Beckett Tina - ABC uwodzenia

TINA BECKETT
ABC UWODZENIA
Tytuł oryginału: Flirting with Danger
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Co za wstyd!
Chloe Jenkins jeszcze mocniej zacisnęła pasek trencza. To, co miała pod
spodem, a co pół godziny temu wydawało się tak seksowne, w tej chwili budziło
w niej obrzydzenie. Stojąc na zatłoczonym mimo późnej pory peronie
nowojorskiego metra, odgarnęła z czoła mokre kosmyki, zadowolona, że
przynajmniej uciekła z deszczu. No dobrze, ale co ma teraz z sobą zrobić?
Rzucając niewiernemu mężowi w twarz obrączkę z okrzykiem: „Z nami
koniec!” i zatrzaskując drzwi pokoju hotelowego, zdołała wprawdzie uratować
resztki honoru, ale zarazem znalazła się w stanie zawieszenia. Była w obcym
mieście, w którym nikogo nie zna. Chyba że ...
Nie, to niemożliwe.
Mogłaby oczywiście pojechać do Connecticut, do rodzinnego domu, ale jak
im spojrzy w oczy? Matka i brat od dawna wiedzieli, co się dzieje, tylko ona
była zbyt naiwna i głupia, by ich słuchać.
Wjechał pociąg i Chloe wsiadła do wagonu, uważając, by ktoś nie nadepnął
jej na bose stopy.
Mogłaby wynająć samochód, na szczęście nie zapomniała wziąć torebki...
Zapomniała jednak włożyć buty, a przepisy zabraniają prowadzić boso. A
dopiero by było, gdyby pasek płaszcza się rozluźnił, odsłaniając czarny
półprzezroczysty negliż! Seksowny strój, na którego widok nawet jej wkrótce
były mąż okazał zainteresowanie, kiedy wściekła wyskoczyła z łóżka.
Jak mogła podjąć tak rozpaczliwą próbę odzyskania męża i narazić się na
upokorzenie!
Pociąg gwałtownie zahamował, Chloe straciła równowagę, a usiłując ją
odzyskać, zacisnęła zęby i ugryzła się w dolną wargę. Ktoś ją podtrzymał, ale
ona odskoczyła jak oparzona.
– Miałeś rację, Misiu, od razu widać, że nie zna się na seksie – zachichotała
zawieszona na ramieniu Travisa jego najnowsza flama, spoglądając na leżącą w
łóżku Chloe z kołdrą naciągniętą pod samą szyję.
Jej rozpaczliwa próba ratowania małżeństwa zamieniła się w żałosną farsę.
Travis niczym się nie przejmował, był zbyt pijany. Zaproponował nawet, by
została... pewnie miał na myśli zabawę w trójkę. Na wspomnienie tamtej sceny
Chloe poczuła mdłości.
Skończyła z bydlakiem na zawsze.
Mogłaby zadzwonić do brata. I co? Zbliża się północ, dzieli ich kilkaset
kilometrów. W dodatku Jason zacząłby pewnie zadawać niewygodne pytania. O
to, czy nie zdawała sobie sprawy, że Travis od początku ją zdradzał? Że przed
ślubem tylko udawał miłość, a w gruncie rzeczy chodziło mu o nawiązanie
biznesowych układów z bankiem inwestycyjnym jej ojca? Pomyśleć, że dla
kogoś takiego zachowała cnotę!
Poza tym Jason wszedłby zaraz w rolę starszego opiekuńczego brata. A ona
nie chce niczyjej opieki. Sama musi sobie poradzić. Potrzebuje trochę czasu i
spokoju na obmyślenie dalszych kroków. Dalszych, bo pierwszy był oczywisty:
w poniedziałek rano złoży papiery o rozwód.
Tymczasem mogłaby przenocować w jakimś hotelu. No tak, ale żaden
szanujący się hotel nie wynajmie pokoju kobiecie bez butów, w samej bieliźnie.
Szukając wyjścia, znowu pomyślała o jedynym znajomym, jakiego miała w
Nowym Jorku, o najbliższym przyjacielu starszego brata, Bradzie Davisie.
Wiedziała, że pracuje w Szpitalu imienia Angela Mendeza, ale nie miała
pojęcia, gdzie szpital się znajduje i nie znała prywatnego adresu Brada. Ale od
czego są społeczne media? Wzięła głęboki oddech i wyciągnęła z torebki
smartfona.
Trochę zirytowany, ale jeszcze bardziej zaintrygowany Brad przemierzał
nerwowym krokiem swój elegancki apartament. Był późny piątkowy wieczór, a
on odesłał przed chwilą swoją najnowszą przyjaciółkę do domu pod pretekstem
niespodziewanego przyjazdu członka najbliższej rodziny.
Co było po części prawdą. Chloe praktycznie należała do rodziny. Jako
nastolatek spędzał sporo czasu razem z Chloe i Jasonem w domu ich rodziców.
Mimo jego swobodnego sposobu bycia, udawanego cynizmu i dziwacznych
strojów starzy Jenkinsowie dali mu do zrozumienia, że jest u nich zawsze mile
widziany. I faktycznie traktowali go jak syna, czego Brad nie mógł powiedzieć o
swych prawdziwych rodzicach.
A Chloe...
W jego wyobraźni zaroiło się od obrazów z przeszłości, wspólnych zabaw z
przybranym rodzeństwem i szczeniackich wygłupów.
Jakież było jego zdziwienie, kiedy sześć lat temu dowiedział się, że Chloe
wychodzi za mąż. A zaproszenie jej na weselu do tańca było z jego strony
niewybaczalnym błędem. Prowadząc ją na parkiet, zdał sobie nagle sprawę, że
nie ma już do czynienia z niezdarną dziewczynką, która włóczyła się kiedyś za
nim i swoim bratem. Jej wdzięczne ruchy i gibka postać sprawiły, ze zapragnął
rozpuścić jej starannie upięte włosy i...
Wyprostował ramiona, by jej nie przytulić. Jego puls przyspieszył, a z ust
Chloe wydobyło się' westchnienie. Gdy ich spojrzenia się spotkały, w
błyszczących oczach Chloe dostrzegł odbicie własnej reakcji. Dawne
autodestrukcyjne skłonności znowu wzięły górę nad rozsądkiem, a otaczająca go
rzeczywistość rozpłynęła się we mgle. Mąż Chloe najwidoczniej wyczuł
niebezpieczeństwo, bo pojawił się ni stąd, ni zowąd tuż obok Brada i odbił mu
swą świeżo poślubioną żonę. Ale obraz uroczej zwiewnej istoty o wielkich
fiołkowych oczach i wspomnienie dotyku jej ciała prześladowały Brada do
późnej nocy.
Wybij to sobie z głowy! Słodka i niewinna Chloe jest siostrą twojego
najbliższego przyjaciela.
W niczym nie przypomina kobiet, z którymi Brad się spotykał,
doświadczonych kobiet rozumiejących zasady panujące w wolnych związkach.
Chloe Jenkins jest ich przeciwieństwem. No i to mężatka.
Więc dlaczego o północy błąka się po Nowym Jorku? Powiedziała, że w
hotelu przez omyłkę nie zarezerwowano dla niej pokoju. Ale przecież mogła się
zatrzymać w innym hotelu. Albo w ostateczności wrócić do domu do
Connecticut.
Od czasu jej wesela nie mieli z sobą kontaktu. Powinien był odmówić, ostrzec
ją, by trzymała się od niego z daleka, albo powiedzieć, że nie jest sam, dając jej
do zrozumienia, iż nocuje u niego kobieta. Jednak w jej głosie była jakaś
żałosna nuta, jakby z góry spodziewała się odmowy. Nuta istoty skrzywdzonej,
co nie pozwoliło mu powiedzieć nie.
Usłyszawszy brzęczyk u drzwi, podszedł i nacisnął guzik zwalniający zamek
drzwi na dole, po czym stanął w progu, czekając, aż winda wjedzie na piętnaste
piętro.
Kiedy po minucie z otwartych drzwi windy wyłoniła się szczupła postać,
uderzyło go, że Chloe posuwa się dziwnie bezszelestnym krokiem. Rzuciwszy
okiem na jej stopy, stwierdził ze zdumieniem, że są bose. A biegnąc wyżej
spojrzeniem, zauważył, że kurczowo przytrzymuje poły trencza. Czyżby została
napadnięta i obrabowana?
– Chloe, co ci się stało?
– N– nie, nic.
Kiedy jednak podniósł wzrok i zobaczył jej gorączkowo błyszczące oczy i
dwie smużki rozmazanego od łez tuszu, pojął, że musiało ją spotkać coś bardzo
złego.
ROZDZIAŁ DRUGI
Siedząca na brzeżku skórzanej kanapy Chloe podniosła do ust szklankę i upiła
kolejny łyk czystej whisky. Już drugiej tego wieczoru. Brad siedział naprzeciw
niej w fotelu, a jego oczy rzucały iskry gniewu, które gościły w nich, odkąd
kwadrans temu na powitanie delikatnie pocałował Chloe w policzek.
– Gdzie jest teraz ten bydlak? – rzucił nagle.
Chloe dopiero po chwili zrozumiała, że zdaniem Brada Travis dopuścił się
wobec niej przemocy fizycznej.
To prawda, zmaltretował ją, chociaż nie fizycznie, tylko psychicznie. Za nic
w świecie nie może mu się zwierzyć z upokorzenia, jakie ją spotkało. Każdemu,
tylko nie mężczyźnie w rodzaju Brada, który od czasów szkolnych zmieniał
dziewczyny jak rękawiczki. Wszystkie się w nim kochały, nawet ona uległa
przelotnie jego czarowi.
I do dnia ślubu była przekonana, że dawno wyrosła z dziecinnego zadurzenia,
dopóki Brad nie poprosił jej do tańca i wszystko ożyło na nowo. Mogła jedynie
mieć nadzieję, że nie wyczytał z jej oczu, co się z nią dzieje. Na szczęście Travis
uratował ją w ostatniej chwili.
Uratował? Tak mogło się wydawać do czasu, zanim czuły kochanek zmienił
się w potwora.
– Pozwól, że uwolnię cię od płaszcza. – Głos Brada oderwał ją od ponurych
myśli.
– Nie! – zaprotestowała, ciaśniej owijając się połami trencza. – Ja... wciąż jest
mi zimno.
Co robić? Jeżeli zostanie u niego na noc, Brad prędzej czy później odkryje, co
ma na sobie pod płaszczem.
– W porządku – odparł, sadowiąc się z powrotem w fotelu i kładąc ręce na
kolanach. – Jesteś gotowa opowiedzieć mi, co się wydarzyło?
Uciekła spojrzeniem w bok, ku wyłożonemu onyksowymi płytkami
kominkowi.
– Już ci mówiłam. Okazało się, że hotel przyjął zbyt wiele rezerwacji i mój
pokój zajęli inni ludzie.
Mogła sobie wyobrazić, co robią w tej chwili ci „inni ludzie”. Chyba że
Travis zapadł w sen, co mu się zdarzało po nadużyciu alkoholu. Ich noc
poślubna była koszmarem, podobnie jak wiele następnych nocy. Kiedy
przyjaciółki zwierzały się z chichotem, ile fazy zrobiły „wiesz co” podczas
poślubnej nocy, Chloe śmiała się razem z nimi, zadając sobie w duchu pytanie,
czego jej brakuje.
W miarę jak Chloe coraz słabiej reagowała na łóżkowe zabiegi męża i tylko
zmuszała się do uległości, Travis stopniowo przestał się nią interesować. Zaczął
wracać do domu późnym wieczorem, tłumacząc, że musi pracować dla
zapewnienia im dobrej przyszłości. Chloe nie przychodziło do głowy, że Travis
ostrzy sobie zęby na pieniądze jej ojca, dopóki ze znalezionych na jego biurku
papierów nie dowiedziała się, ile sobie liczy za prowadzenie ich kont
inwestycyjnych.
O niewierność też go nie podejrzewała. Aż do dnia, gdy po powrocie z
nocnego dyżuru usłyszała dobiegające z sypialni krzyki i zastała swego męża w
małżeńskim łóżku z siedzącą na nim kobietą. Błagał ją potem o wybaczenie i
obiecywał, że to się więcej nie powtórzy.
Zastanawiała się, czy nie odejść, ale w końcu postanowiła ratować
małżeństwo. Było to osiem miesięcy temu, a dziś miała dokonać ostatecznego
kroku, czyli uwieść własnego męża.
On jednak nie miał na nią ochoty. Wolał iść do łóżka z inną. A ona specjalnie
w tym celu wzięła ze szpitala dwutygodniowy urlop.
Przymknąwszy oczy, upiła kolejny łyk whisky.
– Chloe! – Głos Brada przywołał ją do rzeczywistości. – Chcesz, żebym
zadzwonił do Jasona?
Z trudem skoncentrowała wzrok na jego przystojnej twarzy.
– Proszę, nie dzwoń. Po co go niepokoić.
– Powinien się niepokoić – zauważył Brad i spojrzał na jej stopy. – Dlaczego
jesteś boso?
Dlaczego nie wymyśliła jakiegoś wiarygodnego wytłumaczenia? A niby
jakiego? Mogła tylko powiedzieć prawdę, a na to nie potrafiła się zdobyć.
Skąd przyszło jej do głowy, że stanie się uwodzicielskim wampem?
Zwłaszcza wobec Travisa, którego brutalna miłość sprawiała jej jedynie ból i
odbierała wiarę w siebie. Kobieta, z którą się kochał w ich sypialni, na pewno
nie krzyczała z bólu. Z czego jasno wynikało, że to ona jest wszystkiemu winna,
a nie Travis.
Jest oziębła. Szklanka, którą podniosła do ust, była pusta. Wyciągnęła ją
proszącym gestem.
– Myślę, że nie powinnaś...
– Proszę – szepnęła.
W milczeniu napełnił szklankę bursztynowym płynem. Nie uszło jej uwadze,
że sobie nie nalał. Zaśmiała się cicho, choć sama nie wiedziała, dlaczego.
– Jeżeli robiłeś coś ważnego, nie chcę ci przeszkadzać. – Znowu się zaśmiała.
– Przepraszam. Nie widzieliśmy się szmat czasu. – Nigdy nie przepadała za
alkoholem, ale szum w głowie zdumiewająco tłumił ból serca.
Brad zignorował jej słowa.
– Dlaczego jesteś bez butów?
Ach prawda, buty. Już o to pytał.
– Zostawiłam je razem z resztą bambetli. – Brylant w jej zaręczynowym
pierścionku był pokaźny, ale pewnie Travis odbił to sobie, wystawiając ojcu
równie pokaźne rachunki. Na myśl o tym ponownie się zaśmiała.
Sięgnęła po szklankę, ale Brad przytrzymał jej rękę.
– Puść! – zaprotestowała.
– Myślę, że dosyć już wypiłaś.
– Właśnie że nie. Wcale nie dosyć. – Jej głowa zaczęła opadać coraz niżej, aż
opadła na ramię Brada. Chloe czuła, jak ogarnia ją dziwne odrętwienie.
Czyjaś ręka wyjęła delikatnie szklankę z jej palców i odstawiła na bok. Ciało
Chloe zaczęło się osuwać, lecz czyjeś ramiona uniosły w górę, a gdy spróbowała
poruszyć rękami, okazało się, że zostały uwięzione. Czuła się, jakby demon z
jakiegoś filmu science fiction wziął ją w posiadanie.
Ale chociaż demon pomrukiwał i wydawał dziwne odgłosy, zupełnie jak w
filmie, to jednak ich ton nie brzmiał groźnie. Raczej miękko, wręcz czule. Miała
wrażenie, że znalazła się w rękach dobrego demona, zdolnego ją ochronić przed
innymi złymi mocami. Także przed Travisem.
Brad otworzył łokciem drzwi sypialni i ułożył Chloe na przykrytym jedwabną
narzutą łóżku. Kiedy się wyprostował i z niekłamanym wzruszeniem popatrzył
na leżącą dziewczynę, w jego wyobraźni zakotłowało się od wspomnień. Oto on
i Jason w basenie za domem państwa Jenkinsów bawią się podrzucaniem
piszczącej z radości małej Chloe.
Albo inne, mniej przyjemne wspomnienie. Wstydu, jakiego się najadł jako
osiemnastolatek, kiedy rodzice przyjaciela zjawili się po niego na komendzie po
tym, jak zdegustowany własnym życiem postanowił się z nim pożegnać i w tym
celu, jadąc motocyklem polną drogą, zrobił przed zakrętem ostry przechył, ale
nim dodał gazu, motor przewrócił się i spod niego uciekł. Kiedy Brad się
pozbierał, nadal zdrowy i żywy, po raz kolejny przyszło mu do głowy, że
rodzice słusznie powtarzają, iż niczego nie potrafi zrobić jak należy.
Pamiętał, że kiedy ojciec Jasona przywiózł go z policji do domu, Chloe na
widok jego pokrwawionej twarzy i ramienia, którymi szorował po piasku, z
przerażenia zakryła dłońmi usta. Widząc jej strach, po raz pierwszy uświadomił
sobie, że swymi nieodpowiedzialnymi wybrykami może zranić czyjeś uczucia.
Natomiast jego rodzice pokwitowali wypadek syna wyrazami potępienia, a
motocykl odesłali do naprawy. I, jak zwykle, na określony czas zamknęli przed
nim drzwi domu.
On i Chloe wiele razem przeżyli, nigdy jednak nie wyobrażał sobie, że będzie
ją miał we własnym łóżku. No, może niezupełnie tak. Bo nigdy sobie tego nie
daruje, ale faktem jest, że na weselu miał nieodpartą ochotę zerwać z Chloe
ślubną suknię i pozbawić ją dziewictwa.
Starając się o tym nie myśleć, próbował okryć Chloe brzegiem narzuty, ale
okazało się, że jej płaszcz jest nadal mokry i nie powinna w nim spać. Na jej
mokre włosy niewiele może poradzić, ale może przynajmniej zdjąć
przemoczony trencz. Gdy próbował rozwiązać pasek, zdziwił się, jak mocno jest
zaciągnięty. Musiał się dobrze nabiedzić, nim go w końcu rozsupłał. Po czym
rozchylił poły płaszcza i osłupiał.
O cholera! W czarnym, niemal przezroczystym staniku i równie czarnych,
równie przezroczystych skąpych majteczkach Chloe była praktycznie naga.
Bradowi zrobiło się gorąco. Nie mógł oderwać od niej oczu. Targały nim
sprzeczne pragnienia: albo zakryć ją natychmiast połami płaszcza, albo...
Zamiast tego zacisnął zęby i zabrał się ponownie do zdejmowania z niej
mokrego trencza.
Chloe wprawdzie lepiej się wyśpi, ale jemu to, co zobaczył, na zawsze
pozostanie w pamięci.
Wyciągając spod niej okrycie, zadał sobie pytanie, co jej przyszło do głowy,
by włóczyć się po Nowym Jorku w takim stroju. Chloe była zawsze ostrożna,
nieskłonna do ekstrawagancji. Nie chciała wsiąść z nim na motor nawet po tym,
jak się ustatkował i przestał szarżować.
Więc dlaczego przyszła w nocy do jego mieszkania w takim stroju? Przecież
nie chciała go uwieść, to mógł przysiąc. Więc kogo?
. Przypomniał sobie smugi tuszu na jej policzkach i wyraz rozpaczy w oczach.
I nagle wszystko stało się jasne. Niechętne wzmianki Jasona na temat szwagra
nabrały nowego sensu. Chloe nigdy się nie skarżyła, ale Jason był przekonany,
że w małżeństwie siostry od dawna źle się dzieje. Travis stale dokądś wyjeżdżał,
zostawiając Chloe samą w pustym domu.
Brad starannie otulił śpiącą Chloe, wstydząc się w duszy spojrzenia, jakim
obrzucił wcześniej jej prawie nagie ciało. Gotów był przysiąc, że Travis jest w
Nowym Jorku, w pokoju, w którym zostały jej buty. I domyślał się, po co Chloe
przyjechała do miasta, a także co zastała na miejscu. Odruchowo zacisnął pięści.
Przeklęty Travis! Jak mógł ją skrzywdzić? Już jego w tym głowa, by łajdak
odpowiedział za swe grzechy.
ROZDZIAŁ TRZECI
– Zadzwonił do mnie z samego rana. Powiedział, że znikła i nie może jej
znaleźć.
W głosie Jasona brzmiał niepokój. Brad przełożył słuchawkę do drugiej ręki i
oderwał oczy od kart zdrowia nowej pacjentki szpitala, trzydziestopięcioletniej
kobiety, u której USG wykazało poważną wadę serca płodu. W łonie matki
dziecku nic nie groziło, ale jeśli się temu nie zaradzi, umrze w parę minut po
opuszczeniu macicy.
Jakby tego było mało, zastał rano na biurku list od Katriny, w którym jego
niedoszła wczorajsza kochanka składała wymówienie z pracy. Najwyraźniej nie
spodobało jej się to, jak ją potraktował.
Wymówienie oznacza, że na jego oddziale zabraknie jednej pielęgniarki. Oto
skutki zadawania się z koleżankami z pracy!
– Brad, słyszysz mnie?
– Tak, oczywiście. Próbowałem zebrać myśli. – To kolejny problem, bo
obiecał sobie, że nie wypuści Chloe do domu, dopóki się nie dowie, co się
wydarzyło między nią a jej przeklętym mężem. – Pojawiła się u mnie wczoraj
w bardzo kiepskiej formie, dlatego dzwonię. Domyślałem się, że będziecie się
niepokoić.
– Dzięki za wiadomość. Nikt z nas nie wiedział, że Chloe wybiera się do
Nowego Jorku. Ojciec szaleje. Travis zarzeka się, że wszystko to jedno wielkie
nieporozumienie, że uciekła po tym, jak doszło między nimi do sprzeczki, ale
nas nie nabierze. Gdyby nie to, że jest mężem mojej siostry...
Brad całkowicie się z nim zgadzał.
– Czy wciąż jest w Nowym Jorku?
– Nie, wrócił do Connecticut. Mówi, że spodziewał się zastać ją w domu.
Brad na jego miejscu nie spocząłby, dopóki by jej nie znalazł, a ten
najspokojniej w świecie pojechał sobie do domu. Przecież mogło ją spotkać coś
złego.
– Powiesz mu, że jest u mnie?
– Nic mu nie będę mówić. – Jason zamilkł na moment. – Jak ona się ma? W
sensie fizycznym, nie psychicznym?
– Jako tako. Spała jeszcze, kiedy wychodziłem do szpitala. – Czy powinien
powiedzieć Jasonowi, jak była ubrana? Lepiej nie. Niech to zostanie między
nimi dwojgiem. Nie ma sensu wprawiać Chloe w dodatkowe zakłopotanie. I bez
tego naje się wstydu.
Przed wyjściem zostawił jej na brzegu łóżka elastyczne spodnie do ćwiczeń i
czarny T– shirt. Nagle wpadł mu do głowy pomysł.
– Czy Chloe pracuje nadal w publicznym szpitalu w Hartford? – Chloe
zdobyła dyplom pielęgniarki mniej więcej w tym samym czasie, kiedy on
kończył studia. Pamiętał, że jej specjalnością jest pediatria.
– Tak, a co?
– Czy możesz do nich zadzwonić i poprosić, żeby dali jej na jakiś czas
zwolnienie?
– O ile wiem, wzięła urlop, ale zadzwonię i zapytam. Ojciec sporo
zainwestował w szpital, więc nie powinni robić trudności. Chloe chciała mu
wydrapać oczy, kiedy się o tym dowiedziała. Że niby zrobił to, żeby zapewnić
jej stałe zatrudnienie.
Brad to sobie wyobrażał. Sam parę razy naraził się na jej furię, jak wtedy, gdy
zastał ją na huśtawce za domem, trzymającą się z jakimś szczeniakiem za ręce.
Bezczelny smarkacz umknął, widząc jego minę, natomiast Chloe napadła na
Brada z krzykiem, by się nie wtrącał, bo ona wie, co robi, a w ogóle to
postanowiła poczekać „z tym” do ślubu. A gdy parsknął śmiechem, huknęła go
zaciśniętą pięścią w środek torsu. Której dzisiejszej kobiecie przyszłoby coś
takiego do głowy?
Czy rzeczywiście dotrwała do ślubu? Tylko po to, by ofiarować cnotę
takiemu łobuzowi?
Potarł miejsce, w które go wtedy trafiła. Tam właśnie po wypadku
motocyklowym kazał sobie wytatuować celtycki symbol: wpisane w koło
drzewo życia. Aby mu przypominało, że życie ma największą wartość.
Czas oderwać się od wspomnień.
– Chodzi mi o to, że z oddziału akurat teraz odeszła pielęgniarka. Nie wiem,
co Chloe powie, ale może zechce wziąć zastępstwo na tydzień czy dwa. W
każdym razie dopóki nie dojdzie z sobą do ładu po tym, co jej wyciął Travis.
– Dobra myśl. Może się wreszcie zdecyduje puścić tego drania w trąbę.
– Oby. – Przetarłszy twarz, Brad opuścił wzrok na leżące przed nim papiery.
– Dam ci znać, jak przyjęła moją propozycję. Jeśli się zgodzi, może mieszkać u
mnie, dopóki nie postanowi, co chce dalej robić.
Jak to się stało, że zaproponował jej mieszkanie? Sam nie bardżo wiedział.
Ale Chloe jest dorosła, na pewno jakoś się dogadają, zresztą nie zostanie u niego
dług...