Testament z Brazylii Darcy Emma

Emma Darcy Testament z Brazylii

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Paczka przyszła z Brazylii. Dostarczona przez kuriera, który otrzymał ścisłe instrukcje, mówiące, że Nick Ramirez musi osobiście podpisać jej odbiór. Nick odprowadził wzrokiem mężczyznę, opusz­ czającego jego gabinet. Nie miał najmniejszej ochoty spojrzeć na leżącą na biurku paczkę ani jej otworzyć. Nadawcą był jego biologiczny ojciec, który nie za­ służył sobie na przywilej uczestniczenia w życiu syna, a cóż dopiero wdzierania się w nie w tak obcesowy sposób. Te drzwi zamknęły się szesnaście lat temu. Nie, wcześniej. Dużo wcześniej. Nick miał teraz trzydzieści cztery lata, a doj­ mujące poczucie odrzucenia zaczęło mu dokuczać już wtedy, gdy miał siedem lat. Wspomnienie zagu­ bionego chłopca, jakim był wówczas, poderwało go z fotela, byle dalej od przeklętej paczki. Próbował wtedy znaleźć swoje miejsce w świecie dorosłych i z bólem przekonał się, że nigdzie nie pasuje. Wobec tego nauczył się chadzać własnymi dro­ gami. Jedna z nich doprowadziła go do tego gabinetu, centrum dowodzenia wielkiej agencji reklamowej, która zajmowała dwa piętra nowoczesnego budynku

6

EMMA DARCY

z widokiem na port w Sydney. Była to jego własna firma. Sam ją stworzył i zbudował jej pozycję na rynku. Podziwiając z okna gmach opery i widoczny za nim łuk mostu, myślał, że przecież każdy wie, że seks świetnie się sprzedaje. A jeszcze lepiej seks i splendor. Nick wiedział jednak o tym doskonale i potrafił opakować te produkty lepiej niż inni. Styl, w jakim prowadził swoje kampanie reklamowe, uczynił z niego bardzo zamożnego człowieka, który mógł sobie pozwolić na widok za milion dolarów zarówno w biurze, jak i w luksusowym apartamen­ cie w Woolloomooloo. Był samowystarczalnym człowiekiem sukcesu, który nie potrzebował niczego od swoich ojców - bogatych, władczych mężczyzn, jacy zwykle krę­ cili się koło jego matki. Gdy był nastolatkiem, obsypywali go pieniędz­ mi, chcąc się jej przypodobać. Wykorzystał je do realizacji swoich celów i ambicji. Zasłużył na nie, bo przecież schodził im z drogi. Od tego czasu niczego od nich nie chciał i nie potrzebował. Zwłaszcza od Enrique Ramireza. Brazylijczyk miał dwie szanse, by stać się dla Nicka kimś blis­ kim. Pierwszej ani myślał wykorzystać, a drugą zaprzepaścił, gdy osiemnastoletni Nick pojawił się w Rio de Janeiro, chcąc poznać swego ojca. Spotkał się z gniewną odprawą.

TESTAMENT Z BRAZYLII

7

- Czego ty ode mnie chcesz? Czy wyobrażasz sobie, że coś dostaniesz?! - krzyczał Ramirez. Pogarda arystokratycznego Brazylijczyka do­ tknęła Nicka tak bardzo, że odpowiedział zimno: - Chciałem cię tylko poznać. I z pewnością chętnie przyjmę twoje nazwisko. Widzę, że bez wątpienia należy do mnie. Podobieństwo obu mężczyzn było niezaprzecza­ lne - te same gęste czarne włosy, oliwkowa cera, głęboko osadzone zielone oczy, ocienione gęstymi rzęsami, kształtny nos, wysokie kości policzkowe, kwadratowy zarys szczęki, zmysłowe usta, mus­ kularne ciało. Tak, był synem swojego ojca, bez dwóch zdań. Po powrocie do Australii Nick wystąpił o prawną zmianę nazwiska na Ramirez i z pewnością nie było to żadne nadużycie. I oto przychodzi do niego paczka z Brazylii. Cokolwiek miałaby zawierać, poczuł rodzący się bunt, że Enrique może jednak mieć jakiś wpływ na jego życie. Nagle zadzwonił telefon. - Pani Condor życzy sobie z panem mówić - oznajmiła asystentka. Jego matka. To już drugie niemiłe zaskoczenie tego ranka. - Połącz ją - polecił Nick. - Kochanie, zdarzyło się coś niezwykłego! Musi­ my natychmiast porozmawiać! - wykrzyknęła ma­ tka.

8

EMMA DARCY

- Właśnie rozmawiamy - oznajmił chłodno. - Chodzi mi o spotkanie! Jadę teraz do miasta, czy mogę wpaść do ciebie? Dostałam paczkę z Bra­ zylii! - Ja też - wycedził. Sapnęła zaskoczona. - Chciałam powiedzieć ci o tym jakoś delikat­ nie. Co za strata, przedwczesna śmierć. A tak świet­ nie się trzymał! Nick poczuł w sercu ukłucie bólu. Jego ojciec nie żyje. Odszedł. Spojrzał na leżącą na biurku paczkę - ostatni kontakt z człowiekiem, którego już nigdy nie pozna bliżej. - Podarował mi wspaniały szmaragdowy na­ szyjnik - mówiła dalej. Z zadowoleniem w głosie zaczęła mu szczegóło­ wo opisywać biżuterię. Matka uwielbiała piękne przedmioty. Niewątpliwie to ona nauczyła Nicka, na czym polega wartość seksu i splendoru. Każdy z mężczyzn, z którym dzieliła łoże - mąż czy kochanek - płacił nad wyraz hojnie za ten przywilej. Obecnie miała piątego męża, ale Nick nie wątpił, że gdyby na horyzoncie pojawił się jakiś superbogaty mężczyzna, nie odpuściłaby mu. A jednak nie wyszła za mąż za Enrique Ramireza. Być może nie miała ochoty wynosić się na stałe do dalekiego kraju tylko dlatego, że sławny gracz w polo był jurorem w konkursie Miss Świata w Rio

TESTAMENT Z BRAZYLII

9

de Janeiro akurat wtedy, gdy Nadia Kilman zdobyła ów tytuł. Nie miała też zamiaru zajść z nim w ciążę, zwłaszcza planując małżeństwo z Brianem Steele'em, dziedzicem fortuny rodu bajecznie bogatych właścicieli kopalń. Bez trudu przekonała narzeczo­ nego, że jest ojcem dziecka, które nosiła w swym łonie. Z powodu małżeństwa musiała zrezygnować z pełnienia obowiązków Miss Świata, lecz bynaj­ mniej nie przestała zachowywać się jak królowa. Nick zastanawiał się, czy pozostałby synem Bria­ na Steele'a, gdyby matka nie została przyłapana na kłamstwie. Po rozwodzie wciąż uważał Briana za swojego ojca i dziwił się, dlaczego kontakt z nim się urwał. - To nie moja wina, że już jej nie kochasz - przekonywał żarliwie. - Jestem twoim synem. - Nieprawda. - Nie możesz wziąć rozwodu z dzieckiem! Na­ wet jeśli masz inną rodzinę. - Nie jestem twoim ojcem! Na Boga, chłopcze, spójrz w lustro. Nie ma między nami ani śladu podobieństwa! - krzyknął wreszcie Brian. Nick w pierwszej chwili nie uwierzył. To praw­ da, że nie miał rudawych włosów, jasnej cery i nie­ bieskich oczu, ale uznał, że jest po prostu bardziej podobny do matki. - Nie chcesz mnie, tak? - zapytał z rozpaczą. - Dlaczego miałbym uważać za syna dziecko

10

EMMA DARCY .

innego faceta? Twój ojciec nazywa się Enrique Ramirez i mieszka w Brazylii. Wątpię, by zechciał przyjść do twojej szkoły na wywiadówkę, ale mo­ żesz poprosić matkę, żeby cię z nim skontaktowała. Siedmioletni Nick pobiegł do matki. - Kochanie, tak mi przykro, Brian rzeczywiście nie jest twoim ojcem. Ale masz wspaniałego oj­ czyma w Harrym, który jest przecież znacznie mil­ szy - pocieszyła go. - Chcę wiedzieć, kto jest moim prawdziwym ojcem - upierał się nieszczęśliwy malec. - Czy on o mnie wie? - Niestety - westchnęła. - Przyjechał kiedyś do Australii grać w polo, a twój dziadek - choć tak naprawdę nie jest twoim dziadkiem, rozumiesz - za­ prosił go do swojej posiadłości, gdzie ma prywatne boisko. Sądziłam, że Enrique okaże się dyskretny i będzie udawał, że mnie nie zna. Lecz gdy cię zobaczył... - Rozpoznał mnie jako swojego syna? - No cóż, jesteście tak podobni... Musiałam wy-. znać wszystko, a on to oczywiście wykorzystał - wyjąkała. Ryzykując skandal i cierpienie dziecka. Gdy Nick oznajmił to Ramirezowi, ojciec nie okazał żadnego poczucia winy. - Twoja matka mogła mi odmówić - rzekł, wzruszając ramionami. - Nigdy nie spałem z kobie­ tą, która tego nie chciała. Wybór należał do niej.

TESTAMENT Z BRAZYLII

11

- A więc moje życie cię nie obchodziło - rzucił z goryczą Nick. Enrique niecierpliwie strzelił palcami. - To ja dałem ci życie. Postaraj się znaleźć w nim przyjemność. Grzebanie w przeszłości nic nie da ani tobie, ani mnie. Rada była dobra i Nick w pełni z niej skorzystał. Dlatego nie miał najmniejszej ochoty otwierać pacz­ ki z Brazylii. - Co przysłał ci ojciec? - zapytała słodkim gło­ sem Nadia, nie mogąc dłużej ukryć ciekawości. - Napisał mi, że naszyjnik jest dowodem wdzięcz­ ności za urodzenie mu tak niezwykłego syna. Jes­ tem pewna, że tobie ofiarował coś znacznie cenniej­ szego. - Jeszcze nie otworzyłem swojej paczki. - Więc zrób to, Nick. Nie mogę się już do­ czekać. Twój ojciec był bajecznie bogaty. Nick widział to bogactwo podczas jedynej wizy­ ty w arystokratycznym domu ojca, pełnym cennych przedmiotów, przekazywanych z pokolenia na po­ kolenie, lecz wcale go nie pragnął. - Będę u ciebie za kwadrans - oznajmiła matka. - Pokażesz mi wszystko. Czyż to nie cudowne, że pamiętał o tobie? Jak zwykle wylazła z niej totalna egoistka. - Nie, to nie jest cudowne - wycedził Nick - a przeciwnie, obraźliwe. Ojciec czekał aż do chwili śmierci, zanim w ogóle przyznał się do mnie.

12

EMMA DARCY

- Och, daj spokój, co było, minęło. Trzeba jak najlepiej wykorzystywać to, co się ma - powiedzia­ ła sentencjonalnie. Żelazna zasada działania Nadii Kilman-Steele-Manning-Lloyd-Hardwick-Condor. - Masz rację, mamo. Czekam na ciebie i twój naszyjnik - odparł Nick z rezygnacją. Matka założy go przy pierwszej nadarzającej się okazji. Była połowa listopada, nie będzie więc mu­ siała długo czekać. Sezon przyjęć i wizyt zbliżał się wielkimi krokami. Nick odłożył słuchawkę i jeszcze raz spojrzał na paczkę. Miał ochotę zwyczajnie wyrzucić ją do kosza, a zarazem był ciekaw, co też zawiera. Naj­ lepiej znać ostatnie słowo, pomyślał cynicznie. Łat­ wiej będzie zapomnieć: W paczce znalazł dwa listy. Jak można było przewidzieć, jeden był od ad­ wokata, który zarządzał spadkiem po Enrique Ramirezie. Drugi został ręcznie zaadresowany do Ni­ cka. Okazało się, że stary Ramirez wiedział o życiu syna niemal wszystko. Ostatnie zdanie listu przy­ prawiło Nicka o zawrót głowy. W drzwiach do gabinetu stanęła jego matka. Nawet w wieku pięćdziesięciu pięciu lat - przy czym wyglądała najwyżej na trzydzieści pięć - była niezwykłą pięknością o kuszącym, seksownym ciele. Za każdym razem, kiedy Miss Świata pojawiała

TESTAMENT Z BRAZYLII

13

się publicznie, oczy wszystkich skierowane były na nią, a reszta obecnych przestawała nagle istnieć. Gęste, błyszczące włosy falowały niczym stru­ mień ciemnobrązowego jedwabiu. Wielkie burszty­ nowe oczy miały własności hipnotyczne. Gdy spog­ lądała na jakiegoś mężczyznę, odnosił on wrażenie, że cały się w nich zanurza. Kształt jej nosa był wręcz doskonały, a pełne, zmysłowe usta czarowały wdziękiem, podobnie jak lśniące, drobne, śnieżno­ białe zęby. Olśniewające piękno tej kobiety znakomicie podkreślały równie olśniewające, najmodniejsze stroje i wspaniała biżuteria. Dziś nosiła na sobie czerń i biel, przełamane stosowną nutą czerwieni. Od progu wyciągnęła ręce do syna. Z cynizmem rzucił słowa, które powinny nieco ostudzić jej bez­ brzeżną próżność: - Nie sądzę, żebyś była jedyną kobietą, która otrzymała dziś rano naszyjnik od Enrique Ramireza. Mimo wielu kuracji botoksem udało jej się zmar­ szczyć brwi. - Co masz na myśli? - Gdy jeździł po całym świecie, grając w polo, nie żałował nasienia. Mam przyrodniego brata w Ang­ lii i drugiego W USA; obaj wywarli na nim równie wielkie wrażenie, jak ja, chociaż wszyscy trzej jesteśmy bękartami. A to oznacza, że bez wątpienia przesłał dziś dowody wdzięczności także ich ma­ tkom.

14

EMMA DARCY

Matka Nicka wzruszyła ramionami. - To fakt, trudno było mu się oprzeć. Ale to niedobrze dla ciebie, Nick. Zapewne podzielił spa­ dek na trzy części - zauważyła trzeźwo. Spadek nie miał najmniejszego znaczenia. Nick najbardziej pragnął spotkać swoich braci. W tym celu musiał spełnić zwariowaną fantazję zmarłego ojca, który za pośrednictwem nieślub­ nego syna zapragnął przeżyć zupełnie inne życie, wypełnione prawdziwą miłością, oddaniem, wier­ nością i urokami ojcostwa. Jednym słowem po­ stawił warunek: albo Nick ożeni się i w ciągu dwunastu miesięcy spłodzi dziecko, albo nigdy nie dowie się niczego więcej o przyrodnich bra­ ciach. Takie oto wyzwanie rzucił synowi Enrique. Reszta nie miała znaczenia. Nick nie wierzył wprawdzie w miłość, małżeń­ stwo i szczęście rodzinne, ale dla spotkania z braćmi gotów był zgodzić się na podane warunki. Ciekawi­ ło go, czy pozostałe dzieci Enrique są do niego choć trochę podobne; chciał czuć, że nie jest zupełnie sam na świecie. - Nie ma żadnego spadku - skłamał, wiedząc, że nie może wyjawić matce prawdy. Po czym dodał z krzywym uśmieszkiem: - Ojciec łaskawie poin­ formował mnie o istnieniu rodziny, której poszuki­ wałem w wieku osiemnastu lat. Trochę zbyt późno, jak na mój gust.

TESTAMENT Z BRAZYLII

15

- Przyrodni bracia. - Matka miała nieprzenik­ nioną minę. - Masz zamiar ich odszukać? - Nie posiadam żadnych wskazówek. W przeci­ wieństwie do mnie nie mieli pojęcia, kto jest ich ojcem, więc nazwisko Ramirez nic im nie powie. Ich tożsamość zostanie mi wyjawiona, gdy wyjaśnią się sprawy spadkowe. Poczekam, a w międzyczasie, jeśli pozwolisz, zajmę się pracą. — Otworzył przed matką drzwi. - Dziękuję ci za wizytę. Cieszę się, że podoba ci się twój naszyjnik. - Czy nie czujesz się trochę rozczarowany, Nick? - spytała z niepokojem. Wzruszył ramionami. - Kto niczego nie oczekuje, nie dozna rozczaro­ wania. - Och ty. - Powiodła palcem po jego policzku i przeczesała mu czule czuprynę, a jej bursztynowe oczy szukały szczeliny w jego cynicznej zbroi. - Powinieneś walczyć, by Enrique uznał cię za syna. Zawsze byłeś zbyt dumny i niezależny. - Tak mnie wychowano. Do widzenia, mamo - odparł chłodno. Wyszła z niewątpliwym zamiarem oddania na­ szyjnika do oszacowania. Z pewnością chciała znać wartość, jaką przedstawiała dla Ramireza. Nick skupił się na rozmyślaniu, jak osiągnąć cel, nie płacąc za niego zbyt wiele. Nie ma żadnych szans na samodzielne odnalezienie braci - nie zna ich nazwisk, wieku, wyglądu. Jedyną gwarancją

16

EMMA DARCY

spotkania z nimi było spełnienie warunków Enrique Ramireza. Miał szczery zamiar poznać swoją prawdziwą rodzinę, co oznaczało, że najpierw musi stawić czoło małżeństwu i ojcostwu. Sztuka polegała na tym, żeby stworzyć sytuację, w której będzie mógł dalej wygod­ nie żyć. Nie chciał, żeby jego dziecko czuło się niechciane bądź cierpiało na skutek rozwodu rodzi­ ców. Musiał zbudować mu stabilne środowisko. Wciąż wracał myślami do pewnej kobiety. Tessa byłaby dobrą żoną i matką. Był niemal pewien, że potrafiłby się z nią doga­ dać i wypracować sensowne ramy prawne dla całego przedsięwzięcia/Tess bardzo się różniła od kobiet, które pragnęły go usidlić dla pieniędzy. Nic od niego nie chciała, podobnie jak od żadnego mężczyzny. Jednak mogłaby pragnąć dziecka. Doskonale wiedziała, z jakiej rodziny pochodzi Nick. Tessa Steele pochodziła dokładnie z takiej samej rodziny. Ponadto nie miało dla niej znaczenia, że była córką Briana Steele'a - miała własne życie i rozum, tak jak Nick. Oto ważkie pytanie: czy byłaby zainteresowana papierowym małżeństwem z Nickiem, gdyby ofia­ rował jej dziecko?

ROZDZIAŁ DRUGI

- W ogóle nie jest do ciebie podobny, Tess - mruknął jej ojciec, przyglądając się jej dwumie­ sięcznemu synkowi. Chodziło mu o to, że dziecko nie jest podobne do niego. Tess wiedziała, że jest ulubienicą ojca ze względu na podobieństwo między nimi - ona także miała rudawe włosy, jasną cerę i niebieskie oczy. Być może była to całkowicie zrozumiała reakcja na udaną próbę wmówienia mu, że jest ojcem dziecka innego mężczyzny. Matka Nicka bardzo poważnie wstrząsnęła jestestwem Briana Steele'a. Zraniona duma kazała mu natychmiast ożenić się z inną niezwykłą kobietą - piękną jasnowłosą aktor­ ką Livvy Curtin. Nieudane małżeństwo przetrwało ledwie dwa lata, ale jego owocem była córka, którą po rozwodzie opiekował się głównie Brian. Livvy cieszyła się, że może bez przeszkód podążać ścieżką kariery. Tess nigdy nie wątpiła, że ojciec ją kocha. Nawet gdy ożenił się po raz trzeci i spłodził dwóch synów, z których był nadzwyczaj dumny, zawsze przeja­ wiał słabość do jedynej córki, co drażniło jego trzecią żonę, wiecznie usiłującą przepędzić Tess do

18

EMMA DARCY

prawdziwej matki. Ta jednak wolała ignorować rzeczywistość. Livvy nie miała zamiaru nawet od­ grywać roli matki (nie wolno ci nazywać mnie mamusią). Nic dziwnego, że doświadczenia życiowe Tess kazały jej - dla dobra synka - wybrać bardzo prostą linię postępowania. Żadnych małżeństw, żadnych rozwodów, zero jakichkolwiek dziwnych związków. Synek miał wiedzieć, że jest kochany przez matkę i żadne inne geny nie miały znaczenia. Urodziła to dziecko, więc należało do niej. Tylko do niej. - Ma kręcone włosy - pokazała Tess, chociaż sama odziedziczyła loki po Livvy, a nie po ojcu. Włosy Briana Steele'a były proste jak druty, już nie rudawe, a posiwiałe. Niebieskie oczy natomiast ani trochę nie spłowiały i nie straciły przenikliwego wyrazu. Miał zamiar skutecznie przygwoździć ją w kilku kwestiach, których jak na razie unikała. Siedzieli na zalanym słońcem trawniku w posiad­ łości rodu Steele'ów w Singleton. Położona na uboczu, starannie chroniona rezydencja zapewniała Tess pożądaną prywatność, teraz, gdy miała małe dziecko. Ponieważ był to pierwszy wnuk Briana, chętnie zgodził się, by przyjechała tam na kilka miesięcy, a on sam wraz z żoną pomieszkiwał to w Melbourne, to w Sydney. - Czy zdradzisz mi wreszcie, kto jest jego oj­ cem? - spytał Brian. - A jakie to ma znaczenie, tato? - Uśmiechnęła

TESTAMENT Z BRAZYLII

19

się ciepło do leżącego w kołysce czarnowłosego oseska. - Synek jest mój. Dzięki Bogu oliwkowy odcień cery uchroni go przed problemami związanymi z przebywaniem na ostrym, australijskim słońcu. Nie będzie musiał zno­ sić zwykłych ograniczeń. Jej matka powtarzała ciągle, że Tess zbrzydnie, jeśli nie będzie nosiła kapelusza. - Jak rozumiem, nie masz zamiaru wychodzić za mąż za ojca dziecka? - zagadnął. - On też tego nie chce. - Natychmiast pożało­ wała swoich słów. - Dlaczego? - spytał z urazą ojciec, jak gdyby marzeniem każdego mężczyzny było małżeństwo z jego córką. W końcu była dziedziczką fortuny Steele'ów i atrakcyjną młodą kobietą, kiedy tylko chciało jej się stosownie podkreślić swoje naturalne atuty. Potrząsnęła przecząco głową. Wolała sobie nie wyobrażać, co by było, gdyby ojciec dowiedział się, że zawdzięcza wnuka Nickowi Ramirezowi. - Czy on w ogóle wie, że jest ojcem twojego dziecka? - Nie powiedziałam mu o tym. Nie wynikłoby z tego nic dobrego. - Czy on jest żonaty? - drążył ojciec. - Nie. - Świdrowała go błękitnymi oczami. - To była jednorazowa przygoda, z perspektywy czasu duży błąd. Ale się stało. Wystarczy? Z pewnością nie odpowiadało to Nickowi, sądząc

20

EMMA DARCY

z jego reakcji na fakt, że po mocno zakrapianej imprezie wylądował w łóżku z córką Briana Steele'a. - Czy nie obawiasz się jednak, że rozpozna syna, kiedy cię z nim zobaczy? - nie dawał za wygraną ojciec. - To mało prawdopodobne. - Tess była przeko­ nana, że spędzona z nią noc była dla Nicka zamknię­ tym rozdziałem. - Nie mamy wspólnych znaj ornych. Gdy stanie się powszechnie wiadome, że mam dziec­ ko, nikt nie będzie znał dokładnej daty jego urodzin. - Nie chcesz, żeby wiedział - domyślił się ojciec. To wszystko jest szalenie skomplikowane, po­ myślała. Pomijając już uwikłania rodzinne, nie na­ leżała do tego typu kobiet, za którymi zazwyczaj uganiał się Nick. Było jasne jak słońce, że myśl o wplątaniu się w przypadkowe ojcostwo była mu co najmniej nienawistna. A już zwłaszcza z nią, córką Briana Steele'a! Był zdeklarowanym wrogiem małżeństwa i total­ nym cynikiem w kwestii długotrwałych związków uczuciowych. A co do ojcostwa... Tess wzdrygnęła się na myśl o jego spodziewanej reakcji. Można przypuszczać, że gwałtowna niechęć byłaby jej najłagodniejszą formą. Tess nie zamierzała narażać ukochanego synka na tak traumatyczne przeżycia. Zatem lepiej jest dla nich obojga, że Nick o ni­ czym nie wiedział. Bowiem Nick Ramirez był owo­ cem zakazanym. Nie przestawała go pragnąć, choć wiedziała, że przebywanie obok niego zatruwa jej

TESTAMENT Z BRAZYLII

21

wszelki spokój i szczęście. Gdy nie dało się już dłużej ukrywać ciąży, zaprzestała utrzymywania z nim kontaktów zawodowych. Przypominało to przerwa­ nie uzależnienia. Wiedziała, że gdyby oznajmiła mu prawdę o dziecku, naraziłaby się na nieustanne męki. - Sekrety, tajemnice - rzekł ojciec. -To niemal pewny dramat w przyszłości. Nadejdzie czas, gdy chłopiec będzie chciał poznać swego ojca. - Siwe, krzaczaste brwi drżały mocno. - Co wówczas po­ wiesz? Czy skłamiesz? Powiesz mu, że jego ojciec nie żyje? - Nie wiem, nie myślałam jeszcze o tym - od­ parła. - Lepiej zacznij myśleć, Tess - rzekł poważnym tonem. - Dogadaj się z ojcem dziecka, bo twój syn ma prawo wiedzieć, kto nim jest. Patrzyła na niego, zastanawiając się, czy przywo­ ła smutne wydarzenia z przeszłości. Dopiero niedaw­ no Livvy opowiedziała jej o wszystkim, co tyczyło Briana Steele'a i Nicka. Jako nowo poślubiona wówczas żona dowiedziała się od wściekłego i roz­ żalonego męża, że ta cholerna Miss Centrum Świata Nadia Kilman-Steele-Manning nie zadała sobie tru­ du, aby poinformować swojego nieślubnego syna, że Brian Steele nie jest jego biologicznym ojcem. - Tak jak kiedyś Nick Ramirez, prawda? - spy­ tała z wahaniem. Skrzywił się na to wspomnienie, po czym spytał ostro:

22

EMMA DARCY

- Skąd o tym wiesz? - Od Livvy. - Z pewnością twoja matka zrobiła z tego wielki dramat - prychnął ojciec. - Uważała, że powinnam się o tym dowiedzieć, bo łączą mnie z Nickiem interesy. - Interesy - powtórzył pogardliwie ojciec. -Zwykła wymówka, żeby sobie poplotkować. Nick nosi nazwisko swojego ojca, a ty masz prawo do mojego. On to szanuje. - Ale wtedy... to był dla niego szok? - chciała wiedzieć Tess. - Jak diabli! - odparł ojciec. - Nie postąpiłem z nim właściwie, czego zawsze żałowałem. Byłem tak wściekły na Nadię, za to oszustwo, że wyłado­ wałem się na nim. A on był przecież tylko małym chłopcem, usiłującym walczyć o swoje prawa. - Więc na swój sposób podziwiałeś go? - od­ ważyła się zapytać. - Nie cierpiałem go, bo stale przypominał mi tego brazylijskiego fircyka - odparł chłodno ojciec. - Jednak było mi wstyd, że tak brutalnie go potrak­ towałem. Byłem wściekły na Nadię, że nie powie­ działa mu o wszystkim sama - westchnął. - Miał tylko siedem lat, ale próbował mnie przekonywać, dopóki nie zburzyłem jego wiary we mnie jako ojca. A wtedy chyba coś w nim pękło. - Brian potrząsnął smutno głową. - Nie chciałbym tego dla mojego wnuka, Tesso. Nie obchodzi mnie jego ojciec, ale za

TESTAMENT Z BRAZYLII

23

nic nie chcę krzywdy dziecka. Ono ma prawo wie­ dzieć. Od samego początku. Była to serdeczna ojcowska rada. Tess nigdy nie zapomniała straszliwego zakłopotania Nicka faktem, że spali razem, że starał się jak najszybciej o tym zapomnieć. Toteż kiedy oboje ustalili, że ulotna przygoda w żaden sposób nie wpłynie na ich kontakty zawodowe, nigdy więcej o tym nie wspominał. Nick często korzystał z usług jej agencji, która wyszukiwała mu aktorów do udziału w produkowa­ nych przez niego spotach telewizyjnych. Podczas dyskusji o interesach Tess, będąca w pierwszych miesiącach ciąży, daremnie wyczekiwała na jaką­ kolwiek pozazawodową oznakę zainteresowania z jego strony. Niedługo potem Nick wdał się w gorącą miłostkę z kolejną top modelką, których pełno było w jego życiu. Gdy Livvy opowiedziała jej dawne dzieje, Tess zdała sobie sprawę, że Nick Ramirez z pewnością nie będzie dążył do bliskiego związku z córką Briana Steele'a. Zapewne bawiło go korzystanie z usług agencji, choć po kilku udanych interesach nauczył się szanować jej fachowe opinie. Wypracowali sobie nawet rodzaj platonicznej przyjaźni, opartej na wzajemnym zrozumieniu. A jednak zdarzył im się pamiętny wieczór, kiedy to pod wpływem pewnej ilości alkoholu ulegli

24

EMMA DARCY

gwałtownej żądzy. Nick z pewnością nigdy więcej na to nie pozwoli. Zdrowy rozsądek nakazywał Tess zachowywać się w równie powściągliwy sposób, gdy spotykali się na gruncie zawodowym. Teraz jednak zrozumiała, że ojciec ma rację. Uczucia jej i Nicka nie miały tu nic do rzeczy. Nie było winą dziecka, że stało się konsekwencją pewnej przypadkowej sytuacji. Spłodzili syna, który miał prawo znać biologicznych rodziców. Będzie musiała powiedzieć Nickowi o wszystkim, ale dopiero wtedy, gdy rana w duszy nieco się zabliźni. Nagle zabrzmiała zabawna melodyjka jej telefo­ nu komórkowego. Uśmiechnęła się przepraszająco do ojca i wstała, aby się nieco oddalić. - Popilnuj Zacka, dobrze? Skinął głową, mrucząc: - Nie wiem, skąd wzięłaś to dziwaczne imię. Założę się, że to pomysł twojej matki. Chciał jej dać do zrozumienia, że wie o zaintere­ sowaniu mediów wczorajszym przyjazdem Livvy do Sydney i zgaduje, że to właśnie ona dzwoni. Była żona zasłużyła sobie na jego niechęć, związawszy się niedawno z jakimś chłoptasiem, znacznie od siebie młodszym. Tess również pomyślała, że dzwoni matka, toteż wolała się oddalić, żeby nie wysłuchiwać kąśliwych

TESTAMENT Z BRAZYLII

25

komentarzy ojca. Wcisnęła klawisz odbioru i się przedstawiła. - Tess, tu Nick. Nick Ramirez. Na moment zaniemówiła i znieruchomiała. Zde­ cydowanie wolała, żeby nikt nie słyszał także i tej rozmowy. - Gdzie teraz jesteś? - spytał niecierpliwie. Patrzę na boisko do gry w poło, gdzie spotkali się kiedyś nasi ojcowie, czego wynikiem jest nasza obecna głupia sytuacja, chciała powiedzieć. Za­ miast tego wzięła głęboki oddech i odparła moż­ liwie spokojnym tonem: - A o co chodzi, Nick? Niewątpliwie o sprawy zawodowe. - Nic takiego, po prostu chcę się z tobą spotkać - powiedział już spokojniej. - Po co? Cisza. Ciało Tess przeszyło nagłe ukłucie lęku. Czyżby Nick dowiedział się o dziecku? - Czy możemy zjeść razem lunch? - nalegał. - Wiem, że już wróciłaś, słyszałem, że Livvy tu jest. , - Nie ma mnie w Sydney, Nick. - Czy nie mówiłaś mi, że masz zamiar współ­ pracować z matką przy kręceniu jej pierwszego filmu? I dlatego przez ostatnie pół roku moimi sprawami zajmowała się twoja asystentka? - Tak. - Tess poczuła nagły skurcz żołądka.

26

EMMA DARCY

Jakże łatwo mógłby obnażyć jej kłamstwa, gdyby tylko chciał! - Livvy wróciła wczoraj z Los Angeles, a skoro odbierasz mój telefon, ty też musisz być z powrotem w Australii. Gdzie jesteś? - drążył. - U ojca w Singleton. Co za ulga, Nick nie pokaże się tu za skarby świata, to jedno jest przynajmniej pewne. Westchnął rozczarowany. - Tess, muszę się z tobą jak najszybciej zobaczyć. Poczuła się zaalarmowana. - Ale o co chodzi, Nick? Zignorował jej pytanie i spytał o premierę Prze­ budzenia, na której, jak się spodziewał, będzie mu­ siała się pojawić w przyszły czwartek. - Pamiętam, że robiłaś casting do tego filmu. - Był wyraźnie zadowolony, bo wiedział, że raczej nie uda się jej z tego wykręcić. - Jeśli nie masz jeszcze eskorty, będę zaszczycony, mogąc pojawić się u twego boku. Okay? Tess nie zdołała ukryć zaskoczenia. - Ale dlaczego? - wyjąkała. - A dlaczego nie? - odparował. - Czy masz może kogoś, komu moja obecność byłaby nie w smak? Z tonu jego głosu wywnioskowała, że i tak nie pokrzyżowałoby mu to planów. I zanim pomyślała, wypaliła: - A czy jakaś kobieta nie będzie miała ci za złe, że pokazujesz się ze mną w świetle reflektorów?

TESTAMENT Z BRAZYLII

27

- To bez znaczenia - odparł krótko. - Nie sugerujesz chyba, że nie jesteś teraz z ni­ kim związany? - Do czwartku zdołam przeciąć te więzi. Kobiety pojawiały się wprawdzie i znikały z ży­ cia Nicka dość często, ale decyzja pozbycia się obecnej partnerki z powodu ich czwartkowej randki brzmiała dość radykalnie. Czyżby oczyszczał pole, aby zmierzyć się z faktem ojcostwa? Skąd jednak dowiedział się o dziecku, skoro wyje­ chała z Sydney, zanim jej ciąża zaczęła być widoczna? Wzięła głęboki oddech i zapytała: - Dlaczego chcesz się ze mną widzieć, Nick? -. Powiem ci, jak się zobaczymy. Gdzie i kiedy mam po ciebie przyjechać? Arogancko zakładał, że nie była z nikim umówio­ na. Z drugiej strony nadarzała się znakomita okazja, aby dla dobra synka znowu się do niego zbliżyć, jeśli sytuacja okaże się sprzyjająca. Tak czy owak, Tess na razie nie miała zamiaru mówić Nickowi o dziecku. - Zatrzymam się w hotelu Regent - oznajmiła. - Po premierze odbędzie się tam przyjęcie. Nie wiem, o której ruszają limuzyny. - Spotkajmy się w holu o szóstej na drinku. Świetnie, zobaczą się w miejscu publicznym. - Dobrze - zgodziła się. - Dzięki, Tess. Poczuła się zaintrygowana. Co też może od niej chcieć Nick Ramirez?

28

EMMA DARCY

- Brakowało mi ciebie przez te pół roku - dodał. Wyobraziła sobie jego lekko kpiący uśmiech, jakim zawsze okraszał wyrażane uczucia. - Bardzo się cieszę na nasze spotkanie. Klik. Koniec połączenia. Tess stała jak wrośnięta w ziemię. Wykluczone, żeby jego telefon miał związek z ich dzieckiem, myślała gorączkowo. Nick wyraź­ nie uwierzył w jej historyjkę o wyjeździe z Livvy do Los Angeles. Powiedział przecież, że mu jej brakowało. To doprawdy bardzo ciekawe. Przecież w kontekście zdecydowanej niechęci Ramireza do bliższych relacji z nią, nie miało to za grosz sensu. Nic nie miało sensu. Jeszcze nawet nie zerwał ze swoją obecną dziew­ czyną. Przyszło jej do głowy tylko jedno sensowne wyjaśnienie jego zachowania. Nick Ramirez musiał chcieć od niej czegoś tak bardzo ważnego, że aby to dostać, złamał swoje żelazne zasady. W tym sensie jego nieoczekiwany telefon był wręcz ekscytujący. Wziąwszy pod uwagę wszystkie te elementy, Tess stwierdziła, że absolutnie nie ma się czego obawiać. Przeciwnie, bardzo możliwe, że wiele na tym zyska.

ROZDZIAŁ TRZECI

Nick uśmiechał się do siebie, wchodząc do hotelu Regent. Co za świetne posunięcie - nawiązanie bliższego kontaktu z Tess z okazji premiery, która była na ustach wszystkich. Jeśli detektyw Enrique był na jego tropie, nie mógł tego nie zauważyć. Pierwszy krok w kierunku miłości i małżeństwa został wykonany. W holu kręcił się podekscytowany tłumek gości. Nick zajął miejsce w pobliżu recepcji, żeby Tess mogła go łatwo odszukać. Była bardzo punktualna, zatem do spotkania pozostało jeszcze najwyżej kil­ ka minut. Cechę tę wpojono jej zapewne w szkole z inter­ natem, do której wysłano ją, podobnie jak inne niewygodne dla rodziców dzieci, w tym i jego. Dyscyplina była w takich placówkach istotnym elementem wychowania. Jednego był pewien - ich ewentualne dziecko na pewno nie zaliczy nauki w takiej szkole. Nick nie przekonał się jeszcze do pomysłu zo­ stania ojcem i związanych z tym ciężkich obowiąz­ ków. Na razie bawił się jedynie tą myślą. Łatwiej przychodziło mu wyobrazić sobie małżeństwo

30

EMMA DARCY

z Tess - podpisanie umowy prawnej i rozwiązanie jej w dogodnym dla obu stron momencie. Problem dziecka jawił mu się jako znacznie bardziej skom­ plikowany. Warunek Enrique Ramireza był zaiste piekielny. Aby poznać swoich przyrodnich braci, musi spło­ dzić dziecko, które będzie przecież wymagało troski i opieki. Tymczasem bracia, których nie zna, są już dorosłymi mężczyznami. Niewykluczone, że wcale ich nie polubi - a zatem może nie warto angażować się w to wszystko? Złościła go arbitralna decyzja Enrique Ramireza. Atmosfera w holu nagle się zmieniła; zacieka­ wione twarze zaczęły odwracać się w kierunku schodów, jakby pojawił się na nich ktoś sławny. Nick również spojrzał w tę stronę i zamarł. Widział wyraźnie, a jednak rozpoznanie zajęło mu kilka długich sekund. Tess schodziła po schodach niczym wielka gwia­ zda ekranu. Wyglądała wprost bajecznie i tak olśniewająco, że z pewnością przyćmiłaby matkę jego i swoją z czasów, kiedy były w swojej najlepszej formie! Złotorude włosy spadały kaskadą lśniących lo­ ków na perłowoblade ramiona. Nieskazitelny maki­ jaż podkreślał alabastrowe piękno jej rysów; błękit­ ne oczy błyszczały; uśmiechała się szeroko, od­ słaniając białe zęby. Miała na sobie suknię, która pod każdą sze-

TESTAMENT Z BRAZYLII

31

rokością geograficzną wzbudziłaby prawdziwą sen­ sację. Fioletoworóżowa, haftowana srebrem koronka ledwie przykrywała jej kształtne piersi. Tego samego koloru szyfon ciasno otulał wąską talię, podkreśloną jeszcze przez srebrne frędzle, które kołysały się na długiej spódnicy, uszytej na przemian z pasów koronki i kuszących falban w odcieniu fioletowego różu, przydymionej szarości i ciemnego fioletu. W wyso­ kich rozcięciach co i raz ukazywały się długie, zgrabne nogi i smukłe stopy, obute w seksowne srebrne sandałki na niebotycznych obcasach. Stroju dopełniała biżuteria - bransoletka wysa­ dzana diamentami, długie diamentowe kolczyki i diamentowy łańcuszek, z którego zwisał duży skrzący się diament. Prawdziwa dziedziczka dia­ mentowej fortuny! Na widok Tess Nick doznał dziwnego ssania w żołądku. Na moment całkowicie przestał myśleć. W połowie schodów zatrzymała się na moment i odnotowała, że znieruchomiały Nick wpatruje się w nią z wyrazem oszołomienia na twarzy. Tess poczuła niemal złośliwą satysfakcję. Fakt, że przy okazji ich kontaktów zawodowych rozmyśl­ nie ubierała się tak bezbarwnie, gdyż nie chciała być postrzegana jako jedna z wielu kobiet pragnących zwrócić na siebie jego uwagę, nie oznaczał jeszcze, że nie ma żadnych atutów na podorędziu. Jednak ich

32

EMMA DARCY

użycie wymagało czasu spędzonego u fryzjera, u wizażystki, na zakupach. No i pokaźnej dawki pieniędzy. Od ich wspólnej namiętnej nocy minął już prawie rok. Czy jeszcze pamiętał? Czy dlatego wrósł na jej widok w podłogę? Czy dlatego patrzył na nią tak zachłannie? Nick wciąż jeszcze stał z oniemiałym wyrazem twarzy, nie podchodząc do niej. Świetnie! Wobec tego sama podejdzie i przypomni mu, że nalegał, aby móc jej towarzyszyć dzisiejszego wieczoru. Ruszyła schodami w dół. Nick chyba w końcu otrząsnął się z szoku, bo zaczął iść ku niej, a tłum jak zwykle rozstępował się przed nim niczym Morze Czerwone przed Mojżeszem. Miał w sobie tę szczególną charyzmę wysokiego, przystojnego mężczyzny w typie latynoskiego ko­ chanka, którą wzmacniał nienagannie uszyty strój wieczorowy. I był naprawdę szalenie atrakcyjny. Gdy Tess ujrzała go po raz pierwszy, pomyślała, że nie ma chyba na świecie kobiety, która byłaby zdolna mu się oprzeć. Kłopot w tym, że Nick doskonale o tym wiedział, a ona natychmiast za­ pragnęła być tym jedynym wyjątkiem. Co się jej zresztą nie udało. Gdy tylko kiwnął, poszła z nim do łóżka. I zrobi­ łaby to jeszcze raz, gdyby tylko miała szansę. Bez wątpienia łatwiej byłoby powiedzieć Nickowi, że jest ojcem jej synka, gdyby nadal dzielił z nią łóżko.

TESTAMENT Z BRAZYLII

33

Lecz jeśli nawet udało się jej rozpalić w nim żądzę, do tej pory zdołał się całkowicie opanować. Ujął jej dłoń i złożył na niej kpiący pocałunek. - Czyste Hollywood, Tess — wymruczał, mus­ kając wargami jej skórę. Uśmiechnął się ironicznie. - Czyżbyś wprawiała się w nastrój premiery? - do­ rzucił. Przeszył ją dreszcz. Jakże pragnęła usłyszeć od niego jakieś inne słowa! Niestety, nawet jeśli czegoś od niej chciał, najwyraźniej nie było szansy, aby zażyłość wykroczyła poza granice platonicznej przyjaźni. - Sądziłam, że dobrze będzie wywrzeć pewne wrażenie na publiczności - odparła. Wybuchnął śmiechem. - Naprawdę trochę przesadziłaś - rzekł z lekką ironią. - Zdeklasowałaś konkurencję. - To dlatego stałeś tam i gapiłeś się na mnie, zamiast podejść i zwyczajnie się przywitać? - Zasłużyłaś na wielkie oklaski - powiedział poważnym tonem. - Nie spodziewałem się tego po tobie. - Pamiętaj, że jestem córką aktorki i wybieram się na premierę - roześmiała się. - Zajęło mi dłuższą chwilę, zanim przyzwyczai­ łem się to takiego obrazu ciebie. - Już kiedyś widziałeś mnie wytwornie ubraną - wyrwało się jej. Miała na myśli przyjęcie, na którym wprawdzie

34

EMMA DARCY

pojawili się osobno, ale wyszli razem, i to ukrad­ kiem. Po czym znaleźli się w jego łóżku. Nick spuścił wzrok i wykrzywił z ironią usta. - Igrasz z ogniem, Tess? Zarumieniła się, przeklinając w duchu swą jasną cerę, która tak łatwo zdradzała jej uczucia. Po­ stanowiła się bronić. - Jeśli ktoś tu igra, to chyba ty, Nick. Ty chciałeś się ze mną zobaczyć, pamiętasz? - rzuciła chłodno. - Owszem - zgodził się, wciąż z ironicznym błyskiem w oczach. - I to przez ciebie musiałam zejść aż do holu, bo wrosłeś w podłogę i nie wyszedłeś mi na spotkanie. - Nie mów mi, że nie chciałaś wzbudzić sen­ sacji, Tess - zakpił. - Jestem ubrana stosownie do okazji, a nie po to, żeby wywrzeć na tobie wrażenie. Pomysł jest taki, żebyś przestał się wreszcie puszyć i zaprowadził mnie do kafeterii, żebyśmy mogli napić się kawy, zanim wyjedziemy do teatru. - Jestem do twoich usług. - Szarmancko podał jej ramię i obdarzył czarującym uśmiechem. - Twój cięty język przypomniał mi, dlaczego tak mi cię brakowało. Poczuła mrowienie wzdłuż kręgosłupa. To nie fair, żeby mężczyzna był aż tak atrakcyjny. Musiała przyznać sama przed sobą, że pragnęła znaleźć się w ramionach Nicka Ramireza. Starając się mówić lekkim tonem, zagadnęła:

TESTAMENT Z BRAZYLII

35

- Powiedz mi, dlaczego porzuciłeś swoją obec­ ną kochankę i spotkałeś się ze mną dzisiaj. Wzruszył ramionami. - To czysty przypadek. Była gotowa na zmianę sytuacji. - Wykrzywił usta. - W kolejce czekał już zresztą inny facet. - Czy biedaczka wreszcie zrozumiała, że nigdy nie włożysz jej pierścionka na palec? - Nigdy nie robię kobietom takich nadziei, Tess. - One i tak ją mają. To w końcu część umowy - oznajmiła sucho. - Jakiej umowy? - zdziwił się. - Doskonale wiesz, jakiej. Obowiązuje w świe­ cie, w jakim się urodziliśmy. Mężczyźni uganiają się za najatrakcyjniejszymi kobietami, na jakie mo­ gą sobie pozwolić, a kobiety za najbogatszymi mężczyznami, których zdołają przyciągnąć. Jej ojciec i jego matka byli tego najlepszym przykładem. - Nie kupuję swoich kobiet - żachnął się Nick. - Akurat. Kupujesz je za swoją pozycję i mają­ tek, tylko nie realizujesz umowy. Na początku nie uświadamiają sobie, że to tylko przelotna wizyta w twojej sypialni. Każda ma nadzieję, że cię przy sobie zatrzyma. - Z pewnością nie podsycam tych nadziei. Może był to odpowiedni moment, żeby poinfor­ mować go o dziecku i przekonać się, jak zareaguje. Chociaż nie, jeszcze nie zdradził, czemu tak nagle

36

EMMA DARCY

chciał się z nią spotkać. Nie wierzyła, że tęsknił za jej ciętym językiem. Kwestia dziecka musi po­ czekać, zanim ona sama zaspokoi swoją cieka­ wość. - Czy wystarczy ci talerz owoców i serów, czy wolisz coś bardziej sycącego? - spytał Nick, zmie­ rzając do kafeterii. - I czego się napijesz? - Gęstej, kremowej Brandy Alexander. Popro­ szę też duży kawałek tortu czekoladowego. - Przy­ da jej się teraz coś rozkosznie słodkiego. -Nie mam zamiaru się dzielić, więc jeśli jesteś głodny, lepiej coś sobie zamów. Miał zdziwioną minę, więc dodała: - Pamiętaj, że nie jestem pilnującą wagi model­ ką. Poza tym chcę sprawić sobie przyjemność. Uśmiechnął się ciepło. - Krągłości są miłe. Gdy siadała, bezwstydnie zajrzał jej w dekolt, po czym popatrzył na nią z mgiełką pożądania w oczach. Zarumieniła się ponownie. Zastanawiała się, czego właściwie oczekuje od Nicka. Z pewnoś­ cią nie chciała, by poznał, jak bardzo go pragnie. Zaczerpnęła kilka głębokich oddechów. Musi się opanować i przejąć inicjatywę. Marzyła, żeby życie było choć trochę mnie skomplikowane. Nick usiadł naprzeciw niej i natychmiast rozpo­ czął rozmowę. - A jak ty pasujesz do umowy, Tess? - zapytał zaczepnie.

TESTAMENT Z

BRAZYLII

37

- Jakiej umowy? - Teraz patrzyła na niego, nic nie rozumiejąc. - Mężczyźni uganiają się za najatrakcyjniej­ szymi kobietami, na jakie mogą sobie pozwolić, a kobiety za najbogatszymi mężczyznami, któ­ rych zdołają przyciągnąć - zacytował jej własne słowa. - W ogóle nie pasuję. — Wzruszyła ramionami. - Dziedziczę rodzinną fortunę, więc mężczyźni będą naturalnie więcej myśleli o moim majątku niż o mnie. Nie chciałabym żyć w takim związku. - Czy to dlatego jesteś sama? Bo nie wierzysz, że facet pokocha ciebie, a nie twoje pieniądze? - Znowu twoja słynna psychoanaliza, Nick? Nie jesteś w tym zbyt dobry. Ostatnim razem upierałeś się, że zbyt wielu facetów mnie zraniło, więc stałam się żelazną dziewicą. Tylko dlatego, że dałam się nabrać na twoje sztuczki. - Moje Sztuczki? - Włączasz swój zwierzęcy magnetyzm, a wte­ dy ja powinnam stopnieć w twoich ramionach. Przewrócił oczami. - Nic podobnego. - Więc dlaczego zarzucasz mi, że jestem ozięb­ ła? - upierała się. - Ty sama często negujesz swoją kobiecość, Tess - skwitował. - Nie malujesz się, nosisz byle jaką fryzurę, zwyczajne dżinsy i podkoszulek. - Moja praca nie polega na epatowaniu wyglądem

38

EMMA DARCY

- wyjaśniła chłodno. - Zajmuję się castingiem i to moi klienci mają wywierać wrażenie, a nie ja. - Wobec tego się myliłem. Udowodniłaś mi to już dawno - powiedział znacząco. - To było niecały rok temu - przypomniała. Data miała znaczenie ze względu na Zacka. - Czy masz coś przeciw temu, żebyśmy wrócili do tamtej bliskości? - spytał. Tak po prostu? Zero gry wstępnej... Żadnych uwodzicielskich gestów, które zapo­ wiedziałyby tę propozycję... Zaniemówiła. Jej zszokowany umysł przestał formułować jakiekolwiek myśli, które można by wyrazić słowami. Serce waliło Tess jak młotem. Przy stole pojawił się kelner z drinkami i tortem, pozwalając jej zyskać na czasie. Nick nie spodzie­ wał się przecież, że odpowie mu w obecności ob­ sługi. Rozparł się wygodnie i czekał, obserwując ją uważnie. Miał w tym swój cel, ale jaki? I dlaczego wyszedł z tym teraz? - zastanawiała się gorączkowo.

ROZDZIAŁ CZWARTY

Nick zastanawiał się, czy nie popełnił błędu. Tess bez wątpienia doznała szoku. Widać było, że nie spodziewała się takiej propozycji. Chyba źle odczytał jej prowokujące zejście ze schodów. Nie chciała wzbudzić w nim pożądania, po prostu zachowywała się jak każda kobieta, która może zwrócić na siebie uwagę i korzysta z tego. Sześć miesięcy spędzone z matką w Hollywood z pewnością miało wpływ na jej zachowanie. Był tylko jeden problem. Niesamowicie go to podnieciło. Przyszło mu na myśl żywe wspomnienie chwili, gdy ogarnął ich żar namiętnej rozkoszy. Popełniasz cholerny błąd, angażując się w uprawianie seksu z osobą, na której tak bardzo zależy ci zawodowo, powiedział sobie. Z Tess Steele znalazł się na nie­ bezpiecznym gruncie, choć jego instynkt samoza­ chowawczy alarmował, aby zmykał stamtąd jak najszybciej. Jednak małżeństwo to było co innego. Jeśli ma zamiar spłodzić z tą kobietą dziecko, będzie musiał zmierzyć się z konsekwencjami. Fakt, że było im dobrze w łóżku, znacznie ułatwiał

40

EMMA DARCY

sprawę. Może uda mu się namówić ją, żeby wyszła za niego za mąż. Niezaprzeczalnie iskrzyło między nimi. Ujrzawszy dziś Tess w pięknej sukni, pomyś­ lał, że zaprasza go do powrotu na scenę. Droga do związku z nią stanęłaby przed nim otworem. Jeszcze nie jest za późno, uświadomił sobie, musi tylko dobrze rozegrać sprawę. Czuł zaskakująco silne pragnienie wzięcia jej w ramiona. Tess siedziała nieporuszona, czekając na odej­ ście kelnera. Chwyciła widelczyk i odkroiła kawa­ łek tortu. Gdy już miała w ustach aksamitną czeko­ ladową masę, spojrzała na niego błękitnymi oczami. Powinno go to przygwoździć do ściany. - Nie rozumiem, Nick, dlaczego chciałbyś spę­ dzić ze mną jeszcze jedną noc? - zapytała, siląc się na spokój. - Wspomnienie tamtych chwil domaga się po­ wtórki, Tess - odrzekł ciepłym tonem. Zarumieniła się, ale nie spuściła wzroku. - To chyba wbrew twojej filozofii - rzekła sucho. - Nie, po prostu rozsądne podejście w świecie, w którym każdy ciągle zmienia partnerów - odparł. - Ale po co ci ta powtórka? - drążyła. - Tym razem nie chodzi mi o jedną noc. - Lepiej wyjaśnij, o co, bo coraz mniej z tego rozumiem - stwierdziła. Zajęła się tortem, żeby mógł jej wszystko opo­ wiedzieć. Wciąż obserwowała go uważnie. - Jeśli będziemy ze sobą blisko, to nie dla pie-

TESTAMENT Z BRAZYLII

41

niędzy - zaczął z namysłem. - Nie tknąłbym ani centa z majątku Steele'ów. - Sądziłam, że ta chwalebna postawa dotyczy także mnie - roześmiała się z goryczą. - Nie rozumiem? - zmarszczył brwi. - Po naszej nieplanowanej nocy natychmiast zacząłeś się zachowywać tak, jakby nic między nami nie zaszło. Wydawało mi się, że odrzuca cię myśl o związku z córką Briana Steele'a. - Myślisz, że obchodzi mnie, kim jest twój oj­ ciec? - żachnął się. - Ojcowie nie mają znaczenia, Tess. Mamy własne życie. - Okay, rozumiem. Moje pieniądze nie są dla . ciebie ważne i nie obchodzi cię, że kiedyś myślałeś, że Brian Steele jest twoim ojcem. - To stara historia - zbagatelizował. - Naprawdę, Nick? Myślałam, że jesteśmy sumą naszych przeszłych doświadczeń. Ja na przykład kocham mojego ojca. - I bardzo dobrze. Brian Steele miał prawo za­ przeczyć, że jestem jego synem, bo było to prawdą. Nie przeszkadza mi, że jesteś jego córką. Już raczej bawiła go myśl, że ten przyszywany ojciec miałby się stać teściem i dziadkiem ich ewentualnego dziecka. Tess westchnęła. - Jeśli dobrze rozumiem, nie kontynuowałeś in­ tymnego związku ze mną tylko dlatego, że wiążą nas wspólne interesy. Zgadza się?

42

EMMA DARCY

- Tak. Głównym powodem było oczywiście silne po­ czucie całkowitego podporządkowania się seksual­ nemu magnetyzmowi tej kobiety i utraty kontroli nad własnym życiem. Zaledwie jedna spędzona z nią noc pokazała, że Tess ma moc uzależniania od siebie, a na to Nick nie pozwalał żadnej ko­ biecie. - Skoro w czasie mojej półrocznej nieobecności nadal korzystałeś z usług mojej agencji, widocznie uznałeś, że możesz sobie pozwolić na nieszkodliwy romans ze mną - kontynuowała swoje rozważania. - Czy tak właśnie pomyślałeś, Nick? Nuta niedowierzania w jej głosie stanowiła wyraź­ ne ostrzeżenie, że uważa jego propozycję za kom­ pletne szaleństwo. Musiał działać natychmiast. - Nie miałem na myśli romansu, Tess - przy­ znał. - Chodzi mi raczej o małżeństwo. I o posiada­ nie dziecka. Słowa Nicka spadły na Tess niczym grom z jas­ nego nieba. W jej skołatanej głowie tłukła się jedna myśl: przecież już mamy dziecko! Jednak zaskocze­ nie było tak wielkie, że nie mogła wypowiedzieć głośno tych słów. Już od paru minut rozważała, czy powiedzieć mu, że jest ojcem jej dziecka. Wahała się, gdyż myśl, że Nick pragnie nawiązać z nią romans, była niezwykle kusząca. Ale małżeństwo?

TESTAMENT Z BRAZYLII

43

Z jednej strony, spełniłoby się jej marzenie i mia­ łaby go tylko dla siebie. Z drugiej strony, nigdy nie twierdził, że ją kocha - byłoby to zresztą absurdalne, zważywszy na histo­ rię ich znajomości. Słowa o głębokim przywiązaniu okazały się spóźnione o jedenaście miesięcy. Wydawało się, że jedynym powodem jego pro­ pozycji była chęć spędzenia z nią jeszcze jednej nocy. Ale co to miało wspólnego z małżeństwem? A tym bardziej z dzieckiem? Pomijając fakt, że już mieli dziecko, czemu Nick tak nagle zapragnął zostać ojcem? Dotąd unikał tego rodzaju zobowiązań jak zarazy. Skąd tak za­ skakująca zmiana? Nie wyjaśnił, dlaczego chciał, żeby została jego żoną i po co mu w ogóle żona! Zawsze gardził instytucją małżeństwa, twierdząc, że jest pułapką dla głupców, którzy na własne życzenie chcą stracić majątek. Skoro oboje byli bogaci, ten aspekt sprawy ich nie dotyczył, Nick z pewnością dobrze sobie wszyst­ ko przemyślał. Wciąż jednak nie znała odpowiedzi na pytanie, czemu w ogóle chciał się z nią żenić? - A to niespodzianka - wyjąkała. - Miła, mam nadzieję. - Obdarzył ją swym słynnym uwodzicielskim uśmiechem. - Sądzę, że świetnie byśmy się dogadali, Tess - dodał ciepło. Jego głos wabił ją jak syreni śpiew, każąc od­ łożyć na bok wątpliwości i pójść za nim, zrobić to,

44

EMMA DARCY

co chciał, bo przecież ona także tego pragnęła. Tess musiała bardzo się pilnować, by go nie posłuchać. Związek z Nickiem byłby z pewnością emocjonal­ nym polem minowym. - Masz dość latania za spódniczkami, Nick? - zakpiła. - Sądzę, że monogamia z właściwą kobietą mog­ łaby mieć wiele zalet - odrzekł poważnie. Tess sączyła drinka, usiłując nie pokazać po sobie, jak bardzo uradowało ją, że Nick uważa ją za właściwą kobietę. Cyniczne pochlebstwo, skwito­ wała w myśli. Duma kazała jej kontynuować interesy z nim i nie robić dramatu, chociaż niemal od razu znalazł się w ramionach innej. Jeśli jednak sądził, że będzie mógł tak samo postępować jako mąż, lepiej niech się pożegna ze swoim pomysłem! - Naprawdę masz ochotę tego spróbować? - sondowała jego szczerość. - Być wiernym żonie, póki śmierć was nie rozłączy? Skrzywił się. - Mówię o partnerstwie, Tess, a nie o wyroku dożywocia. Jeśli działa, świetnie. Jeśli zawiedzie, rozwiążemy je. Innymi słowy, ma być tak, jak mu wygodnie. Jak zwykle. Żadnych zapewnień o wiecznej miłości z ust Nicka Ramireza! Te usta były dobre tylko do pocałunków. - Sam mówiłeś, że namiętność trwa maksymal-

TESTAMENT Z BRAZYLII

45

nie dwa lata - uśmiechnęła się ironicznie. - Jeśli nawet zapragnąłeś mnie, choć nie widzieliśmy się od prawie roku, czy uważasz, że nasze małżeństwo przetrwałoby dłużej? Skinął twierdząco. Nie do wiary! - Lubię twoje towarzystwo, nigdy się ze sobą nie nudzimy - rzekł. - Dlaczego miałoby się to zmienić? - Nie wiem. Nasze dość rzadkie spotkania nie pozwalają na sprawdzenie tego założenia. Zdumie­ wa mnie, że chcesz oprzeć na tym małżeństwo. Że w ogóle myślisz o małżeństwie! Powiesz mi, o co chodzi? Niemal słyszała trzask zamykanych krat, żaluzji i bram jego prywatności, i widziała, jak rozbłysły jaskrawe neony: TEREN PRYWATNY ŚCIŚLE TAJNE INFORMACJI SIĘ NIE UDZIELA Tess podejrzewała, że Nick Ramirez nie pozwoli żadnej kobiecie przekroczyć barier, otaczających jego serce i duszę, nawet żonie. Przyczyna oferty małżeńskiej musiała być bardzo osobista, gdyż wy­ raźnie nie chciał jej wyjawić. Z jakiegoś powodu potrzebował żony i wybrał właśnie ją. Tess Steele, której powab nie zbladł już po jednej

46

EMMA DARCY

nocy. I która nie robiła tragedii, gdy rzucił się w ramiona innej kobiety. Która nie zrujnuje go finansowo, gdyby się rozstali, bo jest zamożna. Nie ma mowy, pomyślała mściwie. Nie będzie jego maskotką. Już była gotowa wybuchnąć, gdy zobaczyła jego minę. Nie uśmiechał się, przeciwnie, był śmiertelnie poważny. Wpatrywał się w nią zie­ lonymi oczami. - Chodzi o dziecko - rzekł miękko. - O wy­ chowanie go w cieple domowego ogniska, którego nam odmówiono. Chciałabyś tego, prawda, Tess? Wiesz, jak parszywie się czuliśmy jako dzieci, więc... - urwał, po czym dodał: - Oboje zrobimy to znacznie lepiej. Serce podeszło jej do gardła. Musiał wiedzieć o Zacku, to jasne. Wymyślił małżeństwo, bo chciał, żeby dziecko miało oboje rodziców, którzy żyją pod jednym dachem i tworzą szczęśliwą rodzinę. - Myślę, że poradzilibyśmy sobie z tym - na­ legał. W głowie Tess trwała gonitwa myśli. Absolutnie nie spodziewała się, że Nick chciałby podjąć obo­ wiązki ojca, nie mówiąc już o staromodnej propozy­ cji małżeństwa! - Nie musisz się ze mną żenić - wypaliła. Nie chciała, żeby czuł się schwytany w pułapkę. - Wca­ le nie zamierzam mieć Zacka tylko dla siebie. Cieszę się, że chciałbyś odegrać ważną rolę w jego życiu.

TESTAMENT Z BRAZYLII

47

- Jakiego Zacka? - Nick gapił się na nią za­ skoczony. Chyba nie podoba mu się imię syna, pomyślała. - Na razie nie masz jeszcze prawa do naszego syna - oznajmiła. - Nie było cię przy mnie, gdy go rodziłam dwa miesiące temu, więc... - Urodziłaś naszego syna? Dwa miesiące temu? - wyjąkał z ogłupiałą miną. Wpatrywał się w nią przenikliwym wzrokiem. Zacisnął szczęki i cały zesztywniał, jakby szykując się do odparcia niespodziewanego ataku. Drgnęła, słysząc dźwięk tłuczonego szkła. Kieli­ szek z martini Nicka upadł na stół, on zaś ściskał jego nóżkę. Z rozciętej dłoni obficie kapała krew. Serce Tess waliło dziko. Nie tylko u niej nic nie poszło zgodnie z planem. Nick prosił ją o syna, którego już mieli i o którym nic nie wiedział! Teraz dopiero uświadomiła sobie, co zrobiła. Zacisnęła powieki. Wszystko wymknęło się spod kontroli.

ROZDZIAŁ PIĄTY

To nie było kłamstwo. Tess bezwiednie wyjawiła mu prawdę, myśląc, że on już wie. Nie miała powodu kłamać, że ma z nim dziecko, bo przecież nic od niego nie chciała. I ten wyraz niechętnego zaskoczenia na jej twarzy, gdy uświa­ domiła sobie, że propozycja małżeństwa nie miała nic wspólnego z utrzymywanym dotąd w tajemnicy urodzeniem ich synka. Nick wiedział jednak, że jeśli zaakceptuje tę prawdę, będzie musiał przyjąć za prawdziwe także inne rzeczy. W głowie zabrzmiały mu piekielnym echem słowa z listu Enrique Ramireza: Pamiętam twoją wizytę u mnie, gdy miałeś osiem­ naście lat. Pamiętam aż nadto widoczną w twoich oczach pogardę dla życia, jakie prowadziłem, bez­ trosko ciesząc się pięknymi kobietami. Czy napraw­ dę wierzysz, że postępujesz inaczej? Że nie smaku­ jesz wszystkiego tylko dlatego, że możesz sobie na to pozwolić? A ja powiadam ci, że idziesz w moje ślady.

TESTAMENT Z BRAZYLII

49

Nie, jestem inny, pomyślał wtedy Nick. Tymczasem okazało się, że robił dokładnie to samo, co jego ojciec. Skrzywdził Tess. Akurat ją, ze wszystkich kobiet, z którymi był choć przez chwilę związany! Zostawił ją w ciąży. Dwa miesiące temu urodziła syna. Nieślubnego syna. - Panno Steele, jest już pani limuzyna - oznaj­ mił boy hotelowy. - Nie! - wykrzyknął Nick. - Odeślij ją. Nie jedziemy na premierę. - Och, proszę pana! - Na twarzy chłopaka widać był konsternację. - Widzę, że pan się skaleczył. Czy mam wezwać lekarza? Zdumiony Nick spojrzał na rozbite szkło, rozlane martini i swoją zakrwawioną rękę. - Może przyniesiesz kilka chusteczek higienicz­ nych, żeby zatamować krew? - zaproponowała Tess. Boy się zawahał. - Jeśli panu Ramirezowi podano nadtłuczony kieliszek... - Nic się nie stało - przerwał mu Nick. - I nie trudź się, bo mam chusteczkę. - Wyjął śnieżnobiały trójkąt z kieszonki smokingu i przyłożył do rany. - Przepraszam za bałagan - mruknął. - Żaden problem, proszę pana. Zaraz posprząta­ my. Jeśli zaś chodzi o limuzynę, panno Steele...

50

EMMA DARCY

- Tess - warknął ostrzegawczo Nick. Błyskawicznie rozważyła zmianę planu. - Nie będzie mi potrzebna. Zawiadom szofera, że rezygnuję. Po chwili pojawił się kelner. - Lepiej pokaż ranę lekarzowi, Nick - poradziła Tess. Jest bardzo zdenerwowana, uświadomił sobie. Boi się kontaktów z człowiekiem, który jest tak nieopanowany, że rozgniata w dłoniach kieliszki i nawet tego nie zauważa. Starała się wyglądać spokojnie i rzeczowo, ale rumieniec na policzkach był wymownym dowodem stanu jej nerwów. Nick przyjrzał się ranie. - Potrzebny mi tylko plaster - stwierdził. Adrenalina pulsowała mu w żyłach. Dłonie zacis­ nął w pięści, w podświadomym geście gotowości do walki. Rozum podpowiadał mu, że nie chce walczyć z Tess, tylko z Enrique Ramirezem. Bowiem Tess była rozwiązaniem, a nie prob­ lemem. Musiał postępować z nią rozsądnie i łagodnie, a przede wszystkim udowodnić jej, że jego brazylij­ ski ojciec, ten światowy playboy, zasadniczo mylił się co do niego! - Czy podać panu innego drinka, sir? - Nie, dziękuję. Akurat teraz należało być doskonale trzeźwym. Będzie musiał przywołać cały swój spryt i inteli-

TESTAMENT Z BRAZYLII

51

gencję, gdyż jak na razie nie ma żadnych praw do swego syna. Natomiast Tess miała za sobą fortunę i koneksje Steele'ów, i Nick nie wątpił, że wykorzy­ sta je, gdyby chciał ją do czegokolwiek zmusić. Po prostu miała go w ręku. Musi nakłonić Tess Steele do małżeństwa - i to stało się dla niego w tej chwili absolutnym prioryte­ tem. Nie chodziło już o dotarcie do nieznanych mu przyrodnich braci. Chodziło o jego syna! Kelner odszedł. - Zatem - zaczął możliwie jak najspokojniej - spotkałaś się dziś ze mną, żeby mi o tym powie­ dzieć? Potrząsnęła głową. - Chciałam się przekonać, dlaczego nagle chcesz się ze mną zobaczyć. Zastanawiałam się, czy odkryłeś prawdę. - Westchnienie zdradziło ją. Mu­ siała żałować, że popełniła błąd i zdradziła mu swoją tajemnicę. - Dlaczego nie powiedziałaś mi od razu, że nosisz w sobie moje dziecko? - spytał Nick ostrym tonem. Pytanie ciężko legło między nimi. Nick widział, że Tess stara się zapanować nad emocjami. Nie mógł się teraz wycofać, a ona nie mogła uniknąć odpowiedzi. - Nie chciałam, żebyś o tym wiedział - wyznała szczerze. - Dlaczego? Wzruszyła ramionami. Chwyciła kieliszek i unios­ ła do ust.

52

EMMA DARCY

- Czy obawiałaś się, że wyprę się ojcostwa? - drążył. Odstawiła drinka, ale nie podniosła oczu. - Używałeś wtedy prezerwatyw - przypomnia­ ła mu. - Nigdy nie ma stuprocentowej pewności, Tess, i właśnie jedna z nich pękła. Dlatego spytałem, czy bierzesz pigułki antykoncepcyjne. - Skłamałam. - Co? - Nie wiedziałam, że martwisz się pękniętą pre­ zerwatywą. Gdybyś mi o tym powiedział, wzięła­ bym rano specjalną pigułkę wczesnoporonną. - Ale po co w ogóle było kłamać? - dziwił się Nick. - Nie chciałam, abyś wiedział, że nie mam niko­ go i nie biorę środków antykoncepcyjnych - wypali­ ła zdenerwowana. - I tak uważałeś mnie za oziębłą. Wydawało mi się bardziej normalne, jeśli potwier­ dzę, że biorę pigułkę. - Przewróciła oczami. - Jes­ tem pewna, że reszta kobiet, z którymi sypiałeś, potrafiła się o to zatroszczyć. Nie byłam na ciebie przygotowana. - I dlatego nie chciałaś mi powiedzieć o dziec­ ku? - dopytywał się. W oczach Tess pojawiła się irytacja. - To była dla ciebie jednorazowa przygoda, pa­ miętasz? Nie życzyłeś sobie żadnych komplikacji. - Nie chciałem, żeby seks namieszał w naszych

TESTAMENT Z BRAZYLII

53

relacjach zawodowych - wyjaśnił pośpiesznie. - Ale dziecko to coś zupełnie innego, Tess - dodał z naciskiem. - Owszem, posiadanie dziecka to najważniej­ sza rzecz dla kobiety, a ty mnie odrzuciłeś. Dla­ czego więc miałam się nim z tobą dzielić? - od­ parowała. Miała całkowitą rację. Odrzucenie bolało; wiedział, jak bardzo. Tak naprawdę nie miał pojęcia, co czuła Tess po tamtej namiętnej nocy. Sądził, że również uważa ten mo­ ment za wspaniałe przeżycie, i to wszystko. - Kiedy odkryłam, że jestem w ciąży, wdałeś się w kolejny, trwający wiele miesięcy romans. Ja zaś na pół roku wycofałam się z życia zawodowego - powiedziała powoli Tess. Teraz obraz sytuacji stał się dla Nicka zawsty­ dzająco jasny. Dbał tylko o swoje potrzeby i uczu­ cia, za wszelką cenę unikając zaangażowania się w związek z Tess. Okazał się takim samym egoistą, jak jego matka. - Przykro mi. - Nawet w jego uszach zabrzmiało to zdawkowo. Ale co innego miał powiedzieć? Uświadomił sobie, że sprawa jest niemal bezna­ dziejna. Zwykła duma nie pozwoli Tess na nawią­ zanie z nim intymnych stosunków. Gdyby nie list z Brazylii i decyzja o zawarciu małżeństwa z nią, aby móc dotrzeć do przyrodnich braci, jego syn

54

EMMA DARCY

nie znałby swego ojca. Co oznaczało, że Enrique Ramirez miał, niestety, rację. - Bardzo mi przykro - powtórzył zdruzgotany faktem, jak mocno skrzywdził kobietę, którą tak lubił i cenił. Tess wydawała się już nieco spokojniejsza. Nick impulsywnie chwycił ją za rękę. - Na twoim miejscu też bym nic nie powiedział - rzekł z nieśmiałym uśmiechem. - I strasznie się cieszę, że teraz już wiem. Czy rzeczywiście się cieszył? Tess czuła ciepło jego dłoni. Za wszelką cenę musiała się opanować i skupić umysł na sprawach zasadniczych. Nick Ramirez zaproponował jej małżeństwo w celu posiadania dziecka. To jasne, że doznał szoku na wieść, że już ma syna, ale zdawał się akceptować ten fakt bez protestu. Przyznał nawet, że miała prawo zataić przed nim tę sprawę. Jednym słowem reakcja Nicka była wprost nie­ wiarygodnie pozytywna, a zarazem całkowicie nie­ zrozumiała, zważywszy jego chłodny stosunek do wszelkich więzi uczuciowych. Mało tego, ciepły uścisk jego dłoni sugerował, że po usłyszeniu za­ skakujących wieści nie porzucił swoich planów wobec niej. - Gdzie on jest... to znaczy nasze dziecko... nasz syn? - spytał głosem nabrzmiałym od emocji. Gdy milczała, dodał: - W twoim apartamencie?

TESTAMENT Z BRAZYLII

55

- Nie. Został w domu pod opieką pielęgniarki - wyjaśniła Tess. - Jak to: pielęgniarki? - wykrzyknął. - To wykwalifikowana pomoc dla młodych ma­ tek - wyjaśniła pośpiesznie. - Bardziej potrzebna mnie niż Zackowi. Dziecko jest zupełnie zdrowe. Odetchnął z ulgą. To zupełnie naturalne, pomyślała Tess, widząc, jak twarz mu się rozjaśniła. Przecież każdemu zale­ ży na posiadaniu zdrowych dzieci. Ciekawe, jaka byłaby reakcja Nicka, gdyby synek był ciężko chory lub kaleki. Nie przywykł do takich życiowych trud­ ności, to pewne. - Czy Zack to skrót od Zacharego? - spytał. - Nie, po prostu Zack. Takie imię mi się spodo­ bało - oznajmiła twardo. - Zack Ramirez - wypróbował. - Brzmi dobrze. Dzieci w szkole nie znajdą powodu do przezywa­ nia go. - Zack Steele, a nie Ramirez - poprawiła go chłodno. Nick natychmiast się zjeżył. - Jestem jego ojcem, Tess! - Będziesz musiał mnie przekonać, że dorosłeś do ojcostwa - odrzekła równie twardym tonem. - Możemy zacząć od razu. Zawiozę cię do domu i pokażesz mi syna - zaproponował. - Chcesz go zobaczyć dziś wieczorem? - spyta­ ła z niedowierzaniem.

56

EMMA DARCY

Nie była na to gotowa. Spotkanie z Nickiem miało mieć zupełnie inny przebieg. Z drugiej strony Nick może być zwyczajnie cie­ kaw swego dziecka. W takim razie najlepiej będzie zgodzić się na jego propozycję i zobaczyć, jak zareaguje na widok synka. Czy szczerze zapragnął być ojcem? Wciąż jeszcze nie wierzyła w jego nagłą przemianę. - Tess, jedźmy - nalegał. Wyraźnie palił się do szybkiej akcji. W tym momencie w jego oczach nie było śladu pożądania. Myślał wyłącznie o swoim synu. - Okay - powiedziała. - Zack na pewno bę­ dzie smacznie spał, ale jeśli wystarczy ci go zo­ baczyć... - Zgadzam się na wszystko, co ustalisz - brzmia­ ła natychmiastowa odpowiedź. Nick poderwał się i pociągnął za sobą Tess, choć jej kieliszek był jeszcze pełny, a tort niedojedzony. Wszelkie protesty wydawały się nie na miejscu. Zrezygnowana wstała i ruszyła za nim. Jak zwykle jej ciało było boleśnie świadome bliskości tego mężczyzny. Drażniło ją to, bo wie­ działa, że seks jest ostatnią rzeczą, o jakiej myśli teraz Nick. Być może przed godziną miał jeszcze zamiar wykorzystać tę broń, ale Zack zawładnął nim całkowicie. Skan i przerobienie pona. Pospieszyli schodami w dół, skupiając na sobie

TESTAMENT Z BRAZYLII

57

uwagę tłumu. Kobiety patrzyły rzecz jasna na Ni­ cka, mężczyźni nie odrywali oczu od Tess. Jej wyzywająca suknia miała mu uświadomić, że ona też potrafi być podniecająca. Udało się; Ramirez patrzył na nią jak na obiekt pożądania. Chociaż oboje w rzeczywistości pragnęli czegoś innego. Z jakiegoś powodu Nick wybrał właśnie ją na matkę swojego dziecka. Musiała obiektywnie przy­ znać, że wybór jest dobry - nie pragnęła jego majątku i rozumiała jego życiowe potrzeby. Co za ironia! Gdyby rok temu zaproponował jej małżeń­ stwo, byłaby nieprzytomnie szczęśliwa, a nie przy­ gnębiona i niepewna jak obecnie. O jedenaście miesięcy za późno... Nick wziął, co chciał, i pokazał dobitnie, że nie ma to dla niego zbyt wielkiej wartości. Za to go znienawidziła. Był jej nienawistny, gdyż kochała go, a on nawet tego nie zauważył. Owe jedenaście miesięcy uświadomiło jej, czego może się spodziewać po małżeństwie z Nickiem. Pewnie szanowałby ją i byłby spolegliwy, tak jak w ich stosunkach na gruncie zawodowym, ale nie kochał jej. Mimo wszystko, gdyby pogodziła się z faktem, że ich związek będzie małżeństwem z rozsądku i nie oczekiwała zmian, kto wie, może pomysł wspól­ nego życia nie okazałby się wcale taki zły? Zwłasz­ cza ze względu na Zacka. Malec miałby oboje rodziców i z pewnością nie

58

EMMA DARCY

wnikałby, jak doszło do tego, że są razem. Najważ­ niejsze, żeby oboje go kochali. Czy Nick jest zdolny do pozbawionej egoizmu miłości? Tess wątpiła, czy potrafiłby ofiarować taką mi­ łość kobiecie. Co innego niewinnemu dziecku, które trzeba chronić przed trudami życia. Może właśnie to było celem Nicka - zbudować swemu synowi świat lepszy, niż miał on sam. Nick polecił portierowi przyprowadzić swój sa­ mochód. Tess pomyślała o apartamencie, do które­ go już nie wróci; służba będzie musiała przesłać jej rzeczy do domu. Nic ważnego, zwykły bagaż, bez którego mogła się doskonale obejść. Dziś wieczorem liczyło się tylko jedno - Zack. I to, jak Nick zareaguje na jego widok. Jeśli nie nawiąże więzi z dzieckiem, małżeństwo nie ma żadnego sensu. Koniec z atrakcją seksualną, z mrzonkami o wiecznej miłości i księciu na białym koniu. Ich ewentualna wspólna przyszłość zależała od tego, ile znaczyło dla Nicka ojcostwo. O to właśnie chodziło i na tym należało się skupić. Zack potrzebuje prawdziwego ojca i lepiej, żeby Nick Ramirez okazał się godny tego miana! - Już jest - mruknął na widok srebrnego lambor­ ghini, które zajechało przed wejście do hotelu. No tak - szybki samochód, szybki facet, szybkie życie. Chyba zwariowała, sądząc, że Nick Ramirez może marzyć o rodzinnym szczęściu i stabilizacji.

TESTAMENT Z BRAZYLII

59

A ona pozwala mu wdzierać się do swojego życia, domu i serca! Nie zdawała sobie sprawy, że odruchowo wbija palce w ramię Nicka. Nakrył jej dłoń swoją i szepnął miękko: - Obiecuję ci, że wszystko będzie dobrze, Tess. Ja wszystko naprawię. Odetchnęła głęboko. I tak nie było odwrotu. Nick nie zapomni nagle, że ma syna. Spojrzała mu w oczy, zielone tak jak u Zacka. - Zack jest podobny do ciebie, ale nie chcę, żeby był taki jak ty. Mam nadzieję, że jesteś przygotowa­ ny na rezygnację z wielu rzeczy, zanim wkroczysz dziś wieczorem w jego życie. Nick zacisnął szczęki; mięsień prawego policzka pulsował, jakby nie mógł powstrzymać ataku nag­ łego bólu, który pozbawił jego oczy blasku. Westchnął, usiłując się rozluźnić, uśmiechnął się ze znużeniem i rzekł: - Nowy wspaniały świat. Ruszamy. Otworzył przed Tess drzwi lamborghini, sam usiadł za kierownicą i powiózł ich oboje do nowego wspaniałego świata, którego centralnym punktem było dziewięciotygodniowe, słodko śpiące niemow­ lę, nieświadome wszystkich zawirowań, które stały się udziałem jego rodziców.

ROZDZIAŁ SZÓSTY

Nick miał wielką ochotę wcisnąć gaz do dechy i jak najszybciej znaleźć się w rezydencji Tess. Nie mógł się już doczekać, kiedy zobaczy synka. Ryzykancka prędkość nie pasowała jednak do obrazu nowego wspaniałego świata ojcostwa, podob­ nie zresztą jak srebrne lamborghini. Miał nieod­ mienne poczucie, że radosne kawalerskie czasy się skończyły. Lepiej nastawić umysł na rezygnację z wielu ulubionych rzeczy, o których mówiła Tess. Zack jest podobny do ciebie, ale nie chcę, żeby był taki jak ty. To kąśliwe zdanie dokładnie opisywało relację Nicka z ojcem - wyglądał wprawdzie jak Enrique Ramirez, ale za nic nie chciał być taki jak on. Musiał udowodnić sobie i Tess, że będzie dob­ rym mężem i ojcem. Nie wierzyła mu, a mimo to uchyliła przed nim drzwi do nowego życia, które miał dzielić z nią i z ich synem. Nick wiedział, że musi szybko wstawić tam stopę, bo inaczej straci wszystko, łącznie z szacunkiem do samego siebie. Tess wykluczyła go z udziału w porodzie i w pierw­ szych tygodniach życia małego. Nie wiedział na­ wet...

TESTAMENT Z BRAZYLII

61

- Czy Zack urodził się w Los Angeles? - zapytał nagle. Z sykiem wciągnęła powietrze. Nick mocniej ścisnął kierownicę, napominając się, by nie kryty­ kować żadnej z podjętych przez nią decyzji. - Nie. Urodził się w prywatnym szpitalu w Syd­ ney - wyjaśniła z westchnieniem. - Nie wyjechałam do Stanów, Nick. Moja matka do niczego mnie nie potrzebuje. Ty też mnie nie potrzebowałeś. Wspo­ mniałam o Los Angeles, żeby uzasadnić półroczne zniknięcie. W jej tonie dosłyszał urazę. - Odkąd się spotkaliśmy, nigdy o tobie nie zapo­ mniałem, Tess - zaprzeczył. - Jesteś dla mnie kimś bardzo ważnym. Zerknęła na niego ukradkiem. Wyczuł, że nie jest pewna, czy powinna mu uwierzyć. - Brakowało mi ciebie - mówił dalej. - Naszych rozmów, tego specyficznego napięcia między nami. - Napięcia? - zdziwiła się. - Tej specyficznej erotycznej bitwy, jaką toczy­ liśmy ze sobą przy każdym spotkaniu - uściślił, błyskając zębami w uśmiechu. - Rozmawialiśmy tylko o interesach - zaprze­ czyła gwałtownie. - Daj spokój - fuknął. - Zawsze były jakieś podteksty. To był słowny seks - ciosy, obrony, ataki, radość pojedynku.

62

EMMA DARCY

- To była relacja platoniczna - zaprotestowała słabo. - Nie ma mowy, między kobietą a mężczyzną musi iskrzyć, gdy chemia zadziała. Z nami tak właśnie się stało i sprawa przybrała zbyt poważny obrót. - Czy seks zawsze jest dla ciebie zabawą? - rzu­ ciła z irytacją. - Gdy staje się czymś poważnym, pojawiają się zjawiska negatywne: zazdrość, chęć posiadania, ja­ kieś obsesje i maniackie kłótnie. Ludzie padają ofiarą swoich hormonów. Wolałem nie narażać nas na coś takiego. - Bo nasz seks był zbyt poważny? - Chciałem zatrzymać cię w moim życiu bez poczucia, że stałem się twoją własnością. Roześmiała się histerycznie. - Lepiej zacznij się do tego przyzwyczajać, Nick. W drzwiach szacownej rezydencji Tess w stylu kolonialnym powitała ich schludna pielęgniarka, która z miejsca usłyszała informację: - To jest Nick Ramirez, ojciec Zacka. Ojciec, którego nieobecność podczas narodzin syna aż nadto wyraźnie rzucała się w oczy. Pielęgniarka zmierzyła go uważnym spojrze­ niem, po czym zaprowadziła ich oboje na górę, do pokoju dziecka. Zack nie obudził się jeszcze na

TESTAMENT Z BRAZYLII

63

nocne karmienie. Tess nie spuszczała wzroku z Ni­ cka, gdy weszli do pomieszczenia oświetlonego łagodnym blaskiem lampy. Pośrodku stało duże trzcinowe łóżeczko, nad którym z sufitu zwieszały się kolorowe ruchome zabawki. Całe ciało Nicka przeszył gwałtowny dreszcz. Poczuł nagłą obawę, czy potrafi zdać test z ojco­ stwa. Czy jest gotów podzielić się swym życiem z inną istotą, stać się czyjąś własnością? Zmusił się, by podejść do dziecka, powtarzając sobie, że jest już za późno na zmianę decyzji. Niemowlę w łóżeczku było z nim złączone więzami krwi. Należeli do siebie od chwili, gdy Zack został poczęty, i będzie tak przez resztę życia. Liczyła się tylko jakość tych więzów. Nawał myśli w głowie Nicka ustał z chwilą, gdy spojrzał na śpiącą smacznie, drobniutką istotkę. - Taki maleńki... - rzekł z niedowierzaniem. - Zack jest dość duży, jak na swój wiek - wyjaś­ niła sucho Tess. - Jak to: duży? Niemowlę było wprost szokująco małe. Zawinię­ te w niebiesko-białe pieluszki przypominało mumię egipską. Widać było tylko jego delikatną, oliwkową buzię. Mały miał ciemne kręcone włoski i długie dziew­ częce rzęsy. Gdyby koledzy w szkole chcieli się kiedyś naśmiewać z ładnego chłopczyka, Nick na­ uczy go, jak reagować na zaczepki.

64

EMMA DARCY

Dołeczek w brodzie dziecka przyciągał go jak magnes. Dotknął go delikatnie czubkiem palca i do­ znał niemal szoku - tak miękka i delikatna była ta malutka twarzyczka! Powiódł palcem wzdłuż linii szczęki i uśmiechnął się, gdy malec westchnął ci­ cho. Nick wysłał mu milczącą wiadomość: Cześć, Zack. Stoi przy tobie twój tata. Nagle zawiniątko zaczęło się poruszać, kopiąc nóżkami i machając rączkami. Niemowlak zmar­ szczył brewki, otworzył różane usteczka i przeraź­ liwie wrzasnął. Nick w popłochu odwrócił się do Tess. - Ja mu nic nie zrobiłem. Uśmiechnęła się. - Wiem. Po prostu odezwał się jego biologicz­ ny zegar. Czas na karmienie. Czy możesz wziąć go na ręce i pokołysać, podczas gdy ja podgrzeję butelkę? Nick z radością sięgnął po maleńką mumię, prag­ nąc bliższego kontaktu z synkiem. Malec poruszał się i wyrażał swoje potrzeby. To nie była bierna, lalkowata istota, tylko jego syn! - Podeprzyj mu główkę, Nick. Jeszcze nie umie jej sam utrzymać prosto - poinstruowała Tess. Płacz skończył się z chwilą, gdy dziecko znalazło się w górze. Zaciekawione wpatrywało się w obce­ go mężczyznę. Tata? - zdawało się pytać. Co to jest w ogóle tata i czy ja chcę, żeby on przy mnie stał?

TESTAMENT Z BRAZYLII

65

- Chcesz, chcesz - pieszczotliwie zapewnił syn­ ka Nick. - Wierz mi, Zack, wiem, co mówię. - Co takiego? - spytała Tess, wstawiając do mikrofali butelkę z mlekiem. Słysząc znajomy głos, Zack rozwrzeszczał się ponownie. Na zaufanie należało sobie zasłużyć, a synalek jawnie uważał, że Nick ma w tej kwestii jeszcze sporo do zrobienia. - Tobie to lepiej wychodzi, Tess - usprawied­ liwiał się nieśmiało Nick, gdy podeszła, by wziąć malca na ręce. - Teraz zmienię mu pieluszkę - oznajmiła, a Nick poszedł za nią do wielce funkcjonalnego stołu na kółkach z przyborami toaletowymi. Chciał wiedzieć, jak wygląda jego syn odwinięty ze swojego kokonu, i poznać tajemnicę zmieniania pieluch, aby jak najszybciej okazać się przydatnym ojcem. Stanie przy dziecku wyraźnie nie wystar­ czało. Nick musiał jeszcze sporo nadrobić. Położony na blacie stołu Zack z determinacją walczył o wydostanie się z krępującego kokona. Tak się wiercił i kopał, że Tess ledwo radziła sobie z odczepieniem rzepów. Lecz gdy wyjmowała mu pieluchę, leżał spokojnie. Zanim Nick zdążył się przyjrzeć przyrodzeniu synka, Tess przykryła malucha małym ręczniczkiem. - Cóż to za nagła skromność? - zaprotestował. - Wydaje mi się, że Zack lubi być rozbierany.

66

EMMA DARCY

- Owszem, ale przy tym zawsze wypuszcza fon­ tannę. Jeśli chcesz być totalnie obsiusiany, to proszę bardzo. Jak na zawołanie na ręczniczku rozlała się mokra plama. Nick uśmiechnął się szeroko na widok zado­ wolonej miny malca. - Mama wie najlepiej - powiedział synowi, nie troszcząc się, że zabrzmiało to nieco głupkowato. Dwie pary oczu przekazywały sobie wzajemne zrozumienie pierwotnych męskich instynktów. - Możesz go teraz obejrzeć - oznajmiła sucho Tess. - Nie jestem powołana do komentowania rozmiaru intymnych części niemowlaka płci męskiej, ale pediatra powiedział, że jest zbudowany jak byk. Byk to może była lekka przesada, ale Nick ucie­ szył się z opinii lekarza. - Faceci nie lubią mieć z tym problemów - wy­ jaśnił. Tess założyła dziecku nową pieluchę. - To uczucie jest ci zapewne obce - wycedziła. - Nie tylko mężczyźni przejmują się rozmiarem, Tess - odpalił zadziornie. - Jestem pewna, że wszystkie twoje kochanki były zadowolone. Nie chcę tylko, żeby Zack musiał zaliczać każdą tylko dlatego, że jest dobrze wyposa­ żony. - Ja wcale tak nie robię! - oburzył się Nick. - Mam nadzieję, że nie wpoisz mu jakichś idiotycz­ nych zahamowań.

TESTAMENT Z BRAZYLII

67

Dokończyła ubieranie i pewnym ruchem wzięła Zacka na ręce. - Może będziesz musiał dopilnować, żebym te­ go nie zrobiła - rzuciła kpiąco. Kolejna zaczepka! Nie powinien zapominać, że to ona ma przewagę, gdyż dziecko jest z nią. Tess wcale nie musi wy­ chodzić za niego za mąż. Jeśli więc chce mieć wpływ na przyszłość syna, musi sprawić, aby za­ częła go potrzebować i doceniać w roli ojca dziecka oraz towarzysza jej życia, Tess usiadła w bujanym fotelu z Zackiem w ra­ mionach. Malec z zadowoleniem ssał mleko przez smoczek. Poirytowany Nick rzucił zaczepnie: - Dziwię się, że nie karmisz piersią. O ile wiem, mleko matki jest dla dziecka najlepsze? - Nie mogę karmić z powodu pewnych kom­ plikacji - wyjaśniła spokojnie. Miała piękne piersi. Niemożliwe, żeby zawiodły w swej pierwotnej funkcji. Jego matka uważała wprawdzie, że karmienie piersią jest dla wieśnia­ czek, które pragną pójść w ślady krów, arystokracja zaś zawsze wysługiwała się mamkami. Czy Tess kłamała, bo była na tyle próżna, że nie chciała mieć w przyszłości obwisłych piersi? - Jakich komplikacji? Westchnęła. - Zack był dużym dzieckiem. Wolałam poród naturalny, ale dziecko utknęło, a nie chciałam, żeby

68

EMMA DARCY

wyciągano go instrumentami. Wybrałam cesarskie cięcie. W uszach Nicka to wszystko brzmiało jak opis mąk piekielnych. - Zack urodził się zdrowy, ale u mnie rozwinęła się infekcja i musiałam brać antybiotyki. Począt­ kowo nie mogłam nic przy nim robić. Dlatego wynajęłam prywatną pielęgniarkę. - Powinienem był być przy tobie - zmartwił się. - Niedobrze, że musiałaś znosić to sama. - Nie byłam sama. Był przy mnie tata. - No nie! -wykrzyknął. Zanim zdołał się opano­ wać, wybuchnął: -Umieściłaś swojego ojca na moim miejscu? Pozwoliłaś, żeby moje dziecko urodziło się jako bękart, a Brian Steele był tego świadkiem? Nie mógł opanować wściekłości i gwałtownie wymachiwał rękami. - Boże, Tess! Jak mogłaś mnie tak upokorzyć i wybrać człowieka, który pokazał mi drzwi, bo nie byłem jego rodzonym synem, żeby siedział przy tobie, gdy rodził się mój syn! - Jest moim ojcem - sprzeciwiła się - i jedyną osobą, na którą mogę liczyć. - Nie powiedziałaś mi o niczym, do cholery! Nie dałaś mi szansy, żeby być z tobą! Z wami! Podniesione głosy dorosłych zaniepokoiły Zacka, który znowu się rozpłakał. Tess pogłaskała delikatnie jego plecki, prosząc Nicka wzrokiem, by się uspokoił.

TESTAMENT Z BRAZYLII

69

Walcząc o opanowanie, skinął ponuro głową i odwrócił się od widoku matki i dziecka, dla których się nie liczył. Miał zamiar jak najszybciej to zmienić. Chciał liczyć się w życiu ich obojga jako mąż Tess i ojciec Zacka. Już dziś zacznie działać!

ROZDZIAŁ SIÓDMY

Zack zasnął, zanim skończył opróżniać butelkę. Tess zaniosła go na stół i zawinęła w pieluchy. Czuła wzrok Nicka, który stojąc tuż przy niej, śledził każdy jej ruch, dopóki nie położyła synka z powrotem do łóżeczka. Malec wyglądał tak nie­ winnie i spokojnie. Tess miała nadzieję, że nigdy nie odniesie emocjonalnych ran. Czuła napięcie w całym ciele, gdy oboje z Ni­ ckiem wyszli z pokoju Zacka i poszli na górę do prywatnych apartamentów Tess. - Wszędzie są czujniki i mikrofony, więc gdyby Zack się rozpłakał, ja i pielęgniarka zawsze go usłyszymy - wyjaśniła. - Nie wątpię, że dopilnowałaś wszystkiego - od­ parł sucho. Uraza Nicka z powodu wykluczenia go z opieki nad dzieckiem była dość wyraźna. Obserwowała, jak rozgląda się wokół siebie i otwiera drzwi do sypialni. - Musimy zacząć szukać większego domu, Tess. Dla nas trojga ten jest za mały, podobnie jak mój apartament w Woolloomooloo - oznajmił. Pod Tess ugięły się kolana. Nick najwyraźniej

TESTAMENT Z BRAZYLII

71

zamierzał wymóc na niej zgodę na małżeństwo, usuwając na bok wszelkie przeszkody. - Tata nie wie, że jesteś ojcem Zacka - wy­ krztusiła. - Na razie nic mu nie powiedziałam. Zaczerpnął głęboko powietrza. Nagle zapragnęła wyjaśnić mu wszystko do końca, z jej ust wydobył się potok słów: - Tobie także nie chciałam nic mówić. Spotka­ łam się dziś z tobą tylko dlatego, że tata przekonał mnie, że nie wolno zatajać przed dzieckiem tożsa­ mości ojca. Podał ciebie za przykład. Gdyby nie jego rada, być może nigdy nie dowiedziałbyś się o Zacku. - Odszukałbym cię, Tess. - Podszedł do niej blisko. - Możesz być tego pewna. Przyciągnął ją do siebie, jej uniesione w czasie gestykulowania ręce znalazły się automatycznie na jego torsie, po czym przesunęły zmysłowo ku barkom. - Nic by mnie nie powstrzymało - dodał. Obej­ mował ją jednym ramieniem, czubkami palców wolnej ręki powiódł po jej policzku. - Przykro mi, że to wszystko się stało, ale nic na to nie poradzimy, Tess, a ty jesteś kobietą, ż którą pragnę być. Zaproponował jej małżeństwo, zanim jeszcze dowiedział się o Zacku, więc chyba naprawdę wy­ brał ją sobie za żonę. Powinno jej to pochlebiać, skoro w jego życiu roiło się od pięknych i utalen­ towanych kobiet. Dlaczego więc obawiała się, że zostanie wykorzystana?

72

EMMA DARCY

Zdawał się rozumieć miotające nią sprzeczne uczucia, bo przyciągnął ją jeszcze bliżej, szepcząc: - Przez te wszystkie miesiące nie przestałem ciebie pragnąć, Tess. Pocałował ją w sposób, który na nowo stopił jej serce - delikatne zapewnienie przeszło w uwodzi­ cielską perswazję, potem w erotyczne pobudzenie, aż wreszcie w namiętną żądzę. Nie potrafiła mu się oprzeć. Pragnęła pławić się w pewności, że Nick Ramirez należy do niej, przynajmniej dopóki... Nie, dalej nie wolno jej myśleć. Ogarnęła ją niepohamowana namiętność i chęć oddania się marzeniu, że Nick ją kocha. Wszystko inne przestało się liczyć. Pragnęła go i nie chciała myśleć o niczym innym. Oderwał usta od jego warg, aby zaczerpnąć haust powietrza. Trzymał ją tak blisko siebie, że czuła, jak jego klatka piersiowa unosi się w górę. Ustami począł muskać jej policzek i ucho. Słowa, które wyszeptał, oszałamiały niczym kieliszek szam­ pana: - Chwila twojej bliskości, Tess, i tonę, tracę głowę. Gdybym był żeglarzem, twój syreni śpiew przywiódłby mnie prosto do ciebie. A jednak kiedyś odszedł do innej kobiety. Co będzie, jeśli zrobi to ponownie? W ataku nagłej, prymitywnej zaborczości chwy­ ciła jego głowę, odchyliła do tyłu i wbiła się w niego wzrokiem.

TESTAMENT Z BRAZYLII

73

- Jeśli się ze mną ożenisz, to masz ze mną zostać, Nick - powiedziała twardo. - Gdybyś od­ szedł, możesz więcej nie wracać. Drzwi będą dla ciebie zamknięte raz na zawsze. - Oto właśnie chęć posiadania - zakpił. - Rozu­ miem, Tess, ale w takim razie dotyczy to także ciebie. - Przeczesał palcami jej włosy. - Chcę widzieć tę płomienną koronę rozsypaną na mojej czarnej satynowej poduszce. Zawsze, gdy tego za­ pragnę. - Co za pech! Jeśli chciałbyś zaspokoić to prag­ nienie dziś wieczorem, mam akurat pościel koloru czekolady. Roześmiał się. - Moja Tess! - Uniósł ją w górę z równą łatwoś­ cią, jak Zacka. - Musimy spróbować. To może być nawet piękniejszy kontrast, zwłaszcza dla twojej perłowej skóry. Nick miał tyle opalonych na brąz kobiet, że Tess obawiała się, że wyda mu się zwyczajnie blada, ale perłowa skóra brzmiała zupełnie inaczej. Poza tym była bardzo zgrabna. Najwyższy czas pozbyć się wszelkich obaw po tym, jak porzucił ją po jednej nocy. Potrzebowała go, by poczuć, że pożąda jej tak silnie, że nie skusi go już żadna inna kobieta. Zaniósł ją do sypialni i postawił przy łóżku. Jedwabna narzuta była wykonana z ciemnobrązo­ wych i kawowych kwadratów. Te same kolory

74

EMMA DARCY

powtarzały się na stosie dekoracyjnych poduszek, ozdobionych złotym brokatem i frędzlami. - Bardzo zmysłowe i uwodzicielskie - zauwa­ żył. - Zupełnie tak jak ty, Tess. - Pod spodem jest najzwyklejsza bawełna - wy­ paliła i natychmiast tego pożałowała. Dlaczego nie potrafi po prostu przyjąć komple­ mentu? Z czym bez przerwy wałczy? Odpowiedź zapłonęła w jej skołowanym umyśle: z blichtrem i powierzchownością! Nienawidziła blichtru i powierzchowności; wszystkich tych olśniewających kobiet w typie jego matki, które wołał od niej; jedwabistych i satyno­ wych, zdobnych złotem kobiet, gromadzących wo­ kół siebie symbole statusu, w tym Nicka Ramireza, latynoskiego kochanka, który przewyższał resztę mężczyzn miłosnym kunsztem. Instynktownie walczyła z tym, odkąd spotkała Nicka, i nie mogła teraz przestać, choć było to głupie, bo takie właśnie rzeczy przyciągały jego uwagę. - Wiem, że pod spodem jest bawełna, bo to też przypomina mi ciebie, wrażliwą, praktyczną, trwa­ łą, wygodną w codziennym życiu - wyjaśnił z kpią­ cym uśmiechem. - Super! Znalazłam się w tej samej kategorii co para starych majtek - wypaliła. - Nie, masz swoją własną kategorię. - Powiódł palcem po jej ustach, uśmiechając się na widok

TESTAMENT Z BRAZYLII

75

szmaragdowego płomienia, który rzucały jej oczy. - Nie musisz mi pokazywać, że jesteś inna od kobiet, które dotąd kręciły się koło mnie. Słyszę to, widzę, smakuję i czuję wszystkimi zmysłami. Racja! Więc zamknij się wreszcie, Tess! - Problem polegał na tym, że nie pasowałaś do mojego obrazu - mówił dalej. - Teraz próbuję postawić cię w centrum i poczekać, aż wokół ciebie powstanie inny obraz. Pozwól mi się sku­ pić na sobie, Tess. Nieuchronnie dojdziemy do bawełny, ale nie odmawiaj mi przyjemności po­ dziwiania kuszącego czaru, jaki roztaczasz dziś wieczorem. Powoli zsunął ramiączka jej obcisłej sukni. Nick Ramirez umiał całować. Z pewnością umiał też dotykać. Wspomnienie ich jedynej nocy sprawiło, że za­ drżała z tłumionego oczekiwania. Przymknęła oczy, gdy czubkami palców zaczął delikatnie zsuwać z jej piersi przezroczysty materiał. - Dobrze, że Zack nie wie, co traci, bo krzyczał­ by z rozpaczy za każdym razem, gdy dostaje butelkę - szepnął Nick i ujął w dłoń jej prawą pierś, koliście gładząc kciukiem stwardniały sutek. - Nie ma nic bardziej ponętnego dla mężczyzny niż miękkie, pełne piersi. Pochylił się, by je ssać i całować. Zastygła, czując rozkosz w każdym włóknie ciała. Rozsunął suwak na plecach, a gęsto marszczona suknia

76

EMMA DARCY

opadła jej do kostek. Tylko jedwabne koronkowe figi zasłaniały ją przed jego spojrzeniem. A Nick stal przed nią w ubraniu! - Spójrzmy. - Odsunął się od niej na długość ramion, nie wypuszczając z rąk jej bioder. - Wolałabym popatrzeć na ciebie - wykrztusiła bezradnie. Czuła, że całe jej ciało płonie, umiejętnie pod­ sycanym przez niego pożądaniem. - Wyglądasz znacznie bardziej egzotycznie. I erotycznie - dodał z szerokim uśmiechem. - Ogień i lód, skrzące diamenty na tle płomiennych włosów, naszyjnik skryty między piersiami. Nie wspomina­ jąc o... - kciukami zsunął cienkie figi - ...śnież­ nobiałych udach. Chciał upewnić Tess, że wybrał ją z tysiąca innych kobiet, ale i tak żołądek ścisnął się jej na myśl o możliwych porównaniach. - Wydawało mi się, że wolisz Brazylijki - wark­ nęła. - Niepotrzebnie. - Położył ją na łóżku i nie odrywał roznamiętnionych oczu od rozsypanych na poduszce bujnych włosów. - To ty, Tess, jesteś uosobieniem seksualnej atrakcyjności. Nakazała sobie uwierzyć bez dyskusji w jego słowa. Nick zdjął krawat i marynarkę, szybko roz­ piął guziki śnieżnobiałej koszuli, a do kieszeni spodni wrzucił spinki do mankietów. Wstrzymała oddech, gdy wreszcie pozbył się

TESTAMENT Z BRAZYLII

77

koszuli. Fotografie pięknych, muskularnych męż­ czyzn ani ich obraz na ekranie nie mogły się równać z tym żywym przystojniakiem. Nick Ramirez był doskonale i proporcjonalnie zbudowany. Miał wszystko, co tak podoba się ko­ bietom - szerokie barki, mocny tors, płaski brzuch - ale najbardziej pociągająca była jego satynowo gładka, pachnąca skóra. Pragnęła go dotykać, smakować; wiedziała, że żadna kobieta nie potrafiłaby mu się oprzeć. Nick był dzisiaj tylko dla niej. Tess wyciągnęła ręce i powiodła nimi po gładkiej śniadej skórze, pieszcząc go prowokująco. Pragnęła sprawić, by oszalał z żądzy i widział, słyszał, czuł i znał tylko ją. Nick wydał z siebie gardłowy dźwięk i zerwał się z łóżka, by pozbyć się ostatniej części ubrania. Jego oczy niczym zielone błyskawice przesuwały się po jej ciele, obiecując intensywną rozkosz. Wyglądał cudownie, tak gładki i śniady, tak szalenie męski, że serce zaczęło jej walić jak mło­ tem. Gdy przykrył ją swoim rozpalonym ciałem, krzyknęła dziko, wygięła się i otoczyła go ciasno nogami i ramionami, żądając, by natychmiast za­ spokoił jej pragnienie. Wszedł w nią twardo i szybko, doprowadzając ich oboje na skraj nieznośnego, a przy tym rozkosz­ nego napięcia. Jego płonące oczy rzucały wyzwanie - starał się

78

EMMA DARCY

zachować kontrolę, utrzymać rytm i doprowadzić ją do spełnienia. Zaciśnięte usta zdradzały, ile go to kosztuje, ale dla Nicka liczyło się tylko zwycięstwo, zwłaszcza zwycięstwo nad kobietą. Nie chciała być łatwą zdobyczą. Pozwólmy mu poczekać, sprawdźmy granice jego wytrzymałości. Powstrzymywała się z najwyższym trudem, usiłując sprawić, by to on się poddał i zatracił. Należał do niej. Tylko do niej. Ta ekstatyczna myśl sprawiła, że Tess przegrała bitwę i zalała ją fala gorącej rozkoszy, napełniając całe jestestwo uczuciem wprost nieziemskiej przy­ jemności. Usłyszała, jak Nick krzyknął dziko, triumfalnie, ale nie uznała się za przegraną, bo poczuła, że cały drży spazmatycznie, pokryty potem. Było to głęb­ sze, bogatsze spełnienie niż z jakimkolwiek innym mężczyzną. Opadli na pościel, ona z głową na jego torsie, jego ramię obejmujące jej barki. Oddychali równo i łagodnie jak jedno ciało. - Słyszałem, że sekretem udanego małżeństwa jest częste uprawianie seksu - mruknął Nick. Inni wspomnieliby może o wzajemnej miłości, pomyślała leniwie Tess. Czy mnóstwo seksu wy­ starczy, aby Nick czuł się usatysfakcjonowany zo­ bowiązaniem, jakie podjął? Nie zdecydowała jeszcze, czy wyjdzie za niego za mąż, ale pokusa, by przyjąć jego ofertę - już

TESTAMENT Z BRAZYLII

79

choćby dla rozkoszy, której nikt inny nie mógł jej ofiarować - była bardzo silna. - Nie sądzę, żebym jako żona musiała się wyma­ wiać bólem głowy - zakpiła. Przesunęła dłoń do jego bioder, ale odsunął ją i przewrócił na plecy. Jak zwykle chciał być panem sytuacji. - Posiadać od dziś i na przyszłość - zacytował z satysfakcją. - Dotrzymasz ślubu, Tess? - A ty, Nick? - Pożądanie jest potężną bronią, a kobiety lubią to sprawdzać. Lepiej się tym nie baw, jeśli nie jesteś gotowa na konsekwencje, rozumiesz? Tess nie przyszło dotąd do głowy, że posiada jakąś władzę nad Nickiem. Zdumiało ją, że tak uważał. Do tej pory miała zupełnie inny obraz sytuacji. - Jeśli spróbujesz coś wytargować swoim powa­ bem, odejdę. - W jego tonie pojawiła się twardsza nuta. Tess zapamiętała sobie tę zasadę, choć kłóciła się ona z jej poglądem na postępowanie Nicka. W jego świecie dzięki seksowi można było przecież sprze­ dać wszystko. - Rozumiesz, Tess? - powtórzył z naciskiem, nie pozostawiając wątpliwości, że uważa to za pod­ stawowy wymóg dobrego funkcjonowania ich związku. - Tak - odparła.

80

EMMA DARCY

Czubkami palców dotknął jej warg. - Potęga pożądania to broń obosieczna - wy­ mruczał. Woli mieć ją w swoich rękach, pomyślała Tess. Pochylił się i pocałował ją. Tess natychmiast przestało obchodzić, kto ma nad kim władzę. Chciała tylko, by jej pragnął. Bardziej od innych kobiet. Tylko i wyłącznie jej. Może było to głupie marzenie, ale chciała w nie wierzyć, póki mogła.

ROZDZIAŁ ÓSMY

Od chwili, gdy Zack obudził ich następnego ranka, Nick zachowywał się tak, jakby kwestia małżeństwa była przesądzona. Obserwując jego ra­ dość z nowego stylu życia, Tess nie miała serca go rozczarować. Trzeba na razie zostawić sprawę tak, jak jest, postanowiła. Przekonać się, jak długo potrwa entuzjazm Nicka. Odjechał dopiero po późnym śniadaniu, obiecu­ jąc wrócić najdalej za dwie godziny z formularzami, które oboje musieli wypełnić przed zawarciem związku. Tess pomachała srebrnemu lamborghini, z roz­ bawieniem zastanawiając się, czy Nick wróci bar­ dziej statecznym rodzinnym Sedanem. Zmiany na­ stępowały jedna po drugiej tak szybko, że cieszyła ją myśl o godzinie samotności, którą będzie mogła przeznaczyć na przemyślenie sytuacji. Omiotła wzrokiem starą kolonialną rezydencję, która była jej domem i siedzibą firmy zarazem, Randwick było świetnie położone - blisko centrum miasta, blisko Fox Studios i Narodowego Instytutu Sztuki Dramatycznej. Klienci mogli swobodnie

82

EMMA DARCY

parkować na podjeździe, a pokoje na parterze mieściły nie tylko jej agencję castingu, lecz także studio fotograficzne, w którym pod jej okiem po­ wstawały portfolio. Lubiła ten dom, ale Nick miał rację. Małżeństwo oznaczało przeprowadzkę. Dokąd i do czego? Wciąż jeszcze żyła w świecie marzeń i jak na razie nie umiała rozważać tak przyziemnych decy­ zji. Jedno wiedziała na pewno - nie sprzeda Randwick. Było życiem, jakie sobie stworzyła i jakiemu ufała. Gdy Nick wrócił z formularzami, rozmyślała właśnie o zaufaniu. Zack spał na górze, więc Tess poszła do gabinetu, by przejrzeć listę nowych umów, które asystentka podpisała w jej imieniu. Ledwo Nick wszedł do biura, zaczął się szarogęsić - rozłożył papiery, podał jej pióro, pokazał, gdzie ma podpisać. Tryskał energią, która porywała i ka­ zała wypełniać jego wolę. - Kiedy zaniosę dokumenty do urzędu, będzie­ my musieli odczekać miesiąc - oznajmił, przysiadł­ szy na blacie biurka. Jak zwykle zajął pozycję dominującą. Czy miesiąc wystarczy, by sprawdzić, na ile poważnie podchodzi do zobowiązań wobec niej i syna? - pomyślała. - To oznacza, że ślub musiałby się odbyć W okresie świąteczno-noworocznym - ciągnął.

TESTAMENT Z BRAZYLII

83

- Czyli może być problem z zamówieniem najlep­ szej sali. Jednak gdybyśmy zatrudnili naprawdę fachowego organizatora i wcześniej wysłali zapro­ szenia... - Przestań! Wpatrywał się w nią podejrzliwie, gdy odłożyła pióro i odsunęła się od niego razem z fotelem. Z trudem zdołała się opanować. - Przemyślałam sobie wszystko - powiedziała. Natychmiast pojawiło się między nimi napięcie. - Tylko mi nie mów, że zmieniłaś zdanie. - Jak dotąd ani razu nie powiedziałam, że za ciebie wyjdę - przypomniała ostrym tonem. - Nie dałeś mi czasu do zastanowienia. - Nad czym się tu w ogóle zastanawiać? Mamy obowiązek zaopiekować się naszym synem, naj­ lepiej jako małżeństwo. Czy to nie jest wystar­ czająco jasne? Tess uczepiła się swojej głównej wątpliwości. - A co z nami? - Myślałem, że ta sprawa została ustalona wczo­ rajszej nocy. Chyba omówiliśmy zasady naszego związku? Za obopólną zgodą? Owszem, pomyślała, podczas namiętnej nocy. - Co za sens się wycofywać, Tess? Podpisz papiery i daj nam szansę - nalegał, patrząc na nią twardo. - Pamiętasz, jak w dzieciństwie byłaś zagu­ biona między światem ojca i Livvy? Ja doskonale pamiętam swoją sytuację: nikt mnie nie chciał, nie

84

EMMA DARCY

rozumiał. Nie chcemy czegoś takiego dla Zacka. Dla jego dobra powinnaś uważać nasze małżeństwo za najlepszy sposób. - Okej! - oznajmiła i wzięła się do podpisywa­ nia formularzy. Pewnie była głupia, ale póki nie okaże się, że tak jest, da temu małżeństwu szansę. Dla dobra Zacka! - Ale nie chcę wystawnego wesela! - zastrzegła. - Dlaczego? - Oczy mu się zwęziły. - Żadne z nas nie planuje powtórki, więc czemu nie zrobić bajkowej imprezy, o jakiej marzą wszystkie ko­ biety? - Bo to nie będzie bajkowe wesele, a raczej niezły cyrk - stwierdziła. Zmarszczył brwi. - Tylko pomyśl, Nick - wyjaśniła. - To będzie największe towarzysko-plotkarskie wydarzenie ro­ ku. Mój ojciec i jego trzy żony; twoja i moja matka walczące o to, by znaleźć się w centrum uwagi; panna młoda, która jest córką Briana Steele'a i pan młody, który okazał się nie być jego synem. Usta wykrzywiły mu się w uśmiechu. - Byłaby zabawa, gdyby wszyscy musieli zatań­ czyć, jak im zagramy. Jego cynizm był kompletnie nie na miejscu. - Czy wyobrażasz sobie, że ktoś z gości dobrze by nam życzył? - rzuciła z desperacją, myśląc o tych wszystkich kobietach z pierwszych stron gazet,

TESTAMENT Z BRAZYLII

85

które będą jej nienawidzić za to, że usidliła męż­ czyznę, na którego bezskutecznie zagięły parol. Nick wzruszył ramionami. - Ludzie są, jacy są. Jesteśmy częścią pewnego środowiska, podobnie jak nasz syn. Ukrywanie się nic nie da. - Ale nie musimy grać dla całego świata - za­ protestowała. - Jaką widzisz alternatywę? - spytał sucho. - Ucieczka? - Tak... nie... w każdym razie wolałabym, żeby wszystko odbyło się bardziej kameralnie - wyją­ kała. - Nie utrzymasz faktu naszego małżeństwa w tajemnicy, podobnie jak posiadania syna. Nie mamy się czego wstydzić, Tess. Będę przy tobie i ochronię cię przed każdym, kto będzie chciał ci dokuczyć. - Nie! - Wstała podekscytowana. - Czyjego głosu słuchasz, Nick? Co jest dla ciebie najważniej­ sze w dniu wesela? - Nie chcę niczego ukrywać, chcę jawności - skwitował. Zarumieniła się. - To ciekawe! A ja myślałam, że chodzi tylko o nas i o Zacka! Odkąd to nasze małżeństwo stało się sprawą publiczną? Nie chodziło o to, że nie chce stawić czoła opiniom innych ludzi. Chce i dokona tego, ale nie

86

EMMA DARCY

przed ślubem z Nickiem Ramirezem ani w czasie wesela! Inaczej jej marzenie zostanie skażone blichtrem i powierzchownością. Gdyby wzięli cichy ślub tuż przed świętami Bożego Narodzenia i spędzili miesiąc miodowy z dala od Sydney, ciesząc się pierwszą Wigilią w życiu Zacka, mogliby poczuć się jak rodzina. Tess chciała zatrzymać swoje marzenie i wierzyć w nie, choćby przez chwilę. Nick nie poruszył się i nie odpowiedział, bijąc się z myślami. Owszem, chodziło mu o Tess i o Zacka, ale ukrywanie się było całkowicie wbrew jego natu­ rze. Chciał, aby wszyscy dowiedzieli się, że jest dumny, mając Tess za żonę i matkę swojego syna. Wesele było publicznym oświadczeniem. Tak właśnie powinno być. Tess stanęła odwrócona do niego plecami w drzwiach wychodzących na taras, objąwszy się mocno ramionami, jakby było jej zimno. Nie miał wątpliwości, co myśli na temat jego weselnych planów. Oczami wyobraźni widział ją jako prześliczną pannę młodą, która przyćmiłaby wszystkich obec­ nych. Wszelkie argumenty wydawały się jednak daremne, a nie wolno mu zapomnieć, co jest jego głównym celem - małżeństwo! Nie powinien mar­ nować ani chwili.

TESTAMENT Z BRAZYLII

87

- Moglibyśmy polecieć do Las Vegas i tam wziąć skromny ślub, jeśli nie chcesz się afiszować - zaproponował. Potrząsnęła głową. - Las Vegas jest okropne. Poza tym... - zawaha­ ła się - uważam, że lepiej odczekać miesiąc. Po co się śpieszyć i potem żałować? O co jej chodzi? - Nie zmienię swojej decyzji, Tess - zapewnił twardo. Obrzuciła go równie twardym spojrzeniem. - Skąd wiesz, czy nie uciekniesz od kłopotów z wychowaniem dziecka, Nick? Czy nie zostawisz mi wszystkiego na głowie, gdy tylko przekonasz się, że to nie jest zabawa? - Chcesz mnie sprawdzić przez ten miesiąc? -• Jedna noc nie czyni ojca - rzuciła sucho. - Wiem coś o tym - odparł gorzko. - Zależy mi na tym, żeby mój syn otrzymał ode mnie to wszyst­ ko, czego odmówił mi mój własny ojciec. - Dobre intencje nie wystarczą; jak wiesz, piek­ ło jest nimi wybrukowane. - To nie intencje, tylko przyrzeczenia, których dotrzymam - wyrzekł z mocą. - Moje życie jest pełne złamanych obietnic - westchnęła. - Czy dlatego życzysz sobie cichego ślubu, Tess? Żeby łatwiej go było odwołać, nie tracąc twarzy?

88

EMMA DARCY

- Ty też możesz się nami znudzić - stwierdziła. - To niemożliwe. Drażniło go, że Tess ma tyle władzy, by ograni­ czać jego wpływ na życie jej i Zacka. Musiał rozwiać jej wątpliwości i sprawić, by zaczęła go potrzebować i pragnąć. Stanął za nią, objął ją w pasie i mocno przyciągnął do siebie. Miała na sobie obcisłe dżinsy, więc poczuł, jak lekko drży. Ramiona wciąż jeszcze krzyżowała obronnym ruchem na piersiach. Pochylił się, by odsunąć nieco kaskadę rudych loków i ustami mus­ kać jej ucho. Pragnął odzyskać łagodną, zmysłową kobietę, która dzieliła z nim łóżko wczorajszej nocy. - Miesiąc to za mało, by choć trochę zaspokoić moje pożądanie, Tess - szepnął jej prosto w ucho. Zadrżała z rozkoszy, opuściła ramiona i powiod­ ła dłońmi po jego biodrach. Poczuł dreszcz pło­ miennej żądzy i wsunął dłonie pod bluzkę, delikat­ nie pieszcząc pełne piersi. - Powinniśmy zachować jakąś przyjemność na noc poślubną - oznajmiła, choć ton jej głosu zdra­ dzał, że drży z pożądania. - Powiedz mi, czego byś chciała? Jak sobie wyobrażasz wesele i noc poślubną? - szepnął. - Cichy, prywatny ślub... piękny. - Jeśli pragniesz prywatności, lepiej zamknij drzwi na taras, Tess - wychrypiał, usiłując odpiąć pasek jej dżinsów. -Nasz ślub i tak będzie piękny, nieważne, jak się odbędzie i gdzie.

TESTAMENT Z BRAZYLII

89

- Jest takie miejsce na północy, w Queensland. - Świetnie! Zarezerwuj je. I zamknij wreszcie te drzwi, Tess! Miesiąc później Nick Ramirez patrzył na inne zamknięte drzwi, w których miała się ukazać jego przyszła żona. Uszanował życzenie Tess, żeby ślub był dyskretny i nie dał ani słowa do prasy - lecz jej wybór miejsca był doprawdy zdumiewający. Gdy tylko ujrzał bajkową scenerię kaplicy, zro­ zumiał, że ślub tutaj był szczytem romantycznej fantazji. Niewielka kaplica stała na terenie parku narodo­ wego w pobliżu Cairns na północy Queensland. Jej trzy ściany były przeszklone; tylna ukazywała bez­ kres turkusowego morza i białą, piaszczystą plażę. Przez ściany boczne widać było szmaragdową zie­ leń trawników, wysokie palmy i bujne tropikalne ogrody. Jedynie ściana z łukowatym wejściem była murowana, dzięki czemu nie było przez nią widać innych budynków. Osoby znajdujące się w środku miały ten olśniewający, idealny kawałek świata tylko dla siebie. Wewnątrz znajdowały się cztery rzędy białych ławek, których nie dzielił zwyczajowy czerwony dywan. Szklana podłoga ukazywała pięknie podświet­ lone podziemne akwarium - fantastyczne kształty koralowca i mrowie wielobarwnych rybek. Złudzenie kroczenia po powierzchni morza było zdumiewające.

90

EMMA DARCY

Mistrz ceremonii z dobrodusznym wyrazem twa­ rzy stał obok Nicka, czekając na pojawienie się panny młodej. Po lewej stały dwie kobiety w błysz­ czących, zielonkawych sukniach - pianistka i śpie­ waczka. Po prawej znajdował się biały stół, na którym obok wspaniałej dekoracji z kwiatów leżały gotowe do podpisu dokumenty i dwa pozłacane pióra. Rozległ się dźwięk dzwonu, który oznaczał po­ czątek ceremonii. Nick płonął z niecierpliwości, mając już serdecznie dość oczekiwania. To był długi miesiąc, podczas którego starał się udowodnić szczerość swoich intencji. Teraz chciał, żeby drzwi kaplicy wreszcie się otworzyły, ceremonia przebieg­ ła pomyślnie i zakończyła, a dokumenty zostały podpisane. Pianistka zaczęła grać pierwsze takty Ave Maria. Gdy drzwi się otworzyły, dołączyła do niej śpiewa­ czka, ogłaszając nadejście panny młodej. Na widok Tess Nick po prostu oniemiał. Była ubrana w białe koronki, wyszywane sznurami srebr­ nych kryształków. Na głowie miała lśniącą tiarę, z której spływał gęsty welon. Płomiennie rude wło­ sy sprawiały, że wyglądała jak bogini morza, płyną­ ca ku niemu po szklanej podłodze. Bogini, ofiarowująca mu dar życia, zamiast wią­ zanki niosła dziecko - żywy symbol ich związku i nadziei na nowy rozdział życia. Zack! W jednej chwili Nick pojął, jak doskonały był jej

TESTAMENT Z BRAZYLII

91

wybór - tylko ich troje, trzy ludzkie istoty, które miały się połączyć nierozerwalnym węzłem. Reszta to byli tylko zawodowcy, którzy po spełnieniu obo­ wiązku mieli na zawsze zniknąć z ich życia. Mo­ ment ślubu należał wyłącznie do nich trojga. Poczuł głębokie wzruszenie. Serce zabiło mu mocniej, gdy Tess podała mu syna, którego miał trzymać podczas trwania ceremonii. W jej błękit­ nych oczach kryła się nadzieja, że ta więź okaże się dobra i prawdziwa. - Zaufaj mi - zapewnił ją szeptem, na co oczy jej zwilgotniały. Nie był pewien, czy Tess akceptuje jego słowa, czy też tylko pragnie w nie wierzyć. Zack zagulgotał radośnie, nie przejmując się zmianą trzymającego go rodzica. W ostatnim czasie nauczył się ufać ojcu, a Nick przyrzekł sobie nigdy go nie zawieść. Zaufanie między dorosłymi było sprawą znacznie bardziej skomplikowaną; miał na­ dzieję, że Tess wierzy, iż nie jest to dla niego papierowe małżeństwo. Zanim dowiedział się o Zacku, taka myśl, szcze­ rze mówiąc, przeszła mu przez głowę, ale Tess, będąca matką jego syna, zajęła specjalne miejsce w jego życiu. Nick przyłapał się na uważnym słu­ chaniu słów mistrza ceremonii o wzajemnym wspar­ ciu, zaufaniu i miłości. Niestety, obecnie wiele małżeństw nie stara się usilnie pracować nad swoim związkiem. Nick

92

EMMA DARCY

poczuł w sobie determinację, aby wytrwać nawet w obliczu trudności. Jego syn nie będzie ofiarą rozwodu skłóconych ze sobą rodziców! Twój ojciec będzie postępował uczciwie, Zack - uśmiechnął się do dziecka. - Tak więc będziecie razem na dobre i na złe, w zdrowiu i w chorobie, póki śmierć was nie roz­ łączy - kontynuował mistrz ceremonii. - Rozumie­ jąc wagę tych słów, jesteście teraz gotowi z wiarą je powtórzyć. Spojrzał na nich z dobrotliwym uśmiechem i po­ prosił, by ujęli się za ręce. Skinął na Nicka i zaczął: - Proszę powtarzać za mną. Słuchając, jak Nick z powagą i bez wahania wypowiada słowa małżeńskiej przysięgi, Tess po­ czuła przypływ nadziei. Mistrz ceremonii przedstawił jej kilka współ­ czesnych wariantów ślubu, w których chodziło głów­ nie o podpisanie partnerskiej umowy, utrzymywa­ nej tak długo, jak pozwolą na to sprzyjające okolicz­ ności. Tess specjalnie wybrała tradycyjną przysięgę małżeńską, nie konsultując tego z Nickiem, który zostawił jej zresztą wolną rękę. Takie właśnie słowa chciała usłyszeć; tego pragnęła, a jej serce radowało się, że Nick powtarza je z tak wielką powagą. Sama także przysięgała szczerze, wiedząc, że nigdy nie złamie przyrzeczenia. Jeśli chodzi o Ni­ cka, wolała się nad tym nie zastanawiać.

TESTAMENT Z BRAZYLII

93

Gdy mistrz ceremonii ogłosił, że są mężem i żo­ ną, ich pocałunek wyrażał dla Tess cały ogrom miłości, czułości i pieszczoty. Gdy podeszli do stołu, aby podpisać dokumenty, śpiewaczka zaczęła pieśń o wiecznym pamiętaniu tych uczuć, co Tess uznała za naprawdę dobrą wróżbę.

ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY

- Co się dzieje, Tess? - dopytywał się ojciec, gdy oprowadzała go po swoim nowym domu z tara­ sem wychodzącym na port w Sydney. - Słyszałem, że Nick Ramirez kupił tę posiadłość w Point Piper, gdy pojawiła się na rynku jakiś miesiąc temu. Za­ płacił za nią piętnaście milionów. - Zgadza się - przyznała, zastanawiając się, czy spotkanie akurat tutaj na porannej herbacie było dobrym pomysłem, żeby przekazać mu nowe, waż­ ne wieści. - Jaką prowizję wziął za odsprzedanie ci domu? - W tonie ojca wyczuwało się podejrzliwość. - Tak czy owak, zrobił dobry zakup. Świetna lokalizacja. Ale dziwne, że tak szybko ci go sprzedał. - To nie było tak, tato - zaprzeczyła. - Czyli jak? Nick kupił ten dom w twoim imieniu? - Kupił go dla mnie i dla Zacka. - Ale dlaczego akurat on? - drążył ojciec. Niechęć w jego głosie była dla Tess bardzo przykra. - Tato, przestań - poprosiła. - Chcę cię teraz oprowadzić.

TESTAMENT Z BRAZYLII

95

- Dobrze, już dobrze. - Uniósł dłonie do góry pojednawczym gestem. - To naprawdę piękny dom, córeczko. Był śliczny, słoneczny poranek i panorama roz­ ciągająca się z tarasu zapierała dech w piersiach. - Będziesz potrzebowała dużo służby - zauwa­ żył ojciec, ogarniając spojrzeniem rozlegle traw­ niki, doskonale utrzymane krzewy i rośliny ogrodo­ we, basen otoczony niskim pawilonem z kolum­ nami, kort tenisowy w głębi oraz widoczny z dala niewielki porcik jachty. - O to już zadbano - zapewniła go, kierując się w stronę bocznej pergoli, gdzie był bar. - Usiądź i odpocznij, a ja zaparzę dla nas herbatę. - Trudno o ludzi godnych zaufania - ostrzegł ją ojciec. - Czy dokładnie sprawdziłaś ich referencje? Musisz pomyśleć o bezpieczeństwie, Tess. Nie cho­ dzi tylko o ciebie, ale i o mojego wnuka. Porwania nie są może powszechne w Australii, lecz... właśnie, gdzie jest Zack? - Ojciec rozejrzał się wokół. - Spo­ dziewałem się go zobaczyć. Tess wzięła głęboki oddech i czując, że nie istnieje żaden łagodny sposób przekazania mu tej wiadomości, oznajmiła po prostu: - Zack jest teraz ze swoim tatą. - Z tatą?! - Świdrował ją ostrym spojrzeniem, czekając na wyjaśnienia. - Poradziłeś mi, żeby mu powiedzieć o synu, więc to zrobiłam - dodała.

%

EMMA DARCY

- Nie radziłem ci rezygnować ze swoich praw - rzucił gniewnie. - Kim on jest, Tess? Mówiłaś, że nie jest zainteresowany dzieckiem. - Myliłam się. - Zack jest jeszcze taki malutki. Jak możesz pozwalać, aby opiekował się nim ktoś obcy? - To nikt obcy, tato. Jesteśmy rodziną. - Zebrała się na odwagę i wypaliła: - Trzy tygodnie temu wyszłam za mąż za ojca Zacka. Brian Steele otworzył usta, żeby coś odpowie­ dzieć, ale nie zdołał wydobyć głosu. - Nie chciałam wystawnego ślubu - mówiła pośpiesznie. - Polecieliśmy do Cairns. Ojciec trzasnął pięścią w blat stołu, wstał z krzes­ ła i wyprostował się na całą swoją wysokość. - Wyszłaś za mąż za jakiegoś łobuza, zanim zdążyłem napuścić na niego prawników?! Gdzie ty masz mózg, Tesso? Już raz cię skrzywdził i po­ rzucił, i zrobi to znowu! Zobaczysz! - Nieprawda! - krzyknęła. - Nick nie weźmie ani centa z pieniędzy Steele'ów! Sam jest wystar­ czająco zamożny. Kupił dla nas ten dom wyłącznie za swoje pieniądze. Płaci za wszystko, wynajął służbę. - Nick?! - wrzasnął Brian. Twarz i kark zrobiły mu się purpurowe. - Wyszłaś za mąż za Nicka Ramireza? On jest ojcem Zacka? Czy to właśnie chcesz mi powiedzieć? - Tak - oznajmiła z godnością.

TESTAMENT Z BRAZYLII

97

Z niedowierzaniem potrząsnął głową. - Nie mogę w to uwierzyć! - Odwrócił się do niej plecami. - Nick jest dla Zacka bardzo dobry - przekony­ wała Tess. Obrócił się gwałtownie na pięcie. - Wychodząc za niego za mąż, narażasz się na pasmo upokorzeń! - wykrzyknął. - Może nie jest żigolakiem, który pozbawi cię pieniędzy, ale jak słyszałem, jest strasznym kobieciarzem, dokładnie tak jak jego ojciec. W jego głosie brzmiało echo upokorzenia, jakie­ go doznał od Enrique Ramireza. Tess poczuła skurcz w żołądku. Nie mogła za­ przeczyć przeszłości Nicka ani twierdzić z całą pewnością, że przyszłość będzie inna. Chciała jed­ nak wierzyć, że przez ostatnie siedem tygodni połą­ czyły ich dwoje więzy prawdziwego uczucia. - Przynajmniej Zack będzie wiedział, że wy­ szłam za mąż za jego ojca - rzekła gwałtownie. - Że starałam się zapewnić mu prawdziwy dom. A jeśli nawet miałoby się to nie udać, zawsze będzie miał matkę, która go kocha i dba o niego. Łzy napłynęły jej do oczu na wspomnienie, jak mało czasu i uwagi otrzymała od własnej matki. W jej życiu było zbyt wiele emocjonalnych dziur i być może Nickowi nie uda się ich zapełnić, a może nawet przez niego staną się jeszcze głębsze. Cóż, trudno.

98

EMMA DARCY

Zagwizdał elektryczny czajnik. Tess poszukała wyłącznika. Ojciec podszedł do niej i niespodzie­ wanie mocno ją przytulił. - Już dobrze, dobrze. Przecież masz ojca, Tess - zapewnił ją czule. - Bez względu na to, co się stanie z Nickiem Ramirezem, pamiętaj, że zawsze możesz zwrócić się do swojego taty. Słysząc te słowa, Tess poczuła prawdziwą ulgę. Ojciec stał po jej stronie, i to było najważniejsze. Oczy napełniły jej się łzami. - Tak mi przykro, że miałaś trudne dzieciństwo, Tesso. - Westchnął głęboko. - Próbowałem coś z tym zrobić, ale niewiele wskórałem. Nie było tak źle, pomyślała Tess, zważywszy na temperament Livvy i zazdrość trzeciej żony Briana. - Wiem, że się starałeś, tato - wykrztusiła przez łzy. - Powinnaś pozwolić, abym zorganizował wam wspaniałe wesele - powiedział. - Jedyna córka. Byłoby to wesele wszech czasów! Tess spojrzała mu prosto w oczy i rzekła, starając się powstrzymać drżenie głosu: - Nie można kupić uczuć, tato. Twoje trzy żony rzuciłyby się sobie do gardła, a ty niechętnie przeka­ załbyś mnie Nickowi. Jego mina świadczyła o prawdzie jej słów. - Potknąłem się na własnej radzie. - Uśmiechnął się krzywo. - To była dobra rada, tato.

TESTAMENT Z BRAZYLII

99

- Nie chodzi tylko o dobro Zacka! Co jest warte małżeństwo z powodu dziecka? - Nie, tato! - zaprzeczyła gorąco. - Nie wolno ci tak myśleć. Wiele mnie z Nickiem łączy. Seks! Fantastyczny, niewiarygodnie cudowny seks! Oczywiście nie mogła powiedzieć tego ojcu, choć zarumieniła się na samo wspomnienie spędzo­ nych z Nickiem nocy. - Nie wyszłabym za niego za mąż, gdybym tego nie chciała - zakończyła. Drwiące spojrzenie ojca mówiło wyraźnie, co sądzi o jej decyzji. Zakłopotana Tess wyjąkała: - Kocham go, tato. Już od dawna. Proszę, po­ staraj się to zrozumieć. - Ależ rozumiem. - Pogłaskał ją po wilgotnym od łez policzku. Bierz z życia to, co chcesz, i płać, bo wszystko ma swoją cenę - oto filozofia jej ojca. Była częścią zepsucia, jakie brało się z bogactwa. Miłość jest inna, przekonywała sama siebie. To dar, którego nie można kupić. Ale płaci się za nią bólem, ostrzegł głosik w jej głowie. - Zagotujmy wodę jeszcze raz - poradził ojciec. - Przyda nam się filiżanka mocnej herbaty. Co za ulga, że wróciła między nimi zwykła harmonia! Tess zaniosła parujący imbryk na stół, przy którym wreszcie usiadł jej ojciec. - Czy powiedziałaś matce o ślubie? - zagadnął.

100

EMMA DARCY

- Jeszcze nie. Dopiero wróciliśmy z podróży poślubnej. Gdy doprowadzimy dom do porządku, Nick chce urządzić wielkie przyjęcie. Oczywiście powiadomię ją wcześniej. - Wiesz, że to będzie sensacja publiczna. - Mam nadzieję, że długo nie potrwa. Łatwiej znieść fakt dokonany, prawda? - Co się stało, to się nie odstanie - skwitował sentencjonalnie ojciec. - A gdzie podziewa się twój mąż z moim wnukiem? - zainteresował się nagle. Wyczuła, że chciałby jak najszybciej stanąć z Ni­ ckiem twarzą w twarz, zresztą podobnie jak Nick, który dał jej pół godziny na wstępną rozmowę z Brianem Steele'em. Wyobraźnia podsunęła jej obraz dwóch walczących ze sobą byków. Niespo­ kojnie zerknęła w kierunku schodów, prowadzą­ cych z ogrodu na poziom basenu. U ich szczytu pojawiła się głowa Nicka, potem jego ramiona, a wreszcie Zack w nosidełku, przy­ troczonym do piersi ojca. Dziecko radośnie wierz­ gało nóżkami, a Nick przemawiał do niego czule, co Zack uwielbiał. - Troszczy się o swojego syna - mruknął Brian. - Bardzo. - A jak bardzo troszczy się o ciebie? - spytał oschle. Zawahała się, nie znając prawdziwej odpowiedzi na to pytanie.

TESTAMENT Z BRAZYLII

101

- Bardziej, niż się spodziewałam - odparła. - Stale mnie zaskakuje. Nick zbliżył się do nich. Jego zrelaksowana twarz przybrała czujny wyraz, a zielone oczy uważ­ nie obserwowały mężczyznę, którego majątek i wpływy były nie do przecenienia. Brian Steele wstał i żeby sprawić przyjemność córce, wykonał pokojowy gest, wyciągając rękę do Nicka Ramireza. - Nie nosisz już mojego nazwiska - zaczął. - Szanuję twoją ówczesną decyzję. Moja córka powiada, że jesteś teraz moim zięciem, ojcem mojego wnuka, co czyni cię członkiem rodziny. Zgadza się? - Tak! - potwierdził Nick, chwytając wyciąg­ niętą dłoń. - Wyjaśnijmy sobie jedno: gdyby Tess powiedziała mi, że nosi w łonie mojego syna, byli­ byśmy rodziną znacznie wcześniej. Brian Steele skinął głową, po czym ostrożnie sformułował kolejne pytanie: - To trudna sytuacja, gdy wybór zostaje wymu­ szony, nie sądzisz? Odpowiedź była natychmiastowa. - Nie wyrzucam Tess, iż podjęła taką decyzję, ale bardzo żałuję, że nie byłem przy niej, gdy tego potrzebowała. - Chciałbym w to wierzyć - odparł Brian. - Nie wiem, czy ci mówiła, ale miała ciężki poród. Prze­ klęci lekarze ociągali się z decyzją o cesarskim cięciu. Po operacji dostała paskudnej infekcji.

102

EMMA DARCY

- Tato, to już minęło - wtrąciła Tess na widok miny Nicka. - Owszem, mówiła mi o tym - odrzekł twardo Nick. - Jestem ci bardzo wdzięczny, że byłeś przy niej, że dałeś jej wsparcie. - To moja córka. - A teraz także moja żona. Możesz mi wierzyć, już nigdy nie będziesz musiał mnie zastępować w takiej sytuacji. - Otoczył Zacka ramieniem. - W żadnej sytuacji, która będzie dotyczyła mojej żony i syna - dodał z naciskiem. Oczy Briana się zwęziły. - Dotrzymaj słowa, Nicku Ramirezie, a nie bę­ dzie między nami kłótni - wycedził. - Nie jestem taki, jak mój ojciec - wypalił Nick. - Noszę jego nazwisko, lecz jestem inny. Jednego możesz być pewien: będę zawsze walczył o to, co do mnie należy. - Ja także. Na twoim miejscu nie zapominał­ bym, kim jest twoja żona. - Tato! - Tess skoczyła na równe nogi. - Groźby nie przyniosą nic dobrego. Daj spokój, dobrze? To mój wybór, moje ryzyko, moje życie. - Nasze życie! - poprawił ostro Nick i objął ją wolnym ramieniem. - Mamy dziecko i chcemy być razem. Będziemy dobrą rodziną. Ty również mo­ żesz być jej częścią, Brian. - Tato? - Serce Tess waliło z emocji. Słowa Nicka napełniały ją nową nadzieją. - Dobrze?

TESTAMENT Z BRAZYLII

103

Brian Steele westchnął, starając się odłożyć na bok podejrzenia i animozje. Spuścił wzrok i powie­ dział cicho: - Herbata wystygła, a ja jeszcze nawet nie uścis­ nąłem mojego wnuka. Nie mogę się doczekać tej największej przyjemności. Całe napięcie gdzieś się ulotniło. Brian zaczął rozmawiać o warunkach zakupu posiadłości, a Nick chętnie udzielał mu informacji. W międzyczasie wyjął Zacka z nosidełka i posadził dziadkowi na kolanach. Tess, wdzięczna za rozejm, schowała się za ba­ rem, chcąc zaparzyć świeży imbryk herbaty. Cie­ szyła ją ta cywilizowana czynność i czuła niezmier­ ną ulgę, że nie jest już dłużej przedmiotem rywaliza­ cji ojca i męża. Jednak wątpliwości co do przyszłości ich mał­ żeństwa wciąż jeszcze jej nie opuściły. Ojcostwo i seks były nadal nowością dla Nicka, ale co będzie, gdy mu się to opatrzy? Nie Zack, bo w to uczucie nie wątpiła, ale ona? Miłostki pięknego Ramireza zwy­ kły trwać najdłużej sześć miesięcy. A potem... Napomniała się, by tak nie myśleć. Jak dotąd Nick nie dał jej żadnego powodu, by w niego wątpić. Zwłaszcza w obecności ojca nie wolno jej okazać niepewności. - Gdy tak patrzę na Zacka i na ciebie - ojciec zerknął z kpiącym rozbawieniem na Nicka - nie mam wątpliwości, że to twój syn.

104

EMMA DARCY

- To prawda. Ale i tak uwierzyłbym Tess, nawet gdyby Zack był podobny do niej. - Ja także uwierzyłem twojej matce - brzmiała drwiąca odpowiedź. Tess z niepokojem obserwowała obu mężczyzn, drżąc z obawy przed następnym starciem. Lecz Nick potrząsnął tylko głową. - Między moją matką a Tess jest wielka różnica - powiedział spokojnie. - Ich serca są zupełnie inne. - Dobrze, że to dostrzegasz - mruknął z ap­ robatą Brian Steele. - I choć rozumiem, że poród był dla niej ciężkim doświadczeniem - mówił dalej Nick - nie będę miał nic przeciwko temu, gdyby chciała znowu... - Chciałbyś, żebyśmy mieli jeszcze jedno dziec­ ko? - przerwała mu radośnie zaskoczona Tess. - Oboje nie mamy rodzeństwa, Tess - odparł z powagą Nick. - Jako dzieci byliśmy bardzo osa­ motnieni. - To prawda - zgodziła się. Nick nie odrywał od niej przenikliwego spoj­ rzenia. - Chciałbym ofiarować Zackowi coś znacznie lepszego. - Tak będzie - zapewniła gorąco. W jej sercu rozśpiewała się nowa nadzieja. Nick znowu ją zaskoczył. Drugie dziecko! Dowód głębokiego poświęcenia się ich małżeństwu. Wspólnie będą tworzyć życie

TESTAMENT Z BRAZYLII

105

i dzielić je ze sobą. To dobre uczucie Tess dodała do innych, które ofiarował jej Nick Ramirez. Ich zwią­ zek zaczynał naprawdę przypominać miłość. A mo­ że jednak zbyt wiele sobie wyobrażała? Nieważne. Życie z Nickiem było dobre. I z każ­ dym dniem stawało się lepsze.

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY

Zaproszenie na śniadanie oznaczało, że matka czegoś od niego chce. Świadczyły o tym także pozostawione na sekretarce wiadomości. Skoro Brian Steele dowiedział się już o ślubie, być może była to dobra okazja, by poinformować o nim rów­ nież teściową Tess. Jedno było pewne, dopóki sam nie porozmawia z matką, nie dopuści do spotkania teściowej z sy­ nową. Nie chciał narażać jej kruchego jak dotąd zaufa­ nia w trwałość ich małżeństwa. Nie miał także zamiaru zmuszać jej do kontak­ tów z ludźmi, którzy nie pojmowali, jak bardzo się zmienił. Tess w obecności ojca twardo obstawała przy swoim wyborze. Teraz on musi przekonać do tego matkę. Śniadanie w rezydencji Condorów odbywało się w rozsłonecznionej jadalni o żółto-białym wystroju, z której rozciągał się wspaniały widok na Balmoral Beach i przystań, gdzie Philip Condor trzymał swój luksusowy jacht. Gdy służący wprowadził Nicka do jadalni, jego matka siedziała elegancko upozowana na krześle,

TESTAMENT Z BRAZYLII

107

zwrócona półprofilem do drzwi. Syn mógł bez prze­ szkód podziwiać jej obcisłe spodnie koloru likieru chartreuse, uwydatniające doskonałą linię bioder i ud oraz kwiecistą, wiązaną w pasie bluzkę w kolo­ rach żółtym, białym i cytrynowym. - Kochanie! - wykrzyknęła, wstając z krzesła i muskając pocałunkami powietrze w okolicy jego policzków. Ujęła go pod ramię i poprowadziła do stołu, sadzając na miejscu mężczyzny. - Gdzie się podziewałeś? - zaszczebiotała. Nick uświadomił sobie, jak miłe jest życie z Tess, która nigdy nie stosowała tego typu gierek. Zawsze postępowała prostolinijnie, nie próbując zyskać ni­ czego czczym pochlebstwem. Oczywiście pamiętał, że Tess jako dziedziczka sporej fortuny nigdy nie musiała się martwić o pie­ niądze. Nadia Kilman była jedynym dzieckiem ubo­ gich imigrantów, którzy starali się zapewnić jej godny start w nowym kraju. Niestety, nie oglądali triumfu swojej pięknej córki, bo zbyt wcześnie umarli. W wieku szesnastu lat Nadia rozpoczęła karierę modelki. Pomogło jej w tym ubogie pochodzenie. Od tej pory parła naprzód, nie oglądając się za siebie. - Teraz jestem tutaj, mamo - odparł sucho Nick. - Co u ciebie? Dobrze będzie wprowadzić ją w dobry nastrój, pomyślał.

108

EMMA DARCY

- Napijesz się soku? A może kawy? - spytała. Skoro grała rolę służącej, z pewnością chciała od niego wielkiej przysługi. - Sam się obsłużę, dziękuję. Nalał do wysokiej szklanki świeżo wyciśniętego soku z pomarańczy i wziął z koszyczka chrupiącego croissanta. Matka promieniała radością. - Kupiłeś rezydencję Uptonów w Port Piper! - zaczęła rozmowę. - Tak. Dowiedziałem się, że będzie na sprzedaż i załatwiłem sprawę prywatnie. - Byłam tam na tylu cudownych przyjęciach! Chociaż ani Uptonowie, ani Farrellowie, którzy mieszkali tam przed nimi, nie wykorzystali w pełni potencjału tego miejsca. Myślę, że zamiast korzys­ tać z usług dekoratora wnętrz, mógłbyś... - Nie, matko - rzucił ostrzegawczo. - Mam inne plany. - Potrzebuję nowego projektu - uśmiechnęła się powabnie. - Obiecuję ci, że twój nowy dom będzie na ustach wszystkich. Wycofaj się z umowy. - Nie. Ta sytuacja nie podlega negocjacjom. - Kochanie, mylisz się, to tylko kwestia ceny. Jeszcze kilka tygodni temu Nick sformułowałby w tym miejscu jakąś cyniczną, generalizującą uwa­ gę, ale teraz wiedział, że to nieprawda. Miłość do synka nie podlegała negocjacjom, podobnie jak zaufanie Tess, na którym mu tak zależało. Nic, co dotyczyło Tess lub Zacka, nie było kwestią ceny.

TESTAMENT Z BRAZYLII

109

- Pamiętaj, że mam duże doświadczenie - nie odpuszczała matka. - Ożeniłem się - wypalił nieoczekiwanie. - Mo­ ja żona dopilnuje wystroju naszego domu. - Ożeniłeś się! - wykrzyknęła z niedowierza­ niem. Gdy nie zaprzeczył, dodała z rozgorycze­ niem: - Dlaczego nic o tym nie wiedziałam? - Głównie dlatego, że nie jest to twoja sprawa - odparł krótko. - Nie przypominam sobie, żebyś się mnie radziła w kwestii twoich małżeństw. - Wiedziałeś, za kogo wychodzę za mąż - rzuci­ ła gniewnie, bardziej rozczarowana faktem, że nic nie wyjdzie z jej planów niż jego wyborem żony. - Ja także chcę wiedzieć, kto wpłynął na zmianę twojego stosunku do małżeństwa. To do ciebie niepodobne. - Może zbyt mało mnie znasz. Wzniosła oczy do nieba. - Powiedz mi jej nazwisko, a sama ocenię, skąd ta zmiana. - Tess Steele jest teraz moją żoną - oznajmił z dumą Nick. - Tess Steele? Córka Briana Steele'a?! - wy­ krzyknęła matka. Gdy przytaknął, wybuchnęła dzi­ kim śmiechem: - To niebywałe! Wprost niebywałe! Zaczęła wirować po pokoju, klaszcząc w dłonie. Najpierw Brian pozbywa się mnie, a potem ty żenisz się z jego jedyną córką! Jak zwykle sprowadzała wszystko do swojej

110

EMMA DARCY

perspektywy. Nick zapragnął, żeby choć raz pomyś­ lała o nim. - Co za mistrzowskie posunięcie! - Nie prze­ stawała się śmiać. - Majątek wraca do rodziny! Nick skrzywił się z niechęcią. - Za nic na świecie nie tknę ani centa z pieniędzy Steele'ów - zapewnił. Matka zaniemówiła na chwilę, po czym fuknęła: - Więc po co się z nią ożeniłeś? Nawet nie jest piękna. - Dla mnie jest. - Wstał poirytowany. - Poza tym urodziła moje dziecko. Syna. - Dziecko! - Przewróciła oczami dla podkreś­ lenia idiotyzmu jego decyzji. - Wykorzystała tę pułapkę, żeby cię złapać, tak jak ja Briana. - Wcale nie. Ja nie byłem jego synem, a Zack niewątpliwie jest moim. - Masz jakiś dowód? - Bezdyskusyjny. - Tak czy owak postąpiła sprytnie. Na pewno czuła, że nosisz w sobie zadrę odrzucenia. Synek był doskonałą bronią, żeby wciągnąć cię w małżeństwo. Oboje byli teraz rozgniewani i rozmowa niebez­ piecznie przeradzała się w kłótnię. Nick wziął głę­ boki oddech i już spokojniej oznajmił: - Tess nie użyła dziecka jako broni. Dopiero gdy się jej oświadczyłem, ujawniła istnienie naszego syna. - Co powiedziałeś?

TESTAMENT Z BRAZYLII

111

- Słyszałaś. To ja zaproponowałem jej małżeń­ stwo. - Dlaczego? - Bo chciałem. Chciałem dokładnie tego, co ofiarowują mi teraz Tess i Zack. - Ciekawe, kiedy podjąłeś decyzję, Nick? Do śmierci Enrique nie było o niczym takim mowy, a on umarł zaledwie dwa miesiące temu. Paczka z Brazylii. Co za ironia, że odkąd dowiedział się o dziecku, niemal zapomniał o liście ojca. To, co wydawało mu się fantazjami o idealnym życiu rodzinnym, nie­ oczekiwanie nabrało realnych kształtów. Czyżby Enrique Ramirez na łożu śmierci pojął, co jest w życiu najważniejsze? Nadzieja na spotkanie przy­ rodnich braci z pewnością natchnęła Nicka myślą o małżeństwie z Tess. - A może śmierć ojca skłoniła cię do zastano­ wienia, że najwyższy czas ożenić się i spłodzić dzieci? - zakpiła matka. Nick potrząsnął głową, widząc, że wszelkie po­ rozumienie między nimi jest niemożliwe. - Żyj dalej tak, jak chcesz, matko, i pozwól mi na to samo. - Uniósł dłoń na pożegnanie. Twarz Nadii rozjaśniła się nagłym zrozumie­ niem. - Spadek! Po to się ożeniłeś, prawda? Twier­ dziłeś, że niczym cię nie obdarował, ale czemu miałby dawać mi cenny naszyjnik, gdyby nie miał

112

EMMA DARCY

nic dla rodzonego syna! Małżeństwo z Tessą Steele to twoja przepustka do majątku Ramireza! - oznaj­ miła triumfalnie. Nick skrzywił się boleśnie. Zmrużyła oczy. - Tak, widzę, jak chichocze, spisując postano­ wienia spadkowe. Niezły dowcip. - Wiesz, że nie tknąłbym ani centa z fortuny Ramirezów! - warknął Nick. - Niepotrzebnie mie­ szasz Tess z życiem swojego brazylijskiego kochan­ ka. Ojciec nie wymienił jej w swoim liście do mnie. Doskonale wyskubana brew uniosła się z wy­ studiowanym niedowierzaniem. - Kochanie, przecież wiesz, że dochowam sek­ retu. Próby przekonania tej kobiety do zmiany zdania były daremne. - Powiedz, co napisał ci Enrique? - Już mówiłem: mam dwóch przyrodnich braci, rodzinę, o której nie wiedziałem. - Więc oni będą dziedziczyć, jeśli nie ty. - Do licha, nie chodzi o spadek! Przyszedłem ci powiedzieć, że mam teraz swoją rodzinę, choć nie widzę w tobie grama zainteresowania dla wnuka, podobnie jak kiedyś dla mnie. - Jak śmiesz tak mówić! - zaprotestowała. - Bez trudu! - uśmiechnął się krzywo. - Poproś Philipa, żeby ci kupił nowy dom, bo mojego na pewno nie będziesz projektować!

TESTAMENT Z BRAZYLII

113

Pożałował, że w ogóle się do niej pofatygował. Niemal nic ich ze sobą nie łączyło, a jej nastawienie do Tess i małżeństwa tylko pogarszało sprawę. Pustkę, jaką zawsze czuł w kontaktach z matką, znakomicie wypełniali teraz żona i synek. Rozmyślał o tym wszystkim, odjeżdżając z Bal­ moral Beach. Niestety, nie wziął pod uwagę, że matka tak łatwo nie zrezygnuje z mieszania się w jego życie. Tymczasem Nadia Kilman-Steele-Manning-Hardwick-Condor postanowiła skorzystać z alternatyw­ nego źródła informacji i odwiedzić nową żonę syna, która przecież nie odmówi babci możliwości po­ znania jej ukochanego wnuka.

ROZDZIAŁ JEDENASTY

Gdy Nadia Condor wreszcie sobie poszła, Tess poczuła, że osuwa się w otchłań cierpienia. W obec­ ności matki Nicka duma nie pozwoliła jej na okaza­ nie bólu, niemniej jednak piękne marzenia legły w gruzach. Co za ironia! Uwierzyła Nickowi, gdy mówił, że ani jemu, ani jej nie chodzi o pieniądze. Nie wiedzia­ ła wtedy, że istnieje trzecia fortuna - majątek Ramirezów. Co ciekawe, Nick ani słowem nie wspomniał o śmierci ojca i warunkach jego testamentu. Zaproponował jej ożenek dla dobra Zacka, w tro­ sce, żeby synek miał ojca. Zawarli związek i byli małżeństwem. Kupił im ten wspaniały dom. Nie tylko z nimi zamieszkał, ale okazał się cudownym ojcem i chciał nawet mieć drugie dziecko. Był dobrym, troskliwym mężem, poświęcał jej dużo czasu. Byli namiętnymi kochankami. Tylko nigdy nie powiedział, że ją kocha. Słowa małżeńskiej przysięgi nie liczyły się, gdyż to ona je wybrała. Wierzyła mu, gdy je wypowiadał, ale być może zanadto dała się ponieść emocjom. Nadia Condor sprowadziła ją boleśnie na ziemię. Kochanie Nicka Ramireza nie oznaczało wzajem-

TESTAMENT Z BRAZYLII

115

ności. Wybrał ją na żonę, bo wiedział, że nie tknie jego pieniędzy - sam przecież jej o tym powiedział! Czuła smutek, który sama na siebie sprowadziła. Nick jej nie okłamał. Zataił tylko część swojej motywacji do ożenku. Nie starał się jej uwieść, bardzo rozsądnie wyłożył swój plan. Oferował jej partnerstwo i wywiązywał się z tego nader przy­ zwoicie. To absurdalne, że czuła się oszukana. Nie powinna go oskarżać. Nie pozwoli matce Nicka zniszczyć solidnych pod­ staw ich związku. Jego miłość do Zacka jest praw­ dziwa. I choć ich małżeństwo mogło zostać zawarte z powodów finansowych - przeciwko czemu Tess tak się buntowała - rozwijało się w dobrym kierunku. Nie wolno jej tego zniszczyć! Gdy Nick wrócił wieczorem do domu, starała się zachowywać naturalnie i niczego po sobie nie poka­ zać. Nie zauważyła, że jej usiłowania skończyły się klęską. A przecież tak się starała. Coś było nie tak. Nick nie rozumiał, co dokładnie szwankowało, ale Tess z pewnością zachowywała się jakoś ina­ czej. Podczas zabawy z Zackiem przed położeniem go do łóżeczka, na jej twarzy nie było śladu uśmie­ chu. Nie opowiedziała mu nic zabawnego o tym, co w ciągu dnia wyrabiał ich synek. Była wyciszona, nieobecna, z wysiłkiem udawała radość.

116

EMMA DARCY

Gdy Zack znalazł się już w nowym łóżeczku, Nick objął Tess ramieniem i razem zeszli na kolację. Momentalnie napięła wszystkie mięśnie, jakby chcąc się przed nim obronić. - Tess? - zagadnął zaniepokojony. Odpowiedzią był przepraszający uśmiech. - Wybacz, miałam ciężki dzień. Ludzie kręcili się tu nieustannie, przynosząc próbki tkanin na zasłony i pokrycie mebli. - Jeśli cię to męczy, możemy wynająć projektanta. - Nie, chcę to robić, to nasz dom - żachnęła się. - Dekoratorzy zostawią nam supernowoczesne wnętrze, które nic o nas nie powie poza tym, że mamy mnóstwo pieniędzy! - Czy ktoś krytykował twoje decyzje? - Nie, nie. A jak twój dzień? - zmieniła temat. - Nic nie mówiłeś o przebiegu śniadania z matką. Do diabła! Pewnie o to jej chodzi. Powinien był zadzwonić, opowiedzieć Tess o wszystkim i zapew­ nić, że spotkanie z matką nie ma żadnych konsek­ wencji. Właściwie powinna sama pojąć, że opinia Nadii o ich związku jest pozbawiona znaczenia, tak samo jak zdanie Livvy. - Nic zaskakującego. Nie wyobraża sobie, że nie ożeniłem się z tobą dla pieniędzy. Ośmielam się twierdzić, iż Livvy jest przekonana, że wyszłaś za mnie tylko ze względu na seks. Nieprawdaż? - za­ żartował. Skan i przerobienie pona. Tess rzuciła mu ironiczny uśmieszek.

TESTAMENT Z BRAZYLII

117

- W rzeczy samej. Nick się rozluźnił. Jak łatwo porozumieć się z Tess, pomyślał z zachwytem. W lot chwytała wszelkie niu­ anse, zwłaszcza na temat związków rodzinnych ich obojga. - Nie ucieszyła się, że ma wnuka - dodał. - Zack jest dowodem, że się starzeje. Nie sądzę, żebyśmy się odtąd zbyt często spotykali. - Nie martwisz się, że tracisz matkę? - A czy kiedykolwiek ją miałem? - Była centralną postacią w twoim życiu, Nick. - Trudno, żeby było inaczej. Nie mogła się mnie wyprzeć, bo wykorzystała mnie, by złapać twojego ojca. Wszyscy o tym wiedzieli. Przyszli mu na myśl jego bracia przyrodni. Jeśli Enrique Ramirez w ogóle uznał ich za swoich synów, bez wątpienia stało się to dopiero w testamencie. Być może wcześniej zostali adoptowani lub uwa­ żali obcych mężczyzn za swoich ojców, tak jak on Briana Steele'a. W tym wypadku wieści z Brazylii mogły wywrócić ich życie do góry nogami, tak jak stało się z nim samym. - Niektórzy ludzie uważają majątek za bardzo ważny element życia - stwierdziła sucho. - Należy do nich bez wątpienia moja matka - odparł. On sam nie przejąłby się, gdyby pieniądze Enrique Ramirez a trafiły do jego braci. Dla niego był to dar śmierci, a nie życia.

118

EMMA DARCY

- Twoja matka wie, co to bieda, Nick. My nigdy nie byliśmy w takiej sytuacji - przypomnia­ ła mu. To prawda. Dzięki zabiegom Nadii urodził się bogaty, tak jak Tess. Być może nie potrafił pojąć, że według matki nigdy nie można mieć dość pieniędzy. - Zawsze chce więcej - mruknął. - Chciała nawet zaprojektować wystrój tego domu, żeby wzbudzić ogólny podziw. Nie rozumie słowa „dom". Wszyst­ ko jest dla niej na pokaz. - A co to słowo znaczy dla ciebie? - spytała spokojnie. Przyciągnął ją do siebie, mówiąc: - Stare porzekadło nie kłamie, Tess. Dom jest tam, gdzie serce. Moje serce jest tutaj, z tobą i Zackiem. - Racja! - uśmiechnęła się do niego, ale jej oczy pozostały smutne. Wysunęła się z jego objęć i poka­ zała ciężki komplet mebli jadalnych, które przy­ wiózł ze swojego dawnego apartamentu. Szklany blat stołu był osadzony na czterech słupach czar­ nego marmuru. Czarne skórzane krzesła stanowiły ostatni krzyk mody włoskich projektantów. - Zatem nie będzie ci przeszkadzało, gdy wyrzucę te ciężkie sprzęty i zamiast nich wstawię lekkie mebelki w ko­ lorze zielonego jabłka. Nie lubię czerni ani ciemno­ ści. Nie chcę ich. - Super! - ucieszył się. - Rób, jak uważasz, kochanie.

TESTAMENT Z BRAZYLII

119

Podeszła do zarzuconego kolorowymi broszura­ mi stołu. - Najpierw otwórz butelkę chardonnay, a potem obejrzyj te próbki - poprosiła. - Jemy dziś chili con carne, jak mi oznajmił kucharz, pewnie zaraz poda­ dzą, więc możesz już nalać wina. Coś jest zdecydowanie nie tak, uznał Nick. Tess stosuje dziwne uniki. Nie wiedział wprawdzie dla­ czego, ale znał metodę ich rozbicia. Nie będzie tolerował żadnych barier w swojej sypialni. Tess siedziała w sypialni, czesząc włosy. Mono­ tonna czynność przynosiła ukojenie. Owinęła się w jedwabny negliż z koronkami, który kupiła na ich podróż poślubną. Mimo że była pełnia lata, czuła na ciele gęsią skórkę. Jakoś nie potrafiła wzbudzić w sobie pragnienia na myśl o czekających ją dziś w nocy pieszczotach. Tłumaczyła sobie, że Nick jest jej mężem, a jak sam powiedział, udany seks jest świetnym spoiwem mał­ żeństwa. Na niczym jej tak nie zależało, jak na tym, by ich związek trwał, nieważne, z jakiej przyczyny został zawarty. Kochała tego mężczyznę, on zaś dawał jej niewyobrażalną wprost rozkosz. Za jej plecami otworzyły się drzwi do łazienki. Nie przestała czesać włosów. Lustro odbijało szale­ nie atrakcyjnego, nagiego mężczyznę. Spojrzenie, jakim ją obrzucił, przeszyło ją nagłym lękiem.

120

EMMA DARCY

Dotąd myślała, że go zna. Czy rzeczywiście? Czy użył potęgi seksu, aby nie zadała mu pytań, które powinna postawić przed zawarciem związku? Jeśli nawet, zrobił to dla dobra syna. Może jednak ojciec miał rację, mówiąc, że mał­ żeństwo dla dobra dziecka będzie niedobre dla niej. Nie potrafiła dłużej udawać, że nic się nie zmieniło. Ożenił się z nią dla zysku. Taka jest prawda. Być może miał też milion innych powodów, ale nie umiała zignorować tego jednego. Wyjął szczotkę z jej dłoni. - Przysięgam, że masz najbardziej ponętne wło­ sy, jakie kiedykolwiek widziałem - szepnął. Powoli przesunął szczotką po jej splotach. Tess przymknęła oczy. Czy ma mu uwierzyć? - Najpiękniej wyglądają na tle twojej nagiej, perłowej skóry - mruczał, zsuwając jej z ramion negliż. Zanim zdołała pomyśleć, zerwała się na równe nogi. Taboret, na którym siedziała, stał teraz pomię­ dzy nimi. Dłonie Tess kurczowo zaciskały wokół szyi poły peniuaru, oczy miotały gniewne iskry. Nick wyprostował się, gotów do walki. Nie spu­ szczał z niej uważnych oczu. - Wyduś to wreszcie z siebie, Tess - polecił tonem nieuznającym sprzeciwu. - Piętnastego listopada - wypaliła. - Zadzwoni­ łeś do mnie z prośbą o spotkanie. Powiedziałeś, że

TESTAMENT Z BRAZYLII

121

czekałeś, aż wrócę z Los Angeles. I że za mną tęskniłeś. - Owszem, tęskniłem, ale nie mówiłem, że cze­ kałem na twój powrót - poprawił ostro. Nick pamiętał lepiej od niej! Nie skłamał. Ale i nie powiedział prawdy! - Wtedy postanowiłeś się ze mną ożenić, tak? - Zacząłem to rozważać - przyznał. - Ale jesz­ cze nie podjąłem decyzji. - Powiedz mi, co się za tym kryło? Dlaczego w ogóle zacząłeś rozważać małżeństwo, Nick? - drążyła. Po jego oczach poznała, że wie, o czym ona mówi. Wolał jednak usłyszeć to od niej. - Ty mi powiedz, Tess. Podejrzanie łagodny ton jego głosu nie zaniepo­ koił jej rozszalałego umysłu. - W tym dniu twoja matka otrzymała bajecznie piękny naszyjnik od Enrique Ramireza - wypaliła. - Ty otrzymałeś list z Brazylii, który informował cię o śmierci ojca i ustalał warunki. - Chcesz powiedzieć, że wymieniał ciebie jako kobietę, z którą muszę się ożenić, żeby odziedzi­ czyć spadek? - przerwał jej z furią Nick. - Czy moja matka posunęła się aż do tego? Tess nie była już dłużej pewna, co ma myśleć. Gniew Nicka kompletnie tu nie pasował. Miała tylko jedno wyjście. - Powiedz mi prawdę, Nick - poprosiła cicho.

ROZDZIAŁ DWUNASTY

Jego związek z Tess miał charakter głęboko intymny - była jego żoną, matką jego syna. Stano­ wili rodzinę. - Oto prawda. - Chwycił ją za rękę i pociągnął za sobą w stronę łóżka. Nie mogła temu zaprzeczyć, że było im ze sobą cudownie. - Nick... Ból w głosie Tess popchnął go do bardziej spek­ takularnej akcji. Chwycił ją w ramiona i przytulił do piersi jak dziecko, przeszywając nieugiętym spoj­ rzeniem. - Oto prawda! - oznajmił z pasją, wiedząc, że Tess nie musi się go obawiać. Ułożył ją na złotobrązowych, satynowych po­ duszkach i przykrył całym ciałem. Unieruchomił jej obie ręce. Wpatrzył się w nią intensywnie. - To, co czujesz do mnie, a ja do ciebie... głębokie poczucie jedności... czy odczuwałaś już kiedyś coś takiego z kimś innym, Tess? - spytał z naciskiem. Milczała, nie chcąc mu się podporządkować. Ognista Tess. Lodowata Tess. Walczyła z nim z po­ wodu głupiego, złośliwego knowania jego matki.

TESTAMENT Z BRAZYLII

123

- Nie - odparł za nią - z nikim, bo może się tak stać tylko wtedy, gdy dwoje ludzi czuje tak samo, dotyka­ jąc czegoś bardzo potężnego, co jest jedynie w nas. Słuchała uważnie. Już z nim nie walczyła. - Prawda jest taka, że pozwoliłaś mojej matce wejść do naszego domu i zniszczyć nasze wzajemne zaufanie. Kobiecie, która nie rozpozna prawdy, na­ wet gdy się z nią zderzy! - Rzuciła mi w twarz tę datę, Nick - brzmiała gwałtowna odpowiedź Tess. - Nie ożeniłem się z tobą dla spadku - rzucił równie ostro. - Zapewne byłam jedyną kobietą, co do której mogłeś mieć pewność, że nie uszczknie niczego z majątku Ramireza! - odparowała. - Kobietą, która ma własne pieniądze. - Przestań! Dlaczego się wciąż poniżasz? Jesteś moją żoną, bo nie wyobrażam sobie życia z nikim innym! I posiadania dziecka z nikim innym! Pienią­ dze nie mają tu nic do rzeczy! - Piętnastego listopada! - rzuciła mu prosto w twarz. - Był dniem, w którym postanowiłem, że będę wiódł życie inne niż mój ojciec! Jestem sobą, Tess, twoim mężem. Nie mam nic wspólnego z matką, która chwyta każdą okazję zarobienia pieniędzy, ani ojcem, który czerpał z życia przyjemność, nie trosz­ cząc się o cierpienie innych. Obchodzisz mnie ty i nasz syn. Jeśli nie możesz tego poczuć...

124

EMMA DARCY

Przewiercał ją spojrzeniem na wylot. - Musisz tak czuć! Tess leżała bardzo cicho i nieruchomo, rozważa­ jąc słowa Nicka. - Powiedz, że to czujesz, Tess! - nalegał, pa­ trząc jej w oczy. - Tak - odparła, podsumowując w myślach wszystko, co powiedział. Ich małżeństwo było dla niego ważne. Per­ spektywa spadku nie była bodźcem, który wywo­ łał jego bezdyskusyjną miłość do Zacka. Troska o synka była czymś głęboko prawdziwym. Poca­ łunek Nicka przekonał ją, że zależy mu także na niej. Był miękki i czuły; błagał ją o taką samą od­ powiedź. Nie trzymał już jej rąk tak mocno, jak przed chwilą; pragnął, by połączyło ich wspólne pragnienie. Jakże chciała zapomnieć o wizycie Na­ dii Condor, przestać myśleć o przeklętym piętnas­ tym listopada! Wysunęła ręce z uchwytu Nicka, objęła go mocno ramionami i pocałowała najczulej jak umiała. -' Oto prawda - wymruczał z ustami na jej ustach. - Posmakuj jej, Tess. - Tak - odparła. Prawda smakowała upojnie. - Poczuj ją! - polecił, muskając pocałunkami jej szyję. Co za wspaniałe uczucie.

TESTAMENT Z BRAZYLII

125

Wsunęła palce w bujną czuprynę Nicka i przytu­ liła jego głowę do piersi. Czuła, jak bardzo jej pragnie. Wybrał ją za żonę nie dla pieniędzy. Mu­ siała w to uwierzyć. Wierzyła. Zsunął się niżej, muskając pocałunkami jej brzuch i pępek. Przesunął językiem wzdłuż blizny po cesarskim cięciu, dając do zrozumienia, jak bardzo ceni to, że dała mu syna. Tess wszystkimi zmysłami czuła, że Nick mówi prawdę. Pieścił ją tak czule, dawał jej rozkosz, wielbił jako kobietę. Tego nie da się udawać, nie da się kupić za żadne pieniądze. Leżeli przytuleni, ona z głową w zagłębieniu jego ramienia, on z nogą przerzuconą przez jej udo. Nie chciała się poruszyć. Była ze swoim mężem, swoim kochankiem, a także, jak skrycie marzyła, ze swą bratnią duszą. Nick leżał, rozmyślając. Co za ironia, że odkąd Tess powiedziała mu o synu, niemal ani razu nie pomyślał o liście Enrique Ramireza. Po niespełna dwóch miesiącach musiał jednak przyznać, że brazylijski playboy u progu śmierci być może zrozumiał, co tak naprawdę liczy się w życiu i przekazał mu w liście najważniejsze przesłanie: znajdź kobietę, z którą będziesz chciał spędzić życie i mieć dzieci. Dobra ojcowska rada. A przecież wcześniej kpił z niej w myślach.

126

EMMA DARCY

Teraz jednak zastanawiał się, czy nie wypływała z prawdziwej troski o niego. Tess westchnęła przeciągle. Natychmiast przytulił ją mocniej i cmoknął w czubek głowy. - Już wszystko dobrze, kochanie? - zapytał z na­ dzieją. - Uhm... - wymruczała z zadowoleniem. Osiągnął zamierzony cel. Tess zapomniała o nie­ szczęsnej wizycie jego matki i zakończyli dzień pomyślnym akcentem. Razem. Tak powinno być.

ROZDZIAŁ TRZYNASTY

Tess była w jadalni, nadzorując wieszanie jed­ wabnych zasłon w kolorze zielonych jabłek. Czuła radość - ich dom powoli zamieniał się w wygodne, przyjemne miejsce. W sobotni ranek nie spodziewała się gości. Za­ skoczyło ją, gdy nowa pokojówka Betty weszła do jadalni i wręczyła jej wizytówkę. - Poprosiłam tego dżentelmena do salonu, pani Ramirez. Pełen szacunku ton Betty zaciekawił Tess. Naj­ wyraźniej niezapowiedziany gość wywarł na niej duże wrażenie. Tess zerknęła na wizytówkę. Serce zabiło jej mocniej. Javier Estes. Adwokat. Z Rio de Janeiro. Spadek Ramireza... W jakim innym celu prawnik z Brazylii przylatywałby aż do Sydney? W takim razie Nick ją okłamał! - Pan Estes chciał się widzieć z panem Ramirezem - wyjaśniła Betty - ale pan bawi się z synkiem w basenie. Tess zacisnęła szczęki. Musi się dowiedzieć, o co chodzi!

128

EMMA DARCY

- Dziękuję, Betty - oznajmiła. - Zawiadom pa­ na, a ja tymczasem powitam pana Estesa. Salon był jednym z niewielu urządzonych już pomieszczeń. Tess kupiła umeblowanie na aukcji, a rezultat przeszedł jej najśmielsze oczekiwania. Trzy głębokie sofy z tapicerką w kolorze kremowym, brzoskwiniowym i pastelowozielonkawym, do tego marmurowe stoliki do kawy i dywan w odcieniu brzoskwini. Jednak brazylijski prawnik nie podziwiał wystroju wnętrza. Stał przy oknie z widokiem na port. Tess świetnie rozumiała, dlaczego Betty nazwała go dżentelmenem. Był wysoki, a jego śniadą twarz o patrycjuszowskich rysach okalała mlecznobiała czupryna. Trzymał się prosto, lecz bruzdy na ob­ liczu zdradzały jego wiek. Miał na sobie szary jedwabny garnitur i pachniał dużymi pieniędzmi. Nosił okulary bez oprawek, zza których obserwował ją uważnie. Uśmiechnął się rozbrajająco: - Tess Steele? - Tess Steele-Ramirez - poprawiła go, podając mu rękę. - Oczywiście. To ciekawe, że syn Enrique Ramireza wybrał sobie żonę z rodziny Steele'ów, zważywszy na pewne, szczególne okoliczności. - Jest pani bardzo piękna - mówił dalej. - Interesuje mnie, co sprowadza pana do nas aż z Brazylii - przerwała. - Usiądziemy? - Czekałem na pani męża.

TESTAMENT Z BRAZYLII

129

- Za chwilę tu będzie. A tymczasem... Usiadła, ale Estes nie poszedł w jej ślady. Miała wrażenie, że pilnie ją obserwuje, by znaleźć od­ powiedzi na dręczące go pytania. - Odnoszę wrażenie, że ma pan coś wspólnego ze spadkiem po Enrique Ramirezie - odezwała się. - Zgadza się. Enrique Ramirez powierzył mi zadanie ocenienia, czy każda misja została właś­ ciwie wypełniona. - Misja? - zdziwiła się Tess. - Nie zna pani warunków dziedziczenia spadku po Enrique Ramirezie? - On także był zaskoczony jej niewiedzą. Oto, co się kryło za oświadczynami Nicka! - Nie wyszłam za mąż dla pieniędzy, panie Estes - odparła dumnie. - Wierzę, zważywszy, że jest pani bardzo boga­ ta - rzekł z rozbawieniem. - Niemniej jednak z pew­ nością chodzi tu o spadek. - Akurat! - krzyknął Nick, jak burza wpadając do salonu. Miał na sobie rozwiany płaszcz kąpielowy i ob­ cisłe czarne kąpielówki. Na ramieniu trzymał owi­ niętego ręcznikiem Zacka, którego twarzyczka wy­ rażała zachwyt i fascynację bojowym nastrojem taty. Malec nie spuszczał oczu z wolnej ręki ojca, którą ten wymachiwał groźnie w powietrzu. - Wynocha z naszego domu! - krzyknął roz­ gniewany, pokazując na drzwi.

130

EMMA DARCY

- Ależ Nick! - zaszokowana Tess zerwała się na równe nogi. - Trzymaj się od tego z dala, Tess! Ten człowiek przybył nieproszony. Nie chcę go tu. - Przyjechałem, żeby coś ofiarować - odezwał się spokojnie Estes. - A ja tego nie chcę. Nie chciałem niczego, gdy mój ojciec żył, i nie wezmę od niego ani centa po śmierci. - Spełnił pan podane warunki. - Na pewno nie po to, żeby otrzymać prawo do spadku - odparował gwałtownie Nick. - Ma pan syna. - Niech go pan z tego wyłączy. - Dlaczego odmawia mu pan prawa do dziedzi­ czenia po dziadku? - Bo najbardziej liczy się to, co otrzyma od matki i ode mnie. - Nick podszedł do Tess i objął ją wolnym ramieniem. - Tess i ja wychowamy go na swój sposób. Będziemy go kochać i tro­ szczyć się o niego. Zawsze będziemy go wspie­ rać. Zack nie potrzebuje niczego od Enrique Ramireza. Tess stała przy nim, czując niezmierną ulgę. Nick nie okłamał jej. Brazylijski prawnik wydawał się nieporuszony gwałtownym wybuchem Nicka. Z aprobatą spog­ lądał na stojącą przed nim rodzinę. Ostrożnie ważąc słowa, przemówił:

TESTAMENT Z BRAZYLII

131

- Czy pań sądzi, że Enrique Ramirez nie trosz­ czył się o pana? - Doskonale pamiętam nasze spotkanie w Rio de Janeiro - odrzekł z goryczą Nick. - I każde słowo, które wtedy wypowiedział. - On też to zapamiętał - spokojnie odparł praw­ nik. - Dlatego przez ostatnie szesnaście lat płacił za raporty na temat pańskiego życia. - Czy Nick wiedział, że jest obserwowany? - zdumiała się Tess. Nie wyglądał na zaskoczonego. Patrzył na Estesa w ponurym milczeniu, słuchając kolejnego argu­ mentu. - Dlatego napisał do pana list, w którym przed­ stawił pewne zadanie, w nadziei, że wpłynie to na zmianę pańskiego stylu życia, wypełnionego pus­ tymi przyjemnostkami. - Zerknął na Zacka i Tess. - Chyba miał rację? Czy mowa o liście, który piętnastego listopada przyszedł razem z paczką z Brazylii? Czyżby małżeństwo i założenie rodziny było częścią misji Nicka? Ale po co się do tego zabierał, skoro nie zależało mu na spadku? To wszystko nie ma sensu, stwierdziła Tess, mając kompletny zamęt w głowie. Nick objął ją mocniej i warknął: - To, co mam, jest wyłączną zasługą Tess. Rozkoszowała się jego słowami. Świadczyły o tym, że jest dla niego naprawdę ważna.

132

EMMA DARCY

Adwokat rzekł z uśmiechem: - Widzę, że wasze wzajemne przywiązanie jest bardzo silne. Enrique byłby zachwycony. - Nie ożeniłem się z Tess, żeby zadowolić ojca - mruknął Nick. - Nie zaprzeczy pan, że to jego list natchnął pana myślą o małżeństwie. Jest tu wyraźna zbież­ ność czasowa. Niewątpliwie miał rację. Nadia Condor także to zauważyła. - Owszem - zgodził się Nick - ale małżeństwo z Tess nie ma nic wspólnego ze spadkiem. Ze świstem wypuścił powietrze. Myśl, że ojciec nawet zza grobu nim manipuluje, doprowadzała go do szału. A jednak nie mógł zaprzeczyć, że ostatecz­ nie wyszło mu to na dobre. - Ojciec nie mógł pana uznać za syna ze wzglę­ du na silne uwikłanie rodzinne - oznajmił adwokat. - Jednak żona nie urodziła mu męskiego potomka, tylko dwie chorowite córki. Bardzo cierpiał, że tak surowo się z panem obszedł. - To straszne! - zakpił Nick. - Nie robi na mnie wrażenia, że wiele dla niego znaczyłem, skoro nie mógł mieć ślubnych synów. - Spotkanie z panem, wówczas osiemnastolet­ nim młodzieńcem, bardzo go zmieniło. Zapragnął pana lepiej poznać. Jego żona zmarła na białaczkę, córki także żyły krótko. Dlatego tak interesował się pańskim życiem.

TESTAMENT Z BRAZYLII

133

- Nie pochwalam szpiegowania mnie - skwito­ wał Nick. - Jeśli to nadal ma miejsce, niech pan odwoła swoje psy gończe, Estes, bo... - Wkrótce po tym, jak pana odesłał, odszukał też pańskich przyrodnich braci - rzekł prawnik. - Czy spotkał się z nimi? Uznał ich za synów? - wybuchnął z furią Nick. - Nie. Uznał, że lepiej nie mieszać się do ich życia. - Po prostu wolał nie narażać się na takie spot­ kanie, jak ze mną! - Być może. Ale chciał was sobie podarować... gdybyście tego chcieli. - Podarować? Dar jest bezinteresowny, nie mo­ że łączyć się z żadnymi warunkami - rzucił z pogar­ dą Nick. - Każda z misji miała na celu dobro synów. - Każda z misji?! - wykrzyknął Nick. Zack uznał, że powinien wspomóc ojca i rozryczał się jak syrena. Tess wzięła syna na ręce, starając się go uspokoić. - Zabierz stąd Zacka, Tess - mruknął Nick. - Nie. - Przytuliła dziecko mocniej. - Będziemy tu wszyscy razem. Za nic nie pozwoli sobie odebrać informacji na temat uczuć i myśli Nicka! Wziął głęboki oddech, starając się opanować. - Czy chce pan powiedzieć, że spotkanie z braćmi zależało od wypełnienia misji przez każdego z nas?

134

EMMA DARCY

- Zgadza się. - Czyli nie było żadnej gwarancji spotkania, nawet jeśli wykonałem swoją część? - Każdy z was musiał zasłużyć na prawo do niego. - Prawo! - Nick nie posiadał się z oburzenia. - Czy nie widzi pan, że to obrzydliwe? Nie jesteśmy jego synami, lecz małpami w cyrku! - Z furią zamachał rękami. - A pan jest dyrektorem tego cyrku! Świetnie się pan bawi, co? Obserwując, że tańczymy, jak nam zagrał! - Zapewniam pana, sir, że nie zostało to tak pomyślane - rzekł sztywno Estes. - To moi bracia! Łączą mnie z nimi więzy krwi! Mogą mnie odrzucić, ale Enrique Ramirez nie miał prawa informować nas o naszym istnieniu, a potem trzymać z dala od siebie. Jesteśmy dorośli, mamy prawo wyboru. Oznajmiam panu, że nie zamierzam dłużej w tym uczestniczyć. Nie potrzebuję tego, co Enrique mógł mi ofiarować. Mam teraz własną rodzinę! Estes otworzył usta, by coś odpowiedzieć, ale Nick powstrzymał go gestem uniesionej dłoni. - Dosyć! Niech pan odwoła szpiegów i wraca do Brazylii. Nie mam panu nic więcej do powiedzenia! Podszedł do Tess, wyjął Zacka z jej objęć, posa­ dził sobie na ramieniu i oznajmił: - Wracamy na basen. Jeśli chcesz pożegnać tego faceta, proszę bardzo. Ja mam dość dyrektorów cyrku.

TESTAMENT Z BRAZYLII

135

Tess w milczeniu skinęła głową. Doskonale wie­ działa, co go dręczy. Gdy powiedziała mu, że ojciec towarzyszył jej przy porodzie, jego poczucie spra­ wiedliwości mocno ucierpiało. To samo działo się z nim teraz. Więzy krwi... Pozbawiony uczestnictwa w naro­ dzinach syna... Pozbawiony towarzystwa braci. Po wyjściu Nicka w salonie zaległa ciężka cisza. Javier Estes się nie poruszył. Zdawał się wrośnięty w podłogę, być może zaszokowało go oskarżenie, że jest wykonawcą woli człowieka, który uważał innych ludzi za marionetki. - Bardzo smutna sprawa - mruknął pod nosem, potrząsając głową. - Dar mógłby być czymś dobrym, panie Estes - odparła Tess - gdyby został ofiarowany bez­ warunkowo. - Czy coś, co się otrzymuje za darmo, uważa się za cenne? - rzucił z pogardą. - Wydawało mi się, że pani mąż godzi się na podane warunki. - A jakie one były? - zapytała Tess, chcąc wreszcie poznać całą prawdę. - Miał ożenić się z kobietą, którą kocha, mieć z nią dziecko, prowadzić życie rodzinne, przestać uganiać się bez celu za drobnymi miłostkami. - Ad­ wokat rozłożył ręce w niemym apelu. - Czy to nie są dobre rady? Czyż nie świadczą o ojcowskiej trosce? Ożenić się z kobietą, którą kocha. Szpiedzy musieli przeoczyć fakt, że dziecko

136

EMMA DARCY

urodziło się wcześniej, a ich małżeństwo było opar­ te na miłości do syna, a nie do siebie nawzajem. - Przybyłem, bo się ze mną nie skontaktował - oznajmił ze smutkiem adwokat. - Dwaj pozostali to zrobili. - Dwaj przyrodni bracia Nicka? - spytała. - Tak. Ustaliliśmy już termin spotkania - od­ parł. - A więc pozostali dwaj bracia wykonali swoje misje? Zmarszczył brwi. - Nie jestem upoważniony do udzielenia tej in­ formacji. - Ale termin spotkania został ustalony. Jaki jest sens ustalać datę, skoro nikt by się nie pojawił? - Tak, czternastego lutego. O godzinie czwartej, u mnie w kancelarii. - W Rio de Janeiro? - upewniła się. - Oczywiście. Należy dokonać podziału spadku. - Nick nie zmieni zdania w tej kwestii, panie Estes - oznajmiła Adwokat jęknął cicho. - Nie zapomniał, nie wybaczył ojcu odrzucenia. Co za ironia, że to on właśnie wywarł na Enrique tak wielkie wrażenie - westchnął. - I teraz nic nie dostanie? - Może chociaż jego przyrodni bracia mieli lep­ sze życie. Mnie i Nickowi odmówiono naszych naturalnych praw. To skaza na resztę życia.

TESTAMENT Z BRAZYLII

137

W oczach Estesa pojawił się wyraz zabarwione­ go szacunkiem podziwu. - Dobrze go pani rozumie. - Kocham go - rzekła z prostotą. Wolno pokiwał głową. - Żałuję, że nie mogę zmienić warunków tes­ tamentu. Nie mogę dać mu jego braci. Jeśli pani go kocha, z pewnością spróbuje mu pani pomóc. Zna pani dzień i godzinę spotkania. Odprowadziła Javiera Estesa do drzwi, po czym przeszła się po pokojach pięknego domu, który kupił im Nick, wspominając przeszłe wydarzenia, które doprowadziły do obecnej sytuacji. Ich małżeństwo nie miało nic wspólnego ze spad­ kiem po Enrique Ramirezie. Nadia Condor myliła się. Czy Nick rozpoczął tę podróż z nią, żeby dotrzeć do przyrodnich braci? Czy cel tej podróży się zmienił? A jeśli tak... to kiedy i dlaczego? W umyśle Tess pojawił się obraz wagi, gdzie na jednej z szal znajdowała się ona i Zack, na drugiej zaś bracia Nicka. Skoro bracia zostali dziś rano odrzuceni, obie szale tkwiły w nierównowadze. Tess nie miała jednak poczucia, że zwyciężyła. Wiedziała, że dla Nicka oznacza to stratę. Musiała się z tym zmierzyć.

ROZDZIAŁ CZTERNASTY

Nick czuł się zbyt rozgniewany, by móc przeby­ wać w pobliżu Tess. Nie miał też głowy, żeby zajmować się dłużej rozbrykanym synkiem. Od­ szukał pielęgniarkę, która na stałe zamieszkała z ni­ mi, i zostawił Zacka pod jej opieką. Postanowił znaleźć sobie jakąś ciężką, fizyczną pracę, przy której mógłby się uspokoić i trochę pomyśleć. Poszedł do wiaty na łodzie, gdzie stał jego mały, szybki jacht, przygotowany do oczyszczenia kad­ łuba ze skorupiaków. Dokładnie takiego zajęcia szukał. Zajmował się tym już dobrą godzinę, gdy nade­ szła Tess. Przerwał skrobanie i patrzył na nią, ocze­ kując, że będzie chciała rozmawiać o wizycie brazy­ lijskiego prawnika. Wyczuwał, że znowu pojawiły się między nimi bariery. Wyglądała na tak spokojną, opanowaną i po­ zbieraną, jaką zawsze była, gdy omawiali interesy. Miała na sobie zwyczajną koszulę i spodnie, mini­ malny makijaż, bujne włosy związała w koński ogon, choć kilka niesfornych kosmyków przy skro­ niach zdołało się wymknąć spod klamry.

TESTAMENT Z BRAZYLII

139

Nie tylko jej skromny wygląd przypomniał mu o dawnych czasach. Jej twarz nosiła ten sam ostroż­ ny wyraz, oczy śledziły go czujnie. - Strasznie gorąco - zauważyła, zerkając na jego spocony tors i ramiona. Szybko odwróciła spojrze­ nie w stronę małego baru, stojącego w kącie wiaty. - Czy napiłbyś się czegoś zimnego, Nick? - spytała. Była wyraźnie podenerwowana. - Tak, dziękuję - odparł grzecznie, świadomy, że wygląda jak dzikus, który uciekł z dżungli. Podszedł do umywalki, żeby się opłukać. - Rozu­ miem, że posłałaś Javiera Estesa w diabły. - Pojechał - oznajmiła krótko. - I chcesz o tym porozmawiać - rzucił, od­ kręcając kran. - Tak. - Zajrzała do małej lodówki. Przynajmniej jest bezpośrednia, powiedział so­ bie Nick, nie ukrywa uczuć jak po niefortunnej wizycie jego matki. Zaczął się myć namydloną gąbką. Wytarł się do sucha, a Tess postawiła przed nim zimną puszkę wody mineralnej. Chwycił ją za przegub, zmuszając do pozostania przy sobie. - Nigdy nie chciałem tego spadku, Tess - stwier­ dził, wpatrując się intensywnie w jej oczy. Miał nadzieję, że będzie to wreszcie jasne. - Ale miałeś inne plany, Nick - odrzekła spokoj­ nie. - Gdy proponowałeś mi małżeństwo, myślałeś o spotkaniu ze swoimi braćmi. - Tak sądzisz?

140

EMMA DARCY

Spoglądali sobie prosto w oczy. - Być może był to pretekst, żeby zdobyć to, na czym naprawdę mi zależało, Tess. Ciebie. Zmarszczyła brwi, błagając go wzrokiem o praw­ dę, o wyjaśnienie, co go skłoniło do zmiany stosun­ ku do niej. - Piętnasty listopada - przypomniała. Czuł, że musi jej wszystko wyznać, chociaż przychodziło mu to z takim trudem. Odłożył mokry ręcznik i przyciągnął ją lekko do siebie. Pochylił czoło i oparł na jej czole, jak gdyby pragnąc, by spotkały się ich umysły. - Masz rodzinę - zaczął. - Jest może dysfunk­ cyjna, ale znasz wszystkich jej członków. Wiesz, jacy są, możesz się z nimi spotykać, czy są to krewni ze strony ojca, czy matki. Poczuł, że napina mięśnie ramion, nie wiedział, czy z niecierpliwości, czy z oporu wobec jego słów. - Nie chcę przez to powiedzieć, że nie czułaś się osamotniona, Tess - dodał szybko. Westchnęła, ale zachowała milczenie. - Ta paczka z Brazylii... - ciągnął. - Dowiedzia­ łem się, że mam dwóch przyrodnich braci, jednego w Stanach, drugiego w Anglii, i że mogę się z nimi spotkać po spełnieniu ściśle określonych warun­ ków. Nagle miałem rodzinę, Tess. Nie byłem już dłużej samotny. - Rozumiem, co musiałeś czuć, Nick - mruk­ nęła.

TESTAMENT Z BRAZYLII

141

Roześmiał się z wysiłkiem. - Poczułem się jak biegacz długodystansowy, który biegł, nie mając pojęcia, że równolegle do niego biegną dwaj inni ludzie. Pomyślałem sobie, że mój przeklęty ojciec trzymał to przede mną w taje­ mnicy, ale teraz uczynię wszystko, żeby ich poznać! - I powinieneś. - Spojrzała mu prosto w oczy. - To właśnie przyszłam ci powiedzieć. - Nie, Tess. Nie chcę, żeby cień Enrique Ramireza kładł się na życie moje i moich braci. Mam dość myśli, że to on pociąga za wszystkie sznurki. - Ale... Lekko dotknął jej warg. - Posłuchaj. Wydaje ci się, że zacząłem moją przygodę z tobą z powodu paczki z Brazylii. Ow­ szem, list ojca skłonił mnie do działania, ale gdy go czytałem, od razu pomyślałem o tobie. Gdy zaprag­ nąłem odszukać moich braci, pomyślałem: Tess. Ani przez moment nie wątpiłem, z kim pragnę się ożenić. - Podałeś mi kilka logicznych powodów - za­ uważyła trzeźwo. - Obudziłaś we mnie bardzo głębokie uczucie. Logika i rozsądek poddały się z kretesem, gdy powiedziałaś mi o Zacku. Spojrzała na niego, nie do końca przekonana. - Chyba rozumiesz, że wszystko się zmieniło, gdy okazało się, że stoi przede mną matka mojego syna. Jestem inny niż mój ojciec, Tess. Ja nie

142

EMMA DARCY

odejdę. Nie zostawię tego, co razem zbudowaliśmy i co możemy wspólnie dać naszym dzieciom. Tess wyczuwała głęboki ból Nicka, pustkę jego dotychczasowego życia, w którym więcej było od­ trącenia niż więzi. Uderzyło ją, że jedyna bliska mu osoba - matka - nigdy nie umiała wzbudzić w nim zaufania. Pewnie stąd wziął się jego instrumentalny sposób traktowania kobiet. Nie potrafił im zaufać. Aby wypełnić warunki postawione przez ojca, musiał zaufać kobiecie, która miała zostać matką jego dziecka. Bez zastanowienia wybrał właśnie ją. Był to po części wybór intuicyjny, ale zarazem największy komplement, jaki mógł uczynić ko­ biecie. Stali ciasno objęci. Serce Tess napełniło się miło­ ścią do tego mężczyzny-chłopca, który był dotąd tak straszliwie samotny, odtrącony przez ojca, a jednak potrafił zaufać jej na tyle, by założyć z nią rodzinę. - Dziękuję, że mi zaufałeś, Nick - szepnęła, gładząc jego opalony tors. - I że wszystko mi wyjaśniłeś. To wiele dla mnie znaczy. Przykro mi, że usłuchałam twojej matki. Jej argumenty brzmiały tak przekonywająco i chociaż starałam się nie przy­ wiązywać do nich wagi, dopiero ty sprawiłeś, że sprawy całkowicie się wyjaśniły. - Czy nareszcie mi ufasz? - spytał z naciskiem. - Tak - odparła stanowczo.

TESTAMENT Z BRAZYLII

143

Oczy rozbłysły mu radością. - To dobrze! Jesteś dla mnie najważniejszą oso­ bą w życiu. Mogłaby teraz to wykorzystać, zachować go tylko dla siebie. Wiedziała jednak, że to niewłaś­ ciwe. Miłość polega na dawaniu, a nie braniu. Nick potrzebował swoich przyrodnich braci. Ostatecznie i tak przyszedłby do niej i do Zacka, ale myśl o braciach sprawiła, że stało się to znacznie wcześ­ niej. Nick poważnie traktował swoją przysięgę. Nie porzuci jej. Nigdy. Teraz wierzyła w to bez zastrzeżeń. Zaczerpnęła głęboko powietrza i ujęła jego twarz w dłonie. - Twoi bracia wypełnili warunki ojca, żeby spo­ tkać się z tobą, Nick. Oni także pragnęli cię poznać. Czy warto teraz rezygnować ze spotkania? - Prawdopodobnie chodziło im o spadek - rzucił cynicznie. - A może są tacy jak ty i wcale nie zależy im na spadku? - sprzeciwiła się. - Może poradzili sobie doskonałe w życiu, porobili kariery, a jednak za­ wsze czuli się osamotnieni? Nie wyglądał na przekonanego jej argumentacją. - Być może wcale nie są do mnie podobni, Tess. Możemy nie mieć ze sobą absolutnie nic wspól­ nego. - Ależ przeciwnie. Łączy was postać ojca, który

144

EMMA DARCY

nie troszczył się o was za życia, ale zrobił dla was coś dobrego po śmierci. Wydaje mi się, że chciał was zapytać, ile troski jest w waszych sercach? - Z pewnością więcej niż w jego - odparł po­ nuro. - Jeśli pozwolisz na zablokowanie drogi do swo­ ich braci, Nick, to będzie twoja strata. Masz szansę wydostać się z cienia, jaki ojciec rzucał na twoje życie. Zmarszczył brwi, rozważając jej argumenty. - Masz wybór - przekonywała go. - Możesz wyciągnąć dłoń do swoich braci albo odwrócić się do nich plecami. Jeśli się odwrócisz, odtrącisz szan­ sę na poznanie ich. - Pogłaskała go czułe po policz­ ku. - Postąpisz jak twój ojciec. - Nie! - Potrząsnął głową. Odsunął się od niej nieco i chwycił ją za ramię. - Ależ tak! - sprzeciwiła się. - Twój ojciec postąpił tak z tobą i pozostałymi dwoma synami. Twoi bracia przyjadą do Rio de Janeiro, żeby się z tobą spotkać, Nick. Czternastego lutego o czwartej będą na ciebie czekali w biurze Javiera Estesa. - Skąd wiesz? - Zapytałam go o to. - Ale dlaczego? - Wbił palce w jej ramię, aż wykrzywiła się z bólu. - Co cię obchodzi, czy się z nimi spotkam, czy nie? Postanowiła wyznać mu prawdę. Głosem na­ brzmiałym emocją wyszeptała:

TESTAMENT Z BRAZYLII

145

- Obchodzi mnie to dlatego, że cię kocham, Nick. - Uśmiechnęła się lekko. - To proste, chcę dla ciebie jak najlepiej. - Kochasz mnie. - Powtórzył te słowa jak gdyby w zdumieniu. Wpatrywał się w nią uważnie, po czym rozciąg­ nął wargi w szerokim uśmiechu. - Kochasz mnie - zdawał się smakować brzmie­ nie tej frazy niczym najlepsze wino. - Tylko nie zacznij tego wykorzystywać - ostrzegła go. - Mam wysoce wyrobione poczucie sprawiedliwości. ' - Co sprawiedliwe, to sprawiedliwe - zgodził się. - Poza tym ja także pragnę wyznać, że cię kocham, moja śliczna Tess. Zabrakło jej nagle powietrza. - Kochasz mnie? - wyszeptała niepewnie. - Hmm - udał, że się zastanawia. - Może lepiej będzie to nazwać wzajemnym zniewoleniem. Czyn­ nik miłości łatwo wpada w nierównowagę, co po­ woduje tragedie i nieszczęścia. Uderzyła go ręką w ramię, żeby na powrót zwró­ cił na nią uwagę. - Naprawdę mnie kochasz? - Na zabój - odparł szczerze. - Podejrzewałem, że tak się stanie, jeśli się do mnie zbliżysz, i proszę, walczę o twoje zaufanie, ze wszystkich sił staram się przekonać cię, że jesteś dla mnie centrum wszechświata, że zrobiłbym wszystko.

146

EMMA DARCY

- Wszystko? - wtrąciła żartobliwie, pławiąc się w uczuciu wszechogarniającego szczęścia. - Prawie wszystko - poprawił się. Objęła go za szyję i popatrzyła mu prosto w oczy, czując, jak rodzi się w niej pragnienie. - Więc pojedziesz czternastego lutego do Rio de Janeiro? - zapytała. - Pod warunkiem, że będziesz mi towarzyszyła - odrzekł. - Oczywiście - przyrzekła. Pokiwał głową. - Doszedłem do wniosku, że to nie seks jest spoiwem małżeństwa, ale miłość. - Bardzo cię kocham, Nick - powiedziała z po­ wagą, ciesząc się możliwością wypowiadania tych słów. - Sprawdźmy, jak bardzo. Pocałował ją. Pokazała mu, jak mocno go kocha, co skłoniło go do przebicia jej oferty. Nawet pod wiatą na łodzie seks smakował wspa­ niale. Nie była to jednak jedyna dobra rzecz w ich małżeństwie.

ROZDZIAŁ PIĘTNASTY

Nick chciał wydać huczne przyjęcie przed wy­ jazdem do Rio de Janeiro, aby publicznie ogłosić fakt zawarcia związku małżeńskiego. Miał zamiar powiadomić wszystkich o swoim szczęściu, choć liczył się z tym, że skonfundowani goście będą usiłowali doszukiwać się rys na ich związku, a kie­ dy nic nie znajdą, zaczną wymyślać domniemane porażki. Miał rację, myślała z rozbawieniem Tess, ob­ serwując oszołomione spojrzenia i osobliwe pyta­ nia, jakimi oboje z Nickiem zostali zasypani. Stali ramię przy ramieniu, witając tłumy gości, którzy licznie przybyli mimo dość krótkiego ter­ minu powiadomienia. W rezydencji na Point Pi­ per znajdowała się cała śmietanka towarzyska Sydney. Jeszcze niedawno Tess irytowałby tego rodzaju teatr. Świadomość, że Nick ją kocha, stanowiła jednak olbrzymią różnicę. Nie obchodziło jej, co kto sobie myśli o ich małżeństwie, bowiem nic nie mogło zatruć czy zmniejszyć przepełniającego ją szczęścia. Na ogół jednak wszyscy dobrze im życzyli. Być

148

EMMA DARCY

może prawdziwe szczęście było zaraźliwe. Łatwo przychodziło jej się promiennie uśmiechać, nawet do Nadii Condor, prezentującej bajeczny szmarag­ dowy naszyjnik, który dostała od Enrique Ramireza za urodzenie mu tak niezwykłego syna. Wyjątkowa biżuteria najlepiej pasowała do klasycznej, czarnej sukni. - A więc oboje jedziecie po spadek do Rio - zagadnęła z pewnością siebie. - Wiedziałam, że tak będzie. - Jedziemy tylko po to, żeby poznać moich braci - rzucił przeciągle Nick. - Na pewno będzie miło. Mam zamiar przekazać swoją część spadku jed­ nemu z sierocińców. - Co takiego? - wysapała zaszokowana Nadia. - Tess i ja uważamy, że to będzie najwłaściw­ sze, prawda, kochanie? - Na świecie jest tyle osamotnionych dzieci - po­ twierdziła Tess. - Na pewno pamiętasz swoje przeży­ cia, gdy w wieku szesnastu łat straciłaś rodziców. - Od tego czasu przebyłam długą drogę - odpar­ ła dumnie Nadia. Owszem, ale i tak nie udało jej się dotrzeć tam, gdzie ona dotarła z Nickiem, pomyślała Tess. To bardzo smutne. Pod wpływem nagłego impulsu powiedziała: - Tak sobie pomyślałam, czy zechciałabyś mi służyć swoim doświadczeniem przy urządzaniu do­ mu? Jak wrócimy już z Rio de Janeiro?

TESTAMENT Z BRAZYLII

149

Duma natychmiast ustąpiła miejsca radosnemu oczekiwaniu. - Oczywiście, kochanie, zadzwoń do mnie, bę­ dziemy się obie cudownie bawić. Nadia odpłynęła niczym królowa przemierzająca swoje włości. - Będzie próbowała cię sobie podporządkować - mruknął ostrzegawczo Nick. - Ona nas potrzebuje - stwierdziła Tess. - Jes­ teśmy jej jedyną rodziną. Uśmiechnął się krzywo, mówiąc: - Pamiętaj tylko, że moja matka robi zawsze to, co chce. Nie wahaj się zawołać o pomoc, jeśli przesadzi. - Dobrze. - Rozciągnęła wargi w promiennym uśmiechu. - Pamiętaj, że dla mnie jesteś najważniejsza. Nie musisz konkurować z moją matką - zapewnił. Roześmiała się uszczęśliwiona. - Jak nie przestaniesz na mnie tak patrzeć, zaciąg­ nę cię do sypialni - szepnął. - Nie wolno ci! Nadchodzi moja matka. Jęknął z żartobliwą przesadą i podjął rolę gos­ podarza przyjęcia. Livvy Curtin miała na sobie ciemnoczerwoną, satynową suknię z fioletowymi akcentami. Wyglą­ dała olśniewająco. Jej głównym dodatkiem był trzydziestokilkuletni, wysportowany i opalony mło­ dzieniec, którego trzymała pod ramię. Tess musiała

150

EMMA DARCY

przyznać, że dzięki kilku interwencjom zdolnego chirurga, jej matka prezentowała się naprawdę świetnie. Była oczywiście spóźniona i zachowywała się tak, jakby jej obecność była dla Nicka i Tess jakimś ogromnym wyróżnieniem. - Małżeństwo! I dziecko! Jaki piękny dom! Co za sielski obrazek, kochani! -zagrzmiała na powita­ nie, rozdając w powietrzu całusy. - Doprawdy, niezwykła panorama! - Cieszę się, że ci się podoba - oznajmiła oschle Tess. - Och, jesteś zawsze taka dosłowna, kochanie. Wyglądasz kwitnąco. Dawno nie widziałam cię tak ponętnej. - Zamrugała do Nicka zalotnie sztucz­ nymi rzęsami. - Zawsze uważałam, że Tess odzie­ dziczyła charakter po ojcu, jest taka sztywna i świet­ nie zorganizowana. - Poklepała Tess po policzku. - Cieszę się, że masz też kilka moich cech, skarbie. Tess przygryzła wargi. - Małżeństwo to coś więcej niż udany seks, mamo - powiedziała. Nazwanie Livvy mamą było niewybaczalnym grzechem. Szybko wycofała się z rodzinnych poga­ duszek. - Co za nudziarstwa, Tess. - Zawsze byłam nudna. Jestem pewna, że znaj­ dziecie sobie wśród naszych gości znacznie ciekaw­ sze towarzystwo.

TESTAMENT Z BRAZYLII

151

- Mam nadzieję, kochanie - odparła sucho Livvy i odpłynęła, by budzić zachwyt gdzie indziej. - Byłaś bardzo niegrzeczna, Tess - zauważył Nick, mrużąc z namysłem oczy. Westchnęła, aby pozbyć się napięcia. - Przepraszam! Uważam, że moja matka jest okropna. A ja chyba rzeczywiście jestem sztywna i zorganizowana jak mój ojciec. - Na szczęście nie zauważyłem tego - odrzekł. - Miałam wrażenie, że ona traktuje cię jak po­ tencjalnego kochanka - dodała. - Hollywoodzka kraina snów wymaga, by stale czuć się pożądanym - odrzekł z powagą Nick. - Musisz zrozumieć, kochanie, że Livvy ma obsesję na tym punkcie. - Masz na myśli także jej faceta? - Ma swoją wartość - zaśmiał się, - Powiększa jej stan posiadania. Moja matka też nieustannie liczy to, co posiada. Żadna z nich nie zmieni zwy­ czajów. Musimy to tolerować. Z czasem może za­ cznie nas to nawet bawić. Smutne, ale prawdziwe, pomyślała Tess. Posta­ nowiła pogodzić się z Livvy, zanim skończy się przyjęcie. Pod koniec udanego wieczoru ojciec odciągnął ją na bok. Nick rozmawiał właśnie z jakimś pro­ ducentem filmowym, którego dokonania podzi­ wiał. - Świetne przyjęcie, Tesso - zauważył Brian.

152

EMMA DARCY

- Cieszę się, że się dobrze bawisz, tato - od­ rzekła. Parsknął cichym śmiechem. - Teraz już wiem, dlaczego nie chciałaś hucz­ nego wesela. Chociaż nieźle się bawię, obserwując, jak gwiazdy grają prywatne scenki. - Uniósł siwe, krzaczaste brwi. - Nie jest ci przykro, co? Potrząsnęła głową. - Nie mają przystępu do tego, co łączy mnie z Nickiem. - Czyli wasze małżeństwo układa się dobrze - skonstatował. - Jak najlepiej, tato. Ojciec objął ją. - Jestem z ciebie taki dumny. Ożeniłem się z trzema pięknymi kobietami, ale żadna nie jest ani trochę tak efektowna jak ty. A wiesz, dlaczego? - Bo najbardziej podoba ci się moja błękitna suknia? -zażartowała. Wiedziała, że to jego ulubio­ ny kolor. Przytulił ją mocniej, śmiejąc się serdecznie. - Bo umiałaś to wszystko połączyć, Tess. Jes­ teś nie tylko piękna. Promieniejesz szczęściem. Ten widok szalenie cieszy serce twojego starego ojca. - Cmoknął ją w skroń. - Wracaj do męża. I powiedz mu, że z niego też jestem bardzo dumny. - Bo uczynił mnie szczęśliwą? Na jego twarzy ukazał się wyraz zadumy.

TESTAMENT Z

BRAZYLII

153

- Nick był dobrym dzieckiem. Kiedy wciąż jeszcze myślałem, że jest moim synem, sprawił mi wiele radości. I uważam, że stał się dobrym człowiekiem. - Twarz rozjaśniła mu się w uśmiechu. - Inaczej nie mógłby uczynić cię szczęśliwą. Dobry człowiek. To prawda, bez wątpienia. Martwiła się trochę o nieznanych mu przyrodnich braci. Czy oni także byli dobrymi ludźmi? Jakie okaże się ich spotkanie z Nickiem? Obstawała przy nim tak bardzo, ale ludzie byli zawsze sumą swoich życiowych do­ świadczeń, a te mogły być bardzo trudne dla nie­ ślubnych synów Enrique Ramireza. Co w życiu cenili? Czego pragnęli? Przyjęcie się skończyło, goście wyszli. Nick w końcu zaciągnął Tess do sypialni, gdzie kochali się długo i nieśpiesznie, leniwie omawiając wyda­ rzenia wieczoru. Tess wyjawiła swoje obawy w związku z podróżą do Brazylii. - Wiesz, że twoim braciom może chodzić wyłącz­ nie o spadek, Nick - powiedziała. Nadzieje mogły się okazać nader złudne. Czło­ wiek, którego kocha, może doznać kolejnego od­ trącenia. - To może być koniec albo początek - rzekł spokojnie, po czym przewrócił ją na plecy, pochylił się nad nią i lekko powiódł palcem po jej wargach. - Możemy zacząć wspólnie nowy rozdział w na­ szym życiu albo i nie. - W jego oczach nie było

154

EMMA DARCY

niepokoju. - Po prostu pojedziemy tam. Będzie, co ma być. Zgadzasz się? Pokiwała głową. Poradzili już sobie z tyloma rzeczami. Z tym także sobie poradzą. Razem.