Ward J R Tom 09 Droga Przeznaczenia

Dedykuję: Tobie Nie do wiary, jak daleko udało nam się razem zajść. Mimo to Twoja książka nie jest pożegnaniem, Tylko kolejną wyprawą. Jak zwykle…

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

1

Glosariusz Ahstrux nohstrum - osobisty ochroniarz z uprawnieniami zabójcy. Funkcja z królewskiego nadania. Bractwo Czarnego Sztyletu - tajna organizacja mistrzów sztuk walki, której zadaniem jest obrona rasy wampirów przed Korporacją Reduktorów. Dzięki właściwemu doborowi genetycznemu członkowie Bractwa obdarzeni są potężnym ciałem i umysłem oraz niecodzienną zdolnością regeneracji. Bractwo wyławia kandydatów na swoich członków, którzy zazwyczaj nie są rodzonymi braćmi. Agresywni, pewni siebie, a przy tym tajemniczy, trzymają się z dala od cywilów i nie utrzymują kontaktów z członkami pozostałych kast, o ile nie potrzebują się dokrwić. W świecie wampirów bracia cieszą się wielkim poważaniem. O ich wyczynach krążą legendy. Giną tylko od bardzo poważnych urazów, takich jak rany postrzałowe, cios w serce itp. Broniec - samiec wampirów, który ma partnerkę. Samce mogą mieć więcej niż jedną partnerkę. Cerbher - kurator przydzielony z urzędu. Funkcja podlega gradacji; najwięcej uprawnień mają cerbherzy eremithek. Chcączka - okres płodności u samicy wampirów, zwykle trwa dwa dni i towarzyszy jej potężny apetyt seksualny. Pierwsza chcączka występuje około pięciu lat po przemianie, później pojawia się raz na dziesięć lat. Chcączka samicy wyczuwana jest przez wszystkie samce, które mają z nią kontakt. Chcączka to niebezpieczny okres, w którym dochodzi do waśni i starć między rywalizującymi samcami, zwłaszcza jeśli samica nie ma partnera. Dhunhd - piekło. Ehros - Wybranka kształcona w dziedzinie sztuki erotycznej i miłosnej. Eremithka - status przyznawany przez króla arystokratycznej samicy w odpowiedzi na suplikę jej rodziny. Eremithka podlega wyłącznie władzy cerbhera, zwykle najstarszego samca w domostwie. Cerbher ma prawo decydowania o jej postępowaniu, zwłaszcza ograniczania bądź całkowitego zakazu kontaktów ze światem zewnętrznym. J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

2

Frathyr – zwrot używany pomiędzy mężczyznami na znak wzajemnej miłości i szacunku. W swobodnym tłumaczeniu: drogi przyjaciel. Glymeria - opiniodawcze kręgi arystokracji. Socjeta. Gwardh - osoba odpowiedzialna za wychowanie, ojciec chrzestny. Juchacz - wampir płci męskiej lub żeńskiej, który ma obowiązek karmić swoją krwią właściciela. Choć posiadanie juchaczy należy do ginących obyczajów, jest nadal praktyką legalną. Korporacja Reduktorów - organizacja zabójców powołana przez Omegę w celu eksterminacji rasy wampirów, Krwiczka - wampirzyca, która ma partnera seksualnego. Samice zwykle poprzestają na jednym partnerze, ponieważ samce mają silny instynkt terytorialny. Krypta - rytualne miejsce spotkań Bractwa Czarnego Sztyletu, wykorzystywane do ceremonii oraz przechowywania słojów z sercami Reduktorów. W Krypcie odbywają się ceremonie przyjęcia do Bractwa i pogrzeby, tu również dyscyplinuje się nieposłusznych członków Bractwa. Wstęp przysługuje jedynie członkom Bractwa, Pani Kronik i inicjowanym adeptom. Lilan - pieszczotliwie: ukochany, ukochana. Łyż - narzędzie tortur służące do wyłupywania oczu. Mahtrona - babcia. Mamanh - spieszczenie słowa: matka. Nalla - Najdroższa, ukochana. Omega - złowroga, tajemnicza postać dążąca do zagłady wampirów z powodu niechęci do Pani Kronik. Istota nadprzyrodzona, posiada zdolności magiczne, z wyjątkiem mocy tworzenia. Pani Kronik - duchowy autorytet, doradczyni królów, strażniczka świętych ksiąg wampirów, dawczyni przywilejów. Istota nadprzyrodzona, posiada wiele nadprzyrodzonych mocy. W jednorazowym akcie kreacji powołała do istnienia rasę wampirów. Pierwsza Rodzina - królewska para wampirów z ewentualnym potomstwem. Pre-trans – młody wampir w okresie bezpośrednio poprzedzającym przemianę. Pomstha - odwet. Akt wymierzenia sprawiedliwości, zwykle przez samca związanego z poszkodowanym.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

3

Princeps - bardzo wysoki stopień w hierarchii wampirzej arystokracji; ustępuje rangą jedynie członkom Pierwszej Rodziny i Wybrankom Pani Kronik. Provodhyr - wpływowy osobnik piastujący wysokie stanowisko. Przedświtek – trzeci posiłek wampirów, odpowiednik kolacji w świecie ludzkim. Przemiana - przełomowy okres w życiu wampirów obojga płci, w którym osiągają dojrzałość. Odtąd muszą regularnie pić krew osobnika płci przeciwnej i nie mogą przebywać w świetle słonecznym. Przemiana zwykle występuje w wieku około dwudziestu pięciu lat. Niektóre wampiry, zwłaszcza samce, giną w trakcie przemiany. Wampiry przed przemianą są słabowite, nierozbudzone płciowo i niezdolne do dematerializacji. Psaniec - wampir należący do kasty sług. Psańce są posłuszne wielowiekowej tradycji, która dyktuje ich strój i maniery Mogą przebywać w świetle dziennym, za to starzeją się dość szybko. Średnia długość życia psańca wynosi około pięciuset lat. Samica psańca: psanka. Pyknąć – unicestwić Nieumarłego przez przebicie mu piersi; anihilacji towarzyszy

charakterystyczne

pyknięcie

połączone

z

rozbłyskiem. Pyrokant - pięta achillesowa, słaby punkt lub niszcząca słabość danego osobnika. Natury wewnętrznej (np. nałóg) lub zewnętrznej (np. kochanek). Qhrih (St. Jęz.) - runa honorowej śmierci. Reduktor - członek Korporacji Reduktorów. Bez-duszny humanoid, pogromca wampirów. Reduktorów można pozbawić życia wyłącznie przez przebicie piersi; w pozostałych wypadkach żyją wiecznie. Nie jedzą, nie piją, nie rozmnażają się. Z czasem tracą pigment we włosach, skórze i tęczówkach - są bezkrwiści, białowłosi, oczy mają bezbarwne. Pachną zasypką dla niemowląt. Do Korporacji wprowadzani przez Omegę, po rytualnej inicjacji wypatroszone serce przechowują w kamiennym słoju. Rundha - rytualna rywalizacja samców o samicę, z którą chcą się parzyć. Ryth - rytuał zwracania honoru proponowany przez stronę znieważającą. Znieważony wybiera dowolną broń i atakuje nieuzbrojonego adwersarza (samca lub samicę).

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

4

Sadhomin – tytuł grzecznościowy używany w relacjach sado-maso przez osobnika podległego wobec osobnika dominującego. Sroghi – określenie odnoszące się do sprawności męskiego członka. W tłumaczeniu dosłownym: podziwu godny, zasługujący na szlachetną samicę. Symphaci - odmiana rasy wampirów charakteryzująca się, między innymi, skłonnością i talentem do manipulowania uczuciami bliźnich; w ten sposób doładowują się energetycznie. Symphaci od stuleci są gatunkiem pogardzanym, w niektórych epokach przeznaczonym na odstrzał. Odmiana bliska wymarcia. Tolly - czuły zwrot. W wolnym przekładzie: „moja miła", „mój miły". Wampir - przedstawiciel gatunku odmiennego od Homo sapiens. Aby żyć, wampir musi pić krew osobnika płci przeciwnej. Ludzka krew utrzymuje wampiry przy życiu, jednak jej działanie jest krótkotrwałe. Po przemianie, która występuje około dwudziestego piątego roku życia, wampiry nie mogą przebywać na słońcu i regularnie muszą się dokrwić. Istota ludzka nie może zostać wampirem przez ukąszenie ani transfuzję krwi, spotyka się jednak rzadkie przypadki krzyżówki ras. Wampiry potrafią się dematerializować, ale wymaga to spokoju i koncentracji oraz braku większych obciążeń. Potrafią też wymazywać wspomnienia z pamięci krótkoterminowej człowieka. Niektóre wampiry umieją czytać w myślach. Średnia życia wampira wynosi ponad tysiąc lat; znaczna część osobników żyje o wiele dłużej. Wieczerza – pierwszy posiłek wampirów, odpowiednik śniadania w świecie ludzkim. Wybranki - samice wampirów chowane na służebnice Pani Kronik. Uchodzą za arystokrację, choć bardziej w hierarchii duchowej niż świeckiej. Z samcami nie mają prawie styczności, czasem jednak paszą się z wybranymi dla nich przez Panią Kronik braćmi, aby zapewnić liczebność kasty. Posiadają dar jasnowidzenia. W dawnych czasach karmiły swoją krwią członków Bractwa, którzy nie mieli własnych krwiczek, praktyka ta została jednak zarzucona. Zanikh - duchowa kraina, w której zmarłe wampiry pędzą życie wieczne w otoczeniu swoich bliskich. Zghubny brah - młodszy bliźniak, nosiciel klątwy

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

5

Zvidh - pole buforujące, maskujące realistyczną iluzją wy-brany fragment terenu; fatamorgana, Zwyrth - martwy osobnik powracający z Zamkhu do świata żywych. Zwyrthy darzone są głębokim szacunkiem i podziwem za bolesne doświadczenia.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

6

Podziękowania Wyrazy głębokiej wdzięczności dla czytelników serii Bractwa Czarnego Sztyletu. Serdeczności dla Cellies, internetowej grupy dyskusyjnej fanów. Podziękowania dla Stevena Axelroda, Kary Welsh, Clarie Zion i Lesliego Gelbmana za wsparcie i przewodnictwo. Dziękuję również pracownikom wydawnictwa New American Library – powiedzmy sobie szczerze: Bractwo Czarnego Sztyletu jest dziełem zbiorowym. Dziękuję Lu, Opal i wszystkim naszym moderatorom za serce, które wkładają w swoją robotę ! Nieustające wyrazy wdzięczności dla mojego Komitetu Wykonawczego: Sue Grafton, dr Jessiki Anderson, Betsey Vaughan. Wyrazy szacunku dla niezrównanej Suzanne Brockmann i fantastycznej Christine Feehan (z rodziną) oraz wszystkich koleżanek po piórze, które mnie zagrzewają do dzieła, nie szczędząc cennych rad (Christine, Linda i Lisa!). Pragnę też podziękować najdroższej Karze Cesare. DBL – Jestem twoją wielką fanką. Proszę nie przestawaj pisać! Całusy. Mama. NTM- dzięki za to, że zawsze byłeś ze mną, na dobre i na złe. Podzięowania: Dla Jac (i, rzecz jasna, Gabe!) – za Plastic Fantastic i odkrywczą definicję pojęcia romansu; Dla LeElli Scott, którą uwielbiam nie tylko za to, że się cudownie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

7

opiekuje młodym krewnym mojego psa; Dla Katie, malutkiej Kylie i ich mamy, do której stale wydzwaniam; Dla Lee za przetarcie szlaku; Dla Margaret i Walkera za to, że hojnie rozdają radość. Ta ksiązka nigdy by nie powstała bez mojego kochającego męża, który jest moim doradca, aniołem stróżem i wizjonerem, mojej cudownej matki, za której miłość nigdy się w pełni nie odwdzięczę; moich krewnych (rodzonych i przyszywanych) i moich najdroższych przyjaciół. I, oczywiście, bez piękniejszej połowy WriterDoga.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

8

Są rzeczy zapisane to gwiazdach, Trzeba tylko zrobić parę podejść.

Prolog OBÓZ KRHVIOPIJA, STARY KRAJ, 1644 Żałował, że zostało mu już tak mało czasu. Choć, Bogiem a prawdą, co by to zmieniło? Czas ma znaczenie, jeśli się go wykorzystuje, a on już tutaj zrobił wszystko, co mógł. Hardhy, spłodzony przez Tehrrora, wzgardzony przez Mrokha, siedział na gołej ziemi, trzymając na kolanie pamiętnik. Migotliwy płomyk świecy był jedynym źródłem światła w jego „komnacie" w najdalszym kącie jaskini. Za przyodziewek służyła mu skórzana zbroja, buty też należały do żołnierskiego ekwipunku. W nosie kręcił go smród samczego potu i stęchłej ziemi zmieszany z mdlącym odorem rozkładającej się krwi reduktorów. Z każdym oddechem smród się potęgował. Hardhy wertował od końca pergaminowe stronice, szukając dni, kiedy nie był jeszcze mieszkańcem obozu. Tęsknił do bólu za starym życiem. Zesłanie do obozu było dla niego tragedią. Wychował się na zamku, w którym piękno i elegancji były czymś równie oczywistym jak powietrze. Pośród warownych nurów, które chroniły jego rodzinę przed człowiekami i reduktorami, noce były zawsze ciepłe i pachnące, jak w środku lata. Jego młodość upływała w zbytku i próżniactwie. Pięćdziesiąt komnat, po których zwykł się przechadzać, tonęło w jedwabiach i atłasach, meble były ciosane z najlepszych gatunków drewna, na podłogach słały się kobierce. To wszystko, razem z dziesiątkami płócien w złotych ramach i kolekcją marmurowych posągów w wymyślnych pozach, tworzyło pełną przepychu oprawę dla luksusowego życia. Przez myśl mu nawet nie przeszło, że mógłby wieść takie życie jak teraz. Niestety, jego beztroska egzystencja wspierała się na kruchym fundamencie. Pobyt w magnackim gnieździe przysługiwał mu tak długo, jak długo biło kochające serce jego matki. Z chwilą gdy serce odmówiło pracy w piersi jego rodzicielki, Hardhy stracił nie tylko swoją mamanh, ale również dach nad głową.

Jego ojczym, który go nigdy nie lubił, natychmiast postanowił się go pozbyć. Nie miał nawet czasu, by opłakać matkę, ani głowić się nad powodem nagłej nienawiści samca, który dotąd był jego jedynym, choć przybranym ojcem, czy biadać nad wykluczeniem z szeregów glymerii. Rzucono go u wlotu do jaskini, jak chorych podczas zarazy. Walka zaczęła się, zanim spotkał pierwszego reduktora, czy choćby rozpoczął trening wojownika. Pierwszej doby w obozie był atakowany przez swoich towarzyszy, których jego wytworny przyodziewek - jedyny, jaki udało mu się wynieść na grzbiecie - kłuł w oczy jako dowód zniewieścienia. Podczas tamtych mrocznych godzin zaskoczył nic tylko swoich napastników, ale również siebie samego. To właśnie wtedy udowodnił sobie i innym, że choć wychował się wśród wysublimowanych arystokratów, w jego żyłach płynie krew wojownika, i to nie zwyczajnego żołnierza, lecz brata. Mimo braku treningu jego ciało samo wiedziało, co robić, reagując na atak z morderczą zajadłością. Gdy umysł Hardhego przyglądał się w zgrozie jego brutalności, jego ręce, nogi i kły same z siebie wiedziały, co robić. Odkrył w sobie nieznane oblicze własnej natury, z którym identyfikował się bardziej niż z własnym odbiciem w zwierciadle. Z czasem stal się jeszcze zręczniejszy w walce, przestał też wstydzić się tego drugiego siebie. Prawdę mówiąc, nie miał wyjścia: jego skórę. mięśnie i kościec ukształtowało nasienie jego rodzonego ojca, dziada i pradziada; grała w nim krew wielu pokoleń wojowników, czyniąc zeń żołnierza doskonałego. I śmiertelnie groźnego przeciwnika. Prawdę mówiąc, ta jego druga natura niepokoiła go, jakby jednocześnie rzucał dwa cienie na dwie różne strony. Ale chociaż ohyda brutalności raniła jego wyniesioną z domu wrażliwość, wierzył, iż za tym wszystkim stoi jakaś wyższa racja, której winien się podporządkować. Jego okrucieństwo uratowało go zresztą niejednokrotnie przed śmiercią, tak z rąk towarzyszy obozowych, jak i tego, który im wszystkim życzył nagłej śmierci. Krhviopij był wprawdzie ich gwardhem, ale poczynał sobie bardziej jak wróg, nawet wtedy, gdy im wpajał arkana sztuki wojennej. Może i nie bez racji. Wojna jest w swojej istocie odrażająca, podobnie jak przygotowania do niej. Nauki Krhviopija byty brutalne, a jego sadystyczna natura lubowała się w wydawaniu sadystycznych rozkazów. Z obowiązkowych walk między rekrutami Hardhy nieodmiennie wychodził zwycięsko. Nigdy jednak nie brał udziału w J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

2

zbiorowych gwałtach, którymi karano pokonanych. Był jedynym, któremu taka odmowa uchodziła płazem. Kiedy raz Krhviopij próbował wywrzeć na niego presję, Hardhy nieomal rzucił się na niego i samiec raz na zawsze dał mu spokój. Pokonani przez Hardhego, czyli po kolei każdy w obozie, byli ochoczo gwałceni przez pozostałych; w takich chwilach Hardhy mógł spokojnie na osobności szukać wytchnienia w swoim pamiętniku. Teraz też uciekł wzrokiem od głównego paleniska w jaskini, przy którym toczył się jeden z obleśnych seansów. Był zrozpaczony faktem, że znów wyzwolił lawinę ohydy, ale nie miał wyboru. Jego zadaniem było trenować, walłczyć i zwyciężać, a o ostatecznej sumie tych starań decydowały reguły ustanowione przez Krhviopija. Od strony paleniska niosły się coraz głośniej chrapliwe pomruki i radosne wrzaski rozochoconych rekrutów. Te odgłosy sprawiały mu ból. Zamknął oczy, słysząc, jak okrutny samiec, godny wychowanek Krhviopija, w zastępstwie Hardhego wyżywa się na pokonanym. Często zgłaszał się na ochotnika, gdyż upokarzanie i zadawanie bólu upajały go niczym kufel grzańca. Hardhy miał wielką nadzieję, że to się wreszcie skończy, przynajmniej dla niego. Tej nocy miał przejść prawdziwy chrzest bojowy. Po roku pobierania nauk u Krhviopija miał wyjść w teren, i to nie ze zwykłymi wojownikami, lecz z braćmi. Był to rzadki zaszczyt, a przy tym znak, że ponura wojna z Korporacją Reduktorów trwa nadal. Wrodzony talent Hardhego nie uszedł uwagi Ghroma, Prawego Króla, który postanowił zabrać go z obozu, by szkolić dalej wśród Bractwa Czarnego Sztyletu - elity bojowników ich rasy. Tak, samego Bractwa Czarnego Sztyletu. Ale wynik tej próby był niepewny. Jeśli tej nocy nie wykaże się ponadprzeciętnymi umiejętnościami zdobytymi w trakcie treningu i symulowanych walk z rekrutami, wyląduje z powrotem w tej jaskini, aby nadal pobierać od Krhviopija jego „lekcje". Bractwo dawało tylko jedną szansę; jeśli ją zaprzepaści, na zawsze zostanie szeregowym żołdakiem. Tej księżycowej nocy nie miał być egzaminowany ze sztuk walki ani zręczności w posługiwaniu się bronią, lecz miał przejść sprawdzian męstwa. Czy będzie umiał spojrzeć w oczy nieprzyjacielowi, wdychać jego słodkawy odór i zachować jasność umysłu, gdy jego ciało będzie się zmagać z zabójcą? J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

3

Uniósł wzrok znad pamiętnika. Do reszty stracił rachubę czasu. U wylotu jaskini stały cztery wysokie, barczyste, uzbrojone po zęby postaci. Członkowie Bractwa. Ich imiona miał wryte w pamięć: Aghon, Dhołor, Rhezun, Thyran. Zamknął pamiętnik i wsunął w szczelinę w skale. Polizał rozcięty nadgarstek, z którego brał swój „atrament". Bażancie pióro, które sobie wystrugał, było liche, i nie miał żadnej pewności, czy jeszcze kiedyś weźmie je do ręki, jednak wetknął je również do rysy w ścianie jaskini. Podniósł mdły ogarek do ust, by go zdmuchnąć. Przy takim nędznym świetle pisał Bóg wie ile godzin... Pamiętnik stanowił jego jedyny pomost między przeszłym a obecnym życiem. Bez wysiłku zdmuchnął płomyk. Wstał, biorąc z sobą stalowy sztylet, zdjęty z ciepłych jeszcze zwłok innego rekruta, i miecz pobrany z komunalnej sterty broni. Rękojeści nie były dopasowane do jego zręcznych dłoni, ale nie dbał o to. Bracia patrzyli na niego w milczeniu. Nie powitali go ani nie kazali mu odejść. Czemuż nie było wśród nich jego rodzonego ojca? Jakże inaczej by się czuł, mając przy sobie kogoś, dla kogo by coś znaczył. Nie pragnął nagrody ani jakichś specjalnych przywilejów, ale był straszliwie samotny: stracił bliskich, a od obecnych towarzyszy oddzielał go nieprzebyty mur. Bez rodziny żył jak w niewidzialnej klatce splecionej z samotności i bezdomności, które w miarę kolejnych, bolesnych doświadczeń, domykały się wokół niego coraz szczelniej, odgradzając od reszty świata. Nie oglądając się na swoich towarzyszy, ruszył w stronę czekających na niego braci. Krhviopij wiedział o tym, że idzie walczyć; podobnie jak reszta obozu nic dbał o to, czy Hardhy wróci, czy nie. Zbliżając się do braci, żałował, że miał tak mało czasu, by przygotować się na sprawdzian determinacji, siły, męstwa. Miał na to tylko tę jedną chwilę. Obecną. Czas biegł do przodu niepowstrzymanie. Stojąc przed braćmi, marzył o tym, by ktoś mu dodał otuchy, życzył szczęścia albo wierzył w niego; próżne marzenia, więc pomodlił się tylko zwięźle do błogosławionej mateczki rasy wampirów: Słodka Pani Kronik, daj mi sił, bym nie zawiódł.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

4

1. ZNÓW BĘDZIE JAKIŚ CHOLERNY MOTYLEK. Patrząc, kto wchodzi przez drzwi jego salonu tatuażu, R.I.P z góry przeczuwał, że skończy się kolejnym pieprzonym motylem. O ile nie parką. Patrząc na dwie wysokie rozchichrane blondyny zmierzające do lady, za którą urzędowała recepcjonistka salonu, był pewien, że nie zamówią sobie czaszek i piszczeli. Te dwie Paris Hiltonówny z minkami niegrzecznych dziewczynek... Zerknął na zegar. Niestety, do pierwszej w nocy, kiedy zamykał, było jeszcze daleko. Niejednym zhańbił się dla pieniędzy. Zwykle chodził w lansadach wokół różnych idiotek, które przychodziły się do niego upiększyć, ale tego wieczoru błyskotliwe koncepty ślicznotek wkurzały go. Trudno, żeby go kręciły komiksowe stworki, skoro spędził trzy godziny, tatuując na harleyowcu portret żałobny najlepszego kumpla, który zginął na szosie. Jeden miał odtąd żyć na plecach drugiego. Mar, recepcjonistka salonu, wyszła zza lady. - Znajdziesz chwilę na szybki numerek? - Uniosła znacząco okolczykowane brwi. - To raczej prosta robota. - Dobra. - Skinął w stronę klęcznika. - Przyślij mi tułaj pierwszą. - Chcą być obie przy tym. Że też na to nie wpadł. - Nie ma sprawy. Przynieś stołek z zaplecza. Gdy Mar zniknęła za zasłonką, a on zaczął się szykować, te dwie, ćwierkając, trzymały się za ręce, podpisując odpowiednie formularze. Od czasu do czasu gapiły się na niego, jakby ze swoimi tatuażami i piercingiem był zwierzakiem w zoo, który całkiem przypadł im do gustu. Niedoczekanie ich. Prędzej urżnie sobie jaja niż wydupczy te dwie, nawet z litości. Mar zainkasowała od nich szmal i przyprowadziła je do niego,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

5

przedstawiając jako Keri i Sarah. I tak było lepiej niż sądził, bo obstawiał Tiffany i Britney. - Poproszę rybkę - powiedziała Keri, siadając i przyjmując, w swoim mniemaniu, seksowną pozę. - O, tu. Zadarła obcisłą koszulkę, rozpięła rozporek i zsunęła w dół różowe stringi. W pępku miała kółko z dyndającym różowym serduszkiem z Jabloneksu; miała też, bez wątpienia, trwałą depilację. - Rozumiem. Jakich rozmiarów? Keri Kusicielka trochę oklapła, widząc że odsłaniając przed nim cały blacik, nie zrobiła na nim takiego wrażenia, jak na członkach drużyny piłki nożnej swojego liceum. - Nie za dużą. Starzy by mnie zabili, gdyby się dowiedzieli... nie może wystawać ponad linię bikini. No przecież. - Pięć centymetrów? - Rozsunął wytatuowane palce. - Może... troszkę mniej. Czarnym cienkopisem wykonał szkic na jej ciele. Błagała go, żeby nie wyszedł poza kontur. Naciągnął czarne rękawiczki, wziął świeżą igłę i włączył maszynkę. Po półtorej sekundy Keri już miała łzy w oczach. Uczepiła się ręki Sarah, jakby rodziła bez znieczulenia. Tym właśnie różnili się amatorzy tatuażu od prawdziwych wyznawców tej religii. Motylki, rybki i rozkoszne serduszka to nie... Drzwi salonu otwarły się. R.I.P-a wyprostowało na obrotowym stołku. Trzej goście, którzy weszli, na bank nie byli cywilami, chociaż nie mieli na sobie mundurów, tylko czarne skóry - od kurtek, przez spodnie, po buty. Ich potężne sylwetki rozsadzały ściany salonu. Pod kurtkami mieli liczne wybrzuszenia: broń palna, a może i biała, kto ich tam wie. R.I.P dyskretnie przesunął się w stronę swojego biurka z ukrytym przyciskiem alarmowym. Koleś z lewej miał każde oko inne, metalowe wkręty i chłodny wzrok zabójcy. Koleś z prawej wyglądał bardziej mieszczańsko ze swoją

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

6

chłopięcą buzią i rudymi włosami, jednak czuło się w nim jakieś psychiczne wypalenie, jak u weteranów. Najtrudniej było rozgryźć tego w środku. Trochę wyższy od swoich kolegów, miał ciemne, krótko przycięte włosy i przystojną twarz o klasycznych rysach, jednak jego niebieskie oczy były martwe i matowe jak wydeptany bruk. Żywy trup, który już położył laskę na życiu. - Przyszliście wszyscy na tatuaż? - My nie, tylko on. - Gość z piercingami wskazał na niebieskookiego kumpla. - Ma własny projekt. Na plecy. W ocenie sytuacji R.I.P zdał się na swój instynkt. Kolesie nie patrzyli pożądliwie na Mar. Nie wydawali się też zainteresowani kasą fiskalną i nie sięgali po broń. Czekali grzecznie, ale z rezerwą. Czuł, że jeśli im odmówi, pójdą szukać szczęścia u konkurencji. Rozluźnił się. Podobali mu się. - W porządku. Za chwilę będę wolny. - Zamykamy za niecałą godzinę - upomniała go zza lady Mar. - Nie szkodzi. Zrobię ci to po godzinach - powiedział środkowemu. - Ja też zostanę - zdecydowała Mar, patrząc na tego z wkrętami. Niebieskooki zaczął energicznie gestykulować. - Mówi, że dziękuje - wyjaśnił ten z wkrętami. - Przyniósł swój własny barwnik, jeśli można. Nie było to do końca zgodne z zaleceniami sanepidu, ale R.I.P. zwykle szedł na rękę, jeśli klient mu przypadł do gustu. - Spoko. Wrócił do pracy nad rybką, a Keri znów zaczęła kąsać wargi z bólu i jojczeć jak mała dziewczynka, nie zdziwił się więc, kiedy Sarah, naoglądawszy się „męczarni" towarzyszki, zrezygnowała z własnej rybki i zażądała zwrotu kasy. I bardzo dobrze. Mógł się spokojnie wziąć za chłopaka o martwym spojrzeniu. Ściągnął czarne lateksowe rękawiczki i zaczął sprzątać, zastanawiając się, co też za projekt przyjdzie mu robić. A także, ile zajmie Mar dobranie się do rozporka tego z wkrętami.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

7

Projekt niebieskookiego okazał się całkiem niezły. A co się tyczy drugiej sprawy... obstawiał jakieś dziesięć minut, bo Mar szybko załatwiała klientów - w recepcji i nie tylko. Na drugim końcu miasta, z dala od barów i salonów tatuażu na Trade Street, w staroświeckiej enklawie czerwonego piaskowca i kocich łbów Xhex stała w wykuszu okiennym, patrząc przez wiekową, pofalowaną szybę. Była naga, zziębnięta i posiniaczona. Ale nie litowała się nad sobą. W dole widziała samicę człowieków, jak paplając przez komórkę prowadzi dziamgającego pieska na smyczy. Po drugiej stronie ulicy, w szeregu eleganckich domków jednorodzinnych, człowieki jadły, piły, przeglądały gazety. Samochody jechały wolno po kocich łbach z troski o mieszkańców i z obawy o zawieszenie. Dla potencjalnych obserwatorów z gatunku Homo sapiens była niewidzialna i niesłyszalna, nie tylko dlatego, że pasmo postrzegania ich rasy było o wiele węższe od parametrów percepcji wampirów, również takich jak ona - półkrwi symphatów Nawet jeśli zapali lampę na suficie i zacznie krzyczeć do utraty tchu, wymachiwać rękami aż do omdlenia, okoliczni mieszkańcy nie przerwą swoich zajęć, nieświadomi jej obecności pośród nich. Próbowała komodą i stolikiem nocnym wybić w oknie szybę. Próbowała kopniakiem wyważyć drzwi i wymknąć się przez szyb wentylacyjny w łazience. Próbowała już wszystkiego. Bez skutku. Jako zawodowy morderca była pod wrażeniem niedostępności jej niewidzialnej celi: Nie sposób było zbliżyć się do niej, dostać się do środka ani wyjść na zewnątrz. Oddaliła się od okna i obeszła dookoła małżeńskie łoże z jedwabną pościelą, w której zaklęte były koszmarne wspomnienia... minęła drzwi do marmurowej łazienki i podeszła do drzwi prowadzących na korytarz. Zważywszy na to, jak poczynał sobie z nią jej porywacz, raczej nie potrzebowała dodatkowych ćwiczeń fizycznych, ale nosiło ją i nie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

8

mogła usiedzieć w miejscu. Raz w życiu zdarzyło jej się zostać zgwałconą i wiedziała, że umysł, podobnie jak organizm, zaczyna zjadać sam siebie, jeśli jest zbyt długo wyposzczony. Umilała więc sobie czas, bawiąc się w barmankę. Pracując od lat w klubach, znała dziesiątki receptur koktajli i drinków; teraz odtwarzała je w pamięci po kolei, wyobrażając sobie, jak nalewa z butelek do szklanki, dorzuca lód i dodatki. Przepowiadanie sobie Encyklopedii drinków pozwalało jej zachować zdrowy rozum. Ciągle jeszcze liczyła na to, że odkryje jakiś błąd, niedopatrzenie, które pozwoli jej uciec, ale nadzieja powoli zaczynała gasnąć, odsłaniając czarną, ssącą dziurę. Xhex mieszała więc drinki w głowie, czekając na lepsze czasy. Tamten gwałt, dawno temu, teraz okazywał się na swój sposób pomocny. Choć była w nie lada opresji i mocno poturbowana, to i tak była to pestka w porównaniu z tamtym. A może tylko wmawiała sobie, że mogłoby być gorzej. Znów zaczęła krążyć po pokoju, mijając wykusz okienny, komodę, łóżko. Pchnęła drzwi do łazienki. Żadnych żyletek, pędzli, grzebieni, tylko kilka lekko wilgotnych ręczników i mydełko czy dwa. Imając się tej samej magii, która teraz ją tutaj więziła, Lahser przeniósł ją do swojej eleganckiej kawalerki, a ich pierwsza wspólna doba dała Xhex przedsmak ich koegzystencji. W lustrze nad podwójną umywalką dokonała chłodnej analizy stanu swojego ciała. Była cała w sińcach, miała też kilka skaleczeń i zadrapań. Był brutalny, a ona nie pozostawała mu dłużna, bo ani myślała dać się zabić; w gruncie rzeczy trudno było powiedzieć, które obrażenia zadał jej z rozmysłem, a które były konsekwencją jej prób, by mu dołożyć. Mogła się założyć, że jego tyłek w lustrze nie wyglądał lepiej niż jej pupa. Oko za oko... Najgorsze w tym wszystkim było to, że kosa trafiła na kamień. Im

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

9

zawzięciej walczyli z sobą, tym bardziej jej pożądał; czuła, że sam jest zaskoczony własnymi emocjami. Przez pierwszych parę dni próbował ją karać za to, co zrobiła jego ostatniej dziewczynie; wyraźnie miał jej za złe serię, którą posłała suce w pierś. Stopniowo jednak jego nastrój się zmienił. Mniej mówił o swojej eks, a więcej o ciele Xhex. Snuł też przed nią wizje przyszłości, w której miała nosić jego potomstwo w łonie. Klasyczna gadka-szmatka psychopaty. Teraz, gdy zbliżał się do niej, jego oczy lśniły z pożądania, a jeśli nawet na dzień dobry bił ją do nieprzytomności, gdy dochodziła do siebie, zwykle łasił się do niej. Odwróciła się od lustra i zamarła. Ktoś był na dole. Opuściła łazienkę i podeszła do drzwi prowadzących na korytarz. Pociągnęła uważnie nosem. Po słodkawym odorze padliny poznała, że na dole kręci się reduktor. Nie był to jednak jeszcze Lahser, lecz jego kurduplowaty totumfacki, ten, który zjawiał się codziennie przed powrotem szefa, szykując posiłki. Znaczyło to, że Lahser jest już w drodze. Jak na ironię była w niewoli jednego jedynego członka Korporacji Reduktorów, który mógł pieprzyć i szamać. Pozostałym nie stawał, jak stulatkom, do tego żyli samym powietrzem. Ten drań jednak mógł jedno i drugie. Podeszła znów do okna, przykładając dłonie do szyby. Jej więzienie było otoczone polem energetycznym, które szczypało lekko przy dotknięciu. Draństwo przypominało elektryczne obroże dla istot większych od psów, w dodatku nie wymagało noszenia obroży. Naciśnięte ustępowało, ale tylko do pewnych granic. Potem roztrącone molekuły wracały znów na miejsce i pole zaczynało niemożliwie parzyć... Odskoczyła, machając rękami. Czekając na powrót Lahsera, przypomniała sobie o samcu, o którym starała się myśleć jak najrzadziej, zwłaszcza w obecności Lahsera. Nie miała pewności, do jakiego stopnia porywacz grzebie w jej myślach, ale wołała nie ryzykować. Jeśli drań zorientuje się, że niemy

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

10

wojownik jest jej bratnią duszą, jak mówią symphaci, nie omieszka się zemścić na niej i Johnie Matthew. W jej myślach wypłynął obraz Johna tak wyraźnie, że widziała granatowe cętki w jego niebieskich oczach. Boże, jakie miał piękne oczy. Przypomniała sobie ich pierwsze spotkanie, kiedy jeszcze był pretransem. Patrzył na nią z nabożnym zachwytem i podziwem. Wtedy wiedziała o nim tylko tyle, że wniósł broń do Zero Sum, a jako szefowa ochrony miała obowiązek go rozbroić i wykopać na ulicę. Później poinformowano ją, że jego gwardhem jest Ślepy Król, co zmieniało gruntownie postać rzeczy. Od kiedy oświecono ją, kim jest, przymykała oko na jego broń. John i jego dwaj kumple zostali zaliczeni do VIP-ów. Odkąd stał się częstym bywalcem klubu, nieustannie czuła na sobie spojrzenie jego niebieskich oczu. A potem przeszedł przemianę i zrobił się niesamowicie wielki, a w jego łagodnych, nieśmiałych oczach pojawił się płomień. Niełatwo było wyplenić z niego tę dobroduszność, jednak Xhex, licencjonowanej zabójczyni, udało się w końcu zmrozić żar w spojrzeniu, jakim za nią wodził. Spoglądając na ulicę w dole, myślała o chwilach, które spędzili razem w jej suterenie. Gdy po stosunku próbował ją pocałować, a jego błękitne oczy tchnęły wrażliwością i dobrocią, odsuwała się, gasząc go. Drażnił ją, i tyle. Nie znosiła sentymentalizmu, nie zamierzała w nikim budzić łzawych uczuć, ani tym bardziej ich odwzajemniać. Dlatego właśnie gasiła jego spojrzenie. Jedyną pociechą był fakt, że John, w towarzystwie samców, którzy prawdopodobnie próbują ją odszukać, a więc Mordha, iAma, Treza, no i braci - nie jest jakimś samotnym straceńcem. Szukał jej w ramach żołnierskich obowiązków, a nie z powodu skłonności samobójczych. Nie, John Matthew przez nią nie wkroczy na ścieżkę wojenną. Wystarczyło jej, że na co dzień oglądała, jak niszczy się szlachetny samiec, który próbował ją kiedyś uratować. Nie miała ochoty na powtórkę. Kiedy z dołu doszedł ją zapach pieczonej wołowiny, zakręciła kran

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

11

myśli i domknęła wokół siebie pancerz. Jej „kochanek" mógł się pojawić w każdej chwili, powinna więc zamknąć właz umysłu i szykować się do rychłej walki. Dopadło ją głębokie zmęczenie, ale pogoniła je na zbity pysk. Potrzebowała krwi jeszcze bardziej niż snu, ale w najbliższym czasie nie mogła liczyć ani na jedno, ani na drugie. Na razie musiała stąpać ostrożnie po rozpiętej nad przepaścią linie. No i sprzątnąć swojego porywacza.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

12

2. CHRONOLOGICZNIE RZECZ BIORĄC, Blasther, syn Rocke'a, znał Johna Matthew niewiele ponad rok, to jednak nie oddawało rzeczywistego trwania ich przyjaźni. W każdym życiu istnieją dwie linie czasu: absolutna i relatywna. Absolutna to uniwersalny cykl dni i nocy których suma w ich przypadku wynosiła nieco ponad trzysta sześćdziesiąt pięć. Inną sprawą był sam przebieg tego czasu: dramatyczne wypadki, śmierć, destrukcja, trening, walka. Innym starczyłoby tego na dwieście lat. Lat, których nadal przybywało, myślał Blasth, patrząc na swojego kumpla. John Matthew oglądał wzory tatuaży na ścianach salonu: czaszki, sztylety, flaga amerykańska, jin i jang. W podzielonym na trzy klitki salonie wydawał się wielki jak przybysz z jakiejś obcej planety. Do przemiany cherlawy i mikry, teraz miał muskuły zawodowego zapaśnika, ale że był bardzo wysoki, jego mięśnie na długich kończynach układały się ładniej niż u kulturystów rasy ludzkiej. Zaczął ścinać ciemne włosy na jeża i jego przystojna twarz nabrała surowego wyrazu - z podkrążonymi oczami wyglądał jak własny cień. Zycie nieźle mu dało po kościach, jednak kolejne ciosy losu zdawały się go hartować bez końca. Nie pozostało w nim nic z młodego chłopca, którym był jeszcze do niedawna. To właśnie jest dorastanie: zmienia się ciało i zmienia się umysł. Patrząc na przyjaciela, nie mógł nie myśleć o tym, że okoliczności, w jakich utracił swą niewinność, były zbrodnią. Nagle jednak uwaga Blastha skierowała się na recepcjonistkę, która pokładała się na szklanej ladzie nad gablotą z narzędziami do tatuażu, prezentując jędrny biust w czarnym staniku pod czarną koszulką bez rękawów. Miała dwa tatuaże na ramionach: czarno-biały i czarnoczerwony i szare tytanowe kółka w nosie, brwiach i uszach. Była żywą reklamą wyrobów salonu: seksowna i hardkorowa, z wargami koloru

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

13

czerwonego wina i włosami jak skrzydło kruka. Wszystko w niej pasowało do Khilla. Swój trafił na swego. Naturalnie różnobarwne oczy Khilla zdążyły już spocząć na niej, a na jego twarzy wykwitł drapieżny uśmiech. Blasth wsunął rękę do kieszeni skórzanej marynarki, by wymacać paczkę czerwonych dunhillów. Zycie erotyczne Khilla zdecydowanie wpędzało go w nałóg. Zanosiło się na to, że tej nocy wbije sobie kilka kolejnych gwoździ do trumny: Khill podszedł lekkim krokiem do recepcjonistki, pijąc ją wzrokiem, jakby konał z pragnienia, które ona jedna mogła ugasić. Nie spuszczając oczu z jej biustu, przedstawił się i zapytał o imię, a ona dała mu pełniejszy wgląd w swoje wdzięki, opierając się na łokciach i podając pierś do przodu. Blasth mało nie dostał zawału. Odwrócił się od Playboy TV przy kasie fiskalnej i podszedł do Johna. - Ten jest fajny - pokazał szkic sztyletu. Też myślisz, żeby sobie zrobić tatuaż? - zamigał John. - Jeszcze nie wiem. Prawdę mówiąc, uwielbiał tatuaże. Jego wzrok powędrował do Khilla. Potężne ciało kumpla nachylało się nad samiczką człowieków, jego szerokie bary, wąskie biodra i długie, muskularne nogi zapowiadały niezłą jazdę. Kiedy się kochał, był niesamowity Blasth wiedział to niejako z drugiej ręki. Widział, słyszał... i wyobrażał sobie, jak by to było. Kiedy jednak pojawiła się taka szansa, został oddelegowany do wąskiej grupki osób o zablokowanym dostępie. Bardzo wąskiej. Jednoosobowej. - Czy to... czy to będzie tak zawsze boleć? - spytał kobiecy głos. Odpowiedziało jej męskie burczenie. Blasth spojrzał w stronę tamtej dwójki. Blondyneczka ze świeżą dziarą właśnie ostrożnie utykała koszulkę do spodni, zakrywając celuloidowy opatrunek. Zawisła wzrokiem na ustach tatuażysty, jakby od jego werdyktu miało zależeć jej życie.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

14

Potem obie laski udały się do recepcjonistki po zwrot kasy dla tej, która się rozmyśliła. Patrzyły zalotnie na Khilla. Tak było wszędzie, gdzie się pojawiał, i za to Blasth go również wielbił, choć jednocześnie za każdym razem czuł ból swojego odrzucenia. - Jakby co, jestem gotów! - zawołał tatuażysta. John z Blasthem przenieśli się na tyły salonu, a Khill porzucił recepcjonistkę jak szkodliwy nałóg i ruszył za nimi. Na szczęście bardzo poważnie podchodził do swoich obowiązków ahstrux nohtrum Johna, którego nie wolno mu było odstępować nawet na krok, i wymóg ten znaczył dla niego więcej niż seks. John usiadł na klęczniku do tatuażu, wyjął kartkę i rozłożył na biurku tatuażysty - Rozumiem, że wszystkie cztery symbole mają być na górze pleców? Możesz ozdobić je jak chcesz, ale muszą być wyraźne - zamigał John, a Khill przetłumaczył jego słowa. - Nie ma sprawy. - Szpenio chwycił czarny pisak, zdobiąc szkic wykwintnymi zawijasami. - A tak nawiasem mówiąc, to co to jest? - Takie tam sobie symbole - odparł Khill. Tatuażysta kiwnął głową, nie przerywając rysowania. - Może być tak? Wszyscy trzej nachylili się nad rysunkiem. - O rany, zajebiste - mruknął Khill. Rysunek rzeczywiście był znakomity, godzien, by znaleźć się na plecach Johna, choć oplecione zawijasami runy Starego Języka nie miały być widoczne dla postronnych. Jak wiele wytatuowanych osób, chciał mieć na plecach wypisaną swoją tajemnicę, a pełna szafa koszul pomoże mu zakryć rysunek. - Przekalkuję ten wzór na ciebie. To potrwa chwalę, za to potem od razu weźmiemy się do roboty. John odstawił kryształowy słoiczek z barwnikiem na biurko i zaczął zdejmować kurtkę. Blasth, siedząc na stołku, odbierał od niego

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

15

broń. Zważywszy na to, ile John miał wszystkiego po kieszeniach, kurtka raczej nie powinna zawisnąć od razu na wieszaku. Zdjąwszy koszulkę, John usadowił się na klęczniku, opierając ręce przed sobą na wywatowanym oparciu. Szpenio przerysował szkic na kalkę, którą przyłożył do jego pleców. Rysunek rozkładał się idealnym łukiem na wielkiej powierzchni umięśnionych pleców Johna. Tak, runy Starego Języka są naprawdę piękne, stwierdził Blasth. Choć wiedział, że to głupie, nagle zamarzyło mu się, żeby jego imię pojawiło się na plecach Khilla w postaci nacięć na skórze, jak podczas rytuału godowego. Marzenia ściętej głowy. Byli za to najlepszymi przyjaciółmi, co przecież było lepsze, niż gdyby się w ogóle nie znali. A że nie mogli być kochankami? Cóż, u tych drzwi mógł najwyżej pocałować klamkę. Rozporek zaczął mu się niebezpiecznie wybrzuszać. Trzymał na kolanach zmiętą stertę ubrań. Starannie złożył podkoszulek, potem koszulę, wreszcie kurtkę Johna. Kiedy podniósł głowę do góry, Khill wodził w zadumie palcem po ramieniu recepcjonistki. Skończy się tym, że znikną w kabinie po lewej. To stało się już rytuałem. Drzwi wejściowe do salonu zostaną zamknięte na zasuwę, zasłonka między pomieszczeniami była dosyć cienka, zresztą Khill będzie bzykał, nie odpinając broni dla bezpieczeństwa Johna. Raz, dwa i po krzyku. Więc będzie musiał tylko tego słuchać... Zawsze to lepiej niż oglądać, tym bardziej że Khill wyglądał pięknie, kiedy się kochał. Zbyt pięknie. Dawniej, kiedy Blasth próbował jeszcze z dziewczynami, zdarzało im się wspólnie przelatywać jakieś samice człowiekowi których twarzy, ciał i imion w ogóle nie pamiętał. Od zawsze pragnął tylko Khilla. Szczypanie igły do tatuażu należało prawie do przyjemności. John zamknął oczy, oddychając głęboko. Myślał o punkcie, w

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

16

którym metal styka się ze skórą, o tym, jak twarde ostrze przebija miękką tkankę i pojawia się kropla krwi, i o tym, skąd wie dokładnie, gdzie jest igła. Aktualnie igła do tatuażu poruszała się po górnej partii jego barków. Sam miał niemałe doświadczenie w dziurawieniu skóry metalowym ostrzem, co prawda większych rozmiarów i raczej jako sprawca niż ofiara. Naturalnie został draśnięty parokrotnie w walce, ale sam częściej dziurawił nieumarłych. Podobnie jak tatuażysta, zawsze nosił narzędzia przy sobie: w kieszeniach kurtki miał całą kolekcję broni białej, w tym noże sprężynowe i kawał łańcucha, a do tego parę rewolwerów, ot tak, na wszelki wypadek. Oraz... parę metalowych włosiennic na uda, choć tych nie zamierzał testować na wrogu. Włosiennice nie były bronią i chociaż od czterech tygodni nikt ich nie zakładał, nie śniedziały bezużytecznie. Dla Johna włosiennice były kołem ratunkowym, dzięki któremu i utrzymywał się na powierzchni. Rzecz w tym, że te bolesne obejmy były jedynymi więzami, jakie łączyły go z ukochaną, a zważywszy na siłę jego uczuć, miały wręcz posmak relikwii. To wszystko jednak było mało. Włosiennice, które Xhex nosiła wokół ud, by okiełznać swoją symphacką naturę, zdawały mu się zbyt nietrwałe i to doprowadziło go tu, do salonu tatuażu, gdzie poddawał się intymnemu zespoleniu metalu ze skórą. Kiedy zejdzie z klęcznika, Xhex będzie z nim już na zawsze - na jego skórze i w jego sercu, na jego pleach i w jego myślach... Oby ten samiec człowieków nie spartaczył tatuażu. Kiedy bracia z jakichś powodów potrzebowali tatuażu, Vrhedny włączał maszynkę, a był prawdziwym mistrzem; czerwona łza na policzku Khilla i czarna data na jego karku były naprawdę zajebiste. Niestety, gdyby John udał się do V w swojej sprawie, nieuchronnie posypałyby się pytania. Niewiele miał tajemnic przed braćmi, ale swoje uczucia do Xhex wolał zachować dla siebie.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

17

Prawda była taka, że się w niej kochał, i to na zabój, dwa serca złączone, klucz rzucony w morze itd. Nie przeszkadzało mu nawet to, że jego romantyczne wzloty spotykały się z nikłym odzewem. Pogodził się z tym, że jego ukochana go nie kocha. Ale nie mógł znieść myśli, że kona w powolnych męczarniach, torturowana przez reduktorów, a on nie może jej zapewnić nawet godziwego pochówku. Zniknięcie Xhex spędzało mu sen z powiek. Zżerało go obsesyjne myślenie o niej. Czuł morderczą nienawiść do tego, kto ją porwał. Ale nie chciał rozmawiać o tym z nikim. Jedyną pociechą był fakt, że Bractwo nie zamierzało siedzieć z założonymi rękami. Nigdy nie zostawiało bez pomocy tych, którzy zaginęli w akcji, a Xhex była pełnoprawnym członkiem załogi, której zadaniem było odbić Mordha z kolonii symphatów. Kiedy pył opadł i okazało się, że nigdzie nie ma nawet śladu Xhex, uznano, że została porwana - albo przez symphatów, albo przez reduktorów. Trudno powiedzieć, co gorsze. W poszukiwaniach Xhex brali udział wszyscy, nie wyłączając Johna, Khilla i Blastha. Tym samym odnalezienie jej było służbowym zadaniem Johna. Brzęczenie maszynki ustało. Tatuażysta wytarł plecy Johna. - Fajnie wyszło. - Z powrotem wziął się do roboty. - Robimy za jednym zamachem, czy w dwu podejściach? John zamigał do Blastha. - Prosi, żebyś dziś skończył, jeśli zdążysz - przetłumaczył Błasth. - Dam radę. Mar, zadzwoń do Ricka i powiedz, że będę późno. - Się robi - odparła recepcjonistka. Nie, John nie zamierzał pokazywać braciom swojego tatuażu, nawet jeśli wyszedł na medal. Życie go nie rozpieszczało. Urodzony w toalecie na dworcu autobusowym, został znaleziony przez sprzątacza i był o włos od śmierci. Potem przemielił go system opieki społecznej człowieków. Przygarnięty przez Tohra i jego partnerkę, wkrótce przeżył jej morderstwo i zniknięcie swojego opiekuna. A teraz Z, wydelegowany

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

18

do kontaktów osobistych z nim, był z oczywistych powodów zaabsorbowany swoją krwiczką i ich młodym. Nawet Xhex odepchnęła go tuż przed tamtymi tragicznymi wydarzeniami. Dlatego nie zamierzał nikomu zawracać sobą głowy. Zresztą nieoglądanie się na nikogo miało swoje zalety i pozwalało nurzać się w obsesyjnych fantazjach o złapaniu jej porywacza i rozszarpaniu sukinsyna na strzępy. - Powiesz mi, co ten napis znaczy? - spytał tatuażysta. John przyjrzał mu się. Właściwie nie miał powodów, żeby taić przed nim prawdę, którą Blasth i Khill i tak znali. - Mówi, że to imię jego dziewczyny - przetłumaczył lekko zaskoczony jego decyzją Blasther. - Tak też sobie myślałem. Chcecie się pobrać? - To tatuaż żałobny - wyjaśnił znowu Blasth. Tatuażysta odłożył maszynkę na stolik na kółkach, obok słoiczków z barwnikami. Podwinął rękaw czarnej koszuli, demonstrując przedramię ozdobione podobizną pięknej dziewczyny z rozwianymi włosami, której oczy wydawały się patrzeć wprost na Johna. - Była moją dziewczyną, ale nie ma jej już pośród żywych. Wiem, co czujesz. - Gwałtownie obciągnął mankiet. Kiedy włączał ponownie maszynkę, John czuł, że się dusi. Zżerala go myśl, że Xhex prawdopodobnie nie żyje; jeszcze większą udręką było wyobrażanie sobie okoliczności jej śmierci. Wiedział, kto porwał Xhex. Istniało tylko jedno logiczne wyjaśnienie: Gdy zagłębiła się w labirynt, by uwolnić Mordha, pojawił się Lahser. Potem zniknęli oboje. To nie mógł być przypadek. Nikt nic nie widział, choć w jaskini, w której przetrzymywano Mordha, była jeszcze z setka symphatów, a Lahser nie należał do tuzinkowych reduktorów. Bez wątpienia był godnym synem swojego ojca. Czarcim nasieniem Omegi. I, jako taki, dysponował odpowiednią paletą niecnych sztuczek. John miał szansę obejrzeć parę jego trików podczas bitwy w kolonii symphatów: pieprzony gnój potrafił strzelać pociskami energii z gołych

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

19

dłoni i stawić czoło bestii Rankohra, więc porwanie Xhex na oczach wszystkich to było małe piwo. Jednak gdyby Xhex zginęła tamtej nocy, znaleźliby jej ciało. Gdyby oddychała, a była ranna, skomunikowałaby się telepatycznie z Mordhem, który też był półkrwi symphatą. A gdyby żyła i potrzebowała odrobiny samotności, nie oddaliłaby się, zanim nie miałaby pewności, że wszyscy bezpiecznie wrócili do domu. Wychodząc z podobnego założenia, bracia nie ustawali w polowaniu na reduktorów. Choć większość wampirów po serii ataków na ich domy wycofała się do swoich kryjówek w głębi stanu, Korporacja Reduktorów pod egidą Lahsera dla podreperowania budżetu wzięła się za handel narkotykami, który prosperował głównie w śródmieściu, w klubach przy Trade Street. Klientela przemierzała zasyfione zaułki, wypatrując dziwnych osobników, którzy cuchnęli jak skrzyżowanie wyżętego skunksa z wkładką zapachową do elektrycznego odświeżacza. Przez cztery tygodnie nie trafili na żaden trop, choć przy okazji wyszło na jaw, że reduktorzy dilują na ulicy. John odchodził od zmysłów, głównie z lęku o Xhex, o której losach nadal nic nie było wiadomo, ale również z powstrzymywanej żądzy mordu. Nie do wiary, na ile kogoś stać, jeśli nie ma wyboru - musiał zachować pozory normalności i zrównoważenia, żeby go nie wykluczono z poszukiwań Xhex. Tatuaż był wyłącznie jego dowodem własności; deklarował, że nawet jeśli Xhex go nie kocha, była jego partnerką, więc ma prawo złożyć jej hołd, żywej czy martwej. Uczucia rządzą się własnymi prawami i to, że ktoś kocha bez wzajemności, nie jest jego winą, tylko smutnym faktem. Żałował teraz swojej oziębłości, kiedy kochali się z sobą za drugim razem. Drugim i ostatnim. Pora zakręcić kran emocji, zapędzić smutek, żal i odtrącenie z powrotem do własnego wnętrza, jak dżina, który wymknął się z butelki. Nie mógł sobie pozwolić na to, żeby się rozlecieć. Musiał działać, nie ustawać w poszukiwaniach, drążyć krok za krokiem. Czas płynął

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

20

szybko, za szybko, i szansa znalezienia Xhex żywej malała z chwili na chwilę. Nie sposób negocjować z nieubłaganym ruchem wskazówek zegara. Dobry Boże, spraw, bym ją odnalazł.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

21

3. PRZYJĘCIE NA CZŁONKA? To jakiś pieprzony klub czy jak? W odpowiedzi Lahser zacisnął dłonie na kierownicy mercedesa i zapatrzył się w dal. W kieszeni marynarki od Canali miał scyzoryk; czuł nieodpartą chęć, żeby rozpłatać nim gardło ciekawskiego pasażera. Naturalnie miałby wtedy na głowie trupa i zakrwawioną tapicerkę. Dobrze to znał i nie miał ochoty na powtórkę. Spojrzał na chłopaka. Wybrał go spośród wielu mu podobnych typowych ulicznych dilerów o rozbieganych oczach. Historię przemocy w rodzinie miał wypisaną na twarzy w postaci starej, idealnie okrągłej blizny po czubku papierosa. Ulica była jego szkołą życia, co można było poznać po przebiegłych, niespokojnych oczach. Był chciwy, co widać było po sposobie, w jaki rozglądał się po wnętrzu samochodu, wyraźnie kombinując, jak by go sobie przywłaszczyć. Musiał być nieźle przedsiębiorczy, skoro udało mu się w tak młodym wieku wyrobić sobie markę w branży. - Więcej niż klub. - Lahser zniżył poufnie głos. - O wiele więcej. Masz w tej branży przyszłość, a ja ci ją przynoszę na srebrnej tacy Moi ludzie przyjadą tutaj po ciebie jutro wieczór. - A co, jeśli się nie stawię? - Twoja strata. - Strata, bo gówniarz obudzi się nieżywy o poranku, ale to już były nieistotne szczegóły. Ich spojrzenia spotkały się. Chłopak nie miał postury boksera, raczej wyglądał na takiego, co to wysiadywał w szatni podczas wf-u. Ale Korporacja Reduktorów aktualnie miała poważne zapotrzebowanie na dwa rodzaje członków: zabójców i obrotnych. Z wizji lokalnej przeprowadzonej przez pana D w Xtreme Parku wynikało, że ten karaluch z gadzim spojrzeniem w kategorii ilości opylanego towaru plasował się na topie. - Jesteś gejem? - spytał. Lahser zdjął rękę z kierownicy i wsunął do kieszeni kurtki. - Skąd ci to przyszło do głowy?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

22

- Pachniesz jak cioty i ubierasz się tak jak one. Ruchy Lahsera były tak szybkie, że chłopak nie zdążył się nawet cofnąć. Jednym ruchem otwarł scyzoryk, przykładając ostrze do tętnicy szyjnej dilera. - Mam bliski kontakt z mężczyznami tylko wtedy, kiedy zabijam. Chcesz, żebym cię przeleciał tym nożem? Nie ma sprawy... Oczy młodzieńca zrobiły się wielkie jak u stworków z kreskówek. - Ja... ja nie mam nic do ciot. Mongoł nic nie skumał, ale pies go trącał. - Umowa stoi? - spytał Lahser, dociskając czubek scyzoryka, póki nie wypłynęła kropla krwi, wahając się, czy spłynąć po połyskliwym metalu, czy po gładkiej skórze na szyi. Wybrała ostrze noża i potoczyła się w dół rubinowym zygzakiem. - Proszę... daruj mi życie. - Więc tak czy nie? - Tak, umowa stoi. Lahser docisnął ostrze mocniej, obserwując tor poruszania się krwi. Gdyby pchnął ciutkę mocniej, samczyk człowieków wydałby z siebie ostatnie tchnienie. Czuł się jak Bóg. Kiedy młody zakwilił przez spierzchnięte wargi, odjął ostrze, zlizał łapczywie krew i zamknął scyzoryk. - Zobaczysz, że spodoba ci się twoje nowe życie. Dał chłopakowi chwilę, żeby się otrząsnął, ale czuł, że tamten szybko przyjdzie do siebie. Wypierdki jego pokroju cierpiały zwykle na przerost ego. W stresie, powiedzmy z ostrzem noża przy szyi, zapadały się w sobie, po wszystkim jednak błyskawicznie wracały do siebie. Chłopak dopiął zatrzaski badziewnej imitacji skóry. - Moje obecne życie całkiem mi odpowiada. Punkt dla niego. - To dlaczego ślipisz na moją brykę, jakbyś ją chciał mieć w garażu? - Jeździłem lepszymi. - Czyżby? - Lahser obejrzał go z góry na dół. - Co noc widzę, jak dygasz tutaj na rowerze. Masz wytarte dżinsy, ale nie od tego, że są

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

23

markowe. Ile masz w szafie kurtek? Sorry, zapomniałem, że trzymasz ciuchy w kartonie pod mostem. - Wywrócił oczyma, widząc szok na twarzy młodego. - Myślisz, że nie sprawdziliśmy cię najpierw? Masz nas za idiotów? - Dźgnął palcem w stronę Xtreme Parku, gdzie deskorolkowcy rytmicznie, jak metronom, wjeżdżali na rampę i zjeżdżali w dół. - Tu, w tym parku rozrywki jesteś ważną szychą. Gratulacje, ale marzy nam się lepszy los dla ciebie. Przyłączywszy się do nas, nie będziesz tyrać jak dotąd. Dajemy kasę, towar, ochronę. U nas masz szansę zostać kimś więcej, niż tylko kręcącym się po parkingu nędznym detalistą. U nas masz przyszłość. Chytre oczka młodego omiotły jego małe królestwo w Caldwell, po czym powędrowały ku wieżowcom na widnokręgu. Chłopak był ambitny, dlatego właśnie go wybrali. Chuderlawy gnojek potrzebował tylko pomocnej dłoni, żeby zajść wysoko. Fakt, że w zamian zaprzedał duszę, dotrze do niego, gdy będzie już za późno. Ale takie już były mechanizmy działania Korporacji. Od swoich podwładnych wiedział, że żaden z nich nie został uświadomiony przed indukcją - nie bez kozery. Żaden i tak nie uwierzyłby, że za progiem czeka na niego esencja zła i żaden nie zgodziłby się dobrowolnie na to, co go miało spotkać. Niespodzianka, ćwolu. Nie jesteś w wesołym miasteczku: gdy raz wskoczysz do wagonika, nie wysiądziesz już nigdy. Przenigdy. Lasher kantował go bez najmniejszych skrupułów - Idę na to - mruknął mały. - To świetnie. A teraz wynocha z mojej bryki. Mój współpracownik podjedzie tutaj po ciebie o siódmej wieczór. - Fajowsko. Teraz, gdy interes został ubity, Lahser palił się, żeby pozbyć się gnoja. Chłopak japił szambem; prysznic to za mało, trzeba go będzie chyba polać szlauchem jak brudny chodnik. Gdy drzwi trzasnęły za dilerem, Lahser wycofał się z parkingu i przebił na drogę biegnącą wzdłuż Hudsonu. Pędził do domu, ściskając kierownicę - tym razem nie dlatego, żeby pohamować żądzę mordu. Żądza cielesna była dla niego równie silnym bodźcem.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

24

Mieszkał w starej części Caldwell, na wysadzanej drzewami uliczce wiktoriańskich domków z czerwonego piaskowca, których cena nigdy nie schodziła poniżej miliona bak- sów. Sąsiedzi grzecznie zbierali kupki po swoich pieskach, nie było żadnych hałasów, a śmieci wystawiano od kuchni, wyłącznie we wskazane dni tygodnia. Gdy mijał własny dom, okrążając go, żeby dostać się do garażu, lał po nogach z naiwności sąsiadów, którzy mieli pod nosem kogoś takiego jak on. Choć nie różnił się od nich wyglądem ani strojem, w jego żyłach płynęła czarna krew, a duszy było w nim nie więcej, niż w figurze woskowej. Otwierając drzwi garażu pilotem, uśmiechnął się, a kły, spuścizna po matce, wyskoczyły mu z dziąseł, szykując się na czułe powitanie. Wciąż nie mógł się nią nacieszyć. Wjechawszy do garażu, wysiadł i przeciągnął się. Choć przepuszczała go przez młockarnię, uwielbiał to uczucie, kiedy nie mógł już ruszyć ręką ani nogą, a kutas wciąż mu stał. Kto się czubi, ten się lubi. Przeszedł przez ogródek na tyłach i wszedł przez drzwi kuchenne. W powietrzu unosił się zapach polędwicy z rusztu i świeżego pieczywa. Jednak jemu nie w głowie było jedzenie. Dzięki temu, że zbajerował szczeniaka w Xtreme Parku, wkrótce po raz pierwszy poprowadzi indukcję. Złoży daninę swemu ojcu, Omedze. Należało mu się za to rypanko. - Podać do stołu? - spytał pan D od kuchni, przewracając pieczeń na drugą stronę. Teksański kurdupel sprawiał się nieźle nie tylko jako przewodnik po arkanach Korporacji, ale również jako zabójca i całkiem znośny kucharz. - Nie, teraz idę na górę. - Cisnął komórkę i kluczyła na granitowy blat. - Zostaw żarcie w lodówce i zamknij drzwi za sobą na klucz. - Tak, pszę pana. - Jesteśmy umówieni na jutro. Podjedziesz po nasz obiekt o siódmej wieczór. Wiesz, gdzie go zawieźć. - Tak, pszę pana. To była ulubiona odpowiedź pana D, której notabene zawdzięczał życie i pozycję prawej ręki Lahsera.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

25

Lahser przeszedł przez spiżarnię i jadalnię, po czym skręcił w prawo, w stronę ozdobnych schodów. Kiedy przymierzał się do kupna, w ogołoconym domu kołatały się echa dawnej świetności: jedwabne tapety, zasłony z adamaszku, jakiś fotel, powoli jednak wnętrze zapełniło się antykami, rzeźbami, dywanami. Trochę się musiał pouganiać za tym i owym, ale pięknego gniazdka nie sposób uwić w jedną noc. Wbiegł lekko po schodach, rozpinając po drodze płaszcz i marynarkę. Krew zaczęła mu żywiej krążyć w żyłach. Zbliżał się do Xhex w pełni świadom, że to, co początkowo miało być zemstą, teraz przeszło w nałóg: za drzwiami sypialni czekało na niego o wiele więcej, niż planował. Na początku rachunek wydawał się prosty: Zabrał ją za karę, że coś mu odebrała tam, w jaskini, w kolonii symphatów, naciskając spust i posyłając grad ołowiu w pierś jego lubej. Nieładnie. Tak się nie robi. Zniszczyła mu ulubioną zabawkę, a tak się śmiesznie złożyło, że oko za oko było jego życiową dewizą. Kiedy ją brał do siebie i zamykał w swoim pokoju, miał zamiar rozłożyć ją na czynniki pierwsze, aż pójdą wióry z jej umysłu, emocji i ciała, złamać ją na sto różnych sposobów A potem, jak każdy destrukt, posłać na wysypisko. Taki miał plan. Z czasem jednak musiał przyjąć do wiadomości, że Xhex nie sposób złamać. Była chyba odlana ze stali tytanowej, nieugięta, o czym świadczyły ślady na jego ciele. Dochodząc do drzwi, zatrzymał się i zaczął się rozbierać. Przyjął zasadę, że jeśli ma na sobie jakiś fajny ciuch, zrzuca go przed wejściem do pokoju - każde zbliżenie z Xhex mogło się źle skończyć dla jego garderoby. Wyjął jedwabną koszulę ze spodni, odpiął spinki i położył na stoliku w holu, po czym rozebrał się do pasa. Miał na sobie ślady jej pięści, pazurów, kłów. Ścisnęło go za jaja, gdy oglądał swoje skaleczenia i siniaki. Dzięki gęstej, czarnej krwi ojca w żyłach goił się łatwo, ale potrafiła uszkodzić

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

26

go trwale, co wpędzało go w głębokie przerażenie. Kiedy się jest synem Zła, można robić, mieć, zabić co się tylko chce, ale Xhex była ulotnym trofeum - mógł jej dotknąć, ale nie mógł postawić na półce. Była ze szlachetnego kruszcu. Była kimś lepszym. A on był... zabujany w niej. Uśmiechając się pod nosem, macał się po granatowym sińcu poniżej łokcia. Tej nocy miał udać się do ojca, potwierdzić zapowiedzianą indukcję. Najpierw jednak spędzi parę drogocennych chwil ze swoją samicą, wzbogacając kolekcję zadrapań. A przed odjazdem zostawi jej papu. Jak każde rasowe zwierzę, wymagała pielęgnacji. Kładąc rękę na klamce, z niepokojem przypomniał sobie o kwestii szerzej pojmowanego dokarmiania. Była tylko w połowie symphatką i właśnie ta jej wampirza połowa była źródłem jego strapienia: prędzej czy później będzie potrzebować czegoś, czego nie mógł przynieść z delikatesów ani sam zaoferować. Wampiry potrzebują pić krew płci przeciwnej, nie da się tego obejść w żaden sposób. Żeby żyć, muszą raz na czas zrobić użytek z oprzyrządowania w pysku i nachlać się świeżej krwi. Nie mógł jej uraczyć z własnej żyły, bo leciał na czarnym paliwie. Wprawdzie jego ludzie, czyli ci, których jeszcze nie skasował, próbowali upolować dla niej samca w sile wieku, ale jak na razie - bez skutku. Z Caldwell wymiotło cywilów. Właściwie, to... miał jednego w odwodzie. Sęk w tym, że znał kutafona w swoim poprzednim życiu, a na samą myśl, że Xhex mogłaby być u żyły któregoś z jego dawnych kumpli, dostawał piany. W dodatku skurwiel był bratem Khilla, więc w jego żyłach płynęła krew wroga. Ale w końcu coś się przecież znajdzie - musi, bo nie wyglądało na to, żeby miał się szybko znudzić nową zabawką. Uspokojony nacisnął klamkę. - Cześć, kochanie, jestem już w domciu.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

27

Na drugim końcu miasta, w salonie tatuażu, Blasth śledził rozrastanie się tatuażu Johna. Było coś hipnotycznego w obserwowaniu igły wędrującej po przekalkowanym rysunku. Szpenio od czasu do czasu zatrzymywał maszynkę i przecierał skórę Johna papierowym ręcznikiem, po chwili jednak bzyczenie silniczka znów mąciło ciszę. Niestety, mimo całego zafascynowania robotą miał dość podzielności uwagi, by wyraźnie uświadamiać sobie, że Khill szykuje się do zaliczenia samiczki człowieków: Najpierw gawędzili cicho, poklepując się przyjaźnie po plecach, potem cudownie niedopasowane oczy Khilla powędrowały w stronę drzwi wejściowych do salonu. W pewnym momencie Khill ruszył sprawdzić osobiście, czy są zablokowane, a wracając, unikał wzroku Blastha. - Mogę? - spytał Johna, który kiwnął głową. Czy masz coś przeciwko temu, żebym zażył trochę ruchu za tą zasłonką? zamigał do niego Khill. „Błagam, powiedz, że masz coś przeciwko temu. Każ mu zostać przy sobie". Nic a nic - odmigał John. - Baw się dobrze. Jakbyś mnie potrzebował, jestem obok. Najwyżej wpadnę tutaj z gołym fiutem. Proszę, oszczędź mi tego widoku. - Rozumiem - zarżał Khill. Stał w miejscu przez jedno uderzenie serca, po czym odwrócił się, nie patrząc na Blastha. Dziewczyna pierwsza weszła do sąsiedniego pomieszczenia, a sądząc z faktu, jak kręciła pupą, była nie mniej napalona niż Khill. Potem barczyste plecy Khilla znikły za zasłoną. Kabina była oświetlona, a przez anemiczną zasłonkę widać było dostatecznie dużo, by Blasth zorientował się, że Khill przyciąga recepcjonistkę za kark do siebie. Przeniósł wzrok na tatuaż Johna, ale nie mógł się skupić. Po dwóch sekundach znów pochłonął go peep show za zasłoną. Właściwie nie oglądał, tylko studiował detale. Jak zwykle w takich przypadkach kobieta klęczała, a Khill trzymał ją za włosy i kołysząc biodrami, posuwał do buzi. J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

28

Stłumione odgłosy były równie niesamowite jak efekty wizualne; Blasth wiercił się na krześle, walcząc z erekcją. Chciał być tam, na kolanach, naprowadzany dłońmi Khilla. Chciał mieć pełne usta Khilla. Chciał, by przez niego Khill dyszał w ekstazie. Niestety, karty na ten temat milczały. Co jest, u diabła? Koleś pieprzył na lewo i prawo w klubach, toaletach, samochodach, od święta nawet w łóżku. Przeleciał setki nieznanych mu osób - kobiet, mężczyzn, samców, samic... był jakimś pieprzonym rekordzistą. Dostać kosza od kogoś takiego to jak zakaz wstępu do parku publicznego. Kolejny raz próbował zająć wzrok czymś innym, ale gardłowy, chrapliwy jęk sprawił, że mimowiednie... Głowa Khilla odchyliła się do tyłu, wynurzając się zza firanki. Kiedy ich oczy spotkały się, jego różnobarwne oczy zalśniły, jakby jego widownia podniecała go bardziej niż dziewczyna, którą dopychał. Serce Blastha zamarło, zwłaszcza gdy Khill poderwał dziewczynę do góry, odwrócił tyłem do siebie i opuścił jej tułów na biurko. Jednym ruchem zsunął jej dżinsy do kolan, po czym... „Rany boskie, to chyba niemożliwe, żeby on ją...?". Jednak Khill przygarnął dziewczynę do piersi, szepnął jej coś do ucha, na co ona zaśmiała się i odwróciła głowę w bok, żeby mógł ją pocałować, co też uczynił. „Ty durniu, zganił się w myślach Blasth. Ty beznadziejny durniu". Khill zawsze pamięta, z kim się bzyka... i z kim się nie bzyka. » - John, mogę wyjść na zewnątrz, zakurzyć? - mruknął zdołowany. John kiwnął głową, więc wstał, odkładając ciuchy kumpla na krzesło. - Wystarczy, że przekręcę zamek? - spytał szpenia od tatuażu. - Tak, i nie musisz zamykać, jeśli będziesz stał przy samych drzwiach. - Dzięki, stary. - Nie za maco. Musiał trochę odetchnąć od bzyczenia maszynki do tatuażu i symfonii westchnień zza zasłonki. Wymknął się z salonu i oparł o ścianę

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

29

tuż przy drzwiach. Z płaskiej paczki czerwonych dunhillów wyjął papierosa, wsunął do ust i podpalił czarną zapalniczką. Pierwszy sztach smakował bosko. Zawsze był najlepszy. Wydychając dym, był wściekły na siebie, że ponosi go fantazja, dopatruje się Bóg wie jakich znaczeń w zwyczajnych zachowaniach, spojrzeniach czy przelotnym dotyku. Był żałosnym durniem. Kiedy recepcjonistka robiła laskę Khilłowi, Khill wcale nie wyglądał zza zasłonki po to, by spojrzeć Blasthowi w oczy. Sprawdzał tylko, czy z Johnem wszystko w porządku. A potem wziął ją od tyłu, bo taką miał zachciankę i już. Nadzieja matką głupich. Przyćmiewa rozum i instynkt samozachowawczy Zaciągnął się do pięt. Był tak pogrążony we własnych myślach, że jego uwagi umknął cień u wylotu uliczki. Nie wiedząc, że jest obserwowany, palił łapczywie, a kłęby dymu z jego ust rozpływały się w chłodnym powietrzu wiosennej nocy. Nagle zmroziła go świadomość, że dłużej tego nie wytrzyma.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

30

4. - W PORZĄDKU. CHYBA SKOŃCZYLIŚMY. John poczuł ostatnie ukłucie i maszynka umilkła. Odepchnął się od klęcznika, na którym spędził ostatnie dwie godziny, nadstawiając plecy, przeciągnął się i wyprostował. - Momencik, jeszcze wy trę plecy. Tatuażysta spsikał kawałek papierowego ręcznika płynem antybakteryjnym. John z powrotem oparł się na klęczniku. Czuł jeszcze w ciele piekący ból po ukłuciach igły. Nagle dopadło go odległe, zapomniane wspomnienie, jeszcze z czasów, gdy mieszkał w sierocińcu Najświętszej Marii Panny i nie wiedział o tym, kim jest naprawdę. Jednym z dobroczyńców kościoła był bogacz, który miał wielki dom nad jeziorem Saranac. Każdego lata zapraszał do siebie sieroty na jeden dzień, podczas którego mogły się bawić na jego gigantycznym trawniku i pływać na pięknej drewnianej łodzi, częstowane kanapkami i melonem. John zawsze kończył spieczony na raka. Choćby wcierano w niego tuby maści, zawsze płatami złaziła z niego skóra i w końcu oddelegowano go na werandę, gdzie siedział samotnie w cieniu. Ze swojej przymusowej ławy rezerwowych przyglądał się zabawom kolegów i koleżanek, słuchał ich śmiechów niosących się po soczystej zieleni trawy. Jedzenie też przynoszono mu na werandę i jadł sam, jako bierny widz, a nie uczestnik wydarzeń. Teraz skóra na plecach piekła go i trzeszczała jak wtedy. Tak strasznie chciał się bawić z wszystkimi... Właściwie było mu wszystko jedno, co będzie robił, byle przynależeć do grupy. Choćby łykali tłuczone szkło, by potem spluwać krwią, i t a k gotów był iść za owczym pędem. Tych sześć samotnych godzin na werandzie z komikiem , czasem ptasim gniazdem, które można było oglądać ze wszystkich stron, dłużyło się w nieskończoność. Miał zbyt wiele czasu na rozmyślania i tęsknoty. Zawsze marzył o tym, by zostać adoptowany i w wolnych

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

31

chwilach, jak tamte, dręczyło go straszliwe pragnienie: Jeszcze bardziej niż bawić się z chłopakami, chciał mieć rodzinę, prawdziwą mamę i prawdziwego tatę, a nie płatnych wychowawców. Chciał do kogoś należeć. Chciał, żeby ktoś mówił o nim: mój John. Naturalnie teraz, kiedy już znał swoją tożsamość, kiedy żył wśród wampirów jako jeden z nich, rozumiał lepiej, o co szło z tym byciem „czyimś". Wampiry, jak człowieki, znają pojęcie i rodziny, małżeństwa i tym podobnych, ale wiąże się to u nich bardziej ze zwierzęcą stadnością. Więzy krwi i parzenie mają o wiele bardziej biologiczny wymiar i szerszy zasięg. Gdy myślał o tym smutnym, małym chłopcu, którym był kiedyś, serce mu się ściskało. Niestety, nawet gdyby potrafił i cofnąć się w czasie, i tak nie mógłby obiecać biednemu sierocie, że wkrótce przyjdą po niego rodzice. Serce bolało go, bo spełnienie jego marzeń omal go nie zabiło. Wprawdzie został zaadoptowany, ale nie zdążył stać się „czyjś”. Wellsie i Tohr wkroczyli do jego życia, uświadomili mu, kim jest, przez krótką chwilę dali mu zakosztować domu... by następnie zniknąć. Mógłby przysiąc z ręką na sercu, że gorzej mieć rodziców i ich stracić, niż nigdy ich nie mieć. Cóż, teoretycznie Tohr powrócił i mieszkał w rezydencji Bractwa, ale myślami był daleko od Johna. Chociaż zaczął już mówić to, co John chciał słyszeć, zbyt wiele razy oddalał się od niego i teraz, kiedy mogłaby pomiędzy nimi powstać więź, było za późno. John już nie liczył na nic z jego strony. - Tam jest lustro. Możesz się obejrzeć. John podziękował skinieniem głowy i podszedł do ściennego lustra w rogu. Blasth już wrócił z przydługiej przerwy na papierosa, a Khill wychynął zza zasłony. John odwrócił się i spojrzał na swój nowy nabytek na plecach. Dokładnie to, o co mu szło. Mistrzowski rollwerk. Kiwnął z zadowoleniem głową, ustawiając pod każdym możliwym kątem lusterko ręczne. Naprawdę szkoda, że nikt tego nie zobaczy oprócz jego kumpli. Tatuaż był zajebisty. Odtąd, bez względu na to, co się stanie, czy znajdzie ją martwą, czy

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

32

żywą, Xhex będzie już zawsze przy nim. Te cztery koszmarne tygodnie od jej porwania ciągnęły się nieznośnie. Dnie i noce dłużyły się w nieskończoność. Nie wiedział, gdzie Xhex jest. Nie wiedział, co się z nią dzieje. Nie było jej przy nim... Czuł się śmiertelnie ugodzony w serce, choć żaden sztylet ani kula nie trafiły go w pierś. Kochał ją bardzo i nawet gdyby ją odnalazł, a ona nie chciała być z nim, nie miałby jej tego za złe. Chciał tylko, żeby żyła i była bezpieczna. John skłonił się z ręką na sercu, patrząc wymownie na tatuażystę. Gdy wyprostował się, szpenio wyciągnął do niego dłoń. - Było mi miło. Cieszę się, że ci się podoba. Pozwól, że cię teraz posmaruję maścią i założę opatrunek. Przybili sobie piątkę, po czym John pokazał coś na migi. - Nie trzeba - przetłumaczył Blasth. - Goi się błyskawicznie. - Trzeba jednak trochę czasu... - Szpenio zbliżył się do pleców Johna i zmarszczył brwi, zaskoczony. Zanim zaczął zadawać pytania, John odskoczył i wziął koszulę z rąk Blastha. Barwnik, który przynieśli z sobą, gwizdnęli z przyborów V, co znaczyło, że zawiera sól i tatuaż jest nieusuwalny. Imię Xhex, oplecione fantastycznymi ozdobnikami, miał nosić do końca życia mimo to ukłucia już się zagoiły. To była jedna z zalet bycia niemal czystej krwi wampirem. - Twój tatuaż faluje w bardzo erotyczny sposób - zauważył Khill. Jak na zawołanie recepcjonistką, którą dmuchał przed chwilą, wyłoniła się zza zasłony. Blasth zmarkotniał, zwłaszcza gdy Mar wsunęła karteluszek w tylną kieszeń spodni Khilla. Jak się łatwo domyślić, z numerem telefonu. Biedaczka miała się wkrótce gorzko rozczarować. Kiedy Khill raz bzyknął kogoś, było już po wszystkim jakby partnerzy seksualni byli daniem, które wymiótł do czysta z talerza i nie miał po co siadać znów do stołu. Ale replika Kat von D, nic o tym nie wiedząc, tryskała nadzieją. - Zadzwoń - miauknęła z pewnością siebie, która ją wkrótce miała opuścić. Khill uśmiechnął się pod nosem.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

33

- Do zobaczenia. Na dźwięk tych słów Blasth rozluźnił się wyraźnie. Do zobaczenia w Khillandii znaczyło tyle, co Nigdy cię więcej nie zobaczę, nie usłyszę i nie bzyknę. John wyjął portfel pełen szmalu, za to bez żadnych dokumentów, i wyjął cztery stówy, czyli podwójną stawkę. Kiedy szpenio zaczął się certolić, mówiąc że to za dużo, John skinął porozumiewawczo na Khilla. Obaj skierowali otwarte dłonie w stronę człowieków, a następnie dobrali się im do umysłów, tuszując wspomnienia ostatnich kilku godzin. Tatuażysta i jego recepcjonistka utracili konkretne wspomnienia tego, co się działo. Mogli mieć co najwyżej niejasne sny albo tylko migrenę. Gdy tych dwoje zapadło w trans, John, Blasth i Khill wyszli z salonu na ciemną uliczkę. Zaczekali, aż szpenio trochę oprzytomnieje, podejdzie do drzwi i zamknie je na zamek, po czym mogli zająć się swoimi sprawami. -To co, Sal's? - spytał Khill obniżonym głosem, jak zawsze po udanym stosunku. Blasth zapalił kolejnego dunhilla. Czekają na nas, potwierdził John. Jego kumple po kolei rozwiali się w powietrzu. John też już miał się zdematerializować, kiedy nagle coś go tknęło. Jak laser przenikał wzrokiem ciemności wokół. Na Trade Street było sporo neonów, jeździły też samochody, bo była dopiero druga w nocy. Johna jednak nie interesowała oświetlona przestrzeń. Ten ktoś czyhał w mroku. Ktoś, kto ich śledził. Wsunął rękę do kieszeni skórzanej kurtki, zaciskając dłoń na rękojeści sztyletu. Nie miał oporów przed zabijaniem nieumarłych, zwłaszcza teraz, gdy porwali jego samicę. Miał nadzieję, że z mroków wyłoni się postać zalatująca mocno zleżałą padliną. Nic z tego. Tylko komórka gwizdnęła, że ma SMS-a. Pewnie Khill z Blasthem zastanawiają się, gdzie go, u diabła, wcięło. Odczekał chwilę, ale doszedł do wniosku, że informacje, jakie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

34

mogą mieć Trez z iAmem są ważniejsze od konfrontacji na pięści z jakimś przeklętym reduktorem, który czaił się w mroku. Powściągając żądzę mordu, zdematerializował się, a następnie zestalił na parkingu Sal's. Wokół restauracji nie było żadnych samochodów, a światła, które zwykle paliły się na zewnątrz ceglanego budynku, były pogaszone. Wahadłowe drzwi pod daszkiem otwarły się i Khill wybawił głowę na zewnątrz. - Czemu cię tak długo nie było? „Dość mam tej paranoi", wkurzył się John Chciałem jeszcze raz sprawdzić broń - zamigał, wchodząc do środka. - Mogłeś powiedzieć, żebym zaczekał, albo zrobić to tutaj. Tak, mamo. Wnętrze restauracji było utrzymane w oldskulowym klimacie Rat Pack, z tapetą w czerwone cętki i miękką wykładziną po horyzont. Wszystko, od foteli klubowych, poprzez pokryte lnianymi obrusami stoliki, aż po zastawę i sztućce, było wierną repliką lat sześćdziesiątych. Luksus, elegancja i klasa w stylu Sands Casino. Brakowało tylko Deana Maruna z mikrofonem w ręku. Do tego Ol' Blue Eyes śpiewał Fly Me to the Moon. Może głośniki pod sufitem nie potrafiły grać innej muzyki. We trzech wyminęli pulpit hostessy i weszli do baru, gdzie na przekór przepisom antynikotynowym stanu Nowy Jork snuł się gryzący dym cygar. Blasth wszedł za ladę z drewna i tekowego, żeby nalać sobie coli, a John wsparty pod boki krążył po sali z wzrokiem wlepionym w marmurową posadzkę otoczoną obitymi skórą boksami. Khill usiadł w jednym z nich. - Proszą, żebyśmy zaczekali i zrobili sobie coś do picia. Przyjdą za seku... W tym momencie z pomieszczenia służbowego na tyłach dobiegł ich łomot, a potem głośny jęk zagłuszył dubi-du Sinatry. John zmełł przekleństwo i dosiadł się w boksie do Khilla. Gdy Cienie brały się za wywalanie jakiegoś durnia na zbity pysk, to zwykle poświęcały temu więcej niż sekundę.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

35

Khill rozprostował nogi pod czarnym stolikiem i przeciągnął się, aż chrupnęły kości. Wciąż biła od niego łuna, policzki miał zarumienione z wysiłku, wargi obrzmiałe od pocałunków. Przez chwilę Johna korciło, żeby spytać, czy musi się koniecznie pieprzyć z człowiekami na oczach Blastha, ale rozmyślił się, patrząc na czerwoną łzę wytatuowaną na policzku kumpla. Prawdę mówiąc, Khill nie mógł tego robić w żaden inny sposób. Był przywiązany jak syjamski bliźniak do Johna któremu towarzyszył wszędzie, a Blasth był członkiem tej drużyny. Blasther podszedł ze szklanką coli i usiadł w milczeniu obok Johna. Zapanowała sztywna atmosfera. Po dziesięciu minutach drzwi pomieszczenia służbowego otwarły się i wychynął z nich Trez. - Wybaczcie, że kazałem wam czekać. - Chwycił ściereczkę z baru i otarł zakrwawione kostki palców. - iAm musi jeszcze wyeksportować pewnego gnojka na zewnątrz. Zaraz dobije do nas. Są jakieś wiadomości? - zamigał John. Gdy Khill przetłumaczył pytanie, brwi Treza zsunęły się w dół, a w jego oczach mignęła ostrożność. - O czym? - O Xhex - odparł Khill. Trez starannie złożył pokrwawioną ściereczkę. - O ile się nie mylę, ostatnio Mordh mieszkał z wami. - Dalej mieszka. Cień wsparł się o tekowy blat, aż mu zagrały mięśnie grzbietu. - To dlaczego zwracacie się do mnie z pytaniami dotyczącymi akcji ratunkowej? Bo jesteś jej dobrym znajomym - zamigał John. Gdy Trez wysłuchał tłumaczenia, w jego oku pojawił się seledynowy błysk. - To prawda. Jest moją siostrą, choć jesteśmy odmiennej krwi. Więc w czym problem? - zamigał John. Khill zawahał się, jakby nie był pewien, czy to jest właściwa odzywka do Cienia, jednak John ponaglił go, by tłumaczył.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

36

Khill zaczerpnął tchu. - Mówi, że rozumie twoje zastrzeżenia. Chciał tylko się upewnić, czy podjęto wszelkie kroki. - Mam dziwne wrażenie, że on migał coś zupełnie innego uśmiechnął się chłodno Trez. - A oto mój problem: Dzisiejsza wizyta z pytaniem o najświeższe wiadomości świadczy o tym, że wy i wasz król nie ufacie informacjom Mordha na temat stanu zaawansowania poszukiwań, lub podejrzewacie go, że nie przykłada się do nich wystarczająco. Nie dam się wkręcić w taki tok myślenia.. Z pomieszczenia służbowego nadszedł iAm. Kiwnął bratu głową, co było z jego strony wylewnym powitaniem. Nie lubił zbędnych słów. Chętniej rozdawał ciosy, sądząc z rozmiarów plam krwi na szarym podkoszulku. Nawet nie spytał, o czym była mowa, jakby był na bieżąco, co znaczyło, że albo ich podglądał na zapleczu przez kamerę monitoringu, albo wyczuł napięcie w umięśnionej sylwetce brata. Nie chcemy się kłócić ani nikogo obrażać- zamigał John. - Chcemy tylko odnaleźć Xhex. Kiedy Khill przetłumaczył, zapadło milczenie. - Wasz król wie, że jesteście tutaj? - spytał domyślnie Trez. Gdy John pokręcił głową, nieufność w oczach Treza pogłębiła się. - Czego konkretnie spodziewacie się po nas? Wszelkich wiadomości lub domysłów na temat miejsca pobytu Xhex. I informacji o narkobiznesie w Caldwell. Zaczekał, aż Khill skończy, i podjął wątek. Jeśli podejrzenia Mordha są słuszne i Lahser wybił wszystkich dilerów w mieście, istnieje duże prawiło podobieństwo, że wraz z Korporacją Reduktorów będzie próbował zapełnić stworzoną przez siebie lukę na rynku. Zrobił przerwę, żeby Khill go dogonił z tłumaczeniem. Gdzie człowieki kupują teraz towar poza klubami na Trade? Czy jest gdzieś bajzel? Kim są najpoważniejsi dostawcy, z którymi współpracował Mordh? Jeśli Lahser diluje, musi skądś brać towar. Kolejna przerwa dla Khilla. Patrolujemy zaułki, ale jak dotąd - bez skutku. I dilerzy, i klienci są człowiekami. Trez odchylił się do tyłu. John miał wrażenie, że zaraz usłyszy, jak skrzypią tryby w głowie Cienia. - Pozwól, że cię o coś spytam... J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

37

Jasne - zamigał John. Trez rozejrzał się wokół, po czym spojrzał Johnowi w oczy. - ...na osobności.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

38

5. NA SŁOWA CIENIA KHILL I BLASTH ZESZTYWNIELI. Porządne chłopaki, stwierdził John. Trez był sojusznikiem, jednak z natury był niebezpieczny. Cienie miały własny kodeks postępowania i były zdolne do rzeczy, które zmuliłyby nawet symphatów. Jednak dla Xhex John gotów był na wszystko. Muszę mieć tylko kartkę i długopis i możemy pogadać - zamigał. Widząc, że ani Blasth, ani Khill nie rwą się do tłumaczenia, szturchnął jednego i drugiego. Khill odchrząknął, patrząc ponad barem na Treza. - Jako ahstrux nohtrum Johna nie wolno mi go odstępować na krok. - Ta zasada nie obowiązuje na terenie moim i mojego brata. Khill wstał z taką miną, jakby gotów był się zmierzyć z Cieniem, jeśli zajdzie taka konieczność. - Niestety, od tej reguły nie ma odstępstw. John wyskoczył z boksu, przecinając Khillowi drogę, zanim tamten zrobi coś głupiego. Skinął głową w stronę zaplecza, gdzie, jak mniemał, odbędzie się rozmowa, i czekał, aż Cień go poprowadzi. - Mowy nie ma! - zdenerwował się Khill. Czy mam ci wydać oficjalny rozkaz? Idę z nim, a ty masz tutaj ostać. Koniec, kropka. Idioto, nie robię tego dla własnej przyjemności - zamigał Khill. Dzwonek do drzwi przerwał kłótnię. Spojrzeli pytająco na Cieniów. iAm zerknął na skryty pod barem monitor kamery. - Zaczynają się schodzić nasi goście zaproszeni na wpół do trzeciej oznajmił. Wyszedł zza lady i ruszył w stronę drzwi. Trez spojrzał przeciągle na Khilla. - Powiedz swojemu koledze, że trudno jest kogoś chronić, jeśli samemu się nie żyje - zwrócił się do Johna. - Jestem gotów umrzeć za niego. - W głosie Khilla brzmiała stalowa nuta.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

39

- Jak się tak będziesz nakręcał, to w końcu do tego dojdzie. Khill obnażył kły i zasyczał chrapliwie, jak klasyczny wampir z ludzkich horrorów. Patrzył z furią na Treza i nie ulegało wątpliwości, że w myślach jednym skokiem przesadza bar i chwyta Cienia za gardło. Trez zachował lodowaty spokój. - Twardziel z ciebie. Chyba że to tylko na pokaz. John nie wiedział, na którego z nich stawiać. Cień znał rozmaite triki, Khill z kolei wyglądał jak buldożer, gotów staranować budynek. Na szczęście to było tylko Caldwell, a nie Las Vegas, i nikt nie przyjąłby od niego takich zakładów. Jedynym sensownym wyjściem było nie dopuścić do zderzenia kinetyki ze statyką. John zwinął dłoń w pięść i walnął w stolik tak potężnie, że głowy wszystkich zwróciły się w jego stronę, a Blasth w ostatniej chwili uchronił swoją szklankę przed upadkiem. Gdy już udało mu się zwrócić na siebie całkowitą uwagę walczących stron, ułożył palce obu dłoni w ptaszki, kierując jedną w stronę Khilla, a drugą - Treza, co znaczyło, że mają dać sobie siana. Różnobarwne oczy Khilla spoczęły z powrotem na Trezie. - Nie możesz mnie winić, bo tak samo byś się zachował w stosunku do Mordha. Trez milczał, a potem trochę się rozluźnił. - Co prawda, to prawda. - Polował głową. Fala testosteronu wyraźnie zaczęła w nim opadać. - Ale ja mu nie zrobię krzywdy, jeśli będzie grzeczny. Sam też będę grzeczny, masz na to moje słowo. Zostań z Blasthem - zamigał John, po czym odwrócił się i ruszył za Cieniem. Trez poprowadził go szerokim korytarzem, zastawionym skrzynkami piwa i wódki. Na końcu korytarza za wahadłowymi, bezszmerowymi drzwiami biło serce restauracji - wielka, jasno oświetlona, nieskazitelnie czysta kuchnia z posadzką z czerwonych kafli. Wyposażona była w rząd kuchenek, zamrażarkę do mięsa i kilometry blatów z nierdzewnej stali. Patelnie wisiały w rzędach na

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

40

ścianach, a na jednym z palników pichciło się coś, rozsiewając smakowity zapach. Trez podniósł pokrywę gara i pociągnął nosem. - Mój brat jest mistrzem patelni - rzucił z uśmiechem. „Niezaprzeczalnie", stwierdził w duchu John. Istniał tylko jeden szkopuł - kwestia pochodzenia białka w potrawach serwowanych w Sal's. Chodziły pogłoski, że Cienie nie stronili od mięsa wroga. Trez odłożył pokrywkę i sięgnął do stosu bloczków do zamówień. Pchnął jeden z nich przez kuchenny blat w kierunku Johna, a z kubka wyjął długopis. - Trzymaj. - Skrzyżował ręce na potężnej piersi i oparł się o piec kuchenny. - Byłem zaskoczony, kiedy zadzwoniliście, pytając, czy możecie się z nami spotkać. Była już mowa o tym, że Mordh mieszka z wami pod jednym dachem, więc chyba macie rozeznanie w jego poczynaniach w kolonii symphatów. Z pewnością wy i wasze dowództwo wiecie, że w tym tygodniu przeszukuje najbardziej na północ wysunięty odcinek labiryntu i że, jak dotąd, nie znalazł najmniejszego śladu wskazującego na porwanie Xhex przez któregoś z mieszkańców. John stał bez ruchu. Nie potaknął i nie zaprzeczył. - Dziwię się też, że akurat mnie pytacie o dilerów, skoro Mordh jest najlepszym źródłem informacji o handlu narkotykami w Caldwell. Do kuchni wkroczył iAm. Zamieszał w garze, po czym stanął obok brata, podobnie jak on krzyżując ręce na piersi. John nie wiedział, czy są bliźniakami, ale na to wyglądało. - Więc jak to jest, John? - mruknął Trez. - Dlaczego wasz król nie wie o waszej wizycie tutaj i dlaczego nie idziecie z tymi pytaniami do Mordha? John przez chwilę przyglądał się obu braciom, po czym wziął długopis i pisał przez chwilę. Odwrócił bloczek w stronę braci, którzy nachylili się nad tekstem. Wiecie dobrze, o co nam biega, przestańcie rżnąć głupa. Trez roześmiał się. Nawet iAmowi drgnął kącik warg. - Wiemy o twoim uczuciu, ale myśleliśmy, że może będziesz nam

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

41

wolał sam powiedzieć o nim. Brawo - pochwalił, gdy John kiwnął głową. - Szanujemy to, że walisz prosto z mostu. Kto jeszcze wie o tym, że działasz z pobudek osobistych? John znowu zaczął skrobać w bloczku. Może Mordh, bo jest symphatą. Na pewno Khill i Blasth. Bracia nie wiedzą. - Ten tatuaż, który sobie zrobiłeś przed chwilą, też ma coś wspólnego z Xhex? - włączył się iAm. John zdębiał, potem jednak doszedł do wniosku, że mogli wyczuć świeży tusz lub fale słabnącego bólu. Nie wasza sprawa, napisał, skrzypiąc długopisem. - Jasne, spoko - odparł Trez. - Nie obraź się, że pytam, ale czemu nie możesz w tych sprawach zaufać Bractwu? Dlatego, że Xhex jest symphatką, a im już wystarczy znajomość z Mordhem? Puknij się w łeb. Będę trąbił, że ją kocham i co, kiedy ją znajdziemy? Wszyscy się będą spodziewać zaraz hucznego wesela. Myślisz, że Xhex się to spodoba? Z kolei, jeśli nie żyje, wszyscy będą się na mnie gapić, snując domysły, kiedy sobie palnę w łeb. Trez szczeknął śmiechem. - No tak, rozumiem. Jest w tym jakaś logika. Więc potrzebuję waszej pomocy. Pomóżcie mi pomóc Xhex. Cienie spojrzały na siebie nawzajem. Zapadła długa cisza. John domyślał się, że ich szare komórki konferują z sobą na odległość. W końcu przeniosły wzrok na Johna i, jak zawsze, Trez wziął gadkę na siebie. - Cóż... skoro byłeś na tyle uprzejmy, by nie owijać w bawełnę, nie bez oporów odwdzięczymy ci się tym samym. Jak wiesz, wiele nas łączy z Mordhem, w dodatku jest zaangażowany w tę sprawę równie mocno jak ty. Powiemy ci jednak - przeszedł wreszcie do sedna Trez - że żaden z nas nigdzie jej nie wyczuwa. John przełknął z trudem. To chyba nie jest dobra wiadomość. - Zdecydowanie niedobra. Albo Xhex nie żyje, albo została ukryta w jakimś polu buforującym. - Trez zaklął. - Też mi się wydaje, że porwał ją Lahser. I bardzo przemawia do mnie hipoteza, że kosi szmal na ulicy i tylko tam można go dopaść. Moim zdaniem skanuje dilerów, a J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

42

upatrzonych zwabia do Korporacji Reduktorów i czym prędzej poddaje indukcji. Jak wiadomo, ulubionym terenem działalności dilerów są galerie handlowe i szkoły średnie - z tymi drugimi będzie kłopot, bo są czynne tylko za dnia. Kręcą się też przy robotach publicznych - bufetowi z przyczep kateringowych chętnie zaopatrywali się u nas. Do tego skejtpark Xtreme, tam zawsze jest ruch w interesie. Łażą też pod mostami - choć tam zaopatrują się menele, więc obroty są zbyt niskie, żeby Lahserowi opłacało się w to wdawać. John skinął głową. Sam kombinował podobnie. A co z dostawcami narkotyków? - napisał. - Jeśli Lahser przejął rewir po Mordhu, musi skądś brać towar? - Tak, ale najgrubszą lokalną rybę w tej branży, Ricardo Benloise'a, niełatwo namierzyć. - Trez spojrzał na brata i znów urządzili sobie telepatyczną konferencję. Gdy iAm skinął głową, Trez podjął wątek. Zobaczymy, może uda nam się dowiedzieć czegoś na temat ruchów Benloise'a, żebyś miał chociaż cynk, kiedy spotyka się z Lahserem. Jestem wam bardzo wdzięczny - zamigał bez namysłu John. Ukłonili się obaj. - Jeszcze dwie sprawy - oznajmił Trez. - Po pierwsze, obaj z bratem nie mamy żadnych tajemnic przed Mordhem, więc poinformujemy go o twojej wizycie. Przykro mi, ale tego nie da się obejść - dodał, widząc, że John pochmurnieje. - Nie mamy nic przeciwko twoim poszukiwaniom - wtrącił iAm. Naturalnie bracia też robią, co mogą, ale im więcej osób uczestniczy, tym większe szanse, że dowiemy się czegoś. John zgadzał się z nim, ale nadal nie mógł się pogodzić z myślą o wywlekaniu jego spraw uczuciowych na forum publiczne. - Po drugie - podjął Trez, zanim John zdążył sięgnąć po bloczek musisz nas informować o wszystkim, czego się dowiesz. Mordh, który lubi rządzić według swego widzimisię, kazał nam trzymać się od tego z dala. Ale twoje pojawienie się tutaj jest dla nas świetnym pretekstem, żeby się wreszcie włączyć w poszukiwania. John pomyślał, dlaczego Mordh nie dopuszcza Cieniów do tej sprawy.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

43

- Boi się o nasze życie - wyjaśnił i Am. - A z racji natury naszego... - Trez rozejrzał się, jakby szukał odpowiedniego słowa... - „związku" z nim mamy związane ręce. Równie dobrze mógłby nas przykuć do muru. - Właśnie dlatego zgodziliśmy się na spotkanie z tobą - Trez wzruszył ramionami. - Kiedy dostaliśmy od ciebie SMS-a, wiedzieliśmy... - ...że to jest właśnie ta luka... - ...której szukamy. Gdy Cienie mówiły na wyprzódki, John odetchnął z ulgą. Ci dwaj przynajmniej rozumieli, co czuje w tej sytuacji. - Jasne, że rozumiemy - Trez nadstawił pięść, a John mu przyładował z piąchy. - No i zachowaj naszą rozmowę dla siebie - dodał na koniec. John jeszcze raz nachylił się nad bloczkiem. Jak to, przecież chcecie powiedzieć Mordhowi o mojej wizycie? Trez przeczytał pytanie i po raz któryś się roześmiał. - Tak, chcemy mu powiedzieć, że wpadłeś do Sal's coś przekąsić. - Reszta będzie naszą słodką tajemnicą - dodał iAm z mrocznym uśmiechem. Kiedy Trez wyszedł z Johnem na zaplecze, Blasth dopił colę i kątem oka zaczął śledzić Khilla, który krążył po barze z nieszczęśliwą miną. Nie znosił, gdy go pomijano: przy stole, podczas zebrań, w akcji... Prawdę mówiąc, to milczące krążenie było gorsze, niż gdyby przeklinał na głos. Blasth wstał i wszedł za ladę baru z pustą szklanką. Dolał sobie coli, patrząc jak ciemny, musujący płyn spływa po kostkach lodu. Głowił się nad tym, co go tak przyciąga do Khilla. Sam był układny i zgodny, Khill potrafił być szorstki i łatwo się wkurzał. Cóż, przeciwieństwa się przyciągają, nawet jeżeli tylko jednostronnie. Wrócił iAm, prowadząc z sobą samca pochodzącego niewątpliwie ze szlachetnego rodu: ubrany nieskazitelnie;, od ciemnoszarego,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

44

doskonale skrojonego palta, po wyglansowane półbuty, zamiast krawata nosił fular. Gęste jasne włosy, podcięte krótko z tyłu, opadały mu grzywą na oczy barwy perłowej. - Ja pierdolę! Co tu, kurwa, robisz, byku stary? - huknął Khill. iAm ulotnił się z powrotem na zaplecze. Blasth stężał. Nie miał zamiaru kolejny raz być widzem tej szopki, oczywiście, jeśli koleś był w typie Khilla. Jednak coś go nagle tknęło. Zaraz, zaraz... Samiec ryknął śmiechem, ściskając Khilla. - Jak się wyrażasz, drogi kuzynie? W towarzystwie tak się nie mówi. Saxton. To był Saxton, syn Tyhma. Blasth spotkał go raz czy dwa razy. Khill wypuścił kuzyna z objęć. - Kurwa to teraz znak przestankowy. Nie uczyli was tego tam, na Harvardzie? - Większy nacisk kładli na prawo cywilne. Prawo finansowe. Delikt, czyli czyn niedozwolony. Dziwię się, że cię nie widziałem na egzaminach końcowych. Kły Khilla zalśniły bielą. Był szczerze rozbawiony. - To prawo ludzkie. Mnie nie dotyczy. - Ty w ogóle jesteś ponad prawem. - Co tu robisz? - Nadzoruję transakcje finansowe braci Cieniów. W końcu nie darmo obkuwałem kodeks karny i administracyjny człowieków. Wzrok Saxtona powędrował w stronę Blastha. Spoważniał. Na jego twarzy pojawił się wyraz zaciekawienia. - O, cześć. Saxton porzucił Khilla, ruszając w stronę Blastha, jakby dostrzegł jakiś niezwykły okaz. Blasther mimowiednie obejrzał się za siebie. - Blasther, to ty? - Samiec podał mu nad barem wytworną dłoń. Lata cię nie widziałem. Blasth w obecności Saxtona zawsze zapominał języka w gębie, a to dlatego, że „byku stary" słynął z ciętej riposty. Roztaczał aurę kogoś, kto wszystko wie, ale nie z każdym ma ochotę dzielić się swoją wiedzą.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

45

- Witaj. - Blasth potrząsnął prawicą kuzyna Khilla. Saxton pięknie pachniał i miał zdecydowany uścisk dłoni. - Nieźle urosłeś. Blasth cofnął rękę z uśmiechem. - A ty się nic nie zmieniłeś. - Naprawdę? - W perłowych oczach pojawił się błysk. - To dobrze czy źle? - Dobrze. Nie chciałem przez to powiedzieć... - Co tam u ciebie słychać? Czy masz już milutką krwiczkę, którą starzy wybrali dla ciebie? Blasth zaśmiał się gorzko. - Nie, jakoś żadna do mnie nie pasuje. Khill dosłownie wtarabanił się pomiędzy obu. - Więc jak się miewasz, Sax? - Nie najgorzej. - Nie zaszczycił Khilla nawet jednym spojrzeniem, za to nie odrywał wzroku od Blastha. - Co prawda moi rodzice żądają, żebym natychmiast opuścił Caldwell, ale wcale nie mam ochoty stąd wyjeżdżać. Blasth w zmieszaniu zaczął sączyć swoją colę, licząc unoszące się na powierzchni kostki lodu. - A ty co tutaj robisz? Zapadła długa cisza. Blasth w końcu podniósł wzrok, żeby sprawdzić, czemu Khill nie odpowiada. Ale numer. Saxton wcale nie zwracał się do swojego kuzyna. - Powiesz coś wreszcie, Blasth, czy nie? - ponaglił go chętnie Khill. Po raz pierwszy od... Bóg wie kiedy... spojrzał przyjacielowi prosto w oczy. Wrażenie było zresztą żadne, bo różnobarwne oczy przyjaciela jak zwykle spoczywały na kimś innym niż on. Aktualnie Khill obcinał Saxtona gniewnym wzrokiem, jednak kuzyn Khilla albo tego nie widział, albo miał to gdzieś. - No, powiedz, Blasther - mruknął samiec. - Jesteśmy tutaj, żeby pomóc koleżance - wydusił Blasther walcząc z chrypą. - To bardzo ładnie. - Saxton uśmiechnął się, odsłaniając parę

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

46

połyskliwych kłów. - Wiecie co, chyba powinniśmy się spotkać. - Jasne - powiedział Khill lodowatym tonem. - Świetny pomysł. Zapisz sobie moją komórkę. Kiedy zaczął dyktować numer, wrócili John, Trez i iAm. Nastąpiły wzajemne prezentacje i przywitania, jednak Blasther trzymał się na uboczu. Dopił colę i wsunął szklankę do zmywarki. Kiedy wyszedł zza baru, Saxton przeciął mu drogę. - Miło cię znowu widzieć. - Wyciągnął rękę. Blasth odruchowo przybił piątkę... by zorientować się zaraz, że trzyma w dłoni wizytówkę. Saxton z uśmiechem śledził jego wysiłki, by ukryć zaskoczenie. Gdy Blasth wsuwał wizytówkę do kieszeni, Saxton odwrócił się do Khilla. - Przekręcę do ciebie, kuzynku. - Świetnie, czekam. Khill pożegnał się z kuzynem dosyć ozięble, czego Saxton nie mógł nie zauważyć, ale wyraźnie nic sobie z tego nie robił. - Przepraszam na chwilę - rzucił w powietrze Blasth i wyszedł przed restaurację. Stanął pod daszkiem przy drzwiach i zapalił papierosa, opierając się podeszwą o ścianę. Wyciągnął wizytówkę. Gruby kremowy papier. Czarna, staroświecka czcionka. Litery wklęsłe, a nie wypukłe - a jakżeby. Podniósł wizytówkę do nosa. Woda kolońska. I to o bardzo przyjemnym zapachu. Khill nie uznawał żadnych pachnideł, więc zwykle pachniał seksem i skórą. Wsunął wizytówkę do kieszeni kurtki i zaciągnął się znów, a potem powoli wypuścił dym. Nie przywykł, żeby mu się przyglądano czy zbliżano do niego. To on zawsze gapił się na kogoś, a konkretnie, odkąd sięgał pamięcią, na Khilla. Drzwi otwarły się i jego kumple wyszli na dwór. - Fuj, nienawidzę papierochów - mruknął Khill, opędzając się ręką od dymu. Blasth zgasił dunhilla o podeszwę i wsunął niedopałek do kieszeni.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

47

- Dokąd idziemy? Do Xtreme Parku, tego nad rzeką - zamigał John. - Cienie podały też jeszcze jeden trop, którego rozpracowanie może nam zająć parę dni. - Park to przecież teren działania gangów? Tam się chyba roi od glin? - zaniepokoił się Blasth. - Nie musimy się przejmować glinami, bo w razie czego Saxton wyciągnie nas za kaucją - wycedził przez zęby Khill. - Dobrze mówię? Blasth spojrzał na Khilla, ale tym razem przeliczył się ze swoimi siłami. Niebiesko-zielone oczy Khilla wpatrywały się w niego i znów poczuł dobrze mu znane drżenie serca. Tak, to jest ten, którego kochał i zawsze będzie kochać. Kochał tę wysuniętą buńczucznie szczękę, ciemne, ukośne brwi, wkręty w uchu, lekko spuchniętą dolną wargę. Kochał śmiech Khilla i to, że nigdy, przenigdy nie płakał. Kochał rany w jego duszy, o których nikt oprócz niego nie wiedział, i nieustanną gotowość, był biec innym na ratunek, tam gdzie pożar, wypadek czy krwawa bitwa. Kochał Khilla za to, kim był i będzie. - Ale co z tego? - Co z czego? - spytał podejrzliwie Khill. Cholera, do tego doszło, że mówi na głos. - Nic, nic. Idziemy, John? John wodził wzrokiem od jednego do drugiego, po czym kiwnął głową. Dupy w troki, bo do świtu zostały tylko trzy godziny - zamigał.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

48

6. UWIELBIAM, JAK SIĘ NA MNIE PATRZYSZ. Skulona w przeciwległym narożniku sypialni Xhex nie odpowiadała na słowa Lahsera. Z pozycji, w jakiej leżał obok komody z jednym ramieniem wyżej, drugim niżej, wnioskowała, że mógł mieć wywichnięty obojczyk. To zresztą nie było jego jedyne obrażenie. Po brodzie Lahsera płynęła czarna krew z wargi, którą mu rozkwasiła, do tego zanosiło się, że będzie kulał, tak go pogryzła po udzie. Pożerał ją oczyma, a ona nawet nie próbowała zasłonić się dłońmi. Z chwilą, gdy Lahser wstanie na nogi, będzie musiała zmobilizować żałosne resztki sił, jakie jej pozostały. Zresztą skromność się liczy tylko dla kogoś, kto lubi swoje ciało, a ona wiele lat temu przestała się zaliczać do tych osób. - Czy wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia? - spytał Lahser. Stękając, wstał i trzymając się komody jedną ręką, poruszał drugą, żeby sprawdzić stan swojego barku. - Mów: tak czy nie? - Nie. - Jesteś cyniczna. - Dotelepał się do wykutego w ścianie przejścia do łazienki. Zatrzymał się w przejściu, oparł jedną ręką i policzkiem o ścianę i zaczerpnął tchu. Walnął ręką i bark z głośnym chrupnięciem wskoczył z powrotem na miejsce. Zaklął dosadnie, a potem oklapł, dysząc ciężko. Na białej ścianie zostały smugi czarnej krwi z pokiereszowanej twarzy. Odwrócił się z uśmiechem do Xhex. - Weźmiesz ze mną prysznic? Nie? Wielka szkoda. Zniknął w czeluściach marmurowej łazienki i po chwili dobiegł ją szum wody. Dopiero kiedy usłyszała, że się myje i poczuła zapach delikatnego mydła, ostrożnie zmieniła pozycję rąk i nóg. Mowy nie ma, nie da po sobie w ogóle poznać słabości. Nie szło nawet o demonstrację siły, która kazałaby mu się dwukrotnie zastanowić, zanim znów się spróbuje dobrać do niej. Po prostu nigdy się

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

49

nie poddawała, nie tylko jemu, po prostu nikomu. Gotowa była walczyć do ostatniego tchu. Była nieugięta, naprawdę, nie na pokaz. Życie ją nauczyło, że wiele potrafi znieść. Ale nie trawiła bójek z Lahserem, podobnie jak całej tej sytuacji. Wyszedł z łazienki czysty; zaczynał się już goić: sińce zbladły, zadrapania znikały, kości posłusznie powskakiwały na miejsce. Na jej nieszczęście posiadał wyjątkowy dar regeneracji. - Odchodzę spotkać się z moim ojcem. - Widząc, że zbliża się do niej, obnażyła kły, co wziął za dobrą monetę. - Kocham twój uśmiech. - To nie jest uśmiech, nędzna szujo. - Tak czy owak, mi się podoba. Któregoś dnia poznam cię z moim tatulkiem. Mam wobec nas pewne plany. Nachylił się, żeby ją pocałować, ale jej ostry syk przystopował go. - Wrócę, kochanie - szepnął. Specjalnie tak mówił do niej, żeby ją rozwścieczyć, więc nie dała się sprowokować. Oszczędziła mu też pożegnalnych obelg. Im mniej dawała się wciągać w jego gierki, tym bardziej t r a c i ł kontenans, ona za to nabierała swady. Słysząc, jak Lahser szasta się za ścianą, pomyślała sobie, że się ubiera. Trzymał ubrania w sąsiednim pokoju; usunął je, kiedy się zorientował, jak przebiegają ich spotkania. Był bardzo pedantyczny i zawsze dbał o swoją garderobę. Kiedy za ścianą ucichło i usłyszała jego kroki na schodach, z wysiłkiem pozbierała się z podłogi. Łazienka była jeszcze gorąca i zaparowana, i chociaż brzydziła się mydła po Lahserze, jeszcze bardziej brzydziła się tego, co zostawił na niej. Kiedy weszła pod strumień gorącej wody, marmurowa posadzka prysznica zabarwiła się czerwienią i czernią od spływającej do kratki krwi obojga. Namydliła się i opłukała w pośpiechu, bo Lahser dopiero co wyszedł. Był nieprzewidywalny mógł zawrócić w każdej chwili, co mu się zdarzało, mógł się też nie pokazać przez cały dzień. Rzygać jej się chciało od francuskiego mydełka, które sobie upodobał, choć pewnie większość samic byłaby zachwycona melanżem

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

50

lawendy i jaśminu. Jakże tęskniła za starym dobrym Dial Mordha, choć pewnie szczypałyby ją rany, ale z bólem była za pan brat, a miała ochotę wyszorować się naprawdę do czysta. Każde pochylenie czy obrót pod prysznicem przypłacała bólem; przypomniała sobie o włosiennicach, które nosili, by powściągnąć swoją symphacką naturę. Po wszystkich walkach stoczonych w tym pokoju była tak obolała, że bez trudu panowała nad swoimi niecnymi skłonnościami. Teraz zresztą nie miało to żadnego znaczenia, gdyż nie było wokół żadnych normalsów, a mroczna część jej natury wręcz pomagała jej znosić jej obecne położenie. Mimo to po dwudziestu latach noszenia włosiennic czuła się bez nich dziwnie. Zostawiła parę kolczastych obręczy w rezydencji Bractwa... na komodzie w pokoju, w którym mieszkała dzień przed wyprawą do kolonii. Była pewna, że wróci nad ranem i z powrotem je założy... Teraz pewnie porastały kurzem, czekając na jej powrót. Zaczynała tracić nadzieję, że jeszcze je kiedyś zapnie wokół ud. To dziwne, jak niezbadane są wyroki losu: Wychodzisz z domu jak co dnia, a potem w żaden sposób nie możesz do niego z powrotem trafić. Ciekawe, jak długo bracia zostawią jej rzeczy tam, gdzie je zostawiła? Ile potrwa, zanim jej skąpy dobytek rozsiany po rezydencji, chacie myśliwskiej i mieszkanku w suterenie zlegnie na stercie rupieci? Pewnie ze dwa tygodnie góra, choć rzeczy w jej gniazdku w piwnicy może poleżą trochę dłużej, bo o tym, że ma metę w śródmieściu, wiedział tylko John. Po kilku następnych tygodniach jej manele zostaną upchnięte do jakiejś szafy, a z czasem spoczną w jakimś kuferku na strychu. O ile nie wylądują na śmietniku. Tak właśnie dzieje się, kiedy ktoś umiera. Jego dobytek zostaje zdegradowany do sterty klamotów - chyba że ktoś go sobie przywłaszczy. Raczej jednak nie ma zbyt wielkiego zapotrzebowania na włosiennice. Zakręciła wodę, wyszła spod prysznica, wytarła się i wróciła do

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

51

pokoju. Ledwie usiadła przy oknie, drzwi otwarły się i mały reduktor, który zawiadował kuchnią, pojawił się z tacą pełną żarcia. Jak zawsze skonsternowany, postawił tacę na komodzie, rozglądając się dokoła - mijały dni, a on wciąż nie obczajał, czemu zostawia dymiący talerz w pustym pokoju. Uważnie obejrzał ściany, wyłapując świeże ubytki i smugi czarnej krwi. Reduktor był bardzo schludny; pewnie najchętniej wziąłby się za remont. Gdy Xhex wprowadzała się do pokoju, tapety z jedwabnego papieru były w nieskazitelnym stanie. Teraz wyglądały jak psu z gardła. Wygładzając puchową kołdrę i wyklepując poduszki, reduktor zostawił otwarte na oścież drzwi, przez które widziała korytarz i schody. Już dawno zrezygnowała z prób wybiegnięcia na zewnątrz i zaatakowania reduktora. Nie sprawdzały się też symphackie sztuczki, bo jej blokada miała charakter nie tylko fizyczny, ale i mentalny. Mogła tylko przyglądać mu się, licząc że uda jej się jakoś go dopaść. Czuła bezsilną żądzę mordu, jak lwy w zoo, kiedy dozorca wkracza do klatki z miotłą i ochłapami mięsa: on wchodzi i wychodzi, kiedy mu się podoba, a ty tkwisz w miejscu jak kołek. Miała ochotę gryźć z wściekłości. Po wyjściu reduktora wzięła się za jedzenie. Nie było sensu boczyć się na pieczeń, a potrzebowała kalorii do dalszej walki, więc wymiotła talerz do czysta. W jej odczuciu mięso smakowało jak tektura; zastanawiała się, czy jeszcze kiedyś w życiu dane jej będzie wziąć do ust coś, co lubi, do tego smacznie przyprawione. Jadła z rozsądku, ale wyglądała posiłków niecierpliwie. Uporawszy się z jedzeniem, podeszła do okna i usiadła w fotelu. Z kolanami pod brodą patrzyła na ulicę bez ruchu, co nie znaczy, że bezczynnie. Nawet teraz, po tylu tygodniach, nie zrezygnowała z planów ucieczki i wiedziała, że nie zrezygnuje z prób, póki żyje. Podobnie jak odruch walki z Lahserem, impuls ucieczki był nie tylko wynikiem okoliczności, ale również jej doświadczeń jako kobiety. Jej myśli powędrowały w stronę Johna.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

52

Była straszliwie zdeterminowana, żeby od niego uciec. Przypomniała sobie, jak byli razem - nie wtedy, ostatnim razem, kiedy odpłacił jej pięknym za nadobne, tylko za pierwszym, u niej w piwnicy. Po stosunku próbował ją pocałować... było jasne, że nie chodzi mu tylko o szybki, ostry seks. Natychmiast wyrwała mu się z objęć i uciekła do łazienki, by zmyć jego dotyk, który ją kalał. Potem uciekła. Nie mogła więc mieć do niego pretensji o przebieg ich drugiego spotkania. Rozejrzała się po swojej ciemnozielonej celi, w której bardzo możliwe, że umrze. Raczej prędzej niż później, zważywszy na to, że dawno nie miała okazji się dokrwić, a była w potężnym stresie, fizycznym i emocjonalnym. Fakt, że śmierć zaczynała zaglądać jej w twarz, przypomniał jej o twarzach jej ofiar w chwili, gdy pozbawiała je życia. Była zabójczynią i zadawanie śmierci było jej rzemiosłem. A dla niej, jako symphatki, wręcz - powołaniem. Proces śmierci zawsze ją fascynował. Wszystkie jej ofiary próbowały odwrócić wyrok, choć stała z bronią w ręku i wiedziały, że jeśli cudem przeżyją, zada kolejny cios. Mimo to strach, ból nakręcały ich, pobudzały do ślepej walki. Teraz wiedziała już, co czuły. Co znaczy walczyć o oddech nawet z poderżniętym gardłem, co znaczy, gdy zimny pot zlewa rozgorączkowane ciało, a ty próbujesz wykrzesać ruch z gasnących mięśni. Była już wcześniej w rękach porywaczy, ocierając się o śmierć. O ile wampiry wierzą w Panią Kronik, o tyle symphaci nie mają żadnej koncepcji życia wiecznego. Dla nich śmierć nie jest przejściem przez wrota do innego wymiaru, lecz otwarciem drzwi, za którymi strzelasz głową w mur, po czym ogarnia cię nicość. Osobiście nie wierzyła w żadne pobożne gadki, czy to na skutek wychowania, czy osobistych przemyśleń. Śmierć była jak wygaszenie świateł, koniec bajki. Jej ofiary zastygały dokładnie w pozycji, w której ich serce przestawało bić. A co z tymi, co umierali z uśmiechem na twarzy? Jej zdaniem był to wyłącznie grymas pośmiertny. A przecież skoro zaraz mieli się zanurzyć w białym świetle i wejść

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

53

do tego całego królestwa niebieskiego, czy może zielonego, powinni się szczerzyć, jakby wygrali los na loterii. Chyba że ich smętne miny związane były nie z tym, dokąd szli, tylko z tym, co przeszli. Czy żałowała czegoś w życiu? Poza tym, że wolałaby się urodzić w innych okolicznościach, żałowała dwóch rzeczy. Żałowała, że wtedy, przed laty, zataiła przed Mordhem fakt, że jest półkrwi symphatką. Nie próbowałby jej wydobyć z kolonii symphatów, uznając prawa do niej tamtej części jej rodziny. A tak, miał przesrane do dziś. Żałowała też, że nie mogła cofnąć czasu i przeprosić Johna Matthew. W dalszym ciągu odepchnęłaby go, żeby oszczędzić mu losu jej poprzedniego kochanka. Ale chociaż wyjaśniłaby mu, że to nie jego wina, tylko jej. Dobrze, że chociaż z nim wszystko w porządku. Był pod opieką braci i króla wampirów, a dzięki temu, że go spuściła po schodach, nie popełni żadnego głupstwa. Była teraz zdana tylko na siebie, a jej przyszłość była pod znakiem zapytania, jej życie było pełne przemocy i gwałtowny koniec byłby jego logiczną konsekwencją, tym bardziej że w swoją ostatnią podróż planowała zabrać z sobą jednego, dwóch towarzyszy.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

54

7. KURCZĘ, ZA CHWILĘ BĘDZIE JASNO. John spojrzał niepotrzebnie na zegarek. Pieczenie oczu informowało go dostatecznie wyraźnie o tym, że noc się kończy. Na samą myśl o świetle dziennym oczy zaczynały mu łzawić. Tak czy siak, ruch w Xtreme Parku słabł nad ranem. Zaćpany margines społeczny przybierał na ławkach pozycję horyzontalną albo wkradał się do publicznych WC-tów, by ostatni raz dać sobie w żyłę. W odróżnieniu od innych parków w Caldwell, Xtreme był otwarty przez całą dobę, a jarzeniowe lampy na wysokich słupach oświetlały wielki betonowy plac. Trudno odgadnąć, co kierowało magistratem, kiedy wydał zezwolenie, by park działał dwadzieścia cztery godziny na dobę. Ruch w interesie był porównywalny ze skalą obrotów narkotykami w klubach przy Trade Street. Jednak nigdzie nie uświadczył reduktorów. Człowieki dilowały człowiekom, które potem roztapiały się w cieniu, by zarzucić towar. Mimo to sytuacja była obiecująca. Jeśli Lahser nie zdążył jeszcze infiltrować rewiru, na pewno wkrótce to zrobi. Pod nosem glin byczących się w oznakowanych samochodach w praktyce można było robić, co się komu żywnie podoba. Park był wielkim placem z betonowymi bowlami, rampami i skoczniami, tak więc było w co, lub za co, się schować na widok nadjeżdżającego radiowozu. Ćpuny miały w tym wielką wprawę. Ze swojego punktu obserwacyjnego za barakiem ze sprzętem John z kolegami co chwilę byli świadkami podobnej sytuacji. Aż dziw brał, czemu lokalna policja nie patrolowała w cywilu ani nie używała nieoznakowanych wozów. Może to zresztą robili, kto ich wie. W parku mogło być więcej takich, którzy, jak John, byli niewidzialni dla tłumu. Co prawda nie aż tak niewidzialni jak John, Khill i Blasth. Żaden z najbardziej doświadczonych i nagrodzonych odznaczeniami funkcjonariuszy miejskiej policji w Caldwell nie potrafił zniknąć bez śladu, co właśnie robił John z kumplami przez trzy ostatnie godziny. Po prostu każdemu,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

55

kto ich minął, kasowali wspomnienia. To było dziwne uczucie: być w jakimś miejscu, ale jakby poza nim. Być wyczuwanym, ale niewidzialnym. - Zmywamy się? - spytał Khill. John spojrzał na rozjaśniające się niebo. Jeszcze tylko trzynaście godzin i ta cholerna żarowa z powrotem zajdzie i znów będą mogli ze swojej dogodnej miejscówki obserwować teren i czekać. Niech to diabli. - John? Chodźmy już. Przez ułamek sekundy miał ochotę skręcić koledze kark. Złożył ręce, by zamigać coś jak „pierdol się" albo „nie potrzebuję niańki". Powstrzymał go jedynie fakt, że chociaż po tylu godzinach nie doczekali się Lahsera, obsobaczenie Khilla nie posuwało spraw o krok do przodu. Kiwnął krótko głową i po raz ostatni rozejrzał się dookoła. W polu widzenia pozostał jeden wyglądający na dilera młodziak. Wyglądało, jakby miał ostatni zejść ze sceny. Głównie stał, opierając się o środkową rampę, co było sprytne, bo dzięki temu miał widok na cały park, od najgłębszych zakamarków po aleję, po której krążyły radiowozy. Chłopak mógł mieć z siedemnaście, osiemnaście lat. Ubranie wisiało na nim jak worek, trochę w nawiązaniu do stylu skejtersów, a trochę wskutek testowania towaru, który oferował. Wyglądał, jakby się prosił, żeby go przepuścić przez myjnię samochodową, ale był czujny i miał olej w głowie. Wyglądało na to, że pracuje na własną rękę. Ciekawe. Chcąc operować w jakimś rewirze, dilerzy muszą mieć obstawę, żeby nie zostać oskubanym z kasy albo towaru. Jednak ten szczeniak wyraźnie poruszał się sam. Albo miał tęgich goryli gdzieś w mroku, albo lada chwila napyta sobie biedy. John odepchnął się od ściany baraku. Chodźmy, skinął na swoich towarzyszy. Zestalił się ponownie z chrzęstem żwiru pod podeszwami. Podmuch wiatru uderzył go w twarz. Dziedziniec rezydencji Bractwa z trzech stron zamykał wysoki, kamienny mur okalający całą posesję.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

56

Biała marmurowa fontanna na środku dziedzińca po zimie jeszcze nie zaczęła działać, kilka zaparkowanych w szeregu samochodów też stało bezczynnie. Zadarł głowę, słysząc szelest dobrze naoliwionych mechanizmów, które jednocześnie spuszczały metalowe żaluzje na wszystkie okna rezydencji, jak opadają powieki na oczy, gdy nadejdzie pora snu. Bał się wejść do środka. Chociaż do wyboru miał, lekko licząc, pięćdziesiąt pomieszczeń, świadomość, że nie będzie mógł wystawić nosa na zewnątrz sprawiała, że dusił się w zamkniętej przestrzeni. Kiedy Khill z Blasthem zmaterializowali się przy nim po obu stronach, pchnął drzwi bramy i wszedł do sieni, gdzie podsunął twarz do kamery. Zamek szczęknął natychmiast, więc mógł wejść do holu, który olśniewał iście carskim przepychem. Dwupiętrowe kolumny z malachitu i bordowego marmuru podpierały plafon ozdobiony wielkim malowidłem. Łagodny blask sączący się ze złotych kandelabrów odbijał się w lustrach o pozłacanych ramach, nadając wnętrzu szczególnego kolorytu. Pokryte dywanem schody ze złotymi poręczami przechodzącymi w balustrady balkonu pierwszego piętra wyglądały, jakby wiodły do samego nieba. Jego ojciec nie szczędził grosza i wyraźnie gustował w teatralnych przestrzeniach. Brakowało tylko fosy z orkiestrą i spływającego na scenę króla w paradnych szatach... Na górze schodów wyrosła potężna, obleczona w czarne skóry sylwetka Ghroma. Długie, czarne włosy spływały po muskularnych ramionach. Jak zwykle miał na oczach ciemne okulary i chociaż był o krok od przepaści, nie patrzył pod nogi. Nic by mu to nie dało, bo już oślepł do imentu. Wzrok zastępował mu George, golden retriever. Sokole Oko w psim wydaniu strzegło króla, z którym był połączony smyczą przypiętą do szelek psa. Wyglądali jak komiksowi Mutt i Jeff - jeden wielki, drugi mały. George łączył w sobie naturę dobrego samarytanina z urodą czempiona i naturą brutalnego wojownika, który jednym kłapnięciem szczęk mógł przegryźć gardło wroga. Jednak pracowali w zgodnym tandemie; Ghrom uwielbiał swojego pupila i traktował go godnie, jak

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

57

przystało na królewskiego ulubieńca. Żadne tam jakieś pokarmy dla psów; George dostawał to samo, co jego pan, czyli najprzedniejsze kąski pieczeni wołowej i potrawki jagnięcej. Krążyły pogłoski, że golden sypia w jednym łóżku z Ghromem i Beth, pogłoski niepotwierdzone, ponieważ nikt nie miał prawa wstępu do komnat Pierwszej Rodziny. Schodząc do holu, Ghrom utykał wskutek kontuzji doznanej po Tamtej Stronie podczas wizyty u Pani Kronik. Nikt nie wiedział, czemu zawsze po powrocie miał podbite oko albo rozciętą wargę, ale wszyscy, nie wyłączając Johna, byli zadowoleni, że uczęszczał regularnie na te seanse, które poprawiały mu humor i trzymały z dala od walki. Widok nadchodzącego króla i wkraczających do holu z sieni braci uprzytomnił Johnowi, że powinien się gdzieś zadekować. Skoro Cienie potrafiły wyczuć na nim świeży tusz, to co dopiero mieszkańcy rezydencji, którzy właśnie zaczynali się schodzić do jadalni na przedświtek. Wampiry mają przedni węch. Na szczęście w bibliotece był barek z trunkami, więc skręcił w tamte drzwi i strzelił sobie Jacka DaniePsa. Pierwszego z wielu. W miarę kolejnych przelewów na konto utraty trzeźwości oparł się o marmurowy blat, żałując, że nie ma wehikułu czasu, którym mógłby się wymknąć z bieżącej chwili - obojętne, czy w przyszłość, czy w przeszłość. - Zjesz coś? - spytał od progu Khill. Nie patrząc w stronę kumpla, potrząsnął głową i dolał sobie ulgi w płynie. - Dobra, przyniosę ci kanapkę. John odwrócił się do kumpla. Mówiłem, że nie nie chcę - zamigał wpieniony. - Z wołowiną? Nie ma sprawy. Przyniosę ci też trochę ciasta marchwiowego. Zostawię ci tacę w pokoju. - Khill odwrócił się do wyjścia. - Za jakieś pięć minut wszyscy usiądą przy stole i będziesz miał wolną drogę do schodów. Ruszył i tak do wyjścia i John mógł najwyżej pierdolnąć w niego szklanką, żeby się wreszcie odwalił. Choć, prawdę mówiąc, szkoda tak przedniego trunku - Khill miał

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

58

tak zakutą pałę, że można go było palnąć kluczem francuskim w płat czołowy, a jemu by nawet brew nie drgnęła. Na szczęście alkohol zaczynał działać, otulając Johna jak puchowy koc. Niestety, rozluźniające działanie Jacka Daniel'sa ograniczało się tylko do ciała, nie dosięgając umysłu. Po odczekaniu zalecanych pięciu minut John złapał szklankę i butelkę i pognał na górę. Z jadalni dochodziły go przyciszone, poważne głosy. Niestety, ostatnio podczas posiłków brakowało powodów do żartów. Gdy otwarł drzwi sypialni, pokój wyskoczył na niego. Ubrania słały się wszędzie - na komodzie, fotelu, łóżku, ekranie plazmowym. Zupełnie jakby granat wybuchł w szafie. Stoliki nocne po obu stronach łóżka zastawione były pustymi butelkami Jacka DanieTsa. Obalone butelki, niczym żołnierze polegli w boju, słały się po podłodze lub wyzierały ze skotłowanej pościeli. Fritz i jego ekipa psańców od tygodni nie mieli do sypialni wstępu. Jak tak dalej pójdzie, w końcu będą musieli użyć spychacza. Rozbierając się, zrzucił spodnie i koszulę na podłogę, obchodząc się ostrożniej tylko z kurtką, ale tylko do chwili, kiedy opróżnił ją z broni. Potem cisnął okrycie w nogi łóżka. W łazience obejrzał uważnie ostrza swoich sztyletów, a następnie sprawnie wyczyścił pistolety, posługując się specjalnym zestawem, który trzymał na jednej z dwu umywalek. Tak, ostatnio jego standard czystości zszedł poniżej poziomu męskiego akademika. Tylko broń była chwalebnym wyjątkiem. Broń zawsze musi być sprawna. Wziął szybki prysznic i mydląc pierś i brzuch, wspominał czasy, gdy dotyk ciepłej wody na członku przyprawiał go o natychmiastową erekcję. To się skończyło. Nie stanął mu u u razu odkąd... ostatni raz był z Xhex. Te sprawy przestały go w ogóle kręcić, również przez sen, co było rewolucją. Nawet przed przemianą, kiedy teoretycznie nie miał prawa odczuwać żadnych potrzeb tego typu, podświadomość podsuwała mu we śnie ostre obrazy. Wizje wyuzdanych orgii były tak realistyczne i szczegółowe, jakby były wspomnieniami, a nie wytworami REM-ów.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

59

A teraz? Na ekranie jego sennego umysłu wyświetlały się najwyżej sceny pościgu z Blair Witch Project, w których biegł, dygocąc z trwogi, nie wiedząc, co go ściga ani jak się przed i v m czymś ukryć. Kiedy wyszedł z łazienki, znalazł na tacy kanapkę z pieczenią wołową i sążnisty kawał ciasta marchwiowego. Nic do picia, ale Khill wiedział, że nawilżanie załatwia mu Mr Jack Daniel. Zjadł, stojąc przy komodzie, goły jak święty turecki. Jedzenie, spływając do żołądka, odessało całą energię z głowy. Otarł usta lnianą serwetą, wystawił tacę na korytarz i poszedł do łazienki rutynowo wyczyścić zęby. Siedli z Jackiem na łóżku. Choć był bardzo zmęczony, nie zamierzał się kłaść. Istn i a ł o odwrotne sprzężenie między poziomem energii a odległością uszu od podłogi: Nawet gdy padał trupem, z chwili, gdy przytknął głowę do poduszki, jego myśli zaczynały s i ę kłębić, co kończyło się tym, że leżał trzeźwy, gapiąc się w sufit, a czas dłużył mu się nieznośnie. Osuszył szklankę do dna i oparł łokcie na kolanach. Po chwili głowa zaczęła mu się kiwać, a powieki zamykać same. Kiedy zaczął osuwać się na bok, poddał się, choć nie był pewien, czy leci na poduszki, czy na kołdrę. Jednak poduszki. Wciągnął nogi na łóżko, owinął biodra narzutą i zapadł na chwilę w błogą nicość. Może dziś uda mu się przełamać klątwę. Może ta cudowna zapaść jest progiem czarnej dziury, która go wreszcie zassie. Może... Nic z tego. Szeroko otwartymi oczami wpatrywał się w ciemności. Był wykończony do granic, mimo to nie mógł zasnąć, ba - był straszliwie pobudzony. Jego paradoksalny stan przypomina lot trzmiela: choć fizycy upierają się, że jest niemożliwy, występuje nad każdą łąką. Odwrócił się na plecy, złożył ręce na piersi i zaczął ziewać aż mu chrupnęło w szczęce. Nie mógł się zdecydować, czy zapalić światło, czy nie. Ciemności pogłębiały natłok myśli, ale światło lampy raziło go, a i tak miał z niewyspania pia sek w oczach. Zwykle kończyło się tym, że

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

60

na przemian za pałał lampę i gasił. Z korytarza posągów dobiegały odgłosy Zbihra wracającego z Bellą i Nallą do siebie. Dorośli komentowali wydarzenia w jadalni, a Nalla gaworzyła i popiskiwała, jak każdy niemowlak, gdy ma pełny brzuszek i rodziców przy sobie. Następny korytarzem przeszedł Blasth. Był jedyną, poza V, palącą osobą w rezydencji, więc John wyczuł go po zapachu. Musiał być z nim Khill, inaczej Blasth zapaliłby dopiero w swojej sypialni. Kurzył Khillowi pod nosem z zemsty za tamtą recepcjonistkę w salonie tatuażu. Trudno mu się dziwić. Potem długo, długo nic i wreszcie jeszcze jedne kroki. Na spoczynek szedł Tohr. Nietrudno było poznać, kto idzie, nie tyle po odgłosach kroków, ile ich braku. Tohr stąpał cicho jak na wojownika: pracował nad powrotem do formy, ale nie wychodził jeszcze w teren, i słusznie. Brakowało mu co najmniej dwudziestu kilogramów masy mięśniowej, zanim będzie zdolny do intymnych zbliżeń z nieumarłymi. Na Tohrze kończył się przemarsz powracających na spoczynek. Lassiter, promienisty anioł stróż Tohra, nie sypiał nigdy, więc przesiadywał głównie w pokoju bilardowym, oglądając „ambitniejsze" programy: ustalanie ojcostwa w Maury Povitch Show, The People's Court z sędzią Milian, czy tasiemcowate Gotowe na wszystko. Cisza... cisza... cisza... Kiedy bicie własnego serca zaczęło go drażnić, John zaklął i przeciągnął się, zapalając światło. Podciągnął się na poduszkach i spuścił rękę na podłogę. Nie podzielał fascynacji Lassitera TV ale wszystko było lepsze od tej ciszy. Wygrzebał pilota spośród pustych butelek i wcisnął czerwony guzik. Przez chwilę nic się nie działo, jakby odbiornik zapomniał, do czego służy, w końcu jednak ekran się rozjaśnił. Linda Hamilton pędziła korytarzem, na końcu którego rozsunęły się drzwi windy, ukazując ciemnowłosego chłopca i Arnolda Schwarzeneggera. Ponownie wcisnął guzik i ekran zgasł.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

61

Ostatni raz oglądał ten film w towarzystwie Tohra, kiedy tamten wyrwał go z jego żałosnej egzystencji i uświadom i ł mu, kim jest naprawdę. Wkrótce jednak życie ich obu zawaliło się. W sierocińcu człowieków John zawsze czuł, że jest inny niż wszyscy... Tamtego wieczoru Tohr wyjaśnił mu, co i jak, odsłaniając kły. Naturalnie informacja, że nie jest tym, za kogo zawsze się uważał, wzbudziła w nim sporo niepokoju, jednak Tohr nie zostawił go na pastwę własnych myśli. Walnął się z nim na łóżku i oglądali telewizję, choć Tohr niebawem miał wyjść w teren i powinien się zająć ciężarną krwiczką. John pierwszy raz w życiu spotkał się ze zwykłą dobrocią. Wracając myślami do teraźniejszości, odłożył pilota na stolik nocny, wywracając przy okazji którąś z pustych butelek, z której wyciekły resztki burbona. Sięgnął ręką na oślep i wyłowił koszulę, którą wytarł rozlaną plamę. Ta enklawa czystości dziwnie się teraz kłóciła z resztą chłamu. Pieprzyć to. Wytarł blat stolika nocnego, podnosząc po kolei butelki, a potem otwarł szufladę stolika, żeby do niej zmieść... Cisnął koszulę na podłogę i wyjął z szuflady starożytną księgę oprawną w skórę. Pamiętnik miał już od pół roku, ale nigdy go dotąd nie czytał. Był jedyną pamiątką po ojcu. Zważywszy na to, że nie miał dokąd iść, ani nic lepszego do roboty, otworzył księgę. Stronice z papieru welinowego pachniały starością, ale pismo wciąż było czytelne. John przypomniał sobie swoje ścibolenie podczas narady z Trezem i iAmem na zapleczu Sal's. Żałował, że nie może porównać swojego charakteru pisma z pismem ojca, bo pamiętnik prowadzony był runami Starego Języka. Wytężając zmęczone oczy, zaczął studiować uważnie kształt liter, pociągnięcia pióra. Żadnych błędów, żadnych skreśleń. Choć papier nie był liniowany, rzędy liter były proste i w równiutkich odstępach. Wyobrażał sobie, jak Hardhy, jego ojciec, w świetle świecy nachyla się

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

62

nad stronicami z gęsim piórem w ręku... Nagle zadrżał. Przez chwilę bał się, czy nie zwymiotuje, ale mdłości minęły, za to w myślach zobaczył obraz. Wielki kamienny dom, podobny do rezydencji Bractwa. Pokój pełen drogocennych przedmiotów. Przed wyjściem na bal, siedząc przy biurku, zapisuje coś w pamiętniku. Łagodne, cieple światło świecy. Otrząsnął się z wizji i dalej przewracał stronice. Teraz już nie tylko studiował charakter pisma, ale również czytał całe fragmenty. Gdy jego ojciec opisywał swą pierwszą noc w obozie wojskowym, kolor atramentu z czerni przeszedł w brąz. Hardhy opisywał chłód i strach. Dojmującą tęsknotę za domem. Przeraźliwą samotność. John współczuł mu tak bardzo, że granica między nim a piszącym zaczęła się zacierać; czuł się, jakby był swoim ojcem. Cóż, w gruncie rzeczy był w podobnej sytuacji: bolesna rzeczywistość usiana znakami zapytania... Też nie miał już rodziców, odkąd Wellsie zginęła, a Tohr stał się własnym i cieniem. Sam nie wiedział, kiedy powieki opadły mu na oczy. Spał, trzymając z pietyzmem w dłoniach oprawny w skórę pamiętnik.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

63

8. S TARY KRAJ, WIOSNA 1 6 7 1 HARDHY ZMATERIALIZOWAŁ SIĘ W LEŚNEJ GĘSTWINIE, U wlotu do jaskini. Wsłuchiwał się czujnie w mroki nocy. Słyszał tętent racic saren schodzących do wodopoju nad cicho szemrzącym strumieniem, szelest wiatru między gałęziami świerków i własny oddech. Nie wyłowił żadnych odgłosów człowieków ani reduktorów. Nasłuchiwał jeszcze przez chwilę, po czym wsunął się pod skalny nawis, by znaleźć się w naturalnej komorze, powstałej przed setkami tysięcy łat. Im dalej poruszał się w głąb, tym bardziej intensywna stawała się znienawidzona woń stęchłej, wilgotnej ziemi, która przypominała mu obóz wojskowy - i choć minęło już dwadzieścia siedem lat, odkąd opuścił tamto przeklęte miejsce, na wspomnienie Krhviopija i jego żołdaków skóra wciąż cierpła na nim. Doszedłszy do końca groty, przejechał dłonią po wilgotnej, chropawej skale, natrafiając na żelazny uchwyt, który uruchamiał mechanizm ukrytych drzwi. Zawiasy zaskrzypiały głucho i część ściany przesunęła się w prawo. Nie czekał, aż kamienna płyta cofnie się do końca, tylko wcisnął się, gdy tylko jego potężna pierś mogła się zmieścić w szczelinie. Po drugiej stronie nacisnął kolejną dźwignię i odczekał, aż płyta z powrotem wsunie się na miejsce. Długą pochylnię prowadzącą do tajnej świątyni Bractwa oświetlały płonące jasno pochodnie, które rzucały roztańczone cienie po chropawej powierzchni posadzki i stropu. Gdzieś w pół drogi zaczęły dobiegać go głosy braci. Sądząc z symfonii basowych, nakładających się na siebie samczych głosów, wszyscy już byli na miejscu. Brakowało tylko jego. Dotarłszy do zamkniętych na sztabę wrót, wyjął ciężki kłuć z mieszka na piersi i wsunął do dziurki. Otwarcie wrót wymagało nawet od niego sporej siły, jako że ten, kto chciał je otworzyć, musiał udowodnić, iż jest tego godzien. Wkraczając do ogromnej podziemnej Krypty, zastał Bractwo w komplecie; wyglądało na to, że nad czymś radzą. Kiedy zajął miejsce obok Dholora, glosy ucichły i Ghrom, Sprawiedliwy,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

64

objął wzrokiem zebranych. Bracia darzyli wielkim szacunkiem przywódcę rasy wampirów, choć nie stawał wraz z nimi ramię w ramię do boju, gdyż był władcą czcigodnym, którego jasny sąd i roztropność były istotnym orężem w walce z Korporacją Reduktorów. - Bracia - rzekł. - Zwracam się do was dzisiejszej nocy ze smutną wieścią i głęboką prośbą. W biały dzień do mojego domu zastukał psaniec, wysłannik pewnego rodu, błagając o posłuchanie. Odmówiwszy wyjawienia sprawy mojemu osobistemu słudze, nagle wybuchnął płaczem. Jasnozielone, świetliste oczy władcy krążyły po twarzach zebranych. Hardhy zastanawiał się, do czego król zmierza, ale przeczuwał, że do niczego dobrego. - Zdecydowałem się go wysłuchać. - Ghrom przymknął na moment oczy. Jego pan przysłał go do mnie z tragiczną wiadomością. Jego córka, niesparzona jeszcze samica, zniknęła bez śladu. Udała się wcześnie na spoczynek i nic nie wskazywało na nieszczęście, póki jej pokojówka nie weszła do komnaty, niosąc resztki przedświtka, na wypadek gdyby chciała posilić się w ciągu dnia. W komnacie nie zastała nikogo. - Kiedy widziano ją ostatnio? - spytał Dholor, świecki przywódca Bractwa. - Tuż przed przedświtkiem. Udała się do rodziców, by powiadomić ich, że nie ma apetytu i idzie się położyć. - Król powiódł spojrzeniem po zebranych. Jej ojciec jest szlachetnie urodzonym samcem,. wobec którego mam osobisty dług wdzięczności, jednak ważniejsza jest jego służba dla całej naszej rasy na stanowisku provodhyra Rady Princepsów. Po Krypcie poniosły się echem złorzeczenia. - Niestety, odgadliście: zaginęła córka Sampsona. Hardhy skrzyżował ręce na piersi. To była paskudna wiadomość. Córy glymerii były oczkiem w głowie swoich ojców, do czasu, gdy powierzali je troskliwej pieczy szlachetnych samców, którzy mieli zaszczyt zostać ich brońcami. Młode samice były pilnie strzeżone. Trzymane pod kloszem. Nie mogły ot, tak zniknąć z rodzinnego gniazda. Ale mogły zostać uprowadzone. Jak wszystko co drogocenne, szlachetnie urodzone samice miały niezmierną wartość, ale, jak zawsze w kręgach glymerii, dobro jednostki musiało ustąpić przed interesami rodu. Okup wypłacano nie tyle, by odzyskać córkę, ile uratować honor rodziny. W przeszłości zdarzały się wypadki porwań

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

65

arystokratycznych nówek dla okupu, który rodzina musiała wypłacić pod presją opinii publicznej. Korporacja Reduktorów nie była jedynym źródłem zła na świecie. W łonie rasy wampirów też nie brakło szubrawców. Król przemówił, a jego władczy głos poniósł się echem po Krypcie. - Chcę, byś w moim imieniu wszczął pościg za złoczyńcą. - Oczy króla spoczęły na Hardhym. - Oto ten z was, do którego się zwracam z prośbą, by naprawił krzywdę, która się stała. Hardhy skłonił się nisko, zanim król skończył mówić. Jak zawsze gotów był służyć swemu władcy. - Dziękuję ci, mój wojowniku. Twoja rozwaga przyda się pod dachem rozbitego domostwa Sampsona, podobnie jak twój zmysł dyplomatyczny. Ufam, że gdy uda ci się schwytać niegodziwca, będziesz wiedział, jak... zareagować. Zgromadź swoich pomocników, a przede wszystkim - znajdź ją. Żaden ojciec nie zasłużył na takie tortury. Hardhy zgadzał się z nim w stu procentach. Mądry król mądrze wybrał wykonawcę misji. Hardhy był urodzonym dyplomatą. Przy tym, straciwszy matkę, miał wielką słabość do kobiet. Nie znaczyło to bynajmniej, że inni bracia nic poświęciliby się zadaniu z równym zaangażowaniem, no, może z wyjątkiem Hharata, który miał płeć niewieścią w małej estymie. Jednak można się było spodziewać, że Hardhy najbardziej z nich weźmie sobie swą misję do serca i w tym sensie można było podejrzewać Ghroma o wyrachowanie. Tak czy owak, wiadomo było, że będzie potrzebował pomocy, rozejrzał się więc po zaciętych twarzach braci, zastanawiając się, którego wziąć na towarzysza. Nagłe wypatrzył nieznajome oblicze. Po drugiej stronie ołtarza stał brat Hharat ze swoją wierną kopią tyle tylko, że młodszą. Chłopak Hharata miał ciemne włosy i niebieskie oczy jak rodzic i zapowiadał się na równie barczystego w przyszłości jak on. Na tym jednak kończyły się podobieństwa. Hharat stał oparty niedbale o ścianę Krypty, co zresztą nikogo nie dziwiło. Zawsze wołał walkę od gadania, które uważał za stratę czasu. Chłopak natomiast słuchał jak zahipnotyzowany, a jego bystre oczy patrzyły na króla z uwielbieniem. Mimo pozorów opanowania, wykręcał niespokojnie ręce za plecami, co dla patrzących z przodu zdawało się jedynie nerwowym drganiem ramion.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

66

Hardhy rozumiał stan jego ducha. Gdy tylko Ghrom skończy mówić, mieli ruszyć na wroga; syn Hharata po raz pierwszy w życiu zmierzy się z przeciwnikiem. Chłopak był nędznie uzbrojony. Przybywał świeżo z obozu Krhviopija i jego broń - zdezelowane żelastwo, jak ongiś oręż Hardhego - była w opłakanym stanie. Hardhy nie miał ojca, który by na niego łożył, ale Hharat powinien był się zająć swoim synem, zapewniając mu porządną, dobrze leżącą w ręku broń, jakiej sam używał. Król wzniósł oczy ku stropowi Krypty. - Niech Pani Kronik obdarzy tu zgromadzonych wyruszających w bój szlachetnych wojów swą łaską i błogosławieństwem. Bracia wydali okrzyk wojenny, a Hardhy gromko dołączył do nich. Dźwięk ich głosów odbijał się rykoszetem od ścian Krypty, przechodząc stopniowo w coraz wyższy śpiew. Król sięgnął za siebie, wyciągając z mroku młodego następcę tronu, którego twarz wyglądała niezwykle dojrzale jak na siedmiolatka. Ghrom, syn Ghroma, był, podobnie jak Tohrtur, łudząco podobny do swego ojca, różna była jednak ich sytuacja życiowa. Młody następca tronu był wielbiony przez swoich rodziców i całą rasę wampirów. Ten mały samczyk był nadzieją ich wszystkich, przyszłym władcą, dowodem na trwanie rasy wampirów, mimo zakusów Korporacji. Czuło się, że jest nieustraszony. Na widok groźnych wojowników małe wampirzęta wskakiwały za plecy ojców, młody Ghrom stał jednak, patrząc dumnie na zgromadzonych samców, jakby mimo młodego wieku przeczuwał nadejście dnia, gdy będzie nimi rządził. - Idźcie w bój, moi dzielni woje - rzekł król. - Niech wasze czarne sztylety niosą wrogowi śmierć. Nie był to tekst stosowny do młodocianych uszu następcy, jednak w wojennej zawierusze nie sposób było chronić przed brutalną prawdą królewskie dziecię i przyszłego władcę. Ghrom, syn Ghroma, jako byt cenny dla swej rasy, nigdy nie będzie walczyć na polu bitwy, przejdzie jednak trening wojownika, by poznać na własnej skórze los swoich podwładnych. Gdy król patrzył na swojego potomka, jego oczy zwilgotniały z dumy, radości, miłości i nadziei, także inaczej traktował swego syna Hharat. Młody co prawda stał obok rodzica, jednak tamten patrzył na niego jak na powietrze. - Ktoś powinien się zająć młodym - mruknął Dhołor.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

67

- Też tak myślę. - Przywiozłem go dzisiaj z oboz. - Ty ? A gdzie był jego ojciec? - Między nogami którejś z dziewek. Hardhy zmelł przekleństwo. Hharat, choć dobrze urodzony, miał prostackie maniery, a jego rozwiązłość przysporzyła mu wielu synów, co z pewnością wyjaśniało - choć nie usprawiedliwiało - jego obojętność wobec chłopca. Oczywiście pozostali synowie nie mogli aspirować do Bractwa, gdyż ich matki nie miały w żyłach krwi Wybranek. Hharat wyraźnie nie miał z tym problemu. Widząc stojącego samotnie na uboczu nieszczęsnego samczyk a , Hardhy przypomniał sobie swoją pierwszą noc na polu bitwy: osamotnienie, lęk, świadomość, że w obliczu wroga jest zdany tylko siebie i swoje świeże umiejętności. Nie żeby braci nie obchodzily jego losy, jednak musieli dbać o własną skórę a on – dowie się, że sobie radzi. Sytuacja samczyka była podobna, choć miał ojca, który powinien wziąć go pod swe skrzydła. - Bywaj zdrów, Hardhy - rzekł Dhołor; kiedy król z synem zeszli do braci, ściskając im prawice i szykując się do odejścia. - Będę w eskorcie króla i księcia. - Bywaj, bracie. - Uścisnęli się krótko, po czym Dholor dołączył do obu Ghromów i opuścił wraz z nimi Kryptę. Przed wojowników wystąpił Thyran, rozdzielając na tę noc rewiry. Wojownicy zaczęli dobierać się w pary. Hardhy ponad głowami zebranych spojrzał na głowę syna Hharata. Samczyk, wciąż wyłamując palce za plecami, stal niepewnie, podpierając ścianę. Hharal wyglądał, jakby nie czul potrzeby towarzystwa. Thyran zagwizdał na palcach. - Bracia, proszę o uwagę! - W Krypcie zapadła grobowa cisza - Czy mamy już jasność, kto gdzie idzie? - Tak! - odkrzyknęli gromko bracia i zaczęli się zbierać. - Hharat, nie obejrzawszy się na syna, ruszył do wyjścia. Osierocony chłopak wyjął ręce zza pleców i złożył niepewnie dłonie. Wreszcie postąpił do przodu, wymawiając kilkakrotnie imię ojca. Hharat odwrócił się niechętnie, wyraźnie tylko z obowiązku. - No już dobra, chodź... Hardhy wszedł między nich.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

68

- Wybacz mi śmiałość, ale z radością wezmę sobie twego chłopaka do pary, jeśli łaska. Jaka tam łaska - samczyk potrzebował troskliwszej opieki, niż Hharat mógł mu zaoferować; Hardhy nie lubił patrzyć bezczynnie, jak innym dzieje się krzywda. - Sądzisz, że nie potrafię sprawować pieczy nad moją własną krwią? — prychnął Hharat. Hardhy odwrócił się, przybliżając twarz do twarzy Hharata. Osobiście wolał rozwiązywać sprawy pokojowo, ale z Hharatem nie dało się rozmawiać po dobroci. Hardhy zresztą nie lękał się konfrontacji siłowej. Bracia wokół zamarli. - Daj mi swego chłopaka, a przyprowadzę go o świcie całego bez uszczerbku. - Hardhy mówił cicho, ale i tak wszyscy go słyszeli. - To całkiem tak jak ja - warknął Hharat. Hardhy naparł na niego. - Jeśli pójdzie z tobą i zginie, okryjesz cały twój ród hańbą na wieki. - Ale raczej nie wyglądało na to, by sumienie samca miało szczególnie ucierpieć. Daj mi go, a oszczędzę ci wstydu. - Nigdy cię nie lubiłem, Hardhy. - Ale tam, w obozie, ochoczo chędożyleś tych, których pokonałem. Hardhy błysnął kłami. - Zważywszy na to, ile miałeś uciechy, mam chyba prawo liczyć na jakieś względy. Jeśli nie powierzysz chłopaka mej pieczy, powalę cię, tak jak stoisz, na ziemię i będę bić, dopóki nie ustąpisz. Hharat uciekł wzrokiem i zapatrzył się w dal. Dopadły go zmory przeszłości. Hardhy wiedział, o czym samiec myśli. Tamtej nocy, kiedy Hardhy pokonał go w obozie, po czym odmówił odebrania nagrrody, zastąpił go Krhviopij. Seans był, delikatnie mówiąc, brutalny i chociaż Hardhy sam go wspominał ze zgrozą, bezpieczeństwo chłopca było szczytnym celem, który uświęcał niecne środki. Hharat zdawał sobie sprawę, kto zwycięży w walce na pięści. - Bierz go sobie i rób z nim, co ci się żywnie podoba - powiedział zimno. Wyrzekam się go. Odtąd nie jest moim synem. Odwrócił się na pięcie i wyszedł, a wraz z nim jakby uszło z Krypty powietrze. Wojownicy patrzyli na niego w ciszy, która zdawała się głośniejsza od

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

69

wojennych okrzyków. Odrzucenie własnego młodego było w świecie wampirów czymś niebywałym, tragedią porównywalną z wdarciem się światła dziennego do wnętrza. Hardhy podszedł do samczyka. Słodka Pani Kronik. Chłopiec był szary na twarzy, jego rysy stężały. Nie wydawał się smutny. Nie wydawał się rozżalony. Nie wydawał się nawet zawstydzony. Jego twarz wyglądała jak maska pośmiertna. Hardhy wyciągnął do niego dłoń. - Witaj, synu. Jestem Hardhy i odtąd będę twoim bitewnym gwardhem. Chłopiec mrugnął szybko powiekami. - Synu? Zbierajmy się i idźmy ku skałom nabrzeżnym. Nagle Hardhy poczuł na sobie baczne spojrzenie; chłopak wyraźnie szukał w jego twarzy oznak litości i poczucia obowiązku Na próżno. Hardhy doskonale zdawał sobie sprawę ze stanu ducha chłopca i wiedział, że choćby cień współczucia pogłębi tylko jego upokorzenie. - Po co? - spytał samczyk szorstko. - Idziemy tam odnaleźć porwaną samicę - odparł Hardy. - Właśnie po to. Chłopak spojrzał mu prosto w oczy, kładąc dłoń na sercu. - Dołożę wszelkich starań, by być pomocą, a nie zawalidrogą. - Skłonił się. Choć boleśnie wzgardzony, samczyk zachował honor. - Jak się nazywasz? - spytał Hardhy. - Tohrtur. Jestem Tohrtur, syn... - Urwał. - Jestem Tohrtur. Hardhy podszedł do młodego samca, kładąc mu dłoń na ramieniu, które miało nieźle urosnąć w niedalekiej przyszłości. - Chodź ze mną. Chłopak ruszył skwapliwie za nim. Odłączyli się od braci, wyszli z Krypty, potem z jaskini, aż spowił ich mrok nocy. Gdzieś pomiędzy pierwszym krokiem do wyjścia a chwilą, gdy jednocześnie zdematerializowali się, w piersi Hardhego coś drgnęło. Po raz pierwszy czuł się, jakby miał rodzinę. Choć z samczykiem nie łączyły go więzy krwi, był teraz jego opiekunem, co nakładało nań wiele obowiązków. I tak na przykład, gdyby zaszła taka konieczność, powinien przyjąć na siebie cios przeznaczony dla chłopca. Oddać za niego życie. Tego żądał kodeks honorowy Bractwa - choć tylko w odniesieniu do braci. Młody Tohrtur nie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

70

należał jeszcze do Bractwa, mimo że z racji swej krwi przeszedł już inicjację. Na razie wolno mu było tylko wejść do Krypty i nic więcej. Jeśli nie sprawdzi się w boju, Bractwo nie przyjmie go w swoje szeregi. Po prawdzie, zgodnie z kodeksem Bractwa, spokojnie mógł dać chłopcu zginąć i porzucić jego ciało. Ale nigdy by tak nie zrobił. Zawsze marzył o synu.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

71

9. KAROLINA POŁUDNIOWA, TRZYDZIEŚCI KILOMETRÓW ZA CHARLESTON ALE DRZEWA PO BYKU! Trudno zaprzeczyć. Wóz transmisyjny programu satelitarnego Łowcy duchów zjechał z lokalnej drogi S.C. 124. Gregg Winn wcisnął hamulec i oparł się o kierownicę. Ale bomba! Aleja wjazdowa na plantację była wysadzana olbrzymimi dębami. Na potężnych gałęziach w podmuchach łagodnego wiatru kołysały się wiechcie hiszpańskiego mchu. Na końcu kilometrowej alei ozdobiony kolumnami dwór wystawiał do słońca fasadę jak wytworna dama, która chce nacieszyć się pięknym dniem. - Jesteś pewien, że to tutaj? - Z tyłu wozu wysunęła się głowa Holly Fleet, prowadzącej program. - To bed and breakfast, prawda? Każdy może się tutaj zatrzymać. Gregg wdepnął gaz. - Dzwoniłeś do nich cztery razy. - Nie powiedzieli nie. - Ale nie oddzwonili. - Nie szkodzi. - Musiał mieć ten materiał. Łowcy duchów emitowani w najlepszym czasie antenowym miały szansę podskoczyć oczko wyżej w cenniku czasu reklamowego. Naturalnie o doszlusowaniu do klasy Amerykańskiego idola mogli tylko pomarzyć, ale ostatni odcinek Łowców przebił się i jak tak dalej pójdzie, kapucha będzie walić drzwiami i oknami. Długi podjazd przybliżał ich do dworu, a jednocześnie cofał w czasie. Patrząc na wysokie trawy, miał wrażenie, że na horyzoncie wyrosną lada moment żołnierze wojny secesyjnej, a Scarlett O'Hara będzie przechadzać się pod starannie przystrzyżonymi drzewami. Wysypany drobnymi kamykami podjazd prowadził wprost do

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

72

eleganckich drzwi frontowych. Zjechał w bok, żeby nie zagradzać drogi ewentualnym kolejnym przybyszom. - Zostańcie w wozie. Pójdę sam. Wysiadł zza kierownicy, zasuwając czarną wiatrówkę na podkoszulku z paszczą tygrysa i obciągając mankiety na złotym roleksie. Furgonetka ozdobiona logiem programu - lupą najeżdżającą na czarny kontur ducha - była dostatecznie szpanerska, a dom raczej należał do miejscowych. Rzecz w tym, że hollywoodzki szpan niekoniecznie wzbudzał sympatię poza granicami Los Angeles, a wdzięczny dworek wydawał się oddalony o sto lat świetlnych od klinik liposukcji i liftingu. Ruszył w stronę wejścia, chrzęszcząc po żwirze mokasynami od Prądy. Biały dom był prostą, dwupiętrową bryłą z werandami na parterze i piętrze, i spadzistym dachem z mansardowymi oknami, ale klasyczne proporcje i gabaryty obiektu kwalifikowały go do kategorii dworów. Wytworna dama była elegantką: okna, przez które było widać żyrandole, ocieniały zasłony w kolorach szmaragdu i rubinu. Ot, skromny przydrożny hotelik... Drzwi frontowe, ozdobione wielką paszczą lwa z kołatką w zębach, wyglądały jak wrota kościoła. Gregg uniósł mosiężny pierścień, który opadł z łoskotem. Gregg odwrócił się, sprawdzając, czy Holly i Stan posłusznie siedzą nadal w wozie. Kiedy ubijał interesy, nie potrzebował zbędnych świadków, zwłaszcza w sytuacji, gdy spodziewał się chłodnego przyjęcia. Prawdę mówiąc, gdyby nie to, że i tak mieli fuchę w Charleston, może odpuściłby to sobie, ale w sytuacji, gdy inwestował tylko pół godziny jazdy, w dodatku nie zbaczając z drogi, warto było zaryzykować. Dopiero za parę dni zaczynali zdjęcia w Atlancie, więc całość idealnie wstrzeliwała się w czasie. Co więcej, dałby wszystko, żeby... Drzwi otwarły się na oścież, więc czym prędzej przywołał na twarz uśmiech. O rany, coraz lepiej. Stał przed nim modelowy angielski lokaj we fraku, czarnej kamizelce i wyglansowanych trzewikach. - Witam pana, sir. - Rany, lokaj mówił z akcentem - nawet nie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

73

brytyjskim czy francuskim, ile - akcentem wyższych sfer Starego Kontynentu. - Czym mogę służyć? - Gregg Winn. - Podał dłoń mężczyźnie. - Mam wrażenie, że dzwoniłem do państwa parokrotnie, zastawiając wiadomość na sekretarce. Nie wiem, czy ktoś je odsłuchał. Lokaj ozięble uścisnął mu dłoń. - Doprawdy? Gregg czekał na ciąg dalszy, który dziwnie nie następował. Kaszlnął. - Ehm... Interesowałoby mnie zwiedzenie waszej uroczej rezydencji i posiadłości. Legenda o Eliahu Rathboonie jest bardzo interesująca, to znaczy... relacje państwa gości są frapujące. Chciałbym wraz z moim zespołem... - Wybaczy pan, że mu wejdę w słowo. Nie wyrażamy zgody na żadne filmowanie ani nagrania... - Oczywiście odpłatnie. - ...bezwarunkowo. - Lokaj uśmiechnął się chłodno. - Jestem pewien, że potrafi pan zrozumieć naszą niechęć do wszelkiego rozgłosu. - Szczerze mówiąc, nie bardzo. Co wam szkodzi, że tu trochę powęszymy? - Zniżył poufnie głos. - Chyba że... sami wydeptujecie ślady o północy? Albo na żyłce nylonowej spuszczacie świeczkę do sypialni na górze? W twarzy lokaja nie drgnął mięsień, mimo to na kilometr tchnął pogardą. - Zdawało mi się, że jesteście państwo w drodze. To nie była konstatacja ani nawet sugestia, tylko rozkaz Takiego wała! Gregg w swej pracy pokonywał większe prze szkody niż ten pizdryk w stroju pingwina. - Domyślam się, że klienci walą do was dzięki tym historyjkom o duchach. - Gregg zniżył głos prawie do szeptu - Mamy bardzo dużą oglądalność. Być może nie narzekacie na brak gości, ale proszę sobie wyobrazić, co będzie, gdy to miejsce stanie się znane w całym kraju. Nawet jeśli sami odwalacie robotę za Rathboone'a, będziemy z wami współpracować. Rozumie pan, co mam na myśli?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

74

Lokaj cofnął się za próg i zaczął zamykać mu drzwi przed nosem. - Życzę miłego dnia, sir... - Gregg wsunął nogę w szparę. Historia z duchem Rathboone'a nie kręciła go jakoś szczególnie, ale nie lubił słowa „nie", więc jego zainteresowanie natychmiast wzrosło. - Wobec tego chcielibyśmy przenocować tutaj. Prowadzimy w okolicy rekonesans, bo szykujemy program o wojnie secesyjnej. Szukamy noclegu. - Obawiam się, że mamy komplet. W tym momencie na szczycie eleganckich schodów pojawiła się, deus ex machina, objuczona walizkami para. Gregg uśmiechnął się ponad ramieniem lokaja. - Już chyba nie. - Z szerokiej palety swoich wcieleń wybrał nieszkodliwego swojaka. - Jak nie, to nie. Żadnych nagrań, ani audio, ani wideo. Przysięgam na moją babcię. - Pomachał schodzącym na dół. Czołem. Zadowoleni z pobytu? - Ojej, to było naprawdę niesamowite - odparła dziewczyna, żona, czy tylko przelotny skok w bok. - Eliahu naprawdę istnieje! - Nie chciałem dać się namówić na przyjazd - dodał chłopak, mąż, czy przelotny numerek. - Zawsze myślałem, że to bujdy z tymi duchami. Ale słyszałem go na własne uszy! - Widzieliśmy też świeczkę. Słyszał pan o świeczce? Gregg położył ze zdumieniem rękę na sercu. - Nie słyszałem. Jaka znów świeczka? Kiedy zaczęli na wyprzódki relacjonować „niesamowite rzeczy, które się w głowie nie mieszczą" podczas „pobytu tak niesamowitego, że łeb odpada", oczy lokaja zwęziły się w szparki. Pod pokrywką nienagannych manier dyszał żądzą mordu, a gdy usunął się na bok, żeby Gregg mógł bez przeszkód rozmawiać z młodą parą, w holu powiało nagłym chłodem. - Zaraz, zaraz... Czy... - Mężczyzna, mrużąc oczy, przekrzywił głowę. - Ale jaja, pan jest chyba z tego programu... - Łowcy duchów - dokończył za niego Gregg. - Jestem producentem. - Czy prowadząca... - Gość zerknął niepewnie na swoją towarzyszkę. - Czy ona też jest z panem?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

75

- Naturalnie. Chce pan poznać Holly? Koleś odstawił walizkę, żeby starannie obciągnąć koszulkę polo. - Naprawdę mógłbym? - Wydaje mi się, że mieliśmy wyjechać, Dan - wtrąciła jego druga połowa. - No ale skoro mam... skoro mamy szansę, żeby poznać... - Jeżeli teraz wyjedziemy, będziemy w domu na wieczór. Dziękuję panu za wszystko, panie Griffin - zwróciła się do lokaja. - Bardzo nam się tu podobało. - Serdecznie zapraszamy znowu. - Lokaj skłonił się uprzejmie. - Czuję, że... Uważam, że to świetne miejsce na nasze wesele. We wrześniu. Tu jest niesamowicie. - Naprawdę, łeb odpada - poparł ją narzeczony, pokornie wracając do swojej roli. Gregg nie naciskał więcej na przedstawianie go Holly i para ruszyła do wyjścia, choć facet przystanął w progu, jakby łudził się, że Gregg ruszy za nim. - Pójdę teraz po nasze bagaże, a pan w tym czasie może dla nas przygotować pokój, panie Griffin - zwrócił się do lokaja. Znowu powiało chłodem. - Mamy dwa pokoje. - Znakomicie. Wygląda pan na osobę z zasadami, więc żeby pana nie gorszyć, będę spać w jednym pokoju ze Stanem. - Doprawdy? - Lokaj uniósł brwi. - Na razie zapraszani pana i pańskich przyjaciół do saloniku po prawej, żeby pokojówki mogły przygotować dla państwa pokoje. - Znakomicie. - Gregg klepnął go po ramieniu. - Nie będzie z nami żadnych kłopotów. - Jest jeszcze jedna sprawa... - Lokaj odsunął się ostentacyjnie. - Wal pan prosto z mostu. - Uprasza się nie wchodzić na drugie piętro. Kwestia jak z Krzyku. Cóż, to się nazywa gościnność. - Naturalnie, w żadnym wypadku. Ma pan moje słowo. Lokaj wyszedł z holu, a Gregg wychylił się za próg, machając na

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

76

swoich towarzyszy. Holly wysiadła z samochodu, sprężynując rozmiarami D pod czarnym podkoszulkiem i błyskając opalonym brzuchem znad biodrówek o wyjątkowo obniżonej talii. Zatrudnił ją nie z powodu jej inteligencji, lecz wymiarów lalki Barbie. Okazuje się, że jej nie docenił. Jak wiele próżnych lal wcale nie była skończoną idiotką i szóstym zmysłem wyczuwała okoliczności korzystne dla jej kariery. Stan odsunął boczne drzwi furgonetki i wysiadł, odgarniając potargane włosy z czoła i mrużąc oczy. Wiecznie najarany, doskonale nadawał się do tej roboty: dobry w techniczne klocki, a zarazem dostatecznie rozmiękczony, by przyjmować rozkazy bez szemrania. Ostatnią rzeczą, jakiej Gregg potrzebował, był operator o ambicjach artystycznych. - Wypakujcie bagaże - zawołał do tamtej dwójki, co w ich poufnym kodzie znaczyło: Przynieście bagaż osobisty i drobny sprzęt do rejestracji. Nie po raz pierwszy udawało mu się gdzieś wkręcić. Cofając się za drzwi, zauważył jeszcze, że narzeczony, odjeżdżając spod dworu, zamiast na drogę gapił się na wypięty tyłek Holly, która wyciągała bagaż z furgonetki. Holly niesamowicie działała na mężczyzn, co było jej kolejnym atutem. W dodatku nie miała oporów przed przygodnym seksem. Wszedł do saloniku i zrobił szybki remanent. Płótna olejne miały wartość muzealną, dywany były autentycznymi persami, ściany zdobiły freski przedstawiające sceny pasterskie. Srebrne lichtarze stały, gdzie się tylko dało, a żaden z mebli nie wyszedł spod ręki stolarza w dwudziestym pierwszym, dwudziestym, a może i dziewiętnastym wieku. Dziennikarz w Greggu zatarł rączki. Nawet najbardziej luksusowe zajazdy typu bed and breakfast nie miały prawa tak wyglądać. Coś się tu nie zgadzało. No, chyba że legenda Eliahu napędzała noc w noc komplet gości. Gregg podszedł do jednego z mniejszych portretów, przedstawiającego dwudziestoparoletniego mężczyznę. Obraz musiał mieć swoje lata. Mężczyzna siedział na krześle z nogą założoną na nogę, smukłe dłonie złożywszy po jednej stronie. Ciemne, zaczesane do tyłu,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

77

związane włosy odsłaniały interesującą twarz. Gregg nie znał się na dawnych strojach, ale koleś był ubrany jak George Washington i jego kumple. To musiał być Eliahu Rathboone, abolicjonista, który zawsze zostawiał światło, żeby wskazać drogę do siebie zbiegom... Człowiek, który oddał życie za ideę obalenia niewolnictwa, zanim jeszcze zaczęła się krzewić na Północy... Bohater, który uratowawszy wielu, sam padł w wiośnie życia. Gregg zrobił z palców kadr i spanoramował pokój, dojeżdżając do portretu. - To on? - Usłyszał zza pleców głos Holly. - Naprawdę on? Posłał jej przez ramię promienny uśmiech. Drżał z pod niecenia. - Wydawało mi się, że fotki w sieci są całkiem niezłe, ale... - Jest... niesamowity. Dokładnie. Niesamowity. Podobnie jak historia Eliahu, ten dwór, no i ta para, która tak się ekscytowała jego duchem. Postanowił olać Atlantę i wywiad z sędziwymi lokatorami domu starców. Tutaj nakręcą następny odcinek. - Chciałbym, żebyś popracowała nad lokajem - szepnął - Wiesz, co mam na myśli. Chcę mieć wstęp wszędzie. - Nie pójdę z nim do łóżka. Jest za stary, a ja nie mam skłonności nekrofilskich. - Czy ja ci każę od razu rozkładać nogi? Są inne sposoby. Masz na to dzisiaj i jutro. Chcę tu nakręcić epizod. - To znaczy, że...? - Za dziesięć dni będziemy stąd nadawać na żywo. - Podszedł do okien wychodzących na wysadzany dębami podjazd, a podłoga skrzypiała przy każdym stąpnięciu. W myślach przyznał już Łowcom duchów Emmy w kategorii programów dziennych. Górą nasi!

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

78

10. JOHN MATTHEW OBUDZIŁ SIĘ z RĘKĄ NA FIUCIE. Właściwie dopiero zaczął się budzić, natomiast to, co trzymał w ręku, było stuprocentowo rozbudzone. Umysł Johna tonął w mgle, w której jedynym jasnym punktem były wspomnienia seksu z Xhex... Widział, jak leżą razem na łóżku w jej gniazdku w suterenie, nadzy, Xhex ujeżdża go, a on próbuje dotknąć jej piersi. Była niesamowicie realna, gdy tak siedziała na nim, wilgotną rozpaloną płcią obejmując jego erekcję, a jej muskularne ciało... Straszliwie chciał w nią wejść. Wejść i zostawić coś po sobie. Oznaczyć ją. Ten odruch był silniejszy od niego, mimo to miał wyrzuty sumienia, dźwigając się, by wziąć jej sutek do ust. Ssąc jej pierś, gryząc leciutko, na jakimś poziomie wiedział, że to nie dzieje się naprawdę i że nie powinien tego robić, nawet we śnie, gdyż bezcześci jej pamięć... Jednak wizja żyła już wlanym życiem, a jego dłoń trzymała penis w żelaznym uścisku i był tak straszliwie podniecony, że nie miał odwrotu. Wyobraził sobie, że przewraca Xhex na wznak, nachyli się nad nią i patrzy w te jej szare oczy koloru lufy rewolweru. Obejmowała jego biodra udami, jej aksamitna szparki czekała na jego hojny poczęstunek... Jej zapach atakował jego nozdrza, przysłaniając cały świat. Gładząc ją po piersiach i brzuchu zastanawiał się nad podobieństwem ich ciał. Była od niego drobniejsza, ale, jak on, miała sprężyste mięśnie, skore do czynu, a w akcji mocne jak stal. Uwielbiał |cj zawziętość pod miękką, gładką skórą, uwielbiał jej siłę, jej hardość... Pragnął jej do szaleństwa. Nagle jednak utracił wszelką zdolność ruchu. Wizja prysła, taśma się zerwała, płyta zacięła, plik doznał uszkodzenia. Zostało mu tylko pożądanie, przyprawiające o szaleństwo balansowanie na krawędzi ekstazy. Xhex delikatnie ujęła jego twarz w swoje dłonie i nagle zawładnęła nim do końca, jego umysłem, ciałem, duszą: należał do niej cały, bez

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

79

reszty. - Choć do mnie - poprosiła, przechylając głowę na bok. Oczy zaszły mu mgłą wzruszenia. Nareszcie go pocałuje. Nareszcie spełni jego marzenie... Kiedy nachylił się, podała mu znowu pierś do ust. Najpierw poczuł się odrzucony, a potem wniebowzięty Ta naglą zmiana temperatur była tak typowa dla kontaktów z Xhex, że znów zaczął się łudzić, że nie śni. A nuż to była jednak jawa? Zapominając o smutku, skupił się na tym, czym chciała go obdarować Xhex. - Oznacz mnie - powiedziała niskim, zmysłowym głosem. Czubkiem obnażonego kła zatoczył koło wokół jej sutka. Chciał ją spytać, czy na pewno wie, czego chce, ale ona zdążyła uprzedzić jego pytanie. Poderwała się z materaca, przyciskając jego głowę do piersi. Przekłuł jej skórę kłem. Pociekł strumyczek krwi. Cofnął się, przerażony tym, co jej zrobił... ale ona już falowała W ekstazie, a połyskliwa kropla życiodajnej krwi na jej piersi doprowadziła go do orgazmu. - Pij mnie - szepnęła, gdy jego penis eksplodował w rytmicznych skurczach, zalewając jej uda gorącą spermą. - No, już - zażądała. Nie musiała go prosić dwa razy. Patrzył jak zahipnotyzowany W kroplę krwi, która rozlewała się, spływając po jej piersi. Zlizał czerwoną strużkę i językiem zagonił z powrotem tam, skąd wyszła, na sutek... Smak jej krwi wzbudził w nim dreszcz rozkoszy, doprowadzając do kolejnego wytrysku, w trakcie którego znów ją oznaczył. Krew Xhex była mocna i upajająca, uzależnił się od niej już wtedy, pierwszego dnia i nie zamierzał rezygnować z tego nałogu. Delektując się, miał wrażenie, że słyszy jej triumfalny śmiech, zaraz jednak zatracił się znów w rozkoszy. Przejechał językiem po rance na jej sutku, a potem przytknął wargi i zaczął ją ssać. Wytrawny smak Xhex spłynął mu do gardła i dalej, do żołądka. Zawsze marzył o całkowitym zjednoczeniu z nią, a teraz, gdy pił jej krew, zaczęła go ogarniać radość i niesamowita energia. Żeby się jej odwdzięczyć, wsunął rękę między jej uda; wodząc nią po naprężonych mięśniach, dotarł do sedna… Chryste, była

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

80

nieprawdopodobnie śliska i rozpalona, gotowa by go przyjąć. Choć nie znał się za grosz na anatomii samic , jej jęki i westchnienia wskazywały jego palcom drogę i mówiły im, co mają robić. Już po chwili to, czego dotykał, było równie wilgotne to czym dotykał. Wsunął głęboko środkowy palec w jej cipkę, gładząc ją kciukiem po wierzchu w rytmie zsynchronizowanym ze ssaniem jej piersi. Doprowadzał ją do kresu, porywał z sobą, dając równie hojnie, jak biorąc. Chciał być w niej, gdy będzie szczytować. Czuł, że wtedy osiągnie stan jakiejś mistycznej pełni. Powodował nim pierwotny zew samców Musiał to przeżyć za wszelką cenę. Oderwał usta od jej piersi i odjął dłoń od jej płci. Przesunął się tak, by jego lśniący penis znalazł się między jej rozsuniętymi nogami. Spojrzał jej w oczy, odgarniając z twarzy krótkie włosy. Powoli zaczął zbliżać usta do jej... - Nie - zaprotestowała. - To nie o to w tym chodzi. To nie tak się robi. Poderwał się i usiadł na łóżku. Senne marzenie legło w gruzach, a jego pierś ścisnął lodowaty ból. Jego własne podniecenie napawało go odrazą, zresztą już nie miał erekcji. Kutas skurczył mu się, choć jeszcze przed sekundą szykował się do kolejnej eksplozji. To nie tak się robi. W przeciwieństwie do snu, który był grą wyobraźni, te słowa padły między nimi na jawie, i to w łóżku. Spojrzał na swoje nagie ciało. Jego brzuch i pościel lepiły się od spermy, którą wytrysnął - naprawdę - kochając się z Xhex na niby. To było ostateczne przypieczętowanie jego samotności. Spojrzał na budzik. Przespał alarm, albo, co jeszcze bardziej prawdopodobne, zapomniał go nastawić. Bezsenność ma swoje dobre strony: nie trzeba ciągle ładować komórki z powodu niewyłączonych drzemek. Wszedł pod prysznic i umył się szybko, zaczynając od penisa. Był

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

81

wściekły na siebie za to, co zrobił w tej dziwnej strefie między jawą a snem. W jego sytuacji walenie koni nie wydawało się z gruntu niestosowne. Postanowił sypiać odtąd w dżinsach. Co prawda, znając swoją rękę, podejrzewał, że i tak poradzi sobie z rozporkiem przez sen. Niech to szlag, każe sobie przykuć ręce do zagłówka.. Ogolił się, bardziej z nawyku niż dla urody, po czym, wsparty dłońmi na marmurowej ścianie kabiny, stał pod głównym strumieniem wody, pozwalając spłynąć z siebie nieczystości. Reduktorzy są impotentami. Redaktorzy na pewno są impotentami. Spuścił głowę i poczuł, jak ciepły strumień omywa mu potylicę. Seks uruchamiał w nim lawinę przykrych skojarzeń, a wspomnienie zasyfionej klatki schodowej tkwiło wciąż, jak brudna plama, w jego mózgu... Otwarł oczy i wrócił do te raźniejszości. Która zresztą nie była wcale lepsza. Zgodziłby się przeżyć to, co przeżył, po tysiąckroć, byle tylko uchronić Xhex przed podobnym zhańbieniem. Rany, kiedy to się skończy? Reduktorzy są impotentami. Są i zawsze byli. Poruszając się jak zombie, wyszedł z kabiny, wytarł się i poszedł do pokoju ubrać się. Kiedy naciągał skórzane spodnie, komórka zabrzęczała. Sięgnął do kieszeni kurtki. SMS od Treza. 189 st.francis ave. Dziś o 22. Tylko adres i tyle. Gdy zamykał komórkę, jego serce biło jak szalone. Każdy wyłom w murze... czekał tylko na najmniejszą szczelinę, pęknięcie, które pozwoli mu się wedrzeć do świata Lahsera, by rozpieprzyć go w drobny mak. Możiwe, że Xhex już nie żyje, a on będzie musiał żyć dalej bez niej, ale to nie znaczy, że nie może jej pomścić. Wrócił do łazienki, założył szelki z olstrem, wsunął broń i narzuciwszy kurtkę, wyszedł na korytarz. Zatrzymał się, rozważając, na kogo może natknąć się na dole. Która to mogła być godzina? Żaluzje były jeszcze spuszczone...

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

82

Zamiast skręcić w lewo, w stronę głównych schodów do holu, skręcił w prawo. Stąpał bezszelestnie mimo ciężkich, wojskowych butów. Blasther wyszedł z pokoju przed szóstą, żeby zajrzeć do Johna, który zawsze stukał do niego, schodząc na posiłki. Skoro nie stukał, musiał być martwy lub zalany w trupa. Doszedłszy do pokoju Johna, przyłożył ucho do jego drzwi. Po drugiej stronie panowała cisza. Zastukał delikatnie. Nic. Zaklął i nacisnął klamkę. W pokoju panował nieopisany rozgardiasz. Wszędzie poniewierały się jakieś łachy, łóżko wyglądało jak po zawodach, kto zrobi większą rozwałkę. - Jest u siebie? Słysząc zza pleców głos Khilla, zesztywniał i siłą powstrzymał się, żeby się nie odwrócić. Nie musiał. Wiedział, że Khill ma na sobie zatknięty w skórzane spodnie podkoszulek z jakąś punkową, metalową czy hardrockową kapelą. Że jego starannie ogolona twarz jest bardzo gładka w dotyku. Że jego czarne, jeszcze wilgotne po kąpieli włosy sterczą na wszystkie strony. Blasth wszedł do pokoju i ruszył w stronę łazienki. - J? Gdzie jesteś, J? - zawołał, chcąc przy okazji wyjaśnić cel swojej wizyty w sypialni. Wnętrze marmurowej łazienki było zaparowane i pachniało mydłem ivory, którego John zwykł używać. Na blacie leżał mokry ręcznik. Odwrócił się i wpadł prosto na Khilla. Zderzenie było dość gwałtowne i Khill chciał go pod trzymać. O nie, tylko nie to. Żadnego obmacywania. Odskoczył gwałtownie. - Przepraszam. - Zapadła niezręczna cisza. – Nie ma Johna. No tak, powiedział, co wiedział. Khill przesunął się i jego twarz, jego piękna twarz znalazła się na linii spojrzenia Blastha, który nie mógł od niej oderwać wzroku, chociaż bardzo się starał.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

83

- Unikasz mnie wzrokiem. Wręcz przeciwnie. - Być może. I co z tego? Musiał jakoś uciec przed tym niebiesko-zielonym spojrzeniem. Żeby się rozładować, chwycił ręcznik, zgniótł w rękach i wrzucił do zsypu na brudy. Pomogło trochę, zwłaszcza gdy wyobrażał sobie, że wrzuca tam własny łeb. Gdy się odwracał, był deko spokojniejszy. Miał nawet siłę zmierzyć się wzrokiem z Khillem. - Wybacz, idę na obiad. Był dumny z siebie, mijając jakby nigdy nic... Zamarł, kiedy dłoń Khilla spoczęła na jego ramieniu. - Coś między nami jest nie tak. - Czyżby - powiedział w trybie oznajmującym, żeby nie wdawać się w rozmowę, na którą nie miał ochoty. - Co ty wyprawiasz, u cholery? Blasth zamrugał wstrząśnięty. On wyprawia? To przecież nie on dyma wszystko, co się tylko rusza. Nie, nie zamierzał być żałosnym durniem, który schnie z tęsknoty za swoim serdecznym druhem. Nie będzie się znów użalać nad sobą, bo skończy się tym, że będzie chodził, siorbiąc nosem. Niestety, krótki napad gniewu minął szybko, pozostawiając uczucie pustki. - Nie wiem, o co ci chodzi. - Nie ściemniaj. Dobra. W porządku. To nie fair. Już to raz przerabiali. Khill był, niestety, rozpustnikiem obdarzonym niezłą pamięcią. - Khill... - Przejechał ręką po włosach i nagle w jego głowie rozległ się ciepły, melodyjny głos Bonnie Raitt: Chcę, żebyś mnie kochał, ale serce nie sługa, nie możesz mu nakazać miłości... Ni stąd, ni zowąd parsknął śmiechem. - Co cię tak śmieszy? - Czy można zostać ochwaconym bez własnego udziału?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

84

Teraz Khill dla odmiany zamrugał z zaskoczenia. - Raczej nie, chyba że się jest schlanym w trupa. - Niestety, jestem trzeźwy. Trzeźwy jak świnia. Jak zawsze. Może powinien wziąć przykład z Johna i zacząć zalewać pałę. - Ale to się chyba wkrótce zmieni. Wybacz... - Blasth... - Odpierdol się z tym Blasth i Blasth. - Dźgnął palcem w stronę twarzy Khilla. - Rób, co do ciebie należy, rób to, co cię kręci, a mnie daj wreszcie święty spokój. Wyszedł. W głowie miał zamęt, ale szedł pewnym krokiem. Ruszył korytarzem w stronę głównych schodów, mijając posągi starożytnych Greków i Rzymian. Wiódł wzrokiem po pięknych ciałach samców, w wyobraźni - a jakże - podmieniając głowę każdemu z nich na głowę Khilla. - Tak jak jest między nami, jest przecież OK - mędził Khill, sunąc za nim. Blasth doszedł do szczytu schodów i spojrzał na magiczną przestrzeń holu u swoich stóp; każdy krok w dół oznaczał coraz głębsze zanurzenie w feerię barw i złoceń. „Wspaniałe miejsce na ceremonię godową", przemknęło mu przez myśl. - Blasth. Nie wygłupiaj się. Między nami przecież nic się nie zmieniło. Spojrzał przez ramię. Ozdobione wkrętami brwi Khilla były ściągnięte, w jego oczach lśniła determinacja. Palił się do wyjaśnień, ale Blasth miał tego wyżej uszu. Zaczął szybko schodzić po schodach. Khill, oczywiście nadal deptał mu po piętach, nawijając. - O co ci idzie, do diabła? - nalegał. Wspaniale. Tego mu tylko trzeba, żeby prać brudy na oczach całej jadalni. Khill uwielbiał szerokie audytorium, za to Blasth źle znosił nadmierne zainteresowanie swoją osobą. Cofnął się dwa stopnie do góry, zrównując się twarzą z Khillem. - Jak miała na imię?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

85

- Kto? - spłoszył się Khill. - Recepcjonistka. - Jaka znowu recepcjonistka? - Wczorajsza recepcjonistka. Z salonu tatuażu. - Dajże spokój... - Khill wzniósł oczy do nieba. - Jak się nazywała? - Nie mam pojęcia. - Rozłożył ręce przepraszająco. - Czemu pytasz? Blasth już zaczął otwierać usta, żeby wykrzyczeć z siebie, że to, co dla Khilla znaczy tyle, co nic, dla niego jest torturą. Ale nie chciał wyjść na jakiegoś zazdrosnego palanta. Milcząc, sięgnął do kieszeni po dunhille. Wyjął papierosa, wsunął do ust i zapalił, dmuchając w twarz Khillowi. - Nie cierpię, jak palisz - mruknął Khill. - Nic na to nie poradzę. - Odwrócił się i zaczął schodzić w dół.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

86

11. - DOKĄD TO się IDZIE, JOHN? John zamarł z ręką na klamce drzwi prowadzących z tylnej sieni do garażu. Niech to szlag... W chałupie rozmiarów rezydencji miał chyba prawo liczyć na to, że wyjdzie niezauważony, nie nadziewając się za każdym winklem na kogoś. Niestety, wiecznie był na widelcu. Jak w sierocińcu. Odwrócił się i zobaczył Zbihra ze śliniaczkiem w jednej, a butelką i smoczkiem w drugiej dłoni. Pewnie wstał od stołu w jadalni i zaszedł po coś do kuchni. A za nim - niespodzianka - Khill z lekko nadgryzionym wielkim udźcem indyka. Czyżby robił zapasy na potem? To musiał być jakiś zlot, bo właśnie dobił do nich Blasth. Zbihr zerknął znacząco w stronę zaciśniętej na klamce dłoni Johna; mimo niemowlęcych gadżetów roztaczał aurę seryjnego mordercy. Fakt, że miał tę okropną bliznę na twarzy. Ale najgorszy był błysk w jego oczach, które były aktualnie czarne. - Pytam cię o coś, chłopcze. Właśnie szedłem wynieść śmieci. - A gdzie kubełek? - No właśnie, John, gdzie wiaderko? - Khill ogryzł indyczą nogę do kości i wrzucił ją do kosza teatralnym gestem. W dupie. Wychodzę - zamigał. Zbihr oparł na drzwiach dłoń, z której śliniak zwisał jak spuszczona flaga. - Co noc wychodzisz coraz wcześniej, ale dziś stanowczo przegiąłeś. Nie pozwolę ci wyjść o tej porze, bo się usmażysz. A poza tym, jeśli jeszcze raz wyjdziesz bez swojego ochroniarza, Ghrom da ci niezły wpierdol. - Niewdzięczniku, chodzę z tobą wszędzie, gdzie tylko zechcesz, a ty mi za to tak odpłacasz? - W głosie Khilla brzmiał głęboki niesmak, jakby John właśnie jego ręcznikiem wytarł sobie buty.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

87

John patrzył w dal ponad uchem Zbihra. Miał ochotę zamigać, że słyszał o tym, co wyprawiał Z, kiedy zaginęła Bella, ale czuł, że wspomnienie porwania jego krwiczki może i u wojownika podziałać jak płachta na byka. Jeśli do tego dodać aktualną wpadkę Johna, mogłaby się przebrać miarka. - Co tam kombinujesz, John? - zagadnął Z już spokojniejszym głosem. Nie miał zamiaru odpowiadać. Zbihr naparł na niego. - Wiesz, że wycisnę z ciebie odpowiedź, jeśli mnie do tego zmusisz. Myślałem, że już jest później. Nędzna wymówka, bo gdyby to była prawda, wyszedłby drzwiami od frontu, a nie zmyślał historyjki o śmieciach. Cóż, jego kubeł na śmieci składał się głównie z dziury w dnie... - Nie myśl, że ci wierzę. - Z spojrzał na zegarek. - Wolno wyjść najwcześniej za dziesięć minut. John skrzyżował ręce na piersi, gryząc się w język, żeby nie palnąć, co sądzi o tym całym przetrzymywaniu go. W głowie rozbrzmiewał mu dzwonek alarmowy, więc stał jak na rozżarzonych węglach. Srogie spojrzenie Zbihra nie polepszało mu humoru. Po dziesięciu minutach zazgrzytały żaluzje w oknach rezydencji. Zbihr skinął głową w stronę drzwi. - Teraz już możesz iść bez obaw, że się sfajczysz. - John ruszył natychmiast w stronę drzwi. - Jeszcze raz cię przyłapię bez asysty ahstrux nohtrum, a będziesz u króla. Khill zmełł przekleństwo. - A ja stracę posadę. Ściślej rzecz biorąc, V zrobi mi z dupy szaszłyk. Wybór należy do ciebie. John nacisnął klamkę i wypadł na zewnątrz, bo czuł, że się dusi. Nie chciał starć z Z, bo go szanował, jednak bał się, że może go ponieść. W garażu skierował się w stronę znajdujących się w głębi pomieszczenia drzwi na zewnątrz. Odwrócił głowę, żeby nie patrzeć na składowane w przejściu trumny. Szesnaście, czy jakoś tak. Jemu jednak spędzała sen z oczu wizja jednej jedynej trumny.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

88

Pchnął stalowe drzwi i wyszedł na trawnik. Wyminął basen, w którym woda była jeszcze spuszczona, i udał się na skraj lasu, tuż obok muru posiadłości. Odór dezaprobaty, podobny do piwnicznej stęchlizny, informował go: Khill mu depcze po piętach, natomiast powiew wody kolońskiej zdradzał obecność Blastha. Najwyższa pora się zdematerializować... Niestety, ktoś go mocno chwycił za ramię. Odwrócił się, żeby opierdolić Khilla... ...i napotkał gniewne spojrzenie niebieskich oczu pod rudymi brwiami. Blasth migał, zamiast mówić, może po to, by wymusić uwagę Johna. Chcesz zginąć, proszę cię bardzo. Rób, jak chcesz. Ale nie wolno ci narażać innych, bo to podle. Nie wolno ci wychodzić bez uprzedzenia Khilla. John spojrzał ponad ramieniem Blastha na Khilla, który wyglądał, jakby chciał kogoś zabić. Aaa, to dlatego Blasth migał - nie chciał, żeby trzeci róg ich koślawego trójkąta podsłuchał jego słowa. Rozumiemy się? - zamigał Blasth. To, że Blasth zrobił wyłom w ich jednomyślności, było czymś niebywałym. John poczuł, że musi się jakoś usprawiedliwić. Bardzo mi przykro, ale nie mogę obiecać, że nie będę musiał gdzieś się nagle zerwać - zamigał. - Mogę tylko przysiąc, że powiem Khillowi, przynajmniej po to, żeby na ten czas też gdzieś zniknął. Zrozum, John... Pokręcił głową i ścisnął Blastha za rękę. Nikomu nie mogę tego obiecać, w każdym razie nie w moim obecnym stanie. Ale na pewno powiem Khillowi, dokąd się wybieram i kiedy mam zamiar wrócić. Blasth zazgrzytał zębami, jednak miał dość rozumu, żeby wiedzieć, kiedy spasować. Dobrze, niech ci będzie. John cofnął się i zamigał:

Do dziesiątej będziemy się kręcić w Xtreme Parku, potem się przeniesiemy na St. Francis Avenue. Dostałem SMS-a od Treza. Zdematerializował się w kierunku południowo-zachodnim, zestalając się w miejscu, które patrolowali poprzedniej nocy. Jego J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

89

przyboczni pojawili się przy nim z grobowymi mina mi. Olewał to. Zerkał na betonowy placyk, przypatrując się jeżdżącym. Na samym środku, błyskając zapalniczką, stał oparty o rampę szczeniak. W jego kieszeniach trwał nieustanny obrót. Paru skejtersów jeździło po placyku, kilkunastu gawędziło, podrygując na deskach. Na parkingu stało siedem samochodów najróżniejszej maści. Co chwilę przejeżdżał powoli radiowóz. Johna drażniła beznadziejna strata czasu. Może gdyby się przenieśli do samego centrum, patrolując zaułki, mieliby większą szansę... Lexus, który zajechał na parking, zaparkował ostentacyjnie w poprzek. Ze środka wysiadł jegomość wzrostu piątoklasisty w zbyt luźnych dżinsach i kowbojskim kapeluszu na głowie. Zalatywało od niego kostnicą, w której nawaliła chłodnia. I trochę jakby... Old Spice'em. Johna wyprostowało. W pierwszej chwili chciał się rzucić na drania, ale Khill przytrzymał go od tyłu. - Zaczekaj. Zobaczmy najpierw, co jest grane - mruknął. Trudno było polemizować z logiką Khilla, więc John zmusił się do pozostania w miejscu. Wykuł na pamięć tablice rejestracyjne chromowanego lexusa LS 600h. Drzwi wozu otwarły się i ze środka wyszło trzech kolesiów. Nie byli aż tak wyblakli, jak reduktorzy z dłuższym stażem, ale wyglądali na nordyków i cuchnęli na kilometr. Jeden ubezpieczał tyły dwóch sformowało szyk, któremu przewodził mikry kowboj. Kiedy wkroczyli na płytę Xtreme Parku, oczy wszystkich skierowały się w ich stronę. Szczeniak przy środkowej rampie wyprostował się, chowając zapalniczkę do kieszeni. - Kurwa, że też nie mamy samochodu - szepnął Khill. Fakt. Bez wozu mogli śledzić lexusa najwyżej z dachu jakiegoś wieżowca. Młody diler ani drgnął, kiedy podeszli do niego. Nie wyluwał się zaskoczony ich wizytą, więc musiała to być jakaś ustawka. Po krótkiej wymianie zdań nieumarli otoczyli chłopaka i ruszyli razem do wozu.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

90

Wsiedli wszyscy, z wyjątkiem jednego z nieumarłych. Co teraz? Czy włamać się do jakiegoś samochodu, zrobić /zwarcie i ruszyć w pościg, czy zmaterializować na masce cholernego lexusa i zaatakować? Rzecz w tym, że w obu przypadkach ściągnęliby na siebie uwagę, a trudno dwudziestu człowiekom naraz porządnie wyczyścić pamięć. - Jednego chyba zostawiają - mruknął Khill. Owszem. Lexus zawrócił i zaczął wyjeżdżać, zostawiając na parkingu nieumarłego. John z bólem patrzył za znikającym samochodem. Skoro jednak reduktorzy odjechali z przodującym dilerem tego rewiru, z pewnością wrócą. No i na miejscu został jeden z zabójców. Tak więc mieli coś do roboty. John patrzył, jak nieumarły wchodzi do Xtreme Parku objąć zastępstwo. W przeciwieństwie do swojego poprzednika był typem nomadycznym. Krążył po obrzeżach placu, patrząc w oczy napotkanym. Wśród skejtersów siał wyraźny popłoch; paru z tych, którzy poprzedniej nocy robili zakupy, zmyło się. Ale nie wszyscy byli dostatecznie ostrożni lub trzeźwi, żeby zareagować. Ciche postukiwanie przybrało na sile. John spojrzał w dół i zobaczył czubek własnego buta nerwowo wystukujący rytm na asfalcie. Niecierpliwił się, ale nie chciał spieprzyć tej sytuacji. Zaczaili się za barakiem technicznym. Stali tak chyba w nieskończoność. Obchód terenu zajął sukinsynowi prawie godzinę, ale kiedy w końcu zbliżył się do nich, przyszedł czas na upragnioną nagrodę. John mentalnym rozkazem zgasił najbliższą latarnię. Nie ma to jak dyskrecja. Gdy zastępczy diler zadarł głowę, John wyszedł zza baraku. Nieumarły obejrzał się za siebie; wyraźnie dotarło do niego, że wojna trwa. Szubrawiec sięgnął z uśmiechem za pazuchę. John ani trochę się nie przejął widokiem spluwy. Jedyną regułą przestrzeganą przez obie strony było nierzucanie się w oczy człowie... Mignęła lufa i rozległ się wystrzał, niosąc echem po całym placu. Co jest, u kurwy nędzy? John zanurkował za barak. Posypał się grad kul, odbijając rykoszetem od betonu. Skejtersi, wrzeszcząc,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

91

rozpierzchli się na wszystkie strony John oparł się o drewnianą ścianę baraku i wyciągnął spluwę. Obok niego wyrośli Khill i Blasth. Korzystając z przerwy w kanonadzie, sprawdzili, czy któryś nie jest ranny. Odjebało mu, czy jak? Chce się popisać przed publiką? - zamigał Khill. Dobiegły ich ciężkie kroki, a potem szczęknięcie wymienianego magazynku. John zerknął na drzwi baraku. Kłódka na łańcuchu - samo szczęście. Mentalnie otwarł zamek w kłódce. Wyjął łańcuch... Idźcie za tamten róg i udawajcie rannych - zamigał do kumpli. Kiedy ja chcę... John wycelował lufę w twarz Khilla i spojrzał mu chłodno w oczy. Khill cofnął się. Miało być tak, jak chce John, i po dyskusji. A John chciał sam zmierzyć się z reduktorem. Pierdolę cię, powiedział samymi wargami Khill, zanim obaj z Blasthem zdematerializowali się. John z głośnym jękiem zwalił się jak kłoda na ziemię i przekręcił na brzuch, zakrywając odbezpieczonego SIG sauera. Coraz wyraźniej słyszał kroki nieumarłego i jego rechot wskazujący na to, że sukinsyn bawi się doskonale. Po powrocie od ojca Lahser zmaterializował się w pomieszczeniu sąsiadującym przez ścianę z pokojem, w którym więził Xhex. Tęsknił za nią, ale wolał nie zbliżać się do niej. Po powrocie z Dhundhu zawsze przez pół godziny musiał dochodzić do siebie; nie był idiotą - nie zamierzał dać jej się zabić. A na pewno skorzystałaby z tej okazji. Czyż to nie było słodkie z jej strony? Położył się na łóżku i zamknął oczy. Był zmarznięty i ociężały, oddychał ciężko. Czuł się jak ochłap mięsa wyjęty z zamrażarki, choć po drugiej stronie wcale nie było mu zimno. Przeciwnie, domostwo jego ojca było ciepłe i komfortowe, choć urządzone w trochę teatralnym stylu. Tatulo nie miał prawie mebli, za to chyba z tonę kandelabrów.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

92

Zimne dreszcze musiały mieć jakiś związek z przejściem z jednego świata do drugiego - potrzebował coraz więcej czasu, żeby dojść do siebie po powrocie. Szczęśliwie jednak zanosiło się na to, że nie będzie musiał bywać u papy lak często jak dotąd. Zdążył już poznać i opanować cały garnitur jego sztuczek, a towarzystwo Omegi samo w sobie nie było szczególnie inspirujące. Omega nieustannie domagał się pochlebstw. Brandzlowanie czyjegoś ego, nawet jeśli tym kimś był wszechwładny, mroczny kutas, który jak raz jest twoim papą, szybko mu się przejadło. W dodatku ojciec prowadził jakieś wynaturzone życie erotyczne. Lahser nie miał nawet pojęcia, kim były te cholerne istoty w jego łożu. Bestie były czarne, a jakże, ale nieokreślonej płci i rasy, do tego łasiły się jakoś tak obleśnie. Wiecznie chciały się pieprzyć, nawet przy świadkach. Ojciec nigdy im nie odmawiał. Komórka bipnęła. Lahser sięgnął do kieszeni kurtki. Zerknął na godzinę i poderwał się na łóżku. To niemożliwe! Od jego powrotu minęły już dwie godziny. Czy czas mógł biec tak szybko? Kiedy usiadł, żołądek podjechał mu do gardła. Poskrobanie się po twarzy okazało się nadludzkim wysiłkiem. Jego ciało ważyło chyba z tonę, wszystko go bolało, jak wtedy, kiedy miał katar i grypę. Był rozbity psychicznie. Czyżby był chory? Czy istniała aspiryna dla nieumarłych? Wątpił w to... Trzymając się za żołądek, spojrzał w stronę łazienki Do prysznica miał chyba z kilometr; nie warto było nawet podejmować tej próby. Po dziesięciu minutach udało mu się w końcu przełamać letarg. Wstał i przeciągnął się; czarna krew zaczęła żwawiej krą żyć mu w żyłach. Łazienka nie była już oddalona o kilometr, tylko o parę metrów. Z każdym krokiem poruszał się coraz pewniej. Idąc pod prysznic, przejrzał się w lustrze, kontemplując swoją kolekcję sińców i skaleczeń. Większość obrażeń z poprzedniej nocy już znikła, ale wkrótce zastąpią je nowe... Podniósł rękę do góry i sposępniał. Skaleczenie po wewnętrznej

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

93

stronie ręki powiększyło się. Kiedy dotykał go palcem, nie bolało, ale wyglądało paskudnie płytka, otwarta rana, szara wewnątrz, na zewnątrz obwiedziona czarnym konturem. W pierwszym odruchu pomyślał, że powinien iść do Agrhesa... dalekie echa poprzedniego życia. To by było nawet niezłe, gdyby nagle pojawił się w klinice, żądając wolnego łóżka. Nie miał nawet pojęcia, gdzie ta cholerna klinika się zaszyła, przez co nie mógł jej najechać ze swoimi ludźmi. Wampiry wreszcie doceniły powagę sytuacji i zeszły do podziemia. Pod prysznicem starannie namydlił skaleczenie, zastanawiając się, czy to aby nie jakiś rodzaj infekcji, po czym zaczął myśleć o innych sprawach. Czekała go ciężka noc. O ósmej indukcja nowego członka Korporacji. O dziesiątej spotkanie z Benloise'em. A potem, w domku z czerwonego piaskowca, czekał go grad pieszczot. Po kąpieli wytarł się i obejrzał ranę. Kiedy jej dotknął, popłynął czarny, wodnisty płyn. Jego jedwabna koszula będzie świetnie wyglądać z czarną plamą rosnącą na rękawie. Zakleił ranę wielkim plastrem. Ciekawe, jak tej nocy będą się zabawiać z ukochaną? Może ją dla odmiany zwiąże? Błyskawicznie wrzucił na siebie garnitur od Zegny i wyszedł. Mijając drzwi sąsiedniej sypialni, zabębnił pięścią tak, że obudziłby umarłego. - Niedługo wracam. Przywiozę łańcuchy. Czekał na odpowiedź, a kiedy się jej nie doczekał, złapał a klamkę, przykładając ucho do drzwi. Dźwięk jej oddechu był zaledwie delikatnym powiewem powietrza, jednak oddychała. Żyła i będzie żyć, kiedy on wróci. Opanował się i puścił klamkę. Gdyby otwarł drzwi, straciłby kolejnych parę godzin, a jego ojciec nie lubił czekać.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

94

Na dole zajrzał do kuchni, żeby przetrącić coś, ale nie było co. Podniósł wieczko ekspresu do kawy, który pyrkotał już od dwu godzin. Na dnie zalegała brunatna maź. Uchylił drzwi lodówki, ale nawet gdyby umierał z głodu, nie wziąłby stamtąd nic do ust. Skończyło się tym, że teleportował się z kuchni z pustymi rękami i burczącym żołądkiem. Nie bardzo mu to poprawiało humor, ale nie chciał przegapić tego cyrku, choćby po to, żeby dowiedzieć się, co z nim robili podczas indukcji. Wiejski domek znajdował się na północny wschód od jego eleganckiej dzielnicy; kiedy zmaterializował się na zarośniętym trawą podwórzu, poczuł, że jego ojciec jest wewnątrz, jego krew w pobliżu Omegi zaczynała tętnić inaczej, niosąc się echem, jak w wielkiej przestrzeni, choć nie wiedział, czy ta przestrzeń jest w nim, czy w jego ojcu. Drzwi wejściowe były otwarte. Wchodząc po schodkach do odrapanej sionki, wspominał własną indukcję. - Wtedy naprawdę zostałeś moim synem. Odwrócił się gwałtownie. W stołowym stał Omega; białe szaty zakrywały jego twarz i dłonie, czarna energia spływała na podłogę w postaci mrocznego cienia, który padał sam z siebie, nie wymagając żadnego źródła światła. - Jesteś podniecony, mój synu? - Aha. - Lahser spojrzał przez ramię na stół. Wiadro i noże, które pamiętał z własnej indukcji, czekały już na... Na zewnątrz żwir zaskrzypiał pod kołami samochodu. - Przyjechali. - Synu, chciałbym, żebyś dostarczył mi więcej takich jak on. Potrzebuję świeżego mięsa. - Nie ma sprawy. Ruszył do drzwi. Chociaż w tym jednym się zgadzali. Więcej indukcji znaczy więcej pieniędzy czyli więcej walk. Omega zaszedł go z tyłu i delikatnie pogładził czarną ręką po plecach.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

95

- Jesteś moim kochanym synkiem. Lahser poczuł ukłucie w sercu. Te same słowa słyszał z ust wampira, który go wychował. - Dzięki, tato. Z lexusa wysiadł pan D i dwóch nieumarłych. Prowadzili przed sobą żywego. Szczeniakowi nawet nie zaświtało w głowie, że za chwilę zostanie powalony jak jagnię na ołtarzu ofiarnym. Gdy jednak ujrzał Omegę, na jego twarzy odmalowała się zgroza.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

96

12 JOHN LEŻAŁ TWARZĄ DO ZIEMI, słysząc coraz wyraźniej kroki nieprzyjaciela. Z każdym oddechem wciągał do nosa pył. Udawanie zabitego to nie był najlepszy pomysł, ale cholerny zabójca, którego palec odtańczył taniec świętego Wita na cynglu, nie palił się, żeby sprawdzać, jak celnie trafił. Strzelanina w miejscu publicznym? Czyżby dureń nie słyszał o istnieniu komendy policji w Caldwell? Ani o rubryce kryminalnej „Caldwell Courier Journal"? Reduktor stanął i John bał się, że puści pawia od słodkiego, dusznego odoru. Śmieszne, że czasem przełyk może zadecydować o czyimś życiu lub śmierci. Coś go szturchnęło w lewą rękę: to reduktor sprawdzał chyba, czy jest już sztywny. Nagle zza baraku dobiegł głuchy dramatyczny jęk Khilla, jakby mu flaki wypadały na zewnątrz. Buty zaczęły się oddalać. Drań poszedł sprawdzić, co się dzieje. John zastanawiał się, czy to nie sen. Reduktor zachowywał się jak w filmach gangsterskich: trzymał przed sobą oburącz gnata, dla większego efektu machając lufą na boki. Wyglądał idiotycznie w teatralnej pozie, godnej policjantów z Miami, ale kule mają swoje prawa i wystarczyła lekka zmiana kierunku, żeby John znalazł się w zasięgu strzału. Na szczęście miał to w dupie. Kiedy skurwiel kroczył jak na deskach scenicznych w stronę jęczącego Khilla, obraz Xhex pchnął Johna, by jednym zwinnym ruchem poderwać się z ziemi i wskoczyć na barczyste plecy nieumarłego. Oplótł gada rękami i nogami, przytykając mu lufę do bladej skroni. Reduktor zamarł na ułamek sekundy, a John gwizdnął przez zęby, dając sygnał kumplom, żeby wyszli z ukrycia. - Rzuć broń, gnido - powiedział Khill, wyłaniając się zza baraczku. A potem, nie dając zabójcy nawet czasu, by mógł zastosować się do jego polecenia, złapał go za rękę i wyłamał jak suchą gałąź. Kości strzeliły głośno. Ręka zabójcy zwisła bezwładnie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

97

wypuszczając glocka z dłoni. Gdy zabójca wił się z bólu, z oddali rozległ się narastający dźwięk policyjnych syren. John zawlókł skurwiela do baraczku. Khill otwarł drzwi i po chwili reduktor zniknął z placu boju. Leć po swój samochód, powiedział samymi wargami do Khilla - Jeśli gliny jadą po nas, musimy spylać. Nigdzie nie idę. Przyprowadź samochód... Khill rzucił Blasthowi kluczyki do hummera. - Leć po wóz, a nas zamknij w środku. Blasth wyszedł bezzwłocznie, zamykając drzwi. Rozległo się szczęknięcie, kiedy zakładał łańcuch i kolejne szczęknięcie, kiedy kłódka się zatrzasnęła. Reduktor zaczął się szamotać mocniej, co było dobrym znakiem, bo chcieli go pociągnąć za język. John przekręcił drania na brzuch i zaczął odciągać do tyłu za szyję, aż zabójca wygiął się w łuk. Khill wiedział od razu, co robić. Ukląkł, przytykając twarz do twarzy zabójcy. - Wiemy, że więzicie samicę. Gdzie ona jest? Dźwięk syren przybrał na sile. Zabójca wydał z siebie jedynie serię pochrząkiwań, więc John zwolnił lekko uchwyt, żeby mógł zaczerpnąć tchu. Khill walnął nieumarłego w pysk. - Pytam cię o coś, draniu. Gdzie ona jest? John jeszcze bardziej poluzował uchwyt, co nieumarły wykorzystał, żeby zatrząść się ze strachu. Choć przedtem butnie wystrzelał cały magazynek, gdy przyszło co do czego, okazał się młodym, przerażonym gnojkiem. Khill znów go walnął, tym razem mocniej. - Odpowiadaj. - Nie ma... żadnej... samicy. Gdy Khiller znów się zamachnął, zabójca uchylił głowę reduktorzy w zasadzie nie żyli, ale ich receptory bólu sprawowały się

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

98

na medal. - Samica więziona przez waszego nadreduktora. Gdzie jest? John oddał swoją spluwę Khillowi, a potem wolną ręką sięgnął do pasa i wyciągnął swój nóż myśliwski. W myśl niepisanej umowy od drastycznych czynów był John. Wyciągnął nóż z pochwy i podetknął pod nos reduktorowi. Położył się na nieumarłym, który wreszcie przestał wierzgać. - Zaraz zachce ci się gadać, możesz mi wierzyć - zakpił Khill. - Nic nie wiem o żadnej samicy - zaszemrał zabójca, któremu John uciskał tchawicę. John szarpnął jeszcze mocniej do tyłu. - Nic nie wiem! - zapiał reduktor. Syreny wyły coraz głośniej. Na parkingu zapiszczały opony samochodów. Pora spuścić z tonu. Reduktor zademonstrował głębokie lekceważenie jedynej reguły w tej wojnie, zasady nieściągania na siebie uwagi człowieków. Trudno odgadnąć, co jeszcze może odbić chwackiemu strzelcowi. John porozumiał się wzrokiem z Khillem, który zdążył już sam wpaść na ten pomysł. Ze sterty nasiąkniętych towotem szmat wyciągnął gałgan i wepchnął reduktorowi w zgryz, przerywając przesłuchanie. Z zewnątrz dobiegały ich stłumione głosy gliniarzy. - Osłaniaj mnie. - OK. John odłożył nóż, żeby trzymać oburącz reduktora. Słyszał kroki, na razie dalekie, ale prędzej czy później będą się musiały przybliżyć. Mundurowi rozeszli się po Xtreme Parku, a radioodbiorniki w ich samochodach paplały nadal, zapewniając podkład dźwiękowy rekonesansowi, który zresztą nie trwał długo. Po paru minutach policjanci zebrali się wokół samochodów zaledwie parę kroków od baraku. - Dwa czterdzieści do bazy. Teren jest czysty. Nie znaleźliśmy ofiar ani sprawców... Reduktor wierzgnął nogą, wywracając kanister z benzyną. Johnowi

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

99

zdawało się, że słyszy, jak wszystkie lufy policji w Caldwell kierują się w stronę baraku. - Kurwa, co to ma być? Lahser uśmiechnął się. Młody diler w osłupieniu patrzył na Omegę. Choć ojciec był cały spowity w szaty, tylko dureń nie zauważyłby, że pod spodem coś nie gra. A diler nie był durniem i chciał dać nogę, ale eskorta pana D otoczyła go błyskawicznie, wykręcając mu ręce. Lahser skinął w stronę stołu w jadalnym. - Ojciec zrobi to z nim tutaj. - Co zrobi? - Na twarzy młodego odmalowała się panika. Miotał się jak zarzynane prosię, w pewnym sensie trenując przed tym, co miało wkrótce nastąpić. Zabójcy wzięli go na ręce i rzucili na drewniany blat z otworami odpływowymi, a następnie, kwiczącego i wierzgającego, ujęli za ręce i nogi. Omega podszedł do stołu, a kiedy podniósł kaptur, zapadła cisza. A potem rozległ się przeraźliwy krzyk młodego, odbijając się od sufitu i rozchodząc po całej ruderze. Lahser odsunął się, żeby nie przeszkadzać ojcu w robocie; patrzył, jak ubrania dilera drą się w strzępy od samego dotyku czarnej, przejrzystej dłoni. A potem przyszła pora na nóż; ostrze zabłysło w świetle lichego żyrandola mżącym spod odrapanego sufitu. Pan D był asystentem technicznym: krzątał się, podstawiając wiadra pod ręce i nogi młodego. Lahser nie żył, kiedy wypuszczano mu krew z żył; obudził się dopiero wtedy, gdy jego ciałem targnął tajemniczy impuls. Teraz z zainteresowaniem przyglądał się, jak wygląda upuszczanie krwi, rozpłatanie klatki piersiowej i jak Omega podcina żyły swego nadgarstka, żeby kapnąć czarny, oleisty płyn w pierś inicjowanego, a następnie wyczarowuje znikąd kulę energii, by tchnąć życie w trupa. Patrzył, jak w procesie reanimacji energia zostaje rozprowadzona po wszystkich arteriach i naczyniach krwionośnych. Ostatni krok polegał

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

100

na usunięciu serca, które oklapło na dłoni Omegi, nim wylądowało w kamionkowym słoju. Lahser przypomniał sobie, jak sam zmartwychwstał, a jego ojciec złapał za halsztuk pana D i kazał mu go dokrwić. Był nirdokrwiony, ale też nie żył już od dłuższego czasu, w dodatku był półkrwi wampirem. Młody był zwykłym człowiekiem, więc przyszedł do siebie, łapiąc powietrze jak ryba, i całkowicie zdezorientowany. Lahser przyłożył rękę do piersi, wsłuchując się w rytm woj ego serca... Poczuł strużkę płynu w rękawie. Gdy Omega zaczął odprawiać zwyrodniały hokus-pokus nad inicjowanym, Lahser wbiegł na górę do łazienki. Zdjął marynarkę, złożył na pół i zorientował się, że nie ma jej gdzie odłożyć, bo cała łazienka tonie w syfie, którego od dwudziestu lat nikt nie tykał. Ktoś się, kurwa, wreszcie powinien za to wziąć. W końcu powiesił marynarkę na jakimś haku i... Niedobrze. Podniósł rękę. Miał czarną plamę na opatrunku i mokry łokieć. - Szlag by to. Wyszarpnął spinki z mankietów, rozpiął koszulę i zamarł, patrząc na własną pierś. Spojrzał w zamazane lustro i przybliżył twarz do tafli, jakby to mogło cokolwiek zmienić. Na lewej piersi miał płaską rankę rozmiarów dziesięciocentówki. I trzecią obok pępka. Żeby nie zemdleć z przerażenia, musiał się chwycić brzegu umywalki. W pierwszym odruchu chciał lecieć do taty wzywać pomocy, ale sądząc z wrzasków i charkotów na dole, w stołowym akcja ruszyła na dobre i tylko głupiec by się w to mieszał. Omega był na co dzień roztrzepany, ale potrafił fanatycznie skoncentrować się na ważnym zadaniu. Oparłszy się o umywalkę, Lahser na próżno usiłował zwymiotować. Zastanawiał się, ile jeszcze ma takich plam, choć wolał tego nie wiedzieć. Jego indukcja, nowe narodziny, czy jak to zwał, miały uczynić go

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

101

nieśmiertelnym. Tak w każdym razie obiecywał mu ojciec. Spłodzony z nasienia Zła, był uformowany z nieprzebranych zasobów mrocznej materii. Gnicie wykraczało poza tę ofertę. - Nic panu nie jezd? Lahser zamknął oczy; teksański akcent pana D zgrzytał w uszach jak pilnik. Jednak nie miał siły nawet na to, żeby kazać małemu pultać się. - Jak sprawy wyglądają na dole? - spytał tylko. Pan D odchrząknął, ale i tak mówił z trudem. - Obawiam się, pszę pana, że to jeszcze potrwa - wydusił z obrzydzeniem. - No i fajno. Lahser z trudem wyprostował się w krzyżach i odwrócił się w stronę swojego przybocznego... Nagle, ni stąd, ni zowąd, kły wyskoczyły mu z dziąseł. Po chwili uświadomił sobie, że wpatruje się w żyłę szyjną pana D. Poczuł w żołądku straszliwe ssanie, od którego jelita skręciły mu się w supeł. Potem wszystko toczyło się jakby poza nim. W ułamku sekundy powalił pana D na podłogę i wbił kły w jego gardło. Czarna krew, która trysnęła mu na język, była właśnie tym, czego mu było trzeba. Mały kowboj szamotał się, a potem znieruchomiał. Biedny dureń niepotrzebnie się stawiał. Ssanie szyi nie miało żadnych podtekstów erotycznych, chodziło zwyczajnie o pokarm. W miarę chłeptania apetyt Lahsera rósł. Przycisnąwszy reduktora mocno do piersi, dudlił jak smok.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

102

13. DŹWIĘK KOPNIĘTEJ PUSZKI Z BENZYNĄ UCICHŁ. Khill usiadł na nogach reduktora. Skubany kopnął raz, ale ten numer nie przejdzie po raz drugi. Wokół baraku zaczęły gromadzić się gliny. - Zamknięte - powiedział któryś, brzękając łańcuchem. - Znalazłem łuski od nabojów. - Słuchajcie, tam coś jest. O Jezu, ale capi. - To co tam jest, nie żyje chyba od tygodnia. Śmierdzi gorzej od zapiekanki z tuńczykiem produkcji mojej teściowej. Poniósł się pomruk głębokiego zrozumienia. W ciemnościach John i Khill czekali z zamkniętymi oczami. Jedynym wyjściem w wypadku wyważenia drzwi było zdematerializowanie się i pozostawienie reduktora na łasce losu; był zbyt ciężki, by mogli go przeteleportować z sobą. Ale żaden z policjantów nie miał raczej klucza do kłódki i jedyne, co mogli zrobić, to wystrzelić dziurę w drzwiach. Pewnie jednak gliny dojdą do wniosku, że ilość papierów, jaką będą musieli po takiej akcji wypełnić, jest niewarta świeczki. Dzwoniący na 911 twierdził, że facet, który strzelał, był sam, więc nie może być w środku. Ktoś kaszlnął i zdusił przekleństwo. - Gdyby tam był, nos by mu odpadł od tego fetoru. - Zadzwońcie do dozorcy, żeby usunął stąd tę padlinę - powiedział głęboki bas. - A my się teraz przejedźmy po okolicy. Kroki i głosy zaczęły się oddalać. Po chwili jeden z samochodów odjechał. - Skończmy z nim - szepnął Khill do ucha Johna. - Bierz nóż, pyknijmy go i spierdalajmy stąd. John pokręcił głową. Za żadne skarby nie wyzbędzie się swojej zdobyczy. - John, nie wydostaniemy się razem. Skończ z nim i stleniajmy się

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

103

stąd. Takiego wała. On jest mój - powiedział, poruszając wargami, choć Khill nie mógł widzieć jego ust. Nie dopuści do utraty cennego źródła informacji. W razie czego zresztą z policją człowieków mogą sobie poradzić mentalnie... a nawet fizycznie, gdyby zaszła taka konieczność. Rozległ się gładki szelest wyciąganego z pochwy sztyletu. - Wybacz, John, ale musimy go pyknąć. Nie! - krzyknął bezgłośnie John przez ramię. Khill złapał Johna za kołnierz kurtki i szarpnął mocno, tak że John miał do wyboru albo puścić szyję zabójcy, albo mu urwać łeb, zakręcając nieodwracalnie kran potencjalnych informacji. John rozluźnił uchwyt i złapał równowagę, podpierając się ręką o zimny beton. Nie będzie chodził na pasku Khilla. Co to, to nie. Skoczył na Khilla i rozpętało się piekło. Szamotali się, próbując wyrwać sobie sztylet, kopiąc wszystko, co tylko się dało. Reduktor poderwał się z ziemi i dopadł drzwi baraku, bębniąc pięściami. Gliny zaczęły wrzeszczeć, po czym znienacka rozległ się strzał, a po nim szczęk metalu. Gliny odstrzeliły kłódkę. John, nie wstając z ziemi, sięgnął do pasa, po czym wykonał na kolanach obrót i obaj z Khillem na trzy, cztery cisnęli sztylety, które poszybowały z impetem w kierunku drzwi. Przynajmniej jedno ostrze wbiło się celnie między łopatki reduktora: przy wtórze oślepiającej świetlnej erupcji i głośnego tąpnięcia powietrza reduktor powędrował do swojego stwórcy, zostawiając po sobie swąd spalenizny oraz potężną wyrwę w drzwiach baraku. Najpierw do środka wsunęła się jedna, potem druga lufa rewolweru. Potem pojawiły się ręce glin, głowy, wreszcie obaj gliniarze wleźli do końca do baraku. Błysnęły latarki. Johnowi i Khillowi adrenalina podskoczyła tak bardzo, że nie byli w stanie się zdematerializować, przywarli tylko bez mchu do ściany po obu stronach drzwi. - Ej, rozporek ci się rozpiął. - Kiedy gliniarz odwrócił się w stronę,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

104

skąd padł tekst Khilla, John wyrwał z kabur oba SIG sauery i palnął naraz w łeb obu asów komendy policji w Caldwell, aż gwiazdy im stanęły przed oczyma i osunęli się na ziemię. Akurat Blasth nadjechał hummerem. John przeskoczył przez policjantów i rzucił się do samochodu, a za nim Khill w swoich ukochanych new rocksach, które straszliwie dudniły po asfalcie. John dopadł tylnych drzwi, które Blasth otworzył automatycznie. Khill wśliznął się środkowymi drzwiami. Blasth nadepnął gaz i śmignął do przodu. Mieli potężne szczęście, że do baraku cofnęli się tylko dwaj gliniarze; druga dwójka bez wątpienia zaraz miała do nich dołączyć. Jechali na północ w stronę autostrady. John przelazł przez oparcie na tylne siedzenie i chwycił Khilla za gardło. - Odjebało wam, czy jak? - krzyknął zza kierownicy Blasth, gdy obaj kumple podjęli przerwaną walkę. Nie było czasu na odpowiedź. John dusił Khilla, który próbował mu podbić oko, i to skutecznie. Gnali z szybkością ponad stu kilometrów na godzinę przez śródmieście, a potem przez sąsiednie dzielnice. Policja mogła znać numery rejestracyjne hummera, jeżeli któryś z glin był na tyle przytomny, by je zapamiętać, kiedy Blasth pryskał z Xtreme Parku. Na tylnym siedzeniu kotłowało się. Tymczasem Blasth zawiózł ich w jedyne sensowne miejsce. Kiedy wjeżdżali na nieoświetlony parking na tyłach Sal's, John i Khill zdążyli się już pobić do krwi. Bójka skończyła się dopiero, kiedy Trez wyciągnął siłą Johna z wozu - co wskazywało na to, że rudy zadzwonił do nich z drogi. Khill został obezwładniony przez iAma. John splunął krwią i obrzucił ich wściekłym spojrzeniem. - Ogłaszam remis. - Trez uśmiechnął się krzywo. - Co wy na to, chłopaki? Johnem trzęsło z wściekłości. Nieumarły mógł posiadać ważne informacje dotyczące miejsca przetrzymywania Xhex, okoliczności jej porwania, czegokolwiek, a ponieważ Khill uparł się, żeby go wykończyć, nie zbliżyli się ani o krok do celu. W dodatku łotr zginął zbyt lekką

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

105

śmiercią. Jedna mała dziurka w pozbawionej serca klatce piersiowej i już odfrunął prosto w objęcia Omegi. Khill otarł usta grzbietem dłoni. - Weź się i palnij, John! Myślisz, że ja jej nie chcę znaleźć? Chryste, towarzyszę ci noc w noc w poszukiwaniach, modląc się, żeby wreszcie trafić na jakiś trop. - Wyciągnął oskarżycielsko palec w stronę Johna. Postawmy sprawę jasno: gdybyśmy dostali się w ręce człowieków w towarzystwie reduktora-zdrajcy, nie wyszłoby nam to na dobre. Chcesz się spowiadać Ghromowi z tego, jak się obszedłeś z nieumarłym w Xtreme Parku? Bo ja nie. A jeśli jeszcze raz przytkniesz mi lufę do twarzy, rozwalę cię, nie bacząc na to, że stracę posadę. John wolał przemilczeć odpowiedź. Wiedział tylko jedno - gdyby nie to, że liczył na zdobycie jakichś informacji u Benloise'a na St. Francis, rozniósłby Khilla na strzępy i nikt by go nie powstrzymał. Nawet Cienie. - Słyszysz, co mówię? - naparł Khill. - Rozumiemy się? John krążył nerwowo, patrząc pod nogi. Teraz, kiedy opadła adrenalina, zaczynał w duchu przyznawać Khillowi rację. Dotarło do niego również, że w baraku musiał doznać zaćmienia umysłu. Naprawdę przytknął lufę czterdziestki do twarzy kumpla? Teraz, gdy rozjaśniło mu się w głowie, przeraził się tym, i co zrobił. Jeżeli się nie weźmie w garść, porwanie Xhex stanie się tylko jednym z wielu jego problemów i skończy na marach, bo popełni błąd w walce albo Ghrom wykopie go z rezydencji. Spojrzał na Khilla. Zacięty wyraz na ozdobionej piercingiem twarzy świadczył o tym, że ich przyjaźń przeżywa kryzys i jest o krok od zerwania - nie z powodu zawziętości Khilla, lecz głupoty Johna, która odstrasza każdego. Podszedł z wyciągniętą ręką do Khilla i z ulgą przyjął fakt, że tamten się nie odsunął, jednak dłoni nie przyjął. - Nie życzę ci źle, John. John kiwnął głową, patrząc na wytatuowaną łzę pod okiem kumpla. Cofnął rękę i zamigał:

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

106

Wiem. Tylko że ja... muszę ją znaleźć. A co, jeśli tamten zabójca mógł wskazać jakiś trop ? - Możliwe, ale w podbramkowej sytuacji musisz nauczyć się dbać przede wszystkim o siebie. Jeśli zginiesz, nigdy się nie dowiesz, co się z nią stało. Nie znajdziesz jej, jeśli sam będziesz w grobie. Z tym nie mógł polemizować. - Zrozum, popaprańcu, że ja też jestem w to umoczony powiedział łagodnie Khill. - Ale muszę dbać o to, żebyś się nie obudził na tamtym świecie. Też chcę ją znaleźć, ale tylko jeśli będziesz ze mną współpracować. Zamorduję Lahsera - zamigał ze wzburzeniem John. - Zaduszę go własnymi rękami i będę mu patrzył w oczy, kiedy będzie umierał. Dopnę tego, że jego prochy zostaną rozsypane na jej grobie. Klnę się na... Na co też mógł przysięgać ktoś taki jak on? Na ojca? Matkę? ...klnę się na moją duszę. Ktoś inny próbowałby go pocieszyć różnymi banialukami w stylu: „nie trać nadziei" albo „zobaczysz, będzie dobrze". Ale Khill klepnął go tylko po ramieniu. - Kiedy mówiłem ci ostatni raz, że cię kocham? Co noc wychodzisz ze mną na poszukiwania. - Ale nie robię tego z obowiązku. Tym razem, kiedy John wyciągnął do niego rękę, Khill przyciągnął go do siebie i padli sobie w objęcia. Po chwili Khill odsunął go i zerknął na zegarek. - Czas lecieć na St. Francis Avenue. - Macie jeszcze dziesięć minut. - Trez objął ramieniem Khilla i ruszył z nim w stronę kuchennych drzwi na tyłach restauracji. Najpierw wy dwaj musicie się umyć. Możecie wjechać hummerem na naszą rampę wyładunkową, to wam wymienię tablice rejestracyjne. - Cholernie miło z twojej strony - pochwalił Khill. - Wiem, jestem fajnym gościem. A na poparcie tego faktu powiem wam jeszcze wszystko, co wiem o Benloisie. John wszedł za nimi do środka. To, że nie udało mu się wycisnąć nic z zabójcy, pogłębiało jego niezłomną determinację. Lahser na bank jest w Caldwell, bo jako boss Korporacji J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

107

Reduktorów nie mógł opuścić miasta. W którymś momencie jego drogi z Bractwem muszą się przeciąć. Bractwo z kolei nie opuści Caldwell, bo tu znajduje się Krypta. Choć więc cywile rozpierzchli się po wiejskich kryjówkach, wojna pichciła się w Caldwell, bo póki bracia żyli, wróg mógł tylko marzyć o zwycięstwie. Prędzej czy później Lahser wypłynie gdzieś, gdzie John jak raz będzie. Ale czekanie na tę chwilę było cholernie wykańczające. Każda noc bez nowych wiadomości wlokła się w nieskończoność. John przeżywał piekło.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

108

14. KIEDY LAHSER ODERWAŁ SIĘ WRESZCIE OD ŻYŁY PANA D, odepchnął go od siebie jak brudny talerz po posiłku. Wsparty o blat umywalki upajał się poczuciem sytości i powracających sił. Był jednak diabelnie ociężały jak zwykle po dokrwieniu. Co jakiś czas dobierał się do szyi Xhex, ale tylko tak, dla hecy, bo naprawdę ciągnęło go zupełnie do czegoś innego. Czyżby do życia potrzebna mu była czarna, mazista krew icduktorów? O nie, za Chiny nie dopuści do tego, żeby musiał regularnie cmoktać tych palantów. Zerknął na zegarek. Za dziesięć dziesiąta. Wyglądał jak bezdomny i tak się właśnie czuł. - Umyj się - rzucił do pana D. - Mam dla ciebie full roboty. Kiedy mówił, język mu się lekko plątał. - Słyszysz, co powiedziałem? - Tak, pszę pana. - Teksańczyk rozglądał się po łazience, jakby szukał ręcznika. - Na dole, w kuchni - syknął Lahser. - Masz mi przywieźć czyste ubrania. A, i jeszcze jak będziesz w domu, zostaw w sypialni tacę z jedzeniem. Pan D kiwnął krótko głową i wyszedł na miękkich nogach. - Mamy dla rekruta komórkę i dowód osobisty? - zawołał za nim Lahser. - Są na dole w opakowaniu kurierskim. Wysłałem panu SMS-a z numerem. Bez kowboja byłby jak bez ręki. Odkręcając wypaczone kurki na glazurowanej ścianie, Lahser raczej spodziewał się wątłego strumyczka rdzawej cieczy, jednak, ku jego radości, z główki prysznica trysnęła czysta woda. Wyskoczył z łachów. W strumieniach wody poczuł się cudownie oczyszczony i

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

109

zregenerowany. Po wszystkim wytarł się w swoją koszulę i poczłapał do sypialni. Wyciągnął się, zamykając oczy i kładąc rękę na brzuchu, na tych dziwnych rankach. Wyglądało to głupio, jakby je przed czymś osłaniał. Odgłosy dochodzące z dołu świadczyły o postępach ceremonii indukcji, co przyjął z ulgą, ale nie bez zaskoczenia. Jęki bólu i przerażenia przeszły niepostrzeżenie w coraz głośniejsze jęki rozkoszy, sugerujące nadciągający orgazm. Przypomniał sobie, jak młody pytał go, czy jest gejem. Może to nie było pytanie, tylko pobożne życzenie? Wszystko jedno. Lahser miał już dość włażenia w dupę tacie; jak dobrze pójdzie, chłopak go zastąpi. Przymknął oczy próbując uciszyć zamęt w głowie. Plany działań Korporacji, lęki o Xhex, niepokoje związane z dokrwieniem... Choć w jego głowie kłębiły się myśli, ciało było zbyt mdłe, by unieść świadomość. I chwała Bogu... Zapadając w sen, miał bardzo wyrazistą wizję, która jakby spłynęła z innego wymiaru, spychając na margines całą resztę. Widział siebie spacerującego po posiadłości, w której się wychował, idącego trawnikiem w stronę rezydencji. W domu paliły się światła, za oknami widział poruszające się sylwetki... dokładnie tak, jak tamtej pamiętnej nocy, kiedy zamordował parę wampirów, która go wychowała. Ale w wizji sylwetki majaczące w oknach należały do obcych - człowieków, które kupiły ten dom. Po prawej stronie widział krzew bluszczu, pod którym pochował swoich rodziców. Widział siebie, jak stoi obok miejsca, w którym wykopał dół na ciała. Nadal w tym miejscu widniało lekkie wybrzuszenie, chociaż nowy ogrodnik posadził w tym miejscu nowy bluszcz. Ukląkł, wyciągając rękę... która nie była jego ręką, tylko, jak ciało Omegi, była uformowana z czarnej, migotliwej mgły. To odkrycie, nie wiedzieć czemu, wprawiło go w panikę. Zaczął się miotać, próbując wyrwać się z własnej skóry.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

110

Ale upadł tak nisko, że grawitacja miała nad nim pełną władzę. Galeria sztuki Ricarda Benloise'a znajdowała się w centrum, w sąsiedztwie zabudowań szpitala świętego Franciszka. Lśniący pięciopiętrowy budynek wyróżniał się spośród bratnich „wysokościowców" z lat dwudziestych dzięki liftingowi fasady z chropawej stali, przecinanej oknami wielkimi jak wrota stodoły. Wyglądał jak odstrzelona nastolata w otoczeniu czcigodnych matron. Kiedy John z kolegami zestalili się na chodniku po drugiej stronie ulicy, galeria tętniła życiem. Przez szklane ściany widział panie i panów w wieczorowych strojach, jak krążą z kieliszkami szampana w palcach, podziwiając wiszące na ścianach obrazy, które, przynajmniej z ulicy, wyglądały jakby je namazał brudnymi palcami trzylatek albo świrus wyskrobał zardzewiałym gwoździem. Te wypociny pseudoawangardy nie powaliły Johna na kolana, zresztą sztuka w ogóle mało go ruszała. Trez kazał im skierować się do tylnego wejścia, więc przeszli jeszcze kawałek ulicą, skręcając w zaułek na tyłach galerii. O ile fasada budynku była elegancka i atrakcyjna, o tyle tylna elewacja w ogóle nie miała okien i była zamalowana czarną matową farbą. Dwie pary gładkich drzwi i rampa załadowcza: wszystko pozamykane na trzy spusty, jak pas cnoty. Z uzyskanych przez Treza informacji wynikało, że działalność tego miejsca nie sprowadzała się bynajmniej do fetowania gniotów wychodzących spod pędzla pogrobowców Warhola, stąd też na tyłach budynku roiło się od kamer. Na szczęście było tak ciemno, że mogli się bez trudu ukryć; żeby zejść z pola widzenia kamer, teleportowali su, za stertę drewnianych palet w cieniu. O tej porze miasto jeszcze tętniło życiem; chłodne powietrze nocy rozbrzmiewało symfonią klaksonów, syren policyjnych i postękiwań autobusów. W oddali, na końcu zaułka, pojawił się samochód. Pod jechał pod

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

111

galerię na zgaszonych światłach. - Otóż i nasz lexus. Cóż za punktualność - zadrwił KM1. John odetchnął głębiej, bo bał się, że go rozsadzi. Samochód zajechał równolegle do rampy i stanął. W wozie zapaliła się lampka i ich oczom ukazał się... ...kurduplowaty reduktor ze skejtparku, ten, od którego waliło Old Spice'em. Oprócz niego w wozie nie było nikogo. Lahsera ani widu, ani słychu. John w pierwszym odruchu chciał się rzucić na nieumarłego... ale przypomniał sobie, że według Treza Lahser powinien również dotrzeć na spotkanie. Jeśli ujawnią się za wcześnie, mogą go spłoszyć. Zaskoczenie było kluczowym czynnikiem, bo Lahser był przeciwnikiem nie lada. Czując, jak budzi się w nim żądza mordu, John postanowił wysłać do braci SMS-a z prośbą o przysłanie posiłków. Sięgnął do kieszeni po komórkę. Obserwując znikającego w drzwiach galerii reduktora, napisał do Rankohra: St. Francis 189. Lahser w drodze. My - na tyłach domu. Krótko i węzłowato. Chowając komórkę, zorientował się, że Blasth i Khill patrzyli mu przez ramię. Jeden z nich w dowód aprobaty ścisnął go za rękę. Rzecz w tym, że Khill miał rację. Żeby dopaść Lahsera, potrzebowali posiłków. Sam będzie musiał się opanować, bo impulsywnością może zaprzepaścić tę okazję. Wkrótce Rankohr wraz z Vrhednym zmaterializowali się u wylotu zaułka i ruszyli w ich stronę. Hollywood był groźnym przeciwnikiem z tą swoją bestią, którą mógł wystawić naprzeciwko Lahserowi. John zaczął migać, nie czekając na ich pytania. Chcę własnoręcznie zabić Lahsera. Rozumiecie, co mówię? Vrhedny kiwnął głową. Znam twoje perypetie z tym gnojem - zamigał. - Jeśli jednak szala zacznie przeważać się na korzyść tego sukinsyna, będziesz musiał odwiesić dumę na kołku i pozwolić nam interweniować. Czy wyrażam się dosyć jasno? John nabrał tchu. Nie mógł odmówić racji V. Postaram się, żeby nie doszło do takiej sytuacji.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

112

Bardzo się cieszę. Zamarli, kiedy z budynku wyłonił się kurduplowaty reduktor. Usiadł z powrotem za kierownicą lexusa i odjechał. Czyżby spotkanie zostało odwołane? - Na dach - zaordynował Rankohr, znikając. Klnąc w duchu, John w ślad za nim teleportował się na dach budynku Benloise'a, skąd wyjrzawszy przez krawędź, zobaczył lexusa stojącego na światłach na St. Francis Avenue. Na szczęście mały kowboj był prawomyślnym kierowcą i wyrzucił kierunkowskaz w lewo, więc John rozpadł się na mikrocząstki i ponownie zestalił dwa domy dalej. Powtarzał ten manewr równolegle do trasy przejazdu samochodu; w końcu reduktor skręcił w lewo, wjeżdżając w zabytkową dzielnicę Caldwell, gdzie kończyły się płaskie dachy i trzeba było materializować się na spadzistych dachówkach cholernych wiktoriańskich domków. Na szczęście John miał dosyć przyczepne podeszwy. Jak gargulce oplatał się wokół wieżyczek, wykuszy mansard i parapetów, obserwując z góry przejazd nieumarłego, póki lexus nie skręcił, znikając w wąskiej uliczce biegnącej wzdłuż rzędu eleganckich domów z czerwonego piaskowca. John znał tę okolicę powierzchownie z wizyty w suterenie Xhex, która musiała znajdować się gdzieś w pobliżu. To nic była okolica typowa dla Korporacji Reduktorów. Zwykle osiedlali się w podrzędnych dzielnicach. Wyjaśnienie mogło być tylko jedno: to była chata Lah-sera. Koleś jego pokroju, który nigdy nie skąpił sobie na ciuchy i biżuterię, nie byłby sobą, gdyby osiedlił się byle gdzie. Wychowany w luksusowej rezydencji, uważał, że mu się to od życia należy. Serce Johna zabiło gwałtownie. Lexus zatrzymał się przed garażem i zaczekał, aż drzwi podjadą do góry, po czym wjechał. Po chwili z garażu wyłonił się mały reduktor. Przeciął ogród i wszedł od strony kuchni do jednego z elegantszych domków. Po prawicy Johna zestalił się Rankohr. My dwaj zajdziemy ich od tyłu. Vrhedny z chłopakami teleportują się

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

113

przez drzwi frontowe. Vrhedny już jest na ganku. Podobno nie ma metalowych prętów - zamigał Hollywood. John skinął głową i zaczęli teleportować się na kamienny aras dokładnie w chwili, gdy reduktor pchnął drzwi do czegoś, co wyglądało jak dobrze zaopatrzona kuchnia. Na moment zastygli w czasie i przestrzeni, czekając, aż reduktor wyłączy alarm. To, że go wyłączał, nie znaczyło automatycznie, że Lahser jest poza domem. Reduktorzy, jak wszyscy, potrzebowali regularnego wypoczynku do naładowania baterii, a tylko aren kładzie się spać bez żadnych zabezpieczeń. John z całego serca chciał wierzyć, że w końcu znajdzie i dopadnie Lahsera.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

114

15. XHEX SIEDZIAŁA NA FOTELU PRZY OKNIE,

gdy nagle dobiegł ją łoskot z dachu. Coś łupnęło ciężko parę razy, przerywając odtwarzanie z pamięci receptur koktajli, co robiła, żeby nie odpięć do reszty. Podniosła głowę, nastawiając czujnie uszu. Z parteru dobiegł ją odgłos wyłączanego alarmu, potem usłyszała lekkie kroki reduktora, który przynosił jej posiłki... Coś tu się nie zgadzało. Coś było nie tak. Zastygła w fotelu, uruchamiając sensory telepatyczne. Choć nie potrafiła emitować sygnałów symphackich, jej zdolność wyczuwania siatek emocjonalnych wokół była wystarczająca, by stwierdzić, że wokół domu nie kręcą się reduktorzy. Wyczuła kilka osób. Dwie za domem, trzy przed. Ich emocje były emocjami wojowników: stpicki spokój, najwyższa koncentracja. Jednak nie byli reduktorami. Nagle zerwała się na równe nogi. To niemożliwe! Bractwo Czarnego Sztyletu przybyło po nią! Desant został przeprowadzony z perfekcyjną synchronizacją. Z dołu dobiegł okrzyk zaskoczenia. Kotłowanina i szuranie butów wskazywały na ostrą przepychankę. Groźny ryk samczych głosów poinformował Xhex, że dołączyły już posiłki. Chociaż nikt prócz Lahsera nie mógł jej słyszeć, zaczęła krzyczeć najgłośniej, jak się dało, licząc na to, że uda jej się chociaż głosem przebić przez ściany niewidzialnego więzienia. John Matthew nie mógł uwierzyć, że reduktor nie zdaje sobie sprawy z ich obecności. Tylko półgłówek nie połapałby się, że wokół niego roi się od wampirów. Nic z tych rzeczy. Nieumarły spokojnie robił swoje - wszedł do środka, jakby nigdy nic, zostawiając drzwi otwarte. Kontrola była kluczowym czynnikiem infiltracji wrogiego terytorium, więc John, przestąpiwszy próg eleganckiego domku z

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

115

piaskowca, podporządkował sobie reduktora, wykręcając mu rękę za plecami, po czym rzucił go twarzą na kuchenną glazurę i usiadł mu na tyłku jak na kanapie. Rankohr niewiarygodnie cicho przemknął obok Johna, a jednocześnie z jadalni do kuchni wpadł V z Khillem i Blasthem. Rzucili się pobieżnie przeszukać parter. Johnowi przebiegł dreszcz po krzyżu, jakby go ktoś podrapał ostrym czubkiem sztyletu. Rozejrzał się dookoła, ale nie zauważył nic, co mogło odpowiadać ze ten dziwny dreszcz, więc go zignorował. - Piwnica - zarządził szeptem Rankohr. Vrhedny pobiegła na dół za nim. Osłaniany przez Khilla i Blastha, John mógł skoncentrować się na leżącym pod nim reduktorze, który był podejrzanie cichy i spokojny. Oddychał i nic poza tym. Czyżby palnął się w coś, upadając na podłogę? Krwawił? Zabójcy nie poddają się łatwo. Kopią chociażby w kanister z benzyną... Nadal dosiadając reduktora, John dokonywał inspekcji w poszukiwaniu jakichś ran lub innych obrażeń. W końcu złapał drania za włosy odciągnął mu głowę do tyłu... Tak, znalazł coś, co jednak z pewnością nie powstało w czasie ich bijatyki. Po lewej stronie szyi nieumarłego widniały ślady dwóch ukłuć na tle wyssanej malinki. Khill przykląkł przy reduktorze. - Kto cię tak urządził, wielkoludzie? Reduktor nie odpowiadał, tymczasem V z Rankohrem teleportowali się piwnicy na pierwsze piętro. Khill złapał zabójcę za szczękę. - Szukamy samicy, więc jeśli dobrze sobie życzysz, powiedz nam, gdzie ją trzymacie. Reduktor ściągnął brwi i podniósł z wysiłkiem oczy. To Johnowi wystarczyło. Złapał Blastha za rękę i przyciągnął do reduktora, przekazując zdobycz. Sam zerwał się i rzucił pędem przez jadalnię i hol. Schody były szerokie i wyłożone dywanem, dzięki czemu bez trudu pokonywał po

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

116

trzy stopnie naraz. Z każdym krokiem czuł coraz wyraźniej, że pod tym dachem przebywa Xhex. Kiedy wbiegł na piętro, Rankohr i V wyrośli przed nim, zagradzając mu drogę. - Nie ma nikogo... John odepchnął Rankohra na bok. Ona jest gdzieś tutaj, jestem pewien. Rankohr przytrzymał go za ramię. - Chodźmy na dół przesłuchać reduktora. Więcej się dowiemy w ten sposób, niż... Nie! Ona jest tutaj! Vrhedny stanął przed Johnem. Jego diamentowe oczy zalśniły groźnie. - Bądź tak uprzejmy, synu, i wracaj na dół. John spojrzał na niego z ukosa. Nie tyle chcieli, żeby wrócił do kuchni, ile, żeby zmył się z tego piętra. Co tam jest? Milczeli obaj. Co tam jest?! Wyrywając się im, słyszał, jak Rankohr klnie, gdy V zasiania sobą drzwi. - Puść go tam, V - powiedział Hollywood głucho - i tak już bardziej nie znienawidzi Lahsera. Oczy V zaczęły miotać iskry, jakby zamierzał się kłócić, ale w końcu wyjął z kieszeni ręcznie rolowanego i klnąc, odsunął się na bok. Z zaciśniętymi szczękami John wpadł do pokoju i stanął jak wryty. W pokoju unosił się wręcz namacalny, odpychający smutek. Musiał rozkazać swoim nogom, żeby zrobiły krok do przodu, przenikając barierę skrajnej rozpaczy. Xhex musiała być przetrzymywana w tych murach. Była tutaj więziona i... maltretowana. Oddychając ciężko przez usta, wodził wzrokiem po wyszczerbionych ścianach. Niezliczone ubytki, do tego zaschłe plamy czarnej i jaskrawoczerwonej krwi. John podszedł i przejechał dłonią po dziurze w jedwabnej tapecie na wybebeszonej płycie gipsowej.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

117

Okrążył pokój, oddychając, jakby się dusił. Łóżko wyglądało jak pole bitwy, poduszki walały się na podłodze, kołdra była skotłowana i poplamiona krwią. Z pietyzmem podniósł poduszkę z podłogi i pociągnął nosem. Jego nozdrza wypełnił intensywny zapach, który co noc powracał w jego snach: zapach Xhex. Kolana ugięły się pod nim. Runął na łóżko. Zanurzył twarz w miękkim materacu, wchłaniając zapach Xhex, ulotny jak wspomnienie, a przecież aż nadto realny. Była tutaj. Niedawno. Rozejrzał się po pokrwawionej pościeli, pomazanych krwią ścianach. Dotarł za późno. Poczuł wilgoć na twarzy i coś kapnęło mu z podbródka, ale nie zwracał na to uwagi, pochłonięty obsesyjnie myślą, że mógł uratować Xhex, gdyby zjawił się wcześniej. Z niemych ust Johna wyrwał się głośny szloch. Przez całe życie serce Xhex nie było zbyt podatne na wzruszenia. Uważała, że pancerz wokół obszaru, który zwykle u samic jest miękki, to skutek jej symphackiej krwi. O, jakże się myliła. Kiedy stała przy kulącym się z żałości Johnie Matthew, organ, który pulsował w jej piersi, pękł na milion kawałków jak stłuczone lustro. Rozwaliło ją do końca, gdy John chwycił poduszkę, tuląc ją jak niemowlę; zrobiłaby wszystko, co w jej mocy, by ukoić jego rozpacz i ból, choć nie całkiem pojmowała ich przyczynę. John cierpiał straszliwe katusze. Ona sama też ledwie trzymała się na nogach. Przyklękła przy Johnie, głodnym wzrokiem chłonąc jego skuloną sylwetkę. Patrzyła tęsknie, jakby nie widziała go od lat. Wciąż był piękny, piękniejszy nawet, niż w jej wspomnieniach. Miał męski, wyrazisty profil, niesamowite niebieskie oczy, surową twarz wojownika i potężne,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

118

barczyste ciało. Był chyba ze trzy razy większy od niej. Wszystko, co miał na sobie, z wyjątkiem podkoszulka, było ze skóry. Włosy miał wygolone po spartańsku, brzytwą. Na piersi Johna widniały plamy czarnej krwi nieumarłych, co znaczyło, że kogoś zabił tej nocy - być może szukając jej. I prawie odnajdując. - John? - przemówił łagodnie męski głos. John nawet nie drgnął. Spojrzała w stronę drzwi i zobaczyła stojącego w nich Khilla, do którego dołączyli właśnie Vrhedny i Rankohr. Na twarzach braci widniała konsternacja; musieli nie wiedzieć o tym, że coś ją łączy z Johnem i teraz ich dopiero olśniło. Khill podszedł do łóżka. - John, jesteśmy tutaj już od pół godziny - ciągnął Khill łagodnie. Jeśli chcemy przesłuchać reduktora z dołu, powinniśmy go stąd czym prędzej zabrać. Na pewno chcesz być przy przesłuchaniu. O, nie. Tylko nie to... - Zabierz mnie z wami - szepnęła z rozpaczą. - Błagam, nie zostawiaj mnie tutaj. John nagle spojrzał wprost na nią, jakby słyszał jej prośbę. Jednak nie, patrzył tylko poprzez nią na swojego przyjaciela. Gdy skinął głową Khillowi, zapisała w pamięci jego twarz. Czuła, że widzi go po raz ostatni w życiu. Kiedy Lahser dowie się o włamaniu, albo zabije ją, albo przeniesie gdzie indziej, a ona raczej nie dożyje następnego odnalezienia. Choć było to zupełnie bez sensu, przytknęła dłoń do twarzy Johna, gładząc kciukiem ślady jego łez. Wyobrażała sobie ciepło jego policzków, wilgoć jego łez. Dałaby wszystko, żeby go wziąć w ramiona i przytulić do siebie. Najchętniej - odejść z nim stąd. - John, po co się tak dręczysz? - wychrypiała. Ściągnął brwi, pewnie dlatego, że Khill coś mu perswadował. Ale potem podniósł dłoń i przyłożył w to miejsce, gdzie go dotknęła. Pewnie chciał otrzeć łzy.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

119

Wstał, nie wypuszczając poduszki z objęć, i przeszedł przez Xhex na wylot. Patrzyła, jak oddala się od niej, a krew szumiała jej głośno w uszach. Dotarło do niej, że właśnie zaczyna się proces jej śmierci. Jej ostatnie połączenie z życiem odchodziło, opuszczało ją, znikało z pola widzenia. Z każdym krokiem Johna w kierunku drzwi ubywało jej powietrza w płucach; jej serce biło coraz słabiej. Owionął ją śmiertelny chłód. Jej nadzieja na wyrwanie się z niewoli odchodziła w siną dal. Jej nadzieja na... Nagle dotarło do niej, przed czym broniła się, odkąd sięgała pamięcią. Po raz pierwszy w życiu zdecydowała się obnażyć swoje uczucia. Mogła to zrobić bezpiecznie, bo chociaż John był przy niej, dzieliła ich nieprzenikniona bariera. Ale o jej duchowym przełomie przesądziło ostatecznie widmo rychłego końca. - John - szepnęła czule. Zatrzymał się i obejrzał za siebie, w stronę łóżka. - Kocham cię. Przez jego piękną twarz przemknął grymas bólu. Złapał się nagle za pierś, jakby zakłuło go w sercu. Ale potem z powrotem odwrócił się od niej. Nim się zorientowała, co robi, runęła, wyciągając ręce w stronę otwartych drzwi. Gdy uderzyła w niewidzialny mur swojego więzienia, powietrze przeszył głośny dźwięk, podobny do wycia syreny, czy może wizgu odpalanych fajerwerków... chyba że włączył się w willi alarm przeciwwłamaniowy? Nie, to nie było ani to, ani tamto, tylko jej własny, przeraźliwy krzyk.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

120

16. JOHN CZUŁ, ŻE MUSI SIĘ WYRWAĆ Z TEGO POKOJU. Gdyby nie rozum i konieczność przesłuchania reduktora, stałby jak przymurowany. Gotów był przysiąc, że czuje obecność Xhex... Oczywiście zdawał sobie sprawę, że wyczerpany poszukiwaniami umysł płata mu figla. Xhex nie było już w pokoju, choć była w nim jeszcze niedawno, a to nie to samo... Jedyną szansą, żeby dowiedzieć się, co się z nią stało, był nieumarły w kuchni na dole. Schodząc na parter, tarł oczy i twarz. Miał ochotę zatrzymać dłużej dłoń na policzku. Skóra mrowiła go dziwnie, trochę jak przy nielicznych pieszczotach Xhex. Chryste, ta krew w pokoju. Wszędzie krew. Musiała ostro bronić się przed Lahserem i chociaż był dumny, że przyłożyła draniowi nie raz i nie dwa, ślady ich porachunków wprawiały go w rozpacz. Skręcił w lewo i przeszedł przez jadalnię, usiłując pozbierać się po wszystkim w sobie. Pchnął drzwi do kuchni... Ledwie jego wzrok spoczął na reduktorze, eksplodował w nim wulkan. Z ust Johna wydobył się bezgłośny ryk wściekłości, kły wysunęły mu się z dziąseł, a jego ciało samo teleportowało się przez kuchnię, zestalając przy nieumarlym. Odepchnął na bok Blastha. Obudził się w nim związany z samicą wampir. Wpadając w szał, jaki znał tylko z opowieści, rzucił się na reduktora. Z wściekłości zrobiło mu się ciemno przed oczyma. Jego mięśnie, napędzane szaleństwem, atakowały szybciej niż myśl. Z zakrzywionymi w szpony dłońmi i ostrymi jak sztylety kłami wyglądał jak rozjuszona bestia. Nie pamiętał, ile to trwało, ani co robił. Zostało w nim tylko wspomnienie mdlącego, słodkawego odoru. Później - o ile później? Miał wrażenie, że minęła cała nic skończoność - przystanął, żeby złapać oddech i zorientował się, że klęczy na czworakach ze zwieszoną głową, a płuca płoną mu z wysiłku.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

121

Jego dłonie spoczywały w kałużach czarnej krwi, z włosów i ust coś ciekło na posadzkę kuchni. Splunął raz po raz, usiłując pozbyć się ohydnego smaku niewiadomego pochodzenia, jednak to coś nie kończyło się na języku i zębach, tylko sięgało głębiej, do gardła i trzewi. Oczy go piekły; widział niewyraźnie. Czyżby znów płakał? Nie czuł w sobie smutku, a jedynie... pustkę. - O Jezu - powiedział ktoś ze współczuciem. Nagle zmęczenie wzięło górę. Osunął się na ziemię i przewrócił na bok. Kładąc głowę w zimnej kałuży krwi, zamknął oczy. Zupełnie opadł z sił. Jedyne, co mógł, to oddychać. Usłyszał, że Khill mówi coś do niego. Chociaż nie wiedział co, z grzeczności kiwnął głową i, ku swemu zaskoczeniu, poczuł ręce wsuwające się pod jego plecy i nogi. Miał dosyć sił, by zamrugać, kiedy windowano go w górę. Dziwna rzecz - blaty i szafki kuchenne, które z pierwszej wizyty w kuchni pamiętał jako białe, wyglądały jak powleczone czarnym lakierem. Półprzytomny, zastanawiał się, kto to zrobił i dlaczego. Czarny był przecież kolorem żałoby. Zamknął oczy. Po serii wstrząsów w trakcie wynoszenia jego ciało zostało ostatecznie podźwignięte do góry, a następnie złożone na tylnym siedzeniu samochodu. Silnik zawarczał, drzwi zatrzasnęły się. Ruszyli, zapewne w stronę rezydencji Bractwa. Nim ostatecznie stracił przytomność, uniósł dłoń i przytknął do policzka. Poduszka? Co się stało z poduszką? W sekundzie otrzeźwiał. Poderwał się, wskrzeszony nagle jak Łazarz. Blasth usłużnie podsunął mu jego zgubę. - Spoko, jest tutaj z nami. John zwinął się w kłębek wokół poduszki pachnącej Xhex. To było jego ostatnie wspomnienie z wyprawy. Lahser obudził się w tej samej pozycji, w której zasnął: leżał na

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

122

wznak z rękami złożonymi na piersi, jak nieboszczyk w trumnie. Dawniej, gdy był wampirem, często wiercił się we śnie, budząc na boku z głową zakrytą poduszką. Usiadł, żeby obejrzeć dziwne plamy na brzuchu i piersi. Bez zmian. Nic gorzej, nic lepiej. Sił też mu chyba nie przybyło. A przecież spał... Rany boskie, trzy godziny? Co z nim jest, do diabła? Dobrze, że miał dosyć rozumu, by odwołać spotkanie z Benloise'em. Komuś takiemu jak on lepiej było nie pokazywać się, wyglądając jak na tygodniowym kacu. Opuścił nogi na podłogę, odepchnął się od materaca i wstał chwiejnie. Na dole panowała cisza. No, może nie do końca, bo ktoś rzygał, co znaczyło, że Omega zrobił swoje i młodego czeka ładnych parę godzin atrakcyjnych wypadów do Rygi. Podniósł z ziemi poplamioną koszulę i marynarkę, zastanawiając się, gdzie, u diabła, jest świeża zmiana ubrań. Pan D nie potrzebował przecież aż trzech godzin na to, żeby zajechać do Benloise'a, umówić się na później, a potem wpaść do domu nakarmić Xhex i wybrać dla niego czyste łachy. Schodząc po schodach, zadzwonił do gamonia, ale włączyła się poczta głosowa. - Gdzie są moje ciuchy, durniu? - syknął i rozłączył się. Zajrzał z sieni do jadalni. Nowy rekrut już nie leżał na stole, tylko skulony pod stołem nachylał się nad wiadrem wymiotując bez skutku, jakby połknął szczura i teraz próbował go wykrztusić. - Zostawiam was tutaj - powiedział głośno Lahser. Rekrut przestał bekać nad wiadrem i podniósł wzrok. Białka miał nastrzyknięte krwią, z otwartych ust sączyła mu się bura ciecz. - Co... co się ze mną dzieje? - spytał dziecinnym głosikiem. Dłoń Lahsera powędrowała do plamy na piersi. Serce mu się ściskało na myśl o głębokiej ignorancji rekrutów. Nie mieli pojęcia, co ich czeka, co tracą, a co zyskują w zamian. Nigdy przedtem nie myślał o sobie jako o rekrucie. Był synem Omegi, a nie nędznym trybikiem w maszynie Korporacji. Ale ile

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

123

naprawdę wiedział? Zmusił się, żeby odjąć rękę od wysięku. - Nic ci nie będzie - powiedział szorstko. - Wszystko jest pod kontrolą. Zaśniesz na chwilę, a kiedy się obudzisz, będziesz się czuł normalnie, tylko lepiej. - To coś, co mnie... - Nie coś, tylko mój ojciec. Tak jak mówiłem, będziesz dla mnie pracować. Wszystko zostaje jak było. - Ruszył do drzwi, czując niepohamowaną chęć ucieczki. - Przyślę kogoś po ciebie. - Błagam, nie zostawiaj mnie. - Załzawione oczy patrzyły błagalnie, brudna ręka wyciągnęła się w stronę Lahsera. - Błagam... Lahser poczuł ucisk w piersi. Miał wrażenie, że się dusi. - Ktoś przyjdzie po ciebie. Byle tylko się znaleźć po drugiej stronie drzwi, jak najdalej od tego domu i całego koszmaru. Dopadł mercedesa, siadł za kierownicą i zatrzasnął drzwi samochodu. Z wiejskiej drogi wyprysnął na asfaltówkę i dopiero po jakichś pięciu kilometrach odzyskał oddech, a gdy na horyzoncie pojawiły się wieżowce centrum, wrócił już całkiem do siebie. Jadąc w stronę dzielnicy domków z piaskowca, jeszcze dwa razy próbował połączyć się z panem D. Za każdym rami odpowiadała poczta głosowa. Skręcając z tylnej uliczki do garażu, miał ochotę ze złości pieprznąć komórką przez okno. Zdjął nogę z pedału gazu, pozwalając się wyprzedzić porshe sąsiada. Bynajmniej nie powodowała nim kurtuazja wobec niego. Drzwi do garażu były otwarte, a w środku stał lewus pana D. Coś było nie tak. Ów fakt w połączeniu z nieodbieraniem telefonów sprawił, że w głowie Lahsera rozdzwoniły się dzwonią alarmowe. Pierwsza rzecz pomyślał o Xhex. Jeżeli ci cholerni bracia porwali ją, wywlecze ich ciała na trawnik, a słońce odwali resztę roboty. Przymknął oczy i zrobił zwiad telepatyczny. Po chwili wyczuł pana D, ale sygnał był słaby, ledwie wyczuwalny. Musieli mu nieźle przyłożyć, ale jeszcze dychał ostatkiem sił.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

124

Kiedy samochód zatrąbił z tyłu, uświadomił sobie, że stoi na środku alejki. Normalnie wjechałby do garażu i wpadł do domu, by walczyć, ale dziś funkcjonował na pół gwizdka, był ociężały i niezborny. Nie był w formie, żeby stawiać czoło braciom, jeżeli byli nadal w środku. Nieumarły to nie znaczy nieśmiertelny. Nawet syn Zła może zostać odesłany na łono ojca. Dobrze, ale co z jego samicą? Ogarnięty niewyjaśnioną paniką ruszył dalej alejką na tyłach, skręcając w prawo i jeszcze raz w prawo, by przejechać przed domem od frontu. Modlił się żarliwie o to, żeby... Na pierwszym piętrze zobaczył stojącą w pokoju Xhex. Z ulgi wypuścił z głośnym świstem powietrze. Nieważne, co się tu działo i kto był nieproszonym gościem w jego domu Ważne, że Xhex wciąż była tam, gdzie ją zostawił. Jej piękna twarz za szybą należała tylko do niego, tylko on jeden widział, jak przytykając dłoń do szyi, patrzy w niebo. Co za cudowny widok, westchnął w duchu. Włosy Xhex zaczynały odrastać w krętych kędziorach. Wysokie kości policzkowe i perfekcyjny obrys ust w księżycowej poświacie wyglądały niezwykle romantycznie. Mimo wszystko, wciąż należała do niego. Zmusił się, żeby jechać dalej. Na szczęście Xhex była bezpieczna w swoim niewidzialnym więzieniu, którego ścian nie mógł przeniknąć żaden wampir, człowiek ani nieumarły. Nic mogli jej dosięgnąć nawet, bracia, ani skrzywdzić uzbrojony w strzelbę szaleniec. Natomiast on, wchodząc do środka, mógł się wdać w potyczkę z braćmi i zostać ranny, a wtedy by ją stracił, bo pole buforujące wokół Xhex zasilał własną energią. Już w tej chwili zaczynał mieć trudności z utrzymaniem pola. Choć nienawidził swojej słabości, musiał patrzeć trzeźwo na sprawy. Serce pękało mu, że musi od niej odjechać. Bał się, że tego nie przeżyje. Jednak podjął jedyną słuszną decyzję. Żeby jej nie utracić, musiał zostawić ją w willi z piaskowca, póki świt nie wygoni z niej

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

125

niepożądanych gości. Dopiero po chwili zorientował się, że krąży w kółko bez celu, ale na samą myśl o tym, że miałby się przespać w którymś z syfiastych podmiejskich domków Korporacji, robiło mu się niedobrze. Kurwa, czy ta noc nigdy się nie skończy? Wierzyć mu się nie chciało, że dał drapaka jak jakiś eunuch, ale głowa opadała mu na piersi, a powieki same się zamykały. Jadąc na zachód przez most na Hudsonie, dumał nad swoją kiepską formą. Dziwne otarcia skóry mogły być skutkiem bójek z Xhex, ale to straszliwe wyczerpanie... Kiedy spojrzał na samochody jadące mostem w przeciwnym kierunku, olśniło go. Odpowiedź, dziecinnie prosta, walnęła go jak obuchem w głowę. Noga zsunęła mu się z gazu. Wschód i zachód. Lewa i prawa. Noc i dzień. Dokrwianie się od pana D pomagało mu tylko pozornie. Potrzebował samicy. Samicy reduktorów? Czemu nie przyszło mu to wcześniej do głowy? Samce wampirów do funkcjonowania potrzebowały krwi płci pięknej. A chociaż krew jego ojca wyraźnie wzięła w jego genach górę, wampir w nim potrzebował raz na czas wziąć coś na Kieł. Krew pana D przywracała mu nieco siły. A zatem... przed Xhex otwierała się nowa, świetlana przyszłość.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

126

17. DO USZU XHEX DOBIEGAŁY ODGŁOSY KRWAWEJ ZADYMY NA DOLE, a wciskający się przez drzwi sypialni swąd zasypki nasuwał przypuszczenia, jaki los spotkał małego reduktora, który przynosił jej posiłki. Należało się spodziewać, że część parteru została przemalowana na czarno. Zdziwiło ją to, że bracia na miejsce rozwałki reduktora wybrali parter willi. Słyszała, że Butch O'Neal zwykle wchłaniał w siebie reduktorów, żeby nie mogli wrócić do Omegi. Ale sądząc z dźwięków, to, co zostało na dole, trzeba będzie zgarnąć na szuflę. No, chyba że to miało być demonstracyjne ostrzeżenie dla Lahsera. Odgłosy krwawej łaźni umilkły, a po chwili ciszy rozległo się szuranie nóg. Bracia wyszli, albowiem w domu nie zostało już nic, co się rusza. Znowu dopadła ją panika, której opanowanie było nieomal fizycznym wysiłkiem. Mimo wszystko nie zamierzała się poddać. Była zdana wyłącznie na siebie. Jej umysł, ciało, duch były jej bronią, której nikt nie mógł jej pozbawił, chyba tylko śmierć. Gdyby musiała umrzeć, chciałaby pociągnąć Lahsera za sobą do grobu... Obecna sytuacja dawała jej siły, by się nie poddawać, zmuszała do powściągania emocji, które w innym wypadku rozsadziłyby ją, pozbawiając rozsądku. Odcięła się bezwzględnie od wszystkich uczuć, które przeżywała, będąc z Johnem Matthew. Jej bariera była superszczelna. Uświadomiła sobie, że nie słyszała pyknięcia ani blasku, tak więc reduktor nie został jeszcze przebity. Dokuczliwy odór zasypki świadczył o tym, że nie zabrali ciała z sobą. Lahser dostanie szału. Słyszała wielokrotnie jego rozmowy z małym Teksańczykiem i choć nigdy by się do tego nie przyznał, był do kowboja szczerze przywiązany. Postanowiła żerować na tej jego

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

127

słabości. Rozwalić go jeszcze bardziej, kiedy będzie rozbity. Może w końcu puści w szwach... W słodko-zgniłych oparach krążyła po pokoju. Przystanęła przy oknie. Zapomniawszy o polu buforującym, podniosła ręce i wsparła się o framugę okienną, ale zaraz odskoczyła, spodziewając się przeszywającego bólu. Doznała raptem lekkiego kopnięcia. Tu zaszła zmiana... Skoncentrowała się i ponownie pchnęła dłońmi barierę pola siłowego, chcąc oszacować stopień, w jakim pole osłabło. Ściany kokonu wyraźnie ugięły się pod jej dotykiem. Pytanie, dlaczego? I czy ten proces będzie postępować, czy też była to przejściowa okazja, z której należało skorzystać, nie oglądając się na nic. Przyjrzała się uważnie oknu. Na oko nic się nie zmieniło, więc przytknęła rękę do szyby, żeby się upewnić... Tak, miała rację. Czyżby Lahser zmarł albo został ranny? Wielki czarny mercedes zwolnił pod oknem, na ulicy. Wyczuła w środku obecność Lahsera. Czy dlatego, że pił jej krew, czy też z powodu słabnięcia bariery pola, jej symphack a natura bez trudu zeskanowała jego siatkę emocjonalną: Czuł się samotny, niespokojny i... słaby. Nie do wiary... To by uzasadniało wyczuwalne słabnięcie pola oraz powody, dla których nie padł jej radośnie w objęcia. Gdyby była w jego skórze, też zaczekałaby do świtu z powrotem do domu. No, chyba że pojechał po posiłki. Ale przecież swoich ludzi mógł wezwać przez komórkę. Kiedy mercedes zniknął z pola widzenia i nie pojawił się ponownie, odeszła od okna. Z zaciśniętymi pięściami stanęła w pozycji bojowej na lekko ugiętych nogach. Zaczerpnęła tchu, skoncentrowała się i posłała prawy sierpowy w barierę jak w szczękę przeciwnika, którego chciała powalić na łopatki. Bariera odrzuciła ją, ale po całym pokoju rozeszły się zmarszczki, jakby pole próbowało przywrócić parametry po kontuzji. Zanim bariera

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

128

zdążyła się uszczelnić, zadała kolejny cios... Szyba w oknie pękła. W pierwszej chwili nie dowierzała temu, co się stało, chociaż czuła powiew powietrza na twarzy. Patrzyła na pokrwawione knykcie, jakby się chciała upewnić, że naprawdę stłukła szybę. Kurczę... blade. Rozważywszy potencjalne strategie ucieczki, zerknęła w stronę drzwi pokoju, których John i jego towarzysze nie zamknęli za sobą. Ostatnią rzeczą, na którą miała ochotę, był przemarsz przez dom, bo nie znała jego rozkładu i nie miała pojęcia na co może się natknąć. Bała się jednak, że jest zbyt słaba na teleportację: wyskakując przez okno, mogła nie zdematerializować się w porę i rąbnąć w chodnik. Lepszą opcją były mimo wszystko drzwi. Mogła w nie walnąć z rozpędu całym ciałem. Odwróciła się i przywarła plecami do ściany, nabrała tchu i rzuciła się sprintem przez pokój. Kiedy zderzyła się z barierą, poczuła, że każdy milimetr jej ciała płonie. Bariera powstrzymała ją, rażąc obezwładniającym bólem. Nagle jednak ściany jej niewidzialnego więzienia ugięły się pod impetem jej ciała. Walnęła twarzą i piersią w ścianę korytarza, potem osunęła się na ziemię. Kręciło jej się w głowie i gwiazdy stanęły jej przed oczami, ale natychmiast się pozbierała. To, że wydostała się z pola bu forującego, nie znaczyło jeszcze, że jest już na wolności. Obejrzała się na wstrząsaną dreszczem błonę kokonu, która próbowała się zregenerować... Ciekawe, czy pękając, wysłała jakiś sygnał do Lahsera. Uciekaj, biegnij, nie oglądaj się za siebie! Wstała z trudem z podłogi i powlokła się korytarzem. Na chwiejnych nogach zaczęła kuśtykać po schodach w dół. Na parterze złapały ją mdłości od dusznego fetoru krwi reduktora. Ruszyła w przeciwną stronę, bo wszystkie drzwi na zewnątrz znajdowały się na tyłach. Każdą wolną sekundę powinna wykorzystać na znalezienie innej drogi wyjścia.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

129

Drzwi frontowe z kolei miały wielkie, rzeźbione odrzwia, przeszklone i uzbrojone żelaznymi kratami, za to zamki były najnormalniejszymi zamkami. To będzie dziecinnie proste... Podeszła do drzwi, przytknęła dłonie do zamka i resztkami energii próbowała przesunąć bolce. Pierwszy, drugi, trzeci, wreszcie czwarty. Drzwi ustąpiły, ale ledwie wystawiła nogę na zewnątrz, usłyszała skrzypienie podłogi w kuchni. Rany boskie, Lahser wrócił, żeby ją złapać. W jednej sekundzie zdematerializowała się, a panika dodała jej skrzydeł. Wiedziała, że w swoim obecnym stanie nie będzie mogła zbytnio się oddalić, więc jej wybór padł na jej mieszkanko w suterenie. Tam przynajmniej bezpiecznie dojdzie do siebie. Zestaliła się w osłoniętej niszy prowadzącej do jej studia i mentalnie otworzyła mosiężne zamki. Kiedy weszła za próg, czujniki ruchu włączyły światła w bielonym wapnem ołtarzyku. Zasłaniając oczy ręką, zeszła niezdarnie po schodkach w dół. Zamknęła drzwi mentalnie i zrobiła krok do przodu... Kulała od zderzenia ze ścianą, biegu po schodach czy czegoś w tym rodzaju. Dopadła pokoju, zatrzaskując za sobą drzwi. Automatycznie zapaliło się światło. Spojrzała na łóżko. Czysta pościel, wyklepane poduszki, nienagannie gładka kołdra. Nim doszła do materaca, nogi same ugięły się pod nią i runęła bezwładnie na ziemię, jak sterta obleczonych skórą kości. Zemdlała, zapewniając sobie głęboki relaks. Po dwudziestu minutach do willi z czerwonego piaskowca z powrotem wkroczyli Blasther z Rankohrem i Vrhednym, już bez Johna, którego odwieźli do rezydencji. Wracali zgarnąć drobnicę w rodzaju dowodów, legitymacji, laptopów, gotówki, narkotyków, wszystkiego, co mogło ich naprowadzić na Lahsera. Stan kuchni nie zrobił na nich większego wrażenia, bo byli świadkami jatki, jaką urządził tam John. Blasther wkroczył do kuchni i zaczął otwierać szafki i wyciągać

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

130

szuflady. Vrhedny wszedł na piętro, a Rankohr udał się do pomieszczeń od frontu. Blasth właśnie zaczynał się rozkręcać na dobre, kiedy usłyszał wołanie Rankohra: - Drzwi od ulicy są otwarte na oścież. Ktoś musiał tutaj niedawno być. Reduktor? Mało prawdopodobne, bo oni zawsze starannie zabezpieczali własność Korporacji. Może złodziej? Bracia nie zamknęli tylnych drzwi, wychodząc, i ktoś wpadł sobie z wizytką. Jeśli to był człowiek, mógł się nieźle przerazić, co by tłumaczyło pośpieszne wybiegnięcie drugą stroną. Blasth trzymał spluwę w garści na wypadek, gdyby spotkał jakiegoś marudera. Wodził lufą na wszystkie strony, drugą ręką robiąc pośpiesznie kipisz. Znalazł dwie komórki w szufladzie na noże - obie bez ładowarek, ale V umiał sobie z tym poradzić. Obok telefonu leżały wizytówki; niestety, wszystkie z adresami firm budowlanych, które pewnie brały udział w adaptacji willi. Buszując w szufladach pod blatem kuchennym, nagle ściągnął brwi i podniósł wzrok. Przed nim stała misa świeżych jabłek. Gdy spojrzał w drugą stronę, zobaczył pomidory i bagietkę w papierowej torbie. Zaciekawiony podszedł do lodówki i otwarł drzwi. Mleko z ekologicznej farmy. Dania na wynos ze sklepu ze zdrową żywnością. Surowy indyk. Wędzony bekon kanadyjski. Jakoś nie wyglądało to na więzienną strawę. Spojrzał na sufit, uginający się od ciężkich kroków, który krążył po pokojach na piętrze, a potem powiódł wzrokiem po całej kuchni, od kaszmirowego palta przerzuconego przez krzesło, po miedziane rondle na półkach i dzbanek z wystygłą kawą. Wszystko markowe i nowe, bardziej lśniące niż na obrazkach w katalogu. Generalnie w guście Lahsera, ale reduktorzy przecież nie mogą jeść. Więc o ile Xhex nie była traktowana po królewsku - co było raczej wątpliwe - znaczyłoby to, że ktoś w tym domu regularnie dogadza

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

131

swojemu podniebieniu. Spiżarnia przylegała do kuchni; Blasth przeszedł nad mokrą plamą, która została po reduktorze, by stwierdzić, że konserw wystarczyłoby dla całej rodziny na rok. Już miał wyjść, kiedy coś na podłodze przykuło jego wzrok: delikatne rysy na idealnie wyglansowanej powierzchni dębowej klepki... w dodatku ułożone w kształt półksiężyca. Rzucił się na czworaki, odsuwając wielkie puszki. Boazeria wydawała się gładka i niepoznaczona żadnymi dziwnymi rysami, ale kiedy ostukał ją szybko, trafił na szczelinę. Wyjął sztylet z pochwy i stukając rękojeścią, próbował oszacować rozmiary skrytki, a potem odwrócił broń i obrysował kontur czubkiem ostrza. Podważył pokrywę i wsunął do środka latarkę, oświetlając worek na śmieci. Czarny, połyskliwy, w kolorze krwi reduktorów. Wyciągnął wór i rozwiązał taśmy. - O rany! - Co tam masz? - Rankohr wyrósł za plecami Blastha. Zanurzył rękę w worku i wyciągnął garść zmiętolonych banknotów. - Kasę. Furę kasy. - Dobra nasza! V znalazł na górze laptop i stłuczoną szybę, która przedtem była cała. Zamknąłem drzwi wejściowe, żeby nikogo tu nie przyniosło. - Zerknął na zegarek. - Musimy się zmyć przed wschodem słońca. - Tak jest. Blasth złapał worek, zostawiając rozbebeszoną skrytkę. Rozsadzała go złośliwa radość. Jeśli dodać do tego dymiący ochłap z reduktora... Chciałby zobaczyć minę Lahsera po powrocie do domu. Wyszli wyjściem ogrodowym. Zmaterializowali się obaj z Rankohrem, a Vrhedny zrobił zwarcie w lexusie w garażu, poddając wóz konfiskacie. Najchętniej zaczekaliby na właściciela, ale świt nadciągał nieubłaganie.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

132

Gdy po powrocie do rezydencji Blasther wszedł z Hollywoodem do holu, czekał już na nich komitet powitalny. Gdy tylko łup został zdeponowany u Butcha, który miał go prze badać w Bunkrze, Blasth pobiegł na górę do Johna. Kiedy zastukał, z pokoju dobiegło go przyzwalające mruknięcie. Wszedł do środka i zastał Khillera na fotelu przy łóżku. Lampa na stoliku wydobywała z ciemności jasny krąg, oświetlając Khilla i skuloną pod kołdrą postać. John był nieprzytomny. Khill siedział z kryształową szklanką i butelką przedniej tequili Herradura, która awansowała do rangi jego ulubionej używki. John z kolei polubił ostatnio towarzystwo Jacka Daniel'sa. Blasth stwierdził, że chyba będzie musiał podnieść sobie poprzeczkę. Piwo nagle wydało mu się beznadziejnie sztubackie. - Jak się miewa? - spytał cicho. Khill łyknął solidnie tequili. - Źle z nim. Wezwałem Laylę, bo powinien się dokrwić. Blasther podszedł do łóżka. John leżał nie tyle z zamkniętymi, ile z zaciśniętymi oczami i głęboką bruzdą na czole, jakby we śnie obmyślał naukową hipotezę. Twarz miał nienaturalnie bladą, przez co włosy wydawały się jeszcze ciemniejsze. Oddychał płytko. Został już rozebrany i obmyty z krwi reduktorów. - Tequila? - zaproponował Khill. Blasth wyciągnął rękę, nie przestając wpatrywać się w Johna. W jego dłoni utkwiła szklaneczka, a nie, jak przywykł, butelka. Nie bacząc na to, wypił całą zawartość duszkiem. Chyba zaczynał rozumieć Khilla. Oddał szklankę i z rękami złożonymi na piersi słuchał gulgotu dolewki. To śmieszne, ale relaksował go odgłos kaskady kosztownego napitku, spadającej na rżnięty kryształ. - Jak już John płacze, to koniec świata - mruknął Blasth. - Musiała być dosłownie chwilę wcześniej w pokoju. - Odstawił ze stuknięciem szklankę na stolik. - Mówił coś?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

133

- Nie. Nawet kiedy wsadziłem go pod prysznic i wlazłem za nim do kabiny. Dobra, tych akurat szczegółów Blasth nie był wcale ciekaw. Całe szczęście, że John jest odporny na te klimaty... Rozległo się ciche stukanie do drzwi, a potem rozszedł się zapach cynamonu i przypraw. Blasth podszedł wpuścić Laylę, gnąc się w ukłonie. - W czym mogę...? - Wybranka spojrzała niespokojnie na łóżko. Słodka Pani... on jest ranny? „Jest poharatany na duszy", odpowiedział w myślach Blasth. - Dzięki za przybycie - powiedział Khill, wstając. Nachylił się nad Johnem, potrząsając jego ramieniem. - Ej, stary, pobudka. - Pociągnął Laylę, sadzając ją na łóżku. Spojrzawszy na Johna, w mig pojęła sytuację. - Wasza łaskawość... - powiedziała cichym, niezmiernie ciepłym głosem, zakasując rękaw sukni. - Panie, przebudź się i przyjmij mój dar dla ciebie. Wierzaj mi, jesteś w potrzebie... John zaczął kręcić głową, ale Khill naskoczył na niego, - Chcesz dopaść Lahsera? W takim stanie nic nie zdziałasz, bo nawet nie zwleczesz dupy z wyra. Wybranka mi wybaczy mój język. Musisz mieć siły... No, chodź, nie rób sobie jaj. - Znów spojrzał skruszony na Laylę. Wybacz, powiedział samymi ustami. Musiała uśmiechnąć się do niego, bo odchylił głowę do tyłu, jakby był pod wrażeniem. Może po prostu coś mu odpowiedziała, też samymi ustami. Pewnie tak. Na pewno. A potem oboje opuścili głowy i Layla westchnęła głośno, gdy kły Johna zanurzyły się głęboko w jej żyle, przyjmując poczęstunek. Khill, nie kryjąc zadowolenia, wrócił na fotel i znów nalał do pełna. Wypił pół szklanki, a resztę podsunął Blasthowi, co było świetnym pomysłem. Blasth stanął za zagłówkiem fotela, opuściwszy jedną rękę na oparcie, a drugą podnosząc do ust. Łyknął raz i drugi, a potem oddał szklankę. Przez chwilę pili na przemian, podczas gdy John pił z żyły Layli... i

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

134

gdy tak każdy pił po swojemu, Blasth uświadomił sobie, że ich wargi z Khillem dotykają tych samych miejsc. Czy to było działanie teąuili, czy rżniętego szkła, czy może korzennego zapachu Khilla, który go dolatywał z fotela... Tak czy owak, powinien się stąd zabrać. Przyszedł tu, żeby pomóc Johnowi, ale z każdą chwilą czuł coraz większą bliskość z Khillem. Gęste czarne włosy przyjaciela muskały rękę Blastha wspartą o zagłówek fotela. - Muszę lecieć - powiedział szorstko, oddając szklankę po raz ostatni i ruszając w stronę drzwi. - Wszystko w porządku? - zaniepokoił się Khill. - Tak. Śpijcie dobrze. Do widzenia, Laylo. - Nie chcesz się dokrwić? - zdziwił się Khill. - Jutro. Wybranka rzuciła za nim coś miłego swoim uroczym głosem, ale klamka zapadła i nie było odwrotu. Modlił się, żeby nikogo nie spotkać na korytarzu. Bał się nawet sprawdzić, jak bardzo mu stoi... niestety, to była jedyna rzecz, której nawet najlepiej wychowany samiec nie mógł ukryć w obcisłych skórzanych spodniach.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

135

18. Po TAMTEJ STRONIE PANIKHA, podkasawszy szatę, taplała się nogami w sadzawce wokół fontanny swojej matki, wsłuchana w śpiew barwnych ptaków, które obsiadły białe drzewo w narożniku dziedzińca. Ptaszki ćwierkały, przeskakując z gałęzi na gałąź, dziobiąc się nawzajem i strosząc piórka. Że też opłacało im się wstawać po to, by potem tak próżniaczyć. W sanktuarium nie istniało pojęcie czasu, mimo to żałowała, że nie ma zegarka kieszonkowego czy zegara z wali. nilem, żeby sprawdzić, jak bardzo Ślepy Król się spóźnia. Codziennie po południu odbywali sparring. Oczywiście, było to popołudnie tylko dla Króla. Dla niej, uwięzionej po tej stronie, dzień trwał wiecznie. Zastanawiała się, jak dawno temu matka wyciągnęła z zamrażarki i dała trochę luzu. Zaraz, zaraz... Ghrom zaczął się pokazywać regularnie jakieś... piętnaście razy temu, a ją odhibernowano... o wiele wcześniej. Może pół roku temu? Pytanie, jak długo siedziała pod oszronionym kluczem - nie zamierzała jednak pytać matki o to. Nie rozmawiały z sobą. Dopóki „boska" istota, która ją zrodziła, będzie ją więzić w sanktuarium, Panikha ma ją gdzieś. Prawdę mówiąc, milczenie Panikhi nie robiło na niej najmniejszego wrażenia. Nic dziwnego, wszak była stwórczy- nią ich rasy i nie musiała się tłumaczyć przed nikim, nawet przed królem... Wiecznie zapatrzona tylko w czubek własnego nosa. Panikha chlapała coraz mocniej i jej szaty zaczęły nasiąkać wodą. Wyskoczyła z sadzawki i zaczęła biegać dookoła, boksując w powietrzu zaciśniętymi w pięści dłońmi. Bycie dobrą, posłuszną Wybranką to był program, którego nie miała na dysku, co było źródłem nieustannych napięć między nią a matką, rozczarowaną brakiem powołania u córki. Wyluzuj się wreszcie, mamo.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

136

Kodeks zachowania Wybranek i cała ta ideologia nie przemawiały do Panikhi ani trochę. A jeśli Pani Kronik chciała, by jej córka zasiliła zastęp zjaw w zwiewnych szatach, przemykających bezszelestnie przez nijakie pomieszczenia sanktuarium, powinna była wybrać dla niej innego ojca. Panikha była wykapaną córką Krhviopija, którego geny przejęła w komplecie. Okręciła się na pięcie, blokując przedramieniem nadlatującą pięść Ghroma. Jednocześnie kopnęła go w wątrobę. Król nie pozostawał jej dłużny i walnął ją łokciem w czaszkę, chyba z zamiarem wywołania wstrząsu mózgu. W ostatniej chwili udało jej uchylić przed ciosem. Kolejnym pniakiem odrzuciła króla do tyłu - choć był ślepy, bezbłędnie wyczuwał jej położenie w przestrzeni. A to znaczyło, że domyśla się, że próbuje go zajść z boku. Rzeczywiście, król już robił półobrót, gotów zza pleców kopnąć ją z glana. W tej sytuacji zmieniła plany, runęła na ziemię i nogami ścisnęła kostki Ghroma, podcinając go. Zrobiła szybki unik w prawo, żeby padając, jej nie zmiażdżył, a kiedy runął z hukiem, naskoczyła mu na plecy, oplatając szyję ramieniem i dusząc. Jedną ręką ciągnęła się za nadgarstek drugiej, która wrzynała się w gardło. Co na to król? Zaczął pełznąć z nią na grzbiecie, jak żółw. Jego niewiarygodna, zwierzęca siła pozwoliła mu wstać z Panikhą na plecach. A potem upadł na plecy, miażdżąc jej ciało o marmurowe płyty dziedzińca - czuła, jak kości jej trzeszczą. Jednak król był prawdziwym dżentelmenem i biorąc poprawkę na jej mniejszą masę mięśniową, nigdy nie dociskał jej długo, co ją zresztą wkurzało. Wolałaby, żeby walczył z nią jak równy z równym, jednak różnice między płciami były nieubłagalnych faktem, a samce były zwyczajnie większe i tym samym silniejsze. Wkurzały ją prawa natury, bo była wobec nich bezsilna. Za to ilekroć dzięki niesamowitej zwinności udało jej się go pokonać, była w euforii. Król poderwał się lekko z ziemi i odwrócił na pięcie, a jego długie,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

137

czarne włosy pofrunęły za nim, opadając na białą dżudogę. Nieprawdopodobnie muskularny, w ciemnych okularach, wyglądał imponująco, uosabiając wszystkie najlepsze cechy czystej krwi wampirzej. Niestety, brak domieszek innej krwi nie posłużył mu. Panikha słyszała, że jego ślepota była skutkiem krzyżowania się przodków w wąskim gronie. Kiedy wstała, przeszył ją ostry ból w plecach, ale nie bacząc na nic, zmierzyła się znów z przeciwnikiem. Tym razem ona zaatakowała, młócąc pięściami. Trzeba przyznać, że Ghrom posiadł zdumiewającą umiejętność odparowywania jej ciosów, jak na ślepca. Może dlatego nigdy nie narzekał na swoje kalectwo. Zresztą niewiele mówił, co jej odpowiadało, choć, naturalnie, była ciekawa, jak wygląda jego życie po Tamtej Stronie. Straszliwie zazdrościła mu jego wolności. Kontynuowali swój pojedynek wokół fontanny, a potem między kolumnami i obok furtki do sanktuarium, i tak w koło. Pod koniec sesji oboje byli pokrwawieni i posiniaczeni, ale to była betka. Kiedy skończą walczyć, rany zaczną goić się same. Ostatni cios zadała Panikha, ładując królowi w podbródek mistrzowskiego haka, aż głowa odskoczyła mu do tyłu, a włosy znów rozwiały się w powietrzu. Zawsze wiedzieli bez słów, kiedy pora przestać. Na chillout spacerowali obok siebie wokół fontanny, rozluźniając mięśnie i wstawiając na miejsce wybite kręgi szyjne. Obmywali jednocześnie twarze i dłonie w przejrzystej wodzie, a potem osuszali płatkami miękkiej materii, które Panikha kazała dla nich przygotować. Choć zamiast wymiany zdań wymieniali między sobą ciosy, zaczęła uważać Ghroma za swojego przyjaciela. Czuła, że może mu ufać. Pierwszy raz zdarzyło jej się coś takiego. Była to czysta przyjaźń. Choć podziwiała z dystansu jego imponującą sylwetkę, nie było między nimi chemii seksualnej i po części właśnie dlatego tak dobrze i swobodnie czuli się z sobą.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

138

Nie, nie pociągał jej, podobnie zresztą, jak inni. Samce wampirów, zwłaszcza wysoko urodzone, mają skłonność do zaborczości. Ghrom nic nie mógł na to poradzić - jego krew decydowała o jego temperamencie. A Panikha nie potrzebo wała kolejnej osoby, która decydowałaby o jej życiu. - Wszystko w porządku? - spytał Ghrom, gdy przysiedli na brzegu fontanny. - Tak. A u ciebie? - Wcale jej to nie wkurzało, że stale pytał, czy wszystko u niej w porządku. Pierwszych parę razy czuła się tym trochę urażona: czyżby sądził, że nie jest wytrzymała na ból? Potem jednak dotarło do niej, że nie pytał o to dlatego, że była samicą, tylko dlatego, że walczyła z nim. - Czuję się znakomicie - powiedział, odsłaniając w uśmiechu ogromne kły. Swoją drogą, doskonale zastosowałaś na początku blokadę ręki. Panikha wyszczerzyła się radośnie, aż zabolały ją policzki. To był kolejny powód, dla którego lubiła z nim przebywać. Nie widział, więc nie musiała przed nim ukrywać swoich uczuć - a jego wyrazy uznania uszczęśliwiały ją. - Ale żółw waszej wysokości był zabójczy. Teraz uśmiechał się jeszcze szerzej. Była bardzo wzruszona tym, że jej pochwała coś dla niego znaczyła. - Cóż, miał niezłą skorupę - mruknął, odwracając się do niej. W ciemnych okularach wyglądał groźnie, choć nie miał wobec niej złych zamiarów. Kaszlnął. - Dziękuję ci za dzisiejszą sesję. Po naszej stronie mamy spore kłopoty. - To znaczy? Przybrał wyraz twarzy, jakby zapatrzył się w dal, co pewnie zostało mu z czasów, gdy musiał ukrywać uczucia przed swoim ludem. - Straciliśmy samicę. Nieprzyjaciel ją porwał. - Pokręcił głową. Jeden z naszych strasznie zadręcza się z tego powodu. - Byli sparzeni?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

139

- Niby nie, ale on zachowuje się, jakby byli. - Wzruszył ramionami. - Chyba wszyscy przegapiliśmy, że między nimi coś jest, co wyszło na jaw dość dramatycznie dzisiejszej nocy. - Co zrobił? - spytała głodna nowin z drugiej strony, hi- storii istot z krwi i kości, bolesnych, ale pełnych życia. Król odgarnął włosy do tyłu, odsłaniając czarny klin na śniadej skórze. - Zaszlachtował dzisiaj reduktora. Po prostu rozniósł go na strzępy. - To przecież jego obowiązek? - Nie w trakcie bitwy, tylko w domu, w którym zabójcy więzili tę samicę. Zabójca powinien był zostać najpierw przesłuchany, ale w Johna wstąpił szatan. John to porządny chłopak, ale - jak to związany samiec stracił rozum. Uwielbiała nieliczne wspomnienia z pobytu po Tamtej Stronie, gdzie zło zmaga się z dobrem... Z drzwi swoich prywatnych apartamentów wyłoniła się Pani Kronik. Czarne szaty rozwiewały się nad marmurową posadzką. Król wstał i ukłonił się, jednak nie czuło się w nim żadnej uniżoności. Kolejny plus dla niego. - Witaj, najmilsza Pani Kronik. - Witaj Ghromie, synu Ghroma. I tyle. Wielebnej mateczce rasy wampirów nie wolno było zadawać żadnych pytań, więc skoro Pani Kronik milczała, milczał i król z respektem. Panilcha wiedziała, czemu zawdzięcza pojawienie się matki: Pani Kronik nie życzyła sobie żadnych kontaktów córki ze światem zewnętrznym. - Pójdę wypocząć - powiedziała do króla, żeby uprzedzić rozkaz matki, na który na pewno by odpyskowała. - Do jutra? - Król wyciągnął w jej stronę pięść. - Do jutra! - Przybiła pięścią w jego pięść, tak jak ją nauczył i ruszyła w stronę furtki do sanktuarium. Jaskrawozielona trawa po drugiej stronie białych murów była wielkim szokiem dla oczu. Idąc obok świątyni Najsamca w stronę dormitoriów Wybranek, Panikha mrużyła oczy. Żółte, różowe i

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

140

czerwone kwiaty rosły teraz swobodnie, gdzie im się podobało: wesołe tulipany mieszały się z żon kilami i irysami. Wszystkie były chyba wiosennymi kwiatami - tak przy najmniej zapamiętała z krótkiego pobytu na ziemi. W sanktuarium zawsze panowała wiosna, wieczna zapowiedź lata, które nigdy nie nadchodziło z jego bujnością i rozleniwiającymi upałami. Lato, naturalnie, znała tylko z lektur. Ozdobiony kolumnadą budynek, w którym mieszkały Wybrania, był podzielony na sześcienne pomieszczenia zapewniające mieszkankom minimum prywatności. Aktualnie większość pomieszczeń była pusta, choć Wybranki bynajmniej nie były gatunkiem skazanym na wyginięcie. Odkąd Najsamiec je „wyzwolił", dobrana przez Panią Kronik prywatna stajnia bezczynnych piękności znacznie się uszczupliła z powodu wypadów na Tamtą Stronę. Przy tym żadna z Wybranek nie odrzuciła swoich święceń, bo po wizycie w posiadłości Najsamca mogły spokojnie wrócić do sanktuarium. Panikha udała się do łaźni, gdzie z ulgą stwierdziła, że jest sama. Jej „siostry" nie pojmowały, co wyczynia z królem, a ona wolała rozkoszować się wytchnieniem po treningu sama, z dala od cudzych spojrzeń. Piękna marmurowa łaźnia Wybranek miała wielki basen z wodospadem na jednym końcu. Tu także, jak w pozostałych obszarach sanktuarium, prawa natury nie miały zastosowania: Ciepły, wartki strumień spływający po białej, marmurowej ścianie był zawsze czysty, świeży, choć nie miał ani źródła, ani widocznego odpływu. Panikha zdjęła z siebie swoją szatę przerobioną na podobieństwo dżudogi Ghroma i weszła do sadzawki w bieliźnie. Woda zawsze była w temperaturze ciała... Panikha marzyła o tym, żeby choć raz wykąpać się w zbyt gorącej lub zbyt zimnej wodzie. Wielki marmurowy basen był wystarczająco głęboki, by dało się w nim pływać. Panikha uwielbiała uczucie odprężenia, jakie dawało jej poruszanie się w nieważkości. Tak, kąpiel to była zdecydowanie najprzyjemniejsza część treningu.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

141

No, może z wyjątkiem chwil, kiedy dawała Ghromowi popalić. Dopłynąwszy do wodospadu, wstała i rozpuściła włosy. Włosy miała dłuższe od Ghroma: nauczyła się nie tylko pleść je w warkocze, ale również zwijać w węzeł na karku, żeby nie mógł jej ciągnąć na wszystkie strony. Pod wodospadem czekały na nią kostki wonnego mydła. Namydliła się cała i kiedy weszła pod wodę, żeby się spłukać, spostrzegła, że nie jest sama. Co za szczęście, postać w ciemnej szacie nie była jej matki. Zbliżała się, utykając. , - Bądź pozdrowiona - powitała ją Panikha. NieMa skłoniła się, jednak nie odpowiedziała, jak zawsze. Panice zrobiło się nagle głupio, że zrzuciła szatę na ziemię. - Sama ją wezmę - powiedziała, a jej głos odbił się echem po marmurowej komnacie. NieMa tylko potrząsnęła głową i schyliła się po szatę. Była śliczną, cichą dziewczyną, która mimo swojego kalectwa wykonywała swoje obowiązki, nie użalając się nad sobą. Choć nigdy się nie odzywała, nietrudno było domyślić się jej smutnej historii. „Jeszcze jeden powód, by nienawidzić Tę, która stworzyła ich rasę", stwierdziła Panikha. Wybranki, jak Bractwo Czarnego Sztyletu, były stwarzane pod jeden strychulec w określonym celu. Podczas gdy samce były gorącokrwiste, umięśnione, agresywne i stworzone do walki, samice miały być inteligentne, ustępliwe, a ich powołaniem było ujarzmiać zwierzęce instynkty samców i cywilizować rasę wampirów. Jin i jang. Jedność przeciwieństw. Konieczność dokrwiania się miała nierozłącznie wiązać obie płcie z sobą. Jednak w tym odgórnym schemacie zaczęły się pojawiać zgrzyty. Prawdę mówiąc, spokrewnienie okazało się źródłem rozmaitych problemów, i chociaż Ghrom, mimo swego upośledzenia, mógł w majestacie prawa sprawować rządy jako syn króla, Wybranki były w o wiele gorszej sytuacji. Reguły prokreacji od zawsze eliminowały

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

142

osobniki z wrodzonymi defektami. Tak więc kulejąca NieMa mogła tylko obsługiwać swe siostry, ukrywając pod fałdami ciemnej opończy hańbiący defekt. Oczywiście Wybranki płaciły jej za to „miłością". No, powiedzmy „litością". Panikha doskonale wiedziała, jak musi czuć się NieMa, oczywiście nie w sensie cielesnym, ale jako ktoś z góry zaszufladkowany, ktoś, kto nie sprostał oczekiwaniom. A skoro mowa o oczekiwaniach... Layla, jedna z Wybranek, weszła właśnie do łaźni, zdjęła szatę i podała ją NieMie ze swoim charakterystycznym, łagodnym uśmiechem. Ledwie jednak weszła do wody, uśmiech znikł z jej twarzy. Prawdę mówiąc, wyglądała, jakby była zagłębiona w niezbyt przyjemnych myślach. - Bądź pozdrowiona, siostro - powitała ją Panikha. Layla drgnęła zaskoczona. - Wybacz... nie zauważyłam, że tu jesteś. I ty bądź pozdrowiona, siostro. Pokłoniwszy się nisko, Wybranka usiadła na jednej z podwodnych marmurowych ław, a chociaż Panikha nie należała do rozmownych, w głębokim zamyśleniu Layli wyczuła coś dziwnego. Opłukała się do końca, a potem podpłynęła i przysiadła obok Layli, która lizała kłute rany na nadgarstku. - Kogo dokrwiłaś? - Johna Matthew. To chyba był właśnie ten samiec, o którym wspominał król. - Czy wszystko poszło jak trzeba? - Tak jest. Panikha oparła głowę o brzeg basenu, podziwiając urodę jasnowłosej Wybranki. - Czy mogę cię o coś spytać? - Naturalnie, że tak. - Skąd ten smutek? Zawsze wracasz stamtąd zasmucona. Właściwie znała odpowiedź. Zmuszanie samicy do seksu i dokrwiania, pod dyktat tradycji, było karygodnym gwałtem.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

143

Layla przyglądała się ukłuciom na swojej żyle uważnie, lecz obojętnie, jakby ręka nie należała do niej. - Nie będę użalać się nad zaszczytem, który mnie spotyka. Potrząsnęła głową. - Zaszczytem? Wyglądasz bardziej, jakby cię dotknęło przekleństwo... - Ależ skąd, to dla mnie wielkie wyróżnienie, że mogę służyć... - Nie zmylisz mnie szumnymi słowy, choć twoja twarz zadaje kłam sercu. Wiedz, że przy mnie możesz spokojnie krytykować Panią Kronik. - Wzruszyła ramionami, widząc szok w seledynowych oczach Wybranki. - Ja zawsze mówię, co mi leży na sercu. - To prawda, tyle tylko, że to nie... - Nie wypada? Nie przystoi damie? - Panikha splotła dłonie, aż chrupnęły jej palce. - Żal mi ciebie. Layla westchnęła przeciągle. - Jak ci wiadomo, przeszłam trening ehros. - I nie jesteś kontenta z tego? - Wręcz przeciwnie. Ale dzieje się coś, czego nie rozumiem. - Twoje umiejętności nie są wykorzystywane? - próbowała odgadnąć Panikha. - Niestety. John Matthew pogardził mną w przededniu swojej przemiany i po tym, jak przeprowadziłam go bezpiecznie na drugą stronę. Gdy dokrwiam braci, też nie pragną zbliżeń ze mną. - Chwileczkę, czy ja dobrze rozumiem? Masz ochotę na seks z którymś z nich? - Cóż, chyba z wszystkich moich sióstr ty wiesz najlepiej, jak to jest być niespełnioną - zauważyła przenikliwie Layla. Panikha zaczynała się gubić. - Wybacz mi moją śmiałość, ale dlaczego miałabyś mieć ochotę na to z jednym z tych samców? - A czemu nie? Wszyscy bracia i tamte trzy młode samce są pięknymi, sroghimi mocarzami. A teraz, kiedy Najsamiee zostawił nas niezaspokojone... - Layla żałośnie pokręciła głową. - Odebrałam szczegółowe instrukcje, pisemne i ustne, na temat aktu seksualnego,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

144

chciałabym więc go wreszcie, choćby raz, doświadczyć. - Osobiście nie czuję najmniejszego pociągu do tych spraw i nie sądzę, żeby to się miało zmienić. Wolałabym walczyć z braćmi ramię w ramię. - To ci zazdroszczę. - Naprawdę? W oczach Layli zabłysła odwieczna mądrość. - O wiele lepiej jest nie chcieć niż chcieć, a nie móc. To pierwsze jest ulgą, to drugie próżnią, która boleśnie osacza. Pojawiła się NieMa z tacą krojonych owoców i świeżo wyciśniętych soków. - Czy zechcesz dołączyć do nas? - zwróciła się do niej Panikha. - Będzie nam bardzo miło - poparła ją Layla z uśmiechem. NieMa skłoniła się w milczeniu, zostawiając je nad posiłkiem, który dla nich przyrządziła, i utykając, ruszyła z powrotem do swoich zajęć. Panikha siedziała nachmurzona obok Layli, przeżuwając ich niedawną rozmowę. Najdziwniejsze w tym wszystkim było to, że i jedna, i druga - mimo sprzecznych poglądów - miały głęboką rację. Ze względu na Laylę wolałaby się mylić w swojej awersji do seksu: byłoby straszne, gdyby Layla, po tylu latach oczekiwań, przeżyła rozczarowanie, gdy jej marzenie w końcu się spełni.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

145

19. POTRZEBUJESZ SAMICY... - powiedział Omega cicho, mimo to jego głos poniósł się echem po najdalszych zakątkach kamiennej komnaty. Lahser stał wsparty o jedną z czarnych ścian. - Muszę się dokrwić - powiedział, siląc się na nonszalancję. - Doprawdy? - Natura ma swoje prawa. Unoszący się w powietrzu z rozłożonymi rękami Omega wykonywał dziwne akrobacje. W białej szacie z kapturem i powiewającymi rękawami przypominał figurkę laufra. Rzecz jasna, był ważniejszym pionkiem na swej planszy. Komnata audiencyjna Zła była wielka jak sala balowa, ozdobiona czarnymi kandelabrami i postumentami, na których płonęły czarne świece. Oszczędny wystrój bynajmniej nie świadczył o ubóstwie. Raz, że świece płonęły czerwonym płomieniem, dwa, że podłoga, ściany i plafon wykonane były z niezwykłego marmuru: Gdy oglądało się go pod jednym kątem, był czarny, pod innym krwistoczerwony; z powodu migotania świec kolory nieustannie przechodziły jeden w drugi. Nietrudno było odgadnąć, co stało za wyborem takiej scenerii. Śnieżnobiałe zwiewne szaty Omegi na tym tle szczególnie rzucały się w oczy. Reszta stanowiła wyłącznie oprawę. Podobną zasadą kierował się, rządząc swoim światem. - Czy ma być dla ciebie również partnerką, mój synu? - rozległ się głos Omegi z drugiego końca komnaty. - Nie - skłamał Lahser. - Tylko źródłem krwi. Omega nie powinien być zbyt dobrze poinformowany: znając słabe nerwy ojca, Lahser wolał nie dawać mu zbyt wielu informacji do przetwarzania. - Czyż nie obdarzyłem cię dostateczną siłą? - To są potrzeby wampirzej części mojej natury. Omega odwrócił się twarzą do Lahsera. - Zaiste, prawdę mówisz - potwierdził elektronicznym szeptem.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

146

- Przywiozę ją do ciebie dziś w nocy na ranczo. - Lahser odepchnął się od ściany. - Przerobisz ją i będę miał to, czego mi trzeba. - A ja nie mógłbym zaspokoić twoich potrzeb? - Mógłbyś. Przeprowadzisz indukcję i będę miał źródło krwi, która dostarczy mi sił. - Mówisz zatem, że jesteś słaby? Niestety tak, niech to diabli. Omega miał niezłego nosa i musiał wyczuć to już jakiś czas temu. Lahser milczał, więc Omega podpłynął do niego w powietrzu, tak że stali z sobą oko w oko. Nigdy nie wprowadzałem samicy do Korporacji. - Nie musi być członkinią Korporacji Reduktorów. Będzie służyć tylko mnie. - Tylko tobie. - Nie musi walczyć. - Upatrzyłeś już sobie tę samicę. - Tak. - Zaśmiał się na wspomnienie Xhex i tego, do czego była zdolna. - Jestem pewien, że ci się spodoba. - Mówisz z wielkim przekonaniem. - Mam bardzo dobry gust. Nagle czerwone płomienie czarnych świec zadrgały, jakby skądś powiał przeciąg. Kaptur Omegi zsunął się, odsłaniając mroczną, przezroczystą twarz o rysach podobnych do rysów Lahsera. - Wracaj, skąd przybywasz - powiedział Omega, unosząc ciemną, mglistą dłoń. Pogładził Lahsera po policzku i odwrócił się. - Wracaj, skąd przybywasz - powtórzył. - Spotkamy się po zmroku na ranczu. - Po zmroku... - Wolisz później? Może być o pierwszej. To do zobaczenia. - Zaiste, ujrzysz mnie. - Dzięki, ojcze. Omega poszybował nad posadzką; kaptur sam wskoczył mu z powrotem na głowę. Panel w ścianie odsunął się. Po chwili Lahser

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

147

został sam. Odetchnął głębiej, potarł twarz i rozejrzał się po wspaniałych murach komnaty, oświetlonych czerwonymi płomieniami. To miejsce przypominało trochę łono. Skoncentrował się i siłą woli przeniósł się z Dhundhu do zapyziałej wieśniackiej chaty, z której ojciec pobrał go na audiencję. Ocknął się w swojej ziemskiej postaci, patrząc z obrzydzeniem na kiczowate brązowe liście na pokrowcu wersalki. Wyliniały meszek tkaniny przypominał w dotyku sierść buldoga. Wersalka zresztą capiła psem, i to takim, który wytarzał się w kałuży, a potem w popielniczce. Lahser podniósł głowę i zadarł koszulę po pachy. Dziwne plamy nie zniknęły, a wręcz powiększyły się. W dodatku czuł się fatalnie. Z trudem podźwignął się do pionu. Drżącymi rękami sięgnął po komórkę. Nikt w międzyczasie nie dzwonił. W poczcie głosowej nie było żadnych wiadomości od pana D, reszta zabójców też nie próbowała się zameldować - nie bez powodu. Wszystko i wszyscy zawsze przechodzili najpierw przez jego totumfackiego, więc jeśli skurczybyk kopnął w kalendarz, reduktorzy nie wiedzą, gdzie szukać Lahsera. Może kurduplowaty kowboj był aż za dobrym adiutantem. Poczuł głód, więc poczłapał do kuchni i otwarł drzwi lodówki. Puchy, nie licząc pudełka sody oczyszczonej, która aż prosiła się o to, żeby jej użyć na wersalce. Trzasnął drzwiami lodówki. Nienawidził całego świata i wszystkich jego mieszkańców, głównie za to, że na stół uporczywie nie wjeżdżały jaja na bekonie. No i ten wszawy domek. Ranczo było nowym nabytkiem Korporacji; Lahser zdążył być w nim tylko raz. Nawet pan D nie wiedział o jego istnieniu. Lahser wykupił je z upadłości, bo potrzebowali mety do produkcji metaamfetaminy, a rudera miała sporą piwniczkę. Poza tym miała standard wiejskiego sracza, więc było zagadką, dlaczego poprzedniego właściciela nie było stać na spłatę długu hipotecznego. Wszedł do garażu i z ulgą zanurzył się w swoim mercedesie. Po

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

148

drodze zajechał pod McDonald'sa i kupił muffinkę i kawę, grzecznie odczekawszy w kolejce złożonej z kierowców ciężarówek i matek w wypchanych pociechami minivanach. Kiedy dojechał do willi z czerwonego piaskowca, jego nastrój pogorszył się: drzwi garażu wciąż były otwarte, ale lexus znikł. Wjechał do środka, zamknął garaż pilotem i wysiadł. Ogród na tyłach wyglądał całkiem znośnie, ale wszędzie unosiła się mdląca woń zasypki. Przystanął na tarasie i spojrzał w górę. Xhex! Panika dodała mu skrzydeł: jednym susem przesadził schodki, dopadając drzwi na tyłach domu. Stanął jak wryty na widok jatki. Chryste... Jego kuchnia. Wnętrze wyglądało, jakby ktoś trysnął wszystko z dyszy czarną farbą olejną. Pan D był w prawdziwie opłakanym stanie. Jego tułów leżał na środku, obok stołu, zaś ręce i nogi walały się po całej kuchni... nie mówiąc o jelitach, rozpiętych jak makrama między gałkami kuchennych szafek. Jakimś cudem jednak głowa pana D z wciąż szeroko otwartymi oczami tkwiła na karku. Na widok Lahsera z lśniących od zakrzepłej, czarnej krwi ust nadreduktora wydobył się żałosny gulgot. - Popatrz na siebie, jak ty, kurwa, wyglądasz - sarknął Lahser. Miał poważniejsze problemy niż to, że jego przyboczny został pocięty na sieczkę. Przeskakując przez breję, wpadł do jadalni i pognał po schodach na górę. Wparował do sypialni, gdzie powitała go jedynie dziura w oknie. Kurwa mać! Kręcąc się w kółko, zobaczył przez uchylone drzwi ślad na ścianie korytarza. Podszedł do jedwabnej tapety, przytknął nos i pociągnął mocno. Z tkaniny unosił się zapach Xhex, co znaczyło, że wydostała się fizycznie, nie poprzez dematerializację. Jak to możliwe, skoro była jeszcze w sypialni po tym, jak dopadli pana D? Czyżby bracia wrócili i pomogli jej się wydostać? Szybki przegląd domu do reszty zepsuł mu humor. Laptop ulotnił się. Komórki wyparowały. Kurwa mać.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

149

Zszedł do kuchni i udał się do spiżarni wziąć sobie... Ukląkł przy odłupanej boazerii. O, w pizdu! - Kasę też mu gwizdnęli? Kto ich naprowadził? No cóż, pan D wyglądał jak eksponat na lekcji anatomii. Mógł puścić farbę, a to znaczyło, że pozostałe adresy Korporacji też są zagrożone. W porywie wściekłości Lahser grzmotnął pięścią w pierwszą rzecz, która nawinęła mu się pod rękę, czyli w wielki słój z oliwkami. Słój rozprysł się na kawałki w kałuży zalewy, a podobne do gałek ocznych zielone kulki wybrały wolność, tocząc się na wszystkie strony. Lahser, siny z wściekłości, wrócił do kuchni i podszedł do pana D. Można się było zrzygać, patrząc, jak okrwawione usta kowboja znów podejmują żałosną próbę, by coś powiedzieć. Lahser wziął z blatu nóż kuchenny i nachylił się nad panem D. - Sypnąłeś? Pan D pokręcił głową. Lahser patrzył mu uważnie w oczy. Białka zmętniały, a źrenice rozszerzyły się, zakrywając całkiem tęczówki. Mimo wszelkich oznak agonii mały kowboj, pozostawiony sam sobie, żyłby w stanie rozkładu do końca świata. Istniał tylko jeden, jedyny sposób, by go raz na zawsze ukatrupić. - Na pewno? - mruknął Lahser. - Nawet kiedy wyłamywali ci ręce ze stawów? Wargi pana D poruszyły się, a dźwięk, który się z nich wydobył, przypominał chlupot wywalanego z puszki żarcia dla psów. Klnąc ohydnie, Lahser dźgnął nożem w wypatroszoną pierś reduktora, pozbywając się chociaż części syfu w kuchni. Błysk, pyknięcie, i już było po ptakach. Lahser zamknął od środka kuchenne drzwi i z powrotem powędrował na piętro. Pół godziny zajęło mu spakowanie ciuchów; tarabaniąc się z sześcioma firmowymi torbami Prądy na parter, próbował sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz sam nosił swój bagaż. Wytaszczył torby za próg, włączył alarm przeciwwłamaniowy, przekręcił klucz w zamku i zawlókł bagaż do samochodu. Włączając silnik, myślał z odrazą o powrocie na obskurne ranczo, chwilowo jednak

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

150

nie miał innej opcji, tym bardziej że miał poważniejsze zmartwienia niż to, że wersalka śmierdzi. Musiał odnaleźć Xhex. Sama była zbyt słaba, żeby odejść daleko, zatem musiało jej pomóc Bractwo. Rany kota! Jego ojciec o pierwszej nad ranem ma przybyć na ceremonię indukcji. Musi wyrobić się z odbiciem Xhex albo znaleźć jej zastępczynię. Johna obudziło głośne walnięcie w drzwi. Poderwał się na łóżku i przecierając oczy, gwizdnął „proszę", modląc się, by to był tylko Khill z wieczerzą na tacy. Drzwi nie otwarły się. Zaskoczony odjął ręce od oczu, wyparował z łóżka i wskoczył w dżinsy, po czym podszedł do drzwi i nacisnął klamkę. W progu stał Ghrom z George'em, ale to był tylko czubek piramidy. Królowi towarzyszyli Mordh, Blasth i Khill i wszyscy bracia, nie wyłączając Tohra. Boże, byle tylko nie to. Gdzie znaleziono ciało? - zamigał błyskawicznie, chociaż serce stanęło mu w piersi. - Żyje - odparł Mordh, podając mu komórkę. - Właśnie odsłuchałem wiadomość. Wciśnij czwórkę. John potrzebował chwili, żeby przetrawić informacje. Potem wyrwał aparat z ręki samca i wybrał klawisz. Słodki Jezu, to był jej głos. Jej głos. - Mordh... uciekłam. Uciekłam stamtąd. - Rozległo się ciche, głębokie westchnienie. - Jestem cała i zdrowa. Nic mi nie jest. Uciekłam. - Nastąpiła przerwa, która dla Johna trwała całą wieczność. - Potrzebuję trochę czasu, żeby dojść do siebie - podjęła. - Jestem bezpieczna, ale przez jakiś czas nie mam siły oglądać nikogo. Powiedz... powiedz wszystkim, że odezwę się później. - Znów urwała, po czym podjęła mocnym, gniewnym głosem. - Jak tylko będę w formie, dopadnę Lahsera. Jest mój. Wiesz, co mam na myśli. Nikt nie ma prawa go tknąć, bo ja policzę się z nim sama.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

151

Koniec nagrania. John znowu wybrał czwórkę. Po drugim odsłuchaniu oddał telefon Mordhowi, patrząc mu prosto w fiołkowe oczy. Wiedział doskonale, że Xhex i Mordh byli sobie bliscy od lat. Wiedział, że łączą ich nic tylko wspólne doświadczenia, ale również symphacka krew, co nadawało ich związkowi szczególny wymiar. Oczywiście wiedział, że Mordh jest od niego starszy, mądrzejszy itepe. Ale związany samiec w Johnie uważał, że obaj mają do niej równe prawa. I jeszcze najważniejsza sprawa. Dokąd mogła pójść? - zamigał. Khill przetłumaczył Mordhowi pytanie Johna. - Xhex ma chatę myśliwską jakieś dwadzieścia kilometrów na północ stąd, nad Hudsonem. Myślę, że tam się wybrała. Ma tam zasięg i jest bezpieczna. Mam zamiar wybrać się tam w nocy sam, chyba że zechcesz mi dotrzymać towarzystwa. Ich rozmowa nie zdziwiła nikogo, no ale tajemnica przecież się wydała. Po tym, jak zachowywał się w sypialni, gdzie była więziona Xhex, a przede wszystkim, jak rozniósł w puch małego reduktora, nikt nie miał żadnych pytań co do jego uczuć do Xhex. Właśnie dlatego przyszli do niego całą gromadą, bo wiedzieli, kim ona dla niego jest. Terytorium związanych samców było nienaruszalne. Powiedz mu, że idę z nim - zamigał John, patrząc na Khil- la, który chętnie przetłumaczył jego słowa. Mordh skinął głową. - Mogę wziąć tylko i wyłącznie jego - zwrócił się Mordh do Ghroma. - Nie mogę zabrać Khilla. I tak nie będzie lekko, kiedy we dwóch złożymy jej niezapowiedzianą wizytę. - Słuchaj, Mordh... - zaczął król chmurnie. - Będzie próbowała nawiać. Przerabiałem to z nią już jeden raz. Jeśli ktoś będzie ze mną, umknie i nie odezwie się więcej. A nasz John... i tak by za mną pognał, dobrze mówię, synu? Wystawisz Khilla do wiatru i ruszysz za mną.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

152

John zdecydowanie kiwnął głową. Khill zaczął kląć jak szewc. - I po cholerę przydzieliłem ci twojego asthrux... - powiedział król z rezygnacją. W napiętej ciszy król mierzył wzrokiem Johna i Mordha. - Niech ci będzie, ten jeden jedyny raz pozwalam ci wyjść bez ochroniarza, ale nie wolno ci walczyć z wrogiem. Udasz się do chaty, i tylko tam, a potem wrócisz po Khilla, zanim ruszycie w teren. Zrozumiano? John kiwnął głową i rzucił się do łazienki. - Masz dziesięć minut do wyjazdu - powiedział Mordh. Johnowi wystarczyły cztery minuty na garderobę, a po sześciu przemierzał niecierpliwie hol na dole. Zgodnie z regulaminem był cały w skórach i pod bronią. Owładnęło nim jakieś maniakalne podniecenie: krew tętniła mu szaleńczo w żyłach. Czuł oczy wszystkich skupione na sobie. Przyglądali mu się z pokoju bilardowego, z jadalni, z balkonu pierwszego piętra. Nikt nic nie mówił, lecz wiele par oczu śledziło go bacznie. Bractwo i pozostali mieszkańcy rezydencji wciąż nie mogli się otrząsnąć z szoku, że łączy go coś z Xhex. A kuku, niespodzianka! Związał się nie z kim innym, a z symphatką. Ale że miłość nie wybiera, nie mógł zmusić Xhex, by odwzajemniała jego uczucie. Zresztą, nieważne. Grunt, że Xhex żyje! Mordh nadszedł głównymi schodami. Czerwoną laską badał każdy stopień, zanim postawił na nim prawą nogę. Był ubrany jak piecuch, a nie wojownik: długie do ziemi sobole futro spływało na noski jego trzewików i mankiety eleganckiej czarnej marynarki. Mijając Johna, skinął tylko głową i pchnął drzwi do sieni. Ramię w ramię wyszli w chłodną noc. Powietrze było świeże, pachniało rozmarzającą ziemią. Zapach nadciągającej wiosny. Aromat nadziei i odrodzenia. Idąc w stronę bentleya, John wdychał głęboko powietrze i zatrzymywał w płucach, wierząc w to, że Xhex robi właśnie to samo.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

153

Oddycha świeżą ziemią, ale na szczęście nie dlatego, że została pogrzebana. Zalała go fala wdzięczności. Łzy napłynęły mu do oczu. Serce mało mu nie wyskoczyło z piersi. Wciąż nie mógł uwierzyć, że ją zobaczy... zobaczy znowu. Spojrzy w jej oczy, szare jak lufa rewolweru. Dotlenie... Będzie musiał nieźle panować nad sobą, żeby nie porwać jej w objęcia i nie trzymać tak do końca świata. Kiedy wsiedli do auta, Mordh włączył silnik, ale nie ruszał z miejsca. Patrzył przed siebie na brukowany kocimi łbami podjazd. - Jak długo to już trwa? - spytał cicho. - Odkąd się w niej kochasz? Zakochałem się od pierwszego wejrzenia, napisał John w małym notatniku, który zwykł nosić z sobą. - Czy ona też cię kocha? - kontynuował przesłuchanie Mordh. Patrząc mu dzielnie w oczy, John pokręcił głową. Przed symphatą i tak niczego nie ukryjesz. - To bardzo podobne do niej - skwitował smętnie Mordh. - No, cóż... Ruszamy. Z rykiem silnika śmignęli w mrok.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

154

20. NADZIEJA BYWA ZWODNICZA. Minęły już dwa wieczory, odkąd Hardhy zawitał do gniazda rodowego porwanej. W oczach psańca, który otwierał wrota przed nim Tohrem, rozpacz splatała się z nadzieją. Majordomus traktował h z czcią należną wszechmogącym półbogom. Dopiero czas i wyroki losu miały pokazać, czy dobrze ulokował swoje zaufanie. Hardhy z Tohrem wreszcie zostali poproszeni do gabinetu pana domu, który zachwiał się na ich widok, wstając z obitego jedwabnym brokatem krzesła. - Witam panów i dziękuję za przybycie - powiedział Sampson, wyciągając obie ręce, by uścisnąć dłoń Hardhego. - Wybaczcie, że przez dwa wieczory nie przyjąłem was u siebie, ale moja najdroższa krwiczka... - Głos samca załamał się. - Pragnę przedstawić mojego towarzysza, Tohrtura, syna Hharata. Kiedy Tohrtur skłonił się dwornie z ręką na sercu, stało się jasne, że syn ma maniery, których brakuje jego ojcu. Pan domu odwzajemnił ukłon. - Czy trzeba wam jadła lub napitków? Hardhy pokręcił przecząco głową i usiadł, a Tohrtur stanął za nim. - Dziękujemy, ale chętnie porozmawiamy o tym, co zaszło tutaj. - Tak, tak, oczywiście. Co chcecie wiedzieć? - Wszystko. Powiedz nam wszystko, co wiesz. - Moja córka, księżyc mojego życia... - Samiec sięgnął po chustkę do nosa. Była szlachetną, cnotliwą samicą o złotym sercu. Nie znałem takiej drugiej... Ponieważ strwonili już dwa wieczory, Hardhy pozwolił ojcu powspominać chwilę, potem jednak zaczął go naciskać. - Ale tamtej nocy, co się działo tamtej straszliwej nocy? - wtrącił, korzystając z tego, że Sampson umilkł na chwilę. - Co się zdarzyło w tym domu? Samiec otarł oczy. - Wieczorem obudziła się dziwnie rozstrojona, więc zaleciliśmy jej, by nie opuszczała swoich apartamentów, nim nie wydobrzeje. Po dwakroć donoszono

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

155

jej posiłek: o północy i przed świtem. Wtedy widziano ją po raz ostatni. Nocne apartamenty mojej córki są na górze, ale, jak my wszyscy, ma też pokoje w piwnicy, jednak nie zawsze schodziła z nami przed świtem na dół, a ponieważ jej pokoje były połączone z piwnicą korytarzami, sądziliśmy, że jest bezpieczna... Samiec załkał. - Czemuż nie zażądałem, by zeszła... Hardhy głęboko mu współczuł. - Odnajdziemy twą córkę, choćby na końcu świata. Czy zezwolisz nam obejrzeć jej sypialnię? - Ależ proszę. - Samiec skinął na psańca. - Silas was poprowadzi. Osobiście... wolałbym tam nie zaglądać. - Naturalnie. - Hardhy wstał. Ojciec nagle dopadł go i chwycił za rękę. - Jeszcze słówko na osobności. Gdy Hardhy wyraził zgodę, Tohrtur z psańcem wyszli. Sampson opadł z powrotem na krzesło. - Zaprawdę, moja córka była cnotliwą samicą. Nieskalaną. Żaden samiec jej nigdy nie... - Nie był w stanie mówić dalej. Hardhy wiedział, o co mu chodzi: Jeśli odnajdą córkę, a ona nic będzie już nówką, jej cześć i honor rodziny zaznają uszczerbku. - Nie mógłbym tego rzec przy mej najdroższej krwiczce - ciągnął samiec ale gdyby nasza córka została zhańbiona, byłoby chyba lepiej, gdyby nie wracała... Hardhy spojrzał z ukosa. - Wolałby waść, by nie została znaleziona? Łzy pociekły z bladych oczu samca. - Ja... - Gwałtownie pokręcił głową. - Nie... nie. Za wszelką cenę chcę odzyskać moją córkę. Bez względu na jej stan i konsekwencje. .. oczywiście, że chcę, żeby wróciła. Hardhy nie potrafił współczuć jego rozterkom: sam fakt, że ojciec gotów był się wyprzeć dziecka, wydawał mu się chory. - Chciałbym teraz obejrzeć jej komnaty. Gospodarz pstryknął palcami i psaniec z powrotem wyrósł w progu gabinetu. - Proszę za mną, wasza miłość - zwrócił się do Hardhego. W trakcie przemarszu przez dom Hardhy bacznie przyglądał się

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

156

zbrojonym oknom i drzwiom. Wszędzie królowała stal: oddzielała kwatery okien, wzmacniała ciężkie dębowe panele drzwi. Nieproszonym gościom niełatwo byłoby się dostać do środka... Hardhy gotów był iść o zakład, że komnaty na pierwszym i drugim piętrze wielkiego dworu, a nawet pomieszczenia dla służby, były podobnie ubezpieczone. Bacznie przyglądał się również obrazom, kobiercom i innym kosztownościom, które mijali, idąc na górę. Rodzina zajmowała bardzo wysoką pozycję w glymerii, miała pełne skrzynie monet i imponujący rodowód. Tak więc fakt zniknięcia ich niesparzonej córki nie tylko łamał im serca, ale mógł rąbnąć ich po kieszeni. Samica w wieku godowym, z takim rodowodem, była drogocennym klejnotem, który podnosił prestiż i zamożność rodziny. Niestety, jak to w życiu bywa, równanie zgadzało się również ze znakiem ujemnym: zhańbienie córy glymerii, a nawet samo pomówienie o to, mogło splamić honor rodu na wiele pokoleń. Pan domu niewątpliwie kochał swoją córkę szczerze, ale potencjalne konsekwencje przerażały go i wypaczały jego ojcowskie uczucia. Hardhy nie wątpił, że samiec wolałby ją widzieć na marach niż żywą, lecz zbezczeszczoną. To drugie było hańbą, pierwsze - tragedią budzącą powszechne współczucie. Boże, jak nienawidził tej całej glymerii! -Tu są jej apartamenty - oznajmił psaniec, otwierając drzwi na oścież. Tohrtur wszedł do komnaty oświetlonej lichtarzami. - Czy posprzątano tutaj po zniknięciu panienki? - spytał Hardhy. - Oczywiście, jaśnie panie. - Zostaw nas teraz samych. Psaniec skłonił się nisko i zniknął. Tohrtur krążył po komnacie, podziwiając brokatowe zasłony i przepięknie urządzoną część nocną pokoju. W jednym rogu stała lutnia, w innym leżał misterny, niedokończony haft. Na półkach stały w równym rzędzie książki człowieków i zwoje w Starym Języku. Od razu rzucał się w oczy idealny porządek. Trudno było jednak orzec, czy pokój tak wyglądał w chwili porwania, czy też został już później uładzony. - Niczego nie dotykaj - pouczył Hardhy samczyka. - Gdzieżbym śmiał. Hardhy wszedł do luksusowej sypialni. Kotary były utkane z cięż kich,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

157

grubych tkanin, które nie przepuszczały promieni słońca, wokół łóżka, spod baldachimu, zwisały podobne zasłony. Otwarł rzeźbione drzwi prowadzące do garderoby. Szafirowe, rubinowe, cytrynowe i szmaragdowe suknie wisiały jedna przy drugiej, a w każdej z nich było zaklęte wspomnienie wdzięcznych kształtów córki Sampsona. Tylko jeden wieszak był pusty - pewnie z jego watowanych ramion wybrała sobie kreację na tamtą tragiczną noc. Na toaletce leżała szczotka do włosów i puderniczki, stały słoje z balsamami i buteleczki olejków. Wszystko idealnie pod linijkę. Hardhy wyciągnął szufladę i zaklął pod nosem. Kasetki z biżuterią. Płaskie, skórzane. Podniósł jedną, otwarł złote zatrzaski i uniósł wieko. W świetle świec zalśniły diamenty. Hardhy włożył z powrotem kasetkę między jej towarzyszki, tymczasem stojący w progu Tohrtur nie mógł oderwać oczu od misternego żółto-czerwonomorelowego kobierczyka. Lekki rumieniec na twarzy chłopca dziwnie zasmucił Hardhego. - Nigdy nie byłeś w niewieściej gotowalni, synu? Tohrtur pokraśniał jeszcze bardziej. - Nie, panie. - Cóż, praca to praca. Trzeba przemóc nieśmiałość. Tohrtur przełknął głośno. - Tak jest, panie. Hardhy podszedł do drzwi ogrodowych wychodzących na taras. Tohrtur deptał mu po piętach. - Przez drzewa prześwituje jakiś dom - mruknął samczyk, podchodząc do balustrady. To prawda. Przez powyginane, bezlistne konary widać było sąsiednią rezydencję. Dwór w oddali był też okazały i piękny ze swoimi zdobionymi wieżyczkami i malowniczym parkiem wokół, jednak jego mieszkańcy, na oko Hardhego, nie byli wampirami. Odwrócił się i zaczął krok po kroku przemierzać taras, poddając bacznym oględzinom wszystkie okna i drzwi, każdą klamkę, zawias i zamek. Nie było żadnych śladów włamania, a zważywszy na panujące chłody, młoda samica z pewnością nie przesiadywała przy otwartym oknie. A to znaczyłoby, że albo uciekła z własnej, nieprzymuszonej woli, albo że

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

158

sama wpuściła złoczyńcę. O ile w ogóle wyszła przez taras. Hardhy zajrzał przez okno do jej komnaty, próbując odgadnąć, co mógł widzieć porywacz. Zresztą, nieważne, którędy wszedł, ważne, jaką drogą zniknęła z domu. Było bardzo mało prawdopodobne, by porywacz ciągnął ją przez cały dom: Musiała zostać uprowadzona nocą, bo w dzień ostałaby z niej kupka popiołu, jednak po zmroku wszędzie kręciła się służba. Po namyśle doszedł do wniosku, że jednak musiała opuścić dom przez taras. - Ani w środku, ani na zewnątrz nie ma żadnych zadrapań na podłodze czy na ścianach, co znaczyłoby... - zaczął Tohrtur. - ...że mogła wpuścić porywacza do środka i dać się porwać bez wałki dokończył za niego Hardhy. Wszedł z powrotem do środka i wziął do ręki szczotkę do włosów. Między twardym włosiem widniały delikatne pasma jasnych włosów. Nic dziwnego wszak oboje gospodarze byli jasnowłosi. Pytanie, co mogło skłonić szlachetnie urodzoną samicę, by wymykała się z domu przed świtem, nie zostawiając żadnych śladów ani nie biorąc nic z sobą. Odpowiedź mogła być tylko jedna: samiec. Ojcowie tak mało wiedzą o swoich córkach... Hardhy, przenikając wzrokiem ciemności nocy, przez trawy i drzewa patrzył na dwór w sąsiedztwie. Gdzieś tutaj musiały istnieć jakieś nici prowadzące do kłębka. Odpowiedź, której szukał, była gdzieś w pobliżu, musiał tylko poskładać wszystko w całość. - Co dalej? - spytał Tohrtur. - Pogadamy teraz ze służbą na osobności. W rezydencjach glymerii psańcom nigdy nie postałoby w głowi, wywnętrzać się przed obcymi, jednak nadzwyczajne okoliczności stwarzały nadzieję, że litość i współczucie dla nieszczęsnej samicy wezmą górę nad dyskrecją służby. Często zresztą w oficynie wiedziano więcej niż na salonach. Hardhy ruszył w stronę drzwi. - Teraz będziemy udawać, żeśmy się zgubili. - Jak to?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

159

Wyszli z apartamentu. Hardhy rozejrzał się po korytarzu. - Zaraz zobaczysz. Idź w tę stronę. Skręcił w lewo, bo po prawej było wyjście na inny z tarasów tego piętra, więc nie mogło tam być schodów kuchennych. Szli, po drodze mijając wiele eleganckich komnat. Serce bolało go tak, że nie mógł oddychać. Po dwu dziesięcioleciach w każdej komórce swego ciała miał zakodowaną pamięć utraconych luksusów, pozycji społecznej, a przede wszystkim matki. Robił to, do czego był powołany z urodzenia i wyszkolenia, hołdował pewnym... słabostkom, zyskał poważanie swoich towarzyszy broni. Jednak nigdy nie czuł się szczęśliwy. Nigdy niego nie zachwycało, nie podnosiło na duchu. Czyżby wciąż nie mógł przeboleć straty pięknego otoczenia? Czyżby był aż tak płytkim materialistą? Czy byłoby mu lżej na sercu, gdyby któregoś dnia zamieszkał w wielkim, pięknym domu o niezliczonych pokojach wypełnionych kosztownościami? Nie, odpowiedział sobie. Dalej nie byłby szczęśliwy, gdyby pod sklepionymi sufitami komnat nikt nie czekał na niego. Tęsknił za towarzystwem bratnich dusz, bezpiecznych w grubych murach - jego rodziny z wyboru i poprzez więzy krwi. Bractwo nie miało wspólnej rezydencji, gdyż Ghrom Sprawiedliwy uważał to za zbyt niebezpieczne - gdyby ktoś wydał wrogowi ich namiary, wszyscy obrońcy rasy wampirów jednocześnie znaleźliby się niebezpieczeństwie. Hardhy rozumiał jego tok myślenia, nie był jednak pewien, czy się z nim zgadza. Skoro człowieki stawiają warowne zamki pośród pól bitewnych, wampiry też chyba mogą. Choć Korporacja Reduktorów była bardzo groźnym przeciwnikiem... Po długim marszu korytarzem znaleźli wreszcie to, czego szukali wahadłowe drzwi prowadzące do schodów dla służby, których wystrój był zupełnie nijaki. Zeszli po sosnowych schodach w dół do małej kuchni, swoim połowieniem przerywając biesiadę psańców przy długim, dębowym stoli Słudzy zerwali się na równe nogi, pośpiesznie porzucając kufle z piwem i pajdy chleba. - Zaprawdę, nie przerywajcie biesiady - rzeki Hardhy, dając im ręką znak, by usiedli. - Chcielibyśmy porozmawiać z kamerdynerem pierwszego piętra oraz osobistą pokojówką zaginionej.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

160

Wszyscy z powrotem opadli na lawy z wyjątkiem tamtych dwojga, samicy o białych włosach i młodego samca z miłą twarzą. - Czy moglibyśmy gdzieś porozmawiać na osobności? - spytał Hardhy kamerdynera. Mamy tu obok izbę czeladną, gdzie jaśnie pan znajdzie dość prywatności. Wskazał drzwi obok paleniska. Hardhy skinął głową. Nie zrobiłaś nic złego, moja droga - zwrócił się do pokojówki, która, zbielała na twarzy, trzęsła się ze strachu. - Chodź, chwilkę pogadamy i tyle. Nic ci złego nie zrobię, masz na to moje słowo. Chciał zacząć od niej, bo bał się, że biedaczka zemdleje, nim on skończy odpytywać kamerdynera. Tohrtur otwarł przed nimi drzwi i we trójkę udali się do całkowicie bezosobowej izby. Jak zawsze w dworach komnaty państwa były urządzone z przepychem, a pomieszczenia dla służby były czysto funkcjonalne.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

161

21. KIEDY BENTLEY MORDRA ZJECHAŁ Z północnego odcinka drogi 149, wjeżdżając w wąską, krętą, polną drogę, John wychylił się do przodu. Reflektory oświetlały pnie bezlistnych drzew. Im bliżej byli rzeki, tym zarośla były gęstsze, a pejzaż mniej przyjazny. W końcu wyłoniła się prosta, niepozorna chatka myśliwska z wolno stojącym garażem, prymitywna, ale w dobrym stanie. Zanim bentley zatrzymał się, John już otwarł drzwi; zanim Mordh wysiadł zza kierownicy, John już szedł w stronę wejścia od frontu. Włosy zjeżyły mu się ze zgrozy jak wtedy, w kolonii symphatów. To dobrze. Widać Xhex chroniła swoją posesję podobnym polem siłowym. Słyszał wyraźnie własne kroki na ubitym podjeździe, gdy jednak zaczął deptać po zeschłej trawie - ucichły. Nie stukał do drzwi, tylko ujął klamkę, wydając zamkowi rozkaz mentalny. Jak się okazało, bez skutku. - Tego zamka nie sposób otworzyć umysłem. - Mordh wyciągnął miedziany klucz i przekręcił w dziurce. Gdy pchnęli ciężkie, grube drzwi, John zamarł w mroku, czekając, kiedy odezwie się alarm. - Xhex nie ufa alarmom - powiedział cicho Mordh, łapiąc za rękę Johna, który już się ładował do środka. - Xhex? Xhex? Nie strzelaj, to tylko ja i John. Jego głos wydał się Johnowi dziwnie nie na miejscu; nie doczekał się zresztą żadnej odpowiedzi. Mordh zapalił światła i wypuścił Johna z uchwytu. Weszli do kuchni, która była dosyć spartańskim pomieszczeniem: kuchenka gazowa, stara lodówka, prosty zlew z nierdzewnej stali. Wszystko lśniło czystością. Nigdzie nie było żadnych porzuconych drobiazgów, poczty, czasopism. Broni. Powietrze było stęchłe i nieruchome. Za kuchnią znajdował się duży pokój nocny z oknami wychodzącymi na rzekę. Meble sprowadzały się do dwu foteli, rattanowej

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

162

sofki i niskiego stolika. Mordh przeszedł przez pokój, kierując się w stronę zamkniętych drzwi po prawej. - Xhex? Znów jego głos brzmiał jakoś bezsensownie. Mordh wsparł się dłonią o futrynę i z przymkniętymi oczami nasłuchiwał przy drzwiach. Potem westchnął i zgarbił się. Xhex nie było po drugiej stronie. John zrobił krok do przodu, nacisnął klamkę i pchnął drzwi do sypialni samicy. Żywego ducha. Podobnie w łazience na tyłach. - Niech to diabli. - Mordh zawrócił na pięcie i wyszedł. Kiedy trzasnęły drzwi chaty od strony rzeki, John doszedł do wniosku, że samiec poszedł posiedzieć na ganku, patrząc na rzekę. John przeklinał w duchu, rozglądając się wokół. Wszystko było czyste i schludne. Każda rzecz miała swoje miejsce. Okna starannie podomykane, drzwi dawno nieotwierane, co poznał po cienkiej warstewce kurzu na klamkach i zasuwach. Mogła tu być, ale już jej nie było. A jeśli była, to tylko przez chwilę, bo nigdzie nie czuł jej zapachu. Miał uczucie, jakby ją stracił kolejny raz. Sądził, że wiadomość, iż Xhex żyje jest wszystkim, czego mu trzeba do szczęścia - tymczasem myśl, że bawi gdzieś, gdzie go nie ma, była nie do zniesienia. W dodatku nie mógł odgadnąć, o co w tym wszystkim chodzi, co go doprowadzało do szaleństwa. W końcu wyszedł na ganek do Mordha. Wyjął notatnik i zaczął szybko pisać, modląc się, by symphata przychylił się do jego prośby. Mordh zajrzał mu przez ramię. - Jasne. Nie ma sprawy. Powiem im, że jej tu nie było i poszliśmy razem coś zjeść do knajpy iAma. To ci da alibi na dobre trzy, cztery godziny. John skłonił się z ręką na piersi. - Jest tylko prośba, żebyś nie walczył. Nie muszę wiedzieć, dokąd idziesz, to twoja sprawa, jeśli jednak dasz się zabić, będę miał sporo kłopotów, z tobą na czele. - Znów zapatrzył się w wody Hudsonu. - I nie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

163

martw się o nią. To już drugi raz. Xhex już kiedyś została porwana. John ścisnął go mocno za rękę. Mordh nawet nie skrzywił się... chodziły plotki, że nie czuje nic z powodu technik, które stosuje, by trzymać swą symphacką naturę w ryzach. - Tak. To już jest druga historia. Xhex chodziła z Rhezunem... Zaśmiał się, widząc wysuwające się z ust Johna kły. - To dawne dzieje; nie ma powodów do niepokoju Xhex wybrała się do kolonii symphatów w sprawach rodzinnych. Zwabili ją tam w pułapkę i nie chcieli wypuścić. Kiedy Rhezun ruszył jej na ratunek, symphaci jego też przyskrzynili i zaczęła się ostra zadyma. Prowadziłem negocjacje w sprawie jej wykupu, ale jej rodzina sprzedała ją tuż pod moim nosem. John przełknął głośno. Komu? - zamigał bez zastanowienia. - Człowiekom. Jednak Xhex wtedy też udało się uciec. A potem gdzieś się zaszyła. - W fiołkowych oczach Mordha pojawił się gniewny błysk. - Zawsze była twarda, ale po tym, co z nią robiły człowieki, stała się jeszcze twardsza. Kiedy?, spytał samymi ustami John. - Jakieś dwadzieścia lat temu. - Mordh znów zapatrzył się w wodę. - Zrozum, chłopcze, ona nie żartowała w tym nagraniu. Nie ma zamiaru czekać na zbawcę, który rozprawi się z Lahserem. Sama to zrobi. Chcesz jej pomóc? Pozwól jej, by do ciebie wróciła, kiedy będzie gotowa, a na razie daj jej święty spokój. Cóż, raczej nie zanosi się na szybkiego SMS-a, stwierdził John. A co się tyczy Lahsera, to chyba nie byłby mu w stanie odpuścić, nawet na żądanie Xhex. Żeby przerwać niewesołe rozmyślania, wyciągnął rękę do Mordha. Uściskali się krótko i John się zdematerializował. Zestalił się z powrotem za barakiem w Xtreme Parku, rozglądając się po pustych rampach i bowlach. Głównego dilera nie było, skejtów też. Nic dziwnego: poprzedniej nocy był nalot policji, nie mówiąc już o ostrej strzelaninie. Przez jakiś czas to miejsce będzie raczej świecić pustkami. Wsparty o szorstką, drewnianą ścianę baraku, rozglądał się czujnie.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

164

Czas uciekał - księżyc przesunął się już sporo na niebie. Na szczęście w głowie Johna zapanował względny spokój... Xhex była Bóg wie gdzie, a on nawet nie wiedział, w jakim jest stanie. Mogła być ranna, niedokrwiona. Mogła... Dobra. Ile razy będzie kręcił tę pętlę w kółko? Powinien zabierać się stąd. Ghrom bezwzględnie zakazał mu walczyć pod nieobecność Khilla, a park był miejscem odwiedzanym przez reduktorów. Nagle oświeciło go, dokąd powinien się udać... Wstał i rozejrzał się chmurnie; wróciło wrażenie, że jest obserwowany, śledzony - tak jak przed salonem tatuażu. Dzisiejszej nocy nie miał nawet siły popadać w paranoję, więc po prostu zdemateralizował się, by zmylić trop w eterze, jednak liczył się z tym, że jego „ogon" znów go jakoś namierzy; prawdę mówiąc, było mu wszystko jedno. Był wykończony. Zestalił się zaledwie kilka przecznic od miejsca, gdzie poprzedniej nocy zmasakrował nieumarłego. Z wewnętrznej kieszeni skórzanej kurtki wyjął miedziany klucz, podobny do tego, którym Mordh otworzył chatę myśliwską. Nosił go z sobą od półtora miesiąca. Xhex dała mu go tamtej nocy, kiedy poprosił ją, by mu zdradziła swoje symphackie tajemnice. Nosił go stale przy sobie, podobnie jak włosiennice. Wemknąwszy się pod schody śródmiejskiej kamienicy, wsunął klucz i otworzył drzwi. Czujniki ruchu w bielonym korytarzyku piwnicznym natychmiast zapaliły światła. Pamiętał, żeby zamknąć drzwi za sobą, a potem ruszył w kierunku jedynych drzwi. Tylko raz gościła go w swojej kryjówce. Wpuściła go, kiedy bardzo potrzebował samotności. Gdy korzystał z jej gościnności, pozbawiła go dziewictwa. Ale nie chciała go pocałować. Ten sam klucz otwierał drzwi do sypialni. Zamek obracał się gładko. Kiedy John rozsunął metalowe panele, w pokoju również

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

165

zapaliło się światło. Wszedł do środka... Zaczął się dusić. Serce stanęło mu w piersi, fale mózgowe spłaszczyły się, krew zastygła w żyłach. Na łóżku kuliła się naga Xhex. Gdy pokój zatonął w świetle, dłoń Xhex zacisnęła się na wycelowanym w drzwi pistolecie. Nie miała siły podnieść głowy ani broni, ale John nie miał wątpliwości, że starczy jej energii, by nacisnąć spust. Podniósł obie dłonie do góry, pokazując, że są puste, a potem odsunął się w bok i kopniakiem zamknął dla bezpieczeństwa drzwi. - John... - wyszeptała ledwie słyszalnie. Z jej oka spłynęła krwawa łza; patrzył, jak toczy się po nosie, by spaść z krawędzi na poduszkę. Odjęła rękę od broni i przytknęła do twarzy, przesuwając centymetr po centymetrze, jakby to było nadludzkim wysiłkiem. Chciała osłonić przed nim swoją nagość, ale stać ją było tylko na to, by ukryć łzy. Cała była w pręgach i sińcach w różnych stadiach gojenia się, w dodatku schudła tak bardzo, że widać jej było żebra przez skórę. Cerę miała ziemistą, a jej zapach był prawie niewyczuwalny. Umierała. Nogi ugięły się pod nim, aż musiał się złapać futryny. Ale w słabym ciele Johna umysł pracował gorączkowo. Trzeba natychmiast wezwać doktor Jane, poza tym Xhex musi się dokrwić. Zdarł z siebie kurtkę i podciągnął rękaw koszuli. Przykrył Xhex prześcieradłem, a potem przytknął wnętrze nadgarstka do jej warg, licząc na to, że instynkt weźmie górę. Choć odrzuciła go, na pewno nie pogardzi takim poczęstunkiem. Instynkt samozachowawczy jest silniejszy od serca, czego był sam dowodem.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

166

22. XHEX POCZUŁA, JAK COŚ MIĘKKIEGO SPOWIJA JEJ BIODRO I RAMIĘ. To John ją przykrył. Zza dłoni, którą zasłaniała zapłakaną twarz, dobiegał zapach schludnego, rasowego, zdrowego samca... zapach, który budził w jej trzewiach wściekły głód i apetyt. A to było jeszcze zanim John przytknął nadgarstek do jej ust na odległość pocałunku. Jej symphackie instynkty ożyły, skanując emocje Johna. Był spokojny i skoncentrowany. Jego umysł i serce były splecione nierozłącznie: był gotów ratować ją, nawet gdyby miał to przypłacić życiem. - John... - szepnęła. Problem - jeden z wielu - polegał na tym, że nie tylko on wiedział, jak niewiele dzieli ją od śmierci. Nienawiść do Lahsera trzymała ją przy życiu, kiedy była więziona i molestowana; myślała, że na wolności będzie dalej lecieć na tym paliwie. Tymczasem ledwie tylko nagrała się Mordhowi na pocztę głosową, cała energia wyciekła z niej i okazało się, że ciągnie ostatkiem sił. John przysunął nadgarstek jeszcze bliżej, tak że muskał jej usta. Kły Xhex wysunęły się niemrawo, jednak jej serce zacięło się i przez chwilę nie mogło ruszyć z miejsca. W tej cichej, decydującej chwili miała wybór: przyjąć jego poczęstunek i pchać ten wózek dalej, lub odmówić i w ciągu najbliższej godziny skonać na jego oczach - bo on jej nie odstąpi. Odjęła dłoń od twarzy i spojrzała mu w oczy. Jak zawsze, był piękny: jego twarz uosabiała tęsknotę samic. Wyciągnęła rękę do Johna. W jego oczach odbiło się zaskoczenie, przybliżył jednak twarz, by jej dłoń spoczęła na jego ciepłym policzku. Trzymanie ręki w górze okazało się zbyt wielkim wysiłkiem, ale gdy palce zaczęły jej drżeć,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

167

przycisnął jej dłoń swoją dłonią. Granat jego oczu przypominał jej niebo w letni wieczór. Nie miała nawet dość sił, żeby dokończyć tę myśl. Straciła kontakt z sobą: skoro była przytomna, musiała być żywa, a mimo to nie była sobą. Przestała walczyć, a przecież nigdy dotąd się nie poddawała. Po prostu straciła chęć życia i nie mogła tego ukryć ani przed nim, ani przed sobą. Musiała podjąć decyzję. Dokrwić się czy... Już drugi raz w życiu była więziona i widocznie jakaś miarka się przebrała. Co robić?... Co robić? Oblizała spierzchnięte wargi. Niestety, nie wybrała okoliczności swojego przyjścia na świat i choć pokornie jadła, oddychała, biła się i pieprzyła, nic w jej życiu nie zmieniło się na lepsze. Ale przynajmniej mogła odejść z własnego wyboru - i to po tym, jak udało jej się zagrać wrogowi na nosie. Tak, to był dobry pomysł. Przez ostatnie dwadzieścia parę dni miała dość czasu, by przygotować listę rzeczy, które chciała przed śmiercią zrealizować. Co prawda była na niej tylko jedna pozycja, jednak wystarczająca, by ją trzymać przy życiu. Podjęła decyzję. Dziwne przymulenie ustąpiło przed dawnym zdecydowaniem. Nagle jej umysł wyostrzył się jak brzytwa. Wyszarpnęła dłoń spod dłoni Johna, wywołując w jego siatce emocjonalnej srebrzysty zygzak paniki, ale zaraz przyciągnęła jego nadgarstek do ust i obnażyła kły. Jego radość odebrała pod postacią fali termicznej. Radość, niestety, nie trwała długo, ponieważ okazało się, że nie ma siły przekłuć jego skóry - siekacze ślizgały się tylko po powierzchni. Ale John już wkłuł się we własną żyłę i przytknął zdrój życia do ust Xhex. Zaczęła pić łapczywie, z każdym łykiem wracając do sił. Piła, jakby łapała koło ratunkowe, jakby jego nadgarstek był kompasem, który wskaże jej drogę do domu. A on obdarowywał ją spokojnie, nie oczekując nic w zamian. Choć pochłonięta piciem, czuła ból na myśl o tym, jak dalece

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

168

złamała mu serce: nie tliła się w nim nawet iskra nadziei. Ale nie złamała jego ducha i za to czuła do niego głęboki szacunek. Piła, a czas płynął i płynął - jak krew. Gdy w końcu nasyciła się, oderwała usta od jego nadgarstka i polizała rany. Zaraz potem zaczęła się trząść. Najpierw dłonie i stopy, potem drżenie zogniskowało się w jej tułowiu, niekontrolowane dreszcze sprawiały, że zęby jej dzwoniły, mózg telepał się w czaszce, zamazany świat wirował wokół. Kątem oka dostrzegła, że John wyciąga z kurtki komórkę. Zaczęła go szarpać za koszulę. - N-nie m-możesz... Nie zwracając na nią uwagi, wklepywał SMS-a. - Z-zostaw t-to... - wychrypiała. - J-ja n-nie chcę d-do Ag-grhesa - wyrzęziła, kiedy zasuwał już komórkę. Czuła paniczny lęk przed szpitalem i wszelkimi zabiegami, ale przy Johnie miała dość odwagi, by wyrazić sprzeciw. John napisał coś w swoim notatniku i podał jej do przeczytania, następnie wstał i wyszedł, a ona mogła tylko zamknąć oczy, słysząc trzaśnięcie drzwi. Dyszała ciężko przez usta, zastanawiając się, czy ma dość siły, żeby wstać, ubrać się i dać nogę, nim John zdąży wcielić w życie swoje zamiary wobec niej. Po krótkiej próbie musiała się poddać. Skoro nie była w stanie dźwignąć głowy na więcej niż dwie sekundy, raczej nie miała szans utrzymać się w pionie. Niebawem John pojawił się w towarzystwie zjawy doktor Jane, domowego lekarza Bractwa Czarnego Sztyletu. Zjawa miała z sobą czarną torbę i roztaczała aurę profesjonalizmu. Xhex poczuła instynktowny respekt, co nie zmieniało faktu, że wcale nie miała ochoty na własnej skórze doświadczać kompetencji pani doktor. Doktor Jane podeszła do łóżka i postawiła torbę na podłodze. Biały, dwuczęściowy kitel był zdecydowanie realny, natomiast dłonie i twarz lekarki - widmowe. Z chwilą jednak, gdy przysiadła na łóżku, odzyskała pełną cielesność; położyła na ręce Xhex ciężką, ciepłą dłoń.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

169

Nawet jednak od przyjaznego dotyku pani doktor Xhex dostała gęsiej skórki. Ostatnio za często ją dotykano. Poczciwa lekarka chyba wyczuła jej nastrój, bo szybko cofnęła dłoń. - Chcę ci powiedzieć parę rzeczy, zanim wyrzucisz mnie za drzwi. Po pierwsze, nikomu nie zdradzę miejsca twojego pobytu, ani tego, co mi powiesz lub co zdiagnozuję. Moim obowiązkiem jest powiadomić Ghroma, że widziałam się z tobą, ale sprawy zdrowotne zostaną tylko między nami. Teoretycznie brzmiało to dobrze, Xhex wolałaby jednak, żeby pani doktor z tą swoją czarną torbą nie zbliżała się do niej. - Po drugie, nie znam się w ogóle na symphatach - ciągnęła lekarka. - Jeśli występują u was jakieś różnice anatomiczne... Mogę nie wiedzieć, jak się z tym obchodzić. Czy mimo wszystko zgodzisz się, żebym cię zbadała? Xhex odchrząknęła i próbowała ściągnąć łopatki, żeby się tak diabelnie nie trząść. - N-nie chcę ż-żadnych b-badań. - John mi o tym wspominał. Jednak przeszłaś przez piekło... - N-nie b-było tak źle. - Wyczuwała reakcję emocjonalną Johna na jej słowa, ale nie miała siły skanować uważnie jej uczuć. - J-już mi lepiej. - Wobec tego potraktuj to jako zwykłą formalność. - Cz-czy j-ja wyglądam n-na os-sobę f-formalną? Doktor Jane przeszyła ją spojrzeniem zielonych oczu. - Wyglądasz jak ktoś, kto był bity, nic prawie nie jadł i nie spał. Nie chcesz mi chyba wmówić, że purpurowy wylew na twoim ramieniu jest śladem po szmince, a sińce pod oczami moim wymysłem? Xhex potrafiła na kilometr rozpoznać ludzi, którzy nie przyjmowali do wiadomości słowa nie - w końcu pracowała z Mordhem od lat. Znała ten szczególny, spokojny, lecz nieugięty ton głosu i wiedziała, że doktor nie zmyje się, póki nie postawi na swoim. , - Rób to szybko. - Im szybciej zaczniemy, tym szybciej będzie po wszystkim. Xhex zerknęła niespokojnie na Johna. Przy obdukcji będzie potrzebny jak piąte koło u wozu. I tak już pewnie odgadł, w jakim była

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

170

stanie. - John, czy mógłbyś zaczekać na korytarzu? - rzuciła Jane za siebie. John wyszedł ze zwieszoną głową. Gdy tylko trzasnęły drzwi, miła pani doktor otwarła tę swoją cholerną torbę i wyjęła z jej czeluści stetoskop i rękaw do mierzenia ciśnienia. - Osłucham twoje serce - powiedziała, wkładając do uszu słuchawki podobne do procy. Widok instrumentów medycznych pogłębił dygot Xhex i chociaż ledwie żyła, zaczęła miotać się na łóżku. Doktor Jane zamarła ze stetoskopem w ręku. - To nie będzie bolało. Nie zrobię ci nic, czego byś sobie nie życzyła. Xhex zamknęła oczy i odwróciła się na plecy, co przypłaciła bólem mięśni w całym ciele. - Jeszcze chwila i będzie po wszystkim. Poczuła niemiły chłód, gdy Jane uniosła prześcieradło, przytykając lodowaty krążek do jej piersi. Opadły ją zmory przeszłości. Była na skraju histerii. Czuła, że jeszcze moment, a zacznie lewitować pod sufitem. - Sz-szybciej d-do chol-lery! - Nie mogła odpychać paniki w nieskończoność. - Bądź tak dobra i nabierz powietrza w płuca. Xhex próbowała posłusznie zastosować się do polecenia. Skrzywiła się. Musiała mieć złamane co najmniej jedno żebro, zapewne od walnięcia w ścianę korytarza przed sypialnią Lahsera. - Czy możesz usiąść? - spytała doktor Jane. Klnąc i stękając, próbowała bezskutecznie dźwignąć tułów z materaca. W końcu doktor musiała jej pomóc, przy okazji oglądając jej plecy. Głośno wciągnęła powietrze. - Wcale aż tak nie boli - żachnęła się Xhex. - Jakoś nie bardzo w to wierzę. - Znów ten cholerny metalowy krążek wędrujący po skórze. - Oddychaj na tyle głęboko, na ile ból ci pozwala. Xhex odetchnęła posłusznie i z ulgą przyjęła chwilę, gdy doktor delikatnie pchnęła ją z powrotem na łóżko i przykryła.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

171

- Czy mogę sprawdzić obrażenia na twoich rękach i nogach? - Gdy Xhex wzruszyła ramionami, doktor Jane odłożyła stetoskop i podeszła do łóżka. Znów poczuła zimny przeciąg, kiedy zaczęła unosić prześcieradło... Nagle doktor zawahała się. - Masz bardzo głębokie otarcia wokół kostek - mruknęła cicho, jakby mówiła do siebie. Zaczęła unosić prześcieradło wyżej, ale gdy dotarła do ud, Xhex powstrzymała ją. - Umówmy się, że wszystko mam tam, gdzie trzeba. Doktor Jane znów opuściła prześcieradło. - Czy mogę pomacać twój brzuch, żeby zbadać narządy wewnętrzne? - Byle szybko. Zesztywniała na myśl, że doktor Jane mogłaby ją znowu odkryć, ale lekarka tylko wygładziła prześcieradło i zaczęła ugniatać jej brzuch. W żaden sposób nie była w stanie ukryć grymasu bólu, zwłaszcza gdy doktor zaczęła się przesuwać w stronę podbrzusza. - Może jednak zgodziłabyś się na badanie transwaginalne? - Trans jakie? - Kiedy dotarło do niej, o co chodzi, pokręciła głową. Mowy nie ma. Nic z tych rzeczy. - Czy byłaś molestowana seksualnie? - Nie. Doktor Jane kiwnęła głową bez przekonania. - Czy jest coś ważnego, o czym jeszcze nie wiem? Coś cię gdzieś boli? - Nic mi nie jest. - Nie wiem, czy wiesz, że krwawisz. Xhex wbiła wzrok w swoje drżące ręce. - Masz świeżą krew po wewnętrznej stronie ud, dlatego właśnie prosiłam cię, żebyś pozwoliła się zbadać od wewnątrz. Xhex poczuła dreszcz zgrozy. - Pytam cię jeszcze raz: czy byłaś molestowana seksualnie? Profesjonalne określenia, zero emocji. Doktor przyjęła słuszną taktykę. Xhex nie zniosłaby rozdzierania szat ani ckliwego użalania się nad nią.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

172

- Czy istnieje możliwość, że jesteś w ciąży? - spytała doktor Jane, trafnie interpretując milczenie Xhex. - Nie, tylko nie to. Cykle symphatów są dziwne i nieprzewidywalne, a ona tak bardzo była skoncentrowana na swoim dramacie, że nawet nie pomyślała o możliwych konsekwencjach. O, jakże nienawidziła faktu, że jest samicą. - Nie wiem. - Rozumiem. Jakie są u was oznaki ciąży? - Nie ma szans, żebym zaszła w ciążę. Moje ciało przeszło zbyt wiele. - Pozwól się zbadać od wewnątrz, proszę cię. Tylko po to, żeby sprawdzić, czy nic złego się nie dzieje. Potem chciałabym cię wziąć do rezydencji Bractwa i zrobić USG. Kiedy uciskałam twój brzuch, czułaś wyraźny dyskomfort. Poprosiłam V, żeby przyjechał po nas. Wkrótce powinien tu dotrzeć Xhex ledwie słyszała, co tamta do niej mówi, pochłonięta przeglądem wydarzeń ostatnich tygodni. Ostatni raz była z Johnem dzień przed porwaniem. Może... Nie przyjmowała do wiadomości faktu, że jej ciąża mogłaby mieć cokolwiek wspólnego z Lahserem. Los nie mógłby być tak okrutny... To byłby czysty koszmar. Zresztą mogła krwawić z innego powodu. Na przykład - poronienia, podpowiedziała jej pesymistyczna część umysłu. - Dobra - zgodziła się. - Ale rób to szybko. Źle znoszę takie rzeczy, więc jak się będziesz grzebać, to może mi odbić. - Raz, dwa i będzie po wszystkim. Xhex objęła się mocno rękami i zamknęła oczy. W jej głowie zaczął się przesuwać film: jej ciało na metalowym stole w wyłożonym białymi kafelkami pomieszczeniu. Cięcie. Lekarze człowieków gapią się na nią z rozbieganymi oczami. Cięcie. Kamera filmuje jej twarz, a potem zaczyna zjeżdżać w dół. Cięcie. Skalpel błyska w świetle lamp zabiegowych. - Zrobię to delikatnie - obiecała Jane.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

173

- Akurat. Xhex kurczowo ścisnęła brzeg prześcieradła, starając się powstrzymać drżenie ud. - No już, szybciej. - Xhex, spójrz na mnie. - Co? - Zatoczyła błędnym spojrzeniem. - Patrz mi prosto w oczy. O, tu. - Doktor wskazała swoje oczy. - Nie uciekaj wzrokiem. Patrz na mnie i pamiętaj, że ja też przechodziłam to badanie. Dobrze wiem, co robię, nie tylko dlatego, że skończyłam medycynę. Xhex siłą woli zogniskowała wzrok na twarzy... O dziwo, sposób doktor zadziałał. Od razu zrobiło jej się lepiej, kiedy spojrzała w te oczy o barwie zielonych świerków i sosen. - Wyczujesz to. - Nie rozumiem? Xhex odchrząknęła. - Jeżeli jestem w ciąży, wyczujesz to. - Jak? - Kiedy będziesz... trafisz na taką chropawość. Od wewnątrz... Westchnęła ciężko, usiłując przypomnieć sobie opowieści zasłyszane od krewnych ze strony ojca. - Taką wypukłość na tylnej ściance. - Rozumiem - odparła doktor Jane z kamienną twarzą. – Gotowa? Nie. - Tak. Była zlana zimnym potem, kiedy badanie dobiegło końca. Łapała powietrze spazmatycznie, bo złamane żebro uciskało jej płuca. - Tak, czy nie? - spytała ochrypłym głosem.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

174

23. - POSŁUCHAJ... ELIAHU ŻYJE. ELIAHU RATHBOONE... ŻYJE! Przez okno swojego pokoju w dworze Rathboone'a Gregg Winn patrzył na hiszpański mech, sztandarową roślinę Karoliny Południowej. W świetle księżyca jego długie pędy wyglądały jak cień rzucany przez coś lub... kogoś. - Słyszysz mnie, Gregg? Przecierając zaspane oczy, obejrzał się na swą dorodną rozmówczynię. Holly Fleet właśnie przeszła przez próg. Długie jasne włosy zaczesane do tyłu odsłaniały twarz bez makijażu. Oczy Holly bez sztucznych rzęs i połyskliwych cieni nie były ani w połowie tak hipnotyczne, jak na wizji. Za to różowy jedwabny szlafroczek hojnie eksponował jej bufory. Holly była rozwibrowana, jakby nie byle kto potrącił strunę jej duszy. - Zdajesz sobie chyba sprawę, że koleś kopnął w kalendarz sto pięćdziesiąt lat temu? - To znaczy, że jego duch naprawdę przebywa w tym miejscu. - Duchów nie ma. - Gregg odwrócił się z powrotem do okna. - Kto jak kto, ale ty powinnaś o tym wiedzieć. - Wiem, ale ten istnieje. - I budzisz mnie o pierwszej w nocy, żeby mnie o tym poinformować? Chyba na głowę upadła. Zeszłej nocy prawie w ogóle nie spali, a potem cały dzień wisiał na telefonie, rozmawiając z Los Angeles. Dopiero przed godziną przyłożył głowę do poduszki, obawiając się, że nie zaśnie... Na szczęście jego ciało miało zgoła inne plany. A może jego mózg mu podpowiadał, żeby rzucił to wszystko w diabły, bo perspektywy były marne. Cholerny lokaj nie chciał wycisnąć z dupy pozwolenia. Obie supliki Gregga zostały załatwione odmownie: przy śniadaniu został potraktowany stanowczo, choć uprzejmie, przy obiedzie - kompletnie zignorowany.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

175

Tymczasem nakręcili już trochę materiału i wysłali do L.A. Dzięki robionym chyłkiem sugestywnym ujęciom dostał odgórne pozwolenie na zmianę scenerii najnowszego odcinka- naciskano na niego jednak, żeby jak najprędzej zebrał materiał do pilota, który natychmiast pójdzie w eter. Co było niemożliwe, dopóki lokaj nie zmięknie. - Ej, słuchasz mnie? - wkurzyła się Holly. - Co? - Chcę już jechać. Zmarszczył czoło. Holly była zbyt głupia, żeby przestraszyć się czegoś mniejszego od rozpędzonego TIR-a. - Dokąd? - Chcę wracać do Los Angeles. Zatkało go. - Los Angeles? Żartujesz? Mowy nie ma, chyba że nadasz się przesyłką kurierską jako bagaż. Mamy tutaj robotę. Robotę, ze względu na korek w dupie lokaja, polegającą na podchodach i podlizywaniu się. To drugie akurat było specjalnością Holly. A jeśli... jeśli była przestraszona - tym lepiej. Mogła użyć swojego strachu jako wabia. Faceci zwykle są podatni na te klimaty... zwłaszcza nienaganni dżentelmeni, pełni kurtuazji do szpiku chuderlawych kości. - Kiedy ja naprawdę... - Holly zebrała ciaśniej pod szyją poły szlafroczka, dzięki czemu materiał napiął się i ściślej oblepił jej twarde sutki. - Umieram z przerażenia. Cóż, jeśli intryga zmierzała do tego, by wskoczył jej do łóżka, to nie był aż tak zmęczony. - Chodź tu do mnie. Wyciągnął ręce, a gdy podeszła i przywarła do niego, uśmiechnął się ponad jej głową. Cholerka, ładnie pachniała. Nie tym badziewnym kwieciem, którym się zwykle perfumowała, tylko czymś jakby orientalnym. Fajnym. - Kotku, wiesz, że nie możesz teraz od nas odejść. Chciałbym, żebyś użyła swojego wdzięku osobistego. Za oknem mech zakołysał się na wietrze, w świetle księżyca wyglądając jak zwiewna suknia na gałęziach drzew.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

176

- Coś mi się tutaj nie podoba - wymruczała w jego pierś. Pod oknem, na trawniku, pojawiła się samotna postać. Pewnie Stan wyszedł na dżointa. - Jedyne, co się może tutaj nie podobać, to ten cholerny lokaj pokręcił głową Gregg. - Chyba chcesz być sławna? Epizod nakręcony tutaj otworzy przed tobą wiele drzwi. Może zostaniesz dzięki niemu gospodynią Tańca z gwiazdami? Albo Big Brothera? Udało mu się trafić do jej wyobraźni, bo rozluźniła się. Żeby ją jeszcze bardziej uspokoić, pomasował ją po plecach. - Dobra dziewczynka. - Przez okno widział, jak Stan chodzi z rękami w kieszeniach, nie patrząc w stronę domu. Wiatr rozwiewał jego długie włosy. Tylko parę kroków dzieliło go od wyjścia z cienia na zalany księżycową poświatą trawnik. - Chcę, żebyś została ze mną tutaj - jak już mówiłem, sama najlepiej wiesz, że te historie o duchach zawsze okazują się na końcu skrzypiącą deską w podłodze. Mamy robotę tylko dlatego, że ludziska lubią dreszczyk grozy. Jakby na potwierdzenie jego słów rozległy się ciche kroki na schodach. Ktoś skradał się na górę przy akompaniamencie szeptów i postękiwań zeschłych desek, jak w staroświeckich filmach grozy. - Tego się właśnie boisz? Kroków w ciemnościach? - spytał, odsuwając się, by przyjrzeć się lepiej Holly. Jej wydatne usta budziły w nim bardzo przyjemne wspomnienia; przejechał po jej wargach kciukiem, zastanawiając się, czy nie dostrzyknęła sobie silikonu. Były naprawdę pulchniutkie i kształtne. - Nie... - szepnęła. - Nie tego. - No to skąd ci przyszło do głowy, że tu jest duch? Rozległo się stukanie do drzwi. - Pieprzycie się, czy mogę się już położyć? Gregg ściągnął brwi. Błyskawicznie spojrzał przez okno. Samotna postać przystanęła na zalanym księżycową poświatą trawniku, po czym... wyparowała. - Bo się z nim przed chwilą bzykałam - odparła Holly. - Miałam stosunek z Eliahu Rathboone'em.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

177

24. ZA ZAMKNIĘTYMI DRZWIAMI John krążył niespokojnie po piwnicznym korytarzyku. Żaden dźwięk nie dochodził zza drzwi pokoju Xhex. To chyba dobry znak - brak krzyków i przekleństw świadczył o tym, że badanie nie jest bolesne. Wysłał SMS-a do Mordha, informując, że znalazł Xhex i będzie ją próbował ściągnąć do rezydencji. Nie wspomniał jednak o suterenie, bo domyślił się, że Xhex nie chciała ujawniać jej istnienia. Gdyby Mordh znał tę metę, na pewno chciałby tu zajrzeć po tym, jak nie zastał Xhex w jej chacie nad Hudsonem. John sprawdził godzinę, potem przeczesał włosy dłonią, zastanawiając się, jak związane samce w rodzaju Ghroma, Rankohra i Z dają sobie radę z tym koszmarem - co musiał na przykład przeżywać taki Z, przyglądając się, jak Bella rodzi. Skąd, u diabła, brali... Drzwi otwarły się; John odwrócił się błyskawicznie, aż skrzypnęły obcasy jego butów. Doktor Jane miała niewesołą minę. - Zgodziła się pojechać do rezydencji. V już pewnie czeka na zewnątrz w cadillacu - mógłbyś sprawdzić, czy już jest. Jak z nią jest? - zamigał John. - Wiele przeszła. Idź i zobacz, czy jest samochód. Wyniesiesz ją, dobrze? Nie chcę, żeby chodziła, ale wolę nie używać noszy, żeby nie robić zbiegowiska na ulicy. John niezwłocznie wyskoczył z piwnicy. Samochód stał przy krawężniku z włączonym silnikiem i wygaszonymi światłami. We wnętrzu błysnął pomarańczowy ognik - to V zaciągnął się tureckim tytoniem. Opuścił szybę cadillaca. - Bierzemy ją do nas? John kiwnął głową i zawrócił do wnętrza. Drzwi pokoju Xhex były wciąż zamknięte. Zastukał lekko. - Chwileczkę - dobiegł go stłumiony głos doktor Jane. - Już proszę.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

178

Otwarł drzwi i zobaczył Xhex, która nadal leżała na boku owinięta ręcznikiem, a dodatkowo opatulona od stóp do głów świeżym prześcieradłem. Zaniepokoiło go podobieństwo odcienia skóry jej twarzy i pościeli. John podszedł do łóżka. To dziwne, nigdy nie docierało do niego, że jest od niej o tyle wyższy. Teraz jednak górował nad Xhex i to nie tylko dlatego, że była w tak marnym stanie. Wezmę cię na ręce - zamigał, jednocześnie poruszając wargami. Patrząc mu w oczy, próbowała usiąść, ale wziął ją na ręce, żeby się dłużej nie męczyła. Ważyła tyle co nic. Kiedy się wyprostował, doktor Jane szybko złożyła pościel na łóżku i ruszyła w stronę drzwi. Xhex zesztywniała w jego objęciach. Chciał jej powiedzieć, żeby się rozluźniła i nie męczyła niepotrzebnie, ale nawet gdyby miał głos, jego słowa i tak by się na nic nie zdały. Xhex po prostu nie należała do samic, które pozwalają się nosić na rękach. W każdym razie na co dzień... Korytarz wydawał się nie mieć końca, trzy metry od bramy do samochodu trwały całą wieczność. V wyskoczył zza kierownicy i otwarł tylne drzwi cadillaca. Może się wyciągnąć na tylnym siedzeniu. Wysłałem je kocami. John kiwnął głową i ostrożnie zdeponował Xhex w przygotowanym przez wojownika miękkim gniazdku. Xhex złapała go kurczowo za rękę. - Zostań ze mną, proszę. Zawahał się, a potem władował się z nią do środka. Nie było to łatwe, ale w końcu usiadł, trzymając na rękach Xhex i tuląc do swojej piersi. Zamknięto za nimi drzwi. Potem rozległy się jeszcze dwa trzaśnięcia i silnik zawył. Za przydymionymi szybami coraz rzadziej migały światła. Wyjeżdżali z miasta. Xhex zaczęła drżeć, więc objął ją jeszcze mocniej, tuląc, żeby ją

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

179

ogrzać. Chyba poskutkowało, bo po chwili oparła mu głowę na piersi i drżenie ustąpiło. Tak strasznie długo czekał, aż weźmie ją znów w ramiona. Wyobrażał sobie tę sytuację na sto różnych sposobów. Westchnął głęboko i nagle dotarło do niego, że wydziela korzenny aromat, taki sam, jak bracia w obecności swych krwiczek. Znaczyło to, że jego fizjologia steruje jego emocjami i nie ma już odwrotu. Odkąd pierwszy raz ujrzał Xhex, zbliżał się nieuchronnie do tej fazy, a przełomowym momentem była chwila, gdy Xhex dokrwiła się od niego. - John? - szepnęła. Dotknął lekko jej ramienia, żeby wiedziała, że ją słyszy. - Dziękuję. Oparł policzek o jej włosy i kiwnął głową wyraźnie, by mogła to poczuć. To, że się wysunęła spod niego, w ogóle go nie zdziwiło, dopóki nie zorientował się, że Xhex chce go widzieć. On sam nie mógł patrzeć na jej wychudzoną twarz. Była panicznie przerażona, jej ciemnoszare oczy miały kolor matowego asfaltu. Nic ci nie jest, powiedział ustami. Nic ci nie będzie. - Czyżby? - Mocno zacisnęła powieki. - Naprawdę? Gdyby tylko to od niego zależało... Otwarła szeroko oczy. - Przepraszam - powiedziała ochryple. Za co? - Za wszystko. Za to, jak cię traktowałam. Za to, kim jestem. Zasługujesz na coś o wiele lepszego. Bardzo cię przepraszam. Głos Xhex załamał się, a kiedy zaczęła mrugać powiekami, położył jej głowę z powrotem na swoich kolanach i przytknął jej dłoń do swego dudniącego serca. Właśnie w chwilach takich jak ta straszliwie żałował, że nie może mówić. Przecież nie będzie zdejmował Xhex z kolan po to, żeby wyciągnąć swój przeklęty notatnik. Jedyne, co mógł dla niej zrobić, to trzymać ją ostrożnie na rękach. Nie robił sobie żadnych złudzeń co do uczuć Xhex. Przeprosiny nie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

180

są wyznaniem miłości, były zresztą zupełnie niepotrzebne, bo i tak dawno jej wszystko wybaczył. Mimo to trochę mu ulżyło. Nadal czuł, że daleko im do relacji, o jakiej marzył, ale nawet to było lepsze niż nic. Poprawił prześcieradło na Xhex, a potem z odchyloną do tyłu głową patrzył przez przydymioną szybę na gwiazdy rozsiane po czarnym aksamicie nieba. Ale prawdziwe niebo nie było gdzieś tam, w górze, tylko tu, przy jego piersi. Xhex żyje, a on ją trzyma w objęciach i wiezie do domu. To nie był wcale taki najgorszy scenariusz.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

181

25. NIGDY NIE WIADOMO, Z KIM SIĘ MA DO CZYNIENIA, miał stwierdzić później Lahser. Prosta decyzja typu skręcić w lewo czy w prawo może odmienić całe życie. Choć czasem nie trzeba nawet wybierać, bo inni zabierają cię tam, gdzie ci się nie śniło. Ale o tym miał się dopiero przekonać. Jechał mercedesem wśród pól i łąk. Która to mogła być godzina? Trochę po pierwszej. - Daleko jeszcze? Zerknął na siedzenie obok. Prostytutka, którą poderwał w śródmiejskim zaułku, miała odpowiednie warunki i dostateczne silikony do wykonywania zawodu, jednak narkotyki sprawiły, że Plastic Fantastic była koścista i nerwowa. A przede wszystkim zdesperowana. Była na takim głodzie, że wystarczył banknot studolarowy, by zwabić ją do mercedesa, którym ją wiózł na „balangę". - Już dojeżdżamy - odparł, koncentrując się znowu na drodze. Był diabelnie rozczarowany. Kiedy ukuł całą tę intrygę w głowie, na tylnym siedzeniu miała leżeć zakneblowana Xhex, co byłoby o wiele bardziej romantyczne. Zamiast tego był skazany na tę flądrę. Niestety, prawda była taka, że musiał się dokrwić, a jego papa był z nim umówiony na konkretną godzinę i nie było już czasu, żeby znaleźć Xhex. Miarą jego upadku był fakt, że dziwka w jego krążowniku szos była samicą człowieków, więc słabo nadawała się do tej roboty, nie tracił jednak nadziei, że jej hormony zagrają, kiedy przyjdzie czas się dokrwić. Po prostu nie zdążył upolować żeńskiego osobnika swojego gatunku. - Nie uwierzysz, ale byłam kiedyś modelką - wymamrotała. - Coś takiego. - Na Manhattanie. Ale te sukinsyny... w ogóle nie dbają o ciebie, kapujesz? Chcą cię tylko wykorzystać, kapujesz?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

182

Kapował, że po pierwsze trzeba ją będzie oduczyć tego kapujesz, a po drugie kapował, że lepiej zarabiała jako wolny strzelec w Caldwell. - Podoba mi się twój samochód. - Dzięki - mruknął. Nachyliła się, a jej piersi wydymały się pod różowym gorsetem. Gorset od obłapiania miał szare smugi po bokach. Raczej nie zdejmowała go przez parę dni. Jechało od niej syntetyczną czereśnią, potem i crackiem. - Wiesz co, podobasz mi się. Położyła rękę na jego udzie, potem oparła mu głowę na kolanach. Kiedy zaczęła mu grzebać przy rozporku, złapał ją za tleniony wszarz i poderwał do góry. W ogóle nie reagowała na ból. - Dajmy sobie z tym spokój na razie. Jesteśmy już prawie na miejscu. - Jasne. Dobra. - Oblizała usta. Zaorane grunty po obu stronach drogi były skąpane w świetle księżyca, błyskały światła drewnianych domków rozsianych wśród szachownicy pól. Pewnie żarówki na gankach, bo na tym zadupiu po północy wszyscy dawno chrapali. Między innymi dlatego Korporacja upodobała sobie tę okolicę zamieszkaną przez poczciwych jankeskich buraków. Po pięciu minutach zajechali przed farmę, zatrzymując się przed drzwiami frontowymi. - Nie ma nikogo - zdziwiła się. - Jesteśmy pierwsi? - Chyba tak. - Wyłączył silnik. - Proponuję, żebyśmy... Coś szczęknęło mu za uchem. Zamarł. - Wysiadaj z auta, sukinsynu. - Głos prostytutki był zadziwiająco rzeczowy i trzeźwy. Odwrócił głowę i omal nie nadział się na lufę dziewiątki. Dziwka trzymała pewnie broń, a jej stalowe spojrzenie wzbudzało respekt. Niespodzianka. Ot i niespodzianka. - Wysiadaj - warknęła. Uśmiechnął się leniwie.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

183

- Strzelałaś już kiedyś z tego? - Setki razy - odparła, nie mrugnąwszy okiem. - Nie brzydzę się krwi. - To ci się przyda. - Wysiadaj. - Przyznaj się, co planujesz. Chcesz mnie wyprosić z samochodu, palnąć w łeb i zostawić, żebym gnił w trawie. A ty sobie weźmiesz moją brykę, zegarek i portfel? - I zawartość bagażnika. - Potrzebujesz zapasowego koła? Możesz je sobie kupić na każdej stacji obsługi, tępoto. - Myślisz, że nie wiem, kim jesteś? O, tu już przesadziła. Za nic nie mogła tego wiedzieć. - Chętnie się dowiem od ciebie. - Znam to auto. Znam ciebie. Kupowałam twój towar. - Klientka! Jak miło. - Wy-sia-daj. Gdy nie drgnął, przesunęła wylot lufy lekko w bok i nacisnęła spust. Gdy kula strzaskała tylną szybę, szlag go trafił. Żarty żartami, ale to był ordynarny wandalizm. - Kiedy skierowała wylot lufy między jego oczy, zdematerializował się. Zestalił się po drugiej stronie samochodu, patrząc jak miota się, rozglądając na wszystkie strony, a jej wypindrzona fryzura lata za nią jak ogon komety. Dobra, pokaże jej, kto tutaj rządzi. Otwarł znienacka drzwi po jej stronie i wyciągnął ją za rękę z samochodu. Rach, ciach i już przejął kontrolę nad kurwą i jej bronią. A potem wetknął sobie dziewiątkę dziwki za pasek i założywszy jej haka na szyję, przyciągnął plecami do swojej piersi. - Co... Co...? - Kazałaś mi wysiąść z samochodu, to wysiadłem - syknął jej do ucha. Jej szczupłe ciało, lekkie jak piórko, zatrzepotało się tylko w

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

184

tandetnych kurewskich fatałaszkach. Zmagania z nią w porównaniu z pojedynkami, jakie staczał z Xhex, miały się jak pierdnięcie myszy do cyklonu. Wiało nudą. - Chodźmy do środka - mruknął, nachylając się nad jej żyłą szyjną i drapiąc ją kłem. - Goście czekają. Gdy odskoczyła przerażona, uśmiechnął się, prezentując pełen garnitur zębów. Wrzask dziwki spłoszył sowę z gałęzi nad ich głowami, więc idąc dalej w klimaty Hitchcocka, wolną ręką dał jej w ryja i pchnął Plastic w stronę drzwi wejściowych. Po poprzedniej nocy wnętrze cuchnęło trupem, a w win drach wciąż jeszcze stała krew. Wystrój odwalił za niego kawał dobrej roboty, bo gdy mentalnie zapalił światło, na widok śladów jatki kurwa stężała ze zgrozy, a potem zemdlała. I dobrze. Łatwiej ją było wywindować na stół i przywiązać za ręce i nogi. Musiał złapać oddech, nim wyniósł wiadra do kuchni i wylał do zlewu. Potem wymył noże, tęskniąc za panem D, który odwaliłby całą brudną robotę. Odwieszał właśnie szlauch, gdy dotarło do niego, że nigdzie nie zauważył inicjowanego poprzedniej nocy reduktora. Wyniósł wiadra do stołowego, podstawił pod nadgarstki i kostki Plastic i przeszukał uważnie parter. Młodego ani widu, ani słychu... Wbiegł na piętro. Szafa w sypialni była otwarta, a na łóżku leżał wieszak, jakby ktoś poczęstował się jego koszulą. W prysznicu woda nie zdążyła jeszcze spłynąć z kafli na ścianach. Co, u diabła? Jak ten gnojek się stąd wydostał? Nie miał samochodu, więc musiał pieszo wydostać się na szosę, a potem złapać stopa. Chyba że zrobił zwarcie w furgonetce jakiegoś buraka... Wrócił na dół. Kurwa już odzyskała przytomność i próbowała wypchnąć z ust knebel. Wiła się na stole, wybałuszając gały. - Zaraz będzie po wszystkim - powiedział, patrząc na jej pająkowate nogi upstrzone chaotycznie tatuażami. Większość rysunków była nieczytelna bądź zamazana kiepskim retuszem i bliznami. Wyglądała, jakby jej łydki obsiadła chmara odblaskowych motyli.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

185

Może zresztą taki był pierwotny zamiar. Krążył w kółko po parterze, wędrując z kuchni do stołowego, a stamtąd do sieni. Chrzęst nagiej skóry i twardy stukot szpiłek o blat stołu odpłynęły na drugi plan. Gdzie, u diabła, mógł się podziać nowy rekrut i czemu ojciec się spóźnia? Pół godziny później, nie doczekawszy się nadal żadnego znaku, spróbował nawiązać telepatyczną komunikację z tamtą stroną. Zero oddźwięku. Doszedłszy do wniosku, że mógł być nieskoncentrowany z powodu wkurwienia i frustracji, poszedł na górę, usiadł na łóżku i oparł dłonie grzbietami na udach, by się wyciszyć. Gdy poczuł, że rytm jego serca wyrównał się i zwolnił tempo, zaczerpnął tchu i ponownie spróbował nawiązać kontakt, tym razem też bez skutku. Czyżby Omedze coś się przytrafiło? W nagłym porywie postanowił osobiście udać się do Dhundhu. Bez większych problemów rozpadł się na cząsteczki, ale kiedy próbował się zestalić w innym wymiarze, napotkał bezwzględny opór: Zakaz wjazdu. Wstęp wzbroniony. Czuł się, jakby uderzył w twardy mur, który odrzucił go z powrotem do zasyfionego pokoiku na farmie. Jego ciało zareagowało na szok falą nudności. Co jest, u kurwy nędzy? Zadzwoniła komórka. Wyszarpnął aparat z kieszeni marynarki. Zaskoczony patrzył na wyświetlacz. - Halo? - Siemanko, kozi bobku - zachichotał młodzieńczy głos. - Mówi twój nowy szef. Już zgadłeś, kto od dziś będzie pełnić tę funkcję? Tak nawiasem, tato prosi, żebyś mu więcej nie zawracał dupy. Z tymi babkami to nie był dobry pomysł. Chyba za mało znasz tatę. Aha, byłbym zapomniał: mam cię wykończyć. No to, do zo. Nowy rekrut znów zachichotał, a jego śmiech rozbrzmiewał w głowie Lahsera nawet wtedy, gdy rozmowa się skończyła, ponieważ jego rozmówca ośmielił się rozłączyć przed nim.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

186

Nie była w ciąży, w każdym razie doktor Jane nic u niej nie wypatrzyła. Jednak krótki epizod paniki wystarczył, żeby w ogóle nie zarejestrowała, jak znalazła się w samochodzie. Nawet najodleglejsze prawdopodobieństwo, że mogłaby być... A mogła, bo nie miała na sobie włosiennic, które zabijały w niej wszelkie symphackie odruchy, a przy okazji owulację. Co by wtedy zrobiła? Dobra, dość tego gdybania. Byle jak najprędzej wypchnąć ten koszmar ze świadomości. Dość miała zmartwień prawdziwych, by wymyślać nieistniejące. Odetchnęła głębiej, wdychając zapach Johna i koncentrując się na mocnym, rytmicznym biciu jego serca przy jej uchu. Po chwili zasnęła. Zmęczenie, ociężałość po dokrwieniu i potrzeba ucieczki od rzeczywistości sprawiły, że na tylnym siedzeniu cadillaca runęła w ciemną, pozbawioną marzeń sennych otchłań. Obudziła się, kiedy ją wynoszono. Otwarła oczy. John niósł ją przez jakiś garaż, który, zważywszy na brak okien, zapewne znajdował się pod ziemią. Masywne stalowe drzwi otwarł z niespodziewaną uczynnością Vrhedny. Zza drzwi... powiało grozą. Długi, bezosobowy korytarz miał podłogę z jasnych płytek, betonowe ściany i niski sufit z jarzeniówkami. Nagle runęła na nią przeszłość, zastępując rzeczywistość upiornymi wspomnieniami. Jej słabe ciało nagle ożyło w ramionach Johna; zaczęła się szamotać, próbując uciec. Natychmiast zrobiło się wielkie zbiegowisko, wszyscy pędzili w jej stronę i coś zaczęło wyć, jakby syrena. Czuła, że boli ją szczęka. Po chwili zorientowała się, że od krzyku. A potem nagle świat przestał istnieć, z wyjątkiem twarzy Johna. Jakimś cudem udało mu się odwrócić ją przodem, tak że patrzyli na siebie nawzajem. Trzymał ją mocno w pasie. Teraz, kiedy jego granatowe, hipnotyczne oczy przysłoniły korytarz tej groźnej instytucji, zmory przeszłości rozpierzchły się. W milczeniu nachylał się nad nią tak, żeby mogła patrzeć na niego.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

187

Tego właśnie było jej trzeba. Zatonęła w jego oczach, pozwalając, by jej umysł się wyłączył. Gdy skinął pytająco głową, kiwnęła potakująco, więc ruszył dalej. Od czasu do czasu odrywał od niej oczy, żeby sprawdzić, czy dobrze idą, zaraz jednak powracał wzrokiem do niej. Za każdym razem. Słyszała głosy wielu osób, kolejne drzwi otwierały się i zamykały, a potem zobaczyła zielone kafelki na ścianach: była w gabinecie zabiegowym. Nad jej głową wisiała taka lampa, jak w salach operacyjnych. Dookoła pełno było szklanych gablot ze sprzętem medycznym. Gdy John położył ją na stole, znowu puściły jej nerwy. Jej płuca zacisnęły się, jakby powietrze było skażone, jej oczy omiatały niespokojnie przestrzeń, rejestrując sygnały zagrożenia, w rodzaju sprzętu i instrumentów medycznych, stołu operacyjnego... - Znowu odjeżdża. - Głos doktor Jane jak zawsze był rzeczowy. John, pomóż. Twarz Johna przybliżyła się i Xhex znów zawisła na jego oczach. - Xhex? - Głos doktor Jane docierał gdzieś z lewej strony. - Dam ci teraz środek uspokajający. - Nie! - krzyknęła bez namysłu. - Wolę strach niż bezsilność! Dyszała jak ryba wyrzucona na brzeg, a każdy płytki, bolesny oddech przypominał jej, że żyje na padole łez, a nie w rajskiej krainie. Zbyt wiele doświadczyła bólu i trwogi, zbyt wiele dręczyło ją upiorów, które nie tyle rzucały cień na jej życie, ile pogrążały je w głębokim mroku. - Zrób ze mną koniec. - Widząc przerażenie w oczach Johna, zorientowała się, że wyrwała jeden z jego sztyletów z pochwy i próbuje mu go wcisnąć do ręki. - Błagam, skończ ze mną... Dość mam tego wszystkiego... Skończ ze mną raz na zawsze, błagam. Wszyscy w gabinecie zamarli i właśnie ta całkowita cisza nagle ją otrzeźwiła. Rozejrzała się. W kącie stał Rankohr z Mary. Był też Mordh, Vrhedny i Zbihr. Bali się głośniej odetchnąć. John wyjął sztylet z jej ręki. Rozpłakała się, bo dobrze wiedziała, że

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

188

go nie użyje, by ją odesłać na tamten świat. Ani teraz, ani nigdy. A sama nie miała dosyć siły, żeby z sobą skończyć. Wezbrały w niej gwałtowne emocje, grożąc eksplozją. Zdawało jej się, że półki drżą, a komputer zaczyna się chybotać na stole. Ale John wiedział, co robić. Zamigał coś gorączkowo i zaraz po tym wszyscy wyszli. Z wyjątkiem Johna. Żeby się uspokoić, spojrzała na swoje dłonie. Trzepotały jak skrzydła insekta. To przeważyło szalę... Usłyszała przeraźliwy, paniczny krzyk, który przecież nie mógł należeć do niej. John stał nieporuszony, nawet kiedy wrzasnęła znowu. Nie odszedł. Nie wyglądał na wstrząśniętego. Po prostu... był. Zaczęła naciągać na siebie prześcieradło. Czuła, że się rozpada na dwie części, rysa powstała, kiedy wnoszono ją na korytarz, teraz pękła na dobre. Czuła wyraźnie, że jest ich dwie w gabinecie: ta jedna oszalała z trwogi, która się drze wniebogłosy i leje krwawe łzy, i druga, spokojna i rozsądna, która gdzieś spod sufitu patrzy na siebie i Johna. Czy uda jej się kiedykolwiek skleić dwie połowy? Czy już do końca życia jej psyche będzie w kawałkach? Chwilowo wolała ulokować swój umysł w obserwatorze niż w histeryczce, więc wycofała się do strefy głębokiej ciszy, w której przyglądała się sobie, jak szlocha, tak że mało się nie zadławi. Nie budziły w niej pogardy ani strumienie krwi płynące po woskowych policzkach, ani spanikowane oczy i epileptyczne drżenia rąk i nóg. Współczuła samicy, która została doprowadzona do takiego stanu. Samicy, która wystrzegała się wszelkich uczuć jak ognia. Ta samica przyszła na świat obarczona klątwą. Krzywdziła innych, a inni krzywdzili ją. Zrobiła się twarda - jej umysł i jej serce zahartowały się jak stal. Droga, którą wybrała, zamykając się we własnej skorupie, nie była słuszną drogą ani dowodem siły, jak próbowała sobie wmówić. Była to tylko strategia przetrwania, której nie miała już siły ciągnąć dalej.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

189

26. - MIAŁAŚ... STOSUNEK Z ELIAHU RATHBOONE'EM? Gregg odsunął od siebie Holly i zajrzał jej w twarz. Chyba straciła rozum - wprawdzie niewiele tego było, ale zawsze coś. On zresztą też miał przed chwilą omamy... Jednak spojrzenie Holly było przytomne i szczere. - Przyszedł do mnie, kiedy spałam... Kolejne łomotanie w drzwi przerwało wywód Holly. - Ej, wy tam? W którym pokoju mam... - Później, Stan! - krzyknął Gregg. Dobiegło ich gniewne mamrotanie i odgłos oddalających się kroków. W pokoju Holly trzasnęły drzwi. - Chodź tu. - Pociągnął Holly do łóżka. - Usiądź i powiedz, co według ciebie się zdarzyło? Patrzył, jak jej wydatne usta składają słowa. - Ja... no... wyszłam spod prysznica. Byłam zmęczona i bez szlafroka położyłam się na łóżku. Przymknęłam na chwilę oczy i musiałam zasnąć, bo zaraz potem zaczął się ten sen. O, matko... - Holly, to, że śniły ci się koszmary, nie znaczy jeszcze, że... - Nie skończyłam - prychnęła. - To nie był zresztą żaden koszmar. - Zdawało mi się, że umierasz ze strachu. - Dopiero po wszystkim zaczęłam się bać. - Uniosła karcąco brew. Czy wreszcie dasz mi dojść do słowa? - Jasne. - Ale tylko dlatego, że miał na potem pomysł na lepsze zajęcie dla jej ust. Kurde, niezłe miała te wary... w sam raz, by robić loda. - Mów dalej. - Sen zaczął się od tego, że ten mężczyzna wszedł do mojego pokoju. Był bardzo wysoki i muskularny... jeden z największych facetów, jakich w życiu widziałam. Był cały w czerni. Stał przy moim łóżku. Pachniał niesamowicie. Stał... i patrzył na mnie. Ja... - Dotknęła szyi, po czym powoli zsunęła dłoń między piersi. - Zrzuciłam ręcznik i

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

190

przyciągnęłam go do siebie. Tego się nie da opisać... I chwała Bogu. Bo jakoś nie miał ochoty wysłuchiwać jej opisów. - Wziął mnie. - Ręka Holly znów powędrowała do szyi. - Wziął mnie, jak nikt jeszcze dotąd. Miał... -...pytona jak sikawkę strażacką i wyobracał cię na wszystkie strony. Gratuluję. Masz fantazje godne scenarzysty pornosów. Co to wszystko jednak ma wspólnego z Eliahu Rathboone'em? Holly spojrzała na niego z pogardą, odchylając połę szlafroczka. - To, że kiedy się zbudziłam, miałam to. - Dźgnęła palcem w malinkę na szyi. - Poza tym, naprawdę się z nim bzykałam. - Skąd... skąd wiesz? - Nic z tego nie kumał. - A jak myślisz? Kaszlnął, jakby mu coś utkwiło w gardle. - Dobrze się czujesz? - Objął ją. - To znaczy... czy chcesz, żebym wezwał policję? Roześmiała się niskim, na wskroś zmysłowym głosem. - Ależ skąd, to był seks konsensualny, nawet jeśli... - Przygasła. Najgorsze, że nie wiem, co to było. Najpierw myślałam, że to sen, ale później musiałam uznać, że to jawa, kiedy... kiedy... Kiedy pewne pamiątki uzmysłowiły jej, że nie śniła. Gregg pogładził spływające na ramiona Holly przedłużki w kolorze blond. - Na pewno dobrze się czujesz? - Raczej tak. Błyskawicznie podjął decyzję. - Mam tego wyżej uszu. Jutro stąd wyjeżdżamy. - Co? O Boże, Gregg... nie chciałam ci robić w poprzek. - Popadła w zadumę. - A jeśli... jeśli to, co było potem, też mi się śniło? Ze znowu brałam prysznic? Może to też był sen? - Olać to. Zadzwonię rano do Atlanty i powiem, że jednak kręcimy u nich. Nie będę tkwić w miejscu, gdzie możesz być w niebezpieczeństwie. -Ojej, to... to bardzo rycerskie z twojej strony, ale... czy ja wiem? Mam straszny mętlik w głowie. Może rano mi się jakoś przejaśni. To

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

191

wszystko jest takie dziwne, nic się kupy nie trzyma. - Potarła skronie, jakby rozbolała ją głowa. - Prawdę mówiąc, byłam strasznie napalona przez cały czas... - Czy zamykałaś drzwi na klucz? - Pytanie samo w sobie nie od rzeczy, ale zadał je głównie po to, by uciąć jej za chwyty nad duchem obdarzonym pałą w rozmiarze XXL, ho go od tego... - Zawsze zamykam się, kiedy biorę kąpiel w hotelu. - Okna? - Zamknięte. Tak mi się przynajmniej wydawało. - Cóż, w tej sytuacji zostaniesz u mnie na noc. Tu bodziesz bezpieczniejsza. - Nie tylko dlatego, że nie planował jej tej nocy zerżnąć, ale również z tej przyczyny, że miał przy sobie spluwę. Zawsze. Miał też pozwolenie na broń i umiał się nią posługiwać. Kiedy zaczęto strzelać w biały dzień na ulicach L.A., on też sobie kupił pukawkę. Wyciągnęli się na łóżku obok siebie. - Zostawię włączone światło. - Nie trzeba. Tylko zamknij drzwi. Kiwnął głową i zsunął się z łóżka, zamykając drzwi na zasuwę i łańcuch; potem szybko sprawdził, czy okna są starannie domknięte. Kiedy wrócił do łóżka, Holly z westchnieniem wtuliła głowę w jego ramię. Dźwignął się i wyciągnął spod nóg kołdrę. Nakrył siebie i Holly, zgasił lampę i opadł na poduszki. Przypomniał sobie mężczyznę na trawniku i szlag go trafił. Co za łobuz! Albo to był jakiś miejscowy z wytrychem, albo ktoś z obsługi, kto miał zapasowy klucz. O ile w ogóle coś się wydarzyło, w co Holly coraz bardziej wątpiła... Wszystko jedno. I tak jutro rano zwiną się stąd, aż się będzie kurzyło. Coś jednak wciąż nie dawało mu spokoju. - Holly? - Tak? - Skąd wiedziałaś, że to Rathboone? - Bo wyglądał tak samo, jak na portrecie w salonie. - Ziewnęła potężnie.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

192

27. JOHN STAŁ PRZY XHEX W PODZIEMNYM GABINECIE ZABIEGOWYM. Czuł swoją bezradność w obliczu jej cierpienia. Xhex siedziała na stole z nierdzewnej stali, ściskając kurczowo w dłoniach brzeg prześcieradła. Krzyczała, a jej twarz z otwartymi ustami wydawała się nienaturalnie długa. Z oczu ciekły jej po policzkach krwawe łzy. A on nie mógł jej pomóc. Wiedział, co czuje Xhex, choć w żaden sposób nie mógł dotrzeć do niej teraz, na dno jej otchłani. Znał to miejsce i dobrze wiedział, jak to jest, gdy rąbniesz w twarde dno i jesteś obolały... choć w rzeczywistym świecie siedzisz, chodzisz, rozmawiasz jakby nigdy nic. Jedyne, co ich różniło, to to, że Xhex miała głos, którym mogła wyrazić swoje cierpienie. Choć jej rozdzierający krzyk ranił mu serce i duszę, nie uląkł się rozpętanego przez nią pandemonium. Był z nią, słuchał jej krzyku - tyle mógł dla niej zrobić. Ale jej cierpienie łamało mu serce. Twarz Lahsera powracała w jego pamięci jak upiór, który przyoblekł się w ciało. Gdy Xhex wyła bez końca, po stokroć poprzysiągł zemstę, aż jego serce tętniło nie tyle krwią, ile żądzą odwetu. A potem Xhex westchnęła głęboko raz, drugi, trzeci... - Chyba już po wszystkim - oznajmiła szorstko. Odczekał chwilę, żeby upewnić się, czy rzeczywiście już po wszystkim, a kiedy kiwnęła głową, wyjął notatnik i zaczął szybko pisać. Pokazał jej, co napisał, ale dopiero po dłuższej chwali dotarł do niej sens jego słów. - Czy mogę najpierw umyć twarz? Skinął głową i podszedł do metalowej umywalki. Puścił strumień chłodnej wody, wziął czysty ręcznik ze sterty i zwilżył przed podaniem Xhex, która z wysiłkiem podniosła go do twarzy. Widok jej osłabienia sprawiał mu ból. Zawsze znał ją jako silną, zdecydowaną, zwycięską. Włosy Xhex urosły i zaczynały falować; jeśli ich nie zetnie, chyba

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

193

będą kręcone. Ciągnęło go, by dotknąć miękkiego materacyka na jej głowie. Nagle zamarł. Prześcieradło zsunęło się z Xhex, a na ręcznikach owiniętych wokół jej bioder rosła ciemna plama. Odetchnął i nagle dotarł do niego zapach świeżej krwi. Zdziwił się, że tak późno. Fakt, że był nieźle rozkojarzony. Xhex... krwawiła. Dotknął lekko jej ramienia. Doktor Jane, powiedział ruchami warg. - Tak, skończmy z tym - zgodziła się Xhex. Przerażony wyszedł na korytarz, gdzie zastał grupę zasępionych twarzy skupionych wokół doktor Jane. - Czy już mogę wejść? - Gdy John odsunął się na bok nerwowo, doktor weszła do środka. Zastąpił jej drogę. Jest ranna. Krwawi - zamigał, zwrócony plecami do Xhex. Doktor Jane przesunęła go delikatnie, tak by zamienili się miejscami. - Wiem. A teraz idź i zaczekaj na zewnątrz. Zrobię wszystko, co trzeba. Ehlena? Czy mogłabyś tu przyjść? Potrzebuję asystentki. Do gabinetu weszła krwiczka Mordha; przystąpiła do mycia rąk. John rzucił okiem za plecy doktor Jane. Czemu nie ma z wami Vrhednego? - Zrobimy jej na razie tylko USG, żeby sprawdzić, co się dzieje. Nie będę jej operować. - Doktor Jane poczęstowała go zawodowym uśmiechem, który wzbudził w nim zabobonny lęk. Potem doktor zatrzasnęła mu przed nosem drzwi. Rozejrzał się po zebranych. Wszystkie samce zostały na korytarzu. Xhex była w towarzystwie wyłącznie samic. Tryby jego umysłu zaczęły się obracać, dochodząc nieuchronnie do stosownych wniosków. Niestety, ciężka dłoń spoczęła na jego ramieniu. - Musisz tu zostać, John. Nic tam po tobie - powiedział cicho V Dopiero wtedy uświadomił sobie, że jego dłoń zaciska się na

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

194

klamce. Próbował siłą woli puścić klamkę, co mu się udało dopiero za drugim razem. Xhex przestała krzyczeć. Zza drzwi nie dobiegał żaden dźwięk. Czas wlókł się niemożliwie. John krążył niespokojnie pod drzwiami. Vrhedny zapalił kolejnego skręta. Blasth dla towarzystwa ćmił dunhilla. Khill bębnił po swoim udzie. Ghrom gładził po łbie George'a, a spaniel patrzył na Johna łagodnymi, piwnymi oczami. Minęła wieczność, zanim doktor Jane wysunęła głowę przez drzwi. - Będziesz potrzebny - zwróciła się do swojego najdroższego. Vrhedny zgasił papierosa obcasem i schował niedopałek do tylnej kieszeni spodni. - Operujemy? - Tak. - Pójdę się przebrać. Gdy samiec pobiegł do szatni, doktor Jane zajrzała Johnowi w oczy. - Będę czuwać nad nią... Co się dzieje? Dlaczego krwawi? - Będę czuwać. Drzwi zamknęły się z powrotem. Wrócił V. Choć zdjął skóry, nadal roztaczał aurę wojownika. John miał nadzieję, że jego waleczność na polu bitwy przełoży się na obszar medycyny. Diamentowe oczy V zaświeciły, kiedy przechodził obok Johna. Klepnął go po ramieniu, a potem wsunął się do gabinetu, który ewidentnie pełnił teraz funkcję sali operacyjnej. Kiedy drzwi zamknęły się za V, John miał ochotę krzyczeć. Tymczasem jednak podjął spacer w kółko po korytarzu. Pozostali w końcu wycofali się do jednej z klas, ale John nie był wstanie pójść ich śladem. Mijając zamknięte drzwi, za każdym razem wydłużał trasę, tak że w końcu przemierzał dystans od wyjścia z ośrodka treningowego aż do szatni. Długie nogi Johna pochłaniały tych kilkadziesiąt metrów, jakby to było parę kroków. Przynajmniej w jego odczuciu.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

195

Kiedy któryś raz z rzędu doszedł do szatni, zawracając, omiótł wzrokiem szklane drzwi biura ośrodka. Biurko, komputer, szafy z aktami - to wszystko wyglądało jak zwykle, co było dziwnie pocieszające. Westchnął z ulgą i znów podjął przechadzkę. Kątem oka dostrzegł siatkę pęknięć na betonowych ścianach; rysy rozchodziły się gwiaździście z epicentrum. Przypomniał sobie tamtą upiorną noc. Siedzieli razem z Tohrem w biurze; John odrabiał lekcje, a wojownik usiłował zachować spokój, kolejny raz próbując dodzwonić się do domu. Za każdym razem, gdy Wellsie nie odbierała i odpowiadała poczta głosowa, napięcie rosło... do chwili, kiedy pojawił się Ghrom w otoczeniu braci. Wiadomość o śmierci Wellsie była straszliwym ciosem. Tohra dobiła wiadomość o przyczynach jej śmierci. Wellsie nie zmarła w połogu, rodząc swoje pierwsze dziecko, lecz została z zimną krwią zamordowana przez reduktora, który zabił ją i jej młode. Wtedy właśnie ściana pękła. John podszedł i palcami przejechał po delikatnych rysach na betonie. Tohr wpadł w tak straszliwy gniew, że eksplodował jak supernowa, a wyzwolone emocje teleportowały go w nieznanym kierunku. John nigdy nie dowiedział się, co się z nim działo. Nagle poczuł na sobie czyjś wzrok. Obejrzał się za siebie. Za szklanymi drzwiami, w biurze ośrodka stał Tohr i patrzył na niego. Spotkali się spojrzeniami nie jak syn z ojcem, lecz jak samiec z samcem. John nie był już małym pre-transem. I w tym względzie czasu nie można było cofnąć. - John? - rozległ się głos doktor Jane. Zawrócił na pięcie i puścił się biegiem do drzwi. Jak się czuje? Co to było? Czy ona... - Wyliże się z tego. Teraz dochodzi do siebie po znieczuleniu. Przetrzymam ją w łóżku przez najbliższych sześć godzin. Rozumiem, że

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

196

dokrwiłeś ją? - Mignął wnętrzami nadgarstków. - To dobrze. Chciałabym, żebyś był przy niej na wypadek, gdyby znów musiała się dokrwić. Jakby mógł być gdziekolwiek indziej. Wszedł do gabinetu na palcach, żeby nie niepokoić Xhex, ale nie było jej w środku. Przenieśliśmy ją do pokoju rekonwalescencyjnego - powiedział V znad autoklawu. Idąc do drzwi w głębi, patrzył na ślady po zabiegu. Na podłodze walała się niepokojąca ilość pokrwawionej gazy, na stole zabiegowym było jeszcze więcej krwi. Prześcieradło i ręczniki, w które była owinięta, leżały skotłowane. Tyle krwi. Tyle świeżej krwi. John gwizdnął głośno, żeby zwrócić uwagę V Czy mogę się dowiedzieć, co się tu działo, u diabła? - Możesz z nią o tym porozmawiać. - V właśnie zaczął zbierać zużytą gazę do pomarańczowej torby na toksyczne odpady. Przerwał czynność na chwilę, ale unikał wzroku Johna. - Wyliże się z tego. Teraz John nie miał cienia wątpliwości. Domyślał się, że Xhex była maltretowana, ale nie przypuszczał, że posunięto się do tortur. Zwykle, gdy ktoś odnosił rany w pojedynku czy potyczce, informacje o obrażeniach przekazywano automatycznie - złamana kość udowa, zmiażdżone żebra, rana kłuta. Ale Xhex, jako pacjentka płci żeńskiej, była badana pod nieobecność samców i nikt nie chciał puścić pary na temat tego, co jej dolega. To, że reduktorzy są impotentami nie znaczy, że nie po trafią dobrać się do samicy inaczej... Powiał chłodny przeciąg. V podniósł głowę znad autoklawu. - Radziłbym ci nie dzielić się z nikim twoimi przypuszczeniami, o ile sam chcesz zabić Lahsera. Po co Mordh albo Cienie mają robić to, co do ciebie należy. John poczuł wielką sympatię do V Skinął głową i wszedł do pokoju Xhex. Zachowa dla siebie to, co

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

197

widział, nie tylko ze względu na innych samców, ale również dlatego, że nie chciał obciążać Xhex swoim niepokojem o nią. Xhex czuła się, jakby do jej macicy wjechał czołg. Rozpierało ją tak bardzo od wewnątrz, że podniosła głowę, żeby sprawdzić, czy jej brzuch nie jest wydęty. Nie, był płaski jak zawsze. Opuściła z powrotem głowę na poduszki. Wciąż nie mogła w pełni uwierzyć, że już jest po operacji zszycia macicy i leży w łóżku, ciągle jeszcze przywiązana za ręce i nogi. Podczas ataku jatrofobii jej umysł rozpoznawał otoczenie jako śmiertelnie groźne. W tamtym zaburzonym stanie otaczające ją osoby wydawały jej się obcymi, którzy spiskują przeciwko niej. Teraz, gdy przeszła już przez najgorsze, czuła ulgę i radość na myśl o tym, że operację ma już za sobą. Ktoś zastukał nieśmiało. Przez drzwi poznała po zapachu, kto. Dotknęła włosów, zastanawiając się, jak też, u diabła, wygląda. Chyba wolała nie wiedzieć. - Proszę. W uchylonych drzwiach pojawiła się głowa Johna Matthew z uniesionymi pytająco brwiami. - W porządku. Czuję się lepiej. Jestem trochę oszołomiona znieczuleniem. Wsunął się do środka i oparł o ścianę, krzyżując nogi i wsuwając ręce do kieszeni. Miał na sobie zwykły biały podkoszulek - co było chyba trafnym wyborem, zważywszy na lo, że został zbryzgany krwią reduktorów. Pachniał tak, jak powinien pachnieć samiec - mydłem i zdrowym potem. Wyglądał też jak na samca przystało - był wysoki, barczysty i groźny. Czy to możliwe, że tak jej puściły przy nim nerwy? - Masz krótsze włosy - powiedziała, żeby coś powiedzieć. Wyjął rękę z kieszeni i nieśmiało przejechał po ostrzyżonej na jeża głowie. Potężne mięśnie biegnące od ramion do karku napięły się pod

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

198

złocistą skórą. Nagle zrodziło się w niej pytanie, czy jeszcze kiedyś będzie z kimś się kochać. To była dziwna myśl, zważywszy na to, jak spędziła ostatnie... Zaraz, zaraz. - Ile tygodni mnie nie było? Pokazał cztery palce, a potem zrobił ruch, jakby coś skubał. - Prawie cztery? - Gdy kiwnął głową, starannie wygładziła zmarszczkę na prześcieradle. - Prawie... cztery. Cóż, człowieki więziły ją miesiącami, zanim udało jej się uciec. W porównaniu z tym niecałe cztery tygodnie to betka. Jakoś nie zasiedziała się u Lahsera. - Chcesz usiąść? - spytała, wskazując na krzesło przy łóżku. Było to krzesło z gatunku tych, jakie spotyka się w urzędach, więc pewnie gniotło w tyłek, jednak bardzo chciała, żeby przy niej został. John znowu podniósł brwi. Kiwnął głową, podchodząc do łóżka. Usadowiwszy swe potężne ciało na małym stołku, najpierw próbował założyć nogę na nogę, potem skrzyżować nogi w kostkach. Skończył w dziwnej, wykręconej pozycji z butami pod łóżkiem i jedną ręką przerzuconą przez oparcie krzesła. Xhex wciąż gładziła prześcieradło. - Czy mogę cię o coś spytać? Kątem oka zobaczyła, że kiwa głową, a potem z tylnej kieszeni wyjmuje długopis i notatnik. Odchrząknęła, zastanawiając się, jak sformułować swoje pytanie. W końcu zdecydowała się użyć bezosobowej formy. - Gdzie ostatni raz widziano Lahsera? Nachylił się nad kartką, pisząc pośpiesznie. Obserwując go, myślała o tym, jak bardzo chce, żeby zawsze był przy niej. Tylko przy nim czuła się naprawdę bezpieczna. Wyprostował się i pokazał jej zapisaną stronę. A potem dziwnie zamarł... Choć bardzo wytężała oczy, nie mogła odczytać tego, co napisał... Powoli opuścił rękę z notatnikiem.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

199

- Zaczekaj, jeszcze nie przeczytałam. Czy mógłbyś... Rany, co się dzieje? - Do diabła, teraz nawet jego twarz widziała jak przez mgłę. Schylił się i usłyszała cichy syk otwieranego opakowania. John podał jej chusteczkę do nosa. - Kurwa mać, za co mnie nieba pokarały? - Wzięła od niego chusteczkę i przytknęła do oczu. - Nigdy nie chciałam być żadną cholerną babą! Słuchając niekończącej się jeremiady na temat żeńskich hormonów, spódnic, polakierowanych paznokci i zakichanych szpilek, podawał jej chustkę za chustką, odbierając te, które zamokły od czerwonych łez. - Chcę, żebyś wiedział, że nigdy nie płaczę. - Spojrzała na niego hardo. - Nigdy! Kiwnął głową i podał jej kolejną chusteczkę. - Kurwa mać, najpierw dostaję ataku histerii, a teraz się mażę. Już za to samo mogłabym zabić Lahsera. W pokoju rekonwalescencyjnym powiało arktycznym chłodem. Spojrzała na Johna. Zlękła się. W ułamku sekundy z miłego samca zamienił się w psychopatę. Chyba nie zdawał sobie nawet sprawy, że obnażył kły. - Czemu zostałeś przy mnie w gabinecie? - spytała szeptem. To pytanie cisnęło jej się na usta. Spojrzała na poplamione jej krwawymi łzami chusteczki. - Zostałeś i... musiało cię to sporo kosztować. Milczał, a ona uprzytomniła sobie, że zna różne powierzchowne fakty z jego życia: z kim mieszka, w jakich walkach uczestniczył, jak spędza wolny czas. Ale nie znała żadnych bliższych szczegółów, a jego przeszłość była dla niej białą plamą. Sama nie wiedziała, czemu zależy jej, by ją poznać. Nieprawda. Dobrze wiedziała, czemu: podczas gdy jej rdzeń topił się w eksplozji koszmaru, tylko jego obecność trzymała ją przy życiu. Nie wiedzieć czemu, czuła się z nim teraz związana na jakimś bardzo głębokim poziomie. Widział ją na absolutnym dnie, półżywą, oszalałą i nie odwrócił się od niej. Nie uciekł, nie krytykował jej i nie zniechęcił się do niej. Jakby żar jej rozpadu stopił ich z sobą - ich serca i ich dusze.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

200

- John, co ty przeszedłeś w przeszłości? Ściągnął mocno brwi i skrzyżował ręce na piersi, jakby teraz on zastanawiał się nad doborem słów. Na jego emocjonalnej siatce zobaczyła ściemnienia i przez chwilę miała wrażenie, że chce dać nogę. - Wybacz, nie chcę cię przypierać do ściany. - Co za żałosny bajer. Jeśli wolisz uważać, że szedłeś przez życie jak po różach, poddaję się. Ale... Każdy, kogo znam, byłby choć trochę przestraszony. Nawet doktor Jane po tym ataku obchodziła się ze mną jak ze śmierdzącym jajkiem. A ty? Po prostu stałeś obok, jakby nigdy nic. - Patrzyła w jego surową, zamkniętą w sobie twarz. - Patrzyłam w twoje oczy, John, i widziałam w nich więcej niż grzecznościowe współczucie. Milczał, a potem przewrócił stronę w notatniku i zaczął szybko pisać. Kiedy pokazał jej tekst, nie mogła mu odmówić racji, ale miała ochotę rzucać kurwami. Najpierw mi powiedz, co to była za operacja. Co ci było. Jasne, coś za coś. Ewakuacja siebie i Plastic Fantastic z farmy do domku na przedmieściach zajęła Lahserowi raptem godzinę. Gnał jakby go ścigały demony i tylko raz zatrzymał się po drodze. Postój miał miejsce przy leśnej daczy, gdzie pobrał trochę rzeczy niezbędnych do jego misji. Wjechawszy do garażu przy podmiejskim domku, poczekał aż drzwi się zamkną, zanim wysiadł i wytaszczył z tylnego siedzenia szamocącą się kurwę. Zdeponował ją w kuchni i otoczył takim samym polem, w jakim więził Xhex. Jednak magiczna bariera bynajmniej nie miała służyć ochronie Plastic Fantastic. Omega wiedział, gdzie w świecie realnym znajdują się re-duktorzy. Potrafił wyczuć ich obecność, gdyż byli echem jego istnienia. Dzięki temu także reduktorzy mogli namierzać się wzajemnie na odległość. Tak więc jedyną szansą dla Lahsera było zamknięcie się w polu buforującym. Pan D nie rejestrował obecności Xhex na piętrze; był, delikatnie mówiąc, skonsternowany, ilekroć Lahser prosił go, by niósł

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

201

tacę z żarciem na górę. Oczywiście Lahser nie miał pewności, czy uda mu się zamaskować skutecznie przed Omegą i na jak długo. Wrzucił kurwę do łazienki jak worek z brudami, aż grzmotnęła o dno wanny, jęcząc przez zaklejone taśmą usta. Wrócił do samochodu. Rozpakowanie zajęło mu około dwudziestu minut. Na podłogę w piwnicy wyłożył siedem obrzynów, reklamówkę wypchaną forsą, półtora kilo ładunków C4. Dwa zdalnie sterowane detonatory. Granat ręczny. Cztery pistolety automatyczne. I tonę amunicji. Wrócił na górę, zgasił światło w piwnicy, podszedł do tylnych drzwi i wystawił rękę na zewnątrz. Chłodne powietrze nocy przenikało przez barierę jak trzeba, ale dłoń Lahsera natrafiała na zdecydowany opór. Pora zająć się dziwką. Lahser zamknął drzwi na zasuwę, a potem ruszył niechętnie do łazienki. Wyjął rzeczowo nóż, przeciął sznur na związanych z tyłu rękach i... Miotała się tak, że musiał ją palnąć w głowę, aż straciła przytomność. Rach, ciach, ciach, wykonał trzy nacięcia na jej nadgarstkach i szyi, a potem usiadł, patrząc jak krew sączy się z niej leniwie. - Weźże się wreszcie wykrwaw, durna kurwo... Patrząc na zegarek, zastanawiał się, czy słusznie zrobił, pozbawiając ją przytomności, bo mjała wolny puls i niskie ciśnienie i musiał czekać bezczynnie, aż się wystarczająco wykrwawi. Nie miał pojęcia, ile krwi powinna stracić, ale czerwona kałuża pod nią podnosiła się, nasączając różowy gorset. Czas wlókł się... Lahser stukał nerwowo obcasem. Wreszcie zauważył, że pobladła skóra dziwki nabrała szarego odcienia, a krwi w wannie prawie nie przybywa. Uznał, że chwila dojrzała... Rozciął różowy gorset, odsłaniając imponujące implanty i dźgnął Plastic w pierś, przebijając ostrzem jej mostek. Potem naciął własny nadgarstek i zawiesił nad otworem w jej

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

202

piersi, obserwując jak czarne krople spływają do jej nieruchomego serca. Tu też nie bardzo wiedział, kiedy powiedzieć stop, więc na wszelki wypadek wolał przedobrzyć. Na koniec siłą woli wprawił cząsteczki powietrza w ruch wirowy i utoczył w dłoni kulę energii, która nabrała szybkości tornada. Patrzył na sprofanowaną, zmasakrowaną kurwę z rozma zanym makijażem na policzkach. Wyliniałe włosy Plastic układały się w odlotowego punka. Musi mu się udać. Już teraz, po założeniu bariery ochronnej i utoczeniu kuli energii czuł, że go siły opuszczają. Musi się, kurwa, udać. Pchnął kulę w klatkę piersiową dziwki i nagle jej martwe kończyny po obu stronach wanny zatrzepotały jak rybie płetwy. Nastąpiła nagła świetlista eksplozja, która potem stopniowo wygasła. Czekał... modląc się, by... Nagle... westchnęła głęboko. Chwała Najwyższemu. Patrzył zafascynowany, jak jej serce zaczyna pracować, tłocząc jego czarną krew do żywego mięsa w jej klatce piersiowej. Z podniecenia zaczął go świerzbić fiut. To była, kurwa, prawdziwa Moc, przez duże M, której nie można kupić za żaden szmal! Naprawdę był Bogiem, jak jego tatko. Kucnął, przyglądając się, jak Plastic nabiera kolorów. Kiedy życie zaczęło do niej powracać, zacisnęła palce na brzegach wanny, a jej sflaczałe uda napięły się. Nie bardzo rozumiał sens następnego kroku, ale zamierzał trzymać się przyjętej procedury. Kiedy uznał, że Plastic ostatecznie wróciła do świata żywych, zanurzył dłoń pod jej mostek i gołą ręką wyszarpnął serce. Znów ten cholerny charkot, bulgot i tym podobne. Był szalenie dumny z siebie, zwłaszcza gdy położył dłoń na jej mostku, rozkazując mu się zagoić. I oto nagle skóra i kości Plastic Fantastic posłusznie zrosły się, jakby nic się nie stało. A przecież teraz, ulepszona, mogła służyć jego celom. Odkręcił kurek i prysznic trysnął zimną wodą na jej twarz i ciało.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

203

Zamrugała, a jej ręce zatrzepotały żałośnie. Zastanawiał się, ile powinien teraz odczekać, zanim sprawdzi, czy udało mu się choć w przybliżeniu wyprodukować coś, co mu przywróci siły? Gdy fala wyczerpania, pełznąc po kręgosłupie, dotarła do mózgu, zwalił się obok szafki pod umywalką. Kopniakiem zamknął drzwi łazienki i dźwignął się na czworaki, obserwuje jak kurwa ledwie trzepocze się na dnie wanny. Była słaba. Raczej do niczego. Na jej miejscu powinna być teraz jego Xhex. Powinien był przerobić Xhex, a nie jakąś flejowatą flądrę człowieków. Złapał się za zwieszoną nisko głowę. Jego radość ulotniła się bez śladu. To nie tak miało być. Miał całkiem inne plany. Został zwierzyną łowną; będzie ścigany do końca świata. Jak sobie poradzi bez taty?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

204

28. CZEKAJĄC NA ODPOWIEDŹ XHEX, John machinalnie wodził długopisem po tekście w notatniku, pogrubiając litery. Zważywszy na jej stan, nie powinien był chyba nalegać na odpowiedź, ale chciał, żeby ona też odsłoniła się przed nim, skoro sam miał się grzebać w przeszłości. Chciał też wiedzieć, co jej było, a nikt poza Xhex nie mógł mu tego powiedzieć. Cisza dzwoniła mu w uszach. Myślał tylko o jednym... o tym, że kolejny raz Xhex odmawia mu wstępu do swojego życia. Ani go to zresztą nie dziwiło, ani nie powinien się tym aż tak przejmować. Nie pierwszy raz zaznał z jej strony odrzucenia. Ale czuł się boleśnie ugodzony. - Widziałam cię wczoraj. Jak to?, spytał samymi wargami, podrywając gwałtownie głowę. - On trzymał mnie w tamtej sypialni na piętrze. Wszedłeś do środka, położyłeś się na łóżku i wyszedłeś, zabierając poduszkę. Byłam... byłam cały czas obok ciebie. Gdy John mimowiednie dotknął policzka, uśmiechnęła się słabo. - Tak, dotknęłam twojej twarzy. Niemożliwe. Jakim cudem?, wyszeptał bezgłośnie. - Nie wiem dokładnie, jak to robi, ale właśnie w ten sposób złapał mnie w tamtej jaskini, z której próbowaliśmy odbić Mordha. Nadciągnęli symphaci i wtedy mnie dopadł - to wszystko rozegrało się w ułamkach sekund. Nagle zostałam zwalona z nóg i ktoś mnie wlókł po ziemi. Nie mogłam się wyrwać, a nikt nie słyszał mojego krzyku. To musi być jakieś pole siłowe. Gdy próbujesz je przeniknąć od wewnątrz, zostajesz natychmiast boleśnie kopnięty prądem, ale na tym się nie kończy Ta bariera ma wymiar fizyczny. - Pchnęła powietrze otwartą dłonią. - Jest jakby z czegoś utkana. Najdziwniejsze jest jednak to, że inni mogą przebywać jednocześnie w tej przestrzeni, tak jak ty wczoraj.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

205

John zorientował się, że bolą go dłonie. Spojrzał w dół i zobaczył, że zacisnął je w pięści i notatnik wrzyna mu się w palce, podobnie jak długopis. Odwrócił kartkę notatnika. Szkoda, że nie wiedziałem, że tam jesteś, bobym próbował coś zrobić. Naprawdę nie wiedziałem, napisał. Przebiegła wzrokiem tekst i położyła mu dłoń na ręce. - Wiem, że to nie twoja wina. On jednak czuł się winny. Być tak blisko niej, nawet nie wiedząc o jej obecności... - Dobra, przejdźmy do sedna. Czy jeszcze się pojawił po naszym odejściu?, napisał szybko. Gdy pokręciła głową, jego serce zabiło żywiej. Przejeżdżał obok domu, ale się nie zatrzymał. Jak udało ci się uciec? - zamigał odruchowo, po czym zmitygował się i otworzył notatnik na nowej stronie. - Jak uciekłam? - Kiwnął głową, a ona roześmiała się. - Obawiam się, że będziesz mnie musiał nauczyć języka migowego. Zamrugał zaskoczony. OK. - Nic się nie martw, szybko się uczę. - Nabrała tchu. - Przez wiele dni bariera była zbyt mocna, by ją prżebić. Ale potem zjawiłeś się i odszedłeś... - Ściągnęła brwi. - Czy to ty tak urządziłeś reduktora na dole? Tak, to ja. Kły wysunęły mu się z dziąseł jak sztylety. Uśmiechnęła się z satysfakcją. - Niezła robota. Słyszałam wszystko od a do zet. A kiedy zrobiło się cicho, wiedziałam, że muszę się stamtąd wydostać, bo inaczej... „Zginę", dokończył w myślach za nią. Przez to, jak sobie w kuchni pofolgował. - W tej sytuacji... Uniósł dłoń, nie dając jej skończyć. Pośpiesznie skreślił kilka słów, a kiedy podsunął jej notatnik, spochmurniała i pokręciła głową. - Jasne, że byś tego nie zrobił, gdybyś wiedział, że tam jestem. Ale nie wiedziałeś, a tamto było silniejsze od ciebie. Wierz mi, jestem

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

206

ostatnią osobą skłonną cię obwiniać o to, że urządziłeś krwawą łaźnię jednemu z tych sukinsynów. To prawda, ale wciąż zlewał go zimny pot na myśl o tym, w jakim przez niego znalazła się niebezpieczeństwie. Znów zaczerpnęła tchu. - Tak czy owak, po twoim wyjściu okazało się, że bariera słabnie, a kiedy udało mi się przebić pięścią przez okno, uznałam, że to jest ta chwila. - Podniosła dłoń, patrząc na kostki palców. - W końcu rozpędziłam się dla większego impetu i wypadłam przez drzwi. Poruszyła się niespokojnie na łóżku, a przez jej twarz przebiegł skurcz. - Chyba wtedy właśnie obruszyłam sobie coś wewnątrz. Oberwałam nieźle, przebijając się przez barierę - jakbym walnęła w beton. Dodatkowo grzmotnęłam w ścianę korytarza. Najchętniej uwierzyłby jej, że obrażenia, które widział na jej ciele, były skutkiem ucieczki. Ale znał Lahsera i widział jego okrucieństwo w akcji wystarczająco wiele razy, by wiedzieć, co mogła przejść z jego rąk. - Właśnie dlatego musiałam być operowana. Mówiła stanowczo i dobitnie, ale, niestety, unikała jego spojrzenia. Odwrócił stronę notatnika, napisał osiem dużych, drukowanych liter, na końcu stawiając znak zapytania. NAPRAWDĘ? Ledwie musnęła wzrokiem jego pytanie, po czym jej szare jak stal rewolweru oczy pobiegły gdzieś w najdalszy róg pokoju. - Mogłam doznać też obrażeń w walce z nim. Ale przed ucieczką nie krwawiłam... stąd moje przypuszczenie. John tylko westchnął głęboko na wspomnienie podartych, zakrwawionych tapet w tamtej sypialni. Czuł ból, zadając następne pytanie. Gdy Xhex przeczytała je, jej twarz stężała i zrobiła się zupełnie bezosobowa, jakby miała przed sobą obcego. Zerknął na tekst: Czy bardzo źle było z tobą? Nie powinien był zadawać tego pytania. Widział przecież, w jakim była stanie, słyszał jej krzyk w gabinecie zabiegowym i stał przy niej, kiedy miała atak histerii. Co mogła mu więcej powiedzieć?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

207

- Było... to znaczy, wiesz... - odezwała się słabym głosem, kiedy już szykował się do pisania przeprosin. Wpatrując się w jej profil, w myślach poganiał ją, by mówiła dalej. - Nie ma się co oszukiwać, bo to niczemu nie służy - ciągnęła, walcząc z chrypą. - Czułam wyraźnie, że jeśli nie uda mi się uciec, nie pociągnę już długo. - Pokręciła z wysiłkiem głową na białej poduszce. Byłam naprawdę cholernie słaba od bójek i upływu krwi. Na szczęście nie bałam się śmierci i nadal się nie boję. Śmierć jest procesem naturalnym, choć bywa zwykle bolesna. Co się dzieje, kiedy już jest po tobie? Kończą się kłopoty, bo nie istniejesz. Z niepojętych powodów jej cynizm wzbudził w nim niepokój. Miał ochotę zerwać się z mikroskopijnego krzesła i spacerować nerwowo po pokoju. - Czy było ze mną źle? - mruknęła. - Mam naturę wojownika, więc w pewnym sensie to nie było nic nadzwyczajnego. Nic, co by mnie złamało. Jestem bardzo odporna. Tam, w gabinecie, dostałam ataku nie przez Lahsera, tylko dlatego, że nie znoszę niczego, co się kojarzy ze szpitalem. „Kłania się przeszłość", domyślił się. - Chcesz wiedzieć, co było dla mnie najgorsze? - Spojrzała mu w oczy. Przeraził się płomiennej nienawiści w jej wzroku. - Co było dla mnie piekłem przez ostatnie trzy tygodnie? To, że nie udało mi się go zabić. To właśnie spędza mi sen z powiek. Związany samiec w nim siedział i wył. Zastanawiał się, czy wiedziała o tym, że nie pozwoli jej sprzątnąć sukinsyna, bo samce chronią swe samice i nie było od tej reguły wyjątków, jeżeli miałeś jaja tam, gdzie trzeba. Poza tym wariował na samą myśl o tym, że mogłaby się zbliżyć na kilometr do tego typa. W końcu już raz ją porwał, więc mógł znów ukryć ją w tym swoim szatańskim polu. Ale John za nic w świecie nie da mu już drugiej szansy. - No to już wiesz - zakończyła. - Teraz twoja kolej. O, rany. No, dobra. Teraz on gapił się w najdalszy narożnik. Matko, od czego by tu

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

208

zacząć? Odwrócił stronę notatnika, przytknął długopis do papieru i... Nic. Miał pustkę w głowie. Rzecz w tym, że miał zbyt wiele do opowiedzenia, opisania, a wszystko ponure jak diabli. Zdecydowane stukanie w drzwi sprawiło, że oboje podskoczyli. - Odwalcie się, do diabła - mruknęła. John czuł, jak obręcz zaciska mu się wokół głowy. Świadomość, że za drzwiami czeka ktoś, nie nastrajała go do zwierzeń. Do tego dochodziła cholerna bariera komunikacyjna i ogólna niechęć do wywnętrzania się. - Jak o mnie chodzi, może sobie czekać za drzwiami do usranej śmierci. - Wygładziła kołdrę na brzuchu. - No więc? Co mi masz do opowiedzenia? To go wreszcie, o dziwo, odblokowało. Łatwiej by mi było pokazać to, o co pytasz, napisał szybko. Przeczytała odpowiedź ze ściągniętymi brwiami. - OK. To kiedy? Jutro wieczorem. Jeśli pozwolą ci wyjść. - To będzie randka. - Podniosła rękę i... delikatnie położyła na jego ramieniu. - Chyba lepiej, żebyś był na to przygotowany. Zaklęli oboje, słysząc kolejne stukanie do drzwi. - Chwileczkę! - wrzasnęła, po czym jej uwaga przeniosła się z powrotem na Johna. - Chciałabym, żebyś wiedział... że możesz mi zaufać. Patrzył jej w oczy i w ułamku sekundy przeniósł się w inny wymiar. Może nawet był w niebie, któż to mógł wiedzieć? Nieważne. Liczyło się tylko to, że byli razem z sobą, a reszta świata odpłynęła gdzieś w dal. „Czy można się zakochać w kimś dwukrotnie?", zastanawiał się gdzieś na obrzeżach myśli. - Co wy tam, u diabła, robicie? Głos Mordha zza drzwi przerwał cudowne chwile, choć nie wymazał ich z pamięci. Nic nie odbierze mu tych wspomnień, myślał John, zrywając się na

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

209

równe nogi, podczas gdy Xhex odsuwała się od niego. - Właź, dupku - zakomenderowała. Z chwilą, gdy samiec z irokezem wszedł do środka, John poczuł wyraźną zmianę aury w pokoju. Wiedział, że tych dwoje, patrząc na siebie w milczeniu, komunikuje się z sobą po symphacku. Nie chcąc im w tym przeszkadzać, ruszył do drzwi. - Wrócisz? - spytała Xhex, kiedy był już prawie za progiem. W pierwszej chwili myślał, że Xhex mówi do Mordha, ale samiec złapał go za rękę. - Ej, bratku? Wrócisz do niej? John odwrócił się w stronę łóżka. Zostawił notes i długopis na stoliku nocnym, więc tylko kiwnął głową. - Szybko? - dopytywała Xhex. - Wcale nie jestem zmęczona i chciałabym się zacząć uczyć języka migowego. John znowu kiwnął głową, a potem przybił piątkę z Mordhem i wyszedł do gabinetu. Mijając pusty stół zabiegowy, z ulgą przyjął fakt, że V posprzątał już i wyszedł, więc nie zobaczy uśmiechu, który nijak nie chciał zejść mu z twarzy. Blasther i Khiller szli w milczeniu przez podziemny tunel łączący ośrodek treningowy z holem rezydencji. Dźwięk ich kroków nakładał się na siebie, oni jednak nie odzywali się ani nie dotykali. Co to, to nie. Wszelki dotyk wzbroniony. Jeszcze niedawno, przed jego szokującym wyznaniem, zanim wszystko popsuło się między nimi, Blasth spytałby po prostu, o co biega, bo Khill wyglądał na głęboko czymś zaabsorbowanego. Ale teraz coś, co kiedyś byłoby niewinną uwagą, urosło do rangi wtryniania się w cudze sprawy. Gdy wychodzili przez tajne drzwi pod głównymi schodami, Blasth poczuł, że boi się tej nocy, choć niewiele już jej zostało. Niestety, dwie godziny w pewnych okolicznościach mogły wydawać się wiecznością. Zwłaszcza w trudnych okolicznościach.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

210

- Layla powinna już czekać na nas - odezwał się Khill, gdy dochodzili do stóp schodów. Bomba. Właśnie takiej rozrywki było mu trzeba. Nie miał ochoty być świadkiem powłóczystych spojrzeń, jakimi Wybranka wodziła za Khillem. Zwłaszcza tej nocy, kiedy niewiele brakowało, a byłoby po Xhex. - Idziesz? - spytał Khill, ściągając lewą brew ozdobioną nitem. Blasth przeniósł wzrok na kolczyk obejmujący wydatną dolną wargę kumpla. - Blasth, co z tobą? Na moje oko, brachu, powinieneś się dokrwić. Dużo się wydarzyło ostatnio. Brachu... Chryste, nienawidził tego słowa. Musiał jednak przyznać, że jest bez ikry... - Jasne. Racja. - W twojej sypialni czy w mojej? - Khill spojrzał na niego z ukosa. - Co za różnica? - Zaśmiał się szorstko i ruszył po schodach na górę. - Żadna. Po wejściu na piętro minęli zamknięty gabinet Chroma i skręcili w korytarz posągów. Pokój Khilla był pierwszy, ale Blasth nie przystanął przy nim, bo uznał, że choć raz coś powinno się dziać na jego terenie, gdzie on dyktuje warunki. Otwarł drzwi na oścież i wszedł pierwszy, nie zwracając uwagi na ciche szczęknięcie, z jakim Khill zamknął drzwi za nimi. W łazience Blasth podszedł do umywalki, odkręcił kurek i nachylił się, żeby odświeżyć twarz. Właśnie się wycierał, kiedy dobiegł go zapach cynamonu. Przyszła Layla. Cisnął ręcznik na ziemię i wszedł do pokoju, gdzie nadział się na następującą scenę: Khill leżał na łóżku z lekko uniesioną głową i skrzyżowanymi nogami. Ręce splótł na potężnej piersi. Uśmiechał się do Wybranki, która stała obok niego zarumieniona, z wzrokiem wbitym w dywan, wykręcając wysmukłe palce drobnych dłoni. Kiedy Blasth stanął w drzwiach, oboje spojrzeli na niego. Wyraz twarzy Layli nie zmienił się, natomiast Khill natychmiast spoważniał.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

211

- Kto pierwszy? - spytał, podchodząc do nich. - Ty - mruknął Khill. - Twoja kolej. Blasth czuł się niezręcznie na myśl, że miałby się ładować na łóżko, podszedł więc do leżanki i usiadł w jej nogach. Layla podpłynęła do niego i osunęła się na kolana. - Mój panie - szepnęła, podając mu nadgarstek. Ekran telewizora rozjaśnił się; Khill zaczął przeskakiwać pilotem z programu na program, decydując się w końcu na kablówkę, na której leciała powtórka z UF C63, gdzie Hughes walczył z Pennem. - Mój panie? - Wybacz. - Blasth nachylił się, biorąc kruchy nadgarstek Wybranki w swoje wielkie łapy mocno, ale tak, żeby jej nie zmiażdżyć. - Dzięki ci za twój dar. Ukąsił ją najdelikatniej jak potrafił, krzywiąc się, kiedy lekko podskoczyła. Chciał przeprosić ją za niezręczność, ale wtedy musiałby wyjąć kły z jej żyły, a potem ją ponownie ukąsić, więc się rozmyślił. Pijąc, zerkał kątem oka na ekran. Khill był całkowicie pochłonięty oglądaniem meczu MMA. - Dawaj - dopingował zapaśnika, unosząc do góry dłoń zaciśniętą w pięść. Blasth skoncentrował się na dokrwieniu i wkrótce było po wszystkim. - Byłaś czarująca jak zawsze - zwrócił się, zaglądając w twarz Layli, kiedy wyjął już kły z jej żyły. Odpowiedziała promiennym uśmiechem. - Zawsze jestem szczęśliwa, mogąc ci służyć, mój panie. Podał jej rękę i pomógł wstać, podziwiając jej wrodzony wdzięk. Niesamowite, odzyskał siły jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Czuł, jak buzuje w nim siła i chociaż kręci mu się w głowie, jego ciało kwitnie od poczęstunku Layli. Khill dalej podniecał się walką. Kły wyskoczyły mu z dziąseł, ale nie na myśl o Layli, lecz o przegranym, a może o zwycięzcy, kto go tam wie. Na twarzy Layli odbił się zawód; Blasth doskonale znal ten stan

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

212

ducha. - Khill, chcesz się dokrwić czy nie? Khill patrzył jak zahipnotyzowany w ekran, dopóki sędzia nie ogłosił wyniku; dopiero wtedy przeniósł na Laylę zieloną i niebieską tęczówkę. Zmysłowym ruchem przesunął się na łóżku, robiąc miejsce dla Layli. - Pozwól do mnie, Wybranko. Te cztery słowa, poparte powłóczystym spojrzeniem, podziałały na Blastha jak afrodyzjak - rzecz jednak w tym, że Khill wcale nie wysilał się jakoś specjalnie dla Layli. Po prostu taki był, i już. Seksowny w każdym calu, w każdym geście, każdym spojrzeniu. Layla chyba reagowała podobnie jak on, bo jej ręce drżały, gdy rozwiązywała troczki swej szaty pod szyją. Pierwszy raz dotarło do niego, że pod białą materią jest całkiem naga. Khill wyciągnął rękę i Layla podała mu swoją drżącą dłoń. - Nie jest ci zimno? - spytał, siadając. Pod obcisłym podkoszulkiem wyraźnie rysował się jego sześciopak. Pokręciła przecząco głową. Blasth wyszedł do łazienki, zamknął drzwi i rozkręcił prysznic. Zrzucił ciuchy, wszedł do kabiny i próbował nie myśleć o tym, co się dzieje na jego łóżku. Niestety, udawało mu się jedynie wymazać postać Layli. Jego wyobraźnia szalała, produkując wizje, jak leżą przytuleni z Khillem, zatapiając nawzajem kły w aksamitnej skórze partnera, z penisami... Samcom bardzo często stawał po dokrwieniu. Zwłaszcza gdy byli nadzy a do tego się mydlili. I fantazjował o tym, co by robili z Khillem po wkłuciu się w swoje żyły szyjne... Oparł się jedną dłonią o śliski marmur, drugą ujął swój twardy penis. To, co potem zrobił, zadowoliło go nie bardziej niż porcja wystygłej pizzy: było niezłe, ale nie umywało się do dania na gorąco. Druga runda nie była lepsza i choć kutas dopraszał się repety,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

213

Blasth stanowczo mu odmówił. Czuł się jak jakiś oble- śniak. Khill z Laylą robili za drzwiami swoje, a on walił gru- chę pod gorącym prysznicem. Błee. Wyszedł z kabiny, wytarł się, włożył szlafrok. Dotarło do niego, że nie wziął do łazienki czystego ubrania. Naciskając klamkę w drzwiach modlił się, żeby sytuacja w sypialni nie wymknęła się spod kontroli. Chwała Pani Kronik, wszystko było po bożemu: Khill przytknął usta do drugiego nadgarstka Layli i sycił głód krwi. Wybranka klęczała przed nim. Żadnych klimacików erotycznych, przynajmniej na oko. Ulga, jaką poczuł w sercu, uprzytomniła mu, ile w nim było złości nie tylko na tę sytuację, ale w ogóle na Khilla. A to niczemu nie służyło. Poza tym, myśląc na trzeźwo, trudno było zarzucać Khillowi, że czuł to, co czuł. Nie mamy wpływu na to, kto nas podnieca... oraz na to, kim nie jesteśmy. Blasth wyjął z szafy zapinaną koszulę i czarne bojówki. Kiedy odwrócił się, by pójść z powrotem do łazienki, Khill właśnie odjął usta od żyły Layli. Westchnął z zadowoleniem i wyciągnął język, by polizać ślady ukłuć swoich kłów. Coś błysnęło. Czyżby? Nigdy dotąd nie widział srebrnej sztangi w języku Khilla. Kto mu ją założył? Pewnie Vrhedny. Ci dwaj spędzali z sobą dużo czasu, dzięki czemu, nota bene, zdobyli tusz na tatuaż dla Johna: Khill gwizdnął słoiczek barwnika. Teraz Khill lizał skórę Wybranki, rzucając przy tym metaliczne błyski. - Dzięki, Laylo, jak zawsze byłaś wspaniała. Posłał jej czarujący uśmiech, po czym spuścił nogi na ziemię, szykując się do odejścia. Layla, o dziwo, nie poszła w jego ślady, tylko tkwiła w miejscu z opuszczoną głową i wzrokiem wbitym w podołek, albo raczej w nadgarstki wystające spod rozkloszowanych rękawów jej sukni. Nagle zachwiała się.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

214

- Laylo? - zaniepokoił się Blasth. - Dobrze się czujesz? Khill okrążył łóżko dookoła. - Laylo? Co się dzieje? Obaj uklękli przy niej. - Czy za bardzo cię opiliśmy? - spytał bez ogródek Blasth. Khill podsunął jej własny nadgarstek. - Dokrwij się. Seledynowe oczy Wybranki spojrzały na twarz Khilla. Layla nie wyglądała, jakby miała zemdleć. Z jej oczu wyzierał smutek i zadawniona tęsknota. - Co ci takiego zrobiłem? - przeraził się Khill. - Nic - powiedziała głuchym głosem. - Jeśli wasze łaskawości pozwolą, oddalę się z powrotem do sanktuarium. Zaczęła wstawać z klęczek, ale Khill złapał ją za rękę i pociągnął w dół. - Laylo, co się dzieje? Boże, ten jego głos: taki łagodny i delikatny, podobnie jak gest, jakim wziął ją pod brodę, by spojrzała mu w oczy. - Nie mogę powiedzieć. - Owszem, możesz. - Khill skinął głową w stronę Blastha. Wszystko, co tutaj powiesz, zostanie tylko między nami. Wybranka westchnęła głęboko, a w jej westchnieniu słychać było, że czuje się przegrana, bezsilna, odarta ze złudzeń. - Naprawę mogę wam zaufać? - Możesz. Blasth? - Bezwzględnie. - Położył rękę na sercu. - Przysięgam, zrobimy, co w naszej mocy, żeby ci pomóc. Co tylko zechcesz. Przeniosła wzrok na Khilla i spojrzała mu w oczy. - Czy jestem odrażająca dla oczu waszej łaskawości? - Patrzył w osłupieniu, jak Layla po kolei dotyka swoich policzków, czoła... - Czy tak bardzo odbiegam od ideału, że aż... - Ależ skąd, co ty pleciesz? Jesteś piękna. -To... dlaczego nigdy nie otrzymuję wezwania? - Jak to nie? Wzywamy cię regularnie: ja, Blasth, John. Kankohr i V

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

215

Zawsze ciebie wzywamy, bo jesteś... - Nikt z was nie chce ode mnie innych posług poza dokrwieniem. Blasther podniósł się z klęczek i zaczął się cofać, póki nie potknął się i nie klapnął na kozetkę. O mało nie wybuchnął śmiechem, widząc wyraz twarzy Khilla. Tego Khilla, którego nic nigdy nie mogło zaskoczyć. Częściowo dlatego, że przeżył za wiele w swoim krótkim życiu - i z wyboru, i dlatego, że los go nie oszczędzał. Taką miał zresztą naturę, że potrafił zachować zimną krew w każdej sytuacji. Każdej, z wyjątkiem tej. Wyglądał, jakby dostał obuchem w łeb. - Ja... - Zaczął bąkać. - Ja... ja... Kolejna nowość: Khill się jąkał! Layla weszła mu w słowo. - Służba samcom i braciom w tej rezydencji jest dla mnie zaszczytem. Daję, nic w zamian nie otrzymując, bo tak mnie wyszkolono, i czerpię z tego przyjemność. Wspominam o tym, bo pytaliście... Niestety, dłużej tego chyba nie wytrzymam. Ilekroć wracam do sanktuarium, albo do domu Najsamca, ogarnia mnie coraz większa pustka. Chwilami za stanawiam się, czyby nie podać się do dymisji. Naprawdę... - Żałośnie potrząsnęła głową. - Nie mogę tak już dłużej, choć zawsze wierzyłam, że służba Bractwu jest moim powołaniem. Po prostu... moje serce już nie wyrabia. Khill opuścił ręce i zaczął się czochrać po udach. - Czy chciałabyś... Czy chciałabyś dalej robić to, co robisz, gdybyś mogła? - Oczywiście - odparła z niezłomnym przekonaniem. - Jestem dumna z tego, że mogę wam służyć. Teraz z kolei Khill zaczął się czochrać palcami po gęstych, czarnych włosach. - A czego byś potrzebowała, żeby być spełnioną? Blasth miał wrażenie, że obserwuje kolizję dwóch jadących z naprzeciwka pociągów. Nie chciał tego oglądać, a jednak nie mógł oderwać oczu. I, oczywiście, Layla z rumieńcem na twarzy wyglądała jeszcze piękniej. Jej śliczne, wydatne usta otwarły się i zamknęły. Raz, drugi...

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

216

- W porządku - szepnął Khill. - Nie musisz tego mówić. Wiem, o co ci chodzi. Blasth poczuł, że go zlewa zimny pot. Kurczowo ściskał w ręku naręcze ubrań. - Z kim? - spytał ochryple Khill. - Z kim chciałabyś to zrobić? Zapadła długa cisza. - Z tobą - wydusiła Wybranka. Blasth zerwał się z kozetki. - Zostawię was samych. Szedł do drzwi po omacku jak ślepiec, po drodze odruchowo zgarniając skórzaną kurtkę. Zamykając drzwi, słyszał jak Khill mówi do Layli: - Będziemy do tego dochodzić powolutku. Wiem, że chcesz tego, ale nie będziemy się spieszyć. Na korytarzu Blasth zaczął oddalać się jak najprędzej od pokoju i dopiero docierając do drzwi prowadzących do pomieszczeń służby, zorientował się, że jest w szlafroku. Bocznymi schodami chyłkiem wymknął się na drugie piętro, do salki kinowej, gdzie przebrał się obok nieczynnej maszyny do popcornu. Gniew, który tlił się w jego trzewiach, zżerał go jak złośliwy rak. Ale właściwie o co się gniewał? I co mu to mogło dać? Stał przed półkami zastawionymi rzędami płyt DVD; tytuły na okładkach skakały mu przed oczami jak nieczytelne hieroglify. W końcu jednak sięgnął, ale nie po film. Sięgnął do kieszeni kurtki po wizytówkę.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

217

29. GDY DRZWI ZAMKNĘŁY SIĘ ZA JOHNEM, Xhex poczuła, że powinna powiedzieć do Mordha coś, cokolwiek. - O... cześć... - Przejechała ręką po odrastających włosach. - Co słychać? Uciął tę komedię i podszedł do niej, stukając nieodłączną czerwoną laską po kafelkach. Słyszała, jak ostrożnie stawia nogę za nogą. Wyglądał groźnie. Fiołkowe oczy Mordha płonęły gniewem. To wystarczyło, żeby jej odebrać pewność siebie. - O co biega? - mruknęła, niespokojnie podciągając prześcieradło pod brodę. Mordh wyciągnął swoje kilometrowe łapska i tkliwie przygarnął ją do swej potężnej piersi. - Już straciłem nadzieję, że się jeszcze kiedyś zobaczymy - wyznał ze wzruszeniem i powagą. Kiedy zaczęła drżeć, przycisnął ją mocno do serca. Najpierw zdrętwiała, potem jednak odwzajemniła jego uścisk. - Pachniesz wciąż tak samo... - powiedziała ochrypłym głosem, muskając nosem kołnierzyk jego koszuli z delikatnego jedwabiu. - Ojej, ciągle pachniesz tak samo. Luksusowa woda kolońska Mordha przeniosła ją z powrotem do dawnych dni w Zero Sum, kiedy było ich czworo: Mordh dzierżył stery klubu, iAm zajmował się papierkową robotą, Trez kołował towar, a ona dowodziła ochroną. Zapach Mordha przenosił ją w czasy sprzed porwania, przerzucał most nad upiorną otchłanią ostatnich trzech tygodni. Ale ona nie chciała się do niczego przywiązywać. To tylko jej utrudni rozstanie. Wolała myśleć o dniu dzisiejszym i swoich planach. A potem powiedzieć: do widzenia. Mordh cofnął się. - Nie chcę cię męczyć, więc nie będę się rozsiadać. Ale chciałem tylko., no wiesz...

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

218

- Wiem... Jeszcze przez chwilę trzymali się w objęciach; jak zawsze czuła ich specyficzne porozumienie płynące z faktu, że oboje byli półkrwi symphatami. - Masz wszystko? Chcesz coś zjeść? - Doktor Jane zabroniła mi pokarmów stałych przez najbliższych parę godzin. - Rozumiem. Posłuchaj, będziemy musieli porozmawiać o przyszłości... - W przyszłości. - Co mówiąc, wysłała mu telepatycznie obraz ich dwojga pogrążonych w głębokiej rozmowie; chciała go zwieść na wypadek, gdyby skanował jej myśli. Trudno powiedzieć, czy to kupił... - Nawiasem mówiąc, chwilowo mieszkam tutaj - oznajmił. - To znaczy gdzie? - W ośrodku treningowym Bractwa. - Ściągnął brwi. - Myślałem, że już tu kiedyś byłaś. - Nie w tej części domu. Ale domyślałam się, że właśnie tu jestem. Trzeba przyznać, że Ehlena spisała się na medal. - Skinęła głową w stronę gabinetu zabiegowego. - Pozwól też, że uprzedzę twoje pytanie. Doktor Jane mówi, że wyjdę z tego. - Całe szczęście. - Uścisnął jej rękę. - Zawołam Johna. - Dzięki. W drzwiach Mordh przystanął i spojrzał za siebie. - Posłuchaj. - W domyśle: cholerna babo. - Jesteś ważna, nie tylko dla mnie, ale dla całej fury ludzi. Masz więc robić, co ci każą, żeby się pozbierać. Nie wyobrażaj sobie też, że nie wiem, co kombinujesz. Posłała mu gniewne spojrzenie. - Pieprzony ścierwojad. - Zgadłaś. - Uniósł znacząco brew. - Przejrzałem cię na wylot. Nie wygłupiaj się. Wszyscy stoimy murem za tobą i wiem, że jakoś z tego się wykaraskasz. - Zniknął w drzwiach. Bardzo jej się podobała jego wiara w jej odporność, ale, niestety, nie podzielała jego optymizmu.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

219

Prawdę mówiąc, każda myśl o przyszłości, wykraczająca poza pogrzeb Lahsera, wydawała jej się straszliwie wyczerpująca. Z ciężkim westchnieniem zamknęła oczy, w myślach zaklinając Mordha na wszystkie świętości, by nie pokrzyżował jej planów... Obudziła się zaskoczona. Nie wiedziała, jak długo spała. Gdzie jest John? Akurat na to odpowiedź była prosta: John leżał skulony na podłodze przy jej łóżku, z ręką podłożoną pod głowę. Wyglądał na zmęczonego: nawet we śnie jego czoło przecinały pionowe bruzdy, na ustach miał grymas wyczerpania. Była zaskoczona ulgą, jaką wywołał w niej widok Johna i wcale nie zamierzała walczyć z tym uczuciem. Nie miała na to siły, zresztą nie mieli świadków. - John? Gdy wymówiła jego imię, zerwał się z linoleum i przybrał pozycję bojową, zasłaniając sobą drzwi na korytarz. Było jasne, że gotów jest rozerwać na kawałki każdego, kto chciałby jej coś zrobić. To naprawdę... rozczulające. I lepsze od bukietu przy łóżku, od którego kręciłoby j;| w nosie. - John... chodź do mnie. Zastygł na chwilę z przekrzywioną głową, jakby nasłuchiwał. Potem zacisnął dłonie i podszedł do niej. Kiedy jego wzrok spoczął na niej, brutalność znikła z jego twarzy, kły wsunęły się w dziąsła, a w oczach pojawił się wyraz głębokiej troski i współczucia. Sięgnął bezzwłocznie po notatnik, napisał coś i odwrócił w jej stronę. - Nie, dziękuję. Jeszcze nie jestem głodna. - To była zresztą normalka. Po dokrwieniu potrafiła nie jeść godzinami, czasem przez cały dzień. Marzyła tylko o... Pokazała oczyma łazienkę w rogu... Prysznic? - Tak. Boże, dałabym wszystko za odrobinę ciepłej wody. Natychmiast zaczął się krzątać jak niańka, rozkręcił prysznic, przygotował ręczniki i szczoteczkę do zębów.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

220

Usiadła z trudem o własnych siłach, ale chyba ktoś jej założył kamizelkę napakowaną ołowiem; czuła się, jakby ważyła tonę i nie miała nawet sił spuścić nóg na... W dodatku bała się, że jeśli nie uda jej się stanąć w miarę w pionie, John wezwie doktor Jane i prysznic odpłynie w dal. John wrócił do pokoju rekonwalescencyjnego w chwili, gdy bose stopy Xhex zetknęły się z podłogą; natychmiast uczynnie ją podtrzymał. Kiedy pościel zsunęła się z Xhex, oboje na moment zdrętwieli na widok jej nagości. Ale to nie był czas, by się bawić w pruderię. - Nie wiem, co robić z opatrunkami - mruknęła, patrząc na płat białej gazy na brzuchu. John zerknął w stronę swojego notatnika, jakby kalkulował, czy zdąży po niego sięgnąć, podtrzymując jednocześnie Xhex. - Nie, nie chcę doktor Jane - wyprzedziła jego tok myślenia. Myślę, że chwilowo to zdejmę. Szarpnęła róg opatrunku i zachwiała się. Cholera, pewnie powinna to zrobić na leżąco albo pod opieką lekarza, ale postanowiła to olać. - Uff - sapnęła, kiedy powoli zaczęły się wyłaniać ślady czarnych szwów. - Kurczę, ta samica V naprawdę potrafi się obchodzić z nitką i igłą. John wziął od niej kłąb zakrwawionej gazy i cisnął do kosza na śmieci w rogu. Potem czekał, jakby świetnie zdawał sobie sprawę, że zastanawia się, czyby jednak nie wrócić do łóżka. Nie wiedzieć czemu na samą myśl, że rozcięto jej brzuch, robiło jej się słabo. Pozwolił jej dyktować tempo, więc stanęło na żółwim. - Czy mógłbyś zgasić światło w łazience? - poprosiła, drobiąc kroczek za kroczkiem. - Nie chcę się zobaczyć w lustrze. Gdy tylko kontakt znalazł się w zasięgu jego ręki, wyłączył światło. - Dzięki. Wilgotne powietrze i szum wody rozjaśniły jej w głowie, sprawiając, że poczuła się jakby lżejsza. Rzecz jednak w tym, że napięcie mobilizowało ją, tymczasem teraz zaczęła się przelewać przez ręce. - John? - Ten mysi pisk to był jej głos? - John, czy mógłbyś ze mną

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

221

wejść pod prysznic? Błagam. Milczał przez całą wieczność, ale potem w padającym z pokoju świetle zobaczyła, że kiwa głową. - Możesz rozebrać się w pokoju. Zamknij drzwi, a ja skorzystam z kibelka. Chwyciła się poręczy na ścianie i usiadła na desce. John wycofał się i w łazience zapadły ciemności. Kiedy było po wszystkim, podciągnęła się z trudem i uchyliła drzwi, przez które wjechał jej przed oczy notatnik. Zostałbym w majtkach, ale ich pod spodnie nie zakładam. - Nie ma sprawy. Nie mam tego rodzaju oporów. Choć kiedy weszli oboje pod prysznic, okazało się to nie do końca prawdą. Można by sądzić, że po tym, co przeszła, kontakt po ciemku z nagim samcem, któremu ufała i z któ rym już była, nie powinien jej sprawiać trudności. Nieste ty, tak nie było. Zwłaszcza gdy jego penis musnął jej plecy, kiedy John zasuwał szklane drzwi kabiny. „Skup się na wodzie", ofuknęła się w myślach, zastanawiając się, czy nie zwariowała. Gdy zadarła głowę do góry, zaczęła chwiać się na boki; John pospiesznie złapał ją pod pachę, żeby nie upadła. - Dziękuję - rzuciła szorstko. Choć czuła się nieswojo, rozkoszowała się ciepłą wod;| spływającą po głowie i nagle fakt, że może się umyć, okazał się o wiele ważniejszy od braków w garderobie Johna Matthew. - Psiakość, nie wzięłam mydła. John wyskoczył z kabiny po mydło, ocierając się o Xhex biodrami. Zdrętwiała, bo miała głęboki uraz na wszystko, co w jakikolwiek sposób wiązało się z seksem. Na szczęście John nie miał erekcji. Co za ulga. Po tym wszystkim, co jej robił Lahser... Kiedy mydło wylądowało w jej dłoni, wyłączyła myślenie o tym, co się działo w tamtej sypialni, i zaczęła się myć. Potem wytarła się i wróciła do łóżka. Łóżko - to aktualnie był jedyny obiekt jej pragnień. Wokół niej unosił się przyjemny zapach mydła.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

222

Mydło - niby tak mało, a przecież tak wiele. „To dziwne, myślał John, stojąc w kabinie za Xhex, ale jeśli zagrozisz swojemu kutasowi, że jak stanie, to potniesz go z jajami na plastry i wyciepniesz do kubła - posłucha". Warto zapamiętać na przyszłość. Kabina prysznicowa była wystarczająco obszerna dla jednej osoby, ale dla nich dwojga była za ciasna i musiał mocno przywrzeć tyłkiem do zimnych kafli, żeby mieć pewność, że pan Figlarz i zgrana parka jego kamratów, Dyndał i Majtał, będą się trzymać od niej z dala. Jak na razie udało mu się przemówić im do rozumu, ale wolał być ostrożny. Poza wszystkim zaszokowała go słabość Xhex - choć była dokrwiona, musiał ją podtrzymywać. Swoją drogą trudno spodziewać się, że dwie godziny snu - a tyle właśnie trwała drzemka Xhex zniwelują efekt czterech tygodni piekła. Nacierając głowę szamponem, wygięła się w łuk i jej mokre włosy muskały jego pierś, póki nie odwróciła się, by spłukać pianę. Trzymał ją raz za jedno, raz za drugie ramię. Najgorsze zaczęło się jednak, kiedy schyliła się, żeby umyć nogi. - Kurczę... - Straciła nagle równbwagę i jej śliski biceps wymknął mu się z dłoni. Coś gładkiego, wilgotnego, ciepłego otarło się o jego penis. Przerażony przywarł do ściany, próbując ją podnieść, tak by jej nawet nie musnąć. - Szkoda, że nie ma tutaj na czym usiąść. Nie mogę ustać prosto. Po chwili namysłu wyjął jej mydło z rąk. Ostrożnie zamienili się miejscami: wpuścił ją w ten sam narożnik, w którym chłodził tyłek o kafle, i oparł ręce Xhex na swoich ramionach. Ukląkł i namydlił dłonie. Czuł, jak woda spływa na jego potylicę i plecy. Twarda glazura gniotła go w kolana, w dodatku palce jednej nogi miał wciśnięte w kratkę odpływu i czuł się, jakby jego stopa utkwiła w stalowej paszczy. Ale to wszystko odpływało na drugi plan, bo za chwilę miał dotknąć Xhex.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

223

Objął ją za kostkę i pociągnął delikatnie, żeby podała mu nogę. Odłożył mydło na brzeg baseniku i zaczął myć podeszwę jej stopy, masując delikatnie od palców do pięty. Można powiedzieć, padł do jej stóp, nie prosząc o nic. Mył ją niespiesznie, zwłaszcza gdy zaczął posuwać się do góry, przerywając co chwilę, by sprawdzić, czy nie uraził jakiegoś bolesnego miejsca. Mięśnie jej łydki były twarde jak granit, a kości goleniowe wydawały się mocne jak u samca, jednak była na swój sposób krucha, przynajmniej w porównaniu z nim. Kiedy dotarł do uda, starał się nie zawędrować do wewnątrz, żeby nie przestraszyła się, że jest na nią napalony. Kiedy dotarł do biodra, przerwał na chwalę, żeby znów namydlić dłonie. Umył podeszwę drugiej stopy Xhex, po czym wziął się za łydkę i z ulgą przyjął fakt, że poddaje mu się ulegle. Masując delikatnie Xhex, powoli posuwał się do góry, pilnując, by trzymać się zewnętrznej strony nogi. Kiedy skończył i zaczął się podnosić, chrupnęło mu w kolanach. Postawił Xhex pod prysznicem, po czym złapał ją znów za ramię i oddał jej mydło, by sama dokończyła toaletę. - John? Gwizdnął, bo nie miał jak odpowiedzieć w ciemnościach. - Jesteś wspaniałym, szlachetnym samcem. Ujęła jego twarz w swoje dłonie. Potem wszystko potoczyło się w zawrotnym tempie. Miał później w nieskończoność - dla pokrzepienia serca - odgrywać w pamięci tę chwilę. Ale w rzeczywistości cała scena trwała nie więcej niż pół sekundy. To był impuls, wolny od wszelkich podtekstów erotycznych. Xhex chciała po prostu podziękować mu za jego przysługę, również całkowicie aseksualną. Wspięła się na palce i przytknęła usta do jego ust. Aksamit. Jej wargi były miękkie jak aksamit. Do tego gorące i delikatne.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

224

To był tylko przelotny pocałunek, ale on miał go potem rozpamiętywać godzinami. - Połóż się przy mnie - poprosiła, otwierając drzwi kabiny, by wyjść na zewnątrz. - Nie chcę, żebyś leżał na podłodze. Należy ci się zdecydowanie coś więcej. Oszołomiony zakręcił wodę i wziął ręcznik, który mu podała. Wycierali się jednocześnie, po czym Xhex owinęła się ręcznikiem od pach do ud, a John tylko dookoła bioder. Pierwszy dotarł do łóżka i nie myśląc wiele, rozłożył ręce. Gdyby się nad tym trochę zastanowił, pewnie trzymałby je przy sobie. Ale już było za późno. Stało się. Dotyk ciała Xhex był jak woda z prysznica, której ciepło przeniknęło go do szpiku kości. Z tym, że Xhex wnikała jeszcze intensywniej w głąb jego istoty. Jak zawsze zresztą. Odkąd zobaczył ją pierwszy raz, zawładnęła jego duszą. Zgasił lampę przy łóżku. Xhex tuliła się w niego coraz mocniej, jakby chciała dogrzebać się do jego zziębniętego serca i rozgrzać je, by po raz pierwszy od miesiąca mógł swobodnie odetchnąć. Zamknął oczy, raczej nie licząc na to, że uśnie. Jednak zasnął głęboko snem sprawiedliwych.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

225

30. W IZBIE CZELADNEJ W DWORZE Sampsona Hardhy skończył przesłuchiwać pokojówkę zaginionej. Wstał i kiwnął samicy głową. - Dziękuję ci za twą gotowość do współpracy. Psanka skłoniła się nisko. - Proszę cię, panie, znajdź ją i przyprowadź do domu. - Dołożę wszelkich starań. Czy mógłbyś przyprowadzić kamerdynera? zwrócił się do Tohrtura. Tohrtur przepuścił w drzwiach drobną samicę i wyszedł za nią. Hardhy zaczął krążyć po podłodze z surowych desek wokół biurka z księgami gospodarczymi, trawiąc zeznania służącej. Była bardzo skromną, uczciwą samicą, ale jej informacje nie wniosły do poszukiwań nic nowego. Tohrtur wrócił, prowadząc z sobą kamerdynera, i stanął z powrotem przy drzwiach, nie odzywając się, na szczęście, bo przesłuchania cywilów toczyły się sprawniej, jeśłi nic nie rozpraszało ich uwagi. Chłopak miał przy tym jeszcze jedną zaletę: jego bacznym oczom nie uszło nic, więc mógł zauważyć szczegóły, które umknęły uwagi Hardhego podczas rozmowy ze służbą. - Dziękuję, że zgodziłeś się na rozmowę - zwrócił się Hardhy do kamerdynera. - Będę najszczęśliwszy, mogąc w czymś pomóc wielmożnemu panu. Sługa skłonił się nisko. - Tak powiadasz - mruknął Hardhy, sadowiąc się z powrotem na twardym zydlu. Psańce miały wrodzone poszanowanie etykiety, więc gdy osoba wyższej rangi siadała, one nadał stały na baczność. - Jak cię zwą? Psaniec kolejny raz się skłonił. - Fritzgelder Perlmutter, jaśnie panie. - Od jak dawna służysz tutaj? - Urodziłem się w tym domu siedemdziesiąt siedem lat temu. Kamerdyner założył ręce za siebie i wyprostował się dumnie. - Mam zaszczyt służyć rodzinie od moich piątych urodzin. - A więc od dawna. Zatem dobrze znałeś jaśnie panienkę. - Tak. To szlachetna samica, radość dla rodziców i całego ich rodu. Hardhy zajrzał uważnie w twarz sługi. - I nie zauważyłeś nic podejrzanego, co mogłoby mieć jakiś związek z jej

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

226

ucieczką? Lewa brew psańca drgnęła. Zapadł się w sobie. - Jeżeli to ma ulżyć twojemu sumieniu, wiedz, że ani ja, ani mój towarzysz nikomu nie powiemy o tym, co nam zdradzisz, nawet królowi. Masz na to moje słowo wojownika Bractwa Czarnego Sztyletu. Fritzgelder otwarł usta, oddychając ciężko. Hardhy milczał. Naciskanie na nieszczęsnego psańca mogło tylko opóźnić przesłuchanie. Jeśli zdecyduje się powiedzieć coś, to powie; poganianiem niczego się nie zdziała. Kamerdyner sięgnął do kieszonki na piersi liberii i wyjął starannie złożoną w kwadrat śnieżnobiałą chusteczkę. Otarł pot na górnej wardze. - Nic nie wyjdzie poza mury tego pomieszczenia - szepnął Hardhy, gdy Fritzgelder Perlmutter upychał chustkę z powrotem. - Nawet jedno słowo... Kamerdyner musiał raz po raz odchrząknąć, zanim wydobył z siebie drżący głos. - Klnę się na wszystko, że jaśnie panienka była samicą o nieposzlakowanej konduicie. Nigdy nie... spoufaliła się z żadnym samcem za plecami swych rodziców. - Ale... - zaczął półgłosem Hardhy. Nagle drzwi do izby czeladnej otwarły się i wszedł majordomus, który onegdaj witał ich na progu rezydencji. Nie wydawał się zaskoczony ich konferencją, której zresztą wyraźnie nie aprobował. Bez wątpienia któryś z jego podwładnych doniósł mu o przesłuchaniach służby. - Masz pan pod sobą tyle wyśmienitych sług - zwrócił się do niego Hardhy. - Obaj z kołegą jesteśmy pod wielkim wrażeniem. Samiec skłonił się nisko, ale z jego twarzy nie zniknął wyraz podejrzliwości. - Czuję się zaszczycony słowami waszej łaskawości. - Właśnie mieliśmy stąd wychodzić. Czy twój pan jest gdzieś w pobliżu? Lokaj wyprostował się, a na jego twarzy odmalowała się wyraźna ulga. - Udał się już na spoczynek, dlatego właśnie przychodzę do wielmożnych panów. Prosił, by pożegnać waszmościów, sam jednak musiał udać się, by pielęgnować swą umiłowaną krwiczkę. Hardhy podniósł się z zydla. - Ten oto tutaj kamerdyner zamierzał właśnie oprowadzić nas po

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

227

posiadłości. Zważywszy na deszcz, na pewno będziesz pan kon- tent, że nie musisz sam brodzić z nami po mokrej trawie. Wrócimy tutaj po zachodzie słońca. Dziękuję za przychylne rozpatrzenie naszej prośby. - Ależ proszę - odparł zwięźle samiec. Fritzgelder skłonił się swojemu przełożonemu. - Tędy - wskazał ręką drzwi w rogu pokoju. Na zewnątrz w powietrzu nie czuło się jeszcze nadchodzącej wiosny. Prawdę mówiąc, lodowata mgła tchnęła jeszcze zimą. Fritzgelder wiedział dokładnie, dokąd ich prowadzić: obeszli dom dookoła i znaleźli się w części ogrodu, na którą wychodziły okna sypialni panienki. „Dziwna zbieżność", pomyślał Hardhy. Kamerdyner zatrzymał się dokładnie pod oknami sypialni córki Sampsona, wcale jednak nie patrzył na grube muiy rezydencji, lecz dokładnie w przeciwną stronę - widocznego ponad klombami kwiatów i labiryntem z żywopłotu sąsiedniego dworu. Z konspiracyjnym wyrazem twarzy odwrócił się do Hardhego i Tohrtura. - Wasze miłości raczą spojrzeć na te drzewa - powiedział, pokazując palcem w stronę domu Sampsona, jakby to o nim właśnie rozmawiali, ponieważ niewątpliwie byli śledzeni z okien rezydencji. - Spójrzcie uważnie na ten prześwit. Istotnie, w bezlistnych gałęziach drzew była luka, przez którą z pierwszego piętra widać było oddalony sąsiedni dwór. - Te gałęzie nie zostały wycięte przez naszą służbę - wyjaśnił cicho psaniec. - Zauważyłem prześwit jakiś tydzień przed... zanim zaginęła. Sprzątałem pokoje na górze. Jaśnie państwo zeszli już do podziemi, bo był dzień. Usłyszałem trzask drewna, więc podszedłem do okna i zobaczyłem, że ktoś zrzuca z drzew ucięte gałęzie. Oczy Hardhego zwęziły się. - Bardzo sprytne, nie uważasz? - Owszem. Zrazu nie podejrzewałem niczego, bo nasi sąsiedzi są człowiekami. Ale teraz... - Teraz zastanawiasz się, czy celem wycinki była wyłącznie pielęgnacja drzew. Czy komuś o tym wspominałeś? - Majordomusowi, ale on kazał mi trzymać język za zębami. To porządny samiec, bardzo oddany rodzinie. Bardzo zależy mu na odnalezieniu panienki,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

228

ale... - Ale wolałby uniknąć jakichkolwiek pomówień, że mogła wpaść w ręce czlowieków... Gdyż rasa ta w oczach glymerii stała niewiele wyżej od dwunogich szczurów. - Dziękuję, że nam o tym powiedziałeś - ciągnął Hardhy. - Spisałeś się na medal. - Abyście tylko odnaleźli ją, błagam. Nieważne, kto ją porwał, ważne tylko, by powróciła do nas żywa. Hardhy próbował przeniknąć wzrokiem przestrzeń między dworami. - Wróci. Odnajdziemy ją, choćby nie wiem co. Mieszkańcom sąsiedniego majątku dla ich własnego dobra życzył, by nie byli sprawcami porwania. Wprawdzie król polecił unikać kontaktów z człowiekami, ale jego zakaz z pewnością nie obowiązywał, gdy ktoś miał czelność napaść wampira, i to w dodatku szlachetnie urodzoną przedstawicielkę płci niewieściej. Hardhy gotów był zadźgać sprawców we śnie i zostawić ich ciała, by, cuchnąc, gniły.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

229

31. GREGG WINN OBUDZIŁ SIĘ. Holly tuliła się do niego przez sen, a para jej bujnych silikonów gniotła go w bok. Zerknął na zegarek. Siódma rano. Spokojnie mogli zwijać się do Atlanty. - Pobudka, Holly. - Trącił ją lekko. Zamruczała rozkosznie i przeciągnęła się, wtulając w niego jeszcze mocniej, co zamieniło jego rutynową poranną erekcję w palącą potrzebę, którą niezwłocznie musiał zaspokoić. Zaraz jednak przypomniał sobie, co sprawiło, że wylądowała w jego łóżku i w sekundę ochłonął. Udowadniając przy tym, że jest dżentelmenem. - Holly, no już, wstawanko. - Odgarnął jej włosy z twarzy i opuścił na jedno ramię. - Jeśli się szybko zbierzemy, przed wieczorem dojedziemy do Atlanty. Tak byłoby lepiej, zważywszy na to, ile czasu zmitrężyli na tę całą historię z Rathboone'em. - Dobra. Już wstaję... Już wstaję... - Ale z nich dwojga tylko on postawił się w pion, za to Holly zwinęła się w kłębek na wygrzanym przez niego miejscu i z powrotem walnęła w kimono. Wziął prysznic i zaczął pakować swoją walizkę najgłośniej jak potrafił, ale Holly była głucha na wszystko, jakby nie spała zwyczajnie, tylko zapadła w śpiączkę. Właśnie się zbierał, żeby obudzić Stana, który był jeszcze gorszym śpiochem, kiedy usłyszał stukanie do drzwi. Czy to możliwe, żeby ten oszołom był już na nogach? - Słuchaj, spakujmy najpierw wszystko do vana... - przemówił do swojego kamerzysty, otwierając drzwi. W drzwiach stał lokaj z wiecznie ściśniętymi półdupkami. Miał taką minę, jakby mu ktoś napluł w żabot. Gregg uniósł pojednawczo dłoń. - Już się zwijamy. Zaraz nas tu nie będzie. Musimy jeszcze tylko... - Właściciel wyraził zgodę na kręcenie u nas epizodu waszego

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

230

serialu. - Że jak? - Gregg zamrugał w osłupieniu. - Właściciel rozmawiał ze mną dziś rano i zgodził się na transmisję odcinka stąd. - Obrzydzenie w głosie lokaja rosło, choć dawno osiągnęło apogeum. „Trzeba było dzień wcześniej", pomyślał Gregg, klnąc w duchu. - Proszę wybaczyć, ale moja załoga i ja jesteśmy... - Zachwyceni tą propozycją - zakończyła za niego Holly. Odwrócił się. Gospodyni jego programów właśnie wstawała z łóżka, zaciągając szlafroczek. - Co za wspaniała wiadomość - piała, szczerząc się do lokaja, który widząc ją w dezabilu, zarumienioną od snu i rozkosznie rozczochraną, był wyraźnie rozdarty między dezaprobatą a oczarowaniem. - Cieszę się - odparł, przełykając głośno. - W razie potrzeby jestem do państwa usług. Skłonił się i wyszedł. - Zdawało mi się, że chciałaś stąd wyjeżdżać - zauważył Gregg, zatrzaskując drzwi. - N-no tak, ale przy tobie nic mi się nie stało, zgodzisz się? - Zaszła go z tyłu i zaczęła macać po piersi. - Po prostu będę mieszkać z tobą i już. Rozanielenie w jej głosie wzbudziło w nim podejrzliwość. - Wrabiałaś mnie z tym całym rypaniem się z... no właśnie, z kim? Potrząsnęła głową. Z jej oczu biła szczerość. - Nie, ale myślę, że to był tylko sen. - Przecież wmawiałaś mi, że naprawdę bzykaliście się. Ściągnęła wydepilowane brwi, jakby próbowała wypatrzyć coś przez zamglone szkło. - To jest zbyt naciągane, żeby mogło być prawdziwe. W nocy wszystko mi się pokićkało, ale teraz, za dnia, myślę, że chyba się wygłupiłam. - Kiedy tu przyszłaś, wyglądałaś, jakbyś głęboko wierzyła, że to nie był sen. Pokręciła z namysłem głową.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

231

- To nie mogła być jawa, tylko niesamowity, bardzo realistyczny sen. Spojrzał podejrzliwie, ale w jej twarzy nie wyczuł żadnej ścierny. Nagle przyłożyła dłoń do skroni. - Masz aspirynę? - Boli cię głowa? - Jakoś nagle mnie rozbolała. Wyjął z walizki podręczną apteczkę. - Posłuchaj, możemy kręcić tutaj, ale jeśli decydujemy się zostać, to klamka zapadła. Musimy zmieścić się w czasie, tak żeby jutro, góra pojutrze dojechać do Atlanty. Prawdę mówiąc, już byli krótko z czasem. - Rozumiem - powiedziała, siadając na łóżku. - Rozumiem doskonale. Gregg podał jej tabletkę, a potem z łazienki przyniósł szklankę wody. - Co powiesz na to, żebyś się jeszcze wyciągnęła na chwilę? Jest młoda godzina, a Stan z pewnością jeszcze chrapie. - A ty co będziesz robić? - Ziewając, oddała mu pustą szldankę. - Wezmę laptop do salonu i przejrzę materiały nakręcone wczoraj wieczorem. Zapis ze zdalnie sterowanych kamer. Mam nadzieję, że wszystko się wgrało jak trzeba. - Mogę tu zostać? - spytała, poruszając pod kołdrą wymanikiurowanymi paznokciami. - Jesteś pewna? Jej uśmiech, kiedy opuszczała głowę na poduszki, odsłonił zgrabne koronki na jej zębach i milszą część jej natury. - Tak, tutaj śpi się lepiej, poza tym fajnie pachniesz, jak się myjesz. - Dobra, śpij już, lizaczku. Uśmiechnęła się, słysząc zdrobnienie, które jej nadał, gdy zaczęła z nim sypiać. - Zaraz zasnę. Dzięki za to, że ze mną byłeś w tym wszystkim. Kiedy zamknęła oczy, podszedł do fotela przy oknie i włączył laptop.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

232

Filmy z miniaturowych ukrytych kamer, które zainstalowali na piętrze, na korytarzu, w salonie na dole i na zewnątrz, na wielkim dębie obok ganku, rzeczywiście się wgrały. Zważywszy na wczorajsze wydarzenia, nie mógł odżałować, że nie umieścili jednej z kamer w sypialni Holly, no ale w sumie, co za różnica. Przecież duchów nie ma. Zdjęcia robiono głównie po to, by oddać atmosferę miejsca, no i po to, by je później zmontować z ujęciami z „wywoływania duchów domostwa". Przeglądał materiały w nieskończoność, nie znajdując ani w obrazie, ani w dźwięku nic nadprzyrodzonego. Spoko. Nie był parapsychologiem, tylko producentem rozrywki. Jedyne, czego się nauczył przez ostatnie dwa lata, to to, że umie łgać jak z nut. Prawdę mówiąc, łatwość, z jaką kłamał, była tajemnicą jego sukcesu jako producenta. Liczył się tylko cel, a środki typu: plan, aktorzy, agenci, właściciele prowincjonalnych dworów czy zawartość nagrań były tylko pionkami na jego szachownicy, którymi manipulował, jak chciał. Żeby odwalić robotę, fałszował umowy, daty, obraz i dźwięk. Kantował, kluczył i siał defetyzm. Konfabulował, wpuszczał w maliny i... Nagle coś go zaniepokoiło. Przysunął twarz do ekranu. Najechał kursorem na cofanie i od nowa puścił fragment nagrania z korytarza. Zobaczył zarys mrocznej postaci wędrującej w stronę ich pokojów, po to, by... zniknąć w sypialni Holly. W prawym dolnym rogu kadru wyświetlał się czas: 00.11. A więc około trzech kwadransów przed tym, nim Holly zawitała do jego pokoju. Kolejny raz odegrał fragment, obserwując jak pokaźny cień idzie środkiem słabo oświetlonego korytarza, swoją sylwetką zasłaniając światło padające z okna na samym końcu korytarza. W głowie rozbrzmiewały mu słowa Holly: miałam stosunek z Eliahu Rathboone'em. Targany gniewem i niepokojem, oglądał dalej nagranie. Minuty odwijały się w dolnym rogu klatki. Aż wreszcie, bingo! Pół godziny

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

233

później ktoś wyszedł z pokoju Holly, znów zasłaniając sobą światło. Postać ruszyła w przeciwnym kierunku niż ten, z którego nadeszła, jakby wiedziała o istnieniu kamery i próbowała ukryć twarz przed obiektywem. Akurat gdy Gregg wpadł na pomysł, by wezwać lokalną policję, cholerne nie wiadomo co... rozwiało się w powietrzu. Jaja sobie z niego robiło, czy jak?

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

234

32. JOHN MATTHEW OBUDZIŁ SIĘ, czując przy sobie Xhex. Przeląkł się, że to tylko sen. Usiadł powoli, a kiedy poczuł, że jej ręka zsuwa się z jego piersi na brzuch, chwycił ją w porę, nim powędrowała niżej, gdzie natknęłaby się na coś ciepłego, ciężkiego i... - John? - wymruczała w poduszkę. Odruchowo przytulił ją do siebie i pogładził po głowie. Natychmiast zasnęła z powrotem. Spojrzał na zegarek. Czwarta po południu. Spali przez wiele godzin, a burczenie w brzuchu pozwalało mu sądzić, że Xhex, podobnie jak on, musi być wściekle głodna. Kiedy był już pewien, że z powrotem zasnęła, wysunął się z jej objęć, cichutko wskoczył w spodnie i T-shirt i zostawił jej notkę, że wyszedł. Na bosaka wymknął się na korytarz. W ośrodku panowała cisza, bo treningi, niestety, chwilowo zawieszono. W dawnych czasach z hali sportowej dobiegałyby pokrzykiwania walczących rekrutów, z klas monotonny głos wykładowców, a i szatni trzaskanie drzwi schowków. Cisza jakby makiem zasiał. Ale nie byli sami z Xhex, jak początkowo sądził. Doszedłszy do przeszklonych drzwi biura, zamarł z ręką na klamce. Tohr spał przy biurku, czy raczej na biurku. Pochylony do przodu, głowę oparł w zgięciu łokcia. John przywykł już do tego, że samiec działa mu na nerwy, więc z zaskoczeniem przyjął fakt, że nie czuje gniewu, a tylko głęboki smutek. On tego popołudnia obudził się obok Xhex. Tohr nigdy już nie obudzi się obok swojej krwiczki. Nigdy nie odwróci się do niej twarzą i nie pogłaszcze jej po głowie. Nigdy nie pójdzie do kuchni przynieść jej coś smacznego. Nigdy jej nie przytuli ani nie pocałuje.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

235

W dodatku stracił dziecko. Otwarł drzwi, spodziewając się, że Tohr się ocknie, ale brat spał jak zabity. Miał powody, bo wracał do formy na okrągło ćwicząc albo jedząc; efekty było widać gołym okiem. Spodnie trzymały mu się już na brzuchu, koszula nie wisiała jak worek, ale to wszystko nieźle go wykańczało. Okrążając biurko, żeby dojść do tajnych drzwi w szafie, John zastanawiał się, gdzie też wcięło Lassitera. Anioł zwykle kręcił się wokół Tohra. Pchnął drzwi obok półek ze sprzętem i przez tunel ruszył do rezydencji. Długi rząd jarzeniówek na suficie zdawał się szlakiem wytyczonym przez opatrzność, co podnosiło Johna na duchu w obliczu tego, jak ostatnio układały się sprawy. Dotarłszy do poprzedzonych kilkoma schodkami drzwi, wklepał kod i przeszedł na drugą stronę. Musiał pokonać jeszcze pół piętra, by wreszcie znaleźć się w holu rezydencji. Z pokoju bilardowego dobiegał dźwięk telewizora. A, więc to tu zadekował się Lassiter. W całym domu nikt oprócz anioła nie oglądałby Oprah Winfrey, nawet gdyby mu przystawić pistolet do głowy. W kuchni nie było nikogo - psańce pewnie pożywiały się w swoim skrzydle, nim przygotowały i podały wieczerzę rezydentom. I bardzo dobrze. Sam sobie poradzi. Krzątając się, szybko wyjął kosz ze spiżarni i napakował po brzegi. Obwarzanki, termos kawy, dzbanek z soldem pomarańczowym, owoce, trzy rożki z nadzieniem, dwa kubki, szklanka. Liczyły się kalorie. Miał nadzieję, że Xhex lubi słodycze. Z tą intencją na wszelki wypadek zrobił kanapkę z indykiem. Z inną intencją zrobił kanapkę z szynką i serem. Przeszedł przez jadalnię, kierując się w stronę tajnych drzwi pod schodami w holu. - Widzę, że koszyczek się ugina. - Lassiter, jak zwykle, nie przepuścił okazji, żeby komuś przygadać. John obejrzał się za siebie. Anioł stał w drzwiach pokoju bilardowego, opierając się o rzeźbioną futrynę. Nogi skrzyżował w

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

236

kostkach, ręce złożył na piersi. Złote wkręty na każdym skrawku twarzy lśniły jak czujne oczy, których uwagi nic nie ujdzie. Ktoś tu zaczął dostrzegać coś poza własnym pępkiem - zachichotał Lassiter. Jeszcze zeszłej nocy John w odpowiedzi pokazałby środkowy palec, teraz jednak tylko kiwnął głową. Myślał o bólu Tohra, od którego popękał beton w tunelu. - I dobrze. Najwyższy czas. Tak nawiasem, nie siedzę mu na głowie, bo każdy potrzebuje chwili samotności. No i muszę się napromieniować moją dawką Oprah. Odwrócił się, powiewając czarną wiechą przetykaną blond pasemkami. - Oprah jest boska, daję słowo. John pokręcił głową, uśmiechając się mimo woli. Lassiter był metroseksualnym nygusem, ale to on odnalazł Tohra, a to było najważniejsze. Przez tunel i szafę wrócił do biura, gdzie nadal spał Tohr. Kiedy doszedł do biurka, głowa Tohra nagle poderwała się i samiec się obudził. Na policzku miał odcisk rękawa, jakby go ktoś nakrochmalił i przyprasował. - O, to ty, John - wymruczał. - Co mogę dla ciebie zrobić? John sięgnął do kosza, wyciągnął kanapkę z szynką i serem i pchnął po blacie w stronę samca. Tohr zamrugał, jakby pierwszy raz w życiu widział dwie kromki żytniego chleba przełożone różowym plastrem. John wskazał na kanapkę oczami. Jedz, powiedział bezgłośnie. Tohr wziął kromki do ręki. - Dzięki. John zabębnił na pożegnanie w blat biurka. Czas uciekał, a on miał sobie jeszcze wiele do powiedzenia z Xhex, poza tym nie chciał, żeby się zbudziła w pustym pokoju. Ruszył do drzwi. - Nawet nie wiesz, jak się cieszę, że ją odnalazłeś - rzucił za nim Tohr.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

237

John trawił jego słowa, patrząc na popękane ściany korytarza. Z nim mogło być tak samo. Gdyby Ghrom z braćmi byli wtedy posłańcami złej, a nie dobrej nowiny, jego reakcja byłaby taka sama jak Tohra. Rozwaliłby te ściany, a potem wyparował. Spojrzał przez ramię na bladą twarz samca, który był jego zbawcą i mistrzem, który jak mógł, zastępował mu ojca. Tohr przybrał na wadze, ale policzki miał wciąż zapadnięte i mimo częstych posiłków nic nie zapowiadało poprawy. Gdy ich spojrzenia się spotkały, John pomyślał, że przeżyli wspólnie o wiele więcej, niżby na to wskazywała suma lat ich znajomości. Odstawił kosz na podłogę. Chcę w nocy zabrać Xhex na miasto. Tohr przełknął głośno. - Dać ci klucze do mojego domu? John zdębiał. Chciał tylko poinformować Tohra o swoich sprawach, po to, by jakoś zacząć łatać tę cholerną przepaść. Prawdę mówiąc, nie myślałem o tym, żeby ją tam brać... Dobrze by było, gdybyś tam zaszedł. Psańce zaglądają tam raz, dwa razy na miesiąc. - Wysunął szufladę biurka i wyjął etui z kluczami. - Łap. John chwycił etui w locie i zamknął w dłoni, czując w piersi ucisk wstydu. Choć ostatnio ohydnie się odnosił do Tohra, samiec potrafił przejść nad tym do porządku i zdobyć się na gest, który na pewno kosztował go niemało. - Cieszę się, że jesteście razem z Xhex. Niebo czuwa nad wami. John wsunął klucze do kieszeni, żeby mieć wolną rękę do migania. Nie jesteśmy razem. - Tam, gadanie. Jesteście sobie przeznaczeni. - Przez twarz samca przemknął uśmiech kogoś, kto widział niejedno. O, cholera, przeraził się John, samczy aromat musiał go zdradzić. Ale nie miał najmniejszej ochoty wdawać się w pro i contra na temat ich związku z Xhex. - Rozumiem, że wybierasz się do sierocińca? - Gdy John potaknął,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

238

Tohr schylił się i wyciągnął spod biurka czarny worek na śmieci. - To dla nich. Utarg dilerski, który Blasth zwinął z willi Lahsera. Na pewno przyda się siostrzyczkom. Tohr wstał, postawił wór na stole i sięgnął po kanapkę. Odwinął z folii i zatopił w niej zęby. - Pycha - wymruczał. - Nie za dużo majonezu, dokładnie w sam raz. Dzięki. Ruszył w stronę szafy. John gwizdnął cicho. Tohr przystanął. - Spoko, John - powiedział, nie odwracając się za siebie. - Nie musisz nic mówić, wszystko wiem. Uważaj na siebie dzisiaj, OK? Zanurkował do szafy, zostawiając Johna poruszonego szlachetnością i dobrocią, o których na razie sam mógł tylko marzyć. Gdy drzwi szafy zamknęły się, myślał o tym, jak bardzo chciałby być kimś takim jak Tohr. Dobrym. Prawym. Ruszył do pokoju rekonwalescencyjnego. Prawdę mówiąc, nie palił się do tej nocnej eskapady. Często na przeszłości lepiej postawić krzyżyk, zwłaszcza takiej, jak jego przeszłość: naznaczonej nędzą i hańbą. Ale wyprawa na miasto była szansą, by powstrzymać Xhex przed ściganiem Lahsera. Potrzebowała jeszcze nocy, dwóch, by wrócić do formy. No i powinna się jeszcze choć raz dokrwić. Wypad na miasto miał mu zagwarantować, że będzie miał Xhex na oku przynajmniej przez tę jedną noc. Nie podzielał optymizmu Tohra i nie zamierzał się oszukiwać. Wiedział, że Xhex prędzej czy później mu się urwie, a on jej nie będzie umiał zatrzymać. Po Tamtej Stronie Panikha wędrowała przez sanktuarium; trawa łaskotała podeszwy jej bosych stóp, błogi zapach hiacyntów i kapryfolium koił płuca. Nie zmrużyła oka, odkąd jej matka wybudziła ją ze sztucznej

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

239

śpiączki i chociaż na początku wydawało jej się to dziwne, z czasem przyzwyczaiła się. Może dawka wypoczynku, jaką pobrała, wystarczy jej do końca życia. Minęła świątynię Najsamca, nie zaglądając do środka. Nie zachodziła też na dziedziniec swojej matki - było jeszcze za wcześnie na wizytę Chroma, a tylko sparring z królem był dla niej magnesem, by odwiedzać to miejsce. Doszedłszy do świątyni pustelnic-kronikarek, wiedziona niejasnym impulsem pchnęła drzwi. Na rzędach pulpitów, obok pedantycznie ułożonych zwojów pergaminu i zaostrzonych gęsich piór, stały kryształowe misy z wodą, w których Wybranki od stuleci śledziły wydarzenia po drugiej stronie. Zwabiona migotaniem jednej z mis, podeszła zaciekawiona bliżej. Na powierzchni wody rozchodziły się jeszcze kręgi, jakby ktoś dopiero co odszedł od biurka. Rozejrzała się po świątyni. - Jest tu kto? Nikt nie odpowiedział, ale delikatny cytrynowy aromat wskazywał, że była tam przed chwilą NieMa ze swoją ścierką. Prawdę mówiąc, była to lekka strata czasu. W sanktuarium nie unosił się nawet pyłek kurzu, po tej stronie nic nigdy się nie brudziło, no ale NieMa musiała pokornie podtrzymywać tradycję Wybranek, odwalając nikomu niepotrzebną robotę. Panikha zawróciła do wyjścia. Rzędy pustych krzeseł i martwa cisza świadczyły dobitnie o tym, że jej matka poniosła druzgocącą klęskę. Panikha szczerze nie znosiła samicy, ale czuła, że jest coś żałosnego w tym, jak jej plany, jeden za drugim, biorą w łeb: Wprowadzić program nastawiony na eliminowanie defektów genetycznych po to, by zachować jurność rasy. Stoczyć zwycięską wojnę z adwersarzem w świecie realnym. Doczekać się radości z licznych pociech, które swoją stwórczynię będą darzyć miłością i posłuszeństwem. Na czym stanęło? Żyła samotnie, straciła wyznawców, nikt jej nie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

240

lubił. A przyszłe pokolenia będą jeszcze mniej skłonne iść w jej ślady, skoro większość ich rodziców odeszła od tradycji. Panikha wyszła ze świątyni w mleczną światłość spowijającą sanktuarium. Wtem... Obok sadzawki refleksji zauważyła jaskrawo-żółtą postać, która gięła się na wszystkie strony jak tulipan na wietrze. Podszedłszy bliżej, Panikha doszła do wniosku, że Layla musiała postradać zmysły. Wybranka nuciła jakąś pieśń bez słów, a jej ciało kołysało się w rytm muzyki słyszalnej tylko dla jej własnych uszu. Włosy Layli łopotały w powietrzu jak sztandar! Panikha jak żyje nie widziała Layli bez koka, regulaminowego uczesania Wybranek. - Przepraszam, siostro. - Layła zamarła w pół gestu. Promienny uśmiech Wybranki świecił bardziej od jej żółtych szat, a jej zapach - aromat cynamonu - intensywniej niż zwykle unosił się w powietrzu. Panikha wzruszyła ramionami. - Nie masz za co przepraszać. Zaprawdę, twoja pieśń jest bardzo miła dla ucha. - Cudowny dzień, nieprawdaż? - Ręce Layli zaczęły znów wdzięcznie falować. - Zaiste, cudowny. - Nagle coś ją tknęło. - Widzę, że humor ci się poprawił. - Tak, tak, tak! - Wybranka wirowała na pointach, czemu towarzyszyły podskoki. - Zachwycający dzień. - A cóż cię tak zachwyciło? - Prawdę mówiąc, domyślała się. Zmiany nastroju zwykle nie były spontaniczne, lecz wymagały jakiegoś bodźca. Layla zwolniła obroty. Ręce i włosy Wybranki opadły w dół, by w końcu znieruchomieć. Zaraz jednak uniosła smukłą dłoń do ust, jakby szukała odpowiednich słów. Wreszcie mogła wykazać się swoimi kwalifikacjami, odgadła Panikha. Od teorii ehros przeszła do praktyki.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

241

- Ja... - Policzki Wybranki zakwitły rumieńcem. - Nie musisz nic mówić. Cieszę się twoim szczęściem - mruknęła Panikha dość szczerze, choć nagle trochę zmarkotniała. Czyżby teraz już tylko ona i NieMa były bezużyteczne? Na to wyglądało... - Pocałował mnie - wyznała Layla, patrząc na sadzawkę refleksji. Położył usta na moich ustach... Przysiadła z wdziękiem na marmurowej cembrowinie sadzawki. - Rozniecił we mnie ogień. Potężny płomień, który zaczął mnie trawić. - Zatem nie jesteś już dziewicą? - Na razie skończyło się na pocałunkach. Powiedział, że chce, bym dobrze wiedziała, co robię. - Zmysłowy uśmiech na twarzy samicy niósł w sobie obietnicę namiętności. - Wiem, że go pragnę, a on mnie. Jego miłosny oręż rwie się do naszego spotkania. Pragnie się we mnie zagłębić... Zaiste, być obiektem pożądania to szczęście niewysłowione. Sądziłam, że po drugiej stronie będę tylko wypełniać moje obowiązki, tymczasem to dopiero początek. - Początek bycia z nim czy wypełniania twoich obowiązków? Na czole Wybranki pojawiła się pionowa zmarszczka. Panikha pokiwała głową. - Moim zdaniem bardziej zależy ci na nim niż na twojej misji. - Żar namiętności między nami dowodzi chyba, żeśmy sobie przeznaczeni? - odparła niepewnie Wybranka. - Nie mam zdania. - Panikhi doświadczenie z przeznaczeniem doprowadziło ją do jednej krwawej erupcji energii, po której nastąpiła dłu-u-uga bezczynność. Nie była zdolna wyrokować w kwestii tego rodzaju namiętności, która dosięgła Laylę. A raczej - w której się pławiła. - Potępiasz mnie? - szepnęła Layla. Panikha podniosła wzrok na Wybrankę, myśląc o opustoszałej świątyni z pustymi pulpitami i o kryształowych misach, których od dawna nie ogrzewały wyszkolone dłonie. Radość Layli, której źródło, nie oszukujmy się, nie miało wiele wspólnego z powołaniem Wybranek,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

242

była kolejną dezercją. Lecz poza wszystkim - trudno jej się było dziwić. Panikha położyła dłoń na ramieniu ehros. - Nie potępiam cię ani trochę. Przeciwnie, cieszę się twoim szczęściem. Nieśmiała radość dodała blasku urodzie Layli. - Jakam szczęśliwa, że mogę ci o tym powiedzieć. Rozpiera mnie radość, którą właściwie nie mam się z kim podzielić. - Zawsze możesz przyjść do mnie. - W końcu Layla nigdy nie krytykowała chłopczyńskich idiosynkrazji Panikhi, więc czemu ona nie miałaby jej odpłacić życzliwą aprobatą. - Wracasz tam wkrótce? Layla potaknęła. - Powiedział, że mogę go odwiedzić, gdy będzie miał następny. .. Jak to mówił? Aha, wolny dzień. Na pewno przybędę. - Musisz mi wszystko opowiedzieć. Z chęcią posłucham, jak wam idzie. Dzięki, siostro. - Layla położyła dłoń na dłoni Paniki, a w jej oczach zalśniły łzy. - Tak długo byłam... niewykorzystana, dręcząc się tym boleśnie. Czuję się jak nowo narodzona. - Bardzo się cieszę, droga siostro. Nawet nie wiesz, jak. Posłała Wybrance na pożegnanie krzepiący uśmiech i ruszyła w drogę powrotną do siebie, masując się po sercu, które ją dziwnie zakłuło. Niech ten Ghrom się już wreszcie pojawi...

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

243

33. XHEX OBUDZIŁ AROMAT JOHNA MATTHEW i zapach świeżej kawy. Otwarła oczy, rozglądając się po przyciemnionym pokoju za Johnem. Siedział przy łóżku, nalewając do kubka kawę z zielonego termosu. Był już ubrany, ale wciąż na bosaka. Widząc, że nie śpi, zastygł na moment z kubkiem, który niósł do ust, a potem podsunął go Xhex. To właśnie był cały on. - Pij. Przecież zrobiłeś ją dla siebie. Zawahał się, jakby zamierzał z nią polemizować. W końcu jednak przytknął porcelanowy brzeg do ust i zaczął sączyć kawę. Czując wracające siły, Xhex odrzuciła kołdrę i spuściła nogi na ziemię. Kiedy wstawała, zsunął jej się ręcznik. Usłyszała, jak John wstrzymuje oddech. - Sorry - mruknęła. Schyliła się i podniosła ręcznik. Nie miała mu wcale za złe, że nie może patrzeć na świeżą bliznę na jej podbrzuszu. To nie był dobry widok na czczo. Owinęła się z powrotem ręcznikiem i poczłapała do łazienki. Zrobiła siusiu i opłukała twarz. Jej ciało regenerowało się błyskawicznie. Kolekcja sińców i zadrapań zaczynała znikać, nogi nie były już jak z waty. Teraz, kiedy wyspała się i dolcr- wiła od Johna, nie czuła już bólu, tylko lekki dyskomfort. - Dałoby się skądś skołować jakieś ciuchy? - spytała po powrocie z łazienki. John kiwnął głową i poklepał łóżko. Chciał, żeby najpierw zjadła, a ona ochoczo przystała na ten projekt. - Dzięki. - Poprawiła ręcznik na piersiach. - Co tu masz dla mnie? Gdy weszła do łóżka, zaczął jej po kolei pokazywać, co przyniósł. Wybrała kanapkę z indykiem, bo jej organizm domagał się białka. John przyglądał się, jak je, popijając kawę. Kiedy skończyła kanapkę, wystąpił natychmiast ze słodkim rożkiem, od którego ślinka jej napłynęła do ust. Ledwie poczuła, że kawa byłaby wręcz idealnym dopełnieniem

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

244

wiśniowego nadzienia z lukrem, John już wyczarowywał z kosza kubek dla niej. Spałaszowała drugi rożek, zagryzła obwarzankiem i popiła szklanką soku pomarańczowego. Wykończyła dwiema dolewkami kawy. To dziwne, jak jego milczenie na nią działało. Zwykle to ona była milczkiem w towarzystwie. Była skryta i wolała zachować swoje myśli dla siebie, ale milcząca obecność Johna znienacka rozwiązała jej język. -Ależ się napchałam - sapnęła, opadając na poduszki. Potrząsnęła głową, gdy z zachęcającym spojrzeniem podsunął jej ostatni rożek. - O Jezu, nie... już nic nie wcisnę w siebie. Dopiero wtedy zaczął jeść. - Czekałeś, aż skończę? - spytała zdumiona. - Po co? Wzruszył ramionami. - Jak ty ładnie jesz - mruknęła, patrząc jak poczyna sobie z zawartością kosza. Oblał się rumieńcem, a ona musiała porozmawiać poważnie ze swoim sercem, bo zaczęło bić jak szalone. No, chyba że dostała palpitacji od tego, że na pusty żołądek wrzuciła, lekko licząc, dwa tysiące kalorii. Ale to chyba nie był powód. Gdy John zaczął oblizywać palce z lukru, na widok jego języka poczuła podniecenie... Ale wspomnienia Lahsera zmroziły rozbudzoną namiętność w zarodku. Osaczyły ją wizje, jak rzuca się na nią w tamtej sypialni i brutalnie rozsuwa jej nogi... - O, Boże... - Zerwała się z łóżka i dopadła sedesu w ostatniej sekundzie. Wyleciało z niej wszystko: dwa roęki, kawa, kanapka z indykiem. Remanent pokarmów stałych. W ogóle nie czuła, że rzyga, tylko obleśne łapska Lahsera na sobie, a w sobie pompującego zawzięcie kutasa. Rrrracja, jeszcze sok pomarańczowy... Rany boskie, jak ona znosiła to dzień po dniu z tym bydlakiem? Najpierw boks, zapasy, gryzienie, potem brutalny seks.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

245

Na okrągło. A po wszystkim zmywanie z siebie śladów Lahsera, wypłukiwanie go ze środka... Chryste... Kolejna fala torsji przerwała jej rozmyślania i choć nie cierpiała rzygać, poczuła ulgę, gdy jej umysł wreszcie się wyłączył. Miała wrażenie, że jej organizm egzorcyzmuje trau- mę, wyrzuca ją fizycznie z siebie, tak żeby zacząć wszystko od nowa, zresetować system. Kiedy najgorsze minęło, kucnęła przy sedesie, opierając spotniałe czoło na łokciu. Oddychała chrapliwie. Żołądek nadal podchodził jej do gardła, jakby się nie mógł zdecydo wać, czy już, czy jeszcze. Postanowiła z nim porozmawiać i wyjaśnić mu, że jest pusty i najwyżej może jej wynicować płuca. Stale ta sama historia. Za każdym razem, gdy przeszła w życiu przez piekło, jej umysł i rzeczywistość zamieniały się w pole minowe. Nigdy nie było wiadomo, co wyzwoli wybuch. Oczywiście z czasem to słabło, ale pierwsze salwy na wiwat po powrocie do normalnego życia nieźle dawały jej popalić. Podniosła głowę i nacisnęła spłuczkę. Podskoczyła, gdy zwilżony zimną wodą ręcznik dotknął jej dłoni. Spokojnie, to był tylko John. Wilgotny, chłodny, świeży ręcznik to było właśnie to. Zanurzając w nim twarz, zadrżała z ulgi. - Trochę szkoda tego śniadania, bo w drugą stronę też było smaczne. Czas, by do akcji wkroczyła doktor Jane. John popatrywał jednym okiem na Xhex, która siedziała naga na podłodze obok sedesu, a drugim na komórkę, na której pisał SMS-a. Odpalił wiadomość, cisnął komórkę na blat przy umywalce i wyjął jeszcze jeden świeży ręcznik. Chciał, by nie czuła się skrępowana, a swoją drogą nie mógł patrzyć na to, jak jej kości wyrzynają się przez skórę. Owijając Xhex ręcznikiem, pozwolił swoim rękom przez chwilę błądzić po jej ramionach.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

246

Miał ochotę przygarnąć ją do piersi, ale nie był pewien, czy to jest stosowna chwila do zbliżeń. Xhex odsunęła się od niego, własnoręcznie zasuwając ręcznik na piersiach. - Pozwól, że zgadnę. Wezwałeś naszą kochaną panią doktor. Przysiadł na ziemi, oparł się na łokciu i owinął wokół niej, oddzielając ją od muszli, choć, gdyby tego potrzebowała, dźwignąłby ją do góry. - To nie jest w żaden sposób związane z operacją i tamtymi sprawami - powiedziała ochrypłym głosem. - Po prostu zjadłam za szybko. „Możliwe", zgodził się w myślach. Ale nie zawadzi, jak doktor Jane rzuci na nią okiem. Zresztą, bez zgody Jane nie pojadą do miasta, nawet gdyby Xhex miała na to siły. - Xhex? John? Gwizdnął w odpowiedzi i po chwili w drzwiach łazienki pojawiła się głowa Jane. - Balanga? Czemu nie jestem zaproszona? - zażartowała. - Jak widać, jesteś - burknęła Xhex. - Nic mi nie jest. Jane uklękła. Uśmiechała się ciepło, ale jej oczy studiowały uważnie twarz Xhex. - Co się dzieje? - Zjadłam i zrobiło mi się niedobrze. - Czy mogę ci zmierzyć gorączkę? - Chwilowo wolałabym nie brać nic do ust. Jane wydobyła z torby biały instrument. - Mogę zmierzyć ci w uchu. Zaskoczyło go, że Xhex łapie go za rękę i ściska rozpaczliwie, jakby sobie chciała dodać otuchy. Gdy odwzajemnił jej uścisk, rozluźniła się. - Dobra, tylko szybko. Xhex pochyliła głowę na bok, kładąc ją na ramieniu Johna. W tej sytuacji nie pozostało mu nic innego, jak wesprzeć policzek o jej puszyste loki i wyrównać oddech. Jak dla niego poczciwa doktor niepotrzebnie się spieszyła. Ledwie

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

247

wsunęła termometr, coś piknęło i już wyjmowała go z powrotem, co znaczyło, że Xhex zaraz podniesie głowę. - Gorączki nie ma. Mogę zerknąć na bliznę? Xhex rozsunęła brzegi ręcznika, odsłaniając szramę na dole brzucha. - Wygląda nie najgorzej. Co jadłaś? - Za dużo. - Nie mam dalszych pytań. Czy coś cię boli? Xhex pokręciła głową. - Czuję się lepiej. Zdecydowanie. Potrzebuję tylko ubrania, butów i... drugiego podejścia do wieczerzy - Dam ci na razie mój kitel, a w rezydencji zadbamy o twój żołądek. - Dobrze. Dzięki. - Xhex zaczęła wstawać; John pomógł jej, podtrzymując opadający ręcznik. - Wybieramy się w nocy na miasto. - Nie powiesz mi, że idziecie walczyć? John pokręcił głową. Idziemy tylko rozprostować kości. Słowo honoru - zamigał. Doktor Jane spojrzała na nich z ukosa. - Mogę się tylko wypowiedzieć jako lekarz. Moim zdaniem powinnaś coś zjeść i nie wystawiać nosa z domu. Ale jesteście dorośli i zrobicie jak uważacie. Radziłabym jednak pamiętać, że jeśli wyjdziecie bez Khilla, będziecie mieli z Ghromem na pieńku. Jasne - zamigał. Nie marzył o tym, by mieć na karku niańkę, ale nie zamierzał ryzykować z Xhex. Nie miał najmniejszych złudzeń odnośnie do wybranki swojego serca. W każdej chwili mogła spróbować mu nawiać, więc wolał mieć pomocnika.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

248

34. W RUDERZE NA PRZEDMIEŚCIACH Lahser obudził się w łazience w takiej samej pozycji, w jakiej zemdlał: siedział na podłodze ze zwieszoną głową. Rękami obejmował kolana. Kiedy otwarł oczy, pierwszą rzeczą, jaką zobaczył, była jego własna erekcja. Śnił o Xhex. Jej wizja była tak wyrazista, a doznania erotyczne tak realne, że chyba cudem nie spuścił się w gacie. Tam, w sypialni jego willi, bili się i kąsali, a potem brał ją siłą i dyszącą z nienawiści rzucał na łóżko, zmuszając do uległości. Był w niej po uszy zakochany Coś zabulgotało. Podniósł głowę. Plastic Fantastic zaczynała dochodzić do siebie. Przebierała palcami, a jej powieki podnosiły się i opadały jak zdezelowane żaluzje. Patrząc na matowe włosy prostytutki i jej pokrwawiony gorset, poczuł bolesną obręcz wokół skroni, kaca, który niestety nie był echem przyjemnych chwil. Nie mógł patrzyć na tę sukę ubabraną we własnych wydzielinach. Ewidentnie wymiotowała; chwała Bogu przespał ten odcinek. Odgarniając włosy z oczu, czuł, jak jego kły wysuwają się z dziąseł; pora zrobić z kurwy właściwy użytek, sęk jednak w tym, że była równie mało apetyczna jak padlina. Flądra przede wszystkim znowu, prosiła się o prysznic. Spłucze ją, a potem... Kiedy nachylił się, już drugi raz odkręcając prysznic, jej wzrok spoczął na nim. Z pokrwawionych ust dziwki wyrwał się przeraźliwy krzyk, odbijając się echem od ścian łazienki. Mało mu uszy nie pękły. To te cholerne kły musiały ją tak przerazić. Znów włosy wlazły mu do oczu, więc je odgarnął do tyłu, zastanawiając się, czy by nie przegryźć jej gardła chociażby po to, żeby stuliła pysk. Ale nie był w stanie jej tknąć, póki nie zrobi z nią porządku...

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

249

Ale Plastic nie patrzyła wcale na jego usta. Jej szeroko otwarte, oszalałe ze strachu oczy były wbite w jego czoło. Znów kudły wlazły mu do oczu, więc je odgarnął, czując że coś mu się klei do ręki. Zdjęty dziwnym lękiem spojrzał na dłoń, spodziewając się ujrzeć pęk swoich jasnych włosów... Zobaczył płat własnej skóry. Spojrzał do lustra i usłyszał własny krzyk. To nie mógł być on. Płaty mięsa odpadały od twarzy, odsłaniając czarną maź oblepiającą białą kość czaszki. Zbadał paznokciun fragment, który jeszcze trzymał się głowy i zorientował sn, że cały obłazi; każdy centymetr kwadratowy jego twarzy odpadał od czaszki. - Nieee! - zawył, próbując przyklepać skórę do głowy. Jego ręce... O nie, tylko nie to! Z grzbietów dłoni zwisały płaty skóry, a gdy próbował zakasać rękawy, okazało się, że tkanka skórna zwija się razem z jedwabną koszulą. Co, u diaska? W lustrze zobaczył za swoimi plecami, że Plastic rzuca się w panice do ucieczki: wyglądała jak Sissy Spacek w Carrie, choć nie była ubrana jak na studniówkę. Zerwał się i pognał za nią. Jego ciało nie było nawet w połowie tak szybkie i sprawne jak dawniej. Biegnąc, czuł jak ubranie ociera się o jego ciało; łatwo mógł sobie wyobrazić, jaka masakra odbywa się przy okazji. Dogonił kurwę w chwili, gdy dopadła tylnych drzwi i zaczynała się szamotać z zamkiem. Rąbnął w nią całym ciałem, złapał za włosy, odgarnął głowę do tyłu i ukąsił z impetem, chłepcąc jej czarną krew. Wyssał ją do ostatniej kropli i puścił; osunęła się bezwładnie na chodnik w sieni. Powlókł się, zataczając, do łazienki. Zapalił światła po obu stronach lustra. Zaczął się rozbierać, stopniowo odsłaniając koszmar, jaki już wcześniej widział na swojej twarzy: kości i mięśnie lśniły w świetle żarówek czarną mazią. Był zombie. Żywym, chodzącym, oddychającym zombie. Jego gałki

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

250

oczne obracały się w oczodołach bez powiek i rzęs, bezwargie usta odsłaniały zęby i kły. Jego piękne, platynowe pióra jeszcze trzymały się głowy na resztkach skóry, ale i one zaczynały się już zsuwać w tył jak słabo przyklejona peruka. Szkieletami dłoni oderwał ostatni płat skóry, pozbawiane głowę ozdoby, którą zwykł się pysznić. Przy okazji nieuchronnie upaprał jasne loki czarną wydzieliną; kleiły się teraz brudne i przyklepane, nie wyglądając lepiej od wyliniałych kudłów zwalonej pod drzwiami kurwy. Gdy oskalpował się do końca, spojrzał do lustra. Widział między żebrami, jak mu bije serce. Zdrętwiały z przerażenia zastanawiał się, co mu jeszcze odpadnie... i co z niego zostanie, gdy skończy się przepoczwarzać. - Jezu, Jezu... - wyszeptał. Jego głos zabrzmiał obco, zniekształcony pogłosem, który był zatrważająco znajomy. Blasther stał przy otwartych drzwiach szafy, kontempluje swoją garderobę. Nagle zapragnął zadzwonić po radę do mamy. Dawniej zawsze się jej radził, co ma włożyć. Ale czuł pewien opór przed tą rozmową. Matka na pewno uznałaby, że idzie na spotkanie z samicą i musiałby jej kłamać lub... »wyjść z szafy"... Jego rodzice mieli liberalne poglądy, ale był ich jedynym dzieckiem, a brak samicy oznaczał brak wnucząt, nie mówiąc o napiętnowaniu przez glymerię. Jak się łatwo domyślić, arystokracja akceptowała homoseksualizm pod warunkiem, że byłeś sparzony z samicą i nigdy mową ani uczynkiem nie zaradzałeś swoich wrodzonych skłonności. Pozory. Pozory wszelką cenę. A jeśli się ujawniłeś? Czekał cię ostracyzm towarzyski. Wykluczenie z rodziny. Trochę nie mógł uwierzyć w to, że idzie na spotkanie z Samcem. Do restauracji, a potem do nocnego klubu. Jego towarzysz będzie z pewnością wyglądać oszałamiająco. Jak zawsze.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

251

W tej sytuacji wybór Blastha padł na marynarkę od Zegny, szarą w bladoróżowy prążek. Do tego cienka bawełniana koszula od Burberry, w nieco ciemniejszym odcieniu różu. Rozległo się bębnienie w drzwi. -Joł, Blasth! Do diabła. Garnitur leżał już na łóżku, a on sam, pachnąc po kąpieli, stał w szlafroku z piórami postawionymi na żelu. Przeklęty, zdradziecki żel. Uchylił drzwi na milimetr. Na korytarzu stał Khill w czarnych skórach, połyskując klamrami new rocksów. W ręku trzymał swoje szelki ze sztyletami. Blasth wciąż miał go jednak przed oczami rozwalonego na łóżku, ze wzrokiem wbitym w wargi Layli. To nie był dobry pomysł, żeby zapraszać Laylę do pokoju Blastha, bo teraz w kółko tylko gryzł się tym, jak daleko zaszły sprawy między tą parą. Znając Khilla, pewnie zaszły do końca. Nigdy nie miał żadnych oporów. - Dostałem SMS-a od Johna - zaczął Khill. - Chce się poszlajać po mieście z Xhex. Po raz pierwszy skubaniec nie próbuje... Różnobarwne oczy Khilla prześliznęły się po Blastherze. - Co jest grane? - Nic. - Pachniesz inną wodą kolońską. Cóżeś ty zrobił z włosami? - Nic. Powiedz mi jeszcze raz, co z Johnem. Długie milczenie. - N-no dobra. Cóż, John wyrywa się stąd, a my z nim. Naturalnie nie możemy im demonstracyjnie siedzieć na kicie. Potrzebują odrobiny prywatności. Możemy jednak... - Dzisiaj mam wolne. Spiercingowane brwi Khilla zjechały w dół. - To znaczy? - To znaczy, że mam wolne. - Nigdy dotąd się tym nie przejmowałeś.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

252

- A dzisiaj tak. Khill zajrzał do pokoju przez ramię Blastha. - Zakładasz garniak, żeby zrobić wrażenie na naszych psańcach? - Nie. Khill znowu milczał, po czym wydusił: - Kto? Blasther otwarł szerzej drzwi, wycofując się do pokoju. Nie będą sobie przecież wyjaśniać wszystkiego na korytarzu, gdzie każdy ich może zobaczyć i podsłuchać. - Naprawdę cię to tak interesuje? - spytał, gotując się z wkurwienia. Khill trzasnął za sobą drzwiami. - Naprawdę. Żeby pokazać mu, jak bardzo ma go gdzieś, rozwiązał szlafrok i zaczął wciągać spodnie na gołe ciało. - Ktoś. - Samiec czy samica? - Nie twoja sprawa. Kolejna luka w konwersacji, podczas której Blasth zdążył włożyć i zapiąć koszulę. - Mój kuzynek - zawarczał Khill. - Idziesz na randkę z Saxtonem. - Być może. - Podszedł do komody i wyjął szkatułkę z biżuterią. Zalśniła kolekcja spinek. Blasth wybrał parę z rubinami. - Mścisz się za Laylę? Blasth zamarł z ręką na mankiecie koszuli. - Wal się, kutafonie. A więc zgadłem. Od razu tak sobie... Blasther odwrócił się gwałtownie. - A co by było, gdyby to nie miało z tobą nic wspólnego? On zaprosił mnie, a ja przyjąłem zaproszenie. Normalna rzecz. Ale ty jesteś tak zadufany w sobie, że widzisz świat wyłącznie przez pryzmat własnego narcyzmu. Khill cofnął się. - Saxton to męska dziwka. - Wierzę, że się na tym znasz.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

253

- To dziwka. Elegancka, z klasą... - A może mam się ochotę bzyknąć. - Blasth uniósł znacząco brew. Dawno z nikim nie byłem, a samice, które przelatywałem w klubie, żeby ci dotrzymać kroku, to nie był towar z najwyższej półki. Czas, żebym się za kimś zakręcił, i to kimś fajnym. Pieprzony kutas miał dość tupetu, by zblednąć. Naprawdę. Do tego zachwiał się tak, że musiał się oprzeć o drzwi. - Gdzie idziecie? - spytał szorstko. - Zabiera mnie do Sal's, a potem mamy iść do baru cygarowego. Zapiął drugi mankiet i ruszył do komody po jedwabne skarpety. - A potem... zobaczymy. Fala samczego aromatu przeleciała przez pokój. Blasth osłupiał. Wszystkiego by się spodziewał, tylko nie tego, że ich rozmowa wyzwoli w Khillu instynkt oznaczenia partnera. Zawrócił na pięcie. Po długiej, pełnej napięcia chwali podszedł do kumpla zwabiony mroczną, orientalną wonią. Khill śledził każdy jego krok; nagle wybuchło pożądanie, do którego żaden z nich nie chciał się przyznać. Kiedy zderzyli się nosami, zatrzymał się, stykając piersią z Khillem. - Powiedz to - wyszeptał ochryple. - Powiedz to, a nigdzie nie pójdę. Mocne ręce Khilla zacisnęły się na jego szyi. Musiał odchylić głowę do tyłu i otworzyć usta, by złapać oddech. Dwa kciuki z dwóch stron wpiły mu się w szczęki. Napięcie rosło, grożąc w każdej chwili eksplozją. „To się musi skończyć w łóżku", myślał Blasth, zaciskając dłonie na nadgarstkach Khilla. - Powiedz to, a tę noc spędzę z tobą. Połazimy po mieście z Johnem i Xhex, potem wrócimy tutaj. Powiedz. Błękitnozielone oczy, w które patrzył od niepamiętnych lat, zawisły na jego ustach. Pierś Khilla falowała, jakby biegł. - A może zacznij romantycznie, od pocałunku... - zakpił Blasth. Nagłe został pchnięty i gwałtownie rzucony na komodę, która z hukiem grzmotnęła o ścianę. Zabrzęczały buteleczki wody kolońskiej,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

254

szczotka do włosów spadła na ziemię. Khiller miażdżył wargami usta Blastha, zaciskając palce na jego szyi. Blasth nie zważał na ból. Pragnął gwałtownych, rozpaczliwych pieszczot Khilla, wdarł się zuchwale językiem w jego usta, zawłaszczając je zaborczo. Blasth drżącymi rękami wyrwał koszulę ze spodni i zabrał się za rozporek. Tak długo na to czekał... Ale nim się na dobre zaczęło, już się skończyło. Ledwie spodnie Blastha opadły w dół, Khill cofnął się gwałtownie i rzucił do wyjścia. Z ręką na klamce uderzył czołem w drzwi. Raz, potem drugi. - Idź. Baw się dobrze. Proszę cię tylko, uważaj na siebie i nie zakochuj się w nim, bo ci złamie serce. I już go nie było, tylko drzwi zamknęły się bezgłośnie. Blasth stał w miejscu jak zamurowany, ze spodniami wokół kostek i flaczejącym wzwodem. To, że go nikt nie widział, nie pomniejszało jego hańby. Świat falował za mgłą, a on czuł bolesny ucisk w piersi. Zamrugał, gwałtownie hamując łzy. Niezdarnie jak staruszek schylił się, by z powrotem wciągnąć spodnie. Szamotał się nieporadnie z suwakiem i zatrzaskami. Nie wsuwając koszuli do środka, usiadł na łóżku. Na stoliku nocnym rozdzwoniła się komórka. Nie spojrzał na wyświetlacz. Obstawiał, że dzwoni Khill, ale była to ostatnia osoba, z którą miał ochotę rozmawiać. Pozwolił się włączyć poczcie głosowej. Myślał o tym, jak przez ostatnią godzinę pindrzył się w łazience, goląc się, piłując paznokcie, stawiając fryz na cholernym żelu. I o incydencie przy komodzie. To wszystko nie miało już znaczenia. Czuł się zbrukany. Nieodwracalnie zbrukany. Uznał, że nie jest w humorze, by spotykać się z Saxtonem, podobnie jak zresztą z nikim. Był rozwalony. Nie będzie Bogu ducha winnego gostka częstować wisielczym nastrojem. Niech to wszyscy diabli... Kiedy poczuł, że jest już zdolny do rozmowy, sięgnął na stolik nocny po komórkę. Spojrzał na wyświetlacz. Dzwonił Saxton.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

255

Może chciał odwołać spotkanie? Blasthowi byłoby to na rękę. Wprawdzie fakt, że dostał drugiego kosza w jeden wieczór trudno nazwać dobrą nowiną, ale oszczędziłoby mu to chociaż wykrętów. Z czołem wspartym na dłoni patrzył na swoje bose stopy. W końcu zdecydował się odsłuchać wiadomość. - Dobry wieczór, Blasther. Pozwól, że zgadnę: właśnie stoisz przed szafą, zastanawiając się, co na siebie włożyć. - Niski, modulowany głos Saxtona nieoczekiwanie podziałał kojąco na duszę Blastha. - Nie uwierzysz, ale ja też stoję przed szafą... Chyba się zdecyduję na garnitur i kamizelkę w jodełkę. W tej sytuacji tobie pasowałoby prążek. - Saxton roześmiał się. - Tylko nie myśl, że cię pouczam, co masz włożyć. Spoważniał. - Bardzo się cieszę na nasze spotkanie. Do zobaczenia. Blasth odjął komórkę od ucha. W pierwszej chwili chciał skasować wiadomość, ale potem rozmyślił się. Westchnął głęboko i zmusił się, by wstać. Choć ręce wciąż mu się trzęsły, upchnął wykwintną koszulę do spodni i podszedł do komody. Ustawił równo butelki wody kolońskiej, podniósł z podłogi szczotkę, a potem wysunął szufladę ze skarpetami i wyjął to, co mu było potrzebne... Potrzebne, by się ubrać na wieczór.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

256

35. PO ZACHODZIE SŁOŃCA Hardhy miał się spotkać ze swoim młodym podopiecznym, nim jednak wybrali się do widocznego przez prześwit między gałęziami dworu człowieków, zmaterializował się w lesie przed Kryptą Bractwa. Bracia ściągali tam na początku każdej nocy, by wymienić się informacjami albo odebrać nowe rozkazy. Upewniwszy się, że nikt go nie widzi, zanurkował do ciemnej groty, przeszedł przez tajne drzwi w skale, a potem szereg kolejnych wrót prowadzących do sanktuarium Bractwa. Bracia komunikowali się, zostawiając sobie nawzajem wiadomości w skalnej niszy, położonej przy korytarzu, daleko od wejścia do jaskini. Nim jednak Hardhy dotarł do niszy, by sprawdzić, czy któryś z braci próbował nawiązać z nim kontakt, napotkał dziwną przeszkodę. Przed ostatnimi z wrót zobaczył na posadzce skalnej coś, co wyglądało jak sterta łachmanów rzucona obok parcianej sakwy. Sięgnął po czarny sztylet, gdy nagle ze sterty wyłoniła się ciemna głowa. - Tohr? - Hardhy opuścił sztylet. - Tu jestem, panie. - Chłopak poruszył się na łożu ze szmat. - Dobry wieczór. - Co tutaj robisz, chłopcze? - Spałem. - Toć i widzę. - Hardhy przykłąkł przy młodym. - Czemużeś jednak nie wrócił na dzień do domu? Chłopak co prawda został wyklęty przez ojca, ale Hharat był rzadkim gościem pod dachem swojej krwiczki. Chyba nie stało nic na przeszkodzie, by młody mieszkał u swojej mamanh? Tohr dźwignął się chwiejnie na nogi, opierając się o ścianę. - Która godzina? Czyżbym się spóźnił... Hardhy złapał go za ramię. - Jadłeś coś? - Zaliż jestem spóźniony? Hardhy nie musiał pytać o nic więcej. To, że chłopak nie chciał mu spojrzeć w oczy, starczyło za odpowiedź. Ojciec zabronił mu wracać do domu.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

257

- Od ilu dni sypiasz tu, na kamiennej podłodze? - Znajdę sobie inne legowisko. Nie będę tu więcej zawadzać. Na Panią Kronik, już Hardhy tego dopilnuje. - Zaczekaj chwilkę. Hardhy otwarł kolejne wrota i sprawdził korespondencję. Widząc pozostawione wiadomości dla Rhezuna i Dholora, postanowił napisać do Hharata coś w stylu: Jak mogłeś, kpie niegodziwy, wyrzucić z gniazda rodzonego syna, który dzień w dzień śpi na gołej ziemi, przykryty garstką łachów Gdy wrócił do Tohrtura, chłopak już wstał i spakował swój dobytek do worka. Zdążył też przypiąć broń. Hardhy zmełł przekleństwo. - Najsampierw się udamy do domostwa uprowadzonej samicy. Muszę coś omówić z ich kamerdynerem. Zbieraj się, synu. Tohrtur ruszył za nim raźniej, niżby się można było spodziewać po kimś, kto nie dojadał i nie dosypiał od wielu dni. Gdy zmaterializowali się przed dworem Sampsona, Hardhy poprowadził ich na tyły domu, do drzwi, którymi wyszli poprzedniej nocy. Zastukał kołatką. Otwarł majordomus, kłaniając się nisko. - W czym mogę służyć waszym miłościom? Hardhy przestąpił próg. - Chciałbym raz jeszcze porozmawiać z kamerdynerem z pierwszego piętra. - Ależ, proszę. - Kolejny ukłon w pas. - Może pozwolą panowie za mną, do salonu. - Wolałbym zaczekać tutaj. - Hardhy przysiadł przy wysłużonym stole dla służby. Psaniec zbladł. - Ależ, wasza łaskawość, to jest stół... - Przy którym mam ochotę pogadać ze służącym Fritzgełderem. Nie chcę sprawiać kłopotu twoim państwu naszą niezapowiedzianą wizytą. Nie jesteśmy tutaj w gościnie, lecz po to, by przeciwdziałać tej straszliwej tragedii. Majordomus skłonił się tak uniżenie, że mało brakowało, a palnąłby czołem w ziemię. - Wasza miłość ma rację. Idę wezwać niezwłocznie Fritzgeldera. Czy coś

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

258

mogę jeszcze dla waszmości zrobić? - Tak. Będziemy wdzięczni za prowiant i piwo. - Ależ oczywiście, panowie. - Kłaniając się raz za razem, psa- niec wycofał się z izby. - Wybaczcie, sam powinienem był to waszmościom zaproponować. - To wcale nie było konieczne - prychnął Tohrtur, gdy zostali sami. - Co nie było konieczne? - droczył się z nim Hardhy, bębniąc palcami po porysowanym blacie stołu. - Zdobywanie pożywienia dla mnie. Hardhy obejrzał się za siebie. - Mój drogi chłopcze, zrobiłem to tylko po to, by rozładować niezręczną sytuację. Nasza obecność w tej izbie jest źródłem wielkiej zgryzoty dla tego sługi, podobnie jak żądanie kolejnej rozmowy z jego podwładnymi. Prosząc o jadło, uspokoiłem go. Siądźże tutaj, proszę, a gdy przybędzie jadło i napitek, nie żałuj sobie. Ja już dziś wieczerzałem. Najpierw usłyszał szuranie, a potem skrzypienie zydla. Tohr pokornie usiadł. Kamerdyner wyrósł jak spod ziemi. Zupełnie po nic, bo Hardhy nie miał do niego żadnych pytań. Czekał tylko na jadło... - Mości panowie - powiedział zarumieniony z przejęcia majordomus, otwierając drzwi. Za nim szedł zastęp służby, niosąc na tacach pełne kufle i jadło, a gdy nakryto stół do uczty, Hardhy puścił oko do Tohrtura, pokazując na suto zastawiony stół. Tohrtur, jak zawsze posłuszny, zaczął pałaszować. - Zaiste, uczta godna tego zacnego domu - pochwalił Hardhy majordornusa. - Twój pan musi być dumny z ciebie. Gdy majordomus z resztą służby opuścił izbę, kamerdyner i Hardhy czekali cierpliwie, aż Tohrtur naje się do syta. Wreszcie Hardhy wstał od stołu. - Mój miły Fritzgełderze, czy mógłbym prosić cię o przysługę? - Oczywiście, mój panie. - Czy mógłbyś się zaopiekować dobytkiem mego towarzysza, dopóki nie wrócimy ze zwiadu? - Ależ naturalnie, panowie. - Fritzgelder zgiął się wpół. - Będę go strzegł jak oka w głowie.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

259

- Dziękuję. Chodźmyż zatem, Tohrturze. Wyszli na zewnątrz. Hardhy czuł gniew chłopaka i nie zdziwił się wcale, gdy młody złapał go za rękę. - Sam umiem dbać o siebie. Hardhy spojrzał na niego z rozbawieniem. - Co do tego nie mam najmniejszych wątpliwości. Ale na co mi taki towarzysz, co się słania z głodu, a jeśli... - Ale... - ...jeśli myślisz, że ów majętny dom zubożeje od tego, że nakarmił wybawcę zaginionej córy, to się mylisz. Tohrtur opuścił rękę. - Sam sobie umiem znaleźć jadło i dach nad głową. - Wierzę. - Hardhy skinął w stronę drzew otaczających dwór w sąsiedztwie. - Jesteś gotów? Tohrtur potaknął i obaj teleportowali się pomiędzy drzewa, skąd zaczęli się skradać w stronę dworu. W miarę zbliżania się do budynku obawy Hardhego rosły, aż wreszcie poczuł dławiący lęk: czas uciekał i szansa, że zastaną samicę przy życiu, malała z chwili na chwilę. Każda kolejna noc daremnych poszukiwań przybliżała nieuchronnie jej śmierć. A działali w oparciu o wątłe poszlaki...

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

260

36. DWORZEC AUTOBUSOWY w CALDWELL leżał na styku śródmieścia z obrzeżami terenów przemysłowych w południowych dzielnicach. Stary budynek z płaskim dachem otoczony był ogrodzeniem z siatki, której jedyną funkcją była chyba ochrona autobusów przed ucieczką. Daszek nad wejściem był zapadnięty na środku. John zestalił się za autobusem na jednym ze stanowisk. Czekał na Khilla i Xhex. Xhex pojawiła się pierwsza. Trzeba przyznać, że wyglądała już o wiele lepiej; w drugim podejściu udało jej się przełknąć wieczerzę i zaraz nabrała żywszych kolorów. Wciąż miała na sobie białe spodnie od kitla doktor Jane, a do tego czarną bluzę Johna z kapturem i jedną z jego wiatrówek. Strasznie mu się podobała, tonąc w jego za dużych ciuchach. » Wyglądała jak mała dziewczynka. Oczywiście nie miał nic przeciwko jej skórzanym spodniom, obcisłym koszulkom i wojowniczej naturze. To też go nieźle kręciło. Ale teraz po prostu wyglądała jakby bardziej nieoficjalnie. Chyba nieczęsto pokazywała się w podobnym stroju. - Po co nas tutaj wziąłeś? - spytała, rozglądając się wokół. Nie żeby była, broń Boże, zła czy rozczarowana. Po prostu - zaciekawiona. Khill zestalił się jakieś trzy metry od nich. Skrzyżował ręce na piersi, jakby się bał, że same z siebie przyłożą komuś. Był w fatalnym nastroju. Wkurwiony na maksa. Nieomal zbluzgał Johna, kiedy ten przedstawił mu trasę wyprawy. Nie wiadomo, co go ugryzło. A w każdym razie do chwili, gdy Blasth wyminął ich grupkę, wyglądając jak lord w szarej marynarce w łososiowy prążek. Przystanął, by pozdrowić Johna i Xhex, po czym wyszedł z rezydencji, nie zaszczyciwszy Khilla nawet jednym spojrzeniem. Pachniał wodą kolońską. Ewidentnie wychodził na randkę. Ale z kim? Warcząc i postękując, autobus wytoczył się z placyku. Johna zakręciło w nosie od spalin.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

261

Chodźmy, powiedział bezgłośnie do Xhex. Przerzucił plecak na drugie ramię i przyciągnął ją do siebie. Ruszyli wilgotnym chodnikiem w stronę jarzeniówek terminalu. Było chłodno, ale John miał rozpiętą kurtkę na wypadek, gdyby musiał dobyć sztyletu lub rewolweru w obronie Xhex. Xhex zresztą też była uzbrojona. Reduktorzy mogli być wszędzie, zresztą człowiekom też coś mogło strzelić do głowy. Przytrzymał drzwi przed Xhex i skonstatował z ulgą, że, nie licząc kasjera, za kuloodporną szybą w całej hali terminalu przebywał tylko jeden mężczyzna, który spał na siedząco na plastikowej ławce, i jedna kobieta z walizką. - To miejsce jakoś cię... dołuje - zdiagnozowała półgłosem Xhex. Cholera, chyba tak. Ale nie tyle na myśl o tym, co mu się tutaj przydarzyło, ile na myśl o matce, która go tutaj rodziła samotnie w bólach. Gwizdnął głośno i uniósł rękę do góry, by przyciągnąć uwagę człowieków. Wyłączył im świadomość i wprawił ich w lekki trans, po czym podszedł do metalowych drzwi z przykręconą tabliczką DLA PAŃ. Oparłszy dłoń na drzwiach, nasłuchiwał przez chwilę. Cisza. W środku nie było nikogo. Xhex weszła za nim, rozglądając się po nieotynkowanych ścianach, umywalkach z nierdzewnej stali i drzwiach trzech kabin. To miejsce śmierdziało chlorem i wilgocią. Lustra nie były ze szkła, tylko ze szlifowanego metalu. Wszystko było przyśrubowane - od kapiących dozowników mydła, przez tabliczki z zakazem palenia, aż po kosz na śmieci. Xhex rozejrzała się uważnie; jej wybór padł na kabinę dla niepełnosprawnych. Uchyliła drzwi, po czym cofnęła się wstrząśnięta. - To tutaj... - Pokazała na podłogę w narożniku kabiny - Tutaj... wylądowałeś? Spojrzała pytająco na Johna. Wzruszył ramionami. Nie znał szczegółów, w której z kabin przyszedł na świat, ale logika nakazywała

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

262

wybrać największą kabinę do takiej czynności, jak urodzenie dziecka. Xhex przewierciła go wzrokiem na wylot. Odwrócił się, by sprawdzić, czy nie ma za nim nikogo. Nie, w damskiej ubikacji nie było poza nimi nikogo. Co?, spytał samymi wargami, gdy puściła drzwi kabiny, pozwalając im się zamknąć. - Kto cię tu znalazł? - Zrobił taki ruch, jakby mył mopem podłogę. Sprzątaczka? Skinął głową i nagle poczuł się zażenowany scenerią swoich narodzin, losem, który mu przypadł w udziale. - Nie musisz się wstydzić. - Podeszła do Johna. - Nie osądzam cię, możesz mi wierzyć. Okoliczności moich narodzin były niewiele lepsze, o ile nie gorsze od twoich. Mógł sobie łatwo wyobrazić, co znaczy być półkrwi symphatą. Te dwie rasy rzadko kiedy łączyły się dobrowolnie z sobą. - Dokąd cię stąd zabrali? Wyprowadził ją z ubikacji i rozejrzał się po hali. Khiller stał w rogu, popatrując na drzwi terminalu, jakby obawiał się, że w każdej chwili może skądś powiać odorem zasypia. Spojrzał pytająco. John kiwnął głową, po czym wybudził człowieków z transu i wyczyścił im pamięć. Następnie całą trójką zdematerializowali się. Ponownie zestalili się na tyłach sierocińca Najświętszej Marii Panny, obok zjeżdżalni i piaskownicy. Ostre podmuchy marcowego wiatru omiatały prowadzony przez zakon przytułek dla wzgardzonych istot. Łańcuchy huśtawek skrzypiały, nagie gałęzie drzew nie dawały żadnej osłony przed wichrem. Rzędy podzielonych na cztery kwatery okien zbiorowych sypialń były ciemne, podobnie jak okna stołówki i kaplicy. - Człowieki? - szepnęła Xhex, gdy Khill odszedł na bok i przysiadł na jednej z huśtawek. - Byłeś chowany przez człowieków? Rany boskie. John podszedł do budynku. To chyba nie był najlepszy pomysł, żeby ją tu brać. Xhex wydawała się przerażona. - Mamy z sobą więcej wspólnego niż sądziłam. Stanął jak wryty.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

263

- Ja też zostałam wychowana pośród obcych - powiedziała, patrząc mu w twarz, czy może tylko skanując jego emocje. - Choć zważywszy na drugą połowę mojej krwi, można to chyba uznać za błogosławieństwo. Podeszła do niego i zajrzała mu w oczy. - Byłeś dzielniejszy niż myślisz. - Skinęła głową w stronę sierocińca. - Musiałeś być bardzo dzielny, że udało ci się to wszystko przetrwać. Nie bardzo się z nią zgadzał, ale miło mu było, że Xhex tak w niego wierzy. Wyciągnął do niej rękę i poprowadził w stronę tylnego wejścia do budynku. Błyskawiczna teleportacja i już byli w środku. O matko, ciągle ten sam cierpki zapach cytrynowej pasty do podłóg. Rozkład budynku też się nie zmienił, co znaczyło, że do gabinetu siostry przełożonej nadal wchodziło się z frontowego korytarza. John ruszył przodem. Dotarłszy do starych drewnianych drzwi, zsunął plecak i powiesił na mosiężnej gałce. - Co jest w środku? Potarł kciukiem o czubki palców. - Kasa. Zdobyta w willi, w której... Skinął głową. - Tu jest dobre miejsce dla niej. John odwrócił się, patrząc w głąb korytarza, w stronę sypialń. Ogarnęła go fala wspomnień i nim się zorientował, co robi, nogi same zaczęły go nieść w stronę miejsca, gdzie ongiś co noc przykładał głowę do poduszki. Czuł się dziwnie, wracając tam, gdzie czuł się tak samotny, zalękniony i rażąco odmienny od swoich rówieśników. To, że tak bardzo odbiegał wyglądem od chłopców w jego wieku, było głównym źródłem jego bolesnej alienacji. Xhex szła w niewielkiej odległości za Johnem. Mimo ciężkich buciorów John stąpał cicho, więc idąc za jego przykładem, też przemykała jak duch przez uśpiony korytarz. W trakcie wędrówki zauważyła, że choć budynek był już stary, wnętrze było bardzo zadbane. Linoleum wypastowane na wysoki połysk, beżowe, wielokrotnie malowane ściany, szyby ze zbrojonego szkła. Żadnego

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

264

kurzu, pajęczyn, odłupanego tynku na ścianach. Miała nadzieję, że siostrzyczki i personel równie pieczołowicie zajmują się dziećmi. Stanęli z Johnem pod drzwiami jednej z sypialń. Czuła wyraźnie sny chłopców po drugiej stronie. Swoimi symphackimi antenami wychwytywała amplitudy emocji wzbierających w fazie ich REM-ów. John wsunął głowę do sali, patrząc na swoich następców. Xhex spochmurniała. Na siatkę emocjonalną Johna kładł się jakiś cień. Wyłowiła coś takiego już wcześniej, nigdy jednak aż w takim natężeniu. Prawdę mówiąc, pierwszy raz miała kontakt z czymś takim i nie umiała powiedzieć, co za tym stoi. John chyba nie zdawał sobie sprawy, że z jakichś powodów ta wycieczka w przeszłość rozjątrzyła ranę w jego duszy, wyciągając na powierzchnię zadawnione problemy. Podobnie jak Xhex, został porzucony w niemowlęctwie. Wychowywali go obcy - z obowiązku, a nie z rodzinnej miłości. Przemknęło jej przez myśl, czyby już nie zakończyć tej wyprawy, bo czuła, ile go to wszystko kosztuje, a nie była to ostatnia stacja w ich wędrówce. Z drugiej strony jednak była zafascynowana jego światem. Nie tylko dlatego, że jako symphatka syciła się emocjami bliźnich. Nie, po prostu interesowało ją wszystko, co dotyczy Johna. Kiedy John, patrząc na śpiących chłopców, błądził myślami w przeszłości, ona podziwiała jego zdecydowany profil oświetlony nocną lampką nad drzwiami. Drgnął, gdy dotknęła jego ramienia. Planowała powiedzieć coś miłego i mądrego, wygłosić kombinację słów, które oddałyby jej uczucia w obliczu tego, co przed nią odsłonił. Rzecz jednak w tym, że odważył się obnażyć tak, jak ona by nie potrafiła. Serce jej pękało, choć przywykła, że żyje w świecie bezwzględności i cynizmu. Był przeraźliwie samotny, a echa dawnych cierpień wciąż go zżerały od wewnątrz. Ale się nie poddawał, bo tak jej obiecał. Cudowne szafirowe oczy Johna zajrzały w jej oczy. Przechylił głowę, jakby czekał, co powie, ale żadne słowa nie były w stanie oddać

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

265

tego, co czuła. Przylgnęła do jego muskularnego ciała i oplotła ręce wokół jego szyi, przyciągając go do siebie. Po chwili wahania poddał się. Objął ją w talii i zanurzył twarz w zagłębieniu jej szyi. Tuliła go, przekazując mu swoją siłę, ofiarowując mu azyl. Patrzyła ponad jego ramieniem w głąb sypialni na ciemne zarysy chłopięcych głów na poduszkach. Czuła, jak w ciszy przeszłość Johna splata się nierozdzielnie z teraźniejszością. Ale to było złudzenie. Biednego małego sieroty, którym był, nikt nigdy nie pocieszy. Ale miała przy sobie dojrzałego samca. Tuliła go do serca i przez moment owładnęła nią głupia nadzieja, że nigdy, przenigdy jej nie opuści.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

266

37. GREGG WINN SIEDZIAŁ W POKOJU GOŚCINNYM dworu Rathboone'a. W zasadzie powinien czuć się lepiej. Atrakcyjne ujęcia intrygującego portretu w salonie oraz fotografie okolicy o zmierzchu uwiodły decydentów tam, w L.A., i jego projekt dostał zielone światło. Lokaj też się zachował przyzwoicie, składając podpis pod formularzem zgody na swobodne poruszanie się po obiekcie i nagrywanie na terenie. Operator Stan będzie się mógł doktoryzować z proktolo- gii na podstawie tajnych zakamarków, w które planował zajrzeć przez obiektyw. Jednak Gregg nie czuł w ustach smaku zwycięstwa. Przeciwnie, dręczyło go głębokie poczucie, że coś tu nie gra. Z tego wszystkiego łeb napierdalał go na maksa. Zdjęcia z ukrytej kamery na korytarzu nie dawały mu spokoju. Nie istniało racjonalne wyjaśnienie tych ujęć. Właściwie jako „łowca duchów" powinien sikać ze szczęścia, że rozwiewającą się postać uchwycił za pomocą martwych urządzeń, a nie za pośrednictwem kamerzysty Stana, który na bank by schrzanił robotę. Co na to wszystko Stan? Dokładnie nic. Zgodził się wprawdzie, że zdjęcia przedstawiają ducha, lecz nie zrobiło to na nim najmniejszego wrażenia. No ale gdyby Stana przykuć do szyn kolejowych, jak w starych westernach, ucieszyłby się: super, zdrzemnę się, a potem sobie zajaram. Cóż, ćpanie na okrągło ma swoje plusy. Kiedy zegar na parterze wybił dziesiątą wieczór, Gregg wstał od laptopa i podszedł do okna. Wspomnienie długowłosej sylwetki na trawniku zeszłej nocy zdecydowanie psuło mu humor. Cholerny łobuz. I tak miał szczęście, że nie musiał oglądać na własne oczy, jak kolo rozwiewa się w powietrzu. - Patrzysz przez okno, czy nie ma wielkanocnego zajączka? zagadnęła go z łóżka Holly. Odwrócił się i stwierdził, że wygląda cudownie, wsparta na

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

267

poduszkach, z nosem w książce. Dojrzał z zaskoczeniem, że czyta historię rodzin Fitzgeraldów i Kennedych pióra Do- ris Kearns Goodwin. Prawdę mówiąc, podejrzewał ją o lekturę w rodzaju łzawych wyznań Tori Spelling. - Tak, wypatruję puszystej kitki - mruknął. - Chyba zejdę na dół zobaczyć, co ma dla nas w koszyczku. - Tylko nie przynoś mi cukrowych kurczaczków. Pisanki, czekoladowe króliczki, rzeżucha - proszę bardzo. Ale kurczaczków nienawidzę. - Poproszę Stana, żeby posiedział tutaj z tobą. Zgoda? Holly uniosła oczy znad kulis kariery JFK. - Nie potrzebuję niańki, zwłaszcza takiej, która będzie jarać w łazience. - Nie chcę, żebyś tu była sama. - Nie będę sama. Musisz ją tylko włączyć. - Skinęła w stronę kamery w kącie pokoju. Gregg oparł się o futrynę okna. Trzeba przyznać, że wiosy Holly pięknie łapały światło. Pewnie robota fachowca, niemniej ten właśnie odcień blondu idealnie pasował do cery Holly. - Nie masz już pietra - stwierdził, zastanawiając się, kiedy się zamienili rolami. - Masz na myśli zeszłą noc? - Uśmiechnęła się. - Nie. Moim zdaniem ta „zjawa" to jakiś numer Stana, który się mści za to, że go wygoniliśmy z pokoju. Wiesz, jak nienawidzi nosić bagaży. W dodatku dzięki duchowi wylądowałam w twoim łóżku. Co prawda, jak na razie z tego nie skorzystałeś. Złapał kurtkę i podszedł do Holly. Wziął ją pod brodę i zajrzał w oczy. - Wciąż jeszcze masz na mnie ochotę? - Zawsze mam - stwierdziła, markotniejąc. - To moje przekleństwo. - Przekleństwo? - A co myślałeś? - Mówiła teraz, gestykulując z przejęciem. - Ty się w ogóle nie nadajesz do związków. Poślubiłeś robotę i sprzedałbyś duszę diabłu, byle wszystko hulało jak trzeba. Odwołujesz się do

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

268

najniższych pobudek bliźnich, dzięki czemu stają się bezwolnym narzędziem w twoim ręku. A kiedy ich już wyssiesz? Nie pamiętasz, jak mieli na imię. Rany... była mądrzejsza niż przypuszczał. - To co ci każe się zadawać z takim bucem jak ja? - Sama się o to pytam. - Wbiła tępo wzrok w książkę. - Pewnie dlatego, że byłam całkiem zielona, kiedy cię spotkałam, a ty, jako jeden jedyny, uwierzyłeś we mnie i wiele mnie nauczyłeś. I teraz to początkowe zauroczenie ciągle się za mną wlecze. - Mówisz, jakby to było coś niedobrego. - Bo to nie robi mi dobrze. Ilekroć mam nadzieję, że się z tego otrząsnę, zaczynasz te swoje gierki, na przykład robisz się opiekuńczy, i znowu się wkręcam. Patrzył na nią, kontemplując jej nieskazitelne rysy, gładką skórę, zachwycające ciało. Czuł się niezręcznie, w dodatku miotały nim sprzeczne uczucia. Może powinien ją przeprosić? Podszedł do statywu i włączył nagrywanie. - Masz przy sobie komórkę? Pogrzebała w kieszeni szlafroka. - Mhm. - Zadzwoń, gdyby się działo coś dziwnego, OK? - Nic ci nie jest? - zaniepokoiła się. Czemu pytasz? Wzruszyła ramionami. - Nigdy cię jeszcze nie widziałam takiego... - Nerwowego? Prawdę mówiąc, coś mi się nie podoba w tej chatce. - Chciałam powiedzieć... troskliwego. Jakbyś wreszcie zaczął widzieć we mnie człowieka. Zawsze widziałem w tobie człowieka. - Ale nie tak jak teraz. Gregg podszedł do drzwi i zatrzymał się w progu. - Mogę cię o coś spytać? Czy... czy ty farbujesz włosy? Mimowiednie dotknęła jasnych pukli.

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

269

- Nie, nigdy. - Jesteś z natury platynową blondynką? - Kto jak kto, ale ty powinieneś wiedzieć. Gdy uniosła znacząco brew, spiekł cegłę. - Niektóre babki tam też się farbują. - Ja nie. Sposępniał. Kto, u diabła, steruje jego mózgiem, produkując w niej dziwne myśli, które nie mogły być jego autorstwa? Pomachał ręką Holly i wyszedł na korytarz. Rozejrzał się na wszystkie strony, uważnie nasłuchując. Żadnych kroków, skrzypienia podłóg, żadnych kwitujących nad podłogą postaci z prześcieradłem na głowie. Wdział wiatrówkę i ruszył w stronę schodów. Jego kroki wzniecały echo, przez co miał przykre wrażenie, że ktoś za nim idzie. Obejrzał się za siebie. Pusty korytarz. Żywego ducha. Na parterze policzył zapalone światła: jedno w bibliotece, jedno w holu, jedno w saloniku. Skręcił za róg i przystanął przed portretem Rathboone'a. Jakoś nie wydawał mu się już tak romantyczny jak przedtem. Były po temu powody. Żałował teraz, że wezwał Holly, żeby pokazać jej ten obraz, który mógł podświadomie sprowokować jej fantazje erotyczne. Trzeba było widzieć minę, z jaką relacjonowała mu swój sen, a dokładnie akcenty intymne. Ciekawe, czy oblizywała się tak kiedykolwiek po tym, jak on ją bzykał. A on, czy choć raz zadał sobie trud, by sprawdzić, jak się Holly czuje po nocy z nim? Czy jest zaspokojona? Otwarł drzwi wejściowe i wyszedł stanowczym krokiem na zewnątrz, jakby szedł w ważnej sprawie. Prawda była taka, że nie miał nic do roboty, chciał tylko wreszcie oderwać się od przeklętego laptopa i ujęć z duchem, a także wyrwać z zacisza swojego pokoju, którego nowa lokatorka okazała się nagle istotą z krwi i kości, co było tak nieoczekiwane, jakby nagle pojawił się duch. W wiosennym powietrzu unosiła się cudowna świeżość. Ruszył po trawie, a kiedy uszedł jakieś sto metrów od domu,

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

270

zatrzymał się i spojrzał za siebie. Na pierwszym piętrze okno jego sypialni świeciło się; wyobraził sobie Holly wspartą o poduszki, z książką w wysmukłych dłoniach. Podjął wędrówkę w stronę granicy lasu i strumienia. Zastanawiał się, czy duchy mają dusze. A może same są duszami? Czy producenci programów telewizyjnych mają dusze? Ach, te kwestie ontologiczne... Zaczął przechadzać się nieśpiesznie wokół posiadłości, co i rusz przystając, by rozhuśtać pędy hiszpańskiego mchu, pogładzić korę dębu, ponapawać się zapachem trawr i nocnej mgły. Zawrócił do domu. Nagle na drugim piętrze zapłonęło światło i wysoki ciemny cień wleciał przez jedno z okien. Gregg przyśpieszył kroku, a potem rzucił się biegiem przed siebie. Wpadł na ganek, pchnął drzwi domu i wbiegł po schodach na górę. Pieprzył zakaz wchodzenia na drugie piętro. Najwyżej kogoś zbudzi i tyle. Na pierwszym piętrze zorientował się, że nie ma pojęcia, które schody prowadzą na poddasze. Popędził korytarzem, a migające numery pokojów świadczyły o tempie jego sprintu. Za schowkiem na miotły meszcie wypatrzył tabliczkę z napisem WYJŚCIE. Pchnął drzwi i sadząc po dwa stopnie naraz, popędził na poddasze, rozbijając się o zamknięte drzwi. Dołem sączyła się poświata. Zastukał głośno, daremnie czekając na odzew. - Ej, jest tam kto? - ryknął, szarpiąc za klamkę. - Co pan tu robi, sir? Odwrócił się i zobaczył za sobą lokaja, który, mimo późnej pory, wciąż miał na sobie frak, jakby się na noc odwieszał do szafy, zamiast kłaść do łóżka - żeby się nie zmiąć. - Kto tam jest? - Dźgnął fagasa w pierś. - Pan wybaczy, sir, ale drugiego piętra nie udostępniamy gościom. - A to czemu? Nie pańska sprawa. A teraz będzie pan łaskaw wrócić do siebie. Gregg już otwierał usta, żeby się wdać w pyskówkę, kiedy wpadł

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

271

na jeszcze lepszy pomysł. - Rozumiem. Przepraszam, już się stąd zmywam. Tupiąc nogami, zszedł ze schodów. Wyminął lokaja i jak niepyszny ruszył do sypialni. - Jak się udał spacer? - spytała Holly, ziewając. - Coś się zdarzyło pod moją nieobecność? Powiedzmy, coś w rodzaju... odwiedzin nieboszczyka, który wpadł, żeby cię puknąć? - Nic. Tylko ktoś pędził korytarzem. Nie wiesz, kto to mógł być? - Skąd mam niby wiedzieć - burknął, podchodząc do statywu, by wyłączyć kamerę.

Kontynuacja losów Xhex i Johna w kolejnym tomie serii Księżycowa przysięga

J.R.Ward – Droga Przeznaczenia www.chomikuj.pl/oknoifiranka

272