02 - Supernatural Mates - A Prideful Mate

AMBER KELL Supernatural Mates 02 - A PRIDEFUL MATE – (Dumny partner)

Tłumaczenie nieoficjalne: madlen Beta: AK

Rozdział 1 Kevin spojrzał przez okno na stado lwów odpoczywające na ganku i z jego piersi wydobyło się westchnienie. Opierając się o okienną framugę rozmyślał nad swoim życiem. Chociaż bardzo kochał kobiety, to przyłączenie się do stada Adriana – partnera alfy, wskrzesił na powrót uczucia, które długo tłumił. Pragnienie dotyku innego mężczyzny paliło go na wskroś za każdym razem, gdy widział, jak Talon głaszcze skórę Adriana. Kevin nie chciał Adriana dla siebie – nie był typem samobójcy – ale spojrzenia wymieniane pomiędzy partnerami przypomniały Kevinowi, jak dobrze może być z innym mężczyzną. Jak z równorzędnym partnerem. Chociaż uwielbiał dotyk bujnych kobiecych kształtów, to zawsze wiedział, że preferuje surową formę ciała mężczyzny. A teraz, gdy miał już dwoje własnych dzieci, nadszedł czas, by znaleźć swojego partnera. - Myślisz o tym, by nas opuścić? – Tia, matka jego małych chłopców, owinęła ręce wokół jego pasa, kładąc podbródek na jego ramieniu. Kevin wiedział, że pytała bardziej z ciekawości, niż martwiła się tym, czy on opuści stado. Tia bez problemu była w stanie sama wychowywać ich chłopców, ale była jego przyjaciółką i troszczyła się o niego na swój własny bezceremonialny lwi sposób. Kevin ponownie westchnął. - Tak naprawdę, to nie. – Skinął głową w stronę kanapy, na której Adrian leżał skulony obok Talana. Jak na samotnego wilka, ten mniejszy mężczyzna naprawdę lubił się przytulać. – Po prostu chciałbym mieć własnego partnera, pragnę tego, co mają oni. Tia przechyliła głowę w bok. - Niezwykle głośnego seksu? Kevin odrzucił głowę do tyłu, śmiejąc się. - Nie. Cóż, nie miałbym nic przeciwko temu, ale miałem na myśli związek z facetem. - Tu, w górach, nie masz zbyt wielkiego wyboru, chłopie. - Stwierdziła Tia, puszczając go i klepiąc czule po plecach. - Może powinieneś spytać Adriana, czy kogoś zna. Potrząsając głową, Kevin spojrzał na parę. - Nie sądzę, żebym mógł wybrać wilka. Nie zrozum mnie źle – uniósł ręce do góry, by odeprzeć cios – nie ma nic złego w Adrianie. Po prostu mam przeczucie, że mój partner będzie kotem. – Odsunął się ostrożnie o krok od Tii na wypadek, gdyby i tak zdecydowała się go zaatakować. Kobiety były szaleńczo przywiązane do Adriana, głównie dlatego, że robił dla nich czekoladowe smakołyki. Wszystkie mruczały, gdy tylko postawił nogę w kuchni. Kevin podejrzewał, że Adrian przyprawia swoje czekoladowe ciasteczka kocimiętką, ale jak dotąd nie przyłapał na tym wilka. Tia zmarszczyła brwi. - W pobliżu nie ma żadnych innych lwich stad. Och! – Jej twarz rozjaśniła się. – A co powiesz na ten nowy serwis randkowy. Kevin pozwolił, by wyraz jego twarzy pokazał, co sądzi o tym pomyśle. 2

- Nie zapiszę się do „Zmiennokształtny Poszukiwany”. I nie obchodzi mnie, czy gwarantują znalezienie partnera albo zwrot pieniędzy. - Ha! – Tia oskarżycielsko wskazała na niego palcem. – Zaglądałeś do nich. Kevin zarumienił się. Niechętnie się do tego przyznawał, ale wziął pod uwagę tę stronę internetową. Cholera, robił się zdesperowany, ale tak jak Tia powiedziała – w górach nie ma się zbyt dużego wyboru. - Może i spojrzałem na tę stronę, ale nie sądzę, bym mógł przez nią szukać. Chodzi mi o to, jak żałosny jest facet, który znajduje kogoś poprzez internetowy serwis randkowy? - Tak samo żałosny jak facet, który boi się spróbować, bo mogłoby mu się nie udać – odpowiedziała Tia. Trąciła go swoim ramieniem. – Chłopcy są już na tyle duzi, że nie musisz tu być przez cały czas. Nie są dziećmi. - Wiem. – Jak mógł wytłumaczyć, że jak na lwa darzył swoje dzieci niezykłym uczuciem? Większość lwów odeszłaby po narodzinach dzieci, ale Kevin uwielbiał swoich pięcio- i siedmiolatka, i nie mógł znieść myśli, że miałby ich opuścić. - Nie mówię, że musisz odejść – powiedziała Tia, jakby czytając w jego myślach. – Wszyscy kochamy mieć cię tutaj, po prostu chcemy, żebyś był szczęśliwy. - Wiem, skarbie. – Uśmiechnął się czule do lwicy. - Kochasz mnie. Tia parsknęła. - Możesz być świetny w łóżku, skarbie – powiedziała, naśladując jego akcent – ale oboje wiemy, że nasz związek to nie miłość. Kevin odwzajemnił uśmiech. - Ale mieliśmy trochę dobrej zabawy. - Tak, mieliśmy. – Tia chwyciła go za nadgarstek. – A teraz chodź ze mną. - Hej, Adrian, mogę pożyczyć jeden z twoich komputerów? – Krzyknęła Tia przez pokój. Adrian podniósł głowę z kolan Talana. - Żaden problem. Użyj laptopa w zielonej obudowie. - Okej. Adrian miał świra na punkcie swoich komputerów, ale jako że zawierały źródło jego utrzymania, Kevin nie miał mu tego za złe. Kevin nie odezwał się, gdy Tia zaciągnęła go do nowego biura Adriana. Pokój Adriana był niesamowity. Była tam ściana ze szkła, przez którą patrzyło się na zalesioną posiadłość, ze specjalną powłoką, która ciemniała, gdy na zewnątrz było jasno. Meble ze skóry były wygodne, a jego biurko do pracy, przykryte mnóstwem komputerów, rozpościerało się wzdłuż całej ściany. Po całym pokoju porozrzucane były gabloty, w których zamknięto limitowane wersje rekwizytów z gier video, nad którymi pracował Adrian, włączając dokładną kopię siekiery ogra z prawdziwym ostrzem. Kręcąc głową nad cudaczną kolekcją wilka, Kevin patrzył, jak Tia bierze i otwiera zielony laptop. - Chodź, usiądź tutaj – powiedziała Tia, wskazując palcem krzesło obok siebie. 3

Wzdychając, Kevin usiadł na wskazanym miejscu. Wiedział, że lepiej się nie kłócić. Zajęło jej tylko chwilę, by wejść do serwisu. Główna strona serwisu randkowego pokazywała grupę osób wpatrujących się sobie nawzajem w oczy z obrzydliwym uwielbieniem. - Założę się, że skorzystali z aktorów – mruknął Kevin. Nawet jeśli tak powiedział, wątpił, by naprawdę tak zrobili. Pary miały taki sam wyraz oczu jak Adrian i Talan, gdy patrzyli na siebie. - Przestań – Tia trąciła Kevina w ramię. – Zróbmy małe zakupy, okej? - Nie musimy się tu najpierw zarejestrować? - Nie, popatrz. – Wskazała palcem adnotację w rogu ekranu. Stwierdzała ona, że oglądanie jest za darmo. Musiał się zarejestrować jedynie wtedy, gdyby chciał się skontaktować z jednym z ich członków. - W porządku, ale kiedy już skończymy oglądać tych nieudaczników, zamierzam zjeść duży lunch i uciąć sobie drzemkę. Skoro jesteś tak dobra, pozwolę ci to załatwić za mnie. - A co, jeśli jestem zła? – zapytała Tia z uśmiechem. - Wtedy przygotujesz mi też obiad. Lwica roześmiała się. - Szczęściara ze mnie. Siedzieli w przyjacielskim milczeniu, klikając na zdjęcia. - On jest słodki – powiedziała Tia o złotowłosym mężczyźnie z brązowymi oczami. - Jest hetero. - Tutaj jest napisane, że lubi facetów. Kevin wzruszył ramionami. - Może jest zdezorientowany. Tia roześmiała się. - A co sądzisz o tym? - Zbyt niski. Wolę wysokich. - Adrian jest niski. - Adrian jest ładniejszy. - Prawda. Tia klikała na kolejne strony. Śmiali się z głupkowatych zdjęć i wzdychali na widok tych romantycznych, ale żadne z nich nie wykazało szczególnego zainteresowania którymś z członków serwisu. Tia szybko przeleciała przez kolejne trzy strony. - Zatrzymaj się. - Co? Zobaczyłeś coś? Tia cofnęła się o kilka stron, nim Kevin ponownie ją zatrzymał. - On? - Taak. – Kevin położył podbródek na dłoni i rzucił tęskne spojrzenie na ekran. 4

- Hmmm. Naprawdę? Kevin skinął głową. - On jest tym jedynym. - W sensie, tym jedynym? - Taak, to mój partner. - Jak możesz to stwierdzić z fotografii? - Talan to wiedział, spojrzawszy na zdjęcie Adriana – zauważył Kevin. - Racja. Przez chwilę, oboje wpatrywali się w ekran. - Chcesz się zarejestrować i wysłać mu wiadomość? - Nie, mam ochotę go dopaść, rozebrać i wylizać jak lizaka. - Blee – Tia się roześmiała. – To o wiele więcej informacji, niż potrzebuję. Kevin wzruszył ramionami. - Zadowolę się emailem. - Jakie to wspaniałomyślne z twojej strony. Kilka ekranów dalej, Kevin był już zarejestrowany i gotowy, by wysłać pierwszy email do swojego partnera. *** Payce dotarł do swojego mieszkania zmęczony i posiniaczony. Lada dzień zamierzał znaleźć nową robotę. Jeśli będzie musiał wysłuchiwać więcej bzdur od tego brygadzisty, to wyrwie temu facetowi rękę i pobije go nią. Drań nie rozejrzał się wcześniej i walnął go w głowę kantówką (2 cale na 4). Gdyby Payce nie był zmiennokształtnym jaguarem, prawdopodobnie już by nie żył. Już i tak jaguar w nim był niespokojny. Zbliżał się okres godowy. Jego matka, zanim skończyła dwadzieścia pięć lat, była już w ciąży z drugim dzieckiem. Payce nie pragnął własnych dzieci. Nie był zainteresowany zapłodnieniem jakiejś tam kobiety, ale nie powiedziałby „nie” dzieleniu swojego życia z mężczyzną. Z właściwym mężczyzną. Payce nie był jakoś szczególnie wybredny. Facet nie musiał być atrakcyjny ani bogaty, ani nic z tych rzeczy, które zazwyczaj były pożądane. Payce szukał miłego faceta, mężczyzny, który nie będzie krzyczeć, ani wrzeszczeć, ani nie walnie go w twarz, gdy nie zaoferuje swojego tyłka przyjaciołom, których tamten przyprowadzi ze sobą. Na szczęście, Fred i jego przyjaciele byli zbyt pijani by pamiętać, co tak naprawdę zaszło. Całkowicie ujawniła się jego jaguarza strona i cholernie wszystkich przestraszył. Payce szybko spakował swoje rzeczy i wyszedł. Historia jego życia. Do dnia dzisiejszego Fred nie rozumiał, dlaczego Payce go zostawił, jak również nie tknął więcej ani kropli alkoholu. Widocznie, gdy był pijany, miewał halucynacje. Prawda była taka, że Payce słabo kontrolował swoją jaguarzą połówkę. Zawsze tak było. Ilekroć był w stresie albo zaskoczony, zmieniał się w jaguara. Rozdrażniona kocia 5

połowa jego osoby zawsze wpędzała go w kłopoty i prawdopodobnie będzie tak nadal, jeśli dożyje trzydziestki. Jako jedyne dziecko ocalałe ze swojego miotu, Payce był naprawdę sam na tym świecie. W kocim świecie nie wracało się do Mamy i Taty, gdy życie stawało się ciężkie. Zaciskało się zęby i robiło wszystko, by nie dać się zabić. Jęcząc, Payce usiadł na kanapie, chwycił swojego laptopa ze stolika i zalogował się na swój profil na portalu „Zmiennokształtny Poszukiwany”. - Zobaczmy jaki to nieudacznik chce mnie dzisiaj poznać. Odkąd przyłączył się do tego serwisu kojarzącego pary, zasypywany był mailami od potencjalnych partnerów. Żaden z nich nie wzbudził jego zainteresowania – nie chciałoby mu się nawet na nich nasikać, gdyby się palili. Sprawdzając swoją skrzynkę odbiorczą nie był zdziwiony, widząc trzydzieści pięć nowych wiadomości. Usunął pierwsze pięć wiadomości od mężczyzn, którzy pisali już do niego wcześniej. Otworzył następne dziesięć, usuwając je, gdy tylko zobaczył zdjęcia. Nie miał zamiaru tracić czasu odpowiadając mężczyznom, którzy nie byli tym, kogo szukał1. Przypadkowe otwarcie kolejnego maila sprawiło, że szczęka mu opadła, gdy zobaczył zdjęcie. - Musi być wyretuszowane. Nikt nie jest tak piękny. Na zdjęciu był mężczyzna ze złotymi włosami, złotymi oczami i lekko złotawą skórą. Payce sprawdził jego gatunek. - Typowe – stwierdził, prychając. Zrobił ruch, by skasować tego maila, ale coś go powstrzymało. Facet ze zdjęcia miał miły uśmiech. Nie w rodzaju „Spójrz, jaki jestem przystojny”, jaki widział na niektórych fotografiach. W oczach mężczyzny była życzliwość, tak jakby ten szczerze chciał odnaleźć swojego partnera. Czytanie portfolio Kevina rozśmieszyło Payce’a. Na liście było, że szuka on kogoś, z kim mógłby spać, jeść i chodzić na długie romantyczne spacery po lesie, gdzie mogliby się pieprzyć pod drzewami, ponieważ jest on „człowiekiem, który ceni sobie naturę”. Payce szybko sprawdził, że mężczyzna mieszka w odległości kilku godzin od Seattle, w Górach Kaskadowych. - Człowiek z gór, co? Payce kliknął na email, by napisać odpowiedź. Chciał się spotkać z tym mężczyzną. Odpowiedź nadeszła kilka sekund później, z zaproszeniem do domu Kevina na weekend. - Cholera, muszę pracować. Pomysł spędzenia weekendu w górach przemawiał do Payce’a, ale mieli napięty termin oddania tego budynku i nie mógł wziąć wolnego przez następne kilka tygodni. Payce odpisał Kevinowi. Muszę pracować w ten weekend. Zadzwoń do mnie. 1

[AK] nie, że się czepiam, ale ponoć wygląd nie był dla niego ważny ;)

6

Podał swój numer telefonu i wysłał odpowiedź. Payce czekał i czekał. Kręcąc głową na swoją głupotę, wstał po piwo. To nie było tak, że ten facet czekał przy komputerze na odpowiedź Payce’a. Zdążył zrobić dwa kroki w stronę kuchni, gdy zadzwoniła jego komórka. Payce wyrwał ją z mocowania przy pasku na swoim brzuchu. - Halo. - Cześć, skarbie. – Głęboki, seksowny, południowy akcent przetoczył się przez linię wprost do jego fiuta. – Mówi Kevin. - Eeee, cześć. - Przykro mi słyszeć, że musisz pracować. Co takiego robisz i kiedy to skończysz? Jeśli ten facet będzie tak z nim rozmawiał, to Payce skończy to w ciągu kilka minut. Jego fiut był twardszy niż marmur, który montował w pracy. - Pracuję w budownictwie. – Payce miał nadzieję, że facet nie był jednym z tych snobów, którzy z pogardą spoglądali na pracowników fizycznych. - Założę się, że masz wszelkiego rodzaju interesujące zgrubienia – zamruczał południowiec. Po raz pierwszy w życiu, Payce chciał wyrzucić swoje obowiązki za okno i iść trochę się zabawić. - Tak przypuszczam, a ty co robisz? - Kontynuował drogę w stronę kuchni, by wziąć swoje piwo, podczas gdy łagodny głos mruczał mu do ucha. - Nie chcę rozmawiać o mnie, chcę rozmawiać o tobie. Jesteś tak ładny jak na zdjęciu? Payce zakrztusił się piwem. - Ja?! A co powiesz o sobie, Panie Złoty Kocie? - Tak. Jestem dokładnie taki ładny jak na zdjęciu – odpowiedział mężczyzna. Payce słyszał uśmiech w jego głosie. – Musimy się spotkać i zrobić ładnego dwugłowego kota. Śmiejąc się, Payce odłożył piwo, zanim rozleje je całe po swojej kuchni. - Bardzo chciałbym to zrobić, ale jak powiedziałem, dopiero za kilka tygodni. - Nie jestem cierpliwym typem. Co ty na to, gdybym to ja przyszedł do ciebie? Czy masz kilka godzin, które mógłbyś poświęcić na lunch? - Jadasz długie lunche – zakpił sobie Payce. - Czasami trudno jest otworzyć słoik majonezu. - Czy tak to się teraz nazywa? - Nie obchodzi mnie jak to nazywasz. Ty pieprzysz mnie, ja pieprzę ciebie, ale jakoś jeden z nas pieprzy tego drugiego. Jestem twardy, od kiedy zobaczyłem twoje zdjęcie i z tego, co mogę powiedzieć, ty też jesteś zainteresowany. Naprawdę powinien powiedzieć temu facetowi, żeby się odchrzanił, ale było coś nieodpartego w jego głosie. - Nie jestem typem faceta, który wskakuje obcemu do łóżka.

7

- Cóż, kochanie, jestem gotów cię uwieść, jeśli to sprawi, że poczujesz się lepiej, ale oboje wiemy, że i tak skończysz z tyłkiem pode mną. – Głos mężczyzny brzmiał pewnie, ale nie przymilnie. Payce nie mógł uwierzyć w to, co robi. - Mam wolne w niedzielę – wypalił. – Mój szef jest zbyt skąpy, by płacić więcej za pracę w niedziele. - Będę, podaj mi adres. – Facet stracił nieco swojego akcentu, gdy mówił rozkazującym tonem… dobrze wiedzieć. Payce bez zastanowienia podał swój adres pewnemu siebie lwu po drugiej stronie telefonu. Jego rozum był rozdarty na myśl o spotkaniu z obcym, ale jego ciało miało odmienne poglądy. Payce przez dżinsy potarł swoją erekcję. Cholera, nigdy wcześniej trzy dni nie wydawały mu się wiecznością. - Nie musimy robić nic innego, zjemy tylko lunch, kochanie. Nie pozwól mi, żebym zmusił cię do zrobienia czegoś, na co nie jesteś gotowy. - Głos lwa złagodniał, jak gdyby ten wyczuł przez telefon nagły atak paniki Payce’a. To jedno zdanie sprawiło, że Payce poczuł, jak rozluźnia się mocny węzeł w jego brzuchu. - Dzięki, Kevin. Do zobaczenia w niedzielę. Uśmiechając się jak głupek, Payce rozłączył się, nim zacznie błagać swojego brzmiącego jak południowiec lwa, by wpadł z wizytą wcześniej. Miał wrażenie, że będzie potrzebował sporo energii, by poradzić sobie z Kevinem.

8

Rozdział 2

Nerwy Kevina, gdy jechał na spotkanie ze swoim partnerem w Seattle, były tak samo mocno roztrzęsione, jak jego ciężarówka. Nie potrafił sobie przypomnieć, by kiedykolwiek w życiu był tak zdenerwowany, nawet w momencie narodzin swoich synów. Miał nadzieję, że ciuchy, które wybrała mu Tia zadziałają. Zapewniła go, że elastyczna niebieska koszula podkreśla złoty kolor jego oczu, ale Kevin uważał, że to nie w jego stylu. Założył ją jednak, ponieważ Tia powiedziała mu, że rozdarte koszulki z nadrukami z liceum nie były deklaracją stylu ubierania się, który chciałby zaprezentować swojemu nowemu partnerowi. - Przyzwyczajaj go do siebie delikatnie, kochanie – powiedziała Tia, całując go w policzek. Kevin skorzystał z jej rady odnośnie koszulki, ale zbuntował się w kwestii swojego obuwia, gdy Tia przyniosła mu mokasyny. Mokasyny? Jaki gej nosi mokasyny? Postanowił, że założy swoją ulubioną parę kowbojskich butów i zignorował znaczący uśmieszek Tii. Oboje wiedzieli, że nosił je tak, jak dzieciak ściska kurczowo swój ulubiony kocyk, za każdym razem, gdy potrzebuje podniesienia na duchu. Kowbojki były miękkie, znoszone i przeszedł z nimi więcej, niż większość ludzi w dziesięcioletnim małżeństwie. Chciał być pochowany w tych butach. Oczywiście, jeśli nie będzie uważał na drogę, stanie się to szybciej, niż oczekiwał. Odetchnął z ulgą, gdy bez większych problemów znalazł mieszkanie Payce’a. W każdym razie, kto tak naprawdę potrzebował lewego tylnego światła? Budynek został zbudowany z brązowej cegły i położony był w miłym sąsiedztwie, nic luksusowego, ale dało się wyczuć solidną klasę pracującą. Kevin gotów był się założyć, że nie było tu żadnej eleganckiej kawiarni w zasięgu trzech przecznic. Powoli wydychając powietrze, by uspokoić nerwy, Kevin zamknął ciężarówkę i niemal w podskokach wszedł po schodach. Swoją małą walizkę pozostawił w kabinie ciężarówki. Nie chciał, by Payce zaczął myśleć, że Kevin pozwala sobie na zbyt wiele. Miał zamiar spędzić ten dzień i większość nocy ze swoim partnerem, ale nie chciał jeszcze o tym mówić Payce’owi, bo facet wydawał się płochliwy. Tia zdołała już mu wyperswadować przyniesienie obrączki tatusia. Zastanawiał się, jak mocno będzie musiał naciskać, by zaciągnąć zmiennego kota ze sobą w góry. Cholera, miał nadzieję, że Payce lubi dzieci. Naciskając na dzwonek u drzwi wejściowych do mieszkania Payce’a, Kevin przestępował z nogi na nogę, próbując opanować zdenerwowanie. Czuł się bardziej podekscytowany, niż kiedy był lwiątkiem i na Boże Narodzenie tatuś podarował mu zabawkękrówkę, która krzyczała, gdy ją gryzł. To nagłe wspomnienie sprawiło, że zaczął się zastanawiać, gdzie mógłby zdobyć taką dla swoich chłopców. - Halo – ochrypły głos odezwał się przez głośnik. - Payce, skarbie, to ja - Kevin. Wpuść mnie do środka. 9

Brzęczyk, kliknięcie i Kevin otworzył drzwi. Payce mieszkał na czwartym piętrze, ale Kevin był zbyt niecierpliwy, by czekać na windę. W kilka minut wbiegł po schodach i załomotał do drzwi Payce’a. Drzwi się otworzyły i Kevin się zagapił. - Łał, jesteś jeszcze ładniejszy niż Adrian. Payce był tak wysoki jak Kevin, ale większy, umięśniony jak ktoś, kto zarabia na życie pracując fizycznie. Kevin nie spodziewał się tego. W jego myślach, jego partner był mniejszy, bardziej delikatny, a to było o wiele lepsze od jego wyobrażeń. Czarne włosy, czarne oczy i pełne, mówiące „chcę-cię-ssać” usta umiejscowione na wyrzeźbionej, męskiej twarzy sprawiły, że Kevin był twardszy niż kiedykolwiek wcześniej. Określenie „ładny” nie oddawało urody tego faceta, on był piękny. Miał nadzieję, że jego ślina nie utworzyła kałuży na drewnianej podłodze. - Kim do cholery jest Adrian? – Grymas niezadowolenia wykrzywił te fantastyczne rysy twarzy. - Hmm. Kto? - Adrian, ten facet, od którego jestem ładniejszy? – Wymówił słowo „ładniejszy” jakby to była obraza. - Oh, to partner mojego alfy, chcesz zobaczyć? - Najpierw wejdź. – Payce złapał Kevina za nadgarstek i wciągnął go do środka. Kevin warknął, gdy przeszła przez niego iskra pożądania wstrząsając nim niczym błyskawica. Zatrzasnął za sobą drzwi, nim wyszarpnął swój nadgarstek, przyciągając Payce’a w swoją stronę. Ich ciała uderzyły o siebie, posyłając ich na drzwi wejściowe. Ściskając w dłoni koszulę Payce’a, Kevin warknął: - Pocałuj mnie. Payce nie kłócił się. Złote iskry zamigotały w jego ciemnych oczach, gdy jego usta spoczęły na ustach Kevina, jak u mężczyzny, który zamierza wziąć to, czego pragnie i lepiej żeby się to spodobało Kevinowi. Kevin jęknął, dając znać drugiemu mężczyźnie, jak bardzo mu się podoba pocałunek i twarde ciało przygniatające go do drewnianych drzwi. Payce nie wiedział, co go naszło. To było tak, jakby chciał pożreć tego złotego lwa. Gdy z ust Kevina wyszło imię innego mężczyzny, jego ciało ogarnęła agresja, jakiej nie znał. Myśl, że ten facet mógłby chociaż pomyśleć o kimś innym, patrząc na Payce’a, uczyniła go niekontrolowanie wściekłym, co było głupie, zważywszy na fakt, że dopiero co się poznali. Całowanie Kevina było lepsze, niż cokolwiek co czuł wcześniej. Wargi mężczyzny były miękkie, ale jędrne, tak jakby były stworzone dla ust Payce’a. A gdy Kevin jęknął mu w usta, Payce prawie doszedł w swoich spodniach od tego doznania. Wszystkie wątpliwości, że lew mógłby nie być dla niego atrakcyjny zniknęły, gdy tylko zobaczył Kevina. Pragnął otulić się nim i pławić w jego zapachu. Kurwa. Payce wyszarpnął się z uścisku Kevina. - T-ty jesteś moim partnerem – powiedział, dysząc. 10

Kevin oparł się o drzwi i obdarzył go leniwym uśmiechem. Jego oczy miały kolor ciemnego złota - kolor, który Payce’owi już zawsze będzie się kojarzył z kolorem pożądania. - Aha. Brak zaskoczenia u lwa na to wstrząsające odkrycie powiedział Payce’owi więcej niż słowa. - Ty wiedziałeś? Ale skąd? Wzruszając ramionami, lew ponownie sięgnął po niego. - Widziałem twoje zdjęcie. Payce zrobił krok do tyłu. - Ja też widziałem twoje zdjęcie, ale nie doznałem żadnego objawienia. - Może to lwia cecha. – Kevin zrobił krok do przodu. Payce po raz pierwszy poczuł, jak to jest być zwierzyną. Na każdy krok, który zrobił do tyłu, Kevin robił jeden do przodu. Żartobliwy wyraz twarzy zniknął, zastąpiony przez przyprawiające o dreszcz napięcie, które powiedziało Payce’owi, że zostanie oznaczony, niezależnie czy będzie tego chciał czy nie. Podniósł dłoń do góry, czując się jak groteskowa dziewica w kiepskim romansie i zdziwił się, kiedy to zadziałało. Kevin się zatrzymał. - Co! – podniósł głos, irytacja wykrzywiła jego przystojną twarz. Payce wzbraniał się przed rozproszeniem przez oczywiste piękno swojego partnera. Ten mężczyzna był jak złoty bóg i on chciał się na niego wspiąć jak na górę Olimp, ale nie miał zamiaru dać się wciągnąć w pospieszne wiązanie z facetem, którego ledwo znał. - Nie jestem gotowy, by się wiązać. - Jesteś gotowy – oświadczył Kevin, robiąc mały krok w stronę Payce’a. - Stój. - No co?! – Ton Kevina zaczął być charakterystycznie jękliwy, co Payce uznał za niesamowicie śmieszne. Był jak dziecko, któremu odmówiono jego ulubionej zabawki. - Nie chcesz być moim partnerem? Ból w tych złotych oczach działał na jego zgubę. Wzdychając, Payce opadł na kanapę poklepując miejsce obok siebie. - Tak już lepiej – powiedział Kevin, siadając tak blisko obok Payce, jak to było możliwe, bez siadania na jego kolanach. Kevin pochylił się, by go pocałować. Payce powstrzymał Kevina, opierając swoją dłoń na jego klatce piersiowej. - Nie. – powiedział. Z jękiem, Kevin opadł z powrotem na kanapę. - Dlaczego zwyczajnie nie wbijesz mi noża prosto w serce i nie skończysz z tym? - Lubisz dramatyzować, prawda? – zapytał rozbawiony Payce. Lew przechodził od jednej gwałtownej emocji do drugiej, nie robiąc ani chwili przerwy, by ochłonąć. 11

- Po prostu jestem typem “wszystko albo nic” – przyznał Kevin, zerkając na niego spod swoich złotych rzęs. - Nie myśl sobie, że mnie uwiedziesz tym swoim seksownym spojrzeniem. – Payce potrząsnął palcem na lwa. – Musimy poważnie porozmawiać. - Nie, nie musimy. Zanim Payce zdążył zaprotestować, znalazł się na kolanach lwa. - Wcale nie musimy poważnie porozmawiać. Po prostu pieprzymy się jak napalone koty, ty przeprowadzisz się do mojego stada i będziemy żyć długo i szczęśliwie. Wzrok Kevina był przerażająco poważny. Dla mężczyzny, który nie lubił być poważny, wyraz jego twarzy mówił wszystko. Kevin nie żartował w tej chwili. Miał na myśli wszystko to, co właśnie powiedział. - Dlaczego miałbym chcieć się wyprowadzić z Seattle, kiedy tutaj mam wszystko, czego potrzebuję? Nawet nie wiemy jeszcze, czy do siebie pasujemy. – Gdy tylko wypowiedział te słowa, Payce poczuł jak rumieniec pokrywa jego policzki. Fakt, że obaj byli twardzi i mający na siebie ochotę świadczył o tym, że z ich seksualną atrakcyjnością wszystko było w porządku. – Tylko dlatego, że nasze ciała do siebie pasują, nie znaczy jeszcze, że nasze umysły także. To zabrzmiało rozsądnie, prawda? Kevin spojrzał na niego pobłażliwie, jak gdyby Payce był niezbyt rozgarniętym dzieckiem. - Rozwiązanie jest oczywiste. - Czyżby? Kevin skinął głową. - Nie myśl. I nagle podstępny lew rzucił się na jaguara i pocałował go, wypierając każdą dziwaczną myśl z jego głowy. W tamtej chwili Payce wiedział, że zrobi wszystko, czego Kevin będzie chciał, dopóki będzie czuł tego wspaniałego fiuta wypełniającego jego tyłek. Przerwał ich pocałunek, by coś powiedzieć, ale Kevin wsunął swoje silne dłonie w jego włosy i szarpnął go z powrotem. Lekki ból sprawił, że stał się jeszcze twardszy. Cholera! Wystarczyło dziesięć minut, by seksowny lew odkrył jego zboczenie. Uwielbiał, gdy ktoś mu rozkazywał. Nie był zainteresowany batami czy też łańcuchami, ale wizja silnego mężczyzny, który potrafiłby go przytrzymać jednocześnie pieprząc go do utraty tchu, szybko go podnieciła. - Podoba ci się to, prawda? – Kevin odchylił się i uśmiechnął się do niego szelmowsko pokazując końcówki kłów, a następnie ześlizgnął się z jego kolan. - Rozbieraj się – rozkazał. Payce wstał i zdjął koszulę, usatysfakcjonowany cichym jękiem drugiego mężczyzny. Kiedy spojrzał na Kevina, wyraz twarzy lwa był spokojny, ale niewzruszony. Może sobie wyobraził ten dźwięk. - Spodnie – warknął Kevin. Uśmiechając się, Payce pozbył się swoich dżinsów, powoli odkrywając przed Kevinem, że nie ma na sobie żadnej bielizny. 12

- Łaaadniee. – Powrócił południowy akcent, na dźwięk którego Payce’owi zrobiło się gorąco od stóp do głów. Był to głos, do którego mógłby się przyzwyczaić leżąc przywiązany nieruchomo do łóżka, podczas gdy seksowny południowiec stałby nad nim. - Skąd jesteś? – Musiał to wiedzieć. - Jestem chłopakiem z Luizjany. A teraz stój jak należy. Wiesz, co mam na myśli. – Miękki akcent Kevina stwardniał, tak samo jak prawie każda część ciała Payce’a. Stojąc prosto, Payce chwycił swój lewy nadgarstek prawą ręką za swoimi plecami i stanął w rozkroku na szerokość barków. Nadal w ubraniu, Kevin zrobił wokół niego kółeczko. - Bardzo ładnie. Żadnych tatuaży ani kolczyków? - Nie, proszę pana. Tak naturalnym było nazwać tego mężczyznę panem. To uspokoiło jego Jaguara. Jego wewnętrzna bestia szalała próbując uciec od chwili, gdy Kevin wszedł do środka. Teraz zwinął się w szczęśliwego kotka, niemal mrucząc pod spojrzeniem lwa. Może to był sposób. Może jego jaguar potrzebował kogoś, kogo uznałby za silniejszego kota. Kevin był jednym z nielicznych ludzi na tej planecie, który mógłby go poskromić - coś, czego nie potrafiłby zrobić żaden człowiek, niezależnie od tego, jak silnym byłby Dominantem. Po raz pierwszy od dłuższego czasu, Payce poczuł spokój. Wiedział, że nawet jeśli zeświruje i zmieni się w jaguara, zwierzę jego partnera jest większe, silniejsze i będzie w stanie go powalić na ziemię, nim stanie się coś złego. - Teraz musimy ustalić kilka zasad w naszym związku. – Miękki akcent Kevina zniknął. Co za ulga, że lew był tak bardzo wyrazisty. Payce zawsze będzie w stanie ocenić stan emocjonalny swojego partnera po brzmieniu jego akcentu. Oczyścił umysł i skoncentrował na słowach Kevina. - Jesteś mój i jeśli ktokolwiek cię dotknie, zabiję go. Zrozumiałeś? - Tak proszę pana. - Jeśli ich dotkniesz, zabiję ich. Zrozumiałeś? - Tak proszę pana. - Jestem spokojnym człowiekiem i oczekuję, że w naszym związku będziesz moim równorzędnym partnerem, ale w sypialni to ja będę rządził. Wreszcie – Kevin podniósł dłoń do góry, jakby chciał powstrzymać Payce’a przed powiedzeniem czegoś – to nie oznacza, że zawsze będę na górze. Lubię mieć faceta w sobie tak samo, jak lubię być na górze, ale wpierw mogę cię związać. Masz jakieś zastrzeżenia? Obraz Kevina ujeżdżającego go, podczas gdy on sam jest przywiązany do łóżka, to było zbyt wiele dla Payce’a. Jego ciało zadrżało, gdy sperma wystrzeliła z jego fiuta, spryskując drewnianą podłogę. - Uznam to za nie – powiedział Kevin tym swoim powolnym, wyluzowanym akcentem. - Możesz to uznać za cokolwiek chcesz, tak długo, jak będziesz mnie brał – wydyszał Payce przez swój orgazm. - Sypialnia – warknął Kevin. Payce zmienił pozycję, chwycił Kevina za nadgarstek i pociągnął w stronę korytarza. Później może posprzątać ten bałagan. 13

- Może powinniśmy przemyśleć, kto tu dowodzi – stwierdził Kevin i Payce usłyszał w jego głosie rozbawienie. - Jeszcze nie jesteśmy w sypialni. – Payce puścił rękę lwa, jak tylko przekroczyli próg sypialni. – Teraz jesteśmy. Możesz dowodzić. Szelmowski uśmiech Kevina spowodował, że po kręgosłupie przeszły mu ciarki i, w cudowny sposób, jego fiut znów zaczął mu stawać. Spojrzał na niego ze zdumieniem. - Lwy w rui kopulują ze sobą od dwudziestu do czterdziestu razy dziennie – stwierdził rzeczowo Kevin, rozbierając się z koszuli w kolorze morskim i eksponując swoje wspaniale umięśnione ciało, co sprawiało, że Payce znów zaczął się zastanawiać, jak Kevin zarabia na życie. - Nie jestem samicą lwa, a jeśli spróbujesz mnie pieprzyć czterdzieści razy na dzień, zmiażdżę ci czaszkę. – odpowiedział Payce. - Dość konkretnie – Kevin przechylił głowę na bok. - To cecha jaguarów. – Payce wzruszył ramionami. - Aha. Payce zauważył, że jego słowa nie miały żadnego wpływu na zamiar Kevina związania się z nim, bo mężczyzna kontynuował rozbieranie się, odsłaniając swoje ciało, które jaguar był bardziej niż chętny odkrywać w całości swoim językiem. - Na łóżko – rozkazał Kevin. Drżąc z podniecenia, Payce odwrócił się i wolno wspiął na łóżko, upewniając się, że Kevin ma dobry widok na jego poruszający się tyłek. Niski pomruk za nim powiedział mu, że jego taktyka została zauważona. - Igrasz z ogniem, chłopcze. Payce przewrócił się na bok, usiłując wyglądać na bardziej pewnego siebie, niż naprawę się czuł. Minęło sporo czasu od ostatniego kochanka, a odkąd uprawiał seks ze zmiennym cała wieczność. Czuły uśmiech, jakim obdarzył go Kevin ukoił jego nerwy. - Po prostu powiedz mi, jeśli jest coś, czego nie lubisz. Payce odpowiedział mu czarującym uśmiechem. - Czy potrzebuję bezpiecznego słowa? Śmiejąc się, Kevin wczołgał się na łóżko i ukląkł na czworakach nad ciałem Payce’a. Fiut jaguara podniósł się do góry, by go przywitać. - Nie kręcimy filmu, skarbie, po prostu jeden mężczyzna kocha się z drugim. Nie zrobię nic, co zmusiłoby cię do czegokolwiek, oprócz wykrzyczenia mojego imienia. Payce uśmiechnął się do pewnego siebie mężczyzny nad sobą. - Co każe ci myśleć, że będę krzyczał? - Kochanie, oni zawsze krzyczą. Payce nie mógł powstrzymać warkotu, który jego jaguar wypchnął przez gardło. Myśl, że ktokolwiek inny był w takiej pozycji jak on teraz, sprawiała, że miał ochotę coś zabić. Teraz już wiedział, co Kevin miał na myśli. Przedtem uważał, że lew zwyczajnie dramatyzuje. Najwidoczniej nie. 14

- Spokojnie skarbie, spokojnie. Głos Kevina przyhamował chęć Payce’a do zmiany. Ręce lwa trzymające go za nadgarstki uspokoiły go, tłumiąc jego wściekłość. - Twój kotek jest tuż pod powierzchnią, prawda kochanie? - Tak – sapnął Payce. Wdychanie zapachu mężczyzny, o którym wiedział, że jest jego partnerem uspokoiło go bardziej niż jakakolwiek terapia radzenia sobie z gniewem dla zmiennych. Brał udział w dostatecznie wielu, by to wiedzieć. Kevin pochylił się, pocierając swoim policzkiem o policzek Payce’a, najpierw o jeden, potem o drugi, oznaczając go swoim zapachem. Oddychając feromonami Kevina, jego jaguar uspokoił się całkowicie. Wzdychając, Payce leżał kompletnie odurzony pod swoim partnerem. - Nie jestem prawiczkiem – odezwał się Kevin, jego oczy błyszczały. – To dla ciebie żaden problem, prawda, dziecinko? - Dziecinko? Ach tak? Uśmiech Kevina zrobił się szerszy. - Kwiatuszku? Złotko? Słoneczko? Kiciu? - Kiedyś musisz spać – Payce przypomniał Kevinowi. Lew roześmiał się. Payce nie myślał, że kiedykolwiek w życiu spotka tak radosną osobę. Pomimo swojej wielkiej, przystojnej powłoki zewnętrznej, w środku był po prostu dużym, głupkowatym lwem. To czyniło go jeszcze bardziej atrakcyjnym dla Payce’a, który nigdy w życiu nie śmiał się tak bardzo. Oto był człowiek, który wiedział jak się bawić, i który mógł wnieść trochę radości do życia Payce’a. Nagłe ugryzienie w brodawkę zwróciło jego uwagę z powrotem na lwa. - Uważaj, kiciu – drażnił się z nim Kevin. - Pozbędę się ciebie – ostrzegł go Payce, ale nie mógł powstrzymać uśmiechu rozpościerającego się na twarzy. Naprawdę polubił tego faceta. - Ale pomyśl o zabawie, którą wtedy stracisz – stwierdził Kevin zalotnym tonem, a następnie pochylił się i ugryzł Payce’a w sutek, sprawiając, że ten wygiął się w łuk pod wpływem ust lwa. Cholera, kiedy stały się takie wrażliwe? - Gdzie jest środek nawilżający? Payce poderwał się w stronę nocnego stolika, wyciągając ze środka małą butelkę. Krzyknął, gdy ta wyślizgnęła mu się z ręki, uderzyła w stół i wpadła pod łóżko. Payce odwrócił się i spojrzał w zdumione oczy Kevina, po czym obaj wybuchli śmiechem. Kevin zsunął się z niego. - Lepiej, żebyś go podniósł, kochanie. Jestem dość duży, nie będziesz chciał mnie wpuścić bez środka nawilżającego. Patrząc z uznaniem na ciało zmiennego lwa, Payce musiał się z nim zgodzić. 15

- I to sporej ilości. Pochylony, by sięgnąć po środek, trzymał go pomiędzy palcami, nim klaps w pośladek sprawił, że upuścił butelkę. - Hej! – Spojrzał gniewnie na Kevina przez ramię. Lew miał czelność uśmiechać się do niego, pokazując komplet lśniących białych zębów. - Przepraszam kochanie, ale nie potrafię się oprzeć tego rodzaju pokusie. - Czy jest jakaś pokusa, której potrafisz się oprzeć? - Rzadko – przyznał Kevin. – A teraz łap ten środek, żebym mógł docenić twój wspaniały tyłek. Payce był pewien, że jego policzki zrobiły się czerwieńsze niż pośladki po klapsie. Podniósłszy szybko butelkę z lubrykantem, opadł na plecy i wyciągnął dłoń w stronę Kevina. - I co ja mam z tym zrobić? – spytał Kevin, mrugając do niego. – Przygotuj się dla mnie sam. Nie wstydzę się powiedzieć, że już jestem gotowy i jeśli dotknę cię nim zacznę cię pieprzyć, to stracę kontrolę. Payce był jednocześnie rozczarowany i zadowolony. Nigdy nie miał mężczyzny, który pragnąłby go tak bardzo, ale w końcu, nigdy wcześniej nie spotkał swojego partnera życiowego. Obficie rozsmarowując zimny płyn na swoich palcach, Payce włożył dwa z nich do swojej dziurki, rozluźniając ciasny pączek tak, by móc przyjąć swojego kochanka. Jego długie palce potarły o prostatę sprawiając, że aż jęknął z wrażenia. - Hej, nie zaczynaj beze mnie. – Kevin chwycił Payce’a za nadgarstek, odciągając jego palce, by zastąpić je swoim grubym penisem. - Ahhh – westchnął Payce, gdy zmienny wniknął do jego środka. Był w niebie. Nigdy wcześniej nie czuł się tak dobrze. Spoglądając w oczy swojego kochanka, jaguar pochylił głowę. - Ugryź mnie. Uczyń mnie swoim partnerem. Południowiec zareagował na to oświadczenie niskim pomrukiem. Nim Payce zdołał cofnąć swoją wywołaną pożądaniem prośbę, kły przebiły miejsce pomiędzy ramieniem a szyją. Tam, gdzie spodziewał się bólu, przepełniła go radość. Było tak, jakby druga połówka jego duszy wsunęła się na swoje miejsce i teraz był kompletny. Jaguar w nim zamruczał na to połączenie. Jak tylko jego kot poczuł się na wpół odprężony, jego ciałem wstrząsnęło jak marionetką, pulsująca sperma wystrzeliwała z jego ciała krótkimi spazmatycznymi strumieniami. Jego wzrok osłabł. Nim pogrążył się w całkowitej ciemności, usłyszał przeciągły południowy akcent Kevina: “Teraz jesteś mój.”

16

Rozdział 3

Kevin obudził się z całkiem nową świadomością drugiej osoby obok siebie. Miewał przedtem kochanków i nawet spał u ich boku, ale nigdy nie miał partnera życiowego. Po oznaczeniu Payce’a poprzedniej nocy, rozumiał teraz różnicę. Aby zakończyć cykl godowy, Payce też musiał go ugryźć, ale Kevin się nie martwił. Już teraz czuł ich powiązanie. Zawył alarm, przerywając spokojną ciszę poranka. Payce wyrwał się ze snu i walnął w budzik tak mocno, że Kevin usłyszał, jak pęka plastik. Jak można chcieć być budzonym w taki sposób? Kevin najbardziej lubił, gdy budziło go łaskotanie paluszków jego małych chłopców. Pachniały płatkami, tostem z masłem orzechowym i tym niedefiniowalnym zapachem małych dzieci. Pobudka obok nagiego ciała jego partnera mogła stać się jego nowym ulubionym sposobem. - Bry. – Głos Payce’a był chropowaty od snu i sprawiał, że poranna erekcja Kevina była dziesięć razy twardsza. Nie mógł uwierzyć w swoje szczęście, że znalazł partnera, który lubił, jak mu się rozkazywało w sypialni. Kevin pochylił się, by pocałować Payce’a, ale przerwał mu dzwonek komórki. - Myślę, że ten jest twój. – powiedział Payce. Uśmiechnął się szeroko, gdy Kevin na niego warknął. - Zaraz wracam kochanie. Zapamiętaj tę myśl. Gdyby telefon zadzwonił wczorajszej nocy, Kevin by go nie odebrał, ale tak wcześnie rano, to mogło dotyczyć jego dzieci. Po przeszukaniu spodni, odebrał iPhone’a. Na ekranie pojawiło się jego dwóch chłopców. Pięcioletni Chase i siedmioletni Quinn patrzyli na niego podekscytowanymi złotymi oczami. - Tatusiu! - Dzień dobry chłopcy, jak się macie? - Mama powiedziała, że możemy zadzwonić – poinformował Quinn z wyzywająco przekrzywionym podbródkiem. - Wcale nie, wzięliśmy telefon z jej torebki – przyznał Chase z łobuzerskim uśmiechem. - W porządku, chłopcy. Dlaczego dzwonicie? Jego penis szybko opadł, gdy spojrzał w drogie twarze swoich dzieci. Byli do siebie bardzo podobni, ładna mieszanka jasnozłotych włosów Tii i jego własnych, bardziej męskich rysów twarzy. - Tęsknię za tobą tatusiu – powiedział Chase z uśmiechem, ukazując dołeczek w policzku. - Czy znalazłeś swojego partnera? – zapytał Quinn. Quinn był tym poważniejszym z dwójki. Podczas gdy jego młodszy brat był żywym srebrem, Quinn badał wszystko z dokładnością, która świadczyła o tym, że jest świadomy swojego otoczenia. Pomimo zaledwie dwóch lat różnicy, Quinn przewodził tej dwójce. Kevin był przekonany, że Quinn będzie tym, który opuści rodzinę i założy swoje własne stado. - Tak, znalazłem. Chcecie się z nim spotkać? 17

- Tak! – zawołali chórem. Kevin odwrócił się, ale zastał puste łóżko. Aha, może jego partner musiał skorzystać z łazienki. - Przykro mi chłopcy. Payce musiał przygotować się do pracy – zbył synów. – Wkrótce przyprowadzę go do domu. A teraz, bądźcie dobrzy dla mamy i nie kradnijcie jej niczego z torebki. - Tak tatusiu – odpowiedzieli razem. Kevin rozłączył się i poszedł poszukać swojego partnera. Szybko znalazł go w kuchni, jedzącego miskę płatków. - Wiesz, bardziej pożywnie byłoby zjeść to pudełko – powiedział Kevin, pochylając się nad stołem. Był trochę wkurzony widząc, że Payce jest już ubrany, ale rozumiał, że musi iść do pracy, więc Kevin stłumił swoje rozdrażnienie. Payce spojrzał na niego gniewnie. - Co? - Masz dzieci. Kevin wzruszył ramionami. - I co z tego. - Nie powiedziałeś mi. – Wyraz bólu powstrzymał Kevina przed uszczypliwą odpowiedzią. - Nie byliśmy zbytnio w nastroju do rozmowy – przypomniał cicho Payce’owi. - Nie wiem, czy potrafię zajmować się dziećmi. Jaguary łączą się w pary, a potem porzucają, nie zostają w pobliżu po rozstaniu. Nie mogę być tatą. Kevin wyprostował się za ladą kuchenną. - A kto cię o to prosił? Ja jestem ich ojcem. Jeśli chcesz być częścią ich życia, w porządku. Jeśli nie, Tia i ja dobrze sobie radzimy wspólnie je wychowując. Nie potrzebujemy niechętnej trzeciej osoby. - Kto to jest Tia? Kevin już otwierał usta, ale Payce powstrzymał go ręką uniesioną do góry. - Nieważne. Muszę iść do pracy. Porozmawiamy później. – Pochylając się do przodu, przycisnął usta do ust Kevina. Kevin wyciągnął ręce i objął nimi oba policzki Payce’a. - Porozmawiamy później. Nie chcę żadnych sekretów pomiędzy nami. Przykro mi, jeśli jesteś zdenerwowany z powodu moich dzieci, ale ja je kocham i nie zamieniłbym ich na nic. Chcę się dogadać, ale nie zrezygnuję z dzieci. Payce skinął głową, ale unikał wzroku Kevina. - Rozumiem. – Zaśmiał się szorstko. – Przynajmniej w sensie filozoficznym. Nie proszę cię, żebyś zrezygnował z dzieci. Po prostu muszę przywyknąć do tej myśli. - Ach tak? – Kevin pocałował go mocno w usta. – Nie spiesz się. Nie ma pośpiechu. Ale w zasadzie był, jego ciało krzyczało, by dokończyć wiązanie, ale nie chciał mówić Payce’owi, jak silny przymus odczuwał. Nie chciał się wiązać na zawsze ze swoim 18

partnerem, naciskając na niego. Szczęśliwa para wiedzie szczęśliwe życie, a on nie chciał popełnić błędu, o ile miał na to jakikolwiek wpływ. - A co tak naprawdę robisz? – zapytał Payce ze zmęczonym uśmiechem. Kevin wzruszył ramionami. - Zajmuję się różnymi rzeczami, księgowością. - Praca biurowa, co? – Oczy Payce’a zmierzyły go od góry do dołu. – Nie wyglądasz na pracownika biurowego. - Zbieraj się do pracy. Nie chcesz się spóźnić Kevin nie chciał rozmawiać o tym, co robi. Mógłby stracić zainteresowanie swojego partnera, gdyby ten dowiedział się, że tak naprawdę to robi niewiele. Po śmierci ojca, Kevin odziedziczył wszystko i większość swojego czasu spędzał śpiąc na słońcu, bawiąc się z dziećmi i licząc pieniądze.2 To było próżniacze życie, dlatego równoważył to, sponsorując organizacje charytatywne opiekujące się zmiennymi dziećmi. “Lwie Serce” było teraz światowym przedsiębiorstwem. Kevin pozostawiał bieżące prowadzenie firmy swoim pracownikom, ale dbał o to, żeby było wiele niezależnych opinii na temat każdego domu, żeby nie było żadnych przypadków wykorzystywania. Raz do roku, Kevin osobiście sprawdzał domy. Wszystkich domów było dwanaście, a dwa kolejne były w budowie. Czując się niekomfortowo w roli filantropa, Kevin nie chciał się dzielić tą częścią z Paycem. To czyniło go zbytnim świętoszkiem, a nie był to sposób, by przyciągnąć seksownego mężczyznę do swojego boku. Mężczyźni tacy jak Payce, pragnęli złych chłopców. Kevin potrafił być tak zły, jak tylko potrzeba, by dostać mężczyznę, którego pragnął. *** Payce opuścił mieszkanie z westchnieniem ulgi. Choć bardzo lubił Kevina i chciał go na swojego partnera, ta cała sprawa z dzieciakami wytrąciła go z równowagi. Samce jaguarów nie zajmowały się dziećmi. Zostawiały je po narodzinach z ich matkami. Payce nie wiedział nawet, kto jest jego ojcem i w sumie nie był tym zainteresowany. Fakt, że Kevin nie tylko znał swoje dzieci, ale był też częścią ich codziennego życia, dobrze świadczył o tym mężczyźnie. Jednak to odsłoniło ogromny brak pewności siebie, z którego Payce nie zdawał sobie sprawy. Rzut oka na telefon Kevina, gdy przechodził obok powiedział mu, że są szczęśliwymi, kochanymi dziećmi. Mieli tak szczęśliwe życie, że praktycznie skakali z radości. Czy on, jako dziecko, miał kiedykolwiek tyle radości? Wracając do wspomnień, Payce pomyślał, że jednak nie. W żadnym wypadku nie znęcano się nad nim, ale jego matka nigdy nie była tak pełna zapału jak Kevin, gdy rozmawiał ze swoimi dziećmi przez telefon. Payce nie miał im za złe, że im przeszkodzili, mimo że jego ciało krzyczało za seksownym zmiennym. Miał za złe, że Kevin nie chciał, by on się zaangażował. Gdy zakończą cykl wiązania się, Payce będzie stałą częścią życia Kevina. Nie zamierzał być trzecim do pary – mężczyzną przedstawianym jako partner Kevina, a nie jako drugi ojciec jego dzieci. Jeśli Payce chciał być w tym związku, zamierzał być w nim całkowicie. 2

Ooo, nie miałabym nic przeciwko takiemu trybowi życia :P Może jest ktoś chętny, by zapisać mi co nieco w testamencie? ^^

19

W chwili, gdy Payce dotarł do pracy, zdał sobie sprawę, że na przestrzeni tych kilku mil przeszedł w swoim wewnętrznym monologu od bycia kompletnie zielonym w kwestii dzieci, do zostawania ojcem roku. Potrząsając głową na swoją głupotę, Payce wysiadł z ciężarówki. Kilka minut zajęło mu uświadomienie sobie, skąd ten ból w jego klatce piersiowej. To z tęsknoty. Naprawdę chciał stać się częścią tej szczęśliwej rodziny. Zastanawiał się, jaka jest Tia. - Widzę, że udało ci się przyjść. – Twardy głos brygadzisty wdarł się w myśli Payce’a. Spojrzał na telefon. - Jestem na czas. - Hmm. – Jim Thompson był dużym facetem z ogromnym brzuchem i skłonnością do złośliwości. Gdyby nie płacił tak dobrze, Payce już dawno temu by odszedł, do diaska, połowa ludzi to zrobiła. – Mam zamiar umieścić cię w nowym sektorze. W łazienkach na parterze trzeba położyć płytki. Pudła są w korytarzu. Payce skinął głową. - Brzmi dobrze. Podbiję kartę i zaczynam. - Dobrze. – Jim przyjrzał mu się dokładnie. – Jesteś dzisiaj jakiś inny. Payce wzruszył ramionami. Nie miał zamiaru mówić szefowi, że to „blask po ugryzieniu przez partnera”. - Bierz się do roboty. - Tak, proszę pana. Odchodząc, Payce musiał zmagać się z kontrolowaniem erekcji, której dostał na wspomnienie partnera. Cholera. Usiłował myśleć o nudnych rzeczach po drodze do łazienki w holu na dolnym piętrze. Po co im była łazienka na poziomie holu nie miał pojęcia, ale podejrzewał, że to dodatek do restauracji albo jakiejś firmy. Tak naprawdę to nie był jego interes, o ile płacili mu regularnie. Mogli tam umieścić zoo, a on położyłby płytki. Było mu wszystko jedno. Payce był zainteresowany tylko wtedy, gdy zatrudniali go do zrobienia mozaiki. To była praca, którą kochał. Tworzenie obrazu z gazyliona3 małych kawałeczków dostarczało mu głębokiej satysfakcji, której brakowało przy układaniu w rzędach milionów białych płytek. Jednak w obecnej sytuacji ekonomicznej, takie prace zdarzały się rzadko. Nie skupiając się na złym losie, Payce przemaszerował przez marmurowy hol, profesjonalnym okiem sprawdzając błędy w płytkach, które pomagał kłaść w zeszłym tygodniu. - Wygląda dobrze – Dennis Wills, jego najlepszy przyjaciel i jedyny poza nim zmienny w tym miejscu pracy, podszedł powoli do niego. Jego oczy kojota skanowały płytki nawet wtedy, gdy dyskretnie obwąchiwał jaguara. - Dlaczego mnie obwąchujesz? – zapytał Payce, czekając by przekonać się, czy Dennis zorientuje się, o co chodzi. Niebieskie, przeszywające oczy Dennisa rozszerzyły się. - Jesteś związany. Znalazłeś swojego życiowego partnera. Tak!!! 3

Gazylion – fikcyjna ogromna ilość

20

Payce’owi zakręciło się w głowie, gdy Dennis podniósł go i zrobił z nim kółko. - Gratulacje. Śmiejąc się, Payce usiłował złapać równowagę, gdy bezceremonialnie został postawiony z powrotem na nogi. - Dzięki. - Jaki on jest? Payce westchnął. - Absolutnie wspaniały. - Cóż, będziesz tak uważał. To twój partner. To on, prawda? Payce przytaknął. - Poznałem go poprzez serwis randkowy. Dennis pchnął swój smartfon w stronę przyjaciela. - Pokaż mi jego zdjęcie. - Dobra. – Potrząsając głową, Payce zalogował się na stronie i zatrzymał na profilu Kevina. - O mój Boże! – krzyknął Dennis, patrząc na telefon. – On jest kurewsko piękny! Ty szczęściarzu. Payce nie mógł powstrzymać uśmiechu. - Jest piękny, prawda? - Kiedy to się stało? - Wczoraj. Przyjechał do mnie z Gór Kaskadowych. - Więc dlaczego jesteś tutaj, zamiast być w swoim mieszkaniu? Payce westchnął, gdy przypomniał sobie, co spowodowało jego ucieczkę z domu. - On ma dzieci. - Aha, a ty nienawidzisz dzieci? - Nie! Nie wiem, co czuję w związku z dziećmi, ale on był cały chętny, żebym się w to nie angażował. Zanim miałem okazję mu odpowiedzieć, on już mi mówił, że nie muszę być częścią ich życia, jeśli tego nie chcę, ale co za dupek nie chciałby pomóc wychowywać dzieci swojego partnera? Dennis gapił się na niego tak, jakby wyrosły mu dwie głowy. - Jaki był twój ojciec? Payce wzruszył ramionami. - Nigdy go nie poznałem. - Mój wykopał mnie jak tylko skończyłem osiemnastkę. Zrobiłby to wcześniej, gdyby ludzie mu na to pozwolili. Był totalnym draniem. Jakim rodzajem ojca jest twój facet? Payce uśmiechnął się na wspomnienie. - Widziałem tylko raz, jak rozmawia z dziećmi, ale oni wykradli matce telefon, by do niego zadzwonić. Byli mali, naprawdę uroczy. 21

Dennis kopnął go. Mocno. - Ała. Za co to do cholery było? - Masz wspaniałego partnera, który jest oddanym ojcem i bierze pod uwagę twoje uczucia, a ty go zostawiłeś, by tu przyjść i układać płytki. Co z ciebie za idiota? Zabieraj swój tyłek z powrotem do domu, zanim on stwierdzi, że jesteś zbyt kłopotliwy i wyjedzie z miasta. - Myślisz, że on może to zrobić? – Payce poczuł panikę. Jasne, że nie był w pieszczotliwym nastroju, gdy opuszczał Kevina, ale to nie znaczyło, że ten chce go zostawić. W końcu byli partnerami. Czy nie znaczyło to, że musi znosić durne zachowanie Payce’a? Dennis wskazał mu wyjście. - Idź. Będę cię krył. - Dzięki. – Payce uścisnął go po przyjacielsku. Wybiegając pospiesznie z budynku, sięgnął do kieszeni i nacisnął guzik alarmu swojej ciężarówki. Eksplozja zatrząsnęła okolicą. Na oczach przestraszonego Payce’a, ciężarówka została wysadzona w powietrze. Kawałki metalu latały w powietrzu rozbijając okna i zaśmiecając ulicę. Jego ciężarówka. Eksplodowała. Payce uchylił się, gdy opona przeleciała obok jego głowy. Przyglądając się tej scenie, chwilę zajęło mu uświadomienie sobie, że to dzwoni jego komórka, a nie jego uszy. - Halo. - Cześć kochanie. Możemy spotkać się na lunchu? – Miękki akcent Kevina był mile widzianym dźwiękiem. - Przyjedź po mnie. Moja ciężarówka właśnie wyleciała w powietrze. - Już jadę. – Kevin rozłączył się bez zbytniego gadania. Payce musiał mu to oddać, jego partner nie spanikował w krytycznej sytuacji. - Co się stało? – Dennis pojawił się u jego boku, gapiąc się ze zdumieniem na kawałki metalu i płomienie. - Ktoś wysadził w powietrze moją ciężarówkę! Nadal nie mógł w to uwierzyć. Ręce mu drżały, gdy próbował z powrotem schować telefon do kieszeni. Okazało się to zadaniem prawie niemożliwym do wykonania, nerwy miał w strzępach i nie mógł zapanować nad drżeniem palców na tyle, żeby wsunąć je do środka. Hałas rozpraszał go, nie był w stanie odpowiedzieć na zatroskane pytanie przyjaciela. Chwilę zajęło mu uświadomienie sobie, że ten dźwięk to szczękanie jego zębów. Prawie umarł, właśnie wtedy, gdy odnalazł swojego życiowego partnera. Dlaczego ktoś miałby chcieć go zabić? Kevin już nigdy nie pozwoli mu jechać samemu do pracy. Prawie słyszał jak południowiec traci swój akcent. Dźwięk syren przeszył powietrze. 22

W ciągu kilku minut straż pożarna ugasiła płonące resztki jego samochodu, a kilka policyjnych samochodów przyjechało, by rozładować korek i zbadać sprawę. - Pan jest właścicielem tej ciężarówki? – Podszedł do niego policjant w niebieskim mundurze. - Tak. - Kochanie, wszystko w porządku? – Kevin przebiegł przez tłum, by opiekuńczo objąć ramieniem Payce’a. - Moja ciężarówka… - Payce wskazał palcem pokryty pianą wrak, który był jego samochodem. - Co się stało? - To właśnie próbujemy ustalić – zwrócił uwagę policjant. Zmarszczka przecięła jego czoło, gdy spojrzał na parę mężczyzn. – Jestem oficer Young, może mi pan powiedzieć, jak do tego doszło? - Ja-ja tylko nacisnąłem przycisk alarmu, a to eksplodowało. - Więc mamy tu do czynienia z czymś w rodzaju bomby – stwierdził gliniarz. - Najwyraźniej – odpowiedział Kevin. – Mój mę..chłopak jest w szoku. Muszę go odwieźć do domu. Może wpaść jutro i z panem porozmawiać. On nie wie nic więcej ponad to, że nacisnął alarm. Gdy Kevin objął go opiekuńczo swoim ramieniem, Payce oparł się pokusie schowania się w ramionach partnera. Policjant skinął głową i wręczył mu swoją wizytówkę. - Proszę do mnie zadzwonić. Jutro cały dzień jestem na służbie. - Dziękuję – Payce powiedział ponad ramieniem, ponieważ Kevin prowadził ich już w stronę zniszczonej ciężarówki. Nie wypowiedział ani słowa, gdy Kevin pakował go do samochodu i przypinał pasami, jakby był dwulatkiem. Payce doszedł do wniosku, że lubi, jak się nim zajmują. Żaden z jego poprzednich chłopaków nie był typem opiekuńczym. Pomimo swojej dominującej natury, Kevin był ekstremalnie opiekuńczy. Payce zastanawiał się czy to dlatego, że był przyzwyczajony przebywać w pobliżu dzieci. - Pojedziemy do domu i spakujemy twoją torbę. - Do czego potrzebna mi torba? - Ponieważ wynosimy się w cholerę z tego miasta. - Muszę porozmawiać jutro z tym gliniarzem. Chcę, żeby złapali tego drania. - Czy działy się jakieś inne rzeczy? Payce odwrócił się, by spojrzeć na partnera. - Nic, co uznałbym za celowe. Mój brygadzista uderzył mnie kawałkiem drewna poprzedniego dnia, a dwa tygodnie temu spadła żelazna belka i uderzyła mnie, wybijając mi ramię. Jak tak teraz o tym myślał, to rzeczywiście miała miejsce seria wypadków. Wypadków, które wyrzucał z myśli, gdy już było po, ponieważ zawsze zdrowiał. 23

- Ktoś próbuje mnie zabić. – Te słowa wyszły z jego ust, jak tylko ta myśl powstała w jego głowie. Pożałował ich natychmiast, jak tylko zobaczył przerażenie na twarzy swojego partnera. Kevin zacisnął usta i Payce ujrzał, jak dłonie jego partnera bieleją na kierownicy. - Jak myślisz, kto to jest? - Mój brygadzista, ten który uderzył mnie drewnem. Kevin wzruszył ramionami. - To niekoniecznie czyni go złym facetem. To mógł być przypadek. - Być może, ale ten facet zawsze przyprawia mnie o gęsią skórkę. Nie zajęło im dużo czasu dotarcie do domu Payce’a. Pozwolił, by Kevin pomógł mu wysiąść z ciężarówki i zaprowadził do mieszkania. - Gdzie twoja walizka? - W szafie na korytarzu. - Idź po swoje ubrania. - Południowy akcent lwa całkiem zniknął. Cholera. Kevin był wkurzony. Patrząc na twarz swojego partnera Payce zauważył, że znikły gdzieś iskrzące, śmiejące się oczy, a w ich miejsce pojawiło się czyste złoto, spojrzenie twarde, bez wyrazu i niebezpieczne. Drapieżnik przyglądał mu się badawczo. Lew Kevina był blisko powierzchni, rycząc, by się wydostać na zewnątrz i chronić swoją własność. - P-Pójdę po swoje rzeczy. – Wyjąkał Payce. Obeznany ze swoim własnym kotem, Payce nie ruszył biegiem. Odszedł powoli, spokojnie, tak zwyczajnie jak tylko to możliwe. Zasada numer jeden w kontaktach z drapieżnikiem, to nie robić z siebie przynęty. Gromadząc koszule, spodnie i szorty, Payce chwycił kilka dodatkowych skarpet i swoją ulubioną parę butów. - Proszę, tu masz walizkę, kochanie. Payce nigdy wcześniej w swoim życiu nie czuł takiej ulgi jak wtedy, gdy usłyszał południowy akcent. - Dzięki. – Payce wziął ją i położył na łóżku. Patrzenie na stertę rzeczy tuż obok walizki przytłoczyło go. Zalały go wspomnienia dzisiejszego popołudnia i tego, jak bliski był śmierci. Nawet zmienny nie może się uzdrowić po tym, jak zostanie rozerwany na kawałki. Gdyby był trochę mniej chętny, by zobaczyć Kevina i nacisnął alarm bliżej ciężarówki, mógłby zginąć. Nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, że upadł, dopóki nie otoczyły go ramiona Kevina i nie usłyszał, jak jego kochanek mówi mu do ucha. - Mam cię. Miałeś piekielny dzień, kochanie. Nie sądzę, aby moje serce mogło znieść więcej. Jutro pójdziemy porozmawiać z tym miłym policjantem, a potem natychmiast wyjeżdżamy z miasta. Nikt nie dostanie mojego partnera.

24

Rozdział 4

Następnego ranka, po pospiesznym śniadaniu, Kevin wrzucił ich walizki do kabiny ciężarówki i zabrał Payce’a na posterunek policji. Po tym, jak Payce złożył zeznanie, które było krótkie i urocze, skoro nie wiedział, kto go ściga, lew chwycił swojego partnera i wyjechał z miasta. Nie interesowało go, czy policja zechce zająć się tą sprawą, nie miał zamiaru zostawić swojego partnera w miejscu, w którym ten mógł zostać ranny i prawdopodobnie zabity. Jeśli ktoś chce zabić Payce’a, będzie musiał przejść po Kevinie, bo on nie miał zamiaru opuścić swojego kochanka. Jesli zabójca pojawi się w mieście Kevina, to dotrze do niego informacja o obcym. W domu będzie miał po swojej stronie całe stado. Nie miał wątpliwości, że Talan pomoże mu chronić swoją własność. Alfa był wspaniały, gdy chodziło o ochronę swoich ludzi. A skoro Payce był partnerem Kevina, Talan wyświadczy mu tę samą uprzejmość. A przynajmniej miał taką nadzieję. Cholera. Było już zbyt późno, by się nad tym zastanawiać. Niewiele słów padło pomiędzy mężczyznami, ale każdy z nich wiedział o czym myśli ten drugi. Kto próbował zabić Payce’a i dlaczego? *** Kevin uśmiechnął się, zatrzymując na progu lwiej rezydencji, szczęśliwy że jest w domu, i że wkrótce ponownie zobaczy swoje dzieci. Nawet tak krótka rozłąka wydawała się być wiecznością. - Ożesz kurwa, ty tu mieszkasz? Odwrócił się i zobaczył, jak jego partner patrzy na dom z szeroko otwartymi oczami. Pięć lwów leżało na nasłonecznionej werandzie, ale Kevin zauważył w drzwiach Tię. Wiedział, że musiała być niespokojna czekając, aż wysiądą z samochodu. Ciekawska kocica. - Nie, my tutaj mieszkamy. Chodź, skarbie, pozwól, że przedstawię cię rodzinie. Może i nie wychował się w tym stadzie lwów, ale oni byli jego rodziną z wyboru. Chwytając walizkę Payce’a, wysunął się z kabiny samochodu, i zanim zrobił krok w stronę drzwi, zaczekał aż jego partner wysiądzie. - Tatuś! – Chase przebiegł przez podwórze i rzucił się w ramiona ojca. Kevin pochwycił syna, z łatwością podnosząc go do góry i mocno przytulając. - Tęskniłem za tobą, mój mały mężczyzno – szepnął synowi w jego włosy koloru miodu. - Ja też za tobą tęskniłem, tatusiu – odpowiedział Chase. Zerkając ponad ramię Kevina, zapytał – To twój partner? - Tak. 25

- On nie jest lwem. - Nie, to jaguar. - Nigdy nie poznałem nikogo, kto nie byłby lwem. - To nieprawda, mój mały mężczyzno, poznałeś Adriana. On jest wilkiem. Chase spojrzał na niego z dezaprobatą. - Miałem na myśli innego kota, tatusiu. Poznałem tylko lwy. - To prawda. Chase pomachał do Payce’a. - Cześć partnerze tatusia. – Wyrzucił z siebie te słowa tak, jakby były jednym. Na dźwięk śmiechu Payce’a, Kevinowi ulżyło. Jego partner był tak zamknięty w sobie podczas jazdy, że Kevin martwił się o niego. - Cześć. - Jestem Chase. - Witaj Chase. - Jestem lwem. Payce podszedł bliżej Kevina, jakby chciał lepiej przyjrzeć się jego synowi. - Tak słyszałem. Tak samo jak twój tatuś. Chase przytaknął. - Któregoś dnia będę miał taką grzywę jak tatuś. Widziałeś jego grzywę? Jest ogromna. – Chase rozłożył ręce tak szeroko, jak tylko mógł. - Jeszcze nie, ale mam nadzieję, że wkrótce zobaczę. - Może jutro. - Dlaczego jutro? - zapytał Kevin. - Bo mamusia powiedziała, że dzisiaj wieczorem będziemy mieć święto. - Ahaaa. - Tatuś! – Z domu wybiegł Quinn. Kevin przekazał Chase’a Payce’owi w porę, by złapać lecącego siedmiolatka, który skoczył w jego ramiona. - Za tobą też tęskniłem. – roześmiał się Kevin. Chude ręce Quinna owinęły się wokół Kevina tak ciasno, że oddech stał się luksusem. - Puść tatusia, Quinn. Musi oddychać. – Głos Payce’a był miękki, ale stanowczy. Quinn natychmiast go puścił. - Przepraszam tatusiu. - W porządku. – Kevin był szczęśliwy, że jego synowie byli zadowoleni widząc go z powrotem. To był pierwszy raz, od kiedy byli niemowlętami, gdy był poza domem.

26

Quinn wziął go za rękę, to był niezwykły akt ze strony jego zazwyczaj powściągliwego syna. Kevin był zaskoczony, ze Payce wciąż trzymał Chase’a. Para wydawała się toczyć cichą rozmowę. Quinn pociągnął go za rękę, by przyciągnąć jego uwagę. - Co? - Czy to jest twój partner? - Tak. Złote oczy Quinna obejrzały sobie Payce’a, gdy ten bez wysiłku niósł Chase’a w stronę domu. - Jest silny. - Owszem, jest. - To dobrze. – Quinn pokiwał mądrze głową. – Partner życiowy powinien być silny. - A co z Adrianem, określiłbyś go jako silnego? – Kevin był zafascynowany tą nową, dojrzałą postawą jego syna. Quinn potrząsnął głową. - Talan powiedział, że Adrian jest kimś lepszym. - To znaczy kim? - Jest podstępny. Talan powiedział, ze czasami lepiej jest być podstępnym niż silnym, ale wiesz co ja myślę? - Co? – Umierał z ciekawości, by się dowiedzieć, co myślał jego syn. - Myślę, że najlepiej być oboma. Taki właśnie będzie mój partner, podstępny i silny. - No tak, a myślisz, że to będzie mężczyzna czy kobieta? Niektórzy zmienni wcześnie wiedzieli, kim będzie ich partner, inni szukali przez całe swoje życie. Czoło Quinna zmarszczyło się, gdy się koncentrował. - Nie wiem. - W porządku, jesteś młody. Czas pokaże. – Nie chciał się dzielić z synem tym, że niektórzy ludzie mieli i mężczyznę i kobietę. O seksualności dowie się później. A teraz, wciąż jeszcze miał przed sobą okres dojrzewania. Gdy tylko dotarli do domu, dzieci pobiegły się pobawić. Kevin usłyszał ryki, gdy zmienili formę. - Żadnych zębów ani pazurów! – krzyknął za nimi. Payce nie wiedział co ma powiedzieć o domu lwa. To z pewnością był największy budynek, w jakim kiedykolwiek był, ale nadal dało się odczuć, że to dom. - Cofnij się kobieto! – jakiś podniesiony głos dobiegł z korytarza. - Oho, brzmi, jakby Adrian potrzebował wsparcia. – Kevin położył torbę Payce’a starannie przy schodach i ruszył w stronę hałasu. Niskie warczenie przyspieszyło kroki Kevina. Ciekawość sprawiła, że Payce podążył za nim.

27

- Tia, wiesz dobrze, żeby nie zawracać Adrianowi głowy, kiedy gotuje. Powiem twoim siostrom, że przez ciebie zepsuł swoje wypieki. - Nie zrobisz tego. – Głos kobiety był tak przerażony, że Payce musiał powstrzymać śmiech. Stracił wszelką ochotę na rozrywkę, gdy wszedł do pokoju i znalazł Kevina stojącego naprzeciw niesamowicie olśniewającej lwicy, unoszącej się nad ładnym, czarnowłosym mężczyzną. Kiedy nieznajomy mężczyzna spojrzał na niego, Payce’a uderzyło piękno jego zielonych oczu. Wow, to musi być ten słynny Adrian. Był dość rozproszony przez atrakcyjnego kucharza, że chwilę zajęło mu uświadomienie sobie, iż kobieta stojąca obok jego partnera, jest matką dzieci Kevina. - Ty musisz być Payce. Nim zdołał odpowiedzieć tak lub nie, w swoich ramionach miał lwicę. Lekko pachniała Kevinem, co go zdenerwowało. - Cofnij się powoli, Tia. Lwica nie kwestionowała rozkazu Kevina. Powoli robiła jeden wolny krok za drugim, aż uwolniła się z ramion Payce’a. Payce dłużej już nie mógł znieść stresu. O mało co został zabity, znalazł swojego życiowego partnera, dowiedział się, że jego partner ma dzieci. Zmienił się w jaguara. - Jasny gwint, on jest panterą – powiedziała Tia z szeroko otwartymi oczami. - Nie, on jest czarnym jaguarem. Czytałem o nich kiedyś. – Głos Kevina był niezwykle spokojny. - Zabijają swoje ofiary miażdżąc im czaszki – podpowiedział Adrian. Payce warknął na Tię. - Kurwa, założę się, że pachniesz jak ja – powiedział Kevin. – Nie pomyślałem o tym. Jaguary są samotnikami, ale bardzo terytorialnymi. On uważa mnie za część swojego terytorium. - Co mam zrobić? – spytała Tia. - Nie ruszaj się. Zajmę się tym. Bez zbędnych słów, Kevin zdjął ubrania i zmienił formę. W środku, Payce zadrżał ze zdenerwowania, gdy wielki lew wyszczerzył swoje kły. Jego partner był wspaniałym stworzeniem. Ogromna grzywa otaczała głowę Kevina. Payce niemal żałował, że nie ma palców, którymi mógłby ją pogłaskać, ale jaguar w nim pragnął zabić kobietę. Była zagrożeniem. Urodziła Kevinowi dzieci. Pachniała jak on. Musiała zostać zabita, zeby Kevin nigdy nie mógł do niej wrócić. Payce ruszył w jej kierunku, ale zaraz został od niej odpędzony przez lwa. Kevin ryknął. Payce usiadł i przechylił głowę. W czym problem? Jego umysł kota nie mógł tego zrozumieć. Gdy kobieta zostanie już zabita, przeszkody w ich wiązaniu zostaną usunięte. Nie rozumiał, dlaczego lew nie był po jego stronie. Robiąc unik w bok, został zablokowany przez lwa i posadzony na zadzie.

28

Payce położył łeb na łapach, kładąc się w pozycji podporządkowanej w stosunku do wielkiego lwa. Rozumiał, że większy kot tu rządził, ale dlaczego on nie zabija kobiety? Intruz musi umrzeć. Próbował skoczyć na nią, ale został uderzony i powalony w dół. Wydając gniewny jęk zawodu, Payce zamachnął się na lwa ze schowanymi pazurami. Był rozgniewany, ale nie głupi. Jakiś głos przeniknął do jego głowy. Przestań. NIE! Ona pachnie jak mój partner. Musi umrzeć. Ona nosi geny moich dzieci. One już się urodziły, więc nie jest już dłużej ważna, uzasadniał Payce. Dlaczego jego partner nie uznawał tej logiki? Nie możesz zabić matki moich dzieci. One wciąż potrzebują opieki. Kot Payce’a skupił się na tym słowie. Opieka, jego ludzka połowa lubiła, gdy się nim opiekowano. Obrazy małych lewków przebiegły mu po głowie. Miłe dzieci. Tak, miłe dzieci potrzebują swojej matki, Kevin wyszeptał w jego głowie. Payce myślał o tym przez chwilę. Jego kocia połowa była za tym, by zabić kobietę, ale ta ludzka powoli wygrywała. Nie możesz zabić matki moich chłopców. Głos Kevina był stanowczy i władczy. Payce zauważył, że w psychicznym głosie Kevina nie było ani śladu południowca. Patrząc na nieprzejednanego lwa, jaguar obrócił się i pobiegł w przeciwnym kierunku. Musiał pobiegać. Payce biegł i biegł, aż jego kot nie mógł już złapać oddechu. Wskoczył na nisko zawieszoną gałąź korzystając z niej, by sięgnąć do gałęzi położonej wyżej. - Zabieraj ten swój futrzany tyłek na dół! – Usłyszał jak Kevin ryczy z dołu. Payce rozciągnął się w poprzek stabilnej gałęzi i z zadowoleniem spojrzał w dół na swojego partnera. W lwiej formie Kevin był zbyt ciężki, by wspiąć się na drzewo, więc zmienił się z powrotem w człowieka. Machając ogonem tam i z powrotem, jaguar obserwował grzmiącego człowieka stojącego poniżej. - Mówię poważnie Payce, natychmiast złaź na dół! Jaguar zastanawiał się przez chwilę. - Ale już! Zeskakując lekko na ziemię, Payce podszedł do przystojnego złotego mężczyzny. - Nigdy nie zaatakujesz Tii. – Ładny mężczyzna zmarszczył na niego brwi. Payce nie chciał, by Kevin się marszczył. Podskoczył, położył wielkie łapy na ramionach mężczyzny i oblizał go od szyi aż po czoło. - Bleee i ała. Masz język jak papier ścierny. – Złoty mężczyzna odsunął się. – Zmień się. 29

Payce wrócił do swojej ludzkiej postaci, drżąc z zimna, gdy nagle zabrakło futra. - Jest mi naprawdę przykro. – Obejmując się ramionami, Payce spojrzał na Kevina zza swoich rzęs. – Nie chciałem tego, ale przytuliłem ją, a ona pachniała jak ty i uwolniłem go. Jja nie najlepiej kontroluję swojego kota – wyznał. - W takim razie będziemy musieli nad tym popracować, kochanie. Payce skinął głową. Zgodziłby się na wszystko, gdyby to sprawiło, że Kevin znów popatrzy na niego szczęśliwymi, iskrzącymi oczami. Spojrzał w dół, zawstydzony, że stracił kontrolę przed swoim partnerem. Jaguary powinny być silne, ich bezpieczeństwo nie powinno zależeć od drugiej osoby. Jako zmienny był porażką. Słaby. Nie wart swojego silnego, życzliwego partnera. Ciepło otaczającej go skóry Kevina było dla niego szokiem i Paycem wstrząsnęło z rozkoszy. Wypuścił oddech, który wstrzymywał i oparł się o swojego partnera, wdychając jego cudowny zapach. - Potrzebuję cię – przyznał. Gdyby Kevin odrzucił go dlatego, że nie potrafił się kontrolować, jego serce rozpadłoby się na kawałki i już nigdy by ich nie odnalazł. - Ja też cię potrzebuję, kochanie – Kevin szepnął mu do ucha. – Popracujemy nad twoją kontrolą. Jestem zdziwiony, że moje dzieci nie wyzwoliły takiej reakcji. Payce wzruszył ramionami. - Myślę, że mój kot nie postrzega ich jako zagrożenia dla twoich uczuć. - Tii też nie powinieneś postrzegać w taki sposób, kochanie. Nigdy nie byliśmy niczym więcej jak bliskimi przyjaciółmi, którzy założyli rodzinę podczas prób odnalezienia swoich partnerów. Tia nie chciała dłużej czekać, by mieć dzieci a ja wiedziałem, że nie dostanę kolejnej szansy, skoro moim partnerem życiowym jest mężczyzna. Kochamy nasze dzieci, ale nie kochamy siebie, nie tak, jak ja kocham ciebie. – Kevin przechylił twarz Payce’a ku górze, aż ten został zmuszony, by spojrzeć lwu w oczy. Błyszczały, rozluźniając skręcony węzeł w żołądku jaguara. - Przejdziemy przez to i ostatecznie staniemy się silniejsi. A teraz, myślę, że powinieneś przeprosić. Payce skinął głową. - Chcę się dogadać z Tią. Nie chcę, żeby matka twoich chłopców mnie nienawidziła. - Wcale cię nie nienawidzi – oświadczył Kevin – ale jest trochę urażona. Nie przypuszczam, byś miał przepis na wspaniałe ciasto czekoladowe. - Nie piekę – roześmiał się Payce. - Szkoda. W przypadku Adriana to zadziałało. - Masz rację. - W czym? - Jest ładnym mężczyzną. Kevin roześmiał się. - Lepiej, żeby Talan nie słyszał, co mówisz. - Gdzie jest twój alfa?

30

- Pojechał w podróż służbową na konferencję zmiennych. Adrian nie chciał jechać po tym, jak na ostatnim spotkaniu liderzy stad lwów z Alaski i Oregonu próbowali go poderwać. Powiedział, że lepiej będzie dla międzynarodowych interesów, jeśli nie będzie w nim uczestniczył. Osobiście uważam, że po prostu zanudził się na śmierć, ale nie chciał powiedzieć o tym Talanowi. Adrian nie jest, jak to się określa, towarzyski. Nie zrozum mnie źle, nie jest pustelnikiem, ale nie lubi tłumów większych niż jego wataha albo jego stado lwów. - Jak on może mieć watahę i stado lwów? – Payce nigdy nie słyszał o czymś takim. Nigdy nie miał prawdziwej rodziny, a tutaj był facet, który miał dwie. Kevin roześmiał się. - Ponieważ nikt z nas nie chciał z nim zerwać. Podczas pełni księżyca opuszcza góry i spędza noc z watahą swojego brata. To trudne być jedynym wilkiem w grupie kotów, ale on ogromnie kocha Talana. Payce skinął głową, próbując nie być zazdrosnym. To musi być miłe, być chcianym. Nerwy podskakiwały mu w brzuchu jak stado szarańczy, gdy ponownie wszedł do domu. Kevin chwycił jego walizkę. - Chodźmy do mojego pokoju i się przebierzmy, zanim porozmawiamy z Tią. Bez urazy, ale nie chcę żeby patrzyła na twoje słodkie kąski. One są tylko moje. Payce roześmiał się. - Też nie chcę, żeby patrzyła na moje słodkie kąski. Pokój Kevina był duży i męski, z luksusową łazienką tuż obok sypialni większej od mieszkania Payce’a. - Wow. Kevin uśmiechnął się do niego szeroko. - Mam nadzieję, że podoba ci się twój nowy dom. - Co masz na myśli? – Payce’a zaniepokoiła myśl, że wie, co jego partner ma na myśli. - Nie przeprowadzisz się tutaj, by ze mną zamieszkać? - I co bym miał robić? Kładę płytki, nie widzę tutaj w okolicy wielu powstających budynków. - Nie musisz pracować. Zajmę się tobą. To część partnerstwa. - Nie zamierzam żyć na twój koszt. Kevin rzucił mu smutne spojrzenie. W jaguarze wezbrał gniew, jak jego partner śmiał być nim rozczarowany. - Nie jestem twoim zwierzątkiem. Nie musisz zabierać mnie do domu i utrzymywać. Usiadłwszy na łóżku, Kevin schował twarz w dłonie. Cholera. Payce usiadł przy partnerze, obejmując ramieniem jego bezradne ciało.

31

- Nie chciałem, żeby tak wyszło. – Dlaczego znęcał się nad tym mężczyzną, który nie pragnął nic ponad to, by Payce był bezpieczny i szczęśliwy? – Chcę być twoim partnerem. Nie chcę tylko żebyś myślał, że chcę żyć na twój koszt. Kevin spojrzał w górę. Złote oczy były wypełnione łzami, skręcając żołądek Payce’a w jedno wielkie gniazdo węzłów. - Nie obchodzi mnie, czy będę cię utrzymywał. Jeśli chcesz pracować, znajdę coś dla ciebie. Jeśli nie chcesz, też w porządku. Wszystko, czego pragnę, to żebyś ze mną został i był moim partnerem. To wszystko, czego zawsze pragnąłem - partnera. Nigdy wcześniej nie był przedmiotem czyichś marzeń, ale ze spojrzenia oczu Kevina Payce wywnioskował, że dla tego wspaniałego mężczyzny był wszystkim. - Jeśli cię oznaczę, zawsze będziesz mój? - Nawet jeśli tego nie zrobisz, zawsze będę twój. – Z oczu lwa wyczytał prawdę. - W takim razie pozwól mi cię oznaczyć. Uśmiech Kevina był oślepiający.

.

32

Rozdział 5

Kevin nie mógł uwierzyć w swoje szczęście. Dopiero co był pewien, że Payce zamierza mu powiedzieć, gdzie ma sobie schować ich wiązanie, a tu temperamentny jaguar postanowił mu się podporządkować. Skąd miał tyle szczęścia? Niektórzy mogliby pomyśleć, że to żadne szczęście mieć partnera, którego ścigał jakiś nieznany psychol, ale Kevin całe życie czekał na swojego partnera. Nie miał zamiaru pozwolić, by drobne szczegóły powstrzymały jego partnera przed oznaczeniem go. - Jak mnie chcesz? Payce uśmiechnął się do niego seksownie. - Myślałem, że lubisz mi mówić, co mam robić. Kevin skinął głową, a jego penis podniósł się na samą myśl. - Lubię, ale to także twoje wiązanie. Jak mnie chcesz? - Pamiętasz, co mi powiedziałeś w moim mieszkaniu? Kevinowi przez myśl przebiegły własne słowa. Pamiętał wszystko, co powiedział partnerowi. Cholera, był twardy. - Wejdź na łóżko – rozkazał. Nie siląc się, by spojrzeć i sprawdzić, czy Payce go posłuchał, Kevin podszedł do skrzyni pod ścianą. Sięgając do środka, wyciągnął z niej zestaw kajdanek i zwój liny. - Ręce do góry – warknął Kevin zadowolony, gdy ręce Payce’a gwałtownie podniosły się w górę. Szybkimi, sprawnymi ruchami Kevin zatrzasnął kajdanki na jednej ręce, zrobił pętlę wokół zagłówka i zakuł drugi nadgarstek Payce’a. Wzmożony zapach feromonów i słup stojący na baczność pomiędzy udami jego partnera powiedział Kevinowi, że jaguar aprobował takie gierki. Tyle tylko, że Kevin nie grał, wiązał się na zawsze. Jakiekolwiek zahamowania miał jego partner, teraz był czas, aby się z tego otrząsnąć. Payce należał do Kevina i on miał zamiar go zatrzymać. Równie szybkimi i sprawnymi ruchami, Kevin przywiązał kostki Payce do dolnych słupków. Reakcją na ostatnią pętlę był niski jęk. - Wygodnie ci, kochanie. Payce skinął głową, dysząc. Kevin uśmiechnął się, gdy zobaczył, że jeden z kłów Payce’a wystaje spomiędzy jego ust. Jego kochanie lubiło być związane. Kevin pewnym, zamaszystym krokiem zbliżył się do swojego partnera. - Chcę, żebyś zapomniał o tym, by mnie zostawić. Nie obchodzi mnie, co postanowisz zrobić ze swoim życiem, ale nie rozstaniemy się. Nie mogę teraz iść i zamieszkać z tobą w Seattle ponieważ jestem związany z moimi chłopcami i nie chcę przegapić ich dorastania. Poza tym, jakiś psychol cię śledzi, więc zostaniesz tutaj dopóki ta sprawa się nie rozwiąże. Ale nie możesz mnie zostawić, rozumiesz? Payce skinął głową. 33

- To dobrze. A teraz się nawilżę i będę cieszył tym twoim jednookim potworem, który się na mnie gapi, a ty będziesz dobrym koteczkiem i oznaczysz mnie jako swojego, zgoda? - Wszystko – Payce oblizał usta. – Wszystko czego pragniesz, partnerze. – Po raz pierwszy Payce przyznał, że są partnerami. Kevin odetchnął z ulgą, obawiał się, że Payce nie zgodzi się na ich wiązanie. Chwycił tubkę, którą trzymał w nocnym stoliku i rozsmarował środek nawilżający na palcach. Wkładając jedną stopę pomiędzy związanym stopami Payce’a, Kevin uniósł swój tyłek i wsadził palce do środka, dając Payce’owi przedstawienie. Pozwolił, by jego jęk wypełnił powietrze, gdy rozluźniał swoją ciasną dziurkę. Lata minęły, odkąd miał kogoś w sobie. Będzie potrzebował dużo środka nawilżającego. - Proszę – błagał Payce. – Pieprz mnie. - Myślę, że źle mnie zrozumiałeś, skarbie. To ty będziesz pieprzył mnie. Payce wydał na wpół zduszony śmiech. - Mogę być w tobie, ale obaj wiemy, kto tu rządzi. - Cieszę się, że się z tym zgadzasz. Widząc rozpaczliwą minę Payce’a, Kevin podczołgał się do kochanka. Ustawił swoją dziurkę dokładnie nad sztywną laską swojego partnera. Biorąc uspokajający oddech, powoli zniżył się nad fiutem Payce’a i rozluźniając ciało, przyjął go w siebie, akceptując swojego partnera. - Cokolwiek robisz, nie ruszaj się – ostrzegł Payce. - Dlaczego nie? - Bo jeśli poruszysz się na moim fiucie, to będzie to najkrótsze wiązanie w historii. Kevin roześmiał się. - Tego też nie rób. – Payce zassał powietrze i zamknął oczy. Kevinowi wydawało się, że słyszy, jak Payce mamrocze liczby. Pochylając się, potarł szyją o miękkie usta Payce’a. - Ugryź mnie skarbie, uczyń mnie swoim. Po sposobie, w jaki jego kochanek próbował się kontrolować, Kevin pomyślał, że jaguar jest niechętny. Niski pomruk wydobył się z jego partnera. Drewno rozłupało się, gdy Payce roztrzaskał zagłówek i słupki. Światem Kevina zakręciło, gdy Payce przerzucił go na plecy, zanurzając się w nim, jakby miał umrzeć, gdyby ich ciała się nie połączyły. Czarne oczy Payce błyszczały złotymi iskrami, gdy patrzył na partnera. - Mój! – Spoglądał na niego jaguar o twarzy człowieka. Kevin pochylił głowę, ulegając jedynemu mężczyźnie, oprócz swojego alfy, któremu kiedykolwiek by się podporządkował. Kły zanurzyły się w skórze Kevina, wgryzając się głęboko w miejsce wiązania pomiędzy szyją i barkiem. W to jedyne miejsce, którego w przeszłości nie pozwalał dotykać swoim zwykłym kochankom. Przyjemność rozdzierała Kevina na wskroś, gdy jego partner kontynuował oznaczanie go w zachwycająco dokładny sposób. - Tak – wyszeptał. Sperma wytrysnęła z jego ciała szukając ujścia, nie był w stanie zatrzymać tej przyjemności wewnątrz. 34

Z rykiem, sperma Payce’a rozlała się w jego środku i jaguar opadł na niego. Kevin leżał tak przez dłuższą chwilę, nim zorientował się, że jego partner się nie rusza. Niski pomruk był reakcją na jego delikatne szturchnięcie. - Kochanie, nie lubię się czepiać, ale jeśli się nie ruszysz, zapadną mi się płuca. Jego ciało zatrzęsło się od śmiechu Payce’a. Ku jego uldze, wielkolud ześlizgnął się z niego, skulił się na boku i owinął swoje długie ramiona wokół Kevina, kontynuując mruczenie. - Szczęśliwy? - Yhmm. - To dobrze. Myślę, że będziemy potrzebować nowe łóżko. Payce roześmiał się, miękki, radosny dźwięk, pochodzący zapewne z jego kociej połowy. - Może powinniśmy kazać je zrobić z metalu. - Może – powiedział Kein nim zwinął się w kulkę przy ciepłym ciele swojego partnera i zasnął. *** Payce obudził się, czując się lepiej niż kiedykolwiek wcześniej. Spojrzał w dół, uśmiechając się do pięknego mężczyzny u swojego boku. W Kevinie podobało mu się więcej niż tylko jego ładny wygląd, miał też piękne wnętrze. Payce pomyślał, że Kevin dostanie świra, gdy się wczoraj zmienił, ale jego partner przełknął to gładko, ze swoim zwykłym spokojem. Chichoty za drzwiami przyciągnęły jego uwagę. Payce szybko przykrył swoje ciało. Żyjąc ze zmiennymi, dzieci były prawdopodobnie przyzwyczajone do nagich ludzi, ale on czuł się dziwnie skrępowany tym, że zastaną go w łóżku ich ojca. Cichemu pukaniu towarzyszyło jeszcze więcej chichotania. - Proszę – powiedział cicho, by nie obudzić Kevina, ale dostatecznie głośno, by usłyszały go dzieci. Do pokoju wszedł starszy, niosąc tacę z jedzeniem. Jego młodszy brat zamknął za nim drzwi. Ten dzieciak musiał mieć sprężynkę w pupie, bo podskakiwał, jakby nie umiał usiedzieć w miejscu. - Mamusia powiedziała, że możesz być głodny. Payce poczuł się winny. On ją zaatakował, a ona przysyła mu jedzenie. Będzie musiał zejść na dół i porozmawiać z nią. - To miłe z jej strony. Powiedz jej, że dziękuję. - Okej. Payce usiadł, żeby Quinn mógł położyć tacę na jego udach. Jedzenia było sporo. Stosy jajek, bekonu, naleśników i świeżego soku zakrywały całą tacę. - Gdzie jest twoja mama? - Poszła zapolować z ciotkami. - Wszystkie kobiety są ze sobą spokrewnione? 35

Quinn skinął głową. - Dlaczego masz ciemne włosy tak, jak Adrian? Nie pachniesz jaki wilk. – zapytał Quinn, przyglądając mu się. - Jestem czarnym jaguarem. Niektórzy nazywają nas panterami. - Chcę zobaczyć , jak się zmieniasz – odezwał się Chase, patrząc na niego znajomymi mu złotymi oczami. - Nie męczcie mojego partnera, kociaki – powiedział Kevin. - Tatuś! Cholera, byli głośni. - Cisza, futrzaste kulki, mój partner nie jest przyzwyczajony do waszego głośnego sposobu bycia. Payce bezgłośnie powiedział “dziękuję” znaczącemu spojrzeniu Kevina. - Przepraszam – chłopcy powiedzieli równocześnie. - W porządku. – Payce kurczowo trzymał kawę, jakby była ostatnią deską ratunku, przełykając gorzki napój. Może gdyby miał jej więcej, byłby dostatecznie żwawy, by sobie poradzić z tymi lwiątkami. Spojrzał na podskakujące dzieci. Będzie potrzebował całej cysterny. - Przygotujcie się do szkoły – powiedział Kevin, dając dzieciom klapsa w pupę. - Dobrze – odpowiedział Quinn, rzucając mu przeciągłe spojrzenie. Był pewien, że to dziecko miało zastrzeżenia, że w życiu jego ojca pojawiła się inna osoba, ale był zbyt dobrze wychowany, by to powiedzieć. - Witaj, partnerze Tatusia. – Chase uciekł, chichocząc. Quinn przyglądał mu się uważnie, nim odwrócił się, by pójść za bratem. - Quinn, przywitaj się prawidłowo z moim partnerem. – Warkot Kevina zawrócił chłopca. Prostując kręgosłup, dziecko stanęło odważnie przed Paycem, jak dorosły lew. - Witaj w stadzie, partnerze mojego ojca – powiedział oficjalnie. - Dziękuję Quinn – odpowiedział Payce. Chłopiec spojrzał na ojca i gdy Kevin skinął głową, odprężył się. - Możesz już iść i przygotować się do szkoły. Dzieciak uciekł, jakby sam diabeł deptał mu po piętach. - Nie możesz go zmusić, by mnie lubił – powiedział Payce swojemu partnerowi. - Nie musi cię lubić, ale musi okazywać trochę szacunku. Payce nie wiedział, co ma odpowiedzieć. Okazało się, że nie musiał nic mówić, gdyż Kevin spędził następną godzinę na pokazywaniu mu wszystkich wspaniałych sposobów zjadania śniadania z ciała drugiego mężczyzny.

36

*** Kevin musiał wykonać kilka telefonów w interesach i zostawił go samego. Payce nadal nie wiedział, w jaki sposób jego partner zarabia na życie. Włócząc się bez celu, zorientował się, że zmierza do tego samego miejsca, do którego trafia większość gości, czyli do kuchni. Znalazł tam czarnowłosego wilka, pochylonego nad małym dziennikiem. - Cześć. Jasnozielone oczy przyjrzały mu się z zainteresowaniem. - Cześć. – Payce’a powitał megawatowy uśmiech. – Jestem Adrian, wczoraj nie mieliśmy okazji się poznać. – Mężczyzna podszedł do niego z wyciągniętą ręką. Gdy ich dłonie się zetknęły, Payce poczuł iskrę mocy. Pomimo swojego rozmiaru, Adrian miał naprawdę silnego ducha zwierzęcego. Dostrzegł, jak coś potężnego rusza się za tymi jasnozielonymi oczami, nim jego ręka została uwolniona. Wow. Wilk przyjrzał mu się badawczo i zadecydował, że nie jest zagrożeniem. W tej chwili Payce się cieszył, że ten mężczyzna jest już związany. Pan Przyjazny Zielonooki był niebezpieczny. Przełykając ślinę, by zwilżyć gardło, Payce rozejrzał się po pomieszczeniu. To była olbrzymia, doskonale urządzona kuchnia, pachnąca bekonem i jajkami. - Ładna kuchnia. - Tak, ale żaden z lwów tak naprawdę nie lubi gotować. – Adrian się roześmiał. - Naprawdę? - Tak. Ja piekę, kiedy jestem zestresowany. - A dlaczego jesteś zestresowany? Co do diabła mogło stresować takiego wilka? - Hmm. – Adrian spojrzał znad swojej książki i wzruszył ramionami. – Jestem projektantem gier. Właśnie teraz utknąłem na jakimś błędzie w programowaniu, termin jest tuż tuż, a mój partner wyjechał z miasta. Zawsze jestem spokojniejszy, gdy Talan jest tutaj. Payce usiadł na kuchennym stołku. Dostatecznie blisko, by porozmawiać, ale dość daleko, by nie wchodzić mu w drogę. Payce nie był kucharzem. W swoim życiu żywił się daniami na wynos, ale lubił przyglądać się innym ludziom w kuchni. To był jak swego rodzaju balet tańczony przez dobrego kucharza. - Co chcesz upiec? - Nie mogę się zdecydować. – Adrian podniósł dziennik. – To mojej babki. Powoli sobie go przeglądam. Myślałem o ciasteczkach czekoladowych. Upiekłem je wczoraj, ale to jest inny przepis. - Jakoś wątpię, by ktoś się przejął tym, że dwa dni pod rząd upieczesz ciasteczka. Kto nie lubił ciasteczek czekoladowych? - Tak myślisz? – Zielone oczy spojrzały na niego. Payce skinął głową. Adrian wrócił do swojej książki. 37

- Prawdopodobnie masz rację. Dopóki to ma czekoladę, reszta zdaje się ich nie obchodzić. Zwariowaliby, gdybym zrobił ciasto cytrynowo-pomarańczowe. Jak magik, mniejszy mężczyzna zaczął wyjmować miski, składniki i formy do pieczenia z zamaskowanych szafek. Patrzenie, jak Adrian rozbija jajka i roztapia czekoladę było relaksujące. Payce nie był przygotowany, gdy zaczęło się przesłuchanie. - Nie masz pojęcia, kto cię ściga? - Nie. – Payce wyprostował się na swoim stołku. - Żadnych gróźb, żadnych podejrzanych podglądaczy? Payce potrząsnął głową. - Nie. Było kilka incydentów w miejscu pracy, ale nic, co mógłbym uznać za wypadek, do chwili, gdy nie wysadzili w powietrze mojego samochodu. - Hmm. – Jajka zostały wbite do czekolady przed następnym pytaniem. – Za każdym razem ktoś był wtedy na miejscu? - Oczywiście, cała ekipa. Wszyscy pracujemy w tym samym budynku. - Racja. Adrian był cicho przez chwilę, ale Payce się nauczył, że to znaczyło, że wilk myśli, a nie, że dał sobie z czymś spokój. - A co z twoim brygadzistą? - Powiesiłbym go na kołku za kilka wypadków na placu budowy, ale nie sądzę, że jest dostatecznie bystry, by wykombinować, jak wysadzić moją ciężarówkę. - Cóż, nie martw się zbytnio. Kevin i Talan dowiedzą się, kto to robi i zajmą się tym. - Nie ty? Adrian roześmiał się. - Nie, ja jestem bardziej pacyfistą. Gdyby przyszli do domu, zająłbym się nimi. Wyraz oczu Adriana powiedział Payce’owi, że patrzył na najbardziej przerażającego pacyfistę, jakiego w życiu spotkał. - Tu jesteś, kochanie. – Głos Kevina przywitał z ulgą. - Payce i ja właśnie się poznawaliśmy – powiedział Adrian miękkim głosem. - Świetnie. Wy dwaj możecie stworzyć silną więź, jako obcy w super lwim świecie. Payce spojrzał na Kevina, by zobaczyć co też on kombinuje. W oczach partnera dostrzegł żartobliwą iskrę, gdy ten patrzył na Adriana. Adrian zamieszał ciasto, gdy odpowiedział. - Wiesz co Kevin, pozwalamy ci żyć tylko dlatego, że jesteś zbyt ładny, by cię zabić. Nie zmuszaj mnie, bym uszkodził twój jedyny talent. - Auć, Cukiereczku. Myślę, że masz ostrzejsze pazurki niż niejeden kot. - Czy ty się czepiasz mojego partnera? – głęboki głos zapytał od drzwi. Kevin szeroko otworzył oczy, a Payce się odwrócił. Cholera. To był największy, kurwa, zmienny lew, jakiego kiedykolwiek widział. Ani Kevin, ani Payce, nie byli mali, ale mężczyzna stojący w drzwiach sprawiał, że poczuł się tak mały, jak dzieci Kevina. 38

Kevin wstał, wskazując Payce’owi, by powtórzył jego ruch. - Talan to jest Payce, mój partner życiowy. Payce, to jest nasz alfa, Talan. - I partner życiowy Adriana – przypomniał mu wielki alfa. - I partner życiowy Adriana – posłusznie powtórzył Kevin. Payce usłyszał za sobą niski chichot i wiedział, że Adrian ucieszył się z wielkiego wejścia swojego partnera. - Mam nadzieję, że robisz podwójną porcję tych ciasteczek – powiedział Talan. Spojrzenie totalnego uwielbienia, jakim obrzucił Adriana sprawiło, że nerwowość Payce’a znikła. Nikt, kto patrzył na swojego partnera z taką miłością, nie mógł być całkowicie złym facetem. - Zrobiłem poczwórną porcję; kobiety poszły na polowanie. - Boże, lepiej żeby były gotowe, kiedy wrócą – powiedział Kevin, jego miękki i spokojny akcent relaksował Payce’a bardziej, niż jakiekolwiek inne słowa otuchy. - I wyjdź z kuchni – dodał Talan. – Ostatnim razem mało cię nie stratowały. Adrian włożył ciasteczka do kilku piekarników i nastawił minutnik. - Jestem pewien, że wymyślisz coś, czym można mnie zająć przez najbliższe czterdzieści pięć minut. Złote oczy Talana rozbłysły. Nie mówiąc Payce’owi ani Kevinowi ani słowa, podszedł do Adriana, przerzucił go sobie przez ramię i wyszedł. Minutę później trzasnęły drzwi i powietrze wypełnił krzyk. - Nic się nie martw, skarbie, to tylko sposób bycia Talana. Porozmawiam z nim później o twojej sytuacji, jak już skończy z Adrianem. Po rozmowie z Adrianem i dowiedzeniu się, jak ten zarabia na życie, Payce znów zaczął się zastanawiać nad własnym partnerem. - Kevin, co ty tak właściwie robisz? Złota skóra Kevina pokryła się rumieńcem. - Jestem, jakby to powiedzieć, niezależnie bogaty. Prowadzę kilka działalności charytatywnych i bawię się z moimi dziećmi. Jak to by było, mieć tego rodzaju wolność? - Co chciałbyś robić, gdybyś mógł robić cokolwiek? – zapytał Kevin. To było prawie tak, jakby czytał w jego myślach. Payce’owi zajęło dużo czasu nim odpowiedział, bo myślał o tych wszystkich rzeczach, jakie lubił robić. - Chciałbym robić mozaiki dla ludzi. Naprawdę lubię układać płytki, to coś satysfakcjonującego, gdy projekt jest skończony. Ale moją prawdziwą miłością są mozaiki. Kevin zmarszczył czoło. - Masz na myśli te obrazki z płytek? Payce przytaknął. - Zrobiłem mozaiki w kilku basenach, łazienkach, a raz nawet na stacji metro. To było naprawdę świetne. 39

- Hmm. Założymy ci przyzwoitą firmę, kochanie. Tia zajmuje się dekoracją wnętrz w domach zmiennych, może uda ci się z nią popracować. Payce miał przeczucie, że to nie będzie jedyna rzecz, nad którą będzie musiał popracować z lwicą. Kevin zastanawiał się, jak mógłby przekonać Payce’a, by ten zgodził się z nim zamieszkać w domu ze stadem lwów i to bez pracy. Wyglądało na to, że jego partner miał kilka problemów z Tią, nie wspominając o tej całej sprawie z ojcostwem. Kilka pomysłów przemknęło mu przez głowę, gdy myślał o możliwość pracy dla jaguara. Zadzwoniła komórka Payce’a, przerywając mu myśli o tym, jak zaaklimatyzować jego partnera. Kevin patrzył z zaciekawieniem, jak ten odbiera telefon. Gdy jaguar zbladł, zrobił krok do przodu i objął go ramieniem. - Będę tam za kilka godzin – rzucił Payce, nim się rozłączył. - Co się dzieje, skarbie? - To była policja. W moim mieszkaniu było włamanie. Zostało zdemolowane. - Próbują zwabić cię z powrotem do miasta. Tutaj nie mogą cię znaleźć. Dom stada był schowany w górach. Jeśli nie wiedziałeś czego szukasz, łatwo było go przegapić. Do diabła, czasami nawet Adrian się gubił. - To działa. Nie przepędzą mnie z własnego domu. Te słowa przeszyły bólem serce Kevina. - Myślałem, że to jest twój dom. - Wiesz, co mam na myśli – powiedział Payce. Kevin puścił partnera i zrobił krok do tyłu. - Nie. Myślę, że nie wiem. Tak naprawdę, nigdy nie zgodziłeś się do mnie wprowadzić. Po prostu założyłem, że będziesz chciał, bo jesteś moim partnerem życiowym. Zamieszkałbyś ze mną, gdyby twoja ciężarówka nie eksplodowała? W oczach Payce dostrzegł prawdę. Zmienny wyciągnął do niego rękę, ale Kevin uchylił się przed dotykiem. - Dopiero co się poznaliśmy, Kevin. Nie podjąłem jeszcze żadnej decyzji. Miałem wrócić, żeby ci powiedzieć, że chcę zobaczyć, jak nam się uda poukładać rzeczy. - Naprawdę? – Kevin nienawidził tej nadziei w swoim głosie. Brzmiał tak desperacko. Kuźwa, był zdesperowany. Krążyły opowieści ku przestrodze o partnerach, którzy się związali, a potem rozstali. Wszystkie z nich kończyły się morderstwem albo samobójstwem, niektóre oboma. Zmienny, który stracił swojego życiowego partnera popadał w szaleństwo. Wszyscy o tym wiedzieli. Kevin nie chciał stracić swojego partnera, ale nawet wyluzowany mężczyzna ma swoją dumę. Jego partner tak naprawdę go nie chciał, dopóki się nie związali. Teraz byli skazani na siebie do końca życia. W swoich snach o znalezieniu partnera życiowego, w żadnym z nich, nie było tego rozdzierającego wnętrze bólu bycia niechcianym przez mężczyznę, którego szukało się przez całe swoje życie. - Zawiozę cię z powrotem do miasta. – Łzy zablokowały mu gardło. Będzie przeklęty, jeśli pozwoli im spaść. 40

Palce Payce’a lekko potarły jego plecy, gdy się odwracał. Kevin zrobił krok do przodu, z dala od dotyku tego mężczyzny. Nie miał siły spojrzeć w twarz swojemu partnerowi. Zbyt mocno bolało. - Pójdę po moją torbę. Kevin skinął głową. Choć bardzo kochał swoją rodzinę, w jego sercu była dziura w kształcie jaguara.

41

Rozdział 6

Mieszkanie Payce’a było zdewastowane. Zostali doprowadzeni na miejsce przez tego samego policjanta, który pomagał im przy eksplozji ciężarówki. - Ktoś żywi do ciebie wielką urazę – powiedział gliniarz, spokojnie oglądając zdemolowane mieszkanie. - Na to wygląda – przyznał Payce zdławionym głosem. Kevin wyrwał się z depresji, aby zauważyć, że cięcie na łóżku i kanapie, przypisywane nożowi, zaskakująco wyglądało na pazury. Siedział cicho, bo to nie było coś, o czym dyskutowałoby się na oczach ludzi. Ktokolwiek był zły na Payce’a, ten ktoś nie był człowiekiem. Payce sporządził listę zniszczonych przedmiotów dla policji i firmy ubezpieczeniowej. Zabierając jeszcze jedną torbę swoich rzeczy, ruszył za Kevinem z powrotem do jego ciężarówki. Zatrzymali się przy drzwiach kierowcy. Lecz zamiast je otworzyć i wejść do środka, Kevin oparł się o nie. - Co chcesz teraz zrobić? - Co masz na myśli? - Nie chcesz zostać ze mną. Chcesz, żebym cię zabrał do hotelu? – Podrzuciłby Payce’a gdziekolwiek ten chciałby pojechać. On musiał wrócić do domu i wylizać rany. Choć tak bardzo wolałby zostać i ochraniać swojego partnera, to jednak nie był chciany, i choć bardzo tęsknił za swoim partnerem, to nie zamierzał błagać. - Uważasz, że to właśnie powiedziałem? – Payce upuścił torbę na ziemię, otulając Kevina rękami. – Nie mówię, że nie chcę ciebie na mojego partnera życiowego. Po prostu myślę, że musimy porozmawiać o tym, co będę robił w życiu, a nie żebyś ty planował to beze mnie. - Payce pocałował Kevina w czoło. – Nie rezygnuj ze mnie, mój partnerze. Potrzebuję zwyczajnie czasu, by się przystosować do tego, że do kogoś należę. Kevin wysunął się z ramion Payce’a. - Dam ci tyle czasu, ile potrzebujesz. – Nie mógł spojrzeć jaguarowi w twarz. – No dalej, jedźmy do hotelu i zobaczmy, czy uda nam się rozwiązać ten problem. Zostanie z Paycem aż odkryją, kto go ściga. Potem pozwoli mu odejść. Nie mógł zmusić jaguara, by ten go pragnął. Słowa miłości wypowiedziane podczas seksu nie liczyły się. Payce wszedł do hotelu, ledwie zauważając luksusowe otoczenie. Czuł ból Kevina poprzez ich partnerską więź. Jego zabiegi były grzecznie odrzucane, a mieniący się błysk w złotych oczach Kevina był pochmurny i pozbawiony życia. On to zrobił. Zdruzgotał swojego partnera życiowego. Mrugając, by powstrzymać łzy, Payce położył torby na kanapie i usiadł koło nich.

42

- Zadzwonię do mojej rodziny – odezwał się Kevin, wychodząc przez drzwi balkonowe. Payce przygryzł wargę, by powstrzymać się przed wypaleniem, że już był z częścią swojej rodziny. A jednak tego nie powiedział. Stracił tę szansę, gdy powiedział Kevinovi, że tam w górach nie był w domu. Nadal się za to kopał. Gdyby mógł wrócić do tamtej chwili i cofnąć swoje bezmyślne słowa, zrobiłby to. Kevin wrócił i lekko się do niego uśmiechnął. - Tia powiedziała, że porozmawia z chłopcami i powie im, że nie będzie mnie przez kilka dni. Zadzwonię do nich, kiedy wrócą ze szkoły. - Gdzie chodzą do szkoły? - W mieście jest wspólna szkoła dla ludzi i zmiennych. - Naprawdę? Ludzie nie boją się o swoje dzieciaki? - Nie. Są ścisłe reguły, a w każdej klasie jest dorosły zmienny, jako pomocnik. Każdy z nas poświęca kilka godzin tygodniowo, a czas na zabawę jest oddzielony, więc dzieciaki zmiennych mogą się pobawić nieco ostrzej. To pomaga też budować relację zmienni-ludzie. Prawdopodobnie jesteś mniej uprzedzony w stosunku do zmiennych, skoro przyjaźnisz się z nimi od przedszkola. - To ma sens – Payce podszedł bliżej, jego jaguar szukał dotyku swojego partnera. Kevin cofnął się, ból rozpalił jego oczy. - Nie rób tego – głos lwa załamał się. - Nie robić czego? Nie dotykać mojego partnera. Równie dobrze mógłbyś mi powiedzieć, że mam przestać oddychać. Kiedy powiedziałem, że nie planowałem się do ciebie wprowadzić, nie miałem na myśli „nigdy”. Chodziło mi o to, że nie wybiegałem myślami tak daleko naprzód. A ty od razu pomyślałeś o najgorszym. Dlaczego? Kevin odwrócił się na chwilę, podchodząc do dużych przeszklonych drzwi balkonowych. - Gdy miałem osiemnaście lat, zostałem wyrzucony ze stada mojej matki. Wiem, że takie są lwy, ale to było najgorsze uczucie w moim życiu. W jednej chwili byłem kochanym i rozpieszczanym lwim kociakiem, a w następnej byłem niechciany i sam na świecie. Przyrzekłem sobie, że nigdy nie sprawię, by moje dzieci poczuły się w ten sam sposób. Zanim przyłączyłem się do stada Talana, kazałem mu przysiąc, że moi chłopcy będą mogli zostać tak długo, dopóki nie rzucą mu wyzwania, by walczyć o pozycję alfy. Chcę, żeby sami dokonali wyboru, a nie żeby zostali wyrzuceni ze stada. Może i jesteśmy w części zwierzętami, ale jesteśmy także ludźmi. Kiedy pomyślałem, że mnie odrzucasz, te wszystkie uczucia wróciły do mnie. - Och, kochanie. – Payce podszedł do partnera. – Nigdy nie chciałem, żebyś się poczuł niechciany. – Odwrócił swojego opornego kochanka twarzą do siebie. - Jesteś odrobinę przytłaczający, skarbie. Oczy Kevina odzyskały trochę swojego blasku. Payce postanowił to wykorzystać, pochylił się do pocałunku. Poczuł ulgę, gdy Kevin się nie odsunął. - Zawsze będę cię pragnął. Tylko dlatego, że walczymy, nie znaczy to, że cię nie chcę. Mogę być tobą sfrustrowany albo na ciebie zły, ale zawsze będę cię chciał. Kiedy się odsuwasz, to czuję to tutaj. – Payce dotknął miejsca nad sercem. – To bolesne dla nas obu. W oczach Kevina tlił się smutek. 43

- Nie chciałem cię skrzywdzić, kochanie. - Wiem. – Payce objął przyjaciela ramionami, wdychając jego zapach. – Po prostu musimy przyzwyczaić się, że należymy do siebie. Każdy nowy związek jest trudny. Związanie się ze sobą nie oznacza, że w magiczny sposób zrozumiemy siebie nawzajem. Tak, jak wszystko inne, to też wymaga sporo pracy. Kevin skinął głową na jego ramieniu. Na cichy dźwięk dzwonka Kevin sięgnął po telefon. Spoglądając na numer, odsunął się od Payce’a. - Przepraszam, ale muszę odebrać. Payce przysłuchiwał się temu, co mówi Kevin, a co najwyraźniej dotyczyło budowy jakiegoś rodzaju centrum. Z przyjemnością patrzył jak jego partner przechadza się podczas rozmowy, w każdym kroku widział skradającego się lwa. To było takie seksowne. Zadzwonił telefon Payce’a. nie znał tego numeru. Podnosząc głowę, dostrzegł utkwione w nim oczy Kevina. Wzruszając ramionami, Payce odebrał połączenie. - Mam twojego przyjaciela. – Głos był głęboki, zachrypnięty i kompletnie nie do rozpoznania. - Jakiego przyjaciela? - Kojota. Payce przełknął niebezpieczeństwie.

gulę

w

gardle.

Dennis,

jego

jedyny

przyjaciel,

był

w

- Czego chcesz? - Wszyscy, pierdoleni zmienni, jesteście martwi. Jesteście czymś obrzydliwym. - Więc zamierzasz zabić Dennisa bez względu na to, co zrobię? Zapadła cisza. - Będę ci go przysyłał kawałek po kawałku, jeśli nie pójdziesz tam, gdzie ci powiem. I proszę, przyprowadź ze sobą swojego lwiego przyjaciela. Im więcej zmiennych, tym weselej. Payce’owi zamarło serce, gdy usłyszał mrożący krew w żyłach śmiech mężczyzny. Kurwa. - Tutaj masz adres. Payce miotał się, by znaleźć hotelowy długopis i kawałek papeterii. Szybko nagryzmolił adres, zgadzając się na czas i miejsce, nim połączenie zostało przerwane, a następnie opadł na łóżko. Kevin był tam chwilę później, głaszcząc jego czoło swoimi długimi, ciepłymi palcami. - Co się dzieje? - Najwyraźniej jestem prześladowany przez ludzi, którzy nienawidzą zmiennych. Mają mojego przyjaciela, Dennisa. On jest kojotem. - Nie martw się, odbijemy go. Payce otworzył oczy i zauważył zmartwienie na twarzy Kevina. 44

- Powiedział, że mogę cię wziąć ze sobą, bo im więcej zmiennych, tym weselej. Najwyraźniej, nie martwi go konfrontacja z nami oboma. - Im więcej zmiennych, tym weselej, co? – Chytry wyraz pojawił się na twarzy Kevina, niepokojący jak na zazwyczaj przyjaznego zmiennego. – Pozwól, że wykonam kilka telefonów. Godzinę później pędzili ulicą pod wskazany adres do dzielnicy magazynowej. Żaden z nich nie zdecydował się zadzwonić na policję, bo zestresowany Dennis mógł zmienić formę, a żaden z nich nie chciał tłumaczyć ludzkiej policji, że na tym świecie były też inne stworzenia. - Jesteś pewien, że ten plan wypali? – Payce nerwowo spytał swojego partnera. - Oczywiście, skarbie, nie brałbym cię, gdybym uważał, że możesz zostać zabity, nie znam tego twojego przyjaciela, Dennisa, i on nie jest moim partnerem, więc mógłbym żyć z myślą, że został zabity. – Jego złote oczy rozbłysły, gdy spojrzał na Payce’a. – Ciebie nie da się zastąpić. Pomimo troski o swojego przyjaciela, Payce poczuł przypływ miłości do swojego nadopiekuńczego partnera. - Jest jedynym przyjacielem, jakiego mam, więc chcę, żeby był w jednym kawałku. – Dennis był dla niego ważny. Dla zmiennego, który był w ciągłym ruchu, ważne było, by tych niewielu przyjaciół, o których się troszczył, było bezpiecznych. - Zrobimy wszystko, co w naszej mocy, kochanie – powiedział Kevin swoim spokojnym, wyluzowanym tonem. Payce nie był głupcem. Dłonie lwa tak mocno ściskały kierownicę, że aż zbielały mu kłykcie. *** Magazyn, przed którym się zatrzymali wyglądał jak każdy inny nijaki budynek na ulicy. Nerwy Payce’a były tak mocno napięte, że dziwił się, iż nie wydają dźwięku. Nie wiedział, kto za tym stał, ale wiedział, że to pułapka. Nie czuliby się bezpiecznie zapraszając dwóch zmiennych, gdyby nie myśleli, że mają przewagę. Drzwi się otworzyły, jak tylko do nich dotarli. Payce był w szoku widząc u wejścia swojego brygadzistę uśmiechającego się szeroko. - Ty skurwielu! Powiedziałem im, że jesteś niewinny. Jim uśmiechnął się do niego złowrogo. - To miłe z twojej strony. Teraz nie będą mnie szukali, gdy znikniesz. Kevin warknął obok niego. - Przepraszam – Payce powiedział partnerowi. - Nie stójcie tam tak. Wchodźcie do środka i pozwólcie, że przedstawię was kilku osobom. Wiedząc, że to duży błąd, ale nie widząc wyjścia z tej sytuacji, Payce wszedł za Kevinem do magazynu. Zatrzymał się na widok Dennisa w kojociej formie, nerwowo przechadzającego się po klatce. W jego oczach była panika, którą odczuwał. W klatce nie było zbyt wiele miejsca, by się przechadzać, a jednak zwierzę cały czas próbowało to robić. Payce’owi pękło serce na widoczną rozpacz w ciele przyjaciela. 45

Wokół klatki stała grupa około dwudziestu osób, przyglądając się temu z różnego stopnia pogardą. Payce podskoczył lekko, gdy drzwi za nim zatrzasnęły się. - Witajcie. To spotkanie LPZ – Ludzie Przeciw Zmiennym4. Urocza nazwa, jak myślicie? Payce pomyślał, że ma ochotę rozszarpać brygadziście gardło. Musiało to być widoczne w jego oczach, gdyż mężczyzna zbladł i ostrożnie zrobił krok w tył, zanim zaczął ponownie mówić. - Twój przyjaciel Dennis jest pomocny w identyfikowaniu zmiennych. Payce wrócił spojrzeniem do przyjaciela. Dennis siedział teraz przykucnięty nago w ludzkiej formie pośrodku klatki, jego spojrzenie przepełnione było winą. - Dennis? - Musiałem. – Payce widział, że mężczyzna jest bliski łez, ale jego serce było złamane na myśl o przyjaźni, jaką wydawało mu się, że mieli, ale która najwyraźniej była wytworem jego wyobraźni. - Mają moją siostrę – krzyknął Dennis. - Zamknij się! – warknął Jim. - Dlaczego nas nienawidzisz? – zapytał Payce. - Bo nie jesteście niczym innym, jak ohydnymi bestiami. Moja matka rzuciła ojca i mnie, jak tylko przyszedł zmienny tygrys i oświadczył, że ona jest jego partnerką. Nagle, my byliśmy niczym. Niczym! Po prostu odeszła. Przez resztę mojego dzieciństwa, każdego dnia, mój ojciec obwiniał mnie o to. Gdybym nie przedstawił jej swojemu nauczycielowi, nadal byłaby jego żoną. – Jim podniósł koszulkę eksponując mieszaninę blizn pokrywających jego brzuch. – Oto, co zrobili mi zmienni. Każdy z nas ma podobną historię. Tłum skinął głowami. - To nie czyni mnie odpowiedzialnym. To twój ojciec cię torturował. To okropne, ale on był człowiekiem, a ty nie obwiniasz wszystkich ludzi. Twarz Jimiego wykręcił szyderczy uśmieszek. - Był najlepszym ojcem, jakiego chłopak mógłby chcieć, dopóki ten zmienny tygrys nie odebrał nam wszystkiego. To ta bestia spowodowała tę zmianę. Mój ojciec nigdy nie położył na mnie ręki, dopóki ona nie odeszła. - Więc w rewanżu zamierzasz torturować innych niewinnych ludzi. Jaki to w ogóle ma sens? Payce nie wiedział, co robić. Szaleńcy nie posłuchali rozumu. Tłum nie zamierzał się obudzić i uświadomić sobie, że miał rację. Teraz dostał lekcję, że mężczyzna, którego uważał za swojego przyjaciela wystawił jego oraz jego partnera na niebezpieczeństwo. - Jeśli wszyscy będziecie martwi, to się nie przydarzy innemu chłopcu.

4

PAW – People Against Werekin. W języku angielskim paw oznacza łapę, więc mamy tu ładną, ale kiepsko przetłumaczalną na polski, grę słów.

46

- Potrzebujesz porady. – Oświadczył Payce. Był zdziwiony, gdy zauważył, że jego partner nie powiedział ani słowa. Kevin spoglądał na swój telefon. - Zadzwonisz, a strzelę mu w głowę. – Jim wyciągnął strzelbę z półki za sobą i wycelował ją w Payce’a. - Nie muszę dzwonić – powiedział Kevin, nadal spoglądając na swój telefon. Jim przestąpił z nogi na nogę. - Dlaczego się w takim razie na niego gapisz? - Po prostu sprawdzam godzinę. – Akcent Kevina był powolny i spokojny. Payce wiedział, że jego partner wykonał kilka telefonów, zanim przyszedł, ale razem z Jimem czekał na wyjaśnienie. Prysnęło szkło, gdy dziesiątki wilków, za którymi podążała grupa lwów, wdarły się do magazynu przez okno. Krzyki ludzi dzwoniły Payce’owi w uszach, gdyż zmienni nie pozostawili nikogo przy życiu. - Spóźniliście się dwie minuty – Kevin udzielił im reprymendy. – Już miałem sam coś zrobić. - Nie chcieliśmy cię zdenerwować. – Powiedział alfa, podchodząc do pary. Payce bardzo się starał, by patrzeć mężczyźnie w twarz, ale szybki rzut oka w dół powiedział mu, dlaczego Adrian jest bardzo, bardzo szczęśliwym wilkiem. - Zadzwoniłeś do swojego alfy, tak? – Zapytał Payce. Będąc samotnikiem, nawet nie przyszło mu do głowy, by zadzwonić po pomoc do kogoś z zewnątrz. - Nie, zadzwonił do mojego partnera – odpowiedział Talon. – Jego brat zadecydował, że to zbyt niebezpieczne dla niego, by szedł sam. Payce spojrzał i zobaczył Adriana wpatrującego się groźnie w Dennisa przez kraty. - Patrz, znalazłem kojota. Możemy go zabić? Wataha wilków krążąca wokół klatki przypomniała Payce’owi, że wilki nienawidziły kojotów. Najwyraźniej ta nienawiść przeniosła się do świata zmiennych. - Nie, dopóki nie odpowie na kilka pytań – oświadczył Payce. Payce zamaszystym krokiem podszedł do klatki i popatrzył na swojego byłego przyjaciela, który odpowiedział mu wyzywającym spojrzeniem. - Jak mogłeś wydać mnie tej kreaturze? - On trzyma moją siostrę jako zakładnika, a teraz nigdy się nie dowiem, gdzie ona jest. - Więc to było w porządku, pozwolić mu zabić więcej zmiennych? Myślisz, że ona by tego chciała? - Cóż, on jest kojotem – podpowiedział mu Adrian. - Nie pomagasz, skarbie – odezwał się Talan. Adrian wyszczerzył kły na swojego kochanka. - Ona chciałaby żyć – odpowiedział Dennis. – Wypuścisz mnie stąd? Talan wyciągnął rękę i wyrwał drzwi z klatki. 47

- Proszę. Byłbym ostrożny z wyjściem, z tymi wszystkimi wilkami w pobliżu. - Możesz mi pomóc znaleźć moją siostrę? – Dennis zapytał Payce’a. - Jestem kafelkarzem, a ty próbowałeś mnie zabić. Co sprawia, że myślisz, że ci pomogę? Dennis ciężko przełknął ślinę. - Przysięgam, Payce, gdybym uważał, że mogę ją znaleźć w inny sposób, nie zwróciłbym się przeciwko tobie. Poza tym, jesteś jednym z najtwardszych zmiennych, jakich znam. Jeśli ktokolwiek mógłby przetrwać Jonathana, to byłbyś to ty. - Adrian mógłby ją znaleźć. Jest specem od komputerów – odezwał się Kevin. Wszyscy spojrzeli na Adriana, który nadal przyglądał się Dennisowi, jakby chciał mu rozszarpać gardło. - Zachowujcie się teraz miło. Nie spodobałoby ci się, gdyby to była twoja szwagierka – Kevin wstawił się za Dennisem. Wyraz twarzy Adriana stracił trochę ze swojej wrogości. - Prawda. Chodź z nami, zobaczę, co mogę zrobić. - Gdybym był tobą, miałbym oko na twojego przyjaciela. Nie wiem, jak długo Adrian jest w stanie utrzymać na wodzy swoją naturalną nienawiść do kojotów, a jest przyzwyczajony do tego, żeby było po jego myśli. – Talan otaksował wzrokiem swojego partnera. Wychodząc z magazynu, Payce wcisnął się pomiędzy Adriana i Dennisa.

48

Rozdział 7

Payce wyszedł na palcach z biura, w którym Dennis, Adrian, Talan i Kevin byli skupieni przy biurku, na którym leżał komputer Adriana. Już dość długo to odkładał, nadszedł czas, by porozmawiać z Tią. Nie chciał, żeby kobieta go nienawidziła, albo myślała, że to on ją nienawidzi. Znalazł ją w kuchni, nad talerzem ciasteczek czekoladowych. - Cześć – powiedział z wahaniem. Duże złote oczy Tii, takie jak u jej synów, patrzyły na niego z niepokojem. - Cześć. – Chwyciła chusteczkę, by wytrzeć czekoladę z ust, ale nie powiedziała nic więcej. - Pomyślałem, że dobrze byłoby poznać się nawzajem, skoro ojciec twoich dzieci jest moim partnerem życiowym. - Przeszkadzały ci? - Co? Nie, nie. Są urocze. Myślę, że Quinn jest trochę zaniepokojony nową osobą w życiu jego taty, ale Chase mnie lubi. To słodkie dzieciaki. Wreszcie się uśmiechnęła. - Tak, rzeczywiście są słodkie. - Chciałem ci powiedzieć, jak bardzo jest mi przykro, że cię wtedy zaataakowałem. Nie najlepiej kontroluję swoją bestię. Jest coraz lepiej, ale nadal dość słabo. Teraz, gdy dokończyłem swoje wiązanie z Kevinem, to nie powinno być więcej problemem. Tia podeszła bliżej. - Spróbuj mnie obwąchać. Payce podszedł bliżej. Gdy był już mniej niż krok od niej, przycisnął nos do jej szyi, by dobrze wciągnąć jej zapach. - Lepiej, żeby to nie było to, na co wygląda, inaczej przetrzepię wam tyłki! – Szorstki głos Kevina wypełnił powietrze. Payce odsunął się od Tii tak szybko, że niemal upadł. Odwracając się, spojrzał w twarz swojemu partnerowi. - Sprawdzałem jej zapach. - Nie musiałeś podchodzić tak blisko – Kevin podszedł do Payce’a. Z każdym krokiem swojego partnera, widział lwa tuż pod jego skórą. - Chciałem się upewnić. Kevin owinął ramiona wokół pasa Payce’a. - I czego się dowiedziałeś? - Że jej zapach nie doprowadza mnie już więcej do szału. Nie czułem potrzeby atakowania jej. Kevin umieścił lekki pocałunek na czole Payce’a. 49

- To dlatego, że wiesz, że jestem twój. Zadowolenie w jego głosie sprawiło, że jaguar się roześmiał. - Tak, jesteś mój. - Znaleźliśmy ją. – Do kuchni wszedł Dennis, podskakując z każdym krokiem. Kevin nisko warknął. Duży lew wciąż nie wybaczył kojotowi, że ten zdradził jaguara Ze swojej strony, Payce również nie był całkiem gotowy, by wsiąść do pociągu z nazwą „wybaczyć i zapomnieć”. Niski pomruk wydostał się z ust Tii. Kevin i Payce odwrócili się, by spojrzeć na lwicę. Oczy Tii były skupione na Dennisie, jak gdyby chciała z nim zabawić się w kota i myszkę. - Kim jesteś? Payce pomyślał, że mężczyzna wygląda bardziej na spanikowanego niż przyciągniętego atrakcyjnością lwicy i nie mógł stłumić chichotu. - To jest Dennis. - Dennis, który niemal sprawił, że ojciec moich dzieci i jego partner zostali zabici? Spojrzenie Tii stało się bardziej dzikie niż przyjacielskie. Dennis zrobił ostrożny krok w stronę drzwi. - Nawet o tym nie myśl kojocie – powiedziała Tia niebezpiecznym tonem. – Polowałam na większą dziczyznę niż ty. Porozmawiamy sobie trochę na temat twoich skłonności do zdrady. Zanim zdołał zaprotestować, Dennis szarpiąc się podążał za Tią. Musiał, gdyż lwica przechodząc, chwyciła go za koszulkę i nie chciała puścić. - Byłoby mi go żal, gdybym nadal nie był na niego zły – zachichotał Kevin. - Jak myślisz? Będzie się z nim pieprzyć, czy go zje? Kevin wzruszył ramionami. - Może być tak lub tak. Znaleźliśmy kilka miejsc, w których naszym zdaniem, jego siostra może być ukrywana. Wysłaliśmy tam kilka grup zwiadowczych. Jak coś znajdą, dadzą nam znać. - Dobrze. Choć wciąż jestem na niego bardzo zły, nie chcę, żeby jego siostra cierpiała przez jego błędy. Kevin skinął głową. - Adrian namierza domy pozostałych ludzi dzięki ich prawom jazdy. - Uważasz, że ktoś ją ukrył w swoim domu. - Tak, nie wyglądają na bogaczy, a byli zbyt pewni siebie, że nie zostaną złapani. Jestem pewien, że ona jest w którymś z ich domów, o ile wcześniej jej nie zabili. Dennis nie rozmawiał z nią od kilku tygodni. Payce oparł głowę na piersi Kevina. - Miejmy nadzieję, że nic jej nie jest. Dłoń Kevina przeczesała włosy Payce’a. - Mam dla ciebie dobrą wiadomość. 50

Payce nie podniósł głowy, by spojrzeć kochankowi w twarz, było mu zbyt dobrze. - Jaką? - Skontaktowałem się z wiceprezesem mojej firmy. Zgodzili się zatrudnić ciebie, żebyś zrobił kilka mozaik. Payce poderwał głowę do góry. - O czym ty mówisz? - Słyszałeś o Lwim Sercu? - Tak, prowadzą te grupy domów dla bezdomnych młodych. Odwalają dobrą robotę. Payce był zdumiony, gdy zobaczył, że jego pewny siebie partner zaczerwienił się. - To ja je założyłem. Zgodzili się ze mną, że kilka kolorowych mozaik na zewnątrz każdego z domów sprawi, że będą one bardziej przyjazne. Mam siedemnaście domów, które potrzebują mozaik. Chciałbyś je dla mnie zrobić? - Więc zadzwoniłeś i zmusiłeś kogoś, by zatrudnił twojego chłopaka? - Payce nie wiedział, jak ma się czuć z tego powodu. Wiedział, że powinien być oburzony, ale popis władzy Kevina był swego rodzaju seksowny. - Nie. Rzuciłem rozsądną propozycję, a oni się zgodzili. – Oczy Kevina rozbłysły, mówiąc Payce’owi, że sugestia jego kochanka była bardziej jak rozkaz. - Mam się do ciebie zwracać per proszę pana? – drażnił się z nim Payce. - Tylko wtedy, gdy jesteś związany w moim łóżku. – Kevin przerwał. – Moim dopiero co zamówionym, ekstra wzmocnionym łóżku. Jest taka nowa firma, prowadzona przez zmiennych, która je robi. Payce pochylił się do przodu, by wyszeptać w ucho Kevina. - Możesz zamówić kilka. Czuję, że jestem bardzo niegrzeczny i będziesz musiał mi pokazać, gdzie jest moje miejsce. - Krzycząc pode mną? – Zapytał Kevin, unosząc brew. - Dokładnie. – Zamruczał Payce. – Wezmę tę robotę, skoro załatwił mi ją mój chłopak. Chociaż, gdyby miał jakąkolwiek dumę, odrzuciłby tę załatwioną przez swojego chłopaka pracę. Jednak to rozwiązywało sporo ich problemów, a Payce był wszystkimi rękami i nogami za tym, by zaaklimatyzować się w długim i szczęśliwym związku ze swoim pięknym kotem południowcem.. - Chodźmy skorzystać z łóżka w skrzydle dla gości. – Powiedział Kevin, łapiąc Payce’a za nadgarstek. - Macie skrzydło dla gości?” - Aha, i mamy więcej niż kilka łóżek do wypróbowania. Gdy Kevin ciągnął go korytarzem, Payce miał przeczucie, że lwi budżet łóżkowy zostanie potrojony, ale będzie to warte każdego grosza. Śmiejąc się, Payce dał się ciągnąć swojemu kochliwemu partnerowi wiedząc, że jego czas na ziemi z Kevinem będzie cholernie ekscytujący.

51

-------------------------------------------------------------------------------------------------------Powyższe tłumaczenie w całości należy do autora książki jako jego prawa autorskie. Tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto, powyższe tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie, każda osoba wykorzystująca treść powyższego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo.

52