Calico Joe - John Grisham

Wydanie elektroniczne

JOHN GRI​SHAM Au​tor 28 po​wie​ści (w tym trzech dla mło​dzie​ży), fa​bu​la​ry​zo​wa​ne​go re​por​ta​żu oraz zbio​ru opo​wia​dań. Jego książ​ki uka​zu​ją się w 40 ję​zy​kach, a ich łącz​ny na​kład osią​gnął 275 mi​lio​nów eg​zem​pla​rzy. Aż osiem po​wie​ści Gri​sha​ma zo​sta​ło ze​kra​ni​zo​wa​nych. W 2011 pi​sarz otrzy​mał pre​sti​żo​wą na​gro​dę li​te​rac​ką Har​per Lee Pri​ze. www.jgri​sham.com

Tego au​to​ra FIR​MA KAN​CE​LA​RIA ZA​KLI​NACZ DESZ​CZU KRÓL OD​SZKO​DO​WAŃ WIĘ​ZIEN​NY PRAW​NIK OSTAT​NI SPRA​WIE​DLI​WY CA​LI​CO JOE NIE​WIN​NY CZŁO​WIEK RA​P ORT PE​LI​KA​NA KO​MO​RA PO​DA​RUJ​MY SO​BIE ŚWIĘ​TA TRE​NER UŁA​SKA​WIE​NIE APE​LA​CJA BRAC​TWO TE​STA​MENT The​o do​re Bo​o ne OSKAR​ŻO​NY AK​TY​WI​STA Jake Bri​g an​ce CZAS ZA​BI​JA​NIA SY​CA​MO​RE ROW

Ty​tuł ory​gi​na​łu: CA​LI​CO JOE Co​py​ri​ght © Bel​fry Hol​dings Inc. 2012 All ri​ghts re​se​rved Po​lish edi​tion co​py​ri​ght © Wy​daw​nic​two Al​ba​tros A. Ku​ry​ło​wicz 2013 Po​lish trans​la​tion co​py​ri​ght © Ja​cek Ma​nic​ki 2013 Re​dak​cja: Do​ro​ta Ja​ku​bow​ska Kon​sul​ta​cja spor​to​wa: Pa​weł Ro​jek Zdję​cie na okład​ce: Ab​bitt Pho​to​gra​phy/Shut​ter​stock Pro​jekt gra​ficz​ny okład​ki: An​drzej Ku​ry​ło​wicz ISBN 978-83-7885-104-2 Wydawca WYDAWNICTWO ALBATROS A. KURYŁOWICZ Hlonda 2a/25, 02-972 Warszawa www.wydawnictwoalbatros.com

Niniejszy produkt jest objęty ochroną prawa autorskiego. Uzyskany dostęp upoważnia wyłącznie do prywatnego użytku osobę, która wykupiła prawo dostępu. Wydawca informuje, że publiczne udostępnianie osobom trzecim, nieokreślonym adresatom lub w jakikolwiek inny sposób upowszechnianie, kopiowanie oraz przetwarzanie w technikach cyfrowych lub podobnych – jest nielegalne i podlega właściwym sankcjom. Skład wersji elektronicznej: Virtualo Sp. z o.o.

CALICO JOE

Rozdział 1

W ze​szłym ty​go​dniu mo​je​mu ojcu wy​cię​to guza trzust​ki. Po ope​ra​cji, któ​ra trwa​ła pięć go​dzin i była trud​niej​sza, niż prze​wi​dy​wa​li chi​rur​dzy, szpi​tal po​in​for​mo​wał bli​skich, że więk​szo​ści pa​cjen​tów w tym sta​nie po​zo​sta​je co naj​wy​żej dzie​więć​dzie​siąt dni ży​cia. Po​nie​waż nie wie​dzia​łem nic ani o ope​ra​cji, ani o no​wo​two​rze, nie było mnie przy ogła​sza​niu tego wy​ro​ku śmier​ci. Oj​ciec do ko​mu​ni​ka​tyw​nych nie na​le​ży. Przed dzie​się​ciu laty roz​wiódł się z któ​rąś tam z ko​lei żoną i za​nim wieść o tym do​tar​ła do mnie, on już miał na​stęp​ną. Jego obec​na żona, Agnes – pią​ta czy może szó​sta z ko​lei – za​dzwo​ni​ła do mnie już po fak​cie, przed​sta​wi​ła się i opi​sa​ła w szcze​gó​łach, co to za no​wo​twór i co się z nim wią​że. Po​wie​dzia​ła, że oj​ciec nie czu​je się naj​le​piej i nie chce z ni​kim roz​ma​wiać. Od​par​łem, że to dla mnie nie no​wi​na, bo on nig​dy nie był sko​ry do roz​mo​wy, nie​za​leż​nie od sa​mo​po​czu​cia. Po​pro​si​ła, że​bym po​wia​do​mił resz​tę ro​dzi​ny. Mia​łem już za​py​tać: „Po co?”, ale ugry​złem się w ję​zyk. Nie chcia​łem spra​wiać przy​kro​ści tej bied​nej ko​bie​cie. Ta resz​ta ro​dzi​ny skła​da się z mo​jej młod​szej sio​stry, Jill, i z mo​jej mat​ki. Jill miesz​ka w Se​at​tle i, o ile mi wia​do​mo, ostat​ni raz z na​szym oj​cem roz​ma​wia​ła do​bre dzie​sięć lat temu. Ma dwo​je ma​łych dzie​ci, któ​re nie zna​ją dziad​ka i już go pew​nie nie po​zna​ją. Mał​żeń​stwo mo​ich ro​dzi​ców trwa​ło dwa​na​ście lat i dla mat​ki było ge​hen​ną. W koń​cu nie wy​trzy​ma​ła, po​wie​dzia​ła „ba​sta” i ode​szła od ojca, za​bie​ra​jąc ze sobą mnie i Jill. Smut​na wia​do​mość, że jego dni są po​li​czo​ne, ra​czej mało ją obej​dzie, po​my​śla​łem. Po te​le​fo​nie od Agnes sia​dam za biur​kiem i pró​bu​ję so​bie wy​obra​zić, jak mi się bę​dzie żyło bez ojca, bez War​re​na. Za​czą​łem mó​wić mu po imie​niu na stu​diach, bo był już wte​dy dla mnie bar​dziej kimś ob​cym niż oj​cem. Nie opo​no​wał. Za​wsze było mu obo​jęt​ne, w ja​kiej for​mie się do nie​go zwra​cam, a ja za​wsze od​no​si​łem wra​że​nie, że wo​lał​by, że​bym w ogó​le się do nie​go nie od​zy​wał. Ja się jed​nak na to od cza​su do cza​su zdo​by​wa​łem; on nig​dy. Po kil​ku mi​nu​tach przy​zna​ję sam przed sobą, że bez War​re​na bę​dzie mi się żyło tak samo jak z nim.

Dzwo​nię do Jill i prze​ka​zu​ję no​wi​nę. Jej pierw​sze py​ta​nie, to czy wy​bie​ram się na po​grzeb. Chy​ba za wcze​śnie, by o tym my​śleć. Po​tem pyta, czy nie wy​pa​da​ło​by jej wy​brać się do ojca z wi​zy​tą, przy​wi​tać się z nim i po​że​gnać za​ra​zem, uda​jąc przy​gnę​bie​nie, któ​re​go wca​le nie od​czu​wa. Ja też go nie od​czu​wa​łem i obo​je to przy​zna​je​my. Nie ko​cha​my War​re​na, bo sami by​li​śmy mu za​wsze obo​jęt​ni. Po​rzu​cił ro​dzi​nę, kie​dy by​li​śmy jesz​cze dzieć​mi, i przez ostat​nie trzy​dzie​ści lat w ogó​le się nami nie in​te​re​so​wał. Jill i ja je​ste​śmy te​raz obo​je ro​dzi​ca​mi i nie mie​ści nam się w gło​wach, żeby oj​ciec mógł trak​to​wać swo​je dzie​ci jak po​wie​trze. – Nie, ja tam nie jadę – mówi w koń​cu Jill. – Ani te​raz, ani na po​grzeb. A ty? – Sam nie wiem – bą​kam. – Mu​szę się jesz​cze za​sta​no​wić. A praw​da jest taka, że pod​ją​łem już de​cy​zję i po​ja​dę się z nim zo​ba​czyć. W swo​im ży​ciu spa​lił za sobą więk​szość mo​stów, ale zo​sta​ła jesz​cze pew​na po​waż​na, nie​do​koń​czo​na spra​wa, z któ​rą bę​dzie się mu​siał przed śmier​cią zmie​rzyć. Moja mat​ka miesz​ka z dru​gim mę​żem w Tul​sie. W szko​le śred​niej za War​re​nem sza​la​ły wszyst​kie dziew​czy​ny, ona zaś była wśród nich nie​kwe​stio​no​wa​ną kró​lo​wą i mia​ła naj​więk​sze po​wo​dze​nie u chłop​ców. Ich ślub był w mia​stecz​ku wiel​kim wy​da​rze​niem, ale po paru la​tach mał​żeń​stwa z War​re​nem cała eu​fo​ria opa​dła. Wiem, że od wie​lu lat się do sie​bie nie od​zy​wa​ją, bo i nie mają o czym roz​ma​wiać. – Mamo – mó​wię do słu​chaw​ki, si​ląc się na sto​sow​nie fra​so​bli​wy ton – mam dla cie​bie smut​ną wia​do​mość. – Co się sta​ło? – pyta jed​nym tchem, pew​nie prze​stra​szo​na, że cho​dzi o któ​reś z wnu​cząt. – War​ren jest cho​ry. Rak trzust​ki, le​ka​rze dają mu naj​wy​żej trzy mie​sią​ce ży​cia. Chwi​la mil​cze​nia, wes​tchnie​nie ulgi, po​tem: – My​śla​łam, że on już nie żyje. No i pro​szę. Na jego po​grze​bie nie bę​dzie tłu​mu po​grą​żo​nych w ża​ło​bie człon​ków ro​dzi​ny. – Przy​kro mi – mówi mat​ka, ale ja wy​czu​wam, że wca​le nie jest jej przy​kro. – Chy​ba sam bę​dziesz mu​siał się tym za​jąć. – Na to wy​glą​da. – Na mnie nie licz, Paul. Za​dzwoń, jak już bę​dzie po wszyst​kim. Nie in​te​re​su​je mnie, co się dzie​je z War​re​nem. – Ro​zu​miem, mamo. Po​bił ją kil​ka razy na mo​ich oczach, a pew​nie ro​bił to czę​ściej. Pił, uga​niał się za ba​ba​mi i wiódł hu​lasz​cze ży​cie za​wo​do​we​go ba​se​bal​li​sty. Był aro​ganc​ki, za​ro​zu​mia​ły i od pięt​na​ste​go roku ży​cia przy​wy​kły do tego, że do​sta​je, co tyl​ko chce, bo on, War​ren Tra​cey, po​tra​fi prze​bić pił​ką ce​gla​ny mur. Zmie​nia​my te​mat. Mat​ka pyta o dzie​ci, chce wie​dzieć, kie​dy je zno​wu zo​ba​czy. Uro​da i in​te​li​gen​cja po​zwo​li​ły jej sta​nąć na nogi po roz​sta​niu z War​re​nem. Wy​szła za nie​co star​sze​go od sie​bie męż​czy​znę, pre​ze​sa fir​my wiert​ni​czej, któ​ry za​pew​nił dach nad gło​wą mnie i Jill. Szcze​rze ko​cha moją mamę – i to naj​waż​niej​sze. Wąt​pię, czy War​ren kie​dy​kol​wiek ją ko​chał.

Rozdział 2

Latem 1973 roku kraj wy​cho​dził po​wo​li z wiet​nam​skiej trau​my. Spi​ro Agnew miał prze​rą​ba​ne i był już prak​tycz​nie na wy​lo​cie. Afe​ra Wa​ter​ga​te na​bie​ra​ła ru​mień​ców i za​czy​na​ła zbie​rać żni​wo. Ja mia​łem je​de​na​ście lat i ja​kie ta​kie ro​ze​zna​nie w tym, co się dzie​je na świe​cie, ale tak na​praw​dę nie​wie​le mnie to wszyst​ko ob​cho​dzi​ło. Po​chła​niał mnie cał​ko​wi​cie ba​se​ball i poza nim mało co się li​czy​ło. Oj​ciec był mio​ta​czem New York Met​sów i bar​dzo prze​ży​wa​łem każ​dy ich mecz. Ja też gra​łem na po​zy​cji mio​ta​cza, u Scrap​per​sów z Ma​łej Ligi w Whi​te Pla​ins, i po​nie​waż mój oj​ciec był, kim był, wie​le się tam po mnie spo​dzie​wa​no. Rzad​ko uda​wa​ło mi się spro​stać tym ocze​ki​wa​niom, ale zda​rza​ły się obie​cu​ją​ce mo​men​ty. Z po​cząt​kiem lip​ca ry​wa​li​za​cja o mi​strzo​stwo Gru​py Wschod​niej Na​tio​nal Le​ague stra​ci​ła tem​po. Wszyst​kie sześć dru​żyn – Mets, Pi​ra​tes, Car​di​na​les, Phil​lies, Cubs i Expos – spo​czę​ło na lau​rach i żad​na nie prze​ja​wia​ła spe​cjal​nej ocho​ty do tego, by coś jesz​cze zmie​nić w kla​sy​fi​ka​cji. W Gru​pie Za​chod​niej Red​si i Do​dger​si mie​li już wy​raź​ną prze​wa​gę nad resz​tą. W Ame​ri​can Le​ague za​no​si​ło się na to, że dłu​go​wło​si z dru​ży​ny Oakland A’s, dum​nie no​szą​cy swo​je pstro​ka​te stro​je, obro​nią ty​tuł z ubie​głe​go, 1972 roku. Z za​par​tym tchem śle​dzi​li​śmy z chło​pa​ka​mi z są​siedz​twa te zma​ga​nia. Zna​li​śmy wszyst​kich za​wod​ni​ków i sta​ty​sty​ki. Od​twa​rza​li​śmy na pla​cach za​baw w Whi​te Pla​ins każ​dy mecz. W domu pa​no​wa​ła ra​czej przy​gnę​bia​ją​ca at​mos​fe​ra, wo​la​łem więc spę​dzać czas wol​ny poza nim. Ba​se​ball był moim naj​lep​szym przy​ja​cie​lem, a pe​wien mecz w po​ło​wie lip​ca 1973 roku za​po​wia​dał się sen​sa​cyj​nie. *** Za​czę​ło się nie​win​nie od na​cią​gnię​te​go ścię​gna pod​ko​la​no​we​go. Wy​po​ży​czo​ny z Wi​chi​ta pierw​szo​ba​zo​wy Cub​sów, cwa​łu​jąc do bazy do​mo​wej, prze​wró​cił się na wi​ra​żu przy trze​ciej ba​zie. Na​stęp​ne​go dnia dru​gi pierw​szo​ba​zo​wy Cub​sów, Jim Hick​man, do​znał ura​zu krę​go​słu​pa. Dru​ży​na zo​sta​ła zde​kom​ple​to​wa​na i po​trze​bo​wa​ła na gwałt ko​goś do ob​sa​-

dze​nia pierw​szej bazy. Się​gnię​to do re​zerw i po​wo​ła​no do pod​sta​wo​we​go skła​du nie​ja​kie​go Jo​ego Ca​stle’a, dwu​dzie​sto​jed​no​lat​ka z klu​bu niż​szej ligi (AA Mi​nor Le​ague) z Mi​dland w Tek​sa​sie. Chło​pak był nie​złym pał​ka​rzem, za​li​czył już dwa​dzie​ścia ho​me​rów, pięć​dzie​siąt krót​szych wy​pał​ko​wań, czter​dzie​ści skra​dzio​nych baz i jak do​tąd po​peł​nił tyl​ko je​den błąd na pierw​szej ba​zie. Był naj​lep​szym za​wod​ni​kiem niż​szej ligi i ro​bi​ło się o nim co​raz gło​śniej. Kie​dy za​dzwo​nio​no do Jo​ego Ca​stle’a z Chi​ca​go, ten spał po​dob​no w ta​nim miesz​kan​ku, któ​re wy​naj​mo​wał wraz z czte​re​ma ko​le​ga​mi z dru​ży​ny. Asy​stent tre​ne​ra od​wiózł go na lot​ni​sko w Mi​dland i Ca​stle wsiadł do sa​mo​lo​tu le​cą​ce​go do Ho​uston. Tam mu​siał cze​kać dwie go​dzi​ny na lot do Fi​la​del​fii. Dla za​bi​cia cza​su za​dzwo​nił do ro​dzi​ny w Ar​kan​sas, żeby po​chwa​lić się, jaki za​szczyt go spo​tkał. Na lot​ni​sku w Fi​la​del​fii zła​pał tak​sów​kę i ka​zał się wieźć na Ve​te​rans Sta​dium, gdzie od razu wy​fa​so​wa​no mu strój me​czo​wy, nada​no nu​mer 42 i wy​pchnię​to na bo​isko. Był, co zro​zu​mia​łe, stre​mo​wa​ny, roz​trzę​sio​ny, pół​przy​tom​ny z ner​wów i kie​dy me​ne​dżer po​wie​dział: „Weź się, chło​pie, wy​lu​zuj. Za​czy​nasz na pierw​szej ba​zie, na pał​kę wcho​dzisz jako siód​my”, miał trud​no​ści z utrzy​ma​niem swo​je​go no​wiut​kie​go kija ba​se​bal​lo​we​go. Na pierw​szej w dru​ży​nie Ma​jor Le​ague roz​grzew​ce z pał​ką nie zdo​łał od​bić dwóch pierw​szych na​rzu​co​nych mu pi​łek. Po​tem dłu​gi czas nie zda​rzy mu się już chy​bić. Przed roz​po​czę​ciem me​czu sie​dział na ław​ce ra​mię w ra​mię z Do​nem Kes​sin​ge​rem, do​świad​czo​nym łącz​ni​kiem Cub​sów, rów​nież po​cho​dzą​cym z Ar​kan​sas. Kes​sin​ger, daw​niej pod​po​ra re​pre​zen​ta​cji Ole Miss (Uni​wer​sy​tet Mis​si​si​pi) w ba​se​bal​lu i w ko​szy​ków​ce, był otwar​tym i wy​lu​zo​wa​nym fa​ce​tem. Uda​ło mu się od​stre​so​wać Jo​ego. Je​dy​na rada, ja​kiej mu udzie​lił, brzmia​ła: „Idź i nie pę​kaj”. Środ​ko​wym za​po​lo​wym Cub​sów był Rick Mon​day, jesz​cze je​den we​te​ran po​cho​dzą​cy z Ba​te​svil​le w Ar​kan​sas, ka​wa​łek w dół Whi​te Ri​ver od ro​dzin​ne​go mia​stecz​ka Jo​ego. Ci dwaj po​mo​gli Jo​emu prze​trwać naj​gor​szy przy​pa​dek przed​me​czo​wej trzę​siącz​ki, jaką może so​bie wy​obra​zić za​wod​nik. Był czwar​tek, dwu​na​sty lip​ca 1973 roku, dzień, któ​re​go ba​se​bal​lo​wy świa​tek dłu​go nie za​po​mni. Mio​ta​czem Phil​lie​sów był le​wo​ręcz​ny Ben​ny Hum​ph​ries, mistrz szyb​kich pi​łek. Zaj​mu​jąc w dru​giej run​dzie sta​no​wi​sko pał​ka​rza, Joe za​ci​snął zęby i obie​cał so​bie, że od​bi​je pierw​szy na​rzut, obo​jęt​ne, czy pił​ka zmie​ści się w stre​fie straj​ku, czy nie. Hum​ph​ries zaś uznał, że trze​ba temu kotu po​go​nić kota, po​ka​zać, jak się gra w Ma​jor Le​ague, i wło​żył w na​rzut całe ser​ce. Joe, sto​ją​cy na pra​wym sta​no​wi​sku pał​ka​rza, prze​wi​dział szyb​ką pił​kę i ide​al​nym ude​rze​niem po​słał ją hen za środ​ko​we za​po​le. Obiegł wszyst​kie bazy sprin​tem, zbyt pod​eks​cy​to​wa​ny, by po​ko​nać tę tra​sę trium​fal​nym truch​ci​kiem, i chwi​lę póź​niej, zdy​sza​ny, od​bie​rał już ser​decz​ne gra​tu​la​cje od ko​le​gów z ław​ki. Nie on pierw​szy zdo​był ho​me​ra z pierw​sze​go na​rzu​tu w swo​im wy​stę​pie w Ma​jor Le​ague. Przed nim czter​dzie​stu sze​ściu do​ko​na​ło tej sztu​ki w in​au​gu​ra​cyj​nym wej​ściu na pał​kę, jed​nak nie z pierw​sze​go na​rzu​tu – to uda​ło się tyl​ko dzie​się​ciu. On był je​de​na​sty. Mimo to jego na​zwi​sko tra​fi​ło do księ​gi re​kor​dów. Ta była te​raz otwar​ta, a Joe Ca​stle nie po​wie​dział jesz​cze ostat​nie​go sło​wa. Pią​tą run​dę Hum​ph​ries roz​po​czął mie​rzo​ną, gór​ną, szyb​ką pił​ką. Mia​ło to być w jego za​my​śle ostrze​że​nie, ale Joe nie prze​jął się tym prze​sła​niem. Od​bił pił​kę, ta po​mknę​ła wzdłuż

le​wej li​nii au​to​wej, mu​snę​ła we​wnętrz​ną stro​nę słu​pa au​to​we​go na koń​cu za​po​la i wy​le​cia​ła poza bo​isko. Sę​dzia przy trze​ciej ba​zie bez wa​ha​nia za​krę​cił młyn​ka pal​cem wska​zu​ją​cym le​wej dło​ni, sy​gna​li​zu​jąc ho​me​ra. Joe, któ​ry mi​jał wła​śnie pierw​szą bazę, przy​spie​szył i wy​ha​mo​wał do​pie​ro przed bazą do​mo​wą. Wy​rów​nał re​kord Boba Nie​ma​na z Brown​sów z St. Lo​uis, któ​ry w roku 1951 pod​czas swo​je​go in​au​gu​ra​cyj​ne​go wy​stę​pu w Ma​jor Le​ague do​ko​nał po​dob​ne​go wy​czy​nu. *** Tego wie​czo​ru Met​si gra​li w Atlan​cie z Bra​ve​sa​mi, ale te​le​wi​zja nie trans​mi​to​wa​ła spo​tka​nia. Sie​dzie​li​śmy z To​mem Sab​ba​ti​nim w su​te​re​nie jego domu, słu​cha​jąc trans​mi​sji ra​dio​wej, i to cu​dow​ny Lind​sey Nel​son, ko​men​tu​ją​cy każ​dy mecz Met​sów, po​in​for​mo​wał nas, co się wła​śnie wy​da​rzy​ło w Fi​la​del​fii pod​czas me​czu Cub​sów z Phil​lie​sa​mi. Nie​wie​le było trze​ba, żeby pod​nie​cić Lind​seya. – Wy​rów​nał re​kord, pro​szę pań​stwa! – wo​łał. – Po​my​śl​cie tyl​ko, ty​sią​ce mło​dych lu​dzi upra​wia tę dys​cy​pli​nę spor​tu, a jak do​tąd tyl​ko dwaj wy​bi​li dwa ho​me​ry w swo​ich pierw​szych dwóch wyj​ściach na pał​kę! – Cie​ka​we, czy da radę za​li​czyć trze​cie​go – do​rzu​cił Ralph Ki​ner, były pał​karz nad pał​ka​rze, te​raz asy​stent Lind​seya. *** W szó​stej run​dzie Cub​si wy​eli​mi​no​wa​li Hum​ph​rie​sa i na jego miej​sce Phil​lie​si wpro​wa​dzi​li do gry pra​wo​ręcz​ne​go Tipa Gal​la​ghe​ra. Kie​dy na po​cząt​ku siód​mej run​dy, przy wy​ni​ku czte​ry-czte​ry, na pał​kę zno​wu wcho​dził Joe, roz​wrzesz​cza​ni do tej pory ki​bi​ce Phil​lie​sów za​mil​kli. Żad​ne​go aplau​zu, tyl​ko cie​ka​wość. Ku ich za​sko​cze​niu Joe za​jął lewe sta​no​wi​sko pał​ka​rza. Był no​wym, nie​zna​nym sze​rzej za​wod​ni​kiem i Phil​lie​si nie wie​dzie​li, że jest obu​stron​ny. Kie​dy roz​grze​wał się z pał​ką, nikt nie zwra​cał na nie​go więk​szej uwa​gi. Prze​pu​ścił ni​skie​go ro​ga​la, po​tem po​słał na aut dwie ko​lej​ne szyb​kie pił​ki. Ma​jąc już na kon​cie dwa straj​ki, zmie​nił po​sta​wę i chwy​cił pał​kę trzy cale wy​żej. W po​przed​nim se​zo​nie pro​wa​dził w ran​kin​gu naj​mniej​szej licz​by wy​klu​czeń za straj​ki w tek​sa​skiej li​dze. Joe Ca​stle sta​wał się naj​nie​bez​piecz​niej​szy, kie​dy gro​zi​ło mu wy​klu​cze​nie za trze​ci z ko​lei strajk. Na​rzu​co​na za ni​sko pił​ka nie zmie​ści​ła się w stre​fie straj​ku. Gal​la​gher zmie​nił tak​ty​kę i jako na​stęp​ną po​słał szyb​ką pił​kę. Joe wy​bił ją w środ​ko​we za​po​le, gdzie wzno​sząc się w lo​cie, prze​mknę​ła do​bre pięć stóp nad mu​rem gra​nicz​nym. Obie​ga​jąc po raz trze​ci z rzę​du bazy, miał już w kie​sze​ni re​kord, któ​ry do tej pory wy​da​wał się nie​osią​gal​ny. Żad​ne​mu no​wi​cju​szo​wi nie uda​ło się jesz​cze za​li​czyć trzech ho​me​rów w pierw​szych trzech wej​ściach na pał​kę. *** Joe Ca​stle po​cho​dził z Ca​li​co Rock w sta​nie Ar​kan​sas, mia​stecz​ka po wschod​niej stro​nie gór Ozark, po​ło​żo​ne​go ma​low​ni​czo na kli​fie gó​ru​ją​cym nad Whi​te Ri​ver. Była to kra​ina

Car​di​nal​sów od cza​sów Diz​zy’ego (Stuk​nię​te​go) De​ana, chło​pa​ka ze wsi w Ar​kan​sas i w la​tach trzy​dzie​stych XX wie​ku li​de​ra osła​wio​ne​go Ga​sho​use Gang1. Mio​ta​czem był u nich rów​nież brat Diz​zy’ego De​ana, Paul, ksyw​ka Daf​fy (Wa​riat). W 1934 roku, kie​dy Ga​sho​use Gang był u szczy​tu sła​wy, Diz​zy za​po​wie​dział na wio​sen​nym zgru​po​wa​niu, że wspól​nie z bra​tem od​nio​są pięć​dzie​siąt zwy​cięstw. Do​szli do czter​dzie​stu dzie​wię​ciu, z cze​go trzy​dzie​ści przy​pa​da​ło na Diz​zy’ego, a dzie​więt​na​ście na Daf​fy’ego. Dwa​dzie​ścia lat póź​niej ota​cza​no na​boż​ną czcią, wy​no​szo​no nie​omal na oł​ta​rze Sta​na Mu​sia​la, naj​lep​sze​go gra​cza Car​di​nal​sów wszech cza​sów. W dłu​gie, par​ne let​nie wie​czo​ry na każ​dej we​ran​dzie w mia​stecz​ku, po​dob​nie jak w nie​zli​czo​nych in​nych mia​stecz​kach Środ​ko​we​go Za​cho​du i Głę​bo​kie​go Po​łu​dnia, gra​ły ra​dia, miesz​kań​cy z za​par​tym tchem słu​cha​li spra​woz​dań ze spo​tkań swo​ich uwiel​bia​nych Car​di​nal​sów. Me​cze trans​mi​to​wa​ła sta​cja KMOX z St. Lo​uis i zna​ne wszyst​kim gło​sy Har​ry’ego Ca​raya i Jac​ka Buc​ka roz​brzmie​wa​ły na każ​dej ulicz​ce, w każ​dym sa​mo​cho​dzie. Ale dwu​na​ste​go lip​ca wszyst​kie ra​dia w Ca​li​co Rock na​sta​wio​ne były na od​biór chi​ca​gow​skiej sta​cji WGN i przy​ja​cie​le oraz ro​dzi​na Jo​ego chło​nę​li z wy​pie​ka​mi na twa​rzach wie​ści do​cie​ra​ją​ce z bo​iska. Naj​bar​dziej za​cię​ta ry​wa​li​za​cja w Na​tio​nal Le​ague to​czy​ła się mię​dzy Car​di​nal​sa​mi i Cub​sa​mi, a miesz​kań​cy Ca​li​co Rock, choć wcze​śniej wie​lu z nich nie da​ło​by nig​dy wia​ry, że kie​dy​kol​wiek będą trzy​mać kciu​ki za znie​na​wi​dzo​nych Cub​sów, te​raz rap​tem je trzy​ma​li, i to z ca​łych sił. Z go​dzi​ny na go​dzi​nę prze​sta​wi​li się na ki​bi​co​wa​nie Cub​som. Po pierw​szym ho​me​rze przed skle​pem wie​lo​bran​żo​wym Evan​sa na Main Stre​et za​czę​li gro​ma​dzić się lu​dzie. Dru​gi ho​mer wpra​wił słu​cha​czy w upo​je​nie i tłum wciąż rósł. Kie​dy do ze​bra​nych do​łą​czy​li ro​dzi​ce Jo​ego i dwaj jego bra​cia z żo​na​mi i ma​ły​mi dzieć​mi, po​wi​ta​no ich niedź​wie​dzi​mi uści​ska​mi i wi​wa​ta​mi. Po trze​cim ho​me​rze w mia​stecz​ku za​pa​no​wa​ła eu​fo​ria. Świę​to​wa​no rów​nież na uli​cach i w pu​bach Chi​ca​go. *** Po trzech pierw​szych ko​lej​kach na pał​ce, w któ​rych spi​sał się re​we​la​cyj​nie, czwar​ta mia​ła na za​wsze za​pew​nić Jo​emu miej​sce w pan​te​onie naj​więk​szych gwiazd ba​se​bal​lu. Na po​cząt​ku dzie​wią​tej run​dy, przy sta​nie sześć-sześć, po dwóch wy​klu​cze​niach i z Do​nem Kes​sin​ge​rem na trze​ciej ba​zie, na gór​ce mio​ta​cza sta​nął pra​wo​ręcz​ny Ed Ra​mon. Jo​ego, kie​dy zaj​mo​wał sta​no​wi​sko pał​ka​rza, osiem​na​ście ty​się​cy ki​bi​ców po​wi​ta​ło grzecz​no​ścio​wy​mi okla​ska​mi, po​tem na Ve​te​rans Sta​dium za​le​gła nie​co​dzien​na ci​sza. W pierw​szym na​rzu​cie Ra​mon po​słał szyb​ką pił​kę na lewo od sta​no​wi​ska pał​ka​rza. Joe za​mie​rzył się, mach​nął pał​ką jak ki​jem od szczot​ki. Od​bi​ta pił​ka śmi​gnę​ła lo​tem ko​szą​cym, ni​sko nad zie​mią, mi​ja​jąc po​dusz​kę pierw​szej bazy kil​ka cali z pra​wej stro​ny. Aut, ale od​bi​cie zro​bi​ło wra​że​nie na ki​bi​cach. Er​nie Banks, tre​ner do​rad​ca Cub​sów sto​ją​cy przy pierw​szej ba​zie, nie zdą​żył na​wet za​re​ago​wać i gdy​by pił​ka go tra​fi​ła, to trwa​łe ka​lec​two by​ło​by mu​ro​wa​ne. Pierw​szo​ba​zo​wy Phil​lie​sów, Wil​lie Mon​ta​nez, od​sko​czył in​stynk​tow​nie w lewo, ale do​pie​ro wte​dy, kie​dy pił​ka, od​biw​szy się od ban​dy od​dzie​la​ją​cej bo​isko od try​bun, wta​cza​ła się po zie​mi na pra​we za​po​le. Oszo​ło​mio​ny Mon​ta​nez zro​bił jesz​cze dwa kro​ki do tyłu. Wi​dząc to, Joe zmie​nił tak​ty​kę. Dru​gi na​rzut Ra​mo​na był nie​uda​ny, pił​ka po​le​cia​ła za

wy​so​ko i nie zmie​ści​ła się w stre​fie straj​ku. Było je​den do jed​ne​go. Ra​mon po​słał ko​lej​ną szyb​ką pił​kę. Joe za​wa​hał się na mo​ment, a po​tem wy​star​to​wał w kie​run​ku pierw​szej bazy, wy​pusz​cza​jąc pał​kę z ręki do​pie​ro wte​dy, gdy nad​la​tu​ją​ca pił​ka lek​ko się od niej od​bi​ła i wol​no po​to​czy​ła po zie​mi w kie​run​ku dru​go​ba​zo​we​go, Den​ny’ego Doy​le’a, tak samo za​sko​czo​ne​go jak Ra​mon, Mon​ta​nez i cały sta​dion. Za​nim Doy​le do niej do​padł, Joe był już dzie​sięć stóp za pierw​szą bazą i zwal​niał, bie​gnąc wzdłuż pra​wej li​nii au​to​wej. Kes​sin​ger prze​szedł spa​cer​kiem na bazę do​mo​wą, koń​cząc zwy​cię​ski obieg. Osłu​pia​li ki​bi​ce na try​bu​nach mil​cze​li. Za​wod​ni​cy obu dru​żyn pa​trzy​li z nie​do​wie​rza​niem. Ma​jąc szan​sę na zdo​by​cie czwar​te​go ho​me​ra w jed​nym me​czu – wy​czyn, jaki w cią​gu stu lat ba​se​ball wi​dział tyl​ko dzie​więć razy – ten mło​dziak zde​cy​do​wał się na per​fek​cyj​ne zga​sze​nie pił​ki ze zwło​ką, żeby obieg mógł do​koń​czyć zaj​mu​ją​cy trze​cią bazę Kes​sin​ger. *** Więk​szość lu​dzi słu​cha​ją​cych trans​mi​sji na Main Stre​et w Ca​li​co Rock wi​dzia​ła już iden​tycz​ne ga​sze​nia ze zwło​ką, cho​ciaż Joe Ca​stle rzad​ko je sto​so​wał. Czę​ściej wi​dy​wa​li jego od​bi​cia za płot i ho​me​ry śród​po​lo​we, czy​li ta​kie, w któ​rych pił​ka nie opusz​cza bo​iska. Ga​sze​nia pił​ki ze zwło​ką na​uczył Jo​ego, kie​dy ten miał dzie​sięć lat, jego naj​star​szy brat, Char​lie, sie​dzą​cy te​raz na ław​ce pod skle​pem. On też na​uczył go od​bi​ja​nia z obu sta​no​wisk pał​ka​rza, kra​dzie​ży baz oraz wy​bi​ja​nia w aut pi​łek, któ​re mu nie leżą. Śred​ni brat, Red, od​bił mu z mi​lion pi​łek po zie​mi i udo​sko​na​lił pra​cę nóg na pierw​szej ba​zie. Obaj bra​cia na​uczy​li go wal​czyć. – Dla​cze​go on ją zga​sił? – za​py​tał Char​lie​go ktoś z tłu​mu. – Żeby ten z trze​ciej bazy mógł do​koń​czyć obieg i dru​ży​na wy​szła na pro​wa​dze​nie – od​parł Char​lie. Ja​sne jak słoń​ce. Ko​men​ta​to​rzy Cub​sów, Vin​ce Lloyd i Lou Bo​udre​au, wer​to​wa​li pod​czas me​czu księ​gę re​kor​dów i mo​gli już ob​wie​ścić wszem i wo​bec, co na​stę​pu​je: Trzy ho​me​ry zdo​by​te w pierw​szym w ka​rie​rze me​czu to pierw​szy re​kord. Czte​ry z rzę​du hity w pierw​szym me​czu to wy​rów​na​nie współ​cze​sne​go re​kor​du, cho​ciaż po​dob​no w roku 1894 ja​kiś no​wi​cjusz za​li​czył ich pięć. Chi​ca​go wy​gra​ło sie​dem do sze​ściu i kie​dy mecz do​biegł koń​ca, wszy​scy ki​bi​ce Cub​sów byli w siód​mym nie​bie. Na ich oczach two​rzy​ła się hi​sto​ria i oni chcie​li brać w niej udział. Lou Bo​udre​au obie​cał słu​cha​czom, że za​raz prze​pro​wa​dzi z Joem po​me​czo​wy wy​wiad. Tłum w Ca​li​co Rock wciąż rósł, na​stro​je były świą​tecz​ne, duma nie​mal na​ma​cal​na. Pół go​dzi​ny po za​koń​cze​niu me​czu z ra​dia zno​wu po​pły​nął głos Lou Bo​udre​au: – Je​stem w szat​ni dru​ży​ny go​ści z Joem Ca​stle’em, któ​re​go, jak mogą się pań​stwo do​my​ślać, ob​le​ga rze​sza re​por​te​rów. A oto i on. Na Main Stre​et w Ca​li​co Rock w mgnie​niu oka zro​bi​ło się ci​cho jak ma​kiem za​siał; wszy​scy za​sty​gli w bez​ru​chu, za​mie​ni​li się w słuch. – Nie​źle jak na pierw​szy mecz, Joe. Co masz nam w tej chwi​li do po​wie​dze​nia? – No więc… na po​czą​tek chciał​bym po​zdro​wić swo​ją ro​dzi​nę i wszyst​kich z Ca​li​co Rock. Szko​da, że was tu ze mną nie ma. Wciąż nie mogę uwie​rzyć w to, co się sta​ło. – Joe, ja​kie my​śli cho​dzi​ły ci po gło​wie, kie​dy w dru​giej run​dzie wcho​dzi​łeś na sta​no​-

wi​sko pał​ka​rza? – Coś mi mó​wi​ło, że to bę​dzie szyb​ka pił​ka, na​sta​wi​łem się na nią, no i od​bi​łem pierw​szy na​rzut. Chy​ba wię​cej było w tym szczę​ścia niż ro​zu​mu. – Jesz​cze ża​den za​wod​nik nie za​li​czył trzech ho​me​rów w swo​ich pierw​szych trzech wej​ściach na pał​kę. Tra​fi​łeś do księ​gi re​kor​dów. – Na to by wy​glą​da​ło. Cie​szę się, że tu je​stem. Jesz​cze wczo​raj wie​czo​rem o tej po​rze gra​łem w Tek​sa​sie, w Mi​dland. Wciąż nie mogę w to uwie​rzyć. – Rze​czy​wi​ście, trud​no w to uwie​rzyć. Mu​szę cię za​py​tać o coś jesz​cze… wiem, że nie ja pierw​szy i nie ostat​ni… ale co zna​czy​ła ta za​gryw​ka w dzie​wią​tej run​dzie? Mia​łeś szan​sę wy​bić czwar​te​go ho​me​ra w jed​nym me​czu, a ty zga​si​łeś pił​kę. Dla​cze​go? – Żeby ścią​gnąć Dona z trze​ciej bazy na do​mo​wą. Lu​bię grać w ba​se​ball, ale co to za fraj​da, je​śli się nie wy​gry​wa? – Wy​glą​da na to, że je​steś w for​mie. Jak my​ślisz, uda ci się ją utrzy​mać do ju​trzej​sze​go wie​czo​ru? – Nie my​ślę jesz​cze o ju​trzej​szym wie​czo​rze. Don z pa​ro​ma chło​pa​ka​mi za​pra​sza​ją mnie na stek. Tam to chy​ba ob​ga​da​my. – Po​wo​dze​nia. – Dzię​ku​ję panu. Na pal​cach jed​nej ręki moż​na by po​li​czyć tych miesz​kań​ców Ca​li​co Rock, któ​rzy po​szli do łóż​ka przed pół​no​cą. *** Mama, tak jak obie​ca​ła, obu​dzi​ła mnie o szó​stej rano, że​bym mógł obej​rzeć po​ran​ne dzien​ni​ki sta​cji no​wo​jor​skich. Mia​łem na​dzie​ję, że po​ka​żą Jo​ego Ca​stle’a. Chan​nel 4 pu​ścił mi​gaw​ki z me​czów Na​tio​nal Le​ague. Met​si wy​gra​li w Atlan​cie i awan​so​wa​li w kla​sy​fi​ka​cji. Po​tem był Joe Ca​stle obie​ga​ją​cy w Fi​la​del​fii bazy raz, dru​gi, trze​ci. Jed​nak zga​sze​niu pił​ki ze zwło​ką po​świę​co​no wię​cej cza​su an​te​no​we​go niż wszyst​kim trzem ho​me​rom ra​zem wzię​tym. Ten chło​pak miał skrzy​dła. Mama wró​ci​ła z za​ku​pów z „New York Ti​me​sem”. Na pierw​szej stro​nie dzia​łu spor​to​we​go za​miesz​czo​no czar​no-bia​łe zdję​cie Jo​ego Ca​stle’a i ob​szer​ną re​la​cję z jego hi​sto​rycz​ne​go de​biu​tu. Zna​la​złem no​życz​ki, wy​cią​łem ar​ty​kuł i wkle​iłem go na pierw​szą stro​nę no​we​go al​bu​mu, a mia​łem ich już całą ko​lek​cję. Kie​dy Met​si byli w mie​ście, a mój oj​ciec w domu, przez kil​ka dni obo​wią​zy​wał mnie za​kaz wy​ci​na​nia z ga​zet wszel​kich ar​ty​ku​łów na te​mat ba​se​bal​lu. Ach, jaki by​łem szczę​śli​wy, kie​dy Met​si gra​li na wy​jeź​dzie. Ojca nie było, w domu pa​no​wa​ła spo​koj​na, miła at​mos​fe​ra. Jego po​wro​ty z miej​sca ją bu​rzy​ły. Był za​pa​trzo​nym w sie​bie bu​cem i rzad​ko miał dla nas do​bre sło​wo. Miał wiel​kie am​bi​cje, któ​rych nie uda​wa​ło mu się zre​ali​zo​wać, i ob​wi​niał o to wszyst​kich, tyl​ko nie sie​bie – me​ne​dże​ra, ko​le​gów z dru​ży​ny, wła​ści​cie​li, na​wet sę​dziów. Grał na po​zy​cji mio​ta​cza, po me​czach czę​sto wra​cał do domu póź​no, pi​ja​ny, i od tego się za​czę​ło. Mia​łem do​pie​ro je​de​na​ście lat, ale prze​czu​wa​łem, że moi ro​dzi​ce nie wy​trzy​ma​ją ze sobą dłu​go. Kie​dy oj​ciec grał z Met​sa​mi na wy​jeź​dzie, rzad​ko dzwo​nił do domu. A ja tak ma​rzy​łem,

żeby zro​bił to po me​czu i po​roz​ma​wiał ze mną o ba​se​bal​lu. Oglą​da​łem w te​le​wi​zji trans​mi​sję albo słu​cha​łem w ra​diu re​la​cji z każ​de​go spo​tka​nia Met​sów i mia​łem do nie​go mnó​stwo py​tań, ale on chy​ba wo​lał wy​pra​wiać się z ko​le​ga​mi w mia​sto. Gra w ba​se​ball spra​wia​ła mi fraj​dę, kie​dy oj​ciec nie pa​trzył. Z ra​cji swo​je​go na​pię​te​go roz​kła​du za​jęć rzad​ko miał moż​li​wość ob​ser​wo​wa​nia mnie na bo​isku – i bar​dzo do​brze. Bo kie​dy tę moż​li​wość miał i wy​ko​rzy​sty​wał, prze​cho​dzi​ła mi cała ocho​ta do gry. Po​uczał mnie w dro​dze na bo​isko, kry​ty​ko​wał w trak​cie me​czu, a co naj​gor​sze, ła​jał, kie​dy wra​ca​li​śmy do domu. Raz spo​licz​ko​wał mnie na​wet, le​d​wie ru​szy​li​śmy z par​kin​gu pod bo​iskiem. Od siód​me​go roku ży​cia pła​ka​łem po każ​dym me​czu, na któ​rym świad​kiem mo​ich po​czy​nań był oj​ciec.

Rozdział 3

Z

Sarą po​zna​li​śmy się na dru​gim roku stu​diów na Uni​wer​sy​te​cie Okla​ho​ma, a po​bra​li​śmy się mie​siąc po opusz​cze​niu mu​rów tej uczel​ni. Za​pra​sza​li​śmy War​re​na za​rów​no na uro​czy​stość roz​da​nia dy​plo​mów, jak i na ślub, ale się nie po​ja​wił. Ni​ko​go to nie zdzi​wi​ło. Mamy trzy ślicz​ne cór​ki i miesz​ka​my w San​ta Fe. Ja pra​cu​ję jako pro​gra​mi​sta w fir​mie lot​ni​czej, Sara była pro​jek​tant​ką wnętrz, ale po pierw​szym po​ro​dzie po​sta​no​wi​ła zo​stać peł​no​eta​to​wą mamą. Nie po​sia​da​łem się ze szczę​ścia, kie​dy na świat przy​cho​dzi​ły ko​lej​ne do​rod​ne, zdro​we dziew​czyn​ki, i nie by​łem ani tro​chę roz​cza​ro​wa​ny tym, że nie mam syna. Nie chcia​łem chłop​ca, bo nie uśmie​cha​ło mi się pa​trzeć, jak pew​ne​go dnia weź​mie do ręki pił​kę ba​se​bal​lo​wą i za​cznie nią rzu​cać. Więk​szość mo​ich ko​le​gów ma syna, nie​któ​rzy nie​jed​ne​go, i wszy​scy oni, chcą tego czy nie, sta​ją się wcze​śniej czy póź​niej do​mo​ro​sły​mi in​struk​to​ra​mi ba​se​bal​lu. Mnie to omi​nę​ło. Dzię​ki Bogu mam same cór​ki. Roz​brat z ba​se​bal​lem wzią​łem w wie​ku je​de​na​stu lat i od trzy​dzie​stu nie oglą​dam na​wet te​le​wi​zyj​nych trans​mi​sji. Fir​ma, w któ​rej pra​cu​ję, na​le​ży do tych po​stę​po​wych, za​pew​nia​ją​cych wszel​kie​go ro​dza​ju udo​god​nie​nia i ela​stycz​ne wa​run​ki pra​cy. Na do​brą spra​wę mógł​bym pra​co​wać w domu, ale ja lu​bię at​mos​fe​rę biu​ra, do​brze się czu​ję wśród ko​le​gów, na​wet sze​fo​wie nie dzia​ła​ją mi na ner​wy. Wspa​nia​le jest pa​trzeć, jak pro​jekt kieł​ku​je, doj​rze​wa i w koń​cu tra​fia na ry​nek. Zwra​cam się do sze​fa o kil​ka dni wol​ne​go na za​ła​twie​nie oso​bi​stej, nie​zwią​za​nej z pra​cą spra​wy. Nie wi​dzi prze​ciw​wska​zań. Mó​wię Sa​rze, co pla​nu​ję, i ona nie opo​nu​je. Zna całą hi​sto​rię i chy​ba obo​je mie​li​śmy świa​do​mość, że pew​ne​go dnia trze​ba bę​dzie od​być tę po​dróż. Jadę na lot​ni​sko w San​ta Fe i ku​pu​ję bi​let w jed​ną stro​nę do Mem​phis. ***

W wie​ku trzy​dzie​stu pię​ciu lat War​ren rzu​cał wciąż moc​no, ale nie miał nad pił​ką żad​nej kon​tro​li; poza tym jego na​zwi​sko ozna​cza​ło kło​po​ty i żad​na z dru​żyn nie chcia​ła go już w swo​im skła​dzie. Upro​sił sta​re​go zna​jo​me​go z or​ga​ni​za​cji Orio​les, żeby ten wy​pró​bo​wał go jesz​cze je​den, ostat​ni raz na wio​sen​nym zgru​po​wa​niu. Zja​wił się tam w sta​nie wska​zu​ją​cym i na​stęp​ne​go dnia skre​ślo​no go z li​sty uczest​ni​ków. Za​dzwo​nił do domu i po​wie​dział ma​mie, że za​mie​rza zo​stać na Flo​ry​dzie, bo ja​kaś tam​tej​sza dru​ży​na z niż​szej ligi za​ofe​ro​wa​ła mu po​sa​dę tre​ne​ra mio​ta​czy. Wie​dzia​łem, że to nie​praw​da. Mia​łem wte​dy dwa​na​ście lat i nie było dla mnie ta​jem​ni​cą, że mój oj​ciec jest no​to​rycz​nym kłam​cą. Kil​ka mie​się​cy póź​niej mama wy​stą​pi​ła o roz​wód, a z koń​cem roku szkol​ne​go prze​nie​śli​śmy się do Ha​ger​stown w Ma​ry​lan​dzie, by za​miesz​kać tam z jej ro​dzi​ca​mi. War​ren Tra​cey za​koń​czył ka​rie​rę ba​se​bal​li​sty z sześć​dzie​się​cio​ma czte​re​ma zwy​cię​stwa​mi i osiem​dzie​się​cio​ma czte​re​ma po​raż​ka​mi na kon​cie. Grał szes​na​ście se​zo​nów, zmie​nia​jąc w tym cza​sie klu​by jak rę​ka​wicz​ki – Pi​ra​tes, Giants, In​dians, Roy​als, Astros i Mets – czę​ściej w re​zer​wach tych dru​żyn niż w skła​dach pod​sta​wo​wych. U Met​sów za​ba​wił naj​dłu​żej, bo całe trzy lata, ale co naj​mniej czte​ry razy spa​dał tam do skła​du re​zer​wo​we​go. Wy​eli​mi​no​wał czte​ry​stu trzy​dzie​stu pał​ka​rzy i do​pu​ścił do czte​ry​stu szes​na​stu spa​cer​ków. Jego na​zwi​sko tra​fi​ło do księ​gi re​kor​dów tyl​ko dla​te​go, że w 1972 roku uda​ło mu się ja​kimś cu​dem za​jąć pierw​sze miej​sce w ran​kin​gu naj​sku​tecz​niej​szych pał​ka​rzy. Nig​dzie nie było mu do​brze i kie​dy nie umiesz​cza​no go na li​ście trans​fe​ro​wej, sam do​ma​gał się trans​fe​ru. Nie​zbyt bły​sko​tli​wa ka​rie​ra, ale ki​bi​ce ba​se​bal​lu wie​dzą, że tyl​ko je​den z dzie​się​ciu za​wod​ni​ków pod​pi​su​ją​cych kon​trakt z dru​ży​ną niż​szej ligi tra​fia po​tem choć na je​den mecz do Ma​jor Le​ague. W swo​ich szcze​nię​cych la​tach, kie​dy by​łem jesz​cze bez​kry​tycz​ny, pę​ka​łem z dumy, że mój oj​ciec gra w Ma​jor Le​ague. Ża​den inny chło​pak z mo​jej uli​cy nie mógł tego o swo​im sta​rym po​wie​dzieć. Kie​dy jed​nak pod​ro​słem i tro​chę zmą​drza​łem, czę​sto ża​ło​wa​łem, że nie mam ta​kie​go zwy​czaj​ne​go taty, któ​ry od​gry​wa rolę ła​pa​cza na po​dwór​ku za do​mem i tre​nu​je swo​je​go syna. Po pod​pi​sa​niu kon​trak​tu z Met​sa​mi oj​ciec przez trzy lata, każ​de​go roku na po​cząt​ku stycz​nia, oznaj​miał, że wy​jeż​dża na wio​sen​ne zgru​po​wa​nie, cho​ciaż za​czy​na​ło się ono o wie​le póź​niej. Roz​ma​icie się tłu​ma​czył, ale tak na​praw​dę chciał się po pro​stu urwać z domu, żeby w spo​ko​ju po​grać co​dzien​nie w gol​fa, po​pra​co​wać nad swo​ją opa​le​ni​zną, pić i od​na​wiać zna​jo​mo​ści z daw​ny​mi przy​ja​ció​łecz​ka​mi. Dla Jill i dla mnie nie​waż​ne było, ja​kiej wy​mów​ki uży​je. Grunt, że zno​wu wy​jeż​dżał. Mi​jał już rok, od​kąd za​miesz​ka​li​śmy w Ha​ger​stown, kie​dy mat​ka po​wie​dzia​ła nam, że oże​nił się po​now​nie na Flo​ry​dzie. Na wieść o tym Jill i mnie prze​szedł dreszcz, bo po​my​śle​li​śmy so​bie, że może po​sta​no​wi za​ło​żyć z nową żoną nową ro​dzi​nę. *** Le​cąc z Dal​las do Mem​phis, otwie​ram sta​ry al​bum po​świę​co​ny Jo​emu Ca​stle’owi. Mnó​stwo w nim wy​cin​ków z ga​zet i cza​so​pism, mię​dzy in​ny​mi eg​zem​plarz „Sports Il​lu​stra​ted” z szó​ste​go sierp​nia z Joem na okład​ce, i skarb, któ​ry w tam​to pa​mięt​ne lato 1973 roku ce​ni​łem so​bie naj​bar​dziej – czar​no-bia​ła fo​to​gra​fia o wy​mia​rach osiem na dzie​sięć cali, a na niej jego mło​dzień​cza, uśmiech​nię​ta twarz. U dołu skre​ślo​na jego ręką de​dy​ka​cja: „Pau​lo​-

wi Tra​cey​owi z naj​lep​szy​mi ży​cze​nia​mi” i au​to​graf. W dzie​ciń​stwie mia​łem całą ko​lek​cję ta​kich fo​tek. Pi​sa​li​śmy z ko​le​ga​mi li​sty do se​tek za​wo​do​wych gra​czy z proś​bą o zdję​cie z au​to​gra​fem. Cza​sem któ​ryś od​po​wia​dał i przy​cho​dzą​ca pocz​tą ko​per​ta z fo​to​gra​fią była po​wo​dem do dumy. Mój oj​ciec też do​stał kil​ka ta​kich li​stów, ale nie ra​czył na nie od​po​wia​dać. Bez prze​rwy uty​ski​wał na ki​bi​ców, któ​rzy skam​lą o au​to​gra​fy. Ukry​wa​łem przed oj​cem swo​je al​bu​my. Jego zda​niem był je​dy​nym za​wod​ni​kiem war​tym mo​je​go uwiel​bie​nia. Kie​dy ze​rwa​łem z ba​se​bal​lem, mama po kry​jo​mu wy​nio​sła moje me​mo​ra​bi​lia na strych. Od​da​ła mi je – dwa peł​ne kar​to​ny – gdy by​łem już żo​na​ty. W pierw​szym od​ru​chu chcia​łem wszyst​ko spa​lić, ale Sara mi to od​ra​dzi​ła i prze​trwa​ły do dzi​siaj. Jesz​cze nig​dy nie by​łem w Mem​phis w sierp​niu. Kie​dy nie​świa​do​my, co mnie cze​ka na ze​wnątrz, wy​sze​dłem z ter​mi​na​lu, na​grza​ne, par​ne po​wie​trze zwy​czaj​nie mnie za​tka​ło. Po kil​ku mi​nu​tach prze​po​co​na ko​szu​la le​pi​ła mi się do cia​ła. Do​je​cha​łem lot​ni​sko​wym au​to​bu​sem do przed​sta​wi​ciel​stwa Avis, wy​po​ży​czy​łem tam sa​mo​chód, pod​krę​ci​łem na cały re​gu​la​tor kli​ma​ty​za​cję i ru​szy​łem przez most na Mis​si​si​pi na za​chód, w stro​nę rol​ni​cze​go za​głę​bia roz​cią​ga​ją​ce​go się w del​cie Ar​kan​sas. Do Ca​li​co Rock mia​łem czte​ry go​dzi​ny jaz​dy.

Rozdział 4

W pią​tek, trzy​na​ste​go lip​ca 1973 roku, przez górę pierw​szej stro​ny dzia​łu spor​to​we​go „Chi​ca​go Tri​bu​ne” biegł wy​tłusz​czo​nym dru​kiem na​głó​wek: Czte​ry na czte​ry. Po​ni​żej za​miesz​czo​no czar​no-bia​łe wiel​ko​for​ma​to​we zdję​cie Jo​ego Ca​stle’a i trzy ar​ty​ku​ły au​tor​stwa trzech róż​nych dzien​ni​ka​rzy spor​to​wych trak​tu​ją​ce o jego hi​sto​rycz​nym de​biu​cie. Za​har​to​wa​ni w wie​lo​let​niej fru​stra​cji ki​bi​ce Cub​sów mie​li wresz​cie swój mo​ment trium​fu. Joe obu​dził się w swo​im ho​te​lo​wym po​ko​ju póź​no, za​dzwo​nił na koszt abo​nen​ta do ro​dzi​ców, roz​ma​wiał przez go​dzi​nę z nimi i z brać​mi, a po​tem zjadł spóź​nio​ne śnia​da​nie z Do​nem Kes​sin​ge​rem i Ric​kiem Mon​day​em. Po śnia​da​niu, dla za​bi​cia cza​su, ob​dzwo​nił ko​le​gów z dru​ży​ny z Mi​dland. Po​lo​wa​li na nie​go dzien​ni​ka​rze, ale on był już zmę​czo​ny udzie​la​niem wy​wia​dów. O czwar​tej po po​łu​dniu wsiadł wraz z resz​tą dru​ży​ny do au​to​ka​ru, któ​rym Cub​si wra​ca​li na Ve​te​rans Sta​dium. W szat​ni pod​szedł do nie​go Whi​tey Lock​man i po​wie​dział: – Mło​dy, wcho​dzisz dzi​siaj na pał​kę jako trze​ci, nie spieprz. Dwie go​dzi​ny przed roz​po​czę​ciem me​czu Joe wy​szedł na bo​isko, wy​ko​nał kil​ka ćwi​czeń roz​luź​nia​ją​cych, roz​grzał się, po czym prze​chwy​cił sto pi​łek po zie​mi na pierw​szej ba​zie. Czas jak​by się za​trzy​mał. Joe nie mógł się do​cze​kać, kie​dy się wresz​cie za​cznie. Kie​dy na po​cząt​ku pierw​szej run​dy i po dwóch wy​klu​cze​niach wcho​dził na sta​no​wi​sko pał​ka​rza, try​bu​ny za​peł​nia​ło czter​dzie​ści pięć ty​się​cy ki​bi​ców Phil​lie​sów, a przed te​le​wi​zo​ra​mi i przy ra​dio​od​bior​ni​kach pa​znok​cie ogry​za​ły mi​lio​ny ki​bi​ców Cub​sów. Przy sta​nie dwóch pi​łek po​słał du​bla w pra​wy róg za​po​la. Pięć na pięć. Na po​cząt​ku trze​ciej run​dy, przy ob​sa​dzo​nych wszyst​kich ba​zach, od​bił sin​gla w pra​wo. Sześć na sześć. W pią​tej run​dzie, przy wszyst​kich ba​zach pu​stych i dwóch wy​klu​cze​niach, zga​sił pił​kę z pra​we​go sta​no​wi​ska ła​pa​cza, po​sy​ła​jąc ją w kie​run​ku trze​ciej bazy. Za​nim Mike Schmidt chwy​cił ją gołą ręką, Joe mi​jał już pierw​szą bazę, a rzu​tu nadal nie było. Sie​dem na sie​dem. W siód​mej run​dzie od​bi​ta przez nie​go szyb​ka pił​ka wy​le​cia​ła nad ta​bli​cą wy​ni​ków poza za​po​le, a kie​dy obie​gał bez po​śpie​chu bazy, ki​bi​ce Phil​lie​sów na​gro​dzi​li go nie​zbyt go​rą​cy​mi, ale dłu​-

gi​mi okla​ska​mi. Osiem na osiem. Na po​cząt​ku dzie​wią​tej run​dy, po dwóch wy​klu​cze​niach i przy sta​nie dwa​na​ście-dwa dla Cub​sów, Joe zno​wu wcho​dził z ław​ki na lewe sta​no​wi​sko pał​ka​rza. Za​li​czył do​tąd dwa sin​gle, du​bla i ho​me​ra i rze​sze ki​bi​ców na sta​dio​nie oraz te​le​wi​dzów i ra​dio​słu​cha​czy przy od​bior​ni​kach mo​dli​ły się w du​chu o tri​pla. Vin​ce Lloyd i Lou Bo​udre​au otwar​cie bła​ga​li o nie​go na an​te​nie. Wy​pał​ko​wa​nie kom​ple​tu – sin​gla, du​bla, tri​pla i ho​me​ra – rzad​ko się w ba​se​bal​lu zda​rza. Naj​wy​żej trzy razy na se​zon. A po​nie​waż Joe miał wy​raź​nie ciąg na bi​cie wszel​kich re​kor​dów, to dla​cze​go nie miał​by ze​brać kom​ple​tu? Ale on po​słał na aut dzie​sięć pro​stych na​rzu​tów, do​pro​wa​dza​jąc tym sa​mym do re​mi​su, po czym wy​bił naj​dal​sze​go ho​me​ra, ja​kie​go wi​dzia​no na Ve​te​rans Sta​dium. Kie​dy mi​jał trze​cią bazę, Mike Schmidt za​wo​łał: – Tak trzy​mać, mło​dy! Dzie​więć hi​tów na dzie​więć wejść na pał​kę, w tym pięć ho​me​rów. Uli​ce pół​noc​ne​go Chi​ca​go osza​la​ły. *** Po swo​im ostat​nim w se​zo​nie me​czu cała dru​ży​na Scrap​per​sów ze​bra​ła się na po​dwór​ku za do​mem Toma Sab​ba​ti​nie​go, żeby ja​koś to uczcić. Pan Sab​ba​ti​ni roz​pa​lił gril​la i przy​go​to​wy​wał hot dogi i che​ese​bur​ge​ry. Przy​szła więk​szość ro​dzi​ców, w tym moja mama. Oj​ciec grał tego wie​czo​ru w Atlan​cie, ale ten mecz nas nie in​te​re​so​wał. Pan Sab​ba​ti​ni wy​niósł z domu od​lo​to​we ra​dio i na​sta​wił je na fi​la​del​fij​ską sta​cję WCAU. W tam​tych cza​sach zwy​czaj​ną rze​czą było krę​ce​nie ska​lą tran​zy​sto​ro​we​go ra​dyj​ka i śle​dze​nie na bie​żą​co re​la​cji ze spo​tkań roz​gry​wa​nych rów​no​cze​śnie w No​wym Jor​ku, Fi​la​del​fii, Bo​sto​nie, a na​wet w Mont​re​alu i Bal​ti​mo​re. Czę​sto sam to ro​bi​łem wie​czo​ra​mi w swo​im po​ko​ju. Ile​kroć na sta​no​wi​sko pał​ka​rza wy​cho​dził Joe Ca​stle, prze​ry​wa​li​śmy im​pre​zo​wa​nie i wszy​scy pod​bie​ga​li​śmy do ra​dia. W mia​rę roz​krę​ca​nia się me​czu do gło​su Har​ry’ego Ka​la​sa, spra​woz​daw​cy Phil​lie​sów, wkra​da​ły się co​raz wy​raź​niej​sze nut​ki pod​nie​ce​nia, mimo że jego dru​ży​na zbie​ra​ła cię​gi. Po każ​dym hi​cie Jo​ego, a zwłasz​cza po jego dwóch ho​me​rach, pod​no​si​li​śmy ra​do​sną wrza​wę i pod​ska​ki​wa​li​śmy jak ra​so​wi ki​bi​ce Cub​sów, któ​ry​mi prze​cież nie by​li​śmy. – Jak przy​pusz​czam – po​wie​dział w pew​nym mo​men​cie Har​ry – słu​cha mnie te​raz masa ki​bi​ców Cub​sów, a już na pew​no całe mia​stecz​ko Ca​li​co Rock w Ar​kan​sas. Kie​dy w dzie​wią​tej run​dzie na pał​kę wy​szedł zno​wu Joe, za​mar​li​śmy. Po każ​dej pił​ce au​to​wej wstrzy​my​wa​li​śmy od​dech i po​chy​la​li​śmy się ni​żej nad ra​diem. – Ca​stle ma już dwa straj​ki – ko​men​to​wał Har​ry. Usły​sze​li​śmy trzask, jaki to​wa​rzy​szy zde​rze​niu kija z pił​ką, i Har​ry, przy​bie​ra​jąc swój opa​ten​to​wa​ny ho​me​ro​wy tembr gło​su, opo​wia​dał nam, co się tam dzie​je: – Na​rzut… od​bi​cie… pił​ka… o ja cię krę​cę! Leci nad za​po​lem… nad te​ry​to​rium Mike’a Schmid​ta… nad te​ry​to​rium Gre​ga Lu​zin​skie​go. Pięć na pięć… Dzie​więć na dzie​więć. Nie​wia​ry​god​ne, pro​szę pań​stwa, wprost nie do uwie​rze​nia! Tam dzia​ła się hi​sto​ria i cho​ciaż mie​li​śmy po je​de​na​ście lat i by​li​śmy da​le​ko, od​no​si​li​-

śmy wra​że​nie, że od​by​wa się to na na​szych oczach. Prze​stu​dio​wa​li​śmy już ter​mi​narz spo​tkań i wie​dzie​li​śmy, że Cub​si za​gra​ją na Shea Sta​dium pod ko​niec wrze​śnia. Na​po​my​ka​li​śmy już z kum​pla​mi ro​dzi​com, że bę​dzie​my po​trze​bo​wa​li na bi​le​ty. Po trzech spo​tka​niach w Fi​la​del​fii, a wcze​śniej dzie​się​ciu in​nych na wy​jeź​dzie, Cub​si wra​ca​li do domu. Har​ry Ka​las, koń​cząc re​la​cję, po​wie​dział: – Już so​bie wy​obra​żam to po​wi​ta​nie Jo​ego Ca​stle’a ju​tro po po​łu​dniu na Wri​gley Field. Szko​da, że mnie tam nie bę​dzie. *** Cub​si wy​le​cie​li z Fi​la​del​fii o pół​no​cy i dwie go​dzi​ny póź​niej lą​do​wa​li już w Chi​ca​go na O’Hare. Kie​dy wsia​da​li pod lot​ni​skiem do au​to​ka​ru, Joe Ca​stle po raz pierw​szy za​kosz​to​wał sła​wy. Za ogro​dze​niem z dru​cia​nej siat​ki na po​ja​wie​nie się swo​je​go no​we​go ido​la cze​ka​ło kil​ku​dzie​się​ciu ki​bi​ców Cub​sów. Joe pod​szedł do nich, uści​snął kil​ka dło​ni, po​dzię​ko​wał za przy​by​cie o tak wcze​snej go​dzi​nie i wró​cił do sie​dzą​cych już w au​to​ka​rze i uba​wio​nych sy​tu​acją ko​le​gów z dru​ży​ny. Klub za​ła​twił mu ho​tel pod zmie​nio​nym na​zwi​skiem i o trze​ciej nad ra​nem Joe wresz​cie za​snął. Nie​dłu​go po​tem jego ro​dzi​ce i bra​cia ru​szy​li z Ca​li​co Rock w dłu​gą dro​gę do Chi​ca​go. W so​bo​tę o dru​giej po po​łu​dniu Cub​si gra​li z Giant​sa​mi – i nie było ta​kiej siły, któ​ra mo​gła​by prze​szko​dzić ro​dzi​nie Jo​ego w za​ję​ciu miejsc na try​bu​nach Wri​gley. *** Ka​bló​wek jesz​cze wte​dy nie było, a sta​cje te​le​wi​zyj​ne o ogól​no​kra​jo​wym za​się​gu trans​mi​to​wa​ły je​dy​nie mi​strzo​stwa świa​ta i Mecz Gwiazd, sieć NBC zaś w so​bot​nie po​po​łu​dnia trans​mi​to​wa​ła me​cze ty​go​dnia, któ​re ko​men​to​wa​li za​wsze Curt Gow​dy i Tony Ku​bek. Na czter​na​ste​go lip​ca pla​no​wa​no trans​mi​sję z Ti​ger Sta​dium, gdzie Ti​ger​si mie​li grać z A’sami. Tego dnia za​rów​no ko​men​ta​to​rzy sta​cji NBC, jak i cała resz​ta ba​se​bal​lo​we​go świat​ka mó​wi​li głów​nie o re​we​la​cyj​nym de​biu​cie Jo​ego Ca​stle’a w Fi​la​del​fii. Na​gle naj​waż​niej​szym me​czem dnia, i to bez​dy​sku​syj​nie, sta​ło się spo​tka​nie Cub​sów z Giant​sa​mi; nie było w Ame​ry​ce ki​bi​ca ba​se​bal​lu, któ​ry by się z tym nie zgo​dził. W De​tro​it pa​da​ło, co praw​da nie za moc​no, ale o świ​cie NBC po​sta​no​wi​ła prze​nieść trans​mi​sję me​czu ty​go​dnia do Chi​ca​go. Dłu​go ko​men​to​wa​no tę de​cy​zję. Ti​ger​si i A’si uty​ski​wa​li przez kil​ka ty​go​dni, ale nikt ich nie słu​chał. W lip​cu 1973 roku naj​ja​śniej​szą gwiaz​dą ba​se​bal​lu był Joe Ca​stle i NBC nig​dy nie po​ża​ło​wa​ła swo​jej de​cy​zji. Opła​ci​ła się ta ro​sza​da, bo był to ko​lej​ny hi​sto​rycz​ny mecz. Cur​ta Gow​dy’ego i Tony’ego Ku​be​ka wy​cią​gnię​to nad ra​nem z cie​płych łó​żek w De​tro​it i wsa​dzo​no do sa​mo​lo​tu do Chi​ca​go, do​kąd sieć NBC na gwałt ścią​ga​ła eki​pę oraz gdzie in​sta​lo​wa​ła na Wri​gley ka​me​ry. No i mo​dli​ła się, żeby po​go​da do​pi​sa​ła. Przed po​łu​dniem po​go​da była lep​sza w De​tro​it niż w Chi​ca​go; ale o dru​giej po po​łu​dniu, kie​dy w De​tro​it za​czy​na​ło się spo​tka​nie Ti​ger​sów z A’sami, w Chi​ca​go na nie​bie nie uświad​czy​ło się ani jed​nej chmur​ki. Gow​dy i Ku​bek przy​zna​ją po​tem, że byli za​chwy​ce​ni tą zmia​ną miej​sca po​by​tu i at​mos​fe​rą pa​nu​ją​cą na Wri​gley Field. W roku 1957 Ku​bek, wów​czas dłu​go​let​ni łącz​nik Yan​ke​esów, grał prze​ciw​ko nie​ja​kie​-

mu Wal​to​wi Dro​po, pseu​do​nim Łoś – był to drą​gal o wzro​ście sze​ściu stóp i pię​ciu cali, wa​żą​cy dwie​ście dwa​dzie​ścia fun​tów. W roku 1950 Dro​po zo​stał uzna​ny za de​biu​tan​ta roku Ma​jor Le​ague, ale z po​wo​du kon​tu​zji jego nie​zwy​kle obie​cu​ją​ca ka​rie​ra szyb​ko się za​koń​czy​ła. Przez na​stęp​ne je​de​na​ście se​zo​nów Łoś Dro​po grał w kil​ku dru​ży​nach Ame​ri​can Le​ague, ale ni​czym spe​cjal​nym się tam nie wy​róż​nił. Jed​nak w lip​cu 1952 roku, gra​jąc w bar​wach De​tro​it prze​ciw​ko Yan​ke​esom, za​li​czył na pał​ce dwa​na​ście hi​tów z rzę​du, i to bez spa​cer​ku. Był to nie lada wy​czyn, re​kord, któ​ry wie​lu eks​per​tów uwa​ża​ło za nie do po​bi​cia. Te​raz, ni stąd, ni zo​wąd, przy​po​mnia​no so​bie o Ło​siu Dro​po. W nie​dziel​nym wy​da​niu „Chi​ca​go Sun-Ti​mes” moż​na było zo​ba​czyć ar​chi​wal​ne zdję​cie Dro​pa i nowe Jo​ego Ca​stle’a, pod nimi zaś wy​tłusz​czo​ne py​ta​nie: Dwa​na​ście z rzę​du? A na pierw​szej stro​nie spor​to​we​go dzia​łu „Tri​bu​ne” na​głó​wek: Dzie​więć na dzie​więć! Sta​dion Wri​gley Field w Chi​ca​go, zbu​do​wa​ny w roku 1914, a po​tem z bie​giem lat roz​bu​do​wy​wa​ny, mie​ścił czter​dzie​ści je​den ty​się​cy wi​dzów. W po​przed​nim se​zo​nie, czy​li w roku 1972, na me​cze roz​gry​wa​ne przez Cub​sów u sie​bie przy​cho​dzi​ło śred​nio szes​na​ście ty​się​cy sze​ściu​set ki​bi​ców. Kie​dy w roku 1973 w skła​dzie po​ja​wił się Joe Ca​stle, ta śred​nia wzro​sła do szes​na​stu ty​się​cy ośmiu​set. W so​bo​tę o dzie​sią​tej rano przed ka​sa​mi Wri​gley za​czy​na​ło się ro​bić tłocz​no. Wzdłuż Ad​di​son Stre​et usta​wia​ły się dłu​gie ko​lej​ki. Na da​chach bu​dyn​ków po le​wej stro​nie sta​dio​nu sa​do​wi​li się już pierw​si ama​to​rzy oglą​da​nia me​czu za fri​ko. Wri​gley​vil​le tęt​ni​ło ży​ciem, go​rącz​ka ro​sła. Bi​le​ty roz​cho​dzi​ły się jak świe​że bu​łecz​ki. Me​ne​dżer od sprzę​tu Cub​sów ode​brał Jo​ego z ho​te​lu i prze​my​cił na sta​dion wej​ściem służ​bo​wym pod try​bu​na​mi po pra​wej stro​nie sta​dio​nu. Kie​dy Joe wkra​czał po raz pierw​szy na te​ren Wri​gley Field, mi​ja​ła wła​śnie je​de​na​sta. Spał tej nocy nie​ca​łe trzy go​dzi​ny. Bra​my dla pu​blicz​no​ści już otwar​to i try​bu​ny szyb​ko się za​peł​nia​ły. Nikt go nie roz​po​znał w co​dzien​nym ubra​niu. Przy​wi​tał się przy ław​ce za​wod​ni​ków z kil​ko​ma oso​ba​mi z ob​słu​gi sta​dio​nu i grzecz​nie od​mó​wił dzien​ni​ka​rzo​wi udzie​le​nia wy​wia​du. W szat​ni Cub​sów obej​rzał z po​dzi​wem swo​ją nową szaf​kę i prze​brał się w strój me​czo​wy. Po​da​no lek​ki lunch. Kie​dy ga​wę​dząc z Do​nem Kes​sin​ge​rem, za​ja​dał ka​nap​kę, pod​szedł do nich tre​ner. – Hej, Joe – po​wie​dział – twoi ro​dzi​ce tu są. Joe wy​szedł z szat​ni do wą​skie​go ko​ry​ta​rza, uści​skał mat​kę, przy​wi​tał się z oj​cem i brać​mi, Re​dem i Char​liem. Cała piąt​ka nie mo​gła uwie​rzyć, że to wszyst​ko dzie​je się na​praw​dę, że to nie sen. Naj​spo​koj​niej​szy z nich był Joe. – To tyl​ko ba​se​ball – po​wie​dział. – Wcze​śniej czy póź​niej mnie wy​ko​szą. Red oczy​wi​ście miał dla nie​go do​brą radę: – Nie ry​zy​kuj, od​bi​jaj wszyst​kie pił​ki, jak leci. Na​wet jak bę​dzie ci się wy​da​wa​ło, że są poza stre​fą straj​ku. – Będą pró​bo​wa​li cię ja​koś za​żyć – do​rzu​cił Char​lie. – Wie​dzą już, że na szyb​ką pił​kę je​steś moc​ny. Uwa​żaj. – Do​bra, do​bra – mruk​nął ze śmie​chem Joe i opro​wa​dził ro​dzi​nę po szat​ni. Byli wnie​bo​wzię​ci, wcho​dzi​li jak lu​na​ty​cy w przy​go​dę, o któ​rej śni​li od lat. ***

Giant​si przy​je​cha​li na Wri​gley, ma​jąc pięć ro​ze​gra​nych spo​tkań mniej od Do​dger​sów w Gru​pie Za​chod​niej. Wil​lie​go May​sa z nimi nie było; do​ga​dy​wał wła​śnie z Met​sa​mi wa​run​ki swo​je​go przej​ścia do tego klu​bu i był już prak​tycz​nie na wy​lo​cie. Ale Giant​si mie​li wciąż Wil​lie​go McCo​veya i Bob​by’ego Bond​sa i czter​na​ste​go lip​ca pla​so​wa​li się w ta​be​li wy​żej od Cub​sów. Ich pod​sta​wo​wym mio​ta​czem był le​wo​ręcz​ny Ray Hil​ler z sze​ścio​ma zwy​cię​stwa​mi i sied​mio​ma po​raż​ka​mi na kon​cie. O dru​giej po po​łu​dniu try​bu​ny Wri​gley były peł​ne – po​nad czter​dzie​ści je​den ty​się​cy ki​bi​ców. Da​chy oko​licz​nych bu​dyn​ków ugi​na​ły się pod nie​prze​li​czo​ny​mi za​stę​pa​mi pod​glą​da​czy. Kie​dy w koń​ców​ce pierw​szej run​dy spi​ker za​po​wie​dział, że na pał​kę wcho​dzi Joe Ca​stle, sta​dio​nem wstrzą​snę​ła ogłu​sza​ją​ca owa​cja, w któ​rej uto​nę​ły gło​sy spra​woz​daw​ców, Cur​ta Gow​dy’ego i Tony’ego Ku​be​ka. Hil​ler nie był naj​lep​szym mio​ta​czem i sku​tecz​ność jego szyb​kich pi​łek rzad​ko prze​kra​cza​ła osiem​dzie​siąt pro​cent. Na po​czą​tek na​rzu​cił dwa nie​szko​dli​we ro​ga​le i Joe z tru​dem się po​wstrzy​mał od wy​bi​cia ich na aut. Trze​ci na​rzut był dzi​wacz​nym po​łą​cze​niem pod​krę​ce​nia z ro​ga​lem. Pił​ka prze​szła wy​so​ko nad stre​fą straj​ku i na​wet ła​pacz nie zdo​łał jej prze​chwy​cić. Stan trzy do zera. Tre​ner do​rad​ca dał Jo​emu znak, że na​stęp​ną pił​kę ma wy​bić jak naj​da​lej. Hil​ler na​rzu​cił śli​zga​cza, ale ja​kie​goś nie​do​pra​co​wa​ne​go, i Joe nie miał pro​ble​mu z jego od​bi​ciem. Pił​ka z po​cząt​ku wzno​si​ła się ospa​le, po​tem, opa​da​jąc, za​czę​ła na​bie​rać pręd​ko​ści. Nie było już wąt​pli​wo​ści, że wy​le​ci poza bo​isko; py​ta​nie tyl​ko: jak da​le​ko spad​nie? Gary Mat​thews, lewy za​po​lo​wy Giant​sów, cof​nął się o dwa kro​ki, za​trzy​mał, od​wró​cił i ująw​szy się pod boki, z za​dar​tą gło​wą od​pro​wa​dzał ją wzro​kiem. Pił​ka od​bi​ła się w koń​cu od pią​tej kon​dy​gna​cji fa​sa​dy bu​dyn​ku od​da​lo​ne​go o ja​kieś czte​ry​sta sie​dem​dzie​siąt stóp od bazy do​mo​wej. Joe, czy to znu​dzo​ny wszyst​ki​mi tymi ho​me​ro​wy​mi sprin​ta​mi, czy pra​gną​cy dłu​żej sy​cić się tą chwi​lą, obiegł bazy wol​niej, niż zwykł to czy​nić, ale nie na tyle wol​no, żeby roz​draż​nić mio​ta​cza. Nig​dy nie dwo​ruj so​bie z mio​ta​cza, wbi​ja​li mu do gło​wy Red i Char​lie, kie​dy miał jesz​cze dzie​sięć lat. Ryku, jaki pod​niósł się na try​bu​nach, jesz​cze na Wri​gley Field nie sły​sza​no. Owa​cja na sto​ją​co nie ci​chła, do​pó​ki Joe nie wstał z ław​ki i uchy​le​niem czap​ki nie po​dzię​ko​wał za ten aplauz za​chwy​co​nej pu​bli​ce. Po​tem po​słał ca​łu​sa ma​mie, któ​ra sie​dzia​ła w dru​gim rzę​dzie loży ho​no​ro​wej. Dzie​sięć hi​tów na dzie​sięć z rzę​du wejść na pał​kę, w tym sześć ho​me​rów. Przy sta​nie je​den-je​den koń​ców​kę trze​ciej run​dy za​czy​nał na pał​ce Joe. Za​mar​ko​wał za​miar zga​sze​nia pił​ki z pierw​sze​go na​rzu​tu i wszy​scy we​wnątrz​po​lo​wi Giant​sów za​re​ago​wa​li na to hi​ste​rycz​nie. Ed Go​od​son przy trze​ciej ba​zie oraz łącz​nik Chris Spe​ier przy​go​to​wa​li się za​wcza​su na to zga​sze​nie i le​d​wie Hil​ler wy​pu​ścił pił​kę z ręki, bez na​my​słu wy​pry​snę​li do przo​du. To samo zro​bił Tito Fu​en​tes, McCo​vey zaś, któ​ry ner​wo​wo prze​stę​po​wał z nogi na nogę przy pierw​szej ba​zie, sprę​żył się i przy​go​to​wał do prze​chwy​ce​nia od​rzu​co​nej pił​ki. Naj​wy​raź​niej wy​wia​dow​cy Giant​sów wie​dzie​li już, że Joe po​tra​fi po mi​strzow​sku ga​sić pił​ki. Ale pierw​sza na​rzu​co​na przez Hil​le​ra szyb​ka pił​ka nie zmie​ści​ła się w stre​fie straj​ku i Joe na​wet nie pró​bo​wał jej od​bić. Pił​ka raz. Na​stęp​ną, też szyb​ką, idą​cą w róg stre​fy straj​ku, Joe po​słał w pra​we za​po​le i za​li​czył sin​gla. Je​de​na​ście na je​de​na​ście.

Czy to za spra​wą uwznio​śle​nia, ja​kie ogar​nia zwy​kle świad​ków hi​sto​rycz​nych wy​da​rzeń, czy za spra​wą prze​cie​ra​ją​ce​go się nie​ba, wy​glą​da​ją​ce​go zza chmur słoń​ca i pod​ocho​ce​nia schło​dzo​nym pi​wem, a może po pro​stu z po​wo​du emo​cji, któ​re ogar​nia​ją lu​dzi na wy​peł​nio​nym po brze​gi sta​dio​nie – albo ze wzglę​du na wszyst​ko to ra​zem wzię​te – at​mos​fe​ra na Wri​gley była wspa​nia​ła. Jo​ego, kie​dy wcho​dził w kół​ko ocze​ku​ją​cych, na​gra​dza​no rzę​si​sty​mi bra​wa​mi, po​tem jesz​cze rzę​sist​szy​mi, kie​dy szedł na sta​no​wi​sko pał​ka​rza. A re​ak​cję try​bun na każ​dy jego hit wprost trud​no opi​sać. On dzię​ko​wał ki​bi​com za do​ping, uchy​la​jąc czap​ki i ka​sku, i da​lej ro​bił swo​je. Po raz dwu​na​sty Joe wcho​dził na pał​kę w koń​ców​ce szó​stej run​dy, przy sta​nie trzy-dwa dla Cub​sów. Czter​dzie​ści je​den ty​się​cy ki​bi​ców po​wsta​ło z miejsc. Curt Gow​dy, ko​men​tu​ją​cy spo​tka​nie w te​le​wi​zji, przy​znał, że ści​ska go w doł​ku. Vin​ce Lloyd, ko​men​ta​tor ra​dio​wy – że nie pa​mię​ta bar​dziej dra​ma​tycz​nej chwi​li. Lou Bo​udre​au za​nie​mó​wił. Hil​ler zre​zy​gno​wał z szyb​kich pi​łek na rzecz bar​dziej wy​ra​fi​no​wa​nych na​rzu​tów. Dwa pierw​sze Joe wy​bił na aut, za każ​dym ra​zem wy​rzu​ca​jąc so​bie, że nie prze​pu​ścił tych pi​łek, bo obie były złe, nie szły w stre​fę straj​ku. Ze​brał się w so​bie, wziął głę​bo​ki od​dech i wy​bił na aut na​stęp​ną pił​kę prze​cho​dzą​cą przez gór​ną część stre​fy straj​ku. Pił​ka z czwar​te​go na​rzu​tu była wol​na i za​krę​ca​jąc, opa​da​ła. Mo​gła prze​mknąć nad bazą do​mo​wą na wy​so​ko​ści ko​lan, a mo​gła też sześć cali ni​żej. Joe wo​lał nie ry​zy​ko​wać. Zga​sił ją krót​ko sil​nym ude​rze​niem, pił​ka od​bi​ła się od bazy do​mo​wej – była do​bra. Wy​le​cia​ła wy​so​ko w po​wie​trze i osią​gnąw​szy naj​wyż​szy punkt, za​czę​ła opa​dać na trze​cią bazę, gdzie prze​stę​pu​jąc z nogi na nogę, cze​kał na nią Go​od​son. Kie​dy ją w koń​cu prze​chwy​cił, Joe był już za pierw​szą bazą, za​li​czyw​szy dwu​na​ste​go z rzę​du hita. Wy​su​nął się przed Ło​sia Dro​pa. Zno​wu uchy​lił z ga​lan​te​rią czap​ki, dzię​ku​jąc za aplauz roz​en​tu​zja​zmo​wa​nym try​bu​nom. – Gra​tu​la​cje, mło​dy – wy​ce​dził Wil​lie McCo​vey, bar​dzo do​bry za​wod​nik, da​jąc mu klap​sa w ty​łek swo​ją rę​ka​wi​cą. Joe uśmiech​nął się tyl​ko i kiw​nął gło​wą. To był chy​ba sen, ja​kiś inny świat. Jesz​cze nie tak daw​no temu zbie​rał kar​ty gwiazd ba​se​bal​lu i w swo​jej ko​lek​cji miał za​rów​no Wil​lie​go McCo​veya, jak i Wil​lie​go May​sa. Na po​cząt​ku ósmej run​dy McCo​vey wy​bił bom​bę na dwa obie​gi, pił​ka prze​le​cia​ła nad pra​wą ban​dą bo​iska i praw​do​po​dob​nie nig​dy nie zo​sta​nie zna​le​zio​na. Kie​dy w koń​ców​ce tej run​dy pał​kę przej​mo​wa​li Cub​si, Giant​si pro​wa​dzi​li pięć-trzy. Stan sta​nem, ale więk​szość ki​bi​ców przy​szła tu nie tyl​ko na mecz. Była to rzad​ka chwi​la ce​le​bra​cji. Uwiel​bia​ni przez nich Cub​si od 1908 roku nie zdo​by​li ty​tu​łu mi​strzów świa​ta. Zda​rza​ły się wów​czas pa​mięt​ne mo​men​ty – w roku 1945 dru​ży​na prze​gra​ła mi​strzo​stwa w sied​miu spo​tka​niach z De​tro​it – cho​ciaż wte​dy, w cza​sie dru​giej woj​ny świa​to​wej, do​brzy gra​cze słu​ży​li w woj​sku. Nie​wie​lu tra​fi​ło do Pan​te​onu Sław – w la​tach dwu​dzie​stych Hack Wil​son, a w la​tach pięć​dzie​sią​tych i sześć​dzie​sią​tych Er​nie Banks. Ale ogól​nie rzecz bio​rąc, ki​bi​ce Cub​sów byli za​har​to​wa​ni w prze​ży​wa​niu go​ry​czy po​raż​ki. Po​zo​sta​wa​li wier​ni swo​jej dru​ży​nie i cze​ka​li cier​pli​wie na mi​strzow​ski skład albo przy​najm​niej wy​róż​nia​ją​ce​go się spo​śród resz​ty za​wod​ni​ka. Już samo trzy​na​ste wyj​ście na pał​kę Jo​ego, ma​ją​ce​go w do​rob​ku dwa​na​ście za​li​czo​nych hi​tów z rzę​du, wy​star​cza​ło, by pod​grzać emo​cje na try​bu​nach, a po​nie​waż do tego na każ​dej z baz stał bie​gacz, a Joe miał już na kon​cie dwa wy​klu​cze​nia mio​ta​czy i dwa obie​gi, at​-

mos​fe​ra na sta​dio​nie osią​ga​ła punkt wrze​nia. Wi​dzo​wie po​de​rwa​li się z wrza​skiem z miejsc, nie​któ​rzy na​wet się mo​dli​li. Hil​ler zszedł już z gór​ki mio​ta​cza, za​stą​pił go pra​wo​ręcz​ny Bob​by Lund, tra​dy​cyj​nie pierw​szy zmien​nik sły​ną​cy z wy​jąt​ko​wo sil​nych na​rzu​tów. Joe przy​zna po​tem, że szyb​kie pił​ki woli od​bi​jać z le​we​go sta​no​wi​ska pał​ka​rza, bo do​la​tu​ją tam odro​bi​nę wcze​śniej. Nig​dy nie miał opo​rów przed wy​bi​ja​niem ko​lej​nych na​rzu​tów na aut i cze​ka​niem na pił​kę naj​bar​dziej mu pa​su​ją​cą, ale w tym, trzy​na​stym wyj​ściu na pał​kę z per​spek​ty​wą być może naj​waż​niej​sze​go w swo​jej ka​rie​rze od​bi​cia po​sta​no​wił nie od​wle​kać tego mo​men​tu. Od​bił pierw​szą wy​so​ką szyb​ką pił​kę, spoj​rzał na usta​wia​ją​ce​go się do ko​lej​ne​go na​rzu​tu Lun​da i wie​dział, że jest go​tów. Szyb​ką pił​kę z dru​gie​go na​rzu​tu po​słał pła​sko przed sie​bie, w środ​ko​we za​po​le. Tito Fu​en​tes pod​sko​czył, jak mógł naj​wy​żej, ale nie zdo​łał jej prze​chwy​cić. Pił​ka mknę​ła da​lej lo​tem ko​szą​cym dzie​sięć stóp nad zie​mią, by od​bić się w koń​cu od blusz​czu po​kry​wa​ją​ce​go ścia​nę za​po​lo​wą na Wri​gley Field. Bob​by Bonds do​padł ją w paru su​sach i od​rzu​cił w kie​run​ku pola we​wnętrz​ne​go. Ale du​bel Jo​ego wy​star​czył, by oczy​ścić bazy, i bie​ga​cze zdą​ży​li je już opu​ścić. Wśli​zgu​jąc się na dru​gą bazę, Joe miał już w kie​sze​ni re​kord uwa​ża​ny do​tąd za nie do po​bi​cia. Stał przez kil​ka se​kund na dru​giej ba​zie z rę​ka​mi wspar​ty​mi na ko​la​nach i wpa​trzo​ny w zie​mię na​pa​wał się od​nie​sio​nym suk​ce​sem, w któ​ry trud​no mu było jesz​cze uwie​rzyć. Na sta​dio​nie za​pa​no​wa​ła eu​fo​ria, aplauz był ogłu​sza​ją​cy. Ła​pacz Giant​sów, Dave Ra​der, trzy​mał już pił​kę i kie​dy opadł kurz, po​pro​sił o czas. Omi​ja​jąc mio​ta​cza, pod​szedł do dru​giej bazy i ce​re​mo​nial​nie wrę​czył pił​kę Jo​emu Ca​stle’owi. Pu​blicz​ność za​chwy​co​na tym spor​to​wym za​cho​wa​niem osza​la​ła. Joe zdjął kask i po​dzię​ko​wał Dave’owi za jego gest. Sę​dzio​wie nie spie​szy​li się ze wzno​wie​niem me​czu. Na ich oczach dzia​ła się hi​sto​ria, a czas trwa​nia me​czu ba​se​bal​lo​we​go nie jest nor​mo​wa​ny. Joe pod​szedł do try​bun za ław​ką Cub​sów i rzu​cił pił​kę ojcu. Po​tem wró​cił na dru​gą bazę i za​ło​żył kask. Po​pa​trzył w kie​run​ku środ​ko​we​go za​po​la i szyb​kim ru​chem otarł łzę z po​licz​ka. Ka​me​ra to uchwy​ci​ła, a Curt Gow​dy i Tony Ku​bek za​dba​li już o to, by świat zo​ba​czył, że Joe Ca​stle, sto​ją​cy sa​mot​nie na dru​giej ba​zie i pro​wa​dzą​cy sa​mot​nie w księ​dze re​kor​dów, te​raz już le​gen​da, jest na tyle ludz​ki, by oka​zy​wać emo​cje.

Rozdział 5

Po go​dzi​nie jaz​dy dwu​pa​smo​wy​mi

szo​sa​mi rów​nin​ne​go pół​noc​nowschod​nie​go Ar​kan​sas po​rząd​nie zgłod​nia​łem. Skrę​ci​łem na żwi​ro​wy par​king przed przy​droż​nym ba​rem. Za​bra​łem z sa​mo​cho​du al​bum z wy​cin​ka​mi pra​so​wy​mi, żeby prze​glą​da​niem go przy lun​chu znie​chę​cić ewen​tu​al​nych ama​to​rów wcią​gnię​cia mnie w po​ga​węd​kę. Żu​jąc nie pierw​szej świe​żo​ści ka​nap​kę z wie​przo​wi​ną i po​pi​ja​jąc ją pi​wem ko​rzen​nym, prze​wra​ca​łem stro​ni​ce z wy​cin​ka​mi, do któ​rych od lat nie za​glą​da​łem. Za​raz po tym, jak Joe po​ja​wił się w Ma​jor Le​ague, za​czą​łem zbie​rać ar​ty​ku​ły na jego te​mat uka​zu​ją​ce się w chi​ca​gow​skich ga​ze​tach, w tym celu re​gu​lar​nie od​wie​dza​łem bi​blio​te​kę w Whi​te Pla​ins. Kse​ro​wa​łem je za pięć cen​tów sztu​ka na wiel​ko​ga​ba​ry​to​wej kse​ro​ko​piar​ce sto​ją​cej w dzia​le cza​so​pism. Wy​da​nia „Sun-Ti​mes” i „Tri​bu​ne” z nie​dzie​li pięt​na​ste​go lip​ca peł​ne były re​la​cji i zdjęć z hi​sto​rycz​ne​go so​bot​nie​go me​czu. Joe był przez dzien​ni​ka​rzy roz​chwy​ty​wa​ny i naj​wy​raź​niej bar​dzo mu się to po​do​ba​ło. W wy​wia​dach, któ​rych udzie​lał, mó​wił mię​dzy in​ny​mi: „No, je​śli utrzy​mam się w skła​dzie, to do koń​ca se​zo​nu za​li​czę jesz​cze tro​chę hi​tów”. I: „O, jak nic. Do koń​ca zo​sta​ły nam jesz​cze sie​dem​dzie​siąt czte​ry spo​tka​nia. Przy​najm​niej je​den ho​mer na mecz nie​wy​ję​ty”. I po​tem: „Kie​dyś w koń​cu pój​dę w od​staw​kę”. I jesz​cze: „Pro​po​rzec? Kur​czę, pro​po​rzec to mamy wła​ści​wie w kie​sze​ni. Te​raz my​śli​my już o mi​strzo​stwach świa​ta. Chciał​bym za​grać z A’sami”. Z wy​po​wie​dzi Jo​ego wy​ni​ka​ło, że lubi po​dro​czyć się z pra​są i że to, co mówi, na​le​ży trak​to​wać z przy​mru​że​niem oka. Ko​men​ta​to​rzy ba​se​bal​lu z Chi​ca​go, za​wsze su​ro​wi kry​ty​cy, byli nim ocza​ro​wa​ni 1 okre​śla​li go jako „za​dzie​rzy​ste​go, ale ani tro​chę aro​ganc​kie​go” oraz „cza​sa​mi wy​raź​nie oszo​ło​mio​ne​go tym, cze​go do​ko​nał”. Jego ko​le​dzy z dru​ży​ny też byli pod wra​że​niem, ale nie po​pa​da​li w eu​fo​rię. Je​den z nich po​wie​dział: „Ta do​bra pas​sa kie​dyś się chło​pa​ko​wi skoń​czy, miej​my tyl​ko na​dzie​ję, że parę ty​go​dni jesz​cze z nią po​cią​gnie. Grunt, że wy​gra​li​śmy czte​ry ostat​nie me​cze”. Whi​tey Lock​man, za​py​ta​ny, czy Joe po​zo​sta​nie na dłu​żej w skła​dzie, prych​nął: „Po​wa​rio​wa​li​ście?”.

Zdję​cia przed​sta​wia​ły mło​dzień​czą twarz dwu​dzie​sto​jed​no​lat​ka, któ​ry wspiął się wła​śnie na szczyt. Był przy​stoj​ny, miał głę​bo​ko osa​dzo​ne nie​bie​skie oczy i krę​co​ne blond wło​sy – mógł się po​do​bać ko​bie​tom. W jed​nym z ar​ty​ku​łów nad​mie​nia​no, że jest ka​wa​le​rem i nie było jesz​cze w jego ży​ciu żad​nej li​czą​cej się dziew​czy​ny. Wszy​scy za​ko​chi​wa​li się w Joem Ca​stle’u. *** Obej​rza​łem mecz ty​go​dnia w domu z mamą, a po​tem spo​tka​łem się z To​mem Sab​ba​ti​nim i Ja​miem Bro​ok​sem na pla​cu za​baw i prze​rzu​ca​li​śmy się tam pił​ką ba​se​bal​lo​wą, roz​pra​wia​jąc o Joem, od​twa​rza​jąc każ​de jego wyj​ście na pał​kę. W to prze​pięk​ne let​nie po​po​łu​dnie wszy​scy trzej nie mie​li​śmy wąt​pli​wo​ści, że pew​ne​go dnia do​ko​na​my cze​goś tak samo wie​ko​pom​ne​go, jak wy​czyn Jo​ego Ca​stle’a. Bo że zo​sta​nie​my za​wo​do​wy​mi ba​se​bal​li​sta​mi, już daw​no było po​sta​no​wio​ne. Wa​ha​li​śmy się jesz​cze tyl​ko, któ​rą z dru​żyn ra​czy​my wzmoc​nić swo​imi oso​ba​mi. Te​raz usta​li​li​śmy jed​no​gło​śnie, że bę​dzie​my gra​li, i to dłu​go, w dru​ży​nie Cub​sów. Ja​dłem z mamą i Jill obiad, kie​dy za​dzwo​nił te​le​fon. To był mój tre​ner z in​for​ma​cją, że rano od​by​ły się wy​bo​ry i jako je​dy​ny je​de​na​sto​la​tek zo​sta​łem wy​ty​po​wa​ny do dwu​na​sto​oso​bo​we​go skła​du Dru​ży​ny Gwiazd. Ma​rzy​łem o tym, oczy​wi​ście, ale nie wie​rzy​łem, że to ma​rze​nie się zi​ści. By​łem oszo​ło​mio​ny i pę​ka​łem z dumy. Wy​pisz​czaw​szy tę wia​do​mość ma​mie i Jill, chcia​łem na​tych​miast dzwo​nić do ojca. Ale on był z Met​sa​mi w Atlan​cie, pew​nie już na sta​dio​nie, bo o siód​mej wie​czo​rem miał się roz​po​cząć mecz, a mar​ne były wi​do​ki, że po me​czu od​dzwo​ni. Mama po​ra​dzi​ła mi, że​bym wstrzy​mał się z tym te​le​fo​nem do nie​dziel​ne​go przed​po​łu​dnia i do​pie​ro wte​dy za​dzwo​nił do nie​go do ho​te​lu. *** Po zje​dze​niu ka​nap​ki za​my​kam al​bum, re​gu​lu​ję ra​chu​nek i ru​szam w dal​szą dro​gę. Nie​dłu​go po​tem zo​sta​wiam za sobą pola ryżu i fa​so​li, kra​jo​braz co​raz bar​dziej się fał​du​je, wjeż​dżam w góry Ozark, któ​re są nie tyle gó​ra​mi, co tro​chę wyż​szy​mi wzgó​rza​mi. W Ba​te​svil​le, gdzie uro​dził się Rick Mon​day, prze​jeż​dżam przez most nad Whi​te Ri​ver na dru​gą stro​nę rze​ki i skrę​cam na pół​noc. Ja​dąc wzdłuż jej bie​gu, mi​jam Mo​un​ta​in View i już je​stem w Ozark Na​tio​nal Fo​rest. Przy​jem​nie się je​dzie kra​jo​wą piąt​ką, wą​ską, wi​ją​cą się szo​są; moż​na by zro​bić pięk​ne zdję​cie do ka​len​da​rza. Tra​wa jest już brą​zo​wa, zu​peł​nie jak w paź​dzier​ni​ku, choć to do​pie​ro sier​pień. O ile mi wia​do​mo, Joe Ca​stle miesz​ka nadal w Ca​li​co Rock. Kie​dy urwa​ła się na​gle jego krót​ka ka​rie​ra, wró​cił do domu i jak​by się pod zie​mię za​padł. Przez ja​kiś czas pi​sa​no jesz​cze o nim w ga​ze​tach, ale w koń​cu, kie​dy nie było z nim prak​tycz​nie żad​ne​go kon​tak​tu, dzien​ni​ka​rze i re​por​te​rzy o nim za​po​mnie​li. Ostat​nią pró​bą prze​pro​wa​dze​nia z Joem wy​wia​du była wi​zy​ta w mia​stecz​ku wy​słan​ni​ka „Sports Il​lu​stra​ted” w roku 1977, ale miesz​kań​cy szyb​ko zwar​li sze​re​gi i na​bra​li wody w usta. Po​mi​mo sta​rań nie uda​wa​ło mu się do​trzeć do Jo​ego i w koń​cu jego brat, Red, po​pro​sił go grzecz​nie o opusz​cze​nie Ca​li​co Rock. ***

Wjeż​dża​jąc do Ca​li​co Rock, po​wta​rzam so​bie chy​ba po raz set​ny, że głu​pio ro​bię. Że moja mała mi​sja nie tyl​ko spa​li na pa​new​ce, ale rów​nież nie wyj​dzie mi na zdro​wie. To uro​cze mia​stecz​ko po​ło​żo​ne na szczy​cie kli​fu nad Whi​te Ri​ver. Przy mo​ście sta​wy ryb​ne, a w nich pstrą​gi; węd​kar​stwo jest nad tą rze​ką bar​dzo po​pu​lar​ne. Par​ku​ję przed cią​giem skle​pi​ków na Main Stre​et i przez chwi​lę pró​bu​ję so​bie wy​obra​zić, jak tu było przed trzy​dzie​stu laty, kie​dy zna​jo​mi i ro​dzi​na Jo​ego ze​bra​ni przed jed​nym z tych skle​pów słu​cha​li z na​pię​ciem Vin​ce’a Lloy​da i Lou Bo​udre​au re​la​cjo​nu​ją​cych me​cze tam​te​go ma​gicz​ne​go lata. Nie​mal sły​szę ten zbio​ro​wy jęk roz​pa​czy, kie​dy Joe upadł. Szu​kam nie​ja​kie​go Cla​ren​ce’a Ro​oka, wła​ści​cie​la „Ca​li​co Rock Re​cord”, ni​sko​na​kła​do​we​go lo​kal​ne​go ty​go​dni​ka, któ​ry od pół​wie​cza opi​su​je bie​żą​ce spra​wy mia​stecz​ka i oko​lic. Pan Rook pra​cu​je w ty​go​dni​ku pra​wie od sa​me​go po​cząt​ku i je​śli od​mó​wi mi po​mo​cy, to nie wiem, co zro​bię, bo żad​ne​go al​ter​na​tyw​ne​go pla​nu nie mam. Re​dak​cja mie​ści się przy Main Stre​et, dwa kro​ki od skle​pu wie​lo​bran​żo​we​go Evan​sa. Bio​rę głę​bo​ki od​dech i wcho​dzę. Mło​da se​kre​tar​ka w nie​bie​skich dżin​sach wita mnie sze​ro​kim uśmie​chem i przy​ja​znym „dzień do​bry”. – Ja do pana Cla​ren​ce’a Ro​oka – oznaj​miam do​brze prze​ćwi​czo​nym to​nem. – Jest bar​dzo za​ję​ty – mówi dziew​czy​na. – Może ja będę mo​gła panu w czymś po​móc? – Nie, ale dzię​ki za do​bre chę​ci. Na​praw​dę mu​szę się z nim wi​dzieć. – Spró​bu​ję. Pań​skie na​zwi​sko? – Paul Ca​sey. Je​stem dzien​ni​ka​rzem „Ba​se​ball Mon​th​ly”. – To kłam​stew​ko ma krót​kie nóż​ki, ale praw​da po​grą​ży​ła​by mnie już w przed​bie​gach. – Cie​ka​we – mru​czy dziew​czy​na. – I co pana spro​wa​dza do Ca​li​co Rock? – Zbie​ram ma​te​ria​ły do ar​ty​ku​łu, któ​ry pi​szę – od​po​wia​dam z peł​ną świa​do​mo​ścią, jak ogól​ni​ko​wo to za​brzmia​ło. – No do​brze. – Dziew​czy​na wzdy​cha. – Zo​ba​czę, co się da zro​bić. Zni​ka na za​ple​czu. Sły​szę gło​sy. Na ścia​nach wi​szą opra​wio​ne w ram​ki eg​zem​pla​rze ar​chi​wal​nych nu​me​rów ty​go​dni​ka. Je​den przy​cią​ga mój wzrok. Jest z lip​ca 1973 roku. Wy​tłusz​czo​ny na​głó​wek gło​si: Re​we​la​cyj​ny de​biut Jo​ego Ca​stle’a w pod​sta​wo​wym skła​dzie Cub​sów. Pod​cho​dzę bli​żej i za​czy​nam czy​tać. Au​to​rem tego ar​ty​ku​łu, po​dob​nie jak więk​szo​ści ar​ty​ku​łów z pierw​szej stro​ny, był Cla​ren​ce Rook i z tek​stu wprost bije duma. Mam go w swo​im al​bu​mie wy​cin​ków pra​so​wych. – Pan Rook przyj​mie pana – oznaj​mia se​kre​tar​ka i wska​zu​je ru​chem gło​wy wą​ski ko​ry​ta​rzyk. – Pierw​sze drzwi po pra​wej. – Dzię​ku​ję – mó​wię z uśmie​chem i wcho​dzę na za​ple​cze. Cla​ren​ce Rook to barw​na po​stać – ru​mia​ne po​licz​ki, bia​ła ko​szu​la, czer​wo​na musz​ka, czer​wo​ne szel​ki. Ma ja​kieś sie​dem​dzie​siąt lat, buj​ną siwą bro​dę i szo​pę si​wych wło​sów w sty​lu Mar​ka Twa​ina. Żuje ust​nik faj​ki, któ​re​go pra​wie nie wyj​mu​je z ust, i sie​dzi za sta​rym drew​nia​nym biur​kiem, na któ​rym pię​trzą się sto​sy roz​ma​itych te​czek i ga​zet. Stoi tam jesz​cze sfa​ty​go​wa​na, odra​pa​na, ale bę​dą​ca nadal w uży​ciu ma​szy​na do pi​sa​nia mar​ki Roy​al z lat pięć​dzie​sią​tych. – Wi​tam, pa​nie Ca​sey – od​zy​wa się pi​skli​wym, ener​gicz​nym gło​sem i wy​cią​ga pra​wą rękę. – Cla​ren​ce Rook, do usług. Ści​skam tę pra​wi​cę i mó​wię:

– Miło mi. Dzię​ku​ję, że zgo​dził się pan mnie przy​jąć. – Nie ma spra​wy. Pro​szę usiąść. Sia​dam na je​dy​nym krze​śle nie​za​wa​lo​nym pa​pie​rzy​ska​mi. – Skąd pan jest? – pyta, od​sła​nia​jąc w uśmie​chu po​żół​kłe od ty​to​niu zęby. – Z San​ta Fe – mó​wię. – O, pięk​ne stro​ny. Kil​ka lat temu wy​bra​li​śmy się z żoną w wo​jaż po za​cho​dzie i po dro​dze wpa​dli​śmy do San​ta Fe, żeby zo​ba​czyć Mu​zeum Geo​r​gii O’Ke​ef​fe. Ma​low​ni​cze stro​ny, pew​nie miło się tam miesz​ka. – Owszem, nie na​rze​ka​my, ale wa​sze mia​stecz​ko też jest uro​kli​we. – Nie da się ukryć. Uro​dzi​łem się ka​wa​łek stąd, w Mo​un​ta​in Home; i nie przy​pusz​czam, że​bym stąd kie​dy​kol​wiek z wła​snej woli wy​emi​gro​wał. – Od daw​na jest pan wła​ści​cie​lem tej ga​ze​ty? – py​tam. Chwi​la luź​nej roz​mo​wy, za​nim przej​dę do rze​czy. On naj​wy​raź​niej nie ma nic prze​ciw​ko. – Ku​pi​łem ją dwa​dzie​ścia lat temu od pani Me​eks, pierw​szej wła​ści​ciel​ki i za​ło​ży​ciel​ki. Za​trud​ni​ła mnie, kie​dy by​łem jesz​cze mło​dzie​niasz​kiem. Przez myśl mi wte​dy nie prze​szło, że ży​cie upły​nie mi na re​da​go​wa​niu ga​ze​ty, ale ko​cham to za​ję​cie. Pan też pi​sze? – Nie, pro​szę pana. Nie je​stem ani pi​sa​rzem, ani dzien​ni​ka​rzem. Pan Rook, zbi​ty z tro​pu, po​waż​nie​je, mru​ży oczy. – I nie na​zy​wam się Paul Ca​sey – do​da​ję. – Moje praw​dzi​we na​zwi​sko to Tra​cey. Paul Tra​cey. Pan Rook wyj​mu​je z szu​fla​dy biur​ka kap​ciuch, bez po​śpie​chu na​peł​nia cy​buch faj​ki ty​to​niem, ubi​ja go i przy​pa​la za​pał​ką. Przez cały ten czas ani na chwi​lę nie spusz​cza ze mnie wzro​ku i wresz​cie, wy​pu​ściw​szy z ką​ci​ka ust mały kłę​bek dymu, pyta: – Czy zda​rzy​ło się kie​dyś, że ktoś sko​ja​rzył so​bie pana z War​re​nem Tra​cey​em? – Owszem, zda​rzy​ło. – To ja​kiś pana krew​ny? – Oj​ciec. Tak jak się oba​wia​łem, nie zo​sta​ło to do​brze przy​ję​te. Od trzy​dzie​stu lat mie​wam chwi​le za​wa​ha​nia, kie​dy przy​cho​dzi mi wy​mie​niać swo​je na​zwi​sko. Na ogół nie wy​wo​łu​je ono żad​nych re​ak​cji, ale na​słu​cha​łem się już tylu nie​przy​jem​nych ko​men​ta​rzy, że je​stem prze​czu​lo​ny na tym punk​cie. Przez dłuż​szą chwi​lę pan Rook, wpa​tru​jąc się we mnie, pyka za​pa​mię​ta​le z faj​ki, w koń​cu mówi: – Mogą tu pana za​strze​lić. – Nie przy​je​cha​łem tu​taj wy​sta​wiać się na strzał, pa​nie Rook. – To po co przy​je​cha​łeś, synu? – Mój oj​ciec umie​ra na raka trzust​ki. Zo​sta​ło mu kil​ka mie​się​cy. Ko​lej​ne pyk​nię​cie, ko​lej​ny kłąb dymu. – Przy​kro mi – wy​mru​ku​je, ale tyl​ko z grzecz​no​ści. – Wąt​pię, żeby sły​sząc tę no​wi​nę, Ca​li​co Rock po​grą​ży​ło się w ża​ło​bie – mó​wię. Pan Rook kiwa gło​wą i przy​zna​je: – I tu się pan nie myli. Więk​szość lu​dzi z tych stron z miłą chę​cią zo​ba​czy​ła​by War​re​na Tra​ceya pło​ną​ce​go na sto​sie. I to po​wo​li.

– Zda​ję so​bie z tego spra​wę. – Czy ktoś prócz mnie wie, że pan tu jest? – Nie. Tyl​ko pan. Cla​ren​ce Rook bie​rze głę​bo​ki od​dech i wpa​tru​jąc się w lam​pę sto​ją​cą na biur​ku, pró​bu​je ze​brać my​śli. Ze​gar na ścia​nie wska​zu​je dzie​sięć po pią​tej po po​łu​dniu. Cze​kam w na​pię​ciu. Wy​pro​si mnie ze swo​je​go ga​bi​ne​tu czy nie? Za​kła​dam, że nie, bo mimo wszyst​ko jest dzien​ni​ka​rzem, a ci są z na​tu​ry cie​ka​wi. – Gdzie miesz​ka te​raz pań​ski oj​ciec? – pyta w koń​cu. – Na Flo​ry​dzie. Po​rzu​cił ro​dzi​nę, kie​dy mia​łem dwa​na​ście lat, i od tam​te​go cza​su nie mamy z nim pra​wie żad​ne​go kon​tak​tu. Nie je​ste​śmy z nim bli​sko, nig​dy nie by​li​śmy. – To on pana tu przy​słał? – Nie. Nic o tym nie wie. – To, je​śli wol​no spy​tać, co pan tu wła​ści​wie robi? – Chcę po​roz​ma​wiać z Joem Ca​stle’em, a pan, jak mnie​mam, do​brze zna tę ro​dzi​nę. – Fakt, znam, i to na tyle, by po​in​for​mo​wać pana, że Joe nie roz​ma​wia z ob​cy​mi, a już za cho​le​rę nie bę​dzie się chciał spo​tkać z sy​nem War​re​na Tra​ceya.

Rozdział 6

Nie​dzie​la, pięt​na​sty lip​ca 1973 roku. Wri​gley Field zno​wu wy​peł​ni​ło do ostat​nie​go miej​sca czter​dzie​ści je​den ty​się​cy za​go​rza​łych ki​bi​ców. Ko​lej​ne dzie​sięć ty​się​cy kłę​bi​ło się pod sta​dio​nem. Tam jed​ni mie​li jesz​cze na​dzie​ję zdo​być bi​let, inni ra​czy​li się pi​wem, jesz​cze inni słu​cha​li trans​mi​sji ra​dio​wej, wszy​scy zaś chcie​li być jak naj​bli​żej miej​sca, gdzie two​rzy się hi​sto​ria ba​se​bal​lu. Emo​cje pod​sy​cał fakt, że pierw​szym mio​ta​czem Giant​sów był Juan Ma​ri​chal, a me​cze na wy​jeź​dzie tej dru​ży​ny z jego udzia​łem za​wsze wzbu​dza​ły ogrom​ne za​in​te​re​so​wa​nie. Ma​ri​chal, choć naj​lep​sze lata miał już za sobą, wciąż po​tra​fił za​leźć prze​ciw​ni​ko​wi za skó​rę. Jego wi​do​wi​sko​we na​krę​ca​nie się, fan​ta​stycz​na kon​tro​la nad pił​ką, nie​po​wta​rzal​na tak​ty​ka i sku​tecz​ność spra​wia​ły, że był za​wod​ni​kiem nie​tu​zin​ko​wym i za​wsze nie​bez​piecz​nym. W cią​gu ostat​nich trzy​na​stu lat czę​sto wy​stę​po​wał na Wri​gley i spo​tkań wy​gra​nych miał na kon​cie o wie​le wię​cej niż po​ra​żek. Nu​mer wy​ciął już na sa​mym wstę​pie. Kie​dy w koń​ców​ce pierw​szej run​dy na pał​kę wszedł Joe, Ma​ri​chal pił​kę z pierw​sze​go na​rzu​tu po​słał w jego bark. Joe, ra​tu​jąc się przed kon​tu​zją, w ostat​niej chwi​li, od​ru​cho​wo, przy​padł do zie​mi. Na Wri​gley za​wrza​ło. Z ław​ki Cub​sów do​bie​gły okrzy​ki świę​te​go obu​rze​nia, w kie​run​ku gór​ki mio​ta​cza, na któ​rej uśmiech​nię​ty Ma​ri​chal ob​ra​cał w dło​niach pił​kę ba​se​bal​lo​wą, szy​ku​jąc się do dru​gie​go na​rzu​tu, po​le​cia​ły po​gróż​ki i wy​zwi​ska. Joe, cho​ciaż roz​gry​wał do​pie​ro czwar​ty mecz w Ma​jor Le​ague, ta​kim zu​peł​nym no​wi​cju​szem nie był i wie​dział, że jesz​cze nie pora, żeby zre​wan​żo​wać się mio​ta​czo​wi za to zło​śli​we za​gra​nie. Naj​waż​niej​sze to wy​brać od​po​wied​ni mo​ment, a ten prę​dzej czy póź​niej na​dej​dzie. Tyl​ko pa​trzeć, jak za​czną w cie​bie ce​lo​wać, przy​go​tuj się na to i nie bądź w go​rą​cej wo​dzie ką​pa​ny, ra​dził mu brat Red. W na​stęp​nym na​rzu​cie po​le​cia​ła szyb​ka pił​ka i Joe, sto​ją​cy po le​wej stro​nie bazy do​mo​wej, od​bił ją w kie​run​ku pra​wej li​nii au​to​wej za​po​la. Po​mknę​ła ze świ​stem ni​czym po​cisk, wpra​wia​jąc w osłu​pie​nie obroń​ców i za​pie​ra​jąc dech w pier​siach wi​dzom. Była bez​sprzecz​nie au​to​wa, ale wzno​si​ła się i wzno​si​ła, aż wy​lą​do​wa​ła na dru​gim po​zio​mie try​bun. Pił​ka z tego na​rzu​tu mi​ja​ła kra​wędź stre​fy straj​ku o do​bre sześć cali, le​cia​ła z szyb​ko​ścią

ja​kichś dzie​więć​dzie​się​ciu pię​ciu mil na go​dzi​nę i Joe nie miał więk​szych trud​no​ści z wy​bi​ciem jej na aut. Ma​ri​chal był pod wra​że​niem. Pierw​szo​ba​zo​wy, Wil​lie McCo​vey, cof​nął się o krok, co nie uszło uwa​gi Jo​ego. Szyb​ka pił​ka z trze​cie​go na​rzu​tu po​mknę​ła w stre​fę straj​ku. Joe zga​sił ją ze zwło​ką i już pę​dził w kie​run​ku pierw​szej bazy. Ma​ri​chal nie wie​rzył wła​snym oczom. Cof​nię​ty McCo​vey spóź​nił się z re​ak​cją. Tito Fu​en​tes rzu​cił się ra​to​wać pierw​szą bazę, ale nada​rem​nie. Pił​ka prze​to​czy​ła się przez kre​do​wą li​nię łą​czą​cą bazy, po​tem od​bi​ła nie​co w lewo. Kie​dy McCo​vey wresz​cie do niej do​padł, Joe Ca​stle mi​jał już w peł​nym pę​dzie pierw​szą bazę. Czter​na​ście na czter​na​ście. McCo​vey nic nie po​wie​dział. Kie​dy try​bu​ny się uspo​ko​iły, Ma​ri​chal na​stą​pił na gumę, spoj​rzał na ła​pa​cza, Dave’a Ra​de​ra, za​czął się stro​szyć – jak to on, te​atral​nie – i za​nim w koń​cu wy​ko​nał na​rzut, Joe był już w po​ło​wie dro​gi do dru​giej bazy. Ra​der od​rzu​cił pił​kę do Fu​en​te​sa ide​al​nie, ale było już za póź​no. Joe spo​koj​nym wśli​zgiem osią​gnął dru​gą bazę, ze​rwał się na rów​ne nogi, spoj​rzał na Ma​ri​cha​la, wzru​szył ra​mio​na​mi, uśmiech​nął się i roz​ło​żył ręce, tak jak​by chciał po​wie​dzieć: „Rzu​ci​łeś we mnie, te​raz masz za swo​je”. Dwa na​rzu​ty póź​niej skradł trze​cią bazę, a za​raz po​tem, po pił​ce uzna​nej przez sę​dzie​go za prze​pusz​czo​ną, był już na ba​zie do​mo​wej, koń​cząc obieg. W koń​ców​ce czwar​tej run​dy od​bi​ta przez nie​go pił​ka spa​dła tuż za gra​ni​cą pola we​wnętrz​ne​go, na po​cząt​ku środ​ko​we​go za​po​la, co umoż​li​wi​ło mu za​li​cze​nie sin​gla – był to jego pięt​na​sty z rzę​du hit. Po​tem Ma​ri​chal wy​ko​rzy​stał chwi​lę jego nie​uwa​gi i zbił go w dro​dze z pierw​szej bazy na dru​gą. Tak jak to było do prze​wi​dze​nia, Joe zo​stał w koń​cu wy​eli​mi​no​wa​ny. W swo​im szes​na​stym wyj​ściu na pał​kę w koń​ców​ce siód​mej run​dy Joe wy​bił pił​kę w głąb środ​ko​we​go za​po​la i przez chwi​lę wy​da​wa​ło się, że ta wy​le​ci za mur. Środ​ko​wy za​po​lo​wy, Gar​ry Mad​dox, co​fał się i co​fał z za​dar​tą gło​wą, i prze​chwy​cił wresz​cie pił​kę na gra​nicz​nym pa​sie zie​mi, pod samą po​ro​śnię​tą blusz​czem ścia​ną trzy​sta dzie​więć​dzie​siąt dzie​więć stóp od bazy do​mo​wej. Do​bra pas​sa do​bie​gła koń​ca. Joe, prze​bie​ra​jąc no​ga​mi, ob​ser​wo​wał Mad​do​xa z dru​giej bazy i kie​dy wy​klu​cze​nie sta​ło się fak​tem, skie​ro​wał się w stro​nę ław​ki swo​jej dru​ży​ny. Pu​blicz​ność zgo​to​wa​ła mu owa​cję na sto​ją​co i Joe nie spie​szył się zbyt​nio z opusz​cze​niem bo​iska. Po me​czu Cub​si wy​da​li oświad​cze​nie, że zmie​nio​no mu ko​szul​kę. Joe Ca​stle zdjął tę z nu​me​rem 42 i już do koń​ca swo​jej krót​kiej ka​rie​ry grał w no​wej, z nu​me​rem 15. *** W na​stęp​ny czwar​tek Met​si roz​po​czy​na​li u sie​bie czte​ro​mecz z Car​di​nal​sa​mi i miał to być przed​smak zbli​ża​ją​ce​go się Me​czu Gwiazd. Zna​łem, rzecz ja​sna, har​mo​no​gram ro​ta​cji mio​ta​czy. W czwart​ko​wy wie​czór na gór​kę jako pierw​szy miał wejść mój oj​ciec i bar​dzo chcia​łem ob​ser​wo​wać go w ak​cji z try​bun Shea Sta​dium. W czwar​tek po po​łu​dniu, za​nim oj​ciec po​je​chał na mecz, uda​ło mi się po​roz​ma​wiać z nim tro​chę o ba​se​bal​lu. Był jak zwy​kle nie​obec​ny du​chem, do​pa​dła go przed​me​czo​wa trzę​siącz​ka. Za​mknię​ty w so​bie był na co dzień, ale w dni, kie​dy miał grać, cał​kiem się wy​łą​czał; kie​dy coś do nie​go mó​wi​łem, nie by​łem pew​ny, czy w ogó​le mnie sły​szy. Miał trzy​dzie​ści czte​ry lata i de​spe​rac​ko sta​rał się czymś wy​ka​zać w swo​jej do​bie​ga​ją​cej koń​ca ka​-

rie​rze. Te​raz, wra​ca​jąc pa​mię​cią do tam​tych lat, do​cho​dzę do wnio​sku, że prze​ra​ża​ła go per​spek​ty​wa sta​rze​nia się bez ba​se​bal​lu. Z bie​giem cza​su wy​cho​dzi​ło na jaw, że wiel​ki War​ren Tra​cey wca​le nie jest taki wiel​ki. W ro​ta​cji mio​ta​czy Met​sów był czwar​ty, za Jo​nem Ma​tlac​kiem, Jer​rym Ko​osma​nem i nie​sa​mo​wi​tym To​mem Se​ave​rem. Przed samą prze​rwą w roz​gryw​kach spo​wo​do​wa​ną zbli​ża​ją​cym się Me​czem Gwiazd miał w do​rob​ku czte​ry zwy​cię​stwa, sześć po​ra​żek i śred​nią za​wi​nio​nych obie​gów roz​dę​tą do 5,60. No​wo​jor​scy dzien​ni​ka​rze spor​to​wi do​ma​ga​li się ja​kie​goś no​we​go czwar​te​go mio​ta​cza na jego miej​sce. Met​si mie​li jesz​cze dwa za​le​głe spo​tka​nia, ale nie​wiel​ka była na​dzie​ja, że od​ro​bią stra​ty. – Gra​tu​lu​ję po​wo​ła​nia do Dru​ży​ny Gwiazd Ma​łej Ligi – mruk​nął. Sie​dzie​li​śmy na pa​tio, w cie​niu, są​cząc kok​taj​le mlecz​ne. On – ba​na​no​wy, któ​ry sam so​bie przy​rzą​dził do​kład​nie sześć go​dzin przed wyj​ściem na gór​kę mio​ta​cza, ta​kie już miał dzi​wac​two. Po​wie​dział mi kie​dyś, że wszy​scy ba​se​bal​li​ści, zwłasz​cza mio​ta​cze, mają roz​ma​ite dzi​wac​twa, za​czą​łem więc ob​my​ślać wła​sne. – Dzię​ki. W tym ty​go​dniu tre​no​wa​li​śmy dzień w dzień. Pierw​szy mecz mamy z Rye w so​bo​tę o dru​giej po po​łu​dniu. – Sor​ry, ale nie będę mógł przyjść. – Met​si gra​li w so​bo​tę o tej sa​mej po​rze, czy​li wilk syty i owca cała, po​my​śla​łem. Jego nie bę​dzie na moim me​czu, a mnie na jego. – Wcho​dzisz na gór​kę? – za​py​tał. – Ra​czej nie. Je​stem te​raz dru​gi, za Do​nem Cle​ment​sem. On ma dwa​na​ście lat. Mało go to ob​cho​dzi​ło. Za​pa​trzo​ny w traw​nik, za​gu​bio​ny we wła​snym świat​ku, po​pi​jał kok​tajl. Praw​dę mó​wiąc, nie mia​łem mu tego za złe. W dni, kie​dy sam mia​łem sta​nąć na gór​ce mio​ta​cza, rów​nież nie po​tra​fi​łem my​śleć o ni​czym in​nym. Aż trud​no so​bie wy​obra​zić, co musi prze​ży​wać czło​wiek, któ​ry ma wejść na gór​kę na wy​peł​nio​nym po brze​gi Shea Sta​dium i wy​stę​po​wać przed pięć​dzie​się​cio​ty​sięcz​ną wi​dow​nią. – Co my​ślisz o tym Joem Ca​stle’u? – spy​ta​łem. Prych​nął po​gar​dli​wie. – Po​czą​tek nie​zły, ale fa​cet się wy​pa​li. Roz​gry​za​my ta​kich w góra dwa se​zo​ny. Każ​dy no​wi​cjusz ma swo​ją pię​tę achil​le​so​wą. Wcze​śniej czy póź​niej znaj​du​je​my na nie​go haka. Rzad​ko wy​ra​żał się po​chleb​nie o in​nych za​wod​ni​kach, na​wet tych ze swo​jej dru​ży​ny. Kie​dy mia​łem je​de​na​ście lat, wy​da​wa​ło mi się to dziw​ne, z bie​giem cza​su zro​zu​mia​łem jed​nak, że był tak nie​pew​ny wła​snych umie​jęt​no​ści, że trud​no mu było chwa​lić in​nych. – Nie wi​dział jesz​cze po​rząd​ne​go śli​zga​cza – do​dał i zno​wu się za​my​ślił. Nie chcia​łem wda​wać się w dys​ku​sję ani się z nim sprze​czać. Wy​star​cza​ło mi, że roz​ma​wiam z oj​cem o ba​se​bal​lu. I on to na​zy​wa „nie​złym po​cząt​kiem”? Po sied​miu me​czach Joe miał już na kon​cie dwa​dzie​ścia czte​ry hity w trzy​dzie​stu je​den wej​ściach na pał​kę, do tego dzie​więć ho​me​rów i dzie​więć skra​dzio​nych baz. – Tato, je​steś dzi​siaj mio​ta​czem, chciał​bym obej​rzeć ten mecz na żywo. Przy​je​chał​bym po​cią​giem i nie plą​tał ci się pod no​ga​mi. Za​brał​bym jesz​cze Toma. Oj​ciec ścią​gnął brwi i upił ko​lej​ny ły​czek. Moż​na by za​kła​dać w ciem​no, że sy​no​wi za​wod​ni​ka przy​słu​gu​ją wszel​kie przy​wi​le​je, w tym moż​li​wość oglą​da​nia z bli​ska przed​me​czo​wej roz​grzew​ki dru​ży​ny, pra​wo wej​ścia do szat​ni, no i, rzecz ja​sna, dar​mo​we bi​le​ty. W przy​pad​ku War​re​na Tra​ceya było in​a​czej. On nie chciał, że​bym przy​cho​dził na jego me​cze, i czę​sto po​msto​wał na in​nych gra​czy, któ​-

rzy po​zwa​la​li swo​im la​to​ro​ślom pa​łę​tać się przed me​czem przy ław​ce. Uwa​żał to za wy​so​ce nie​pro​fe​sjo​nal​ne. Mu​ra​wa była dla nie​go zie​mią świę​tą, po któ​rej wol​no stą​pać tyl​ko tym w stro​jach me​czo​wych. Sta​now​czo od​ma​wiał udzie​la​nia przed​me​czo​wych wy​wia​dów dzien​ni​ka​rzom, któ​rzy we​szli na bo​isko, bo jego zda​niem miej​sce pra​sy było w lo​żach pra​so​wych. – Zo​ba​czę, co się da zro​bić – mruk​nął w koń​cu, tak jak​by ro​bił mi wiel​ką ła​skę. Mama nie po​zwo​li​ła​by mi je​chać po​cią​giem sa​me​mu, do​bra​łem więc so​bie do to​wa​rzy​stwa Toma Sab​ba​ti​nie​go. – Wi​dzę, że two​ja mama nie wy​bie​ra się dzi​siaj na mecz – sko​men​to​wał Tom. Z tym by​wa​ło róż​nie. Mama rzad​ko cho​dzi​ła na me​cze, a naj​chęt​niej nie cho​dzi​ła​by wca​le. Kie​dy się już jed​nak po​świę​ci​ła, sia​da​li​śmy w sek​to​rze prze​zna​czo​nym dla człon​ków ro​dzin Met​sów; zna​łem kil​ko​ro dzie​ci za​wod​ni​ków, ale z żad​nym z nich się nie przy​jaź​ni​łem, bo nikt poza nami nie miesz​kał w Whi​te Pla​ins. Mama stro​ni​ła od żon in​nych człon​ków dru​ży​ny i do​pie​ro po la​tach wy​ja​śni​ła mi dla​cze​go. Otóż oj​ciec był ko​bie​cia​rzem – zdra​dzał mamę na wy​jeź​dzie, w domu, na wio​sen​nych zgru​po​wa​niach, gdzie tyl​ko się dało i z kim się dało. Mama o tym wie​dzia​ła, ale nie bar​dzo wiem skąd. Wśród gra​czy każ​dej za​wo​do​wej dru​ży​ny ba​se​bal​lo​wej są tacy, któ​rym zda​rza​ją się sko​ki w bok, i tacy, któ​rzy do​cho​wu​ją wier​no​ści swo​im żo​nom i dziew​czy​nom. Nie wiem, jaki jest sto​su​nek pro​cen​to​wy jed​nych do dru​gich, i wąt​pię, żeby ktoś kie​dyś pro​wa​dził ta​kie sta​ty​sty​ki. Kogo to ob​cho​dzi? Mama po​wie​dzia​ła mi po la​tach, że wszyst​kie żony Met​sów wie​dzia​ły, któ​rzy z za​wod​ni​ków są ko​bie​cia​rza​mi, i le​piej było za​kła​dać, że każ​da ma wy​ro​bio​ne zda​nie na te​mat pro​wa​dze​nia się War​re​na Tra​ceya. Czu​ła się upo​ko​rzo​na, sie​dząc z Jill i ze mną w sek​to​rze dla ro​dzin gra​czy i usi​łu​jąc uda​wać, że je​ste​śmy jesz​cze jed​ną szczę​śli​wą ro​dzin​ką. W lip​cu 1973 roku, po dwu​na​stu la​tach nie​uda​ne​go mał​żeń​stwa, moi ro​dzi​ce snu​li już, każ​de z osob​na, w se​kre​cie, pla​ny wy​wi​kła​nia się z tego związ​ku. *** Tam​te​go wie​czo​ru do​je​cha​li​śmy z To​mem po​cią​giem na dwo​rzec Grand Cen​tral, a stam​tąd me​trem pod Shea Sta​dium. Miej​sca mie​li​śmy wy​ma​rzo​ne – w dzie​sią​tym rzę​dzie, nie​da​le​ko ław​ki Met​sów. Przez sześć rund oj​ciec rzu​cał do​brze, za​wi​nia​jąc tyl​ko trzy hity, ale w dzie​wią​tej Met​si, pro​wa​dząc już dwo​ma obie​ga​mi, dali się ograć. Wra​ca​li​śmy me​trem za​pcha​nym wku​rzo​ny​mi ki​bi​ca​mi Met​sów, nie​któ​rzy z nich byli pi​ja​ni. Nie​kie​dy pod​czas ta​kich po​dró​ży albo pod bo​iskiem Ma​łej Ligi, a na​wet w szko​le, zda​rza​ło mi się sły​szeć, jak ktoś psio​czy na War​re​na Tra​ceya. No​wo​jor​scy ki​bi​ce to do​brze po​in​for​mo​wa​ni, fa​na​tycz​ni i bez​względ​ni lu​dzie. (By​łem kie​dyś na Shea świad​kiem, jak wy​bu​cze​li sa​me​go Toma Se​ave​ra). Ile​kroć sły​sza​łem nie​po​chleb​ny ko​men​tarz na te​mat mo​je​go ojca, po​no​si​ło mnie i go​tów by​łem po​mścić znie​wa​gę. Ale te kry​tycz​ne uwa​gi były czę​sto uza​sad​nio​ne. Do​je​cha​łem do domu, za​mel​do​wa​łem się ma​mie i czym prę​dzej wsko​czy​łem do łóż​ka. Nie uśmie​cha​ło mi się oglą​dać jego po​wro​tu, je​śli w ogó​le miał tej nocy wró​cić. Po swo​jej ko​lej​ce na gór​ce mio​ta​cza szedł za​wsze w naj​więk​sze tan​go. Przed nim trzy dni wol​ne​go, więc dla​cze​go miał​by so​bie nie po​fol​go​wać, nie pójść na ca​łość?

Rozdział 7

W

na​stęp​ną so​bo​tę dru​ży​na All-Stars Wschod​nie​go Whi​te Pla​ins prze​gra​ła w pierw​szej ko​lej​ce re​gio​nal​ne​go tur​nie​ju z Rye, a Met​si prze​gra​li z Car​di​nal​sa​mi. Ani ja, ani mój oj​ciec nie gra​li​śmy w tych spo​tka​niach. On pau​zo​wał, ale ja po​wi​nie​nem z run​dę, albo i dwie, ro​ze​grać. W nor​mal​nym se​zo​nie, kie​dy nie rzu​ca​łem, pa​łę​ta​łem się przy​najm​niej po za​po​lu. Hity, ja​kie za​li​czy​łem w osiem​na​stu me​czach ze sta​no​wi​ska pał​ka​rza, da​wa​ły mi szó​ste miej​sce w li​dze, a pod ko​niec me​czu z Rye po​trzeb​ny nam był do​bry pał​karz. Mimo to nasz tre​ner mnie nie wy​sta​wił. Stu​diu​jąc gra​fik skła​dów na naj​bliż​sze me​cze, na​gle po​czu​łem się pod​le. W na​stęp​nym me​czu, w po​nie​dzia​łek po po​łu​dniu, prze​ciw​ko East​che​ster, mia​łem sta​nąć jako pierw​szy na gór​ce mio​ta​cza, a oj​ciec bę​dzie wte​dy w domu. Nie za​kwa​li​fi​ko​wał się do Dru​ży​ny Gwiazd Na​tio​nal Le​ague, nie bra​no go na​wet pod uwa​gę, cho​ciaż uwa​żał, że na to za​słu​gu​je. Prze​rwa na Mecz Gwiazd, któ​ry miał być ro​ze​gra​ny we wtor​ko​wy wie​czór w Kan​sas, trwa​ła trzy dni. Po roz​gryw​kach, któ​re trwa​ją od pierw​sze​go kwiet​nia do koń​ca wrze​śnia i obej​mu​ją osiem​dzie​siąt je​den me​czów u sie​bie i osiem​dzie​siąt je​den na wy​jeź​dzie, li​gow​cy z ulgą wi​ta​ją prze​rwę na Mecz Gwiazd. Ci, któ​rych nie po​wo​ła​no do skła​du, czę​sto roz​jeż​dża​ją się do do​mów albo ro​bią so​bie krót​kie wa​ka​cje. Rok wcze​śniej, kie​dy też go nie do​ce​nio​no, oj​ciec spę​dził tę prze​rwę z ko​le​gą z Met​sów w Mon​ta​nie, gdzie ło​wi​li pstrą​gi, a kie​dy roz​gryw​ki zo​sta​ły wzno​wio​ne, do​łą​czy​li do swo​jej dru​ży​ny w San Fran​ci​sco. Pod​słu​chi​wa​łem pil​nie, ale nie​ste​ty nie usły​sza​łem ni​cze​go, co by za​po​wia​da​ło taki wy​pad na ryby w tym roku. *** Oj​ciec, kie​dy przy​cho​dził na moje me​cze, nig​dy nie sia​dał na ław​kach z mamą i in​ny​mi wi​dza​mi. Mó​wił, że go roz​pra​sza​ją. Kie​dyś przez ty​dzień po​msto​wał na ja​kie​goś dzie​cia​ka, któ​ry po​pro​sił go o au​to​graf. Grał w Met​sach, uwa​żał się za​tem za sław​ne​go i za​da​wa​-

nie się z sza​racz​ka​mi było po​ni​żej jego god​no​ści. Żeby się od tego po​spól​stwa od​se​pa​ro​wać, upa​trzył so​bie miej​sce przy sa​mym pło​cie, nie​opo​dal na​szej ław​ki, i sto​jąc tam sa​mot​nie, wy​krzy​ki​wał kry​tycz​ne uwa​gi oraz udzie​lał do​brych rad. Gar​dził wszyst​ki​mi mo​imi tre​ne​ra​mi, bo jego zda​niem nie zna​li się na ba​se​bal​lu, i gło​śno im to wy​ty​kał. Kil​ka razy zmu​szo​ny by​łem prze​pra​szać tego czy tam​te​go za jego in​wek​ty​wy. Tur​niej roz​gry​wa​ny był w Scars​da​le. Przez całą dro​gę na bo​isko nikt w sa​mo​cho​dzie nie ode​zwał się sło​wem. Ja z Jill – na​bur​mu​szo​ną, bo nie cier​pia​ła ba​se​bal​lu – sie​dzie​li​śmy z tyłu. Oj​ciec był roz​draż​nio​ny, bo rano prze​czy​tał w „Ti​me​sie”, że Met​si z War​re​nem Tra​cey​em na gór​ce mio​ta​cza mogą nie zdo​być pro​por​ca. Mnie z ner​wów bo​lał brzuch. Mama prze​rzu​ca​ła bez po​śpie​chu kart​ki ja​kie​goś cza​so​pi​sma, zu​peł​nie jak​by wszyst​ko było w naj​lep​szym po​rząd​ku. Na gór​kę mio​ta​cza ja​koś wsze​dłem, ale le​d​wie mo​głem utrzy​mać pił​kę w dło​ni. Szyb​ką pił​kę z mo​je​go pierw​sze​go na​rzu​tu, któ​ra wca​le nie była taka szyb​ka, pał​karz od​bił pła​sko i moc​no, ale wprost w na​sze​go łącz​ni​ka. Wzią​łem głę​bo​ki od​dech i po​czu​łem się le​piej. Szyb​ką pił​kę z mo​je​go dru​gie​go na​rzu​tu pał​karz wy​bił tak, że szła na aut obok na​sze​go pierw​szo​ba​zo​we​go. Dwa na​rzu​ty – dwa wy​klu​cze​nia. Może nie bę​dzie tak źle. Z trze​cim pał​ka​rzem mo​gły być kło​po​ty, wszy​scy go zna​li. Na​zy​wał się Luke Go​zlo i było to wiel​kie, py​ska​te chło​pa​czy​sko z wiel​ką pałą na po​par​cie tego, co wy​ga​dy​wał. Ścią​gnę​li go po​tem do sie​bie Red Soxi i znik​nął z oczu w ich re​zer​wach. „Nig​dy nie kie​ruj pił​ki w śro​dek bazy do​mo​wej. Lep​szy już spa​ce​rek niż ho​mer”, wbi​jał mi do gło​wy mój tre​ner. Ro​bi​łem, co mo​głem, żeby wy​słać Go​zla na spa​ce​rek, ale trze​ci na​rzut mi nie wy​szedł i pił​ka tra​fi​ła w śro​dek stre​fy straj​ku. Luke od​bił ją z taką siłą, że zro​bi​ło mi się sła​bo. Nasz lewy za​po​lo​wy na​wet nie drgnął. Stał, nie​mo​ta, z za​dar​tą gło​wą, pod​par​ty pod boki, i ga​pił się na pił​kę, jak​by to był po​nad​dźwię​ko​wy my​śli​wiec, któ​ry za​błą​dził nad na​sze bo​isko. Pił​ka wy​lą​do​wa​ła na par​kin​gu. Luke, pom​pu​jąc pię​ścią po​wie​trze, po​hu​ku​jąc i wy​da​jąc okrzy​ki trium​fu, obiegł pierw​szą i dru​gą bazę. Ale pa​lant. Na​stą​pił na bazę do​mo​wą i ścią​gnął z gło​wy kask, żeby po​ka​zać wszyst​kim swo​ją uśmiech​nię​tą gębę. Na​rzu​ci​łem naj​moc​niej, jak po​tra​fi​łem, trzy szyb​kie pił​ki i wy​straj​ko​wa​łem pał​ka​rza czy​ści​cie​la. Kie​dy scho​dzi​łem z bo​iska (nig​dy z nie​go nie zbie​ga​łem; oj​ciec po​wta​rzał mi, że mio​tacz nig​dy nie zbie​ga z bo​iska), oj​ciec za​ma​chał do mnie. Ale mój tre​ner, prze​wi​du​jąc kło​po​ty, wy​szedł mi na​prze​ciw i cze​kał przy li​nii au​to​wej. Oto​czył mnie ra​mie​niem, po​wie​dział, że​bym się wy​lu​zo​wał, i od​pro​wa​dził na ław​kę, gdzie nie do​cie​rał głos ojca udzie​la​ją​ce​go rad. Na po​cząt​ku czwar​tej run​dy, przy wszyst​kich ba​zach pu​stych i bez wy​klu​czeń, na sta​no​wi​sku pał​ka​rza sta​nął Luke Go​zlo. – Paul! – za​wo​łał oj​ciec, żeby ścią​gnąć na sie​bie moją uwa​gę, ale uda​łem, że go nie sły​szę. W pierw​szym na​rzu​cie po​sła​łem szyb​ką pił​kę, któ​rą Luke chciał od​bić, ale chy​bił. Kie​dy nasi ki​bi​ce wi​wa​to​wa​li, usły​sza​łem krzyk ojca: – Skoś go, Paul! Spoj​rza​łem na tre​ne​ra. On też to sły​szał i krę​cił gło​wą, jak​by chciał po​wie​dzieć: „Ani się waż!”. Tra​fi​łem już pił​ką kil​ku pał​ka​rzy, ale nig​dy z roz​my​słem. Rok wcze​śniej na​rzu​co​na prze​ze mnie pił​ka od​bi​ła się od ka​sku Kir​ka Bar​ne​sa. Od​głos, jaki temu to​wa​rzy​szył, był obrzy​-

dli​wy. Kirk pła​kał po​tem przez go​dzi​nę i obaj omal nie wy​co​fa​li​śmy się z gry. Nie chcia​łem zresz​tą za​dzie​rać z Lu​kiem Go​zlem. Był z nie​go ka​wał za​wa​dia​ki, mógł za​cze​kać na mnie po me​czu na par​kin​gu i spu​ścić mi tam ło​mot. W na​stęp​nym na​rzu​cie po​sła​łem ro​ga​la – i to był wiel​ki błąd. Luke od​bił pił​kę i kie​dy wy​le​cia​ła za płot, z po​hu​ki​wa​niem, pa​ja​cu​jąc jak to on, za​czął okrą​żać bazy. W tym mo​men​cie po​ża​ło​wa​łem, że nie po​trak​to​wa​łem go dyń​ką. Wy​straj​ko​wa​łem dwóch na​stęp​nych pał​ka​rzy, ale po​tem za​fun​do​wa​łem dwóm ko​lej​nym spa​ce​rek, pią​ty wy​bił na​rzu​co​ną prze​ze mnie pił​kę w po​wie​trze, da​le​ko w głąb pra​we​go za​po​la. Scho​dząc na ław​kę, zer​k​ną​łem na ojca. Ręce miał za​ło​żo​ne na pier​si, krę​cił gło​wą, marsz​czył czo​ło i mam​ro​tał coś pod no​sem. Prze​mknę​ło mi przez myśl, że może le​piej bę​dzie wra​cać do domu oka​zją. Za​brać się z tre​ne​rem albo z któ​rymś z ko​le​gów z dru​ży​ny. A może w ogó​le prze​pro​wa​dzić się do Sab​ba​ti​nich i wresz​cie po​żyć jak czło​wiek. Prze​gry​wa​li​śmy pięć-dwa, gro​zi​ło nam wy​eli​mi​no​wa​nie, wo​bec cze​go tre​ner po​sta​no​wił ra​to​wać się wy​mia​ną mio​ta​czy. Chcia​łem da​lej grać, a jed​no​cze​śnie z ulgą przyj​mo​wa​łem do wia​do​mo​ści, że zo​sta​ję na ław​ce i do koń​ca me​czu nie będę już mu​siał wy​cho​dzić na bo​isko. East​che​ster wy​gra​ło z nami je​de​na​ście-dwa i dla nas se​zon się skoń​czył. Do​bie​gła tak​że koń​ca moja ka​rie​ra. Już nig​dy nie mia​łem za​ło​żyć stro​ju me​czo​we​go. *** Kie​dy ru​szy​li​śmy w dro​gę po​wrot​ną, oj​ciec mil​czał może ze dwie mi​nu​ty, dłu​żej nie wy​trzy​mał. – Po​ża​ło​wa​nia god​ne to było – ode​zwał się. Mama zje​ży​ła się i fuk​nę​ła: – Nie za​czy​naj, War​ren. Na​wet o tym nie myśl. Za​mknij się i jedź. Nie wi​dzia​łem jego twa​rzy, ale za​ło​żył​bym się, że po​licz​ki mu pa​ła​ją. Wie​dzia​łem, że naj​chęt​niej za​trzy​mał​by te​raz sa​mo​chód, spo​licz​ko​wał mamę, a po​tem prze​sko​czył na tyl​ną ka​na​pę i rzu​cił się na mnie. I prze​jeż​dża​ją​cy kie​row​cy sta​li​by się na​ocz​ny​mi świad​ka​mi ko​lej​nej po​me​czo​wej awan​tu​ry w ro​dzi​nie Tra​cey​ów, tym ra​zem w ple​ne​rze, na po​bo​czu szo​sy. Ale jak się do​brze za​sta​no​wić, to ojcu zda​rza​ło się pod​nieść na mamę rękę tyl​ko wte​dy, kie​dy był pi​ja​ny. Żad​ne to dla nie​go uspra​wie​dli​wie​nie, ale przy​po​mniaw​szy so​bie ten fakt, tro​chę się uspo​ko​iłem. Po​ża​ło​wa​nia god​ne? Sam miał do​tąd w do​rob​ku sześć​dzie​siąt je​den zwy​cięstw na osiem​dzie​siąt po​ra​żek. To nie było god​ne po​ża​ło​wa​nia? A ten po​ża​ło​wa​nia god​ny wy​stęp w maju, w me​czu z Do​dger​sa​mi, kie​dy już w pierw​szej run​dzie za​wi​nił sześć obie​gów i scho​dząc z gór​ki mio​ta​cza, zo​sta​wiał za​ję​te wszyst​kie bazy, ugraw​szy tyl​ko jed​no wy​klu​cze​nie? A ten ża​ło​sny wy​stęp w Pit​ts​bur​ghu, gdzie w siód​mej run​dzie roz​trwo​nił pro​wa​dze​nie pię​cio​ma obie​ga​mi, za​nim Met​si zdą​ży​li roz​grzać zmien​ni​ka? Przy​ga​niał ko​cioł garn​ko​wi. Zna​łem jego sta​ty​sty​ki le​piej niż on sam, ale wie​dzia​łem, że gdy​bym te​raz wy​tknął mu jego błę​dy, obe​rwał​bym pię​ścią. Trzy​ma​łem więc ję​zyk za zę​ba​mi. On też się już nie od​zy​wał i tak do​je​cha​li​śmy do

domu. – Chodź​my na po​dwór​ko, Paul – po​wie​dział, ga​sząc sil​nik. – Chcia​łem ci coś po​ka​zać. Spoj​rza​łem na mat​kę, szu​ka​jąc u niej ra​tun​ku, ale ona już wy​sia​da​ła. Po​ka​zów​ka na po​dwór​ku za do​mem szyb​ko na​bra​ła przy​krych, a po​tem bru​tal​nych ak​cen​tów. Kie​dy do​bie​gła koń​ca, po​przy​sią​głem so​bie, że już nig​dy w ży​ciu nie we​zmę do ręki ani pił​ki, ani pał​ki.

Rozdział 8

Joe do​tarł do Ca​li​co Rock w po​nie​dzia​łek nad ra​nem. W oknach jego domu pa​li​ło się świa​tło; ro​dzi​ce cze​ka​li. Par​ku​jąc przy kra​węż​ni​ku, za​uwa​żył wiel​kie ta​bli​ce z pla​ka​ta​mi przy​twier​dzo​ne do tycz​ki wbi​tej w traw​nik obok skrzyn​ki na li​sty. Była to tek​tu​ro​wa re​pli​ka ple​ców ko​szul​ki me​czo​wej Cub​sów z nie​bie​skim nu​me​rem 15 po​środ​ku. Ro​zej​rzał się – ta​ki​mi sa​my​mi ta​bli​ca​mi ozdo​bio​ne były wszyst​kie po​dwór​ka przy Church Stre​et. Tro​chę póź​niej stwier​dzi, że iden​tycz​ne sto​ją przed każ​dym do​mem w Ca​li​co Rock, wi​szą w wi​try​nach każ​de​go skle​pu, biu​ra, ban​ku i każ​dej ka​fej​ki. Ro​dzi​na mat​ki po​cho​dzi​ła z po​łu​dnio​wej Lu​izja​ny i Joe wy​cho​wał się na ca​juń​skiej kuch​ni. Naj​bar​dziej lu​bił czer​wo​ną fa​so​lę z ry​żem i kieł​ba​są an​do​uil​le i te​raz, o trze​ciej nad ra​nem, spa​ła​szo​wał cały ta​lerz tego przy​sma​ku. Po​tem po​szedł do łóż​ka i spał do po​łu​dnia. Char​lie Ca​stle był o osiem lat star​szy od Jo​ego. Miał żonę, dwo​je dzie​ci i miesz​kał w no​wym domu na skra​ju mia​stecz​ka. Ro​dzi​na i zna​jo​mi ze​bra​li się tam we wto​rek pod wie​czór na to​wa​rzy​skie spo​tka​nie przy hot do​gach i lo​dach. Głów​nie jed​nak po to, żeby zo​ba​czyć Jo​ego, do​tknąć go, prze​ko​nać się, czy aby na pew​no jest z krwi i ko​ści, i żeby w ja​kiś god​ny spo​sób, bez po​pa​da​nia w bał​wo​chwal​stwo, dać mu od​czuć, jacy są z nie​go dum​ni. Uła​twił im to. Tu​taj, w domu, da​le​ko od Chi​ca​go – a wła​ści​wie da​le​ko od wszyst​kie​go – ostat​nie dwa​na​ście dni wy​da​wa​ło mu się ja​kieś nie​re​al​ne i cza​sa​mi spra​wiał wra​że​nie tak samo oszo​ło​mio​ne​go jak jego wiel​bi​cie​le. Roz​da​wał au​to​gra​fy, po​zo​wał do fo​to​gra​fii, po​ca​ło​wał na​wet kil​ko​ro dzie​ci. W te​le​wi​zji le​cia​ła trans​mi​sja Me​czu Gwiazd, jed​nak wszy​scy wy​le​gli przed dom. Mie​li Jo​ego wy​łącz​nie dla sie​bie, ale tyl​ko na chwi​lę. Wiel​ki świat wy​cią​gał po nie​go swo​je szpo​ny. Cze​ka​ła na nie​go sła​wa i Joe miał wkrót​ce po​wró​cić na sce​nę. *** Oglą​da​łem Mecz Gwiazd w domu, z mamą. Za​pra​sza​li mnie do sie​bie pań​stwo Sab​ba​ti​-

ni, ale wo​la​łem im się nie po​ka​zy​wać z pod​bi​tym okiem. Ro​dzi​ce znaj​do​wa​li się w sta​nie woj​ny; oj​ciec w koń​cu nie wy​trzy​mał i ewa​ku​ował się do mia​sta, gdzie pew​nie za​ko​twi​czy w ja​kimś ba​rze i zno​wu na​roz​ra​bia. Na od​chod​nym prze​pro​sił mnie, że mnie ude​rzył, ale te prze​pro​si​ny nic a nic dla mnie nie zna​czy​ły. Nie​na​wi​dzi​łem tego czło​wie​ka. My​ślę, że moja mama rów​nież. Jill już daw​no go so​bie od​pu​ści​ła. Mecz roz​gry​wa​ny był w Kan​sas City i prze​ro​dził się w ce​le​bra​cję Wil​lie​go May​sa, naj​wy​bit​niej​sze​go za​wod​ni​ka Gwiazd wszech cza​sów. W dwu​dzie​stu czte​rech nie​za​po​mnia​nych me​czach za​li​czył dwa​dzie​ścia trzy hity, w tym trzy ho​me​ry, trzy tri​ple, dwa du​ble i całą masę wspa​nia​łych za​grań w de​fen​sy​wie. Miał te​raz czter​dzie​ści dwa lata, sie​dział na ław​ce Met​sów i z koń​cem se​zo​nu za​mie​rzał wy​co​fać się z czyn​ne​go upra​wia​nia spor​tu. O ile mi wia​do​mo, by​łem je​dy​nym chło​pa​kiem, któ​ry oso​bi​ście po​znał Wil​lie​go May​sa. Na po​cząt​ku se​zo​nu Met​si urzą​dzi​li na Shea Sta​dium swój do​rocz​ny dzień ro​dzin​ny. Na ta​kie fe​sty​ny przy​cho​dzi​ły żony i dzie​ci człon​ków dru​ży​ny, żeby się in​te​gro​wać i fo​to​gra​fo​wać z za​wod​ni​ka​mi. Były lody, au​to​gra​fy, opro​wa​dza​nie po sta​dio​nie i po szat​ni oraz mnó​stwo oko​licz​no​ścio​wych upo​min​ków. Oj​ciec z opo​ra​mi, ale jed​nak po​zwo​lił mi uczest​ni​czyć w tej cu​dow​nej im​pre​zie. Mia​łem z niej zdję​cia z Wil​liem May​sem, To​mem Se​ave​rem, Ru​stym Stau​bem i więk​szo​ścią Met​sów. Mama ka​za​ła je po​więk​szyć do for​ma​tu osiem na dzie​sięć cali; wkle​iłem po​tem wszyst​kie do swo​ich al​bu​mów. Z Met​sów do Dru​ży​ny Gwiazd po​wo​ła​ni zo​sta​li tyl​ko Tom Se​aver i Wil​lie Mays. Oglą​da​jąc mecz, za​sta​na​wia​łem się, co w ogó​le ci dwaj my​ślą o War​re​nie Tra​ceyu. Owszem, gra​li w jed​nej dru​ży​nie, ale przy​pusz​cza​łem, że mają o nim nie naj​lep​sze zda​nie. Pró​bo​wa​łem wy​cią​gać z ojca opi​nie na te​mat in​nych gra​czy Met​sów, ale rzad​ko mi się to uda​wa​ło. Pro​wa​dzał się z pa​ro​ma zmien​ni​ka​mi z by​kow​ni i cza​sa​mi opo​wia​dał za​baw​ne hi​sto​ryj​ki z eska​pad, na ja​kie się wy​pusz​cza​li, na​tu​ral​nie po​mi​ja​jąc pi​kant​ne szcze​gó​ły. Nie​kie​dy po​kpi​wał so​bie ze swo​je​go me​ne​dże​ra, Yogie​go Ber​ry. Ale o wiel​kich Met​sach – To​mie Se​ave​rze, Wil​liem May​sie, Jer​rym Ko​osma​nie, Ru​stym Stau​bie – nig​dy nie mó​wił. Po​dej​rze​wam, że za​zdro​ścił im suk​ce​su. Do re​pre​zen​ta​cji Ame​ri​can Le​ague ki​bi​ce wy​bra​li ta​kie sła​wy, jak Bro​oks Ro​bin​son, Reg​gie Jack​son i Rod Ca​rew. Pierw​szy na gór​kę mio​ta​cza wy​cho​dził Cat​fish Hun​ter. W pod​sta​wo​wym skła​dzie re​pre​zen​ta​cji Na​tio​nal Le​ague było trzech Red​sów – Pete Rose, Joe Mor​gan i John​ny Bench. Cub​sów tra​fi​ło do niej dwóch – Ron San​to i Bil​ly Wil​liams. Pierw​szej bazy bro​nił Hank Aaron. W su​mie do Me​czu Gwiazd wy​sta​wio​no re​kor​do​wą licz​bę pięć​dzie​się​ciu czte​rech za​wod​ni​ków; mia​łem każ​de​go z nich na kar​tach ba​se​bal​li​stów Topps, któ​re zbie​ra​łem. Wie​dzia​łem, ile mają lat, gdzie się uro​dzi​li, ile mają wzro​stu, ile ważą, zna​łem wszyst​kie ich sta​ty​sty​ki. Po pro​stu chło​ną​łem te in​for​ma​cje jak gąb​ka. Ba​se​ball był moim świa​tem; za​wod​ni​cy – mo​imi ido​la​mi. I ta gra za​da​ła mi wła​śnie pa​skud​ny cios – by​łem kon​tu​zjo​wa​ny. Pra​wą stro​nę twa​rzy mia​łem spuch​nię​tą, nie mo​głem otwo​rzyć oka. Cie​szy​łem się, że oj​ciec nie gra w Me​czu Gwiazd, bo​bym tego nie zniósł. Pod​czas wy​bo​ru za​wod​ni​ków do skła​du nie bra​no go na​wet pod uwa​gę, ale on ze swo​im wy​bu​ja​łym ego uwa​żał, że jak naj​bar​dziej się do nie​go kwa​li​fi​ku​je, i czuł się po​krzyw​dzo​ny. Jak to do​brze, że nie było go w domu. Mama sie​dzia​ła obok i czy​ta​ła ga​ze​tę. Mecz jej nie in​te​re​so​wał, ale chcia​ła do​trzy​mać

mi to​wa​rzy​stwa. Kie​dy oj​ciec wy​szedł, trza​ska​jąc drzwia​mi, i emo​cje tro​chę opa​dły, po​wie​dzia​ła mi, że nie​do​cze​ka​nie, żeby jesz​cze kie​dy​kol​wiek mnie ude​rzył. Mo​gło to ozna​czać, że za​mie​rza od nie​go odejść albo że on od nas odej​dzie – że tak czy in​a​czej się roz​sta​ną. Po​dzie​li​łem się tym przy​pusz​cze​niem z Jill i obo​je z ra​do​ści za​tar​li​śmy ręce. Po​tem za​czę​li​śmy się za​sta​na​wiać, gdzie bę​dzie​my miesz​ka​li. Co się z nim sta​nie? Jak mama da so​bie radę bez pie​nię​dzy, któ​re przy​no​sił? Tych py​tań ro​dzi​ło się co​raz wię​cej. Chy​ba żad​ne dziec​ko nie chce, żeby ro​dzi​ce się roz​cho​dzi​li, a ja pró​bo​wa​łem so​bie wy​obra​żać, jak wy​glą​da​ło​by moje ży​cie bez ojca, i z go​dzi​ny na go​dzi​nę do​cho​dzi​łem do co​raz sil​niej​sze​go prze​ko​na​nia, że bez nie​go mógł​bym wresz​cie ode​tchnąć peł​ną pier​sią; i pal li​cho nie​do​god​no​ści, ja​kie nie​sie roz​wód. W dru​giej run​dzie sta​no​wi​sko pał​ka​rza za​jął Ron San​to, a Curt Gow​dy i Tony Ku​bek wy​glą​da​li tyl​ko oka​zji, żeby na​po​mknąć coś o Joem Ca​stle’u. Przed dzie​się​cio​ma dnia​mi ko​men​to​wa​li z Wri​gley tam​to hi​sto​rycz​ne wy​da​rze​nie i te​raz, kie​dy San​to punk​to​wał Cat​fi​sha Hun​te​ra, skwa​pli​wie do nie​go na​wią​za​li. W je​de​na​stu ro​ze​gra​nych me​czach Joe czter​dzie​ści razy wcho​dził na pał​kę, za​li​czył dwa​dzie​ścia dzie​więć hi​tów, dwa​na​ście ho​me​rów i czter​na​ście skra​dzio​nych baz. W każ​dym me​czu od​bi​jał pew​nie i, co waż​niej​sze, Cub​si wy​gra​li dzie​więć z tych je​de​na​stu me​czów z jego udzia​łem i zaj​mo​wa​li te​raz pierw​sze miej​sce w Gru​pie Wschod​niej Na​tio​nal Le​ague. Wri​gley Field sprze​da​ło wszyst​kie bi​le​ty nie tyl​ko na każ​dy z sze​ściu me​czów, w któ​rych grał Joe, ale rów​nież na wszyst​kie inne me​cze do Świę​ta Pra​cy i po nim. Ku​bek też do​rzu​cił coś od sie​bie. Sta​rzy ba​se​bal​lo​wi wy​ja​da​cze, z moim oj​cem włącz​nie, prze​wi​dy​wa​li, że mio​ta​cze roz​gry​zą wkrót​ce Jo​ego i wy​naj​dą jego sła​be stro​ny. Jego sku​tecz​ność na pał​ce była na ra​zie nie​wia​ry​god​nie wy​so​ka, ale z cza​sem pew​nie spad​nie. Gow​dy nie był tego taki pew​ny. – Nie do​pa​trzy​łem się w jego tech​ni​ce żad​nych nie​do​cią​gnięć – za​opo​no​wał. – Ja też nie – przy​znał szyb​ko Ku​bek. – Tyl​ko dwa razy zo​stał wy​straj​ko​wa​ny. – Fakt, ma czło​wiek dy​na​mit w pał​ce. Bied​ne​go Rona San​ta przy​ćmił jego mło​dy ko​le​ga z dru​ży​ny, któ​ry w tym cza​sie, w Ca​li​co Rock w Ar​kan​sas, za​ja​dał do​mo​wej ro​bo​ty tru​skaw​ko​we lody cio​ci Ra​chel i nie oglą​dał trans​mi​sji. *** Kie​dy dwu​dzie​ste​go szó​ste​go lip​ca wzno​wio​no roz​gryw​ki li​go​we, Cub​si za​czę​li w Cin​cin​na​ti od czte​ro​me​czu z Big Red Ma​chi​ne, dru​ży​ną do​mi​nu​ją​cą w la​tach sie​dem​dzie​sią​tych. Red​si, z Pete’em Rose’em, John​nym Ben​chem, Joem Mor​ga​nem i To​nym Pe​re​zem w pierw​szym skła​dzie, prze​gra​li w fi​na​le mi​strzostw świa​ta w 1972 roku w sied​miu me​czach z A’sami, by po​tem zdo​być mi​strzo​stwo dwa razy z rzę​du, w roku 1975 i 1976. W Gru​pie Za​chod​niej Na​tio​nal Le​ague pro​wa​dzi​li dwo​ma zwy​cię​stwa​mi przed Do​dger​sa​mi. Sta​dion jak zwy​kle pę​kał w szwach, wszy​scy byli cie​ka​wi, czy pod​czas prze​rwy na Mecz Gwiazd Jo​emu Ca​stle’owi osty​gła pał​ka. Nie osty​gła. W pierw​szym wej​ściu na pał​kę Joe za​li​czył ho​me​ra i mało bra​ko​wa​ło, a za​-

li​czył​by dru​gie​go w czwar​tej run​dzie. Pierw​szy mecz koń​czył z wy​ni​kiem trzech hi​tów na czte​ry wej​ścia na pał​kę; dru​gi z wy​ni​kiem dwa na pięć; trze​ci z wy​ni​kiem dwa na czte​ry; czwar​ty – je​den na trzy. Dru​ży​ny za obo​pól​ną zgo​dą po​dzie​li​ły sied​mio​mecz na dwie czę​ści i Red​si ru​szy​li w tra​sę, by wy​grać dzie​więć​dzie​siąt dzie​więć spo​tkań z rzę​du z dru​ży​na​mi Gru​py Za​chod​niej Na​tio​nal Le​ague. Joe miał jak do​tąd osiem hi​tów na szes​na​ście wejść na pał​kę, a więc jego sku​tecz​ność spa​dła. Za​no​si​ło się na po​wtór​kę sy​tu​acji sprzed kil​ku​dzie​się​ciu lat. Otóż w roku 1941 wspa​nia​łym de​biu​tem w Red​sach za​chwy​cił wszyst​kich pe​wien żół​to​dziób, nie​ja​ki Chuck Ale​no. Pał​ko​wał bez​błęd​nie w swo​ich sie​dem​na​stu pierw​szych me​czach, usta​na​wia​jąc re​kord, któ​re​go nie po​bi​to do roku 1973. Po​tem Ale​no stra​cił for​mę i już jej nie od​zy​skał. Po trzech la​tach wy​co​fał się z upra​wia​nia ba​se​bal​lu, ro​ze​graw​szy za​le​d​wie sto osiem​na​ście spo​tkań. Eks​per​ci prze​wi​dy​wa​li, że po​dob​nie bę​dzie z Joem Ca​stle’em. Ale tak się nie sta​ło. Szes​na​sty mecz Joe grał w Pit​ts​bur​ghu. Za​czął od zdo​by​cia tri​pla na po​cząt​ku pierw​szej run​dy. Try​bu​ny, a na go​ścin​ne wy​stę​py Cub​sów ścią​ga​ły tłu​my, na​gro​dzi​ły go grzecz​no​ścio​wy​mi bra​wa​mi. Ki​bi​ce Pi​ra​tów, roz​piesz​cza​ni przez ta​kie tuzy, jak Ro​ber​to Cle​men​te, Wil​lie Star​gell i Al Oli​ver, zna​li się na ba​se​bal​lu. Byli świad​ka​mi hi​sto​rycz​ne​go wy​da​rze​nia i cho​ciaż chcie​li zwy​cię​stwa swo​jej dru​ży​ny, to po​tra​fi​li do​ce​nić tego mło​dzia​ka. Dru​gi mecz trwał czter​na​ście rund; Joe za​li​czył pięć hi​tów na sie​dem wejść na pał​kę. Wy​rów​nał re​kord Ale​na ho​me​rem w swo​im sie​dem​na​stym me​czu, a za​raz po​tem po​bił go dwo​ma du​bla​mi w me​czu osiem​na​stym. Kie​dy Cub​si wy​jeż​dża​li z Pit​ts​bur​gha na trój​mecz do Mont​re​alu, Joe miał już za sobą dzie​więt​na​ście ro​ze​gra​nych me​czów, w każ​dym spi​sy​wał się na me​dal, im​po​no​wał sku​tecz​no​ścią, za​li​czyw​szy do tej pory, mię​dzy in​ny​mi, czter​na​ście ho​me​rów i sie​dem​na​ście skra​dzio​nych baz. I re​kor​dy nadal pa​da​ły; ba​se​ball nie wi​dział jesz​cze tak prze​bo​jo​we​go star​tu mło​de​go za​wod​ni​ka. Cub​si gra​li kon​cer​to​wo i mie​li nad Pi​ra​ta​mi z Gru​py Wschod​niej Na​tio​nal Le​ague prze​wa​gę sze​ściu wy​gra​nych me​czów. *** Na okład​ce „Sports Il​lu​stra​ted” z szó​ste​go wrze​śnia wid​nia​ła uśmiech​nię​ta twarz Jo​ego Ca​stle’a. Sfo​to​gra​fo​wa​no go od pasa w górę. Pał​kę ba​se​bal​lo​wą oparł na sze​ro​kich ra​mio​nach, ści​ska​jąc moc​no w dło​niach oba jej koń​ce. Bi​cep​sy miał na​pię​te – pro​mie​nio​wa​ła z nie​go na​tu​ral​na siła. Ca​li​co Joe – gło​sił wy​tłusz​czo​ny na​głó​wek nad jego gło​wą. A dru​gi, pod klat​ką pier​sio​wą: Fe​no​men. Au​tor ar​ty​ku​łu od​wie​dził oso​bi​ście Ca​li​co Rock. Prze​pro​wa​dził tam wy​wia​dy z ro​dzi​ną Jo​ego, jego zna​jo​my​mi, by​ły​mi tre​ne​ra​mi i ko​le​ga​mi z dru​ży​ny. Tekst był rze​tel​ny, udo​ku​men​to​wa​ny, wy​wa​żo​ny i sta​no​wił pierw​szą pró​bę bliż​sze​go scha​rak​te​ry​zo​wa​nia syl​wet​ki Jo​ego. Cen​nym źró​dłem in​for​ma​cji był Cla​ren​ce Rook, re​dak​tor dzia​łu spor​to​we​go ga​ze​ty „Ca​li​co Rock Re​cord” – oraz nie​ofi​cjal​ny hi​sto​ryk ba​se​bal​lu okrę​gu Izard w sta​nie Ar​kan​sas.

Rozdział 9

Pan Cla​ren​ce Rook pro​si mnie o opusz​cze​nie po​miesz​czeń re​dak​cji przy Main Stre​et, co też czy​nię. W lo​dziar​ni dwa domy da​lej za​ma​wiam dwie gał​ki lo​dów wa​ni​lio​wych i je​dząc je nie​spiesz​nie, ob​ser​wu​ję przez okno prze​chod​niów, przy​słu​chu​ję się pro​wa​dzo​nym wo​kół mnie roz​mo​wom. Go​dzi​nę póź​niej wsia​dam do sa​mo​cho​du, prze​jeż​dżam trzy prze​czni​ce da​lej na za​chód, pod gór​kę, i za​trzy​mu​ję się przed do​mem przy 130 So​uth Stre​et, w któ​rym od czter​dzie​stu je​den lat miesz​ka pan Rook. Go​spo​darz cze​ka na mnie na fron​to​wej we​ran​dzie, ubra​ny już po do​mo​we​mu. Mam przed sobą duży, sta​ry wik​to​riań​ski dom o roz​le​głych we​ran​dach na​kry​tych spa​dzi​sty​mi dasz​ka​mi, wy​so​kich, łu​ko​wa​tych oknach i ścia​nach szczy​to​wych po​ma​lo​wa​nych na róż​ne ko​lo​ry, przy czym do​mi​nu​je sto​no​wa​ny, pa​ste​lo​wy beż. Nie​wiel​ki traw​nik i klom​by kwia​to​we od fron​tu są tak samo za​dba​ne i ko​lo​ro​we jak sam dom. – Pięk​nie tu – mó​wię, prze​cho​dząc przez furt​kę w pło​cie z po​ma​lo​wa​nych na bia​ło szta​chet. – To sta​ra po​sia​dłość. Na​le​ży do ro​dzi​ny mo​jej żony. Za​pra​szam. Jest w dłu​giej, bia​łej płó​cien​nej ko​szu​li się​ga​ją​cej nie​mal ko​lan i luź​nych bia​łych spodniach, na bo​sych no​gach ma sfa​ty​go​wa​ne, po​ry​so​wa​ne san​da​ły. W pra​wej ręce trzy​ma wy​so​ką, smu​kłą szklan​kę piwa ze słom​ką, lewą wska​zu​je bocz​ną we​ran​dę i cią​gnie: – Pro​szę za mną. Fay jest gdzieś tam, na ty​łach. Idę za nim po trzesz​czą​cych de​skach, pod wi​ru​ją​cy​mi ło​pat​ka​mi pod​su​fi​to​wych wen​ty​la​to​rów. We​ran​da jest za​sta​wio​na bia​ły​mi wi​kli​no​wy​mi sprzę​ta​mi – fo​te​le na bie​gu​nach, sto​łecz​ki, sto​li​ki – jest tu też dłu​ga bu​ja​na ka​na​pa, a na niej po​dusz​ki. Pani Fay, żona pana Ro​oka, to ener​gicz​na, drob​na ko​bie​ta o si​wych wło​sach, w wiel​kich, okrą​głych oku​la​rach w po​ma​rań​czo​wych opraw​kach na no​sie. Wita mnie wy​lew​nie, ści​ska​jąc obu​rącz moją dłoń, zu​peł​nie jak​by od lat ni​ko​go nie go​ści​ła. – Pan z San​ta Fe? – pyta. – Prze​pa​dam za San​ta Fe. Miesz​ka tam fa​scy​nu​ją​ca ko​bie​ta, któ​rą bar​dzo chcia​ła​bym po​znać. – Któż to taki?

– No, Geo​r​gia O’Ke​ef​fe, ma się ro​zu​mieć. – Fay jest ar​tyst​ką – wy​ja​śnia pan Rook, ale ja już sam zdą​ży​łem to od​gad​nąć. Je​ste​śmy te​raz na we​ran​dzie na ty​łach domu, wy​so​ko nad prze​pły​wa​ją​cą do​łem Whi​te Ri​ver, i wi​dzę, że ni​cze​go nie​świa​do​my wkro​czy​łem do stu​dia po​waż​nej ma​lar​ki. Mnó​stwo szta​lug, pół​ki z ide​al​nie po​sor​to​wa​ny​mi bu​tel​ka​mi farb, pu​deł​ka z pędz​la​mi wszel​kich roz​mia​rów i kształ​tów. Kil​ka pró​bek jej prac świad​czy o im​pre​sjo​ni​stycz​nej fa​scy​na​cji kwia​ta​mi i pej​za​ża​mi. – Na​pi​je się pan cze​goś? – pyta pan Rook, pod​cho​dząc do ma​łe​go bar​ku. – Chęt​nie. – Spe​cjal​ność tego domu to cy​try​no​wy gin – oznaj​mia, na​le​wa​jąc żół​ty płyn z ka​raf​ki do szklan​ki na​peł​nio​nej kost​ka​mi lodu. Pierw​sze sły​szę o cy​try​no​wym gi​nie, ale wszyst​ko wska​zu​je na to, że ni​cze​go in​ne​go mi tu nie za​pro​po​nu​ją. – To zdra​dli​wy tru​nek. – Pani Rook wzno​si oczy do nie​ba, tak jak​by jej mał​żo​nek mie​wał już ja​kieś przy​kre do​świad​cze​nia na tym polu. Pan Rook wci​ska mi w dłoń szklan​kę i mówi: – To nie jest au​ten​tycz​ny gin cy​try​no​wy, czy​li, jak mi mó​wio​no, praw​dzi​wy gin do​pra​wio​ny do sma​ku cy​try​ną i pew​nie obrzy​dli​wy. To bar​dziej taka le​mo​nia​da z prą​dem, czy​li z do​miesz​ką gor​don’sa. Zdro​wie. Stu​ka​my się szklan​ka​mi i po​cią​gam ły​czek. Na​wet nie​złe. Wra​ca​my na bocz​ną we​ran​dę i sa​do​wi​my się na wi​kli​no​wych bu​ja​nych fo​te​lach. Pani Rook to stu​dium w ja​snych ko​lo​rach. Jej siwe wło​sy zdo​bi pur​pu​ro​we pa​sem​ko nad le​wym uchem. Pa​znok​cie u nóg ma po​ma​lo​wa​ne na ró​żo​wo. Jej ba​weł​nia​na, nie​wy​ma​ga​ją​ca pra​so​wa​nia su​kien​ka to ko​laż czer​wie​ni i błę​ki​tów. – Musi pan zo​stać na ko​la​cję – mówi. – Jemy to, co sami wy​ho​du​je​my w ogród​ku, wszyst​ko świe​żut​kie. Zero mię​sa. Od​po​wia​da panu? Nie spo​sób od​rzu​cić ta​kie​go za​pro​sze​nia. Zresz​tą zo​rien​to​wa​łem się już, że w Ca​li​co Rock trud​no by było zna​leźć do​brą re​stau​ra​cję. Mo​te​lu też tu nie wi​dzia​łem. – Sko​ro pani na​le​ga – bą​kam i wi​dzę, że spra​wi​łem jej nie​wy​sło​wio​ną ra​dość. – Pój​dę do ogro​du po kil​ka ka​bacz​ków – mówi, zry​wa​jąc się z fo​te​la, i zbie​ga z we​ran​dy. Są​czy​my z pa​nem Ro​okiem drin​ki, wy​mie​nia​my uwa​gi na te​mat upa​łu i wil​got​no​ści po​wie​trza, ale wkrót​ce wra​ca​my do spraw bar​dziej po​waż​nych. Za​czy​na on: – Mu​sisz zro​zu​mieć, Paul, że Ca​stle’owie chro​nią Jo​ego, jak mogą. Gdy​byś go przy​pad​kiem spo​tkał, daj​my na to, na uli​cy… cho​ciaż nig​dy do tego nie doj​dzie, bo Joe rzad​ko wy​cho​dzi z domu… ale za​łóż​my, że byś go spo​tkał i po​wie​dział „dzień do​bry”, on prze​szedł​by obok cie​bie obo​jęt​nie, nie od​po​wia​da​jąc. Nie wy​obra​żam so​bie Jo​ego na​wią​zu​ją​ce​go roz​mo​wę z nie​zna​jo​mym. To wy​klu​czo​ne. Przez parę lat, daw​no temu, wpa​da​li tu​taj róż​ni dzien​ni​ka​rze w po​szu​ki​wa​niu ma​te​ria​łu na ar​ty​kuł. Kil​ka ta​kich uka​za​ło się póź​niej dru​kiem i były w nich rze​czy, któ​rych nie po​win​no się wy​cią​gać na świa​tło dzien​ne. – Na przy​kład ja​kie? – Że Joe jest upo​śle​dzo​ny umy​sło​wo. Że jest ka​le​ką. Że nie ma z nim kon​tak​tu. I tak da​lej. Ro​dzi​na nie ufa te​raz ni​ko​mu, kto przy​jeż​dża i chce po​roz​ma​wiać o Joem. I dla​te​go nie po​zwo​lą mu ode​zwać się do cie​bie sło​wem.

– Az jego brać​mi uda mi się po​roz​ma​wiać? – Skąd mam wie​dzieć? Pró​buj, ale ja bym ci to od​ra​dzał. Red i Char​lie to sym​pa​tycz​ni lu​dzie, jed​nak zda​rza im się wpaść w gniew. A tam, gdzie cho​dzi o ich młod​sze​go bra​ta, mogą szyb​ko stać się nie​obli​czal​ni. Jak wie​le osób z tych stron, mają broń. Strzel​by my​śliw​skie i ta​kie róż​ne. Cy​try​no​wy gin za​czy​na dzia​łać, pró​bu​ję zmie​nić te​mat. Wszyst​ko jed​no na jaki, byle nie do​ty​czył bro​ni pal​nej. Po​cią​gam dłu​gi łyk, pan Rook też, i przez chwi​lę sły​chać tyl​ko szum wi​ru​ją​cych pod su​fi​tem ło​pa​tek wen​ty​la​to​rów. – Wi​dział go pan na Wri​gley? – py​tam w koń​cu. Sze​ro​ki, no​stal​gicz​ny uśmiech roz​cią​ga mu war​gi, pan Rook kiwa gło​wą. – Dwu​krot​nie. Tam​te​go lata, na po​cząt​ku sierp​nia, po​je​cha​li​śmy z Fay do Chi​ca​go. W „Sports Il​lu​stra​ted” uka​zał się wła​śnie ten ar​ty​kuł i świat osza​lał na punk​cie Jo​ego Ca​stle’a. – Jak zdo​by​li​ście bi​le​ty? – Od ko​ni​ków. Całe mia​stecz​ko wy​bie​ra​ło się do Chi​ca​go na mecz, ale ro​ze​szła się po​gło​ska, że z bi​le​ta​mi kru​cho. Joe do​sta​wał za​wsze ich pulę na każ​dy mecz, ale to była kro​pla w mo​rzu po​trzeb. Pew​ne​go ran​ka sie​dzę so​bie w ka​wiar​ni, a tu wcho​dzi pan Her​bert Man​grum. Miał nie​daw​no tro​chę wol​nej go​tów​ki, więc po​le​ciał na mecz Cub​sów do Pit​ts​bur​gha. I mówi mi, że dwa bi​le​ty ku​pił tam za trzy​sta do​la​rów od ko​ni​ków. Herb był wspa​nia​łym ga​wę​dzia​rzem, aż miło było po​słu​chać, jak opo​wia​dał o wy​stę​pie Jo​ego w Pit​ts​bur​ghu. – I po​je​cha​li pań​stwo do Chi​ca​go bez bi​le​tów? – Otóż to, ale nie​zu​peł​nie w ciem​no, mia​łem pe​wien kon​takt. Po​szczę​ści​ło się nam i obej​rze​li​śmy dwa me​cze. Po pierw​szym uda​ło mi się na​wet po​roz​ma​wiać z Joem. Był wte​dy u szczy​tu sła​wy. Pę​ka​li​śmy z dumy. – Któ​re to były me​cze? – Te dzie​wią​te​go i dzie​sią​te​go sierp​nia z Bra​ve​sa​mi. – No to omi​nę​ło pań​stwa naj​lep​sze. Na​stęp​ne​go dnia zo​stał wy​rzu​co​ny z bo​iska. Pan Rook ob​li​zu​je war​gi, prze​krzy​wia gło​wę i dziw​nie na mnie spo​glą​da. – Znasz się na rze​czy, praw​da? – Owszem, pro​szę pana. – Mógł​byś, z ła​ski swo​jej, skoń​czyć z tym „pa​no​wa​niem” i „pa​nio​wa​niem”? Je​stem Cla​ren​ce, a moja żona to Fay. – Okay, Cla​ren​ce. Chcesz mnie prze​py​tać z krót​kiej, bły​sko​tli​wej i tra​gicz​nie za​koń​czo​nej ka​rie​ry Jo​ego Ca​stle’a? – Ile me​czów w su​mie ro​ze​grał? – rzu​ca Cla​ren​ce, zna​jąc na​tu​ral​nie od​po​wiedź. – Trzy​dzie​ści osiem, prze​bieg każ​de​go znam na wy​ryw​ki. Ro​ze​grał​by czter​dzie​ści trzy, gdy​by nie to usu​nię​cie z bo​iska je​de​na​ste​go sierp​nia, dzień po tym, jak oglą​da​li​ście go w grze. Cla​ren​ce uśmie​cha się i po​cią​ga dłu​gi łyk. – I tu się my​lisz, Paul – oznaj​mia. – Ro​ze​grał​by jesz​cze trzy ty​sią​ce me​czów, gdy​by nie ta dyń​ka. – Od​sta​wia szklan​kę na sto​lik, wsta​je. – Za​raz będę – mówi. Wra​ca z kar​to​no​wym pu​deł​kiem i sta​wia je na pod​ło​dze obok bu​ja​nej sofy. Wyj​mu​je

z nie​go czte​ry gru​be, trzy​pier​ście​nio​we se​gre​ga​to​ry w jed​na​ko​wych okład​kach. Kła​dzie je na wi​kli​no​wym sto​li​ku. – Oto książ​ka, któ​ra nig​dy nie po​wsta​ła: hi​sto​ria Jo​ego Ca​stle’a – wy​ja​śnia. – Przed laty za​czą​łem pierw​szy roz​dział, ale po na​pi​sa​niu kil​ku stron prze​rwa​łem i do dzi​siaj nie do​da​łem ani sło​wa. To nie​je​dy​ny odło​żo​ny prze​ze mnie na póź​niej pro​jekt. Jest ta​kich spo​ro i wy​da​je mi się, że dzię​ki mo​jej ten​den​cji do od​kła​da​nia ich na póź​niej świat jest pięk​niej​szy. – Wy​daw​ca ga​ze​ty i od​kła​da​nie na póź​niej? Prze​cież wa​sze, dzien​ni​ka​rzy, ży​cie ob​ra​ca się wo​kół nie​prze​kra​czal​nych ter​mi​nów. – Nie​któ​re tek​sty, owszem, mu​szą być ro​bio​ne na wczo​raj, ale są i ta​kie, z któ​ry​mi le​piej się nie spie​szyć. – A dla​cze​go nie do​koń​czy​łeś tej książ​ki? – Szcze​rze mó​wiąc, sprze​ci​wi​ła się ro​dzi​na. Po​wie​dzia​łem Re​do​wi, z ja​kim no​szę się za​mia​rem, i jemu nie spodo​bał się mój po​mysł. To za małe mia​stecz​ko, żeby ro​bić so​bie w nim wro​gów, a sko​ro ro​dzi​na od​mó​wi​ła współ​pra​cy, to dal​sza pra​ca nad książ​ką mi​ja​ła się z ce​lem. – Prze​wra​ca stro​ni​ce dru​gie​go se​gre​ga​to​ra do fisz​ki z datą je​de​na​sty sierp​nia 1973. – Prze​siądź się tu​taj – mówi, po​kle​pu​jąc miej​sce obok sie​bie. Prze​no​szę się na bu​ja​ną sofę, cie​kaw ma​te​ria​łów, ja​kie zgro​ma​dził. – To je​den z mo​ich ulu​bio​nych tek​stów – po​dej​mu​je, po​ka​zu​jąc pal​cem ar​ty​kuł z „Tri​bu​ne”, opi​su​ją​cy oko​licz​no​ści, w ja​kich do​szło do usu​nię​cia Jo​ego z bo​iska za na​paść na mio​ta​cza na gór​ce. Ilu​stru​je go wiel​kie zdję​cie, na któ​rym uwiecz​nio​no całe zaj​ście. – Od po​cząt​ku sierp​nia tam​te​go lata mio​ta​cze co​raz czę​ściej ce​lo​wa​li pił​ką w Jo​ego. To część ry​tu​ału otrzę​sin; musi przez to przejść każ​dy no​wi​cjusz, zwłasz​cza je​śli jest na fali. Ale Cub​si mie​li w skła​dzie Fer​gu​so​na Jen​kin​sa i Ric​ka Reu​sche​la, dwóch świet​nie mio​ta​ją​cych twar​dzie​li zna​nych z tego, że ochra​nia​ją swo​ich pał​ka​rzy. Cho​dzi​ły słu​chy, że Jen​kins i Reu​schel roz​pu​ści​li pocz​tą pan​to​flo​wą ostrze​że​nie, że je​śli Joe obe​rwie pił​ką na​rzu​co​ną z roz​my​słem na nie​go, to dru​ży​na prze​ciw​na musi się li​czyć z na​tych​mia​sto​wym od​we​tem. Jak się oka​za​ło, Joe nie po​trze​bo​wał ni​czy​jej po​mo​cy. Bra​ve​si mie​li w skła​dzie le​wo​ręcz​ne​go mio​ta​cza, Dut​cha Pat​to​na. Było to po​tęż​ne chło​pi​sko, do​bre sześć stóp wzro​stu. Po jego pierw​szym na​rzu​cie Joe za​li​czył du​bla, po dru​gim skradł trze​cią bazę. By​li​śmy jesz​cze z Fay w Chi​ca​go, ale nie uda​ło nam się zdo​być bi​le​tów na ten mecz, oglą​da​li​śmy go więc w te​le​wi​zji. Kie​dy w trze​ciej run​dzie Joe wy​szedł na pał​kę, pierw​sza na​rzu​co​na przez Pat​to​na pił​ka omal nie tra​fi​ła go w gło​wę, a nie ule​ga​ło wąt​pli​wo​ści, że w za​my​śle Pat​to​na mia​ła tra​fić. Na ław​ce Cub​sów za​wrza​ło; ki​bi​ce go​to​wi byli we​drzeć się na bo​isko. Joe krzyk​nął coś do Pat​to​na, ten coś od​krzyk​nął. In​ter​we​nio​wał sę​dzia głów​ny. Zro​bi​ło się go​rą​co. Joe wró​cił na sta​no​wi​sko pał​ka​rza, przy​go​to​wał się, Pat​ton za​czął się na​krę​cać. Kie​dy wy​pusz​czał pił​kę z ręki, Joe od​rzu​cił pał​kę i po​pę​dził w kie​run​ku gór​ki mio​ta​cza. Było to tak nie​spo​dzie​wa​ne i dzia​ło się tak szyb​ko, że nikt, z Pat​to​nem i ła​pa​czem, John​nym Oate​sem, włącz​nie, nie zdą​żył za​re​ago​wać. Sto razy oglą​da​łem to zaj​ście na fil​mie i za​wsze ciar​ki mnie prze​cho​dzi​ły. Pat​ton zdo​łał jesz​cze za​mie​rzyć się na Jo​ego rę​ka​wi​cą, ten się uchy​lił, pra​wym sier​po​wym przy​ło​żył Pat​to​no​wi w zęby i po​pra​wił le​wym ha​kiem w nos. Pat​ton upadł, a Joe jął z czę​sto​tli​wo​ścią mło​ta pneu​ma​tycz​ne​go za​da​wać mu cio​sy w twarz. Po​la​ła się krew. Pat​to​na znie​śli z bo​iska na no​szach, przy​tom​ność od​zy​skał do​pie​ro po sze​ściu go​dzi​nach i przez mie​siąc

nie sta​nął na gór​ce. John​ny’emu Oate​so​wi uda​ło się w koń​cu od​cią​gnąć Jo​ego, ale wte​dy już czter​dzie​stu za​wod​ni​ków okła​da​ło się na bo​isku pię​ścia​mi. A młóc​ka trwa​ła dzie​sięć mi​nut i w su​mie uka​ra​no usu​nię​ciem sied​miu czy na​wet ośmiu gra​czy. Joe zo​stał za​wie​szo​ny na pięć me​czów i Cub​si wszyst​kie te pięć prze​gra​li. Słu​cham go z uwa​gą, prze​rzu​ca​jąc stro​ni​ce se​gre​ga​to​ra. Mam w swo​ich zbio​rach ten wy​ci​nek z „Tri​bu​ne” ra​zem ze zdję​ciem, ale za​war​tość mo​je​go ma​łe​go al​bu​mu po​świę​co​ne​go Jo​emu Ca​stle’owi nie może się rów​nać z tym, co wi​dzę przed sobą. Znam hi​sto​rię od​we​tu Jo​ego Ca​stle’a na Dut​chu Pat​to​nie, Cla​ren​ce opo​wie​dział ją, nie po​mi​ja​jąc żad​ne​go szcze​gó​łu. – Naj​za​baw​niej​sze, przy​najm​niej dla mnie, było to, że wi​dzia​łem już wcze​śniej po​dob​nie re​agu​ją​ce​go Jo​ego – koń​czy Cla​ren​ce. – Kie​dy? – py​tam, gdy milk​nie i cze​ka na moje po​na​gle​nie. – Miał wte​dy sie​dem​na​ście lat i grał w re​pre​zen​ta​cji szko​ły śred​niej prze​ciw​ko He​ber Springs. Na mecz, zo​ba​czyć Jo​ego w ak​cji, przy​szło wie​lu ob​ser​wa​to​rów z li​go​wych dru​żyn. W swo​im pierw​szym wyj​ściu na pał​kę Joe wy​bił pił​kę nad la​tar​nia​mi za pra​we za​po​le. W dru​gim mio​tacz rzu​cił mu pił​ką w gło​wę. Joe nie oka​zał po so​bie, jak go to wner​wi​ło, cze​kał. Pla​nu​jąc szar​żę na gór​kę, mu​sisz brać pod uwa​gę, że może cię do​go​nić i obez​wład​nić ła​pacz, któ​re​go masz za sobą. Wszy​scy trzej bra​cia Ca​stle zda​wa​li so​bie z tego spra​wę. Joe za​cze​kał, aż na​stą​pi na​rzut, i do​pie​ro wte​dy pu​ścił się sprin​tem w kie​run​ku gór​ki. Za​ko​tło​wa​ło się tam, oj, za​ko​tło​wa​ło… – Cla​ren​ce za​wie​sił głos, tak jak​by wo​lał nie koń​czyć tej hi​sto​rii. – Mio​tacz bar​dzo ucier​piał? – Wy​star​czy po​wie​dzieć, że chło​pak przez kil​ka dni albo na​wet ty​go​dni… a może już nig​dy… nie sta​nął na gór​ce mio​ta​cza. Nie wiem, ale je​stem prze​ko​na​ny, że stra​cił cały za​pał do na​rzu​ca​nia dy​niek. Joe nie był ja​kimś za​bi​ja​ką, wprost prze​ciw​nie; to był na​praw​dę do​brze uło​żo​ny chło​piec. Ale nie mógł ścier​pieć, kie​dy ktoś w nie​go rzu​cał. – Kto ich roz​dzie​lił? – Sę​dzio​wie. Ża​den z gra​czy tam​tej dru​ży​ny nie chciał się w to mie​szać. Prze​wra​cam da​lej kart​ki i na​tra​fiam na okład​kę „Sports Il​lu​stra​ted”. – Ta okład​ka mu​sia​ła tu wzbu​dzić en​tu​zjazm. – Owszem, ale tam​te​go lata po​wo​dów do ra​do​ści było wię​cej. Całe mia​stecz​ko chcia​ło roz​ma​wiać z tym dzien​ni​ka​rzem. Daj szklan​kę, Paul, do​le​ję ci drin​ka. – Idzie z obie​ma pu​sty​mi szklan​ka​mi na tyl​ną we​ran​dę. Ru​szam za nim i po dro​dze za​pusz​czam żu​ra​wia do kuch​ni, gdzie Fay kroi ba​kła​ża​na. Na​peł​niw​szy szklan​ki, Cla​ren​ce na​bi​ja faj​kę i przy​pa​la ją. Ze świe​ży​mi cy​try​no​wy​mi gi​na​mi w rę​kach scho​dzi​my po schod​kach z tyl​nej we​ran​dy, sta​je​my nad urwi​skiem i pa​trzy​my na pły​ną​cą w dole Whi​te Ri​ver. – Skąd wziął się ten pseu​do​nim? – py​tam. Cla​ren​ce chi​cho​cze i po​cią​ga ły​czek. – Chy​ba w „Sports Il​lu​stra​ted” go wy​my​śli​li. Nig​dy wcze​śniej nie sły​sza​łem o Ca​li​co Joem. Ale przy​jął się. Pod​chwy​ci​li go chi​ca​gow​scy dzien​ni​ka​rze i tak już zo​sta​ło. Przed pół​wie​czem mie​li Bo​so​no​gie​go Jo​ego i chy​ba nie mo​gli się oprzeć. – Ksyw​ka jest ide​al​na. – Owszem, jest, a ra​czej była.

Ob​ser​wu​je​my dwóch węd​ka​rzy w dry​fu​ją​cej z prą​dem łód​ce. – Czym te​raz zaj​mu​je się Joe? – py​tam. – Opie​ku​je się swo​im bo​iskiem do ba​se​bal​lu. – Swo​im? – Tak. Joe Ca​stle Field przy szko​le śred​niej. Przez pięć dni w ty​go​dniu kosi co rano mu​ra​wę, gra​bi, wy​ry​wa chwa​sty, wy​sy​pu​je sprosz​ko​wa​ną kre​dą li​nie, za​mia​ta ław​ki za​wod​ni​ków i tym po​dob​ne. Jak spad​nie śnieg, Joe od​gar​nia go z try​bun. Je​śli pada deszcz, sie​dzi na ław​ce za​wod​ni​ków, tej od stro​ny trze​ciej bazy, i wy​pa​tru​je ka​łuż two​rzą​cych się na za​po​lu. Kie​dy prze​sta​je pa​dać, po​sy​pu​je zie​mią miej​sca, gdzie po​wsta​ją, żeby na​stęp​nym ra​zem desz​czów​ka się w nich nie zbie​ra​ła. O tej po​rze roku, kie​dy se​zon let​ni już się koń​czy, ma​lu​je ław​ki za​wod​ni​ków i loże pra​so​we. To jego bo​isko. – Będę mógł się z nim ju​tro zo​ba​czyć? – Po​wta​rzam, że nie je​stem jego straż​ni​kiem. Rób, jak chcesz. – Ale czy bę​dzie chciał ze mną roz​ma​wiać? – Już ci mó​wi​łem, Paul. Joe nie roz​ma​wia z ob​cy​mi. – A po​roz​ma​wiał​by z moim oj​cem, gdy​bym go tu​taj przy​wiózł? Cla​ren​ce krztu​si się i spo​glą​da na mnie z wy​rzu​tem. – Zwa​rio​wa​łeś? – Być może. On umie​ra, Cla​ren​ce, a ja chciał​bym, żeby ci dwaj przed jego śmier​cią ze sobą po​ga​da​li. – O czym? – Nie bar​dzo wiem, ale naj​le​piej by było, gdy​by mój oj​ciec go prze​pro​sił. – Roz​ma​wia​łeś o tym z oj​cem? – Nie, jesz​cze nie, i za​nim to zro​bię, mu​szę wie​dzieć, czy Joe zgo​dzi się na to spo​tka​nie. – Szcze​rze wąt​pię, Paul. Poza tym War​ren Tra​cey po​peł​nił​by ogrom​ny błąd, po​ja​wia​jąc się w Ca​li​co Rock. Mo​gły​by z tego wy​nik​nąć po​waż​ne kło​po​ty.

Rozdział 10

Sin​iec z pod​bi​te​go oka zszedł mi do​pie​ro po ty​go​dniu. Więk​szość tego cza​su prze​sie​dzia​łem w swo​im po​ko​ju, czy​ta​jąc i prze​glą​da​jąc się co rusz w lu​strze. Oj​ciec zaj​rzał do mnie dwa razy, po​dej​mu​jąc nie​udol​ne pró​by za​war​cia po​ko​ju, ale nie by​łem w na​stro​ju. Kie​dy ob​ry​wa się na od​lew od wła​sne​go ojca, ból tym spo​wo​do​wa​ny trwa o wie​le dłu​żej, niż scho​dzi si​niak. Na szczę​ście Met​si wy​ru​szy​li w tra​sę, od​wa​ży​łem się za​tem opu​ścić swo​ją pu​stel​nię, żeby na​cie​szyć się ostat​nim mie​sią​cem let​nich wa​ka​cji. Ósme​go sierp​nia Met​si roz​gro​mi​li w Ho​uston Astro​sów. Oj​ciec wy​trwał na gór​ce mio​ta​cza sie​dem rund, za​wi​nia​jąc tyl​ko trzy hity i dwa spa​cer​ki, i za​li​czył pią​ty zwy​cię​ski mecz w se​zo​nie. Słu​cha​łem trans​mi​sji ra​dio​wej z tego spo​tka​nia w domu i, jak zwy​kle, za​pi​sy​wa​łem każ​dy na​rzut i każ​dą za​gryw​kę w swo​im ofi​cjal​nym dzien​nicz​ku Met​sów. To był jego naj​lep​szy od lat mecz i kie​dy Lind​sey Nel​son z Ral​phem Ki​ne​rem orze​kli, że spra​wił im miłą nie​spo​dzian​kę, mi​mo​wol​nie po​czu​łem przy​pływ dumy. Kła​dłem się już do łóż​ka, kie​dy za​dzwo​nił do domu, żeby po​roz​ma​wiać o me​czu. Przez pół go​dzi​ny cy​to​wał na​głów​ki ga​zet i cier​pli​wie od​po​wia​dał na moje py​ta​nia, a kie​dy w koń​cu się roz​łą​czył, by​łem tak pod​eks​cy​to​wa​ny, że nie mo​głem za​snąć. Czte​ry dni póź​niej ro​ze​grał na gór​ce mio​ta​cza cały mecz z Pa​dre​sa​mi i za​li​czył dru​gie wy​gra​ne spo​tka​nie z rzę​du, rzad​ki wy​czyn jak na War​re​na Tra​ceya. Nie za​dzwo​nił do mnie po me​czu, bo prze​by​wał na Za​chod​nim Wy​brze​żu, ale zro​bił to na​za​jutrz przed po​łu​dniem ze swo​je​go po​ko​ju ho​te​lo​we​go i roz​ma​wia​li​śmy bli​sko go​dzi​nę. Mama cie​szy​ła się, bo ja się cie​szy​łem, ale to na​głe za​in​te​re​so​wa​nie ojca moją oso​bą wy​da​wa​ło jej się po​dej​rza​ne. Po siń​cach nie było już śla​du, emo​cjo​nal​ne rany też się za​bliź​nia​ły, a przy​najm​niej tak mi się wy​da​wa​ło. W no​wo​jor​skich ga​ze​tach wciąż trwa​ła dys​ku​sja nad tym, czy ode​słać War​re​na Tra​ceya na ław​kę, czy w ogó​le go od​pra​wić. Te dwa zwy​cię​stwa z rzę​du uci​szy​ły jego kry​ty​ków, lecz po​par​cia mu nie przy​spo​rzy​ły. Met​si na​bie​ra​li wia​tru w ża​gle, ale nie za​no​si​ło się na to, żeby ja​kaś dru​ży​na po​tra​fi​ła zrów​nać się z Cub​sa​mi. Joe Ca​stle był wciąż w szczy​to​wej for​mie i tra​fiał na pierw​sze stro​ny ga​zet w Chi​ca​go i wszę​dzie, gdzie zda​rzy​ło mu się za​-

grać. Po​ro​bi​łem tro​chę ob​li​czeń i wy​szło mi, że je​śli nie na​stą​pią ja​kieś nie​spo​dzie​wa​ne zmia​ny w ro​ta​cji mio​ta​czy i w ko​lej​kach do od​bi​ja​nia, nie bę​dzie żad​nych kon​tu​zji ani prze​su​nięć me​czów ze wzglę​du na po​go​dę, Cub​si wy​stą​pią na Shea Sta​dium w pią​tek dwu​dzie​ste​go czwar​te​go sierp​nia – Joe Ca​stle za​de​biu​tu​je w No​wym Jor​ku, a mój oj​ciec sta​nie na gór​ce mio​ta​cza. Cub​si zaj​mą pierw​sze miej​sce na Wscho​dzie, a na dru​gim, we​dle wszel​kie​go praw​do​po​do​bień​stwa, znaj​dą się Met​si. Ści​snę​ło mnie w doł​ku. Chcia​łem na​pić się wody, ale nie mo​głem jej prze​łknąć. War​ren Tra​cey prze​ciw​ko Jo​emu Ca​stle’owi. Moje uczu​cia do ojca były mie​sza​ne i bez​na​dziej​nie po​gma​twa​ne. Wła​ści​wie to go nie​na​wi​dzi​łem; ale prze​cież był moim oj​cem, a do tego za​wo​do​wym ba​se​bal​li​stą, mio​ta​czem no​wo​jor​skich Met​sów! Ilu je​de​na​sto​lat​ków mo​gło to po​wie​dzieć o swo​im ojcu? Ży​li​śmy pod jed​nym da​chem. Mie​li​śmy tych sa​mych przod​ków, ten sam ad​res, no​si​li​śmy to samo na​zwi​sko. Jego suk​ce​sy i po​raż​ki mia​ły na mnie bez​po​śred​ni wpływ. Lu​bi​łem jego ro​dzi​ców, cho​ciaż rzad​ko ich wi​dy​wa​łem. Był, do cho​le​ry, moim oj​cem. Chcia​łem, żeby wy​gry​wał. Jed​nak świat ba​se​bal​lu ob​ra​cał się te​raz wo​kół Jo​ego Ca​stle’a. Bi​le​ty na jego me​cze sprze​da​wa​ły się na pniu, try​bu​ny za​peł​nia​ły się czę​sto do ostat​nie​go miej​sca, kie​dy trwa​ła jesz​cze przed​me​czo​wa roz​grzew​ka pał​ka​rzy. Dzien​ni​ka​rze po​lo​wa​li na nie​go z ta​kim za​pa​mię​ta​niem, że mu​siał się przed nimi ukry​wać. Kie​dy Cub​si byli w tra​sie, ki​bi​ce gro​ma​dzi​li się tłum​nie przed ich ho​te​la​mi w na​dziei, że uda im się zdo​być au​to​graf Jo​ego albo cho​ciaż przez chwi​lę go zo​ba​czyć. Mło​de ko​bie​ty sła​ły do nie​go li​sty z naj​prze​róż​niej​szy​mi pro​po​zy​cja​mi, nie tyl​ko mał​żeń​ski​mi. Ko​le​dzy z dru​ży​ny i tre​ne​rzy sta​wa​li na gło​wie, żeby chro​nić jego pry​wat​ność. Poza bo​iskiem rzą​dzi​ło sza​leń​stwo, ale w ob​rę​bie kre​do​wych li​nii Joe Ca​stle grał da​lej jak chło​piec cie​szą​cy się grą. Bie​gał za au​to​wy​mi pił​ka​mi, żywo re​ago​wał na aplauz pu​blicz​no​ści, tam gdzie inni za​do​wo​li​li​by się sin​glem, on za​li​czał du​bla, ga​sił pił​kę, ma​jąc na kon​cie dwa straj​ki, po​pra​wiał w wiel​kim sty​lu re​kor​dy; kie​dy spo​tka​nie się koń​czy​ło, miał za​zwy​czaj naj​bar​dziej uty​tła​ny strój me​czo​wy. Świa​do​mość, że Joe wy​stą​pi prze​ciw​ko mo​je​mu ojcu, przy​tła​cza​ła; w te upal​ne sierp​nio​we dni nie po​tra​fi​łem my​śleć o ni​czym in​nym. Ko​le​dzy na​ga​by​wa​li mnie o bi​le​ty. Miej​sca na czte​ry me​cze z Cub​sa​mi zo​sta​ły wy​prze​da​ne do ostat​nie​go. Nowy Jork cze​kał. *** Za​wie​sze​nie na pięć me​czów za po​bi​cie Dut​cha Pat​to​na skoń​czy​ło się i sie​dem​na​ste​go sierp​nia Joe wró​cił na Wri​gley Field, by za​grać w wie​czor​nym spo​tka​niu z Do​dger​sa​mi. W pierw​szej run​dzie za​li​czył sin​gla, w czwar​tej du​bla, w siód​mej tri​pla i kie​dy w koń​ców​ce dzie​wią​tej wcho​dził na pał​kę, bra​ko​wa​ło mu do kom​ple​tu tyl​ko ho​me​ra. A Cub​som po​trze​ba było tego ho​me​ra, żeby od​nieść zwy​cię​stwo. Pierw​sza od​bi​ta przez nie​go pił​ka po​mknę​ła wzdłuż pra​wej li​nii au​to​wej i spa​dła w głę​bi za​po​la. Kie​dy to​czy​ła się wol​no w kie​run​ku muru gra​nicz​ne​go, za​czął się wy​ścig. Ron San​to bez tru​du za​ro​bił punkt, prze​bie​ga​jąc z bazy dru​giej na do​mo​wą i koń​cząc obieg. Tym​cza​sem Joe, pę​dzą​cy już do trze​ciej bazy, zi​gno​ro​wał sy​gnał tre​ne​ra do​rad​cy, żeby się na niej za​trzy​mał. Na​wet nie zwol​nił. Łącz​nik prze​chwy​cił od​rzu​co​ną z za​po​la pił​kę, spoj​rzał na trze​cią bazę i za​wa​hał się na mo​ment. Joe, za​trzy​mu​jąc się na niej, za​li​czył​by pięk​ne​go tri​pla, ale za​miast tego mi​nął

trze​cią bazę i pę​dził da​lej w kie​run​ku bazy do​mo​wej. Łącz​nik od​rzu​cił bły​ska​wicz​nie pił​kę do ła​pa​cza, Jo​ego Fer​gu​so​na, ten chwy​cił ją i za​gro​dził Ca​stle’owi dro​gę. Fer​gu​son miał sześć stóp i dwa cale wzro​stu i wa​żył dwie​ście fun​tów, Joe był rów​nie wy​so​ki, ale o pięt​na​ście fun​tów lżej​szy. Na pod​ję​cie de​cy​zji mie​li uła​mek se​kun​dy, ża​den nie zde​cy​do​wał się ustą​pić. Joe opu​ścił gło​wę, od​bił się obu​nóż od zie​mi i sta​ra​no​wał by​kiem Fer​gu​so​na. Siła ko​li​zji była ogrom​na. Pa​dli obaj na zie​mię i wy​tur​la​li się poza li​nię au​to​wą, jed​nak pił​ka, któ​rą Fer​gu​son wy​pu​ścił z ręki, po​zo​sta​ła w polu we​wnętrz​nym. Był to ho​mer we​wnątrz​bo​isko​wy, pierw​szy taki w ka​rie​rze Jo​ego, i aż dziw, że za​rów​no on, jak i Fer​gu​son o wła​snych si​łach, choć tro​chę nie​mra​wo, po​zbie​ra​li się z zie​mi po tym zde​rze​niu. Po trzy​dzie​stu je​den ro​ze​gra​nych me​czach Joe miał w do​rob​ku sześć​dzie​siąt dwa hity na sto dzie​więt​na​ście wejść na pał​kę, w tym osiem​na​ście ho​me​rów i dwa​dzie​ścia pięć skra​dzio​nych baz. Po​peł​nił tyl​ko je​den błąd na pierw​szej ba​zie i tyl​ko sześć razy zo​stał wy​straj​ko​wa​ny. Jego sku​tecz​ność od​bi​ja​nia była naj​lep​sza w Ma​jor Le​ague, ale miał jesz​cze za mało wejść na pał​kę, żeby zo​stać uwzględ​nio​nym w ofi​cjal​nym ran​kin​gu. Ta sku​tecz​ność, jak było do prze​wi​dze​nia, po​wo​li spa​da​ła. Nie był jesz​cze po​rów​ny​wa​ny pod wzglę​dem sku​tecz​no​ści do ta​kich gwiazd, jak Ty Cobb, naj​lep​szy pał​karz wszech cza​sów, Ted Wil​liams czy Joe Di​Mag​gio. Ale ża​den no​wi​cjusz nie osią​gnął jesz​cze ta​kiej jak on w za​le​d​wie stu dzie​więt​na​stu wej​ściach na pał​kę. *** Dwu​dzie​ste​go sierp​nia Met​si gra​li u sie​bie z Car​di​nal​sa​mi i mój oj​ciec jako pierw​szy miał wejść na gór​kę mio​ta​cza. Po dwóch zwy​cię​stwach z rzę​du przy​szła po​raż​ka z Do​dger​sa​mi. Po​tem Giant​si dali mu w kość, ale ja​koś się wy​bro​nił. Miał już w tym se​zo​nie sześć zwy​cięstw i sie​dem po​ra​żek i przed me​czem z Car​di​nal​sa​mi try​skał opty​mi​zmem. Wy​pił swój ba​na​no​wy kok​tajl mlecz​ny i za​py​tał mnie, czy chciał​bym po​je​chać z nim na Shea Sta​dium. Ozna​cza​ło to, że wol​no mi bę​dzie zaj​rzeć do szat​ni, obej​rzeć z bli​ska ław​kę za​wod​ni​ków i w ogó​le po​szwen​dać się po bo​isku kil​ka go​dzin przed pierw​szym na​rzu​tem. No pew​nie, że bym chciał. Obie​cał, że po me​czu od​wie​zie mnie do domu, co ozna​cza​ło, że nie za​mie​rza pójść w tan​go. At​mos​fe​ra w domu sta​ła się tro​chę mniej na​pię​ta. Ro​dzi​ce byli wo​bec sie​bie uprzej​mi, przy​najm​niej w mo​jej i Jill obec​no​ści. Nie wie​dzie​li​śmy z sio​strą, co o tym my​śleć. Sie​dzia​łem na ław​ce Met​sów i ob​ser​wo​wa​łem tre​ning Car​di​nal​sów, chło​nąc wszyst​ko, co wi​dzę i sły​szę, de​lek​tu​jąc się każ​dą chwi​lą, a tu na​raz pod​cho​dzi do mnie Wil​lie Mays i pyta: – Cześć, mło​dzień​cze, co cię tu spro​wa​dza? – Mój tato dzi​siaj na​rzu​ca – wy​krztu​si​łem z re​spek​tem. – Tra​cey? – Tak, pro​szę pana. Wil​lie Mays jak gdy​by nig​dy nic usiadł obok mnie na ław​ce. – Za​po​mnia​łem, jak masz na imię – pod​jął. – Paul – bąk​ną​łem. – Paul Tra​cey.

– Miło cię zno​wu wi​dzieć, Paul. Chcia​łem coś od​po​wie​dzieć, ale nie by​łem w sta​nie wy​du​sić z sie​bie sło​wa. – Twój tato do​brze się ostat​nio spi​su​je – cią​gnął. – Wspo​mi​nał, że ty też je​steś mio​ta​czem. – Tak, pro​szę pana, ale nasz se​zon już się skoń​czył. W przy​szłym roku koń​czę dwa​na​ście lat. Lou Brock z Car​di​nal​sów po​sy​łał na wszyst​kie stro​ny na​rzu​ca​ne mu pił​ki. Ob​ser​wo​wa​li​śmy go przez chwi​lę, po​tem Wil​lie za​mie​nił parę słów z prze​cho​dzą​cym przed nami za​wod​ni​kiem. Kie​dy zno​wu zo​sta​li​śmy sami, pod​jął: – Coś ci po​wiem. Ja nig​dy nie chcia​łem być mio​ta​czem. Suk​ces mio​ta​cza za​le​ży od zbyt wie​lu in​nych gra​czy. Jed​ne​go dnia idzie mu na gór​ce jak po ma​śle, po​tem, ni z tego, ni z owe​go, ktoś po​peł​nia błąd i kla​pa. – Wiem, pro​szę pana. – Zgo​dził​bym się ze wszyst​kim, co pan Mays miał do po​wie​dze​nia. – Albo wy​straj​ko​wu​je taki dwu​dzie​stu, a po​tem za​wi​nia dwa hity i prze​gry​wa do zera, wiesz, o co mi cho​dzi, Paul? – Wiem, pro​szę pana. – A do tego nie umiał​bym tra​fić w stre​fę straj​ku, co mnie dys​kwa​li​fi​ku​je jako mio​ta​cza. – Ja też mam z tym cza​sem pro​ble​my – przy​zna​łem i Wil​lie Mays par​sk​nął śmie​chem. – Po​wo​dze​nia, Paul – po​wie​dział, po​kle​pu​jąc mnie po ko​la​nie. – Dzię​ku​ję, pa​nie Mays. Wstał i krzyk​nął coś do jed​ne​go z Car​di​nal​sów. Wpa​try​wa​łem się dłu​gi czas w swo​je ko​la​no i przy​się​ga​łem so​bie, że nig​dy w ży​ciu nie dam tych dżin​sów do pra​nia. Parę mi​nut póź​niej na ław​ce, w pew​nej od​le​gło​ści ode mnie, usie​dli Way​ne Gar​rett i Ed Kra​ne​po​ol. Ob​ser​wu​jąc tre​nu​ją​cych Car​di​nal​sów, roz​ma​wia​li przy​ci​szo​ny​mi gło​sa​mi. Przy​su​ną​łem się bli​żej i na​sta​wi​łem ucha. – Sły​sza​łeś, co dzi​siaj wy​cu​do​wał Ca​stle? – spy​tał Gar​rett, żu​jąc gumę. – Nie – mruk​nął Kra​ne​po​ol. – A co? – Czte​ry na czte​ry, w tym dwa du​ble, ode​słał do szat​ni Dona Sut​to​na. – Sut​to​na ode​słał? – po​wtó​rzył z nie​do​wie​rza​niem Kra​ne​po​ol. – A tak. A my​śla​łem, że ten mło​dziak już się wy​przty​kał. – Wy​glą​da na to, że nie. Oj, bę​dzie tu się w week​end dzia​ło, bę​dzie się dzia​ło. Zo​sta​ły ci ja​kieś gra​ti​so​we bi​le​ty? – Żar​tu​jesz? *** Sie​dzia​łem sam w ósmym rzę​dzie, bli​sko ław​ki Met​sów. W pierw​szej run​dzie mój oj​ciec po​da​ro​wał Jo​emu Tor​re’owi ho​me​ra, po​tem wziął się w garść i rzu​cał już le​piej. Na po​cząt​ku siód​mej run​dy zno​wu ob​ni​żył loty i przy sta​nie pięć-dwa dla Met​sów Yogi Ber​ra po​sta​no​wił go zmie​nić. Kie​dy oj​ciec scho​dził z gór​ki, try​bu​ny na​gro​dzi​ły go owa​cją. Sta​łem, kla​ska​łem i dar​łem się na całe gar​dło. Pa​trząc na mnie, uchy​lił czap​ki i w tym mo​men​cie uświa​do​mi​łem so​bie, jak bar​dzo chcę go po​dzi​wiać.

Miał te​raz sie​dem me​czów wy​gra​nych i sie​dem prze​gra​nych. Na​stęp​ny ro​ze​gra prze​ciw​ko Cub​som.

Rozdział 11

Po dwóch cy​try​no​wych gi​nach szu​mi mi tro​chę w gło​wie i uzna​ję, że mam już do​syć. Kie​dy Cla​ren​ce, po któ​rym nie wi​dać, żeby w ogó​le coś wy​pił, pro​po​nu​je mi do​lew​kę, dzię​ku​ję i pro​szę o wodę. Fay uwi​ja się jak w ukro​pie, wi​dzę ją to krzą​ta​ją​cą się w kuch​ni, to na tyl​nej we​ran​dzie na​kry​wa​ją​cą do sto​łu. Słoń​ce za​cho​dzi, jego ostat​nie pro​mie​nie kła​dą się na po​wierzch​ni prze​pły​wa​ją​cej do​łem Whi​te Ri​ver. Sia​da​my z Cla​ren​ce’em pod klo​nem, na skra​ju ogród​ka wa​rzyw​ne​go, i roz​ma​wia​my o bra​ciach Ca​stle. Ich dzia​dek, Vick Ca​stle, pod​pi​sał w 1906 roku kon​trakt z In​dian​sa​mi z Cle​ve​land i pięć lat póź​niej grał już w Ma​jor Le​ague, ale tyl​ko przez nie​speł​na mie​siąc. Po ro​ze​gra​niu dzie​się​ciu spo​tkań zo​stał prze​nie​sio​ny do re​zerw. W na​stęp​nym se​zo​nie wy​sta​wio​no go na li​stę trans​fe​ro​wą, nie​dłu​go po​tem zła​mał nogę w ko​st​ce i tak jego ka​rie​ra do​bie​gła koń​ca. Wró​cił do okrę​gu Izard, przez ja​kiś czas pro​wa​dził tu​taj tar​tak; zmarł, ma​jąc czter​dzie​ści czte​ry lata. Bob​by, jego je​dy​ny syn i oj​ciec Jo​ego, w roku 1938 pod​pi​sał kon​trakt z Pit​ts​bur​ghiem i w roku 1941 pro​wa​dził w ran​kin​gu AAA In​ter​na​tio​nal Le​ague w śred​niej od​bi​ja​nia i licz​bie punk​tów zdo​by​tych po jego od​bi​ciach (RBI). W roku 1942 miał za​grać na po​zy​cji trze​cio​ba​zo​we​go prze​ciw​ko Pi​ra​tom, ale na prze​szko​dzie sta​nął wy​buch woj​ny. Tra​fił do ma​ry​nar​ki wo​jen​nej, wy​sła​no go na Pa​cy​fik i stra​cił tam nogę w wy​bu​chu miny prze​ciw​pie​chot​nej. Jego naj​star​szy syn, Char​lie, jesz​cze w szko​le śred​niej pod​pi​sał kon​trakt z wa​szyng​toń​ski​mi Se​na​tor​sa​mi, przez sześć lat grał tam w re​zer​wach i w koń​cu dał so​bie spo​kój. Red, śred​ni z bra​ci, pod​pi​sał w roku 1966 kon​trakt z Phil​lie​sa​mi, ale szyb​ko się zo​rien​to​wał, że na po​wo​ła​nie do pierw​sze​go skła​du nie ma co li​czyć. Za​cią​gnął się na ochot​ni​ka do ma​ri​nes i od​słu​żył dwie tury w Wiet​na​mie. Cla​ren​ce opo​wia​da ze swa​dą; nie musi za​glą​dać do no​ta​tek. Je​stem pe​łen po​dzi​wu dla jego pa​mię​ci, z dru​giej stro​ny nie mam pew​no​ści, czy ści​śle trzy​ma się fak​tów. Te iskier​ki w jego oczach, te krza​cza​ste brwi su​ge​ru​ją ten​den​cję do ko​lo​ry​zo​wa​nia. Ale mniej​sza z tym; lubi roz​ma​wiać i opo​wia​dać, a ro​dzi​na Ca​stle’ów to naj​wy​raź​niej jego ulu​bio​ny te​mat. Cie​szę się, że tu je​stem i mogę go słu​chać.

– Na​wet kie​dy gra​li jesz​cze Char​lie i Red – cią​gnie – wszy​scy mó​wi​li już o Joem. Miał ja​kieś dzie​sięć lat, kie​dy w me​czu z Mo​un​ta​in Home od​bił czte​ry ho​me​ry. Wte​dy po raz pierw​szy jego na​zwi​sko po​ja​wi​ło się w na​szej ga​ze​cie. Mam ten nu​mer w ar​chi​wum. W ty​siąc dzie​więć​set sie​dem​dzie​sią​tym trze​cim za​la​no mnie proś​ba​mi o przy​bli​że​nie syl​wet​ki Jo​ego Ca​stle’a. Przez po​ło​wę lata prze​ko​py​wa​łem się przez ar​chi​wal​ne nu​me​ry. W wie​ku dwu​na​stu lat za​jął z na​szą miej​sco​wą Dru​ży​ną Gwiazd trze​cie miej​sce w Lit​tle Rock. Na​pi​sa​łem sąż​ni​sty ar​ty​kuł o tej dru​ży​nie i da​łem go na pierw​szą stro​nę ra​zem z du​żym zdję​ciem. Kie​dy skoń​czył trzy​na​ście lat, prze​stał grać z mło​dzi​ka​mi i prze​szedł do dru​ży​ny se​nio​rów. Grał tam na pierw​szej ba​zie, Red na dru​giej, je​den był trze​ci, dru​gi czwar​ty w ko​lej​ce do pał​ki i ro​ze​gra​li tak chy​ba ze sto spo​tkań. To wte​dy uświa​do​mi​li​śmy so​bie, że mamy chy​ba do czy​nie​nia z kimś nie​prze​cięt​nym. Kie​dy skoń​czył pięt​na​ście lat, za​czę​li się do nas zjeż​dżać łow​cy ta​len​tów z ca​łe​go kra​ju. Char​lie grał w re​zer​wach. Red też. Ale wszy​scy mó​wi​li o Joem. W maju ty​siąc dzie​więć​set sześć​dzie​sią​te​go ósme​go pi​sa​łem re​la​cję ze sta​no​we​go me​czu fazy play-off w Se​ar​cy. Joe wy​bił tam pił​kę tak da​le​ko, że od​bi​ła się od szkol​ne​go au​to​bu​su sto​ją​ce​go na par​kin​gu, czte​ry​sta dwa​dzie​ścia stóp od bazy do​mo​wej. Wy​obra​żasz to so​bie? Szes​na​sto​la​tek wy​bi​ja​ją​cy czte​ry​sta​dwu​dzie​sto​sto​po​we​go ho​me​ra, i to drew​nia​ną, nie alu​mi​nio​wą pał​ką. Łow​com ta​len​tów po​opa​da​ły szczę​ki, krę​ci​li z nie​do​wie​rza​niem gło​wa​mi. Nie​sa​mo​wi​te to było. – Cla​ren​ce, ko​la​cja na sto​le! – woła z we​ran​dy Fay. Nie trze​ba nam tego mó​wić dwa razy. Lunch w po​sta​ci ka​nap​ki z gril​lo​wa​ną wie​przo​wi​ną ja​dłem do​bre osiem go​dzin temu. Bez​po​śred​nio pod pod​su​fi​to​wym wen​ty​la​to​rem Fay usta​wi​ła pięk​ny, mały, okrą​gły stół. Po​środ​ku wa​zo​nik ze świe​żo ścię​ty​mi kwiat​ka​mi, obok wiel​ka misa z sa​łat​ką z po​mi​do​rów, ogór​ków i ce​bu​li i dru​ga taka z gril​lo​wa​ny​mi ka​bacz​kiem i ba​kła​ża​nem na brą​zo​wym ryżu. Wska​zu​je na te spe​cja​ły i oświad​cza: – To wszyst​ko jesz​cze dwie go​dzi​ny temu ro​sło w ogród​ku. Prze​ka​zu​je​my so​bie misy, na​kła​da​my z nich, ile du​sza za​pra​gnie, na ta​le​rze i za​czy​na​my jeść. Czu​ję się zo​bo​wią​za​ny do na​wią​za​nia roz​mo​wy na te​mat ar​ty​stycz​nych za​in​te​re​so​wań Fay, ale się po​wstrzy​mu​ję. Ta wi​zy​ta już się pew​nie nie po​wtó​rzy, a ja chcę po​roz​ma​wiać i usły​szeć jak naj​wię​cej o Joem Ca​stle’u. Go​spo​da​rze py​ta​ją mnie o żonę, cór​ki, pra​cę, za​spo​ka​jam w paru sło​wach ich cie​ka​wość i po chwi​li uda​je mi się skie​ro​wać roz​mo​wę z po​wro​tem na in​te​re​su​ją​cy mnie te​mat. – Jak to było w ty​siąc dzie​więć​set sie​dem​dzie​sią​tym, kie​dy zbli​żał się okres na​bo​ru no​wych za​wod​ni​ków do dru​żyn? – py​tam. Cla​ren​ce koń​czy prze​żu​wać, prze​ły​ka, po​pi​ja wodą i mówi: – A go​rą​co było. My​śle​li​śmy, że go za​kon​trak​tu​ją w pierw​szym rzę​dzie, przy​najm​niej tak mó​wi​li od dwóch lat łow​cy ta​len​tów. – Wszy​scy w mia​stecz​ku byli prze​ko​na​ni, że od te​raz bę​dzie spał na pie​nią​dzach – do​da​je Fay. – Mło​dzi​ko​wi da​wa​li wów​czas sto ty​się​cy do​la​rów. Nie wiem, czy za​uwa​ży​łeś, ale to małe mia​stecz​ko. Lu​dzie dys​ku​to​wa​li, za​cho​dzi​li w gło​wę, co też Joe zro​bi z ta​ki​mi pie​niędz​mi. I na​gle sta​ło się coś dziw​ne​go. Pod ko​niec maja Ca​li​co Rock gra​ło w fi​na​le tur​nie​ju sta​no​we​go z Jo​nes​bo​ro i Joe za​wa​lił dwa me​cze. Przez dzie​sięć lat grał jak z nut i na​gle bach, dwie

wpad​ki z rzę​du. Część łow​ców ta​len​tów chy​ba się prze​stra​szy​ła. W dru​giej tu​rze na​bo​ru przy​gar​nę​li go za pięć​dzie​siąt ty​się​cy Cub​si i wy​je​chał. – Co się sta​ło z tymi pie​niędz​mi? – py​tam. – Pięć ty​się​cy dał na swój ko​ściół – od​zy​wa się Fay – i dru​gie pięć na swo​ją szko​łę śred​nią, tak, Cla​ren​ce? – Chy​ba tak. I wy​ło​żył jesz​cze pięć ty​się​cy na re​no​wa​cję bo​iska ma​ło​li​go​we​go, na któ​rym ro​ze​grał tyle me​czów. O ile pa​mię​tam, spła​cił też ob​cią​żo​ną hi​po​te​kę domu swo​ich ro​dzi​ców, ale tego nie było dużo. – Nie ku​pił so​bie no​wiut​kiej, lśnią​cej co​rvet​ty? – py​tam. – Nic z tych rze​czy. Za dwa ty​sią​ce ku​pił prze​cho​dzo​ne​go for​da pick-upa Han​ka That​che​ra. Hank wła​śnie zmarł i jego żona wy​prze​da​wa​ła to, co po nim zo​sta​ło. Sa​mo​chód nie był jej do ni​cze​go po​trzeb​ny, więc Joe go ku​pił. Prze​mknę​ło mi przez myśl, że nie chciał​bym miesz​kać w ma​łym mia​stecz​ku. W du​żym mie​ście po​dob​ne szcze​gó​ły po​zo​sta​ją w ro​dzi​nie. Nie mogę so​bie przy​po​mnieć, kie​dy ostat​ni raz ja​dłem wa​rzy​wa tak świe​że jak te, któ​re po​da​ła Fay. Sara przy​rzą​dza zdro​we po​sił​ki, ale ta​kie​go ka​bacz​ka i ta​kie​go ba​kła​ża​na chy​ba nie mia​łem jesz​cze w ustach. – Pysz​no​ści – mó​wię już po raz dru​gi czy trze​ci. – Dzię​ku​ję – od​po​wia​da Fay. Za​uwa​żam, że je bar​dzo mało. Cla​ren​ce po​pi​ja po​si​łek wodą, ale cy​try​no​wy gin ma wciąż pod ręką. Roz​mo​wa scho​dzi na sio​strę Fay, któ​ra miesz​ka w Mis​so​uri, umie​ra na raka i pro​si ich, żeby ją w week​end od​wie​dzi​li. Sko​ro już o raku mowa, to i o moim ojcu wy​pa​da wspo​mnieć. – Kie​dy zo​stał zdia​gno​zo​wa​ny? – pyta Fay. – W ubie​głym ty​go​dniu. To ostat​nie sta​dium, zo​sta​ło mu kil​ka mie​się​cy, a kto wie czy nie ty​go​dni ży​cia. – Przy​kro mi – mówi Fay. – Wi​dzia​łeś się z nim? – pyta Cla​ren​ce. – Jesz​cze nie, ju​tro się tam wy​bie​ram. Jak już mó​wi​łem, nie je​ste​śmy ze sobą bli​sko, wła​ści​wie to w ogó​le nie utrzy​mu​je​my kon​tak​tów. Od daw​na. Po​rzu​cił ro​dzi​nę, kie​dy jego ka​rie​ra w ba​se​bal​lu do​bie​gła koń​ca, i nie​dłu​go po​tem po​now​nie się oże​nił. To nie jest sym​pa​tycz​ny gość, Cla​ren​ce. Nie na​le​ży do tych, z któ​ry​mi miło spę​dza się czas. – Wy​obra​żam so​bie. Kil​ka lat temu czy​ta​łem o nim w ja​kiejś ga​ze​cie. Po wy​co​fa​niu się z ba​se​bal​lu pró​bo​wał swo​ich sił w gol​fie, ale z mier​nym re​zul​ta​tem. Po​dob​no zaj​mo​wał się po​tem po​śred​nic​twem w han​dlu nie​ru​cho​mo​ścia​mi w oko​li​cach Or​lan​do i też nie za bar​dzo mu to szło. Nadal utrzy​my​wał, że nie rzu​cił w Jo​ego z roz​my​słem, ale au​tor ar​ty​ku​łu nie do koń​ca mu wie​rzył. Chy​ba nikt z nas w to nie wie​rzy. – I słusz​nie – mó​wię. – A to dla​cze​go? Otar​łem usta lnia​ną ser​wet​ką. – Bo on z roz​my​słem ce​lo​wał w Jo​ego. Je​stem tego pe​wien. Za​prze​czał temu przez trzy​dzie​ści lat, ale ja wiem, jak z tym na​praw​dę było.

Za​pa​da mil​cze​nie. Ci​szę mąci je​dy​nie po​brzę​ki​wa​nie sztuć​ców i szum wen​ty​la​to​ra nad na​szy​mi gło​wa​mi. W koń​cu Cla​ren​ce się​ga po swo​ją szklan​kę z cy​try​no​wym gi​nem i po​cią​ga dłu​gi łyk. Ob​li​zu​je usta, cmo​ka i mówi: – Na​wet nie wiesz, ile Joe zna​czył dla na​sze​go mia​stecz​ka, jak dum​na była z nie​go ro​dzi​na. Ro​dzi​na, z któ​rej wy​wo​dzi​ło się tylu wspa​nia​łych za​wod​ni​ków, aż w koń​cu do​cze​ka​ła się tego naj​wspa​nial​sze​go. – Chciał​bym ich prze​pro​sić. – Na​wet nie pró​buj. Poza tym to było trzy​dzie​ści lat temu. – Daw​no temu – przy​zna​je Fay. – Daw​no, ale na za​wsze po​zo​sta​nie w pa​mię​ci. – Cie​bie chy​ba przy tym nie było – mówi Cla​ren​ce. – Wła​śnie że by​łem. Dwu​dzie​sty czwar​ty sierp​nia ty​siąc dzie​więć​set sie​dem​dzie​sią​te​go trze​cie​go roku. Shea Sta​dium.

Rozdział 12

Ojciec

wy​cho​dził z domu pod​mi​no​wa​ny, sam. Na​po​my​ka​łem nie​śmia​ło, żeby mnie ze sobą za​brał, ale nie wiem, czy w ogó​le sły​szał, co do nie​go mó​wię. No​wo​jor​skie ga​ze​ty roz​pi​sy​wa​ły się o me​czu, je​den z dzien​ni​ka​rzy, naj​więk​szy kry​tyk mo​je​go ojca, okre​ślał to spo​tka​nie jako „…po​je​dy​nek mło​do​ści z ru​ty​ną. War​ren Tra​cey, trzy​dzie​ści czte​ry lata i już na wy​lo​cie, prze​ciw​ko Jo​emu Ca​stle’owi, naj​ja​śniej​szej mło​dej gwieź​dzie ba​se​bal​lu od cza​sów de​biu​tu​ją​ce​go w 1951 roku Mic​keya Man​tle’a”. Jill była na obo​zie w Cat​skills. Ja wier​ci​łem ma​mie dziu​rę w brzu​chu, że​by​śmy po​je​cha​li do mia​sta wcze​śniej. Chcia​łem obej​rzeć przed​me​czo​wy tre​ning i, co waż​niej​sze, po raz pierw​szy zo​ba​czyć na wła​sne oczy, na żywo, Jo​ego Ca​stle’a. Wy​sie​dli​śmy z me​tra o szes​na​stej trzy​dzie​ści, dwie i pół go​dzi​ny przed pierw​szym na​rzu​tem. At​mos​fe​ra pod Shea Sta​dium była wy​bu​cho​wa. Za​ska​ki​wa​ła mnie licz​ba ki​bi​ców Cub​sów; moż​na ich było po​znać po bia​łych blu​zach z nu​me​rem 15 na ple​cach. Część przy​je​cha​ła ca​ły​mi ro​dzi​na​mi i ci za​cho​wy​wa​li się spo​koj​nie, ale prze​wa​ża​ły wa​ta​hy roz​wy​drzo​nych mło​dych lu​dzi, któ​re wa​łę​sa​ły się pod sta​dio​nem, wrzesz​cząc, żło​piąc piwo i szu​ka​jąc za​czep​ki. Szyb​ko ją zna​leź​li. No​wo​jor​skim ki​bi​com da​le​ko do po​tul​no​ści, nie dają so​bie w ka​szę dmu​chać. Za​nim prze​szli​śmy przez ko​ło​wrot​ki, wi​dzia​łem trzy bur​dy pa​cy​fi​ko​wa​ne przez po​li​cję. – Obu​rza​ją​ce – prych​nę​ła mama. Mia​ła to być jej ostat​nia wy​pra​wa na mecz ba​se​bal​lo​wy. Kie​dy zaj​mo​wa​li​śmy swo​je miej​sca, Shea Sta​dium, miesz​czą​cy pięć​dzie​siąt ty​się​cy wi​dzów, był już w dwóch trze​cich za​peł​nio​ny. Cub​si mie​li wła​śnie tre​ning od​bi​ja​nia i przy ba​zie do​mo​wej zgro​ma​dził się spo​ry ich tłu​mek. Wy​pa​trzy​łem tam Rona San​ta, Bil​ly’ego Wil​liam​sa, Jose Car​de​na​la i Ric​ka Mon​daya. Prze​nio​słem wzrok na za​po​le i zo​ba​czy​łem go. Od​wra​cał się wła​śnie, żeby po​gnać za pił​ką od​bi​tą wy​so​ko w po​wie​trze, i za​uwa​ży​łem na​zwi​sko Ca​stle na ple​cach ko​bal​to​wej klu​bo​wej blu​zy. Prze​chwy​cił pił​kę przy li​nii au​to​wej pra​we​go za​po​la. Ty​sią​ce chło​pa​ków pod​nio​sło wrza​wę, bła​ga​jąc o au​to​graf. Uśmiech​nął się do nich, po​ma​chał i po​biegł w stro​nę grup​ki Cub​sów ga​wę​dzą​cych na środ​ko​wym za​po​lu, wy​mie​nia​ją​cych pew​nie uwa​gi o ko​bie​tach, któ​re wy​ma​chi​wa​ły do nich z try​bun.

Prze​czy​ta​łem już chy​ba wszyst​ko, co do tej pory na​pi​sa​no w pra​sie o Joem Ca​stle’u. Kie​dy był w szko​le śred​niej, nie​któ​rzy łow​cy ta​len​tów krę​ci​li no​sa​mi, że jest za drob​nej bu​do​wy. Miał osiem​na​ście lat, a wa​żył nie​wie​le po​nad sto sie​dem​dzie​siąt fun​tów, co mar​twi​ło eks​per​tów. Ale jego oj​ciec stwier​dził, cy​tu​ję: „On się na​wet jesz​cze nie goli. Daj​cie chło​pa​ko​wi zmęż​nieć”. I miał ra​cję. Gra​jąc w re​zer​wach, Joe, dzię​ki pra​wom na​tu​ry i go​dzi​nom, ja​kie spę​dzał w si​łow​ni, na​brał cia​ła. Był te​raz sze​ro​ki w ba​rach i wą​ski w ta​lii. No​sił ob​ci​słe spodnie me​czo​we, a w „Tri​bu​ne” wy​czy​ta​łem, że do​sta​je masę pro​wo​ka​cyj​nych li​stów od ko​biet z ca​łe​go kra​ju. Aż miło było po​pa​trzeć, jak spraw​nie prze​miesz​cza się te​raz po za​po​lu w po​go​ni za od​bi​ja​ny​mi przez ko​le​gów na wszyst​kie stro​ny pił​ka​mi. Wi​dzia​łem ojca. Sie​dział sa​mot​nie na ław​ce Met​sów, od​pra​wia​jąc swój przed​me​czo​wy ry​tu​ał. Było jesz​cze za wcze​śnie, żeby udał się do by​kow​ni i roz​po​czął ćwi​cze​nia roz​cią​ga​ją​ce. Ale zdzi​wi​ło mnie, że sie​dzi na ław​ce. Za​zwy​czaj dwie go​dzi​ny przed roz​po​czę​ciem me​czu tre​ner ro​bił mu ma​saż w szat​ni. Pół​to​rej go​dzi​ny przed pierw​szym na​rzu​tem oj​ciec wkła​dał strój me​czo​wy. Pięt​na​ście mi​nut póź​niej wy​cho​dził z szat​ni, mi​jał ław​kę za​wod​ni​ków i ze spusz​czo​ną gło​wą, nie spo​glą​da​jąc w stro​nę ław​ki prze​ciw​ni​ków, kie​ro​wał się do by​kow​ni. Im wię​cej o tym my​śla​łem, tym dziw​niej​sze wy​da​wa​ło mi się jego dzi​siej​sze za​cho​wa​nie. Ba​se​bal​li​ści, a zwłasz​cza mio​ta​cze, mają ho​pla na punk​cie swo​ich ry​tu​ałów. Oj​ciec w sze​ściu ostat​nich wy​stę​pach spi​sy​wał się bar​dzo do​brze, a przed czte​re​ma dnia​mi ro​ze​grał chy​ba swój naj​lep​szy od pię​ciu lat mecz. Co mia​ło zna​czyć to od​stęp​stwo od utar​tych zwy​cza​jów? Mama ku​pi​ła mi pro​gram, po​tem loda. Li​żąc go, przy​słu​chi​wa​łem się roz​mo​wom sie​dzą​cych obok nas ki​bi​ców. W koń​cu Joe zszedł na ław​kę Cub​sów. Za​ło​żył kask, wziął pał​kę i sta​nął w ko​lej​ce do od​bi​ja​nia. Kie​dy przy​szła jego ko​lej, zga​sił kil​ka pi​łek, po​tem za​czął je roz​sy​łać na wszyst​kie stro​ny bo​iska. Przy ban​dzie kłę​bił się tłum fo​to​re​por​te​rów je​den przez dru​gie​go pstry​ka​ją​cych mu zdję​cia. W dru​gim po​dej​ściu Joe roz​krę​cił się i od​bi​ja​ne przez nie​go pił​ki le​cia​ły co​raz da​lej w głąb za​po​la. W trze​cim, od​bi​ja​jąc na prze​mian z obu sta​no​wisk pał​ka​rza, po​słał pięć bomb w ban​dy, za któ​ry​mi chło​pa​ki cza​to​wa​ły na wy​la​tu​ją​ce w try​bu​ny pił​ki. Ki​bi​ce Cub​sów na​gra​dza​li owa​cją każ​de jego od​bi​cie. Za​wtó​ro​wał​bym im, ale sie​dzia​łem w sek​to​rze Met​sów; na do​da​tek mój oj​ciec był ich mio​ta​czem, więc ja​koś mi nie wy​pa​da​ło. Kie​dy na po​cząt​ku pierw​szej run​dy oj​ciec wcho​dził na gór​kę, ki​bi​ce po​wi​ta​li go rzę​si​sty​mi bra​wa​mi. Wszyst​kie miej​sca na try​bu​nach były za​ję​te, od po​nad go​dzi​ny ki​bi​ce Cub​sów i Met​sów prze​krzy​ki​wa​li się na​wza​jem. Kie​dy Rick Mon​day od​bił pił​kę z pierw​sze​go na​rzu​tu pro​sto w łącz​ni​ka, try​bu​ny zno​wu ryk​nę​ły. Dwa na​rzu​ty póź​niej pra​wy za​po​lo​wy prze​chwy​cił w lo​cie pił​kę wy​bi​tą przez Glen​na Bec​ker​ta. War​ren Tra​cey na​bie​rał pew​no​ści sie​bie. Spi​ker ogło​sił: – Na pał​kę wcho​dzi te​raz pierw​szo​ba​zo​wy, nu​mer pięt​na​ście, Joe Ca​stle. Wstrzy​ma​łem od​dech i za​czą​łem ob​gry​zać pa​znok​cie. Coś mi pod​po​wia​da​ło, żeby za​mknąć oczy i tyl​ko słu​chać, pa​trzy​łem jed​nak. Mama po​kle​pa​ła mnie po ko​la​nie. Za​zdro​ści​łem jej nie​za​an​ga​żo​wa​nia. W tym mo​men​cie, prze​ło​mo​wym dla mnie, dla jej męża, dla rzesz ki​bi​ców Met​sów i Cub​sów w ca​łym kra​ju, prze​ło​mo​wym dla hi​sto​rii ba​se​bal​lu, mo​-

jej ma​mie było cał​ko​wi​cie obo​jęt​ne, co się za chwi​lę wy​da​rzy. Nie za​sko​czy​ło mnie, że pił​ka z pierw​sze​go na​rzu​tu prze​le​cia​ła nad stre​fą straj​ku i o włos mi​nę​ła bark Jo​ego. Joe, sto​ją​cy na pra​wym sta​no​wi​sku pał​ka​rza, uchy​lił się przed nią od​ru​cho​wo, ale nie przy​padł do zie​mi; nie spio​ru​no​wał też wzro​kiem mo​je​go ojca. To była zwy​czaj​na ob​cier​ka. Wi​taj w No​wym Jor​ku. W dru​gim na​rzu​cie pił​ka po​szła ni​sko, pod dol​ną gra​ni​cą stre​fy straj​ku; Joe nie za​re​ago​wał, prze​pu​ścił ją. Szyb​ka pił​ka z trze​cie​go na​rzu​tu wle​cia​ła w try​bu​ny nie​da​le​ko miej​sca, gdzie sie​dzie​li​śmy z mamą. Czwar​ty na​rzut był ni​ski, miesz​czą​cy się w stre​fie straj​ku. Pił​ka z pią​te​go na​rzu​tu zmy​li​ła Jo​ego, ale zdo​łał ją wy​bić na aut. Przy każ​dym na​rzu​cie wstrzy​my​wa​łem od​dech. Mo​dli​łem się o wy​straj​ko​wa​nie, a jed​no​cze​śnie o ho​me​ra. A cze​mu by nie jed​no i dru​gie? Wy​straj​ko​wa​nie te​raz, dla mo​je​go ojca, a po​tem ho​mer dla Jo​ego, czy może na od​wrót? W ba​se​bal​lu ma się za​wsze tę dru​gą szan​sę, nie​praw​daż? Od tych my​śli mą​ci​ło mi się już w gło​wie. W szó​stym na​rzu​cie po​le​ciał ro​gal, ale pił​ka od​bi​ła się od zie​mi. Trzy pił​ki, dwa straj​ki. Na​stęp​ny w ko​lej​ce do pał​ki Bil​ly Wil​liams. Shea Sta​dium sza​le​je. Cub​si od dzie​się​ciu me​czów na pierw​szym miej​scu. Met​si od dzie​się​ciu na dru​gim, ale dzi​siaj pro​wa​dzą. Mój oj​ciec kon​tra mój idol. Joe wy​bił na aut pił​ki z ko​lej​nych ośmiu na​rzu​tów. Po​je​dy​nek sta​wał się co​raz bar​dziej za​cię​ty. War​ren Tra​cey ani my​ślał po​da​ro​wać Jo​emu spa​cer​ku. Joe Ca​stle nie za​mie​rzał dać się wy​straj​ko​wać. Szyb​ka pił​ka z pięt​na​ste​go na​rzu​tu wy​da​wa​ła się za ni​ska, ale Joe wy​bił ją w ostat​niej chwi​li da​le​ko w środ​ko​we za​po​le. Kie​dy było już ja​sne, że wy​le​ci poza bo​isko, spoj​rza​łem na ojca. Nie od​ry​wał oczu od Jo​ego, któ​ry mi​jał pierw​szą bazę. Kie​dy pił​ka, prze​la​tu​jąc trzy​dzie​ści stóp nad mu​rem gra​nicz​nym, opusz​cza​ła pole gry, Joe wy​ko​nał trium​fal​ny gest pię​ścią, tak jak​by chciał za​wo​łać: „No!”. Nie było w tym ge​ście żad​nej aro​gan​cji, ni​cze​go, co mo​gło​by ura​zić mio​ta​cza. Ale ja zna​łem swo​je​go ojca i wie​dzia​łem, że szy​ku​ją się kło​po​ty. To był dwu​dzie​sty pierw​szy z ho​me​rów, ja​kie Joe zdo​był w trzy​dzie​stu je​den ro​ze​gra​nych do tej pory me​czach, i miał być jego ostat​nim. *** Było je​den-je​den, kie​dy na po​cząt​ku trze​ciej run​dy, po dwóch wy​klu​cze​niach i wszyst​kich ba​zach pu​stych, na sta​no​wi​sko pał​ka​rza wcho​dził Joe. Szyb​ka pił​ka z pierw​sze​go na​rzu​tu nie zmie​ści​ła się w stre​fie straj​ku. Ta z dru​gie​go po​dob​nie. Już wie​dzia​łem, co się szy​ku​je. Chcia​łem wstać i krzyk​nąć: „Uwa​żaj, Joe!”, ale nie mo​głem się ru​szyć. Oj​ciec spoj​rzał z gór​ki mio​ta​cza na Jer​ry’ego Gro​te’a, ła​pa​cza, a mnie ser​ce po​de​szło do gar​dła. – On go za​raz zdyń​ku​je – wy​krztu​si​łem, zwra​ca​jąc się do mamy, i wstrzy​ma​łem od​dech. Pił​ka tra​fi​ła w kask Jo​ego, a przez po​prze​dza​ją​cą to ude​rze​nie se​kun​dę, dłu​gą, strasz​ną se​kun​dę, o któ​rej przez dzie​siąt​ki lat będą dys​ku​to​wać i de​ba​to​wać, któ​rą będą ana​li​zo​wać ki​bi​ce i dzien​ni​ka​rze, Joe na​wet nie drgnął. Nie za​uwa​żył tej pił​ki. Z ja​kie​goś po​wo​du, któ​re​go nikt, a zwłasz​cza Joe, nig​dy nie poj​mie, po pro​stu tej pił​ki nie za​uwa​żył. Joe mó​wił wcze​śniej, że woli ude​rzać z pra​we​go sta​no​wi​ska pał​ka​rza, bo ma wra​że​nie, że jego pra​we oko nie​co szyb​ciej wy​chwy​tu​je nad​la​tu​ją​ce pił​ki, ale w tym klu​czo​wym ułam​ku se​kun​dy

pra​we oko go za​wio​dło. Jego uwa​gę mo​gło od​wró​cić coś dzie​ją​ce​go się na try​bu​nach. Mógł go ośle​pić ja​kiś re​fleks świa​tła. Mkną​ca w kie​run​ku bazy do​mo​wej pił​ka mo​gła mu się zlać z bia​łą ko​szul​ką ojca w tle. Mógł go roz​pro​szyć ja​kiś gest dru​go​ba​zo​we​go, Fe​li​xa Mil​la​na. Jak było na​praw​dę, nikt się nig​dy nie do​wie, bo Joe nic nie pa​mię​tał. Od​głos, z ja​kim skó​rza​na pił​ka ba​se​bal​lo​wa ude​rza w twar​dy, pla​sti​ko​wy kask pał​ka​rza, jest je​dy​ny w swo​im ro​dza​ju. Pod​czas me​czów, ja​kie ro​ze​gra​łem, sły​sza​łem go kil​ka razy, w tym te dwa, kie​dy sam nie​chcą​cy tra​fi​łem pił​ką w gło​wę pał​ka​rza dru​ży​ny prze​ciw​nej. Sły​sza​łem ten od​głos przed mie​sią​cem na Shea Sta​dium, kie​dy zdyń​ko​wa​ny zo​stał Bud Har​rel​son. Sły​sza​łem go po​przed​nie​go lata na me​czu ligi okrę​go​wej, na któ​ry wy​bra​li​śmy się z To​mem Sab​ba​ti​nim i jego oj​cem. Nie jest to ża​den su​chy trzask, już bar​dziej pac​nię​cie, któ​re to​wa​rzy​szy ude​rze​niu czymś mięk​kim o twar​dą po​wierzch​nię. To pac​nię​cie wy​wo​łu​je dreszcz zgro​zy, ale sły​sząc je, tłu​ma​czy​my so​bie na​tych​miast, że prze​cież pał​karz nie od pa​ra​dy nosi kask. Pił​ka tra​fi​ła Jo​ego z zu​peł​nie in​nym od​gło​sem. To, co usły​sze​li​śmy, moż​na było przy​rów​nać do przy​pra​wia​ją​ce​go o mdło​ści mla​śnię​cia, z ja​kim mięk​kie ude​rza w mięk​kie. Ci, któ​rzy tak jak my sie​dzie​li na tyle bli​sko, by to mla​śnię​cie sły​szeć, nig​dy go nie za​po​mną. Ja mam je w uszach po dziś dzień. Pił​ka tra​fi​ła go w skroń, tuż przy ką​ci​ku pra​we​go oka. Kie​dy pa​dał na ple​cy, strą​ci​ła mu jesz​cze kask z gło​wy. Pod​parł się od​ru​cho​wo wy​cią​gnię​ty​mi za sie​bie rę​ko​ma, sie​dział tak przez chwi​lę na zie​mi, po​tem stra​cił przy​tom​ność. Z tego, co dzia​ło się póź​niej, mam tyl​ko uryw​ki wspo​mnień. Try​bu​ny za​mar​ły. Sły​chać było stłu​mio​ne wes​tchnie​nia i okrzy​ki: „Boże je​dy​ny!”. Sę​dzia głów​ny przy​wo​ły​wał po​moc me​dycz​ną. Jer​ry Gro​te stał bez​rad​nie nad Joem. Ław​ka Cub​sów była bli​ska eks​plo​zji; kil​ku za​wod​ni​ków ze​rwa​ło się z niej, krzy​cze​li coś do War​re​na Tra​ceya, pusz​cza​li mu so​czy​ste wią​zan​ki. Ki​bi​ce Cub​sów bu​cze​li ogłu​sza​ją​co. Ki​bi​ce Met​sów na​bra​li wody w usta. Oj​ciec zszedł z gór​ki, ścią​gnął z dło​ni rę​ka​wi​cę, ujął się pod boki i pa​trzył w kie​run​ku bazy do​mo​wej. W tam​tej chwi​li nie​na​wi​dzi​łem go z ca​łe​go ser​ca. Sta​dion cze​kał w na​pię​ciu, wszy​scy wpa​try​wa​li się w po​chy​lo​nych nad Joem tre​ne​rów. Za​mkną​łem oczy i mo​dli​łem się, żeby Joe wstał. Żeby się otrzą​snął i po​biegł truch​tem na pierw​szą bazę. A po​tem, w wy​bra​nym przez sie​bie mo​men​cie, za​szar​żo​wał na gór​kę mio​ta​cza i roz​kwa​sił gębę mo​je​mu ojcu, tak jak nie​daw​no Dut​cho​wi Pat​to​no​wi. Mama pa​trzy​ła z nie​do​wie​rza​niem na bo​isko, zer​ka​jąc co chwi​la na mnie. Mia​łem łzy w oczach. Mi​ja​ły mi​nu​ty, a Joe nie wsta​wał. Wi​dzie​li​śmy jego buty i nogi od ko​lan w dół. W pew​nej chwi​li za​drga​ły mu pię​ty, tak jak​by do​stał ata​ku pa​dacz​ki. Ki​bi​ce Cub​sów za​czę​li rzu​cać na mu​ra​wę czym po​pad​nie i na bo​isko wy​bie​gli ochro​nia​rze. Jer​ry Gro​te pod​szedł do gór​ki i sta​nął obok swo​je​go mio​ta​cza. Wpa​try​wa​łem się w ojca i w pew​nej chwi​li spo​strze​głem coś, co wca​le mnie nie za​sko​czy​ło. Joe le​żał na wznak, nie​przy​tom​ny, po​waż​nie kon​tu​zjo​wa​ny, wstrzą​sa​ny kon​wul​sja​mi, a mój oj​ciec się uśmie​chał. Otwo​rzy​ła się bra​ma po pra​wej stro​nie bo​iska i na mu​ra​wę wje​cha​ła ka​ret​ka po​go​to​wia. Za​trzy​ma​ła się przy ba​zie do​mo​wej, wy​su​nię​to z niej no​sze i na​gle za​ro​iło się od le​ka​rzy, sa​ni​ta​riu​szy i tre​ne​rów. Stan Jo​ego, już cięż​ki, z każ​dą chwi​lą się po​gar​szał. Za​ła​do​wa​no go szyb​ko do ka​ret​ki i ta od​je​cha​ła na sy​gna​le. Czter​dzie​ści pięć ty​się​cy ki​bi​ców że​gna​ło Jo​ego owa​cją na sto​ją​co, ale on tego nie sły​szał.

*** Prze​rwę w grze Cub​si wy​ko​rzy​sta​li na na​ra​dę, jak się za​cho​wać w za​ist​nia​łych oko​licz​no​ściach. War​ren Tra​cey zo​stał w koń​ców​ce dru​giej run​dy wy​straj​ko​wa​ny, a co za tym idzie – na pał​kę miał wejść do​pie​ro w pią​tej run​dzie. Mio​ta​czem Cub​sów był Fer​gu​son Jen​kins i w ba​se​bal​lo​wym świat​ku nie było ni​ko​go, kto by choć przez se​kun​dę wąt​pił, że oj​ciec zo​sta​nie po​trak​to​wa​ny przez nie​go dyń​ką. Że od​wet na​stą​pi szyb​ko i bę​dzie bru​tal​ny i bo​le​sny. Ale Yogi Ber​ra, by za​że​gnać nie​bez​pie​czeń​stwo, mógł prze​cież za​stą​pić Tra​ceya ja​kimś zmien​ni​kiem. Cub​si mo​gli się też ze​mścić jesz​cze w koń​ców​ce trze​ciej run​dy, wy​ka​sza​jąc jed​ne​go czy dwóch pał​ka​rzy Met​sów. Wy​wo​ła​ło​by to praw​do​po​dob​nie ogól​ną bi​ja​ty​kę, a Cub​si, pa​trząc, jak ka​ret​ka za​bie​ra ich gwiaz​dę, z pew​no​ścią mie​li na ta​kie roz​wią​za​nie ogrom​ną ocho​tę. Pro​blem w tym, że ten, któ​ry im pod​padł, bę​dzie wte​dy sie​dział bez​piecz​nie na ław​ce. Cub​si chcie​li gło​wy War​re​na Tra​ceya i me​ne​dżer, Whi​tey Lock​man, wy​my​ślił ide​al​ne wyj​ście. Za Jo​ego wpro​wa​dził za​wod​ni​ka re​zer​wo​we​go, nie​ja​kie​go Ra​zo​ra Ruf​fi​na, za​dzior​ne​go czar​ne​go chło​pa​ka z pe​ry​fe​ryj​nych blo​ko​wisk Mem​phis, któ​re​mu uda​ło się wy​rwać z tam​te​go nie​cie​ka​we​go śro​do​wi​ska i któ​ry pierw​sze kro​ki sta​wiał w re​pre​zen​ta​cjach fut​bo​lu oraz ba​se​bal​lu Mi​chi​gań​skie​go Uni​wer​sy​te​tu Sta​no​we​go. Bu​do​wą przy​po​mi​nał hy​drant prze​ciw​po​ża​ro​wy i był szyb​ki jak je​leń, ale miał trud​no​ści z od​bi​ja​niem pi​łek na​rzu​ca​nych lewą ręką. Ra​zor wszedł do gry i roz​po​czął roz​grzew​kę w po​bli​żu pierw​szej bazy. Zdyń​ko​wa​nie Jo​ego Ca​stle’a spo​wo​do​wa​ło trzy​dzie​sto​mi​nu​to​wą prze​rwę w grze. Przed jej wzno​wie​niem sę​dzia po​zwo​lił War​re​no​wi Tra​cey​owi na kil​ka roz​grze​wa​ją​cych na​rzu​tów. Sta​dion się uspo​ko​ił. Ki​bi​ce Met​sów sie​dzie​li za​że​no​wa​ni. Ki​bi​ce Cub​sów zmę​czy​li się zdzie​ra​niem so​bie gar​deł i bu​cze​niem. Na lewe sta​no​wi​sko pał​ka​rza wszedł Bil​ly Wil​liams. Wil​liams, przy​szły czło​nek Pan​te​onu Sław, był spo​koj​nym fa​ce​tem, ale w tej chwi​li każ​dy na​rzut, z któ​re​go pił​ka prze​le​cia​ła​by bli​sko jego gło​wy, mógł do​pro​wa​dzić do awan​tu​ry. Ra​zor Ruf​fin po​zo​stał w po​bli​żu pierw​szej bazy. Pierw​sze dwie pił​ki na​rzu​co​ne przez Tra​ceya nie zmie​ści​ły się w stre​fie straj​ku. Stra​cił rytm i wła​ści​wie rzu​cał, nie na​rzu​cał. Przy sta​nie dwa-dwa Wil​liams wy​bił wy​so​kie​go wol​ne​go loba w środ​ko​we za​po​le. Kie​dy nie ule​ga​ło już wąt​pli​wo​ści, że Don Hahn prze​chwy​ci tę pił​kę, Ra​zor Ruf​fin wy​star​to​wał w kie​run​ku gór​ki mio​ta​cza. Do​padł tam w paru su​sach i pod​ciął od tyłu War​re​na Tra​ceya śle​dzą​ce​go lot pił​ki, od​rzu​ca​jąc go pra​wie pod trze​cią bazę. Po​tem sko​czył na nie​go i za​czął okła​dać pię​ścia​mi. Cub​si, któ​rzy na​tu​ral​nie zna​li plan, przy​pu​ści​li na​tych​miast zma​so​wa​ny atak na po​wa​lo​ne​go Tra​ceya i na ła​pa​cza, Jer​ry’ego Gro​te’a. Resz​ta Met​sów po​spie​szy​ła swo​im z od​sie​czą i w kil​ka se​kund do​szło do jed​ne​go z naj​pa​skud​niej​szych w dzie​jach ba​se​bal​lu in​cy​den​tów. W polu we​wnętrz​nym za​ko​tło​wa​ło się, za​kłę​bi​ło. Bez​względ​ną młóc​ką na gołe pię​ści i kop​nia​ki czter​dzie​stu paru za​wod​ni​ków obu dru​żyn wy​rów​ny​wa​ło mię​dzy sobą za​sta​rza​łe po​ra​chun​ki. Ra​zor Ruf​fin i War​ren Tra​cey, przy​gnie​ce​ni tą masą mści​cie​li, ta​rza​jąc się po zie​mi, dła​wiąc i krztu​sząc, pró​bo​wa​li po​ła​mać je​den dru​gie​mu ko​ści, uto​czyć krwi. Sę​dzio​wie nie byli w sta​nie roz​dzie​lić ście​ra​ją​cych się dru​żyn. Na bo​isko wbie​gli ochro​nia​rze. W ta​kich sy​tu​acjach obo​wiąz​kiem tre​ne​rów jest przy​wo​ła​nie swo​ich za​wod​ni​ków do po​rząd​ku, ale tu​taj i oni byli bez​rad​ni. Za​cie​trze​wie​nie wal​czą​cych na bo​isku za​czy​na​ło się udzie​lać ki​bi​com i at​mos​fe​ra na try​bu​nach Shea Sta​dium zbli​ża​ła

się do punk​tu wrze​nia. Do​pie​ro kil​ku we​te​ra​nom z obu dru​żyn – Ro​no​wi San​to​wi, Ru​sty’emu Stau​bo​wi, Bil​ly’emu Wil​liam​so​wi i To​mo​wi Se​ave​ro​wi – uda​ło się po​skro​mić ko​le​gów. Kie​dy opadł kurz, War​ren Tra​cey ze​rwał się z zie​mi z krwa​wią​cym no​sem i wy​mie​rzył pa​lec wska​zu​ją​cy w jed​ne​go z Cub​sów. Sę​dzio​wie ode​pchnę​li go, a dwaj ko​le​dzy z dru​ży​ny po​cią​gnę​li klną​ce​go, wy​krzy​ku​ją​ce​go po​gróż​ki i krwa​wią​ce​go w kie​run​ku ław​ki. Po​rzą​dek zo​stał przy​wró​co​ny. Obu me​ne​dże​rów oraz Tra​ceya, Ruf​fi​na i jesz​cze sze​ściu za​wod​ni​ków z ich dru​żyn usu​nię​to z bo​iska. *** Mecz wzno​wio​no, ale ja by​łem tak wzbu​rzo​ny, że nie chcia​ło mi się już go oglą​dać. Na mo​ich oczach ro​ze​grał się kosz​mar – ma​ka​brycz​ne zdyń​ko​wa​nie Jo​ego Ca​stle’a, po​tem emo​cjo​nal​ny szok, któ​ry prze​ży​łem, pa​trząc, jak cała dru​ży​na spusz​cza ło​mot ojcu. Mama też mia​ła do​syć. – Chodź​my stąd – szep​nę​ła. – Tak, chodź​my – od​szep​ną​łem. W mil​cze​niu wra​ca​li​śmy po​cią​giem do domu. Po​sze​dłem od razu do swo​je​go po​ko​ju i po​ło​ży​łem się na łóż​ku. Drę​czy​ło mnie py​ta​nie, co z Joem, ale te​le​wi​zo​ra nie włą​czy​łem. Za​po​wie​dzia​łem so​bie, że nie za​snę do po​wro​tu ojca, o ile w ogó​le tej nocy wró​ci do domu. Wąt​pi​łem w to, i słusz​nie. Tuż przed pół​no​cą za​dzwo​nił te​le​fon. Ode​bra​ła mama. Ja​kiś męż​czy​zna za​po​wie​dział, że za​ka​tru​pi War​re​na Tra​ceya, a przy oka​zji pu​ści z dy​mem nasz dom. Mama za​dzwo​ni​ła na po​li​cję. Funk​cjo​na​riusz zja​wił się o dru​giej nad ra​nem, usie​dli​śmy z nim przy ku​chen​nym sto​le i dłu​go roz​ma​wia​li​śmy. Był to pierw​szy z te​le​fo​nów z po​gróż​ka​mi. Przez kil​ka na​stęp​nych mie​się​cy ży​li​śmy w cią​głym stra​chu. Oj​ciec, jak to on, by​wał w domu go​ściem i mało go to wszyst​ko ob​cho​dzi​ło. Ma​jąc je​de​na​ście lat, chcia​łem zmie​nić na​zwi​sko.

Rozdział 13

Z aata​ko​wa​ni przez ko​ma​ry wy​co​fu​je​my się z we​ran​dy. W za​gra​co​nej bi​blio​te​ce Fay po​da​je tru​skaw​ki ze śmie​ta​ną i ja​kąś dziw​ną zio​ło​wą her​ba​tę. Ścia​ny od pod​ło​gi do su​fi​tu za​sta​wio​ne są książ​ka​mi, sto​sy ksią​żek pię​trzą się wo​kół sta​re​go biur​ka. Książ​ki wy​peł​nia​ją cały dom, więk​szość jest po​kry​ta ku​rzem, po​upy​cha​na na ugi​na​ją​cych się pół​kach, ist​ny an​ty​kwa​riat. Ro​oko​wie są oczy​ta​ni i bar​dzo roz​mow​ni. Ja już swo​je po​wie​dzia​łem, te​raz ko​lej na nich. – Słu​cha​li​śmy trans​mi​sji z tego me​czu na we​ran​dzie, pa​mię​tasz, Fay? – wspo​mi​na Cla​ren​ce. – Tak, na tej od fron​tu. Nig​dy tego nie za​po​mnę. – Zdą​ży​łem już za​uwa​żyć, że Fay wie o tym me​czu pra​wie tyle co Cla​ren​ce. – Bar​dzo smut​ne. – Vin​ce Lloyd i Lou Bo​udre​au chy​ba od po​cząt​ku wie​dzie​li, że Joe już się nie pod​nie​sie. Lou bez wa​ha​nia na​zwał tę pił​kę mie​rzo​ną dyń​ką, ze​mstą za to, że Joe w pierw​szym wyj​ściu na pał​kę od​bił ho​me​ra. Cze​ka​li​śmy i cze​ka​li​śmy, a oni wy​peł​nia​li czas cy​to​wa​niem sta​ty​styk. W ty​siąc dzie​więć​set sie​dem​dzie​sią​tym dru​gim War​ren Tra​cey za​jął w Na​tio​nal Le​ague pierw​sze miej​sce w tra​fia​niu w pał​ka​rzy, w sie​dem​dzie​sią​tym trze​cim też pro​wa​dził w tej kla​sy​fi​ka​cji. Lou na​zwał go, mię​dzy in​ny​mi, łow​cą głów. Obaj przy​zna​wa​li, że je​śli cho​dzi o ten fa​tal​ny na​rzut, Joe jak​by się za​ga​pił. Z ich tonu wy​ni​ka​ło, że sy​tu​acja jest po​waż​na. – Czy Joe po po​wro​cie do domu mó​wił coś o tym zda​rze​niu? – py​tam. – Nie ofi​cjal​nie, ale może ko​le​gom albo swo​im bra​ciom? – Je​śli na​wet, to mnie nic o tym nie wia​do​mo – przy​zna​je Cla​ren​ce. – Kil​ka lat póź​niej pe​wien dzien​ni​karz z Lit​tle Rock… z „De​mo​crat” czy z „Ga​zet​te”, Fay? – Chy​ba z „Ga​zet​te” – od​par​ła jego żona. – Mamy to za​pi​sa​ne w któ​rymś z no​te​sów. – W każ​dym ra​zie fa​cet tu przy​je​chał i uda​ło mu się na​mó​wić na roz​mo​wę Char​lie​go i Reda. Py​tał ich, co Joe te​raz po​ra​bia i tak da​lej. Za​py​tał też o to zdyń​ko​wa​nie i w od​po​wie​dzi usły​szał, że Joe zwy​czaj​nie ni​cze​go nie pa​mię​ta. To był chy​ba je​dy​ny przy​pa​dek, kie​dy ro​dzi​na się na ten te​mat wy​po​wie​dzia​ła. Ze dwa​dzie​ścia lat temu to było.

– Do​szło do uszko​dze​nia mó​zgu? – py​tam. Cla​ren​ce i Fay spo​glą​da​ją po so​bie, mil​czą. To chy​ba tu​taj te​mat tabu. – Nie są​dzę – mówi w koń​cu Cla​ren​ce – ale w peł​ni spraw​ny umy​sło​wo nie jest. – Cla​ren​ce jest jed​nym z nie​wie​lu miesz​kań​ców na​sze​go mia​stecz​ka, z któ​ry​mi Joe cza​sem roz​ma​wia – pod​chwy​tu​je Fay. – To zna​czy, nie w sen​sie kon​wer​sa​cji, ale za​wsze lu​bił Cla​ren​ce’a i przy​najm​niej nie trak​tu​je go jak po​wie​trze. – Chy​ba tyl​ko mat​ka Jo​ego wie, co dzie​je się w jego gło​wie – do​da​je Cla​ren​ce, wzdy​cha​jąc. – Miesz​ka z mat​ką? – Tak, trzy prze​czni​ce stąd. Do​cho​dzi dzie​sią​ta w nocy i Fay kle​ją się już po​wie​ki. Sprzą​ta ze sto​li​ka, mówi, gdzie mi po​sła​ła, i wy​cho​dzi, ży​cząc do​brej nocy. Drzwi jesz​cze się za nią do​brze nie za​mknę​ły, a Cla​ren​ce już wy​mru​ku​je: – Strze​lił​bym so​bie jesz​cze jed​ne​go, tak dla zdro​wot​no​ści, a ty? Nie wi​dać po nim, żeby był choć tro​chę wsta​wio​ny. Ja rów​nież czu​ję się zu​peł​nie trzeź​wy – ostat​ni ły​czek al​ko​ho​lu (i ostat​ni w ży​ciu ły​czek cy​try​no​we​go ginu) po​cią​gną​łem dwie go​dzi​ny temu. Mój ze​gar bio​lo​gicz​ny cho​dzi wciąż we​dług cza​su gór​skie​go, prze​su​nię​te​go o go​dzi​nę do tyłu wzglę​dem cza​su Ar​kan​sas, a więc sen mnie na ra​zie nie mo​rzy. A chcę po​cią​gnąć jesz​cze Cla​ren​ce’a za ję​zyk. – Co byś pro​po​no​wał? – py​tam. Zry​wa się ocho​czo z krze​seł​ka. – Brzo​skwi​nio​wą bran​dy z Ar​kan​sas – mówi. I już go nie ma. Jest to kla​row​na ciecz o lek​ko bursz​ty​no​wym za​bar​wie​niu. Cla​ren​ce na​le​wa ją ze zło​wiesz​czo wy​glą​da​ją​ce​go dzba​na do dwóch kie​lisz​ków. Sia​da​my i stu​ka​my się szkłem. – Zdrów​ko – mówi Cla​ren​ce. – Tyl​ko uwa​żaj. Z po​cząt​ku mu​sisz ją są​czyć bar​dzo, ale to bar​dzo wol​no. Sto​su​ję się do tej in​struk​cji. Od​no​szę wra​że​nie, że pod​sta​wi​łem war​gi i ję​zyk pod pło​mień lam​py lu​tow​ni​czej. Uda​je mi się jed​nak za​cho​wać ka​mien​ną twarz i się nie za​chły​snąć, cho​ciaż pali mnie ży​wym ogniem w prze​ły​ku, a nie​spo​dzie​wa​ją​cy się ni​cze​go żo​łą​dek gwał​tow​nie pro​te​stu​je. Cla​ren​ce ob​ser​wu​je mnie uważ​nie, cie​kaw mo​jej re​ak​cji. – Nie​zła, co? – pyta w koń​cu. – Co… to – wy​du​szam przez ści​śnię​te gar​dło – ben… zyna? – To lo​kal​ny pro​dukt pę​dzo​ny przez jed​ne​go z na​szych naj​lep​szych go​rzel​ni​ków. – I nie​opo​dat​ko​wa​ny, jak przy​pusz​czam? – Nie​opo​dat​ko​wa​ny i dia​bel​nie nie​le​gal​ny. – Cla​ren​ce po​cią​ga ko​lej​ny ły​czek. – Sły​sza​łem, że sa​mo​gon po​wo​du​je śle​po​tę i uszka​dza wą​tro​bę. – Owszem, może, je​śli po​cho​dzi z nie​zna​ne​go źró​dła. Ten jest bez​piecz​ny, je​den z naj​lep​szych, lek​ki, smacz​ny, zu​peł​nie nie​szko​dli​wy. Nie​szko​dli​wy? Pie​ką mnie pal​ce u nóg. Bę​dąc sy​nem al​ko​ho​li​ka i fu​ria​ta, nig​dy nie mia​łem cią​go​tek do nad​uży​wa​nia na​po​jów wy​sko​ko​wych, i po de​gu​sta​cji wie​czor​ne​go ginu cy​try​no​we​go, a po​tem pę​dzo​nej po​kąt​nie bran​dy do​cho​dzę do wnio​sku, że ni​cze​go nie stra​ci​łem. – Dru​gi ły​czek wcho​dzi ła​twiej, a naj​lep​szy jest trze​ci – cią​gnie Cla​ren​ce.

Bio​rę ostroż​nie ten dru​gi ły​czek i rze​czy​wi​ście, już mnie tak w prze​ły​ku nie pali, praw​do​po​dob​nie dla​te​go, że zdą​ży​ła się za​bliź​nić rana po pierw​szym. – Po​wiedz mi, Paul, skąd wie​dzia​łeś, że twój oj​ciec za​mie​rza zdyń​ko​wać Jo​ego? – pyta Cla​ren​ce, się​ga​jąc po faj​kę i kap​ciuch z ty​to​niem. – To dłu​ga… hi​sto​ria – mam​ro​czę, bo wciąż nie czu​ję ję​zy​ka. Uśmie​cha się i roz​kła​da ręce. – Cała noc przed nami. Czy​tam zwy​kle do pół​no​cy, a rano bu​dzę się o ósmej. Po​cią​gam ten trze​ci ły​czek i te​raz rze​czy​wi​ście wy​czu​wam po​smak brzo​skwi​ni. – On był ze sta​rej szko​ły. Za​li​cza​jąc ho​me​ra, pał​karz wy​gry​wał po​je​dy​nek. I to po​win​no mu wy​star​czyć, nic do​dać, nic ująć. Ob​ra​ża​nie mio​ta​cza po​pi​sy​wa​niem się w ja​ki​kol​wiek spo​sób było grze​chem. Po​zo​sta​wa​nie na sta​no​wi​sku pał​ka​rza i po​dzi​wia​nie lotu wy​bi​tej pił​ki, do​pó​ki nie opu​ści pola gry; pod​rzu​ca​nie pał​ki; okrą​ża​nie baz nie​spiesz​nym truch​tem, żeby ścią​gnąć na sie​bie uwa​gę; a co naj​gor​sze, oka​zy​wa​nie ra​do​ści czy w ogó​le ja​kichś emo​cji. Wszyst​ko to od​pa​da. Pał​karz wy​gry​wa, okrą​ża szyb​ko bazy i wra​ca na ław​kę. A jak nie, to zo​sta​je uka​ra​ny. Je​śli pał​karz nie sto​su​je się do tej za​sa​dy, mio​tacz ma pra​wo go sko​sić. Tak sta​no​wił sta​ry ko​deks, a mój oj​ciec na nie​go przy​się​gał. – Dzi​siaj te za​sa​dy już nie obo​wią​zu​ją – mówi Cla​ren​ce i wy​dmu​chu​je ob​łok dymu. – Nie wiem, Cla​ren​ce. Od trzy​dzie​stu lat nie wi​dzia​łem żad​ne​go me​czu. – Zna​czy, chcesz po​wie​dzieć, że Joe zro​bił coś, co ob​ra​zi​ło War​re​na Tra​ceya? By​łeś tam. Vin​ce Lloyd i Lou Bo​udre​au po​wta​rza​li kil​ka razy, że Joe ni​czym mu się nie na​ra​ził. – Ofi​cjal​nie mój oj​ciec też tak twier​dził. Utrzy​my​wał, że to był wy​pa​dek, że wca​le nie ce​lo​wał w Jo​ego, tyl​ko na​rzut mu nie wy​szedł. Po​dej​rze​wam, że kie​dy oka​za​ło się, jak cięż​kie​go ura​zu do​znał Joe, oj​ciec prze​stra​szył się i za​czął kła​mać. – Wy​glą​da mi na to, że masz w tej spra​wie wy​ro​bio​ny sąd. – Już w wie​ku pię​ciu, no, może sze​ściu lat po​sta​no​wi​łem zo​stać mio​ta​czem, bo był nim mój oj​ciec. Na​wet nie​źle mi szło, ro​bi​łem po​stę​py. Oj​ciec wła​ści​wie ręki do tego nie przy​kła​dał, bo rzad​ko by​wał w domu, ale miesz​ka​li​śmy pod jed​nym da​chem i chy​ba tro​chę z jego umie​jęt​no​ści w ja​kiś spo​sób na mnie prze​szło. Pew​ne​go razu je​den chło​pak od​bił ho​me​ra z mo​je​go na​rzu​tu, ta​kie​go kla​sycz​ne​go. Obie​gał bazy w ta​necz​nych pod​sko​kach, po​hu​ku​jąc trium​fal​nie. Oj​ciec, co rzad​ko się zda​rza​ło, był wte​dy na try​bu​nach; kie​dy ten chło​pak zno​wu wszedł na pał​kę, krzyk​nął do mnie: „Skoś go, Paul!”. Mia​łem wte​dy je​de​na​ście lat i nie chcia​łem w ni​ko​go rzu​cać. Nie po​słu​cha​łem i oj​ciec się wściekł. Po me​czu spu​ścił mi la​nie na po​dwór​ku za do​mem, po​wie​dział, że nie na​da​ję się na mio​ta​cza, bo je​stem tchó​rzem pod​szy​ty i boję się rzu​cać w pał​ka​rzy. To był strasz​ny czło​wiek, Cla​ren​ce. Jesz​cze je​den ły​czek, jesz​cze jed​no pyk​nię​cie z faj​ki. – I mó​wisz, że ju​tro się do nie​go wy​bie​rasz? – Tak, po raz pierw​szy od kil​ku lat. – I my​ślisz, że uda ci się go na​kło​nić do przy​jaz​du tu​taj, do Ca​li​co Rock? – Nie mam po​ję​cia, ale będę się sta​rał. – Po​dej​rze​wam, że zor​ga​ni​zo​wa​nie tego spo​tka​nia bę​dzie trud​ne, z obu stron zresz​tą. – Mam pe​wien plan. Może nie wy​pa​lić, ale spró​bu​ję. Cla​ren​ce do​le​wa so​bie i mnie sa​mo​go​nu. Po kil​ku mi​nu​tach gło​wa za​czy​na mi opa​dać na pier​si.

– Nie zwa​la aby z nóg ten wy​na​la​zek? – py​tam. – Jesz​cze jak. Bę​dziesz spał jak nie​mow​lę. – To ja już so​bie pój​dę. Dzię​ki. Kła​dę się do łóż​ka w ich po​ko​ju go​ścin​nym pod szu​mią​cym pod​su​fi​to​wym wen​ty​la​to​rem, za​le​d​wie trzy prze​czni​ce od ma​łe​go domu, w któ​rym miesz​ka z mat​ką Joe Ca​stle. Ostat​ni raz wi​dzia​łem go wsu​wa​ne​go na no​szach do ka​ret​ki, któ​ra mia​ła go za​brać z bo​iska do jed​ne​go z no​wo​jor​skich szpi​ta​li. Tak koń​czy​ły się jego bły​sko​tli​wa gra, ma​rze​nia ki​bi​ców i obie​cu​ją​ca ka​rie​ra, któ​rej już nig​dy nie zro​bi. *** Fay jest po​chło​nię​ta pra​cą przy szta​lu​gach, kie​dy się z nią że​gnam. Dzię​ku​ję jej za go​ści​nę, a ona mówi, że za​wsze je​stem u nich mile wi​dzia​ny. Wra​ca​my z Cla​ren​ce’em na Main Stre​et, par​ku​je​my pod skle​pem wie​lo​bran​żo​wym Evan​sa. – Po​zo​stań le​piej przy tym Pau​lu Ca​seyu – ra​dzi mi Cla​ren​ce, kie​dy wcho​dzi​my do skle​pu. – Bę​dzie bez​piecz​niej. Nie ma spra​wy. Po​słu​gi​wa​łem się tym pseu​do​ni​mem czę​ściej, niż mu się wy​da​je. Ka​fej​ka jest peł​na po​ran​nej klien​te​li; sami męż​czyź​ni. Cla​ren​ce wita się z kil​ko​ma, za​mie​nia z nimi parę słów. Zaj​mu​je​my sto​lik w głę​bi. Jak do​tąd nie mu​sia​łem się ni​ko​mu przed​sta​wiać. Wy​cho​dzi na to, że Cla​ren​ce we​ge​ta​ria​ni​nem jest tyl​ko w domu, gdzie menu ukła​da Fay. Tu​taj za​ma​wia so​bie ja​jecz​ni​cę na be​ko​nie, ja to samo. Cze​ka​jąc na swo​je da​nia, są​czy​my kawę i pod​słu​chu​je​my to​czą​ce się wo​kół nas roz​mo​wy. Gru​pa eme​ry​tów przy dłu​gim sto​le pod oknem fron​to​wym dys​ku​tu​je o woj​nie w Ira​ku. Opi​nii jest wie​le, wszyst​kie wy​gła​sza​ne grom​kim gło​sem, bez oglą​da​nia się, czy sły​szy je ktoś po​stron​ny. – Z tego, co mi tu wpa​da w ucho, wy​ni​ka, że to bar​dzo kon​ser​wa​tyw​ne po​li​tycz​nie mia​stecz​ko – mó​wię do Cla​ren​ce’a. – O tak, ale przed sa​my​mi wy​bo​ra​mi do​cho​dzi za​zwy​czaj do roz​ła​mu. Okręg Izard za​miesz​ku​ją sami bia​li, ale jest jesz​cze wśród nich spo​ro ro​ose​vel​tow​skich de​mo​kra​tów sta​rej daty. Na​zy​wa​ją ich „elek​trycz​ny​mi de​mo​kra​ta​mi”. – Elek​trycz​ny​mi? – To na​wią​za​nie do elek​try​fi​ka​cji wsi w ra​mach No​we​go Ładu za​pro​wa​dzo​ne​go przez Ro​ose​vel​ta. – Dla​cze​go miesz​ka​ją tu sami bia​li? – Tak się hi​sto​rycz​nie zło​ży​ło. Farm nig​dy nie było tu​taj wie​le, to i nie​wol​ni​ków nie spro​wa​dza​no. Te​raz czar​ni też się ja​koś nie gar​ną do osie​dla​nia w na​szym okrę​gu, wolą inne kli​ma​ty, ale je​śli masz na my​śli pro​ble​my z Ku-Klux-Kla​nem, to nig​dy tu ta​kich nie mie​li​śmy. – Nie, nie to mia​łem na my​śli. Ścia​na za kasą wy​ta​pe​to​wa​na jest rzę​da​mi fo​to​gra​fii dru​żyn – Mała Liga, so​ft​ball, ko​szy​kar​ska re​pre​zen​ta​cja szko​ły śred​niej – nie​któ​re zro​bio​ne nie​daw​no, inne spło​wia​łe ze sta​ro​ści. Po​środ​ku tej ga​le​rii wisi opra​wio​na w ram​ki okład​ka „Sports Il​lu​stra​ted” z szó​ste​go sierp​nia 1973 roku. Ca​li​co Joe. Fe​no​men. Pa​trzę na nią i uśmie​cham się. – Pa​mię​tam dzień, kie​dy ten nu​mer przy​szedł do mnie pocz​tą – mó​wię.

– Wszy​scy tu go pa​mię​ta​my. To był chy​ba naj​do​nio​ślej​szy dzień w hi​sto​rii na​sze​go mia​stecz​ka. – Czy miesz​kań​cy wspo​mi​na​ją jesz​cze Jo​ego z tam​tych cza​sów? – Rzad​ko. Wi​dzisz, to było trzy​dzie​ści lat temu. Nie pa​mię​tam, kie​dy ostat​nio z kimś o nim roz​ma​wia​łem. Na sto​lik wjeż​dża​ją na​sze ja​jecz​ni​ce na be​ko​nie. Por​cje są mi​kro​sko​pij​ne, moż​na po​wie​dzieć, że gło​do​we. Jemy szyb​ko, ra​chu​nek re​gu​lu​ję ja, go​tów​ką – żad​nych kart kre​dy​to​wych, na któ​rych wid​nie​je moje praw​dzi​we na​zwi​sko. Cla​ren​ce de​cy​du​je, że po​je​dzie​my jego sa​mo​cho​dem – kasz​ta​no​wym bu​ic​kiem – bo obcy po​jazd z ta​bli​ca​mi re​je​stra​cyj​ny​mi in​ne​go sta​nu może wzbu​dzić po​dej​rze​nia. Wnę​trze bu​ic​ka, co było do prze​wi​dze​nia, jest na​siąk​nię​te za​sta​rza​łym za​pa​chem faj​ko​we​go ty​to​niu. Kli​ma​ty​za​cja nic tu nie zdzia​ła, je​dzie​my więc z opusz​czo​ny​mi szy​ba​mi. Z Main Stre​et do za​bu​do​wań szko​ły śred​niej w now​szej czę​ści mia​stecz​ka jest ja​kaś mila. Zda​ję so​bie spra​wę, że Ca​li​co Rock jest za małe, żeby skom​ple​to​wać skład dru​ży​ny fut​bo​lo​wej, kie​dy więc do​strze​gam słu​py oświe​tle​nio​we, nie mam wąt​pli​wo​ści, że to bo​isko do ba​se​bal​lu. Po bo​isku jeź​dzi na ko​siar​ce do tra​wy ja​kiś czło​wiek. – Oto i on – mówi Cla​ren​ce. Wa​ka​cje jesz​cze się nie skoń​czy​ły i par​king przed szko​łą jest pu​sty. Zo​sta​wia​my sa​mo​chód przy sta​rej are​nie ro​deo, prze​cho​dzi​my przez uli​cę i da​lej, przez furt​kę w ogro​dze​niu, na te​ren bo​iska. Wspi​na​my się na naj​wyż​szy rząd try​bun i sia​da​my w cie​niu rzu​ca​nym przez małą lożę pra​so​wą. Bo​isko jest prze​pięk​ne, a po​ra​sta​ją​ca je ber​mudz​ka tra​wa gę​sta i so​czy​ście zie​lo​na. W pro​mie​niach sierp​nio​we​go słoń​ca wszyst​ko więd​nie i usy​cha, za to mu​ra​wa na Joe Ca​stle Field jest pu​szy​sta, wy​pie​lę​gno​wa​na, wi​dać, że re​gu​lar​nie pod​le​wa​na. Li​nie au​to​we i mię​dzy​ba​zo​we świe​żo wy​sy​pa​ne sprosz​ko​wa​ną kre​dą, zie​mia w polu we​wnętrz​nym sta​ran​nie za​gra​bio​na. Gór​ka mio​ta​cza jak z ob​raz​ka. Na sze​ro​kim na dzie​sięć stóp pa​sie gra​nicz​nym oka​la​ją​cym całe pole gry nie wi​dać ani jed​ne​go chwa​stu. Za ogro​dze​niem z dru​cia​nej siat​ki za za​po​lem wiel​ka ta​bli​ca wy​ni​ków z na​pi​sa​mi JOE CA​STLE FIELD na gó​rze i SIE​DZI​BA PI​RA​TÓW u dołu. Joe sie​dzi na czer​wo​nej, przy​po​mi​na​ją​cej pa​ją​ka, pro​fe​sjo​nal​nej, wie​lo​ostrzo​wej ko​siar​ce z re​gu​la​cją wy​so​ko​ści ko​sze​nia. Na gło​wie ma czar​ną czap​kę z opusz​czo​nym na oczy dasz​kiem, a na no​sie oku​la​ry ochron​ne. Przy​brał przez te lata na wa​dze. – I on tak co​dzien​nie? – py​tam. – Przez pięć dni w ty​go​dniu. – Mamy po​ło​wę sierp​nia. Naj​bliż​szy mecz ba​se​bal​lu do​pie​ro… kie​dy, w mar​cu? – W po​ło​wie mar​ca, je​śli śnieg nie bę​dzie pa​dał. – To po co on co​dzien​nie strzy​że tra​wę i przy​go​to​wu​je bo​isko? – Bo tak mu się po​do​ba. To jego pa​sja. – Pła​cą mu cho​ciaż? – O tak. Joe wró​cił do domu w ty​siąc dzie​więć​set sie​dem​dzie​sią​tym trze​cim, tuż przed świę​ta​mi Bo​że​go Na​ro​dze​nia. Dwa mie​sią​ce prze​le​żał w szpi​ta​lu w No​wym Jor​ku, po​tem Cub​si prze​trans​por​to​wa​li go sa​mo​lo​tem do Chi​ca​go, gdzie prze​le​żał w ko​lej​nym szpi​ta​lu na​stęp​nych kil​ka ty​go​dni. Pod ko​niec grud​nia Red z Char​liem wy​pra​wi​li się sa​mo​cho​dem do Chi​ca​go i przy​wieź​li go przed świę​ta​mi do domu. Mó​wił, że jesz​cze za​gra, ale my nie

mie​li​śmy złu​dzeń. Rok póź​niej do​znał roz​le​głe​go wy​le​wu. Był wte​dy sam w domu i za​nim tra​fił wresz​cie do szpi​ta​la w Mo​un​ta​in Home, zdą​ży​ły już na​stą​pić nie​od​wra​cal​ne zmia​ny w mó​zgu. Lewą stro​nę cia​ła ma czę​ścio​wo spa​ra​li​żo​wa​ną. Zo​ba​czysz, jak zsią​dzie z ko​siar​ki. – Wie, że tu je​ste​śmy? – Wie. Wi​dział, jak par​ku​je​my, jak tu wcho​dzi​my, jak sia​da​my. Wie, że o nim roz​ma​wia​my. Nie spo​dzie​waj się jed​nak, że po​dej​dzie i się przy​wi​ta. Za to pod wie​czór za​dzwo​ni do mnie Red albo Char​lie, ra​czej Char​lie, i za​py​ta, co tu ro​bi​łem i kto ze mną był. Po​wiem mu, że je​steś moim sio​strzeń​cem z Tek​sa​su, tre​ne​rem ba​se​bal​lu, i chcia​łeś zo​ba​czyć na​sze bo​isko. – Do​brze. Ale wra​ca​jąc do te​ma​tu, kto pła​ci Jo​emu za pie​lę​gno​wa​nie bo​iska? – Po wy​le​wie sta​ło się oczy​wi​ste, że jest trwa​le nie​peł​no​spraw​ny i trze​ba mu wy​na​leźć ja​kieś za​ję​cie. No i szko​ła za​trud​ni​ła go na peł​nym eta​cie do​zor​cy, z pen​sją i ubez​pie​cze​niem zdro​wot​nym. I pra​cu​je już tak trzy​dzie​ści lat. Dba o bo​isko, o te​ren wo​kół szko​ły, a kie​dy dru​ży​na ba​se​bal​lo​wa roz​gry​wa mecz, sie​dzi tu na gó​rze, w loży pra​so​wej, i ob​słu​gu​je ta​bli​cę wy​ni​ków. – Wspa​nia​ły gest. – My tu, w Ca​li​co Rock, po​ma​ga​my so​bie wza​jem​nie w po​trze​bie, Paul. A już Joe jest na​szym oczkiem w gło​wie. Joe do​jeż​dża ko​siar​ką do le​wej li​nii au​to​wej, za​wra​ca i ru​sza w kie​run​ku pra​wej. Jest już bli​sko koń​ca za​po​la. Je​śli ostrza ma​szy​ny w ogó​le coś ści​na​ją, to ja tego nie wi​dzę. Nie​strzy​żo​na jesz​cze część pola gry wy​glą​da tak samo ide​al​nie, jak część już przy​strzy​żo​na. – O czym tak my​ślisz? – pyta Cla​ren​ce, przy​pa​la​jąc zno​wu swo​ją faj​kę. – Co by było gdy​by. Gdzie był​by te​raz Joe, gdy​by nie ta kon​tu​zja. Jaką sła​wą mógł​by się cie​szyć? – Zwa​riu​jesz od tego. Ja przez wie​le lat się nad tym za​sta​na​wia​łem, aż wresz​cie uświa​do​mi​łem so​bie, że to stra​ta cza​su. Hi​sto​ria Jo​ego Ca​stle’a to wiel​ka tra​ge​dia, nie ma co do tego wąt​pli​wo​ści. Ale nie moż​na bez koń​ca jej roz​pa​mię​ty​wać. Ży​cie to​czy się da​lej. – Czy ścią​ga​nie tu​taj War​re​na Tra​ceya, żeby spo​tkał się z Joem, to do​bry po​mysł? Pyk​nię​cie, wiel​ki ob​łok dymu. Tem​pe​ra​tu​ra po​wie​trza ro​śnie i za​sta​na​wiam się, jak moż​na w ta​kim upa​le de​lek​to​wać się faj​ką. – Wi​dzisz, Paul, kie​dy tak tu sie​dzi​my, wy​da​je się nie​moż​li​wo​ścią, że twój oj​ciec zgo​dzi się przy​je​chać, wy​mie​nią z Joem uścisk dło​ni i po​ga​wę​dzą so​bie o sta​rych do​brych cza​sach. – Tak, masz ra​cję. – Na​praw​dę my​ślisz, że uda ci się go na​kło​nić do przy​jaz​du? – Będę pró​bo​wał, Cla​ren​ce. My​ślę, że po​tra​fię go prze​ko​nać. – Jak? – Szan​ta​żem. Joe zno​wu za​wra​ca i roz​po​czy​na strzy​że​nie ostat​nie​go pasa za​po​la. Nie spoj​rzał jesz​cze na​wet w na​szym kie​run​ku. – Wo​lał​bym się w to nie mie​szać – mówi Cla​ren​ce.

– Bę​dziesz mu​siał. Pa​trzy​my na Jo​ego, wsłu​chu​je​my się w bu​cze​nie ko​siar​ki. Cla​ren​ce prze​ry​wa mil​cze​nie: – W mo​jej skrom​nej opi​nii wie​le by dla Jo​ego zna​czy​ło, gdy​by War​ren Tra​cey uści​snął mu dłoń i prze​pro​sił. Od tam​te​go pa​mięt​ne​go wie​czo​ru ci dwaj nie za​mie​ni​li ze sobą sło​wa ani się nie wi​dzie​li. Tak, to do​bry po​mysł. Tyl​ko jak, u li​cha, za​mie​rzasz wpro​wa​dzić go w czyn? – To już moja spra​wa, Cla​ren​ce. Ale bę​dzie mi po​trzeb​na two​ja po​moc. Chcia​łem cię pro​sić, że​byś po​roz​ma​wiał z jego brać​mi i przy​go​to​wał grunt od tej stro​ny. Bez tego nie ma co za​czy​nać. Joe wy​jeż​dża ko​siar​ką za lewą li​nię au​to​wą, tam się za​trzy​mu​je i wy​łą​cza ma​szy​nę. Prze​rzu​ca pra​wą nogę nad kie​row​ni​cą, pod​pie​ra się obie​ma rę​ka​mi i ze​ska​ku​je na tra​wę. Bie​rze la​skę i kuś​ty​ka po​wo​li w kie​run​ku bo​isko​we​go ma​ga​zyn​ku. Uty​ka wy​raź​nie, lewą nogą po​włó​czy, pra​wą sta​wia nie​pew​ne kro​ki, pra​cu​je moc​no bar​ka​mi. – Bie​da​czy​sko – mó​wię i zbie​ra mi się na płacz. Ten mło​dy bóg, któ​ry w nie​ca​łe czte​ry se​kun​dy po​tra​fił prze​mknąć z bazy do​mo​wej na pierw​szą, któ​ry w trzy​dzie​stu ośmiu ro​ze​gra​nych me​czach sie​dem razy kradł za jed​nym za​ma​chem dru​gą i trze​cią bazę, któ​ry za​li​czał du​ble w sy​tu​acjach kwa​li​fi​ku​ją​cych się je​dy​nie na sin​gla, ten wspa​nia​ły spor​to​wiec, z któ​re​go ema​no​wa​ła wprost wiel​kość, zo​stał zre​du​ko​wa​ny do ka​le​kie​go do​zor​cy ko​szą​ce​go tra​wę nie​wy​ma​ga​ją​cą ko​sze​nia. Po​my​śleć tyl​ko: w wie​ku trzy​dzie​stu lat, kie​dy po​wi​nien być u szczy​tu nie​by​wa​łej ka​rie​ry, Joe ro​bił do​kład​nie to samo, co robi te​raz. – Smut​ne, ale praw​dzi​we – do​da​je Cla​ren​ce. Joe zni​ka w ma​ga​zyn​ku. – Chy​ba już go nie zo​ba​czy​my. Chodź​my stąd. *** W dro​dze po​wrot​nej na Main Stre​et Cla​ren​ce zga​dza się po​roz​ma​wiać z Re​dem i Char​liem i zo​rien​to​wać się, jak się za​pa​tru​ją na po​mysł zor​ga​ni​zo​wa​nia ta​kie​go spo​tka​nia. Po​wta​rzam, jaki ar​gu​ment ma im przed​sta​wić: War​ren jest już jed​ną nogą w gro​bie. Nie ma cza​su do stra​ce​nia. Za​trzy​mu​je​my się przed re​dak​cją „Ca​li​co Rock Re​cord” i wy​pi​jam tam fi​li​żan​kę kawy. Że​gna​my się z Cla​ren​ce’em. Przy​pa​dli​śmy so​bie do ser​ca i mamy szcze​rą na​dzie​ję, że nie​dłu​go zno​wu się zo​ba​czy​my. Wy​jeż​dżam z mia​stecz​ka bez pew​no​ści, czy kie​dy​kol​wiek jesz​cze tu wró​cę. Czte​ry go​dzi​ny póź​niej je​stem już w Mem​phis. Lecę do Tam​py z prze​siad​ką w Atlan​cie. W Tam​pie wy​po​ży​czam zno​wu sa​mo​chód i ru​szam na wschód, w kie​run​ku Win​ter Ha​ven.

Rozdział 14

Funk​cjo​na​riusz po​li​cji wy​szedł, a my z mamą jesz​cze dłu​go sie​dzie​li​śmy w du​żym po​ko​ju i oglą​da​li​śmy we​ster​ny. Drzwi były za​ry​glo​wa​ne, ża​lu​zje opusz​czo​ne, w domu pa​li​ły się wszyst​kie świa​tła, funk​cjo​na​riusz zaś obie​cał pa​tro​lo​wać na​szą uli​cę; a my nadal się ba​li​śmy. Może trze​ba było zlek​ce​wa​żyć te te​le​fo​ny, uznać je za głu​pi ka​wał roz​sier​dzo​ne​go ki​bi​ca Cub​sów, któ​ry zna​lazł nasz nu​mer w książ​ce te​le​fo​nicz​nej, ale to było coś po​waż​niej​sze​go. Nig​dy do​tąd nie otrzy​my​wa​li​śmy te​le​fo​nów z po​gróż​ka​mi, a bio​rąc pod uwa​gę bo​le​sne do​świad​cze​nia i emo​cje, ja​kich do​star​czył nam ten wie​czór, nie mo​gli​śmy zi​gno​ro​wać tego, co się dzia​ło, i po​ło​żyć się do łóż​ka. W prze​rwie na re​kla​my mama spy​ta​ła: – Skąd wie​dzia​łeś, że on rzu​ci w Jo​ego Ca​stle’a? Sie​dzia​ła w jed​nym koń​cu sofy, jaw dru​gim, obo​je wciąż ubra​ni. – Bo to w jego sty​lu – od​par​łem. – Dla​cze​go te dyń​ki są do​zwo​lo​ne? – Nie wiem. Sam się dzi​wię. – Co za głu​pi sport – rzu​ci​ła mama. Nie opo​no​wa​łem. Na do​da​tek oba​wia​li​śmy się, że lada chwi​la War​ren może się wto​czyć pi​ja​ny do domu i wsz​cząć awan​tu​rę. Wy​pro​wa​dzo​no go siłą z bo​iska z roz​kwa​szo​nym no​sem, czy​li w bój​ce zbyt​nio nie ucier​piał. Ale była już trze​cia nad ra​nem, a on nie wra​cał. Pew​nie sie​dział w ja​kimś ba​rze, po​ka​zy​wał siń​ce i cheł​pił się swo​imi umie​jęt​no​ścia​mi oraz ar​ty​zmem w na​rzu​ca​niu dy​niek, so​bie przy​pi​su​jąc naj​więk​szy wkład w zwy​cię​stwo Met​sów. Zdrzem​ną​łem się, ale o szó​stej mama trą​ci​ła mnie łok​ciem i po​wie​dzia​ła: – Są wia​do​mo​ści. Man​hat​tań​ski Chan​nel 4 star​to​wał o szó​stej rano wia​do​mo​ścia​mi, po​go​dą i spor​tem. Za​czę​li od sen​sa​cji dnia. – Wy​bu​cho​wy wie​czór na Shea! – za​chły​sty​wał się spra​woz​daw​ca spor​to​wy ko​men​tu​ją​cy ma​te​riał fil​mo​wy. Ka​me​ra usta​wio​na gdzieś w po​bli​żu ław​ki Met​sów za​re​je​stro​wa​ła

mo​ment zdyń​ko​wa​nia, po któ​rym Joe upadł. Po​wtó​rzo​no to w zwol​nio​nym tem​pie raz i dru​gi, spra​woz​daw​ca ze szcze​gó​ła​mi opi​sy​wał zda​rze​nie. Nad​mie​nił jesz​cze, że Jo​ego prze​wie​zio​no do szpi​ta​la Mo​unt Si​nai na Man​hat​ta​nie i że le​ka​rze okre​śla​ją jego stan jako cięż​ki. Na szczę​ście żyje. Po​tem pusz​czo​no mi​gaw​ki z bi​ja​ty​ki, w jaką wda​ły się obie dru​ży​ny, któ​ra – tak jak oglą​da​na prze​ze mnie wcze​śniej na żywo – cią​gnę​ła się nie​mal bez koń​ca. By​łem jej na​ocz​nym świad​kiem i nie mia​łem ocho​ty oglą​dać tego jesz​cze raz. Cały ten epi​zod znie​sma​czył mnie i zdo​ło​wał, a tak​że, jak so​bie póź​niej uświa​do​mi​łem, obrzy​dził mi ba​se​ball. Kie​dy wze​szło słoń​ce, po​wlo​kłem się na ko​niec pod​jaz​du po „New York Ti​me​sa”. Ro​zej​rza​łem się po uli​cy, żeby się upew​nić, czy wszyst​ko w po​rząd​ku. Nie zda​wa​łem so​bie jesz​cze wte​dy spra​wy, że przez wie​le mie​się​cy będę się tak roz​glą​dał z du​szą na ra​mie​niu. Mama, są​cząc kawę, prze​glą​da​ła dział pu​bli​cy​stycz​ny ga​ze​ty. Ja z wy​pie​ka​mi na twa​rzy stu​dio​wa​łem re​la​cje z me​czu i zwią​za​ne z nim ar​ty​ku​ły. Na pierw​szej stro​nie dzia​łu spor​to​we​go wid​nia​ły dwa zdję​cia. Pierw​sze przed​sta​wia​ło Jo​ego le​żą​ce​go na zie​mi za​raz po tra​fie​niu pił​ką w gło​wę, za​nim jesz​cze zdą​ży​li do nie​go pod​biec tre​ne​rzy. Na dru​gim uwiecz​nio​ny zo​stał mo​ment, w któ​rym Ra​zor Ruf​fin po​pi​so​wo ści​na mo​je​go ojca z nóg. Po me​czu Ruf​fin nie miał dzien​ni​ka​rzom nic do po​wie​dze​nia; tak samo War​ren Tra​cey, Yogi Ber​ra, Whi​tey Lock​man, jak rów​nież resz​ta za​wod​ni​ków i tre​ne​rów. Obie dru​ży​ny roz​gry​wa​ły ko​lej​ne spo​tka​nie o dru​giej po po​łu​dniu. Le​ka​rze z Mo​unt Si​nai wy​da​li zdaw​ko​wy ko​mu​ni​kat, że Joe nadal nie od​zy​skał przy​tom​no​ści i jego stan jest po​waż​ny. Za​dzwo​nił te​le​fon. Przez chwi​lę pa​trzy​li​śmy z mamą na apa​rat. Ja sie​dzia​łem bli​żej, się​gną​łem więc po​wo​li po słu​chaw​kę. – Halo? – War​ren Tra​cey już nie żyje! – wrza​snął mi w ucho czyjś wzbu​rzo​ny głos. Mama szyb​ko po​wy​łą​cza​ła wszyst​kie te​le​fo​ny. *** Chi​ca​gow​skie ga​ze​ty nie po​sia​da​ły się z obu​rze​nia. Zdyń​ko​wa​ny! – wrzesz​czał na​głó​wek w „Sun-Ti​me​sie” nad fo​to​gra​fią Jo​ego Ca​stle’a na zie​mi; w ka​drze wi​dać też było le​żą​cy obok kask. „Tri​bu​ne” była nie​co po​wścią​gliw​sza. Jej na​głó​wek do​no​sił: Met​si zna​leź​li spo​sób na Ca​stle’a. W so​bo​tę przed po​łu​dniem ko​mi​sarz Bo​wie Kuhn spo​tkał się ze swo​imi pod​wład​ny​mi w no​wo​jor​skiej sie​dzi​bie Ma​jor Le​ague Ba​se​ball. Po obej​rze​niu ma​te​ria​łu fil​mo​we​go i roz​mo​wie z na​ocz​ny​mi świad​ka​mi za​wie​sił Ra​zo​ra Ruf​fi​na i Whi​teya Lock​ma​na na dzie​sięć me​czów, War​re​na Tra​ceya na pięć, a tak​że ośmiu in​nych za​wod​ni​ków – każ​de​go na trzy spo​tka​nia. Jego biu​ro wy​da​ło ba​nal​ne oświad​cze​nie, w któ​rym ży​czy​ło Jo​emu Ca​stle’owi szyb​kie​go po​wro​tu do zdro​wia. Na so​bot​ni mecz na Shea zno​wu zo​sta​ły wy​prze​da​ne wszyst​kie bi​le​ty. Szu​ka​ją​cych za​czep​ki ki​bi​ców Cub​sów było tym ra​zem o wie​le wię​cej. Po pierw​szym na​rzu​cie w wy​ko​na​niu Toma Se​ave​ra w po​bli​żu bazy do​mo​wej spa​dła raca dym​na. Spo​tka​nie prze​rwa​no i wzno​wio​no do​pie​ro po pięt​na​stu mi​nu​tach, kie​dy dym się roz​wiał. Ki​bi​ce Met​sów bu​cze​-

li, Cub​sów klę​li w żywy ka​mień, at​mos​fe​ra na sta​dio​nie sta​wa​ła się co​raz bar​dziej na​pię​ta. Wzmoc​nio​no znacz​nie ochro​nę, na pa​sie gra​nicz​nym bo​iska sta​nę​li pra​wie ra​mię w ra​mię po​li​cjan​ci z od​dzia​łów pre​wen​cji. Joe zo​stał tra​fio​ny pił​ką z trze​cie​go na​rzu​tu, w trze​ciej run​dzie, w któ​rej jako trze​ci wszedł na pał​kę, i kie​dy na po​cząt​ku trze​ciej run​dy Tom Se​aver wy​ko​ny​wał trze​ci na​rzut do Bur​ta Ho​oto​na, na bo​isko zno​wu po​le​cia​ły race dym​ne. Na try​bu​nach za​ko​tło​wa​ło się, ki​bi​ce Met​sów za​ata​ko​wa​li za​dy​mia​rzy. Do​szło do aresz​to​wań. Mecz prze​rwa​no na pół go​dzi​ny, spi​ker wy​gła​szał przez me​ga​fo​ny ostrze​gaw​cze ko​mu​ni​ka​ty. Sy​tu​acja wy​my​ka​ła się spod kon​tro​li. *** Pró​bo​wa​łem oglą​dać mecz, ale coś mnie od​rzu​ca​ło. Naj​chęt​niej wy​biegł​bym z domu i scho​wał się na parę go​dzin, albo na​wet dni, u pań​stwa Sab​ba​ti​nich, ale wte​dy mama zo​sta​ła​by sama. Sie​dzia​łem więc w swo​im po​ko​ju jak na szpil​kach, to włą​cza​jąc, to znów wy​łą​cza​jąc ra​dio. Kie​dy Met​si gra​li u sie​bie i oj​ciec był w domu, od​cze​ki​wa​łem zwy​kle kil​ka dni, za​nim wy​cią​łem z ga​zet ar​ty​ku​ły do mo​je​go al​bu​mu. Te​raz jed​nak nu​dzi​ło mi się, on jesz​cze nie wró​cił, a zresz​tą mia​łem w no​sie, co so​bie po​my​śli. Usia​dłem przy sto​le w kuch​ni, pie​czo​ło​wi​cie po​wy​ci​na​łem z dzia​łu spor​to​we​go „Ti​me​sa” in​te​re​su​ją​ce mnie ar​ty​ku​ły i po​sze​dłem z nimi do szaf​ki, w któ​rej trzy​ma​łem dzie​siąt​ki al​bu​mów na wy​cin​ki, na zdję​cia i na ko​lek​cję kart. Sta​ły w po​rząd​ku chro​no​lo​gicz​nym i o ile mi było wia​do​mo, nie za​glą​dał do nich nikt prócz mnie. Ze wzglę​du na licz​bę zdjęć Jo​ego Ca​stle’a oraz ar​ty​ku​łów o nim i jego hi​sto​rycz​nym de​biu​cie zbie​ra​łem te ma​te​ria​ły w osob​nym, wy​łącz​nie jemu po​świę​co​nym al​bu​mie. Je​dy​ny​mi w taki sam spo​sób uho​no​ro​wa​ny​mi prze​ze mnie za​wod​ni​ka​mi byli Tom Se​aver, Wil​lie Mays, Hank Aaron i Cat​fish Hun​ter. Resz​ta al​bu​mów za​wie​ra​ła moje zbio​ry me​mo​ra​bi​liów, ar​ty​ku​łów i fo​to​gra​fii de​dy​ko​wa​nych ca​łym dru​ży​nom – Met​si 1973, Met​si 1972, Big Red Ma​chi​ne, Oakland A’s 1972 i tak da​lej. Przed dwo​ma laty za​ło​ży​łem al​bum po​świę​co​ny mo​je​mu ojcu, ale w ga​ze​tach wzmia​nek o nim było tyle co kot na​pła​kał, a więc za​peł​niał się wol​no. Al​bum po​świę​co​ny Jo​emu Ca​stle’owi znik​nął. Prze​szu​ka​łem do​kład​nie szaf​kę, po​tem cały po​kój i upew​niw​szy się, że wy​pa​ro​wał, po​ło​ży​łem się na łóż​ku i za​pa​trzy​łem w su​fit. Jill była na obo​zie, a zresz​tą ona nie tknę​ła​by ni​cze​go, co w ja​ki​kol​wiek spo​sób wią​za​ło się z ba​se​bal​lem. Mama tak samo. Nasz dom miał piw​ni​cę z małą pral​nią, jesz​cze mniej​szym po​miesz​cze​niem go​spo​dar​czym oraz wiel​ką salą gier, gdzie sta​ły te​le​wi​zor i stół bi​lar​do​wy. Były tam drzwi pro​wa​dzą​ce na po​dwór​ko za do​mem. Oj​ciec, wra​ca​jąc do domu nad ra​nem, wśli​zgi​wał się czę​sto do sali gier i za​sy​piał na wą​skiej so​fie. Nie​kie​dy prze​no​sił się tam rów​nież wte​dy, gdy po​kłó​cił się z mamą. Cza​sa​mi scho​dzi​li do piw​ni​cy i kłó​ci​li się bez świad​ków, z dala od Jill i ode mnie. Czę​sto, w dni, kie​dy sta​wał na gór​ce mio​ta​cza, spę​dzał na dole całe go​dzi​ny sam, przy opusz​czo​nych ża​lu​zjach i po​ga​szo​nych świa​tłach, po​grą​żo​ny we wła​snym świe​cie. Uwa​żał salę gier za swo​je wła​sne małe te​ry​to​rium i resz​ta do​mow​ni​ków nie mia​ła nic prze​ciw​ko. Jak chce tam w sa​mot​no​ści prze​sia​dy​wać, to niech so​bie prze​sia​du​je. Zsze​dłem po scho​dach do piw​ni​cy, za​pa​li​łem świa​tło. Zna​la​złem swój bra​ku​ją​cy al​bum

na wy​cin​ki pra​so​we w sali gier. Le​żał na sto​licz​ku przy so​fie otwar​ty na fo​to​gra​fii osiem na dzie​sięć cali z de​dy​ka​cją dla mnie: „Pau​lo​wi Tra​cey​owi z naj​lep​szy​mi ży​cze​nia​mi. Joe Ca​stle”. Obok al​bu​mu stał sta​dio​no​wy po​ma​rań​czo​wy ku​bek Met​sów, jego ku​bek, ku​bek, z któ​re​go za​wsze, do​kład​nie sześć go​dzin przed wej​ściem na gór​kę mio​ta​cza, pił swój ba​na​no​wy kok​tajl. Kie​dyś nie mógł zna​leźć tego prze​klę​te​go kub​ka i tak się wściekł, że wy​tłukł w kuch​ni wszyst​kie ta​le​rze. Zmro​zi​ło mnie, kie​dy do​tar​ło do mnie po​wo​li, co wła​śnie od​kry​łem. Oto zna​la​złem się w miej​scu, gdzie prze​stęp​ca w sa​mot​no​ści, w pół​mro​ku, knuł swój zbrod​ni​czy plan dzia​ła​nia, a po​tem przez nie​uwa​gę po​zo​sta​wił na​ma​cal​ny tego do​wód. Wró​ci​łem na górę i po​wie​dzia​łem o wszyst​kim ma​mie. By​li​śmy obo​je roz​trzę​sie​ni, prze​stra​sze​ni i mie​li​śmy już tego dość. Po​sta​no​wi​li​śmy, że wy​jeż​dża​my. Spa​ko​wa​li​śmy się szyb​ko, za​mknę​li​śmy dom na czte​ry spu​sty, wsie​dli​śmy do sa​mo​cho​du i ru​szy​li​śmy w dro​gę do Ha​ger​stown w sta​nie Ma​ry​land, żeby po​miesz​kać przez kil​ka dni u ro​dzi​ców mamy. Niech War​ren sam od​bie​ra te​le​fo​ny, niech sam wy​słu​chu​je po​gró​żek i obelg pod swo​im ad​re​sem, na któ​re w peł​ni so​bie za​słu​żył. Wte​dy nie zda​wa​łem so​bie z tego jesz​cze spra​wy, i mama też chy​ba nie, że był to pierw​szy zna​czą​cy krok na dro​dze do se​pa​ra​cji. *** Tej so​bo​ty Met​si wy​gra​li dru​gi z czte​rech me​czów, i to z pal​cem w no​sie. Dwaj mio​ta​cze Cub​sów zo​sta​li usu​nię​ci z bo​iska za rzu​ca​nie w pał​ka​rzy i mało bra​ko​wa​ło, a zno​wu do​szło​by do rę​ko​czy​nów. Ale przy tylu gra​czach za​wie​szo​nych wy​gry​wa​nie me​czów sta​ło się waż​niej​sze od to​cze​nia dyń​ko​wych wo​jen. Ba​se​bal​lo​wy świa​tek trzy​mał kciu​ki za Jo​ego; ki​bi​ce nie mo​gli się do​cze​kać, kie​dy wresz​cie od​zy​ska przy​tom​ność, otrzą​śnie się, przy​ło​ży tro​chę lodu do od​nie​sio​nych ran, wró​ci na bo​isko, by zno​wu za​chwy​cać ich swą grą i usta​na​wiać nowe re​kor​dy, ale on w nie​dzie​lę rano nadal był w śpiącz​ce. Met​si wy​gra​li w nie​dzie​lę, a w po​nie​dział​ko​wy wie​czór za​koń​czy​li ko​lej​nym zwy​cię​stwem czte​ro​mecz. Cub​si przy​by​li do No​we​go Jor​ku z pod​nie​sio​ną gło​wą, pew​ni swe​go, pro​wa​dząc w ta​be​li dzie​się​cio​ma zwy​cię​stwa​mi, a opusz​cza​li mia​sto z pod​ku​lo​nym ogo​nem, czu​jąc już pre​sję ostat​nich me​czów koń​czą​ce​go się se​zo​nu. Ma​jąc w swo​im skła​dzie Jo​ego, wy​gra​li dwa​dzie​ścia osiem z trzy​dzie​stu ośmiu ro​ze​gra​nych spo​tkań, bez nie​go zde​cy​do​wa​nie im nie szło. Trzy​dzie​ste​go sierp​nia War​ren Tra​cey za​czy​nał na gór​ce mio​ta​cza w spo​tka​niu z Pi​ra​ta​mi. Za​fun​do​wał sin​gla ich pierw​sze​mu pał​ka​rzo​wi, po​tem spa​cer​ki dwóm na​stęp​nym. Przy wszyst​kich ba​zach za​ję​tych tra​fił pił​ką pod że​bra Wil​lie​go Star​gel​la. Nie zro​bił tego na​umyśl​nie, ale Star​gel​lo​wi się to nie spodo​ba​ło, zwłasz​cza że obe​rwał od mio​ta​cza ma​ją​ce​go opi​nię no​to​rycz​ne​go łow​cy głów. Prze​cho​dząc wol​nym kro​kiem na pierw​szą bazę, po​wie​dział coś do mo​je​go ojca i na chwi​lę zro​bi​ło się go​rą​co. Czuj​ni sę​dzio​wie pod​bie​gli na​tych​miast, by stłu​mić scy​sję w za​rod​ku. W na​stęp​nym na​rzu​cie pił​ka po​szła w dol​ną po​ło​wę stre​fy straj​ku i Ri​chie Heb​ner wy​bił ją na od​le​głość czte​ry​stu stóp, za​li​cza​jąc wiel​-

kie​go szle​ma. Za​nim Yogi wy​co​fał ojca z gry, Pi​ra​ci pro​wa​dzi​li sie​dem-zero, nie ma​jąc na kon​cie ani jed​ne​go wy​klu​cze​nia. Czte​ry dni póź​niej, trze​cie​go wrze​śnia, w Świę​to Pra​cy, oj​ciec wcho​dzą​cy na gór​kę mio​ta​cza na Busch Sta​dium w St. Lo​uis zo​stał przy​wi​ta​ny bu​cze​niem i gwiz​da​mi. W cią​gu dwóch rund, ja​kie wy​trwał na tej gór​ce, za​nim tre​ner go zmie​nił, po​da​ro​wał prze​ciw​ni​kom czte​ry spa​cer​ki, nie wy​straj​ko​wał żad​ne​go pał​ka​rza, w żad​ne​go nie rzu​cił i za​wi​nił pięć obie​gów. No​wo​jor​scy dzien​ni​ka​rze spor​to​wi do​ma​ga​li się usu​nię​cia go z ro​ta​cji mio​ta​czy i za​stą​pie​nia kimś in​nym. Do​pó​ki Joe Ca​stle le​żał nie​przy​tom​ny w no​wo​jor​skim szpi​ta​lu, War​re​na Tra​ceya szcze​rze nie​na​wi​dzo​no i oka​zy​wa​no mu to wszę​dzie, gdzie się tyl​ko po​ja​wił. Jego na​zwi​sko było tok​sycz​ne, jego na​rzu​ty bez​na​dziej​ne. Ko​le​dzy z dru​ży​ny wy​gry​wa​li co praw​da mecz za me​czem, ale oni też za​czy​na​li mieć już do​syć tej at​mos​fe​ry na sta​dio​nach, gęst​nie​ją​cej, ile​kroć oj​ciec wcho​dził na bo​isko. Nie był wart za​mie​sza​nia, ja​kie swo​ją oso​bą wpro​wa​dzał.

Rozdział 15

Po dwóch czy trzech nie​uda​nych mał​żeń​stwach War​ren Tra​cey prze​stał zwra​cać uwa​gę na uro​dę czy sek​sa​pil swo​ich ko​lej​nych wy​bra​nek. Że​nił się te​raz wy​łącz​nie dla pie​nię​dzy. Jed​na z jego ostat​nich mał​żo​nek zmar​ła na za​wał i zo​sta​wi​ła mu w spad​ku ład​ny dom i spo​re kon​to w ban​ku. Nie jest bo​ga​ty, ale na tyle za​moż​ny, że nie musi pra​co​wać i może spę​dzać całe dnie w klu​bie, gra​jąc w re​mi​ka, w gol​fa i po​pi​ja​jąc. Ja​kieś dzie​sięć lat temu – miał wte​dy czter​dzie​ści pięć lat – jego ów​cze​sna żona… mia​ła chy​ba na imię Ka​ren… wy​mu​si​ła na nim, żeby prze​stał pić i rzu​cił pa​le​nie. Zro​bił to, ale spu​sto​szeń, ja​kie przez lata po​czy​ni​ły te na​ło​gi w jego or​ga​ni​zmie, nie dało się już od​wró​cić. Bied​na Ka​ren. Szyb​ko się prze​ko​na​ła, że ła​twiej dojść z nim do po​ro​zu​mie​nia, kie​dy jest na rau​szu, niż kie​dy jest trzeź​wy. Roz​wie​dli się i oj​ciec, po​nie​waż nig​dy nie po​tra​fił wy​trzy​mać dłu​go w sta​nie wol​nym, oże​nił się z Agnes, swo​ją obec​ną to​wa​rzysz​ką ży​cia. Miesz​ka​ją w jed​nym z tych ty​po​wych dla Flo​ry​dy za​mknię​tych osie​dli z rzę​da​mi no​wo​cze​snych par​te​ro​wych do​mów cią​gną​cych się wzdłuż we​wnątrz​o​sie​dlo​wych ale​jek, z oczka​mi wod​ny​mi i po​la​mi do tre​no​wa​nia gry w gol​fa. Każ​dy ma tu po​nad sześć​dzie​siąt lat i każ​dy jeź​dzi wóz​kiem gol​fo​wym. Je​śli cho​dzi o gol​fa, to War​ren, kie​dy tyl​ko do​bie​gła koń​ca jego ba​se​bal​lo​wa ka​rie​ra, od​dał się bez resz​ty tej no​wej pa​sji. Po​znał ja​kie​goś za​wo​dow​ca spod Sa​ra​so​ty i grał z nim oraz tre​no​wał pil​nie po kil​ka go​dzin dzien​nie. Miał wte​dy trzy​dzie​ści pięć lat i nie​wiel​kie szan​se na zro​bie​nie ka​rie​ry na polu gol​fo​wym, ale czuł, że nie ma nic do stra​ce​nia. Za​kwa​li​fi​ko​wał się do ni​sko​bu​dże​to​we​go tur​nie​ju or​ga​ni​zo​wa​ne​go co roku na po​łu​dniu Flo​ry​dy przez sto​wa​rzy​sze​nie Ci​trus Cir​cu​it. Za dru​gim ra​zem zwy​cię​żył i jego na​zwi​sko uka​za​ło się dru​kiem w „Mia​mi He​rald”. Ktoś je tam wy​pa​trzył. Ten ktoś po​wie​dział o tym swo​im zna​jo​mym i wspól​nie uknu​li prze​wrot​ny plan. W na​stęp​nym tur​nie​ju, kie​dy War​ren za​mie​rzał się ki​jem gol​fo​wym na pierw​szą pił​kę, gru​pa za​go​rza​łych ki​bi​ców Cub​sów za​czę​ła go wy​gwiz​dy​wać i ob​rzu​cać wy​zwi​ska​mi. Pod​szedł do nich, pu​ścił wią​zan​kę i cze​kał na ofi​cjal​ną in​ter​wen​cję. Ale na ta​kich tur​nie​jach ochro​na jest sym​bo​licz​na, nad​zór rów​nież, a ki​bi​ce Cub​sów ani my​śle​li odejść z wła​snej woli. Kie​dy pierw​sza wy​bi​ta przez nie​go

pił​ka wy​lą​do​wa​ła w je​zior​ku, zgo​to​wa​li mu go​rą​cą owa​cję. Szli za nim od doł​ka do doł​ka i na dzie​wią​tym War​ren się roz​kle​ił. Gol​fi​stę ła​two zde​kon​cen​tro​wać – stąd su​ro​we prze​pi​sy do​ty​czą​ce za​cho​wa​nia ki​bi​ców na tur​nie​jach or​ga​ni​zo​wa​nych przez Zwią​zek Gol​fa Za​wo​do​we​go. Ale War​re​no​wi da​le​ko było do Związ​ku Gol​fa Za​wo​do​we​go, a Ci​trus Cir​cu​it nie mia​ło moż​li​wo​ści przy​wo​ły​wa​nia do po​rząd​ku kil​ku nie​sfor​nych ki​bi​ców. Ci zaś upar​cie gnę​bi​li War​re​na i za​sa​dza​li się na nie​go, gdzie​kol​wiek przy​szło mu grać. Pod​czas któ​re​goś z rzę​du tur​nie​ju za​li​czył w spo​ko​ju trzy pierw​sze doł​ki, a kie​dy przy​mie​rzał się do czwar​te​go, ob​rzu​ci​ło go wy​zwi​ska​mi kil​ku ro​słych, wo​jow​ni​czo na​sta​wio​nych mło​dzień​ców. Zszedł wte​dy z pola, nie ukoń​czyw​szy gry. Naj​wy​raź​niej na Flo​ry​dzie miesz​ka wie​lu ki​bi​ców Cub​sów i War​ren przez lata miał z nimi spo​ro prze​praw nie tyl​ko na polu gol​fo​wym. Do​cho​dzi​ły do tego awan​tu​ry w ba​rach, skle​pach i na lot​ni​skach i przez dłu​gi czas pła​cił za wszyst​ko go​tów​ką, a nie kar​tą kre​dy​to​wą. Kie​dyś na​cię​ło go na czter​dzie​ści ty​się​cy do​la​rów dwóch męż​czyzn, jak się po​tem oka​za​ło, ki​bi​ców Cub​sów, któ​rzy za​pro​po​no​wa​li mu kup​no miesz​ka​nia. Na​zwi​sko Tra​cey nie jest zbyt po​pu​lar​ne i przez wie​le lat po tam​tym sła​wet​nym zdyń​ko​wa​niu przy​spa​rza​ło War​re​no​wi sa​mych kło​po​tów. *** Bra​mę otwie​ra mi wie​ko​wy ochro​niarz. Jest wcze​sny wie​czór, na krę​tej osie​dlo​wej alej​ce spo​ro ro​we​rzy​stów i spa​ce​ro​wi​czów. Pole gol​fo​we pu​ste, wszyst​ko jest zie​lo​ne i wy​pie​lę​gno​wa​ne. Z tego, co wiem, dom kosz​to​wał sześć​set pięć​dzie​siąt ty​się​cy do​la​rów i War​ren z Agnes ku​pi​li go przed pię​cio​ma laty. Nie pa​mię​tam do​kład​nie, ale to już chy​ba pięt​na​sty ad​res ojca, od kie​dy przed trzy​dzie​stu laty za​rzu​cił ko​twi​cę na Flo​ry​dzie. Naj​wy​raź​niej nie może so​bie zna​leźć miej​sca; szyb​ko nu​dzi się żo​na​mi i do​ma​mi. Ostat​nio wi​dzia​łem się z nim czte​ry lata temu. Wy​bra​li​śmy się wte​dy z Sarą i dziew​czyn​ka​mi na obo​wiąz​ko​wą dla każ​dej ro​dzi​ny wy​ciecz​kę do flo​rydz​kie​go Di​sney World i przy​szło mi do gło​wy, że sko​ro już tu je​ste​śmy, to nie za​szko​dzi, żeby cór​ki po​zna​ły swo​je​go dziad​ka ze stro​ny ojca. To była ka​ta​stro​fa. Nie za​pro​sił nas do domu, nie przed​sta​wił nam Agnes. Spo​tka​li​śmy się w re​stau​ra​cji Wink’s Waf​fles poza gra​ni​ca​mi jego za​mknię​te​go osie​dla. Po raz pierw​szy wi​dział moje dzie​ci i cho​ciaż się sta​rał, to w roli dziad​ka wy​pa​dał ża​ło​śnie. Ro​dzi​ce Sary miesz​ka​ją w Pu​eblo, w sta​nie Ko​lo​ra​do, i wi​du​je​my się z nimi kil​ka razy do roku. Uwiel​bia​ją swo​je wnucz​ki i go​to​wi są nie​ba im przy​chy​lić. Tak więc dziew​czyn​ki mia​ły wy​ro​bio​ny po​gląd na to, jak po​wi​nien wy​glą​dać dzia​dek. I War​ren do tego wy​obra​że​nia zu​peł​nie nie przy​sta​wał. My​lił ich imio​na, nie dało się z nim po​prze​ko​ma​rzać, nie oka​zy​wał im żad​ne​go cie​pła, bo albo go w so​bie nie miał, albo nie wi​dział ta​kiej po​trze​by, i kie​dy po trzy​dzie​stu mi​nu​tach tego za​im​pro​wi​zo​wa​ne​go zjaz​du ro​dzin​ne​go zer​k​nął na ze​ga​rek, wszy​scy to za​uwa​ży​li​śmy. Obie​ca​łem póź​niej Sa​rze i dziew​czyn​kom, że już nig​dy wię​cej nie za​cią​gnę ich do swo​je​go ojca. Wie​dzia​łem, że z ulgą przy​ję​ły moje zo​bo​wią​za​nie. Po po​wro​cie do domu

dziew​czyn​ki po​wie​dzia​ły ma​mie, że mi współ​czu​ją. Nie mo​gły po​jąć, że taki faj​ny fa​cet jak ich tato może mieć ta​kie​go od​py​cha​ją​ce​go ojca. Na wy​bru​ko​wa​nym ko​ci​mi łba​mi pod​jeź​dzie stoi co naj​mniej pięt​na​sto​let​ni mer​ce​des. Dzwo​nię do drzwi, otwie​ra mi Agnes. To na​sze pierw​sze spo​tka​nie. Nie bę​dzie dłu​gie. Ani ja, ani ona nie za​mie​rza​my go prze​cią​gać. Agnes to ostat​nia ofia​ra z dłu​giej, smut​nej li​sty nie​szczę​snych, zde​spe​ro​wa​nych ko​biet, któ​re czy to z sa​mot​no​ści, czy z ja​kie​goś in​ne​go nie​wy​ja​śnio​ne​go po​wo​du zgo​dzi​ły się po​ślu​bić War​re​na Tra​ceya. Idąc za nią przez sień, za​sta​na​wiam się, ile już mał​żeństw ma za sobą, ale w grun​cie rze​czy mało mnie to ob​cho​dzi. War​ren sie​dzi w du​żym po​ko​ju przed te​le​wi​zo​rem, na so​fie obok wy​le​gu​je się ka​na​po​wy pie​sek ja​kiejś bli​żej nie​okre​ślo​nej rasy. War​ren pod​no​si się z fo​te​la, zdo​by​wa na uśmiech, wy​cią​ga rękę. Ści​skam ją za​sko​czo​ny jego wy​glą​dem. Jest bla​dy, ru​chy ma po​wol​ne, ale jak na czło​wie​ka sto​ją​ce​go nad gro​bem wy​glą​da wy​jąt​ko​wo do​brze. Przy​ci​sza te​le​wi​zor, jed​nak go nie wy​łą​cza. Sia​dam w dru​gim fo​te​lu, Agnes na so​fie obok pie​ska. Za​raz się jej po​zbę​dę. Roz​ma​wia​my przez chwi​lę o ope​ra​cji, jaką nie​daw​no prze​szedł, uda​ję za​in​te​re​so​wa​nie. Za ty​dzień za​czy​na che​mio​te​ra​pię. – Po​ko​nam tego przy​błę​dę, Paul – mówi, ale tak ja​koś bez prze​ko​na​nia. My​śli pew​nie, że trzy​mam za nie​go kciu​ki. Że przy​je​cha​łem z No​we​go Mek​sy​ku na Flo​ry​dę za​tro​ska​ny jego sta​nem zdro​wia. Je​stem wię​cej niż pe​wien, że gdy​bym to ja le​żał bli​ski śmier​ci w szpi​ta​lu, War​ren Tra​cey wy​na​la​zł​by ja​kąś wy​mów​kę, żeby mnie tam nie od​wie​dzić. Dla​cze​go więc my​śli, że in​te​re​su​je mnie jego che​mio​te​ra​pia? Dla​cze​go? Znam go nie od dzi​siaj i do​brze wiem dla​cze​go. On jest w swo​im mnie​ma​niu kimś wy​jąt​ko​wym. On GRAŁ. Owszem, nie za​kwa​li​fi​ko​wał się do Pan​te​onu Sław, ale za​li​cza się do eli​ty, któ​ra w po​cie czo​ła wy​no​si​ła te sła​wy na pie​de​stał. Przez całe ży​cie bu​jał w swo​im wła​snym nar​cy​stycz​nym świat​ku, któ​re​go on jest pęp​kiem. Słu​cham go, wtrą​ca​jąc zdaw​ko​we py​ta​nia i ko​men​ta​rze. Jak dłu​go po​trwa che​mio​te​ra​pia? Ja​kie są ro​ko​wa​nia? Znam go​ścia, któ​ry prze​żył z ra​kiem trzust​ki pięt​na​ście lat. Czy są jesz​cze prze​wi​dzia​ne ja​kieś ope​ra​cje? Oj​ciec nie pyta mnie o mamę, o moją żonę, o moje cór​ki, o swo​ją cór​kę ani o jej dzie​ci. Jak zwy​kle świat krę​ci się wo​kół War​re​na. Agnes, któ​ra jest ni​ska, przy​sa​dzi​sta i co naj​mniej w wie​ku War​re​na, sie​dzi na so​fie, głasz​cze pie​ska i wpa​tru​je się w mo​je​go ojca z głu​pa​wym uśmie​chem, tak jak​by ten opo​wia​dał coś nie​spo​ty​ka​nie za​baw​ne​go i ory​gi​nal​ne​go. Po dzie​się​ciu mi​nu​tach do​cho​dzę do wnio​sku, że nie​wie​le trze​ba, by roz​śmie​szyć Agnes. Za​sta​na​wiam się, czy przy​szło jej w ogó​le do gło​wy, żeby, jak na pa​nią domu przy​sta​ło, za​pro​po​no​wać mi coś do pi​cia. Spo​glą​dam na nią i mó​wię: – Słu​chaj, Agnes, mam kil​ka spraw, któ​re chciał​bym omó​wić z War​re​nem na osob​no​ści. Wiesz, ta​kich ro​dzin​nych, oso​bi​stych ra​czej. Mo​gła​byś nas zo​sta​wić na parę mi​nut sa​mych? Nie jest jej to w smak, ale oj​ciec uśmie​cha się i wska​zu​je gło​wą na drzwi. Agnes wy​cho​dzi z po​ko​ju ob​ra​żo​na, trza​ska​jąc drzwia​mi. Się​gam po pi​lo​ta, wy​łą​czam te​le​wi​zor i py​tam: – Wiesz, War​ren, kogo dziś rano wi​dzia​łem?

– A niby skąd mam to wie​dzieć? – Jo​ego Ca​stle’a. No​co​wa​łem wczo​raj w Ca​li​co Rock i dzi​siaj rano go wi​dzia​łem. – Mam na​dzie​ję, że by​łeś tam tyl​ko prze​jaz​dem. – Otóż nie. Wy​bra​łem się tam spe​cjal​nie po to, żeby go zo​ba​czyć. Oj​ciec przy​gar​bia się, at​mos​fe​ra gęst​nie​je. Pa​trzę na nie​go, ale on sie​dzi ze wzro​kiem wbi​tym w pod​ło​gę. Mija mi​nu​ta, po​tem na​stęp​na. W koń​cu od​chrzą​ku​je. – Masz mi coś do po​wie​dze​nia? – pyta. Pod​no​szę się z fo​te​la, sia​dam na skra​ju sto​li​ka. Mam te​raz ojca na wy​cią​gnię​cie ręki i uświa​da​miam so​bie, jak mało mnie łą​czy z tym pod​sta​rza​łym, umie​ra​ją​cym czło​wie​kiem. Wię​cej we mnie gnie​wu niż współ​czu​cia, ale obie​ca​łem so​bie, że nie będę wra​cał do prze​szło​ści. – Chcia​łem cię pro​sić, War​ren, że​byś się spo​tkał z Joem. I to już, bo cza​su zo​sta​ło nie​wie​le, póki jesz​cze ży​jesz, póki on żyje. To ostat​ni dzwo​nek. Jedź tam, po​ga​daj z nim, po​daj mu rękę, po​wiedz, jak z tym na​praw​dę było, prze​proś… No, co tu dużo mó​wić, przy​najm​niej spró​buj roz​li​czyć się z prze​szło​ścią. Krzy​wi się, jak​by go coś za​bo​la​ło. Pa​trzy na mnie, otwie​ra usta, chce coś po​wie​dzieć, ale nie może. – Mó​wię po​waż​nie, War​ren. Kła​miesz od trzy​dzie​stu lat, a prze​cież obaj wie​my, jak na​praw​dę było. Cho​ciaż raz w ży​ciu zdo​bądź się na od​wa​gę, przy​znaj, że zro​bi​łeś to umyśl​nie, i prze​proś. Nig​dy nie pró​bo​wa​łeś się z nim skon​tak​to​wać, spoj​rzeć mu w oczy. Spoj​rzeć w oczy praw​dzie. Wprost prze​ciw​nie. Kła​ma​łeś, kła​ma​łeś, kła​ma​łeś, aż w koń​cu sam chy​ba uwie​rzy​łeś w swo​je kłam​stwa. Skończ z tym, wy​znaj Jo​emu praw​dę i po​wiedz mu, że ża​łu​jesz. – Od​waż​ny z cie​bie gość, że przy​jeż​dżasz tu​taj pra​wić mi mo​ra​ły. – Od​wa​gi mi nie bra​ku​je, w prze​ci​wień​stwie do cie​bie. Gdy​byś ją miał, po​je​chał​byś się z nim spo​tkać. Po​ja​dę z tobą i kie​dy to za​ła​twisz, od razu le​piej się po​czu​jesz. – Pa​trz​cie go, jaki mą​dra​la. – Wiem, co mó​wię. Czer​wie​nie​je z gnie​wu, ale mil​czy. Mija ko​lej​na mi​nu​ta. – Co mu po​wie​dzia​łeś? – pyta w koń​cu. – Nic. Nie roz​ma​wia​li​śmy. Wi​dzia​łem go z da​le​ka. Cho​dzi o la​sce, moc​no uty​ka. Przez cie​bie. – Nie chcia​łem go tra​fić. Pod​no​szę ręce i wy​bu​cham śmie​chem. – No i zno​wu. Naj​więk​sze kłam​stwo w dzie​jach zor​ga​ni​zo​wa​ne​go ba​se​bal​lu, a co gor​sza, wszy​scy wie​dzą, że to kłam​stwo, z nami dwo​ma włącz​nie. – Wy​no​cha z mo​je​go domu! – Za​raz so​bie pój​dę. Ale spójrz​my praw​dzie w oczy, War​ren. Nie do​ży​jesz Bo​że​go Na​ro​dze​nia. A wszyst​ko prze​ma​wia prze​ciw​ko to​bie. Kie​dy umrzesz, nikt z two​ich zna​jo​mych nie po​wie: „Sta​ry, po​czci​wy War​ren, tak ko​chał swo​je dzie​ci”. Albo: „War​ren szcze​rze ko​chał wszyst​kie swo​je żony”. Albo: „Du​sza czło​wiek był z tego War​re​na”. Nic z tych rze​czy, bo to wszyst​ko pa​su​je do cie​bie jak pięść do oka. Je​dy​ne, co po​ja​wi się w two​im ne​kro​lo​gu, je​śli w ogó​le taki po​wsta​nie, to fakt, że na​rzu​ci​łeś naj​bar​dziej osła​wio​ną dyń​kę

w dzie​jach tej gry. I że zro​bi​łeś to umyśl​nie, nisz​cząc naj​bar​dziej obie​cu​ją​cą ka​rie​rę wszech cza​sów. Tak cię za​pa​mię​ta​ją, War​ren, i nic na to nie po​ra​dzisz. – Wyjdź. – Już idę, War​ren, daj mi tyl​ko skoń​czyć. Nig​dy nie na​pra​wisz krzywd, ja​kie wy​rzą​dzi​łeś naj​bliż​szym: za​nie​dby​wa​nie dzie​ci, znę​ca​nie się nad sy​nem, gnę​bie​nie żony, zdra​dy mał​żeń​skie, al​ko​ho​lizm… dłu​go by tak wy​li​czać. Tego nie da się już od​krę​cić, War​ren, na​wet gdy​byś chciał, a za​ło​żę się, że na​wet o tym nie my​ślisz. Ale jest ktoś, do kogo mo​żesz wy​cią​gnąć rękę i przy​wró​cić mu wia​rę w czło​wie​ka. Zrób to, War​ren. Zrób to dla Jo​ego. Zrób to dla sie​bie. Zrób to dla mnie. – Chy​ba na mózg ci pa​dło. Się​gam do kie​sze​ni kurt​ki i wyj​mu​ję kil​ka zło​żo​nych we czwo​ro kar​tek. – Prze​czy​taj to, War​ren. Ty​tuł brzmi Zdyń​ko​wa​nie Jo​ego Ca​stle’a, au​tor Paul Tra​cey, syn War​re​na. Na​pi​sa​łem ten tekst wie​le lat temu i ty​siąc razy go prze​re​da​go​wy​wa​łem. Każ​de sło​wo jest praw​dzi​we. Za​mie​rzam go opu​bli​ko​wać za​raz po two​jej śmier​ci. Może w „Sports Il​lu​stra​ted”, może w „Ba​se​ball Mon​th​ly”, może w któ​rejś z chi​ca​gow​skich ga​zet, nie wiem jesz​cze gdzie, ale na pew​no znaj​dzie się ktoś, kto przyj​mie to do dru​ku. Nie we​zmę ani cen​ta. Wy​star​czy mi, że praw​da uj​rzy świa​tło dzien​ne. – Rzu​cam mu kart​ki na ko​la​na. – Ale nie zro​bię tego, je​śli po​je​dziesz ze mną do Ca​li​co Rock i spo​tkasz się z Joem. – To szan​taż? – Tak, szan​taż. Pry​mi​tyw​ny szan​taż, ale cel jest szczyt​ny. Rzu​cam na sofę swo​ją wi​zy​tów​kę. – Za​trzy​ma​łem się tu nie​da​le​ko, w Best We​stern. Gdy​byś chciał ze mną po​ga​dać, to cze​kam w two​im ulu​bio​nym Wink’s Waf​fles ju​tro o dzie​wią​tej rano. War​ren dra​pie się po czo​le, kie​dy wy​cho​dzę z po​ko​ju. Agnes nie od​pro​wa​dza mnie do drzwi. *** Wra​cam do Best We​stern, dzwo​nię ze swo​je​go po​ko​ju do domu i roz​ma​wiam z Sarą, po​tem scho​dzę na dół coś prze​ką​sić. W ho​te​lo​wej re​stau​ra​cji jest pu​sto i nie​przy​tul​nie. Przy bar​ku kil​ku fa​ce​tów ga​wę​dzi przy drin​kach. Sia​dam przy sto​li​ku, za​ma​wiam ka​nap​kę i her​ba​tę. W ką​cie stoi włą​czo​ny te​le​wi​zor. Leci mecz Cub​sów z Met​sa​mi, dźwięk jest przy​ci​szo​ny. Pierw​szy raz od trzy​dzie​stu lat oglą​dam trans​mi​sję spo​tka​nia ba​se​bal​lo​we​go.

Rozdział 16

Ósme​go wrze​śnia 1973 roku w San Die​go War​ren Tra​cey za​czy​nał na gór​ce mio​ta​cza w me​czu z Pa​dre​sa​mi. W pierw​szej run​dzie za​wi​nił dwa spa​cer​ki, w dru​giej ko​lej​ne dwa. Spra​woz​daw​ca ra​dio​wy, Ralph Ki​ner, okre​ślił jego na​rzu​ty jako „ża​ło​sne”. Kie​dy Yogi Ber​ra zdej​mo​wał go z gór​ki, Pa​dre​si pro​wa​dzi​li już pię​cio​ma obie​ga​mi, dwie bazy zaj​mo​wa​li ich bie​ga​cze, i Met​si, któ​rzy wy​gra​li osiem z dzie​się​ciu ostat​nich me​czów, byli w po​waż​nych kło​po​tach. W żad​nym ze swo​ich trzech ostat​nich wy​stę​pów War​ren nie ro​ze​grał wię​cej niż trzy run​dy, za​wi​nia​jąc za to sie​dem​na​ście obie​gów na dwa​na​ście hi​tów oraz trzy​na​ście spa​cer​ków, i jego śred​nia za​wi​nio​nych obie​gów zbli​ża​ła się do licz​by trzy​cy​fro​wej. Od cza​su zdyń​ko​wa​nia Jo​ego Ca​stle’a pił​ki z jego na​rzu​tów no​to​rycz​nie nie mie​ści​ły się w stre​fie straj​ku i wie​dział o tym każ​dy pał​karz Na​tio​nal Le​ague. No​wo​jor​scy dzien​ni​ka​rze spor​to​wi i ki​bi​ce do​ma​ga​li się jego gło​wy i sta​wa​ło się oczy​wi​ste, że Met​si mu​szą coś z tym zro​bić. Co praw​da dru​ży​na wy​gry​wa​ła, ale War​ren był jej naj​słab​szym ogni​wem i otwar​cie już spe​ku​lo​wa​no, kim go za​stą​pić. Ta pre​sja ro​sła. Pięt​na​ste​go wrze​śnia Met​si mie​li grać w Chi​ca​go trój​mecz z Cub​sa​mi i za​cho​dzi​ła oba​wa, że po​ja​wie​nie się War​re​na Tra​ceya na Wri​gley do​pro​wa​dzi do roz​le​wu krwi. Do sie​dzi​by Met​sów, do re​dak​cji ga​zet, do do​mów nie​któ​rych za​wod​ni​ków dru​ży​ny przy​cho​dzi​ły ano​ni​my z po​gróż​ka​mi. Chi​ca​gow​scy dzien​ni​ka​rze spor​to​wi spe​ku​lo​wa​li, do cze​go może dojść na Wri​gley, je​śli Met​si będą na tyle nie​roz​waż​ni, by wy​sta​wić War​re​na Tra​ceya na gór​kę mio​ta​cza. Ko​mi​sarz Bo​wie Kuhn trzy​mał rękę na pul​sie. Czter​na​ste​go wrze​śnia, trzy ty​go​dnie po zdyń​ko​wa​niu, Met​si po​dzię​ko​wa​li War​re​no​wi Tra​cey​owi za współ​pra​cę. *** Oczy​wi​ście oj​ciec nie za​dzwo​nił do domu, żeby po​dzie​lić się z nami tą wia​do​mo​ścią. Wy​ma​ga​ło​by to doj​rza​ło​ści i odro​bi​ny od​wa​gi, któ​rych jemu bra​kło. Met​si byli wte​dy

w Los An​ge​les i do​pie​ro kie​dy na​sta​wi​łem ra​dio na sta​cję na​da​ją​cą przed​me​czo​we stu​dio, usły​sza​łem Lind​seya Nel​so​na i Ral​pha Ki​ne​ra roz​ma​wia​ją​cych o pod​ję​tej przez Met​sów de​cy​zji po​zby​cia się War​re​na Tra​ceya oraz pod​su​mo​wu​ją​cych jego grę w bie​żą​cym se​zo​nie i ka​rie​rę w ogó​le. Przed mie​sią​cem miał na kon​cie sie​dem zwy​cięstw i sie​dem po​ra​żek i spi​sy​wał się cał​kiem nie​źle. Ale od cza​su wy​pad​ku z Joem Ca​stle’em był do ni​cze​go. W gło​sach Nel​so​na i Ki​ne​ra sły​sza​łem ulgę. Nie mó​wi​li tego wprost, ale oni też oba​wia​li się re​ak​cji Wri​gley Field, gdy​by na​stęp​ne​go dnia w skła​dzie Met​sów na bo​isko wy​szedł War​ren Tra​cey. Mama była na kor​cie te​ni​so​wym od​da​lo​nym o kil​ka prze​cznic od na​sze​go domu. Uzna​łem, że im wcze​śniej się do​wie, że jej mąż zo​stał z dnia na dzień bez pra​cy, tym le​piej. Wsia​dłem na ro​wer i po​je​cha​łem tam. Cze​ka​łem cier​pli​wie, aż skoń​czy po​je​dy​nek, i pod​bie​głem do niej, kie​dy scho​dzi​ła z kor​tu. Bar​dzo się prze​ję​ła. Oj​ciec miał już trzy​dzie​ści czte​ry lata i usu​nię​cie z dru​ży​ny ozna​cza​ło dla nie​go ko​niec ka​rie​ry. Nie wie​dzia​łem, ile ro​dzi​ce mają oszczęd​no​ści ani czy w ogó​le od​kła​da​li na czar​ną go​dzi​nę, cho​ciaż mama roz​sąd​nie za​rzą​dza​ła do​mo​wym bu​dże​tem. Na do​da​tek bez​ro​bot​ny te​raz oj​ciec bę​dzie spę​dzał w domu wię​cej cza​su, a ta per​spek​ty​wa ni​ko​mu z nas się nie po​do​ba​ła. Wa​lił się w gru​zy nasz mały świat. Oj​ciec był bez pra​cy i bez per​spek​tyw na przy​szłość. Co​raz wię​cej pił, co​raz czę​ściej nie wra​cał na noc do domu i z byle po​wo​du wsz​czy​nał awan​tu​ry z mamą, któ​ra za​czy​na​ła prze​bą​ki​wać o roz​po​czę​ciu no​we​go ży​cia, bez nie​go. Z po​wo​du ano​ni​mo​wych te​le​fo​nów już dwa razy zmie​nia​li​śmy nu​mer i te​raz mie​li​śmy za​strze​żo​ny. Przed na​szym do​mem czę​sto par​ko​wał po​li​cyj​ny wóz pa​tro​lo​wy. Ba​li​śmy się. *** Cub​si wy​gra​li dwa z trzech me​czów z Met​sa​mi. Obe​szło się bez bi​ja​tyk, bez dy​niek, bez usu​nięć z bo​iska. Obie dru​ży​ny pro​wa​dzi​ły w ta​be​li Gru​py Wschod​niej Na​tio​nal Le​ague, idąc prak​tycz​nie łeb w łeb; do koń​ca se​zo​nu po​zo​sta​wa​ło jesz​cze pięt​na​ście spo​tkań i żad​na nie chcia​ła ry​zy​ko​wać na fi​ni​szu ko​lej​ne​go za​wie​sze​nia albo kon​tu​zji. Cub​si, bez Jo​ego w skła​dzie, wy​gra​li je​de​na​ście, a prze​gra​li trzy​na​ście spo​tkań. Ich dzie​się​cio​punk​to​we pro​wa​dze​nie sprzed trzech ty​go​dni stop​nia​ło do jed​ne​go punk​tu. To​nę​li w chi​ca​gow​skim sty​lu, za to Met​si roz​wi​ja​li skrzy​dła. Ki​bi​ce Cub​sów nie mie​li wąt​pli​wo​ści, że zdyń​ko​wa​nie Jo​ego Ca​stle’a było za​pla​no​wa​nym przez Met​sów ata​kiem ma​ją​cym na celu po​zby​cie się go z bo​iska, a tym sa​mym po​grą​że​nie ich dru​ży​ny. Met​si mie​li w War​re​nie Tra​ceyu ide​al​ne​go eg​ze​ku​to​ra – wę​drow​ne​go łow​cę głów, któ​re​go moż​na było po​ka​zo​wo, z hu​kiem wy​wa​lić, kie​dy już wy​ko​na brud​ną ro​bo​tę. War​to​ścio​wi za​wod​ni​cy, tacy jak Se​aver, Ko​osman czy Ma​tlack, mie​li czy​ste ręce. I nie były to tyl​ko czcze spe​ku​la​cje pod​pi​tych by​wal​ców ba​rów. Po​dob​ne teo​rie spi​sko​we snu​ło te​raz wie​lu chi​ca​gow​skich dzien​ni​ka​rzy spor​to​wych, co pod​sy​ca​ło na​stro​je. Była jesz​cze na​dzie​ja, ale co​raz słab​sza, że Joe wy​bu​dzi się ze śpiącz​ki, wy​sko​czy z łóż​ka, wy​bie​gnie ze szpi​ta​la i wró​ci w daw​nej for​mie na bo​isko. Jed​nak z każ​dym dniem sta​wa​ło się to co​raz mniej praw​do​po​dob​ne. ***

Osiem​na​ste​go wrze​śnia, kie​dy po ro​ze​gra​niu trój​me​czu z Cub​sa​mi Met​si wy​je​cha​li do Mont​re​alu, Joe Ca​stle od​zy​skał przy​tom​ność i ode​zwał się do pie​lę​gniar​ki. Mama pierw​sza usły​sza​ła o tym w ra​diu. Wsko​czy​łem od razu na ro​wer i po​je​cha​łem do Toma Sab​ba​ti​nie​go po​roz​ma​wiać o tym wiel​kim wy​da​rze​niu. Pan Sab​ba​ti​ni wie​dział, co prze​ży​wam, i za​ofe​ro​wał się, że za​wie​zie nas w naj​bliż​szą so​bo​tę do szpi​ta​la. Na​stęp​ne​go dnia po szko​le po​sze​dłem do bi​blio​te​ki i prze​czy​ta​łem, co pi​szą na ten te​mat „Tri​bu​ne” i „Sun-Ti​mes”. Stan Jo​ego był nadal po​waż​ny, ale przy​najm​niej się obu​dził, roz​ma​wiał i jadł. Czu​wa​ją​cy przy jego łóż​ku Red po​zwo​lił dzien​ni​ka​rzo​wi „Tri​bu​ne” wejść na dzie​sięć mi​nut do sali. Kie​dy dzien​ni​karz za​py​tał Jo​ego, jak się czu​je, ten od​po​wie​dział: „By​wa​ło, że czu​łem się dużo le​piej”. W ar​ty​ku​le opi​sa​no go jako otu​ma​nio​ne​go, sen​ne​go i mało ko​mu​ni​ka​tyw​ne​go. Do tek​stu do​łą​czo​na była fo​to​gra​fia przed​sta​wia​ją​ca Jo​ego z oban​da​żo​wa​ną gło​wą, przy​po​mi​na​ją​ce​go ofia​rę woj​ny. Na pra​wym oku też miał opa​tru​nek. Le​ka​rze mar​twi​li się o to oko. Szpi​tal Mo​unt Si​nai za​sy​py​wa​ny był li​sta​mi, kwia​ta​mi, upo​min​ka​mi, sztur​mo​wa​ły go rze​sze lu​dzi chcą​cych od​wie​dzić Jo​ego. W prze​stron​nym foy​er na par​te​rze urzą​dzo​no pro​wi​zo​rycz​ny ką​cik pa​mię​ci. Po​środ​ku wi​sia​ła wiel​ka fo​to​gra​fia Jo​ego – ta z okład​ki „Sports Il​lu​stra​ted” – po obu jej stro​nach dłu​gie i sze​ro​kie pły​ty kor​ko​we. Set​ki ki​bi​ców przy​pi​na​ło do tych ta​blic li​ści​ki, li​sty i pocz​tów​ki do Jo​ego. Pod ta​bli​ca​mi sta​ły tek​tu​ro​we pu​dła peł​ne kwia​tów, cze​ko​lad i in​nych po​dar​ków. My z To​mem też na​pi​sa​li​śmy li​sty, ale nie po​ka​za​li​śmy ich so​bie przed za​kle​je​niem ko​pert. Mój za​czy​nał się od słów: „Dro​gi Joe, na​zy​wam się Paul Tra​cey i je​stem sy​nem War​re​na. Bar​dzo Cię prze​pra​szam za to, co Ci zro​bił mój oj​ciec”. Da​lej pi​sa​łem, jak pil​nie śle​dzi​łem jego ka​rie​rę, jak go po​dzi​wiam i jak go​rą​co mu ży​czę, żeby wy​do​brzał i wró​cił na bo​isko. W so​bo​tę z sa​me​go rana po​je​cha​li​śmy po​cią​giem do mia​sta. Był pięk​ny je​sien​ny po​ra​nek; li​ście na drze​wach już żół​kły i sze​le​ści​ły w po​wie​wach lek​kie​go wie​trzy​ku, kie​dy ma​sze​ro​wa​li​śmy przez Cen​tral Park. We​szli​śmy do szpi​ta​la od stro​ny Pią​tej Alei. Ręcz​nie ma​lo​wa​na ta​blicz​ka in​for​mo​wa​ła: ŚCIA​NA JO​EGO CA​STLE’A, strzał​ka wska​zy​wa​ła w lewo. Zna​leź​li​śmy tę ścia​nę i przy​pię​li​śmy swo​je li​sty do kor​ko​wej ta​bli​cy je​den obok dru​gie​go, jak naj​bli​żej jego fo​to​gra​fii. Ja​kaś wo​lon​ta​riusz​ka po​wie​dzia​ła nam, że li​sty, kart​ki i upo​min​ki są co dwa, trzy dni zbie​ra​ne i wszyst​kie zo​sta​ną prze​ka​za​ne panu Ca​stle’owi w od​po​wied​nim cza​sie. Po​dzię​ko​wa​ła nam, że przy​szli​śmy. – Gdzie on leży? – spy​ta​łem. – Na czwar​tym pię​trze – od​par​ła, spo​glą​da​jąc w górę – ale tam nie wol​no wcho​dzić. – Jak się dzi​siaj czu​je? – Sły​sza​łam, że le​piej – po​wie​dzia​ła i nie skła​ma​ła. W ga​ze​tach pi​sa​no, że stan zdro​wia Jo​ego po​wo​li się po​pra​wia, ale jego wiel​ki po​wrót na bo​isko sta​je się co​raz mniej praw​do​po​dob​ny. Po​sta​li​śmy parę mi​nut przed kor​ko​wy​mi ta​bli​ca​mi i kar​to​na​mi peł​ny​mi upo​min​ków. Zer​ka​łem w głąb szpi​tal​nych ko​ry​ta​rzy od​bie​ga​ją​cych w lewo i w pra​wo od foy​er. Kor​ci​ło mnie, żeby po​szu​kać win​dy, wje​chać na czwar​te pię​tro, prze​kraść się ja​koś do sali Jo​ego i po​roz​ma​wiać z nim oso​bi​ście. Ale roz​są​dek wziął górę nad emo​cja​mi. ***

Pan Sab​ba​ti​ni uro​dził się i wy​cho​wał na Lo​wer East Side i znał tam​te oko​li​ce jak wła​sną kie​szeń. Do tego ki​bi​co​wał Yan​ke​esom. Miał już bi​le​ty na mecz, po​je​cha​li​śmy me​trem na Bronx, pod The Ho​use That Ruth Bu​ilt2, i po​po​łu​dnie upły​nę​ło nam na oglą​da​niu Yan​ke​esów z Thur​ma​nem Mun​so​nem, Gra​igiem Net​tle​sem i Bob​bym Mur​ce​rem w skła​dzie w po​je​dyn​ku z Orio​le​sa​mi, u któ​rych pierw​sze skrzyp​ce gra​li Bro​oks Ro​bin​son, Boog Po​well i Paul Bla​ir. Do​szli​śmy z To​mem do wnio​sku, że kie​dy ty​po​wa​li​śmy dru​ży​ny, w któ​rych chcie​li​by​śmy w przy​szło​ści grać, mie​li​śmy chy​ba klap​ki na oczach, bio​rąc pod uwa​gę tyl​ko te z Na​tio​nal Le​ague. Bo prze​cież była jesz​cze Ame​ri​can Le​ague. Pan Sab​ba​ti​ni przy​znał nam ra​cję. Ale coś się zmie​ni​ło. Moje ma​rze​nia nie były już tak spre​cy​zo​wa​ne i eks​cy​tu​ją​ce. Moja mi​łość do ba​se​bal​lu ga​sła. Żar​to​wa​li​śmy z To​mem, czym by się tu kie​ro​wać przy wy​bo​rze któ​rejś z dru​żyn Ame​ri​can Le​ague – bar​wa​mi stro​jów me​czo​wych, wiel​ko​ścią sta​dio​nu, tra​dy​cją zwy​cięstw, zna​ny​mi za​wod​ni​ka​mi z prze​szło​ści i tak da​lej – ale nie było już w tym ta​kiej pa​sji, jak jesz​cze nie​daw​no. Pan Sab​ba​ti​ni przy​słu​chi​wał się na​sze​mu prze​ko​ma​rza​niu, śmiał się, do​po​wia​dał coś od sie​bie. Bar​dzo go lu​bi​łem. Za​wsze zna​lazł dla nas czas, za​wsze był w do​brym hu​mo​rze, cie​pło, ja​kie od nie​go biło, pod​trzy​my​wa​ło mnie na du​chu w trud​nych chwi​lach. Wie​dział o trzę​sie​niach zie​mi i wstrzą​sach wtór​nych tar​ga​ją​cych moim świa​tem i da​wał mi od​czuć, że mam go po swo​jej stro​nie.

Rozdział 17

Wcho​dzę o ósmej trzy​dzie​ści do Wink’s Waf​fles i pro​szę o sto​lik przy oknie. Na sali mnó​stwo se​nio​rów. Przy​cią​ga​ni tu​taj ra​ba​tem dla tych po sześć​dzie​sią​tym pią​tym roku ży​cia, na​py​cha​ją się bez umia​ru ka​lo​ria​mi. Kel​ner​ka nie jest za​chwy​co​na moim wy​bo​rem sto​li​ka, mó​wię jej więc, że spo​dzie​wam się jesz​cze trzech osób. To po​ma​ga. Sa​dza mnie tam, gdzie chcia​łem, przy oknie, nie​da​le​ko sto​li​ka, przy któ​rym przed czte​re​ma laty moje dziew​czyn​ki po​zna​wa​ły swo​je​go dziad​ka ze stro​ny ojca. Są​czę kawę, prze​glą​dam ga​ze​tę i zer​kam od cza​su do cza​su na par​king przed re​stau​ra​cją. O ósmej pięć​dzie​siąt pięć skrę​ca na nie​go wó​zek gol​fo​wy. To War​ren, jest sam. Par​ku​je w rzę​dzie po​dob​nych wóz​ków, wy​sia​da po​wo​li, prze​cią​ga się i ru​sza wol​nym kro​kiem cha​rak​te​ry​stycz​nym dla czło​wie​ka po po​waż​nej ope​ra​cji chi​rur​gicz​nej. Jest śmier​tel​nie cho​ry, ale po jego po​sta​wie wciąż moż​na po​znać by​łe​go spor​tow​ca. Gło​wa wy​so​ko unie​sio​na, pierś wy​pię​ta, w ru​chach śla​dy daw​nej spraw​no​ści. W ręku trzy​ma plik kar​tek, to bez wąt​pie​nia moje wspo​mnie​nia ze zdyń​ko​wa​nia. Ma​cham do nie​go. Przy​sia​da się; nie po​da​je mi ręki, nie uśmie​cha się na​wet. Oczy ma za​czer​wie​nio​ne i pod​puch​nię​te, tak jak​by całą noc ich nie zmru​żył. – Za​bra​niam ci pu​bli​ko​wa​nia tego gów​na – za​ga​ja. – Dzień do​bry, War​ren. Do​brze spa​łeś? – Sły​sza​łeś, co po​wie​dzia​łem. – Sły​sza​łem, War​ren, a opu​bli​ko​wać opu​bli​ku​ję. Co ma zna​czyć ten gru​biań​ski ję​zyk? Do​pie​kło do ży​we​go? Bo chy​ba nie na​zwiesz tego ste​kiem kłamstw? – To jest stek kłamstw. Pod​cho​dzi kel​ner​ka, War​ren za​ma​wia kawę. – Cze​go chcesz do​wieść? – po​dej​mu​je, kie​dy zno​wu zo​sta​je​my sami. – Ni​cze​go. Chcę cię tyl​ko zmu​sić, że​byś choć raz w ży​ciu zmie​rzył się z kon​se​kwen​cja​mi swo​ich po​stęp​ków. – Po​wie​dział, co wie​dział. – Słu​chaj, War​ren, masz na su​mie​niu wie​le grzesz​ków, któ​rych nie zdą​żysz już od​ku​pić,

ale mógł​byś przy​najm​niej prze​pro​sić za ten je​den, za​nim odej​dziesz. – Nig​dzie się nie wy​bie​ram. Wal​czę z tym pa​skudz​twem zę​ba​mi i pa​zu​ra​mi i le​ka​rze do​brze mi ro​ku​ją. Nie chcę się z nim spie​rać, czy umie​ra, czy nie. Je​śli my​śli, że za​li​cza się do tych pię​ciu pro​cent szczę​ścia​rzy, któ​rym uda​je się prze​żyć jesz​cze pięć lat, to jego spra​wa. Kel​ner​ka przy​no​si mu kawę i pyta o oso​by, któ​re mają do nas do​łą​czyć. – Bę​dzie​my tyl​ko my dwaj – od​po​wia​dam. – Co pa​no​wie za​ma​wia​ją? – Ja po​pro​szę go​fra. – Dla mnie nic – wy​bur​ku​je War​ren i od​pra​wia ją nie​cier​pli​wym mach​nię​ciem ręki. – Kto we​dług cie​bie wy​dru​ku​je ten pasz​kwil? – pyta. – Czy​tasz „Sports Il​lu​stra​ted”? – Nie. – Roz​ma​wia​łem już dwu​krot​nie z ich na​czel​nym, Jer​rym Kil​pa​tric​kiem. Fa​cet w moim wie​ku, po​cho​dzi z Chi​ca​go. Jego ko​nik to ba​se​ball. Jest za​in​te​re​so​wa​ny tą hi​sto​rią i praw​dą. W Chi​ca​go nig​dy nie za​po​mną Jo​ego Ca​stle’a i Kil​pa​trick jest zda​nia, że tekst wzbu​dzi spo​re za​in​te​re​so​wa​nie. Zwłasz​cza po two​jej śmier​ci. – Nie wiesz, jak było na​praw​dę – war​czy. – Obaj wie​my, jak było, War​ren. Upi​ja ły​czek kawy, pa​trzy w okno. – Co ty tam mo​żesz wie​dzieć. Nie znasz re​guł tej gry. – Masz na my​śli ko​deks, War​ren? Te nie​pi​sa​ne za​sa​dy ba​se​bal​lu, z któ​rych jed​na mówi, że dyń​ki wol​no ci na​rzu​cać, je​śli chcesz, punkt pierw​szy: od​pę​dzić pał​ka​rza sto​ją​ce​go za bli​sko bazy do​mo​wej; punkt dru​gi: ode​grać się za wcze​śniej​sze zdyń​ko​wa​nie za​wod​ni​ka two​jej dru​ży​ny; punkt trze​ci: po​ka​zać pał​ka​rzo​wi, gdzie jego miej​sce, je​że​li po za​li​cze​niu hita ob​ra​ża mio​ta​cza swo​im za​cho​wa​niem. Punk​tów czwar​te​go i pią​te​go nie pa​mię​tam. O to ci cho​dzi, War​ren? Bo jak o to, to nie masz nic na swo​je uspra​wie​dli​wie​nie. Joe stał w od​po​wied​niej od​le​gło​ści od bazy, nikt przed​tem nie ci​snął pił​ką w za​wod​ni​ka two​jej dru​ży​ny i Joe ni​czym ci się nie na​ra​ził. Sko​si​łeś go, bo za​zdro​ści​łeś mu suk​ce​su, tak? – Nie masz o ni​czym po​ję​cia. – No to mnie oświeć, War​ren. Dla​cze​go nie ża​łu​jesz tego, co zro​bi​łeś? – Taki już jest sport. Fut​bo​li​sta skrę​ca so​bie w star​ciu kark albo roz​wa​la ko​la​no i nig​dy już nie za​gra. Bok​ser do​zna​je wstrzą​śnie​nia mó​zgu. Kie​row​ca raj​do​wy wy​pa​da z tra​sy i gi​nie. Nar​ciarz spa​da w prze​paść. Wy​pad​ki cho​dzą po lu​dziach i kie​dy się zda​rza​ją, nie la​men​tu​jesz, nie tłu​ma​czysz się, nie sta​rasz się wszyst​kie​go od​krę​cić. Sport to sport. Nie będę się sprze​czał. Mógł​bym przez go​dzi​nę wy​ty​kać mu błę​dy w jego po​kręt​nej lo​gi​ce, ale to i tak nic by nie dało. Milk​nie​my; od są​sied​nich sto​li​ków do​cho​dzi gwar roz​mów. Praw​dę mó​wiąc, nie pa​mię​tam, kie​dy ostat​ni raz by​li​śmy z oj​cem sam na sam. Od​kąd nas zo​sta​wił, spo​ty​ka​łem się z nim kil​ka​krot​nie, w tym dwa razy z jego ini​cja​ty​wy, ale za​wsze w szer​szym gro​nie. A za​wsze chcia​łem mu wy​po​mnieć nie​go​dzi​wo​ści, któ​rych się do​pu​ścił. Te​raz też wal​czę z po​ku​są wy​gar​nię​cia mu w oczy, ja​kie kosz​mar​ne mie​li​śmy z nim ży​cie. Obie​cu​ję so​bie jed​nak, że tego nie zro​bię. Wąt​pię, czy w obec​nym sta​nie du​cha War​ren Tra​cy, sta​jąc się obiek​tem wer​bal​nej na​pa​ści, usie​dział​by spo​koj​nie na miej​-

scu. Mimo wszyst​ko wciąż jest wo​jow​ni​kiem. Kel​ner​ka przy​no​si mi go​fra – gru​be​go, de​se​ro​we​go, po​la​ne​go bitą śmie​ta​ną. Sara za gło​wę by się zła​pa​ła, gdy​by to zo​ba​czy​ła. Od​gry​zam kęs i po​wra​cam do prze​rwa​nej roz​mo​wy: – Czy​li w koń​cu, po trzy​dzie​stu la​tach, przy​zna​jesz, że z roz​my​słem rzu​ci​łeś w Jo​ego? – Nic ci nie po​wiem, bo za​raz to do​pi​szesz do swo​ich wy​po​cin. Od kie​dy za​czą​łeś prać pu​blicz​nie ro​dzin​ne bru​dy, stra​ci​łem do cie​bie za​ufa​nie. – Daję sło​wo, że wszyst​ko, co mi dzi​siaj po​wiesz, zo​sta​nie mię​dzy nami. – Nie wie​rzę. – Dla​cze​go rzu​ci​łeś w Jo​ego Ca​stle’a? – To był aro​ganc​ki szcze​niak i nie po​do​ba​ło mi się, jak po​trak​to​wał Dut​cha Pat​to​na. Gra​łem z Dut​chem w Cle​ve​land. – Nie był wca​le aro​ganc​ki, a przy​najm​niej nie bar​dziej niż inni za​wod​ni​cy Ma​jor Le​ague. I nie gra​łeś z Dut​chem Pat​to​nem w Cle​ve​land. Dutch nig​dy nie grał w In​dian​sach. – Nie spusz​cza​jąc z nie​go wzro​ku, od​gry​zam ko​lej​ny kęs go​fra. Otwie​ra usta, oczy mu pło​ną, chy​ba za​raz da mi w zęby. Na​gle krzy​wi się z bólu i przy​kła​da dłoń do brzu​cha. Za​po​mnia​łem, w ja​kim jest sta​nie. – Do​brze się czu​jesz? – py​tam. – Nic mi nie jest. – Nie wy​glą​da na to. – Za​raz przej​dzie. Ju​tro gram w gol​fa. Z ulgą wi​tam tę zmia​nę te​ma​tu. Ga​wę​dzi​my przez parę mi​nut o gol​fie i at​mos​fe​ra się roz​luź​nia. Po​tem zno​wu gęst​nie​je, kie​dy do​wia​du​ję się, że grał w gol​fa już jako sze​ścio​la​tek; że w wie​ku sie​dem​na​stu lat wy​grał Ma​ry​land Open; a ze mną nie ro​ze​grał ani jed​nej rund​ki. Tak, męż​czy​zna sie​dzą​cy ze mną przy sto​li​ku jest dla mnie tyl​ko bio​lo​gicz​nym oj​cem. Ni​kim wię​cej. Do​ja​dam szyb​ko go​fra i od​su​wam od sie​bie ta​le​rzyk. – Pró​bo​wa​łeś wy​ja​śnić, dla​cze​go zdyń​ko​wa​łeś Jo​ego. Chy​ba jesz​cze z tym nie skoń​czy​li​śmy. – Taki z cie​bie mą​dra​la, to sam so​bie wy​ja​śnij – war​czy gniew​nie. – Ja to wiem, War​ren. Od daw​na. Po​wo​dów było kil​ka. Za​zdro​ści​łeś mu suk​ce​su i po​pu​lar​no​ści. Kie​dy już w pierw​szej run​dzie za​li​czył ho​me​ra, uzna​łeś to za afront. Za​pra​gną​łeś zo​stać pierw​szym, któ​ry tra​fi go w gło​wę. Lu​bi​łeś rzu​cać w lu​dzi i wsz​czy​nać awan​tu​ry. I by​łeś za​zdro​sny o mnie, bo la​tem ty​siąc dzie​więć​set sie​dem​dzie​sią​te​go trze​cie​go roku, po​dob​nie jak rze​sze in​nych chłop​ców, po​dzi​wia​łem Jo​ego Ca​stle’a. By​łeś na mnie zły. Sta​ra​łeś się to na​pro​sto​wać, sam chcia​łeś być moim ido​lem i nie mo​głeś znieść my​śli, że za wzór do na​śla​do​wa​nia sta​wiam so​bie in​ne​go za​wod​ni​ka. Jest tych po​wo​dów jesz​cze wię​cej, ale da​ruj​my so​bie ich wy​li​cza​nie. – Uwa​żasz, że po​szło o cie​bie? – Tego nie po​wie​dzia​łem, War​ren. Tyl​ko ty wiesz, dla​cze​go to zro​bi​łeś. Naj​gor​sze, że nie po​tra​fisz się do tego przy​znać. Kła​ma​łeś przez trzy​dzie​ści lat i nig​dy nie mia​łeś od​wa​gi po​wie​dzieć, jak było na​praw​dę. – Brzmi to o wie​le bru​tal​niej, niż w moim za​my​śle mia​ło za​brzmieć. Oj​ciec przy​gar​bia się, na czo​ło wy​stę​pu​ją mu kro​pel​ki potu. Marsz​czy nos i le​d​wie do​-

sły​szal​nie mru​czy: – Prze​pra​szam, Paul, że cię roz​sta​wia​łem po ką​tach. Sfru​stro​wa​ny prze​wra​cam ocza​mi i na usta ci​śnie mi się prze​kleń​stwo. – Już ty​siąc razy za to prze​pra​sza​łeś, War​ren. Nie w tej spra​wie tu przy​je​cha​łem. Było, mi​nę​ło. Oj​ciec ocie​ra pot z czo​ła pa​pie​ro​wą ser​wet​ką. Po​bladł jesz​cze bar​dziej. Po​cią​ga ły​czek kawy i spo​glą​da na mnie znad fi​li​żan​ki. Gło​sem na​gle przy​ga​szo​nym, schryp​nię​tym, mówi: – Tak, rzu​ci​łem w Jo​ego, ale przy​się​gam, nie chcia​łem mu zro​bić krzyw​dy. Spo​dzie​wa​łem się tego naj​więk​sze​go i naj​bar​dziej nie​udol​ne​go z kłamstw w dzie​jach ba​se​bal​lu, a może i ca​łe​go spor​tu. – No nie, wła​snym uszom nie wie​rzę – pry​cham, krę​cąc z nie​do​wie​rza​niem gło​wą. – To samo od stu lat dur​ne, bez​na​dziej​ne tłu​ma​cze​nie się mio​ta​czy. Do​brze, War​ren, a więc bez owi​ja​nia w ba​weł​nę. Na​rzu​ca​cie szyb​ką pił​kę, ja​kieś dzie​więć​dzie​siąt pięć mil na go​dzi​nę, z sześć​dzie​się​ciu stóp, ce​lu​jąc z roz​my​słem w pał​ka​rza, tak żeby tra​fi​ła go w gło​wę gdzieś mię​dzy szy​ją a ka​skiem i po​wa​li​ła na zie​mię, naj​le​piej po​zba​wia​jąc przy​tom​no​ści. Niech go zno​szą z bo​iska, niech pau​zu​je parę me​czów. A kie​dy taka dyń​ka spo​wo​du​je po​waż​ną kon​tu​zję, każ​dy się za​rze​ka: „Ojej, ja nie chcia​łem”. Nie wi​dzisz, ja​kie to dzie​cin​ne, War​ren? Po​wta​rza​jąc to, je​steś ża​ło​sny. Zno​wu mam świa​do​mość, że brzmi to zbyt bru​tal​nie, ale po​no​si mnie gniew. Oj​ciec spusz​cza gło​wę, kiwa nią, po​tem spo​glą​da w okno. Przed wej​ściem do re​stau​ra​cji cze​ka tłu​mek eme​ry​tów. Kel​ner​ka zer​ka co rusz w na​szą stro​nę. Chy​ba cho​dzi jej o sto​lik, przy któ​rym sie​dzi​my, ale mnie się nie spie​szy. – To był tyl​ko ele​ment gry – mam​ro​cze w koń​cu oj​ciec. – Może two​jej – fu​kam. – Na​zy​wa​li cię wte​dy na​wet łow​cą głów. – Nie by​łem żad​nym łow​cą głów. – To dla​cze​go ce​lo​wa​łeś im w gło​wy? Dla​cze​go nie rzu​ci​łeś tą pił​ką w udo, bio​dro albo w że​bra Jo​ego, gdzieś po​ni​żej bar​ku? Tak jest w ko​dek​sie, praw​da, War​ren? Ko​deks mówi, że w pew​nych przy​pad​kach wol​no ci rzu​cić w pał​ka​rza; to ro​zu​miem. Ale ko​deks mówi rów​nież, że nie wol​no ce​lo​wać w gło​wę. Nie za​sła​niaj się ko​dek​sem, War​ren. Ty od po​cząt​ku chcia​łeś zdyń​ko​wać Jo​ego. I zro​bi​łeś to. – Nu​dzi mnie już ta roz​mo​wa. Cze​go ty ode mnie chcesz, Paul? – Jedź ze mną do Ca​li​co Rock. Usią​dziesz z Joem, po​da​cie so​bie ręce, po​ga​da​cie o tam​tym me​czu, o ży​ciu i tak w ogó​le. Będę przy tym. Joe ma dwóch bra​ci, któ​rzy się nim opie​ku​ją, oni też na pew​no się tam zja​wią. To bę​dzie wie​le zna​czy​ło dla Jo​ego i jego ro​dzi​ny. Za​pew​niam cię, War​ren, że nie po​ża​łu​jesz. Za​mknij​my wresz​cie ten roz​dział. Oj​ciec bie​rze do ręki mój tekst. – A jak nie, to opu​bli​ku​jesz to po mo​jej śmier​ci? – Otóż to – od​po​wia​dam. Za​czy​nam mieć wąt​pli​wo​ści, czy szan​taż był naj​lep​szą stra​te​gią otwar​cia. Prze​dzie​ra kart​ki na pół i rzu​ca je na sto​lik. – No to pu​bli​kuj – mówi. – Mnie i tak już nie bę​dzie. – Wsta​je, wy​cho​dzi z re​stau​ra​cji, prze​py​cha się przez tłu​mek przed wej​ściem, ru​chy ma cał​kiem spraw​ne jak na sta​re​go,

scho​ro​wa​ne​go czło​wie​ka. Wsia​da do wóz​ka gol​fo​we​go, chwy​ta kie​row​ni​cę i nie​ru​cho​mie​je. To chy​ba ko​lej​ny atak ostre​go bólu. Po​grą​żo​ny w my​ślach pa​trzy przed sie​bie, a we mnie bu​dzi się na​dzie​ja, że jed​nak się zde​cy​do​wał. Ale nie, ru​sza, i je​stem już pe​wien, że wię​cej go nie zo​ba​czę.

Rozdział 18

Dwu​dzie​ste​go trze​cie​go wrze​śnia le​ka​rze wy​da​li ko​mu​ni​kat o sta​nie zdro​wia Jo​ego. Wsku​tek uszko​dze​nia ner​wu wzro​ko​we​go Joe utra​cił, i to na trwa​łe, osiem​dzie​siąt pro​cent zdol​no​ści wi​dze​nia w pra​wym oku. Praw​do​po​do​bień​stwo, że jesz​cze kie​dyś za​gra, jest „bli​skie zeru”. Ki​bi​ce Cub​sów byli zdru​zgo​ta​ni. Ich wiel​ka na​dzie​ja na przy​szłość już nig​dy nie wyj​dzie na bo​isko. Pod​ła​ma​ni byli rów​nież za​wod​ni​cy. Ko​le​gom Jo​ego z dru​ży​ny szło bez nie​go jak po gru​dzie i wia​do​mość z No​we​go Jor​ku ich do​bi​ła. Tego dnia po po​łu​dniu prze​gra​li sro​mot​nie z Bra​ve​sa​mi, po​tem po​le​gli w ko​lej​nych trzech me​czach i spa​dli w ta​be​li na dru​gie miej​sce, za Met​sów, któ​rzy od​no​si​li zwy​cię​stwo za zwy​cię​stwem i byli już bli​scy wy​wal​cze​nia mi​strzo​stwa Gru​py Wschod​niej Na​tio​nal Le​ague. Bły​sko​tli​wa i tra​gicz​na za​ra​zem ka​rie​ra Jo​ego Ca​stle’a do​bie​gła koń​ca. Jego do​ko​na​nia były god​ne po​dzi​wu – w trzy​dzie​stu ośmiu me​czach, ja​kie ro​ze​grał, sto sześć​dzie​siąt razy wcho​dził na pał​kę, za​li​cza​jąc sie​dem​dzie​siąt osiem hi​tów, dwa​dzie​ścia je​den ho​me​rów, dwa​dzie​ścia je​den du​bli, osiem tri​pli oraz trzy​dzie​ści je​den skra​dzio​nych baz. Czter​dzie​ści je​den wy​pał​ko​wa​nych awan​sów. Sku​tecz​no​ścią od​bi​ja​nia bił wszyst​kich na gło​wę, ale do księ​gi re​kor​dów nie tra​fił, bo za krót​ko grał. A oto inne usta​no​wio​ne przez nie​go re​kor​dy: (1) jako pierw​szy de​biu​tant za​li​czył trzy ho​me​ry w swo​im pierw​szym me​czu; (2) jako pierw​szy de​biu​tant nie za​li​czył żad​nej wpad​ki w swo​ich pierw​szych dzie​więt​na​stu me​czach; (3) jako pierw​szy de​biu​tant skradł bazę w dzie​wię​ciu me​czach z rzę​du; (4) jako pierw​szy de​biu​tant skradł dru​gą i trze​cią bazę w sied​miu róż​nych me​czach; co naj​waż​niej​sze, (5) za​li​czył pięt​na​ście hi​tów z rzę​du w pięt​na​stu wej​ściach na pał​kę. Poza tym wy​rów​nał re​kor​dy kil​ku in​nych de​biu​tan​tów, włą​cza​jąc w to czte​ry hity w pierw​szym ro​ze​gra​nym me​czu. Ale dwu​dzie​ste​go trze​cie​go wrze​śnia 1973 roku nie​wie​le to już zna​czy​ło za​rów​no dla nie​go, jak i dla jego ki​bi​ców.

*** Oj​ciec, po roz​bra​cie z Met​sa​mi, wró​cił w koń​cu do domu i pod​czas pierw​sze​go ro​dzin​ne​go obia​du pró​bo​wał ma​lo​wać przed nami wi​zje świe​tla​nej przy​szło​ści, jaka się przed nim te​raz otwie​ra. Jego oso​bą in​te​re​so​wa​ło się ja​ko​by kil​ka dru​żyn. Ne​go​cja​cje już się to​czy​ły, kon​trak​ty cze​ka​ły na pod​pi​sa​nie. Słu​cha​li​śmy tego, uda​jąc, że wie​rzy​my, ale swo​je wie​dzie​li​śmy. Od​ma​lo​wał z nu​dów ga​raż, za​in​sta​lo​wał nowe ryn​ny, po​dłu​bał przy sa​mo​cho​dzie. Wszyst​ko wska​zy​wa​ło, że za​mie​rza po​zo​stać tu na dłu​żej. Mama gry​wa​ła dużo w te​ni​sa i po ci​chu roz​glą​da​ła się za pra​cą. Pew​ne​go po​po​łu​dnia wró​ci​łem ze szko​ły, pla​nu​jąc, jak zwy​kle, że po​ka​żę się tyl​ko ro​dzi​com i po​bie​gnę do Sab​ba​ti​nich. Oj​ciec oglą​dał w du​żym po​ko​ju te​le​wi​zję. – Paul, może by​śmy tro​chę po​rzu​ca​li? – za​py​tał, kie​dy prze​cho​dzi​łem. – Mu​szę ćwi​czyć ra​mię, bo mi się jesz​cze za​sta​nie. Chcia​łem od​mó​wić, ale nie po​tra​fi​łem. – Nie ma spra​wy. A po​przy​sią​głem so​bie, że nig​dy wię​cej nie po​tre​nu​ję z oj​cem pił​ką ba​se​bal​lo​wą. *** …mie​li​śmy na po​dwór​ku wy​dzie​lo​ny pla​cyk imi​tu​ją​cy pole we​wnętrz​ne, z pio​no​wym ar​ku​szem dyk​ty peł​nią​cym funk​cję ban​dy i drew​nia​ną bazą do​mo​wą. Oj​ciec chwy​cił mnie za ra​mię i wy​ce​dził: – Po pierw​sze, nig​dy wię​cej mnie nie igno​ruj. Sły​szysz? Je​stem two​im oj​cem, a o ba​se​bal​lu wiem ty​siąc razy wię​cej niż te pa​ja​ce, któ​re na​zy​wa​ją sie​bie tre​ne​ra​mi. – Spró​bo​wa​łem się uwol​nić z jego uści​sku, ale trzy​mał moc​no. Był wście​kły. – Sły​szysz, co do cie​bie mó​wię? Nig​dy wię​cej mnie nie igno​ruj. – Sły​szę, tato. Pu​ścił moją rękę i uniósł pal​cem bro​dę. – Patrz na mnie – wark​nął. – Patrz mi w oczy, kie​dy do cie​bie mó​wię. W ba​se​ball moż​na grać do​brze albo źle, a ty grasz w nie​go tak, że go​rzej już nie moż​na. Nig​dy, po​wta​rzam, nig​dy nie po​zwa​laj pał​ka​rzo​wi na ta​kie po​pi​sy. Nie po​zwa​laj na nie na żad​nym po​zio​mie tej gry, obo​jęt​ne, czy masz do​pie​ro osiem lat, czy grasz w mi​strzo​stwach świa​ta. Sta​waj tam. Po​ka​żę ci, jak się ta​kich dup​ków tem​pe​ru​je. Wzią​łem pał​kę i sta​ną​łem przy ba​zie do​mo​wej. Oj​ciec cof​nął się o ja​kieś pięć​dzie​siąt stóp. Miał na dło​ni rę​ka​wi​cę, a w niej trzy pił​ki. Ja, je​de​na​sto​la​tek bez ka​sku na gło​wie, sta​łem na​prze​ciw​ko mio​ta​cza Met​sów, któ​ry nie tyl​ko był zły, ale tak​że za​mie​rzał na​uczyć mnie okrut​nej sztu​ki przy​wo​ły​wa​nia do po​rząd​ku pał​ka​rza. – Ko​deks mówi, że je​śli za​li​czy taki hita i bę​dzie pa​ja​co​wał, obie​ga​jąc bazy, to kie​dy wyj​dzie na​stęp​nym ra​zem na pał​kę, two​im obo​wiąz​kiem jest go sko​sić. Mu​sisz bro​nić ho​no​ru swo​je​go i swo​jej dru​ży​ny. Sły​szysz? – Sły​szę, tato. – Ja to ro​bię w trze​cim na​rzu​cie. Nie​któ​rzy nie cze​ka​ją i ko​szą ta​kich w pierw​szym. Ja nie, bo więk​szość pał​ka​rzy jest wte​dy na to przy​go​to​wa​na. Ja bio​rę ich na prze​cze​ka​nie.

Mój pierw​szy na​rzut to szyb​ka pił​ka sto​pę od stre​fy straj​ku. Za​mach​nął się i po​słał szyb​ką pił​kę, któ​ra mi​nę​ła o sto​pę stre​fę straj​ku. Nie była taka zno​wu szyb​ka, ale ja, po​nie​waż by​łem jesz​cze dziec​kiem, mia​łem wra​że​nie, że mknie z szyb​ko​ścią bły​ska​wi​cy. – Nie od​ska​kuj! – wark​nął oj​ciec. – Te​raz dru​gi na​rzut, taki sam jak pierw​szy. – Za​mach i ko​lej​na szyb​ka pił​ka sto​pę od stre​fy straj​ku. – No i te​raz za​ła​twia​my su​kin​sy​na. Od​prę​żył się tro​chę, my​śli, że sta​ram się wce​lo​wać w ze​wnętrz​ny róg stre​fy straj​ku, i nie spo​dzie​wa się, że za​raz obe​rwie. Bez oba​wy, Paul, nie będę rzu​cał w two​ją gło​wę, nie od​ska​kuj. Stój, jak na praw​dzi​we​go pał​ka​rza przy​sta​ło. By​łem spa​ra​li​żo​wa​ny stra​chem. Oj​ciec za​mach​nął się i rzu​cił pił​ką we mnie, nie za wy​so​ko i nie tak moc​no, jak by mógł, ale kie​dy tra​fi​ła mnie w udo, za​bo​la​ło jak dia​bli i chy​ba krzyk​ną​łem. – Wi​dzisz?! – wrza​snął oj​ciec. – Prze​ży​łeś. Tak to się robi. Dwie szyb​kie pił​ki obok stre​fy straj​ku, trze​cia w sku​bań​ca, naj​le​piej w gło​wę. – Za​krząt​nął się, po​zbie​rał pił​ki, a ja roz​cie​ra​łem udo, z tru​dem ha​mu​jąc łzy. – Daj mi pał​kę, a sam bierz rę​ka​wi​cę – po​wie​dział. Te​raz ja by​łem mio​ta​czem, a on pał​ka​rzem. – Dwie szyb​kie pił​ki obok stre​fy. Je​dzie​my. Pierw​sza pił​ka z mo​je​go na​rzu​tu wy​lą​do​wa​ła w tra​wie, trzy sto​py od bazy do​mo​wej. – Paul, no co ty, do ja​snej cho​le​ry? – wark​nął oj​ciec, ko​ły​sząc pał​ką jak ra​so​wy pał​karz. – Ona musi do​le​cieć do rę​ka​wi​cy ła​pa​cza. Dru​gą pił​kę rzu​ci​łem wy​żej i da​lej. – No – mruk​nął oj​ciec, po​stę​pu​jąc krok w moją stro​nę. – A te​raz we mnie, tu​taj. – Po​stu​kał pal​cem w bok swo​jej gło​wy. – Ce​luj w ucho. – Cof​nął się na swo​je sta​no​wi​sko przy ba​zie do​mo​wej. – W ucho. Nie bój się, nic mi nie bę​dzie. Nie masz jesz​cze ta​kiej pary w ręku. Sta​łem czter​dzie​ści stóp od nie​go, ści​ska​łem w ręku pił​kę i wal​czy​łem z po​ku​są wy​bi​cia mu nią zę​bów, roz​kwa​sze​nia nosa, roz​trza​ska​nia czasz​ki. Po​de​rwa​łem ko​la​no do bro​dy i rzu​ci​łem. Pił​ka prze​szła nad środ​kiem bazy do​mo​wej, ide​al​ny strajk. Kie​dy od​bi​ła się od ban​dy, oj​ciec pod​niósł ją, od​rzu​cił mi i krzyk​nął: – Nie pę​kaj, cy​ko​rze! We mnie, po​wie​dzia​łem! Na​rzu​ci​łem na​stęp​ną szyb​ką pił​kę, jesz​cze wy​żej, ale wciąż nad bazą do​mo​wą. Pod​niósł ją i jesz​cze bar​dziej wku​rzo​ny od​rzu​cił mi z ca​łych sił. Ściem​nia​ło się. Pił​ka otar​ła się o szew rę​ka​wi​cy i ude​rzy​ła mnie w pierś. Wrza​sną​łem z bólu i roz​pła​ka​łem się, a on był już przy mnie i darł się: – Jak nie rzu​cisz w moją gło​wę, to ci dup​sko sko​pię, zro​zu​mia​no?! Kie​dy wra​cał na bazę, zer​k​ną​łem na dom. Jill wy​glą​da​ła z okna swo​jej sy​pial​ni na pię​trze. Moje trze​cie po​dej​ście do zdyń​ko​wa​nia ojca było tak samo nie​sku​tecz​ne jak dwa pierw​sze. Pił​ka po​le​cia​ła wy​so​ko, ale w stre​fę straj​ku, da​le​ko od celu, któ​ry mi wy​zna​czył. Prze​chwy​cił ją w lo​cie gołą ręką. Dla mio​ta​cza to obe​lga, ale mnie było już wszyst​ko jed​no. Chcia​łem się wresz​cie uwol​nić od tego sza​leń​ca. Od​rzu​cił pał​kę i do​sko​czył do mnie.

– Ty tchó​rzu, za​sra​ny tchó​rzu! Żeby to ro​bić, trze​ba mieć jaja, i mio​tacz musi je mieć. – Ale nie w Ma​łej Li​dze – wy​krztu​si​łem. – W każ​dej li​dze! Uznał chy​ba, że szko​da na mnie pię​ści, bo do​sta​łem na od​lew grzbie​tem le​wej dło​ni. Pra​wą, tą od mio​ta​nia, na​tu​ral​nie oszczę​dzał. Stęk​ną​łem i upa​dłem, a kie​dy po​chy​lił się nade mną i chwy​cił za koł​nierz, usły​sza​łem krzyk mamy: – Zo​staw go, War​ren! Sta​ła parę kro​ków od nas, za​mie​rza​jąc się na ojca ki​jem ba​se​bal​lo​wym, któ​ry chy​ba po raz pierw​szy w ży​ciu wzię​ła do rąk. Zza jej ple​ców wy​glą​da​ła Jill. Na kil​ka se​kund wszy​scy znie​ru​cho​mie​li, a ja, ko​rzy​sta​jąc z nada​rza​ją​cej się oka​zji, od​czoł​ga​łem się. – Odłóż tę pał​kę – po​wie​dział oj​ciec. – Ude​rzy​łeś go w twarz, ban​dzio​rze – wy​sy​cza​ła mama. – I jesz​cze rzu​cił w nie​go pił​ką – pi​snę​ła Jill. – Za​mknij się – wark​nął oj​ciec. Sta​li​śmy tak jesz​cze parę se​kund, po​tem ru​szy​li​śmy w kie​run​ku domu. Ro​dzi​ce ze​szli do piw​ni​cy i dłu​go się tam kłó​ci​li, a na ko​niec oj​ciec wsiadł do sa​mo​cho​du i gdzieś po​je​chał. (FRAG​MENT ZDYŃ​KO​WA​NIA JO​EGO CA​STLE’A PIÓ​RA PAU​LA TRA​CEYA, SYNA WAR​RE​NA)

Rozdział 19

Cze​ka​jąc na sa​mo​lot na lot​ni​sku w Atlan​cie, dzwo​nię do Cla​ren​ce’a Ro​oka. Że​gna​łem się z nim nie​ca​łe dwie doby temu, a wy​da​je mi się, że upły​nął mie​siąc. – Nie zgad​niesz, kto wczo​raj wie​czo​rem do mnie za​dzwo​nił – mówi Cla​ren​ce. – Char​lie czy Red? – Char​lie. Otóż te​le​fo​no​wał do nie​go Joe i po​wie​dział, że wi​dział mnie na bo​isku z ja​kimś nie​zna​jo​mym, w związ​ku z czym on chce się upew​nić, czy wszyst​ko gra. Ale Char​lie tak za​wsze: „Cla​ren​ce, wszyst​ko gra?”. Za​pew​ni​łem go, że jak naj​bar​dziej, to był tyl​ko mój sio​strze​niec z Tek​sa​su, któ​ry chciał zo​ba​czyć na​sze bo​isko. – Dla​cze​go nie po​wie​dzia​łeś mu praw​dy? – py​tam. – No, po​wie​dzia​łem, ale póź​niej. Prze​my​śla​łem to, na​ra​dzi​łem się z Fay i od​dzwo​ni​łem do Char​lie​go. Po​wie​dzia​łem, że mam do omó​wie​nia waż​ną spra​wę z nim i z Re​dem, i za​pro​po​no​wa​łem spo​tka​nie przy ka​wie. Spo​tka​li​śmy się dzi​siaj rano w ta​kiej ustron​nej ka​fej​ce na pół​noc​nych pe​ry​fe​riach mia​stecz​ka. Po​wie​dzia​łem im o to​bie, o two​jej wi​zy​cie i tak da​lej… – Ury​wa, to nie​do​bry znak. – Niech zgad​nę. Nie roz​pła​ka​li się na wieść, że War​ren Tra​cey umie​ra na raka? – Ano nie. Pau​za, ko​lej​ny zły znak. – A jak im się spodo​bał po​mysł spro​wa​dze​nia go do Ca​li​co Rock, żeby się spo​tkał z Joem? – Nie za bar​dzo, przy​najm​niej z po​cząt​ku. Nie spodo​ba​ło im się na​wet, że ty tu przy​je​cha​łeś. – I za​strze​lą mnie, je​śli zno​wu się u was po​ka​żę? – Nie. Po​tem się udo​bru​cha​li, obie​ca​li mi na​wet, że spy​ta​ją Jo​ego, jak by się na ta​kie spo​tka​nie za​pa​try​wał. A co na to twój oj​ciec? Nie od​po​wia​dam wprost. – Nie po​wie​dział „nie”. Po​ga​da​li​śmy, tro​chę po​wspo​mi​na​li​śmy. Naj​gor​sze, że do nie​go wciąż nie do​cie​ra, że śmierć za​glą​da mu w oczy, a do​pó​ki nie do​trze, trud​no go bę​dzie

prze​ko​nać. – Bie​da​czy​sko. – Mnie go ja​koś nie żal. Py​tam o Fay i roz​mo​wa prze​sta​je się kle​ić. Go​dzi​nę póź​niej sie​dzę już w sa​mo​lo​cie do Dal​las. Do​cie​ram wresz​cie do domu, Sara i dziew​czyn​ki cze​ka​ją na mnie z ko​la​cją. Na​sze cór​ki nie wie​dzą, do​kąd ani po co wy​jeż​dża​łem, roz​ma​wia​my więc o week​en​dzie, któ​ry za​mie​rza​my spę​dzić pod na​mio​tem w gó​rach. Ale Sara jest cie​ka​wa, co mi się uda​ło osią​gnąć. Zda​ję jej re​la​cję po ko​la​cji, kie​dy sprzą​ta​my ze sto​łu, a dziew​czyn​ki są już w łóż​kach. – I co da​lej? – pyta Sara. – Nie wiem. Od​cze​kam ja​kieś dwa ty​go​dnie i za​dzwo​nię do War​re​na, spy​tam, jak się czu​je po che​mio​te​ra​pii, na​po​mknę zno​wu o Joem. – Jak brzmi to two​je ulu​bio​ne po​wie​dzon​ko? Nie je​stem jesz​cze na​wet w po​ło​wie dro​gi… – Nie je​stem jesz​cze na​wet w po​ło​wie dro​gi do pierw​szej bazy. Tak, to do​brze pod​su​mo​wu​je wy​nik mo​jej wy​pra​wy. War​ren da​lej od​sta​wia twar​dzie​la i tak mu pew​nie zo​sta​nie do gro​bo​wej de​ski. – I nie ża​łu​jesz tej po​dró​ży? – Ani tro​chę. Zo​ba​czy​łem Jo​ego Ca​stle’a, po​ga​da​łem z War​re​nem i cho​ciaż nie​wie​le z nim zwo​jo​wa​łem, to może za ja​kiś czas coś z tego wy​nik​nie. A co naj​waż​niej​sze, wy​pi​łem szkla​necz​kę brzo​skwi​nio​wej bran​dy z Ar​kan​sas. – A co to ta​kie​go? – Bim​ber. – Po​da​ją go do ko​la​cji? – Nie, to zde​cy​do​wa​nie po​ko​la​cyj​ny drink, przy​najm​niej u pań​stwa Ro​oków. Cla​ren​ce na​zwał go „kro​pel​ka​mi na do​bre tra​wie​nie”. – I jaki mają smak? – Ogień w pły​nie. – Ślin​ka leci. Masz wię​cej ta​kich mi​łych wra​żeń? – Nie​zu​peł​nie. – Za​dzwo​nisz do Jill? – Może, ale nie dzi​siaj. Wąt​pię, czy in​te​re​su​je ją, co u War​re​na. *** Ty​dzień póź​niej wy​cho​dzę w po​rze lun​chu z biu​ra i jadę do miej​skie​go wie​lo​bo​isko​we​go kom​plek​su, gdzie w szkół​kach ba​se​bal​lo​wych roz​ma​itych lig mło​dzie​żo​wych tre​nu​ją sy​no​wie więk​szo​ści mo​ich zna​jo​mych. Ale, nie li​cząc kil​ku pra​cow​ni​ków, kom​pleks świe​ci pust​ka​mi. Se​zon się skoń​czył. Wcho​dzę na try​bu​ny „bo​iska głów​ne​go” z re​gu​la​mi​no​wych wy​mia​rów dia​men​tem i od​da​lo​ną od nie​go o czte​ry​sta stóp ścia​ną za​po​lo​wą. Sia​dam w cie​niu pod lożą pra​so​wą i od​wi​jam z pa​pie​ru ćwiart​kę pie​czo​ne​go kur​cza​ka. Jest dwu​dzie​sty czwar​ty sierp​nia 2003 roku. Rów​no trzy​dzie​ści lat temu, po po​łu​dniu, sie​dzia​łem z mamą na Shea Sta​dium i pa​trzy​łem, jak mój idol, Joe Ca​stle, wkra​cza na sta​-

no​wi​sko pał​ka​rza, by zmie​rzyć się z moim oj​cem. Wra​cam wspo​mnie​nia​mi do wy​pad​ków tam​te​go dnia i zno​wu sły​szę od​głos, z ja​kim pił​ka tra​fia Jo​ego. Hor​ror, cha​os, prze​ra​że​nie, ka​ret​ka po​go​to​wia, po​tem bi​ja​ty​ka i na​stęp​stwa. Miał pęk​nię​tą w trzech miej​scach czasz​kę. Strza​ska​ną kość po​licz​ko​wą. Krew le​cia​ła mu z uszu i le​ka​rze my​śle​li z po​cząt​ku, że nie żyje. Tam​te wy​da​rze​nia wy​da​ją się te​raz tak od​le​głe w cza​sie. To tra​fie​nie w gło​wę za​koń​czy​ło ka​rie​ry dwóch za​wod​ni​ków i trud​no po​wie​dzieć, na ile za​wa​ży​ło na moim ży​ciu. Zła​ma​ło, tak jak mnie, ser​ce mi​lio​nom lu​dzi, ale ja je​den wie​dzia​łem za​wcza​su, na co się za​no​si. Cie​ka​we, czy Joe pa​mię​ta o tej rocz​ni​cy. Czy robi to co ja – sie​dzi te​raz sa​mot​nie na sta​dio​nie ba​se​bal​lo​wym, wspo​mi​na tam​tą tra​ge​dię i za​sta​na​wia się, co by było gdy​by? Czy roz​pa​mię​tu​je z go​ry​czą, co się wte​dy wy​da​rzy​ło? Bo ja tak. Upły​nę​ło trzy​dzie​ści lat, a ja wciąż czu​ję ucisk w krta​ni na myśl o tam​tym bez​sen​sow​nym fau​lu, któ​ry bru​tal​nie prze​rwał tak pięk​nie za​po​wia​da​ją​cą się ka​rie​rę. Po​dej​rze​wam, że dla War​re​na Tra​ceya ta data nic nie zna​czy. Praw​do​po​dob​nie jest te​raz na polu gol​fo​wym. Już daw​no roz​grze​szył sie​bie z tam​tej dyń​ki: „Taki już jest sport. Wy​pad​ki cho​dzą po lu​dziach”. Zja​dłem pie​czo​ne​go kur​cza​ka, ale sie​dzę da​lej na try​bu​nach i usi​łu​ję przejść do po​rząd​ku dzien​ne​go nad smut​ną hi​sto​rią Jo​ego Ca​stle’a. W koń​cu przy​zna​ję przed sa​mym sobą, że chy​ba nig​dy mi się to nie uda. *** Mija dru​gi ty​dzień. Dziew​czyn​ki wra​ca​ją do szko​ły, ja rzu​cam się w wir pra​cy i po​wo​li za​po​mi​nam o po​my​śle zor​ga​ni​zo​wa​nia po​jed​naw​cze​go spo​tka​nia w Ca​li​co Rock. Pew​ne​go wie​czo​ru dzwo​ni te​le​fon. Od​bie​ra na​sza dzie​się​cio​let​nia Re​bec​ca. Po chwi​li wbie​ga do du​że​go po​ko​ju, wo​ła​jąc: – Tato, ja​kiś War​ren do cie​bie! Spo​glą​da​my z Sarą po so​bie. Żad​ne z nas nie pa​mię​ta, kie​dy ostat​ni raz do nas te​le​fo​no​wał. – Kto to jest ten War​ren? – pyta Re​bec​ca. – Twój dzia​dek – wy​ja​śnia Sara, a ja wsta​ję i idę do kuch​ni. Szyb​ko wy​czu​wam, że oj​ciec dzwo​ni bez żad​ne​go wy​raź​ne​go po​wo​du. Opo​wia​da mi schryp​nię​tym, sła​bym gło​sem, że che​mio​te​ra​pia to nic przy​jem​ne​go. Nie ma ape​ty​tu, tra​ci na wa​dze, wy​pa​da​ją mu wło​sy. Agnes wozi go dwa razy w ty​go​dniu do szpi​ta​la na kro​plów​ki, pod któ​ry​mi spę​dza za każ​dym ra​zem dwie go​dzi​ny w przy​gnę​bia​ją​cej sali z kil​ku​na​sto​ma in​ny​mi cho​ry​mi na raka. Za​ska​ku​je mnie py​ta​niem: – A co u was? Do kuch​ni wcho​dzi Sara i sły​sząc, jak opo​wia​dam o dzie​ciach, robi wiel​kie oczy. Oj​ciec mówi, że te​le​fo​no​wał przed kil​ko​ma go​dzi​na​mi do Jill, ale chy​ba jej nie za​stał, bo nikt nie ode​brał. War​ren Tra​cey dzwo​ni do swo​ich dzie​ci. To znak, że umie​ra.

Rozdział 20

Jes​tem w sta​łym kon​tak​cie z Cla​ren​ce’em Ro​okiem, ale na​sze co​ty​go​dnio​we roz​mo​wy są co​raz krót​sze. W Ca​li​co Rock nie​wie​le się dzie​je i mar​twię się, czy star​cza mu ma​te​ria​łu do ga​ze​ty, któ​rą wy​da​je co śro​dę. Do War​re​na dzwo​nię od przy​pad​ku do przy​pad​ku, nie tyle z tro​ski o jego zdro​wie, ile żeby mu dys​kret​nie przy​po​mnieć o so​bie i o spra​wie, w ja​kiej się z nim ostat​nio skon​tak​to​wa​łem. O Joem Ca​stle’u w tych roz​mo​wach nig​dy nie wspo​mi​na​my. W dru​gim ty​go​dniu paź​dzier​ni​ka, pod​czas na​ra​dy z sze​fem i współ​pra​cow​ni​ka​mi, za​czy​na wi​bro​wać moja ko​mór​ka. W mo​jej fir​mie od​bie​ra​nie ko​mór​ki pod​czas waż​nych spo​tkań nie jest żad​nym prze​stęp​stwem. Wy​cho​dzę na ko​ry​tarz i wi​tam się z Agnes. War​ren jest w szpi​ta​lu, krwo​tok we​wnętrz​ny, ni​skie ci​śnie​nie, co​raz z nim go​rzej. Le​ka​rze po​now​nie go prze​ba​da​li, są roz​le​głe prze​rzu​ty – wą​tro​ba, ner​ki, żo​łą​dek, a co naj​gor​sze, mózg. Stra​cił na wa​dze czter​dzie​ści fun​tów. Agnes uwa​ża, że przy​jął wresz​cie do wia​do​mo​ści fakt, że ten rak go za​bi​je. No i co ja mam na to po​wie​dzieć? Prak​tycz​nie nie znam tej ko​bie​ty, a o jej mężu też nie​wie​le wiem. Po​cie​szam ją, jak po​tra​fię, i obie​cu​ję, że ju​tro od​dzwo​nię. Od​dzwa​niam, ale na​gry​wam się od razu na pocz​tę gło​so​wą. Trzy dni póź​niej, kie​dy wra​cam sa​mo​cho​dem z pra​cy, War​ren dzwo​ni na moją ko​mór​kę. Mówi, że jest już w domu, czu​je się o wie​le le​piej, zmie​nił le​ka​rza pro​wa​dzą​ce​go, bo ten, u któ​re​go le​czył się do tej pory, był idio​tą, i te​raz wi​dzi przed sobą szan​sę na po​ko​na​nie tego raka. Na po​cząt​ku roz​mo​wy jest oży​wio​ny, try​ska ener​gią, ale nie na dłu​go mu jej star​cza. Pod ko​niec głos mu słab​nie, co​raz trud​niej zro​zu​mieć, co mówi. Chcę już za​koń​czyć tę roz​mo​wę, kie​dy na​gle sły​szę: – Wiesz, Paul, my​śla​łem o tej wy​pra​wie do Ar​kan​sas. – O, na​praw​dę? – bą​kam, sta​ra​jąc się ukryć pod​nie​ce​nie. – Tak. Po​do​ba mi się ten po​mysł. Nie wiem, co na to po​wie​dzą moi le​ka​rze, ale spró​buj​my. – Ja​sne, War​ren. Wy​ko​nam parę te​le​fo​nów i dam ci znać.

*** Naj​gor​sze to ta dłu​ga po​dróż sa​mo​cho​dem z War​re​nem w roli pa​sa​że​ra i nie​do​bo​rem te​ma​tów do roz​mo​wy. Uma​wia​my się na lot​ni​sku w Lit​tle Rock, lą​du​ję tam dwie go​dzi​ny przed nim. Zja​dam lunch, pra​cu​ję ja​kiś czas na lap​to​pie, po​tem znaj​du​ję miej​sce, z któ​re​go moż​na ob​ser​wo​wać przy​la​tu​ją​cych. To małe, nie​za​tło​czo​ne lot​ni​sko peł​ne otwar​tych prze​strze​ni i na​tu​ral​ne​go świa​tła. W ostat​niej roz​mo​wie te​le​fo​nicz​nej po​wie​dział mi, że le​ka​rze za​ka​za​li mu tej po​dró​ży, a to tyl​ko bar​dziej go zde​ter​mi​no​wa​ło. W koń​cu przy​znał, że nie uda mu się po​ko​nać no​wo​two​ru, w związ​ku z czym mach​nął ręką na che​mio​te​ra​pię. „Ja już chy​ba nie do​ży​ję Bo​że​go Na​ro​dze​nia, Paul”, po​wie​dział, jak​by te świę​ta coś kie​dyś dla nie​go zna​czy​ły. Boże Na​ro​dze​nie. Kie​dy mia​łem osiem lat, oj​ciec grał w zi​mo​wym tur​nie​ju w We​ne​zu​eli i w Wi​gi​lię się nie po​ja​wił. Roz​pa​ko​wy​wa​li​śmy z Jill pre​zen​ty, a mama pła​ka​ła. Cie​ka​we, czy War​ren też to pa​mię​ta. *** Do​strze​gam go w tłu​mie pa​sa​że​rów wy​sia​da​ją​cych z sa​mo​lo​tu, któ​ry przy​le​ciał z Atlan​ty. Na gło​wie ma czap​kę, bo wy​ły​siał, idzie po​wo​li, ale zde​cy​do​wa​nym kro​kiem. Skur​czył się do roz​mia​rów drob​ne​go czło​wiecz​ka o za​pad​nię​tej pier​si. Cią​gnie za sobą małą wa​liz​kę na kół​kach i roz​glą​da się, szu​ka​jąc mnie wzro​kiem. Kor​ci​ło mnie, żeby z po​wo​dów eko​lo​gicz​nych wy​na​jąć ja​kiś nie​wiel​ki sa​mo​chód o na​pę​dzie hy​bry​do​wym, ale zre​zy​gno​wa​łem, przy​po​mniaw​szy so​bie, że kil​ka go​dzin przyj​dzie nam spę​dzić ra​mię w ra​mię. No i sie​dzi​my w SUV-ie, w któ​rym od​le​głość mię​dzy przed​ni​mi fo​te​la​mi jest od​po​wied​nio duża. Wy​jeż​dża​jąc z Lit​tle Rock, nie​wie​le roz​ma​wia​my. W cią​gu ostat​nich dwóch mie​się​cy oj​ciec po​sta​rzał się o do​bre dzie​sięć lat i te​raz ro​zu​miem, dla​cze​go le​ka​rze od​ra​dza​li mu tę po​dróż. Co chwi​la za​pa​da w drzem​kę i pra​wie się nie od​zy​wa, po​tem na​gle tamy pę​ka​ją: – Boże dro​gi, jak to do​brze uwol​nić się od Agnes. Wy​bu​cham śmie​chem i pró​bu​ję od​gad​nąć, na ja​kie tory zbo​czy ta roz​mo​wa. – Któ​ra ona jest z ko​lei? – py​tam. – Pią​ta, szó​sta? Ra​chu​je przez chwi​lę w pa​mię​ci. – Agnes jest pią​ta. Czwar​ta była Ka​ren. Trze​cia Flo​ren​ce. Dru​ga Da​isy. A wszyst​ko za​czę​ło się od two​jej mat​ki. – Im​po​nu​ją​ce, że wciąż pa​mię​tasz ko​lej​ność. – O, są rze​czy, któ​rych się nie za​po​mi​na. – Iz któ​rą było ci naj​le​piej? Za​sta​na​wia się przez chwi​lę. Je​dzie​my dwu​pa​smo​wą szo​są z far​ma​mi po obu stro​nach. – Żad​nej nie ko​cha​łem tak, jak two​jej mat​ki, w każ​dym ra​zie na po​cząt​ku. Ale za mło​do się po​bra​li​śmy. Tak, ona to mi​łość. Flo​ren​ce to pie​nią​dze. A za seks zło​ty me​dal przy​zna​ję Da​isy. – Prze​pra​szam, że za​py​ta​łem. – Była strip​ti​zer​ką, Da​isy zna​czy. Co za cia​ło.

– Zo​sta​wi​łeś nas dla ja​kiejś strip​ti​zer​ki? – Nie ob​wi​niał​byś mnie, gdy​byś zo​ba​czył ją na sce​nie. – Dłu​go to trwa​ło? – Nie​spe​cjal​nie. Wła​ści​wie to nie pa​mię​tam. I nie zo​sta​wi​łem was dla strip​ti​zer​ki. Po​zna​łem Da​isy już po roz​wo​dzie. – W noc​nym klu​bie? – No prze​cież. Gdzie jesz​cze moż​na po​znać strip​ti​zer​kę? – Nie wiem. Nie mam do​świad​cze​nia w tych spra​wach. – I to ci się chwa​li. – Zdra​dza​łeś mamę? – Tak – przy​zna​je bez wa​ha​nia. – Dla​cze​go? – Nie wiem. – Wzru​sza ra​mio​na​mi. – Co po​wo​du​je męż​czy​zna​mi? Dla​cze​go prze​gry​wa​ją for​tu​ny albo za​pi​ja​ją się na śmierć, albo że​nią z wa​riat​ka​mi? Nie wiem. Wy​cią​gną​łeś mnie tu​taj, do Ar​kan​sas, po to, żeby za​py​tać, dla​cze​go uga​nia​łem się za ba​ba​mi? – Nie, nie po to. I mało mnie to ob​cho​dzi. – Co u mat​ki? – W po​rząd​ku. Wi​du​ję się z nią kil​ka razy w roku. Pięk​na jak za​wsze. – Już mam do​dać, że pre​zen​tu​je się o wie​le atrak​cyj​niej od Agnes, ale w porę gry​zę się w ję​zyk. – Wie o mo​jej cho​ro​bie? – Tak, po​wie​dzia​łem jej w sierp​niu, jak tyl​ko sam się do​wie​dzia​łem. – Wąt​pię, czy się prze​ję​ła. – A po​win​na, War​ren? Bie​rze głę​bo​ki od​dech i zno​wu za​pa​da w drzem​kę. Niech śpi. No​wo​twór, któ​ry zże​ra go od środ​ka, jest bar​dzo bo​le​sny, ale jak​by za​sy​pia ra​zem z nim. Już wcze​śniej za​uwa​ży​łem w kie​szon​ce jego ko​szu​li opa​ko​wa​nie środ​ków prze​ciw​bó​lo​wych. Te​mat jego mał​żeństw, choć nie za​mie​rza​łem go w ogó​le po​ru​szać, mamy już z gło​wy. I kie​dy się bu​dzi, pro​stym py​ta​niem kie​ru​ję roz​mo​wę na wła​ści​we tory: – Roz​gry​wa​łeś kie​dyś mecz w Ar​kan​sas? – A jak​że, w Tek​sań​skiej Li​dze kil​ka razy do roku gra​li​śmy z Tra​ve​ler​sa​mi z Ar​kan​sas. Pięk​ny sta​ry sta​dion w Lit​tle Rock. Sym​pa​tycz​na pu​blicz​ność. War​ren oży​wia się. Za​po​mnia​ne me​cze, daw​ni ko​le​dzy z dru​ży​ny, za​baw​ne zda​rze​nia, szat​nio​wy hu​mor, noc​ne wy​pa​dy w mia​sto, ży​cie w tra​sie – przez wie​le mil słu​cham o ba​se​bal​lu niż​szych lig. Ale oj​ciec szyb​ko się mę​czy i jego dłu​gie mo​no​lo​gi ury​wa​ją się na​gle, bo musi prze​płu​kać wodą usta albo przy​mknąć na chwi​lę oczy. Zno​wu przy​sy​pia, za​pa​da ci​sza, po​tem bu​dzi się i przy​po​mi​na so​bie inną hi​sto​rię. Na prze​strze​ni swo​jej dłu​giej, burz​li​wej ka​rie​ry od​wie​dził dzie​siąt​ki mia​ste​czek, do któ​rych od lat nie wra​cał pa​mię​cią. Sta​ją mu te​raz przed ocza​mi w przy​pły​wie wspo​mnień. Za​ska​ku​ją mnie jego ta​lent ga​wę​dziar​ski i umie​jęt​ność pu​en​to​wa​nia. Im dłu​żej opo​wia​da, tym wię​cej so​bie przy​po​mi​na. Dla​cze​go nig​dy do​tąd tego nie sły​sza​łem? O Joem Ca​stle’u i celu tej po​dró​ży nie roz​ma​wia​my. W pew​nej chwi​li za​no​si się kasz​lem, krzy​wi, łyka pa​styl​kę i zno​wu przy​sy​pia. Je​ste​śmy

już na po​gó​rzu, ściem​nia się. Przed Mo​un​ta​in View, skąd do Ca​li​co Rock jesz​cze ja​kaś go​dzi​na dro​gi, spo​strze​gam ład​ny, schlud​ny mo​tel i skrę​cam na par​king. Pła​cę go​tów​ką za dwa po​je​dyn​cze po​ko​je. War​ren mówi, że nie jest głod​ny i chce się po​ło​żyć. Ja ku​pu​ję so​bie w kio​sku z fast fo​oda​mi ham​bur​ge​ra i za​szy​wam się z nim w swo​im po​ko​ju.

Rozdział 21

Cla​ren​ce cze​ka na nas przed wej​ściem do re​dak​cji „Ca​li​co Rock Re​cord”. Po​ra​nek jest po​god​ny, po​wie​trze rześ​kie i przej​rzy​ste, zu​peł​nie inne niż pod​czas mo​jej po​przed​niej wi​zy​ty w sierp​niu. Main Stre​et bu​dzi się do ży​cia. Do​jeż​dża​my tam o dzie​wią​tej, tak jak się umó​wi​li​śmy. War​ren prze​spał twar​do dzie​sięć go​dzin i mówi, że czu​je się do​brze. – Sły​sza​łem o pań​skiej cho​ro​bie, pa​nie Tra​cey, i bar​dzo panu współ​czu​ję – mówi szcze​rze Cla​ren​ce, kie​dy już uści​snę​li so​bie ręce. – Dzię​ku​ję. I przejdź​my na ty, okay? War​ren je​stem. – A ja Cla​ren​ce. Na​pi​je​cie się kaw​ki? A jak​że. Roz​sia​da​my się w po​pi​so​wo za​gra​co​nym ga​bi​ne​cie Cla​ren​ce’a, by od​pra​wić ry​tu​ał po​ran​nej de​gu​sta​cji kawy. Go​spo​darz in​for​mu​je nas, na czym sta​nę​ło w jego ne​go​cja​cjach z kla​nem Ca​stle’ów. Na ra​zie nie wy​ra​zi​li zgo​dy na spo​tka​nie, ale też nie od​mó​wi​li. Cla​ren​ce jest zda​nia, że spra​wa ru​szy do przo​du, kie​dy się po pro​stu po​ja​wi​my. Wie​dzie​li​śmy obaj – ja przed wy​jaz​dem z San​ta Fe, a War​ren przed wy​jaz​dem z Flo​ry​dy – że to spo​tka​nie może nie dojść do skut​ku, ale mimo wszyst​ko po​sta​no​wi​li​śmy spró​bo​wać. War​ren po​wie​dział mi przez te​le​fon, że le​piej się po​czu​je, je​śli po​dej​mie pró​bę po​roz​ma​wia​nia z Joem, i nie​waż​ne, czy ten bę​dzie się chciał z nim spo​tkać. Je​dzie​my z Cla​ren​ce’em na dru​gi ko​niec mia​stecz​ka, par​ku​je​my pod szkol​nym bo​iskiem. Joe jeź​dzi po​wo​li tam i z po​wro​tem na swo​jej ko​siar​ce mar​ki Toro po za​po​lu i kosi tra​wę, któ​ra już nie ro​śnie. To prze​cież paź​dzier​nik i tra​wa żółk​nie. Wspi​na​my się na try​bu​ny na wy​so​ko​ści trze​ciej bazy i sia​da​my. Na ław​ce za​wod​ni​ków za pierw​szą bazą sie​dzą dwaj męż​czyź​ni w śred​nim wie​ku. – To Red i Char​lie – mówi Cla​ren​ce i pa​trzy​my da​lej w za​du​mie na ko​szą​ce​go tra​wę Jo​ego. Ni​ko​go wię​cej na bo​isku nie ma. Do​cho​dzi dzie​sią​ta rano, w bu​dyn​ku szkol​nym trwa​ją lek​cje. – I on tak co​dzien​nie? – pyta War​ren. Sie​dzi po mo​jej le​wej ręce, Cla​ren​ce po pra​wej. – Przez pięć dni w ty​go​dniu, je​śli po​go​da sprzy​ja – od​po​wia​da Cla​ren​ce. – Od mar​ca do

li​sto​pa​da. – Pięk​ne bo​isko – mru​czy War​ren. – Rok w rok zdo​by​wa pierw​szą na​gro​dę w kon​kur​sie na naj​le​piej utrzy​ma​ne bo​isko ba​se​bal​lo​we w na​szym sta​nie. Nie pa​mię​tam już, ile tych na​gród było. Do​brze mieć peł​no​eta​to​we​go kon​ser​wa​to​ra. Jesz​cze kil​ka chi​rur​gicz​nych cięć i Joe uno​si ostrza ko​siar​ki, pod​jeż​dża do ław​ki przy pierw​szej ba​zie. Tam gasi sil​nik, zsu​wa się z ko​siar​ki i mówi coś do bra​ci. Je​den z nich wsta​je, bie​rze dwa skła​da​ne krze​seł​ka, pod​cho​dzi z nimi do bazy do​mo​wej i roz​kła​da po obu jej stro​nach, na​prze​ciw​ko gór​ki mio​ta​cza. – To Red – mówi ci​cho Cla​ren​ce. Red robi kil​ka kro​ków w na​szą stro​nę i woła: – Pa​nie Tra​cey! – To chy​ba do cie​bie – mó​wię do War​re​na. Ten wsta​je i scho​dzi po​wo​li z try​bun na bo​isko. Red wy​cią​ga rękę. – Je​stem Red Ca​stle – przed​sta​wia się. – Miło pana po​znać. Ści​ska​ją so​bie dło​nie. – Dzię​ki, że to dla mnie ro​bi​cie – mówi War​ren. Joe, pod​pie​ra​jąc się la​ską i po​włó​cząc nogą, kuś​ty​ka w stro​nę krze​se​łek. Lewa ręka zwi​sa mu bez​wład​nie wzdłuż cia​ła. Za​trzy​mu​je się przed War​re​nem, od​da​je la​skę bra​tu i wy​cią​ga pra​wą rękę. War​ren ści​ska ją obie​ma dłoń​mi. – Do​brze cię wi​dzieć, Joe – mówi. – Dzię​ki… że… przy​je​cha​łeś. – Joe wy​po​wia​da te sło​wa z tru​dem, pi​skli​wym gło​sem, i cho​ciaż za​ci​na się po każ​dym, nie jest to by​najm​niej nie​zbor​ny beł​kot. Sia​da​ją na krze​seł​kach przy ba​zie do​mo​wej, Red wra​ca na ław​kę za​wod​ni​ków. Sie​dzą przez chwi​lę za​pa​trze​ni w za​po​le za gór​ką mio​ta​cza, sty​ka​jąc się nie​mal ra​mio​na​mi. O czym my​ślą, wie​dzą tyl​ko oni sami. – Pięk​ne tu ma​cie bo​isko, Joe. – Dzię​ku​ję. *** Nie sły​szy​my ich z try​bun, gdzie sie​dzi​my. Red i Char​lie z ław​ki dla za​wod​ni​ków też chy​ba nie. – Szmat dro​gi z Shea Sta​dium – mówi ci​cho Cla​ren​ce. – Ty​siąc mil i ty​siąc lat. Dzię​ki, że to zor​ga​ni​zo​wa​łeś. – To two​ja za​słu​ga, Paul, ja tyl​ko po​ma​ga​łem. I rad je​stem, że bio​rę w tym udział. Ma​rze​nie dzien​ni​ka​rza. Wiesz, ilu za​go​rza​łych ki​bi​ców ba​se​bal​lu od​da​ło​by wszyst​ko, żeby tu te​raz sie​dzieć? Krę​cę gło​wą. – Z sa​me​go Chi​ca​go parę mi​lio​nów. *** – Przy​kra… spra​wa… z… tym… two​im. ra​kiem… – od​zy​wa się Joe. – Współ​czu​ję.

– Dzię​ki, Joe. Przy​tra​fia się nie​któ​rym i te​raz na mnie tra​fi​ło. Pech. Cza​sa​mi szczę​ście się od czło​wie​ka od​wra​ca. Joe kiwa gło​wą. On naj​le​piej wie, jak z tym jest. Mija mi​nu​ta, a oni sie​dzą za​pa​trze​ni w dal i do​bie​ra​ją sło​wa. – Chy​ba wy​pa​da nam po​ga​dać o ba​se​bal​lu. Po to tu w koń​cu przy​je​cha​łem. Joe wciąż kiwa gło​wą. – Okay. – Czę​sto wspo​mi​nasz tam​to po​po​łu​dnie na Shea Sta​dium, Joe, kie​dy się ostat​ni raz wi​dzie​li​śmy? – Nie… za… czę​sto… Mało… co… pa​mię​tam. – No to ci za​zdrosz​czę, bo ja pa​mię​tam aż za do​brze. To była kla​sycz​na dyń​ka, Joe. Z pre​me​dy​ta​cją ce​lo​wa​łem pił​ką w two​ją gło​wę i wło​ży​łem w ten na​rzut całe swo​je siły. Chcia​łem ci dać na​ucz​kę, przy​fa​so​lić, po​ka​zać, gdzie two​je miej​sce, no wiesz, całe to gów​nia​ne ble, ble. Zro​bi​łem to spe​cjal​nie, Joe, i do dzi​siaj nie mogę so​bie da​ro​wać. Prze​pra​szam. Biję się w pier​si. To było z mo​jej stro​ny łaj​dac​two, świń​stwo, zruj​no​wa​ło ci ka​rie​rę. Co tu dużo mó​wić… z ca​łe​go ser​ca prze​pra​szam, Joe. Joe kiwa gło​wą i kiwa, wresz​cie mówi: – W… po​rząd​ku… w… po​rząd​ku. War​ren na​krę​cił się i chce wy​rzu​cić z sie​bie wszyst​ko, do koń​ca. – Chcia​łem cię tra​fić, Joe, ale nie mia​łem po​ję​cia, że to się tak skoń​czy. Wiem, że to brzmi idio​tycz​nie. Rzu​casz ko​muś szyb​ką pił​ką w gło​wę, żeby mu do​piec, a wma​wiasz so​bie, że nie chcesz mu wy​rzą​dzić krzyw​dy. Ani krzty w tym lo​gi​ki. Wiem. Po​stą​pi​łem jak ostat​ni kre​tyn. – W… po​rząd​ku… w… po​rząd​ku. – Już wy​pusz​cza​jąc pił​kę z ręki, wie​dzia​łem, że tra​fi cię w gło​wę gdzieś po​wy​żej szyi. Ale rzut był ide​al​ny, a ty przez uła​mek se​kun​dy na​wet nie drgną​łeś. Kie​dy nią do​sta​łeś, usły​sza​łem trzask pę​ka​ją​cej ko​ści. Nie ja je​den go wte​dy sły​sza​łem. Zmro​zi​ło mnie. Wie​dzia​łem, że prze​ho​lo​wa​łem. Kie​dy kła​dli cię na no​sze, prze​mknę​ło mi przez myśl, że nie ży​jesz. Boże, Joe, wy​bacz. – W… po​rząd​ku… War​ren. Kon​wer​sa​cja ury​wa się, obaj pa​trzą w dal. – Pa​mię​tasz swo​je pierw​sze wej​ście na pał​kę tam​te​go wie​czo​ru? – po​dej​mu​je War​ren. – Tego ho​me​ra? – Pa​mię​tam… każ​de​go… swo​je​go… ho​me​ra. War​ren uśmie​cha się. Ty​po​wy pał​karz. – Na ja​kimś eta​pie wy​au​to​wa​łeś osiem pi​łek z rzę​du miesz​czą​cych się w stre​fie straj​ku. W ży​ciu nie wi​dzia​łem ta​kie​go szyb​kie​go pał​ka​rza. Na​rzu​ca​łem ci szyb​kie pił​ki, śli​zga​cze, ro​ga​le, a ty od​cze​ki​wa​łeś do ostat​nie​go ułam​ka se​kun​dy, a po​tem bęc i wy​bi​ja​łeś je na aut. Tego ho​me​ra zdo​by​łeś z pił​ki, któ​ra mi​ja​ła stre​fę straj​ku o czte​ry cale, tyl​ko sę​dzia tego nie za​uwa​żył. Owszem, zmy​li​łem cię, ale ty się od​gry​złeś i wy​bi​łeś ją na pra​wie czte​ry​sta stóp. To wte​dy po​sta​no​wi​łem cię sko​sić. Do​bra, po​my​śla​łem so​bie, je​śli nie daję rady go wy​straj​ko​wać, to go zdyń​ku​ję. Upo​ko​rzę. To prze​cież no​wi​cjusz. – Tak… już… jest… w… tej… grze.

– Być może. Wie​lu za​wod​ni​ków obe​rwa​ło pił​ką w gło​wę, ale mało któ​ry z nich spe​cjal​nie ucier​piał. W ty​siąc dzie​więć​set dwu​dzie​stym zgi​nął od na​rzu​tu Ray Chap​man. Mic​key Co​chra​ne po zdyń​ko​wa​niu już nig​dy nie za​grał. Tony Co​ni​glia​ro, pew​ny kan​dy​dat do Pan​te​onu Sław, nie tra​fił tam, bo do​stał pił​ką w oko. Wiesz, że ja też go raz tra​fi​łem? – Tony’ego… C…? – Tak. W ty​siąc dzie​więć​set sześć​dzie​sią​tym pią​tym by​łem mio​ta​czem w Cle​ve​land. Tony stał za bli​sko bazy do​mo​wej. Przy​fa​so​li​łem mu w bark i nig​dy tego nie ża​ło​wa​łem. Wi​dzisz, Joe, cza​sem trze​ba fa​ce​ta przy​wo​łać do po​rząd​ku. Ale nie z za​mia​rem zro​bie​nia mu krzyw​dy; rzu​ca​nie w gło​wę nie jest w tej grze nor​mą. Czło​wiek ma ro​dzi​nę, ka​rie​ra przed nim. To był mój błąd. – Lu​bi​łeś… rzu​cać… w… lu​dzi. War​ren bie​rze głę​bo​ki od​dech, po​pra​wia się na krze​seł​ku. Pa​styl​ka prze​ciw​bó​lo​wa, któ​rą za​żył przed go​dzi​ną, prze​sta​je dzia​łać. – Nie da się ukryć, i mam z tego po​wo​du wy​rzu​ty su​mie​nia. Kie​dy umrę, Joe, nie wy​po​mną mi, że by​łem bez​na​dziej​nym mę​żem i oj​cem. Nie wspo​mną, że by​łem prze​cięt​nym ba​se​bal​li​stą. Nie. Będą pi​sa​li o tym jed​nym na​rzu​cie. Wy​ko​na​łem ich mi​lio​ny, ale wał​ko​wa​na bę​dzie tyl​ko ta jed​na dyń​ka, któ​ra zła​ma​ła ży​cie Jo​emu Ca​stle’owi. Ta, któ​rej za​wsze będę ża​ło​wał. – A… co… do​pie​ro… ja. Obaj nie wie​dzieć cze​mu uzna​ją to za do​bry żart i chi​cho​czą. – Masz peł​ne pra​wo mnie nie​na​wi​dzić, Joe. Tak cię skrzyw​dzi​łem. W mgnie​niu oka skoń​czy​ła się, i to z mo​jej winy, two​ja ka​rie​ra. Chciał​bym wie​dzieć, czy mnie nie​na​wi​dzisz. Je​śli tak, to się nie krę​puj, wy​gar​nij mi to w oczy. – Nie… czu​ję… nie​na​wi​ści… do… ni​ko​go. – Na​wet do mnie? Nie wie​rzę, Joe, na pew​no nie​raz prze​kli​na​łeś mnie w du​chu przez te lata. – Kie​dyś… tak… ale… te​raz… już… nie… Po​wie​dzia​łeś… że… to… było… nie​chcą​cy… i… ja… ci… uwie​rzy​łem. – Ale ja kła​ma​łem, Joe. To nie był wy​pa​dek. Wy​pie​ra​łem się przez trzy​dzie​ści lat. Dzi​siaj mó​wię ci, jak na​praw​dę z tym było. Czy od te​raz bę​dziesz mnie nie​na​wi​dził? – Nie… Prze​pro​si​łeś… i… spra​wa… za​ła​twio​na. War​ren kła​dzie pra​wą dłoń na le​wym ra​mie​niu Jo​ego i mówi: – Dzię​ku​ję, Joe. Rów​ny z cie​bie gość. Nie to co ja. – Bo… ta​kich… jak… ty… ze… świe​cą… szu​kać. War​ren wy​bu​cha śmie​chem, Joe mu wtó​ru​je. *** Ob​ser​wu​je​my ich zdu​mie​ni, że chce im się śmiać. Jak znam War​re​na Tra​ceya, on nig​dy nie miał po​czu​cia hu​mo​ru, a więc to Joe mu​siał po​wie​dzieć coś za​baw​ne​go. – Chy​ba zna​leź​li wspól​ny ję​zyk – za​uwa​ża Cla​ren​ce. – Na to wy​glą​da. Pierw​szy raz wi​dzę War​re​na w ta​kim do​brym na​stro​ju. – Char​lie po​wie​dział mi wczo​raj, że po​dzi​wia​ją two​je​go ojca za to, że wy​ra​ził chęć

spo​tka​nia się z Joem. – To cze​mu się wa​ha​li? – Z dwóch po​wo​dów. Po pierw​sze oba​wia​li się, że to może wy​trą​cić Jo​ego z rów​no​wa​gi i przy​wo​łać sta​re wspo​mnie​nia. Po dru​gie oba​wia​li się, że wieść o tym spo​tka​niu może się ja​koś prze​do​stać do me​diów. Za​pew​ni​łem ich, że tak się nie sta​nie. Do​brze zro​bi​łem? – Jak naj​bar​dziej. – A ty czym za​szan​ta​żo​wa​łeś ojca, żeby przy​je​chał? – Szan​taż nic nie dał. Przy​je​chał tu, bo chciał. To twar​dziel, zmiękł do​pie​ro wte​dy, gdy śmierć za​czę​ła za​glą​dać mu w oczy. – Strasz​ny spo​sób od​cho​dze​nia z tego świa​ta. – Tak, to praw​da. *** Joe oglą​da się na ław​kę za​wod​ni​ków za pierw​szą bazą i woła: – Char​lie… Red! Bra​cia zry​wa​ją się z ław​ki i pod​bie​ga​ją do nie​go. War​ren wsta​je i ma​cha na nas. Spo​ty​ka​my się wszy​scy przy ba​zie do​mo​wej, ści​skam rękę Jo​ego Ca​stle’a. Jest w czap​ce i ciem​nych oku​la​rach, przez któ​re nie wi​dać uszko​dzo​ne​go oka. Wło​sy ma szpa​ko​wa​te i w ni​czym nie przy​po​mi​na uśmiech​nię​te​go mło​dzień​ca z okła​dek cza​so​pism z po​cząt​ku lat sie​dem​dzie​sią​tych. Ale któż nie zmie​nia się przez trzy​dzie​ści lat? Char​lie z Re​dem pa​trzą, nic nie mó​wią. Na moją proś​bę Cla​ren​ce za​brał apa​rat fo​to​gra​ficz​ny. Py​tam ich, czy mogę zro​bić kil​ka zdjęć na pa​miąt​kę tego spo​tka​nia. – Zo​sta​ną gdzieś opu​bli​ko​wa​ne? – pyta Red. – Je​śli na​wet, to tyl​ko za wa​szą zgo​dą – mó​wię. Zga​dza​ją się, choć z wa​ha​niem. Ku mo​je​mu za​sko​cze​niu Cla​ren​ce ma ze sobą coś jesz​cze. Wy​cią​ga spod kurt​ki małą fo​lio​wą to​reb​kę, a z niej dwie czap​ki ba​se​bal​lo​we – Cub​sów i Met​sów. Wrę​cza je Jo​emu i War​re​no​wi i mówi: – Po​my​śla​łem so​bie, że le​piej w nich wyj​dzie​cie na zdję​ciu. Joe spo​glą​da na swo​ją ze ścią​gnię​ty​mi brwia​mi, War​ren na swo​ją też. Wa​ha​ją się, tak jak​by te czap​ki źle im się ko​ja​rzy​ły. – Tak tyl​ko po​my​śla​łem – bąka Cla​ren​ce, prze​stra​szo​ny chy​ba, że coś po​psuł. Ale Joe wy​gi​na da​szek swo​jej czap​ki, zdej​mu​je tę, któ​rą ma na gło​wie, z re​kla​mą ja​kie​goś skle​pu spo​żyw​cze​go, i za​kła​da czap​kę Cub​sów. War​ren też zdej​mu​je czap​kę gol​fo​wą. Jest łysy jak ko​la​no, ani jed​ne​go wło​ska. To strasz​ne skut​ki che​mio​te​ra​pii i znak, że nie​wie​le ży​cia mu już zo​sta​ło. Od​su​wa​my się i Cla​ren​ce pstry​ka zdję​cia. Obaj za​wod​ni​cy w klu​bo​wych czap​kach, Joe wspar​ty na la​sce, uśmie​cha​ją się do obiek​ty​wu. Cla​ren​ce pro​si ich, żeby prze​su​nę​li się tro​chę w pra​wo, bo w ka​drze nie mie​ści się ta​bli​ca wy​ni​ków Joe Ca​stle Field. Po​tem ja wci​skam się mię​dzy ojca i swo​je​go daw​ne​go ido​la.

Ta fo​to​gra​fia bę​dzie ostat​nią, jaka tra​fi do mo​je​go al​bu​mu po​świę​co​ne​go Jo​emu Ca​stle’owi. I to już ko​niec. Ci dwaj spo​tka​li się, po​wie​dzie​li so​bie, co mie​li do po​wie​dze​nia, i po​zo​wa​li do zdjęć. Że​gna​my się i opusz​cza​my bo​isko. *** W dro​dze po​wrot​nej na Main Stre​et Cla​ren​ce za​pra​sza nas na wcze​sny lunch, któ​ry Fay przy​go​to​wu​je na we​ran​dzie. Oglą​dam się na sie​dzą​ce​go z tyłu War​re​na i ten krę​ci gło​wą. Nie chcę ura​zić Fay ani Cla​ren​ce’a, mó​wię więc: – Dzię​ku​je​my, ale na nas już czas. War​ren ma sa​mo​lot o czwar​tej. Sam nie mam ocho​ty na prze​dłu​ża​nie po​by​tu w Ca​li​co Rock. Go​ścin​ni Ro​oko​wie trzy​ma​li​by nas całe po​po​łu​dnie na we​ran​dzie, za​ba​wia​li roz​mo​wą i ro​bi​li zdję​cia. A po​tem po​czę​sto​wa​li cy​try​no​wym gi​nem. – Ro​zu​miem – mówi Cla​ren​ce. Za​trzy​mu​je się, wy​sia​da​my z sa​mo​cho​du. Jesz​cze raz mu dzię​ku​ję, on ży​czy wszyst​kie​go naj​lep​sze​go War​re​no​wi. Obie​cu​ję, że wkrót​ce za​dzwo​nię. Za​raz za Ca​li​co Rock War​ren pro​si, że​bym za​trzy​mał wóz, prze​sia​da się na tyl​ną ka​na​pę i tam za​sy​pia. Po​dróż i spo​tka​nie z Joem Ca​stle’em bar​dzo go wy​czer​pa​ły. Na gło​wie ma wciąż czap​kę Met​sów.

Rozdział 22

Z god​nie z mapą sa​te​li​tar​ną nie​bo od San​ta Fe po​przez Lit​tle Rock po Flo​ry​dę jest bez​chmur​ne. Mimo to oba na​sze loty są opóź​nio​ne i spę​dza​my kil​ka go​dzin na za​tło​czo​nym lot​ni​sku Lit​tle Rock. War​ren szyb​ko opa​da z sił. Nie mogę się do​cze​kać, kie​dy wresz​cie wsa​dzę go do sa​mo​lo​tu i ode​ślę do Agnes. Po po​łu​dniu, kie​dy się obu​dził i po​czuł le​piej, ga​wę​dzi​li​śmy. Ani razu nie wspo​mniał o Joem. Je​stem pe​wien, że gry​zie go su​mie​nie, ale ża​den z nas nie chce po​ru​szać tego te​ma​tu. War​ren nie może na​pra​wić tego, co nam zro​bił, spóź​nio​ny​mi prze​pro​si​na​mi – i obaj to ro​zu​mie​my. – Zjadł​bym coś – mówi w pew​nej chwi​li. Znaj​du​je​my wol​ny sto​lik w za​tło​czo​nym lot​ni​sko​wym ba​rze. Kel​ner​ka pyta, czy ży​czy​my so​bie coś do pi​cia. – Dla mnie ku​fel becz​ko​we​go piwa – mówi z uśmie​chem War​ren. Za​ma​wiam to samo, a kie​dy dziew​czy​na od​cho​dzi, War​ren do​da​je: – Przez dzie​sięć lat nie mia​łem al​ko​ho​lu w ustach. Te​raz, kie​dy moje dni są po​li​czo​ne, mogę so​bie chy​ba po​zwo​lić. – Na pew​no? – Abs​ty​nen​cja jest prze​re​kla​mo​wa​na, Paul – cią​gnie. – By​łem o wie​le szczę​śliw​szy, kie​dy pi​łem. – Co ty po​wiesz – mó​wię, spusz​cza​jąc wzrok. Pa​mię​tam, jak po pi​ja​ku po​tra​fił ude​rzyć mamę. W ba​rze są trzy duże te​le​wi​zo​ry, wszyst​kie na​sta​wio​ne na mecz Yan​ke​esów z Mar​lin​sa​mi. Kel​ner​ka przy​no​si piwo. Stu​ka​my się ku​fla​mi i po​cią​ga​my po łyku. War​ren wzno​si oczy do nie​ba, ob​li​zu​je się. – Och, jak mi tego bra​ko​wa​ło – mówi, wzdy​cha​jąc. Za​ma​wia​my ka​nap​ki i oglą​da​my mecz. Na kry​ty​kę z jego stro​ny nie trze​ba dłu​go cze​kać. – No po​patrz tyl​ko na tych fa​ce​tów – fuka z dez​apro​ba​tą. – Same gru​ba​sy, zwłasz​cza mio​ta​cze. – A po mi​nu​cie: – Za​ra​bia je​den z dru​gim mi​lio​ny rocz​nie, a ru​sza się jak mu​cha w smo​le.

I zno​wu ude​rza mnie ab​sur​dal​ność tego, co ro​bię. Piję piwo i oglą​dam mecz ba​se​bal​lu z oj​cem – po raz pierw​szy w ży​ciu! I tyl​ko dla​te​go, że on umie​ra. Kel​ner​ka przy​no​si za​mó​wio​ne ka​nap​ki, od​ry​wa​my oczy od te​le​wi​zo​ra. – I co, za​mie​rzasz opi​sać tę na​szą po​dróż? – pyta z peł​ny​mi usta​mi oj​ciec. – Nie, nie za​mie​rzam. – We​dług mnie po​wi​nie​neś. Po​wi​nie​neś wziąć tę pierw​szą hi​sto​rię, do​pi​sać dru​gi roz​dział i dać to do dru​ku. I to te​raz, póki jesz​cze żyję. Co mi tam. Chcesz, żeby świat do​wie​dział się praw​dy, więc to zrób. Opu​bli​kuj ją. – Nie tak się uma​wia​li​śmy, War​ren. – Pal li​cho umo​wy. Chciał​bym, żeby lu​dzie się do​wie​dzie​li, że po la​tach spo​tka​łem się z Joem Ca​stle’em i go prze​pro​si​łem. Nie mia​łem tego do​tąd w zwy​cza​ju. – Wiem. – Opu​bli​kuj to. – Nie mogę bez zgo​dy Ca​stle’ów. Sam wi​dzia​łeś, jacy są opie​kuń​czy wo​bec Jo​ego. – No to po​proś ich o zgo​dę. Opisz wszyst​ko, daj im do prze​czy​ta​nia i zo​ba​czysz, że się zgo​dzą. – Za​sta​no​wię się. – Po​mysł jest in​try​gu​ją​cy. Za​ma​wia​my jesz​cze po pi​wie, do​ja​da​my ka​nap​ki. – Met​si pa​ta​ła​chy – rzu​ca w prze​lo​cie ja​kiś prze​cho​dzą​cy obok fa​cet. Uświa​da​mia​my so​bie, że to była jego re​ak​cja na wi​dok czap​ki, któ​rą oj​ciec ma na gło​wie, i wy​bu​cha​my śmie​chem. *** Opóź​nio​ny sa​mo​lot ojca za​po​wia​da​ją do​pie​ro o dzie​wią​tej wie​czo​rem. Idzie​my wol​nym kro​kiem do bram​ki. Kie​dy do niej do​cie​ra​my, wpusz​cza​ją już pa​sa​że​rów na po​kład. War​ren bie​rze głę​bo​ki od​dech i spo​glą​da mi w oczy. – Dzię​ki, że to zro​bi​łeś. To wie​le zna​czy dla mnie i wie​le zna​czy​ło dla Jo​ego. Jak​by ka​mień spadł mi z ser​ca. – Po​wia​da​ją, że prze​ba​cze​nie krze​pi. – Pa​trz​cie mą​dra​lę. – Tak sły​sza​łem. – To​bie to do​brze, Paul, nie masz na su​mie​niu tyle co ja. A twój oj​ciec zej​dzie z tego świa​ta z dłu​gą li​stą naj​róż​niej​szych grzesz​ków. Przy​kre, ale praw​dzi​we. – Nic już na to nie po​ra​dzisz, War​ren. Po​da​je​my so​bie ręce. – Masz ra​cję, Paul. Ale bar​dzo ża​łu​ję. Nie wiem, co na to od​po​wie​dzieć. Ba​nal​ne: „Oj, bez prze​sa​dy, War​ren, co było, a nie jest, nie pi​sze się w re​jestr” nie chce mi przejść przez gar​dło. Jesz​cze raz ści​ska​my so​bie dło​nie i wy​czu​wam, że oj​ciec chciał​by mnie uści​snąć. Ja jego nie. Po chwi​li wa​ha​nia od​wra​ca się i nie oglą​da​jąc się za sie​bie, prze​cho​dzi przez bram​kę.

Rozdział 23

Agnes dzwo​ni co dru​gi dzień i in​for​mu​je mnie o jego po​gar​sza​ją​cym się sta​nie. Prze​stał jeść; to już chy​ba ko​niec; jest w szpi​ta​lu; jest z po​wro​tem w domu; zo​stał prze​wie​zio​ny do ho​spi​cjum. War​ren za​cho​wu​je się jak daw​ny War​ren – sam nie dzwo​ni, a kie​dy ja dzwo​nię, nie chce roz​ma​wiać. Sara pyta, czy chcę do nie​go po​je​chać. Nie. Już się z nim wi​dzia​łem. Od cza​su do cza​su dzwo​nię do Jill. Oto ro​dzin​ka Tra​cey​ów w peł​nej kra​sie – War​ren roz​ma​wia z Agnes, ta dzwo​ni do mnie, ja dzwo​nię do sio​stry. Jill nie chce z nim roz​ma​wiać ani się z nim zo​ba​czyć, ani po​ja​wić się na po​grze​bie, kie​dy już odej​dzie. Ale jemu nie​spiesz​no na tam​ten świat, a te​le​fo​ny Agnes sta​ją się co​raz bar​dziej nu​żą​ce. Pa​trzę na ka​len​darz. Zbli​ża się Świę​to Dzięk​czy​nie​nia. Mam na​dzie​ję, że War​ren nie po​krzy​żu​je nam pla​nów. Na szczę​ście tego nie robi. Umie​ra dzie​sią​te​go li​sto​pa​da w wie​ku sześć​dzie​się​ciu pię​ciu lat, w sa​mot​no​ści, na szpi​tal​nym łóż​ku. Agnes po​wia​da​mia mnie, że po​grzeb za ty​dzień, w pią​tek. Sara chce ze mną le​cieć. Ja je​stem temu prze​ciw​ny; ona, nie wie​dzieć cze​mu, czu​je się zo​bo​wią​za​na po​że​gnać czło​wie​ka, któ​re​go le​d​wie zna​ła, któ​ry nie ra​czył przy​je​chać na nasz ślub, a kie​dy na świat przy​cho​dzi​ły dziew​czyn​ki, nie za​dzwo​nił na​wet z ży​cze​nia​mi. Nie ma ro​dzi​ny, sty​py nie bę​dzie. Sara nie jest tam do ni​cze​go po​trzeb​na. Poza tym szko​da mi tych pię​ciu​set do​la​rów na dru​gi bi​let lot​ni​czy. Ko​niec dys​ku​sji, zo​sta​je. *** Na Flo​ry​dzie umie​ra mnó​stwo lu​dzi, a więk​szość z nich to eme​ry​ci, któ​rzy nie zdą​ży​li jesz​cze za​pu​ścić ko​rze​ni w swo​ich spo​łecz​no​ściach. To spra​wia, że fir​my po​grze​bo​we kwit​ną, a po​chów​ki od​by​wa​ją się spraw​nie i ta​śmo​wo. Ce​re​mo​nie są za​zwy​czaj mało licz​ne, szyb​kie, na​wet bez​oso​bo​we. War​ren ka​zał się skre​mo​wać i jego ży​cze​nie zo​sta​ło speł​nio​ne. Ce​re​mo​nia po​grze​bo​wa

od​by​wa się w po​zba​wio​nej okien ka​pli​cy mau​zo​leum nie​da​le​ko domu, w któ​rym przed śmier​cią miesz​kał. Do​cie​ram tam sam pięt​na​ście mi​nut przed roz​po​czę​ciem i w pry​wat​nej po​cze​kal​ni dla ro​dzin za​sta​ję już Agnes. Też mi ro​dzi​na. Agnes i jej cór​ka, Ly​dia, któ​rą wi​dzę po raz pierw​szy w ży​ciu, ona mnie zresz​tą też. Aż dziw, że pię​cio​krot​nie żo​na​te​go czło​wie​ka że​gna​ją tyl​ko trzy oso​by. Sie​dzi​my, roz​ma​wia​my, czas jak​by się za​trzy​mał. Agnes pyta mnie zno​wu, czy wy​gło​szę ja​kąś mowę po​że​gnal​ną, przy​najm​niej kil​ka słów. Mó​wię, że nie, bo nie wiem, czy po​tra​fił​bym za​pa​no​wać nad emo​cja​mi, a nie chcę się kom​pro​mi​to​wać. Emo​cje emo​cja​mi, ale cóż ja do​bre​go mógł​bym po​wie​dzieć o zmar​łym, a kon​fa​bu​lo​wać ani my​ślę. Ly​dia, któ​ra od ja​kie​goś cza​su przy​glą​da mi się po​dejrz​li​wie, prze​cho​dzi wresz​cie do in​te​re​sów: – Wiesz, Paul, za​po​zna​ły​śmy się już z jego ostat​nią wolą i te​sta​men​tem. Pod​no​szę ręce. – Nie chcę sły​szeć, co tam było. Ni​cze​go od ojca nie chcę. Ni​cze​go nie przyj​mę. Je​śli je​stem tam wy​mie​nio​ny, to z góry re​zy​gnu​ję. – Za​pi​sał to​bie i Jill po dzie​sięć ty​się​cy do​la​rów – oznaj​mia Agnes. Dzie​le​nie się spad​kiem na po​grze​bie nie jest ra​czej w do​brym gu​ście, ale niech tam. – Nie będę się wy​po​wia​dał za Jill – mó​wię – ale ja tych pie​nię​dzy nie chcę. Nie dał mi ani cen​ta, kie​dy by​łem w szko​le śred​niej, a po​tem w col​le​ge’u, nig​dy nie do​sta​łem od nie​go kie​szon​ko​we​go, to i te​raz nie we​zmę. – Bę​dziesz to chy​ba mu​siał usta​lić z praw​ni​ka​mi – od​zy​wa się Ly​dia i od​no​szę wra​że​nie, że mia​ła już z nimi do czy​nie​nia. – Usta​lę. – I za​pi​sał dwa​dzie​ścia pięć ty​się​cy do​la​rów na bo​isko ba​se​bal​lo​we w Ca​li​co Rock w Ar​kan​sas – do​da​je Agnes. I tu się uśmie​cham. – Coś ta​kie​go – mó​wię. Piąt​ka dla War​re​na. Nie za​mie​rzam py​tać o wiel​kość spad​ku. Nie czas na to ani miej​sce, do​wiem się tego pod​czas wi​zy​ty u no​ta​riu​sza. Wcho​dzi​my do ka​pli​cy. Wo​kół ław​ki stoi ze dwa​dzie​ścio​ro eme​ry​tów. Szep​czą mię​dzy sobą, cze​ka​ją. Ubra​ni na lu​zie, jak to flo​rydz​cy eme​ry​ci – san​da​ły, ni​ko​go w ma​ry​nar​ce czy pod kra​wa​tem. Nie przed​sta​wiam się im. Nig​dy już ich nie zo​ba​czę, a nie chce mi się wy​słu​chi​wać, ja​kim wspa​nia​łym czło​wie​kiem był mój oj​ciec. Za​kła​dam, że to są​sie​dzi, kum​ple z pola gol​fo​we​go albo zna​jo​mi Agnes. Za​kła​dam rów​nież, że ża​den z męż​czyzn nie grał nig​dy za​wo​do​wo w ba​se​ball ani nie dzie​lił szat​ni z War​re​nem Tra​cey​em. Za​wod​ni​ków dru​ży​ny Met​sów z 1973 roku wśród nich nie roz​po​zna​ję. Ścia​ny ka​pli​cy są z czar​ne​go ka​mie​nia, ist​ny loch. Z ma​gne​to​fo​nu leci przy​ci​szo​na ża​łob​na mu​zy​ka. Męż​czy​zna w gar​ni​tu​rze pro​si nas o za​ję​cie miejsc. Na szczę​ście nie ma tu osob​nej ław​ki dla człon​ków ro​dzi​ny. Sia​dam w ostat​niej. Agnes nie uro​ni​ła jesz​cze ani jed​nej łzy i po​dej​rze​wam, że nie tyl​ko ona wyj​dzie stąd z su​chy​mi ocza​mi. Sia​da​my i słu​cha​my tej na​stro​jo​wej mu​zy​ki. Nie wiem, co ja tu ro​bię. War​ren jest już po tam​tej stro​nie i na​wet gdy​by pa​trzył te​raz z góry, nie ro​bi​ło​by mu róż​ni​cy, czy bio​rę w tym udział, czy nie. Nie​do​rzecz​ne są ta​kie ce​-

re​mo​nie. Tego ro​dza​ju uro​czy​sto​ści umar​ły ma już gdzieś. Leży so​bie w trum​nie na ka​ta​fal​ku albo, w przy​pad​ku War​re​na, w nie​wiel​kiej nie​bie​skiej urnie. Jak ma​wiał Yogi Ber​ra? „Chodź za​wsze na po​grze​by zna​jo​mych, bo in​a​czej oni nie przyj​dą na twój”. Po​ja​wia się fa​cet w czar​nym gar​ni​tu​rze. Pew​nie ja​kiś ka​płan na te​le​fon, bo War​ren Tra​cey ko​ścio​ły omi​jał sze​ro​kim łu​kiem. A może Agnes do ja​kie​goś na​le​ży. Ka​płan za​mie​nia z nią kil​ka słów, po​cie​sza, po​tem wstę​pu​je na małe po​dium, roz​kła​da ręce i mówi: – Wi​taj​cie. Ci​chy skrzyp otwie​ra​ją​cych się drzwi. Oglą​dam się. Do ka​pli​cy wcho​dzą trzej męż​czyź​ni – Red Ca​stle, za nim, pod​pie​ra​jąc się la​ską i po​włó​cząc nogą, Joe, na koń​cu Char​lie. Sia​da​ją w ostat​niej ław​ce. Wszy​scy trzej są w gra​na​to​wych ma​ry​nar​kach i bia​łych ko​szu​lach. Wresz​cie ktoś ubra​ny sto​sow​nie do oko​licz​no​ści. Je​stem zszo​ko​wa​ny, ale po chwi​li to mija. Cóż za wspa​nia​ły gest z ich stro​ny. Po​ka​za​li kla​sę. Pod wpły​wem im​pul​su wsta​ję i pod​cho​dzę do nich. Sia​dam w ław​ce i szep​cę do Reda: – Dzię​ku​ję, że przy​szli​ście. Wszy​scy trzej ki​wa​ją bez sło​wa gło​wa​mi. – Co tu ro​bi​cie? – py​tam. – Joe chciał się prze​je​chać – mówi Char​lie, wska​zu​jąc na bra​ta. – Wi​taj​cie – po​wta​rza gło​śniej ka​płan, spo​glą​da​jąc w na​szym kie​run​ku. Wy​glą​da na ta​kie​go, któ​ry go​tów wy​ry​wać pa​znok​cie za roz​mo​wy pod​czas mszy. Zo​sta​ję przy Ca​stle’ach i ra​zem prze​cze​ku​je​my bez​sen​sow​ny pół​go​dzin​ny ry​tu​ał. Na ko​niec mowę po​że​gnal​ną wy​gła​sza nie​ja​ki Marv, oczy​wi​ście ko​le​ga z klu​bu gol​fo​we​go. Opo​wia​da, jak to grał kie​dyś z War​re​nem w gol​fa. War​ren pro​wa​dził wó​zek gol​fo​wy. Ude​rzo​na przez nie​go pił​ka wpa​dła do wody. Pod​je​chał za bli​sko sta​wu, wó​zek się prze​wró​cił i Marv o mało nie uto​nął, za to War​re​na nie ochla​pa​ła na​wet kro​pel​ka. Śmie​je​my się, bo tak wy​pa​da. Z Ma​rva nie jest mów​ca i od​no​szę wra​że​nie, że ra​zem z ko​le​ga​mi lo​so​wa​li, kto wy​gło​si mowę po​że​gnal​ną, i wy​pa​dło na nie​go. Już wi​dzę tych sta​rusz​ków, jak sie​dzą w mę​skim to​wa​rzy​stwie przy gril​lu, gra​ją w re​mi​ka i sprze​cza​ją się, kto ma prze​mó​wić na czy​im po​grze​bie: „Do​bra, Marv, ty bie​rzesz War​re​na, ja cie​bie, a Fred mnie”. Ka​płan nie próż​nu​je. Czy​ta nam frag​men​ty Pi​sma Świę​te​go, głów​nie z Księ​gi Psal​mów. Kła​dzie ak​cen​ty na mi​łość Bożą, cno​tę, od​pusz​cze​nie grze​chów, zba​wie​nie i sta​je się oczy​wi​ste, że Agnes nie jest ani ka​to​licz​ką, ani ży​dów​ką, ani mu​zuł​man​ką. Ka​płan ani sło​wem nie wspo​mi​na, że War​ren był za​wo​do​wym ba​se​bal​li​stą. Koń​cząc, in​for​mu​je nas, że urna z pro​cha​mi War​re​na zo​sta​nie umiesz​czo​na w ścia​nie D trze​cie​go pa​wi​lo​nu, ale bę​dzie przy tym wy​łącz​nie ro​dzi​na. Po​sta​na​wiam, że so​bie to od​pusz​czę. Nie mam ocho​ty za​glą​dać w dziu​rę w ścia​nie, w któ​rej znik​ną na wiecz​ność pro​chy ojca. Niech Agnes tam idzie. Ona jed​na bę​dzie tu przy​cho​dzi​ła raz na mie​siąc przez naj​bliż​sze trzy mie​sią​ce, do​ty​ka​ła jego imie​nia wy​ry​te​go w ka​mie​niu i pró​bo​wa​ła oka​zy​wać ja​kieś emo​cje. Ja na pew​no już nig​dy tu nie wró​cę. Poza tym chcę po​roz​ma​wiać z Joem.

Rozdział 24

Salka me​dy​ta​cyj​na jest pu​sta, zaj​mu​je​my ją na kil​ka mi​nut. Przy​po​mi​na loch jesz​cze bar​dziej niż ka​pli​ca i wy​glą​da na rzad​ko uży​wa​ną. Usta​wia​my czte​ry krze​sła w krąg i sia​da​my. – Je​stem szcze​rze wzru​szo​ny, że fa​ty​go​wa​li​ście się taki ka​wał dro​gi – za​ga​jam. – Joe nie był na Flo​ry​dzie od wio​sen​ne​go zgru​po​wa​nia w ty​siąc dzie​więć​set sie​dem​dzie​sią​tym trze​cim – mówi Red. – Poza tym chciał się tro​chę prze​wie​trzyć, no i je​ste​śmy. Przy​po​mi​na mi się, że wszy​scy trzej gra​li kie​dyś w ba​se​ball w niż​szych li​gach i jak więk​szość do​brze się za​po​wia​da​ją​cych za​wod​ni​ków przy​jeż​dża​li tu każ​dej wio​sny na obóz, tak samo jak za​wod​ni​cy z Ma​jor Le​ague. Prze​mie​rza​jąc kraj klu​bo​wy​mi au​to​bu​sa​mi, na​pa​trzy​li się na nie​go wię​cej niż ja. – Dzię​ku​ję, że przy​je​cha​li​ście – mó​wię. – A my dzię​ku​je​my, że przy​wio​złeś swo​je​go tatę do Ca​li​co Rock – od​zy​wa się Char​lie. – Dla Jo​ego zna​czy​ło to wię​cej, niż my​ślisz. Joe uśmie​cha się i kiwa gło​wą za​do​wo​lo​ny, że cię​żar roz​mo​wy bio​rą na sie​bie jego bra​cia. – Bar​dzo dużo – przy​ta​ku​je Red. – Przy​kro… mi… z… po​wo​du… two​je​go… taty – mówi Joe. – Dzię​ku​ję, Joe. – Nosi wciąż ciem​ne oku​la​ry, za któ​ry​mi nie wi​dać kon​tu​zjo​wa​ne​go oka, ale do​strze​gam małe wgłę​bie​nie na jego skro​ni. Po​dob​no w dro​dze do szpi​ta​la trzy razy tra​cił od​dech. – Joe coś dla cie​bie ma – mówi Red. Joe się​ga zdro​wą ręką do kie​sze​ni ma​ry​nar​ki i wy​cią​ga z niej ko​per​tę. Nie wi​dzia​łem jej od trzy​dzie​stu lat, ale od razu ją roz​po​zna​ję. To list, któ​ry zo​sta​wi​łem we wrze​śniu 1973 roku na Ścia​nie Jo​ego Ca​stle’a w szpi​ta​lu Mo​unt Si​nai. Joe po​da​je mi go z sze​ro​kim uśmie​chem i mówi: – Masz… to… dla… cie​bie. Wyj​mu​ję po​wo​li swój list z ko​per​ty. Chło​nę sło​wa skre​ślo​ne ręką je​de​na​sto​let​nie​go

chłop​ca: „Dro​gi Joe, na​zy​wam się Paul Tra​cey i je​stem sy​nem War​re​na. Bar​dzo Cię prze​pra​szam za to, co Ci zro​bił mój oj​ciec”. Czy​tam to i po​wra​ca​ją emo​cje z tam​te​go lata i tam​tej je​sie​ni. Joe Ca​stle przez sześć ty​go​dni był ca​łym moim świa​tem. Bez prze​rwy o nim my​śla​łem. Czy​ta​łem wszyst​ko, co na jego te​mat pi​sa​no. Z za​par​tym tchem śle​dzi​łem każ​dy mecz z jego udzia​łem, zna​łem wszyst​kie jego sta​ty​sty​ki. Ma​rzy​łem na​wet o gra​niu z Joem w tej sa​mej dru​ży​nie – był tyl​ko dzie​sięć lat ode mnie star​szy. Kie​dy ja skoń​czył​bym dwu​dzie​sty rok ży​cia, on był​by jesz​cze w kwie​cie wie​ku. Mo​gli​śmy zo​stać ko​le​ga​mi z dru​ży​ny. I na​gle ta kon​tu​zja. I na​gle ko​niec. Joe prze​szedł do hi​sto​rii. Koń​cząc lek​tu​rę, mam wil​got​ne oczy, ale bio​rę się w garść. – Dzię​ki, Joe. – Cub​si ze​bra​li wszyst​ko, co na​le​ża​ło do Jo​ego, w tym kil​ka pu​deł li​stów i po​dar​ków po​zo​sta​wio​nych w szpi​ta​lu przez ki​bi​ców – wy​ja​śnia Red. – Parę mie​się​cy po po​wro​cie Jo​ego do domu przy​sła​li mu to pocz​tą i od tam​te​go cza​su le​ża​ło u mamy na stry​chu. – Sześć ty​się​cy li​stów z sa​me​go szpi​ta​la – do​rzu​ca Char​lie – w su​mie było ich po​nad trzy​dzie​ści ty​się​cy. Dwa lata póź​niej Joe za​czął je prze​glą​dać i na​tra​fił na twój. Odło​żył go so​bie. – Jest… bar​dzo… spe​cjal​ny – wtrą​ca Joe. – Dzię​ku​ję, Joe. – Zno​wu wzru​sze​nie ści​ska mi krtań. Dłu​ga chwi​la mil​cze​nia, po​tem Red zmie​nia te​mat: – Pan Rook z na​szej ga​ze​ty po​wie​dział, że pi​szesz coś o swo​im zmar​łym ta​cie i o Joem. To praw​da? – Tak jak​by. Ka​wa​łek już mam, ale bez oba​wy. Nie opu​bli​ku​ję tego. – A cze​mu by nie? – pyta Char​lie. – Dla​cze​go nie miał​byś opi​sać, jak przy​wio​złeś tatę do Ca​li​co Rock na spo​tka​nie z Joem, żeby mu po​wie​dział, jak było na​praw​dę? Mógł​byś na​wet do​łą​czyć do tego tę fo​to​gra​fię Jo​ego i War​re​na w klu​bo​wych czap​kach. Joe uśmie​cha się. – Faj​nie… by… było – mówi. – Może by​śmy to naj​pierw przej​rze​li, no wiesz, tak dla bez​pie​czeń​stwa, ale ob​ga​da​li​śmy już spra​wę i do​szli​śmy do wnio​sku, że wie​lu ki​bi​ców ba​se​bal​lu chęt​nie by to prze​czy​ta​ło. Bo Joe wciąż do​sta​je li​sty. Nie bar​dzo wiem, co od​po​wie​dzieć. War​ren chciał, że​bym do​koń​czył tę hi​sto​rię i ją opu​bli​ko​wał. Te​raz Joe mówi to samo. – Prze​my​ślę to – obie​cu​ję im. – Daj​cie mi tro​chę cza​su. – To bę​dzie książ​ka? – pyta Red. – Ra​czej nie. Prę​dzej dłuż​szy ar​ty​kuł w ja​kimś cza​so​pi​śmie. – Tak czy owak, po​do​ba nam się ten po​mysł. – Do​brze. Za​sta​no​wię się. – Panu Ro​oko​wi też się po​do​ba – do​rzu​ca Char​lie. Już dwa razy roz​ma​wia​łem z Cla​ren​ce’em o tym pro​jek​cie. Po​dej​rze​wam, że naj​chęt​niej sam by opi​sał tę hi​sto​rię, ale krę​pu​je się gło​śno do tego przy​znać. Ga​wę​dzi​my jesz​cze kil​ka mi​nut. Bra​cia py​ta​ją mnie o ro​dzi​nę, o mamę i sio​strę, o to, jak so​bie ra​dzi​li​śmy po odej​ściu War​re​na. Kie​dy na​po​my​kam, że ukoń​czy​łem Uni​wer​sy​tet

Okla​ho​ma, krzy​wią się z dez​apro​ba​tą. Są za​go​rza​ły​mi ki​bi​ca​mi Ra​zor​bac​ków. W koń​cu do sal​ki me​dy​ta​cyj​nej za​glą​da​ją ja​cyś ża​łob​ni​cy. Mu​si​my ją zwol​nić. Agnes, Ma​rva, ka​pła​na ani resz​ty że​gna​ją​cych War​re​na już nie ma. Wy​cho​dzi​my z mau​zo​leum. Bra​cia wy​bie​ra​ją się na Key West, żeby przez dwa dni po​ło​wić tam ryby w mo​rzu. Joe od lat o tym ma​rzy. Na par​kin​gu po​da​je​my so​bie ręce i że​gna​my się. Pa​trzę, jak wsia​da​ją do no​wiut​kie​go pick-upa z po​więk​szo​ną szo​fer​ką i na​lep​ką Ra​zor​back na zde​rza​ku. Ma​cham im na po​że​gna​nie. Dwie go​dzi​ny póź​niej sie​dzę już w sa​mo​lo​cie. Czy​tam swój list i wspo​mi​nam roz​pacz za​ła​ma​ne​go chłop​ca. Od​kła​dam list, otwie​ram lap​to​pa i przy​stę​pu​ję do opi​sy​wa​nia hi​sto​rii Ca​li​co Jo​ego.

A TO TAKA PROSTA GRA…

BO​ISKO DO GRY W BA​SE​BALL

W trak​cie dłu​gie​go lun​chu w pew​nym lon​dyń​skim wy​daw​nic​twie zo​rien​to​wa​łem się szyb​ko, że moi bry​tyj​scy przy​ja​cie​le, cho​ciaż chwa​lą po​wieść Ca​li​co Joe, a na​wet są pod jej wra​że​niem, to o ba​se​bal​lu po​ję​cie mają ra​czej mgli​ste, a już zwią​za​na z tą grą ter​mi​no​lo​gia jest im zu​peł​nie obca. Pro​si​li mnie o wy​ja​śnia​nie ta​kich pod​sta​wo​wych po​jęć, jak zga​sze​nie pił​ki ze zwło​ką, zbi​cie bie​ga​cza, skra​dzio​na baza, pił​ka pod​krę​co​na (tak zwa​ny ro​gal), pał​karz obu​stron​ny czy wiel​ki szlem – któ​re są oczy​wi​stą oczy​wi​sto​ścią dla więk​szo​ści ame​ry​kań​skich dzie​się​cio​lat​ków. Sta​ra​łem się im to tłu​ma​czyć w mia​rę przy​stęp​nie, mo​dląc się w du​chu, żeby ko​muś nie przy​szło cza​sem do gło​wy za​py​tać, co to jest faul, by​kow​nia albo, co gor​sza, re​gu​ła pił​ki we​wnątrz​po​lo​wej. Wresz​cie ktoś wpadł na po​mysł, że nie za​szko​dzi​ło​by po​prze​dzić po​wie​ści sło​wem wstęp​nym za​wie​ra​ją​cym zwię​zły opis za​sad gry z de​fi​ni​cja​mi jej swo​iste​go żar​go​nu. Za​raz po​tem pa​dła su​ge​stia, że naj​le​piej z owym za​da​niem po​ra​dził​bym so​bie ja. O nie, ze mną ten nu​mer nie przej​dzie, po​my​śla​łem i uprzej​mie, ale sta​now​czo od​mó​wi​łem. Pod​ręcz​nik gry w ba​se​ball to ce​gła gru​bo​ści do​brych sze​ściu cali, ist​ne nie​prze​by​te pole mi​no​we na​fa​sze​ro​wa​ne ta​jem​ni​czy​mi ter​mi​na​mi i od​zyw​ka​mi. Czy​ta​łem kie​dyś w fa​cho​wym cza​so​pi​śmie ar​ty​kuł, któ​re​go au​tor do znu​dze​nia ana​li​zo​wał wszel​kie plu​sy i mi​nu​sy wspo​mnia​nej wy​żej re​gu​ły pił​ki we​wnątrz​po​lo​wej. Każ​dy ki​bic ba​se​bal​lu uwa​ża się za wy​bit​ne​go eks​per​ta od za​sad tej gry i nie​raz by​łem już na​ocz​nym świad​kiem kar​czem​nych awan​tur spo​wo​do​wa​nych róż​ni​cą zdań co do in​ter​pre​ta​cji ja​kie​goś nie do koń​ca spre​cy​zo​wa​ne​go prze​pi​su. Tego by tyl​ko bra​ko​wa​ło, że​bym i ja wsa​dzał kij w mro​wi​sko! Ale kie​dy Bry​tyj​czy​cy so​bie coś umy​ślą, to już nie od​pusz​czą. Na po​cząt​ku pró​bo​wa​no od​wo​łać się do mo​jej am​bi​cji. Czy uzna​ne​mu au​to​ro​wi, a przy tym ta​kie​mu znaw​cy tej dys​cy​pli​ny spor​tu, wy​pa​da wy​mi​gi​wać się od wy​ja​śnie​nia na pię​ciu, no, góra dzie​się​ciu stro​nach, na czym wła​ści​wie po​le​ga ta gra? Nie ugią​łem się jed​nak, ma​jąc świa​do​mość, ja​kie to nie​wdzięcz​ne i nie​bez​piecz​ne za​da​nie. W trak​cie de​se​ru pod​ję​to ko​lej​ną pró​bę, je​den z roz​mów​ców za​uwa​żył mia​no​wi​cie, a wszy​scy przy sto​le na​tych​miast się z nim zgo​dzi​li, że taki do​da​tek bar​dzo pod​niósł​by sprze​daż za​rów​no w Wiel​kiej Bry​ta​nii, jak i w in​nych kra​jach. I tu ska​pi​tu​lo​wa​łem. Cóż, je​stem tyl​ko czło​wie​kiem. Po​ni​żej przed​sta​wiam re​zul​tat mo​ich sta​rań przy​bli​że​nia la​iko​wi za​sad mej ulu​bio​nej gry. Z za​da​niem prze​ka​za​nia w zwię​złej i kla​row​nej for​mie swej nie​wąt​pli​wie roz​le​głej wie​dzy o ba​se​bal​lu wie​lo​krot​nie pró​bo​wa​li się już mie​rzyć lu​dzie o wie​le bar​dziej ode mnie uta​len​to​wa​ni – i po​le​gli. Je​śli też się nie spi​sa​łem, to mogę się przy​najm​niej po​cie​szać, że nie ja pierw​szy i nie ostat​ni. Oceń​cie sami: Wy​obraź so​bie, czy​tel​ni​ku, że masz na so​bie strój me​czo​wy, je​steś ba​se​bal​li​stą, człon​kiem dru​ży​ny ba​se​bal​lo​wej li​czą​cej dwu​dzie​stu pię​ciu za​wod​ni​ków i jed​nym z dzie​wię​ciu

gra​czy skła​du pod​sta​wo​we​go, któ​rzy wy​cho​dzą na bo​isko jako pierw​si. Two​ja dru​ży​na to go​ście, wasi prze​ciw​ni​cy są go​spo​da​rza​mi, a cie​bie wy​zna​czo​no na pierw​sze​go pał​ka​rza, czy​li je​steś gra​czem ofen​syw​nym. Wsta​jesz z ław​ki swo​jej dru​ży​ny i ma​sze​ru​jesz w kie​run​ku bazy do​mo​wej, na​zy​wa​nej krót​ko do​mem. Jest to bia​ły pię​cio​kąt z gru​bej gumy o po​wierzch​ni sie​dem​na​stu cali kwa​dra​to​wych, wy​po​zio​mo​wa​ny z po​wierzch​nią bo​iska. Dla ce​lów po​glą​do​wych za​łóż​my te​raz, że po​sta​na​wiasz sta​nąć na ba​zie do​mo​wej i za​wo​łać czas. Czas trwa​nia me​czu ba​se​bal​lo​we​go nie jest nor​mo​wa​ny, ale za​wod​ni​cy i tre​ne​rzy mogą w jego trak​cie pro​sić o czas, czy​li o prze​rwę w grze. W praw​dzi​wym me​czu nie zro​bił​byś tego na sa​mym wstę​pie, ale cier​pli​wo​ści. Sto​jąc na ba​zie do​mo​wej z pał​ką (to ide​al​nie wy​pro​fi​lo​wa​ny kij z drew​na je​sio​no​we​go, klo​no​we​go albo orze​cho​we​go, nie dłuż​szy niż czter​dzie​ści dwa cale i o śred​ni​cy nie​prze​kra​cza​ją​cej dwóch i trzech czwar​tych cala), roz​glą​dasz się po bo​isku. Na pra​wo od sie​bie, w od​le​gło​ści dzie​więć​dzie​się​ciu stóp i pod ką​tem czter​dzie​stu pię​ciu stop​ni w sto​sun​ku do osi bo​iska, wi​dzisz pierw​szą bazę – bia​łą, gru​bą na trzy do pię​ciu cali płó​cien​ną po​du​chę o po​wierzch​ni pięt​na​stu cali kwa​dra​to​wych. Na lewo, czter​dzie​ści pięć stop​ni w sto​sun​ku do osi bo​iska i dzie​więć​dzie​siąt stóp od cie​bie, znaj​du​je się trze​cia baza. Dru​gą bazę masz na wprost, przed sobą, i dzie​li cię od niej sto dwa​dzie​ścia osiem stóp. Te czte​ry bazy – do​mo​wa, pierw​sza, dru​ga i trze​cia – two​rzą wierz​choł​ki kwa​dra​tu (czy może ra​czej, z two​je​go punk​tu wi​dze​nia, rom​bu), któ​ry sta​no​wi pole we​wnętrz​ne. Za po​lem we​wnętrz​nym znaj​du​je się pole ze​wnętrz​ne, tak zwa​ne za​po​le, po​łać mu​ra​wy cią​gną​cej się aż do ogra​ni​cza​ją​cej ją ścia​ny za​po​lo​wej (pło​tu). Ob​szar za dru​gą bazą to za​po​le środ​ko​we. Ob​szar za pierw​szą bazą na​zy​wa​ny jest za​po​lem pra​wym, a za bazą trze​cią – za​po​lem le​wym. Wszyst​kie wy​mia​ry pola we​wnętrz​ne​go są ści​śle okre​ślo​ne i nie​zmien​ne, na​to​miast od​le​głość od bazy do​mo​wej do ścia​ny za​po​lo​wej jest róż​na na róż​nych bo​iskach, ale w za​sa​dzie mie​ści się w prze​dzia​le od trzy​stu dwu​dzie​stu pię​ciu do czte​ry​stu stóp. Li​nia au​to​wa, za​zna​czo​na zwy​kle bia​łą kre​dą, bie​gnie od bazy do​mo​wej po​przez kra​wędź pierw​szej bazy aż do pra​we​go skra​ju ścia​ny za​po​lo​wej za​zna​czo​ne​go wy​so​kim żół​tym słu​pem au​to​wym. Ta li​nia i ten słup od​dzie​la​ją te​ry​to​rium au​to​we od pola gry. Iden​tycz​na li​nia au​to​wa bie​gnie od bazy do​mo​wej po​przez trze​cią bazę do le​we​go skra​ju ścia​ny za​po​lo​wej. Je​śli od​bi​ta przez pał​ka​rza pił​ka ude​rza w któ​rąś z tych li​nii albo w słup, uzna​je się ją za pił​kę do​brą (taką, któ​ra nie opu​ści​ła pola gry). Nie py​taj​cie dla​cze​go. Sto​jąc na ba​zie do​mo​wej, roz​glą​da​jąc się po bo​isku i kon​tem​plu​jąc swo​ją sy​tu​ację pierw​sze​go na pał​ce, wi​dzisz za​wod​ni​ków dru​ży​ny bro​nią​cej. Przed sobą masz gra​czy pola we​wnętrz​ne​go, tak zwa​nych po​lo​wych – pierw​szo​ba​z o​we​go, dru​go​ba​z o​we​go i trze​cio​ba​z o​we​go; za nimi, już na polu ze​wnętrz​nym, czy​li na za​po​lu, sto​ją tak zwa​ni za​po​lo​wi – pra​wy za​po​lo​wy, środ​ko​wy za​po​lo​wy i lewy za​po​lo​wy. Po two​jej le​wej, mię​dzy dru​gą a trze​cią bazą, po​zy​cję za​jął, tak jak​by na przy​czep​kę, łącz​nik, za​zwy​czaj naj​lep​szy gracz pola we​wnętrz​ne​go. Na wprost cie​bie stoi jesz​cze mio​tacz, ale o nim za chwi​lę. Dzie​wią​te​go człon​ka dru​ży​ny bro​nią​cej masz za ple​ca​mi. To ła​pacz, po​staw​ny fa​cet w gru​bej ma​sce, na​pier​śni​ku i na​go​len​ni​kach, za​bez​pie​czo​ny do​dat​ko​wo wszel​kie​go ro​dza​ju ochra​nia​cza​mi. Za ła​pa​czem stoi sę​dzia głów​ny. On rów​nież jest w gru​bej ma​sce i na​go​-

len​ni​kach, oprócz tego ma na so​bie na​pier​śnik i in​ne​go ro​dza​ju ochra​nia​cze. W polu we​wnętrz​nym jest jesz​cze trzech sę​dziów, po jed​nym przy pierw​szej, dru​giej i trze​ciej ba​zie, ale ci ubra​ni są zwy​czaj​nie, moż​na na​wet po​wie​dzieć, że wyj​ścio​wo, i nie mają żad​nych ochra​nia​czy. Na wprost cie​bie, w po​ło​wie od​le​gło​ści mię​dzy bazą do​mo​wą a dru​gą bazą, znaj​du​je się pła​ski, sta​ran​nie wy​pro​fi​lo​wa​ny kop​czyk zie​mi wzno​szą​cy się na dzie​sięć i pół cala po​nad po​ziom bo​iska. To gór​ka mio​ta​cza. W po​przek niej bie​gnie pas twar​dej bia​łej gumy sze​ro​ki na sześć i dłu​gi na dwa​dzie​ścia czte​ry cale. Jest to próg mio​ta​cza, na​zy​wa​ny po​tocz​nie „gumą”. Gór​ka jest sta​no​wi​skiem naj​waż​niej​sze​go gra​cza dru​ży​ny bro​nią​cej, mało tego, naj​waż​niej​sze​go na ca​łym bo​isku – mio​ta​cza. Jego za​da​niem jest ta​kie na​rzu​ca​nie pi​łek ba​se​bal​lo​wych na bazę do​mo​wą, że​byś ty, pał​karz, miał trud​no​ści z ich od​bi​ciem, a ła​pacz bez tru​du mógł je wy​chwy​cić. W pew​nym mo​men​cie sę​dzia głów​ny wy​da​je ko​men​dę: „Gra” i mu​sisz za​jąć po​zy​cję na wy​bra​nym przez sie​bie sta​no​wi​sku pał​ka​rza. To za​zna​czo​ny sprosz​ko​wa​ną kre​dą pro​sto​kąt o wy​mia​rach czte​ry na sześć stóp. Są dwa ta​kie sta​no​wi​ska, jed​no po le​wej, dru​gie po pra​wej stro​nie bazy do​mo​wej, jed​no dla pra​wo-, dru​gie dla le​wo​ręcz​nych pał​ka​rzy. Zda​rza​ją się pał​ka​rze obu​stron​ni, któ​rzy po​tra​fią od​bi​jać pił​kę za​rów​no z le​wej, jak i z pra​wej stro​ny bazy do​mo​wej. Tyl​ko od nich za​le​ży, któ​re z tych dwóch sta​no​wisk wy​bio​rą. Po​nie​waż pał​ka​rze są w więk​szo​ści pra​wo​ręcz​ni, za​łóż​my, że i ty się do ta​kich za​li​czasz, zaj​mu​jesz więc od​po​wia​da​ją​ce ci sta​no​wi​sko pał​ka​rza. Ła​pacz za tobą przy​ku​ca ni​sko i przy​go​to​wu​je się do prze​chwy​ce​nia pił​ki, któ​rą za​raz na​rzu​ci mio​tacz. Sto​ją​cy za ła​pa​czem sę​dzia głów​ny przy​go​to​wu​je się zaś do oce​ny na​rzu​tu. Ty, jako pał​karz, masz za za​da​nie od​bić na​rzu​co​ną pił​kę i w mia​rę moż​li​wo​ści prze​biec od bazy do​mo​wej do pierw​szej bazy, stam​tąd do dru​giej, na​stęp​nie do trze​ciej i z niej z po​wro​tem do bazy do​mo​wej. Je​śli ci się to uda, two​jej dru​ży​nie za​li​czo​ny zo​sta​je obieg. Zwy​cię​ża dru​ży​na, któ​ra zdo​bę​dzie wię​cej obie​gów. W tym krót​kim po​je​dyn​ku za groź​ne​go prze​ciw​ni​ka masz mio​ta​cza, któ​re​go za​da​niem jest utrud​nie​nie ci zdo​by​cia pierw​szej bazy, a pi​sa​ne mu wy​wią​zać się z tego za​da​nia czę​ściej niż to​bie ze swo​je​go. Mio​tacz sta​je jed​ną nogą na gu​mie (na pro​gu mio​ta​cza) w po​zy​cji win​dup, czy​li twa​rzą do bazy do​mo​wej, i za​czy​na się „na​krę​cać”. Jest to krót​ki, po​prze​dza​ją​cy sam na​rzut ry​tu​ał – mio​tacz pod​ry​wa ko​la​no dru​giej nogi pod bro​dę, krę​ci młyn​ka sto​pą, wy​wi​ja te​atral​nie rę​ka​mi, a wszyst​ko po to, żeby: (1) nadać pił​ce jak naj​więk​szy pęd, by ta lo​tem bły​ska​wi​cy po​mknę​ła w kie​run​ku bazy do​mo​wej, oraz (2) roz​ko​ja​rzyć pał​ka​rza, czy​li cie​bie, i zdez​o​rien​to​wać go co do kąta, pod ja​kim za​mie​rza na​rzu​cić pił​kę. Nie ma dwóch iden​tycz​nych wind-upów, mio​ta​cze wy​pra​co​wa​li masę ta​kich cho​re​ogra​fii ob​li​czo​nych na zmy​le​nie pał​ka​rzy. Ce​lem mio​ta​cza jest po​sła​nie pił​ki w stre​fę straj​ku, ob​szar ogól​ni​ko​wo zde​fi​nio​wa​ny i zmie​nia​ją​cy swo​ją wy​so​kość oraz swo​je po​ło​że​nie wzglę​dem pod​ło​ża. Prze​pi​sy okre​śla​ją stre​fę straj​ku na​stę​pu​ją​co: Jest to prze​strzeń (ko​ry​tarz po​wietrz​ny) nad bazą do​mo​wą, okre​ślo​na sze​ro​ko​ścią bazy do​mo​wej z jed​nej stro​ny, z dru​giej zaś (wy​so​kość) za​war​ta mię​dzy gór​ną gra​ni​cą prze​bie​ga​ją​cą w po​ło​wie od​le​gło​ści od bar​ków pał​ka​rza do góry spodni jego stro​ju a gra​ni​cą dol​ną, któ​ra znaj​du​je się na wy​so​ko​ści wgłę​bie​nia pod jego rzep​ką ko​la​no​wą. Sę​dzia de​cy​du​je, gdzie w da​nym mo​men​cie znaj​du​je się stre​fa straj​ku, bio​rąc pod uwa​gę po​sta​wę pał​ka​rza, gdy jest on go​to​wy do wy​ko​na​nia za​ma​chu na na​rzut.

„Prze​strzeń nad bazą do​mo​wą…” – to jesz​cze pół bie​dy, wy​mia​ry bo​wiem i usy​tu​owa​nie bazy do​mo​wej są ści​śle okre​ślo​ne. Go​rzej z czę​ścią, w któ​rej mowa o bar​kach, spodniach, ko​la​nach i po​sta​wie pał​ka​rza. Tu​taj wy​mia​rów nie spo​sób jed​no​znacz​nie zde​fi​nio​wać. Po​nie​waż nie ma dwóch ta​kich sa​mych pał​ka​rzy, stre​fa straj​ku, tech​nicz​nie rzecz bio​rąc, znaj​du​je się w przy​pad​ku każ​de​go z nich na in​nej wy​so​ko​ści. Ża​den aspekt ba​se​bal​lu nie wzbu​dza tylu kon​tro​wer​sji, co stre​fa straj​ku. Każ​dy sę​dzia głów​ny wi​dzi ją tro​chę in​a​czej, a czę​sto po dwóch go​dzi​nach me​czu i trzy​stu na​rzu​tach daje o so​bie znać zmę​cze​nie i de​cy​zje sę​dzie​go mogą się sta​wać dys​ku​syj​ne. Do​pro​wa​dza to do fru​stra​cji za​rów​no mio​ta​czy, jak i pał​ka​rzy. Na​rzut, w wy​ni​ku któ​re​go pił​ka prze​la​tu​je przez stre​fę straj​ku i nie​odbi​ta przez pał​ka​rza zo​sta​je prze​chwy​co​na przez ła​pa​cza, sę​dzia głów​ny kwa​li​fi​ku​je jako strajk. Trzy straj​ki i zo​sta​jesz wy​e li​mi​no​wa​ny, in​a​czej wy​klu​czo​ny. Na​rzut, w wy​ni​ku któ​re​go pił​ka zo​sta​je prze​chwy​co​na przez ła​pa​cza, a nie prze​le​cia​ła przez stre​fę straj​ku, to pił​ka. Czte​ry ta​kie pił​ki i zo​sta​jesz na​gro​dzo​ny spa​cer​kiem, in​a​czej bazą dar​mo, co zna​czy, że przez ni​ko​go nie​na​ga​by​wa​ny prze​bie​gasz nie​spiesz​nym truch​ci​kiem ze sta​no​wi​ska pał​ka​rza do pierw​szej bazy. Je​śli ty, pał​karz, pró​bu​jesz od​bić na​rzu​co​ną pił​kę i nie tra​fiasz, to nie​za​leż​nie od tego, czy mie​ści​ła się ona w stre​fie straj​ku, czy nie, jest to rów​nież strajk. Zda​rzy ci się czę​sto, że od​bi​jesz pił​kę, ale nie​czy​sto, i ta wy​ko​złu​je albo nie od​bi​ja​jąc się od zie​mi, wy​le​ci na te​ry​to​rium au​to​we. To pił​ka au​to​wa. Za każ​dym ra​zem, kie​dy je​steś przy pał​ce, two​je pierw​sze dwie pił​ki au​to​we uzna​wa​ne są za straj​ki. Po​tem mo​żesz już bez​kar​nie „au​to​wać” tyle na​rzu​ca​nych pi​łek, ile ci się za​ma​rzy. Do​brzy pał​ka​rze od​bi​ja​ją tyl​ko do​bre pił​ki – te wla​tu​ją​ce w stre​fę straj​ku – a od​pusz​cza​ją so​bie te, któ​re się w tej stre​fie nie miesz​czą. Na​praw​dę do​brzy pał​ka​rze z roz​my​słem nie od​bi​ja​ją pi​łek, któ​re im nie leżą, i cze​ka​ją na bar​dziej ko​rzyst​ne dla nich na​rzu​ty. Prze​śledź​my za​tem se​kwen​cję na​rzu​tów z punk​tu wi​dze​nia pał​ka​rza. Pierw​szy na​rzut to szyb​ka pił​ka – na​rzut naj​pow​szech​niej sto​so​wa​ny. Pił​ka mknie z ogrom​ną szyb​ko​ścią po li​nii pro​stej i prze​la​tu​je kil​ka cali na pra​wo od gra​ni​cy stre​fy straj​ku. – Pił​ka raz! – wrzesz​czy sę​dzia. Stan: je​den-zero, jed​na pił​ka, żad​ne​go straj​ku. Po​pra​wia ci to hu​mor, bo je​steś (chwi​lo​wo) „do przo​du na punk​ty”, masz, jako pał​karz, nie​wiel​ką prze​wa​gę, cho​ciaż praw​do​po​dob​nie nie na dłu​go. Ła​pacz od​rzu​ca pił​kę mio​ta​czo​wi i ten przy​go​to​wu​je się do na​stęp​ne​go na​rzu​tu. Pod​ry​wa nogę do bro​dy, na​krę​ca się i na​rzu​ca ko​lej​ną pił​kę. Tym ra​zem jest to ro​gal – pił​ka skrę​ca​ją​ca w lo​cie dla zmy​le​nia pał​ka​rza. Prze​la​tu​je na wy​so​ko​ści two​jej klat​ki pier​sio​wej, poza stre​fą straj​ku. – Pił​ka dwa – orze​ka sę​dzia. Mio​tacz ma w swo​im ar​se​na​le wie​le ro​dza​jów na​rzu​tów. Naj​czę​ściej są to szyb​ka pił​ka i ro​gal. Ale jest ich dużo wię​cej i nie każ​dy mio​tacz ma je wszyst​kie opa​no​wa​ne. Więk​szość mio​ta​czy sto​su​je kil​ka swo​ich ulu​bio​nych, wy​tre​no​wa​nych do per​fek​cji na​rzu​tów; hi​sto​ria ba​se​bal​lu peł​na jest prób wy​pra​co​wy​wa​nia no​wych spo​so​bów trzy​ma​nia, pod​krę​ca​nia i wy​pusz​cza​nia pił​ki z dło​ni, a wszyst​ko po to, żeby jesz​cze bar​dziej sfru​stro​wać i upo​ko​rzyć pał​ka​rza. Ja pał​ka​rzem by​łem mar​nym, przez co mam sil​ną awer​sję do mio​ta​czy. Za​wsze uwa​ża​łem ich za lu​dzi bez su​mie​nia, okrut​ni​ków, a na​wet sa​dy​stów. I kie​dy pew​ne​go dnia, a mia​-

łem wów​czas dzie​więt​na​ście lat, zo​ba​czy​łem wi​ru​ją​cą pił​kę zmie​rza​ją​cą z szyb​ko​ścią po​nad dzie​więć​dzie​się​ciu mil na go​dzi​nę w kie​run​ku mo​jej gło​wy, na​tych​miast da​łem so​bie spo​kój z ba​se​bal​lem. I to bez więk​sze​go żalu. Tak czy owak, po​nie​waż nie upra​wiam już czyn​nie tego spor​tu i nie je​stem na bie​żą​co, trud​no mi oma​wiać niu​an​se roz​ma​itych na​rzu​tów. Ogól​nie rzecz bio​rąc, pił​ka rzad​ko kie​dy mknie z ręki mio​ta​cza do rę​ka​wi​cy ła​pa​cza po ide​al​nie pro​stej li​nii. Prze​waż​nie oscy​lu​je, tań​czy i opa​da w spo​sób, któ​ry przy​pra​wił​by o za​wrót gło​wy prze​cięt​ne​go ob​ser​wa​to​ra, gdy​by ten, z ja​kie​goś po​wo​du, zna​lazł się na ba​zie do​mo​wej. Stan to te​raz dwa-zero (dwie pił​ki i jak do​tąd żad​ne​go straj​ku); two​ja prze​wa​ga jako pał​ka​rza wzro​sła. Mio​tacz musi te​raz tra​fić pił​ką w stre​fę straj​ku, a ty za​mie​rzasz od​bić tę pił​kę jak naj​da​lej. On tra​fia szyb​ką pił​ką w śro​dek stre​fy straj​ku, ty tę pił​kę od​bi​jasz, ale nie​czy​sto, i pił​ka wy​la​tu​je w try​bu​ny za te​ry​to​rium au​to​wym. Pierw​szy strajk. Jest dwa-je​den. Po​nie​waż wy​zna​czo​no cię na pał​ka​rza otwie​ra​ją​ce​go, pierw​sze​go na pał​ce w swo​jej dru​ży​nie, praw​do​po​dob​nie po​tra​fisz szyb​ko bie​gać. Two​im za​da​niem jest „zdo​by​cie bazy”, in​ny​mi sło​wy, masz do​biec do pierw​szej bazy, uni​ka​jąc wy​klu​cze​nia. Za​sta​na​wiasz się nad za​sto​so​wa​niem zga​sze​nia pił​ki, czy​li lek​kie​go jej od​bi​cia, tak żeby nie po​le​cia​ła da​le​ko, lecz spa​dła w polu we​wnętrz​nym i za​trzy​ma​ła się kil​ka stóp od bazy do​mo​wej. Upły​nie wte​dy spo​ro cza​su, za​nim do​pad​nie do niej i pod​nie​sie ją któ​ryś z za​sko​czo​nych obroń​ców po​lo​wych. Szyb​ki bie​gacz, któ​ry po​tra​fi ga​sić pił​ki, to ogrom​ny atut dru​ży​ny bę​dą​cej w ofen​sy​wie. Ist​nie​ją roz​ma​ite ro​dza​je ga​sze​nia. Jed​nym z nich jest zga​sze​nie ze zwło​ką, rzad​ko sto​so​wa​na broń ofen​syw​na po​le​ga​ją​ca na tym, że pał​karz (za​wsze z le​we​go sta​no​wi​ska pał​ka​rza, bo stam​tąd jest tro​chę bli​żej do pierw​szej bazy) nie ude​rza pił​ki, lecz na​sta​wia na nią pał​kę, a kie​dy pił​ka sama się od pał​ki od​bi​je i po​to​czy wol​no w kie​run​ku trze​ciej bazy, star​tu​je wzdłuż li​nii ba​zo​wej (jed​no​cze​śnie au​to​wej) w kie​run​ku pierw​szej bazy. Wspo​mi​nam o tej za​gryw​ce tyl​ko dla​te​go, że nasz bo​ha​ter, Joe Ca​stle, sto​su​je ją w dru​gim roz​dzia​le. Od​rzu​casz jed​nak po​mysł zga​sze​nia pił​ki i po​sta​na​wiasz po​słać ją „w pole”, czy​li od​bić z jak naj​więk​szą siłą. Na​stęp​ny z na​szej se​kwen​cji na​rzu​tów to, po​wiedz​my, śli​z gacz. Nie do koń​ca wiem, jak to jest z tym śli​zga​czem, wiem tyl​ko, że bar​dzo trud​no go od​bić. Ten jest ide​al​ny. Zmy​lił cię, na​wet nie ru​szy​łeś pał​ką, i sę​dzia krzy​czy: – Strajk dwa! Punk​ta​cja to te​raz dwa-dwa, jesz​cze je​den strajk, i zo​sta​niesz wy​klu​czo​ny, czy​li ode​sła​ny na ław​kę z ni​czym, cho​ciaż tak się sta​ra​łeś na sta​no​wi​sku pał​ka​rza. Wy​klu​cze​nie za straj​ki to naj​więk​sze upo​ko​rze​nie, ja​kie może spo​tkać pał​ka​rza, ale gro​żą mu rów​nież inne. Ba​se​ball to gra, w któ​rej mści się okrut​nie każ​de nie​uda​ne za​gra​nie. Cze​ka cię wię​cej wy​klu​czeń niż uda​nych ak​cji. Je​śli za​li​czysz hita (do​bie​gniesz do pierw​szej bazy, za​nim do​le​ci tam pił​ka) przy​najm​niej w co trze​cim swo​im wyj​ściu na pał​kę, okrzyk​ną cię wiel​kim i prak​tycz​nie za​czną wiel​bić, ktoś bę​dzie ci pła​cił za każ​dy se​zon gru​be mi​lio​ny, a nie​wi​dzial​ne siły wy​nio​są cię w koń​cu do pan​te​onu (miej​sca ostat​nie​go spo​czyn​ku wy​bit​nych za​wod​ni​ków). Każ​dej dru​ży​nie przy​słu​gu​je li​mit trzech wy​klu​czeń na run​dę, czy​li na swo​ją ko​lej​kę

przy pał​ce. Mecz ma dzie​więć rund. Dru​ży​na go​ści wy​cho​dzi na pał​kę pierw​sza, na po​cząt​ku każ​dej run​dy, i po​zo​sta​je przy niej do trze​cie​go wy​klu​cze​nia, po​tem na pał​kę, w koń​ców​ce każ​dej run​dy, wy​cho​dzi dru​ży​na go​spo​da​rzy i też po​zo​sta​je przy niej do trze​cie​go wy​klu​cze​nia. Mecz koń​czy się po dzie​wię​ciu run​dach, wy​gry​wa dru​ży​na, któ​ra za​li​czy​ła wię​cej obie​gów. Je​śli po za​koń​cze​niu dzie​wią​tej run​dy jest re​mis, roz​gry​wa​ne są do​dat​ko​we run​dy, w któ​rych każ​dej z dru​żyn zno​wu przy​słu​gu​ją po trzy wy​klu​cze​nia na run​dę. Mecz się koń​czy, kie​dy jed​na z dru​żyn zdo​by​wa wresz​cie prze​wa​gę. Naj​dłuż​sze w hi​sto​rii spo​tka​nie mia​ło dwa​dzie​ścia sześć rund i trwa​ło po​nad osiem go​dzin. Przy sta​nie dwa-dwa mio​tacz wy​ko​nu​je ko​lej​ny na​rzut, a ty masz uła​mek se​kun​dy na zde​cy​do​wa​nie, czy ci ta pił​ka od​po​wia​da. Na​rzut wy​glą​da obie​cu​ją​co, bie​rzesz pał​ką za​mach i od​bi​jasz pił​kę po zie​mi w kie​run​ku łącz​ni​ka, któ​ry stoi mię​dzy dru​gą i trze​cią bazą. Pił​ka po zie​mi to taka, któ​ra po od​bi​ciu ko​złu​je w polu we​wnętrz​nym, w prze​ci​wień​stwie do pił​ki w po​wie​trze, któ​ra wzno​si się po od​bi​ciu. Jest jesz​cze pił​ka pła​ska, któ​ra mknie ni​sko, lo​tem ko​szą​cym, nad zie​mią, ale jej nie do​ty​ka. Po od​bi​ciu pił​ki od​rzu​casz pał​kę i star​tu​jesz sprin​tem w kie​run​ku pierw​szej bazy. Łącz​nik ła​pie pił​kę w rę​ka​wi​cę, za​mie​rza się i od​rzu​ca ją w stro​nę pierw​szej bazy, do pierw​szo​ba​zo​we​go. Ty tym​cza​sem pę​dzisz wzdłuż li​nii ba​z o​wej, żeby w mia​rę moż​li​wo​ści na​stą​pić na pierw​szą bazę, za​nim do​le​ci tam pił​ka. Pierw​szo​ba​zo​wy sta​wia nogę na pierw​szej ba​zie i szy​ku​je się do prze​chwy​ce​nia pił​ki od łącz​ni​ka, i je​śli mu się to uda, za​nim ty na​stą​pisz na pierw​szą bazę, to zo​sta​jesz „wy​ru​go​wa​ny”. Wy​klu​cze​nie nu​mer dwa dla two​jej dru​ży​ny na po​cząt​ku pierw​szej run​dy. Je​śli jed​nak „zdą​żysz przed pił​ką”, czy​li na​stą​pisz na pierw​szą bazę, za​nim pierw​szo​ba​zo​wy prze​chwy​ci pił​kę od łącz​ni​ka, to za​li​czasz hita: czy​sto ude​rzo​na pił​ka, dzię​ki któ​rej zdo​by​łeś pierw​szą bazę. Żeby ła​twiej ci było zdą​żyć do bazy przed pił​ką, mo​żesz w peł​nym pę​dzie „prze​biec” tę bazę, a zwal​niać za​cząć do​pie​ro po jej mi​nię​ciu. Nie wol​no ci jed​nak prze​biec z roz​pę​du dru​giej ani trze​ciej bazy. Za​li​cza​nie hi​tów to naj​waż​niej​szy ele​ment ba​se​bal​lu ofen​syw​ne​go. Ist​nie​je kil​ka ich od​mian. Sin​giel (hit po​je​dyn​czy) to hit, po któ​rym zdo​by​wasz pierw​szą bazę. Za​li​cza​jąc du​bla (po​dwój​ne​go hita), zdo​by​wasz dru​gą. Tri​pel (hit po​trój​ny) po​zwa​la ci zdo​być trze​cią. Ho​mer zaś to ide​al​nie od​bi​ta pił​ka, któ​ra mknie w po​wie​trzu da​le​ko, prze​la​tu​jąc nad mu​rem gra​nicz​nym za​po​la, opusz​cza bo​isko i wpra​wia w za​chwyt pu​blicz​ność. Rzad​szym za​gra​niem jest ho​mer we​wnątrz​bo​isko​wy, w któ​rym pił​ka nie opusz​cza bo​iska po​nad mu​rem czy ogro​dze​niem gra​nicz​nym, lecz nie​prze​chwy​co​na w porę przez za​po​lo​we​go ko​złu​je po za​po​lu na tyle dłu​go, że szyb​ki bie​gacz może „obiec wszyst​kie bazy” i do​trzeć do bazy do​mo​wej. Ist​nie​je jesz​cze wiel​ki szlem, ale o nim póź​niej. Po​nie​waż je​steś wy​spor​to​wa​ny i szyb​ki, uda​je ci się zdą​żyć przed pił​ką do pierw​szej bazy. Sę​dzia ogła​sza, że je​steś „zdrów”, zna​czy do​brze za​czą​łeś. Po​nie​waż od​bi​ta przez cie​bie pił​ka nie wy​szła na za​po​le, jest to hit we​wnątrz​po​lo​wy. Do tej sa​mej ka​te​go​rii za​li​cza się uda​ne zga​sze​nie pił​ki. Te​raz, sto​jąc już na pierw​szej ba​zie, kom​bi​nu​jesz, jak by tu się prze​do​stać na dru​gą. Masz do wy​bo​ru kil​ka spo​so​bów, je​den bar​dziej nie​bez​piecz​ny od dru​gie​go. Mio​tacz ma pił​kę, stoi na swo​jej gór​ce i zer​ka na cie​bie przez ra​mię. Pierw​szo​ba​zo​wy czai się przy pierw​szej ba​zie i też ma na cie​bie oko, bo ty, te​raz już nie pał​karz, lecz bie​gacz, masz pra​wo pójść za cio​sem, czy​li za​ry​zy​ko​wać i zro​bić kil​ka kro​ków, żeby zbli​żyć się do dru​giej

bazy. Je​śli się na to zde​cy​du​jesz, mu​sisz bar​dzo uwa​żać, bo mio​tacz może ci​snąć pił​kę do pierw​szo​ba​zo​we​go, a ten, zła​paw​szy ją w rę​ka​wi​cę, ude​rzyć cię nią w sto​pę, nogę albo w ra​mię, kie​dy w ak​cie de​spe​ra​cji bę​dziesz chciał po​wró​cić na pierw​szą bazę. Jest to pró​ba zbi​cia i je​śli się po​wie​dzie, zo​sta​jesz zbi​ty. In​ny​mi sło​wy, za​ro​bisz wy​klu​cze​nie, i to nie​wy​ba​czal​ne, i bę​dziesz mu​siał wró​cić w nie​sła​wie na ław​kę. Ale ty nie je​steś w cie​mię bity i do pró​by zbi​cia nie do​cho​dzi. Mio​tacz za​czy​na się stro​szyć – to od​mia​na na​krę​ca​nia sto​so​wa​na wte​dy, kie​dy jed​na baza (lub kil​ka) jest za​ję​ta przez bie​ga​czy – i na​rzu​ca pił​kę na bazę do​mo​wą, przy któ​rej stoi te​raz z pał​ką twój ko​le​ga z dru​ży​ny, dru​gi w ko​lej​ce do pał​ki. – Strajk raz – orze​ka sę​dzia. Ła​pacz zer​ka na cie​bie, po czym od​rzu​ca pił​kę do mio​ta​cza. Ten, sto​jąc na swej gór​ce, jed​ną nogą na pro​gu, „wpa​tru​je się” w ła​pa​cza, ten zaś de​cy​du​je, któ​ry z wcze​śniej tu wspo​mnia​nych na​rzu​tów pa​so​wał​by mu naj​bar​dziej. Sy​gna​li​zu​je to mio​ta​czo​wi dło​nią i pal​ca​mi pra​wej ręki. Mio​tacz kiw​nię​ciem gło​wy po​twier​dza, że zro​zu​miał sy​gnał, i zno​wu za​czy​na się stro​szyć. To stro​sze​nie jest skru​pu​lat​nie śle​dzo​ne przez sę​dziów. Zwo​dy, któ​re może wy​ko​nać mio​tacz, są ści​śle okre​ślo​ne – i je​śli bę​dzie chciał cie​bie, sto​ją​ce​go na pierw​szej ba​zie, zmy​lić ja​kimś nie​do​zwo​lo​nym ru​chem, któ​ryś z sę​dziów orzek​nie faul, a to​bie zo​sta​nie przy​zna​na za fri​ko dru​ga baza. Fau​le rzad​ko się zda​rza​ją i w więk​szo​ści me​czów nie ma ich wca​le. Twój tre​ner sto​ją​cy na sta​no​wi​sku do​rad​cy na te​ry​to​rium au​to​wym w po​bli​żu trze​ciej bazy daje ci rę​ka​mi zna​ki zro​zu​mia​łe tyl​ko dla was dwóch. Od​czy​tu​jesz z nich, że masz „skraść dru​gą bazę”. To ry​zy​kow​na stra​te​gia ofen​syw​na – raz się po​wie​dzie, in​nym ra​zem nie – ale nic in​ne​go ci nie po​zo​sta​je. Mo​bi​li​zu​jesz się, ob​ser​wu​jąc mio​ta​cza, by upew​nić się, czy ten nie za​mie​rza cza​sem pod​jąć pró​by zbi​cia. Ale mio​tacz przy​go​to​wu​je się naj​wy​raź​niej do na​rzu​tu na bazę do​mo​wą. Wy​ko​rzy​stu​jesz mo​ment jego nie​uwa​gi i ru​szasz sprin​tem w kie​run​ku dru​giej bazy. To naj​dłuż​sze dzie​więć​dzie​siąt stóp, ja​kie w ży​ciu prze​bie​głeś. Ła​pa​cze po​tra​fią też rzu​cać. Roz​dzie​la​ją pił​ki w polu we​wnętrz​nym pew​nie, z nie​by​wa​łą do​kład​no​ścią, i to dla nich pla​ma na ho​no​rze, kie​dy bie​ga​czo​wi uda​je się skraść bazę. Dru​gi pał​karz, twój ko​le​ga z dru​ży​ny, pró​bu​je od​bić pił​kę, ale w nią nie tra​fia. Ła​pacz prze​chwy​tu​je pił​kę, w ułam​ku se​kun​dy pod​ry​wa się z ku​cek na rów​ne nogi i od​rzu​ca ją w stro​nę dru​giej bazy, gdzie cze​ka już w go​to​wo​ści dru​go​ba​zo​wy. Ty, pę​dząc w kie​run​ku dru​giej bazy, wy​ko​nu​jesz wślizg no​ga​mi do przo​du, żeby zdą​żyć tam przed pił​ką od​rzu​co​ną przez ła​pa​cza. Bar​dziej cha​rak​ter​ni za​wod​ni​cy do​ko​nu​ją wśli​zgu na bazę „szczu​pa​kiem”, czy​li gło​wą do przo​du, ale ich ka​rie​ry za​zwy​czaj szyb​ko się koń​czą. Kra​dzież bazy to jed​na z naj​bar​dziej eks​cy​tu​ją​cych za​gry​wek ba​se​bal​lu. Wszyst​ko dzie​je się bar​dzo szyb​ko – roz​pę​dzo​ny bie​gacz, ci​ska​ją​cy pił​kę ła​pacz, tu​man ku​rzu, cza​sa​mi kłę​bo​wi​sko zde​rza​ją​cych się ciał, a do tego jesz​cze wścib​ski sę​dzia ba​zo​wy. Do​ty​kasz sto​pą dru​giej bazy w mo​men​cie, gdy dru​go​ba​zo​wy ude​rza cię w ra​mię prze​chwy​co​ną w rę​ka​wi​cę pił​ką. – Zdrów! – wy​wrza​sku​je sę​dzia, co ozna​cza, że za​wod​nik pra​wi​dło​wo zdo​był bazę. W sta​ty​sty​ce me​czu masz te​raz za​li​czo​ną skra​dzio​ną bazę oraz zie​lo​ne świa​tło do zdo​by​-

cia na​stęp​nej, trze​ciej. Pro​sisz o czas, żeby się otrze​pać z ku​rzu i za​sta​no​wić, jak do niej do​trzeć. Przy na​stęp​nym na​rzu​cie pał​karz od​bi​ja dłu​gą pił​kę wy​so​ko w po​wie​trze nad lewe pole we​wnętrz​ne, gdzie prze​chwy​tu​je ją „w lo​cie” lewy po​lo​wy i do​cho​dzi do pierw​sze​go wy​klu​cze​nia pał​ka​rza w tej run​dzie, tak zwa​ne​go strą​ce​nia. Prze​chwy​ce​nie przez za​wod​ni​ka obro​ny pła​skiej, mkną​cej lo​tem ko​szą​cym pił​ki to wy​ko​sze​nie. Nie mo​żesz kon​ty​nu​ować obie​gu. Na​stęp​ny pał​karz od​bi​ja pił​kę po zie​mi (ko​złu​ją​cą) w kie​run​ku łącz​ni​ka, któ​ry chwy​ta ją, spo​glą​da na cie​bie i upew​niw​szy się, że nie za​mie​rzasz pu​ścić się sprin​tem w kie​run​ku trze​ciej bazy, od​rzu​ca pił​kę do pierw​szo​ba​zo​we​go – i mamy dru​gie wy​klu​cze​nie pał​ka​rza. Po​nie​waż na pierw​szej ba​zie nie ma bie​ga​cza, nie je​steś zmu​szo​ny biec do bazy trze​ciej. Gdy​by na pierw​szej ba​zie stał bie​gacz, to po ta​kim prze​chwy​ce​niu pił​ki po zie​mi mu​siał​by, oczy​wi​ście, chcąc nie chcąc, prze​biec na dru​gą bazę, a ty, żeby ustą​pić mu na niej miej​sca, mu​siał​byś prze​biec na trze​cią. Sta​no​wi​sko pał​ka​rza zaj​mu​je te​raz czwar​ty z ko​lei pał​karz z two​jej dru​ży​ny. To czy​ści​ciel – jego za​da​niem jest oczysz​cze​nie baz z bie​ga​czy, czy​li umoż​li​wie​nie każ​de​mu z nich do​tar​cia do bazy do​mo​wej i do​koń​cze​nia obie​gu. Ko​lej​kę do pał​ki otwie​ra za​zwy​czaj pię​ciu naj​lep​szych pał​ka​rzy, do​pie​ro po nich wy​cho​dzą na pał​kę ci gor​si. Czy​ści​cie​le po​tra​fią wy​bi​jać kla​sycz​ne ho​me​ry, w ba​se​bal​lo​wym żar​go​nie zwa​ne rów​nież „bom​ba​mi”, „lu​fa​mi” albo „ra​kie​ta​mi”, któ​re „lecą za płot”. Mio​ta​cze, ma​jąc przed sobą czy​ści​cie​la, sta​ją się bar​dzo ostroż​ni. Za​łóż​my, że czy​ści​ciel z two​jej dru​ży​ny bu​dzi szcze​gól​ny po​strach i jest wła​śnie u szczy​tu for​my. Po​nie​waż pierw​sza baza jest „pu​sta” (nie zaj​mu​je jej bie​gacz) i na​stą​pi​ły już dwa wy​klu​cze​nia, mio​tacz de​cy​du​je się na za​gryw​kę bez​piecz​ną. „Po​zby​wa się pał​ka​rza”, czy​li z roz​my​słem na​rzu​ca mu kil​ka pi​łek, któ​re nie miesz​czą się w stre​fie straj​ku. Kie​dy sę​dzia krzyk​nie: „Pił​ka czte​ry!”, pał​ka​rzo​wi zo​sta​je przy​zna​ny au​to​ma​tycz​nie spa​ce​rek, czy​li baza dar​mo, i ten, rad nie​rad, prze​bie​ga bez po​śpie​chu na pierw​szą bazę. Te​raz ty sto​isz na dru​giej ba​zie, a on na pierw​szej. Roz​wa​żasz ewen​tu​al​ność kra​dzie​ży trze​ciej bazy, ale taka pró​ba jest jesz​cze nie​bez​piecz​niej​sza od kra​dzie​ży bazy dru​giej, bo od trze​ciej do do​mo​wej jest bli​żej, w związ​ku z czym od​rzu​co​na przez ła​pa​cza pił​ka szyb​ciej tam do​le​ci. Taka ak​cja koń​czy się suk​ce​sem tyl​ko w dwóch na pięć przy​pad​ków i twój tre​ner do​rad​ca daje ci znak, że​byś nie ry​zy​ko​wał. Zo​sta​jesz tam, gdzie je​steś, i pa​trzysz, jak pią​ty ko​le​ga z dru​ży​ny zaj​mu​je sta​no​wi​sko pał​ka​rza. Pierw​szy na​rzut idzie „w zie​mię”, to dzi​ki na​rzut, czy​li taki, w któ​rym pił​ka od​bi​ja się od zie​mi przed ła​pa​czem i od​ta​cza o kil​ka stóp. Tra​fia ci się oka​zja prze​bie​gnię​cia do trze​ciej bazy, za​nim ła​pacz zdą​ży tę pił​kę chwy​cić. Czy​ści​ciel (te​raz już bie​gacz) prze​bie​ga z pierw​szej bazy na dru​gą; obaj awan​su​je​cie o jed​ną bazę. Każ​de spo​tka​nie ob​ser​wu​je sę​dzia tech​nicz​ny; jego zda​niem ła​pacz mógł szyb​ciej chwy​cić pił​kę, w związ​ku z czym zo​sta​je ona uzna​na za pił​kę prze​pusz​czo​ną, błąd ła​pa​cza, a ogól​nie rzecz bio​rąc – błąd obro​ny. Na​stęp​ny na​rzut to szyb​ka pił​ka w „dol​ną po​łów​kę” stre​fy straj​ku. Pał​karz od​bi​ja ją moc​no, po zie​mi (z ko​złem), w kie​run​ku trze​cio​ba​zo​we​go, i ten ma trud​no​ści z czy​stym jej prze​chwy​ce​niem. Uda​je mu się to wresz​cie i jest go​to​wy do od​rzu​ce​nia pił​ki na pierw​szą bazę, ale już za póź​no. Sę​dzia tech​nicz​ny orze​ka błąd trze​cio​ba​zo​we​go, to ko​lej​ny błąd

obro​ny. Na pierw​szej, dru​giej i trze​ciej ba​zie sto​ją bie​ga​cze, krót​ko mó​wiąc: „bazy są za​ję​te”. Two​ja dru​ży​na za​ro​bi​ła do tej pory dwa wy​klu​cze​nia pał​ka​rzy, na sta​no​wi​sko pał​ka​rza wy​cho​dzi szó​sty w ko​lej​ce do pał​ki. Dru​ży​nie prze​ciw​nej źle się ukła​da po​czą​tek tego me​czu i mio​ta​cza po​no​szą już pew​nie ner​wy. Robi to, co ro​bią za​zwy​czaj sfru​stro​wa​ni mio​ta​cze – wkła​da w na​rzut wszyst​kie siły. Pro​wa​dzi to zwy​kle do jesz​cze więk​szych kło​po​tów. Jego na​stęp​ny na​rzut to szyb​ka pił​ka. Pał​karz nie daje się za​sko​czyć, od​bi​ja ją ide​al​nym ude​rze​niem i wy​cho​dzi mu bom​ba, lufa, ra​kie​ta. Pił​ka prze​la​tu​je nad mu​rem po le​wej stro​nie za​po​la – prze​pięk​ny ho​mer. A po​nie​waż bazy są za​ję​te, nie jest to zwy​czaj​ny ho​mer, lecz wiel​ki szlem. Two​ja dru​ży​na za​li​cza czte​ry obie​gi. Do​bie​gasz truch​tem do bazy do​mo​wej i sta​jąc na niej, koń​czysz pierw​szy obieg. Po to​bie czy​nią to bie​ga​cze z baz dru​giej i pierw​szej. Jako ostat​ni do bazy do​mo​wej do​bie​ga czy​ści​ciel, do​da​jąc czwar​ty obieg. Po trze​cim wy​klu​cze​niu dru​ży​ny za​mie​nia​ją się ro​la​mi. Dzie​wię​ciu gra​czy de​fen​syw​nych scho​dzi z bo​iska na ław​kę i za​mie​nia rę​ka​wi​ce na pał​ki. Ty i twoi ko​le​dzy z dru​ży​ny od​kła​da​cie pał​ki i za​kła​da​cie rę​ka​wi​ce. Te​raz, w koń​ców​ce pierw​szej run​dy, na pał​kę wcho​dzi dru​ży​na go​spo​da​rzy, a twój ze​spół „bie​rze pole”. Za​łóż​my, że to​bie przy​pa​dła po​zy​cja dru​go​ba​zo​we​go. Pierw​szy pał​karz po​sy​ła pła​ską pił​kę w śro​dek pola i za​li​cza hita. Zaj​mu​je pierw​szą bazę. Dru​gi pał​karz trzy razy nie tra​fia w na​rzu​co​ną pił​kę i zo​sta​je wy​klu​czo​ny za straj​ki. To pierw​sze wy​klu​cze​nie. Trze​ci pał​karz od​bi​ja pił​kę po zie​mi w kie​run​ku łącz​ni​ka, ten ła​pie ją spraw​nie i od​rzu​ca do „kry​ją​ce​go” dru​gą bazę, czy​li do cie​bie. W mo​men​cie kie​dy prze​chwy​tu​jesz tę pił​kę, bie​gacz z pierw​szej bazy, zmu​szo​ny do szar​ży na dru​gą, zo​sta​je wy​klu​czo​ny. Wy​klu​cze​nie nu​mer dwa. Od​rzu​casz prze​chwy​co​ną pił​kę do pierw​szo​ba​zo​we​go i ten zbi​ja nią do​bie​ga​ją​ce​go do pierw​szej bazy bie​ga​cza (jesz​cze przed chwi​lą pał​ka​rza), za​li​cza​jąc po​dwój​ne wy​klu​cze​nie. To wy​klu​cze​nie nu​mer trzy. W kil​ka se​kund dru​gie i trze​cie wy​klu​cze​nie – i koń​ców​ka pierw​szej run​dy do​bie​ga koń​ca. Po​dwój​ne wy​klu​cze​nie to ru​ty​na i sta​no​wi naj​waż​niej​szą z de​fen​syw​nych za​gry​wek. Za​czy​na się dru​ga run​da. Sto​isz w kół​ku ocze​ku​ją​cych (jest to koło w po​bli​żu ław​ki, w któ​rym za​wod​ni​cy cze​ka​ją na swo​ją ko​lej​kę do pał​ki). Po​nie​waż w pierw​szej run​dzie w two​jej dru​ży​nie od​bi​ja​ło ośmiu za​wod​ni​ków, w dru​giej run​dzie na pał​kę jako pierw​szy wy​cho​dzi dzie​wią​ty w ko​lej​ce. Ty, jako pał​karz otwie​ra​ją​cy, czy​li pierw​szy w ko​lej​ce, wyj​dziesz po nim. Dzie​wią​tym w ko​lej​no​ści od​bi​ja​nia jest za​wsze mio​tacz, a z mio​ta​czy pał​ka​rze są mar​ni. Jed​nak tego wspa​nia​łe​go wie​czo​ru twój mio​tacz od​bi​ja pił​kę na​rzu​co​ną w „gór​ną po​łów​kę” stre​fy straj​ku, po​sy​ła​jąc ją nad dru​gą bazą. To rzad​ko spo​ty​ka​ny hit, któ​ry po​zwa​la mu zdo​być pierw​szą bazę. Ty je​steś na​stęp​ny. Wy​cho​dzisz na sta​no​wi​sko pał​ka​rza i przy​go​to​wu​jesz się na na​rzut. Za​łóż​my, że zna​cie się z mio​ta​czem od kil​ku lat i nie​zbyt się lu​bi​cie. Do tego on wstał dzi​siaj lewą nogą i po​sta​na​wia wy​ła​do​wać na to​bie swój zły hu​mor, na​rzu​ca​jąc ci dyń​kę – szyb​ką pił​kę z roz​my​słem wy​mie​rzo​ną w gło​wę pał​ka​rza. Na​krę​ca się i rzu​ca. Gdy​byś się w ostat​niej chwi​li nie uchy​lił, obe​rwał​byś w gło​wę. Wku​rza cię ta za​gryw​ka i pusz​czasz mio​ta​czo​wi wią​zan​kę, on się od​szcze​ku​je, wtrą​ca się sę​dzia i każe wam wziąć na wstrzy​ma​nie. Wspo​mi​nam o dyń​ce dla​te​go, że taka pił​ka zo​sta​je na​rzu​co​na w tej książ​ce.

W więk​szo​ści spo​tkań na pro​fe​sjo​nal​nym po​zio​mie dyń​ki się nie zda​rza​ją. Cho​ciaż bywa, że mio​tacz ci​ska pił​ką w pał​ka​rza albo tuż obok nie​go, i jest po temu kil​ka stra​te​gicz​nych po​wo​dów. Taka bli​ska pił​ka na​zy​wa​na jest rów​nież „ocier​ką” albo „go​li​bro​dą” Stan: jed​na pił​ka, zero straj​ków. Nie ochło​ną​łeś jesz​cze po dyń​ce, a mio​tacz na​rzu​ca już ide​al​ną szyb​ką pił​kę w „ze​wnętrz​ny róg” stre​fy straj​ku (na tyle bli​sko kra​wę​dzi bazy do​mo​wej, by mo​gła być uzna​na za strajk). Jed​na pił​ka, je​den strajk. Za​po​mi​nasz o dyń​ce i kon​cen​tru​jesz się. Pił​kę z na​stęp​ne​go na​rzu​tu wy​bi​jasz na aut. Jed​na pił​ka, dwa straj​ki. Ko​lej​ny na​rzut to ma​rze​nie. Wy​bi​jasz pił​kę „w lukę” mię​dzy le​we​go a środ​ko​we​go za​po​lo​we​go. Mio​tacz two​jej dru​ży​ny, któ​ry stał na pierw​szej ba​zie, bez tru​du pod​wyż​sza wy​nik w obie​gach na pięć-zero. Ty za​trzy​mu​jesz się na dru​giej ba​zie i za​li​czasz du​bla oraz wy​pał​ko​wa​ny awans (run bat​ted in, czy​li RBI) – punkt po two​im od​bi​ciu. Pał​karz zdo​by​wa​ją​cy dużo RBI ma przed sobą dłu​gą, bły​sko​tli​wą ka​rie​rę. Na​stęp​ny pał​karz z two​jej dru​ży​ny, dru​gi w ko​lej​ce do pał​ki, wy​bi​ja pił​kę w po​wie​trze, ta zaś wy​la​tu​je na te​ry​to​rium au​to​we, gdzie bez tru​du prze​chwy​tu​je ją trze​cio​ba​zo​wy, i pał​karz zo​sta​je wy​klu​czo​ny. Pił​ka wy​bi​ta w po​wie​trze po​zo​sta​je w grze na​wet na te​ry​to​rium au​to​wym, ale pił​ka od​bi​ta po zie​mi już nie. Na​stęp​ny, trze​ci już, pał​karz zo​sta​je wy​klu​czo​ny za straj​ki i zo​sta​jesz „osie​ro​co​ny”, czy​li po​z o​sta​wio​ny na ba​z ie (left on base, czy​li LOB). Pod​bie​gasz do ław​ki, za​kła​dasz rę​ka​wi​cę i zaj​mu​jesz swo​ją po​zy​cję w obro​nie. Po​nie​waż w tej run​dzie two​ja dru​ży​na za​koń​czy​ła już swo​ją grę w ata​ku i prze​cho​dzi do obro​ny, w na​stęp​nej run​dzie nie bę​dziesz mógł po​wró​cić na dru​gą bazę. W koń​ców​ce dru​giej run​dy dru​ży​na prze​ciw​na nie od​ra​bia strat. Trzech pał​ka​rzy, któ​rych ko​lej​no wy​sta​wia, zo​sta​je szyb​ko wy​eli​mi​no​wa​nych. Trzech we​szło, trzech ze​szło, ni​cze​go nie zwo​jo​waw​szy. (Spo​koj​nie – to sło​wo wstęp​ne nie bę​dzie się cią​gnę​ło przez wszyst​kie dzie​więć rund). Na po​cząt​ku trze​ciej run​dy mio​tacz dru​ży​ny prze​ciw​nej daje jesz​cze więk​szą pla​mę. Po jego błę​dach pał​ka​rze two​je​go ze​spo​łu za​li​cza​ją ko​lej​no dwa spa​cer​ki i du​bla. Wy​raź​nie fa​cet nie ma dzi​siaj do​bre​go dnia i trze​ba go zmie​nić. Rzad​ko się zda​rza, żeby je​den mio​tacz po​zo​stał na po​zy​cji przez wszyst​kie dzie​więć rund, czy​li do koń​ca me​czu. Tre​ner jest w siód​mym nie​bie, je​śli jego mio​tacz wy​trwa na po​zy​cji przez sześć, sie​dem rund, za​nim za​stą​pi go mio​tacz re​zer​wo​wy, czy​li zmien​nik. W skła​dzie za​wo​do​wej dru​ży​ny jest dwu​dzie​stu pię​ciu gra​czy, w tym dzie​się​ciu mio​ta​czy. Z tej dzie​siąt​ki pię​ciu to mio​ta​cze pod​sta​wo​wi, a pię​ciu to zmien​ni​cy. Kla​sę mio​ta​cza oce​nia się na pod​sta​wie sto​sun​ku zwy​cięstw do po​ra​żek dru​ży​ny. W każ​dym me​czu mio​tacz jed​nej dru​ży​ny jest zwy​cięz​cą, dru​giej – po​ko​na​nym. In​nym wy​znacz​ni​kiem kla​sy mio​ta​cza jest śred​nia za​wi​nio​nych obie​gów (ear​ned run ave​ra​ge, czy​li ERA). Krót​ko mó​wiąc, jest to licz​ba obie​gów, któ​re dru​ży​na prze​ciw​na za​li​czy​ła z winy mio​ta​cza. Ba​se​ball to​nie w roz​ma​itych sta​ty​sty​kach, ale tych naj​waż​niej​szych jest tyl​ko kil​ka. Dla pał​ka​rza są to śred​nia uda​nych pał​ko​wań oraz licz​ba RBI. Dla mio​ta​cza – sto​su​nek zwy​cięstw do po​ra​żek i licz​ba ERA. Za​wo​do​wa dru​ży​na ba​se​bal​lo​wa ma cały za​stęp tre​ne​rów: tych od mio​ta​nia, tych od pał​ko​wa​nia, tych od do​ra​dza​nia, któ​rzy sto​ją pod​czas me​czu na te​ry​to​rium au​to​wym za pierw​szą i trze​cią bazą, oraz tre​ne​ra ław​ko​we​go, a to tyl​ko ci naj​waż​niej​si. Sze​fem wszyst​kich tre​ne​rów jest me​ne​dżer, do​świad​czo​ny, za​har​to​wa​ny w bo​jach guru, któ​ry rzą​dzi ław​ką,

po​dej​mu​je klu​czo​we de​cy​zje, ob​my​śla stra​te​gię – i pierw​szy wy​la​tu​je na bruk, kie​dy dru​ży​na za​czy​na prze​gry​wać mecz za me​czem. Z ja​kie​goś po​wo​du on i jego staj​nia tre​ne​rów pa​ra​du​ją pod​czas me​czu w stro​jach iden​tycz​nych z tymi, któ​re no​szą gra​cze. Lu​dzie na try​bu​nach mają czę​sto nie​zły ubaw, wi​dząc ta​kie​go pod​ta​tu​sia​łe​go wo​jow​ni​ka, któ​ry nada​rem​nie sta​ra się wcią​gać brzuch opię​ty ob​ci​słą po​lie​stro​wą ko​szul​ką. Od lat pró​bu​ję bez​sku​tecz​nie do​ciec, cze​mu tre​ne​rzy ba​se​bal​lu ubie​ra​ją się tak jak ich za​wod​ni​cy. Wy​obraź​cie so​bie tre​ne​ra ko​szy​ków​ki (przy​sa​dzi​ste​go go​ścia w śred​nim wie​ku) mio​ta​ją​ce​go się przy li​nii au​to​wej par​kie​tu w pe​pe​gach, wor​ko​wa​tych majt​kach i me​czo​wej ko​szul​ce bez rę​ka​wów. Albo tre​ne​ra fut​bo​lu ame​ry​kań​skie​go w peł​nym rynsz​tun​ku za​wod​ni​ka z ka​skiem włącz​nie. Ale to tak na mar​gi​ne​sie. Wróć​my do mio​ta​cza, któ​ry ma kło​po​ty. Pora go zmie​nić, me​ne​dżer pod​no​si się więc z ław​ki, pro​si o czas i pod​cho​dzi do gór​ki mio​ta​cza. Tym​cza​sem w by​kow​ni – za​mknię​tej stre​fie za pło​tem za​po​la, przy​po​mi​na​ją​cej za​gro​dę dla by​ków – roz​grze​wa się już kil​ku zmien​ni​ków. Po​nie​waż prze​by​wa​jąc go​dzi​na​mi w by​kow​ni, nu​dzą się za​zwy​czaj, ro​dzi się tam mnó​stwo nie​przy​zwo​itych ba​se​bal​lo​wych żar​ci​ków. Me​ne​dżer daje jed​ne​mu ze zmien​ni​ków znak, że wcho​dzi do gry. Mio​tacz, któ​ry zaj​mo​wał do tej pory gór​kę, scho​dzi z niej po „złym po​cząt​ku” i sia​da na ław​ce. Tego wie​czo​ru już nie za​gra, bo prze​pi​sy nie po​zwa​la​ją mu wró​cić na bo​isko. Mało tego, nie bę​dzie rzu​cał przez na​stęp​ne trzy, czte​ry dni, bo nad​wy​rę​żo​ne ra​mię musi od​po​cząć. Zmien​nik sta​je na gór​ce, ci​ska dla roz​grzew​ki kil​ka pi​łek i już jest go​to​wy do zmie​rze​nia się z na​stęp​nym pał​ka​rzem. Za​czy​na się trze​cia run​da, two​ja dru​ży​na pro​wa​dzi sie​dem do zera, ma bie​ga​cza na dru​giej ba​zie i nie za​li​czy​ła jesz​cze żad​ne​go wy​klu​cze​nia. Roz​po​czy​na​ją​cy mio​tacz dru​ży​ny prze​ciw​nej zo​stał wła​śnie „zdję​ty” – albo, jak kto woli, „wy​sła​ny pod prysz​nic”. Są jesz​cze inne opi​so​we okre​śle​nia upo​ko​rze​nia, ja​kie​go do​znał, ale te nie na​da​ją się do dru​ku. Ma​jąc tak ogrom​ną prze​wa​gę, two​ja dru​ży​na po​win​na wy​grać ten mecz; je​śli wyj​dzie zwy​cię​sko z oko​ło sześć​dzie​się​ciu pro​cent spo​tkań ro​ze​gra​nych w se​zo​nie, za​kwa​li​fi​ku​je się do fazy play-off z szan​sa​mi na zdo​by​cie „pro​por​ca”, czy​li za​ję​cie pierw​sze​go miej​sca w swo​jej li​dze re​gio​nal​nej, i za​kwa​li​fi​ko​wa​nie się do mi​strzostw świa​ta – play-offu, w któ​rym li​czy się sie​dem naj​lep​szych spo​tkań ze wszyst​kich ro​ze​gra​nych mię​dzy dru​ży​na​mi Ame​ri​can Le​ague i lig re​gio​nal​nych. (Tak, my, Ame​ry​ka​nie, do​brze wie​my, że więk​sza część świa​ta nie gra w ba​se​ball. Nie uwzględ​nia​my tak​że w fa​zie otwar​te​go, świa​to​we​go play-offu in​nych gra​ją​cych w ba​se​ball kra​jów. Je​śli cho​dzi o ba​se​ball, jest to kwe​stia, jak wszyst​ko inne w tej grze, bar​dzo skom​pli​ko​wa​na). I tak, na tych kil​ku​dzie​się​ciu stro​nach, prze​pro​wa​dzi​łem cię, czy​tel​ni​ku, od pierw​sze​go wej​ścia na pał​kę do mi​strzostw świa​ta. Mam na​dzie​ję, że te​raz, oglą​da​jąc mecz ba​se​bal​lu – czy to na żywo, czy w te​le​wi​zji – bę​dziesz się choć tro​chę orien​to​wał, o co w nim cho​dzi. Po​siąść do​głęb​ną wie​dzę o skom​pli​ko​wa​nych aspek​tach tej gry, tak by w lot i bez​błęd​nie ko​ja​rzyć, co w da​nej chwi​li dzie​je się na bo​isku, to po​zba​wić się ca​łej fraj​dy. Zo​staw​my to gra​czom, tre​ne​rom, me​ne​dże​rom, dzien​ni​ka​rzom spor​to​wym i po​wie​ścio​pi​sa​rzom. John Gri​sham

sty​czeń 2012

Od autora

Wpro​wa​dza​nie au​ten​tycz​nych po​sta​ci, miejsc i zda​rzeń do po​wie​ści to trud​ne za​da​nie. Ta opo​wia​da o dru​ży​nach Cub​sów i Met​sów z 1973 roku, ale bła​gam wszyst​kich za​go​rza​łych ki​bi​ców, żeby nie wy​ty​ka​li mi nie​ści​sło​ści w ter​mi​nach spo​tkań, skła​dach dru​żyn, re​kor​dach, ko​lej​no​ści od​bi​ja​nia. Do​da​łem też od sie​bie kil​ku fik​cyj​nych za​wod​ni​ków. To po​wieść, więc nie moż​na po niej ocze​ki​wać kro​ni​kar​skiej do​kład​no​ści. Po​zwól​cie, że po​dzię​ku​ję kil​ku oso​bom. Don Kes​sin​ger to mój sta​ry kum​pel z Oxfor​du. Prze​czy​tał mój pierw​szy szkic tej książ​ki i zna​lazł kil​ka frag​men​tów wy​ma​ga​ją​cych do​pra​co​wa​nia. W la​tach 1964–1975 był łącz​ni​kiem Cub​sów i zna się na rze​czy. Póź​niej zo​stał me​ne​dże​rem Whi​te So​xów, a w roku 1979 za​stą​pił go na tym sta​no​wi​sku Tony La​Rus​sa, któ​ry od​szedł z Cub​sów w 1973 roku (przed po​ja​wie​niem się w dru​ży​nie Jo​ego Ca​stle’a), zaś przez krót​ki czas no​sił ko​szul​kę z nu​me​rem 42 (tym sa​mym, co na po​cząt​ku Joe). Jed​nym z ulu​bio​nych te​ma​tów Tony’ego jest ba​se​bal​lo​wy ko​deks ho​no​ro​wy, a w szcze​gól​no​ści so​li​dar​ność z ko​le​ga​mi z dru​ży​ny i od​wet. Dzię​ku​ję rów​nież Da​vi​do​wi Ger​ner​to​wi, Ala​no​wi Swan​so​no​wi, Tal​ma​ge Bo​ston, Mi​cha​elo​wi Ha​rvey​owi, Bil​lo​wi Macl​l​wa​ine’owi, Gail Ro​bin​son oraz Eri​ko​wi Al​le​no​wi. John Gri​sham 1 grud​nia 2011

Ga​sho​use Gang – w wol​nym tłu​ma​cze​niu: Za​py​zial​cy; tak po​gar​dli​wie na​zy​wa​no Car​di​nal​sów, po​nie​waż wy​cho​dzi​li na bo​isko w nie​pra​nych od no​wo​ści, ob​szar​pa​nych stro​jach me​czo​wych, czym od sa​me​go po​cząt​ku roz​pra​sza​li za​wod​ni​ków dru​ży​ny prze​ciw​nej, wy​wo​łu​jąc wśród nich kon​ster​na​cję. 2 „Dom, któ​ry zbu​do​wał Ruth” – daw​ny sta​dion dru​ży​ny ba​se​bal​lo​wej New York Yan​ke​es, na​zwa​ny tak na cześć Babe’a Ru​tha (1895–1948), naj​słyn​niej​sze​go ba​se​bal​li​sty wszech cza​sów, któ​re​go szczyt ka​rie​ry przy​padł na okres bu​do​wy i otwar​cia tego obiek​tu. 1

Spis treści

Okładka Strona tytułowa O autorze Tego autora Calico Joe A to taka prosta gra… Od autora Przypisy