Lauren Weisberger - Zemsta ubiera sie u Prady. Powrot Diabla

Wydanie elektroniczne

O książ​ce Nowa po​wieść We​is​ber​ger – książ​ka, na któ​rą cze​ka​ły mi​lio​ny czy​tel​ni​czek – to kon​ty​nu​acja be​st​sel​le​ra Dia​beł ubie​ra się u Pra​dy, uka​zu​ją​ca dal​sze losy jej bo​ha​te​rek: Mi​ran​dy Prie​stly, sze​fo​wej „z pie​kła ro​dem”, i dwóch ry​wa​li​zu​ją​cych ze sobą asy​sten​tek: Andy i Emi​ly. Mi​nę​ło pra​wie dzie​sięć lat od dnia, w któ​rym Andy Sachs zre​zy​gno​wa​ła z pra​cy w pre​sti​żo​wym mie​sięcz​ni​ku mody Run​way, gdzie była asy​stent​ką okrut​nej i nie​prze​wi​dy​wal​nej Mi​ran​dy Prie​stly – z wy​ma​rzo​nej po​sa​dy, któ​ra oka​za​ła się kosz​ma​rem. Wresz​cie

wszyst​ko jej się ukła​da – tak za​wo​do​wo, jak pry​wat​nie. Wspól​nie ze swo​ją daw​ną ry​wal​ką, obec​nie przy​ja​ciół​ką i wspól​nicz​ką Emi​ly, byłą asy​stent​ką Mi​ran​dy wy​rzu​co​ną z pra​cy tuż przed obie​ca​nym awan​sem, pro​wa​dzi luk​su​so​wy ma​ga​zyn ślub​ny Plun​ge i wła​śnie wzię​ła ślub z mi​ło​ścią swe​go ży​cia, Ma​xem Har​ri​so​nem, przy​stoj​nym pre​ze​sem du​żej fir​my me​dial​nej, jed​nym z naj​bar​dziej po​żą​da​nych sin​gli w kra​ju. Dzię​ki kon​tak​tom biz​ne​so​wym Emi​ly z daw​nej pra​cy i ta​len​to​wi pi​sar​skie​mu Andy Plun​ge wy​cho​dzi z nie​by​tu i sta​je się tak po​pu​lar​ny, iż zwra​ca uwa​gę gru​py wy​daw​ni​czej Elia​sa-Clar​ka, do któ​rej na​le​ży Run​way. Na ho​ry​zon​cie, jak spod zie​-

mi, po​ja​wia się Mi​ran​da Prie​stly, sze​fo​wa gru​py, ucho​dzą​ca za naj​po​tęż​niej​szą ko​bie​tę świa​ta mody, o któ​rej Andy zdą​ży​ła już za​po​mnieć. Kon​takt z „dia​błem” na​pa​wa ją prze​ra​że​niem. Mi​ran​da chce ku​pić Plun​ge’a za astro​no​micz​ną kwo​tę, sta​wia jed​nak wa​ru​nek: obie współ​wła​ści​ciel​ki prze​pra​cu​ją peł​ny rok ka​len​da​rzo​wy pod jej rzą​da​mi. Tym sa​mym po​now​nie znaj​dą się na jej ce​low​ni​ku…

LAU​REN WE​IS​BER​GER Pi​sar​ka i dzien​ni​kar​ka ame​ry​kań​ska. Ukoń​czy​ła Cor​nell Uni​ver​si​ty. Przez rok włó​czy​ła się z ple​ca​kiem po świe​cie, od​wie​dza​jąc m.in. Eu​ro​pę, Izra​el, Egipt, Taj​lan​dię, In​die i Ne​pal. Po po​wro​cie do USA pod​ję​ła pra​cę w po​pu​lar​nym ma​ga​zy​nie mody „Vo​gue”, a na​stęp​nie w cza​so​pi​śmie po​dróż​ni​czym „De​par​tu​res”; uczest​ni​czy​ła też w warsz​ta​tach li​te​rac​kich. Swo​ją sze​fo​wą z „Vo​gue”, Annę Win​to​ur, spor​tre​to​wa​ła jako „dia​bła” w opu​bli​ko​wa​nej w 2003 po​wie​ści Dia​beł ubie​ra się u Pra​dy, któ​ra oka​za​ła się świa​to​wym be​st​sel​le​rem. Po​wo​dze​nie de​biu​tanc​kiej książ​ki prze​ło​ży​ło

się na suk​ces jej ad​ap​ta​cji fil​mo​wej z Me​ryl Stre​ep i Anne Ha​tha​way w ro​lach głów​nych. Oprócz Dia​bła, We​is​ber​ger ma w swo​im do​rob​ku czte​ry po​wie​ści: Por​tier nosi gar​ni​tur od Gab​ba​ny, W po​go​ni za Har​rym Win​sto​nem, Ostat​nia noc w Cha​te​au Mar​mont i Ze​msta ubie​ra się u Pra​dy. www.lau​ren​we​is​ber​ger.com

Tej au​tor​ki POR​TIER NOSI GAR​NI​TUR OD GAB​BA​NY W PO​GO​NI ZA HAR​RYM WIN​STO​NEM OSTAT​NIA NOC W CHA​TE​AU MAR​MONT Dia​beł DIA​BEŁ UBIE​RA SIĘ U PRA​DY ZE​MSTA UBIE​RA SIĘ U PRA​DY oraz AME​RY​KAŃ​SKIE DZIEW​CZY​NY PO​SZU​KU​JĄ SZCZĘ​ŚCIA (współ​au​tor​ka)

Ty​tuł ory​gi​na​łu: RE​VEN​GE WE​ARS PRA​DA: THE DE​VIL RE​TURNS Co​py​ri​ght © Lau​ren We​is​ber​ger 2013 All ri​ghts re​se​rved Po​lish edi​tion co​py​ri​ght © Wy​daw​nic​two Al​ba​tros A. Ku​ry​ło​wicz 2013 Po​lish trans​la​tion co​py​ri​ght © Jan Kraś​ko 2013 Re​dak​cja: Be​ata Sła​ma Ilu​stra​cja na okład​ce: ali​so​n1414/Shut​ter​stock Pro​jekt gra​ficz​ny okład​ki: An​drzej Ku​ry​ło​wicz ISBN 978-83-7885-181-3 Wydawca

WYDAWNICTWO ALBATROS A. KURYŁOWICZ Hlonda 2a/25, 02-972 Warszawa www.wydawnictwoalbatros.com

Niniejszy produkt jest objęty ochroną prawa autorskiego. Uzyskany dostęp upoważnia wyłącznie do prywatnego użytku osobę, która wykupiła prawo dostępu. Wydawca informuje, że publiczne udostępnianie osobom trzecim, nieokreślonym adresatom lub w jakikolwiek inny sposób upowszechnianie, kopiowanie oraz przetwarzanie w technikach cyfrowych lub podobnych – jest nielegalne i podlega właściwym sankcjom. Skład wersji elektronicznej:

Virtualo Sp. z o.o.

Spis treści

O książce O autorce Tej autorki Dedykacja 1. Nawet na końcu świata 2. Pokochać Hamptons, 2009 3. Naprzód, siostro

4. I stało się 5. Nie nazwałabym tego randką 6. Nekrologi nie zawsze mówią prawdę 7. Faceci muszą się wyszaleć 8. Ani klasycznych sukni, ani tradycyjnych kwiatów, ani głupich pantofelków 9. Bezalkoholowa piña colada na okrągło 10. Pół szlafroka na dwoje 11. Słynniejszy niż Beyoncé?

12. Sfabrykowane zarzuty i kaftan bezpieczeństwa 13. Do tego czasu już mnie tu nie będzie 14. Mało brakowało, a Miranda Priestly powiedziałaby, że jesteś zachwycająca 15. Podwójne zaprzeczenie jest twierdzeniem 16. Mały egzamin 17. James Bond spotyka Pretty Woman z małą domieszką Mary Poppins 18. Przestań gadać i wsiadaj

19. Ceviche i skóra węża, czyli noc strachu 20. Kontener botoksu 21. W twoim najlepszym interesie 22. Szczegóły, szczegóły 23. Dojrzała kocica i złocistoskóry chłopaczek 24. To wszystko Podziękowania

R i S – z mi​ło​ścią

1 Nawet na końcu świata

Deszcz, zim​ny i bez​li​to​sny, pa​dał uko​śnie, za​ci​nał, a wiatr chlu​stał ścia​na​mi wody ze wszyst​kich stron, tak że pa​ra​sol​ka, płaszcz nie​prze​ma​kal​ny i ka​lo​sze były zu​peł​nie bez​u​ży​tecz​ne. Nie żeby te rze​czy mia​ła. War​ta dwie​ście do​la​rów pa​ra​sol​ka Bur​ber​ry nie chcia​ła się

otwo​rzyć i w koń​cu, gdy Andy spró​bo​wa​ła otwo​rzyć ją na siłę, wy​wi​nę​ła się na dru​gą stro​nę. Kurt​ka z kró​li​czej skór​ki z du​żym koł​nie​rzem bez kap​tu​ra cu​dow​nie opi​na​ła ją w ta​lii, lecz ani tro​chę nie chro​ni​ła przed przej​mu​ją​cym zim​nem, a no​wiut​kie za​mszo​we czó​łen​ka od Pra​dy, owszem, cie​szy​ły oczy ma​ko​wo-cy​kla​me​no​wym ko​lo​rem, ale mia​ła w nich pra​wie cał​ko​wi​cie od​sło​nię​te sto​py. Mimo ob​ci​słych skó​rza​nych leg​gin​sów czu​ła się naga od pasa w dół, bo na tej nie​mi​ło​sier​nej wi​chu​rze skó​ra chro​ni​ła ją mniej wię​cej tak jak je​dwab​ne poń​czo​chy. Czter​dzie​ści cen​ty​me​trów śnie​gu, któ​ry otu​lił Nowy Jork, za​czy​na​ło się już to​pić i zmie​niać w roz​mo​kłą

sza​rą bre​ję i po raz ty​sięcz​ny po​my​śla​ła, że wo​la​ła​by miesz​kać wszę​dzie, byle nie tu​taj. Jak​by dla pod​kre​śle​nia tej ostat​niej re​flek​sji prze​jeż​dża​ją​ca na żół​tym świe​tle tak​sów​ka ryk​nę​ła klak​so​nem, da​jąc jej do zro​zu​mie​nia, że każ​da pró​ba przej​ścia przez jezd​nię jest cięż​kim prze​stęp​stwem. Z tru​dem po​wstrzy​mu​jąc się przed po​ka​za​niem tak​sia​rzo​wi środ​ko​we​go pal​ca – w dzi​siej​szych cza​sach wszy​scy są uzbro​je​ni – Andy za​ci​snę​ła zęby, po​sy​ła​jąc mu w du​chu wią​zan​kę. Zwa​żyw​szy wy​so​kość jej ob​ca​sów, na​stęp​ne dwie, trzy prze​czni​ce po​ko​na​ła w dość do​brym tem​pie. Pięć​dzie​sią​ta Dru​ga, Pięć​dzie​sią​ta Trze​cia, Pięć​dzie​-

sią​ta Czwar​ta… Już nie​da​le​ko i za​nim po​pę​dzi z po​wro​tem do re​dak​cji, zdą​ży się trosz​kę ogrzać. Po​cie​sza​ła się my​ślą o go​rą​cej ka​wie, a może na​wet – ale tyl​ko może – o cze​ko​la​do​wym cia​stecz​ku, gdy na​gle usły​sza​ła ten dźwięk. Skąd do​cho​dził? Ro​zej​rza​ła się ukrad​kiem, ale wy​glą​da​ło na to, że prze​chod​nie go nie sły​sze​li. Tym​cza​sem dźwięk z każ​dą se​kun​dą przy​bie​rał na sile. Drrr​ryń! Drrr​ryń! Ten cha​rak​te​ry​stycz​ny dzwo​nek. Roz​po​zna​ła​by go za​wsze i wszę​dzie, na​wet na koń​cu świa​ta, cho​ciaż była za​sko​czo​na, że wciąż pro​du​ku​ją te​le​fo​ny, któ​re tak dzwo​nią. Tak daw​no go nie sły​sza​ła, mimo to… wszyst​ko wró​ci​ło z siłą la​wi​ny. Wie​-

dzia​ła, co zo​ba​czy, za​nim jesz​cze wy​ję​ła ko​mór​kę z to​reb​ki, mimo to była wstrzą​śnię​ta, wi​dząc na ekra​ni​ku dwa sło​wa: MI​RAN​DA PRIE​STLY Po​sta​no​wi​ła nie od​bie​rać. Nie mo​gła. Wzię​ła głę​bo​ki od​dech, na​ci​snę​ła przy​cisk „Od​rzuć” i scho​wa​ła te​le​fon do to​reb​ki. Nie​mal na​tych​miast za​dzwo​nił zno​wu. Jej ser​ce biło co​raz szyb​ciej i szyb​ciej, bra​ko​wa​ło jej tchu. Wdech, wy​dech, na​ka​za​ła so​bie w du​chu, wtu​la​jąc po​li​czek w za​głę​bie​nie ra​mie​nia, by ochro​nić twarz przed desz​czem, któ​ry siekł te​raz na prze​mian ze śnie​giem. Wdech, wy​dech, i da​lej, idź da​lej! Od re​stau​ra​cji dzie​li​ły ją tyl​ko dwie prze​-

czni​ce – neon skrzył się w od​da​li jak cie​pła, mi​go​tli​wa obiet​ni​ca – gdy wy​jąt​ko​wo pa​skud​ny po​dmuch wia​tru pchnął ją tak moc​no, że stra​ciw​szy rów​no​wa​gę, wdep​nę​ła pro​sto w naj​gor​szy ele​ment man​hat​tań​skiej zimy: w czar​ną ka​łu​żę bło​ta, soli, śmie​ci i Bóg wie, cze​go jesz​cze, ba​jo​ro tak brud​ne, zim​ne i szo​ku​ją​co głę​bo​kie, że nie po​zo​sta​wa​ło jej nic in​ne​go, jak tyl​ko ska​pi​tu​lo​wać. Co też zro​bi​ła, tam, w tej pie​kiel​nej sa​dzaw​ce, któ​ra roz​la​ła się mię​dzy jezd​nią i kra​węż​ni​kiem. Przez do​bre trzy​dzie​ści czy czter​dzie​ści se​kund z wdzię​kiem fla​min​ga sta​ła w niej na jed​nej no​dze, zgrab​nie uno​sząc dru​gą i za​sta​na​wia​jąc się, co da​lej. Prze​chod​nie omi​ja​-

li sze​ro​kim łu​kiem ją i to kosz​mar​ne je​zior​ko; tyl​ko ci w wy​so​kich ka​lo​szach mie​li od​wa​gę przejść przez sam śro​dek. Ale nikt jej nie po​mógł, nikt nie po​dał ręki i zdaw​szy so​bie spra​wę, że ba​jo​ro jest zbyt sze​ro​kie, by dała radę je prze​sko​czyć, przy​go​to​wa​ła się na ko​lej​ny wstrząs i po​sta​wi​ła lewą nogę obok pra​wej. Mo​men​tal​nie za​la​ła ją lo​do​wa​ta woda, za​trzy​mu​jąc się w po​ło​wie łyd​ki i po​chła​nia​jąc przy oka​zji czó​łen​ko wraz z trzy​na​sto​ma cen​ty​me​tra​mi skó​rza​nej no​gaw​ki. Andy o mało się nie roz​pła​ka​ła. Buty i leg​gin​sy były znisz​czo​ne i czu​ła się tak, jak​by za​raz mia​ły od​paść jej od​mro​żo​ne sto​py. Żeby wy​do​stać się z ba​-

jo​ra, mo​gła tyl​ko brnąć przed sie​bie; w jej gło​wie ko​ła​ta​ła się jed​na myśl: oto, jaka kara cze​ka cię za to, że nie chcia​łaś roz​ma​wiać z Mi​ran​dą Prie​stly. Ale nie było cza​su na za​ła​my​wa​nie rąk, bo kie​dy tyl​ko do​tar​ła do kra​węż​ni​ka i przy​sta​nę​ła, żeby oce​nić stra​ty, te​le​fon za​dzwo​nił po raz trze​ci. Bez​czel​no​ścią – ba, nie​roz​trop​no​ścią – było już samo to, że od​rzu​ci​ła pierw​sze po​łą​cze​nie. Nie mo​gła od​rzu​cić dru​gie​go, po pro​stu nie mo​gła. Bli​ska pła​czu, ocie​ka​jąc desz​czem i drżąc z zim​na, stuk​nę​ła pal​cem w ekra​nik i po​wie​dzia​ła „halo”. – Ahn-dre-ah? Czy to ty? Wy​szłaś wie​ki temu. Spy​tam cię tyl​ko raz. Gdzie. Jest. Mój. Lunch? Nie za​mie​rzam dłu​żej

cze​kać. Oczy​wi​ście, że to ja, po​my​śla​ła Andy. A my​śla​łaś, że kto? Prze​cież wy​bra​łaś mój nu​mer. – Prze​pra​szam. Na dwo​rze jest na​praw​dę strasz​nie i ro​bię, co mogę, ale… – Masz na​tych​miast wra​cać. To wszyst​ko. – I za​nim Andy zdą​ży​ła co​kol​wiek do​dać, Mi​ran​da roz​łą​czy​ła się. Nic to, że w bu​tach obrzy​dli​wie chlu​po​cze woda, nic to, że w tak wy​so​kich szpil​kach trud​no cho​dzić na​wet wte​dy, gdy są su​che, nic to, że deszcz za​czy​na za​ma​rzać i chod​nik z każ​dą se​kun​dą robi się co​raz bar​dziej śli​ski: Andy pu​ści​ła się bie​giem. Prze​bie​gła sprin​tem przez skrzy​żo​wa​nie i do po​ko​na​nia zo​sta​ła jej

tyl​ko jed​na prze​czni​ca, gdy usły​sza​ła, że ktoś ją woła: – Andy! Andy, stój! Za​trzy​maj się! Roz​po​zna​ła​by ten głos za​wsze i wszę​dzie. Max. Ale co on tu ro​bił? Prze​cież wy​je​chał na week​end na pół​noc sta​nu, cho​ciaż nie mo​gła so​bie przy​po​mnieć po co. Wy​je​chał? Za​trzy​ma​ła się, od​wró​ci​ła i po​szu​ka​ła go wzro​kiem. – Andy, tu​taj! Wte​dy go zo​ba​czy​ła. Jej na​rze​czo​ny, męż​czy​zna o su​ro​wej mę​skiej twa​rzy, gę​stych ciem​nych wło​sach i prze​szy​wa​ją​cych zie​lo​nych oczach, sie​dział okra​kiem na wiel​kim bia​łym ko​niu. Nie prze​pa​da​ła za koń​mi, od​kąd w dru​giej kla​sie spa​dła i zła​ma​ła so​bie rękę w nad​garst​-

ku, ale ten spra​wiał wra​że​nie ła​god​ne​go. Nie​waż​ne, że Max je​chał na bia​łym ru​ma​ku w cen​trum Man​hat​ta​nu, w do​dat​ku w sza​le​ją​cej śnie​ży​cy – była tak za​chwy​co​na jego wi​do​kiem, że na​wet jej to nie za​sta​no​wi​ło. Max zsiadł z wpra​wą do​świad​czo​ne​go jeźdź​ca i Andy spró​bo​wa​ła so​bie przy​po​mnieć, czy kie​dy​kol​wiek wspo​mniał, że gra w polo. Zro​bił trzy dłu​gie kro​ki, sta​nął u jej boku i gdy wziął ją w naj​cie​plej​sze, naj​bar​dziej roz​kosz​ne ob​ję​cia, ja​kie tyl​ko mo​gła so​bie wy​obra​zić, mo​men​tal​nie się od​prę​ży​ła i pa​dła mu w ra​mio​na. – Moja bied​na dzie​ci​na – wy​mru​czał, nie zwra​ca​jąc uwa​gi ani na ko​nia, ani na

ga​pią​cych się prze​chod​niów. – Prze​mar​z​łaś do szpi​ku ko​ści. Gdzieś mię​dzy nimi zno​wu za​dzwo​nił te​le​fon – ten te​le​fon! – i Andy szyb​ko się​gnę​ła do to​reb​ki. – Ahn-dre-ah! Po​wie​dzia​łam „na​tych​miast”. Nie wiem, któ​rej czę​ści sło​wa „na​tych​miast” nie ro​zu​miesz, ale… Pi​skli​wy głos Mi​ran​dy świ​dro​wał ucho i Andy zno​wu za​czę​ła się trząść, ale za​nim zdą​ży​ła po​ru​szyć choć​by jed​nym mię​śniem, Max wy​jął ko​mór​kę z jej ręki, stuk​nął pal​cem w ekra​nik, po czym rzu​cił te​le​fon za sie​bie, tra​fia​jąc ide​al​nie w sam śro​dek ka​łu​ży, któ​ra przed chwi​lą z taką za​chłan​no​ścią we​ssa​ła​jej sto​py.

– Już z nią skoń​czy​łaś, ko​cha​nie – po​wie​dział, otu​la​jąc ją dużą pu​cho​wą pie​rzyn​ką. – Omój​bo​że, Max, jak mo​głeś to zro​bić? Je​stem strasz​nie spóź​nio​na! Nie by​łam jesz​cze w re​stau​ra​cji i Mi​ran​da mnie za​bi​je, je​śli za​raz nie wró​cę z… – Ciii… – szep​nął, przy​kła​da​jąc dwa pal​ce do jej ust. – Już nic ci nie gro​zi. Je​steś ze mną. – Ale jest już dzie​sięć po pierw​szej i je​śli nie przy​nio​sę jej… Max wziął ją pod pa​chy, bez naj​mniej​sze​go wy​sił​ku dźwi​gnął z zie​mi i ła​god​nie po​sa​dził po dam​sku na bia​łym ko​niu, któ​ry jak wspo​mniał, na imię miał Ban​dy​ta. Ona, wstrzą​śnię​ta i mil​czą​ca, po pro​-

stu sie​dzia​ła, a on zdjął jej prze​mo​czo​ne czó​łen​ka i rzu​cił je na chod​nik. Z ma​ry​nar​skie​go wor​ka – z któ​rym nig​dy się nie roz​sta​wał – wy​jął jej ulu​bio​ne wy​ście​ła​ne fu​ter​kiem kap​cie-bot​ki i de​li​kat​nie wsu​nął je na jej prze​mar​z​nię​te czer​wo​ne sto​py. Otu​lił jej ko​la​na pie​rzyn​ką, gło​wę owi​nął swo​im kasz​mi​ro​wym sza​li​kiem, opa​tu​lił szy​ję, po czym po​dał jej sta​lo​wy ter​mos ze spe​cjal​nie, jak za​zna​czył, wy​se​lek​cjo​no​wa​ną go​rą​cą cze​ko​la​dą. Jej ulu​bio​ną. Po​tem jed​nym im​po​nu​ją​co płyn​nym ru​chem wsko​czył na ko​nia i ujął wo​dze. I za​nim zdą​ży​ła co​kol​wiek po​wie​dzieć, ostrym kłu​sem ru​szy​li Siód​mą Ale​ją, po​prze​dza​ni przez po​li​cyj​ną eskor​tę, któ​ra to​ro​wa​ła im dro​gę wśród

sa​mo​cho​dów i pie​szych. Co za ulga – było jej cie​plut​ko i czu​ła się ko​cha​na, mimo to wciąż nie mo​gła otrzą​snąć się z pa​ni​ki, że nie wy​peł​ni​ła przy​dzie​lo​ne​go jej przez Mi​ran​dę za​da​nia. Wy​le​ci z pra​cy, to nie ule​ga wąt​pli​wo​ści, ale co bę​dzie, je​śli nie skoń​czy się tyl​ko na tym? Co bę​dzie, je​śli Mi​ran​da wściek​nie się tak bar​dzo, że wy​ko​rzy​sta swo​je nie​ogra​ni​czo​ne wpły​wy, by spra​wić, żeby Andy już nig​dy nie do​sta​ła in​nej pra​cy? Je​śli po​sta​no​wi dać swo​jej asy​stent​ce na​ucz​kę i po​ka​zać świa​tu, co się dzie​je, kie​dy ktoś po​rzu​ca pra​cę u niej, u słyn​nej Mi​ran​dy Prie​stly, w do​dat​ku nie raz, tyl​ko dwa razy? – Mu​szę tam wró​cić! – krzyk​nę​ła pod

wiatr, gdy kłus prze​szedł w ga​lop. – Max, za​wróć! Nie mogę… – Andy! Ko​cha​nie, sły​szysz mnie? Andy! Otwo​rzy​ła oczy. Je​dy​ną rze​czą, jaką czu​ła, było dud​nie​nie szyb​ko bi​ją​ce​go ser​ca. – Już do​brze, skar​bie, nic ci nie gro​zi – po​wie​dział ła​god​nie Max, do​ty​ka​jąc jej po​licz​ka chłod​ną ręką. – To był tyl​ko sen. I z tego, co wi​dzia​łem, na​praw​dę pa​skud​ny. Andy pod​par​ła się łok​cia​mi i zo​ba​czy​ła po​ran​ne świa​tło wpa​da​ją​ce przez okno do po​ko​ju. Nie było ani śnie​gu, ani mar​z​ną​cej brei, ani ko​nia. Sto​py mia​ła bose, ale cie​plut​kie pod ele​ganc​ką, mię​-

ciut​ką jak puch po​ście​lą, i czu​ła bez​piecz​ny do​tyk sil​ne​go cia​ła Maxa. Głę​bo​ko wcią​gnę​ła po​wie​trze i do​szedł ją​je​go za​pach, za​pach jego od​de​chu, skó​ry i wło​sów. To był tyl​ko sen. Ro​zej​rza​ła się. Obu​dzi​ła się zbyt gwał​tow​nie i wciąż była za​spa​na i tro​chę zdez​o​rien​to​wa​na. Gdzie oni są? Co się tu dzie​je? Zer​k​nę​ła na drzwi, na któ​rych wi​sia​ła świe​żo od​pra​so​wa​na, ab​so​lut​nie fan​ta​stycz​na suk​nia ślub​na od Mo​ni​que Lhu​il​lier, i do​pie​ro wte​dy przy​po​mnia​ła so​bie, że ten obcy po​kój to apar​ta​ment dla no​wo​żeń​ców – jej apar​ta​ment – i że pan​ną mło​dą jest wła​śnie ona. Jest pan​ną mło​dą! Na​gły przy​pływ

ad​re​na​li​ny ka​zał jej usiąść tak szyb​ko, że za​sko​czo​ny Max wy​krzyk​nął: – Co ci się śni​ło, kru​szyn​ko?! Mam na​dzie​ję, że nie nasz ślub! – Nie, nie, sta​re kosz​ma​ry. – Na​chy​li​ła się, żeby go po​ca​ło​wać, ale wci​snął się mię​dzy nich Stan​ley, ich mal​tań​czyk. – Któ​ra go​dzi​na? Za​raz. Co ty tu ro​bisz? Max po​słał jej szel​mow​ski uśmiech, któ​ry tak uwiel​bia​ła, i wstał z łóż​ka. Jak zwy​kle nie mo​gła się po​wstrzy​mać i po​pa​trzy​ła z po​dzi​wem na jego sze​ro​kie ra​mio​na i pła​ski brzuch. Miał cia​ło dwu​dzie​sto​pię​cio​lat​ka, tyle że ład​niej​sze, nie​prze​sad​nie umię​śnio​ne, jędr​ne i wy​spor​to​wa​ne. – Szó​sta – od​parł, wkła​da​jąc fla​ne​lo​-

we spodnie od pi​ża​my. – Przy​sze​dłem dwie go​dzi​ny temu. Czu​łem się sa​mot​ny. – To le​piej ucie​kaj stąd, za​nim ktoś cię zo​ba​czy. Two​jej mat​ce bar​dzo za​le​ża​ło na tym, że​by​śmy nie wi​dzie​li się przed ślu​bem. Wy​cią​gnął ją z łóż​ka i ob​jął. – To nic jej nie mów. Nie za​mie​rzam spę​dzać ca​łe​go dnia bez cie​bie. Uda​ła, że jest po​iry​to​wa​na, ale w głę​bi du​szy cie​szy​ła się, zwłasz​cza w świe​tle noc​ne​go kosz​ma​ru, że Max za​kradł się do niej na krót​kie przy​tu​lan​ki. Te​atral​nie wes​tchnę​ła. – No do​brze. Ale te​raz wra​caj do sie​bie, i to tak, żeby nikt cię nie zo​ba​czył. Za​nim za​czną scho​dzić się tłu​my, za​bio​-

rę Stan​leya na spa​cer. Max na​parł na nią bio​dra​mi. – Jesz​cze wcze​śnie. Gdy​by​śmy tak szyb​ciut​ko… Ro​ze​śmia​ła się. – Ucie​kaj! Po​ca​ło​wał ją po​now​nie, tym ra​zem czu​le, i wy​szedł z po​ko​ju. Andy wzię​ła psa na ręce i cmok​nę​ła go pro​sto w mo​kry nos. – To jest to, Stan! Pod​eks​cy​to​wa​ny mal​tań​czyk za​szcze​kał, pró​bu​jąc się wy​rwać, i mu​sia​ła go pu​ścić, żeby nie po​dra​pał jej ra​mion. Na kil​ka cu​dow​nych chwil uda​ło jej się za​po​mnieć o noc​nym kosz​ma​rze, lecz zmo​ra szyb​ko po​wró​ci​ła wraz ze wszyst​ki​mi

aż nad​to pla​stycz​ny​mi szcze​gó​ła​mi. Andy głę​bo​ko ode​tchnę​ła i przy​wo​ła​ła na po​moc swój prag​ma​tyzm: to tyl​ko przed​ślub​na tre​ma. Nie​spo​koj​ny sen pan​ny mło​dej. Kla​sycz​ny atak pa​ni​ki, nic wię​cej. Za​mó​wi​ła śnia​da​nie do po​ko​ju i na​kar​mi​ła Stan​leya ja​jecz​ni​cą na ka​wał​kach to​stu, od​bie​ra​jąc jed​no​cze​śnie te​le​fo​ny od roz​e​mo​cjo​no​wa​nej mat​ki, sio​stry, Lily i Emi​ly, któ​re nie mo​gły się do​cze​kać, kie​dy Andy za​cznie przy​go​to​wa​nia. Po​tem wzię​ła psa na smycz i wy​szła na rześ​kie paź​dzier​ni​ko​we po​wie​trze, żeby po​spa​ce​ro​wać z nim, za​nim roz​pę​ta się pie​kło. Tro​chę się wsty​dzi​ła, że ma na so​bie fro​to​we spodnie od dre​su

z ja​skra​wo​ró​żo​wym na​pi​sem PAN​NA MŁO​DA na pu​pie, któ​re do​sta​ła w pre​zen​cie na wie​czo​rze pa​nień​skim, ale w głę​bi du​szy była z nich dum​na. We​tknę​ła wło​sy pod czap​kę ba​se​bal​lo​wą, za​wią​za​ła adi​da​sy, za​cią​gnę​ła za​mek u po​la​ru i ja​kimś cu​dem uda​ło jej się wyjść na roz​le​gły te​ren Astor Co​urts Es​ta​te, nie spo​ty​ka​jąc ni​ko​go po dro​dze. Stan​ley ska​kał ra​do​śnie na kró​ciut​kich nóż​kach, cią​gnąc ją w stro​nę ro​sną​cych na skra​ju par​ku drzew, któ​rych li​ście mie​ni​ły się już wszyst​ki​mi ko​lo​ra​mi je​sie​ni. Spa​ce​ro​wa​li pra​wie pół go​dzi​ny, wy​star​cza​ją​co dłu​go, żeby wszy​scy za​czę​li się mar​twić, gdzie prze​pa​dła, ale cho​ciaż po​wie​trze było świe​że, a po​fał​-

do​wa​na łąka pięk​na, cho​ciaż z pod​nie​ce​nia krę​ci​ło jej się w gło​wie, nie mo​gła wy​ma​zać z pa​mię​ci twa​rzy Mi​ran​dy Prie​stly. Jak to moż​li​we, że wciąż ją prze​śla​du​je? Prze​cież mi​nę​ło pra​wie dzie​sięć lat, od​kąd Andy ucie​kła z Pa​ry​ża, po​rzu​ca​jąc wy​nisz​cza​ją​cą du​szę po​sa​dę jej asy​stent​ki. Tak, to był strasz​ny rok, ale od tam​te​go cza​su bar​dzo wy​do​ro​śla​ła. Praw​da? Zmie​ni​ła się. Wszyst​ko się zmie​ni​ło, i to na lep​sze: „Run​way”, po​tem pierw​sze lata nie​za​leż​ne​go pi​sa​nia, któ​re – z cze​go była bar​dzo dum​na – za​owo​co​wa​ły z cza​sem sta​łą po​sa​dą re​dak​tor​ki po​moc​ni​czej ślub​ne​go blo​ga Iży​li dłu​go i szczę​śli​wie. Kil​ka lat

i dzie​siąt​ki ty​się​cy słów póź​niej uda​ło jej się za​ło​żyć i wpro​wa​dzić na ry​nek wła​sne cza​so​pi​smo, „Plun​ge”, pięk​ny, eks​klu​zyw​ny ma​ga​zyn ilu​stro​wa​ny, któ​ry miał już trzy lata i wbrew wszyst​kim prze​po​wied​niom na​praw​dę za​ra​biał pie​nią​dze. Co wię​cej, zbie​rał licz​ne na​gro​dy i no​mi​na​cje, cie​sząc się dużą po​pu​lar​no​ścią wśród re​kla​mo​daw​ców. A te​raz, w wi​rze tych wszyst​kich za​wo​do​wych osią​gnięć, wy​cho​dzi za mąż! Za Maxa Har​ri​so​na, syna nie​ży​ją​ce​go Ro​ber​ta Har​ri​so​na i wnu​ka le​gen​dar​ne​go Ar​thu​ra Har​ri​so​na, któ​ry za​raz po wiel​kim kry​zy​sie za​ło​żył przed​się​bior​stwo Har​ri​son Pu​bli​shing Hol​dings, by prze​kształ​cić je na​stęp​nie w Har​ri​son Me​dia

Hol​dings, jed​ną z naj​bar​dziej pre​sti​żo​wych i do​cho​do​wych firm w Sta​nach Zjed​no​czo​nych. Max Har​ri​son, przez wie​le lat je​den z naj​bar​dziej po​żą​da​nych ka​wa​le​rów w kra​ju, męż​czy​zna, któ​ry spo​ty​kał się ze wszyst​ki​mi Tin​sley Mor​ti​mer i Aman​da​mi He​arst No​we​go Jor​ku, a pew​nie i z ich sio​stra​mi, ku​zyn​ka​mi i przy​ja​ciół​ka​mi, jest jej na​rze​czo​nym. Wie​dzia​ła, że po po​łu​dniu za​roi się tu od bur​mi​strzów i ma​gna​tów pra​so​wych, któ​rzy tyl​ko cze​ka​ją, żeby zgo​to​wać owa​cję mło​de​mu na​stęp​cy tro​nu i jego wy​bran​ce. A co w tym wszyst​kim jest naj​lep​sze? To, że go ko​cha. Jest jej naj​lep​szym przy​ja​cie​lem. Sza​le​je za nią, po​tra​fi ją

roz​śmie​szyć i do​ce​nia jej pra​cę. Czyż nie mówi się, że no​wo​jor​czy​cy są go​to​wi do​pie​ro wte​dy, kie​dy są go​to​wi? Mówi się. A Max za​czął wspo​mi​nać o mał​żeń​stwie już kil​ka mie​się​cy po ich pierw​szym spo​tka​niu. No i pro​szę: trzy lata póź​niej bio​rą ślub. Zga​ni​ła sie​bie w du​chu za to, że mar​nu​je czas na ana​li​zo​wa​nie tak idio​tycz​ne​go snu, i wró​ci​ła z psem do apar​ta​men​tu, gdzie cze​kał na nią pułk pod​eks​cy​to​wa​nych i zde​ner​wo​wa​nych ko​biet, któ​re za​czy​na​ły już wpa​dać w pa​ni​kę, naj​wy​raź​niej my​śląc, że pan​na mło​da w ostat​niej chwi​li dała nogę. Wcho​dząc, usły​sza​ła zbio​ro​we wes​tchnie​nie ulgi, a Nina, jej kon​sul​tant​ka ślub​na, na​tych​miast za​czę​ła wy​da​wać

po​le​ce​nia. Kil​ka na​stęp​nych go​dzin pa​mię​ta​ła jak przez mgłę: prysz​nic, su​szar​ka, wał​ki elek​trycz​ne, tusz do rzęs i war​stwa pod​kła​du, któ​ra wy​gła​dzi​ła​by cerę każ​dej ki​pią​cej hor​mo​na​mi na​sto​lat​ki. Ktoś zaj​mo​wał się jej bu​ta​mi, ktoś inny przy​niósł bie​li​znę, ktoś trze​ci za​sta​na​wiał się nad ko​lo​rem jej ust. Za​nim zda​ła so​bie spra​wę z tego, co się dzie​je, jej sio​stra Jill zdję​ła z drzwi suk​nię ślub​ną i już se​kun​dę póź​niej mat​ka za​czę​ła ścią​gać na jej ple​cach de​li​kat​ny ma​te​riał i za​su​wać za​mek. Bab​cia cmok​nę​ła z za​chwy​tu. Lily się po​pła​ka​ła. Emi​ly wy​mknę​ła się do ła​zien​ki na pa​pie​ro​sa, my​śląc, że nikt nie za​uwa​ży. Andy pró​bo​-

wa​ła to wszyst​ko chło​nąć. A po​tem zo​sta​ła sama – tyl​ko na kil​ka mi​nut, bo za​raz mia​ła przejść do wiel​kiej sali ba​lo​wej – bo wszy​scy po​szli się przy​go​to​wać. Przy​cup​nę​ła więc na pi​ko​wa​nym an​tycz​nym krze​śle, nie​zdar​nie i ostroż​nie, żeby nie po​gnieść ani nie znisz​czyć ani cen​ty​me​tra kwa​dra​to​we​go suk​ni. Za nie​ca​łą go​dzi​nę bę​dzie żoną, ko​bie​tą za​męż​ną, do koń​ca ży​cia od​da​ną Ma​xo​wi, tak jak on bę​dzie od​da​ny jej. Trud​no to po​jąć. Za​ter​ko​tał te​le​fon. Dzwo​ni​ła mat​ka Maxa. – Dzień do​bry, Bar​ba​ro – po​wie​dzia​ła Andy naj​cie​plej, jak umia​ła. Bar​ba​ra Anne Wil​liams Har​ri​son,

Cór​ka Re​wo​lu​cji Ame​ry​kań​skiej, po​tom​ki​ni nie jed​ne​go, ale aż dwóch sy​gna​ta​riu​szy kon​sty​tu​cji, wie​lo​let​nia człon​ki​ni rad nad​zor​czych wszyst​kich li​czą​cych się to​wa​rzy​sko or​ga​ni​za​cji cha​ry​ta​tyw​nych na Man​hat​ta​nie. Od ucze​sa​nych przez Osca​ra Blan​die​go wło​sów po ba​le​ri​ny od Cha​nel za​wsze była dla niej nie​na​gan​nie uprzej​ma. Była nie​na​gan​nie uprzej​ma dla wszyst​kich. Uprzej​ma, lecz nie wy​lew​na. Andy pró​bo​wa​ła nie brać tego do sie​bie, a Max twier​dził, że coś so​bie ubz​du​ra​ła. Może na po​cząt​ku ich zna​jo​mo​ści Bar​ba​ra my​śla​ła, że Andy jest tyl​ko ko​lej​nym prze​lot​nym flir​tem syna? Po​tem wmó​wi​ła so​bie, że zna​jo​mość Bar​ba​ry z Mi​ran​dą za​tru​ła

i prze​kre​śli​ła wszel​ką na​dzie​ję na na​wią​za​nie bliż​szych wię​zi uczu​cio​wych z przy​szłą te​ścio​wą. Ale w koń​cu do​tar​ło do niej, że Bar​ba​ra po pro​stu już taka jest: chłod​na i uprzej​ma dla wszyst​kich, na​wet dla wła​snej cór​ki. Nie wy​obra​ża​ła so​bie, żeby mo​gła na​zy​wać ją „mamą”. Nie żeby ktoś ją do tego za​chę​cał… – Dzień do​bry, An​dreo. Wła​śnie uświa​do​mi​łam so​bie, że nie da​łam ci na​szyj​ni​ka. Od rana ści​gam się z cza​sem tak roz​pacz​li​wie, że spóź​ni​łam się do fry​zje​ra i na ma​ki​jaż! Dzwo​nię, żeby ci po​wie​dzieć, że na​szyj​nik jest w ak​sa​mit​nym pu​de​łecz​ku w po​ko​ju Maxa, w bocz​nej kie​szon​ce tego okrop​ne​go

wor​ka. Nie chcia​łam, żeby ob​słu​ga go wi​dzia​ła. Może to​bie uda się na​mó​wić go, żeby no​sił coś bar​dziej god​ne​go i dys​tyn​go​wa​ne​go? Pró​bo​wa​łam Bóg wie, ile razy, ale on po pro​stu… – Dzię​ku​ję, Bar​ba​ro. Za​raz tam zaj​rzę. – Ani mi się waż! – za​bro​ni​ła jej sta​now​czo Bar​ba​ra. – Nie mo​że​cie się te​raz wi​dzieć, to przy​no​si pe​cha. Wy​ślij tam swo​ją mat​kę albo Ninę. Ko​go​kol​wiek. Do​brze? – Do​brze, oczy​wi​ście. Andy odło​ży​ła słu​chaw​kę i wy​szła na ko​ry​tarz. Już od daw​na wie​dzia​ła, że ła​twiej jest się z nią zgo​dzić i zro​bić to, co chce, spie​ra​nie się do ni​cze​go nie

pro​wa​dzi. To wła​śnie dla​te​go mia​ła no​sić klej​not ro​dzin​ny Har​ri​so​nów za​miast „cze​goś sta​re​go” od krew​nych z jej stro​ny: na żą​da​nie Bar​ba​ry. Mia​ło go na ślu​bie sześć ge​ne​ra​cji Har​ri​so​nów, więc bę​dzie go mia​ła i ona. Drzwi do po​ko​ju Maxa były lek​ko uchy​lo​ne i gdy we​szła do środ​ka, usły​sza​ła szum wody w ła​zien​ce. Ty​po​we, po​my​śla​ła. Ja przy​go​to​wu​ję się od pię​ciu go​dzin, a on do​pie​ro bie​rze prysz​nic. – Max? To ja. Nie wy​chodź! – Andy? – ode​zwał się z ła​zien​ki. – Co ty tu ro​bisz? – Przy​szłam po na​szyj​nik. Nie wy​chodź, do​brze? Nie chcę, że​byś zo​ba​czył mnie w suk​ni.

Po​szpe​ra​ła w bocz​nej kie​sze​ni wor​ka. Pu​de​łecz​ka tam nie było, ale na​tra​fi​ła pal​ca​mi na zło​żo​ną kart​kę. Była to kre​mo​wa kart​ka z pa​pe​te​rii Bar​ba​ry, gru​ba i ozdo​bio​na gra​na​to​wym mo​no​gra​mem z jej ini​cja​ła​mi: BWH. Andy wie​dzia​ła, że Demp​sey & Car​roll, fir​ma zaj​mu​ją​ca się wy​twa​rza​niem ar​ty​ku​łów pi​śmien​ni​czych, utrzy​mu​je się na ryn​ku głów​nie dzię​ki jej za​ku​pom. Na ich pa​pe​te​rii, wciąż ta​kiej sa​mej, Bar​ba​ra już od czter​dzie​stu lat wy​sy​ła​ła zna​jo​mym ży​cze​nia uro​dzi​no​we, li​ści​ki z po​dzię​ko​wa​nia​mi, za​pro​sze​nia na ko​la​cję i kon​do​len​cje. Jako ko​bie​ta sta​ro​świec​ka i bar​dzo tra​dy​cyj​na prę​dzej by umar​ła, niż wy​sła​ła​by ko​muś jak​że nie​tak​-

tow​ny e-mail czy – o zgro​zo! – SMS. Dla​te​go było zu​peł​nie zro​zu​mia​łe, że w dniu ślu​bu syna na​pi​sa​ła do nie​go od​ręcz​ny list. Andy mia​ła wła​śnie go zło​żyć i scho​wać do kie​sze​ni wor​ka, gdy jej uwa​gę przy​ku​ło jej imię. I za​nim zdą​ży​ła się za​sta​no​wić, co robi, za​czę​ła czy​tać. Dro​gi Ma​xwel​lu, do​brze wiesz, że za​‐ wsze ro​bi​łam wszyst​ko, by usza​no​‐ wać Two​ją pry​wat​ność, ale uzna​łam, że w kwe​stiach tak, wiel​kiej wagi nie mogę dłu​żej mil​czeć. Dzie​li​łam się z Tobą swo​imi oba​wa​mi już przed​‐ tem, a Ty cią​gle obie​cy​wa​łeś, że je roz​wa​żysz. Jed​nak​że te​raz, w ob​li​czu nie​uchron​nie zbli​ża​ją​ce​go się ślu​bu, do​szłam do wnio​sku, że nie mogę dłu​‐ żej cze​kać i mam pra​wo mó​wić

otwar​cie i bez ogró​dek. Bła​gam Cię, Ma​xwel​lu, nie żeń się z An​dreą. Nie zro​zum mnie źle. An​drea jest miła i nie mam wąt​pli​wo​ści, że dla in​ne​go męż​czy​zny bę​dzie do​brą żoną. Ale Ty, ko​cha​nie, za​słu​gu​jesz na ko​goś dużo lep​sze​go! To musi być dziew​czy​‐ na z po​rząd​nej ro​dzi​ny, a nie z ro​‐ dzi​ny roz​bi​tej, na​zna​czo​nej cier​pie​‐ niem i roz​wo​da​mi. Dziew​czy​na, któ​ra zro​zu​mie na​sze tra​dy​cje, nasz styl ży​cia. Ktoś, kto prze​ka​że na​zwi​sko Har​ri​so​nów na​stęp​ne​mu po​ko​le​niu. A co naj​waż​niej​sze, part​ner​ka, któ​ra bę​dzie sta​wia​ła Cie​bie i Two​je dzie​ci po​nad sa​mo​lub​ny​mi aspi​ra​cja​mi za​‐ wo​do​wy​mi. Mu​sisz to do​brze prze​my​‐ śleć: czy chcesz, żeby Two​ja żona wy​da​wa​ła ja​kieś tam pi​sma i cią​gle wy​jeż​dża​ła w in​te​re​sach, czy też pra​‐

gniesz ko​goś, kto naj​pierw my​śli o in​nych i dba o fi​lan​tro​pij​ne in​te​‐ re​sy rodu Har​ri​so​nów? Czy na​praw​dę nie chciał​byś mieć part​ner​ki, któ​rej bar​dziej za​le​ży na wspie​ra​niu ro​dzi​‐ ny niż na re​ali​zo​wa​niu wła​snych am​bi​cji? Mó​wi​łam Ci, że to nie​ocze​ki​wa​ne spo​tka​nie z Ka​the​ri​ne na Ber​mu​dach to znak. Och, jaki by​łeś za​chwy​co​ny, że zno​wu ją wi​dzisz! Pro​szę, nie lek​‐ ce​waż tych od​czuć. De​cy​zja jesz​cze nie za​pa​dła, nie jest za póź​no. Za​wsze ją lu​bi​łeś i ad​o​ro​wa​łeś, to oczy​wi​ste. Jesz​cze bar​dziej oczy​wi​ste jest to, że by​ła​by dla Cie​bie cu​dow​ną part​ner​ką. Za​wsze by​łam z Cie​bie dum​na i wiem, że Twój oj​ciec pa​trzy na nas z góry, pra​gnąc, byś pod​jął wła​ści​wą de​cy​zję. Ca​łu​ję Cię naj​czu​lej, mat​ka

Szum wody ustał i wy​stra​szo​na Andy upu​ści​ła list na pod​ło​gę. Gdy schy​li​ła się, żeby go pod​nieść, za​uwa​ży​ła, że trzę​są jej się ręce. – Andy! – za​wo​łał Max z ła​zien​ki. – Je​steś tam? – Tak – wy​krztu​si​ła. – Za​cze​kaj. Wła​śnie… wła​śnie wy​cho​dzę. – Zna​la​złaś na​szyj​nik? Andy znie​ru​cho​mia​ła, nie wie​dząc, co od​po​wie​dzieć. Czu​ła się tak, jak​by coś wy​ssa​ło z po​ko​ju cały tlen. – Tak. Szu​ra​nie no​ga​mi. Znów za​szu​mia​ła woda z kra​nu nad umy​wal​ką. I po chwi​li uci​chła. – Już? Mu​szę wyjść i się prze​brać.

Bła​gam Cię, Ma​xwel​lu, nie żeń się z An​dreą. W jej uszach dud​ni​ła krew. Och, jaki by​łeś za​chwy​co​ny, że zno​wu ją wi​dzisz! Po​win​na wpaść do ła​zien​ki czy wy​paść na ko​ry​tarz? Kie​dy zo​ba​czy go na​stęp​nym ra​zem, będą wy​mie​nia​li się ob​rącz​ka​mi na oczach trzy​stu osób, łącz​nie z jego mat​ką. Ktoś za​pu​kał do drzwi. Nina, kon​sul​tant​ka ślub​na. – Andy? Co ty tu ro​bisz? Boże, znisz​czysz suk​nię! Prze​cież mie​li​ście się zo​ba​czyć do​pie​ro przed ce​re​mo​nią. Je​śli nie, to dla​cze​go nie zro​bi​li​śmy zdjęć przed​tem? – Jej nie​ustan​ne traj​ko​ta​nie do​pro​wa​dza​ło Andy do sza​łu. – Nie wy​chodź, Max! Two​ja przy​szła żona stoi tu

jak ła​nia w świe​tle re​flek​to​rów. Za​cze​kaj! Jesz​cze chwi​lecz​kę! – Pod​bie​gła do Andy w chwi​li, gdy ta pró​bo​wa​ła wstać, po​pra​wia​jąc jed​no​cze​śnie suk​nię. – Mo​ment, po​mo​gę ci. – Po​mo​gła jej wstać i wy​gła​dzi​ła ręką sy​re​ni spód suk​ni. – A te​raz chodź, idzie​my. Ko​niec z tym na​głym zni​ka​niem, sły​szysz? Co to? – Wy​ję​ła list z jej spo​co​nej ręki i go pod​nio​sła. Andy do​słow​nie sły​sza​ła, jak wali jej ser​ce, i po​my​śla​ła, że za​raz do​sta​nie za​wa​łu. Otwo​rzy​ła usta, żeby coś po​wie​dzieć, ale ogar​nę​ła ją fala mdło​ści. – Boże, chy​ba za​raz… Jak za do​tknię​ciem cza​ro​dziej​skiej różdż​ki, a może dzię​ki wie​lo​let​niej

prak​ty​ce, w rę​kach Niny po​ja​wi​ła się śmiet​nicz​ka i za​raz po​tem Andy po​czu​ła, że jej wy​ło​żo​ny pla​sti​kiem brzeg wrzy​na się jej w szy​ję. – No, już do​brze – jęk​nę​ła no​so​wo Nina i Andy dziw​nie to uspo​ko​iło. – Już do​brze. Nie ty pierw​sza masz tre​mę i nie ostat​nia. Le​piej po​dzię​kuj​my na​szej szczę​śli​wej gwieź​dzie, że nie za​pla​mi​łaś suk​ni. – De​li​kat​ny​mi do​tknię​cia​mi wy​tar​ła jej usta pod​ko​szul​kiem Maxa i jego za​pach, odu​rza​ją​ca mie​sza​ni​na woni my​dła i mię​to​wo-ba​zy​lio​we​go szam​po​nu do wło​sów – za​wsze lu​bi​ła, kie​dy tak pach​niał – zno​wu przy​pra​wił ją o mdło​ści. Ktoś za​pu​kał do drzwi. Do po​ko​ju

wszedł słyn​ny fo​to​gra​fik St. Ger​ma​in z pięk​nym mło​dym asy​sten​tem. – Mamy uwiecz​nić przy​go​to​wa​nia Maxa – oznaj​mił z trud​nym do uchwy​ce​nia te​atral​nym ak​cen​tem. Na szczę​ście ani on, ani asy​stent na​wet na nią nie zer​k​nę​li. – Co się tam dzie​je?! – za​wo​łał z ła​zien​ki ska​za​ny na ba​ni​cję Max. – Nie wy​chodź! – krzyk​nę​ła wład​czo Nina. Spoj​rza​ła na Andy, któ​ra nie była pew​na, czy zdo​ła po​ko​nać trzy​dzie​ści me​trów dzie​lą​cych ją od swe​go apar​ta​men​tu. – Trze​ba po​pra​wić ci ma​ki​jaż i… Chry​ste, two​je wło​sy… – Na​szyj​nik – szep​nę​ła Andy. – Mu​szę wziąć na​szyj​nik.

– Jaki na​szyj​nik? – Bar​ba​ry, bry​lan​to​wy. Za​cze​kaj. Myśl, myśl, myśl. Co to zna​czy? Co po​win​na zro​bić? Zmu​si​ła się, by po​dejść do tego ohyd​ne​go wor​ka, na szczę​ście Nina uprze​dzi​ła ją i rzu​ci​ła go na łóż​ko. Szyb​ko prze​trzą​snę​ła całą za​war​tość i wy​ję​ła czar​ne ak​sa​mit​ne puz​der​ko z na​pi​sem „Car​tier” na obrze​żu. – Tego szu​ka​łaś? – spy​ta​ła. – Do​bra, chodź​my. Wy​cią​gnę​ła ją na ko​ry​tarz. Ka​za​ła fo​to​gra​fom uwol​nić Maxa z ła​zien​ki i za​mknę​ła drzwi. Andy nie mo​gła uwie​rzyć, że Bar​ba​ra nie​na​wi​dzi jej tak bar​dzo, iż nie chce, żeby Max się z nią oże​nił. Co wię​cej, że

zna​la​zła dla nie​go lep​szą kan​dy​dat​kę: Ka​the​ri​ne, któ​ra była „bar​dziej od​po​wied​nia” i „mniej sa​mo​lub​na”. Tę, któ​ra – przy​najm​niej we​dług niej – wy​mknę​ła mu się z rąk. Andy wie​dzia​ła o niej chy​ba wszyst​ko. Ka​the​ri​ne była spad​ko​bier​czy​nią for​tu​ny von He​rzo​gów i z tego, co pa​mię​ta​ła z bez​u​stan​ne​go po​cząt​ko​wo go​oglo​wa​nia, pod​rzęd​ną au​striac​ką księż​nicz​ką, któ​rą ro​dzi​ce wy​sła​li do eli​tar​nej pry​wat​nej szko​ły śred​niej w Con​nec​ti​cut, gdzie uczył się Max. Zro​bi​ła dy​plom z hi​sto​rii eu​ro​pej​skiej w Am​herst, gdzie przy​ję​to ją po tym, jak jej dzia​dek – pod​czas dru​giej woj​ny świa​to​wej po​pie​ra​ją​cy hi​tle​row​ców au​striac​ki ary​sto​kra​ta – po​da​ro​wał wła​-

dzom col​le​ge’u tyle pie​nię​dzy, że je​den z tam​tej​szych aka​de​mi​ków na​zwa​no imie​niem jego zmar​łej żony. Max twier​dził, że Ka​the​ri​ne jest zbyt sztyw​na, zbyt układ​na i ugrzecz​nio​na. Ona jest nud​na, mó​wił. Za bar​dzo tra​dy​cyj​na, za bar​dzo dba​ją​ca o po​zo​ry. Ale dla​cze​go cho​dził z nią z prze​rwa​mi przez pięć lat, tego wy​tłu​ma​czyć nie umiał, i Andy za​wsze po​dej​rze​wa​ła, że coś się za tym kry​je. Naj​wy​raź​niej mia​ła ra​cję. Ostat​ni raz wspo​mniał o Ka​the​ri​ne, kie​dy za​mie​rzał za​dzwo​nić do niej z wia​do​mo​ścią o za​rę​czy​nach. Kil​ka ty​go​dni póź​niej do​sta​li od niej pięk​ną krysz​ta​ło​wą wazę od Berg​dor​fa z li​ści​kiem i ży​cze​nia​mi do​zgon​ne​go szczę​ścia.

Emi​ly, któ​ra zna​ła ją przez swo​je​go męża Mi​le​sa, przy​się​ga​ła, że nie ma się czym mar​twić, bo Ka​the​ri​ne jest nud​na i sztyw​na i że cho​ciaż ma „nie​zły ty​łek”, Andy bije ją na gło​wę pod każ​dym wzglę​dem. Od tam​tej pory Andy o tym nie my​śla​ła. Każ​dy ma ja​kąś prze​szłość. Czy była dum​na ze zna​jo​mo​ści z Chri​stia​nem Col​lin​swor​them? Czy od​czu​wa​ła po​trze​bę po​dzie​le​nia się z Ma​xem wszyst​ki​mi szcze​gó​ła​mi swe​go związ​ku z Ale​xem? Oczy​wi​ście, że nie. Ale prze​czy​ta​ny w dniu ślu​bu list, w któ​rym przy​szła te​ścio​wa bła​ga syna, żeby ten za​miast pan​ny mło​dej po​ślu​bił swo​ją byłą dziew​czy​nę, to zu​peł​nie co in​ne​go. Dziew​czy​nę, któ​rą „był za​chwy​co​ny” na

wie​czo​rze ka​wa​ler​skim na Ber​mu​dach, o czym za​po​mniał jej na​po​mknąć, bo naj​wy​raź​niej tak mu było wy​god​niej. Andy po​tar​ła czo​ło, pró​bu​jąc zmu​sić się do my​śle​nia. Kie​dy Bar​ba​ra na​pi​sa​ła ten wred​ny list? Dla​cze​go Max go za​cho​wał? I co to zna​czy, że wi​dział się z Ka​the​ri​ne za​le​d​wie pół​to​ra mie​sią​ca temu i nic jej o tym nie po​wie​dział, ra​cząc ją w za​mian szcze​gó​ło​wy​mi opo​wie​ścia​mi o opa​la​niu się, grze w gol​fa i ste​kach na ko​la​cję? Musi być ja​kieś wy​tłu​ma​cze​nie, po pro​stu musi. Tyl​ko ja​kie?

2 Pokochać Hamptons, 2009

Przez dłu​gi czas Andy była dum​na, że pra​wie nig​dy nie jeź​dzi do Hamp​tons. Mnó​stwo sa​mo​cho​dów, tłu​my lu​dzi, pre​sja, żeby szy​kow​nie się ubrać, do​brze wy​glą​dać, być tam, gdzie być trze​ba… Nie było to spe​cjal​nie re​lak​su​ją​ce. Mar​na uciecz​ka z mia​sta. Le​piej już zo​stać

i po​być tro​chę sam na sam ze sobą, po​oglą​dać ulicz​ne stra​ga​ny, po​le​żeć na łącz​ce w Cen​tral Par​ku czy po​jeź​dzić ro​we​rem brze​giem Hud​so​nu. Mo​gła wte​dy wejść bez re​zer​wa​cji do każ​dej knajp​ki i re​stau​ra​cji, po​zwie​dzać nowe, nie​za​tło​czo​ne dziel​ni​ce. Uwiel​bia​ła spę​dzać let​nie week​en​dy, czy​ta​jąc i są​cząc mro​żo​ną kawę, i nig​dy nie czu​ła się za​po​mnia​na czy wy​ob​co​wa​na, z czym Emi​ly nie mo​gła się po pro​stu po​go​dzić. Dla​te​go na je​den week​end w se​zo​nie wy​cią​ga​ła ją do domu ro​dzi​ców męża, żeby Andy mo​gła uczest​ni​czyć w fan​ta​stycz​nych przy​ję​ciach i me​czach polo, na któ​rych by​wa​ło tyle ko​biet w naj​mod​niej​szych ciu​chach od Tory Burch, że

mo​gły​by w nie ubrać pół Long Is​land. Co roku Andy przy​się​ga​ła so​bie, że już nig​dy tam nie wró​ci, i co roku po​słusz​nie pa​ko​wa​ła wa​liz​kę i wsia​da​ła do au​to​bu​su, by przez dwa dni uda​wać, że wspa​nia​le się bawi w to​wa​rzy​stwie tych sa​mych lu​dzi, któ​rych re​gu​lar​nie wi​dy​wa​ła na im​pre​zach bran​żo​wych w mie​ście. Ale ten week​end był inny. Ten szcze​gól​ny week​end miał zde​cy​do​wać o jej za​wo​do​wej przy​szło​ści. Krót​kie pu​ka​nie do drzwi i do po​ko​ju wpa​dła Emi​ly. Są​dząc po jej mi​nie, była nie​za​do​wo​lo​na, że Andy sie​dzi na luk​su​so​wej koł​drze i z jed​nym ręcz​ni​kiem za​wią​za​nym na gło​wie, a dru​gim pod pa​cha​mi pa​trzy bez​rad​nie na pę​ka​ją​cą od

ciu​chów wa​liz​kę. – Dla​cze​go nie je​steś jesz​cze ubra​na? Za​raz przyj​dą go​ście! – Nie mam co wło​żyć! – wy​szlo​cha​ła Andy. – Nie wy​zna​ję się na tym Hamp​tons. Nie je​stem jed​ną z nich, po pro​stu nie je​stem. Wszyst​ko, co przy​wio​złam, jest do chrza​nu. – Andy… – Emi​ly wy​su​nę​ła bio​dro opię​te fio​le​to​wo​ró​żo​wą, roz​klo​szo​wa​ną je​dwab​ną su​kien​ką tuż pod miej​scem, gdzie le​ją​cy się ma​te​riał był ścią​gnię​ty po​trój​nie owi​nię​tym zło​tym pa​skiem, któ​rym nie da​ło​by się opa​sać uda więk​szo​ści ko​biet. Mia​ła zgrab​ne jak ła​nia opa​lo​ne nogi, była w zło​ci​stych san​dał​kach gla​dia​tor​kach, a pa​znok​cie po​ma​lo​-

wa​ła błysz​czą​cym ró​żo​wym la​kie​rem w ta​kim sa​mym od​cie​niu jak suk​nia. Andy przyj​rza​ła się jej ide​al​nie uło​żo​nym wło​som, lśnią​cym po​licz​kom, błysz​czą​cym bla​do​ró​żo​wym ustom. – Mam na​dzie​ję, że to tyl​ko pu​der roz​ja​śnia​ją​cy, a nie two​ja na​tu​ral​na uro​da – po​wie​dzia​ła uszczy​pli​wie, wska​zu​jąc jej twarz. – Nikt nie ma pra​wa tak do​brze wy​glą​dać. – Andy, prze​cież wiesz, jaki to waż​ny wie​czór! Żeby wszyst​kich za​pro​sić, Mi​les mu​siał bła​gać o przy​słu​gę mi​lion osób, a ja przez cały mie​siąc uże​ra​łam się z flo​ryst​ka​mi, z tymi od przy​jęć i moją pie​przo​ną te​ścio​wą. Wiesz, jak trud​no było prze​ko​nać ich, żeby po​zwo​-

li​li nam wy​dać to przy​ję​cie? Ta baba oma​wia​ła ze mną wszyst​kie za​sa​dy, jak​by​śmy mia​ły sie​dem​na​ście lat i chcia​ły zor​ga​ni​zo​wać tu ochlaj z becz​ką piwa. A ty? Ty mia​łaś się tyl​ko po​ka​zać, do​brze wy​glą​dać i być cza​ru​ją​ca. No i co? – Prze​cież przy​je​cha​łam, nie? I ro​bię, co mogę, żeby być cza​ru​ją​ca. Czy mo​że​my uznać, że speł​niam przy​najm​niej te dwa wa​run​ki? Emi​ly wes​tchnę​ła i Andy po pro​stu mu​sia​ła się uśmiech​nąć. – Po​móż mi! Po​móż swo​jej bied​nej, nie​peł​no​spraw​nej sty​lo​wo przy​ja​ciół​ce skom​ple​to​wać coś cho​ciaż względ​nie sto​sow​ne​go, żeby do​brze wy​glą​da​ła, pro​sząc ob​cych o pie​nią​dze! – Po​wie​-

dzia​ła to, żeby spra​wić Emi​ly przy​jem​ność, ale przez te sie​dem lat zro​bi​ła duże po​stę​py w dzie​dzi​nie mody. Czy mo​gła mieć na​dzie​ję, że kie​dyś bę​dzie wy​glą​da​ła tak ład​nie jak Emi​ly? Oczy​wi​ście, że nie. Ale ab​ne​gat​ką też nie była. Emi​ly chwy​ci​ła kil​ka su​kie​nek z le​żą​ce​go na środ​ku łóż​ka sto​su i zmarsz​czy​ła nos. – Wła​ści​wie co chcia​łaś wło​żyć? Andy za​nu​rzy​ła rękę w roz​rzu​co​nych ubra​niach i wy​cią​gnę​ła gra​na​to​wą lnia​ną szmi​zjer​kę z pa​skiem ze sznur​ka i espa​dry​le na ko​tur​nach. Szmi​zjer​ka była pro​sta, ele​ganc​ka i po​nad​cza​so​wa. Może trosz​kę zmię​ta. Ale na pew​no od​po​-

wied​nia. Emi​ly zbla​dła. – Chy​ba żar​tu​jesz. – Spójrz na te fan​ta​stycz​ne gu​zicz​ki. Nie była ta​nia. – W du​pie mam gu​zicz​ki! – za​pisz​cza​ła Emi​ly, rzu​ca​jąc su​kien​kę na dru​gi ko​niec po​ko​ju. – To Mi​cha​el Kors! Czy to nic nie zna​czy? – To jest strój pla​żo​wy, Andy. Coś, co mo​del​ki za​rzu​ca​ją na ko​stium ką​pie​lo​wy. A ty co, ku​pi​łaś go przez in​ter​net w Nord​stro​mie? Andy nie od​po​wie​dzia​ła i sfru​stro​wa​na Emi​ly wy​rzu​ci​ła ręce do góry. Andy wes​tchnę​ła.

– Mo​żesz mi po pro​stu po​móc? Pro​szę. Je​śli mi nie po​mo​żesz, ist​nie​je duże ry​zy​ko, że pad​nę na łóż​ko, na​kry​ję się koł​drą i… Emi​ly mo​men​tal​nie wrzu​ci​ła wyż​szy bieg, mru​cząc pod no​sem, jaka Andy jest bez​na​dziej​na mimo jej bez​u​stan​nych wy​sił​ków i prób na​ucze​nia jej taj​ni​ków kro​ju, do​pa​so​wy​wa​nia, ma​te​ria​łów i sty​lu… nie wspo​mi​na​jąc już o bu​tach. Buty są wszyst​kim. Po​grze​ba​ła w kłę​bie ubrań, wy​ję​ła dwie su​kien​ki, pod​nio​sła je, na​tych​miast zmarsz​czy​ła nos i bez​ce​re​mo​nial​nie od​rzu​ci​ła je na bok. Po pię​ciu mi​nu​tach de​ner​wu​ją​cej grze​ba​ni​ny znik​nę​ła bez sło​wa na ko​ry​ta​rzu i kil​ka chwil póź​niej wró​ci​ła ze ślicz​ną bla​do​-

nie​bie​ską mak​si z dżer​se​ju i z prze​cud​ny​mi wi​szą​cy​mi kol​czy​ka​mi z tur​ku​sa​mi opra​wio​ny​mi w sre​bro. – Trzy​maj. Masz srebr​ne san​da​ły, tak? Bo w moje za Boga nie wej​dziesz. – Za Boga nie wej​dę w to – po​wie​dzia​ła Andy, spo​glą​da​jąc nie​uf​nie na pięk​ną su​kien​kę. – Wej​dziesz. Ku​pi​łam roz​miar za dużą, bo kie​dy je​stem wzdę​ta, marsz​czy się w ta​lii. Ale ty po​win​naś się w nią zmie​ścić. Andy ro​ze​śmia​ła się. Przy​jaź​ni​ły się od tylu lat, że pra​wie nie za​uwa​ża​ła już ta​kich uwag. – No co? – spy​ta​ła zbi​ta z tro​pu Emi​ly.

– Nic. Jest ide​al​na. Dzię​ku​ję. – Do​bra, to się wresz​cie ubierz. – Jak​by dla pod​kre​śle​nia pil​no​ści tego roz​ka​zu w tej sa​mej chwi​li za​dzwo​nił dzwo​nek u drzwi. – Pierw​si go​ście! Bie​gnę na dół. Bądź uro​cza. Męż​czyzn py​taj o pra​cę, ko​bie​ty o dzia​łal​ność cha​ry​ta​tyw​ną. To nie jest ko​la​cja ro​bo​cza, więc o cza​so​pi​śmie nie wspo​mi​naj, w każ​dym ra​zie nie bez​po​śred​nio, chy​ba że ktoś spy​ta. – Nie ro​bo​cza? To nie bę​dzie​my cho​dzi​ły od jed​ne​go do dru​gie​go, że​brząc o pie​nią​dze? Roz​draż​nio​na Emi​ly cięż​ko wes​tchnę​ła. – Tak, ale do​pie​ro po​tem. Naj​pierw

bę​dzie​my uda​wa​ły, że udzie​la​my się to​wa​rzy​sko i do​brze się ba​wi​my. Naj​waż​niej​sze, żeby zo​ba​czy​li, że je​ste​śmy by​stre, od​po​wie​dzial​ne i że mamy fan​ta​stycz​ne po​my​sły. Więk​szość to kum​ple Mi​le​sa z Prin​ce​ton. Sta​do tych od fun​du​szów hed​gin​go​wych, któ​rzy uwiel​bia​ją in​we​sto​wać w pro​jek​ty me​dial​ne. Mó​wię ci, włóż tę su​kien​kę, dużo się uśmie​chaj, oka​zuj za​in​te​re​so​wa​nie, bądź jak zwy​kle cza​ru​ją​ca, a się usta​wi​my. – Uśmie​chać się, oka​zy​wać za​in​te​re​so​wa​nie, być cza​ru​ją​cą. Ro​zu​miem. – Andy zdję​ła z gło​wy ręcz​nik i za​czę​ła roz​cze​sy​wać wło​sy. – Pa​mię​taj, po​sa​dzi​łam cię mię​dzy Fa​ro​okiem Ha​mi​dem, któ​re​go fun​dusz

skla​sy​fi​ko​wa​no ostat​nio wśród pięć​dzie​się​ciu naj​bar​dziej lu​kra​tyw​nych in​we​sty​cji tego roku, i Ma​xem Har​ri​so​nem z Har​ri​son Me​dia Hol​dings, któ​ry jest te​raz pre​ze​sem za​rzą​du. – Nie​daw​no umarł mu oj​ciec, praw​da? Kil​ka mie​się​cy temu. – Andy pa​mię​ta​ła trans​mi​to​wa​ny przez te​le​wi​zję po​grzeb i to, że przez dwa dni w ga​ze​tach ro​iło się od ar​ty​ku​łów, po​śmiert​nych pe​anów i hoł​dów na cześć twór​cy jed​ne​go z naj​więk​szych im​pe​riów me​dial​nych, któ​ry po se​rii fa​tal​nych de​cy​zji in​we​sty​cyj​nych, pod​ję​tych tuż przed re​ce​sją w 2008 roku – Ma​doff, pola naf​to​we w nie​sta​bil​nych po​li​tycz​nie kra​jach – wpro​wa​dził fir​mę w fi​nan​so​wy kor​ko​-

ciąg. Nikt nie wie​dział, jak wiel​kie stra​ty po​niósł jego hol​ding. – Tak. Te​raz sze​fem jest Max i z tego, co mó​wią, na​praw​dę nie​źle so​bie ra​dzi. A je​dy​ną rze​czą, któ​rą lubi bar​dziej niż in​we​sto​wa​nie w nowe pro​jek​ty me​dial​ne, jest in​we​sto​wa​nie w nowe pro​jek​ty me​dial​ne kie​ro​wa​ne przez atrak​cyj​ne ko​bie​ty. – Boże, Em, czyż​byś na​zwa​ła mnie atrak​cyj​ną ko​bie​tą? Aż się za​czer​wie​ni​łam, po​waż​nie. Emi​ly po​gar​dli​wie prych​nę​ła. – Mó​wi​łam o so​bie… Po​słu​chaj, mo​żesz być na dole za pięć mi​nut? Po​trze​bu​ję cię! – I wy​szła. – Ja też cię ko​cham! – za​wo​ła​ła za nią

Andy, grze​biąc w sto​sie ubrań w po​szu​ki​wa​niu sta​ni​ka bez ra​mią​czek. Ko​la​cja prze​bie​gła za​ska​ku​ją​co spo​koj​nie, o wie​le spo​koj​niej, niż prze​wi​dy​wa​ła jej roz​hi​ste​ry​zo​wa​na przy​ja​ciół​ka. Przez otwar​te bocz​ne ścia​ny roz​sta​wio​ne​go nad wodą na​mio​tu wpa​da​ła do środ​ka sło​na bry​za, a blask se​tek świec w szkle przy​dał przy​ję​ciu sub​tel​nej ele​gan​cji. Menu, w któ​rym do​mi​no​wa​ły owo​ce mo​rza, było nie​sa​mo​wi​te: czę​ścio​wo roz​łu​pa​ne po​nad​ki​lo​gra​mo​we ho​ma​ry, mał​że w so​sie ma​śla​no-cy​try​no​wym, omuł​ki du​szo​ne w bia​łym wi​nie, czer​wo​ne ziem​niacz​ki z czosn​kiem i roz​ma​ry​nem, kol​by ku​ku​ry​dzy opró​szo​ne se​rem co​ti​ja, ko​sze cie​płych ma​śla​nych

bu​łe​czek, nie​skoń​czo​ne za​pa​sy zim​ne​go piwa z li​mon​ką, kie​lisz​ki orzeź​wia​ją​ce​go pi​not gri​gio i naj​pysz​niej​sze mar​ga​ri​ty, ja​kie Andy kie​dy​kol​wiek piła. Na​pchaw​szy się do​mo​wej ro​bo​ty szar​lot​ką i lo​da​mi, wszy​scy ru​szy​li do ogni​ska, któ​re ob​słu​ga roz​pa​li​ła na skra​ju traw​ni​ka, gdzie cze​ka​ły już de​se​ro​we ka​na​pecz​ki zro​bio​ne z dwóch kra​ker​sów, kil​ku ko​stek cze​ko​la​dy i roz​to​pio​nej nad ogniem pian​ki, kub​ki gę​stej go​rą​cej cze​ko​la​dy i stos cien​kich ko​ców utka​nych z nie​biań​sko mię​ciut​kie​go kasz​mi​ru i włó​kien bam​bu​sa. Dużo pito i dużo się śmia​no, tak jak pod​czas ko​la​cji, nic więc dziw​ne​go, że już wkrót​ce wo​kół ogni​ska za​czę​ło krą​żyć kil​ka jo​in​-

tów. Andy za​uwa​ży​ła, że nie palą tyl​ko ona i Max Har​ri​son, bo tyl​ko oni za każ​dym ra​zem prze​ka​zy​wa​li skrę​ta da​lej. Kie​dy Max prze​pro​sił go​ści i ru​szył w stro​nę domu, nie mo​gła się po​wstrzy​mać i po​szła za nim. – O, cześć – po​wie​dzia​ła, na​gle za​wsty​dzo​na, wpa​da​jąc na nie​go na roz​le​głym ta​ra​sie. – Szu​kam… szu​kam ła​zien​ki – ze​łga​ła. – An​drea, praw​da? – spy​tał, cho​ciaż przez trzy go​dzi​ny sie​dzie​li obok sie​bie przy sto​le. Ale on roz​ma​wiał głów​nie z ko​bie​tą po jego le​wej stro​nie, ro​syj​ską mo​del​ką, któ​ra chy​ba nie zna​ła an​giel​skie​go, ale któ​ra chi​cho​ta​ła i trze​po​ta​ła rzę​sa​mi na tyle, by go za​in​te​re​so​wać.

Na​to​miast ona ga​wę​dzi​ła z Fa​ro​okiem – a ra​czej go słu​cha​ła – chwa​lił się, czym po​pad​nie, od ku​pio​ne​go w Gre​cji jach​tu po not​kę bio​gra​ficz​ną w ostat​nim nu​me​rze „Wall Stre​et Jo​ur​nal”. – Tak, ale wolę Andy. – Za​pa​lisz… Andy? – Max wy​jął z kie​sze​ni pacz​kę marl​bo​ro li​gh​tów, po​czę​sto​wał ją, a ona, cho​ciaż nie pa​li​ła już od roku, bez na​my​słu się​gnę​ła po pa​pie​ro​sa. W mil​cze​niu pstryk​nął za​pal​nicz​ką, po​dał jej ogień, też za​pa​lił i gdy obo​je wy​pu​ści​li dłu​gą smu​gę dymu, po​wie​dział: – Wspa​nia​łe przy​ję​cie. Od​wa​li​ły​ście ka​wał do​brej ro​bo​ty.

Andy mo​gła się tyl​ko uśmiech​nąć. – Dzię​ki. Ale to głów​nie za​słu​ga Emi​ly. – Dla​cze​go nie pa​lisz? To zna​czy… traw​ki. Andy zmru​ży​ła oczy. – Za​uwa​ży​łem, że by​li​śmy je​dy​ny​mi, któ​rzy… od​ma​wia​li. Zgo​da, mó​wi​li tyl​ko o pa​le​niu skrę​ta, ale było jej miło, że w ogó​le to za​uwa​żył. Tro​chę o nim sły​sza​ła, głów​nie to, że jest naj​lep​szym szkol​nym kum​plem Mi​le​sa i po​sta​cią z ru​bryk to​wa​rzy​skich i blo​gów me​dial​nych. Na wszel​ki wy​pa​dek Emi​ly za​po​zna​ła ją po​krót​ce z jego barw​ną prze​szło​ścią, twier​dząc, że Max prze​pa​da za ład​niut​ki​mi, głu​piut​ki​mi

dziew​czy​na​mi, że za​li​czył ich Bóg wie ile i że cho​ciaż jest nie​praw​do​po​dob​nie in​te​li​gent​ny, po​rząd​ny, od​da​ny ro​dzi​nie i przy​ja​cio​łom, nie po​tra​fi zwią​zać się z ni​kim „na po​waż​nie”. Ona i Mi​les prze​wi​dy​wa​li, że po​zo​sta​nie ka​wa​le​rem co naj​mniej do czter​dziest​ki albo i dłu​żej, do​pó​ki jego do​mi​nu​ją​ca mat​ka nie za​żą​da od nie​go wnu​ka, zmu​sza​jąc go do mał​żeń​stwa z ja​kąś dwu​dzie​sto​kil​ku​let​nią la​sen​cją, któ​ra bę​dzie pa​trzy​ła w nie​go jak w ob​raz, nig​dy nie kwe​stio​nu​jąc tego, co mąż po​wie czy zro​bi. Andy o tym wszyst​kim wie​dzia​ła – słu​cha​ła uważ​nie, a to, co zna​la​zła na wła​sną rękę, po​twier​dza​ło sło​wa Emi​ly – ale z nie​wia​do​mych po​wo​dów oce​na ta

wy​da​ła jej się te​raz nie​spra​wie​dli​wa. – Tak na​praw​dę to nie wiem. W col​le​ge’u pa​li​łam tak jak inni, ale ja​koś mi to nie le​ża​ło. Wy​my​ka​łam się do swe​go po​ko​ju, ga​pi​łam w lu​stro, ro​bi​łam prze​gląd wszyst​kich złych de​cy​zji, któ​re pod​ję​łam, i za​wsze wy​cho​dzi​ło mi, że je​stem kosz​mar​nym nie​udacz​ni​kiem. – Peł​ny od​lot, co? – rzu​cił z uśmie​chem Max. – Do​szłam do wnio​sku, że i bez tego ży​cie jest wy​star​cza​ją​co cięż​kie. Po co mi traw​ka czy pro​chy? Żeby się jesz​cze bar​dziej po​grą​żyć? – Słusz​nie. – Max za​cią​gnął się dy​mem. – A ty?

Dłu​go się za​sta​na​wiał, jak​by nie mógł się zde​cy​do​wać, któ​rą wer​sję wy​brać. Za​ci​snął tak cha​rak​te​ry​stycz​ne dla Har​ri​so​nów moc​no za​ry​so​wa​ne szczę​ki, ścią​gnął ciem​ne brwi. Był bar​dzo po​dob​ny do swo​je​go ojca, któ​re​go zdję​cia Andy wi​dzia​ła w ga​ze​tach. Gdy ich spoj​rze​nia się spo​tka​ły, zno​wu się uśmiech​nął, lecz tym ra​zem był to uśmiech przy​pra​wio​ny nut​ką smut​ku. – Nie​daw​no zmarł mój oj​ciec. Ofi​cjal​nie po​da​no, że na raka, ale to była mar​skość wą​tro​by. Przez całe do​ro​słe ży​cie był al​ko​ho​li​kiem. Do​sko​na​le przy tym funk​cjo​no​wał, je​śli moż​na tak na​zwać co​noc​ne pi​jań​stwa, ale po​tem przy​szedł kry​zys fi​nan​so​wy i jego skut​ki.

Wte​dy za​czął pod​upa​dać na zdro​wiu. Ja też dużo pi​łem, już w col​le​ge’u. Po pię​ciu la​tach stwier​dzi​łem, że prze​sta​ję nad tym pa​no​wać. Więc rzu​ci​łem. Wszyst​ko. Wódę i pro​chy, wszyst​ko oprócz tego ra​ko​twór​cze​go świń​stwa, któ​re​go nie po​tra​fię so​bie od​mó​wić… Kie​dy o tym wspo​mniał, Andy przy​po​mnia​ła so​bie, że pod​czas ko​la​cji pił tyl​ko wodę z bą​bel​ka​mi. Wte​dy o tym nie my​śla​ła, ale te​raz, gdy zna​ła już jego hi​sto​rię, mia​ła ocho​tę ob​jąć go i przy​tu​lić. Mu​sia​ła od​pły​nąć my​śla​mi gdzieś da​le​ko, bo do​dał: – Jak się pew​nie do​my​ślasz, je​stem ostat​nio du​szą każ​de​go przy​ję​cia.

Ro​ze​śmia​ła się. – A ja czę​sto zni​kam bez po​że​gna​nia, żeby wró​cić do domu, wło​żyć spodnie od dre​su i spo​koj​nie obej​rzeć ja​kiś film. Pi​jesz czy nie, je​steś pew​nie za​baw​niej​szy ode mnie. Pa​ląc pa​pie​ro​sa, ga​wę​dzi​li swo​bod​nie przez kil​ka mi​nut i kie​dy od​pro​wa​dził ją do ogro​du, przy​ła​pa​ła się na tym, że cią​gle pró​bu​je przy​cią​gnąć jego uwa​gę, jed​no​cze​śnie wma​wia​jąc so​bie, że Max jest tyl​ko zwy​kłym pod​ry​wa​czem. Był nie​sa​mo​wi​cie przy​stoj​ny, nie mo​gła temu za​prze​czyć. Mia​ła aler​gię na „nie​grzecz​nych” chłop​ców, ale w nim zo​ba​czy​ła coś bez​bron​ne​go i szcze​re​go. Nie mu​siał opo​wia​dać jej o swo​im ojcu ani

o pro​ble​mach z al​ko​ho​lem. Był za​ska​ku​ją​co bez​po​śred​ni i twar​do stą​pał po zie​mi, czym bar​dzo jej za​im​po​no​wał. Ale na​wet Emi​ly uwa​ża, że nie​złe z nie​go ziół​ko, po​wta​rza​ła so​bie w du​chu, a zwa​żyw​szy, że Emi​ly jest żoną jed​ne​go z naj​więk​szych ba​lan​go​wi​czów na Man​hat​ta​nie, to mówi samo za sie​bie. Dla​te​go gdy Max po​że​gnał się z nią po pół​no​cy nie​win​nym po​ca​łun​kiem w po​li​czek i zdaw​ko​wym: „Miło było cię po​znać”, uzna​ła, że tak jest le​piej. Świet​nych fa​ce​tów jest na pęcz​ki, nie musi przy​kle​jać się do ja​kie​goś głu​pie​go play​boya. Na​wet je​śli jest słod​ki, uro​czy i szcze​ry. O dzie​wią​tej na​stęp​ne​go dnia przy​szła do niej Emi​ly, któ​ra mimo wcze​snej

pory zdą​ży​ła się już zro​bić na bó​stwo, wkła​da​jąc krót​kie bia​łe szor​ty, bluz​kę z ba​ti​ko​wym na​dru​kiem i san​da​ły na wy​so​kich do nie​ba ko​tur​nach. – Zro​bisz mi przy​słu​gę? – spy​ta​ła. Andy za​sło​ni​ła ra​mie​niem twarz. – A czy będę mu​sia​ła wstać? Te wczo​raj​sze mar​ga​ri​ty zu​peł​nie mnie do​bi​ły. – Roz​ma​wia​łaś z Ma​xem Har​ri​so​nem, pa​mię​tasz? Andy otwo​rzy​ła jed​no oko. – Pew​nie. – Wła​śnie dzwo​nił. Za​pra​sza nas na wcze​sny lunch do domu swo​ich ro​dzi​ców, cie​bie, mnie i Mi​le​sa, żeby po​ga​dać o pie​nią​dzach. Chy​ba chce w nas za​-

in​we​sto​wać, i to spo​ro. – To fan​ta​stycz​nie! – wy​krzyk​nę​ła Andy, nie bar​dzo wie​dząc, czy cho​dzi jej o za​pro​sze​nie, czy o per​spek​ty​wę du​że​go za​strzy​ku fi​nan​so​we​go. – Tyl​ko że Mi​les i ja je​ste​śmy już umó​wie​ni na brunch w klu​bie z jego sta​ry​mi. Wró​ci​li dziś rano i rwą się do wyj​ścia. Wy​jeż​dża​my za pięt​na​ście mi​nut i nie ma mowy, że​bym mo​gła się od tego wy​krę​cić. Pró​bo​wa​łam, wierz mi. Po​ra​dzisz so​bie z Ma​xem sama? Andy uda​ła, że się za​sta​na​wia. – Tak, chy​ba tak – od​par​ła. – Je​śli chcesz, to pój​dę. – Do​sko​na​le, a więc za​ła​twio​ne. Max przy​je​dzie po cie​bie za go​dzi​nę. Po​wie​-

dział, że​byś wzię​ła ko​stium ką​pie​lo​wy. – Ko​stium? To mu​szę jesz​cze za​brać… Emi​ly po​da​ła jej dużą słom​ko​wą tor​bę od Dia​ne von Fur​sten​berg. – Bi​ki​ni, dla cie​bie z wy​so​kim sta​nem oczy​wi​ście, ślicz​na mała pla​żo​wa su​kie​necz​ka od Mil​ly, ka​pe​lusz z opa​da​ją​cym ron​dem i blo​ker, trzy​dziest​ka bez olej​ku. Na po​tem weź​miesz bia​łe szor​ty z pa​skiem, któ​re mia​łaś na so​bie wczo​raj, wło​żysz lnia​ną tu​ni​kę i te ład​niut​kie bia​łe bu​ci​ki Tom​sa. Ja​kieś py​ta​nia? Andy ro​ze​śmia​ła się, po​ma​cha​ła jej na do wi​dze​nia i wy​sy​pa​ła na łóż​ko za​war​tość tor​by. Ka​pe​lusz i blo​ker od razu wrzu​ci​ła do niej z po​wro​tem wraz ze

swo​im bi​ki​ni, z dżin​so​wy​mi szor​ta​mi i to​pem. Nie za​mie​rza​ła słu​chać dyk​ta​tor​skich po​le​ceń mo​do​wych przy​ja​ciół​ki, przy​najm​niej nie do koń​ca, poza tym uzna​ła, że je​śli jej wy​gląd nie spodo​ba się Ma​xo​wi, to jego pro​blem. To było ide​al​ne po​po​łu​dnie. Pły​wa​ła jego małą mo​to​rów​ką, czę​sto ska​cząc dla ochło​dy do mo​rza, a póź​niej zje​dli lunch, na któ​ry skła​da​ły się: pie​czo​ny kur​czak na zim​no, kil​ka pla​strów ar​bu​za, cia​stecz​ka z ma​słem orze​cho​wym i le​mo​nia​da. Na​stęp​nie, nie zwa​ża​jąc na ostre słoń​ce, pra​wie dwie go​dzi​ny spa​ce​ro​wa​li po pla​ży, a po​tem usnę​li w mięk​ko wy​ście​ła​nych le​ża​kach nad brze​giem błysz​czą​ce​go, zu​peł​nie opu​sto​-

sza​łe​go ba​se​nu Har​ri​so​nów. Gdy w koń​cu otwo​rzy​ła oczy, wy​da​wa​ło się, że wie​le go​dzin póź​niej, po​czu​ła na so​bie jego wzrok. – Lu​bisz mał​że z to​pio​nym ma​słem? – spy​tał z dziw​nym uśmiesz​kiem. – A kto nie lubi? Dał jej swo​ją blu​zę, któ​rą wło​ży​ła na ko​stium, wsko​czy​li do je​epa i po​je​cha​li. Wiatr po​tar​gał jej wło​sy, spla​ta​jąc je w cu​dow​ny sło​ny ba​ła​gan na gło​wie, i stwier​dzi​ła, że od lat nie czu​ła się tak wol​na i swo​bod​na. Za​nim za​par​ko​wa​li przed małą bud​ką na pla​ży w Ama​gan​sett, zdą​ży​ła się już na​wró​cić: Hamp​tons to naj​wspa​nial​sze miej​sce na zie​mi pod wa​run​kiem, że miesz​ka tu Max i że za​-

wsze ma pod ręką ku​be​łek mał​ży i mi​secz​kę to​pio​ne​go ma​sła. Chrza​nić week​en​dy w mie​ście. To praw​dzi​wy raj. – Nie​złe, praw​da? – spy​tał, po​ły​ka​jąc ko​lej​ne​go mał​ża i wrzu​ca​jąc sko​rup​kę do pla​sti​ko​we​go ko​sza na od​pad​ki. – Są ta​kie świe​że, że w nie​któ​rych jest jesz​cze pia​sek – wy​mla​ska​ła z peł​ny​mi usta​mi. Ogry​za​ła kol​bę ku​ku​ry​dzy, nie zwa​ża​jąc na to, że jej pod​bró​dek ocie​ka ma​słem. – Chcę za​in​we​sto​wać w wa​sze cza​so​pi​smo – po​wie​dział Max, pa​trząc jej w oczy. – Na​praw​dę? To wspa​nia​le. Wię​cej niż wspa​nia​le, to fan​ta​stycz​nie. Emi​ly mó​wi​ła, że je​steś za​in​te​re​so​wa​ny, ale

nie chcia​łam… – Je​stem pod wra​że​niem tego, co już zro​bi​łaś. Andy po​czu​ła, że się czer​wie​ni. – Szcze​rze mó​wiąc, pra​wie wszyst​ko zro​bi​ła Emi​ly. To nie​sa​mo​wi​te, jaka jest zor​ga​ni​zo​wa​na. I ja​kie ma kon​tak​ty. Ja nie umiem na​wet na​pi​sać biz​ne​spla​nu, nie wspo​mi​na​jąc o… – Tak, Emi​ly jest świet​na, ale mó​wi​łem o to​bie, o tym, co ty zro​bi​łaś. Gdy Emi​ly skon​tak​to​wa​ła się ze mną kil​ka ty​go​dni temu, prze​czy​ta​łem wszyst​ko, co na​pi​sa​łaś. Andy wy​trzesz​czy​ła oczy. – Zwłasz​cza na tym ślub​nym blo​gu. I żyli dłu​go i szczę​śli​wie, tak? Przy​znam

ci się, że rzad​ko czy​tam spra​woz​da​nia ze ślu​bów, ale two​je wy​wia​dy są zna​ko​mi​te. A ten ar​ty​kuł o Chel​sea Clin​ton, któ​ry na​pi​sa​łaś, kie​dy wy​cho​dzi​ła za mąż? Jest na​praw​dę bar​dzo do​bry. – Dzię​ku​ję – wy​szep​ta​ła. – Prze​czy​ta​łem rów​nież ten w „New York Ma​ga​zi​ne”, ten o li​te​ro​wym sys​te​mie ocen re​stau​ra​cji. Bar​dzo cie​ka​wy. I ten po​dróż​ni​czy, o przy​sta​ni dla ama​to​rów jogi. Gdzie to było? W Bra​zy​lii? Andy po​ki​wa​ła gło​wą. – Aż mia​łem ocho​tę tam po​je​chać. A za​pew​niam cię, że nie prze​pa​dam za jogą. – Dzię​ki. To… – Andy od​kaszl​nę​ła, pró​bu​jąc stłu​mić uśmiech – to dużo dla

mnie zna​czy. – Nie mó​wię tego, żeby spra​wić ci przy​jem​ność. Mó​wię ci o tym, bo na​praw​dę tak jest. Emi​ly przed​sta​wi​ła mi wstęp​ny za​rys wa​szych po​my​słów na to nowe cza​so​pi​smo i uwa​żam, że jest do​sko​na​ły. Tym ra​zem Andy po​zwo​li​ła so​bie na sze​ro​ki uśmiech. – Mu​szę przy​znać, że by​łam bar​dzo scep​tycz​na, kie​dy Emi​ly z tym wy​sko​czy​ła. Wy​da​wa​ło mi się, że świat nie po​trze​bu​je ko​lej​ne​go ma​ga​zy​nu ślub​ne​go. Że na ryn​ku nie ma już miej​sca. Ale kie​dy za​czę​ły​śmy roz​ma​wiać, zda​ły​śmy so​bie spra​wę, że jed​nak tak, że bra​ku​je na nim ślub​ne​go od​po​wied​ni​ka „Run​-

waya”, eks​klu​zyw​ne​go, luk​su​so​we​go cza​so​pi​sma ze wspa​nia​ły​mi zdję​cia​mi, bez żad​nej tan​de​ty. Ma​ga​zy​nu po​świę​co​ne​go ce​le​bry​tom, oso​bom z to​wa​rzy​stwa i ślu​bom poza za​się​giem fi​nan​so​wym więk​szo​ści czy​tel​ni​ków, ce​re​mo​niom, któ​re mają jed​nak wiel​ki wpływ na ich ma​rze​nia i pla​ny. Cze​goś, co dla każ​dej prak​tycz​nej, wy​ro​bio​nej i ma​ją​cej styl ko​bie​ty by​ło​by in​spi​ra​cją, na któ​rej mo​gła​by wzo​ro​wać swo​ją wła​sną uro​czy​stość. W dzi​siej​szych cza​so​pi​smach ślub​nych do​mi​nu​je gip​sów​ka, ko​lo​ro​we bu​ci​ki i tia​ry, nie ma tam ni​cze​go, co pod​su​nę​ło​by ja​kiś po​mysł bar​dziej wy​ra​fi​no​wa​nej pan​nie mło​dej. My​ślę, że „Plun​ge” wy​peł​ni tę ni​szę.

Max pa​trzył na nią z bu​tel​ką bez​al​ko​ho​lo​we​go piwa ko​rzen​ne​go w ręku. – Prze​pra​szam, nie chcia​łam się tak roz​pę​dzać. Ale kie​dy o tym mó​wię, za​wsze mnie po​no​si. – Andy upi​ła łyk co​ro​ny, za​sta​na​wia​jąc się, czy to, że pije przy Ma​xie al​ko​hol, jest nie​tak​tem. – By​łem go​tów za​in​we​sto​wać, po​nie​waż po​mysł wy​glą​da roz​sąd​nie, po​nie​waż Emi​ly jest bar​dzo prze​ko​nu​ją​ca, a ty nie​zwy​kle atrak​cyj​na. Ale nie wie​dzia​łem, że po​tra​fisz być rów​nie prze​ko​nu​ją​ca jak ona. – Tro​chę prze​gię​łam, co? – Andy ukry​ła twarz w dło​niach. – Prze​pra​szam. – Mó​wi​ła, wy​po​wia​da​ła sło​wa, ale mo​gła my​śleć tyl​ko o tym, że na​zwał ją

„nie​zwy​kle atrak​cyj​ną”. – Je​steś nie tyl​ko do​brą dzien​ni​kar​ką. W przy​szłym ty​go​dniu spo​tka​my się ra​zem w mie​ście i omó​wi​my szcze​gó​ły, ale już te​raz mogę po​wie​dzieć, że fir​ma Har​ri​son Me​dia Hol​dings chcia​ła​by zo​stać wa​szym głów​nym in​we​sto​rem. – By​ło​by cu​dow​nie i pra​gnę cię za​pew​nić, że mó​wię to nie tyl​ko w swo​im imie​niu, ale i w imie​niu Emi​ly – po​wie​dzia​ła i na​tych​miast po​ża​ło​wa​ła, że za​brzmia​ło to tak ofi​cjal​nie. – Za​ro​bi​my ra​zem dużo pie​nię​dzy. – Max pod​niósł bu​tel​kę jak do to​a​stu. Andy trą​ci​ła ją bu​tel​ką co​ro​ny. – Za nas. Za przy​szłych part​ne​rów w in​te​re​sach.

Max spoj​rzał na nią dziw​nie, ale jesz​cze raz trą​cił jej bu​tel​kę swo​ją i wy​pił łyk piwa. Przez chwi​lę Andy czu​ła się tro​chę nie​zręcz​nie, ale szyb​ko do​szła do wnio​sku, że nie po​wie​dzia​ła ni​cze​go nie​sto​sow​ne​go. Osta​tecz​nie Max to biz​nes​men. Po​wią​za​ny z mo​del​ka​mi i prze​róż​ny​mi po​sta​cia​mi z so​cje​ty, ale biz​nes​men. A to ma być in​te​res, dla​te​go „part​ne​rzy w in​te​re​sach” brzmi do​brze i ele​ganc​ko. Zmie​nił się na​strój, od razu to wy​czu​ła, dla​te​go nie zdzi​wi​ła się, kie​dy za​raz po po​po​łu​dnio​wej wy​pra​wie na mał​że od​wiózł ją do domu te​ściów Emi​ly. Po​ca​ło​wał ją w po​li​czek, po​dzię​ko​wał za wspa​nia​ły dzień, ale nie wspo​mniał

o na​stęp​nym spo​tka​niu, nie li​cząc tego w sali kon​fe​ren​cyj​nej, w to​wa​rzy​stwie Emi​ly oraz ze​spo​łu praw​ni​ków i księ​go​wych. Niby dla​cze​go miał wspo​mnieć? – zga​ni​ła sie​bie w du​chu. Tyl​ko dla​te​go, że tro​chę z nią po​flir​to​wał i na​zwał ją „atrak​cyj​ną”? Dla​te​go że spę​dzi​li ra​zem cu​dow​ny dzień? Dla nie​go był to pew​nie tyl​ko obo​wią​zek: jak zwy​kle uro​czy i cza​ru​ją​cy, przy​go​to​wy​wał po pro​stu grunt pod nowy in​te​res, a przy oka​zji na​wią​zał z nią nie​win​ny flirt. Co, we​dług Emi​ly i tego, co zna​la​zła w in​ter​ne​cie, ro​bił czę​sto i do​brze. I co wca​le nie zna​czy​ło, że się nią in​te​re​su​je. Emi​ly była za​chwy​co​na, że spę​dzi​li

tak uda​ny i owoc​ny dzień, a w jesz​cze więk​szy za​chwyt wpa​dła na ich czwart​ko​wym spo​tka​niu. W imie​niu Har​ri​son Me​dia Hol​dings Max zo​bo​wią​zał się do za​in​we​sto​wa​nia w „Plun​ge’a” osza​ła​mia​ją​cej sze​ścio​cy​fro​wej kwo​ty, więk​szej, niż mo​gły to so​bie wy​ma​rzyć, a co jesz​cze lep​sze, Emi​ly nie mo​gła pójść z nimi na lunch, by uczcić ich wspól​ne przed​się​wzię​cie, na któ​ry Max spon​ta​nicz​nie je za​pro​sił. – Gdy​by​ście wie​dzie​li, jak trud​no się do niej do​stać, na​wet by​ście nie pro​po​no​wa​li, że​bym nie po​szła – po​wie​dzia​ła, pę​dząc do ja​kiejś słyn​nej der​ma​to​loż​ki gwiazd fil​mo​wych i gwiaz​do​rów na wi​zy​tę, na któ​rą cze​ka​ła pra​wie pięć mie​-

się​cy. – Ła​twiej za​ła​twić spo​tka​nie z da​laj​la​mą, a zmarszcz​ki na moim czo​le z każ​dą se​kun​dą ro​bią się co​raz głęb​sze. Tak więc zno​wu po​szli tyl​ko we dwo​je i dwie go​dzi​ny prze​cią​gnę​ły się do pię​ciu, wresz​cie ma​ître d’ re​stau​ra​cji ze ste​ka​mi w śród​mie​ściu grzecz​nie po​pro​sił ich o zwol​nie​nie sto​li​ka, któ​ry ktoś za​re​zer​wo​wał na ko​la​cję. Od​pro​wa​dza​jąc ją do domu – trzy​dzie​ści prze​cznic w kie​run​ku prze​ciw​nym do tego, w któ​rym miesz​kał – Max trzy​mał ją za rękę i cu​dow​nie się czu​ła u jego boku. Wie​dzia​ła, że ład​nie ra​zem wy​glą​da​ją, a ich wza​jem​ne za​uro​cze​nie wy​wo​ły​wa​ło uśmiech na twa​rzach prze​chod​niów. Kie​dy do​szli do domu Andy, zło​żył na

jej ustach nie​sa​mo​wi​ty po​ca​łu​nek. Trwał tyl​ko kil​ka se​kund, ale był de​li​kat​ny i do​sko​na​ły i na prze​mian to się cie​szy​ła, to wpa​da​ła w pa​ni​kę, że Max nie chce wię​cej. Nie wspo​mniał o na​stęp​nym spo​tka​niu i cho​ciaż na pew​no ca​ło​wał się z dziew​czy​na​mi, kie​dy i gdzie tyl​ko miał na to ocho​tę, coś mó​wi​ło jej, że wkrót​ce się do niej ode​zwie. I się ode​zwał, już na​za​jutrz. Wie​czo​rem zno​wu się spo​tka​li. Pięć dni póź​niej roz​sta​wa​li się – bar​dzo nie​chęt​nie – tyl​ko wte​dy, kie​dy mu​sie​li iść do pra​cy, śpiąc na zmia​nę to u niej, to u nie​go i za​sta​na​wia​jąc się, do​kąd pójść się za​ba​wić. On za​brał ją do swo​jej ulu​bio​nej

knajp​ki w Qu​eens, bar​dzo ma​fij​nej w sty​lu, gdzie wszy​scy do​brze go zna​li. Gdy zna​czą​co unio​sła brwi, za​pew​nił ją, że to tyl​ko dla​te​go, że kie​dy był mały, co naj​mniej dwa razy w mie​sią​cu by​wał tam z ro​dzi​ca​mi. Ona za​bra​ła go na noc​ny wy​stęp do swo​je​go ulu​bio​ne​go klu​bu ko​me​dio​we​go w West Vil​la​ge, gdzie śmia​li się tak bar​dzo, że za​la​li sto​lik drin​ka​mi. Po​tem, cie​sząc się let​nią nocą, prze​szli pół Man​hat​ta​nu i do​tar​li do jej miesz​ka​nia do​pie​ro o wscho​dzie słoń​ca. Jeź​dzi​li na prze​jażdż​ki wy​po​ży​czo​ny​mi ro​we​ra​mi, na​po​wietrz​nym tram​wa​jem po​je​cha​li na Wy​spę Ro​ose​vel​ta, gdzie w sze​ściu – sze​ściu! – ru​cho​mych bud​kach zje​dze​niem pró​bo​wa​li chy​ba

wszyst​kie​go, od lo​dów do​mo​wej ro​bo​ty po ta​cos dla sma​ko​szy i świe​żut​kie bu​łecz​ki z ho​ma​rem. No i ten obłęd​ny seks. Ko​cha​li się jak sza​le​ni. Czę​sto. Pod ko​niec ty​go​dnia byli wy​czer​pa​ni, na​sy​ce​ni i – przy​najm​niej we​dług niej – bar​dzo w so​bie za​ko​cha​ni. W nie​dzie​lę spa​li do je​de​na​stej, a po​tem za​mó​wi​li wiel​kie śnia​da​nie z baj​gla​mi i roz​ło​żyw​szy się na dy​wa​nie w jego sa​lo​nie, oglą​da​li na prze​mian pro​gram o prze​rób​kach do​mów na HGTV i US Open. – Chy​ba pora już po​in​for​mo​wać Emi​ly – rzu​cił Max, ser​wu​jąc jej lat​te ze swe​go ko​smicz​ne​go eks​pre​su. – Tyl​ko obie​caj, że nie uwie​rzysz w to, co po​wie.

– A co po​wie? Że nie umiesz an​ga​żo​wać się w zwią​zek i masz skłon​ność do co​raz młod​szych dziew​czyn? Dla​cze​go mia​ła​bym tego słu​chać? Max po​tar​gał jej wło​sy. – Prze​sa​da, gru​ba prze​sa​da. – Mhm, ja​sne. – Po​wie​dzia​ła to lek​ko, ale jego re​pu​ta​cja tro​chę ją nie​po​ko​iła. Zgo​da, czu​ła, że to, co ich łą​czy, wy​glą​da in​a​czej – któ​ry play​boy le​żał​by na dy​wa​nie, oglą​da​jąc HGTV? – ale czy nie my​śla​ły tak wszyst​kie dziew​czy​ny? – Je​steś czte​ry lata młod​sza? To się nie li​czy? Ro​ze​śmia​ła się. – Chy​ba tak. Świa​do​mość, że mam do​pie​ro trzy​dzie​ści lat i prak​tycz​nie

rzecz bio​rąc, je​stem ma​łym dziec​kiem, bar​dzo po​ma​ga. Tak, to miłe, zwłasz​cza że je​steś czte​ry lata star​szy ode mnie. – Chcesz, że​bym po​wie​dział coś Mi​le​so​wi? Chęt​nie to zro​bię. – Nie, skąd​że. Em przy​cho​dzi dzi​siaj do mnie na su​shi i na po​wtór​kę Ho​use’a. Sama jej po​wiem. Andy za​sta​na​wia​ła się, jak Emi​ly za​re​agu​je. Po​czu​je się zdra​dzo​na, że nie po​wie​dzia​ła jej wcze​śniej? Po​czu​je się nie​zręcz​nie, bo Max i Mi​les są do​bry​mi kum​pla​mi? Zi​ry​tu​je się, że jej wspól​nicz​ka za​da​ła się z ich głów​nym in​we​sto​rem? Do gło​wy jej nie przy​szło, iż Emi​ly mo​gła po​dej​rze​wać coś od sa​me​go po​cząt​ku.

– Na​praw​dę? Wie​dzia​łaś? – spy​ta​ła, wy​cią​ga​jąc nogę i kła​dąc sto​pę w skar​pet​ce na znisz​czo​nej so​fie. Emi​ly za​nu​rzy​ła ka​wa​łek sa​shi​mi z ło​so​siem w so​sie so​jo​wym i wrzu​ci​ła go do ust. – Masz mnie za ostat​nią kre​tyn​kę? A ra​czej za śle​pą ostat​nią kre​tyn​kę? Oczy​wi​ście, że wie​dzia​łam. – Ale jak… jak się do​my​śli​łaś? Kie​dy? – Och, nie wiem. Może wte​dy, gdy po wa​szym pierw​szym dniu ra​zem po​ja​wi​łaś się w domu ro​dzi​ców Mi​le​sa i wy​glą​da​łaś tak, jak​byś przed chwi​lą upra​wia​ła naj​wspa​nial​szy seks w ży​ciu. A może po na​szym spo​tka​niu u nie​go

w biu​rze, kie​dy nie mo​gli​ście ode​rwać od sie​bie oczu? Jak my​ślisz, dla​cze​go nie po​szłam z wami na lunch? A to, że na​gle znik​nę​łaś, że przez cały ty​dzień nie od​bie​ra​łaś te​le​fo​nów ani nie od​pi​sy​wa​łaś na SMS-y i że by​łaś bar​dziej ta​jem​ni​cza niż na​sto​lat​ka, któ​ra pró​bu​je ukryć coś przed ro​dzi​ca​mi? Daj spo​kój, bądź po​waż​na. – Mała po​praw​ka: w Hamp​tons ze sobą nie spa​li​śmy. Nie zro​bi​li​śmy nic, co… Emi​ly pod​nio​sła rękę. – Pro​szę, da​ruj so​bie szcze​gó​ły. Poza tym nie mu​sisz się przede mną tłu​ma​czyć. Cie​szę się, na​praw​dę. Max to świet​ny fa​cet.

Andy spoj​rza​ła na nią nie​uf​nie. – Za​wsze mi po​wta​rza​łaś, że to pod​ry​wacz i ko​bie​ciarz. – Bo tak jest. Ale może to już prze​szłość. Lu​dzie się zmie​nia​ją. Wszy​scy, tyl​ko nie mój mąż. Mó​wi​łam ci, że zna​la​złam kil​ka SMS-ów od ja​kiejś du​pen​cji o imie​niu Rae? To pew​nie nic po​waż​ne​go, ale wy​ma​ga śledz​twa. Tak czy in​a​czej, to, że Mi​les lubi oglą​dać się za ba​ba​mi, wca​le nie zna​czy, że Max się kie​dyś nie ustat​ku​je. Może wła​śnie zna​lazł tę, któ​rej szu​kał. – Albo je​stem tyl​ko dziew​czy​ną ty​go​dnia. – Czas po​ka​że, tyl​ko czas. Wiem to z do​świad​cze​nia.

– Ja​sne, w po​rząd​ku – mruk​nę​ła Andy głów​nie dla​te​go, że nic in​ne​go nie przy​szło jej do gło​wy. Mi​les miał taką samą re​pu​ta​cję jak Max, ale do​cho​dzi​ła do tego skry​tość. Był sym​pa​tycz​ny, na pew​no to​wa​rzy​ski i mie​li z Emi​ly dużo wspól​ne​go, jak choć​by za​mi​ło​wa​nie do im​pre​zo​wa​nia, luk​su​so​wych wa​ka​cji i dro​gich ubrań. Ale cho​ciaż byli ra​zem od tylu lat, Andy mia​ła wra​że​nie, że tak na​praw​dę nie zna męża swo​jej naj​lep​szej przy​ja​ciół​ki. Emi​ly czę​sto wspo​mi​na​ła, że Mi​les lubi „oglą​dać się za ba​ba​mi”, jak to na​zy​wa​ła, ale ile​kroć Andy pró​bo​wa​ła coś z niej wy​cią​gnąć, na​tych​miast za​my​ka​ła się w so​bie. O ile Andy wie​dzia​ła, żad​ne​go kon​kret​ne​go do​wo​du

zdra​dy nie było – przy​najm​niej do​wo​du pu​blicz​ne​go – ale to nic nie zna​czy​ło. Mi​les, męż​czy​zna spryt​ny i dys​kret​ny, jako pro​du​cent te​le​wi​zyj​ny wy​jeż​dżał tak czę​sto, że wszyst​ko było moż​li​we. To, że zdra​dza Emi​ly, też. Było cał​kiem praw​do​po​dob​ne, że ona o tym wie. Ale czy się tym przej​mu​je? Sza​le​je z nie​po​ko​ju i za​zdro​ści, czy też na​le​ży do ko​biet, któ​re uda​ją, że nic nie wi​dzą, do​pó​ki nie gro​zi im pu​blicz​ne po​ni​że​nie? Andy za​wsze to za​sta​na​wia​ło, ale zgod​nie z ich nie​pi​sa​nym po​ro​zu​mie​niem nig​dy nie po​ru​sza​ła tego te​ma​tu. Emi​ly po​krę​ci​ła gło​wą. – Nie do wia​ry. Ty i Max Har​ri​son. Nig​dy w ży​ciu nie przy​szło​by mi do gło​-

wy, żeby was umó​wić, a tu pro​szę… Nie​sa​mo​wi​te. – Em, my się nie po​bie​ra​my. Po pro​stu spę​dza​my ra​zem czas. – Andy po​wie​dzia​ła to niby obo​jęt​nie, ale tak, cza​sem fan​ta​zjo​wa​ła, jak by to było, gdy​by wy​szła za Maxa Har​ri​so​na. Sza​lo​na myśl – zna​ją się nie​ca​łe dwa ty​go​dnie – ale już te​raz wy​glą​da to zu​peł​nie in​a​czej niż z ja​kim​kol​wiek męż​czy​zną, z któ​rym do​tąd się spo​ty​ka​ła, może z wy​jąt​kiem Ale​xa, tego sprzed lat. Już daw​no nikt jej tak nie pod​nie​cał. Max jest sek​sow​ny, in​te​li​gent​ny, cza​ru​ją​cy i, zgo​da, ma do​bre po​cho​dze​nie. Nig​dy nie wy​obra​ża​ła so​bie, że wyj​dzie za ko​goś ta​kie​go jak on, ale wca​le nie brzmia​ło to strasz​-

nie. – Po​słu​chaj – ode​zwa​ła się Emi​ly – ja wszyst​ko ro​zu​miem. Ciesz się. I baw. I ni​cze​go przede mną nie ukry​waj, do​bra? Je​śli się po​bie​rze​cie, chcę, żeby cała za​słu​ga przy​pa​dła mnie. I to wła​śnie do niej Andy za​dzwo​ni​ła ty​dzień póź​niej, gdy Max po​pro​sił ją, by to​wa​rzy​szy​ła mu na przy​ję​ciu w ho​te​lu Car​ly​le, wy​da​wa​nym przez jego fir​mę na cześć Glo​rii, wy​daw​cy jed​ne​go z jego cza​so​pism i cór​ki dwoj​ga słyn​nych mu​zy​ków, któ​ra opu​bli​ko​wa​ła wła​śnie swo​je wspo​mnie​nia. – Co ja mam wło​żyć? – spy​ta​ła spa​ni​ko​wa​na. – Hm, je​śli on jest go​spo​da​rzem przy​-

ję​cia, a ty go​spo​dy​nią, to musi to być coś od​lo​to​we​go. Co eli​mi​nu​je więk​szą część two​jej „kla​sycz​nej” gar​de​ro​by. Chcesz coś ode mnie po​ży​czyć czy pójść na za​ku​py? – Go​spo​dy​nią przy​ję​cia? – Andy po​wie​dzia​ła to nie​mal szep​tem. – Ja? – Je​śli on jest go​spo​da​rzem, a ty z nim idziesz… – Boże. Nie dam rady. Mó​wił, że będą set​ki lu​dzi, bo jest Ty​dzień Mody. Nie je​stem na to przy​go​to​wa​na. – Mu​sisz przy​po​mnieć so​bie cza​sy „Run​waya”. Ona też tam pew​nie bę​dzie. Mi​ran​da. Zna​ją się z Glo​rią od lat. – Wy​klu​czo​ne, nie pój​dę… W dzień przy​ję​cia przy​je​cha​ła do ho​-

te​lu go​dzi​nę wcze​śniej, żeby po​móc Ma​xo​wi wszyst​kie​go do​pil​no​wać, i kie​dy we​szła na salę w po​ży​czo​nej od Emi​ly suk​ni od Ce​li​ne, w cu​dow​nych szpil​kach i cięż​kiej, ma​syw​nej zło​tej bi​żu​te​rii, jego mina była war​ta każ​dej ceny. Wie​dzia​ła, że ład​nie wy​glą​da, i była z sie​bie dum​na. Max ob​jął ją i szep​nął jej do ucha, że wy​glą​da osza​ła​mia​ją​co. A po​tem, gdy przed​sta​wiał ją go​ściom – ko​le​gom i pra​cow​ni​kom, róż​nym wy​daw​com, au​to​rom, fo​to​gra​fom, re​kla​mo​daw​com i PR-owcom – jako swo​ją dziew​czy​nę, nie po​sia​da​ła się ze szczę​ścia. Swo​bod​nie z nimi ga​wę​dzi​ła, sta​ra​ła się ich ocza​ro​wać i mu​sia​ła przy​znać, że cu​-

dow​nie się przy tym ba​wi​ła. Zde​ner​wo​wa​ła się do​pie​ro wte​dy, gdy przy​szła jego mat​ka, któ​ra jak dra​pież​ny re​kin od razu wzię​ła ją na ce​low​nik. – Mu​sia​łam po​znać dziew​czy​nę, o któ​rej Max nie prze​sta​je mó​wić – po​wie​dzia​ła zrzę​dli​wie z nie do koń​ca bry​tyj​skim ak​cen​tem, któ​re​go na​uczy​ła się pew​nie pod​czas zbyt wie​lu lat prze​miesz​ka​nych przy Park Ave​nue. – An​drea, praw​da? Andy ro​zej​rza​ła się szyb​ko w po​szu​ki​wa​niu Maxa, któ​ry nie wspo​mniał, że mat​ka bę​dzie na przy​ję​ciu, a po​tem sku​pi​ła wzrok na wy​so​kiej ko​bie​cie w twe​edo​wym ko​stiu​mie od Cha​nel. – Pani Har​ri​son? – spy​ta​ła, z tru​dem

za​cho​wu​jąc spo​kój. – Bar​dzo mi miło pa​nią po​znać. Nie było żad​ne​go: „Mów do mnie Bar​ba​ro” czy „Ślicz​nie wy​glą​dasz, ko​cha​nie”, a na​wet zwy​kłe​go „I wza​jem​nie”. Mat​ka Maxa bez​czel​nie otak​so​wa​ła ją wzro​kiem i po​wie​dzia​ła: – Je​steś szczu​plej​sza, niż my​śla​łam. Słu​cham? Szczu​plej​sza, niż opi​sy​wał ją Max? Czy we​dług jej ro​ze​zna​nia? Andy od​kaszl​nę​ła. Mia​ła ocho​tę uciec i scho​wać się w my​sią dziu​rę, ale Bar​ba​ra traj​ko​ta​ła: – Oje​jej… Pa​mię​tam, że kie​dy by​łam w two​im wie​ku, waga sama spa​da​ła. Ża​łu​ję, że moja Eli​za​beth nie jest taka. Po​zna​łaś już sio​strę Maxa? Za​raz po​win​na

tu być, ale ona ma bu​do​wę cia​ła ojca. Niedź​wie​dzio​wa​tą. Atle​tycz​ną. Nie jest chy​ba oty​ła, ale też nie za bar​dzo ko​bie​ca. Jak mat​ka może mó​wić tak o swo​jej cór​ce? Andy nie wie​dzia​ła, gdzie Eli​za​beth te​raz jest, ale bar​dzo jej współ​czu​ła. Spoj​rza​ła Bar​ba​rze pro​sto w oczy. – Nie, jesz​cze jej nie po​zna​łam, ale wi​dzia​łam jej zdję​cie i uwa​żam, że jest pięk​na! – Hm… – mruk​nę​ła bez prze​ko​na​nia pani Har​ri​son. Su​chy​mi, tro​chę skó​rza​sty​mi pal​ca​mi zła​pa​ła Andy za nad​gar​stek i po​cią​gnę​ła za rękę. Moc​no. – Chodź. Usiądź​my i po​znaj​my się tro​chę. Andy ro​bi​ła, co mo​gła, żeby jej za​im​-

po​no​wać, prze​ko​nać ją, że jest war​ta jej syna. Zgo​da, Bar​ba​ra marsz​czy​ła nos, kie​dy Andy opi​sy​wa​ła jej swo​ją pra​cę w re​dak​cji „Plun​ge’a”, i rzu​ci​ła kil​ka nie​ja​snych, nie​zbyt przy​chyl​nych uwag na te​mat tego, że dziew​czy​na jej syna po​cho​dzi z mia​sta le​żą​ce​go da​le​ko od hrab​stwa Litch​field, gdzie Har​ri​so​no​wie mie​li sta​re ran​czo z koń​mi, mimo to Andy nie od​nio​sła wra​że​nia, że roz​mo​wa była ka​ta​stro​fą. Oka​zy​wa​ła za​in​te​re​so​wa​nie, za​da​wa​ła sto​sow​ne py​ta​nia, prze​my​ci​ła za​baw​ną aneg​dot​kę o Ma​xie i opo​wie​dzia​ła, jak i gdzie się po​zna​li, szcze​gół, któ​ry chy​ba przy​padł Bar​ba​rze do gu​stu. W koń​cu, w ak​cie roz​pa​czy, wspo​mnia​ła, że pra​co​wa​ła kie​dyś

w „Run​wayu” u Mi​ran​dy Prie​stly. Pani Har​ri​son na​tych​miast się wy​pro​sto​wa​ła i na​chy​li​ła do niej, żeby prze​pro​wa​dzić do​kład​niej​sze śledz​two. Czy się jej tam po​do​ba​ło? Czy nie uwa​ża, że pra​ca u pani Prie​stly jest naj​lep​szym do​świad​cze​niem za​wo​do​wym, ja​kie moż​na so​bie wy​obra​zić? Kil​ka razy pod​kre​śli​ła, że wszyst​kie dziew​czę​ta, z któ​ry​mi Max się wy​cho​wy​wał, da​ły​by się za​bić za po​sa​dę w „Run​wayu”, że Mi​ran​da jest dla nich wzo​rem wzo​rów i że ma​rzą, by tra​fić kie​dyś na łamy jej cza​so​pi​sma. A je​śli ich „mały pro​jekt” nie wy​pa​li? Czy Andy roz​wa​ży​ła​by wte​dy moż​li​wość po​wro​tu? Bar​dzo się oży​wi​ła, a Andy uśmie​cha​ła się tyl​ko i ki​wa​ła gło​wą

z naj​więk​szym en​tu​zja​zmem, jaki tyl​ko mo​gła z sie​bie wy​krze​sać. – Je​stem pew​ny, że bar​dzo się jej spodo​ba​łaś – po​wie​dział Max, gdy wciąż pod​eks​cy​to​wa​ni przy​ję​ciem sie​dzie​li w ca​ło​do​bo​wej ja​dło​daj​ni na Up​per East Side. – Nie wiem. – Andy wy​pi​ła łyk kok​taj​lu cze​ko​la​do​we​go. – Nic na to nie wska​zy​wa​ło. – Andy, zro​bi​łaś fu​ro​rę. Mój dy​rek​tor fi​nan​so​wy cią​gle po​wta​rzał, że je​steś prze​za​baw​na. Po​dob​no coś mu opo​wie​dzia​łaś, tak? – Koń​czył Dart​mo​uth, więc sprze​da​łam mu moją stan​dar​do​wą aneg​do​tę o tym col​le​ge’u.

– Wszyst​kie asy​stent​ki i wszy​scy asy​sten​ci szep​ta​li, jaka je​steś pięk​na i jaka by​łaś dla nich miła. Na ta​kich przy​ję​ciach nie​wie​lu z nimi roz​ma​wia. Dzię​ki, że po​świę​ci​łaś im tro​chę cza​su. – Max po​dał jej fryt​kę z ke​czu​pem i kie​dy od​mó​wi​ła, zjadł ją sam. – Byli na​praw​dę mili i spra​wi​ło mi to przy​jem​ność. – Nie kła​ma​ła, cie​szy​ła się, że ich po​zna​ła. Wszyst​kich z wy​jąt​kiem jego lo​do​wa​tej mat​ki. I dzię​ko​wa​ła Bogu za jed​no, za to, że Mi​ran​da jed​nak nie przy​szła. Był to praw​dzi​wy dar nie​bios, ale zwa​żyw​szy, że ma ro​mans z Ma​xem i że ro​dzi​na Har​ri​so​nów ob​ra​ca się w ta​kich, a nie in​nych krę​gach, wie​dzia​ła, że prę​dzej czy póź​niej do

tego spo​tka​nia doj​dzie. Wzię​ła go za rękę. – Cu​dow​nie się ba​wi​łam. Na​praw​dę. Dzię​ki, że mnie za​pro​si​łeś. – To ja dzię​ku​ję pani, pan​no Sachs – od​rzekł, ca​łu​jąc ją w rękę i pa​trząc na nią tak, że po​czu​ła zna​jo​me mo​tyl​ki w brzu​chu. – Pój​dzie​my do mnie? Noc jest jesz​cze mło​da.

3 Naprzód, siostro

– Nie martw się, skar​bie, w dniu ślu​bu każ​da się de​ner​wu​je. Na pew​no to wiesz. Nie​jed​no wi​dzia​łaś, tak jak ja. Praw​da? Mo​gły​by​śmy na​pi​sać o tym książ​kę! Nina po​ło​ży​ła jej rękę na ple​cach i za​pro​wa​dzi​ła do apar​ta​men​tu. Z sze​ro​kie​go na całą ścia​nę pa​no​ra​micz​ne​go okna roz​ta​czał się efek​tow​ny wi​dok na

park to​ną​cy we wszyst​kich od​cie​niach czer​wie​ni, po​ma​rań​czu i żół​ci. Je​sień w Rhi​ne​beck była chy​ba naj​pięk​niej​sza na świe​cie. Jesz​cze przed kil​ko​ma mi​nu​ta​mi ten wi​dok ko​ja​rzył jej się ze szczę​śli​wym dzie​ciń​stwem w Con​nec​ti​cut, z chłod​ny​mi dnia​mi nio​są​cy​mi za​po​wiedź roz​gry​wek fut​bo​lo​wych i ze zbie​ra​niem ja​błek w sa​dzie, a póź​niej z po​wro​tem do kam​pu​su i po​cząt​kiem no​we​go se​me​stru. Te​raz wszyst​kie ko​lo​ry były ma​to​we, a nie​bo nie​mal zło​wiesz​cze. Przy​trzy​ma​ła się an​tycz​ne​go biur​ka. – Dasz mi tro​chę wody? – Kwa​śny po​smak w ustach gro​ził ko​lej​ną falą mdło​ści. – Oczy​wi​ście, skar​bie. Tyl​ko uwa​żaj,

nie ob​lej się. – Nina od​krę​ci​ła ko​rek i po​da​ła jej bu​tel​kę. Woda mia​ła me​ta​licz​ny smak. – Ly​dia i jej dziew​czy​ny skoń​czy​ły już pra​wie z druh​na​mi i two​ją mamą i za​raz tu wpad​ną, żeby po​pra​wić ci ma​ki​jaż. Andy kiw​nę​ła gło​wą. – Och, skar​bie, wszyst​ko bę​dzie do​brze! Mała tre​ma to nor​mal​na rzecz. Ale kie​dy otwo​rzą się te drzwi, kie​dy zo​ba​czysz swo​je​go przy​stoj​ne​go na​rze​czo​ne​go, za​po​mnisz o ca​łym świe​cie i bę​dziesz my​śla​ła tyl​ko o jed​nym: o tym, żeby jak naj​szyb​ciej wziął cię w ra​mio​na. Andy za​drża​ła. Jej przy​szła te​ścio​wa

jej nie lubi, nie​na​wi​dzi. A przy​najm​niej nie po​chwa​la tego mał​żeń​stwa. Tak, po​dob​ne pro​ble​my mia​ła więk​szość pa​nien mło​dych, ale pod tym kry​je się coś wię​cej. W naj​lep​szym przy​pad​ku to zły znak, w naj​gor​szym za​po​wiedź kosz​ma​ru. Oczy​wi​ście mo​gła po​pra​co​wać nad sto​sun​ka​mi z Bar​ba​rą. I na pew​no po​pra​cu​je. Ale nig​dy nie bę​dzie Ka​the​ri​ne. No i te Ber​mu​dy. Dla​cze​go Max jej o tym nie po​wie​dział? Je​śli nie miał nic do ukry​cia, dla​cze​go to prze​mil​czał? Bez wzglę​du na to, czy coś się tam wy​da​rzy​ło, czy nie, musi po​znać praw​dę. – À pro​pos. Opo​wia​da​łam ci o tej dziew​czy​nie, któ​ra wy​cho​dzi​ła za ma​gna​ta naf​to​we​go z Ka​ta​ru? Bar​dzo prze​-

bo​jo​wa i wy​szcze​ka​na osób​ka. Za​pro​si​li pra​wie ty​siąc go​ści, wy​na​ję​li całą wy​spę Neck, w ar​chi​pe​la​gu Wysp Dzie​wi​czych, i prze​wieź​li ich tam sa​mo​lo​ta​mi. Nie​waż​ne. Kłó​ci​li się przez cały ty​dzień do​słow​nie o wszyst​ko, o to, jak po​sa​dzić go​ści przy sto​le, i o to, czy​ja mat​ka za​tań​czy pierw​szy ta​niec. Nor​mal​ka. Ale rano w dniu ślu​bu pan​na mło​da, go​spo​dy​ni ja​kie​goś pro​gra​mu lo​kal​nej sta​cji te​le​wi​zyj​nej, pod​czas roz​mo​wy z ku​zyn​ką mówi: „Ten i ten po​wie​dział, że jesz​cze pół roku i do​sta​nę pro​po​zy​cję z sie​ci kra​jo​wej”. Ka​tar​czyk zdę​biał. „O czym ty mó​wisz?” – spy​tał ni​skim, gniew​nym gło​sem. Prze​cież uzgod​ni​li, że po ślu​bie nie bę​dzie pra​co​wa​ła! A ja? O mało tam

nie pa​dłam. No bo nie ob​ga​dać przed ślu​bem ta​kie​go szcze​gó​łu? Ale Andy mo​gła sku​pić się tyl​ko na swo​im czo​le. Na roz​sa​dza​ją​cym je tę​pym bólu. Da​ła​by wszyst​ko, żeby Nina prze​sta​ła ga​dać. – Nino… – Za​cze​kaj, te​raz bę​dzie naj​lep​sze. No więc zo​sta​wiam ich sa​mych, żeby się do​ga​da​li, i gdy pół go​dzi​ny póź​niej wra​cam, są spo​koj​ni i opa​no​wa​ni. A więc pro​blem roz​wią​za​ny, tak? Bum, bum, bum, ru​sza on, ru​sza ona, ru​sza ślicz​na dziew​czyn​ka z kwia​ta​mi, po​tem zo​sta​je​my tyl​ko pan​na mło​da, jej oj​ciec i ja. Wszyst​ko idzie zgod​nie z pla​nem. Za​czy​na​ją grać jej pio​sen​kę, wszy​scy na nią

pa​trzą, a ona uśmie​cha się ślicz​nie i pro​mien​nie i na​chy​la do mo​je​go ucha. Wiesz, co po​wie​dzia​ła? Andy po​krę​ci​ła gło​wą. – „Dzię​ku​ję, Nino, do​sko​na​le to zor​ga​ni​zo​wa​łaś. Do​kład​nie tak, jak chcia​łam, i na pew​no sko​rzy​stam z two​ich usług przed na​stęp​nym ślu​bem”. Po​tem wzię​ła ojca pod rękę, wy​so​ko pod​nio​sła gło​wę i so​bie po​szła. Po​szła! Dasz wia​rę? Andy było za cie​pło, chy​ba mia​ła go​rącz​kę, mimo to do​sta​ła gę​siej skór​ki. – Ode​zwa​ła się po​tem? – Oczy​wi​ście. Roz​wio​dła się z nim po dwóch mie​sią​cach i rok póź​niej za​rę​czy​ła z kimś in​nym. Dru​gi ślub był tro​-

chę skrom​niej​szy, ale też bar​dzo ład​ny. I coś wte​dy zro​zu​mia​łam. Ze​rwać za​rę​czy​ny, czy na​wet od​wo​łać ślub mimo ro​ze​sła​nych za​pro​szeń? Tak, to się zda​rza. Rzad​ko, ale się zda​rza. Ale w dniu ślu​bu? Nie. W dniu ślu​bu trze​ba iść, sio​stro. Przejść szpa​le​rem, a swo​je zro​bić po​tem. – Nina ro​ze​śmia​ła się i wy​pi​ła łyk wody z bu​tel​ki, po​trzą​sa​jąc wło​sa​mi. Andy po​tul​nie kiw​nę​ła gło​wą. Czę​sto roz​ma​wia​ły o tym z Emi​ly. „Plun​ge” wy​cho​dził od trzech lat i przez ten czas, owszem, kil​ka razy zda​rzy​ło się, że kil​ka ty​go​dni przed tym wiel​kim dniem od​wo​ły​wa​no całą im​pre​zę. Ale w dniu ślu​bu? Ani razu.

– Chodź, usiądź i włóż pe​le​ryn​kę, żeby Ly​dia mo​gła za​cząć. Po zdję​ciach por​tre​to​wych sto​nu​je ci trosz​kę ma​ki​jaż. Och, nie mogę się do​cze​kać, kie​dy tra​fi​cie na okład​kę! Sprze​da​cie mi​lion eg​zem​pla​rzy! Nina była tak​tow​na i nie po​wie​dzia​ła tego, o czym obie po​my​śla​ły: sprze​da​dzą mi​lion eg​zem​pla​rzy nie dla​te​go, że Andy jest współ​za​ło​ży​ciel​ką cza​so​pi​sma, na któ​re​go okład​ce ma się uka​zać, nie dla​te​go, że jej je​dy​ną w swo​im ro​dza​ju suk​nię za​pro​jek​to​wa​ła oso​bi​ście Mo​ni​que Lhu​il​lier, ani nie dla​te​go, że Bar​ba​ra Har​ri​son za​ła​twi​ła naj​lep​szą kon​sul​tant​kę ślub​ną, naj​lep​sze flo​ryst​ki i naj​lep​szą fir​mę ka​te​rin​go​wą, jaką tyl​ko moż​na

było za​ła​twić, tyl​ko dla​te​go, że jako przed​sta​wi​ciel trze​cie​go już po​ko​le​nia Har​ri​so​nów Max jest pre​ze​sem i prze​wod​ni​czą​cym rady nad​zor​czej jed​nej z naj​le​piej pro​spe​ru​ją​cych spół​ek me​dial​nych w Ame​ry​ce. Nie​waż​ne, że na sku​tek kry​zy​su eko​no​micz​ne​go i kil​ku złych de​cy​zji in​we​sty​cyj​nych mu​siał ka​wa​łek po ka​wał​ku sprze​dać ro​dzin​ny ma​ją​tek. To, że cią​gle mar​twił się o wy​pła​cal​ność fir​my, dla zwy​kłych lu​dzi zna​czy​ło tyle, co nic: na​zwi​sko Har​ri​so​nów, w po​łą​cze​niu z jego uro​dą, nie​na​gan​ny​mi ma​nie​ra​mi i im​po​nu​ją​cym wy​kształ​ce​niem, po​ma​ga​ło pod​trzy​mać ilu​zję, że on, jego sio​stra i mat​ka są war​ci o wie​le wię​cej niż w rze​czy​wi​sto​ści.

Mi​nę​ły lata, od​kąd „For​bes” po raz ostat​ni umie​ścił ich na li​ście naj​bo​gat​szych Ame​ry​ka​nów, ale wra​że​nie po​zo​sta​ło. – To na pew​no – po​wie​dział śpiew​nie ktoś sto​ją​cy w drzwiach. – Cały na​kład znik​nie w mig. – Emi​ly ob​ró​ci​ła się w miej​scu i dy​gnę​ła. – Zda​jesz so​bie spra​wę, że je​stem pierw​szą w hi​sto​rii druh​ną, któ​ra wy​stą​pi w na​praw​dę ład​nej kiec​ce? Upar​łaś się na druh​ny, niech ci bę​dzie, cho​ciaż uwa​żam, że to kicz i tan​de​ta, ale przy​najm​niej su​kien​ki ob​le​cą. Andy od​wró​ci​ła się na krze​śle, żeby się jej przyj​rzeć. Z wy​so​ko upię​ty​mi wło​sa​mi i ła​bę​dzią szy​ją Emi​ly wy​glą​-

da​ła jak cu​dow​na, de​li​kat​na por​ce​la​no​wa lal​ka. Śliw​ko​wy od​cień je​dwa​biu pod​kre​ślał ró​żo​wość jej po​licz​ków i błę​kit oczu, a luź​no udra​po​wa​ny na pier​siach i bio​drach ma​te​riał spły​wał swo​bod​nie aż do ko​stek. Tyl​ko ona umia​ła się tak za​pre​zen​to​wać, i na wła​snym ślu​bie, i na czy​imś, jako druh​na. – Do​sko​na​le wy​glą​dasz – po​wie​dzia​ła, z ulgą wi​ta​jąc chwi​lę wy​tchnie​nia od drę​czą​cych ją my​śli. – Cie​szę się, że ci się po​do​ba. – Nie prze​sa​dzaj​my. „Po​do​ba” to tro​chę za dużo, ale tak, uj​dzie w tło​ku. Za​cze​kaj. Ob​róć się, niech ci się przyj​rzę… Rany! – Emi​ly na​chy​li​ła się ku niej tak bli​sko, że Andy po​czu​ła lek​ki

za​pach pa​pie​ro​sów zmie​sza​ny z za​pa​chem od​świe​ża​ją​cych od​dech mię​tó​wek. Zno​wu ogar​nę​ła ją fala mdło​ści, ale szyb​ko je zwal​czy​ła. – Kur​de, jak ty to zro​bi​łaś? Wy​glą​dasz bo​sko. I two​je pier​si. Wsta​wi​łaś im​plan​ty i nic mi nie po​wie​dzia​łaś? Jak mo​głaś to przede mną za​ta​ić? – To za​dzi​wia​ją​ce, co do​bra kraw​co​wa może zro​bić z dwo​ma ko​tle​ta​mi. – Nie do​ty​kaj jej! – krzyk​nę​ła Nina z dru​gie​go koń​ca po​ko​ju, ale się spóź​ni​ła. – Hm, bar​dzo ład​ne. – Emi​ly do​tknę​ła jej de​kol​tu. – Ja​kie peł​ne. Za​bój​cze cyc​ki i ten idio​tycz​ny ka​mień? Bo​sko. Ma​xo​wi się spodo​ba.

Z sa​lo​nu do​biegł głos mat​ki: – Gdzie jest pan​na mło​da? Andy? Ko​cha​nie? Są tu Jill i bab​cia, chce​my cię zo​ba​czyć! Nina wpu​ści​ła do po​ko​ju jej mat​kę, sio​strę i bab​cię, ostrze​ga​jąc je, żeby się nie tło​czy​ły, bo Andy po​trze​bu​je po​wie​trza, po​nie​waż jest tro​chę oszo​ło​mio​na, dla​te​go mogą zo​stać tyl​ko na chwil​kę. Wresz​cie po​szła do​pil​no​wać ostat​nich przy​go​to​wań. – Co ona so​bie my​śli? – mruk​nę​ła bab​cia. – Że to od​wie​dzi​ny w szpi​ta​lu czy co? Co się sta​ło, kru​szyn​ko? De​ner​wu​jesz się przed nocą po​ślub​ną? Nie przej​muj się, to nor​mal​ne. Pa​mię​taj, nikt nie twier​dzi, że musi ci się to po​do​bać,

ale mu​sisz… – Mamo, czy bab​cia może prze​stać? – wy​mam​ro​ta​ła Andy, ma​su​jąc so​bie skro​nie. Mat​ka spoj​rza​ła na bab​cię. – Mamo, pro​szę… – No co? Wszyst​kie dzi​siej​sze pa​nien​ki my​ślą, że są eks​pert​ka​mi, bo idą do łóż​ka z każ​dym, kto na nie spoj​rzy. Za​chwy​co​na Emi​ly za​kla​ska​ła w dło​nie. Andy spoj​rza​ła bła​gal​nie na sio​strę. – Bab​ciu, zo​bacz, jak Andy ślicz​nie wy​glą​da – po​wie​dzia​ła Jill. – Praw​da? I zo​bacz, co ma w uszach, wi​dzisz? Kol​czy​ki po​dob​ne do tych, ja​kie no​si​łaś na swo​im ślu​bie. Łez​ki nig​dy nie wy​cho​dzą z mody.

– Kie​dy wasz dzia​dek się ze mną oże​nił, mia​łam dzie​więt​na​ście lat, by​łam nie​win​ną dzie​wi​cą i za​szłam w cią​żę pod​czas mie​sią​ca mio​do​we​go, tak jak wszyst​kie inne. Wte​dy nie było tych idio​ty​zmów z za​mra​ża​niem ja​je​czek. Ty też to zro​bi​łaś, An​dreo? Czy​ta​łam gdzieś, że wszyst​kie dziew​czę​ta w two​im wie​ku po​win​ny za​mro​zić swo​je ja​jecz​ka, i to bez wzglę​du na to, czy mają męż​czy​znę, czy nie. Andy wes​tchnę​ła. – Bab​ciu, mam trzy​dzie​ści trzy lata. A Max trzy​dzie​ści sie​dem. Mam na​dzie​ję, że kie​dyś do​cze​ka​my się dzie​ci, ale nie za​mie​rza​my sta​rać się o nie już dzi​siaj.

– Andy? Gdzie są wszy​scy? – Lily? Tu​taj! Wchodź. Jej naj​star​sza przy​ja​ciół​ka we​szła do po​ko​ju w wią​za​nej na szyi ślicz​nej su​kien​ce bez ple​ców i rę​ka​wów, z ta​kie​go sa​me​go śliw​ko​we​go je​dwa​biu jak su​kien​ki po​zo​sta​łych dru​hen. Obok niej, w suk​ni w in​nym sty​lu, lecz z tego sa​me​go ma​te​ria​łu, sta​nę​ła dwu​dzie​sto​kil​ku​let​nia Eli​za​beth, młod​sza sio​stra Maxa. Ona i Max byli tej sa​mej bu​do​wy cia​ła – mie​li moc​ne nogi i sze​ro​kie ra​mio​na, ona może trosz​kę za sze​ro​kie. Ale ko​bie​ce​go uro​ku do​da​wa​ły jej licz​ne pie​gi i zmarszcz​ki, któ​re po​ja​wia​ły się wo​kół oczu, gdy się śmia​ła. A jej na​tu​ral​ne blond wło​sy, spły​wa​ją​ce na ple​cy gę​stą,

lśnią​cą ka​ska​dą, były na​praw​dę prze​cu​dow​ne. Nie​daw​no za​czę​ła spo​ty​kać się z Hol​de​nem „Tip​pe​rem” Whi​te’em, ko​le​gą z Uni​wer​sy​te​tu Col​ga​te’ów. Po​zna​li się na do​rocz​nym cha​ry​ta​tyw​nym tur​nie​ju te​ni​so​wym na cześć jego ojca, któ​ry roz​trza​skał się sa​mo​lo​tem w chi​lij​skich gó​rach, kie​dy Tip​per miał dwa​na​ście lat. Andy przy​szła do gło​wy prze​ra​ża​ją​ca myśl: czy Eli​za​beth też uwa​ża​ła, że Max to dla niej za wy​so​kie pro​gi? Roz​ma​wia​ły o tym z mat​ką? Wy​chwa​la​ła Ka​the​ri​ne za jej im​po​nu​ją​cy han​di​cap w gol​fie i śpiew​ny ary​sto​kra​tycz​ny ak​cent? Z za​my​śle​nia wy​rwa​ła ją Nina. – Dro​gie pa​nie? Mogę pro​sić o uwa​-

gę? – Sta​ła w drzwiach i była chy​ba tro​chę zde​ner​wo​wa​na. – Pora przejść do głów​nej sali. Ce​re​mo​nia roz​pocz​nie się za mniej wię​cej dzie​sięć mi​nut. Moje dziew​czy​ny mają wa​sze bu​kie​ty. Cze​ka​ją na dole i za​pro​wa​dzą was na miej​sce. Jill, sy​no​wie go​to​wi? Andy zmu​si​ła się do uśmie​chu. Mama, bab​cia i przy​ja​ciół​ki po​że​gna​ły się z nią, ści​snę​ły jej rękę i ży​czy​ły po​wo​dze​nia. Było za póź​no, żeby szep​nąć coś Jill czy Lily, wy​słu​chać ich za​pew​nień, że jest prze​wraż​li​wio​na. Słoń​ce już za​cho​dzi​ło. Paź​dzier​ni​ko​we dni były co​raz krót​sze i tak, jak za​pew​nia​ła ją Nina, dwa​na​ście wy​so​kich srebr​nych kan​de​la​brów przy​da​wa​ło uro​-

czy​sto​ści sto​sow​nej dra​ma​tur​gii. Andy wie​dzia​ła, że sala po​wo​li się za​peł​nia, i wy​obra​ża​ła so​bie, jak go​ście są​czą roz​no​szo​ne​go przez kel​ne​rów szam​pa​na, nie​mal sły​sza​ła ci​chą kla​we​sy​no​wą mu​zy​kę, któ​rą na tę wła​śnie chwi​lę wy​bra​ła jed​na z nie​zli​czo​nych pa​mię​ta​ją​cych o wszyst​kim pra​cow​nic Niny. – Ko​cha​nie? – Nina trze​ma dłu​gi​mi kro​ka​mi po​ko​na​ła od​le​głość mię​dzy drzwia​mi i jej krze​słem. – Mam coś dla cie​bie. – Po​da​ła jej zło​żo​ną na pół kart​kę. Andy spoj​rza​ła na nią py​ta​ją​co. – Nie pa​mię​tasz? Aku​rat wy​mio​to​wa​łaś i scho​wa​łam ją do kie​sze​ni. Andy mu​sia​ła zro​bić prze​ra​żo​ną minę,

bo Nina szyb​ko do​da​ła: – Nie, nie, nie martw się, nie czy​ta​łam tego! List mi​ło​sny może prze​czy​tać w dniu ślu​bu tyl​ko pan mło​dy lub pan​na mło​da, bo je​śli prze​czy​ta go ktoś inny, to przy​no​si pe​cha. Nie wie​dzia​łaś? Andy po​czu​ła zna​jo​me mdło​ści. – Dasz mi chwi​lę? – Oczy​wi​ście, ko​cha​nie. Ale tyl​ko chwi​lę! Za​raz wró​cę i za​pro​wa​dzę cię na dół, bo… – Andy za​mknę​ła drzwi i nie usły​sza​ła resz​ty. Roz​ło​ży​ła list i jesz​cze raz prze​bie​gła go wzro​kiem, cho​ciaż wszyst​kie sło​wa wbi​ły jej się w pa​mięć jak pa​cierz. Nie​wie​le my​śląc, tak szyb​ko, jak tyl​ko po​zwa​la​ła jej na to dłu​ga suk​nia, po​szła do

ła​zien​ki, sta​ran​nie po​dar​ła kart​kę i wrzu​ci​ła ją do musz​li. – Andy! – za​wo​ła​ła zza drzwi Nina. – Ko​cha​nie, je​steś tam? Po​móc ci? Tyl​ko nie pró​buj sa​mo​dziel​nie ko​rzy​stać z to​a​le​ty, nie na tym eta​pie. Andy wy​szła z ła​zien​ki. – Nino, ja… – Prze​pra​szam, skar​bie, ale już czas. Wszyst​ko, co tak sta​ran​nie pla​no​wa​ły​śmy przez ostat​nie dzie​sięć mie​się​cy, zo​sta​ło wy​ko​na​ne ide​al​nie. Na​de​szła two​ja chwi​la. Mó​wi​łam ci, że wi​dzia​łam pana mło​de​go? W smo​kin​gu wy​glą​da jak mło​dy bóg. Jest już na sali. Cze​ka na cie​bie. Jest już na sali.

Kie​dy Nina wy​pro​wa​dzi​ła ją na ko​ry​tarz, Andy z tru​dem za​pa​no​wa​ła nad no​ga​mi. Za​raz za ro​giem, obok po​dwój​nych drzwi, stał jej pro​mien​nie uśmiech​nię​ty oj​ciec. Pod​szedł do niej, wziął ją za rękę, po​ca​ło​wał w po​li​czek i po​wie​dział, że ślicz​nie wy​glą​da. – Szczę​ściarz z tego Maxa – do​dał, po​da​jąc jej ra​mię. Te czte​ry pro​ste sło​wa o mało nie roz​pę​ta​ły tsu​na​mi, mimo to Andy zdo​ła​ła prze​łknąć gulę, któ​rą mia​ła w gar​dle. Czy na​praw​dę Max jest „szczę​ścia​rzem”? A może po​peł​nia wiel​ki błąd, tak jak su​ge​ro​wa​ła jego mat​ka? Wy​star​czy​ło​by jed​no sło​wo i tata wszyst​ko by

za​ła​twił. Jak roz​pacz​li​wie pra​gnę​ła na​chy​lić się do nie​go i szep​nąć: „Ta​tu​siu, nie chcę tego ro​bić, jesz​cze nie te​raz”, tak jak po​wie​dzia​ła, ma​jąc pięć lat, gdy na​ma​wiał ją do sko​ku z tram​po​li​ny na głę​bo​kim koń​cu miej​skie​go ba​se​nu. Ale kie​dy za​brzmia​ła mu​zy​ka, zda​ła so​bie spra​wę, że odźwier​ni otwo​rzy​li już drzwi – choć wi​dzia​ła to z boku, jak​by opu​ści​ła wła​sne cia​ło – i że wszy​scy go​ście wsta​li, by ją po​wi​tać. Pa​trzy​ło na nią trzy​sta par oczu, uśmie​cha​ło się do niej trzy​sta twa​rzy, do​pin​go​wa​ło ją trzy​sta osób. – Go​to​wa? – szep​nął jej do ucha oj​ciec i wró​ci​ła do rze​czy​wi​sto​ści. Ode​tchnę​ła głę​bo​ko. Max mnie ko​cha,

po​my​śla​ła. A ja ko​cham jego. Cze​ka​li ze ślu​bem trzy lata, bo ona tego chcia​ła. Nie prze​pa​da​ła za nią te​ścio​wa – no to co? No to co, że była dziew​czy​na jej przy​szłe​go męża rzu​ca dłu​gi cień? Ta​kie rze​czy nie de​cy​du​ją o związ​ku. Praw​da? Po​pa​trzy​ła na swo​ich przy​ja​ciół i ro​dzi​nę, na ko​le​żan​ki i zna​jo​mych, i od​pę​dziw​szy wąt​pli​wo​ści, sku​pi​ła wzrok na ro​ze​śmia​nych oczach Maxa sto​ją​ce​go dum​nie na koń​cu przej​ścia, po​wta​rza​jąc so​bie, że wszyst​ko jest w po​rząd​ku. Ode​tchnę​ła głę​bo​ko przez nos, wy​pro​sto​wa​ła ra​mio​na i jesz​cze raz po​wie​dzia​ła so​bie w du​chu, że robi do​kład​nie to, co trze​ba. A po​tem ru​szy​ła.

4 I stało się

Rano obu​dził ją dzwo​nek te​le​fo​nu. Po​de​rwa​ła się i szyb​ko usia​dła, zno​wu nie wie​dząc, gdzie jest, ale po chwi​li za​la​ła ją fala splą​ta​nych wspo​mnień. Mo​rze uśmiech​nię​tych twa​rzy, gdy ostroż​nie sta​wia​jąc nogi, szła po​wo​li w kie​run​ku Maxa. Peł​ne uwiel​bie​nia czu​łe spoj​rze​nie, ja​kim ją ob​da​rzył, wy​cią​ga​jąc do niej rękę. Sprzecz​ne uczu​cia

mi​ło​ści i stra​chu, gdy do​tknął usta​mi jej ust, pie​czę​tu​jąc ich zwią​zek na oczach wszyst​kich. Po​zo​wa​nie do zdjęć na ta​ra​sie, pod​czas gdy go​ście de​lek​to​wa​li się kok​taj​la​mi. Szef or​kie​stry, któ​ry we​zwał na par​kiet pana i pa​nią Har​ri​son. Ich pierw​szy ta​niec w takt pio​sen​ki Vana Mor​ri​so​na. Wy​ci​ska​ją​cy łzy z oczu to​ast mamy. Kum​ple Maxa ze sto​wa​rzy​sze​nia stu​denc​kie​go śpie​wa​ją​cy ru​basz​ną, lecz uro​czą prze​rób​kę pie​śni bo​jo​wej col​le​ge’u. Wspól​ne kro​je​nie tor​tu. Po​wol​ny ta​niec z oj​cem. Jej sio​strzeń​cy tań​czą​cy bre​ak​dan​ce do Thril​le​ra przy do​pin​gu wszyst​kich go​ści. Dla ko​goś z ze​wnątrz wie​czór był ide​al​ny, jak z ob​raz​ka, była tego pew​na.

Nikt, a już na pew​no nie jej wła​śnie po​ślu​bio​ny mąż, nie do​my​ślał się, przez co prze​cho​dzi​ła: smu​tek i gniew, gdy Bar​ba​ra Har​ri​son wy​gło​si​ła przez za​ci​śnię​te zęby naj​mniej oso​bi​sty to​ast, jaki tyl​ko mat​ka pana mło​de​go mo​gła wy​gło​sić, nie​ustan​ny nie​po​kój, czy Mi​les i inni ko​le​dzy Maxa wie​dzą o Ber​mu​dach coś, cze​go ona nie wie. Co te​raz? – my​śla​ła. Po​roz​ma​wiać z nim? Jill, jej ro​dzi​ce, Emi​ly, Lily, wszyst​kie jej przy​ja​ciół​ki i ro​dzi​na, przy​ja​cie​le i ro​dzi​na Maxa przez cały wie​czór gra​tu​lo​wa​li jej, obej​mo​wa​li ją, po​dzi​wia​li jej suk​nię i mó​wi​li, że jest naj​pięk​niej​szą pan​ną mło​dą, jaką kie​dy​kol​wiek wi​dzie​li. Że cała pro​mie​nie​je. Że ma szczę​ście. Że ide​al​nie

wy​glą​da. Na​wet Max, ktoś, kto po​wi​nien ro​zu​mieć ją jak nikt inny, co rusz po​sy​łał jej po​ro​zu​mie​waw​cze spoj​rze​nia, któ​re mó​wi​ły: tak, wiem, może to tro​chę nie​mą​dre, ale ciesz​my się, bo taka im​pre​za zda​rza się tyl​ko raz w ży​ciu. W koń​cu, o pierw​szej w nocy, or​kie​stra prze​sta​ła grać i ostat​ni go​ście wy​szli z sali, za​bie​ra​jąc ślub​ne upo​min​ki: ele​ganc​kie płó​cien​ne tor​by z miej​sco​wym wi​nem, mio​dem i nek​ta​ryn​ka​mi. Oni wró​ci​li do apar​ta​men​tu. Max mu​siał sły​szeć, jak wy​mio​to​wa​ła w ła​zien​ce, bo kie​dy wy​szła, był bar​dzo czu​ły i tro​skli​wy. – Bie​dac​two – po​wie​dział ła​god​nym

gło​sem, głasz​cząc ją po za​czer​wie​nio​nym po​licz​ku. Kie​dy źle się czu​ła, za​wsze był cu​dow​ny. – Ktoś tu wy​pił za dużo szam​pa​na na swo​im wła​snym ślu​bie. Nie wy​pro​wa​dzi​ła go z błę​du. Była roz​pa​lo​na i mia​ła mdło​ści, po​zwo​li​ła więc, by po​mógł się jej ro​ze​brać i dojść do wiel​kie​go łoża z bal​da​chi​mem na czte​rech pod​po​rach, gdzie z ulgą po​ło​ży​ła gło​wę na chłod​nych po​dusz​kach. Max przy​niósł wil​got​ną myj​kę i zro​bił jej okład, ko​men​tu​jąc do​bór pio​se​nek, dow​cip​ny to​ast Mi​le​sa, skan​da​licz​ną suk​nię Aga​thy i to, że o pół​no​cy w ba​rze za​bra​kło jego ulu​bio​nej whi​sky. Po​tem usły​sza​ła szum wody w umy​wal​ce, szum

wody w musz​li i ci​che trza​śnię​cie drzwi. Po​ło​żył się i przy​warł do niej nagą pier​sią. – Max, nie mogę. – Po​wie​dzia​ła to sta​now​czo i ostro. – Oczy​wi​ście – szep​nął. – Wiem, że pa​skud​nie się czu​jesz. Za​mknę​ła oczy. – Je​steś moją żoną, Andy. Moją żoną. Stwo​rzy​my ra​zem wspa​nia​ły duet. – Po​gła​skał ją po gło​wie tak czu​le, że o mało się nie roz​pła​ka​ła. – Zbu​du​je​my cu​dow​ne ży​cie i obie​cu​ję, że za​wsze będę się o cie​bie trosz​czył. Za​wsze. Żeby nie wiem co. – Po​ca​ło​wał ją w po​li​czek i zga​sił lamp​kę. – Śpij, od​po​czy​waj. Do​bra​noc, ko​cha​nie.

Wy​mam​ro​ta​ła „do​bra​noc” i po raz ty​sięcz​ny tego dnia spró​bo​wa​ła za​po​mnieć o li​ście. Ja​kimś cu​dem już po chwi​li za​snę​ła. Smu​gi świa​tła wpa​da​ją​ce​go do po​ko​ju przez szpa​ry w drew​nia​nych drzwiach pro​wa​dzą​cych na bal​kon mó​wi​ły, że wstał nowy dzień. Ho​te​lo​wy te​le​fon za​dzwo​nił i umilkł, ale po chwi​li za​dzwo​nił po​now​nie. Max ci​cho jęk​nął i prze​wró​cił się na dru​gi bok. To pew​nie Nina z wia​do​mo​ścią, że jest cie​pło i mogą zjeść brunch na dwo​rze. Była to ostat​nia de​cy​zja, jaką Andy mu​sia​ła pod​jąć w ten week​end. Szyb​ko wsta​ła i w bie​liź​nie, któ​rej nie zmie​nia​ła od po​przed​nie​go dnia, po​pę​dzi​ła do sa​lo​nu, żeby ode​brać,

za​nim dzwo​nek obu​dzi Maxa. Nie mo​gła z nim te​raz roz​ma​wiać, po pro​stu nie mo​gła. – Nina? – rzu​ci​ła bez tchu do słu​chaw​ki. – Andy? Prze​pra​szam, chy​ba w czymś prze​szko​dzi​łam… Prze​krę​cę póź​niej, mi​łej za​ba​wy. Emi​ly. Andy nie​mal wi​dzia​ła jej zna​czą​cy uśmiech. – Emi​ly? Któ​ra go​dzi​na? – Ro​zej​rza​ła się po sa​lo​nie w po​szu​ki​wa​niu ze​ga​ra. – Prze​pra​szam, skar​bie. Wpół do ósmej. Chcia​łam ci tyl​ko po​gra​tu​lo​wać jako pierw​sza. Not​ka w „Ti​me​sie” jest fan​ta​stycz​na! Tra​fi​li​ście na pierw​szą stro​nę dzia​łu ślu​bów, a zdję​cie jest

obłęd​ne! To to z se​sji za​rę​czy​no​wej? Je​steś w ślicz​nej suk​ni. Dla​cze​go wi​dzę ją do​pie​ro te​raz? Wzmian​ka w „Ti​me​sie”. Pra​wie o niej za​po​mnia​ła. Tak daw​no wy​sła​li do nich ma​te​riał i cho​ciaż ktoś z re​dak​cji za​dzwo​nił, żeby wszyst​ko po​twier​dzić, wmó​wi​ła so​bie, że i tak tego nie pusz​czą. Co było oczy​wi​stą bzdu​rą. Bio​rąc pod uwa​gę ro​dzin​ne ko​nek​sje Har​ri​so​nów, je​dy​ną nie​wia​do​mą było to, czy wy​stą​pią jako głów​na para, czy tyl​ko jako jed​na z wie​lu, ale szyb​ko prze​sta​ła o tym my​śleć. Wy​sła​ła ich dane na proś​bę Bar​ba​ry, cho​ciaż te​raz ro​zu​mia​ła, że nie była to proś​ba, lecz roz​kaz: Har​ri​so​no​wie dają ogło​sze​nia ślub​ne do „Ti​me​-

sa”, i krop​ka. Andy wmó​wi​ła so​bie, że czy​ta​jąc je, ich dzie​ci będą mia​ły kie​dyś do​brą za​ba​wę. – Ga​ze​ta wisi na drzwiach. Prze​czy​taj i od​dzwoń. – Emi​ly roz​łą​czy​ła się. Andy na​rzu​ci​ła ho​te​lo​wy szla​frok, włą​czy​ła eks​pres do kawy, zdję​ła z klam​ki fio​le​to​wą ak​sa​mit​ną tor​bę i rzu​ci​ła na biur​ko nie​dziel​ne wy​da​nie „Ti​me​sa”. Na pierw​szej stro​nie Sty​lu ży​cia był ar​ty​kuł o dwóch mło​dych wła​ści​cie​lach klu​bu noc​ne​go, a pod spodem tekst o no​wym tren​dzie w mod​nych re​stau​ra​cjach, któ​re co​raz czę​ściej ser​wu​ją po​tra​wy z wa​rzyw ko​rze​nio​wych. Chwi​lę póź​niej, tak jak mó​wi​ła Emi​ly, zna​la​zła swo​je po​let​ko chwa​ły: ofi​cjal​ne za​wia​-

do​mie​nie, na pierw​szym miej​scu w dzia​le ogło​szeń ślub​nych. Vi​vien​ne Whit​ney, sę​dzia Sądu Ape​la​cyj​ne​go Pierw​sze​go Ob​wo​du, udzie​li​ła w so​bo​tę ślu​bu An​drei Jane Sachs i Ma​xwel​lo​wi Wil​lia​mo​wi Har​ri​so​no​wi. Ce​re​mo​nia od​by​ła się w Astor Co​urts Es​ta​te w Rhi​ne​beck w sta​nie Nowy Jork. W spra​wach za​wo​do​wych An​drea Sachs (33 lata) bę​dzie uży​wa​ła na​zwi​ska pa​nień​skie​go. Pani Sachs jest współ​za​ło​ży​ciel​ką i wy​daw​czy​nią ma​ga​zy​nu ślub​ne​go „Plun​ge”. Ukoń​czy​ła z wy​róż​nie​niem Col​le​ge Brow​na. Jest cór​ką Ro​ber​ty Sachs

i dok​to​ra Ri​char​da Sach​sa z Avon w sta​nie Con​nec​ti​cut. Mat​ka pan​ny mło​dej jest po​śred​nicz​ką w han​dlu nie​ru​cho​mo​ścia​mi w hrab​stwie Hart​ford, oj​ciec, psy​chia​tra, pro​wa​dzi pry​wat​ną prak​ty​kę. Ma​xwell Har​ri​son (37 lat) jest pre​ze​sem i prze​wod​ni​czą​cym rady nad​zor​czej Har​ri​son Me​dia Hol​dings, ro​dzin​nej fir​my me​dial​nej Har​ri​so​nów. Jest ab​sol​wen​tem Uni​wer​sy​te​tu Duke’a i Ha​rvar​du, gdzie ukoń​czył dwu​let​nie ma​gi​ster​skie stu​dia me​ne​dżer​skie. Ma​xwell Har​ri​son j est sy​nem Bar​ba​ry Har​ri​son i nie​daw​no zmar​łe​go Ro​ber​ta Har​-

ri​so​na z No​we​go Jor​ku. Mat​ka pana mło​de​go jest człon​ki​nią Mu​zeum Whit​ney, za​sia​da rów​nież w ra​dzie nad​zor​czej fun​da​cji cha​ry​ta​tyw​nej Su​san G. Ko​men. Oj​ciec był pre​ze​sem i prze​wod​ni​czą​cym rady nad​zor​czej Har​ri​son Me​dia Hol​dings. Jego au​to​bio​gra​fia, za​ty​tu​ło​wa​na Dru​karz, była kra​jo​wym i mię​dzy​na​ro​do​wym be​st​sel​le​rem.

Dru​karz. Książ​ka, któ​rą Max trzy​mał na noc​nym sto​li​ku od dnia, kie​dy się po​zna​li. Andy wy​pi​ła łyk kawy. Po​ka​zał ją jej po sze​ściu, może ośmiu mie​sią​cach zna​jo​mo​ści i cho​ciaż tego nie po​wie​dział, wy​czu​ła, że jest to naj​cen​niej​sza

rzecz, jaką po​sia​da. Na pierw​szej stro​nie jego oj​ciec na​pi​sał tyl​ko: Dro​gi Ma​xie, prze​czy​taj za​łącz​nik. Z mi​ło​ścią, tata.

Do okład​ki przy​pię​ty był list na​pi​sa​ny na dwóch kart​kach kla​sycz​nie zło​żo​ne​go zwy​kłe​go żół​te​go pa​pie​ru w li​nię. Oka​za​ło się, że to roz​dział lub frag​ment książ​ki, któ​re​go Har​ri​son nie za​mie​ścił w au​to​bio​gra​fii, bo​jąc się, że jego oso​bi​sty cha​rak​ter może zbyt wie​le ujaw​nić i wpra​wić syna w za​kło​po​ta​nie. Za​czy​nał się od dnia jego na​ro​dzin (Max przy​szedł na świat w nocy, pod​czas fali let​nich upa​łów w 1975 roku) i Har​ri​son szcze​gó​ło​wo opi​sał w nim, jak w cią​gu

na​stęp​nych trzy​dzie​stu lat jego syn wy​rósł na naj​wspa​nial​sze​go mło​de​go czło​wie​ka, ja​kie​go każ​dy oj​ciec mógł​by so​bie wy​ma​rzyć. Po​ka​zu​jąc jej list, Max nie pła​kał, ale za​uwa​ży​ła, że ma za​ci​śnię​te zęby i stłu​mio​ny głos. A te​raz, po kil​ku fa​tal​nych de​cy​zjach fi​nan​so​wych, któ​re Har​ri​son pod​jął w ostat​nich la​tach ży​cia, z ich wiel​kie​go ro​dzin​ne​go ma​jąt​ku po​zo​sta​ły je​dy​nie reszt​ki. Max czuł się od​po​wie​dzial​ny za to, żeby przy​wró​cić ojcu do​bre imię i do​pil​no​wać, żeby mat​ce i sio​strze nig​dy ni​cze​go nie za​bra​kło. Od​da​nie ro​dzi​nie było jed​ną z cech, któ​re naj​bar​dziej w nim lu​bi​ła. I głę​bo​ko wie​rzy​ła w to, że śmierć ojca była dla Maxa punk​tem zwrot​nym. Po​zna​li się

nie​dłu​go po​tem i za​wsze uwa​ża​ła się za szczę​ścia​rę, że jest jego na​stęp​ną dziew​czy​ną. „Moją ostat​nią” – po​wta​rzał Max. Czy​ta​ła da​lej. Para po​zna​ła się w 2009 roku przez wspól​nych przy​ja​ciół, któ​rzy przed​sta​wi​li ich so​bie bez uprze​dze​nia. „Przy​sze​dłem na przy​ję​cie, ta​kie zwy​czaj​ne, fir​mo​we” – mówi pan Har​ri​son. „Ale za​nim do​tar​li​śmy do de​se​ru, mo​głem my​śleć tyl​ko o jed​nym, o tym, kie​dy zno​wu ją zo​ba​czę”. „Pa​mię​tam, że Max i ja wy​mknę​li​śmy się na ta​ras, żeby po​roz​ma​wiać na osob​no​ści.

A wła​ści​wie to za nim po​szłam” – do​da​je ze śmie​chem pani Sachs. „Moż​na chy​ba po​wie​dzieć, że go na​ga​by​wa​łam”. Za​czę​li się spo​ty​kać nie​mal od razu, cze​mu na pew​no sprzy​ja​ło ich wspól​ne przed​się​wzię​cie za​wo​do​we: pan Har​ri​son jest naj​więk​szym in​we​sto​rem cza​so​pi​sma pani Sachs. Gdy w 2012 roku za​rę​czy​li się i za​miesz​ka​li ra​zem, obie​ca​li so​bie, że będą wspie​ra​li się na​wza​jem w pra​cy. Mło​da para za​miesz​ka na Man​hat​ta​nie i w ro​dzin​nej po​sia​dło​ści pana mło​de​go w Wa​szyng​to​nie w sta​nie Con​nec​ti​cut.

Na Man​hat​ta​nie i w Con​nec​ti​cut? Nie​zu​peł​nie, po​my​śla​ła. Gdy po śmier​ci Har​ri​so​na wy​szła na jaw ich tra​gicz​na sy​tu​acja fi​nan​so​wa, Max pod​jął sze​reg trud​nych de​cy​zji w imie​niu mat​ki, któ​ra była zbyt zroz​pa​czo​na, by nor​mal​nie funk​cjo​no​wać, i któ​ra – tu cy​tat – „nie mia​ła gło​wy do in​te​re​sów, jak męż​czyź​ni”. Po​nie​waż do​pie​ro co się po​zna​li, Andy nie uczest​ni​czy​ła w tych roz​mo​wach, pa​mię​ta​ła jed​nak, jak bar​dzo Max cier​piał, gdy mu​siał sprze​dać dom w Hamp​tons, i to za​le​d​wie dwa mie​sią​ce po cu​dow​nym pa​mięt​nym let​nim dniu, któ​ry tam spę​dzi​li. Pa​mię​ta​ła rów​nież bez​sen​ne noce, kie​dy Max zdał so​bie spra​wę, że musi sprze​dać dom swo​je​go

dzie​ciń​stwa, wiel​ką re​zy​den​cję przy Ma​di​son Ave​nue. Jego mat​ka od dwóch lat miesz​ka​ła w przy​tul​nym miesz​ka​niu z dwie​ma sy​pial​nia​mi w sta​rej sza​cow​nej ka​mie​ni​cy na rogu Osiem​dzie​sią​tej Czwar​tej i West End Ave​nue, z wciąż pięk​ny​mi dy​wa​na​mi, ob​ra​za​mi i ser​we​ta​mi, ale nig​dy nie po​go​dzi​ła się ze stra​tą dwóch wspa​nia​łych do​mów i cią​gle na​rze​ka​ła, że czu​je się tam jak na wy​gna​niu. Nad​mor​ski pen​tho​use na Flo​ry​dzie sprze​da​li przy​ja​cio​łom, ro​dzi​nie Du​Pon​tów, uda​ją​cym, że wie​rzą w ma​ska​ra​dę z Bar​ba​rą, któ​ra „nie mia​ła już ani cza​su, ani siły by​wać w Palm Be​ach”. Dwu​dzie​sto​trzy​let​ni mi​lio​ner in​ter​ne​to​wy ku​pił za gro​sze ich al​pej​ski

do​mek w Jack​son Hole. Po​zo​stał im tyl​ko wiej​ski dom w Con​nec​ti​cut. Dom, sześć hek​ta​rów cu​dow​nie po​fał​do​wa​nych pól, staj​nia na czte​ry ko​nie i staw tak duży, że moż​na było pły​wać po nim łód​ką. Ale ko​nie już daw​no sprze​da​no, bo były zbyt dro​gie w utrzy​ma​niu, a dom ostat​ni raz od​na​wia​no w la​tach sie​dem​dzie​sią​tych. Na re​mont mu​sie​li​by wy​dać zbyt dużo pie​nię​dzy, dla​te​go wy​naj​mo​wa​li go tak czę​sto, jak tyl​ko mo​gli, na ty​dzień, na mie​siąc, cza​sem na​wet na week​end, za​wsze przez za​ufa​ne​go, dys​kret​ne​go po​śred​ni​ka, żeby nikt się nie do​wie​dział, że na​le​ży do le​gen​dar​nej ro​dzi​ny Har​ri​so​nów. Andy do​pi​ła kawę i jesz​cze raz spoj​-

rza​ła na za​wia​do​mie​nie. Przez ile to lat czy​ta​ła ten dział, po​że​ra​jąc wzro​kiem zdję​cia szczę​śli​wych par, oce​nia​jąc ich wy​kształ​ce​nie i pra​cę, po​cho​dze​nie i szan​se na przy​szłość? Ileż to razy za​sta​na​wia​ła się, czy o niej też tu kie​dyś na​pi​szą, ja​kie po​da​dzą in​for​ma​cje i czy za​miesz​czą zdję​cie? Kil​ka​na​ście? Wię​cej? A te​raz? Jak dziw​nie było wy​obra​zić so​bie te wszyst​kie mło​de dziew​czy​ny z nie​chluj​ny​mi ku​cy​ka​mi, któ​re w ma​leń​kich miesz​kan​kach, ubra​ne w po​dar​te blu​zy od dre​sów i zwi​nię​te na ka​na​pach, czy​ta​ły ojej ślu​bie i my​śla​ły: ide​al​na para! Oby​dwo​je ukoń​czy​li do​bre szko​ły, mają wspa​nia​łą pra​cę i uśmie​cha​ją się na zdję​ciu tak, jak​by byli obłęd​nie w so​-

bie za​ko​cha​ni. Dla​cze​go to ja nie mogę spo​tkać ko​goś ta​kie​go? Było coś jesz​cze. List. Tak, list. Andy nie mo​gła prze​stać o tym my​śleć. Ale po​wró​ci​ło rów​nież inne wspo​mnie​nie – kie​dyś pi​sa​ła do „New York Ti​me​sa” inne ogło​sze​nie, z Ale​xem w roli pana mło​de​go – wspo​mnie​nie, któ​re spra​wi​ło, że po​czu​ła się tro​chę nie​swo​jo. Kie​dy się spo​ty​ka​li, wy​my​śli​ła kil​ka​na​ście róż​nych wer​sji. An​drea Sachs i Ale​xan​der Fi​ne​man, ab​sol​wen​ci… Bla, bla, bla. Ćwi​czy​ła to tyle razy, że nie​mal dzi​wił ją wi​dok swe​go na​zwi​ska obok na​zwi​ska Maxa. Dla​cze​go nie mo​gła ostat​nio uwol​nić się od prze​szło​ści? Naj​pierw kosz​mar

z Mi​ran​dą, te​raz Alex. Wciąż otu​lo​na luk​su​so​wym ho​te​lo​wym szla​fro​kiem, z bry​lan​to​wą ślub​ną ob​rącz​ką na pal​cu le​wej ręki, po​wie​dzia​ła so​bie: dość, ko​niec z po​wro​ta​mi do prze​szło​ści. Tak, Alex był nie​sa​mo​wi​tym chło​pa​kiem. Co wię​cej, był jej po​wier​ni​kiem, part​ne​rem, naj​lep​szym przy​ja​cie​lem. Ale po​tra​fił rów​nież być zdu​mie​wa​ją​co upar​ty i zbyt ła​two fe​ro​wał wy​ro​ki. Kie​dy tyl​ko przy​ję​ła pra​cę w „Run​wayu”, uznał, że to nie​god​ne za​ję​cie, i nie wspie​rał jej tak, jak tego ocze​ki​wa​ła. Cho​ciaż nig​dy tego nie po​wie​dział, czu​ła, że jest roz​cza​ro​wa​ny, iż nie wy​bra​ła bar​dziej bez​in​te​re​sow​ne​go za​wo​du, ta​kie​go jak na​ucza​nie, me​dy​cy​-

na czy coś rów​nie nie​do​cho​do​we​go. Na​to​miast Max bez​gra​nicz​nie w nią wie​rzył. Od razu za​in​we​sto​wał w ich cza​so​pi​smo, twier​dząc, że to naj​od​waż​niej​sza i naj​lep​sza de​cy​zja biz​ne​so​wa, jaką kie​dy​kol​wiek pod​jął. Po​do​ba​ły mu się jej za​pał i cie​ka​wość świa​ta. Cią​gle po​wta​rzał, ja​kie to od​świe​ża​ją​ce spo​tkać ko​bie​tę, któ​ra in​te​re​su​je się czymś wię​cej niż tyl​ko ko​lej​nym przy​ję​ciem cha​ry​ta​tyw​nym czy tym, kto wy​bie​ra się do St. Bar​ths na Boże Na​ro​dze​nie. Za​wsze miał czas, by wy​słu​chać jej po​my​słów, przed​sta​wić ją cen​nym kon​tak​tom biz​ne​so​wym, do​ra​dzić w po​zy​ski​wa​niu re​kla​mo​daw​ców. Nie szko​dzi, że nie znał się na tor​tach czy suk​niach ślub​-

nych. Im​po​no​wał mu ich pro​dukt i nie​ustan​nie pod​kre​ślał, że jest z niej dum​ny. Ro​zu​miał na​pię​te har​mo​no​gra​my i zwa​rio​wa​ne go​dzi​ny pra​cy: od​kąd go po​zna​ła, ani razu nie zmył jej gło​wy za to, że do póź​na prze​sia​du​je w pra​cy, od​bie​ra w domu te​le​fo​ny służ​bo​we czy idzie w so​bo​tę do re​dak​cji tyl​ko po to, by przed wy​sła​niem ma​te​ria​łu do dru​kar​ni jesz​cze raz spraw​dzić ma​kie​tę. By​wa​ło, że on też pra​co​wał w week​en​dy, pró​bu​jąc roz​krę​cić nowy in​te​res, pil​nu​jąc kur​czą​cych się ak​ty​wów, któ​re fir​ma wciąż kon​tro​lo​wa​ła, że le​ciał do​kądś, by uga​sić po​żar i uko​ić czy​jeś zszar​ga​ne ego. Do​sto​so​wy​wa​li swój wol​ny czas do cza​su pra​cy, do​pin​go​wa​li się wza​jem​-

nie, do​ra​dza​li so​bie i się wspie​ra​li. Oby​dwo​je ro​zu​mie​li za​sa​dy i je ak​cep​to​wa​li: cięż​ko pra​cuj i baw się na ca​łe​go. Z tym że pra​ca za​wsze była na pierw​szym miej​scu. Za​dzwo​nił dzwo​nek u drzwi i Andy gwał​tow​nie wró​ci​ła do rze​czy​wi​sto​ści. Wciąż nie​go​to​wa, by sta​wić czo​ło mat​ce czy Ni​nie, a na​wet sio​strze, za​sty​gła w bez​ru​chu. Odejdź​cie, my​śla​ła. Daj​cie mi po​my​śleć. Ale dzwo​nek za​dzwo​nił jesz​cze raz. Po​tem zno​wu, w su​mie trzy razy. Ze​braw​szy reszt​ki sił, zmu​si​ła się do sze​ro​kie​go uśmie​chu i otwo​rzy​ła drzwi. – Dzień do​bry, pani Har​ri​son! – za​świer​go​tał we​so​ło kie​row​nik kom​plek​-

su, star​szy, kor​pu​lent​ny męż​czy​zna, któ​re​go na​zwi​ska nie mo​gła so​bie przy​po​mnieć. To​wa​rzy​szy​ła mu ko​bie​ta w mun​dur​ku kel​ner​ki, któ​ra pcha​ła przed sobą wó​zek. – Pro​szę przy​jąć to skrom​ne śnia​da​nie z na​szy​mi naj​lep​szy​mi ży​cze​nia​mi. Po​my​śle​li​śmy, że ze​chcą pań​stwo zjeść coś przed brun​chem. – Tak, bar​dzo dzię​ku​ję. To na​praw​dę uro​cze. – Andy opa​tu​li​ła się szczel​niej szla​fro​kiem i zro​bi​ła przej​ście kel​ner​ce. Ta​blicz​ka z na​pi​sem NIE PRZE​SZKA​DZAĆ, któ​rą w nocy po​wie​si​ła na klam​ce, le​ża​ła na pod​ło​dze. Andy wes​tchnę​ła, pod​nio​sła ją i po​wie​si​ła na tym sa​mym miej​scu. Kel​ner​ka wto​czy​ła wó​zek do sa​lo​nu

i usta​wi​ła go pod oknem. Za​ga​du​jąc ją o wra​że​nia z ce​re​mo​nii ślub​nej i przy​ję​cia, na​la​ła do szkla​nek świe​ży sok po​ma​rań​czo​wy, otwo​rzy​ła po​jem​nicz​ki z ma​słem i dże​mem, wresz​cie – niech Bóg ją bło​go​sła​wi – nie​zdar​nie dy​gnę​ła i wy​szła. Cie​sząc się, że ślub​na die​ta prze​sta​ła obo​wią​zy​wać, Andy pod​nio​sła ko​szyk, czu​jąc przez ser​wet​kę roz​kosz​ny za​pach świe​żut​kie​go pie​czy​wa. Wzię​ła cie​plut​kie​go ma​śla​ne​go cro​is​san​ta i wbi​ła weń zęby. Była głod​na jak wilk. – Pro​szę, pro​szę, wi​dzę, że ko​muś wy​raź​nie się po​lep​szy​ło. – Z sy​pial​ni wy​szedł Max. Był w spodniach od pi​ża​my z mięk​kie​go dżer​se​ju i miał po​tar​ga​-

ne wło​sy. – Chodź do mnie, moja mała pi​ja​na pan​no mło​da. Jak tam twój ka​cyk? Ob​jął ją, za​nim zdą​ży​ła prze​łknąć. Po​czu​ła do​tyk jego ust na szyi i uśmiech​nę​ła się. – Nie by​łam pi​ja​na – wy​mam​ro​ta​ła z peł​ny​mi usta​mi. – A co to? – Wziął ma​łe​go ja​go​do​we​go muf​fin​ka i wło​żył go do ust. Na​lał im kawy, przy​go​to​wu​jąc ją tak, jak Andy lu​bi​ła, z odro​bi​ną mle​ka i dwie​ma pa​styl​ka​mi sło​dzi​ka, i wy​pił dłu​gi łyk. – Mmm… pysz​na. Stał bez ko​szu​li i pił kawę. Wy​glą​dał bar​dzo ape​tycz​nie i mia​ła ocho​tę wró​cić z nim do łóż​ka i już nig​dy nie wsta​wać.

Czyż​by tyl​ko to so​bie wy​obra​zi​ła? Czy to był tyl​ko zły sen? Prze​cież nie da​lej jak przed trzy​na​sto​ma go​dzi​na​mi sto​ją​ce​go przed nią męż​czy​znę, któ​ry te​raz przy​trzy​mu​jąc dla niej krze​sło i żar​to​bli​wie na​zy​wa​jąc ją „pa​nią Har​ri​son”, płyn​nym ru​chem po​ło​żył ser​wet​kę na jej ko​la​nach, bar​dzo ko​cha​ła i bez​gra​nicz​nie mu ufa​ła. Chrza​nić ten prze​klę​ty list. Kogo ob​cho​dzi, co my​śli jego mat​ka? No to co, że spo​tkał przy​pad​ko​wo swo​ją byłą? Ni​cze​go nie ukry​wa. Ko​cha tyl​ko ją, Andy Sachs. – Wi​dzia​łeś? – Po​da​ła mu do​da​tek ślub​ny. Uśmiech​nę​ła się, gdy wy​rwał go jej z ręki. – Do​bre, praw​da? Szyb​ko prze​biegł wzro​kiem tekst.

– Do​bre? – po​wtó​rzył po chwi​li. – Zna​ko​mi​te! Ob​szedł wó​zek i uklęk​nął przed nią jak przed ro​kiem, gdy pro​sił ją o rękę. – Andy? – Spoj​rzał jej pro​sto w oczy, tak jak naj​bar​dziej lu​bi​ła, i o mało nie sta​nę​ło jej ser​ce. – Wi​dzę, że coś się dzie​je. Nie wiem co, nie wiem, czym się tak de​ner​wu​jesz czy mar​twisz, ale pa​mię​taj, że ko​cham cię jak ni​ko​go na świe​cie i je​śli tyl​ko bę​dziesz chcia​ła o tym po​roz​ma​wiać, za​wsze je​stem do dys​po​zy​cji. Do​brze? Wi​dzi​cie? On mnie ro​zu​mie! Chcia​ła to wszyst​kim wy​krzy​czeć. Czu​je, że coś jest nie tak. Już samo to zna​czy, że nie ma żad​ne​go pro​ble​mu. Praw​da? Ale za

tymi sło​wa​mi cza​iły się inne: „Czy​ta​łam list two​jej mat​ki. Wiem, że wi​dzia​łeś się na Ber​mu​dach z Ka​the​ri​ne. Czy coś się tam sta​ło? I dla​cze​go mi nie po​wie​dzia​łeś, że się spo​tka​li​ście?”. Cza​iły się tam, lecz nie była w sta​nie ich wy​po​wie​dzieć. Za​miast tego ści​snę​ła go za rękę, pró​bu​jąc od​pę​dzić strach. To był jej je​dy​ny w ży​ciu ślub​ny week​end i nie za​mie​rza​ła go ze​psuć po​czu​ciem nie​pew​no​ści i kłót​nią. Tro​chę nie​na​wi​dzi​ła sie​bie za to, że stchó​rzy​ła i nic mu nie po​wie​dzia​ła. Ale wszyst​ko bę​dzie do​brze. Po pro​stu musi być do​brze.

5 Nie nazwałabym tego randką

West Chel​sea. Otwo​rzy​ła drzwi do re​dak​cji i wstrzy​ma​ła od​dech. Bez​piecz​nie. Przed dzie​wią​tą nig​dy nie było tu ży​wej du​szy – w No​wym Jor​ku uwa​ża​no, że naj​bar​dziej twór​cze są go​dzi​ny przed​po​łu​dnio​we, dla​te​go nikt nie przy​cho​dził do pra​cy przed dzie​sią​tą, a nie​-

któ​rzy zja​wia​li się na​wet o wpół do je​de​na​stej – i ucie​szy​ła się, że tego dnia jest tak samo. Te dwie, trzy go​dzi​ny sa​mot​no​ści za​wsze były naj​bar​dziej pro​duk​tyw​ne, na​wet je​śli czu​ła się tro​chę jak Mi​ran​da, zo​sta​wia​jąc pra​cow​ni​kom wia​do​mo​ści gło​so​we czy wy​sy​ła​jąc do nich e-ma​ile, kie​dy jesz​cze spa​li. Nikt, łącz​nie z Ma​xem, na​wet okiem nie mru​gnął, kie​dy za​pro​po​no​wa​ła, żeby skró​cić ich ślub​ny wy​jazd do Adi​ron​dacks. Po dwóch dniach wy​mio​to​wa​nia – i, co smut​ne dla Maxa, po dwóch dniach bra​ku moż​li​wo​ści skon​su​mo​wa​nia mał​żeń​stwa – nie za​pro​te​sto​wał ani sło​wem, kie​dy po​wie​dzia​ła, że le​piej im bę​dzie w domu. Zresz​tą w grud​niu,

w świę​ta, mie​li je​chać na dwu​ty​go​dnio​wy mie​siąc mio​do​wy na Fi​dżi. Był to pre​zent od przy​ja​ciół jego ro​dzi​ców i cho​ciaż nie zna​ła wszyst​kich szcze​gó​łów, sło​wa ta​kie jak „he​li​kop​ter”, „pry​wat​na wy​spa” czy „szef kuch​ni”, któ​re czę​sto sły​sza​ła, były bar​dzo eks​cy​tu​ją​ce. Ro​bi​ło się co​raz zim​niej i uzna​ła, że skró​ce​nie trzy​dnio​we​go wy​pa​du na pół​noc sta​nu nie bę​dzie aż ta​kim wy​rze​cze​niem. Gdy przed ro​kiem po​pro​sił ją o rękę i za​miesz​ka​li ra​zem, wpa​dli w swo​istą ru​ty​nę. W po​wsze​dnie dni wsta​wa​li o szó​stej rano. On pa​rzył kawę, ona go​to​wa​ła owsian​kę albo ro​bi​ła kok​tajl owo​co​wy. Po​tem szli ra​zem do si​łow​ni

na rogu Sie​dem​na​stej i Dzie​sią​tej i spę​dza​li tam do​kład​nie czter​dzie​ści pięć mi​nut. On dźwi​gał cię​ża​ry i ćwi​czył na step​pe​rze, ona wcho​dzi​ła na bież​nię, usta​wia​ła ją na dzie​więć i pół ki​lo​me​tra na go​dzi​nę i z ocza​mi utkwio​ny​mi w ekra​ni​ku iPa​da oglą​da​ła ko​lej​ną ko​me​dię ro​man​tycz​ną, go​rącz​ko​wo po​na​gla​jąc czas: szyb​ciej, szyb​ciej! W domu bra​li ra​zem prysz​nic, ubie​ra​li się, po​tem pod​rzu​cał ją sa​mo​cho​dem służ​bo​wym do re​dak​cji, na róg Dwu​dzie​stej Czwar​tej i Je​de​na​stej, i au​to​stra​dą West Side je​chał do swo​je​go biu​ra w za​chod​niej czę​ści śród​mie​ścia. O ósmej rano oby​dwo​je sie​dzie​li już za biur​ka​mi i nie li​cząc ja​kie​goś wy​jąt​-

ko​wo pa​skud​ne​go cho​rób​ska czy po​go​dy, nig​dy tego har​mo​no​gra​mu nie zmie​nia​li. Ale po​przed​nie​go wie​czo​ru Andy na​sta​wi​ła te​le​fon na za dwa​dzie​ścia szó​sta i wy​śli​zgnę​ła się z łóż​ka, kie​dy tyl​ko za​wi​bro​wał pod po​dusz​ką. Od​pusz​cza​jąc so​bie prysz​nic i kawę, wło​ży​ła naj​wy​god​niej​sze gra​fi​to​we spodnie, pa​su​ją​cą do wszyst​kie​go za​pi​na​ną na gu​zi​ki bia​łą bluz​kę, naj​nud​niej​szą dwu​rzę​do​wą kurt​kę i wy​szła z domu w chwi​li, gdy za​dzwo​nił bu​dzik Maxa. Wy​sła​ła mu krót​ki SMS, pi​sząc, że mu​sia​ła wyjść wcze​śniej i że zo​ba​czą się wie​czo​rem na przy​ję​ciu na jach​cie, cho​ciaż wciąż mia​ła kło​po​ty z żo​łąd​kiem i cho​ciaż z wy​czer​pa​nia bo​la​ły ją mię​śnie. W nocy

zno​wu sko​czy​ła jej tem​pe​ra​tu​ra. Te​le​fon za​dzwo​nił, za​nim zdą​ży​ła się ro​ze​brać. – Emi​ly? Dla​cze​go nie śpisz? – Zer​k​nę​ła na sub​tel​ny zło​ty ze​ga​rek, po​da​ru​nek za​rę​czy​no​wy od ojca. – Dla cie​bie to dwie go​dzi​ny za wcze​śnie. – Dla​cze​go ode​bra​łaś? – spy​ta​ła zbi​ta z tro​pu Emi​ly. – Bo za​dzwo​ni​łaś. – Chcia​łam się tyl​ko na​grać. Nie wie​dzia​łam, że od​bie​rzesz. Andy ro​ze​śmia​ła się. – To co? Mam się roz​łą​czyć? Za​cznie​my od po​cząt​ku? – Prze​cież mia​łaś od​po​czy​wać, bo masz przed sobą mę​czą​cy dzień pró​bo​-

wa​nia wina czy cze​goś tam. – Ma​sa​żu i po​dzi​wia​nia je​sien​nych drzew. – Nie, po​waż​nie, dla​cze​go już nie śpisz? Prze​cież mie​li​ście wy​je​chać na urlop. Andy na​ci​snę​ła przy​cisk gło​śnicz​ka, zdję​ła kurt​kę i opa​dła na fo​tel. Czu​ła się tak, jak​by od ty​go​dnia nie spa​ła. – Wró​ci​li​śmy, bo kosz​mar​nie się czu​łam. Ból gło​wy, wy​mio​ty, go​rącz​ka. Nie wiem, co to jest, za​tru​cie, gry​pa czy może ja​kieś inne świń​stwo, w każ​dym ra​zie daje się we zna​ki przez całą dobę. Poza tym Max chciał pójść na to dzi​siej​sze przy​ję​cie na jach​cie, na któ​re też mu​szę wpaść. No więc wró​ci​li​śmy. – Zer​k​-

nę​ła na swo​je okrop​ne ubra​nie i po​my​śla​ła, że musi wcze​śniej wyjść z pra​cy i się prze​brać. – Przy​ję​cie na jach​cie? Dla​cze​go nie je​stem za​pro​szo​na? – Bo ja też mia​łam nie iść. Ale sko​ro już wró​ci​li​śmy, za​mie​rzam być tam do​kład​nie go​dzi​nę, a po​tem wró​cić do domu, na​trzeć się vick​sem i obej​rzeć kon​kurs pięk​no​ści dla dziew​czy​nek. – Czyj to jacht w tym roku? – Nie pa​mię​tam na​zwi​ska. Ja​kiś mi​liar​der od fun​du​szy hed​gin​go​wych. Ma wię​cej do​mów niż my bu​tów. Żon pew​nie też. Kie​dyś przy​jaź​nił się z oj​cem Maxa, ale Bar​ba​ra uwa​ża​ła, że ma na nie​go zły wpływ, i przy​jaźń się skoń​czy​-

ła. Ma też chy​ba kil​ka ka​syn. – Wy​glą​da na ta​kie​go, co umie wy​da​wać przy​ję​cia. – Na​wet go tam nie bę​dzie. Tyl​ko wy​po​ży​czył Ma​xo​wi jacht, w ra​mach przy​słu​gi. Nie martw się, nic cię nie omi​nie. – Ja​sne, ja​sne. Tak samo mó​wi​łaś w ze​szłym roku i po​ja​wi​ła się cała ob​sa​da Sa​tur​day Ni​ght Live. Ma​ga​zyn „Yacht Life” wy​cho​dził od dzie​się​ciu lat i przez ten czas nie za​ro​bił ani cen​ta, mimo to Max twier​dził, że to je​den z naj​cen​niej​szych ak​ty​wów Har​ri​son Me​dia Hol​dings. Do​da​wał im pre​sti​żu i szy​ku, bo każ​dy, kto był kimś, chciał, żeby uka​za​ło się w nim zdję​cie jego ło​dzi. Co roku, w paź​dzier​ni​ku, re​-

dak​cja przy​zna​wa​ła na​gro​dę dla naj​ład​niej​sze​go jach​tu i na wy​da​wa​ne z tej oka​zji przy​ję​cie za​wsze ścią​ga​ły ta​bu​ny ce​le​bry​tów, któ​rzy krą​ży​li po po​kła​dzie ja​kie​goś od​lo​to​we​go jach​tu, sku​biąc na​fa​sze​ro​wa​ne tru​fla​mi spe​cja​ły i po​pi​ja​jąc cri​stal, jak​by za​po​mnie​li, że za​miast po cie​płych wo​dach La​zu​ro​we​go Wy​brze​ża pły​ną za​nie​czysz​czo​ną rze​ką Hud​son, w do​dat​ku póź​ną je​sie​nią. – Ale faj​nie było? – chcia​ła wie​dzieć Andy. Emi​ly mil​cza​ła. – To wszyst​ko? – spy​ta​ła po chwi​li. – Je​steś cho​ra i idziesz na przy​ję​cie. W po​rząd​ku. Nie dzie​je się nic wię​cej? Na pew​no?

Andy mo​gła po​wie​dzieć o Emi​ly dużo rze​czy – że jest ob​ce​so​wa, agre​syw​na, czę​sto na​wet gru​biań​ska – ale na pew​no była naj​bar​dziej spo​strze​gaw​czą oso​bą, jaką zna​ła. – A niby co ma się dziać? – Kie​dy Andy kła​ma​ła albo kie​dy czu​ła się nie​swo​jo, za​wsze mó​wi​ła lek​ko pod​nie​sio​nym gło​sem. – Nie mam po​ję​cia. Dla​te​go dzwo​nię. Przez cały week​end do​sko​na​le gra​łaś, ale mam wra​że​nie, że świ​ru​jesz i coś przede mną ukry​wasz. Wąt​pli​wo​ści cię na​szły? To nor​mal​ne. Kie​dy wy​szłam za Mi​le​sa, pa​ni​ko​wa​łam przez cały ty​dzień. Ca​ły​mi dnia​mi pła​ka​łam. Nie mo​głam uwie​rzyć, że jest ostat​nim fa​ce​tem, przy​-

najm​niej teo​re​tycz​nie, z któ​rym będę sy​pia​ła. Ostat​nim, z któ​rym będę się ca​ło​wa​ła. Ale wierz mi, po​tem jest tyl​ko le​piej. Ser​ce Andy przy​spie​szy​ło. Zna​la​zła list przed dwo​ma dnia​mi i przez ten czas ni​ko​mu nie po​wie​dzia​ła o nim ani sło​wa. – W wor​ku Maxa zna​la​złam list od jego mat​ki. Bez owi​ja​nia w ba​weł​nę pi​sze w nim, że że​niąc się ze mną, Max po​peł​nia wiel​ki błąd. Tym ra​zem Emi​ly mil​cza​ła tro​chę dłu​żej. – Boże świę​ty, my​śla​łam, że cho​dzi o coś o wie​le gor​sze​go. – I to ma mnie po​cie​szyć?

– Bądź po​waż​na, Andy. Cze​go się wła​ści​wie spo​dzie​wa​łaś? Har​ri​so​no​wie to sta​ro​świec​ka szko​ła. Zresz​tą któ​ra te​ścio​wa lubi swo​ją sy​no​wą? Dla nich żad​na nie jest do​bra. – Ka​the​ri​ne naj​wy​raź​niej jest. Mi​les mó​wił ci, że spo​tka​ła się z Ma​xem na Ber​mu​dach? – Co ta​kie​go? – Emi​ly była szcze​rze zdzi​wio​na. – Ka​the​ri​ne jest taka cu​dow​na i czy Max nie uwa​ża, że to znak, że wpa​dli na sie​bie na Ber​mu​dach? To sło​wa Bar​ba​ry. No i prze​cież był taki za​chwy​co​ny, że przy​je​cha​ła! – Ka​the​ri​ne? No prze​stań. Jak mo​żesz się nią przej​mo​wać? Przed każ​dy​mi uro​-

dzi​na​mi i rocz​ni​ca​mi pod​sy​ła​ła mu lin​ki do swo​ich ulu​bio​nych stron z bi​żu​te​rią. Andy, ona nosi swe​ter​ko​we bliź​nia​ki! Zgo​da, od Pra​dy, ale to ni​cze​go nie zmie​nia. Ze wszyst​kich jego dziew​czyn ją lu​bi​li​śmy naj​mniej. Andy uci​snę​ła pal​ca​mi skro​nie. Emi​ly i Mi​les zna​li Maxa o wie​le dłu​żej niż ona, zna​li dziew​czy​ny, z któ​ry​mi się przez te lata spo​ty​kał. A te​raz Emi​ly za​ska​ku​je ją ko​lej​ny​mi nie​mi​ły​mi szcze​gó​ła​mi. – Cie​szę się – mruk​nę​ła. Zno​wu roz​bo​la​ła ją gło​wa. – Nie mó​wił ci o tym, bo to nie ma żad​ne​go zna​cze​nia – do​da​ła Emi​ly. – Bo Max sza​le​je tyl​ko za tobą.

– Em, ja… – Jest w to​bie po uszy za​ko​cha​ny, nie wspo​mi​na​jąc o tym, że to przy​stoj​ny, su​per​sym​pa​tycz​ny fa​cet, cho​ciaż to praw​da, dziew​czy​ny miał nie​szcze​gól​ne. No i co z tego, że Ka​the​ri​ne była na Ber​mu​dach? Wiel​kie me​cy​je. Max nig​dy by cię z nią nie zdra​dził. Z ni​kim by cię nie zdra​dził! Obie do​brze o tym wie​my. Jesz​cze przed dwo​ma dnia​mi Andy przy​się​gła​by, że Emi​ly ma ra​cję. Max nie na​le​żał do świę​tosz​ków, ale ona za​ko​cha​ła się w kimś, kto w głę​bi ser​ca jest szcze​rym, uczci​wym czło​wie​kiem. Inne moż​li​wo​ści nie wcho​dzi​ły w grę, były zbyt po​twor​ne, żeby je roz​wa​żać. Ale nie po​wie​dział jej o Ber​mu​dach

i nie mo​gła za​prze​czyć, że ją to prze​ra​zi​ło. – Emi​ly, to jego była dziew​czy​na! Jego pierw​sza mi​łość! Stra​cił z nią cno​tę. Po​dob​no nie oże​nił się z nią tyl​ko dla​te​go, że nie była wy​star​cza​ją​co „am​bit​na”. Nig​dy nie po​wie​dział o niej złe​go sło​wa, dla​te​go za​sta​na​wiam się te​raz, czy nie spró​bo​wał przy​pad​kiem ostat​ni raz, tak, wiesz, przez wzgląd na sta​rą przy​jaźń. Nie był​by pierw​szym fa​ce​tem, któ​ry zro​bił coś głu​pie​go na wie​czo​rze ka​wa​ler​skim. Może mała, słod​ka, nie​pra​cu​ją​ca żo​necz​ka, czy​li to, co miał jego oj​ciec, nie by​ła​by wca​le taka zła? No i co? Na​gle po​sta​na​wia się zbun​to​wać i spo​ty​ka

mnie? Cu​dow​nie. – Dra​ma​ty​zu​jesz – orze​kła Emi​ly, ale Andy za​sta​no​wi​ło coś w jej gło​sie. Poza tym to ona pierw​sza wy​po​wie​dzia​ła sło​wo „zdra​dził”, bo Andy od​pę​dza​ła je od sie​bie aż do tej chwi​li. Naj​wy​raź​niej Emi​ly nie mia​ła ta​kich opo​rów. – A je​śli jed​nak zdra​dził? Co mam te​raz ro​bić? – Je​steś śmiesz​na. Nie wspo​mi​na​jąc już o tym, że hi​ste​ry​zu​jesz. Po pro​stu po​ga​daj z nim, i już. Do​wiedz się, jak było na​praw​dę. Andy ści​snę​ło w gar​dle. Rzad​ko pła​ka​ła, a je​śli już, to pra​wie za​wsze ze stre​su, a nie ze smut​ku – mimo to jej oczy wy​peł​ni​ły się łza​mi.

– Wiem. Po pro​stu nie wie​rzę, że to się dzie​je. Je​śli to praw​da, jak mo​gła​bym mu wy​ba​czyć? Prze​cież on może się w niej ko​chać! My​śla​łam, że spę​dzi​my ra​zem resz​tę ży​cia, a te​raz… – Andy! – prze​rwa​ła jej Emi​ly. – Po pro​stu z nim po​roz​ma​wiaj. Prze​stań be​czeć i po​ga​daj z Ma​xem, ja​sne? Dzi​siaj wpad​nę tro​chę póź​niej. Jem śnia​da​nie z ludź​mi od Kate Spa​de. Ale będę pod ko​mór​ką… Andy wie​dzia​ła, że musi się uspo​ko​ić, za​nim przyj​dą pierw​si pra​cow​ni​cy. Ode​tchnę​ła głę​bo​ko i spa​zma​tycz​nie, obie​cu​jąc so​bie, że z nim po​roz​ma​wia, cho​ciaż zna​ła sie​bie i czu​ła, że bę​dzie to od​kła​da​ła naj​dłu​żej, jak tyl​ko się da.

I na​gle w jej gło​wie za​ro​iło się od naj​mrocz​niej​szych py​tań: kto wy​pro​wa​dzi się z miesz​ka​nia? Jak to kto? Oczy​wi​ście ona, prze​cież ku​pił je za ro​dzin​ne pie​nią​dze. Kto za​trzy​ma Stan​leya, ich mal​tań​czy​ka? Co po​wie lu​dziom? Zna​jo​mym. Swo​im ro​dzi​com. Sio​strze Maxa. Z naj​lep​szych przy​ja​ciół, któ​rzy ra​zem miesz​ka​li, spa​li ze sobą, któ​rzy dzie​li​li się ze sobą ma​rze​nia​mi i aspi​ra​cja​mi, któ​rzy wza​jem​nie się wspie​ra​li, mają stać się zu​peł​nie ob​cy​mi so​bie ludź​mi? Jak? Ja​kim spo​so​bem? Dom, ro​dzi​na, pra​ca, plan dnia, pla​ny na przy​szłość, cza​so​pi​smo, do​słow​nie wszyst​ko – jej ży​cie było cia​sno sple​cio​ne z jego ży​ciem. Nie prze​ży​ła​by, gdy​by stra​ci​ła

Maxa. Ko​cha​ła go. Był czter​dzie​ści ulic da​lej, ale jak​by coś wy​czuł, bo w tej sa​mej chwi​li za​pisz​cza​ła ko​mór​ka. E-mail.

Ko​cha​na żono, wy​szłaś wcze​śniej, więc mam na​dzie​ję, że czu​jesz się le​piej. Bra​ko​wa​ło mi na​sze​go wspól​ne​go po​ran​ka. Nie mogę prze​stać my​śleć o tym nie​sa​mo​wi​tym week​en​dzie i mam na​dzie​ję, że Ty też jesz​cze się uśmie​chasz. Do​sta​łem sto ema​ili z po​dzię​ko​wa​nia​mi za wspa​nia​łą za​ba​wę. Do dru​giej mam na​ra​dę za na​ra​dą, ale po​tem za​dzwo​nię, żeby ob​ga​dać pla​ny na wie​czór. Chciał​bym, że​byś przy​szła, ale tyl​ko pod wa​run​kiem, że czu​jesz się na si​łach. Daj znać. Ca​łu​sy. Twój mąż

Żona. Jest jego żoną. Sło​wo to brzmia​ło w jej gło​wie obco, jed​no​cze​śnie cu​dow​nie zna​jo​mo. Ode​tchnę​ła głę​-

bo​ko, na​ka​zu​jąc so​bie spo​kój. Nikt nie umie​ra. To nie jest nie​ule​czal​ny rak. Nie mają troj​ga dzie​ci ani miaż​dżą​cej hi​po​te​ki. Poza tym, mimo jego do​mi​nu​ją​cej i na​rzu​ca​ją​cej się mat​ki, ko​cha go. Jak mo​gła​by nie ko​chać ko​goś, kto na ostat​nie wa​len​tyn​ki – świę​to, któ​re​go szcze​rze nie zno​si​ła przez ten wszech​obec​ny ró​żo​wy ser​dusz​ko​wo-hal​l​mar​ko​wy kicz – ob​wie​sił ich ma​lut​ki bal​ko​nik czar​ny​mi prze​ście​ra​dła​mi, po​na​kle​jał na nie świe​cą​ce w ciem​no​ści gwiazd​ki i wy​sta​wił sto​lik na​kry​ty na dwie oso​by? Ko​goś, kto po​dał na ko​la​cję gril​lo​wa​ne ka​nap​ki z se​rem i an​cho​is (jej ulu​bio​ne), za​miast fi​le​ta mi​gnon, bar​dzo pi​kant​ną Krwa​wą Mary, za​miast ca​ber​ne​ta, i ka​-

wo​we lody Ha​agen-Dazs, za​miast wy​kwint​nych cze​ko​la​dek z bom​bo​nier​ki? Sie​dzie​li tam kil​ka go​dzin – skoń​czy​li do​brze po pół​no​cy – pa​trząc w nie​bo przez wy​po​ży​czo​ny przez Maxa po​tęż​ny te​le​skop, bo kie​dyś, wie​le mie​się​cy temu, po​wie​dzia​ła, że je​dy​ną rze​czą, ja​kiej nie lubi w mie​ście, jest to, że nocą nie wi​dać gwiazd. Prze​brną przez to. Ła​two było po​wta​rzać to so​bie przez na​stęp​ne parę go​dzin, w ci​szy i spo​ko​ju, kie​dy mia​ła re​dak​cję tyl​ko dla sie​bie. Lecz gdy o dzie​sią​tej za​czę​li scho​dzić się pra​cow​ni​cy, pa​ni​ka pod​sko​czy​ła o kil​ka stop​ni, ka​żąc jej ana​li​zo​wać każ​dą se​kun​dę week​en​du, i się​gnę​ła ze​ni​tu,

gdy punk​tu​al​nie o dzie​sią​tej przy​szedł Da​niel, dy​rek​tor ar​ty​stycz​ny, ze zdję​cia​mi, któ​re mu​siał na​tych​miast jej po​ka​zać. – Są wspa​nia​łe. Za​pie​ra​ją dech w pier​si. Pod​ję​łaś słusz​ną de​cy​zję, an​ga​żu​jąc St. Ger​ma​ina. To pri​ma​don​na, wiem, ale jest cho​ler​nie do​bry. Spójrz tyl​ko na to. – Masz już zdję​cia z week​en​du? – spy​ta​ła. – Nie​re​tu​szo​wa​ne, na eks​pres. Nie py​taj, ile nas to kosz​to​wa​ło. Da​niel, któ​re​go za​trud​ni​ła przed ro​kiem po roz​mo​wach z dzie​się​cio​ma in​ny​mi kan​dy​da​ta​mi, we​tknął pen​dri​ve’a do jej iMa​ca. Wy​sko​czy​ło okien​ko z za​-

py​ta​niem, czy im​por​to​wać pli​ki, i Da​niel klik​nął „tak”. – Spójrz. – Klik​nął jesz​cze raz i na dwu​dzie​sto​sied​mio​ca​lo​wym ekra​nie po​ja​wi​ło się zdję​cie jej i Maxa. Pa​trzy​ła na nim pro​sto w obiek​tyw i mia​ła in​ten​syw​nie nie​bie​skie oczy i nie​ska​zi​tel​nie gład​ką cerę. Max ca​ło​wał ją w po​li​czek, tak że wi​dać było za​rys jego szczę​ki i ide​al​ny pro​fil. Roz​bu​cha​ne li​ście drzew w tle, żół​te, po​ma​rań​czo​we i czer​wo​ne, moc​no kon​tra​sto​wa​ły z jego czar​nym smo​kin​giem i jej bia​łą suk​nią. Zdję​cie wy​glą​da​ło jak wy​cię​te z cza​so​pi​sma i na​le​ża​ło do naj​pięk​niej​szych, ja​kie kie​dy​kol​wiek wi​dzia​ła.

– Nie​sa​mo​wi​te, praw​da? Te​raz spójrz na to. Parę klik​nięć i ekran wy​peł​ni​ło czar​no-bia​łe zdję​cie z przy​ję​cia. Wo​kół par​kie​tu sta​ły dzie​siąt​ki go​ści, uśmie​cha​jąc się i klasz​cząc, pod​czas gdy oni tań​czy​li swój pierw​szy ta​niec do Warm Love. Obej​mu​jąc ją w ta​lii tuż pod ka​ska​dą spły​wa​ją​cych na ple​cy wło​sów, Max na​chy​lał się, żeby po​ca​ło​wać jąw czo​ło. Po​my​śla​ła, że gu​zicz​ki, któ​re po​sta​no​wi​li do​dać do tre​nu pod​czas ostat​niej przy​miar​ki, wy​glą​da​ją fan​ta​stycz​nie. Poza tym do​brze, że zde​cy​do​wa​ła się na niż​sze szpil​ki, bo dzię​ki więk​szej róż​ni​cy wzro​stu pre​zen​to​wa​li się bar​dziej ele​ganc​ko.

– A na tych je​steś solo. Są olśnie​wa​ją​ce, sama zo​bacz. – Da​niel otwo​rzył fol​der z na​pi​sem „Por​tre​to​we”, na​je​chał kur​so​rem na jed​ną z mi​nia​tu​rek i klik​nął mysz​ką. Na ekra​nie oży​ły jej twarz i ra​mio​na de​li​kat​nie opró​szo​ne błysz​czą​cym pu​drem, tak że do​słow​nie pro​mie​nia​ła. Na więk​szo​ści zdjęć sta​ra​ła się nie uśmie​chać (fo​to​graf twier​dził, że przy „peł​nym uśmie​chu” trud​niej jest za​ma​sko​wać drob​ne zmarszcz​ki i głęb​sze bruzd​ki), ale zna​la​zła wśród nich jed​no, na któ​rym uśmie​cha​ła się szcze​rze i nie​skrę​po​wa​nie, i cho​ciaż tak, mia​ła ku​rze łap​ki i kil​ka zmarsz​czek śmie​szek, wła​śnie to zdję​cie było naj​bar​dziej au​ten​tycz​ne.

Naj​wy​raź​niej zro​bio​no je, za​nim po​szła do po​ko​ju Maxa. Wszy​scy mó​wi​li, że St. Ger​ma​ina nie da się za​ła​twić, ale ona nie mo​gła oprzeć się po​ku​sie, żeby cho​ciaż spró​bo​wać. Po​nad mie​siąc wy​dzwa​nia​ła do jego agen​ta, któ​ry cią​gle po​wta​rzał, że „Plun​ge” jest zbyt nędz​nym cza​so​pi​smem, żeby jego świa​to​wej sła​wy klient ze​chciał to roz​wa​żyć, ale zgo​da, prze​ka​że mu tę proś​bę pod wa​run​kiem, że Andy wresz​cie prze​sta​nie dzwo​nić. Mi​nął ko​lej​ny ty​dzień i nie do​cze​kaw​szy się od​po​wie​dzi, na​pi​sa​ła do St. Ger​ma​ina od​ręcz​ny list, któ​ry wy​sła​ła ku​rie​rem do jego stu​dia w Chi​na​town. Obie​ca​ła mu w nim zdję​cie na okład​kę do dwóch

przy​szłych nu​me​rów – plus zwrot wszyst​kich kosz​tów bez wzglę​du na lo​ka​li​za​cję ple​ne​rów – i wie​dząc, że jego ulu​bio​nym ro​dza​jem dzia​łal​no​ści cha​ry​ta​tyw​nej jest zbiór​ka pie​nię​dzy na rzecz ofiar trzę​sie​nia zie​mi na Ha​iti, za​pro​po​no​wa​ła, że „Plun​ge” bę​dzie współ​spon​so​rem ko​lej​nej ta​kiej ak​cji. To wy​wo​ła​ło re​ak​cję: za​dzwo​ni​ła do niej ko​bie​ta, któ​ra przed​sta​wi​ła się jako jego „przy​ja​ciół​ka”, i kie​dy Andy zgo​dzi​ła się opu​bli​ko​wać re​por​taż o ślu​bie uko​cha​nej sio​strze​ni​cy St. Ger​ma​ina – była za​rę​czo​na i na je​sie​ni mia​ła wyjść za mąż – nie​osią​gal​ny do​tąd fo​to​gra​fik pod​pi​sał z nimi umo​wę. Było to jed​no z jej naj​więk​szych osią​gnięć i pa​trząc na ekran,

uśmiech​nę​ła się. Była prze​ra​żo​na, że bę​dzie ją fo​to​gra​fo​wał tak słyn​ny ar​ty​sta – w do​dat​ku spe​cja​li​zu​ją​cy się w ak​tach – ale od razu się przy nim roz​luź​ni​ła. Nie bez po​wo​du ucho​dził za mi​strza. – Co za ulga! – wy​krzyk​nął, wkra​cza​jąc do jej ślub​ne​go apar​ta​men​tu w to​wa​rzy​stwie dwóch asy​sten​tów. Andy pa​mię​ta​ła, że kie​dy przy​je​cha​li, ucie​szy​ła się bez​gra​nicz​nie tyl​ko dla​te​go, że w ogó​le ra​czy​li się zja​wić. Cho​ciaż była w sta​ni​ku bez ra​mią​czek i body mo​de​lu​ją​cym cia​ło od li​nii biu​stu do ko​lan, na jego wi​dok od​czu​ła tyl​ko ra​dość i wdzięcz​ność. – Dla​cze​go? – spy​ta​ła. – Bo musi pan

sfo​to​gra​fo​wać zwy​czaj​ną pan​nę mło​dą za​miast ba​ta​lio​nu mo​de​lek w ko​stiu​mach ką​pie​lo​wych? Cześć, je​stem Andy. Bar​dzo się cie​szę, że mogę wresz​cie pana po​znać. St. Ger​ma​in miał naj​wy​żej metr sześć​dzie​siąt pięć wzro​stu i ala​ba​stro​wą cerę, lecz mó​wił gło​sem zwa​li​ste​go fut​bo​li​sty. Na​wet jego nie​okre​ślo​ny ak​cent (fran​cu​ski? bry​tyj​ski? może au​stra​lij​ski?) zu​peł​nie do nie​go nie pa​so​wał. – Ha, ha, ha! Otóż to, wła​śnie. Te dziew​czy​ny są sza​lo​ne, zu​peł​nie aber​rant! Ale mó​wiąc po​waż​nie, ma chérie, bar​dzo się cie​szę, że nie mu​si​my ro​bić ma​ki​ja​żu ca​łe​go cia​ła. To ta​kie mę​czą​ce. – Ma​ki​ja​żu ca​łe​go cia​ła na pew​no nie

bę​dzie, ma pan moje sło​wo. Je​śli wszyst​ko pój​dzie zgod​nie z pla​nem, nie bę​dzie pan mu​siał na​wet spraw​dzać, czy je​stem na bie​żą​co z de​pi​la​cją li​nii bi​ki​ni. – Andy ro​ze​śmia​ła się. Po tej dra​ma​tycz​nej prze​pra​wie z wy​dzwa​nia​niem, ku​sze​niem i na​ma​wia​niem my​śla​ła, że go znie​na​wi​dzi, ale oka​za​ło się, że St. Ger​ma​in jest znie​wa​la​ją​co cza​ru​ją​cy. Od jego „przy​ja​ciół​ki” wie​dzia​ła, że przy​le​ciał do Sta​nów pro​sto z Rio, gdzie ro​bił zdję​cia ko​stiu​mów ką​pie​lo​wych do naj​now​sze​go nu​me​ru „Sports Il​lu​stra​ted”. Pięć dni i dwa​dzie​ścia czte​ry mo​del​ki, set​ki, je​śli nie ty​sią​ce cen​ty​me​trów kwa​dra​to​wych zgrab​nych opa​lo​nych nóg. St. Ger​ma​in kiw​nął gło​wą, jak​by po​-

wie​dzia​ła coś bar​dzo po​waż​ne​go. – To do​brze. Ach, nie ma pani po​ję​cia, jak bar​dzo mę​czy mnie oglą​da​nie tych wy​chu​dzo​nych mo​de​lek w ja​skra​wych bi​ki​ni. Tak, oczy​wi​ście, to ma​rze​nie więk​szo​ści męż​czyzn, ale wie pani, co mó​wią: po​każ mi pięk​ną ko​bie​tę, a ja po​ka​żę ci męż​czy​znę, któ​ry ma dość… Pew​nie zna pani resz​tę. – Po​słał jej dia​bo​licz​ny uśmiech. – Nie spra​wia pan wra​że​nia ko​goś, kto bar​dzo się na​mę​czył. – Ona też się uśmiech​nę​ła. – Cóż, może i nie… – Ujął jej pod​bró​dek i ob​ró​cił go do świa​tła. – Nie ru​szaj się. I za​nim do​tar​ło do niej, co się dzie​je,

asy​stent po​dał mu apa​rat z obiek​ty​wem wiel​ko​ści spo​re​go po​la​na i pstryk, pstryk, pstryk, St. Ger​ma​in pstryk​nął dwa​dzie​ścia, może na​wet trzy​dzie​ści zdjęć. Andy za​sło​ni​ła ręką twarz. – Nie! Niech pan prze​sta​nie! Nie zro​bi​łam jesz​cze oczu. I je​stem w body! – Nie, nie, je​steś pięk​na wła​śnie te​raz, w tej chwi​li. Wspa​nia​ła! Na​rze​czo​ny nie mó​wił ci, że je​steś cu​dow​na, kie​dy się wście​kasz? – Nie, nie mó​wił. St. Ger​ma​in wy​cią​gnął rękę w bok. Ubra​ny na czar​no asy​stent na​tych​miast po​dał mu dru​gi apa​rat. – Hm, a po​wi​nien. O tak, wła​śnie tak.

A te​raz zrób gwiaz​decz​kę. Andy opa​dły ra​mio​na. – Co ta​kie​go? – Gwiaz​decz​kę. Szyb​ciut​ko! – Nie wiem, co to jest. – Raj! – wark​nął fo​to​gra​fik. Dru​gi asy​stent wy​biegł zza sofy, gdzie stał z re​flek​to​rem. Wy​su​nął bio​dro, ścią​gnął usta, lek​ko prze​krzy​wił gło​wę i spu​ścił oczy, przy​bie​ra​jąc po​wab​ną, sek​sow​ną pozę. St. Ger​ma​in kiw​nął gło​wą. – Wi​dzisz? Mó​wię tak tym ślicz​not​kom w bi​ki​ni. Zrób gwiaz​decz​kę. Andy ro​ze​śmia​ła się na to wspo​mnie​nie. Po​ka​za​ła pal​cem jed​no z mi​nia​tu​ro​wych zdjęć, któ​re prze​wi​jał Da​niel.

Mia​ła na nim przy​mknię​te oczy, jak​by była na haju, i usta jak ka​czy dziób. – Wi​dzisz? Tu zro​bi​łam gwiaz​decz​kę. – Co zro​bi​łaś? – Nie​waż​ne. – Pro​szę. – Da​niel po​więk​szył zdję​cie, na któ​rym ca​ło​wa​ła się z Ma​xem w po​ło​wie ce​re​mo​nii. – Zo​bacz, jak ślicz​nie wy​glą​dasz. Od chwi​li, kie​dy otwo​rzy​ły się drzwi, mia​ła wra​że​nie, że opu​ści​ła swo​je cia​ło i oglą​da wszyst​ko z boku. Pierw​sze dźwię​ki Ka​no​nu D-dur Pa​chel​bla oznaj​mi​ły, że małe okien​ko, przez któ​re jesz​cze przed chwi​lą mo​gła uciec, zo​sta​ło za​mknię​te. Kur​czo​wo ści​ska​jąc ra​mię ojca, za​uwa​ży​ła ro​dzi​ców jej szwa​gra,

dwo​je da​le​kich ku​zy​nów mamy i ka​ra​ib​ską nia​nię Maxa, ko​bie​tę, któ​rą do czwar​te​go roku ży​cia Max uwa​żał za mat​kę. Oj​ciec pro​wa​dził ją ła​god​nie, lek​ko za sobą cią​gnąc i jed​no​cze​śnie pod​trzy​mu​jąc. Z pra​wej stro​ny uśmie​cha​ła się do niej grup​ka przy​ja​ció​łek z col​le​ge’u z mę​ża​mi. Z przo​du pa​trzy​li na nią szkol​ni kum​ple Maxa; było ich dwu​na​stu, każ​dy iry​tu​ją​co przy​stoj​ny, każ​dy z rów​nie atrak​cyj​ną part​ner​ką u boku. Przez chwi​lę za​sta​na​wia​ła się, dla​cze​go nie po​dzie​lo​no ich na go​ści pan​ny mło​dej i go​ści pana mło​de​go. Czy już tego nie ro​bio​no? Czy ona, jak​kol​wiek na to pa​trzeć, eks​pert​ka od ślu​bów, nie po​win​na tego wie​dzieć? Ale nie, nie

wie​dzia​ła. Jej wzrok przy​ku​ła żół​ta​wo​zie​lo​na pla​ma po pra​wej stro​nie: Aga​tha, ich zwa​rio​wa​na na punk​cie mody asy​stent​ka, któ​rą dzie​li​ły się z Em, naj​wy​raź​niej do​sta​ła od ja​kie​goś guru cynk, że poza bro​da​mi i fil​co​wy​mi ka​pe​lu​sza​mi z row​kiem i wy​wi​ja​nym ron​dem mod​ne są rów​nież ko​lo​ry neo​no​we. Ota​cza​li ją pra​cow​ni​cy re​dak​cji, pra​wie dwu​dzie​stu. Był week​end Dnia Ko​lum​ba i nie​któ​rzy, jak choć​by ich kie​row​nik ad​mi​ni​stra​cyj​ny czy szef ze​spo​łu fo​to​gra​fi​ków, z po​wo​dze​niem uda​wa​li, że są za​chwy​ce​ni, iż mogą spę​dzić go na ślu​bie sze​fo​wej. Asy​stent​kom, za​stęp​com re​dak​to​rów i dziew​czy​nom z dzia​łu sprze​da​ży

wy​cho​dzi​ło to dużo go​rzej. Andy uwa​ża​ła, że po tylu go​dzi​nach pra​cy okru​cień​stwem jest zmu​szać je do uczest​nic​twa w czymś, co trak​to​wa​ły za​pew​ne jak ko​lej​ną im​pre​zę służ​bo​wą, ale Emi​ly się upar​ła. Twier​dzi​ła, że skrzyk​nię​cie ca​łe​go ze​spo​łu na wspól​ne pi​jań​stwo i tań​ce do​brze wpły​wa na mo​ra​le. I, po​dob​nie jak to było z flo​ryst​ką, fir​mą ob​słu​gu​ją​cą przy​ję​cie i licz​bą za​pro​szo​nych go​ści, Andy jej ule​gła. Gdy z tru​dem sta​wia​jąc nogi i czu​jąc się tak, jak​by szła przez sześć​dzie​się​cio​cen​ty​me​tro​wej głę​bo​ko​ści śnieg, zbli​ża​ła się po​wo​li do koń​ca przej​ścia, jej uwa​gę przy​cią​gnę​ła czy​jaś twarz. Jego ja​sne wło​sy tro​chę ściem​nia​ły, ale do​-

łecz​ki miał wciąż te same. Był w no​wym do​pa​so​wa​nym czar​nym gar​ni​tu​rze – oczy​wi​ście nie w smo​kin​gu, bo nig​dy w ży​ciu nie dał​by się przy​ła​pać w czymś tak pro​stac​kim. Za​wsze po​wta​rzał, że wy​ma​ga​nia do​ty​czą​ce stro​ju są dla lu​dzi po​zba​wio​nych sty​lu. W ogó​le dużo mó​wił, a ona słu​cha​ła tych prze​mą​drza​łych wy​wo​dów, jak​by prze​ma​wiał przez nie​go sam Bóg. Jej ko​lej​na po​mył​ka, błąd, któ​ry po​peł​ni​ła mię​dzy Ale​xem i Ma​xem: Chri​stian Col​lin​sworth. Spra​wiał wra​że​nie rów​nie na​pu​szo​ne​go i pew​ne​go sie​bie jak wte​dy, gdy wi​dzia​ła go ostat​ni raz: przed pię​cio​ma laty, obu​dziw​szy się nago w skłę​bio​nej po​ście​li w jego po​ko​ju w Vil​la d’Este, tuż przed

tym, gdy rzu​cił od nie​chce​nia, że na​za​jutrz wy​by​wa nad je​zio​ro Como, gdzie ma przy​je​chać jego dziew​czy​na, i za​py​tał, czy Andy chcia​ła​by ją po​znać. Kie​dy Emi​ly za​żą​da​ła, żeby w ra​mach oso​bi​stej przy​słu​gi Andy za​pro​si​ła go na ślub, Andy ka​te​go​rycz​nie od​mó​wi​ła, ale kie​dy Bar​ba​ra umie​ści​ła go na sa​mej gó​rze li​sty go​ści, jego i jego ro​dzi​ców, bli​skich przy​ja​ciół Har​ri​so​nów, nie mia​ła nic do po​wie​dze​nia. Bo co mo​gła po​wie​dzieć? „Och, Bar​ba​ro, tak mi przy​kro, ale czy nie uwa​żasz, że za​pra​sza​nie na ślub ko​goś, z kim mia​łam cu​dow​ny ro​mans, jest tro​chę nie na miej​scu? Nie zro​zum mnie źle, Chri​stian był fan​ta​stycz​ny w łóż​ku, ale boję się, że pi​jąc z nim kok​tajl, czu​-

ła​bym się trosz​kę nie​swo​jo. Chy​ba mnie ro​zu​miesz, praw​da?”. I stał tam z ręką na ple​cach mat​ki, po​sy​ła​jąc jej to swo​je spoj​rze​nie. Spoj​rze​nie, któ​re przez te pięć lat nie zmie​ni​ło się ani tro​chę i mó​wi​ło: „Obo​je wie​my, że łą​czy nas słod​ka ta​jem​ni​ca”. Ob​da​ro​wał nim pew​nie po​ło​wę miesz​ka​nek Man​hat​ta​nu. – Będę szła przej​ściem, wi​dząc ko​goś, z kim upra​wia​łam seks – po​skar​ży​ła się Emi​ly, pa​trząc na przy​go​to​wa​ną przez Bar​ba​rę li​stę go​ści. Nie​waż​ne, że na żą​da​nie Maxa skre​ślo​no z niej Ka​the​ri​ne. Mia​ła ocho​tę krzyk​nąć z ra​do​ści, gdy pod​czas brun​chu, na któ​rym oma​wia​li ślub​ne pla​ny, mimo jej wy​so​kie​go sta​tu​su – była „bli​ską przy​ja​ciół​ką ro​-

dzi​ny” – zde​cy​do​wa​nie oznaj​mił: – Bez Ka​the​ri​ne. Mo​ich by​łych dziew​czyn nie za​pro​szę. Ani jed​nej. Kie​dy zwró​ci​ła mu po​tem uwa​gę, że na li​ście mat​ki jest rów​nież Chri​stian Col​lin​sworth, spoj​rzał jej w oczy i po​wie​dział: – Je​śli masz go gdzieś, wisi mi to i po​wie​wa. Przy​zna​ła mu ra​cję: le​piej było dać temu spo​kój i nie de​ner​wo​wać jesz​cze bar​dziej Bar​ba​ry. Emi​ly prze​wró​ci​ła ocza​mi. – Za​cho​wu​jesz się tak jak dzie​więć​dzie​siąt dzie​więć pro​cent pa​nien mło​dych, wy​łą​cza​jąc fa​na​tycz​ki re​li​gij​ne i dzi​wacz​ki, któ​re po​znaw​szy fa​ce​ta

w pod​sta​wów​ce, z ni​kim in​nym już nie sy​pia​ją. Daj spo​kój, za​po​mnij o tym. Gwa​ran​tu​ję ci, że on za​po​mniał. – Wiem, przede mną za​li​czył pew​nie set​kę in​nych. Ale i tak będę się dziw​nie czu​ła. – Je​steś trzy​dzie​sto​let​nią ko​bie​tą, któ​ra od ośmiu lat miesz​ka w No​wym Jor​ku – tłu​ma​czy​ła Emi​ly. – Gdy​byś na swo​im ślu​bie nie spo​tka​ła, pod​kre​ślam, nie spo​tka​ła ko​goś, z kim spa​łaś, nie li​cząc męża, wte​dy tak, wte​dy bym się mar​twi​ła. Andy prze​sta​ła po​pra​wiać roz​kła​dów​kę i pod​nio​sła wzrok. – Hm, na​su​wa się py​ta​nie… – za​czę​ła.

– Z czte​re​ma – od​po​wie​dzia​ła po​spiesz​nie Emi​ly. – Nie​moż​li​we! Z kim? Do gło​wy przy​cho​dzą mi tyl​ko Ju​dei Grant. – Pa​mię​tasz Au​sti​na? Tego od ko​tów? – Nic mi o nim nie mó​wi​łaś! – Bo nie było się czym chwa​lić. – Emi​ly wy​pi​ła łyk kawy. – To na ra​zie trzech. A czwar​ty? – Fe​lix. Z „Run​waya”. Pra​co​wał w. Andy o mało nie spa​dła z krze​sła. – Prze​cież on jest ge​jem! W ze​szłym roku wziął ślub ze swo​im part​ne​rem. Kie​dy z nim spa​łaś? – Jak ty lu​bisz szu​flad​ko​wać lu​dzi. To był jed​no​ra​zo​wy nu​me​rek, po ja​kiejś im​pre​zie na Fa​shion Rocks. Mi​ran​da ka​za​-

ła nam ze​brać za​mó​wie​nia na drin​ki w loży dla VIP-ów. Wy​pi​li​śmy za dużo mar​ti​ni i wy​lą​do​wa​li​śmy na za​ple​czu. Faj​nie było. On był na moim ślu​bie, ja by​łam na jego. No i co? No i nic. Mu​sisz się tro​chę wy​lu​zo​wać. Andy wte​dy przy​zna​ła jej ra​cję, ale to było przed tym, za​nim wło​ży​ła suk​nię ślub​ną i ru​szy​ła przej​ściem w stro​nę przy​szłe​go męża, któ​ry praw​do​po​dob​nie ją zdra​dził, pod​czas gdy z boku uśmie​chał się do niej (mo​gła​by przy​siąc, że zbe​reź​nie!) męż​czy​zna, na któ​re​go punk​cie za​wsze mia​ła lek​ką ob​se​sję. Resz​tę ce​re​mo​nii pa​mię​ta​ła jak przez mgłę. Z tego sta​nu wy​rwał ją do​pie​ro trzask szkła pę​ka​ją​ce​go pod bu​tem

Maxa. Trach! Sta​ło się. Od tej pory nie bę​dzie już zwy​kłą Andy Sachs, co​kol​wiek to zna​czy. Od tej pory już do koń​ca ży​cia bę​dzie albo mę​żat​ką, albo roz​wód​ką i w tam​tej chwi​li żad​ne z tych okre​śleń nie było dla niej zbyt atrak​cyj​ne. Boże, jak do tego do​szło? Za​dzwo​nił te​le​fon. Zer​k​nę​ła na ze​gar: wpół do je​de​na​stej. Przez in​ter​kom ode​zwa​ła się Aga​tha: – Dzień do​bry, Andy. Max na je​dyn​ce. Przy​cho​dzi​ła do pra​cy co​raz póź​niej, mimo to Andy wciąż nie mo​gła ze​brać się w so​bie i zdro​wo jej ob​je​chać. Wy​cią​gnę​ła rękę, żeby od​rzu​cić po​łą​cze​nie i po​wie​dzieć asy​stent​ce, że nie może te​-

raz roz​ma​wiać, i, owszem, na​ci​snę​ła gu​zik, tyle tyl​ko, że prze​wró​ci​ła jed​no​cze​śnie ku​bek z kawą. – Andy? Wszyst​ko w po​rząd​ku? Mar​twię się o cie​bie. Jak się czu​jesz? Kawa, na tyle już zim​na, że gor​sza niż go​rą​ca, spły​wa​ła po​wo​li z bla​tu pro​sto na jej spodnie. – Do​brze – rzu​ci​ła po​spiesz​nie, roz​glą​da​jąc się za chu​s​tecz​ką hi​gie​nicz​ną czy choć​by ka​wał​kiem pa​pie​ru, któ​rym mo​gła​by ogra​ni​czyć roz​le​wi​sko. Ni​cze​go nie zna​la​zł​szy, pa​trzy​ła bez​rad​nie, jak kawa wsią​ka w ka​len​darz, któ​ry słu​żył jej za pod​kład​kę do pi​sa​nia, i ście​ka na ko​la​na. I roz​pła​ka​ła się. Zno​wu. Rzad​ko pła​ka​ła, ale ostat​nio zde​cy​do​wa​nie prze​-

kra​cza​ła nor​mę. – Andy, ty pła​czesz? Co się sta​ło? – spy​tał za​tro​ska​ny Max i łzy po​pły​nę​ły jesz​cze więk​szym stru​mie​niem. – Nie, nie, nic się nie sta​ło – skła​ma​ła, pa​trząc na roz​sze​rza​ją​cą się okrą​głą pla​mę na le​wym udzie. Od​chrząk​nę​ła. – Po​słu​chaj, przed przy​ję​ciem mu​szę wpaść do domu, żeby się prze​brać, więc mogę wy​pro​wa​dzić Stan​leya na spa​cer. Od​wo​łasz tego chło​pa​ka? Ty też wpad​niesz czy spo​tka​my się na miej​scu? Aha, i gdzie stoi ten jacht, przy któ​rym molo? Wszyst​ko uzgod​ni​li i uda​ło jej się roz​łą​czyć bez tłu​ma​cze​nia, dla​cze​go pła​cze. Po​pra​wi​ła ma​ki​jaż w pod​ręcz​nym lu​ster​ku, po​łknę​ła dwa ty​le​no​le, po​pi​ła

je colą bez cu​kru i do koń​ca dnia do​trwa​ła pra​wie bez chwi​li od​po​czyn​ku i, na szczę​ście, bez pła​czu. Zna​la​zła na​wet pół go​dzi​ny na fry​zje​ra, dzię​ki któ​re​mu – i dzię​ki szkla​necz​ce zim​ne​go jak lód pi​not gri​gio – zno​wu po​czu​ła się pra​wie czło​wie​kiem. Max pod​biegł do niej, kie​dy tyl​ko po​ko​na​ła wy​ło​żo​ny czer​wo​nym chod​ni​kiem trap i we​szła do otwar​te​go sa​lo​nu na po​kła​dzie jach​tu. Od de​li​kat​ne​go po​ca​łun​ku i ko​rzen​no-mię​to​we​go za​pa​chu jego cia​ła za​krę​ci​ło jej się w gło​wie. Ale za​raz po​tem przy​po​mnia​ła jej się cała resz​ta. – Cu​dow​nie wy​glą​dasz – szep​nął, ca​łu​jąc ją w szy​ję. – Tak się cie​szę, że już ci le​piej.

Fala mdło​ści za​la​ła ją jak tsu​na​mi. Za​sło​ni​ła ręką usta. Max zmarsz​czył czo​ło. – Wie​je. Są fale i tro​chę kiwa. Ale nie przej​muj się, za​raz ma się uspo​ko​ić. Chodź, chcę się tobą po​chwa​lić. Przy​ję​cie już się roz​krę​ci​ło i zdą​żył ode​brać sto gra​tu​la​cji. Czy to moż​li​we, że od​kąd szła do ślu​bu, mi​nę​ły do​pie​ro czte​ry dni? Po​wiał chłod​ny wiatr i jed​ną ręką do​tknę​ła wło​sów, a dru​gą przy​trzy​ma​ła kasz​mi​ro​wy szal na ra​mio​nach. Dzię​ko​wa​ła Bogu, że te​ścio​wa jest na umó​wio​nym wcze​śniej spo​tka​niu to​wa​rzy​skim na Up​per East Side i nie przy​szła. – Ten jest chy​ba naj​ład​niej​szy – po​-

wie​dzia​ła, roz​glą​da​jąc się po sa​lo​nie urzą​dzo​nym w ma​ro​kań​skim sty​lu. Ru​chem gło​wy wska​za​ła kunsz​tow​nie tka​ny go​be​lin na ścia​nie i prze​su​nę​ła ręką po ręcz​nie rzeź​bio​nej ścian​ce bar​ku. – Bar​dzo gu​stow​ne. Żona wy​daw​cy „Yacht Life”, ko​bie​ta, któ​rej imie​nia nig​dy nie mo​gła za​pa​mię​tać, na​chy​li​ła się do niej i szep​nę​ła: – Sły​sza​łam, że dał mu czek in blan​co. Do​słow​nie in blan​co, bez li​mi​tu. – Ale komu? Za co? Ko​bie​ta wy​trzesz​czy​ła oczy. – Jak to komu? Va​len​ti​no​wi! Wła​ści​ciel jach​tu za​mó​wił u nie​go cały wy​strój. Wy​obra​żasz so​bie? Naj​wy​bit​niej​szy pro​jek​tant mody wy​bie​ra ma​te​riał na

obi​cie two​jej sofy. Cie​ka​we, ile to może kosz​to​wać. – Nie mam po​ję​cia – wy​mam​ro​ta​ła Andy, cho​ciaż oczy​wi​ście mia​ła. Po roku pra​cy w „Run​wayu” nic nie mo​gło jej za​szo​ko​wać, a je​śli już szo​ko​wa​ło, to na pew​no nie to, na co zwa​rio​wa​ni bo​ga​cze wy​da​ją pie​nią​dze. Ko​bie​ta (Mol​ly? Sa​die? Zoe?) wło​ży​ła do ust tor​til​lę z ta​ta​rem i łap​czy​wie żu​jąc, po​pa​trzy​ła po​nad jej ra​mie​niem. Na​gle wy​trzesz​czy​ła oczy. – O Boże! On tu jest! Nie wie​rzę! – wy​mla​ska​ła, za​sła​nia​jąc ręką peł​ne je​dze​nia usta. – Kto? – spy​tał obo​jęt​nie jej mąż. – Va​len​ti​no! Wła​śnie przy​szedł! Zo​-

bacz! – Ko​bie​ta prze​łknę​ła tor​til​lę, jed​no​cze​śnie po​pra​wia​jąc szmin​ką usta, i uda​ło jej się to zro​bić nie​mal z wdzię​kiem. Max i Andy spoj​rze​li w stro​nę tra​pu i rze​czy​wi​ście: sztyw​no wy​pro​sto​wa​ny, bar​dzo opa​lo​ny Va​len​ti​no ostroż​nie zdjął mo​ka​sy​ny i wszedł na po​kład. Sto​ją​cy nie​opo​dal lo​kaj po​dał mu pry​cha​ją​ce​go, za​śli​nio​ne​go mop​sa, któ​re​go Va​len​ti​no za​czął gła​skać. Bez​czel​nie po​wiódł wzro​kiem po twa​rzach za​pro​szo​nych go​ści i ani szcze​gól​nie za​do​wo​lo​ny, ani nie​za​do​wo​lo​ny wy​cią​gnął rękę w stro​nę zni​ka​ją​cych pod po​kła​dem scho​dów. Nie było z nim jego wie​lo​let​nie​go part​ne​ra Gian​car​la i prze​ra​żo​na

Andy zo​ba​czy​ła, że spod po​kła​du wy​su​wa się pięć dłu​gich pal​ców z po​ma​lo​wa​ny​mi na czer​wo​no pa​znok​cia​mi, któ​re jak szpo​ny owi​ja​ją się wo​kół jego przed​ra​mie​nia. Nie! Zer​k​nę​ła na Maxa. Na​praw​dę krzyk​nę​ła czy tyl​ko chcia​ła? Ko​bie​ta ma​te​ria​li​zo​wa​ła się znie​na​wi​dzo​ny cen​ty​metr po znie​na​wi​dzo​nym cen​ty​me​trze, jak na fil​mie pusz​czo​nym w zwol​nio​nym tem​pie: naj​pierw uka​zał się czu​bek gło​wy, po​tem grzyw​ka ob​cię​tych na pa​zia wło​sów, jesz​cze po​tem twarz wy​krzy​wio​na aż w nad​to zna​jo​mym gry​ma​sie eks​tre​mal​ne​go znie​sma​cze​nia. Jej szy​te na mia​rę bia​łe spodnie,

je​dwab​na tu​ni​ka i ko​bal​to​we czó​łen​ka na wy​so​kich ob​ca​sach były od Pra​dy, a kurt​ka w woj​sko​wym sty​lu i kla​sycz​na pi​ko​wa​na to​reb​ka od Cha​nel. Je​dy​nym klej​no​tem, jaki ją zdo​bił, była bran​so​le​ta od Her​me​sa w ide​al​nie do​bra​nym błę​kit​nym od​cie​niu. Andy czy​ta​ła kie​dyś, że bran​so​le​ty są te​raz jej ulu​bio​ną​przy​tu​lan​ką, że za​ję​ły miej​sce apa​szek – mó​wio​no, że zgro​ma​dzi​ła ich pra​wie pięć​set, we wszyst​kich moż​li​wych roz​mia​rach i ko​lo​rach – i od​mó​wi​ła w du​chu dzięk​czyn​ną mo​dli​twę za to, że nie od​po​wia​da już za ich zdo​by​wa​nie. Za​fa​scy​no​wa​na i prze​ra​żo​na, pa​trzy​ła, jak Mi​ran​da krę​ci gło​wą, nie chcąc zdjąć bu​tów, i nie po​czu​ła, że Max ści​snął ją

za rękę. – Mi​ran​da – wy​krztu​si​ła zdła​wio​nym szep​tem. – Prze​pra​szam – po​wie​dział jej do ucha – nie mia​łem po​ję​cia, że tu bę​dzie. Mi​ran​da nie lu​bi​ła ani przy​jęć, ani jach​tów, dla​te​go moż​na było z po​wo​dze​niem za​ło​żyć, że przy​jęć na jach​cie wprost nie zno​si. Na zie​mi żyły trzy, może czte​ry oso​by, któ​re po​tra​fi​ły na​mó​wić ją do wej​ścia na po​kład, i na​le​żał do nich Va​len​ti​no. Andy wie​dzia​ła, że Mi​ran​da ra​czy zo​stać tyl​ko dzie​sięć, pięt​na​ście mi​nut, mimo to wpa​dła w pa​ni​kę na myśl, że bę​dzie mu​sia​ła dzie​lić tak małą prze​strzeń z kimś, kto na​wie​dza ją w kosz​mar​nych snach. Czy od chwi​li,

gdy wy​zwa​ła ją or​dy​nar​nie na pa​ry​skiej uli​cy i ucie​kła do Sta​nów, na​praw​dę mi​nę​ło pra​wie dzie​sięć lat? Bo czu​ła się tak, jak​by to było wczo​raj. Kur​czo​wo za​ci​snę​ła pal​ce na te​le​fo​nie, chcąc za​dzwo​nić do Emi​ly, gdy na​gle uświa​do​mi​ła so​bie, że Max pu​ścił jej rękę i wy​cią​ga ją do Va​len​ti​na. – Miło zno​wu pana wi​dzieć. – Przy​ja​ciół i zna​jo​mych swo​ich ro​dzi​ców za​wsze wi​tał ofi​cjal​nie. – Mam na​dzie​ję, że wy​ba​czysz nam to naj​ście. – Va​len​ti​no lek​ko skło​nił gło​wę. – W moim imie​niu miał przyjść Gian​car​lo, ale po​nie​waż przy​je​cha​łem do No​we​go Jor​ku, żeby spo​tkać się z tą uro​czą damą, po​sta​no​wi​łem przy oka​zji od​wie​-

dzić mój jacht. – Je​ste​śmy za​chwy​ce​ni, że ze​chciał pan przyjść. – Skończ​my z tym pa​no​wa​niem. Twój oj​ciec był moim przy​ja​cie​lem. Sły​sza​łem, że do​brze ci idzie w in​te​re​sach. To praw​da? Max po​słał mu spię​ty uśmiech, nie wie​dząc, czy Va​len​ti​no pyta z grzecz​no​ści, czy chce go po​dejść. – Cóż, sta​ram się – od​parł. – Czy przy​nieść… pań​stwu coś do pi​cia? – Mi​ran​do, ko​cha​nie, przy​wi​taj się z na​szym go​spo​da​rzem. To jest Ma​xwell, syn nie​daw​no zmar​łe​go Ro​ber​ta Har​ri​so​na, pre​zes Har​ri​son Me​dia… – Tak, wiem – prze​rwa​ła mu chłod​no

Mi​ran​da, spo​glą​da​jąc na Maxa z zim​ną, obo​jęt​ną miną. Va​len​ti​no był rów​nie zdzi​wio​ny jak Andy. – Aaa, nie wie​dzia​łem, że się zna​cie – po​wie​dział, cze​ka​jąc na ja​kieś wy​ja​śnie​nia. – A zna​cie się? – Nie – mruk​nął Max. – Tak – od​par​ła Mi​ran​da. Po​wie​dzie​li to jed​no​cze​śnie. Za​pa​dła nie​zręcz​na ci​sza i Va​len​ti​no wy​buch​nął chra​pli​wym śmie​chem. – Czu​ję, że coś się za tym kry​je! Kie​dyś was o to wy​py​tam, nie mogę się do​cze​kać! Ha, ha, ha! Andy przy​gry​zła ję​zyk tak moc​no, że po​czu​ła smak krwi. Zno​wu po​wró​ci​ły

mdło​ści, za​schło jej w ustach, w gło​wie mia​ła zu​peł​ną pust​kę. Na szczę​ście bar​dziej wy​ro​bio​ny to​wa​rzy​sko Max po​ło​żył jej rękę na ple​cach i po​wie​dział: – To jest moja żona, An​drea Har​ri​son… Chcia​ła go od​ru​cho​wo po​pra​wić – „W spra​wach za​wo​do​wych An​drea Sachs” – lecz na​gle do​tar​ło do niej, że przed​sta​wił ją tak ce​lo​wo. Ale nie mia​ło to żad​ne​go zna​cze​nia. Na dru​gim koń​cu sa​lo​nu Mi​ran​da do​strze​gła ko​goś bar​dziej in​te​re​su​ją​ce​go i za​nim Max skoń​czył mó​wić, była już sześć me​trów da​lej. Nie po​dzię​ko​wa​ła mu, a na nią na​wet nie zer​k​nę​ła.

Va​len​ti​no po​słał im prze​pra​sza​ją​ce spoj​rze​nie i tu​ląc mop​sa, szyb​ko ru​szył za nią. – Tak mi przy​kro – po​wie​dział Max. – Jesz​cze raz cię prze​pra​szam. Nie mia​łem po​ję​cia, że… Andy po​ło​ży​ła mu rękę na pier​si. – Nic się nie sta​ło. Na​praw​dę. Hej, po​szło le​piej, niż się spo​dzie​wa​łam! Na​wet na mnie nie spoj​rza​ła. Nie ma spra​wy. Max po​ca​ło​wał ją w po​li​czek, po​wie​dział, że ślicz​nie wy​glą​da, że nie musi się ni​ko​go bać – a już na pew​no nie le​gen​dar​nie aro​ganc​kiej Mi​ran​dy Prie​stly – ka​zał jej za​cze​kać i po​szedł po​szu​kać wody. Andy uśmiech​nę​ła się sła​bo

i spoj​rza​ła w stro​nę dzio​bu, gdzie za​ło​ga pod​nio​sła już ko​twi​cę. Za​war​czał sil​nik i od​bi​li od molo. Andy opar​ła się moc​no o me​ta​lo​wy re​ling i spró​bo​wa​ła uspo​ko​ić od​dech, głę​bo​ko wcią​ga​jąc do płuc rześ​kie paź​dzier​ni​ko​we po​wie​trze. Trzę​sły jej się ręce, więc ob​ję​ła się wpół i za​mknę​ła oczy. Ten wie​czór wkrót​ce się skoń​czy.

6 Nekrologi nie zawsze mówią prawdę

Gdy o szó​stej rano za​dzwo​nił bu​dzik Maxa, mia​ła ocho​tę zdzie​lić go pał​ką (te​le​fon albo jego) i zwlo​kła się z łóż​ka tyl​ko dla​te​go, że ją po​pę​dzał. Wło​ży​ła raj​sto​py do bie​ga​nia i sta​rą uni​wer​sy​tec​ką blu​zę, po​wo​li zja​dła ba​na​na, któ​re​go dał jej w drzwiach, i apa​tycz​nie po​szła

z nim do si​łow​ni za ro​giem, gdzie już samo wło​że​nie kar​ty człon​kow​skiej do czyt​ni​ka kosz​to​wa​ło ją dużo wy​sił​ku. We​szła na bież​nię, opty​mi​stycz​nie na​sta​wi​ła ją na czter​dzie​ści pięć mi​nut, ale kie​dy pro​gram prze​szedł od roz​grzew​ki do spa​la​nia tłusz​czu, na​ci​snę​ła przy​cisk szyb​kie​go za​trzy​my​wa​nia, wzię​ła „US We​ekly” oraz bu​tel​kę wody Po​land Spring i usia​dła na ław​ce przed „ro​we​row​nią”. Kie​dy za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka i na ekra​ni​ku po​ja​wi​ło się imię „Emi​ly”, o mało jej nie upu​ści​ła. – Jest szó​sta pięć​dzie​siąt dwie – po​wie​dzia​ła, przy​go​to​wu​jąc się do od​par​cia ata​ku. – Ty chy​ba żar​tu​jesz. – Dla​cze​go? – spy​ta​ła Emi​ly. – Jesz​-

cze nie wsta​łaś? – Oczy​wi​ście, że wsta​łam. Je​stem w si​łow​ni. A ty dla​cze​go już wsta​łaś? Dzwo​nisz z wię​zie​nia? Czy z Eu​ro​py? W tym ty​go​dniu już dru​gi raz od​zy​wasz się przed dzie​wią​tą. – Nie uwie​rzysz, kto wła​śnie dzwo​nił! – W gło​sie przy​ja​ciół​ki za​brzmia​ła nut​ka pod​nie​ce​nia za​re​zer​wo​wa​na zwy​kle dla ce​le​bry​tów, waż​nych pre​ze​sów i by​łych na​rze​czo​nych, co do któ​rych Emi​ly wciąż mia​ła wąt​pli​wo​ści. – Przed siód​mą rano? Mam na​dzie​ję, że nikt. – Zgad​nij. – Prze​stań. – Mała pod​po​wiedź: ktoś, kto bar​dzo,

ale to bar​dzo cię za​in​te​re​su​je. I na​gle Andy się do​my​śli​ła. Tak, już wie​dzia​ła. Tyl​ko dla​cze​go za​dzwo​ni​ła do Emi​ly? Gry​zło ją su​mie​nie i chcia​ła się wy​spo​wia​dać? Pró​bo​wa​ła bro​nić się za​pew​nie​nia​mi, że to praw​dzi​wa mi​łość? Jest z Ma​xem w cią​ży? Tak, była ab​so​lut​nie pew​na, że to ona. – Ka​the​ri​ne, tak? – Kto? – Była dziew​czy​na Maxa. Ta, z któ​rą wi​dział się na Ber​mu​dach… – Jesz​cze go o to nie spy​ta​łaś? Je​steś nie​po​waż​na, na​praw​dę. Nie, to nie była Ka​the​ri​ne. Zresz​tą dla​cze​go, u li​cha, mia​ła​by do mnie dzwo​nić? Dzwo​nił ktoś z Elia​sa-Clar​ka.

– Mi​ran​da! – wy​szep​ta​ła Andy. – Nie​zu​peł​nie. Ja​kiś Stan​ley, któ​ry nie ra​czył na​wet po​wie​dzieć, kim jest ani co robi, ale wy​go​oglo​wa​łam go i oka​za​ło się, że to ich głów​ny do​rad​ca. Andy po​chy​li​ła się, wci​snę​ła gło​wę mię​dzy ko​la​na i w tym sa​mym mo​men​cie z gło​śni​ków ryk​nę​ło Call Me May​be. Wsta​ła, za​sło​ni​ła ręką wol​ne ucho i za​czę​ła cho​dzić ner​wo​wo w tę i z po​wro​tem. – Nie wiem, co jest gra​ne, ale póź​nym wie​czo​rem zo​sta​wił wia​do​mość, że to waż​ne i że​bym była tak uprzej​ma i jak naj​szyb​ciej od​dzwo​ni​ła. – Chry​ste. – Andy krą​ży​ła mię​dzy szaf​ka​mi prze​bie​ral​ni i ma​ta​mi do roz​-

cią​ga​nia. Wi​dzia​ła, jak Max ćwi​czy mię​śnie grzbie​tu. – Cie​ka​we, praw​da? – cią​gnę​ła Emi​ly. – Mu​szę przy​znać, że je​stem za​in​try​go​wa​na. – To ma coś wspól​ne​go z Mi​ran​dą. Wi​dzia​łam ją wczo​raj. Naj​pierw na wła​sne oczy, a po​tem w sen​nym kosz​ma​rze. To był bar​dzo dłu​gi wie​czór. – Wi​dzia​łaś ją? – Emi​ly wy​buch​nę​ła śmie​chem. – Gdzie? W te​le​wi​zji? – Ha, ha, ha! Moje ży​cie jest tak den​ne, że trud​no to so​bie wy​obra​zić, co? Wi​dzia​łam ją na jach​cie! Przy​szła z Va​len​ti​nem. Wy​pi​li​śmy ra​zem drin​ka, a po​tem po​szli​śmy we czwo​ro do Da Si​lva​no na ko​la​cję. Była cza​ru​ją​ca. Mu​szę

przy​znać, że miło mnie za​sko​czy​ła. – Boże, umie​ram z cie​ka​wo​ści! Dla​cze​go nie za​dzwo​ni​łaś do mnie za​raz po po​wro​cie do domu? Albo z ki​bel​ka w re​stau​ra​cji… No nie, kła​miesz jak na​ję​ta! To ja​kiś obłęd! Te​raz z ko​lei ro​ze​śmia​ła się Andy. – No pew​nie, że kła​mię. Wa​riat​ka z cie​bie. My​ślisz, że po​szła​bym z nią na ta​glia​tel​le i nic bym ci o tym nie po​wie​dzia​ła? Tak, była na jach​cie, ale na​wet nie spoj​rza​ła w moją stro​nę i je​dy​nym kon​tak​tem, jaki z nią mia​łam, był za​pach Cha​nel Nu​mer Pięć, któ​ry po​czu​łam, kie​dy mi​nę​ła mnie bez sło​wa jak ko​goś zu​peł​nie ob​ce​go. – Nie​na​wi​dzę cię.

– A ja cie​bie. Ale po​waż​nie, nie uwa​żasz, że to nie przy​pa​dek? Wi​dzę ją pierw​szy raz od Bóg wie ilu lat i jesz​cze tego sa​me​go dnia ta zmo​ra do cie​bie dzwo​ni. – Nie ona. Dzwo​nił Stan​ley. – Wszyst​ko jed​no. – My​ślisz, że od​kry​li nasz mały… zwy​czaj? – spy​ta​ła za​nie​po​ko​jo​na Em. – To, że po​wo​łu​je​my się na nią, chcąc przy​cią​gnąć ce​le​bry​tów? To chy​ba nie zbrod​nia, nie? – Może się w koń​cu do​my​śli​li, że zwi​nę​łaś jej no​tes z dwo​ma ty​sią​ca​mi naj​cen​niej​szych kon​tak​tów, i żeby to wy​ci​szyć, chcą po​dać cię do sądu? – Po dzie​wię​ciu la​tach? Prze​stań.

Andy roz​ma​so​wa​ła bo​lą​ce mię​śnie łyd​ki. – No to może chce cię zno​wu za​trud​nić. Do​szła do wnio​sku, że naj​le​piej od​no​si​łaś pra​nie do pral​ni, naj​le​piej przy​no​si​łaś lunch i po pro​stu nie może bez cie​bie żyć. – Uro​cze. Po​słu​chaj, za​raz wska​ku​ję pod prysz​nic i za pół go​dzi​ny wy​cho​dzę z domu. Spo​tka​my się w re​dak​cji? Andy spoj​rza​ła na ze​ga​rek, za​chwy​co​na, że ma wy​mów​kę, by od​pu​ścić so​bie si​łow​nię. – Do​brze. To na ra​zie. – Aha, za​cze​kaj. Sma​żę dzi​siaj ste​ki. Przyjdź wcze​śniej, to mi po​mo​żesz. Zro​bisz cu​ki​nię. Mi​les bę​dzie do​pie​ro po

ósmej. – Do​bra. Po​wiem Ma​xo​wi i do nie​go prze​krę​ci. Na ra​zie. Sma​żo​ne na pa​tel​ni ste​ki z po​kro​jo​ną w słup​ki cu​ki​nią sta​ły się ich ulu​bio​nym da​niem, od​kąd przed pię​ciu laty na​uczy​ły się je przy​rzą​dzać na kur​sie go​to​wa​nia. Były je​dy​ną po​tra​wą, któ​rej przy​go​to​wa​nie opa​no​wa​ły do mi​strzo​stwa. I bez wzglę​du na to, jak czę​sto sma​ży​ły te prze​klę​te ste​ki – ro​bi​ły to co naj​mniej dwa, trzy razy w mie​sią​cu – Andy za​wsze wspo​mi​na​ła 2004 rok, gdy rzu​ci​ła pra​cę w „Run​wayu” i gdy zmie​nił się cały jej świat. Nie na​le​ża​ła do dziew​czyn, któ​re pa​mię​ta​ją, co mia​ły na so​bie pierw​sze​go

dnia szko​ły, na trze​ciej rand​ce, na uro​dzi​nach, na spo​tka​niu z tym i tym zna​jo​mym ani jak ob​cho​dzi​ły to czy tam​to świę​to. Ale rok, gdy ode​szła z „Run​waya”, wrył się jej w pa​mięć na za​wsze: osta​tecz​nie nie co roku rzu​casz pra​cę, roz​wo​dzą ci się ro​dzi​ce, od​cho​dzi od cie​bie chło​pak, z któ​rym by​łaś od sze​ściu lat, a two​ja naj​lep​sza przy​ja​ciół​ka (do​bra, je​dy​na) prze​pro​wa​dza się na dru​gi ko​niec kra​ju. Za​czę​ło się od Ale​xa za​le​d​wie mie​siąc po tym, jak wró​ci​ła z Pa​ry​ża po nie​chlub​nej wy​pra​wie z Mi​ran​dą. Tak, ile​kroć wspo​mi​na​ła tę pa​mięt​ną roz​mo​wę, prze​ra​żo​na swo​im za​cho​wa​niem skrę​ca​ła się we​wnętrz​nie ze wsty​du. Tak, uwa​-

ża​ła, że był to naj​bar​dziej nie​pro​fe​sjo​nal​ny i pro​stac​ki spo​sób po​rzu​ca​nia pra​cy bez wzglę​du na to, jak pod​ła była to pra​ca. I tak, gdy​by mo​gła zro​bić to jesz​cze raz, gdy​by mo​gła cof​nąć się w cza​sie i prze​żyć to od nowa, ni​cze​go by pew​nie nie zmie​ni​ła. Zbyt wspa​nia​le się wte​dy po​czu​ła. Po​wrót do domu był de​cy​zją ze wszech miar słusz​ną – po​wrót do Lily, ro​dzi​ców i Ale​xa – ża​ło​wa​ła tyl​ko, że nie zro​bi​ła tego wcze​śniej, lecz ku jej za​sko​cze​niu nie wy​star​czy​ło pstryk​nąć pal​ca​mi, żeby wszyst​ko samo się uło​ży​ło. Po roku by​cia dziew​czy​ną na po​sył​ki i ucze​nia się, jak prze​żyć w kosz​mar​nym ba​se​nie peł​nym mo​do​wych re​ki​nów, była tak za​pa​trzo​na

w sie​bie, w swo​je zmę​cze​nie i strach, że nie wi​dzia​ła, co się wo​kół niej dzie​je. Kie​dy zdą​ży​li od​da​lić się od sie​bie tak bar​dzo, że nie mie​li już ze sobą nic wspól​ne​go? Alex cią​gle po​wta​rzał, że zmie​ni​ło się wszyst​ko, przy​najm​niej mię​dzy nimi. Że już jej nie zna. To świet​nie, że ode​szła z „Run​waya”, ale czy nie wi​dzi, że te​raz jest zu​peł​nie inna? Dziew​czy​na, w któ​rej się za​ko​chał, była pa​nią sa​mej sie​bie, a ta nowa Andy robi to, co jej każą. „Co to zna​czy?” – py​ta​ła, przy​gry​za​jąc war​gę, na prze​mian smut​na i zła. A Alex tyl​ko krę​cił gło​wą. Cią​gle się sprze​cza​li. Cią​gle był nią „za​wie​dzio​ny”. Gdy w koń​cu oświad​czył, że chce zro​bić so​bie prze​-

rwę – „aha, tak przy oka​zji: wła​śnie przy​ją​łem pra​cę na​uczy​cie​la w del​cie Mis​si​si​pi” – była zdru​zgo​ta​na, ale nie za​sko​czo​na. Ofi​cjal​nie wszyst​ko się skoń​czy​ło, ale tyl​ko ofi​cjal​nie. Przez na​stęp​ny mie​siąc wciąż roz​ma​wia​li przez te​le​fon i się wi​dy​wa​li. Za​wsze był ja​kiś po​wód, żeby za​dzwo​nić albo na​pi​sać email, a to zo​sta​wio​ny dro​biazg, a to py​ta​nie do jej sio​stry, a to, co zro​bić z bi​le​ta​mi na je​sien​ny wy​stęp Da​vi​da Graya, któ​re ku​pi​li kil​ka mie​się​cy wcze​śniej. Na​wet po​że​gna​nie było tro​chę sur​re​ali​stycz​ne i pierw​szy raz czu​ła się przy nim nie​swo​jo. Ona ży​czy​ła mu po​wo​dze​nia. On ob​jął ją i przy​tu​lił jak sio​strę. Ale w głę​bi ser​ca wszyst​ko to wy​-

pie​ra​ła: Alex nie może zo​stać w Mis​si​si​pi na za​wsze. Tak, bę​dzie da​le​ko, ale tro​chę od sie​bie od​pocz​ną i wy​ko​rzy​sta​ją ten czas, żeby swo​bod​niej ode​tchnąć i po​my​śleć, i kie​dy Alex zro​zu​mie, że po​peł​nił po​twor​ny błąd (za​rów​no z nią, jak i z Mis​si​si​pi), wró​ci pę​dem do No​we​go Jor​ku. Są so​bie prze​zna​cze​ni. Wszy​scy o tym wie​dzą. To tyl​ko kwe​stia cza​su. Tyl​ko że Alex nie za​dzwo​nił. Ani z dwu​dnio​wej po​dró​ży, ani za​raz po przy​jeź​dzie, ani po tym, jak wy​na​jął mały do​mek, bo nie było tam ka​mie​nic. Wy​my​śla​ła naj​prze​róż​niej​sze po​wo​dy, po​wta​rza​jąc je jak man​trę: „jest zmę​czo​ny jaz​dą”, „ża​łu​je, że wy​brał ta​kie ży​-

cie” i naj​lep​szy po​wód: „w Mis​si​si​pi nie dzia​ła​ją ko​mór​ki”. Ale kie​dy mi​nę​ły trzy dni, kie​dy mi​nął ty​dzień, a on nie na​pi​sał na​wet głu​pie​go e-ma​ila, w koń​cu coś do niej do​tar​ło: to się dzie​je na​praw​dę. Alex od​szedł. A przy​najm​niej po​sta​no​wił się zdy​stan​so​wać i wszyst​ko wska​zy​wa​ło na to, że nie wró​ci. Co rano pła​ka​ła pod prysz​ni​cem, co wie​czór przed te​le​wi​zo​rem, a od cza​su do cza​su i w środ​ku dnia, tyl​ko dla​te​go, że mo​gła. Pi​sa​nie do I żyli dłu​go i szczę​śli​wie, do​brze za​po​wia​da​ją​ce​go się blo​ga ślub​ne​go, z któ​rym współ​pra​co​wa​ła jako wol​ny strze​lec, nie po​ma​ga​ło. Bo jak mo​gła do​ra​dzać ko​muś w spo​rzą​dza​niu ide​al​nej li​sty pre​zen​tów ślub​nych, jak mo​gła

pod​su​wać ko​muś po​my​sły na ide​al​ną po​dróż po​ślub​ną mało uczęsz​cza​ny​mi szla​ka​mi, sko​ro jej wła​sny chło​pak uwa​żał, że jest zbyt okrop​na, by do niej za​dzwo​nić? – Były chło​pak – za​uwa​ży​ła Lily, od​po​wia​da​jąc na to samo py​ta​nie. Sie​dzia​ły w jej dzie​cię​cej sy​pial​ni w domu jej dziad​ków w Con​nec​ti​cut, pi​jąc prze​sło​dzo​ną her​ba​tę z cy​tru​sów, któ​rą Lily ku​pi​ła od swo​jej ko​re​ań​skiej ma​ni​kiu​rzyst​ki. Andy roz​dzia​wi​ła usta. – Na​praw​dę to po​wie​dzia​łaś? – Nie chcę cię zra​nić, ale my​ślę, że mu​sisz wresz​cie sta​wić czo​ło rze​czy​wi​sto​ści.

– Sta​wić czo​ło rze​czy​wi​sto​ści? Co to zna​czy? Mi​nął za​le​d​wie mie​siąc. – Mie​siąc bez jed​ne​go sło​wa z jego stro​ny. To się na pew​no zmie​ni, ale we​dług mnie Alex wy​sy​ła ci bar​dzo ja​sną wia​do​mość. Nie twier​dzę, że się z nim zga​dzam, ale nie chcę, że​byś my​śla​ła… Andy pod​nio​sła rękę. – Ja​sne, ro​zu​miem. Wiel​kie dzię​ki. – Nie bądź taka. Wiem, że ci cięż​ko. Nie mó​wię, że nie. Prze​cież się ko​cha​li​ście. Ale my​ślę, że po​win​naś żyć da​lej i sku​pić się na przy​szło​ści. – To ko​lej​na pe​reł​ka mą​dro​ści ze spo​tkań AA? – prych​nę​ła Andy. Lily od​chy​li​ła się do tyłu, jak​by do​sta​ła w twarz.

– Mó​wię to tyl​ko dla​te​go, że mi na to​bie za​le​ży – po​wie​dzia​ła ci​cho. – Prze​pra​szam, Lil, nie chcia​łam – wy​szlo​cha​ła Andy. – Masz ra​cję, wiem, że masz ra​cję. Po pro​stu nie mogę uwie​rzyć, że… – Pró​bo​wa​ła się nie roz​pła​kać, ale ści​snę​ło ją w gar​dle, a jej oczy wy​peł​ni​ły się łza​mi. Po​cią​gnę​ła no​sem. – Chodź do mnie, skar​bie. – Lily przy​su​nę​ła się bli​żej. Kie​dy ją ob​ję​ła, Andy zda​ła so​bie spra​wę, że od wie​lu ty​go​dni nikt jej nie przy​tu​lał. Cu​dow​ne uczu​cie. Ża​ło​śnie wspa​nia​łe. – Alex za​cho​wu​je się jak ty​po​wy fa​cet. Robi swo​je, po​trze​bu​je cza​su. Prę​dzej czy póź​niej się opa​mię​ta. Andy otar​ła łzy i zdo​by​ła się na sła​by

uśmiech. – Wiem. Cho​dzi​ło o to, że obie wie​dzia​ły, że Alex nie jest ty​po​wym fa​ce​tem i nic nie wska​zy​wa​ło na to, że za​mie​rza się opa​mię​tać, ani te​raz, ani nig​dy. Lily usia​dła na pod​ło​dze. – Po​win​naś po​my​śleć o ja​kimś ro​man​sie, naj​wyż​sza pora. – O ro​man​sie? Żeby ko​goś zdra​dzić, trze​ba być z tym kimś w związ​ku. Praw​da? – No to nie o ro​man​sie. O ma​łej przy​go​dzie, o szyb​kim nu​mer​ku. Mu​szę ci przy​po​mi​nać, kie​dy ostat​ni raz spa​łaś z in​nym fa​ce​tem? Bo je​śli chcesz, to ci przy​po​mnę…

– To nie ma żad​ne​go… – Na dru​gim roku, w to​a​le​cie w na​szym aka​de​mi​ku, ze Scot​tem ja​kimś tam, tym z tra​gicz​nie wy​sta​ją​cą szczę​ką. Przy​pa​dli​ście so​bie do gu​stu, kie​dy rzy​ga​łam w ki​bel​ku. Pa​mię​tasz go? Andy przy​ło​ży​ła rękę do czo​ła. – Boże, prze​stań. – A pa​mię​tasz kart​kę, któ​rą ci po​tem przy​słał? Na jed​nej stro​nie Wczo​raj wie​czo​rem, a na od​wro​cie: Wstrzą​snę​łaś moim świa​tem. Uwa​ża​łaś, że to naj​słod​sza, naj​bar​dziej ro​man​tycz​na rzecz, jaką moż​na zro​bić. – Bła​gam, prze​stań. – Sy​pia​łaś z nim przez czte​ry mie​sią​ce! Nie prze​szka​dza​ły ci ani jego san​da​-

ły, ani to, że nie lu​bił prać swo​ich rze​czy, ani to, że za​sy​py​wał cię rzew​ny​mi hal​l​mar​ko​wy​mi pocz​tów​ka​mi z cy​klu Tyl​ko Ty i Na za​wsze. Udo​wod​ni​łaś, że je​śli cho​dzi o męż​czyzn, po​tra​fisz mieć klap​ki na oczach. Dla​te​go mó​wię: zrób to jesz​cze raz! – Lily… – Albo nie, za​cze​kaj. Mo​żesz przejść na wyż​szy stan​dard. Dwa sło​wa: „Chri​stian Col​lin​sworth”. O ile wiem, co ja​kiś czas się po​ja​wia, praw​da? – Tak, ale in​te​re​su​je się mną tyl​ko dla​te​go, że je​stem za​ję​ta. To zna​czy… by​łam za​ję​ta. Gdy tyl​ko wy​czu​je, że je​stem wol​na, weź​mie nogi za pas. – Je​śli „wol​na” zna​czy „otwar​ta na

ko​lej​ny zwią​zek”, to tak, pew​nie masz ra​cję. Ale je​śli zna​czy „otwar​ta na moż​li​wość sek​su bez zo​bo​wią​zań, tyl​ko dla przy​jem​no​ści”, przy​pusz​czam, że bę​dzie chęt​ny. – Po​słu​chaj, a może do​kądś po​je​dzie​my? – Roz​pacz​li​wie pra​gnąc zmie​nić te​mat, Andy przej​rza​ła e-ma​ile w ko​mór​ce. – Tra​vel​zoo ofe​ru​je czte​ry dni i trzy noce na Ja​maj​ce w week​end uro​dzin Wa​szyng​to​na. Prze​lot, ho​tel i po​sił​ki za trzy​sta dzie​więć​dzie​siąt dzie​więć do​la​rów. Ta​nio. Lily mil​cza​ła. – Po​jedź​my, bę​dzie faj​nie. Bę​dzie​my się opa​la​ły, piły mar​ga​ri​ty, do​bra, ty nie, ale ja na pew​no, i może ko​goś po​zna​my?

To była cięż​ka zima. Za​słu​gu​je​my na od​po​czy​nek. Ale Lily wciąż mil​cza​ła ze wzro​kiem wbi​tym w dy​wan i Andy wy​czu​ła, że coś jest nie tak. – No co? Weź​miesz książ​ki. Po​czy​tasz na pla​ży. Do​kład​nie tego nam trze​ba. – Prze​pro​wa​dzam się. – Lily po​wie​dzia​ła to nie​mal szep​tem. – Co? – Prze​pro​wa​dzam się. – Do in​ne​go miesz​ka​nia? Zna​la​złaś coś? Prze​cież chcia​łaś za​cze​kać do koń​ca roku, bo masz tyl​ko parę za​jęć ty​go​dnio​wo, i po​szu​kać cze​goś la​tem. – Prze​pro​wa​dzam się do Ko​lo​ra​do.

Andy pa​trzy​ła na nią, nie mo​gąc wy​krztu​sić sło​wa. Lily odła​ma​ła mi​kro​sko​pij​ny ka​wa​łek cy​na​mo​no​we​go ro​ga​li​ka, ale zo​sta​wi​ła go na ta​le​rzu. Mil​cza​ły pra​wie przez mi​nu​tę, któ​ra cią​gnę​ła się jak go​dzi​na. W koń​cu Lily głę​bo​ko ode​tchnę​ła. – Chy​ba po​trze​bu​ję zmia​ny. To pi​cie, wy​pa​dek, mie​siąc na re​ha​bi​li​ta​cji… To mia​sto bu​dzi za dużo złych sko​ja​rzeń. Jesz​cze nie po​wie​dzia​łam bab​ci. – Do Ko​lo​ra​do? – Andy mia​ła ty​siąc py​tań, ale była zbyt wstrzą​śnię​ta, by coś po​wie​dzieć. – Na uni​we​rek w Bo​ul​der. Uzna​ją wszyst​kie moje za​li​cze​nia i pro​po​nu​ją peł​ne sty​pen​dium w za​mian za po​pro​wa​-

dze​nie tyl​ko jed​ne​go kur​su li​cen​cjac​kie​go w se​me​strze. Świe​że po​wie​trze, faj​ny pro​gram i lu​dzie, któ​rzy nic o mnie nie wie​dzą. – Lily pod​nio​sła wzrok. Oczy mia​ła peł​ne łez. – Tyl​ko nie bę​dzie tam cie​bie. To je​dy​na rzecz, któ​ra mnie smu​ci. Tak bar​dzo bę​dzie mi cię bra​ko​wa​ło. I się po​pła​ka​ły. Szlo​cha​ły, obej​mo​wa​ły się i wy​cie​ra​ły roz​ma​za​ny tusz z po​licz​ków, nie mo​gąc so​bie wy​obra​zić, że jed​na miesz​ka na jed​nym koń​cu kra​ju, a dru​ga za​miesz​ka na dru​gim. Andy pró​bo​wa​ła po​cie​szyć Lily, za​da​jąc mi​lion py​tań i uważ​nie słu​cha​jąc od​po​wie​dzi, ale mo​gła my​śleć tyl​ko o tym, co naj​bar​dziej oczy​wi​ste: że za kil​ka ty​go​dni zo​sta​nie sama jak pa​lec. Bez Ale​xa.

Bez Lily. Bez ży​cia. Parę dni po jej wy​jeź​dzie wró​ci​ła do Avon, do ro​dzi​ców. Po​chło​nąw​szy trze​cią por​cję ziem​nia​ków pu​ree, so​lid​nie przy​pra​wio​nych przez mat​kę ma​słem i śmie​ta​ną, i po​piw​szy je dwo​ma kie​lisz​ka​mi pi​no​ta, za​sta​na​wia​ła się wła​śnie, czy roz​piąć dżin​sy, gdy mat​ka wzię​ła ją za rękę i oznaj​mi​ła, że roz​wo​dzi się z oj​cem. – Obo​je bar​dzo was ko​cha​my – do​da​ła szyb​ko. – Cie​bie i Jill. I chcę cię za​pew​nić, że nie ma to nic wspól​ne​go ani z tobą, ani z nią. – Andy nie jest już dziec​kiem, Ro​ber​to. Na pew​no nie uwa​ża, że roz​wo​dzi​my się przez nią. – Oj​ciec po​wie​dział to

ostrzej​szym niż zwy​kle to​nem i je​śli Andy mia​ła być ze sobą szcze​ra, mu​sia​ła​by przy​znać, że mó​wił tak już od ja​kie​goś cza​su. – De​cy​zję pod​ję​li​śmy wspól​nie i po​lu​bow​nie – cią​gnę​ła mat​ka. – Z ni​kim się nie spo​ty​ka​my, ani ja, ani oj​ciec. Po pro​stu przez te wszyst​kie lata bar​dzo się od sie​bie od​da​li​li​śmy. – Cze​go in​ne​go pra​gnie​my – do​dał oj​ciec. Andy po​ki​wa​ła gło​wą. – Nic nie po​wiesz? – Ro​dzi​ciel​sko za​tro​ska​na mat​ka ścią​gnę​ła brwi. – A co tu mó​wić? – Andy do​pi​ła wino. – Jill już wie? Oj​ciec kiw​nął gło​wą, mat​ka od​-

chrząk​nę​ła. – Je​śli… je​śli masz ja​kieś… py​ta​nia… Mama spra​wia​ła wra​że​nie zmar​twio​nej. Andy zer​k​nę​ła na ojca i wy​czu​ła, że za​raz przej​dzie na tryb wrza​skli​wo-śled​czy, to zna​czy za​cznie wy​py​ty​wać ją o od​czu​cia i ro​bić iry​tu​ją​ce uwa​gi w sty​lu: „Co​kol​wiek te​raz czu​jesz, jest jak naj​bar​dziej zro​zu​mia​łe” czy „Wiem, że nie​pręd​ko do tego przy​wyk​niesz”, na co w ogó​le nie mia​ła ocho​ty. Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – Po​słu​chaj​cie: pod​ję​li​ście de​cy​zję. Je​śli je​ste​ście za​do​wo​le​ni, to nie moja spra​wa. Wy​tar​ła usta ser​wet​ką, po​dzię​ko​wa​ła

za ko​la​cję i wy​szła z kuch​ni. Nie ule​ga​ło wąt​pli​wo​ści, że za​cho​wa​ła się jak na​sto​let​nia smar​ku​la, ale nie mo​gła się po​wstrzy​mać. Naj​pierw Alex, po​tem Lily, a te​raz to – wie​dzia​ła, że roz​pad trzy​dzie​stocz​te​ro​let​nie​go mał​żeń​stwa ro​dzi​ców nie ma z nią nic wspól​ne​go, ale nie mo​gła od​pę​dzić od sie​bie tej my​śli. Tak, pró​bo​wa​ła się od tego ode​rwać, za​po​mnieć. Pi​sa​ła do ślub​ne​go blo​ga, prze​pro​wa​dza​ła wy​wia​dy, ca​ły​mi go​dzi​na​mi szu​ka​ła ma​te​ria​łów w in​ter​ne​cie, co tro​chę po​ma​ga​ło, mimo to wciąż nie mo​gła wy​peł​nić tej nie​koń​czą​cej się czę​ści dnia mię​dzy koń​cem pra​cy a pój​ściem spać. Parę razy umó​wi​ła się na drin​ka ze swo​ją wy​daw​czy​nią, praw​dzi​-

wą ty​gry​si​cą, któ​ra cią​gle pa​trzy​ła po​nad jej ra​mie​niem na stu​den​tów kłę​bią​cych się w ba​rze pod​czas hap​py hour, parę razy wi​dzia​ła się ze zna​jo​my​mi ze stu​diów, któ​rzy przy​je​cha​li do No​we​go Jor​ku w in​te​re​sach, ale głów​nie była sama. Alex znik​nął z po​wierzch​ni zie​mi. Ani razu nie za​dzwo​nił, a je​dy​ny kon​takt, jaki z nią na​wią​zał, spro​wa​dzał się do krót​kie​go e-ma​ila – Bar​dzo dzię​ku​ję za pa​mięć, mam na​dzie​ję, że u Cie​bie wszyst​ko do​brze – któ​re​go na​pi​sał w od​po​wie​dzi na dłu​gą, wzru​sza​ją​cą i pa​trząc wstecz, po​ni​ża​ją​cą wia​do​mość, jaką na​gra​ła mu z oka​zji jego dwu​dzie​stych czwar​tych uro​dzin. Pod​eks​cy​to​wa​na Lily, szczę​śli​wie za​do​mo​wio​na

w Bo​ul​der, pa​pla​ła ra​do​śnie o swo​im no​wym miesz​ka​niu, no​wym ga​bi​ne​cie na uni​wer​ku i nie​sa​mo​wi​tym kur​sie jogi, na któ​ry się ostat​nio za​pi​sa​ła. Nie uda​wa​ła na​wet, że jej źle, cho​ciaż mo​gła​by, przez wzgląd na Andy. Ro​dzi​ce roz​sta​li się, uzgod​niw​szy, że mama za​trzy​ma dom, a tata prze​pro​wa​dzi się do miesz​ka​nia bli​żej mia​sta. Zło​ży​li pa​pie​ry roz​wo​do​we i, „po​go​dze​ni” z de​cy​zją, cho​dzi​li na te​ra​pię, ale już od​dziel​nie. To była dłu​ga, mroź​na zima. Dłu​ga, mroź​na i sa​mot​na. Dla​te​go Andy zro​bi​ła to, co prę​dzej czy póź​niej robi każ​da miesz​kan​ka No​we​go Jor​ku pod​czas pierw​szych dzie​się​ciu lat spę​dzo​nych w mie​ście: za​pi​sa​ła się na kurs go​to​wa​-

nia dla opor​nych: Jak ugo​to​wać wodę. Wy​da​wa​ło się, że to do​bry po​mysł, zwa​żyw​szy, że w ku​chen​ce prze​cho​wy​wa​ła cza​so​pi​sma i ka​ta​lo​gi. Do „go​to​wa​nia” uży​wa​ła je​dy​nie eks​pre​su do kawy i sło​ika ma​sła orze​cho​we​go, a za​ma​wia​nie je​dze​nia do domu – bez wzglę​du na to, jak bar​dzo pró​bo​wa​ła oszczę​dzać – było zbyt dro​gie. Tak, po​mysł był​by bar​dzo do​bry, gdy​by nie oka​za​ło się, że kie​dy szu​ka się ano​ni​mo​wo​ści, Nowy Jork jest naj​mniej​szym mia​stem świa​ta: pierw​sze​go dnia kur​su, do​kład​nie na​prze​ciw​ko niej, usiadł nie kto inny, jak na​bur​mu​szo​na i mak​sy​mal​nie ze​stre​so​wa​na pierw​sza asy​stent​ka Mi​ran​dy Prie​stly, Emi​ly Charl​ton.

W No​wym Jor​ku miesz​ka​ło osiem mi​lio​nów lu​dzi, a ona nie mo​gła unik​nąć je​dy​ne​go zna​ne​go wro​ga? Da​ła​by wszyst​ko za czap​kę ba​se​bal​lo​wą, duże oku​la​ry prze​ciw​sło​necz​ne, za co​kol​wiek, co osło​ni​ło​by ją przed gniew​nym spoj​rze​niem tych upior​nie go​re​ją​cych oczu, któ​re wciąż na​wie​dza​ło ją w kosz​mar​nych snach. Wstać i wyjść? Zre​zy​gno​wać z kur​su? Prze​nieść się na inny ter​min? Ona się za​sta​na​wia​ła, a in​struk​tor za​czął spraw​dzać li​stę obec​no​ści. Na dźwięk jej na​zwi​ska Emi​ly drgnę​ła, ale szyb​ko się opa​no​wa​ła. Uda​ło im się unik​nąć kon​tak​tu wzro​ko​we​go i do​szły do nie​pi​sa​ne​go po​ro​zu​mie​nia, że będą uda​wa​ły, iż się nie roz​po​zna​ły. Na na​-

stęp​nych za​ję​ciach Emi​ly nie było i Andy mia​ła na​dzie​ję, że zre​zy​gno​wa​ła. Z po​wo​du pra​cy na trze​cich nie było z ko​lei jej. Z wy​raź​nym nie​za​do​wo​le​niem spo​tka​ły się do​pie​ro na czwar​tych, ale po​nie​waż coś się przez ten czas sub​tel​nie zmie​ni​ło i trud​no im było cał​ko​wi​cie się igno​ro​wać, lo​do​wa​to ski​nę​ły so​bie gło​wą. Pod ko​niec pią​tych za​jęć Andy po​sła​ła w jej stro​nę le​d​wie zro​zu​mia​łe „cześć” i Emi​ly zre​wan​żo​wa​ła się tym sa​mym. Jesz​cze tyl​ko jed​ne za​ję​cia i ko​niec! Było cał​kiem moż​li​we, a na​wet praw​do​po​dob​ne, że ukoń​czą kurs, po​prze​sta​jąc na wy​mia​nie bur​kli​wych po​zdro​wień, i Andy bar​dzo ulży​ło. Ale wte​dy zda​rzy​ło się coś nie do po​my​śle​-

nia: in​struk​tor prze​czy​tał li​stę skład​ni​ków na po​tra​wę, któ​rą mia​ły go​to​wać tego wie​czo​ru, po czym zro​bił z nich „ku​chen​ny duet” – z za​przy​się​żo​nych wro​gów! – przy​dzie​la​jąc Emi​ly obo​wiąz​ki tej, któ​ra przy​go​to​wu​je skład​ni​ki, a Andy tej, któ​ra je sma​ży. Po raz pierw​szy spo​tka​ły się wzro​kiem, ale szyb​ko od​wró​ci​ły gło​wę. Wy​star​czy​ło jed​no zer​k​nię​cie i Andy wie​dzia​ła już, że Emi​ly boi się tego tak samo jak ona. Bez sło​wa sta​nę​ły obok sie​bie i kie​dy Emi​ly wpa​dła w rytm, kro​jąc cu​ki​nię w słup​ki, Andy z tru​dem wy​krztu​si​ła: – Więc… co sły​chać? – U mnie? Wszyst​ko do​brze. Emi​ly wciąż umia​ła dać jej do zro​zu​-

mie​nia, że każ​de wy​po​wie​dzia​ne przez Andy sło​wo na​pa​wa ją wy​jąt​ko​wą od​ra​zą. Tak, wciąż była w tym zna​ko​mi​ta. To, że nic się pod tym wzglę​dem nie zmie​ni​ło, było na​wet po​cie​sza​ją​ce. Emi​ly nie mia​ła ocho​ty jej wy​py​ty​wać, bo mia​ła ją gdzieś – Andy wy​raź​nie to czu​ła – mimo to wy​si​li​ła się na krót​kie: – A u cie​bie? – U mnie? Też do​brze, tak. Nie do wia​ry, że to już rok, praw​da? Ci​sza. – Pa​mię​tasz Ale​xa? No więc wy​je​chał do Mis​si​si​pi, bo do​stał tam pra​cę w szko​le. – Andy wciąż nie po​tra​fi​ła otwar​cie przy​znać, że ją rzu​cił. Pró​bo​wa​ła prze​stać mó​wić, ale nie mo​gła. –

A pa​mię​tasz Lily, moją przy​ja​ciół​kę, któ​ra wpa​da​ła do re​dak​cji po wyj​ściu Mi​ran​dy, tę, któ​ra mia​ła wy​pa​dek, kie​dy by​łam w Pa​ry​żu? Ona też się prze​pro​wa​dzi​ła! Do Bo​ul​der. Nie przy​pusz​cza​łam, że może jej aż tak od​wa​lić, bo nie mi​nę​ło pół roku i sta​ła się fa​na​tycz​ką jogi i wspi​nacz​ki. A ja? Pi​su​ję te​raz do I żyli dłu​go i szczę​śli​wie, tego ślub​ne​go blo​ga. Sły​sza​łaś o nim? Emi​ly uśmiech​nę​ła się, nie zło​śli​wie, lecz by​najm​niej nie cie​pło. – Na​le​ży do „New Yor​ke​ra”? Bo pa​mię​tam, że ktoś cią​gle mó​wił, że chce tam pra​co​wać… Andy po​czu​ła, że pie​ką ją po​licz​ki. Jaka była wte​dy na​iw​na! Mło​da i głu​pia.

Dwa lata wy​dep​ty​wa​nia ście​żek, prze​pro​wa​dza​nia wy​wia​dów, pi​sa​nia ar​ty​ku​łów bez szans na pu​bli​ka​cję i bez​u​stan​ne​go szu​ka​nia po​my​słów otwo​rzy​ły jej wresz​cie oczy: w tym mie​ście nie​zwy​kłym osią​gnię​ciem jest moż​li​wość pi​sa​nia o czym​kol​wiek i pu​bli​ko​wa​nia tego gdzie​kol​wiek. – Tak, by​łam głu​pia – przy​zna​ła ci​cho. Zer​k​nę​ła ukrad​kiem na jej się​ga​ją​ce ud ko​zacz​ki i lan​ser​ską mo​to​cy​klo​wą kurt​kę ze skó​ry. – A ty? Cią​gle w „Run​wayu”? Spy​ta​ła z czy​stej uprzej​mo​ści, bo da​wa​ła gło​wę, że Emi​ly do​sta​ła awans i pra​cu​je te​raz na ja​kimś pre​sti​żo​wym sta​no​wi​sku, na któ​rym szczę​śli​wie po​zo​-

sta​nie, do​pó​ki nie wyj​dzie za mi​liar​de​ra albo nie umrze, bez wzglę​du na to, co zda​rzy się naj​pierw. Nóż za​czął sie​kać cu​ki​nię dwa razy szyb​ciej i Andy mo​dli​ła się, żeby Emi​ly nie ob​cię​ła so​bie pal​ca. – Nie. Na​pię​cie sta​ło się nie​mal na​ma​cal​ne. Andy opró​szy​ła cu​ki​nię solą, pie​przem i po​kro​jo​nym czosn​kiem i wrzu​ci​ła ją na moc​no roz​grza​ną pa​tel​nię. Pry​snę​ła oli​wa. – Zmniejsz​cie gaz! – krzyk​nął in​struk​tor z dru​gie​go koń​ca kuch​ni. – Mamy przy​ru​mie​nić cu​ki​nię, a nie roz​pa​lić ogni​sko. Emi​ly zmniej​szy​ła gaz, le​d​wie do​-

strze​gal​nie prze​wró​ci​ła ocza​mi i Andy prze​nio​sła się na​tych​miast do se​kre​ta​ria​tu „Run​waya”, gdzie tymi sa​my​mi, może tro​chę ja​śniej​szy​mi ocza​mi Emi​ly prze​wra​ca​ła ty​siąc razy dzien​nie. Mi​ran​da krzy​cza​ła, do​ma​ga​jąc się kok​taj​lu mlecz​ne​go, no​we​go SUV-a, to​reb​ki ze skó​ry py​to​na, bi​le​tu na Do​mi​ni​ka​nę albo ka​żąc im zna​leźć do​bre​go pe​dia​trę – Andy mio​ta​ła się, by zro​zu​mieć, o co jej cho​dzi, a Emi​ly prze​wra​ca​ła ocza​mi i gło​śno wzdy​cha​ła, dzi​wiąc się jej nie​kom​pe​ten​cji. Speł​nia​ły jej żą​da​nie, a po​tem wszyst​ko za​czy​na​ło się od po​cząt​ku. – Em, po​słu​chaj… Emi​ly po​de​rwa​ła gło​wę. – Mam na imię Emi​ly – wy​ce​dzi​ła.

– Prze​pra​szam. Jak mo​gła​bym za​po​mnieć? Mi​ran​da zwra​ca​ła się tak do mnie przez cały rok. To za​dzi​wia​ją​ce, ale Emi​ly ci​cho prych​nę​ła, a na jej ustach po​ja​wił się cień uśmie​chu. – Wiem, wiem. – Emi​ly… – Nie wie​dząc, jak to ro​ze​grać, Andy za​mie​sza​ła cu​ki​nię, cho​ciaż in​struk​tor wy​raź​nie po​wie​dział, że ma „za​ru​mie​nić się bez zbyt czę​ste​go mie​sza​nia”. – Wiem, że mi​nę​ło dużo cza​su, ale wciąż mam wy​rzu​ty su​mie​nia, że tak się roz​sta​ły​śmy. – Że wy​gry​złaś mnie z wy​jaz​du do Pa​ry​ża, cho​ciaż ma​rzy​łam o tym przez całe ży​cie? Cho​ciaż pra​co​wa​łam dłu​żej

i cię​żej niż ty? Że po tym wszyst​kim mia​łaś czel​ność zre​zy​gno​wać w po​ło​wie wy​jaz​du? Że ani przez chwi​lę nie po​my​śla​łaś, jak bar​dzo wku​rzy to Mi​ran​dę i ile cza​su zaj​mie mi zna​le​zie​nie i wy​szko​le​nie no​wej asy​stent​ki? Na​wia​sem mó​wiąc, trwa​ło to pra​wie trzy ty​go​dnie, co zna​czy, że przez trzy ty​go​dnie mia​łam ją na gło​wie przez dwa​dzie​ścia czte​ry go​dzi​ny na dobę, zu​peł​nie solo. Wiesz, jak to jest? – Emi​ly spoj​rza​ła na cu​ki​nię. – Nie przy​sła​łaś mi na​wet jed​ne​go głu​pie​go e-ma​ila, nie po​że​gna​łaś się, nie po​dzię​ko​wa​łaś za po​moc, nie po​sła​łaś mnie do wszyst​kich dia​błów. Nie zro​bi​łaś nic. Wła​śnie tak się roz​sta​ły​śmy. Andy wpa​try​wa​ła się w nią in​ten​syw​-

nie. Czyż​by Emi​ly była ura​żo​na? Nie uwie​rzy​ła​by, gdy​by nie wi​dzia​ła tego na wła​sne oczy, ale tak, Em mia​ła jej za złe, że się do niej nie ode​zwa​ła. – Prze​pra​szam. My​śla​łam, że je​stem ostat​nią oso​bą, z któ​rą masz ocho​tę roz​ma​wiać. To nie ta​jem​ni​ca, że nie​na​wi​dzi​łam tej pra​cy. Ale te​raz wi​dzę, że to​bie też nie było ła​two, a ja mo​głam pew​nie być tro​chę mniej… trud​na. – Trud​na? – prych​nę​ła Emi​ly. – By​łaś wred​ną suką. Andy wcią​gnę​ła no​sem po​wie​trze i wy​pu​ści​ła je usta​mi. Chcia​ła to wszyst​ko od​wo​łać, wy​zwać ją od wstręt​nych po​chleb​czyń i li​zu​sek i raz na za​wsze po​że​gnać się

z „Run​way​em” i wszyst​ki​mi tymi, któ​rzy mie​li z nim coś wspól​ne​go. Roz​ma​wia​ły o tym nie dłu​żej niż sześć​dzie​siąt se​kund, ale to wy​star​czy​ło, żeby po​wró​cił daw​ny ból i nie​po​kój: bez​sen​ne noce, nie​koń​czą​ce się żą​da​nia, wiecz​nie dzwo​nią​cy te​le​fon, cią​głe lek​ce​wa​że​nie, ob​ra​ża​nie i pa​syw​no-agre​syw​ne uwa​gi. To, że co​dzien​nie rano czu​ła się gru​ba, głu​pia i nie​kom​pe​tent​na, a co wie​czór zmę​czo​na, do​bi​ta i przy​gnę​bio​na. Ale jaki mia​ło to te​raz sens? Za pół​to​rej go​dzi​ny kurs skoń​czy się na do​bre, a ona wró​ci do domu, ku​pu​jąc po dro​dze pół li​tra lo​dów Ta​sti D-Lite, i już nig​dy wię​cej jej nie zo​ba​czy. – Cu​ki​nia go​to​wa – po​wie​dzia​ła,

prze​sta​wia​jąc pa​tel​nię na tyl​ny pal​nik i wle​wa​jąc tro​chę oli​wy do no​wej. – Co da​lej? Emi​ly wrzu​ci​ła na pa​tel​nię dwie gar​ście prze​kro​jo​nych na pół bruk​se​lek, do​da​ła sos z musz​tar​dą z Di​jon, wino i ocet. – Wy​rzu​ci​ła mnie. Drew​nia​na łyż​ka Andy za​kle​ko​ta​ła na pod​ło​dze. – Co zro​bi​ła? – Wy​rzu​ci​ła. Czte​ry mie​sią​ce po two​im odej​ściu, gdy wła​śnie skoń​czy​łam szko​lić czwar​tą kan​dy​dat​kę. Ósma rano, nor​mal​ny dzień, a ona wcho​dzi jak kró​lo​wa i le​d​wie na mnie spoj​rzaw​szy, mówi, że nie mu​szę ju​tro przy​cho​dzić do

pra​cy. Ani ju​tro, ani nig​dy. Andy roz​dzia​wi​ła usta. – Po​waż​nie? I nie wiesz dla​cze​go? Emi​ly za​mie​sza​ła bruk​sel​kę. Lek​ko trzę​sła jej się ręka. – Nie mam po​ję​cia. Pra​co​wa​łam u niej pra​wie trzy lata, na​uczy​łam się, kur​wa, fran​cu​skie​go tak do​brze, że w wol​nym cza​sie mo​gła​bym uczyć Ca​ro​li​ne i Cas​si​dy, a ona wy​rzu​ci​ła mnie jak wo​rek śmie​ci. Za kil​ka ty​go​dni mia​łam do​stać awans na za​stęp​czy​nię re​dak​to​ra dzia​łu mody i na​gle dup! Do wi​dze​nia. Bez wy​ja​śnie​nia, bez prze​pro​sin, bez po​dzię​ko​wań. Bez ni​cze​go. – Strasz​nie mi przy​kro, to po​twor​ne…

Emi​ly pod​nio​sła rękę. – To było w ze​szłym roku. Już się otrzą​snę​łam. Może nie do koń​ca, bo wciąż mo​dlę się co rano, żeby prze​je​chał ją au​to​bus, ale po​tem mogę już za​czy​nać nowy dzień. Gdy​by nie wy​raz bólu na twa​rzy Emi​ly, Andy ska​ka​ła​by z ra​do​ści. Ileż to razy za​sta​na​wia​ła się, dla​cze​go Emi​ly nie wi​dzi, że Mi​ran​da znie​wa​ża i ter​ro​ry​zu​je wszyst​kich swo​ich pra​cow​ni​ków? Ileż to razy ża​ło​wa​ła, że nie ma w re​dak​cji żad​nej przy​ja​ciół​ki? O ile ła​twiej by się jej pra​co​wa​ło, gdy​by mia​ła cho​ciaż jed​ną wspól​nicz​kę, któ​rej mo​gła​by się wy​ża​lić? Nikt nie pra​co​wał cię​żej i z więk​szym od​da​niem niż Emi​ly,

mimo to Mi​ran​da nie do​trzy​ma​ła obiet​ni​cy i jej nie awan​so​wa​ła. Cóż za ra​żą​ca nie​spra​wie​dli​wość. Wy​tar​ła ręce w far​tuch. – Raz na​pi​sa​łam jej ne​kro​log. My​ślisz, że to dziw​ne? Emi​ly odło​ży​ła szczyp​ce i wy​trzesz​czy​ła oczy. Po raz pierw​szy na​wią​za​ły bez​po​śred​ni kon​takt wzro​ko​wy. – Co na​pi​sa​łaś? – Ne​kro​log. Wiesz, tak dla wpra​wy. I szcze​rze mó​wiąc, nie roz​wo​dzi​łam się zbyt​nio nad jej do​ko​na​nia​mi. Za​ska​ku​ją​co oczysz​cza​ją​ce prze​ży​cie. Nie tyl​ko ty ży​czysz jej na​głej śmier​ci. Emi​ly w koń​cu się uśmiech​nę​ła. – Czy to zna​czy, że pra​co​wa​łaś w ja​-

kiejś ga​ze​cie? Kie​dy ode​szłaś, szu​ka​łam cię w in​ter​ne​cie, ale pra​wie nic nie zna​la​złam. Andy nie wie​dzia​ła, od cze​go za​cząć. No i od​czu​wa​ła dziw​ną sa​tys​fak​cję, że Emi​ly pró​bo​wa​ła się cze​goś o niej do​wie​dzieć. Przez wie​le ty​go​dni po po​wro​cie z Pa​ry​ża chcia​ła do niej za​dzwo​nić, prze​pro​sić ją za na​głe odej​ście i za to, że po​sta​wi​ła ją w tak par​szy​wej sy​tu​acji, ale za​wsze tchó​rzy​ła. Nie wy​zy​wa​ło się Mi​ran​dy Prie​stly, nie ob​ry​wa​jąc za to od Emi​ly Charl​ton. Dla​te​go, żeby unik​nąć stu​pro​cen​to​wo pew​nych obelg, prze​kleństw i trza​ska​nia słu​chaw​ką, peł​na po​czu​cia winy w koń​cu nie za​dzwo​ni​ła.

– Pew​nie dla​te​go, że nie było tam cze​go szu​kać. Kie​dy Lily wra​ca​ła do zdro​wia po wy​pad​ku, przez ja​kiś czas miesz​ka​łam u niej. Wo​zi​łam ją na fi​zjo​te​ra​pię, na spo​tka​nia AA i tak da​lej. Tro​chę pi​sa​łam do lo​kal​nej ga​ze​ty, głów​nie o za​rę​czy​nach i ślu​bach. Kie​dy w koń​cu prze​pro​wa​dzi​łam się z po​wro​tem do mia​sta, ro​ze​sła​łam CV chy​ba do wszyst​kich moż​li​wych ga​zet i wy​lą​do​wa​łam w tym blo​gu. Na ra​zie nie na​rze​kam, jest do​brze. Dużo pi​szę… A ty? Zna​la​złaś coś in​ne​go? – Ale co tam wła​ści​wie ro​bisz? To ta stro​na ślub​na, tak? Cza​sem za​glą​dam na ich stro​nę part​ner​ską, tę o pro​jek​to​wa​niu wnętrz. Jest cał​kiem nie​zła.

Był to naj​bar​dziej en​tu​zja​stycz​ny ko​men​tarz, jaki Andy kie​dy​kol​wiek usły​sza​ła z ust Emi​ly, więc po​szła za cio​sem. – Dzię​ki! Tak, wszyst​ko o za​rę​czy​nach i ślu​bach, od pier​ścion​ków za​rę​czy​no​wych po kwia​ty, suk​nie, li​stę pre​zen​tów, li​stę go​ści, lo​kal, mie​siąc mio​do​wy, ak​ce​so​ria, pla​no​wa​nie i po​my​sły na mu​zy​kę do pierw​sze​go tań​ca. Wiesz, o co cho​dzi. – Świa​ta z po​sad może nie ru​szy​ła, ale zna​la​zła dla sie​bie przy​tul​ną ni​szę i była cał​kiem za​do​wo​lo​na. – A co ty po​ra​biasz? – Pa​nie w ką​cie! – ryk​nął in​struk​tor, wska​zu​jąc je si​li​ko​no​wą skro​bacz​ką. – Mniej ga​da​nia, wię​cej go​to​wa​nia.

Mimo na​zwy kur​su po​win​ny​ście się tu na​uczyć cze​goś wię​cej niż go​to​wa​nia wody. Emi​ly kiw​nę​ła gło​wą. – Te​raz pa​mię​tam. Nie​daw​no ro​bi​łaś wy​wiad z Vic​to​rią Bec​kham, tak? Py​ta​łaś ją o wspo​mnie​nia ze ślu​bu i o to, co po​ra​dzi​ła​by pan​nie mło​dej, gdy​by chcia​ła za​sza​leć i ku​pić so​bie coś na​praw​dę od​lo​to​we​go. A ona po​wie​dzia​ła, że wód​kę, bo wód​ka to gwa​ran​cja, że wszy​scy będą do​brze się ba​wi​li. To by​łaś ty? Andy mo​gła się tyl​ko uśmiech​nąć. To, że lu​dzie na​praw​dę ją czy​ta​ją, wciąż było dla niej wiel​ką no​wo​ścią. – Tak, to był mój wy​wiad.

– W pierw​szej chwi​li tak po​my​śla​łam, ale po​tem do​szłam do wnio​sku, że to musi być ja​kaś inna An​drea Sachs, bo da​wa​łam gło​wę, że zo​sta​niesz ko​re​spon​dent​ką wo​jen​ną czy kimś ta​kim. Tak, te​raz pa​mię​tam. Usta​wi​łam alert Go​ogle na na​zwi​sko „Bec​kham” i czy​tam o niej wszyst​ko jak leci. Na​praw​dę z nią roz​ma​wia​łaś? Ale tak oso​bi​ście? Czy to moż​li​we, żeby Emi​ly py​ta​ła ją o to, jak się jej żyje? Oka​zy​wa​ła za​in​te​re​so​wa​nie? Czy to moż​li​we, żeby Andy czymś jej za​im​po​no​wa​ła? Praw​dzi​wy obłęd, trud​no w to było uwie​rzyć. – Tyl​ko pięt​na​ście mi​nut, ale tak, gdy parę mie​się​cy temu przy​je​cha​ła do No​we​go Jor​ku, by​łam u niej w ho​te​lu,

w po​ko​ju. Na​wet spo​tka​łam… jego. – Coś ty! Andy kiw​nę​ła gło​wą. – Bez ura​zy, ale jak na​mó​wi​łaś ją na wy​wiad dla blo​ga ślub​ne​go? Andy za​wa​ha​ła się, nie wie​dząc, jak bar​dzo może być z nią szcze​ra. – Za​dzwo​ni​łam do jej agent​ki, po​wie​dzia​łam, że przez rok by​łam pra​wą ręką Mi​ran​dy Prie​stly z „Run​waya”, a po​nie​waż Mi​ran​da jest wiel​ką wiel​bi​ciel​ką Vic​to​rii Bec​kham, za​py​ta​łam, czy pani Bec​kham ze​chce udzie​lić mi krót​kie​go wy​wia​du. – I już? To wy​star​czy​ło? – Tak. – Prze​cież Mi​ran​da na​wet jej nie lubi.

Emi​ly wy​gar​nę​ła cu​ki​nię i bruk​sel​kę na ta​lerz i usia​dła na stoł​ku. Andy na​ło​ży​ła na pół​mi​sek tro​chę sera i kra​ker​sów, po​sta​wi​ła go mię​dzy nimi i usia​dła obok niej. – Nie​waż​ne. Za​dzia​ła​ło, bo Vic​to​ria, a przy​najm​niej jej agent​ka, lubi Mi​ran​dę, a lu​bią ją wszyst​kie ce​le​bryt​ki. Jak do​tąd nikt mi nie od​mó​wił. – Co? To zna​czy, że pró​bo​wa​łaś tego nie tyl​ko z nią? Stwa​rza​łaś wra​że​nie, że pi​sa​łaś dla „Run​waya”? – Nie kła​mię. – Andy wrzu​ci​ła do ust ka​wa​łek ched​da​ra. – A jak to so​bie zin​ter​pre​tu​ją, to ich spra​wa. – Ge​nial​ne. Po pro​stu ge​nial​ne. Bo niby dla​cze​go nie? Ha​ro​wa​łaś u niej jak

wół, masz pra​wo. Kogo jesz​cze po​zna​łaś? – Hm, zo​bacz​my. Brit​ney Spe​ars zro​bi​ła mi li​stę dzie​się​ciu naj​lep​szych ka​wał​ków na pierw​szy ta​niec, Kate Hud​son opo​wie​dzia​ła, jak ucie​kła​by z ko​chan​kiem, Jen​ni​fer Ani​ston opi​sa​ła swo​ją wy​ma​rzo​ną suk​nię ślub​ną, z He​idi Klum roz​ma​wia​łam o fry​zu​rach i ma​ki​ja​żu, a z Re​ese Wi​ther​spo​on za​sta​na​wia​łam się nad plu​sa​mi i mi​nu​sa​mi wy​cho​dze​nia za mąż w mło​dym wie​ku. W przy​szłym ty​go​dniu ro​bię wy​wiad z J. Lo. Chcę ją spy​tać, jak we​dług niej po​wi​nien wy​glą​dać ślub nu​mer dwa i trzy. Emi​ly zro​bi​ła małą ka​nap​kę z sera i kra​ker​sów i Andy o mało nie spa​dła ze

stoł​ka. Emi​ly Charl​ton je? – Świet​nie – wy​mla​ska​ła. – Dla mnie bom​ba. Andy mu​sia​ła wy​ba​łu​szyć oczy, bo Em uśmiech​nę​ła się i do​da​ła: – Tak, za​czę​łam jeść. To była pierw​sza rzecz, jaką od​zy​ska​łam, kie​dy mnie wy​rzu​ci​ła: ape​tyt. – Może i tak, ale nic na to nie wska​zu​je – po​wie​dzia​ła szcze​rze Andy i Emi​ly zno​wu się uśmiech​nę​ła. – No więc co te​raz ro​bisz? Jak spod zie​mi wy​rósł przed nimi in​struk​tor. – Moje pa​nie! Co tu się dzie​je? Sie​dze​nie i ob​ja​da​nie się prze​ką​ska​mi nie wcho​dzi w za​kres kur​su. – Kla​snął

i uniósł brwi. – A du​po​wa​ty in​struk​tor wcho​dzi? – Emy zer​k​nę​ła na Andy. – Chy​ba tak, ale my już wy​cho​dzi​my. – Wła​śnie. Dzię​ki za wspa​nia​łe prze​pi​sy. Andy po​wie​dzia​ła to tak po​god​nie, że Emi​ly ra​do​śnie za​pisz​cza​ła i spoj​rze​li na nie wszy​scy kur​san​ci. Ze​bra​ły swo​je rze​czy, wy​szły na ko​ry​tarz i wy​buch​nę​ły śmie​chem. Po chwi​li, kie​dy już się uspo​ko​iły, po​win​ny po​czuć się nie​zręcz​nie, ale tak nie było. Kie​dyś się nie​na​wi​dzi​ły, ale spę​dzi​ły ze sobą tyle cza​su, że czu​ły się w swo​im to​wa​rzy​stwie zu​peł​nie swo​bod​nie. Andy nie​pew​nie za​pro​po​no​wa​ła

drin​ka, żeby jesz​cze tro​chę po​wspo​mi​nać, na co Emi​ly chęt​nie przy​sta​ła. Jed​na mar​ga​ri​ta prze​szła w trzy, trzy mar​ga​ri​ty w ko​la​cję, ko​la​cja w spo​tka​nie dwa dni póź​niej. Wkrót​ce za​czę​ły spo​ty​kać się re​gu​lar​nie, zwy​kle w pu​bach, pod​czas hap​py hour, na nie​dziel​nych lun​chach czy na szyb​kiej ka​wie w re​dak​cji „Har​per’s Ba​za​ar”, gdzie Emi​ly awan​so​wa​no ostat​nio na młod​szą re​dak​tor​kę dzia​łu mody, przy​dzie​la​jąc jej mały, za to wła​sny ką​cik z oknem. Andy to​wa​rzy​szy​ła jej na naj​bar​dziej ele​ganc​kich im​pre​zach mo​do​wych, a Emi​ly cho​dzi​ła z nią na wy​wia​dy w cha​rak​te​rze „współ​pra​cow​nicz​ki”. Wy​mie​nia​ły się opi​nia​mi na te​mat swo​-

jej pra​cy, po​dob​nie się ubie​ra​ły i do póź​nej nocy nie wy​łą​cza​ły ko​mór​ki, żeby jed​na mo​gła za​dzwo​nić do dru​giej po po​wro​cie z rand​ki. Andy wciąż tę​sk​ni​ła za Ale​xem i Lily, wciąż smu​cił ją roz​wód ro​dzi​ców i wciąż była sa​mot​na i wy​ob​co​wa​na, ale na pew​no mniej niż kie​dyś, bo Emi​ly wy​dzwa​nia​ła do niej i za​sy​py​wa​ła ją SMS-ami, a to chcąc spró​bo​wać su​shi w no​wej re​stau​ra​cji w SoHo, a to chcą ku​pić czer​wo​ną szmin​kę, nowy eks​pres do kawy czy san​da​ły bez ob​ca​sów. Na pew​no nie z dnia na dzień, ale w jej świe​cie zda​rzy​ło się coś naj​mniej praw​do​po​dob​ne​go: Emi​ly Charl​ton, jej za​przy​się​gły wróg, zo​sta​ła jej przy​ja​-

ciół​ką. I to nie zwy​kłą, tyl​ko naj​lep​szą, pierw​szą oso​bą, z któ​rą Andy dzie​li​ła się wszyst​ki​mi wie​ścia​mi, do​bry​mi i zły​mi. Dla​te​go zu​peł​nie na​tu​ral​ne było to, że dwa lata póź​niej – kie​dy Emi​ly ode​szła z „Ba​za​aru”, a Andy za​czę​ła nu​dzić się w I żyli dłu​go i szczę​śli​wie – wpa​dły na po​mysł za​ło​że​nia wła​sne​go cza​so​pi​sma. Tak na​praw​dę był to po​mysł Emi​ly, ale Andy szcze​gó​ło​wo do​pra​co​wa​ła jego cel i mi​sję, pi​sa​ła ar​ty​ku​ły prze​wod​nie, pro​jek​to​wa​ła okład​ki i zbie​ra​ła ma​te​ria​ły na te​mat pierw​szych ślu​bów, któ​ry​mi się zaj​mo​wa​ły. Z kon​tak​ta​mi biz​ne​so​wy​mi Emi​ly i jej do​świad​cze​niem w „Run​wayu”, z umie​jęt​no​ścia​mi pi​sar​ski​mi Andy i jej wie​dzą

na te​mat wszyst​kich spraw zwią​za​nych ze ślu​bem stwo​rzy​ły pięk​ny i wy​jąt​ko​wy ma​ga​zyn. Do​dać do tego Maxa, naj​lep​sze​go kum​pla męża Emi​ly, ich głów​ne​go in​we​sto​ra i przy​szłe​go męża Andy, i ich ży​cie splo​tło się ze sobą tak, że Andy za​po​mnia​ła, iż kie​dyś się nie​na​wi​dzi​ły. Dzię​ki cięż​kiej pra​cy i upły​wo​wi cza​su uda​ło im się zo​sta​wić Mi​ran​dę da​le​ko w tyle. Aż do te​raz. Wciąż w blu​zie i bu​tach do bie​ga​nia, Andy sie​dzia​ła w ga​bi​ne​cie Emi​ly i za​ci​ska​jąc spo​co​ne ręce tak moc​no, że na dło​niach mia​ła śla​dy od pa​znok​ci, pa​trzy​ła, jak Aga​tha wy​bie​ra nu​mer Elia​saClar​ka. – Na pew​no chce​my to zro​bić? – jęk​-

nę​ła. Nie mo​gła uwie​rzyć, że aż tak bar​dzo się boi. Bała się, a jed​no​cze​śnie roz​pacz​li​wie chcia​ła się do​wie​dzieć, o co cho​dzi. – Tak, z pa​nem Stan​ley​em Gro​gi​nem po​pro​szę. Dzwo​nię z re​dak​cji „Plun​ge’a”… Aga​tha od​chrząk​nę​ła i kiw​nę​ła gło​wą, za​do​wo​lo​na, że jest w sa​mym cen​trum tych dra​ma​tycz​nych wy​da​rzeń. – Pan Gro​gin? Mówi asy​stent​ka Emi​ly Charl​ton. Pani Charl​ton jest w po​dró​ży, ale ka​za​ła mi od​dzwo​nić i spy​tać, w czym mo​że​my po​móc. – Zno​wu ski​nę​ła gło​wą. Andy po​czu​ła, że mię​dzy jej pier​sia​mi spły​wa stru​myk potu.

– Hm… ro​zu​miem. Roz​mo​wa kon​fe​ren​cyj​na. Mogę spy​tać, na jaki te​mat? – Aga​tha skrzy​wi​ła się, jak​by spró​bo​wa​ła cze​goś obrzy​dli​we​go, i tak jak Emi​ly prze​wró​ci​ła ocza​mi. – Oczy​wi​ście. Prze​ka​żę i za​dzwo​nię. Bar​dzo dzię​ku​ję. Emi​ly na​ci​snę​ła wi​deł​ki, nie cze​ka​jąc, aż asy​stent​ka odło​ży słu​chaw​kę. – Co po​wie​dział? – spy​ta​ły chó​rem. Aga​tha wy​pi​ła łyk zie​lo​ne​go kok​taj​lu mlecz​ne​go. Wy​glą​da​ło na to, że do​sko​na​le się bawi. – Że chce umó​wić się z wami na te​le​kon​fe​ren​cję. – Na te​le​kon​fe​ren​cję? – po​wtó​rzy​ła Andy. – O czym? – Dla​cze​go, u li​cha, uga​nia się za nimi głów​ny do​rad​ca

praw​ny Elia​sa-Clar​ka, w do​dat​ku po tylu la​tach? Chy​ba że do​wie​dzie​li się, iż aby po​zy​skać zna​nych ce​le​bry​tów, Andy – co było tro​chę my​lą​ce – wciąż po​wo​łu​je się na Mi​ran​dę. – Nie chciał po​wie​dzieć. – Co zna​czy „nie chciał”? – Emi​ly o mało nie krzyk​nę​ła. – A co po​wie​dział? – Że co​dzien​nie przed je​de​na​stą jest wol​ny i chce omó​wić z wami ja​kąś pry​wat​ną spra​wę w obec​no​ści… paru ko​le​gów. – Boże, ona wró​ci​ła! – jęk​nę​ła Andy. – Chce po​dać nas do sądu. Za​mie​ni na​sze ży​cie w pie​kło, zo​ba​czysz… – Za​pew​niam cię, że Mi​ran​da ma nas

gdzieś – po​wie​dzia​ła Emi​ly z daw​ną sta​now​czo​ścią pierw​szej asy​stent​ki. – Je​śli ni​cze​go nie pa​mię​tasz, to za​pa​mię​taj jed​no: je​ste​śmy dla niej mar​twe. Ma na gło​wie waż​niej​sze spra​wy niż grze​ba​nie w sta​rym gów​nie. Musi cho​dzić o coś in​ne​go. Mia​ła ra​cję. Mu​sia​ło cho​dzić o coś in​ne​go. Ale Andy ude​rzy​ło to, że kie​dy tyl​ko na ekra​ni​ku ich te​le​fo​nu po​ja​wił się nu​mer Elia​sa-Clar​ka, na​tych​miast wpa​dła w ot​chłań naj​czar​niej​szej pa​ni​ki. Nie​waż​ne, cze​go od nich chcą. Mi​ran​da Prie​stly, ten mer​da​ją​cy ogo​nem i wy​ma​chu​ją​cy to​reb​ką od Pra​dy dia​beł, zno​wu wy​peł​ni​ła jej świat bo​le​sny​mi wspo​mnie​nia​mi i no​wym nie​po​ko​jem. Jak​by

tych dzie​się​ciu lat w ogó​le nie było.

7 Faceci muszą się wyszaleć

Od ślu​bu mi​nął ty​dzień, a ona, za​miast le​piej, czu​ła się co​raz go​rzej. Czę​sto bo​la​ła ją gło​wa, przez cały czas była sen​na i sko​ło​wa​na, mie​wa​ła mdło​ści. Go​rącz​ka to ro​sła, to spa​da​ła, ale nig​dy nie ustę​po​wa​ła cał​ko​wi​cie. Wy​glą​da​ło na to, że Andy w ży​ciu nie wyj​dzie z tej

prze​klę​tej gry​py. Kie​dy otwo​rzy​ła sza​fę, żeby wy​jąć swój naj​bar​dziej zła​cha​ny szla​frok z fio​le​to​wo​ró​żo​we​go po​la​ru, Max pod​niósł gło​wę. – Dzień do​bry – rzu​cił, po​sy​ła​jąc jej swój naj​mil​szy sen​ny uśmiech. – Chodź się po​przy​tu​lać. Andy owi​nę​ła się szla​fro​kiem i za​wią​za​ła pa​sek. – Źle się czu​ję. Wsta​wię kawę. Nie na​da​ję się dzi​siaj na si​łow​nię, więc pój​dę wcze​śniej do pra​cy. – Andy? Mo​żesz na mi​nu​tę? Chcę po​roz​ma​wiać. Przez jed​ną strasz​ną chwi​lę my​śla​ła, że chce jej wy​znać praw​dę o Ka​the​ri​ne.

Może szu​kał li​stu mat​ki i go nie zna​lazł? Może… – Co się sta​ło? – spy​ta​ła, przy​sia​da​jąc na brze​gu łóż​ka, jak naj​da​lej od nie​go. Stan​ley spoj​rzał na nią ża​ło​śnie, zde​ner​wo​wa​ny, że per​spek​ty​wa śnia​da​nia na​gle się od​da​li​ła. Max wziął ze sto​li​ka oku​la​ry, za​ło​żył je i pod​parł gło​wę ręką. – Chcę, że​byś po​szła do le​ka​rza. Na​le​gam. Andy mil​cza​ła. – Od ślu​bu mi​nę​ło dzie​więć dni. Czu​jesz się tak już dzie​wią​ty dzień… Wie​dzia​ła, o co mu cho​dzi. Mi​nął z górą ty​dzień, a oni ko​cha​li się tyl​ko raz, po czym przez po​nad go​dzi​nę mo​-

czy​ła się w wan​nie, twier​dząc, że jej zim​no. Ale na​praw​dę było. Jemu wy​czer​pa​ła się cier​pli​wość, a jej wy​mów​ki. Zro​bi​ła​by wszyst​ko, żeby po​czuć się le​piej. – Już się umó​wi​łam, na dziś rano. Po​my​śla​łam, że je​śli po​czu​ję się le​piej, to od​wo​łam, ale czu​ję się fa​tal​nie. Max nie ukry​wał ra​do​ści. – Świet​nie. To wspa​nia​ła wia​do​mość. Za​dzwo​nisz do mnie? Kiw​nę​ła gło​wą. Max opa​tu​lił się ko​cem. – Poza tym wszyst​ko do​brze? Wiem, że źle się czu​jesz, ale je​steś… Nie wiem, ja​kaś taka nie​obec​na. Już od ty​go​dnia. Zro​bi​łem coś złe​go?

Nie za​mie​rza​ła z nim roz​ma​wiać, nie te​raz. Cze​ka​ła na ide​al​ny mo​ment, kie​dy nie będą cho​rzy, ze​stre​so​wa​ni i za​go​nie​ni, ale nie, dość tego: na​de​szła pora, by go prze​py​tać. – Wiem o Ber​mu​dach. – Nie zda​wa​ła so​bie spra​wy, że przez cały czas wstrzy​my​wa​ła od​dech. Skon​ster​no​wa​ny Max zmru​żył oczy. – O Ber​mu​dach? Cho​dzi ci o wie​czór ka​wa​ler​ski? – Tak. – Skła​mie? Była to je​dy​na rzecz, któ​ra mo​gła​by jesz​cze bar​dziej po​gor​szyć sy​tu​ację. Max spoj​rzał na nią. – O Ka​the​ri​ne, tak? – spy​tał ci​cho. Za​mar​ło jej ser​ce. A więc to praw​da.

Bar​ba​ra nie zmy​śla​ła: Max coś przed nią ukry​wa. Te​raz spra​wa była ja​sna. – A więc spo​tka​łeś ją tam – po​wie​dzia​ła bar​dziej do sie​bie niż do nie​go. – Tak, spo​tka​łem. Ale wierz mi, nie mia​łem zie​lo​ne​go po​ję​cia, że ona tam bę​dzie. Tak, jej ro​dzi​ce mają tam dom, ale nie wie​dzia​łem, że ze wszyst​kich week​en​dów w roku ona i jej sio​stra wy​bio​rą aku​rat ten, żeby przy​je​chać do spa. Raz wpa​dły do nas na drin​ka, wie​czo​rem. To żad​na wy​mów​ka, ale pro​szę, nie myśl, że do cze​goś do​szło, bo nie do​szło. Ab​so​lut​nie do ni​cze​go. Wy​słu​chi​wa​nie na​wet tych okro​jo​nych szcze​gó​łów do​bi​ja​ło ją bar​dziej, niż się spo​dzie​wa​ła.

Chcia​ła krzyk​nąć: „W ta​kim ra​zie dla​cze​go nic mi nie po​wie​dzia​łeś?! Sko​ro to było ta​kie słod​kie i nie​win​ne, skąd ten list? I dla​cze​go to przede mną ukry​łeś?”. – Jak się do​wie​dzia​łaś? Nie żeby to była ja​kaś ta​jem​ni​ca, po pro​stu się za​sta​na​wiam. – Zna​la​złam list od two​jej mat​ki. Ten, w któ​rym bła​ga​ła cię, że​byś się ze mną nie że​nił. Nie cho​dzi tyl​ko o Ka​the​ri​ne, praw​da? Skrzy​wił się, jak​by po​czuł mdło​ści, co dało jej małą sa​tys​fak​cję. – Nie, to była ta​jem​ni​ca, in​a​czej za​dzwo​nił​byś do mnie z Ber​mu​dów – cią​gnę​ła Andy. – Albo po​wie​dział​byś mi za​raz po po​wro​cie. Tym​cza​sem ty, za​-

miast mnie, po​wie​dzia​łeś mat​ce. To coś zna​czy. – Max mil​czał, więc wzię​ła na ręce Stan​leya i do​da​ła: – Idę pod prysz​nic, bo nie zdą​żę do le​ka​rza. – Chcia​łem ci po​wie​dzieć, przy​się​gam, ale po​my​śla​łem, że był​bym ego​istą, ka​żąc ci się de​ner​wo​wać i przej​mo​wać czymś, cze​go na​praw​dę nie było. – De​ner​wo​wać się? My​ślisz, że bym się zde​ner​wo​wa​ła? Nie. O wie​le bar​dziej praw​do​po​dob​ne jest to, że zdję​ła​bym ten pier​ścio​nek! – Po tylu dniach za​mar​twia​nia się i za​sta​na​wia​nia cu​dow​nie było tro​chę po​krzy​czeć. – Że nie wło​ży​ła​bym bia​łej suk​ni i nie przy​się​gła ci mi​ło​ści przed przy​ja​ciół​mi i ro​dzi​ną. Zwłasz​cza przed two​ją, bo oni na​wet

mnie nie lu​bią. Uwa​ża​ją mnie za ko​goś gor​sze​go. Oto co mo​głam zro​bić. Dla​te​go nie waż mi się tu sie​dzieć i mó​wić, że ukry​wa​łeś to z tro​ski o moje sa​mo​po​czu​cie. Wie​dzia​ła, że jest nie​spra​wie​dli​wa. Oczy​wi​ście, że mia​ła wte​dy wy​bór. I wo​la​ła do​pro​wa​dzić to do koń​ca, niż za​wsty​dzać sie​bie, jego i ich ro​dzi​nę wy​bu​chem hi​ste​rycz​nej za​zdro​ści. Zro​bi​ła to, bo go ko​cha​ła i mu ufa​ła – a przy​najm​niej chcia​ła ufać – bo była pew​na, że wszyst​ko da się lo​gicz​nie wy​ja​śnić. Z po​wo​du po​zba​wio​ne​go daty li​stu swo​jej wred​nej te​ścio​wej mia​ła​by od​wo​łać ślub kil​ka mi​nut przed ce​re​mo​nią? Czy w ogó​le przy​szło jej to do gło​-

wy? Oczy​wi​ście, że nie. Ale Max nie mu​siał o tym wie​dzieć. Jesz​cze nie. – Andy, prze​sa​dzasz… Przy​ci​snę​ła do pier​si psa, we​szła do ła​zien​ki, trza​snę​ła drzwia​mi i za​mknę​ła je na klucz. Max wście​kle wa​lił do drzwi i krzy​czał, ale szyb​ko za​głu​szył go szum wody. Kie​dy już ubra​na we​szła do kuch​ni po ba​na​na i bu​tel​kę mro​żo​nej her​ba​ty, ze​rwał się z krze​sła i pró​bo​wał ją ob​jąć. – Andy, prze​cież nic się nie sta​ło! Wy​szarp​nę​ła się, tak że zo​stał tyl​ko z ręką na jej ra​mie​niu. Ro​zej​rza​ła się po miesz​ka​niu. Trzy​na​ste pię​tro, po​łu​dnio​wa stro​na, dwie​ście osiem​dzie​siąt me​trów kwa​dra​to​wych,

dwie sy​pial​nie – z głów​nej wy​cho​dzi​ło się na ta​ras – ga​bi​net, świe​żo od​no​wio​na kuch​nia po​łą​czo​na z du​żym sa​lo​nem i ja​dal​nią. Ro​dzi​ce ku​pi​li je dla Maxa, gdy skoń​czył stu​dia, i cho​ciaż dużo kosz​to​wa​ło, jego cena nie umy​wa​ła się do ceny in​nych nie​ru​cho​mo​ści na​le​żą​cych do ma​jąt​ku Har​ri​so​nów. Dla​te​go za na​mo​wą Bar​ba​ry nie sprze​dał go, choć po​zbył się pra​wie ca​łej resz​ty. Osta​tecz​nie była to do​bra in​we​sty​cja. Chciał to zro​bić, kie​dy po​sta​no​wi​li za​miesz​kać ra​zem, sprze​dać je i ku​pić coś no​we​go, ale Andy prze​ko​na​ła go, że po​no​sze​nie do​dat​ko​wych kosz​tów jest bez​sen​sow​ne, po​nie​waż dla nich dwoj​ga jego sta​re, uko​cha​ne miesz​ka​nie wy​star​czy aż nad​-

to. Wy​ca​ło​wał ją za to i po​wie​dział, że ko​cha ją za to, że nie jest ma​te​ria​list​ką. Ro​ze​śmia​ła się wte​dy i za​po​wie​dzia​ła, że wy​rzu​ci więk​szość jego me​bli i wy​naj​mie de​ko​ra​to​ra wnętrz. A te​raz, roz​glą​da​jąc się po sa​lo​nie, po​my​śla​ła, że miesz​ka​nie jest na​praw​dę pięk​ne i ja​kie ma szczę​ście, że może tu miesz​kać. Imi​tu​ją​ca ber​be​ryj​ski dy​wan wy​kła​dzi​na, obi​te ak​sa​mi​tem sofy i wy​god​ne fo​te​le, któ​re za​chę​ca​ły do przy​tu​la​nek. Na ścia​nach opra​wio​ne w ram​ki zdję​cia z przy​gód na ca​łym świe​cie, któ​re zro​bi​li sami lub we dwo​je. Ich bi​be​lo​ty (jej zro​bio​na z li​ste​wek afry​kań​ska żaba, któ​ra upior​nie chi​cho​ta​ła, kie​dy po​tar​ło się jej grzbiet pa​ty​kiem, jego pół​le​żą​cy Bud​da,

któ​re​go przy​tasz​czył aż z Taj​lan​dii), ich książ​ki i ty​sią​ce, ty​sią​ce płyt two​rzy​ły dom cie​pły, przy​tul​ny i da​ją​cy wy​tchnie​nie. – Za​dzwoń, gdy tyl​ko wyj​dziesz z ga​bi​ne​tu, do​brze? Mar​twię się o cie​bie. Po dro​dze do domu mogę ku​pić an​ty​bio​tyk czy coś, po​wiedz tyl​ko co. Mu​si​my po​roz​ma​wiać, wiem, dla​te​go wró​cę, gdy tyl​ko będę mógł. Przej​dzie​my przez to, zo​ba​czysz. Po​wi​nie​nem był ci po​wie​dzieć, tak, te​raz już wiem. Ale przy​się​gam, że cię ko​cham. I że na Ber​mu​dach nic się nie sta​ło. Nic. Ab​so​lut​nie nic. Czu​ła, że cią​ży jej ręka, któ​rą wciąż trzy​mał na jej ra​mie​niu.

– Andy? Nie spoj​rza​ła na nie​go, nie za​re​ago​wa​ła. – Bar​dzo cię ko​cham. Zro​bię wszyst​ko, żeby od​zy​skać two​je za​ufa​nie. Źle zro​bi​łem, że nie po​wie​dzia​łem ci o spo​tka​niu z moją byłą, ale cię nie zdra​dzi​łem. I nie je​stem moją mat​ką. Pro​szę, wróć do domu i po​roz​ma​wiaj​my. Do​brze? Pro​szę. Z tru​dem pod​nio​sła wzrok. Pe​łen obaw, tak jak ona, pa​trząc na nią za​tro​ska​nym wzro​kiem, stał przed nią jej naj​lep​szy przy​ja​ciel, jej wspól​nik, męż​czy​zna, któ​re​go ko​cha​ła bar​dziej niż ko​go​kol​wiek in​ne​go na świe​cie. Wie​dzia​ła, że to jesz​cze nie ko​niec.

Nie czu​ła się prze​ko​na​na i wie​dzia​ła, że wie​czo​rem cze​ka ich dłu​ga roz​mo​wa. Wie​czo​rem, ale nie te​raz. Kiw​nę​ła gło​wą, ści​snę​ła go za rękę, bez sło​wa za​rzu​ci​ła to​reb​kę na ra​mię i za​mknę​ła za sobą drzwi. ♦♦♦ – An​drea? Miło zno​wu pa​nią wi​dzieć – ode​zwał się dok​tor Pal​mer, stu​diu​jąc jej kar​tę. Na​wet nie pod​niósł wzro​ku. Jak dłu​go pra​co​wał w tym za​wo​dzie? Pew​nie ze czter​dzie​ści lat. Jak po czter​dzie​stu la​tach moż​na zno​sić na​rze​ka​nia na ból gło​wy czy gar​dła? Andy pra​wie mu współ​czu​ła.

– Zo​bacz​my… Ostat​ni raz była pani na ba​da​niach kon​tro​l​nych dwa lata temu, więc już naj​wyż​szy czas, ale dzi​siaj jest pani cho​ra. Co się dzie​je? – My​ślę, że nic po​waż​ne​go, ale od ty​go​dnia fa​tal​nie się czu​ję i nie chce mi przejść. Mam bóle gło​wy i po​draż​nio​ny żo​łą​dek. – Pew​nie ja​kiś wi​rus, o tej po​rze roku to czę​ste. A gór​ne dro​gi od​de​cho​we? W po​rząd​ku? – Ka​zał jej otwo​rzyć usta. Za​krztu​si​ła się, kie​dy przy​ci​snął jej ję​zyk szpa​tuł​ką. – Tak, chy​ba tak. Ale czę​sto go​rącz​ku​ję. – Hm… Pro​szę na​brać po​wie​trza. O tak.

Szyb​ko spraw​dził jej oczy i uszy, po​tem za​czął ugnia​tać brzuch, py​ta​jąc, czy boli. Brzuch nie bo​lał, ale z ja​kie​goś ir​ra​cjo​nal​ne​go po​wo​du kor​ci​ło ją, żeby dać mu w twarz za to, że ugnia​ta​jąc, zbie​rał skó​rę (tłuszcz?) w wał​ki. – Sko​ro już pani przy​szła i ma po​draż​nio​ne gar​dło, zro​bi​my wy​maz na pa​cior​kow​ca, ale je​stem pra​wie pew​ny, że to nie to. To ja​kiś wi​rus, ale or​ga​nizm so​bie z nim po​ra​dzi. Za​le​cał​bym za​szcze​pić się przy oka​zji prze​ciw​ko gry​pie. Pro​szę brać ty​le​nol, pić dużo pły​nów, od​po​czy​wać i za​dzwo​nić do mnie w ra​zie sil​nej go​rącz​ki. Mó​wił co​raz szyb​ciej, coś tam pi​sał, po​tem zło​żył kar​tę, szy​ku​jąc się do wyj​-

ścia. Co ich tak za​wsze goni? Cze​ka​ła pra​wie go​dzi​nę, a on chce uciec z ga​bi​ne​tu już po czte​rech mi​nu​tach. – Nie chce​my się zba​dać na cho​ro​by prze​no​szo​ne dro​gą płcio​wą, praw​da? – spy​tał, nie ra​cząc na​wet pod​nieść gło​wy znad pa​pie​rów. – Słu​cham? – Andy od​kaszl​nę​ła. – Stan​dar​do​wa pro​ce​du​ra. Py​ta​my o to wszyst​kie nie​za​męż​ne pa​cjent​ki. – Ale ja je​stem za​męż​na. Od ty​go​dnia. – To nie​sa​mo​wi​te, jak dziw​nie brzmia​ło to sło​wo. „Za​męż​na”. – Gra​tu​lu​ję! Je​śli to wszyst​ko, będę już szedł. Miło było pa​nią wi​dzieć. Wkrót​ce po​czu​je się pani le​piej. Dok​tor Pal​mer ru​szył do drzwi i nie

zdą​żyw​szy się na​wet za​sta​no​wić, Andy wy​pa​li​ła: – Chcia​ła​bym się zba​dać na wszyst​ko, co moż​li​we. Dok​tor Pal​mer się od​wró​cił. – Pew​nie coś so​bie ubz​du​ra​łam i nie ma się czym mar​twić, ale wła​śnie od​kry​łam, że mój mąż wi​dział się ze swo​ją byłą dziew​czy​ną na wie​czo​rze ka​wa​ler​skim. Wiem, że to była dziew​czy​na, a nie pro​sty​tut​ka, i oczy​wi​ście nie przy​pusz​czam, że do cze​goś do​szło, bo mąż przy​się​ga, że nie, ale… le​piej dmu​chać na zim​ne. Praw​da? – Zro​bi​ła pau​zę i ode​tchnę​ła głę​bo​ko. I już spo​koj​niej do​da​ła: – Po​bra​li​śmy się w ostat​ni week​end.

Dzie​więć​dzie​siąt dzie​więć pro​cent jej umy​słu wie​dzia​ło, że to idio​tyzm. Była nie​mal pew​na, że Max nie zdra​dził jej z Ka​the​ri​ne ani z ni​kim in​nym. Za​wsze był ko​cha​ją​cy i szcze​ry i cho​ciaż po​peł​nił błąd, nie mó​wiąc jej o tym przy​pad​ko​wym spo​tka​niu, wie​rzy​ła w jego za​pew​nie​nia, że do ni​cze​go nie do​szło. A na​wet gdy​by do​szło – choć to zu​peł​nie nie​praw​do​po​dob​ne – czy mógł zła​pać ja​kieś cho​rób​sko od Ka​the​ri​ne von He​rzog, tej cno​tli​wej księż​nicz​ki? Von He​rzo​go​wie nie mie​wa​ją opryszcz​ki. I krop​ka. Ale je​śli ist​nia​ło choć​by ty​cie, ty​ciu​teń​kie praw​do​po​do​bień​stwo, że jej cho​ro​ba ma coś wspól​ne​go z Ma​xem i Ka​the​ri​ne, wresz​cie po​zna praw​-

dę, tu i te​raz. Dok​tor Pal​mer kiw​nął gło​wą. – La​bo​ra​to​rium jest na koń​cu ko​ry​ta​rza, po le​wej stro​nie. Niech pani tam pój​dzie, to po​bio​rą pani krew. Prób​kę mo​czu pro​szę zo​sta​wić w to​a​le​cie. Po po​wro​cie pro​szę wszyst​ko z sie​bie zdjąć. Na krze​śle jest pa​pie​ro​wa ko​szu​la z roz​cię​ciem. Za​raz przyj​dę tam z pie​lę​gniar​ką. Andy chcia​ła mu po​dzię​ko​wać, ale za szyb​ko znik​nął. Wsta​ła i po​szła do la​bo​ra​to​rium, gdzie na​wet na nią nie pa​trząc, tęga, po​nu​ra ko​bie​ta pra​wie bez​bo​le​śnie po​bra​ła jej krew, po czym wy​sła​ła ją do to​a​le​ty. Wró​ciw​szy do ga​bi​ne​tu, Andy ro​ze​bra​ła się, tak jak jej ka​za​no, wło​ży​ła

pa​pie​ro​wą ko​szu​lę i usia​dła na sto​le. Zo​ba​czy​ła na krze​śle sta​ry nu​mer „Real Sim​ple” i le​d​wie uda​ło jej się sku​pić na dzie​się​cio​punk​to​wym pla​nie uprząt​nię​cia do​mo​wej pral​ni, gdy do ga​bi​ne​tu wszedł dok​tor Pal​mer w to​wa​rzy​stwie ja​kie​goś męż​czy​zny. – To jest pan Ke​vin, nasz pie​lę​gniarz sta​ży​sta. – Ru​chem gło​wy wska​zał Azja​tę, któ​ry wy​glą​dał naj​wy​żej na sie​dem​na​ście lat. – Prze​pra​szam, ale wszyst​kie pie​lę​gniar​ki są za​ję​te. Mam na​dzie​ję, że nie ma pani nic prze​ciw​ko temu… – Ależ skąd – skła​ma​ła Andy. Na szczę​ście ba​da​nie trwa​ło krót​ko. Nie wi​dzia​ła, co dok​tor Pal​mer tam robi, a on nie ra​czył jej nic po​wie​dzieć,

czu​ła tyl​ko lek​ki ucisk i zna​jo​me po​cie​ra​nie, jak pod​czas zwy​kłe​go po​bie​ra​nia wy​ma​zu. Pró​bo​wa​ła nie zwra​cać uwa​gi na „pana Ke​vi​na”, któ​ry ga​pił się mię​dzy jej roz​ło​żo​ne nogi, jak​by nig​dy przed​tem tego nie wi​dział. Czu​ła się co​raz bar​dziej nie​swo​jo, gdy na​gle dok​tor Pal​mer za​krył ko​szu​lą jej pod​brzu​sze i po​kle​pał ją po ko​st​ce u nogi. – I po wszyst​kim. Część wy​ni​ków bę​dzie dzi​siaj, po​zo​sta​łe ju​tro, za​leż​nie od ob​ło​że​nia la​bo​ra​to​rium. Wy​cho​dząc, pro​szę spraw​dzić, czy w re​cep​cji mają pani ak​tu​al​ny nu​mer. Je​śli nie za​dzwo​nię do ju​tra do sie​dem​na​stej, pro​szę się ze mną skon​tak​to​wać. – Hm, do​brze. Czy są jesz​cze ja​kieś

inne… – Zro​bi​my wszyst​kie. Do usły​sze​nia. – I za​nim zdą​ży​ła po​wie​dzieć coś wię​cej czy spy​tać, co to za ba​da​nia, znik​nął za drzwia​mi. Do​pie​ro kie​dy od​li​czyw​szy do​pła​tę, wło​ży​ła płaszcz, wy​szła i prze​cią​gnę​ła przez czyt​nik kar​tę w me​trze, zda​ła so​bie spra​wę, że nie po​wie​dział ni​cze​go po​cie​sza​ją​ce​go. Nic a nic. Żad​ne​go: „Je​stem pew​ny, że nie ma się czym mar​twić”, „Ostroż​no​ści nig​dy za wie​le, ale wszyst​ko na pew​no jest w po​rząd​ku” czy na​wet „Ni​cze​go tu nie wi​dzę”. Tyl​ko zdaw​ko​we: „I po wszyst​kim” i szyb​ki od​wrót. Bał się ko​lej​ne​go wy​bu​chu hi​ste​rii czy zo​ba​czył coś, co go za​nie​po​ko​-

iło? Le​d​wie mo​gła sku​pić się na pra​cy. Z jed​nej stro​ny Bar​ba​ra, Ka​the​ri​ne, Ber​mu​dy i ja​kiś wi​rus, z dru​giej Mi​ran​da. Na​praw​dę nie wie​dzia​ła, co jest bar​dziej prze​ra​ża​ją​ce. Pró​bo​wa​ła ode​rwać się od tego, za​glą​da​jąc na „Page Six”, ale zo​ba​czy​ła tam zdję​cie jej có​rek. Cho​ciaż nie przy​po​mi​na​ły już ma​łych dziew​czy​nek, któ​re drę​czy​ły ją przed laty, wy​glą​da​ły nie mniej ża​ło​śnie. Zdję​cie zro​bio​no po​przed​nie​go dnia na otwar​ciu ja​kiejś ga​le​rii, gdzie od stóp do głów ubra​na na czar​no Ca​ro​li​ne wi​sia​ła na ja​kimś chło​pa​ku z na​wo​sko​wa​ny​mi wą​sa​mi i trą​dzi​kiem. Na​to​miast Cas​si​dy po​sta​wi​ła – trze​ba przy​znać, że

z suk​ce​sem – na do po​ło​wy ogo​lo​ną gło​wę. Pod​kre​śla​ją​ce jej prze​ra​ża​ją​co szczu​płą syl​wet​kę ob​ci​słe spodnie z błysz​czą​cej skó​ry w po​łą​cze​niu z ru​bi​no​wą szmin​ką nada​wa​ły jej wy​gląd por​ce​la​no​wej lal​ki w go​tyc​kim wy​da​niu. Na​pis pod zdję​ciem gło​sił, że obie są na pierw​szym roku stu​diów, Ca​ro​li​ne na Aka​de​mii Sztuk Pięk​nych w Pro​vi​den​ce, Cas​si​dy na ja​kimś fran​cu​skim uni​wer​sy​te​cie w Du​ba​ju, i wła​śnie przy​je​cha​ły do domu na je​sien​ną prze​rwę w za​ję​ciach. Pro​vi​den​ce i Du​baj – cie​ka​we, co na to Mi​ran​da? Andy aż się uśmiech​nę​ła. Emi​ly za​pu​ka​ła do drzwi i we​szła, nie cze​ka​jąc na „pro​szę”. – Cześć, fa​tal​nie wy​glą​dasz. Cią​gle

je​steś cho​ra? À pro​pos: roz​ma​wia​łaś z Ma​xem? – Tak, je​stem cho​ra. I tak, roz​ma​wia​łam z Ma​xem. – Andy wzię​ła ze szkla​nej wazy cze​ko​la​do​wy cu​kie​rek i pchnę​ła wazę w stro​nę Emi​ly. Em wes​tchnę​ła, roz​wi​nę​ła cu​kie​rek i wrzu​ci​ła go do ust. – I co po​wie​dział? Aha, py​ta​łam Mi​le​sa i przy​się​ga, że nie było tam żad​nych dziew​czyn. Wie​rzę mu. Nie żeby nig​dy nie kła​mał, ale zwy​kle wy​czu​wam, kie​dy… – To praw​da, Em. Ka​the​ri​ne tam była. Przy​znał się. Gło​wa Emi​ly od​wró​ci​ła się jak na gum​ce. Andy pa​trzy​ła na smuż​kę cze​ko​la​dy na jej dol​nej war​dze,

za​sta​na​wia​jąc się, dla​cze​go czu​je się w środ​ku zu​peł​nie mar​twa. – Jak to? Do cze​go się przy​znał? Za​pisz​cza​ła ko​mór​ka i na ekra​ni​ku po​ja​wi​ła się wia​do​mość. Na​chy​li​ły się, żeby spraw​dzić, czy od Maxa – i tak było – i Emi​ly po​sła​ła jej py​ta​ją​ce spoj​rze​nie. Co po​wie​dział le​karz? Zim​ny stół, dwóch męż​czyzn, któ​rzy ro​biąc wy​maz, wpa​try​wa​li się w jej od​sło​nię​te kro​cze – wszyst​ko wró​ci​ło i mia​ła nie​od​par​tą ocho​tę za​mor​do​wać swe​go wła​śnie po​ślu​bio​ne​go męża. Była ak​tyw​na sek​su​al​nie od cza​sów ogól​nia​ka i przez te lata – włą​cza​jąc w to wszyst​-

kie rand​ki w ba​se​nie z re​ki​na​mi, ja​kim był Nowy Jork – ani razu nie po​my​śla​ła, że mo​gła​by się za​ra​zić od ko​goś cho​ro​bą prze​no​szo​ną dro​gą płcio​wą. Jej ostroż​ność gra​ni​czy​ła z ob​se​sją i była z tego dum​na. Ja​kie to nie​spra​wie​dli​we, że gdy w koń​cu opu​ści​ła gar​dę i cał​ko​wi​cie od​da​ła się mę​żo​wi – na mi​łość bo​ską, wła​sne​mu mę​żo​wi! – prze​ży​wa ka​tu​sze, cze​ka​jąc na wy​ni​ki ba​dań we​ne​rycz​nych. Za​stu​ka​ła kciu​kiem w kla​wia​tu​rę. Wy​ni​ki po po​łu​dniu albo ju​tro. Pew​nie wi​rus. – Andy? Roz​wi​nę​ła ko​lej​ny cu​kie​rek, od​gry​zła czu​bek i wrzu​ci​ła resz​tę do ust.

– Mo​żesz prze​stać się na chwi​lę ob​że​rać i po​wie​dzieć, co się dzie​je? – Emi​ly za​bra​ła wazę i po​sta​wi​ła ją na pod​ło​dze. – Bez wzglę​du na to, jak to wszyst​ko się skoń​czy, na pew​no się nie ucie​szysz, kie​dy przy​ty​jesz pięć kilo na ta​nich cze​ko​lad​kach. Wierz mi. – Nie ma o czym mó​wić. Po​wie​dzia​łam mu, że wiem o Ber​mu​dach, a on pękł i prze​pro​sił. Emi​ly prze​krzy​wi​ła gło​wę. Wszyst​kie ko​bie​ty świa​ta da​ły​by się za​bić za jej fa​lu​ją​ce ru​da​wo​brą​zo​we wło​sy, a ona chcia​ła prze​far​bo​wać je na ja​sny blond. – Aha, no do​brze… Ale nie wiesz, co tam się sta​ło. Wiesz tyl​ko, że przy​pad​kiem spo​tkał swo​ją byłą.

Andy pod​nio​sła rękę. – Pro​szę cię, prze​stań. Nie ma o czym roz​ma​wiać. Wiem, że chcesz mnie po​cie​szyć, ale Max prze​pra​szał mnie ty​siąc razy, przy​się​gał, że tego nie za​pla​no​wał, że Ka​the​ri​ne była tam z sio​strą, że przy​pad​kiem na sie​bie wpa​dli i wy​pi​li ra​zem drin​ka. Twier​dzi, że chciał mi po​wie​dzieć, ale z ja​kie​goś po​krę​co​ne​go po​wo​du uznał, że po​stą​pił​by ego​istycz​nie, więc nie po​wie​dział, ma​jąc na​dzie​ję, że nikt się nie do​wie. – No nie, nie uwie​rzę, że… – To le​piej uwierz – wark​nę​ła Andy, po​iry​to​wa​na, że jej naj​lep​sza przy​ja​ciół​ka wąt​pi w jej sło​wa. – Rano zba​da​łam się na cho​ro​by we​ne​rycz​ne.

Emi​ly roz​dzia​wi​ła usta w naj​bar​dziej nie​ele​ganc​ki i nie​pa​su​ją​cy do niej spo​sób. I na​gle ro​ze​śmia​ła się. – Andy! – Śmia​ła się tak, że trzę​sły jej się ra​mio​na. – Chy​ba żar​tu​jesz. Max ni​czym cię nie za​ra​ził. I za​pew​niam cię, że Ka​the​ri​ne nie za​ra​zi​ła ni​czym jego. Andy wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – Nie wiem, co ci po​wie​dzieć. Mówi, że do ni​cze​go nie do​szło. Ale przez przy​pa​dek pół​to​ra mie​sią​ca temu był na Ber​mu​dach ze swo​ją byłą, a ja mam te​raz ob​ja​wy ja​kie​goś świń​stwa. Co byś po​my​śla​ła na moim miej​scu? – Że umiesz dra​ma​ty​zo​wać jak nikt na świe​cie. Bądź po​waż​na. Cho​ro​ba we​ne​rycz​na?

Mil​cza​ły, wsłu​chu​jąc się w od​gło​sy wy​da​wa​ne przez scho​dzą​cych się po​wo​li pra​cow​ni​ków, po​tem do​biegł je głos Aga​thy prze​glą​da​ją​cej wia​do​mo​ści z po​przed​nie​go dnia. – Mogę być przez chwi​lę two​ją naj​gor​szą przy​ja​ciół​ką? Obie​cu​jesz, że mnie za to nie znie​na​wi​dzisz? – Nie wiem, ale spró​bu​ję – od​par​ła Andy. Emi​ly otwo​rzy​ła usta, ale za​raz je za​mknę​ła. – Nie, prze​pra​szam, nie​waż​ne. – Chcia​łaś mnie spy​tać o Elia​sa-Clar​ka, tak? O nasz na​stęp​ny ruch? – Od te​le​fo​nu mi​nę​ły czte​ry dni i przez ten czas Emi​ly py​ta​ła ją o to kil​ka razy. A tam​ci

nie od​pusz​cza​li, bo Gro​gin za​dzwo​nił po​now​nie, by usta​lić ter​min roz​mo​wy, i Aga​tha obie​ca​ła, że jak naj​szyb​ciej się z nimi skon​tak​tu​ją. – Chy​ba mu​si​my do nich za​dzwo​nić. Emi​ly kiw​nę​ła gło​wą, ale było wi​dać, że jest za​do​wo​lo​na. – Do​bra, słusz​nie. – Za​dzwo​nił jej te​le​fon i zer​k​nę​ła na ekra​nik. – Da​niel. On pew​nie też nie daje ci spo​ko​ju, ale musi wie​dzieć, co bę​dzie na okład​ce lu​to​we​go nu​me​ru. – Jesz​cze nie zde​cy​do​wa​ły​śmy – po​wie​dzia​ła Andy, do​sko​na​le wie​dząc, że to żad​na od​po​wiedź. – Ale zga​dzasz się na wa​sze ślub​ne zdję​cia, tak? Na two​im miej​scu nie wa​-

ha​ła​bym się ani se​kun​dy. Andy wes​tchnę​ła. Pra​wie o tym za​po​mnia​ła. – Da​niel już je ode​brał i są wspa​nia​łe, poza tym pra​wie cały bu​dżet po​szedł na St. Ger​ma​ina i nie mamy ni​cze​go choć​by w po​ło​wie rów​nie do​bre​go. Je​dzie na nich cały nu​mer, tak? – Z ust mi to wy​ję​łaś. Bez żad​ne​go ostrze​że​nia Andy ści​snę​ło w gar​dle. – Co ja mam ro​bić, Em? Od​no​szę wra​że​nie, że wszyst​ko wy​my​ka się spod kon​tro​li. Nie mogę uwie​rzyć, że jego ro​dzi​na mnie nie​na​wi​dzi. A ta spra​wa z Ka​the​ri​ne zu​peł​nie mnie do​bi​ła. Emi​ly prze​rwa​ła jej szyb​kim mach​-

nię​ciem ręki. – Wi​dzia​łam, jak na sie​bie pa​trzy​cie. Boże, gdy​by Mi​le​sa i mnie łą​czy​ła cho​ciaż po​ło​wa tego, co was, by​ło​by cu​dow​nie. Max cię uwiel​bia i do​brze go znam: pew​nie rwie so​bie te​raz wło​sy z gło​wy, za​sta​na​wia​jąc się, dla​cze​go był ta​kim dup​kiem, i jest prze​ra​żo​ny, że cię stra​ci. Ale wiesz, kim jest? Fa​ce​tem. Fa​ce​tem, któ​ry dał cia​ła, nic ci nie mó​wiąc, co nie zmie​nia fak​tu, że jest to ten sam męż​czy​zna, w któ​rym się za​ko​cha​łaś, ten, któ​ry cią​gle po​wta​rzał, że nie spo​tkał ni​ko​go, z kim chciał​by się oże​nić i ustat​ko​wać. Do​pó​ki nie po​znał cie​bie. Andy się skrzy​wi​ła. – Je​śli to jest ustat​ko​wa​nie się, to

wolę nie wie​dzieć, co ro​bił przed​tem. – Pa​mię​tasz, jak pół roku po tym, jak się po​zna​li​ście, pro​sił cię, że​byś z nim za​miesz​ka​ła? Na pierw​szą rocz​ni​cę wa​szej zna​jo​mo​ści chciał ci ku​pić pier​ścio​nek za​rę​czy​no​wy! A je​śli jesz​cze raz po​wie choć sło​wo o „za​kła​da​niu ro​dzi​ny”, Mi​les go za​bi​je. On cię na​praw​dę ko​cha, Andy, i do​brze o tym wiesz. – Tak, wiem. Tyl​ko mu​szę cią​gle to so​bie po​wta​rzać. – Andy od​kaszl​nę​ła i szyb​ko wy​tar​ła oczy chu​s​tecz​ką. – Do​brze, puść​cie te zdję​cia w lu​to​wym nu​me​rze. – Na​praw​dę? – Wy​raz ulgi na twa​rzy Emi​ly był nie​mal ko​micz​ny. – Tak. Są pięk​ne. Nie ma po​wo​du ich

mar​no​wać. Emi​ly kiw​nę​ła gło​wą i ucie​kła z ga​bi​ne​tu, nie chcąc, żeby jed​na albo dru​ga po​wie​dzia​ła coś, co wszyst​ko ze​psu​je. Za​nim Andy wró​ci​ła pie​cho​tą do domu, czu​ła się je​śli nie zu​peł​nie spo​koj​nie, to pra​wie. Raz w ty​go​dniu Max grał po pra​cy w ko​sza, ale wie​dzia​ła, że tego wie​czo​ru chce zre​zy​gno​wać z tre​nin​gu i się nią za​jąć. Je​śli wy​szedł z pra​cy o zwy​kłej po​rze, za pół go​dzi​ny po​wi​nien być w domu. Co ma zro​bić? Po​go​dzić się z tym, że mąż wi​dział się ze swo​ją pierw​szą mi​ło​ścią i skła​mał? Była wy​star​cza​ją​co do​ro​sła, by wie​dzieć, że nie ma dymu bez ognia. Sko​ro prze​mil​czał to, że wi​dział się z Ka​the​ri​-

ne, mu​sia​ło tam do cze​goś dojść, praw​da? A sko​ro tak, to co po​win​na zro​bić? Zo​sta​wić go? Chry​ste, Bar​ba​ra osza​la​ła​by z ra​do​ści: ślub i dwa ty​go​dnie póź​niej do wi​dze​nia. Obej​rzał się za nią ja​kiś męż​czy​zna w gar​ni​tu​rze. Po​wie​dzia​ła to na głos? Za​czy​na tra​cić zmy​sły? Rzu​ci​ła to​reb​kę na ławę w przed​po​ko​ju – to​reb​kę od Lo​uisa Vu​it​to​na, z tych ol​brzy​mich, któ​re wy​trzy​my​wa​ły po​dob​no ob​cią​że​nie rzę​du dwu​stu trzy​dzie​stu kilo i nie pę​ka​ły im rącz​ki – i zdję​ła buty. Spoj​rza​ła na ze​ga​rek. Jesz​cze dwa​dzie​ścia pięć mi​nut. Zna​le​zie​nie i zje​dze​nie ka​wał​ka chle​ba ra​zo​we​go z ma​słem orze​cho​wym i po​pi​cie tego zim​ną jak lód colą bez cu​kru za​ję​ło ko​lej​ne

osiem. Jak za​cząć? „Max, bar​dzo cię ko​cham, ale uwa​żam, że po​win​ni​śmy zro​bić so​bie pa​ro​dnio​wą prze​rwę i prze​my​śleć kil​ka spraw”. Brzmia​ło to jak z fil​mu. Głę​bo​ki od​dech. Nie. Kie​dy na​dej​dzie pora, po​wie to, co przyj​dzie jej do gło​wy. Roz​ja​rzył się ekra​nik ko​mór​ki. SMS. Będę za 10 mi​nut. Po​trze​bu​jesz cze​goś? Nie, dzię​ki. Na ra​z ie. Chcia​ła do ko​goś za​dzwo​nić, żeby za​bić czas, ale nie wie​dzia​ła, co mo​gła​by po​wie​dzieć. „Cześć, Lily. Do​brze się ba​wi​łaś? Jak mi​nę​ła po​dróż? To świet​-

nie! Tak, wła​śnie cze​kam na Maxa, żeby po​wie​dzieć mu, że przy​da​ło​by mi się kil​ka dni prze​rwy na prze​my​śle​nie kil​ku spraw. Tak, ty​dzień po ślu​bie!”. Ob​gry​za​jąc skór​kę wo​kół pa​znok​cia, pa​trzy​ła na go​dzi​nę na ekra​nie ko​mór​ki i kie​dy za​ter​ko​tał dzwo​nek, o mało nie spa​dła z krze​sła. Nu​mer był „nie​zna​ny”, ale już daw​no prze​sta​ła spraw​dzać toż​sa​mość dzwo​nią​cych. – Halo? – To dziw​ne, ale drżał jej głos. – Z pa​nią An​dreą Sachs po​pro​szę. – Przy te​le​fo​nie. Kto mówi? – Dzień do​bry. Ke​vin, pie​lę​gniarz sta​ży​sta dok​to​ra Pal​me​ra. Dzwo​nię w spra​wie ba​dań. Nie prze​szka​dzam? Czy to

do​bry mo​ment? Pew​nie, po​my​śla​ła, za​wsze jest do​bry. Prze​cież mogę po​wie​dzieć Ma​xo​wi, że je​stem cho​ra na sy​fi​lis, i po​łą​czyć to z de​li​kat​ną proś​bą o „tro​chę swo​bo​dy”. Ja​sne, mo​ment jest wspa​nia​ły. – Tak, tak, oczy​wi​ście. Dzię​ku​ję, że pan za​dzwo​nił. – Do​brze, a więc zo​bacz​my… Pa​cior​kow​ców brak, ale tego się spo​dzie​wa​li​śmy, praw​da? Je​śli zaś cho​dzi o cho​ro​by prze​no​szo​ne dro​gą płcio​wą, wia​do​mo​ści też są do​bre. Chla​my​dia, rze​żącz​ka, WZWC, opryszcz​ka, HIV, wi​rus bro​daw​cza​ka ludz​kie​go, sy​fi​lis, bak​te​ryj​ne za​pa​le​nie po​chwy: wy​ni​ki są ne​ga​tyw​ne. Andy cze​ka​ła na ciąg dal​szy, ale pie​-

lę​gniarz umilkł i za​pa​dła nie​zręcz​na ci​sza. – To do​brze – po​wie​dzia​ła w koń​cu, za​sta​na​wia​jąc się, dla​cze​go Ke​vin tak dziw​nie mówi. – Do​brze, praw​da? Że wszyst​kie są ne​ga​tyw​ne. Pie​lę​gniarz od​kaszl​nął. – Hm… nie​zu​peł​nie wszyst​kie. Andy wy​tę​ży​ła umysł, pró​bu​jąc przy​po​mnieć so​bie, czy cze​goś nie po​mi​nął. HIV? Było. Opryszcz​ka? Też. Czyż​by po​ja​wi​ła się ja​kaś nowa, do​pie​ro co od​kry​ta cho​ro​ba, o któ​rej jesz​cze nie sły​sza​ła? Boi się jej po​wie​dzieć, bo wie, że jest nie​ule​czal​na? Śmier​tel​na? Po​przy​się​gła so​bie, że je​śli tak, Max pój​dzie do gro​bu wraz z nią, że…

– Ma pani pod​wyż​szo​ny po​ziom HCG. Moje gra​tu​la​cje! Jest pani w cią​ży. Chy​ba wy​czu​ła, co chce jej po​wie​dzieć – do​tar​ło to do niej w oko​li​cach sło​wa „gra​tu​la​cje” – ale za nic nie mo​gła tego ogar​nąć. Na​gle zro​bi​ło się tak, jak​by ktoś wziął ol​brzy​mi czar​ny koc i za​sło​nił nim obiek​tyw jej ży​cia. Sama czerń, nic wię​cej. Nie, nie stra​ci​ła przy​tom​no​ści, wciąż od​dy​cha​ła, ale nic nie wi​dzia​ła i nie sły​sza​ła. Mia​ła mnó​stwo py​tań, dzie​siąt​ki py​tań, ale za bar​dzo przy​tła​cza​ło ją po​czu​cie przy​tłu​mio​ne​go nie​do​wie​rza​nia po​łą​czo​ne​go z obez​wład​nia​ją​cym osłu​pie​niem. W cią​ży? Nie​moż​li​we. To nie może być praw​da.

To ja​kaś po​mył​ka. Po​wta​rza​ła to so​bie, cho​ciaż ci​chut​ki głos w jej gło​wie mó​wił: po​dej​rze​wa​łaś to przez cały czas. Wy​mio​ty, nie​re​gu​lar​ny okres, czę​ste bóle, ocię​ża​łość i złe sa​mo​po​czu​cie. Tak, wie​dzia​łaś, Andy, wie​dzia​łaś, ale nie po​tra​fi​łaś sta​wić temu czo​ła. Z cha​osu my​śli wy​rwa​ło ją szcze​ka​nie Stan​leya. Szcze​kał tyl​ko wte​dy, kie​dy otwie​ra​ły się fron​to​we drzwi, co zna​czy​ło, że wró​cił Max. – An​drea? – Przez chwi​lę nie była pew​na, czy po​wie​dział to on, czy pie​lę​gniarz. – Tak, tak, je​stem – rzu​ci​ła do słu​chaw​ki. – Dzię​ku​ję za wia​do​mość. – Czy ma pani po​łoż​ni​ka, czy dać pani

skie​ro​wa​nie? Bez ba​da​nia ul​tra​so​no​gra​ficz​ne​go nie po​tra​fię do​kład​nie okre​ślić, któ​ry to ty​dzień, ale są​dząc po po​zio​mie HCG, nie po​wie​dział​bym, że to bar​dzo wcze​sna cią​ża. Do​brze by było, gdy​by jak naj​szyb​ciej umó​wi​ła się pani na wi​zy​tę. – Andy! Je​steś w domu?! – za​wo​łał Max, trza​ska​jąc drzwia​mi. Stan​ley do​stał sza​łu i uja​dał jak na​ję​ty. – Bar​dzo panu dzię​ku​ję, po​ra​dzę so​bie – skła​ma​ła chy​ba po raz set​ny tego dnia. „Nie po​wie​dział​bym, że to bar​dzo wcze​sna cią​ża”. Co to wła​ści​wie zna​czy? – Hej – szep​nął Max, pod​cho​dząc do niej z tyłu i ca​łu​jąc ją w kark. – Kto to?

Za​sło​ni​ła ręką ko​mór​kę. – Nikt, nikt. – An​dreo? Czy mógł​bym jesz​cze w czymś po​móc? – spy​tał bez​cie​le​sny głos w te​le​fo​nie. – To dla​te​go tak źle się czu​ję? – spy​ta​ła. Pie​lę​gniarz od​chrząk​nął. – To na pew​no wy​ja​śnia​ło​by mdło​ści i ogól​ne zmę​cze​nie. Dok​tor Pal​mer uwa​ża, że po​zo​sta​łe symp​to​my, ból gar​dła, go​rącz​ka i bóle mię​śni, nie mają z tym związ​ku. To pew​nie ja​kiś wi​rus, stres, może chwi​lo​we osła​bie​nie. Wkrót​ce po​win​na pani po​czuć się le​piej. – Tak, na pew​no. Dzię​ku​ję za wia​do​mość. – Roz​łą​czy​ła się i głę​bo​ko ode​-

tchnę​ła, żeby uspo​ko​ić osza​la​ły puls. – Wszyst​ko w po​rząd​ku? – Max otwo​rzył lo​dów​kę, wy​jął bu​tel​kę zie​lo​ne​go na​po​ju izo​to​nicz​ne​go i w trzy se​kun​dy wy​pił po​ło​wę. Andy nie od​po​wie​dzia​ła. Nie była pew​na, czy nie stra​ci​ła gło​su. Max otarł ręką usta i po​słał jej smut​ne spoj​rze​nie. – Prze​pra​szam za spóź​nie​nie. Wiem, że mu​si​my po​roz​ma​wiać. Co się dzie​je? To był ten le​karz? Chodź, usiądź​my. Po​zwo​li​ła za​pro​wa​dzić się na sofę i kie​dy tyl​ko usia​dła, za​czę​ła ob​li​czać w my​śli od​le​głość mię​dzy sa​lo​nem i to​a​le​tą w ko​ry​ta​rzu, na wy​pa​dek gdy​by zno​wu po​czu​ła mdło​ści. Max gła​skał ją po

gło​wie, a ona nie mia​ła siły po​wie​dzieć mu, żeby prze​stał. – Po​roz​ma​wiaj ze mną, ko​cha​nie. Wiem, że masz za sobą cięż​ki ty​dzień: ślub, wy​mio​ty i… ta spra​wa z Ka​the​ri​ne. Andy, po​wtó​rzę to jesz​cze raz, bo rano nie po​wie​dzia​łem tego dość wy​raź​nie: do ni​cze​go nie do​szło. Dużo o tym my​śla​łem i zro​bię wszyst​ko, ab​so​lut​nie wszyst​ko, żeby przez to z tobą przejść i że​byś się le​piej po​czu​ła. Andy pró​bo​wa​ła coś po​wie​dzieć, ale nie mo​gła. Dziec​ko. Ich dziec​ko. Mały Har​ri​son. Za​sta​na​wia​ła się, czy Bar​ba​ra znie​na​wi​dzi i jego. – Andy, co się dzie​je w tej ma​łej głów​ce? Co po​wie​dział le​karz? Do​sta​-

łaś an​ty​bio​tyk? Mam pójść po re​cep​tę? Po​wiedz. Nie wie​dzia​ła, jak zna​la​zła w so​bie siłę, ale za​nim zdą​ży​ła się za​sta​no​wić, zmu​si​ła się do uśmie​chu. Jest w cią​ży. W cią​ży. W cią​ży. Sło​wa te roz​brzmie​wa​ły w jej gło​wie jak echo i o mało ich nie wy​krzy​cza​ła. Boże, jak bar​dzo chce mu po​wie​dzieć! Ale nie, naj​pierw musi się za​sta​no​wić. Po​kle​pa​ła go po ręku. – Po​roz​ma​wia​my kie​dy in​dziej, do​brze? Wciąż kiep​sko się czu​ję. Chy​ba pój​dę się po​ło​żyć. I za​nim zdą​żył co​kol​wiek po​wie​dzieć, wsta​ła i wy​szła.

8 Ani klasycznych sukni, ani tradycyjnych kwiatów, ani głupich pantofelków

Od​kąd pie​lę​gniarz Ke​vin prze​ka​zał jej przez te​le​fon wia​do​mość, któ​ra od​-

mie​ni​ła jej ży​cie, przez cały ty​dzień nie po​wie​dzia​ła o tym ni​ko​mu. Ani Emi​ly, ani Lily, ani mat​ce, ani sio​strze, a już na pew​no nie Ma​xo​wi. Chcia​ła spo​koj​nie po​my​śleć, za​sta​no​wić się, bez tych wszyst​kich nie​pro​szo​nych rad, uwag i opi​nii, a zwłasz​cza bez ra​do​snych gra​tu​la​cji, któ​ry​mi na pew​no by ją za​sy​pa​no. Z jed​nej stro​ny była za​chwy​co​na. Dziec​ko! Nie na​le​ża​ła do ko​biet, któ​re już jako dzie​się​cio​let​nie dziew​czyn​ki po​tra​fią opi​sać każ​dy, naj​mniej​szy na​wet szcze​gół swe​go wy​ma​rzo​ne​go ślu​bu, od ma​te​ria​łu suk​ni ślub​nej po od​cień bu​kie​tu, ale tak, czę​sto wy​obra​ża​ła so​bie sie​bie w roli mat​ki. Wte​dy chcia​ła mieć przed trzy​dziest​ką dwo​je dzie​ci, chłop​ca

i dziew​czyn​kę (naj​pierw chłop​ca, oczy​wi​ście). Ale kie​dy przy​by​ło jej lat i kie​dy uświa​do​mi​ła so​bie, że dwo​je dzie​ci przed trzy​dziest​ką – nie tyl​ko dwo​je, ale w ogó​le dzie​ci – nie jest tak pięk​ną baj​ką, jak kie​dyś my​śla​ła, zmie​ni​ła skład​ni​ki rów​na​nia. My​śla​ła o tym in​ten​syw​nie od dwu​dzie​ste​go pią​te​go do dwu​dzie​ste​go dzie​wią​te​go roku ży​cia i do​szła do wnio​sku, że dwo​je, może na​wet tro​je dzie​ci mię​dzy trzy​dziest​ką a czter​dziest​ką to ide​al​ne roz​wią​za​nie. Mię​dzy pierw​szym i dru​gim, star​szym chłop​cem i młod​szą dziew​czyn​ką, by​ły​by dwa lata róż​ni​cy, co mimo róż​nej płci gwa​ran​to​wa​ło​by przy​jaźń i bli​skość kon​tak​tów w przy​szło​ści. Trze​cie dziec​ko, też

dziew​czyn​ka, uro​dzi​ło​by się trzy lata póź​niej, żeby Andy zdą​ży​ła ode​tchnąć, ale nie na tyle póź​no, żeby była już za sta​ra albo żeby naj​młod​sza có​recz​ka nie zdą​ży​ła za​przy​jaź​nić się z sio​strą i nie zo​sta​ła oczkiem w gło​wie bra​cisz​ka. Oczy​wi​ście nie prze​wi​dzia​ła tyl​ko tego, co spra​wi​ło, że no​wi​na nie była tak do koń​ca fan​ta​stycz​na (po​mi​ja​jąc już tak nie​istot​ny dro​biazg, że, co wy​li​czył​by każ​dy przed​szko​lak, bra​ła ślub, bę​dąc w cią​ży), a mia​no​wi​cie fak​tu, że nie ufa​ła ojcu swe​go dziec​ka, że nie​na​wi​dzi​ła jej te​ścio​wa, że do​wie​dzia​ła się o cią​ży trzy​dzie​ści se​kund przed tym, jak chcia​ła za​pro​po​no​wać mę​żo​wi prze​rwę na za​sta​no​wie​nie. I co tu mó​wić o zmia​nie za​-

sad gry. Jej do​sko​na​ły pod wzglę​dem lo​gicz​nym wy​wód, któ​rym prze​ko​na​ła samą sie​bie, że po​win​na odejść od Maxa, gdy​by oka​za​ło się, że zdra​dził ją z Ka​the​ri​ne – to, że łą​czą ich tyl​ko do​ku​men​ty i że nie mają dzie​ci, któ​rym mo​gli​by znisz​czyć ży​cie – wszyst​ko to roz​wia​ło się jak dym z po​wo​du pla​sti​ko​we​go ku​becz​ka mo​czu i te​le​fo​nu od pie​lę​gnia​rza sta​ży​sty. Przy​ga​sło świa​tło i z kuch​ni wy​szła mama z ja​rzą​cym się od świe​czek tor​tem. Za​czę​li śpie​wać. – Pew​nie do​kład​nie spraw​dzi​łaś, czy na pew​no są czter​dzie​ści dwie – po​wie​dzia​ła Jill. – Czter​dzie​ści trzy – od​par​ła mat​ka. –

Jed​na wię​cej na szczę​ście. Chłop​cy i Kyle skoń​czy​li wyć Sto lat i na​de​szła pora, żeby Jill wy​po​wie​dzia​ła ży​cze​nie. – Chcia​ła​bym, żeby mój mąż zro​bił so​bie wa​zek​to​mię – wy​mam​ro​ta​ła pod no​sem, po​chy​la​jąc się nad tor​tem. Andy o mało nie za​krztu​si​ła się kawą. Wy​buch​nę​ły śmie​chem. – Co po​wie​dzia​łaś, ma​mu​siu? – Że ży​czę zdro​wia i szczę​ścia moim dzie​ciom, mo​je​mu mę​żo​wi, sio​strze i ma​mie – wy​re​cy​to​wa​ła Jill i zdmuch​nę​ła świecz​ki. – Hej, wszyst​ko do​brze? – spy​tał Kyle, trą​ca​jąc Andy łok​ciem w ra​mię. Po​dał jej ka​wa​łek tor​tu na pa​pie​ro​wym

ta​le​rzy​ku, ale Jo​nah po​rwał go, za​nim zdą​ży​ła wy​cią​gnąć rękę. – Jo​nah! Na​tych​miast od​daj to cio​ci. Znasz za​sa​dy: naj​pierw pa​nie. Zroz​pa​czo​ny Jo​nah pod​niósł wzrok i wi​del​czyk za​stygł w po​wie​trzu tuż nad lu​krem. Andy ro​ze​śmia​ła się. – Daj mu spo​kój, we​zmę na​stęp​ny. Wi​del​czyk mo​men​tal​nie opadł. Jo​nah za​pchał usta du​żym ka​wał​kiem tor​tu i po​słał jej w po​dzię​ce sze​ro​ki cze​ko​la​do​wy uśmiech. Kyle po​dał jej dru​gi ta​le​rzyk, któ​re​go nikt już nie prze​chwy​cił, i spoj​rzał jej pro​sto w oczy. – Po​waż​nie. Wszyst​ko w po​rząd​ku? Mam wra​że​nie, że je​steś… zmę​czo​na.

„Zmę​czo​na” – eu​fe​mizm, sło​wo za​stę​pu​ją​ce zda​nie: „Kosz​mar​nie wy​glą​dasz i nie wiem dla​cze​go”. Tak, pew​nie jest zmę​czo​na. Z ty​sią​ca róż​nych po​wo​dów. Zmu​si​ła się do uśmie​chu. – Ha​rów​ka w pra​cy, nic wię​cej, ten ślub i w ogó​le. Nie chce mi się nig​dzie wy​jeż​dżać. Na szczę​ście to An​gu​il​la. Kyle py​ta​ją​co uniósł brwi. – Har​per Hal​low i Mack. W ten week​end bio​rą ślub w Vi​ce​royu i mu​szę tam być. On chciał się po​brać w prze​ro​bio​nej hali zdję​cio​wej we Fre​sno, bo chy​ba tam się po​zna​li czy coś, ale ona na​mó​wi​ła go na Ka​ra​iby. I dzię​ki Bogu. – Nie​zła fu​cha. Cały świat chce zo​ba​-

czyć ten ślub, a ty na​praw​dę tam je​dziesz? – Nie​sa​mo​wi​te, co? – po​wie​dzia​ła Jill, ze​sku​bu​jąc z ra​mie​nia coś roz​ka​wał​ko​wa​ne​go i obrzy​dli​we​go. – Ma naj​lep​szą pra​cę pod słoń​cem. Cho​ciaż Andy wciąż in​stynk​tow​nie spi​na​ła się w so​bie, ile​kroć ktoś tak mó​wił, na​wet ona mu​sia​ła przy​znać, że pra​ca jest wspa​nia​ła. Uwiel​bia​ła świa​do​mość, że two​rzy coś od zera, że może roz​wi​nąć zro​dzo​ny z ma​łe​go za​ląż​ka po​mysł i dać mu ży​cie w po​sta​ci ide​al​nie do​pra​co​wa​nej sza​ty gra​ficz​nej, a po​tem ca​łe​go nu​me​ru. Jed​ne​go dnia bu​rza mó​zgów, dru​gie​go pi​sa​nie, po​tem kil​ka dni re​da​go​wa​nia, wresz​cie ty​dzień pro​jek​to​-

wa​nia ca​ło​ści – da​wa​ło jej to ol​brzy​mią sa​tys​fak​cję. Ta róż​no​rod​ność była nie​zwy​kle eks​cy​tu​ją​ca i za​wsze po​ja​wia​ły się nowe wy​zwa​nia. Ale naj​bar​dziej po​do​ba​ło jej się to, że jest pa​nią sa​mej sie​bie. Kie​dy Emi​ly wy​sko​czy​ła z po​my​słem stwo​rze​nia ma​ga​zy​nu ślub​ne​go, Andy sta​now​czo od​mó​wi​ła. Spę​dza​ły wte​dy swój dru​gi co​rocz​ny week​end w spa, pod​trzy​mu​jąc tra​dy​cję, któ​rą za​ini​cjo​wa​ła, zdaw​szy so​bie spra​wę, że przez cały rok skne​rzy​ła i oszczę​dza​ła tyl​ko po to, by stwier​dzić, że nie ma z kim wy​je​chać na urlop. Mimo nie​daw​ne​go i (we​dług niej) zbyt po​spiesz​ne​go ślu​bu z Mi​le​sem, pięć lat od niej star​szym pro​du​-

cen​tem te​le​wi​zyj​nym, któ​re​go pro​gram – re​ali​ty show – od​niósł wła​śnie wiel​ki, za​ska​ku​ją​cy suk​ces, Emi​ly zgo​dzi​ła się zo​sta​wić nie​daw​no po​ślu​bio​ne​go męża i wy​je​chać z nią na czte​ry dni za​bie​gów, słoń​ca i pia​sku. Sie​dzia​ły wła​śnie w naj​cie​plej​szej z trzech we​wnętrz​nych wa​nien w Man​da​rin Orien​tal’s Spa na Ri​wie​rze Ma​jów. Zu​peł​nie nago. Przed​tem mia​ły ma​saż go​rą​cy​mi ka​mie​nia​mi w po​ko​ju dla ro​man​tycz​nych par z wi​do​kiem na oce​an, po czym prze​szły do czę​ści re​lak​sa​cyj​nej dla ko​biet, gdzie Emi​ly rzu​ci​ła ręcz​nik na szez​long, od​tań​czy​ła krót​ki ta​niec ra​do​ści, wy​pi​ła łyk her​ba​ty im​bi​ro​wej, skub​nę​ła ka​wa​łek su​szo​nej mo​re​li, a po​tem po​wo​li – bar​dzo po​wo​li

– za​nu​rzy​ła się w go​rą​cej wo​dzie. Andy pa​trzy​ła z za​zdro​ścią na jej pod​ręcz​ni​ko​we pro​por​cje ta​lia – bio​dra, ide​al​ne pier​si, umię​śnio​ne nogi i ład​nie za​okrą​glo​ną pupę bez śla​du cel​lu​li​tu. Sama była szczu​pła, zgo​da, ale jej kan​cia​ste cia​ło w ogó​le nie mia​ło doj​rza​ło​ści cia​ła Emi​ly. Za​sta​na​wia​ła się, dla​cze​go, u li​cha, tak bar​dzo wsty​dzi się swo​jej naj​lep​szej przy​ja​ciół​ki, mimo to rzu​ci​ła ręcz​nik na brzeg wan​ny i za​nu​rzy​ła się w trzy se​kun​dy. Emi​ly traj​ko​ta​ła z oży​wie​niem, a ona przez cały czas sku​pia​ła się tyl​ko na tym, żeby nie wy​sta​wiać ra​mion nad po​wierzch​nię wi​ru​ją​cej wody, bo cho​ciaż była cał​ko​wi​cie za​sło​nię​ta, wciąż czu​ła się jak na wy​sta​wie.

– Co zna​czy „nie”? – jęk​nę​ła uro​czo na​dą​sa​na Emi​ly i Andy na​tych​miast wy​czu​ła, że przy​ja​ciół​ka nie jest tak na​praw​dę wku​rzo​na. – Jesz​cze nic ci nie po​wie​dzia​łam. – Nie mu​sisz. Skoń​czy​łam z dru​ko​wa​ną pra​są. Tak jak resz​ta świa​ta. Pew​nie mi nie uwie​rzysz, ale lu​bię swo​ją pra​cę. Mia​ła wte​dy roz​sąd​ną sze​fo​wą, przez czte​ry dni w ty​go​dniu pi​sa​ła do I żyli dłu​go i szczę​śli​wie, a w jej gło​wie po​wo​li wy​klu​wał się po​mysł na po​wieść. Mo​gąc re​gu​lar​nie pi​sać, w do​dat​ku w nie​nor​mo​wa​nym cza​sie pra​cy, do​szła do wnio​sku, że już wkrót​ce bę​dzie mo​gła po​zwo​lić so​bie na agen​ta. Była na naj​lep​szej dro​dze do za​pew​nie​nia so​-

bie… sta​łej nędz​nej pen​sji i rów​nie nędz​nej eg​zy​sten​cji, ale cóż, za​wsze to coś. – Tak, ale to tyl​ko pra​ca! A ja mó​wię o ka​rie​rze. O przed​się​bior​czo​ści. Za​ło​ży​my to pi​smo i bę​dzie to na​sza wspól​na pe​reł​ka. Nie po​wiesz mi chy​ba, że do koń​ca ży​cia chcesz ukła​dać li​stę naj​mod​niej​szych fry​zur ślub​nych! I żyli dłu​go i szczę​śli​wie to mała, uro​cza stro​na in​ter​ne​to​wa, gdzie cza​sem moż​na zna​leźć parę cie​ka​wych tek​stów, ale gdzie za​wsze roi się od okle​pa​nych wy​peł​nia​czy. Obie to wie​my. – Wiel​kie dzię​ki. Emi​ly chla​snę​ła ręką wodę. – Boże, coś ty taka prze​wraż​li​wio​na?

Ty się tam mar​nu​jesz. Stać cię na dużo wię​cej. A u nas bę​dziesz pi​sa​ła ar​ty​ku​ły prze​wod​nie, pra​co​wa​ła z ge​nial​ny​mi fo​to​gra​fi​ka​mi, któ​rzy będą re​ali​zo​wa​li two​je wi​zje, przy​dzie​la​ła po​my​sły in​nym, bę​dziesz nimi kie​ro​wa​ła i ich nad​zo​ro​wa​ła. Bę​dziesz po​dró​żo​wa​ła po ca​łym świe​cie i prze​pro​wa​dza​ła wy​wia​dy z naj​więk​szy​mi gwiaz​da​mi, no i oczy​wi​ście bę​dzie​my przyj​mo​wa​ły wszyst​kie pro​po​zy​cje dar​mo​we​go spon​so​rin​gu i wszyst​kie moż​li​we zniż​ki, bo ani przez chwi​lę nie bę​dzie​my uda​wa​ły, że je​ste​śmy bez​stron​ne, wprost prze​ciw​nie. No i co? Czy to nie faj​ne? Andy wy​su​nę​ła dol​ną war​gę.

– Nie​spe​cjal​nie. – Aku​rat. Bar​dzo faj​ne. Będę twa​rzą cza​so​pi​sma i zaj​mę się wszyst​kim tym, cze​go ty nie zno​sisz. Or​ga​ni​zo​wa​niem przy​jęć, pod​li​zy​wa​niem się re​kla​mo​daw​com, przyj​mo​wa​niem i wy​rzu​ca​niem pra​cow​ni​ków. Znaj​dę miej​sce na re​dak​cję, ku​pię cały sprzęt i wy​po​sa​że​nie. Ścią​gnę wspa​nia​łych lu​dzi, któ​rzy zaj​mą się więk​szo​ścią bie​żą​cych spraw, że​by​śmy mo​gły sku​pić się na two​rze​niu i pro​wa​dze​niu naj​lep​sze​go ma​ga​zy​nu ślub​ne​go w kra​ju. Wspo​mnia​łam już o ubez​pie​cze​niu zdro​wot​nym? I o pen​sji, dzię​ki któ​rej bę​dziesz mo​gła ja​dać w naj​lep​szych re​stau​ra​cjach? Wy​obra​żasz to so​bie?

Andy tro​chę się od​prę​ży​ła i jej ra​mio​na za​czę​ły się wresz​cie roz​luź​niać. Mu​sia​ła przy​znać, że tak, może to so​bie wy​obra​zić. Mało tego, roz​ta​cza​ne przez Emi​ly wi​zje były na​praw​dę nie​sa​mo​wi​te. Za​sta​na​wia​ła się tyl​ko, co kwa​li​fi​ku​je je do za​ło​że​nia i pro​wa​dze​nia praw​dzi​we​go cza​so​pi​sma. Kil​ka lat pra​cy w cha​rak​te​rze mało waż​nej asy​stent​ki, a po​tem za​stęp​czy​ni re​dak​to​ra dzia​łu mody, i kil​ka lat pi​sa​nia do ślub​ne​go blo​ga? Czym ich ma​ga​zyn miał​by róż​nić się od dzie​sią​tek in​nych, mało am​bit​nych cza​so​pism pi​szą​cych z za​par​tym tchem o zwiew​nych we​lo​nach i ob​ci​słych suk​niach? I wła​ści​wie skąd wy​trza​sną na to pie​nią​dze? Re​dak​cja na Man​hat​ta​nie?

W jej ka​wa​ler​ce mie​ścił się z tru​dem stół peł​nią​cy jed​no​cze​śnie funk​cję biur​ka i cho​ciaż bliź​niak, w któ​rym Emi​ly miesz​ka​ła z Mi​le​sem, był oczy​wi​ście więk​szy i bar​dziej luk​su​so​wy, to i tak nie zna​la​zły​by tam miej​sca na​wet na prze​glą​dar​kę do prze​zro​czy, nie mó​wiąc o ca​łym dzia​le ar​ty​stycz​nym. Brzmia​ło to fan​ta​stycz​nie, tyl​ko czy na​praw​dę mia​ło szan​se po​wo​dze​nia? Emi​ly od​chy​li​ła gło​wę, za​nu​rza​jąc w wo​dzie ścią​gnię​te gum​ką wspa​nia​łe wło​sy. – Andy, je​steś zbyt prak​tycz​na i nie wy​cho​dzi ci to na do​bre. Mó​wię ci, zo​staw to mnie. Wszyst​ko mam opra​co​wa​ne.

– Świet​nie, nie ma to jak do​bry biz​ne​splan. Kie​dy pój​dę do ban​ku po kre​dyt i spy​ta​ją mnie, po co nam pie​nią​dze, po​wiem, że Emi​ly wszyst​ko już opra​co​wa​ła. – Bo opra​co​wa​łam! Mi​les ma dzie​siąt​ki kum​pli, może na​wet wię​cej, tych wszyst​kich no​wo​jor​skich ban​kie​rów i fa​ce​tów z Hol​ly​wo​od, któ​rzy tyl​ko cze​ka​ją, żeby w coś ta​kie​go za​in​we​sto​wać. Uwiel​bia​ją lo​ko​wać kasę w no​wych twór​czych fir​mach, zwłasz​cza zwią​za​nych z me​dia​mi czy dzia​łal​no​ścią wy​daw​ni​czą. Nie mogą się po​wstrzy​mać, od razu my​ślą o sek​sie, mo​del​kach, prze​py​chu i splen​do​rze. A my bę​dzie​my ich do tego za​chę​ca​ły, to oczy​wi​ste. Bo

nasz ma​ga​zyn bę​dzie zu​peł​nie inny od tych wszyst​kich szma​tław​ców na ryn​ku. Cho​ciaż Andy nie zdą​ży​ła jesz​cze prze​two​rzyć in​for​ma​cji o sza​sta​ją​cych pie​niędz​mi in​we​sto​rach, to wzmian​ka o tym, że ich cza​so​pi​smo mia​ło​by róż​nić się aż tak bar​dzo od in​nych, za​brzmia​ła jesz​cze bar​dziej ab​sur​dal​nie. – Co ty po​wiesz? Znam ten ślub​ny świa​tek i wierz mi, nie tak ła​two cią​gle wy​my​ślać coś no​we​go. Co​rocz​ne zmia​ny to nie w tej bran​ży. – Nie​waż​ne! – prych​nę​ła Emi​ly. Bą​bel​ków było co​raz mniej, więc ocie​ka​jąc wodą, szyb​ko wy​szła z wan​ny. Usia​dła na ław​ce i wy​pi​ła łyk her​ba​ty. – Nasz ma​ga​zyn bę​dzie su​per​sty​lo​wy. To​-

po​wy. Tyl​ko ślu​by w wer​sji de luxe. Żad​nej „sprze​da​ży pro​mo​cyj​nej”. Żad​nych re​klam w sty​lu „mie​siąc mio​do​wy do​stęp​ny dla każ​de​go”, „jak mą​drze za​osz​czę​dzić” czy „pięk​ne bu​kie​ty za pół ceny”. Nie bę​dzie żad​nych rad, jak i gdzie zro​bić do​bry in​te​res, nic z tych rze​czy. Nie bę​dzie ani kla​sycz​nych suk​ni, ani tra​dy​cyj​nych kwia​tów, ani głu​pich pan​to​fel​ków. – Ale zda​jesz so​bie spra​wę, że mamy ogól​no​świa​to​wą re​ce​sję, tak? – I wła​śnie dla​te​go nasi czy​tel​ni​cy będą szu​ka​li cze​goś in​spi​ru​ją​ce​go! My​ślisz, że dzie​więć​dzie​siąt dzie​więć pro​cent ko​biet, któ​re czy​ta​ją „Run​waya”, stać choć​by na jed​ną parę pre​zen​to​wa​-

nych tam poń​czoch? Oczy​wi​ście, że nie. Andy była oso​bą prag​ma​tycz​ną, mimo to nie mo​gła oprzeć się pod​nie​ce​niu. – To praw​da – przy​zna​ła. – „Run​way” nie jest dla nich ka​ta​lo​giem, tyl​ko źró​dłem in​spi​ra​cji. Dla by​strych, wy​ro​bio​nych sty​lo​wo ko​biet, któ​re nie mają pie​nię​dzy, żeby mod​nie się ubie​rać, jest na​tchnie​niem, dzię​ki któ​re​mu mogą wy​brać coś, na co mogą so​bie po​zwo​lić. I te, któ​re czer​pią in​spi​ra​cję z nie​osią​gal​nych wzo​rów z „Run​waya”, będą czer​pa​ły ją ze ślu​bów, któ​re zo​ba​czą w „Plun​ge’u”. Emi​ly uśmiech​nę​ła się pro​mien​nie. – W „Plun​ge’u”? – Faj​na na​zwa, praw​da? Plun​ge, jak

„skok na głę​bo​ką wodę”, jak „głę​bo​ki de​kolt”… Pro​sta, lek​ka i dra​ma​tycz​na. Do​sko​na​ła. – Jezu, ab​so​lut​nie fan​ta​stycz​na! „Plun​ge”. Je​steś ge​nial​na! Tak się na​zwie​my! – Emi​ly wsta​ła i od​tań​czy​ła nago krót​ki ra​do​sny ta​niec. – Wie​dzia​łam, że na to pój​dziesz. Za​cznij już my​śleć, co damy w pierw​szym nu​me​rze. Może coś z Syd​ney? Maui? Pro​wan​sji? Bu​enos Aires? Zo​ba​czysz, bę​dzie fan​ta​stycz​nie. Emi​ly, ta zwa​rio​wa​na, im​pul​syw​na Emi​ly, mia​ła ra​cję. Tak, oczy​wi​ście, były róż​ne kło​dy i prze​szko​dy (loft, w któ​rym mia​ła mie​ścić się re​dak​cja, po​miesz​cze​nie w su​ro​wym sta​nie, prze​ka​za​no im do użyt​ku z pół​rocz​nym opóź​-

nie​niem, a kup​no od​po​wied​niej dru​kar​ki było o wie​le trud​niej​sze, niż się spo​dzie​wa​ły, po​dob​nie jak przej​rze​nie dwóch ty​się​cy pię​ciu​set CV, któ​re otrzy​ma​ły w od​po​wie​dzi na ofer​tę ośmiu sta​no​wisk pra​cy), ale ogól​nie rzecz bio​rąc, dro​ga od po​my​słu do suk​ce​su była względ​nie gład​ka, nie​mal wy​łącz​nie dzię​ki śle​pej wie​rze Emi​ly i usto​sun​ko​wa​nym bo​ga​tym zna​jo​mym Mi​le​sa, w tym Ma​xo​wi, ich naj​więk​sze​mu in​we​sto​ro​wi, któ​ry wy​ku​pił osiem​na​ście i trzy dzie​sią​te pro​cent udzia​łów fir​my. Gru​pa pię​ciu in​nych in​we​sto​rów po​dzie​li​ła się w su​mie pięt​na​sto​ma pro​cen​ta​mi, tak więc każ​dej z nich przy​pa​dła jed​na trze​cia resz​ty. Dys​po​no​wa​ły ra​zem pra​-

wie sześć​dzie​się​cio​ma sze​ścio​ma i sied​mio​ma dzie​sią​ty​mi pro​cent udzia​łów i jako głów​ne wła​ści​ciel​ki mo​gły każ​de​go prze​gło​so​wać, za​pew​nia​jąc so​bie ostat​nie sło​wo przy po​dej​mo​wa​niu wszyst​kich naj​waż​niej​szych de​cy​zji wy​daw​ni​czych. „Plun​ge” był ukło​nem w stro​nę wy​kwint​no​ści i to​po​wej mody. Za​miesz​cza​ły w nim zdję​cia je​dy​nych w swo​im ro​dza​ju, spe​cjal​nie za​pro​jek​to​wa​nych su​kien ślub​nych i bry​lan​to​wej bi​żu​te​rii, któ​rą war​to prze​ka​zy​wać z po​ko​le​nia na po​ko​le​nie, ra​dzi​ły, jak wy​bie​rać srebr​ne ser​wi​sy, jak wy​na​jąć pry​wat​ną wy​spę na mie​siąc mio​do​wy i jak spo​rzą​dzić uni​kal​ną, do​piesz​czo​ną pod każ​dym

wzglę​dem li​stę pre​zen​tów. Za​czy​na​ły skrom​nie, od kwar​tal​ni​ka li​czą​ce​go za​le​d​wie czter​dzie​ści stron, ale po dwóch la​tach wy​da​wa​ły już sie​dem nu​me​rów rocz​nie (ma​ga​zyn uka​zy​wał się co dru​gi mie​siąc, ze spe​cjal​nym do​dat​kiem w czerw​cu), ma​jąc wię​cej sub​skry​ben​tów i więk​szą sprze​daż sto​isko​wą, niż po​cząt​ko​wo za​kła​da​ły. Tak jak prze​wi​dzia​ła Emi​ly, bar​dzo nie​wie​le czy​tel​ni​czek mo​gło po​zwo​lić so​bie na styl ży​cia pro​po​no​wa​ny przez „Plun​ge’a”, ale wszyst​kie były ko​bie​ta​mi na tyle mą​dry​mi, szy​kow​ny​mi i łak​ną​cy​mi luk​su​su, że z za​miesz​cza​nych w cza​so​pi​śmie wspa​nia​łych zdjęć i szcze​gó​ło​wych opi​sów czer​pa​ły na​-

tchnie​nie dla swo​ich ślu​bów. Pierw​sze nu​me​ry nie były zbyt sza​ło​we. Opi​sy​wa​ły w nich każ​dą co bar​dziej sek​sow​ną i wy​staw​ną ce​re​mo​nię, o któ​rej się do​wie​dzia​ły: ślub ko​le​żan​ki Emi​ly z „Ba​za​aru”, któ​ra w klu​bie jach​to​wym wy​szła za wła​ści​cie​la fun​du​szu hed​gin​go​we​go, ślub in​nej ko​le​żan​ki, z col​le​ge’u, któ​rej na​rze​czo​ny wy​re​ży​se​ro​wał kil​ka słyn​nych fil​mów ak​cji, ślub jej der​ma​to​loż​ki, le​kar​ki sław – wy​szła za zna​ne​go pre​zen​te​ra te​le​wi​zyj​ne​go i zgo​dzi​ła się na ich obec​ność pod wa​run​kiem, że w re​por​ta​żu pad​nie na​zwa spe​cjal​ne​go żelu do re​duk​cji zmarsz​czek i mo​de​lo​wa​nia twa​rzy. Pan​ny mło​de i pa​no​wie nie po​cho​dzi​li co praw​da ze słyn​nych

ro​dów, ale ślu​by za​wsze były wy​staw​ne, a zro​bio​ne na nich zdję​cia za​pew​nia​ły im pre​stiż, ja​kie​go nie zy​ska​ły​by, pu​bli​ku​jąc tyl​ko li​sty pre​zen​tów i po​ra​dy w ro​dza​ju „jaki ku​pić pier​ścio​nek”. Pa​ra​dok​sal​nie to dzię​ki zna​jo​mo​ściom Andy uda​ło im się być na ślu​bie pary, dzię​ki któ​rej „Plun​ge” wy​szedł z pół​nie​by​tu i za​cie​ka​wił całą Ame​ry​kę. Max zo​stał za​pro​szo​ny na ślub zna​jo​mej z dzie​ciń​stwa, zna​nej by​wal​czy​ni sa​lo​nów i cór​ki we​ne​zu​el​skie​go mi​liar​de​ra, któ​ra wy​cho​dzi​ła za syna mek​sy​kań​skie​go „biz​nes​me​na” (tu na​le​ża​ło​by zna​czą​co unieść brew i pu​ścić do czy​tel​ni​ka oko). Wy​star​czył je​den te​le​fon Maxa i za​pew​nie​nie, że pan​na mło​da bę​dzie

mia​ła ostat​nie sło​wo co do tego, któ​re fot​ki pój​dą w ma​ga​zy​nie. Re​por​taż, wraz ze wspa​nia​ły​mi zdję​cia​mi po​sia​dło​ści w Mon​ter​rey i ob​sy​pa​nych bry​lan​ta​mi osza​ła​mia​ją​cych La​ty​no​sek, zwró​cił uwa​gę wszyst​kich in​ter​ne​to​wych ma​ga​zy​nów plot​kar​skich, wspo​mnia​no o nim na​wet w 60 Mi​nu​tes, w ma​te​ria​le po​świę​co​nym FBI, mek​sy​kań​skie​mu „biz​nes​me​no​wi” i jego ar​se​na​ło​wi au​to​ma​tycz​nej bro​ni pal​nej, któ​re​go mo​gli mu po​zaz​dro​ścić chłop​cy z SE​ALs. Od tej pory nie mia​ły już trud​no​ści ze zdo​by​wa​niem zle​ceń. Za​cho​wa​ły li​stę kon​tak​tów Mi​ran​dy z cza​sów „Run​waya” i nie bały się z niej ko​rzy​stać. Opra​co​wa​na przez nie tak​ty​ka przy​po​mi​-

na​ła sta​ran​nie wy​re​ży​se​ro​wa​ne przed​sta​wie​nie ba​le​to​we. Na stro​nach in​ter​ne​to​wych, blo​gach i w ma​ga​zy​nach plot​kar​skich wy​szu​ki​wa​ły wia​do​mo​ści o za​rę​czy​nach, cze​ka​ły kil​ka ty​go​dni, aż pod​nie​ce​nie opad​nie, a po​tem dzwo​ni​ły albo bez​po​śred​nio do pan​ny mło​dej lub pana mło​de​go, albo do ich rzecz​ni​ka pra​so​we​go, za​leż​nie od tego, jak bli​sko byli zwią​za​ni z „Run​way​em” czy Mi​ran​dą. Pod​czas roz​mo​wy bez​czel​nie wy​mie​nia​ły jej na​zwi​sko, wspo​mi​na​ły, że współ​pra​co​wa​ły z nią „przez wie​le lat” (co bio​rąc pod uwa​gę ich wspól​ny staż, nie było kłam​stwem), i do​da​wa​ły (bez wda​wa​nia się w szcze​gó​ły), że „po​sze​rzyw​szy swo​ją dzia​łal​ność”, pro​wa​dzą

obec​nie eks​klu​zyw​ny ma​ga​zyn ślub​ny. Po każ​dym te​le​fo​nie wy​sy​ła​ły roz​mów​cy nu​mer z mek​sy​kań​skim ślu​bem, cze​ka​ły do​kład​nie ty​dzień, po czym dzwo​ni​ły jesz​cze raz. Jak do​tąd sze​ściu z sied​miu ce​le​bry​tów zgo​dzi​ło się, żeby „Plun​ge” re​la​cjo​no​wał ich ślub pod wa​run​kiem za​cho​wa​nia praw do sprze​da​ży zdjęć in​nym cza​so​pi​smom. Nig​dy prze​ciw​ko temu za​strze​że​niu nie pro​te​sto​wa​ły: dzię​ki ich zdję​ciom, ich in​te​re​su​ją​cym wy​wia​dom z parą mło​dą i cie​płym, przy​stęp​nie na​pi​sa​nym ar​ty​ku​łom Andy od tan​det​nych cza​so​pism ślub​nych sprze​da​wa​nych w mar​ke​tach dzie​li​ły ich lata świetl​ne. Poza tym każ​dy nu​mer, w któ​rym wy​stę​po​wa​li słyn​na ak​tor​ka, mo​del​-

ka, mu​zyk, ar​ty​sta czy ce​le​bry​ta, bar​dzo uła​twiał na​wią​za​nie kon​tak​tu z na​stęp​ną sła​wą, zwy​kle już bez ko​niecz​no​ści po​wo​ły​wa​nia się na Mi​ran​dę Prie​stly i „Run​waya”. Me​to​da ta dzia​ła​ła gład​ko od lat i nie za​mie​rza​ły jej zmie​niać. Ślu​by gwiazd i gwiaz​de​czek sta​ły się nie tyl​ko głów​ną atrak​cją każ​de​go nu​me​ru, ale i zna​kiem roz​po​znaw​czym cza​so​pi​sma, ce​chą de​cy​du​ją​cą o jego atrak​cyj​no​ści. Cza​sem Andy nie mo​gła tego po​jąć. Na​wet te​raz, prze​glą​da​jąc nowy, li​sto​pa​do​wy nu​mer z Drew Bar​ry​mo​re i Wil​lem Ko​pel​ma​nem na okład​ce, wciąż nie mo​gła uwie​rzyć, że „Plun​ge” po​wstał tyl​ko dzię​ki temu, że Emi​ly mia​ła kie​dyś

wi​zję, dzię​ki wiel​kiej bu​rzy mó​zgów, ich po​my​słom i błę​dom, ja​kie od tam​tej pory po​peł​ni​ły. Tak, Andy we​szła w to z wa​ha​niem, ale „Plun​ge” stał się jej mi​ło​ścią, jej uko​cha​nym dziec​kiem. Od zera stwo​rzy​ły ra​zem coś, z cze​go mo​gły być dum​ne, i nie było dnia, żeby w głę​bi ser​ca nie dzię​ko​wa​ła Emi​ly za cza​so​pi​smo, za wy​so​kie dy​wi​den​dy, ja​kie przy​no​si​ło, i za to, że przed​sta​wi​ła ją Ma​xo​wi. – My​ślisz, że bę​dzie tam Ma​don​na? – spy​ta​ła mat​ka, sia​da​jąc z ta​le​rzy​kiem obok niej, Kyle’a i Jill. – Po​dob​no Har​per i ona cho​dzą do tego sa​me​go cen​trum stu​diów ka​ba​ły. Jill i Andy zro​bi​ły wiel​kie oczy.

– No co? Nie mogę po​czy​tać „Pe​ople” u den​ty​sty? – fuk​nę​ła mama, dzio​biąc wi​del​czy​kiem tort. Od roz​wo​du co​raz bar​dziej uwa​ża​ła na to, co je. – Też się za​sta​na​wia​łam – od​rze​kła Andy. – Ale chy​ba nie, bo jest te​raz gdzieś na po​łu​dnio​wym Pa​cy​fi​ku. Ale od rzecz​nicz​ki pra​so​wej wiem, że przy​je​dzie Demi Mo​ore. Bez Ash​to​na nie bę​dzie już tak za​baw​nie, ale na pew​no cie​ka​wie. – Chcia​ła​bym zdo​być do​wód, że w jej cie​le nie ma ni​cze​go na​tu​ral​ne​go – po​wie​dzia​ła mama. – Le​piej bym się po​czu​ła. – Nie tyl​ko ty – mruk​nę​ła Andy, zja​da​jąc ostat​ni ka​wa​łek tor​tu. Mia​ła ocho​-

tę wło​żyć w tort rękę i za​pchać nim usta jak małe dziec​ko. Ty​siąc razy bar​dziej wo​la​ła mdło​ści od gło​du. – Do​bra, żoł​nie​rze, ko​niec za​ba​wy – oznaj​mi​ła Jill. – Jake i Jo​nah, pro​szę za​nieść ta​le​rze do kuch​ni i po​ca​ło​wać wszyst​kich na do​bra​noc. Ta​tuś przy​go​tu​je wam ką​piel, a ja dam Ja​re​do​wi bu​tel​kę. – Spoj​rza​ła zna​czą​co na Kyle’a. – Po​nie​waż dzi​siaj są moje uro​dzi​ny i mogę ro​bić, co chcę, za​raz pój​dę spać, a gdy​by​ście cze​goś po​trze​bo​wa​li, ofi​ce​rem dy​żur​nym bę​dzie dzi​siaj ta​tuś, zro​zu​mia​no? – Po​sa​dzi​ła so​bie Ja​re​da na bio​drze i go po​ca​ło​wa​ła. Ma​luch pac​nął ją rącz​ką w po​li​czek. – Zły sen, „chce mi się pić”, „zim​no mi”, „chcę przy​tu​la​-

nek”: od razu idzie​cie do ta​tu​sia i go bu​dzi​cie. Jego, nie mnie. Do​brze? Jake i Jo​nah z po​wa​gą po​ki​wa​li gło​wa​mi, a Ja​red za​kla​skał i za​pisz​czał ra​do​śnie. Jill i Kyle zgar​nę​li dzie​ci, po​dzię​ko​wa​li mat​ce za tort, po​ca​ło​wa​li wszyst​kich na do​bra​noc i znik​nę​li na gó​rze. Chwi​lę póź​niej Andy usły​sza​ła szum wody w ła​zien​ce. Mama po​szła do kuch​ni i wró​ci​ła z dwo​ma kub​ka​mi an​giel​skiej her​ba​ty bez​ko​fe​ino​wej, jesz​cze nie do koń​ca za​pa​rzo​nej, ale już z mle​kiem i ze sło​dzi​kiem. Je​den ku​bek prze​su​nę​ła po bla​cie w stro​nę Andy. – Sły​sza​łam, jak Kyle py​tał cię, czy

wszyst​ko w po​rząd​ku… – W sku​pie​niu za​czę​ła wy​ci​skać to​reb​kę na ły​żecz​ce. Andy otwo​rzy​ła usta, żeby coś po​wie​dzieć, ale szyb​ko je za​mknę​ła. Nie na​le​ża​ła do dziew​cząt, któ​re na stu​diach trzy razy dzien​nie dzwo​nią z aka​de​mi​ka do domu, nie dzie​li​ła się rów​nież z ro​dzi​ca​mi in​tym​ny​mi szcze​gó​ła​mi swo​ich ak​tu​al​nych związ​ków, ale nig​dy nie przy​pusz​cza​ła, że bę​dzie jej tak trud​no – wprost nie​moż​li​wie trud​no – po​wie​dzieć wła​snej mat​ce, że spo​dzie​wa się dziec​ka. Wie​dzia​ła, że po​win​na, chcia​ła jej o tym po​wie​dzieć. Było nie​na​tu​ral​ne, że nie li​cząc le​ka​rza i tech​ni​ków z la​bo​ra​to​rium, je​dy​ny​mi oso​ba​mi na świe​cie, któ​re wie​dzą o jej cią​ży, są pie​lę​gniarz

Ke​vin i ona sama, mimo to nie mo​gła się prze​ła​mać. Czu​ła się jak we śnie i cho​ciaż wciąż nie wie​dzia​ła, co my​śleć o Ma​xie, uzna​ła, że by​ło​by nie fair, gdy​by po​wie​dzia​ła o tym ko​muś – na​wet wła​snej mat​ce – nie mó​wiąc przed​tem jemu. – Tak, w po​rząd​ku – od​par​ła, uni​ka​jąc jej wzro​ku. – Je​stem po pro​stu zmę​czo​na. Mat​ka kiw​nę​ła gło​wą, cho​ciaż na pew​no do​my​śla​ła się, że Andy coś ukry​wa. – O któ​rej ju​tro le​cisz? – O je​de​na​stej, z Ken​ne​dy’ego. Mają po mnie przy​je​chać o siód​mej. – Przy​najm​niej spę​dzisz dwa dni

w cie​ple. Wiem, że na tych ślu​bach nie od​po​czy​wasz, ale może znaj​dziesz dwie go​dzin​ki, żeby po​sie​dzieć na dwo​rze? – Mam na​dzie​ję. – Andy za​sta​na​wia​ła się, czy po​wie​dzieć jej o te​le​fo​nie z Elia​sa-Clar​ka, ale wie​dzia​ła, że po​cią​gnę​ło​by to za sobą dłu​gą roz​mo​wę. Wo​la​ła od​po​cząć, niż na​krę​cać się i zno​wu mieć kosz​mar​ne sny o Mi​ran​dzie. – Co u Maxa? Nie jest zły, że wy​jeż​dżasz za​raz po ślu​bie? Andy wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – Nie. W nie​dzie​lę idzie z ko​le​ga​mi na mecz Jet​sów i pew​nie na​wet nie za​uwa​ży, że mnie nie ma. Mat​ka zby​ła to mil​cze​niem i Andy po​my​śla​ła, że chy​ba prze​sa​dzi​ła. Mama za​-

wsze lu​bi​ła Maxa i cie​szy​ła się, że Andy jest szczę​śli​wa, ale bo​gac​two Har​ri​so​nów i ich cią​gła po​trze​ba by​cia na to​wa​rzy​skim świecz​ni​ku, jak to na​zy​wa​ła, były dla niej czymś zu​peł​nie ob​cym. – W ze​szłym ty​go​dniu by​łam na lun​chu związ​ko​wym i spo​tka​łam Ro​ber​tę Fi​ne​man. Mó​wi​łam ci? Andy spró​bo​wa​ła zro​bić obo​jęt​ną minę. – Nie, nie mó​wi​łaś. Co u niej sły​chać? – A do​brze, wszyst​ko do​brze. Spo​ty​ka się z kimś, już od lat. To chy​ba coś po​waż​ne​go. Z ja​kimś wdow​cem, den​ty​stą czy kimś, pew​nie się po​bio​rą… – Hm… Mó​wi​ła coś o Ale​xie?

Spy​ta​ła. Nie​na​wi​dzi​ła sie​bie za to, ale spy​ta​ła, nie mo​gła się po​wstrzy​mać. Mi​nę​ło po​nad osiem lat – przez ten czas spo​tka​li się tyl​ko raz – i wciąż szo​ko​wa​ło ją, że tak mało o nim wie. W in​ter​ne​cie zna​la​zła tyl​ko kil​ka pod​sta​wo​wych in​for​ma​cji bio​gra​ficz​nych i, przed trze​ma laty, je​den je​dy​ny ar​ty​kuł, w któ​rym cy​to​wa​no Ale​xa en​tu​zja​zmu​ją​ce​go się sce​ną mu​zycz​ną w Bur​ling​ton. Skoń​czył stu​dia po​dy​plo​mo​we na Uni​wer​sy​te​cie Ver​mont i wciąż tam miesz​kał. Kie​dy się spo​tka​li, wspo​mniał o dziew​czy​nie, któ​rą po​znał na nar​tach, ale nie po​dał żad​nych szcze​gó​łów. Nie było go na Fa​ce​bo​oku, co jej nie za​sko​czy​ło. Lily albo nie wie​dzia​ła nic wię​cej, albo nie chcia​-

ła jej po​wie​dzieć – pew​nie to pierw​sze, bo Andy wie​dzia​ła, że ona i Alex pi​su​ją do sie​bie tyl​ko z oka​zji świąt i że raz, za​sta​na​wia​jąc się nad zmia​ną uni​wer​sy​te​tu, Alex spy​tał ją w e-ma​ilu, co my​śli o Bo​ul​der. – Tak, mó​wi​ła. Zro​bił ma​gi​ste​rium i chce prze​pro​wa​dzić się z dziew​czy​ną do No​we​go Jor​ku. A może już się prze​pro​wa​dził? Ona ma ja​kiś twór​czy za​wód, nie pa​mię​tam do​kład​nie jaki, i coś tu dla sie​bie zna​la​zła, więc Alex też pew​nie bę​dzie szu​kał. Cie​ka​we. Alex i ślicz​na, twór​cza nar​ciar​ka wciąż są ra​zem, trzy lata po ich przy​pad​ko​wym spo​tka​niu. A co jesz​cze cie​kaw​sze, prze​pro​wa​dza​ją się do No​-

we​go Jor​ku. – Tak, mó​wił mi o niej, kie​dy wpa​dli​śmy na sie​bie w Who​le Fo​ods. Boże, to już chy​ba… ile? Wła​śnie za​czę​łam uma​wiać się z Ma​xem, więc są ra​zem już trzy lata. Po​waż​na spra​wa. Po​wie​dzia​ła to, chcąc, żeby mat​ka za​prze​czy​ła, ja​koś go uspra​wie​dli​wi​ła, prze​ana​li​zo​wa​ła to i wy​cią​gnę​ła ab​sur​dal​ny wnio​sek, że nie, ależ skąd, Alex na pew​no nie trak​tu​je tego po​waż​nie, ale ona po​krę​ci​ła gło​wą i po​wie​dzia​ła: – Tak, Ro​ber​ta ma na​dzie​ję, że za​rę​czą się przed koń​cem roku. Ona ma do​pie​ro dwa​dzie​ścia kil​ka lat, więc nie ma po​śpie​chu, oczy​wi​ście. Ale je​stem pew​na, że Ro​ber​ta nie może się już do​cze​kać

wnu​ków, tak jak ja. – Ty już masz wnu​ki. I to aż trzech. A każ​dy to praw​dzi​wy skarb. Mama ro​ze​śmia​ła się. – Strasz​ne z nich urwi​sy, co? Ni​ko​mu nie ży​czy​ła​bym trzech chłop​ców. – Wy​pi​ła łyk her​ba​ty. – Nie pa​mię​tam, że​by​ście wpa​dli na sie​bie w Who​le Fo​ods. Mó​wi​łaś mi o tym? – Pra​co​wa​łam wte​dy w tym blo​gu i wła​śnie po​zna​łam Maxa. Aku​rat po​pły​nę​łaś w rejs z klu​bem czy​tel​ni​czym. Do​brze to pa​mię​tam, bo na​pi​sa​łam ci o tym, a ty od​pi​sa​łaś, ale na ze​psu​tym kom​pu​te​rze, któ​ry każ​de „y” za​stę​po​wał „z”. – Two​ja pa​mięć nie prze​sta​je mnie za​dzi​wiać.

– Alex był tu wte​dy na ja​kimś sta​żu z Co​lum​bii. Nie wiem, co ro​bił tam​te​go dnia w Who​le Fo​ods, ale my z Ma​xem aku​rat bie​ga​li​śmy i wstą​pi​li​śmy tam po wodę. Wy​glą​da​łam kosz​mar​nie, a on był mak​sy​mal​nie od​sta​wio​ny, bo szedł na ja​kąś waż​ną roz​mo​wę. Po​szli​śmy we tro​je na szyb​ką kawę i było bar​dzo nie​zręcz​nie. Wspo​mniał, że spo​ty​ka się z ja​kąś stu​dent​ką, ale że to nic po​waż​ne​go. Andy nie chcia​ła jej mó​wić, że przez całe to sta​now​czo za krót​kie spo​tka​nie przy ka​wie wa​li​ło jej ser​ce, że ile​kroć Alex rzu​cał ja​kiś żart czy ja​kąś uwa​gę, za gło​śno się śmia​ła i zbyt ener​gicz​nie ki​wa​ła gło​wą. Nie po​wie​dzia​ła, że

przez cały czas za​sta​na​wia​ła się, czy Alex cie​szy się na wie​czor​ne spo​tka​nie ze swo​ją dziew​czy​ną, czy ją ko​cha, czy my​śli o niej jak o tej, któ​ra na​praw​dę go ro​zu​mie. Nie wspo​mnia​ła, że po spo​tka​niu z roz​pacz​li​wą na​dzie​ją cze​ka​ła cho​ciaż na je​den te​le​fon czy e-mail i jak bar​dzo ją za​bo​la​ło – mimo pod​eks​cy​to​wa​nia nową zna​jo​mo​ścią z Ma​xem – kie​dy się nie ode​zwał. Że tam​te​go wie​czo​ru dłu​go pła​ka​ła pod prysz​ni​cem, wspo​mi​na​jąc spę​dzo​ne ra​zem lata i za​sta​na​wia​jąc się, dla​cze​go tak się od sie​bie od​da​li​li, że w koń​cu skrzy​cza​ła samą sie​bie, po​wie​dzia​ła dość, pora za​po​mnieć o Ale​xie i sku​pić się na tym, co czu​je do Maxa. Przy​stoj​ne​go, sek​sow​ne​-

go, za​baw​ne​go, cza​ru​ją​ce​go i, co naj​waż​niej​sze, po​moc​ne​go Maxa. I cho​ciaż to prze​mil​cza​ła, mat​ka chy​ba i tak ją zro​zu​mia​ła. Andy po​mo​gła jej sprząt​nąć ze sto​łu, scho​wa​ła tort do lo​dów​ki. Mama nie prze​sta​wa​ła mó​wić o ich ślu​bie, ko​men​to​wać stro​jów go​ści, tego, jak dużo pili, czy do​brze się ba​wi​li i jak to wszyst​ko wy​pa​dło w po​rów​na​niu ze ślu​ba​mi dzie​ci jej przy​ja​ció​łek, na któ​rych była w cią​gu ostat​nich kil​ku lat (oczy​wi​ście o nie​bo le​piej, i to pod każ​dym wzglę​dem). I przez cały czas uwa​ża​ła, żeby ani razu nie wspo​mnieć o Har​ri​so​nach. Do kuch​ni wpa​dła na chwi​lę Jill po dwa

kub​ki mle​ka i bu​tel​kę dla Ja​re​da. Nie mó​wiąc im o cią​ży, Andy po​czu​ła się jak zdraj​czy​ni. Jesz​cze raz ży​czy​ła sio​strze wszyst​kie​go naj​lep​sze​go, po​ca​ło​wa​ła ją i mamę na do​bra​noc i po​szła do swo​jej dzie​cię​cej sy​pial​ni, po​ko​ju na pię​trze, naj​da​lej od scho​dów. Już daw​no do​ro​sła i za​mie​rza​ły ją od​no​wić – po​mo​gła na​wet ma​mie wy​brać po​dwój​ne łóż​ko ze skó​rza​nym wez​gło​wiem, kom​plet po​ście​li w ho​te​lo​wym sty​lu i lek​ką koł​drę-na​rzu​tę, bie​lut​ką, z wy​raź​ny​mi ka​se​to​no​wy​mi prze​szy​cia​mi – ale na za​mia​rach się skoń​czy​ło. Jej bia​ły dy​wan z dłu​gim wło​sem, po​sza​rza​ły od lat po​ta​jem​ne​go cho​dze​nia w bu​tach po domu, i na​rzu​ta w bia​łe i fio​le​to​-

we kwiat​ki mia​ły chy​ba ty​siąc lat. Na sze​ściu kor​ko​wych ta​bli​cach ro​iło się od pa​mią​tek z cza​sów ogól​nia​ka: plan tre​nin​gów te​ni​sa z je​sie​ni 1997 roku, wy​dar​te z cza​so​pism kart​ki ze zdję​cia​mi Mat​ta Da​mo​na i Mar​ky Mar​ka, pla​kat z Ti​ta​ni​ca, li​sta te​le​fo​nów re​dak​cji szkol​ne​go rocz​ni​ka, uschnię​ta ło​dyż​ka kwiat​ka – płat​ki już daw​no opa​dły – któ​ry przy​pię​ła so​bie do su​kien​ki na ja​kiejś po​tań​ców​ce, pocz​tów​ka od Jill z wy​pra​wy do Kam​bo​dży, do​kąd po​je​cha​ła po col​le​ge’u, ra​chu​nek z TCBY, gdzie pra​co​wa​ła za​raz po ukoń​cze​niu stu​diów, no i zdję​cia, dzie​siąt​ki zdjęć. Nie​mal na każ​dym była ona, a obok niej uśmiech​nię​ta Lily: obie w suk​niach z ta​fty na

balu ma​tu​ral​nym, w dżin​sach, kie​dy jako wo​lon​ta​riusz​ki pra​co​wa​ły w schro​ni​sku dla zwie​rząt, w iden​tycz​nych dre​sach, kie​dy po​sta​no​wi​ły upra​wiać bie​gi prze​ła​jo​we. Andy wy​ję​ła pi​ne​skę i zdję​ła jed​no z ta​bli​cy: ona, Lily i gru​pa przy​ja​ciół w we​so​łym mia​stecz​ku. Wła​śnie wy​cho​dzi​li z gra​vi​tro​nu, jed​no bar​dziej zie​lo​ne na twa​rzy od dru​gie​go. Pa​mię​ta​ła, że za​raz po​tem po​bie​gła w krza​ki, żeby zwy​mio​to​wać, i przez trzy dni prze​ko​ny​wa​ła ro​dzi​ców, że ze​mdli​ło ją tyl​ko na sku​tek zbyt wie​lu prze​jaż​dżek tą zwa​rio​wa​ną ka​ru​ze​lą, a nie dla​te​go, że w ak​cie mło​dzień​cze​go bun​tu za dużo wy​pi​ła (cho​ciaż pi​cie też oczy​wi​ście było).

Klap​nę​ła na małe łóż​ko, tro​chę już za​pad​nię​te od lat uży​wa​nia, i wy​bra​ła nu​mer Lily. W Ko​lo​ra​do była za dzie​sięć dzie​wią​ta i Lily po​ło​ży​ła już pew​nie Miś​ka spać. Ode​bra​ła po dru​gim sy​gna​le. – Cześć, pięk​na! Jak ci się żyje w sta​nie mał​żeń​skim? – spy​ta​ła Lily. – Je​stem w cią​ży – wy​pa​li​ła Andy, żeby mieć już to za sobą i się nie roz​my​ślić. Za​nim Lily się ode​zwa​ła, przez trzy, może pięć se​kund pa​no​wa​ła zu​peł​na ci​sza. – Andy? To ty? – Tak, i je​stem w cią​ży. – O Boże! Moje gra​tu​la​cje! Nie tra​ci​-

cie cza​su, co? Cze​kaj, ale to chy​ba nie​moż​li​we… Ona li​czy​ła, a Andy wstrzy​ma​ła od​dech. Wie​dzia​ła, że cały świat zro​bi do​kład​nie to samo i że do​pro​wa​dzi ją to do sza​łu, ale z Lily było in​a​czej. Ulży​ło jej, że wresz​cie ko​muś po​wie​dzia​ła. – Pew​nie, zu​peł​nie nie​moż​li​we. Le​karz mówi, że to nie jest „wcze​sna cią​ża co​kol​wiek to zna​czy, no i oczy​wi​ście je​ste​śmy mał​żeń​stwem za​le​d​wie od kil​ku​na​stu dni. W przy​szłym ty​go​dniu mam USG. Za​czy​nam pa​ni​ko​wać, bo… – Prze​stań, nie pa​ni​kuj! Bo​isz się, wiem, do​brze to pa​mię​tam. Ale to ta​kie cu​dow​ne… Bę​dzie​cie chcie​li wie​dzieć, czy to chło​piec, czy dziew​czyn​ka?

No i oczy​wi​ście pa​dło: ty​po​we, zu​peł​nie nor​mal​ne py​ta​nie do przy​ja​ciół​ki, któ​ra za​szła w cią​żę. Andy o mało nie za​chły​snę​ła się jego nie​win​no​ścią i zde​ner​wo​wa​ła się jesz​cze bar​dziej, zdaw​szy so​bie spra​wę, że roz​mo​wa z naj​lep​szą i naj​star​szą przy​ja​ciół​ką nie bę​dzie tyl​ko fetą. Że nie po​ga​da​ją o tym, czy to chło​piec, czy dziew​czyn​ka, nie uło​żą li​sty imion ani nie po​rów​na​ją wad i za​let jed​ne​go astro​no​micz​nie dro​gie​go wóz​ka z wa​da​mi i za​le​ta​mi in​ne​go. Mia​ły do omó​wie​nia po​waż​niej​sze spra​wy. – Co na to Max? Cie​szy się? Jeju, na​wet nie umiem so​bie tego wy​obra​zić! Mó​wił o dziec​ku, od​kąd tyl​ko się po​zna​li​ście.

– Max nie wie. – Andy po​wie​dzia​ła to tak ci​cho, że nie była pew​na, czy Lily ją usły​sza​ła. – Co ta​kie​go? Jak to nie wie? – Tro​chę się mię​dzy nami po​ro​bi​ło. W dniu ślu​bu zna​la​złam list od Bar​ba​ry i nie mogę prze​stać o nim my​śleć. – Ale co się po​ro​bi​ło? Jest aż tak źle, że nie mo​żesz po​wie​dzieć mę​żo​wi, że no​sisz jego dziec​ko? Andy za​czę​ła mó​wić, a kie​dy już za​czę​ła, nie mo​gła prze​stać. Po​wie​dzia​ła Lily wszyst​ko, wszy​ściut​ko, łącz​nie ze szcze​gó​ła​mi, któ​rych nie zdra​dzi​ła na​wet Emi​ly: to, że pięć se​kund przed tym, jak mia​ła po​pro​sić Maxa o kil​ka dni prze​rwy, do​sta​ła wia​do​mość o cią​ży. Że nie

ma ocho​ty do​ty​kać wła​sne​go męża. Zdo​ła​ła na​wet wy​krztu​sić, pierw​szy raz, że ma wąt​pli​wo​ści, czy Max po​wie​dział jej praw​dę o Ka​the​ri​ne. – No i tyle. Ład​nie, co? – Ścią​gnę​ła gum​kę z ku​cy​ka i po​trzą​snę​ła gło​wą. Przy​ło​ży​ła po​li​czek do po​dusz​ki w ró​żo​we kwiat​ki i wcią​gnę​ła po​wie​trze: ten sam płyn do płu​ka​nia, Tide albo Bo​un​ce, ale pach​niał dzie​ciń​stwem i nie chcia​ła go zmie​niać. – Nie wiem, co po​wie​dzieć. Chcesz, że​bym przy​je​cha​ła? Mo​gła​bym zo​sta​wić Miś​ka z Bo​dhim i wsiąść ju​tro w sa​mo​lot… – Dzię​ki, Lil, ale ju​tro rano lecę na An​gu​il​lę. Po pro​stu o to​bie po​my​śla​łam

i by​łaś. Ale dzię​ki. – Bie​dac​two. Pie​przyć Bar​ba​rę! Wred​na wiedź​ma. Boże, mu​sisz czuć się taka bez​bron​na! Do​brze pa​mię​tam, kie​dy by​łam w cią​ży z Miś​kiem. Też się ba​łam, wła​ści​wie to by​łam prze​ra​żo​na, że Bo​dhi mnie zo​sta​wi, że zo​sta​nę zu​peł​nie sama, z brzu​chem i bez po​mo​cy. Nie wiem dla​cze​go, ale kie​dy jest się w cią​ży, tak się wła​śnie my​śli. Nie umiem tego wy​tłu​ma​czyć. – Nie, nie, wła​śnie wy​tłu​ma​czy​łaś, do​sko​na​le to ro​zu​miem. Ty​dzień temu za​sta​na​wia​łam się, czy nie le​piej by było roz​stać się na ja​kiś czas i spo​koj​nie po​my​śleć. Dać nam oboj​gu szan​sę na cał​ko​wi​tą szcze​rość, wy​pra​co​wać ja​kieś

roz​wią​za​nie. Było mi cięż​ko, ale na​praw​dę chcia​łam to zro​bić. A te​raz? Będę mia​ła dziec​ko! Jego dziec​ko. I tak, Max cią​gle mnie wku​rza, chcę, żeby mnie wku​rzał, ale już to dziec​ko ko​cham. – Och, Andy, wiem. A to do​pie​ro po​czą​tek. Andy po​cią​gnę​ła no​sem. Nie zda​wa​ła so​bie spra​wy, że pła​cze. – My​śla​łam… Po pro​stu my​śla​łam, że bę​dzie in​a​czej. Lily mil​cza​ła. Andy do​brze ją zna​ła i wie​dzia​ła, że przy​ja​ciół​ka, choć zmar​twio​na jej pro​ble​ma​mi, za​sta​na​wia się pew​nie, czy nie sku​pić uwa​gi po​now​nie na so​bie, nie po​wo​łać się na swo​je wła​-

sne prze​ży​cia i do​świad​cze​nia. Ale po chwi​li po​wie​dzia​ła: – Wiem, skar​bie. Nie opusz​cza cię wi​zja, że pew​ne​go ran​ka bu​dzisz się u boku swo​je​go po​ślu​bio​ne​go przed dwo​ma laty męża, że idzie​cie ra​zem do ła​zien​ki, żeby po​pa​trzeć na pa​se​czek te​stu cią​żo​we​go, na któ​ry przed chwi​lą na​siu​sia​łaś, po​tem wra​ca​cie do sy​pial​ni i ra​do​śnie pod​nie​ce​ni pa​da​cie na łóż​ko, obej​mu​jąc się i śmie​jąc. Że mąż bę​dzie cho​dził z tobą na wszyst​kie wi​zy​ty u le​ka​rza, ma​so​wał ci sto​py, ku​po​wał ki​szo​ne ogór​ki i lody. Wiesz, jak czę​sto to się zda​rza? Nig​dy. Ale uwierz mi, cią​ża nie jest przez to mniej cu​dow​na. Andy przy​po​mniał się dzień przed

czte​re​ma laty, kie​dy Lily za​dzwo​ni​ła do niej z wia​do​mo​ścią, że za​szła. Miesz​ka​ła w Bo​ul​der już od dwóch lat i po​sta​no​wi​ła zwol​nić z dok​to​ra​tem, żeby sku​pić się na na​ucza​niu. Nie dzwo​ni​ły do sie​bie zbyt czę​sto, ale kie​dy już dzwo​ni​ły, Andy za​wsze za​zdro​ści​ła przy​ja​ciół​ce ra​do​ści, jaką sły​sza​ła w jej gło​sie. Po​cząt​ko​wo my​śla​ła, że jej ob​se​sja na punk​cie jogi jest tym sa​mym, czym dłu​ga li​sta jej wła​snych krót​ko​trwa​łych za​in​te​re​so​wań i hob​by, któ​re z pa​sją za​czy​na​ła upra​wiać i szyb​ko po​rzu​ca​ła: te​nis, garn​car​stwo, przę​dze​nie, go​to​wa​nie. Kie​dy Lily oznaj​mi​ła, że w za​mian za nie​wiel​ką pen​sję i nie​licz​ne kla​sy po​sta​no​wi​ła uczyć w szko​le, Andy tyl​ko po​-

krę​ci​ła gło​wą. Cała Lily. Kie​dy oznaj​mi​ła, że za​pi​sa​ła się na pię​ciu​set​go​dzin​ny kurs na​uczy​ciel​ski, Andy ro​ze​śmia​ła się w du​chu. Ale kie​dy Lily w re​kor​do​wym cza​sie ukoń​czy​ła kurs i na po​zo​sta​łe czte​ry mie​sią​ce wy​je​cha​ła do aśra​mu w Ko​da​ika​nal w In​diach, gdzie pod okiem świa​to​wej sła​wy swa​mi o nie​moż​li​wych do wy​mó​wie​nia imio​nach ćwi​czy​ła na kur​sach ta​kich jak Joga na brak rów​no​wa​gi emo​cjo​nal​nej czy Joga na zdro​we ser​ce, była szcze​rze zdu​mio​na. Za​raz po po​wro​cie do Sta​nów Lily za​czę​ła spo​ty​kać się z wła​ści​cie​lem i kie​row​ni​kiem szko​ły jogi, do któ​rej uczęsz​cza​ła przed wy​jaz​dem, na​wró​co​nym bud​dy​stą imie​niem Bo​dhi – tak na​-

praw​dę miał na imię Brian i po​cho​dził z pół​noc​nej Ka​li​for​nii – i rok póź​niej za​dzwo​ni​ła do niej z wiel​ką no​wi​ną: za pół roku spo​dzie​wa się dziec​ka. Andy nie mo​gła w to uwie​rzyć. Dziec​ka? Z Bo​dhim? Po​zna​ła go, kie​dy przy​je​cha​li do Con​nec​ti​cut, i nie mo​gła znieść wi​do​ku jego gru​bych dre​dów, jesz​cze grub​szych mu​sku​łów i tego, że cią​gle, czy to lato, czy zima, do​słow​nie co chwi​la po​pi​jał z ter​mo​su zie​lo​ną her​ba​tę. Wy​da​wał się miły i na pew​no za​ko​cha​ny, mimo to Andy wciąż mia​ła wąt​pli​wo​ści. Nie za​da​wa​ła zbyt wie​lu py​tań, ale Lily do​brze ją zna​ła. – To nie była wpad​ka – za​zna​czy​ła. – Bo​dhi i ja je​ste​śmy part​ne​ra​mi na całe

ży​cie i nie po​trze​bu​je​my ja​kichś tam pa​pier​ków, żeby wszyst​ko było ofi​cjal​nie i for​mal​nie. Ko​cham go i chce​my mieć dzie​ci. Przez całą cią​żę Lily peł​na po​czu​cia winy Andy mia​ła wąt​pli​wo​ści, za​sta​na​wia​jąc się, co na​pa​dło przy​ja​ciół​kę, dla​cze​go po​sta​no​wi​ła sko​czyć na głę​bo​ką wodę. Ale gdy dwa ty​go​dnie po po​ro​dzie zo​ba​czy​ła ją z syn​kiem na rę​kach, od razu wie​dzia​ła, że Lily zro​bi​ła do​brze i dla sie​bie sa​mej, i dla jej part​ne​ra, i dla ich dziec​ka. Po​cząt​ko​wo dzie​lił je pe​wien dy​stans – Andy nie mo​gła zro​zu​mieć, jak Lily czu​je się w no​wej dla sie​bie roli mat​ki i (swe​go ro​dza​ju) żony – ale cie​szy​ła się, że przy​ja​ciół​ka stwo​-

rzy​ła so​bie nowe ży​cie. A te​raz cie​szy​ła się, że Lily tak do​brze ją ro​zu​mie. – Ma​saż stóp i lody? Cho​le​ra, wy​star​czy mi kil​ka ty​go​dni bez stra​chu przed tymi prze​klę​ty​mi bak​te​ria​mi. – Cie​szę się, że po​tra​fisz się z tego śmiać – po​wie​dzia​ła Lily i Andy usły​sza​ła nut​kę ulgi w jej gło​sie. – Wiem, to dla cie​bie bar​dzo cięż​ki okres, ale wol​no mi się cie​szyć, praw​da? Kur​czę, bę​dziesz mia​ła dziec​ko! – Wiem. Gdy​by nie cią​głe mdło​ści i zmę​cze​nie, sama bym w to nie uwie​rzy​ła. – Za​nim się do​wie​dzia​łam, my​śla​łam, że to rak – wy​zna​ła Lily. – Bu​dzi​łam się i po trzech go​dzi​nach, do​słow​nie po

trzech, zno​wu za​my​ka​ły mi się oczy. Rak, nic in​ne​go nie przy​cho​dzi​ło mi do gło​wy. Andy umil​kła. Tak cu​dow​nie i dziw​nie było roz​ma​wiać o cią​ży z naj​star​szą i naj​lep​szą przy​ja​ciół​ką, że mu​sia​ła chy​ba przy​snąć, bo Lily spy​ta​ła: – Andy? Je​steś tam? Za​snę​łaś? – Prze​pra​szam – wy​mam​ro​ta​ła Andy, wy​cie​ra​jąc śli​nę z ką​ci​ka ust. – To idź już spać. Andy uśmiech​nę​ła się. – Tę​sk​nię za tobą, Lil. – Za​wsze tu je​stem, ko​cha​nie. Dzwoń o każ​dej po​rze dnia i nocy. A na An​gu​il​li po​zwól so​bie na tro​chę słoń​ca. Pij bez​al​ko​ho​lo​wą piña co​la​dę i o wszyst​-

kim za​po​mnij. Do​brze? Obie​cu​jesz? – Spró​bu​ję. Po​że​gna​ły się i cho​ciaż Andy nie spy​ta​ła jej ani o Miś​ka, ani o Bo​dhie​go, uzna​ła, że nie musi mieć wy​rzu​tów su​mie​nia. Bo je​śli choć raz w ży​ciu może być trosz​kę sa​mo​lub​na, to kie​dy, je​śli nie te​raz? Zdję​ła dżin​sy, tro​chę już przy​cia​sne, i swe​ter. My​cie twa​rzy, my​cie zę​bów, nit​ko​wa​nie… to wszyst​ko może po​cze​kać. Przy​tu​li​ła po​li​czek do chłod​nej kwia​cia​stej po​dusz​ki i przy​kry​ła się pod szy​ję koł​drą. Rano bę​dzie le​piej.

9 Bezalkoholowa piña colada na okrągło

Wy​lot o je​de​na​stej. Trzy​go​dzin​ne opóź​nie​nie i nie​pla​no​wa​ny po​stój w Pu​er​to Rico. „Prom” z Sa​int-Mar​tin, na któ​rym czu​ła się jak na sku​te​rze wod​nym pod​czas sztor​mu. Wresz​cie dłu​gie ocze​ki​wa​nie w nie​kli​ma​ty​zo​wa​nej hali przy​lo​tów, kon​tro​la cel​na i jaz​da za​ku​rzo​ny​-

mi wy​bo​isty​mi dro​ga​mi. Po​dró​żo​wa​nie było cięż​kie i bez cią​ży, ale w cią​ży po pro​stu wy​kań​cza​ło. Ho​tel to wszyst​ko re​kom​pen​so​wał, cho​ciaż sło​wo „ho​tel” mia​ło się ni​jak do tego, co zo​ba​czy​ła. To była praw​dzi​wa kra​ina cza​rów. Uro​kli​wa kra​ina cza​rów, a w niej cu​dow​na wio​ska peł​na kry​tych strze​chą cha​tek drze​mią​cych w buj​nej zie​le​ni przy pla​ży w kształ​cie pół​księ​ży​ca. Z „holu”, otwar​te​go pa​wi​lo​nu z mar​mu​ro​wą po​sadz​ką, ba​lij​ski​mi rzeź​bio​ny​mi me​bla​mi i mi​ster​ny​mi klat​ka​mi, w któ​rych miesz​ka​ły śpie​wa​ją​ce tro​pi​kal​ne pta​ki, roz​ta​czał się wi​dok na oce​an tak czy​sty i błę​kit​ny, że chwi​la​mi aż fan​ta​sma​go​rycz​ny. Kie​dy za​raz po przy​-

jeź​dzie Andy wy​szła na bal​kon, na ga​łę​zi gó​ru​ją​ce​go nad chat​ką drze​wa zo​ba​czy​ła huś​ta​ją​cą się małp​kę. Usia​dła na łóż​ku i ro​zej​rza​ła się. Wiel​kie łoże było za​sła​ne bie​lut​ką po​ście​lą, a ma​te​rac był twar​dy i cza​ro​dziej​sko mię​ciut​ki za​ra​zem. Tuż obok drzwi sta​ły sto​lik i krze​sła z drew​na ko​ko​so​we​go, a po le​wej stro​nie łóż​ka roz​kła​da​na sofa w kształ​cie li​te​ry „L”, szkla​ny sto​lik i apa​ra​tu​ra ste​reo Bose’a. Dzię​ki opar​tej na bam​bu​so​wej ra​mie strze​sze i trzem prze​szklo​nym roz​su​wa​nym ścia​nom mia​ło się wra​że​nie, że apar​ta​ment mie​ści się na otwar​tym po​wie​trzu. W dole, tuż pod bal​ko​nem, był ba​se​nik ze zle​wa​ją​cą się z oto​cze​niem

zie​lon​ka​wą wodą, a dwa sto​ją​ce na jego brze​gu szez​lon​gi z drew​na te​ko​we​go, z pa​sia​sty​mi po​dusz​ka​mi i re​gu​lo​wa​nym pa​ra​so​lem, two​rzy​ły naj​bar​dziej szy​kow​ny i sty​lo​wy ką​cik do opa​la​nia, jaki kie​dy​kol​wiek wi​dzia​ła. Bia​ły mar​mur po​kry​wał nie​mal całą po​wierzch​nię ol​brzy​miej ła​zien​ki, w któ​rej były po​dwój​na umy​wal​ka i prze​szklo​na ka​bi​na prysz​ni​co​wa nie​mal tak duża, jak po​kój go​ścin​ny w ich no​wo​jor​skim miesz​ka​niu. Na cien​kich pod​grze​wa​nych rur​kach wi​sia​ły ręcz​ni​ki – były bie​luś​kie i pu​cha​te i wy​glą​da​ły jak wata cu​kro​wa. Gar​de​ro​bę ozda​bia​ły świe​że kwia​ty uro​czy​nu. W gli​nia​nych bu​te​lecz​kach z od​ci​śnię​tym śla​dem sznur​ka wo​kół szyj​ki

były won​ny szam​pon i od​żyw​ka do wło​sów. A na koń​cu ła​zien​ki, wśród palm i buj​nych krze​wów, sta​ła wiel​ka wan​na. Z trzech stron ota​cza​ły ją pra​wie dwu​ipół​me​tro​wej wy​so​ko​ści ścia​ny, ale z czwar​tej roz​ta​czał się wi​dok na oce​an i, co naj​cu​dow​niej​sze, była już na​peł​nio​na cie​plut​ką, pach​ną​cą wodą. Na brze​gu stał gli​nia​ny po​jem​nik z solą do ką​pie​li, skądś są​czy​ła się ci​chut​ka mu​zy​ka, a wszyst​ko to​nę​ło w po​po​łu​dnio​wym upa​le prze​sy​co​nym za​pa​chem zie​lo​nych drzew, krze​wów i zie​mi. Andy zrzu​ci​ła leg​gin​sy i pod​ko​szu​lek, za​nim się jesz​cze w peł​ni obu​dzi​ła. Za​nu​rzy​ła się w pach​ną​cej wo​dzie – po​wie​trze było wil​got​ne i woda mia​ła ide​-

al​nie do​bra​ną tem​pe​ra​tu​rę – i za​mknę​ła oczy. Od​ru​cho​wo prze​su​nę​ła rę​ka​mi po brzu​chu, wciąż nie mo​gąc uwie​rzyć, że ro​śnie tam ma​lut​kie ży​cie. Cho​ciaż do tej pory o tym nie my​śla​ła, cho​ciaż nie chcia​ła o tym my​śleć, na​gle zda​ła so​bie spra​wę, że chcia​ła​by mieć syn​ka. Nie wie​dzia​ła dla​cze​go. Może dla​te​go, że za​rów​no jej sio​stra, jak i naj​lep​sza przy​ja​ciół​ka, mia​ły chłop​ców i że były to je​dy​ne małe dzie​ci, któ​re do​brze zna​ła i ko​cha​ła. A może prze​ma​wia​ła do niej wi​zja uko​cha​ne​go syn​ka ma​mu​si, słod​kie​go ma​lusz​ka o dłu​gich wło​skach, któ​ry w mi​nia​tu​ro​wej gra​na​to​wej ma​ry​nar​ce i pod kra​wa​tem sie​dzi jej na ko​la​nach z ulu​bio​ną przy​tu​lan​ką w rącz​ce. Nie

była tego pew​na, ale wy​da​wa​ło jej się, że Max już daw​no temu oznaj​mił, iż bez wąt​pie​nia będą mie​li same có​recz​ki. Mó​wił, że nie może się już do​cze​kać, kie​dy bę​dzie uczył je grać w te​ni​sa, fut​bol i gol​fa, kie​dy bę​dzie ubie​rał je w jed​na​ko​we stro​je i tre​no​wał jak ro​dzin​ną mi​ni​dru​ży​nę. Prze​wi​dy​wał, że uro​dzą im się same blon​dyn​ki, cho​ciaż ani on, ani ona nie mają blond wło​sów, i że będą ko​cha​ły ta​tu​sia jak ni​ko​go na świe​cie. Mię​dzy in​ny​mi wła​śnie to ją w nim za​uro​czy​ło: ten po​wszech​nie zna​ny play​boy miał mięk​kie ser​ce, był męż​czy​zną, któ​ry ży​cie ro​dzin​ne przed​kła​dał po​nad wszyst​ko i nie bał się do tego przy​znać. Nie wie​dzia​ła, jaki był przed​-

tem, ale jego sio​stra zdra​dzi​ła jej kie​dyś, że ich zwią​zek zmie​nił go w ko​goś, kim za​wsze pra​gnął być. Pew​nie umarł​by z ra​do​ści, gdy​by do​wie​dział się o cią​ży. W po​ko​ju za​dzwo​nił te​le​fon. Ro​zej​rza​ła się spa​ni​ko​wa​na i do​pie​ro po chwi​li za​uwa​ży​ła dru​gi apa​rat dys​kret​nie za​mon​to​wa​ny na ścia​nie przy wan​nie. – Halo? – Pani Har​ri​son? Mówi kon​sjerż Ro​nald. W imie​niu pani Hal​low mam pani prze​ka​zać, że przy​ję​cie roz​pocz​nie się za go​dzi​nę, na pla​ży. Czy przy​słać ko​goś po pa​nią? – Tak, dzię​ku​ję. Będę go​to​wa.

Pu​ści​ła go​rą​cą wodę i wło​ży​ła sto​py pod stru​mień. Była zmę​czo​na fi​zycz​nie, ale umysł mia​ła roz​bu​dzo​ny i rześ​ki. Za go​dzi​nę bę​dzie na przy​ję​ciu przed​ślub​nym naj​słyn​niej​szej pary mu​zycz​nej świa​ta. Har​per Hal​low zdo​by​ła dwa​dzie​ścia dwie na​gro​dy Gram​my – wy​rów​nu​jąc re​kord U2 i Ste​vie​go Won​de​ra – cho​ciaż no​mi​no​wa​no ją do kil​ku​na​stu wię​cej. Jej na​rze​czo​ny, Cla​ren​ce De​xter, uro​dzo​ny ra​per, pseu​do​nim sce​nicz​ny Mack, za​ro​bił set​ki mi​lio​nów do​la​rów, po​dwa​ja​jąc do​cho​dy ze sprze​da​ży płyt do​cho​da​mi z pro​mo​wa​nej przez nie​go lu​kra​tyw​nej li​nii bu​tów i ubrań. Dzię​ki ślu​bo​wi mie​li zo​stać jed​nym z naj​bo​gat​szych i naj​słyn​niej​szych mał​żeństw

w świe​cie. Po kil​ku mi​nu​tach mo​cze​nia się Andy nie​chęt​nie wy​szła z luk​su​so​wej wan​ny i po​bie​gła pod prysz​nic, gdzie przy oka​zji ogo​li​ła nogi, sia​da​jąc na prze​myśl​nie usta​wio​nej tam ła​wecz​ce z drew​na te​ko​we​go. Wło​ży​ła bia​łe płó​cien​ne spodnie, je​dwab​ny po​ma​rań​czo​wo-tur​ku​so​wy top i sre​brzy​ste san​da​ły, my​śląc, że Emi​ly by​ła​by z niej dum​na. Kie​dy wkła​da​ła no​te​bo​ok i ko​mór​kę do przy​go​to​wa​nej przez ho​tel du​żej słom​ko​wej tor​by, za​dzwo​nił dzwo​nek u drzwi. Mło​dy, nie​śmia​ły tu​by​lec w czy​ściut​kiej ko​szu​li z krót​ki​mi rę​ka​wa​mi po​wi​tał ją ci​cho i dał jej znak, żeby po​szła za nim. Po trzy​mi​nu​to​wym spa​ce​rze do​szli do

pa​wi​lo​nu z ba​se​nem i ba​rem. Słoń​ce zni​ka​ło po​wo​li za ho​ry​zon​tem. Tro​chę się ochło​dzi​ło i na nie​bie po​ja​wił się sre​brzy​sty ro​ga​lik księ​ży​ca. W pa​wi​lo​nie ro​iło się od lu​dzi z kok​taj​la​mi w sko​ru​pach orze​cha ko​ko​so​we​go i ka​ra​ib​skim pi​wem w rę​kach. Dwu​na​sto​oso​bo​wa or​kie​stra gra​ła lo​kal​ne me​lo​die, a gru​pa roz​chi​cho​ta​nych dzie​ci ubra​nych w naj​mod​niej​sze ciu​chy tań​czy​ła przed nimi reg​gae. Andy ro​zej​rza​ła się, ale nig​dzie nie do​strze​gła ani Har​per, ani Mac​ka. Te​le​fon za​dzwo​nił w chwi​li, gdy kel​ner za​pro​po​no​wał jej szklan​kę wody z bą​bel​ka​mi. Andy ode​szła na bok i wy​ję​ła ko​mór​-

kę z tor​by. – Em? Cześć. Sły​szysz mnie? – Gdzie ty je​steś? Wiesz, że ko​la​cja za​czę​ła się dwa​dzie​ścia mi​nut temu? Wiesz? Emi​ly mó​wi​ła tak gło​śno, że Andy mu​sia​ła od​su​nąć te​le​fon od ucha. – Wiem, bo wła​śnie tu je​stem i roz​ma​wiam z tymi cza​ru​ją​cy​mi ludź​mi. O nic się nie martw. – Bo wiesz, że po​trze​bu​je​my szcze​gó​łów, tych wszyst​kich plo​te​czek i to​a​stów, in​a​czej bę​dzie mdło i bez​oso​bo​wo… – Dla​te​go tu je​stem, z no​te​sem w ręku… – Andy spoj​rza​ła na swo​ją ma​lut​ką ko​per​tów​kę i zda​ła so​bie spra​-

wę, że nie za​bra​ła na​wet głu​pie​go dłu​go​pi​su. Je​śli tak jest w pierw​szym try​me​strze, to co bę​dzie za pół roku? – Co Har​per ma na so​bie? – spy​ta​ła Emi​ly. – Em? Sła​bo cię sły​szę. Strasz​nie wie​je. – Dla więk​sze​go efek​tu Andy dmuch​nę​ła w te​le​fon. – Hm. To kończ​my i wy​ślij mi zdję​cie. Bar​dzo chcę zo​ba​czyć, jak to wszyst​ko wy​glą​da. Andy dmuch​nę​ła jesz​cze raz. – Do​brze! Mu​szę le​cieć! – Roz​łą​czy​ła się i po​pa​trzy​ła na tłum. Cały te​ren ota​cza​ły po​chod​nie ogro​do​we, w tym ma​syw​ną ladę ba​ro​wą na środ​ku na​mio​tu, za​sta​wio​ną prze​ką​ska​-

mi, któ​ry​mi czę​sto​wa​li się go​ście. Andy już mia​ła na​grać kil​ka uwag na dyk​ta​fon, gdy dro​gę za​stą​pi​ła jej ko​bie​ta ze słu​chaw​ką w uchu i pę​ka​tą od do​ku​men​tów skó​rza​ną ak​tów​ką. – Pani An​drea Sachs, praw​da? – po​wie​dzia​ła z ulgą. – A pani jest pew​nie rzecz​nicz​ką pra​so​wą Har​per. – Tak, mam na imię An​na​bel​le. – Ko​bie​ta chwy​ci​ła ją za ra​mię i po​cią​gnę​ła w stro​nę usta​wio​nych na pia​sku sto​łów. – W ko​szu są ja​pon​ki, je​śli pani chce. Mamy tu bar z prze​ką​ska​mi, no i oczy​wi​ście drin​ki, ja​kie​kol​wiek pani so​bie ży​czy. Mack ścią​gnął tu sa​mo​lo​tem mnó​stwo je​dze​nia i pi​cia, więc pro​szę

wszyst​kie​go spró​bo​wać. Oczy​wi​ście jest też do​kład​ny ja​dło​spis, gdy​by po​trze​bo​wa​ła go pani do ar​ty​ku​łu. Andy kiw​nę​ła gło​wą. Rzecz​ni​cy pra​so​wi gwiazd byli zwy​kle spię​ci i mó​wi​li trzy razy szyb​ciej niż nor​mal​ny czło​wiek, ale to uła​twia​ło jej pra​cę. – Za​raz po​da​my ko​la​cję, po​tem będą to​a​sty, na któ​re prze​zna​czy​li​śmy pół go​dzi​ny i któ​re po​pro​wa​dzi agent Mac​ka i za​ra​zem jego przy​ja​ciel, a po to​a​stach będą de​se​ry i drin​ki. Po ko​la​cji pod​sta​wi​my sa​mo​cho​dy, któ​re za​wio​zą młod​szych go​ści na naj​lep​szą na wy​spie dys​ko​te​kę. Oczy​wi​ście za​raz po de​se​rach Har​per wró​ci do apar​ta​men​tu, ale ser​decz​nie za​pra​szam pa​nią na after​par​ty.

– Na dys​ko​te​kę? My​ślę, że wo​la​ła​bym chy​ba… – Świet​nie – rzu​ci​ła An​na​bel​le, wciąż cią​gnąc ją za sobą. Po​de​szły do okrą​głe​go sto​łu na osiem osób z efek​tow​nym raj​skim pta​kiem w cha​rak​te​rze głów​nej ozdo​by, przy któ​rym sie​dzia​ło sied​mio​ro po​chło​nię​tych roz​mo​wą go​ści. – No i je​ste​śmy. To jest pani An​drea Sachs z „Plun​ge’a”. „Plun​ge” re​la​cjo​nu​je na​szą im​pre​zę, więc do​brze pa​nią za​baw​cie. Wszy​scy na nią spoj​rze​li i Andy po​czu​ła, że się czer​wie​ni. A za​raz po​tem żo​łą​dek pod​je​chał jej do gar​dła, bo usły​sza​ła zna​jo​my głos, roz​ba​wio​ny, lecz dra​pież​ny, któ​ry mo​men​tal​nie prze​-

niósł ją w cza​sie dzie​sięć lat wstecz. – Pro​szę, pro​szę, a ko​góż my tu wi​dzi​my? Co za miła nie​spo​dzian​ka! Uśmie​chał się do niej Ni​gel, nie​mal świe​cąc w mro​ku zbyt ide​al​ny​mi zę​ba​mi. Andy pró​bo​wa​ła coś po​wie​dzieć, ale za​schło jej w ustach. An​na​bel​le ro​ze​śmia​ła się we​so​ło. – Praw​da, zu​peł​nie za​po​mnia​łam, że kie​dyś ra​zem pra​co​wa​li​ście. Cu​dow​nie! – za​świer​go​ta​ła, wska​zu​jąc Andy krze​sło. – Mamy tu mały zlot pra​cow​ni​ków „Run​waya”! Do​pie​ro wte​dy Andy za​uwa​ży​ła, że Ni​gel sie​dzi mię​dzy Jes​si​cą, któ​ra za jej cza​sów zaj​mo​wa​ła się pla​no​wa​niem re​-

dak​cyj​nych im​prez, i Se​re​ną, jed​ną z młod​szych re​dak​to​rek. Ja​kimś cu​dem obie wy​glą​da​ły mło​dziej, były jesz​cze szczu​plej​sze i pew​niej​sze sie​bie niż przed dzie​się​cio​ma laty. Nie żeby się zdzi​wi​ła, osta​tecz​nie to ty​po​we przed​sta​wi​ciel​ki „Run​waya”. – Czyż nie je​stem naj​szczę​śliw​szą dziew​czyn​ką na świe​cie?! – za​krzyk​nął Ni​gel. – Pani An​dreo Sachs, za​pra​szam do mnie. Był ubra​ny na bia​ło, w coś, co wy​glą​da​ło jak szla​frok skrzy​żo​wa​ny z su​kien​ką wy​ło​żo​ny na dżin​sy tak ob​ci​słe, że bar​dziej przy​po​mi​na​ły leg​gin​sy. Z szyi aż do ko​lan zwi​sa​ła mu je​dwab​na apasz​ka z nie​zbyt sub​tel​nym zna​kiem fir​mo​-

wym Lo​uisa Vu​it​to​na bie​gną​cym przez całą dłu​gość. Mimo tro​pi​kal​ne​go upa​łu był w ko​zac​kiej cza​pie z no​rek i fio​le​to​wych ak​sa​mit​nych pan​to​flach. Andy mo​gła tyl​ko usiąść, nie mia​ła wyj​ścia. Ni​gel uśmiech​nął się sze​ro​ko, choć nie​zbyt miło. – Na​wet nie wspo​mnę, w ja​kim sty​lu mnie rzu​ci​łaś! Wzią​łem cię pod swo​je skrzy​dła, a ty… – Lek​ko szarp​nął ma​te​riał jej ko​lo​ro​we​go topu i skrzy​wił się znie​sma​czo​ny. – A ty tak mi od​pła​casz? Od​cho​dząc? W do​dat​ku bez po​że​gna​nia? Po afe​rze w Pa​ry​żu Andy nie wró​ci​ła do re​dak​cji „Run​waya” choć​by po nędz​ny ołó​wek, ale na​pi​sa​ła do Ni​ge​la pe​łen uzna​nia dłu​gi list, w któ​rym prze​pro​si​ła

go za brak sza​cun​ku dla Mi​ran​dy i po​dzię​ko​wa​ła za to, że się nią opie​ko​wał. Ni​gel nie od​po​wie​dział. W cią​gu na​stęp​nych kil​ku mie​się​cy wy​sła​ła mu ko​pię li​stu i parę krót​kich e-ma​ili w sty​lu: Co sły​chać? Bra​ku​je mi cie​bie!, a na​wet na​pi​sa​ła coś w jego blo​gu mo​do​wym. I nic. Tym​cza​sem Emi​ly twier​dzi​ła, że do​słow​nie kil​ka se​kund po tym, jak wy​rzu​co​no ją z pra​cy, po​gna​ła do jego ga​bi​ne​tu tyl​ko po to, żeby zo​ba​czyć za​mknię​te drzwi i nie​wzru​szo​ną se​kre​tar​kę. Ona też do nie​go na​pi​sa​ła, a po​tem za​pro​si​ła na​wet na pry​wat​ne przy​ję​cie na cześć Mar​ca Ja​cob​sa, któ​ry był go​ściem „Har​per’s Ba​za​ar”, ale nie do​sta​ła od​po​wie​dzi.

Andy od​chrząk​nę​ła. – Prze​pra​szam. Na​praw​dę pró​bo​wa​łam… – Bła​gam, da​ruj so​bie! – za​skrze​czał Ni​gel, ma​cha​jąc ręką. – Nie roz​ma​wiaj​my o pra​cy, je​ste​śmy na przy​ję​ciu. Dziew​czę​ta, na pew​no pa​mię​ta​cie An​dreę Sachs, praw​da? Dziew​czę​ta: Se​re​na i Jes​si​ca. Żad​na nie ski​nę​ła na​wet gło​wą ani nie zmu​si​ła się do uśmie​chu. Jes​si​ca z lo​do​wa​tą na​ga​ną spoj​rza​ła na jej top, a Se​re​na wy​pi​ła łyk wina, ga​piąc się na nią znad brze​gu kie​lisz​ka. Ni​gel za​czął pa​plać coś o stro​ju, w ja​kim ma wy​stą​pić Har​per, i o spor​to​wej ma​ry​nar​ce Mac​ka. Andy są​czy​ła pel​le​gri​no i słu​cha​ła. Ni​gel był

obłą​ka​ny, to nie ule​ga​ło wąt​pli​wo​ści, ale ja​kaś część jej daw​ne​go „ja” wciąż go lu​bi​ła. W koń​cu po​słał jej zna​czą​ce spoj​rze​nie i od​wró​cił się, żeby po​roz​ma​wiać z mo​del​ką sie​dzą​cą po jego le​wej stro​nie. Se​re​na i Jes​si​ca wmie​sza​ły się w tłum i Andy uzna​ła, że ona też po​win​na po​udzie​lać się to​wa​rzy​sko. Ale od lat nie czu​ła się tak nie​zręcz​nie. Do​kład​nie od dzie​się​ciu. Sku​ba​ła chleb ku​ku​ry​dzia​ny, piła wodę z cy​try​ną i przez cały czas gła​ska​ła się pod sto​łem po brzu​chu. De​ner​wo​wał ją ten upior​ny kli​mat jak w „Run​wayu” czy to – o czym cią​gle pró​bo​wa​ła za​po​mnieć – że nie​ocze​ki​wa​nie za​szła w cią​żę, o czym nie wie na​wet jej mąż?

Za​czę​ły się to​a​sty. Naj​lep​sza przy​ja​ciół​ka Har​per, fry​zjer​ka zna​na nie tyl​ko ze swo​ich umie​jęt​no​ści, ale i z tego, że jest ak​tyw​ną dzia​łacz​ką ru​chu na rzecz po​mo​cy trans​sek​su​ali​stom, wy​gło​si​ła wzru​sza​ją​co słod​ką i tro​chę nud​ną mowę po​chwal​ną na cześć no​wo​żeń​ców. Za​raz po niej prze​ma​wiał je​den z bra​ci pana mło​de​go, za​wo​do​wy ko​szy​karz, któ​ry wtrą​cał licz​ne wzmian​ki na te​mat Mac​ka i Ma​gi​ca John​so​na, zda​niem Andy zu​peł​nie bez​na​dziej​ne. Na koń​cu wy​stą​pił Ni​gel z pięk​ną opo​wie​ścią o Har​per, któ​rą znał jesz​cze jako nie​zgrab​ną na​sto​lat​kę, zu​peł​nie nie​roz​po​zna​wal​ną dla mi​lio​nów, któ​re dzię​ki jego in​ten​syw​nej pra​cy dzi​siaj ją wiel​-

bi​ły. Go​ście do​słow​nie ry​cze​li ze śmie​chu. Kie​dy wszy​scy za​ję​li się de​se​rem, Andy prze​pro​si​ła są​sia​dów i wy​szła z na​mio​tu. Wy​grze​ba​ła z to​reb​ki ko​mór​kę i nie zwa​ża​jąc na kosz​ty ro​amin​gu, wy​bra​ła nu​mer. Mu​sia​ła. To spra​wa nie​cier​pią​ca zwło​ki. Emi​ly ode​bra​ła po pierw​szym sy​gna​le. – Co się sta​ło? Bła​gam, nie mów mi tyl​ko, że od​wo​ła​li ślub. – Ni​cze​go nie od​wo​ła​li – od​par​ła Andy, z ulgą sły​sząc jej głos. – To po co dzwo​nisz do mnie w po​ło​wie przy​ję​cia? – Bo Ni​gel tu jest! Ni​gel, Se​re​na

i Jes​si​ca. Sie​dzę z nimi. To kosz​mar kosz​ma​rów! Emi​ly ro​ze​śmia​ła się. – Oj, prze​stań, nie jest tak źle. Niech zgad​nę: Ni​gel uda​je, że się do nie​go nie ode​zwa​łaś. Że wy​kre​śli​łaś go ze swo​je​go ży​cia. Tak? – Wła​śnie. – Dzię​kuj Bogu, że jej tam nie ma. Mo​gło być dużo go​rzej. – Dwa spo​tka​nia w cią​gu dwóch ty​go​dni zu​peł​nie by mnie wy​koń​czy​ły. Jak nic tra​fi​ła​bym do czub​ków. Emi​ly umil​kła. – Em, je​steś tam? Dzię​ku​jesz swo​jej szczę​śli​wej gwieź​dzie, że cię tu nie ma? Nie masz mi cze​go za​zdro​ścić, An​gu​il​la

jest taka so​bie. – Po​słu​chaj, nie chcę cię stra​szyć, ale… – Emi​ly zni​ży​ła głos. – O nie, bła​gam. Co się sta​ło? – Nic się nie sta​ło! Boże świę​ty, dla​cze​go ty za​wsze tak dra​ma​ty​zu​jesz? – Em… – Wła​ści​wie to wspa​nia​ła wia​do​mość. Chy​ba naj​lep​sza, jaką kie​dy​kol​wiek do​sta​łam. Andy wstrzy​ma​ła od​dech. – Roz​ma​wia​łam z do​rad​cą praw​nym Elia​sa-Clar​ka. Fa​cet mnie wy​tro​pił, wy​trza​snął skądś mój pry​wat​ny nu​mer i pół go​dzi​ny temu za​dzwo​nił, dość póź​no, jak na te​le​fon w spra​wach służ​bo​wych. Ale to po​ka​zu​je tyl​ko, jak bar​dzo im za​le​ży!

Uwie​rzy​ła​byś, że… – Na czym im za​le​ży? Emi​ly, cze​go on chciał? – Ktoś stał przed mi​kro​fo​nem, wy​gła​sza​jąc ko​lej​ny to​ast, i Andy za​pra​gnę​ła na​gle wró​cić do domu, po​ło​żyć się do łóż​ka i przy​tu​lić do Maxa, tak jak ro​bi​ła to, za​nim zna​la​zła list od Bar​ba​ry. – Po​cząt​ko​wo po​wtó​rzył tyl​ko, że chcą się z nami spo​tkać. Aha, my​ślę, ani chy​bi chcą po​dać nas do sądu. Za prze​ina​cza​nie fak​tów, bez​praw​ne po​wo​ły​wa​nie się na Mi​ran​dę… – Emi​ly, bła​gam. – Za​cze​kaj, to jesz​cze nie ko​niec! Przez te​le​fon nie chciał zdra​dzić żad​nych szcze​gó​łów, ale nie​ja​sno wspo​mniał, że, jak to ujął, „in​te​re​su​ją się

»Plun​ge’em«”. Wiesz, co to zna​czy? Andy kiw​nę​ła gło​wą. Wie​dzia​ła, i to do​sko​na​le. – Wy​glą​da na to, że chcą nas ku​pić. – Tak! – Andy wie​dzia​ła, że Em pró​bu​je opa​no​wać pod​nie​ce​nie, ale nie może. – Uzgod​ni​ły​śmy, że przez pierw​sze pięć lat ni​cze​go nie sprze​da​je​my, że bez po​śpie​chu stwo​rzy​my po​rząd​ne cza​so​pi​smo o so​lid​nych pod​sta​wach. Em, mi​nę​ły do​pie​ro trzy lata… – za​uwa​ży​ła. – Wiesz tak samo jak ja, że ta​kiej oka​zji się nie prze​pusz​cza! – Emi​ly o mało tego nie wy​krzy​cza​ła. – To jest EliasClark. Jed​na z naj​więk​szych i naj​bar​dziej pre​sti​żo​wych firm wy​daw​ni​czych

w świe​cie. To może być na​sza ży​cio​wa szan​sa. Andy prze​ży​ła mały wstrząs. To, że ci z Elia​sa-Clar​ka za​in​te​re​so​wa​li się „Plun​ge’em”, było wspa​nia​łe, pod​nie​ca​ją​ce i na​pa​wa​ło ją głę​bo​ką sa​tys​fak​cją. Sa​tys​fak​cją, ale i prze​ra​że​niem. – Em, czy mu​szę o tym mó​wić? Na​praw​dę mu​szę? Za​po​mnia​łaś, że Mi​ran​da jest te​raz nie tyl​ko na​czel​ną „Run​waya”, ale i sze​fo​wą wszyst​kich cza​so​pism w staj​ni Elia​sa-Clar​ka? Że gdy​by​śmy sprze​da​ły „Plun​ge’a”, zno​wu zo​sta​ła​by i na​szą? – Andy zro​bi​ła pau​zę, żeby się uspo​ko​ić. – To tyl​ko mały dro​biazg, ale może ze​chcesz się jesz​cze za​sta​no​wić.

– Oj tam, w ogó​le się tym nie przej​mu​ję – od​par​ła Emi​ly i Andy nie​mal wi​dzia​ła, jak ma​cha ręką, jak​by za​sta​na​wia​ły się, gdzie ku​pić ka​nap​ki. – Nie wiem, czy​byś się nie przej​mo​wa​ła, gdy​byś sie​dzia​ła tu z tymi kla​kie​ra​mi. Emi​ly wes​tchnę​ła, jak​by spo​dzie​wa​ła się ta​kiej re​ak​cji. – Po​słu​chaj, mo​żesz przy​najm​niej po​dejść do tego z otwar​tą gło​wą? I naj​pierw wy​słu​chać, co mają do po​wie​dze​nia? Obie​cu​ję, że nie zro​bi​my ni​cze​go, z czym bę​dziesz się źle czu​ła… – To świet​nie, bo wła​śnie tak się czu​ję na myśl o tym, że mia​ła​bym zno​wu pra​co​wać u Mi​ran​dy Prie​stly. Od razu ci

to mó​wię. – Nie wie​my na​wet, co chcą nam za​pro​po​no​wać! Idź, wy​pij drin​ka, za​baw się tro​chę, a resz​tę zo​staw mnie. Do​bra? Andy ro​zej​rza​ła się po wspa​nia​łej pla​ży. Dla​cze​go nie? Jesz​cze jed​na bez​al​ko​ho​lo​wa piña co​la​da do​brze jej zro​bi. – To tyl​ko zwy​kłe spo​tka​nie, Andy. Na pew​no so​bie po​ra​dzi​my. Po​wta​rzaj za mną: „To tyl​ko zwy​kłe spo​tka​nie”. – Do​brze. To tyl​ko zwy​kłe spo​tka​nie. – Andy po​wtó​rzy​ła to jesz​cze trzy razy, pró​bu​jąc w to uwie​rzyć. Na​praw​dę pró​bo​wa​ła, ale kogo chcia​ła oszu​kać? Za tym zwy​kłym spo​tka​niem kry​ło się coś dużo bar​dziej prze​ra​ża​ją​ce​go.

10 Pół szlafroka na dwoje

Kie​dy ostat​ni raz się ca​ło​wa​li? Pró​bo​wa​ła so​bie przy​po​mnieć. Wy​da​wa​ło się, że to nie​moż​li​we, ale od​kąd przy​się​gli so​bie mi​łość i po​ca​ło​wa​li się na oczach trzy​stu świad​ków, zro​bi​li to chy​ba nie wię​cej niż kil​ka razy. Do​tyk ust Maxa był zna​jo​my, lecz wciąż pod​nie​ca​-

ją​cy i kie​dy bez uprze​dze​nia przy​je​chał po nią tak​sów​ką, wszyst​ko wy​da​wa​ło się pro​ste i nie​skom​pli​ko​wa​ne: ucie​szy​ła się na jego wi​dok. Z ulgą zo​sta​wi​ła za sobą An​gu​il​lę, Ni​ge​la i dziew​czy​ny z „Run​waya” i czu​ła się bez​piecz​nie w jego ra​mio​nach na tyl​nym sie​dze​niu, gdy wśród zna​jo​mych za​pa​chów za​sy​py​wał ją wpraw​ny​mi po​ca​łun​ka​mi. Było tak, jak​by na​praw​dę wró​ci​ła do domu, przy​najm​niej do chwi​li, gdy na ekra​nie wmon​to​wa​ne​go w przed​ni fo​tel te​le​wi​zo​ra po​ja​wi​ła się re​kla​ma lo​tów na Ber​mu​dy li​nii lot​ni​czych Jet​Blue. Max po​dą​żył za jej spoj​rze​niem. Do​brze wie​dział, o czym Andy my​śli, i pró​bo​wał od​wró​cić jej uwa​gę jesz​cze bar​-

dziej na​mięt​ny​mi po​ca​łun​ka​mi. Po​cząt​ko​wo je od​da​wa​ła, lecz na​gle zro​bi​ło się tak, że mo​gła my​śleć tyl​ko o li​ście jego mat​ki. – Andy… Wy​czuł, że od nie​go ucie​ka. Chciał wziąć ją za rękę, ale ją za​bra​ła. Hor​mo​ny cią​żo​we na pew​no nie po​ma​ga​ły. Czy​ta​ła gdzieś, że ko​bie​ty spo​dzie​wa​ją​ce się dziec​ka prze​sta​ją lu​bić za​pach swo​je​go męża. Czy to moż​li​we, że ona też? Kie​dy za​trzy​ma​li się przed do​mem na rogu Szes​na​stej i Ósmej, Max prze​cią​gnął kar​tę przez czyt​nik. Otwo​rzył dla niej drzwi i wy​mie​nił uprzej​mo​ści z odźwier​nym. We​szła do miesz​ka​nia

i jak tor​na​do rzu​cił się na nich ra​do​śnie roz​sz​cze​ka​ny Stan​ley. Wbie​gła z nim do sy​pial​ni, gdzie sta​ły po​dwój​ne łóż​ko z bal​da​chi​mem i szez​long do czy​ta​nia, a gdy cmok​nę​ła, po​słusz​nie po​truch​tał za nią do ła​zien​ki. Za​mknę​ła drzwi na klucz, pu​ści​ła wodę do wan​ny i wzię​ła go na ręce. – Chry​ste, jak ty śmier​dzisz – szep​nę​ła mu do ucha, wtu​la​jąc twarz w jego cie​płą szy​ję. Stan​ley na​ło​go​wo ob​że​rał się sztucz​ny​mi ko​ść​mi, spe​cjal​ny​mi gry​za​ka​mi zro​bio​ny​mi po​dob​no z by​czych pe​ni​sów, i – cią​ża – nie cią​ża – na myśl o tym za​wsze zbie​ra​ło jej się na wy​mio​ty. Pies po​li​zał ją po twa​rzy. Uda​ło mu

się wsu​nąć czu​bek ję​zy​ka do jej ust i żo​łą​dek pod​je​chał jej do gar​dła. Stan​ley prze​pro​sił ją przy​tłu​mio​nym szczek​nię​ciem. – Nie ma spra​wy – po​wie​dzia​ła. – Ostat​nio nie tyl​ko na twój wi​dok mam mdło​ści. Zdję​ła port​fe​lo​wą su​kien​kę, czar​ne raj​sto​py, sta​nik i majt​ki i sta​nę​ła bo​kiem do lu​stra. Nie li​cząc ja​skra​wo​czer​wo​ne​go śla​du w miej​scu, gdzie przez cały dzień uci​ska​ły ją raj​sto​py, brzuch wy​glą​dał tak samo jak zwy​kle. Prze​su​nę​ła po nim ręką i stwier​dzi​ła, że nie jest zu​peł​nie pła​ski. Ale nie, ta lek​ka wy​pu​kłość na pew​no nie jest ni​czym no​wym. Może tyl​ko ta​lię ma trosz​kę mniej wcię​tą niż

przed pa​ro​ma mie​sią​ca​mi, ale tyl​ko trosz​kę. Nie​dłu​go w ogó​le jej nie bę​dzie. Wie​dzia​ła o tym, ale nie mo​gła so​bie tego wy​obra​zić, po​dob​nie jak ma​lut​kiej fa​sol​ki z bi​ją​cym w środ​ku ser​dusz​kiem, któ​rą nosi w brzu​chu. Zga​si​ła gór​ne świa​tło i gdy Stan​ley wy​cią​gnął się na ręcz​ni​ku na bocz​nej pół​ce wan​ny (od cza​su do cza​su ma​cza​jąc pysz​czek w wo​dzie, żeby się na​pić), za​nu​rzy​ła się i wy​pu​ści​ła po​wie​trze. Max za​pu​kał do drzwi i spy​tał, czy wszyst​ko w po​rząd​ku. – Tak, ką​pię się. – Dla​cze​go się za​mknę​łaś? Chcę wejść. Andy spoj​rza​ła na Stan​leya, któ​ry

cięż​ko dy​szał z gło​wą tuż nad go​rą​cą wodą. – Prze​pra​szam, nie chcia​łam. Max od​szedł. Na​mo​czy​ła myj​kę i po​ło​ży​ła ją na pier​siach. Głę​bo​ki wdech, dłu​gi, po​wol​ny wy​dech. Wy​cią​gnę​ła się na wo​dzie, żeby choć przez chwi​lę po​czuć się nie​waż​ka. W co​ty​go​dnio​wym e-ma​ilu z Ba​by​Cen​ter, któ​re śle​dzi​ło roz​wój jej dziec​ka, wy​czy​ta​ła, że ko​bie​ta w cią​ży po​win​na ką​pać się w cie​płej wo​dzie, cie​płej, nie go​rą​cej, a po​nie​waż ona ta​kiej nie zno​si​ła, mu​sia​ła pójść na kom​pro​mis i wy​szła z wan​ny już po pię​ciu mi​nu​tach. Nie była to dłu​ga, re​lak​su​ją​ca ką​piel, ja​kiej zwy​kle za​ży​wa​ła przed

pój​ściem spać, ale te​raz mu​sia​ła wy​star​czyć. Kie​dy w wan​nie za​bul​go​ta​ła spły​wa​ją​ca woda, wło​ży​ła pu​szy​sty fro​to​wy szla​frok. Była to po​ło​wa pre​zen​tu za​rę​czy​no​we​go od dziad​ków Maxa ze stro​ny mat​ki. Jej był w ko​lo​rze czer​wo​ne​go jabł​ka i na le​wej pier​si miał wy​ha​fto​wa​ny na​pis „Pani Har​ri​son”, a Maxa był bia​ły, z na​pi​sem „Pan Har​ri​son”. Gdy za​wią​zy​wa​ła pa​sek, przy​po​mnia​ła jej się sprzecz​ka, do któ​rej do​szło, kie​dy mu je po​ka​za​ła. – Su​per – po​wie​dział, rzu​ca​jąc na pod​ło​gę swój wy​świech​ta​ny ma​ry​nar​ski wo​rek, któ​ry wszę​dzie ze sobą tar​gał – na​wet wte​dy.

– To bar​dzo miłe, ale nie spy​ta​li mnie na​wet, czy chcę zmie​nić na​zwi​sko. – Prze​stań. – Przy​cią​gnął ją do sie​bie, chcąc ją po​ca​ło​wać. – Bab​cia tak za​ło​ży​ła. Ma dzie​więć​dzie​siąt je​den lat, daj jej spo​kój. – Tak, wiem, ale ja… nie zmie​nię na​zwi​ska. Max par​sk​nął śmie​chem. – Oczy​wi​ście, że zmie​nisz. Nie mógł zro​bić albo po​wie​dzieć ni​cze​go gor​sze​go. Jego but​na pew​ność sie​bie spra​wi​ła, że Andy mo​men​tal​nie się zje​ży​ła. – Od po​nad trzy​dzie​stu lat na​zy​wam się An​drea Sachs i nie chcę na​zy​wać się in​a​czej. Jak byś się po​czuł, gdy​by ktoś

ka​zał ci na​gle zmie​nić swo​je? – To co in​ne​go… – Aku​rat. Spoj​rzał na nią, ale tak na​praw​dę. – Dla​cze​go nie chcesz przy​jąć mo​je​go na​zwi​ska? – spy​tał gło​sem tak ża​ło​snym i ura​żo​nym, że mało bra​ko​wa​ło, a by się zgo​dzi​ła. Ści​snę​ła go za rękę. – Max, to nie jest żad​na de​kla​ra​cja po​li​tycz​na i nie ma w tym nic oso​bi​ste​go. Sachs jest po pro​stu na​zwi​skiem, z któ​rym do​ra​sta​łam, do któ​re​go przy​wy​kłam. Cięż​ko pra​co​wa​łam, żeby je so​bie wy​ro​bić. Czy to tak trud​no zro​zu​mieć? Max wzru​szył ra​mio​na​mi i wes​tchnął. Wie​dzia​ła, że jest to praw​do​po​dob​nie

tyl​ko pierw​sza z wie​lu roz​mów. Osta​tecz​nie są mał​żeń​stwem, praw​da? Sprzecz​ki i kom​pro​mi​sy? No wła​śnie. Ob​ję​ła go i po​ca​ło​wa​ła w szy​ję i wy​glą​da​ło na to, że się do​ga​da​li, ale spra​wa na​zwi​ska po​wra​ca​ła pod​czas roz​mów na inne, po​waż​niej​sze te​ma​ty. „Kto to wi​dział, żeby nie przy​jąć na​zwi​ska męża?” – po​wta​rzał z nie​do​wie​rza​niem. Pró​bo​wał roz​gry​wać to kar​tą ro​dzi​ciel​ską („Moja mat​ka ko​cha cię jak wła​sną cór​kę”) i chcia​ło jej się wte​dy krzy​czeć. Rzu​cał na stół kar​tę po​ko​le​nio​wą („Uży​wa​my tego na​zwi​ska od po​ko​leń”) albo kar​tę po​czu​cia winy („My​śla​łem, że bę​dziesz dum​na, ma​jąc mnie za męża, tak jak ja je​stem dum​ny, że bę​dziesz moją

żoną”), a kie​dy to wszyst​ko za​wio​dło, bez prze​ko​na​nia pró​bo​wał ją za​szan​ta​żo​wać: „Je​śli nie chcesz chwa​lić się moim na​zwi​skiem, to może ja nie będę się chwa​lił ob​rącz​ką?”. Ale gdy wzru​szy​ła ra​mio​na​mi i po​wie​dzia​ła: „Jak chcesz”, od razu ją prze​pro​sił. Przy​znał, że jest za​wie​dzio​ny, ale usza​nu​je jej de​cy​zję. Na​tych​miast po​czu​ła się głu​pio, że upar​ła się przy czymś, co naj​wy​raź​niej mia​ło dla nie​go wiel​kie zna​cze​nie, zwłasz​cza że wca​le aż tak bar​dzo jej na tym nie za​le​ża​ło. Kie​dy ob​ję​ła go za szy​ję i oznaj​mi​ła, że na​zwi​ska Sachs bę​dzie uży​wa​ła tyl​ko w spra​wach za​wo​do​wych, a wszę​dzie in​dziej na​zwi​ska Har​ri​son, o mało nie ze​mdlał z ulgi

i wdzięcz​no​ści. Wła​ści​wie zro​bi​ła to z przy​jem​no​ścią, cho​ciaż oczy​wi​ście mu tego nie po​wie​dzia​ła: może było to tro​chę an​ty​fe​mi​ni​stycz​ne i sta​ro​mod​ne, ale chcia​ła no​sić na​zwi​sko męża. A te​raz bę​dzie no​si​ło je ich dziec​ko. – Hej – rzu​cił znad „GQ”, gdy we​szła do sy​pial​ni. Był tyl​ko w bok​ser​kach Ca​lvi​na Kle​ina. Ślicz​na oliw​ko​wa skó​ra, któ​ra za​wsze wy​glą​da​ła jak lek​ko opa​lo​na, do​brze, lecz nie​prze​sad​nie umię​śnio​ny brzuch, bez​piecz​ne sze​ro​kie ra​mio​na – wbrew so​bie po​czu​ła, że Max bar​dzo ją po​cią​ga. – Przy​jem​na ką​piel? – Jak za​wsze. – Na​la​ła so​bie szklan​kę wody z ka​raf​ki na noc​nym sto​li​ku i wy​pi​ła łyk. Chcia​ła się od​wró​cić i jesz​cze

raz spoj​rzeć na jego cia​ło, ale za​miast tego się​gnę​ła po książ​kę. Przy​su​nął się bli​żej. Ob​jął ją od tyłu, po​ca​ło​wał w szy​ję i zo​ba​czy​ła, jak na​pi​na​ją mu się mię​śnie ra​mion. Za​ła​sko​ta​ło ją w brzu​chu. – Je​steś taka cie​pła. Pew​nie się tam go​to​wa​łaś… – wy​mru​czał i na​tych​miast po​my​śla​ła o dziec​ku. Zno​wu po​ca​ło​wał ją w szy​ję i za​nim się zo​rien​to​wa​ła, zsu​nął jej z ra​mion szla​frok i de​li​kat​nie ujął w dło​nie jej pier​si. Od​su​nę​ła się i po​pra​wi​ła szla​frok. – Nie mogę. – Ucie​kła wzro​kiem w bok. – Andy… – szep​nął zbo​la​łym gło​sem,

w któ​rym brzmiał za​wód. Gło​sem czło​wie​ka po​ko​na​ne​go. – Prze​pra​szam. – Chodź tu. Spójrz na mnie. – Ujął w dło​nie jej twarz, ła​god​nie ob​ró​cił ją w swo​ją stro​nę i lek​ko po​ca​ło​wał ją w usta. – Wiem, że spra​wi​łem ci ból, i nie masz po​ję​cia, jak mnie to do​bi​ja. Cała ta sy​tu​acja… – Za​to​czył ręką kół​ko. – Moja mat​ka, ty, to, że prze​sta​łaś mi ufać, że ode mnie ucie​kasz… to moja wina i ro​zu​miem, dla​cze​go tak się czu​jesz. Ale to był tyl​ko list i do ni​cze​go, ab​so​lut​nie do ni​cze​go tam nie do​szło. Prze​pra​szam cię, ale tyl​ko za to, że ci nie po​wie​dzia​łem, za nic wię​cej. – Zro​bił pau​zę i po​iry​to​wa​ny do​dał: – Prze​-

stań, Andy. To kara nie​pro​por​cjo​nal​na do prze​stęp​stwa. Ści​snę​ło ją w gar​dle i wie​dzia​ła, że za​raz się roz​pła​cze. – Je​stem w cią​ży. – Po​wie​dzia​ła to ci​chut​kim szep​tem. Max za​marł. Czu​ła, że na nią pa​trzy. – Co? Co ty… – Tak. Je​stem w cią​ży. – Boże, Andy, to… to nie​sa​mo​wi​te! – Wstał i pod​eks​cy​to​wa​ny za​czął cho​dzić ner​wo​wo po po​ko​ju. – Kie​dy się do​wie​dzia​łaś? Jak? By​łaś u le​ka​rza? Któ​ry to ty​dzień? – Ukląkł przy łóż​ku i wziął ją za ręce. Jego oczy​wi​sta ra​dość pod​nio​sła ją na du​chu. I tak było jej cięż​ko i nie mo​-

gła so​bie wy​obra​zić, jak by się po​czu​ła, gdy​by za​cho​wał się obo​jęt​nie (albo jesz​cze go​rzej). Lek​ko ści​skał jej dło​nie i była mu za to wdzięcz​na. – W ze​szłym ty​go​dniu by​łam u dok​to​ra Pal​me​ra, pa​mię​tasz? Przed wy​jaz​dem na An​gu​il​lę. Zro​bi​li mi ba​da​nie mo​czu i wie​czo​rem za​dzwo​ni​li. – Po​sta​no​wi​ła nie mó​wić mu, że przy oka​zji prze​ba​da​ła się na wszyst​kie moż​li​we cho​ro​by we​ne​rycz​ne. – Wiesz od ty​go​dnia i mó​wisz mi do​pie​ro te​raz? – Prze​pra​szam. Mu​sia​łam to so​bie prze​my​śleć. Pa​trzył na nią z nie​prze​nik​nio​ną miną. – Po​dob​no nie jest to „wcze​sna cią​-

ża”, co​kol​wiek to zna​czy. Będą wie​dzie​li do​kład​niej do​pie​ro po USG, ale my​ślę, że za​szłam… wiesz, wte​dy… w Hil​ton Head… Max zmarsz​czył czo​ło. Dom, któ​ry wy​na​ję​li z Emi​ly i Mi​le​sem na week​end ba​bie​go lata. Wie​czór tuż przed ko​la​cją, gdy wy​mknę​li się pod prysz​nic jak dwo​je na​sto​lat​ków. Andy przy​się​ga​ła, że jest bez​piecz​nie, że ty​dzień wcze​śniej skoń​czył jej się okres, i ich po​nio​sło. – Wte​dy? Pod prysz​ni​cem? My​ślisz, że wte​dy? Kiw​nę​ła gło​wą. – Aku​rat zmie​nia​łam pi​guł​ki. Zro​bi​łam so​bie kil​ka ty​go​dni prze​rwy i chy​ba źle coś ob​li​czy​łam.

– Wiesz, co to zna​czy? Że tak mia​ło być. Że to dziec​ko było nam pi​sa​ne. – Jego ulu​bio​ne po​wie​dzon​ko. To, że się spo​tka​li? Tak było im pi​sa​ne. Suk​ces ich cza​so​pi​sma? Tak było im pi​sa​ne. Ich mał​żeń​stwo? Też. A te​raz dziec​ko. – Tego nie wiem – od​rze​kła, ale nie mo​gła się nie uśmiech​nąć. – Zy​ska​li​śmy moc​ny do​wód na to, że ka​len​da​rzyk nie dzia​ła, ale masz ra​cję, chy​ba moż​na tak na to spoj​rzeć. – Kie​dy idziesz na USG? Kie​dy po​zna​my datę po​ro​du? – Umó​wi​łam się na ju​tro. – Na któ​rą? – spy​tał, za​nim skoń​czy​ła mó​wić. – Na wpół do dzie​sią​tej. Chcia​łam

wcze​śniej, ale nie było in​ne​go ter​mi​nu. Max na​tych​miast pod​niósł słu​chaw​kę te​le​fo​nu. Mia​ła ocho​tę go wy​ści​skać, gdy ka​zał se​kre​tar​ce od​wo​łać albo po​prze​no​sić po​ran​ne spo​tka​nia. – Czy przed wi​zy​tą dasz się za​pro​sić na śnia​da​nie? Dla​cze​go tak dłu​go zwle​ka​ła? Dla​cze​go nie po​wie​dzia​ła mu wcze​śniej? Prze​cież to on, Max, męż​czy​zna, za któ​re​go wy​szła. Oczy​wi​ście, że jest za​chwy​co​ny. Oczy​wi​ście, że na​tych​miast od​wo​łał wszyst​kie spo​tka​nia, żeby być na jej pierw​szej wi​zy​cie u gi​ne​ko​lo​ga. Go​to​wa była się za​ło​żyć, że bę​dzie i na wszyst​kich po​zo​sta​łych. Oczy​wi​ście, że od razu, pew​nie od​ru​cho​wo, prze​szedł na

„my” i że za​cznie te​raz mó​wić: „je​ste​śmy w cią​ży” i „na​sze dziec​ko”. Wie​dzia​ła, że nie może być in​a​czej, mimo to od​czu​ła wiel​ką ulgę. Nie jest sama. – Chcia​łam wpaść przed​tem do re​dak​cji. Mam co​raz więk​sze za​le​gło​ści. Naj​pierw ślub, po​tem nud​no​ści, te​raz ta spra​wa z Elia​sem-Clar​kiem… – Andy. – Zno​wu ści​snął jej rękę. – Pro​szę. – Do​brze. Nie ma to jak pysz​ne śnia​da​nie. Po​czu​ła mdło​ści. Mu​siał po​znać to po jej twa​rzy, bo spy​tał, czy zno​wu. Nie mo​gła mó​wić, więc tyl​ko kiw​nę​ła gło​wą i po​bie​gła do ła​zien​ki. Wy​mio​tu​jąc, sły​sza​ła, jak za​ma​wia przez te​le​fon na​pój

im​bi​ro​wy, sło​ne kra​ker​sy, ba​na​ny i mus jabł​ko​wy ze skle​pu spo​żyw​cze​go na rogu. Gdy wró​ci​ła do łóż​ka, spoj​rzał na nią ze współ​czu​ciem. – Bie​dac​two. Za​opie​ku​ję się tobą. Od wy​mio​tów roz​bo​la​ła ją gło​wa, ale, co dziw​ne, od ty​go​dni nie czu​ła się tak do​brze. – Daj, po​ma​su​ję ci sto​py. – Ka​zał Andy usiąść obok sie​bie i po​ło​żył jej nogi na swo​ich ko​la​nach. Ma​so​wał bo​sko. Za​mknę​ła oczy. – Nici z na​sze​go mie​sią​ca mio​do​we​go na Fi​dżi. – Do​pie​ro te​raz so​bie o tym przy​po​mnia​ła. – Ale je​śli wszyst​ko bę​dzie w po​rząd​ku, nie ma po​wo​du, że​by​śmy nie mo​gli po​je​chać w grud​niu.

Max znie​ru​cho​miał. – Bez le​ka​rza? Na dru​gi ko​niec świa​ta? Stres i zmę​cze​nie dłu​gą po​dró​żą? Wy​klu​czo​ne. Fi​dżi może za​cze​kać. – Nie żal ci? Po​krę​cił gło​wą. – Na​sze dziec​ko bę​dzie mia​ło wszyst​ko, zo​ba​czysz. Urzą​dzisz dla nie​go ide​al​ny po​kój pe​łen plu​sza​ków, ślicz​nych ubra​nek i ksią​że​czek, a ja na​uczę się wszyst​kie​go o dzie​ciach, że​bym od sa​me​go po​cząt​ku wie​dział, co ro​bić. Będę zmie​niał pie​lusz​ki, da​wał jej bu​tel​kę i cho​dził na spa​cer z wóz​kiem. Co​dzien​nie bę​dzie​my jej czy​ta​li i opo​wia​da​li o tym, jak się po​zna​li​śmy, bę​dzie​my jeź​dzi​li z nią nad mo​rze, żeby mo​gła po​ba​-

wić się na pia​sku i na​uczyć się pły​wać. I wszy​scy bę​dzie​my ją ko​cha​li. My i na​sze ro​dzi​ny. – Ją? – Andy od​prę​ży​ła się i po raz pierw​szy od dłu​gie​go cza​su prze​sta​ło ją mdlić. – Oczy​wi​ście, że ją. Na​szą ślicz​ną małą blon​dy​necz​kę. Była nam pi​sa​na. Kie​dy otwo​rzy​ła oczy, ze​gar wska​zy​wał za kwa​drans siód​mą rano. Le​ża​ła w szla​fro​ku pod na​rzu​tą, a obok niej ci​cho po​chra​py​wał Max. Świa​tło było przy​ga​szo​ne, lecz wciąż się pa​li​ło. Mu​sie​li za​snąć pod​czas roz​mo​wy. Kie​dy wzię​li prysz​nic i się ubra​li, Max zła​pał tak​sów​kę i po​je​cha​li do Sa​ra​beth’s na Up​per East Side, do ma​łej,

uro​czej re​stau​ra​cyj​ki nie​da​le​ko ga​bi​ne​tu jej gi​ne​ko​loż​ki, a poza tym zu​peł​nie nie po dro​dze. Andy wmu​si​ła w sie​bie tyl​ko grzan​kę z do​mo​wej ro​bo​ty dże​mem i wy​pi​ła ku​bek her​ba​ty ru​mian​ko​wej, ale z przy​jem​no​ścią pa​trzy​ła, jak Max po​chła​nia omlet, fryt​ki, kil​ka pla​ster​ków chrup​kie​go be​ko​nu, po​pi​ja​jąc to wszyst​ko dwie​ma szklan​ka​mi soku po​ma​rań​czo​we​go i dużą lat​te. Pod​eks​cy​to​wa​ny pierw​szą wi​zy​tą, przez cały czas roz​pra​wiał z oży​wie​niem, spe​ku​lo​wał na te​mat daty po​ro​du, za​sta​na​wiał się nad py​ta​nia​mi do le​kar​ki i nad tym, jak po​wie​dzą o tym ro​dzi​nie. Za​pła​ci​li i wy​szli na Ma​di​son Ave​nue. Ga​bi​net mie​ścił się sześć ulic da​lej,

a w po​cze​kal​ni był tłok. Andy na​li​czy​ła trzy ko​bie​ty w za​awan​so​wa​nej cią​ży, w tym dwie z mę​ża​mi, i kil​ka zbyt mło​dych lub za sta​rych, by spo​dzie​wać się dziec​ka. Jak to moż​li​we, że nig​dy do​tąd nie zwra​ca​ła uwa​gi na ta​kie rze​czy? Dziw​nie było wejść tam z Ma​xem za rękę, po​dejść do re​je​stra​cji i po​dać swo​je na​zwi​sko. Była wstrzą​śnię​ta, kie​dy sie​dzą​ca tam ko​bie​ta le​d​wie na nich spoj​rza​ła. Prze​cież przy​szli na USG. Jej pierw​sze ba​da​nie! Po​wi​nien na nią pa​trzeć cały świat! Kwa​drans póź​niej pie​lę​gniar​ka wy​wo​ła​ła ją i dała jej pla​sti​ko​wy po​jem​nik. – To​a​le​ta jest na koń​cu ko​ry​ta​rza, po

pra​wej stro​nie. Pro​szę to przy​nieść do ga​bi​ne​tu nu​mer pięć. Mąż może tam za​cze​kać. Max uśmiech​nął się, po​słał jej spoj​rze​nie mó​wią​ce „po​wo​dze​nia” i wraz z pie​lę​gniar​ką po​szedł do ga​bi​ne​tu. Gdy we​szła tam trzy mi​nu​ty póź​niej, krą​żył ner​wo​wo po ma​lut​kim po​ko​iku. – No i jak? – spy​tał, prze​cze​su​jąc ręką wło​sy. – Ob​siu​sia​łam so​bie rękę. Jak za​wsze. – To na​praw​dę ta​kie trud​ne? – Ro​ze​śmiał się, ucie​szo​ny, że czymś go za​ję​ła. – Nie masz po​ję​cia. Do ga​bi​ne​tu we​szła ko​lej​na pie​lę​gniar​ka, krę​pa ko​bie​ta o mi​łym uśmie​chu

i sre​brzy​stych wło​sach. Za​nu​rzyw​szy pa​sek te​ste​ra w po​jem​nicz​ku z mo​czem i stwier​dziw​szy, że wy​nik jest ide​al​ny, zmie​rzy​ła jej ci​śnie​nie (też było ide​al​ne) i spy​ta​ła o datę ostat​niej mie​siącz​ki (któ​rą Andy mo​gła po​dać tyl​ko w przy​bli​że​niu). – Do​brze. Pani dok​tor za​raz przyj​dzie. Pro​szę się zwa​żyć i od​jąć od tego pół ki​lo​gra​ma na ubra​nie. Po​tem pro​szę zdjąć cały dół i na​kryć się tym. – Po​da​ła jej pa​pie​ro​wą płach​tę i wska​za​ła fo​tel. Z fa​scy​na​cją i od​ra​zą pa​trzy​li, jak bie​rze pod​łą​czo​ną do ul​tra​so​no​gra​fu son​dę, na​kła​da na nią coś w ro​dza​ju pre​zer​wa​ty​wy i wy​ci​ska żel. Po​tem po​że​gna​ła się i wy​szła.

– Do cze​go to do​szło – za​żar​to​wał Max, pa​trząc na przy​po​mi​na​ją​cą pe​nis son​dę. – My​śla​łam, że zro​bią mi to przez brzuch, jak w te​le​wi​zji… Otwo​rzy​ły się drzwi i we​szła dok​tor Kra​mer. Mu​sia​ła ich usły​szeć, bo uśmiech​nę​ła się i po​wie​dzia​ła: – Boję się, że jesz​cze na to za wcze​śnie. W tym sta​dium płód jest tak mały, że wy​chwy​ci go tyl​ko ul​tra​so​no​graf do​po​chwo​wy. Przed​sta​wi​ła się Ma​xo​wi i za​czę​ła przy​go​to​wy​wać urzą​dze​nie. Była ład​ną drob​ną ko​bie​tą koło czter​dziest​ki i mia​ła szyb​kie, pew​ne ru​chy. – Jak się pani czu​je? – rzu​ci​ła przez

ra​mię. – Ma pani mdło​ści? Wy​mio​tu​je pani? – Jed​no i dru​gie. – To zu​peł​nie nor​mal​ne. U więk​szo​ści ko​biet złe sa​mo​po​czu​cie mija mię​dzy dwu​na​stym i czter​na​stym ty​go​dniem. A czy​ste na​po​je i na przy​kład kra​ker​sy? Też pani zwra​ca? – Ra​czej nie. – Na ra​zie pro​szę nie przej​mo​wać się die​tą. Dziec​ko czer​pie wszyst​kie nie​zbęd​ne skład​ni​ki po​kar​mo​we z pani or​ga​ni​zmu. Niech pani je mało i czę​sto i dużo od​po​czy​wa, do​brze? Andy kiw​nę​ła gło​wą. Dok​tor Kra​mer ka​za​ła jej usiąść w fo​te​lu, wło​żyć nogi w strze​mio​na i pod​cią​gnę​ła wy​żej pa​-

pie​ro​wą osło​nę. Andy po​czu​ła lek​ki ucisk, uczu​cie zim​na w pod​brzu​szu, a po​tem prze​sta​ła od​czu​wać co​kol​wiek. Z ulgą stwier​dzi​ła, że ba​da​nie jest mniej in​wa​zyj​ne niż ba​da​nie gi​ne​ko​lo​gicz​ne. – No to za​czy​naj​my… – Dok​tor Kra​mer lek​ko po​ru​szy​ła son​dą i ekran wy​peł​ni​ły czar​no-bia​łe cie​nie, któ​re tyle razy wi​dzie​li na fil​mach. Le​kar​ka wska​za​ła plam​kę na środ​ku cze​goś, co wy​glą​da​ło jak mała czar​na dziu​ra. – Tu​taj. Wi​dzą pań​stwo? Tę mi​go​czą​cą plam​kę? To ser​ce. Max ze​rwał się z fo​te​la i wziął Andy za rękę. – Gdzie? To tu​taj? – Tak. – Le​kar​ka zmru​ży​ła oczy. –

Bije sil​nym, rów​nym ryt​mem. Chwi​lecz​kę… – Zno​wu po​ru​szy​ła son​dą i pod​krę​ci​ła gło​śność. – Te​raz. – Do​cho​dzą​cy jak spod wody od​głos przy​po​mi​nał dud​nie​nie ko​pyt ga​lo​pu​ją​ce​go ko​nia. Wy​peł​niał cały po​kój. Andy le​ża​ła na ple​cach i mo​gła tyl​ko lek​ko unieść gło​wę, mimo to do​sko​na​le wi​dzia​ła ekran i pul​su​ją​ce na nim ser​ce: jej dziec​ko. Było praw​dzi​we, żyło, ro​sło w jej cie​le. Łzy po​pły​nę​ły same, po ci​chu, i nie mo​gła ich po​wstrzy​mać. Kie​dy spoj​rza​ła na Maxa, któ​ry ze wzro​kiem wbi​tym w ekran wciąż kur​czo​wo ści​skał jej rękę, zo​ba​czy​ła, że on też ma mo​kre oczy. – Płód ma dzie​sięć ty​go​dni i pięć dni

i wszyst​ko jest w jak naj​lep​szym po​rząd​ku. – Le​kar​ka wzię​ła kal​ku​la​tor cią​ży i za​krę​ci​ła pla​sti​ko​wy​mi kół​ka​mi. – Po​nie​waż nie jest pani pew​na ter​mi​nu ostat​niej mie​siącz​ki, datę po​ro​du bę​dzie​my wy​zna​cza​li na pod​sta​wie wy​ni​ków USG, ale z tego, co dzi​siaj wi​dzę, po​win​na pani uro​dzić pierw​sze​go czerw​ca. Moje gra​tu​la​cje! – Pierw​sze​go czerw​ca – wes​tchnął z na​boż​ną ulgą Max, jak​by był to naj​waż​niej​szy dzień w hi​sto​rii świa​ta. – Wio​sen​ne dziec​ko. Cu​dow​nie. Wąt​pli​wo​ści, oba​wy i gniew nie znik​nę​ły jak za do​tknię​ciem cza​ro​dziej​skiej różdż​ki – Andy nie była pew​na, czy kie​dy​kol​wiek znik​ną – ale świa​do​mość, że

żyje w niej to ma​leń​stwo, że stwo​rzy​li je wraz z Ma​xem, że już nie​dłu​go się z nim spo​tka​ją i je​śli Bóg po​zwo​li, do koń​ca ży​cia będą jego ro​dzi​ca​mi, ze​pchnę​ła to wszyst​ko na dal​szy plan. I kie​dy po​pro​siw​szy ich do ga​bi​ne​tu, le​kar​ka wy​szła, kie​dy uszczę​śli​wio​ny Max o mało nie wsko​czył na fo​tel, krzy​cząc: „Ko​cham cię!”, wąt​pli​wo​ści i strach roz​wia​ły się jak dym. Tak, wszyst​ko się uło​ży. Wy​ba​czy mu i za​po​mni. Tyl​ko tak może da​lej żyć. Dla dziec​ka.

11 Słynniejszy niż Beyoncé?

Bu​dy​nek, w któ​rym mie​ści​ła się re​dak​cja „Plun​ge’a”, róż​nił się na szczę​ście od gma​chu Elia​sa-Clar​ka – i to pod każ​dym wzglę​dem – a na​wet od bu​dyn​ku bez win​dy w West Vil​la​ge, w któ​rym zna​la​zła dom re​dak​cja I żyli dłu​go i szczę​śli​wie. Od​kąd w la​tach dzie​więć​-

dzie​sią​tych XIX wie​ku był tu skład drew​na, gmach prze​szedł kil​ka trans​for​ma​cji – za​kła​dy mię​sne, za​kład prze​twór​stwa spo​żyw​cze​go, skład ma​te​ria​łów tek​styl​nych i za​kład me​blar​ski – by zgod​nie z prze​wi​dy​wa​nia​mi stać się w koń​cu bu​dyn​kiem miesz​kal​nym z ce​gla​ny​mi ścia​na​mi, ory​gi​nal​ny​mi drew​nia​ny​mi pod​ło​ga​mi i wy​so​ki​mi pod su​fit okna​mi, z któ​rych roz​ta​czał się eks​cy​tu​ją​cy wi​dok na rze​kę Hud​son (czy​taj: na Jer​sey City). Andy wciąż pa​mię​ta​ła, w jaką eks​ta​zę wpa​dła Emi​ly, gdy przed trze​ma laty po​śred​nik w han​dlu nie​ru​cho​mo​ścia​mi przy​pro​wa​dził je pierw​szy raz na róg Dwu​dzie​stej Czwar​tej i Je​de​na​stej. Po​dob​ny do for​te​cy gmach był

im​po​nu​ją​cy, to praw​da, ale ona za​sta​na​wia​ła się, czy oko​li​ca nie jest tro​chę zbyt… nie​bez​piecz​na. Emi​ly tyl​ko prych​nę​ła. Ostroż​nie prze​szła nad śpią​cym w pro​gu pi​ja​kiem i wkro​czy​ła do środ​ka. – Nie​bez​piecz​na? Ma swój cha​rak​ter, a my tego wła​śnie szu​ka​my! Cha​rak​ter za​miast do​bre​go ogrze​wa​nia i względ​nej pew​no​ści, że nikt ich tu nie za​mor​du​je? Andy tro​chę to nie​po​ko​iło, ale nie mo​gła za​prze​czyć, że po​miesz​cze​nia biu​ro​we były ty​siąc razy ład​niej​sze niż te, któ​re do​tąd wi​dzia​ły, nie wspo​mi​na​jąc o tym, że tań​sze. Jed​nym płyn​nym ru​chem, któ​ry wy​pra​co​wa​ła, no​sząc w „Run​wayu” mnó​-

stwo kub​ków z go​rą​cą kawą, otwo​rzy​ła sta​lo​wą klat​kę win​dy, we​szła do środ​ka i za​su​nę​ła drzwi. Co​dzien​nie obie​cy​wa​ła so​bie, że tym ra​zem sko​rzy​sta ze scho​dów. Co​dzien​nie wsia​da​ła do win​dy i my​śla​ła: ju​tro. Na trze​cim pię​trze uśmiech​nę​ła się do re​cep​cjo​nist​ki, świe​żo upie​czo​nej ab​sol​went​ki col​le​ge’u, dziew​czy​ny o zde​cy​do​wa​nie zbyt wy​so​kich kwa​li​fi​ka​cjach, któ​ra pra​co​wa​ła u nich tyl​ko dla​te​go, że Emi​ly wciąż nie mo​gła wy​brać in​nej kan​dy​dat​ki. Miło było choć raz spóź​nić się do pra​cy. – Dzień do​bry – po​wie​dzia​ła Aga​tha. Była w gra​na​to​wej su​kien​ce, kre​mo​wych raj​sto​pach i ma​syw​nych czer​wo​-

nych la​kie​ro​wa​nych szpil​kach i Andy jak zwy​kle po​my​śla​ła, że jej asy​stent​ka jest nie​do​ści​gnio​nym wzo​rem dla wszyst​kich tych, któ​rzy śle​dzą na bie​żą​co naj​now​sze tren​dy mo​do​we. Bie​da​czy​na musi le​cieć z nóg. – Dzień do​bry – od​po​wie​dzia​ła śpiew​nie. Aga​tha cze​ka​ła w pro​gu jak pies obron​ny. Andy mi​nę​ła ją i we​szła do ga​bi​ne​tu, więk​szej, prze​szklo​nej wer​sji są​sia​du​ją​cych z nim bok​sów. – Wejdź – rzu​ci​ła i uznaw​szy, że za​brzmia​ło to zbyt ostro i roz​ka​zu​ją​co, na​tych​miast do​da​ła: – Je​śli masz chwi​lę. – Emi​ly wy​dzwa​nia do cie​bie co trzy se​kun​dy. Obie​ca​łam jej, że od razu cię

do niej wy​ślę. – Uprze​dza​łam ją, że dzi​siaj będę póź​niej. Pierw​szy raz od pół roku przy​cho​dzi przede mną i wpa​da w hi​ste​rię? – Andy wy​czu​ła, że po​wo​dem hi​ste​rii jest te​le​fon z Elia​sa-Clar​ka. – Do​brze, już do niej idę. Je​śli za​dzwo​nią w spra​wie ślu​bu Har​per, prze​łącz ich do ga​bi​ne​tu Emi​ly, do​brze? Aga​tha kiw​nę​ła gło​wą. Spra​wia​ła wra​że​nie po​twor​nie znu​dzo​nej. Ce​cha wspól​na „Plun​ge’a” i „Run​waya”? Dłu​go​no​gie dziew​czy​ny w wy​so​kich szpil​kach i de​si​gner​skich ciu​chach. Zgod​nie z usta​lo​nym po​dzia​łem pra​cy za ich na​bór od​po​wia​da​ła Emi​ly, któ​ra oso​bi​ście za​trud​ni​ła wszyst​kie

oprócz Car​mel​li Tin​da​le, pół re​dak​tor, pół dy​rek​tor na​czel​nej, któ​rą Andy ścią​gnę​ła z I żyli dłu​go i szczę​śli​wie, do​szedł​szy do wnio​sku, że nie może bez niej żyć. Car​mel​la mia​ła lek​ką nad​wa​gę i nie​sfor​ne rude wło​sy z trzy​cen​ty​me​tro​wej dłu​go​ści sza​ry​mi od​ro​sta​mi. Lu​bi​ła wor​ko​wa​te ko​stiu​my ze spodnia​mi i cho​da​ki Mer​rel​la – zimą – któ​re la​tem zmie​nia​ła na klap​ki, a je​dy​ną mod​ną rze​czą, jaką no​si​ła, był au​ten​tycz​ny (we​dług Emi​ly) ple​ca​czek od Pra​dy, któ​ry wła​sno​ręcz​nie ozdo​bi​ła in​te​re​su​ją​cą kom​po​zy​cją z far​by 3D, krysz​tał​ków i ko​lo​ro​wych nici. Była uoso​bie​niem ka​ta​stro​fy mo​do​wej epic​kich wprost roz​mia​rów i Andy bar​dzo ją lu​bi​ła. Po​zo​sta​łe

dziew​czy​ny, jed​na szczu​plej​sza i bar​dziej dłu​go​no​ga od dru​giej, mo​gły być bli​ski​mi ku​zyn​ka​mi kla​kie​rek z „Run​waya”. Co bar​dzo Andy przy​gnę​bia​ło. – Dzień do​bry – po​wie​dzia​ła Tal, smu​kła Izra​el​ka o bla​dej ce​rze, kru​czo​czar​nych wło​sach i fi​gu​rze, któ​rą mo​gła​by za​trzy​mać czołg. Była w ob​ci​słych bo​jów​kach, krót​kiej ma​ry​na​recz​ce i za​mszo​wych bot​kach na wy​so​kich ob​ca​sach. – Dzień do​bry. Skon​tak​to​wa​łaś się z OPI? Do koń​ca ty​go​dnia mu​si​my wie​dzieć, czy na to idą, czy nie. Tal kiw​nę​ła gło​wą. Za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka. – Świet​nie. Przyjdź do mnie, kie​dy się

zde​cy​du​ją. – Andy spoj​rza​ła na ekra​nik te​le​fo​nu. – Max? Je​steś? – Wi​taj, miła. Jak się czu​jesz? Do tej chwi​li czu​ła się do​brze, ale kie​dy tyl​ko ją o to spy​tał, zno​wu zro​bi​ło jej się nie​do​brze. – W po​rząd​ku. Wła​śnie idę do Emi​ly. Coś się sta​ło? – Nie, tyl​ko tak so​bie my​ślę… Może by​śmy za​pro​si​li moją mat​kę i sio​strę, two​ją mamę, Jill, Kyle’a, two​je​go tatę i No​re​en? Do nas, na ko​la​cję, co? Że niby wy​bie​ra​my zdję​cia ślub​ne do al​bu​mu i chce​my, żeby nam po​mo​gli. A my po​wie​my im o dziec​ku. Tak bar​dzo chcia​ła po​wie​dzieć ma​mie i Jill, kie​dy wi​dzia​ła się z nimi

ostat​ni raz, ale sko​ro wie​dzie​li już o tym Max i Lily – no i Emi​ly, któ​rą chcia​ła za​raz wta​jem​ni​czyć – uzna​ła, że wy​star​czy tego od​wle​ka​nia. – Sama nie wiem… – Bę​dzie wspa​nia​le, zo​ba​czysz. Mamy to ba​da​nie… Jak to się na​zy​wa? – NT. Prze​zier​ność fał​du kar​ko​we​go. – O wła​śnie. Na po​cząt​ku przy​szłe​go ty​go​dnia bę​dzie​my mie​li tę prze​zier​ność i je​śli oka​że się, że wszyst​ko jest w po​rząd​ku, a na pew​no się oka​że, na​sze ro​dzi​ny będą naj​szczę​śliw​sze pod słoń​cem. Mój spec od im​prez znaj​dzie do​brą fir​mę ca​te​rin​go​wą. Wszyst​ko przy​wio​zą, wszyst​ko przy​go​tu​ją, ugo​tu​ją i po​sprzą​ta​ją, nie bę​dziesz mu​sia​ła kiw​nąć pal​-

cem. Co ty na to? Andy uśmiech​nę​ła się do kla​kier​ki z dzia​łu ar​ty​stycz​ne​go, któ​ra mi​nę​ła ją w wy​so​kich do ud ko​za​kach, po​dzwa​nia​jąc wa​żą​cy​mi co naj​mniej pięć kilo zło​ty​mi łań​cu​cha​mi fa​cho​wo za​wią​za​ny​mi na szyi. – Andy? – Prze​pra​szam. Hm… No do​brze. Niech bę​dzie. – Do​sko​na​le. W so​bo​tę wie​czo​rem? – Nie, w so​bo​tę Jill i Kyle wra​ca​ją rano do Tek​sa​su. Może w pią​tek? – Nie ma spra​wy. Po​roz​ma​wiam, z kim trze​ba, i wszyst​ko za​ła​twię. Andy? – Tak? – Bę​dzie wspa​nia​le. Zo​ba​czysz, jak

się ucie​szą… Andy za​sta​na​wia​ła się, jak za​re​agu​je Bar​ba​ra. Okrop​na sy​no​wa i tak dłu​go wy​cze​ki​wa​na wnucz​ka czy wnu​czek. Cóż za dy​le​mat! Ta na​szpry​co​wa​na bo​tok​sem twarz ni​cze​go pew​nie nie zdra​dzi. Ale może wia​do​mość o dziec​ku zmie​ni wszyst​ko na lep​sze? – Świet​nie – po​wie​dzia​ła. – Masz ra​cję, ko​la​cja to naj​lep​szy spo​sób. – Ko​cham cię, Andy. Andy za​wa​ha​ła się, ale trwa​ło to tyl​ko uła​mek se​kun​dy. – Ja cie​bie też. – Andy? Ja cze​kam! – krzyk​nę​ła z ga​bi​ne​tu Emi​ly. Za​brzmia​ło to dziw​nie zna​jo​mo i upior​nie.

– Chy​ba cię wzy​wa​ją. Po​ga​da​my póź​niej. – Max roz​łą​czył się i Andy nie​mal wi​dzia​ła, jak się uśmie​cha. We​szła do prze​szklo​ne​go bok​su, usia​dła w lek​kim, le​ża​ko​po​dob​nym skó​rza​nym fo​te​lu, zrzu​ci​ła mo​ka​sy​ny i za​nu​rzy​ła sto​py w dy​wa​ni​ku z pu​szy​stej owczej skó​ry. Nie zwa​ża​jąc na skrom​ny bu​dżet na wy​strój wnętrz, Emi​ly wy​da​ła mnó​stwo wła​snych pie​nię​dzy po to, żeby jej ga​bi​net wy​glą​dał jak te z „Elle De​cor”. Czer​wo​ne biur​ko z laki, bia​łe skó​rza​ne fo​te​le i owcza skó​ra na pod​ło​dze? To do​pie​ro po​czą​tek. Nie​rzu​ca​ją​ca się w oczy wy​twor​na ga​blo​ta mie​ści​ła jej ko​lek​cję ksią​żek i cza​so​pism, wy​so​kie okna były prze​sło​nię​te de​li​kat​ny​mi bia​-

ły​mi fi​ran​ka​mi, a na je​dy​nej w po​miesz​cze​niu ce​gla​nej ścia​nie wi​sia​ły prze​nie​sio​ne na płót​no zdję​cia okła​dek wszyst​kich nu​me​rów „Plun​ge’a”. Na dwóch szkla​nych ścia​nach, od​dzie​la​ją​cych ga​bi​net od po​zo​sta​łej czę​ści lo​ftu, po​ły​ski​wa​ła ko​lek​cja fi​gu​ry​nek z wi​tra​żo​we​go szkła i ozdó​bek, któ​re prze​chwy​ty​wa​ły świa​tło, rzu​ca​jąc na wszyst​kie stro​ny ko​lo​ro​we pro​my​ki. W ką​cie do​ka​zy​wa​ły dwa na​tu​ral​nej wiel​ko​ści rzeź​bio​ne dal​ma​tyń​czy​ki, a we wbu​do​wa​nej w pół​kę lo​dów​ce Emi​ly prze​cho​wy​wa​ła za​pas wody mi​ne​ral​nej Evian, ró​żo​we​go szam​pa​na i bu​te​lecz​ki z or​ga​nicz​ną Ho​nest Tea. Wszę​dzie sta​ły opra​wio​ne w ele​ganc​kie ram​ki pry​wat​ne zdję​cia, któ​re

przy​po​mi​na​ły, że chcia​ła zo​stać asy​stent​ką Mi​ran​dy już w wie​ku dwu​na​stu lat. Asy​stent​ką, a może Mi​ran​dą? – Na​resz​cie, dzię​ki Bogu! – Emi​ly zer​k​nę​ła na Andy znad ekra​nu kom​pu​te​ra. – Mo​ment, skoń​czę tyl​ko ten email… Na biur​ku le​ża​ły zdję​cia ro​bo​cze z ich ślu​bu. Andy wzię​ła pierw​sze z wierz​chu. Po​do​ba​ło jej się już przed​tem, na ekra​nie lap​to​pa, ale na pa​pie​rze było jesz​cze ład​niej​sze. Trzy​ma​ła w ręku jed​no z nie​licz​nych zdjęć, na któ​rym uśmie​cha​ła się szcze​rze i bez przy​mu​su. Kie​dy or​kie​stra za​czę​ła grać ich pierw​szy ta​niec, Max pod​szedł do niej, ob​jął ją od tyłu i po​ca​ło​wał w szy​ję, a po​nie​waż ją

za​ła​sko​ta​ło, za​sko​czo​na ro​ze​śmia​ła się ra​do​śnie z gło​wą na jego ra​mie​niu. Zdję​cie było bar​dzo na​tu​ral​ne, w ogó​le nie​po​zo​wa​ne. Na okład​kę za​wsze da​wa​ły po​zo​wa​ne, ale za​sta​na​wia​ły się, czy nie zmie​nić tej tra​dy​cji. – Uwie​rzysz, że za​raz za​mknie​my mar​co​wy nu​mer? – spy​ta​ła, pa​trząc na zdję​cie. – Uhm… – mruk​nę​ła Emi​ly ze wzro​kiem wbi​tym w ekran. – Na​praw​dę my​ślisz, żeby dać na okład​kę coś na​tu​ral​ne​go? Czy to nie jest zbyt… fry​wol​ne? Emi​ly wes​tchnę​ła. – Fry​wol​ne czy nie, to au​ten​tycz​ny St. Ger​ma​in. Nie ma po​rów​na​nia z tym, co

two​ja ku​zyn​ka przy​sła​ła nam z Shut​ter​fly. – To praw​da. Po​do​ba mi się. Emi​ly otwo​rzy​ła gór​ną szu​fla​dę biur​ka, wy​ję​ła pacz​kę marl​bo​ro i za​pal​nicz​kę, wzię​ła pa​pie​ro​sa i po​czę​sto​wa​ła Andy. – Tu się nie pali – syk​nę​ła Andy, nie​na​wi​dząc sie​bie za to, że mówi jak ko​men​de​ru​ją​ca mat​ka. Emi​ly mu​snę​ła pło​mie​niem czu​bek pa​pie​ro​sa, za​cią​gnę​ła się głę​bo​ko i wy​pu​ści​ła dłu​gą, wą​ską smuż​kę dymu. – Ale dzi​siaj świę​tu​je​my. – To już sześć lat – po​wie​dzia​ła Andy, pa​trząc tę​sk​nie na pa​pie​ro​sa. – Cho​le​ra, dla​cze​go wciąż mnie tak kusi?

Emi​ly pod​su​nę​ła jej pacz​kę, ale ona tyl​ko po​krę​ci​ła gło​wą. Wie​dzia​ła, że po​win​na wyjść – mu​sia​ła te​raz my​śleć o dziec​ku – ale Em by ją za​bi​ła. – Co świę​tu​je​my? – spy​ta​ła za​hip​no​ty​zo​wa​na jej dłu​gi​mi, zmy​sło​wy​mi wde​cha​mi i wy​de​cha​mi. – Nie zgad​niesz, kto za​dzwo​nił do mnie dziś rano. – Emi​ly od​tań​czy​ła w fo​te​lu krót​ki dziw​ny ta​niec. – Bey​on​ce? – Nie. Dla​cze​go aku​rat Bey​on​ce? – Ktoś słyn​niej​szy czy mniej słyn​ny? – A znasz ko​goś słyn​niej​sze​go? – O rany, no to po​wiedz wresz​cie. – Zgad​nij. Mu​sisz zgad​nąć. Nie zgad​-

niesz, ale spró​buj. – Su​perza​ba​wa. Do​brze, zo​bacz​my… Jay-Z? Emi​ly jęk​nę​ła. – Zu​peł​nie wy​pra​ło cię z po​lo​tu. Kto mógł​by być ostat​nią oso​bą w zna​nym nam świe​cie, któ​ra za​dzwo​ni​ła​by do nas, pro​sząc o spo​tka​nie? Andy chuch​nę​ła na ręce, żeby je tro​chę ogrzać. – Oba​ma? – Je​steś nie​wia​ry​god​na. Nie masz ani krzty wy​obraź​ni! – Emi​ly… – Za​dzwo​ni​ła do nas sama Mi​ran​da, pie​przo​na Prie​stly! – Nie​moż​li​we. – Andy po​krę​ci​ła gło​-

wą. – Sprzecz​ne z fak​ta​mi. Chy​ba że w „Run​wayu” do​szło do re​wo​lu​cji lu​do​wej, o któ​rej nie sły​sza​ły​śmy. Bo Mi​ran​da do ni​ko​go nie dzwo​ni. Bo z do​świad​cze​nia wiem, że bez czy​jejś po​mo​cy Mi​ran​da nie umie wy​brać nu​me​ru, że nie jest do tego zdol​na ani fi​zycz​nie, ani men​tal​nie, ani emo​cjo​nal​nie. Emi​ly za​cią​gnę​ła się szyb​ko i zga​si​ła pa​pie​ro​sa w ozdob​nej po​piel​nicz​ce z wi​tra​żo​we​go szkła, któ​rą trzy​ma​ła w biur​ku. – Andy, czy ty mnie w ogó​le słu​chasz? – Ale co? Wstrzą​śnię​ta Em pa​trzy​ła na nią z nie​do​wie​rza​niem.

– Sły​sza​łaś, co po​wie​dzia​łam? – Oczy​wi​ście. Ale po​wtórz jesz​cze raz. Chy​ba trud​no mi to prze​two​rzyć. Emi​ly dra​ma​tycz​nie wes​tchnę​ła. – Do​brze. A więc nie, nie za​dzwo​ni​ła oso​bi​ście, masz ra​cję. Za​dzwo​ni​ła jej star​sza asy​stent​ka z Re​pu​bli​ki Po​łu​dnio​wej Afry​ki, nie​ja​ka Char​la. Za​dzwo​ni​ła i spy​ta​ła, czy mo​gły​by​śmy wpaść do nich na spo​tka​nie. Za dwa ty​go​dnie. Pod​kre​śli​ła, że na spo​tka​nie z Mi​ran​dą. – Skąd wiesz, że z Re​bu​bli​ki Po​łu​dnio​wej Afry​ki? – spy​ta​ła Andy tyl​ko po to, żeby ją wku​rzyć. Em o mało nie eks​plo​do​wa​ła. – Sły​sza​łaś, co przed chwi​lą po​wie​dzia​łam? Mamy spo​tkać się z Mi​ran​dą

Prie​stly. My, ty i ja! – Tak, tak, sły​sza​łam. Pró​bu​ję tyl​ko za szyb​ko nie od​dy​chać. Emi​ly kla​snę​ła. – Może być tyl​ko jed​no wy​tłu​ma​cze​nie. Chcą nas ku​pić. Andy zer​k​nę​ła na swo​ją ko​mór​kę i wrzu​ci​ła ją do to​reb​ki. – Je​śli my​ślisz, że tam pój​dę, to zwa​rio​wa​łaś. – Oczy​wi​ście, że pój​dziesz. – Nie! Moje sła​be ser​ce tego nie wy​trzy​ma. Nie wspo​mi​na​jąc o sza​cun​ku do sa​mej sie​bie. – Andy, ta ko​bie​ta jest dy​rek​tor​ką do spraw wy​daw​ni​czych Elia​sa-Clar​ka. De​cy​du​je o osta​tecz​nej for​mie wszyst​-

kich cza​so​pism, ja​kie tam mają. Z Bóg wie ja​kich po​wo​dów za​pro​si​ła nas do sie​bie w przy​szły pią​tek, na je​de​na​stą. Dla​te​go, moja dro​ga przy​ja​ciół​ko i wspól​nicz​ko, na pew​no tam bę​dziesz. – My​ślisz, że wie o no​te​sie z ad​re​sa​mi? Że go świ​snę​ły​śmy? – Ko​cha​na, my​ślę, że ona ma to gdzieś. – Czy​ta​łam gdzieś, że ten słyn​ny hi​sto​ryk, jak mu tam, ten in​te​lek​tu​ali​sta, pi​sze jej bio​gra​fię. Może chce, żeby z nami po​roz​ma​wiał? Em prze​wró​ci​ła ocza​mi. – Na pew​no, to bar​dzo praw​do​po​dob​ne. Z trzech mi​lio​nów osób pra​cu​ją​cych u niej przez te wszyst​kie lata za​ży​czy​ła

so​bie aku​rat tej, któ​rą bez żad​ne​go po​wo​du wy​rzu​ci​ła na oczach trzy​dzie​stu pod​wład​nych, i tej, któ​ra ka​za​ła jej się od​pier​do​lić. Pró​buj da​lej. – Nie, nie mam po​ję​cia. Ale wiesz co? Cał​kiem mi z tym do​brze. – Ale z czym? – Z tym, co po​wie​dzia​łam. Że mogę cie​szyć się peł​nią ży​cia, nie wie​dząc, dla​cze​go Mi​ran​da Prie​stly chce się ze mną wi​dzieć. Emi​ly wes​tchnę​ła. – Co? – Nic. Wie​dzia​łam, że sta​niesz oko​niem. Ale i tak po​twier​dzi​łam spo​tka​nie. – Kła​miesz. – Nie. Uwa​żam, że to waż​ne.

– Waż​ne? – Andy wie​dzia​ła, że za​czy​na tro​chę hi​ste​ry​zo​wać, ale nie mo​gła się po​wstrzy​mać. – Je​śli nie za​uwa​ży​łaś, to uwol​ni​ły​śmy się od tej wa​riat​ki już lata temu. Dzię​ki cięż​kiej pra​cy i po​świę​ce​niu stwo​rzy​ły​śmy po​pu​lar​ne cza​so​pi​smo, ni​ko​go przy tym nie ter​ro​ry​zu​jąc ani nie nisz​cząc mu ży​cia. Moja noga nig​dy wię​cej tam nie po​sta​nie, nie w ga​bi​ne​cie tej baby. Emi​ly zby​ła ją mach​nię​ciem ręki. – Sie​dzi te​raz gdzie in​dziej, zmie​ni​ła pię​tro. I mo​żesz skła​dać ta​kie de​kla​ra​cje do​pie​ro po spo​tka​niu. W każ​dym ra​zie ja mu​szę się do​wie​dzieć, cze​go od nas chce, i nie mogę pójść sama. – Dla​cze​go? Tak się nią za​chwy​casz.

Idź, po​tem mi opo​wiesz. Cho​ciaż nie mu​sisz. Wszyst​ko mi jed​no. – Ja się ni​kim nie za​chwy​cam. – Emi​ly była co​raz bar​dziej wku​rzo​na. – Ale kie​dy Mi​ran​da Prie​stly za​pra​sza, to się idzie. – Wzię​ła Andy za rękę, wy​dę​ła war​gi i zro​bi​ła smut​ne oczy. – Po​wiedz, że pój​dziesz. Pro​szę… Andy za​bra​ła rękę. Mil​cza​ła. – No, pro​szę. Wi​dzisz, jak ład​nie cię pro​szę? Nie zro​bisz tego dla swo​jej naj​lep​szej przy​ja​ciół​ki i wspól​nicz​ki? Tej, któ​ra po​zna​ła cię z two​im mę​żem? – Chwy​tasz się wszel​kich moż​li​wych spo​so​bów, co? – Pro​szę cię, Andy. Po​tem za​bio​rę cię do Sha​ke Shack.

– Rany. Wy​ta​czasz naj​cięż​sze dzia​ła. – Zro​bisz to? Dla mnie? Będę ci wdzięcz​na do koń​ca ży​cia. Pro​szę… Andy cięż​ko wes​tchnę​ła. Per​spek​ty​wa spo​tka​nia z Mi​ran​dą na jej wła​snym te​re​nie była rów​nie ku​szą​ca jak dzień za krat​ka​mi, ale mu​sia​ła przy​znać, że ona też jest cie​ka​wa. Opar​ła się o blat biur​ka i wsta​ła, cięż​ko i z te​atral​nym wy​sił​kiem. – Do​brze, pój​dę. Ale oprócz ham​bur​ge​ra chcę fir​mo​wy pod​ko​szu​lek, fryt​ki, kok​tajl i śpiosz​ki dla mo​je​go dziec​ka. – Za​ła​twio​ne! – wy​krzyk​nę​ła za​chwy​co​na Emi​ly. – Ku​pię ci, co tyl​ko… – Urwa​ła. – Co ty po​wie​dzia​łaś? – Sły​sza​łaś.

– Nie, chy​ba nie. Wy​da​wa​ło mi się, że po​wie​dzia​łaś coś o dziec​ku, ale je​steś mę​żat​ką od nie​ca​łych pię​ciu mi​nut, więc to ra​czej nie​moż​li​we… – Spoj​rza​ła jej pro​sto w oczy i jęk​nę​ła. – O Boże, ty nie żar​tu​jesz. Za​szłaś? – Aż za da​le​ko. – Lu​dzie, co się z wami dzie​je? Po co ten po​śpiech, do cho​le​ry? – Ra​czej tego nie pla​no​wa​li​śmy, ale… – Co, za​po​mnia​łaś, skąd się bio​rą dzie​ci? Przez ostat​nie pięt​na​ście lat ro​bi​łaś wszyst​ko, żeby nie zajść. Co się sta​ło? – Dzię​ki, że pod​trzy​ma​łaś mnie na du​chu.

– Dzie​ci nie​ko​niecz​nie idą w pa​rze z pro​wa​dze​niem cza​so​pi​sma. Za​sta​na​wiam się, jak od​bi​je się to na mnie. – Do tego jesz​cze da​le​ko. Koń​czę do​pie​ro pierw​szy try​mestr. – Pięk​nie, mó​wi​my już slan​giem. – Emi​ly szyb​ko coś ob​li​czy​ła i ze zło​śli​wym uśmie​chem opa​dła na fo​tel. – Jezu, ty na​praw​dę tego nie pla​no​wa​łaś. – Zni​ży​ła głos do roz​ra​do​wa​ne​go szep​tu. – To na pew​no Maxa? – Prze​stań. My​ślisz, że co, że przy​po​mnia​ły mi się stu​denc​kie cza​sy i na wie​czo​rze pa​nień​skim w spa upra​wia​łam dzi​ki seks z in​struk​to​rem jogi? – Ale mu​sisz przy​znać, że by​ło​by su​per.

– Nie za​dasz mi żad​ne​go nor​mal​ne​go py​ta​nia? Na przy​kład kie​dy ro​dzę albo czy znam płeć dziec​ka? A może jak się czu​ję? – To na pew​no nie bliź​nia​ki? Albo tro​jacz​ki? To by było coś. Andy wes​tchnę​ła. Em pod​nio​sła ręce. – Do​brze, już do​brze. Prze​pra​szam. Ale sama przy​znasz, że to nie​sa​mo​wi​te. Wy​szłaś za mąż kie​dy? Mie​siąc temu? I już od dwóch je​steś w cią​ży? To zu​peł​nie do cie​bie nie​po​dob​ne, tyl​ko tyle. No i co po​wie na to Bar​ba​ra? Wzmian​ka o te​ścio​wej tro​chę Andy za​bo​la​ła, pew​nie dla​te​go, że sama za​sta​na​wia​ła się, co po​wie te​ścio​wa.

– Masz ra​cję, to zu​peł​nie nie ja, ale sta​ło się i te​raz na​wet Bar​ba​ra tego nie po​wstrzy​ma. Ale je​śli po​mi​nąć całą resz​tę i sku​pić się tyl​ko na dziec​ku, jest cał​kiem faj​nie. Uro​dzi się wcze​śniej, niż pla​no​wa​li​śmy, ale to ni​cze​go nie zmie​nia. Jest faj​nie. – Hm… W tym, że Emi​ly nie oka​za​ła en​tu​zja​zmu, nie było ni​cze​go za​ska​ku​ją​ce​go. Nig​dy otwar​cie nie po​wie​dzia​ła, że nie chce dzie​ci, ale cho​ciaż pra​wie od pię​ciu lat była żoną Mi​le​sa i nie​zbyt uda​ną ciot​ką jego sio​strze​nic, Andy za​wsze po​dej​rze​wa​ła, że nie za​mie​rza zo​stać mat​ką. Dzie​ci to ba​ła​gan. Dzie​ci są kło​po​tli​we, gło​śne i nie​prze​wi​dy​wal​ne, poza

tym tyje się po nich i na dłu​go tra​ci fi​gu​rę. Tak, dzie​ci zde​cy​do​wa​nie do niej nie pa​su​ją. Roz​le​gło się pu​ka​nie do drzwi i we​szła Aga​tha. – Da​niel pyta, czy mo​żesz do nie​go wpaść. Na dwie se​kun​dy, ale już te​raz, bo musi ci coś po​ka​zać, a cze​ka na te​le​fon. – Idź – po​wie​dzia​ła Andy, cie​sząc się, że ma już to za sobą. – Po​ga​da​my póź​niej. – To na pew​no. Na ra​zie skup​my się na spo​tka​niu, do​bra? Mu​si​my się za​sta​no​wić, w czym pój​dziesz… – Em wy​szła zza biur​ka i roz​chy​li​ła poły kasz​mi​ro​we​go swe​tra Andy. – W oczy się nie

rzu​ca, ale trze​ba coś z tym zro​bić, de​fi​ni​tyw​nie. Po​sta​wi​my na li​nię A, na tę weł​nia​ną su​kien​kę ze zło​ty​mi na​ra​mien​ni​ka​mi. Pięk​na nie jest, ale ma przy​najm​niej małe dra​po​wa​nie w ta​lii… Andy ro​ze​śmia​ła się. – Dzię​ki, we​zmę to pod roz​wa​gę. – Nie, po​waż​nie. Wiel​ka no​wi​na i tak da​lej. Ja to wszyst​ko ro​zu​miem, ale u Mi​ran​dy mu​si​my być w na​szym naj​lep​szym wy​da​niu. Chy​ba jej nie obrzy​gasz, co? – Nie obrzy​gam. – To do​brze. Dam ci znać, jak po​szło z Verą. I nie za​po​mnij za​dzwo​nić do St. Ger​ma​ina. Cze​ka​ją na te​le​fon. Emi​ly wzię​ła trencz i tor​bę i wy​cho​-

dząc, po​ma​cha​ła Andy przez ra​mię. – Jesz​cze raz gra​tu​lu​ję! – krzyk​nę​ła. Andy aż się skrzy​wi​ła. Mia​ła na​dzie​ję, że Em nie wy​pa​pla tego ca​łej re​dak​cji. Z dru​giej stro​ny, ja​kie to ma zna​cze​nie? Jest w cią​ży i je​śli wszyst​ko pój​dzie do​brze – a ży​wi​ła głę​bo​ką na​dzie​ję, że pój​dzie – za pół roku uro​dzi dziec​ko. Dziec​ko. Spo​tka​nie z Mi​ran​dą, idio​tycz​ne plot​ki – wy​star​czy​ło, że wy​obra​zi​ła so​bie, jak trzy​ma na rę​kach słod​ko pach​ną​ce nie​mow​lę o mię​ciut​kiej skó​rze, i wszyst​ko inne od​cho​dzi​ło w cień. Po​ło​ży​ła ręce na brzu​chu i uśmiech​nę​ła się do sie​bie. Dziec​ko.

12 Sfabrykowane zarzuty i kaftan bezpieczeństwa

Andy we​szła do Star​buck​sa miesz​czą​ce​go się nie​opo​dal Elia​sa-Clar​ka i mu​sia​ła przy​trzy​mać się lady. Nie była tu od dzie​się​ciu lat i wspo​mnie​nia oka​za​ły się tak pla​stycz​ne i nie​przy​jem​ne, że o mało nie ze​mdla​ła. Ro​zej​rza​ła się

szyb​ko i stwier​dzi​ła, że nie wi​dzi żad​nych zna​jo​mych twa​rzy, ani przy ka​sie, ani przy eks​pre​sie do kawy. Ką​tem oka zo​ba​czy​ła Emi​ly, któ​ra ma​cha​ła do niej, sie​dząc przy sto​li​ku w ką​cie. – Na​resz​cie je​steś, dzię​ki Bogu. – Em wy​pi​ła dłu​gi łyk mro​żo​nej kawy, bar​dzo uwa​ża​jąc, żeby nie roz​ma​zać so​bie szmin​ki. Andy zer​k​nę​ła na ze​ga​rek. – Przy​szłam pra​wie kwa​drans za wcze​śnie. Dłu​go tu sie​dzisz? – Le​piej nie py​taj. Ubie​ra​łam się, prze​bie​ra​łam i roz​bie​ra​łam od czwar​tej rano. – Bar​dzo re​lak​su​ją​ce. Emi​ly prze​wró​ci​ła ocza​mi.

– Ale war​to było – do​da​ła Andy, pa​trząc z apro​ba​tą na jej do​sko​na​le do​pa​so​wa​ną ołów​ko​wą spód​ni​cę z przę​dzy pę​tel​ko​wej, ob​ci​sły kasz​mi​ro​wy golf i ko​zacz​ki na nie​bo​tycz​nych ob​ca​sach. – Wy​glą​dasz fan​ta​stycz​nie. – Dzię​ki, ty też – mruk​nę​ła Em, nie od​ry​wa​jąc wzro​ku od ekra​nu ko​mór​ki. – Tak, po​my​śla​łam, że jak na cią​żo​wą ta po​ży​czo​na su​kien​ka jest cał​kiem nie​zła. Spa​ni​ko​wa​na Em mo​men​tal​nie po​de​rwa​ła gło​wę. – Ha! Żar​to​wa​łam. Wło​ży​łam tę, któ​rą ka​za​łaś. – Uro​czo. Andy stłu​mi​ła śmiech.

– Kie​dy idzie​my? – Za pięć mi​nut? A może już? Ona nie zno​si, kie​dy ktoś się spóź​nia. Andy po​czę​sto​wa​ła się jej kawą. Była tak gę​sta od cu​kru, że le​d​wie prze​cho​dzi​ła przez słom​kę. – Jak ty mo​żesz to pić? Emi​ly wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – Do​bra – po​wie​dzia​ła Andy. – Pa​mię​taj jed​no: nic nie mu​si​my. Przy​szły​śmy wy​łącz​nie po to, żeby po​słu​chać, co ma do po​wie​dze​nia, po nic wię​cej. Już nie znisz​czy nam ży​cia jed​nym mach​nię​ciem ręki, nie może. – Brzmia​ło nie​źle, ale sama nie bar​dzo w to wie​rzy​ła. – Daj spo​kój, prze​stań się oszu​ki​wać. Ona jest re​dak​tor na​czel​ną ca​łe​go Elia​-

sa-Clar​ka. Naj​po​tęż​niej​szą ko​bie​tą świa​ta wy​daw​ni​cze​go i świa​ta mody. Je​śli tyl​ko ze​chce, może to zro​bić bez żad​ne​go po​wo​du, ot tak, poza tym ty też na pew​no nie śpisz od trze​ciej. Andy wsta​ła i za​pię​ła pu​cho​wy płaszcz. Chcia​ła wło​żyć coś bar​dziej ele​ganc​kie​go, ale było lo​do​wa​to i nie za​mie​rza​ła bać się, że zmar​z​nie. Na przy​go​to​wa​nia po​świę​ci​ła jak zwy​kle pół go​dzi​ny, wło​ży​ła su​kien​kę i tyle. Nie wy​glą​da​ła sza​ło​wo, ale i nie okrop​nie. – Chodź. Im szyb​ciej wej​dzie​my, tym szyb​ciej wyj​dzie​my. – Nie ma to jak do​bre na​sta​wie​nie. – Emi​ly po​krę​ci​ła gło​wą. Ale rów​nież wsta​ła i za​pię​ła za​mek wspa​nia​łej kró​-

ciut​kiej fu​trza​nej kur​tecz​ki. Po dro​dze nie za​mie​ni​ły ani sło​wa i Andy czu​ła się w mia​rę do​brze, do​pó​ki nie we​szły do holu i nie skie​ro​wa​ły się do re​cep​cji, cze​go nie ro​bi​ły, od​kąd były tu na pierw​szej roz​mo​wie w spra​wie pra​cy. – Czy​sty sur​re​alizm – szep​nę​ła Em, roz​glą​da​jąc się ukrad​kiem. Drża​ły jej ręce. – Nie ma Edu​ar​da przy bram​ce. Ani Ah​me​da w kio​sku. Ni​ko​go nie po​zna​ję… – Jej też nie? – Cho​wa​jąc do to​reb​ki pla​kiet​kę z na​pi​sem „Gość”, Emi​ly ru​chem oczu wska​za​ła ko​goś z tyłu. Andy po​dą​ży​ła za jej wzro​kiem i od

razu zo​ba​czy​ła Jo​ce​lyn, nie​daw​no awan​so​wa​ną re​dak​tor​kę dzia​łu uro​dy i ulu​bie​ni​cę no​wo​jor​skich sa​lo​nów. Z blo​gów plot​kar​skich wie​dzia​ła, że ostat​nie dzie​sięć lat po​rząd​nie dały się jej we zna​ki – dwo​je dzie​ci z ban​kie​rem mi​lio​ne​rem, roz​wód i ślub z mi​liar​de​rem ze sta​re​go rodu z dwój​ką wła​snych dzie​ci – ale pa​trząc na nią, nig​dy by tego nie po​wie​dzia​ła: Jo​ce​lyn wy​glą​da​ła do​kład​nie tak samo jak kie​dyś, wciąż szczu​pła, mło​da i świe​ża. Prze​kro​czy​ła trzy​dziest​kę w pięk​nym sty​lu, no​sząc się ze spo​ko​jem i kró​lew​ską pew​no​ścią sie​bie, któ​rej nie mia​ła, gdy była młod​sza. Andy ga​pi​ła się na nią jak sro​ka w gnat, nie mo​gła się po​wstrzy​mać.

– Chy​ba nie dam rady – wy​mam​ro​ta​ła. Zno​wu za​la​ła ją fala nie​po​ko​ju. Co ona wy​pra​wia? My​śla​ła, że co, że po tym wszyst​kim wej​dzie ta​necz​nym kro​kiem do ga​bi​ne​tu Mi​ran​dy Prie​stly, jak​by nig​dy nic? Kosz​mar​ny po​mysł, po​mysł wprost ka​ta​stro​fal​ny. Mia​ła ogrom​ną ocho​tę uciec, po pro​stu zwiać. Emi​ly wzię​ła ją za ra​mię, do​słow​nie prze​cią​gnę​ła przez bram​kę i za​pro​wa​dzi​ła do win​dy, do któ​rej na szczę​ście wsia​dły same. Na​ci​snę​ła gu​zik sie​dem​na​ste​go pię​tra, spoj​rza​ła na nią i nie​co drżą​cym gło​sem po​wie​dzia​ła: – Prze​ży​je​my to, tak? Spójrz​my na to po​zy​tyw​nie: nie mu​si​my przy​najm​niej wcho​dzić do re​dak​cji.

Andy nie zdą​ży​ła od​po​wie​dzieć, bo drzwi otwo​rzy​ły się i w oczy ude​rzy​ła je biel ty​po​wa dla wszyst​kich po​miesz​czeń re​cep​cyj​nych Elia​sa-Clar​ka. Po wiel​kim awan​sie Mi​ran​da prze​nio​sła się do du​że​go ga​bi​ne​tu na pię​trze dla kie​row​nic​twa, cho​ciaż w nie​na​ru​szo​nym sta​nie za​cho​wa​ła rów​nież ten w re​dak​cji „Run​waya”. Naj​wy​raź​niej prze​miesz​cza​ła się te​raz mię​dzy jed​nym i dru​gim, ter​ro​ry​zu​jąc przy oka​zji dwa razy wię​cej lu​dzi w dwa razy krót​szym cza​sie. – Chy​ba nie zmie​ni​li wy​stro​ju – mruk​nę​ła Andy. Se​kre​tar​ka, gib​ka bru​net​ka z aż zbyt su​ro​wą fry​zu​rą w sty​lu bob i szo​ku​ją​cym od​cie​niem czer​wo​nej szmin​ki na ustach,

po​sła​ła im sztucz​ny uśmiech, a ra​czej szy​der​czy uśmie​szek. – An​drea Sachs i Emi​ly Charl​ton? Za​pra​szam. I za​nim zdą​ży​ły po​twier​dzić lub za​prze​czyć – czy choć​by zdjąć sza​lik – bru​net​ka przy​ło​ży​ła kar​tę do czyt​ni​ka, pchnę​ła wiel​kie szkla​ne drzwi i po​fru​nę​ła przed sie​bie, w czym nie prze​szko​dzi​ły jej dzie​się​cio​cen​ty​me​tro​we ob​ca​sy. Żeby za nią na​dą​żyć, mu​sia​ły biec. Szły przez la​bi​rynt ko​ry​ta​rzy, mi​ja​jąc po dro​dze prze​szklo​ne pa​ła​co​we wnę​trza z olśnie​wa​ją​cym wi​do​kiem na Em​pi​re Sta​te Bu​il​ding i dro​go ubra​nych pra​cow​ni​ków szcze​bla kie​row​ni​cze​go, na pew​no wy​so​kie​go. Wszyst​ko dzia​ło

się tak szyb​ko! Nie zdą​ży​ły na​wet usiąść i zła​pać tchu czy po​cie​szyć się wza​jem​nie cie​płym sło​wem. Bru​net​ka nie za​pro​po​no​wa​ła im na​wet wody, nie po​pro​si​ła, żeby zdję​ły wierzch​nie okry​cia. Do​pie​ro te​raz Andy zro​zu​mia​ła – ale tak na​praw​dę – jak czu​li się tu ci wszy​scy re​dak​to​rzy, au​to​rzy, mo​del​ki, pro​jek​tan​ci, spe​ce od re​kla​my, fo​to​gra​fi​cy i zwy​kli pra​cow​ni​cy „Run​waya”, któ​rzy mu​sie​li opu​ścić swo​je względ​nie bez​piecz​ne biu​ro, by sta​wić czo​ło Mi​ran​dzie. Nic dziw​ne​go, że wy​glą​da​li jak cho​dzą​ce tru​py. Po chwi​li we​szły do po​miesz​cze​nia po​dob​ne​go do biu​ra Mi​ran​dy w „Run​wayu”: do se​kre​ta​ria​tu z dwo​ma nie​ska​-

zi​tel​nie upo​rząd​ko​wa​ny​mi biur​ka​mi sto​ją​cy​mi na​prze​ciw​ko oszklo​nych drzwi pro​wa​dzą​cych do ogrom​ne​go ga​bi​ne​tu z pa​no​ra​micz​nym wi​do​kiem na mia​sto, ele​ganc​ko urzą​dzo​ne​go w przy​ga​szo​nych od​cie​niach sza​ro​ści i bie​li z rzu​co​ny​mi tu i ów​dzie pla​ma​mi ko​lo​ru ja​sno​żół​te​go i tur​ku​so​we​go, co nada​wa​ło ca​ło​ści wy​gląd sło​necz​ne​go nad​mor​skie​go domu. W ma​lo​wa​nych ram​kach ze sta​re​go drew​na, któ​re spra​wia​ły wra​że​nie an​tycz​nych i no​wo​cze​snych za​ra​zem, wi​sia​ły zdję​cia osiem​na​sto​let​nich już Ca​ro​li​ne i Cas​si​dy, dziew​cząt ład​nych, lecz jed​no​cze​śnie dziw​nie nie​przy​jem​nych. Całą pod​ło​gę po​kry​wał szo​ku​ją​co bia​ły dy​wan, ozdo​bio​ny sa​mot​ną nie​bie​sko​-

zie​lo​ną wstę​gą. Andy spoj​rza​ła wła​śnie na ol​brzy​mi pat​chwork wi​szą​cy na ścia​nie za biur​kiem, dzie​ło przy​po​mi​na​ją​ce ob​raz olej​ny, gdy otwo​rzy​ły się drzwi i wkro​czy​ła ona. Mi​ran​da. Nie pa​trząc ani na nie, ani na swo​je asy​stent​ki, po​de​szła do biur​ka i za​czę​ła wy​da​wać do​brze zna​jo​me roz​ka​zy: – Char​la? Sły​szysz mnie? Halo? Jest tam ktoś? Char​la, dziew​czy​na, któ​ra przy​go​to​wy​wa​ła się wła​śnie, by je po​wi​tać, pod​nio​sła pa​lec wska​zu​ją​cy, ka​żąc im za​cze​kać, chwy​ci​ła pod​kład​kę z klip​sem, pew​nie biu​le​tyn, i po​pę​dzi​ła do ga​bi​ne​tu.

– Tak, Mi​ran​do, już je​stem. Co mogę… – Za​dzwoń do Cas​si​dy i każ jej za​pro​sić na week​en​do​wy wy​jazd tre​ner​kę, tę od te​ni​sa, a po​tem za​dzwoń do niej i za​proś ją sama. Od​mo​wa nie wcho​dzi w ra​chu​bę. Za​wia​dom mo​je​go męża, że wy​jeż​dża​my ju​tro punk​tu​al​nie o sie​dem​na​stej. Po​in​for​muj o na​szym przy​jeź​dzie ga​raż i per​so​nel w Con​nec​ti​cut. Przed wy​jaz​dem przy​ślij mi do domu tę nową książ​kę, tę, któ​rą re​cen​zo​wa​no w ze​szłą nie​dzie​lę, i umów mnie na te​le​fon z au​to​rem, jak naj​wcze​śniej, na po​nie​dzia​łek rano. O pierw​szej jem lunch. Zrób mi re​zer​wa​cję i po​in​for​muj no​wo​jor​skie biu​ro Kar​la. Sprawdź, gdzie za​trzy​ma​li

się ci od Bul​ga​rie​go, i wy​ślij im kwia​ty, dużo kwia​tów. Po​wiedz Ni​ge​lo​wi, że przyj​dę na przy​miar​kę o pięt​na​stej, ani mi​nu​ty póź​niej, i upew​nij się, czy przy​go​to​wa​no suk​nię i wszyst​kie do​dat​ki. Wiem, że bu​tów jesz​cze nie ma, ro​bią​je na za​mó​wie​nie w Me​dio​la​nie, ale do​wiedz się o roz​miar i przy​go​tuj ich do​kład​ną ko​pię do przy​miar​ki. – Wresz​cie zro​bi​ła pau​zę, do​pie​ro te​raz, i spoj​rza​ła w su​fit, jak​by szu​ka​ła tam ostat​nie​go po​le​ce​nia. – Aha, tak. Za​dzwoń do tych ze Świa​do​me​go Pla​no​wa​nia Ro​dzi​ny i umów mnie na spo​tka​nie w celu omó​wie​nia szcze​gó​łów tej wio​sen​nej im​pre​zy do​bro​czyn​nej. Czy umó​wie​ni na je​de​na​stą już są?

Andy była tak po​chło​nię​ta szcze​gó​ła​mi jej po​le​ceń, au​to​ma​tycz​nie i od​ru​cho​wo pró​bu​jąc za​pa​mię​tać i prze​two​rzyć wszyst​kie in​for​ma​cje, że pra​wie nie usły​sza​ła ostat​nie​go zda​nia. Wró​ci​ła do rze​czy​wi​sto​ści do​pie​ro wte​dy, gdy ktoś dźgnął ją łok​ciem w bok. – Szy​kuj się – syk​nę​ła Emi​ly, zdej​mu​jąc kurt​kę i rzu​ca​jąc ją na pod​ło​gę obok biur​ka se​kre​tar​ki. Andy po​szła w jej śla​dy. – Niby jak? – szep​nę​ła. – Mi​ran​da pro​si – oznaj​mi​ła Char​la. Zro​bi​ła to bez uśmie​chu, co źle wró​ży​ło. Nie wpro​wa​dzi​ła ich do ga​bi​ne​tu. Może za​ło​ży​ła, że zna​ją pro​to​kół, może uzna​ła, że są zbyt mało waż​ne, a może

zmie​nił się obo​wią​zu​ją​cy przed laty sys​tem, ale kie​dy ge​stem ręki wska​za​ła drzwi, Andy i Emi​ly jed​no​cze​śnie na​bra​ły po​wie​trza i wy​krze​saw​szy z sie​bie reszt​ki pew​no​ści sie​bie, ra​mię w ra​mię prze​kro​czy​ły próg. Na szczę​ście, co za​kra​wa​ło na praw​dzi​wy cud, Mi​ran​da nie otak​so​wa​ła ich spoj​rze​niem. Na​wet nie pod​nio​sła gło​wy. Nie po​pro​si​ła, żeby usia​dły, nie przy​wi​ta​ła ich i w ogó​le ich nie za​uwa​ży​ła. Andy z tru​dem stłu​mi​ła w so​bie chęć za​mel​do​wa​nia, że są po​stę​py, że już coś zro​bi​ła, że za​re​zer​wo​wa​ła sto​lik albo za​ła​twi​ła tre​ner​kę. Czu​ła, że Emi​ly też jest spię​ta. Nie wie​dząc, co po​wie​dzieć czy zro​bić, po pro​stu sta​ły w trwa​-

ją​cej co naj​mniej czter​dzie​ści pięć se​kund naj​bar​dziej nie​zręcz​nej ci​szy, jaką ko​mu​kol​wiek dane było prze​żyć, i to z ja​kie​go​kol​wiek po​wo​du. Andy zer​k​nę​ła na przy​ja​ciół​kę, ale Emi​ly była spa​ra​li​żo​wa​na stra​chem i nie​pew​no​ścią. No więc nadal sta​ły. Mi​ran​da sie​dzia​ła na brzeż​ku zim​ne​go me​ta​lo​we​go krze​sła sztyw​no, jak​by po​łknę​ła kij, a jej słyn​na rów​niut​ka grzyw​ka wy​glą​da​ła jak pe​ru​ka. Była w gra​fi​to​wej pli​so​wa​nej spód​ni​cy, weł​nia​nej, a może kasz​mi​ro​wej, i we wzo​rzy​stej je​dwab​nej bluz​ce w osza​ła​mia​ją​cych od​cie​niach czer​wo​ne​go i po​ma​rań​czo​we​go. Na jej ra​mio​nach ele​ganc​ko spo​czy​wa​ła de​li​kat​na bia​ła pe​le​ryn​ka z kró​li​-

cze​go fu​tra, a z szyi zwi​sał na łań​cusz​ku po​je​dyn​czy ru​bin wiel​ko​ści ma​łe​go cze​ko​la​do​we​go jaj​ka. Pa​znok​cie i usta mia​ła po​ma​lo​wa​ne na ko​lor czer​wo​ne​go wina. Na oczach za​hip​no​ty​zo​wa​nej Andy te cien​kie czer​wo​ne usta przy​lgnę​ły do brze​gu pa​pie​ro​we​go kub​ka, upi​ły łyk kawy i roz​chy​li​ły się. Po​wo​li i z roz​wa​gą czu​bek ję​zy​ka prze​su​nął się naj​pierw po gór​nej, po​tem po dol​nej war​dze. Andy po​czu​ła się tak, jak​by ob​ser​wo​wa​ła ko​brę po​że​ra​ją​cą mysz. W koń​cu – na​resz​cie! – Mi​ran​da Prie​stly pod​nio​sła wzrok znad do​ku​men​tów i spoj​rza​ła na nie, cho​ciaż w jej oczach nie po​ja​wił się naj​mniej​szy błysk roz​po​zna​nia. Lek​ko prze​krzy​wi​ła gło​wę, po​-

pa​trzy​ła na Emi​ly, po​tem na Andy, po​tem zno​wu na Emi​ly i zno​wu na Andy i po​wie​dzia​ła: – Tak? Tak? „Tak” jak: „Tak? W czym mogę wam po​móc, moje dro​gie in​truz​ki?”. Czyż​by Mi​ran​da na​praw​dę nie sko​ja​rzy​ła, że sama je za​pro​si​ła? Andy sły​sza​ła co​raz szyb​sze bi​cie swo​je​go ser​ca. Omal nie ze​mdla​ła z ulgi, kie​dy Emi​ly otwo​rzy​ła usta. – Dzień do​bry, Mi​ran​do. – Em po​wie​dzia​ła to ze sztucz​nym uśmie​chem przy​kle​jo​nym do twa​rzy, gło​sem sil​niej​szym i pew​niej​szym niż jej mina. – Miło cię zno​wu wi​dzieć. Andy też się uśmiech​nę​ła, od​ru​cho​wo,

rów​nie sze​ro​ko i sztucz​nie, en​tu​zja​stycz​nie ki​wa​jąc przy tym gło​wą. Cały spo​kój, opa​no​wa​nie szlag tra​fił. Tak, pa​mię​ta​ła, że Mi​ran​da nie może im nic zro​bić, że ni​cze​go od niej nie po​trze​bu​ją, że już daw​no nie ma nad nimi wła​dzy – tyl​ko co z tego? Sta​ły przed nią, szcze​rząc zęby jak dwie szym​pan​si​ce. Mi​ran​da wciąż przy​glą​da​ła im się bez śla​du roz​po​zna​nia w oczach. Chy​ba na​praw​dę nie wie​dzia​ła, że do spo​tka​nia do​szło z jej ini​cja​ty​wy. Emi​ly spró​bo​wa​ła jesz​cze raz: – Było nam bar​dzo miło, kie​dy nas za​pro​si​łaś. Czy mo​że​my w czymś po​móc? Czu​wa​ją​ca w se​kre​ta​ria​cie Char​la gwał​tow​nie wcią​gnę​ła po​wie​trze. Sy​tu​-

acja mo​gła się szyb​ko po​gor​szyć, szyb​ko i tra​gicz​nie. Ale nie, Mi​ran​da zro​bi​ła za​sko​czo​ną minę. – Tak, oczy​wi​ście. We​zwa​łam was, żeby po​roz​ma​wiać o wa​szym ma​ga​zy​nie. Elias-Clark jest za​in​te​re​so​wa​ny jego kup​nem. Ale co mia​łaś na my​śli, mó​wiąc „zno​wu”? Andy ob​ró​ci​ła się, żeby spoj​rzeć na Emi​ly, ale Em za​mar​ła, ga​piąc się na Mi​ran​dę. Andy za​ry​zy​ko​wa​ła: ukrad​kiem po​dą​ży​ła za jej wzro​kiem i zo​ba​czy​ła, że Mi​ran​da prze​szy​wa ją mor​der​czym spoj​rze​niem. Nie mia​ła wy​bo​ru. – Emi​ly chcia​ła chy​ba po​wie​dzieć, że

mi​nę​ło tyle cza​su, od​kąd tu pra​co​wa​ły​śmy. To już pra​wie dzie​sięć lat! Emi​ly była przez dwa lata two​ją pierw​szą asy​stent​ką… – Dwa i pół – wark​nę​ła Em. – …a ja pra​co​wa​łam tu rok. Mi​ran​da do​tknę​ła czer​wo​nym pa​znok​ciem nie​po​ko​ją​co wil​got​nych czer​wo​nych ust. W sku​pie​niu zmru​ży​ła oczy. Chwi​la nie​zręcz​nej ci​szy i wresz​cie po​wie​dzia​ła: – Nie pa​mię​tam. Ale cóż, nie wy​obra​ża​cie so​bie, ile asy​sten​tek prze​wi​nę​ło się tu od tam​tej pory. Emi​ly pa​trzy​ła na nią z żą​dzą mor​du w oczach. Prze​ra​żo​na tym, co przy​ja​ciół​ka może

po​wie​dzieć, Andy po​sta​no​wi​ła przeć do przo​du. Ro​ze​śmia​ła się sztucz​nie, do​sko​na​le sły​sząc, że śmiech brzmi me​ta​licz​nie i gorz​ko. – To do​brze – po​wie​dzia​ła – bo… bo nie roz​sta​ły​śmy się w naj​lep​szych sto​sun​kach. By​łam wte​dy mło​da, a Pa​ryż, cho​ciaż cu​dow​ny, przy​tło​czył mnie i oszo​ło​mił, dla​te​go… Czu​ła, że Emi​ly prze​szy​wa ją wzro​kiem, ka​żąc jej się za​mknąć, ale to nie ona jej prze​rwa​ła. – Czy któ​raś z was jest tą ża​ło​sną dziew​czy​ną, któ​ra wpa​dła w ka​ta​to​nię i skoń​czy​ła w szpi​ta​lu psy​chia​trycz​nym? Emi​ly i Andy po​krę​ci​ły gło​wą. – I żad​na z was nie jest wa​riat​ką, któ​-

ra wie​lo​krot​nie gro​zi​ła, że spa​li moje miesz​ka​nie… – Za​brzmia​ło to bar​dziej jak stwier​dze​nie niż py​ta​nie, cho​ciaż Mi​ran​da nie omiesz​ka​ła zer​k​nąć na nie, by spraw​dzić, jak za​re​agu​ją. Oby​dwie zno​wu po​krę​ci​ły gło​wą. Mi​ran​da Prie​stly ścią​gnę​ła brwi. – Była tu taka jed​na bez wy​ra​zu, taka w okrop​nych tan​det​nych bu​tach, któ​ra chcia​ła, żeby na pod​sta​wie sfa​bry​ko​wa​nych za​rzu​tów aresz​to​wa​no mnie za mob​bing, ale ona była blon​dyn​ką. – To nie my – za​prze​czy​ła Andy, czu​jąc, że wzrok Mi​ran​dy prze​szy​wa na wy​lot jej buty, by​najm​niej nie tan​det​ne, ale i nie de​si​gner​skie. – Cóż, w ta​kim ra​zie mu​sia​ły​ście być

mało cie​ka​we. Andy uśmiech​nę​ła się, tym ra​zem szcze​rze. Chy​ba masz ra​cję, po​my​śla​ła. To, że ka​za​łam ci się od​pier​do​lić na rogu pa​ry​skiej uli​cy i zo​sta​wi​łam cię w po​ło​wie im​pre​zy, nie jest war​te za​pa​mię​ta​nia. Ro​zu​miem, do​tar​ło. Ze wstrzą​su wy​rwał ją pi​skli​wy głos, po tylu la​tach wciąż nie​zmie​nio​ny, o ta​kim sa​mym to​nie i ta​kiej sa​mej bar​wie, głos, któ​ry prze​śla​do​wał ją we wspo​mnie​niach i w kosz​mar​nych snach. – Char​la! Ha​lo​ooo! Jest tam ktoś? Ha​lo​ooo! W drzwiach zma​te​ria​li​zo​wa​ła się mło​da dziew​czy​na, któ​ra na pew​no nie była Char​lą, tyl​ko jej młod​szą, ład​niej​-

szą i bar​dziej zner​wi​co​wa​ną wer​sją. – Tak, Mi​ran​do? – Char​la, przy​ślij tu Ri​nal​da. Po​trze​bu​ję ko​goś od fi​nan​sów. Po​le​ce​nie wpra​wi​ło dziew​czy​nę w wy​raź​ną pa​ni​kę. – Ale… ale… Ri​nal​da chy​ba nie ma. Jest na urlo​pie. Mam za​dzwo​nić do ko​goś in​ne​go? Mi​ran​da wes​tchnę​ła tak głę​bo​ko i z tak wiel​kim roz​cza​ro​wa​niem, że Andy po​my​śla​ła, iż Char​li nu​mer dwa gro​zi zwol​nie​nie w try​bie na​tych​mia​sto​wym. Zer​k​nę​ła ukrad​kiem na Emi​ly, roz​pacz​li​wie pra​gnąc na​wią​zać z nią ja​kiś kon​takt, ale Em sta​ła obok niej z kur​czo​wo za​ci​śnię​ty​mi rę​ka​mi, jak​by wpa​dła

w ka​ta​to​nię. – W ta​kim ra​zie we​zwij Stan​leya. Na​tych​miast. To wszyst​ko. Char​la, któ​ra nie była Char​lą, wy​bie​gła z ga​bi​ne​tu z twa​rzą wy​krzy​wio​ną nie​po​ko​jem i stra​chem i Andy mia​ła ocho​tę ją przy​tu​lić. Ale za​miast tego po​my​śla​ła o swo​im Stan​leyu, któ​ry bez​piecz​nie zwi​nię​ty w kłę​bek po​gry​za pew​nie by​czy pe​nis, i strasz​nie za nim za​tę​sk​ni​ła. A może tę​sk​ni​ła za wszyst​kim, tyl​ko nie za tym tu​taj. Chwi​lę póź​niej do ga​bi​ne​tu wszedł męż​czy​zna w śred​nim wie​ku i za​ska​ku​ją​co nie​mod​nym gar​ni​tu​rze. Mi​nął je i bez za​pro​sze​nia usiadł przy okrą​głym sto​le. – Mi​ran​do? Przed​sta​wisz mnie swo​im

go​ściom? Emi​ly opa​dła szczę​ka. Andy była tak za​sko​czo​na, że o mało się nie ro​ze​śmia​ła. Kim jest ten dziel​ny ry​cerz w kiep​skim gar​ni​tu​rze ma​ją​cy od​wa​gę prze​ma​wiać do niej jak do zwy​kłej śmier​tel​nicz​ki? Zda​wa​ło się, że Mi​ran​da lek​ko na​stro​szy​ła pió​ra, mimo to ge​stem ręki za​pro​si​ła je do sto​łu. Usia​dły. – Stan​leyu, przed​sta​wiam ci An​dreę Sachs i Emi​ly Charl​ton, wy​daw​czy​nię i re​dak​tor na​czel​ną „Plun​ge’a”, no​we​go ma​ga​zy​nu ślub​ne​go, na któ​ry zwró​ci​łam ci uwa​gę kil​ka ty​go​dni temu. Dro​gie pa​nie, to jest Stan​ley Gro​gin. Andy cze​ka​ła na ciąg dal​szy – miło by

było wie​dzieć, kim Gro​gin jest i czym się zaj​mu​je – ale Mi​ran​da już skoń​czy​ła. Stan​ley roz​ło​żył na sto​le pa​pie​ry, mruk​nął coś do sie​bie, po czym ze skó​rza​nej tecz​ki wy​jął trzy pli​ki zszy​tych do​ku​men​tów i dał po jed​nym każ​dej z nich. – Na​sza pro​po​zy​cja – rzu​cił. – Pro​po​zy​cja? – po​wtó​rzy​ła pi​skli​wie Emi​ly. Było to pierw​sze sło​wo, ja​kie wy​po​wie​dzia​ła w cią​gu ostat​nich kil​ku mi​nut, i za​brzmia​ło jak wo​ła​nie o po​moc. Stan​ley spoj​rzał na Mi​ran​dę. – Omó​wi​łaś z nimi pod​sta​wo​we spra​wy? Mi​ran​da łyp​nę​ła na nie​go spode łba.

– Mi​ran​da… – za​czę​ła Emi​ly – Mi​ran​da wspo​mnia​ła tyl​ko, że chce​cie… że Elias-Clark chce ku​pić na​sze cza​so​pi​smo. Tak? – Roz​po​czę​ły pa​nie dzia​łal​ność trzy lata temu i w cią​gu tego cza​su „Plun​ge” od​no​to​wał duży wzrost licz​by sub​skry​ben​tów i re​kla​mo​daw​ców. Im​po​nu​je mi jego ele​gan​cja i wy​ro​bie​nie, ce​chy, któ​re rzad​ko ko​ja​rzą się z ma​ga​zy​nem ślub​nym. Szcze​gól​nie atrak​cyj​ne i god​ne uwa​gi są co​mie​sięcz​ne ar​ty​ku​ły po​świę​co​ne zna​nym ce​le​bry​tom. Za swo​je osią​gnię​cia za​słu​gu​ją pa​nie na uzna​nie. – Mi​ran​da po​ło​ży​ła ręce na pli​ku do​ku​men​tów, splo​tła pal​ce i spoj​rza​ła na Andy.

– Dzię​ku​je​my – wy​chry​pia​ła Andy za​ła​mu​ją​cym się gło​sem. Nie zer​k​nę​ła na Emi​ly, bała się za​ry​zy​ko​wać. – Pro​szę to przej​rzeć i spo​koj​nie się za​sta​no​wić – po​wie​dział Stan​ley. – Na pew​no ze​chce​cie, żeby za​po​zna​li się z tym wasi lu​dzie, to oczy​wi​ste… Do​pie​ro te​raz Andy uświa​do​mi​ła so​bie, jak pry​mi​tyw​nie mu​sia​ły wy​paść, przy​cho​dząc tu bez „swo​ich lu​dzi”. Wzię​ła pa​pie​ry i za​czę​ła je prze​glą​dać. Emi​ly po​szła w jej śla​dy. Im wię​cej wi​dzia​ła okre​śleń w ro​dza​ju „obec​ny ze​spół re​dak​cyj​ny”, „okres przej​ścio​wy”, „zmia​na sie​dzi​by”, bla, bla, bla, tym trud​niej jej było o sku​pie​nie i po chwi​li sło​wa za​czę​ły się ze sobą zle​wać. Jej

wzrok wy​ostrzył się gwał​tow​nie do​pie​ro na przed​ostat​niej stro​nie, gdzie wid​nia​ła pro​po​no​wa​na cena za​ku​pu, kwo​ta tak zdu​mie​wa​ją​co wy​so​ka, że Andy mo​men​tal​nie wró​ci​ła do rze​czy​wi​sto​ści. Mi​lio​ny. Trud​no było przejść obo​jęt​nie obok mi​lio​nów. Stan​ley wy​ja​śnił kil​ka punk​tów, któ​re nie do koń​ca ro​zu​mia​ła, dał im kil​ka eg​zem​pla​rzy umo​wy dla ze​spo​łu praw​ni​ków (za​pa​mię​tać, po​my​śla​ła Andy: zor​ga​ni​zo​wać ze​spół praw​ni​ków) i za​pro​po​no​wał, żeby za parę ty​go​dni spo​tka​li się po​now​nie, aby prze​dys​ku​to​wać ewen​tu​al​ne pro​ble​my. Mó​wił tak, jak​by wszyst​ko było już po​sta​no​wio​ne, da​jąc im do zro​zu​mie​nia, że by​ły​by sza​lo​ne,

od​rzu​ca​jąc tak hoj​ną pro​po​zy​cję od tak pre​sti​żo​we​go wy​daw​cy. Jak​by de​cy​zja już za​pa​dła i cho​dzi​ło tyl​ko o to, kie​dy doj​dzie do sprze​da​ży. W pro​gu sta​nę​ła Char​la nu​mer dwa, by oznaj​mić, że na dole cze​ka już sa​mo​chód, któ​ry ma za​wieźć Mi​ran​dę na lunch. Andy bar​dzo chcia​ła spy​tać, czy szo​fe​rem nadal jest Igor, a je​śli tak, to co u nie​go sły​chać, ale tyl​ko za​ci​snę​ła usta. Nie po​ka​zu​jąc po so​bie, czy to usły​sza​ła, czy nie, Mi​ran​da ka​za​ła asy​stent​ce przy​nieść szklan​kę zim​nej pel​le​gri​no z li​mon​ką i wsta​ła. – Emi​ly, Ahn-dre-ah… Andy cze​ka​ła na „miło było was zno​wu wi​dzieć”, „mi​łe​go po​po​łu​dnia” czy

„do szyb​kie​go usły​sze​nia”, ale trwa​ją​ca kil​ka se​kund ci​sza wska​zy​wa​ła na to, że żad​ne z tych słów nie pad​nie. Mi​ran​da ski​nę​ła im gło​wą, mruk​nę​ła, że nie za​mie​rza cze​kać na od​po​wiedź przez cały dzień, i wy​szła. Char​la, któ​ra nie była Char​lą, po​da​ła jej wy​twor​ne fu​tro z no​rek i krysz​ta​ło​wy kie​li​szek, któ​re Mi​ran​da wzię​ła, nie zwal​nia​jąc kro​ku. Do​pie​ro kie​dy znik​nę​ła w ko​ry​ta​rzu, Andy zda​ła so​bie spra​wę, że nie od​dy​cha co naj​mniej od sześć​dzie​się​ciu se​kund. – Nie ma to jak przy​go​da, praw​da? – po​wie​dział Stan​ley, zbie​ra​jąc do​ku​men​ty. Wrę​czył im wi​zy​tów​kę. – Z utę​sk​nie​niem cze​ka​my na wy​ni​ki wa​szych prze​my​śleń.

W ra​zie ja​kich​kol​wiek py​tań pro​szę do mnie dzwo​nić. Na pew​no zła​pie​cie mnie szyb​ciej niż ją. Ale o tym chy​ba już wie​cie. Po​spiesz​nie uści​snął im rękę i bez sło​wa znik​nął w ko​ry​ta​rzu. – Przy​jem​nia​czek – mruk​nę​ła Emi​ly. – My​ślisz, że wie, kim je​ste​śmy? – Na sto pro​cent. Wie na​wet, spod ja​kie​go je​ste​śmy zna​ku. Pra​cu​je u niej. – Do​bra​li się jak w kor​cu maku – szep​nę​ła Andy. – Ile to trwa​ło? Sie​dem mi​nut? Dzie​więć? No i po wy​staw​nym obie​dzie. Emi​ly chwy​ci​ła ją za rękę i ści​snę​ła tak moc​no, że Andy skrzy​wi​ła się z bólu. – Czy ty wiesz, co tu się sta​ło? Mo​-

żesz w to uwie​rzyć? Chodź. Mu​si​my po​ga​dać. Po​dzię​ko​wa​ły Char​li i Char​li, któ​ra nie była Char​lą, i Andy po​my​śla​ła, że to nie​sa​mo​wi​te: przez całe spo​tka​nie Mi​ran​da mó​wi​ła jej po imie​niu, ani razu się przy tym nie my​ląc! Mia​ła ocho​tę usiąść z tymi dwie​ma nie​szczę​sny​mi dziew​czę​ta​mi (Char​la spra​wia​ła wra​że​nie spo​nie​wie​ra​nej, ale tyl​ko tro​chę, jak​by Mi​ran​da tyl​ko wy​ci​snę​ła, a nie zmiaż​dży​ła jej du​cha, na​to​miast Char​la, któ​ra nią nie była, mia​ła mar​twe oczy i nie​spo​koj​ną twarz ko​bie​ty w de​pre​sji kli​nicz​nej) i za​pew​nić je, że ży​cie nie koń​czy się na Mi​ran​dzie Prie​stly i je​śli tyl​ko ze​chcą, za​wsze mogą wy​brać inne.

Że na​dej​dzie taki dzień, kie​dy spoj​rzą na te lata nie​wol​nic​twa i mimo ze​spo​łu stre​su po​ura​zo​we​go, któ​ry bę​dzie im pew​nie do​ku​czał, od​czu​ją dumę, że wy​trwa​ły na sta​no​wi​sku asy​stent​ki naj​bar​dziej prze​ra​ża​ją​cej sze​fo​wej w świe​cie. Ale tyl​ko uśmiech​nę​ła się cie​pło, po​dzię​ko​wa​ła im za po​moc, wzię​ła płaszcz i ucie​kły stam​tąd, sta​ra​jąc się nie stra​cić przy tym resz​tek god​no​ści. – Sha​ke Shack gdzieś da​lej od cen​trum czy przy Ma​di​son Squ​are Gar​den, tak jak się uma​wia​ły​śmy? – spy​ta​ła Andy, gdy tyl​ko wy​szły na uli​cę, bo stwier​dzi​ła, że jest głod​na jak wilk. – No prze​stań. – Emi​ly gło​śno wes​tchnę​ła. – Jak ty mo​żesz my​śleć o ham​-

bur​ge​rach? W ta​kiej chwi​li? – Uma​wia​ły​śmy się! Miał być ham​bur​ger, fryt​ki i kok​tajl. I śpiosz​ki. Taki był wa​ru​nek! Na wpół idąc, na wpół bie​gnąc, Emi​ly za​cią​gnę​ła ją do Star​buck​sa, gdzie spo​tka​ły się nie​ca​łą go​dzi​nę wcze​śniej. – Mo​żesz sku​pić się na se​kun​dę na czymś in​nym niż żar​cie? Tak, tak, wiem, mam u cie​bie dług. Masz, wy​pij to. Emi​ly za​mó​wi​ła dla niej mro​żo​ną her​ba​tę, a dla sie​bie kawę. Wzię​ły na​po​je i nie chcąc ro​bić sce​ny, po​iry​to​wa​na Andy po​wlo​kła się za nią do sto​li​ka w naj​dal​szym rogu. Oczy Emi​ly błysz​cza​ły z pod​nie​ce​nia, drża​ły jej ręce.

– Nie mogę w to uwie​rzyć! – za​pisz​cza​ła. – To zna​czy… mia​łam taką na​dzie​ję. Mi​les był prze​ko​na​ny, ja na pew​no nie. Chcą nas ku​pić! Nasz ma​ga​zyn zro​bił wra​że​nie na sa​mej Mi​ran​dzie Prie​stly. Chce nas ku​pić Elias-Clark. Chwy​tasz? Andy kiw​nę​ła gło​wą. – Na​wet nas nie po​zna​ła, czy​sty obłęd. Tak się mar​twi​ły​śmy, co po​wie, a ona nie mia​ła na​wet po​ję​cia, że u niej… – Andy! Mi​ran​da, pie​przo​na Prie​stly chce ku​pić nasz ma​ga​zyn! Nasz ma​ga​zyn! Chce go ku​pić! Czy to do cie​bie do​cie​ra? Pi​jąc her​ba​tę, Andy za​uwa​ży​ła, że jej

też trzę​są się ręce. – O tak, do​cie​ra. To naj​bar​dziej obłą​ka​na rzecz, jaką kie​dy​kol​wiek sły​sza​łam. Miła, ale przede wszyst​kim obłą​ka​na. Emi​ly w bar​dzo nie​cie​ka​wy spo​sób roz​dzia​wi​ła usta. Z dol​ną szczę​ką tuż nad bla​tem sto​li​ka pa​trzy​ła na nią przez całą wiecz​ność, w koń​cu po​krę​ci​ła gło​wą. – Boże, na​wet przez myśl mi to nie prze​szło… – Co? – Ale tak, to się trzy​ma kupy. – Ale co? Usta Emi​ly uło​ży​ły się w pod​ków​kę, na jej czo​le po​ja​wi​ły się zmarszcz​ki.

Jest za​wie​dzio​na? Zroz​pa​czo​na? Zła? – Emi​ly? – Ty nie chcesz sprze​dać „Plun​ge’a”, praw​da? Masz za​strze​że​nia. Andy ści​snę​ło w gar​dle. Nie​do​brze to szło. Z jed​nej stro​ny pę​ka​ła z dumy. Od​nio​sły tak duży suk​ces, że zwró​cił na nie uwa​gę je​den z naj​więk​szych wy​daw​ców na świe​cie. Elias-Clark chciał włą​czyć „Plun​ge’a” do swo​jej staj​ni. Czy po​trze​bu​ją lep​szej re​kla​my? Ale Elias-Clark to sy​no​nim Mi​ran​dy Prie​stly. Czy to moż​li​we, żeby Emi​ly chcia​ła – ale tak na​praw​dę chcia​ła – sprze​dać jej ich wła​sne cza​so​pi​smo? At​mos​fe​ra na​tych​miast się zmie​ni​ła. – Za​strze​że​nia? – wy​krztu​si​ła Andy. –

Tak, moż​na tak po​wie​dzieć. – Andy, nie ro​zu​miesz, że od sa​me​go po​cząt​ku na to pra​co​wa​ły​śmy? Że od sa​me​go po​cząt​ku chcia​ły​śmy to zro​bić? I na​gle, lata przed tym, za​nim w ogó​le po​my​śla​ły​śmy, że to moż​li​we, zgła​sza się do nas naj​bar​dziej pre​sti​żo​we wy​daw​nic​two świa​ta. Jak ci się może to nie po​do​bać? – Nie, bar​dzo mi się po​do​ba – za​pew​ni​ła po​wo​li Andy, wa​żąc każ​de sło​wo. Emi​ly uśmiech​nę​ła się sze​ro​ko. – Em, schle​bia mi to tak samo jak to​bie. To, że Elias-Clark chce ku​pić na​sze małe cza​so​pi​smo, jest po pro​stu po​wa​la​ją​ce. Pod każ​dym wzglę​dem nie​zwy​kłe. Poza tym wi​dzia​łaś za ile? – Andy klep​nę​ła się

w czo​ło. – Nig​dy w ży​ciu nie my​śla​łam, że zo​ba​czę taką kwo​tę. – To dla​cze​go wy​glą​dasz, jak​by ktoś ci umarł? – Za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka i Em od​rzu​ci​ła po​łą​cze​nie, wi​dząc na ekra​ni​ku zdję​cie Mi​le​sa. – Do​brze wiesz dla​cze​go. Ty też to wi​dzia​łaś. Emi​ly uda​ła, że nie wie, o co cho​dzi. – Nie przy​glą​da​łam się każ​de​mu sło​wu, to praw​da, ale umo​wa jest w więk​szo​ści… Andy wy​ję​ła swo​ją ko​pię i otwo​rzy​ła ją na siód​mej stro​nie. – Pa​mię​tasz tę małą klau​zu​lę? Tę tu​taj? Tę, któ​ra mówi, że cały star​szy per​so​nel re​dak​cyj​ny musi prze​pra​co​wać

u nich cały rok ka​len​da​rzo​wy, żeby po​móc w spraw​nym prze​ję​ciu cza​so​pi​sma? Em mach​nę​ła ręką. – To tyl​ko rok. – Tyl​ko rok? Kur​czę, nie mogę so​bie przy​po​mnieć, gdzie ja to sły​sza​łam. – Daj spo​kój. Przez rok moż​na wszyst​ko. Andy zmru​ży​ła oczy. – Nie​praw​da, nie wszyst​ko. Bo na przy​kład ja nie mo​gła​bym pra​co​wać przez rok u Mi​ran​dy Prie​stly. I chy​ba to udo​wod​ni​łam. Emi​ly spoj​rza​ła jej w oczy. – Nie cho​dzi tyl​ko o cie​bie. Je​ste​śmy wspól​nicz​ka​mi i wła​śnie speł​ni​ło się na​sze ma​rze​nie.

Sama pro​po​zy​cja była bar​dzo sa​tys​fak​cjo​nu​ją​ca, to nie ule​ga​ło wąt​pli​wo​ści, ale jak moż​na sprze​dać wła​sne dziec​ko, i to aku​rat Elia​so​wi-Clar​ko​wi, nie wspo​mi​na​jąc o tym, że łą​czy​ło​by się to z rocz​nym przy​mu​sem pra​cy w ich fir​mie? To było wprost nie do po​my​śle​nia, a nie zdą​ży​ły na​wet po​plot​ko​wać, na​cie​szyć się tym, co tam zo​ba​czy​ły: zmar​twych​wsta​łą Mi​ran​dą, jej ga​bi​ne​tem, ogłu​pia​ły​mi asy​stent​ka​mi i całą resz​tą. Andy po​tar​ła oczy. – Może obie re​agu​je​my prze​sad​nie. Może pójdź​my do ja​kie​goś praw​ni​ka, spe​ca od dzia​łal​no​ści wy​daw​ni​czej, i po​pro​śmy, żeby ne​go​cjo​wał wa​run​ki w na​szym imie​niu? Może uda​ło​by się

wy​kre​ślić z umo​wy klau​zu​lę o rocz​nej pra​cy? A może te​raz, kie​dy Elias-Clark zło​żył nam ofi​cjal​ną pro​po​zy​cję, znaj​dą się inni chęt​ni? Je​śli tak ich przy​pi​li​ło, są na to duże szan​se. Em po​krę​ci​ła gło​wą. – To jest Elias-Clark. Na mi​łość bo​ską, to jest Mi​ran​da Prie​stly! To jest jak na​masz​cze​nie! – Pró​bu​ję coś wy​my​ślić, Em. – Pró​bu​jesz? Ty się za​sta​na​wiasz, a ja nie mogę uwie​rzyć, że nie chcesz wy​ko​rzy​stać ta​kiej oka​zji. Andy opu​ści​ła gło​wę. – Po co ten po​śpiech? To jest do​pie​ro pierw​sza pro​po​zy​cja, któ​ra pada w do​dat​ku lata wcze​śniej, niż się spo​dzie​wa​-

ły​śmy. Po co mamy się na to rzu​cać? Prze​myśl​my wszyst​ko spo​koj​nie i po​dej​mij​my de​cy​zję naj​lep​szą dla nas obu. – Ty na po​waż​nie? Je​śli na to nie pój​dzie​my, po​ślą nas do domu wa​ria​tów. Obie do​brze o tym wie​my. – Ko​cham „Plun​ge’a” – po​wie​dzia​ła ci​cho Andy. – Ko​cham to, co ra​zem stwo​rzy​ły​śmy. Ko​cham na​szą re​dak​cję, na​szych pra​cow​ni​ków, uwiel​biam co​dzien​nie z tobą ga​dać. I bar​dzo ce​nię so​bie to, że nikt nie mówi nam, co i jak mamy ro​bić. Nie chcę jesz​cze z tego re​zy​gno​wać. – Ja też ko​cham nasz ma​ga​zyn. Na​praw​dę. Ale tra​fia nam się oka​zja, za któ​rą mi​lion lu​dzi chęt​nie by za​bi​ło.

A już na pew​no każ​dy, kto zbu​do​wał od pod​staw ja​kąś fir​mę. Trze​ba spoj​rzeć na to z szer​szej per​spek​ty​wy. Andy wsta​ła i ze​bra​ła swo​je rze​czy. Ści​snę​ła Emi​ly za ra​mię. – Do​wie​dzia​ły​śmy się o tym pięć mi​nut temu. Prze​myśl​my to, daj​my so​bie tro​chę cza​su, do​brze? Coś wy​my​śli​my. Sfru​stro​wa​na Emi​ly trza​snę​ła ręką w stół. Nie​zbyt moc​no, ale to wy​star​czy​ło, żeby Andy za​mar​ła. – Oby! Chęt​nie o tym po​roz​ma​wiam, ale jed​no po​wiem ci już te​raz: nie mo​że​my zmar​no​wać tej oka​zji. Nie po​zwo​lę, że​by​śmy ze​psu​ły coś tak fan​ta​stycz​ne​go. Andy za​rzu​ci​ła tor​bę na ra​mię. – To zna​czy ja. Nie po​zwo​lisz, że​bym

to ja ze​psu​ła coś tak fan​ta​stycz​ne​go dla cie​bie – spro​sto​wa​ła. – Nie to po​wie​dzia​łam. – Ale to mia​łaś na my​śli. Emi​ly wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – Mogą ci się nie po​do​bać, ale są naj​lep​si i dzię​ki nim mo​że​my stać się bar​dzo bo​ga​te. Nie mo​żesz choć raz spoj​rzeć na to per​spek​ty​wicz​nie? – Czy​li jak? Z czcią, jaką za​wsze da​rzy​łaś Elia​sa-Clar​ka? I, bądź​my szcze​re, Mi​ran​dę też? Em łyp​nę​ła na nią spode łba. Andy wie​dzia​ła, że po​win​na prze​stać, ale nie mo​gła się po​wstrzy​mać. – Co, nie mam ra​cji? Daję gło​wę, że do dzi​siaj ob​wi​niasz się za to, że cię

wy​wa​li​ła. Że cho​ciaż by​łaś naj​lep​szą asy​stent​ką, jaką kie​dy​kol​wiek mia​ła, wciąż ją uspra​wie​dli​wiasz i uwa​żasz, że do​brze zro​bi​ła, wy​rzu​ca​jąc cię jak ze​szło​ty​go​dnio​we śmie​ci. Przez twarz Emi​ly prze​mknął gniew i Andy wie​dzia​ła, że po​su​nę​ła się za da​le​ko. Ale Em po​wie​dzia​ła tyl​ko: – Zo​staw​my to te​raz, do​brze? – Świet​nie. Przed lun​chem mu​szę coś za​ła​twić. Zo​ba​czy​my się w re​dak​cji. – I bez sło​wa wy​szła. Za​no​si​ło się na cięż​ki dzień.

13 Do tego czasu już mnie tu nie będzie

Andy opar​ła gło​wę o za​głó​wek i ode​tchnę​ła za​pa​chem wa​ni​lii z dyn​da​ją​ce​go pod lu​ster​kiem od​świe​ża​cza. Nie był nie​przy​jem​ny. Po raz pierw​szy od wie​lu ty​go​dni czu​ła coś i nie zbie​ra​ło jej się na wy​mio​ty. Od​dy​cha​ła głę​bo​ko, gdy za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka. Max.

– Cześć – rzu​ci​ła z na​dzie​ją, że nie za​cznie wy​py​ty​wać o wi​zy​tę w Elia​sieClar​ku. Cie​szy​ła się na wie​czor​ne spo​tka​nie, na to, że bę​dzie mo​gła po​wie​dzieć ro​dzi​nie o dziec​ku, i nie chcia​ła cią​gle my​śleć o Mi​ran​dzie. – Gdzie ty by​łaś? Zo​sta​wi​łem u Aga​thy ze sto wia​do​mo​ści. Jak po​szło? – Mó​wił szyb​ko i nie​cier​pli​wie. – Jak się czu​ję? Świet​nie, dzię​ki, że py​tasz. Pew​nie się o mnie mar​twi​łeś! – Przez pół nocy nie dała mu za​snąć, bo tak de​ner​wo​wa​ła się spo​tka​niem. – Nie, po​waż​nie, Andy, jak po​szło? Chcą was ku​pić, tak? Andy ze​sztyw​nia​ła. – Tak. Skąd wiesz?

– A cze​go in​ne​go mo​gli​by chcieć? – Aż za​piał z za​chwy​tu. – Wie​dzia​łem! Po pro​stu wie​dzia​łem! Na​wet za​ło​ży​łem się z Mi​le​sem o cenę. Mu​sisz ska​kać z ra​do​ści! – Wprost prze​ciw​nie. Jadę tak​sów​ką i je​stem prze​ra​żo​na. To dużo lep​sze okre​śle​nie. – Po​win​naś być z sie​bie dum​na! Uda​ło wam się. Na prze​kór wszyst​kie​mu stwo​rzy​ły​ście coś od zera, a te​raz chce to od was ku​pić naj​bar​dziej pre​sti​żo​we wy​daw​nic​two na świe​cie. Le​piej być nie może. – Tak, to za​szczyt – przy​zna​ła Andy. – Ale jest kil​ka nie​po​ko​ją​cych szcze​gó​łów.

– Wszyst​ko da się za​ła​twić. Mogę po​le​cić wam świet​ne​go praw​ni​ka, któ​re​go cza​sem wy​naj​mu​je​my. To spec od ta​kich spraw, wy​gła​dzi każ​dy szcze​gół. Andy za​czę​ła wy​ła​my​wać so​bie pal​ce. Max mó​wił tak, jak​by wszyst​ko było już za​ła​twio​ne, tym​cza​sem one do​sta​ły tę pro​po​zy​cję do​pie​ro przed chwi​lą. – O któ​rej wszy​scy przy​cho​dzą? – spy​ta​ła, pró​bu​jąc zmie​nić te​mat. – My​ślisz, że coś po​dej​rze​wa​ją? – Nie, już ci mó​wi​łem, nad wszyst​kim pa​nu​ję. Są tu ku​cha​rze, mąż z żoną, i ro​bo​ta pali im się w rę​kach. Moi i twoi mają przyjść za go​dzi​nę. Pad​ną, kie​dy po​wie​my im o dziec​ku, a do tego ta fan​ta​stycz​na wia​do​mość o „Plun​ge’u”!

– Nie, nie chcę im o tym mó​wić… – Andy? Sły​szysz mnie? Mu​szę jesz​cze gdzieś za​dzwo​nić. Za​raz się wi​dzi​my, tak? Roz​łą​czył się, a ona zno​wu opar​ła gło​wę o za​głó​wek. Tak, Max za​in​we​sto​wał w „Plun​ge’a”, i to spo​ro. To zro​zu​mia​łe, że się ucie​szył. Wy​szedł na ge​niu​sza, nie wspo​mi​na​jąc o tym, że je​śli sprze​da​dzą cza​so​pi​smo, skar​biec Har​ri​so​nów otrzy​ma po​kaź​ny za​strzyk go​tów​ki. Ale nie była jesz​cze go​to​wa dzie​lić się no​wi​ną. Dziec​ko to jed​no, pro​szę bar​dzo – wła​śnie o tym mówi się przy​szłym dziad​kom, a na​wet Bar​ba​rom Har​ri​son tego świa​ta – ale spę​dzić cały wie​czór na roz​mo​wach o Mi​ran​dzie

Prie​stly? Dzię​ku​ję, po​sto​ję. Mimo po​cząt​ko​wych za​strze​żeń o dzie​sią​tej wie​czo​rem mu​sia​ła przy​znać, że spo​tka​nie było uda​ne. Nikt nie chciał wyjść. To, że nie chcia​ła wyjść jej ro​dzi​na, wca​le jej nie za​sko​czy​ło – „pora iść” zna​czy​ło dla nich tyle, co pora za​cząć się że​gnać, obej​mo​wać, przy​tu​lać, zno​wu się obej​mo​wać, na od​chod​nym zaj​rzeć do ła​zien​ki, jesz​cze raz za​pro​po​no​wać po​moc przy zmy​wa​niu i ze wszyst​ki​mi się ca​ło​wać – za​ska​ku​ją​ce na​to​miast było to, że nie chcia​ła wyjść Bar​ba​ra, któ​ra za​wsze mod​nie się spóź​nia​ła, gość bar​dzo układ​ny, li​czą​cy się z in​ny​mi i za​wsze sko​ry do tego, żeby po​dzię​ko​wać go​spo​da​rzom, szyb​ko

się po​że​gnać i znik​nąć. Nie li​cząc Eli​zy, któ​ra mu​sia​ła wyjść już po go​dzi​nie na spo​tka​nie z przy​ja​ciół​mi, o dwu​dzie​stej dru​giej wszy​scy człon​ko​wie ich naj​bliż​szej ro​dzi​ny wciąż sie​dzie​li w sa​lo​nie, z oży​wie​niem roz​ma​wia​jąc, dużo pi​jąc i chi​cho​cząc jak na​sto​lat​ki. – Tak się cie​szę z wa​sze​go szczę​ścia. – Bar​ba​ra po​wie​dzia​ła to tak, że trud​no było od​gad​nąć jej praw​dzi​we uczu​cia. Ale może mó​wi​ła szcze​rze? Może ro​dząc dziec​ko – da​jąc jej obiet​ni​cę wnu​ka czy wnucz​ki – Andy zdo​bę​dzie jej sza​cu​nek i ak​cep​ta​cję? Sie​dzia​ły obok sie​bie na szez​lon​gu bez opar​cia. – Wnu​czek, coś ta​kie​go. Za​wsze mia​łam na​dzie​ję, oczy​wi​ście, ale tak szyb​ko? To

praw​dzi​wa nie​spo​dzian​ka. „Tak szyb​ko” – Andy spró​bo​wa​ła pu​ścić to mimo uszu. Max pro​sił ją, żeby nie wda​wa​ła się w szcze​gó​ły i nie wspo​mi​na​ła, że tego nie pla​no​wa​li – nie chciał, żeby wy​glą​da​ło to na wpad​kę – ale była pew​na, że jego mat​ka by​ła​by za​chwy​co​na i wte​dy, gdy​by ce​lo​wo po​czę​li dziec​ko dwa mie​sią​ce przed ślu​bem. Bo czyż nie pa​so​wa​ło​by to do jej po​cho​dzą​cej z ni​zin sy​no​wej? – Je​śli to chło​piec, na​zwie​cie go oczy​wi​ście Ro​bert – do​da​ła Bar​ba​ra i nie było to by​najm​niej py​ta​nie. Co bar​dziej iry​tu​ją​ce, po​wie​dzia​ła to do syna, jak​by to za​le​ża​ło tyl​ko od nie​go.

– Oczy​wi​ście – zgo​dził się z nią Max, nie zer​k​nąw​szy na​wet na Andy. Nie było wąt​pli​wo​ści, że nada​dzą chłop​cu imię jego ojca i że dziew​czyn​kę na​zwą pew​nie Ro​ber​ta – zresz​tą Andy nie chcia​ła​by in​a​czej – ale zje​ży​ła się na myśl, że nikt nie pyta jej o zda​nie. Jill mu​sia​ła do​strzec coś w jej oczach, bo za​kasz​la​ła. Gło​śno. – Z dzieć​mi nig​dy nie wia​do​mo. Czu​ję, że to dziew​czyn​ka. Słod​ka, ma​lut​ka, ide​al​na dziew​czyn​ka. Miód z mle​kiem, czy​li wszyst​ko to, cze​go bra​ku​je moim urwi​som. Taką przy​najm​niej mam na​dzie​ję. – Dziew​czyn​ka też by​ła​by słod​ka – zgo​dzi​ła się z nią Bar​ba​ra. – Ale kie​dyś

po​win​ni mieć syna, żeby mógł za​dbać o ro​dzin​ne in​te​re​sy. Ro​dzin​ne in​te​re​sy. Andy chcia​ła za​uwa​żyć, że ona, ko​bie​ta, do​sko​na​le so​bie z tym ra​dzi, tak jak na pew​no po​ra​dzi​ła​by so​bie jej cór​ka, ale tyl​ko za​ci​snę​ła usta. Nie wspo​mnia​ła rów​nież, że oj​ciec Maxa, męż​czy​zna, nie wy​ka​zał się zbyt​nią prze​ni​kli​wo​ścią w po​dej​mo​wa​niu de​cy​zji z ra​mie​nia Har​ri​son Me​dia Hol​dings. Max po​dzię​ko​wał jej spoj​rze​niem. – Uro​dzi się do​pie​ro za pół roku – ode​zwa​ła się z sofy bab​cia. – Do tego cza​su pew​nie mnie już nie bę​dzie, dla​te​go chcę, że​by​ście na​zwa​li ją po mnie. Ida to co​raz po​pu​lar​niej​sze imię, praw​-

da? Wra​ca moda na sta​re. – Bab​ciu – od​rze​kła Andy – masz do​pie​ro osiem​dzie​siąt osiem lat i je​steś sil​na jak byk. Nig​dzie się nie wy​bie​rasz. – Oby Bóg cię wy​słu​chał. – Bab​cia szyb​ko splu​nę​ła, trzy razy. – Skończ​my już z tymi imio​na​mi. – Jill kla​snę​ła w dło​nie. – Czy ktoś chce jesz​cze bez​ko​fe​inów​ki? Je​śli nie, przy​szli ro​dzi​ce są zmę​cze​ni i po​win​ni​śmy chy​ba po​zwo​lić im od​po​cząć. Andy po​dzię​ko​wa​ła jej uśmie​chem. – Tak, lecę z nóg, więc… – W na​szej ro​dzi​nie nikt nie do​żył osiem​dzie​się​ciu je​den lat! – wy​krzyk​nę​ła bab​cia. – Ty chy​ba zwa​rio​wa​łaś, ja lada dzień umrę.

– Prze​stań, mamo. Je​steś zu​peł​nie zdro​wa. Chodź, zbie​raj​my się. Bab​cia lek​ce​wa​żą​co mach​nę​ła ręką. – Do​ży​łam chwi​li, kie​dy ta tu​taj wy​szła za mąż, choć my​śla​łam, że nig​dy nie wyj​dzie. Nie tyl​ko wy​szła, ale i za​szła. Cud za cu​dem! Za​pa​dła nie​zręcz​na ci​sza i Andy wy​buch​nę​ła śmie​chem. Cała bab​cia, sta​ry do​bry rocz​nik. Ob​ję​ła ją i szep​nę​ła do Jill: – Dzię​ki, że już ich zgar​niasz. – Za​nim wyj​dzie​cie… – Max wstał, żeby zwró​cić ich uwa​gę – chce​my jesz​cze coś ogło​sić. – O Chry​ste – jęk​nę​ła bab​cia – to bliź​nia​ki. Dwa iden​tycz​ne urwi​sy za jed​-

nym za​ma​chem. – Bliź​nia​ki? – Głos Bar​ba​ry wzniósł się o co naj​mniej trzy okta​wy. – O Boże. Ką​tem oka Andy zo​ba​czy​ła, że Jill pa​trzy na nią py​ta​ją​co, ale wła​śnie pró​bo​wa​ła spio​ru​no​wać Maxa wzro​kiem i nie od​po​wie​dzia​ła. Max na​wet na nią nie spoj​rzał. – Nie, nie, to nie bliź​nia​ki. Cho​dzi o „Plun​ge’a”. Wy​glą​da na to, że Andy i Emi​ly… – Max, pro​szę – po​wie​dzia​ła Andy ci​cho i spo​koj​nie, choć nie na tyle twar​do i sta​now​czo, by zro​bić sce​nę. Albo jej nie sły​szał, albo nie chciał sły​szeć. – …do​sta​ły nie​zwy​kłą pro​po​zy​cję od

Elia​sa-Clar​ka, któ​ry chce ku​pić ich ma​ga​zyn. A do​kład​niej, pro​po​zy​cję nie​praw​do​po​dob​nie wprost hoj​ną. Na​sze dziew​czy​ny do​ko​na​ły cze​goś nie​moż​li​we​go, spra​wia​jąc, że po​cząt​ku​ją​ce na ryn​ku cza​so​pi​smo tak szyb​ko zwró​ci​ło na sie​bie uwa​gę i tak szyb​ko za​czę​to o nie za​bie​gać. Wznie​śmy to​ast za cięż​ką pra​cę mo​jej żony. To​a​stu nie wzniósł do​słow​nie nikt. Bo wszy​scy za​czę​li mó​wić jed​no​cze​śnie. Oj​ciec Andy: – Elias-Clark? To zna​czy, że zno​wu bę​dziesz mia​ła do czy​nie​nia z tą… wiesz? Bar​ba​ra:

– Trud​no o lep​szy mo​ment! Bę​dziesz wresz​cie mo​gła po​zbyć się tej próż​nej za​chcian​ki i po​świę​cić czas cze​muś przy​no​szą​ce​mu praw​dzi​wą sa​tys​fak​cję, jak choć​by opie​ce nad dziec​kiem. Mo​gła​byś rów​nież roz​po​cząć dzia​łal​ność cha​ry​ta​tyw​ną… Jill: – Rany, moje gra​tu​la​cje! Na​wet je​śli nie sprze​da​cie, za​szczy​tem jest już sama pro​po​zy​cja. Mat​ka Andy: – Nie po​do​ba mi się, że zno​wu bę​dziesz pra​co​wa​ła z tą… tą… Jak ona się na​zy​wa? Ta, któ​ra przez cały rok cię za​drę​cza​ła… Bab​cia:

– Jak to? Tak dłu​go ha​ro​wa​ły​ście, żeby wpro​wa​dzić to cho​ler​stwo na ry​nek, a te​raz je sprze​da​je​cie? Nie ro​zu​miem dzi​siej​szej mło​dzie​ży. Andy spio​ru​no​wa​ła Maxa wzro​kiem, ale on pod​szedł do niej i ob​jął ją na niedź​wie​dzia. – Cu​dow​nie, praw​da? Je​stem z niej bar​dzo dum​ny. Jill mu​sia​ła za​uwa​żyć coś na jej twa​rzy, bo ze​rwa​ła się z fo​te​la i po​wie​dzia​ła, że dość już tych sen​sa​cji i że po​win​ni na​tych​miast wyjść, żeby ona i Max mo​gli się wresz​cie po​ło​żyć. – Za​dzwo​nię ju​tro z lot​ni​ska. – Sta​nę​ła na pal​cach i ob​ję​ła Andy. – Tak się cie​szę. To cu​dow​na wia​do​mość. I nie

bój się, nie opie​przę cię za to, że do​wie​dzia​łam się ra​zem z two​ją te​ścio​wą. Nie ob​ra​zi​łam się. – To do​brze – szep​nę​ła Andy z sze​ro​kim uśmie​chem. – Ko​bie​ty w cią​ży po​dob​no nie grze​szą, o czym za​czy​nam się szyb​ko prze​ko​ny​wać. Jill wło​ży​ła kurt​kę – było okrop​nie zim​no, na​wet jak na li​sto​pad – i do​da​ła: – Ciesz się, do​pó​ki mo​żesz. Wszyst​kich in​te​re​su​je tyl​ko pierw​sze. Mo​żesz być w dzie​wią​tym mie​sią​cu z dru​gim i pra​wie ro​dzić i nikt nie ustą​pi ci miej​sca. A z trze​cim? – Prych​nę​ła po​gar​dli​wie. – Od razu py​ta​ją, czy to pla​no​wa​ne. W gło​wie im się nie mie​ści, że ktoś mógł​by po pro​stu chcieć.

Andy par​sk​nę​ła śmie​chem. – Nie że​by​śmy spe​cjal​nie chcie​li… – Szcze​gó​ły. – Andy za​ło​ży​ła jej wło​sy za ucho. Pra​wie już za​po​mnia​ła, jak to jest spę​dzić kil​ka spo​koj​nych chwil sam na sam z sio​strą. Miesz​ka​ły na dwóch krań​cach kon​ty​nen​tu i rzad​ko się wi​dy​wa​ły, a je​śli już, pra​wie za​wsze to​wa​rzy​szy​li im Max, Kyle, dzie​ci i mama. Gdy do​ra​sta​ły, nie były ze sobą bli​sko zwią​za​ne – dzie​więć lat róż​ni​cy ozna​cza​ło, że Jill wy​je​cha​ła na stu​dia, kie​dy Andy była małą dziew​czyn​ką – ale te​raz, od pię​ciu, sze​ściu lat, re​gu​lar​nie do sie​bie dzwo​ni​ły i pró​bo​wa​ły się czę​ściej wi​dy​wać. Od​kąd Andy się za​rę​czy​ła, przy​by​ło im te​ma​tów do roz​mo​wy, od

ślub​nych pla​nów po na​rze​ka​nia, że wszy​scy na​rze​cze​ni i mę​żo​wie są osob​ni​ka​mi ta​jem​ni​czy​mi i nie​praw​do​po​dob​nie wku​rza​ją​cy​mi, a na ślu​bie Jill Andy bar​dzo wspie​ra​ła ją jako druh​na. Pa​trząc, jak sio​stra za​kła​da wy​so​kie brą​zo​we buty, coś w ro​dza​ju ofi​ce​rek do​jaz​dy kon​nej, zda​ła so​bie spra​wę, że nic nie zbli​ży​ło ich bar​dziej niż to, że za​szła w cią​żę. Od dzie​się​ciu lat ży​cie sio​stry krę​ci​ło się wo​kół sy​nów i było czymś, co Andy ro​zu​mia​ła in​te​lek​tu​al​nie, ale z czym tak na​praw​dę nie po​tra​fi​ła się zi​den​ty​fi​ko​wać. Ale te​raz, jako przy​szła mat​ka, czu​ła, że będą mia​ły ze sobą wię​cej wspól​ne​go niż kie​dy​kol​wiek do​tąd, i nie mo​gła się do​cze​kać, kie​dy wresz​cie

z nią o tym po​roz​ma​wia. Wło​że​nie bu​tów i palt, czu​łe po​że​gna​nia i ostat​nie gra​tu​la​cje trwa​ły ko​lej​ne dwa​dzie​ścia mi​nut. Kie​dy drzwi się w koń​cu za​mknę​ły, Andy była sko​na​na. – Zmę​czo​na? – Max sta​nął za sofą i za​czął ma​so​wać jej ra​mio​na. – Tak. Ale szczę​śli​wa. – Wszy​scy wy​glą​da​li na szcze​rze za​do​wo​lo​nych. A two​ja bab​cia była dzi​siaj we wspa​nia​łej for​mie. – Jesz​cze nie po​ka​za​ła wszyst​kie​go. Ale tak, wszy​scy do​sko​na​le się ba​wi​li. – Od​wró​ci​ła się, by na nie​go spoj​rzeć. Po​sta​no​wi​ła nie wy​po​mi​nać mu, że po​wie​dział im o pro​po​zy​cji Elia​sa-Clar​ka. Wło​żył dużo wy​sił​ku w zor​ga​ni​zo​wa​nie

tego spo​tka​nia i bar​dzo się cie​szył z jej suk​ce​su. Spró​bo​wa​ła sku​pić się na plu​sach. – Dzię​ki za miły wie​czór. To cu​dow​ne, że przy​szli i mo​gli​śmy im po​wie​dzieć. – Do​brze się ba​wi​łaś? Na​praw​dę? – Za​dał to py​ta​nie z taką na​dzie​ją, że zro​bi​ło jej się smut​no. – Na​praw​dę. – Ja też. I tak bar​dzo ucie​szy​li się wia​do​mo​ścią o „Plun​ge’u”. Nie​sa​mo​wi​te. Za​le​d​wie trzy lata na ryn​ku i już… Andy prze​rwa​ła mu ge​stem ręki. – Po​roz​ma​wia​my o tym kie​dy in​dziej, do​brze? Nie chcę psuć so​bie na​stro​ju. Pod​szedł bli​żej, na​parł na nią ca​łym cia​łem, przy​ci​snął do ku​chen​nej wy​spy

i po​czu​ła przy​pływ zna​jo​me​go pod​nie​ce​nia. Chwi​lę trwa​ło, za​nim zda​ła so​bie spra​wę, że po raz pierw​szy od ślu​bu nie czu​je się wy​czer​pa​na ani nie ma mdło​ści. Max mu​snął usta​mi jej dol​ną war​gę, lek​ko ją za​gryzł, a po​tem po​ca​ło​wał ją nie​cier​pli​wie. Zer​k​nę​ła na ku​cha​rzy, któ​rzy sprzą​ta​li w kuch​ni. Po​dą​żył za jej spoj​rze​niem. – Chodź – szep​nął ochry​ple i wziął ją za rękę. – Nie mu​sisz im za​pła​cić? – Za​chi​cho​ta​ła, bie​gnąc za nim do sy​pial​ni. – Nie po​win​ni​śmy się przy​najm​niej po​że​gnać? Wcią​gnął ją do po​ko​ju i ci​cho za​mknął drzwi. Bez sło​wa ro​ze​brał ją

i ob​jął. Ca​łu​jąc się, upa​dli na łóż​ko, ona na nie​go. Przy​ci​snę​ła jego ręce do po​dusz​ki, po​ca​ło​wa​ła go w szy​ję i szep​nę​ła: – Pa​mię​tam to. Prze​wró​cił ją na ple​cy i po​ło​żył się na niej. Czu​ła się cu​dow​nie: cię​żar jego cia​ła, za​pach skó​ry, do​tyk rąk. Ko​cha​li się de​li​kat​nie i nie​spiesz​nie. Kie​dy skoń​czy​li, po​ło​ży​ła gło​wę na jego pier​si i wsłu​cha​ła się w jego od​dech, co​raz wol​niej​szy i bar​dziej ryt​micz​ny. Sły​sza​ła jesz​cze, jak Stan​ley szcze​ka na wy​cho​dzą​cych ku​cha​rzy, a po​tem mu​sia​ła przy​snąć, bo kie​dy zno​wu otwo​rzy​ła oczy, drża​ła z zim​na na koł​drze, a mię​dzy nimi le​żał pies.

Na​kry​ła się i le​ża​ła tak dzie​sięć mi​nut, może kwa​drans. Sen nie nad​cho​dził, cho​ciaż ze zmę​cze​nia nie mia​ła siły prze​wró​cić się na bok. Była to ko​lej​na do​le​gli​wość cią​żo​wa: strasz​li​we znu​że​nie po​łą​czo​ne z nie​wy​tłu​ma​czal​ną bez​sen​no​ścią. Max od​dy​chał rów​no i spo​koj​nie, jego pierś pod​no​si​ła się i opa​da​ła z prze​wi​dy​wal​ną re​gu​lar​no​ścią. Cho​ciaż za dnia był bar​dzo ak​tyw​ny i try​skał ener​gią, nocą spał moc​no na ple​cach, pra​wie nie zmie​nia​jąc po​zy​cji, i z rę​ka​mi skrzy​żo​wa​ny​mi na pier​si wy​glą​dał jak mar​twy. W sy​pial​ni mógł​by wy​lą​do​wać wiel​ki jum​bo jet, a on pew​nie tyl​ko by wes​tchnął, lek​ko po​ru​szył gło​wą i zno​wu za​czął re​gu​lar​nie od​dy​chać. Do​-

pro​wa​dzał ją tym do sza​łu. Po ci​chu wsta​ła, na​rzu​ci​ła na sie​bie szla​frok z na​pi​sem „Pani Har​ri​son” i za​ło​ży​ła pu​cha​te skar​pet​ki, któ​re ku​pi​ła w kio​sku z pra​są na lot​ni​sku Ken​ne​dy’ego. Wzię​ła na ręce po​stę​ku​ją​ce​go Stan​leya, po​szła do sa​lo​nu i jak kło​da zwa​li​ła się na sofę. W na​gry​war​ce były same roz​cza​ro​wa​nia, głów​nie sta​re me​cze fut​bo​lo​we, któ​re Max na​grał tyl​ko po to, żeby po​tem obej​rzeć je w in​ter​ne​cie, kil​ka pro​gra​mów spor​to​wych, sta​reń​ki od​ci​nek Pry​wat​nej prak​ty​ki, 60 Mi​nu​tes, któ​re już wi​dzia​ła, Współ​cze​sna ro​dzi​na – obie​ca​ła Ma​xo​wi, że obej​rzą ją ra​zem – i ostat​nia go​dzi​na spe​cjal​ne​go pro​gra​mu ślub​ne​go To​day

Show sprzed dwóch ty​go​dni, któ​ry na​gra​ła, by wraz z Emi​ly spraw​dzić po​tem bu​ti​ki i tren​dy mo​do​we oma​wia​ne przez Hodę i Ka​thie Lee. W te​le​wi​zji też nie było nic cie​ka​we​go: noc​ne pro​gra​my roz​ryw​ko​we, re​kla​my in​for​ma​cyj​no-pro​mo​cyj​ne, po​wtór​ka De​sign Star na HGTV. Już mia​ła zre​zy​gno​wać, gdy jej uwa​gę przy​kuł ty​tuł pro​gra​mu o pół​no​cy: Naj​wyż​sza ka​płan​ka mody: ży​cie i cza​sy Mi​ran​dy Prie​stly. Cho​le​ra, po​my​śla​ła. Czy na​praw​dę mu​szę? Film szedł w ki​nach przed ro​kiem i w prze​ci​wień​stwie do wszyst​kich in​nych, w tym Emi​ly, nie chcia​ła go wte​dy oglą​dać. Po co komu ta​kie re​tro​spek​cje? Ten głos, ta twarz, ten wiecz​nie za​-

wie​dzio​ny ton, te cią​głe re​pry​men​dy. Pa​mię​ta​ła to wszyst​ko, jak​by zda​rzy​ło się wczo​raj – po co mia​ła​by oglą​dać to w ko​lo​rze? Ale zwy​cię​ży​ły cie​ka​wość i po​czu​cie bez​pie​czeń​stwa, to, że była te​raz we wła​snym sa​lo​nie. Mu​szę. Na​sta​wi​ła pro​gram, za​wa​ha​ła się i na​ci​snę​ła przy​cisk pi​lo​ta. Z ekra​nu spoj​rza​ła na nią gniew​na twarz Mi​ran​dy w kre​mo​wej su​kien​ce od Pra​dy, cu​dow​nych szpil​kach z de​li​kat​ny​mi zło​ty​mi kla​mer​ka​mi i z nie​od​łącz​ną bran​so​let​ką Her​me​sa na ręku. – „Nie są​dzę, żeby były to od​po​wied​nie miej​sce i czas” – po​wie​dzia​ła lo​do​wa​to do nie​szczę​śni​ka z ka​me​rą. – „Prze​pra​szam” – po​wie​dział po​zba​-

wio​ny cia​ła głos i ekran sczer​niał. Se​kun​dę póź​niej po​ja​wi​ła się zno​wu, wciąż w swo​im ga​bi​ne​cie, z tym że te​raz była w weł​nia​nym ko​stiu​mie, chy​ba od Cha​nel, i się​ga​ją​cych ko​stek bot​kach. Wy​glą​da​ło na to, że od po​przed​niej sce​ny nie zmie​nił jej się hu​mor. – „Aliy​ah? Sły​szysz mnie?”. Ka​me​ra wy​ko​na​ła ob​rót, by po​ka​zać nie​zwy​kle szczu​płą, naj​wy​żej dwu​dzie​sto​jed​no​let​nią dziew​czy​nę w błysz​czą​cych bia​łych leg​gin​sach, bot​kach dziw​nie po​dob​nych do bot​ków Mi​ran​dy, obłęd​nej kasz​mi​ro​wej ka​mi​zel​ce i ro​bio​nej na mę​ską je​dwab​nej ko​szu​li. Jej krę​co​ne wło​sy były w sek​sow​nym nie​ła​dzie a la Gi​sel​le – Andy za nic nie mo​-

gła uło​żyć tak swo​ich – a oczy po​cią​gnię​te dym​ną kred​ką. Wy​glą​da​ła uwo​dzi​ciel​sko, po​nęt​nie i fry​wol​nie, jak​by wła​śnie upra​wia​ła seks na biur​ku w se​kre​ta​ria​cie i Mi​ran​da jej prze​rwa​ła. I była oczy​wi​ście prze​ra​żo​na. – „Za​wia​dom wszyst​kich, że je​stem go​to​wa do pró​by. Mia​ła się od​być po po​łu​dniu, ale za dwa​dzie​ścia mi​nut wy​cho​dzę. Niech pod​sta​wią sa​mo​chód. Za​dzwoń na ko​mór​kę do Ca​ro​li​ne i przy​po​mnij jej o po​po​łu​dnio​wym spo​tka​niu. Co się sta​ło z tą tor​bą, któ​rą ka​za​łam na​pra​wić? Bę​dzie mi po​trzeb​na na pięt​na​stą. Tor​ba i su​kien​ka, któ​rą mia​łam na so​bie na im​pre​zie w Bi​blio​te​ce No​wo​jor​skiej rok czy dwa lata temu. A może

na tej ko​la​cji dla dzie​ci z AIDS? Albo w tym okrop​nym lof​cie przy Va​rick Stre​et ze​szłej je​sie​ni? Nie pa​mię​tam, ale wiesz, o któ​rą cho​dzi. Niech przy​wio​zą mi ją do miesz​ka​nia przed sie​dem​na​stą, su​kien​kę i od​po​wied​nie san​da​ły. Aha, i kol​czy​ki do wy​bo​ru. Za​re​zer​wuj na wie​czór sto​lik w Nobu i sto​lik w Four Se​asons na rano. Tym ra​zem niech przy​go​tu​ją sto​sow​ny za​pas ró​żo​we​go soku grejp​fru​to​we​go. Ró​żo​we​go, nie bia​łe​go, bia​ły jest ohyd​ny. Po​wiedz Ni​ge​lo​wi, żeby o czter​na​stej cze​kał na mnie w stu​diu Ja​me​sa Hol​ta. Od​wo​łaj fry​zje​ra, ale po​twierdź ma​ni​kiu​rzyst​kę i pe​di​kiu​rzyst​kę”. Mi​ran​da zro​bi​ła pau​zę, żeby na​brać

po​wie​trza. – „Po dwu​dzie​stej trze​ciej, ale ko​niecz​nie przed pół​no​cą, będę po​trze​bo​wa​ła Księ​gi. Tyl​ko nie zo​sta​wiaj, po​wta​rzam, nie zo​sta​wiaj jej temu idio​cie odźwier​ne​mu i nie przy​noś jej na górę, chy​ba że już będę. Mamy dzi​siaj go​ści i nie chcę, żeby do niej za​glą​da​li. To wszyst​ko”. Dziew​czy​na nie​pew​nie kiw​nę​ła gło​wą. Andy na​tych​miast wy​czu​ła, że jest nowa i że już za kil​ka go​dzin, może na​wet mi​nut, wy​le​ci z pra​cy. Nie mia​ła no​te​su ani dłu​go​pi​su, nie mo​gła za​pa​mię​tać wszyst​kich po​le​ceń, nie mia​ła szans na zna​le​zie​nie wszyst​kich od​po​wie​dzi. Andy za​re​ago​wa​ła jak pies Paw​ło​wa,

w jej gło​wie za​ro​iło się od py​tań: do​kład​nie któ​rych „wszyst​kich” trze​ba za​wia​do​mić o pró​bie? Gdzie jest te​raz szo​fer i czy zdą​ży do​je​chać na czas? Do​kąd Mi​ran​da je​dzie? Ja​kie spo​tka​nie ma po po​łu​dniu Ca​ro​li​ne i czy już o tym wie? Któ​ra tor​ba? Czy na pew​no bę​dzie go​to​wa na pięt​na​stą, a je​śli tak, jak ścią​gnąć ją do re​dak​cji? Czy Mi​ran​da bę​dzie wte​dy u sie​bie, czy już w domu? Któ​ra su​kien​ka? Na każ​dej z tych im​prez była na pew​no w in​nej, więc skąd, u li​cha, mam wie​dzieć, o któ​rą cho​dzi? Po​da​ła ja​kieś szcze​gó​ły – ko​lor, krój, na​zwi​sko pro​jek​tan​ta – żeby to choć tro​chę za​wę​zić? I ja​kie san​da​ły? Czy w re​dak​cji jest te​raz asy​stent​ka od do​dat​ków,

czy zdą​ży za​ła​twić na czas kol​czy​ki? I któ​re będą pa​so​wa​ły do tej ta​jem​ni​czej su​kien​ki? Do​kład​nie na któ​rą ma być re​zer​wa​cja w Nobu? Nobu w Tri​be​ce czy Nobu przy Sie​dem​dzie​sią​tej Siód​mej? A śnia​da​nie w Four Se​asons? Na siód​mą? Ósmą? Czy na dzie​sią​tą? Sok: pa​mię​tać o upo​min​ku dla kie​row​ni​ka za sok. Zna​leźć Ni​ge​la, prze​ka​zać mu na szczę​ście do​kład​ne in​for​ma​cje, po​tem za​dzwo​nić do ma​ni​kiu​rzyst​ki i pe​di​kiu​rzyst​ki. Uprze​dzić cios i za​re​zer​wo​wać po​kój w Pe​nin​su​li, na wy​pa​dek – nie​unik​nio​ny – gdy​by Mi​ran​da za​dzwo​ni​ła w środ​ku nocy, na​rze​ka​jąc na swo​ich go​ści (na pew​no zna​jo​mych męża), i za​żą​da​ła na​tych​mia​sto​wej ewa​ku​acji.

Uprze​dzić szo​fe​ra, że praw​do​po​dob​nie cze​ka go noc​ny kurs jej miesz​ka​nie – ho​tel. Za​opa​trzyć apar​ta​ment w pel​le​gri​no, za​wieźć tam Księ​gę i ubra​nia na ju​tro, łącz​nie ze wszyst​ki​mi do​dat​ka​mi, z bu​ta​mi i przy​bo​ra​mi to​a​le​to​wy​mi. Przez całą noc nie zmru​żyć oka – trze​ba po​móc sze​fo​wej w tej cięż​kiej pró​bie. Po​wtórz. Ka​me​ra po​wę​dro​wa​ła za dziew​czy​ną do biur​ka w se​kre​ta​ria​cie – tego sa​me​go, przy któ​rym Andy sie​dzia​ła przed dzie​się​ciu laty – ob​ser​wu​jąc, jak bied​na asy​stent​ka się​ga po plik ma​lut​kich kar​te​lusz​ków i za​czy​na go​rącz​ko​wo no​to​wać. Duże zbli​że​nie i na ekra​nie po​ja​wi​ła się po​je​dyn​cza łza spły​wa​ją​ca po jej brzo​skwi​nio​wym po​licz​ku. Andy ści​snę​ło

w gar​dle. Włą​czy​ła pau​zę. – Weź się w garść! – syk​nę​ła. Sie​dzia​ła sku​lo​na tak bar​dzo, że ra​mio​na​mi pra​wie do​ty​ka​ła uszu, tak kur​czo​wo za​ci​ska​ła w ręku pi​lo​ta, że pa​znok​cie wbi​ja​ły jej się w dłoń. Cho​ciaż ob​raz znie​ru​cho​miał, bała się pod​nieść wzrok prze​ra​żo​na, jak​by oglą​da​ła hor​ror z dziew​czy​ną bie​gną​cą sa​mot​nie przez gę​sty las, dzię​ki słu​chaw​kom na uszach bło​go nie​świa​do​mą, że za drze​wa​mi czai się obłą​ka​ny se​ryj​ny mor​der​ca. Wła​śnie dla​te​go, mimo licz​nych za​chęt i szy​derstw, nie po​szła do kina, kie​dy do​ku​ment o Mi​ran​dzie wszedł na ekra​ny. Czu​ła się tak przez dwa​dzie​ścia czte​ry go​dzi​ny na dobę, przez cały rok. Po co

mia​ła​by czuć się tak zno​wu? Stan​ley za​szcze​kał do swo​je​go od​bi​cia w oknie i przy​cią​gnę​ła go bli​żej. – Zro​bi​my so​bie her​ba​ty? Na jaką masz ocho​tę? Na mię​to​wą? Pies po​pa​trzył na nią w nie​mym osłu​pie​niu. Wsta​ła, prze​cią​gnę​ła się i opa​tu​li​ła szla​fro​kiem. Nie chcąc cze​kać, aż za​go​tu​je się woda, po​grze​ba​ła w wiel​kiej mi​sie, w któ​rej Max trzy​mał to​reb​ki z kawą i her​ba​tą. Zna​la​zła sa​szet​kę zio​ło​wej, wrzu​ci​ła ją do eks​pre​su, do​da​ła praw​dzi​we​go cu​kru (ko​niec ze sło​dzi​kiem!), po​tem mle​ko i nie​ca​łą mi​nu​tę póź​niej wró​ci​ła na sofę. Emi​ly utrzy​my​wa​ła kon​takt z garst​ką

dziew​czyn z „Run​waya” i była na bie​żą​co z obłą​ka​ny​mi żą​da​nia​mi Mi​ran​dy, tym, w jaki spo​sób zwal​nia​ła pra​cow​ni​ków i jak ich po​ni​ża​ła. Wy​glą​da​ło na to, że wiek nie na​uczył jej po​ko​ry ani nie po​zba​wił ener​gii. Wciąż zmie​nia​ła asy​stent​ki czę​ściej niż bran​so​let​ki. Wciąż koń​czy​ła po​le​ce​nia słyn​nym: „To wszyst​ko”. Wciąż wy​dzwa​nia​ła do swo​ich pra​cow​ni​ków we dnie i w środ​ku nocy, ła​ja​jąc ich za to, że nie czy​ta​ją jej w my​ślach, wy​da​jąc dzie​siąt​ki po​le​ceń i rzu​ca​jąc słu​chaw​kę tyl​ko po to, by za chwi​lę zno​wu do nich za​dzwo​nić. Andy nie mu​sia​ła oglą​dać fil​mu, żeby so​bie o tym przy​po​mnieć – czy to w au​to​bu​sie, czy w ba​rze pew​na cha​rak​te​ry​stycz​na

me​lo​dyj​ka, dzwo​nek sta​rej no​kii, po dziś dzień przy​pra​wia​ła ją o pa​rok​syzm stra​chu i pa​ni​ki. A ekran te​le​wi​zo​ra zno​wu po​ka​zał to wszyst​ko w ja​skra​wych ko​lo​rach. Od tam​te​go brze​mien​ne​go w skut​ki po​po​łu​dnia w Pa​ry​żu mi​nę​ło wie​le mie​się​cy, za​nim prze​spa​ła spo​koj​nie całą noc. Bu​dzi​ła się gwał​tow​nie, prze​ko​na​na, że coś źle zro​bi​ła, że zno​wu za​po​dzia​ła gdzieś biu​le​tyn, że wy​sła​ła Mi​ran​dę na lunch nie do tej re​stau​ra​cji. Od​kąd ode​szła, ani razu nie wzię​ła do ręki „Run​waya”, ale oczy​wi​ście szy​dził z niej w skle​pach spo​żyw​czych, sa​lo​nach fry​zjer​skich, po​cze​kal​niach u le​ka​rza, sa​lo​nach uro​dy, do​słow​nie wszę​-

dzie. Kie​dy star​sza od niej za​le​d​wie o kil​ka lat dziew​czy​na za​pro​po​no​wa​ła jej pra​cę w I żyli dłu​go i szczę​śli​wie, obie​cu​jąc „dużą nie​za​leż​ność” pod wa​run​kiem, że bę​dzie pi​sa​ła na te​ma​ty ogól​nie ak​cep​to​wal​ne i na czas do​star​cza​ła ma​te​riał, za​świe​ci​ła dla niej nowa gwiaz​da. Lily prze​pro​wa​dza​ła się do Bo​ul​der. Ze​rwał z nią Alex. Ro​dzi​ce oznaj​mi​li, że się roz​wo​dzą. Kil​ka mie​się​cy wcze​śniej skoń​czy​ła dwa​dzie​ścia czte​ry lata i miesz​ka​ła sa​mot​nie w mie​ście, któ​re po raz pierw​szy od pra​wie dwóch lat wy​da​wa​ło jej się przy​tła​cza​ją​co wiel​ką me​tro​po​lią. Za to​wa​rzy​sza mia​ła tyl​ko te​le​wi​zor i cza​sem, je​śli na​szła ją ocho​ta, tę czy inną ko​le​żan​kę ze

stu​diów. A po​tem na szczę​ście po​ja​wi​ła się Emi​ly. Z za​my​śle​nia wy​rwał ją pi​skli​wy głos Mi​ran​dy. Pau​za się skoń​czy​ła i ekran zno​wu ożył. Asy​stent​ka, a już wkrót​ce była asy​stent​ka Mi​ran​dy, na próż​no pró​bo​wa​ła przy​po​mnieć so​bie li​stę za​dań, któ​rą zrzu​co​no jej na gło​wę. Wy​raz za​sko​cze​nia i pa​ni​ki na jej twa​rzy ustą​pił miej​sca naj​pierw wy​ra​zo​wi zro​zu​mie​nia, a po​tem re​zy​gna​cji – Andy mia​ła ocho​tę ją przy​tu​lić. Ale to, że wy​le​ci z pra​cy, mia​ło być za​sko​cze​niem tyl​ko dla niej, bo przy​cho​dząc do „Run​waya”, była prze​ko​na​na, że do​sta​je bi​let do więk​sze​go, lep​sze​go świa​ta. Nie ro​zu​mia​ła, nie mo​gła ro​zu​mieć, że za osiem,

dzie​sięć lat, sie​dząc w swo​im sa​lo​nie, być może już z mę​żem i dziec​kiem w dro​dze, wciąż bę​dzie do​sta​wa​ła mdło​ści, wciąż bę​dzie mia​ła ocho​tę ko​goś za​mor​do​wać, ile​kroć usły​szy tę prze​klę​tą me​lo​dyj​kę, zo​ba​czy bia​łą apasz​kę albo sur​fu​jąc po ka​na​łach, przy​pad​ko​wo na​tra​fi na pe​wien pro​gram. Jak​by na umó​wio​ny znak na​pis na dole ekra​nu oznaj​mił, że od po​przed​niej sce​ny mi​nął je​den dzień. Te​raz, wcho​dząc do se​kre​ta​ria​tu w dro​dze na lunch czy ja​kieś spo​tka​nie, Mi​ran​da mia​ła na so​bie osza​ła​mia​ją​cy płaszcz Bur​ber​ry i to​reb​kę od Yves’a Sa​int Lau​ren​ta na ra​mie​niu. Przy​sta​nę​ła przed star​szą asy​stent​ką,

dziew​czy​ną, któ​rej Andy nig​dy nie wi​dzia​ła, ale któ​rą zi​den​ty​fi​ko​wa​ła po tym, że sie​dzia​ła na daw​nym miej​scu Emi​ly, i pa​trzy​ła na nią, do​pó​ki ta nie od​wa​ży​ła się pod​nieść wzro​ku. – „Zwol​nij ją” – roz​ka​za​ła, nie za​wra​ca​jąc so​bie gło​wy zni​ża​niem gło​su choć​by o de​cy​bel. – „Słu​cham?” – Asy​stent​ka za​da​ła to py​ta​nie nie dla​te​go, że jej nie sły​sza​ła. Była po pro​stu wstrzą​śnię​ta. – „Ją – po​wtó​rzy​ła Mi​ran​da, ru​chem gło​wy wska​zu​jąc jej ko​le​żan​kę. – To idiot​ka. Kie​dy wró​cę, ma jej tu nie być. Na​tych​miast za​cznij szu​kać na​stęp​nej. I tym ra​zem spisz się le​piej”. Za​ci​snę​ła pa​sek tren​cza wo​kół mi​kro​-

sko​pij​nie wą​skiej ta​lii i wy​szła. Ka​me​ra zno​wu po​ka​za​ła biur​ko młod​szej asy​stent​ki, za​szo​ko​wa​nej tak, jak​by ktoś na​gle ją spo​licz​ko​wał. Za​nim z jej ślicz​nych du​żych oczu po​pły​nę​ły łzy, Andy po​krę​ci​ła gło​wą i pstryk​nę​ła pi​lo​tem. Dość, wy​star​czy.

14 Mało brakowało, a Miranda Priestly powiedziałaby, że jesteś zachwycająca

Andy ro​ze​śmia​ła się, kie​dy Emi​ly kur​czo​wo za​ci​snę​ła ręce na pod​ło​kiet​ni​kach i ostroż​nie usia​dła na krze​śle w pierw​szym rzę​dzie, tuż przy li​nii bocz​nej bo​-

iska. Em łyp​nę​ła na nią spode łba. – Nie wiem, co cię tak bawi. Ja przy​najm​niej je​stem tyl​ko po​ha​ra​ta​na, a ty wiel​ka jak sto​do​ła. Andy spoj​rza​ła na swój brzuch, któ​ry przez pięć mie​się​cy zdą​żył się bar​dzo za​okrą​glić. Z uśmie​chem kiw​nę​ła gło​wą. – To praw​da. – Pra​wie jak na kon​cer​cie Jaya-Z. – Emi​ly wy​cią​gnę​ła szy​ję i ro​zej​rza​ła się. Max i Mi​les sie​dzie​li tuż przy ław​ce dla za​wod​ni​ków, oglą​da​jąc roz​grzew​kę, i byli w siód​mym nie​bie. Ile​kroć któ​ryś z mie​rzą​cych dwa i pół me​tra ko​szy​ka​rzy prze​biegł przed nimi, ko​złu​jąc czy ro​biąc wsad, ich gło​wy na​tych​miast wę​-

dro​wa​ły za nim. – Na​wet Mi​le​so​wi wy​cho​dzi cza​sem coś faj​ne​go. – Szko​da, że nie znam się na tych wszyst​kich Knick​sach i w ogó​le na ko​szy​ków​ce. – Andy po​ma​so​wa​ła so​bie brzuch. – Mam wy​rzu​ty su​mie​nia, że tego nie do​ce​nia​my. Na bo​isko wy​biegł Car​me​lo An​tho​ny i tłum ryk​nął. – Prze​stań. – Emi​ly prze​wró​ci​ła ocza​mi. – Ja przy​szłam tu, żeby po​sie​dzieć w loży dla VIP-ów, a ty, żeby się na​jeść. Po​gódź​my się z tym i wszyst​ko bę​dzie do​brze. Andy opy​cha​ła się ma​ka​ro​nem z trze​ma ro​dza​ja​mi sera i tru​fla​mi. – Na​praw​dę po​win​naś spró​bo​wać…

Em zbla​dła. – No co? – wy​mla​ska​ła Andy. – Le​kar​ka ka​za​ła mi przy​tyć trzy​na​ście kilo… – Ale chy​ba przez dzie​więć mie​się​cy, a nie przez pięć – za​uwa​ży​ła Emi​ly, pa​trząc z od​ra​zą na jej ko​pia​sty ta​lerz. – Nie znam się na cią​ży, ale jesz​cze tro​chę i po​bi​jesz Jes​si​cę Simp​son. Andy uśmiech​nę​ła się. Tak, mdło​ści usta​ły i od cza​su do cza​su po​zwa​la​ła so​bie na ba​becz​kę czy ka​wa​łek piz​zy. Nie tyl​ko brzuch jej urósł – za​okrą​gli​ły się też twarz i pupa – ale wie​dzia​ła, że to nic nad​zwy​czaj​ne​go. My​śla​ła o tym tyl​ko wte​dy, kie​dy roz​ma​wia​ła z Emi​ly, któ​ra wszyst​kie ko​bie​ty w cią​ży na​zy​wa​-

ła gru​ba​ska​mi albo wie​lo​ry​ba​mi. Po​go​dzi​ła się z tym, że jej je​dy​ną praw​dzi​wą przy​jem​no​ścią jest ostat​nio je​dze​nie i że nikt nie pa​trzy na ko​bie​tę w cią​ży, my​śląc, że jest chu​da czy gru​ba, wy​so​ka czy ni​ska – jest po pro​stu w cią​ży. Max i Mi​les od​wró​ci​li się i po​ma​cha​li do nich. Emi​ly od​ma​cha​ła, skrzy​wi​ła się i zła​pa​ła za brzuch. – Chry​ste, jak boli. Te pro​chy są do bani! Nie​któ​rzy bio​rą oxy i się uza​leż​nia​ją, przez co resz​ta z nas do koń​ca ży​cia musi ły​kać ad​vil. – Mó​wi​łam, że to sza​leń​stwo. Kto idzie do Ma​di​son Squ​are Gar​den ty​dzień po wyj​ściu ze szpi​ta​la? – A co mia​łam zro​bić? – spy​ta​ła

szcze​rze za​sko​czo​na Em. – Sie​dzieć w domu w pi​ża​mie i oglą​dać film na Li​fe​ti​me? Wy tu​taj, a ja tam? Poza tym… – Ru​chem gło​wy wska​za​ła pierw​szy rząd fo​te​li po dru​giej stro​nie bo​iska. – W domu nie zo​ba​czy​ła​bym Bra​dleya Co​ope​ra. – A on nie mógł​by po​dzi​wiać two​jej zło​ci​stej opa​le​ni​zny. Emi​ly prze​su​nę​ła pal​ca​mi po po​licz​ku. – Wła​śnie. No​wo​rocz​ny wy​pad na wy​spę Vie​qu​es z Emi​ly i Mi​le​sem był fan​ta​stycz​ny: cu​dow​na nad​mor​ska wil​la z dwie​ma kró​lew​ski​mi sy​pial​nia​mi, ba​se​nem, bar​ma​nem, któ​ry spe​cja​li​zo​wał się w owo​-

co​wych drin​kach na ru​mie, dużo pły​wa​nia, te​ni​sa i le​niu​cho​wa​nia na pla​ży. Nie tyl​ko ani razu nie ubra​ły się, żeby gdzieś wyjść, ale i nie za​wra​ca​ły so​bie gło​wy prze​bie​ra​niem się do ko​la​cji, któ​rą ja​dły w ko​stiu​mach ką​pie​lo​wych i pla​żo​wych tu​ni​kach. Umó​wi​ły się, że pod​czas urlo​pu nie będą wra​ca​ły do spra​wy Elia​saClar​ka ani w ogó​le roz​ma​wia​ły o in​te​re​sach, i nie li​cząc tego, że przy któ​rejś ko​la​cji pa​dła pro​po​zy​cja, by po do​bi​ciu tar​gu z Mi​ran​dą za​in​we​sto​wać w nad​mor​ską nie​ru​cho​mość, umo​wy do​trzy​ma​ły. Andy wie​dzia​ła, że od​kła​da​ją na póź​niej to, co nie​uchron​ne, i że w pierw​szy po​nie​dzia​łek po po​wro​cie są umó​wio​ne na kon​fe​ren​cję te​le​fo​nicz​ną ze Stan​ley​-

em. Ale przed​tem? Przez cały ty​dzień spa​li, ile wle​zie, dużo pili (Andy po​zwa​la​ła so​bie od cza​su do cza​su na kie​li​szek szam​pa​na, ale głów​nie na wy​so​ko​ka​lo​rycz​ną piña co​la​dę; bę​dąc w cią​ży, w koń​cu zro​zu​mia​ła, jak musi czuć się Max, któ​ry na​wet te​raz, po tylu la​tach, nie tyka al​ko​ho​lu), czy​ta​li szma​tła​we cza​so​pi​sma i przez osiem go​dzin dzien​nie by​czy​li się na słoń​cu. Był to naj​bar​dziej re​lak​su​ją​cy urlop, jaki pa​mię​ta​ła – do chwi​li, kie​dy Emi​ly do​sta​ła ostre​go za​pa​le​nia wy​rost​ka ro​bacz​ko​we​go. – Pew​nie czymś się stru​łam – po​wie​dzia​ła ósme​go dnia rano, zja​wia​jąc się na śnia​da​niu bla​da, spo​co​na i zde​ner​wo​-

wa​na. – Tyl​ko nie mów​cie, że je​stem w cią​ży, bo nie je​stem. – Skąd wiesz? Je​śli rzy​gasz, to… – Z pi​guł​ka​mi i ze spi​ra​lą? Je​śli tak, to je​stem wy​bry​kiem na​tu​ry i po​win​nam być gwiaz​dą każ​de​go po​ka​zu oso​bli​wo​ści. – Emi​ly zgię​ła się wpół, z tru​dem ła​piąc od​dech. – Nie je​stem w cią​ży. Mi​les po​słał jej współ​czu​ją​ce spoj​rze​nie, nie prze​sta​jąc jeść fran​cu​skie​go to​sta. – Mó​wi​łem ci, że te omuł​ki po​dej​rza​nie wy​glą​da​ją… – Tak, ale ja też je ja​dłem i nic mi nie jest – za​uwa​żył Max, na​le​wa​jąc so​bie i Andy kawy ze sre​brzy​ste​go dzban​ka. – Cza​sem wy​star​czy je​den – mruk​nął

Mi​les i za​czął prze​glą​dać „Ti​me​sa” na iPa​dzie. Emi​ly ostroż​nie wsta​ła, chwy​ci​ła się za brzuch i tak szyb​ko, jak tyl​ko mo​gła, po​bie​gła do swo​je​go po​ko​ju. – Mar​twię się o nią – po​wie​dzia​ła Andy. – Do wie​czo​ra jej przej​dzie. – Mi​les na​wet nie pod​niósł gło​wy. – Zna​cie ją. Max i Andy wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. – Zaj​rzysz do niej? – spy​tał ci​cho Max. Andy kiw​nę​ła gło​wą. Em le​ża​ła na łóż​ku zwi​nię​ta w kłę​bek, krzy​wiąc się z bólu. – To chy​ba jed​nak nie za​tru​cie – wy​szep​ta​ła.

Andy za​dzwo​ni​ła do re​cep​cji i po​wie​dzie​li jej, że już wy​sy​ła​ją pie​lę​gniar​kę. Pie​lę​gniar​ka przy​szła, spoj​rza​ła na Emi​ly, kil​ka razy uci​snę​ła jej brzuch i oznaj​mi​ła, że to wy​ro​stek. Wy​sła​ła SMS i parę mi​nut póź​niej przy​je​cha​ła ho​te​lo​wa fur​go​net​ka, któ​ra mia​ła od​wieźć ją do miej​sco​wej kli​ni​ki. Kie​dy Em wy​cią​gnę​ła się wy​god​nie na środ​ko​wych sie​dze​niach, wsie​dli i oni. Byli na wy​spie od po​nad ty​go​dnia, ale nie li​cząc szyb​kie​go wy​pa​du na lunch do po​bli​skie​go ho​te​lu, ani razu nie opu​ści​li domu. Dro​ga była krót​ka, lecz wy​bo​ista – Andy, Max i Mi​les w mil​cze​niu wy​glą​da​li przez okno, a ci​szę prze​ry​wa​ło tyl​ko po​ję​ki​wa​nie Em. Kie​-

dy wresz​cie za​trzy​ma​li się na par​kin​gu, Max po​wie​dział na głos to, o czym wszy​scy po​my​śle​li. – To jest ta kli​ni​ka? – spy​tał z nie​do​wie​rza​niem, pa​trząc na roz​pa​da​ją​cy się bu​dy​nek, coś w ro​dza​ju nie​ukoń​czo​ne​go skle​pu spo​żyw​cze​go skrzy​żo​wa​ne​go z woj​sko​wym han​ga​rem lot​ni​czym. Nad wej​ściem pa​lił się neon: „Cen​tro de Sa​lud de Fa​mi​lia”, ale po​nad po​ło​wa li​ter była prze​pa​lo​na. – Ja tam nie wej​dę. – Emi​ly po​krę​ci​ła gło​wą i o mało nie ze​mdla​ła z wy​sił​ku. – Nie masz wy​bo​ru. – Mi​les pod​trzy​mał ją pod ra​mię z jed​nej stro​ny i ru​chem gło​wy dał znak Ma​xo​wi, żeby ten pod​trzy​mał ją pod dru​gie. – Ktoś musi

cię zba​dać. Wnie​śli ją do środ​ka, gdzie po​wi​ta​ła ich głu​cha ci​sza. Nie li​cząc sa​mot​ne​go na​sto​lat​ka, któ​ry ga​pił się na za​mon​to​wa​ny na ścia​nie czar​no-bia​ły te​le​wi​zor i oglą​dał od​ci​nek Ge​ne​ral Ho​spi​tal z po​cząt​ku lat osiem​dzie​sią​tych, nie było tam ży​we​go du​cha. – Za​bierz​cie mnie stąd – jęk​nę​ła Emi​ly. – Je​śli przed​tem nie umrę, to i tak mnie za​bi​ją. Mi​les za​czął ma​so​wać jej ra​mio​na, a Max i Andy ru​szy​li na po​szu​ki​wa​nia. W re​cep​cji na koń​cu holu ni​ko​go nie było, mimo to to​wa​rzy​szą​ca im pie​lę​gniar​ka jak gdy​by nig​dy nic we​szła za ladę, otwo​rzy​ła bocz​ne drzwi i coś

krzyk​nę​ła. Po chwi​li sta​nę​ła przed nimi za​sko​czo​na ko​bie​ta w far​tu​chu. – Mam tu mło​dą ko​bie​tę z po​dej​rze​niem wy​rost​ka – oświad​czy​ła wład​czym gło​sem pie​lę​gniar​ka. – Trze​ba zba​dać jej krew i prze​świe​tlić brzuch. Ko​bie​ta zer​k​nę​ła na jej iden​ty​fi​ka​tor i ze znu​że​niem kiw​nę​ła gło​wą. – Daj​cie ją do za​bie​go​we​go. – Mach​nę​ła ręką. – Tam. Krew mo​że​my zba​dać, ale rent​gen wy​siadł. Ru​szy​li za nią ko​ry​ta​rzem pod rzę​dem lamp, któ​re to za​pa​la​ły się, to na​gle ga​sły. Emi​ly roz​pła​ka​ła się i Andy zda​ła so​bie spra​wę, że cho​ciaż zna​ją się od dzie​się​ciu lat, pierw​szy raz wi​dzi, jak przy​ja​ciół​ce pusz​cza​ją ner​wy.

– To tyl​ko ba​da​nie krwi – po​wie​dzia​ła uspo​ka​ja​ją​co. Ko​bie​ta wpro​wa​dzi​ła ich do ga​bi​ne​tu, rzu​ci​ła na stół ba​weł​nia​ną ko​szu​lę nie pierw​szej czy​sto​ści i bez sło​wa wy​szła. – Za​raz przyj​dą po​brać krew – po​wie​dzia​ła ho​te​lo​wa pie​lę​gniar​ka. – Nie musi się pani prze​bie​rać. – To do​brze, bo nie za​mie​rza​łam – wy​stę​ka​ła Emi​ly, trzy​ma​jąc się za brzuch. We​szła inna ko​bie​ta, też w far​tu​chu, z pod​kład​ką do pi​sa​nia w ręku. – Pań​stwo z bo​re​lio​zą? – spy​ta​ła. – Nie – od​parł za​nie​po​ko​jo​ny Mi​les. – Aha, tak. Do​brze, więc… – Po​dej​rze​nie ostre​go za​pa​le​nia wy​-

rost​ka ro​bacz​ko​we​go – prze​rwa​ła jej pie​lę​gniar​ka. – Licz​ba bia​łych krwi​nek i rent​gen dla po​twier​dze​nia. Emi​ly Charl​ton. Po ko​lej​nych pię​ciu mi​nu​tach, kie​dy każ​de z nich po dwa​kroć i trzy​kroć spraw​dzi​ło, czy igła na pew​no jest nowa i szczel​nie za​pa​ko​wa​na, Emi​ly wy​cią​gnę​ła pra​wą rękę i skrzy​wi​ła się z bólu, gdy ko​bie​ta w far​tu​chu po​bra​ła krew. Po​tem pie​lę​gniar​ka za​pro​wa​dzi​ła ją do są​sied​nie​go po​ko​ju na rent​gen, któ​ry ja​kimś cu​dem na​gle ożył, i wró​ci​ła z osta​tecz​ną dia​gno​zą: to wy​ro​stek, tak jak po​dej​rze​wa​ła. Trze​ba na​tych​miast ope​ro​wać. Sły​sząc sło​wo „ope​ro​wać”, Emi​ly

o mało nie ze​mdla​ła i nie spa​dła z fo​te​la. – Od​pa​da – jęk​nę​ła. – Po moim tru​pie. – Jest tu ja​kiś szpi​tal? – spy​tał Max. – Coś tro​chę bar​dziej… no​wo​cze​sne​go? Pie​lę​gniar​ka po​krę​ci​ła gło​wą. – Tyl​ko ta kli​ni​ka. Nie mają tu od​po​wied​nie​go sprzę​tu, ale na​wet gdy​by mie​li, sta​now​czo bym od​ra​dza​ła. Emi​ly roz​pła​ka​ła się na do​bre, Mi​les wy​glą​dał tak, jak​by miał za​raz ze​mdleć. – Wasi go​ście nig​dy nie prze​cho​dzi​li żad​nych za​bie​gów chi​rur​gicz​nych? Na pew​no mu​sie​li. Co ro​bi​my? – Po​win​ni​śmy prze​wieźć ją he​li​kop​te​rem do San Juan.

– Do​brze. Jak szyb​ko moż​na to za​ła​twić? Tak ro​bi​li wasi go​ście? – Nie, nie. Raz mie​li​śmy tu przed​wcze​sny po​ród, raz kosz​mar​ny przy​pa​dek ka​mie​ni ner​ko​wych. Aha, był jesz​cze taki star​szy pan z lek​kim za​wa​łem, ale nie, żad​ne z nich nie po​je​cha​ło do San Juan. Wszy​scy po​le​cie​li na Flo​ry​dę. – Jak dłu​go wy​trzy​ma bez ope​ra​cji? – spy​tał Max. – To za​le​ży. Oczy​wi​ście im szyb​ciej, tym le​piej. Pęk​nię​cie wy​rost​ka jest nie​bez​piecz​ne. Ale zwa​żyw​szy, że boli ją do​pie​ro od wczo​raj i że licz​ba bia​łych krwi​nek nie jest zbyt wy​so​ka, my​ślę, że po​win​ni​ście zdą​żyć. Andy to wy​star​czy​ło, by na​tych​miast

przejść na tryb pla​no​wa​nia a la „Run​way”. Pra​cu​jąc jed​no​cze​śnie na dwa te​le​fo​ny, swój i Maxa, i po​krzy​ku​jąc na Mi​le​sa, w cią​gu nie​ca​łej go​dzi​ny zdo​ła​ła wy​na​jąć małą awio​net​kę, a wszyst​ko to pod​czas jaz​dy wy​bo​istą dro​gą na lot​ni​sko. Za​ła​twi​ła ka​ret​kę, któ​ra mia​ła cze​kać na nich na mię​dzy​na​ro​do​wym lot​ni​sku w Mia​mi, po​tem za​dzwo​ni​ła do chi​rur​ga ze szpi​ta​la Mo​unt Si​nai, ko​le​gi Maxa ze stu​diów, żeby wy​zna​czył ko​goś do na​tych​mia​sto​wej ope​ra​cji. Ona i Max mie​li tyl​ko od​pro​wa​dzić Emi​ly i Mi​le​sa, po​tem za​mie​rza​li wró​cić do ho​te​lu, spa​ko​wać wszyst​kie rze​czy i wsiąść do pierw​sze​go sa​mo​lo​tu na Flo​ry​dę. Gdy się że​gna​li, Max po​wie​dział:

– Nie​sa​mo​wi​te. Je​steś jak praw​dzi​wa me​ne​dżer​ka. W ży​ciu cze​goś ta​kie​go nie wi​dzia​łem. – Zuch dziew​czy​na – szep​nę​ła Emi​ly ze sła​bym uśmie​chem. – Moja szko​ła. – Ty też je​steś nie​zła, ale i tak nie umy​wasz się do Mi​ran​dy. – Andy po​kle​pa​ła ją de​li​kat​nie po gło​wie. – Kie​dyś mi się zre​wan​żu​jesz. Zwa​żyw​szy na oko​licz​no​ści, ope​ra​cja prze​bie​gła dość gład​ko. Po​nie​waż wy​ro​stek uległ czę​ścio​we​mu pęk​nię​ciu, le​ka​rze wy​pi​sa​li Em do​pie​ro po ty​go​dniu, ale oby​ło się bez kom​pli​ka​cji. Andy i Max za​trzy​ma​li się w Mia​mi na dwa dni i przed wy​jaz​dem zdą​ży​li jesz​cze zo​ba​czyć szo​ku​ją​co eks​-

tra​wa​ganc​ką aran​ża​cję kwia​to​wą z kar​te​lusz​kiem, na któ​rym wid​nia​ło tyl​ko sześć słów: Od Mi​ran​dy Prie​stly i jej pra​cow​ni​ków. Emi​ly była po ope​ra​cji, więc zno​wu mu​sia​ły prze​ło​żyć roz​mo​wę ze Stan​ley​em, tym ra​zem na czas nie​okre​ślo​ny. Andy z ra​do​ścią wró​ci​ła do re​dak​cji, by przez cały bło​gi ty​dzień pra​co​wać bez wi​szą​ce​go nad nią wid​ma ne​go​cja​cji z Elia​sem-Clar​kiem. Wpa​dła do kil​ku oko​licz​nych bu​ti​ków z ubran​ka​mi dla dzie​ci, wy​pró​bo​wa​ła parę wóz​ków i ku​pi​ła ide​al​ną ja​sno​zie​lo​ną po​ściel w bia​łe sło​ni​ki, któ​ra nada​wa​ła się za​rów​no dla chłop​czy​ka, jak i dla dziew​czyn​ki. Gdy dwie mi​nu​ty po wy​lą​do​wa​niu Emi​ly za​dzwo​ni​ła do niej z lot​-

ni​ska Ken​ne​dy’ego z wia​do​mo​ścią, że Mi​les za​ła​twił dla nich „bi​le​ty cho​ro​bo​we” na wie​czor​ny mecz Knick​sów, tyl​ko po​krę​ci​ła gło​wą. Bo kto inny wy​siadł​by z sa​mo​lo​tu – w do​dat​ku fan​ta​stycz​nie wy​glą​da​jąc – i za​le​d​wie ty​dzień po tym, jak wy​cię​to mu coś z brzu​cha, po​je​chał​by pro​sto na mecz ko​szy​ków​ki? Po​oglą​da​ły roz​grze​wa​ją​cych się za​wod​ni​ków, a po​tem Andy upar​ła się, żeby pójść do pry​wat​ne​go po​miesz​cze​nia klu​bo​we​go na małe co nie​co. Po​szły i na​ło​ży​ła na ta​lerz kol​bę ku​ku​ry​dzy, ko​pia​stą por​cję kre​we​tek, pa​lusz​ków kra​bo​wych w ma​śle, pie​czo​ne​go kur​cza​ka i kru​chych sło​nych bi​skwi​tów – było tego tyle, że wy​star​czy​ło​by dla czte​rech

osób. Zo​sta​wi​ła ta​lerz na na​roż​nym sto​li​ku i wró​ci​ła po duży ku​bek coli (och, prze​cież je​den nie za​szko​dzi!) oraz po so​lid​ny ka​wa​łek cia​sta cze​ko​la​do​we​go. – Ty na​praw​dę idziesz na ca​łość, co? – rzu​ci​ła Emi​ly z ta​le​rzy​kiem su​ro​wych wa​rzyw w ręku. – Je​stem w pią​tym mie​sią​cu cią​ży i nie​dłu​go będę wiel​ka jak sto​do​ła – po​wie​dzia​ła Andy, od​gry​za​jąc ko​niu​szek kre​wet​ki. – Chcę tro​chę po​żyć. Ale Em była zbyt za​ję​ta wy​pa​try​wa​niem zna​ko​mi​to​ści, żeby zwra​cać na nią uwa​gę. Po​wo​li i dys​kret​nie wę​dro​wa​ła wzro​kiem po sa​lo​nie dla VIP-ów, ba​da​jąc każ​dą na​po​tka​ną twarz, każ​dą to​reb​kę i każ​de buty. Na​gle wy​trzesz​czy​ła

oczy. Andy po​dą​ży​ła za jej spoj​rze​niem, gwał​tow​nie wcią​gnę​ła po​wie​trze i kre​wet​ka utknę​ła jej w gar​dle. Mo​gła od​dy​chać, ale cho​ciaż od​kaszl​nę​ła, kre​wet​ka nie chcia​ła prze​su​nąć się ani w górę, ani w dół. Emi​ly spio​ru​no​wa​ła ją wzro​kiem. – Mo​żesz prze​stać? Mi​ran​da tu jest! Andy wcią​gnę​ła po​tęż​ny haust po​wie​trza i jesz​cze raz moc​no za​kasz​la​ła. Wresz​cie, do​pie​ro po kil​ku ta​kich kaszl​nię​ciach, kre​wet​ka wy​sko​czy​ła z gar​dła pro​sto na jej ręce. Andy za​wi​nę​ła ją w ser​wet​kę i rzu​ci​ła na sto​lik. – Coś obrzy​dli​we​go – syk​nę​ła Em. – Śmia​ło, na​stęp​nym ra​zem obrzy​gaj

wszyst​kich do​oko​ła. – Już w po​rząd​ku, dzię​ki, że spy​ta​łaś. Jak to miło, że się o mnie trosz​czysz. – Mi​ran​da na me​czu Knick​sów? Prze​cież ona nie lubi ko​szy​ków​ki. – Emi​ly zer​k​nę​ła ukrad​kiem w tam​tą stro​nę. – Hm, chy​ba już wiem. Jest z przy​ja​cie​lem. A on pew​nie lubi. Andy zmru​ży​ła oczy i zo​ba​czy​ła, że obok Mi​ran​dy sie​dzi Ra​fa​el Nadal. Pili kawę, a Mi​ran​da śmia​ła się z każ​de​go sło​wa, ja​kie wy​po​wia​dał. Mia​ła pro​ste, zu​peł​nie nor​mal​ne zęby – nie było w nich ab​so​lut​nie nic god​ne​go uwa​gi, były po pro​stu zwy​czaj​ne – ale ile​kroć się śmia​ła, Andy do​sta​wa​ła gę​siej skór​ki. Ta na​pi​na​ją​ca się bla​da skó​ra twa​-

rzy, te cien​kie bia​łe war​gi, któ​re roz​cią​ga​ły się i ro​bi​ły jesz​cze cień​sze, no i zęby go​to​we wy​sko​czyć z ust i ugryźć, gdy​by ktoś pod​szedł za bli​sko… Za​drża​ła na samą myśl. – Boże, on jest bo​ski – wes​tchnę​ła Emi​ly, prze​sta​jąc uda​wać, że na nich nie pa​trzy. – My​ślisz, że ze sobą sy​pia​ją? Em wznio​sła oczy do nie​ba. – Chy​ba żar​tu​jesz. On jest jej muzą. Ma​łym za​uro​cze​niem. Zja​dła​by go żyw​cem. Andy umo​czy​ła w ma​śle kra​bo​wy pa​lu​szek. – Po​szu​kaj​my na​szych. Nie chcę ry​zy​ko​wać. Jak na je​den ty​dzień mia​łam

dość wra​żeń, ty też. – Nie bądź nie​po​waż​na. – Emi​ly wsta​ła, krzy​wiąc się z bólu. Po​pra​wi​ła wło​sy i strzep​nę​ła nie​wi​dzial​ny py​łek z kasz​mi​ro​we​go swe​tra. – Idzie​my się przy​wi​tać. Przy​sła​ła mi kwia​ty do szpi​ta​la! Mu​szę jej po​dzię​ko​wać, in​a​czej weź​mie mnie za cham​kę. – Em, to nie ona przy​sła​ła ci kwia​ty. Pa​mię​tasz, jak… Ale było już za póź​no. Em chwy​ci​ła ją za rękę i po​cią​gnę​ła do góry, jak​by po​ma​ga​ła wstać przy​ja​ciół​ce w za​awan​so​wa​nej cią​ży. Naj​pierw do góry, a po​tem za sobą, pro​sto w stro​nę Mi​ran​dy. – Po pro​stu rób to co ja – rzu​ci​ła, prze​mie​rza​jąc wy​ło​żo​ne wy​kła​dzi​ną po​-

miesz​cze​nie. Nie​ca​łe dzie​sięć se​kund póź​niej sta​ły już przed ich sto​li​kiem. Andy zer​k​nę​ła na swo​ją rękę, któ​rą Em wciąż ści​ska​ła jak w klesz​czach. Mo​dli​ła się, żeby włą​czył się alarm po​ża​ro​wy i żeby ki​bi​ce mu​sie​li wziąć nogi za pas. Ale na wszyst​kich fron​tach pa​no​wa​ła mar​twa ci​sza, przy​najm​niej do chwi​li, gdy słyn​ny te​ni​si​sta, z bli​ska jesz​cze przy​stoj​niej​szy, od​chrząk​nął i spy​tał: – Mam coś dla pań pod​pi​sać? Czy wy​star​czy ser​wet​ka? – Pa​trzył na Emi​ly, bo Andy wciąż wbi​ja​ła wzrok w pod​ło​gę. – Nie – wy​krztu​si​ła Emi​ly, zde​ner​wo​wa​na zu​peł​nie jak nie ona. – Nie, nie,

nie. Nadal ro​ze​śmiał się. – Głup​tas ze mnie. Wy​star​czy na pa​nie spoj​rzeć. Nie cho​dzi o mój au​to​graf, praw​da? Cho​dzi o au​to​graf pani Prie​stly. – Od​wró​cił się do Mi​ran​dy i do​dał: – Chciał​bym mieć tyle pięk​nych wiel​bi​cie​lek co ty. – Och, Rafa! – Mi​ran​da za​chi​cho​ta​ła, upior​nie roz​cią​ga​jąc usta i po​ka​zu​jąc zęby. – Po​chle​biasz mi. Mnie też, po​my​śla​ła Andy. Czy to moż​li​we, że Ra​fa​el Nadal po​wie​dział przed chwi​lą, że są pięk​ne? Mi​ran​da po​ło​ży​ła mu rękę na ra​mie​niu. I zno​wu za​chi​cho​ta​ła. Emi​ly i Andy wy​mie​ni​ły spoj​rze​nia.

Mi​ran​da z nim flir​tu​je! Na szczę​ście Em od​zy​ska​ła głos, za​nim zro​bi​ło się jesz​cze bar​dziej nie​zręcz​nie. – Na​zy​wam się Emi​ly Charl​ton, a to jest Andy… An​drea Sachs. Z „Plun​ge’a”. Nie wspo​mi​na​jąc o okre​sie kon​trak​to​we​go nie​wol​nic​twa w „Run​wayu”, do​da​ła w du​chu Andy. – Bar​dzo dzię​ku​ję za kwia​ty. Były cu​dow​ne. To bar​dzo miło z two​jej stro​ny. Mi​ran​da przy​pa​try​wa​ła się im chłod​no, cho​ciaż na pew​no je po​zna​ła. Mimo to Andy po​czu​ła, że pie​ką ją po​licz​ki, gdy Mi​ran​da po​wo​li otak​so​wa​ła ją wzro​kiem od gło​wy po same sto​py.

I mia​ła ocho​tę wła​sno​ręcz​nie je am​pu​to​wać, gdy jej spoj​rze​nie za​trzy​ma​ło się na bu​tach (tak się przy​pad​kiem zło​ży​ło, że tego dnia była w sta​rych, brud​nych spor​to​wych co​nver​sach, któ​re wy​grze​ba​ła z dna sza​fy – mu​sia​ło jej być wy​god​nie, w peł​ni na to za​słu​gi​wa​ła). Ale kie​dy Mi​ran​da zno​wu po​wę​dro​wa​ła wzro​kiem w górę i spoj​rza​ła na jej brzuch, na​praw​dę chcia​ła stam​tąd uciec. – Pro​szę, pro​szę. – Ga​pi​ła się na jej ta​lię jak na ekran w IMAX-ie. – Spo​dzie​wa​my się dziec​ka, praw​da? – Tak, mój mąż i ja… – od​par​ła szyb​ko Andy, czu​jąc, że ja​kaś ta​jem​ni​cza siła każe jej wspo​mnieć o Ma​xie. – Je​stem pod ko​niec pierw​szej po​ło​wy.

Wzię​ła się w garść, cze​ka​jąc na nie​uchron​ne – unie​sie​nie brwi i uwa​gę w ro​dza​ju: „Do​pie​ro w po​ło​wie, hm?” – dla​te​go za​tka​ło ją, kie​dy Mi​ran​da zno​wu się uśmiech​nę​ła. I nie wia​do​mo, dla​cze​go ten uśmiech wca​le nie był kosz​mar​ny. – Ja​kie to uro​cze. – Po​wie​dzia​ła to chy​ba szcze​rze. – Ubó​stwiam dzie​ci. To two​je pierw​sze? Ślicz​nie wy​glą​dasz. Wstrzą​śnię​ta Andy onie​mia​ła. Spoj​rza​ła na nią, kiw​nę​ła gło​wą i opie​kuń​czym ge​stem po​gła​ska​ła się po brzu​chu. Nie była pew​na, czy się nie prze​sły​sza​ła. – Tak, to jej pierw​sze i nie chcą wie​dzieć, czy to chło​piec, czy dziew​czyn​ka. Ale nic się nie martw. Ro​dzi do​pie​ro na

wio​snę, a do tego cza​su na pew​no zdą​ży​my do​pra​co​wać szcze​gó​ły na​szej… – wtrą​ci​ła Emi​ly. Mi​ran​da bły​snę​ła zim​no ocza​mi, a jej war​gi roz​cią​gnę​ły się jak pysk szar​żu​ją​cej ko​bry. – Nie na​uczy​łam cię – syk​nę​ła, mo​men​tal​nie zmie​nia​jąc się w po​two​ra – że nie​grzecz​nie jest roz​ma​wiać w to​wa​rzy​stwie o in​te​re​sach? „Nie na​uczy​łam cię”. Emi​ly drgnę​ła, jak​by ją spo​licz​ko​wa​no. – Prze​pra​szam, nie chcia​łam… – Mi​ran​do, daj​że im spo​kój – prze​rwał ze śmie​chem Ra​fa​el. Za​uwa​żył przy ba​rze zna​jo​me​go czy wiel​bi​cie​la

i je prze​pro​sił. – Miło było pa​nie po​znać. Po​wo​dze​nia… we wszyst​kim. – Andy usły​sza​ła w jego gło​sie wy​raź​ną nut​kę ostrze​że​nia. – Prze​pra​szam – wy​bą​ka​ła Emi​ly. – Po pro​stu… po pro​stu po​my​śla​łam, że… Ale Mi​ran​da nie dała jej dojść do sło​wa. – Je​śli chcesz o tym po​roz​ma​wiać, w po​nie​dzia​łek rano za​dzwoń do Stan​leya. Em tyl​ko kiw​nę​ła gło​wą. Andy mia​ła już po​wie​dzieć, że musi na​tych​miast iść do to​a​le​ty albo po​szu​kać męża – wszyst​ko, byle jak naj​szyb​ciej wziąć nogi za pas – ale Mi​ran​da za​trzy​ma​ła ją wzro​kiem.

– A ty, Ahn-dre-ah… Moja asy​stent​ka przy​śle ci li​stę rze​czy dla dziec​ka. My​ślę, że ci się przy​da. Andy od​kaszl​nę​ła. – Dzię​ku​ję – wy​chry​pia​ła, nie wie​dząc, co po​wie​dzieć. – To bar​dzo miło z two​jej stro​ny. – Mmm… I daj mi znać, je​śli bę​dziesz po​trze​bo​wa​ła do​brej niań​ki czy pie​lę​gniar​ki. Mogę ci po​le​cić na​praw​dę cu​dow​ne. Andy o mało nie ze​mdla​ła. Była to naj​dłuż​sza roz​mo​wa, jaką kie​dy​kol​wiek od​by​ła z Mi​ran​dą Prie​stly, pod​czas któ​rej nie zo​sta​ła zru​ga​na, za​sy​pa​na roz​ka​za​mi czy po​ni​żo​na. Przez chwi​lę mia​ła na​wet wy​rzu​ty su​mie​nia, że po​my​śla​ła:

oczy​wi​ście, że tak. Je​dy​nie naj​lep​sze mo​gły wy​cho​wy​wać jej cór​ki. Ale uśmiech​nę​ła się tyl​ko i po​dzię​ko​wa​ła. – Miło było cię wi​dzieć – ode​zwa​ła się zde​spe​ro​wa​na Emi​ly. – Do zo​ba​cze​nia, mam na​dzie​ję, że już wkrót​ce. Mi​ran​da ją zi​gno​ro​wa​ła. Ski​nę​ła gło​wą Andy i po​szła po Ra​fa​ela. – Mam zwi​dy czy była to naj​dziw​niej​sza roz​mo​wa, w ja​kiej kie​dy​kol​wiek uczest​ni​czy​łam? – spy​ta​ła Andy, pa​trząc, jak Mi​ran​da i Nadal wy​cho​dzą z sali dla VIP-ów. – Dla​cze​go? Moim zda​niem wszyst​ko po​szło ide​al​nie – od​par​ła wciąż zde​ner​wo​wa​na Emi​ly.

Andy spoj​rza​ła na nią. – Na​wet nie spy​ta​ła, jak się czu​jesz. – To co? Taka już jest, nie ma w tym nic oso​bi​ste​go. A jak za​chwy​ca​ła się two​ją cią​żą. Po​wie​dzia​ła, że ślicz​nie wy​glą​dasz. W jej kra​inie to jak wy​zna​nie mi​ło​ści. – Tak, ale za​raz po​tem wy​sta​wi​ła pa​zu​ry i omal nie urwa​ła ci gło​wy! A więc na​wet dia​beł ma sła​bość do nie​na​ro​dzo​nych dzie​ci. Su​per. Ale nie będę w cią​ży do koń​ca ży​cia. Je​śli mamy sprze​dać „Plun​ge’a”, mu​sisz zajść i tu i ów​dzie przy​tyć. Em zbla​dła. – Wy​pluj to sło​wo. Andy ro​ze​śmia​ła się.

– Po​waż​nie! Mi​ran​da Prie​stly za​cho​wu​je się jak czło​wiek tyl​ko w obec​no​ści cię​żar​nych. Przy in​nych za​mie​nia się w po​two​ra. Wiem, że cią​gle wo​kół tego krą​żysz, ale daj spo​kój, chy​ba nie roz​wa​żasz tego na po​waż​nie? Już i tak roz​sze​rzo​ne oczy Emi​ly zro​bi​ły się jesz​cze więk​sze. – Ja? Oczy​wi​ście, że roz​wa​żam! Mało tego: ja w to wcho​dzę! Gdy​byś mia​ła choć odro​bi​nę zmy​słu do in​te​re​sów, też byś we​szła. – A gdy​byś ty mia​ła choć odro​bi​nę in​stynk​tu sa​mo​za​cho​waw​cze​go, zro​bi​ła​byś to, co ja: ucie​kła​byś, gdzie pieprz ro​śnie. – I zno​wu dra​ma​ty​zu​jesz – wes​tchnę​ła

te​atral​nie Em. – Dzie​sięć lat te​ra​pii, kosz​ma​rów i wspo​mnień na​zy​wasz dra​ma​ty​zo​wa​niem? Je​śli zrzu​cisz się z nią na mo​je​go psy​chia​trę i do​ło​żysz do tego nie​ogra​ni​czo​ny za​pas prosz​ków na​sen​nych i ma​sa​ży co dwa ty​go​dnie, to się za​sta​no​wię. Bez tego ani rusz, nie dam rady. Na​gle wy​ro​śli przed nimi Max i Mi​les. – Nie uwie​rzy​cie, kogo przed chwi​lą wi​dzie​li​śmy. – Max był tak pod​eks​cy​to​wa​ny, jak​by wi​dział ko​goś jesz​cze słyn​niej​sze​go niż Mi​ran​da Prie​stly. – Pew​ną po​wszech​nie zna​ną oso​bi​stość ze świa​ta mody? – spy​ta​ła z po​wa​gą Emi​ly.

Max zmarsz​czył czo​ło. – Nie. Me​gan Fox z mę​żem, tym z 90210. Sie​dzą obok nas. – W re​alu jest jesz​cze sek​sow​niej​sza niż na ekra​nie – do​dał usłuż​nie Mi​les. Andy i Em nie za​re​ago​wa​ły i pa​no​wie wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. – Co tu się dzie​je? – spy​tał Mi​les. – Wła​śnie mia​ły​śmy bli​skie spo​tka​nie trze​cie​go stop​nia z Mi​ran​dą – po​wie​dzia​ła Andy, szu​ka​jąc u Maxa współ​czu​cia. Była za​sko​czo​na, jak bar​dzo się oży​wił. – Z Mi​ran​dą Prie​stly? Wspo​mi​na​ła coś o umo​wie? Nie jest wku​rzo​na, że musi tak dłu​go cze​kać? Andy spio​ru​no​wa​ła go wzro​kiem.

– To wca​le nie jest „tak dłu​go”. Pierw​szą pro​po​zy​cję zło​ży​li nam za​raz po na​szym ślu​bie i chcie​li spraw​dzić wy​ni​ki sprze​da​ży w czwar​tym kwar​ta​le. A mię​dzy Świę​tem Dzięk​czy​nie​nia i syl​we​strem Mi​ran​da wy​jeż​dża na urlop i ma wszyst​ko gdzieś. Mija do​pie​ro pierw​szy ty​dzień no​we​go roku. Ni​cze​go spe​cjal​nie nie prze​cią​ga​my. Mi​les klep​nął Maxa w ple​cy. – Chodź​my na kie​li​cha. Tu jest zbyt stre​su​ją​co. Max kiw​nął gło​wą. – My​ślę tyl​ko, że je​śli chce​cie do​bić tar​gu, po​win​ny​ście zro​bić ja​kiś ruch, żeby nie po​my​śla​ła, że… – Nad wszyst​kim pa​nu​je​my – prze​-

rwa​ła mu Andy, zi​ry​to​wa​na bar​dziej, niż chcia​ła. Max pod​niósł ręce, jak​by się pod​da​wał. – Po​wie​dzia​łem tyl​ko, co my​ślę. Ile​kroć o tym roz​ma​wia​li, bez koń​ca roz​wo​dził się o tym, że pro​po​zy​cja Elia​sa-Clar​ka, tak hoj​na i zło​żo​na po tak krót​kim cza​sie, to wiel​ki za​szczyt i pre​stiż i że dzię​ki niej Andy bę​dzie mo​gła ro​bić coś in​ne​go, rów​nie albo jesz​cze bar​dziej in​te​re​su​ją​ce​go – oczy​wi​ście po roku pie​kła. Andy po​dej​rze​wa​ła, że mąż my​śli głów​nie o swo​im port​fe​lu, że chciał​by po​chwa​lić się swo​ją mą​drą in​we​sty​cją i mą​drą żoną, bo nie ma to jak dwa w jed​nym. Wie​dzia​ła, że w tym

roku przed​się​bior​stwo Har​ri​son Me​dia Hol​dings pod​upa​dło fi​nan​so​wo jesz​cze bar​dziej niż w po​przed​nim, a jej do​cho​dy są prze​cież do​cho​da​mi Maxa i od​wrot​nie: chciał, żeby po​bra​li się bez spi​sy​wa​nia in​ter​cy​zy, na rów​nych pra​wach – układ ten bar​dzo ją zresz​tą fa​wo​ry​zo​wał i do​pro​wa​dzał do fu​rii jego mat​kę – dla​te​go Andy cie​szy​ła się, że na sprze​da​ży sko​rzy​sta​li​by oby​dwo​je. Nie cie​szy​ła się na​to​miast z cią​głej pre​sji, któ​rą Max, de​li​kat​nie, lecz sta​le, na nią wy​wie​rał. Ona nie pró​bo​wa​ła wpły​wać na jego de​cy​zje biz​ne​so​we. – Kie​dy skoń​czy​cie, bę​dzie​my w ba​rze – po​wie​dział Mi​les. – Tyl​ko żad​nych py​skó​wek, do​brze? Za​raz za​czy​na się

mecz. Emi​ly od​wró​ci​ła się do Andy, ale ta nie mo​gła spoj​rzeć jej w oczy. W koń​cu pod​nio​sła gło​wę. – No co? – Ty się nie zgo​dzisz, praw​da? Ani te​raz, ani nig​dy. – Em splo​tła pal​ce, ro​biąc wszyst​ko, by utrzy​mać ręce na ko​la​nach. Wy​glą​da​ła jak szy​ku​ją​ca się do ata​ku ty​gry​si​ca. Andy otwo​rzy​ła usta, żeby zno​wu się uspra​wie​dli​wić, ale za​raz je za​mknę​ła. – Em, po pro​stu nie dam te​raz rady. Wiem, że to zro​zu​miesz. Pró​bu​ję być na bie​żą​co w pra​cy, przez wie​le ty​go​dni cią​gle rzy​ga​łam i le​cia​łam z nóg, za kil​ka mie​się​cy ro​dzę, bo dziec​ko pę​dzi jak

po​ciąg to​wa​ro​wy. Tyle rze​czy mu​szę jesz​cze przy​go​to​wać. To na​praw​dę fa​tal​ny okres na sprze​daż, tym bar​dziej jej… – A więc nie. Mó​wisz „nie”, tak? – Emi​ly była zdru​zgo​ta​na. Oczy​wi​ście, że mó​wi​ła „nie”, i gdy​by mia​ła od​wa​gę, na pew​no by to roz​wi​nę​ła, do​da​jąc: wo​la​ła​bym umrzeć, zban​kru​to​wać lub nig​dzie nie pra​co​wać, niż spę​dzić rok u tej baby. Ale po​nie​waż była taka, jaka była, po​nie​waż nie zno​si​ła kon​flik​tów i nie lu​bi​ła spra​wiać ni​ko​mu za​wo​du, od​par​ła: – Nie mó​wię „nie” w ogó​le. Mó​wię tyl​ko, że nie te​raz. W oczach Emi​ly za​pło​nę​ła iskier​ka

na​dziei. – Do​brze, ro​zu​miem. Te​raz by​ło​by po pro​stu tro​chę za dużo. Za​no​si się na bo​ga​ty se​zon wio​sen​ny, mnó​stwo ślu​bów. Stan​ley wspo​mniał na​wet o wspól​nej bu​rzy mó​zgów, żeby spraw​dzić, jak wy​glą​da​ła​by na​sza współ​pra​ca kon​cep​cyj​na z Elia​sem-Clar​kiem… – Wła​śnie, wróć​my do tego po po​ro​dzie. – Andy mia​ła wy​rzu​ty su​mie​nia, że ją zwo​dzi, za​sta​na​wia​ła się jed​no​cze​śnie, kie​dy Em roz​ma​wia​ła ze Stan​ley​em i dla​cze​go bez niej. Emi​ly wy​dę​ła war​gi. – Po wa​run​kiem że wciąż będą za​in​te​re​so​wa​ni. – Na pew​no. Do tego cza​su jesz​cze

bar​dziej zwięk​szy​my na​kład i zdo​bę​dzie​my wię​cej sub​skry​ben​tów, a po​nie​waż je​steś w tym na​praw​dę do​bra, jesz​cze wię​cej re​kla​mo​daw​ców. Z każ​dym kwar​ta​łem idzie nam co​raz le​piej i nie ma po​wo​du za​kła​dać, że w tym bę​dzie in​a​czej. Poza tym im bar​dziej się opie​rasz, tym bar​dziej cię chcą, tak? Kto wie o tym le​piej niż ty? – Nie je​stem pew​na, czy ta stra​te​gia za​dzia​ła z Mi​ran​dą. Ona jest chy​ba inna. Ale sko​ro ma być to albo nic, nie mam wy​bo​ru – skon​sta​to​wa​ła Em z nie​ty​po​wą dla sie​bie re​zy​gna​cją. – Zuch dziew​czy​na! – po​wie​dzia​ła Andy, chcąc ją roz​śmie​szyć. Ale re​zy​gna​cja trwa​ła tyl​ko chwi​lę.

– Mam na​dzie​ję, że po dziec​ku zmięk​niesz. Albo że zro​bisz się tak gru​ba, że sama będę mo​gła prze​to​czyć cię na dru​gą stro​nę. Za​dzwo​nię do Stan​leya i po​wiem mu, że za​wie​sza​my ne​go​cja​cje. Do cza​su, aż uro​dzisz. Andy kiw​nę​ła gło​wą. – Chodź, weź​my coś do pi​cia. Trze​ba to uczcić. Emi​ly po​mo​gła jej wstać i oby​dwie się skrzy​wi​ły, jed​na z bólu, dru​ga z wy​sił​ku. – Co uczcić? – spy​ta​ła Andy. – Prze​ży​łam wi​zy​tę w kli​ni​ce na kom​plet​nym za​du​piu. Mało bra​ko​wa​ło, a Mi​ran​da Prie​stly po​wie​dzia​ła​by, że je​steś za​chwy​ca​ją​ca. No i praw​do​po​dob​-

nie sprze​da​my nasz ma​ga​zyn naj​słyn​niej​sze​mu wy​daw​nic​twu w świe​cie. Je​śli to nie za​słu​gu​je na bez​al​ko​ho​lo​we mo​ji​to, to ja już nie wiem. Andy pa​trzy​ła, jak Em, zno​wu wy​twor​na i za​do​wo​lo​na z sie​bie, idzie w stro​nę Maxa i Mi​le​sa. Wie​dzia​ła, że po​peł​ni​ła przed chwi​lą wiel​ki błąd – tyl​ko od​su​nę​ła od sie​bie to, co było nie​uchron​ne – ale przy​się​gła so​bie, że wy​ma​że to z pa​mię​ci. Że nie bę​dzie o tym pa​mię​ta​ła do​pó​ty, do​pó​ki bę​dzie mo​gła.

15 Podwójne zaprzeczenie jest twierdzeniem

Gdy Andy obu​dzi​ła się z głę​bo​kie​go czar​ne​go snu, pierw​szą rze​czą, jaką za​re​je​stro​wa​ła, był wy​raź​ny za​pach la​wen​dy i szum mor​skich fal. – Cie​szę się, że mo​gła się pani od​prę​żyć – po​wie​dzia​ła ci​cho ma​sa​żyst​ka, ro​-

biąc po​rzą​dek na la​dzie, gdzie le​ża​ły cie​płe ręcz​ni​ki i sta​ły bu​te​lecz​ki z olej​ka​mi. – Po​móc pani zejść? Andy spró​bo​wa​ła sku​pić wzrok, ale czu​ła się tak, jak​by za​miast so​cze​wek kon​tak​to​wych mia​ła w oczach szkło. – Nie, dzię​ku​ję, po​ra​dzę so​bie – od​par​ła, dzię​ku​jąc w du​chu Oli​ve Cha​se za to, że swój wie​czór pa​nień​ski zor​ga​ni​zo​wa​ła aku​rat tu​taj, w ho​te​lu-spa Sur​rey, i że ją za​pro​si​ła. Kie​dy Andy za​pro​te​sto​wa​ła, mó​wiąc, że wy​star​czy jej go​dzi​na na wy​wiad, ak​tor​ka ro​ze​śmia​ła się swo​im słyn​nym śmie​chem i oznaj​mi​ła, że za​pi​sa​ła ją na se​rię su​per​luk​su​so​wych za​bie​gów przed​po​ro​do​wych, łącz​nie z na​cie​ra​niem solą, ką​pie​lą w mle​ku

i ma​sa​żem ca​łe​go cia​ła na spe​cjal​nej po​dusz​ce z otwo​rem w środ​ku, dzię​ki któ​rej cię​żar​na może po​ło​żyć się na brzu​chu. Je​śli Andy kie​dy​kol​wiek ko​cha​ła swo​ją pra​cę, to na pew​no te​raz. Nie​chaj ci z „New Yor​ke​ra” prze​strze​ga​ją ety​ki za​wo​do​wej, pro​szę bar​dzo. Ona za​mie​rza spę​dzić roz​kosz​ne po​po​łu​dnie. Pod​par​ła się rę​ka​mi, usia​dła i prze​ście​ra​dło zsu​nę​ło jej się na brzuch. A brzuch był już po​tęż​ny, na​pię​ty jak skó​ra bęb​na i ster​czą​cy tak bar​dzo, że sta​nie było rów​nie nie​wy​god​ne jak kła​dze​nie się czy sia​da​nie. Uczu​cie cięż​ko​ści i uci​sku mi​ja​ło tyl​ko wte​dy, kie​dy była za​nu​rzo​na w wo​dzie, dla​te​go spę​-

dza​ła w wan​nie tyle cza​su, ile tyl​ko mo​gła. Mi​nę​ło już osiem i pół mie​sią​ca i nie cho​dzi​ła do pra​cy co​dzien​nie. Ale kie​dy Oli​ve Cha​se za​pro​si​ła „Plun​ge’a” na swój wie​czór pa​nień​ski, wy​ko​rzy​sta​ła nada​rza​ją​cą się oka​zję: ak​tor​ka bra​ła ślub już po jej po​ro​dzie i szko​da by było to stra​cić. Ostroż​nie spu​ściw​szy nogi na pod​ło​gę, Andy roz​po​czę​ła żmud​ny pro​ces ubie​ra​nia się: leg​gin​sy cią​żo​we na brzuch, po​tem bar​dzo nie​cie​ka​wy sta​nik, kom​bi​na​cja spor​to​we​go i ta​kie​go do kar​mie​nia, na ko​niec marsz​czo​na tu​ni​ka w ohyd​nym ko​lo​rze ba​kła​ża​na. Na tę fazę gry nie wy​my​ślo​no po pro​stu nic ład​ne​go ani bar​dziej sty​lo​we​go. Wsu​nę​-

ła spuch​nię​te sto​py w bir​ken​stoc​ki (nie mo​gła już się schy​lać, żeby sa​mo​dziel​nie za​piąć kla​mer​kę czy za​wią​zać sznu​ro​wa​dła), cie​sząc się, że Emi​ly nie wi​dzi tych wy​gi​ba​sów. Przy​po​mniał jej się ostat​ni dra​mat. Ni stąd, ni zo​wąd skon​tak​to​wa​li się z nimi ci z Elia​sa-Clar​ka, pierw​szy raz od stycz​nia, kie​dy to prze​ło​ży​ły ter​min dal​szych ne​go​cja​cji. Była aku​rat na ba​da​niach kon​tro​l​nych – nie mo​gła uwie​rzyć, że pew​nie już ostat​nich – kie​dy za​dzwo​ni​ła do niej roz​hi​ste​ry​zo​wa​na Emi​ly. – Stan​ley zo​sta​wił mi wia​do​mość na po​czcie gło​so​wej – po​wie​dzia​ła bez tchu. – Mówi, że to coś waż​ne​go i mu​si​my na​tych​miast od​dzwo​nić. Kie​dy przy​-

je​dziesz? – Nie wiem – od​par​ła Andy zgod​nie z praw​dą. – Już skoń​czy​łam, ale le​kar​ka mówi, że dziec​ko za mało się ru​sza. Chce coś jesz​cze spraw​dzić. – O je​de​na​stej? O dwu​na​stej? Ale przy​je​dziesz, tak? Andy spró​bo​wa​ła zi​gno​ro​wać brak za​in​te​re​so​wa​nia Emi​ly sta​nem zdro​wia jej nie​na​ro​dzo​ne​go dziec​ka. – Przy​ja​dę – po​wie​dzia​ła przez za​ci​śnię​te zęby – gdy tyl​ko będę mo​gła. Dok​tor Kra​mer mar​twi​ła się, że dziec​ko za​cho​wu​je się „zbyt sen​nie”. Zba​da​ła ją jesz​cze raz, po​tem zro​bi​ła USG, wresz​cie pró​bę wy​sił​ko​wą – wszyst​ko bez jed​no​znacz​nych re​zul​ta​-

tów. Ka​za​ła im pójść na lunch, ko​niecz​nie z de​se​rem albo czymś słod​kim do pi​cia, żeby tro​chę wstrzą​snąć dziec​kiem, i po go​dzi​nie wró​cić na ko​lej​ną pró​bę. – To nic ta​kie​go – za​pew​nia​ła – pro​szę się nie de​ner​wo​wać. Jest pani w tak za​awan​so​wa​nej cią​ży, że na​wet gdy​by​śmy mu​sie​li wy​wo​łać po​ród dzi​siaj, wszyst​ko by​ło​by do​brze. Max i Andy wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. „Wy​wo​łać po​ród”? Już dzi​siaj? Na szczę​ście za dru​gim ra​zem ba​da​nia wy​pa​dły do​brze i Andy ode​tchnę​ła. Emi​ly była mniej wy​ro​zu​mia​ła. – Szyb​ko, od razu dzwo​ni​my do Stan​leya – rzu​ci​ła, wcho​dząc z nią do ga​bi​ne​tu. – Na​wet nie zdej​muj kurt​ki.

– Dziec​ko i ja czu​je​my się do​brze, dzię​ki, że py​tasz – mruk​nę​ła Andy. – No pew​nie, że do​brze, in​a​czej byś nie przy​szła. Ale nie​do​brze jest olać Mi​ran​dę Prie​stly. Se​kre​tar​ka po​łą​czy​ła je z Elia​semClar​kiem i Emi​ly o mało nie wy​szła ze skó​ry, pró​bu​jąc wy​tłu​ma​czyć Stan​ley​owi, dla​cze​go tak póź​no dzwo​nią. Stan​ley udał, że jej nie sły​szy. A może na​praw​dę nie sły​szał. Po​wie​dział tyl​ko: – W imie​niu Elia​sa-Clar​ka pod​wyż​sza​my pro​po​no​wa​ną cenę za​ku​pu o dwa​na​ście pro​cent. Mi​ran​da chcia​ła​by oczy​wi​ście po​znać na​tych​miast wa​szą de​cy​zję. Em zer​k​nę​ła na Andy, któ​ra ener​gicz​-

nie po​krę​ci​ła gło​wą. – Nie te​raz! – po​wie​dzia​ła bez​gło​śnie, wska​zu​jąc swój wiel​ki brzuch. – Uma​wia​ły​śmy się, że nie te​raz! Emi​ly wy​glą​da​ła tak, jak​by mia​ła za​raz do​stać ata​ku ser​ca. Dla pod​kre​śle​nia swo​ich słów chwy​ci​ła za słu​chaw​kę. – Ode​zwie​my się do was, kie​dy tyl​ko bę​dzie​my mo​gły. Andy za​raz ro​dzi. Po​tem bę​dzie​my w o wie​le lep​szej sy​tu​acji, bo… Od​po​wiedź Stan​leya nie była zbyt za​chę​ca​ją​ca: – Prze​ka​żę Mi​ran​dzie. Ale nie mu​szę wam chy​ba przy​po​mi​nać, jak bar​dzo nie lubi cze​kać. – Andy szyb​ko wró​ci do pra​cy. –

Emi​ly zbie​la​ły kłyk​cie. – Pew​nie bę​dzie​my mu​sia​ły odło​żyć tę roz​mo​wę na parę mie​się​cy, ale to ni​cze​go nie zmie​nia… – Mi​ran​da nie uzna​je urlo​pów ma​cie​rzyń​skich – prze​rwał jej Stan​ley. – Sie​dem​dzie​siąt dwie go​dzi​ny po uro​dze​niu có​rek była już w pra​cy. – Tak, to na​praw​dę nie​zwy​kłe – wy​mam​ro​ta​ła Andy do słu​chaw​ki, ro​biąc kół​ko na czo​le. Stan​ley od​chrząk​nął. – Chcę tyl​ko, żeby wszyst​ko było ja​sne: cze​ka​nie nie na​le​ży do jej naj​moc​niej​szych stron. Ale wiem już przy​najm​niej, jak wy​glą​da sy​tu​acja. Do usły​sze​nia.

Kie​dy się roz​łą​czył, Emi​ly spoj​rza​ła na Andy z obłę​dem w oczach. – Mo​że​my to stra​cić! – Uma​wia​ły​śmy się: żad​nych roz​mów przed po​ro​dem. – Może wy​ślij​my do nich na​sze​go praw​ni​ka? Żeby ich ugła​skać. Zy​skać na cza​sie. – To żad​ne roz​wią​za​nie. Uspo​kój się, Em. Wła​śnie pod​nie​śli cenę, nie sły​sza​łaś? Zro​bią wszyst​ko, żeby nas ku​pić. Za​cze​ka​ły​śmy i mamy lep​sze wa​run​ki. Parę mie​się​cy dłu​żej na pew​no nie za​szko​dzi. – Two​ja cią​ża za​czy​na być uni​wer​sal​ną wy​mów​ką. – Emi​ly po​wie​dzia​ła to ci​cho i spo​koj​nie, ale było wi​dać, że

jest sfru​stro​wa​na. Tego sa​me​go po​po​łu​dnia po​sła​niec z Her​me​sa przy​wiózł im dwa cha​rak​te​ry​stycz​ne po​ma​rań​czo​we pu​de​łecz​ka prze​wią​za​ne brą​zo​wą wstąż​ką: w każ​dym były trzy bran​so​let​ki, każ​da inna i każ​da pięk​nie ozdo​bio​na. Emi​ly za​ło​ży​ła swo​je tak szyb​ko, jak​by się pa​li​ło. Andy przy​glą​da​ła się jej z uśmie​chem. Może jed​nak Mi​ran​da lubi ta​kie wy​zwa​nia? Po​my​śla​ła o tym te​raz i za​drża​ła. Ma​sa​żyst​ka za​pro​wa​dzi​ła ją do po​ko​ju re​lak​sa​cyj​ne​go, po​mo​gła usiąść na szez​lon​gu wy​ło​żo​nym tka​ni​ną frot​te i po chwi​li przy​szła Oli​ve ubra​na w szla​frok. Jej twarz do​słow​nie pro​mie​nia​ła po za​-

bie​gu oczysz​cza​nia cery. Za​czer​wie​nie​nia i po​draż​nie​nia? Jej to nie do​ty​czy​ło. – I jak było? – spy​ta​ła, się​ga​jąc po ta​le​rzyk su​szo​nych brzo​skwiń i mig​da​łów. – Bo​sko. Jak w raju – od​par​ła Andy, jak​by roz​ma​wia​ła z przy​ja​ciół​ką. Sur​re​ali​stycz​nie było ga​wę​dzić tak swo​bod​nie z jed​ną z naj​słyn​niej​szych ko​biet na świe​cie. Fil​my z Oli​ve Cha​se za​ro​bi​ły na czy​sto dzie​więć​set pięć​dzie​siąt mi​lio​nów do​la​rów. Jej twarz zna​no wszę​dzie, od be​du​iń​skich pia​sków Egip​tu i lo​do​wa​tych rów​nin Sy​be​rii po naj​dzik​sze wio​ski Ama​zo​nii. Jej ro​man​tycz​ne pe​ry​pe​tie były przed​mio​tem nie​koń​czą​cych się spe​ku​la​cji i ana​liz, cią​gnął się za nią dłu​gi kil​wa​ter nie​uda​nych

związ​ków. Świat prze​stał już mieć na​dzie​ję, że Oli​ve znaj​dzie wresz​cie od​po​wied​nie​go męż​czy​znę czy choć​by utrzy​man​ka, że wresz​cie ko​goś po​ko​cha, i jej sta​tus Naj​pięk​niej​szej Sin​giel​ki Wszech Cza​sów zo​stał osta​tecz​nie ugrun​to​wa​ny – ku trwo​dze i kon​ster​na​cji se​tek ty​się​cy zwy​kłych męż​czyzn, któ​rzy twier​dzi​li, że do​sko​na​le by się dla niej nada​wa​li – gdy na​gle oznaj​mi​ła, że przej​dzie po czer​wo​nym dy​wa​nie wła​śnie z ta​kim: ze zwy​kłym męż​czy​zną. Bo na​wet naj​bar​dziej in​ten​syw​ne prze​sie​wa​nie i po​le​ro​wa​nie fak​tów, naj​bar​dziej twór​cza be​le​try​sty​ka nie mo​gła zmie​nić tego, że dwu​dzie​sto​dzie​wię​cio​let​ni Clint Se​ver, in​ży​nier z wy​kształ​ce​nia i pro​jek​tant stron

in​ter​ne​to​wych z za​mi​ło​wa​nia, jest zwy​kłym fa​ce​tem. Gdy przed ro​kiem po​zna​li się w ta​jem​ni​czych oko​licz​no​ściach (głów​nym ce​lem wy​wia​du Andy mia​ło być wła​śnie to, szcze​gó​ły ich pierw​sze​go spo​tka​nia), od hol​ly​wo​odz​kie​go blich​tru i prze​py​chu dzie​lił go cały wszech​świat, bo miesz​kał wte​dy w Lo​uisvil​le w Ken​tuc​ky i wi​dział ją na ekra​nie tyl​ko raz, w bo​żo​na​ro​dze​nio​wym fil​mie sprzed dwu​dzie​stu lat. Śred​nie​go wzro​stu i śred​niej wagi, miał prze​cięt​ną uro​dę i we wszyst​kich wy​wia​dach, ja​kie Andy oglą​da​ła, ro​bił wra​że​nie zu​peł​nie nie​po​ru​szo​ne​go per​spek​ty​wą no​we​go ży​cia u boku słyn​nej na​rze​czo​nej. Z wła​snej ini​cja​ty​wy pod​pi​sał in​ter​cy​zę, któ​ra

w ra​zie ewen​tu​al​ne​go roz​wo​du nie gwa​ran​to​wa​ła mu do​słow​nie ani cen​ta, i to bez wzglę​du na to, jak dłu​go by​li​by mał​żeń​stwem, ile mie​li​by dzie​ci i ile Oli​ve by w tym cza​sie za​ro​bi​ła. Kie​dy mu​siał, udzie​lał wy​wia​dów, by​wał na pre​mie​rach, ga​lach i naj​waż​niej​szych przy​ję​ciach, ale nig​dy nie spra​wiał wra​że​nia ko​goś, komu to im​po​nu​je, kto jest tym prze​stra​szo​ny, za​chwy​co​ny czy na​wet za​in​te​re​so​wa​ny. Na​to​miast Oli​ve nie mo​gła prze​stać mó​wić o swo​im „no​wym męż​czyź​nie”, „sek​sow​nym no​wym fa​ce​cie”, na​zy​wa​jąc go „kimś, u czy​je​go boku jest szczę​śliw​sza niż kie​dy​kol​wiek do​tąd”. Cho​ciaż była dzie​sięć lat od nie​go star​sza i zdą​ży​ła prze​spać się pra​wie

z każ​dym słyn​nym ak​to​rem, spor​tow​cem i mu​zy​kiem (krą​ży​ły po​gło​ski, że nie dys​kry​mi​nu​je przy tym ko​biet), za​ko​cha​ła się po uszy w prze​cięt​nia​ku i chcia​ła mó​wić tyl​ko o tym. – Boże! Tu jest fan​ta​stycz​nie. – Pod​wi​nę​ła szczu​plut​kie nogi i usia​dła na szez​lon​gu obok Andy. – Dziew​czy​ny są jesz​cze na za​bie​gach, więc po​my​śla​łam, że mo​gły​by​śmy spo​koj​nie po​roz​ma​wiać. – Świet​nie. – Andy wy​ję​ła no​tes, ale Oli​ve nie spie​szy​ła się z roz​po​czę​ciem wy​wia​du. Ski​nie​niem ręki przy​wo​ła​ła dziew​czy​nę z ob​słu​gi, któ​ra sta​ła dys​kret​nie w drzwiach. – Ko​cha​nie, my​ślisz, że mo​gła​byś zła​-

mać prze​pi​sy i przy​nieść nam praw​dzi​we​go drin​ka? Her​ba​ta chy​ba dzi​siaj nie wy​star​czy. Dziew​czy​na uśmiech​nę​ła się pro​mien​nie. – Oczy​wi​ście. Co mam po​dać? – Dla mnie mar​ga​ri​tę na te​qu​ili, bez soli… – Oli​ve urwa​ła i po​krę​ci​ła gło​wą. – Nie, wła​ści​wie to z mnó​stwem soli. Naj​wy​żej spuch​nę. – Spoj​rza​ła na Andy. – Chcesz Shir​ley Tem​ple? Nie, nie, le​piej nie, peł​no tam czer​wo​nych barw​ni​ków i in​nych świństw. A te wi​sien​ki do kok​taj​li to gwa​ran​to​wa​ny rak, praw​da? Nie, weź​mie​my pel​le​gri​no! Tym od razu ją uję​ła. – Ucie​kłam Da​ph​ne, mo​jej spe​cja​li​st​-

ce od PR-u – szep​nę​ła kon​spi​ra​cyj​nie. – Wku​rzy się, że hej! Ale, Boże, co się może stać? Prze​cież pi​szesz do ma​ga​zy​nu ślub​ne​go, tak? To nie jest wy​wiad dla 60 Mi​nu​tes. – To praw​da – od​rze​kła Andy, cie​sząc się, że może mieć kil​ka nie​cen​zu​ro​wa​nych mi​nut sam na sam ze słyn​ną ak​tor​ką. Gdy​by Oli​ve wy​pi​ła parę mar​ga​rit, mo​gła​by jej za​dać każ​de py​ta​nie. Pra​wa do pierw​szych zdjęć ślub​nych ku​pił już „US We​ekly”, ale mia​ła na​dzie​ję na do​bry wy​wiad, któ​ry za​mie​rza​ła uzu​peł​nić mnó​stwem in​nych róż​no​rod​nych fo​tek, dzię​ki cze​mu ma​te​riał za​miesz​czo​ny w „Plun​ge’u” bę​dzie o wie​le bo​gat​szy niż czte​ro​stro​ni​co​wa roz​kła​dów​ka,

któ​rą tam​ci mu​szą pu​ścić naj​póź​niej trzy​dzie​ści sześć go​dzin po im​pre​zie. – Kie​dy ro​dzisz? Są​dząc po brzu​chu, lada chwi​la. Andy ro​ze​śmia​ła się. – I tak się czu​ję. Ale nie, mam jesz​cze tro​chę cza​su. Oli​ve przy​glą​da​ła się jej z za​zdro​ścią. – Bar​dzo chcę mieć dziec​ko, nie mogę się już do​cze​kać. To chło​piec czy dziew​czyn​ka? – Nie wiem. Lu​bię nie​spo​dzian​ki, zwłasz​cza po dzie​wię​ciu mie​sią​cach cze​ka​nia. Na twa​rzy ak​tor​ki po​ja​wił się wy​raz, któ​re​go Andy nie po​tra​fi​ła zi​den​ty​fi​ko​wać. Coś ka​za​ło jej na​tych​miast zmie​nić

te​mat, ale Oli​ve ją uprze​dzi​ła: – Do​brze, więc od cze​go za​cznie​my? Mam ci opo​wie​dzieć o swo​im dzie​ciń​stwie? O ca​łym, po​czy​na​jąc od… po​czę​cia? Andy zno​wu się ro​ze​śmia​ła. Nig​dy do​tąd nie prze​pro​wa​dza​ła wy​wia​du z kimś ta​kim jak ona. A prze​cież roz​ma​wia​ła z Har​per Hal​low i Mac​kiem, któ​rzy wy​zna​czy​li nowy pu​łap sła​wy (przy​najm​niej dla niej). Roz​ma​wia​ła ze słyn​ną sty​list​ką z wła​snym pro​gra​mem te​le​wi​zyj​nym, ze słyn​ną sze​fo​wą kuch​ni, któ​ra cią​gle rzu​ca​ła mię​sem i ob​ra​ża​ła swo​ich pra​cow​ni​ków, z mło​dą pio​sen​kar​ką co​un​try wy​cho​dzą​cą za o wie​le star​sze​go pio​sen​ka​rza pop, ze słyn​ną te​-

ni​sist​ką, pierw​szą w ran​kin​gu naj​lep​szych ra​kiet świa​ta, z gwiaz​dą te​le​wi​zyj​ną, któ​ra na pod​sta​wie se​ria​lu Go​to​we na wszyst​ko zro​bi​ła zna​ny na cały świat re​ali​ty show, roz​ma​wia​ła z la​ty​no​ską zdo​byw​czy​nią Osca​ra, ak​tor​ką o po​wa​la​ją​cej fi​gu​rze. Wie​le bo​ha​te​rek jej wy​wia​dów mia​ło po​wszech​nie zna​ne na​zwi​sko. Więk​szość była zu​peł​nie zwa​rio​wa​na. Wszyst​kie były pięk​ne i in​try​gu​ją​ce, czę​sto dziw​ne. A te​raz roz​ma​wia z Oli​ve Cha​se, bez wąt​pie​nia naj​słyn​niej​szą z nich wszyst​kich, ak​tor​ką bi​ją​cą je na gło​wę pod każ​dym wzglę​dem, ko​bie​tą, któ​ra wy​da​je się… zu​peł​nie nor​mal​na. Za​bój​cze cia​ło? Jest. Cu​dow​ne wło​sy? Są. Wspa​nia​ła cera i za​raź​li​wy

śmiech? Też. Ale roz​bra​ja​ją​co miła? Chęt​na do roz​mo​wy na wszyst​kie te​ma​ty (w do​dat​ku bez cen​zo​ra!)? Ktoś, z kim mo​gła​by się na​tych​miast za​przy​jaź​nić? Tego się nie spo​dzie​wa​ła. – Za​cznij​my od tego, jak się po​zna​li​ście – po​wie​dzia​ła Andy z dłu​go​pi​sem w ręku, mo​dląc się, żeby Oli​ve nie ogra​ni​czy​ła się do ba​na​łów. – Och, cał​kiem zwy​czaj​nie. Tak jak wszy​scy w dzi​siej​szych cza​sach: przez in​ter​net. Andy z tru​dem za​pa​no​wa​ła nad pod​nie​ce​niem, nie sły​sza​ła, żeby Oli​ve flir​to​wa​ła on​li​ne. – Tak, ale nie przy​pusz​czam, żeby wie​lu zna​nych ak​to​rów czy ak​to​rek tak

się uma​wia​ło. Nie ba​łaś się o swo​ją pry​wat​ność? Zno​wu śmiech, ko​lej​ny łyk mar​ga​ri​ty, od​gar​nię​cie nie​sfor​ne​go ko​smy​ka je​dwa​bi​stych wło​sów. Oli​ve za​wa​ha​ła się i kiw​nę​ła gło​wą. – Oczy​wi​ście, że tak. Ale mu​sia​łam zna​leźć ja​kiś spo​sób! Nie masz po​ję​cia, z ilo​ma ak​to​ra​mi, spor​tow​ca​mi, mo​de​la​mi, mu​zy​ka​mi, mi​liar​de​ra​mi od fun​du​szów hed​gin​go​wych, z ilo​ma zwy​kły​mi dup​ka​mi uma​wia​łam się przez te lata. Po​zna​łam chy​ba wszyst​kich idio​tów z Ame​ry​ki Pół​noc​nej i kil​ku z Eu​ro​py. Ale póź​nym wie​czo​rem wra​ca​łam sa​mot​nie do domu, za​sia​da​łam przed kom​pu​te​rem i za​czy​na​łam prze​glą​dać stro​ny

zwy​kłych lu​dzi. Ilu tam było wspa​nia​łych fa​ce​tów! Za​baw​nych, cza​ru​ją​cych, uro​czych męż​czyzn. Męż​czyzn, któ​rzy pi​sa​li wier​sze, uwiel​bia​li ło​wić ryby na musz​kę, bu​do​wać od zera domy czy uczyć w ogól​nia​ku. Ko​re​spon​do​wa​łam z pew​nym oj​cem z Tam​py, któ​ry po śmier​ci żony – zmar​ła na raka jaj​ni​ków – sa​mot​nie wy​cho​wy​wał trój​kę dzie​ci. Wy​obra​żasz to so​bie? Andy tyl​ko po​krę​ci​ła gło​wą. – Ja też nie. Nig​dy do​tąd ko​goś ta​kie​go nie spo​tka​łam, bo za​wsze ota​cza​li mnie męż​czyź​ni, któ​rzy chwa​li​li się, jacy to są uta​len​to​wa​ni, wspa​nia​li, bo​ga​ci i wpły​wo​wi. I mia​łam tego dość. Stwo​rzy​łam pro​fil, w któ​rym szcze​rze opi​sa​-

łam, jaka je​stem. By​łam bar​dzo otwar​ta, ale nie za​mie​ści​łam zdję​cia ani nie wspo​mnia​łam o ak​tor​stwie. Nie są​dzi​łam, że bez zdję​cia ktoś do mnie na​pi​sze, ale na​pi​sa​li. Zdzi​wi​ła​byś się, ilu. Clint jako je​den z pierw​szych i na​tych​miast przy​pa​dli​śmy so​bie do gu​stu. By​wa​ło, że pi​sa​li​śmy do sie​bie dzie​sięć, dwa​na​ście e-ma​ili dzien​nie. Po dwóch ty​go​dniach za​czę​li​śmy roz​ma​wiać przez te​le​fon. Po​zna​li​śmy się… nie wiem, w naj​bar​dziej or​ga​nicz​ny spo​sób z moż​li​wych, bo nie wpły​wał na to ani wy​gląd, ani pie​nią​dze, ani sta​tus. – Tak, coś w tym jest – przy​zna​ła Andy. – Za​ko​chał się w praw​dzi​wej mnie,

a nie w kimś, kogo stwo​rzy​ły me​dia. – Ale jak wy​glą​da​ło wa​sze pierw​sze spo​tka​nie w re​alu? – Andy uwa​ża​ła, żeby nie być zbyt na​tar​czy​wą. Nie mia​ła po​ję​cia, dla​cze​go Oli​ve zwie​rza jej się z cze​goś, co po​win​na za​cho​wać tyl​ko dla sie​bie, ale bar​dzo chcia​ła, żeby mó​wi​ła da​lej. – Hm, to było chy​ba po pię​ciu czy sze​ściu ty​go​dniach co​dzien​nych roz​mów przez te​le​fon. Wie​dział już, że miesz​kam w Los An​ge​les i ma​rzę o ka​rie​rze ak​tor​skiej. Chciał przy​je​chać, ale ba​łam się, że przez cały czas będą mnie ści​ga​li re​por​te​rzy. Nie wspo​mi​na​jąc już o tym, że mój dom pew​nie by go tro​chę przy​tło​czył. Dla​te​go po​je​cha​łam do Lo​uisvil​le.

– Oli​ve wy​mó​wi​ła to jak ro​do​wi​ta miesz​kan​ka Ken​tuc​ky: Luu-ah-vil​le. – Do Lo​uisvil​le? – Andy pró​bo​wa​ła ją na​śla​do​wać, ale w jej ustach za​brzmia​ło to jak Lu​uey-vil​le. – Tak, ko​mer​cyj​ny​mi li​nia​mi przez De​nver, sło​wem, pe​łen wy​pas. Nie chcia​łam, żeby cze​kał na mnie na lot​ni​sku, bo mo​gli tam czy​hać pa​pa​raz​zi. Przy​szedł do ho​te​lu. – Do tego pięk​ne​go, sta​re​go, słyn​ne​go ho​te​lu, któ​ry ostat​nio… Oli​ve ro​ze​śmia​ła się we​so​ło. – Nie, nie, za​trzy​ma​łam się w Mar​riot​cie. Żad​nych pen​tho​use’ów, pre​zy​denc​kich apar​ta​men​tów, pry​wat​nych ka​mer​dy​ne​rów czy spe​cjal​nej ob​słu​gi. Wy​-

star​czy​ły zmy​ślo​ne na​zwi​sko i zwy​kły po​kój. – No i? – No i było fan​ta​stycz​nie! Może nie do koń​ca, bo ła​zien​ka była okrop​na, ale to pierw​sze spo​tka​nie było na​praw​dę nie​sa​mo​wi​te. Kie​dy za​dzwo​nił z holu, za​pro​si​łam go na górę, żeby nikt mnie tam nie roz​po​znał. Za​żar​to​wał, że rze​czy​wi​ście je​stem bar​dzo bez​po​śred​nia, ale kie​dy za​pu​kał do drzwi, wie​dzia​łam, że wszyst​ko bę​dzie do​brze. Andy wy​pi​ła łyk wody. – I było? Oli​ve o mało nie za​pisz​cza​ła z ra​do​ści. – Było wię​cej niż do​brze, było ide​al​-

nie! Oczy​wi​ście od razu mnie po​znał… – Andy nie wie​dzia​ła, jak Oli​ve to zro​bi​ła, ale nie za​brzmia​ło to jak prze​chwał​ka. – Ale po​wie​dzia​łam, że wciąż je​stem tą samą dziew​czy​ną, z któ​rą przez cały czas ko​re​spon​do​wał i roz​ma​wiał. Był za​sko​czo​ny, chy​ba na​wet za​szo​ko​wa​ny – miał kosz​mar​ne sny, że oka​żę się fa​ce​tem, stu​pięć​dzie​się​cio​ki​lo​gra​mo​wym gru​ba​sem – ale otwo​rzy​li​śmy bu​tel​kę wina i za​czę​li​śmy roz​ma​wiać. O wszyst​kim, o miej​scach, któ​re chcie​li​by​śmy zo​ba​czyć, o na​szych psach, o jego re​la​cjach z sio​strą i mo​ich z bra​tem. Otwo​rzy​li​śmy się przed sobą jak zwy​kli lu​dzie. Wte​dy już wie​dzia​łam, że za nie​go wyj​dę.

– Na​praw​dę? Już wte​dy? Nie​sa​mo​wi​te. Oli​ve na​chy​li​ła się do Andy i kon​spi​ra​cyj​nym szep​tem do​da​ła: – Może nie​zu​peł​nie wte​dy, ale na pew​no parę go​dzin póź​niej, po naj​wspa​nial​szym sek​sie, jaki tyl​ko mo​żesz so​bie wy​obra​zić. – Kiw​nę​ła gło​wą, jak​by się ze sobą zga​dza​ła. – Tak, wte​dy już wie​dzia​łam. – Hm… – mruk​nę​ła Andy, zer​ka​jąc na no​tat​ki. Mo​dli​ła się, żeby te​le​fon do​brze na​grał tę roz​mo​wę, bo in​a​czej nikt w to wszyst​ko nie uwie​rzy. Zer​k​nę​ła na do po​ło​wy opróż​nio​ny kie​li​szek Oli​ve, za​sta​na​wia​jąc się, czy piła i przed​tem, ale nie, spra​wia​ła wra​że​nie zu​peł​nie trzeź​-

wej. Za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka. Andy wy​łą​czy​ła dzwo​nek i prze​pro​si​ła. – Od​bierz – po​wie​dzia​ła Oli​ve. – Ga​dam jak na​krę​co​na. Daj​my szan​sę ko​muś in​ne​mu. – Nie, to pew​nie nic waż​ne​go… – Od​bierz! Uśmiech​nę​ła się swo​im słyn​nym hol​ly​wo​odz​kim uśmie​chem i Andy wie​dzia​ła, że musi jej po​słu​chać. Na​ci​snę​ła przy​cisk, po​wie​dzia​ła „halo”, ale dzwo​nią​cy już się roz​łą​czył. – Za póź​no. – Znów na​ci​snę​ła gu​zik na​gry​wa​nia. – Je​steś mę​żat​ką? Za​szłaś przy​pad​ko​wo? Je​steś sin​giel​ką z dziec​kiem od daw​cy? Ja też tak chcia​łam, mało bra​ko​-

wa​ło, a po​szła​bym do ban​ku sper​my. Andy uśmiech​nę​ła się, bo od razu przy​po​mnia​ła jej się bab​cia. – Nie, je​stem zwy​kłą, sta​ro​mod​ną mę​żat​ką. Cho​ciaż tak, moż​na chy​ba po​wie​dzieć, że wpa​dłam. – Ni​cze​go nie sto​so​wa​łaś, ale opo​wia​da​łaś wszyst​kim, że nie pró​bu​jesz? Bar​dzo mi się to po​do​ba. Za​wsze wte​dy mó​wię: ko​cha​nie, je​śli nie grasz de​fen​syw​nie, grasz ofen​syw​nie. Nie​pró​bo​wa​nie na niby to jak pró​bo​wa​nie, praw​da? – Jesz​cze przed chwi​lą bym się z tobą nie zgo​dzi​ła – od​par​ła ze śmie​chem Andy. We​szła dziew​czy​na z ob​słu​gi, któ​ra spy​ta​ła, czy po​dać jesz​cze coś do pi​cia.

– Wie​lu lu​dzi jest zda​nia, że sie​dem mie​się​cy to za mało, żeby ko​goś do​brze po​znać, ale nam to wy​star​czy. Czę​sto mam wra​że​nie, że zna​my się od uro​dze​nia. Nie po​tra​fię tego wy​tłu​ma​czyć, ale tak jest. Po pro​stu coś nas łą​czy i nie ma to nic wspól​ne​go ani z moją pra​cą, ani z jego. Ro​zu​miesz? – Tak – od​par​ła Andy, cho​ciaż nie ro​zu​mia​ła. Na​le​ża​ła do obo​zu, któ​ry uwa​żał, że po​dej​mo​wa​nie tej ży​cio​wej de​cy​zji po le​d​wie sied​mio​mie​sięcz​nej zna​jo​mo​ści jest czy​stym sza​leń​stwem. Zno​wu za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka, tym ra​zem nie jej. – Halo? Cześć, ko​cha​nie… – Oli​ve kiw​nę​ła gło​wą, wy​mru​cza​ła coś ci​chut​-

ko, a w pew​nym mo​men​cie za​chi​cho​ta​ła jak na​sto​lat​ka. – Wstręt​ny ło​bu​ziak! Wła​śnie udzie​lam wy​wia​du. Nie, Clint, nic z tego. Dzi​siaj jest dzień dla dziew​czy​nek. Do​brze. Ja cie​bie też. Roz​łą​czy​ła się i spoj​rza​ła na Andy. – Prze​pra​szam, skar​bie, o czym roz​ma​wia​ły​śmy? – Ko​mór​ka zno​wu za​bu​cza​ła. SMS. Oli​ve zer​k​nę​ła na ekra​nik. – Dziew​czy​ny już koń​czą. Masz wszyst​ko, cze​go ci po​trze​ba? Je​śli chcesz, przed​sta​wię cię resz​cie… Za​brzmia​ło to bar​dzo szcze​rze i miło, ale Andy wy​czu​ła, że ak​tor​ka za​pro​po​no​wa​ła to tyl​ko z grzecz​no​ści. – Bar​dzo dzię​ku​ję, chy​ba już wszyst​ko mam, chcia​ła​bym tyl​ko spy​tać

o szcze​gó​ły sa​me​go ślu​bu. Idę na urlop ma​cie​rzyń​ski, ale wy​ślę moją ko​le​żan​kę Emi​ly. Oli​ve wy​dę​ła war​gi. – Przy​jedź. Chcę, że​byś przy​je​cha​ła. Andy o mało nie ze​mdla​ła z wra​że​nia. – Bar​dzo bym chcia​ła, wierz mi. W San​ta Bar​ba​ra jest cu​dow​nie, ale nie będę mo​gła zo​sta​wiać dziec​ka. Dla​te​go chcia​ła​bym cię spy​tać o suk​nię, kwia​ty, menu, wy​strój wnętrz i tak da​lej. – Przy​ślę ci moją sty​list​kę. To ona wszyst​ko wy​bie​ra​ła. – Wszyst​ko? Suk​nię też? Oli​ve po​ki​wa​ła gło​wą i wsta​ła. – Suk​nię, je​dze​nie, kwia​ty, mu​zy​kę, przy któ​rej dźwię​kach bę​dzie​my szli po

czer​wo​nym dy​wa​nie, wszyst​ko. Do​brze mnie zna. Ka​za​łam jej wy​brać to, co naj​bar​dziej jej się spodo​ba. Andy by​wa​ła na ślu​bach od wie​lu lat i nig​dy o czymś ta​kim nie sły​sza​ła. Oli​ve Cha​se nie chcia​ła wnieść żad​ne​go wkła​du w naj​waż​niej​szy dzień swo​je​go ży​cia? Czy to moż​li​we? Na jej twa​rzy mu​siał po​ja​wić się wy​raz nie​do​wie​rza​nia, bo ak​tor​ka ro​ze​śmia​ła się we​so​ło. – Zna​la​złam mo​je​go męż​czy​znę! Po po​nad dwu​dzie​stu la​tach by​cia sin​giel​ką po dwu​dzie​stu la​tach sa​mot​no​ści, szar​pa​ni​ny i by​cia zdra​dza​ną, na​resz​cie zna​la​złam brat​nią du​szę. Prze​pra​szam za ła​ci​nę, ale co mnie, kur​wa, ob​cho​dzą ja​-

kieś kwia​ty? Andy uśmiech​nę​ła się i też wsta​ła, choć z mniej​szym wdzię​kiem niż ona. To, że Oli​ve ma taki sto​su​nek do ślu​bu, mo​gła​by przy​pi​sać róż​ni​cy mię​dzy pan​ną mło​dą, któ​ra ma trzy​dzie​ści dzie​więć lat, i pan​ną mło​dą, któ​ra ma dwa​dzie​ścia pięć, ale czu​ła, że to nie to, że Oli​ve Cha​se, sły​ną​ca z fan​ta​stycz​nych pier​si i umie​jęt​no​ści pła​ka​nia na za​wo​ła​nie, od​kry​ła coś, na co po​zo​sta​li jesz​cze nie wpa​dli. – Ro​zu​miem – po​wie​dzia​ła, cho​ciaż chcia​ła po​wie​dzieć o wie​le wię​cej. – Do​brze. Dzię​ki za drin​ka i po​ga​węd​kę. Mu​szę wra​cać do dziew​czyn. Cie​szę się, że cię po​zna​łam, na​praw​dę.

– Oli​ve po​sła​ła jej pro​mien​ny uśmiech. – Ja też dzię​ku​ję. – Ak​tor​ka już się od​wra​ca​ła i Andy po​ma​cha​ła jej na po​że​gna​nie. – Po​wo​dze​nia. We wszyst​kim. Ale Oli​ve już wyj​mo​wa​ła z to​reb​ki ko​mór​kę, już z kimś roz​ma​wia​ła, już śmia​ła się ra​do​śnie. Andy opa​dła na krze​sło i wy​pu​ści​ła po​wie​trze. Mia​ła plot​kar​ską amu​ni​cję na naj​słyn​niej​szą ce​le​bryt​kę świa​ta, ale mo​gła my​śleć tyl​ko o jej ostat​nich sło​wach: „Na​resz​cie zna​la​złam brat​nią du​szę… Co mnie, kur​wa, ob​cho​dzą ja​kieś kwia​ty?”. Wy​cią​gnę​ła nogi i po​pa​trzy​ła na da​chy są​sied​nich do​mów. Wy​pi​ła łyk wody z li​mon​ką i ode​tchnę​ła głę​bo​ko, ma​jąc na​dzie​ję, że dziew​czy​na z ob​słu​gi

zo​sta​wi ją na kil​ka mi​nut samą. Przed po​wro​tem do tego zwa​rio​wa​ne​go mia​sta, do pla​no​wa​nia przy​szłych obo​wiąz​ków ro​dzin​nych, do te​le​fo​nów i nie​ustan​nie spa​ni​ko​wa​nej Emi​ly chcia​ła tro​chę po​sie​dzieć i prze​my​śleć to, co przed chwi​lą usły​sza​ła. Ile​kroć wra​ca​ła my​śla​mi do swo​je​go ślu​bu, za​wsze przy​po​mi​na​ło jej się, jak ob​se​syj​nie dba​ła o każ​dy szcze​gół, ile cza​su, uwa​gi i wy​sił​ku po​świę​ci​ła na upew​nie​nie się, czy wszyst​ko jest do​kład​nie tak, jak chcia​ła. Z jak nie​wzru​szo​nym prze​ko​na​niem spo​ty​ka​ła się z Ma​xem przez te trzy lata, bo był przy​stoj​ny, cza​ru​ją​cy i bo​ga​ty, bo było jej ła​two, bo ak​cep​to​wa​ła to jej ro​dzi​na i przy​ja​cie​le, no i, oczy​wi​ście, bo

go ko​cha​ła. Szła za nim, ro​biąc to, co uwa​ża​ła za sto​sow​ne. Za męż​czy​zną pra​wie ide​al​nym: bo​ga​tym, przy​stoj​nym, mi​łym, chcą​cym mieć dzie​ci. Tyl​ko czy nie prze​oczy​ła cze​goś po dro​dze? Czy ich mał​żeń​stwo na pew​no było czymś nie​uchron​nym? Ko​cha go, oczy​wi​ście, że tak, ale czy na pew​no jest jej brat​nią du​szą? Czy ko​cha go tak, jak Oli​ve Clin​ta? Wes​tchnę​ła i od​sta​wi​ła szklan​kę. Po co się tak za​drę​cza? Max jest ide​al​ny i jako mąż, i jako przy​szły oj​ciec, i – tak – jako brat​nia du​sza też. To nor​mal​ne, że tuż przed po​ro​dem jest nie​spo​koj​na i roz​dy​go​ta​na. Praw​da? Wszyst​kie ko​bie​ty w cią​ży tak się czu​ją. Ro​zej​rza​ła

się, by spraw​dzić, czy jest sama, i wy​bra​ła jego nu​mer. Nie ode​brał, ale po​cie​szy​ło ją samo brzmie​nie jego na​gra​ne​go gło​su. – Cześć, skar​bie – po​wie​dzia​ła szep​tem. – Chcia​łam się tyl​ko przy​wi​tać. Nie​dłu​go będę w domu i bar​dzo chcę cię zo​ba​czyć. Ko​cham cię. – Uśmiech​nę​ła się i roz​łą​czy​ła. Po​tar​ła brzuch. Już nie​dłu​go.

16 Mały egzamin

– Omój​bo​że! Ona jest cu​dow​na! Chodź do mnie, ma​lut​ka. Cio​cia Lily tak dłu​go cze​ka​ła, żeby cię po​znać. O rany, wy​ka​pa​ny ta​tuś! – Nie​sa​mo​wi​te, co? – Andy po​da​ła jej có​recz​kę. – Lily, to jest Cle​men​ti​ne Rose. Clem, to jest cio​cia Lily. – Co za oczy! Są zie​lo​ne? I te czar​ne wło​ski! Ale szczę​ścia​ra, uro​dzić się

z taką czu​pry​ną. Jak​bym pa​trzy​ła na ślicz​ną mi​nia​tu​ro​wą wer​sję Maxa w żeń​skim wy​da​niu. – Wiem – po​wie​dzia​ła Andy, pa​trząc, jak có​recz​ka przy​glą​da się jej naj​lep​szej przy​ja​ciół​ce. – Jest po​dob​na do Maxa i do jego ojca. Rose to na cześć Ro​ber​ta. Jak​bym była tyl​ko na​czy​niem do pro​duk​cji har​ri​so​now​skich klo​nów. Lily par​sk​nę​ła śmie​chem. Od na​ro​dzin Cle​men​ti​ne Andy tę​sk​ni​ła za nią bar​dziej niż kie​dy​kol​wiek do​tąd. Po​zna​ła kil​ka ko​biet z gru​py wspar​cia dla mło​dych mam, do któ​rej za​pi​sa​ła się przed mie​sią​cem, ale naj​czę​ściej była sama. Nie​przy​zwy​cza​jo​na do cią​gną​ce​go się w nie​skoń​czo​ność urlo​pu,

pół​przy​tom​na z nie​wy​spa​nia zma​ga​ła się z obo​wiąz​ka​mi, czu​jąc, jak je​den dzień prze​cho​dzi po​wo​li w dru​gi, iden​tycz​ny z po​przed​nim i tak jak po​przed​ni wy​peł​nio​ny kar​mie​niem, ścią​ga​niem po​kar​mu, prze​wi​ja​niem, ką​pie​lą, ubie​ra​niem, ko​ły​sa​niem, śpie​wa​niem, cho​dze​niem na spa​ce​ry, go​to​wa​niem i sprzą​ta​niem. Czyn​no​ści, któ​re przed​tem, w tam​tych daw​nych zwa​rio​wa​nych dniach, wy​ko​ny​wa​ła w wy​kra​dzio​nych chwi​lach – pra​nie, za​ku​py spo​żyw​cze, wy​pad na pocz​tę czy do dro​ge​rii – po​chła​nia​ły te​raz go​dzi​ny, cza​sem na​wet całe dnie, bo nie​ustan​ne żą​da​nia có​recz​ki za​wsze mia​ły pierw​szeń​stwo. Uwiel​bia​ła spę​dzać z nią czas i cho​ciaż za nic nie zre​zy​gno​-

wa​ła​by ze wspól​ne​go po​le​gi​wa​nia „na ły​żecz​kę”, je​dze​nia ka​na​pek w par​ku High Line w sło​necz​ny dzień, pod​czas gdy Clem ja​dła z bu​tel​ki, czy z wol​ne​go tań​ca z có​recz​ką w rytm naj​więk​szych prze​bo​jów Chi​ca​go w za​ci​szu sa​lo​nu, co​dzien​na ha​rów​ka da​wa​ła jej się we zna​ki o wie​le bar​dziej, niż prze​wi​dy​wa​ła. Kie​dy Andy oświad​czy​ła, że nie chce niań​ki, Bar​ba​ra do​zna​ła szo​ku – w ca​łej hi​sto​rii Har​ri​so​nów nie było ani jed​ne​go dziec​ka, któ​rym nie zaj​mo​wa​ła​by się wier​na wy​na​ję​ta opie​kun​ka – ale Andy nie ustą​pi​ła. – Gdy​bym tyl​ko po​zwo​li​ła, two​ja mat​ka wy​na​ję​ła​by na​wet mam​kę – po​-

wie​dzia​ła po pew​nej wy​jąt​ko​wo nie​mi​łej wi​zy​cie te​ścio​wej, ale Max tyl​ko się ro​ze​śmiał. Jej mama przy​cho​dzi​ła raz w ty​go​dniu, dla to​wa​rzy​stwa i żeby po​móc przy dziec​ku, i Andy z utę​sk​nie​niem tych dni wy​cze​ki​wa​ła, ale poza tym nie dzia​ło się pra​wie nic. Jill wró​ci​ła do Tek​sa​su. Emi​ly za​wsze pa​mię​ta​ła, żeby w roz​mo​wie te​le​fo​nicz​nej spy​tać ją o Clem, ale Andy do​brze wie​dzia​ła – i do​brze to ro​zu​mia​ła – że Em nie dzwo​ni po naj​now​sze in​for​ma​cje na te​mat licz​by po​ran​nych ku​pek czy tego, jak się có​recz​ce le​ża​ło na brzusz​ku. Dzwo​ni​ła tyl​ko w jed​nym celu: żeby jak naj​szyb​ciej wró​cić do ne​go​cja​cji z Elia​sem-Clar​kiem. Mi​-

ran​da i Stan​ley krą​ży​li jak re​ki​ny, Emi​ly do​słow​nie od​li​cza​ła dni do koń​ca jej urlo​pu. Je​dy​ną oso​bą, któ​ra mo​gła bez prze​rwy roz​ma​wiać o kar​mie​niu o czwar​tej nad ra​nem czy o wa​dach i za​le​tach smocz​ka, była Lily, ale Lily miesz​ka​ła ty​sią​ce ki​lo​me​trów od No​we​go Jor​ku, opie​ko​wa​ła się jed​nym dziec​kiem i spo​dzie​wa​ła się dru​gie​go. Andy ostroż​nie usia​dła na so​fie, czu​jąc na so​bie wzrok przy​ja​ciół​ki. Do​cho​dzi​ła trzy​na​sta, a ona wciąż była w spodniach od dre​su Maxa, pu​cha​tych skar​pet​kach, któ​re wy​glą​da​ły jak au​stra​lij​skie ug​g​sy z gar​bo​wa​nej owczej skó​ry, no​szo​ne fu​ter​kiem do środ​ka, i blu​zie z kap​tu​rem tak ob​szer​nej, że mu​sia​ła kie​-

dyś na​le​żeć do fut​bo​li​sty. – Na dole wciąż kiep​sko? – spy​ta​ła ze współ​czu​ciem Lily. – Fa​tal​nie. – Andy ru​chem gło​wy wska​za​ła le​mo​nia​dę, któ​rą przed nią po​sta​wi​ła. Lily uśmiech​nę​ła się i wy​pi​ła łyk. – Mó​wią, że wszyst​ko się za​po​mi​na. Nig​dy w to nie wie​rzy​łam, ale przy​się​gam, że nic nie pa​mię​tam. Tyl​ko to, że strasz​nie cią​gnę​ły mnie szwy. Tego nie za​po​mnia​łam. – Nie wiem, czy ci wy​ba​czę, że mnie nie uprze​dzi​łaś i nie przy​go​to​wa​łaś. A po​dob​no je​steś moją naj​lep​szą przy​ja​ciół​ką. Już to wszyst​ko prze​ra​bia​łaś i nie pi​snę​łaś ani sło​wa.

Lily prze​wró​ci​ła ocza​mi. – No pew​nie, że nie! To ko​deks wszyst​kich ko​biet i trze​ba go prze​strze​gać. Za​sa​da waż​niej​sza na​wet od tej, któ​ra za​ka​zu​je sy​pia​nia z by​ły​mi na​rze​czo​ny​mi przy​ja​ció​łek. – Nie​bo​tycz​na bzdu​ra. Ja opo​wiem każ​dej chęt​nej wszyst​kie naj​krwaw​sze szcze​gó​ły. Ko​bie​ty po​win​ny je znać, za​słu​gu​ją na to. Cała ta spo​łecz​ność ro​dzą​cych jest śmiesz​na. – Andy! Ja​kie szcze​gó​ły chcia​ła​byś usły​szeć? Że prąc, czu​jesz się tak, jak​byś mia​ła za​raz pęk​nąć na pół? I to mia​ło​by ci po​móc? – Tak! Może wte​dy nie po​my​śla​ła​bym, że umie​ram. Miło by​ło​by wie​dzieć,

że kie​dy pie​lę​gniar​ka po​ma​ga ci przy pierw​szym siu​siu, sta​nie po kost​ki we wła​snej krwi jest czymś zu​peł​nie nor​mal​nym, że za​kła​da​ją ci szwy w miej​scach, o któ​rych nie wiesz na​wet, że ist​nie​ją, że kar​miąc pier​sią, masz wra​że​nie, że w su​tek wgry​za ci się pi​ra​nia. Lily uśmiech​nę​ła się. – I że znie​czu​le​nie ze​wną​trzo​po​no​we rzad​ko kie​dy dzia​ła na obie stro​ny? Że na po​waż​nie za​sta​na​wiasz się, czy kie​dy​kol​wiek bę​dziesz no​si​ła coś in​ne​go niż tyl​ko jed​no​ra​zo​we gat​ki po​po​ro​do​we, któ​re zwi​nę​łaś ze szpi​ta​la? O to ci cho​dzi? – Tak! Wła​śnie! – Śnij da​lej, ko​cha​na. Gdy​bym ci po​-

wie​dzia​ła, by​ła​byś kłęb​kiem ner​wów, poza tym omi​nę​ła​by cię ra​dość od​kry​wa​nia. – To nie​spra​wie​dli​we. – Andy po​krę​ci​ła gło​wą. – Ale tak musi być. Wciąż pa​mię​ta​ła swój szok – i nie​do​wie​rza​nie – gdy po szes​na​stu go​dzi​nach po​ro​du dok​tor Kra​mer wło​ży​ła ręce mię​dzy jej uda, wy​cią​gnę​ła stam​tąd uma​za​ne​go krwią, kwi​lą​ce​go no​wo​rod​ka i oznaj​mi​ła: – Dziew​czyn​ka! W do​sko​na​łej for​mie! Andy uzmy​sło​wi​ła to so​bie do​pie​ro po tu​zi​nach pie​lu​szek, po dzie​siąt​kach ró​żo​wych śpiosz​ków, pa​ja​cy​ków, ko​cy​ków, mi​siów i ma​lut​kich spód​ni​czek

tutu. Ma cór​kę. Małą có​recz​kę. Ide​al​ną, słod​ką, nie​zwy​kłą dziew​czyn​kę. Jak​by dla za​ak​cen​to​wa​nia tych my​śli Cle​men​ti​ne wy​da​ła ci​chy krzyk, któ​ry za​brzmiał jak miauk​nię​cie. Andy szyb​ko wzię​ła ją z ra​mion Lily i za​nio​sła do po​ko​ju dzie​cię​ce​go. – Cześć, żab​ko – szep​nę​ła. Ostroż​nie po​ło​ży​ła ją na sto​li​ku do prze​wi​ja​nia, roz​chy​li​ła ko​cyk, zdję​ła fio​le​to​wy pa​ja​cyk i wy​ję​ła mo​krą pie​lusz​kę. Wy​tar​ła ma​łej pupę, przy​pu​dro​wa​ła za​syp​ką, za​ło​ży​ła świe​żą pie​lusz​kę i ubra​ła có​recz​kę w pod​ko​szu​lek w ró​żo​wo​sza​re pa​ski, do​bra​ne ko​lo​rem leg​gin​sy i ró​żo​wo​sza​rą cza​pecz​kę od kom​ple​tu. – No i już. Dużo le​piej, praw​da?

Wzię​ła ją na ręce, wpraw​nie uło​ży​ła w za​głę​bie​niu ra​mie​nia i wró​ci​ła do sa​lo​nu, gdzie Lily zbie​ra​ła się już do wyj​ścia. – Nie idź. – Andy czu​ła, że za​raz się roz​pła​cze. Nie​prze​wi​dy​wal​ne na​pa​dy pła​czu ostat​nio zda​rza​ły się co​raz rza​dziej, ale te​raz zno​wu ści​snę​ło ją w gar​dle. – Nie chcę – po​wie​dzia​ła Lily. – Ale mu​szę. Bę​dzie mi was bar​dzo bra​ko​wa​ło. Je​stem umó​wio​na z moim daw​nym pro​mo​to​rem i je​śli za​raz nie wyj​dę, spóź​nię się. – Kie​dy zno​wu się zo​ba​czy​my? – spy​ta​ła Andy, ro​biąc w my​śli szyb​kie ob​li​cze​nia.

– Kie​dy uro​dzę, mu​sisz mnie od​wie​dzić. – Lily opa​tu​li​ła się swe​trem. Ob​ję​ły się na po​że​gna​nie i Andy po​czu​ła do​tyk jej brzu​cha. Po​ło​ży​ła na nim ręce, na​chy​li​ła się i szep​nę​ła: – Nie roz​ra​biaj tam, nie do​ku​czaj ma​mie. Do​brze? Żad​nych fi​koł​ków. – Za póź​no. Ob​ję​ły się jesz​cze raz i Lily znik​nę​ła w ko​ry​ta​rzu. Andy wy​tar​ła kil​ka łez, po​wie​dzia​ła so​bie, że to tyl​ko hor​mo​ny, i za​czę​ła pa​ko​wać tor​bę z pie​lu​cha​mi. Wie​dzia​ła, że je​śli za​raz nie wyj​dą, one też spóź​nią się na spo​tka​nie. Szła​by o wie​le szyb​ciej, gdy​by nie wó​zek i nie​za​go​jo​ne kro​cze. Clem pła​ka​ła.

– Już pra​wie je​ste​śmy, mysz​ko. Wy​trzy​masz jesz​cze tro​chę? Do sali gim​na​stycz​nej dla dzie​ci, gdzie co ty​dzień zbie​ra​ła się gru​pa wspar​cia dla mło​dych mam, było nie​da​le​ko – i dzię​ki Bogu, bo płacz, po​cząt​ko​wo pe​łen żalu, prze​szedł w gło​śne za​wo​dze​nie. Mat​ki spoj​rza​ły na nią ze współ​czu​ciem, gdy wy​ję​ła có​recz​kę z wóz​ka, osu​nę​ła się na wy​ło​żo​ną ma​ta​mi pod​ło​gę i ni​czym się nie przej​mu​jąc, wy​ję​ła lewą pierś. Cho​ciaż Clem mia​ła za​ci​śnię​te po​wie​ki i sztyw​ne od pła​czu ciał​ko, zna​la​zła su​tek jak na ekra​nie ra​da​ru i mo​men​tal​nie przy​ssa​ła się ze wszyst​kich sił. Andy ode​tchnę​ła. Ro​zej​rza​ła się szyb​ko i stwier​dzi​ła, że nie jest

osa​mot​nio​na: trzy inne mat​ki były w róż​nym sta​dium wyj​mo​wa​nia pier​si, dwie zmie​nia​ły pie​lusz​ki, trzy le​ża​ły na pod​ło​dze i oszo​ło​mio​ne, ze łza​mi w oczach, po​chy​la​ły się nad swo​imi wierz​ga​ją​cy​mi, nie​współ​pra​cu​ją​cy​mi i nie​szczę​śli​wy​mi dzieć​mi. Tyl​ko jed​na wy​glą​da​ła tak, jak​by wła​śnie wy​szła spod prysz​ni​ca, i była ubra​na jak czło​wiek, a nie jak świe​żo upie​czo​na mama. Ciot​ka czy​je​goś dziec​ka. Li​der​ka gru​py, ko​bie​ta z krę​co​ny​mi wło​sa​mi o imie​niu Lori, sa​mo​zwań​cza „na​uczy​ciel​ka ży​cia”, za​sia​dła w krę​gu udrę​czo​nych ma​tek i po​sław​szy każ​de​mu dziec​ku trosz​kę obłą​ka​ny uśmiech, roz​po​czę​ła spo​tka​nie od cy​ta​tu.

– Ma​cie​rzyń​stwo: tu za​czy​na się i koń​czy każ​da mi​łość. Ro​bert Brow​ning. Pięk​ne sło​wa, praw​da? Czy ktoś chciał​by je sko​men​to​wać? Mama chłop​ca o imie​niu Theo, praw​nicz​ka, wy​so​ka, ele​ganc​ka Mu​rzyn​ka, któ​ra za​drę​cza​ła się tym, czy zre​zy​gno​wać z dal​szej ka​rie​ry za​wo​do​wej i na pe​łen etat za​jąć się syn​kiem, wes​tchnę​ła głę​bo​ko. – W tym ty​go​dniu noc w noc prze​sy​piał sześć go​dzin, ale od dwóch dni bu​dzi się co czter​dzie​ści pięć mi​nut i nie spo​sób go uśpić. Na kil​ka dy​żu​rów wy​sła​łam męża, ale za​sy​piał w pra​cy. Co się dzie​je? Dla​cze​go się co​fa​my? Wszyst​kie mamy po​ki​wa​ły gło​wą.

Tak za​czy​na​ło się każ​de spo​tka​nie. Od pięk​ne​go, in​spi​ru​ją​ce​go cy​ta​tu z ust hip​pi​su​ją​cej na​uczy​ciel​ki ży​cia. Ani jed​na z nich nie pró​bo​wa​ła na​wet uda​wać, że ją to in​te​re​su​je, a dwie re​ago​wa​ły jaw​ną wro​go​ścią. W koń​cu któ​raś, igno​ru​jąc jak​że cen​ny wkład li​der​ki, rzu​ca​ła ja​kieś pa​lą​ce py​ta​nie i mamy szły za naj​sil​niej​szą. To, że w ten nie​zmien​ny, nie​pi​sa​ny spo​sób przej​mo​wa​ły wła​dzę nad gru​pą, za​wsze wy​wo​ły​wa​ło uśmiech na twa​rzy Andy. Czę​sto wy​obra​ża​ła so​bie, że sie​dzi z nimi Emi​ly. Na pew​no pa​trzy​ła​by ze współ​czu​ciem, jak zmor​do​wa​ne, nie​uma​lo​wa​ne, uma​za​ne śli​ną i kup​ką, ży​ją​ce bez prysz​ni​ca, sek​su, ćwi​czeń i snu

sie​dzą w pół​krę​gu, słu​cha​jąc ba​je​czek swo​jej li​der​ki. Mimo to coś w tej sce​nie przy​no​si​ło jej ulgę: te ko​bie​ty nie były może jej naj​bliż​szy​mi przy​ja​ciół​ka​mi, ale w tym mo​men​cie ży​cia ro​zu​mia​ły ją le​piej niż kto​kol​wiek inny. Nie mo​gła uwie​rzyć, że tak szyb​ko zży​ła się z gru​pą zu​peł​nie ob​cych lu​dzi, i w głę​bi du​szy bar​dzo te spo​tka​nia lu​bi​ła. – Wi​taj w klu​bie, je​dzie​my na tym sa​mym wóz​ku – od​par​ła Sta​cy, za​pi​na​jąc top po kar​mie​niu. Jej ośmio​ty​go​dnio​wa có​recz​ka Sy​lvie, któ​ra pod wzglę​dem ilo​ści wło​sków biła na gło​wę po​zo​sta​łe nie​mow​lę​ta, bek​nę​ła jak do​ro​sły męż​czy​zna. – Wiem, że na przy​zwy​cza​ja​nie do re​gu​lar​nych go​dzin snu jest jesz​cze za

wcze​śnie, ale na​praw​dę od​cho​dzę od zmy​słów. Dzi​siaj nie spa​ła od pierw​szej do trze​ciej i była prze​szczę​śli​wa! Uśmie​cha​ła się, gru​cha​ła, trzy​ma​ła mnie za pa​lec. Ale kie​dy tyl​ko ją kła​dłam, od razu pod​no​si​ła wrzask. Ode​zwa​ła się Be​tha​ny, dy​rek​tor​ka mar​ke​tin​gu w fir​mie ko​sme​tycz​nej, któ​ra jak sama kie​dyś przy​zna​ła, nie zna​ła się na​wet na błysz​czy​kach do ust. – Sta​cy, wiem, co my​ślisz o za​bie​ra​niu dziec​ka do łóż​ka, ale moim zda​niem po​win​naś się nad tym za​sta​no​wić. Na​praw​dę. Nie wy​obra​żasz so​bie, o ile ła​twiej jest, kie​dy przez całą noc mam Mi​ca​ha w za​się​gu ręki. Prze​wra​casz się na bok, wy​sta​wiasz pierś, kar​misz i zno​wu

za​sy​piasz. Daj so​bie spo​kój z tym stop​nio​wym za​cie​śnia​niem wię​zi, to bzdu​ry. Ja ro​bię to z czy​ste​go le​ni​stwa. Sta​cy we​tknę​ła pod pa​chę ko​cyk Sy​lvie. – Nie zro​bię tego Mar​ko​wi. Już i tak po​świę​cam ma​łej dzie​więć​dzie​siąt pro​cent cza​su i ener​gii. Nie mogę przy​najm​niej po​uda​wać, że wciąż je​ste​śmy mał​żeń​stwem? – Mał​żeń​stwem? Z dwu​mie​sięcz​nym dziec​kiem? – za​pisz​cza​ła Me​lin​da, mama Tuc​ke​ra, któ​ra wła​śnie prze​szła ope​ra​cję oka. – Two​je ży​cie sek​su​al​ne jest aż tak bo​ga​te, że dziec​ko by wam w nim prze​szka​dza​ło? Wy​buch śmie​chu. Andy po​ki​wa​ła gło​-

wą: ona też nie ko​cha​ła się jesz​cze z Ma​xem i w ogó​le jej tego nie bra​ko​wa​ło. Ra​chel, naj​now​sza mama w gru​pie, drob​na blon​dyn​ka z czer​wo​ny​mi pla​ma​mi na twa​rzy i sze​ro​ką bli​zną na pra​wej ręce, po​chy​li​ła się nie​co. – Mia​łam wła​śnie ba​da​nie, kon​tro​lę po po​ro​dzie – po​wie​dzia​ła pra​wie szep​tem. – No i co? Wszyst​ko w po​rząd​ku? – spy​ta​ła San​dri​ne z lek​kim fran​cu​skim ak​cen​tem. Jej có​recz​ka, czte​ro​mie​sięcz​na chu​dzi​na z po​dwój​nym oby​wa​tel​stwem, ci​chut​ko za​kwi​li​ła. Ra​chel po​ki​wa​ła gło​wą. Na jej twa​rzy po​ja​wił się wy​raz naj​wyż​sze​go prze​-

ra​że​nia i ona też się roz​sz​lo​cha​ła. – Ethan o ni​czym in​nym nie mówi. Kil​ka ty​go​dni temu po​wie​sił na lo​dów​ce ka​len​darz i skre​śla dni. Na samą myśl o tym wpa​dam w pa​ni​kę, nie je​stem jesz​cze go​to​wa! – Pew​nie, że nie je​steś – po​par​ła ją Be​tha​ny. – Przez trzy mie​sią​ce nie mo​głam na​wet o tym my​śleć. Mo​jej przy​ja​ciół​ce prze​szło do​pie​ro po pół roku. – Max pa​trzy na mnie tę​sk​nym wzro​kiem i po pro​stu tego nie ro​zu​mie – wtrą​ci​ła Andy. – Na​wet moja le​kar​ka była prze​ra​żo​na tym, co zo​ba​czy​ła tam po sze​ściu ty​go​dniach. Mam po​zwo​lić, żeby zo​ba​czył to mąż? – Nie – od​par​ła Ani​ta, ci​cha dziew​-

czy​na, któ​ra rzad​ko się od​zy​wa​ła. – Pro​sta spra​wa. – Moja sio​stra – cią​gnę​ła Andy – ma tro​je dzie​ci i twier​dzi, że po​tem jest le​piej. Przy​najm​niej na tyle, że moż​na zno​wu zajść. – Su​per – po​wie​dzia​ła z uśmie​chem Ra​chel. – Już się cie​szę. – Bar​dzo prze​pra​szam, ale na​praw​dę mnie prze​ra​ża​cie – ode​zwa​ła się So​phie, je​dy​na nie​ma​ma w gru​pie. – Wszyst​kie moje zna​jo​me z dzieć​mi mó​wią, że nie jest tak źle. – Kła​mią. – Bez​czel​nie. – I będą kła​ma​ły, do​pó​ki sama nie uro​dzisz i im tego nie wy​tkniesz. Tak się

to robi. So​phie ro​ze​śmia​ła się, od​rzu​ca​jąc do tyłu gę​ste kasz​ta​no​we wło​sy, świe​żo ob​cię​te i ide​al​nie uło​żo​ne w ob​ra​mo​wu​ją​ce twarz war​stwy. Jako je​dy​na spo​śród nich nie no​si​ła leg​gin​sów, su​kien​ki z wy​so​kim sta​nem ani blu​zy. Mia​ła zro​bio​ne pa​znok​cie, zdro​wą cerę i była opa​lo​na. Andy da​wa​ła gło​wę, że ma rów​nież ogo​lo​ne nogi, wy​de​pi​lo​wa​ną li​nię bi​ki​ni i że pod ob​ci​słym swe​ter​kiem z de​kol​tem w szpic nosi ko​ron​ko​wy sta​nik za​miast biu​sto​no​sza z gru​be​go span​de​xu. Pew​nie tak​że strin​gi. Trud​no to było znieść. Na​wet jej pod​opiecz​na, za​le​d​wie dzie​wię​cio​ty​go​dnio​wa Lola, była ślicz​-

nie wy​stro​jo​na. Od stóp do głów w ubran​kach Bur​ber​ry, była w su​kie​necz​ce, raj​stop​kach i bot​kach, a na gło​wie mia​ła prze​pa​skę. Na spo​tka​niach rzad​ko pła​ka​ła, nig​dy się nie śli​ni​ła i, przy​najm​niej we​dług cio​ci So​phie, od siód​me​go ty​go​dnia ży​cia prze​sy​pia​ła spo​koj​nie całą noc. So​phie przy​cho​dzi​ła z nią co ty​dzień, pod​czas gdy jej szwa​gier​ka spę​dza​ła całe dnie, pra​cu​jąc w pry​wat​nej kli​ni​ce pe​dia​trycz​nej i na od​dzia​le dzie​cię​cym w szpi​ta​lu Mo​unt Si​nai. Naj​wy​raź​niej my​śla​ła, że gru​pa wspar​cia dla mło​dych mam to tak na​praw​dę miej​sce, gdzie ma​lusz​ki przy​cho​dzą się po​ba​wić – cho​ciaż ża​den z nich nie umiał jesz​cze sie​dzieć – i po​-

pro​si​ła So​phie, żeby ta przy​pro​wa​dza​ła tu Lolę. Tak więc ty​dzień w ty​dzień szczu​pła, atrak​cyj​na So​phie, bez wąt​pie​nia z nie​po​kan​ce​ro​wa​ną po​chwą, przy​wo​zi​ła jej uro​czo ubra​ną có​recz​kę, żeby po​słu​chać, jak Andy i jej zna​jo​me mamy na​rze​ka​ją, pła​czą i bła​ga​ją o radę. Andy pró​bo​wa​ła ją znie​na​wi​dzić, ale So​phie była na to za słod​ka. – Nie wiem, czy znio​sę te​raz opo​wie​ści o nor​mal​nym sek​sie – oświad​czy​ła Ra​chel, tu​ląc dziec​ko do ra​mie​nia. – Spo​koj​nie, moje ży​cie sek​su​al​ne jest da​le​kie od nor​mal​ne​go – od​par​ła So​phie ze wzro​kiem wbi​tym w pod​ło​gę. – Dla​cze​go? – spy​ta​ła Andy. – My​śla​łam, że miesz​kasz z kimś, kto bar​dzo cię

ko​cha. Czyż​by kło​po​ty w raju? I wte​dy So​phie się roz​pła​ka​ła. Andy nie by​ła​by tak wstrzą​śnię​ta, gdy​by dziew​czy​na na​gle wsta​ła i za​czę​ła ro​bić strip​tiz. – Prze​pra​szam – wy​szlo​cha​ła So​phie. Na​wet za​pła​ka​na wy​glą​da​ła słod​ko i de​li​kat​nie. – To nie miej​sce… – Po​wiedz nam, co się sta​ło – po​pro​si​ła li​der​ka iry​tu​ją​co po​cie​sza​ją​cym gło​sem, naj​wy​raź​niej szczę​śli​wa, że ma szan​sę w ogó​le się ode​zwać. – Je​ste​śmy tu po to, żeby się so​bie zwie​rzać. Tu​taj jest bez​piecz​nie, po​win​naś czuć się swo​bod​nie. Je​stem pew​na, że mó​wię to w imie​niu wszyst​kich tu obec​nych. Po​cząt​ko​wo wy​glą​da​ło na to, że So​-

phie jej nie sły​sza​ła albo, tak jak po​zo​sta​łe mamy, po​sta​no​wi​ła ją zi​gno​ro​wać, ale po ci​chu wy​dmu​chaw​szy nos i po​sław​szy Loli ca​łu​sa, po​wie​dzia​ła: – Ja go zdra​dzam. Przez kil​ka se​kund w wy​ło​żo​nej ma​ta​mi sali pa​no​wa​ła głu​cha ci​sza. Umil​kły na​wet dzie​ci. Andy z tru​dem ukry​ła za​szo​ko​wa​nie. Prze​cież So​phie uwiel​bia swo​je​go chło​pa​ka. Mó​wi​ła, że Xan​der jest słod​ki, tro​skli​wy i wraż​li​wy, że moż​na z nim po​roz​ma​wiać o uczu​ciach, ale że mimo to w nie​dzie​lę po​tra​fi prze​sie​dzieć przed te​le​wi​zo​rem bi​tych sześć go​dzin, oglą​da​jąc mecz. Spo​ty​ka​li się od lat, ostat​nio za​miesz​ka​li ra​zem i do nie​daw​na, jesz​cze przed dwo​ma ty​go​dnia​-

mi, wszyst​ko ukła​da​ło się bar​dzo do​brze, przy​najm​niej jej zda​niem. Nie roz​ma​wia​li o tym, ale czu​ła, że oby​dwo​je za​kła​da​ją, iż po​bio​rą się i będą mie​li dzie​ci, i cho​ciaż jest sześć lat od nie​go młod​sza, uzna​ła, że jest na to go​to​wa. – Co zna​czy „zdra​dzam”? – spy​ta​ła Be​tha​ny i Andy ulży​ło, że ktoś prze​rwał ci​szę. – Nie, nie ro​bi​my ni​cze​go sza​lo​ne​go – od​par​ła So​phie, pa​trząc na ręce. – Nie spa​li​śmy ze sobą ani nic… – No to go nie zdra​dzasz – za​wy​ro​ko​wa​ła San​dri​ne. – Wy, Ame​ry​kan​ki, ma​cie szmer​gla na punk​cie niu​an​sów i w ogó​le tego wszyst​kie​go, ale je​śli on ko​cha cie​bie, a ty jego, prę​dzej czy póź​-

niej ci przej​dzie. To tyl​ko małe za​uro​cze​nie. – Też tak my​śla​łam, ale to nie prze​cho​dzi! – la​men​to​wa​ła So​phie. – Pro​wa​dzę za​ję​cia z fo​to​gra​fii, on jest moim kur​san​tem, więc wi​du​je​my się trzy razy w ty​go​dniu. Za​czę​ło się od flir​to​wa​nia, głów​nie z jego stro​ny, ale przy​zna​ję, że bar​dzo mi to schle​bia​ło. Bo ktoś wresz​cie zwró​cił na mnie uwa​gę… – To zna​czy, że Xan​der nie zwra​ca? – spy​ta​ła Ra​chel. So​phie za​ła​ma​ła ręce. – Ostat​nio pra​wie w ogó​le. Od​kąd za​miesz​ka​li​śmy ra​zem… Nie wiem, co to jest, ale czu​ję się jak me​bel. – Za​pew​niam cię, że wie​le z nas

chcia​ło​by, żeby mę​żo​wie pa​trzy​li na nas jak na me​ble – po​wie​dzia​ła Andy. Zno​wu wy​buch śmie​chu. Ale So​phie na​wet się nie uśmiech​nę​ła. – Tak, ale my nie mamy dziec​ka. Nie je​ste​śmy mał​żeń​stwem. Nie je​ste​śmy na​wet za​rę​cze​ni! Miesz​ka​my ze sobą jak dwo​je współ​lo​ka​to​rów. Nie uwa​ża​cie, że tro​chę na to za wcze​śnie? – Ale co się wła​ści​wie sta​ło? – spy​ta​ła Ani​ta. – Po​flir​to​wa​li​ście ze sobą i tyle? Gwa​ran​tu​ję ci, że Xan​der nie ma wy​rzu​tów su​mie​nia, ile​kroć po​śmie​je się w pra​cy z ja​kąś dziew​czy​ną. Ty też nie po​win​naś. – Wczo​raj po​szli​śmy po za​ję​ciach na

ko​la​cję. Nie, nie, nie sami – do​da​ła szyb​ko So​phie – w kil​ka osób. Ale po​tem uparł się, że mnie od​pro​wa​dzi. Po​cząt​ko​wo nie chcia​łam, bo wie​dzia​łam, że Xan​der jest w domu, ale skoń​czy​ło się na tym, że za​czę​li​śmy się ca​ło​wać na mo​jej uli​cy. To było czy​ste sza​leń​stwo, bo Xan​der mógł w każ​dej chwi​li wyjść. Boże, gdzie ja mia​łam ro​zum? – Aha – mruk​nę​ła Sta​cy. – A więc faj​nie było, tak? So​phie wznio​sła oczy do nie​ba i jęk​nę​ła. – Faj​nie? Było fan​ta​stycz​nie! Kil​ka mam we​so​ło za​krzyk​nę​ło. So​phie uśmiech​nę​ła się sła​bo, a po​tem klep​nę​ła się w czo​ło.

– To się już nie po​wtó​rzy. Zga​dza​cie się ze mną, że go​rzej by było, gdy​bym dla czy​ste​go su​mie​nia mu o tym po​wie​dzia​ła, niż gdy​bym uda​wa​ła, że nic się nie sta​ło? – Oczy​wi​ście, że mu nie mów! – ofuk​nę​ła jąpo kró​lew​sku San​dri​ne. – Nie bądź taka cnot​ka. Kil​ka mam kiw​nę​ło gło​wą, cho​ciaż nie było wia​do​mo, czy zga​dza​ją się z nią dla​te​go, że ma ra​cję, czy dla​te​go, że jest Fran​cuz​ką. – Czu​ję się taka win​na. Ko​cham Xan​dra, na​praw​dę go ko​cham. Ale za​czy​nam się za​sta​na​wiać, co to zna​czy… – Zde​cy​do​wa​łaś już, co ma się stać, kie​dy zno​wu się z nim spo​tkasz? – spy​ta​-

ła jak za​wsze prak​tycz​na Ani​ta. – Z tym… Jak on ma na imię? – To​mas. Wi​dzę się z nim ju​tro, na za​ję​ciach. Oczy​wi​ście po​wie​dzia​łam mu, że to był błąd, że to się już nie po​wtó​rzy, ale nie mogę prze​stać o nim my​śleć. No i… – So​phie zro​bi​ła pau​zę i ro​zej​rza​ła się ner​wo​wo. – Przy​słał mi e-mail. Na​pi​sał, że nie może się już do​cze​kać na​stęp​ne​go spo​tka​nia. Czy ja na​praw​dę je​stem taka ze​psu​ta? Któ​reś dziec​ko za​nio​sło się pła​czem i ko​lej​na mat​ka roz​pię​ła blu​zę, uwal​nia​jąc pierś. Płacz ustał. – Prze​stań, Soph – po​wie​dzia​ła Andy, kła​dąc Clem na ko​la​nach i ryt​micz​nie kle​piąc ją w plec​ki. – Je​steś wol​na, bar​-

dzo atrak​cyj​na i nie masz dzie​ci. Po​żyj tro​chę! Może mnie znie​na​wi​dzisz, ale my​ślę, że po​win​naś pójść na ca​łość i zro​bić temu To​ma​so​wi mały eg​za​min. A za ty​dzień przyjść tu i opo​wie​dzieć nam wszyst​ko z naj​drob​niej​szy​mi szcze​gó​ła​mi. I zno​wu wszyst​kie mat​ki ro​ze​śmia​ły się we​so​ło. Dla​cze​go uwa​ża, że zwią​zek So​phie z Xan​drem nie jest rów​nie po​waż​ny jak ich? Dla​te​go że nie zło​ży​li przy​się​gi ślub​nej czy nie spło​dzi​li dziec​ka? Nie była tego pew​na. Mia​ła wy​rzu​ty su​mie​nia, że za​chę​ca ją do zdra​dy, ale nie​wiel​kie, mniej​sze niż po​win​na. Jej mała przy​go​da z To​ma​sem (są​dząc po imie​niu, bar​dzo sek​sow​nym chło​pa​-

kiem), jak​że ry​zy​kow​na i pod​nie​ca​ją​ca za​ra​zem, była do​kład​nie tym, co po​win​no się prze​żyć, za​nim ży​ciem ko​bie​ty za​wład​ną roz​mo​wy o pomp​kach do ścią​ga​nia po​kar​mu, środ​kach na zmięk​cza​nie ku​pek i kre​mach do sma​ro​wa​nia nie​mow​lę​cej pupy: sza​lo​ną za​ba​wą. So​phie sama wy​cią​gnie wnio​ski: albo wró​ci do Xan​dra bar​dziej prze​ko​na​na do tego, co ich łą​czy, albo nie. Może To​mas jest wła​śnie tym, kogo po​trze​bu​je, a może jesz​cze ko​goś ta​kie​go nie spo​tka​ła. Andy zda​wa​ła so​bie spra​wę, że sto​su​je po​dwój​ną mia​rę, była w peł​ni świa​do​ma, że ktoś – a kon​kret​nie Xan​der – wyj​dzie z tego po​ra​nio​ny, mimo to nie mo​gła oprzeć się wra​że​niu, że staw​-

ka w tej grze nie jest aż tak wy​so​ka. Do​cho​dzi​ła pięt​na​sta, ma​ru​dzi​ło co​raz wię​cej dzie​ci, więc Lori oznaj​mi​ła, że spo​tka​nie do​bie​gło koń​ca i że zo​ba​czą się za ty​dzień. – Ma​cie do prze​my​śle​nia kil​ka cie​ka​wych spraw, moje pa​nie – po​wie​dzia​ła, gdy mat​ki za​czę​ły pa​ko​wać bu​tel​ki, smocz​ki, gry​za​ki, śli​niacz​ki, ko​cy​ki, ście​recz​ki i plu​szo​we zwie​rząt​ka. – Na naj​bliż​sze spo​tka​nie za​pro​si​łam spe​cja​list​kę z Baby Dzie​więć​set Je​de​na​ście, któ​ra opo​wie nam, jak i kie​dy prze​sta​wiać dziec​ko na inny rytm snu i czu​wa​nia. Je​śli któ​raś z was nie bę​dzie mo​gła przyjść, pro​szę uprze​dzić mnie e-ma​ilem. Bar​dzo mnie za​in​spi​ro​wa​ły​ście,

jak zwy​kle! Mi​łe​go ty​go​dnia. – Wy​szła z sali, żeby mo​gły po​być tro​chę same. Kie​dy tyl​ko za​mknę​ły się drzwi, sie​dzą​ca obok Andy ko​bie​ta gło​śno jęk​nę​ła. Be​tha​ny wy​mam​ro​ta​ła: – Sie​dzi​my tu w dre​sach uma​za​ne kupą i rzy​ga​mi i to jest dla niej in​spi​ru​ją​ce? No nie, bła​gam! – Wi​dzia​ły​ście jej minę, kie​dy po​wie​dzia​łam, że się ca​ło​wa​li​śmy? – spy​ta​ła So​phie. – Daję gło​wę, że szu​ka​ła na to in​spi​ru​ją​ce​go cy​ta​tu. Andy spa​ko​wa​ła Cle​men​ti​ne i się po​że​gna​ła. Za​czy​na​ła trak​to​wać te ko​bie​ty jak praw​dzi​we przy​ja​ciół​ki. Zo​rien​to​wa​ła się, że Max jest w domu, do​pie​ro wte​dy, gdy wje​cha​ła

z wóz​kiem do sa​lo​nu i za​czę​ła się roz​pa​ko​wy​wać. – A kogo my tu mamy? – spy​tał, kle​piąc ją de​li​kat​nie w po​li​czek i na​tych​miast prze​no​sząc uwa​gę na Cle​men​ti​ne. W od​po​wie​dzi Clem po​sła​ła mu sze​ro​ki bez​zęb​ny uśmiech i Andy od​ru​cho​wo też się uśmiech​nę​ła. – Samo słoń​ce i ra​dość – po​wie​dział Max, wyj​mu​jąc có​recz​kę z wóz​ka i ukła​da​jąc ją w za​głę​bie​niu ra​mie​nia. Po​ca​ło​wał ją w no​sek i po​dał Andy. – Weź​miesz ją na kil​ka mi​nut? Na pew​no chcia​ła​by spę​dzić tro​chę cza​su z ta​tu​siem. – Mu​szę się po​ło​żyć. – Max szedł już do sy​pial​ni. – To był cięż​ki ty​dzień.

Bar​dzo stre​su​ją​cy. Andy we​szła do sy​pial​ni i po​ło​ży​ła małą na łóż​ku. – Bar​dzo ci współ​czu​ję, ale przy​da​ło​by mi się pół go​dzin​ki na prysz​nic i mi​secz​kę płat​ków. – Po​ca​ło​wa​ła có​recz​kę i uło​ży​ła ją na jego po​dusz​ce. – Andy. – Cza​sem tak do niej mó​wił. To​nem, któ​ry ostrze​gał, że jesz​cze tro​chę i stra​ci cier​pli​wość. – Je​stem te​raz pod wiel​ką pre​sją. – Naj​lep​szym le​kar​stwem na stres jest gru​cha​nie ma​łe​go dzi​dziu​sia. Baw się do​brze. – Andy wy​szła i za​mknę​ła drzwi. Opłu​ka​ła się szyb​ko w ła​zien​ce dla go​ści, prze​bra​ła w spodnie do jogi i po​-

lar. W lo​dów​ce nie było mle​ka, ale zro​bi​ła so​bie ka​nap​kę z ma​słem orze​cho​wym i ba​na​nem, wzię​ła colę bez cu​kru i opa​dła na sofę. Kie​dy ostat​nio oglą​da​ła coś w te​le​wi​zji bez dziec​ka wi​szą​ce​go u pier​si? Albo spo​koj​nie zja​dła cały po​si​łek? Boże, co za roz​kosz. Mu​sia​ła przy​snąć, bo kie​dy otwo​rzy​ła oczy, obok sie​dzie​li Max i Clem. Max roz​chy​lił có​recz​ce pi​żam​kę i ła​sko​tał ją w brzu​szek. Clem po​da​ro​wa​ła mu w na​gro​dę swój naj​pięk​niej​szy uśmiech. – Le​piej? – spy​tał, ła​sko​cząc małą pod pa​cha​mi. – Te​raz tak – od​rze​kła Andy, bo już daw​no nie czu​ła się tak zre​lak​so​wa​na. Wła​śnie tak ostat​nio było z tą zmien​no​-

ścią na​stro​jów: to de​pre​sja, to eu​fo​ria, jak na huś​taw​ce. Do sze​ro​kie​go bez​zęb​ne​go uśmie​chu do​łą​czy​ło coś w ro​dza​ju ra​do​sne​go pi​sku. – To był śmiech? – spy​tał Max. – Chy​ba jest za mała, żeby się śmiać. Andy ści​snę​ła go za ra​mię. – Nie, brzmia​ło jak śmiech. Za​wsze wie​dzia​ła, że bę​dzie po uszy za​ko​cha​na w swo​im dziec​ku, ale nig​dy nie my​śla​ła, że rów​nie za​ko​cha​ny bę​dzie jej mąż. Max był cu​dow​nym oj​cem – od​da​nym, za​an​ga​żo​wa​nym, czu​łym i za​baw​nym – i nic nie cie​szy​ło jej bar​dziej niż pa​trze​nie, jak mąż bawi się z cór​ką. Wie​dzia​ła, że mimo ma​łych te​ry​to​rial​-

nych spięć, ta​kich jak choć​by to przed pół​go​dzi​ną, nie dzie​je się nic złe​go. Wszyst​ko jest w po​rząd​ku, wła​ści​wie pierw​szy raz od wie​lu mie​się​cy. Ma zdro​wą, ra​do​sną có​recz​kę, chęt​ne​go do po​mo​cy – na ogół – męża i na​praw​dę cie​szy​ła się tymi wy​czer​pu​ją​cy​mi, lecz bez​cen​ny​mi chwi​la​mi ze swo​im ma​lut​kim dziec​kiem. List Bar​ba​ry, to, że Max za​ta​ił przed nią spo​tka​nie z Ka​the​ri​ne – to były od​le​głe wspo​mnie​nia. Lek​ki nie​po​kój, jaki wciąż od​czu​wa​ła, brał się z hor​mo​nów albo nie​wy​spa​nia, albo z jed​ne​go i dru​gie​go. Sku​pi​ła się na ro​dzi​nie. Są ra​zem, zmę​cze​ni, lecz szczę​śli​wi. Ra​zem cie​szą się dziec​kiem i za​mie​rza​ła de​lek​to​wać się każ​dą se​kun​dą

wspól​nie spę​dzo​ne​go cza​su.

17 James Bond spotyka Pretty Woman z małą domieszką Mary Poppins

– Je​steś go​to​wa?! – za​wo​łał z sa​lo​nu Max. Andy wie​dzia​ła, że sie​dzi tam, nie​spiesz​nie są​cząc piwo ko​rzen​ne. Wy​-

obra​zi​ła so​bie, jak wy​cią​gnię​ty na so​fie w ciem​nym gar​ni​tu​rze ko la​sycz​nym eu​ro​pej​skim kro​ju i w dro​gich wło​skich mo​ka​sy​nach po​pi​ja piwo, le​ni​wie ba​wiąc się iPho​ne’em. Ostrzy​żo​ny i świe​żo ogo​lo​ny pach​nie pew​nie szam​po​nem, mię​to​wym pły​nem po go​le​niu i, nie wia​do​mo dla​cze​go, cze​ko​la​dą. Pod​eks​cy​to​wa​ny przy​ję​ciem, chciał jak naj​szyb​ciej się tam zna​leźć i za​cząć krą​żyć wśród tych, któ​rych znał i lu​bił. Pew​nie nie​cier​pli​wie po​stu​ku​je nogą. Tym​cza​sem w głę​bi ko​ry​ta​rza Isla, dwu​dzie​sto​dwu​let​nia au​stra​lij​ska opie​kun​ka, kar​mi​ła Cle​men​ti​ne. Andy wy​na​ję​ła ją po roz​mo​wach z ma​ma​mi z gru​py wspar​cia i po spraw​dze​niu jej w in​ter​ne​cie. Czy​li

prak​tycz​nie nic o niej nie wie​dząc. Za​dzwo​nił dzwo​nek u drzwi. W pierw​szej chwi​li po​my​śla​ła, że to te​le​wi​zor, ale kie​dy usły​sza​ła szcze​ka​nie Stan​leya i kie​dy, zer​k​nąw​szy na ekran mo​ni​to​ra, zo​ba​czy​ła sie​dzą​ce w bu​ja​nym fo​te​lu Islę i Clem, do​szła do wnio​sku, że to pew​nie do​staw​ca je​dze​nia. Praw​do​po​dob​nie do Isli. Za​ter​ko​tał te​le​fon i pod​nio​sła słu​chaw​kę. – Tak – rzu​ci​ła szyb​ko – w po​rząd​ku, wpuść go. – An​drea? Prze​pra​szam, chcia​łem tyl​ko uprze​dzić… Dzwo​nią​ce​mu z holu por​tie​ro​wi prze​rwał czyjś pi​skli​wy głos – do​bie​ga​ją​cy z ko​ry​ta​rza w miesz​ka​niu.

– Halo! Jest tu ktoś? Halo… – …że przy​szła pani Har​ri​son. Mówi, że jej ocze​ku​je​cie. – Tak, oczy​wi​ście. Dzię​ku​ję. Andy spoj​rza​ła na swo​je na​gie cia​ło. Usły​sza​ła, jak Max wita się z mat​ką przed drzwia​mi do sy​pial​ni. Chwi​lę póź​niej we​tknął do środ​ka gło​wę. – Hej, mama przy​szła. – Za​brzmia​ło to nie​mal jak py​ta​nie. – Była na otwar​ciu ga​le​rii. To bli​sko, więc wpa​dła przy​wi​tać się z Clem. – Uśmiech​nął się zmie​sza​ny. – Na​praw​dę? – burk​nę​ła Andy i po​my​śla​ła: po​trzeb​na jest tu jak pią​te koło u wozu, zwłasz​cza te​raz. – Prze​pra​szam, kot​ku. Była do​słow​nie

tuż za ro​giem. Za pół go​dzi​ny ma być na ja​kiejś im​pre​zie w śród​mie​ściu, więc zo​sta​nie tyl​ko chwi​lę. Może na​pi​je​my się drin​ka przed wyj​ściem? – Max, nie je​stem na​wet ubra​na – po​wie​dzia​ła, wska​zu​jąc kłąb ręcz​ni​ków, su​kie​nek i bie​li​zny na łóż​ku. – Nie przej​muj się, ona chce tyl​ko zo​ba​czyć Clem. Nie spiesz się, na​le​ję ci szam​pa​na. Przyj​dziesz, kie​dy bę​dziesz go​to​wa. Mia​ła ocho​tę skrzy​czeć go za tę nie​mi​łą nie​spo​dzian​kę, któ​rą zro​bił jej bez kon​sul​ta​cji i uprze​dze​nia, ale tyl​ko kiw​nę​ła gło​wą i po​pro​si​ła, żeby za​mknął drzwi. Sły​sza​ła, jak przed​sta​wia mat​kę Isli – „Au​stra​lia? Na​praw​dę? Bar​dzo in​-

te​re​su​ją​cy kraj” – a po​tem ich gło​sy uci​chły, bo prze​szli do sa​lo​nu. Sku​pi​ła uwa​gę na spa​nxach, majt​kach ko​ry​gu​ją​cych w roz​mia​rze „S”. Cen​ty​metr po cen​ty​me​trze na​cią​gnę​ła je na uda, choć sta​wia​ły za​cie​kły opór. Po​ko​na​nie naj​szer​sze​go miej​sca nóg mo​gło być po​wo​dem do świę​to​wa​nia, ale ra​dość trwa​ła krót​ko: mu​sia​ła te​raz na​cią​gnąć je na brzuch i po​ślad​ki. Dłu​go uci​ska​ła, ugnia​ta​ła i przy​szczy​py​wa​ła całą dol​ną część cia​ła i gdy w koń​cu zna​la​zły się na miej​scu, po ple​cach i mię​dzy jej pier​sia​mi spły​wa​ły struż​ki nie​przy​jem​ne​go potu. Wło​sy, po raz pierw​szy od po​ro​du uło​żo​ne przez fry​zje​ra, przy​war​ły do twa​rzy i kar​ku. Chwy​ci​ła ja​kieś cza​so​pi​smo,

żeby się po​wa​chlo​wać, i sto​jąc w zde​cy​do​wa​nie za cia​snych cie​li​stych majt​kach i od​por​nym na wszyst​ko sta​ni​ku do kar​mie​nia, z wy​le​wa​ją​cym się z jed​ne​go i dru​gie​go cia​łem, wy​buch​nę​ła śmie​chem. Nie ma to jak być sexy. Za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka le​żą​ca na noc​nym sto​li​ku. Andy prze​to​czy​ła się po łóż​ku jak wy​sma​ro​wa​na tłusz​czem świn​ka i ode​bra​ła. – Fa​tal​ny mo​ment – rzu​ci​ła ma​chi​nal​nie to​nem, na jaki może po​zwo​lić so​bie je​dy​nie mło​da mama. – Chcia​łam ci tyl​ko ży​czyć po​wo​dze​nia na przy​ję​ciu. Moje gra​tu​la​cje. Głos Jill brzmiał cie​pło i zna​jo​mo i od razu tro​chę się uspo​ko​iła.

– Gra​tu​la​cje? Z oka​zji tego, że jako mło​da, prze​cie​ka​ją​ca i kar​mią​ca mama będę wy​glą​da​ła jak gru​ba kro​wa w mo​rzu pięk​nych, wspa​nia​le ubra​nych lu​dzi, czy tego, że zo​sta​wiam có​recz​kę pod opie​ką zu​peł​nie ob​cej dziew​czy​ny, któ​rą zna​la​złam przez in​ter​net? – Tego i tego! – od​par​ła we​so​ło Jill. – Jak ja to prze​ży​ję? – jęk​nę​ła Andy, wie​dząc, że jest już spóź​nio​na. – Tak jak wszy​scy: włóż coś czar​ne​go, co pięć se​kund spraw​dzaj ko​mór​kę i pij, ile wle​zie. – Do​bra rada. Pić i spraw​dzać ko​mór​kę. Do​tar​ło. Mu​szę tyl​ko na​cią​gnąć na ty​łek tę czar​ną su​kien​kę z dłu​gi​mi rę​ka​wa​mi. Tę z wy​cię​ciem na ple​cach, pa​-

mię​tasz? By​łam w niej na przy​ję​ciu przed​po​ro​do​wym. Jill ro​ze​śmia​ła się. Nie​zbyt przy​jem​nie. – Andy, uro​dzi​łaś do​pie​ro czte​ry mie​sią​ce temu. Nie ocze​kuj cu​dów. Andy spoj​rza​ła na le​żą​cą na łóż​ku su​kien​kę. W za​leż​no​ści od tego, czy no​si​ła roz​miar trzy​dzie​ści sześć czy trzy​dzie​ści osiem, su​kien​ka była albo ele​ganc​ko do​pa​so​wa​na, albo sek​sow​nie uwy​pu​kla​ła kształ​ty i za​leż​nie od do​dat​ków do​sko​na​le nada​wa​ła się na wszyst​kie oka​zje, od wyj​ścia na szyb​kie​go drin​ka po wiel​ki bal. Ale te​raz wy​glą​da​ła jak uszy​ta na lal​kę, no, może na czter​na​sto​let​nią dziew​czy​nę.

– Ale cudu nie bę​dzie, praw​da? – po​wie​dzia​ła pra​wie szep​tem. – Pew​nie nie. Ale czym się przej​mu​jesz? Za parę mie​się​cy zno​wu bę​dzie le​ża​ła jak ulał, więc nie ma pro​ble​mu, tak? – Jest, bo nie mam co na sie​bie wło​żyć! – Andy nie chcia​ła, żeby za​brzmia​ło to hi​ste​rycz​nie, ale co​raz bar​dziej się po​ci​ła, a ze​gar ty​kał. Nie mia​ła żad​ne​go pla​nu awa​ryj​ne​go. – Oczy​wi​ście, że masz – po​wie​dzia​ła Jill gło​sem, któ​rym prze​ma​wia​ła do Jo​na​ha, kie​dy wy​jąt​ko​wo ka​pry​sił. – Choć​by tę czar​ną z rę​ka​wa​mi trzy czwar​te. Tę, w któ​rej by​łaś w mar​cu na obie​dzie u bab​ci.

– To jest su​kien​ka cią​żo​wa! – jęk​nę​ła Andy. – Nie wspo​mi​na​jąc już o tym, że na​da​je się tyl​ko na przy​ję​cie z oka​zji osiem​dzie​sią​tych dzie​wią​tych uro​dzin. – Ale po​myśl, jaka bę​dziesz w niej szczu​plut​ka. Andy wes​tchnę​ła. – Mu​szę koń​czyć. Prze​pra​szam, że nie py​tam, co u cie​bie. Bar​ba​ra tu jest. Przy​szła zo​ba​czyć Clem. Daję gło​wę, że zro​bi​ła to ce​lo​wo, w ten je​den je​dy​ny wie​czór, kie​dy nie mogę się zde​ner​wo​wać, bo i tak je​stem już kłęb​kiem ner​wów. – Urwa​ła. – Wszyst​ko w po​rząd​ku? – Tak, jak naj​bar​dziej. Po​zbądź się Bar​ba​ry i idź się za​ba​wić. To two​je pierw​sze wyj​ście od nie​pa​mięt​nych cza​-

sów, wie​czór eks​cy​tu​ją​cy i waż​ny za​wo​do​wo. Baw się, za​słu​gu​jesz na to. – Dzię​ki. – Tyl​ko pa​mię​taj: pij. – Tak, wiem. Czar​na su​kien​ka, ko​mór​ka i drin​ki. Na ra​zie. – Andy odło​ży​ła słu​chaw​kę i uśmiech​nę​ła się do te​le​fo​nu. Cza​sem strasz​nie za Jill tę​sk​ni​ła, zwłasz​cza w wie​czo​ry ta​kie jak ten. W drzwiach sta​nął Max. – Jesz​cze nie​ubra​na? Co się sta​ło? Andy pod​nio​sła z pod​ło​gi mo​kry ręcz​nik i za​sło​ni​ła pier​si. – Nie patrz! Max pod​szedł bli​żej i po​gła​skał ją po spo​co​nych wło​sach.

– Co się dzie​je? Co​dzien​nie wi​dzę cię nago. Andy nie od​po​wie​dzia​ła, więc wska​zał le​żą​cą na łóż​ku su​kien​kę. – Ta jest zbyt me​ne​dżer​ska – po​wie​dział życz​li​wie. Mu​siał pod​słu​chać koń​ców​kę roz​mo​wy z Jill i mó​wiąc „me​ne​dżer​ska”, miał pew​nie na my​śli „za mała”. Otwo​rzył sza​fę i przej​rzał jej su​kien​ki. Wy​jął do​kład​nie tę, któ​rą za​pro​po​no​wa​ła Jill. – Ta. – Pod​niósł ją. – Za​wsze mi się w niej po​do​ba​łaś. Bli​ska pła​czu Andy po​cią​gnę​ła no​sem i jesz​cze moc​niej przy​ci​snę​ła ręcz​nik do pier​si. Max zdjął su​kien​kę z wie​sza​ka i po​ło​żył ją na łóż​ku.

– Ubierz się i po​praw ma​ki​jaż, do​brze? Sa​mo​chód już cze​ka, ale jest jesz​cze wcze​śnie. Przy​wi​tasz się z mat​ką i po​je​dzie​my. – Świet​nie – mruk​nę​ła, pa​trząc, jak mąż wcie​ra we wło​sy odro​bi​nę żelu i po​pra​wia nie​wi​docz​ny nie​sfor​ny ko​smyk. Wło​ży​ła su​kien​kę. Jill i Max mie​li ra​cję: to był je​dy​ny moż​li​wy wy​bór i wca​le nie wy​glą​da​ła źle. Była wy​twor​na? Nie. Sek​sow​na? Nie. Ale ukry​wa​ła przy​najm​niej gi​gan​tycz​ny sta​nik, tro​chę ga​la​re​to​wa​ty brzuch i po​ślad​ki, któ​rym da​le​ko było do nor​mal​nej for​my, a szcze​rze mó​wiąc, nie li​czy​ła na​wet na to. Do​szły do tego cie​niut​kie poń​czo​chy,

ta​kie ze szwem z tyłu, i ośmio​ipół​cen​ty​me​tro​we szpil​ki Chloe, któ​re uwie​ra​ły ją już przed dziec​kiem, a w któ​rych te​raz czu​ła się jak w chiń​skich bu​ci​kach zło​te​go lo​to​su. Nie zwa​ża​jąc na tępy ból ły​dek, któ​ry pod ko​niec wie​czo​ru bę​dzie na pew​no pro​mie​nio​wał na całe nogi, po​cią​gnę​ła usta nową so​czy​ście czer​wo​ną szmin​ką, ku​pio​ną spe​cjal​nie na tę oka​zję, przy​gła​dzi​ła wło​sy i sta​nę​ła pro​sto. Wy​glą​da jak przed cią​żą? Nie​zu​peł​nie. Ale cał​kiem nie​źle jak na ko​bie​tę, któ​ra nie​daw​no uro​dzi​ła. Max za​gwiz​dał z po​dzi​wem, przy​glą​da​jąc się jej w lu​strze. – Bar​dzo go​rą​ca ma​mu​sia – po​wie​-

dział, obej​mu​jąc ją od tyłu. Po​zwo​li​ła mu do​tknąć brzu​cha. – Krę​cą cię te wa​łecz​ki, co? No, przy​znaj. Ro​ze​śmiał się we​so​ło. – Wy​glą​dasz fan​ta​stycz​nie. – De​li​kat​nie ujął w dło​nie jej pierś. – A to… to po pro​stu ma​rze​nie. – Same pier​si są tego war​te, hę? – Pier​si i dziec​ko. Z ta​kim biu​stem i dziec​kiem pi​szę się na wszyst​ko. Wy​szli na ko​ry​tarz, gdzie po​mógł jej wło​żyć je​dwab​ną na​rzut​kę i moc​no ści​snął jej rękę, gdy z po​ko​ju dzie​cię​ce​go wy​szła Isla z przy​sy​pia​ją​cą Clem. Tuż za nimi kro​czy​ła Bar​ba​ra w szy​tej na mia​rę ob​ci​słej su​kien​ce, do​sko​na​le do​-

bra​nym ble​ze​rze i cie​li​stych czó​łen​kach. Wy​glą​da​ła re​we​la​cyj​nie. – Wi​taj, Bar​ba​ro – po​wie​dzia​ła Andy, czu​jąc się przy ele​ganc​ko ucze​sa​nej te​ścio​wej jak wiel​ki, zwa​li​sty czołg. – Jak to miło, że wpa​dłaś. – Mam na​dzie​ję, że nie na​cho​dzę, ale daw​no nie wi​dzia​łam wnucz​ki, a po​nie​waż by​łam w oko​li​cy… – Bar​ba​ra urwa​ła i ro​zej​rza​ła się po ko​ry​ta​rzu. – Coś tu się zmie​ni​ło? To nowy ob​raz? Prze​su​nę​li​ście lu​stro? Co za ulga! Nie po​do​bał mi się ten… ten ko​laż, któ​ry tak wy​eks​po​no​wa​li​ście. – Mamo – po​wie​dział Max – ten „ko​laż” to wy​ko​na​ne tech​ni​ką mie​sza​ną dzie​ło bar​dzo mod​ne​go mło​de​go ar​ty​sty,

któ​ry wy​sta​wia swo​je pra​ce w ca​łej Eu​ro​pie. Wy​pa​trzy​li​śmy go z Andy w Am​ster​da​mie i bar​dzo się nam po​do​ba. – Hm, cóż. Jak to mó​wią? – za​świer​go​ta​ła Bar​ba​ra. – O gu​stach się nie dys​ku​tu​je, praw​da? Max po​słał Andy prze​pra​sza​ją​ce spoj​rze​nie, a ona tyl​ko wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. Są mał​żeń​stwem od roku i cho​ciaż nie za​po​mnia​ła o li​ście, w któ​rym Bar​ba​ra na​pi​sa​ła, co my​śli o niej jako o swo​jej przy​szłej sy​no​wej, i cho​ciaż nie​zu​peł​nie do niej przy​wy​kła – wąt​pi​ła, żeby to kie​dy​kol​wiek na​stą​pi​ło – te​ścio​wa prze​sta​ła ją wła​ści​wie za​ska​ki​wać. We​szli do sa​lo​nu i Bar​ba​ra przy​sia​dła na brzeż​ku fo​te​la, jak​by ro​iło się tam od

plu​skiew. Andy nie mo​gła się po​wstrzy​mać. – Max, przy​po​mnij mi, że​bym w po​nie​dzia​łek rano ko​niecz​nie za​dzwo​ni​ła do tego pana od de​zyn​sek​cji. Nie było go tu od Bóg wie kie​dy. Za​nie​dbu​je​my się. Max spoj​rzał na nią py​ta​ją​co. Bar​ba​ra ze​rwa​ła się na rów​ne nogi. Andy z tru​dem po​wstrzy​ma​ła śmiech. – Jak po​szło z bu​tel​ką? – spy​ta​ła Islę, nie pra​gnąc ni​cze​go wię​cej, jak tyl​ko wy​rwać có​recz​kę z ra​mion ob​cej dziew​czy​ny. – Świet​nie, wy​pi​ła całą, sto czter​dzie​ści gra​mów. Prze​wi​nę​łam ją i za​raz pój​dzie spać. Ale przed​tem chcia​ła po​-

że​gnać się z ma​mu​sią. – Och, chodź do mnie, żab​ko – wy​mru​cza​ła Andy, cie​sząc się, że może po raz ostat​ni po​trzy​mać có​recz​kę, nie wy​cho​dząc przy tym na psy​cho​tycz​ną idiot​kę, któ​rą się czu​ła. Była wdzięcz​na Isli za ten gest. – Bądź grzecz​na dla swo​jej no​wej opie​kun​ki, do​brze? – Po​ca​ło​wa​ła ją w py​za​te po​licz​ki raz, po​tem dru​gi i trze​ci i od​da​ła ją Isli. Ta uło​ży​ła ją wy​god​nie na ra​mie​niu i kiw​nę​ła gło​wą. – Prze​czy​tam jej Go​od​ni​ght Moon i uko​ły​szę ją do snu. Po​tem… – Tyl​ko nie za​po​mnij wło​żyć ją do śpi​wor​ka – prze​rwa​ła jej Andy. Max ści​snął jej rękę.

– No co? – fuk​nę​ła Andy. – To waż​ne. – Oczy​wi​ście – od​rze​kła szyb​ko Isla. – Wło​żyć do śpi​wor​ka, prze​czy​tać Go​od​ni​ght Moon, uko​ły​sać do snu. Przy​ga​sić świa​tło, ale tak, żeby nie było zu​peł​nie ciem​no, i włą​czyć elek​tro​nicz​ny usy​piacz. Mię​dzy wpół do dzie​sią​tej a dzie​sią​tą obu​dzi się pew​nie na kar​mie​nie, a je​śli nie, na​kar​mić ją przez sen bu​tel​ką z lo​dów​ki. Sto trzy​na​ście gra​mów, tak? Andy kiw​nę​ła gło​wą. – Je​śli nie pa​mię​tasz, jak uży​wać pod​grze​wa​cza, na kil​ka mi​nut włóż bu​tel​kę do kub​ka z go​rą​cą wodą. Tyl​ko pa​mię​taj, żeby przed kar​mie​niem spraw​dzić tem​pe​ra​tu​rę. – Andy, wy​glą​da na to, że wszyst​ko

jest w jak naj​lep​szym po​rząd​ku. – Max po​ca​ło​wał có​recz​kę w czo​ło. – Chodź, usiądź​my na chwi​lę, za​raz wy​cho​dzi​my. – Masz na​sze nu​me​ry, tak? Na la​dzie w kuch​ni jest li​sta ze wszyst​ki​mi nu​me​ra​mi alar​mo​wy​mi, pa​mię​tasz? Moja mama jest te​raz w Tek​sa​sie, więc na nic się nie przy​da, ale… – Andy zer​k​nę​ła na Bar​ba​rę, któ​ra coś uważ​nie czy​ta​ła. – Nie, le​piej od razu za​dzwoń pod dzie​więć​set je​de​na​ście… – Obie​cu​ję, że cu​dow​nie się nią zaj​mę – za​pew​ni​ła ją Isla z uspo​ka​ja​ją​cym uśmie​chem, mimo to Andy ża​ło​wa​ła, że nie za​in​sta​lo​wa​li ka​me​ry do pod​glą​da​nia nia​niek. Na​gle znie​ru​cho​mia​ła, za​mar​ła, za​sta​-

na​wia​jąc się, jak to się sta​ło. Przy​się​ga​ła so​bie, że bę​dzie opa​no​wa​ną mamą, spo​koj​ną i zre​lak​so​wa​ną, mamą, któ​ra nie ma szmer​gla na punk​cie za​raz​ków, opie​ku​nek i wszyst​kie​go, co or​ga​nicz​ne. Mamą, któ​ra po​pły​nie z prą​dem i nie da się zwa​rio​wać. Ale wy​star​czy​ło jed​no spoj​rze​nie na tę ma​lut​ką, bez​bron​ną, cał​ko​wi​cie od niej za​leż​ną istot​kę i wszyst​ko się zmie​ni​ło. Zo​sta​wia​ła Clem tyl​ko ze swo​ją mat​ką, a raz, w ak​cie de​spe​ra​cji, po​wie​rzy​ła ją opie​ce sio​stry Maxa, i to tyl​ko dla​te​go, że mia​ła wi​zy​tę u le​ka​rza i nie chcia​ła cią​gać ma​łej po brud​nych po​cze​kal​niach. Zwra​ca​ła wszyst​kie śpiosz​ki i pa​ja​cy​ki, któ​re do​sta​wa​li w pre​zen​cie, chy​ba że mo​gła przed​tem

po​nad wszel​ką wąt​pli​wość spraw​dzić i po​twier​dzić, że nie za​wie​ra​ją tru​ją​cych czy ła​two​pal​nych ma​te​ria​łów. Zwra​ca​ła rów​nież wszyst​kie pla​sti​ko​we za​baw​ki z na​pi​sem „Made in Chi​na” i te bez ate​stu na brak bis​fe​no​lu A, po​li​chlor​ku wi​ny​lu i związ​ków kwa​su fta​lo​we​go. Wbrew wszyst​kim obiet​ni​com zło​żo​nym so​bie sa​mej, swe​mu mę​żo​wi i wszyst​kim tym, któ​rzy chcie​li jej wy​słu​chać, po​ru​szy​ła nie​bo i zie​mię, żeby do​sto​so​wać się do po​rząd​ku dnia có​recz​ki, do sta​ran​nie wy​re​ży​se​ro​wa​ne​go ryt​mu kar​mień, drze​mek, za​baw i spa​ce​rów, któ​re mia​ły pierw​szeń​stwo przed wszyst​kim i wszyst​ki​mi. Nie żeby chcia​ła być mat​ką zwa​rio​wa​ną i na​do​pie​kuń​czą, ale nie

mo​gła nad tym za​pa​no​wać. Wzię​ła głę​bo​ki od​dech, po​wo​li wy​pu​ści​ła po​wie​trze i zmu​si​ła się do uśmie​chu. – Wiem. Dzię​ku​ję. – Od​pro​wa​dzi​ła je wzro​kiem do po​ko​ju. Do rze​czy​wi​sto​ści przy​wo​łał ją głos Bar​ba​ry: – An​dreo, ko​cha​nie, co to jest? – Te​ścio​wa trzy​ma​ła w ręku plik kar​tek. Andy usia​dła na so​fie i wzię​ła kie​li​szek szam​pa​na, od​wa​gi w pły​nie. Bar​ba​ra uzna​ła pew​nie, że sofa jest mniej na​ra​żo​na na atak pa​so​ży​tów, bo usia​dła obok sy​no​wej i skrzy​żo​wa​ła nogi. – To. Mi​ran​dy Prie​stly peł​na li​sta rze​czy dla dziec​ka. Ale to chy​ba nie od

tej Mi​ran​dy, praw​da? Kart​ki były przy​pię​te do kor​ko​wej ta​bli​cy nad biur​kiem i to dziw​ne, że Bar​ba​ra tam mysz​ko​wa​ła, ale Andy nie mia​ła ocho​ty na kłót​nię. – Tak, od tej. Przy​sła​ła mi to za​raz po po​ro​dzie. Nie lubi lu​dzi jako ta​kich, ale ma naj​wy​raź​niej sła​bość do dzie​ci. – Na​praw​dę? – mruk​nę​ła Bar​ba​ra, z bły​skiem w oczach prze​glą​da​jąc kart​ki. – Jest bar​dzo wy​czer​pu​ją​ca. – Owszem – przy​zna​ła Andy, zer​ka​jąc jej przez ra​mię. O mało nie ze​mdla​ła z wra​że​nia, gdy dwa ty​go​dnie po po​ro​dzie po​sła​niec przy​wiózł pu​dło owi​nię​te ró​żo​wym pa​pie​rem, prze​wią​za​ne bia​łą wstąż​ką

i ozdo​bio​ne srebr​ną grze​chot​ką od Tif​fa​ny’ego. W środ​ku był li​ścik na​pi​sa​ny na pa​pe​te​rii Mi​ran​dy: Gra​tu​la​cje z oka​zji na​ro​dzin dziec​ka!

A pod li​stem i pod sze​ścio​ma war​stwa​mi bi​buł​ki le​żał naj​pięk​niej​szy ko​cyk z no​rek, jaki Andy kie​dy​kol​wiek wi​dzia​ła. A do​kład​niej mó​wiąc, je​dy​ny, jaki wi​dzia​ła. Był je​dwa​bi​ście mięk​ki i ol​brzy​mi i Andy na​tych​miast po​ło​ży​ła go w no​gach swo​je​go łóż​ka, by pra​wie co wie​czór się do nie​go przy​tu​lać. Clem jesz​cze go nie za​kup​ka​ła, nie ob​śli​ni​ła ani nie obrzy​ga​ła i Andy po​sta​no​wi​ła do​pil​no​wać, żeby nig​dy tego nie zro​bi​ła. Praw​dzi​we nor​ki! Dla dziec​ka! Przy​po​-

mnia​ła so​bie z uśmie​chem to, co za​uwa​ży​ła Emi​ly: pre​zent mu​sia​ła wy​brać Mi​ran​da, oso​bi​ście, bo żad​na asy​stent​ka nie od​wa​ży​ła​by się ku​pić w jej imie​niu peł​no​wy​mia​ro​wej na​rzu​ty z no​rek. Nig​dy. Dla ni​ko​go. Jak​by tego było mało, była jesz​cze Mi​ran​dy Prie​stly peł​na li​sta rze​czy dla dziec​ka. Dwa​dzie​ścia dwie gę​sto za​pi​sa​ne stro​ny. Spis tre​ści obej​mu​ją​cy te​ma​ty ta​kie, jak: Rze​czy do szpi​ta​la, Rze​czy do domu: pierw​sze dwa ty​go​dnie, Dzie​cię​ce przy​bo​ry to​a​le​to​we, Po​trze​by me​dycz​ne i Środ​ki bez​pie​czeń​stwa. Były też oczy​wi​ście za​le​ce​nia do​ty​czą​ce ide​al​nej wy​praw​ki (naj​le​piej od Ja​ca​di, Bon​po​int i Ral​pha Lau​re​na): śpiosz​ki

z dłu​gi​mi rę​kaw​ka​mi, śpiosz​ki z krót​ki​mi rę​kaw​ka​mi, kom​bi​ne​zo​ny do spa​nia, skar​pet​ki, bu​ci​ki, cza​pecz​ki z dzia​ni​ny, rę​ka​wicz​ki, ko​szul​ki i spoden​ki dla chłop​ców, su​kie​necz​ki i ram​per​sy z leg​gin​sa​mi dla dziew​czy​nek. Myj​ki, ręcz​nicz​ki i prze​ście​ra​dła. Ko​cy​ki do owi​ja​nia, ko​cy​ki do wóz​ka, ko​cy​ki z ha​fto​wa​nym mo​no​gra​mem do sy​pial​ni. Za​łą​czy​ła na​wet spis ak​ce​so​riów do wło​sów swo​ich ulu​bio​nych ma​rek. Mało tego, była tam rów​nież li​sta po​le​ca​nych przez nią pe​dia​trów, kon​sul​tan​tów lak​ta​cyj​nych, die​te​ty​ków, aler​go​lo​gów, sto​ma​to​lo​gów dzie​cię​cych i le​ka​rzy przy​cho​dzą​cych na wi​zy​ty do​mo​we. Pe​łen spis rze​czy nie​zbęd​nych do za​ła​twie​nia bar mi​cwy,

chrztu czy uro​czy​sto​ści nada​nia imie​nia wraz z na​mia​ra​mi na​da​ją​cych się we​dług Mi​ran​dy sy​na​gog, ko​ścio​łów, rze​za​ków, firm ob​słu​gu​ją​cych przy​ję​cia i flo​ry​stów. De​ko​ra​to​rów wnętrz spe​cja​li​zu​ją​cych się w wy​stro​ju po​ko​jów dzie​cię​cych. Nu​mer te​le​fo​nu ko​goś od Tif​fa​ny’ego, kto robi mo​no​gra​my na srebr​nych ły​żecz​kach, ku​becz​kach i pa​miąt​ko​wych ta​blicz​kach. Nu​mer eks​per​ta od bry​lan​tów, u któ​re​go ta​tuś może ku​pić ma​mu​si do​sko​na​ły pre​zent z oka​zji po​ro​du. Ale naj​waż​niej​sza była li​sta tych, któ​rzy mo​gli po​móc w wy​cho​wa​niu dziec​ka: noc​nych pie​lę​gnia​rek, nia​niek, opie​ku​nek, ko​re​pe​ty​to​rek, lo​go​pe​dów, kon​sul​tan​tów edu​ka​cyj​nych i co naj​mniej

sze​ściu agen​cji oso​bi​ście wy​bra​nych i za​twier​dzo​nych przez Mi​ran​dę jako te, któ​re „gwa​ran​tu​ją od​po​wied​nią opie​kę”. Bar​ba​ra skoń​czy​ła czy​tać i odło​ży​ła kart​ki na sto​lik. – To bar​dzo ład​nie z jej stro​ny. – Prze​krzy​wi​ła gło​wę i spoj​rza​ła na Andy. – Mu​sia​ła coś w to​bie do​strzec. – Mhm – mruk​nę​ła Andy, nie chcąc stra​cić sza​cun​ku, ja​kie​go na​bra​ła do niej te​ścio​wa. Wie​dzia​ła, że li​stę opra​co​wa​ły asy​stent​ki, i schle​bia​ło jej tyl​ko to, że Mi​ran​da ka​za​ła im ją wy​słać. To i ko​cyk z no​rek, któ​ry bez​wstyd​nie po​ka​za​ła Bar​ba​rze. – Prze​pięk​ny! – za​chły​snę​ła się te​ścio​wa, gdy Andy po​ło​ży​ła go na jej ko​-

la​nach. Po​gła​ska​ła go z na​boż​ną czcią. – Jaki uni​ka​to​wy i ory​gi​nal​ny pre​zent. Cle​men​ti​ne musi go uwiel​biać. Max wlał reszt​kę szam​pa​na do kie​lisz​ka Andy. So​bie i mat​ce do​lał wody mi​ne​ral​nej. – Mamo, je​śli chcesz, mo​żesz zo​stać, ale my mu​si​my już iść. Sa​mo​chód cze​ka od dwu​dzie​stu mi​nut i już je​ste​śmy spóź​nie​ni. Bar​ba​ra kiw​nę​ła gło​wą. – Ro​zu​miem, mój dro​gi. Chcia​łam tyl​ko zo​ba​czyć wnucz​kę, nie mo​głam nie sko​rzy​stać z oka​zji. Andy po​sła​ła jej wspa​nia​ło​myśl​ny uśmiech. – Clem też było bar​dzo miło – ze​łga​-

ła. – Wpa​daj, kie​dy tyl​ko mo​żesz, za​pra​sza​my. – Nie wspo​mnia​ła, że te​ścio​wa na​wet nie wzię​ła ma​łej na ręce ani nie po​gła​ska​ła jej po głów​ce. Po​dzi​wia​ła uko​cha​ną wnucz​kę, gdy ta le​ża​ła bez​piecz​nie w ra​mio​nach opie​kun​ki, i Andy po raz pierw​szy zda​ła so​bie spra​wę, jak mu​siał czuć się Max, do​ra​sta​jąc z taką mat​ką. Wsta​ły. Andy po​ca​ło​wa​ła ją w po​li​czek i od​wró​ci​ła się, żeby po​szu​kać to​reb​ki, ale Bar​ba​ra wzię​ła ją za rękę. – An​dreo, chcę ci coś po​wie​dzieć – po​wie​dzia​ła z ak​cen​tem z Park Ave​nue. Andy wpa​dła w pa​ni​kę. Max był już w ko​ry​ta​rzu, po​szedł po płasz​cze. Nie pa​mię​ta​ła, kie​dy ostat​ni raz roz​ma​wia​ły

w czte​ry oczy, a nie mo​gła prze​cież… Ręce za​ci​snę​ły się na jej ręku i te​ścio​wa przy​cią​gnę​ła ją bli​żej. Tak bli​sko, że Andy po​czu​ła de​li​kat​ny za​pach jej per​fum i zo​ba​czy​ła zmarszcz​ki wo​kół ust tak głę​bo​kie, że nie mo​gły ich zli​kwi​do​wać naj​lep​sze i naj​now​sze wy​peł​nia​cze. Wstrzy​ma​ła od​dech. – Ko​cha​nie, nie wiem, czy to coś dla cie​bie zna​czy, ale chcia​łam ci po​wie​dzieć, że je​steś cu​dow​ną mat​ką. Andy roz​dzia​wi​ła usta. By​ła​by chy​ba mniej wstrzą​śnię​ta, gdy​by Bar​ba​ra wy​zna​ła, że jest uza​leż​nio​na od me​ta​do​nu. Zmie​ni​ła się tak na​gle dla​te​go, że Mi​ran​da Prie​stly uzna​ła ją za oso​bę na tyle waż​ną, żeby po​dzie​lić się z nią swo​ją li​-

stą? Praw​do​po​dob​nie. Ale Andy mia​ła to gdzieś. Mia​ła to gdzieś, bo miło było usły​szeć taki kom​ple​ment z ust ko​bie​ty, któ​ra uwa​ża​ła, że ona, Andy, nie jest god​na jej syna, tym bar​dziej że się z nią zga​dza​ła: tak jak każ​dy ma swo​je wady, ale w grun​cie rze​czy jest cho​ler​nie do​brą mat​ką. – Dzię​ku​ję – po​wie​dzia​ła, ści​ska​jąc jej dło​nie. – To dużo dla mnie zna​czy, zwłasz​cza z two​ich ust. Bar​ba​ra za​bra​ła ręce i od​gar​nę​ła z oczu nie​ist​nie​ją​cy ko​smyk. Czar prysł. Mimo to Andy nie prze​sta​ła się uśmie​chać. – Do​brze – rzu​ci​ła śpiew​nie te​ścio​wa. – Le​piej już pój​dę, nie mogę się

spóź​nić. Wszy​scy tam będą. – Max po​dał jej płaszcz i nad​sta​wi​ła po​li​czek do po​ca​ło​wa​nia. – Do wi​dze​nia, mamo. Dzię​ki, że wpa​dłaś. Po twa​rzy męża Andy po​zna​ła, że sły​szał ich roz​mo​wę. Za​cze​ka​ła, aż za​mkną się drzwi, i otu​la​jąc ra​mio​na kasz​mi​ro​wym sza​li​kiem, rzu​ci​ła: – Cuda nad cu​da​mi. Jesz​cze tro​chę i po​wie​dzia​ła​by, że mnie ko​cha. Max ro​ze​śmiał się. – Nie za​ga​lo​po​wuj​my się – od​parł, ale wi​dzia​ła, że jemu też jest miło. – Tak, ona mnie ko​cha! – wy​krzyk​nę​ła Andy. – Wszech​mo​gą​ca Bar​ba​ra Har​ri​son wiel​bi Andy Sachs, mat​kę extra​or​-

di​na​ire! Max po​ca​ło​wał ją. – I słusz​nie. – Wiem – po​wie​dzia​ła z uśmie​chem. Na ko​ry​tarz wy​szła Isla. – Obie​cu​ję, że do​brze się nią za​opie​ku​ję. Ale za​nim Andy zdą​ży​ła coś po​wie​dzieć albo jesz​cze raz po​ca​ło​wać có​recz​kę na po​że​gna​nie, Max po​cią​gnął ją do drzwi, po​tem do win​dy, by w koń​cu wsa​dzić ją na tyl​ne sie​dze​nie wiel​kie​go lin​col​na, w któ​rym pach​nia​ło nową skó​rą i któ​ry, tak jak wszyst​kie lin​col​ny, ko​ja​rzył jej się z „Run​way​em”. – Nic jej nie bę​dzie – po​wie​dział Max i zno​wu ści​snął jej rękę.

♦♦♦ Przed gma​chem Sky​li​ght West na rogu Trzy​dzie​stej Szó​stej i Dzie​sią​tej Alei do​łą​czy​li do dłu​gie​go rzę​du po​dob​nych li​mu​zyn. W nie​któ​rych sie​dział tyl​ko szo​fer, z in​nych wy​sia​da​ły ele​ganc​ko ubra​ne pary, mał​żeń​stwa i przy​ja​cie​le. Andy otwo​rzy​ła drzwi, za​nim sa​mo​chód zdą​żył się za​trzy​mać. – Uwie​rzysz, że Emi​ly tak szyb​ko to za​ła​twi​ła? – szep​nę​ła do Maxa, gdy po​ma​gał jej wy​siąść. – Świet​nym po​my​słem jest już samo to, żeby wy​dać przy​ję​cie z oka​zji na​szych czwar​tych uro​dzin, ale to, że uda​ło jej się ścią​gnąć tu Verę Wang i Lau​rę Mer​cier, jest po pro​stu ge​nial​ne.

Max kiw​nął gło​wą. – Do​sko​na​ła re​kla​ma. Zna​jąc Emi​ly, za​pro​si​ła wszyst​kie na​zwi​ska z pierw​szych stron ga​zet, a wiesz, kto naj​bar​dziej lubi ta​kie im​pre​zy… – Kto? – spy​ta​ła zbi​ta z tro​pu Andy. – Elias-Clark! To ich ży​wioł. Wy​dać gło​śne przy​ję​cie, za​pro​sić kil​ka zna​nych twa​rzy, a na​za​jutrz ogło​sić to we wszyst​kich plot​kar​skich cza​so​pi​smach. Ta​kie coś pod​no​si pre​stiż, i to nie tyl​ko u czy​tel​ni​ków. Emi​ly do​brze wie, że po dzi​siej​szej im​pre​zie „Plun​ge” bę​dzie dla Mi​ran​dy jesz​cze cen​niej​szym na​byt​kiem. Po​wie​dział to rze​czo​wo, jak zna​ją​cy bran​żę biz​nes​men, mimo to spra​wił jej ból. Oczy​wi​ście wie​dzia​ła, że spon​so​ro​-

wa​na przez re​kla​mo​daw​ców im​pre​za za​pew​ni im do​sko​na​łą re​kla​mę i zwięk​szy ich pre​stiż, ale nie po​my​śla​ła, jak prze​ło​ży się to na ich po​zy​cję w dal​szych ne​go​cja​cjach. No tak, cała Emi​ly. To ta​kie do niej po​dob​ne. Jesz​cze bar​dziej de​ner​wo​wa​ło ją to, że Max zda​wał się nie ro​zu​mieć, dla​cze​go ją to de​ner​wu​je. Do​szli do win​dy, ale po​cią​gnę​ła go za rękę, da​jąc cze​ka​ją​cym znak, żeby je​cha​li bez nich. Wszy​scy byli ele​ganc​ko ubra​ni, ale nie za​uwa​ży​ła wśród nich zna​jo​mych twa​rzy. – Wszyst​ko w po​rząd​ku? – spy​tał Max. Andy ści​snę​ło w gar​dle. Za​wi​bro​wa​ła ko​mór​ka i na ekra​ni​ku po​ja​wi​ła się

wia​do​mość. – Emi​ly pyta, gdzie je​ste​śmy. – Chodź, jedź​my się za​ba​wić. – Max wziął ją za rękę i wcią​gnął do pu​stej win​dy. Za​nim za​mknę​ły się drzwi, wsia​dła mło​da ko​bie​ta w sek​sow​nej czer​wo​nej su​kien​ce. – Pań​stwo na dach? – Na przy​ję​cie „Plun​ge’a”? – spy​tał Max i dziew​czy​na uśmiech​nę​ła się pro​mien​nie. – Nie by​łam za​pro​szo​na. Za​pro​szo​no moją sze​fo​wą, ale coś jej wy​pa​dło i ubła​ga​łam ją, żeby po​zwo​li​ła mi przyjść. Ta im​pre​za to dzi​siaj mus! – Na jej twa​rzy po​ja​wił się prze​błysk roz​po​-

zna​nia. – Czy pan nie jest przy​pad​kiem… Pan Har​ri​son, praw​da? O rany, miło mi pana po​znać! Uści​snę​li so​bie ręce. Dziew​czy​na ucie​szy​ła się tak, jak​by po​zna​ła sa​me​go Ry​ana Go​slin​ga. Otwo​rzy​ły się drzwi. Max po​słał Andy fi​glar​ny uśmiech i uniósł brwi. Andy chcia​ła na​tych​miast zna​leźć Emi​ly i opo​wie​dzieć jej o spo​tka​niu w win​dzie – nie ma to jak smacz​ny ką​sek – ale kie​dy tyl​ko wy​szli na dach, zu​peł​nie o tym za​po​mnia​ła. To były cza​ry, czy​sta ma​gia. Mia​ła wra​że​nie, że otwar​ta prze​strzeń cią​gnie się ki​lo​me​try w każ​dą stro​nę i je​dy​ną, jak​że wi​do​wi​sko​wą gra​ni​cą od​dzie​la​ją​cą go​ści od Man​hat​ta​nu jest

roz​świe​tlo​na li​nia ho​ry​zon​tu. Do​kład​nie na​prze​ciw​ko w sre​brzy​sto​błę​kit​nej po​świa​cie to​nął Em​pi​re Sta​te Bu​il​ding na tle czer​wo​ne​go neo​nu „New Yor​ke​ra”. Po pra​wej stro​nie, nad rze​ką Hud​son, wła​śnie za​cho​dzi​ło słoń​ce w mo​rzu efek​tow​nych po​ma​rań​czo​wych i fio​le​to​wych cie​ni, a nie​co da​lej skrzy​ło się New Jer​sey. Zgod​nie z co​dzien​nym ryt​mem mia​sto prze​cho​dzi​ło wła​śnie z fazy pra​cy do fazy od​po​czyn​ku i w któ​rą​kol​wiek stro​nę spoj​rza​ła, ga​sły świa​tła w biu​row​cach i skle​pach, a za​pa​la​ły się w miesz​ka​niach, ba​rach i re​stau​ra​cjach. Z dołu, z uli​cy, biła w nie​bo ka​ko​fo​nia dźwię​ków: wy​cie sy​ren, trą​bie​nie klak​so​nów, mu​zy​ka i lu​dzie, tylu lu​dzi. W ten

cie​pły paź​dzier​ni​ko​wy wie​czór mia​sto tęt​ni​ło ży​ciem i po​my​śla​ła, że nie ma na zie​mi miej​sca lep​sze​go niż to. – Kur​wa, czy ty to wi​dzisz? – Jak za do​tknię​ciem cza​ro​dziej​skiej różdż​ki wy​ro​sła przed nią Emi​ly. Mia​ła ka​ry​god​nie za​bój​czą fi​gu​rę, była w ja​skra​wo​ró​żo​wej su​kien​ce od He​rve Le​ge​ra opi​na​ją​cej jak ban​daż, a jej wło​sy opa​da​ły ka​ska​dą ide​al​nie uło​żo​nych lo​ków na na​gie ra​mio​na. Chwy​ci​ła ją za rękę. – Czy​sty obłęd. To, że nie spy​ta​ła o Clem czy o nią samą, w ogó​le Andy nie zdzi​wi​ło. Em od​wie​dzi​ła ją za​raz po ich po​wro​cie ze szpi​ta​la – przy​nio​sła Clem hor​ren​dal​nie dro​gą i zu​peł​nie nie​prak​tycz​ną kasz​mi​ro​-

wą su​kie​necz​kę, cza​pecz​kę i rę​ka​wicz​ki (w czerw​cu!) – ale od tam​tej pory była wła​ści​wie nie​obec​na. Tak, od​by​wa​ły kon​fe​ren​cje te​le​fo​nicz​ne z pra​cow​ni​ka​mi, co​dzien​nie wy​sy​ła​ły do sie​bie kil​ka e-ma​ili, ale w ich przy​jaźń wdarł się chłód. Andy nie wie​dzia​ła, czy cho​dzi o dziec​ko, czy o to, że nie chce roz​ma​wiać o sprze​da​ży „Plun​ge’a” – a może po pro​stu jest prze​wraż​li​wio​na – w każ​dym ra​zie czu​ła, że coś się mię​dzy nimi zmie​ni​ło. Max dał jej znak, że idzie do baru i za​raz wró​ci. Andy od​wró​ci​ła się do Emi​ly i spró​bo​wa​ła za​żar​to​wać. – Skró​ci​łaś ją i zwę​zi​łaś? Już i tak

była jak gor​set. Em cof​nę​ła się i spoj​rza​ła na swój brzuch. – Jest za bar​dzo ob​ci​sła? Mam lu​strza​ne oma​my? Wy​da​wa​ło mi się, że wy​glą​dam nie​źle! Andy klep​nę​ła ją w ra​mię. – Prze​stań, wy​glą​dasz fan​ta​stycz​nie. Prze​ma​wia prze​ze mnie za​zdrość wie​lo​ry​bi​cy w za​sło​nie prysz​ni​co​wej. – Tak? To do​brze. Też tak my​śla​łam, ale nig​dy nie wia​do​mo. – Mach​nę​ła ręką. – Ty też le​piej wy​glą​dasz. – Ja​kaś ty miła. Dzię​ki. – Nie, na​praw​dę. Biust masz już pra​wie nor​mal​ny i po​do​ba​ją mi się te szpil​ki. – Ru​chem gło​wy wska​za​ła tłum go​-

ści. – Nie​sa​mo​wi​te, co? Andy od​wró​ci​ła się po​wo​li, chło​nąc wi​dok. W że​liw​nych kok​sow​ni​kach tań​czy​ły pło​mie​nie. Nad gło​wa​mi ze​bra​nych krzy​żo​wa​ły się sznu​ry ma​lut​kich lam​pek. Śmie​jąc się i są​cząc fir​mo​we​go drin​ka, bo​ski kok​tajl z te​qu​ili Pa​trón, sy​ro​pu, ko​len​dry i soku cy​try​no​we​go, wszę​dzie krę​ci​li się go​ście, pięk​ne ko​bie​ty i przy​stoj​ni męż​czyź​ni. Lek​ko i swo​bod​nie krą​ży​li mię​dzy oświe​tlo​nym ba​rem, ni​ski​mi so​fa​mi z bia​łej skó​ry i akry​lo​wy​mi sto​li​ka​mi do kawy, któ​re roz​sta​wio​no na da​chu jak w do​mo​wym sa​lo​nie. Przy ba​rier​kach sta​ły grup​ki po​dzi​wia​ją​cych bez​kre​sne wi​do​ki. Emi​ly za​cią​gnę​ła się i po​wo​li wy​pu​-

ści​ła dym. Andy nie jest już w cią​ży. Je​den jej nie za​bi​je. Wska​za​ła pacz​kę. – Chcesz? – spy​ta​ła Em. Pierw​szy sztach pa​lił w gar​dle i sma​ko​wał obrzy​dli​wie, ale po chwi​li zro​bi​ło się dużo le​piej. – Boże, czy​sta roz​kosz. Em na​chy​li​ła się do niej. – Pa​trick McMul​lan tu jest, robi zdję​cia. Matt Da​mon i ta jego słod​ka żo​necz​ka po​dob​no też, ale jesz​cze ich nie wi​dzia​łam. Jest mnó​stwo mo​de​lek z Vic​to​ria’s Se​cret, więc mam na​dzie​ję, że fa​ce​ci się cie​szą. Aga​tha do​sta​ła przed chwi​lą wia​do​mość od rzecz​nicz​ki Oli​ve Cha​se, że Oli​ve wpad​nie tu z Clin​tem po ja​kiejś im​pre​zie w Tri​be​ce. Nie wiem,

ja​kim cu​dem, ale robi się z tego przy​ję​cie roku. Wró​cił Max z kok​taj​lem dla Andy i wodą dla sie​bie. – Prze​pra​szam, Em, nie wie​dzia​łem, na co masz ocho​tę. Za​nim Andy zdą​ży​ła mru​gnąć, Emi​ly ru​szy​ła do baru. – Nie pa​li​łaś od lat – za​uwa​żył Max, zer​k​nąw​szy na jej pa​pie​ro​sa. Andy za​cią​gnę​ła się le​ni​wie. De​lek​to​wa​ła się dy​mem i za​sko​czo​ną miną męża. Na po​bli​skiej so​fie Mi​les roz​ma​wiał z kil​ko​ma pra​cow​ni​ka​mi „Plun​ge’a”, naj​wię​cej z Aga​thą, któ​ra przy​szła w ko​stiu​mie z szor​ta​mi z cie​niut​kiej bia​łej

kre​py, ścią​gnię​tym w nie​ist​nie​ją​cej ta​lii zło​ci​stym pa​skiem w kształ​cie węża, i od​lo​to​wych szpil​kach ze zło​tej lamy, w któ​rych każ​da inna ko​bie​ta wy​glą​da​ła​by ki​czo​wa​to, a w któ​rych ona wy​glą​da​ła sza​ło​wo. Andy nie po​do​ba​ła się za​ży​łość, z jaką ga​wę​dzi​li, ale za​nim zdą​ży​ła o tym po​my​śleć, Mi​les za​uwa​żył ją i ze​rwał się z sofy. – Pro​po​nu​ję wznieść to​ast! – wy​krzyk​nął, uno​sząc ku​fel. – Za Andy i Emi​ly, gdzie​kol​wiek te​raz jest. Uda​ło im się spra​wić, że każ​dy ślub stał się pięk​ną, cie​ka​wą uro​czy​sto​ścią. Sty​lo​wą ce​re​mo​nią. I naj​wy​raź​niej nie tyl​ko my tak uwa​ża​my. Sie​dzą​cy przy sto​li​ku go​ście zgo​to​wa​-

li Andy owa​cję. Mi​les za​to​czył ku​flem łuk i trą​cił się naj​pierw z nią, a po​tem z Aga​thą. – Wszyst​kie​go naj​lep​sze​go z oka​zji uro​dzin. Czte​ry lata to pięk​ny wiek. Andy uśmiech​nę​ła się, może tro​chę sztucz​nie, i trą​ci​ła się kie​lisz​kiem z po​zo​sta​ły​mi. Po kil​ku mi​nu​tach roz​mo​wy o wszyst​kim i o ni​czym prze​pro​si​ła ich, żeby po​szu​kać Emi​ly i spraw​dzić, czy przy​go​to​wu​ją już do uro​czy​stej od​sło​ny ol​brzy​mi tort ślub​ny za​pro​jek​to​wa​ny przez Sy​lvię We​in​stock, któ​ry za​mó​wi​ła, co było jej je​dy​nym wkła​dem w przy​go​to​wa​nie przy​ję​cia. Mi​ja​ła wła​śnie na​roż​ny ba​rek, gdy usły​sza​ła, że ktoś ją woła. Nie​moż​li​we,

po​my​śla​ła, nie pa​trząc w tam​tą stro​nę. On miesz​ka te​raz w Lon​dy​nie. Pra​wie nig​dy nie przy​jeż​dża do No​we​go Jor​ku. Nie ma go na​wet na li​ście go​ści. Do​pie​ro kie​dy na na​gim ra​mie​niu po​czu​ła do​tyk ręki, wie​dzia​ła już na pew​no, że to on. – No co? Na​wet się ze mną nie przy​wi​tasz? Przy​cią​gnął ją do sie​bie. Był jak zwy​kle bez kra​wa​ta, w szy​tym na mia​rę eu​ro​pej​skim gar​ni​tu​rze – to zna​czy ob​ci​słym – i bie​lut​kiej ko​szu​li roz​pię​tej o je​den gu​zik za dużo. Miał jed​no​dnio​wy za​rost i kil​ka do​dat​ko​wych zmarsz​czek wo​kół oczu, któ​re jed​nak nie zmniej​sza​ły jego sek​sow​no​ści. I pa​trzył na nią

z miną, któ​ra mó​wi​ła, że do​brze o tym wie. Mo​gła zro​bić tyl​ko jed​no: za​po​mnieć o roz​pa​da​ją​cej się fry​zu​rze, o bra​ku do​dat​ków i roz​dę​tej tu i ów​dzie fi​gu​rze (po​ślad​ki, uda i biust) i po pro​stu pójść na ca​łość. Wy​pię​ła pier​si, nie zwa​ża​jąc na to, że otak​so​wu​je ją wzro​kiem od stóp do głów. – Chri​stian Col​lin​sworth… – wy​mam​ro​ta​ła. – Co ty tu ro​bisz? Ro​ze​śmiał się i wy​pił łyk drin​ka. Wie​dzia​ła, że to wy​traw​ny dżin z to​ni​kiem. – My​śla​łaś, że bę​dąc w No​wym Jor​ku, mógł​bym do​wie​dzieć się o im​pre​zie roku i nie wpaść? Zwłasz​cza po to, żeby tak jak wszy​scy uczcić do​ko​na​nia mo​jej

Andy? Ro​ze​śmiał się swo​bod​nie i spró​bo​wa​ła pójść w jego śla​dy, ale jej śmiech za​brzmiał jak ryk osła, gar​dło​wo, tu​bal​nie i o wie​le za gło​śno. – Two​jej Andy? – Po​ka​za​ła mu lewą rękę. – Je​stem mę​żat​ką, Chri​stia​nie. Rok temu by​łeś na moim ślu​bie, pa​mię​tasz? Mamy có​recz​kę. Jego do​łecz​ki po​głę​bi​ły się jesz​cze bar​dziej, a uśmiech, któ​ry to spra​wił, był chy​ba tro​chę pro​tek​cjo​nal​ny. – Tak, sły​sza​łem, ale nie mo​głem w to uwie​rzyć. Win​szu​ję, Andy. „Nie mo​głem w to uwie​rzyć”? Dla​cze​go? Dla​te​go że nie mie​ści mu się w gło​wie, że mo​głam zo​stać mat​ką?

W mgnie​niu oka jego ręka zna​la​zła się w miej​scu, gdzie ple​cy prze​cho​dzą w bio​dra, czy​li do​kład​nie tam, gdzie spod maj​tek wy​cho​dzą wał​ki tłusz​czu i prze​klę​te opon​ki, któ​rych za nic nie może się po​zbyć. Ści​snął je i Andy spoj​rza​ła na nie​go prze​ra​żo​na. Pod​niósł ręce. – No co? Je​steś te​raz nie tyl​ko mę​żat​ką, ale i mor​mon​ką? Jak spod zie​mi wy​ro​śnie tu twój mąż i da mi w mor​dę, bo śmia​łem do​tknąć jego wła​sno​ści? Prze​stań. Chodź, na​pi​je​my się i opo​wiesz mi, co się przez ten czas dzia​ło. Ja​kiś głos szep​tał jej do ucha, że po​win​na odejść i po​móc Emi​ly, za​dzwo​nić do opie​kun​ki, po​szu​kać to​a​le​ty, zro​bić

wszyst​ko, byle tyl​ko nie leźć za nim śle​po do baru, ale nie po​tra​fi​ła go zo​sta​wić. Po​dał jej drin​ka, kok​tajl na te​qu​ili, i spró​bo​wa​ła oprzeć się o ladę z całą pew​no​ścią sie​bie, wy​nio​sło​ścią i sek​sow​no​ścią, na jaką było ją stać. Mia​ła tyl​ko na​dzie​ję, że nie stra​ci rów​no​wa​gi i nie za​czną jej prze​cie​kać pier​si. – Jak ma na imię two​ja cór​ka? – Pa​trzył jej pro​sto w oczy, mimo to uda​ło mu się po​wie​dzieć to tak, jak​by miał to gdzieś. – Cle​men​ti​ne Rose. Uro​dzi​ła się w czerw​cu. – Ład​nie. Już przy​wy​kłaś do ma​cie​rzyń​stwa? Za da​le​ko to za​szło i Andy z przy​jem​-

no​ścią stwier​dzi​ła, że zno​wu może mó​wić. – Da​ruj so​bie, Chri​stia​nie. Na​praw​dę chcesz roz​ma​wiać o ko​cy​kach i cy​klu spa​nia i czu​wa​nia? Może le​piej po​roz​ma​wiaj​my o tym, co na​praw​dę lu​bisz? Jak ci się wio​dło od na​sze​go ostat​nie​go spo​tka​nia? Wy​pił łyk dżi​nu, pew​nie po to, żeby się za​sta​no​wić. – Mu​szę po​wie​dzieć, że do​brze. Wiesz, że miesz​kam te​raz w Lon​dy​nie? – Nie cze​kał na od​po​wiedź. – Prze​pro​wadz​ka do​brze mi zro​bi​ła. Nowe twa​rze, mnó​stwo cza​su na pi​sa​nie, moż​li​wość po​dró​żo​wa​nia po ca​łej Eu​ro​pie. Nowy Jork bar​dzo mnie… nu​żył.

– Hm. – Praw​da? Nie my​ślisz cza​sem, że wo​la​ła​byś być wszę​dzie, tyl​ko nie tu​taj? – Wła​ści​wie to… – Andy, Andy, Andy… – Na​chy​lił się do niej, spu​ścił gło​wę i za​trze​po​tał tymi nie​spra​wie​dli​wie dłu​gi​mi rzę​sa​mi. – Tak cu​dow​nie się ba​wi​li​śmy. Co się z nami sta​ło? Andy ro​ze​śmia​ła się, nie mo​gła się po​wstrzy​mać. – Co się sta​ło? Tego ran​ka w Vil​la d’Este, gdy spy​ta​łeś mnie, czy chcę po​znać two​ją dziew​czy​nę? Któ​ra, tak się przy​pad​kiem zda​rzy​ło, mia​ła przy​je​chać jesz​cze tego sa​me​go dnia? Cho​ciaż spo​ty​ka​li​śmy się wte​dy pra​wie od pół roku?

– Nie po​wie​dział​bym, że… – Prze​pra​szam. Cho​ciaż sy​pia​li​śmy ze sobą pra​wie od pół roku. – To nig​dy nie jest pro​ste. Ona nie była moją dziew​czy​ną sen​su stric​to. To była skom​pli​ko​wa​na sy​tu​acja. Ką​tem oka Andy do​strze​gła coś żół​ta​wo​zie​lo​ne​go. – Andy? – Chri​stian przy​su​nął się jesz​cze bli​żej, ale prze​sta​ła zwra​cać na nie​go uwa​gę. Stwier​dzi​ła, że ta żół​ta​wo​zie​lo​na pla​ma nie jest pla​mą: to było pon​cho, fu​trza​ne pon​cho, któ​re ko​ły​sząc się na wszyst​kie stro​ny, co​raz bar​dziej się do niej zbli​ża​ło. Za​nim zdą​ży​ła wziąć się w garść, Ni​gel ob​jął ją od tyłu i na​parł

na jej twarz wło​cha​tym ra​mie​niem. – Andy, ko​cha​nie! Mia​łem na​dzie​ję, że cię tu spo​tkam. Bar​dzo uda​ne przy​ję​cie, je​stem pod wra​że​niem. Chri​stian na​chy​lił się do jej ucha i szep​nął: – Wy​pa​da​ło​by się przy​wi​tać. Andy zer​k​nę​ła na jego uśmiech​nię​tą twarz, na do​łecz​ki, i przez uła​mek se​kun​dy mia​ła ocho​tę wsu​nąć mu ję​zyk do ust. Ale Ni​gel nie za​uwa​żył jej zmie​sza​nia. Chwy​cił ją za ra​mio​na, od​su​nął od sie​bie i uca​ło​wał w po​licz​ki. – Przy​pro​wa​dzi​li​śmy tu cały ze​spół. Nikt nie chciał prze​ga​pić ta​kiej wspa​nia​łej im​pre​zy!

Andy my​śla​ła, że ze​mdle​je. Czy taka jest cena suk​ce​su? To, że nie​ustan​nie, upo​rczy​wie i z po​nu​rą re​gu​lar​no​ścią w jej ży​ciu po​ja​wia się Mi​ran​da? Czy na​praw​dę na swo​im pierw​szym po po​ro​dzie przy​ję​ciu musi mieć do czy​nie​nia nie tyl​ko z za​wie​dzio​ną przy​ja​ciół​ką, ze swo​im nie​wier​nym eks i z gro​żą​cy​mi prze​cie​kiem pier​sia​mi, ale i z Mi​ran​dą Prie​stly? Na szczę​ście Chri​stian przy​wi​tał się z Ni​ge​lem i nie​mal od razu za​czę​li roz​ma​wiać o har​mo​no​gra​mie zbli​ża​ją​ce​go się Ty​go​dnia Mody, dzię​ki cze​mu mo​gła zer​k​nąć na pa​nien​ki z „Run​waya”. Se​re​na, Jes​si​ca i trzy czy czte​ry inne kla​kier​ki. Każ​da wy​glą​da​ła in​a​czej, ale każ​da

wspa​nia​le: ki​lo​me​try gę​stych, błysz​czą​cych, zna​ko​mi​cie uło​żo​nych wło​sów, kuse su​kien​ki, wy​so​kie szpil​ki, kształt​ne ra​mio​na, pła​skie brzu​chy, opa​lo​ne nogi i skrzą​ca się bi​żu​te​ria. Ani jed​na nie po​peł​ni​ła naj​mniej​sze​go błę​du ubra​nio​we​go, każ​da pre​zen​to​wa​ła się fan​ta​stycz​nie, a ra​zem two​rzy​ły grup​kę wprost nie​przy​zwo​icie atrak​cyj​ną. – Mi​ran​dy nie ma? – wy​pa​li​ła, nie zda​jąc so​bie spra​wy, że prze​ry​wa Chri​stia​no​wi i Ni​ge​lo​wi. Spoj​rze​li na nią. Chri​stian ze współ​czu​ciem, z miną, z jaką pa​trzy się w me​trze na mó​wią​ce​go do sie​bie wa​ria​ta. Ni​gel z roz​ba​wie​niem. – Nie, moja dro​ga – od​rzekł Ni​gel. –

My​ślisz, że Mi​ran​da nie ma dzi​siaj nic lep​sze​go do ro​bo​ty? Gdy​by nie było to ta​kie ego​cen​trycz​ne, by​ło​by nie​mal słod​kie… – Uśmiech​nął się do niej wiel​ko​dusz​nie. Andy wpa​dła w prze​ra​że​nie. – Nie, nie. Nie że​bym chcia​ła ją tu wi​dzieć, ale… Ni​gel le​ni​wie po​ki​wał gło​wą i wró​cił do roz​mo​wy z Chri​stia​nem, któ​ry nie zro​bił nic, żeby wy​ba​wić ją z nie​zręcz​nej sy​tu​acji. Ura​to​wał ją Max i łyk te​qu​ili. – Cześć, skar​bie. – Może nie​po​trzeb​nie tak go po​wi​ta​ła, ale ucie​szył ją mrocz​ny cień, któ​ry prze​mknął przez twarz Chri​stia​na. – Na pew​no pa​mię​tasz

Chri​stia​na Col​lin​swor​tha. Ni​ge​la też znasz. – Miło cię wi​dzieć – po​wie​dzie​li uni​so​no Max i Chri​stian, ści​ska​jąc so​bie ręce. Była dum​na, że mąż, wyż​szy, pew​niej​szy sie​bie i bar​dziej mę​ski, ob​jął jej by​łe​go chło​pa​ka i po​kle​pał go po ple​cach. Tuż obok prze​cho​dził kel​ner. Ni​gel wziął z tacy kok​tajl z pa​ra​sol​ką i uniósł go jak do to​a​stu. – Pan Har​ri​son! Jak miło. – Wspa​nia​łe przy​ję​cie, praw​da? – Max wy​pił łyk wody so​do​wej. – Kto by uwie​rzył, że za​le​d​wie po czte​rech la​tach na ryn​ku moż​na przy​cią​gnąć taki tłum? Andy za​czer​wie​ni​ła się, zda​jąc so​bie

spra​wę, że mąż pró​bu​je ją za​re​kla​mo​wać, ale Ni​gel nie zwró​cił na to uwa​gi. – Dziew​czy​ny uwiel​bia​ją ślu​by, praw​da? Wszyst​kie, na​wet ta! – Dźgnął się pal​cem w pierś. Max i Chri​stian nic z tego nie zro​zu​mie​li, ale Andy tak. – Po​bie​ra​cie się? – spy​ta​ła. – Ty i Neil? Ni​gel uśmiech​nął się sze​ro​ko. – Karl pra​cu​je już nad moim stro​jem. Wy​obraź so​bie Ja​me​sa Bon​da, któ​ry spo​ty​ka Pret​ty Wo​man z małą do​miesz​ką Mary Pop​pins. Wszy​scy tro​je z en​tu​zja​zmem po​ki​wa​li gło​wa​mi. Chri​stian wy​ko​rzy​stał tę chwi​lę, żeby

ich prze​pro​sić, i Andy za​uwa​ży​ła, że Max od​pro​wa​dza go wzro​kiem. – Fan​ta​stycz​nie – rzu​ci​ła, cho​ciaż nie mia​ła zie​lo​ne​go po​ję​cia, o czym Ni​gel mówi. – To bę​dzie ślub roku – do​dał bez cie​nia iro​nii czy skrom​no​ści. Wte​dy ją olśni​ło. Po​mysł był tak oczy​wi​sty i tak do​sko​na​ły, że pra​wie nie mo​gła mó​wić. – To na​praw​dę wstyd, ale „Plun​ge” nig​dy nie pi​sał o ślu​bie osób tej sa​mej płci. Będę mu​sia​ła po​roz​ma​wiać naj​pierw z Emi​ly, ale je​stem prze​ko​na​na, że ucie​szy​ła​by się, gdy​by​ście nas za​pro​si​li. Oczy​wi​ście za​gwa​ran​to​wa​li​by​śmy wam całą okład​kę i wy​wiad o tym, jak się po​-

zna​li​ście, jak za​czę​li​ście się spo​ty​kać, jak się za​rę​czy​li​ście i tak da​lej. Nie mogę nic obie​cać, ale może uda​ło​by nam się ścią​gnąć St. Ger​ma​ina czy Te​sti​na… Coś w uśmie​chu Ni​ge​la – fi​lu​ter​nym, po​ro​zu​mie​waw​czym, ale i współ​czu​ją​cym – ka​za​ło jej urwać w pół zda​nia. – Tak, to na​praw​dę nie​sa​mo​wi​te. – Ni​gel po​krę​cił gło​wą. – Jak prze​zna​cze​nie! – A więc po​do​ba ci się ten po​mysł? – spy​ta​ła z na​dzie​ją, wy​obra​ża​jąc so​bie en​tu​zja​stycz​ną re​ak​cję Em. – Bar​dzo, ko​cha​nie. Dzi​siaj rano oma​wia​li​śmy go z Mi​ran​dą i obo​je zgo​dzi​li​śmy się, że war​to spró​bo​wać. Mi​ran​da woli De​mar​che​lie​ra, ale my​ślę, że

Ma​rio też bę​dzie do​sko​na​ły. Tak czy in​a​czej, na pew​no bę​dzie cu​dow​nie. Uwiel​biam, kie​dy wszyst​ko pięk​nie się ukła​da. – Oma​wia​li​ście ten po​mysł? Ty i Mi​ran​da? – spy​ta​ła Andy. Nie​mal na​tych​miast przy​szło roz​cza​ro​wa​nie. – Nie wie​dzia​łam, że „Run​way” in​te​re​su​je się tego typu im​pre​za​mi… – Je​steś uro​cza, ko​cha​nie! – za​skrze​czał Ni​gel. – Oczy​wi​ście, że się nie in​te​re​su​je, ale to coś w sam raz dla „Plun​ge’a”. Zbi​ta z tro​pu Andy zmru​ży​ła oczy. – A więc chcesz o tym po​roz​ma​wiać? By​ło​by wspa​nia​le zro​bić… I zno​wu uci​szy​ła ją jego mina.

– Nie ma po​trze​by, skar​bie. Wszyst​ko zo​sta​ło już po​sta​no​wio​ne. Andy spoj​rza​ła na Maxa, któ​ry wbi​jał wzrok w pod​ło​gę. – Aha, mó​wisz o pro​po​zy​cji Elia​saClar​ka, tak? – spy​ta​ła za​sko​czo​na, pró​bu​jąc choć tro​chę nad sobą za​pa​no​wać. Nikt jej nie od​po​wie​dział. Ni​gel pa​trzył na nią, jak​by za​pro​po​no​wa​ła mu lot stat​kiem ko​smicz​nym. – Ne​go​cja​cje jesz​cze trwa​ją i bar​dzo nam się ten po​mysł po​do​ba – ze​łga​ła. – Ale jesz​cze nie pod​ję​ły​śmy de​cy​zji. I zno​wu za​pa​dła dłu​ga, nie​zno​śna ci​sza. Ni​gel uśmiech​nął się pro​tek​cjo​nal​nie. – Ależ oczy​wi​ście, moja dro​ga.

Max od​chrząk​nął. – Bez wzglę​du na to, jak to się da​lej po​to​czy, na pew​no wszy​scy się zgo​dzi​my, że to wspa​nia​ły po​mysł. Moje gra​tu​la​cje! A te​raz prze​pra​szam, ale mu​szę ją ci na chwi​lę ukraść. Ni​gel wró​cił do dziew​czyn z „Run​waya”, za​nim Max zdą​żył ru​szyć z Andy w stro​nę baru. – Czy to było to, co my​ślę? – spy​ta​ła odrę​twia​ła, gdy po​dał jej kie​li​szek wina. – Ale co? Że Ni​gel prze​sa​dził z en​tu​zja​zmem? To chy​ba do​bry znak, że tak bar​dzo chce, że​by​ście na​pi​sa​ły o jego ślu​bie, praw​da? – Na pew​no. Ale mó​wił tak, jak​by

wszyst​ko było już po​sta​no​wio​ne i za​ła​twio​ne, jak​by Mi​ran​da już nas ku​pi​ła i zno​wu o wszyst​kim de​cy​do​wa​ła. Nie wie, że za​wie​si​li​śmy ne​go​cja​cje? – Za​wie​si​li​śmy, po​my​śla​ła, ale ad Ka​len​das Gra​ecas. – Nie martw się – od​rzekł Max. – Sama mó​wi​łaś, że Ni​gel jest bar​dzo eg​zal​to​wa​ny. Andy po​ki​wa​ła gło​wą, ale nie mo​gła zi​gno​ro​wać zim​ne​go lęku, któ​ry nią za​wład​nął. Na samą myśl, że Mi​ran​da mo​gła​by wy​bie​rać ślu​by i de​cy​do​wać o tym, kto bę​dzie je fo​to​gra​fo​wał, spo​ci​ła się ze zde​ner​wo​wa​nia i stra​chu. I z jesz​cze więk​szą niż do​tąd de​ter​mi​na​cją po​sta​no​wi​ła, że nig​dy do tego nie

do​pu​ści. – By​waj, ko​cha​nie, przy​sze​dłem się po​że​gnać – szep​nął jej do ucha Chri​stian. Sta​nął tuż za nią i skrę​po​wa​na po​czu​ła, że kła​dzie ręce na jej bio​drach. Po​ca​ło​wał ją w oba po​licz​ki i spoj​rzał na Maxa, któ​ry ły​pał na nie​go spode łba. – Miło było cię wi​dzieć, sta​rusz​ku. I gra​tu​lu​ję uro​czej żony. Jest na​praw​dę wspa​nia​ła. Max ści​snął ją za ra​mię, ski​nął gło​wą i po​pro​wa​dził Andy do sto​li​ka. – Nie mu​sia​łeś być nie​grzecz​ny – po​wie​dzia​ła, cho​ciaż w głę​bi du​szy była za​chwy​co​na jego re​ak​cją: od​wal się od mo​jej żony… ty, twój przy​cia​sny gar​ni​tur i two​je do​łecz​ki.

– No prze​stań. Był​bym nie​grzecz​ny, mó​wiąc temu pa​lan​to​wi, żeby prze​stał się do cie​bie otwar​cie przy​sta​wiać i znik​nął mi z oczu. Nie mogę uwie​rzyć, że się z kimś ta​kim spo​ty​ka​łaś. Mą​drze po​sta​no​wi​ła nie wy​pro​wa​dzać go z błę​du i nie mó​wić, że oprócz tego, że ze sobą sy​pia​li, nie ro​bi​li nic wię​cej. Wzię​ła go za rękę i do​łą​czy​li do go​ści śpie​wa​ją​cych po​ry​wa​ją​ce Sto lat dla „Plun​ge’a”. Zro​bi​ło się we​so​ło. Prze​ką​ski, mu​zy​ka, roz​mo​wy, na​wet tro​chę tań​ca – na​stęp​ne trzy go​dzi​ny Andy pa​mię​ta​ła jak przez mgłę. Roz​ma​wia​ła z dzie​siąt​ka​mi, może na​wet set​ka​mi lu​dzi i cho​ciaż nie była na​wet na rau​-

szu – prze​sta​ła pić dość wcze​śnie z uwa​gi na noc​ne kar​mie​nie – nie pa​mię​ta​ła z tych roz​mów nic z wy​jąt​kiem słów Ni​ge​la. Dla​cze​go był prze​ko​na​ny, że sprze​daż „Plun​ge’a” jest już prze​są​dzo​na? Chcia​ła spy​tać o to Emi​ly, ale wi​dząc, jak Em je – na​praw​dę je! – ka​wa​łek tor​tu Sy​lvii We​in​stock, uzna​ła, że je​den wie​czór jej nie zba​wi. Wciąż wie​rzy​ła – wie​dzia​ła, że to ir​ra​cjo​nal​ne – że cała spra​wa się roz​my​je. Dla​te​go po​ca​ło​wa​ła przy​ja​ciół​kę na po​że​gna​nie, po​gra​tu​lo​wa​ła jej wspa​nia​łe​go przy​ję​cia i wsia​dła z Ma​xem do tak​sów​ki. Kie​dy do​je​cha​li do domu, do​słow​nie wbie​gła do holu. Pierw​szy raz zo​sta​wi​ła có​recz​kę na cały wie​czór i nie wy​trzy​-

ma​ła​by bez niej ani se​kun​dy dłu​żej. Clem wła​śnie się obu​dzi​ła, więc wzię​ła ją na ręce i uca​ło​wa​ła w cie​plut​kie ru​mia​ne po​licz​ki. Mo​gła​bym ją schru​pać, po​my​śla​ła z uśmie​chem, gdy mała ostrze​gaw​czo zmarsz​czy​ła bu​zię, za​po​wia​da​jąc, że za​raz się roz​pła​cze. – Jak Clem? – spy​tał Max, za​pła​ciw​szy opie​kun​ce i od​pro​wa​dziw​szy ją do tak​sów​ki. – Po pro​stu roz​kosz​na. Ide​al​ne zgra​nie w cza​sie: obu​dzi​ła się aku​rat na kar​mie​nie. Max po​trzy​mał ją, pod​czas gdy Andy zrzu​ci​ła buty, su​kien​kę i majt​ki ze span​de​xu, któ​re od razu wy​rzu​ci​ła do śmie​ci. Po​ło​ży​ła się nago do łóż​ka, na​kry​ła lek​-

ką jak puch koł​drą, opa​dła na po​dusz​kę i jęk​nę​ła z roz​ko​szy. – Daj mi ją. – Wy​cią​gnę​ła ręce. Max po​dał jej po​chli​pu​ją​ce za​wi​niąt​ko i świat Ni​ge​la, Emi​ly, „Plun​ge’a” i Mi​ran​dy Prie​stly roz​mył się w bło​gim nie​by​cie. Prze​krę​ciw​szy się na bok, roz​pię​ła có​recz​ce pi​żam​kę i po​ło​ży​ła rękę na jej cie​plut​kim brzusz​ku. Głasz​cząc jej brzu​szek i plec​ki, szep​cząc do niej ci​chut​ko, po​da​ła jej pierś i ode​tchnę​ła z ulgą, gdy Clem za​czę​ła ssać. Max okrył je szczel​niej, a ona, nie prze​sta​jąc ma​so​wać plec​ków po​wol​ny​mi, ryt​micz​ny​mi ru​cha​mi, do​tknę​ła usta​mi słod​ką, ma​lut​ką głów​kę. – Je​ste​ście pięk​ne – po​wie​dział wzru​-

szo​ny Max. Andy tyl​ko się uśmiech​nę​ła. Max po​ło​żył się w ubra​niu obok nich. Andy ob​ser​wo​wa​ła małą jesz​cze przez kil​ka chwil i wi​dząc, że Ma​xo​wi za​my​ka​ją się oczy i że na jego twa​rzy błą​dzi lek​ki uśmiech, bez na​my​słu wy​cią​gnę​ła rękę i ści​snę​ła go za ra​mię. Nie otwo​rzył oczu, ale wie​dzia​ła, że nie śpi. Za​la​ła ją fala spo​ko​ju, na​dziei i ulgi. Bar​dzo daw​no mu tego nie mó​wi​ła i chcia​ła, by o tym wie​dział. – Ko​cham cię – szep​nę​ła.

18 Przestań gadać i wsiadaj

Ob​sy​pa​ła jej twa​rzycz​kę po​ca​łun​ka​mi i po​da​ła ją Isli. Clem uśmiech​nę​ła się, wy​cią​gnę​ła do niej rącz​kę i na​tych​miast po​pły​nę​ły łzy. I to wca​le nie có​recz​ka pła​ka​ła. Czy Andy ma za​miar szlo​chać jak wa​riat​ka co​dzien​nie, przez całą wiecz​ność? Czy kie​dy Cle​men​ti​ne,

z ple​cacz​kiem i war​ko​czy​ka​mi, już w czwar​tej kla​sie, bę​dzie wsia​da​ła rano do au​to​bu​su, ona zo​sta​nie na przy​stan​ku roz​trzę​sio​na i za​pła​ka​na? Wte​dy też? – To do​pie​ro trze​ci dzień – uspo​ka​jał ją Max, ob​ser​wu​jąc ich wzru​sza​ją​ce po​że​gna​nie. – Po​tem bę​dzie ła​twiej. – Nie mogę uwie​rzyć, że dziś do​pie​ro śro​da. – Andy ostroż​nie wy​tar​ła oczy. Max przy​trzy​mał dla niej drzwi i z tru​dem zmu​si​ła się do wyj​ścia. To było słod​kie i gorz​kie za​ra​zem: roz​pacz​li​wie tę​sk​ni​ła za małą i nie zno​si​ła zo​sta​wiać jej na cały dzień, a jed​no​cze​śnie z przy​jem​no​ścią wra​ca​ła do pra​cy. Do do​ro​słych roz​mów, do nie​ob​śli​nio​nych ubrań, do tego, że zno​wu mo​gła wy​ko​-

rzy​sty​wać umysł do cze​goś wię​cej niż tyl​ko do śpie​wa​nia Je​steś moim sło​necz​kiem. – Pod​rzu​cić cię? – spy​tał Max. Sta​nął na kra​węż​ni​ku i wy​cią​gnął rękę, żeby za​trzy​mać tak​sów​kę. – Nie, mu​szę coś jesz​cze za​ła​twić. Po pra​cy nig​dy nie ma cza​su. Nad​je​cha​ła tak​sów​ka. Max cmok​nął Andy w po​li​czek i wsiadł. – Dzwoń do mnie i pisz, do​brze? Ścią​gnę​ła brwi. – Prze​cież Isla in​for​mu​je o wszyst​kim i cie​bie, i mnie. – Nie, mó​wię o roz​mo​wie z Emi​ly. Andy do​brze wie​dzia​ła, o co mu cho​dzi, ale uda​ła, że jest zbi​ta z tro​pu.

– Dzi​siaj ma​cie tę waż​ną na​sia​dów​kę, praw​da? Na te​mat tego, co da​lej. – Mhm – mruk​nę​ła Andy, chcąc jak naj​szyb​ciej odejść. – Mi​łe​go dnia. Max za​trza​snął drzwi i tak​sów​ka ru​szy​ła jak sa​mo​chód wy​ści​go​wy. Andy spoj​rza​ła na ze​ga​rek. Ósma. W nie​pa​mięć ode​szły le​ni​we po​ran​ki przy ka​wie i kok​taj​lu mlecz​nym, w nie​pa​mięć ode​szły wy​pa​dy na si​łow​nię – cho​ciaż Max wciąż ćwi​czył, trzy razy w ty​go​dniu, tyle że bez niej – ale zu​peł​nie jej tego nie bra​ko​wa​ło. Wo​la​ła spę​dzić parę go​dzin wię​cej z Clem, tu​ląc się do niej w łóż​ku czy ba​wiąc się z nią na pu​szy​stym dy​wa​ni​ku. Była to te​raz naj​przy​jem​niej​sza pora dnia.

Wła​śnie wy​kła​da​ła ubra​nia na ladę w pral​ni, gdy wła​ści​ciel​ka, czter​dzie​sto​kil​ku​let​nia Ekwa​dor​ka, któ​ra za​wsze czę​sto​wa​ła ją cią​gut​ka​mi, po​wi​ta​ła ko​goś po​nad jej ra​mie​niem. – Ha! Nowy klient! Wi​tam pana! Andy na​wet się nie od​wró​ci​ła. – Ile by kosz​to​wa​ło skró​ce​nie tej su​kien​ki? – spy​ta​ła. – O dwa i pół, trzy cen​ty​me​try, żeby była do​kład​nie przed ko​la​na, a nie do po​ło​wy. Ko​bie​ta po​ki​wa​ła gło​wą, ale jej uwa​gę przy​cią​gnął głos ko​goś sto​ją​ce​go przy drzwiach. – Mo​żesz śmia​ło skró​cić wię​cej. Masz ślicz​ne nogi. Głos prze​nik​nął aż do pal​ców u nóg

i już wie​dzia​ła, że to on. Jej Alex. Jej pierw​sza mi​łość, męż​czy​zna, za któ​re​go za​wsze chcia​ła wyjść. Był z nią przez czte​ry lata stu​diów, prze​żył z nią obłą​ka​ny rok w „Run​wayu”, pod​trzy​my​wał ją na du​chu, kie​dy ode​szła z pra​cy. Spę​dzał wa​ka​cje z jej ro​dzi​ną. By​wał na świą​tecz​nych obia​dach, przy​ję​ciach uro​dzi​no​wych, na wszyst​kich uro​czy​sto​ściach. Wie​dział, że Andy nie zno​si kro​jo​nych po​mi​do​rów, ale lubi ro​bio​ne z po​mi​do​rów po​tra​wy. Nie śmiał się, gdy kur​czo​wo ści​ska​ła go za rękę, kie​dy sa​mo​lot wpadł w tur​bu​len​cję. Przez pra​wie sześć lat zdą​żył po​znać każ​dy cen​ty​metr kwa​dra​to​wy jej cia​ła. – Hej! Cześć! – wy​krzyk​nę​ła, pa​da​jąc

mu w ra​mio​na i czu​jąc się w nich jak w domu. Po​ca​ło​wał ją w po​li​czek ni​czym ser​decz​ny wu​jek, krót​ko, szorst​ko i pla​to​nicz​nie. – Mó​wię po​waż​nie. Na sta​re lata ro​bisz się kon​ser​wa​tyw​na? Nie​moż​li​we. – Na sta​re lata? – po​wtó​rzy​ła, uda​jąc, że się wku​rzy​ła. – O ile pa​mię​tam, je​steś dwa mie​sią​ce star​szy ode mnie. Od​su​nął ją od sie​bie, przy​trzy​mał za ra​mio​na i po​wo​li, do​kład​nie otak​so​wał ją spoj​rze​niem. Czu​łość, sze​ro​ki uśmiech, to uro​cze ski​nie​nie gło​wą – na​tych​miast po​czu​ła się swo​bod​nie. Na​bra​ła na​wet jesz​cze więk​szej pew​no​ści sie​bie. Cho​ciaż wciąż wa​ży​ła czte​ry, czte​ry i pół

kilo za dużo i nie mia​ła tak jędr​ne​go cia​ła jak przed cią​żą, po​czu​ła się atrak​cyj​na. – Wspa​nia​le wy​glą​dasz. Kwit​ną​co. Je​stem ci win​ny gra​tu​la​cje. Masz có​recz​kę. Cle​men​ti​ne, tak? Za​sko​czył ją jego cie​pły uśmiech. Alex spra​wiał wra​że​nie szcze​rze ucie​szo​ne​go. – Wiesz od mo​jej mamy? Kiw​nął gło​wą. – Mam na​dzie​ję, że nie wpad​niesz w hi​ste​rię, ale przy​sła​ła mi zdję​cia ze szpi​ta​la. Była tak pod​eks​cy​to​wa​na, że ro​ze​sła​ła je chy​ba wszyst​kim zna​jo​mym. Masz ślicz​ną có​recz​kę, a twój mąż był bar​dzo, bar​dzo szczę​śli​wy.

– Czy coś jesz​cze? – spy​ta​ła Ekwa​dor​ka. – Prze​pra​szam, już wy​cho​dzi​my. I dzię​ku​ję. Wy​szli na uli​cę. Andy pró​bo​wa​ła sku​pić się na chwi​li obec​nej, ale jej my​śli wciąż krą​ży​ły wo​kół zdjęć ze szpi​ta​la: ona kil​ka mi​nut po po​ro​dzie, zla​na po​tem, bla​da i nie​uma​lo​wa​na. Cle​men​ti​ne, naj​pierw cała we krwi i w mazi pło​do​wej, po​tem już wy​tar​ta, ale wciąż czer​wo​na i ze spi​cza​stą głów​ką. Za​ro​śnię​ty Max, któ​ry raz wy​glą​dał tak, jak​by miał za chwi​lę zwy​mio​to​wać, a raz tak, jak​by chciał ko​goś wy​ca​ło​wać. Były to zdję​cia z naj​in​tym​niej​szych chwil ich ży​cia, a Alex je wi​dział. Mia​ła ocho​tę udu​sić

mat​kę wła​sny​mi rę​ka​mi, bo​le​śnie ją uka​rać, ale gdzieś tam, w głę​bo​kich za​ka​mar​kach du​szy, cie​szy​ła się, że uczest​ni​czył w tym i on. – Do​kąd idziesz? – spy​tał. – Masz czas na kawę? Zer​k​nę​ła na ze​ga​rek, do​brze wie​dząc, że da się za​pro​sić bez wzglę​du na go​dzi​nę. Poza tym po co ma przy​cho​dzić do pra​cy przed wszyst​ki​mi in​ny​mi? – Tak, pew​nie. Nie​daw​no skoń​czył mi się urlop i mogę się tro​chę spóź​nić. Alex uśmiech​nął się i po​dał jej ra​mię, a ona chęt​nie je przy​ję​ła. Mi​nę​li Star​buck​sa, Au Bon Pain i Le Pain Qu​oti​dien i za​sta​na​wia​ła się, do​kąd idą. – No i jak się czu​jesz po po​wro​cie do

pra​cy? – spy​tał. Zro​bi​ło się już zim​no i wi​dzia​ła, że wy​dmu​chu​je ob​łocz​ki pary, ale świe​ci​ło słoń​ce i po​ra​nek zro​bił się na​gle ja​śniej​szy i pe​łen na​dziei. Tym py​ta​niem Alex przy​po​mniał jej o tym, co ani przez chwi​lę nie da​wa​ło jej spo​ko​ju. Pra​co​wa​ła do​pie​ro od trzech dni i roz​sta​nia z có​recz​ką wciąż były dla niej udrę​ką. Mimo to uwa​ża​ła, że nie po​win​na na​rze​kać. Była pa​nią sa​mej sie​bie, a dzię​ki ru​cho​mym go​dzi​nom pra​cy nie mu​sia​ła prze​kła​dać wi​zyt u le​ka​rza i w każ​dej chwi​li mo​gła wy​trzeć ma​łej za​smar​ka​ny nos. Isla była wspa​nia​ła i Andy cał​ko​wi​cie jej ufa​ła. Mama przy​cho​dzi​ła do niej raz w ty​go​dniu, żeby spę​dzić po​po​łu​dnie z wnucz​ką

i wszyst​kie​go do​pil​no​wać. Mia​ła pie​nią​dze na wy​na​ję​cie wspa​nia​łej opie​kun​ki, mia​ła wspar​cie ro​dzi​ny i od​da​ne​go męża, mia​ła ła​two ad​ap​tu​ją​ce się dziec​ko, któ​re szyb​ko przy​sto​so​wa​ło się do sta​łych go​dzin je​dze​nia, spa​nia i za​ba​wy. Mimo to trud​no jej było to wszyst​ko wy​wa​żyć. Jak ra​dzi​ły so​bie ko​bie​ty z kil​kor​giem dzie​ci, z dłu​gi​mi go​dzi​na​mi ka​torż​ni​czej pra​cy, ni​ską pen​sją i bez lub pra​wie bez żad​nej po​mo​cy? Na​wet nie pró​bo​wa​ła so​bie tego wy​obra​zić. – Do​brze – od​par​ła ma​chi​nal​nie. – Po​szczę​ści​ło mi się. Mam wspa​nia​łe​go męża i nia​nię. Dzię​ki nim jest mi o wie​le ła​twiej.

– Pew​nie cięż​ko ci zo​sta​wiać ta​kie ma​leń​stwo. Tak, cu​dow​nie jest wyjść z domu, po​roz​ma​wiać z do​ro​sły​mi i sku​pić się na pra​cy, ale mu​sisz strasz​nie za nią tę​sk​nić. Po​wie​dział to otwar​cie, z em​pa​tią i bez osą​dza​nia. Ści​snę​ło ją w gar​dle. – To praw​da – przy​zna​ła, pró​bu​jąc się nie roz​pła​kać. Po​my​śla​ła o có​recz​ce, któ​ra bawi się te​raz na ko​cy​ku, cze​ka​jąc na cie​płą bu​tel​kę przed pierw​szą tego dnia drzem​ką. Po drzem​ce obu​dzi się pew​nie ra​do​sna i gru​cha​ją​ca, z od​gnie​cio​ną od snu ró​żo​wą twa​rzycz​ką i uro​czo po​tar​ga​ny​mi wło​ska​mi. Gdy​by za​mknę​ła oczy, po​czu​ła​by za​pach jej szyi, do​tyk ak​sa​mit​nej skó​ry, zo​ba​czy​ła​by jej

ru​mia​ne jak ja​błusz​ko po​licz​ki. I cho​ciaż Alex naj​wy​raź​niej nie miał dzie​ci, coś jej mó​wi​ło, że do​brze ją ro​zu​mie. Ze​szli scho​da​mi do pie​kar​ni, cze​goś w ro​dza​ju nie​le​gal​nej me​li​ny skrzy​żo​wa​nej z pa​ry​ską ka​wia​ren​ką, i usie​dli przy je​dy​nym sto​li​ku. Ona spraw​dzi​ła ko​mór​kę, on pod​szedł do lady. – To co zwy​kle? – spy​tał i Andy ski​nę​ła gło​wą. – Pro​szę. – Po​sta​wił przed nią bez​ko​fe​ino​wą lat​te z pian​ką w fi​li​żan​ce, któ​ra bar​dziej przy​po​mi​na​ła mi​skę do zupy, a sam wy​pił łyk mro​żo​nej ame​ri​ca​no. Po​czu​ła się tak, jak​by od ich ostat​nie​go spo​tka​nia nie upły​nę​ła ani jed​na chwi​la. – Dzię​ku​ję – po​wie​dzia​ła, zli​zu​jąc

pian​kę naj​de​li​kat​niej, jak umia​ła. – Do​brze, two​ja ko​lej. Mo​żesz za​cząć od tego, skąd wie​dzia​łeś o tej uro​czej ka​wia​ren​ce. Miesz​kam sześć ulic stąd i nig​dy tu nie by​łam. – Chciał​bym, żeby kry​ła się za tym ja​kaś fa​scy​nu​ją​ca hi​sto​ria i że​bym mógł za​szpa​no​wać, ale nie, prze​czy​ta​łem o niej w prze​wod​ni​ku. Andy unio​sła brwi. – Wró​ci​łem je​sie​nią i po​czu​łem się tak, jak​bym wy​padł z obie​gu. No więc ku​pi​łem je​den z tych prze​wod​ni​ków „nie dla tu​ry​stów”, wiesz, tych, któ​re nie na​da​ją się dla ni​ko​go in​ne​go niż dla tu​ry​stów. Na​pi​sa​li tam, że przy​cho​dzą tu tyl​ko miej​sco​wi i wta​jem​ni​cze​ni.

– Cho​le​ra, ku​pię ten prze​wod​nik, gdy tyl​ko usią​dę do kom​pu​te​ra – po​wie​dzia​ła z uśmie​chem Andy. Wy​pi​ła łyk kawy. – Więc gdzie te​raz miesz​kasz? – W West Vil​la​ge. W oko​li​cach Chri​sto​pher Stre​et i prze​lo​tów​ki. Kie​dyś była to po​dej​rza​na oko​li​ca, ale te​raz jest dużo le​piej. – I ro​bisz pra​nie w Chel​sea? – Andy nie mo​gła się po​wstrzy​mać. Po​słał jej roz​ba​wio​ne spoj​rze​nie w sty​lu: przej​rza​łem cię. – Nie, nie. Idę na wy​sta​wę do Mu​zeum Ru​bi​nów. Zo​ba​czy​łem cię i wsze​dłem. – Do Mu​zeum Ru​bi​nów? – Sztu​ka ty​be​tań​ska. Róg Sie​dem​na​-

stej i Siód​mej. Nie mów, że o nim też nie sły​sza​łaś. – Oczy​wi​ście, że sły​sza​łam! – po​wie​dzia​ła Andy, pew​nie z nie​po​trzeb​nym obu​rze​niem, zwłasz​cza że pra​wie co​dzien​nie to mu​zeum mi​ja​ła i jak do​tąd ani razu tam nie zaj​rza​ła. – Co spro​wa​dza cię do No​we​go Jor​ku? Nie​daw​no zro​bi​łeś dy​plom, tak? Wiem od mamy. Moje gra​tu​la​cje! Wie​dzie​li, co każ​de z nich robi, od swo​ich ma​tek, i je​śli Alex czuł się z tym rów​nie dziw​nie jak ona, to tego nie oka​zał. – Tak, na wio​snę. Lato spę​dzi​łem w Ver​mon​cie, żeby tro​chę się po​obi​jać i od​po​cząć. Wró​ci​łem pod ko​niec sierp​-

nia, było go​rą​co jak dia​bli. Od tam​te​go cza​su po​zna​ję na nowo mia​sto. To nie​sa​mo​wi​te, jak bar​dzo się zmie​ni​ło, od​kąd… od​kąd tu miesz​ka​łem. Mil​cze​li przez chwi​lę, wspo​mi​na​jąc. – Tak – ode​zwa​ła się Andy – ale tak na​praw​dę Nowy Jork nig​dy się nie zmie​nia. Po pro​stu te​raz in​a​czej się tu czu​jesz. – Może. A może tak wte​dy ha​ro​wa​li​śmy, że nie mie​li​śmy cza​su na zwie​dza​nie? Przez dwa mie​sią​ce nie mia​łem nic do ro​bo​ty, więc dużo cho​dzi​łem. W przy​szłym ty​go​dniu za​czy​nam pra​cę. My​śla​łem, że będę pod​eks​cy​to​wa​ny, a je​stem tro​chę przy​bi​ty. Andy wy​pi​ła łyk kawy, pró​bu​jąc nie

my​śleć o tym, że jak do​tąd Alex nie wspo​mniał o swo​jej dru​giej po​ło​wie. Przez cały czas uży​wał za​im​ka „ja”, nie po​wie​dział, że zo​stał na lato w Ver​mon​cie, a po​tem wró​cił do No​we​go Jor​ku z po​wo​du dziew​czy​ny lub ko​goś, kto przy​czy​nił się do tego, że przez dwa mie​sią​ce włó​czył się sa​mot​nie po mie​ście. Mama twier​dzi​ła, że chcą się po​brać, ale nic na to nie wska​zy​wa​ło. Może ze sobą ze​rwa​li? – Dla​cze​go się uśmie​chasz? – spy​tał, rów​nież się uśmie​cha​jąc. Prze​ra​żo​na, że Alex może czy​tać w jej my​ślach, szyb​ko po​krę​ci​ła gło​wą. – Bez po​wo​du. A więc w po​nie​dzia​łek za​czy​nasz? Gdzie?

– W no​wej szko​le w West Vil​la​ge. Ima​gi​ne, tak się na​zy​wa. Będę po​ma​gał opra​co​wy​wać pro​gram, a po​tem mam być za​stęp​cą dy​rek​to​ra. – Ima​gi​ne, Ima​gi​ne… Skąd ja znam tę na​zwę? – Andy zmarsz​czy​ła czo​ło. – Czy to nie jest ta eli​tar​na mię​dzy​na​ro​do​wa szko​ła, któ​rej ucznio​wie, nie tra​cąc ani jed​nej lek​cji, mogą po​le​cieć z No​we​go Jor​ku do Szan​gha​ju czy gdzieś tam, żeby po​pa​trzeć, jak pra​cu​ją bro​ke​rzy? – Tak, to ta. – Nie​daw​no czy​ta​łam o niej dłu​gi ar​ty​kuł w „Ti​me​sie”. Na li​ście chęt​nych jest po​dob​no ty​siąc osób, cho​ciaż przed​szko​le kosz​tu​je tam pięć​dzie​siąt ty​się​cy

do​la​rów. To praw​da? – Cze​sne nie róż​ni się aż tak bar​dzo od tego w in​nych pry​wat​nych szko​łach na Man​hat​ta​nie. Wy​da​je się, że jest wyż​sze tyl​ko dla​te​go, że nasi ucznio​wie będą uczy​li się przez cały rok. Ba​da​nia do​wo​dzą, że po wa​ka​cjach dzie​cia​ki dra​stycz​nie od​sta​ją od swo​ich azja​tyc​kich ró​wie​śni​ków, któ​rzy nie mają trzy​mie​sięcz​nej prze​rwy w na​uce. Andy wy​cią​gnę​ła rękę i dała mu kuk​sań​ca w ra​mię. Nie mo​gła nie za​uwa​żyć, że jest twar​de jak ska​ła. Daw​ny Alex od cza​su do cza​su bie​gał i grał w ko​sza, ale wy​glą​da na to, że ten nowy ćwi​czy w si​łow​ni. – Chcesz po​wie​dzieć, że je​steś wi​ce​-

dy​rek​to​rem naj​mod​niej​szej, naj​bar​dziej sno​bi​stycz​nej i naj​droż​szej pry​wat​nej szko​ły śred​niej w Sta​nach? Ty, na​uczy​ciel bie​da​ków? Uśmiech​nął się smut​no. – Tak na​praw​dę to trze​cia naj​droż​sza szko​ła na świe​cie. Dwie pierw​sze też są na​sze: jed​na jest w Hong​kon​gu, dru​ga w Du​ba​ju. Kosz​tu​ją jesz​cze wię​cej. Ale tak, trze​ba przy​znać, że pro​gram jest nie​sa​mo​wi​ty. Andy spoj​rza​ła na sto​lik, po​tem zno​wu na Ale​xa, któ​ry ba​wił się pa​pier​kiem od słom​ki. Była roz​dar​ta, nie wi​dzia​ła go od lat i nie wie​dzia​ła, czy ostroż​nie ba​dać grunt, czy roz​ma​wiać z nim szcze​rze i otwar​cie, w spo​sób, z któ​re​go byli

kie​dyś tacy dum​ni. – To wiel​ka zmia​na w po​rów​na​niu z tym, do cze​go przy​wy​kłeś. Je​steś za​do​wo​lo​ny? Sło​wa te mu​sia​ły ugo​dzić go moc​niej, niż się spo​dzie​wa​ła, bo aż drgnął. – Tak jak mó​wi​łem, mają wspa​nia​ły pro​gram i zło​ży​li mi do​brą ofer​tę. Czy wo​lał​bym nadal pra​co​wać w in​sty​tu​cjach non pro​fit? Praw​do​po​dob​nie tak. Ale pen​sja le​d​wie wy​star​cza​ła mi na utrzy​ma​nie, a ro​bię się na to… za sta​ry. No tak. Nie po​wie​dział tego otwar​cie, ale nie mu​siał. Szu​ka do​brze płat​nej pra​cy, bo już się oże​nił albo za​mie​rza to zro​bić. Chcia​ła po​wie​dzieć ty​siąc rze​czy, ale

żad​na z nich nie za​brzmia​ła​by do​brze ani sto​sow​nie. Już mia​ła mruk​nąć „mhm” albo rzu​cić „ro​zu​miem”, gdy do​dał: – Od​kąd bra​tu mo​jej dziew​czy​ny uro​dzi​ło się dziec​ko, nie mówi o ni​czym in​nym. A z tego, co sły​szę, dzie​ci są bar​dzo dro​gie. – To na pew​no. – Nie mo​gła wy​krztu​sić nic wię​cej i była za​sko​czo​na, że w ogó​le co​kol​wiek po​wie​dzia​ła. A tak do​brze im szło. Flir​to​wa​li, nie prze​kra​cza​jąc gra​nic, oby​dwo​je byli pod​eks​cy​to​wa​ni spo​tka​niem, wza​jem​nie sobą za​in​te​re​so​wa​ni. Ale dziec​ko? Sama była mę​żat​ką i mat​ką zdro​wej có​recz​ki, dla​te​go nie mia​ła pra​wa czuć się jak ba​lon, z któ​re​go na​gle spusz​czo​no po​wie​trze.

Gdy​by była w mia​rę przy​zwo​itym czło​wie​kiem, ucie​szy​ła​by się, że Alex, któ​re​go za​wsze bę​dzie ko​cha​ła i uwiel​bia​ła, zna​lazł szczę​ście. Mimo to zro​bi​ło jej się tro​chę nie​do​brze. Za​dzwo​nił te​le​fon i ucie​szy​ła się jak nig​dy, ale wi​dząc, że to Emi​ly, od​rzu​ci​ła po​łą​cze​nie i scho​wa​ła ko​mór​kę do to​reb​ki. – Czy to była Emi​ly Charl​ton? – spy​tał. – Do​brze wi​dzia​łem? – Tak, je​dy​na i nie​po​wta​rzal​na. – Nie mogę uwie​rzyć, że zo​sta​ły​ście przy​ja​ciół​ka​mi, to nie​sa​mo​wi​te. Pa​mię​tam tyl​ko, że się nie​na​wi​dzi​ły​ście. – Nie tyl​ko przy​ja​ciół​ka​mi. Naj​lep​szy​mi przy​ja​ciół​ka​mi.

I wspól​nicz​ka​mi. Spo​tka​ły​śmy się na kur​sie go​to​wa​nia i po​łą​czy​ło nas po​tęż​ne uczu​cie: nie​na​wiść do Mi​ran​dy. Andy umil​kła. Na​gle zro​zu​mia​ła, co się mię​dzy nimi zmie​ni​ło. Emi​ly z kur​su go​to​wa​nia po​wie​dzia​ła​by otwar​cie, że Mi​ran​da jest tym, czym w rze​czy​wi​sto​ści była: osza​la​łym tor​na​dem, któ​re nie zo​sta​wia za sobą nic oprócz znisz​cze​nia i spu​sto​sze​nia. Kimś, kogo na​le​ży za wszel​ką cenę uni​kać. A te​raz, za​miast tak jak ona drżeć na myśl o tym, że mia​ły​by zno​wu pra​co​wać u tej wa​riat​ki, Em wró​ci​ła do „ja” z epo​ki „Run​waya”, zno​wu sta​jąc się dziew​czy​ną, któ​ra za​wsze Mi​ran​dę wiel​bi​ła i któ​ra od dzie​ciń​stwa chcia​ła u niej pra​co​wać. Po​dróż

po​cią​giem nie​na​wi​ści była krót​ka: kie​dy tyl​ko Elias-Clark oka​zał za​in​te​re​so​wa​nie „Plun​ge’em”, Emi​ly na​tych​miast wy​ba​czy​ła Mi​ran​dzie to, że wy​rzu​ci​ła ją z pra​cy, że ją po​ni​ży​ła i zni​we​czy​ła jej ma​rze​nia. Co wię​cej, chcąc spraw​dzić, jak bę​dzie ukła​da​ła się ich współ​pra​ca, nie mo​gła się już do​cze​kać bu​rzy mó​zgów z nią i jej pod​wład​ny​mi. Kie​dy Andy za​żar​to​wa​ła, że po​wy​strze​la ich tam jak kacz​ki, Em wzru​szy​ła ra​mio​na​mi i spy​ta​ła: – Co? Nig​dy nie my​śla​łaś, że może przez te wszyst​kie lata za bar​dzo się przej​mo​wa​ły​śmy? Że Mi​ran​da nie zdo​bę​dzie pew​nie na​gro​dy za urok oso​bi​sty, ale nie jest wcie​lo​nym dia​błem?

Zno​wu za​pisz​cza​ła ko​mór​ka. Andy nie​chęt​nie zer​k​nę​ła na wy​świe​tlacz. Emi​ly. – Może le​piej od​bierz? Spoj​rza​ła na ze​ga​rek. Było do​pie​ro kil​ka mi​nut po dzie​wią​tej. Wie​dzia​ła, że Em dzwo​ni, żeby spy​tać, kie​dy wresz​cie za​czną roz​mo​wy. – Za​raz zo​ba​czę się z nią w re​dak​cji. Te​raz z ko​lei on spoj​rzał na ze​ga​rek. – Chciał​bym, że​byś opo​wie​dzia​ła mi o wa​szym ma​ga​zy​nie. Wiesz, że ku​pi​łem kil​ka nu​me​rów? Mu​zeum otwie​ra​ją do​pie​ro o dzie​sią​tej. Masz czas na szyb​kie śnia​da​nie? Mu​sia​ła wy​glą​dać na osłu​pia​łą, a przy​najm​niej na zbi​tą z tro​pu, bo do​-

dał: – Tu za ro​giem jest cał​kiem przy​zwo​ita ja​dło​daj​nia, gdzie moż​na do​stać coś wię​cej niż muf​fin​ki. Co ty na to? Masz jesz​cze kil​ka mi​nut? Chcia​ła go spy​tać, czy ku​pił nu​mer z jej ślu​bem, ale po​wie​dzia​ła tyl​ko: – Ja​sne. Świet​nie. Po​szli do Chel​sea Di​ner, usie​dli w bok​sie na koń​cu sali i Andy prze​ży​ła dziw​ne déjà vu. Przed ty​go​dniem, w so​bo​tę o wpół do siód​mej rano, wpa​dli tu z Clem, ona i Max. Była to je​dy​na re​stau​ra​cja w oko​li​cy, któ​rą otwie​ra​no tak wcze​śnie. Spoj​rza​ła na sto​lik, przy któ​rym wte​dy sie​dzie​li, nie​mal pra​gnąc zo​ba​czyć tam Clem, uśmiech​nię​tą i prze​-

bie​ra​ją​cą nóż​ka​mi w fo​te​li​ku sa​mo​cho​do​wym, spra​wić, by się tam zno​wu po​ja​wi​ła. Za​pisz​cza​ła ko​mór​ka. Emi​ly. Andy nie ode​bra​ła. – No to opo​wiedz mi o tej swo​jej ta​jem​ni​czej dziew​czy​nie – wy​pa​li​ła, nie zdą​żyw​szy na​wet spró​bo​wać omle​tu z ched​da​rem. O mało nie do​da​ła: „Mama mówi, że to po​waż​na spra​wa”. Była nie​bez​piecz​nie bli​sko, ale się po​wstrzy​ma​ła. Alex uśmiech​nął się, kie​dy tyl​ko o niej wspo​mnia​ła. I, co było jesz​cze bar​dziej iry​tu​ją​ce, chy​ba szcze​rze. – Jest nie​sa​mo​wi​ta – po​wie​dział, krę​cąc gło​wą. Andy omal nie wy​plu​ła kawy. Nie​sa​-

mo​wi​ta w łóż​ku? O tym mó​wił? – Nie spo​sób się przy niej nu​dzić. Zna​czy, że co? Że jest peł​na wi​go​ru? Prze​bo​jo​wa? In​te​li​gent​na? Za​baw​na? Cza​ru​ją​ca? Że ma ikrę? Wszyst​ko ra​zem? – To zna​czy? – Andy od​kaszl​nę​ła. – Po pro​stu wie, cze​go chce. Oczy​wi​ście daje jej do zro​zu​mie​nia, że ona nie wie. – Mhm. – Ko​lej​ny ka​wa​łek omle​tu. Ko​lej​ne upo​mnie​nie, żeby jeść po​wo​li i ostroż​nie prze​ły​kać. Ko​lej​ne przy​po​mnie​nie, że jest szczę​śli​wą mę​żat​ką. Mat​ką. Że wol​no mu mieć dziew​czy​nę z ikrą czy bez. – Jest ar​tyst​ką, swo​bod​nym du​chem,

wol​nym strzel​cem. Tro​chę uczy, udzie​la kon​sul​ta​cji, ale głów​nie sie​dzi w stu​diu, szu​ka​jąc na​tchnie​nia. – Wró​ci​łeś do No​we​go Jor​ku ze wzglę​du na jej pra​cę, tak? Ski​nął gło​wą. – Nie żeby cho​dzi​ło o coś kon​kret​ne​go, po pro​stu tu​taj jest wię​cej moż​li​wo​ści. Tu się wy​cho​wa​ła, ma tu wie​lu przy​ja​ciół, ro​dzi​ców i bra​ta z ro​dzi​ną. Mnó​stwo zna​jo​mych. Od na​sze​go pierw​sze​go spo​tka​nia w Bur​ling​ton za​wsze pod​kre​śla​ła, że przy pierw​szej oka​zji chce wró​cić do No​we​go Jor​ku. Pod sto​li​kiem zno​wu za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka, ale Andy czu​ła się jak pod​czas ostat​nich chwil przed zde​rze​niem czo​ło​-

wym, kie​dy umysł nie po​strze​ga ni​cze​go oprócz tego, co wi​dzą oczy, kie​dy wy​łą​cza się słuch i wszyst​ko sku​pia się tyl​ko na tej jed​nej je​dy​nej se​kun​dzie. – Oże​nisz się z nią? – spy​ta​ła. Odło​ży​ła wi​de​lec i spoj​rza​ła mu pro​sto w oczy. Była tak spię​ta, że prze​szedł ją dreszcz. Nie umia​ła na​wet udać, że jest jej to obo​jęt​ne, nie umia​ła się po​wścią​gnąć. Alex ro​ze​śmiał się, chy​ba tro​chę nie​szcze​rze. – Nie od​bie​rzesz? – Co? Nie, to na pew​no Emi​ly. Jest upar​ta. No więc? Ale czar pry​snął. Alex szyb​ko zmie​nił te​mat, py​ta​jąc, czy dziec​ko do​brze śpi

i czy w naj​bliż​szym cza​sie za​mie​rza​ją do​kądś wy​je​chać. Swo​bo​da ustą​pi​ła miej​sca skrę​po​wa​niu. Był tak samo zde​ner​wo​wa​ny jak ona i nie wie​dzia​ła dla​cze​go. Z dru​giej stro​ny roz​mo​wa z by​łym za​wsze tro​chę stre​su​je, zwłasz​cza z ta​kim, któ​ry zna​czył dla niej tyle co on. Jak to jest, że lu​dzie, któ​rych łą​czy​ła kie​dyś in​tym​na zna​jo​mość, któ​rzy dzie​li​li się ze sobą wszyst​ki​mi lę​ka​mi, my​śla​mi i ma​rze​nia​mi, sta​ją się so​bie zu​peł​nie obcy? Dzia​ło się tak cały czas, co nie zmie​nia​ło fak​tu, że było to bar​dzo sur​re​ali​stycz​ne. Da​ła​by gło​wę, że je​śli za sześć​dzie​siąt lat wpad​ną na sie​bie na uli​cy, bę​dzie da​rzy​ła Ale​xa ta​kim sa​mym uczu​ciem jak te​raz, ale że już nig​dy nie

będą po​wier​ni​ka​mi ani na​wet bli​ski​mi przy​ja​ciół​mi. Za​pła​cił ra​chu​nek, za​nim przy​nie​sio​no go do sto​li​ka, a jej wy​lew​ne po​dzię​ko​wa​nia tyl​ko po​gor​szy​ły już i tak nie​zręcz​ną sy​tu​ację. – Prze​stań – po​wie​dział, przy​trzy​mu​jąc dla niej drzwi. – Od przy​szłe​go ty​go​dnia za​czy​nam tłuc tęgi szmal. Będę ta​rzał się w pie​nią​dzach. Klep​nę​ła go w ra​mię. Ulży​ło jej, że wy​szli na uli​cę i nie mu​szą już pa​trzeć so​bie w oczy. – Je​dziesz tak​sów​ką czy me​trem? Spoj​rza​ła na ko​mór​kę. Od​rzu​ci​ła pięć te​le​fo​nów od Emi​ly. – Le​piej tak​sów​ką.

Alex wy​sta​wił rękę i kil​ka se​kund póź​niej z pi​skiem opon za​ha​mo​wał przed nimi żół​ty sa​mo​chód. – Od​kąd tu miesz​kam, nig​dy tak szyb​ko nie przy​je​cha​ła – po​wie​dzia​ła Andy, za​sta​na​wia​jąc się, czy do​brze od​czy​tał pod​tekst: przy​je​cha​ła za szyb​ko, nie chcę się jesz​cze że​gnać. Alex otwo​rzył ra​mio​na. Po​de​szła do nie​go z wa​ha​niem i po​zwo​li​ła za​mknąć się w uści​sku. Mało bra​ko​wa​ło, a pa​dła​by mu w ob​ję​cia, wtu​li​ła twarz w jego szy​ję. Tak do​brze zna​ła jego za​pach, to, w jaki spo​sób po​cie​rał jej ple​cy mię​dzy ło​pat​ka​mi. Mo​gła​by tak stać cały dzień, ale kie​row​ca za​trą​bił klak​so​nem. – Było wspa​nia​le – po​wie​dział Alex

z trud​ną do okre​śle​nia miną. – Cie​szę się, że się spo​tka​li​śmy. – Ja też. I dzię​ki za śnia​da​nie. Na​stęp​nym ra​zem mu​si​my wy​sko​czyć gdzieś ra​zem, we czwo​ro. Chcia​ła​bym po​znać two​ją dziew​czy​nę – skła​ma​ła. Za​mknij się! – krzyk​nę​ła na sie​bie w du​chu. Prze​stań ga​dać i wsia​daj! Alex ro​ze​śmiał się. Nie zło​śli​wie, ale i nie sym​pa​tycz​nie. – Może kie​dyś. Bądź​my w kon​tak​cie, do​brze? Tym ra​zem nie cze​kaj​my tak dłu​go… Wsia​dła. – Ja​sne! – wy​krzyk​nę​ła we​so​ło. Tak​sów​ka ru​szy​ła, za​nim zdą​żył za​mknąć drzwi. Ro​ze​śmia​li się obo​je i po​ma​cha​li

so​bie na do wi​dze​nia. Wy​pu​ści​ła po​wie​trze do​pie​ro kil​ka ulic da​lej. Trzę​sły jej się ręce. Kie​dy zno​wu za​pisz​cza​ła ko​mór​ka, z tru​dem zna​la​zła ją w to​reb​ce. – Halo? – rzu​ci​ła i za​ska​ku​jąc samą sie​bie, po​my​śla​ła, że może to on. – Andy? Wszyst​ko w po​rząd​ku? Dzwo​ni​łem do re​dak​cji, ale Aga​tha po​wie​dzia​ła, że cię jesz​cze nie ma. Emi​ly wy​dzwa​nia do cie​bie od sa​me​go rana. Max. – Ale co się dzie​je? – Gdzie je​steś? – Bo co, pil​nu​jesz mnie? – spy​ta​ła bez​sen​sow​nie roz​wście​czo​na. – Nie, nie pil​nu​ję… Tak, chy​ba pil​nu​-

ję. Roz​sta​li​śmy się po​nad dwie go​dzi​ny temu. W re​dak​cji mó​wią, że cię nie ma i nie od​bie​rasz te​le​fo​nów, więc tak, moż​na po​wie​dzieć, że tro​chę się zde​ner​wo​wa​łem. A te​raz mnie za to za​bij. Z Andy uszła cała para. – Prze​pra​szam. Mia​łam coś do za​ła​twie​nia. Ale już sie​dzę w tak​sów​ce. – Coś do za​ła​twie​nia? I trwa​ło to dwie go​dzi​ny? Nig​dy nie jeź​dzisz do pra​cy tak​sów​ką. Andy wes​tchnę​ła naj​gło​śniej, jak umia​ła. – Max, tro​chę boli mnie gło​wa – po​wie​dzia​ła, ma​jąc wy​rzu​ty su​mie​nia, że kła​mie, że nie wspo​mnia​ła o spo​tka​niu z Ale​xem i że tak na​praw​dę to nie mia​ła

nic do za​ła​twie​nia, ale roz​pacz​li​wie chce za​koń​czyć tę roz​mo​wę. Czy wła​śnie tak po​my​ślał Max, po​sta​no​wiw​szy nie mó​wić jej o Ka​the​ri​ne i Ber​mu​dach? Że pew​ne rze​czy le​piej prze​mil​czeć, zwłasz​cza kie​dy nie po​peł​ni​ło się żad​ne​go prze​stęp​stwa. To, że na wi​dok tego ko​goś wciąż ma się mo​tyl​ki w brzu​chu, to, jak się re​agu​je, kie​dy do​ty​ka twe​go ra​mie​nia lub kie​dy śmie​je się, gdy z cze​goś za​żar​tu​jesz. Pierw​sza mi​łość to sil​ne, bar​dzo in​tym​ne uczu​cie, któ​re dłu​go nie umie​ra. Któ​re nosi się w so​bie do koń​ca ży​cia. Moż​na ko​chać in​ne​go jak ni​ko​go na świe​cie, ale małą cząst​kę ser​ca za​wsze prze​zna​cza się dla tego, kto był tym pierw​szym. Ona prze​zna​czy​ła ją

dla Ale​xa i na​gle zro​zu​mia​ła, że Max musi czuć to samo do Ka​the​ri​ne. Zła​god​nia​ła jesz​cze bar​dziej. – Po co dzwo​nisz, ko​cha​nie? – Chcia​łem ci tyl​ko ży​czyć po​wo​dze​nia. Dzi​siaj jest dzień waż​nych de​cy​zji. Elias-Clark. To dla​te​go jej szu​kał. Żeby ją zna​leźć, Emi​ly za​dzwo​ni​ła do nie​go. Zno​wu po​łą​czy​li siły. Ode​tchnę​ła głę​bo​ko, żeby się uspo​ko​ić. – Dzię​ku​ję, Max – po​wie​dzia​ła ofi​cjal​nie i z nut​ką iry​ta​cji w gło​sie. Za​nim zdą​żył od​po​wie​dzieć, za​pisz​czał sy​gnał po​łą​cze​nia ocze​ku​ją​ce​go. – To Emi​ly, dzwo​ni po raz set​ny. Po​roz​ma​wia​my póź​niej, do​brze? – Na​wet się z nim nie po​że​gna​ła. – Cześć.

– Gdzie ty, do dia​bła, je​steś?! – wrza​snę​ła Em. – Dzwo​nię do cie​bie od rana. – Dzię​ki, u mnie wszyst​ko do​brze. A u cie​bie? – Mó​wię po​waż​nie. Już póź​no, a mamy do ob​ga​da​nia mnó​stwo spraw. Gdzie je​steś? Tak​sów​ka za​trzy​ma​ła się przed re​dak​cją i Andy ją zo​ba​czy​ła. Emi​ly sta​ła ty​łem do jezd​ni, dzi​ko wy​ma​chu​jąc nie​za​pa​lo​nym pa​pie​ro​sem. Była bez płasz​cza. – Tu​taj. – Gdzie tu​taj?! – wy​dar​ła się Em, żeby prze​krzy​czeć ha​łas do​bie​ga​ją​cy z po​bli​skie​go pla​cu bu​do​wy. Andy za​pła​ci​ła kie​row​cy i wy​sia​dła. Sły​sza​ła ją te​raz i przez te​le​fon, i z dru​-

giej stro​ny chod​ni​ka. – Chcesz za​pa​lić czy po pro​stu lu​bisz ło​skot mło​ta pneu​ma​tycz​ne​go? Emi​ly od​wró​ci​ła się na pię​cie i za​mknę​ła klap​kę ko​mór​ki. Przy​pa​li​ła pa​pie​ro​sa, za​cią​gnę​ła się głę​bo​ko i pod​bie​gła do kra​węż​ni​ka. – Na​resz​cie! Ka​za​łam Aga​cie od​wo​łać wszyst​kie spo​tka​nia. Dłu​go to od​wle​ka​ły​śmy i mu​si​my się sku​pić. – Wi​taj – rzu​ci​ła Andy, czu​jąc, że zno​wu ogar​nia ją zim​ny lęk. – To​bie też ży​czę mi​łe​go dnia. – Gdzieś ty była? – Em na​ci​snę​ła gu​zik win​dy. Andy uśmiech​nę​ła się do sie​bie. Nie za​mie​rza​ła dzie​lić się Ale​xem. Z ni​kim.

– Mia​łam coś do za​ła​twie​nia. – Przy​po​mnia​ło jej się śnia​da​nie: kawa, roz​mo​wa, śmiech. Le​d​wie się roz​sta​li, a już za nim tę​sk​ni​ła. A to bar​dzo, bar​dzo zły znak.

19 Ceviche i skóra węża, czyli noc strachu

Andy sta​ła przy ku​chen​nym bla​cie, roz​pusz​cza​jąc pe​dia​ly​te w cie​płej wo​dzie, gdy za​dzwo​ni​ła ko​mór​ka. – Aga​tha? – Przy​ci​snę​ła apa​rat ra​mie​niem do twa​rzy. – Wszyst​ko w po​rząd​ku? Asy​stent​ka mó​wi​ła znu​żo​nym gło​sem

oso​by usta​wicz​nie wy​ko​rzy​sty​wa​nej, jak zwy​kle. – Emi​ly dzwo​ni​ła z San​ta Bar​ba​ra. Kiep​sko było sły​chać, nie wiem, pew​nie przez te góry czy do​li​ny, ale mam ci prze​ka​zać, że Oli​ve po​żar​ła się z Clin​tem. Prze​su​nę​li ślub, na ra​zie tyl​ko o go​dzi​nę, ale Em boi się, że w ogó​le wszyst​ko od​wo​ła​ją. – Nie… – Andy przy​ci​snę​ła te​le​fon tak moc​no, że roz​bo​lał ją po​li​czek. – Nic wię​cej nie wiem. Cią​gle nam prze​ry​wa​ło. – Aga​tha była tak po​iry​to​wa​na, jak​by Andy za​rzu​ci​ła ją dzie​siąt​ka​mi py​tań. Oby​dwu sze​fo​wych nie było i po​pi​ja​jąc kaw​kę, mu​sia​ła tyl​ko od​bie​rać te​le​fo​ny – czy na​praw​dę ma aż tak

kosz​mar​ny dzień? W po​ko​ju dzie​cię​cym roz​pła​ka​ła się Clem. – Aga​tho? Mu​szę koń​czyć. Za​raz od​dzwo​nię. – Ale kie​dy? Bo jest już pią​ta i… Ile razy chcia​ła za​dać to samo py​ta​nie Mi​ran​dzie, ale tyl​ko za​ci​ska​ła zęby i cze​ka​ła go​dzi​nę, dwie, trzy? Ale Mi​ran​da nig​dy nie mia​ła wy​rzu​tów su​mie​nia. Andy re​gu​lar​nie ślę​cza​ła przy te​le​fo​nie do dzie​sią​tej, je​de​na​stej wie​czo​rem, cza​sem na​wet do pół​no​cy, je​śli dział ar​ty​stycz​ny spóź​niał się z Księ​gą. A jej wła​sna asy​stent​ka jest wku​rzo​na już o pią​tej po po​łu​dniu? – Po pro​stu siedź i cze​kaj, do​brze? –

Bez dal​szych wy​ja​śnień prze​rwa​ła po​łą​cze​nie, cho​ciaż chcia​ła wy​krzy​czeć, że utknę​ła w domu z nie​mow​lę​ciem, któ​re od dwu​dzie​stu czte​rech go​dzin nie​ustan​nie rzy​ga, pod​czas gdy jej wspól​nicz​ka bez​sku​tecz​nie pró​bu​je prze​ka​zać im naj​śwież​sze in​for​ma​cje z czar​nej dziu​ry ko​mu​ni​ka​cyj​nej, jaką jest ślub Oli​ve Cha​se w San​ta Bar​ba​ra. Do​dat​ko​we pół go​dzi​ny sie​dze​nia przy biur​ku i sur​fo​wa​nia po Fa​ce​bo​oku na pew​no Aga​thy nie za​bi​je. Wzię​ła Clem na ręce, wy​ca​ło​wa​ła jej bu​zię i głów​kę. Mała była cie​pła, ale nie mia​ła zbyt wy​so​kiej go​rącz​ki. – I jak tam, żab​ko? – wy​mru​cza​ła. – Le​piej? Clem ża​ło​śnie za​kwi​li​ła.

W głę​bi domu za​dzwo​nił te​le​fon. Andy nie mia​ła ocho​ty od​bie​rać, ale po​nie​waż mo​gła to być le​kar​ka albo Emi​ly, któ​ra pró​bo​wa​ła zła​pać ją pod nu​me​rem sta​cjo​nar​nym, wy​bie​gła z po​ko​ju. – Andy?! Sły​szysz mnie?! – wrza​snę​ła Em. – Gło​śno i wy​raź​nie, nie mu​sisz krzy​czeć – od​par​ła Andy, na próż​no pró​bu​jąc ze​trzeć pla​cek wy​mio​cin, któ​ry przy​warł jej do ra​mie​nia. – Zo​ba​czy​my, czy nie zmie​nisz zda​nia, kie​dy ci po​wiem, że od​wo​ła​li ślub. Pach! I ko​niec! Ho​tel Bilt​mo​re, ośmiu​set go​ści, w tym ja, a pan​ny mło​dej nie ma! – Z każ​dym sło​wem Emi​ly mó​wi​ła co​raz gło​śniej.

– Jak to nie ma? – Po pro​stu nie ma! Już dwa razy prze​su​wa​ła go​dzi​nę ślu​bu. Nikt jej nig​dzie nie wi​dział! Andy gwał​tow​nie wcią​gnę​ła po​wie​trze. Nie​do​brze. Bar​dzo nie​do​brze. – To Oli​ve Cha​se – po​wie​dzia​ła spo​koj​niej, niż się czu​ła. – Zna​la​zła fa​ce​ta ide​al​ne​go. Może się po pro​stu spóź​nia? – Kur​wa mać, ale żeby aż dwie go​dzi​ny? Już przed​tem krą​ży​ły plot​ki, że niby żar​li się do bia​łe​go rana. W su​mie nic kon​kret​ne​go. Ale po​tem czyjś mąż przy​le​ciał tu póź​nym sa​mo​lo​tem z Los An​ge​les i twier​dzi, że wi​dział na lot​ni​sku ją, jej mat​kę i ma​ki​ja​żyst​kę: cze​ka​ły na sa​mo​lot Ame​ri​can Air​li​nes do LA. To już

ko​niec, Andy. Ofi​cjal​nie jesz​cze tego nie po​twier​dzi​li, ale mó​wię ci, to ko​niec. Dia​bli wzię​li ślub i cały nasz nu​mer. – Co ro​bi​my? – spy​ta​ła szep​tem Andy, nie bę​dąc w sta​nie ukryć pa​ni​ki. – Na​tych​miast wra​cam do No​we​go Jor​ku i wszyst​ko prze​ro​bi​my. Tych dwo​je pio​sen​ka​rzy co​un​try, któ​rych po​zna​ły​śmy w Na​shvil​le, jak im tam? Ten duet, on sek​sow​ny jak cho​le​ra, ona nie. Ci, któ​rzy po​bra​li się pół​to​ra mie​sią​ca temu. Damy ich na okład​kę, o to się nie mar​twię. Mar​twię się o wstęp​niak i o to, że prak​tycz​nie cały nu​mer miał być po​świę​co​ny Oli​ve. Andy wie​dzia​ła, że do​słow​nie każ​dy ar​ty​kuł jest zwią​za​ny z nią te​ma​tycz​nie:

jak do​brać ma​ki​jaż ślub​ny naj​sto​sow​niej​szy dla „doj​rza​łej” pan​ny mło​dej, do​kąd po​je​chać na mie​siąc mio​do​wy, żeby uciec przed wścib​skim wzro​kiem cie​kaw​skich, prze​wod​nik po San​ta Bar​ba​ra, prze​wod​nik po Lo​uisvil​le, wy​wia​dy z wła​ści​cie​la​mi miej​sco​wych skle​pów, ho​te​la​rza​mi i or​ga​ni​za​to​ra​mi przy​jęć. – O Boże – jęk​nę​ła. – Za dużo tego. Nie damy rady. – Tyl​ko nie przy​po​mi​naj mi o re​kla​mach. Sześć​dzie​siąt pro​cent re​kla​mo​daw​ców wy​ku​pi​ło miej​sce tyl​ko ze wzglę​du na jej ślub. Może na​wet wię​cej. W do​dat​ku co naj​mniej po​ło​wa z nich jest u nas pierw​szy raz i mu​si​my zro​bić

wszyst​ko, żeby ich za​trzy​mać. W ko​ry​ta​rzu roz​legł się ja​kiś ha​łas, trza​snę​ły drzwi. – Halo?! Kto to?! – za​wo​ła​ła Andy, pró​bu​jąc stłu​mić pa​ni​kę. Ni​ko​go nie ocze​ki​wa​ła, ale wy​raź​nie sły​sza​ła, jak otwie​ra​ją się i za​my​ka​ją drzwi. Isla ma wol​ne, bo uczy się do eg​za​mi​nu, a Max po​je​chał już na lot​ni​sko, bo miał do​kądś le​cieć w in​te​re​sach. Usły​sza​ła kro​ki w ko​ry​ta​rzu. Przy​tu​li​ła Clem do pier​si i przy​tknę​ła usta do słu​chaw​ki. – Emi​ly, ktoś tu jest! Dzwoń pod dzie​więć​set je​de​na​ście! Co ja mam… – Spo​koj​nie – mruk​nę​ła po​iry​to​wa​na Em. – To two​ja nia​nia. Ka​za​łam jej na​-

tych​miast przyjść. – Isla? – nie zro​zu​mia​ła skon​ster​no​wa​na Andy. – Prze​cież ona ma… – Po​dej​dzie do tego cho​ler​ne​go eg​za​mi​nu in​nym ra​zem. Je​steś po​trzeb​na w re​dak​cji, i to na​tych​miast! – Ale skąd wie​dzia​łaś… – Za​po​mnia​łaś, z kim roz​ma​wiasz? My​ślisz, że je​śli zna​la​złam Miuc​cię Pra​dę, któ​ra w Nowy Rok jeź​dzi​ła psim za​przę​giem w Gó​rach Ska​li​stych, gdzie sam dia​beł się nie do​dzwo​ni, to nie znaj​dę two​jej głu​piej niań​ki? A te​raz ubie​raj się i leć do re​dak​cji! W słu​chaw​ce trza​snę​ło i Andy uśmiech​nę​ła się wbrew so​bie. Do po​ko​ju we​szła Isla.

– Cześć – rzu​ci​ła. – Jak Clem​mie? – Strasz​nie cię prze​pra​szam. Nie mia​łam po​ję​cia, że Emi​ly do cie​bie za​dzwo​ni. Nie mia​ła pra​wa kon​tak​to​wać się z tobą bez mo​je​go po​zwo​le​nia i pro​sić cię, że​byś przy​szła. Nig​dy bym do tego… – Nie ma spra​wy – prze​rwa​ła jej z uśmie​chem Isla. – Wszyst​ko ro​zu​miem. No i nie ukry​wam, że dwu​ty​go​dnio​wa pen​sja, któ​rą mi obie​ca​ła, po​mo​że mi po​kryć cze​sne za szko​łę. Bar​dzo się z tego cie​szę. – Znasz Em, ona za​wsze ma do​bre po​my​sły – po​wie​dzia​ła we​so​ło Andy, wy​obra​ża​jąc so​bie, z jaką przy​jem​no​ścią bę​dzie mor​do​wa​ła swo​ją naj​lep​szą

przy​ja​ciół​kę. Po​ca​ło​wa​ła có​recz​kę w po​li​czek i po​da​ła ją opie​kun​ce. – Go​rącz​ka spa​dła, ale spraw​dzaj co dwie go​dzi​ny i za​dzwoń do mnie, je​śli prze​kro​czy trzy​dzie​ści sie​dem kre​sek. Może wy​pić tyle bu​te​lek mo​je​go mle​ka, ile tyl​ko ze​chce, i po​daj jej tro​chę pe​dia​ly​te roz​pusz​czo​ne​go w cie​płej wo​dzie. Niech pije jak naj​wię​cej. Wró​cę, gdy tyl​ko będę mo​gła, ale na pew​no póź​no. Isla przy​tu​li​ła Clem i mach​nę​ła ręką. – Emi​ly mó​wi​ła, że będę mu​sia​ła zo​stać na noc, więc wzię​łam śpi​wór. Pro​szę się nie mar​twić, nad wszyst​kim pa​nu​ję. – Tak po​wie​dzia​ła? – mruk​nę​ła Andy.

– No tak, oczy​wi​ście. Bar​dzo chcia​ła wziąć prysz​nic, ale wie​dzia​ła, że nie ma cza​su. Dla​te​go zdję​ła tyl​ko za​bru​dzo​ną bluz​kę, wło​ży​ła czy​stą, ze​bra​ła wło​sy w ku​cyk i za​ło​ży​ła adi​da​sy, w któ​rych w nor​mal​nych oko​licz​no​ściach nig​dy nie po​szła​by do pra​cy. Dzie​sięć mi​nut póź​niej była już w drzwiach. Kie​dy tyl​ko wsia​dła do tak​sów​ki, za​dzwo​nił te​le​fon. – Wsz​cze​pi​łaś mi chi​pa czy co? Przed chwi​lą wsia​dłam do tak​sów​ki. – Dla​cze​go do​pie​ro te​raz? – wark​nę​ła zi​ry​to​wa​na Emi​ly. – Py​tasz po​waż​nie? Uspo​kój się. Nie za ostro? – Andy po​wie​dzia​ła to żar​to​bli​wie, ale nie po​do​bał jej się ten

szorst​ki ton. Za bar​dzo ko​ja​rzył się z „Run​way​em”. – Pę​dzę do LA na noc​ny sa​mo​lot i rano przy​ja​dę do re​dak​cji pro​sto z lot​ni​ska. Za​wia​do​mi​łam resz​tę. Już jadą albo za​raz wy​cho​dzą z do​mów. Ka​za​łam Aga​cie za​mó​wić dla wszyst​kich ko​la​cję. Chińsz​czy​znę, bo to naj​szyb​ciej. Po​win​ni do​star​czyć za dwa​dzie​ścia mi​nut. Aha, i ka​za​łam jej scho​wać bez​ko​fe​inów​kę. Dzi​siaj wszy​scy mają pić zwy​kłą kawę. To bę​dzie cięż​ka noc. – Jezu, a wy​zna​czy​łaś prze​rwy na siu​siu czy to za​le​ży od nas? Emi​ly wes​tchnę​ła. – Na​bi​jaj się ze mnie, ile chcesz, ale obie wie​my, że nie ma in​ne​go wyj​ścia.

Jesz​cze za​dzwo​nię. Zno​wu roz​łą​czy​ła się bez po​że​gna​nia i Andy i tym ra​zem mia​ła nie​mi​łe sko​ja​rze​nia z „Run​way​em”. Wie​dzia​ła, że bę​dzie mu​sia​ła spę​dzić w re​dak​cji całą noc i że Em od​wa​li​ła za nią naj​czar​niej​szą ro​bo​tę, ale nie mo​gła po​zbyć się zna​jo​me​go wra​że​nia, że była asy​stent​ka Mi​ran​dy jak daw​niej ter​ro​ry​zu​je ją i jej roz​ka​zu​je. Za​pła​ci​ła tak​sów​ka​rzo​wi i we​szła do biu​ra. Nie​szczę​śli​wa Aga​tha spoj​rza​ła na nią znad biur​ka. – Przy​kro mi, ale dzi​siaj… – za​czę​ła Andy. Aga​tha pod​nio​sła rękę. – Wiem. Emi​ly dzwo​ni​ła. Za​mó​wi​łam

je​dze​nie, na​sta​wi​łam kawę i wszyst​kich we​zwa​łam. – Po​wie​dzia​ła to tak apa​tycz​nie i z ta​kim smut​kiem, że mało bra​ko​wa​ło, a Andy zro​bi​ło​by się jej żal. Ale po​my​śla​ła o cho​rym dziec​ku, któ​re zo​sta​ło w domu z opie​kun​ką, o Emi​ly w noc​nym sa​mo​lo​cie do No​we​go Jor​ku, po​my​śla​ła o kosz​mar​nej nocy, jaka ich cze​ka, i tyl​ko po​dzię​ko​wa​ła jej i za​mknę​ła za sobą drzwi. Pra​co​wa​ła bez prze​rwy pra​wie przez dwie go​dzi​ny, prze​glą​da​jąc tekst o pio​sen​ka​rzach co​un​try, wy​no​to​wu​jąc szcze​gó​ły do roz​wi​nię​cia i fak​ty do spraw​dze​nia. Już mia​ła pójść do dzia​łu ar​ty​stycz​ne​go, żeby po​roz​ma​wiać o zdję​ciach, kie​dy za​dzwo​nił Max. Spoj​rza​ła

na ze​ga​rek: dwu​dzie​sta. Mu​siał wła​śnie wy​lą​do​wać w Bo​sto​nie. – Do​sta​łem twój e-mail – po​wie​dział. – Chry​ste, co za kosz​mar. – Ano kosz​mar. Gdzie je​steś? – Na lot​ni​sku… Za​cze​kaj, wła​śnie przy​je​chał mój wóz. Za pół go​dzi​ny mam w cen​trum spo​tka​nie z tymi od Kir​by’ego. – Max przy​wi​tał się z szo​fe​rem i po​dał mu ad​res. – Przed chwi​lą roz​ma​wia​łem z Islą. Mówi, że Clem nie ma już go​rącz​ki i przy​go​to​wu​je dla niej bu​tel​kę. – Do​brze spa​ła? – Nie wiem, roz​ma​wia​li​śmy tyl​ko chwi​lę. Po​wie​dzia​ła, że zo​sta​je na noc, tak? – Tak, Emi​ly ją ścią​gnę​ła. Będę tu

sie​dzia​ła do rana. – Emi​ly? – Le​piej nie py​taj. Max ro​ze​śmiał się. – Do​brze. Po​wiesz mi, co się sta​ło? Kiep​sko to wy​glą​da. – Na​pi​sa​łam ci. Wiem tyl​ko tyle, że Oli​ve w ostat​niej chwi​li od​wo​ła​ła ślub. Nig​dy w ży​ciu bym się tego nie spo​dzie​wa​ła. Na szczę​ście mamy ko​goś, kim mo​że​my ją za​stą​pić, ale ze​psu​ło nam to do​słow​nie cały nu​mer. – Jezu. Strasz​nie mi przy​kro. My​ślisz, że wpły​nie to na prze​bieg dal​szych roz​mów? – spy​tał ostroż​nie Max. – Dal​szych roz​mów? – Z Elia​sem-Clar​kiem – od​parł pół​-

szep​tem. – Emi​ly mó​wi​ła, że zbli​ża się osta​tecz​ny ter​min. Oczy​wi​ście nie znam szcze​gó​łów, ale moim zda​niem le​piej by było sprze​dać już te​raz, za​nim wy​nik​ną pro​ble​my z na​stęp​nym nu​me​rem. Andy aż się zje​ży​ła. – Elias-Clark jest te​raz ostat​nią rze​czą, jaką mam w gło​wie – skła​ma​ła, my​śląc, jak bar​dzo dzi​siej​szy kosz​mar przy​po​mi​na te w „Run​wayu”. – Poza tym wiesz, co my​ślę o ich pro​po​zy​cji. – Wiem, uwa​żam tyl​ko, że… – Prze​pra​szam cię, ale mu​szę koń​czyć. Mam mnó​stwo pra​cy, a robi się co​raz póź​niej. Max mil​czał przez chwi​lę, w koń​cu po​pro​sił:

– Za​dzwoń do mnie, do​brze? Andy obie​ca​ła, że za​dzwo​ni, i się roz​łą​czy​ła. Spoj​rza​ła na roz​cią​ga​ją​ce się przed nią mo​rze pa​pie​ru – na roz​kła​dów​ki na pod​ło​dze, na bie​ga​ją​ce w tę i we w tę asy​stent​ki, re​dak​tor​ki i pro​jek​tant​ki – i wie​dzia​ła już, że ta noc ich wy​koń​czy. Nie​mal na​tych​miast te​le​fon za​dzwo​nił po​now​nie i ode​bra​ła, nie cze​ka​jąc na Aga​thę. – Słu​cham – rzu​ci​ła bar​dziej ob​ce​so​wo, niż za​mie​rza​ła. – Mogę roz​ma​wiać z An​dreą Sachs? – spy​tał ktoś z mi​łym, choć trud​nym do okre​śle​nia ak​cen​tem. – Przy te​le​fo​nie. Moż​na spy​tać, kto

mówi? – Zi​ry​to​wa​ła się. Bo kto oprócz Maxa i Emi​ly może dzwo​nić do niej do pra​cy o tej go​dzi​nie? – Char​la, asy​stent​ka Mi​ran​dy. Iry​ta​cja na​tych​miast ustą​pi​ła miej​sca lę​ko​wi. Dzwo​nią do niej z biu​ra Mi​ran​dy Prie​stly? Szyb​ko prze​ana​li​zo​wa​ła wszyst​kie moż​li​wo​ści i żad​na nie wy​glą​da​ła zbyt za​chę​ca​ją​co. – Wi​taj, Char​lo. Jak się masz? Za​pa​dła ci​sza. Andy wie​dzia​ła, że dziew​czy​nę za​mu​ro​wa​ło, bo kto pyta asy​stent​ki o sa​mo​po​czu​cie? W „Run​wayu”? Aż za do​brze wie​dzia​ła, że lu​dzie, z któ​ry​mi co​dzien​nie roz​ma​wia, bywa, że co go​dzi​nę, nie za​uwa​ży​li​by na​wet, gdy​by znik​nę​ła, a już na pew​no

nie za​in​te​re​so​wa​li​by się dla​cze​go. – Do​brze, dzię​ku​ję – skła​ma​ła dziew​czy​na. – Dzwo​nię w imie​niu Mi​ran​dy. Na dźwięk tego imie​nia Andy od​ru​cho​wo się sku​li​ła. – Tak? – wy​chry​pia​ła. – Mi​ran​da za​pra​sza cię na ko​la​cję w pią​tek wie​czo​rem. – Na ko​la​cję? – po​wtó​rzy​ła z nie​do​wie​rza​niem. – W ten pią​tek? – Tak. U niej w domu. Na pew​no pa​mię​tasz ad​res, praw​da? – U niej w domu? Char​la nie od​po​wie​dzia​ła. Andy za​drża​ła w tej lo​do​wa​tej ci​szy i do​pie​ro po dłuż​szej chwi​li wy​krztu​si​ła: – Tak, oczy​wi​ście.

– Świet​nie, w ta​kim ra​zie wszyst​ko usta​lo​ne. Kok​taj​le o dzie​więt​na​stej, ko​la​cja o dwu​dzie​stej. Andy otwo​rzy​ła usta, ale nie wy​do​by​ło się z nich ani jed​no sło​wo. Do​pie​ro po dłu​gim jak wiecz​ność mil​cze​niu po​wie​dzia​ła: – Przy​kro mi, ale w ten pią​tek nie mogę. – Ach tak? Pani Prie​stly bę​dzie za​wie​dzio​na. Prze​ka​żę jej. Char​la roz​łą​czy​ła się. Dzi​wacz​na roz​mo​wa. Andy po​krę​ci​ła gło​wą. To nie ma sen​su. Mi​ran​da za​pra​sza ją na ko​la​cję? Po co? Z kim? Co​raz bar​dziej zde​ner​wo​wa​na, zda​ła so​bie spra​wę, że może to ozna​czać tyl​ko jed​no. Za​-

dzwo​ni​ła do Emi​ly. – Tak? – wy​sa​pa​ła Em. – Gdzie ty je​steś? Mia​łaś zła​pać sa​mo​lot. – A my​ślisz, że do​kąd te​raz bie​gnę? Były pie​kiel​ne kor​ki i do​pie​ro do​tar​łam na lot​ni​sko. Co się dzie​je? – Nie uwie​rzysz, ale wła​śnie dzwo​nił do mnie ktoś od Mi​ran​dy. – Tak? – rzu​ci​ła Emi​ly ani tro​chę nie​za​sko​czo​na. Może pod​eks​cy​to​wa​na, ale na pew​no nie za​sko​czo​na. – Żeby za​pro​sić cię na ko​la​cję? – Tak. Skąd wiesz? W tle roz​le​gło się ostat​nie we​zwa​nie dla pa​sa​że​rów le​cą​cych do Char​lot​te. Ja​kiś męż​czy​zna po​wie​dział:

– Pro​szę pani, prze​cież pani nie leci do Char​lot​te. – Nie wi​dzi pan, że je​stem ku​rew​sko spóź​nio​na? I czy ko​niecz​nie mu​szę zdej​mo​wać buty do kon​tro​li? Na​praw​dę? To idio​tycz​ne. – Pro​szę pani, przy​po​mi​nam, że prze​kli​na​nie w obec​no​ści agen​ta Ad​mi​ni​stra​cji Bez​pie​czeń​stwa Trans​por​tu jest… Em mruk​nę​ła coś pod no​sem i syk​nę​ła: – Do​brze, pro​szę, weź​cie so​bie te cho​ler​ne san​da​ły. – Nie wiem, dla​cze​go jesz​cze cię nie aresz​to​wa​no – po​wie​dzia​ła Andy. – No więc do mnie też dzwo​ni​ła – cią​gnę​ła Em jak gdy​by nig​dy nic. – Ta

asy​stent​ka. Andy o mało nie upu​ści​ła słu​chaw​ki. – I co jej po​wie​dzia​łaś? – Jak to co? Że z przy​jem​no​ścią przyj​dzie​my. Mi​ran​da uwa​ża, że to do​bra oka​zja, by spraw​dzić, jak się bę​dzie​my do​ga​dy​wa​ły w spra​wach re​dak​tor​skich. To ko​la​cja ro​bo​cza, Andy. Nie mo​że​my od​mó​wić. – Ja od​mó​wi​łam. Po​wie​dzia​łam, że nie mogę. Ja​kiś sze​lest i szu​ra​nie. Andy przy​go​to​wa​ła się na wy​buch gnie​wu, ale ten nie na​stą​pił. – Nic się nie martw. Po​wie​dzia​łam jej, że bę​dzie​my, chęt​ne i go​to​we do roz​mów o przy​szło​ści „Plun​ge’a”.

– Tak, ale ja… – Dzie​sięć se​kund temu do​sta​łam od niej SMS. Mu​sia​ły​ście skoń​czyć chwi​lę przed​tem. Na​pi​sa​ła, że nie mo​żesz przyjść, a ja na to, że ab​so​lut​nie mo​żesz. Prze​stań, umó​wi​ły​śmy się, że ich wy​słu​cha​my. I po​myśl tyl​ko, co to bę​dzie za prze​ży​cie. Ko​la​cja u Mi​ran​dy! Do ga​bi​ne​tu zaj​rza​ła Aga​tha, ale Andy od​pra​wi​ła ją mach​nię​ciem ręki. – Zde​cy​do​wa​łaś za mnie? Po​wie​dzia​łaś, że przyj​dę? – Och, nie bądź taka ma​rud​na! Uwa​żam, że to z jej stro​ny uro​czy gest. Mi​ran​da za​pra​sza tyl​ko tych, któ​rych lubi. Andy nie mo​gła się po​wstrzy​mać. Gło​śno prych​nę​ła.

– Do​sko​na​le wiesz, że ona ni​ko​go nie lubi. Cze​goś od nas chce, to ja​sne jak słoń​ce. Kon​kret​nie „Plun​ge’a”, a ko​la​cja to część jej stra​te​gii. Emi​ly ro​ze​śmia​ła się. – Oczy​wi​ście, że tak. No to co? Po​myśl tyl​ko: ko​la​cja przy​go​to​wa​na przez wy​szko​lo​ne​go w Per Se sze​fa kuch​ni, wspa​nia​ły pen​tho​use przy Pią​tej Alei z wi​do​kiem na Cen​tral Park, tłum cie​ka​wych, twór​czych lu​dzi, czy to na​praw​dę ta​kie strasz​ne? Daj spo​kój. Idziesz. – Nie​do​brze mi, ale nie mogę tam za​dzwo​nić i po​wie​dzieć, że ga​dasz bzdu​ry. Mamy przyjść z mę​ża​mi? W co się mamy ubrać? Bę​dzie​my tyl​ko my czy ktoś jesz​cze? To po​nad moje siły, Em,

na​praw​dę nie dam rady. – Po​słu​chaj, wła​śnie wsia​dam do sa​mo​lo​tu. Prze​stań się stre​so​wać. Za​ła​twię ci ja​kąś kiec​kę i wszyst​ko roz​pra​cu​je​my. Na ra​zie skup​my się na ra​to​wa​niu nu​me​ru, do​bra? Za​dzwo​nię za​raz po wy​lą​do​wa​niu albo jesz​cze z sa​mo​lo​tu, je​śli mają tu Wi-Fi. – Em roz​łą​czy​ła się. Ze​spół „Plun​ge’a” pra​co​wał przez całą noc, cały dzień i na​stęp​ną noc, drze​miąc na zmia​nę na dmu​cha​nym ma​te​ra​cu w ma​ga​zy​nie i bio​rąc prysz​nic w po​bli​skim klu​bie fit​ness. Emi​ly wi​sia​ła na te​le​fo​nie, pro​sząc, bła​ga​jąc i prze​ko​nu​jąc re​kla​mo​daw​ców, któ​rzy wy​ku​pi​li miej​sce tyl​ko ze wzglę​du na na​zwi​sko Oli​ve, że nie war​to re​zy​gno​wać.

Dział ar​ty​stycz​ny wy​cho​dził z sie​bie, żeby w cią​gu nie​ca​łe​go dnia zmie​nić okład​kę i zdję​cia, a Andy przez wie​le go​dzin ślę​cza​ła nad wstęp​nia​kiem, w któ​rym ja​sno, pro​sto i przej​rzy​ście, nie oskar​ża​jąc o nic Oli​ve ani nie spra​wia​jąc przy​kro​ści pan​nie mło​dej, któ​ra ją za​stą​pi​ła, wy​ja​śni​ła czy​tel​ni​kom sy​tu​ację. Wszy​scy byli wy​czer​pa​ni, prze​pra​co​wa​ni i nie​prze​ko​na​ni, że ich wy​sił​ki za​owo​cu​ją w mia​rę po​rząd​nym nu​me​rem. Wy​ba​wie​nie na​de​szło po dru​giej nocy – o dzie​sią​tej cza​su Los An​ge​les – w po​sta​ci te​le​fo​nu od rzecz​nicz​ki Oli​ve, któ​ra za​rze​ka​ła się, że tym ra​zem ślub jed​nak bę​dzie. Ani Andy, ani Emi​ly

z po​cząt​ku jej nie wie​rzy​ły, ale dziew​czy​na, rów​nie roz​hi​ste​ry​zo​wa​na i wy​koń​czo​na jak oni, przy​się​ga​ła na swo​je ży​cie i na ży​cie swe​go pier​wo​rod​ne​go, że wszyst​ko, łącz​nie z go​łę​bia​mi, któ​re mło​dzi mają wy​pu​ścić po uro​czy​stym „tak”, jest przy​go​to​wa​ne na na​stęp​ny dzień po po​łu​dniu. – Ale skąd mo​że​my mieć pew​ność? – Gdy​by​ście zo​ba​czy​ły jej twarz, kie​dy wró​ci​ła he​li​kop​te​rem do San​ta Bar​ba​ra, też by​ły​by​ście pew​ne. O dzie​wią​tej rano wło​sy i ma​ki​jaż. O je​de​na​stej dru​gie śnia​da​nie, o czter​na​stej zdję​cia, o sie​dem​na​stej ślub, o osiem​na​stej kok​taj​le, od dzie​więt​na​stej do pół​no​cy przy​ję​cie, a po​tem after​-

par​ty, do ostat​nie​go go​ścia. Wierz​cie mi, je​stem pew​na. Andy i Em wy​mie​ni​ły spoj​rze​nia nad gło​śni​kiem te​le​fo​nu. Em unio​sła py​ta​ją​co brwi i Andy gwał​tow​nie po​krę​ci​ła gło​wą. Emi​ly cięż​ko wes​tchnę​ła. – Do​brze, przy​ja​dę. – Krzyk​nę​ła do Aga​thy, któ​ra z nie​wy​spa​nia le​d​wie wi​dzia​ła na oczy, żeby za​re​zer​wo​wa​ła jej bi​let na pierw​szy po​ran​ny sa​mo​lot i za​wia​do​mi​ła miesz​ka​ją​ce​go w LA fo​to​gra​fa, że bę​dzie mu​siał jesz​cze raz przy​je​chać do San​ta Bar​ba​ra. Andy pró​bo​wa​ła jej po​dzię​ko​wać, ale Em po​wstrzy​ma​ła ją ge​stem ręki. – Gdy​bym to ja mia​ła dziec​ko, też byś

po​je​cha​ła. – Wsta​ła i za​czę​ła zbie​rać rze​czy, by wró​cić do domu i się spa​ko​wać. – Oczy​wi​ście – po​wie​dzia​ła Andy, cho​ciaż nie była tego pew​na. Po kil​ku no​cach i dniach re​dak​cyj​ne​go pie​kła nie wy​obra​ża​ła so​bie, że mo​gła​by wsiąść do sa​mo​lo​tu. Nie po​wie​dzia​ła tego na głos, ale gdy​by to za​le​ża​ło tyl​ko od niej, pew​nie po​szła​by na ła​twi​znę i pu​ści​ła do dru​ku nowy, prze​ro​bio​ny nu​mer. Em pod​ję​ła wła​ści​wą de​cy​zję i Andy była jej wdzięcz​na za upór i wy​trwa​łość. Cha​os to​wa​rzy​szą​cy usu​wa​niu, prze​ra​bia​niu i przy​wra​ca​niu za​war​to​ści ory​gi​nal​ne​go nu​me​ru był chy​ba je​dy​ną rze​czą, dzię​ki któ​rej mo​gła choć na chwi​lę

za​po​mnieć o wid​mie ko​la​cji u Mi​ran​dy, ale kie​dy tyl​ko Emi​ly po​twier​dzi​ła, że tak, tym ra​zem Oli​ve nie skre​wi​ła i sta​nę​ła przed oł​ta​rzem, Andy nie mo​gła my​śleć o ni​czym in​nym. U Mi​ran​dy. W jej miesz​ka​niu. Kto tam bę​dzie? O czym będą roz​ma​wia​li? Co będą je​dli? W co się ubie​rze? Nie mie​ści​ło jej się w gło​wie, że kie​dyś, w cza​sie za​kon​trak​to​wa​nej u Mi​ran​dy służ​by, tyle razy wśli​zgi​wa​ła się tam no​ca​mi i ukrad​kiem stam​tąd wy​śli​zgi​wa​ła, a te​raz bę​dzie ja​dła ko​la​cję przy jej sto​le. Tak, po​win​na była od​mó​wić, ale osta​tecz​nie po​sta​no​wi​ła wziąć głę​bo​ki od​dech, wło​żyć po​ży​czo​ną od Emi​ly su​kien​kę i po​dejść do tego jak do​ro​sła ko​bie​ta. To tyl​ko je​den

wie​czór, tyl​ko je​den wie​czór. Po​wta​rza​ła to so​bie do chwi​li, kie​dy tak​sów​ka za​trzy​ma​ła się przed ele​ganc​ką ka​mie​ni​cą na Up​per East Side i ubra​ny w uni​form odźwier​ny za​pro​wa​dził je do win​dy. – Do pani Prie​stly – rzu​cił i za​brzmia​ło to jak coś po​śred​nie​go mię​dzy py​ta​niem a po​le​ce​niem. – Tak – od​par​ła Andy – w rze​czy sa​mej. Dzię​ku​je​my. Zer​k​nę​ła na Emi​ly, któ​ra po​sła​ła jej ostrze​gaw​cze spoj​rze​nie, ja​kie do​pro​wa​dzo​na do roz​pa​czy mat​ka mo​gła​by po​słać swo​je​mu roz​wy​drzo​ne​mu dziec​ku. – No co? – spy​ta​ła bez​gło​śnie Andy.

Em prze​wró​ci​ła ocza​mi. Odźwier​ny wje​chał z nimi na górę i znik​nął, za​nim Andy zdą​ży​ła przy​wrzeć do jego nóg, bła​ga​jąc, żeby za​brał ją ze sobą. Wie​dzia​ła, że Emi​ly jest tak samo spa​ni​ko​wa​na jak ona, choć pró​bo​wa​ła spra​wiać wra​że​nie spo​koj​nej i po​zbie​ra​nej. Sta​nę​ły pod drzwia​mi – tymi sa​my​mi drzwia​mi, któ​ry​mi tyle razy tam wcho​dzi​ły – i Emi​ly ci​cho za​pu​ka​ła. Drzwi się otwo​rzy​ły i Andy nie​mal na​tych​miast za​uwa​ży​ła dwie rze​czy: po pierw​sze, że Mi​ran​da cał​ko​wi​cie zmie​ni​ła wy​strój wnę​trza i miesz​ka​nie jest te​raz wprost nie​wy​obra​żal​nie pięk​ne, po dru​gie, że szczu​pła dziew​czy​na, któ​ra wła​śnie po​ka​zu​je im ple​cy, idąc w stro​-

nę im​po​nu​ją​cych scho​dów, jest praw​do​po​dob​nie jed​ną z bliź​nia​czek. Jej do​my​sły po​twier​dzi​ły się chwi​lę póź​niej, gdy Cas​si​dy od​wró​ci​ła się na pię​cie i z ręką na ba​lu​stra​dzie, tu​dzież z roz​wia​ny​mi wło​sa​mi na do po​ło​wy ogo​lo​nej gło​wie, oznaj​mi​ła: – Mama za​raz przyj​dzie. Pro​szę się roz​go​ścić. – I gdy nie spoj​rzaw​szy już w ich stro​nę, po​bie​gła na górę jak dziew​czy​na o wie​le młod​sza niż osiem​na​sto​let​nia, Andy za​sta​na​wia​ła się, co też stu​dent​ka col​le​ge’u robi w domu na po​cząt​ku paź​dzier​ni​ka. – Co te​raz? – szep​nę​ła, po​dzi​wia​jąc gra​fi​to​wą wy​kła​dzi​nę, ży​ran​dol co naj​mniej z set​ką łez​ko​wa​tych ża​ró​wek róż​-

nej wiel​ko​ści, wiel​kie czar​no-bia​łe zdję​cia słyn​nych mo​de​lek z lat pięć​dzie​sią​tych i sześć​dzie​sią​tych, fu​trza​ne na​rzu​ty na in​spi​ro​wa​nych epo​ką wik​to​riań​ską so​fach i, co zna​jąc (albo przy​najm​niej uwa​ża​jąc, że się zna) gust Mi​ran​dy, było naj​bar​dziej szo​ku​ją​ce, in​ten​syw​nie fio​le​to​we ak​sa​mit​ne za​sło​ny, tak gru​be, że mia​ła ocho​tę za​nu​rzyć w nich twarz. Po​kój był ele​ganc​ki, lecz nie​przy​tła​cza​ją​cy: urzą​dze​nie sa​lo​nu i holu mu​sia​ło kosz​to​wać for​tu​nę, wię​cej niż prze​cięt​na ame​ry​kań​ska ro​dzi​na za​ro​bi​ła​by przez czte​ry lata, mimo to było tam przy​tul​nie, wy​god​nie i, co za​ska​ku​ją​ce, bar​dzo od​jaz​do​wo. We​szły do sa​lo​nu i usia​dły obok sie​-

bie na ko​zet​ce. Andy za​ło​ży​ła lewą nogę na pra​wą, po​tem pra​wą na lewą. Strasz​nie chcia​ło jej się pić. Ro​zej​rza​ła się ukrad​kiem: słu​żą​cych było tam tylu, że mo​gli​by ob​słu​żyć Do​wn​ton Ab​bey, ale ża​den z nich nie za​pro​po​no​wał im nic do pi​cia ani do je​dze​nia. Za​sta​na​wia​ła się wła​śnie, czy wyjść do ła​zien​ki i po​pra​wić po​skrę​ca​ne i wpi​ja​ją​ce się w cia​ło raj​sto​py, gdy roz​legł się aż nad​to zna​jo​my głos. – Wi​tam wszyst​kich – po​wie​dzia​ła Mi​ran​da, klasz​cząc pra​wie jak dziew​czyn​ka. – Tak się cie​szę, że mo​gli​ście przyjść. Andy i Emi​ly wy​mie​ni​ły spoj​rze​nia – „wszyst​kich”? „mo​gli​ście”? – a po​tem

sku​pi​ły uwa​gę na Mi​ran​dzie, któ​ra wy​glą​da​ła… zu​peł​nie jak nie Mi​ran​da. Od​kąd Andy się​ga​ła pa​mię​cią, pierw​szy raz nie mia​ła na so​bie ni​cze​go do​pa​so​wa​ne​go, ni​cze​go za​pi​na​ne​go na gu​zi​ki ani ni​cze​go co do mi​li​me​tra skro​jo​ne​go na mia​rę. Tak, cy​no​bro​wa su​kien​ka mak​si le​ża​ła na niej do​sko​na​le i była uszy​ta z naj​de​li​kat​niej​sze​go je​dwa​biu z pięk​ny​mi szwa​mi, ale roz​klo​szo​wa​na omy​wa​ła kost​ki nóg mięk​ką ele​ganc​ką falą. Do tego na​gie ra​mio​na – i zno​wu: Mi​ran​da nie od​sła​nia​ła ich na​wet na naj​bar​dziej wy​twor​nych przy​ję​ciach, była kon​ser​wa​tyw​na na​wet w wy​bo​rze stro​jów do gry w te​ni​sa – i osza​ła​mia​ją​ce bry​lan​to​we kol​czy​ki rzu​ca​ją​ce ma​lut​kie, ja​skra​-

we roz​bły​ski świa​tła. Oczy​wi​ście na jej le​wej ręce po​brzę​ki​wa​ło kil​ka bran​so​le​tek od Her​me​sa, ale nie li​cząc tego, je​dy​nym do​dat​kiem był mię​ciut​ki skó​rza​ny pa​sek, któ​ry opla​tał ją dwa, może trzy razy w wą​ziut​kiej ta​lii, za​cho​dząc na sie​bie sty​lo​wo i swo​bod​nie za​ra​zem. Na​wet jej słyn​na fry​zu​ra na pa​zia była jak​by mniej wy​mu​ska​na; wło​sy nie były może po​tar​ga​ne, ale na pew​no w wy​szu​ka​ny spo​sób roz​wi​chrzo​ne. Ale jesz​cze bar​dziej za​ska​ku​ją​ce niż su​kien​ka, ucze​sa​nie i bi​żu​te​ria było coś, cze​go nikt by się nig​dy po niej nie spo​dzie​wał: ludz​ki uśmiech. Uśmiech pra​wie cie​pły. Emi​ly ze​rwa​ła się z ko​zet​ki i pod​bie​gła do niej, by wy​mie​nić się po​ca​łun​ka​-

mi, kom​ple​men​ta​mi i za​chwy​ta​mi. Je​śli Mi​ran​da uda​wa​ła, że cie​szy się na jej wi​dok – a Andy nie mia​ła co do tego wąt​pli​wo​ści – trze​ba było przy​znać, że ro​bi​ła to po mi​strzow​sku. Emi​ly traj​ko​ta​ła o wspa​nia​łych za​sło​nach, za​pie​ra​ją​cym dech w pier​si wi​do​ku z okien i cu​dow​nych zdję​ciach, a ona słu​cha​ła tego ze skrom​no​ścią i z wdzięcz​no​ścią. I kie​dy Andy po​my​śla​ła, że dziw​niej już być nie może, Mi​ran​da wska​za​ła ja​dal​nię i po​wie​dzia​ła: – Usią​dzie​my? Andy spoj​rza​ła na po​ra​żo​ną jak ona sama przy​ja​ciół​kę. Nikt inny nie przyj​dzie? A gdzie kok​taj​le? W tym tem​pie za go​dzi​nę będą wy​cho​dzi​ły do domu. Po​-

dej​rze​wa​ła, że tyl​ko ona się z tego cie​szy. We​szły do ja​dal​ni. Andy z ulgą stwier​dzi​ła, że stół jest na​kry​ty na pięć osób. A więc przyj​dą jesz​cze dwie! Wśród pię​ciu trud​no się ukryć, ale wo​la​ła to niż wy​sta​wia​nie się na cel w sa​mot​nym du​ecie z Em przez cały wie​czór. Wła​śnie sia​da​ły, kie​dy we​szła Cas​si​dy. – Gdzie Jo​nas? – spy​ta​ła Mi​ran​da, z dez​apro​ba​tą ścią​ga​jąc usta. – Nie zje z nami? Jo​nas: naj​wy​raź​niej nie miał u niej do​brych no​to​wań. – Nie. Ja też nie. W kuch​ni po​wie​dzia​no mi, że zno​wu bę​dzie stek. Po​waż​-

nie? – Cas​si​dy wzię​ła wie​lo​ziar​ni​stą bu​łecz​kę z drew​nia​nej mi​ski i za​czę​ła jeść ją jak jabł​ko. Jej do po​ło​wy ogo​lo​na gło​wa wy​glą​da​ła dra​pież​nie i mod​nie za​ra​zem. Mi​ran​da prze​szy​ła ją mor​der​czym spoj​rze​niem. – Sia​daj – wark​nę​ła, na​tych​miast za​po​mi​na​jąc o de​li​kat​no​ści i ła​god​no​ści. – Za​cho​wu​jesz się nie​grzecz​nie, mamy go​ści. Cas​si​dy spoj​rza​ła na nie pierw​szy raz, od​kąd przy​szła. – Prze​pra​szam – po​wie​dzia​ła do ni​ko​go w szcze​gól​no​ści. Prze​nio​sła wzrok na mat​kę. – Od po​nad roku je​stem we​ge​ta​rian​ką i to, że nie chcesz tego za​uwa​-

żyć… Mi​ran​da pod​nio​sła rękę. – Do​sko​na​le. Da​mien przy​nie​sie wam je​dze​nie do po​ko​ju. To wszyst​ko. Cas​si​dy łyp​nę​ła na nią spode łba. Wy​glą​da​ło na to, że coś od​szczek​nie, ale nie – wzię​ła dru​gą buł​kę i wy​bie​gła z po​ko​ju. Zo​sta​ły same. Ku ich za​sko​cze​niu Mi​ran​da opa​no​wa​ła się i zno​wu sta​ła się prze​mi​ła. W trak​cie przy​sta​wek – po​da​no ce​vi​che z tuń​czy​ka z awo​ka​do i grejp​fru​tem w de​li​kat​nych krysz​ta​ło​wych mi​secz​kach – ra​czy​ła je aneg​do​ta​mi z Ty​go​dnia Mody, opo​wiast​ka​mi o za​baw​nych ga​fach, nie​po​ro​zu​mie​niach i in​nych ka​ta​-

stro​fach. – No więc sie​dzi​my tam pod​eks​cy​to​wa​ni i roz​sz​cze​bio​ta​ni i na​gle ga​śnie świa​tło. Trr​rach! Za​pa​da ciem​ność. Nie mam po​ję​cia, co mo​del​ki mogą ro​bić w ciem​no​ści. Wy​obra​ża​cie to so​bie? – Ro​ze​śmia​ła się, Emi​ly wraz z nią, a Andy za​czę​ła się za​sta​na​wiać, co też te mo​del​ki ro​bi​ły. Kie​dy kel​ne​rzy wnie​śli pół​mi​ski z pla​ster​ka​mi de​li​kat​nej ja​poń​skiej wo​ło​wi​ny wa​gyu, Mi​ran​da zwró​ci​ła się bez​po​śred​nio do niej. – Pla​nu​jesz ja​kieś po​dró​że? – spy​ta​ła nie tyl​ko ze sku​pie​niem, ale i z za​in​te​re​so​wa​niem. – Tyl​ko służ​bo​we – od​par​ła Andy.

Uważ​nie kro​iła mię​so, ale od​su​wa​ła je na bok, bo była za bar​dzo zde​ner​wo​wa​na, by jeść, roz​ma​wia​jąc. – W przy​szłym mie​sią​cu po​le​cę chy​ba na Ha​wa​je, na ślub Mi​ra​flo​res. Mi​ran​da de​li​kat​nie prze​żu​ła i prze​łknę​ła kęs mię​sa. Wy​pi​ła łyk bia​łe​go wina i z apro​ba​tą ski​nę​ła gło​wą. – Mmm, za​wsze cie​ka​wi​ło mnie, jak wy​glą​da Wiel​ka Wy​spa w mar​twym se​zo​nie. Mu​sisz mi ko​niecz​nie opo​wie​dzieć. – I po chwi​li do​da​ła: – Przy​po​mnij mi, że​bym dała ci na​mia​ry na szo​fe​ra Maui, je​śli tam bę​dziesz. Jest na​praw​dę zna​ko​mi​ty. Andy po​dzię​ko​wa​ła jej i zer​k​nę​ła na Emi​ly, któ​ra na​tych​miast po​sła​ła jej

spoj​rze​nie mó​wią​ce: wi​dzisz? Nie mo​gła za​prze​czyć. Nig​dy by się tego nie spo​dzie​wa​ła, ale może przez te dzie​sięć lat Mi​ran​da na​praw​dę zła​god​nia​ła? Wła​śnie po​le​ca​ła im pew​ną wil​lę w Try​all, gdy w holu roz​legł się ja​kiś ha​łas. Wy​da​wa​ło się, że nikt nie zwró​cił na to uwa​gi. Mi​ran​da nadal opi​sy​wa​ła pięk​ny, sta​pia​ją​cy się z mo​rzem ba​sen, ul​tra​no​wo​cze​sne sy​pial​nie i za​pie​ra​ją​cy dech w pier​si wi​dok na oce​an. Na​gle spoj​rza​ła na Andy i spy​ta​ła ją o Cle​men​ti​ne. – Uro​cze imię – za​szcze​bio​ta​ła. – Masz może zdję​cia? „Masz może zdję​cia?”. Andy nie za​mie​rza​ła wyj​mo​wać ko​mór​ki i po​krę​ci​ła

gło​wą. – Nie, nie​ste​ty, nie przy​nio​słam. Mi​ran​da za​cho​wy​wa​ła się jak ktoś… zu​peł​nie nor​mal​ny. Andy już mia​ła spy​tać ją o Ca​ro​li​ne i Cas​si​dy, ale jej uwa​gę przy​kuł ja​kiś ruch w drzwiach. Mi​ran​da i Emi​ly po​dą​ży​ły za jej wzro​kiem i zo​ba​czy​ły, że do holu wcho​dzi na pal​cach wy​koń​czo​na Char​la. Bied​na dziew​czy​na kur​czo​wo ści​ska​ła w rę​kach Księ​gę i tyle to​reb z pral​ni, że w miesz​czą​ce się w nich rze​czy moż​na by ubrać cały East Side. Za​uwa​ży​ła, że na nią pa​trzą, do​pie​ro wte​dy, gdy wło​ży​ła tor​by do pierw​szej sza​fy po le​wej stro​nie, a Księ​gę – tę bez​cen​ną, tę czczo​ną przez wszyst​kich Księ​gę – po​ło​ży​ła na ma​łym

sto​li​ku pod wiel​kim, opra​wio​nym w szew​ro​no​wą ramę lu​strem. – Bar​dzo prze​pra​szam, Mi​ran​do – wy​szep​ta​ła. Andy mia​ła ocho​tę ze​rwać się z krze​sła i ją przy​tu​lić. Char​la nie była spe​cjal​nie miła ani na żywo, ani przez te​le​fon, ale do​sko​na​le ją ro​zu​mia​ła. Zwłasz​cza że bie​dac​two było te​raz ta​kie prze​ra​żo​ne. – Moż​na wie​dzieć za co? – Mi​ran​da unio​sła brwi, ale cho​ciaż ktoś śmiał prze​szko​dzić jej w ko​la​cji, nie spra​wia​ła wra​że​nia tak zbul​wer​so​wa​nej, jak Andy mo​gła​by przy​pusz​czać. Char​la zer​k​nę​ła w stro​nę drzwi. – Za mnie! – za​śpie​wał we​so​ło czyjś

głos. – Nie chcia​ła mnie za​brać, na​praw​dę, ale jesz​cze dzi​siaj mu​sia​łem wie​dzieć, co o tym my​ślisz. Ni​gel. Char​la mia​ła sła​by cha​rak​ter i naj​wy​raź​niej za​brał się z nią na prze​jażdż​kę. – To wszyst​ko, Char​lo – rzu​ci​ła po​iry​to​wa​na Mi​ran​da. Char​la wy​co​fa​ła się na ko​ry​tarz i za​mknę​ła za sobą drzwi. – Ko​cha​nie? – za​pisz​czał Ni​gel. – Gdzie je​steś? W tych prze​stron​nych wnę​trzach nig​dy nie mogę cię zna​leźć! Mi​ran​da zło​ży​ła ręce. – Prze​stań krzy​czeć. Je​ste​śmy tu​taj, przy sto​le. Po​wie​dzieć, że Ni​gel po​ja​wił się

w ja​dal​ni, by​ło​by nie​do​mó​wie​niem: ubra​ny w war​stwy kon​tra​stu​ją​ce​go ze sobą tar​ta​nu w szkoc​ką kra​tę, w kil​cie i kra​cia​stych pod​ko​la​nów​kach, wy​glą​dał tak, jak​by te​le​por​to​wa​no go pro​sto ze szkoc​kiej chmu​ry. Mu​zy​ka wy​da​ła się gło​śniej​sza. At​mos​fe​ra bar​dziej na​ła​do​wa​na. Na​wet po​wie​trze, do​tąd bez za​pa​chu, na​bra​ło dziw​ne​go, lecz mi​łe​go aro​ma​tu so​sno​we​go, wy​mie​sza​ne​go z nut​ką zmięk​cza​cza do tka​nin. A może sprayu do wło​sów? Andy nie po​tra​fi​ła tego okre​ślić. Mi​ran​da wes​tchnę​ła, cho​ciaż było wi​dać, że nie jest tak bar​dzo zi​ry​to​wa​na, jak uda​je. – Cze​mu za​wdzię​cza​my tę przy​jem​-

ność? – Prze​pra​szam, że prze​szka​dzam, ale za​bi​ja mnie to i do​bi​ja: nie mogę się zde​cy​do​wać, czy dać na roz​kła​dów​kę suk​nię de la Ren​ty, czy McQu​eena. Są zu​peł​nie inne, wiem, ale cią​gle zmie​niam zda​nie. Dla​te​go mu​sia​łem za​się​gnąć two​jej opi​nii. – Ni​gel otwo​rzył tor​bę li​sto​nosz​kę z wę​żo​wej skó​ry i wy​jął z niej dwa pro​jek​ty. Je​śli Mi​ran​da była za​sko​czo​na, że przy​je​chał tu z jej asy​stent​ką i nie​za​po​wie​dzia​ny wtar​gnął do ja​dal​ni, by po​ło​żyć roz​kła​dów​ki tuż obok jej nie cał​kiem pu​ste​go ta​le​rza, w ogó​le tego nie oka​za​ła. Zer​k​nę​ła tyl​ko na pro​jek​ty i dłu​gim czer​wo​nym pa​znok​ciem wska​za​ła ten po

le​wej, zwiew​ną ró​żo​wą suk​nię, któ​ra – przy​najm​niej dla nie​wpraw​ne​go oka Andy – nie wy​glą​da​ła na dzie​ło któ​re​go​kol​wiek z wy​mie​nio​nych przez Ni​ge​la pro​jek​tan​tów. – Tę, to oczy​wi​ste. – Od​da​ła mu roz​kła​dów​ki. – Oscar prze​stał wresz​cie pro​jek​to​wać w swo​im sta​rym, do​brze zna​nym sty​lu i czy​tel​nicz​ki na pew​no to do​ce​nią. Ni​gel po​ki​wał gło​wą. – Tak my​śla​łem. Jak​by na dany znak je​den z ubra​nych jak nin​ja kel​ne​rów za​brał ta​lerz Mi​ran​dy, sta​wia​jąc w jego miej​sce fi​li​żan​kę go​rą​cej lat​te. Mi​ran​da wsy​pa​ła ostroż​nie trosz​kę

cu​kru, za​mie​sza​ła i upi​ła łyk. Ani nie za​pro​si​ła Ni​ge​la do sto​łu, ani nie dała mu do zro​zu​mie​nia, że może odejść. Za​pa​dła nie​zręcz​na ci​sza i na​gle Ni​gel wy​krzyk​nął: – A ko​góż my tu mamy! Chy​ba nie umiem się za​cho​wać. Nasz ślub​ny duet! Wi​taj, Emi​ly. Wi​taj, An​dreo. Jak się czu​je​my po tej stro​nie sto​łu? Dzi​wacz​nie, chcia​ła po​wie​dzieć Andy, ale uśmiech​nę​ła się tyl​ko i rzu​ci​ła: – Cześć. Miło cię wi​dzieć. Ni​gel przy​glą​dał się ich twa​rzom kil​ka se​kund za dłu​go, czym po​czu​ła się za​że​no​wa​na, po​tem otak​so​wał wzro​kiem bi​żu​te​rię, wło​sy i ubra​nie. Nie pró​bo​wał

na​wet ukryć, że je oce​nia. – Cu​dow​nie zno​wu was wi​dzieć. To co? Już świę​tu​je​my? Czy wciąż oma​wia​my te wszyst​kie nud​ne szcze​gó​ły? Skrę​po​wa​na Mi​ran​da zer​k​nę​ła na swój pu​sty ta​le​rzyk de​se​ro​wy. – Po pro​stu cie​szy​my się swo​im to​wa​rzy​stwem – od​rze​kła sztyw​no. I rzu​ci​ła: – Ma​riet​to, pro​szę przy​nieść jesz​cze je​den ta​lerz. Ni​gel naj​wy​raź​niej nie ro​zu​miał jej dys​kret​nych upo​mnień. – Moje pa​nie! – za​krzyk​nął. – Nie cie​szy​cie się, że „Plun​ge” do​łą​czy do ro​dzi​ny Elia​sa-Clar​ka? Ja się cie​szę! – Nikt się nie ode​zwał, więc mó​wił da​lej: – Andy, opo​wiedz Mi​ran​dzie o swo​im

po​my​śle na je​den z naj​bliż​szych nu​me​rów. Andy mu​sia​ła mieć zdzi​wio​ną minę, bo do​dał: – O moi? I moim uko​cha​nym? Za​po​mnia​łaś? – A tak… – wy​mam​ro​ta​ła Andy. Nie wie​dzia​ła, jak z tego wy​brnąć, ale zro​bi​ła​by wszyst​ko, żeby tyl​ko wy​peł​nić ci​szę. – Po​my​śla​łam, że do​brze by było, gdy​by​śmy kwiet​nio​wy nu​mer „Plun​ge’a” po​świę​ci​ły ich ślu​bo​wi. – Spoj​rza​ła na Ni​ge​la. – Po​bie​ra​cie się w Boże Na​ro​dze​nie, tak? Bar​dzo by nam to pa​so​wa​ło. Ni​gel uśmiech​nął się pro​mien​nie. Emi​ly pa​trzy​ła to na nią, to na nie​go, to na Mi​ran​dę i jej gło​wa po​ru​sza​ła się

jak pod​czas pią​te​go seta me​czu te​ni​so​we​go US Open. Mi​ran​da wy​pi​ła łyk wina. – Tak, Ni​gel mi mó​wił i uwa​żam, że to do​sko​na​ły po​mysł. Z tym że pierw​sze​mu w hi​sto​rii ślu​bo​wi osób tej sa​mej płci po​wi​nien być po​świę​co​ny nu​mer czerw​co​wy, to oczy​wi​ste. Kwiet​nio​wy nie zy​skał​by tak wiel​kiej uwa​gi. Ale tak, po​mysł bar​dzo mi się po​do​ba. Andy do​sta​ła wy​pie​ków. – W kwiet​niu czy w czerw​cu, na pew​no bę​dzie wspa​nia​le – wtrą​ci​ła Emi​ly. – Po​my​śla​ły​śmy z Andy, że ka​pi​tal​nie by było sfo​to​gra​fo​wać ich w ra​tu​szu, kie​dy będą skła​da​li pa​pie​ry. Zro​bić coś w ro​dza​ju re​por​ta​żu, uwiecz​nić tę chwi​lę dla

hi​sto​rii. Mi​ran​da sku​pi​ła na niej uwa​gę ze zna​jo​mym gniew​nym bły​skiem w oczach. – Ra​tusz ko​ja​rzy się z prze​stęp​ca​mi, wy​kry​wa​cza​mi me​ta​lu i po​sęp​ny​mi że​bra​ka​mi pro​szą​cy​mi o jał​muż​nę. Ni​gel i Neil to szyk, styl i wy​szu​ka​na ele​gan​cja. W ogó​le tam nie pa​su​ją. – Moje sło​wa! – za​pisz​czał Ni​gel. – Moje sło​wa! – Ro​zu​miem – po​wie​dzia​ła Emi​ly, jak​by na​praw​dę ro​zu​mia​ła. Andy wbi​ła wzrok w stół, nie​na​wi​dząc sie​bie za to, że mil​czy. – Po​pie​ram ge​jow​skie mał​żeń​stwa – cią​gnę​ła Mi​ran​da – ale nikt nie sko​rzy​sta ze źle na​pi​sa​ne​go ar​ty​ku​łu. Znam czy​tel​-

nicz​ki „Plun​ge’a”. One też nie mają nic prze​ciw​ko ta​kim mał​żeń​stwom, ale nie chcą grzę​znąć w nud​nych tek​stach po​li​tycz​nych. Wolą oglą​dać wspa​nia​łe stro​je! Pięk​ne kwia​ty. Dro​gą bi​żu​te​rię. Chcą, żeby było ro​man​tycz​nie! – Spoj​rza​ła na Andy. – Za​wsze o tym pa​mię​taj: wa​szym je​dy​nym za​da​niem jest dać im to, cze​go pra​gną. Cała ta ga​da​ni​na o pra​wach ho​mo​sek​su​ali​stów by​ła​by po​twor​nym błę​dem. – Do​brze po​wie​dzia​ne – mruk​nął Ni​gel. Emi​ly mia​ła nie​tę​gą minę – pew​nie bała się re​ak​cji Andy – ale ona też kiw​nę​ła gło​wą. – Masz ra​cję. Za​wsze sta​ra​my się

pod​su​wać na​szym czy​tel​nicz​kom to, cze​go chcą. Cał​ko​wi​cie się z tobą zga​dzam. Ty też, Andy, praw​da? – I po​sła​ła jej ostrze​gaw​cze spoj​rze​nie. Andy już otwie​ra​ła usta, żeby coś po​wie​dzieć, ale je za​mknę​ła. Co zy​ska na bez​po​śred​nim star​ciu? W su​mie ulży​ło jej, że oto zno​wu ma przed sobą daw​ną Mi​ran​dę Prie​stly. Uda​wać przez dwa da​nia? Dla ko​goś po​zba​wio​ne​go ludz​kich cech to bar​dzo dłu​go, ale jej się to uda​ło. Jej urok oso​bi​sty, wdzięk i go​ścin​ność były de​ner​wu​ją​ce i nie​po​ko​ją​ce. Te​raz przy​najm​niej zna​la​zły się na zna​jo​mym grun​cie. Od​sta​wi​ła fi​li​żan​kę. Sta​ra​ła się być tak​tow​na, ale nie za​mie​rza​ła uda​wać, że

zga​dza się ze wszyst​ki​mi, tyl​ko po to, żeby nie po​kłó​cić się przy ko​la​cji. Poza tym może do​brze by było, gdy​by Mi​ran​da wpa​dła we wła​sne si​dła. Niech Emi​ly wresz​cie zo​ba​czy, że bar​dzo, bar​dzo dłu​go będą cał​ko​wi​cie za​leż​ne i od niej, i od jej po​my​słów. – Tak, do​brze to wszyst​ko ro​zu​miem i oczy​wi​ście sta​ra​my się pod​su​wać czy​tel​nicz​kom jak naj​cie​kaw​szy ma​te​riał. Z ich opi​nii wie​my, że lu​bią czy​tać o in​nych kul​tu​rach i zwy​cza​jach, zwłasz​cza tych, któ​re róż​nią się od na​szych. Wła​śnie dla​te​go po​my​śla​łam, że dział po​świę​co​ny mał​żeń​stwom ho​mo​sek​su​al​nym na ca​łym świe​cie mógł​by być dla nich fa​scy​nu​ją​cy. Wszyst​ko tak szyb​ko

się zmie​nia, nie tyl​ko w Sta​nach. Przo​du​je oczy​wi​ście Eu​ro​pa, ale duże po​stę​py są rów​nież w miej​scach tak za​ska​ku​ją​cych, jak Azja i Ame​ry​ka Ła​ciń​ska. Jesz​cze im tro​chę bra​ku​je, ale po raz pierw​szy po​wia​ło opty​mi​zmem. Mia​ły​by​śmy świet​ny ma​te​riał na okład​kę i ar​ty​ku​ły prze​wod​nie, mo​gły​by​śmy po​móc… Mi​ran​da ro​ze​śmia​ła się. Po​zba​wio​nym we​so​ło​ści prze​ni​kli​wym śmie​chem, roz​cią​ga​jąc cien​kie usta i od​sła​nia​jąc zęby. Andy za​drża​ła. – Ja​kie to słod​kie. – Mi​ran​da po​ło​ży​ła wi​del​czyk na ta​le​rzy​ku, da​jąc znak, że skoń​czy​ła. W tej sa​mej chwi​li do ja​dal​ni wpa​dło trzech kel​ne​rów, któ​rzy ze​bra​li

wszyst​kie ta​le​rze, cho​ciaż dwo​je go​ści jesz​cze ja​dło. – Słod​kie? – po​wtó​rzy​ła Andy, nie​na​wi​dząc sie​bie za pi​skli​wy głos. – Pi​sze​cie o ślu​bach, Ahn-dre-ah. Nie je​ste​ście cza​so​pi​smem na​uko​wym. Ani ma​ga​zy​nem in​for​ma​cyj​nym. Tego ro​dza​ju ma​te​riał był​by bar​dzo nie​sto​sow​ny i nig​dy nie do​pusz​czę do jego pu​bli​ka​cji. „Nie do​pusz​czę do jego pu​bli​ka​cji”. Andy po​de​rwa​ła gło​wę, jak​by ją spo​licz​ko​wa​no, ale wy​da​wa​ło się, że poza nią nikt z obec​nych nie za​uwa​żył – albo było im wszyst​ko jed​no – iż Mi​ran​da po​nad wszel​ką wąt​pli​wość po​twier​dzi​ła wła​śnie, że za​mie​rza cen​zu​ro​wać, re​da​go​wać, wy​kre​ślać, ze​zwa​lać, za​bra​niać

i zmie​niać każ​de za​miesz​cza​ne w „Plun​ge’u” sło​wo. Mało tego: cho​ciaż nie do​szło jesz​cze do sprze​da​ży, nie uda​je na​wet, iż mo​gło​by być in​a​czej. – Tak, ale to nasz ma​ga​zyn – po​wie​dzia​ła Andy le​d​wie sły​szal​nym szep​tem. Za​ry​zy​ko​wa​ła i zer​k​nę​ła na Mi​ran​dę, któ​ra wy​da​wa​ła się za​sko​czo​na. Emi​ly i Ni​gel zno​wu mil​cze​li. – Tak, w rze​czy sa​mej. – Mi​ran​da od​chy​li​ła się do tyłu i skrzy​żo​wa​ła nogi, jak​by do​brze się ba​wi​ła. – Ale czy mu​szę ci przy​po​mi​nać, że ma​cie przed sobą dłu​gą dro​gę? – Oczy​wi​ście, za​wsze moż​na coś po​pra​wić – ode​zwa​ła się Emi​ly. – Chcia​ły​śmy tyl​ko…

Mi​ran​da prze​rwa​ła jej, jak​by Em w ogó​le tam nie było. – Każ​dy ma​ga​zyn moż​na oce​nić po wrze​śnio​wym nu​me​rze, a wasz był… Jak by to ująć? Cie​niut​ki. Po​myśl tyl​ko o tych wszyst​kich fir​mach, któ​re będą się za​bi​ja​ły, żeby wy​ku​pić u was miej​sce na re​kla​mę, kie​dy do​wie​dzą się, że „Plun​ge” jest zwią​za​ny z „Run​way​em”. Że stoi za wami cały au​to​ry​tet, do​świad​cze​nie i pre​stiż Elia​sa-Clar​ka. Tyl​ko po​myśl. Wte​dy bę​dziesz mia​ła peł​ne pra​wo się na mnie po​wo​ły​wać. Emi​ly wy​glą​da​ła tak, jak​by chcia​ła wczoł​gać się pod stół. Andy od​kaszl​nę​ła. Czu​ła, że ma czer​wo​ną twarz.

– Prze​pra​szam – wy​chry​pia​ła, za​sko​czo​na, że Mi​ran​da o tym wie. – Po​wo​ły​wa​ły​śmy się na „Run​waya” tyl​ko po to, żeby ła​twiej nam było na​wią​zy​wać kon​tak​ty, na całą resz​tę cięż​ko za​pra​co​wa​ły​śmy. – Oj, bła​gam, nie do​stań tyl​ko za​wa​łu. Oczy​wi​ście, że za​pra​co​wa​ły​ście. Od​nio​sły​ście suk​ces, in​a​czej by​ście tu nie sie​dzia​ły. Ale na​de​szła pora, żeby pod​nieść po​przecz​kę. Kto był na wa​szej ostat​niej okład​ce? Ci Gre​cy? Emi​ly po​wie​dzia​ła, że była to naj​słyn​niej​sza grec​ka para, syn pre​mie​ra i spad​ko​bier​czy​ni jed​ne​go z naj​bo​gat​szych lu​dzi na świe​cie. Oby​dwo​je wy​glą​da​li wspa​nia​le, oby​dwo​je ukoń​czy​li

Cam​brid​ge i byli przy​ja​ciół​mi księ​cia Wil​lia​ma i księż​nej Kate. – Nie są war​ci za​pa​mię​ta​nia – orze​kła Mi​ran​da. – Trze​ba skoń​czyć z tymi ob​co​kra​jow​ca​mi, chy​ba że tra​fi wam się para kró​lew​ska. Trze​ba być am​bit​nym. I, szcze​rze mó​wiąc, Ahn-dre-ah, prze​sa​dzi​ły​ście z tym two​im ślu​bem. Owszem, Ma​xwell Har​ri​son po​cho​dzi z le​gen​dar​nej ro​dzi​ny, ale nie przy​ku​wa uwa​gi na tyle, żeby po​cią​gnąć cały nu​mer. Kto idzie do kio​sku i ku​pu​je ma​ga​zyn z ni​kim na okład​ce? – W tam​tym mie​sią​cu mie​li​śmy zna​ko​mi​tą sprze​daż – przy​po​mnia​ła Andy, cho​ciaż czę​ścio​wo się z nią zga​dza​ła. Ale czy nie moż​na było po​wie​dzieć

tego tak​tow​niej? Emi​ly o mało nie ze​rwa​ła się z krze​sła. – Tak, to praw​da. Je​śli cho​dzi o okład​kę, może po​win​ny​śmy były pójść w in​nym kie​run​ku, ale uda​ło nam się za​ła​twić St. Ger​ma​ina, więc… Mi​ran​da ro​ze​śmia​ła się szcze​kli​wie. – Cóż, kie​dy za​cznie​cie pra​co​wać u mnie, naj​lep​si fo​to​gra​fi​cy będą wa​run​kiem sine qua non. Ze sto​ją​cym za wami „Run​way​em” bę​dzie​cie mo​gły dyk​to​wać swo​je wa​run​ki. – To zna​czy two​je wa​run​ki – za​uwa​ży​ła ci​cho An​drea. – Wa​run​ki ozna​cza​ją​ce, że bę​dzie​cie mia​ły do dys​po​zy​cji naj​lep​szych i naj​-

słyn​niej​szych fo​to​gra​fów, sty​li​stów, ce​le​bry​tów. Wy​mie​ni​cie tyl​ko na​zwi​sko i będą wasi. Ni​gel za​gwiz​dał. – Ona jest naj​lep​sza, moje pa​nie! Uważ​nie słu​chaj​cie: Mi​ran​da Prie​stly nie co​dzien​nie udzie​la po​rad. An​drea i Emi​ly wy​mie​ni​ły spoj​rze​nia. Ale Mi​ran​da jesz​cze nie skoń​czy​ła. – I bę​dzie​cie mu​sia​ły zmie​nić per​so​nel. In​te​re​su​ją mnie tyl​ko naj​lep​si. Dla​te​go chcę was. Ale w okre​sie przej​ścio​wym trze​ba bę​dzie oczy​ścić re​dak​cję z dar​mo​zja​dów. Aha, skoń​czy​my rów​nież z bzdu​ra​mi z cy​klu „ru​cho​me go​dzi​ny pra​cy”. I z „pra​cą na od​le​głość”. Za​ka​za​li​śmy tego w „Run​wayu” i róż​ni​ca

jest ko​lo​sal​na. Andy po​my​śla​ła na​tych​miast o Car​mel​li Tin​da​le, swo​jej ulu​bio​nej pół re​dak​tor​ce, pół dy​rek​tor​ce, któ​rej gło​wa na pew​no po​szła​by pod to​pór. Ale jesz​cze gor​sze by​ło​by to, że ona też mu​sia​ła​by po​że​gnać się z ru​cho​mym cza​sem pra​cy. Ko​niec z wtor​ko​wy​mi czy czwart​ko​wy​mi po​ran​ka​mi z Clem. Ko​niec z cho​dze​niem do pe​dia​try. Ko​niec z do​pa​so​wy​wa​niem go​dzin pra​cy do swo​je​go pla​nu dnia. Emi​ly od​chrząk​nę​ła. – Nie wiem, czy mo​gły​by​śmy po​zwo​lić so​bie na stra​tę wie​lu lu​dzi… Andy spio​ru​no​wa​ła ją wzro​kiem. – Mamy do​sko​na​łych, od​da​nych re​-

dak​to​rów, któ​rzy pra​cu​ją do upa​dłe​go i po​tra​fią po​świę​cić wszyst​ko dla do​bra na​sze​go ma​ga​zy​nu. Nie chcia​ła​bym się roz​sta​wać z żad​nym z nich. Mi​ran​da prze​wró​ci​ła ocza​mi, jak​by za​czy​na​ło ją to mę​czyć. – Prze​sia​du​ją w pra​cy, żeby móc plą​dro​wać sza​fy z ubra​nia​mi i roz​ma​wiać przez te​le​fon z ce​le​bry​ta​mi. U Elia​saClar​ka będą mie​li dzie​sięć razy wię​cej moż​li​wo​ści. I wła​śnie dla​te​go mu​szą się od​po​wied​nio pre​zen​to​wać. I za​cho​wy​wać jak na na​szych pra​cow​ni​ków przy​sta​ło. Oso​bi​ście tego do​pil​nu​ję. – Tak, my​ślę, że… – za​czę​ła Emi​ly, ale Mi​ran​da zno​wu jej prze​rwa​ła. – Wra​ca​jąc do ślu​bu Ni​ge​la… – Od​-

cze​ka​ła chwi​lę, żeby wszy​scy na nią spoj​rze​li. – Gwa​ran​tu​ję, że bę​dzie to wasz naj​lep​szy nu​mer. O wie​le lep​szy od po​przed​nich. – Emi​ly i ja mamy kil​ka do​pra​co​wa​nych po​my​słów. Chcia​ły​by​śmy, żeby… – Przy​ja​cie​le! – wy​krzyk​nął Ni​gel. – Nie kłóć​my się o szcze​gó​ły. Pa​mię​taj​my, że mó​wi​my tu o ślu​bie stu​le​cia, czy​li moim, dla​te​go to ja będę po​dej​mo​wał de​cy​zje. Uwa​żaj​cie mnie za nie​ustra​szo​ne​go kró​la, a sie​bie za damy dwo​ru. – Od​su​nął krze​sło od sto​łu, ze​rwał się na rów​ne nogi i opa​tu​lił pe​le​ry​ną. Ro​ze​śmia​ła się Emi​ly, ro​ze​śmia​ła się i Andy. Na twa​rzy Mi​ran​dy za​go​ścił na​to​miast gniew​ny uśmie​szek.

Ni​gel za​sa​lu​to​wał. – Za ślub​ną jed​ność! – Co​raz bar​dziej się roz​krę​cał. – Obie​cu​ję wam jed​no: mo​jej świet​no​ści wy​star​czy dla wszyst​kich. Co po​wie​cie na to​ast? Jak spod zie​mi wy​rósł przed nimi kel​ner z tacą, na któ​rej sta​ły czte​ry smu​kłe szam​pan​ki i bu​tel​ka mo​eta. – Nie, nie, to nie wy​star​czy – wy​mam​ro​tał Ni​gel. Znik​nął w kuch​ni i wró​cił z czte​re​ma ma​ły​mi ele​ganc​ki​mi krysz​ta​ło​wy​mi kie​lisz​ka​mi. Po bliż​szym zba​da​niu oka​za​ło się, że są to fi​li​żan​ki do espres​so, ale jemu to nie prze​szka​dza​ło. – Co to jest? – spy​ta​ła Emi​ly, de​li​kat​nie uj​mu​jąc swo​ją dwo​ma pal​ca​mi.

– Oj, Ni​ge​lu, na​praw​dę… – po​wie​dzia​ła Mi​ran​da z uda​wa​nym roz​draż​nie​niem. Mimo to ona też wzię​ła fi​li​żan​kę. – Za wspa​nia​łą współ​pra​cę wspa​nia​łych ko​biet! – wy​krzyk​nął Ni​gel, pod​no​sząc wy​so​ko swo​ją. – „Plun​ge” jest praw​dzi​wym szczę​ścia​rzem, że ma tylu wiel​bi​cie​li. – Do​brze po​wie​dzia​ne. – Emi​ly po​chy​li​ła się, żeby się z nimi trą​cić. Trą​ci​ła się z Andy, Mi​ran​dą i Ni​ge​lem i wy​pi​ła, ele​ganc​ko od​chy​la​jąc do tyłu gło​wę. – No, pij​cie! – za​wo​łał pi​skli​wie Ni​gel i Em ro​ze​śmia​ła się. Andy pa​trzy​ła z nie​do​wie​rza​niem, jak Mi​ran​da ostroż​nie wy​pi​ja je​den ły​czek,

po​tem dru​gi. Nie chcąc zo​stać je​dy​ną z peł​nym kie​lisz​kiem, przy​po​mnia​ła so​bie stu​denc​kie cza​sy, na​bra​ła po​wie​trza i jed​nym hau​stem wy​pi​ła wszyst​ko do dna. Za​pie​kło ją w gar​dle, oczy za​szły łza​mi – nie mia​ła po​ję​cia, czy to wód​ka, whi​sky, dżin, czy jesz​cze coś in​ne​go. – Ohy​da – oznaj​mi​ła Mi​ran​da, przy​glą​da​jąc się reszt​ce trun​ku. – Je​stem zbul​wer​so​wa​na, że zna​la​złeś coś ta​kie​go w moim domu. Ni​gel uśmiech​nął się szel​mow​sko. Się​gnął za pa​zu​chę i wy​jął sre​brzy​stą pier​siów​kę w skó​rza​nym fu​te​ra​le z du​żym kwie​ci​stym mo​no​gra​mem, li​te​rą „N”. – Nie zna​la​złem.

Do koń​ca de​se​ru oby​ło się już bez in​cy​den​tów, ale Andy wciąż nie mo​gła otrzą​snąć się po tym, co usły​sza​ła. Kie​dy we​szli już do holu, z tru​dem po​wstrzy​ma​ła się, żeby nie chwy​cić kurt​ki i czym prę​dzej nie uciec z tego strasz​ne​go miej​sca. – Bar​dzo dzię​ku​je​my za prze​mi​ły wie​czór – roz​pły​wa​ła się Emi​ly, cmo​ka​jąc Mi​ran​dę w po​licz​ki, jak​by były ko​le​żan​ka​mi ze sto​wa​rzy​sze​nia stu​denc​kie​go, któ​re nie wi​dzia​ły się od stu lat. – To praw​da, ko​cha​nie, prze​szłaś samą sie​bie – do​dał Ni​gel. Cho​ciaż na dwo​rze nie było zim​no, za​ło​żył rę​ka​wicz​ki bez pal​ców i opa​tu​lił szy​ję wiel​kim jak koc kasz​mi​ro​wym sza​li​kiem.

Wy​da​wa​ło się, że tyl​ko Andy za​uwa​ży​ła, że Mi​ran​da na​gle sztyw​nie​je i za​ci​ska usta. – Dzię​ku​ję za za​pro​sze​nie – po​wie​dzia​ła ci​cho, zma​ga​jąc się z gu​zi​ka​mi kurt​ki. – Było bar​dzo miło. – Ahn-dre-ah. – Mi​ran​da też mó​wi​ła ci​cho, ale w jej gło​sie było coś bar​dzo sta​now​cze​go. Coś peł​ne​go sta​lo​wej de​ter​mi​na​cji. Andy pod​nio​sła gło​wę i o mało nie stra​ci​ła rów​no​wa​gi. Mi​ran​da pa​trzy​ła na nią z tak jaw​ną, tak bez​wstyd​ną nie​na​wi​ścią, że za​par​ło jej dech w pier​siach. Ni​gel i Emi​ly za​sta​na​wia​li się, czy le​piej po​je​chać tak​sów​ką ra​zem, czy osob​no, i nie za​uwa​ży​li, że Mi​ran​da za​-

ci​snę​ła na jej ra​mio​nach dłu​gie, szczu​płe pal​ce, przy​cią​gnę​ła ją bli​żej i na​chy​li​ła się do jej ucha. Andy nig​dy do​tąd nie była tak bli​sko niej i sta​nę​ły jej dęba wło​ski na kar​ku i ra​mio​nach. – Pod​pi​szesz pa​pie​ry jesz​cze w tym ty​go​dniu – szep​nę​ła Mi​ran​da, owie​wa​jąc jej po​li​czek lo​do​wa​tym od​de​chem. – Pod​pi​szesz i prze​sta​niesz przy​spa​rzać wszyst​kim pro​ble​mów. – A po​tem, tak szyb​ko, jak ją do sie​bie przy​cią​gnę​ła, lek​ko ją ode​pchnę​ła. Już z tobą skoń​czy​łam. Mo​żesz odejść. Za​nim Andy zdą​ży​ła za​re​ago​wać, w drzwiach sta​nął por​tier i wszy​scy za​czę​li się że​gnać. Nikt nie za​uwa​żył, że ona, osłu​pia​ła i mil​czą​ca, od razu wsia​-

dła do win​dy. Wy​szli na uli​cę, Ni​gel i Emi​ly pod​chmie​le​ni i ro​ze​śmia​ni, trzy​ma​jąc się za ręce. – Do wi​dze​nia, moje ko​cha​ne! – za​wo​łał Ni​gel, wsia​da​jąc do tak​sów​ki, nie ustę​pu​jąc im pierw​szeń​stwa ani nie pro​po​nu​jąc, żeby się z nim za​bra​ły. – Cie​szę się, że zno​wu bę​dzie​my ra​zem pra​co​wa​li! Emi​ly wy​cią​gnę​ła rękę, żeby zła​pać tak​sów​kę, gdy za​trzy​ma​ła się przed nimi li​mu​zy​na. – Go​ście pani Prie​stly? – spy​tał szo​fer, męż​czy​zna o sym​pa​tycz​nej twa​rzy i przy​pró​szo​nych si​wi​zną wło​sach. – Mam od​wieźć pa​nie do domu czy do​-

kąd​kol​wiek pa​nie so​bie za​ży​czą. Emi​ly po​pa​trzy​ła na Andy trium​fal​nie i roz​pro​mie​nio​na opa​dła na tyl​ne sie​dze​nie. – Czy to nie miłe z jej stro​ny? – rzu​ci​ła, wy​cią​ga​jąc nogi. Andy wciąż nie mo​gła otrzą​snąć się z szo​ku. Czy Mi​ran​da jej gro​zi​ła? Czy to się na​praw​dę sta​ło? Nie znaj​do​wa​ła słów, żeby po​wie​dzieć o tym Em. – Co za fan​ta​stycz​na ko​la​cja! – pa​pla​ła Emi​ly. – Wspa​nia​le urzą​dzi​ła miesz​ka​nie, a je​dze​nie było oczy​wi​ście wy​śmie​ni​te. Gdy te​raz o tym my​ślę, to do​brze, że nie było Cas​si​dy i jej chło​pa​ka. Mia​ły​śmy Mi​ran​dę tyl​ko dla sie​bie i mo​gły​śmy się do​wie​dzieć, co na​praw​-

dę my​śli o „Plun​ge’u”. Tak, wiem, że nie​któ​re jej pro​po​zy​cje są tro​chę za bar​dzo… ra​dy​kal​ne. Ale czy to nie cu​dow​ne, że je​den z naj​więk​szych umy​słów świa​ta mody i je​den z naj​słyn​niej​szych wy​daw​ców chce po​móc nam pod​nieść po​ziom „Plun​ge’a”? To po pro​stu nie​wia​ry​god​ne! Dla​cze​go Emi​ly nie była bar​dziej zde​ner​wo​wa​na? Dla​cze​go nie wi​dzia​ła, że Mi​ran​da otwar​cie przy​zna​ła, iż za​mie​rza trak​to​wać ich ma​ga​zyn jak swój pry​wat​ny fol​wark? Że za​mie​rza za​trud​niać i zwal​niać pra​cow​ni​ków, na​rzu​cać swo​je de​cy​zje na wszyst​kich fron​tach, od re​dak​cyj​ne​go po re​kla​mo​wy, usta​na​wiać dra​koń​skie go​dzi​ny pra​cy i wy​ma​ga​nia

do​ty​czą​ce stro​ju? Że w grun​cie rze​czy zno​wu będą asy​stent​ka​mi bez pra​wa gło​su i żad​nych wpły​wów, pion​ka​mi w jej de​spo​tycz​nym kró​le​stwie? – Chy​ba by​ły​śmy na dwóch róż​nych ko​la​cjach – po​wie​dzia​ła. – Na​praw​dę uwa​żam, że zmie​ni​ła się na lep​sze. Dzi​siaj była tak miła, że prze​szła samą sie​bie. – Emi​ly uśmiech​nę​ła się bło​go, jak po roz​kosz​nym ma​sa​żu ca​łe​go cia​ła. – Emi​ly! Nie sły​sza​łaś, jak po​wie​dzia​ła: „Nie do​pusz​czę do jego pu​bli​ka​cji”? Jak​by to było jej cza​so​pi​smo? Nie sły​sza​łaś, jak oświad​czy​ła, że Ni​gel i Neil po​win​ni zna​leźć się na okład​ce czerw​co​we​go nu​me​ru? Nie chcia​łam

dzi​siaj nic mó​wić, ale może będę mia​ła doj​ście do An​ge​li​ny i Bra​da. Więc kogo damy na czerw​co​wą okład​kę? Ni​ge​la, eks​tra​wa​ganc​kie​go wy​daw​cę i jej muzę? Czy Bran​ge​li​nę? Weź ty w koń​cu otrzeź​wiej! Emi​ly za​mknę​ła oczy i bło​go wes​tchnę​ła. – Nie umar​łaś, kie​dy we​szła ta asy​stent​ka? – Wiem. Bie​dac​two. Mu​sia​ła być spa​ni​ko​wa​na. No wi​dzisz? To wciąż ta sama Mi​ran​da. Trak​tu​je asy​stent​ki jak nie​wol​ni​ce. Za​uwa​ża je do​pie​ro wte​dy, kie​dy mają odejść. Daję gło​wę, że ta wy​le​ci za to, że przy​pro​wa​dzi​ła Ni​ge​la. – Cóż, z dru​giej stro​ny, jaka idiot​ka

idzie do Mi​ran​dy z Księ​gą, cią​gnąc za sobą ko​goś po​stron​ne​go, na​wet jego? Czy​sta głu​po​ta. My nig​dy by​śmy tego nie zro​bi​ły. No, może ty tak, ale ja na​tych​miast bym go od​pra​wi​ła. Je​śli Mi​ran​da wie, co dla niej do​bre, wy​rzu​ci tę dziew​czy​nę z sa​me​go rana. Je​cha​ły, a Andy pa​trzy​ła przez szy​bę na wspa​nia​le roz​świe​tlo​ne okna do​mów przy Pią​tej Alei. Tyle się zmie​ni​ło, od​kąd ode​szła z „Run​waya”. Kosz​to​wa​ło ją to wie​le lat cięż​kiej pra​cy i dużo bólu, ale wresz​cie zna​la​zła swo​je miej​sce w ży​ciu: mia​ła przy​ja​ciół, z któ​ry​mi mo​gła się wszyst​kim dzie​lić, mia​ła ko​cha​ją​cych ro​dzi​ców i sio​strę, mia​ła am​bit​ną i sa​tys​fak​cjo​nu​ją​cą pra​cę, a przede

wszyst​kim mia​ła swo​ją wła​sną ro​dzi​nę. Męża. Có​recz​kę. Nie wszyst​ko uło​ży​ło się tak, jak ocze​ki​wa​ła, ale czy mia​ło to te​raz ja​kieś zna​cze​nie? – Sama po​wiedz: czy nie było fan​ta​stycz​nie? – Emi​ly zno​wu wes​tchnę​ła. Wciąż mia​ła za​mknię​te oczy i za​ró​żo​wio​ne ra​do​ścią po​licz​ki. Andy nie od​po​wie​dzia​ła. – Na​praw​dę uwa​żam, że Mi​ran​da wy​ko​na​ła dzi​siaj bar​dzo przy​ja​zny gest. I my​ślę, że nie tyl​ko ze wzglę​du na nas. Bar​dzo się zmie​ni​ła, nie są​dzisz? – Em… – Andy urwa​ła, zbyt zmę​czo​na, by się kłó​cić, na pew​no do​szło​by do kłót​ni, gdy​by po​wie​dzia​ła to, co po​wie​dzieć mu​sia​ła. – Umów​my się w tym ty​-

go​dniu na lunch i po​dej​mij​my wresz​cie osta​tecz​ną de​cy​zję w spra​wie Elia​saClar​ka, do​brze? Ostat​nim ra​zem coś nas od tego od​wio​dło. Mamy róż​ne zda​nia na ten te​mat, ale je​ste​śmy to win​ne i so​bie, i wszyst​kim po​zo​sta​łym. Co ty na to? Emi​ly otwo​rzy​ła oczy. Uśmiech​nę​ła się i dała Andy kuk​sań​ca. – Do​brze, a za​tem lunch. Pierw​sza przy​znam, że Mi​ran​da była kie​dyś wa​riat​ką i że te​raz też tro​chę jej od​bi​ja, ale je​stem prze​ko​na​na, że damy jej radę. Mó​wię ci, stwo​rzy​my su​perza​sty ze​spół i zro​bi​my za​wrot​ną ka​rie​rę. – Za​cze​kaj​my do lun​chu – po​pro​si​ła Andy, czu​jąc, że ogar​nia ją zna​jo​my lęk.

Po dzi​siej​szym wie​czo​rze wie​dzia​ła już, że nie ma mowy o żad​nych ne​go​cja​cjach. Dość. Ba​sta. Wy​star​czy. Zbyt dłu​go i cięż​ko pra​co​wa​ła, by osią​gnąć to, co osią​gnę​ła, żeby zno​wu pod​po​rząd​ko​wać ży​cie Mi​ran​dzie Prie​stly. I po​wie to Emi​ly w tym ty​go​dniu. Nie może być in​a​czej.

20 Kontener botoksu

Za​dzwo​nił bu​dzik. Zdez​o​rien​to​wa​na Andy prze​krę​ci​ła się na bok, żeby zo​ba​czyć, któ​ra go​dzi​na, i o mało nie spa​dła z łóż​ka: je​de​na​sta! Jak to moż​li​we? – Spo​koj​nie. – Max po​ło​żył rękę na jej na​gim ra​mie​niu. – Mamy mnó​stwo cza​su. Zdą​ży​my. – Do​kąd zdą​ży​my? – Po​wie​dzia​łem tyl​ko, że się nie

spóź​ni​my. – Ale do​kąd idzie​my? Gdzie jest Cle​men​ti​ne? Max ro​ze​śmiał się. Już ubra​ny, w ko​szu​li z koł​nie​rzy​kiem za​pi​na​nym na gu​zi​ki i dżin​sach, le​żał na łóż​ku, czy​ta​jąc coś na iPa​dzie. – Śpi, ale lada chwi​la po​win​na się obu​dzić. Spa​łaś jak za​bi​ta Bóg wie ile go​dzin. A je​ste​śmy umó​wie​ni na brunch z two​imi mat​ka​mi w jak do​tąd nie​wia​do​mym miej​scu. Już ko​ja​rzysz? Andy jęk​nę​ła. Na​tych​miast przy​po​mnia​ła jej się wczo​raj​sza ko​la​cja. Czy Mi​ran​da na​praw​dę na nią na​sy​cza​ła? Spo​tka​nie z ma​ma​mi z gru​py wspar​cia było bar​dzo faj​ne, ale myśl, że

bę​dzie mu​sia​ła wstać, ubrać się, ubrać dziec​ko i do​kądś po​je​chać, była rów​nie po​ry​wa​ją​ca jak ta o wi​zy​cie u gi​ne​ko​lo​ga. – Nie​ste​ty, to brunch z ta​tu​sia​mi. Przez po​nad trzy mie​sią​ce wy​wle​ka​ły​śmy naj​in​tym​niej​sze szcze​gó​ły na​sze​go ży​cia, two​je​go też. Pora po​znać obiek​ty na​szych zbio​ro​wych ana​liz. – Ka​pi​tal​na im​pre​za. Mó​wi​łaś, że za​czy​na się o wpół do pierw​szej? Andy kiw​nę​ła gło​wą. Już mia​ła po​wie​dzieć mu o Mi​ran​dzie, kie​dy za​dzwo​nił te​le​fon. – To do mnie – po​wie​dział i wy​szedł z po​ko​ju. Andy zdję​ła ko​szu​lę i prze​cią​gnę​ła się

roz​kosz​nie pod koł​drą. Po​ściel była je​dwa​bi​ście gład​ka i chłod​na i na kil​ka chwil uda​ło jej się za​po​mnieć o Mi​ran​dzie Prie​stly. W łóż​ku było bar​dzo przy​jem​nie, ale w ła​zien​ce jesz​cze przy​jem​niej, bo prysz​nic za​wsze ją uspo​ka​jał. I tak jak każ​de​go dnia zno​wu zdu​mia​ło ją, że ta nie​zrów​na​na kom​bi​na​cja ci​śnie​nia i po​zor​nie nie​ogra​ni​czo​ne​go za​pa​su go​rą​cej wody może z po​wo​dze​niem wy​na​gro​dzić jej wszel​kie tru​dy ży​cia w wiel​kim mie​ście: brud, cia​sno​tę, tłu​my lu​dzi, dro​ży​znę, po​śpiech i ogól​ne za​mie​sza​nie. Wy​szła spod prysz​ni​ca i się wy​tar​ła. Max wszedł do ła​zien​ki i ob​jął ją od tyłu, cie​płą i nagą. Ukrył twarz w za​głę​-

bie​niu jej ra​mie​nia i wcią​gnął po​wie​trze. – Bar​dzo chcia​łem cię wczo​raj obu​dzić – po​wie​dział ochry​płym gło​sem. – To dla​cze​go nie obu​dzi​łeś? – Nie chcia​ła mu mó​wić, że gdy po po​wro​cie do domu oka​za​ło się, że nie wró​cił jesz​cze ze spo​tka​nia z klien​tem, od​czu​ła ulgę za​miast za​wo​du: po pro​stu nie mia​ła siły. – To były dwa zwa​rio​wa​ne ty​go​dnie. Mu​sia​łaś się wy​spać. – Max opłu​kał ma​szyn​kę do go​le​nia go​rą​cą wodą. – Jak było? Andy po​de​szła do sza​fy i wy​ję​ła z niej pierw​sze rze​czy, któ​re wpa​dły jej w oko. Wró​ci​ła do ła​zien​ki i za​czę​ła się

ubie​rać. – Było… in​te​re​su​ją​co. Zo​ba​czy​ła w lu​strze, jak Max uno​si brwi. – A bar​dziej kon​kret​nie? – Mi​ran​da do​ko​na​ła nad​ludz​kie​go wy​sił​ku, żeby być cza​ru​ją​cą, to na pew​no. Tak bar​dzo chce nas ku​pić, że na​wet mi to schle​bia, ale szyb​ko wró​ci​ła do swo​ich nor​mal​nych nie​ludz​kich za​gry​wek. – To zna​czy? – Po pro​stu. Na​wet nie pró​bo​wa​ła ukryć, że za​mie​rza prze​jąć peł​ną kon​tro​lę nad „Plun​ge’em” i de​cy​do​wać o na​szych pla​nach wy​daw​ni​czych. Ro​bi​ła to tak bez​czel​nie, że by​łam w szo​ku.

Roz​draż​ni​ło ją coś w wy​ra​zie jego twa​rzy. – No co? – spy​ta​ła. Max uciekł wzro​kiem w bok. Uważ​nie obej​rzał za​rost na po​licz​ku i wzru​szył ra​mio​na​mi. – Nic. Nic nie mó​wi​łem. – Ale wi​dzia​łam, że chcia​łeś. No więc? Max odło​żył ma​szyn​kę. – Andy, wiem, że my​ślisz, że nie ro​zu​miem, jak cięż​ko było ci u Mi​ran​dy, i, szcze​rze mó​wiąc, pew​nie nie ro​zu​miem. Nikt tego nie zro​zu​mie. Ale nie są​dzisz, że mo​gła​byś o tym za​po​mnieć i pod​jąć wła​ści​wą de​cy​zję? Andy była bez sta​ni​ka i na​gle po​czu​ła

się skrę​po​wa​na. Chwy​ci​ła szla​frok. – Chcę tyl​ko po​wie​dzieć, że nie uwa​żam, żeby Mi​ran​da ce​lo​wo za​mie​rza​ła znisz​czyć wam ży​cie. Spoj​rza​ła na nie​go. – Wiem. Ona dzia​ła in​a​czej. Nisz​cze​nie lu​dziom ży​cia jest tyl​ko nie​za​mie​rzo​ną kon​se​kwen​cją, cho​ciaż nie wiem, czy to coś zmie​nia. – Prze​cież po​tra​fisz obro​nić się przed ta​ki​mi de​spot​ka​mi. Bo w grun​cie rze​czy Mi​ran​da jest zwy​kłą, ty​po​wą de​spot​ką, ni​kim in​nym. De​spot​ką, któ​ra lubi znę​cać się nad słab​szy​mi. Jak te zbi​ry w szko​le. Pa​mię​tasz? – Może tak po​wie​dzieć tyl​ko ktoś, kto

nig​dy z nią nie pra​co​wał – rzu​ci​ła Andy lek​ko, cho​ciaż była zi​ry​to​wa​na. Nie chcia​ła prze​dłu​żać tej roz​mo​wy, ale zda​ła so​bie spra​wę, że pró​bu​jąc wy​ma​zać Mi​ran​dę z pa​mię​ci, nig​dy nie opi​sa​ła jej mę​żo​wi wy​star​cza​ją​co do​brze. Tak, wie​dział, że jest bez​ce​re​mo​nial​na, lubi sta​wiać na swo​im i ma „trud​ny cha​rak​ter”. A tak​że re​pu​ta​cję twar​dej, wy​ma​ga​ją​cej sze​fo​wej. Przez te wszyst​kie lata wi​dział ją wy​star​cza​ją​co wie​le razy, by na wła​snej skó​rze prze​ko​nać się, iż jest ob​ce​so​wa i wy​nio​sła. „Wy​nio​sła” to za mało po​wie​dzia​ne – że jest „wro​ga”, bo ta​kie od​niósł wra​że​nie, kie​dy Bar​ba​ra ich so​bie przed​sta​wi​ła. Ale z ja​kichś po​wo​dów – może dla​te​go, że

Andy nie chcia​ła o tym roz​ma​wiać – nie ro​zu​miał praw​dzi​wej Mi​ran​dy. Złej, wred​nej, a na​wet sa​dy​stycz​nej Mi​ran​dy, któ​ra po dziś dzień prze​śla​du​je jego żonę. Andy ode​tchnę​ła i przy​sia​dła na brze​gu wan​ny. – Ona nie jest zwy​kłą de​spot​ką, Max. Z de​spot​ką te​raz bym pew​nie so​bie po​ra​dzi​ła. Ale to jest coś gor​sze​go. Trud​niej​sze​go. Mi​ran​da sku​pia się cał​ko​wi​cie na tym, co jest dla niej naj​lep​sze, kosz​tem wszyst​kich i wszyst​kie​go. Jej asy​stent​ki, re​dak​tor​ki, jej tak zwa​ni przy​ja​cie​le – bo nie wie​rzę, żeby mia​ła praw​dzi​wych, ona ma tyl​ko zna​jo​mych, któ​rych lub od któ​rych cze​goś po​-

trze​bu​je – to tyl​ko pion​ki w grze wi​deo, któ​rych je​dy​nym ce​lem jest zro​bić wszyst​ko, żeby wy​gra​ła. Za wszel​ką cenę. Je​śli spóź​nisz się na lunch z Mi​ran​dą Prie​stly, nie ma zna​cze​nia, czy je​steś pro​jek​tan​tem, sze​fem Elia​sa-Clar​ka czy re​dak​to​rem na​czel​nym wło​skie​go wy​da​nia „Run​waya”. Nie, nie bę​dzie krzy​cza​ła, wrzesz​cza​ła ani nie zro​bi ci wy​kła​du na te​mat sa​vo​ir-vi​vre’u. Kie​dy bę​dzie go​to​wa, po pro​stu zło​ży za​mó​wie​nie bez wzglę​du na to, czy już tam je​steś, czy nie, a po​tem spo​koj​nie zje i wyj​dzie. Czy to waż​ne, że za​cho​ro​wa​ło ci dziec​ko albo że two​ja tak​sów​ka mia​ła po dro​dze stłucz​kę? Ależ skąd. Nie czu​je się głu​pio, dzwo​niąc po szo​fe​ra, pod​-

czas gdy to​bie do​pie​ro po​da​ją zupę? Ani przez chwi​lę. Dla​cze​go? Dla​te​go że w ogó​le jej nie ob​cho​dzisz, nie po​strze​ga cię na​wet jako ko​goś, kto ma uczu​cia i po​trze​by. Ona nie gra we​dług tych sa​mych re​guł współ​ży​cia z ludź​mi co ty i ja. Już daw​no temu od​kry​ła, że naj​szyb​szym spo​so​bem na osią​gnię​cie celu jest po​ni​ża​nie, kry​ty​ko​wa​nie, mar​gi​na​li​zo​wa​nie i za​stra​sza​nie in​nych po to, żeby ro​bi​li to, na czym jej za​le​ży. A w tych rzad​kich przy​pad​kach, kie​dy to nie skut​ku​je – jak choć​by w na​szym, bo nie chce​my jej sprze​dać „Plun​ge’a” – na​tych​miast prze​cho​dzi do ofen​sy​wy in​ne​go ro​dza​ju i robi się cza​ru​ją​ca: ob​da​ro​wu​je lu​dzi eks​tra​wa​ganc​ki​mi pre​zen​-

ta​mi, wy​dzwa​nia do nich za​tro​ska​na, wy​sy​ła im za​pro​sze​nia na eks​klu​zyw​ne im​pre​zy. Co jest oczy​wi​ście tyl​ko inną for​mą ma​ni​pu​lo​wa​nia pion​ka​mi w jej wiel​kiej grze. Max odło​żył ma​szyn​kę i de​li​kat​nie wy​tarł twarz ręcz​ni​kiem do rąk. – Z two​je​go opi​su wy​ni​ka, że to so​cjo​pat​ka. Andy wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – Nie je​stem psy​chia​trą. Ale jest na​praw​dę strasz​na. Max ob​jął ją i po​ca​ło​wał w po​li​czek. – Sły​szę cię i ro​zu​miem. Zgo​da, jest strasz​na. I nie po​do​ba mi się myśl, że mo​gła​by cię uniesz​czę​śli​wić. Pro​szę tyl​ko, że​byś spoj​rza​ła na to z szer​szej per​-

spek​ty​wy. Jest mnó​stwo… Prze​rwał mu płacz Clem. – Pój​dę do niej – po​wie​dzia​ła Andy, rzu​ca​jąc szla​frok na pod​ło​gę i wkła​da​jąc sta​nik i swe​ter. Max nic z tego nie zro​zu​miał. Cie​szy​ła się, że ma wy​mów​kę i może za​koń​czyć tę roz​mo​wę. Ja​kimś cu​dem zdą​ży​li i pół go​dzi​ny póź​niej byli już na rogu Dwu​na​stej Uli​cy i Pią​tej Alei. Naj​pierw ko​la​cja u Mi​ran​dy, po​tem roz​mo​wa z mę​żem i to, że jej nie zro​zu​miał – Andy po​my​śla​ła, że jesz​cze tro​chę i z bólu pęk​nie jej gło​wa. Jak wy​trzy​ma dwie go​dzi​ny zmu​sza​nia się do uśmie​chów i roz​mów z ko​le​żan​ka​mi-ma​ma​mi i ich mę​ża​mi? – Więc kto to jest? – spy​tał szep​tem

Max, gdy cze​ka​li, aż por​tier po​zwo​li im wejść. – Sta​cy jest mamą z mo​jej gru​py. Jej mąż ma na imię Mark. Nie pa​mię​tam, czym się zaj​mu​je. Có​recz​ka ma na imię Sy​lvie i jest kil​ka ty​go​dni młod​sza od Cle​men​ti​ne. Nic wię​cej nie wiem. Ele​ganc​ki por​tier w li​be​rii wska​zał im win​dę i wje​cha​li na samą górę, do pen​tho​use’u, gdzie po​wi​ta​ła ich oty​ła po​ko​jów​ka w far​tusz​ku i cho​da​kach or​to​pe​dycz​nych. Za​par​ko​wa​ła wó​zek Clem w wiel​kim przed​po​ko​ju i wpro​wa​dzi​ła ich do środ​ka. Idąc, wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. We​szli do du​żej ja​dal​ni, w któ​rej krę​ci​li się już go​ście, ale Andy nie wi​dzia​ła nic oprócz wy​so​kich na sześć me​-

trów okien ota​cza​ją​cych po​kój z trzech stron, z któ​rych roz​ta​czał się naj​wspa​nial​szy wi​dok na Dol​ny Man​hat​tan, jaki kie​dy​kol​wiek wi​dzia​ła. Jej ko​le​żan​ki wi​ta​ły się, przed​sta​wia​ły swo​ich mę​żów, sa​dza​ły dzie​ci w bu​ja​kach i sprę​ży​nu​ją​cych fo​te​li​kach, ale ona mo​gła się sku​pić tyl​ko na tym: na miesz​ka​niu. W wy​so​kim su​fi​cie w rów​nych od​stę​pach za​mon​to​wa​no świe​tli​ki, któ​re wraz z gi​gan​tycz​ny​mi okna​mi spra​wia​ły, że mia​ło się wra​że​nie, iż po​kój że​glu​je w po​wie​trzu. Po le​wej stro​nie był ko​mi​nek z wy​po​le​ro​wa​ne​go ka​mie​nia, wiel​ki jak wy​sta​wa skle​po​wa, a nad nim, na ma​syw​nej sza​rej ka​mien​nej pły​cie wi​siał ol​brzy​mi pła​ski te​le​wi​zor, w któ​rym

od​bi​ja​ły się ga​zo​we pło​mie​nie i je​sien​ne słoń​ce, wy​peł​nia​jąc całe po​miesz​cze​nie wid​mo​wym, nie​biań​sko bia​łym świa​tłem. No​wo​cze​sne ni​skie sofy były w gu​stow​nym ko​lo​rze ko​ści sło​nio​wej prze​pla​ta​nym od​cie​nia​mi sza​ro​ści, po​dob​nie jak wbu​do​wa​ne w ścia​ny pół​ki two​rzą​ce ką​cik do czy​ta​nia. Wy​ko​na​ny z drew​na sto​lik do kawy pa​so​wał ide​al​nie do sto​łu ja​dal​ne​go na szes​na​ście osób, przy któ​rym sta​ły chro​mo​wa​ne krze​sła obi​te kre​mo​wą skó​rą. Je​dy​ną rze​czą w ja​skra​wym ko​lo​rze był skan​da​licz​nie luk​su​so​wy pu​szy​sty dy​wan w abs​trak​cyj​ne ko​bal​to​we, czer​wo​ne i fio​le​to​we pę​tle i wi​szą​cy na wy​so​ko​ści pię​tra ży​ran​dol z dmu​cha​ne​go szkła, któ​-

re​go czę​ści – prze​róż​ne owa​le, za​krę​ta​sy, spi​ra​le i rur​ki – zda​wa​ły się eks​plo​do​wać w gę​stwi​nie błę​kit​ne​go sza​leń​stwa. Na​wet pies, spa​niel ca​va​lier king char​les w ob​ro​ży z wy​tło​czo​nym imie​niem Har​ley, spo​czy​wał do​stoj​nie na wy​ło​żo​nym pi​ko​wa​ny​mi skó​rza​ny​mi po​dusz​ka​mi mi​nia​tu​ro​wym mo​der​ni​stycz​nym szez​lon​gu z chro​mo​wa​ny​mi nóż​ka​mi. – Rany – wy​mam​ro​ta​ła Andy, pró​bu​jąc się nie ga​pić – nie tego się spo​dzie​wa​łam. – Peł​na eks​tra​wa​gan​cja. – Max ob​jął ją i szep​nął: – Nie to, co sta​re miesz​kan​ko Har​ri​so​nów, ale to praw​da, jest nie​sa​mo​wi​te. Bę​dzie​my ta​kie mie​li, kie​dy

moja żona zo​sta​nie ma​gnat​ką pra​so​wą. – Żar​to​wał, mimo to Andy po​czu​ła się nie​swo​jo. – Andy! Przy​nieść wam coś? Max, praw​da? Miło mi cię po​znać. – Po​de​szła do nich Sta​cy, któ​ra w pięk​nym kasz​mi​ro​wym pon​cho i szpil​kach, ele​ganc​ko ucze​sa​na i bez​błęd​nie uma​lo​wa​na, na​tych​miast sko​ja​rzy​ła się Andy z „Run​way​em”. W za​po​mnie​nie ode​szły leg​gin​sy i blu​zy z kap​tu​rem, nie​zdro​wa cera i nie​my​te wło​sy, do któ​rych Andy przy​wy​kła na co​ty​go​dnio​wych spo​tka​niach. Prze​mia​na była iście epic​ka. – Cześć – rzu​ci​ła, ro​biąc wszyst​ko, żeby nie oka​zać zdzi​wie​nia. – Masz cu​dow​ne miesz​ka​nie. I fan​ta​stycz​nie wy​-

glą​dasz. Sta​cy mach​nę​ła ręką. – Bez prze​sa​dy. Przy​nieść ci coś do pi​cia? Może szam​pa​na z so​kiem cy​tru​so​wym? Max, ty pew​nie wo​lał​byś Krwa​wą Mary. Na​sza go​spo​sia przy​rzą​dza na​praw​dę prze​pysz​ną. Sta​cy po​ca​ło​wa​ła Clem w czo​ło i znik​nę​ła, żeby za​mó​wić drin​ki. Wi​dząc, że inne mat​ki też tak ro​bią, Andy po​ło​ży​ła có​recz​kę w krę​gu dzie​ci na dy​wa​nie. – Kiep​ski po​mysł – mruk​nę​ła, pod​kła​da​jąc jej śli​nia​czek pod gło​wę. – Le​piej nic nie mów – szep​nę​ła Be​tha​ny. – Mi​cah zdą​żył już zwy​mio​to​wać cały szpi​nak, a sły​sza​łam, że Tuc​ke​ro​wi

pu​ści​ła pie​lusz​ka na sa​mym środ​ku tych za​cho​dzą​cych na sie​bie ko​lo​ro​wych za​wi​ja​sów. – Sta​cy nie chce pod​ło​żyć tu ja​kie​goś koca czy cze​goś? Be​tha​ny wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – To chy​ba nie​waż​ne. Od razu przy​bie​ga tu ktoś w mun​dur​ku. Sprzą​ta, za​bie​ra kie​lisz​ki i przy​no​si żar​cie. Mają tu pułk słu​żą​cych. Nie prze​sa​dzam: cały pułk. – Wie​dzia​łaś? – Andy jesz​cze bar​dziej zni​ży​ła głos. Theo prze​wró​cił się na brzu​szek i po​kle​pa​ła go po plec​kach. Ką​tem oka zo​ba​czy​ła, jak ja​kaś ko​bie​ta, też w stro​ju służ​bo​wym, ale in​nym niż ten po​ko​jów​ki, któ​ra otwo​rzy​ła im

drzwi, po​da​je Ma​xo​wi Krwa​wą Mary tak smu​kłą, tak so​czy​ście czer​wo​ną i ape​tycz​ną, że moż​na by ją od razu sfo​to​gra​fo​wać do re​kla​my w cza​so​pi​śmie. Max tak​tow​nie przy​jął po​czę​stu​nek, ale wie​dzia​ła, że dys​kret​nie od​sta​wi szklan​kę nie​tknię​tą. Za​no​to​wa​ła so​bie, żeby przy​nieść mu sok po​ma​rań​czo​wy. – A skąd! Na spo​tka​niach Sta​cy wy​glą​da bar​dziej na bez​dom​ną niż na mi​lio​ner​kę. Z dru​giej stro​ny, któ​ra z nas wy​glą​da in​a​czej? W cią​gu kil​ku mi​nut ze​bra​ła się cała gru​pa i wszy​scy roz​ma​wia​li z oży​wie​niem, pod​czas gdy dzie​ci ba​rasz​ko​wa​ły na pod​ło​dze. Więk​szość mę​żów była do​kład​nie taka, jak Andy się spo​dzie​wa​ła,

to zna​czy po​dob​na do jej męża: mie​li trzy​dzie​ści, trzy​dzie​ści pięć lat, byli w wy​pusz​czo​nych na spodnie ko​szu​lach lub blu​zach z kap​tu​rem, pod​ko​szul​kach i de​si​gner​skich dżin​sach, któ​re żony ku​pi​ły im mimo pro​te​stów, że sta​re le​wi​sy ze stu​denc​kich cza​sów są jesz​cze cał​kiem do​bre. Krót​ko ostrzy​że​ni, z dro​gi​mi ze​gar​ka​mi na rę​kach, wszy​scy mie​li minę mó​wią​cą, że wo​le​li​by te​raz po​czy​tać ga​ze​tę, obej​rzeć ja​kiś mecz, po​ćwi​czyć w si​łow​ni, po​le​żeć na so​fie, być wszę​dzie, byle nie tu, w po​ko​ju peł​nym ob​cych męż​czyzn, roz​krzy​cza​nych dzie​ci i żon po​grą​żo​nych w za​żar​tej dys​ku​sji na te​mat naj​od​po​wied​niej​sze​go cza​su prze​sta​wia​nia po​ciech na prze​cie​ry.

Za​sko​czy​ło ją tyl​ko kil​ka osób. Mąż Sta​cy, Mark, był co naj​mniej pięt​na​ście lat star​szy od po​zo​sta​łych. Przy​pró​szo​ne si​wi​zną wło​sy i oku​la​ry w dru​cia​nej opraw​ce spra​wia​ły, że wy​glą​dał bar​dzo dys​tyn​go​wa​nie i do​ro​ślej niż resz​ta, ale na​tych​miast ujął Andy tym, jak ra​do​śnie pod​rzu​cał małą Sy​lvie, i tym, że cie​pło wi​tał bez wy​jąt​ku wszyst​kich go​ści. Po raz pierw​szy zo​ba​czy​ła ro​dzi​ców Loli, pe​dia​trów, któ​rzy czu​li się tu za​ska​ku​ją​co nie​swo​jo jak na lu​dzi spę​dza​ją​cych z dzieć​mi po​nad dwa​na​ście go​dzin dzien​nie. Obo​je byli w czar​nych spodniach i od​pra​so​wa​nych nie​bie​skich ko​szu​lach, jak​by za​raz mie​li wło​żyć bia​ły far​tuch i pójść na ob​chód. Lola wy​ry​-

wa​ła się, ile​kroć mat​ka pró​bo​wa​ła pod​nieść ją z pod​ło​gi, a oj​ciec spra​wiał wra​że​nie znie​cier​pli​wio​ne​go, nie​za​in​te​re​so​wa​ne​go i jesz​cze bar​dziej po​chło​nię​te​go te​le​fo​nem niż po​zo​sta​li ta​tu​sio​wie. Oby​dwo​je wy​glą​da​li tak, jak​by chcie​li jak naj​szyb​ciej opu​ścić to dzi​wacz​ne to​wa​rzy​stwo, z któ​re​go nie zna​li ni​ko​go, a w któ​rym wszy​scy zna​li ich có​recz​kę. Za​sko​cze​niem był rów​nież dwu​dzie​sto​kil​ku​let​ni mąż Ani​ty Dean, typ rock​ma​na z port​fe​lem na łań​cusz​ku, w ska​ter​skich bu​tach i z wy​wo​sko​wa​ny​mi wą​sa​mi. Ra​do​sny i bez​po​śred​ni, nie czuł się ani tro​chę skrę​po​wa​ny, w prze​ci​wień​stwie do swo​jej pło​chli​wej, nie​śmia​łej

i ci​chej jak mysz​ka żony. Za​dzi​wił Andy, gdy wy​jął z tor​by gi​ta​rę, usiadł w krę​gu dzie​ci i za​czął grać roc​ko​wą wer​sję Mru​gaj, mru​gaj, mała gwiaz​decz​ko i Ma​łe​go pa​jącz​ka, i o mało nie ze​mdla​ła, kie​dy Ani​ta do​łą​czy​ła do nie​go z wo​ka​lem wspie​ra​ją​cym i jako per​ku​sist​ka, gra​jąc na prze​mian to na tam​bu​ry​nie, to na cym​bał​kach, to po​trzą​sa​jąc pro​fe​sjo​nal​nie wy​glą​da​ją​cy​mi ma​ra​ka​sa​mi. Dzie​ci, któ​re umia​ły już kla​skać, ra​do​śnie kla​ska​ły, po​zo​sta​łe ra​do​śnie krzy​cza​ły i pisz​cza​ły. Co naj​mniej kil​ku​na​stu ro​dzi​ców wy​ję​ło iPho​ne’y, żeby uwiecz​nić ten za​im​pro​wi​zo​wa​ny wy​stęp, a kil​ka mam za​czę​ło tań​czyć. – Wi​dzisz? – Andy dała Ma​xo​wi kuk​-

sań​ca. – Za​bie​ram cię tyl​ko w naj​lep​sze miej​sca. Max wpa​try​wał się w sku​pie​niu w ekra​nik te​le​fo​nu, pró​bu​jąc na​grać Cle​men​ti​ne po​trzą​sa​ją​cą ma​ra​ka​sem. – To praw​da. Po​win​ni ro​bić to za pie​nią​dze. Za​dzwo​nił dzwo​nek u drzwi i po​ko​jów​ka za​wia​do​mi​ła Sta​cy, że przy​szli ko​lej​ni go​ście. Ra​chel ro​zej​rza​ła się i te​atral​nie po​li​czy​ła ze​bra​nych. – Ale wszy​scy już są. Kto to? – Może ja​cyś inni zna​jo​mi? – rzu​ci​ła San​dri​ne. – Boże, chy​ba nie za​pro​si​łaś Lori! – za​pisz​cza​ła Be​tha​ny. – Zo​ba​czy gi​ta​rę

i od razu każe nam utwo​rzyć krąg przy​jaź​ni. Nie znio​sę jej ży​cio​wych nauk, nie w so​bo​tę. Sta​cy ro​ze​śmia​ła się, a mę​żo​wie, po​cząt​ko​wo skon​ster​no​wa​ni, szyb​ko stra​ci​li za​in​te​re​so​wa​nie. – Nie, to So​phie i Xan​der. – Pani domu spoj​rza​ła na pe​dia​trów, szu​ka​jąc u nich po​twier​dze​nia. – Obie​ca​li, że wpad​ną, praw​da? Mat​ka Loli kiw​nę​ła gło​wą. – Wi​du​je was co ty​dzień i bar​dzo się do was przy​wią​za​ła, więc… Chce się tyl​ko przy​wi​tać, mam na​dzie​ję, że to nie pro​blem. Po​wie​dzia​ła to tak, że Andy zro​bi​ło się przy​kro. Nie​ła​two jest po​łą​czyć wy​-

czer​pu​ją​cą co​dzien​ną pra​cę w szpi​ta​lu z opie​ką nad ma​lut​kim dziec​kiem, dla​te​go bez wzglę​du na to, jak waż​na była dla niej ka​rie​ra za​wo​do​wa, mat​ka Sy​lvie na pew​no nie cie​szy​ła się, że szwa​gier​ka na​wią​zu​je co​raz sil​niej​szą więź z jej có​recz​ką, że za​bie​ra ją na spo​tka​nia z ró​wie​śni​ka​mi, utu​la do snu i że pod jej okiem mała bawi się no​wy​mi za​baw​ka​mi. Obie​ca​ła so​bie, że coś zro​bi, że przed​sta​wi się jej i za​pro​si ją na kawę. So​phie jak zwy​kle wy​glą​da​ła prze​pięk​nie. Jej uro​czo za​ró​żo​wio​ne od wia​tru po​licz​ki po​ja​śnia​ły, gdy po​ma​cha​ła im na po​wi​ta​nie, w jej dłu​gich, gę​stych wło​sach roz​bły​sły świe​tli​ste re​flek​sy. – Mia​łam na​dzie​ję, że po​zna​my jej

chło​pa​ka – szep​nę​ła ci​cho Ra​chel. Andy kiw​nę​ła gło​wą. – Ja też. Umie​ram z cie​ka​wo​ści. Cho​ciaż jesz​cze le​piej by było, gdy​by przy​pro​wa​dzi​ła tego no​we​go. Jak mu na imię? – To​mas – szep​nę​ła któ​raś z prze​sad​nym ak​cen​tem. – Sek​sow​ny, uzdol​nio​ny ar​ty​stycz​nie To​mas. – A gdzie twój chło​pak?! – za​wo​ła​ła z sofy Be​tha​ny, któ​ra nig​dy się ni​czym nie krę​po​wa​ła. – Mu​siał do ko​goś za​dzwo​nić, już koń​czy – od​par​ła So​phie z wy​mu​szo​nym śmie​chem. – Jest bar​dzo pod​eks​cy​to​wa​ny na​szym spo​tka​niem. Spra​wia​ła wra​że​nie za​nie​po​ko​jo​nej –

chło​pak chciał pew​nie przyjść i czu​ła się nie​swo​jo, że w cią​gu tych paru mie​się​cy tyle o nim na​opo​wia​da​ła. Ro​mans z To​ma​sem był już na eta​pie na​mięt​nych piesz​czot, cho​ciaż nie wi​dzie​li się jesz​cze nago ani – jak twier​dzi​ła – „ni​cze​go tak na​praw​dę nie skon​su​mo​wa​li”, pró​bo​wa​ła więc so​bie wmó​wić, że we​dług ogól​nie przy​ję​tych norm nie zro​bi​ła nic złe​go. Ale po jej nie​obec​nym spoj​rze​niu i po tym, jak z pod​nie​ce​nia wy​ła​my​wa​ła so​bie pal​ce, ła​two było po​znać, że za​ko​chu​je się w swo​im mło​dym kur​san​cie, że drę​czą ją wy​rzu​ty su​mie​nia i strach i że nie wie, co ma te​raz zro​bić ze swo​im chło​pa​kiem. Gru​pa wspar​cia sta​ła się dla niej bez​piecz​nym azy​lem, a mło​de

mamy po​wier​nicz​ka​mi tak bar​dzo ode​rwa​ny​mi od jej praw​dzi​we​go ży​cia, że bez skrę​po​wa​nia opo​wia​da​ła im szcze​gó​ły, któ​rych nie zdra​dzi​ła​by na​wet naj​lep​szej przy​ja​ciół​ce, i Andy wie​dzia​ła, że musi wpa​dać w hi​ste​rię na myśl, że te dwa świa​ty mogą się kie​dyś zde​rzyć. Chcia​ła wy​cią​gnąć do niej rękę, ja​koś ją uspo​ko​ić. Nie martw się, ni​ko​mu nic nie po​wie​my. Żad​na z nas nie pi​śnie ani sło​wa… Dy​na​mi​ka spo​tka​nia ule​gła na​głej zmia​nie, ale uwa​gę Andy przy​cią​gnę​ła na chwi​lę Clem, któ​ra roz​pła​ka​ła się tak gwał​tow​nie i spa​zma​tycz​nie, że ści​snę​ło jej się ser​ce. Wzię​ła có​recz​kę na ręce i szu​ka​jąc ska​le​czeń czy po​ten​cjal​ne​go

źró​dła bólu, szyb​ko obej​rza​ła jej cia​ło, twa​rzycz​kę, pulch​ne rącz​ki i po​kry​tą mesz​kiem głów​kę. Nie do​strze​gł​szy ni​cze​go groź​ne​go, wtu​li​ła twarz w za​głę​bie​nie jej ra​mie​nia i ła​god​nie ją huś​ta​jąc, ci​chut​ko za​śpie​wa​ła jej do uszka. Kie​dy płacz tro​chę ucichł, szyb​ko przej​rza​ła w my​śli mat​czy​ną li​stę kon​tro​l​ną: jest głod​na, zmę​czo​na, ma mo​kro, za go​rą​co jej, za zim​no, boli ją brzu​szek, ząb​ku​je, jest za bar​dzo po​bu​dzo​na, wy​stra​szo​na, czu​je się po​rzu​co​na. Już mia​ła spy​tać Sta​cy, czy mo​gła​by za​brać małą do ja​kie​goś po​ko​ju i ją uspo​ko​ić, gdy po​czu​ła na uchu od​dech Maxa. – Czy to nie twój Alex? – spy​tał z ręką na jej ra​mie​niu.

Mi​nę​ło dwa​dzie​ścia, może na​wet trzy​dzie​ści dłu​gich se​kund, za​nim do​tar​ło do niej, co to zna​czy. Mó​wiąc „twój Alex”, mógł mieć na my​śli tyl​ko Ale​xa Fi​ne​ma​na i nie mo​gła zro​zu​mieć, dla​cze​go wspo​mi​na o nim aku​rat te​raz. – Mój Alex? – po​wtó​rzy​ła zbi​ta z tro​pu. Max od​wró​cił ją w stro​nę holu, gdzie sto​ją​cy do nich ty​łem męż​czy​zna zdej​mo​wał wła​śnie kurt​kę i sza​lik. Wy​star​czy​ło jed​no spoj​rze​nie na jego ciem​ne wło​sy i sza​re spor​to​we buty New Ba​lan​ce, wy​star​czy​ła szyb​ka oce​na mowy jego cia​ła, gdy żar​to​wał z po​ko​jów​ką, i nie mia​ła już żad​nych wąt​pli​wo​ści: tak, to był rze​czy​wi​ście jej Alex.

Cle​men​ti​ne, Max, Sta​cy, gru​pa ha​ła​śli​wych dzie​ci i roz​ga​da​nych ro​dzi​ców mo​men​tal​nie wy​pa​ro​wa​li: pole jej wi​dze​nia na​tych​miast za​wę​zi​ło się do nie​go i tyl​ko do nie​go, mimo to nie przy​cho​dzi​ło jej do gło​wy ani jed​no ra​cjo​nal​ne wy​tłu​ma​cze​nie jego obec​no​ści na brun​chu dla mam z gru​py wspar​cia. – Xan​der! – za​pisz​cza​ła So​phie prze​ni​kli​wie i szo​ku​ją​co nie swo​im gło​sem. – Chodź do nas, skar​bie, chcę cię przed​sta​wić moim no​wym przy​ja​cio​łom. „Xan​der”. Andy po​czu​ła się jak po zde​rze​niu z cię​ża​rów​ką. Zna​ła go przez dzie​sięć lat i przez ten czas nikt – ani ona, ani ich zna​jo​mi z col​le​ge’u, ani jego mat​ka, ani brat – do​słow​nie nikt nie na​-

zy​wał go in​a​czej niż Alex. Na​wet nie Ale​xan​der. A tu na​gle Xan​der? Co to za idio​tyzm? Ale nie, na​praw​dę tu był, stał przed nią, ca​łu​jąc w usta swo​ją pięk​ną młod​szą dziew​czy​nę i po​sy​ła​jąc go​spo​da​rzom roz​dzie​ra​ją​cy ser​ce szel​mow​ski uśmiech. Jesz​cze jej nie wi​dział, nie wi​dział ni​ko​go oprócz So​phie, Sta​cy i Mar​ka i Andy cie​szy​ła się, że ma kil​ka se​kund, żeby się uspo​ko​ić. – To on, tak? – spy​tał Max, bio​rąc od niej wy​ry​wa​ją​cą się Cle​men​ti​ne. – Wy​glą​dasz, jak​byś zo​ba​czy​ła du​cha. – Po pro​stu nie zda​wa​łam so​bie spra​wy, że kie​dy So​phie opo​wia​da​ła nam o swo​im chło​pa​ku, mó​wi​ła wła​śnie

o nim – szep​nę​ła Andy z na​dzie​ją, że nikt ich nie usły​szy. – O Boże… – Co? – O. Mój. Boże. – Co się sta​ło? – spy​tał Max. – Źle się czu​jesz? Xan​der. Je​stem z nim od lat. Ko​cham go, ale coś się zmie​ni​ło. Chy​ba go nu​dzę. Trak​tu​je mnie jak me​bel. Wła​śnie za​miesz​ka​li​śmy ra​zem. Nie po​cho​dzi stąd. To​mas. Mój kur​sant. O wie​le młod​szy. To tyl​ko nie​win​ny flirt. Na​mięt​ne po​ca​łun​ki. Da​le​ko po​su​nię​te piesz​czo​ty. Chy​ba się w nim za​ko​cha​łam… Andy nie wie​dzia​ła, dla​cze​go tak dłu​go ukła​da​ła tę ukła​dan​kę, ale kie​dy już ją uło​ży​ła, za​bra​kło jej tchu. Nie mia​ła

cza​su, żeby to prze​ana​li​zo​wać, za​sta​no​wić się nad kon​se​kwen​cja​mi, prze​pro​wa​dzić te​le​fo​nicz​ną roz​mo​wę kon​fe​ren​cyj​ną z Emi​ly i Lily i prze​ka​zać im te wszyst​kie okrop​ne szcze​gó​ły, bo w tej sa​mej chwi​li sta​nął obok niej. – A to jest moja przy​ja​ciół​ka Andy! – wy​krzyk​nę​ła pi​skli​wie pod​eks​cy​to​wa​na So​phie. – A to jej mąż… Prze​pra​szam, za​po​mnia​łam… – To jest mój mąż Max. – Andy z ulgą stwier​dzi​ła, że głos ma opa​no​wa​ny i krze​pią​co nor​mal​ny, cho​ciaż zbie​ra​ło jej się na wy​mio​ty. Po​my​śla​ła, że Max i Alex spo​ty​ka​ją się do​pie​ro dru​gi raz – po​zna​li się przed laty, pod​czas nie​zręcz​ne​go spo​tka​nia w Who​le Fo​ods – ale nie

zdą​ży​ła tego do​kład​nie za​re​je​stro​wać. – To jest Xan​der, mój chło​pak. Mó​wi​łam mu, że za​nu​dzi się tu na śmierć, ale nie chciał sie​dzieć sam w domu. – Coś ty, na​praw​dę? – Max po​kle​pał go w ple​cy. – Od​dał​bym pół ży​cia, żeby zo​stać w domu. Miło cię zno​wu wi​dzieć. – Cie​bie też – po​wie​dział Alex, któ​ry spra​wiał wra​że​nie rów​nie za​sko​czo​ne​go jak Andy. – Wy się zna​cie? – Za​nie​po​ko​jo​na So​phie zmarsz​czy​ła czo​ło. Gdy​byś tyl​ko wie​dzia​ła, po​my​śla​ła Andy. Na wy​peł​nie​nie tej zmarszcz​ki nie wy​star​czył​by cały kon​te​ner bo​tok​su. Prze​ko​na​na, że Max bę​dzie na tyle

tak​tow​ny, by skła​mać i wy​my​ślić ja​kąś hi​sto​ryj​kę o pra​cy czy im​pre​zie sprzed stu lat, o mało nie ze​mdla​ła, gdy za​miast tego po​wie​dział: – Tak. Alex cho​dził kie​dyś z moją żoną. So​phie roz​dzia​wi​ła usta i Andy wie​dzia​ła już, o czym dziew​czy​na my​śli i jak się czu​je. Na pew​no prze​glą​da w du​chu li​stę pi​kant​nych szcze​gó​łów, ja​kie zdra​dzi​ła im pod​czas ostat​nie​go spo​tka​nia, z któ​rych ża​den nie był prze​zna​czo​ny dla uszu ko​goś, kto znał zdra​dza​ne​go przez nią fa​ce​ta. Szok szyb​ko ustą​pił miej​sca pa​ni​ce. Pa​trzy​ła to na Ale​xa, to na nią. – Wy ze sobą cho​dzi​li​ście?

Andy i Alex tyl​ko ski​nę​li gło​wą, ale Max naj​wy​raź​niej do​sko​na​le się ba​wił. Ro​ze​śmiał się, pod​niósł Cle​men​ti​ne wy​so​ko, opu​ścił ją, po​ca​ło​wał w no​sek i zno​wu pod​niósł. Clem za​chi​cho​ta​ła. – „Cho​dzi​li​ście” to chy​ba nie​od​po​wied​nie sło​wo. Byli ze sobą sześć lat. Przez całe stu​dia. Nie do wia​ry, co? Na moje szczę​ście nie zdą​ży​li się po​brać i… – Ty je​steś Andy? – So​phie za​sło​ni​ła ręką usta. – Ta Andy-Andy? Andy z Brow​na? Andy, jego była dziew​czy​na? O mój Boże… – Przed​sta​wiam się ostat​nio jako An​drea, bo to le​piej brzmi. – Andy umil​kła. Bo co tu mó​wić? Nie wie​dzia​ła, czy ma

się mar​twić, czy cie​szyć, że Alex tyle jej o niej opo​wia​dał. No i co jej wła​ści​wie po​wie​dział? Ja​kie zdra​dził szcze​gó​ły? Po​my​śla​ła o ich ze​rwa​niu, któ​re było wy​łącz​nie jego de​cy​zją, o tym, jak oświad​czył, że wy​jeż​dża bez niej do Mis​si​si​pi, że boi się, iż na pierw​szym miej​scu za​wsze bę​dzie sta​wia​ła pra​cę, a nie jego, przy​po​mnia​ły jej się kłót​nie, któ​re za​czę​ły się nie​mal za​raz po tym, jak za​czę​ła pra​co​wać w „Run​wayu”. Sprzecz​ki, ura​żo​ne uczu​cia, roz​ża​le​nie, wy​ni​ka​ją​cy z tego brak sek​su i czu​ło​ści. Opo​wia​dał jej o tym? O tym wszyst​kim? – Chy​ba nie sko​ja​rzy​ły​ście, że ma​cie… hm… wspól​ne​go zna​jo​me​go, praw​da? – spy​tał Alex, któ​ry – co było

wi​dać – czuł się rów​nie nie​zręcz​nie jak ona. – To na pew​no – od​par​ła So​phie. Jej en​tu​zjazm mo​men​tal​nie wy​pa​ro​wał. – Jak mo​gły​śmy co​kol​wiek sko​ja​rzyć? – rzu​ci​ła lek​ko Andy. – Znam go jako Ale​xa i cho​ciaż wie​dzia​łam, że ma dziew​czy​nę, nie zna​łam jej imie​nia. – A ja nie wie​dzia​łam, że ta słyn​na Andy ma dziec​ko – od​pa​ro​wa​ła So​phie, cho​ciaż Andy nie chcia​ła jej do​gryźć. So​phie prze​szy​ła Ale​xa wzro​kiem. – Nig​dy mi nie mó​wi​łeś, że wy​szła za mąż, nie wspo​mi​na​jąc już o tym, że ma dziec​ko. – À pro​pos dziec​ka… – Alex po​cią​gnął koł​nie​rzyk ko​szu​li, cho​ciaż nie wy​-

glą​da​ło na to, żeby go uwie​rał, i ru​chem gło​wy wska​zał Cle​men​ti​ne. – Nie mia​łem jesz​cze oka​zji po​znać wa​szej có​recz​ki. Max od​wró​cił Clem bu​zią do nie​go i jak na umó​wio​ny znak mała uśmiech​nę​ła się sze​ro​kim, bez​zęb​nym uśmie​chem. – To jest Cle​men​ti​ne Rose Har​ri​son. Clem, po​znaj na​szych przy​ja​ciół, So​phie i… Xan​dra. – Jest pięk​na – rzekł Alex i szcze​rość, z jaką to po​wie​dział, spra​wi​ła, że już i tak nie​zręcz​na sy​tu​acja sta​ła się jesz​cze bar​dziej nie​zręcz​na. – Ślicz​niu​sia – rzu​ci​ła So​phie, roz​glą​da​jąc się wo​ko​ło i naj​wy​raź​niej chcąc od nich uciec. – Nie przy​wi​ta​łam się

z bra​tem i Lolą. Prze​pra​szam. Ode​szła, za​nim któ​re​kol​wiek z nich zdą​ży​ło za​re​ago​wać. – Tro​chę nie​zręcz​nie to wy​pa​dło – po​wie​dział Max z prze​wrot​nym bły​skiem w oczach. – Mam na​dzie​ję, że nie po​wie​dzia​łem nic złe​go. – Ależ skąd – mruk​nę​ła Andy, do​sko​na​le wie​dząc, co mąż robi. – Była po pro​stu za​sko​czo​na – po​wie​dział bez prze​ko​na​nia Alex. Ani​ta i jej rock​man wzno​wi​li kon​cert na dy​wa​nie, a po​ko​jów​ka ogło​si​ła, że w ja​dal​ni po​da​no brunch. – Do​bra, po​ga​daj​cie so​bie. – Max pod​niósł Clem i po​sa​dził ją so​bie na ra​mie​niu. – Ktoś tu chce po​słu​chać mu​zy​-

ki, praw​da, ko​cha​nie? Od​szedł i za​pa​dła ci​sza. Alex pa​trzył na czub​ki swo​ich bu​tów. Andy ner​wo​wo ba​wi​ła się wło​sa​mi. W jej gło​wie roz​brzmie​wa​ły tyl​ko dwa sło​wa: „Po​wiedz mu, po​wiedz mu, po​wiedz mu”. – Jest ślicz​na. Przez upior​ny uła​mek se​kun​dy my​śla​ła, że Alex mówi o So​phie. – Kto? Clem? Dzię​ki. Tak, chy​ba jej nie od​da​my. Ro​ze​śmiał się, a Andy nie mo​gła się po​wstrzy​mać i uśmiech​nę​ła się do nie​go. Śmiał się tak na​tu​ral​nie, tak swo​bod​nie. – To nie​sa​mo​wi​te, że się zna​cie. So​phie cią​gle mi o was opo​wia​da, cho​ciaż pew​nie nie tego się spo​dzie​wa​ła, za​bie​-

ra​jąc Lolę na wa​sze spo​tka​nia, ale przez myśl mi nie prze​szło, że to ty. – Ani mnie. Ale jak mo​gło? Na Man​hat​ta​nie są ty​sią​ce mło​dych mam. Kto mógł przy​pusz​czać, że tra​fi​my do tej sa​mej gru​py. Zwłasz​cza że So​phie nie jest mat​ką… – Andy zda​ła so​bie spra​wę, że to dru​gie zda​nie za​brzmia​ło agre​syw​nie, oskar​ży​ciel​sko albo son​du​ją​co. Cał​kiem moż​li​we, że za​brzmia​ło tak, tak i tak. – Le​piej jej tego nie mów – po​wie​dział ze śmie​chem. – Zu​peł​nie za​po​mnia​ła, że jest tyl​ko cio​cią. Cią​gle mówi o dzie​ciach i je​śli nic się nie zmie​ni, wkrót​ce też bę​dzie mamą. Te​raz z ko​lei Andy wbi​ła wzrok w pod​ło​gę. Na​gle za​pra​gnę​ła być wszę​-

dzie, byle nie tu​taj. – Prze​pra​szam. – Alex po​ło​żył rękę na jej ra​mie​niu. – Je​stem nie​tak​tow​ny? Za dużo po​wie​dzia​łem? To wszyst​ko jest dla mnie ta​kie nowe… Mach​nę​ła ręką. – Je​ste​śmy te​raz do​ro​sły​mi ludź​mi. Nie wi​dzie​li​śmy się od lat. To na​tu​ral​ne, że każ​de z nas po​szło swo​ją dro​gą. Mu​zy​ka na​gle uci​chła i wszy​scy usły​sze​li Andy, ale od​wró​ci​li się tyl​ko So​phie i Max. – Pój​dę coś zjeść – rzu​ci​ła Andy. – Do​bry po​mysł. Ja już się chy​ba po​że​gnam. Wpa​dłem tyl​ko się przy​wi​tać, mam jesz​cze, hm, coś do zro​bie​nia. Przyj​mu​jąc tę wy​mów​kę, obo​je kiw​-

nę​li gło​wą i wy​mie​ni​li drę​twe po​ca​łun​ki w po​li​czek. Andy zdo​ła​ła utrzy​mać ję​zyk za zę​ba​mi: je​śli czu​li się tak nie​swo​jo, roz​ma​wia​jąc o tym, że ma dziec​ko, jak, u li​cha, mo​gła mu po​wie​dzieć, że jego dziew​czy​na zdra​dza go ze swo​im kur​san​tem? Po​szła pro​sto do ja​dal​ni i jej uwa​gę przy​kuł na chwi​lę wi​dok, jaki tam zo​ba​czy​ła. „Brunch” – do ostat​nie​go szcze​gó​łu, w tym do wy​rzeź​bio​nej w lo​dzie żaby – był nie mniej wy​staw​ny niż przy​ję​cie ślub​ne w Rit​zu-Carl​to​nie. Srebr​ne pół​mi​ski na ga​zo​wych pod​grze​wa​czach ugi​na​ły się od ko​pia​stych sto​sów ja​jecz​ni​cy, be​ko​nu, do​mo​wej ro​bo​ty fry​tek, na​le​śni​ków i go​frów. Było tam z sześć

ro​dza​jów płat​ków zbo​żo​wych, były dzban​ki z mle​kiem od​tłusz​czo​nym, so​jo​wym i peł​no​tłu​stym, a na la​dzie bar​ku owo​co​we​go le​ża​ły pla​stry ar​bu​za, po​łów​ki grejp​fru​ta, ki​ście wi​no​gron i ba​na​nów, kiwi, ana​na​sy, cze​re​śnie, po​kro​jo​ny me​lon i ja​go​dy. Z boku był bu​fet dla dzie​ci: mi​nia​tu​ro​we ta​le​rzy​ki z drob​niut​ko po​kro​jo​ny​mi owo​ca​mi, po​jem​nicz​ki z jo​gur​tem YoBa​by w róż​nych sma​kach, do tego ma​lut​kie ły​żecz​ki pod ko​lor, sa​szet​ki z ry​żo​wy​mi krąż​ka​mi Baby Mum-Mum i nie​zli​czo​ne mi​secz​ki or​ga​nicz​nych bez​glu​te​no​wych prze​ką​sek Hap​py Puffs. Przy od​dziel​nym sto​le bar​man​ka przy​go​to​wy​wa​ła kok​taj​le na szam​pa​nie z cy​tru​sa​mi, Krwa​wą Mary

i Bel​li​ni ze świe​żym nek​ta​rem brzo​skwi​nio​wym. Ko​bie​ta w uni​for​mie po​da​ła Andy ta​lerz i za​wi​nię​te w ser​wet​kę sztuć​ce, a jej mę​ski od​po​wied​nik spy​tał, czy ku​charz ma zro​bić dla niej omlet, czy frit​ta​tę. Do​pie​ro te​raz Andy zda​ła so​bie spra​wę, że to luź​ne spo​tka​nie „po​znaj mo​je​go męża” jest ob​słu​gi​wa​ne przez fir​mę ca​te​rin​go​wą. – Rany, coś fan​ta​stycz​ne​go – po​wie​dział Max, sta​jąc obok niej i pa​trząc na je​dze​nie. – Mo​gli​by​śmy tak żyć, nie uwa​żasz? Andy zi​gno​ro​wa​ła to py​ta​nie. – War​to było od​pu​ścić so​bie mecz Jet​sów? – Pra​wie.

Nie wspo​mi​na​li o So​phie i Ale​xie. Nie wie​dzia​ła, czy Max nie chce o tym mó​wić, czy jest mu wszyst​ko jed​no, ale nie za​mie​rza​ła do tego wra​cać. Na zmia​nę zaj​mo​wa​li się Clem i je​dli, bez​wstyd​nie opy​cha​jąc się pod​czas wy​mu​szo​nej roz​mo​wy grzecz​no​ścio​wej z in​ny​mi ro​dzi​ca​mi. Gdy pół go​dzi​ny póź​niej Max po​słał jej spoj​rze​nie pod ty​tu​łem „je​stem go​to​wy”, nie za​pro​te​sto​wa​ła. W domu uprzej​mie za​pro​po​no​wał, że je​śli Andy chce wy​sko​czyć na ma​ni​kiur, na któ​ry pró​bo​wa​ła wy​brać się już od ty​go​dnia, po​ło​ży Clem spać, zo​sta​nie w domu i obej​rzy mecz. Nie​waż​ne, że zro​bi​ła pa​znok​cie po​przed​nie​go dnia (męż​czyź​ni nig​dy ta​kich rze​czy nie za​-

uwa​ża​ją) – ale tak, chcia​ła jak naj​szyb​ciej wyjść z domu. Nie​ca​łe dzie​sięć mi​nut póź​niej sie​dzia​ła przy sto​li​ku w Cafe Grum​py i roz​ma​wia​ła przez te​le​fon z Lily. – Źle zro​bi​łam, że mu nie po​wie​dzia​łam, praw​da? Po​win​nam była po​wie​dzieć… – Prze​stań, oczy​wi​ście, że nie! – Głos Lily wzniósł się co naj​mniej o kil​ka oktaw. – Co ci przy​szło do gło​wy? – Znam go od col​le​ge’u. Był moją pierw​szą mi​ło​ścią. I pew​nie nig​dy nie prze​sta​nę go ko​chać. So​phie wi​du​ję raz w ty​go​dniu od kil​ku mie​się​cy. To nie jest zła dziew​czy​na, wierz mi, ale nie uwa​żam, że mu​szę

być wo​bec niej lo​jal​na. – Nie o to cho​dzi. To po pro​stu nie two​ja spra​wa. – Jak to nie moja? W tle roz​pła​kał się ma​lut​ki Skye. Lily prze​pro​si​ła ją, ale po chwi​li wró​ci​ła. – To, co się dzie​je mię​dzy Ale​xem i jego dziew​czy​ną, do​ty​czy tyl​ko ich. Je​steś mę​żat​ką, masz dziec​ko i to, kto kogo zdra​dza, to nie twój in​te​res. Andy wes​tchnę​ła. – Nie chcia​ła​byś wie​dzieć, gdy​by Bo​dhi miał ro​mans? Je​steś moją przy​ja​ciół​ką, bez wa​ha​nia bym ci po​wie​dzia​ła. – Tak, ale róż​ni​ca jest taka, że ja je​stem two​ją przy​ja​ciół​ką, a on nie. On jest two​im by​łym chło​pa​kiem. Dla​te​go

to, co robi albo cze​go nie robi w swo​jej sy​pial​ni, nie po​win​no cię in​te​re​so​wać. – Mó​wisz ta​kie rze​czy, że moż​na boki zry​wać, wiesz? – Prze​pra​szam. Mó​wię tyl​ko praw​dę. Andy spy​ta​ła ją o Bo​dhie​go, o Miś​ka i Skye’a i szyb​ko się roz​łą​czy​ła. Emi​ly nie od​bie​ra​ła, więc za​dzwo​ni​ła do Mi​le​sa. Wie​dzia​ła, że po​je​chał z Em do Chi​ca​go na spo​tka​nie z po​ten​cjal​nym re​kla​mo​daw​cą i że po​tem on ma po​je​chać do Los An​ge​les, a ona wró​cić do domu. Ode​brał po pierw​szym sy​gna​le. – Cześć. Prze​pra​szam, że prze​szka​dzam, ale nie mogę zła​pać Emi​ly. Nie wiesz, gdzie jest? – Tuż obok mnie. Od​rzu​ci​ła po​łą​cze​-

nie. Je​ste​śmy w wy​po​ży​czal​ni, wy​bie​ra​my sa​mo​chód. – Aż tak źle się wam le​cia​ło? – Mó​wię tyl​ko, co po​wie​dzia​ła. – To prze​każ jej, że dziew​czy​na Ale​xa jest ze mną w gru​pie wspar​cia dla mło​dych mam i sy​pia z kur​san​tem, któ​ry do​pie​ro co ukoń​czył col​le​ge. Mi​les po​wtó​rzył to Emi​ly, i tak jak Andy się spo​dzie​wa​ła, Em wzię​ła od nie​go te​le​fon. Na​pię​cie zwią​za​ne ze spra​wą Elia​sa-Clar​ka to jed​no, a pi​kant​na plo​tecz​ka – dru​gie. – Nie ro​zu​miem – po​wie​dzia​ła. – Nig​dy nie mó​wi​łaś, że Alex ma dziec​ko. Zwa​żyw​szy, że wciąż masz na jego punk​cie ob​se​sję, to bar​dzo dziw​ne, że

po​mi​nę​łaś taki szcze​gó​lik. Andy nie wie​dzia​ła, czy bar​dziej roz​wście​czy​ło ją to oskar​że​nie, czy to, że słu​cha tego Mi​les. – Czy Mi​les jest obok cie​bie? – Nie, ode​szłam na bok. No więc? – Alex nie ma dziec​ka. Jego dziew​czy​na ma na imię So​phie i tak się przy​pad​kiem skła​da, że jest na​praw​dę wy​strza​ło​wa. To dziec​ko jej bra​ta, ślicz​na dziew​czyn​ka imie​niem Lola. Po​nie​waż jej ro​dzi​ce przez cały dzień pra​cu​ją, So​phie przy​pro​wa​dza małą na na​sze spo​tka​nia. Chy​ba my​śla​ła, że to coś w ro​dza​ju gru​py za​ba​wo​wej dla dzie​ci, a nie gru​pa wspar​cia dla mło​dych mam, ale… – Ro​zu​miem. A o tym, że bzy​ka się ze

swo​im kur​san​tem, wiesz skąd? – Po​wie​dzia​ła mi. Po​wie​dzia​ła nam wszyst​kim. Twier​dzi, że tech​nicz​nie rzecz bio​rąc, jesz​cze ze sobą nie spa​li, ale na pew​no do​szło do cze​goś nie​sto​sow​ne​go… – Chcesz po​wie​dzieć, że wiesz to na pew​no, w do​dat​ku bez​po​śred​nio od niej, i nic mu nie po​wie​dzia​łaś? – Tak. – Dla​cze​go? – Jak to dla​cze​go? – Nie uwa​żasz, że to dość waż​na in​for​ma​cja? – Uwa​żam. Po pro​stu nie by​łam pew​na, czy to moja spra​wa. – Nie two​ja spra​wa?! – wy​krzyk​nę​ła

Emi​ly. – Jezu Chry​ste, prze​stań być wresz​cie taka grzecz​na i pod​nieś słu​chaw​kę. Bę​dzie ci do​zgon​nie wdzięcz​ny, zo​ba​czysz. – Sama nie wiem. Na​praw​dę my​ślisz… – Tak, na​praw​dę. Koń​czę, bo po trze​cim w tym ty​go​dniu lo​cie cze​ka​ją mnie dwie go​dzi​ny jaz​dy sa​mo​cho​dem i je​stem go​to​wa ko​goś za​bić. – Bądź​my w kon​tak​cie – po​wie​dzia​ła Andy, ale Em już się roz​łą​czy​ła. Andy za​mó​wi​ła szklan​kę wody z lo​dem i za​pa​trzy​ła się w dal. Na​praw​dę po​win​na za​dzwo​nić? Jak wy​glą​da​ła​by ich roz​mo​wa? Alex był​by wstrzą​śnię​ty, ura​żo​ny, po​ni​żo​ny. Dla​cze​go to wła​śnie

ona mia​ła​by prze​ka​zać mu tę dru​zgo​czą​cą no​wi​nę? Co gor​sza, co by było, gdy​by to wca​le nie była no​wi​na? Skąd pew​ność, że już o tym nie wie​dział, że sam nie od​krył, iż So​phie ma ro​mans, albo że to​nąc we łzach, sama mu tego nie wy​zna​ła? Mo​gli na​wet żyć w otwar​tym związ​ku i cho​ciaż So​phie mia​ła wy​rzu​ty su​mie​nia, fak​tycz​nie nie zro​bi​ła nic złe​go. Gdy​by Andy za​dzwo​ni​ła, wy​szła​by na wty​ka​ją​cą nos w nie swo​je spra​wy wścib​ską byłą dziew​czy​nę i wszyst​ko to, co do tej pory zro​bi​li, żeby znów się do sie​bie zbli​żyć, a może na​wet zo​stać przy​ja​ciół​mi, by​ło​by nie​od​wra​cal​nie stra​co​ne. Do​szła do wnio​sku, że cho​ciaż de​cy​-

zja jest pod każ​dym wzglę​dem strasz​na i zła, bę​dzie trzy​ma​ła ję​zyk za zę​ba​mi. Za​czy​na być w tym do​bra.

21 W twoim najlepszym interesie

Max po​sta​wił przed nią dy​mią​cą fi​li​żan​kę i wró​cił do kuch​ni, żeby za​pa​rzyć kawę dla sie​bie. Andy od​su​nę​ła fi​li​żan​kę i jęk​nę​ła. – Może wo​lisz her​ba​tę? – Nie, dzię​ki. Mam ży​let​ki w gar​dle. – Mó​wi​łaś, że to taka jed​nod​niów​ka.

Że le​karz tak po​wie​dział. Kiw​nę​ła gło​wą. – Tak, ale u Clem trwa​ło to całe trzy dni, a u mnie za​czy​na się już czwar​ty. Dla​te​go mu nie wie​rzę. Max po​ca​ło​wał ją w czu​bek gło​wy jak ma​łe​go szcze​niacz​ka i współ​czu​ją​co za​cmo​kał. – Bie​dac​two, ty cała pło​niesz. Nie pora na ty​le​nol? Andy wy​tar​ła pot z gór​nej war​gi. – Do​pie​ro za go​dzi​nę – wy​chry​pia​ła. – Po​win​nam zmie​nić na​gra​nie po​wi​tal​ne w te​le​fo​nie sta​cjo​nar​nym i ko​mór​ce. Mam te​raz sek​sow​ny głos, co? – Jak​byś za​cho​ro​wa​ła na dżu​mę. – Max wło​żył do tecz​ki ja​kieś do​ku​men​ty.

– Mu​szę le​cieć. Chcesz cze​goś jesz​cze? Owi​nę​ła się szczel​niej szla​fro​kiem i na​tych​miast go po​luź​ni​ła. – Chy​ba nie. Za​raz przyj​dzie Isla. – Prze​łknę​ła śli​nę, pró​bu​jąc nie krzy​wić się z bólu. – Po​win​nam być dzi​siaj w re​dak​cji. Emi​ly dzwo​ni​ła wczo​raj trzy razy, niby po to, żeby spy​tać, jak się czu​ję, ale tak na​praw​dę to chce tyl​ko po​roz​ma​wiać o sprze​da​ży „Plun​ge’a”. Ju​tro je​ste​śmy umó​wio​ne na lunch, żeby pod​jąć osta​tecz​ną de​cy​zję. Od ko​la​cji u Mi​ran​dy mi​nę​ły czte​ry dni i obie wy​czu​ły, że w spra​wie sprze​da​ży „Plun​ge’a” nig​dy nie będą jed​no​myśl​ne. Gra​ły te​raz w kró​la ci​szy, cze​ka​jąc, któ​ra ode​zwie się pierw​sza.

A Andy do​brze wie​dzia​ła, po czy​jej stro​nie jest jej mąż. Max od​wró​cił się i po​wie​dział: – Do re​dak​cji na pew​no nie pój​dziesz, bo je​steś zbyt sła​ba, ale ro​zu​miem, dla​cze​go Emi​ly chce o tym po​roz​ma​wiać… Coś w jego gło​sie spra​wi​ło, że pod​nio​sła wzrok. De​li​kat​nie wy​py​ty​wał ją o to od wie​lu ty​go​dni, in​te​re​su​jąc się jej pra​cą bar​dziej niż kie​dy​kol​wiek przed​tem. Ostat​nio prze​stał się ha​mo​wać i py​tał ją o to co​dzien​nie, a od ko​la​cji u Mi​ran​dy da​wał jej do zro​zu​mie​nia, że za​cho​wu​je się jak idiot​ka. Oczy​wi​ście nie tymi sło​wa​mi, po​wta​rzał tyl​ko, że jest „krót​ko​wzrocz​na” – to było jego ulu​bio​-

ne okre​śle​nie. Andy mil​cza​ła. Chcia​ła go spy​tać, do ja​kie​go stop​nia to na​le​ga​nie na sprze​daż „Plun​ge’a” jest zwią​za​ne z sy​tu​acją fi​nan​so​wą Har​ri​son Me​dia Hol​dings, ale wie​dzia​ła, że dal​sza roz​mo​wa do ni​cze​go nie do​pro​wa​dzi. – Ta pro​po​zy​cja to wiel​ki za​szczyt. Nie wspo​mi​na​jąc o ce​nie. – Już to mó​wi​łeś. – Ty​siąc razy, do​da​ła w du​chu. – Po pro​stu my​ślę, że to ży​cio​wa oka​zja. – Max nie od​ry​wał od niej wzro​ku. Andy roz​wi​nę​ła ri​co​lę i wrzu​ci​ła ją do ust. – Hm, gdzie ja to sły​sza​łam… Po​wie​dzia​ła to tak, że zro​zu​miał, iż to

już ko​niec roz​mo​wy. Za​pew​nił, że ją ko​cha, po​ca​ło​wał Clem i wy​szedł. Po​czu​ła ko​lej​ne ude​rze​nie go​rą​ca i nie chcąc zo​sta​wiać có​recz​ki sa​mej w wy​so​kim krze​seł​ku i bo​jąc się, że po​nie​waż krę​ci jej się w gło​wie, mo​gła​by ją upu​ścić, osu​nę​ła się na pod​ło​gę obok niej. Kil​ka mi​nut póź​niej przy​szła Isla i Andy mia​ła ocho​tę ją wy​ści​skać, tak się cie​szy​ła, że może wresz​cie pójść do sy​pial​ni, prze​brać się w czy​stą pi​ża​mę i za​paść w roz​go​rącz​ko​wa​ny, lecz głę​bo​ki sen bez snów. Obu​dzi​ło ją szcze​ka​nie Stan​leya. Prze​cie​ra​jąc oczy, we​szła chwiej​nie do kuch​ni. Drzem​ka po​mo​gła, czu​ła się le​piej. – Kto to był? – spy​ta​ła Islę, któ​ra

pod​grze​wa​ła bu​tel​kę. – Chy​ba ku​rier. Przy​niósł to. – Opie​kun​ka po​da​ła jej dużą żół​tą ko​per​tę z na​pi​sem: Zdję​cia. Nie zgi​nać! – A tak, ślub Oli​ve. Za​po​mnia​łam, że mają być go​to​we na dzi​siaj. – Andy wy​ję​ła plik błysz​czą​cych zdjęć dwa​dzie​ścia na dwa​dzie​ścia pięć i kar​tecz​kę od Da​nie​la: Mam na​dzie​ję, że spodo​ba​ją Ci się tak jak mnie. Chcia​łem wy​słać je Em, ale jest dzi​siaj w Chi​ca​go. Mo​gła​byś je prze​ka​zać Emi​ly? Daj znać, co o nich my​ślisz.

Usia​dła przy ku​chen​nym sto​le z fi​li​żan​ką ru​mian​ku i roz​ło​ży​ła zdję​cia. Prze​glą​da​ła jed​no po dru​gim, uśmie​cha​-

jąc się co​raz sze​rzej – były prze​pięk​ne. Wy​sła​ła do Em SMS: Wła​śnie do​sta​ł am zdję​cia Oli​ve. Są fan​ta​stycz​ne. Zro​bią fu​ro​rę. Uści​ski.

Od​po​wiedź na​de​szła nie​mal na​tych​miast: Su​per! Sie​dzę u tych od Ro​l e​xa. Przy​ślesz mi je do domu? Mu​szę je mieć ju​tro na po​ran​nym spo​tka​niu. Uca.

Andy od​pi​sa​ła: Ja​sne, otwo​rzy​ła lap​top i za​czę​ła pi​sać ar​ty​kuł o ślu​bie Oli​ve. Nie​ła​twe za​da​nie, zwłasz​cza że na nim nie była, ale Emi​ly ro​bi​ła dość szcze​gó​ło​we no​tat​ki. Andy wy​sła​ła jej

e-ma​ilem trzy​stro​ni​co​wą li​stę rze​czy, na któ​re ma zwró​cić uwa​gę – a jesz​cze le​piej, o któ​re mo​gła​by ko​goś spy​tać, oczy​wi​ście w mia​rę moż​li​wo​ści – i Emi​ly spi​sa​ła się cał​kiem nie​źle. Isla przy​nio​sła jej Clem do po​ca​ło​wa​nia – szły po​ba​wić się do cen​trum mu​zycz​ne​go Gym​bo​ree – i po chwi​li w miesz​ka​niu za​pa​no​wa​ła bło​ga ci​sza, ide​al​na na trzy​go​dzin​ną se​sję ro​bo​czą, pierw​szą, od​kąd Andy za​cho​ro​wa​ła. Kie​dy wró​ci​ły, czu​ła się już pra​wie zdro​wa, co lep​sze, na​pi​sa​ła trzy czwar​te ar​ty​ku​łu. Wy​ję​ła có​recz​kę z wóz​ka i ob​sy​pa​ła po​ca​łun​ka​mi. – Czu​ję się dużo le​piej – po​wie​dzia​ła do Isli, któ​ra przy​glą​da​ła się jej po​-

dejrz​li​wie. – Na pew​no? Bo mogę zo​stać dłu​żej. – Nie, na​praw​dę, pra​wie mi prze​szło. Za​raz po​ło​żę ją spać, a po​tem bę​dzie już ko​la​cja. Dzię​ki za wszyst​ko. Cle​men​ti​ne spa​ła pół​to​rej go​dzi​ny i obu​dzi​ła się o wpół do czwar​tej z roz​kosz​nie ru​mia​ny​mi po​licz​ka​mi i sze​ro​kim uśmie​chem. Andy po​wi​ta​ła ten wi​dok z wiel​ką ulgą, bo ile​kroć bie​dac​two wy​mio​to​wa​ło czy pła​ka​ło, z bólu pę​ka​ło jej ser​ce. Już mia​ła za​dzwo​nić do Aga​thy i za​mó​wić ku​rie​ra, ale wyj​rzaw​szy przez okno na cu​dow​nie sło​necz​ny paź​dzier​ni​ko​wy dzień, do​szła do wnio​sku, że spa​cer z wóz​kiem do Emi​ly bę​dzie bar​dzo miłą wy​ciecz​ką.

– Chcesz pójść z ma​mu​sią na pierw​szy od trzy​dzie​stu sze​ściu go​dzin spa​ce​rek? Oczy​wi​ście, że chcesz. Prze​bra​ła się w dżin​sy i swe​ter i za​pa​ko​wa​ła Clem do lek​kie​go śpi​wor​kaspa​ce​rów​ki. Na dwo​rze było chłod​no i rześ​ko, nie​mal ożyw​czo, i idąc, Andy roz​śmie​sza​ła Clem głu​pi​mi mi​na​mi. Pa​trząc na jej uśmiech​nię​tą buź​kę, wie​dzia​ła już – od chwi​li, gdy przed kil​ko​ma mie​sią​ca​mi otrzy​ma​ły pro​po​zy​cję od Elia​sa-Clar​ka, nig​dy nie była tego aż tak pew​na – że nie może i w żad​nym wy​pad​ku nie bę​dzie pra​co​wa​ła przez rok pod rzą​da​mi Mi​ran​dy Prie​stly. Prze​ży​ła praw​dzi​wy kosz​mar, kie​dy była mło​da i nie​za​męż​na, i nie było mowy, żeby mo​-

gła zno​sić jej nie​ustan​ne te​le​fo​ny, nie​koń​czą​ce się żą​da​nia i ca​ło​do​bo​we roz​ka​zy​wa​nie, któ​re nie​uchron​nie ode​rwa​ły​by ją od domu, od Maxa, a zwłasz​cza od Cle​men​ti​ne. Za​czy​na​li wła​śnie przy​zwy​cza​jać się do ży​cia z dziec​kiem i do​brze się mię​dzy nimi ukła​da​ło. Może nie ide​al​nie, ale kto wi​dział ide​al​ne mał​żeń​stwo? Była szczę​śli​wa. Byli bar​dzo do​bry​mi ro​dzi​ca​mi i praw​dzi​wy​mi part​ne​ra​mi i nie mo​gła wy​ma​rzyć so​bie lep​sze​go ojca dla ma​łej Clem. Ukła​da​ły się na​wet spra​wy za​wo​do​we, bo nig​dzie in​dziej nie mia​ła​by tak ela​stycz​nych go​dzin pra​cy: ha​ro​wa​ła jak wół, gdy tuż przed za​mknię​ciem nu​me​ru byli za​wa​le​ni ro​bo​tą, i zwal​nia​ła, gdy wszyst​ko

wra​ca​ło do nor​my. Była swo​ją wła​sną sze​fo​wą, a naj​lep​sza przy​ja​ciół​ka jej wspól​nicz​ką. Wspól​nicz​ką i mimo wszyst​ko tak, przy​ja​ciół​ką. Za cięż​ko i za dłu​go pra​co​wa​ły, żeby to te​raz rzu​cić i przejść do Elia​sa-Clar​ka, zwłasz​cza że mo​gły – była tego pew​na – sprze​dać „Plun​ge’a” wy​daw​cy bar​dziej zdro​we​mu na umy​śle. Bę​dzie bo​la​ło, ale wie​dzia​ła, że musi po​wie​dzieć to Emi​ly. Naj​wyż​sza pora. Kie​dy tyl​ko usią​dą do lun​chu, od razu przej​dzie do rze​czy i oznaj​mi: nie, ja w to nie wcho​dzę. Z tru​dem wcią​gnę​ła wó​zek na pią​ty sto​pień scho​dów do fron​to​wych drzwi. Scho​dy – jak to moż​li​we, że za​uwa​ży​ła je do​pie​ro te​raz? Strasz​nie daw​no nie

była u Emi​ly, ile to cza​su mi​nę​ło? Dwa mie​sią​ce? Trzy? Za​nim uro​dzi​ła się Clem, a na​wet za​nim po​zna​ła Maxa, by​wa​ło, że do​słow​nie bi​wa​ko​wa​ły na so​fie Em, za​ja​da​jąc się pi​kant​ny​mi ro​lad​ka​mi z tuń​czy​kiem oraz ki​lo​gra​ma​mi strącz​ków eda​ma​me, bez koń​ca ana​li​zo​wa​ły swo​je ży​cie. Cho​ciaż Emi​ly była w Chi​ca​go albo w dro​dze do domu, a Mi​les na pla​nie swe​go no​we​go re​ali​ty show w Los An​ge​les, Andy nie mo​gła zmu​sić się do tego, żeby bez pu​ka​nia otwo​rzyć drzwi klu​czem. Za​pu​ka​ła więc – ja​skra​wo​czer​wo​ne drzwi pro​wa​dzi​ły pro​sto do sa​lo​nu – i już mia​ła otwo​rzyć za​su​wę, gdy coś usły​sza​ła. Śmiech? Czy​jeś gło​sy?

Nie wie​dzia​ła, kto ani dla​cze​go, ale na pew​no ktoś tam był. Za​pu​ka​ła jesz​cze raz. Bez od​po​wie​dzi. Na​pi​sa​ła do Em SMS: gdzie je​steś? Emi​ly od​pi​sa​ła na​tych​miast: za​raz star​tu​ję z o’hare. Da​lej ci się foty po​do​ba​ją? gdzie mi​les? do ju​tra w la… bo? coś się sta​ło? nie, wszyst​ko ok. To te​le​wi​zor? Wy​je​cha​li i sprzą​tacz​-

ka sko​rzy​sta​ła z oka​zji? Od​stą​pi​li miesz​ka​nie zna​jo​mym? Andy przy​ło​ży​ła ucho do drzwi. Nic nie sły​sza​ła, ale wie​dzia​ła – po pro​stu wie​dzia​ła – że coś jest nie tak. Go​to​wa była się za​ło​żyć, że Mi​les skła​mał, że wca​le nie wy​je​chał do Los An​ge​les i za​szył się w domu z ja​kąś dziew​czy​ną. Ani Max, ani Emi​ly nig​dy jed​no​znacz​nie nie po​twier​dzi​li, że zda​rza​ją mu się sko​ki w bok, ale wszy​scy wie​dzie​li, że tak jest. Nie my​śląc o na​stęp​stwach swo​jej de​cy​zji – i, co waż​niej​sze, nie za​sta​na​wia​jąc się, co po​wie​dzia​ła​by Em, gdy​by jej po​dej​rze​nia się po​twier​dzi​ły – prze​krę​ci​ła klucz w zam​ku i pchnę​ła drzwi. Kie​dy tyl​ko wy​ję​ła z wóz​ka fo​te​lik sa​-

mo​cho​do​wy, Clem za​pisz​cza​ła z za​chwy​tu i za​czę​ła prze​bie​rać nóż​ka​mi. Andy po​dą​ży​ła za jej wzro​kiem i zo​ba​czy​ła w sa​lo​nie zmię​to​szo​ne​go, roz​czo​chra​ne​go, moż​li​we, że ska​co​wa​ne​go Mi​le​sa, któ​ry pół​le​żał na so​fie w kra​cia​stej ko​szu​li i zła​cha​nych sztruk​sach. Ale do​pie​ro kie​dy sta​nę​ła w drzwiach do sa​lo​nu, zo​ba​czy​ła, kto sie​dzi na​prze​ciw​ko nie​go: Max. Wszy​scy ode​zwa​li się jed​no​cze​śnie. – Prze​pra​szam! Mam klucz, ale pu​ka​łam i nikt… – Cześć, Andy. Kopę lat. Przy​nieś tu Clem, wu​jek chce się z nią przy​wi​tać… – Andy? Co ty tu ro​bisz? Z Clem wszyst​ko w po​rząd​ku? Wiesz, że…

I wszy​scy jed​no​cze​śnie urwa​li. Pierw​sza prze​mó​wi​ła Andy: – Pew​nie nie sły​sze​li​ście pu​ka​nia. Przy​nio​słam zdję​cia dla Emi​ly. Ju​tro ma spo​tka​nie i musi je mieć przed po​ran​nym ze​bra​niem ze​spo​łu. Wy​ję​ła có​recz​kę z fo​te​li​ka i we​szła do sa​lo​nu. Max szyb​ko wstał, żeby je po​ca​ło​wać. Andy zer​k​nę​ła na jego gar​ni​tur, tecz​kę, na jego za​nie​po​ko​jo​ną twarz i mu​sia​ła ugryźć się w ję​zyk, żeby w obec​no​ści Mi​le​sa nie spy​tać, dla​cze​go tak wcze​śnie wy​szedł z biu​ra. Ostat​nio prze​ży​wał w pra​cy cięż​kie chwi​le i od wie​lu ty​go​dni nie wra​cał do domu przed dwu​dzie​stą czy dwu​dzie​stą pierw​szą. Bar​dzo ża​ło​wał, że nie może być

przy niej, kie​dy kła​dzie Clem spać, a tu pro​szę: póź​ne po​po​łu​dnie, a on sie​dzi so​bie u Mi​le​sa, po​pi​ja snap​ple’a i wy​glą​da tak, jak​by przy​ła​pa​no go ze spusz​czo​ny​mi spodnia​mi. Clem zno​wu za​pisz​cza​ła i wy​cią​gnął do niej ręce, ale coś ka​za​ło Andy moc​niej przy​tu​lić có​recz​kę do pier​si. Spoj​rza​ła na Mi​le​sa. – Co się dzie​je? – spy​ta​ła, sta​ra​jąc się mó​wić swo​bod​nie. Ale nikt nie wy​ja​śnił jej, dla​cze​go Max nie jest w pra​cy, a Mi​les w Los An​ge​les. Ani dla​cze​go mają nie​za​prze​czal​nie skru​szo​ne miny. – Nic ta​kie​go – od​parł Mi​les, cho​ciaż ton jego gło​su su​ge​ro​wał coś zu​peł​nie

in​ne​go. – Daj. To te zdję​cia? Dam je Em, gdy tyl​ko wró​ci… – Co mi dasz? – Naj​pierw usły​sze​li jej głos, a uła​mek se​kun​dy póź​niej Em we​szła do sa​lo​nu w oku​la​rach na no​sie, ze ster​tą te​czek, z pa​pie​rem do pi​sa​nia i bu​tel​ką wody. W dre​sie i pu​cha​tych skar​pet​kach, mia​ła nie​dba​le zwią​za​ne tłu​ste wło​sy i ani odro​bi​ny ma​ki​ja​żu. Wy​glą​da​ła tra​gicz​nie. Andy była tak za​sko​czo​na, że pra​wie za​po​mnia​ła, iż le​d​wie przed kil​ko​ma mi​nu​ta​mi Em twier​dzi​ła, że sie​dzi w sa​mo​lo​cie na pa​sie star​to​wym lot​ni​ska O’Hare. Emi​ly zo​ba​czy​ła ją i na jej twa​rzy po​ja​wił się naj​pierw wy​raz za​szo​ko​wa​nia, a po​tem pa​ni​ki.

– Andy! Co ty tu ro​bisz? Oby​dwie osłu​pia​ły. – Ja? Przy​nio​słam ci zdję​cia. A ty? Za​pa​dła ci​sza. Prze​ra​żo​na Andy pa​trzy​ła, jak Max, Mi​les i Emi​ly wy​mie​nia​ją spoj​rze​nia. – Co tu się dzie​je? Coś się sta​ło, tak? – Spoj​rza​ła na męża. – Je​steś cho​ry? Coś złe​go w pra​cy? Zno​wu mil​cze​nie. W koń​cu Max po​wie​dział: – Nie, Andy, nic… hm… nic z tych rze​czy. – Na pew​no nie pla​nu​je​cie nie​spo​dzian​ki na moje uro​dzi​ny, więc co to za ta​jem​ni​ce? Zno​wu wy​mie​ni​li spoj​rze​nia.

– Le​piej coś po​wiedz​cie, bo za​czy​na być dziw​nie. – Cóż, chy​ba na​le​żą się wam gra​tu​la​cje. – Mi​les prze​cze​sał ręką wło​sy. – Wy​glą​da na to, że zro​bi​ły​ście wspa​nia​ły in​te​res. Nie wspo​mi​na​jąc o tym, że za​ro​bi​ły​ście… – Mi​les! – syk​nę​ła Emi​ly, po​sy​ła​jąc mu mor​der​cze spoj​rze​nie. – Słu​cham? – Andy po​kle​pa​ła Clem po plec​kach. Max ro​zej​rzał się w po​szu​ki​wa​niu kurt​ki. – Andy, za​raz ko​la​cja. Za​bierz​my małą do domu i wszyst​ko ci wy​ja​śnię, do​brze? Andy po​krę​ci​ła gło​wą.

– Nie jest głod​na. Po​wiedz​cie, co się dzie​je. Emi​ly? Co to zna​czy, że „zro​bi​ły​śmy wspa​nia​ły in​te​res”? Max, Mi​les i Em mil​cze​li. – Emi​ly? – drą​ży​ła Andy co​raz bar​dziej hi​ste​rycz​nym gło​sem. – Co to zna​czy? Emi​ly wska​za​ła jej sofę i usia​dła. – Pod​pi​sa​li​śmy umo​wę. – Co ta​kie​go? Jacy „my”? Jaką umo​wę? – I na​gle wszyst​ko do niej do​tar​ło. – Z Elia​sem-Clar​kiem? Sprze​da​łaś nas? Max zno​wu spró​bo​wał za​brać jej Clem, a kie​dy jej nie pu​ści​ła, po​pchnął ją lek​ko w stro​nę wyj​ścia. – Chodź, skar​bie, wy​ja​śnię ci wszyst​ko po dro​dze. Po​łóż​my dziec​ko…

Od​wró​ci​ła się do nie​go z fu​rią w oczach. – Prze​stań mnie uci​szać i po​wiedz wresz​cie, co się tu, do dia​bła, dzie​je. Wie​dzia​łeś o tym? Wie​dzia​łeś, że chce pod​pi​sać umo​wę moim na​zwi​skiem, i jej nie po​wstrzy​ma​łeś? Emi​ly uśmiech​nę​ła się roz​kosz​nie, pro​tek​cjo​nal​nie, jak​by uwa​ża​ła, że Andy prze​sa​dza. – Ko​cha​nie, nie mo​żesz wście​kać się na mnie za to, że za​ro​bi​łam dla cie​bie małą for​tu​nę. O tym wła​śnie mó​wi​ły​śmy: bę​dziesz mia​ła te​raz czas i swo​bo​dę, żeby zno​wu pi​sać to, co chcesz i kie​dy chcesz. Bę​dziesz opie​ko​wa​ła się Clem…

– Nie​praw​da – prze​rwa​ła jej Andy z na​ra​sta​ją​cym nie​do​wie​rza​niem. – To ty o tym mó​wi​łaś, a ja się nie zga​dza​łam. Czas i swo​bo​dę? Gdzie ty ży​jesz? Będę za​kład​nicz​ką! Ty też! Emi​ly po​kle​pa​ła ręką opar​cie sofy. – Andy, je​steś taka ma​łost​ko​wa, taka krót​ko​wzrocz​na… – No i pro​szę: zno​wu to sło​wo. – Wszy​scy byli zgod​ni, że to do​bra de​cy​zja, więc ją pod​ję​łam. Nie będę cię prze​pra​sza​ła za to, że dzia​ła​łam w na​szym naj​lep​szym in​te​re​sie. Andy nie wie​rzy​ła wła​snym uszom. Nie, to nie​moż​li​we. Nic do niej nie do​cie​ra​ło, nic nie mia​ło sen​su. Łzy gnie​wu ści​ska​ły jej gar​dło. – Nie zro​bię tego, Em. Za​dzwo​nisz do

nich i po​wiesz, że sfał​szo​wa​łaś mój pod​pis i że umo​wa jest nie​waż​na. Za​dzwo​nisz do nich za​raz, te​raz, w tej chwi​li. Emi​ly po​sła​ła Ma​xo​wi i Mi​le​so​wi spoj​rze​nie: wy jej po​wie​cie czy ja? Cle​men​ti​ne za​kwi​li​ła. Andy ro​bi​ła wszyst​ko, żeby do niej nie do​łą​czyć. Em prze​wró​ci​ła ocza​mi. – Ni​cze​go nie sfał​szo​wa​łam. Pod​pi​sał Max. Andy od​wró​ci​ła gło​wę i spoj​rza​ła na spa​ni​ko​wa​ne​go męża, ale w tej sa​mej chwi​li Clem, z za​ci​śnię​ty​mi piąst​ka​mi i sze​ro​ko otwar​ty​mi usta​mi, roz​pła​ka​ła się na ca​łe​go. – Daj mi dziec​ko – po​pro​sił ła​god​nie

Max. – Precz z ła​pa​mi! – syk​nę​ła Andy, od​su​wa​jąc się od nie​go. Po​szpe​ra​ła w kie​sze​ni dżin​sów i z ulgą zna​la​zła smo​czek, z pa​prosz​ka​mi, ale wy​star​cza​ją​co czy​sty. Usta Clem za​mknę​ły się na nim łap​czy​wie i płacz ustał. – Andy – po​wie​dział bła​gal​nie Max – po​zwól mi to wy​ja​śnić. Od​ra​za po​ra​zi​ła ją jak prąd. Te sło​wa, ten bła​gal​ny ton, ta skru​cha – nie mo​gła tego znieść. – Wy​ja​śnić? Niby co? Że sfał​szo​wa​łeś mój pod​pis na umo​wie, któ​rej od sa​me​go po​cząt​ku nie chcia​łam pod​pi​sać? – Andy, ko​cha​nie, nie prze​sa​dzaj​my. Nie sfał​szo​wa​łem two​je​go pod​pi​su.

Nig​dy bym tego nie zro​bił. Emi​ly kiw​nę​ła gło​wą. – Oczy​wi​ście. – To co zro​bi​łeś? Bo je​stem pew​na, że ja ni​cze​go nie pod​pi​sy​wa​łam. – Nic strasz​ne​go. Na pew​no pa​mię​tasz, że mój po​cząt​ko​wy wkład fi​nan​so​wy upo​waż​niał mnie do osiem​na​stu pro​cent udzia​łów w „Plun​ge’u”, tak więc… – Boże, nie, nie zro​bi​łeś tego… Andy na​gle zro​zu​mia​ła. Wa​run​ki umo​wy, któ​rą pod​pi​sa​ły z in​we​sto​ra​mi, przyj​mu​jąc ich pie​nią​dze, były ja​sne i kla​row​ne: ona mia​ła jed​ną trze​cią, Emi​ly mia​ła jed​ną trze​cią, ich in​we​sto​rzy jako gru​pa też mie​li jed​ną trze​cią. Naj​więk​szym in​we​sto​rem był Max, któ​-

ry wy​ku​pił osiem​na​ście i trzy dzie​sią​te pro​cent udzia​łów. Wte​dy się tym nie mar​twi​ły, ani ona, ani Emi​ly, po​nie​waż dzię​ki swo​im po​łą​czo​nym udzia​łom mo​gły wszyst​kich prze​gło​so​wać, a Andy nig​dy, ale to nig​dy nie przy​pusz​cza​ła, że Max może zbra​tać się z Em. Mógł się z nią zga​dzać, tak. Mógł pró​bo​wać wpły​nąć na Andy, tak. Ale cał​ko​wi​cie ją wy​klu​czyć i ode​brać jej moż​li​wość po​dej​mo​wa​nia de​cy​zji, w do​dat​ku bez jej wie​dzy? Nie, na​wet za mi​lion lat. Szyb​ko to ob​li​czy​ła i wy​szło jej, że ra​zem mają po​nad pięć​dzie​siąt je​den pro​cent udzia​łów. – Zro​bi​łem to dla cie​bie – tłu​ma​czył Max z ka​mien​ną twa​rzą. – To dla was

nie​sa​mo​wi​ta oka​zja, obie tak cięż​ko pra​co​wa​ły​ście. Ta​kie pro​po​zy​cje nie pa​da​ją co​dzien​nie. Nie chcia​łem, że​byś po​tem tego ża​ło​wa​ła. – Zno​wu chciał do​tknąć jej ra​mie​nia, a ona zno​wu się cof​nę​ła. – Oszu​ka​łeś mnie. – Świa​do​mość, że na​praw​dę ją oszu​kał, ude​rzy​ła ją jak młot. – Do​sko​na​le wie​dzia​łeś, co o tym wszyst​kim my​ślę, i to zlek​ce​wa​ży​łeś. Zmó​wi​łeś się z nią prze​ciw​ko mnie! Zro​bi​łeś to za mo​imi ple​ca​mi! Miał czel​ność zro​bić ura​żo​ną minę. – Oszu​ka​łem? – po​wtó​rzył zbul​wer​so​wa​ny. – Ja cie​bie? Mia​łem na wzglę​dzie tyl​ko twój naj​lep​szy in​te​res. – Mój naj​lep​szy in​te​res?! – Andy zda​-

ła so​bie spra​wę, że za​czy​na krzy​czeć, ale nie po​tra​fi​ła ani mó​wić ci​szej, ani mniej hi​ste​rycz​nie. Wście​kłość, jaką od​czu​wa​ła, na​pa​wa​ła ją prze​ra​że​niem; za​le​wa​ły ją fale gnie​wu, któ​ry brał górę nad szo​kiem i smut​kiem. – Nie my​śla​łeś o tym ani przez se​kun​dę, bo gdy​byś po​my​ślał, nig​dy byś tego nie zro​bił! Nig​dy! My​śla​łeś tyl​ko o so​bie, o fir​mie ojca i swo​im na​zwi​sku. O ni​czym wię​cej! Max spu​ścił wzrok, ale po chwi​li spoj​rzał jej w oczy. – O na​szej fir​mie – po​wie​dział ci​cho. – I o na​szym na​zwi​sku. Zro​bi​łem to dla nas wszyst​kich. Dla Clem też. Gdy​by nie mia​ła na rę​kach có​recz​ki,

pew​nie by go ude​rzy​ła. Ale tyl​ko przy​tu​li​ła ją moc​niej i od​par​ła: – Jak mo​żesz tak my​śleć? To cho​re. Emi​ly wes​tchnę​ła, jak​by cała ta awan​tu​ra za​czy​na​ła ją mę​czyć. – Prze​sa​dzasz, Andy. Przez na​stęp​ny rok, może na​wet dłu​żej, nic się nie zmie​ni. Wciąż bę​dziesz wy​daw​czy​nią, a ja re​dak​tor na​czel​ną, i je​stem prze​ko​na​na, że cała re​dak​cja chęt​nie do nas do​łą​czy. Wciąż bę​dzie​my o wszyst​kim de​cy​do​wa​ły. I praw​do​po​dob​nie już nig​dy nie zo​ba​czy​my Mi​ran​dy. Bę​dzie​my tyl​ko jed​nym z ma​ga​zy​nów w jej staj​ni. Andy była tak wście​kła na męża, że pra​wie o niej za​po​mnia​ła. – By​łaś tam. Wi​dzia​łaś, jak się za​cho​-

wy​wa​ła. My​ślisz, że jak to bę​dzie? Że Mi​ran​da bę​dzie wpa​da​ła do nas na jogę, na lunch czy na po​po​łu​dnio​wy pe​di​kiur? Że bę​dzie​my po​pi​ja​ły drin​ki, plot​ko​wa​ły o fa​ce​tach i chi​cho​ta​ły? Emi​ly mu​sia​ła zro​zu​mieć ten sar​kazm, mimo to uśmiech​nę​ła się. – Bę​dzie jesz​cze le​piej. Obie​cu​ję. – Mam gdzieś two​je obiet​ni​ce, bo ja się na to nie pi​szę. Chcia​łam ci to po​wie​dzieć ju​tro, przy lun​chu, ale wi​dzę, że nie mo​głaś wy​trzy​mać. – Andy… – za​czął Max, ale Andy mu prze​rwa​ła. – Ani sło​wa – wark​nę​ła ni​skim, gniew​nym gło​sem, z ocza​mi jak wą​skie szpar​ki. – To mój ma​ga​zyn, moja pra​ca,

a ty wpie​przasz się w to pod bzdur​nym, ja​ko​by bez​in​te​re​sow​nym po​zo​rem ra​to​wa​nia mnie przed samą sobą, oszu​ku​jesz mnie, żeby po​sta​wić na nogi fir​mę, któ​rą two​ja ro​dzi​na zruj​no​wa​ła. Dla​te​go wiesz co? Nic z tego, po moim tru​pie. Idź do dia​bła. Emi​ly od​kaszl​nę​ła. Pierw​szy raz od po​cząt​ku roz​mo​wy spra​wia​ła wra​że​nie za​nie​po​ko​jo​nej. Andy od​wró​ci​ła się do niej. – Ty im po​wiesz, że w to nie wcho​dzę, czy ja mam to zro​bić? Ro​zu​miem, że nie mogę już tego od​wo​łać, ale na pew​no mogę zło​żyć re​zy​gna​cję, i to ze skut​kiem na​tych​mia​sto​wym. Emi​ly spoj​rza​ła jej w oczy i at​mos​fe​-

ra w po​ko​ju się zmie​ni​ła. Ich gniew był nie​mal na​ma​cal​ny i za​no​si​ło się na to, że Em po​wie za​raz coś na​praw​dę strasz​ne​go. Otwo​rzy​ła usta, ale za​raz je za​mknę​ła. Za​po​mi​na​jąc o wóz​ku i te​le​fo​nie, pa​mię​ta​jąc tyl​ko o dziec​ku w ra​mio​nach, Andy od​wró​ci​ła się i wy​szła.

22 Szczegóły, szczegóły

Pra​wie przez całą dro​gę bie​gła i zdy​sza​na, na skra​ju za​ła​ma​nia ner​wo​we​go, le​d​wie zdo​ła​ła po​ło​żyć có​recz​kę spać: ob​my​ła ją po​bież​nie nad ku​chen​nym zle​wem, za​ło​ży​ła jej noc​ną pie​lusz​kę, ubra​ła w pi​żam​kę ze stop​ka​mi i na​kar​mi​ła – wszyst​ko to bez pła​czu. Dała upust łzom do​pie​ro wte​dy, kie​dy po​ło​żyw​szy Clem w ko​ły​sce, zga​si​ła świa​tło i włą​czy​ła

mo​ni​tor. Mimo że była w domu do​pie​ro od go​dzi​ny, czu​ła się tak, jak​by wró​ci​ła przed dzie​się​cio​ma laty i nie wie​dzia​ła, jak prze​ży​je noc. Nie chcąc, żeby Max wi​dział ją za​pła​ka​ną, za​mknę​ła się w ła​zien​ce i sta​ła pod prysz​ni​cem przez dwa​dzie​ścia mi​nut, może na​wet pół go​dzi​ny, pod​czas gdy łzy mie​sza​ły się z wodą, a cia​łem wstrzą​sał szloch. Kie​dy wresz​cie wy​szła spod prysz​ni​ca i wło​ży​ła fla​ne​lo​wą pi​ża​mę z dłu​gi​mi spodnia​mi, męża wciąż nie było. Szyb​kie zer​k​nię​cie w lu​stro po​twier​dzi​ło, że ma kosz​mar​ną twarz, całą w czer​wo​nych pla​mach, pod​puch​nię​te i za​czer​wie​nio​ne oczy. Cie​kło jej z nosa. Z głę​bo​kich za​ka​mar​ków umy​słu co​raz czę​ściej wy​pły​-

wa​ło sło​wo, o któ​rym przez cały rok mał​żeń​stwa ani razu nie po​my​śla​ła: roz​wód. Tym ra​zem nie było wyj​ścia. Wie​dzia​ła, że nie zro​bi już ani jed​ne​go kro​ku. Przy​po​mniaw​szy so​bie, że zo​sta​wi​ła ko​mór​kę u Emi​ly, pod​nio​sła słu​chaw​kę i wy​bra​ła nu​mer Jill. – Andy? Mogę od​dzwo​nić ju​tro? Wła​śnie mamy ką​piel. Ja​red zro​bił kupę do wan​ny, Jake ma go​rącz​kę, Jo​nah chce spraw​dzić, czy da się tę brud​ną wodę wy​chla​pać do musz​li, i uwa​ża, że to prze​ko​micz​ne, a Kyle jest na służ​bo​wej ko​la​cji. Andy z tru​dem za​pa​no​wa​ła nad gło​sem.

– Oczy​wi​ście, za​dzwo​nię do cie​bie… – Su​per, dzię​ki. Ko​cham cię! – Jill się roz​łą​czy​ła. Andy wy​bra​ła nu​mer mat​ki, ale te​le​fon dzwo​nił i dzwo​nił i przy​po​mnia​ła so​bie, że we wtor​ki wie​czo​rem mama cho​dzi na spo​tka​nia klu​bu książ​ki i że wró​ci do domu dużo, dużo póź​niej, lek​ko wsta​wio​na, śmie​jąc się, że ko​lej​ne trzy​go​dzin​ne spo​tka​nie mi​nę​ło bez choć​by mi​nu​ty dys​ku​sji o książ​kach. Na​stęp​na była Lily. Nie chcia​ła zmu​szać jej do dłu​giej, bo​le​snej roz​mo​wy, bo na pew​no sie​dzie​li jej na gło​wie Mi​siek i Skye, ale nie mia​ła wy​bo​ru. Kie​dy przy​ja​ciół​ka pod​nio​sła słu​chaw​kę, w do​dat​ku już po pierw​szym sy​gna​le,

i kie​dy, jak to ona, rzu​ci​ła we​so​ło: „Hej, cześć!” – Andy od razu się roz​pła​ka​ła. – Andy? Co się sta​ło? Ko​cha​nie? Po​wiedz coś! – Nie po​win​nam była iść tym przej​ściem! – za​wo​dzi​ła Andy, mgli​ście zda​jąc so​bie spra​wę, że mówi bez sen​su i że nie może prze​stać. Stan​ley wsko​czył na łóż​ko i za​czął zli​zy​wać jej łzy. – Ja​kim przej​ściem? Andy, co się dzie​je? Wte​dy wszyst​ko jej po​wie​dzia​ła. Lily onie​mia​ła. – Tak mi przy​kro – wy​krztu​si​ła po chwi​li. – Jak mógł cię zdra​dzić? – Zmó​wił się z nią prze​ciw​ko mnie – cią​gnę​ła Andy, wciąż nie mo​gąc w to

uwie​rzyć. – Wy​ko​rzy​stał drob​ny szcze​gół praw​ny i sprze​dał moją wła​sną fir​mę. Kto tak robi? Po​waż​nie, po​wiedz kto? – Mia​ła mo​kre po​licz​ki, a gar​dło su​che jak pieprz. Na​la​ła so​bie tro​chę wody, wy​pi​ła i na​la​ła do szklan​ki bia​łe​go wina. – Och, Andy, nie wiem, co po​wie​dzieć… – Nig​dy w ży​ciu nie przy​pusz​cza​ła​bym, że Emi​ly, ja​ko​by moja naj​lep​sza przy​ja​ciół​ka, może zmó​wić się prze​ciw​ko mnie z moim wła​snym mę​żem. Na​wet te​raz to do mnie nie do​cie​ra. Usły​sza​ła, że otwie​ra​ją się drzwi. Żo​łą​dek pod​je​chał jej do gar​dła. Nie wie​dzia​ła, jak prze​trwa na​stęp​ne pięt​na​ście

mi​nut. – Wró​cił – szep​nę​ła. – Je​stem tu, skar​bie. Będę przez całą noc. Do​brze? Za​dzwoń, kie​dy tyl​ko ze​chcesz. Andy po​dzię​ko​wa​ła jej i roz​łą​czy​ła się w chwi​li, gdy w drzwiach sta​nął Max. Już sam jego wi​dok, jego skru​szo​na mina, bu​kiet tu​li​pa​nów w jed​nej ręce i re​kla​mów​ka Pink​ber​ry w dru​giej wy​star​czy​ły, żeby zno​wu po​pły​nę​ły łzy. Tyl​ko że tym ra​zem to​wa​rzy​szy​ła im wstrzą​sa​ją​ca świa​do​mość, że nie jest już jej mę​żem. Przy​tu​li​ła moc​niej Stan​leya i za​nu​rzy​ła pal​ce w jego sier​ści. – Przy​się​gam na ży​cie Cle​men​ti​ne, że nig​dy nie chcia​łem zro​bić ci krzyw​dy –

po​wie​dział Max, przy​sta​jąc w pro​gu. – Na jej ży​cie, Andy. Przy​się​gam. Na​wet je​śli już nig​dy mi nie uwie​rzysz, uwierz przy​najm​niej w to. Pro​szę. Wie​rzy​ła mu. Cho​ciaż było to trud​ne, nie mia​ła wąt​pli​wo​ści, że nig​dy nie przy​się​gał​by fał​szy​wie na ży​cie cór​ki. Kiw​nę​ła gło​wą. – Wie​rzę. – Otar​ła łzy. – Ale to ni​cze​go nie zmie​nia. Po​ło​żył kwia​ty na to​a​let​ce i usiadł w no​gach łóż​ka. Nie zdjął kurt​ki ani bu​tów, jak​by wie​dział, że nie zo​sta​nie. Wy​jął z re​kla​mów​ki ma​sło orze​cho​we i cze​ko​la​do​wy jo​gurt z Oreo, duży ze​staw, i po​dał go jej, ale ona wciąż pa​trzy​ła mu w oczy.

– Twój ulu​bio​ny. – Wy​bacz, ale nie je​stem głod​na. Z kie​sze​ni kurt​ki wy​jął jej ko​mór​kę. – Przy​pro​wa​dzi​łem też wó​zek. – Do​sko​na​le. – Andy, nie umiem na​wet… – To nie pró​buj. Za​osz​czędź nam oboj​gu ner​wów. – Andy za​kasz​la​ła. Gar​dło mia​ła po​draż​nio​ne i obo​la​łe. – Chcę, że​byś wy​szedł – do​da​ła i do​pie​ro te​raz zda​ła so​bie spra​wę, jak bar​dzo tego pra​gnie. – Po​roz​ma​wiaj ze mną. Mu​si​my so​bie z tym po​ra​dzić. Mu​si​my po​my​śleć o Clem. Po​wiedz, co… Po​de​rwa​ła gło​wę, spoj​rza​ła mu w oczy i za​la​ła ją fala wście​kło​ści.

– O ni​kim in​nym w tej chwi​li nie my​ślę. Mia​ła​by do​ra​stać, pa​trząc, jak jej per​fid​ny oj​ciec robi z jej mat​ki po​py​cha​dło i jak ją zdra​dza? Po moim tru​pie. Nie moja cór​ka. Dla​te​go wierz mi, bę​dzie dla niej le​piej, je​śli stąd wyj​dziesz. Max spoj​rzał na nią ze łza​mi w oczach. Była za​sko​czo​na, ale nic nie czu​ła. Od​kąd byli ra​zem, wi​dzia​ła go pła​czą​ce​go tyl​ko raz, może dwa razy, jed​nak te​raz nie wy​wo​ła​ło to u niej żad​nych emo​cji. Otwo​rzył usta, żeby coś po​wie​dzieć, ale nie po​wie​dział nic. – Pój​dę – rzu​cił ci​cho. – Przyj​dę ju​tro i po​roz​ma​wia​my. Wy​szedł z sy​pial​ni i ci​cho za​mknął drzwi. Po chwi​li usły​sza​ła, jak otwie​ra​-

ją się i za​my​ka​ją te fron​to​we. Nie za​brał ubra​nia. Na​wet szczo​tecz​ki do zę​bów i szkieł kon​tak​to​wych. Do​kąd pój​dzie? Gdzie bę​dzie no​co​wał? My​śla​ła o tym bez​wied​nie, mar​twi​ła się o nie​go, tak jak mar​twi​ła​by się o swo​ją mat​kę czy przy​ja​ciół​kę, o każ​de​go, kogo ko​cha​ła i na kim jej za​le​ża​ło. Ale kie​dy tyl​ko przy​po​mnia​ła so​bie, co zro​bił, po​sta​no​wi​ła prze​stać. Ła​two po​wie​dzieć. Cho​ciaż koło pół​no​cy uda​ło jej się za​snąć, o pierw​szej otwo​rzy​ła oczy, za​sta​na​wia​jąc się, gdzie Max śpi, o dru​giej, jak po​wie o tym ro​dzi​com i Jill, o trze​ciej, jak za​re​agu​je na to Bar​ba​ra, o czwar​tej my​śla​ła o zdra​dzie Emi​ly, o pią​tej o tym, jak po​ra​dzi

so​bie jako sa​mot​na mat​ka, a o szó​stej, gdy łzy na do​bre obe​schły, z bra​ku snu i od czar​nych my​śli roz​bo​la​ła ją gło​wa. Bo​la​ła ją do​słow​nie cała czasz​ka, od kar​ku po oczo​do​ły, a od cią​głe​go za​ci​ska​nia zę​bów bo​la​ły ją szczę​ki. Bez pa​trze​nia w lu​stro wie​dzia​ła, że ma twarz w pla​mach i za​czer​wie​nio​ne oczy, za​czer​wie​nio​ne i pod​puch​nię​te, jak​by była cho​ra albo w cięż​kiej de​pre​sji, co w su​mie było praw​dą. Uspo​ko​iła się do​pie​ro wte​dy, gdy wy​ję​ła Clem z ko​ły​ski i mu​snę​ła no​sem de​li​kat​ny me​szek na jej głów​ce. Je​dy​ną rze​czą na zie​mi, któ​ra mo​gła​by wy​wo​łać uśmiech na jej twa​rzy, był wi​dok có​recz​ki łap​czy​wie pi​ją​cej mle​ko z bu​tel​ki, do​tyk jej opa​tu​lo​ne​-

go w śpi​wo​rek z po​la​ru, zwi​nię​te​go w kłę​bek ciał​ka i za​pach jej je​dwa​bi​stej skó​ry. Po​ca​ło​wa​ła ją, wdy​cha​jąc roz​kosz​ny za​pach jej szyi, i za chwi​lę po​ca​ło​wa​ła ją jesz​cze raz. Gdy o wpół do siód​mej za​ter​ko​ta​ła ko​mór​ka, na​wet nie spraw​dzi​ła, kto dzwo​ni, ale o mało nie wy​sko​czy​ła ze skó​ry, gdy za​raz po​tem ktoś za​dzwo​nił do drzwi. Po​my​śla​ła, że to Max, ale na​tych​miast się zre​flek​to​wa​ła: bez wzglę​du na to, jak głę​bo​ki prze​ży​wa​ją kry​zys, wciąż jest to jego dom i jego cór​ka i nig​dy, prze​nig​dy nie za​dzwo​nił​by do drzwi. O tej po​rze ża​den z jej zna​jo​mych nie wy​sta​wił​by na​wet nogi spod koł​dry,

nie mó​wiąc o tak wcze​snej wi​zy​cie, a gdy​by na​wet przy​szedł, uprze​dził​by ją por​tier. Ser​ce za​bi​ło jej szyb​ciej. Coś się sta​ło? Po​win​na za​cząć się de​ner​wo​wać? Po​ło​ży​ła Clem na ma​cie i wyj​rza​ła przez ju​da​sza. Emi​ly, od stóp do głów w de​si​gner​skim stro​ju do bie​ga​nia – w bu​tach do bie​ga​nia, leg​gin​sach, ja​skra​wo​ró​żo​wym po​la​rze, od​bla​sko​wej ka​mi​zel​ce i opa​sce na wło​sach – roz​cią​ga​ła ścię​gna pod​ko​la​no​we. Spoj​rza​ła na ekra​nik ko​mór​ki, po​krę​ci​ła gło​wą i ka​za​ła jej otwo​rzyć drzwi. – Wiem, że tam je​steś. Max spał u mnie. Mu​si​my po​ga​dać. Andy bar​dzo chcia​ła odejść bez sło​-

wa albo krzyk​nąć, żeby dała jej świę​ty spo​kój i po​szła do dia​bła, ale wie​dzia​ła, że nic to nie da. Nie ma​jąc siły ani wy​star​cza​ją​co sil​nej woli, żeby ją prze​trzy​mać, otwo​rzy​ła drzwi. – Cze​go chcesz? Emi​ly wy​cią​gnę​ła szy​ję, tak jak za​wsze po​ca​ło​wa​ła ją w po​li​czek i prze​mknąw​szy obok niej, we​szła do domu jak każ​de​go nor​mal​ne​go dnia, jak​by wca​le nie znisz​czy​ła ich przy​jaź​ni. – Po​wiedz, że wsta​wi​łaś kawę – rzu​ci​ła, idąc pro​sto do kuch​ni. – Boże, to okrut​ne wsta​wać tak wcze​śnie. Jak ty to wy​trzy​mu​jesz? Uwie​rzysz, że zdą​ży​łam już prze​biec po​nad sześć ki​lo​me​trów? Cześć, Clem​mie! Cześć, złot​ko, ślicz​nie

wy​glą​dasz w tych śpiosz​kach! Na dźwięk swo​je​go imie​nia Clem prze​sta​ła oglą​dać wi​szą​cą nad nią ka​ru​ze​lę, ale nie od​wró​ci​ła się i nie po​sła​ła Emi​ly roz​bra​ja​ją​ce​go uśmie​chu. Andy po​dzię​ko​wa​ła jej w du​chu. – Hm, nie ma kawy. Zro​bić i to​bie? – Em nie cze​ka​ła na od​po​wiedź; wy​ję​ła ku​bek ze zmy​war​ki, wy​rzu​ci​ła sta​ry na​bój z eks​pre​su, wło​ży​ła nowy, za​mknę​ła po​kryw​kę i na​ci​snę​ła gu​zik z na​pi​sem „Start”, przez cały czas pa​pla​jąc o ogło​sze​nio​daw​cy, któ​ry za​dzwo​nił do niej o dzie​sią​tej wie​czo​rem z ja​kimś głu​pim py​ta​niem. – Przy​szłaś opo​wie​dzieć mi o De Be​ers? O wpół do siód​mej rano?

Emi​ly uda​ła, że jest za​sko​czo​na. – Na​praw​dę jest tak wcze​śnie? Bar​ba​rzyń​ska pora. – Wy​ję​ła ze zmy​war​ki dru​gi ku​bek, na​la​ła do obu tro​chę mle​ka i prze​su​nę​ła je​den w stro​nę Andy. Wy​pi​ła dłu​gi łyk kawy, usia​dła przy sto​le i wska​za​ła jej krze​sło. Po​iry​to​wa​na, że zno​wu słu​cha jej roz​ka​zów, Andy usia​dła na​prze​ciw​ko niej. Cze​ka​ła. – Chcia​łam ci tyl​ko po​wie​dzieć, że fa​tal​nie się czu​ję po wczo​raj​szym. – Emi​ly umil​kła, ob​ser​wu​jąc jej twarz. Andy wciąż pa​trzy​ła pro​sto przed sie​bie. Bała się, że je​śli Emi​ly po​wie coś jesz​cze, bez wa​ha​nia ją za​mor​du​je. Ale Emi​ly jak​by tego nie za​uwa​ża​ła. – Je​śli cho​dzi o tę kla​pę z umo​wą…

Przy​zna​ję, że nie za​ła​twi​łam tego naj​le​piej i pod tym wzglę​dem do​sko​na​le cię ro​zu​miem, ale w głę​bi ser​ca czu​łam, że kie​dy tyl​ko zro​zu​miesz wagę i zna​cze​nie tej nie​zwy​kłej oka​zji, doj​dziesz do ta​kie​go sa​me​go wnio​sku: że nie mo​gły​śmy z tego zre​zy​gno​wać. Po pro​stu to wie​dzia​łam, a po​nie​waż za dłu​go się na​my​śla​ły​śmy, nie chcia​łam, żeby taka oka​zja prze​szła nam koło nosa. A kie​dy oka​za​ło się, że nu​mer z Oli​ve może nie wyjść, uzna​łam, że mu​szę na​tych​miast coś zro​bić. Andy mil​cza​ła. Emi​ly zer​k​nę​ła na nią i za​czę​ła oglą​dać pa​znok​cie. – Po​myśl tyl​ko: za te pie​nią​dze mo​żesz zro​bić so​bie wol​ne i po​być dłu​żej

z Clem, mo​żesz po​dró​żo​wać, pra​co​wać jako wol​ny strze​lec, za​cząć ja​kiś cie​ka​wy pro​jekt, na​pi​sać książ​kę. Co​kol​wiek ze​chcesz! Praw​ni​cy nie mo​gli wy​kre​ślić tej klau​zu​li, tej o obo​wiąz​ku rocz​nej pra​cy, ale Elias-Clark jest skłon​ny zna​czą​co pod​nieść cenę. Zna​czą​co, ro​zu​miesz? Andy, rok szyb​ko zle​ci! Nie mu​szę ci chy​ba przy​po​mi​nać, jak szyb​ko zle​cia​ło nam ostat​nie kil​ka lat, praw​da? Za​cho​wa​my na​sze sta​no​wi​ska i bę​dzie​my ro​bi​ły to, co za​wsze lu​bi​ły​śmy ro​bić dla ma​ga​zy​nu, któ​ry ra​zem stwo​rzy​ły​śmy. Je​dy​na róż​ni​ca jest taka, że bę​dzie​my pra​co​wa​ły w ład​niej​szym ga​bi​ne​cie. Czy to na​praw​dę tak strasz​nie brzmi? – Nie bę​dzie​my – od​par​ła Andy le​d​-

wie sły​szal​nym szep​tem. – Hm? – Emi​ly spoj​rza​ła na nią pierw​szy raz od kil​ku mi​nut, jak​by do​pie​ro te​raz przy​po​mnia​ła so​bie ojej obec​no​ści. – Mó​wię, że nie bę​dzie​my pra​co​wa​ły w ład​niej​szym ga​bi​ne​cie. Ani w ga​bi​ne​cie, ani nig​dzie. Mam dość. Skoń​czy​łam z tym. Wczo​raj mó​wi​łam po​waż​nie. Dziś po po​łu​dniu zło​żę ofi​cjal​ną re​zy​gna​cję. – Sło​wa wy​pły​nę​ły jej z ust, za​nim zdą​ży​ła się za​sta​no​wić, ale wca​le tego nie ża​ło​wa​ła. – Prze​stań, nie mo​żesz! – za​pro​te​sto​wa​ła Emi​ly i jej upior​ny spo​kój i opa​no​wa​nie po raz pierw​szy na​ru​szy​ła lek​ka pa​ni​ka.

– Ależ oczy​wi​ście, że mogę. I zro​bię to. Zno​wu. – Ale we​dług umo​wy star​si re​dak​to​rzy mu​szą prze​pra​co​wać u nich cały rok ka​len​da​rzo​wy. Je​śli nie wy​peł​ni​my tej klau​zu​li, będą mie​li pra​wo się wy​co​fać. – To już chy​ba nie mój pro​blem, praw​da? – Ale pod​pi​sa​ły​śmy umo​wę, przy​ję​ły​śmy ich wa​run​ki. Je​śli tego nie do​trzy​ma​my, wszyst​kie pie​nią​dze mogą prze​paść! – „Pod​pi​sa​ły​śmy”? – po​wtó​rzy​ła Andy. – Na​praw​dę to po​wie​dzia​łaś? Masz nie​sa​mo​wi​tą zdol​ność do zmie​nia​nia hi​sto​rii. Po pro​stu nie​sa​mo​wi​tą. Po​wtó​rzę jesz​cze raz: to nie mój pro​blem,

bo już nie pra​cu​ję w „Plun​ge’u”. Je​śli uda wam się omi​nąć tę klau​zu​lę, we​zmę swój pro​cent od ceny sprze​da​ży. Je​śli nie, mo​żesz wy​ku​pić mnie zgod​nie z wa​run​ka​mi na​szej umo​wy part​ner​skiej. Wszyst​ko mi jed​no, jak to za​ła​twisz, grunt, że​bym już nig​dy nie mu​sia​ła cię oglą​dać. – Drżał jej głos i z tru​dem po​wstrzy​my​wa​ła łzy, ale zmu​si​ła się i do​da​ła: – A te​raz wyjdź. Już skoń​czy​ły​śmy. – Andy, wy​słu​chaj mnie. Gdy​byś tyl​ko ze​chcia​ła… – Skoń​czy​łam i ze słu​cha​niem. To osta​tecz​na de​cy​zja. Ta​kie są moje wa​run​ki i szcze​rze mó​wiąc, uwa​żam, że je​stem bar​dzo wiel​ko​dusz​na. A te​raz wyjdź.

– Ale… – Emi​ly wy​glą​da​ła jak ra​żo​na pio​ru​nem. Pierw​szy raz od pra​wie pięt​na​stu go​dzin Andy ogar​nę​ło coś w ro​dza​ju spo​ko​ju. Nie było to ła​twe ani przy​jem​ne, ale wie​dzia​ła, że po​stę​pu​je słusz​nie. – Wyjdź – po​wtó​rzy​ła i za​brzmia​ło to nie​mal jak wark​nię​cie. Clem spoj​rza​ła na nią, ale Andy uśmiech​nę​ła się, by dać jej znać, że nie dzie​je się nic złe​go. Emi​ly nie ru​szy​ła się z miej​sca, jak​by nie mo​gła zro​zu​mieć, co się sta​ło, więc Andy wsta​ła, wzię​ła có​recz​kę na ręce i ru​szy​ła do ła​zien​ki. – Weź​mie​my prysz​nic i się ubie​rze​my – rzu​ci​ła przez ra​mię. – Spo​dzie​wam się, że kie​dy wyj​dzie​my, już cię tu nie

bę​dzie. – Za​ba​ry​ka​do​wa​ła się z có​recz​ką w ła​zien​ce. Po chwi​li usły​sza​ła szu​ra​nie bu​tów: Emi​ly sprząt​nę​ła ze sto​łu, wzię​ła swo​je rze​czy, a po​tem drzwi otwo​rzy​ły się i za​mknę​ły. Andy wy​tę​ży​ła słuch i ni​cze​go nie usły​szaw​szy, ode​tchnę​ła głę​bo​ko. Skoń​czy​ło się. Skoń​czy​ło się na do​bre.

23 Dojrzała kocica i złocistoskóry chłopaczek

Rok póź​niej… Andy pa​trzy​ła z ja​dal​ni, jak mama pod​cho​dzi do ku​chen​nej lady, zdej​mu​je fo​lię z pół​mi​sków z owo​ca​mi, su​ro​wy​mi

wa​rzy​wa​mi, cia​stecz​ka​mi i ma​lut​ki​mi ka​nap​ka​mi i jak sta​ran​nie ukła​da każ​dy ką​sek. Od dwóch dni przez dom jej dzie​ciń​stwa pły​nął nie​prze​rwa​ny stru​mień lu​dzi i pół​mi​sków i cho​ciaż wie​lu chcia​ło jej po​móc – przy​ja​cie​le, ku​zy​ni, Jill i oczy​wi​ście sama Andy – upar​ła się, że przy​go​tu​je szi​wę sama. Twier​dzi​ła, że dzię​ki temu może choć na chwi​lę za​po​mnieć o bab​ci, o tych kil​ku po​twor​nych mie​sią​cach szpi​tal​nych łó​żek, ma​sek tle​no​wych i co​raz więk​szych da​wek mor​fi​ny. Wszyst​kim ulży​ło, kie​dy sta​rusz​ka prze​sta​ła wresz​cie cier​pieć, ale Andy wciąż nie mo​gła uwie​rzyć, że jej za​dzior​na bab​cia o nie​wy​pa​rzo​nym ję​zy​ku na​praw​dę ode​szła.

Już mia​ła do​łą​czyć do mamy, gdy do kuch​ni wszedł Char​les. Ro​zej​rzał się, żeby spraw​dzić, czy są sami, i ob​jął ją od tyłu jak niedź​wiedź. Szep​nął jej coś do ucha i Andy uśmiech​nę​ła się na ten wi​dok. Mama mia​ła ra​cję: Char​les był uro​czym czło​wie​kiem – mi​łym, ła​god​nym, wraż​li​wym i czu​łym – i Andy cie​szy​ła się, że się od​na​leź​li. Spo​ty​ka​li się do​pie​ro od pół roku, ale mama twier​dzi​ła, że kie​dy ma się sześć​dzie​siąt kil​ka lat, to w zu​peł​no​ści wy​star​czy: albo jest do​brze, albo nie, a oni do​ga​dy​wa​li się ide​al​nie od sa​me​go po​cząt​ku. Wspo​mi​na​li już o sprze​da​ży domu w Con​nec​ti​cut i kup​nie miesz​ka​nia w mie​ście, a po​nie​waż nie mu​sie​li się już przez całą dobę

opie​ko​wać bab​cią, Andy przy​pusz​cza​ła, że szyb​ko się prze​pro​wa​dzą. – Jest faj​ny. – Jill we​szła do po​ko​ju i spoj​rza​ła w ich stro​nę. Wzię​ła mar​chew​kę i za​czę​ła ją po​gry​zać. – Cie​szę się, że mama jest szczę​śli​wa. – Ja też. Dłu​go była sama. Za​słu​gu​je na to. Za​pa​dła ci​sza, bo Jill za​sta​na​wia​ła się, czy po​wie​dzieć to, co my​śli, a Andy siłą woli pró​bo​wa​ła ją po​wstrzy​mać. Nie​ste​ty. – Ty też na ko​goś za​słu​gu​jesz. – Oni roz​wie​dli się dzie​sięć lat temu, a ja… – Andy wciąż nie po​tra​fi​ła użyć tego sło​wa w sto​sun​ku do sie​bie, brzmia​ło zbyt dziw​nie, zbyt obco. –

A my nie je​ste​śmy ra​zem do​pie​ro od roku. Mam Clem, mam pra​cę, mam was. Nie spie​szy mi się. Jill na​la​ła im coli bez cu​kru i po​da​ła Andy pla​sti​ko​wy ku​bek. – Nie mó​wię, że​byś się spie​szy​ła. Mó​wię tyl​ko, że jed​na rand​ka cię nie za​bi​je. Tro​chę za​ba​wy, nic wię​cej. Andy ro​ze​śmia​ła się. – Rand​ka? – Dziw​nie to brzmia​ło, jak wspo​mnie​nie z in​ne​go ży​cia. – Mój świat to spo​tka​nia z dzie​cia​ka​mi, wal​ka z za​pa​le​niem ucha, za​ję​cia przy​go​to​wu​ją​ce do przed​szko​la, przy​mie​rza​nie ba​le​tek i ukry​wa​nie wa​rzyw w kok​taj​lach owo​co​wych. Nie wiem, jak taka rand​ka by wy​glą​da​ła, ale wąt​pię, czy​by​śmy

o tym roz​ma​wia​li. – Oczy​wi​ście, że nie. Mu​sia​ła​byś wło​żyć coś in​ne​go niż spodnie do jogi, a już na pew​no nie roz​ma​wia​ła​byś o wyż​szo​ści se​ro​wych kra​ker​sów An​nie’s nad tra​dy​cyj​ny​mi kra​ker​sa​mi ryb​ka​mi, ale mam dla cie​bie do​brą wia​do​mość: dasz radę. Dwa dni w ty​go​dniu two​ja cór​ka spę​dza u ojca, wró​ci​łaś do daw​nej wagi i je​śli za​in​we​stu​jesz kil​ka go​dzin w po​rząd​ną fry​zu​rę i ku​pisz kil​ka su​kie​nek, nie bę​dzie żad​ne​go pro​ble​mu. Na mi​łość bo​ską, masz do​pie​ro trzy​dzie​ści czte​ry lata. Two​je ży​cie jesz​cze się nie skoń​czy​ło. – Oczy​wi​ście, że nie. Cho​dzi o to, że je​stem za​do​wo​lo​na z ta​kie​go, ja​kie jest

te​raz. Czy to tak trud​no zro​zu​mieć? Jill wes​tchnę​ła. – Mó​wisz jak mama, za​nim po​zna​ła Char​le​sa. Do po​ko​ju we​szła Lily, pro​wa​dząc za rękę swo​ją wą​tłą bab​cię. Po​mo​gła jej usiąść w fo​te​lu i po​da​ła ku​bek coli, ale bab​cia spy​ta​ła, czy mo​gła​by do​stać fi​li​żan​kę bez​ko​fe​inów​ki. Lily po​wie​dzia​ła, że za​raz przy​nie​sie, lecz Jill ją po​wstrzy​ma​ła. – I tak mia​łam wła​śnie za​pa​rzyć. Usiądź i prze​mów do roz​sąd​ku mo​jej sio​strze. Pró​bo​wa​łam ją prze​ko​nać, żeby prze​sta​ła wresz​cie żyć jak za​kon​ni​ca. – Rany! – Lily unio​sła brwi. – Wi​dzę, że po​szłaś na ca​łość.

– Pew​nie. Je​śli my jej tego nie po​wie​my, to kto? Andy po​ma​cha​ła ręką, jak​by pró​bo​wa​ła za​trzy​mać tak​sów​kę. – Halo? Nikt nie wi​dzi, że tu je​stem? Jill po​szła do kuch​ni. – W ten week​end Clem jest u Maxa? – spy​ta​ła Lily. – Tak, pod​rzu​ci​łam ją po dro​dze. Kie​dy tyl​ko sa​mo​chód się za​trzy​mał i go zo​ba​czy​ła, krzyk​nę​ła: „Tata! Tata! Tata!” i tyle ją wi​dzia​łam. Nie oglą​da​jąc się za sie​bie, pod​bie​gła do nie​go i pa​dła mu w ra​mio​na. – Andy po​krę​ci​ła gło​wą i uśmiech​nę​ła się smut​no. – Ma​lu​chy wie​dzą, jak umi​lić ci ży​cie. – Mnie to mó​wisz? Wczo​raj by​li​śmy

z na​szy​mi w mie​ście i Mi​siek spy​tał, dla​cze​go nie​któ​rzy śpią na uli​cy. Pró​bo​wa​li​śmy mu wy​tłu​ma​czyć, że trze​ba cho​dzić do szko​ły i do​brze się uczyć, że to waż​ne, bo in​a​czej nie do​sta​nie się do​brej pra​cy, wiesz, ta​kie małe pra​nie mó​zgu. Więc Mi​siek pyta, gdzie pra​cu​je ta​tuś, a my, że ma stu​dio jogi, że pro​wa​dzi za​ję​cia i uczy in​nych na​uczy​cie​li. A co na to Mi​siek? „Jak do​ro​snę, przez cały dzień będę sie​dział w domu w pi​ża​mie, tak jak mama”. Andy ro​ze​śmia​ła się. – Zmy​ślasz. – Nie. Zro​bi​łam li​cen​cjat w Brow​nie, ma​gi​ster​kę w Co​lum​bii, ro​bię dok​to​rat, a mój syn my​śli, że przez cały dzień

oglą​dam te​le​wi​zję. – Wy​tłu​ma​czysz mu. Kie​dyś. – Tak, w wol​nej chwi​li. Andy spoj​rza​ła na nią py​ta​ją​co. – To zna​czy? Lily ucie​kła wzro​kiem w bok. – No, wy​duś to z sie​bie! – Chy​ba po​win​nam ci coś po​wie​dzieć. – Cze​kam. – Po pierw​sze, je​stem w cią​ży, a po dru​gie, Alex… – Mamo! Skye cią​gnie mnie za wło​sy i to boli! I mnie ugryzł! I ma wstręt​ne​go gila pod no​sem! Jak spod zie​mi wy​rósł przed nimi Mi​siek z li​ta​nią skarg na młod​sze​go bra​ta

i Andy o mało go nie udu​si​ła. Lily zno​wu w cią​ży? Już samo to było trud​ne do ogar​nię​cia, ale co Alex? Chce wpaść do nich z kon​do​len​cja​mi? Za​cho​ro​wał na ja​kąś strasz​ną śmier​tel​ną cho​ro​bę? Prze​niósł się na sta​łe do Afry​ki czy na Bli​ski Wschód i nie za​mie​rza wra​cać? I na​gle ją olśni​ło. Je​dy​na oczy​wi​sta od​po​wiedź. – W koń​cu się oże​nił, tak? – spy​ta​ła, krę​cąc gło​wą. – No ja​sne. Lily zer​k​nę​ła na nią, ale Mi​siek krzy​czał co​raz gło​śniej, na do​miar złe​go dro​biąc nóż​ka​mi, do po​ko​ju wszedł za​pła​ka​ny Skye. – W nor​mal​nych oko​licz​no​ściach bym się ucie​szy​ła, na​praw​dę, ale nie mogę znieść my​śli, że oże​nił się z tą wred​ną,

za​kła​ma​ną dzie​wu​chą. Co jest z nami nie tak? Coś dziw​ne​go i nie​wy​tłu​ma​czal​ne​go każe nam za​ko​chi​wać się w kimś, kto rani nas i zdra​dza. Dla​cze​go? Tak, mie​li​śmy swo​je pro​ble​my, na pew​no, ale za​wsze mo​gli​śmy so​bie ufać. A może to nie ma nic wspól​ne​go z nami? Może w dzi​siej​szych cza​sach wszy​scy wszyst​kich zdra​dza​ją, bo to mod​ne, i je​śli się tego nie robi, jest się sta​ro​świec​kim albo głu​pim? – Andy ode​tchnę​ła głę​bo​ko i po​krę​ci​ła gło​wą. – Mó​wię jak sta​rusz​ka? – Andy… – za​czę​ła Lily, ale Mi​siek wsko​czył jej na ko​la​na, o mało nie zrzu​ca​jąc jej z krze​sła. – Mamo! Ja chcę do domu!

Andy spoj​rza​ła na jej mały, lecz wy​raź​ny już brzuch. Mia​ła do niej tak dużo py​tań, ale wciąż wra​ca​ła my​śla​mi do Ale​xa. Do ja​dal​ni wszedł Bo​dhi i Lily do​słow​nie pchnę​ła na nie​go obu sy​nów. Ścią​gnę​ła usta, lek​ko unio​sła brwi i po​sła​ła mu Spoj​rze​nie, ta​kie przez duże „S”, prze​szy​wa​ją​ce jak pro​mień la​se​ra, któ​re mó​wi​ło: masz dy​żur przy chłop​cach, a oni przy​ła​żą tu za​smar​ka​ni i za​pła​ka​ni i cze​goś ode mnie chcą. Nie mogę przez kil​ka mi​nut po​roz​ma​wiać spo​koj​nie z przy​ja​ciół​ką? Na​praw​dę pro​szę o tak dużo? Spoj​rze​nie to opa​no​wu​je do per​fek​cji każ​da mat​ka pod​czas pierw​sze​go ty​go​dnia ży​cia swo​je​go

pier​wo​rod​ne​go dziec​ka. Bo​dhi zgar​nął chłop​ców, obie​cu​jąc im cze​ko​la​do​we cu​kier​ki i ku​bek mle​ka, i Andy za​tę​sk​ni​ła za Cle​men​ti​ne. Cięż​ko jej było opie​ko​wać się nią przez cały ty​dzień, dla​te​go zwy​kle lu​bi​ła wtor​ki i piąt​ki, kie​dy Clem je​cha​ła do ojca, ale na wi​dok dzie​ci Lily i Jill za​pra​gnę​ła moc​no ją przy​tu​lić. Za​mie​rza​ła zo​stać w Con​nec​ti​cut na noc i więk​szość na​stęp​ne​go dnia, ale może jed​nak wy​je​dzie z sa​me​go rana… – Nie mogę uwie​rzyć, że zno​wu je​steś w cią​ży! Kie​dy to się sta​ło? To pla​no​wa​ne? Lily ro​ze​śmia​ła się. – Nie pró​bo​wa​li​śmy, ale i nie uwa​ża​-

li​śmy. – Mój ulu​bio​ny spo​sób. – Andy nie mo​gła się po​wstrzy​mać i za​cy​to​wa​ła Oli​ve: – „Nie​pró​bo​wa​nie na niby to jak pró​bo​wa​nie”. – Tak czy in​a​czej, tro​chę to nami wstrzą​snę​ło. Skye bę​dzie tyl​ko pół​to​ra roku star​szy od swo​jej sio​strzycz​ki. Je​stem już w pięt​na​stym ty​go​dniu, ale chcia​łam ci po​wie​dzieć do​pie​ro wte​dy, kie​dy po​znam płeć. Dziew​czyn​ka! Wy​obra​żasz to so​bie? – Je​stem pew​na, że chłop​cy też są su​per, wszyst​kie mamy tak mó​wią, ale nie ma nic cu​dow​niej​sze​go niż có​recz​ka. Zde​cy​do​wa​nie nic. Lily po​sła​ła jej pro​mien​ny uśmiech.

Andy ści​snę​ła ją za rękę. – Tak się cie​szę. Pa​mię​tasz, jak miesz​ka​ły​śmy ra​zem w No​wym Jor​ku? Gdy​by ktoś spoj​rzał wte​dy w krysz​ta​ło​wą kulę i po​wie​dział, że wyj​dziesz za na​uczy​cie​la jogi i za​miesz​kasz w Ko​lo​ra​do z trój​ką dzie​ci, któ​re będą jeź​dzi​ły na nar​tach, za​nim na​uczą się cho​dzić, uwie​rzy​ła​byś? Andy nie po​wie​dzia​ła wszyst​kie​go, co przy​szło jej do gło​wy, bo czy ona uwie​rzy​ła​by, że za​ło​ży, wy​pro​mu​je i bę​dzie sprze​da​wa​ła po​pu​lar​ny ma​ga​zyn ślub​ny, wyj​dzie za mąż, roz​wie​dzie się, na​uczy, jak być sa​mot​ną mat​ką ła​twe​go w wy​cho​wa​niu słod​kie​go szkra​ba, a wszyst​ko to przed trzy​dzie​stym pią​tym

ro​kiem ży​cia? To było lata świetl​ne od tego, cze​go ocze​ki​wa​ła. – Alex. Alex się nie oże​nił. Wprost prze​ciw​nie. Ze​rwał z So​phie. – Lily po​krę​ci​ła gło​wą. – Albo ona z nim, nie wiem, ale na pew​no nie są ra​zem. Andy po​chy​li​ła się w jej stro​nę. – Skąd wiesz? – Dzwo​nił do mnie w ze​szłym ty​go​dniu. – Alex? Dzwo​nił? – To ta​kie dziw​ne? Wziął ty​dzień urlo​pu i wła​śnie je​chał ze zna​jo​my​mi na nar​ty do Vail. Spo​tka​łam go w De​nver, w ka​fej​ce przy lot​ni​sku. – Ze zna​jo​my​mi? Na nar​ty? – Jezu, nie spy​ta​łam go o nu​mer ubez​-

pie​cze​nia spo​łecz​ne​go ca​łej gru​py, ale wy​raź​nie po​wie​dział, że nie ma z nimi ni​ko​go, z kim był​by ro​man​tycz​nie zwią​za​ny. To chcia​łaś wie​dzieć? Andy mach​nę​ła ręką. – A skąd. Po pro​stu cie​szę się, że nie jest już z nią, dla jego wła​sne​go do​bra. Skąd wiesz, że ze sobą ze​rwa​li? – Sam mi po​wie​dział. Wy​pro​wa​dził się od niej pół roku temu i miesz​ka te​raz w Park Slo​pe. Mó​wił, że cza​sem z kimś się uma​wia, ale że to nic po​waż​ne​go. Był taki jak za​wsze, w ogó​le się nie zmie​nił. – Jak wy​glą​dał? Lily ro​ze​śmia​ła się. – Jak Alex. Uro​czo. Bar​dzo słod​ko.

Ku​pił w pre​zen​cie ksią​żecz​ki dla chłop​ców. Pro​sił, że​by​śmy byli w kon​tak​cie, że​by​śmy ko​niecz​nie do nie​go za​dzwo​ni​li, kie​dy bę​dzie​my w No​wym Jor​ku, i tak da​lej. Wiesz, nor​mal​nie. – To mi ulży​ło – po​wie​dzia​ła Andy. – Na pew​no nie było mu ła​two, ale ła​twiej tak, niż oże​nić się i… – Nie po​wie​dzia​łam mu o to​bie – prze​rwa​ła jej Lily ze skru​szo​ną miną. – Wo​la​ła​byś, że​bym po​wie​dzia​ła? Nie by​łam pew​na. Andy chcia​ła ją o to spy​tać, ale nie spy​ta​ła. Za​sta​no​wi​ła się i uzna​ła, że nie. Niech Alex nadal my​śli, że jest szczę​śli​wą mę​żat​ką, któ​ra przy​wy​kła już do no​we​go ży​cia. Tak bę​dzie le​piej. Nie żeby

cho​ciaż przez se​kun​dę łu​dzi​ła się na​dzie​ją, że wciąż coś ich łą​czy – że po tylu la​tach każ​de przy​pad​ko​we spo​tka​nie jest dla nie​go wstrzą​sem, tak jak dźwięk jej imie​nia – bo we​dług wszel​kie​go praw​do​po​do​bień​stwa tak nie było. Nie mo​gła się jed​nak po​wstrzy​mać i spy​ta​ła: – Mó​wił coś o mnie? Py​tał? Lily spoj​rza​ła na swo​je ręce. – Nie. Ale na pew​no chciał. Rzu​casz cień na każ​dą roz​mo​wę, jak wiel​ka bia​ła sło​ni​ca. – Dzię​ki. – Andy zmu​si​ła się do uśmie​chu. – Ty za​wsze wiesz, co po​wie​dzieć. – Pod​nio​sła wzrok i zo​ba​czy​ła, że Lily na nią pa​trzy. – No co? Dla​cze​go mi

się przy​glą​dasz? – Ty go wciąż ko​chasz, praw​da? – spy​ta​ła szep​tem Lily, jak​by jej bab​cia, je​dy​na poza nimi oso​ba w po​ko​ju, bar​dzo chcia​ła pod​słu​chać tę pi​kant​ną roz​mo​wę. – Chy​ba za​wsze będę go ko​cha​ła – od​par​ła szcze​rze Andy. – Wiesz, Alex to Alex. Ale to już prze​szłość. Lily mil​cza​ła. Andy cze​ka​ła, aż coś doda, ale Lily tego nie zro​bi​ła. – Poza tym nie wy​obra​żam so​bie, że​bym mo​gła się do ko​goś zbli​żyć – pod​ję​ła. – Wiem, to już rok, ale… wszyst​ko jest wciąż ta​kie świe​że. Cie​szę się, że Max i ja je​ste​śmy w koń​cu tam, gdzie po​win​ni​śmy być, przy​najm​niej ze wzglę​-

du na Clem. Bar​ba​ra jest tak za​chwy​co​na, że sy​nek może wresz​cie spo​ty​kać się z „bar​dziej od​po​wied​ni​mi ko​bie​ta​mi”, że sta​ła się zu​peł​nie in​nym czło​wie​kiem. Nig​dy nie przy​pusz​cza​łam, że to po​wiem, ale sza​le​je za Cle​men​ti​ne i jak tak da​lej pój​dzie, bę​dzie kie​dyś cał​kiem przy​zwo​itą bab​cią. Ze​szło​rocz​ny cha​os wresz​cie mi​nął. Wszyst​ko uci​chło. Nie chcę się z ni​kim spo​ty​kać. Może kie​dyś, ale nie te​raz. Lily po​sła​ła jej zna​czą​ce spoj​rze​nie. Andy wie​dzia​ła, że kła​mie – a przy​najm​niej, że nie mówi ca​łej praw​dy. Ona też. Tak, oczy​wi​ście, za​sta​na​wia​ła się, czy kie​dy​kol​wiek ko​goś po​zna, czy ubie​rze się ład​nie na rand​kę albo bę​dzie z utę​sk​-

nie​niem cze​ka​ła na dłu​gi week​end z męż​czy​zną. Czy bę​dzie dzie​li​ła z kimś ro​dzi​ciel​skie smut​ki i ra​do​ści, czy bę​dzie się ko​muś zwie​rza​ła, go​to​wa​ła z kimś ko​la​cję, a naj​czę​ściej my​śla​ła o tym, czy po​da​ru​je Clem sio​strzycz​kę albo bra​cisz​ka. Wie​dzia​ła, że gdy​by chcia​ła, mia​ła​by na to duże szan​se, cho​ciaż te​raz wy​glą​da​ło​by to zu​peł​nie in​a​czej – jej przy​szły chło​pak był​by pew​nie roz​wod​ni​kiem i oj​cem. Bo jaki sin​giel po trzy​dzie​st​ce wy​bie​rze mat​kę z małą có​recz​ką, sko​ro może za​ło​żyć ro​dzi​nę z dużo młod​szą ko​bie​tą? Ale to też w po​rząd​ku. Po​sta​no​wi​ła, że kie​dy do tego doj​rze​je, za​pi​sze się do gru​py wspar​cia dla sa​mot​nych ro​dzi​ców czy

do Match.com lub przyj​mie jed​no z nie​licz​nych za​pro​szeń na kawę od któ​re​goś z sa​mot​nych oj​ców po​zna​nych w ką​ci​ku pi​sar​skim Wri​ter’s Spa​ce czy na pla​cu za​baw. Kto wie, może kie​dyś mię​dzy nimi za​iskrzy i za​miast pla​no​wać wiel​ki bia​ły ślub, wspa​nia​ły mie​siąc mio​do​wy na Ha​wa​jach czy za​sta​na​wiać się, jak urzą​dzą swo​je pierw​sze wspól​ne miesz​ka​nie, będą do​pa​so​wy​wa​li do sie​bie roz​kład dnia swo​ich dzie​ci i za​cho​dzi​li w gło​wę, jak je so​bie przed​sta​wić, łą​cząc dwa zu​peł​nie osob​ne ży​cia w jed​no. Bę​dzie in​a​czej, na pew​no, ale na swój spo​sób cu​dow​nie. Uśmiech​nę​ła się do swo​ich my​śli. – Co cię tak roz​ba​wi​ło? – spy​ta​ła

Lily. – Nic. Po pro​stu wy​obra​zi​łam so​bie, że je​stem żoną ja​kie​goś ły​sie​ją​ce​go czter​dzie​sto​lat​ka z dwoj​giem dzie​ci, któ​re​go była żona nie​na​wi​dzi mnie tak, jak Max jego. Bę​dzie​my roz​ma​wia​li o „praw​nych opie​ku​nach” i „week​en​do​wych od​wie​dzi​nach”. Wy​pra​cu​je​my wspól​ną stra​te​gię by​cia przy​bra​ny​mi ro​dzi​ca​mi. Bę​dzie cu​dow​nie. – By​ła​byś fan​ta​stycz​ną złą ma​co​chą. – Lily wsta​ła i ob​ję​ła Andy. – Ale kto po​wie​dział, że nie tra​fisz na su​per​przy​stoj​ne​go dwu​dzie​sto​pa​ro​let​nie​go ogie​ra, któ​re​mu po​do​ba​ją się doj​rza​łe ko​ci​ce… – Z ma​ły​mi ko​cię​ta​mi. – On bę​dzie wiel​bił cie​bie, a ty jego

za to, że jego naj​więk​szym zmar​twie​niem jest stan opa​le​ni​zny pod​czas dłu​giej, mroź​nej no​wo​jor​skiej zimy. Andy ro​ze​śmia​ła się. – Chęt​nie zo​sta​ła​bym ko​ci​cą dla ta​kie​go zło​ci​sto​skó​re​go chło​pacz​ka, w każ​dej chwi​li. To spe​cjal​nie dla cie​bie, ba​bu​niu, gdy​byś pod​słu​chi​wa​ła. – No wi​dzisz? – Lily po​mo​gła bab​ci wstać i ge​stem ręki za​pro​si​ła Andy do sa​lo​nu. – Ży​cie do​pie​ro się za​czy​na.

24 To wszystko

Licz​nik edy​to​ra tek​stów pod​niósł ci​chy alarm i na ca​łym ekra​nie za​mi​go​tał fio​le​to​wo-zie​lo​ny, jak​że ra​do​sny na​pis: 500 WY​RA​ZÓW! Andy uśmiech​nę​ła się, na​ci​snę​ła kla​wisz „za​pisz”, zdję​ła słu​chaw​ki i po​szła za​pa​rzyć kawę do ma​lut​kiej kan​cia​py. Na jed​nym z dwóch dwu​bla​to​wych sto​-

li​ków sie​dział Nick, sce​na​rzy​sta, au​tor nie​zwy​kle po​pu​lar​ne​go pi​lo​ta pół​go​dzin​nej ko​me​dii te​le​wi​zyj​nej, któ​ry przy​je​chał do nich nie​daw​no z Los An​ge​les i pra​co​wał te​raz nad swo​im bar​dzo ocze​ki​wa​nym pierw​szym sce​na​riu​szem fil​mo​wym. Po​zna​li się, gdy za​czął przy​cho​dzić do ką​ci​ka pi​sar​skie​go, i cza​sem roz​ma​wia​li ze sobą pod​czas prze​rwy na kawę, dla​te​go była wstrzą​śnię​ta, gdy przed dwo​ma ty​go​dnia​mi za​pro​sił ją do kina na film ja​kie​goś nie​za​leż​ne​go re​ży​se​ra – tak wstrzą​śnię​ta i za​sko​czo​na, że za​pro​sze​nie przy​ję​ła. Nie żeby zro​bi​ła to z wdzię​kiem. – Ale wiesz, że mam có​recz​kę, tak? – wy​pa​li​ła, kie​dy tyl​ko skoń​czył opo​wia​-

dać jej o irań​skim fil​mie, na któ​ry się wy​bie​rał. Nick prze​krzy​wił gło​wę – miał dłu​gie ciem​no​blond wło​sy – przy​glą​dał się jej przez chwi​lę i wy​buch​nął mi​łym, we​so​łym śmie​chem. – Oczy​wi​ście, że wiem. Cle​men​ti​ne, tak? Nie pa​mię​tasz, jak po​ka​zy​wa​łaś mi jej zdję​cie w te​le​fo​nie, to z za​jęć mu​zycz​nych? I to, któ​re przy​sła​ła ci nia​nia, to z bu​zią uma​za​ną czer​wo​nym so​sem? Tak, wiem, że masz có​recz​kę. Za​pra​szam i ją, tyl​ko nie je​stem pew​ny, czy to film dla niej. Andy była po​twor​nie za​że​no​wa​na. Ty​siąc razy py​ta​ła Lily i Jill, jak po​wie​dzieć o Clem ko​muś, z kim pój​dzie na

rand​kę – kie​dy bę​dzie naj​le​piej, w ja​kiej sy​tu​acji, ja​ki​mi sło​wa​mi – i obie twier​dzi​ły, że sama wy​czu​je od​po​wied​ni mo​ment. Ale na pew​no nie mia​ły na my​śli tego. – Prze​pra​szam – wy​mam​ro​ta​ła, czu​jąc, że pa​lą​ją​po​licz​ki. – To dla mnie dość nowe. Nie​do​mó​wie​nie stu​le​cia, po​my​śla​ła. Była pół​to​ra roku po roz​wo​dzie i cho​ciaż ra​czej nie to​nę​ła w za​pro​sze​niach, kil​ka od​rzu​ci​ła z sa​me​go lęku i stra​chu. Ale coś w do​brych oczach i ła​god​nym spo​so​bie by​cia Nic​ka ka​za​ło jej po​wie​dzieć „tak”. Wie​czór był uro​czy. Wy​ką​pa​ła i ubra​ła Cle​men​ti​ne, a po​tem po​wie​dzia​ła jej,

że idzie do kina ze zna​jo​mym. Nie żeby Clem coś z tego zro​zu​mia​ła i się za​nie​po​ko​iła, ale Andy za​wsze pró​bo​wa​ła jej wszyst​ko tłu​ma​czyć. – Z ta​tu​siem? – spy​ta​ła có​recz​ka. Py​ta​ła tak kil​ka​na​ście razy dzien​nie. – Nie, skar​bie, nie z ta​tu​siem. Ze zna​jo​mym. – Z ta​tu​siem? – Nie. Z kimś, kogo nie znasz. Ale Isla po​czy​ta ci na do​bra​noc i utu​li cię do snu, a rano, kie​dy się obu​dzisz, będę już przy to​bie. Do​brze? Clem zło​ży​ła na jej pier​siach słod​ko pach​ną​cą wil​got​ną głów​kę, za​kry​ła się po szy​ję uko​cha​nym ko​cy​kiem i z ulgą wes​tchnę​ła. Andy z tru​dem zmu​si​ła się

do wyj​ścia. Rand​ka była… miła. Nick za​pro​po​no​wał, że przy​je​dzie po nią tak​sów​ką, ale wo​la​ła spo​tkać się z nim w ki​nie. Miał już bi​le​ty na miej​sca przy przej​ściu, ku​pi​ła więc po​pcorn i ro​dzyn​ki w cze​ko​la​dzie i przez kwa​drans, jaki po​zo​stał do roz​po​czę​cia se​an​su, sku​tecz​nie pod​trzy​my​wa​ła roz​mo​wę o wszyst​kim i o ni​czym. Po​tem po​szli na de​ser do ka​wiar​ni przy Ho​uston Stre​et i roz​ma​wia​li o jego po​by​cie w Los An​ge​les, ojej no​wej pra​cy w cha​rak​te​rze re​dak​tor​ki współ​pra​cu​ją​cej z „New Yor​ke​rem” i o Cle​men​ti​ne, cho​ciaż przy​się​ga​ła so​bie, że nie po​ru​szy tego te​ma​tu. Nick od​pro​wa​dził ją do domu, cmok​nął lek​ko w usta i po​-

wie​dział, że świet​nie się ba​wił. Chy​ba mó​wił szcze​rze. Andy szyb​ko się z nim zgo​dzi​ła – było na​praw​dę faj​nie, dużo swo​bod​niej, niż się spo​dzie​wa​ła – ale kie​dy tyl​ko za​mknę​ła za sobą drzwi, na​tych​miast za​po​mnia​ła i o nim, i o rand​ce. Może nie do koń​ca, bo na​za​jutrz rano wy​sła​ła mu SMS z po​dzię​ko​wa​nia​mi, ale po krót​kiej wy​mia​nie wia​do​mo​ści prze​sta​ła od​po​wia​dać – była tak za​ję​ta có​recz​ką, pi​sa​niem ar​ty​ku​łu, pla​no​wa​niem week​en​du z mamą i Jill, że pra​wie nie za​uwa​ży​ła, iż Nick przez cały ty​dzień nie przy​cho​dził do ich ką​ci​ka. A te​raz sie​dział w kan​cia​pie, czy​ta​jąc ebo​oka – był tak po​chło​nię​ty lek​tu​rą, że mo​gła​by wró​cić nie​zau​wa​że​nie do swo​-

je​go biur​ka – i na​tych​miast po​czu​ła wy​rzu​ty su​mie​nia. Nie wie​dzia​ła, z ja​kie​go po​wo​du. Ale na pew​no z ja​kie​goś. Od​chrząk​nę​ła, usia​dła na​prze​ciw​ko nie​go i za​gad​nę​ła: – Hej, daw​no się nie wi​dzie​li​śmy. Pod​niósł wzrok, ale nie spra​wiał wra​że​nia za​sko​czo​ne​go. Uśmiech​nął się sze​ro​ko i wy​łą​czył czyt​nik. – Andy! Jak miło. Co sły​chać? – Nie​wie​le. Zro​bi​łam so​bie prze​rwę po pięć​set​ce. I wpa​dłam na kawę. Zro​bić ci? – Po​de​szła do sto​ją​ce​go na bla​cie eks​pre​su, cie​sząc się, że może wresz​cie za​jąć czymś ręce. – Przed chwi​lą za​pa​rzy​łem. Ta w dzban​ku jest świe​ża.

– Dzię​ki. Wzię​ła z pół​ki swój ku​bek – ze zdję​ciem Cle​men​ti​ne zdmu​chu​ją​cej świecz​kę na swo​im pierw​szym uro​dzi​no​wym tor​cie, ta​kim z mu​pe​tem Elmo – i na​peł​ni​ła go kawą. Nie wie​dząc, co po​wie​dzieć, jak naj​dłu​żej ba​wi​ła się mle​kiem i sło​dzi​kiem, ale Nick nie wy​glą​dał na zde​ner​wo​wa​ne​go. – Andy? Je​steś wol​na w ten week​end? Kie​dy usia​dła, spoj​rzał jej w oczy. Nie zno​si​ła, kie​dy py​ta​no ją o to, nie mó​wiąc, o co cho​dzi. Czy by​ła​by na tyle wol​na, żeby pójść na kon​cert Bru​ce’a Spring​ste​ena w Ma​di​son Squ​are Gar​den, zwłasz​cza gdy​by za​pro​po​no​wał jej bi​let

w pierw​szym rzę​dzie? Tak, pew​nie by się wy​ro​bi​ła. Czy mia​ła​by pół dnia, żeby po​móc mu prze​pro​wa​dzić się z pią​te​go pię​tra na wyż​sze, w do​dat​ku bez win​dy? Nie, by​ła​by za​ję​ta przez cały week​end. Pa​trzy​ła na nie​go, nie wie​dząc, co po​wie​dzieć. – Mój zna​jo​my ilu​stra​tor wy​sta​wia swo​je pra​ce w Na​tio​nal Arts Club. Taka pry​wat​na im​pre​za. Po​tem idzie​my w kil​ka osób na ko​la​cję, żeby to uczcić, i bar​dzo bym chciał, że​byś dała się za​pro​sić. – Na wy​sta​wę czy na ko​la​cję? – spy​ta​ła, żeby zy​skać na cza​sie. – Na jed​no albo na dru​gie – od​parł z nie​za​prze​czal​nie mi​łym szel​mow​skim uśmie​chem. – Naj​le​piej na to i na to.

Przez gło​wę prze​bie​gło jej sto wy​mó​wek, ale po​nie​waż nie po​tra​fi​ła ubrać ich w sło​wa, uśmiech​nę​ła się tyl​ko i lek​ko ski​nę​ła gło​wą. – Brzmi za​chę​ca​ją​co – po​wie​dzia​ła bez choć​by odro​bi​ny en​tu​zja​zmu. Przez chwi​lę przy​glą​dał jej się dziw​nie, lecz chy​ba po​sta​no​wił zi​gno​ro​wać tę wy​mu​szo​ną od​po​wiedź. – Świet​nie. Wpad​nę po cie​bie… może oko​ło szó​stej? I już wie​dzia​ła, że nic z tego nie bę​dzie – że ani do niej nie wpad​nie, ani nie po​zna Clem i że w ogó​le nie pój​dzie z nim na wy​sta​wę – ale zu​peł​nie nie umia​ła wy​tłu​ma​czyć dla​cze​go. Prze​cież jest słod​ki, uro​czy i in​te​li​gent​ny. Spodo​-

ba​ła mu się z ja​kie​goś po​wo​du i pró​bo​wał ją pod​ry​wać w miły, po​wścią​gli​wy i nie​na​chal​ny spo​sób. To, że nic nie czu​ła, kie​dy ją po​ca​ło​wał, i że na​tych​miast o tym za​po​mnia​ła, wca​le nie zna​czy​ło, że do sie​bie nie pa​su​ją. Nie​mal sły​sza​ła swo​ją sio​strę i Lily: nie wy​cho​dzisz za nie​go! To do​pie​ro dru​ga rand​ka. Żeby pójść z kimś na dru​gą rand​kę, nie trze​ba być do sza​leń​stwa za​ko​cha​ną. Na​wet je​śli nic z tego nie wyj​dzie, wró​cisz mię​dzy lu​dzi, przy​po​mnisz so​bie, jak to jest. Idź, od​pręż się i za​baw. Prze​stań za​sta​na​wiać się nad każ​dym szcze​gó​łem. Co to za róż​ni​ca, czy coś z tego bę​dzie, czy nie? Spró​buj, i już. Jak​by to było ta​kie ła​twe.

Z za​my​śle​nia wy​rwał ją głos Nic​ka. – Andy? Może być szó​sta? – Szó​sta? Tak, świet​nie. Ab​so​lut​nie. – Uśmiech​nę​ła się sze​ro​ko i od razu po​czu​ła się idio​tycz​nie. – No, wra​cam do pra​cy! – Do​pie​ro co usia​dłaś. – Tak, ale w pią​tek mam od​dać ar​ty​kuł, a nie za​czę​łam go jesz​cze po​pra​wiać! – Na​wet ona sły​sza​ła, że za​brzmia​ło to sztucz​nie i pre​ten​sjo​nal​nie. Jak mu​siał to ode​brać on? – Po​wiesz mi, o czym pi​szesz? – W so​bo​tę – rzu​ci​ła przez ra​mię już zza pro​gu. – Za​nu​dzę cię szcze​gó​ła​mi. Biur​ko było jak azyl. Pró​bo​wa​ła wmó​wić so​bie, że Nick jest su​per​mi​łym

fa​ce​tem i że faj​nie by​ło​by ro​bić z nim róż​ne rze​czy. Dla​cze​go od razu musi wy​bie​gać my​śla​mi w przy​szłość? Dla​te​go, że nie może in​a​czej. Po pro​stu. Uda​ło jej się sku​pić, dzię​ki cze​mu przez na​stęp​ną go​dzi​nę na​pi​sa​ła ko​lej​ne dwie​ście słów i wszyst​ko wska​zy​wa​ło na to, że do​trzy​ma piąt​ko​we​go ter​mi​nu. Sa​wy​er, jej nowy re​dak​tor z „New Yor​ke​ra”, któ​ry prze​niósł się tam nie​daw​no z „Vo​gue’a”, był fan​ta​stycz​ny: spo​koj​ny, roz​sąd​ny i pod każ​dym wzglę​dem pro​fe​sjo​nal​ny. Za​twier​dzał – a cza​sem pod​su​wał – jej po​my​sły, mó​wił, na czym jego zda​niem po​win​na się skon​cen​tro​wać, po​tem wy​co​fy​wał się, cze​ka​jąc, aż Andy zbie​rze ma​te​ria​ły i na​pi​sze ar​ty​kuł, na​-

stęp​nie, kie​dy już od​da​ła mu ca​łość, za​da​wał rze​czo​we, prze​my​śla​ne py​ta​nia i wno​sił fan​ta​stycz​ne po​praw​ki. Tak się przy​pad​kiem zło​ży​ło, że pi​sa​ła te​raz wni​kli​wą ana​li​zę spo​so​bów, w ja​kie ho​mo​sek​su​al​ni part​ne​rzy pró​bu​ją nadać swo​im ślu​bom inny cha​rak​ter niż mają ślu​by tra​dy​cyj​ne, nie zra​ża​jąc przy tym do sie​bie kon​ser​wa​tyw​nych człon​ków ro​dzi​ny. Miał to być naj​dłuż​szy jak do​tąd ar​ty​kuł, jaki opu​bli​ko​wa​ła w „New Yor​ke​rze”, i cie​szy​ła się, że tak do​brze jej idzie. Do​sta​wa​ła w mia​rę przy​zwo​itą pen​sję – przy​zwo​itą w po​łą​cze​niu z od​set​ka​mi ka​pi​ta​łu ze sprze​da​ży „Plun​ge’a”, któ​re​go więk​szą część na​tych​miast ostroż​nie za​in​we​sto​wa​ła – mia​ła

czas na inne po​my​sły. A kon​kret​nie na książ​kę. Cho​ciaż na​pi​sa​ła do​pie​ro sto stron i ni​ko​mu ich nie po​ka​za​ła, mia​ła do​bre prze​czu​cia. Czy ktoś mógł po​wie​dzieć na pew​no, że uda jej się wy​dać po​wieść z klu​czem o Mi​ran​dzie Prie​stly? Nie. Wie​dzia​ła jed​nak, że zno​wu pa​nu​je nad swo​im ży​ciem, i bar​dzo jej się to po​do​ba​ło. Na ekra​ni​ku ko​mór​ki wy​sko​czy​ło za​wia​do​mie​nie, że przy​szedł e-mail, i od​ru​cho​wo go otwo​rzy​ła. Po​z dro​wie​nia z Mia​sta Anio​łów! – taki był na​głó​wek. Od razu wie​dzia​ła, że to od Emi​ly.

Dro​dzy przy​ja​cie​le, ro​dzi​no i wiel​bi​cie​le, z ogrom​ną ra​do​ścią za​wia​da​miam Was, że Mi​les i ja zna​leź​li​śmy wresz​cie dom i po​wo​li się urzą​dza​my. Mi​les za​czął już zdję​cia do no​we​go re​ali​ty show Ko​chan​ko​wie i fra​je​rzy i wszy​scy ci, któ​rzy wi​dzie​li za​jaw​kę, mó​wią, że za​no​si się na WIEL​KI HIT (bę​dzie to coś w ro​dza​ju Khloe i La​mar i The Real Ho​use​wi​ves of Be​ver​ly Hills ra​zem wzię​tych, ta​kie dwa w jed​nym!!!). Po​wo​li roz​krę​cam mój nowy in​te​res. Je​stem te​raz sty​list​ką gwiazd, na ra​zie ta​kich jak So​fia

Ver​ga​ra, Sta​cy Ke​ibler i Kri​sten Wiig. Nie chcę tu rzu​cać na​zwi​ska​mi i nic wię​cej nie po​wiem, ale je​stem umó​wio​na dziś na drin​ka z Ca​rey Mul​li​gan i mam na​dzie​ję, że pod ko​niec hap​py hour ona też zo​sta​nie klient​ką Emi​ly Charl​ton. Obo​je tę​sk​ni​my za No​wym Jor​kiem i oczy​wi​ście za Wami, ale żyje się tu na​praw​dę przy​jem​nie. Wie​cie, że ter​mo​metr wska​zy​wał tu dzi​siaj po​nad 25 stop​ni i by​li​śmy na pla​ży? Nie jest źle. Dla​te​go pro​szę, pro​szę i jesz​cze raz pro​szę: od​wiedź​cie nas jak naj​szyb​ciej… Pi​sa​łam, że mamy tu ba​sen i wiel​ką wan​nę? Przy​jeż​dżaj​cie. Po​waż​nie. Nie po​ża​łu​je​cie. Z uści​ska​mi Em

Je​śli Andy pró​bo​wa​ła dać jej w ja​kiś

spo​sób do zro​zu​mie​nia, że nie są już przy​ja​ciół​ka​mi, do Emi​ly to nie do​cie​ra​ło. Cho​ciaż wy​rzu​ci​ła ją z miesz​ka​nia dzień po tym, jak do​wie​dzia​ła się o po​ta​jem​nie pod​pi​sa​nej umo​wie, cho​ciaż do niej nie od​dzwa​nia​ła ani nie od​po​wia​da​ła na e-ma​ile, chy​ba że do​ty​czy​ły sprze​da​ży „Plun​ge’a”, cho​ciaż igno​ro​wa​ła ją, ile​kroć wpa​da​ły na sie​bie na im​pre​zach, Em nie przyj​mo​wa​ła tego do wia​do​mo​ści. Wciąż do niej dzwo​ni​ła, wciąż pi​sa​ła SMS-y i e-ma​ile z naj​now​szy​mi wia​do​mo​ścia​mi i za​baw​ny​mi plo​tecz​ka​mi, a kie​dy się spo​ty​ka​ły, za​wsze obej​mo​wa​ła ją i wi​ta​ła ra​do​snym: „Jak się masz?!”. Dla​te​go Andy bar​dzo ulży​ło, gdy przed dwo​ma mie​sią​ca​mi do​sta​ła

od niej e-mail z wia​do​mo​ścią, że ona i Mi​les prze​pro​wa​dza​ją się do Los An​ge​les. Wie​dzia​ła, że od​le​głość do​ko​na tego, cze​go ona naj​wy​raź​niej nie po​tra​fi​ła, i ucie​szy​ło ją to osta​tecz​ne ze​rwa​nie kon​tak​tów. To, że Emi​ly wy​le​cia​ła z pra​cy za​le​d​wie dzie​sięć ty​go​dni po sprze​da​ży „Plun​ge’a”, nie po​win​no było ni​ko​go za​sko​czyć – cóż, Mi​ran​da to osta​tecz​nie Mi​ran​da – ale kie​dy Max jej o tym po​wie​dział, nie mo​gła się po​wstrzy​mać i rzu​ci​ła: „A nie mó​wi​łam?”. Je​den nu​mer. Do​kład​nie tyle cza​su Mi​ran​da dała jej i no​wej na​czel​nej na wy​ka​za​nie się w Elia​sie-Clar​ku, po czym zwol​ni​ła wszyst​kich tych, któ​rych ja​ko​by tak bar​-

dzo chcia​ła za​trzy​mać. Mimo że przy​czy​nia​ło się to do za​ostrze​nia symp​to​mów ze​spo​łu stre​su po​ura​zo​we​go, z upo​rem ma​nia​ka czy​ta​ła wszyst​kie wia​do​mo​ści na ten te​mat. Naj​ob​szer​niej​szą re​la​cję za​mie​ścił pe​wien blog plot​kar​ski – jego re​dak​to​rzy do​sta​li pew​nie cynk od Aga​thy albo od asy​sten​tek, któ​re wi​dzia​ły to na wła​sne oczy – i Andy za​chłan​nie ją prze​czy​ta​ła. Był zwy​kły dzień, ty​dzień po uka​za​niu się pierw​sze​go nu​me​ru pod egi​dą Elia​sa-Clar​ka. Na okład​ce wid​nie​li Ni​gel i jego mąż Neil, męż​czy​zna – przy​najm​niej są​dząc po zdję​ciach – za​ska​ku​ją​co flej​tu​cho​wa​ty, nie​mod​nie ubra​ny i co naj​mniej dwa​dzie​ścia lat star​szy od Ni​ge​la. Ni​gel tro​-

chę przy​tył, bez wąt​pie​nia z po​wo​du przed​ślub​nej eks​ta​zy, co w po​łą​cze​niu z dość dys​ku​syj​nym wy​glą​dem Ne​ila spra​wi​ło, że na​wet w obiek​ty​wie apa​ra​tu St. Ger​ma​ina nie wy​glą​da​li tak fan​ta​stycz​nie, jak ocze​ki​wa​no. Nie​waż​ne, że pierw​szy w hi​sto​rii nu​mer ma​ga​zy​nu ślub​ne​go po​świę​co​ny ślu​bo​wi pary ho​mo​sek​su​al​nej spo​tkał się z bar​dzo po​zy​tyw​nym przy​ję​ciem w ca​łym kra​ju za de​li​kat​ne i wni​kli​we po​dej​ście do tej tak dłu​go po​mi​ja​nej gru​py: okład​ka nie była wy​star​cza​ją​co re​we​la​cyj​na, a to rzecz nie​wy​ba​czal​na. Emi​ly nie po​no​si​ła za to naj​mniej​szej winy, ale ta​kie szcze​gó​ły Mi​ran​dy nie in​te​re​so​wa​ły. Andy nie wie​dzia​ła, kto pu​ścił far​bę –

Emi​ly, Ni​gel czy Char​la nu​mer trzy – ale wszyst​kie blo​gi plot​kar​skie zgod​nie przy​ta​cza​ły wy​po​wiedź, któ​ra sku​tecz​nie za​koń​czy​ła krót​kie pa​no​wa​nie Em w Elia​sie-Clar​ku. „Je​steś zwol​nio​na ze skut​kiem na​tych​mia​sto​wym. I za​bierz ze sobą swój ze​spół”. W tym mo​men​cie Mi​ran​da spoj​rza​ła jej w oczy i do​da​ła: „Po​sta​no​wi​li​śmy za​trud​nić bar​dziej świe​ży”. Ar​ty​kuł koń​czył się dość we​so​łym opi​sem tego, jak to pra​cow​ni​cy „Plun​ge’a” wra​ca​ją po lun​chu do re​dak​cji, by stwier​dzić, że ich elek​tro​nicz​ne klu​cze nie otwie​ra​ją już drzwi. Emi​ly zo​sta​ła po raz dru​gi bez​ce​re​mo​nial​nie wy​rzu​co​na przez Mi​ran​dę Prie​stly, cho​ciaż tym

ra​zem mo​gła się przy​najm​niej po​cie​szyć so​wi​tą dział​ką ze sprze​da​ży cza​so​pi​sma. Wy​sła​ła do Andy e-mail z wia​do​mo​ścią, że po​zo​sta​li też spa​dli na czte​ry łapy: kil​ko​ro prze​szło do in​nych cza​so​pism, dwo​je sko​rzy​sta​ło z oka​zji, by pod​jąć na​ukę, Da​niel po​je​chał do swo​je​go chło​pa​ka do Mia​mi Be​ach, a Aga​tha – ta mod​na, am​bit​na Aga​tha – pró​bo​wa​ła sił jako nowa młod​sza asy​stent​ka Mi​ran​dy. Były sie​bie war​te. Andy prze​su​nę​ła kur​sor mysz​ki, żeby ska​so​wać e-mail, tak jak ska​so​wa​ła kil​ka​na​ście in​nych, ale coś ka​za​ło jej zmie​nić zda​nie i na​ci​snąć przy​cisk „Od​po​wiedz”.

Cześć, Em, gra​tu​la​cje z oka​zji no​wej pra​cy – wy​da​je się, że to coś w sam raz dla cie​bie. I z oka​zji domu, ba​se​nu itd. Pew​nie jest tam zu​peł​nie in​a​czej niż w No​wym Jor​ku. Dużo szczę​ścia. Andy

Już mia​ła wró​cić do pi​sa​nia, kie​dy przy jej biur​ku sta​nął Nick. Całą siłą woli, całą sobą pró​bo​wa​ła zmu​sić go, by od​szedł i jej nie prze​szka​dzał, i na​tych​miast po​ża​ło​wa​ła, że zgo​dzi​ła się na tę dru​gą rand​kę. Nie żeby coś z nim było nie tak, z nim czy uma​wia​niem się na rand​ki, ale nie​po​trzeb​nie zmie​sza​ła tam​ten świat z tym no​wym, cu​dow​nie ci​chym i spo​koj​nym świa​tem ką​ci​ka pi​sar​-

skie​go. Była to jej uciecz​ka od wszyst​kie​go, co gło​śne, przy​tła​cza​ją​ce i zwią​za​ne z dziec​kiem, je​dy​ne miej​sce, gdzie mo​gła być zu​peł​nie sama, bę​dąc jed​no​cze​śnie wśród lu​dzi, z któ​rych wszy​scy po​wo​li i kon​se​kwent​nie zaj​mo​wa​li się wy​łącz​nie swo​imi spra​wa​mi. Mało bra​ko​wa​ło, a po​pro​si​ła​by go, żeby dał jej świę​ty spo​kój. – Andy? – szep​nął, ła​miąc obo​wią​zu​ją​ce w ką​ci​ku za​sa​dy. W stre​fie pra​cy ci​chej, gdzie wy​bra​ła naj​dal​sze i naj​bar​dziej od​izo​lo​wa​ne biur​ko, za​bro​nio​ne były wszel​kie roz​mo​wy. Spoj​rza​ła na nie​go z unie​sio​ny​mi brwia​mi, ale się nie ode​zwa​ła. – Ktoś cze​ka na cie​bie w kuch​ni.

– Nie za​ma​wia​łam je​dze​nia – od​szep​nę​ła zdez​o​rien​to​wa​na. – Nie wy​glą​da na roz​wo​zi​cie​la piz​zy. Wpu​ści​li go, bo po​wie​dział, że to waż​ne. Była to ostat​nia rzecz, jaką pra​gnę​ła usły​szeć. „Waż​ne” ozna​cza​ło, że to pew​nie Max, a je​śli Max, to musi cho​dzić o Clem. Wy​ję​ła z to​reb​ki ko​mór​kę i szyb​ko ją otwo​rzy​ła: żad​nych e-ma​ili i SMS-ów od Isli, co tro​chę pod​nio​sło ją na du​chu, ale może spra​wa jest tak pil​na, że Isla uzna​ła, iż Max bę​dzie ła​twiej osią​gal​ny, i za​dzwo​ni​ła do nie​go. Bez sło​wa ze​rwa​ła się z krze​sła i po​bie​gła do kuch​ni. Nic nie mo​gło przy​go​to​wać ją na to, kogo zo​ba​czy​ła przy tym

sa​mym sto​li​ku, przy któ​rym przed po​łu​dniem sie​dzia​ła z Nic​kiem. – Hej – rzu​cił Alex, jak​by była to naj​bar​dziej na​tu​ral​na rzecz pod słoń​cem. – Hej – od​rze​kła, nie mo​gąc wy​krztu​sić nic wię​cej. Prze​cze​sał ręką wło​sy. Ręka drża​ła, ale nie​waż​ne – Alex wy​glą​dał za​bój​czo w dżin​sach, do po​ło​wy roz​pi​na​nej gra​na​to​wej blu​zie i spor​to​wych bu​tach New Ba​lan​ce, swo​ich ulu​bio​nych, po któ​rych wszy​scy go roz​po​zna​wa​li. Kie​dy otwo​rzył ra​mio​na i ru​szył ku niej, by ją ob​jąć, o mało się nie roz​pła​ka​ła: zna​jo​my do​tyk mięk​kie​go po​la​ru na po​licz​ku, cię​żar jego rąk na ple​cach, jego odu​rza​ją​cy za​pach, od któ​re​go do​słow​nie za​bra​kło jej

tchu. Ile cza​su mi​nę​ło, od​kąd ktoś ją tak obej​mo​wał, nie li​cząc mamy? Rok? Wię​cej? Po​wi​ta​nie było eks​cy​tu​ją​ce, uspo​ka​ja​ją​ce i ko​ją​ce za​ra​zem. Jak po​wrót do domu. – Co ty tu ro​bisz? – spy​ta​ła, wciąż prze​ko​na​na, że to ja​kaś zja​wa albo, co gor​sza, przy​pa​dek. – Śle​dzę cię – od​parł ze śmie​chem. – Nie, po​waż​nie. – Po​waż​nie. Wpa​dłem dzi​siaj na two​ją nia​nię z Cle​men​ti​ne pod tym skle​pem z ba​becz​ka​mi i… – Na moją nia​nię? I na Cle​men​ti​ne? Co ro​bi​łeś trzy uli​ce od mo​je​go domu? Nie miesz​kasz już w Park Slo​pe? Uśmiech​nął się.

– Tak, ale ja na​praw​dę za tobą cho​dzę. Sie​dzia​łem tam, je​dząc ba​becz​kę i pró​bu​jąc ze​brać się na od​wa​gę, żeby wresz​cie do cie​bie wpaść, i na​gle we​szła Cle​men​ti​ne. Bar​dzo uro​sła, od​kąd wi​dzia​łem ją ostat​nio. Jest ślicz​na i taka uro​cza. Po​znał​bym ją wszę​dzie. Za​mie​rzał do niej wpaść – Andy pró​bo​wa​ła ukryć pod​nie​ce​nie, ale nie mo​gła prze​stać się na nie​go ga​pić. – Spy​ta​łem więc nia​nię, czy je​steś w domu. Przed​sta​wi​łem się jako twój sta​ry przy​ja​ciel, ale chy​ba się zde​ner​wo​wa​ła i wzię​ła mnie za ja​kie​goś na​trę​ta, bo po​wie​dzia​ła tyl​ko, że „wy​szłaś po​pi​sać”. To jej sło​wa. – I tak po pro​stu po​sta​no​wi​łeś za​ry​zy​-

ko​wać i spraw​dzić, czy je​stem aku​rat tu​taj, w jed​nym z pięć​dzie​się​ciu ką​ci​ków pi​sar​skich w No​wym Jor​ku? Nie wspo​mi​na​jąc o pry​wat​nych ga​bi​ne​tach, bi​blio​te​kach, ka​wiar​niach, miesz​ka​niach zna​jo​mych… Dał jej żar​to​bli​we​go kuk​sań​ca w ra​mię i mia​ła ocho​tę zła​pać go za rękę i po​ca​ło​wać w pa​lec. – Wła​śnie. Ale wiesz, parę mie​się​cy temu mo​głem też wi​dzieć twój wpis na Ta​bli​cy Jill na Fa​ce​bo​oku, że pra​cu​jesz ostat​nio aku​rat w tym. Andy unio​sła brwi. – Wiem, wiem, przy​się​ga​łem so​bie, że nig​dy nie wej​dę na Fa​ce​bo​oka, ale się zła​ma​łem. Mogę te​raz śle​dzić moje

wszyst​kie byłe. Tak czy in​a​czej, ja​kiś Nick wpu​ścił mnie i po​wie​dział, że cię zna… – Tak – mruk​nę​ła Andy. Spoj​rzał na nią py​ta​ją​co, ale uciekł wzro​kiem w bok, kie​dy nie do​da​ła nic wię​cej. Do kuch​ni we​szła czter​dzie​sto​kil​ku​let​nia ko​bie​ta i za​czę​ła bu​szo​wać w lo​dów​ce. Andy i Alex za​mil​kli, pa​trząc, jak wyj​mu​je z szu​fla​dy pla​sti​ko​wy po​jem​nik z sa​łat​ką, jak po​trzą​sa bu​tel​ką z wi​ne​gre​tem, jak otwie​ra pep​si i jak zo​rien​to​waw​szy się na​gle, że im prze​rwa​ła, za​bie​ra lunch do naj​dal​sze​go kąta kuch​ni, szyb​ko za​kła​da słu​chaw​ki i za​czy​na jeść.

– No i tak… – Andy spoj​rza​ła na Ale​xa, pró​bu​jąc zmu​sić go siłą woli, żeby ode​zwał się pierw​szy. Nie wie​dzia​ła, co po​wie​dzieć. Dla​cze​go przy​szedł? Cze​go chce? – No i tak… – Alex ner​wo​wo od​kaszl​nął i wy​tarł oczy. – Te szkła kon​tak​to​we od sa​me​go rana do​pro​wa​dza​ją mnie do sza​łu. – Mhm. Znam to, nie zno​szę, kie​dy tak uwie​ra​ją. – Ja też. Za​sta​na​wiam się, czy nie za​ła​twić tego la​se​rem i mieć to raz na za​wsze z gło​wy, ale po​dob​no ma się po tym pro​ble​my z su​cho​ścią oczu i… – Alex – wy​pa​li​ła Andy. – Alex, tak? Nie Xan​der? Alex, co się sta​ło?

Zmie​szał się. Za​nie​po​ko​ił. – Tak, Alex – od​parł. Ner​wo​wo wy​ła​mał pal​ce, szarp​nął koł​nierz blu​zy. – Jak to, co się sta​ło? Nie moż​na już wpaść się przy​wi​tać? To ta​kie dziw​ne? Andy ro​ze​śmia​ła się. – Tak, dziw​ne. Uro​cze, ale dziw​ne. Kie​dy wi​dzie​li​śmy się ostat​ni raz? Rok temu? Na tym brun​chu, tak? Okrop​nie nie​zręcz​na sy​tu​acja… – Tak ją ku​si​ło, tak bar​dzo ku​si​ło ją, żeby spy​tać o So​phie i spraw​dzić, czy i cze​go się do​wie​dział, ale nie mo​gła się do tego zmu​sić. – Mię​dzy So​phie i mną wszyst​ko skoń​czo​ne – po​wie​dział, pa​trząc na sto​lik. – Nie je​ste​śmy ra​zem już od ja​kie​goś cza​su.

– Przy​kro mi. – Na​praw​dę? – spy​tał z uśmie​chem. – Nie. Ani tro​chę. Uśmiech​nął się. – Wszyst​ko wiem. O tym kur​san​cie, o ro​man​sie, o wszyst​kim. Po tym brun​chu była tak pew​na, że ją syp​nę​łaś, że sama się przy​zna​ła. Chy​ba wciąż nie wie​rzy, że nic mi nie po​wie​dzia​łaś. – Prze​pra​szam. Za wszyst​ko. – Wie​dzia​ła, że Alex zro​zu​mie, za co go prze​pra​sza: za to, że wie​dzia​ła i nie po​wie​dzia​ła, za ból zdra​dy, za to, że w ogó​le mu​sia​ło do tego dojść. Kiw​nął gło​wą. – Oka​zu​je się, że to nie był tyl​ko prze​lot​ny ro​mans. Pra​wie za​raz po​tem się

po​bra​li i So​phie lada dzień spo​dzie​wa się dziec​ka. Andy mia​ła ocho​tę ob​jąć go przez sto​lik. – Wiem rów​nież o to​bie i Ma​xie… – Zno​wu uciekł wzro​kiem w bok. – O Ma​xie? – Do​brze wie​dzia​ła, o co cho​dzi, ale dziw​nie się po​czu​ła, sły​sząc to imię w ustach Ale​xa. – O roz… O tym, co mię​dzy wami za​szło. Pa​trzy​ła na nie​go, aż spoj​rzał jej w oczy. – Jak się do​wie​dzia​łeś? Lily za​pew​nia​ła mnie sto razy, że nic ci nie po​wie​dzia​ła, że cho​ciaż parę razy roz​ma​wia​li​ście, ani ona, ani ty ani razu o mnie nie

wspo​mnie​li​ście… – To nie Lily mi po​wie​dzia​ła. To Emi​ly. – Emi​ly? Od​kąd to utrzy​mu​je​cie ze sobą kon​takt? Alex uśmiech​nął się, ale był to uśmiech za​bar​wio​ny smut​kiem. – Od ni​kąd. Ale kil​ka mie​się​cy temu ni stąd, ni zo​wąd za​dzwo​ni​ła do mnie. Traj​ko​ta​ła jak na​ję​ta, sam cha​os i hi​ste​ria, do​kład​nie jak w cza​sach „Run​waya”… – Ona za​dzwo​ni​ła do cie​bie? – Tak. Mi​ran​da zno​wu ją wy​rzu​ci​ła i chcie​li, ona i Mi​les, prze​pro​wa​dzić się do Los An​ge​les. – Tak, nie​daw​no się prze​pro​wa​dzi​li.

– No więc gada, gada i gada o tym, jak to wszyst​ko ze​psu​ła, z Elia​sem-Clar​kiem, z „Plun​ge’em”, a zwłasz​cza z tobą. Chcia​ła, że​bym wie​dział, że… no wiesz, że wzię​li​ście… roz​wód. „Roz​wód”. Cho​ciaż już nie szo​ko​wa​ło to jej tak jak kie​dyś, wciąż skrę​ca​ło ją na dźwięk tego sło​wa. – O Boże, nie​moż​li​we. – Że po tych wszyst​kich wpad​kach i błę​dach doj​rza​ła wresz​cie do tego, żeby zro​bić do​brze choć jed​ną rzecz, coś, co było do​bre od sa​me​go po​cząt​ku, a rze​czą tą… tą rze​czą… – Alex za​kasz​lał. Nie mógł mó​wić. Co tu się dzie​je? Czy Alex na​praw​dę sie​dzi obok niej

w tej po​nu​rej kuch​ni, da​jąc jej do zro​zu​mie​nia – a wła​ści​wie mó​wiąc pro​sto z mo​stu – że o niej my​śli? Że po​win​ni spró​bo​wać jesz​cze raz? Cho​ciaż taki sce​na​riusz czę​sto na​wie​dzał ją w ma​rze​niach, wciąż wy​da​wał się za bar​dzo na​cią​ga​ny i zbyt opty​mi​stycz​ny. Andy mil​cza​ła. Alex spoj​rzał naj​pierw na swo​je nogi, po​tem na su​fit. Mil​cze​nie trwa​ło dwa​dzie​ścia, trzy​dzie​ści se​kund, ale cią​gnę​ło się jak wiecz​ność. – Co byś po​wie​dzia​ła na ko​la​cję w so​bo​tę? Taką wcze​śniej​szą, z Cle​men​ti​ne. Może o pią​tej? Mo​gli​by​śmy za​brać ją do re​stau​ra​cji gdzieś koło cie​bie na piz​zę albo ham​bur​ge​ra. Wiesz, tak zu​-

peł​nie nie​zo​bo​wią​zu​ją​co. Andy ro​ze​śmia​ła się. – Clem prze​pa​da za piz​zą. Skąd wie​dzia​łeś? – Któ​re dziec​ko nie prze​pa​da? Uśmiech​nę​ła się do nie​go. Kie​dy od​po​wie​dział uśmie​chem, jej żo​łą​dek wy​wi​nął sal​to, tak jak kie​dyś. Miłe, zna​jo​me i daw​no za​po​mnia​ne uczu​cie. – Chęt​nie. Mo​żesz na nas li​czyć. – Świet​nie! W ta​kim ra​zie je​ste​śmy umó​wie​ni. – Za​pisz​cza​ła jego ko​mór​ka i zer​k​nął na ekra​nik. – Brat przy​je​chał. Od​wie​dza kum​pla ze stu​dium po​dy​plo​mo​we​go i wła​śnie do nie​go jadę. Chce, że​bym po​ła​ził z nim po ba​rach. Boże, do​po​móż.

– Oli​ver? Nie mogę uwie​rzyć, że na​praw​dę ist​nie​je. Nie wi​dzia​łam go… od ilu? Od dzie​się​ciu lat? Jak się mie​wa? – Zna​ko​mi​cie. Miesz​ka w San​ta Fe, pra​cu​je w Go​ogle i ma obłęd​nie sek​sow​ną dziew​czy​nę, któ​ra wy​dzwa​nia do nie​go dnia​mi i no​ca​mi. Stał się wresz​cie doj​rza​łym czło​wie​kiem. Co jest w tym wszyst​kim naj​dziw​niej​sze. – Przy​pro​wadź go w so​bo​tę, bar​dzo chcia​ła​bym go zo​ba​czyć. Mi​nę​ło tyle lat… – Nie je​stem pew​ny, czy piz​za z ma​łym dziec​kiem o pią​tej po po​łu​dniu na​le​ży do jego prio​ry​te​tów, ale na pew​no go za​pro​szę. – Po​wiedz mu, że chcę go zo​ba​czyć!

– Po​wiem. Obie​cu​ję. Je​stem pew​ny, że on też się za tobą stę​sk​nił. Za​wsze… – Alex za​czer​wie​nił się. – Za​wsze co? – Nie, nic. – Alex! Za​czą​łeś, to do​kończ. – Za​wsze uwa​żał, że do sie​bie wró​ci​my. Cią​gle o cie​bie py​tał. – Pew​nie dla​te​go, że So​phie mu się nie po​do​ba​ła. – Nie, prze​ciw​nie, mó​wił, że jest bar​dzo sek​sow​na i… Andy pod​nio​sła rękę. – Dość, wy​star​czy. Uśmiech​nął się. – Prze​pra​szam. Andy pa​trzy​ła z uśmie​chem, jak Alex

wsta​je i prze​wie​sza przez pierś tor​bę li​sto​nosz​kę. Tak bar​dzo pra​gnę​ła go ob​jąć, ale nie chcia​ła być zbyt bez​po​śred​nia. Tro​chę za​wsty​dzo​ny, może na​wet za​że​no​wa​ny, za​ci​snął rękę na pa​sku tor​by. Ale spoj​rzał na nią i do​dał: – Andy? Nie bę​dzie​my się spie​szy​li, obie​cu​ję. Nie chcę po​dej​mo​wać po​chop​nych de​cy​zji, ty na pew​no też nie. Bę​dzie​my ostroż​ni. – Tak. Ostroż​ni. – Mu​sisz my​śleć o cór​ce, co do​sko​na​le ro​zu​miem i sza​nu​ję. Z po​przed​nich związ​ków obo​je wy​szli​śmy po​ra​nie​ni i je​stem pew​ny, że… Zro​bi​ła to bez za​sta​no​wie​nia. Z umy​-

słem bło​go wol​nym od trosk – nie my​śląc o swo​im wy​glą​dzie, jego re​ak​cji i o tym, co po​tem po​wie​dzą – sta​nę​ła na czub​kach pal​ców, za​rzu​ci​ła mu ręce na szy​ję i po​ca​ło​wa​ła go w usta. Po​ca​łu​nek trwał tyl​ko kil​ka se​kund, ale była to naj​bar​dziej na​tu​ral​na, naj​cu​dow​niej​sza rzecz pod słoń​cem i kie​dy się cof​nę​ła, sze​ro​ko się do sie​bie uśmiech​nę​li. – Ty mo​żesz się nie spie​szyć – po​wie​dzia​ła z po​waż​ną miną – ale​ja za​mie​rzam od​dać się temu z ży​wio​ło​wą bra​wu​rą. – Na​praw​dę? – spy​tał z uśmie​chem Alex. – Z ży​wio​ło​wą bra​wu​rą? Mo​żesz to zde​fi​nio​wać? Wte​dy po​ca​ło​wa​ła go zno​wu.

Podziękowania

Zwy​kłe „dzię​ku​ję” nie od​da​je w peł​ni wdzięcz​no​ści, jaką od​czu​wam wo​bec Slo​ana Har​ri​sa, mo​je​go agen​ta li​te​rac​kie​go, przy​ja​cie​la i kie​dy to ko​niecz​ne, psy​cho​te​ra​peu​ty. Nie ma ta​kiej pa​ni​ki, któ​rej byś nie uśmie​rzył, ta​kie​go pro​ble​mu, któ​re​go byś nie roz​wią​zał. Dzię​ku​ję ci za two​ją mą​drość, nie​omyl​ne wska​zów​ki i nie​skoń​czo​ny spo​kój w stre​su​ją​cych chwi​lach. Zna​czy to dla mnie dużo wię​cej, niż my​ślisz.

Dzię​ku​ję rów​nież Ma​ry​sue Ruc​ci, któ​ra od pra​wie dzie​się​ciu lat (!) jest dla mnie kimś wię​cej niż tyl​ko re​dak​tor​ką: Ma​ry​sue, za​wsze by​łaś i je​steś moją che​er​le​ader​ką, po​wier​ni​cą i tak wspa​nia​łym mę​dr​cem i do​rad​cą, że nie pa​mię​tam już, że​bym kie​dy​kol​wiek na​pi​sa​ła coś bez two​jej po​mo​cy. Od pierw​szej bu​rzy mó​zgów po ostat​nie po​pra​wio​ne sło​wo – dzię​ki to​bie książ​ka ta jest pod każ​dym wzglę​dem lep​sza. Ca​łej mo​jej ro​dzi​nie z Si​mo​na & Schu​s​tra dzię​ku​ję za wspa​nia​łą pra​cę i kre​atyw​ność. Jo​nie Karp, Jac​kie Seow, Ri​char​dzie Rho​re​rze, An​dreo De​Werd, Tra​cey Gu​est, Jen​ni​fer Ga​rza, Jes​si​co Zim​mer​man i Fe​li​ce Ja​vitz: je​ste​ście

naj​lep​szym ze​spo​łem, jaki każ​da au​tor​ka może so​bie wy​ma​rzyć. Szcze​gól​nie dzię​ku​ję Aji Pol​lock za po​praw​ki i ulep​sze​nia oraz Emi​ly Graff za wszyst​ko. Do​słow​nie za wszyst​ko. Dzię​ku​ję rów​nież wspa​nia​łe​mu ze​spo​ło​wi z ICM: Ma​ar​te​no​wi Ko​oij, Kri​styn Ke​ene, Jo​sie Fre​ed​man, He​ather Kar​pas i Shi​rze Schin​del. Je​stem wam wdzięcz​na za mą​dre rady i wspa​nia​łe po​my​sły (i oczy​wi​ście za gru​po​we gło​so​wa​nia). Wiel​kie dzię​ki za fa​cho​we po​ra​dy do​słow​nie w każ​dej sy​tu​acji. Ca​łe​mu nie​sa​mo​wi​te​mu ze​spo​ło​wi z Lon​dy​nu: ogrom​ne po​dzię​ko​wa​nia za bez​gra​nicz​ny en​tu​zjazm i fan​ta​stycz​ne po​my​sły, któ​re pod​su​wa​li​ście mi od

chwi​li roz​po​czę​cia pi​sa​nia tej książ​ki do jej wy​da​nia. Pra​cu​je​my ra​zem od po​nad dzie​się​ciu lat, dla​te​go tyle wam za​wdzię​czam i tak was ko​cham. Bar​dzo dzię​ku​ję re​dak​tor​kom z Har​per Col​lins: Kate El​ton, Lyn​ne Drew, Cla​ire Bord i Lo​uise Swan​nell. I sto​krot​ne po​dzię​ko​wa​nia dla re​dak​to​rek z Cur​ti​sa Brow​na: Vi​vien​ne Schu​s​ter, Bet​sy Rob​bins, So​phie Ba​ker i Cla​ire No​zie​res. Przy​ja​cio​łom, któ​rzy tak hoj​nie ob​da​ro​wa​li mnie swo​im cza​sem i wie​dzą: Wen​dy Fi​ner​man, Hil​la​ry Ir​win, Mat​thew Hilt​zi​ko​wi, Jo​sho​wi Wol​fe’owi, Kyle’owi Whi​te’owi, Lud​mil​le Su​vo​ro​vej i moim dziew​czy​nom z No​we​go Jor​ku i resz​ty świa​ta – wszyst​kim wam

prze​sy​łam wiel​kie uści​ski i za​pro​sze​nie na drin​ka. Oby​jak naj​szyb​ciej. Choć​by ju​tro. Sło​wa nie od​da​dzą wdzięcz​no​ści, jaką od​czu​wam wo​bec Mal​lo​ry Steh​le i Tra​cy Lar​ry, bez któ​rych książ​ka ta nig​dy by nie po​wsta​ła. Za​wsze bę​dzie​cie czę​ścią na​szej ro​dzi​ny. Mamo, tato i Dano: tak bar​dzo was ko​cham. Dzię​ki wam za​wsze stą​pa​łam twar​do po zie​mi i nie po​pa​dłam w obłęd (a je​śli już, to w nie​wiel​ki), dla​te​go dzię​ku​ję wam za wszel​ką po​moc, za​chę​tę i, co naj​waż​niej​sze, za to, że umie​li​ście i wciąż umie​cie mnie roz​śmie​szyć. Dzię​ku​ję ca​łej mo​jej ro​dzi​nie za otu​chę, zro​zu​mie​nie i za to, że za​wsze wie​dzie​-

li​ście, kie​dy nie py​tać mnie o pra​cę: Ber​nie​mu, Judy, Se​tho​wi, Sa​die, bab​ci, ta​cie, Jac​kie, Me​lo​wi, Al​li​son, Dave’owi, Syd​ney​owi i Em​mie. Te ostat​nie dwa lata były zwa​rio​wa​ne i nie prze​ży​li​by​śmy ich (albo nie cie​szy​li​by​śmy się tą zwa​rio​wa​ną jaz​dą) bez was wszyst​kich ra​zem i każ​de​go z osob​na. Naj​go​rę​cej dzię​ku​ję mo​je​mu mę​żo​wi Mike’owi, dzię​ki któ​re​mu wszyst​ko sta​je się moż​li​we. Bez two​je​go wspar​cia, two​ich su​ge​stii, po​my​słów i tego, że tak uważ​nie czy​ta​łeś ją na każ​dym eta​pie po​wsta​wa​nia, ta książ​ka by​ła​by tyl​ko prze​lot​ną za​chcian​ką. Na róż​ne spo​so​by, duże i małe, spra​wiasz, że moje ży​cie – że ży​cie nas wszyst​kich – jest kom​plet​-

ne, a za to samo „dzię​ku​ję” nie wy​star​czy. R i S: dzię​ku​ję, że da​je​cie mi wię​cej ra​do​ści, niż mo​gła​bym so​bie wy​ma​rzyć. Kie​dy je​ste​ście ze mną, nie spo​sób się nie uśmie​chać. Ko​cham was tro​je ca​łym ser​cem.