Down for the Count (nieof.) 18 - Bell Christine

Down for the Count- Christine Bell Tłumaczenie: aga.xx

Poniższe tłumaczenie w całości należy do autora ksiązki jako jego prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. ponadto poniższe tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba wykorzystująca treść poniższego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo!

ZAKAZ CHOMIKOWANIA I ROZPOWSZEHNIANIA !

1

Rozdział 1 Lacey Garrity- wkrótce Clemson, niedługo uda się do stosownego urzędu żeby zmienić nazwisko- maszerowała przez długi korytarz pomiędzy recepcją a barem, mrucząc coś do siebie. Już najwyższy czas aby rzucać ten pieprzony bukiet, ale jej pan młody zaginął w akcji. Sporządziła nawet na serwetce listę prawdopodobnych miejsc gdzie mógł się schować, jednak po sprawdzeniu wszystkim punktów, co znalazła? Nic. Zatrzymując się, wcisnęła zielony przycisk na swojej komórce i przystawiła ją do ucha. Słyszała melodię „Twist and shout” rozbrzmiewającą z pomieszczenia znajdującego się za recepcją. Dopiero w krótkiej chwili wypełnionej ciszą, kiedy przestała grać muzyka na sali, wydało jej się, że słyszy znajomą, stłumioną melodię dzwonka należącego do Martiego, dochodzącą do niej za drzwi, znajdujących się na końcu korytarza. . Bah dum. Bah dum. Bahdum bahdum bahdum… Zalała ją fala ulgi i podążyła za grającą melodią. Złapała za klamkę, otworzyła drzwi i… - Marty?- Lacey spojrzała w zupełnym szoku na swojego dwugodzinnego męża, z powodu sceny która rozgrywała się tuż przed jej oczami. W odrobinę uproszczonej wersji można powiedzieć, że piosenka z Różowej Pantery dochodziła z kieszeni spodni jej wybranka, które obecnie znajdowały się na wysokości jego kostek. Przez cały czas trzymała telefon przy uchu. - Lacey! Mogę to wyjaśnić- powiedział, starając się w szaleńczym tempie wysunąć z kobiety, którą właśnie pieprzył i jednocześnie w tym samym czasie próbując podciągnąć spodnie, co nie było łatwe biorąc pod uwagę niewielką przestrzeń w której znajdowali się oni oraz szafa z podręcznymi rzeczami. Kiedy szarpał się ze swoją garderobą, przez przypadek uderzył w kopiec śnieżnobiałej pościeli leżącej na jednej z półek, wszystko ze stukotem spadło na jego kochankę, zmuszając ją do rozpłaszczenia się na stole, na którym się opierała. - Cholera!- załkała, miotając się w materiałach aż wszystko udało jej się zrzucić na podłogę. Lacey z większą uwagą skupiła się na tyłku kobiety, znajdującym się przed Martym. Czarne loki, upięte w lekki kok, gustowna granatowa sukienka opinająca się na jej nagich udach. Żeby być dokładnym musiała przyznać, że był to granatowy szyfon. Ten sam, który wybrała na sukienkę dla swojej druhny. Szok ustąpił, zrozumieniu bezczelnej zdradzie. - Becca?- jej umysł rozbijał się starając znaleźć jakąś spokojną przystań, port w tej burzy niedorzeczności, ale nagle coś sobie przypomniała- Ale powiedziałaś, że on ma babskie biodra- Cześć, tutaj Marty. Zostaw wiadomość- usłyszała w słuchawce znajomy głos- Cześć,

2

Marty?- powiedziała, do wcześniej zapomnianego telefonu- Mówi Lacey. Jesteś zakłamanym, kawałkiem gówna- rozłączyła się i rzuciła nim o przeciwległą ścianę, z satysfakcją słuchając charakterystycznego chrupnięcia. Marty cofnął się. - Kochanie, to nie jest tak jak myślisz- Dlaczego ludzie zawsze to mówią?- zastanowiła się znudzona. Becca podciągnęła swoją sukienkę i obecnie gapiła się na podłogę, przygarbiona, najwyraźniej nie chciała napotkać spojrzenia Lacey. - Wygląda na to, że uprawiałeś seks z jedną z moich najlepszych przyjaciółek w kantorku za recepcją. No oczywiście, chyba że zgubiła coś w swojej pochwie i byłeś na tyle uprzejmy żeby spróbować to dla niej wyciągnąć. Swoim penisem. Jeżeli mam rację, sugeruję ci żebyś użył większego przyrządu- usłyszała wyszeptane „Ała” tuż za swoim ramieniem, jednocześnie zrozumiała, że ich trójka nie była już dłużej sama. Poczuła ciarki na całym ciele jakby została w całości zanurzona w alkoholu, ale cały czas patrzyła na Martyego. Skrzywił się, a jego policzki stały się ognisto czerwone. - Nie musisz być niegrzeczna, Lacey- cisza która zapadła była tak ogromna, że kiedy zapinał spodnie od smokingu, brzmiało to tak jakby niedźwiedź grizzly zsuwał się w dół po rozporku. - Proszę powiedz mi, że właśnie nie besztasz mnie za brak manier. Bo, jeżeli prawdą jest to co powiedziałam, może powinnam pójść po jeden z tych głupich widelców do krewetek na które nalegała twoja matka i wydłubać ci nim oko- otworzył buzię i patrzył na nią jakby widział ją po raz pierwszy w życiu i nie był zachwycony tym co zobaczył. No cóż, to jego problem. Ona sama doskonale znała to uczucie. - Lacey, zamierzaliśmy ci powiedzieć. Ale wszystko wyrwało się spod kontroli, a potem jeszcze ten ślub…- Becca błagalnie patrzyła na nią swoimi niebieskimi oczami. Po co? Zrozumienie? Wybaczenie? Poczuła kłujące łzy pod powiekami, gapiła się na dwójkę ludzi, którym myślała, że mogła zaufać najbardziej na świecie. Podniosła drżącą rękę, a następnie zsunęła z palca obrączkę i pierścionek zaręczynowy, następnie położyła ostrożnie na stole oba nic nie znaczące symbole wierności i zaangażowania. - To wszystko?- znad jej ramienia ryknął oburzony głos- Pozwolisz im tak łatwo się z tego wywinąć? Och, nigdy w życiu. Nie, jeżeli ja tutaj jestem- druhna jak i najlepsza przyjaciółka Lacey, Cat Thomas, przepchnęła się koło niej, zaglądając do środka. Jej zielone oczy wyglądały na odrobinę zmęczone kiedy posłała parze stojącej przy szafie, mordercze spojrzenie- Powinnam skopać ci ten twój mały, sztywny tyłek- prawdopodobnie mówiła do Becci, chociaż prawdopodobnie ta groźba pasowałaby do ich obojga, przez co ta sytuacja stała się jeszcze bardziej okropna. Marty nigdy nawet nie wziąłby pod uwagę oparcia Lacey 3

na stole, nie wspominając nawet o uprawianiu seksu w tak publicznym miejscu, ale nie miał żadnych obiekcji żeby zrobić to z jej przyjaciółką. W dniu ich ślubu. - Cat, nie wtrącaj się- wymruczał męski, niski głos. Lacey zamknęła oczy, jęcząc cicho. Ze wszystkich osób, które mogłyby stać się świadkiem jej porażki, Galen Thomas był jedną z najgorszych możliwości. Brat Cat przez ostatnich osiem miesięcy przebywał poza domem, trenując, przygotowywując się do walki i właśnie niedawno wrócił do Rhode Island. Lacey była niemal pewna, że zostanie w domu, nie spodziewała się, że pojawi się na jej ślubie. Przez lata, był dla Lacey źródłem nieustającego cierpienia, żył nieświadomy lub nieporuszony faktem, że od szkoły średniej była w nim szaleńczo zakochana. Pomimo tego, że uwielbiał się z nią przekomarzać, a ona dokładała wszelkich starań aby wyglądać na nieporuszoną takim zachowaniem, w końcu dla dobra Cat, udało im się wypracować niełatwy sojusz. Nienawidziła go za to, że zobaczył ją w najgorszym momencie jej życia. Zwłaszcza, że już od dawna ostrzegał ją przed Martym. - Uważaj, mała. On nie ma kręgosłupa moralnego, a tacy ludzie nie przejmują się tym czy kogoś zranią, dopóki nie będą to oni sami- spojrzał jej w oczy dłużej niż powinien. A może jednak za krótko, pomyślała posępnie ponownie patrząc na stojącą przed nią katastrofę. - Nic mi nie jest Cat, Galen ma rację. Muszę stąd wyjść zanim którykolwiek z gości to zobaczy- napotkała na ponure spojrzenie Marty’ego- Wkrótce odezwie się do ciebie mój adwokat. Nie próbuj się ze mną kontaktować. Nie mam ci nic do powiedzenia- zwróciła się w kierunku Becci a jej ból żołądka pogorszył się jeszcze bardziej. Przez krótką chwilę zastanawiała się czy nie powinno być na odwrót. Czy jego zdrada nie powinna ją bardziej boleć? Lecz zanim w pełni rozważyła tą myśl, zupełnie pochłonęła ją wściekłość. Beccatrzecia przyjaciółka. Miała wspierać Cat w dzisiejszym dniu. Była osobą do której zawsze mogła zadzwonić i się wygadać. Jeżeli ich przyjaźń można by porównać do kanapki, to Cat była mięskiem a Lacey i Becca kromkami chleba. Już nie. Słodka, słodka Becca, teraz Becca Zdrajczyni. - A ty?- zaczęła, chciała jej dowalić, odpłacić się za to co zrobiła, ale jedyne co wymyśliła to- Chcę spowrotem moją koszulkę z N-Sync. A potem możesz wykasować mój numerBecca otworzyła usta i zamknęła je bezgłośnie, jej zaróżowione policzki teraz zrobiły się białe jak kreda. Czuła, że zaraz się rozpłacze. Czuła jak łzy, gromadzą się w jej gardle tak samo jak tłumiony wrzask. Musiała stąd wyjść i to jak najszybciej. Cat wzięła ją pod rękę i wyprowadziła do holu, przez ramię rzuciła jedynie szybkie- Dranie. Galen szedł po jej drugiej stronie. 4

- To jakiś koszmar? Proszę powiedz mi, że to tylko koszmar- szepnęła na wydechu. - To nie jest żaden koszmar, mała. To najszczęśliwszy dzień w twoim życiu- Galen jak zwykle mówił swoim ponurym głosem. - To nie najlepszy moment, stary- Cat trzasnęła pięścią swojego brata w ramię. - To prawda. Ten facet nie był nawet wystarczająco dobry, żeby czyścić ci buty. A twoja przyjaciółka dostała dokładnie to na co zasługiwała. Pasują do siebie jak dwie meduzy. Ona zawsze była słaba- w tym stwierdzeniu ukryty był nietypowy komplement, zszokowało ją to ale nie miała czasu aby się nad tym rozwodzić. Zmierzali do głównego holu wypełnionego jej rodziną i przyjaciółmi. Wisząca nad nią czarna chmura strachu zaczęła gęstnieć. Ten ślub miał połączyć dwie najlepsze kancelarie prawnicze, znajdujące się w różnych miastach- w jedną wielką rodzinną firmę. Teraz to prawdopodobnie nigdy się nie stanie, a wszystko to odbyło się poza kontrolą Lacey, jej matka dostanie szału. Zatrzymała się przeczesując włosy palcami, przez drzwi słyszeli piosenkę „Mony Mony”, czuła się coraz bardziej roztrzęsiona. - Muszę tam iść, prawda? Coś im powiedzieć?- spytała piskliwym głosem, zagryzła wargę. - Nie. Galen im powie. Odwiozę cię do twojego mieszkania żebyś mogła się przebrać a potem pójdziemy coś rozwalić!- Cat wyciągnęła rękę żeby przybiła jej piątkę. - Nic się nie wydarzy- przerwał jej Galen- Już jesteś nawalona- powiedział do swojej siostry zanim odwrócił się w stronę Lacey- A ty nie jesteś wstanie prowadzić. Ciągle jesteś w szoku, a kiedy ochłoniesz, zrobi się naprawdę paskudnie- miał rację. Cat popijała drinki od rana i zanim zdążyli otworzyć bar była już wstawiona. Jej ognisto czerwone włosy były w zupełnym nieładzie a mocny makijaż, zrobiony dzień wcześniej obecnie smugami spływał dookoła zamglonych zielonych oczu. Nie powinna pozwolić prowadzić jej w takim stanie. Lacey sama wypiła kilka drinków, ale nie były wystarczające żeby stępić trawiący ją ból. Galen trafił w czuły punkt, znajdowała się o krok przed rozpadnięciem na milion kawałków. Uciekaj stąd, krzyczał głos w jej głowie. Choć raz postąpiła zgodnie ze swoimi zmysłami. - Cat, idź i powiedz Martyemu, że może powiedzieć gościom dlaczego wyszłam. Jest wielkim, obrzydliwym, głupim oszustem, więc jestem pewna że wymyśli jakiś wiarygodny powód. Ale jeżeli będzie chciał całą winę zrzucić na mnie powiedz mu, że będzie tego żałował. I upewnij się, żeby poprosił gości o zabranie prezentów. Oh i spróbuj porozmawiać z moją matką, dobrze? Nie podoba mi się, że to na ciebie zrzucam, ale na pewno się wścieknie a ja nie zniosę teraz jej szalonych oskarżeń. - Nie ma sprawy. Admirała biorę na siebie- to jak Cat nazywała jej matkę zwykle przywoływało na usta Lacey uśmiech, ale tym razem było inaczej. Dzisiaj skrzywiła się jak 5

trafne było to przezwisko. To wydarzenie na pewno nie spodoba się Admirałowi, nie będzie zadowolona ze swoich małych marynarzy. Pytanie brzmiało, czy będzie się starała zrozumieć czy całą winę zrzuci- jak zwykle- na Lacey. - Jestem ci winna ogromną przysługę. Po prostu potrzebuję czasu zanim będę potrafiła stawić czoła rzeczywistości- odwróciła się w stronę Galena, wpatrując się w niego, była gotowa żeby zacząć go błagać, jeżeli zaszłaby taka konieczność. Ale kiedy po raz pierwszy stanęła z nim twarzą w twarz, jej serce drgnęło poruszone. Jego ciemne włosy były potargane, a na policzkach znajdował się kilkudniowy zarost, zawsze tak wyglądał chyba że przygotowywał się do walki. Ubrany był w sportową marynarkę, która mocno opinała się na jego szerokich ramionach, a jeansy na pewno pamiętały lepsze czasy. Spędziła tysiące bezsennych nocy wyobrażając sobie tą twarz, oraz wiele przespanych godzin marząc o niej. Poczuła ukłucie żalu z powodu tego, że był aktywnym świadkiem dzisiejszych wydarzeń. Kiedy spojrzała w jego brązowe oczy, dostrzegła w nich więcej litości niż była wstanie znieść. Łzy swobodnie popłynęły po jej policzkach, przełknęła ostatnią cząstkę posiadanej dumny i spytała: - Czy mógłbyś zabrać mnie z tego piekła?

 Przez moment, Galen wytrzymał jej bursztynowe spojrzenie i nie odpowiedział, chociaż jego zmysły szalały jak burza. To jest baaaaaaaardzo zły pomysł. Przez większość czasu jego pierdolone instynkty były dosyć solidne i wielokrotnie ratowały go przed bólem, zarówno w ringu jak i poza nim. Czy w rzeczywistości, nie mówił Lacey żeby nie wychodziła za tego frajera? Już otwierał usta żeby jej o tym przypomnieć, ale opanował się w ostatniej chwili, ponieważ instynkty podpowiedziały mu, że mógłby przez to zarobić kopa w swoje wysokiej jakości, rodzinne klejnoty. - I dokąd chcesz jechać? - Dokądkolwiek, głupku- wtrąciła się Cat, przewracając oczami- Musi jak najszybciej stąd wyjść. Wy oboje jedźcie. A ja się wszystkim zajmę- Lace uśmiechnęła się do niej słabo. - Dzięki, Cat. Bez ciebie chyba bym zginęła. - Nie musisz mi o tym mówić. I nie martw się. Jeżeli kochaś spróbuje za wszystko cię obwinić, upewnię się żeby wszyscy poznali prawdę- zapewniła Lacey, delikatnie klepiąc ją w ramię. Galen naprawdę nie chciał mieszać się w ten bałagan. Przez ostatnich kilka lat coś się wydarzyło i bardzo mu się to nie podobało. Obowiązkowe rozdrażnienie połączone z 6

sympatią, które czuje mężczyzna w stosunku do starej, dobrej przyjaciółki jego siostry zmieniło się zupełnie jeżeli chodziło o Lacey. Nie była już tą samą niezdarną, zakompleksioną nastolatką jaką znał. Na szczęście postanowiła związać się z Martym- ciepłe kluchy, więc nie stanowiła już dla niego żadnego problemu. Do diabła, przyszedł na jej ślub tylko dlatego, że ostatni chłopak jego siostry nawalił i potrzebowała pary. - Posłuchaj ja… - Galen, proszę. Nie mogę tam wrócić- wcześniej w głosie Lacey był wstanie usłyszeć panikę, teraz była to czysta rezygnacja. Pokonany. Boże, był takim frajerem. Zamknął oczy na chwilę i przytaknął. - Okay, chociaż przyjechałem motorem- spojrzał niepewnie na jej sięgającą podłogi suknię. - Poradzę sobie z nią- wydawała się brzmieć na silniejszą na myśl o szybkiej ucieczce. Wcisnęła rękę pod jego ramię, tak że ich łokcie mocno na siebie naciskały, uniosła podbródek- Cat, później do ciebie zadzwonię. - Rzuciłaś swoim telefonem- przypomniał jej. - Masz rację- obniżyła podbródek, ale zaraz pewnie uniosła go do góry- Cat, wyślę ci e-mail jeżeli nie znajdę telefonu. - Super. Kocham cię, maleńka. I obiecuję ci, że za kilka miesięcy, kiedy już się na nim zemścimy, będziemy śmiać się z całej tej sytuacji- Galen zmarszczył brwi a jego siostra wzruszyła ramionami. Znając je spieprzą to po królewsku. Może wymyśli coś mądrego po drodze. Poprowadził Lacey w kierunku głównego wyjścia, ale zamiast tego pociągnęła go w stronę pustego baru. - Sekundka- puściła się jego ramienia- Przepraszam pana- zawołała do łysiejącego barmana, który czyścił okulary w mały kącie ze zlewem. Balansując niepewnie na drewnianym podeście, oparła się na barze i sięgnęła w kierunku szampana stojącego w pojemniku z lodemMógłbyś doliczyć to do rachunku mojego męża? Marty Clemson, ślub w Pokoju Róźy- nie zaczekała na odpowiedź tylko dumnie ruszyła w kierunku wyjścia trzymając butelkę w ręce. Galen patrzył za nią bezradnie a następnie spojrzał na barmana. - Możesz to w ogóle zrobić?- facet wzruszył ramionami. - A co mam zrobić, gonić za nią? Patrząc na wyraz jej twarzy mogę stwierdzić że byłby to zły pomysł- Galen westchnął, sięgnął po portfel i wyjął z niego pięćdziesiątkę. - Tyle wystarczy? - Tak.

7

Dwie sekundy później, opuścił budynek i zaczął rozglądać się dookoła. Lacey stała przy jego Harleyu a szampana postawiła na ziemi. Nie mogła jechać w swojej sukni ślubnej. Oboje by przez nią zginęli. Będą musieli…Zatrzymał się w pół kroku, kiedy Lacey sięgnęła ręką w kierunku karku. Co ona chciała zrobić, striptiz? - Może jakaś pomoc?- wymamrotała, mocując się z zapięciem. Może jakaś pomoc? Mała Lacey Garrity potrzebowała jego pomocy w zdejmowaniu swojej sukni ślubnej. Kiedy była nieśmiałą nastolatką musiała wypić dwa kubeczki wina zanim zdecydowała się na kąpiel nago. A nawet wtedy zmusiła ich żeby zamknęli oczy dopóki na znajdzie się w wodzie, zanurzona po samą szyję. Oficjalnie były to najbardziej kurewsko popieprzone dni jego życia. - Nie jestem pewien jaki jest plan, ale już mogę ci powiedzieć, że ci go odradzampowiedział, ignorując podlejszą część jego charakteru, która obudziła się do życia, na samą myśl zobaczenia co miała pod suknią. - Cholera- wymamrotała, szukając po omacku zapięcia. Nie ośmielił się uśmiechnąć. Może nie była już niezdarna, ale ciągle musiała czuć się zażenowana, jak to kobieta która nie zna swojej prawdziwej wartości. Ale poza tym wyglądała lepiej niż w porządku i apetycznie. Z łatwością wyrzucił ją ze swojej głowy kiedy była zaręczona z innym mężczyzną. Teraz było znaczenie gorzej, związek Lacey się rozpadł a ona prosiła go żeby pomógł jej się rozebrać. - Pomogę ci jeżeli tylko powiesz mi co chcesz przez to osiągnąć. Nie możesz jechać nago ze mną na motorze. Chyba zdajesz sobie z tego sprawę, prawda? - Pod suknią mam halkę. Wygląda prawie tak samo jak większość sukienek koktajlowych. Nie musisz się martwić, że przeze mnie nas aresztują- emocjonalna rezygnacja jaką usłyszał w jej głosie, sprawiła że chciał wrócić na salę i pokazać Martyemu skąd wzięło się jego przezwisko- Straszny Galen. Wystarczyłby jeden cios prosto w podbródek tego skurwiela. Ale wtedy zobaczył, że Lacey drży. Był to niewielki dreszcz niepewności I z tego co udało mu się zobaczyć, również smutku. Głęboki wyraz bólu, typu: Nawet nie wiem co mam ze sobą zrobić. Cholera. Gdyby w tej chwili poprosiła go żeby zaczął tańczyć, wziąłby taką możliwość pod uwagę tylko po to żeby ją rozweselić, nawet odrobinę. Stanął za nią i odsunął jej dłonie. - Ja to zrobię. Będziemy musieli jechać bardzo powoli. Gdybyśmy upadli, twoje nogi byłby w strasznym stanie-drażniła go smukła linia jej szyi, obiecał sobie że szybko się z tym upora. W połowie drogi gdzie rozpiął chyba z trylion guziczków zobaczył, że ramiona Lacey zaczęły się trząść. Zamarł- Czy płaczesz? - Mógłbyś się pośpieszyć?- żałośnie pociągnęła nosem- Po prostu już chcę stąd odjechaćPrzyjrzał się długiej linii perłowych guziczków. Podejmując męską decyzję, złapał dłońmi 8

materiał po obu stronach i mocno szarpnął. Sukienka rozerwała się, aż do jej uda. Puścił materiał, który swobodnie opadł na ziemię, bez mrugnięcia okiem wyszła z niego- Dziękujępowiedziała, posyłając mu odważny choć słaby uśmiech. Przytaknął ale nic nie odpowiedział. Miała rację. Halka praktycznie całą ją zakrywała, tak jak czerwony lakier pokrywa Mustanga. Nie bardzo chodziło mu o samochód tylko o to jakim był draniem. Ramiączka z białego jedwabiu kontrastowały z ciemniejszą skórą na kobiecych ramionach, a jej pełne piersi napierały na otaczający je materiał. Gdyby uważniej się przyjrzał byłby wstanie dostrzec kontury sutków…- Dlaczego tak się na mnie gapisz?- otworzyła szeroko oczy- Mam na sobie jakiegoś robaka? Czy to pająk?- ostanie słowo wypowiedziała piszczącym głosem i szalenie zaczęła uderzać po całej halce. - Nie, wszystko w porządku. Po prostu myślałem jakim dupkiem jest Marty- biorąc pod uwagę okoliczności był całkiem bliski prawdy. Lacey była rozdrażniona. - Dzięki, doceniam to. A teraz czy mógłbyś mnie stąd zabrać zanim ludzie zaczną wychodzić? - Dokąd, mała? - Nie do domu- czekał na dalsze instrukcje ale najwyraźniej tylko tyle mógł od niej usłyszeć. - Nie do domu, zrozumiałem- założył jej na głowę kask- Zaciśnij pasek- odebrał od niej butelkę i schował ją, a następnie wsiadł na motocykl. Kiedy zajęła miejsce za nim, musiał nad sobą zapanować. Halka która miała na sobie podwinęła się wystarczająco wysoko, że mógł zobaczyć jej szczupłe, zgrabne nogi w jedwabnych pończochach. Dostrzegł na jednym udzie cienką, koronkową, niebieską podwiązkę. Przytuliła się mocniej do jego pleców. Galen w tym samym czasie zmówił po cichu krótką modlitwę. Drogi Szatanie. Nie wiem dlaczego mnie testujesz, ale nie podoba mi się to. Nie kochający, Galen

9

Rozdział 2 Lacey zadrżała przyciskając twarz do ciepłych pleców Galena. To co zaczęło się jako błogie popołudnie zakończyło się jako poważny i niepokojący wieczór. Bardzo żałowała tego że zdjęła sukienkę na parkingu a jeszcze bardziej żałowała że ją tam zostawiła. To nie była zwykła sukienka- przypomniała sobie. To była jej suknia ślubna z rzędem delikatnych perłowych guziczków, które były przeznaczone dla palców mężczyzny, który jej pragnął i kochał najbardziej na świecie. Zamiast tego rozstała rozdarta przez faceta, który o nią w ogóle nie dbał. Pociągnęła nosem odrzucając na bok tą myśl. Poza tym Marty nie był wart tej sukni. - Jesteśmy prawie na miejscu?- krzyknęła, czując kolejny dreszcz. Galen zaoferował jej swoją marynarkę, nawet więcej niż raz, ale w dzisiejszym dniu już za dużo od niego wymagała. Przytaknął. Mocniej zacisnęła ramiona dookoła jego pasa i zamknęła oczy, wdychając uspokajający zapach Irlandzkiej Wiosny- mydła, którego rodzina Thomasów używała od kiedy tylko pamiętała. Starała się nie myśleć o ostatnich kilku godzinach oraz ciężkich dniach które ją czekają, zwykle miała wszystko zaplanowane od początku do końca ale teraz szła pod prąd. W rzeczywistości nie miała pojęcia co miała teraz ze sobą zrobić. Wszystkie jej starannie ułożone plany rozpadły z głośnym hukiem. Dosłownie było to kilka huków. Z udziałem wielu kobiet. Myślała, że zna Marty’ego lepiej niż kogokolwiek, ale teraz? Fuj. Wszystko było możliwe. Dziękowała Bogu, że w rzadkich przypadkach kiedy szli do łóżka, pomimo jego narzekań, zawsze nalegała żeby zakładał prezerwatywę. I pomyśleć, że dzisiejszej nocy planowała mu powiedzieć że jest na pigułkach. Miała nadzieję, że uda się im rozkręcić ich życie intymne. Myślała, że w czasie nocy poślubnej w końcu dowie się o co było to całe zamieszanie. A teraz? Drań. W celu utrzymaniu odpowiedniego poziomu gniewu, który odwracał jej uwagę od: zranionej dumy, strachu przed nieznanym oraz przygnębiających myśli o Becce- spędziła resztę jazdy wymyślając odpowiedni rodzaj zemsty, który przede wszystkim obejmował użycie czerwonych mrówek i miodu na jądrach Marty’ego. Miała już plan kiedy jej rozmyślania zostały gwałtownie przerwane przez ogłuszający huk motoru. Otworzyła oczy i zobaczyła, że znajdują się przed domkiem Thomasów Odkąd pamiętała ściany budynku były pomalowane na bladoniebieski kolor. Kochała go, zajmował w jej pamięci szczególne miejsce. To tutaj spędzała długie letnie dni wypełnione zajadaniem

10

lodów i łapaniem świetlików- to właśnie te wspomnienia otulały duszę Lacey jak ciepła kołderka. Łzy wzruszenia wypełniły jej oczy, zagryzła wargę. - Tutaj się zatrzymamy. Nie masz nic przeciwko?- powiedział- A przynajmniej znajdziemy dla ciebie jakieś ubrania i szklankę do tego szampana, zanim zdecydujesz dokąd chcesz pojechać dalej. - Doskonale- ześlizgnęła się z motoru i zaczęła się rozciągać. Zaskoczyło ją to jak bardzo miała sztywne nogi, najwyraźniej musiała trzymać się go mocniej niż zdawała sobie z tego sprawę. Kiedy rozpinała kask ich spojrzenia się spotkały. Ich wzajemne relacje przez lata opierały się głównie na złośliwych przekomarzaniach oraz sporadycznych radach w stylu starszego brata, ale dzisiaj był ponad tym i wiedział jak bardzo była mu za to wdzięczna. W dniach takich jak ten lojalność drugiej osoby była bezcenna. Dzisiaj straciła nie tylko męża. Straciła jedną z najbliższych przyjaciółek. Cat i Galen przyszli jej z pomocą i to dzięki nim jakoś się trzymała. - Jesteś święty za to, że mnie dzisiaj uratowałeś. Nie wiem jak ci się odwdzięczę- pochyliła się i pocałowała go w policzek, zanim mógłby zareagować odwróciła się i szybko wbiegła po schodach. Z doświadczenia wiedziała, że to co się dzisiaj wydarzyło dotknie ją szczególnie. Jej matka była królową obwiniania. W tej chwili Lacey podjęła decyzję. Nie miała zamiaru rozmawiać z nimi o fuzji dopóki nie wyliże się z ran i odbuduje psychicznie. Zrobi się naprawdę paskudnie i pewnie to właśnie ją będą o wszystko oskarżać. - To nie twoja wina Lacey- wymruczała pod nosem. - Zdecydowanie nie- zgodził się z nią Galen. Wszedł na ganek i niezgrabnie potarł ją po ramieniu- Bez względu na to jak bardzo jesteś nieznośna, nikt nie zasługuje na takie traktowanie- już miała otworzyć buzię, żeby mu odpowiedzieć ale dzięki światłu księżyca zobaczyła w jego oczach rozbawienie. Czując się coraz bardziej komfortowo, parsknęła. - Ja, nieznośna? I mówi to facet który regularnie spuszczał powietrze z opon w rowerze i pozwalał mi jeździć na samej dętce- pochylił głowę w kierunku drzwi, zmrużył oczy próbując trafić kluczem w zamek. - Zrobiłem to tylko wtedy kiedy zabrałaś mój pistolet na kulki żeby bawić się w atomówkizaśmiała się szczerze. - Skąd wiedziałeś, że to byłam ja? Może to Cat.

11

- Naprawdę? Miał naklejkę z napisem Kwiatuszek, Bąbelek i Jaskier. Z metkownicy1otworzył drzwi i wszedł do środka a Lacey za nim, uśmiechnęła się na myśl o przypomnianym wspomnieniu. Uwielbiała tą metkownicę. - Znasz swoją siostrę. Gdybym wszystkiego nie oklejała, zabierałaby moje rzeczy i mówiła że są jej, kłóciłybyśmy się przez cały czas. - Byłaś małym naklejkowym gestapowcem. - Ciągle jestem- powiedziała dumnie. Poczuła to kiedy tylko otworzył drzwi: zapach lnianego oleju i starych materiałów. Z jakieś powodu uspokoiło ją to. Zapalił światła, a Lacey rozejrzała się dookoła. Nie była tutaj od czasów liceum, ale dom wyglądał dokładnie tak samo jak dziesięć lat temu. Ciepły, przytulny, pełen życia. Zniszczona, brązowa kanapa stała pośrodku pokoju, przed nią na podłodze leżał pleciony dywanik, zakrywający podłogę z litego drewna, koloru złotego bursztynu. Ciężki, żeliwny piec zajmował połowę tylniej ściany. Ten domek był przeciwieństwem każdego domu w której mieszkała jej własna rodzina. Nie potrafiła się opanować i poprawiła zagniecenie na dywaniku czubkiem swojego perłowego pantofla. - To nie Ritz, ale…- machnęła ręką żeby go powstrzymać. - To dom. Nie mogłeś lepiej wybrać- patrzył się na nią przez dłuższą chwilę a następnie przytaknął. - Cieszę się. Przyniosę ci jakieś ubrania Cat, żebyś mogła się przebrać. Wiesz gdzie jest wszystko. Rozgość się. - Dzięki- patrzyła za nim jak odchodził, obiecując sobie, że stanie w jego obronie kiedy następnym razem Cat będzie na niego zrzędzić. Dzisiejszego wieczora uratował jej tyłek, pozwolił zachować Lacey przynajmniej odrobinę godności zabierając ją stamtąd zanim zaczęłaby rzucać talerzami i wygłaszać bezmyślne tyrady. Część niej pragnęła aby Cat była z nią, ale Galen nadawał się idealnie na towarzysza niedoli. Nie chciała rozmawiać o uczuciach albo rozmyślać nad straszliwą zemstą. Jeszcze nie teraz. Teraz cierpiała tak bardzo, że nie mogła złapać tchu i potrzebowała po prostu…być. Przeszła przez salon, stanęła przed zdjęciami wiszącym na ścianie. Chociaż na większości z nich były dzieci Thomasów, ona również znalazła się na kilku. Spojrzała na jedną szczególną fotografię która odebrała jej oddech. Trzy małe dziewczynki: brunetka, blondynka i jedna dziewczynka z włosami które w obiektywie aparatu były tak pomarańczowe że trudno było je nazwać rudymi. Cat miała zadarty nosek jak świnka a ona i 1

Label maker- takie urządzono z którego wychodzą naklejki z napisami, nie wiem jak to u nas się bardziej „po polsku” nazywa

12

Becca zrobiły rybie miny. Niech cię cholera, Becs. Czekała aż się na nią wścieknie, ale wydawało się, że te emocje były zarezerwowane tylko dla Marty’ego. Kiedy myślała o Becce, czuła jedynie przeszywający smutek. Dwadzieścia lat przyjaźni- nie, były sobie bliskie jak siostry- wszystko stracone w mgnieniu oka. A wszystko przez nic niewartego faceta. Przez Marty’ego. - Cat nie była tutaj jeszcze w tym roku i bałem się, że mogą śmierdzieć stęchlizną, - Lacey przegnała łzy i uśmiechnęła się zanim stanęła twarzą w twarz z Galenem. Już miała pogrążyć się w smutku, ale on znowu ją uratował- Ale trzymała je w cedrowej skrzyni i nie jest z nimi tak źle- przeszedł przez pokój trzymając parę spodni do jogi i bluzę z kapturem- Mogą być?wzięła od niego ubrania, uśmiechnęła się z wdzięcznością. - Są idealne. Wracam za sekundę- może nie była to sekunda ale prawie. Kiedy weszła do łazienki i przejrzała się w lustrze, zobaczyła zniszczoną fryzurę i lekko rozmazany makijaż, do tego zdała sobie sprawę, że strój który miała na sobie nie był wcale skromny, zapragnęła zostać tam na zawsze. To było naprawdę straszne. Zawsze cudownie wyglądający Galen widział ją w najgorszym dniu jej życia, dosłownie jak i w przenośni. Kiedy dzisiaj rano samotnie, w swojej sypialni ubierała tą halkę nie wydawała jej się taka prześwitująca, teraz uważała że wygląda nieprzyzwoicie. Dzięki Bogu Admirał nie widział, że tak ubrana jechała na motorze. Nagle jej myśli gwałtownie się zmieniły i pomimo wstydu jaki czuła wobec Galena, który widział ją w połowie nagą, nie mogła się doczekać żeby wrócić do salonu. Myśl o byciu samą właśnie teraz ją przerażała. Zdjęła halkę i pończochy, a następnie wyrzuciła je do kosza, szybko ubrała domowe ubrania Cat. Po wyszorowaniu twarzy do czysta, wyszarpnęła szpilki z włosów, przeczesując je palcami. Kiedy wróciła do Galena, zobaczyła że zdjął marynarkę i rozpalił w piecu. Teraz siedział na stołku przy kuchennej wyspie, spojrzał na nią gdy weszła do pokoju. - Jesteś głodna? Mogę ci coś przygotować. - Nie bardzo. - Planujesz zostać tutaj tylko jedną noc czy mam pojechać do sklepu i kupić ci coś do jedzenia na kilka następnych dni? - Ja…- zmarszczyła brwi. Obecnie nie myślała o swojej zdemolowanej przyszłości, przede wszystkim skupiła się na poprawnym stawianiu kroków. Po raz pierwszy w swoim uporządkowanym życiu nie miała pojęcia co będzie dalej- Jeżeli będę czegoś potrzebowała, jutro sama pójdę do sklepu- wstał, a jej żołądek fiknął koziołka- D-dokąd idziesz? - Do domu. Nie potrzebujesz żebym patrzył jak płaczesz albo cokolwiek zaplanowałaś robić w nocy- usłyszała w jego głębokim barytonie nutę zdenerwowania, prawie zrobiło się jej go 13

żal. Prawie, bo myśl o tym, że zostawiłby ją samą zgniotła ją jak robaka, była gotowa go błagać żeby został, jeżeli zajdzie taka potrzeba. - Nie chcę płakać. Nie chcę o tym myśleć. Jutro, kiedy trochę się z tym oswoję, przemyślę to i będę płakać zanim zdecyduję jak poskładać moje życie z kawałków. Ale teraz jedyne czego chce to uchlać się i zapomnieć na kilka godzin- wzięła głęboki wdech, załamując ręce- I raczej wolałabym nie zostawać sama- zawahał się przez dłuższą chwilę, ale w końcu spojrzał na nią i przytaknął, w jego oczach dostrzegła ciepły błysk. - Proponujesz mi picie i miałbym odmówić?- uśmiechnął się lekko- W takim razie jestem cały twój. 

Dwadzieścia minut później siedzieli naprzeciwko siebie przy stoliku do kawy, Lacey na podłodze blisko piecyka, a Galen na kanapie. Butelka Jacka Danielsa stała pomiędzy nimi, dookoła niej osiem kieliszków do wódki, niektóre były pełne a niektóre były wypełnione tylko do połowy. - Jesteś pewien? Zawsze kiedy w to graliśmy piliśmy piwo. Może powinniśmy użyć szampana?- spytała, niepewnie patrząc na kieliszki. - Wymiękasz?- spytał, upewniając się, że mówił lekceważącym tonem. Zaśmiał się kiedy zobaczył po jej minie, że naprawdę tak było- Szampan wydaje się zbyt sztywny do tej gry. Plus, między nami w tej sytuacji raczej się nie sprawdzi. Mogę ci zaproponować wino. Jest z tamtego roku ale jestem pewien, że jest dobre. Prawdopodobnie- zmarszczyła nos. - W porządku, pasuje. Zostańmy przy Jacku- wyciągnął pięść żeby przybić z nią „żółwika” ale Lacey przewróciła oczami. Doskonale. Tak długo jak będzie ją drażnił to nie będzie płakała. Minęła więcej niż dekada od czasu kiedy ostatni raz uderzył kogoś poza ringiem, ale z jakiegoś powodu nie zniósłby choćby jednej łzy z tych udręczonych oczu i pewnie wróciłby spowrotem do tamtej recepcji i walnął Marty’ego prosto w gębę. Wielokrotnie. - Więc jakie są reguły tej gry?- spytał. Lacey uwolniła swoje włosy z kapryśnej weselnej fryzury, teraz złote loki swobodnie spływały na jej ramiona, tworząc z bladą kobiecą twarzą wyraźny kontrast. Sprawić żeby na jej policzkach pojawiły się rumieńce- to był dla niego najważniejszy priorytet. - Gra nazywa się Ja Nigdy. W collegu chłopaki błagali nas żebyśmy z nimi w to grały, liczyli że później będą mogli nas wykorzystać- podniósł rękę, ostrzegając ją żeby została po swojej stronie stolika.

14

- Czuję się zaszczycony. Naprawdę. Ale daj mi chwilę, żebym to przemyślał- jego słowa wywołały uśmiech na jej twarzy, przepłynęło przez niego uczucie satysfakcji. - Postaram się kontrolować. Więc tak to działa. Powiem ci coś czego nigdy nie robiłam. I jeżeli ty również tego nie robiłeś, to twoja kolej. Ale jeżeli to robiłeś musisz wypić mały kieliszek. I jeżeli nie chcesz odpowiadać musisz wypić cały kieliszek. Rozumiesz? - Brzmi całkiem prosto. Ja zaczynam. - Zaczekaj, dlaczego ty? - Mój dom, moja whiskey- skrzywiła się potrząsając głową. - A co z pierwszeństwem dla kobiet? - Przestrzegam go jedynie w sypialni. Poza nią życie to pole bitwy, więc pogódź się z tympoliczki Lacey lekko się zaróżowiły, a pięść ściskająca jego żołądek lekko się poluzowała. Nie zdawała sobie jeszcze z tego sprawy, ale dobrze poradzi sobie z całą tą sytuacją, a nawet wyjdzie jej to na dobre. Zawsze czuł, że ich związek z Martym był przede wszystkim oparty na przyjaźni i odpowiedzialności wobec jej rodziców, na niczym więcej. Nie był to przepis na powalający na kolana romans. Nie kłamał kiedy powiedział jej że to była najlepsza rzecz jaka mogła ją kiedykolwiek spotkać. Clemson nie był jej wart. Może kiedy będzie gotowa żeby o tym porozmawiać, będzie mógł wytłumaczyć Lacey jak znaleźć faceta który będzie potrafił się o nią zatroszczyć. Nie, żeby to była jego sprawa. Chrząknęła i w końcu odpowiedziała na jego zaczepki. - Sypialnia, bardzo zabawne- zabawne było to, że skupiła się dokładnie na tym słowie. Nie mógł przestać jej prowokować. - Oh, jestem śmiertelnie poważny. Musisz tylko popytać- jej spojrzenie powędrowało do jego ust, przełknęła mocno. Zanim zdążył wymyślić nową złośliwość, wzięła garść nerkowców, które znaleźli w jednej z kuchennych szafek i rzuciła nimi w niego. - Przestań próbować mnie zawstydzić- złapał orzeszka i włożył go do buzi. - Sorry, ale jesteś taki łatwym celem. Okay, więc ja zaczynam. Pomyślmy. Mam coś. Nigdy… nie skakałem ze spadochronem- zaciskając usta, myślała przez dwie sekundy. - A ja tak. Na moje dwudzieste pierwsze urodziny. Była to najbardziej szalona rzecz jaką zrobiłam- wiedział o tym, właśnie dlatego to powiedział. Jeżeli chciała się upić to już najwyższa pora żeby zacząć. Skinął w kierunku stolika. - Pij- wybrała jeden z do połowy pełnych kieliszków i wypiła go do dna, a następnie sięgnęła po butelkę z wodą, biorąc duży łyk. - Moja kolej- zarechotała- Ja nigdy…nie jadłam sushi- uśmiechnął potrząsając głową.

15

- Ja również. I czemu miałbym to robić? To jest jakby policzek dla tych biednych jaskiniowców którzy tak długo walczyli o ogień. Wygląda na to, że nie pije. Znowu moja kolej. Nigdy…- sięgnął do pamięci po coś innego czego był pewien że robiła, ale było trochę bardziej szalone- Nigdy…nie pływałem nago- spojrzała na niego groźnie i sięgnęła po kolejny kieliszek. - Ale z ciebie cwaniak. Tak się składa że nad tym jeziorem byliśmy wtedy całą grupą! - Prawda. W takim razie ja też wypiję. Po prostu miałem ochotę się napić- opróżnił kieliszek jednym łykiem a Lacey wpatrywała się w swój jakby był wypełniony trucizną- No i? - Teraz jest gorzej, ponieważ wiem jak smakuje- przyznała. Patrzyła się na niego jeszcze przez chwilę a potem wyprostowała ramiona- Twoje zdrowie- tym razem zniosła to łatwiej niż za pierwszym razem i uśmiechnęła się triumfalnie kiedy z hukiem odstawiła kieliszek na stolik- Moja kolej. Nigdy nie oszukiwałam na teście- zaczekał żeby sprawdzić czy czeka ją kolejna kolejka ale przewrócił oczami kiedy tak się nie stało. - Oczywiście, że nie oszukiwałaś- wziął kieliszek a Lacey się roześmiała. Spodobał mu się ten dźwięk więc postanowił, że teraz będzie cały czas żartować. - Nigdy nie…widziałem słynnego Z Archiwum X- powiedział podnosząc kolejny kieliszek whisky. Wzruszyła ramionami. - Nie- potrząsnął głową nie dowierzając. - To smutne- wypił swoją kolejkę. - Nigdy nie byłam w trójkącie- powiedziała, wyzywająco unosząc brwi. Przez sekundę udawał, że rozmyśla nad jej stwierdzeniem jednak wyciągnął rękę w stronę kieliszków, zatrzymując się w ostatniej chwili. - Czy muszę wypić za każdy raz kiedy to robiłem czy…?- otworzyła buzię tak szeroko, że był wstanie zobaczyć jej migdałki. - Więcej niż raz? Naprawdę? - Wezmę to za nie i biorę tylko jeden kieliszek- powiedział z szerokim uśmiechem. Prawda była taka, że w ciągu trwania swojej kariery miał kilka takich propozycji i właściwie zrobił to tylko raz. To nie było w jego stylu. Wolał skupiać całą swoją energię na jednej osobie i tylko jednej kobiecie dzielącej z nim łóżko zapewnić maksymalną przyjemność. W ten sposób był pewien, że wróci do niego po więcej. Patrzył jak Lacey precyzyjnie uzupełnia kieliszki alkoholem i zastanawiał się czy Marty też potrafił ją tak zszokować. Z powodu wypitych drinków i ciekawości która prawie wypaliła mu dziurę w brzuchu poczuł, że nie panuję nad swoim językiem. Powiedział coś zanim zdążył się powstrzymać- Nigdy nie miałem wielokrotnego orgazmu z mężczyzną- cały czas patrzył na nią jak odstawiała butelkę na bok. 16

Przez chwilę wydawało mu się, że nie będzie chciała odpowiedzieć i wypije całego drinka. Najwyraźniej zawstydził ją i nie mógł jej za to winić. Jednak zamiast tego odpowiedziała mu tak cicho, że prawie nie usłyszał tego co powiedziała. - Nigdy nie miałam nawet jednego orgazmu z mężczyzną.

17

Rozdział 3 Nagle kieliszek wysunął mu się z palców i z brzdękiem uderzył o blat stolika. No, cholera jasna. Teraz to on siedział z szeroko otworzoną buzią. Zapomniał o zawstydzaniu Lacey. Wcześniej uważał Marty’ego za kutasa bez kręgosłupa moralnego, ale teraz wydawało się że był kutasem pod każdym względem. Gorzej. Był żałosnym, egoistycznym kutasem bez kręgosłupa moralnego. - I właśnie takiego mężczyznę chciałaś poślubić?- zażądał odpowiedzi zanim zdążył to przemyśleć- Dlaczego chciałaś zmarnować sobie życie przez kiepski seks?- zarumieniła się odwracając wzrok, zaczęła bawić się troczkami przy kapturze bluzy, którą miała na sobie. - On nie był kiepski. On po prostu nie był…dobry. Poza tym to nie była jego wina. - Gówno prawda- poczuł się zaskoczony swoją gwałtownością. Jego instynkty ponownie zaczęły go ostrzegać, ale wypity alkohol efektywnie je zagłuszył. - To nie Marty miał problem, okay? To byłam ja- wyrzuciła z siebie słowa- Ja…nie potrafiłam tego zrobić. To skomplikowane- wyglądała na taką nieszczęśliwą, że powstrzymał się z tyradą na temat tego skurwiela. To nie był odpowiedni moment. Do diabła, może nigdy taki nie nadejdzie, ale nagle zapragnął żeby Lacey wiedziała, że to nie było wcale skomplikowane. W rzeczywistości on sam mógłby sprawić że byłoby to bardzo, bardzo proste. Oczami wyobraźni zobaczył ją rozłożoną, leżącą pod nim, poczuł jak krew spływa na południe jego ciała, powodując erekcję. Sięgnął po kolejny kieliszek i szybko go wypił. - Tego wypiłem bo po prostu chciałem się napić- powiedział wygodnie siadając na kanapiePosłuchaj mała, z każdą kolejną mijającą godziną jestem coraz to bardziej przekonany, że miałaś ogromne szczęście, dowiadując się jaki on naprawdę jest. Jak długo byliście razem?podniosła trzy palce. - Prawie dwa lata- spojrzała na rękę i dwa razy spróbowała przytrzymać drugą dłonią środkowy palec zanim jej się to udało. Boże, może i była za bardzo pijana żeby dobrze liczyć ale przynajmniej nie płakała. - I przez cały ten czas nie potrafił sprawić żebyś doszła? To strasznie dużo czasu żeby dowiedzieć się co cię podnieca. - W tym problem. Nic mnie nie podnieca. Wydaje mi się, że jestem w tym zakresie ułomnapodniosła butelkę i zaczęła nią obracać udając bardziej zainteresowaną znajdującym się w niej alkoholem niż patrzeniem mu w oczy.

18

- Właśnie coś takiego powiedzą ci faceci którzy nie rozumiejąc jak obchodzić się z wrażliwymi kobietami. Ja mówię ci coś zupełnie innego. Może i zrobiłem wiele różnych rzeczy ale na pewno nie jestem kłamcą. - Tu nie chodzi tylko o niego. W collegu był pewien chłopak. I to było tak zł…- postawiła butelkę na stoliku- Chodzi mi o to że, z nim, też nie mogłam…no wiesz- poruszała porozumiewawczo brwiami, uśmiechnął się- Uwierz mi, że próbowaliśmy. Przejrzeliśmy całą Kamasutrę i wybraliśmy kilka pozycji ale wyglądało na to, że ma problem z niedoborem elektrolitów bo cały czas łapały go skurcze- była zupełnie poważna, jakby było to najbardziej logiczne wytłumaczenie na świecie. - Nie musisz być ludzkim preclem, Lacey. Istnieją dziesiątki, do diabła, setki sposobów żeby osiągnąć orgazm, bez konieczności rozciągania- otworzyła szeroko oczy. - Setki? Jesteś pewien?- zanim zdążył odpowiedzieć, potrząsnęła głową- Zresztą to nie ma znaczenia. A przynajmniej nie jest tak ważne jak przyjacielstwo, szacunek i … - Gówno prawda- powtórzył. Posłała mu odrobinę nieskupione choć jednocześnie oburzone spojrzenie. - Nie uważasz, że to jest ważne? - Oczywiście, że jest. Ale seks również. W przeciwnym razie dlaczego wszyscy nie bylibyśmy tylko przyjaciółmi? Moglibyśmy wszyscy siedzieć dookoła ogniska, śpiewając „Kumbaya” i rozmawiać jak bardzo się szanujemy. - Nie żartuj sobie ze mnie, Galen. To że się nie zgadzamy to nie oznacza, że masz rację. - Nie zgadzamy się ponieważ nie masz pojęcia o czym mówisz. To jakby próbować rozmawiać o boksie z prawnikiem- nie potrafił się oprzeć żeby wcale niesubtelnie, kolejny raz dopiec Martyemu- Nie mam żadnych ram odniesienia. To samo tyczy się ciebie- otworzyła usta, żeby się mu sprzeciwić ale przerwał jej, pochylając się nad stolikiem aż ich twarze dzieliło jedynie kilka centymetrów- Jeśli nigdy wcześniej żaden mężczyzna nie zbadał każdej cząstki twojego nagiego ciała, jeżeli nie dowiedział się co zrobić żebyś zaczęła się wić…natychmiastowe rozszerzenie się źrenic Lacey, sprawiło że zatrzymał się na chwilę a jego penis drgnął. Konturował, był zdeterminowany żeby go dokładnie zrozumiała- Jeżeli żaden mężczyzna nigdy nie lizał cię od pępka do kolan…- oblizała usta- Jeżeli żaden mężczyzn nie wszedł głęboko w ciebie, potem kolejny i kolejny raz, aż zaczęłaś rzucać głową po poduszce, błagając o więcej…- jego głos stał się mroczny i ochrypły, przełknął mono- To w takim razie jakim cudem jesteś wstanie zrozumieć to jak ważny w związku jest seks?- kilka minut temu w pokoju było przyjemnie ciepło, teraz było mu gorąco i czuł się spięty. Otaczając ich cisza została zakłócona jedynie przez ciężkie oddechy i pohukiwanie sowy w oddali. 19

- Nie wiem- wyszeptała w końcu, przerywając ich wyraźnie, wzajemne przyciąganie- Po prostu nie wiem- wypiła kolejnego drinka, wycierając usta wierzchem dłoni. Spowrotem usiadł prosto, zastanawiając się czy nie powinien zostawić jej samej. To nie był odpowiedni moment żeby popychać ją do rozważania takich czy innych spraw. Może kiedy zda sobie sprawę, że uniknęła prawdziwego nieszczęścia wiążąc się z Martym, uda mu się ja przekonać że zasługuję na prawdziwe, pasjonujące życie. I niech go szlak, jeżeli właśnie sam nie chciał jej tego dać. Chociaż nie dzisiejszej nocy. Ciągle cierpiała, więc zmusił się do wycofania na bezpieczną ścieżkę. - Twoja kolej- powiedział, uśmiechają się uprzejmie. Godzinę później, stojąca pomiędzy nimi butelka była prawie- przymrużył oczy starając się skupić na jej zawartości- w trzech czwartych pusta. Jakieś trzydzieści minut temu przestali grać w grę i zaczęli po prostu rozmaić. Nie o sytuacji Lacey, ale o wszystkim innym. Jej pracy, jako dyrektora do spraw marketingu w rodzinnej kancelarii, jego ostatniej walce i to co zamierzał robić kiedy już skończy karierę. W którymś momencie usiadła obok niego na kanapie i ukryła swoje bose stopy pod jego udami. Komórka Galena zawibrowała, wyjął ją z kieszeni i zobaczył smsa: Zadzwoń do mnie. - Muszę zadzwonić do Cat. Chcesz z nią porozmawiać?- potrząsnęła głową. - Nie teraz- wcisnął klawisz połączenia a jego siostra odebrała po pierwszym sygnale. - Hej. - No i w końcu gdzie ją zabrałeś? - Do domku. - Wiozłeś ją taki kawał drogi w sukni ślubnej?- zawahał się, zastanawiając się jak wiele powinien powiedzieć, zdecydował się na półprawdę. - Nie, zdjęła ją w holu- a guziczki, cudowna, kremowa skóra i jego późniejsza gafa? Nie istotne- Pewnie cały czas leży gdzieś z tyłu na parkingu- Cat wybuchła głośnym śmiechem. - Woo-hoo! I bardzo dobrze. Będę musiała kupić jej jakąś tabliczkę albo coś innego z tej okazji. A zatrzymaliście się gdzieś i kupiliście jej nowy telefon? Martwię się o nią, została teraz sama. - Ciągle z nią jestem- Cat milczała przez dłuższą chwilę, zastanawiał się czy może połączenie zostało przerwane- Halo? - Jestem- podejrzliwy to jej głosu, sprawił że poczuł zdenerwowanie więc szybko wyjaśnił. - Przecież mówiłaś, że nie chce być sama i czułem że nie powinienem jej zostawiać. - Byłeś dla niej miły, prawda? - Oczywiście- zagderał- Za kogo mnie masz, za jakiegoś potwora? 20

- Dobrze, mam do was przyjechać? Po zajęciu się gośćmi, wszystkim szczegółami i matką Lacey czuję że jestem zupełnie trzeźwa i mogę prowadzić- zdecydowanie brzmiała na trzeźwą, ale wydawało mu się, że była wyczerpana. Na pewno nie było łatwo zapanować nad całą rodziną Lacey. Z tego co wiedział Rowena Garrity była prawdziwą suką. - Wydaje mi się, że nie musisz. Radzimy sobie, jestem pewien że będzie cię potrzebowała jutro rano. - Jak ona się trzyma?- zerknął na Lacey. Zasnęła z odchyloną na bok głową, cichutkie chrapanie, wprawiało jej wargi w drżenie, oparł się pragnieniu żeby przesunąć przez nie kciukiem. - Biorąc pod uwagę to co się stało, nie jest źle. - Chce ze mną porozmawiać? - Teraz śpi. Powiem żeby zadzwoniła do ciebie rano. - Jest dopiero ósma wieczorem- zaprotestowała- Czekaj, upiliście się? - Ona kompletnie. Ja…prawie- usłyszał śmiech po drugiej stronie słuchawki. -To dobrze. Czasami jest taka spięta, że martwię się czy w ogóle potrafi się zrelaksować. Przez chwilę myślałam, że siedzi gdzieś w hotelu, pisze listy z przeprosinami dla gości weselnych i rozważa swoją przyszłość na jednym z arkuszy kalkulacyjnych lub coś podobnego- zamilkła na chwilę- Posłuchaj, przepraszam, że w ciebie wątpiłam. Jestem pewna że świetnie sobie radzisz i czuje się od wiele lepiej wiedząc że ma kogoś kto się o nią zatroszczy- pożegnali się i rozłączyli połączenie. Galen odłożył komórkę na stolik do kawy. Lacey poruszyła się, otwierając oczy. - Cat się martwi?- przytaknął. - Tak, ale powiedziałem jej że radzisz sobie po mistrzowsku- użyła ręki żeby podciągnąć się do pozycji siedzącej. - Naprawdę tak myślisz? Bo jest pewne, że tak się nie czuje-jej włosy sterczały na wszystkie strony, wyciągnął rękę i przygładził je. - Tak- kiedy się odsunął złapała go za dłoń, przycisnęła do swojego policzka i wyszeptała. - Dziękuję za wszystko co dla mnie robisz- pozwolił sobie na pogłaskanie palcem jej miękkiej skóry. - Nie ma sprawy. Jesteś gotowa żeby położyć się spać? - Jeszcze nie. Proszę? - Jest jeszcze wcześnie, więc nie mam nic przeciwko żeby z tobą posiedzieć. - Która godzina? - Nie ma nawet dziewiątej- jej oczy zaszły mgłą smutku, szybko potrząsnęła głową. 21

- Dziewiąta. Właśnie powinniśmy się zbierać. - Co to znacz? - Marty i ja. Właśnie dzisiaj w nocy powinniśmy wylatywać na nasz miesiąc miodowy. Hej. Jest jeszcze coś czego Nigdy nie robiłam- pochyliła się do przodu, tym razem nawet nie przejmowała się nalaniem whisky do kieliszka- Nigdy nie byłam na cudownych wakacjach w Puerto Rico- powiedziała biorąc łyk prosto z butelki, ale nie zatrzymała się, piła do póki brakło jej powietrza- Na plaży, z cukrowo-białym piaskiem i akwamarynową wodą. I mijtos z parasolkami zamiast tego gówna- ton jej głosu stał się bezsensownie wesoły i Galen zdał sobie sprawę, że właśnie osiągnęła swój punkt załamania. Znowu szykowała się na wzięcie kolejnego łyka, ale powstrzymał ją, łapiąc za rękę. - Nie pij więcej. Pochorujesz się- histeria zniknęła z jej oczu i pozwoliła mu zabrać butelkę. - Już jestem chora- wymamrotała, ścierając z bluzy kilka rozlanych kropel whisky. Odstawił alkohol na stolik i przyciągnął Lacey do siebie pozwalając jej oprzeć się o swoją klatkę piersiową. - Będzie lepiej. Obiecuję ci- wyszeptał w jej słodko pachnące włosy. - Wiem że będzie, ale na razie nie jest. Nigdy nie wyjechałam nigdzie bez moich rodziców. Byłam taka podekscytowana. Czułam się taka szczęśliwa. Myślałam… - Myślałaś? - Myślałam że przez tych kilka tygodni uda mi się być zupełnie inną osobą. I być może Maty też mógłby się zmienić. Moglibyśmy robić te wszystkie fajne, szalone rzeczy, a przynajmniej sobie to wyobrażałam. Wiem, że to głupio brzmi- ta myśl uderzyła go jak nadjeżdżający autobus i bez względu na to jak bardzo starał się ją wyciszyć, wypity alkohol wsączył się w jego mózg i nie potrafił nad sobą zapanować. Odepchnął ją od siebie. - Zagrajmy w prawda czy wyzwanie. - Zaczekaj, co?- wyraźnie zaskoczona przez nagłą zmianę tematu, wpatrywała się w niego zaskoczona. - Prawda czy wyzwanie. Zagrajmy- naciskał. Uniosła rękę, poddając się. - Uh, dobrze. - Ja zacznę. Prawda czy wyzwanie?- starał się ukryć, że jej odpowiedź nie będzie miała dla niego znaczenia, ale tak naprawdę szalał z niepokoju. Jeżeli naprawdę chciał jej pomóc- Boże dopomóż mu bo z jakiegoś powodu, naprawdę chciał- musiał ją stąd wyciągnąć. Przez ostatnie kilka godzin zdał sobie sprawę na co tak naprawdę zasługuje i nie spocznie dopóki jej tego nie udowodni. Miał zamiar znaleźć sposób żeby pokazać Lacey jak wiele straciła żyjąc według zachcianek rodziców. Gdyby tylko dała mu szansę…Po dłuższej przerwie ich 22

spojrzenia się spotkały. Zobaczył w jej oczach płomień gotowości i znał odpowiedź zanim wypowiedziała ją na głos. - Wyzwanie.

23

Rozdział 4 Promienie słoneczne przedzierały się przez szybę i jak czerwone ostrza wbijały się w jej zamknięte powieki. Lacey przewróciła się na drugi bok żeby przed nimi uciec, zgiętym kolanem uderzyła w coś bardzo twardego. - Oof. Co do diabła?- usłyszała syknięcie niskiego, męskiego głosu. Poderwała się do siedzącej pozycji, natychmiast tego żałując ponieważ w skroniach poczuła eksplozję bólu a cały pokój zaczął wirować. Łapiąc się za swoją bolącą głowę zwróciła się w kierunku Galena, który rozciągał się na łóżku obok niej. - Sorry- powiedział przez zaciśnięte zęby- To przez to, że właśnie przez chwilkę obdarowałaś mnie milutkim porannym kopniakiem prosto w moje klejnoty. Ciężko być potem uprzejmy- usiadł, biorąc długi, powolny wdech przez nos a wydychając powietrze przez usta, jednocześnie poruszając stopami po prześcieradle. Spostrzegła jego szerokie ramiona i od razu pomyślała, że ona też powinna zacząć oddychać. Matko, ależ on był zbudowany. Jego plecy były umięśnione i silne. Można powiedzieć, że był twardy jak…Oh mój Boże. Kopnęła go w krocze. I o cholera był twardy jak kamień. Lekkie białe zasłony falowały przy oknach, poruszane zapraszającym, delikatnym wiatrem. Tak niepodobne do zasłon w domku letniskowym Thomasów. Wspomnienia z poprzedniej nocy otoczyły jej umysł aż skupiła się na jednym, które miało teraz znaczenie. Zrobili to. Oni naprawdę to zrobili. - Wyzywam cię żebyś pojechała na ten miesiąc miodowy bez niego- powiedział ostatniej nocy- Mogę nawet jechać z tobą żeby dotrzymać ci towarzystwa. Sam bym wypoczął. Miałem ostatnio ciężką walkę i ciągle moje organy nie wróciły na swoje miejsce. Wyświadczyłabyś mi tylko przysługę. - Jesteś szalony!- przez to, że była pijana zajęło jej prawie dwadzieścia minut żeby się przekonać do tego pomysłu. Wymyśliła każdą możliwą wymówkę jaka przyszła jej do głowyPrawdopodobnie wszystkie bilety na lot są już wyprzedane a ty nie masz swojego. - No cóż jeżeli Marty się nie pokaże na pewno będzie wolne miejsce- powiedział z wyzywającym blaskiem w oczach. Pojechali do mieszkania Lacey, zabrali potrzebne rzeczy a potem udali się prosto na lotnisko. Jednak kilka godzin później kiedy mieli wsiadać do samolotu a ona była już trzeźwa jak zakonnica, rozważała możliwość wycofania się. Galen musiał to zobaczyć ponieważ pochylił się i wyszeptał.

24

- Ko-ko-ko2- otworzyła szeroko buzię i przez chwilę gapiła się na niego. - Naprawdę? Naprawdę chcesz tego na mnie próbować? Kim my jesteśmy, nastolatkami?skrzyżował ramiona na piersi i uśmiechnął się promiennie. - Prosimy wszystkich pasażerów lotu 1756 do San Juan, Puerto Rico- usłyszała skrzeczący głos płynący z głośnika. - I jak będzie mała?- może chodziło o to głupie przezwisko. A może o to, że pozostanie samej w domu po ostatnich wydarzeniach mogło okazać się dla niej zbyt trudne. Bez względu na powód wsiadła do samolotu. I miała swój miesiąc miodowy razem z Galenem Thomasem. Panika wywołała napływ nudności do jej wrażliwego żołądka, jęknęła. - Jest dobrze. Wszystko będzie w porządku- słowa i jego niezdarne klepnięcie Lacey w ramie sprawiło że zeskoczyła z łóżka i złapała się za wezgłowia kiedy pokój zaczął wirować. Gdy pomyślała, że jest wstanie utrzymać się o własnych siłach, otworzyła oczy, podeszła do okna i rozsunęła zasłony. - Nie mogę uwierzyć, że tutaj jesteśmy- wyszeptała. Kiedy dotarli na miejsce było bardzo wcześnie rano, na zewnątrz panował jeszcze mrok- a po kilku drinkach które wypiła w samolocie w celu dodania sobie szybko znikającej odwagi- oboje nie byli wstanie zrobić nic innego jak tylko położyć się do jedynego łóżka w ich domku. Przez dłuższą chwilę wpatrywała się w raj rozciągający się za oknem, jednak zdecydowała się odwrócić. Kiedy dostrzegła ściany pomalowane farbą w odcieniu dojrzałych brzoskwiń i kremowe wiklinowe meble zaczęło do niej docierać, że to co zrobili było prawdą. Jej wspólnik w zbrodni, dłońmi potarł twarz zanim uśmiechnął się promiennie. - Witaj w Puerto Rico- strach połączony z efektami wczorajszej libacji sprawił, że brzuch Lacey skręcił się. Kiedy poczuła mdłości szybko podbiegła do łazienki. Dziesięć niekończących się minut później, jej bolący żołądek w końcu był pusty, a ona stała pod prysznicem. Za każdym razem gdy wracała myślami do Marty’ego, Becci a nawet Galena jej mózg zaczynał boleć, więc narzuciła sobie stanowczy zakaz rozmyślania o czymkolwiek i skupiła się na prostym przyziemnym zadaniu takim jak: namydlanie, płukanie i powtórzenie tych czynności. Po wyjściu spod prysznica jej żołądek był całkowicie spokojny ale za to zaczęła ją straszliwie boleć głowa. Ekskluzywnym ręcznikiem przetarła zaparowane lustro, jęknęła widząc swoje przekrwione oczy. Zeszłej nocy zrobiła coś szalonego. Coś co całkowicie było niezgodne z jej charakterem. I stała tutaj, w Puerto Rico, świeżo poślubiona mężatka z mężczyzną, który był

2

Przepraszam Was ale takie dźwięki wydaje kura? Bo siedzę i myślę i nic innego nie potrafię wymyślić;)

25

dla niej bardziej dziecięcym prześladowcą niż przyjacielem. Z mężczyzną przez którego czuła zbyt wiele i zachowywała się jak wariatka. I co teraz? Teraz musiała wyjść stąd i porozmawiać z Galenem, wyjaśnić mu dlaczego muszą wyjechać. Albo przynajmniej dlaczego ona powinna to zrobić. Jeżeli chciał mógł tutaj zostać. Kupił dla siebie bilet, a ponieważ domek był już opłacony, to przynajmniej ktoś mógłby się nim nacieszyć. Może uda mu się spotkać jakąś seksowną senioritę. Coś zakuło ją na samą myśl o tym. Do cholery co się z nią działo? Od chwili kiedy pierwszy raz go zobaczyła, jakieś dwadzieścia lat temu, stało się dla niej jasne, że zawsze będzie dla niego tylko irytującą przyjaciółką jego młodszej siostry. On był…wszystkim. Był cudowny, zabawny, bystry i silny. Do tego ona ciągle była metaforą zwykłej kanapki. Bez smaku. Bez wyraźnego wnętrza. Nie wystarczająco nadzwyczajna dla faceta takiego Galen Thomas. Już wcześniej pogodziła się z tym faktem, odrzuciła uczucia do najdalszego zakątka jej serca nie dzieląc się nimi z nikim. Nawet z Cat czy Beccą. W końcu nauczyła się żyć patrząc na niego kiedy paradował z kolejnymi cheerliderkami, nieświadomy trawiącego ją bólu. I w końcu ruszyła do przodu ze swoim własnym życiem, angażując się w kilka szybkich, żenujących związków z facetami, czując się niezręcznie za każdym razem kiedy był w pobliżu. I w końcu związała się z Martym. Ale czy po tym wszystkim jej serce powinno jeszcze pamiętać te uczucia? To było niedorzeczne, biorąc pod uwagę brak zaangażowania z jego strony. W rzeczywistości zniechęcał ją na każdym kroku, drażniąc ją niemiłosiernie, spierając się niemal w każdej rozmowie. Aż do wczoraj. Wczoraj był słodki, uprzejmy, po prostu doskonały. Przybył jej na ratunek jak…jak rycerz na srebrnym Harleyu. Podnosząc grzebień, parsknęła na tą śmieszną myśl. Nakazała sobie przestać go idealizować. Nie zrobił nic poza pomocą przyjaciółki jego siostry. Nie było żadnej potrzeby doszukiwania się głębszego sensu w postępowaniu Galena. Prawdopodobnie właśnie siedział tam i żałował, właściwie to pewnie kombinował jak wywinąć się z tej niewygodnej dla niego sytuacji. Niekontrolowany stawał się nadmiernie ekstatyczny. Po kilku pociągnięciach grzebienia luźno upięła włosy i pomalowała usta błyszczykiem. Założyła koszulkę i spodenki w których wcześniej spała i ruszyła w kierunku drzwi. Nadszedł czas aby go przekonać że wykonał swoje zadanie a z nią było już wszystko w porządku. Z wymuszonym uśmiechem wkroczyła do sypialni, ale nigdzie go nie było. Usłyszała muzykę dochodzącą z salonu, podążyła za dźwiękami salsy. - Hej, lepiej się czujesz?- mową którą sobie przygotowała dosłownie zamarła na jej ustach, nie zdolna powiedzieć słowa przyjrzała mu się uważnie. Galen siedział na jednym z krzeseł 26

na tarasie, ubrany jedynie w szorty i nic po za tym. Jego śniada skóra błyszczała w świetle słonecznym, a rozbudowane mięśnie wyglądały jakby zostały namalowane- Lacey?chrząknęła, odrywając spojrzenie od jego ciała, patrząc mu w oczy- T-tak? - Wszystko w porządku? - Yep. Jesteś gorący- zarumieniła się- Chodzi mi o to, że…tutaj jest gorąco. Na zewnątrz. Więc dlatego ja, no wiesz…gorąco- powachlowała się starając ukryć zakłopotanie. Wspaniale. Widziała w jego oczach ogniki rozbawiania. - W końcu jesteśmy w Puerto Rico musi być ciepło, a ty jak się czujesz?- odwróciła wzrok. - Lepiej, dziękuję. - Zamówiłem dla nas śniadanie. Jakieś owoce, jogurt i tosty. Wydaje mi się, że twój żołądek więcej by nie zniósł- gestem pokazał na swój brzuch- Usiądź i zjedz, a potem pogadamy. Chcesz kawy?- przeszła przez przeszklone drzwi prosto na taras wyłożony białymi kafelkami. Ciepły wietrzyk delikatnie poruszył włosami Lacey. - Tutaj jest tak pięknie- westchnęła. Pomimo muzyki rozbrzmiewającej w tle, była wstanie usłyszeć szum fal oceanu które rozbijały się o brzeg znajdujący się niecałe sto jardów od nich. Przeszła przez patio, obok małego basenu i zobaczyła to. Cudowny krajobraz. Karaibski błękit, tak idealnie czysty, wydawało się, że nie był prawdziwy. Jej gardło ścisnął żal. - Nie mogę tutaj zostać- wyszeptała a następnie spojrzała na Galena- Nie mogę zostaćpowtórzyła głośniej. Nie mogła niczego wyczytać z wyrazu jego twarzy, ale wstał i wysunął dla niej krzesło. - Usiądź-wątpiła w to, że mogłaby cokolwiek zjeść, ale i tak usiadła. Postawił przed nią kubek i nalał do niego kawy. - Nie podali nam śmietanki. Wydaje mi się, że następnym razem będziemy musieli zamówić amerykańską kawę- następny razem. - W porządku. Może taka być. Ale mówiłam poważnie, Galen. Nie będzie następnego razu. Muszę pożyczyć twój telefon i zarezerwować sobie bilet do domu. Moi rodzice prawdopodobnie szaleją. Zachowałam się całkowicie nieodpowiedzialnie i muszę to naprawić- odstawił swój kubek na stolik i spojrzał jej w oczy. - Dlaczego? - Co znaczy, dlaczego? - Chodzi mi o to, że to nie ty wszystko spieprzyłaś. To Marty jest winny. Więc dlaczego to ty masz wszystko naprawiać? Nie zrobiłaś nic złego- łatwo mu mówić. Wbrew temu co myślała matka, jej tata po tym co usłyszał na pewno nie dopuści do fuzji dopóki z nią nie porozmawia. Może i był wiecznie nieobecnym ojcem ale nigdy nie zachowałby się obojętnie 27

gdyby dowiedział się, że ktoś w ten sposób potraktował jego małą dziewczynkę. No i jeszcze musiała jakoś poradzić sobie z Admirałem. Westchnęła. - Muszę zadzwonić do kilku osób i przeprosić. Nie mogę się ukrywać kiedy wkoło wszystko się wali. Tu nie chodzi tylko o nas. Obecnie pracujemy nad połączeniem naszych firm. Mój ojciec zablokuję całą współpracę tylko po to żeby mnie chronić. Ta fuzja jest bardzo korzystna dla nas wszystkich a jeżeli do niej nie dojdzie, po prostu nie chcę mieć tego na sumieniu. Nikt nie powinien zostać ukarany za to, że Marty nie potrafił utrzymać penisa w spodniach. Muszę wrócić żeby porozmawiać z tatą i wszystkiego dopilnować- w jego oczach pojawił się błysk niedowierzania. - Żartujesz sobie za mnie? Twój mąż posuwał twoją druhnę na waszym weselu a tobie wydaje się, że powinnaś teraz zgrywać dobrze wychowaną pannę i zajmować się PR waszej firmy? Daj spokój, Lacey. Nawet twoja matka nie ma prawa tego od ciebie wymagać- cięta uwaga o jej matce bolała, ale miał prawo do swojego żalu. Admirał nigdy nie przywykła do jej przyjaźni z biedniejszą, szaloną dziewczyną Thomasów. To właśnie ich rodzina odziedziczyła w spadku po jakieś dalekiej krewnej podniszczony, stary dom- stojący w najbliższym sąsiedztwie Garritów, a matka Lacey nigdy nie pozwoliła nikomu o tym zapomnieć. Chociaż Kitty i Bill zawsze mieli to gdzieś i nigdy nie zainwestowali ani centa w odremontowanie go. Zamiast tego oszczędzali na domek letniskowy nad jeziorem. Pomimo rozpaczliwych prób podejmowanych przez jej matkę aby trzymać dziewczynki jak najdalej od siebie, ich przyjaźń była jedyną rzeczą z jakiej Lacey nigdy nie zrezygnowała. Jej matka mogła wybierać dla niej ubrania, zmuszać do zmiany szkoły a nawet próbować wybierać chłopaka. Ale Cat była dla niej zbyt cenna, żeby mogła ją stracić. Była dla niej jedynym jasnym światełkiem w czasie ciemnych i posępnych dni. Osobą która nauczyła ją na poduszce jak się całować i zmuszała do śpiewania przed lustrem. Czasami Lacey myślała że uschłaby i umarła gdyby nie miała wsparcia Cat. Zdecydowanie, nie miała żadnych złudzeń co do swojej matki 3. - Zdziwiłbyś się gdybyś wiedział jakie moja matka ma oczekiwania. - Mogę się tylko domyślać. Chodzi mi tylko o to, że nie mogą cię tym obarczać- wyciągnął rękę i nakrył jej dłoń swoją- Zostań- czuła na nadgarstku ciepło jego palców. Przełknęła mocno, czując pulsujące między nimi napięcie. - Nie rozumieniem. D-dlaczego to jest dla ciebie takie ważne? - Ponieważ chcę żebyś tutaj została. 3

No cóż jej matka to zwykła suka jest

28

- Ty nawet mnie nie lubisz- poderwał się ze swojego miejsca. - Ostatni raz usłyszałem coś takiego- powiedział, a w jego głosie rozbrzmiało ostrzeżenie. Podszedł do niej w dwóch krokach, górując nad nią. Złapał ją i pociągnął do góry, jej nos znalazł się na wysokości męskiego sutka. Oblizała usta, które nagle zrobiły się suche- Masz rację, przez te wszystkie lata raczej nie można było nazwać naszych stosunków przyjacielskimi. Ale teraz jesteśmy przyjaciółmi, okay? Nie byłoby mnie tutaj gdyby było inaczej. Poza tym jaki chłopak zadaje się z przyjaciółką jego małej siostrzyczki? Byłyście ode mnie trzy lata młodsze. To byłoby koszmarne. Ale teraz jesteśmy dorośli. I wiesz co?- na szczęście, uniósł jej podbródek do góry, więc nie musiała już dłużej gapić się na jego kuszącą klatkę piersiową- I przepraszam cię, że tak długo zajęło mi zrozumienie tego. Gdy wyprowadziłem się z miasta żeby trenować, myślałem że kiedy wrócę wszystko będzie po staremu. Chyba przywykłem do drażnienia cię w ogóle nie biorąc pod uwagę tego, że dorosłaś. Na moją obronę mam tylko to, że kiedy zaczęłaś spotykać z Martym, sama dostarczyłaś mi całą masę pomysłów- posłał jej swój wilczy uśmiech, prezentując śnieżnobiałe zęby, Lacey zaczęła się zastanawiać czy nie powinna zacząć uciekać. - Zaczynam się zastanawiać czy czasem nie byłam wtedy na jakichś prochach. Marty wydaje się być dosyć dziwnym wyborem na męża- przyznała ze smutkiem. W rzeczywistości kiedy teraz o nim myślała, jej gniew wydawał się maleć. Galen przytaknął. - Więc rozumiesz o co mi chodzi? Po paru tygodniach spędzonych tutaj wrócisz do domu przekonana, tak jak ja, że to było najlepsze co mogło cię w życiu spotkać. - Być może chodzi o coś więcej- zawahała się- Nigdy, przenigdy nie myślałam, że Becca zrobi mi coś takiego- jej głos załamał się na końcu, przeklęła się za bycie takim mięczakiem. Ale cholera, to naprawdę bolało- Czy to moja wina Galen? Czy zrobiłam coś nie tak jak powinnam? - Nie. Do diabła, nawet gdybyś była koszmarną przyjaciółką i okropną narzeczoną, to nie była twoja wina. Powinien najpierw zerwać z tobą, skoro cię nie chciał- zaśmiała się gorzko. - Wielkie dzięki. - Nie pozwoliłaś mi skończyć- starł kciukiem samotną łzę która spływała po jej policzkuWiesz w czym rzecz? Znam cię już od dawna i wiem, że nie jesteś taka jak powiedziałem. Byłaś fantastyczną przyjaciółką dla Becci i zdecydowanie za dobra dla Marty’ego, który może tylko marzyć o takiej kobiecie jak ty. Oni na ciebie nie zasługiwali. Nie on i ona również- pociągnęła nosem i z rozmachem przetarła oczy. - Mówisz tak, ale tak naprawdę nawet mnie nie l…

29

- Przestań. Lubię cię wystarczająco. Do diabła, nawet więcej niż wystarczająco- wsunął zabłąkany kosmyk włosów za ucho Lacey, zawahał się przez chwilę, śledząc palcami kształt płatka. Nawet taki prosty dotyk sprawił, że zadrżała i odsunęła się od niego- Lacey, ja…tytułowa piosenka z Rocky’ego rozbrzmiała z głębi jego szortów. Opuścił rękę i cofnął się. - To Cat- przewrócił oczami- I jak wiesz to nie ja ustawiłem dla jej numeru tą piosenkęsama to zrobiła- Lacey kiwnęła głową i cofnęła się, ciesząc się, że coś przerwało ich rozmowę. Nie miała pojęcia jaki rodzaj przedziwnego voodoo zawładnął Galenem, ale jego pozornie nowo odkryta świadomość doprowadzała ją do szaleństwa. To co do niego czuła zawsze było jednostronne. Teraz ich wzajemna chemia aż trzeszczała i iskrzyła się w powietrzu, co przerażało ją jak diabli. Nie, żeby to miało jakieś znaczenia. Jasne, cierpiała po oszustwie Marty’ego, no i oczywiste było to że czuła się zawstydzona i zła na to, że ktoś o kogo troszczyła się szczególnie zniszczył jej zaufanie. Ale nawet jeżeli w jakiś oszałamiający sposób zdała sobie sprawę, że nigdy nie była w nim zakochana (w Martym) i była gotowa się do tego przyznać dopiero kiedy opuściła ją cała złość- poczuła ulgę na tą myśl, no i ciągle była mężatką. Przynajmniej do czasu kiedy uzyska dokumenty unieważnienia ich małżeństwa. To, że był oszustem nie oznaczało, że i ona miała dołączyć do niego w rynsztoku. Usłyszała niewyraźnie jak Galen żegnał się ze swoją siostrą. - Wszystko w porządku?- spytała kiedy zakończył rozmowę- Nie chciała ze mną porozmawiać? - Nope. Powiedziała żebyś zadzwoniła do niej później. Skontaktowała się z twoimi rodzicami, informując ich że jesteś w Puerto Rico, więc to już jest załatwione- Lacey zapomniała, że ostatniej nocy zadzwonili do Cat i opowiedzieli o swoich planach. Jej przyjaciółka poparła ich pomysł. Żałowała tylko, że nie będzie mogła do nich dołączyć z powodu konieczności zamknięcia wiosennej kolekcji. Teraz kiedy zdała sobie sprawę jak musiała przebiegać rozmową pomiędzy Cat a jej matką, naprawdę ucieszyła się, że wcześniej zniszczyła swoją komórkę rzucając nią o ścianę. Chyba teraz nie potrafiłaby przeprowadzić tej rozmowy- Mówiła też, że Marty cię szukał. Nie powiedziała mu gdzie jesteś, ale podobno chce żebyś do niego zadzwoniła- parsknęła a Galen wzruszył ramionami- Tylko przekazuję ci wieści. Mogę ci tylko powiedzieć, że Cat zgadza się ze mną w stu procentach. Oboje uważamy, że powinnaś zostać- nerwy przyprawiły ją o szybsze bicie serca, kiedy w końcu sama zaczęła na poważnie rozważać taką możliwość. Czy mogła to zrobić? Pozwolić wiatru rozwiać jej problemy związanym z nieudanym małżeństwem, a samej zatracić się w Puerto Rico? 30

- Muszę zadzwonić do mojego prawnika- wykręciła się od odpowiedzi- Zobaczę jak będzie wyglądało anulowanie naszego małżeństwa- to był raczej słaby argument. Zajmie jej to jeden telefon a przez rozrośniętą biurokrację będzie musiała czekać miesiącami na decyzję. Nie musiała wracać do domu żeby to załatwić- I do mojego taty. Nie mogę na niego wszystkiego zrzucić, nie pozwolę na to. - Nie myśl o mnie czy o Cat i Martym. Nie myśl o swoich rodzicach albo o tym co pomyślą ich snobistyczni przyjaciele z klubu, albo czego oni od ciebie oczekują. Czego ty chcesz, Lacey?- wpatrywał się w nią intensywnie, szukając czegoś czego nie potrafiła nazwać. Czuła się tak jakby stała nad przepaścią i bez względu na to w którą stronę zdecyduję się wykonać krok upadek będzie twardy. Nadchodził czas na zmiany i to właśnie od niej zależało jaki będzie ich kierunek. Zadane przez niego pytanie zawisło między nimi jak cierniste winorośle, a odpowiedź dojrzała w niej jak grubiutkie winogrono gotowe do zerwania. Chciała zostać. Ale jeżeli to zrobi- zostanie tutaj z Galenem- czy będzie potrafiła dopasować się do życia które zostawiła za sobą? I co ważniejsze, czy będzie tego w ogóle chciała?

 Galen był prawie wstanie usłyszeć trybiki przesuwające się w jej głowie. Zrobił swoje i przysiągł sobie, że nie powie już ani słowa w tej sprawie. To ona musiała samodzielnie podjąć decyzję. Nie miał zamiaru być kolejną osobą, która decyduje za nią, narzucając własną wolę. I już gdy wydawało mu się, że trzeba będzie ją ratować po raz drugi w ciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin, zaszokowała go. Prostując ramiona odchyliła podbródek i spojrzała mu prosto w oczy. - Okej. Zostanę. Jeżeli tylko porozmawiam z tatą i jakoś go uspokoję- to było to czego chciał, jednak uczucie strachu i w końcu euforia sprawiły że poczuł się zmieszany. Jednak nie pozwolił sobie na okazanie swoich uczuć. Lacey ciągle była niepewna swojej decyzji i pod byle pretekstem mogłaby ja zmienić, a on nie miał zamiaru jej go dawać. Więc dlaczego sama myśl o przebywaniu z nią sam na sam przerażała go jak diabli? W końcu był dużym chłopcem, poradzi sobie z tym, nawet jeżeli będzie to dla niego oznaczało częste branie zimnych pryszniców. Postanowił, że później będzie się martwił swoimi uczuciami. Pokazał jej uniesiony kciuk. - Doskonale. Zjedzmy, a potem kiedy będę nas pakował zadzwonisz do swojego prawnika i taty. Idziemy na plażę- wyprostowała się i zasalutowała mu. - Tak jest. 31

Gdy skończyli jeść śniadanie Galen oddał jej swoją komórkę żeby mogła zadzwonić. Szybko ich spakował. Lacey weszła do sypialni kiedy właśnie zapinał torbę. Zobaczył u niej uniesione brwi co było dobrym znakiem. - Jak poszło? - Z moim prawnikiem? W porządku. Obiecał, że podzwoni i zacznie wszystko przygotowywać. A z ojcem?- wzruszyła ramionami oddając mu komórkę- Właściwie to lepiej niż się spodziewałam. Jest wściekły na Marty’ego, ale zgodził się ze mną, że poczekamy z podjęciem decyzji w sprawie fuzji dopóki nie wrócę. Potem poradził mi żeby zadzwoniła do matki, bo podobno wariuje. Wymusiłam na nim obietnicę żeby nie podawał jej tego numeru telefonu i postarał się ją jakoś uspokoić. Obiecał, że się postara. - Super. Już wyglądasz na mnie zdenerwowaną. - Czuję się odrobinę lepiej. Jakbym na chwilę odseparowała się o tego wszystkiego co ostatnio się wydarzyło, mam tylko nadzieję, że wszystko się nie zawali i nie będzie gorzej niż już jest- teraz kiedy to on stał się za nią odpowiedzialny, był szczególnie zdeterminowany, żeby ją chronić a nawet jeszcze bardziej zdeterminowany, aby pomóc jej odkryć kim tak naprawdę jest i co będzie chciała zrobić ze swoim życiem w najbliższym czasie. Stąpał po kruchym lodzie, ponieważ nawet po tym jednym dniu czuł, że bardzo go do niej ciągnęło. Do tego miał dziwne przeczucie, że po tym jak spędzą ze sobą jeszcze więcej czasu, nie będzie potrafił się jej oprzeć. - Chodźmy na plażę- powiedział. Lacey przytaknęła, ale wskazała dłonią na torbę. - Spakowałeś ręczniki? - Oczywiście. - Krem z filtrem? - Tak- skrzyżował ramiona na piersi, a ona spędziła kilka następnych minut dokładnie grzebiąc w torbie, sprawdzając co zapakował- Możesz być zaskoczona, ale jestem dorosłym mężczyzną, który już kilka razy się pakował. - Wiem o tym, ale lepiej jest poświęcić kilka dodatkowych minut na sprawdzenie czy wszystko spakowałeś, żeby potem na plaży nie okazało się, że o czymś zapomnieliśmymusiała zdać sobie sprawę jak zasadniczo brzmiała ponieważ zarumieniła się i szybko zapięła torbę- Po prostu już chodźmy- zaśmiał się a następnie ruszyli do wyjścia, Galen zamknął za nimi drzwi. Lacey jeszcze dwa razy sprawdziła zamki, nagle usłyszeli że ze ścieżki ktoś do nich woła. Niski głos z wyraźnym akcentem.

32

- Pan i pani Clemson?- pulchny, młody mężczyzna ubrany w uniform portiera, szedł w ich kierunku, wyglądało na to, że wyszedł z białego budynku, w którym mieściła się recepcja i restauracja dla całego kurortu. Lacey zamarła ale Galen wziął ją za rękę. - To my- nie był sensu żeby wyjaśniała ich sytuację jakiemuś nieznajomemu. - Mam zapis wiadomości, które zostały dla pani zostawione w recepcji. Pańska matka prosi, żeby oddzwoniła pani do niej tak szybko jak tylko to możliwe. Zaczęły przychodzić dzisiaj wcześnie rano, ale staramy się nie przeszkadzać naszym gościom przynajmniej do dziesiątej. Chyba że jest to jakaś pilna rodzinna sprawa- nie patrzył Lacey w oczy kiedy podał jej stos kremowo białych kartek, odebrała je marszcząc brwi. - Dziękuję- portier z rozmachem przetarł ręką spoconą skroń i uśmiechnął się. - Nie ma za co- biorąc pod uwagę jego tuszę i zaczerwienioną twarz- dla niego był to wyraźny problem. Galen wyciągnął z portfela dziesięć dolarów. - Dziękujemy- spojrzał na tabliczkę z imieniem mężczyzn- Hesus4. Jesteśmy wdzięczniportier uśmiechnął się w podziękowaniu i schował pieniądze do kieszeni, odwrócił się i ruszył w kierunku głównego budynku. Galen spojrzał na Lacey, która jeszcze bardziej zmarszczyła brwi czytając notatki- Co to jest? - Od mojej matki- podała mu stos i przycisnęła palce do skroni, pocierając je delikatnie. Jeszcze nie przeczytał ani jednego słowa ale już poczuł się rozdrażniony. W ciągu zaledwie kilku minut Rowenie udało się kilkakrotnie wzmóc niepokój Lacey. Miał nadzieję, że sufit jej spadnie na głowę. Kiedy zaczął czytać wiadomości, rozdrażnienie zamieniło się w przerażającą wściekłość. Lacey, zadzwoń do mnie NATYCHMIAST. Nie rób niczego zanim się ze mną nie skontaktujesz- Matka-przerzucił stronę. Lacey, natychmiast do mnie zadzwoń. Zachowujesz się jak dziecko- Matka- i kolejna. Możesz podąsać się przez jeden dzień, ale potem masz się wziąć w garść i jutro wrócić do domu. Czeka tutaj mnóstwo spraw, którymi musisz się zająć. Oczekuję jutro telefonu z numerem twojego lotu, żebym mogła wysłać kierowcę który obierze cię z lotniskanajwyraźniej uznała, że pozdrowienie nie było potrzebne. Galen powachlował się kartkami a Lacey pokręciła głową. Były jeszcze trzy wiadomości i mógł się tylko domyśleć, że były jeszcze bardziej nieprzyjemne. - Posłuchaj, uważam, że nie powinnaś…- uniosła rękę.

4

Hm, pisało Jesus, ale ( i tu o wsparcie proszę o osoby znające hiszpański), że J w hisz. Czytamy jak H i dlatego postanowiłam zostawić już Hesusa;) Ale pamiętajcie w oryginale to Jesus;)

33

- Nic już nie mów. Zgadzam się z tobą. Skończyłam z nią- jak na razie- wzięła głęboki wdech i zgniotła kartki z zapiskami- Prowadź na plażę. Muszę się ochłodzić. W tej chwili wyglądała na tak silną, że chciał przybić z nią piątkę albo żółwika, ale powstrzymał się. Kiedy przygotowywał się do ważnej walki, jego trener zabierał go w góry aby wzmocnił swoją siłę i wytrzymałość. Jaka była ulubiona rada Maxa? Nie patrz w dół dopóki nie dojdziesz na szczyt. Raz Galen zapytał go dlaczego, myśląc, że trener udzieli mu odpowiedzi w postaci jakieś gównianej, inspirującej myśli o satysfakcji dostrzeżenia trudów przebytej drogi. Zamiast tego Max parsknął i powiedział: - Ponieważ to jest kurewsko przerażające- Lacey zrobiła kolejny mały krok w kierunku własnej niezależności i nie miał zamiaru poświęcać mu zbyt wiele uwagi, ponieważ zdecydowanie było to dla niej przerażające. Ale w środku? Przepełniała go duma.

 Godzinę później, Galen siedział na leżaku, ukryty w cieniu parasola, do tego poważnie zastanawiał się nad swoim zdrowiem psychicznym. Co on sobie do diabła myślał zabierając ją na plażę? Było mu wystarczająco ciężko kiedy paradowała przed nim w szortach i koszulce, ale to było już śmieszne. Na początku była ubrana w muumuu5, ale po dwudziestu minutach siedzenia w pełnym słońcu, wyglądało na to, że zebrała się na odwagę i postanowiła ją zdjąć. W tym momencie Galen, razem z każdym facetem siedzącym na plaży zaczął się ślinić, prawie dławiąc się swoim językiem. Stanęła przed nim na tle krystalicznie niebieskiej wody, ubrana jedynie w nikczemne, białe bikini. Zakrywały ją jedynie cztery trójkątne kawałki materiału połączone sznureczkami biegnącymi wzdłuż jej bioder oraz szyi. To wystarczyło, żeby zatrząsnąć jego światem. - Czy nie wyglądam głupio?- otoczyła się ramionami w tali przez co jej piersi zbliżyły się do siebie i uniosły ku górze prawie, że wysuwając się ze skąpego stroju, jemu również coś się uniosło- Wyglądam głupio. Pójdę do sklepiku i kupię jednoczęściowy kostium. Co ja sobie w ogóle myślałam- podniosła swoją sukienkę i już chciała ją spowrotem założyć, ale w końcu Galen zdecydował się odezwać. - Nie rób tego- zatrzymała się i spojrzała mu w oczy. - Wyglądam głupio. Mam za małe piersi do tego bikini- zagryzła wargę i odwróciła się- Po prostu chciałam… 5

Muumuu- jest to taka sukienka w hawajskie wzory, z tego co patrzyłam to raczej do kolan z krótkim rękawkiem.

34

- Wiem czego chciałaś- wstałby ale uniemożliwiła mu to jego fizjologiczna reakcja, która była konsekwencją jej rozebranego ciała, a on raczej nie miał zamiaru zostać aresztowany za nieprzyzwoite obnażanie się- Chciałaś odpuścić, zabawić się, zrobić coś innego i ekscytującego- dostrzegł w jej oczach prawdziwy smutek więc powstrzymał się przed dodaniem, …i dla jasności, jesteś inna i ekscytująca. Zacisnęła palce na barwnej tkaninie. - Tak. - Więc, nie wiem dlaczego próbujesz to sobie teraz wyperswadować. Najtrudniejsze chwile już za tobą. Rzuciłaś pana młodego, wybiegłaś z sali weselnej i wskoczyłaś w samej halce na Harleya. Następnie upiłaś się i poleciałaś do Puerto Rico ze starszym bratem swojej najlepszej przyjaciółki, który, nawiasem mówiąc uważa, że wyglądasz szalenie gorąco. I kto ma większe jaj niż ty?- spytał, pozwalając żeby w tonie jego głosu mogła usłyszeć cień rozdrażnienia. Miał nadzieję, że rzucona przez niego przynęta przyniesie korzyść im obojgu. Jak dobrze pójdzie Lacey zda sobie sprawę, że zawsze był szczerym i uczciwym człowiekiem. Nie miał zamiaru komplementować jej tylko po to, żeby zyskać coś dla siebie. Wiele osób które znalazłoby się w podobnej sytuacji co ona wczoraj, załamałoby się, ale nie Lacey. Ona wytrzymała cios wymierzony przez los prosto w pobudek, poradziła sobie jak prawdziwy zawodowiec. Nagle otworzyła szeroko oczy, równie dobrze mogłaby udawać postać z kreskówki. - T-ty myślisz, że wyglądam gorąco?- opuściła ręce a sukienka którą się zakrywała opadła na piasek. Prędzej brał pod uwagę cofnięcie tych słów niż przyznanie się jak bardzo na niego działała, ale wystarczyło jedno spojrzenie na jej wypełnioną nadzieję twarz i natychmiast porzucił tę myśl. Zamiast tego stwierdził prosty fakt. - Nie myślę, mała. Ja to wiem. Tak samo jak wiadomo, że woda jest mokra a niebo niebieskie. Lacey wyglądasz cholernie dobrze w tym bikini- wzruszył ramionami- Fakty to fakty. Musisz popracować nad pewnością siebie ponieważ wydaje mi się, że twoje wyobrażenie o sobie jest wypaczone. Zrób to póki jeszcze możesz- uniosła ręce ponownie krzyżując je na brzuchu ale nagle zamarła i pozwoliła opaść im swobodnie w dół. Biorąc głęboki wdech, przytaknęła podnosząc barwny materiał. - Spróbuję- powiedziała i dokładnie złożyła sukienkę zanim usiadła na swoim leżaku. Jego mała główka dziękowała mu za takie piękne widoki kiedy jego duża głowa klęła na niego za to, że nie potrafił się upilnować. Znalazł się w strasznym położeniu. Oczywiście, że chciał aby poczuła się lepiej, ale w tym tempie trafi do Księgi Rekordów Guinness za posiadanie fioletowych jąder.

35

- Chcesz iść popływać?- spytał, starając się brzmieć bardziej samozachowawczo niż kiedykolwiek. Zimna woda byłaby teraz dla niego istnym darem Bożym. - Tak, ale większa część mojej skóry od dawna nie widziała słońca, a nawet nigdy go nie widziała- wskazała na swój płaski brzuch- Najpierw muszę się posmarować- Galen sięgnął do torby i wyciągnął z niej buteleczkę kremu z filtrem. - Bardzo mądrze- tylko że teraz będzie musiał patrzeć jak się smaruje. Rzucił jej buteleczkę i spowrotem usiadł na swoim leżaku starając się wyglądać na odprężonego. Kiedy odkręciła korek i wylała balsam na dłoń, zamknął oczy. Nie miał będzie sobie wyobrażał tego jak Lacey rozsmarowuje go na jego fiucie, aż by doszedł. Nie będzie sobie wyobrażał jak pochyla się nad nią i wmasowuje go w jej pośladki, przesuwając place coraz to bliżej i bliżej gorącego centra kobiecych ud, aż w końcu zaczęłaby błagać go o więcej. Nie będzie na nią patrzył ponieważ to tylko sprawiłoby, że…Otworzył oczy wbrew swojej woli i zadał pytanie. - Potrzebujesz pomocy z plecami? - Nie, już je posmarowałam. Ćwiczę jogę i jestem cudownie rozciągnięta- jęknął cicho. Zdecydowanie mógłby obejść się bez tej informacji. Teraz mógł nie tylko wyobrażać sobie jak uprawiają dziki seks ale do tego mógł go sobie wyobrazić w bardzo kreatywnych pozycjach. Odwróciła się i wolno pobiegła w kierunku oceanu. Zorientował się, że jak zahipnotyzowany wpatruje się w jej bujające biodra. - Idziesz?- zawołała przez ramię. Jeszcze nie, ale to się może zmienić w bardzo krótkim czasie6. Cholera, ale z niego zboczeniec. Naprawdę musi coś z tym zrobić. - Zaraz za tobą- zatrzymała się tuż przed krawędzią wody i ostrożnie zanurzyła w niej palec. Później wbiegła prosto do oceanu, rozchlapując wodę na boki, jej rozkoszny śmiech sprawił, że od razu chciał poderwać się na nogi. Ukrył swój wadliwy męski narząd tak dokładnie jak tylko mógł i wstał. Na plaży było co najmniej kilkanaście innych kobiet leżących na kolorowych ręcznikach, ubranych w podobne stroje, ale nie potrafił oderwać oczu od Lacey. Kiedy dotarł do wody, ona była już zanurzona po samą szyję. Podziękował Bogu za tą małą przysługę. Chłód oceanu owinął jego kostki gdy obserwował ją jak pływa. Tuż za nią pojawiła się olbrzymia fala. Otoczył dłońmi usta i krzyknął: - Uważaj!- odwróciła głowę i pisnęła, zaczęła płynąć w jego kierunku. Najpierw pomyślał, że się wystraszyła i ruszył jej na pomoc, ale wtedy zdał sobie sprawę że się śmiała. Kiedy fala do niej dotarła, wyciągnęła ramiona przed siebie i zaczęła ślizgać się po wodzie jakby leżała 6

Dokładnie mówiąc Lacey zawołała do niego- You coming?- co wydaje mi się, że możemy przetłumaczyć również jako „dochodzisz?”- i właśnie stąd się wzięła ostatnia myśl Galena. A przynajmniej tak kombinuję

36

na desce surfingowej. Nieposkromiona władza oceanu i radość malująca się na jej twarzy sprawiły, że jego serce zaczęło szybciej bić. Fala w końcu przyniosła Lacey pod nogi Galena. Jej białe majteczki były całe pokryte mułem a góra od bikini…Zniknęła. - Ale fajnie. Koniecznie musisz do mnie dołączyć!- leżała na brzuchu na płytkiej wodzie, nagle zanim zdążył ją powstrzymać klęknęła przed nim. Choć jej pełne piersi były pokryte mokrym piaskiem to jednak dwa twarde sutki nie ukryły się przed czujnym spojrzeniem Galena. Cała krew z mózgu spłynęła na południe jego ciała i nie potrafił wydukać choćby pojedynczego słowa. Zrobił krok do przodu zasłaniając ją przed urlopowiczami znajdującymi się na plaży. Uśmiech Lacey osłabł- Co się stało? Nie lubisz słonej wody? - Lubię- jego głos stał się ochrypły, odchrząknął- Ale ty musisz spowrotem położyć się na brzuchu- posłała mu zaintrygowane spojrzenie a następnie podążyła za jego wzrokiem w dół swojego ciała. Pisnęła szybko- cholera!- i nie tyle co spowrotem położyła się na brzuchu, ale szybko rzuciła się do przodu upadając prosto na twarz. Poderwała się do góry plując śliną i piaskiem, jednak wcześnie zakryła piersi rękami. Zaczęła gorączkowo próbować wycofać się na głębszą wodę jednak napływające fale skutecznie jej to uniemożliwiły. Chichot dziecka odwrócił uwagę Galena od nagich piersi Lacey. Zdał sobie sprawę że do wody, zaraz obok nich wchodziła cała rodzina. Upadł przed nią na kolana, podciągnął do góry i mocno przycisnął do swojej klatki piersiowej. - Złap się mnie- powiedział prosto do jej ucha- Wstanę i wyniosę cię daleko żeby nikt cię nie zobaczył a potem wrócę po jakieś okrycie, dobrze?- ukryła twarz w zagłębieniu jego szyi i przytknęła. Po dłuższej przerwie, puściła swoje piersi i otoczyła jego szyję ramionami. Wziął szybki wdech czując miękkość kobiecego ciała, chłód jej skóry przy swojej rozgrzanej. Przeszył go dreszcz tak silny, że prawie się przewrócił. - To takie upokarzające. Dlatego nigdy nie robię niczego szalonego albo zwariowanego. Jestem do bani. Pierwszy raz w swoim życiu zakładam bikini i patrz co się dzieje. Nawet kiedy byliśmy młodsi, twoja siostra zawsze powtarzała, że jestem jak pocałunek śmierci bo za każdym razem kiedy przekonywała mnie do zrobienia czegoś fajnego, zawsze przeze mnie coś się chrzaniło albo zostawałyśmy przyłapane- skupił się na jej spanikowanej paplaninie i chwycił ją za uda, przygotowując się do wstania- Wszystko w porządku? Nie jestem za ciężka? - Nie, po prostu musiałem cię lepiej chwycić, to wszystko- wstał, podnosząc ją razem ze sobą, Lacey w tej samej chwili otoczyła go nogami w pasie. Nie pomyślał o tym wcześniej i jęknął kiedy tylko poczuł jej uda oraz kość łonową przyciskającą się praktycznie do jego pulsującego członka. Zesztywniała, sapnęła a wygłaszana przez nią paplanina zamieniła się w 37

zadyszkę. Jego wygłodniały mózg starał się podsunąć mu jakiś inny sposób na niesienie Lacey, jednak bezowocnie, jedynie tak był wstanie ochronić jej skromność jednocześnie masakrując swoje zmysły. Kiedy woda była wystarczająco głęboka żeby móc swobodnie pływać, siła fal zaczęła w dręczącym rytmie uderzać ciałem Lacey o jego własne. Zawładnęła nim potrzeba poddania się tym ruchom, była na tyle silna że musiał się zatrzymać i wziąć w garść. Właśnie wtedy to poczuł. Jakby napędzane instynktem, subtelne przesunięcie jej ciała sprawiło że jeszcze mocniej się do niego przysunęła. Złapała go za ramiona, napierając sutkami na jego klatkę piersiową. Wybuch pożądania jakie poczuł był tak silny, że musiał zacisnąć zęby żeby nie zacząć jęczeć. Unieruchomił ją łapiąc mocniej za uda. - Przestań się wiercić- powiedział. Jego głos stał się niski, burkliwy i wypełniony napięciem. Zamarła. - P-przepraszam- jej niepewny ton i podmuch ciepłego powietrza tuż przy uchu Galena rzucił go prawie nad krawędź własnej samokontroli. Ciekawe co zrobiłabym Lacey Garrity gdyby zdjął z niej jej maleńkie majteczki i wszedłby w nią, raz za razem aż zaczęłaby krzyczeć. Nie taki był plan, dupku. Wziął uspokajający wdech i ruszył w kierunku fal, przez cały czas powtarzając w pamięci tabliczkę mnożenia. Nie miał zamiaru myśleć o tym jak jej miękkie piersi przyciskały się do jego torsu. Jak napierała na niego małymi sutkami albo o tym jakby wyglądały w porannych promieniach słonecznych, kiedy błądziłby po nich swoim językiem. - Okay, tutaj wystarczy- powiedział nagle uwalniając ją z uścisku i odsuwając się jakby go parzyła. Ponownie zakryła piersi rękami zanurzając się w błękitnej wodzie. Odwrócił spojrzenie i odchrząknął- Tylko my jesteśmy tak daleko, jeżeli odwrócisz się twarzą w stronę oceanu, nikt cię nie zobaczy- mówił prawie gardłowym głosem. Bardzo źle. Nie chciał jej zszokować ale on też był tylko człowiekiem i nie mógł nic na to poradzić. Ani nie odpowiedziała na jego sugestię ani na niego nie spojrzała- Lacey?- ciągle nic. Cholera. Była zła. Starał się znaleźć jakieś stosowne wytłumaczenie dla jego ryczącego libido- To nic wielkiego. Nie pozwól żeby to cię wyprowadziło z równowagi. Przyjechałaś tutaj żeby wyluzować, uciec od domowych dramatów. Teraz będziesz miała zabawną historię do opowiedzenia- odchylił jej pod brudek i nie miała innego wyboru jak na niego popatrzećMów do mnie mała- kiedy w końcu ich spojrzenia się spotkały, natychmiast tego pożałował. Miała rozszerzone źrenice i szybko oddychała. Puls na jej szyi przyspieszył, a Galena owładnęło pragnienie żeby delikatnie zacisnąć na nim swoje zęby. Przypływ adrenaliny prawdopodobnie wzmocnił jej odczucia, ale jedno dla niego stało się jasne. Wczorajsza 38

reakcja ciała Lacey na niego nie była przypadkowa. Pożądała go a on jej. Była to raczej dla niej zła wiadomość, ponieważ od tego momentu zwolnił się z roli nieoficjalnego opiekuna. Zrozumiał, że ich wczorajsze przyciągnie było spowodowane czymś więcej niż tylko wypitym alkoholem i przeżytym stresem. Czy ona go naprawdę pożądała? Najwyraźniej tak.

39

Rozdział 5 - Jesteś mężatką- powiedziała do siebie- a przynajmniej do czasu anulowania małżeństwa- Lacey przyglądała się w lustrze swojemu odbiciu, przewróciła oczami kiedy wróciły wspomnienia. Stłumiła chęć jęknięcia. Cholera. Miała problem. Nie. Ogromny, przerażający problem, ponieważ szalenie pożądała brata swojej najlepszej przyjaciółki i to nie było w porządku. Pochyliła się do przodu, energicznie pocierając włosy ręcznikiem. Wystarczyło, że poczuła twarde ciało Galena a jej zmysły zaczęły szaleć co było nie do pomyślenia kiedy była jeszcze z Martym. Jeżeli wcześniej nie była pewna czy pomyliła się w wyborze mężczyzny na swojego męża, teraz była tego pewna. Czy to właśnie tak powinno wyglądać? Szaleństwo, dzikość i chęć zrobienia wszystkiego…wszystkiego co tylko możliwe żeby dostać więcej? Czy to tylko wina piasku, słońca i jej pierwszego spotkania z prawdziwą wolnością? Miała odrobinę spokoju w czasie trwania collegu, jednak przez cały czas znajdowała się pod wpływem rodziców, ponieważ nalegali żeby wybrała uczelnię znajdującą się dwadzieścia minut od ich domu. Teraz była wolna i mogła robić co tylko chciała, kiedy chciała i nikt nie będzie jej za to oceniał. Oprócz Galena. Wyprostowała się i odwiesiła ręcznik na wieszak. Pomimo tego, że przez ostatnie lata ich relacje opierały się jedynie na drobnych złośliwościach, miała przeczucie, że ich stosunki były wolne od wzajemnego osądzania. Mogłaby zachowywać się głupio, a on tylko stałby z boku, patrzył i uśmiechał się. Mogłaby pić, tańczyć i zachowywać się jak wariatka a on i tak nie miałby nic przeciwko temu. Czy przyjechał tutaj z nią tylko po to żeby pomóc jej przez to przejść, zachęcić żeby odpuściła i cieszyła się podróżą? Czy chodziło o coś więcej? Prędzej skłaniała się ku tej drugiej możliwości, przypominając sobie gorące wybrzuszenie w jego spodenkach. Zadrżała i założyła sukienkę przez głowę. Dlaczego teraz? Dlaczego po tych wszystkich latach zdecydował się ją zauważyć dopiero teraz? - Zostaw dla mnie trochę ciepłej wody- zawołał przez drzwi. Gdyby miała jaja powiedziałaby mu żeby następnym razem do niej dołączył. Ale nie zrobiła tego i nie miała takiego zamiaru. Zamiast tego poprawiła sukienkę i otworzyła drzwi. - Przebierałam się. I zajęło mi to tylko dziesięć minut- weszła do sypialni, wskazując ręką na drzwi od łazienki- Jest cała twoja. Jak skończysz pamiętaj żeby wyczyścić odpływ. I odwieś ręcznik na miejsce- uśmiechnął się głupio rzucając ręcznik pod jej gołe stopy. - Hej!- pisnęła, odskakując do tyłu.

40

- Nie próbuj na mnie tego swojego apodyktycznego tonu. Mówię ci od razu, że mam zamiar zostawiać swoje rzeczy wszędzie gdzie popadnie. Podniesioną deskę klozetową, ręczniki na podłodze, nakrętki od mleka- zdjął swoją koszulkę i rzucił ją na podłogę- Musimy przełamać twoją obsesję na punkcie kontroli i to jest doskonały czas żeby nauczyć cię jak się wyluzować- w jakiś niewytłumaczalny sposób jego wydawałoby się nieszkodliwe słowa sprawiły, że poczuła w brzuchu ucisk. Starała się na niego nie patrzeć, ale poniosła zupełną porażkę. Szorty które miał na sobie zsunęły się nisko na jego szczupłe biodra. Bezradnie wpatrywała się rząd włosków prowadzących od pępka w dół jego… - Gdybym nie wiedział, pomyślałbym że nigdy wcześniej nie widziałaś półnagiego mężczyzny, mała- ściszył głos prawie do szeptu i nawet to dziecinne przezwisko zabrzmiało jak pieszczota. - Widziałam- zaprotestowała, cofając się do tyłu o kolejny krok- Mnóstwo razy- w porządku, może trochę przesadziła, ale on nie musiał o tym wiedzieć- Ale muszę przyznać, że jesteś największy z nich. - Dzięki, doceniam to, kochanie. Nie uważasz, że dokładnie wiesz co powiedzieć facetowi?kiedy Lacey się zarumieniała, musnął palcem koniuszek jej nosa. - Nie to miałam na myśli- niezdarnym ruchem wskazała na okolice jego krocza, co sprawiło, że się roześmiał- Czasami zachowujesz się jak typowy facet- parsknęła zniesmaczonaChodziło mi o to, że jesteś wysoki…i umięśniony. - Myślę, że to lepsze niż być jakimś wątłym mięczakiem, więc potraktuję twoje słowa jako komplement. - Dobrze- przez to nowe towarzyszące im napięcie seksualne czuła się dziwnie przekomarzając się z nim. Jakby wpadła do króliczej nory albo co było bardziej prawdopodobne jakby znalazła się w jednej ze swoich fantazji. Przeszła przez pokój czekając aż zamknie za sobą drzwi od łazienki a ona znowu będzie mogła normalnie oddychać, ale przez cały czas czuła na sobie jego spojrzenie. - Tak w ogóle- znowu mówił niskim głosem. Jego intymny ton wywołał u Lacey dreszczePodoba mi się twoja sukienka. - Uh. Dzięki. K-kupiłam ją w Targacie- oh, yeah. Niezła gadka. Ale nawet jeżeli zdawała sobie z tego sprawę, to nie mogła przestać- moja mama nie cierpi kiedy tam coś kupuje. Uważa, że to sklep dla biedaków- doskonale. Musiała wyczytać to w jakimś modnym czasopiśmie dla kobiet: Jeżeli super atrakcyjny facet komplementuje cię, upewnij się że w odpowiedzi wspomnisz o swojej matce. A jeżeli do tego uda ci się przemycić jej elitarne

41

poglądy, to jeszcze lepiej. Na szczęście Galen tylko się uśmiechnął- Pośpiesz się i idź pod prysznic. Umieram z głodu.



Pół godziny później szli w dół ulicy Los Rosales w poszukiwaniu czegoś do jedzenia. Była zadowolona, ponieważ dzielenie zamkniętych przestrzeni z Galenem stało się dla niej wyzwaniem. Musiała oszaleć, skoro zgodziła się spędzić z nim następne dwa tygodnie. - To miejsce wygląda nieźle- wskazał na budynek otoczony egzotycznymi kwiatami. Nad wejściem znajdował się elegancki szyld. Kiedy do niego podeszli, schludnie ubrany kelner niósł talerz na którym ułożono różowo-pomarańczowego homara, który cały błyszczał od masła. Spojrzała na niego tęsknie i pokręciła głową. - Nie możemy wejść. Moja sukienka jest zbyt zwyczajna, a ty prawdopodobnie powinieneś mieć marynarkę, albo przynajmniej spodnie. - Nie dowiemy się, póki nie spróbujemy. Co nam mogą zrobić? Najwyżej powiedzą, że nie możemy wejść do środka- zdumiała ją jego nonszalancja. To byłoby takie upokarzające. Ludzie na pewno będą się na nich gapić, a właściciel pomyśl że są parą jakiś idiotów. - Ja rezygnuję. Pójdę do bistro na drugiej stronie ulicy- wziął ją za rękę i zatrzymał na chodniku. - Myślałem, że przyjechałaś tutaj żeby przekraczać granice? A teraz nawet nie chcesz iść do restauracji w której chcesz zjeść? Ale z ciebie tchórz- nagle zaburczało jej w brzuchu a Galen posłał jej podły uśmieszek. Zagryzła dolną wargę, zbierając się na odwagę żeby wejść do środka, ale tak prawdę po co to wszystko? Mieli mnóstwo czasu. Jutro mogli ubrać się odpowiednio i tutaj wrócić. Popierała zmiany, ale wolała dokonywać ich małymi kroczkami. - Myślę, że będzie lepiej że przyjdziemy tutaj kiedy indziej- odpowiedziała sztywno. Czy to sobie wyobraziła, czy dostrzegła w jego oczach rozczarowanie? Zdecydowała, że nie będzie się nad tym dłużej zastanawiać i po prostu poprowadziła go w kierunku bistro. Kilka minut później, stali przed barem znajdującym się niecałe pięćdziesiąt jardów od oceanu. Pomieszczenie było długie i wąskie, stoliki ustawiono tak żeby znajdowały się jak najbliżej plaży, przeważnie zaraz przy barierce, gdzie można było podziwiać widoki i rozkoszować się morską bryzą. Klienci mogli również wybrać stoliki stojące bezpośrednio na piasku. Koło nich przeszła kelnerka niosąca talerz z przepysznie wyglądającym krewetkami. Lacey uśmiechnęła się. - Ładne miejsce- przytaknął. 42

- Ale to nie zmienia faktu, że czasem lepiej jest zaryzykować niż wybrać bezpieczne rozwiązanie a potem zastanawiać się co się straciło. Założę się, że tamten homar był fantastyczny- mówił żartobliwym tonem, ale wyczuła też w nim powagę, wiedziała że miał rację. - To dopiero pierwszy dzień. Pracuję nad sobą. Nie zapomnij, że wcześniej pół plaży Condado widziało moje cycki, więc potrzebuję trochę czasu- Lacey usiadła na stołku i dopiero wtedy Galen zajął swoje miejsce. Podszedł do nich barman i położył przed nimi menu. - Co mogę podać wam do picia?- spytał z wyraźnym akcentem. Odpowiedziała po hiszpańsku, którego uczyła się w liceum, mężczyzna uśmiechnął się. - Co zamówiłaś?- spytał ją Galen. - Cubre Libre bez rumu- roześmiał się. - Więc samą colę? - Tak. Z limonką- cmoknął z dezaprobatą, Lacey klepnęła go w ramię- Może i siedzę przy barze ale nie ma takiej możliwości żebym po wczorajszej nocy piła alkohol. Nie dzisiaj. A może już nigdy więcej- kiedy skończyła mówić usłyszała niski, ochrypły śmiech. Razem z Galenem odwrócili się w kierunku z którego dochodził. Piękna kobieta z długimi, prostymi włosami w kolorze hebanu, siedziała przy stoliku niedaleko baru. - Oh, tak rozumiem cię- powiedziała. Była pewna siebie, miała tak ciemne oczy, że wydawały się prawie czarne. A jej opalona skóra sugerowała, że była w San Juan już od pewnego czasu, a akcent z Nowej Anglii wskazywał, że nie pochodziła z Puerto Rico. Siedzący z nią przy stoliku, przystojny blondyn z nadmiernym entuzjazmem pokiwał głową, jednak musiało jej się to nie spodobać ponieważ żartobliwie uderzyła go w ramię. - No co?- zaprotestował- To nie ja mieszam alkohole. Jak pijesz wino to pij wino. Nie pije się piwa a potem różnych drinków. Mam rację?- to pytanie skierował do Galena, który od razu uniósł do góry obie dłonie. - Nie komentuję. Nie mieszam się w domowe kłótnie zwłaszcza gdy jedna ze stron jest wyraźnie agresywna- para roześmiała się, a Lacey poczuła się odrobinę zazdrosna, o to jak komfortowo Galen czuł się rozmawiając z nieznajomymi. Pomimo tego, że zawsze była uprzejma, on wydawał się być stworzonym do takich żartobliwych pogawędek, co jeszcze bardziej ją ośmielało. Lubiła ludzi, ale brak pewności siebie sprawił, że nie potrafiła łatwo nawiązywać nowych znajomości. Właściwie, to miała od dzieciństwa kilku tych samych przyjaciół. A nawet wtedy to oni starali się z nią zapoznać, nie na odwrót. To Cat nalegała żeby się zaprzyjaźniły. Wzięła połowę ciastka Lacey i oznajmiła: 43

Będziemy najlepszymi przyjaciółkami. Ty i ja. Pomimo powściągliwej reakcji- leniwie wzruszyła ramionami- tak naprawdę była głęboko przejęta i podekscytowana. Była w siódmym niebie kiedy zdała sobie sprawę, że ta szalona dziewczynka o miedzianych włosach chciała zaprzyjaźnić się z taką nudziarą jak ona. Usłyszała spokojny alt nieznajomego mężczyzny. - Nazywam się Cyrus a to moja narzeczona, Nikki. A wy, skąd jesteście? - Rhode Island. A wy? - Connecticut- nastąpiła chwila ciszy, podczaj której para wymieniła spojrzeniaChcielibyście do nas dołączyć?- spytał w końcu, wskazując na stolik dla czterech osób stojący za nimi. Lacey poczuła znajomą niepewność zmieszaną ze zdenerwowaniem i kiwnęła głową. Kolacja z egzotycznymi nieznajomymi. - Chętnie- nie potrafiła opanować radości, którą poczuła, kiedy Galen kiwnął głową aprobująco. Lacey i Cyrus zdecydowali się na mofongo z wieprzowiny polecone im przez kelnera, natomiast Galen i Nikki zamówili danie dnia. Przez całą kolację wszyscy swobodnie rozmawiali. - To jest po prostu niemożliwe- wymruczał Galen przełykając kęs grillowanego czerwonego Lucjana. Razem z Lacey wymieniali się talerzami próbując swoich dań, musiała się z nim całkowicie zgodzić. Po raz pierwszy jadła lokalne potrawy i po prostu wysyłały jej zmysły w kosmos. Zjadła ostatni kawałek lekko upieczonego mięsa ze swojego talerza i westchnęła. - Po prostu doskonały. - Muszę ci powiedzieć, że odkąd tutaj przyjechaliśmy nie zjedliśmy ani jednego złego posiłku- powiedział Cyrus, z jękiem odsuwając swój talerz- Tylko spacery chronią mnie przed dodatkowymi kilogramami. - Jeżeli to faktycznie działa, to myślę że dzisiaj możemy zamówić deser. A jutro Galen, szykuj się na maraton- spojrzał na nią leniwie. - Deser? Później będziesz musiała mnie stąd wytoczyć. Nie jadłem czegoś takiego od ośmiu miesięcy- Cyrus uniósł pytając brwi. - Galen jest bokserem. Właśnie wrócił z walki w Atlancie. Ma za sobą miesiące intensywnych treningów i stosy zjedzonych kurzych piersi- wytłumaczyła Lacey. - Oh, ależ to ekscytujące- Nikki wpatrywała się w Galena- Więc, wygrałeś? - Oczywiście- Lacey wypięła dumnie pierś- Przez nokaut w piątej rundzie- to była prawdziwa męka dla jej paznokci, ponieważ cały wieczór spędziła przed telewizorem obgryzając je. Do tego, Marty wściekał się na nią bo przeszkadzała mu w rozwiązywaniu krzyżówki. 44

- O cholera człowieku, teraz cię poznaję- powiedział Cyrus- „ Straszny” Galen Thomas! Super. Nie mam okazji zbyt często oglądać boksu, ale przez jakiś czas broniłeś pasa wagi ciężkiej, prawda?- Galen nie odpowiedział, zamiast tego uniósł brwi, stało się jasne, że było to wyzwanie dla niej. Lacey zarumieniła się. - Tak, od lata 2009 do połowy 2010 roku, kiedy Manny Hermosa odebrał mu go po kontrowersyjnej decyzji sędziów- jego powolny, szeroki uśmiech działał na nią jak słońce na masło, rozpływała się. Odchrząknęła- Tak, uh, mamy nadzieję, że odzyska go zanim zakończy karierę- chociaż patrzyła się na Cyrusa, przez cały czas czuła, że Galen się na nią gapił. - Jestem po wrażeniem- szepnął. - Lubię boks- odpowiedziała, czuła jak jej policzki płoną- Więc, gdzie pracujesz Nikki?spytała, mając rozpaczliwą nadzieje, że uda się zmienić temat tej rozmowy, nowo poznana kobieta nie zawiodła. Mówiła o swojej pracy w reklamie, nawet żartowała że jest prawie tak sama krwawa jak boks, ale Galen przez cały czas patrzył się na Lacey, jego spojrzenie było tak intensywne, że musiała panować nad sobą żeby nie zacząć się wiercić na swoim miejscu. Dzisiaj pierwszy raz przyznała się, że śledziła jego karierę. Dokładnie mówiąc, czasami rozmawiała o nim z Cat, kilka walk obejrzała w domu Thomasów. Ale przede wszystkim oglądała je sama w swoim mieszkaniu, przy Martym, ale tak naprawdę nikt nie znał jej sekretu. Ona nie tylko oglądała jego walki, ale je dokładnie analizowała. W rzeczywistości, miała całą kolekcję DVD. Przygotowaną sobie specjalną wymówkę gdyby kiedyś ktoś się o tym dowiedziała, coś jak: Hej, gdybyś chodził do szkoły z Britney Sprears, na pewno kupowałbyś jej płyty. Ale tak naprawdę to nie o to chodził. To była okazja żeby go zobaczyć, tylko wtedy nie mógł dostrzec prawdy malującej się na jej twarzy. A prawda była taka, że szalała za nim. - A ty, Lacey?- spytała Nikki. - Pracuję w rodzinnej kancelarii, jestem dyrektorem ds. marketingu. - Wow, odpowiedzialna praca. Lubisz to?- otworzyła usta żeby udzielić swojej standardowej, twierdzącej odpowiedzi ale zawahała się. Czy ją lubiła? Ostrożnie rozważyła to pytanie. Na pewno lubiła ją bardziej niż wizyty u ginekologa i narzucone obowiązki. Ale nie czerpała z niej tyle przyjemności co z karaoke czy oglądania filmu w deszczowe, sobotnie popołudnie. Ale to przecież była praca, prawda? Nie powinna zapewniać jej dobrej zabawy i uczucia szczęścia. To właśnie nazywano pracą.

45

- Jako praca jest w porządku- wykręciła się od dokładniejszej odpowiedzi- Złożono mi propozycję dołączenia do firmy a że nie mam serca do prawa karnego, ta posada wydawała się być dobrym kompromisem- Cyrus przytaknął. - Czuję to samo. Pracuję w finansach i dzięki temu płacę rachunki i nie ma o czym mówić. W wolnym czasie mogę się wyluzować i cieszyć się życiem- pochylił się w kierunku swojej narzeczonej i ścisnął jej udo- A propos, wiem że mówiłaś że już nigdy nie będziesz piła, ale mamy wszystko co potrzebne do przygotowania mojito, a za naszym domkiem znajduje się niesamowite patio. Jacuzzi, basen. Dzisiejszej nocy jest taka cudowna pogoda, więc może chcielibyście do nas dołączyć? To niecałe pół mili w dół plaży. Moglibyśmy trochę spalić to co zjedliśmy- przez chwilę wpatrywał się w Lacey, a ona odniosła wrażenie, że się nią zainteresował. Ale na pewno się pomyliła. Tak przystojny facet jak Cyrus, który miał tak piękną narzeczoną jak Nikki, nigdy nie zainteresowałby się taką kobietą jak ona, prawda? Ta chwila minęła tak szybko, że na pewno musiała to sobie wyobrazić. - Co myślisz?- spytał ją Galen. Wzruszyła ramionami. Był piękny wieczór i nawet jeszcze nie myślała o powrocie do ich apartamentu. Lepiej było się czymś zając niż ponownie przeżywać jej zakończony klęską ślub. - No cóż, wydaje mi się że zmieszczę jedno mojito, ale na pewno nie deser. - Wy chłopcy, zapłaćcie rachunek a ja i Lacey pójdziemy jeszcze przypudrować noskizasugerowała Nikki, zanim cmoknęła Cyrusa w policzek. Lacey zawahała się. Nowo poznana para uważała, że są z Galenem w związku, wydawało się jej, że lepiej będzie nie wyprowadzać ich z błędu. Teraz jednak poczuła się winna obarczając go zapłatą za cały ich rachunek. Musiał zauważyć jej zawahanie ponieważ zrobił śmieszną minę i odesłał ją machnięciem ręki. Oboje byli nieźle usytuowani finansowo więc jeden posiłek nie powinien go zrujnować. Jednak kiedy szła za Nikki do toalety, obiecała sobie że następnym razem to ona zapłaci. - Cieszę się, że się poznałyśmy. Mamy jeszcze jeden tydzień, chociaż kocham Cyrusa, to jednak ciągle przebywanie sam na sam doprowadza nas odrobinę do szaleństwa- zwierzyła się, grzebiąc w swojej jasnozielonej, zrobionej na szydełku torebce- Muszę ci się przyznać, że godzinę po naszym spotkaniu, zaczęłam wyobrażać sobie jak odrywam cię od tego przystojniaka i porywam cię na jakąś egzotyczną terapię. Może pedicure i manicure?- Lacey nie była pewna co odpowiedzieć. Brzmiało fajnie, ale czy naprawdę mogłaby umówić się z kimś kogo dopiero co poznała? Co jeżeli Nikki po razem spędzonym dniu zdałaby sobie sprawę jaką jest nudziarą a potem żałowałaby swojej decyzji? A może była podobna do Cat i nie miałaby nic przeciwko posiadaniu takiej przyjaciółki. Ciągle się wahała. Nikki uniosła 46

rękę- Nie naciskam. Tylko, po kilku dniach ty również możesz zacząć się tutaj nudzić, wiesz?- Lacey chciała ją uspokoić, ale co mogła powiedzieć, żeby nie zabrzmieć jak życiowy nieudacznik? Z przyjemnością pójdę z tobą na zakupy, ale boo hoo, czułabym się dziwnie ponieważ nie potrafię łatwo nawiązywać nowych przyjaźni. Nie, to powiedziałaby stara Lacey, która umawiała się z takimi facetami jak Marty. Teraz była z Galenem. No cóż może nie dokładnie z nim, z nim ale …zdecydowanie musiała ochłonąć. - Tak, zupełnie się z tobą zgadzam w kwestii ciągłego przebywania razem. To taki cichy zabójca. Zdecydowanie jestem za zakupami, więc możesz na mnie liczyć- Nikki uśmiechnęła się do niej promiennie. - Cudownie- chciała pomalować usta koralowym błyszczykiem ale w ostatniej chwili zawahała się. Kobieta patrzyła się na nią przez lustro- Mam pewne przeczucie jeżeli chodzi o was. O waszą dwójkę- Lacey starała się nie wiercić pod wpływem jej intensywnego spojrzenia. Super. Już podejrzewała że nie są z Galenem parą. To nie powinno jej przeszkadzać. Cholera, każdy mógł zobaczyć jak byli niedopasowani. Lacey nie miała żadnych złudzeń co do swojej osoby. Może i była dość atrakcyjna, ale Galen? Galen był chodzącym seksem, ekstra pociągającym. Teraz nie było już sensu udawać, ale poczuła się dotknięta. - To takie oczywiste, co?- Nikki uśmiechnęła się, unosząc brwi. - Miałam przeczucie? Pełna wymiana?- podniosła rękę oferując jej swój otwarty błyszczyk, Lacey spojrzała na nią a następnie sięgnęła po swój i wzruszyła ramionami. O co jej do diabła chodziło? Kolor idealnie pasował do sukienki którą miała na sobie, ale nawet nie chciała myśleć o zarazkach. - Pewnie- podała Nikki swoją różową pasję jednocześnie odbierając koralowy pojemniczek7. - Super- kobieta uśmiechnęła się i nałożyła odrobinę błyszczyka Lacey na swoje pełne ustaGotowa?- pomalowała się pożyczonym kosmetykiem i pokiwała głową z ulgą. - Yep. - Oh, ten kolor wygląda na tobie super seksownie! Możesz go zatrzymać- mrugnęła do Lacey porozumiewawczo. Ulżyło jej ponieważ, wyglądało na to, że nie będzie chciała poznać szczegółów dotyczących jej związku z Galenem. Nikki zapięła torebkę i wyciągnęła rękę w kierunku Lacey. - Chodźmy.

7

Pełna wymiana- no to się Lacey zdziwi

47

Była taka…taka elegancka, czy choć przez te kilka tygodni i Lacey mogłaby poudawać, że sama należy do takiej uprzywilejowanej grupy? Ostatnie dwadzieścia cztery godziny z jej życia wypełnione były przygodą z bikini, poznaniem nowych przyjaciół i ryzykiem zarażenia się opryszczką. Jeżeli tego nie można było nazwać życiem na krawędzi to już nie miała pojęcia co nim było. Jeżeli byłaby tutaj Cat dopingowałaby ją z cały sił. Zrobiła najbardziej wyluzowaną minę na jaką było ją stać i powiedziała, - Tak, chodźmy już stąd.



Lacey Garrity obejrzała wszystkie jego walki. Nie tylko obejrzała, biorąc pod uwagę jak dokładnie je pamiętała, pewnie dokładnie je analizowała. Zaskoczyło go to i jednocześnie podekscytowało. Nie chciał tego nadmiernie interpretować, ale może była w nim skrycie zakochana i właśnie dlatego interesowała się jego karierą. Kiedy byli młodsi, parę razy przyłapał ją na tym, że patrzyła się na niego gdy myślała, że tego nie widział, ale zawsze traktował to jako dziewczęcą ciekawość, chęć zobaczenia jak zmienia się ciało dorastającego chłopaka. Teraz zastanawiał się czy nie kryło się za tym coś więcej, coś co mogło ich połączyć. Być może nigdy nie poślubiłaby tego dupka Marty’ego i może mogliby być razem. Ale to już minęło. Prawda? Ciągle nad tym rozmyślał, kiedy obie panie wróciły z łazienki. Nikki chichotała a Lacey wyglądała na szczęśliwą i zrelaksowaną. Zdumiało go to jak swobodnie się zachowywała, jednocześnie wiedząc z jakim trudem zwykle jej to przychodziło. Ale musiał przyznać, że pasowała do niej taka postawa. Wcześniej spędzili dzień na plaży przez co jej skóra nabrała ciepłej barwy, oparł się pragnieniu żeby dotknąć delikatnej linii kobiecego ramienia. - Gotowy?- spytała z uśmiechem. We czwórkę opuścili restaurację i w cichym porozumieniu ruszyli w kierunku plaży. Słońce skryło się za horyzontem a z gałęzi palm usłyszeli śpiew: kum, kum8. - Co to?- wyszeptała Lacey. - Żabki Coquí- powiedziała Nikki- Czy nie są urocze? - Całkiem przyjemne. Zachowują się tak każdej nocy? - Tak jest zawsze odkąd tutaj jesteśmy.

8

Ech jak nic autorka sprawdza mnie ze znajomości dźwięków wydawanych przez zwierzęta

48

Szli wzdłuż brzegu w zupełnej ciszy. Z falami rozbijającymi się na piasku i śpiewem coqui, wydawało mu się, że wzięcie Lacey za rękę jest najbardziej naturalną rzeczą na świecie. Na początku zesztywniała, i spojrzała na niego, ale po sekundzie, jej palce otoczyły jego. To było miłe uczucie. Nawet bardziej niż miłe. Czuł, że było… dziwnie właściwe. Poczuł się zdezorientowany tą myślą. Ostatnią rzeczą jaką teraz potrzebował to emocjonalne zaangażowanie. Gdyby tylko wszystko co z nią było związane nie było takie skomplikowane, do tego zakochałby się w kobiecie która została zdradzona w dzień ślubu i potrzebowała faceta tylko po to żeby poczuć się lepiej. To była najprostsza droga do przysporzenia sobie cierpienia. To się nie zdarzy. Kiedy będzie gotowa, będzie szczęśliwy mogąc zaoferować jej swoje ciało, żeby mogła na nim odkryć w sobie prawdziwą niegrzeczną dziewczynkę, ale on w tym samym czasie będzie chronił swoje serce. Cyrus i Nikki trochę się od nich oddalili, ale wyglądało na to, że Lacey chciała pospacerować więc postanowił nie zwiększać tempa. Ich zachowanie na pewno nie odwiedzie nowo poznanych przyjaciół od myśli, że byli parą, ale nie miał nic przeciwko temu. W rzeczywistości, może chciał się przekonać czy jego niegrzeczna dziewczyna była gotowa się odrobinę zabawić. Pociągnął ją za rękę żeby się zatrzymała a sam pochylił się i podniósł z piasku płaski kamyk. - Woda jest całkiem spokojna. Wiesz jak się puszcza kaczki?- roześmiała się. - No cóż, twoja siostra jest moją najlepszą przyjaciółką. Myślisz, że niekwestionowany mistrz z nad Jeziora Pawtucket pozwoliłby mi iść przez życie niewiedzą jak się puszcza kaczki?- puściła jego rękę i zaczęła grzebać w piasku w poszukiwaniu odpowiedniego kamyka- A-ha!- wygrzebała dwa doskonałe okazy- Gotowy? Założę się, że moje odbiją się więcej razy niż twoje- parsknął. - Po pierwsze dokładnie mówiąc, wcale nie taki „niekwestionowany”, ponieważ pokonałem Cat. A po drugie, zakład stoi. Nawet ci to ułatwię. Mój jeden kamyk przeciwko twoim dwómpodeszli do linii wody. - Znam twoją opinię na temat ustępowania kobietom pierwszeństwa, więc po prostu ty zacznij- zaśmiał się i podszedł bliżej. - Patrz i ucz się- poczekał aż fala delikatnie rozmyje się na brzegu, a następnie płynnym ruchem nadgarstka posłał kamień w kierunki gładkiej tafli wody. Jeden, dwa, trzy, cztery odbicia. Lacey zagwizdała z uznaniem. - Nieźle. Teraz ja- zrobiła głęboki wdech i wydech zanim puściła kamyk po wodzie. Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć… cholera- Siedem! Woo-hoo! Jestem mistrzem!- zapiszczała. Galen zaśmiał się kręcąc głową. 49

- Jedno zwycięstwo nie robi z ciebie mistrza, Mała- oparła dłoń na biodrze, przekrzywiając głowę na bok. - Dlaczego nie? Ty pokonałeś Mickey’ego Lewisa tylko raz i zostałeś mistrzem. W rzeczywistości, uważam że zasługuję na pas. - W takim razie zaraz ci go dam - powiedział z uśmiechem. Zanim zdążyła cokolwiek odpowiedzieć, podszedł bliżej- Skoro o tym już rozmawiamy, jestem szczęśliwy wiedząc, że oglądasz moje walki- zbliżył się do niej jeszcze bardziej, wstrzymała oddech kiedy odsunął kosmyk włosów z jej twarzy. Ciało Lacey zbliżyło się do niego, a on pochylił się do przoduKiedy wyobrażam sobie ciebie kiedy siedzisz przed telewizorem i mi kibicujesz, sprawia że czuję się naprawdę dobrze. Nie mam pojęcia dlaczego tak jest, ale wiem że mi się to podobawydawało się, że powietrze wokół nich zamarło a szum fal został zagłuszony przez ich ciężkie oddechy. Przez dłuższą chwilę stali zupełnie nieruchomo, aż Lacey delikatnie uniosła głowę, prawie że niedostrzegalnie. Przełknął mocno i pochylił głowę, dotknął ustami jej miękkich warg, a ona otoczyła ramionami jego biodra… - Idziecie?- głos Cyrusa pochodzący z niewielkiej odległości, sprawił że powrócił do rzeczywistości. Niechętnie odsunął się od Lacey, która zatrzepotała rzęsami i potrząsnęła głową. - M-my nie powinniśmy tego robić- oddychała szybko- Albo czegokolwiek innego. Prawdopodobnie- zacisnął usta, starając się nie roześmiać. - Okay, w takim razie może zechcesz zdjąć ręce z mojego tyłka?- odskoczyła od niego jakby parzył, odsuwając się na bezpieczną odległość. - Jasne. Przepraszam. Też chciałam … cię pocałować. Ale jestem mężatką- kiedy usłyszał te słowa przez jego żyły przepłynął irracjonalny strumień zazdrości. - Czysta semantyka. W które przestaniesz nią być i biorąc pod uwagę okoliczności, jestem pewien że nie czujesz się zobowiązana dotrzymywać przysięgi. - Nie wiem co czuję- przygryzła wargę i pokręciła głową- Wczoraj byłam panną młodą. Dzisiaj jestem w separacji, a wkrótce zostanę rozwódką. Naprawdę nie jestem pewna jak to będzie. - Musisz nauczyć się żyć dla siebie i robić to czego ty chcesz- odsunął włosy z jej twarzyTutaj jesteśmy razem. To trzynaście dni może być twoim powrotem do życia. Z przyjemnością je z tobą spędzę. Dotykając cię. Całując. Pokazując ci wszystko to czego Marty nie potrafił- skrzywiła się a Galen zaklął pod nosem. Nalegał zbyt mocno. Tylko dla tego, że dla niego było oczywiste to, że nie była nic winna Martyemu, nie oznaczało, że i dla niej było to takie jasne. Gdy tylko zda sobie sprawę, że nie cierpiała z powodu złamanego 50

serca tylko zranionego ego, będzie tutaj, gotowy na wszystko. Sama myśl, że będzie mógł nauczyć jej ciało zaznawania przyjemności, sprawiała mu ból. Odsunął się od Lacey- Masz rację. Przystopujmy trochę. Po prostu chcę żebyś wiedziała, że jestem tutaj dla ciebie. Czego tylko będziesz potrzebowała. - Dziękuję- powiedziała łagodnie. - Hallo-o-o?- usłyszeli krzyk Nikki. Złapał ją za rękę i pobiegli w kierunku drugiej pary. - Przepraszamy, już idziemy- zawołał. Szli jeszcze kawałek w dół plaży aż Cyrus zatrzymał się przed domkiem wykończonym białym piaskowcem. - Jest wasz?- Lacey spytała, kiwając w kierunku budynku. - Tak - Nikki uśmiechnęła się- Ładny, prawda? Należy do szefa Cyrusa i możemy w nim zostać cały miesiąc za to, że mój narzeczony wykazał się w pracy. - Nieźle- zgodziła się Lacey. Cyrus otworzył białą, drewnianą furtkę i weszli do ogrodu, który wyglądał jak miniaturowy las deszczowy. W tło wkomponowano patio. Przypominało oazę prosto z „Błękitnej laguny”. Basen o nieregularnych kształtach, oświetlony wewnętrznymi, eterycznymi światłami, otoczony brunatno-żółtymi kamieniami. Całości dopełniaj wodospad spływający po szarych półkach skalnych. - Wow- Lacey, złapała szybki oddech- Mamy u siebie niewielki basen, ale w niczym nie przypomina waszego. Po prostu zapiera dech. - Wiem- zaśmiała się Nikki- Ciężko będzie wrócić do domu po czymś takim. Możecie wejść do niego albo zaczekać aż z Cyrusem przygotujemy drinki. Para weszła do domu, zostawiając go samego z Lacey. Potrząsnęła głowę zdumiona. - To miejsce jest niesamowite. Nigdy nie widziałam niczego podobnego. - Wejdźmy do basenu. - Nie mam pod spodem kostiumu, a nie chcę pożyczać od Nikki. I tak już dzieliłam się z nią błyszczykiem- zwierzyła mu się- Chociaż był w niewielkim pojemniczku i użyłam małego palca. Myślisz, że to w porządku?- wyszeptała, spoglądając na drzwi od patio, upewniając się że nikt ich nie słyszał. - Co masz na myśli mówiąc w porządku?- wyszeptał, starając się nie uśmiechnąć. - Chodzi mi o to, że nie dostanę mono9, prawda? Jeżeli chcesz wiedzieć, ta cała spontaniczność trochę mnie przeraża.

9

Mono-mononukleoza zakaźna (choroba Pfeiffera, choroba pocałunków)- zakaźna choroba wirusowa.

51

- Wydaje mi się, że o mono nie musisz się martwić. A jeżeli chodzi o kostium, stanik i majtki nie są bardziej skąpe od bikini. Przerabialiśmy już opcje całkowitego zanurzenia w wodzie nie wspominając o tym, że dzisiaj rano świeciłaś gołymi piersiami przed połową San Juan. Więc to powinna być dla ciebie łatwizna- jęknęła, zakrywając policzki dłońmi. - Czy są jakieś szanse że zapomnisz o tym w najbliższym czasie? - Bardzo niewielkie. No chodź. Wskoczymy do basenu zanim przyjdą i nas zobaczą. Mogę się nawet odwrócić- zrobił jak powiedział i czekał- No i co? - Boję się- wymamrotała. - Już nigdy nie znajdziemy się w takim miejscu. Nie chcę wychodzić i nie chcę też żebyś potem żałowała tego co nas mogło ominąć. Po za tym, nie masz czego się bać. Nigdy nie pozwoliłbym żeby coś ci się stało, Cat by mnie wtedy chyba zabiła- dodał pośpiesznie, na wypadek gdyby jego deklarację wierności potraktowała zbyt dosłownie. Westchnęła. - Masz rację- determinacja w jej głosie dała mu nadzieję, czekał. Jego cierpliwość została nagrodzona, ponieważ wkrótce usłyszał za sobą szelest ubrań. W międzyczasie rozpiął swoją koszulę, zdjął ją i położył na krześle. - Gotowa? - Wchodzę pierwsza, więc jeszcze się nie odwracaj- kiedy usłyszał cichy plusk wody, wypuścił powietrze ze świstem. Tak bardzo chciał się odwrócić, że zaczął liczyć po hiszpańsku, a dłonie zaciskał w pięści. Musiał się skoncentrować bo jego hiszpański był wyjątkowo fatalny, zdążył dotrzeć do sześciu kiedy go zawołała- Okay, gotowa- kiedy się odwrócił, Lacey płynęła w jego stronę, w basenie przypominającym lagunę, mokre włosy otoczyły jej nagie ramiona. Wyglądała jak nimfa z bajki- Chodź, woda jest przyjemnie ciepłaoh tak, mógł się założyć, że była. Skoczyła w bok rozpluskując wodę na boki. Nie zdziwiłby się gdyby zobaczył podążający za nią błyszczący ogon. - Wygląda przepięknie- powiedział Cyrus, wyszedł na ganek niosąc tacę z drinkami. - Masz rację- Nikki stanęła zaraz za swoim narzeczonym i zagwizdała z aprobatą. - Dzięki- odpowiedział im Galen, nie był pewien co innego mógłby powiedzieć. Ich sytuacja była odrobinę dziwna, ponieważ Lacey nie była jego dziewczyną, ale oni tego nie wiedzieli. I biorąc pod uwagę to jak oboje na nią patrzyli, uważał że lepiej będzie nie wyprowadzać ich z błędu. Cyrus podał mu drinka. - Możesz wchodzić. Pośrodku basenu jest bar, zaraz za wodospadem, jest wystarczająco płytko żeby móc wygodnie stanąć. Śmiało. Przyniesiemy z Nikki ręczniki i włączymy jakąś muzykę.

52

- Dzięki- wziął łyk kwaśnego drinka i podszedł do krawędzi wody. Zejście do tego basenu w niczym nie przypomniało zejścia stosowanego zwykle w przydomowych zbiornikach. Schodziło się w dół delikatnego nachylenia, przypominającego brzeg plaży. Kiedy zanurzył się na wysokości tali, usłyszał Lacey. - Jeszcze nie wszedłeś? Musisz to zobaczyć!- wydawało się, że jej głos dochodził za skały. Może nimfa nie była dla niej właściwym określeniem. Lacey była bardziej jak syrena. Ruszył w kierunku z którego dochodził jej głos, a jego puls uderzał jak szalony. Plusk wodospadu musiał zagłuszyć jego ruchy, ponieważ wystraszyła się kiedy nagle wypłynął za skały. Potem zrozumiała, że to on a na jej twarzy pojawił się promienny uśmiech- Spójrz- poprowadziła go do czegoś co wyglądało jak mały staw, znajdujący się wewnątrz basenu, oddzielony od niego rzędem równych kamieni. Elektryczne światło wzmacniało kolory barwnych ryb, leniwie pływających wewnątrz kamiennego kręgu, złotych, pomarańczowych i czerwonych. Kiedy podpłynął bliżej, kilka z nich uciekło przestraszonych, chroniąc się pod kremowo-białymi kwiatami lilii wodnych, unoszących się na powierzchni wody. Gdy spojrzał na Lacey, rozpoznał jej wyraz twarzy. Sprawdzała jego reakcję. Znał potrzebę pokazania drugiej osobie czegoś niesamowitego. To zjawisko było zarezerwowane jedynie dla kogoś, kogo opinia dla tej drugiej osoby była naprawdę bardzo ważna. Myśl, że Lacey chciała mu zaimponować dała mu ogromną satysfakcję, ponieważ był pewien jak cholera że on sam chciał zrobić to samo dla niej. Pokazać nowe rzeczy. Sprawić żeby straciła głowę. Jego fiut drgnął, a Galen starał się utrzymać wzrok na rybkach. Nie ma mowy, żeby powtórzyło się to samo co na plaży, nie kiedy w końcu się dogadali. - Fajne, prawda? - Bardzo. Zawsze chciałem mieć staw z Koi10, ale ten jest rewelacyjny. - To jest najbardziej zadziwiająca rzecz jaką kiedykolwiek widziałam. Nie obchodzi mnie co będę musiała zrobić, ale kiedyś będę mieć taki sam- wyglądała na taką szczęśliwą, tak cholernie pełną nadziei, że żałował, że w tej chwili nie ma przy sobie aparatu. Entuzjazm Lacey wpłynął również na Galena. Podał jej drinka. - Chcesz? - Tak- obróciła się, stając z nim twarzą w twarz. Biustonosz przylegał do jej piersi jak druga skóra, pomimo tego pozostawał nieprzezroczysty. Musiał wydać jakiś rozczarowany jęk ponieważ zmarszczyła brwi.

10

Koi- to taki kolorowy, udomowiony karpik z Japonii.

53

- Nic ci nie jest? - Yep. Tak jest świetnie- skłamał- wzięła mały łyk drinka. - Oh, pyszny. Mogłabym przywyknąć do mieszkania tutaj. - Jesteś zadowolona, że tutaj jesteśmy? - W Puerto Rico czy u Cyrusa i Nikki? - Jedno i drugie- przechyliła głowę na bok i przyglądał mu się przez chwilę zanim przytaknęła. - Tak, jestem. Kiedy wrócę do domu, mam zamiar spróbować różnych rzeczy. Miałeś rację co do żałowania tego czego się nie doświadczyło. Myślę, że wiele straciłam. - Czyżby?- nie chciał żeby jego pytanie tak zabrzmiało, wypełnione jawnym wyzwaniem. - Tak. Od tej pory, mam zamiar korzystać z każdej okazji jaka się trafi, żeby próbować nowych rze…- otworzyła szeroko oczy- Zaczekaj, t-to nie to samo- odpowiedziała cicho. Nie był pewien czy chciała przekonać jego czy samą siebie, więc milczał- Chcę tego. Nie masz pojęcia jak bardzo- dodała chichocząc- Ale później coś by stanęło między nami. Coś naprawdę paskudnego. Przez cały ten czas myślałam…- wzięła duży łyk mojito, a potem spojrzała na niego tymi swoimi oczami w kolorze burbonu. - Co powiesz na kompromis? Jeden pocałunek, tutaj pod wodospadem, żebym mógł dokładnie zapamiętać to miejsce i chwilę wolności z tobą. Bez żalu- jego umysł pracował szybciej niż Usain Bolt biegał na Olimpiadzie. Był tak pochłonięty jej słowami: Przez cały ten czas myślałam…, że prawie przegapił wyraźne zaproszenie. Prawie. Odebrał jej kieliszek i postawił go na płaskiej skale, następnie wziął ją za rękę. W drodze do wodospadu nie powiedział ani słowa, bojąc się przełamać ten magiczny moment. Kiedy dotarli do skalnej półki, stając pod wodną kaskadą, Galen odwrócił się i położył ręce na jej tali. - Gotowa?- przytaknęła, patrzyła się na niego szeroko otwartymi oczami. Wszedł w strumień, ciągnąc ją za sobą. Przez sekundę uderzała w nich rozpędzona woda, ale po chwili znaleźli się wolnej przestrzeni między płynną ścianą a podstawą wodospadu. Pomimo tego, że się denerwowała, podeszła bliżej Galena, aż ich ciała się dotykały- Ten jest za oglądanie moich walki i trzymanie za mnie kciuków- szepnął, całując ją w czoło- Ten za to, że przyjęłaś moje wyzwanie- drugi raz pocałował koniuszek nosa Lacey- Ten za rzucenie tego fiuta Marty’ego- pocałował kącik jej ust. Rozchyliła wargi wzdychając. Jego serce biło tak mocno, że zaczął się zastanawiać czy je słyszy- A ten? Ponieważ pragnę cię tak bardzo, że doprowadza mnie to do szaleństwa- pochylił głowę, a krew napłynęła mu do uszu, trawiąca go potrzeba żądała od niego, że połączył ich usta i brał i brał i brał. Ale kiedy tylko ich wargi 54

się dotknęły, poczuł jeszcze silniejsze pragnienie. Aby lizać, aby gryźć i smakować. Prześledził koniuszkiem języka jej dolną, pełną wargę i delikatnie zacisnął na niej zęby. - Ojej- wyszeptała. Ich oddechy się zmieszały i Galen uśmiechnął się tuż przy jej ustach. - Co? - To było przyjemne- przysunęła się jeszcze bliżej niego, układając się między jego udami, przyciskając piersi do jego torsu- Jeszcze raz- zażądała. Jęknął i konturował pocałunek. Otoczyła go ramionami w talii i wysunęła język na spotkanie jego własnego. Jęknęła cicho. Zassała dolną wargę Galena, poczuł impuls przyjemności. Usta Lacey były gorące jak ogień, słodkie i cierpkie od drinka, musiał użyć całej swojej wolnej woli żeby jej w pełni nie skonsumować. Przejmie zupełną kontrolę nad tym pocałunkiem i całą resztą. Mogliby posunąć się o wiele dalej…To ma być tylko pocałunek. Wtedy go ugryzła, a następnie przesunęła językiem po wrażliwej dolnej wardze. Jej śmiałość, sprawiła że krew napłynęła do jego fiuta. Przysunął do niej swoje biodra, starając się złagodzić trawiący go ból. Jęknęła z aprobatą i zaczęła poruszać miednicą w rytm najbardziej erotycznego tańca świata. Jej piersi falowały, ocierając się o tors Galena, ich miękkość kusiła go. Przesunął palce przez krzywą kobiecych bioder, tali i żeber. Zaczęła poruszać biodrami coraz szybciej i mocniej kiedy dotarł do miejsca gdzie jej skóra łączyła się z biustonoszem. - Proszę- szepnęła tuż przy jego ustach. Choolerra, to miał być tylko pocałunek- wrzeszczało sumienie Galena. Ale kiedy się odsunął zobaczył na twarzy Lacey prawdziwy głód, nie potrafił się jej opierać, w tej chwili mógł jedynie rozwinąć skrzydła i odlecieć. Patrzyła się jak wsuwa wskazujący palec pod ramiączko stanika i zsuwa je powoli w dół ramienia. Oczom Galena ukazała się górna część jej piersi, cal po calu mokra tkanina odkrywała mały, napięty sutek. Jęknął gdy jego fiut naprał na bokserki. - Zrobię to tylko raz- obiecał, nie był pewien czy bardziej chciał przekonać ją czy samego siebie. Pochylił się jeszcze bardziej kiedy odsunął ostatni kawałek satynowej bielizny od ciemnego, pomarszczonego szczytu. Najpierw otoczył go ustami, jak w pocałunku, a następnie polizał go językiem. Zamarła w jego ramionach. - Oh, mój Boże- pisnęła. Zadrżała, zacisnął usta, pocierając wrażliwy sutek aż zaczęła niezrozumiale mruczeć, zaciskając palce na jego głowie, skłaniając go żeby kontynuował. Potrzeba posłuchania jej nieświadomego, zmysłowego rozkazu aby doprowadzić ją do orgazmu, sprawić, żeby wykrzyczała jego imię, uderzała w niego tak samo jak fala uderza o

55

brzeg. Kropla potu, spłynęła po górnej wardze Galena, drżał z wysiłku aby tylko nad sobą panować. Nagle jęknęła gardłowo, rozumiał ją i nie mógł już się dłużej opierać. Tylko odrobinę więcej…Wsunął palce pod cienki materiał majteczek Lacey, obejmując jej gorące ciało. Zamarła ale po chwili krzyknęła, kobiecy głos rozbrzmiewał wśród skał. Wsunął palec do jej mokrego wnętrza, zacisnęła się na nim zupełnie jak płynny jedwab. Nie tracił czasu i zaczął ją pieprzyć. Wsuwał i wysuwał się z niej aż Lacey oparła się na nim, starając się przyjąć jego palec jeszcze głębiej. Serce Galena mocno uderzało o żebra, jakby próbowało się uwolnić z piersi. Złapał zębami jej sutek i wsunął się jeszcze głębiej. - Proszę, Galen, ja…- pisnęła, łapiąc go za włosy. Teraz poruszała biodrami zgodnie z ruchami jego dłoni. Jego imię było jak modlitwa na jej ustach, spięła się opierając się o niego. Była blisko. Boże, była tak kurewsko bliska orgazmu. Fiut Galena był w pełni gotowości, kurwa jeszcze chwila i znajdą się w sytuacji od której nie będzie już odwrotu. Ostatnia prawidłowo funkcjonująca część jego mózgu wysyłała mu ostrzeżenia. Powinni przestać, ale cholera, ona była taka gotowa…Nagle Lacey zamarła, jakby mogła usłyszeć jego myśli- J-ja nie mogę tego zrobić. Nie jestem jeszcze gotowa- chciał zacząć wyć z rozczarowania, ale wiedział, że miała rację. Czułaby się winna gdyby skończyli to co zaczęli, bez względu na to, że nie miała ku temu żadnych powodów. I bez względu na to co mówiło mu jej ciało, nie chciał być odpowiedzialny za jej żal. Niechętnie cofnął rękę, przesunął majteczki na swoje miejsce i wypuścił sutek z ust. - Masz rację. Zresztą i tak powinniśmy już wracać- ich oddechy mieszały się z ciepłym nocnym powietrzem, Lacey przytaknęła, ale wyglądała na oszołomioną. Spojrzała na niego i szybko puściła jego włosy. Przełknęła mocno, zmuszając struny głosowe do pracy. - Domyślam się, że zachowaliśmy się niegrzecznie- patrzył się jej w oczy kiedy koniuszkiem palca przesunął przez delikatną linię kobiecego obojczyka i zatrzymał się na krawędzi stanika. - Ja, dla odmiany miałby głęboko w dupie niegrzeczne zachowanie gdyby tylko oznaczało to możliwość powrotu do tego co właśnie skończyliśmy, ale nie chcę żebyś zrobiła coś czego potem mogła byś żałować. Chociaż to jeszcze nie koniec. Coś się między nami dzieje i będziemy musieli się dowiedzieć o co chodzi i jak to rozwiązać- spojrzał na jej piersi, gdzie napięte sutki naciskały na mokry materiał- Gdybyś chciała mnie wysłuchać to mam kilka pomysłów- pomimo, że dostrzegł w jej oczach ogień namiętności, to szybko potrząsnęła głową. - Nie. To kiepski pomysł- odwróciła się i ruszyła w kierunku wyjścia spod wodospadu. Chwilę później z wdziękiem płynęła w stronę patio, starała się zachować między nimi dystans 56

jednak odwróciła głowę i zawołała przez ramię- Ale nie mam nic przeciwko żebyś spisał je i podzielił się nimi ze mną kiedy tylko będę już po… - Uważaj!- ostrzegł ją za późno i Lacey mocno uderzyła głową w dekoracyjny kamień. - Cholera ja…- wymamrotała pod nosem. Trzeba przyznać, że nawet się nie zatrzymała tylko ominęła skalę i płynęła dalej- Wszystko w porządku- zawołała- Serio, nic mi nie jest. Widzimy się na patio. Skrzywił się, chociaż ucieszył się, że to co się między nimi przed chwilą wydarzyło tak bardzo na nią wpłynęło. Dał jej jeszcze minutę żeby mogła ochłonąć i ruszył za nią. Zaledwie pokonał zakręt kiedy dostrzegł Lacey stojącą pośrodku basenu. Obok niej stał kompletnie nagi Cyrus i obejmował ją ramieniem. - Więc- powiedziała Nikki brodząc w kierunku Galena- Robimy to wszyscy razem czy się rozdzielamy?- kiedy dotarła do niego stanęła w miejscu a jej nagie piersi unosiły się na wodzie jak boje. Cyrus odwrócił się w ich stronę i pomimo tego że Galen szybko spojrzał w inne miejsce to jednak wcześniej wyraźnie dostrzegł jego jednookiego przyjaciela w pełni gotowego do działania. - Możemy zrobić to każde z każdym- powiedział Cyrus z uprzejmy uśmiechem. Śpiew żabek Coqu wydawał się głośniejszy kiedy między nimi zapanowała zupełna cisza. Galen starał się zrozumieć o co chodziło. Dopiero po chwili do głowy przyszło mu jedyne racjonalne wyjaśnienie. Ich nowi przyjaciele byli swingersami i chcieli uprawiać z nim i Lacey stary dobry seks. Och, cholera.

57

Rozdział 6 Lacey czuła jak krew napływa jej do uszu a mózg zamarza. Wargi Cyrusa poruszały się, ale wypowiadane przez niego słowa nie miały dla niej żadnego sensu. Możemy zrobić to każde z każdym. Otworzyła buzię a następnie ją zamknęła, nie potrafiła w pełni zrozumieć tego co się właśnie stało. Palce Cyrusa przesuwały się po jej ramieniu i karku, chociaż nie sądziła żeby miał złe zamiary, opanowało ją przemożne pragnienie odsunięcia się od niego. Galen spojrzał na nią i uśmiechnął się uspokajająco. Odwrócił się w kierunku Nikki i powiedział. W jego głosie nie było ani cienia zdenerwowania. - Posłuchaj, jestem zaszczycony, Lacey pewnie również, ale… - Ah, jest i ale- szeroki uśmiech nowo poznanego mężczyzny zniknął z jego twarzy, odsunął się od niej- Naprawdę przepraszam, myślałem że wszystko zostało już uzgodnione- posłał swojej narzeczonej zirytowane spojrzenie- Mówiłem ci kochanie. Oni nie mogą oderwać od siebie oczu. Pomyliłaś się- Nikki zmarszczyła brwi i przeczesała palcami mokre włosy. - Kiedy byłyśmy w toalecie w restauracji, zaoferowałam jej pełną wymianę a ona się zgodziła…-Lacey poczuła, że się rumieni. - Myślałam, że mówisz o błyszczyku- skrzyżowała ramiona na piersi, nagle poczuła się bardziej naga niż gdy rano na plaży zgubiła górę od bikini - Nikki zachichotała a po chwili śmiała się w głos. Dołączył do niej Cyrus. - Oh, mój Boże- sapnęła, ocierając kłykciami łzy z oczu- Nie miałam pojęcia co wtedy zrobić, Cy. Wzięła mój błyszczyk i dała mi swój, byłam kompletnie zaskoczona. Pomyślałam, że właśnie tak to się załatwia w Rhode Island- Cyrus prawie wył ze śmiechu, nawet na twarzy Galena pojawił się promienny uśmiech, kiedy zobaczył płonąco-czerwone policzki Lacey. Pomimo tego, że nieźle sobie poradzili, to jakby zastanowić się nad całą tą sytuacją to musiała przyznać, że była całkiem zabawna- Najwyraźniej zrozumiałam to jak chciałam- Nikki popatrzyła na Galena wygłodniałym wzrokiem. Właśnie kiedy Lacey miała poczuć ukłucie zazdrości, kobieta spojrzała na nią w ten sam sposób- Nie wiem które z was jest seksowniejsze, ty czy on. - Zdecydowanie on- rzuciła szybko Lacey- jej słowa ponownie wywołały śmiech i nawet ona dała się ponieść chwili. Kiedy chichoty ucichły zaległa między nimi niezręczna cisza. - Więc między nami wszystko w porządku? Przyjaciele ale nie kochankowie? Oczywiście do czasu aż zmienicie zdanie- Nikki jednoznacznie poruszyła brwiami. Czy tacy ludzie jak oni, piękni i atrakcyjni mogli być nią zainteresowani? Nudną, zwykłą Lacey? Pomimo

58

oczywistego zakłopotania, poczuła się odrobinę rozbawiona tą myślą. Zamiast ukryć swoją rozpaloną twarz, Lacey uśmiechnęła się. - Oczywiście- nikt nie ruszył się ze swojego miejsca, niepewni co zrobić dalej, na szczęście Galen uratował sytuację. - Myślę, że najlepiej będzie jak już pójdziemy. Ostatniej nocy mało spaliśmy a jeszcze czeka nas droga powrotna. Naprawdę jesteśmy wam wdzięczni za waszą gościnność- ruszył w kierunku wyjścia z basenu, zaczekał czy Lacey do niego dołączy. Spojrzała spanikowana na Cyrusa i Nikki, którzy najwyraźniej zlitowali się nad nią ponieważ płynęli w głąb laguny. Kiedy tylko zniknęli z pola widzenia, popędziła przez basen i wpadła prosto w ręcznik który trzymał dla niej Galen. - Nie masz nic przeciwko żebyśmy wrócili na piechotę, czy chcesz żebym zadzwonił po taksówkę?- spytał delikatnie. - To mniej niż mila, możemy się przejść- pomimo ciepłego powietrza, jej usta drżały, zacisnęła je. - Już w porządku, mała. Mieliśmy świetny wieczór do czasu tej niesamowitej propozycji, ale wspaniale sobie poradziłaś. A teraz wynośmy się stąd zanim pomyślą, że zmieniliśmy zdanie. Kilka minut później, ubrani, krzyknęli do Nikki i Cyrusa kilka słów na pożegnanie. Szli wzdłuż plaży w kierunku ich domku. Lacey musiała przyznać, że przez cały czas Galen nie powiedział do niej ani jednego złośliwego słowa. Stary Galen na pewno by jej nie oszczędził. Bezlitośnie wyśmiałby jej naiwność. Błyszczyk, rzeczywiście. Poczuła, że znowu się rumieni i przełamała ciszę cichym jękiem. - Oh Boże, to było takie upokarzające- pierwsza zaczęła mówić, więc na pewno zaraz zacznie się z nią drażnić. Zamiast tego Galen wzruszył ramionami. - To nic wielkiego- nic wielkiego? Poradziła sobie ze swoim pierwszym- i miała nadzieję, że ostatnim- zaproszeniem do orgii a on mówi: „nic wielkiego”? Spojrzała na niego, żałowała że nie mogła zobaczyć wyrazu jego twarzy w lepszym świetle. Czy był rozczarowany? Miał nadzieję, że się zgodzi, żeby mógł spędzić trochę czasu sam na sam z Nikki? Nie spodobała jej się ta myśl. - Wiem, że mówiłeś że nie chcesz żebym żałowała albo nie wykorzystała szansy na zdobycie nowego doświadczenia, ale mam nadzieję, że rozumiesz dlaczego nie mogłam tego…zrobićczekała na jego odpowiedź tak długo, że nawet zaczęła się zastanawiać czy ją w ogóle usłyszał. Nagle, kilka kroków przed drzwiami do ich domku zmusił Lacey żeby się zatrzymała. - Jak na kogoś tak inteligentnego jak ty, to twoje instynkty są naprawdę do bani. 59

- Co masz na myśli? - Chodzi mi o to, że nie ma takiej możliwości, abym chciał żebyś była z kimś innym niż ja, zwłaszcza tuż przed moimi oczami. Ale wyjaśnijmy coś sobie, mała. Kiedy tylko uporasz się ze swoimi uczuciami i będziesz gotowa na doświadczenie życia, będę cały twój. Jestem jedynym mężczyzną z którym zaszalejesz- wziął ją za rękę i przyciągnął do siebie, a ich ciała przywarły do siebie. Udo przy udzie, biodro przy biodrze- Jestem jedynym, który zamierza udowodnić ci, że brudne zabawy to nie tylko tarzanie się w mokrym piasku- dwa ostatnie dni były najbardziej zwariowanymi w całym jej życiu, sama nie wiedziała jak długo będzie jeszcze potrafiła opierać się jego seksualnemu zainteresowaniu. Ich namiętny pocałunek, pieszczoty oraz to co mogłoby się stać gdyby nie była taka świętoszkowata na stałe wyryły się w jej umyśle. A wszystko przez głupiego Marty’ego, który ciągle zaprzątał uwagę Lacey. Nawet teraz czuła to napięcie, jakby własna skóra była dla niej za ciasna. Jakby jej ciało wiedziało, że straciła szansę na orgazm życia i buntowało się, pragnąc wrócić do miejsca z którego je wyrwała. Cała zesztywniała pod wpływem intensywności jego spojrzenia i zanim zdążyła wyjąkać odpowiedź, Galen odsunął się od niej- Ale dopiero wtedy kiedy będziesz gotowa- wyjął klucz i otworzył drzwi. Poczuła ulgę połączoną z rozczarowaniem. Odpuścił jej. Na razie. Przepuścił ją w progu i zamknął za nimi drzwi- To był całkiem interesujący wieczór- powiedział, zapalając światło. - Interesujący to mało powiedziane- ucieszyła się że mogła skupić uwagę na rozmowie- Cat nigdy mi nie uwierzy. Moje pierwsza orgia. To jest nawet bardziej szalone od tego co robiła ze strażakiem…- Galen zakrył uszy dłońmi. - Jezu Chryste, Lacey, nie chcę słuchać tego gówna. Przez to będę musiał wyprać sobie mózg. I dokładnie mówiąc to nie byłaby orgia. Tylko raczej przypadkowy seks- zmarszczyła brwi a on odkrył swoje uszy- Co nie oznacza że jest mniej niesamowite- zapewnił ją- To zaszczyt zostać wybranym. Na pewno była to najbardziej absurdalna rozmowa jaką kiedykolwiek prowadziła. Powinna być mężatką, przez cały dzień zwiedzać San Juan ze swoim mężem, Martym, a przynajmniej do chwili kiedy nie zaczęłaby doskwierać mu rwa kulszowa. Zamiast tego, rozmawiała o prawie-orgii w której nie wzięła udziału, po tym jak prawie uprawiała seks z Galenem w basenie. Jej nemezis. Jej dręczyciel. Mężczyzna jej marzeń. Wyśniony mężczyzna, który zatrząsł całym światem Lacey ponad godzinę temu. Dziwne jak łatwo może zmienić się czyjeś życie. - Chcesz mrożonej herbaty?- spytał, idąc do kuchni.

60

- Nie, dzięki- przeszła przez marmurową posadzkę i usiadła na brzegu kanapy, przyciskając palce do ust. On pytał ją o jakąś mrożoną herbatę, a ona nie potrafiła myśleć o niczym innym po za jego ustami. Jak ma wyrzucić je ze swojej pamięci, skoro wie jak smakują? I jego dłonie…Boże, te dłonie. Dłonie, które nie należą do ciebie- przypomniała sobie. Bez względu na to czego pragnęła, ciągle była mężatką i to co zrobili było złe. Ale nie czuła się wtedy źle. Nagle adrenalina która nagromadziła się w jej ciele przez cały wieczór zniknęła, a trawiące ją emocje wyblakły. Niemal poczuła ulgę kiedy dopadło ją odrętwienie. Nie będzie już więcej o tym myśleć. Była jak pies ganiający za swoim ogonem, kręcąc się bezcelowo. Jak tylko się porządnie wyśpi, usiądzie i zastanowi się jak sobie z tym poradzić i najważniejsze co zrobić z Galenem. Przewróciła się na bok i podciągnęła nogi. Przez moment rozważyła zmianę wilgotnej bielizny na piżamę ale szybko zrezygnowała z tego pomysłu. Odpocznie tylko przez kilka minut. Nie mogła powstrzymać hipopotamiego ziewnięcia. - Myślę, że w końcu dopadło mnie tych kilka ostatnich dni, czuje się jakby potrącił mnie rozpędzony pociąg. - W takim razie przebierz się i idź do łóżka. Gdy tylko zmienię ubrania, sam mam zamiar się położyć- przesunęła się, mocniej wtulając się w poduszki. - Idź pierwszy, a kiedy skończysz będę gotowa żeby wstać- zamknie oczy tylko na chwilę, dopóki Galen nie wróci. Bycie dziką naprawdę wyczerpywało.  Kiedy tylko wszedł do salonu usłyszał ciche pochrapywanie. Potrząsnął głową, ponieważ Lacey była jedną osobą jaką znał, która potrafiła zasnąć w ciągu minuty. Nie miało znaczenia gdzie była, albo co się działo dookoła niej. Gdy razem z Cat zaczynały liceum, pojechała z jego rodziną na wycieczkę. Sam był wtedy w klasie maturalnej i nie potrafił uwierzyć, że rodzice nie pozwolili mu zostać samemu w domu. Do tego dziesięciokrotnie pogorszyli sprawę ponieważ pozwolili Cat zabrać swoją przyjaciółkę. Miał utknąć w lesie na siedem dni z nieznośną nastolatką i jeszcze bardziej nieznośną nastolatką. Super. Do piętnastego roku życia starał się skutecznie uprzykrzać im życie, ale w ramach przygotowań do nadchodzącego nowego roku szkolnego, starał się je agresywnie ignorować. Co najwyraźniej miało nie skutkować na biwaku, ponieważ ich trójka: Cat, Lacey i on zostali razem wciśnięci na tylnie siedzenie Hondy jego matki. Lacey siedziała pośrodku ponieważ była najmniejsza, przez co przywarła do boku Galena jak pasożyt wielkości człowieka, podsycający trawiące go pożądanie.

61

Chudzielec czy nie, ciągle była nastolatką, a w jego ciele, jak w ciele każdego młodego chłopaka szalała burza hormonów. Kiedy on siedział i cierpiał, Lacey dwie minuty po tym jak opuścili granice miasta, smacznie pochrapywała, przyciskając twarz do jego ramienia. Torturowała go przez cztery godziny. Miała na sobie białe, bawełniane szorty, przez co jej odsłonięta do uda noga, ocierała się o niego przez cały czas. Jej praktycznie nieistniejące piersi, poruszały się za każdym razem kiedy ojciec wjechał w dziurę. Jej dłoń uderzała w jego kolano, tak blisko źródła cierpienia Galena, że zgrzytał zębami. A ona spała jak kamień, zupełnie jakby nie miała żadnych trosk. Nastoletnia, śpiąca Lacey. I chociaż jako chłopiec potrafił się jej oprzeć, skrzętnie wszystko ukrywając to jako dorosły mężczyzna miał z tym ogromne problemy. Te wspomnienia sprawiły, że uśmiechał się jak idiota i patrzył na śpiącą Lacey. Teraz miał problem ponieważ nie był pewien czy powinien przenieść ją do sypialni czy pozwolić jej zostać na kanapie. Rano poproszą obsługę o dodatkową pościel żeby następnej nocy mógł spać oddzielnie w dodatkowym pokoju. Ponowne dzielenie z nią łóżka nie było dobrym pomysłem. Poczuł podmuch chłodnego powietrza. Lacey ciągle miała na sobie wilgotne ubranie a w pokoju było zimno. Naprawdę musiała się przebrać. Przyklęknął obok kanapy i delikatnie potrząsną ją za ramię. - Lacey, obudź się. - Odejdź- wymamrotała, przekręcając się na bok. Uśmiechnął się i spróbował ponownie, potrząsną nią nieco mocniej. Nada. Z westchnieniem pochylił się i wziął ją w ramiona. Natychmiast otoczyła jego szyję ramionami, mocniej się wtulając. W pełni panując nad sobą, szedł przez pokój starając się zignorować miękkość piersi naciskającą na jego tors. Jezu, może było to spowodowane ich wcześniejszymi pieszczotami w basenie, bo gdy tylko dotarli do sypialni on już był cały twardy. Nie zawracając sobie głowy paleniem światła, delikatnie położył ją na łóżku. Starał się uwolnić z jej uścisku ale nic z tego. Ramiona Lacey mocno trzymały się jego szyi i kiedy próbował się wyszarpnąć, skończył leżąc na niej. - Nie chcę być sama- szepnęła, ukrywając nos przy jego szyi. Przewrócił się na bok, ciągnąc ją za sobą. Teraz leżała na ramieniu Galena. Z zadowolonym westchnięciem, mocniej przytuliła się do niego, łącząc ich biodra. Poczuł jak krew napływa do jego fiuta. Kurwa, co miał teraz zrobić? Przez ostatnie dwa dni zobaczył Lacey jakiej jeszcze nigdy nie widział i jeżeli miał być ze sobą zupełnie szczery musiał przyznać że mu się spodobała. Teraz wiedział że ma nie tylko dobre serce, nieco neurotyczny charakter i cholernie gorące ciało ale też

62

pokłady nie odkrytej zmysłowości. A to było zabójcze połączenie. Nie pamiętał kiedy ostatni raz pragnął dotknąć kogoś tak bardzo, że prawie odczuwał fizyczny ból. Wyraziła się jasno. Nie mogła z nim tego zrobić. A przynajmniej na razie. Może to właśnie był ich czas. Może to było zrządzenie losu, anomalia powstała w wyniku zbiegu przypadkowych wydarzeń, które sprawiły że znaleźli się razem na tej wyspie. W takim wypadku powinien trzymać się swojego pierwszego planu. Planu który nie obejmował zdzierania z niej ubrań i sprawienia, że bez końca krzyczałaby jego imię. Po krótkiej chwili pomyślał, że wcześniej czas nigdy nie był dla nich odpowiedni. Zawsze było coś w nieporządku. W przeszłości przez krótki okres wydawało mu się, że była w nim zakochana, ale uważał nie byli dopasowani wiekiem. I kiedy w końcu myślał, że mogliby być razem, to oboje chodzili już do liceum. Jednak on uważał się za zbyt popularnego, żeby umawiać się z jego małą siostrzyczką i jej przyjaciółką, która pewnie i tak nie była nim zainteresowana. Później wkroczyli w dorosłość, każde z nich miało swoje własne priorytety, zawsze kiedy się spotykali zaczynali się sprzeczać, stało się to dla nich normalnym stanem rzeczy. Ale teraz był sam i Lacey też niedługo będzie wolna. Może to właśnie był ich czas. Kiedy tylko będzie gotowa- przypomniał sobie. Przesunął się odrobinę, starając się stworzyć między nimi przestrzeń, ale kiedy tylko odsuwał się od niej o centymetr, to ona przysuwała się do niego o dwa, aż w końcu prawie na nim leżała. Jej ciepły oddech łaskotał go w szyję. Po długim dniu spędzonym na słońcu i pływaniu ostatecznie zrezygnował z tej walki, poddał się gorącemu ciału kobiety i wygodnemu łóżku. Wsunął palce we włosy Lacey i zamknął oczy. Przypomniał sobie jak wyglądała w samych majteczkach od bikini, jak wyglądały jej nagie piersi pokryte piaskiem. Jego fiut pulsował tuż przy jej udzie. Galen jęknął. Zostało jeszcze trzynaście nocy. Co było dość niefortunne, ponieważ w tym tempie? Nie przeżyje nawet trzech.

63

Rozdział 7 - Coś się zmieniło? Bo jeżeli nie, to muszę cię poprosić żebyś mnie puściła- zaspany, ochrypły głos Galena był dla Lacey jak miód, pomału otworzyła oczy. Twarz Galena stała się jeszcze przystojniejsza przez lekki zarost na jego szczęce, musiała się skupić. - Co masz na myśli?- spojrzał swoimi zaspanymi oczami w dół a ona podążyła za jego wzrokiem. - Oh mój Boże. Przepraszam cię!- pośpiesznie oderwała od niego rękę i przerażona zakryła usta. Drugi poranek z rzędu miała osobliwy kontakt z jego najbardziej męską częścią ciała. - Hej, nic się nie stało. Zwykle nie narzekam kiedy budzę się z powodu porannego masażu fiuta, ale nie chciałbym dotrzeć do krytycznego momentu a potem dowiedzieć się, że mocno spałaś i śniło ci się, że doisz krowę- zamknęła oczy i ukryła głowę pod przykryciem, pragnąc po prostu zniknąć. - Jakim cudem znowu znaleźliśmy się razem w łóżku?- pamiętała, że zasnęła na kanapie ale to co się wydarzyło później było dla niej wielką niewiadomą. - Wyłaź- usłyszała jego przytłumiony głos, a następnie ściągnął jej koc z głowy- Nawet nie zrozumiałem co mówiłaś- wpatrywała się uparcie w wybrany punkt na ścianie, bardzo intensywnie. - Spytałam, jakim cudem znowu znaleźliśmy się razem w łóżku. - Przeniosłem cię, ale nie chciałaś zostać sama- wzruszył ramionami- A ja nie lubię sprzeczać się z pięknymi kobietami. I szczerze mówiąc jeszcze dziesięć sekund temu, wydawało mi się, że była to najlepsza decyzja- pomimo tego, że się z nią drażnił, wyczuwała w jego głosie seksualne napięcie. Musiała użyć całej swojej siły, żeby nie skoczyć na niego i skończyć to co nieświadomie zaczęła. Boże, tak dobrze było czuć go w swojej ręce. Duży. Twardy. Gotowy na…Dzwonek komórki Galena, leżącej na krawędzi nocnego stolika, przerwał jej zbereźne myśli. Czuła na sobie gorąco jego spojrzenia kiedy sięgał po telefon. Miała przeczucie, że ich rozmowa jeszcze się nie skończyła- Halo- zawahał się i zakrył słuchawkę ręką- To twój prawnik- na poważnie powinna pomyśleć o kupieniu nowej komórki. Chociaż myśl o tym, że w najbliższym czasie miała rozmawiać z matką nie przypadła Lacey do gustu, to jednak zachowywała się nieodpowiedzialnie pozostając poza zasięgiem rodziny. Pomału zaczynała odczuwać wyrzuty sumienia z tego powodu. Wzięła komórkę. - Halo?

64

- Hej, Lacey. Mam dla ciebie wiadomość. - Okay, pozwól mi tylko…- uśmiechnęła się przepraszająco do Galena i wstała z łóżka, upewniła się, że wciągnęła brzuch, tak na wszelki wypadek gdyby na nią patrzył. Przeszła przez pokój szukając bardziej prywatnego miejsca. Niemożliwością było jasno myśleć, kiedy ktoś gapi się na ciebie z uśmiechem jasno mówiącym, że ma na ciebie ochotę. Zresztą coś w tonie głosu Allena mówiło jej, że bez względu na to co miał do przekazania, warto było uważnie go wysłuchać. Weszła do łazienki w korytarzu i zamknęła za sobą drzwi- Okay, co się stało? - Pokochasz mnie za to co mam ci do powiedzenia. W rzeczywistości, możesz wysłać do mojego mieszkania Dom Perignon- Fitzhumusowie przyjaźnili się z jej rodziną od lat, dlatego Lacey i Allen byli bardzo podobnie wychowywani. Zmuszano ich do brania udziału w różnych wydarzeniach, uczęszczali na lekcje tenisa od tego samego instruktora i całej masie innych przeklętych zajęć. Kochała go jak brata, ale gdyby tylko teraz stał obok niej dla zabawy dźgnęłaby go w brzuch. - Przestań kręcić i wyduś to wreszcie z siebie, Fitz! - Według stanu Rhode Island nie jesteś mężatką. - Co to znaczy? Przecież wielebny Maclan pomyślnie przeprowadził ceremonię- poczuła jak krew napływa jej do uszu a nogi stają się miękkie jakby były z waty. Opadła na vanity chair, starając się zachować zdrowy rozsądek- Razem z Martym podpisaliśmy świadectwo. Widziałam też jak wielebny je podpisywał. - Masz rację. Ale…- ta dramatyczna pauza sprawiła, że Lacey zapragnęła znaleźć się kolo Allena i go udusić. Przetarła twarz dłonią. - Zabijasz mnie teraz. Zabijasz. Mnie. Proszę, po prostu wyduś to z siebie. - Aa-le wielebny Maclan jeszcze nie wypełnił dokumentów. Trzeba było uiścić opłatę, którą zgodziłem się za ciebie pokryć, ale dzięki temu mam przed sobą wasze świadectwo. Podrzemy je i voilŕ! Po sprawie, nigdy nie było żadnego ślubu- zgięła się w pół, miała zawroty głowy. - Jesteś tego w stu procentach pewien?- proszę powiedz, że tak. Nie przeżyłaby gdyby później okazało się, że była to jakaś straszliwa pomyłka. - Bez dwóch zdań. Kiedy tylko skończymy rozmawiać, zadzwonię do prawnika Marty’ego i wszystko mu wyjaśnię. Ty, moja droga, jesteś wolną kobietą- rozłączyła się i wstała. Wolna kobieta. Poczuła ulgę, jednak po kilku sekundach przez jej ciało przepłynęła cała masa różnych emocji. Zaczęła się trząść. Chwilę później śmiała się histerycznie, a łzy spływały jej po policzkach. 65

W końcu coś zaczęło układać się pomyślnie, teraz już nic nie powstrzyma Lacey przed spędzeniem kilku następnych tygodni przed robieniem tego, czego pragnie najbardziej na świecie. Kiedy to się skończy będzie cierpieć. Nie miała zamiaru się okłamywać, że będzie to coś więcej niż tylko romans, ale nagle nie miało to dla niej żadnego znaczenia. Wyszła z łazienki, przeszła przez korytarz i stanęła pod drzwiami sypialni, za którymi „Straszny” Galen Thomas leżał półnagi i czekał. Jak rozpakowany do połowy prezent, przeznaczony tylko dla niej. Być może nie będzie wstanie zaspokoić takiego mężczyzny jak on, ale do cholery miała zamiar spróbować.

 Galen poprawił poduszki i sięgnął po pilota od telewizora, starając się zapomnieć o tym jak mała, gorąca dłoń Lacey otaczała jego fiuta, masując go. Chociaż, Jezu to było takie przyjemne. Jej uścisk choć nieudolny i entuzjastyczny, był mocny i pewny. Włączył telewizor, desperacko szukając czegoś co odwróci jego uwagę od pulsującego penisa, który raczej w najbliższym czasie nie miał co liczyć na odrobinę ulgi. Reklamy po hiszpańsku, reklamy po angielsku, prognoza pogody. Zatrzymał się na tym kanale. Planowali później wybrać się na pieszą wędrówkę po lesie deszczowym, ale jeżeli temperatura wzrośnie powyżej dwudziestu pięciu stopni może powinni zrezygnować z wycieczki i udać się do kasyna. Chyba, że będzie chciała iść na plażę. Jego jądra napięły się na wspomnienie o tym jak wyglądała w samych majteczkach od bikini, jęknął. Nie, tylko nie na plażę. Pójdą w inne miejsce tam gdzie będzie musiała być całkowicie ubrana. Przeklinał fakt, że nie zaplanowała swojego miesiąca miodowego na Alasce, w tym samym czasie drzwi od sypialni ponownie się otworzyły. - Hej, wszystko w porządku?- spytał, kiedy Lacey szła w kierunku łóżka. Coś w wyglądzie jej twarzy sprawiło, że jego serce zaczęło bić szybciej. Pewnie zaciśnięta szczęka, błysk w oku. Instynkty Galena ożyły. W jednej chwili stała przed łóżkiem a w następnej skoczyła do przodu. Upuścił pilota na podłogę i napiął całe ciało, w dokładnie w tym samym momencie kiedy Lacey na niego opadła. Ze świstem wypuścił powietrze, ale zanim zdążył ponownie wziąć oddech, mocno go pocałowała. Ich zęby się zderzyły, a Lacey odsunęła się do tyłu, przyciskając palce do swoich ust. - Przepraszam. To było głupie. Mogłam ukruszyć ci zęba, albo nawet gorzej- rumieniec pojawił się na jej policzkach- Czy nic ci nie zrobiłam?- zajrzała do jego ust, rozchylając je kciukiem i palcem wskazującym.

66

- Moim zębom nic nie jest- powiedział, miał nadzieję, że brzmiał na mniej zdezorientowanego niż się czuł. Co takiego mógł powiedzieć jej adwokat, że tak nagle wskoczyła na niego? Nigdy nie miał nic przeciwko czynnej, seksualnej napaści na jego usta, ale te ciągłe wzloty i upadki nastrojów pustoszyło jego libido- Co się stało, Lacey? - Nie wiesz?- sturlała się z niego i opadła na plecy, zakrywając twarz ramieniem- Boże, ja nic nie potrafię dobrze zrobić. Próbowałam cię uwieść- uśmiechnął się i przekręcił tak, żeby leżeć obok niej. - To wiem, ale dlaczego? Nie, żebym narzekał. Chcę tego. Cholera, nawet nie masz pojęcia jak bardzo, ale nie chcę żebyś za kilka godzin czuła się winna i miała wyrzuty sumieniaprzesunął kciukiem po jej pełnej, dolnej wardze, pragnienie żeby zatopić w niej zęby było dla niego prawie, że obezwładniające- Chociaż teraz jest czas aby podjąć decyzję, ponieważ mam zamiar sprawić, że za chwilę nie będziesz potrafiła racjonalnie myśleć- odsunęła rękę i przekręciła głowę, leżeli teraz twarzą w twarz, zainteresowanie jego deklaracją było wyraźnie widoczne na jej twarzy. - Chcę tego. Wszyscy zawsze mówili mi co jest dla mnie najlepsze, ale po raz pierwszy, wiem czego ja chcę. I to jesteś ty- zrobił wszystko aby nie skorzystać z tego co mu właśnie zaoferowała, miał nadzieję że jej słowa płynęła zarówno z głowy jak serca. Ale miał jeszcze jedno pytanie, które bardziej miało uspokoić ją niż jego. - A co z twoim mężem? - Nie mam męża. Mam byłego narzeczonego. Nie jestem mężatką- wyszeptała- Nigdy nie byłam. Świadectwo nie zostało jeszcze wypełnione, więc możemy je podrzeć i będzie tak jakby nigdy tego ślubu nie było- poczuł napływ adrenaliny, jego mięśnie napięły się a zakończenia nerwowe domagały się uwagi. Oblizała trzęsące się usta, najwyraźniej zaczynała się denerwować. Prześledził palcem linię jej kości policzkowej. - To dobrze. Jestem pewien, że poczułaś ogromną ulgę- walczył ze sobą aby mówić spokojnym głosem, musiał się kontrolować jeżeli chciał zrobić to w taki sposób jaki sobie wymarzył. Lacey była gotowa, a on znajdował się nad krawędzią. Jeżeli wykona jeszcze kilka tych swoich niezdatnych, choć uwodzących gestów, skończy leżąc na plecach, wypełniona jego fiutem, a on będzie musiał zapomnieć o obietnicy doprowadzenia jej zmysłów do szaleństwa. A może, może Galen jest dla niej kimś więcej niż tylko mężczyzną, który pomaga zapomnieć jej o Martym. Może mają szansę aby uczynić ich relację prawdziwą. Powoli, Galen. Zrób to spokojnie i powoli. Odchylił jej podbródek, zbliżając do niej swoje usta. Był to miękki, delikatny pocałunek, pozbawiony pośpiechu. Odsunął się, miał zamiar powiedzieć Lacey co chciał jej 67

zrobić, ale ona pisnęła cicho i skorzystała z okazji żeby wsunąć mu język do ust. Liżąc, ssąc i szczypiąc jego własny. Siła z jaką zaatakowała spowodowała, że opadł na poduszkę, warknął gardłowo. Lacey, w ten sposób pragnąca i pożądająca go była dla niego najgorętszą niespodzianką. Opanowało go pragnienie aby wziąć ją szybko i mocno. Jego fiut pulsował kiedy w szaleńczym rytmie ocierała się o niego biodrami. Oderwał od niej swoje usta. - Musisz dać mi minutę, albo ten raz będzie bardzo rozczarowujący, mała- potrząsnęła głową, jej spojrzenie było dzikie. - Nie może być. Czuje jakbym czekała na to całą wieczność- oto kolejny powód aby udowodnić jej, że warto było się powstrzymać. Jeżeli ciągle miał nadzieję to zrobić, to w takim razie będzie musiał ją odrobinę przystopować. Albo przyspieszyć a potem przystopować. W końcu jego motto brzmiało „kobiety pierwsze”- w sypialni. Jednym płynnym ruchem przerzucił ją na plecy. Lacey krzyknęła ale po chwili przesunęła ręce w dół jego pleców aż zacisnęła palce na męskich pośladkach. Sięgnął po jej nadgarstki i przytrzymał je razem. Rozkładał wagę opierając się na torsie Lacey i swoich kolanach, w ten sposób ich dolne części ciała się nie dotykały dzięki czemu przestała się ocierać o jego pełną, twardą jak kamień, erekcję. - Puść mnie. Przygniatasz mnie- zaprotestowała, ale jej wydęte wargi świadczyły o czymś zupełnie innym. - Nie przygniatam cię aż tak bardzo. Po prostu chcesz się bardziej nade mną poznęcać. - Nie podoba ci się?- opadła na poduszkę kiedy przełożył nadgarstki nad jej głowę. - Nie o to chodzi, mała. Podoba mi się. W rzeczywistości, uwielbiam to. Ale to…- ponownie zbliżył ich biodra, aż jego fiut wpasował się w miękkie ciało między jej udami, a kiedy wyczuł jak pulsuje tuż pod nim, przełknął mocno i przeklął- to jest więcej niż mogę w tej chwili znieść. Więc zagramy w pewną małą grę. Nazywa się „bez rąk”. To oznacza, że przez następnych dziesięć minut, nie możesz mnie dotknąć. To wszystko- zmarszczyła brwi. - To strasznie głupia gra. - Myślisz tak tylko dlatego bo jesteś maniakiem samokontroli. Zrób to dla mnie a jeżeli ci się nie spodoba już nigdy więcej w to nie zagramy- patrzyła na niego przez dłuższą chwilę ale w końcu przytaknęła. - Dziesięć minut- spojrzała na zegarek a potem spowrotem na niego- Zaczynaj- w podziękowaniu zmówił krótką modlitwę i puścił jej nadgarstki. - Trzymaj je nad głową- zagryzła dolną wargę ale nie poruszyła się. Galen przysiadł na piętach i spojrzał na nią. Włosy w kolorze miodu zdobiły poduszkę, przesunął przez nie palcami- Uwielbiam twoje włosy. Są takie cholernie seksowne. W wodzie wyglądasz jak 68

syrena. Chcesz poznać pewien sekret?- wstrzymała oddech i przytaknęła. Być może to ją przestraszy. Może pomyśli, że jest skończonym zboczeńcem, ale wygląda na taką zafascynowaną, taką podnieconą, że nie potrafiłby się powstrzymać nawet gdyby próbowałMarzyłem o tobie i twoich włosach. O tym jak bierzesz mojego fiuta w usta, naprawdę powoli. Ssiesz go i liżesz aż czuję, że zaraz eksploduję. I właśnie kiedy wiem, że zaraz będę miał orgazm, łapię twoje piękne włosy i używam ich abyś zaczęła poruszać się szybciej, mocniej aż dojdę głęboko w twoim gardle- sapnęła i zaczęła powoli przesuwać ręce w dół. - Pozwól mi na to- potrzeba zrobienia tego uderzyła w niego tak mocno, że obraz zaczął mu się rozmazywać a w uszach szumiało tak głośno, że ledwo co słyszał. - Ah, kochanie- udało mu się odezwać- nie masz pojęcia jak bardzo tego pragnę, ale nie minęło jeszcze moje dziesięć minut- z dziesięciu zrobiło się dziewięć i Galen zaczął odczuwać presję. Przesunął ręce przez jej nadgarstki, ramiona, musnął palcami policzki i szyję- Zdejmijmy to- wymruczał odsuwając w dół ramiączka od topu który miała na sobie, ujawniając w ten sposób jej pełne piersi. Ten widok był zbyt kuszący żeby mógł go zignorować, więc pochylił się i pocałował ją tam. Pachniała jak słońce i kwiaty, wdychał jej zapach- Pachniesz tak dobrze, że mógłbym cię zjeść- całe ciało Lacey było mocno napięte, tak bardzo gotowe na to co chciał jej podarować. Nie mógł się dłużej powstrzymać- Pieprzyć to- powiedział z jękiem. Ściągnął z niej sukienkę i ruszył w kierunku bielizny. Po kilku szarpnięciach i pomocnych ruchach Lacey wszystkie jej ubrania leżały na podłodze. I oto była. Naga, gotowa. Czekająca. Wcześniej widział tylko fragmenty jej ciała. Długie, zgrabne nogi w letnich sukienkach. Pełne, krągłe piersi kiedy zgubiła bikini w oceanie, a później gdy pieścił je w basenie. Płaski brzuch gdy leżała na plaży. Ale wszystko razem, zwieńczone przez słodkie blond loczki u zbiegu jej ud? Ten widok po prostu go oszołomił. Jego ciężki oddech zakłócał panującą wkoło nich ciszę. Kobiety pierwsze. Powtarzał w myślach te słowa jak mantrę, starając się odzyskać samokontrolę. Przesunął palcem przez jej biodro i kierował się górę, pieścił szczupłe linie kobiecego ciała aż dotarł do szczytu piersi. Syknęła, zaciskając palce na poduszce. - Nie mogę się doczekać aby cię posmakować- powiedział, pochylając się nad nią i wysuwając język. Drażnił jej sutek aż zaczęła wyginać się w łuk, starając się znaleźć bliżej ust Galena. To jak reagowała nawet na najdelikatniejszy dotyk, sprawiło że zaczął żałować, że nie ma więcej ust, więcej rąk aby móc ją wszędzie dotykać i całować. Delikatnie zacisnął zęby na napiętym szczycie i zaczął go przygryzać. - OmójBoże, taaak- ujął jej pierś w dłoń jednocześnie mocniej ssąc, starając się odizolować od krzyków Lacey ponieważ sprawiały, że jego jądra napięły się do granic możliwości- Nie 69

mogę…muszę…Jezu, Galen proszę- miała takie piękne, wrażliwe sutki przez ulotną chwilę zastanowił się czy wyłącznie je ssąc byłby wstanie sprawić żeby doszła. Zerkając na zegarek porzucił ten pomysł. Zostało mu niewiele czasu a ona nigdy wcześniej nie miała orgazmu. Nie, muszą zrobić to we właściwy sposób. Odsunął się i spojrzał na jej zarumienioną twarz. - Musisz trzymać ręce na górze, Lacey. Bez względu na to co zrobię, dobrze? Bez oszukiwania. Znajduje się na krawędzi i jeżeli tylko mnie dotkniesz to będzie koniec. - Zrobię cokolwiek zechcesz. Tak, tylko…proszę- jej oczy błyszczały pożądaniem, połączone z błagalną prośbą prawie, że okazały się dla Galena zgubą. Zamknął oczy aby odizolować się od tego jak wyglądała i wziął uspokajający oddech, następnie nakrył dłonią jej cipkę i ścisnął ją. Słodkie gorąco zmoczyło jego palce, jęknął. Lacey niespokojnie rzucała głową na poduszce, jednocześnie zbliżając biodra do ręki Galena. Była bardziej niż gotowa kiedy wsunął jeden palec do gorącego wnętrza, poruszał nim powolnie i miarowo aż jej krzyki stały się prawdziwą litanią. - Galen, tak, oh Boże, tak. - Muszę dotknąć cię ustami. Pragnę poznać smak tej małej, mokrej cipki- nie potrafił wymyślić spójnego zdania, a jego głos stał się ochrypły. Nie przestawiając poruszać palcem, zsunął się w dół aż twarz Galena znalazła się na wysokości jej bioder, pochylił głowę. Serce waliło mu jak młotem gdy przesuwał językiem wzdłuż cipki Lacey. Kiedy poczuł w ustach jej smak, stracił rozum. Ssał, lizał i pocierał językiem nabrzmiałą łechtaczkę jednocześnie pieprząc ją palcem. Pożądanie, które odczuwał było elektryzujące. Była tak cholernie ciasna. Tak cholernie mokra. Nagle złapała go za włosy, zmuszając go do szybszych ruchów ustami. Bezwiednie zacisnęła uda na jego głowie, krzycząc kiedy osiągnęła orgazm. Jej ciało napięło się, a nogi drżały gdy dochodziła na jego wargach, a on wsuwał i wysuwał z niej swój palec. Pożądanie rozbijało się w nim jak fala o brzeg, chęć poczucia tej ciasnej kobiecości na jego fiucie aż w końcu doszedłby w jej wnętrzu, dręczyła go bezkońca. - To było, oh, Wow. Nie myślałam, że potrafię, ale …Teraz rozumiem. Tak bardzo rozumiem- powiedziała, łapiąc szybki oddech. Ciągle mocno trzymała go za włosy a jej nogi lekko drżały. Pomimo trawiącej go potrzeby, pragnął wstać i odtańczyć taniec zwycięstwa. - Tak naprawdę to jeszcze nic nie widziałaś, mała. - Nie wiem czy potrafię znieść coś lepszego od tego- zadrżała kiedy delikatnie się od niej odsunął. - Proszę, zostań ze mną. Chcę…

70

- Prezerwatywa i zaraz jestem spowrotem- powiedział i przetoczył się po łóżku stając na nogach. - Nie- sapnęła, usiadła i złapała go za ramię- Jestem na tabletkach jeżeli ty…- ciągle patrzyła na niego z pożądaniem. Darzyła go zaufaniem, a on również jej ufał. To było bardzo wyzwalające aby być z kimś z kim dzieliło się wspólną przeszłość i mieć pewność, że ta osoba nie będzie próbowała cię złapać w pułapkę albo oszukać. Tylko z Lacey. - Jestem zdrowy. Dla mnie to też jest pierwszy raz- przyznał i wpełzł spowrotem na łóżko. - Zaczekaj. To co powiedziałeś wcześniej. O moich włosach? Ja…naprawdę chcę to zrobićoblizała usta i pochyliła się do przodu aż od jego penisa dzieliło ją zaledwie kilka centymetrów. Ciało Galena znieruchomiało, zupełnie jakby ktoś wyciągnął z niego wtyczkę. Jego umysł krzyczał- cofnij się- ale w tej chwili to jego fiut decydował, w tej chwili nic poza bombą pod łóżkiem nie mogło zmusić go żeby się poruszył. Widział prawie że w zwolnionym tempie jak wysuwa swój różowy język i oblizuje twardą główkę penisa- Mmm- wymruczała, biorąc go w rękę i siadając na pośladkach. - Lacey- zaprotestował słabo, wyciągając ramię żeby ją odepchnąć, ale złapała go za dłoń i wsunęła ją w swoje włos, zmuszając go aby zacisnął na nich palce. Poczuł jak jego jądra się napinają- Nie musisz tego robić- uniosła głowę i uśmiechnęła się. - Wiem, ale chcę- następnie pochyliła się i zaczęła go mocno ssać, poruszała głową aż poczuł jak uderza w tył kobiecego gardła. Puściła jego rękę, nie musiała już go podtrzymywać ponieważ sam kontrolował ruchy Lacey używając do tego tych jej seksownych włosów. Mocne, szybkie ssanie, którym go obdarowywała było dla niego jak kusząca syrenia pieśń, której nie potrafił się oprzeć. Czuł, że orgazm nadchodził za wcześnie. Napięcie pochodzące z jąder promieniowało na jego uda i brzuch. - Musimy przestać albo zaraz dojdę- wyraźnie go usłyszała, ponieważ odsunął włosy z jej twarzy, ale Lacey nie przestała. W rzeczywistości zaczęła poruszać głową jeszcze szybciejKurwa- warknął, a następnie eksplodował. Przytrzymał ją kiedy dochodziło mocno w jej gardle.

71

Rozdział 8 Śniła. Z całą pewnością śniła. Galen stał przed nią, wysoki, umięśniony, a na jego twarzy widziała taką rozkosz, że można było ją pomylić z grymasem bólu. Po raz ostatni polizała szeroką główkę penisa. - Tak, dobrze- wymruczał, kiedy puścił jej włosy i powoli przesunął palcem wzdłuż policzka Lacey. - Nie miałam pojęcia- powiedziała, zastanawiając się czy słyszał jak mocno biło jej serce. Podciągnął ją do góry i otoczył ramionami w tali, trzymając blisko siebie. - To tylko wierzchołek góry lodowej. Jest tego dużo, dużo więcej- musnęła nosem jego gardło, wdychając męski, piżmowy zapach. Westchnęła uszczęśliwiona. - Chcę tego. Chcę poznać wszystko- ośmielona tym jaką darzył ją uwagą, przesunęła się w jego ramionach i zaczęła pocierać sutkami męski tors pokryty małymi włoskami. - Przyjemnie- syknął, przesuwając ręce w dół, łapiąc ją za pośladki. Zbliżył ich biodra do siebie, a jego powracający do życia penis zaczął lekko podrygiwać. Poczuła napływ nowego pożądania kiedy nagle zaburczało jej w brzuchu- Co powiesz na śniadanie?- spytał, śmiejąc się i jednocześnie wymierzając jej figlarnego klapsa. Kto by powiedział, że dobry seks tak bardzo wzmagał apetyt? Odsunęła się i spojrzała na jego rosnącą erekcję. - Jesteś pewien, że nie chcesz?- poruszyła zabawnie brwiami, delikatnie ściskając go za rękę. - Mamy dla siebie cały dzień i jeżeli to co przed chwilą zrobiliśmy może być jakąś zapowiedzią to uważam, że nam obojgu przyda się paliwo do działania- dostrzegła w jego ciemnych oczach zmysłową obietnicę, która prawie, że wymazała z jej umysłu potrzebę jedzenia. Jednak znowu zaburczało Lacey w brzuchu a Galen ponownie się roześmiał- Mogę zrobić kanapki z szynką- powiedział, rzucając jej swoją koszulkę. - Na śniadanie? - W moimi menu mam trzy rzeczy. Kanapki, stek z grilla albo proteinowy koktajl. Wybieraj. - Kanapki z szynką- założył bokserki i oboje poszli do kuchni, śmiejąc się jak nastolatki. Kiedy on robił kanapki, ona przygotowała mango i nalała im soku. - Powiedz mi jak było z Martym?- skrzywiła się. - Ugh, serio? Dlaczego chcesz to wiedzieć? - Nie potrafię sobie wyobrazić jak facet będący z tak wyglądającą kobietą- machnął ręka w stronę Lacey- która jest tak zmysłowa i seksualna, nie potrafi jej zaspokoić. Przecież to

72

świętokradztwo- powiedział, kręcąc niedowierzająco głową. Odłożyła nóż na blat i nieświadomie obciągnęła koszulkę którą miała na sobie. - Wydaje mi się, że jesteś stronniczy ze względu na to co…niedawno zrobiliśmy. Nie wydaje mi się, żeby ktoś inny uważał, że jestem seksowna. - Uwierz mi, jesteś- wziął kapkę musztardy i rozsmarował ją po chlebie- Może nie jest to rażące albo zamierzone, ale jest. To w jaki sposób się poruszasz, to jak wygląda twoja twarz, pełna wyrazu i ekspresji. Wystarczy odrobina inteligencji aby to zauważyć i namówić cię do wspólnej zabawy- zabawa. Nie mogła o tym zapomnieć. To wszystko miało tylko służyć ich wzajemnej przyjemności. Przekroił kanapki na pół i ułożył je na talerzu, który postawił na granitowej wyspie. Usiadł na jednym ze stołków- Jedzmy- ruszyła w kierunku wolnego krzesła, stojącego po drugiej stronie ale złapał ją i przyciągnął między swoje nogi tak że mogła się o niego oprzeć- Czuję, że teraz muszę być blisko ciebie. Zgódź się- poczuła lekki dreszcz kiedy to powiedział, ale natychmiast zdusiła rosnące podekscytowanie. Nie miała zamiaru nadinterpretować jego słów. Chciała wykorzystać każdą cholerną chwilę i cieszyć się wspólnie spędzonym czasem. Później, dopiero wtedy zastanowi się nad tym co szykowała dla niej przyszłość. Zjedli kanapki w zupełnej ciszy. Kiedy skończyli, Galen wziął kawałek mango i przysunął go do jej ust. Pochwyciła owoc zębami a następnie zlizała kroplę soku z jego kciuka. - Tamten widok wypalił się w mojej pamięci na zawsze- mówił niskim, ochrypłym głosem, który sprawił że jej sutki stwardniały. - Ja-aki? - Twój. Oddającej mi się tak entuzjastycznie. To było tak cholernie dobre- nieświadomie przesunęła się, napierając na niego pośladkami. Jęknął z aprobatą i zacisnął palce na jej biodrach- odwróć się- jego słowa zabrzmiały jak wyzwanie, czuła się bardziej niż szczęśliwa mogąc je zaakceptować. Odwróciła się a Galen objął ją za szyję przyciskając palce do miejsca gdzie bił puls- Widzę jak mnie pragniesz. Nawet nie potrafię opisać jak bardzo mi się to podoba- patrzył się na nią tak intensywnie, że mogłoby się wydawać, że chciałby ją pożreć. Odwróciła wzrok. - Sprawiasz, że czuję się piękna. - Jesteś piękna- poczuła jak serce rośnie jej w piersi, przycisnęła czoło do czoła Galena bojąc się, że zobaczy w jej oczach prawdę. Była w nim zakochana i to ją przeraziło. Objął ją za kark i przysunął usta do warg Lacey. Pocałunek był czuły, słodki prawie, że pełen czci. A nagle wszystko się zmieniło. Jakby mały ledwo tlący się płomień zmienił się 73

prawdziwy ogień, szalony i pozbawiony kontroli. Przygryzł jej dolną wargę aż otworzyła dla niego usta. Uśmierzył bolące miejsce delikatnym dotykiem swojego języka. Lacey poczuła jak wsuwa wolną rękę pod koszulkę tak aby mógł dotknąć jej nagiej skóry. Uwolnił ją z uchwytu, wstał i kopnął stołek do tyłu, który z trzaskiem uderzył o szafkę stojącą po przeciwnej stronie. Jednym płynnym ruchem ściągnął z Lacey koszulkę i posadził ją na wyspie. Sapnęła kiedy zimny granit dotknął jej rozpalonej skóry. - Galen?- jego oczy stały się prawie, że czarne, obejrzał ją dokładnie od stóp do głowy. Zachowywał się jak opętany. Kucnął i rozsunął szeroko jej uda, przyciskając palce do kobiecego brzucha aż była dla niego w pełni otwarta. Lacey utrzymała w połowie siedzącą pozycję opierając się na rękach. - Widzę jaka jesteś mokra, gotowa dla mnie- jego ciepły oddech owiewał jej łechtaczkę, wyszeptane przez niego słowa sprawiły że poczuła dreszcze. - Tak. Tak bardzo gotowa- załkała. Serce Lacey zaczęło bić jak szalone gdy wyobraziła sobie jak się w nią wślizguje. Jak mogła być tak bardzo podniecona skoro ledwie co ją dotykał? Jej myśli rozwiały się jak liście na wietrze kiedy poczuła ja głęboko wsuwa w nią dwa palce. Doznania nią zawładnęły, krzyknęła drapiąc paznokciami po blacie. Chwilę później pochylił się i dotknął ją językiem, liżąc a następnie ssąc. Nie potrafiła się opanować i powtarzała jego imię jak mantrę kiedy wyginała się w łuk, starając znaleźć się bliżej ust Galena. Umarłaby gdyby nie dostała więcej. I jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zwiększył tempo, ssąc, liżąc ją szybciej i mocniej. Kiedy poczuła nadchodzący orgazm, zamarła. - Proszę Galen. Tym razem chce z tobą. Proszę- odsunął usta i wysunął z niej palce. - Kurwa, tak- wspierając się na jej nogach, zsunął je ze swoich ramion i wstał. Na jego twarzy pojawił się dziki uśmiech- Jesteś taka słodka, że mógłbym spędzić między twoimi nogami całą wieczność- rozsunął szeroko jej uda- Ale tak bardzo muszę być w tobie- nie przejmował się ściągnięciem bokserek. Zamiast tego zsunął je nisko na biodra, aż jego penis wysunął się na zewnątrz, uderzając ją w udo. Patrzyła na niego z zapartym tchem. Objął go obiema rękami i spojrzał na Lacey, zauważył jej zainteresowanie- Podoba ci się to co widzisz?- spytał. Zacisnął palce i zaczął masować swojego fiuta. Nie potrafiła się opanować i jęknęła. Spojrzała mu w oczy. - Czy to jest dziwne? - Czy jest dziwne to, że lubisz patrzeć jak się dotykam?- spytał, marszcząc brwi- Żartujesz sobie ze mnie? Jesteś spełnieniem moich marzeń- zrobił to jeszcze raz, przesunął dłońmi po całej długości penisa a następnie go ścisnął. Czuła, że zaczynam brakować jej tchu kiedy 74

poruszał się coraz szybciej i szybciej a jego erekcja napięła się do takiego punktu, który wiedziała, że mógł okazać się kulminacyjny- To jak teraz wygląda twoja twarz sprawia, że chciałbym dojść na twoich udach i brzuchu ale czuję, że muszę być teraz w tobie- brzmiał jakby coś stanęło mu w gardle- Zrobię to powoli- spojrzała na niego. - Myślę, że spodobałoby mi się gdybyś kiedyś to zrobił. Doszedł…na moim brzuchupowiedziała to zanim zmieniłaby zdanie. Przysunął się jeszcze bliżej i dotknął nabrzmiałą główką penisa jej wejście. Wsuwał się w nią cal po calu. Pełna, czuła się taka pełna, ale on kontynuował aż jej ciało stawiło opór, w końcu nie była studnią bez dna. - Maleńka, jesteś taka ciasna. Nie mogę…- kiedy się zatrzymał, Lacey odprężyła się, dopasowując do niego. Czuła jak pulsował i drgał, głęboko w jej ciele. Jęknęła. Gdy się odezwał, mówił przez zaciśnięte zęby. - Dobrze? Nie robię ci krzywdy?- potrząsnęła głową, była zbyt pochłonięta odczuwaniem tego co się z nią działo, żeby mu odpowiedzieć. Szarpnęła biodrami w stronę Galena, przysuwając się bliżej niego. Warcząc wysunął się z niej a następnie pchnął mocno i głęboko. Doszła prawie że natychmiast, krzyczała jego imię kiedy orgazm przetaczał się przez jej ciało. Odczuwała go przez cały czas gdy Galen wykonywał swoje ruchy. Najpierw były to powolne, płytkie pchnięcia a następnie wsuwał się w nią coraz głębiej, aż jego kość łonowa zaczęła ocierać się o jej łechtaczkę. Otworzyła oczy i spojrzała na miejsce gdzie ich ciała się łączyły. Gdzie męskość Galena błyszczała od jej soków, wsuwała i wysuwała się z niej, coraz szybciej i szybciej. Zacisnął palce na udach Lacey kiedy zaczął poruszać się w szaleńczym tempie, a jego penis urósł do niemożliwych rozmiarów. - Razem ze mną, Lacey- jęknął, przyciskając palce do jej łechtaczki. Odczuła ten dotyk jak uderzenie błyskawicy. Szlochała, rozpadając się na maleńkie kawałeczki. Galen osunął się na nią zaciskając zęby, chwilę później wykrzyczał jej imię. Gdy tylko przestali drżeć wziął ją w ramiona. Lacey otoczyła go nogami w pasie, mocno się w niego wtulając. Delikatnie pocałowała go w ramię. Razem ze mną, Laceypowiedział. Gdyby tylko już zawsze mogli być razem.

75

Rozdział 9 Był już wieczór kiedy wyszli z sypialni, a Galen zaciągnął Lacey pod prysznic. Śmiała się chowając twarz w jego ramieniu, starając się przed nim zasłonić. - Właśnie spędziłem połowę dnia całując, liżąc i ssąc prawie każdą część twojego ciała, a ty ciągle masz zamiar się mnie wstydzić? Nie możliwe- pocałował ją mocno i odsunął od siebie aby móc dokładnie zobaczyć całe jej ciało. Zarumieniła się ale nie odwróciła. Zabawne, jak zaangażował się w odkrywanie dzikiej strony Lacey. Odniósł pełen sukces, o czym świadczyły zadrapania na jego plecach. Nie spodziewał się, że praktycznie doprowadzi go do szaleństwa. Do diabła, zupełnie go znokautowała. Była taka oddana ale też zachłanna. Zmysłowa i słodka. Jeszcze nigdy nie był z kimś takim jak ona. - O czym myślisz?- spytała, odsuwając mokre włosy z twarzy. - O tym, żeby cię gdzieś zabrać- odpowiedział. Taka była prawda. Chciał ją zabrać do miasta, ubraną w śliczną sukienkę i stać się dla niej dżentelmenem. Zasługiwała na wszystko co najlepsze. - Dokąd? - Nie wiem. Przyszykujmy się na specjalny wieczór, a potem spytamy konsjerża gdzie moglibyśmy pójść. Może kolacja a potem kasyno?- potrząsnęła głową, podnosząc rękę. - Nie jestem typem hazardzistki, ale mogę popatrzeć jeżeli ty chcesz iść. - Coś wymyślimy. Teraz szykujmy się- dał jej szybkiego buziaka i wygonił ją z kabiny. Po tym jak się wysuszył i ubrał, czekał w salonie aż Lacey skończy się malować, poprawiać piersi, po prostu zakończy te babskie rytualne przygotowania przed nocnym wyjściem. Godzinę później miał już właśnie zacząć narzekać, kiedy weszła do salonu a jemu po prostu opadła szczęka. Miodowe włosy luźno okalały nagie ramiona, swobodnie otaczając jej śliczną twarz. Czarna sukienka, którą wybrała była najkrótszą rzeczą w jakiej kiedykolwiek ją widział, idealnie podkreślała jej doskonałe nogi. - Cholera, mała. Wyglądasz pięknie- dotknęła ręką brzucha, odwracając od niego wzrok. - Tak, no cóż, powinieneś podziękować swojej siostrze. To ona przekonała mnie, że każda dziewczyna powinna mieć małą czarną- z naciskiem na małą- i kupiła mi ją specjalnie na miesiąc miodowy. - Przypomnij mi żebym wysłał jej kwiaty- praktycznie wypchnął ją przez drzwi zanim zmieniłaby zdanie albo ubranie i ruszyli w kierunku recepcji- Dobry wieczór, Hesus.

76

Mieliśmy nadzieję, że będziesz mógł nam zasugerować gdzie w mieście warto spędzić wieczór. - Oh, Witem panie i pani Clemson. Miałem dzisiaj do państwa przyjść, ale niestety byłem cały dzień zajęty. Mam dla pani jeszcze kilka zapisanych wiadomości- przełożył stertę papierów na biurku i wyciągnął plik kartek. Spojrzała na nie jakby były zanurzone w kwasie. - Wszystkie są od mojej matki?- wzruszył ramionami a następnie przytaknął. - Tak. Ona, Ah, wydaje mi się że, naprawdę chcę aby pani do niej zadzwoniła- Lacey wyprostowała się i uśmiechnęła do niego. - Możesz je wszystkie wyrzucić do śmieci. W rzeczywistości, dopóki nie zadzwoni nikt w jakiejś poważnej sprawie, nie musisz mi ich już więcej przynosić. Nie ma potrzeby marnować czasu. Myślę, że już wczoraj zrozumiałam co chciała mi przekazać- Galen wziął ją za rękę i ścisnął z aprobatą. - Jeżeli pani nalega- wyglądało na to, że Hesus poczuł wielką wręcz komiczną ulgę. Wziął plik kartek i wrzucił je do kosza stojącego za biurkiem- A jeżeli chodzi o dzisiejszy wieczór, macie może ochotę na salsę? - Boże, nie!- pokręciła energicznie głową- To zbyt trudne. Może znalazłoby się jakieś miejsce gdzie można spokojnie potańczyć i wypić koktajl. - Dam państwu listę miejsc- wyjął kartkę i położył ją po drugiej stronie kontuaru- A może kolacja w czasie rejsu na statku. Wypływają dwukrotnie każdego wieczoru. Pierwszy rejs rozpoczyna się za trzydzieści minut. Ludzie zawsze bardzo go sobie chwalą. Zapewniają kolację, rozrywkę, hazard a przede wszystkim piękne widoki- Galen spojrzał pytająco na Lacey. Przytaknęła. - Brzmi interesująco, do tego dzisiejszy wieczór jest bardzo przyjemny. Odpowiednio pokierowani, dotarli do statku w ciągu piętnastu minut. Była to niewielka łódź, jednakże wystarczająca aby pomieścić około pięćdziesiąt osób, luksusowo wyposażona z balustradami wykonanymi z drewna tekowego, które lśniło w promieniach zachodzącego słońca. Po tym jak zostali powitani na pokładzie, zaprowadzono ich do stolika. - Kelner za moment przyniesie państwu specjalne koktajle i kartę win. Proszę dobrze się bawić. Podziękowali i usiedli w ich prywatnej, przytulnej kabinie z której mogli podziwiać widok wyspy i wody. Pomieszczenie było ze wszystkich stron otwarte dlatego kiedy tylko odbili od mola poczuli podmuch lekkiej bryzy.

77

Godzinę później, po wypitych dwóch piwach i zjedzonym talerzu guanimes11, Lacey zatrzymała wypełnioną łyżkę w połowie drogi do swoich ust i uniosła brwi oburzona. - Właśnie dlatego Jimmy MacTurk nazywał mnie majtkowa Lacey - opowieść z jej dzieciństwa wywołała na jego twarzy uśmiech. - To całkiem niezłe przezwisko, zwłaszcza jeżeli chodziłaś i świeciłaś przed nim swoimi majtkami. - Nie świeciłam przed nim majtkami! Huśtałam się na huśtawce. A on był małym zboczeńcem, to wszystko- roześmiał się a ona wkrótce do niego dołączyła, porzucając oburzoną minę- Bardzo dobrze się z tobą bawię- powiedziała łagodnie. Przytaknął i wziął ją za rękę. - Ja również- wpatrywali się w siebie, uśmiechając się jak para głupków, aż przerwał im ich kelner który przyszedł zabrać talerze. - To był dobry wybór- powiedziała, wzdychając- Ten statek jest naprawdę śliczny- wstał, trzymając ją za rękę pociągnął Lacey za sobą. - Zobaczymy co mają jeszcze w ofercie? - Oczywiście- najedzeni po posiłku, spacerowali po pokładzie, zatrzymując się obok innych par podziwiających widoki. Kiedy mijali parę szerokich drzwi do jego ucha dotarła zmysłowa melodia. Pociągnął ją w tamtym kierunku. - Może mają zespół i będziemy mogli potańczyć. Chodź- oparła się, wbijając obcasy w podłogę. - Wydaje mi się, że to nie jest najlepszy pomysł. Jestem okropną tancerką. - No cóż, ja nie i mogę cię nauczyć. - Naprawdę? - Tak. Mój pierwszy trener uważał, że partnerowanie w tańcu to świetne ćwiczenie dla bokserów. Nauka prowadzenia, wyprzedzanie ruchów partnerki i inne rzeczy, ale przede wszystkim poprawia równowagę i wytrzymałość. Więc wziąłem kilka lekcji i tak już mi zostało. Na początku myślałem, że to jedna wielka bzdura, ale po latach mogę stwierdzić, że taniec bardzo mi pomógł. - Super, więc ty jak zwykle będziesz rewelacyjny, a ja będę wyglądała jak idiotka. Razem z twoją siostrą raz na jakiś czasy wychodzimy do klubu potańczyć, ale jeżeli masz na myśli taniec rodem z Dirty Dancing? Jestem pewna, że moje biodra nie potrafią ruszać się w taki

11

Nie mam absolutnie zielonego pojęcia co to jest:/ ale nawet ładnie (apetycznie) wygląda

78

sposób- zmarszczyła czoło, zawsze tak robiła gdy czegoś się bała. Galen pocałował to miejsce. - Po tym jak spędziliśmy ostatnich dziesięć godzin mogę ręczyć, że zdecydowanie potrafiąLacey przewróciła oczami. - To nie to samo. Ale- powiedziała, biorąc głęboki wdech- spróbuję. Tylko gdy mi obiecasz, że jeżeli mi się nie spodoba, to wyjdziemy i poszukamy czegoś innego. - Umowa stoi- kiedy otworzył drzwi, piosenka się zmieniła i Lacey wyraźnie zbladła. - Co to jest, swing?- zamarła- Galen, sama nie wiem. Dlaczego nie możemy po prostu usiąść na pokładzie i podziwiać widoki? - Nic z tego. Chcę się tobą pochwalić i zatańczyć. Będzie fajnie- zapewnił ją, otaczając ją ramieniem- Przez chwilę popatrzymy a potem powiesz mi czy jesteś gotowa. Możemy zacząć od jakiejś wolnej piosenki. Troszkę się pobujać, jak powiedziałaś. - Okay- pozwoliła się poprowadzić przez szerokie wejście, schodząc po schodach wyłożonych czerwonym dywanem, prowadzących do dużej sali. Światła były przygaszone i zapraszające, oświetlały bar i stoliki. Po środku pomieszczenia znajdował się parkiet do tańca. Poczuł jak Lacey sztywnieje przy jego boku. Nie było zbyt tłoczno. Być może dwadzieścia mil od brzegu, wszyscy czekali aż któraś z par pierwsza zacznie tańczy. Większość kobiet było podobnie ubranych jak Lacey, w koktajlowe sukienki albo spódnice, a mężczyźni w sportowe marynarki i jeansy. - Usiądźmy i napijmy się- powiedział, prowadząc ją do małego stolika, stojącego blisko parkietu. Zanim podeszła do nich kelnerka żeby przyjąć zamówienie, piosenka się skończyła a DJ przemówił przez mikrofon. - Chciałbym wam wszystkim podziękować za przybicie dzisiejszego wieczoru. Zacznijmy od cha-chy. Czy są na sali jacyś początkujący? Mamy dwóch tancerzy, którzy z przyjemnością nauczą kroków każdą chętną osobę- tłum zebrał się w grupę, ale nikt nie wyszedł do przodu. - Chcesz wziąć lekcję u profesjonalisty?- spytał. Lacey energicznie potrząsnęła głową. - Nigdy w życiu. Powiedziałeś, że to ty mnie nauczysz- DJ kontynuował. - A czy są wśród nas jacyś średnio zawansowani tancerze? Może poszukujecie partnera i chcecie zatańczyć z Yesenią lub Juniorem?- mężczyzna wskazał na atrakcyjną parę siedzącą obok niego. Lacey złapała Galena za rękę i mocno nią potrząsnęła. - Zgłoś się. Idź zatańczyć, dzięki temu będę przynajmniej wiedziała z czym muszę się zmierzyć. - Przyszedłem tutaj żeby zatańczyć z tobą. 79

- I zatańczysz, ale potrzebuję chwili żeby się uspokoić. Do tego jestem wzrokowcem i będzie mi łatwiej jeżeli najpierw zobaczę jak to wygląda- jej wielkie oczy patrzyły na niego błagalnie. - Wiem, że w ten sposób próbujesz uzyskać jedynie więcej czasu, ale nie myśl, że ci się upiecze. Pójdę jeżeli tylko mi obiecasz, że później zatańczysz ze mną- przygryzła wargę i przytaknęła. - Obiecuję- jakaś starsza kobieta już podeszła do Juniora, a Yesenia odwróciła się do DJ żeby coś mu powiedzieć, ale właśnie w tej chwili Galen do nich zawołał. - Ja zatańczę- kobieta uśmiechnęła się do niego. Ruszyła w jego kierunku tanecznym krokiem, kołysząc biodrami jak zawodowa latynoska tancerka. - O cholera- wymruczała Lacey. - Co się stało?- spytał, śmiejąc się- To ty nalegałaś żebym to zrobił. - Taa, no cóż, kiedy tam siedziała nie wyglądała tak imponująco, teraz gdy tu idzie wygląda jak chodzący seks. - Chcesz żebym zrezygnował?- Yesenia dotarła do krawędzi parkietu a Lacey westchnęła. - Nie, idź, śmiało. Lepiej żeby to była ona niż ja- z głośników rozbrzmiała melodia „Will You Still Love Me Tomorrow”, a on czuł się jak dzieciak idący pierwszy raz do szkoły. Zdenerwowany i przepełniony nadzieją, że zrobi dobre wrażenie. - Wszystko albo nic.  Galen kłamał. Umiał znacznie więcej niż początkujący tancerz. Zaczęli od starego standardowego „raz, dwa, cha-cha-cha”, ale szybko, Yesenia zorientowała się, że Galen nie był żadnym początkującym. A teraz? On i zmysłowa brunetka zawładnęli parkietem. Tłum zebrał się dookoła nich, nawet Junior i jego partnerka zatrzymali się, żeby popatrzeć. Galen był panem sytuacji a policzki kobiety zarumieniły się z przyjemności, kiedy dwukrotnie ją obrócił. Skurczybyk, był dobry. Wykonał oszałamiające podniesienie a Yesenia głośno się roześmiała. Jego ciało było takie wysportowane, że wydawało się że nie włożył w nie ani odrobinę wysiłku. Zazdrość wystawiła swój paskudny łeb. Lacey była pewna, że nawet przez sekundę nie będzie potrafiła cieszyć się tańcem. Wyglądał na taki impulsywny, żywiołowy, zbyt niebezpieczny. Nagle zaczął ją pochłaniać. Fakt, że ich spojrzenia się spotkały z tuzin razy i za każdym razem w jego oczach widziała wyraźną aluzję wyzwania oraz obietnicę, zdecydowanie jej pomógł. Pomimo tego, że tańczył z Yesenią, doskonale wykwalifikowaną partnerką, to tak naprawdę tańczył dla Lacey.

80

Piosenka skończyła się a para ukłoniła się dziękując widowni za oklaski. Yesenia podziękowała Galenowi i przyprowadziła go do stolika. - Jesteś bardzo szczęśliwą kobietą- powiedziała uśmiechając się, zanim ruszyła w salę w poszukiwania kolejnego partnera. - To było…niesamowite- przyznała z żalem- To zdumiewające jak mężczyzna twoich rozmiarów, który na co dzień zajmuje się biciem innym mężczyzn, potrafi się tak poruszać. - Podobało ci się?- Galen wyciągnął do niej rękę i uśmiechnął się- W takim razie zaczynajmy- wpatrywała się w jego roześmiane brązowe oczy, tak bardzo chciała go nie rozczarować, ale praktycznie była sparaliżowana z powodu strachu. Nagle jej dłonie stały się lodowato zimne i nie mogła poruszyć ustami. A co jeżeli zrobi z siebie kompletną idiotkę? Jeżeli przewróci się przez te przeklęte obcasy i obije sobie kość ogonową? Miała przygotowane już Chyba z milion wymówek, kiedy objął jej policzek swoją dużą, ciepłą dłonią. - Hej. Przestań. Złapię cię, dobrze?- przesunął kciukiem po twarzy Lacey, a strach który odczuwała zaczął powoli zanikać. Chciała tego. Pragnęła znaleźć się w ramionach Galena, kołysząc biodrami w rytm muzyki. Pragnęła żeby obracał ją dookoła aż oczy wyszłyby jej na wierzch. Miała zamiar wziąć to czego naprawdę pragnęła. Złapała go za rękę i pociągnęła w kąt, jak najdalej od parkietu. - Naucz mnie- „Rockin Robin” popłynęło z głośników a Lacey patrzyła na Galena, który zaczął tłumaczyć. - Kochanie, zacznijmy od jive’a- rozpoczęli powoli, na początku była świadoma obecności otaczających ją osób. Czy oni się na nią patrzyli? Śmiali? Jednak zdała sobie sprawę, że nikt nie zwracał na nią uwagi, więc i ona przestała się nimi przejmować. Tylko Galen się dla niej liczył i to jak się przy nim czuła. Kiedy się potknęła, złapał ją przytrzymał odrobinę dłużej i mocniej niż było to konieczne. Gdy się pomyliła, pokazał jej krok jeszcze raz, był dla niej tak cierpliwy, że w końcu zaczęła się czuć coraz pewniej. Poznała podstawy kilku tańców i była gotowa sprawdzić się na prawdziwym parkiecie. Gdy usłyszała utwór, którą naprawdę dobrze znała, poczuła że to musiało być przeznaczenie. - The Stroll, uwielbiam tę piosenkę- powiedziała z uśmiechem. - Więc chodźmy- zaprowadził ją na środek parkietu i cofnął się, pozostawiając ją wraz z innymi sześcioma kobietami, stojącymi w linii, a następnie zajął swoje miejsce wśród mężczyzn. Chociaż byli osobno, tańczyli w oddzielanych rzędach, cały czas się na nią patrzył. Gorąco jego spojrzenia sprawiało, że czuła się piękna. Odrzuciła włosy na plecy i wykonała 81

kilka dodatkowych ruchów biodrami. Zanim spotkali się pośrodku parkietu, desperacko pragnęła poczuć jego dotyk. Objął ją w tali a ich biodra kołysały się w doskonale zsynchronizowanym rytmie. Co jakiś czas, a właściwie bardzo często celowo, ocierała się piersiami o jego tors, wtedy czuła jak mocniej zaciska palce na jej tali a jego oczy stawały się ciemniejsze. Posiadała ukrytą moc, której używała z radością. Kiedy piosenka się skończyła, zatrzymali się żeby bić brawo pozostałym tancerzom, bez tchu i z uśmiechami na twarzach. Może ich taniec nie był bez skazy, ale dla niej był doskonały, czuła się tak jakby tańczyła w powietrzu. Jeżeli to było wszystko co mogli mieć, zawsze będzie wdzięczna przynajmniej za te wspomnienia. Uniosła się na palcach i mocno pocałowała go w usta. - Dziękuję- wyszeptała.  Kolejnych pięć z dni Galenem było prawdziwym niebem. Kolejnych pięć nocy? Niebem podczas Mardi Gras. Niezwykle zmysłowe, ekscytujące i całkowicie erotyczne. Bez względu na to ile razy to zrobili, za każdym razem traciła głowę. Wyglądało na to, że Galen wprowadził ją na nowy seksualny poziom a jego żądze były nienasycone. Wpadli w rutynę, budzili się wczesnym rankiem i zaczynali dzień od ćwiczeń. On pokazał jej jak skakać na skakance a ona uczuła go Pilatesu. Chociaż ostatnim razem skrócił ich trening i zażądał prywatnej lekcji, nago. Chociaż najbardziej lubiła patrzeć jak walczył z cieniem12. Po treningu siłowym zawsze odchodził w kąt sali i zaczynał ćwiczyć. W tym samym czasie Lacey korzystała z orbitreka i obserwowała go kiedy wyprowadzał cios za ciosem, kiwał się, odwracał, kołysząc się miękko na nogach. Nie był zabijaką jak wielu innych zawodników, którzy miotali pięściami po ringu, starając się wyprowadzić to jedno jedyne oszałamiające uderzenie. On był prawdziwym bokserem, szybkim, ostrym, będącym w ciągłym ruchu, wymierzającym ciosy. Komentatorzy zwykli mawiać, że kiedy „Straszny” Galen nokautował swoich rywali, prawdopodobnie byli zadowoleni, że w końcu mogą złapać oddech. Wyglądał pięknie, gdy poruszał się z taką gracją, płynnością, było to szczególnie widoczne kiedy stawał obok zwykłego człowieka i w pełni ukazywała się jego wielkość. Podczas ostatniego treningu w końcu zebrała się na odwagę, żeby go o coś poprosić. - Pokażesz mi?- przetarł umięśnionym przedramieniem swoje spocone czoło i uśmiechnął się do niej promiennie.

12

„Walka z cieniem”- shadowbox- ćwiczenie uderzeń bez przeciwnika

82

- Kochanie, nie jestem pewien co masz na myśli, ale nie wyobrażam sobie, żebym mógł ci czegokolwiek odmówić- jego słowa sprawiły, że przeszył ją dreszcz, a ona zwalczyła pragnienie żeby spytać go: Naprawdę? Dlaczego ja? Czuła, że miała te pytania na końcu języka. Mimo tego jednak się powstrzymała, ponieważ jego odpowiedzi niczego by nie zmieniły. Mógł mieć każdą kobietę na wyspie, ale wybrał ją. W tym magicznym miejscu, w tej magicznej chwili znalazła swoje szczęście i miała zamiar trzymać je z całych sił dopóki ich wyjazd się nie skończy. - Chcę się nauczyć boksować- kiedy uśmiechnął się jeszcze bardziej, pogratulowała sobie że w końcu go o to poprosiła. - Naprawdę? - Tak. Oglądam walki już tyle czasu ale nigdy nie myślałam o nich jak o treningu. Naprawdę chciałabym się nauczyć- przechylił głowę na bok. - Znamy się tyle lat a ty ciągle mnie zaskakujesz- wpatrywał się w nią uważnie swoimi ciemnymi oczami- Nigdy nie byłem z kobietą, która interesowała się moją karierą, oprócz celebrytek. I muszę ci powiedzieć, że to jest bardzo seksowne- poczuła jak ciepło rozchodzi się po całym jej ciele, zupełnie jakby odwróciła twarz w stronę słońca. - Naucz mnie. Chcę się wszystkiego dowiedzieć- roześmiał się, a Lacey szybko się poprawiła- To znaczy, wiem że nie mamy zbyt wiele czasu, ale pokaż mi tyle ile zdołasz w ciągu tego tygodnia- nie chciała żeby myślał, że kiedy wrócą do domu to będzie musiał się z nią obniewierać. To ostania rzecz jakiej by chciała. Może i była naiwna w wielu aspektach ale nie była zupełną idiotką. Ich drogi się rozejdą gdy tylko wrócą do Rhode Island. Ta myśl była jak zaćmienie słońca, zabierające jej całe ciepło. Pośpiesznie odsunęła ją na bok. Galen potarł ręce i uśmiechnął się. - Jestem taki podekscytowany, że nie mogę się doczekać kiedy zaczniemy. Zobaczymy czy uda nam się znaleźć tutaj sklep sportowy żebyśmy mogli kupić dla ciebie jakieś małe rękawice, ochraniacze i łapy trenerskie. Będzie ekstra- Lacey cofnęła się. - Chodziło mi o jakieś podstawy. Nie wiedziałam, że będziemy potrzebowali sprzętu. Nie musimy tego robić, nie chcę ci sprawiać kłopotów- potrząsnął głową marszcząc brwi. - Kiedy to w końcu zrozumiesz, Lacey? Jesteś warta każdego kłopotu. Zasługujesz na to, aby być otaczaną przez ludzi którzy chcą coś dla ciebie zrobić i sprawiać żebyś się uśmiechaławyraz jego twarzy złagodniał i przytulił ją- Po za tym, to nie jest tylko dla ciebie, ale dla nas obojga. Naprawdę chcę to dla ciebie zrobić- objęła go mocno, rozkoszując się czystym zapachem jego potu, po chwili opuścił ręce i poklepał ją po pupie- W rzeczywistości możemy

83

zacząć od razu. Nauczę cię kilku ruchów. No dalej- cofnął się na długość ramienia- Przede wszystkim musimy ustalić którą ręką uderzasz. Jesteś mańkutem, prawda? - No cóż, jeszcze nigdy nikogo nie uderzyłam, ale tak, piszę lewą ręką. - Okay, zwykle w tej chwili powinniśmy stanąć przed lustrem, ale ponieważ jesteś mańkutem a ja nie, to mogę być twoim odbiciem- poruszył zabawnie brwiami, a Lacey się uśmiechnęła- Stań w rozkroku, stopy na szerokości ramion, kolana lekko ugięte- zrobiła tak jak kazał i spojrzała na niego. - Tak? - Bliżej, ale nie tak płasko. Unieś się lekko na palcach- spróbowała go naśladować, balansując na palcach ale poczuła się jak zupełna idiotka i przestała. - Nie wydaje mi się, ja… - Było super, no dalej. Kontynuuj- posłuchała go, na początku niechętnie, później zdecydowanie bardziej entuzjastycznie kiedy zobaczyła jego pochwalający, szeroki uśmiechNieźle. Patrz na mnie i rób to samo co ja- zrobił prawą stopą krok do tyłu, obracając biodrami o około czterdzieści pięć stopni, spróbowała go naśladować- Nie- powiedział, klepiąc ją w udo- Jestem twoim lustrem. Zrobiłem krok do tyłu prawą nogą i wysunąłem lewą. Ty robisz na odwrót. Jak odbicie w lustrze, rozumiesz?- zamieniła stopy i czekała na jego kolejną wskazówkę- Nie przestawaj się bujać, bądź w ciągłym ruchu. Dobrze. Chociaż ciągle jesteś zbyt wyprostowana. Obróć bardziej biodra, prawie że bokiem. Stań jakbyś była ścianą przygotowaną na uderzenie. Zmień kąt nachylenia aby stać się jak najmniejszym celemobrócił się żeby jej pokazać, dokładnie wykonał ruch, zanim się odwrócił przed oczami Lacey mignął jego napięty tyłek zanim ponownie stanął z nią twarzą w twarz. Obróciła się, naśladując go. - Dobrze? - Pięknie- uniósł lewą rękę i poluzował pięść- Podnieś prawą dłoń. Nie tak wysoko. Blokujesz sobie pole widzenia. Umieść ją tuż przed linią oka. W ten sposób zakrywasz większą część twarzy, ale widzisz nadchodzące ciosy i to, w co celujesz- obniżyła odrobinę dłoń- Dobrze. Tą ręką będzie wykonywać ciosy markowane. Testować. Tak jakbyś wysyłała żołnierza na zwiad. Jej zadaniem jest zmęczyć przeciwnika, zaskakiwać go. Teraz unieś lewą. Bliżej podbródka, zegnij mocniej łokieć, przysuń go bliżej ciała- wykonała jego polecenia i posłała mu pytające spojrzenie- Dobrze. To jest twoja pięść do zadawania mocnych ciosów. Twoja siła. Pogromca. Jest w pełni przygotowana do pracy, jak tłok. Bądź świadoma siły swojego ciała, ponieważ będziesz zużywać bardzo dużo energii do wyprowadzania ciosów, więc musisz ją oszczędzać. Licz każde uderzenie. Jesteś gotowa wymierzyć kilka cisów?84

jego napięte bicepsy błyszczały od potu, oderwała od nich wzrok i spojrzała mu w oczy. To co zobaczyła po prostu zaparło jej dech w piersi. Chłopięcy uśmiech rozjaśniał jego twarz w najpiękniejszy sposób…poczuła napływ emocji, tak silnych, że pragnęła rzucić się mu w ramiona i błagać żeby nigdy nie pozwolił jej odejść. Zamiast tego przytaknęła. - Zróbmy to. - Najpotężniejszą bronią w boksie jest uderzenie markowane. Każdy wielki zawodnik, żywy bądź martwy miał bądź musi mieć naprawdę efektywny i imponujący cios. Możesz pominąć wykonanie kroku naprzód z prawej nogi, cofając odrobinę ciało do tyłu kiedy wykonujesz uderzenie pięścią, okay? Kiedy zabierasz rękę pamiętaj też o stopie- jego pięść wystrzeliła do przodu tak szybko, że zauważyła tylko rozmazany kształt. Puściła ręce i odskoczyła do tyłuNigdy nie opuszczaj gardy. No dalej, nawet się do ciebie nie zbliżyłem. Wracaj tutaj. Spróbuj- starała się wszystko połączyć, kołysanie, pięści na poziomie oczu, krok do przodu, wyprowadzenie ciosu…- Nieźle! Ale nie ociągaj się tak długo. Wszystkie wahania zostaw za sobą. Masz być szybka- złapał ją za nadgarstek i poprowadził, uderzając pięścią o jego otwartą dłoń i szybko cofnął. Potem powtórzyła ten ruch samodzielnie, a Galen tym razem się roześmiał - Woo-hoo, maleńka! Właśnie o tym mówię. Jesteś jak błyskawica. Ale musimy jeszcze popracować nad siłą. - Ale powiedziałeś, że to jest uderzenie markowane, myślałam… - Masz rację, ale każde uderzenie powinno przynosić ci korzyść, bez względu czy jest to cios markowany czy normalny. Czy to w celu zdezorientowania czy unieszkodliwienia przeciwnika, musisz mieć pewność, że uderzysz odpowiednio mocno żeby to odczuł. Jeżeli nie, twój przeciwnik nie będzie musiał marnować energii na obronę a twoje siły zaczną kurczyć się w zastraszającym tempie. I w ten oto sposób kontynuowali trening. Galen był cierpliwym i sumiennym nauczycielem, co nie było dla niej wielkim zaskoczeniem biorąc pod uwagę to jak zachowywał się w sypialni, ale był również wymagający. To najbardziej jej się spodobało. Niejednokrotnie komplementował szybkość i zwinność Lacey, przysięgając że miała naturalny talent. Nerwy i poczucie, że się wygłupia zupełnie zniknęły a pojawiła się pewność siebie. To był jej czas. Godzinę później padli na podłogę, wyczerpani choć szczęśliwi, obiecując że powtórzą to następnego dnia. Weszli na piętro żeby wziąć prysznic, kiedy tylko wyszła z łazienki usłyszała pukanie do drzwi. - Zamawiałeś obsługę?- zawołała do Galena, który ciągle się kąpał. Musiał jej nie usłyszeć ponieważ nie odpowiedział. Wzruszyła ramionami i ruszyła przez salon żeby otworzyć drzwi. 85

Za nimi stała Cat, ubrana w letnią sukienkę i kapelusz. Jej zielone oczy lśniły, podrzuciła kapelusz do góry i krzyknęła. - Woo-hoo! Witaj, Puerto Ricoh-oh!- upuściła walizkę i wciągnęła Lacey w niedźwiedzi uścisk. - Cholera jasna!- powiedziała, lekko zszokowana ponieważ jej przyjaciółka chciała ją chyba zmiażdżyć- Co ty tutaj robisz? - Domyślam się, że zostajesz tutaj jeszcze jeden tydzień a mój brat prawdopodobnie doprowadza cię do szaleństwa. Skończyłam pracę nad projektem i pomyślałam, że przylecę i cię uratuję a przy okazji popracuję nad moją opalenizną. Super, co nie?- Lacey cofnęła się, promieniejąc z podekscytowania. Cat miała rację w jednej rzeczy. Galen doprowadzał ją do szaleństwa. Przez całą noc, każdej nocy. I chociaż cieszyła się, że widziała przyjaciółkę, to przede wszystkim było jej przykro że już nie będzie z nim sam na sam. Miała zaplanowany ten tydzień, przeliczając każdą godzinę jak skąpiec swoje cenne złoto, a teraz to wszystko zniknęło, od tak. Z pewnością Galen nie będzie chciał, żeby jego siostra dowiedziała się o tym co robili. To byłoby zbyt realne a ich relacje były iście fantastyczne. Coś ścisnęło ją w gardle ale znalazł odrobinę siły żeby uśmiechnąć się do swojej najlepszej przyjaciółki. - To niesamowite. Tak się cieszę, że jesteś- złapała walizkę Cat i wciągnęła ją do domku- A jak ci minął lot? - Długi, ale bez problemów, dzięki. Chociaż jestem głodna jak wilk. Co to za bzdurny pomysł żeby nie podawać pasażerom posiłku w czasie pięciogodzinnego lotu? Co to jakaś nowość?- usiadła na kanapie, wzdychając z zadowoleniem- Byłam gotowa oddać się pilotowi za tą śmieszną, małą torebeczkę orzeszków. - Kogo chcesz oszukać? Przecież ty szalejesz za facetami w mundurach. Te orzeszki byłyby tylko dodatkiem- Cat parsknęła śmiechem i przytaknęła. - Prawdopodobnie masz rację. Chociaż nie miałam okazji mu się przyjrzeć więc nie jestem tego taka pewna- podała Lacey stertę kartek- To dla ciebie. Dał mi je ten mały, pucołowaty facecik z recepcji- przewróciła oczami. - Super. - Co to? - Wiadomości od mojej matki. Ktokolwiek jest dzisiaj w recepcji nie wiedział, że ich nie chcę. Chyba, że są od kogoś innego. Nie mamy tutaj Internetu ani telefonu, a ona nie dorwała jeszcze w swoje łapska numeru Galena, więc dzwoni do recepcji i zostawia dla mnie zjadliwe wiadomości- nawet nie spojrzała na ich treść tylko rzuciła je na stolik. Do pokoju wszedł

86

Galen ubrany jedynie w parę przetartych, sportowych szortów, jednocześnie wycierał ręcznikiem wilgotne włosy. - Hej, nie widziałaś może mojego aparatu….- otworzył szeroko oczy kiedy zobaczył swoją siostrę- Cholera jasna, co ty tutaj robisz, karzełku?- chociaż brzmiał na szczęśliwego, wydawało się, że jego twarz odrobinę posmutniała. Lacey poczuła jak rośnie w niej nadzieja. Może on również nie był jeszcze gotowy aby się rozstać. - Przyleciałam sprawdzić co słychać u mojej dziewczynki i upewnić się, że nie zanudzasz jej na śmierć swoimi opowieściami o sporcie albo nie doprowadzasz do szaleństwa kiepskimi żartami- przewiesił ręcznik przez ramię, odsłaniając nagą klatkę piersiową i doskonale wyrzeźbiony brzuch. - Spytajmy ją. Czy zanudzałem cię na śmierć, mała?- nie myliła się, w jego głosie brzmiała nuta wyzwania. Czy on chciał ją sprowokować żeby powiedziała Cat o tym co się między nimi działo? Przełknęła mocno i potrząsnęła głową. - N-nie, niezupełnie. Zajęliśmy się…sparingiem- uśmiechnął się i przytaknął powoli, przez cały czas patrzył jej w oczy. - Tak właśnie to robiliśmy- Cat szybko spojrzała na Lacey a następnie na Galena, a potem szybko jeszcze raz na Lacey, uniosła rękę. Wydała dźwięk który mógłby przypominać stłumiony krzyk albo pisk opon. - Chwila- zmarszczyła nos jakby poczuła smród starej ryby wepchniętej do skarpetki nastolatka- Czy wy…Wy? Oh, fuj. Po prostu…cholerne fuj- złapała się za swoje miedziane włosy i westchnęła ciężko- Kiedy? - Co masz na myśli pytając, kiedy?- spytał Galen, chichocząc- Ostatniej nocy. I noc wcześniej. I jeszcze wcześniej. Dzisiaj rano też- odliczał na palcach, a przy ostatnim mrugnął do Lacey. Jęknęła i ukryła twarz w dłoniach. - Chodzi mi o to- powiedziała Cat, posyłając bratu zabójcze spojrzenie- od kiedy to się zaczęło, idioto- Galen wzruszył ramionami i z czystym wyrazem nonszalancji wymalowanym na twarzy ruszył w kierunku kuchni. - W zeszłym tygodniu. Kiedy dowiedzieliśmy się, że Lacey nie jest mężatką- zignorował obrażone sapnięcie siostry i zaczął wyciągać z lodówki składniki potrzebne do zrobienia kanapek. Cat odwróciła się w stronę Lacey. - Tydzień? Spałaś z moim bratem przez tydzień i nie pomyślałaś żeby mi o tym powiedzieć? Przyjaciółki przed facetami, pamiętasz? Miałyśmy sobie mówić o wszystkim- ból wyraźnie słyszalny w jej głosie sprawił, że Lacey poczuła się jak guma która przykleiła się do buta i szybko zaczęła wyjaśniać. 87

- Nie po to tutaj przyjechaliśmy. To się po prostu…stało. - Oh jej, teraz brzmisz dokładnie tak samo jak Marty. Nie pieprzy się kogoś przez przypadek- Lacey otworzyła usta żeby wyjaśnić, ale Cat jej przerwała- Nie. Nie muszę tego wysłuchiwać. To nie ma znaczenia. Oboje jesteście dorośli i macie prawo robić co chcecie i z kim chcecie, bez względu na to jak bardzo mnie to obrzydza. Chociaż wolałabym żebyś powiedziała mi o tym od razu- Lacey smutnie pokiwała głową. Co mogła powiedzieć? Cat miała rację. Nigdy wcześniej nie miały przed sobą żadnych sekretów. Ale jak miała wytłumaczyć, że to co przeżywali z Galenem było delikatne, takie kruche, że nawet najmniejsze nieporozumienie mogło to wszystko zniszczyć. Że czas który teraz dzielili był dla niej tak krótki i cenny, że nie chciała zmarnować ani jednej sekundy, na telefon w którym by jej wszystko wyjaśniła. Ale teraz tego też nie mogła powiedzieć ponieważ Galen był razem z nimi w pokoju, a nie chciała wywierać na nim takiej presji. - Powinniśmy ci powiedzieć. Ale nie planowaliśmy kontynuować tego po powrocie do naszego codziennego życia, wszystko miało się skończyć tu, w Puerto Rico. Kiedy tylko będziemy już w domu, wrócimy do normalności- Lacey starała się ze wszystkich sił być pewna i stanowcza. Było to stwierdzenie a nie pytanie, ponieważ wtedy brzmiałaby żałośnie. Praktycznie czuła na sobie intensywne spojrzenie Galena. Wrócić do normalności? Boże, dlaczego to teraz tak okropnie zabrzmiało? Być może dlatego, że w normalnym życiu nie będzie się kochała na kuchennym blacie. Nie będzie się przytulać na plaży oglądając zachód słońca. Boksować do upadłego, aż pot będzie spływał jej po oczach, a serce biło tak mocno jakby chciało wyskoczyć z piersi. Normalność oznaczała brak Galena. - Więc to jest czysto seksualna relacja?- spytała Cat, robiąc dzióbek. Jej brat szybko odpowiedział. - Wiesz co to jest? Nie twoja sprawa. Teraz przestań znęcać się nad Lacey i idź się rozpakować, przygotuję ci kanapki a potem zastanowimy się co zrobić z resztą dnia- Cat pozwoliła, żeby Lacey zaprowadziła ją do gościnnego pokoju. Kiedy tylko zamknęła za nimi drzwi, stanęła z nią twarzą w twarz. - Nie winisz mnie za to, że jestem zszokowana, prawda? To znaczy, zawsze wiedziałam, że pomiędzy wami istnieje jakieś zainteresowanie, ale nigdy się pomyślałabym że to się tak skończy- Lacey usiadła na łóżku, niedowierzająco kręcąc głową. - Zainteresowanie? Z mojej strony, może, ale on przecież zawsze się ze mną drażnił. - Właśnie tak zachowują się nastoletni chłopcy kiedy kogoś lubią. - Nie wydaje mi się, Cat.

88

- W porządku. Będzie lepiej jeżeli pozwolisz mi myśleć za ciebie, mówię ci on nigdy nie traktował ten sposób moich innych przyjaciółek. - Oh, tak? Więc jak je traktował?- zajęła się poprawianiem poduszek leżących na łóżku, jakby odpowiedź Cat nie miała dla niej żadnego znaczenia, ale jej ręce cały czas się trzęsły. Jeżeli Galen lubił ją wcześniej, może mieli szansę… - Jakby były niewidoczne. Jak Beccę- Lacey wzdrygnęła się- Wiem, jest gównianą przyjaciółką i nawet zastanawiam się nad zrobieniem dla niej laleczki voodoo. Przepraszam cię, nie powinnam była o niej wspominać. Ale on nigdy nie zwracał na nią uwagi. Z tobą było inaczej. Bardzo często ci dokuczał, ale wiesz, w jego zachowaniu nigdy nie było podłości. Za każdym razem kryła się za tym czysta sympatia- złapała Lacey za ręce żeby przestała się denerwować-

Jeżeli

ma to

dla ciebie

jakiekolwiek znaczenie,

to

macie

moje

błogosławieństwo. Ciągle staram się z tym jakoś oswoić, ale kocham was oboje i jak długo czujecie do siebie to samo, myślę że byłoby super. Gdybyście byli parą. Wtedy zdała sobie sprawę, że nawet bez Galena w pokoju, powiedzenie Cat o jej rosnących uczuciach wobec niego nie wchodziło w grę. Już teraz pokładała w nich zbyt wielką nadzieję i gdyby im się nie udało, a wiedziałaby co czuła Lacey, byłaby na niego zła. To nie byłoby w porządku wobec Galena. A on nigdy nie obiecywał jej wspólnej przyszłość. Dlatego będzie lepiej jeżeli Cat będzie myślała, że, Lacey traktuje ich wzajemne relacje tak samo jak jej brat. - Jestem ci wdzięczna, naprawdę, ale my nie…To nie tak. Nie planowaliśmy tego kontynuować po powrocie do domu. Był tutaj kiedy potrzebowałam wsparcia i otworzył mi oczy na wiele spraw. Jego celem było pomóc mi przetrwać ten trudny okres i udało mu się to. Już zawdzięczam mu więcej niż sobie możesz w ogóle wyobrazić- Cat przymrużyła oczy. - Naprawdę? Próbujesz mi powiedzieć, że przespałaś się z kimś do kogo nic nie czujesz?Lacey nie potrafiła zmusić się do bezpośredniego kłamstwa, więc ostrożnie sformułowała odpowiedź. - Staram ci się wytłumaczyć, że to był impuls. Skutek spotkania dwóch osób które musiały się zmierzyć z nagromadzonymi skrajnymi emocjami. Wiem co teraz czuję, ale nie wiem co będzie kiedy stąd wyjedziemy, on pewnie myśli tak samo. Nawet nie chcę myśleć jaki bałagan zastanę kiedy wrócę do domu. Nie mam prawa oczekiwać od niego, że będzie się zmagał z tym syfem razem ze mną. Nie pisał się na coś takiego. - Myślę, że to się jeszcze okaże. Nigdy nie wiem co chodzi Galenowi po głowie- Cat przez dłuższą chwilę wpatrywała się w Lacey a następnie zataszczyła swoją walizkę pod szafę i zaczęła się rozpakowywać- Chciałam spytać czy powinnam znaleźć sobie inny pokój na czas 89

pobytu tutaj, żebyście mogli mieć odrobinę prywatności, ale z tego co widzę będą nas oddzielać dwie pary solidnych drzwi, więc myślę że to nie będzie problem. Po za tym, w ciągu dnia będę mogła zaspokoić moją ciekawość i popatrzeć jak zachowujecie się wobec siebie. To zbyt pikantne żeby to przegapić. - Nie zachowujemy się wobec siebie inaczej niż zwykle- teraz kiedy Cat była tutaj, prawdopodobnie i tak wszystko wróci do normalności. Może nawet nie będzie chciał już dzielić z nią sypialni. Przełknęła mocno ponieważ obawiała się, że uczucie rozczarowania ją udusi- Jestem pewna, że razem z Galenem coś wymyślimy. Bez względu na wszystko, musi być dobrze. A teraz przestańmy już o tym rozmawiać. Przyleciałaś tutaj żeby być ze mną i kocham cię za to. Więc co chciałabyś robić podczas swojej pierwszej nocy w Puerto Rico?Cat wyglądała tak jakby chciała kontynuować wcześniejszy temat rozmowy, jednak na szczęście ostatecznie zdecydowała się odpuścić. - Może karaoke? Albo tańce? - Brzmi nieźle, a resztę dnia możemy spędzić na plaży. Potem zadzwonię do konsjerża i zapytam gdzie moglibyśmy iść- już miała wyjść z pokoju kiedy zatrzymał ją głos Cat. - Nie wiem czy to tutejsze powietrze czy zasługa mojego brata, ale nigdy wcześniej nie wyglądałaś na szczęśliwszą- Lacey zmusiła się do uśmiechu i zamknęła drzwi. Cat zawsze była spostrzegawcza i teraz nie było inaczej. Musiała mieć prawdę wypisaną na twarzy. Puerto Rico było niesamowite, ale nie miało nic wspólnego z jej obecnym stanem. To Galen. Sprawiał, że czuła się seksowna i piękna. A co się z nią stanie kiedy ponownie zniknie z jej życia?  Galen wziął duży łyk piwa prosto z butelki, obserwując jak jego siostra i jej najlepsza przyjaciółka tańczyły na parkiecie śpiewając razem ze Spice Girls. Lacey miała na sobie bluzkę z krótkim rękawem, która odsłaniała jej nową opaleniznę oraz szorty. Beżowe sandałki na wysokim obcasie sprawiły, że jej nogi wyglądały nawet na jeszcze dłuższe. Przyłapał się na tym- nie po raz pierwszy-, że zastanawiał się czy po tym jak dołączyła do nich Cat będzie miał jeszcze okazje poczuć jak te nogi go obejmują. Kochał swoją siostrę i w normalnych okolicznościach cieszyłby się, że może spędzać z nią czas. Ale nie mógł zaprzeczyć, że kiedy wyszedł spod prysznica i ją zobaczył, stojącą w salonie, poczuł się jakby połknął kamień. Był strasznym bratem. Prawdopodobnie pomyślała, że zrobi mu przysługę przejmując opiekę nad ich uciekającą panną młodą. Skąd mogła wiedzieć, że odkrył skuteczne antidotum i rozkoszował się każdą wspólną chwilą?

90

A przynajmniej tak myślał, dopóki Lacey nie posłała mu panicznego spojrzenia. Jej oczy krzyczały tylko nic nie mów, gdy zobaczył Cat. Trochę go to zabolało. Jeżeli wcześniej zastanawiał się co może się wydarzyć po ich powrocie z Puerto Rico, teraz nie miał już wątpliwości. Wyraźnie postanowiła ruszyć do przodu z własnym życiem a ich przelotny romans pozostanie tylko przelotnym romansem. Jedno szczęśliwe wydarzenie oznaczające koniec jej tragedii nie było nawet warte wyjaśnienia najlepszej przyjaciółce. Prawie, że odpuścił ale w ostateczności nie potrafił się opanować. Rzucił Lacey rękawice i czekał czy się wykręci czy ją podejmie. Czy przyzna się do niego i tego co się miedzy nimi wydarzyło. Poczuł ogromną ulgę kiedy nie zaprzeczyła. Przede wszystkim była zawstydzona ale tylko przez to, że wcześniej nie powiedziała Cat co ich łączyło. Z pewnością nie była na niego zła, czego właśnie oczekiwał. Ale wtedy ponownie przybiła go swoim stwierdzeniem

że

to

był

wyłącznie

przelotny

romans.

Obecnie

był

kurewsko

zdezorientowany. Czy teraz kiedy Cat była z nimi będą kontynuować ich związek czy będzie chciała wszystko skończyć już teraz? Liczył, że w tym tygodniu uda mu się ją przekonać, że mogliby stworzyć coś prawdziwego i trwałego. Ale teraz nie mógł liczyć nawet na to. Piosenka się skończyła a on machnął na kelnerkę żeby zamówić dla nich następną kolejkę. Podstarzały DJ ponownie przemówił do mikrofou. - Okay, panie i panowie teraz coś specjalnego. Mamy dzisiaj w klubie parę nowych piosenkarek. Brawa dla Cat i Lacey!- dziewczyny weszły na scenę a z głośników popłynęła melodia „Two Princes”, Spin Doctor. Galen nic nie mógł poradzić, na jego twarzy pojawił się uśmiech. Był bez końca zmuszany do słuchania tej piosenki kiedy Cat i Lacey odkryły ją prawie dwie dekady temu. To będzie interesujące. Po dwóch pierwszych linijkach stało się jasne, że był to ich ulubiony utwór ponieważ ani razu nie spojrzały na ekran gdzie wyświetlano tekst. Były doskonale ze sobą zgrane, a w pewnym momencie zaczęły również tańczyć. Galen nie potrafił oderwać oczu od Lacey. Bujała rytmicznie ramionami a jej policzki były zaróżowione od śmiechu. Cat miała na nią dobry wpływ. Kiedy skoczyły, ukłoniły się nisko a w sali rozbrzmiały entuzjastyczne oklaski. Włożył małe palce do ust i zagwizdał. Dziewczyny uśmiechnęły się i pomachały zanim zeszły ze sceny. Grupa mężczyzn siedzących przy stoliku stojącym przed Galenem zaczęła wyć i krzyczeć kiedy kobiety miały ich minąć. Ciemnowłosy, napakowany facet ruszył się ze swojego miejsca. - Świetna robota, moje panie- wyciągnął rękę czekając aż uśmiechnięte dziewczyny przybiły mu piątkę. Szczupły facet należący do grupy, stanął obok nich, przyciskając dłoń do piersi i przemówił z niskim bostońskim akcentem. 91

- Gdybyś była ze mną, kochałbym cię tak mocno, że nie potrzebowałbyś dwóch książąt. Były bym twoim królem a ty moją królową- jego wymowa była tak śmieszna, że przez akcent mocno zabrzmiało coś jak mcno a to zwróciło ich uwagę. Wciągnął Cat i Lacey w rozmowę o ich rodzinnych domach i Nowej Anglii. Kelnerka wróciła z drinkami, a Galen pośpiesznie za nie podziękował. Blondyn i jego kumpel zaczynali mu działać na nerwy, nie szczędzili obu dziewczynom komplementów. Następna piosenka się zaczęła i mógł podejść bliżej żeby lepiej słyszeć ich rozmowę. - Jesteś taka piękna, przysięgam. Gdybym miał taką dziewczynę jak ty, byłbym najszczęśliwszym mężczyzną na ziemi- były to słowa skierowane przez napakowanego mięśniaka do Lacey. Uśmiechnęła się grzecznie, ale w następnej chwili obróciła się i spojrzała Galenowi prosto w oczy. Czy tym spojrzeniem szukała u niego pomocy czy tylko tak mu się wydawało? W każdym razie nie chciała afiszować się z ich związkiem przed Cat, a przynajmniej tak wywnioskował po jej zachowaniu w domku. Ale kiedy mięśniak złapał ją swoją tłustą łapą za ramię, nic prócz ataku zombi nie było wstanie go powstrzymać. Galen wziął piwo które dla niej zamówił i podszedł do niej, obejmując ją ramieniem w tali. - Hej mała. Nieźle sobie poradziłaś- uśmiechnęła się z wdzięcznością i przyjęła butelkę, którą jej przyniósł. - Dzięki- mięśniak spojrzał na niego spode łba. Galen przez chwilę się zastanowił czy będzie próbował z nim swojego szczęścia, ale w ostateczności facet się wycofał. - Hej stary, jak leci?- spytał, puszczając ramię Lacey. - Całkiem nieźle, dzięki- najwyraźniej Galen pokrzyżował ich plant, ponieważ po minucie niezręcznego milczenia, faceci z Bostonu odeszli, kierując się w stronę stołu do bilardu. - Dzięki- powiedziała Lacey, na jej twarzy malowała się ewidentna ulga- Nigdy nie wiem jak poradzić sobie w takich sytuacjach. - No cóż, nie oczekuj że ci podziękuję za twoje zachowanie- gderała Cat- Przylazłeś i prawie nasikałeś na swoją dziewczynę jak jakiś samotny wilk i przestraszyłeś moją przyszłą randkę przez ten swój pokaz macho. - Nie jestem jego dziewczyną- wymamrotała Lacey. Jakby potrzebował jeszcze przypomnienia. - Wyglądała na taką zakłopotaną- wzruszył ramionami jakby był gotowy tak postąpić w przypadku każdej innej osoby. - Nieważne. A czy przynajmniej przyniosłeś mi drinka?- zerkną w kierunku stolika gdzie stało jej mojito, Cat złapała szklankę- Te drinki są naprawdę przepyszne, co może mieć poważne konsekwencje- zatrzymali się aby oklaskami nagrodzić grupę kobiet, które 92

skończyły śpiewać piosenkę Sintary. Kiedy brawa ucichły, DJ ponownie pochylił się nad mikrofonem. - Ponownie powitajmy na scenie Lacey, tym razem solo!- dziewczyna spojrzała Cat prosto w oczy. - Nie zrobiłaś tego. - Oh, Chyba jednak zrobiłam. No dalej, tyle przeleciałam żeby z tobą być. Przynajmniej możesz zaśpiewać moją piosenkę- Lacey jęknęła. - Przestań wzbudzać we mnie poczucie winy. W końcu nie jechałaś za mną aż na Syberię. Jesteśmy w raju a ty dostaniesz bonusowe tygodniowe wakacje. To nie oznacza, że możesz mną rządzić przez kolejnych siedem dni. - Kogo chcesz oszukać? Rządzę tobą przez trzysta sześćdziesiąt pięć dni w roku a ty to kochasz. A teraz zabieraj ten swój słodki, mały tyłeczek na scenę i zaśpiewaj moją piosenkęLacey posłała Galenowi zdenerwowane spojrzenie, a on dotknął palcem czubeczka jej nosa. - Będzie świetnie- wzięła duży łyk swojego piwa i odstawiła butelkę na stolik, kiedy DJ ponownie zaczął ją wywoływać a tłum radośnie go wspierał. - Tak naprawdę to cudownie śpiewa- powiedziała do niego Cat, kiedy Lacey zaczęła wspinać się po schodach prowadzących na scenę- Zawsze muszę ją na początku trochę sprowokować, ale zaczekaj chwilę a sam się przekonasz. Melodia piosenki, którą znał na pamięć sprawiła, że się uśmiechnął. Lacey, Becca i Cat zorganizowały dla jego rodziny małe show kiedy były w drugiej klasie. Tańczyły i śpiewały do łyżek zamiast mikrofonów. Nawet wtedy Becca i Lacey stanowiły tło, szczebiocąc do refrenu gdy Cat skupiała na sobie całą uwagę. Siedział znudzony i poirytowany, jak wymagało się od chłopaka w jego wieku, ale szczerze mówiąc musiał przyznać, że były naprawdę urocze. Teraz już dorosła Lacey otworzyła usta, a z jej gardła popłynął słodki, ochrypły głos, który wywołał na jego twarzy uśmiech. To było jak potężne uderzenie w splot słoneczny, które odebrało mu oddech. Ona nie tylko śpiewała, angażowała się, czując każdą linijkę tekstu…każde słowo. Kiedy śpiewała o pragnieniach i oczekiwaniu to było tak prawdziwe, że poczuł dreszcze na całym ciele. A gdy twierdziła, że nigdy tak naprawdę jej na nikim nie zależało dopóki nie spotkała niego, czuł jakby każde pojedyncze słowo było skierowane tylko do niego. Gdy udało mu się oderwać od niej wzrok, zdał sobie wtedy sprawę, że co drugi mężczyzna czuł się tak samo jak on. Zniewolony. W czasie gitarowej solówki, Cat odwróciła się w jego stronę i uśmiechnęła się.

93

- I właśnie dlatego mój kochany braciszku przyszliśmy na karaoke. Wiesz, że tylko w takich miejscach pozwala sobie na odrobinę luzu?- ciągle oszołomiony kiwnął głową. Nagle jego siostra spoważniała i delikatnie zacisnęła palce na ramieniu Galena- Widzisz wyraz jej twarzy kiedy śpiewa? Wygląda dokładnie tak samo gdy mówi o tobie. Kiedy szykowałyśmy się do wyjścia opowiadała mi o waszej lekcji boksu, prawie orgii i innych rzeczach które robiliście. A ona wtedy…promieniała- Cat wbijała w niego swoje zielone spojrzenie z intensywnością wiązki laserowej, jednocześnie zaciskając palce- Nie spieprz tego. Bardzo łatwo ją teraz zranić. Kocham cię ale jeżeli to zrobisz to wytnę ci serce. Rozumiesz co do ciebie mówię, bracie?- przytaknął i uwolnił ramię z jej szponów zanim wyrządziłaby prawdziwe szkody. - Słyszałem cię głośno i wyraźnie- zastanawiał się czy Lacey wygłosiła podobną mowę. Prawdopodobnie tak. Ale w ostateczności to on i Lacey będą musieli zdecydować co dalej. Zdominowały go jego instynkty. Wiedział, że chciał spędzić z nią więcej czasu. Nie był jeszcze gotowy aby pozwolić jej odejść. I jeżeli Cat miała rację, Lacey również nie była. Ale ona przecież zaledwie tydzień temu była panną młodą. Po tym co przeszła była wyjątkowo narażona na zranienie. Poczuł się zdezorientowany, przestraszony, zszokowany i zdradzony. Kiedy przylecieli do Puerto Rico była jedną masą niespójny, wirujących emocji. Tylko dlatego, że teraz wydawało się, że było z nią wszystko w porządku, nie oznaczało że nie dręczyły ją poważniejsze problemy. Nawet jeżeli nie traktowała ich relacji tylko jako przelotnego romansu, to czy mógł zaufać jej uczuciom? Odskocznia, pocieszyciel. Starał się nad sobą zapanować, ale te słowa bez końca rozbrzmiewały i wgryzały się w jego umysł. Gdyby miał możliwość przyjrzenia się tej sytuacji z dystansu powiedziałby sam do siebie: Stary nie widzisz, jesteś dla niej tylko odskocznią. Chociaż kiedy był z Lacey nie czuł się w taki sposób. Ich relacje były takie prawdziwe i właściwe. Z drugiej strony facet będący dla kobiety odskocznią dowiaduję się o tym dopiero wtedy kiedy ona odchodzi a on zostaje sam, ze swoim fiutem w ręce i rozanielonym, zdziwionym uśmiechem na twarzy. Kurwa, nie chciał tego. Rozmyślania Galena przerwała reakcja publiczności, która oszalała skandując jej imię i bijąc brawo. Szła przez tłum, zatrzymując się co kilka kroków aby przybić piątki ze swoimi nowymi fanami i grzecznie potrząsała głową, prawdopodobnie odmawiając osobom, które oferowały jej drinki. Przyłapała go na tym, że się na nią gapił i zaczerwieniła się posyłając mu promienny uśmiech, który sprawił że poczuł ciepło w całym swoim ciele. I właśnie wtedy, tak po prostu zdecydował. Może i był dla niej odskocznią, ale nie było takiej możliwości żeby

94

pozwolił aby to się tak po prostu skończyło. To był czas żeby zrobił to co potrafił najlepiej. Zawalczył o to, czego naprawdę pragnął.

95

Rozdział 10 Lacey wpatrywała się w drzwi od sypialni, po cichu licząc że w końcu się otworzą. Wrócili z baru karaoke kilka godzin temu i od tego czasu Galena nie było w domku. Powiedział im, że „musi wyjść na chwilę”, ale razem z Cat prawie zdążyły obejrzeć Buntownika z wyboru, a jego jeszcze nie było. W pewnym momencie głowa jej przyjaciółki zaczęła opadać do przodu a oczy praktycznie same jej się zamykały, więc Lacey wysłała ją do łóżka. Posiedziała jeszcze kilka minut jednak sama zdecydowała się położyć, obiecując sobie że nie będzie na niego czekała. Chwilę później usłyszała jak frontowe drzwi otwierają się po cichu, jednak po upływie dwudziestu minut, ciągle nie przyszedł do niej, do sypialni. Zgasiła światło, zmuszając się do pozostania w łóżku i nie sprawdzenia co robił. Był dużym chłopcem i jeżeli nie chciał spać całą noc to kim ona była żeby się wtrącać? Nikim. Nie mogła rościć sobie do niego żadnych praw. Zakryła twarz poduszką i starała się nie rozpłakać. Prawdopodobnie zdecydował, że z powodu Cat, będzie spał na kanapie. Bez względu na wszystko wyglądało na to, że z nimi koniec. Już nigdy więcej go nie pocałuje, nie dotknie twardych mięśni na jego plecach albo nie poczuje…Dźwięk przekręcającej się gałki w drzwiach, sprawił że jej serce zaczęło łomotać jak oszalałe. - Cat?- zapytała bez tchu. Proszę niech to nie będzie Cat, niech to nie będzie Cat. Odłożyła poduszkę na bok i przymrużyła oczy starając się zobaczyć kto stał w drzwiach. Otworzyły się szerzej i dostrzegła wysoką, umięśnioną sylwetkę. To nie Cat. - Obudziłem cię?- jego głos był miękki i delikatny. - Nie- zamarła starając się aby ton jej głosu nie brzmiał jak wymagającej harpii, pomimo pytań które kłębiły się w jej umyśle. Gdzie byłeś? Co robiłeś? I najbardziej żałosne, Czy ciągle mnie pragniesz? Zagryzła wnętrze policzka starając się nie rozpłakać. - Przepraszam, że zajęło mi to tyle czasu, ale musiałem kupić kilka rzeczy i było mi je ciężej dostać niż przypuszczałem, no i do tego bariera językowa zrobiła swoje. Chciałem zadzwonić do Cat, ale zostawiłem komórkę w drugich spodniach- obawiając się, że głos się jej załamie, bez słowa przesunęła się na łóżku, robiąc dla niego miejsce i poklepała wolną przestrzeń. - Nie. Chciałbym żebyś wstała i poszła gdzieś ze mną - przeszedł przez pokój i wyciągnął do niej rękę.

96

- Już prawie północ- powiedziała, wahając się ale w końcu podała mu dłoń. Nie było żadnej wątpliwości że z nim pójdzie. Po prostu potrzebowała tylko chwili, żeby uporać się z falą ulgi jaką poczuła po jego powrocie. - No tak i w związku z tym masz zamiar zmienić się w dynię?- potrząsnęła głową- Więc na co czekamy? Obiecuję ci że nie będziesz tego żałować- to jak powoli wymawiał te słowa sprawiło że zmieniły się w zmysłową obietnicę. Zadrżała. - Opuszczamy teren posiadłości? C-co powinnam założyć? - To co masz na sobie jest w porządku. Nie odchodzimy za daleko- była bardzo ciekawa jednak zdenerwowanie sprawiło, że się zawahała. Jeżeli nie wiedziała dokąd idą to jak miała się mentalnie na to przygotować? A co jeżeli będzie czegoś potrzebowała czego nie weźmie ponieważ nie dał jej szansy? Co jeżeli… - Przestań myśleć, mała. Choć raz czuj- pochylił się i wciągnął ją w swoje ramiona- Chcesz iść…ze mną?- wyszeptał a jego gorący oddech pieścił jej policzek. Jego ciało było ciepłe od łagodnego nocnego powietrza. Lacey przytuliła się mocniej do niego. - Tak- właśnie tej chwili zdała sobie sprawę, że nie miało znaczenia dokąd ją zabierał. Poszłaby z nim dokądkolwiek byle tylko być w jego ramionach. Musiał poczuć ulgę ponieważ pochylił głowę i pocałował ją w czoło. - Cieszę się- wziął ją na ręce i zaniósł przed oszklone drzwi prowadzące na patio z basenemMogłabyś?- nacisnęła klamkę, a on odsunął drzwi. Kiedy znaleźli się na zewnątrz, Lacey sapnęła. Mały okrągły basen otaczały tuziny migoczących świec, a butelka wina znajdująca się w wiaderku wypełnionym lodem stała zaraz obok stopni. Śnieżnobiała kołdra i czerwone poduszki leżały ułożone na kamiennym patio. Przez cały czas kiedy martwiła się jego nieobecnością, planował dla nich ten romantyczny wieczór. Zamrugała przeganiając gorące łzy. - Wiem, że nasz basen nie jest nawet podobny do laguny Cyrusa i Nikki ale wydawało mi się, że wtedy bardzo dobrze się bawiłaś. Pomyślałem, że moglibyśmy dokończyć to co zaczęliśmy tamtej nocy. - Dodatkowo obawiałeś się, że Cat nas usłyszy- ich spojrzenia się spotkały a Lacey posłała mu drażniący uśmiech. - Nie usłyszałaby mnie. To ty krzyczysz- już chciała zaprotestować kiedy nagle jej spojrzenie przykuł przedmiot znajdujący się obok wiaderka z winem. - Co to?- pomógł jej usiąść i podniósł małe, zapakowane pudełeczko.

97

- To niespodzianka, którą dostaniesz później- błysk w jego oczach sprawił, że serce Lacey zaczęło szybciej uderzać i musiała oprzeć się pragnieniu żeby mu je odebrać i rozerwać opakowanie- Wiem jak to może wyglądać, kontrola z uporem maniaka, ale będziesz musiała zaczekać- wsunął zbłąkany kosmyk jej włosów za ucho, a czuły wyraz jego twarzy nadał mocy tym słowom. Gdy zaoferował Lacey wino, przytaknęła. Odłożył prezent na bok i otworzył butelkę, następnie rozlał alkohol do kieliszków. - Żebyśmy nigdy niczego nie żałowali- powiedział, stukając swoim kieliszkiem o jej. Powtórzyła jego toast zanim wzięła łyk wina. Było zimne, słodkie i cierpkie. Westchnęła zadowolona. - Pyszne- odstawił kieliszek a następnie złapał za brzeg koszulki którą miał na sobie i ściągnął ją przez głowę, odrzucając na jedno z krzeseł stojących za nimi. Po tygodniu oglądania i dotykania go wydawało jej się, że pokonała początkową obsesję jaką darzyła ciało Galena, domyśliła się że jednak nie było takiej możliwości. Za każdym razem przeżywała wstrząs, przyglądając się jego szerokim ramionom, piersi, płaskiemu, umięśnionemu brzuchowi i seksownym włoskim prowadzącym w dół, do zapięcia spodni, które tuż przed jej oczami stawały się coraz ciaśniejsze. Oblizała usta, odczuwając desperacką potrzebę posmakowania go. - Kiedy patrzysz na mnie w ten sposób, czuję się o dziesięć stóp wyższy- powiedział łagodnie. Emocje ścisnęły ją za serce, ale przełknęła je spowrotem. - Kobiety przez cały czas muszą patrzeć na ciebie w ten sposób. - Nie mówię o tym co robią inne kobiety. Mówię o tym co ty mi robisz- pomimo tego, że chciała zachować dystans, to intensywność jego ciemnego spojrzenia mówiła jej że nie miał zamiaru na to pozwolić. - Ty sprawiasz, że czuję się…wyjątkowa. To mnie przeraża. - Zawsze powinnaś czuć się wyjątkowa, bez względu na to czy jestem w pobliżu czy nieprzytaknęła, ale tak naprawdę chciała się rozpłakać. Kiedy starała sobie wyobrazić jakie będzie jej życie bez niego, opanowywał ją bezmierny, nieznośny smutek- Masz zamiar założyć swój niewidoczny kostium, czy jak? Bo ja nie mam zamiaru być jedyną nagą osobą w basenie- ruszył w kierunku stopni, ściągając spodnie i odrzucając je na bok. Jeszcze bardziej zdeterminowana aby cieszyć się chwilą, zachłannie mu się przyglądała, zazdroszcząc gracji z jaką się poruszał schodząc po schodkach do jasnobłękitnej wody- No chodź, woda jest w porządku- zawołał, uśmiechając się szeroko. Nie zawahała się. Kilka minut wcześniej zastanawiała się czy jeszcze kiedykolwiek będzie miała szansę z nim być i nie było mowy żeby zmarnowała taką okazję. Odstawiła 98

kieliszek na bok i wyprostowała się aby ściągnąć przez głowę top który miała na sobie. Kiedy pozbyła się szortów stanęła przed nim wyprostowana. Jęk uznania jaki usłyszała sprawił, że zapragnęła się zakryć, jednak zmusiła się do utrzymania rąk przy bokach. - Cholera, kobieto. Elle MacPerson jest przy tobie taka malutka- zawył jak wilk. - Czyżby? Więc może w takim razie powinieneś mieć mój plakat nad łóżkiem. - Jeżeli dasz mi taki plakat, kochanie, niezwłocznie go zawieszę. W rzeczywistości, powiesiłbym go w każdym pokoju- wyprostowała się jeszcze odrobinę, impuls aby się zakryć zupełnie zniknął pod wpływem jego gorącego spojrzenia. Wyciągnął do niej rękę i Lacey weszła do basenu, mrucząc z zadowolenia kiedy ciepła woda zaczęła obmywać jej kostki. - Prawie jak w wannie- powiedziała, biorąc go za rękę. Poprowadził ją w dół, po pozostałych schodkach aż stała kilka centymetrów od niego, zanurzona aż po talię. Wyciągnęła głowę żeby zobaczyć wyraźniej jego twarz- Co teraz, szefie?- nie potrafiła ukryć podekscytowania gdy woda jak niewidoczna ręka opływała jej intymne części ciała. - Masaż- nie tego się spodziewała ale na pewno nie miała zamiaru odrzucić takiej propozycji. - Z przyjemnością- usiadł na jednym z szerszych stopni i wciągnął ją między swoje nogi. Odsunął jej włosy do przodu, pozostawiając dla siebie gołe plecy. Najpierw prześledził linię ramion, a Lacey pochyliła głowę do przodu dając mu jeszcze więcej przestrzeni. Nie potrafiła opanować westchnienia, kiedy poczuła jego delikatny dotyk. Nie śpieszył się, zaczął od powolnych i delikatnych ruchów, badając kształt jej pleców swoimi palcami. Prawie ją łaskotał. Poczuła gorąco między nogami, przysunęła się bliżej Galena, czując ciężar jego podniecenia, który gorący i twardy napierał na dół jej pleców. - Mmm- mruczała- dobrze mi- zadrżała kiedy pocałował ją w kark. Piersi Lacey stały się ciężkie i napięte z powodu ciepłej wody, która opływała twarde już sutki. Przycisnęła się do piersi Galena mając nadzieję, że przesunie dłonie na przód jej ciała i uśmierzy trawiący ją i ciągle rosnący ból. Ośmielona jego seksownym, niskim śmiechem przesunęła swój tyłek ściśle przylegając do krocza Galena, a jego uda mocno ściskały jej biodra. - Powiedz mi czego pragniesz, maleńka- jego usta znajdowały się tak blisko ucha Lacey, że ciepły oddech który poczuła wprawił w drżenie sedno jej kobiecości. - Ciebie. We mnie. - Możesz na to liczyć. Ale jeszcze nie teraz- obrócił ją tak, że stała z nim twarzą w twarz, zamruczała gdy jego sztywny członek uporczywie wciskał się miedzy jej uda. Gdyby odrobinę się otworzyła mogłaby…- Jesteś niegrzeczną, bardzo niegrzeczną dziewczynkązsunął dłonie i złapał ją za pośladki- Nie uważasz, że niegrzeczne dziewczynki powinny 99

zostać ukarane?- nie do końca go słyszała ponieważ pochyliła się do przodu i zaczęła muskać ustami jego podbródek- Nie próbuj mnie rozpraszać. Więc jak myślisz, jaką karę powinnaś otrzymać? Klapsy?- nagle skupiła się na tym co mówił. - No cóż, nie znam się na tym za bardzo- powiedziała, jednocześnie starając się na niego wdrapać. Jej serce biło jak szalone, trochę się bała ale strach był wymieszany z mnóstwem innych również przerażających emocji. - Nie? Myślę, że będziesz zaskoczona, kiedy zdasz sobie sprawę, że ci się to podobatrzymając ja mocno za uda, skrzywił się jakby nad czymś intensywnie myślał- A może powinienem użyć języka?- zamarła kiedy jej cipka zaczęła pulsować na samo wspomnienie. Jak psy Pavlova praktycznie śliniła się na samą myśl o jego ustach na swoim ciele. Przyglądał się jej swoimi ciepłymi, brązowymi oczami i pokręcił głową- Wydaje mi się, że to odpada ponieważ wyglądasz jakbym zaoferował ci worek z pieniędzmi a nie karę. Klapsy, to jest towstał i uniósł ją z łatwością pomimo braku entuzjazmu i wyraźnego oporu z jej strony. Przełożył Lacey przez kolana, podtrzymując ją przedramieniem- Chwyć krawędź i przygotuj się - jego burkliwy ton głosu sprawił, że jeszcze bardziej zaczęła się denerwować. - Sama nie wiem. Jeszcze nigdy czegoś takiego nie robiłam i nie za bardzo przepadam za bólem- ledwie skończyła mówić a poczuła jak przesuną swoją wielką dłoń po jej pośladkach i ścisnął je. - W takim razie powiedz mi żebym przestał- nie potrafiła się do tego zmusić. Pomimo tego, że się bała to mu ufała i jeżeli twierdził, że jej się to spodoba… - Ała!- poczuła piekący, ostry ból kiedy palce Galena uderzyły o jej mokre pośladki. To cholernie bolało. Już otwierała usta żeby powiedzieć mu aby przestał, ale w tym samym czasie zaczął pieścić podrażnione miejsce. Jęknęła, mocno wciskając się w jego kolana, w nagrodę poczuła jak twardy penis Galena uderza w jej łechtaczkę. Wymierzył Lacey kolejnego klapsa- Mmm- tym razem nie krzyknęła, zagryzła wargę panując nad szczypiącym bólem. I ponownie jego magiczne dłonie dotykały wrażliwego miejsca, sprawiając że tym razem zaczęła odczuwać dyskomfort między udami. - Twój tyłeczek sprawia, że szaleję. Jest taki okrąglutki i słodziutki- kolejne uderzenie. Tym razem, jedynie westchnienie opuściło usta Lacey, kiedy ostry klaps wysłał falę gorąca prosto do jej cipki. - Jeszcze raz- wyszeptała, ocierając się o jego kolana, odnajdując w tym ruchu odrobinę ukojenia. - Oh, tak- zamachnął się ponownie tylko tym razem zmienił pośladek. Wsunął pod nią rękę i zaczął pieścić jej pierś, szczypiąc sztywny sutek, naparła na dłoń Galena. Już kiedy myślała, 100

że eksploduje od nadmiaru emocji, jego wolna dłoń zaczęła zsuwać się po pośladkach aż dotarł do jej mokrej cipki. Badał ją koniuszkiem palca aż Lacey zaczęła się skręcać, bez słowa błagając go o więcej. - To jest właśnie moja dziewczynka- warknął i wsunął głęboko w nią dwa palce. Krew napłynęła jej do uszu, poczuła jak każdy nerw w jej ciele znalazł się w stanie podwyższonej gotowości. Palce na sutku, słodki ból na pośladku i jego zręczne palce prowadził ją do spełnienia. Była tak blisko, tak blisko… - Jezu, Galen. Sprawisz, że zaraz dojdę- oderwał od niej ręce i przytulił ją do siebie, biorąc szybkie, głębokie oddech. - Chcę być w tobie. Muszę poczuć twoją cipkę zaciskając się na moim fiucie kiedy dojdziesz- zsunął ją ze swoich kolan i poprowadził w głąb wody do krawędzi basenu. Chciała odwrócić się do niego twarzą ale przytrzymał ją w miejscu. - Twarzą do ogrodzenia- powiedział. Głód słyszalny w jego głosie wysłał dreszcz oczekiwania wzdłuż jej kręgosłupa. Oparła ręce na krawędzi basenu i bez tchu czekała co nastąpi za chwilę. Otoczył ją od tyłu ramionami aby objąć piersi Lacey. Kiedy palcami wskazującymi i kciukami zaczął skręcać jej sutki, wygięła się w łuk. - Jeżeli chcesz czuć jak dochodzę, to lepiej osiodłaj swojego konika, kowboju- jęknęła, zszokowała ją ostrość własnego głosu. Czekała na zawstydzenie które nigdy nie nadeszło. Wsunął rękę do wody i pociągnął ją za biodra tak że stała teraz pochylona, rozsunęła szeroko uda. Przesunął dłońmi po jej plecach, w dół pieszcząc pośladki aż dotarł do sedna kobiecości. Włożył w nią jeden palec, a następnie zaczął go wsuwać i wysuwać aż krzyknęła. Potrzeba żeby dojść spadła na nią jak pędząca lokomotywa i sprawiła, że nogi zaczęły jej drżeć- Teraz. Boże, proszę teraz- pochyliła się do przodu obejmując chłodny, marmurowy brzeg basenu, desperacko potrzebowała czegoś co powstrzymałoby trawiącą ją agonię. - Przesuń się. Trochę w lewą stronę- złapał ją w tali i poprowadził niecałe pół metra w bok. Poczuła jak pęd wody uderza ją w biodro a potem…tam. Właśnie tam. Pulsujący strumień obmywał jej opuchnięte ciało, bryknęła jęcząc. Galen był tam, szepcząc słowa aprobaty, ściskając ją za biodra gotowy doprowadzić ją do wielkiego finału. Ruszył do przodu, wchodząc w nią jednym potężnym pchnięciem. Woda nieubłaganie wzmagała pulsowanie jej łechtaczki. Lacey poczuła się przytłoczona nadmiarem doznań. - Chciałbym żebyś mogła zobaczyć to co ja teraz widzę. Mój fiut wsuwający i wysuwający się z twojej pięknej, różowej cipki- otoczył ją jego ochrypły głos. Pchnęła do tyłu, biorąc go jeszcze głębiej w swoje ciało- Cholera, Lacey. Nie mogę się powstrzymać kiedy tak robisz.

101

- Proszę nie powstrzymuj się. Proszę, nie wstrzymuj się- błagała. Tama pękła. Złapał Lacey mocno za biodra i zaczął ją pieprzyć na poważnie. Szlochała kiedy silne, pewne pchnięcia sprawiały, że główka jego penisa uderzała w magiczne miejsce ukryte głęboko, głęboko w jej ciele. Popchnął Lacey do przodu aż znalazła się kilka centymetrów od strumienia wody, która obmywała ją miedzy nogami w najbardziej intymny z możliwych sposobów. Właśnie wtedy odleciała- Galen!- napięła wszystkie mięśnie w chwili gdy orgazm rozbił jej ciało. Łkała kiedy w nią wchodził, wypełniając do granic możliwości. Poczuła jak zamiera za nią i warknął, zaciskając palce na jej biodrach. Pochylił się do przodu zaciskając zęby na ramieniu Lacey, powstrzymując się od krzyku wywołanego jego własnym orgazmem. Przez dłuższą chwilę stali w nieruchomym objęciu aż w końcu oderwał ją od strumienia wody, który był teraz zbyt intensywny dla jej wrażliwego ciała. - Baseny rządzą- szepnęła. Opadł na nią, leniwie głaszcząc jej klatkę piersiową. Przez swoje plecy czuła jak bije jego serce. Przytaknął. - Całkowicie- odsunął jej włosy na bok i pocałował ją w kark. Ten prosty pokaz czułości sprawił, że zdała sobie sprawę, że traci kontrolę. Nigdy wcześniej nie czuła się w ten sposób. Musiała użyć wszystkich swoich sił aby powstrzymać słowa które płonęły na jej ustach. Zostań ze mną.  Galen wpatrywał się w sufit, wspominając wydarzenia ostatniej nocy. To był najlepszy seks w całym jego życiu i nie znał żadnej wskazówki co miał z tym zrobić. Nie chciał na nią naciskać, jednak zrozumiał, że przelotny romans zupełnie nie pasował do ich relacji. Lacey poruszyła się w jego ramionach, mrucząc coś przez sen, przyciągnął ją bliżej siebie, jeszcze mocniej tuląc do swojej piersi. Dotknął złotego łańcuszka wiszącego na jej szyi i uśmiechnął się. Wyglądała na bardzo zadowoloną kiedy go jej dał. To musiał być dobry znak, prawda? Po tym jak skończyli się kochać w basenie i przenieśli się na koc, rozkoszując się butelką wina, ponownie dostrzegła małą paczuszkę. -

Śmiało,

otwórz-

zachęcił

ją.

Rozdzierała

papier

jak

mała

dziewczynka

w

bożonarodzeniowy poranek. Wewnątrz pudełeczka znalazła cienki, złoty łańcuszek i przywieszkę w przedstawiającą rękawice bokserskie. Szybko go wyjęła i podała mu. - Zapnij go- zrobił to o co go poprosiła a następnie odwróciła się w jego stronę. - Wygląda świetnie. Wiesz dlaczego ci go kupiłem? - Ponieważ jesteś wojownikiem.

102

- Nie, ponieważ to ty nim jesteś. Nie chcę żebyś kiedykolwiek o tym zapomniała i o tym jak silna jesteś- jej oczy stały się podejrzanie lśniące, po chwili milczenia wzięła go za rękę. - To najlepszy prezent jaki kiedykolwiek dostałam, Galen. Dziękuję. Teraz kiedy jej oddech łaskotał go w pierś, zastanawiał się czy w tamtej chwili i jego oczy nie błyszczały. Chociaż jednej rzeczy był pewien. Kobieta, która tak patrzyła na mężczyznę nie traktowała go jako odskoczni. Dzisiaj w nocy, Lacey w stu, niezaprzeczalnych procentach należała do niego. Teraz musiał tylko wymyślić jak ją zatrzymać.

103

Rozdział 11 - Co tu się do diabła dzieje?- Lacey otworzyła oczy, wyrwana z głębokiego snu. Przeraziła się kiedy zdała sobie sprawę, że był to głos jej matki. Rowena Garrity stała z ramionami skrzyżowanymi na piersi, wyprostowana jakby połknęła kij od szczotki, a jej szare oczy wypełnione były jawnym oskarżeniem. - Mama? Co ty tutaj robisz?- oderwała się od oszołomionego i zdezorientowanego Galena, podciągając prześcieradło, zakrywając się po samą szyję. Na szczęście Galen w środku nocy wybrał się do kuchni po jakąś przekąskę więc był tylko w połowie rozebrany. Niestety nie mogła powiedzieć tego samego o sobie. - Przepraszam cię Lacey- Cat zatrzymała się za Roweną, jej policzki płonęły rumieńcem złości- Dorwała mnie kiedy wracałam ze śniadania. Podziałałam jej, że powinna najpierw zadzwonić, ale ona no cóż…- oburzona mina Cat mówiła wszystko. Rowena była jak czołg. Jeżeli czegoś chciała nic nie było wstanie jej zatrzymać. - W porządku, Cat. W niczym nie zawiniłaś. Mamo, o co chodzi? - Wierzę, że zaraz sama odpowiesz mi na to pytanie- pomimo wyraźnego chłodu, nie podniosła głosu, Rowena nigdy tego nie robiła. Zwróciła swoje przeszywające do kości spojrzenia na Galena, który usiadł na swojej części łóżka, ale teraz ani drgnął. Nie zdradzał żadnych oznak zdenerwowania- A ty? Mogłabym powiedzieć, że po tobie oczekiwałam czegoś więcej, ale oboje wiemy że byłoby to kłamstwo. Byłabym ci wdzięczna gdybyś pozwolił mi swobodnie porozmawiać z moją córką, panie Thomas- odwróciła się w stronę Cat i odprawiła ją machnięciem ręki-Mary Catherine- twarz Galena nie zdradzała żadnych emocji. - Proszę pani, zrobię wszystko aby Lacey czuła się dobrze, więc jeżeli będzie chciała żebym został, właśnie to zrobię. - Wydaje mi się, że już swoje zrobiłeś. Wykorzystałeś złamane serce młodej kobiety żeby zaciągnąć ją do łóżka zaraz po jej ślubie, ciężko mi powiedzieć czy tak właśnie zachowuje się człowiek któremu zależy szczęściu mojej córki. Nie była wstanie podejmować decyzji, a ty wykorzystałeś ją jak pasożyt- Lacey zatrzęsła się z oburzenia, ale nawet wtedy zdołała nad sobą zapanować. - Przepraszam, Galen. Nie powinieneś tego wysłuchiwać. Będzie lepiej jeżeli sama się tym zajmę. Chociaż nie musisz wychodzić, to my wyjdziemy. Mamo, proszę poczekaj na zewnątrz. Ubiorę się i spotkamy się na końcu ścieżki, w kawiarni. Tam porozmawiamy.

104

- Czułam się wystarczająco upokorzona tłumacząc się obsłudze z tych archaicznych wiadomości, które ty, nawiasem mówiąc zwyczajnie lekceważyłaś. Jestem wściekła. A teraz ci się wydaje, że chcę dyskutować o twojej niewierności w publicznym miejscu?- Rowena zaciskała nerwowo usta a na jej policzkach pojawiły się czerwone plamy. - Niewierności?- z trudem panowała na swoimi emocjami- Po tym co zrobił nie jestem mu winna żadnej lojalności. - Oczywiście, że jesteś. Zawarliśmy porozumienie, a rodzina Garrity zawsze dotrzymuje swoich zobowiązań- szarpnięciem poprawiła wiszącą na jej ramieniu torbę Chanel i machnęła władczo ręką w kierunku Lacey- Wstawaj. Musimy o tym porozmawiać, żeby jak najszybciej zapomnieć o tej całej niedorzeczności. Przysięgam, nie mam pojęcia co ty sobie myślałaś. Na miłość boską, jesteś mężatką. To jest niedopuszczalne- Lacey wyprostowała się, trawiąca ją złość skutecznie pokonała upokorzenie, które odczuwała po tym jak jej własna matka przyłapała ją In flagrante delicjo. - Nie opowiadaj głupot. Doskonale wiesz, że dokumenty nigdy nie zostały wypełnioneGalen wziął Lacey za rękę i uścisnął starając się ją uspokoić. Rowena przymrużyła oczy. - To czysta semantyka. Złożyłaś śluby. Ponadto, podpisaliśmy kontrakt- Lacey zaśmiała się smutno. - Śluby? Zostały złamane w chwili gdy nakryłam go z Beccą. A jeżeli chodzi o fuzję, to ona nie ma z tym nic wspólnego. To tata miał podjąć decyzję w sprawię połączenia kancelarii. To są moje problemy i moje życie. - No cóż, twój ojciec nagle zdecydował, że prowadzenie wspólnych biznesów po tym jak Marty cię skrzywdził byłoby niedopuszczalne. I jako pokaz poparcia dla ciebie zdecydował, że fuzja nie może dojść do skutku. Jeżeli będziesz potrafiła wybaczyć Marty’emu, on również będzie wstanie to zrobić. Właśnie dlatego musisz wrócić do domu i dać temu małżeństwu szansę, Lacey. - Mam nadzieję, że nie sugerujesz, że powinnam spędzić resztę życia z mężczyzną, który był wobec mnie niewierny, do którego nic nie czuję tylko po to żeby wspierać twoją firmę? - Naszą firmę- poprawiła ją matka- Jak ostatni raz sprawdzałam, również miałaś na nazwisko Garrity. I odmawiam dalszego omawiania spraw naszej rodziny przed tym ludźmi. Spotkajmy się w tej kawiarni za piętnaście minut. Zajmę dla nas stolik w najdalszym koncie, żebyśmy mogły porozmawiać jak dorośli ludzie- odwróciła się na swoich gustownych obcasach i nie czekając na odpowiedź, bezzwłocznie opuściła pokój.

105

Ci ludzie. Jakby należeli do jakieś innej rasy. Lacey ciągle będąc w szoku, gapiła się przez chwilę na otwarte drzwi. Kiedy zasypiała czuła się szczęśliwa, bezpieczna i zaspokojona a gdy się obudziła czekał na nią koszmar. - No cóż, to było niezręczne- powiedziała Cat, wchodząc do pokoju. Jej twarz była zarumieniona i Lacey doskonale wiedziała, że znajdowała się nad skrajem swojej samokontroli żeby powiedzieć Rowenie że mogła iść do diabła. Pomimo, że jej matka dokładała wszelkich starań aby sprowokować Cat do zachowania godnego kobiety należącej do niższej klasy, jej przyjaciółka zawsze potrafiła nad sobą zapanować. W ciągu ostatnich dwudziestu lat nigdy nie powiedziała Rowenie co tak naprawdę myślała. Do teraz wydawało się, że była szczególnie odporna na chłodne traktowanie ze strony matki Lacey, zawsze była dla niej wyrozumiale uprzejma ograniczając się jedynie do przypadkowych, subtelnych złośliwości. Ale Galen nie był przyzwyczajony do takiego taktowania. Lacey była wstanie poczuć jak emanuje gniewem. - Przepraszam was. Nie miała prawa was tak potraktować. Wiem, że ona jest koszmarna. Pozwólcie, że się tym zajmę. Porozmawiam z nią i odeślę ją spowrotem- Galen puścił jej rękę i przytaknął. - Rób co musisz- po tych słowach Lacey była wstanie wyczuć zmianę jaka w nim zaszła. Jakby w ciągu tych kilku krótkich minut zbudował między nimi mur. Nie spodobało jej się to. - Kiedy wrócę będziemy mogli zrobić to co zaplanowaliśmy sobie na dzisiaj, dobrze?pogardzała sobą za swój błagalny ton głosu, ale nic nie mogła na to poradzić- Wszystko będzie w porządku, zobaczysz- Galen przytaknął i wstał z łóżka. - Pewnie- Cat popatrzyła na niego groźnie. - Nie pozwól żeby dobrała ci się do głowy, Lacey. Bądź silna. Będziemy tutaj kiedy wrócisz. Chodź braciszku, pójdziemy trochę popływać a ty się ubieraj- zostawili ją samą w łóżku. Ich łóżku. Wyraz twarzy Galena sprawił, że chciała więcej niż tylko opieprzyć swoją matkę za takie zachowanie. Napędzana przez gniew wiedziała, że musi wstać i się z nią spotkać. Nadszedł czas żeby Rowena w końcu coś zrozumiała. Lacey nie była tą samą kobietą co w dniu ślubu. Przed Puerto Rico. Przed Galenem. I co więcej? Nie miała zamiaru ponownie się nią stać. Niecałe dwadzieścia minut później stanęła przed wejściem do kawiarni. Wzięła głęboki wdech i otworzyła drzwi, wchodząc do środka. Jej matka już tam była. Hostessa zaprowadziła ją do stolika, który stał w najbardziej odległym kącie kawiarni, gdzie Rowena siedziała przed szklanką grejpfrutowego soku, który musiał być tak samo kwaśny jak jej mina. 106

Spojrzała złośliwie na swój zgrabny, złoty zegarek na jej nadgarstku, ale nie skrytykowała Lacey, która zajęła miejsce na przeciwko Rowery. - Nie podobało mi się to jak potraktowałaś moich przyjaciół. - A mi nie podoba się twój ton i zachowanie. I myślę, że powinnaś lepiej przyjrzeć się ludziom których nazywasz swoimi przyjaciółmi- matka z rozmachem podniosła leżącą przed nią serwetkę, strzepnęła ją i rozłożyła na swoich kolanach, zanim ponownie spojrzała na Lacey- Dziewczyna, która od dziecka wciąga cię w kłopoty, teraz wepchnęła cię w łapy swojego brata, brutala- nieznacznie podniosła głos, a na jej czole ujawniła się cienka, pulsująca niebieska żyła. Uspokoiła się, wzięła oddech i położyła ręce na stole, modelując ton swojego głosu- Brata, który udawał wspaniałego wybawcę uciekającej panny młodej, tylko po to żeby wywieźć cię do Puerto Rico i skorzystać z twojej bezbronności i pieniędzy. I oni zasługują na mój szacunek? - Nie, nie mów w ten sposób. Za każdym razem kiedy coś nie idzie po twojej myśli, zaczynasz te swoje gadki. Manipulujesz i naginasz fakty, oskarżając wszystkich o niegodziwość i nikczemność. Cat jest dla mnie jak siostra. Zawsze była dla mnie dobra, a Galen przyleciał tutaj ze mną i pomógł mi przez to wszystko przejść. Nie płaciłam za jego bilet, opłacił lot z własnych pieniędzy. Są najlepszymi przyjaciółmi jakich kiedykolwiek miałam. - W takim razie dobrze ci radzę żebyś zaczęła sobie szukać nowych ponieważ prawdziwi przyjaciele nigdy nie skłoniliby cię i nie przyczyniliby się do rozpadu twojego małżeństwa. - Nie. Jestem. Mężatką- niemalże wypluła te słowa, ale jej matka nawet nie mrugnęła. Widziała w oczach Roweny zimną determinację. - Mówisz o złożonych ślubach. Mamy umowę z rodziną Marty’ego. Fuzja jest przygotowana. Obiecaliśmy naszym klientom nowe możliwości, mówimy tutaj o nowej jakości obejmującej cały kontynent. To nie jest jakaś dziecięca zabawa, z której możesz tak po prostu zrezygnować. Od tego zależą ludzkie życia. Już prasa negatywnie odnosi się do naszego nazwiska. Musimy sprawić żeby wszystko wróciło do normy, musimy zrobić to teraz- użyła całej swojej samodyscypliny żeby mówić wystarczająco cicho, aby nie usłyszał jej nikt z pozostałych gości. - Wiesz mamo, ludzie którzy zajmują się tego typu umowami mają swoje specjalne nazwy. Mówi się na nich sutenerzy. Albo burdelmamy, jak wolisz- Rowena nie zawracała sobie głowy aby udawać zszokowaną albo przerażoną. Zamiast tego, przymrużyła swoje bystre oczy. Wyglądała jak wąż.

107

- Przestań dramatyzować. Przecież nie sprzedałam cię jakiemuś lubieżnemu szejkowi. Marty jest miłym, młodym mężczyzną z nieskazitelnym rodowodem. Nasze rodziny od pokoleń uważane są za prestiżowe. Naszym obowiązkiem jest zagwarantować aby nasz syn i córka poślubili osobę o takiej samej pozycji społecznej. - I twoim zadaniem- Lacey była wstanie poczuć jak krew pulsuje w jej skroni, robiła wszystko aby zachować spokój- mężczyzna, który dopuszcza się zdrady w dzień swojego ślubu jest mnie godzien?- matka Lacey wzruszyła swoimi szczupłymi ramionami i wzięła łyk soku zanim odpowiedziała. - Mówię o kwestiach społecznych. Przed jego małym potknięciem nie miałaś wobec niego żadnych zastrzeżeń. W rzeczywistości, byłaś szczęśliwa że za niego wychodzisz. A jeżeli chodzi o jego męskie zachcianki, wiem że bywają gorsze przypadki. Zawsze byłaś taka świętoszkowata w tej kwestii. Lacey, większość mężczyzn to bestie. Będziesz mieć dom, dzieci, wydawać jego pieniądze, cieszyć się aktywnością w klubie i życiem towarzyskim a kiedy nadejdzie odpowiednia pora po prostu nadstawisz drugi policzek- Lacey cofnęła się, była oszołomiona tym, że matka potrafi ją jeszcze w takim stopniu zaszokować. - Chyba nie powiesz mi, że naprawdę tak uważasz. - Oh, właśnie tak. - Wydaje mi się, że łatwo ci tak mówi, bo tata nigdy cię nie zdradzał. Dlaczego chcesz takiego życia dla swojej jedynej córki, ja…- smutny śmiech Roweny, sprawił że kręgosłup Lacey pokrył się lodem. - Oh, moja kochana dziewczynka, nie bądź taka naiwna. Jak ci się wydaje, dlaczego kupił mi ten dom w Hamptons? Albo Bentleya? Albo tą bransoletkę?- wyciągnęła przed siebie rękę i z czułym uśmiechem zaprezentowała złotą bransoletkę z diamentami. Lacey poczuła się jakby połknęła kamień, zagryzła drżącą wargę. Jej matka zawsze była prawdziwą smoczycą, ale ojciec? Choć zdystansowany, bardziej przypominał pluszowego misia. Zawsze mogła liczyć na gorący uścisk kiedy wracała do domu. Oszust. Choć nie chciała w to wierzyć, wiedziała że to musi być prawda kiedy ponownie spojrzała matce w oczy, dostrzegła w nich nagą prawdę. Zdecydowanie potrząsnęła głową. - Nie. To nie dla mnie. Nie chcę takiego życia. Chcę kogoś kto będzie ze mną szczery i będzie wobec mnie lojalny. Chcę być z kimś kto będzie mnie kochał najbardziej na świecieRowena przesunęła dłonią po swoimi nieskazitelnym koku. - To kup sobie psa- Lacey nie mogła dać jej tej satysfakcji i się wycofać. - Nie pozwolę żebyś zniszczyła moje marzenie.

108

- Tak nazywasz to co wydarzyło się między tobą a tym bokserem? Marzeniem?- Lacey odwróciła wzrok, odmawiając odpowiedzenia na pytanie- Więc może w końcu powinnaś się otrząsnąć. Jeżeli zdradził cię tak nudny i bezwartościowy facet jak Marty, to skąd ci przyszło do głowy, że kobieta taka jak ty będzie wstanie zaspokoić mężczyznę pokroju pana Thomasa?- strzał Roweny był celny, zatruta jadem strzała trafiła prosto do celu. Pomimo tego, że Lacey natychmiast zaprzeczyła, to była wstanie poczuć jak trucizna przeszywa jej serce i myśli. Czy sama nie myślała dokładnie tak samo? Słysząc te słowa od własnej matki sprawił, że poczuła się chora. Czuła, że wyciśnie z niej całą pewność siebie jaką udało jej się odkryć w sobie od czasu przyjazdu do Puerto Rico. Co pozwoliło jej myśleć, że będzie potrafiła zatrzymać przy sobie takiego mężczyznę jak Galen, skoro nie udało jej się to nawet z Martym? Kiedy Marty ją zdradził była przerażona, wściekła i zawstydzona. Teraz jednego była pewna. Jeżeli wyszłaby za Galena, a on później by ją zdradzał? To złamałoby jej serce. Wróciła pamięcią do ich ostatniej wspólnej, magicznej nocy, oparła się pragnieniu aby dotknąć łańcuszka ukrytego pod kołnierzykiem bluzki. Była tak bardzo poruszona jego prezentem i tym co wtedy powiedział. Teraz zastanawiała się czy czasem w ten sposób nie chciał przygotować jej na ostateczne odejście z jej życia. Całe to przemówienie o byciu silnym i wyjątkowym bez względu na to czy jest przy niej czy też nie…miało być dla niej wskazówką żeby za bardzo się nie angażowała? Poczuła, że zaczyna ją mdlić kiedy do ich stolika podeszła kelnerka aby przyjąć zamówienie. Rowena machnęła ręką odprawiając kobietę, kiedy odeszła pochyliła się do przodu, jej oczy stały się odrobinę spokojniejsze. - Zdaję sobie sprawę, że jestem dla ciebie czasem zbyt szorstka. Obie wiemy, że nie urodziłam się z genem do rozpieszczania tak jak większość kobiet, ale bardzo mi na tobie zależy. I choć pragnę aby ta fuzja doszła do skutku, to przede wszystkim staram się dbać o twoje interesy. I uwierz mi skarbie, to w twoim interesie leży poślubienie bogatego, uległego mężczyzny i sprawienie żebyś sama zatroszczyła się o własne szczęście. Związek z mężczyzną takim jak Galen może zakończyć się niczym więcej jak złamanym sercem- przez chwilę jakaś emocja była widoczna na jej twarzy. Żal? Prawda nagle okazała się brutalnie oczywista. - Kim on był, mamo? - Słucham?- zmarszczyła nerwowo swoją zwykle gładką brew, ale to ból widoczny w jej oczach przeważył szalę.

109

- Mężczyzna który cię zranił. Kim on był? To tata czy ktoś jeszcze przed nim?- naciskała Lacey. Wyciągnęła rękę i ujęła dłoń matki, przez ułamek sekundy miała nadzieję, że w tej chwili uda im się dokonać przełomu w ich wzajemnych uczuciowych relacjach. Może Rowena pomyślała podobnie jednak wyrwała się z uścisku Lacey i wyprostowała się. - Oszczędź mi tych melodramatów- prychnęła- To nie jest kolejny odcinek Dr. Phil’a13. Staram się przekonać cię do bycia pragmatyczną. Nigdy nie było z tobą problemów dopóki nie zaczęłaś zadawać się z dzieciakami Thomasów- Lacey wzięła gwałtownych wdech, starając się ukryć rozczarowanie. Postanowiła po raz ostatni się z nią porozumieć, jeżeli się nie uda, to kończy z tym. - Przyjaźnię się z Cat od zawsze. Wiem, że lubisz obwiniać ją za wszystkie moje niepowodzenia, ale ona jest jedyną osobą na którą zawsze mogę liczyć. I to nie przez Galena uciekłam z wesela. Tylko przez Marty’ego. W rzeczywistości, nawet nie wiem po co tutaj przyjechałaś. Z pewnością Marty zaakceptował fakt, że tej sytuacji nie da się już naprawić. Prawdopodobnie poczuł ulgę, że w końcu nie muszą z Beccą się już ukrywać- zabawne bo ta myśl, nawet jej nie zdenerwowała. Galen miał rację. Ta dwójka była dla siebie stworzona i jeżeli udało im się odnaleźć wspólne szczęście, tym lepiej dla nich. - Zdecydowanie nie. Marty zdał sobie sprawę, ze swojego błędu i jest bardzo niepocieszony. Rozpaczliwie pragnie się z tobą pogodzić. Chciał ze mną tutaj przylecieć ale przekonałam go że będziesz potrzebowała przestrzeni i to ja sprowadzę cię spowrotem- Rowena otworzyła torebkę i wyjęła z niej złożoną kartkę- To dla ciebie. Już rozmawiałam z twoim mężem. Jest skłonny wybaczyć ci twój wyjazd a nawet to, że byłaś tutaj z innym mężczyzną. Wszystko w imię wzajemnego porozumienia. Od ciebie wymagam tego samego- Lacey otworzyła buzie kiedy zdała sobie sprawę, że patrzy na świadectwo ślubu. - Skąd to masz? Fitz miał je zniszczyć. - Po tym jak skontaktował się z Martym, twój mąż poprosił mnie abym zainterweniowała. Zadzwoniłam do Ellory Fitzhume i po prosiłam żeby odebrała ten dokument od Allana- Fitz, ty przeklęty zdrajco. - Nie miałaś prawa tego robić. - To dla twojego dobra. Nie myślałaś logicznie, działałaś lekkomyślnie. Wracaj do domu. Przemyślisz to sobie wszystko na spokojnie, zdala od tych krzykliwych świateł i nocy rozpusty a sama zobaczysz, że to wszystko jest tylko złudzeniem. Jeżeli się mylę, to będziesz mogła wrócić do tego swojego boksera. Jeżeli mu na tobie zależy to tych kilka dni nie

13

Taki amerykański odpowiednik naszych Rozmów w toku

110

powinno mu zrobić różnicy, prawda?- wstała i położyła na stoliku dwadzieścia dolarówZatrzymałam się w hotelu El San Juan. Wracam pierwszym porannym lotem, zarezerwowałam też bilet dla ciebie, żebyś mogła do mnie dołączyć. Wykorzystaj tę noc na pożegnania, a potem wróć do domu żebyśmy mogły zająć się tą sytuacją i spróbowały ocalić fuzję. Nic cię tutaj nie trzyma, Lacey. Przeszła przez restaurację nie patrząc za siebie. Przez dłuższą chwilę Lacey gapiła się przed siebie, czuła jak opanowuje ją smutek i lęk tego co ją nieuchronnie czeka. Ale nagle usłyszała w głowie głos Galena. Jesteś wojownikiem. Jesteś silniejsza niż ci się wydaje, mała. Dotknęła zawieszki przedstawiającej parę rękawic bokserskich i wstała. Pieprzyć Rowanę. Była nikim więcej jak samotną, zgorzkniałą kobietą, która musiała kontrolować wszystko i wszystkich dookoła siebie. No cóż, już nie. Nie będzie już kontrolować Lacey. Wróci do domu kiedy będzie gotowa i ani chwili wcześniej. Szła w kierunku wyjścia, bardziej niż gotowa żeby wrócić do ich domku. Żeby wrócić do Galena.

111

Rozdział 12 - Będzie tutaj lada chwila-powiedziała Cat, wykręcając palce- Proszę, nie rób jej tego. Przynajmniej zostań, żeby się pożegnać- Galen wcisnął kolejną garść swoich ubrań do walizki. - Robię to właśnie dla niej. Jej matka może i jest wiedźmą, ale w jednym ma rację. Lacey nie wie czego tak naprawdę chce. Wszystko co zrobiła wynikało z tego, że ją do tego popchnąłem- przeznaczenie było naprawdę wredną suką. Po jednej z najlepszych nocy w jego życiu, zafundowała mu najgorszy poranek z możliwych. Wejście matki Lacey do ich sypialni i rozpętanie piekła własnej córce było tragedią, ale zdanie sobie sprawy, że ta czarownica miała rację? To go zabijało. - Ona jest całkiem bystra, braciszku. I wydaje mi się, że wiedziałaby gdybyś nią manipulował. - Mylisz się. Ludzie nigdy nie zdają sobie z tego sprawy, póki nie jest za późno. Nawet teraz moja obecność może na nią źle wpłynąć. Będzie musiała wybrać między mną a swoją matką. Nie chcę żeby przez to przechodziła z mojego powodu. Już wystarczająco dużo doświadczyła, teraz potrzebuje czasu żeby pobyć samemu i zastanowić się czego tak naprawdę chce- zgarnął przybory toaletowe do kosmetyczki a następnie wrzucił ją do swojej torby- Po za tym, nigdy nie rozmawialiśmy o przyszłości. Nawet nie wiem czy chciałby być ze mną po powrocie do domu. Jeżeli zostanę utrudnię to nam obojgu- Cat parsknęła. - Nie przespałaby się z tobą gdyby już nie była w tobie zakochana. Ona nie zachowuje się w taki sposób. - Troszczenie się o kogoś a pragnienie zbudowania wspólnej przyszłości to nie to samo. Lacey sama musi podjąć decyzję, nie mogę zostać i jej rozpraszać. Ciężko mi to przyznać, ale myliłem się. Powinien…- przeczesał włosy palcami i jęknął- nie wiem, być tutaj i wspierać ją ale bez tej całej reszty. Później, kiedy napięcie by opadło i czułaby to samo co ja moglibyśmy spróbować. A co się stało? Nie byłem wobec niej w porządku. Mam więcej doświadczenia i z całą pewności wykorzystałem to na swoją korzyść- zapiął torbę i postawił ją koło drzwi, które sekundę później się otworzyły. Jego serce szybciej zabiło, gdy zobaczył oskarżające spojrzenie Lacey. - C-co robisz?- Cat wyszła z pokoju, delikatnie ściskając ramię przyjaciółki, kiedy ją mijała. Lacey zamknęła drzwi, zostając z nim sam na sam- Zadałam ci pytanie- jej głos drżał, co było

112

dla niego jak niespodziewany cios. Pragnął podejść do niej i tulić ją tak długo aż zupełnie by się uspokoiła. - Wracam do domu- zamknęła oczy i wydawało mu się jakby coś pękło w jej wnętrzu. - Dlaczego?- spytała. - Ponieważ nie potrzebujesz, żebym jeszcze bardziej namieszał ci w głowie. Twoja matka miała rację. Musisz pobyć trochę sama i przemyśleć to czego tak naprawdę chcesz- te słowa były dla niego jak rozpalony nóż wbity prosto w brzuch, ale tym samym jeszcze bardziej wzmocnił swoje postanowienie. - Chcę ciebie-wyszeptała po chwili. - Teraz tak myślisz- nie chciał kontynuować, nienawidził traktować jej w ten sposób, zwłaszcza, że pragnął jedynie podejść do niej i tulić ją do utraty tchu, jednak zmusił się żeby kontynuować- Jestem zupełnym przeciwieństwem mężczyzny, który złamał ci serce. Odbyliśmy szaloną podróż do raju gdzie moim celem było sprawić, żebyś doszła mocniej niż kiedykolwiek wcześniej, pokazać ci rzeczy których nigdy nie doznałaś. Gdzie bez końca doprowadzałem cię do utraty zmysłów, aż nie byłaś wstanie przypomnieć sobie jak to jest czuć na własnym ciele usta innego mężczyzny. Zachęcałem cię do bycia wolną i nieokiełznaną. Komu by to się nie spodobało? Zwłaszcza po tym jak wcześniej zraniono twoje ego. Nie chciałem tego ale, kurwa, Lacey naprawdę wykorzystałem sytuację. I nie chcę już tego więcej robić. Może od samego początku miałem być dla ciebie tylko odskocznią od tego co ci się przytrafiło. Jeżeli tak, to moja praca została wykonana. Poradzisz sobie bez Marty’ego- coś ścisnęło go za serce, kiedy zobaczył jak łzy płyną po jej policzkach- A jeżeli nie, jeżeli zdecydujesz…- zamilkł. Nie mógł jej tego powiedzieć. Nie mógł jej powiedzieć tego, że zaczekałby na nią tak długo ile tylko byłoby to konieczne. Jeżeli przemyślałaby wszystko i zdała sobie sprawę, że nie był dla niej tylko pocieszycielem, jeżeli chciałaby związać się z nim naprawdę, powitałby ją z otwartymi ramionami. Kurwa, kochał ją. Był w niej kompletnie, cholernie zakochany. W którymś momencie mała Lacey Garrity całkowicie znokautowała „strasznego” Galena Thomasa. Gdyby wypowiedział te słowa na głos stałyby się one jedynie kolejną próbą manipulacji, wpłynięcia na nią. Jeżeli naprawdę chciała z nim być to mieli przed sobą jeszcze całe życie. Ta myśl dała mu siłę, której potrzebował żeby podnieść swoją torbę- Bez względu na wszystko, niczego nie żałuję, mała- pochylił się i pocałował ją w mokry policzek i wyszedł z pokoju. Jakaś maleńka, uparta część jego serca miała nadzieję, że go zatrzyma, zapewni że wszystko co czuli było prawdzie. Serce Galena pękło odrobinę bardziej kiedy tego nie zrobiła.  113

Lacey beznamiętnie wpatrywała się w dane widniejące na ekranie monitora, czekając aż coś poczuje. Cokolwiek. Sukces ich ostatniej kampanii reklamowej powinien uczynić ją szczęśliwą albo przynajmniej sprawić, że czułaby satysfakcję dobrze wykonanej pracy. Zamiast tego czuła się pusta. Całkowicie wyprana z emocji. Odwróciła się od ekranu i westchnęła. Minął już prawie miesiąc odkąd wróciła z Puerto Rico i nawet odrobinę nie zbliżyła się do wyrzucenia Galena ze swojej głowy, od chwili kiedy odszedł. Pozwolenie mu wyjść przez tamte drzwi było najtrudniejszą rzeczą jaką zrobiła. Jej żołądek skręcił się na samo wspomnienie o tym, chwili która okazała się dla niej tysiąc razy trudniejsza od tego jak nakryła Marty’ego razem z Beccą. Ale w tamtym momencie okrutne słowa wypowiedziane przez matkę ciągle rozbrzmiewały w jej uszach i nie potrafiła zmusić się żeby go zatrzymać kiedy z taką łatwością od niej odchodził. Może szukał tylko okazji żeby się od niej uwolnić. Rowena mu ją dała a on z niej skorzystał. Przez pierwszych kilka tygodni czekała aż zmieni swoją decyzję. Zrobi coś co będzie dla niej sygnałem, że tęskni za nią tak samo mocno jak ona za nim. Za każdym razem kiedy dzwonił telefon, jej serce zaczynało bić mocniej. Ale z każdym następny dniem, nadzieja Lacey malała i wiedziała, że nie miał zamiaru się z nią skontaktować. Tym razem, kiedy w jej biurze rozbrzmiał dźwięk telefonu, podniosła słuchawkę nawet nie sprawdzając kto dzwoni. - Lacey Garrity. - Proszę cię, umów się ze mną na lunch- w głosie Cat można było usłyszeć wyraźną desperację. Lacey skrzywiła się. Przez tygodnie ignorowała swoją przyjaciółkę, mając nadzieję, że uda jej się ukryć jak bardzo cierpiała po rozstaniu z Galenem. Jednak ostatnio była coraz bardziej natarczywa, choć Lacey cały czas udawało się wykręcić od wspólnego spotkania. Byłoby niewporządku mieszać ją w to, tym bardziej że już nigdy nie będzie mogła zbliżyć się do jej brata. Zwłaszcza po tym jak Galen zdecydowanie zareagował. Nawet wczoraj wieczorem widziała na ESPN informację, że wyzwał Mannego Hermosa do walki rewanżowej o pas. Prawdopodobnie za kilka tygodni wyjedzie do Chicago żeby rozpocząć treningi- Nie zapytam ponownie, Lace. Jeżeli się nie zgodzisz, mam zamiar siedzieć przez twoim domem aż zmienisz zdanie i ze mną porozmawiasz. Naprawdę się o ciebie martwię. - Przepraszam. Byłam ostatnio bardzo zajęta. Przeszło tydzień zajęło mi rozwikłanie kwestii finansowych związanych z weselem i odesłanie wszystkich prezentów do gości. Później musiałam przekonać mamę, że nie jestem żoną Marty’ego. Przestała się do mnie odzywać i zachowuje się jak rozwścieczona smoczyca.

114

- Chcę to wszystko usłyszeć osobiście. Możesz mi to opowiedzieć podczas lunchu- tym razem to nie było pytanie. Lacey westchnęła. Doskonale wiedziała kiedy Cat miała coś zaplanowane. - Okej. Dokąd chcesz iść? - Do Alistaira, w południe. Lacey odłożyła słuchawkę i spojrzała posępnie w okno. Pomimo intensywnych opadów w kwietniu, maj nie obfitował w rozkwitające kwiaty, tylko w jeszcze więcej deszczu. Nie miała nic przeciwko temu. Słońce i piękne kwiaty przypomniały jej tylko o Puerto Rico. Gdy zamykała oczy praktycznie była wstanie usłyszeć rechot żabek coqui. - Przestań- wymamrotała pod nosem i ponownie skupiła się na liczbach. Czas leczy rany i wkrótce znowu wszystko wróci do normalności. Choć w tym tempie zajmie jej to przynajmniej dwadzieścia lat. Reszta poranka upłynęła jej na rozmowach telefonicznych i spotkaniach. Kiedy nastało południe była wdzięczna że może zrobić sobie przerwę w pracy pomimo czekającego ją przesłuchania. Prawda była taka, że nienawidziła zwodzić Cat i częściowo była zadowolona, że przyjaciółka wymusiła na niej wspólne spotkanie. Było jej wystarczająco ciężko bez Galena, ale to, że nie mogła wygadać się przed Cat jeszcze bardziej wszystko utrudniało. Gdy dotarła do Alistaira, Cat siedziała już przy stoliku i sączyła wino. - Zamówić dla ciebie?- Lacey pokręciła głową. - Muszę jeszcze wrócić do pracy. A ty nie? - Nie. Wyszłam dzisiaj wcześniej. Wyjeżdżam ze Stevem nad wybrzeże w ten weekend. - Kim jest Steve? - Nowym facetem z którym się spotkam. Widzisz?- spojrzała na Lacey oskarżycielsko- Tak bardzo mnie unikałaś, że nawet nie wiesz, że mam nowego chłopaka. Steva. - Dzwoniłaś do mnie co drugi dzień! To że ostatnio się nie spotykałyśmy, nie oznacza, że cię unikałam- przymrużyła oczy, a Lacey zaczęła się wić pod wpływem intensywności jej spojrzenia. - Nie potrafisz kłamać. Zawsze tak było. A teraz powiedz mi co się z tobą, do cholery działo? Starałam się dać ci odrobinę czasu i przestrzeni, żebyś załatwiła wszystkie swoje sprawy, jak radził mi Galen, ale to wyrwało się spod kontroli. Dlaczego do niego nie zadzwoniłaś?- Cat ze zniecierpliwieniem stukała w blat stołu paznokciami pomalowanymi na purpurowy kolor. Lacey przełknęła gulę która utknęła jej w gardle i zmusiła się do mówienia normalnym tonem głosu. 115

- Nawet nie mam jego numeru- roześmiała się ostro- I kto to mówi? Przecież nawet nie byliśmy parą. To był tylko przelotny romans. A… - Gówno prawda. Szalejesz za nim. I jestem cholernie pewna, że on szaleje za tobą. Od czasu kiedy go rzuciłaś zachowuje się jak zbity pies. Obiecałam sobie że nie będę wtykać nosa w nie swoje sprawy, ale cholera, wy i tak już to spieprzyliście- Lacey wyciągnęła rękę do przodu i złapała Cat za jej rude loki i pociągnęła jakby była gotowa je wyrwać- Czy kiedykolwiek oglądałaś film o grupie atrakcyjnych nastolatków, którzy urządzają sobie kemping na jakimś kompletnym odludziu i gdy dwójka z nich oddala się od grupy żeby pić piwo i robić sobie wzajemnie sprośne rzeczy a ty wiesz, że pójdzie z nimi morderca z toporem żeby ich zarąbać na śmierć ale i tak nic nie możesz zrobić bo to tylko jest film? Właśnie tak się czuję. Znam finał tej historii ale wiem też, że wszystko mogłoby skończyć się inaczej gdybyście tylko oboje tego chcieli. - Po pierwsze to on mnie rzucił i na pewno nie wyglądał na nieszczęśliwego, kiedy ostatniego wieczoru udzielał wywiadu w telewizji. - Nie oceniaj go po tym jak zachowuje się w czasie publicznej rozmowy bo nie ma ona nic wspólnego z prawdziwym życiem. To jego praca, przechwalać się, być pewnym siebie i wygadanym żeby zwrócić na siebie uwagę potencjalnego przeciwnika. Wiesz o tym równie dobrze jak ja. Pozwoliłaś mu odejść. Lacey, powiedziałabyś słowo a by został. Na pewno zdajesz sobie z tego sprawę. Do diabła, to ja widziałam jak wyglądał kiedy się pakował i wyjeżdżał. Jest wrakiem człowieka, wiem to dlatego że codziennie wieczorem jeżdżę do niego aby upewnić się że je cokolwiek- Lacey zaschło w ustach, a serce zaczęło szybciej uderzać. - Z mojego powodu? - A z czyjego? Nie chce o tym rozmawiać. Ciągle powtarza, że wszystko jest w porządku, ale nie jestem głupia. - Ale sam tego nie powiedział, prawda? - Nie, ale jestem pewna- nadzieja, która nagle ożyła w Lacey, umarła kilka sekund później. - Cat, milion rzeczy może go niepokoić. Jego kariera dobiega końca, może denerwuje się walką albo tym co będzie robił później. - Patrzenie jak dwoje ludzi, których kocham najbardziej na świcie, rani się wzajemnie, po prostu mnie zabija. Proszę. Porozmawiaj z nim. Wiem, że chciałby…- Lacey podniosła rękę, starając się nie rozpłakać. - Przestań. Nie wiesz tego. Chcesz tego ponieważ obudziłaś w sobie swoją romantyczną naturę myśląc, że tęsknimy za sobą po wspólnie spędzonym szalony tygodniu i pragniesz 116

widzieć nas oboje szczęśliwymi. Ale nie mogę tego zrobić, Cat. Nie mogę zaryzykować, że znowu zostanę zraniona. Nie teraz. - Więc kiedy? A co się stało z żalem za zmarnowane szanse, Lacey? W Puerto Rico byłaś inna. Myślałam, że się zmieniłaś, ale teraz kilka tygodni później, widzę że wszystko zostało po staremu. Ta sama praca, która nie daje ci satysfakcji. Te same relacje z Admirałem. Ta sama Lacey, która bała się żyć. Bała się skakać, ponieważ zawsze mogła upaść- te słowa były dla Lacey jak uderzenie. Ogłuszona opadła na oparcie krzesła. Jej pierwszą reakcją była chęć ucieczki. Schować głowę pod kocem i lizać rany. Ale uczucie cierpienia zastąpił rozgrzany do czerwoności gniew. - Masz tupet. Przez całe życie musiałam radzić sobie z moją matką i ojcem, którego praktycznie nigdy nie było. Ty za to masz dwójkę wspaniałych rodziców, którzy troszczą się o was najbardziej na świecie. Zdecydowanie łatwiej jest skakać kiedy się wie, że zawsze będzie przy tobie ktoś kto cię złapie, albo przynajmniej wesprze cię i przytuli. Ja nigdy nie miałam przy sobie kogoś takiego więc nie masz prawa mnie osądzać- złapała kieliszek Cat wzięła łyk wina i z trzaskiem odstawiła go spowrotem na stolik- A po za tym rzuciłam pracę. W przyszłym tygodniu ktoś przychodzi na moje miejsce- na twarzy Cat pojawił się promienny uśmiech. - Super. Właśnie taką chcę cię oglądać. Z iskrą. Walczącą. Bądź tym kim chcesz i bierz z życia co tylko zechcesz. Nawet mojego brata. Musisz być dzielną dziewczynką i iść po niegozłość którą czuła zniknęła tak szybko jak się pojawiła i Lacey opadła na krzesło. Cat tylko chciała jej pomóc, bez względu na to jakich metod używała. Spojrzała przyjaciółce w oczy. - A co jeżeli pójdę z nim porozmawiać a on nie będzie mnie chciał?- wyszeptała- Albo będzie chciał ale później…a co jeżeli moja matka miała rację? Jeżeli nie będę potrafiła zatrzymać przy sobie takiego mężczyzny jak Galen? - Jeżeli nie będzie cię chciał to oznacza, że jest idiotą. A jeżeli chodzi o Admirała to jest nienormalna. Nie zna mojego brata. Nie ma bardziej wiernego i oddanego mężczyzny niż Galen, a ty jesteś zabawna, bystra i piękna. Masz wszystko czego taki facet jak mój brat mógłby kiedykolwiek pragnąć. Przestań wyszukiwać sobie wymówki ponieważ się boisz. Musisz to zrobić bo tylko wtedy będziesz mogła powiedzieć, że przynajmniej próbowałaś. Za dziesięć lat kiedy będziesz uwiązana przy boku łysiejącego faceta w typie Marty’ego nie będziesz się zastanawiać co by było gdyby i marzyć o maszynie umożliwiającej podróżowanie w czasie żeby wrócić do tego dnia i wykorzystać swoją szansę- Lacey zastanowiła się nad słowami swojej przyjaciółki. Czy mogła to znieść? Jeżeli powie jej, że nie chce z nią być, czy będzie jeszcze kiedykolwiek wstanie normalnie żyć? Z całych sił starała 117

się odpowiedzieć na to pytanie, ale nie potrafiła. Jednego była pewna, już raz pozwoliła mu odejść i nigdy nie odzyska spokoju jeżeli przynajmniej nie spróbuje o niego zawalczyć. - Gdzie on teraz jest?- Cat zerknęła na zegarek i uśmiechnęła się. - Zabawne, że pytasz.

118

Rozdział 13 Najpierw Lacey pomyślała, że serce wyrwie jej się z piersi. Była niemal pewna, że Galen zaraz wejdzie przez główne drzwi, ale zamiast tego Cat rzuciła na stolik gotówkę i niemal wyciągnęła ją z restauracji. Piętnaście minut później zatrzymały się przed siłownią Beazleysa na South Seventh Street. Parking w większość był zajęty zarówno przez samochody osobowe jak i furgonetki. Lacey odwróciła się w stronę Cat. - Co się dzieje? Powiedziałaś, że jest na siłowni, ale o co w tym wszystkim chodzi? - Galen jest w siłowni. Manny zaakceptował termin walki rewanżowej, więc zwołali tutaj konferencję prasową- Cat powiedziała to tak naturalnie, jakby opowiadała co dzisiaj zjadła na śniadanie. Otworzyła drzwi i wystawiła drżące nogi z auta, czując w piersi narastającą panikę, a w gardle histeryczny śmiech. Otworzyła usta żeby coś powiedzieć, ale jedyne co mogła zrobić to zarechotać. Cat posłała jej zdumione spojrzenie. - Co cię tak śmieszy?- Lacey starała się odpowiedzieć, ale mogła się tylko śmiać, a z jej oczu popłynęły łzy. Nadmiar emocją przytłaczał ją i była niemal pewna, że ma atak paniki. Pochyliła się do przodu przyciskając głowę do kolan- Okej, łał. To zdecydowanie był zły pomysł. Jesteś teraz w szaleńczo-zwariowanym nastroju- wycofała nogi spowrotem do samochodu i zatrzasnęła drzwi- Jedźmy. Możemy obejrzeć konferencję w telewizji, a spotkasz się z nim wieczorem, kiedy będziesz miała szansę wszystko sobie przemyśleć. Może przygotujesz listę za i przeciw- to byłoby najbezpieczniejsze rozwiązanie. Przez ostatni rok doświadczyła tyle upokorzenia, że myśl o tym, że Galen mógłby odrzucić ją przez tłumem ludzi sprawiła, że nogi Lacey zaczęły dygotać. Nagle poczuła napływ spokoju i wszystko wróciło do normalności. - Nie. Zrobię to. Pora żebym wyhodowała sobie w końcu jakieś jaja. Muszę stać się mięskiem we własnej kanapce, rozumiesz?- Cat odwróciła się i gapiła się na nią zaintrygowana- Co oznacza, że muszę przejąć kontrolę nad moim życiem i robić to co mnie uszczęśliwi. Walczyć o to czego pragnę i tym razem nie mam zamiaru chować się za ostrożnością, bojąc się że mogę przegrać. Zwyciężę albo wrócę do domu. Lacey Garrity nie wykona już żadnego markowanego ciosu. Mam zamiar uderzyć z całej siły- wyprostowała się i otworzyła drzwi samochodu. Wbrew swoich brawurowych słów, poczuła jak coś ściska ją w brzuchu. Myśl o powrocie do codziennego życia bez Galena była dla niej zbyt smutna, żeby się z nią pogodzić.

119

Wysiadła z samochodu i ruszyła przez parking, jej przyjaciółka szła tuż obok niej. Kiedy dotarły do drzwi pomyślała, że w życiu nie widziała tak dużego wejścia i nie poczułaby się zaskoczona gdyby strzegły go lwy. Wypchnęła ze swojego umysłu tą niedorzeczną myśl i uniosła rękę żeby otworzyć drzwi. Gdy weszły do środka zatrzymał je łysy, przysadzisty ubrany w garnitur mężczyzna. - Tylko dziennikarze- Cat uniosła dwie czerwony plakietki. - Rodzina- gigant kiwnął swoją lśniącą głową i przepuścił je dalej. - Wie, że przyjdę?- wyszeptała. Cat nie odwróciła się, przepychając się przez tłum reporterów. - Nie. Do diabła, ja nawet nie byłam pewna, że przyjdziemy. - Więc skąd masz drugą przepustkę? - To mojej mamy. Ona, uh, tak jakby wie o co chodzi i chciała żebyś ją miała. Tak na wszelki wypadek- Lacey jęknęła. - Widzę, że nie ma żadnej presji. - Bo nie ma. Bądź szczera, powiedz to co masz do powiedzenia, tylko tyle możesz teraz zrobić- Lacey zaczęła rozglądać się po pomieszczeniu szukając Galena, ale nagle z głośników przemówił męski głos i wszyscy zebrali się w jednym miejscu. - W porządku, proszę zajmijcie miejsca za chwilę zaczynami. Galen, Max i ja wygłosimy nasze oświadczenia a potem będziecie mogli zadawać pytania- Cat złapała Lacey za łokieć i pociągnęła ją do ostatniego rzędu krzeseł, żeby zajęły swoje miejsca. W tej samej chwili wszyscy z bliższych rzędów usiedli i jej oczom ukazał się Galen. Wyglądał wspaniale, był ubrany w białą koszulę i krawat. Jego opalenizna zniknęła, miał lekki zarost i pomimo tego, że wyglądał na zmęczonego, dla niej był doskonały. Przez pierwsze dwadzieścia minut mężczyźni po kolei mówili o nadchodzącej walce, Mannym Hermosie i o tym co Galen będzie robił, żeby tym razem zapewnić sobie zwycięstwo. Lacey starała się skupić ale nie potrafiła robić nic innego tylko gapić się na niego. Wydawało jej się, że minęły godziny zanim Max zapytał. - Macie jakieś pytania?- Lacey drgnęła, słowa mężczyzny wyrwały ją z transu, a Cat uspokajając ścisnęła ją za nogę. Dziennikarz w brązowej bejsbolówce wstał ze swojego miejsca. - Tak. Galen, jeżeli ponownie przegrasz z Hermosą, czy nadal będziesz chciał zakończyć karierę, nawet bez pasa? - To dobre pytanie. Nie ma takiej możliwości żebym przegrał tą walkę. Pokonałem go poprzednio, pokonam i teraz. Ale gdyby coś poszło nie po mojej myśli i tak zakończę karierę. 120

Wynik tej walki nie będzie miał żadnego wpływu na moją decyzję. Następne?- przyglądał się zebranym osobom i przez chwilę była niemal pewna, że ją zobaczył, ale nagle w drugim końcu sali wstała szczupła dziennikarka i zadała pytanie. - Max, w jakiej formie znajduje się Galen po swojej ostatniej walce? Czy osiem miesięcy to wystarczający okres czasu aby odzyskać siły i kontynuować treningi? - Ostania walka zakończyła się po pięciu rundach. Galen znajduje się w szczytowej formie i będzie bardziej niż gotowy, mały?- Max poklepał Galena po ramieniu, a on przytaknął. - Zdecydowanie. Moore był szybki ale nie zadawał zbyt wielu ciosów. Czuję się świetnie i nie mogę się doczekać kiedy znowu zacznę trenować- menadżer Galena uniósł rękę. - Ktoś jeszcze?- teraz albo nigdy. Lacey wstała, a jej nogi były miękkie jak z waty. Podniosła drżącą dłoń. - Ja mam jedno- otworzył szeroko oczy kiedy ją zobaczył. - Lacey? Co ty tutaj robisz?- ludzie siedzący obok niej zaczęli szeptać i odwracać się w jej stronę, sprawdzając kto się odezwał. Zrobiła wszystko, żeby tylko nie podkulić ogona i uciec, ale spojrzała mu w oczy. - Przyszłam, żeby cię o coś spytać- Max pochylił się, można było usłyszeć chroboczący dźwięk, gdy dotknął mikrofonu swoimi czarnymi, szczeciniastymi wąsami. - Młoda damo, obawiam się, że w spotkaniu mogą brać udział tylko dziennikarze- Galen popukał Maxa w ramię. - W porządku, zajmę się tym- posłał jej pytające spojrzenie, a Lacey przełknęła mocno. Zmusiła się żeby poruszyć ustami. - Czy chcesz zagrać ze mną w pewną grę?- dziennikarze zdali sobie sprawę, że będą świadkami jakiegoś pikantnego wydarzenia więc zaczęli robić zdjęcia. Zignorowała ich, skupiając się na minie Galena. Czy widziała w niej nadzieję? Żal? Starała się panować nad własnym strachem, przestępując z nogi na nogę, czekając na jego odpowiedź. - Jaką grę?- spytał w końcu. Jej serce biło jak szalone. - Ja nigdy- spojrzenie Galen złagodniało i przytaknął. - Okej- wzięła głęboki wdech, odgradzając się od otaczających ją szeptów, skupiając się wyłączenie na nim. Mężczyźnie którego kochała. - Nigdy, nawet za milion lat nie potrafię sobie wyobrazić, że mogłabym być tak szczęśliwa i spełniona jak wtedy gdy byłam z tobą. Nigdy nie pragnęła niczego więcej niż w ten sposób spędzić resztę swojego życia. I jeżeli się zgodzisz, nigdy, przenigdy cię nie zranię. - Brawo, dziewczyno- wyszeptała Cat. Salę wypełniły głosy gdy Galen się w nią wpatrywał. - Dyskutujemy tutaj o ważnej walce, młoda damo. Może to nie jest odpowiedni czas na… 121

- Max ma rację- wtrącił się Galen- To prywatna sprawa, Lacey- kiwnęła głową, a łzy napłynęły jej do oczu. Przynajmniej mogła powiedzieć, że próbowała, choć to nie sprawiło, że cierpiała mniej. - Przepraszam- potknęła się wpadając w przejście miedzy rzędami, Cat podniosła się ze swojego miejsca szepcząc przeprosiny, kiedy Galen odezwał się ponownie. - Nie, nie odchodź. Nie to miałem na myśli. Wszyscy inni mogą iść. Dziękuję wam za przybicie, ale konferencja skończona- Max krzyknął na niego, a sala wybuchła kakofonią dźwięków. Dziennikarze otoczyli ją podtykając jej pod usta mikrofony, zakrzykując ją pytaniami. - Jak masz na imię? - Długo jesteście razem? - Jesteś jego fanką?- Cat weszła na krzesło i zagwizdała. - W porządku, ludzie słuchajcie. Jestem siostrą Galena, mam na imię Cat i chętnie opowiem wam tą interesującą historię w korytarzu. Mamy tutaj doczynienia z słodką, uciekającą panną młodą i gorącym romansem w raju, więc dajmy tej dwójce chwilę prywatności, okej?zeskoczyła z krzesła i odeszła, prowadząc za sobą dziennikarzy. Boże, jak ona kochała tą dziewczynę. Sala prawie opustoszała, pozostał jeszcze Max, który kiedy ją mijał posłał jej złośliwe spojrzenie. - Lepiej żebyś była tego warta, dziewczyno. Wkrótce została sama z Galenem. Obeszła dookoła stolik przy którym siedział i spojrzała na niego. Wszystko co chciała powiedzieć, mowa którą sobie obmyśliła jadąc tutaj, wszystko zapomniała. Czuła się jakby została potraktowana neutralizatorem z Facetów w czerni. - Co słychać, mała?- poczuła narastającą panikę, starała się wymyślić coś spójnego, ale znowu nie wiedziała co powiedzieć. Znowu. - Okej. Rzuciłam pracę- wypaliła. Musiała przyznać, że pomimo jej wcześniejszej deklaracji wyglądał na niewzruszonego. - Moje gratulacje- teraz kiedy już tu była nie mogła się zatrzymać. - Mam zamiar wrócić do szkoły. Jeszcze nie jestem pewna czego będę się uczyć. Ale chcę robić to co kocham- chwile mijały, a napięcie ściskało jej gardło jak niewidzialna ręka. - Brzmi nieźle. A co na to twoi rodzice?- otworzyła usta, że udzielić swojej typowej odpowiedzi, powiedzieć że pomimo tego, że matka nie akceptuje jej decyzji to i tak wszystko będzie w porządku. Ale to było kłamstwo. Między nimi nic nie było w porządku. Właśnie nadszedł czas żeby w końcu zaakceptować fakt, że nigdy nie będą blisko. 122

- Tata nie miał nic przeciwko. A mama jak to moja mama. Obecnie się do mnie nie odzywa. Czasami myślę, że tak jest lepiej. Tak czy inaczej skończyłam z dogadzaniem jej. Robiłam to całe moje życie i zaprowadziło mnie to do nikąd, ani nie kochała mnie przez to bardziej ani nasze relacje nie były lepsze. Od teraz robię to co jest dla mnie najlepsze- odsunął krzesło i wstał, opierając się tyłkiem o krawędź stolika. - A fuzja? - Upadła. Marty była tak zdesperowany żeby mnie poślubić, pomimo tego co się wydarzyło, że mój tata nabrał podejrzeń. Zlecił swoim ludziom sprawdzenie ich firmy i okazało się, że Clemsonowie są na liście SEC-u14 i od kilku miesięcy w ich sprawie prowadzone jest śledztwo. Chcieli wejść w spółkę z naszą kancelarią mając nadzieję, że w ten sposób uda im się przetrwać kolejne lata. Kiedy tylko otrzymaliśmy te informacje, tata na dobre zerwał z nimi wszystkie umowy. I ani piekło nie zamarzło i ani niebo nie spadło. Wszyscy pracownicy zachowali swoje posady, natomiast zarząd przygotowuje nowe plany rozwoju. I nie oznacza to ani końca świata ani końca naszej kancelarii. Rodzina Marty’ego będzie musiała popracować na poprawą wizerunku ale to już mnie nie dotyczy. - Musiało ci ulżyć. - Tak. Ostatnio nawet słyszałam, że Becca i Marty kupowali obrączki. Domyślam się, że kiedy mu powiedziałam że nie ma dla nas żadnych szans, wrócił do niej. - I jak się z tym czujesz? Jesteś zła? - Ani trochę. Ciągle boli mnie to co zrobiła Becca, ale gdyby nie ona to ja byłabym teraz panią Clemson. Szczerze mówiąc czuję, że w podziękowaniu powinnam wysłać im kwiatyuśmiechnął się krzywo, a Lacey oparła się pragnieniu żeby koniuszkiem palca prześledzić kształt jego ust. Wzięła głęboki, uspokajający oddech- Myliłeś się. Tego dnia kiedy powiedziałeś mi, że zdrada Marty’ego była najlepszą rzeczą jaka mogła mnie kiedykolwiek spotkać. To dzięki tobie przeżyłam najszczęśliwsze chwile. Nasze wspólny wyjazd do Puerto Rico, to kiedy się kochaliśmy, rozmawialiśmy i boksowaliśmy. Nigdy nie byłam szczęśliwsza- otworzył usta, żeby coś powiedzieć, ale uniosła dłoń powstrzymując go- Nie, pozwól mi powiedzieć to, po co tutaj przyszłam- wzięła go za rękę, spojrzała mu prosto w oczy i zaczęła mówić prosto ze swojego serca- To nie dlatego, że wyjechaliśmy na urlop, zdala od codziennych obowiązków. Nie dlatego, że byłam zraniona, zdezorientowana czy rozbita. Tylko dlatego bo cię kocham. Do diabła, myślę że kocham cię odkąd byłam małą 14

SEC- (Securities & Exchange Commission)-Komisja Papierów Wartościowych i Giełd

123

dziewczynką- ścisnął jej palce ale nie odezwał się. Odepchnęła od siebie lęk i kontynuowałaPamiętasz kiedy dostałeś plakat Elle MacPherson w niebieskim kostiumie kąpielowym? Zawsze marzyłam żeby obciąć jej włosy- uśmiechnął się. - To ty dorysowałaś jej wąsy?- przytaknęła, czując że się rumieni. Kto przejmowałby się odrobiną upokorzenia? Galen znowu się do niej uśmiechał i tylko to się liczyło- Obwiniałem Cat, a ona nigdy nie zaprzeczyła. - Tak, no cóż, tyle razy brałam na siebie jej winę, że pewnie uważała że jest mi to winna. Cat nie potrafiła zrozumieć mojej nienaturalnej niechęci do tej kobiety. - Muszę przyznać, że przez dłuższy czas w ogóle ich nie zauważyłem. Przeważnie nie patrzyłem na jej twarz- Lacey westchnęła ciężko i wymruczała tylko- mężczyźni- Galen wzruszył ramionami- Miałem trzynaście lat, czego ode oczekujesz? - Tego, że spędzisz ze mną resztę swojego życia. To wszystko- jego nogi zaczęły się trząść a następnie ją odepchnął. Przez jedną przerażającą chwilę myślała, że odejdzie, ale zamiast tego z lekkością wziął ją na ręce. Pisnęła zszokowana i otoczyła jego szyję rękami. - Dokąd idziemy? - Do mnie do domu i nie ruszamy się stamtąd, przez przynajmniej cały następny tydzieńpochylił się i ją pocałował. Czuła jak drżał, przytuliła się do niego mocniej, chcąc go zapewnić że nigdzie się nie wybiera. Gorąco zaczęło topić zimno, które odczuwała przez cały czas od powrotu z Puerto Rico. Chwilę później oderwał od niej usta i oparł czoło o jej własneAh, Lacey. Nie mogę się doczekać kiedy będę mógł cię przytulić i poczuć twoje ciało. Nie chcę cię stracić z oczu choćby na chwilę. Tak bardzo cię kocham. Wyjście z tamtego domku, było najtrudniejszą rzeczą jaką kiedykolwiek zrobiłem, ale gdybym tak nie postąpił, żadne z nas nie wiedziałoby tego, co teraz wiemy- wsunął zbłąkany kosmyk jej włosów za ucho- Że to co nas łączy jest na prawdziwe. - Zawsze to wiedziałam. Proszę nie wątp w to. Ale moja matka… - Jest intrygantką wiem. Wierzyłem, że w końcu się tego domyślisz, ale wydawało mi się że minęła cała wieczność. Praktycznie chodziłem po ścianach, bez przerwy podnosiłem telefon i odkładałem go. Sama musiałaś podjąć tą decyzję, nie chciałem wywierać na ciebie żadnego wpływu. Ale cholera, zajęło ci to strasznie dużo czasu. Prawie straciłem nadzieję. Tylko dlatego zgodziłem się na walkę z Hermozą. Potrzebowałem skupić na czymś swoją uwagę i energię na wszelki wypadek gdybyś do mnie nie wróciła, albo bym oszalał- Lacey oparła głowę na jego piersi i jęknęła.

124

- Chciałam cię wtedy zatrzymać, ale miałam taki mętlik w głowie. W pewnym sensie byłam przekonana, że szukałeś tylko wymówki żeby ze mną zerwać. I kiedy wróciłam do domu i nie zadzwoniłeś…- uspokajająco przesunął ręką po jej plecach. - Już po wszystkim. Jesteśmy razem i tylko to się liczy. - A co z twoją walkę i treningami? Osiem miesięcy to całkiem długi okres czasu. - Nie musimy się rozstawać. Skończysz semestr w Chicago, a po walce zdecydujemy gdzie będziemy mieszkać. Bez względu na wynik, kończę karierę. Mam prawie trzydziestkę na karku, moje ciało już nie regeneruje się i nie zdrowieje tak szybko jak kiedyś, a chcę odejść będąc w dobrym zdrowiu. Myślałem o otworzeniu małej sali treningowej gdzieś na obrzeżach miasta- uwagę Lacey przykuła seria kliknięć, odwrócili się w kierunku z którego pochodził ten dźwięk. Dwóch dziennikarzy musiało wymknąć się Cat a teraz stali z boku i robili im zdjęcia. Galen pochylił głowę i pocałował ją w kącik ust. - Nie obchodzi mnie to czy nas zobaczą. Nie obchodzi mnie to kto się dowie. Kocham cięodwrócił się w stronę reporterów i uśmiechnął się- Macie to? To jest właśnie kobieta, którą kocham- łzy popłynęły jej z oczu i zaczęła pociągać nosem. - Przez ciebie cała się rozmarzę i wyjdę okropnie na zdjęciach. - Nie interesuje mnie to. Powiedz tylko, że ze mną pójdziesz- ból który odczuwała przez ostatni miesiąc wyparował jak kałuża wody na Saharze, a nadmiar szczęścia ścisnął ją za gardło, ale znalazła w sobie jeszcze odrobinę siły żeby przemówić. - Tylko kiedy coś mi obiecasz. - Co takiego, mała? - Nigdy nie pozwól mi odejść- postawił ją spowrotem na ziemi i odchylił do tyłu aż jego usta znajdowały się zaledwie kilka centymetrów od jej warg. - Nigdy.

Koniec

125