3 doradztwo modele

A. Kargulowa, bazując na koncepcjach: behawiorystycznej, humanistycznej i poznawczo-rozwojowej człowieka, wyróżniła trzy rodzaje poradnictwa: poradnictwo dyrektywne, poradnictwo liberalne, poradnictwo dialogowe.
Poradnictwo dyrektywne:
1. Doradca instrumentalnie steruje radzącym się.
2. Osoba radząca się jest przedmiotem poradnictwa.
3. Działania doradcy: stosowanie wzmocnień pozytywnych, nakłanianie, przekonywanie, ocenianie i dawanie wskazówek, wykład i trening.
4. Radzący się: werbalizuje problem, zadaje pytania, stosuje się do poleceń, zaleceń, kontroluje wyniki.
Poradnictwo liberalne:
1. Doradca stymuluje „wewnętrzną” świadomość radzącego się oraz zwiększa jego odwagę bycia dorosłym tak aby w poczuciu bezpieczeństwa samodzielnie dochodził do zmian.
2. Doradca pozostawia dużą swobodę radzącemu się.
3. Nie formułuje dyrektyw, ani nie poddaje radzącego się działaniom naprawczym.
4. Doradca powinien postępować wedle trzech zasad: być sobą, bezwarunkowo szanować i akceptować radzącego się, być empatyczny, nie oceniający i nie krytykować.
5. Radzący się jest: samodzielny – przejawia się to przez określanie swoich problemów, trudności jak i pomocy.
Poradnictwo dialogowe:
1. Polega na wspólnym rozwiązywaniu problemu w partnerskim dialogu.
2. Sytuacja poradnicza oparta jest na refleksyjnej analizie sytuacji, niejednokrotnie ujawniającej źródła opresji.
3. Doradca przekazuje nowe aspekty działania oraz inspiruje do stawiania nowych celów.