O czarownicach, czarodziejkach, czarodziejach i magii

O czarownicach, czarodziejkach, czarodziejach i magii (pół Ŝartem pół serio) Czarodziejki nazywa się teŜ czarownicami, wiedźmami lub jędzami, o czarownikach mówi się - czarnoksięŜnicy, czarodzieje lub szamani. Mówiąc o czarownicach mamy na myśli kobiety, ale pamiętajmy, Ŝe pojęcia "polowanie na czarownice", "sabat czarownic" odnoszą się takŜe do męŜczyzn. Bez względu na nazwę, jedno ich zawsze łączyło - uprawianie magii i to nie tylko czarnej magii. Czarownice i czarownicy równie często wykorzystywali swoją moc dla czynienia dobra. Dlatego zazwyczaj nie budzili strachu, lecz przeciwnie - powaŜano ich i czczono jako mędrców, kapłanów i kapłanki, znachorów i znachorki, a takŜe historyków i nauczycieli strzegących tradycyjnej wiedzy, by przekazać ją następnym pokoleniom. Historia przekazała nam wiele nazwisk znamienitych czarownic i czarowników, dobrych i złych, począwszy od czasów staroŜytnych po dzień dzisiejszy. Wielu z nich rzeczywiście przypisywało sobie magiczną moc i inne niezwykłe zdolności, zyskując sławę profesjonalistów, którzy dokonywali (jak głosi otaczająca ich legenda) zdumiewających wyczynów. Jednak rzadko kiedy posługiwano się etykietą "czarownica" lub "czarownik" w odniesieniu do tych wielkich nazwisk. Oni sami, podobnie, jak i ich zwolennicy, woleli nazywać się "mistykami" lub "jasnowidzami". Z drugiej strony niektóre sławne postacie zostały przez potomność zapamiętana jako uprawiające czary, poniewaŜ inni tak o nich mówili, chcąc oskarŜyć o czynienie zła, ukarać, a nawet skazać na śmierć, czy to ze strachu, ze złej woli, czy teŜ z gorliwości religijnej. Teraz moŜe kilka przykładów. 1. Apollonios z Tyany, grecki mag i prorok z I w. n.e. dzięki magii odkrył przed Menippusem z Koryntu złą naturę jego Ŝony. Wśród przypisywanych Apolloniosowi mocy była teŜ zdolność porozumiewania się ze zmarłymi. 2. Pitagoras (VI w. p.n.e.) grecki

filozof i mistyk, który dokonał waŜnych odkryć w matematyce, nauczał teŜ filozofii mistycznej zapoŜyczonej z Egiptu. Wierzył, Ŝe dusza moŜe opuszczać ciało. Legenda głosi, Ŝe w późniejszych wiekach często pojawiał się w ludzkiej postaci. 3. Ludność Neapolu wierzyła, Ŝe słynny poeta rzymski, Wergiliusz (70-19 r. p.n.e.), autor Eneidy, był czarownikiem. Jak głosi jedna z legend, miał zrobić magiczną, mosięŜną muchę, która uchroniła miasto przed plagą owadów. 4. Albert Magnus (1193-1280), słynny niemiecki uczony był biskupem (to dopiero!), filozofem, alchemikiem, studiował magię. Badał m.in. "naturalne" magiczne właściwości ziół i kamieni szlachetnych. 5. Ramon Lull (1235-1315), hiszpański mistyk i alchemik, swoimi pismami okultystycznymi rozgniewał Kościół katolicki. Później stał się bardziej poboŜny; zginął, gdy próbował nawracać muzułmanów w Afryce Północnej. 6. Joanna z Nawarry (1370-1437), księŜna Breatanii, Ŝona Henryka IV, króla Anglii. Pod jego nieobecność (walczył we Francji) wrogowie oskarŜyli ją przed sądem o chęć zaszkodzenia królowi czarami. Została aresztowana i na wiele lat wtrącona do więzienia, ale później jej wybaczono i przywrócono do łask. 7. Gilles de Rais (1404-1440), francuski baron, uwaŜany za najbogatszego szlachcica w Europie. PoniewaŜ interesował się alchemią i magią, a przy tym miał wielu wrogów, którzy mu zazdrościli, został oskarŜony o kult diabła i porywanie dzieci, a następnie spalony na stosie. Jego majątek skonfiskowano i rozdzielono między jego przeciwników. 8. Angielski wróŜbita i astrolog William Lilly (1602-1681) był bardzo szanowany przez króla Karola I. Astrologia była wtedy przedmiotem powaŜnych studiów akademickich; równie powaŜnie Lilly pisał o magii i sztuce wywoływania duchów. 9. Karolina z Brunszwiku (1768-1821), Ŝona Jerzego IV, króla Anglii. Jak głosi fama, czuła się zaniedbywana przez męŜa. Oburzona zrobiła jego kukłę z wosku, wbiła w nią szpilki i ciernie, a potem wrzuciła w ogień (niestety nie doszukałam się wiadomości, co z jej męŜem). 10. Jednym z najsłynniejszych oszustów w dziejach magii był francuski alchemik z XVIII w., hrabia Saint Garmain. Twierdząc, Ŝe posiada zdolności, dzięki którym Ŝyje juŜ 2000 lat, nabrał wielu bogatych i naiwnych

klientów. Gawędziarze snuli swe opowieści o czarach, zanim jeszcze wynaleziono pismo, a czarownice i czarownicy zawładnęli wyobraźnią kolejnych pokoleń. Spotykamy ich w staroŜytnych legendach i podaniach ludowych, wszelkiego rodzaju dramatach scenicznych, począwszy od farsy po operę, w bajkach dla dzieci, popularnych thillerach i dziełach literatury klasycznej. Ich popularność nie zmalała do dzisiaj. Teraz kilka przykładów ze StaroŜytności: 1. "Pierwszy Mag" - taki tytuł nadano Totowi, bogowi księŜyca z głową ibisa, dominującemu w staroŜytnym Egipcie. Tot sprawował sądy w zaświatach, wynalazł teŜ sztukę i róŜne dziedziny nauki, takŜe magię. W jego imieniu odprawiano wiele rytuałów magicznych, Ŝeby zdobyć jego przychylność. 2. Taweret, egipska bogini porodu, w postaci cięŜarnej samicy hipopotama. I tu religia łączy się a magią, gdyŜ Taweret miała chronić rodzące kobiety zarówno przed powikłaniami, jak i skutkami złych czarów. 3. Hekate, bogini świata podziemnego w staroŜytnej Grecji, często przedstawiana z trzema róŜnymi twarzami. Jako groźna siła, była patronką czarów i magii, a takŜe dręczycielką ludzi włóczącą się nocami po ziemi ze sforą psów piekielnych o czerwonych ślepiach. 4. Wszyscy zapewne wiedzą o Wyroczni Delfickiej. StaroŜytni Grecy odwiedzali święty gaj w Delfach, gdzie kapłanka odkrywała przed nimi przyszłość, dając często tajemnicze odpowiedzi, podczas których wiła się w głębokim transie. (Musiał być to ciekawy widok). Mistrzowie fikcji zawsze chętnie sięgali po tematy czarownic i ich niewinnych ofiar, przedstawiając walkę dobra ze złem. Jednak czarownice to nie zawsze wiedźmy, lecz często samotne staruszki lub wzbudzające ogólny zachwyt czarujące i seksowne kobiety. 1. Jedną z pierwszych czarodziejek w literaturze była Kirke z Odysei, epickiego poematu Homera o przygodach greckiego herosa, Odysa, powracającego z wojny trojańskiej. Kirke zamieniła towarzyszy Odysa w świnie, gdy wylądowali na jej odludnej wyspie, a potem i jego próbowała nakłonić do wypicia czarodziejskiej mikstury.

2. Legendarny Merlin, pierwotnie postać z mitologii walijskiej, podpora króla Artura, gdy był juŜ starcem, powierzył swoje czarodziejskie tajemnice ukochanej Viviane, a ta niewdzięczna wtrąciła go do lochu (wielu zapewne teraz zamarudzi - ....te kobiety....). 3. Do najbardziej znanych z literatury czarownic naleŜą trzy siostry z Makbeta, odprawiające czary nad kotłem, by zachęcić Makbeta do zabicia króla i objęcia tronu szkockiego. 4. W pięknej filmowej bajce Disneya, Królewna ŚnieŜka i siedmiu krasnoludków, pojawia się próŜna i zła królowa-czarownica. 5. Bracia Grimm napisali wiele niezapomnianych bajek o czarownicach, m.in.: Śpiącą Królewnę, gdzie piękna i młoda księŜniczka zapadła w sen po tym, gdy ukłuła się w palec wrzecionem złej wróŜki, czy Jasia i Małgosię (to jeden z ich najbardziej przeraŜających pomysłów), gdzie czarownica udająca miłą starszą panią zwabia do swojego domku zabłąkane dzieci. 6. Klasyczną powieścią dla dzieci jest CzarnoksięŜnik ze Szmaragdowego Grodu L. Franka Bauma. 7. Rosjanie zaś w swoich podaniach ludowych opowiadają o Babie-Jadze, która, zamiast na miotle lata wokół leśnej gęstwiny w kibelku (chyba nie miała zbytniej swobody), trzymając w ręku drewniany ubijak (ciekawe do czego miał on słuŜyć, moŜe ktoś wie?). 8. W komedii filmowej z 1942 r. OŜeniłem się z czarownicą, Veronica Lake zagrała ponętną blond czarownicę (spaloną w 1692 r. i przywróconą do Ŝycia), która postanawia rozkochać w sobie głównego bohatera (granego przez Fredrica Marcha) i skłonić go do porzucenia narzeczonej. 9. Rola czarownika widnieje teŜ w filmie Kruk z 1963 r. z Borisem Karloffem (najlepiej znany jest z kreacji Frankensteina w wielu filmach hollywodzkich). 10. Zapewne wszyscy oglądali film Czarownice z Eastwick z 1987 r., na podstawie powieści Johna Upidke`a, gdzie pamiętamy przyjaciółki (grane przez Cher, Michelle Pfeiffer i Susan Sarandon), które uwiódł diabeł (Jack Nicholson) i dał im moc czynienia czarów, a one wykorzystały ją, by się go pozbyć. Przykładów takich jak te moŜna podawać wiele, ale ja na tym pozostanę. Kiedy czarownice lub czarownicy "rzucają urok", to jak wiemy

chodzi o specyficzne działania magiczne. "Urok" to prawie zawsze jakaś formułka, w której moŜna uŜywać zaklęć, róŜnych mikstur, wizerunków i rekwizytów. Te elementy przeznaczone są do zbierania mocy i kierowania jej na określony cel - osobę lub rzecz, którą chce się "zaczarować", Ŝeby osiągnąć poŜądaną zmianę, lub natchnąć magiczną mocą uzdrowicielską. Tajemnicze obrzędy "magii rytualnej", to nie tylko kilka słów wymruczanych pod naparem z ziół, lecz naprawdę imponujące, wymagające wyszukanych środków "dzieła". Kilka przykładów z róŜnych części Ziemi: 1. W Chinach czarownicy często zapisywali cele czarów wewnątrz okręgów i na mistycznej dłoni, następnie spalali tak "zaczarowany" papier, a popiół wsypywali do wody i wypijali. 2. Południowoafrykański lud San w magii miłosnej uŜywał łuku i strzał. Gdy męŜczyzna chce, by kobieta się w nim zakochała, wypuszcza (symbolicznie) strzałę w jej kierunku, podobnie jak Kupidyn w mitologii europejskiej. 3. Ulubionym rekwizytem czarnej magii była dawniej "ręka chwały", odcięta od ciała wisielca i wysuszona. UŜywana albo jako świecznik, albo sama podpalana miała jakoby moc ogłupiania ludzi i zwiększania siły czarów. 4. U Indian amerykańskich drewniane kukły nie miały nic wspólnego ze złymi czarami. W wydrąŜeniach, jakie znajdowały się z przodu, umieszczano "leki na miłość" (maści i zioła), następnie związywano razem kukły twarzą w twarz, by symbolizowały małŜeństwo i zapewniały jego trwałość. 5. Chcąc przyciągnąć pozytywną energię i wykorzystać ją w swoich magicznych planach, szaman z ludu Szona "ściągał" ją, wykonując szarpnięcia hakowatym narzędziem przypominającym literę Y. 6. W Tybecie, podczas magicznych ceremonii uŜywany był "latający" nóŜ, jako symbol konieczności zdejmowania fałszywej powłoki z toŜsamości człowieka, zanim zacznie szukać oświecenia. 7. W Malezji, drewniana, malowana figurka - wizerunek Ŝeńskiego skrzydlatego ducha "didouri", zawieszany był w domach, Ŝeby je chronił. Trzymała w ręku grzebień do "wygrzebywania" złych sił i lusterko do "odbijania" złej energii i złych duchów, a takŜe powstrzymywania domowników przed

niewłaściwymi zachowaniami.(?). Czarownice i czarownicy zawsze znali się na tym, co moŜna nazwać magiczną kuchnią - sporządzaniu napojów, maści i domieszek, a takŜe wszelkiego rodzaju suchych preparatów do wszywania w woreczki lub odprawiania guseł. Tak więc pora podać kilka przykładów i przepisów. 1. Tradycyjny chiński napój miłosny: rozetrzyj garść nasion kolendry i wsyp w lampkę białego wina, śpiewając piosenkę "Gorące nasionko, wezwij szybko miłość; gorące serce, nie pozwól nas nigdy rozłączyć", następnie wypij wino wraz z ukochaną osobą. 2. Do prostych czarów "wypędzających", przepisanych przez współczesną czarownicę, uŜywa się jabłka przeciętego na pół w poprzek. Jedną połowę pociera się miętą, powtarzając głośno zły nawyk lub problem, którego trzeba się pozbyć. Następnie łączy się połówki za pomocą szpikulca, związuje wstąŜką i zakopuje. Gdy jabłko się rozłoŜy, problem zniknie. 3. Dla zapewnienia trwałej przyjaźni zaszywa się w dwóch woreczkach trochę goździków i kaŜdy z przyjaciół nosi przez cały czas taki woreczek. 4. Stała rada dla tych, którzy chcą się zakochać: niech zanurzają woreczek z pąkami róŜ w wodzie za kaŜdym razem, gdy biorą kąpiel (w magii róŜe zawsze łączono z miłością). 5. Popularnym sposobem wzbudzania miłości jest od dawna: woreczek zawierający szałwię, rozmaryn i tymianek. Wkład się go pod poduszkę lub do szuflady, albo nawet nosi przy sobie. Musi być jednak zwilŜany codziennie przez siedem dni siedmioma kroplami olejku bergamotowego, dla rozpalenia prawdziwej Ŝądzy. 6. Zaczarowana poduszka - naleŜy zaszyć w muślinie płatki czerwonej róŜy, kwiaty wiciokrzewu, sproszkowane kłącze kosaćca, angielskie ziele i pukiel własnych włosów, a następnie mocno zwilŜyć taki woreczek olejkiem sosnowym. Gdy ukochana osoba na tym zaśnie, będzie śnić tylko o tobie! 7. Dodaj tę miksturę do kąpieli, a nikt ci się nie oprze. Przygotowuje się ją z rozmarynu i tymianku, które rozmiękcza się we wrzątku (najlepiej w glinianym garnku), a później dodaje się

do tego sproszkowane kłącze kosaćca i korzeń lubczyku. Przed wlaniem do kąpieli naleŜy to przecedzić i wymieszać. 8. Wypędź negatywną energię, kładąc na noc ćwiartki cebuli w kaŜdym rogu pokoju ( to nic, Ŝe w pokoju tym będzie śmierdziało cebulą, nie przejmuj się tym). Następnego dnia posiekaj je, załoŜywszy uprzednio gumowe rękawiczki, i zakop. Rób tak przez trzy do siedmiu dni z rzędu. 9. Dawniej wierzono, Ŝe czarownice potrafią latać, bo nacierają się specjalną maścią z roślin. Oto jej skład: Pokrzyk wilcza jagoda, Tojad mocny, Lulek czarny i Szczwół plamisty. Wszystkie cztery są trujące, więc substancje z nich zrobione mogły z powodzeniem wywoływać halucynacje (i nie tylko) - np. wizje latania. I to by było na tyle, udanych czarodziejskich praktyk! Jeśli macie jakieś magiczne przepisy, to poszerzajcie moją listę do woli. I myślę, Ŝe odezwą się współczesne czarownice i czarownicy, by ze mną polemizować, bo mam wraŜenie, Ŝe włoŜyłam przysłowiowy kij w mrowisko.