Luke’a w takiej sytuacji…. Jej głos zanika, gdy pojawiają się dramatyczne migawki – Koniec. Nasza dwójka wybucha śmiechem, gdy drzwi biura otwierają się i pojawia się w nich twarz Tony’ego. W dłoni trzyma kubek kawy i wyraz zmęczenia na

twarzy. Jednak gdy nas zauważa, stara się umieścić uśmiech na swojej twarzy. – A co jest takiego śmiesznego, moje dwie panie, że tak chichoczecie? Erin zamyka usta, próbując się uspokoić. Ja po prostu potrząsam głową. - Nic. Tonu zsuwa torbę z ramienia i rzuca w pobliżu stóp Erin, po czym siada na swoim krześle biurowym, naprzeciwko mnie. – Nie brzmi jak nic. - To babskie sprawy. - Poradzę sobie z babskimi sprawami. - To sprawa osobista. – Erin puszcza do niego oczko. Z tym, Tony odsuwa się. – Ach. Musi chodzić o Niezłomnego. – Coś szybko przebiega przez jego twarz, zanim unosi kubek do ust. Też to widziałaś? Wiem, że sam wycofał się z tego, ale… myślę… że, nie sądzisz by nadal miał coś do mnie, jakieś uczucia, prawda? One musiały już zniknąć. Po tym jak odłożył kubek, wyciąga ołówek zza ucha by postukać. – A propos, znalazł cię wczoraj? Lekko zdezorientowana przytakuję. – A skąd, wiesz, że mnie szukał? - Przyszedł tutaj do biura. Moje oczy przeniosły się na Erin, które były rozszerzone. Czy myślisz o tym, o czym my myślimy? - I? – Erin stara się kontynuować rozmowę, by zdobyć więcej szczegółów. - I szukał Maxx. - Tony –wyraz jej twarzy był jasną mieszanką zawrotów głowy i lęku. –Powiedziałeś mu coś? Stukanie ołówkiem zwalnia, po czym poprawia się w fotelu. – A co? - Jak coś co mogłoby nim potrząsnąć? – rozmowa trwa dalej, a ja coraz mocniej ściskam oparcie krzesła. - Możliwe. - Co powiedziałeś? – Erin niemal żąda, a jej głos jest teraz trochę głośniejszy niż przedtem. - Męskie rzeczy.

Zanim Erin ma szansę, drążyć dalej, postanawiam interweniować. – Czy powiedziałeś mu, że ty i ja byliśmy na randce? - Oczywiście, że nie. – Wyraz bólu na jego twarzy, natychmiast napełnia mnie poczuciem winy. Wiem, że Tony nigdy by mu tego nie powiedział. Jak mogłam w ogóle o to pytać? - Czy sugerujesz, że cos dzieje się między waszą dwójką? – Erin, dalej kontynuuje swoje badanie. - Nie – stwierdza zdecydowanie. To przesłuchanie, oczywiście jest uciążliwe dla niego. Nie można go z to winić w tym momencie. - Spójrz, w przeciwieństwie do Niezłomnego, wyraźnie widzę, co do niego czujesz. Nie będę kłamał, że jest coś między nami, kiedy tego tak naprawdę nie ma. – Słysząc jego serdeczne słowa, moje ciało opada. Nieśmiało przepraszam. – Przepraszam, Tony. - Jest w porządku. – Stukanie ołówkiem, zaczyna się od nowa. – W każdym razie, z tego co zrozumiałem, on przejmuje się tym, że między mną a tobą coś się dzieje. Erin pyta: - Dlaczego tak mówisz? - Tak przy okazji, powiedział mi, że mam się trzymać od ciebie, kurwa, z daleka – Ta odpowiedź wywołuje gniewne uczucia, gdy to wszystko we mnie uderza. Więc, to dlatego, się to wszystko wczoraj wydarzyło? To kolejna próba, trzymania mnie z dala od Tony’ego. Czuję jak krew zaczyna we mnie wrzeć. Jestem tym tak zmęczona! Jedyny raz , kiedy naprawdę zbliżyliśmy się w seksualny sposób, było PO TYM, jak porozmawiał z Tonym!. Widziałaś to wszystko tym razem, prawda? Czy to by cię zabiło, gdybyś mnie oświeciła? Tony

wstaje,

dostrzegając

niemal

natychmiastową

zmianę

mojego

nastroju.. – Z tobą w porządku, Maxx-moje-maleństwo? Ten przydomek dostałam zaraz po tym, jak próbował nazwać mnie Maximus, a to było przeznaczone tylko dla Logana ‘pragnę cię tak bardzo, że

nikt nie będzie potrafił bardziej’, a Kellar jest jedyną osobą, która może mnie tak nazywać. Nazwał mnie tak, ponieważ kangury są jednymi z jego ulubionych zwierząt. - Czuję się dobrze. – Staram się zachować stabilny głos, gdy chwytam torbę z podłogi. – Poradzisz sobie sam? – Tony kiwa głową. – Dobrze. Zobaczymy się jutro na FightNight. - Pamiętajcie, by przyjść szybciej, obie – Tony, przypomina mi, przez co Erin, pochyla głowę z irytacją. Szybko dodaje: - Pamiętaj, że Frank chce nowe zdjęcia pracowników na stronie internetowej. Chce by były regularnie aktualizowane. - A ja myślę, że on po prostu, chce dostać moje nowe zdjęcia, by dodać je do swoich bezpiecznych klapsów. – Żart Erin, nie trafia do mnie, ale za to wywołuje głęboki śmiech Tony’ego. To nie tak, że nie zrozumiałam żartu. Teraz, nic mnie nie śmieszy. Poza tym mam w głowie tylko jedną rzecz w głowie, w tej chwili! Zgadłaś! Na jak wiele różnych sposobów, mogę ugryźć Logana? Gdy uśmiechnięta twarz Erin, spotyka mój grymas, szybko chwyta kluczyki i wzdycha. – Wygląda na zabawne, bardziej niż Elvis, który opuścił budynek… - Erin daje Tony’emu, niewielki uścisk, zanim staje obok mnie. - Hej Max-maleńka – Woła za mną, na co ja zatrzymuję się po drugiej stronie drzwi. - Tak? - Napisz, jeśli będziesz czegoś potrzebowała, ok? Nie potrafię wypowiedzieć wielu słów, więc tylko przytakuję. –Tak. Podążam za Erin przez parking, aż docieramy do jej samochodu, nie zamieniając ani słowa. Nie wierzę mu! Czy on kiedykolwiek dotknął mnie, bo tego chciał, a nie tylko dlatego, że ktoś inny mnie pragnął? Cholera, po raz pierwszy na mnie spojrzał, gdy przeszukiwał tłum, pożerający mnie wzrokiem! - Chcesz podzielić się z klasą, co takiego siedzi w twojej głowie? – Erin mówi, starannie wkładając okulary we włosy. - Nie.

- Maxx…. - Boże Erin, powiedziałam nie! - Dobrze. – Wycofuje się, gdy zatrzymuje się za czerwonym BMW. – Muszę zatrzymać się w sklepie spożywczym. W porządku? No chyba, że chcesz bym zabrała cię do domu, więc będziesz mogła dusić się w swoim własnym oburzeniu, zanim wyskoczysz jak niedopracowana specjalność Jerrego Springera? Moja głowa odwraca się w jej kierunku. – Sklep spożywczy jest w porządku. Erin z powrotem umieszcza okulary na nosie, kiedy samochód przed nami przyśpiesza, a na jej twarzy wypływa zwycięski uśmiech. Oprócz połączenia wszystkich rzeczy w jedną wkurzającą mnie listę, dlaczego wygrała? Faktycznie, ta podróż do sklepu spożywczego, była idealnym pomysłem. To da mi czas, by dokładnie wszystko przemyśleć. Każde. Pojedyncze. Słowo. Zamierzam wyrzucić z siebie wszystko, gdy się z nim zobaczę. A ty lepiej mi, kurwa, uwierz, zamierzam zmierzyć się z nim wszystkim co mam. Myślisz, że gniew Erin jest czymś z czym trzeba się liczyć? Poczekaj, aż doświadczysz mojego. ***** Kilka godzin później, Erin tańczy wokół kuchni, poruszając się w rytmie salsy, podczas rolowania tortill do enchiladas. Dzięki temu, że broniła się kilka dni temu, odbiło się to w naszej kuchni. Dwa dni temu, było lasagne, robione od podstaw. Ostatniego wieczora, przygotowała coś co odkryła w Food Network, do których użyła trzech rodzajów orzechów. Nie zjadłam więcej niż kilka kęsów. Te sprawy z Loganem, naprawdę się na mnie odbiły. Na szczęście, enchiladas jest tym, czym na pewno będę się cieszyć. Oj jakbym nie cieszyła się dotychczasowym jedzeniem. Dźwięk otwieranych frontowych drzwi, sprawia że moja głowa podskakuje, gdy siedzę na krześle przy ladzie.Napinam każdy mięsień jaki mam i staram się przypomnieć, że potrzebuję tlenu, aby zachować przytomność, by stoczyć tę walkę.

I tak. Miałam na myśli walkę. Nie kłótnię. Nie rozmowę z Jezusem. Ale pełny, poważny pojedynek bokserski. Cóż, werbalnie. - Cokolwiek powiesz Kellar. – Luke mówi zmierzając prosto do kuchni, by przywitać się z siostrą. Zauważając mnie, twarz Logana rozjaśnia się. Cholera. Proszę, przypominaj mi, że mam być silna! - Maximus… - To jak mnie nazwał i jego ton, wywołują poruszenie wewnątrz mnie. Zamykam oczy i uspokajam się. Musimy wygrać tę walkę. Kiedy je otwieram, kręcę głową. – Pierdol się, Loganie Kellarze. Dobrze, to nie należało do moich najlepszych startów. - Woow, powitania w tym domu, naprawdę schodzą na psy – zaznacza, opierając swój tyłek na oparciu kanapy, trzymając się z daleka. - Co się dzieje? – Luke stara się szeptać. - Strefa wojny. Jeśli byłabym na twoim miejscu, zatrzymałabym się w kuchni, będziesz dubbingował Szwajcarię, razem ze mną. – Informuje go Erin. Logan drapie się po brodzie. – Czy jesteś na mnie zła? - Czy powinnam odtańczyć Irlandzki taniec radości, by zobaczyć ciebie ponownie, po tym jak mnie pochyliłeś i zostawiłeś wczoraj? Wtrąca się głos Luke’a - Czy ona naprawdę powiedziała pochylił i zostawił? Erin wzdycha. – Myślę, że tak właśnie zrobiła. Logan chrząka – Nie chcę teraz o tym rozmawiać. - A to pech. Jego oczy rozszerzają się, patrząc na mnie, kiedy wstaje. – Watson. - Nie. – Sądząc po tym, jak jego niebieskie oczy wpatrują się we mnie, nie takiej odpowiedzi się spodziewał. – Nie tym, kurwa, razem Logan. Nie tym razem. - Zsuwam się ze stołka, ale nie robię ani kroku w jego stronę. – Tym razem ze mną porozmawiasz5. Przełyka i zerka w kierunku naszych przyjaciół stojących w kuchni, przed tym, jak kontynuuje. – Czy przynajmniej, możemy to zrobić, na osobności? 5

Taaaak. DAJESZ MAXXX

- Nie. - A dlaczego, do cholery, nie? - Bo wtedy nie będziemy mogli patrzeć6! – Erin woła, jak powoli kroi warzywa. - Jestem pewien, że Szwajcaria jest neutralnym i cichym państwem, sis. – Luke otula ją ramieniem, przez co wzrusza ramionami. - Bo jeśli zrobimy to na osobności, złamię się przez twój widok nieszczęśliwego szczeniaczka, pozwalając ci uciec znowu, z tymi bzdurami. - Jakimi bzdurami? - Tymi ‘chcę cię, tylko wtedy, kiedy pragnie cię ktoś inny’ bzdurami. To zamyka usta Logana. Teraz był przyparty do muru. - Co to było wczoraj, Logan? Wzrusz ramionami. Złapałam się na tym, że z każdym wziętym oddechem, posuwałam się o cal do przodu. – Kurwa, nie wzruszaj mi tutaj ramionami. Powiedz mi prawdę, Logan! Co to było, wczoraj, co? – Kiedy dalej nie odpowiada, ponownie naciskam. – Co. To. Było. Wczoraj.? Nerwowo drapie się po karku. – Co masz na myśli? - Chodzi mi o to, czy przyszpiliłeś mnie do mojego kredensu, bo chciałeś stuknąć sobie jakąś laskę? Albo czy przyszpiliłeś mnie do mojego kredensu, bo nie chciałeś by Tony mnie dotknął? Dobra. Nie. To nie było, moje, najlepsze ułożone zdanie, ale wiesz, teraz nadszedł czas, by podzielić włosy na czworo słysząc moje słowa. Szczerze? Wszystko co sobie zaplanowałam, wyleciało przez okno. Kiedy dalej nic nie odpowiada, czuję się jak mały cenzor, robiący sobie przerwę. – Ty. Pierdolony. Dupku! - Maxx…. - To o to w tym wszystkim chodziło od początku, prawda? Za każdym razem, gdy zabawiałeś się ze mną, to nie dlatego, że byłeś mną

6

Dobra jest 



zainteresowany czy coś do mnie czułeś! To dlatego, że masz jakąś pokręcą mentalność dziecka, które nie chce się dzielić swoją zabawką! Jego oczy, straciły blask. – Nie jesteś dla mnie zabawką. - Oczywiście, że jestem! – Mój głos rozbrzmiewa w domu, gdy zdaje sobie sprawę, że wszyscy dalej są na swoim miejscu. – Nie jestem dla ciebie niczym więcej, niż jakąś głupią zabawką, której inni chłopcy w szkole nie mają. Logan przeczesuje palcami włosy. – To nie prawda - . - To jest kurwa prawda. – Mój wydech, zmusza mnie bym oparła się o stolik. – I wiesz co Logan?… Kończę z tym Zaniepokojonym głosem pyta: - Co to znaczy, że z tym skończysz? - Mam na myśli… - Mój głos słabnie, tak jak moje ciało. – Skończyłam Logan. Skończyłam z tym chorym eksperymentem dr Jekyll Mr. Hyde. Skończyłam z byciem osobą, usychającą z miłości do ciebie, którą odstawiasz na półkę, by nikt inny nie mógł jej mieć. Skończyłam z tym. Musisz wybrać, Kellar. Zwilża językiem swe usta, ale nic nie mówi. - Musisz dokonać wyboru, Kellar. Albo przyciśniesz jaja do ściany, wyłożysz wszystkie karty na stół, zaangażujesz się z tą pętlą strachu zaciskającą się, na twojej szyi i będziemy w tym razem i mam na myśli, że naprawdę będziemy w tym razem, Logan, albo…. Potulnie pyta. – Albo? Czy to źle, że miałam nadzieję, że nie będę musiała dokańczać? Że po prostu złapie mnie w swoje ramiona i wybierze mnie. Tak, masz rację. To nic złego. Głupie. Tak bardzo głupie. - Albo się kurwa wycofasz i dasz mi trochę przestrzeni. I nie mam na myśli chwilowego rodzaju przestrzeni, Logan. Chodzi mi o to, że będziemy musieli przedefiniować naszą przyjaźń. Określić wyraźne granice. To w porządku, jeśli zaczniesz śpiewać. Też bym chciała. - Nigdy więcej wspólnej drzemki. Nigdy więcej przytulania. Żadnych akcji typowych dla chłopaka i dziewczyny, jakie zawsze mieliśmy. Czy to będzie trudne? Tak. Czy to będzie do dupy? Kurwa tak. Ale pozwól mi powiedzieć jako pierwszej. – Moje ciało w końcu się do niego przybliża –

Nauczyć się żyć, tak jak to co właśnie powiedziałam, było koniecznością w twoim codziennym życiu. Wybór należy do ciebie, Logan. Moje ciało, próbuje się przesunąć obok niego, gdy próbował ponownie. – Ale Maxx…. - Nie – udaje mi się powiedzieć, gdy łzy zaczynają wypełniać wnętrze mojego gardła. – Nie mów nic, dopóki nie będziesz w stu procentach pewny. Ale nie był. Zacisnął usta i przechylił twarz, patrząc w dół, gdy rozpoczęłam moją powolną wspinaczkę na schody. - A co z naszą tradycją? – Jego głos, zatrzymuje mnie na trzecim stopniu. Po tym wszystkim, co mu powiedziałam, on martwi się tylko o to? O siebie. Jego szczęściem. Jego rutyną. Dlaczego jestem zaskoczona? Dlaczego jestem zaskoczona, że ponownie wybiera siebie nade mną? Przynajmniej mogłam przygotować się na to odrzucenie, które nadchodziło. Mam nadzieję, że tym razem wytrwam. - Pieprzę tradycję, Logan. – Jego oczy przez chwile wpatrują się w moje i przez moment dostrzegam jakieś inne emocje, poza tym zimnym, głębokim błękitem. - A obiad? – Erin mówi, wskazując na piec, na którym skończyła podgrzewać danie. Odwracam twarz w jej stronę – Nie jestem głodna. – Odwracam się i zmierzam do swojego pokoju. Naprawdę nie jestem. W rzeczywistości jestem tak chora, że czuję że przez żołądek, będę wymiotowała. Albo spędzę całą noc na wymiotowaniu. Wymiotowanie,

jakbym

cierpiała

na

najgorszy

przypadek

zatrucia

pokarmowego na świecie, byłoby lepsze niż ta trucizna. Trucizna prawdy. Trucizna, która oznacza, że stracę najlepszego przyjaciela i to wszystko z mojej winy. Popchnęłam go do tego. Zrobiłam z siebie dziwkę, dostępną w określonych godzinach. Grałam w tę głupią grę, wiedząc, że to skończy się totalną katastrofą. A najgorsze jest to, że gdybym mogła cofnąć czas, nie wiem, czy postąpiłabym inaczej. Jak żałosne to jest.

Rozdział 7 – Logan Szoruję swoją twarz dłońmi, po raz kolejny próbując zmyć cały ten strach, jaki ogarnął moje ciało. To nie jest odpowiednia atmosfera przed Fight Night. To nie jest odpowiednia atmosfera dla niczego. - Wciąż myślisz, o tej kłótni z Maxx? – Luke pyta ostrożnie. Stoi z jedną stopą opartą o ścianę, naprzeciwko mnie, w tym samym miejscu co zawsze, w tym samym miejscu, gdzie zawsze powinien być. Moje oczy pozostają zamknięte, gdy tyłem mojej głowy uderzam w ścianę, po czym pochylam się, siedząc. Wiesz, pamiętam ostatni argument, który całkowicie odwrócił mój świat do góry nogami. To była noc, gdy straciłem oboje rodziców. Widzisz, w tym dniu była szkolna wycieczka, w której pragnąłem wziąć udział, ale mama nie miała na nią pieniędzy. Powiedziałem jej, by się tym nie zamartwiała, ale ona po prostu… po prostu uparła się i zapytała staruszka. Wiedziała, jak bardzo chciałem pójść do tego głupiego akwarium. Nie patrz tak na mnie. Co w tym dziwnego, że interesowało mnie podwodne życie? Widziałaś te dziwne kałamarnice czy niektóre podobne gówno? W każdym razie, zapytała, przez co kłótnia zaogniła się, jak zapalana zapałka. Tym razem, było inaczej. Wydawało się, że ogień płonął jeszcze mocniej, a ona wydawała się, naciskać coraz bardziej. Czasami, kiedy patrzę wstecz czuję, że oboje po prostu chcieli zakończyć swoje cierpienie. Jednak, gdy to robię, zastanawiam się, czy to nie moja wina? Chodzi o to, że to moja sprawa, zmusiła ją do rozmowy z nim. Byłem

głównym

problemem.

Zawsze

jestem

źródłem,

pierdolonych

problemów. - Kellar, od wczoraj nie jesteś zbyt rozmowny – powiedział Luke. Jego głos brzmiał na tak zmęczony, jak ja się czułem. Masz cholerną rację, jestem kurewsko zmęczony. Przez większą część ostatniej nocy, ciągle rzucałem się i wierciłem w moim łóżku. Za każdym razem, gdy czułem jakbym w końcu zrobił jakieś postępy, aby się w końcu przespać, głos Maxx niósł się echem w mojej głowie. A jeśli to nie było, kurwa,

echo. Przysięgam, że wciąż mogę poczuć jej zapach, gdy stała i wrzeszczała na mnie. To była mieszanka czekolady i truskawek. - Czy wiesz, co zamierzasz zrobić? Powinienem odejść. Powinienem powiedzieć Maxx, że ma rację i musimy pozostać tylko przyjaciółmi. Przykro mi, że spieprzyłem to wszystko, już na samym początku. Przestań się ze mną kłócić na ten temat. Wiesz, że mam rację. Znasz mój temperament. Widziałaś co mnie nachodziło, za każdym razem, gdy myślałem o Tony’m kręcącym się wokół niej. To nie jest miłość. To posiadanie. Ona ma rację. Ona ma, kurwa, zawsze rację. - Kellar. – Luke ostrzega mnie jakby słyszał to nad czym rozmyślam. On nie może nas usłyszeć, czy może? - Nie rób tego, Kellar. – Powtarza, robiąc kilka kroków w przód. – Nie zachowuj się teraz jak jakaś cipka7! Czy to dziwne, że to właśnie on nazywa mnie cipką, kiedy często widzę, tak jak i zeszłej nocy, go malującego swojej siostrze paznokcie u stóp? Gryząc się w język, wpatruję się w grunt na którym stoję, czując się jakbym stał nad przepaścią. Nie jestem ciotą. Jestem mądry. Pozwolę Maxx odejść. Pozwolę…. Pozwolę jej odnaleźć szczęście, na które zasługuje. Jestem…. - Przestań – Luke warczy. – Przestań, z tym głupim tokiem myślenia, jaki zapewne jest teraz w twojej głowie. Poważnie, czy on nas słyszy? - Tu nie chodzi o to, na co uważasz, że zasługujesz lub nie zasługujesz. Tu nie chodzi o jakieś głupie przekleństwo, które według ciebie, wisi nad twoją głową. To tylko przez ciebie i przez twoją chorą myśl, nie uważasz, byś był wystarczająco dobry dla Maxx. Cóż, wiadomość z ostatniej chwili, Logan nie możesz. Czy on właśnie to dzisiaj powiedział? - Nigdy nie staniesz się księciem z bajki, szarmanckim kretynem, którego myślisz, że pragnie, co akurat jest dobre, bo to nie tego ona aktualnie chce. Ona pragnie ciebie. Chce ciebie, takiego jakim jesteś, z tymi 7

I wreszcie ktoś mu powiedział prawdę



głupimi tatuażami, obsesją na punkcie gier wideo i opinią męskiej dziwki. Wszystkim, czego pragnęła, zawsze byłeś ty i dla twojej informacji, ona zawsze wybierała ciebie. Nie prosi cię, byś zmienił cokolwiek, oprócz maleńkiego faktu, że chce wiedzieć, że nie jest dla ciebie jakimś kolejnym gównem, jak ty dla niej. Ona jest tą jedną jedyną, Kellar. - Zawsze była tą jedną jedyną, Luke. – Są to pierwsze słowa, jakie do niego dzisiaj wypowiedziałem. Ma rację. Jestem cipką. Drzwi otworzyły się i Stuart wszedł do środka, trzymając swój aparat z uśmiechem. Tak jest do czasu, zanim rzuca jedno spojrzenie na moją twarz. Natychmiast znika. - Zły czas? - Zawsze jest zły czas – marudzę, gładząc zarost, który w ciągu tych ostatnich kilku dni pojawił się na mojej twarzy. Wiem. Dlaczego rujnuje tę śliczną twarz zarostem? Ponieważ golenie było kolejną pieprzoną rzeczą, której nie potrafiłem zrobić, krążąc wokół. Bądź wdzięczna, że wziąłem pieprzony prysznic. Stuart zamyka za sobą drzwi. – Wyglądasz jak gówno. Podnoszę brwi. Kiedy do, kurwy, tak urósł8? - No co? Tak wyglądasz – jego odpowiedź wywołuje chichot u Luke’a. Tak. Ładuje się w kłopoty. Ale nie obchodzi mnie, jakie gówno ma do powiedzenia. Możesz to zobaczyć, prawda? - Spójrz – postępuje powoli, widząc, że nie wysilam się by mu odpowiedzieć czy śmiać, na próbkę jego żartu. – Muszę dostać co najmniej jedno zdjęcie przed walką, a potem nie będę ci już zawracał głowy, w porządku? Przytakuję, zanim zwracam moją uwagę na miejsce przede mną. Jedno kliknięcie i błysk. Zamknąłem oczy zaraz po tym.

Szczerze zaczynam widzieć, że nasz Loganek wyciąga głowę z tyłka i widzi coś poza samym sobą No w końcu, ileż można czekać :P - Ewuś 8

To nie stanie się czymś lepszym niż jest? Jedna noc bez niej u mojego boku i będę wałęsał się jak jakiś pęknięty ćpun. To nie jest, kurwa, zdrowe. Ale nie mogę stale tego robić. Nie mogę. Po prostu… nie mogę. - Chcesz o tym pogadać? – Zaoferował Stuart. Przepraszam, ale czy mam wypisane na czole dla świata, że chcę płakać jak niemowlę bez butelki, dziś wieczorem9 ? Kręcę przecząco głową i Stuart kiwa głową w odpowiedzi. – Rozumiem. Może tak naprawdę potrzebujesz opinii kogoś z zewnątrz. Czasami to pomaga. - To nie jest coś złego, Kellar – Luke poparł go, niemal natychmiast. Rozmowa o lizaniu dupy, imponuje twojej sympatii. - Ze mną w porządku. – To wszystko co mówię, trzymając oczy wciąż zamknięte. - Po prostu przeraża go zaangażowanie. – Luke wyrzuca, jak jakaś plotkująca dziwka. Poważnie? Szybko podnoszę głowę, a moje oczy rzucają w niego sztyletami, choć nie wydaje mi się, aby to zauważył, bo był zbyt zajęty poprawianiem koszuli i ślinieniem się do Stuarta. - A kto się nie boi? – Stuart chichocze, opierając się plecami o drzwi. Pozwalam moim powiekom opaść, ponownie zamykając oczy. Luke. Luke nie. I Maxx nie boi się. Moja Maxx… cholera. Zanim Luke mógł zripostować, Start powiedział: - To znaczy, w ludzkiej naturze tkwi odrobina strachu, przed oddaniem się w cudze ręce. Ale najważniejsze jest to, czego ty tak naprawdę chcesz. Jeśli szukasz kogoś tylko dla zabawy, baw się i przeleć kogoś. Tak. Szukałem zabawy. Przespania się z kimś. Ale nigdy nie chciałem się do nikogo przywiązać. I byłem w tym cholernie dobry. Ale jedyne o czym byłem w stanie myśleć to to, co zrobiłem. Przywiązałem się do Maxx. Nie chcę jej stracić. Ani jednej jej części. - Ale jeśli szukasz czegoś więcej… musisz to przeskoczyć. 9

Wcale mu się nie dziwię

Ciekawy, otwieram oczy i pomrukuję – Jak przeskoczyć? - No coś mi mówi, że nie jesteś magikiem jeżeli chodzi o słowa – sarkazm w jego głosie, zostaje nagrodzony chichotem Luke’a. Fuj. Czy oni właśnie flirtują, gdy ja tutaj cierpię? Chyba jest coś o tym gównie w Męskim Kodeksie. - Więc, zrób jakiś gest. - Zrobiłem to, kiedy przestałem pieprzyć inne dziewczyny – wyjaśniam. To się liczy prawda? Wielki gest, jak na mnie. - Jak coś bardziej osobistego? – Propozycja Stuarta następuje wraz z szybkim rzuceniem oka w kierunku Luke’a. Czy jestem tutaj osobą trzecią? - Kupiłem nowe prześcieradła. W pełnej zgodzie, jak jakieś psy, które nie mogą zrozumieć tego, co właśnie usłyszały, pochylają głowy w moim kierunku. - Nie? To nie jest osobiste? - Czy naprawdę chcę wiedzieć, dlaczego uważasz zakup nowych prześcieradeł za sentymentalny akt? -Bo jego stare przypominają o brudnych hotelowych pokojach z tymi tajnymi koszmarnymi pokazami. – Odpowiedź Luke’a wywołuje śmiech u Stuarta. Cieszę się, że moje życie jest, kurewskim, żartem, łączącym tę dwójkę. A dla przypomnienia, czyszczę prześcieradła dość często. Cóż, wystarczająco często. Zirytowany faktem, że Luke jest bardziej zajęty flirtem ze swoją sympatią, niż pomaganiem mi, mówię do Stuarta – A ty jaki gest zrobiłbyś dla swojego chłopaka? Jak mu tam na imię? Robert? Moje przypomnienie, zmraża Luke’a stojącego za mną i chowającego się w sobie. Ruch typowego kutasa. Wiem. Staję się totalnym dupkiem. Pomóż mi proszę? - Cóż, biorąc pod uwagę fakt, że aktualnie jest moim byłym chłopakiem, środkowy palec, byłby wszystkim, co ode mnie by dostał. – Ta nowa

informacja, sprawia że Luke przesuwa dłońmi w kieszeniach spodni w kolorze khaki. - Przykro mi, słysząc, że zerwaliście – mówi. - Nie, nie jest. – Kręcę głową, sadzając go na gorącym krześle. Luke, krzywi się, patrząc na mnie. Tak. Zachowuję się jak kretyn. Jeszcze raz. Myślałem, że poprosiłem cię o pomoc. - Cokolwiek, ale gdybym był tobą Kellar, tym którego kutas jest znany z tego, że widział więcej cipek, niż jest w sekcji VIP na koncercie KISS, chciałbym zrobić coś krzykliwego. Na oczach tłumu. I szybko… - ostatnią część dodaje, zwilżając wargi, gdy słyszymy ostre pukanie do drzwi. Twarz Erin pojawia się w drzwiach. – Czas na show. Pieprz. Mnie. - Dobra. – Rozciągam moje ciało i przygotowuję się do marszu na ring. - Powodzenia. – Luke i Stuart wołają chórem, gdy wychodzą z pokoju. Czyżby niedługo mieli zostać parą, czyż nie? W chwili, gdy moje ciało pojawia się w ringu, te przytłaczające uczucie, staje się jeszcze cięższe na widok Maxx. Stoi tam w krótkiej, dżinsowej spódniczce,

ciasnej,

czerwonej

koszuli

z

włosami

schowanymi

pod

kowbojskim kapeluszem, spod którego wystawały loki. Naprawdę? Pogrywasz sobie, kurwa, ze mną? Nie spałem z nikim od tygodni. Nie byłem w stanie uderzyć pięścią w cokolwiek od dwudziestu czterech godzin, a ty ubrałaś Maxx w spódniczkę, jak z jakiegoś teksańskiego mokrego snu? Jak, kurwa, mam z tym konkurować? Krzyki i wiwaty stają się głośniejsze, gdy potrząsa cyckami by zabawić tłum. Warczę. One są przeznaczone tylko dla mnie. Mój przeciwnik, którego imię brzmi Hollywood, dumnie kroczy w kierunku Maxx, kiedy ta zaprasza go do siebie, daje popis, całując ją w policzek. Jego zielone oczy spotykają moje, zwilża swoje usta by ponownie pocałować jej policzek. Mam zamiar wybić mu te wszystkie ząbki.

Zauważając, że to mnie wkurza, kładzie swoje ręce na jej talii i przyciąga do siebie, dając jej kolejny pocałunek, wywołując zamieszanie w tłumie. Zamierzam go, kurwa, zabić. - A teraz…. – DJ zaczyna zapowiadać. – Możesz go pchnąć… możesz go ciągnąć… możesz go zgiąć… ale nigdy go. Nie. Złamiesz. Panie i panowie, nasz jeden! Jedyny! Niezłomny! Serce zaczyna mi pędzić w klatce piersiowej. Tym bardziej, że wyobrażam sobie już, jak będę bił pięścią tę koloru kawy, Hollywoodzką buźkę, za minutę. Zginam palce, czując jak są odrętwiałe, zupełnie jak ja kiedy pozwalałem Maxx odejść po tamtych schodach. Powinienem pójść za nią wtedy. Powinienem podjąć jakiś wysiłek, by pokazać jej, że jest dla mnie całym światem. Proszę odpuść to, że brzmię teraz jak totalna cipka, dobrze? Nigdy nie byłem zakochany. Nigdy nie miałem do czynienia z tego rodzaju, pieprzonymi, emocjami. Dostrzegam fałszywy uśmiech na twarzy Maxx, z kolejnym twardym spojrzeniem. Nawet patrzenie na to boli. Zbliżam się do niej powoli, jak wskazuje miejsce na swoim policzku, gdzie oczekuję, że ją pocałuję. Kiedy w końcu docieram do niej, moje oczy toną w jej. Są w nich wątpliwości. I smutek. I ból. Pieprz mnie, jeśli to wszystko, kurwa, nie jest moją winą. Niecierpliwie, ponownie wskazuje miejsce na policzku, robiąc wszystko by zachować spokój i pokerową twarz, dla zbyt nadgorliwego tłumu. Tak? Cóż, pieprzyć ich. Przesunąłem dłoń na jej talię, drugą oparłem na jej karku, przyciągając usta do moich. Piszczy zaskoczona, ale to mnie nie zatrzyma. Delikatnie zasysam jej dolną wargę w moje usta, z nadzieją, że jej ciało się zrelaksuje i pozwoli mi na to. Mój język wślizguje się do jej ust i smakuję ją, jakby to był mój pierwszy raz. Jej ciało przyciska się bardziej do mnie a ja chwytam ją mocniej. Zdesperowany, by ją przy sobie zatrzymać. Zdesperowany, by ją mieć. Nasze języki plączą się ze sobą jeszcze przez chwilę, podczas gdy okrzyki tłumu za nami, przypominają mi, że muszę jeszcze wygrać walkę.

Poza tym jeśli nie wezmę zaraz głębokiego wdechu, świat zobaczy co kryje się pod tymi czarnymi szortami. Nie chciałabyś, by cały świat zazdrościł tego, co mieliśmy? Niechętnie, odsunąłem moje usta z dala od niej, ale wciąż wpatrywałem się w jej oczy. – Wybieram ciebie, Maxx. Wybieram ciebie.

Rozdział 8 – Maxx W chwili, gdy moje stopy są już poza ringiem, opadam plecami na ścianę w szoku. Stało się, prawda? Nie mam halucynacji wywołanych niskim poziomem cukru lub cokolwiek? To znaczy, mam niezwykłe braki w ilości cukru… dobra jedzenia, byłam zajęta. Szybko odwróciłam się w kierunku dochodzącego za mną zgiełku, w chwili, gdy pięść Logana wylądowała na twarzy Hollywood’a, sprawiając, że był prawie niezdolny do walki. Cóż, tak szybko jak możesz zauważyć, to będzie szybkie. Podczas, gdy mój umysł dalej jest niezdolny do przetworzenia walki, którą oglądam, jakby moje ciało było tylko świadkiem i to co moje uszy słyszały, zanim ta cała rzecz się rozpoczęła, nie mam czasu na dłuższe rozmyślania, dzięki mojemu zestawowi słuchawkowemu, wibrującemu w mojej kieszeni. Lekko zirytowana faktem, że nie mogę tarzać się w niewiarygodnej myśli, przysuwam słuchawkę do ucha. - Maxx! - Tak - opowiadam Erin, szybko porzucając swoje obawy co do tego, kto zostanie nową Ring Side Girl, zajmie moje miejsce. Niestety dla niej, od dzisiaj będzie w cieniu mojego występu. - Frank, chce cię widzieć w swoim biurze. Teraz. - Już idę. Wyciągam słuchawkę z ucha. Nie myślisz chyba, że widział ten pocałunek? Nie myślisz chyba, że mnie za to zwolni? To znaczy, obowiązuje tutaj polityka nie bratania się ze sobą pracowników, ale ten facet ledwo co potrafi napisać jakieś słowo, a co dopiero zrozumieć jego znaczenie. -Odłóż to i znajdź Erin – mówię do Monici i zmierzam do biura Franka. W chwili gdy już miałam wejść do jego biura, przykleił na swoją twarz pyszny uśmiech. - Ach. Moja cenna własność.

- Rozmawialiśmy o tym. – Przewracam oczami i zamykam drzwi. – Nie jestem jakimś obiektem, jestem osobą. - Cenną osobą. Chce czegoś. - Czego chcesz, Frank? Wsuwa cygaro do ust i zapala je. – Chcę złożyć ci ofertę. - Nie ma na świecie takiej ilości pieniędzy, za którą bym się z tobą przespała. – Podchodzę i opieram dłonie na oparciu skórzanego krzesła, które stoi naprzeciwko jego biurka. – Powtarzam, już o tym rozmawialiśmy. - Tak jak Erin. – Przewraca oczami i wydmuchuje dym. – Chcę coś zaproponować, co wiąże się z imprezami. Zaintrygowana unoszę brwi. – Słucham. - Wiesz, że zbliża się turniej. - No raczej wcześniej niż później. - I prawie wszystko jest już na swoim miejscu. - Zdaję sobie sprawę, że jestem dobra w tym co robię, Frank. - Czy wiesz, że Jacob Anderson zbliża się do miasta? Wzruszam ramionami. – Kto? - Jacob Anderson – powtórzenie jego imienia, nic mi nie daje. Widzisz teraz, dlaczego nie potrafię z nim rozmawiać? To tak, jakby mówić do szympansa, który nie zna podstaw angielskiego. Cofam to. Nie chcę obrażać szympansów. One zasługują na coś lepszego, niż to. Frank pozwala na zaciągnięcie się cygarem, będącym w jego ustach, co przypominało mi stare filmy gangsterskie. – Jacob Anderson jest jedną z najbardziej prestiżowych osób w branży. Jest jednym z nazwisk, które musisz znać, jeśli chcesz doprowadzić swój plan do końca, a tak się składa, że jest moim starym przyjacielem. Czy chce dostać kosę? Poprosił mnie o zorganizowanie imprezy dla zawodników, trenerów, właścicieli, agentów, ludzi z PR … całego zestawu. - Uh huh…. - Mam już przygotowaną listę, wysłałem zaproszenia no i wszystko.

- A teraz chcesz mnie, bym to zaplanowała i zorganizowała? - Dokładnie. - A co ja będę z tego miała, oprócz dodatkowego, koszmarnego stresu? - Oprócz potrójnego tego, co teraz zarabiasz? Też usłyszałaś, jak powiedział potrójne? - Jacob ma kilka kontaktów, którzy szukają koordynatora wydarzeń, pomocnego do przygotowania przyszłych projektów w całym kraju. Dla prawników, lekarzy, kongresmenów. Wszystkie rodzaje możliwości. Ty urzeczywistnisz to dla mnie, a ja urzeczywistnię to dla ciebie. - A ty po prostu jesteś gotów, by pozwolić mi odejść, tak po prostu? - Oczywiście, że nie. – Szybko kręci głową, strzepując popiół z cygara. – Będziesz dalej pracować dla mnie, ale nie będziesz spędzała tutaj dużo czasu osobiście. Dostajesz prosty system, w zasadzie sama tym zarządzasz, więc dalej możesz robić to co teraz robisz, bez konieczności pokazywania się na Fight Night – Frank, z powrotem wsuwa cygaro do ust. – Więc… mamy umowę? - Zacznę jutro. - Masz sześć tygodni, by doprowadzić to do końca, Maxx. Zapalczywie wzruszyłam ramionami, odwróciłam się i wyszłam z biura. Przed wyjściem, rzucam jeszcze jedną uwagę przez ramię. – Zrobiłam więcej za mniej. Jego śmiech jest ostatnią rzeczą jaką słyszę, zanim wsuwam słuchawkę do ucha i zamykam drzwi. Po pierwsze mój wymarzony facet mnie całuje, a teraz zaoferowano mi wymarzoną pracę? Boże od losu, czy to jest jakaś pułapka, by całkowicie zniszczyć moje życie, wiesz łatwiej by było gdyby zaoferowali mi samo ciastko. Zmierzam w kierunku baru, gdzie wiem, że znajdę Erin. Te niesamowite wieści, tylko czekają aż popłyną z mich ust do jej uszu. I ten pocałunek z Loganem! Muszę powiedzieć jej, o pocałunku z Loganem! W chwili, gdy jestem już blisko baru, uśmiecham się widząc CJ’a, w jego kowbojskim kapeluszu, dziwkarskich dżinsach i koszuli w kratę,

napełniającego kieliszki. Swoim najlepszym teksańskim akcentem krzyczy - Mogę usłyszeć wasze yeea-haw. - Yeea –haw – odpowiada grupa chichoczących licealistek w zdzirowatych ubraniach, przed tym jak wychylają swoje szoty i rzucają z powrotem kieliszki. Potrząsając głową, nie mogę powstrzymać uśmiechu. - Jeśli tylko nie wyglądałby tak dobrze, w tych cholernych ciuchach. – Erin wzdycha, przechylając głowę na bok. Tak szybko jak otwieram usta, by odpowiedzieć, tak szybko je zamykam, gdy widzę, jak CJ mruga okiem do Erin. - Oczywiście, że to wie – warczy, szybko się irytując. Moje oczy lądują na jej ciasnych, dżinsowych spodniach, czerwonym biustonoszu wychodzącym spod dżinsowej kamizelki, brązowych kowbojskich butach i włosach, związanych na końcach wstążkami, to wszystko sprawia, że wygląda dobrze. Sama w sobie wygląda całkiem nieźle. Erin zwilża wargi i z powrotem odwraca głowę, w moim kierunku. – Ale tak na poważnie, nie dostrzegasz jak dobrze jego tyłek wygląda w tych dżinsach? CJ uśmiecha się szeroko, gdy przesuwa kolejny kufel piwa po barze. - Nawet tak zadowolony z siebie, jest cholernie seksowny. - Sama jesteś wystarczająco seksowna, skarbie. – Słyszę jego głos, w moim uchu, mówiący przez zestaw słuchawkowy. Szczęka Erin opada do samej podłogi, a twarz przybiera jaskrawy odcień czerwieni. Huh. Więc to tak wygląda Erin, gdy się rumieni. - Och, nie zgrywaj takiej skrzywdzonej, skarbie – Jego ton staje się niższy. Patrzy w górę szukając butelki, stoi do nas plecami gdy po nią sięga. – Jestem zaszczycony, wiedząc o brudnych myślach o mnie, które masz w swojej głowie. Erin wyszarpuje słuchawkę - Nienawidzę, takich rzeczy! - To był twój pomysł! - A tak dla pewności, po której jesteś stronie? - Nie krzycz na mnie, bo zapomniałaś, że mikrofon jest włączony.

Kręci głową i ponownie krzywi się na mnie, tym razem poprawiając swoje szorty. – Idiotka. Taka głupia. - Nie żebym rozkoszowała się tym, jak biczujesz siebie za popełnienie błędu, który rzadko popełniasz, ale widziałaś Logana? - Masz na myśli tego chłopca, który wsunął język niemal do twojego gardła, na oczach całego świata? Nie. Nie widziałam. Ale może Pan Chichot go widział. – Przechyla głowę w kierunku CJ’a, który oczywiście flirtuje z kilkoma dziewczynami dla napiwku. Bystry facet, im krótsza spódniczka, tym większe napiwki. Podpowiedź: to dlatego, wszyscy wyglądamy jak coś w stylu wersji porno Królów Hazardu. - Będziesz musiała podejść i zapytać go. Musiał wyciągnąć słuchawkę i wyłączyć mikrofon – mówi. Szarpiąc jej dłoń, ciągnę ją za sobą i ignoruję jej marudzenie i protesty wypełnione przekleństwami. Przeciskając się przez tłum, pochylam się nad barem. – CJ! - Tak. - Odwraca się, zawieszając szmatkę na ramieniu. - Widziałeś Niezłomnego? CJ wskazuje głową, a ja odwracam się by zobaczyć stojącego za mną Logana, z krzywym uśmieszkiem na twarzy. – Szukasz mnie? Jasna cholera. Po prostu kiedy myślałam, że nie może wyglądać jeszcze bardziej gorąco, znowu się myliłam. Założył czarne spodnie treningowe na te z walki, biały t-shirt i czarną, założoną odwrotnie czapkę z daszkiem. Wygląda dokładnie tak, jakby przed chwilą wyszedł z łóżka. Boże, jak ja bym chciała być z nim w tym łóżku. - Ja… ja… hmm. – Jąkam się, gdy widzę go ponownie, a jego ciało zabiera mi moją zdolność mowy. Też tak masz? Logan pochyla się do przodu, wsuwa ręce w moje włosy i delikatnie muska ustami moje. O Boże. Nawet nie myśląc o tym, moje wargi zostają przywitane przez język Logana, przez co wypuszczam delikatne westchnienie. Przez co jeszcze

mocniej przyciska swoje usta, zanim po raz kolejny wysuwa język z moich ust, zostawiając moje majtki mokre a ciało z poczuciem pustki. Jestem wystarczająco napalona, by pozwolić mu się wziąć na tym barze i zdobyć miasto. Nawet nie obeszłoby mnie, czy mielibyśmy publiczność. Och… to złe, co nie? Dłoń Logana ześlizguje się wzdłuż mojego ramienia, jak słyszę jego śmiech. – Więc, szukałaś mnie? Odchrząkuję, próbując wydostać się z tej mgły seksu, w jakiej tonę, po czym przytakuję. – Ja uh… szukałam. Po prostu zastanawiałam się, czy nie wyszedłeś już. Zazwyczaj, no wiesz, walczysz, wybierasz laskę i wychodzicie. Jego spojrzenie nie opuszcza moich oczu. – Jedyną laską, jaką zamierzam zabrać ze sobą, jesteś ty. Kiedy otwieram usta, ale nic nie mówię, on kontynuuje. – Jakiś pomysł, kiedy mogłabyś wyjść? - Teraz - Erin mówi, trącając mnie w bok. Szybko zwracam się do niej. – Ale ja…. - Jest w porządku, Maxx. Mam to. Wszystko idzie zgodnie z planem. Naprawdę nie musisz być tu całą noc. Śmiało, zrób sobie wolne na resztę nocy. Zasługujesz na to. Jeszcze raz protestuję. – Ale Erin…. - Maxx, - przerywa mi, ściskając mocno moją dłoń. – Idź do domu. Mówię poważnie. Po szybkim skinieniu głową, odwracam się twarzą do Logana – Wychodzi na to, że już. Wyciąga kluczyki z kieszeni. – Masz coś przeciwko, żebym cię odwiózł do domu? Publiczne pocałunki no i te maniery? Czy właśnie umarłam i poszłam do Nieba Złych Chłopców? Choć trudno mi uwierzyć, że Niebo Złych Chłopców jest wypełnione tą górą nagości, stojącej przede mną. - Tylko… zabiorę swoją torebkę. W tym, co nazywam rekordowym czasem, wyciągam torebkę z mojej szafki, rzucam okiem na swoje odbicie w lustrze, przyklepując odstające włosy, po

czym spotykam Logana w korytarzu, gdzie czeka na mnie, stojąc oparty o ścianę. Nasza dwójka opuszcza bar tylnym wyjściem i udajemy się do samochodu, bez słowa. Gdy już zapięłam pasy, Logan rusza, a jedynym dźwiękiem w samochodzie jest szum silnika. Więc… to jest ten typ gówna? To znaczy, napięcie w samochodzie jest tak gęste, że można by tu chować diamenty, ale w tym samym czasie wypełnione seksualnym pożądaniem, że jeden szybki ruch i jestem prawie pewna, że dojdę na tym skórzanym siedzeniu. Spoglądam

na

drugą

stronę

samochodu,

by

zobaczyć

Logana,

skoncentrowanego na drodze, z pustym wyrazem twarzy. Czy to żal? O Boże, czy zobowiązanie, które właśnie mi powiedział, w końcu w niego uderzyło? Pocałunek przed wszystkimi, był odpowiednikiem czegoś, mówiącego ‘Zróbmy z tego coś trwałego’. Czy ja naprawdę powiedziałam to głośno? Kiedy narodziłam się na nowo? Jeśli znowu zacznę gadać o dzieleniu się koktajlami mlecznymi czy skarpetkami, uderz mnie. ***** Logan, parkuje na podjeździe, po czym oboje kierujemy się w stronę drzwi, nadal milcząc. Jeśli on żałuje, to to będzie ostatnie cokolwiek, co robimy razem. A jeśli nie żałuje, to będzie nasz pierwszy raz jako para. Jasna cholera. Musimy porozmawiać. Musimy…. - Maxx – jego głos woła mnie, przez co zdaję sobie sprawę, że wciąż jestem na zewnątrz, gdy on trzyma dla mnie otwarte drzwi. – Wchodzisz? - Racja. – Głowa do gry, Maxx! Logan zamyka za sobą drzwi i zaczyna ściągać buty, zaraz po tym je blokuje. Słowa wyleciały z moich ust, zanim mogłam je powstrzymać. – Co miałeś na myśli, mówiąc, że mnie wybierasz, Logan? Patrzę jak podkrada się do mnie, a jabłko Adama faluje, gdy przełyka. Powoli wypowiada te słowa. – Miałem na myśli to, że chcę ciebie Maxx. Tylko ciebie. Wypuszcza powietrze, który wstrzymywał. – Miałem na myśli…

Po jego dwóch ostatnich słowach, moje ramiona lądują na jego szyi i ponownie przyciskam usta do jego. Pieprzyć to. Możemy porozmawiać później. Powiedział już słowa, które mają dla mnie największe znaczenie, a teraz, wszystkim czego chcę to w końcu dowiedzieć się, jak to jest być jego. Mam na myśli, naprawdę być jego. Moje nogi na jego ramionach i w ogóle. Reagując na mój niespodziewany atak, Logan chwyta mój tyłek, ciasno opięty przez moją spódniczkę. Jęczę. On jęczy. Oczywiście, to zapowiedź głośnej nocy. Nasze języki plączą się ze sobą, jak jego ręce mocno ściskają mój tyłek, tym razem dolewając krople benzyny do ognia, który tlił się we mnie od lat. Jakoś udaje mi się odciągnąć usta i delikatnie musnąć nosem, zanim szeptam: - Logan…. - Tak, skarbie?- Jego głos jest niski i ochrypły, a moje majtki są już tak przemoczone, że dziwne że jeszcze nie ześlizgnęły się po moich nogach. - Zabierzesz mnie do łóżka? - Kurwa, tak. – Przyciąga mnie do siebie pociągając szlufki spódnicy, po raz kolejny drażni moje usta. Kiedy lekko podskakuję, on chwyta mnie mocno. Zanim mogę się zorientować, zataczamy się już w pokoju Logana i wtedy zdaję sobie sprawę, że to pierwszy raz, kiedy tak naprawdę tutaj jestem. Przez większość czasu, gdy mieszkaliśmy razem, on przenosił się do mojego pokoju i po prostu w nim spał. Byłam kilka razy tutaj, przez krótki czas, ale nigdy w taki sposób. Nigdy nie zaprosił mnie do swojego łóżka. Patrzę na niego stojącego tam, jak opieram się o jego, królewskich rozmiarów łóżko. Wpatruję się w niego, gdy mnie obserwuje. Jego oczy płoną, z tym barbarzyńskim blaskiem. Jego drapieżny wygląd jest tak oczywisty, jak pieprzony dzwon. Nie wspominając już o tym, że jego kutas cały czas sterczy w moją stroną. Lekko denerwując się przez to jak jego oczy nie chcą opuścić mojego ciała, szepczę. – Co? Na co tak się gapisz? - Na kobietę, która dojdzie w rekordowym czasie. Cóż, czyż to nie była diabelna odpowiedź?

- Maximus. – Ponownie podchodzi do mnie, powoli, a ja mogę dostrzec, jak bardzo się powstrzymuje. Sposób, w jaki zaciska pięści bo bokach, a oddech stał się sztywny, mówi, że wkroczyłam na nowe terytorium. Są tylko dwa powody takiego zachowania Logana, walka i seks. Dzięki Bogu, że chodzi tu o seks. - Tak? Wsuwa kolana między moje nogi, pochylając mnie do tyłu. – Muszę posuwać się powoli… - jego głos zanika, jak jego wargi schodzą coraz niżej, aby obdarować moją szyję długim liźnięciem języka. Cicho jęczę

w

odpowiedzi. – Ale nie potrafię. - Jego język przejeżdża wzdłuż obojczyka, na co moje ciało wygina się do niego. – Widzisz. – Jego język, nadal podróżuje w kierunku moich piersi, które bolą, błagając o jego dotyk. – Muszę. – Zamykam oczy, gdy język Logana jeszcze raz podróżuje po drugiej stronie szyi, wirując, kąsając wzdłuż rozpraszającej ścieżki. – Być w tobie. – Te słowa wypowiada przy moim uchu. –Teraz. Moje oczy spotykają jego, gdy patrzę jak zwilża językiem swoje usta. To jest jak seksualne samobójstwo, oddać się, bez gry wstępnej, ale choćbym miała umrzeć, nie próbuj mnie ratować. - Jestem cała twoja…. Na te słowa, Logan, wypuścił powietrze, zanim jego wargi wylądowały na moich, szybko poprawiając mnie na łóżku. W wirze pocałunków, w których główną rolę odgrywają nasze języki, my poruszamy się w kierunku zagłówka, w który mocno uderzam głową. - Przepraszam. –Mruczy, gdy zdaje sobie sprawę jak mocno uderzyłam głową. Ponownie zaciskam dłonie na jego koszuli, gdy mówię. – Nie musisz przepraszać. Logan jęczy, ściągając koszulkę przez głowę, odsłaniając mięśnie, które zamierzam w pierwszej kolejności zwiedzić dłońmi i ustami. Jedną ręką przytrzymuje moje ciało, a drugą rozpina koszulkę, potwierdzając tym, jak bardzo skoordynowany jest w łóżku. W chwili, kiedy ściąga ze mnie koszulkę, odsuwa się i podziwia widok.

To nie tak, żeby robił to po raz pierwszy. - Jak do cholery, jesteś coraz seksowniejsza, za każdym razem, gdy cię widzę? – Słyszę te słowa i chichoczę, starając się ukryć twarz. Natychmiast podnosi moją brodę i mówi. – Nieśmiała? Moja Maximus? Figlarność w jego głosie, sprawia, że obniżam spojrzenie, by spotkać się z jego zabawnym wzrokiem. Ale zamiast odpowiedzieć, sięgam za siebie i odpinam swój koronkowy biustonosz, zsuwam go i pozwalam zawisnąć na palcu, niczym pewnego rodzaju nagroda dla niego. Logan warczy i rzuca się na jeden z moich sutków, jakby jego język miał misję, doprowadzenia mnie do szlochu. A kiedy poczułam na nim delikatnie gryzące zęby, po czym powtórzył ten ruch z drugim moim sutkiem. Teraz mój biustonosz wylądował gdzieś na podłodze. To jest jak nowoczesna wojna. Chcę popchnąć go dalej, aby zachęcić go do ominięcia gry wstępnej, kiedy jego dłonie krępują moje, trzymając je przy wezgłowie. Odsuwając usta, mruczy – Nie. Dąsając się, staram się odpowiedzieć. – Ale ja tylko…. - Nie – powtarza z uporem. – Jesteś w moim łóżku. Jesteś na mojej łasce. Jesteś moja, więc mogę zrobić z tobą, co tylko zechcę. Mięśnie mojej cipki zacisnęły się, tak jak moje nogi, zamykając go w silnym potrzasku. Nikczemny uśmiech wkrada się na jego twarz. – Podoba ci się, co? – Jego oczy podróżują po moim ciele i mam wrażenie, że jeśli poczuję jego oddech w odpowiednim miejscu, rozpadnę się. – Twojej cipce też się to podoba, co? – Poczułam kolejny uścisk mięśni. Logan puszcza moje ramiona, szarpie moje biodra, zostawiając je szeroko rozwarte. Z językiem smakującym swoje wargi, podziwia widok mojej rozsuniętej spódniczki, i moich jasno - czerwonych stringów, które teraz, są cholernie wilgotne. Wpatrując się w to, co znajduje się w zasięgu jego wzroku, mówi. – Zamierzasz dla mnie dojść, Maxx. Seksualnie sfrustrowana, bełkoczę. – Oczywiście. Nie uznając mojej odpowiedzi, chwyta mocniej moje uda. Małe uderzenie bólu, po jego uścisku, wystarczy bym była bliska znalezienia się na krawędzi.

Czy to jest to? Czy potrafisz dojść, nawet jeśli ktoś jeszcze cię nie dotknął? - Nie, Maxx, masz zamiar dojść dla mnie, ponownie – chwyta mnie mocniej. – I jeszcze raz. – Jego ręce, przesuwając się o cal w górę – I jeszcze raz – biadolę zamykając oczy. – I właśnie wtedy, kiedy będziesz myślała, że nie możesz już więcej znieść, dojdziesz najmocniej. – Moje ciało przygotowuje się na to, gdy czuję jego ciało na sobie, jego usta przy moim uchu – I wtedy będziesz wiedziała, że to ciało należy do mnie. Jego usta, gorączkowo dołączyły do moich ponownie, tym razem zalewając całe moje ciało takim ciepłem, że wydaje mi się, że umrę z tego udaru cieplnego, zanim dotrwam do najlepszej części. Jeszcze kilka pocałunków i Logan odsuwa się, chwyta moją spódnicę i stringi, pociągając je w dół, jednym pociągnięciem. Jak tylko jestem kompletnie naga, Logan mruczy. – Cholera. Czując się nieco niewygodnie, będąc tu jedyna naga, zachęcam go – Zapraszam do dołączenia do mnie w Urodzinowej Imprezie…. Cicho chichocze, wstaje i zrzuca szorty i dresy. Czy to możliwe by jego kutas stał się jeszcze większy? Nie przewracaj mi tu teraz oczami. Moje oczy natychmiast biegną do jego penisa, wpatrując się w niego, gdy zasysam swoją dolną wargę w usta. - Patrz tak dalej na mnie, skarbie, a nawet nie zdążę znaleźć się w tobie. – ostrzega. Z wahaniem, przesuwam spojrzenie na jego prawy bok, jak pochyla się i łapie paczkę prezerwatyw z stolika nocnego. Połączone dźwięki otwierania szuflady i opakowania prezerwatywy, przełączają moje ciało na tryb paniki. To się dzieje. To się naprawdę dzieje. Nałożył prezerwatywę i gotowy, obniżył się z powrotem do moich rozsuniętych nóg. Moje serce, próbuje uciec z mojej klatki piersiowej, gdy zdaję sobie sprawę jak bardzo zdenerwowana jestem nie przez to, że to Logan… ale, cóż… minęło sporo czasu. – Logan, czekaj. Całe jego ciało sztywnieje, gdy patrzę jak mocno zaciska swoje oczy. Z nieco zwieszoną głową, wzdycha. – Maxx, zatrzymam się jeśli koniecznie tego

chcesz i przecierpię najgorszy przypadek sinych jaj, jeśli to jest to, czego chcesz. Ale Boże, mam nadzieję, że nie o to chodzi. – Staram się chichotać, ale zostaję złapana. Oczy Logana strzelają w moją stronę, a jego brwi podnoszą się. – Myślisz, że to jest śmieszne? - Nie – szybko odpowiadam. - Czy chcesz, bym się zatrzymał? Moje usta, wstrzymują się z odpowiedzią, dłużej niż myślałam. – Nie. - Wahasz się. Maxx, jeśli nie jesteś pewna…. - Jestem pewna! – Mówię. – Tylko…. - Tylko co? Zawstydzona zamykam oczy, nie chcąc patrzeć mu w twarz, podczas mojego przemówienia. – Po prostu… nie uprawiałam seksu, od długiego czasu. - Otwórz oczy, Maxx – Moje ciało natychmiast poddaje się jego poleceniu. – Jak długo? - Lata. Obserwuję jego reakcję, nie mając pewności, jak to może na niego wpłynąć. Kąciki jego ust drgają, jakby chciały dołączyć do zwycięskiego uśmiechu, ale jego oczy wyglądają na niepewne. Odchrząknął, wciąż unosząc się nade mną, pyta – Ile? - Cztery. Na to, Logan odchyla się do tyłu, siadając na piętach. – Cztery lata, Maxx? Opieram się na łokciach, i odpowiadam. – To nie tak, że nie próbowałam! Nie każdy może po prostu pstryknąć palcami i mieć seks na żądanie, mając jakiegoś dżina w bocznej kieszeni. Przeczesuje palcami włosy, co zakładam, jest gestem frustracji. Droga do pierdolonej ruiny, prawda? Dlaczego nie powiedziałaś mi, bym zostawiła, ten mały fakt dla siebie, aż będzie po WSZYSTKIM? Jesteś tutaj, by mi pomóc! - Spójrz Logan, rozumiem, jeśli teraz nie chcesz….

- Co? – Wydaje mi się, że ta uwaga wyrwała go z własnych myśli. – Czy ty sobie ze mnie, kurwa, żartujesz? Tornado nie mogłoby mnie powstrzymać, od skończenia w tobie, Maxx. - Więc o co chodzi? Jego ramiona opadają. – Czuję się jak dupek, bo nie wiedziałem o tym. - To nie tak, że reklamuję to na billboardach. Ignorując mnie, kontynuuje. - A teraz wiem, że muszę być delikatny i powolny, bo to jest to, czego potrzebujesz. Czuję się największym palantem na świecie, bo nigdy nie będę mógł dać ci tego, czego potrzebujesz. Łał. Wyraz na jego twarzy to nie żal czy rozczarowanie, ale wyrzuty sumienia. Jak ktoś, mógłby go nie kochać? - Tym, czego potrzebuję, jesteś ty. Loganie Kellar.

– Siadam i

przesuwam palcami powoli po jego tatuażu na klatce piersiowej. – Tylko ty. Bez dalszej kontemplacji rzuca się na mnie, przyciskając do materaca, jego język, bez zbędnego zaproszenia, wychodzi na spotkanie mojego, w pełni przygotowany, palcami krąży po moim karku. Zanim mogę wziąć kolejny oddech, on jest już głęboko we mnie. W chwili, gdy jego kutas jest w środku, wybucham jeszcze bardziej, niż się tego spodziewałam – Logan! – Dochodzę niemal natychmiast, tak jak się tego obawiałam. Ale rozpadam się z taką intensywnością, że czuję się, jakby to był mój pierwszy raz, co jednak nie wydaje się być możliwe. Jego usta opadają na moje, gdy jęczy. – Naprawdę? – Kiedy moje usta nie odpowiadają, złośliwy uśmieszek pojawia się na jego twarzy gdy mówi dalej. – Znowu. - Moje powieki zamykają się, mięśnie zaciskają, czując jego fiuta, zupełnie jakby robiły to na komendę. Zdrajcy. Logan powoli wysuwa się, po czym gwałtownie wsuwa w moje wnętrze ponownie, tym razem głębiej niż wcześniej. Skomlę jego imię, co jest wystarczającą dla niego zachętą, jak kontynuuje swój powolny, ale szorstki rytm, który jeszcze bardziej drażni mój rdzeń. Chociaż jego ruchy nie są pośpieszne, każde pchnięcie jest stanowcze i wyraźnie dominujące. Moje ciało, grozi kolejnym wybuchem, gdy wbijam paznokcie w jego biceps.

Odczytując reakcję mojego ciała, pcha ostro do przodu i żąda – Ponownie, Maxx. A ja jeszcze raz się rozpadam, uwalniam swój orgazm, wykrzykując jego imię. - Kurwa – przeklina, zaczepiając dłoń na moim biodrze, gładząc jego zewnętrzną część, podczas gdy moje nogi są owinięte wokół niego. Kiedy to się stało. - Trzymaj tak dalej, skarbie, a ja nie wytrzymam tego dłużej – radzi. Jego usta zasysają skórę na mojej szyi, podczas, gdy jego biodra dalej kołyszą się w przód. Seksownie szepcząc, tuż obok jego ucha, odpowiadam. – Więc, odpuść. Logan cicho narzeka i przyciska usta do moich, w miarę jak przyśpiesza. Zadowolona ze zmiany, wyrażam swoją satysfakcję, wbijając pięty w jego tyłek, co wywołuje, zduszony jęk przebijający się przez nasze pocałunki. Podświadomie, moje biodra dryfują ku spełnieniu z każdym jego pchnięciem, czując znany ogień rozpalający się wewnątrz mnie. Moje mięśnie zaciskają się w ostrzeżeniu, jak składa na mych ustach pocałunki. Jego oczy błyszczą czystą żądzą. – Jeszcze raz, skarbie… daj mi to jeszcze raz. Szlochając przez jego rozkaz, zamykam oczy, gdy liżę moją dolną wargę. – Otwórz oczy. – Skomlę. Nienawidzę, że nie mogę wycofać oczu wgłęb mojej czaszki. Dostaję ostrzejsze pchnięcie, na mój sprzeciw.- Moje – pchnięcie. – Łóżko – pchnięcie. – Moje – pchnięcie.- Zasady. Z ostatnim głębokim pchnięciem, rozpadam się pod nim, robiąc wszystko co w mojej mocy, by nie zamykać oczu, gdy całe powietrze jakie miałam w płucach opuszcza moje ciało. Nagle ciało Logana spina się i warczy – Kurwa, Maxx, dochodzę. Walczymy by odzyskać oddech, a pot pokrywa nasze ciała. Logan wysuwa się ze mnie, ściąga prezerwatywę i znika, by się jej pozbyć. Zaspokojona, tak jak nigdy przedtem, leżę jeszcze w łóżku, jestem zbyt wyczerpana, by się ruszyć.

Moje oczy pozostają zamknięte, ale tylko w taki sposób, mogę zatrzymać tę chwilę, gdy słyszę ciężkie westchnienie, które wymaga mojej uwagi. Dostrzegam Logana opierającego się o ścianę przy łazience i pytam. – Co? Słodki uśmieszek, wkrada się na jego twarz. – Nigdy nie widziałem czegoś piękniejszego. Delikatnie się rumieniąc, odpowiadam. – Gołą laskę w swoim łóżku? - Ciebie, nagą w moim łóżku – Mówi, zbliżając się do mnie. Cholera, nie sądzę bym mogła być gotowa na kolejną rundkę. Przynajmniej teraz. Wsuwa się z powrotem do łóżka, kładzie się na plecach i przesuwa mnie, aż moja głowa znajduje się na jego klatce piersiowej, a ramię jest owinięte wokół jego talii. Zamykam oczy, jak Logan delikatnie gładzi moje przedramię, tam i z powrotem, opuszkami palców, lekko dotykając mojej skóry. Ciepło rozprzestrzeniające się w mojej piersi, sprawia, że przytulam się do niego jeszcze bardziej, przerażona, że to wszystko co się stało, nie jest rzeczywistością. Przestraszona, że to nie miało miejsca. Że jeśli teraz pozwolę mu odejść, obudzę się a to wszystko będzie jakimś pokręconym snem. Wiesz, jak w tych wszystkich złych filmach? Nienawidzę tych filmów. Lubię te z tymi szczęśliwymi zakończeniami. A ty?

Rozdział 9 – Logan Nie jestem pewien, jak długo Maxx zasypiała, wtulona we mnie, albo o której godzinie zasnęła, to nieważne, jest jeszcze ciemno na zewnątrz, więc nie ma żadnego powodu, dla którego powinna się ruszyć. Kurwa, ledwo mogę się ruszyć. Nie pamiętam, bym kiedykolwiek był tak zużyty, po uprawianiu seksu. Czy to tak jest, gdy nie możesz być w czymś stale? Tyłek Maxx, napiera na mojego fiuta, gdy ponownie się wierci. Napinam rękę, trzymającą jej talię, gdy jęczę. – Przestań się wiercić. - Logan – moje imię na jej języku, brzmi jeszcze bardziej seksownie, niż wtedy jak słyszałem, gdy krzyczała je w czasie seksu.- Czy mogę cię o coś zapytać? - Naprawdę? Na zewnątrz nawet nie zrobiło się jasno a ona chce już ze mną rozmawiać? Wiem, że musimy porozmawiać. Wiem, że muszę jej powiedzieć, że jestem w niej zakochany i że to gówno cholernie mnie przeraża, ale nie chcę tego robić, w świetle księżyca, jak jakiś wilkołak. Chichocze a jej tyłek, coraz bardziej przyciska się do mnie. Tłumię jęk. - Pytaj o wszystko. - Kupiłeś nową pościel? Zakłopotany odpowiadam. – Tak - Czemu? - Bo tak. - Dlaczego? - Bo nie chciałem ciebie w tej samej pościeli jak każdej innej. – Ziewam, przygotowując się do powrotu do snu. - Dlaczego nie chciałeś? - Ponieważ, nie jesteś jak te wszystkie inne. – Moje palce, zaczęły lekko poruszać się po jej biodrze, miałem nadzieję, że to ją uspokoi i ponownie zaśnie.

A wraz z nią całe te irytujące przesłuchanie. To znaczy, kto budzi się tylko po to, by zapytać o prześcieradła? Jeśli kiedykolwiek to zrobiłaś, wstydź się, kurwa, wstydź się. Jej biodra ponownie, poruszają się przy mnie, na co mój fiut, zaczyna twardnieć. Twardnieje niemal natychmiast. Chciwy dupek. - Cholera, Maxx, jeśli nie przestaniesz ruszać swym tyłkiem, zanurzę swoje kulki głęboko w tobie. Cicha prośba, która, jeśli zapadłbym w sen, mogłaby się zgubić w nocy. – Proszę…. Naprawdę, kurwa, kocham tę dziewczynę. Ściągając z niej moją rękę, grzebię w szufladzie obok łóżka, aż znajduję prezerwatywę, otwieram pakiecik i zakładam ją. Tak. Wiem, jak poradzić sobie w ciemności. To nie mój pierwszy raz, ale Maxx będzie ostatnią dziewczyną, na której wypróbuję moje umiejętności. Moje usta zostawiają pocałunki na jej ramieniu, szyi, a na końcu łapię jej małżowinę między żeby, gdy wsuwam się w jej wnętrze. - Logan. –Woła, chwytając się pościeli. -Głośniej – instruuje ją, gdy przetaczam jej ciało tak, że leży na brzuchu, nogi rozsunięte, a ciało jest gotowe bym mógł ją wziąć od tyłu. Gdy Maxx ponownie z przyjemności woła moje imię, posuwam się dalej, by być w niej tak głęboko, jak to możliwe. Jedną ręką przytrzymuję ją w miejscu, a na drugiej lekko unoszę, gdy nadal poruszam biodrami, tym razem biorąc ją powoli, ciesząc się każdym dreszczem, przechodzącym przez nią. To takie ciężkie, nie dojść za każdym razem, gdy wślizguję się wewnątrz niej. Postaraj się, nie śmiać się ze mnie, dobrze? Nie mam wystarczająco tyle samokontroli. Jej cipka mocno zaciska się na moim fiucie, jakby bała się, że chcę ją zostawić. Mój fiut wchodzi głębiej, starając się rozproszyć jej lęki i zostaje szybko nagrodzony przez przyśpieszony oddech Maxx. To oznaka, że jej orgazm nadchodzi. To jeden z moich nowych ulubionych dźwięków. I to jedno z moich ulubionych form spędzania czasu z nią.

Odwraca twarz, by stłumić krzyk w poduszce. Jazda mojego penisa, staje się ostrzejsza, gdy warczę – Nie ukrywaj tych krzyków przede mną. Na ostrym westchnieniu odsuwa twarz i skomle. – Ale Erin i Luke. - Pieprzyć ich – to wszystko co mówię, zanim niemal całkowicie się wysuwam i wchodzę ponownie, delikatnie klepiąc jajami o jej tyłek. Kolejny długi jęk, a jej mięśnie coraz mocniej zaciskają się wokół mojego penisa, dochodzi mocno. Ponieważ moje imię, pada z jej usta znowu i znowu, nie zwalniam tempa. Nie słabnę. Jadę, zdeterminowany, by dać jej wszystko co tylko mogę. Zdeterminowany, by pokazać jej co miałem na myśli, twierdząc, że wybieram ją. Przyjemnie i stale poruszam się, aż niepowtarzalny dreszcz pojawia się u podstawy mojego kręgosłupa i niezaprzeczalnie ostro szarpie moimi jajami, napinam się aż wybucham. Jęcząc niskim głosem jej imię, rozpadam się. Podąża za mną, a cipka, sprawia cholernie niemożliwym opuszczenie jej przez mojego kutasa. W momencie, gdy oboje powoli dochodzimy do siebie, wzdycha. – Nigdy nie miałam takiego seksu wcześniej. Wysunąłem się z niej, ostrożnie zdejmuję prezerwatywę i zanim wstaję by ją wyrzucić, pytam. – Dobry? -Równie dobry. – Chichocze, gdy z powrotem wsuwam się na łóżko. – Ale miałam na myśli… od tyłu. Wzdycham zdziwiony. – Naprawdę? - Tak… - brzmi na zawstydzoną. – Nie jestem zbytnio doświadczona w tym zakresie, czego ty nie możesz powiedzieć. Nienawidząc tej niepewności w jej głosie, przyciągam ją do siebie, aż jej głowa ponownie spoczywa na mojej piersi, oryginalny sposób na zasypianie razem, jaki zapamiętałem. Po tym jak delikatnie całuję ją w czoło, mówię. – Nie mogę powiedzieć tego samego. – Czuję jak uśmiech, pojawia się na jej twarzy. – Ale jedno ci powiem… Cieszę się, że to ja miałem cię w sposób, w jaki nikt inny nie miał, Maxx. Co naprawdę, mnie cholernie cieszy.

I z tymi słowami, jedna rękę umieszczam za głową, zamykam oczy a drugą dłonią delikatnie pieszczę jej plecy. Może i jestem dupkiem, który nie zasługuje na tę wspaniałą dziewczynę, która przytula się do mnie, ale teraz, kiedy ją mam, nie spieprzę tego. Hej, spójrz na mnie. Mam to na myśli. Zajmę się nią. Obiecuję.

Rozdział 10 –Maxx Jak przewracam się w łóżku Logana, jestem zaskoczona, kiedy nie uderzam w jego ciało. Jest ogromne i trudno go nie zauważyć. Podciągam się na mojej stronie łóżka, ocierając sen z oczu i zauważam, że go nie ma. Logan, jeszcze nigdy nie wstał przede mną. To po prostu fakt. Czy wiesz, ile razy musiałam dosłownie wyciągać jego dupę z łóżka, aby mieć pewność, że będzie na zajęciach na czas? Mam tu na myśli, ciągnięcie go za kostkę, z mojego łóżka. On jest ciężki, tak na marginesie. - Logan – wołam, jak przysuwam jasno brązową pościel do mojej piersi. Niezadowolona, nie słyszę żadnej odpowiedzi, wołam więc dalej, mając nadzieję, że jest w łazience i po prostu mnie nie słyszy. – Logan…. Szybko zeskakuję z łóżka i otwieram drzwi do łazienki, by zobaczyć, że jest ciemna i pusta w środku. Rozglądając się po pokoju za czymś do ubrania, ubieram białą koszulkę, którą miał na sobie wczoraj i jego gimnastyczne szorty, które oczywiście są dla mnie o kilka rozmiarów za duże. Przekonana, że to on jest na dole, śpieszę się wychodząc z jego pokoju, kierując się na dół. Troska skrada się do mojego gardła, gdy widzę tylko Erin i Luke’a. - Doberek – Luke mówi radośnie, odkładając filiżankę. - No cóż, czyż nie wyglądasz na dobrze wypoczętą i świeżo wypieprzoną. – Żart Erin zostaje nagrodzony przeze mnie krótkim uśmiechem. Dlaczego nie powiedziałaś mi bym poprawiła włosy, zanim tutaj przyszłam. - Rozumiem, że wasza dwójka miała upojną noc? – Luke chichocze, odchylając się do tyłu na krześle. - Można tak powiedzieć. – Odpowiadam, jak obrazy Logana wbijającego się we mnie, rozgrzewającego moje ciało, sprawiają, że miękną mi kolana. Też masz trochę słabe kolana? - Hej, ludzie widzieliście Logana? – Moje pytanie, wywołuje identyczny szok na ich twarzach.

Nie są bliźniakami, ale czasami przysięgam …. - Co masz na myśl, mówiąc, czy go widzieliśmy? – Erin stąpa ostrożnie. – Nie ma go w swoim pokoju? - Spędziliśmy noc w jego pokoju. - Łał – mówi Luke. – Jestem pod wrażeniem. - Jak nowa pościel? – Pytanie Erin wprawia mnie w zakłopotanie, jak krzyżuję ręce na mojej piersi. - A skąd wiesz, że ma nową pościel? Nie

odpowiadając

na

moje

pytanie,

chwyta

szklankę

soku

pomarańczowego. – Więc, naprawdę nie ma go w swoim pokoju? Logan, nigdy nie wstaje przed nami. - Pamiętasz, jak w liceum wiele razy prawie spóźnialiśmy się przez niego, bo wyciągaliśmy jego dupę z łóżka – Luke wspomina przez minutę. – Jestem pewien, że to właśnie dlatego, nigdy nie wstąpił do drużyny piłkarskiej. Oni zawsze dawno już trenowali, gdy on spał. - I najprawdopodobniej nie pomagało to, że przespał się z większością dziewczyn tych kolesi – dodaje Erin. - I córką trenera Rodgersa…. - Ludzie! – Przerywam im. – Nienawidzę tego będącego, niczym cios poniżej pasa, spaceru pamięci, a tak na marginesie, zamierzam zwariować w tym momencie. - Dlaczego? – Słysząc to pytanie, przewracam oczami. To naprawdę za wcześnie na te podwójne rzeczy! - Bo –wychodzę z kuchni i kieruję się w stronę drzwi. – Nie ma go tutaj. Mylę się. Pewnie jest tutaj. Pewnie wyszedł pobiegać. Nie ma mowy, by mnie oszukał i potraktował jak kolejną chętną dziewczynę. Cóż, mam na myśli, to że zawsze je olewał, ale wiesz o co mi chodzi. Patrząc przez okno, czuję jak gula powstaje w moim gardle, gdy nie widzę jego samochodu na podjeździe. Mamroczę pod nosem - Nie…. Nie mam mowy, by mógł zrobić mi coś takiego. Nie ma mowy by powiedział mi całe to gówno i nie miał tego naprawdę na myśli.

Szybko chwytam torebkę, wiszącą przy drzwiach i wyciągam telefon komórkowy. Po tym jak wpisałam hasło, przeczytałam wiadomość, która tam na mnie czekała. Moje uszy były głuche na wszelkie dźwięki. LOGAN: MUSIMY POWAŻNIE POROZMAWIAĆ, MAXX. Opieram się dłonią o ścianę obok mnie, jak zamykam oczy. To nie może dziać się mnie. To nie może, kurwa, dziać się mnie. To nie…. - Maxx – Luke i Erin krzyczą razem z kuchni. Odwracając się, wracam do nich, gdy dziura w moim brzuchu, powiększa się w szybkim tempie. Luke, niemal natychmiast przełącza się na tryb lekarza, od razu znajdując się na nogach by pomóc mi dojść do stołu. – Nic ci nie jest? Wyglądasz, jakbyś miała mdłości. - Dotyka swoja dłonią moją twarz i szyję. - Dostałam wiadomość. – Jakoś udaje mi się to powiedzieć, jak wpadłam w okupację Luke’a. - I co? – Erin nie wydaje się zachowywać, jakby wiedziała dokąd to zmierza. - Od Logana. - Co napisał? – Pyta, opierając się na stole. – Wyszedł kupić pączki? - Twierdzi, że musimy poważnie porozmawiać. – Na te słowa wytrzeszcza oczy, zanim spogląda na stół. Z głosem, który nie brzmi na zbytnio przekonany, wzrusza ramionami i mówi – Jestem pewna, że to nic wielkiego. Jestem pewna, że on po prostu… po prostu uh… chciał zastanowić się, co możecie dzisiaj razem zrobić. Wiesz, przed Fight Night. - Jeśli masz zamiar przekonać mnie, do tych cholernych bzdur, to może przynajmniej kupiłabyś to pierwsza co? – Kręcę głową, gdy strach pompuje szybko krew w moich żyłach. - Jestem pewny, że to nie to, o czym myślisz. – Luke proponuje, biorąc ponownie filiżankę w swoje ręce. - Jesteś? Na pewno? – warczę, gdy na niego patrzę. – Ponieważ ja nie jestem! To jest Logan! Te słowa, pochodzące od niego, mogą oznaczać tylko jedno!

- Nie postąpiłby tak z tobą, Maxx – komentuje Erin, bawiąc się swoim naszyjnikiem. - Naprawdę? Bo wszyscy wiemy, że Logan jest jednym z tych, którzy nie zatrzymają się dopóki nie zdobędą tego czego chcą, a konsekwencjami zajmuje się później. Luke próbuje mi przerwać. –Maxx…. - Nie! Nie Maksiuj mi tutaj! Wiedziałam, że to było zbyt piękne, by mogło być prawdziwe! Wiedziałam, że nigdy nie odda mi się tak jak tego pragnęłam. Wszystko to, było tylko dużą sprawą, by zaciągnąć mnie do łóżka. – Kręcę głową, jak zamykam oczy. W porządku. Śmiało. Nazwij mnie głupią. Nazwij mnie pieprzoną kretynką. Zasługuję na to. Zasługuję na każdą część tego. - Myślę, że wyciągasz pochopne wnioski. – Luke szepcze nerwowo, gładząc swoje spodnie od piżamy. Robi to tylko, gdy jest zdenerwowany. - Erin – moje oczy łączą się z jej. – Znasz Logana z tej strony, bo w zasadzie jest taki jak ty…. - Ja mogę utrzymać go w swoich spodniach. - Chwała Panu za to – wzdycha Luke. - Erin – ostrzegam ją palcem – Bądź ze mną teraz szczera. Żadnego słodzenia. Żadnego podtrzymywania na duchu. Żadnych bzdur. Jeśli to ty, wysłałabyś taką wiadomość, co miałabyś najprawdopodobniej na myśli? - Nie rób tego. – Potrząsa głową, jak jej włosy związane w koński ogon, kiwa się tam i z powrotem. – Nie każ mi tego robić. - Odpowiedz. Mi. Po

zatrzepotaniu

perfekcyjnie

pomalowanymi

rzęsami,

wzdycha.

–

Oznaczałoby to, że chcę powiedzieć, że popełniłem błąd. Że nie powinienem był mówić tego wszystkiego by cię zdobyć, ale to jest to, czego chciałem. Słysząc jej słowa, mocno zamykam oczy, starając się powstrzymać łzy, które są już na skraju wypłynięcia. Nie pozwól im zobaczyć, że płaczesz, Maxx. Nie pozwól.

- Muszę iść. – Wstaję, gdy zdaję sobie sprawę że mam na sobie jego ubrania. Nagła świadomość tego, że okrywa mnie płaszcz jego rzeczy, wywołuje mdłości w moim żołądku. Zamierzam…. - Maxx – Erin zwraca się do mnie, gdy wychodzę z kuchni. – Maxx, czekaj! Moje ciało nie zwalnia ani nie potyka się. Muszę coś zmienić, muszę wypierdalać z tego domu, zanim wróci by wygłosić swoją mowę. Dlaczego nic mi, kurwa, nie powiedziałaś? Jak mogłaś pozwolić mi tak wpaść w to wszystko? Jak mogłaś po prostu sobie tak siedzieć i pozwolić mi myśleć, że jestem kimś naprawdę wyjątkowym? Boże, teraz… nie jesteś ani trochę kimś lepszym niż on. Jeśli wybaczysz… skończyliśmy tutaj.

Rozdział 11 – Logan - Czyżbyś nie był zadowolony z tego że się pojawiłeś? – Uderzam Deana w ramię i uśmiecham się jaśniej niż kiedykolwiek. Nic na to nie poradzę. Bycie wewnątrz Maxx zmienia ludzi. Och, zamknij się. Wiem, że zachowuję się jak cipa, bita pałą. - Taa. – Ściąga rękawice. – Nie sądziłem, że będzie tyle zabawy, w trenowaniu z tobą, ale było. - Taa, bicie dzieciaków w swoim wieku, ma swój urok. – Czochram jego ciemnobrązowe włosy, zanim chichoczę – Musisz, kurwa, koniecznie przyciąć włosy, dzieciaku. Dean szturcha mnie. – Jesteś bardziej wesoły niż… no niż zawsze. Odwracam się i żegnam z dzieciakiem, zanim, inne nastolatki opuszczą salę. Wiesz, kiedy zgodziłem się robić to, jakiś czas temu wiedziałem, że będzie to straszny ból w dupie, ale nie myślałem, że będzie mnie to cieszyć. W rzeczywistości, uczę tych dzieciaków tego, czego Oliver nauczył mnie i tego, czego chciałem, by ktoś nauczył mnie, gdy byłem w ich wieku, to naprawdę zajebiste uczucie. Ale nikomu nie mów, że właśnie to powiedziałem, ok? To hardkorowy sposób, w jakim ta klasa jest zorganizowana dla dzieciaków, by mogły pracować, w swoim tempie i spokoju. By mogły zapytać o radę lub po prostu poobserwować. Nie ma presji, ale samodyscyplina, jeden z najważniejszych czynników w MMA. W życiu również, jeśli chcesz być takim zajebistym jak ja. - Więc, tak się dzieje, jeśli masz obok siebie taką dziewczynę jak Maxx? - I w swoim łóżku? – Dodaje, więc znowu uderzam go w ramię, trochę mocniej niż za pierwszym razem. – Ałć. - Uważaj, co mówisz, dzieciaku. – Zawieszam ręcznik wokół karku, gdy odkręcam butelkę z wodą. Po chwili pytam – Chcesz, bym odwiózł cię do domu? Wyraźnie inne spojrzenie wkrada się na jego twarz. – Uh… właśnie miałem się jeszcze pokręcić tutaj.

- Aha. Nie potrafię, powiedzieć ci, jak wiele razy, powtarzałem bzdury takie jak te, kiedy Luke chciał odprowadzić mnie do domu. Chcę też mu powiedzieć, albo mój instynkt się tego domaga, że Maxx jest moja. Hmm. Moja Maxx. Brzmi nieźle, prawda? Czy chodzi o to, że nie lubisz ringu? - Dean – słysząc swoje imię, przestaje pić. - Tak? Ściszonym głosem pytam. –Jak często twój ojciec tobą poniewiera? Z sarkazmem wzrusza ramionami. – A jak często jest pijany? Kiwam głową. – Też przez to przeszedłem. – Słysząc to, ulga pojawiła się na jego twarzy. –A co z twoją mamą? - Odeszła i nigdy nie popatrzyła się wstecz. – Rzucając butelkę do torby, pyta. – A twoja? - Nie żyje – kiedy unosi brwi, mam chęć kontynuować. – Oboje. Mówi, lekko chichocząc – Ty naprawdę jesteś Niezłomny, co? - Nie – nalegam. – Po prostu miałem inny rodzaj rodziny, która pomogła mi powstrzymać się przed złamaniem. – Kiwa głową, a wyraz jego twarzy, przypomina mi tęsknotę, jaką ja kiedyś odczuwałem, patrząc jak rodzice Luke’a i Erin przytulali ich za każdym razem, gdy wracali do domu. – Hej dzieciaku…. - Tak? - Możesz, rozłożyć się dzisiaj u mnie, dzisiaj wieczorem. - Ta propozycja, tak po prostu, wychodzi z moich ust. Jasna cholera. Czy ja naprawdę tak po prostu to zaproponowałem? - Nie – Dean kręci głową – Nie mogę… to znaczy, to naprawdę miłe i w ogóle, ale…. - Nie będziesz spał pod tym budynkiem kolejną noc. Lub na ławce w parku. Lub pod drzewem. - Jak możesz…. - Mówiłem ci, dzieciaku. Przeszedłem przez to. – Chwytam torbę i zarzucam na ramię. – Posłuchaj, teraz muszę iść do domu. Zabrać moją

dziewczynę na obiad i obejrzeć wspólnie film, ale wrócę po ciebie wieczorem. Łapiesz? Jego usta tak jakby chciały się ze mną kłócić, ale zamyka je ciasno, gdy dostrzega niezachwiane, lodowate spojrzenie na mojej twarzy. Zamiast tego, kiwa głową. – Dzięki, Logan. Daję mu mocne klepnięcie w plecy. – Nie ma problemu, dzieciaku. Sprawdzę, czy Will nie ma jakieś dodatkowej pracy, abyś się nie nudził. Jak oddalam się od niego, dostrzegam Will’a siedzącego przy kasie, tym razem wypełnia formularze. Spogląda w górę by zobaczyć mnie, zbliżającego się do niego i od razu daje mi całą swoją uwagę. – Hej Logan, jeszcze raz dziękuję, że zastąpiłeś mnie rano. Nie przewidziałem, że mój dzieciak dostanie gorączki o 3 nad ranem, ale cóż można na to poradzić? - Nie wiem. – Mówię, wyciągając kluczyki z kieszeni. – Ale wierzę ci na słowo. - Słyszałem, że zniszczyłeś wczoraj kolejnego faceta. Hollywood czy jakoś tak? - Hollywood powinien zostać w Hollywood. – Głos Deana dołącza do rozmowy. To tak, jakby mieć ze sobą gadający cień. Moja głowa odwraca się w jego stronę. – Nie było cię tam. -Oj tam. Ale widziałem na You Tube z przyjaciółmi. – Wzrusza ramionami. - Tylko walkę, Will – Dean informuje go. Emocje i podziw przepełniają jego głos. Rzucam dzieciakowi spojrzenie i pierwszy raz dostrzegam, jak jest dzisiaj ubrany, te workowate szare spodenki gimnastyczne i biała koszulka, czyli ma na sobie dokładnie to, co ja teraz. Jasna cholera. Mam mini wersję. – Nie ma nikogo, kto zadawałby ciosy pięścią, tak jak Niezłomny. - Wiem. –Zapewnia go Will. – Byłem tutaj, by oglądać i pomagać mu, kiedy był takim chudym, nic nie wiedzącym dzieciakiem, jak ty. Dean uśmiecha się, a ja wzdycham. – A propos, muszę wyskoczyć na chwilę. Może znajdziesz dla dzieciaka jakąś dodatkową robotę, ‘aż wrócę’?

Zaskoczenie pojawia się na twarzy Willa, ale robi wszystko by je ukryć . – Tak. Znajdę dla niego jakieś zajęcie. Nie ma problemu. - Dziękuję. – Mówię i zwracam się do dzieciaka. – Trzymaj się z dala od kłopotów, rozumiesz? - Rozumiem. - Jeśli zaoferuje ci piwo, weź je i zachowuj się, jakby to się nie zdarzyło, ale jeśli zaoferuje ci whisky, nie bierz jej. Podziękujesz mi za to później. – Radzę mu, gdy kieruję się już w stronę drzwi. - Whisky nie jest takie złe dzieciaku. – Głos Willa, jest ostatnim, jak wychodzę. Wyciągając komórkę, jestem rozczarowany brakiem wiadomości od Maxx. Myślisz, że wciąż jest w moim łóżku? To znaczy, nieźle wymęczyłem ją wczorajszej nocy, ale ona zawsze była rannym ptaszkiem. Jak inaczej znalazłaby

czas,

na

zjedzenie

tych

wszystkich

cholernych

płatków

śniadaniowych? Gdy jestem już w samochodzie, rzucam komórkę na siedzenie obok mnie i uruchamiam silnik. Muszę zrobić sobie jeszcze jeden przystanek, zanim wybiorę się z Maxx na lunch. Z ściszoną muzyką i rykiem silnika, mogę wygodnie

usiąść

w

fotelu.

Jestem

najprawdopodobniej,

najbardziej

zrelaksowany niż kiedykolwiek byłem. Mam moją dziewczynę. Mam swoją pracę. Ratuję dzieciaka, który znalazł się w takiej samej sytuacji jak ja. Co by mnie miało tutaj nie relaksować? Po raz pierwszy w moim życiu, czuję, że nie skończę jak większość mężczyzn z rodziny Kellar. I w porządku, jeśli chcesz to wykrzyczeć swoim przyjaciołom. Też mam to w planach. Zatrzymuje się w sklepie, by kupić dla Maxx jakieś czerwone róże. Laski, lubię takie coś, racja? Zgaduję. Nigdy wcześniej ich nie kupowałem. Upewniam się, by były już w wazonie, bo nie jestem pewien, czy mamy nawet jakiś w domu. Nie mam pojęcia kiedy ostatnio, ktoś z nas dostał jakieś kwiaty.

Z jasnoczerwonymi różami, leżącymi na moim szarym, skórzanym fotelu, jadę do domu. Nie mogę doczekać się już, jak zobaczę jej minę, kiedy je dostanie. Kiedy zacząłem gadać jak jakaś cipka? Kiedy zacząłem zachowywać się jak, jakiś prawiczek? Powiedz mi, czy to przynajmniej jest normalne, gdy facet zakocha się w dziewczynie? Zaczynasz robić takie gówno, jak to? Hej, przynajmniej jeszcze nie wytatuowałem na sobie, jej imienia. Cóż… jeszcze nie. ***** Wchodzę do środka, zaciekawiony, dlaczego na podjeździe brakuje samochodu Maxx. Ściągam buty i rzucam torbę. Kierując się w stronę salonu, i jestem trochę zaskoczony, kiedy widzę, jak Luke rozciąga się w fotelu, co robi tylko wtedy, kiedy jest zdenerwowany. Tak. Taki pielęgniarski drut. Wiem, jak bardzo chcesz sprzedać kilka dowcipów, ale znam już ich kilka. Tak jak jego siostrę. Erin wygląda, jakby była spanikowana, a ja natychmiast dostrzegam jej brak makijażu i workowate ciuchy. Objawy stresu. - Co się stało? – Zdenerwowany wchodzę do pokoju. – Nie widziałem żadnego z was tak zestresowanego, gdy chcieli podważyć zdolność Luke’a do zostania twoim opiekunem po śmierci waszych rodziców. - Gdzie do cholery byłeś, Kellar. –Głos Erin jest zjadliwy, niemal sukowaty. Przegapiłem coś? - Na siłowni. – Chciałem skrzyżować ręce na piersi, ale nie potrafiłem z tym wazonem pełnym kwiatów, co naprawdę nie pomaga mi staniu się bardziej męskim. – Pomagam w szkoleniu młodzieży kilka razy w miesiącu, a dzisiaj musiałem nagle kogoś zastąpić. - Dlaczego o tym nie wiem? –Luke mówi powoli, gdy na mnie spogląda. - Nie wiem, babciu. Może dlatego, że nie uważam, by było to cholernie istotne. - Musiałeś być tam tak wcześnie? – Erin szepcze, niemal umierając, słysząc tę odpowiedź.

- Tak, dziecko Willa się rozchorowało i był cholernie spóźniony. – Odpowiadam, gdy poziom mojej irytacji rośnie. – A po co te wszystkie pytania? Czyżby wasza dwójka znowu naoglądała się „Prawa i porządku”? - Czy te kwiaty są dla Maxx? – Głos Luke’a brzmi smutno. - Tak, ale jej samochód zniknął. Wiecie, gdzie ona jest? Siedząc na kolanach, Erin kładzie dłoń na oparciu kanapy. – Dlaczego wysłałeś Max wiadomość, że musicie porozmawiać, dzisiaj rano? - Czy jest coś, czego nie wiecie? – Warczę z frustracji. – Czy nie można mieć żadnej prywatności w tym domu? – Ta dwójka rzuciła mi sarkastyczne spojrzenia. Och, tak się cieszę, że ta rutyna brata i siostry, jest w pełnym rozkwicie. - Ponieważ musimy porozmawiać. Tak naprawdę, nie daliśmy sobie szansy zrobić to w nocy. Muszę jej coś wyznać. - Wyznać co? – Erin naciska. - Chciałbym powiedzieć jej to w pierwszej kolejności. Luke wbija swoją szpilę.- Miałeś zamiar powiedzieć jej, że jesteś w niej zakochany, prawda? Zgaduję, że też to odgadłeś? Odpowiadam skinieniem głowy. Obydwoje mamroczą. – O kurwa. - Po to te kwiaty. – Pokazuję im. – Czy to nie jest to, co faceci robią dla dziewczyn, które kochają? Nie mam zielonego pojęcia. Nie robiłem tego wcześniej. – Obydwoje stoją, z otwartymi ustami. – Czy rodzaj jest zły? - O nie… - Erin zamyka oczy i kręci głową. - Czekaj są do dupy? – Panika wślizguje się do mojego głosu. – Kurwa! Pójdę po inne. Ale które? Pośpiesz się! Chcę zdążyć, zanim Maxx wróci. - Kellar – słyszę głos Luke’a – Tu nie chodzi o kwiaty. - Kwiaty są piękne. – Erin piszczy. - Więc o co chodzi? Wasza dwójka zaczyna mnie drażnić. Erin spogląda na swojego brata, a Luke obniża się w fotelu. – Chodzi o Maxx.

Strach rozprzestrzenia się po całym moim ciele. – Czy z nią wszystko w porządku? - Trudno powiedzieć. – Przełyka i pochyla się do przodu, opierając na kolanach. – Ona odeszła. - Co masz na myśli, mówiąc że odeszła? - Ma namyśli to, że. – Erin odzywa się ponownie. – Odeszła. Dostała twoją wiadomość, połączyła ją z tym, że wymknięcie się z domu było twoją pierwszą myślą, więc wyciągnęła wnioski, że żałowałeś ostatniej nocy i wyszedłeś. Słowa, które padają z jej ust, nie wydają się być przyswajane przeze mnie, jak kręcę głową. – Erin, co ty do cholery mówisz. - Erin. – Pozwala sobie na irytujące westchnienie. – Odeszła, Logan. Słysząc jak ciągle powtarza te słowo, które pozostanie w mojej pamięci do końca życia, odwracam się i rzucam wazonem w najbliższą ścianę w kuchni, szkło roztrzaskuje się, a Erin krzyczy. Upadam przed jedną dziewczyną. Jeden raz! Jeden pieprzony raz! I to jest to, co dostaję? Zrobiłem dobrze, powiedziałem to co trzeba, a ona po prostu, kurwa, odchodzi? Po prostu, kurwa, odchodzi! Ucieka, nie czekając na żadne wyjaśnienie? Widzisz. Nigdy nie będę mógł być z kimś takim jak ona. To nigdy nie zadziała. Wygląda na to, że się myliłeś. Cholera wygląda na to, że oboje byliśmy w błędzie