Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 - Finding Forgiveness

TOM PIERWSZY

Tłumaczenie nieoficjalne: BLOMBUS Korekta: CHOMIKowiecka

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

PROLOG Benjamin Malone zadrżał w ciemności modląc się, by nikt go nie znalazł. Jeśli go znajdą to mu „pomogą”, a ostatnim, czego Ben potrzebował, była sforza forma pomocy. Bo jeśli go odnajdą, to pierwszą rzeczą jaką zrobią, będzie odprowadzenie go do ojca. - Benny? Stał w miejscu modląc się. Mając nadzieję, że Steve po prostu odejdzie. Steven Hoode był jego najlepszym kumplem. Wiedział wszystko o ojcu Ben’a. Wiedział o jego szaleńczym piciu, o kłótniach, emocjonalnych szantażach, pięściach zostawiających po sobie siniaki, o których nikt inny nie miał pojęcia. Zastanawiał się zawsze, dlaczego Alfa nie zrobił niczego jego ojcu. Musiał wiedzieć co się dzieje! Albo Marshall, poparcie Alfy, jedyny, który wyczuwał fizyczne dolegliwości całej Sfory; Jak ten facet mógł odczuwać to, co się dzieje i nie zrobić nic? Omega czuł stany emocjonalne członków Sfory; dlaczego niczego nie powstrzymał? Nikt mu nie pomógł. Nie obchodziło to nikogo, oprócz kilku jego rówieśników. Cała Sfora odwróciła swoje ślepia od ciosów jego popadającego w pijacki szał ojca. Walter Malone starannie ukrywał swoje picie przed pozostałymi, ale za żadne skarby nie mógł zataić tego przed liderami Sfory. Co według niego oznaczało, że gówno ich obchodził nastolatek ukrywający się w lesie. Każdego dnia dziękował Bogu za to, że jego rodzice mieli tylko jedno dziecko. Nie mógł sobie nawet wyobrazić, że cierpiałby ktoś młodszy od niego. Ktoś słabszy. Ktoś, kogo nie mógłby obronić. Do diabła, jego matka przed śmiercią nie była już w stanie sama się obronić. Jeśli nie zabrałby jej rak, to zrobiłby to jego ojciec. Starać się bronić kogoś, podczas gdy sam zaledwie mógłby obronić siebie, było koszmarem. - No chodź Benny. Oni tędy idą. Cholera. Jeśli ojciec znajdzie go chowającego się między drzewami, jak jakaś mała dziewczynka, to znowu zbije go na kwaśne jabłko. Może i był pijakiem, ale jego ojciec był też cholernie silny i nadal o wiele większy od Bena. Ben rzucił się na ziemię blisko miejsca, gdzie ukrywał się Steve. - Idziemy.

2

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Steve. W pełni ludzki chłopiec, który mieszkał blisko gór. Jedyny, z którym nie powinien się przyjaźnić. Jedyny, który nie wiedział nic o Sforze i Alfie oraz o mężczyznach przemieniających się w Wilki. Jeśli Alfa dowie się, że przyprowadził człowieka na tereny Sfory, to jego ojciec będzie jego najmniejszym zmartwieniem. Alfa mógłby nawet posunąć się do tego, że wygnałby go w świat czyniąc go Wyrzutkiem, pozbawiając swojej Sfory. Prędzej wolałby znieść bicie. Najgorszą formą kary było zostać Wyrzutkiem, na zawsze zostać odciętym od głosu Alfy, ciepła Sfory. Na zawsze sam. Zostałby celem dla każdego zmiennego na świecie, który pragnąłby zabawki do zabawy lub czegoś do wygryzienia, bicia, bez cholernej nadziei na uwolnienie się. Przynajmniej tutaj miał nadzieję, że któregoś dnia, kiedy nowy Alfa przejmie władzę nad Sforą, będzie bezpieczny. Ben chwycił Steve’a za rękę i zaczął uciekać. Ben był teraz bardziej przerażony, niż Steve. Alfa mógłby wyrządzić wiele szkód obu, gdyby ich złapał. A jeśli ich dorwie, to Steve prawdopodobnie tego nie przeżyje. Alfa mocno wierzył, że ludzie i zmienni powinni przez cały czas żyć w odseparowaniu, bez względu na okoliczności. Każdy przyłapany na pogwałceniu jego zasad musiałby znieść tego konsekwencje. Prawdopodobnie nigdy by nie odnaleziono ciała Steve’a. Gdyby był tu Rick, to pomógłby Benowi ukryć chłopca. Rick nie dzielił poglądów swojego dziadka dotyczących życia Sfory, ale nie było tu Rick’a. Miał areszt domowy. Był uziemiony na tydzień za sprzeciwienie się dziadkowi. Ben był z niego dumny. Któregoś dnia, ten przerażający rudzielec rzuci wyzwanie Alfie, a kiedy już to zrobi, Ben będzie stał przy jego boku. - Ben? Ben zamarł. O Boże. O nie. Rozpoznał ten głos. Nie może tu być, jeśli Alfa ich złapie. Ben nie mógłby go obronić. – Idź sobie, Dave! Dave Maldonado, kuszący niczym grzech piętnastolatek, wyszedł zza krzaka. Jego jasno brązowe włosy lśniły w świetle księżyca, jakby zostały oprószone złotem. Zaniepokojone, bursztynowe oczy były szeroko otwarte. Patrzył na rękę, którą Ben ściskał dłoń Steve’a. Jego własne ręce były zaciśnięte. Kiedy ten chłopiec wyrośnie, będzie ogromny. – Co się dzieje? Ben nie chciał wciągnąć w to Dave’a. Dzieciak nie był gotowy stawić czoła ojcu Ben’a, nie mówiąc już o Alfie. – Odejdź. – Zacisnął palce na dłoni Steve’a ignorując sposób, w jaki

3

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

przewróciło mu się w żołądku na myśl, że ktoś skrzywdzi Dave’a. Dave spojrzał mu w oczy. Ból znajdujący się w nich zaniepokoił Bena. – Gdzie idziesz? - Daleko stąd, - wymamrotał Steve. Spojrzał za niego. – Panienki, możemy pogadać później? Ben drgnął. Usłyszał za nimi pogoń wiedząc, że tylko sekundy dzieliły od schwycenia przez pozostałych ich zapachu. - Musimy uciekać. Słuchaj, nie mów nikomu, że nas widziałeś, dobrze? - Ale… - Dave! – Ben wziął głęboki oddech. – Nie mów nikomu. Dave kiwnął i potarł się po czole. – Na dobra. Jasne. Żaden problem. I Ben ruszył ciągnąc za sobą swojego najlepszego przyjaciela i zostawiając z tyłu chłopca, który kiedyś mógłby zostać jego partnerem.

4

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

ROZDZIAŁ PIERWSZY - Mmm. Jest tak dobrze. Nie przestawaj kochanie. Proszę nie przestawaj. Dave wyciągnął dłoń i zanurzył palce w krótkie, hebanowe fale. Wilgotne gorąco owijało jego penisa, cholernie blisko wchłonięcia go w całości. Oparł się pragnieniu by naprzeć na otaczające go ciepłe, chętne usta. Nie chciał być zbyt gwałtowny. Obawiał się, że może poranić mężczyznę, który go obecnie ssał. Nigdy by nie skrzywdził swojego partnera. Silne palce złapały za jądra Dave’a i bawiły się nimi. Prawie czarne oczy jego partnera szelmowsko tańczyły. Dave pomyślał, że umarł i znalazł się w niebie. Jęknął. Mrowienie w jego jądrach przybrało na sile. Był tak blisko. Tak kurewsko blisko, że mógł to posmakować. Mrowiące iskry czystej przyjemności przeszły mu po plecach. - Dochodzę. – To było wszystko co mógł z siebie wydusić. Przez minutę, kiedy wilgotne usta naparły na jego kutasa, jego mózg miał zwarcie. Jego partner kiwnął głową, językiem głaskał główkę penisa Dave’a. Ssał go tak, jakby był ostatnim kawałkiem męskiej słodyczy na ziemi, a on był zdeterminowany, by go zdobyć. Dave eksplodował w ustach swojego partnera. Przyjemność była tak intensywna, że prawie zemdlał. Jego całe ciało się napinało, gdy czysta rozkosz niczym fala po fali spływała od niego do Ben’a Malone. RING. Dave odsunął ciemne fale włosów z głębokich, prawie czarnych oczu i się uśmiechnął. Usta jego partnera były rozchylone, lśniące, pulchne od ssania penisa Dave’a. RING. Zmarszczył brwi. Co jest kurwa? Ben uniósł brwi, a jego usta jeszcze raz się otworzyły. Wewnątrz jego język stał się telefonem komórkowym. RING. Dave usiadł gwałtownie. Jego prześcieradło było lepkie, a ciało nadal ciężkie od najlepszego orgazmu, jaki kiedykolwiek miał. Podniósł telefon spoglądając na identyfikację dzwoniącego i rzucił aparatem przez pokój. Cokolwiek to było, Rick mógł poczekać. Dave zwalczał ogromny ból głowy i nie był w nastroju do niczego innego, niż spanie. 5

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Pieprzyć to. I tak wolał sny od realistycznego świata. W snach mógł mieć swojego partnera. Nie musiał patrzeć na lekceważenie w oczach Ben’a lub słuchać wstrętu w jego głosie, kiedy przemawiał do niego. Dave nie wiedział dlaczego los chciał dać mu partnera, który go nienawidził. Życie byłoby prostsze, gdyby partnerem Ben’a był ten pojeb Steve, w pełni ludzki facet, który zawsze był w pobliżu. Może wtedy Dave znalazłby kogoś dla siebie, a te migreny nigdy by się nie pojawiły. Dave zrzucił pościel i wstał z łóżka. Czas zmierzyć się z nadchodzącym dniem. Niech to szlag. Rick wracał właśnie ze swojej wycieczki do Halle i Dave musiał tam być, by powitać swojego Alfę. Ból głowy znowu zaczął się pojawiać, powoli nabierając tempa. Czuł, jak pulsuje mu za oczami w rytm uderzeń serca. Niebawem nudności zaczną narastać i Dave będzie bezużyteczny. Miał tylko nadzieję, że Rick przyjedzie już niedługo. Dave chciał jedynie wrócić z powrotem do bezbolesnego snu. Wziął prysznic i ubrał się w przyćmionym świetle swojego domku. Kiedy wyszedł, czekał na niego sms. Alfa może przyjechać za trzydzieści minut i chce widzieć tyłek Dave’a na ganku Kwatery Czerwonego Wilka, by mógł zdać raport z ostatniego tygodnia. Dave założył swoją lekką kurtkę i okulary przeciwsłoneczne, poczym skierował się do kwatery głównej. Ukrył grymas, kiedy zobaczył kto na niego czekał. Ben, Marshall Sfory, stał ze skrzyżowanymi ramionami patrząc gniewnie na Dave’a. Chela, Omega Sfory, skrzywiła się ze współczucia. Miło było wiedzieć, że był ktoś po jego stronie. – Dobry. Chela. Ben. - Nie wierzę. Dave nie był zaskoczony ledwo ukrytą pogardą na twarzy Bena. Ten widok stał się już zbyt znajomy, kiedy tylko byli sami. Westchnął opierając się pragnieniu, by złapać się za nos. Przesunąłby tym samym swoje okulary i nie mógłby znieść bólu, który by się pojawił. Był bezchmurny, wiosenny dzień. Słońce było jasne, lśniące i pełne dźgających sztylecików, które pragnęły podrażnić jego oczy. Ben przewrócił oczami. – Znowu ból głowy? - Taa. – Dave miał nadzieję, że choć raz facet, który miał zostać jego partnerem, będzie współczujący. - Hmm. – Usta Ben’a zacisnęły się w dezaprobacie. Odwrócił się patrząc na podjazd. – Rick i Belle mogą przyjechać w każdej chwili.

6

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Jakieś zranienia, Marshallu? – Dave skrzyżował ramiona ignorując napad bólu spowodowany wczesnym, wiosennym światłem. Jeśli jego Alfa nie przybędzie niedługo, Dave nie będzie w stanie go poinstruować. Nastawienie Bena też nie pomagało. Ku konsternacji Dave’a, po przyjeździe i osiedleniu się Belle, oziębłość między nimi szybko powróciła. Nie raz próbował namówić drugiego faceta by się otworzył i powiedział, dlaczego zawsze jest taki zdystansowany. Ani razu Ben nie raczył mu odpowiedzieć. Musiał się z tym pogodzić. Jego partner go nienawidził, a on nie miał pojęcia dlaczego. Nawet Chela, Omega, nie mogła zrozumieć źródła pogardy, którą darzył go Ben. Mogła tylko powiedzieć, że było to bardzo osobiste. Tylko dlatego, że możesz poczuć czyjeś emocje, nie oznacza, że wiesz dlaczego ten ktoś je odczuwa. - Nie. Nic im nie jest. - To dobrze. – Dave pociągnął nosem. Cholera jasna, nie mógł się doczekać, by się stąd wynieść. Czekały na niego dwa tygodnie wakacji i niech go diabli, jeśli nie skorzysta z przerwy. Miał wszystko zaplanowane. Pieprzyć Ben’a Malone. Dave zamierzał dobrze się bawić, jeśli nawet miałoby to go zabić. I znał też osobę, która mu w tym pomoże. Ale musiał jeden, ostatni raz spróbować dotrzeć do Bena. Jeśli mógłby nakłonić mężczyznę do rozmowy z nim, to może dowie się, dlaczego Ben unika go jak plagi. – Przyjezdni są w tym roku bardzo oswojeni. - Mm- hmm. - Wygląda na to, że wiosna będzie pracowita. Kwatera jest pełna do czerwca. - Mm- hmm. Dave westchnął. Facet nie chciał z nim rozmawiać. Dosyć tego! Ben unikał go, odkąd tylko Rick i Belle wyjechali do Halle na wizytę u lekarza Belle. Dave, pełniąc funkcję Alfy, musiał współpracować z Marshallem, Zastępcą Marshalla i Omegą. Co znaczyło, że unikanie go przez Bena mogło być uznane za wyzwanie. Na początku Dave postanowił nie postrzegać tego w ten sposób, ale teraz nie był już tego taki pewien. Rick i Belle wyjechali na tydzień, a Ben był mniej niż pomocny. – Ben. - Hmm? - Dopóki Ted nie przywiezie Ricka i Belle, nadal pełnię funkcję Alfy. – Ted, Zastępca Marshalla i prawa ręka Bena, pojechał z Rickem i Belle, zamiast Bena. Z jakiegoś ukrytego powodu Ben wolał zostać ze Sforą i Rick się zgodził. – Musisz to uszanować. 7

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben zmarszczył brwi. – Do diabła, dlaczego powinienem? Ty tego nie szanujesz. Dave zamrugał na niskie warczenie w głosie Ben’a. – Że co przepraszam? - Jak myślisz dlaczego zostałem? – Ben westchnął. – Słuchaj, nie wiem co Rick sobie myślał wyznaczając cię na Betę, ale obaj wiemy, że to był wielki błąd. Błąd? Czuł jak przepływa przez niego moc. Jego wilk nie cieszył się ze słów swojego partnera. Wrodzona w nim Alfa pobudziła się na takie rażące wyzwanie. Bety, jak Alfy i Marshalle oraz reszta z hierarchii sfory, nie byli wyznaczani, tacy się rodzili. Ben ze wszystkich osób wiedział o tym najlepiej. – Wytłumacz się. Ben skrzywił się. – Możemy pogadać o tym później? Rick i Belle zaraz tu będą. Ben mówił tak od lat. Jakoś zdanie Możemy porozmawiać o tym później? przechodziło przez jego usta, odkąd Dave skończył siedemnaście lat i dał znać, że jest gotowy go oznaczyć. No cóż, Dave miał teraz dwadzieścia cztery lata i był już zmęczony ciągłą chęcią Bena, by poczekać. Uwolnił trochę swojej energii żądając od Marshalla odpowiedzi. – Nie. Porozmawiamy o tym teraz. Ben wyglądał na przestraszonego, zanim opuścił głowę w szacunku do pokazu, który dał Dave. Jeśli wiedziałby dokładnie jaką moc posiada Dave, prawdopodobnie byłby zszokowany. Większość Bet nie posiadało tyle energii co Alfy i był tylko jeden powód, przez który Dave nie był Alfą. Pieprzone bóle głowy uniemożliwiały mu prowadzenie Sfory przez dłuższy czas. Według Ricka lepszym rozwiązaniem było zostanie Betą i choć raz jego wilk był bardziej, niż szczęśliwy. Ale jeśli Ben nie przestanie rzucać mu wyzwań, nie będzie mógł się wycofać. Wilk mógłby zmusić Benjamina Malone do ukłonienia się i zaoferowania swojej szyi dla Dave’a, nieważne czy koleś by tego chciał, czy nie. - Jesteś kurewsko najebany. Jak Rick może ufać Ci co do Sfory? Dave zatoczył się. Co jest kurwa? – Nie jestem. Ben zakpił z niego. – Masz teraz kaca. Co? Skąd on to wytrzasnął? – Nie, nie mam! - Oj do diabła Dave, zalewasz pałę odkąd miałeś piętnaście lat. Za swoimi okularami Dave otworzył szeroko oczy. To właśnie wtedy bóle głowy się zaczęły, kiedy się dowiedział, że nie nigdy nie będzie prawdziwym Alfą. Pokręcił głową, starając odeprzeć oskarżenie pojawiająca się w oczach Bena. 8

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Myślisz, że nie wiem co się dzieje? Jestem cholernym Marshallem. Mogę kurwa poczuć jak pulsuje mi w głowie. Ze wszystkich ludzi, myślałeś, że właśnie przede mną możesz to ukryć? Ty, dupku, masz ogromnego kaca. Dziwi mnie, że nie rzygasz właśnie teraz w toalecie. Dave poczuł mdłości, żółć podeszła mu do gardła. Ben naprawdę go nienawidził. Nawet nie martwił się, by wcześniej zapytać Dave’a o ból głowy. Po prostu założył, że wiedział dlaczego cierpiał. Dave ledwo co pił. Ostatni raz dostał łupnia na przyjęciu sparowania jego Alfy i Luny, Ricka i Belle Lowell, a to było rok temu. Jedynym powodem, przez który pozwolił sobie na to był Ben, który znowu go unikał. Nie pił nic poza wodą na przyjęciu Halloween i nadal unikał jak plagi czerwonego wina. Picie raz na jakiś czas mojito albo piwa, nie czyniło faceta pijakiem. A dzięki ich nowoodkrytym sojuszem z Pumami z Halle, źródło bólów Dave’a w końcu było ograniczone. Ich lekarz, Jamie Howard, był zachwycony mogąc pracować z innymi zmiennymi. Dave umawiał się z nim na wizyty od pół roku, pierwszy raz na rozkaz Ricka, ale teraz z własnej woli. Szkoda, że lekarstwa, które przepisał mu Dr Howard, tym razem nie działały. Jeśli ból się pogorszy będzie musiał jechać do szpitala. Dave nie był pijakiem, ale jak dać znać Benowi o co naprawdę chodziło, bez robienia z tego wymówki? Nie rozumiał wcześniej pochodzenia jego bólów. Na to pytanie mógłby odpowiedzieć tylko tyle, jak okropny był to ból, jak chciałby tylko raz by Ben mu pomógł, kiedy pojawia się światło, kiedy dźwięki stają się młotkiem uderzającym o jego ciało. Załomotało mu w głowie. Ból był tak intensywny, że nie pragnął niczego innego, jak położyć się w cieniu i poczekać na śmierć. Potarł swoje czoło i powstrzymał swój jęk. Taa. Gdy tylko Rick i Belle przyjadą, szpital będzie jego pierwszym przystankiem. Zanosiło się na największą migrenę, jakiej kiedykolwiek doświadczył. Ben zabrzmiał na oburzonego i odwrócił się z powrotem do podjazdu. Zmarszczył brwi próbując zignorować ból. Bycie Marshallem oznaczało, że Ben może czuć zranienia któregokolwiek z członków Sfory, co znaczyło, że czuł każdy pojedynczy ból głowy Dave’a i ignorował go, woląc uwierzyć w to, że jego partner był alkoholikiem, niż po prostu porozmawiać z nim i dowiedzieć się prawdy. Boże, musi się stąd wydostać, zanim zrobi coś naprawdę głupiego, jak złapanie tego faceta, nachylenie go siłą swojej mocy i oznaczenie go, czy mu się to podobało, czy nie. 9

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ogromne źródło stresu Dave’a mogłoby w pewnym stopniu zostać zniwelowane, ale był pewien, że takie rozwiązanie sprawy doprowadziłoby jedynie do kolejnego źródła stresu. Tego, z którym nie byłby w stanie żyć. Przymusowe oznaczenie faceta, który nim gardził, byłoby równoznaczne z próbą gwałtu. Dave raczej uciekłby ze Sfory jako Wyrzutek, niż zrobiłby coś takiego. Nie. Musi na jakiś czas wyjechać. We własny sposób zrozumieć pewne sprawy i zdecydować co zamierza zrobić. Jedna rzecz była pewna. Nic nie byłoby znowu takie same. Wielki SUV, którego Rick używał do celów Sfory, w końcu pojawił się na podjeździe. Dave zamknął oczy modląc się, by Belle i Rick zlitowali się nad nim. Musiał iść i to szybko. Ból głowy odzwierciedlał ból jego serca. Przynajmniej teraz wiedział, dlaczego Ben nie chciał mieć z nim nic wspólnego, ale głowa za bardzo go bolała, by się nad tym zastanowić. - Dave? – Otworzył oczy, by ujrzeć stojącą przed nim Chelę, Omegę Sfory. Zepchnęła Bena ze swojej drogi. Jej mała postura dementowała wewnętrzne źródło siły, jakie posiadała. – Musisz wejść do środka. Ben parsknął. – Taa. Uciekał do środka, Dave. Chela odwróciła się do niego ze wściekłością wilczej matki broniącej swoje szczenię. – Odpierdol się Ben. Ben zamrugał zszokowany. – Że co? - Dave, zabierz swój tyłek z powrotem do domu. A Ty Ben, odpuść sobie. Natychmiast. - Nie będziesz mi rozkazywać! Dave jęknął nie mogąc się powstrzymać. Ben mógł krzyczeć tak głośno jak Rick, kiedy tylko chciał. - W tym przypadku? Tak. Będę. To dotyczy mojego obszaru, którym rządzę i stąpasz po cienkim lodzie. – Jako Omega była odpowiedzialna za emocjonalne i psychiczne dobro Sfory, co oznaczało, że wiedziała o każdym bólu serca i frustracji, w której żył. Była jedną z niewielu, którzy w pełni rozumieli jak bardzo złamane jest serce Dave’a. – A teraz zabierz stąd swój tyłek, cabrón1. Jeśli Dave dałby radę, to by się uśmiechnął. Chela nie za często używała hiszpańskich przekleństw, ale kiedy już zaczęła, to zwracała na siebie uwagę. Omega szybko traciła cierpliwość, jeśli chodziło o Marshalla, a jeśli jej nie posłucha, Ben będzie musiał się rozprawić z 1

Z hiszpańskiego oznacza gnojek.

10

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

czymś gorszym, niż tylko z jednym bólem głowy. Była bardzo zdolna w dawaniu nauczki za popełniane przez niego błędy. Nazwanie go gnojkiem było tylko ostrzeżeniem; niedługo wytoczy ciężkie działa. Dave nie chciał doświadczyć tego, co robiła swoim ofiarom. Często z boku widział rezultaty i nie chciał wiedzieć, co im robiła. Ben rzucił mu spojrzenie, ale zaledwie zwrócił na to uwagę. Dlaczego powinien? Żal niedługo znowu zostałby zastąpiony pogardą, a Dave nie miał siły męczyć się z tym dzień w dzień. Mimo to, jakaś wrodzona jego część pchnęła jego partnera by się tak podporządkował, aby Chela nie miała powodu go ukarać. - Idź. – Naciskał, używając swojej mocy, nakłaniając Bena do odejścia. Zapłaci za to – oj jak bardzo za to zapłaci – ale jeśli miałby patrzeć na Bena przez jeszcze jedną chwilę, to albo uderzyłby go, albo zacząłby płakać. Albo gorzej, Chela poszłaby krok dalej ze swoją dającą się wyczuć groźbą, czymś z czym Dave nie chciałby żyć. Nie mógł znieść widoku swojego prawdziwie zranionego partnera. Lepiej zmusić go tym sposobem, niż pozwolić mu się zmierzyć z koszmarem, który tylko on widział. Ben syknął z bólu, skulił ramiona, zacisnął pięści w swoim włosach. – Dave? – Widok czystego szoku i przerażenia na jego twarzy pozostanie z Davem na długi czas. Chela zmarszczyła brwi, gdy Ben walczył z rozkazem swojego Bety. - IDŹ! – Ryknął Dave, przelewając w swój rozkaz całą swoją energię. Wściekłe łomotanie w jego głowie wzrosło do nieznośnego poziomu, gdy zmuszał Marshalla do wykonania jego polecenia. Ben odszedł biegnąc. Dzięki Bogu. Dave padł na kolana wymiotując. Jego całe ciało opanowały skurcze tak mocne, że aż się zmoczył. Takiego go właśnie zobaczył jego Alfa, na kolanach w takim bólu, że aż go to oślepiało. Bez słowa wciągnęli go do SUVa i pojechali z powrotem w stronę gór.

11

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rozdział Drugi - Co z nim? – Ben nawet nie spojrzał na wejście do swojego biura. Poczucie winy intensywnie przepływało przez niego niczym poganiane ostrogami. Nie był w stanie zmusić się do pójścia do szpitala, by zobaczyć się z Davem. Wiedział co by tam znalazł. Do diabła, wystarczająco często widział swojego ojca w takim stanie. Były usprawiedliwienia i łzy, może wiele gniewu, ale żadnej poważnej zmiany. Alkoholicy nigdy się nie zmieniają. Nie, dopóki nie przyznają się do tego kim są. Jednak nadal bolało go głęboko to, że jego partner tak bardzo cierpiał, a on nie mógł nic na to poradzić. - Ben, chcę cię widzieć w moim biurze. Ben zbladł. Głos Ricka był morderczy. Spojrzał w górę spotykając się z utkwionym w nim lodowato niebieskim wzrokiem, napięcie mięśni jego Alfy było zbyt oczywiste. Rick rwał się do walki i patrzył na swojego Marshalla tak, jakby był workiem treningowym. – Tak jest. – Ben odłożył długopis i podążył za Rick’em do biura Alfy. Zatrzymał się na chwilę, kiedy ujrzał siedzących w pokoju Chelę, Ted’a, Belle i Jamie Howard’a, lekarza Pum z Halle. – Rick? Rick podszedł do biurka, ale stał tyłem do Bena. Nie dobrze. – Jeśli nie byłaby to sprawa partnerstwa, w tym momencie zostałbyś Wyrzutkiem. Benowi zatrzęsły się kolana. Wyrzutek? On? Co do diabła? – Mogę zapytać dlaczego? Rick walnął pięścią w blat i odwrócił się do swojego Marshalla. – DLACZEGO? – Ben się cofnął. – Mój najlepszy przyjaciel i Beta jest przez ciebie w szpitalu. I to nie jest pierwszy raz! To nieopisane coś, co czyniło z Bena Marshalla Sfory Poconos, załamało się pod batem gniewu Ricka. Z rozszerzonych oczu Ricka wynikało, że i on to poczuł. To pierwsze rozerwanie w relacji Alfa-Marshall. Ted sapnął, Zastępca również poczuł to minutowe rozerwanie ich więzi. Ben był teraz przerażony nie tylko sytuacją z jego partnerem. Jeśli Rick go Wyrzuci, nic go nie ocali. Przy uzależnieniu jego partnera Sfora była wszystkim, co utrzymywało go w zdrowiu psychicznym. - Rick, pozwól mi. Ben przełknął. Belle, Luna Poconos, uśmiechała się do niego z tym idiotycznym, bezmyślnym spojrzeniem, które oznaczało, że rozpatrywała coś złośliwego i prawdopodobnie 12

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

bolesnego. Jej blond włosy były rozczochrane, jakby przejeżdżała palcami przez grube, sięgające do ramion pasma. Jej zielone oczy były puste i lśniące. Czekał go ból. Kiedy Belle wyglądała tak niewinnie, leciały głowy. Albo pragnęło się, by tak było. Oczami automatycznie przeskanował jej dłonie szukając klaksonu, który zazwyczaj nosiła ze sobą. Rick spojrzał na niego gniewnie, zanim skinął głową. Stał i skupił całą swoją uwagę na Benie i Belle. Miał napięte ramiona, jakby… Kurwa. Jemu się wydaje, że zranię Belle. Co się do cholery dzieje? - Ben? – Pozornie delikatne palce pstryknęły przed jego twarzą, ale Ben wiedział lepiej. Te palce mogły w jednej chwili zamienić się w cięte pazury. – Spójrz na mnie, Benny. Ben zwrócił swoją uwagę na Lunę. Belinda „Belle” Lowell prawdopodobnie była najbardziej niebezpiecznym członkiem Sfory, a nie była nawet Wilkiem. Była Pumą i byłym członkiem Dumy z Halle. Przykulała do niego, stukanie jej laski było głośne w cichym pokoju. – Byłeś naprawdę niesfornym chłopcem, Ben. Ben zauważył ruch za Luną. Rick wręczał wszystkim, oprócz niego, zatyczki do uszu. O rzesz jasna cholera. Belle poklepała jego policzek, jej pazury wyszły na tyle, by mógł poczuć ostre końce. – Ktoś, na kim mi zależy jest chory i ty mu to zrobiłeś. Poczuł się zmuszony do odpowiedzi. Nie był to pierwszy raz, kiedy czuł się winny za alkoholizm kogoś innego. – Tylko on może przestać pić, Belle. Nie mogę go do tego zmusić. Wszyscy w pokoju zamarli. Z ogłuszonego, a nawet zdumionego wyrazu ich twarzy wynikało, że najwidoczniej nie wiedzieli, że Dave był alkoholikiem. - ŻE CO? – Ryknął Rick. Ben zacisnął powieki. Do diabła, Alfa był głośny. – Dave nie jest pijakiem! Zaprzeczenie. Widział to już u osoby, którą kochał, ale wiedział lepiej. – Rick, on często miewa kaca. Oczy Belle były zwężone. Na jej twarzy widać było furię. – Wyczuwałeś z jego oddechu alkohol? - Nie – Bo nigdy nie pozwolił sobie zbliżyć się wystarczająco. Jeśli by tak zrobił, to obawiał się, że potrząsnąłby facetem. Boże, jak Dave mógł to sobie robić? Benowi? Lepiej było trzymać się z daleka. 13

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Kiedy ostatnim razem widziałeś Dave’a z drinkiem? – Otworzył usta by odpowiedzieć, ale Belle go powstrzymała. – I mam na myśli to, że byłeś w stu procentach pewien, że był to na przykład czysty rum, a nie wymieszany z colą. Zorientował się, że nie miał pewności, oprócz nocy świętowania partnerstwa Alf ponad rok temu. Ale jak powiedziała, tak łatwo było ukryć alkohol w czymś mniej szkodliwie wyglądającym. Do diabła, jego ojciec był mistrzem, pieprzonym wirtuozem w ukrywaniu swojego picia. – Nie wiem. - Poczekaj Belle. Może ja wyjaśnię mu parę spraw. – W końcu, jedyna osoba w pokoju, która byłaby w stanie coś wyjaśnić. Dr Howard zrobił krok na przód, kładąc dłoń na ramieniu Belle. – Jeśli wyjdzie to ode mnie, będzie w stanie zrozumieć to troszkę lepiej. Zwłaszcza, jeśli łudzi się tym, że Dave jest alkoholikiem. Ben zapatrzył się na lekarza. Miał niepokojące przeczucie, że jego świat za chwilę zadrży w posadach. – Co się dzieje? - David Maldonado nie cierpi na alkoholizm. Rzeczywiście jego stan może być uważany za objaw picia alkoholu. Wszystko w Benie zamarło z przerażenia. Stan. Stan? - Co się dzieję z moim partnerem? Belle się zaśmiała, dźwięk był opryskliwy. – Oh, teraz to on jest twoim partnerem. Zamknął oczy. Zasłużył na to. Jeśli bóle głowy Dave’a były powodowane czymś innym, niż sądził… Jeśli przez to całe odrzucanie właściwie tylko pogarszał jego stan, to co Rick sugerował… zasłużył na więcej niż tylko pogardę Luny. – Doktorze? - Wiesz czym jest migrena? - Migrena? – Ben zmarszczył brwi. Czy to jest powód złego stanu Dave’a? – To nieznośny ból głowy. Lekarz westchnął. – Taa. Uważa tak większość ludzi. W typowych przypadkach mieliby rację.– Usiadł na krawędzi biurka Ricka z dłońmi po obu stronach bioder. Jego blond włosy lśniły w świetle spływającym z okna za nim, dając efekt aureoli. – Migreny są bardziej powszechne u kobiet, niż u mężczyzn, a osoby, które na nie cierpią, uważają je za zwykły ból głowy. Czasami mylnie diagnozują problem i myślą, że cierpią na ból zatok, kiedy właściwie mają migrenę. Takich osób jest mnóstwo. To, na co cierpi Dave, jest poważniejsze. 14

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben wskazał na puste miejsce przed biurkiem Ricka. Uspokoił się, kiedy jego Alfa skinął głową w przyzwoleniu. Albo usiadłby na krześle, albo na podłodze. – Czułem to co czuł Dave i było to coś więcej, niż „tylko” ból głowy. - David cierpi na niezwykle złośliwą migrenę. Taką, o której może słyszałeś i zastanawiałeś się, jak ktoś może z tym żyć. Pozbawiona leczenia może doprowadzić do bardzo poważnych problemów. Ben poczuł jak krew odpływa mu z twarzy. Czuł migreny, znał ból Dave’a. – Powiedziałeś, że pogarszam je. Jamie skinął. – Taa. Stres jest jednym z powodów. Powodów. Zupełnie jakby Ben w niego strzelił2. – Co jeszcze powoduje u Dave’a migreny? -

Jednym z głównych sprawców wydaje się być azotan sodu. Hot dogi, wędliny,

czerwone wino – to wszystko zawiera azotan sodu. Dave nie może ich w ogóle spożywać bez ryzyka zachorowania. Ben skinął. Upewni się, że Dave nigdy więcej nie tknie pierdolonego hot doga. – Co jeszcze? - Nie jesteśmy pewni. Nawet eliminując większość azotanu sodu z jego diety nie zmniejszamy powagi migreny. Przyczyny mogą być kontrolowane przez niektóre rzeczy, jak na przykład niwelowanie stresu, unikanie niektórych pokarmów, jak szparagów i alkoholu. Albo możemy nie mieć nad nimi kontroli, jak na przykład zmiana pogody. Z tak poważną migreną, jak u Davida, możemy mieć tylko nadzieję na zmniejszenie jej częstotliwości i intensywności, z jaką atakuje. Wiem, że nie może przeżywać stresu, w jakim teraz jest. Ben poczuł to, aż w głębi duszy. – Co oznacza, że z mojej winy jest teraz w szpitalu. – Zrobił znacznie więcej, niż tylko zestresował Dave’a. W zasadzie, jakby przyłożył mu spluwę do skroni i wystrzelił w niego tymi konkretnymi powodami. - Jak jasna cholera. - Warknął Rick. Ben przyznał to. Zamknął oczy. Przeszył go ból z powodu cierpienia, do którego zmusił swojego partnera. – To musi się dziać odkąd miał piętnaście lat? – Kiedy lekarz skinął ponownie, Ben prawie jęknął, niczym zranione zwierzę. – Kiedy mogę go zobaczyć? – Miał sporo do

2

Trigger to również spust.

15

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

naprawienia. Dave miał prawo nie chcieć go więcej widzieć. Potraktował faceta jak gówno z całkowicie złych powodów, kiedy powinien pomóc mu przejść przez jego cierpienia. Niech to szlag. Jeszcze raz wspomnienia jego ojca zniweczyły coś, co miało być dobre. Jak mógł być tak głupi? - Dave nie chce cię widzieć w szpitalu i ja się z nim zgadzam. – Ben pogodził się ze słowami lekarza. Musi poczekać, aż Dave powróci do zdrowia. – Mógłbyś nieumyślnie przyczynić się do stresu. Właśnie teraz jest na środkach uspokajających, przeciwbólowych i przeciwwymiotnych i jest pod obserwacją z powodu wzrostu ryzyka wylewu krwi do mógu. Jest pod kroplówką. Dzięki Bogu, że siedział, bo trząsł się tak bardzo, że jego nogi nie utrzymałyby go. – Co masz na myśli mówiąc wylew? – Głos mu drżał. Jasna cholera, to było dużo bardziej poważne, niż wspomnieli Rick i Belle. - Oficjalna diagnoza Dave’a to status migrainosus.3 Naczynia krwionośne w jego mózgu są powiększone, co zwiększa ryzyko udaru. Włożył głowę między kolana. Za dwie sekundy dołączy do swojego partnera w szpitalu. - Mamy wszystko pod kontrolą, ale nie chcę, by jego leczenie zostało zakłócone. Jest spokojny, ból jest łatwy do zniwelowania i jest przytomny. - Jesteś pewien, że nie mogę go zobaczyć? – Jeśli cokolwiek stanie się Dave’owi (cokolwiek więcej, warknęło jego sumienie) nigdy sobie tego nie wybaczy. - Wyraźnie poprosił, żebyś się trzymał z daleka. – Ben wzdrygnął się, jego wilk zawył z rozpaczy. – Przykro mi, ale nie jesteście sparowani. Z tego co zrozumiałem, to kilka razy nie zgodziłeś się na partnerstwo. - Mój ojciec był alkoholikiem. Tym podłym. Myślałem… - Westchnął. – Nie ważne co myślałem. Powinienem wiedzieć. - Powinieneś zapytać. – Rick usiadł za swoim biurkiem. Furia opuściła rysy jego twarzy, zastąpiona skupieniem. Rick był jednym z niewielu, którzy wiedzieli o dzieciństwie Ben’a. Jednym z oficjalnych działań Ricka jako Alfy było Wyrzucenie Walter’a Malone. Ben mógł już poczuć kojący balsam akceptacji Ricka. Wiedział, że Alfa mu wybaczył. Ze sposobu, w jaki Belle na niego patrzyła wiedział, że będzie potrzebował więcej wyjaśnień dla

3

Nie wydaje mi się żebym musiała to tłumaczyć, prawda? ;) Jednak dla upartych – stan migrenowy ;p

16

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Luny i pozostałych liderów Sfory. Jak miałby im wyjaśnić, jakie piekło zafundował mu ojciec? Na skórze miał kilka blizn, ale więcej ran nosiła jego dusza. - Zrobimy wszystko co w naszej mocy, by utrzymać Dave’a w zdrowiu, ale musisz przestać naciskać. - Taa, zrozumiałem. – Podrapał się po głowie, zanim wstał. – Na czym będzie polegało jego leczenie? Jak jeszcze zdołamy utrzymać to pod kontrolą, oprócz diety i braku stresu? Lekarz pokręcił głową. – Nie mogę ci tego powiedzieć. - Bo kazał ci nie mówić? - Bo nie jesteście partnerami, więc obowiązuje mnie tajemnica lekarska. Ben wziął głęboki wdech i zapanował nad swoim warczącym wilkiem. – Naprostuję tą całą sytuację tak szybko, jak tylko będę mógł. - Nie, nie zrobisz tego. – Rick pochylił się. – Lekarz powiedział zero stresu, więc mówię ci. Nie zestresujesz mojego Bety już bardziej, niż to uczyniłeś. Jeśli dowiem się, że naciskałeś na niego, albo zmuszałeś go do czegoś, to jak Boga kocham Wyrzucę cię tak szybko, że będziesz odbijał się od gór. Ben przełknął mocno. Każda osoba w tym pokoju obwiniała go za to, co się wydarzyło Dave’owi. Wliczając w to jego samego. – Bóle głowy zaczęły się, kiedy miał piętnaście lat. Dlaczego rozwikłanie tego, co mu dolega, zajęło tak dużo czasu? Rick oparł się z westchnieniem. – Pamiętasz jak bardzo wyobcowany był mój dziadek. – Dziadek Ricka, dawny Alfa, niechętnie chciał dyskutować o życiu zewnętrznym Sfory. Może jeśli ojciec Ricka żyłby, to byłoby inaczej. Plotka głosi, że Roger Lowell mógł namówić swojego ojca do wszystkiego. Jednak Roger i jego partnerka zginęli w wypadku samochodowym, gdy Rick był jeszcze dzieckiem i dziadek Ricka całkowicie odciął sforę od świata zewnętrznego. – Po prostu sądził, że przemiany mogą rozwiązać problem Dave’a. Nie było mowy, by pozwolił Dave’owi zobaczyć się z lekarzem bez względu na to, jak ludzie Dave błagali go o to. Do diabła, niejednokrotnie zostałem ukarany przez starca za nakłonienie go do ustąpienia. Był przekonany, że wpływ jego wilka może naprawić wszystko to, co się dzieje z Dave’em. Nie pomogło. Przez te lata bóle głowy stały się jeszcze gorsze. To właśnie był jeden z powodów, przez które Ben był pewien, że miewał kaca. To, oraz fakt, że kilka razy przyłapał go, jak był pijany. Patrząc wstecz zorientował się, że mógł policzyć na palcach jednej ręki ile razy

17

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave był naprawdę pijany. Czy te dziwne akcje, kiedy Dave’owi łomotało w głowie i wydawał się być nieobecny, miały coś wspólnego z migrenami? - Skoro już uzyskaliśmy odpowiedzi od doktora, dowiemy się coraz więcej na temat tego, co się z nim dzieje. Nigdy nie przyszło mi do głowy, by zabrać facetowi hot doga. – Rick wzdrygnął się, bo Dave kochał hot dogi. Latem mogłeś zobaczyć jak trzyma jednego w dłoni, a w drugiej wodę sodową, śmiejąc się i dobrze się bawiąc. Wbrew wszystkiemu, co robił Ben by odepchnąć Dave’a, ten Wilk był przyzwoitym człowiekiem, żartobliwym i kochającym zabawę. Wyłapywał smutne spojrzenia Dave’a, wyraźnie widoczną tęsknotę, ale nieustannie się od tego odwracał plecami. Nigdy więcej. Dave był jego partnerem i cierpiał, więc nadszedł czas, by Ben coś z tym zrobił. - To wszystko, co mogę ci powiedzieć bez pozwolenia. – Jamie wzruszył ramionami. – Dopóki wy dwaj nie uzgodnicie swojej partnerskiej kwestii, nic więcej nie mogę zrobić. - A ja ci mówię byś trzymał się, kurwa, od niego z daleka, dopóki migreny nie będą pod kontrolą. Zrozumiałeś? – Rick znowu spojrzał na Bena gniewnie. – Tak w ogóle to myślę, że mógłbym cię wysłać to Nowego Jorku na kilka dni. Kojoty chcą wynegocjować warunki układu i jestem skłonny wysłać ciebie i Chelę byście to załatwili. Warunki układu przyznałyby każdej Sforze prawo do naruszania terytorium, bez potrzeby zatrzymywania się i przymilania. Oznaczałoby to, że Kojoty spędzałyby więcej czasu w Rezydencji, a nawet stały się stałymi klientami, gdyby umowa został przyjęta. To również oznaczało, że prawdopodobnie Ben byłby bardziej skłonny zniknąć, niż gdy Dave wróci do domu i będzie miał szansę na przystosowanie się. To również dałoby innym szansę na ochłonięcie. Gdy pojawił się plan, to nie było aż tak źle. Pragnienie, by być przy boku swojego partnera, pomimo ostrzeżeń lekarza i gróźb Ricka, było przytłaczające. Przez ten czas wymyśli sposób na poprawienie spraw ze swoim partnerem, co będzie mile widziane, a jego wilka zaspokajała wiedza, że zdobył ponownie aprobatę swojego Alfy. – Pojadę. – Wstał, dłonie mu się trzęsły. – Ale musisz mi obiecać, że gdy Dave będzie w niebezpieczeństwie, wszystkie zasady nie mają znaczenia. - Ben… - Nie. – Spojrzał gniewnie na swojego Alfę, który odwarknął. – Jeśli chodziłoby o Belle, to co byś zrobił? 18

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Zrobiłem to, co było słuszne. Ben zacisnął szczękę. Rick zrobił to, co uważał za właściwe, pozostawiając swoją ranną Lunę w Halle pomimo faktu, że partnerstwo nie było kompletne. Belle potrzebowała swojego lekarza i szpitala w Halle by wyleczyć rany, jakie jej zadano, gdy broniła członka Dumy przed prześladowcą. Teraz, gdy liderzy Dumy z Halle zgodzili się pozwolić Sforze na użycie swoich udogodnień, Rick mógł pozwolić swoim członkom na wizyty u nowego lekarza dla zmiennych na tym terenie. Do diabła, z przyszłym układem ze Stadem Kojotów z Nowego Jorku, byłaby szansa na dostęp do lepszych i większych udogodnień, niż nawet w Halle. Ben mógł się założyć, że Duma z Halle miała swoich własnych reprezentantów prowadzących rozmowy z Kojotami. Koty może i były z natury leniwe, ale Max Cannon, Alfa Dumy, nie był z tych, którzy spoczywają na laurach. Ben spojrzał na Belle. – Max będzie miał kogoś podczas rozmów? Wzruszyła ramionami. – Być może. Nie informuje mnie o swoich planach. – Parsknęła. – Ale wie, że ma trzymać twój tyłek z dala od Dave’a. Oczywiście, że wiedział. Belle i Puma Curana Dumy, Emma, były przyjaciółkami. Ben oparł się pragnieniu, by przewrócić oczami. – Masz moje słowo, że nie zbliżę się do Dave’a, dopóki nie wróci ze szpitala. Nie mogę obiecać nic poza tym. Jej oczy niebezpiecznie się zwęziły. – Ben. - Nie, to najlepsze, co możemy od niego uzyskać. – Ręka Ricka wśliznęła się na biodro Bell. – Ostatecznie to było to, co mogłem ci obiecać. Pokręciła głową, ale Ben wiedział, że wspomnienie o jej własnym partnerskim wiązaniu uspokoiło ją. Rick oznaczył ją w godzinę po jej przyjeździe do Rezydencji Czerwonego Wilka, czyniąc z niej zarówno członka Dumy jak i Sfory. Potem podarował jej do prowadzenia Restaurację u Lowell’a, spełniając jej marzenia o własnej restauracji. - Ben? Idź się pakować. Wyjeżdżasz stąd jutro rano. Ty też, Chela. I nie spieprzcie tego. Może to być bardzo ważne dla Rezydencji i Sfory. Zrozumiano? - Zrozumiano. - Jasne, szefie. – Ben westchnął i wyszedł z pokoju. Rozważał powrót do swojego biura, ale pieprzyć to. Wziął sobie wolne przez resztę dnia, by się spakować i zastanowić. Oglądanie swojego Alfy i Luny razem powodowało u niego ból i napawało go dumą. Dumą, bo Belle była naprawdę najlepszą Luną, jaką miała Sfora, pomimo jej kociej niepełnosprawności. Ból, bo nie 19

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

uważał, że doświadczy takiego rodzaju bliskości ze swoim własnym, durnym partnerem. Facet był doskonałym uzupełnieniem dla surowej osobowości Ricka jako Alfy. Ludzie przemawiali do Bety w sposób, w jaki nie mówili do Alfy, bardziej komfortowo ze zrelaksowanym i ukrywającym siłę Davem. Szanowali parę Alf, ale wszyscy uwielbiali Dave’a. Nawet on. Przypomniał sobie jeden z kilku momentów, kiedy dla Bety pozwolił swoim osłonom opaść. Przywieźli Belle do domu Ricka. Z tego co wiedział, to nadal martwiła się o swoje ranne biodro. Przez miesiące uczęszczała na terapię, zanim lekarz Dumy wypuścił ją przez coś, co nazywała lunatycznym obowiązkiem. Parsknął rozbawiony i zrzucił z siebie lekką, zamszową kurtkę. Nadal mógł usłyszeć dźwięk śmiechu Dave’a, jego żarty, nawet drwiny. Wyszedł z rezydencji i skierował się domków stojących z tyłu i zarezerwowanych dla „pracowników”. Ich mała liczba dawała klientom znać, że te chatki były najprzytulniejszymi domkami w okolicy. Belle próbowała wtedy nie zaśmiać się, gdy ukazał jej się znak Rezydencji. – Rezydencja i Spa Czerwonego Wilka, taa? Ben szczerzył się nadal rozbawiony nazwą wymyśloną przez pradziadka Ricka. Była to dyskusja na temat rzucania nieświadomym ludziom w twarz ich obecności. -Podoba ci się? – Zachichotał, kiedy parsknęła. – Latem większość dużych narciarskich kurortów zamienianych jest na Aquaparki, ale większość ludzi przyjeżdża z New Jersey, Nowego Jorku i Filadelfii, by pojeździć na nartach. Ostatnio wyremontowaliśmy kilka ścieżek, by były bardziej dostępne dla wózków inwalidzkich. Dave rozpoczął opowieść. Jego miłość do tego miejsca była oczywista. Ben nie przyznałby się do tego, ale kochał Rezydencję jeszcze bardziej, gdy Dave o niej mówił. - Mamy salę gimnastyczną, teraz spa, niektóre z kobiet ze Sfory zajmują się opieką nad dziećmi, mamy nawet małe pole golfowe. To wszystko znajduje się na trzech tysiącach akrów, reszta jest zalesiona. Wiosną na tych terenach popularna jest jazda konna i piesze wycieczki. Ostrzegamy tylko ludzi, by uważali na dzikie zwierzęta. Teraz naszymi jedynymi gośćmi są zmiennokształtni. Rick zaaranżował to w ten sposób, bo… no cóż, zobaczysz. Rezydencja Czerwonego Wilka była wielkim budynkiem z kamienia i drewna. Wyglądał jak górska chata napakowana sterydami. Była długa, miała dwa piętra z ledwo widocznym pod

20

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

śniegiem pięknie sklepionym ciemno- szarym dachem. Drzwi do pokoi hotelowych można było dostrzec przez taras, który biegł przez całą długość budynku – Gdzie są chaty? Ben wyciągnął rękę nad kierownicą i wskazał. – Domki znajdują się z tyłu. Trafisz do nich, jeśli pójdziesz ścieżką w prawo. Podążając ścieżką w lewo, natrafisz na nasze pomieszczenia bankietowe. Odwróciła się do Dave’a. – Pomieszczenia bankietowe? Jako koordynator Rezydencji, Dave był zaznajomiony z jej wszystkim rozrywkowymi pomieszczeniami. Ben był finansistą. Jego jedynym zadaniem w Rezydencji było utrzymanie zysków. I spieranie się z coraz bardziej ekstrawaganckimi pomysłami Dave’a. - Tutaj zimą popularne są śluby. Poczekaj, aż zobaczysz pokoje. Czarodziejskie lampki sprawiają, że czujesz się jak w Krainie Śniegu. Ben zamrugał w stronę Dave’a i ogarnęło go pragnienie, by podrażnić swojego partnera. Zrobił to mając nadzieję, że może ostudzi też trochę nerwy ich nowej Luny. – Do diabła, Dave. Ale z ciebie baba. Belle zasłoniła buzię, ale Ben we wstecznym lusterku zdążył zobaczyć jej uśmiech. - No co? – Dave był zszokowany, nie tylko przez komentarz. Ben nigdy nie drażnił się z drugim facetem, o wiele bardziej woląc unikać go, kiedy tylko to było możliwe. - Czarodziejskie lampki? – Ben uniósł brwi. Tylko to mógł zrobić, by nie zaśmiać się na głos. - Nie tak się nazywają? - Taa, ale… Mam na myśli to, że prawdziwy facet tak nie mówi. Mówi na nie Świąteczne lampki, albo, ja wiem, rzędy lampek. - Kwestionujesz moją męskość? - Mówię tylko, że nie zdziwię się, jak zaczniesz tańczyć jak baletnica. - Dupek. - Pedał. Oczy Dave’a zamigotały spodziewając się, że zrobią się jeszcze jaśniejsze. – Po spotkaniu Sfory skopię ci dupę. - Możesz próbować, Dzwoneczku. Możesz próbować. 21

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Belle wychyliła się do przodu. – Dave? - Hmm? – Przestał świecić wzrokiem na Bena, odwrócił się do niej. Bell wyszczerzyła się i mówiła cicho, ale nie wystarczająco, żeby Ben mógł to usłyszeć. – Wydaje mi się, że mu się podobasz. Rozsiadła się i poczekała na wybuch. - Ooo nie, nie ma mowy. – Ben zrobił się czerwony jak burak, gdy odwrócił głowę w kierunku rezydencji. Nie mógł pozwolić na to, by zaszło to za daleko. I tak już żałował, że zobaczył nadzieję na twarzy Dave’a. Wiedział, że nigdy nie mógłby wypełnić tej nadziei. Obaj musieli po prostu żyć partnerskimi snami, bo dopóki Dave nie zapanuje nad swoim piciem, nie było mowy by Ben mógłby z nim być. Dave wychylił się z diabelskim spojrzeniem na twarzy. Jedną ręką otworzył drzwi. – Przyznaj to cukiereczku, pragniesz mojego tyłka. – Wysłał Benowi buziaka, zanim wyskoczył z ciężarówki, biegnąc sprintem do frontu rezydencji, nim Ben mógł wymanewrować ciężarówką. Ben zmarszczył brwi patrząc na Betę, gdy opuścił samochód. Ale teraz, bogowie, teraz żałował, że nie pobiegł za mężczyzną, nie przyznał racji Dave’owi i nie wziął wtedy swojego partnera. Od tamtego czasu tygodnie i miesiące były zwykłą torturą, gdy jeszcze raz, robił wszystko by utrzymać między nimi dystans. I za to mógł winić tylko siebie. Jeśli zdoła namówić Dave’a, by mu wybaczył, będzie wszystkim tym, czego potrzebuje jego partner. Nie ważne czym. Ben odchodził od Rezydencji, jego nachmurzona mina odstraszała kilku „pracowników”, którzy próbowali się do niego zbliżyć. Zapach wiosny, rosnących zielonych rzeczy i świeżej, bogatej ziemi, nie uspokoił go. Dzisiaj ulgę mógłby przynieśc mu jedynie bezpieczny Dave w jego ramionach. Ben otworzył drzwi do swojego domku i skierował się prosto do sypialni. Szkoda, że nie będzie mógł się już dłużej tym cieszyć. Jeśli Dave go odtrąci, nie miał wątpliwości, że Rick dopilnuje, by Ben opuścił Sforę. Na dobre. 22

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rozdział Trzeci Dave usiadł na łóżku i próbował nie warknąć na malutką, młodą, flirtującą z nim istotkę. Ostatnią rzeczą, jakiej chciał, była jakaś Puma z dużymi cyckami uważająca, że potrzebował jakiejś chromatografii cienkowartswowej. A nawet, jeśli skłoniłby się ku miękkości i kobiecości, to fakt, że wiedział kim jest jego partner, mógłby powstrzymać go przed robieniem czegokolwiek. To był brak partnerskiego znaku. Wiedział to. Grał czysto, aż do uznania przez Bena, że jest godzien nosić jego znak. Dave parsknął. Taa. Jakby to miało się kiedykolwiek zdarzyć. - Hej, nieznajomy! Dave wzdrygnął się. O Boże. Błagam nie. Niech to nie będzie… - Rusz się cukiereczku, ten facet na ciebie nie leci. Emma. Śliczna, bezceremonialna Emma Cannon, Curana Dumy Pum z Halle i jedyna kobieta na tyle silna, by stawić czoło Belle, delikatnie wypchnęła za drzwi zarumienioną, jąkającą się pielęgniarkę i mocno za nią zamknęła. – Przyniosłam ci trochę prawdziwego jedzenia. – Przytrzymała białą torbę, a gdy tylko wywietrzały perfumy pielęgniarki, pokój wypełnił zapach jedzenia. - O Boże, za coś takiego zmienię drużynę. Zaśmiała się i wręczyła mu torbę średnich, świeżo upieczonych hamburgerów. Bar u Franka robił najlepsze hamburgery w stanie i Dave powoli się od nich uzależniał. – No więc. Plotka głosi, że Ben został wysłany do Nowego Jorku, by wynegocjować warunku układu z Kojotami. Dave skinął próbując nie czuć nic na dźwięk imienia swojego partnera. Jeśli chodził o niego, od teraz Ben był już tylko innym Wilkiem. Taa. Jasne. Któregoś dnia może w to uwierzy. - Plotka również głosi, iż uważał, że byłeś alkoholikiem. Dave zadławił się kęsem hamburgera, którego próbował właśnie połknąć. Emma poklepała do po plecach, jakby robiła to młotkiem. Była delikatna, ale potężna. 23

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Wszystko w porządku? Dave skinął zarumieniony nie tylko z tego powodu. Kto powiedział to Emmie? – Nie jestem alkoholikiem. - Szz. No proszę cię, wiem o tym. – Machnęła ręką w jego kierunku i zgarnęła jednego hamburgera sprawdzając, co jest pod bułką, szukając Bóg wie czego. Kiedy tego nie znalazła (Albo znalazła, Dave nie miał pojęcia) szczęśliwa wgryzła się w kanapkę. – Mmm. Do diabła. Te są takie dobre. Dave patrzył na niezwykle krwawy kawałek wołowiny między bułkami trzymanymi przez drobne dłonie. – Eee, Emma? Dobrze się czujesz? - Jak nigdy, - zajęczała. – Musisz spróbować. Nawet jak dla Wilka, było to dość krwiste mięso. Zastanawiał się, czy Frank w ogóle przejmował się spieczeniem stron, czy po prostu wrzucił je surowe w bułkę. Dave tylko raz jadł tak surowe mięso, a wtedy nosił futro. – Zamuczy to na mnie? Emma zachichotała. – Wydawało mi się, że Wilki wolą właśnie takie. - Tylko jak jestem w futrze. Moje ludzkie kubki smakowe wolą średnio-przypieczone. – Wgryzł się w swojego hamburgera szczęśliwy zdając sobie sprawę, że ten kawałek miał intymne spotkanie z grillem. - Tak czy siak, będzie tam przez kilka dni, więc będziesz w stanie powrócić do domu bez obaw, że ci przeszkodzi. Potem, możesz liczyć tylko na siebie. Dave wzruszył ramionami. Nie przejmowałby się tym. Za kilka tygodni wyjeżdża do Disney World. Ze szczęściem i ostrożnym planowaniem, prawdopodobnie będzie w stanie unikać Bena przez ten krótki okres. Dystans pomógłby utrzymać Dave przed zaatakowaniem mężczyzny. Jeśli by tak zrobił, to nie wiedział, czy by go oznaczył, czy raczej zagryzł. Jak Ben mógł tak płytko o nim pomyśleć? I dlaczego facet nigdy go nie zapytał, czy pije? Można by było uniknąć tego całego bólu i żalu z ostatnich dziewięciu lat, gdyby tylko Ben z nim porozmawiał. Ale nie. Ben wybrał inny sposób i teraz nastał czas, by Dave wybrał swój. Zaczynając od Tygodniowej Parady Homoseksualistów w Disney World. Z odrobiną szczęścia Dave mógłby dowiedzieć się, czy był jednym z tych niewielu Wilków, którzy mają więcej niż jednego partnera. Jak dotąd powszechne było to, że większość wilków szukało tylko jednego, ale jeśli Dave był jednym z tych szczęśliwców, to odnajdzie kogoś, kto będzie go kochał. Kogoś, kto nie nosi emocjonalnego bagażu, jak on i Ben. 24

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Nie ważne, że nadal nosił tą głupią koszulkę mając nadzieję, że Ben powróci do zmysłów. Zdecydowanie nie miało znaczenia, że jeśliby się udało, to Ben i tak nie miałby jaj, by ją nosić. Stała się ona symbolem nadziei i marzeń Dave’a, i brał ją ze sobą wszędzie. W nocy znajdowała się pod jego poduszką, w ciągu dnia leżała w szufladzie biurka. Do diabła, wcześniej nawet zabierał ją na wakacje, ale nie tym razem. Dave upomniał siebie samego, by jej nie pakować. Nie potrzebowałby jej. Szanse na to, że Ben pokaże się w Disney World szukając jego tyłka i będąc gotowy na przeprosiny, były cholernie marne. Jego palce zanurkowały pod pościel, zacisnął dłoń na miękkim materiale koszulki. Boże, jakim on był idiotą. - Jaki masz plan? Zamierzasz go torturować? Zamierzasz sprawić, by błagać o przebaczenie? - Rick powiedział mu o migrenach? Emma parsknęła – Rick był gotowy go Wyrzucić. Dave zamarł. O cholera, nie. Nie. Bez względu na to, jak bardzo był wkurwiony na Bena, nie mógł wyobrazić sobie, jak jego partner przechodzi przez takie tortury. Ben mógłby zostać pozbawiony swoich mocy jako Marshall i wysłany w góry. Byłby zabawką dla każdego Wilka, który uważał, że może go mieć. Prawdopodobnie po roku albo po dwóch latach, byłby martwy, jeśli nie znalazłby nowej Sfory i Alfy chętnych na danie mu szansy. Większość nie dałaby. Większość przyznałaby, że został Wyrzutkiem z właściwych powodów i odpędziliby go zranionego. Nowy Wilk żyjący w Halle, ten śliczny z zielonymi włosami i jej ogromny partner Niedźwiedź, byli wyjątkiem, a jedynym sposobem, w jaki sobie radziła, było pozostanie w wilczej formie przez lata. - Proszę powiedz mi, że tego nie zrobił. – Bo jeśli Ben został Wyrzutkiem, to Dave poszedłby za nim, odrzucony bądź nie. Dave broniłby swojego partnera, dopóki nie znaleźliby nowego miejsca, nowego domu. Dave zabiłby Rick’a, gdyby jego partner zginął. - Nie zrobił tego. Dave opadł, jeszcze raz przejechał palcami po tej cholernej koszulce. – Kurwa. Nie strasz mnie tak. Kiedy spojrzał na Curanę zauważył, że właśnie miała zamiar go tak wystraszyć. – Skarbie, musisz go oznaczyć. 25

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave parsknął. Taa. Bez jaj. Myśl o Benie będącym w niebezpieczeństwie wystarczyła już, by jego wilk zaczął wyć pod drzwiami. Jakakolwiek myśl o chronieniu siebie i swojego serca zniknęła w jednej chwili. Może tak było trzeba. Może zamiast czekać, aż Ben weźmie sprawy w swoje ręce, Dave powinien zająć się oznaczeniem. Może i Ben był starszy, ale nie mądrzejszy. Może, tylko może, podróż do Disney World przywróciłaby ducha Dave’a i sprawiłaby, że zbliżenie do Bena stałoby się łatwiejsze. Uśmiechnął się szeroko i wgryzł się w swojego hamburgera. Może właśnie to zalecił lekarz.

Ben upuścił torbę pełną mięsa przy tylnich drzwiach domku Dave’a. Kwiaty nie zadziałały. Znalazł je porozsypywane po podwórku Dave’a. Czekoladki stopiły się tworząc kleisty bałagan. Ben uchwycił wzrokiem Dave’a, spłukującego tylną werandę i mamroczącego straszne pogróżki do tego, kto je tam zostawił. To zasugerowało jego wilkowi mięso. Może to by zdobyło uwagę Dave’a, niż te bardziej kobiece propozycje. Poza tym musiał zastąpić czymś hot dogi, które wykradł z lodówki Dave’a, kiedy mężczyzna był w pracy. Jeśli Rick zobaczyłby je tam, rozerwałby Betę. Zadowolony z siebie Ben podskoczył z powrotem w las. Wiedział, że Dave był w domu, ale z zapachu wynikało, że nie był sam. To nie niepokoiło Bena. Wiedział z kim był Dave i bezgranicznie mu ufał. Rick zatroszczyłby się o Dave’a w sposób, w jaki Ben nie mógł. W każdym razie jeszcze nie. Miał jedynie nadzieję, że jego partner nie dozna kolejnego z tych osłabiających bólów głowy. Zabiłoby go, gdyby wiedział, że jego partner cierpi i nie pozwoliłby się zbliżyć Benowi. Kilka razy w tym tygodniu próbował zdobyć uwagę Dave’a, odkąd tylko wrócił z Nowego Jorku, ale Dave unikał go jak… no cóż, tak jak Ben kiedyś unikał jego. Agresywnie grzeczny, kiedy został przyparty, Dave cierpliwie czekał ze skrzyżowanymi rękoma na coś, co Ben chciał powiedzieć. Zanim Ben mógł nawet zaczął przepraszać, przyjechała Chela i wywlokła Betę. Ben nie był tylko wkurwiony ze względu na to, że dotyczyło to pracy Dave’a, jako

26

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

koordynatora wydarzeń w Rezydencji. Chela właściwie przeprosiła go za odciągnięcie Dave’a, ale ulga na jego twarzy była niewątpliwa. Cieszył się z bycia odciągniętym, nawet jeśli chodziło o pracowanie tuż przed zebraniem Sfory. Ben przechodził między drzewami, zanim nie doszedł do swojego domku. Wcielił się z powrotem w ludzką postać. Chodził po chatce i modlił się, by tym razem jego propozycja została przyjęta. Bo jeśli nie, to zarówno człowiek jak i wilk, nie mieli pojęcia co robić dalej.

27

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rozdział Czwarty - Wywęszyłeś go? Dave kiwnął głową. Co to było za szczeniackie piekło? Ben zostawiał na jego tylnej werandzie – paskudne, ukwiecone, rozpuszczone, krwawe rzeczy – i potem oddalał się chyłkiem, jak jakiś przestraszony Scooby Doo. – Facet potrzebuje wskazówki. - No to daj mu jakąś. – Rick podniósł mięso, uniósł brwi z zaskoczenia. – Świeża dziczyzna. Prosto od sarny. Dave zmarszczył nos. – Fu. – Rzucił się z powrotem do domku i złapał za butelkę Mr. Clean. Spryskał tylną werandę i złapał za węża. – Na twoim miejscu bym się ruszył. Rick odszedł. Wiedział, że Dave nie żartował. Dave odkręcił kurek i spłukał krew oraz środek dezynfekujący. – Czy on kiedykolwiek słyszał o słowie „przepraszam” ? - Plotka głosi, że próbował to powiedzieć, ale kobiety zdecydowały, że musi się trochę bardziej upodlić. Dave zakręcił strumień wody i spojrzał na swojego Alfę. – Że co? - No tak. Chcą byś wyjechał na wakacje i wrócił do domu spokojny, wypoczęty i gotowy oznaczyć swojego partnera. Podczas twojej nieobecności chcą by Ben cierpiał. I chcą maczać w tym palce, by po wszystkim mogły szeptać, uśmiechać się głupio i patrzeć zadowolone, kiedy wy dwa przytulające się króliczki, będzie do siebie gruchać. – Rick przewrócił oczami. – Hej, próbowałem je powstrzymać. - Ale próbując powstrzymać Belle i Chelę, kiedy są na fali to tak, jak próbować zatrzymać huragan chusteczką higieniczną. – Dave oparł się o ścianę domku i westchnął. – Bardziej go zniechęcą, niż zmotywują. Ben nienawidzi gierek. Rick wyciągnął krwawy kawałek mięsa. - Nie pytaj mnie. Nie wiem o co tutaj kurwa chodzi. – Dave rozłożył ręce i skapnęło na niego. Zignorował chichoty Ricka i odkręcił kurek. – Jeśli naprawdę by chciał przeprosić, to dlaczego nie zapuka do drzwi? Po co te głupkowate bzdury? - Może wydaje się mu to romantyczne. Mężczyźni spojrzeli na krew kapiącą na ziemię z najnowszego „prezentu” od Ben’a. - Niee. 28

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rick zaśmiał się i wyrzucił mięso do śmieci. Dave nie miał pojęcia, jak długo leżało na słońcu, zanim je znaleźli, ale zapach zaczynał być już kwaśny. – Dał ci kwiaty i czekoladki oraz stek z dziczyzny. Czego więcej facet potrzebuje? - Może wystarczy ze mną porozmawiać? - A może tak pięćdziesięcio- dwu calowe LCD z płaskim ekranem i dźwiękiem suround i wibrującym fotelem, podczas gdy oglądasz Jessicę Albę w tym ciasnym skórzanym kostiumie z Fantastycznej Czwórki? Dave zamrugał. – To jest dopiero specyficzne. - Dzięki, rozgrzewam Belle do czasu naszej rocznicy. Myślisz, że zadziała? - Nie, jeśli wspomnisz o Jessice Albie. – Rick oznaczył Belle w ubiegłym roku w lutym, teraz był prawie czerwiec. Od ponad roku jest Luną i Dave doskonale wie, jaka by była jej reakcja na obsesję jej partnera na punkcie pani Alby. – Do tego czasu masz tyle sposobów do wykorzystania. - Wiem, ale może dostanę chodź jedno z nich na Boże Narodzenie. – Rick puścił oczko tak szczęśliwy i beztroski, jak nigdy. Ale ten beztroski wyraz twarzy nie trwał długo. – Słuchaj. Cokolwiek planuje zrobić Ben, najwyraźniej nie jest jeszcze gotowy cię oznaczyć. Jedź i baw się dobrze na wakacjach. Kobiety będą go torturować, ty złapiesz trochę słońca, a on może do tego czasu wydostanie w końcu swój łeb z tyłka. Dave pokręcił głową. – No nie wiem. W tym momencie nie jestem pewien, czy chcę by miał głowę na karku, czy powinienem po prostu rozglądać się za drugim partnerem. Rick wyglądał na zszokowanego. – Mówisz poważnie? Dave wzruszył ramionami. – Z kimś nowym miałbym świeży start. Z kimś, kto nie posiada takiego bagażu jak Ben i ja. A poza tym, krwawe klocki mięsa na boku, możesz szczerze powiedzieć, że Ben mnie chce? Rick otworzył buzię by odpowiedzieć, ale tak naprawdę nie było o czym mówić. Odkładając na bok wszystkie gierki, Dave był dość pewny, że był to sposób Bena na zaopiekowanie się swoim biednym, zranionym partnerem. Według Dave’a to wilk Ben’a naciskał go na taki krok. No cóż, Jeśli Dave zdobędzie drugiego partnera, wilk Ben’a może iść się jebać. Miałby kogoś, kto by się nim opiekował, dzięki ci bardzo, a Ben siedziałby samotnie i marnie w swoim domku, podczas gdy Dave miałby zajętą każdą cholerną noc do końca swojego życia. 29

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Jeżeli chodzi o Florydę, gdzie jadę na tydzień? - Taa? – Rick posyłał mu dziwne spojrzenie, ale Dave nie zrozumiał go. - To jest tygodniowa Parada Homoseksualistów. – Uśmiechnął się wiedząc, jak nędznie to brzmi. Naprawdę całym swoim sercem chciał, by pojechał z nim jego partner. W ciągu dnia mogliby zerkać pożądliwie na wszystkich ładnych mężczyzn, a w nocy walczyć nago. Ale Ben nie jechał do Disney World i nadszedł najwyższy czas, by Dave przestał marzyć. - Dave, jesteś moim najlepszym kumplem. Jesteś jak wkurwiający młodszy brat, którego nigdy nie miałem i nadal nie chcę mieć. Chcę, żebyś wiedział, że mówię to z głębi serca. Dave wzdrygnął się. - Jesteś debilem. Dave podniósł węża i spryskał swojego Alfę. Miał dwa tygodnie, zanim wyruszy na Florydę. Uciekł śmiejąc się, kiedy Rick warknął na niego. Po tych długich, czerwonych włosach ociekała woda wprost na oczy Alfy. Do czasu jego wyjazdu Rick wybaczy mu. Dwa dni później, kiedy na jego głowie wylądowało wiadro wody zrzucone przez jedno z balkonów otaczających hotel z towarzyszącym temu – Mam cię! – wiedział, że miał rację.

- Floryda? Co Dave chce robić na Florydzie? - Odwiedzić Myszkę Miki. Ben złapał się za nos. Odkąd tylko wrócił z Nowego Jorku, za każdym razem Luna była wobec niego złośliwa. Dave nie był sobą, nawet Ben to wiedział. Dave rzadko był tak spokojny, ale Ben ledwo słyszał piszczenie w zwykle rozchichotanym Becie. Jakby słońce schowało się za nieprzenikliwymi chmurami, a Ben nie był jedynym, który cierpiał z powodu braku tego błysku. Teraz Beta jechał na dwutygodniowe wakacje. Nie to, żeby Ben coś o tym wiedział, odkąd Dave nadal unikał go jak plagi. Do diabła, po którymś spotkaniu Sfory, kiedy wszyscy się zmienili i poszli pobiegać, Dave odwrócił się tyłem do głównego domu, nadal w pełni ubrany. Ben przez sekundę pomyślał o podążeniu za nim. Byliby sami w wielkim domu, żadna Sforza kobieta nie przeszkodziłaby im. Mógł się z nim zmierzyć, przeprosić i wreszcie oznaczyć jako swojego. Prezenty nie działały. Nadszedł czas na bezpośrednią konfrontację i Ben był gotowy wszystko sobie wyjaśnić. 30

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Wtedy koło jego ucha rozbrzmiał klakson i zanim powrócił mu słuch, był już sam. Rozkazy były jasne, nawet jeśli metoda ich wydania była okrutna: Trzymaj się z daleka od Bety, albo poniesiesz konsekwencje, jakie miała dla ciebie przygotowane twoja szalona, nadopiekuńcza Luna. Po tym zdarzeniu Ben próbował raz czy dwa razy osaczyć Dave’a, ale jego partner był podstępny. Odkąd zostawił dziczyznę, przez dwa tygodnie Ben nie złapał Dave’a bez obstawy, a teraz Luna informowała go, że Dave w piątek wyjeżdża na dwutygodniowe wakacje. Niech to szlag. - A w Disney’u odbywa się tygodniowa Parada Homoseksualistów. – Brzmiała na całkowicie zachwyconą. Suka. Ben widział na czerwono. Jego wilk warknął i ryknął. Nie ma mowy. Nie ma kurwa mowy. Dave rozglądał się za drugim partnerem? Zabije każdego faceta, który tknie jego Dave’a. Wziął głęboki oddech desperacko próbując zapanować nad warczącym wilkiem. Jeśli uwolni teraz wilka, wytropi Dave’a i zmusi go do partnerstwa, a było to coś, czego nie chciał robić. Chciał uwieść Dave’a w sposób, na jaki facet zasługuje, a ugryzienie go w dupę w wilczej formie nie było odpowiednim sposobem. Ben odwrócił się do klawiatury i zaczął pisać. – Dziękuję, Luno. Miał wyjebane, czy Belle zacznie się na niego wkurzać. Ben złapał za telefon i zaczął dzwonić. Czasami warto było mieć przyjaciół w interesujących miejscach. – Proszę mnie połączyć ze Steven’em Hoode. Proszę mu powiedzieć, że dzwoni Ben Malone i że jest to nagły przypadek. – Czekał cierpliwie, podczas gdy osobista armia Steve’na łączyła Bena z najlepszym przyjacielem, jakiego miał. Jeśli ktoś miałby zamienić jego głupotę w cud i pomóc Benowi dostać się do jego partnera, to byłby to Steve. - Ben! Co się dzieje? – Troska w głosie jego przyjaciela trochę go uspokoiła, ale nic nie pozbyłoby napięcia, jeśli Dave zakończyłby poszukiwania z sukcesem i znalazłby drugiego partnera. Nie zniósłby faceta, którego przyprowadziłby do domu i popisywałby się nim przed Benym przez całą wieczność. - Hej Steve. Mogę na kilka tygodni wypożyczyć apartament w Disney? Dam ci za to kilka tygodni tutaj w Rezydencji w super pokojach. – Miał pozwolenie na zaoferowanie tego, a kiedy Rick dowie się komu je zaoferował, będzie całował Ben’a po stopach. Ten facet przyniósłby 31

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rezydencji niezłą reputację, mającą ogromne znaczenie wśród ludzkich klientów. Steve jeszcze tu nie był, więc byłaby to prawdziwa rozkosz dla Nowojorczyka. Był tak zapracowany rozbudowując własny biznes, że od lat odmawiał sobie wakacji. To poświęcenie się opłaciło, czyniąc ze Steve’a jednego z najbogatszych facetów na Wschodnim Wybrzeżu. Kupił apartament, by użyć go, kiedy będzie miał na to czas. A teraz Ben zamierzał prosić go i błagać o użyczenie go. - To jest ten twój nagły przypadek? – Usłyszał skrzypnięcie krzesła, gdy Steve oparł się o niego. Któregoś dnia spadnie i roztrzaska sobie głowę. - Dave, tygodniowa Parada Homoseksualistów. Stary, pomóż. – Zignorował prychnięcie stojącej za nim Luny, gdy zaczął pisać email do Ricka informując go tym samym, że musi nieoczekiwanie wyjechać na kilka tygodni. Nie pozwoli Dave’owi na znalezienie drugiego partnera. Beta miał już jednego. - Myślałem, że nie chciałeś mieć z nim nic wspólnego. - Powiedzmy, że cholernie się myliłem. Jakbym musiał czołgać się po roztrzaskanym szkle. Jakby Bambus strzelił mnie w… no dobra, nie aż tak bardzo, ale wiesz o co chodzi. - Ah. – Znowu skrzypnęło krzesło Steve’a. – Opowiedz mi wszystko. I Ben tak uczynił, pomijając część o byciu Wilkami i partnerami. Steve nadal nie wiedział, że jego najlepszy kumpel był wilkiem, a Ben nie mógł mu tego zdradzić. W każdym razie jeszcze nie. – I teraz boję się, że dał sobie ze mną spokój właśnie teraz, gdy jestem gotowy spróbować i go zdobyć. - Jesteś moim dłużnikiem. Zamierzałem pojechać tam w piątek. - Taa, wiem. – Ben uśmiechnął się szeroko i otworzył stronę południowo- zachodnich linii lotniczych. Wiedział, że dobrze robi bukując sobie lot. Steve nie powiedział jeśli to zrobię. Apartament był Ben’a. - To ważna sprawa. Miałem się zabawić. - Podczas Parady Gejów? Steven klapnął językiem. – Nienawidzę ci tego mówić, ale my heteroseksualni, nie zauważamy tych drobnostek, dopóki nie poczujemy, że nasze tyłki są macane. - Mówiłem ci byś nie zakładał tych krótkich spodenek. - A może tak następnym razem po prostu mnie ostrzeżesz, że jest to bar dla gejów? 32

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben wzdrygnął się. Nie chciał wejść do tego baru i od tamtego czasu nie zaglądał już do kolejnych. – Dobra, dobra. Daj mi znać ile jestem ci winien za bilety, bo wiem, że musisz poukładać rzeczy dla osób, którym wynajmujesz apartament. - Tak zrobię. Tak przy okazji, oczekuję trzaskającego ogniska, ślicznych instruktorek jazdy na nartach i gorącej czekolady od Tia Maria. Ben parsknął. – Na pewno nie jesteś gejem? - Nie zmuszaj mnie bym cię skopał. – Ben uśmiechnął się szeroko słysząc kolejne skrzypnięcie. – Zdobędziesz swoją wybrankę i możesz uznać to jako prezent ślubny, dobra? - Dzięki. - Ale nadal chcę te pokoje w Rezydencji. - W porządku. - Na miesiąc. - Na… co? – Ben zamrugał zszokowany. – Ty. Miesiąc wolnego. Kiedy niebo zrobiło się różowe? - Nie uważasz, że zasłużyłem sobie na to? - Taaa, ale.. – Steve mu czegoś nie mówił. - Ben. Chcesz ten apartament czy nie? Zastanów się na tym. Dave, sam na Florydzie. Przystojni faceci w kąpielówkach, włóczący się w pobliżu bez koszulek ze spływającymi po nich… - Biorę.

33

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rozdział Piąty Dave z szerokim uśmiechem wyszedł z samolotu prosto na lotnisko w Orlando. Pomalowane na jaskrawe kolory mozaikowe kafelki, napływające z okna promienie słoneczne, klapki i szerokie uśmiechy na twarzach otaczających go osób dały mu znać, że nie był już w Pensylwanii. Był w domu Myszki Miki i niech go diabli, ale zamierzał dobrze się bawić. Dave podążył za resztą pasażerów idących długim korytarzem do – czy to właśnie przed chwilą kolejka przejechała przez lotnisko? Jasna cholera! Dave uśmiechnął się jak dziecko, które otrzymało klucz do sklepu z zabawkami. Nigdy nie był na Florydzie, nigdy nie miał okazji przyjechać do Disney World. Dziadek Rick’a nie zgadzał się na pozostawienie Rezydencji wierząc, że jedynym sposobem na uchronienie jej od obcych, jest odizolowanie ich. Dave tego nienawidził i kiedy Rick rzucił wyzwanie staremu kozłowi i wygrał, Dave stał z nim ramię w ramię. Wiedział, że Rick tęsknił za swoim dziadkiem, ale stary Wilk się mylił. Patrzył na faceta idącego w ciasnych jeansach i koszulce z napisem Zaklaszcz Jeśli Wierzysz We Wróżki. Miał na tym punkcie totalnego bzika. Będzie wspaniale. - Hej, kiedy musimy być w hotelu? Dave zatrzymał się przed drzwiczkami do kolejki i uśmiechnął się do Charlie, swojego przyjaciela. – Gdzieś około trzeciej. - Stary, nadal nie mogę uwierzyć, że załatwiłeś nam miejsca w hotelu Contemporary. Co zrobiłeś, obrabowałeś bank? Nie. Wydawał kasę, którą oszczędzał na miesiąc miodowy w końcu orientując się, że nigdy nie doczeka się „ i żyli długo i szczęśliwie”. Zostać w jednym z luksusowych kurortów w Disney z jednym ze swoich najlepszych przyjaciół, wydawało się być niezłą alternatywą. No dobra. Ta alternatywa była w porządku. Dave wolałby raczej napierać swoim partnerem w materac, zamiast spać kilka metrów dalej od swojego przyjaciela. Jeśli w ciągu swojego dziesięciodniowego pobytu tutaj uda mu się znaleźć drugiego partnera, to może doczeka się miesiąca miodowego. – Coś w tym rodzaju.

34

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Jasno- niebieskie oczy uniosły się w niebo. – Yhy. To nie ma nic wspólnego z Hunkahunka, którego zdjęcie mi przesłałeś ponad rok temu, prawda? Dave wzdrygnął się. Przyjaźń z Charlie zaczęła się, podczas gdy studiował online i niech to jasna cholera, jeśli Lew nie miał kurewsko wielkiej paszczy. Nie mógł sobie pozwolić na myślenie o Benie. Nie, kiedy polował na drugiego partnera. Dziwnie się z tym czuł, zupełnie jakby zdradzał Marshalla. – Po prostu wejdź do tej cholernej kolejki. Przepłynął przez niego śmiech Charlie. Dave zaprowadził swojego przyjaciela po bagaż chętnie rozpoczynając swoje wakacje. To będzie niezła zabawa, czy jego wilkowi się to podoba, czy nie.

Ben wyczuł swojego partnera i modlił się, by facet nie mógł go wywęszyć. Nie był jeszcze na to gotowy, by Dave dowiedział się, że poleciał za nim na Florydę. Ben uśmiechnął się szeroko wiedząc, jak dziko musiał wyglądać. Dave mógł uciekać, ale nie da rady się ukryć. Do jutra będzie go miał za partnera, który będzie leżał w jego łóżku, albo zdechnie starając się o to. Wyrzucił kubeczek po kawie i skierował się po bagaż wiedząc, że musi trzymać się z daleka od Dave’a, zanim nie będzie gotów pokazać mu, że jest tu po to, by go oznaczyć. Jeśli Dave myślał, że będzie się zabawiał z kimś innym na tej Paradzie, to grubo się mylił.

Dave wyszedł z pokoju hotelowego i odetchnął głęboko. Pod nim zahuczała kolejka potrząsając lekko jego stopami. Ledwo to usłyszał, ale było tego warte wiedząc, że zaledwie kilka kroków dalej znajduje się Królestwo Magii. Pokój hotelowy wymiatał. Płaski ekran telewizora był przykręcony do góry komika, a kiedy Charlie wcisnął przełącznik, szklane kafelki w środku kominka zapaliły się. Łóżka były królewskiej wielkości dając mu i Charlie mnóstwo miejsca. Cały pokój był we współczesnym stylu w czekoladowym brązie, jasnym brązie i zieleni. Dave uwielbiał go. Był nowoczesny, ale daleki od chłodnego, sterylnego wyglądu, który wielu ludzi wiązało ze współczesnym stylem. Był przytulny i zapraszający, a nie kiczowaty. W łazience były dwie nowoczesne umywalki w

35

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

wiejskim stylu i wydzielone, ogrodzone toalety. Brązowe i białe marmurowe kafelki były chłodne pod stopami. A najlepsze z tego wszystkiego było to, że miał widok na Królestwo Magii. Mógł usiąść na balkonie i każdej nocy oglądać fajerwerki, jeśliby tylko chciał. Żadnych tłumów, żadnych piszczących dzieci, żadnego patrzenia między głowami innych ludzi. Pokój oczarował również Charlie. Ciężko mu będzie wyciągnąć Lwa z pokoju. Kiedy Charlie zadeklarował, że nadszedł czas na przetestowanie prysznica, Dave wyszedł wiedząc, jak dużo czasu mógł spędzić Lew na myciu swojej „grzywy”. Wdychał bogate zapachy z trzech restauracji znajdujących się piętro lub dwa pod nim. Centrum całego hotelu było otwarte, dając cholernie dużo widoku za ciemno- brązowym ogrodzeniem restauracji oraz znajdującym się niżej salonem. To miejsce miało trzy sklepy na czwartym piętrze wliczając w to dwa z upominkami i mały spożywczy. Dave był zauroczony, a ledwo co wyszedł z pokoju. Skierował się do wind i skinął radośnie do kobiety z dwójką dzieci. Zapamiętał szatę graficzną na ścianach, nowoczesne meble nawet tu przy windach. Będzie musiał przedyskutować to z Rickiem. Może szata graficzna blisko wind w Rezydencji nie byłaby wcale takim złym pomysłem. Wszedł i wcisnął przycisk pierwszego piętra. Był w Disneylandzie i miał zamiar zwiedzić park. Dzisiaj chciał uderzyć na Królestwo Magii. Miał do złapania uciekającą kolejkę, wodospad do obejścia i Nawiedzoną Rezydencję do wybadania. A jeśli będzie miał dużo szczęścia, wpadnie na jakiś przystojnych piratów. Kim jest Ben? Zachichotał kierując się do wyjścia, idąc ścieżką, którą wcześniej dostali się do hotelu. Kto by przypuszczał, że mógł iść pieszo ze swojego hotelu do Królestwa Magii? Oparł się pragnieniu by pisnąć jak dziecko i praktycznie pobiec za magią chętnie pozbywając się swoich zmartwień. Skończy z Benem, kiedy wróci do domu. Teraz, był czas na zabawę.

Ben oglądał apartament z jedną sypialnią i jedną łazienką, który wyżebrał od Steve’a. To miejsce było kurewsko niesamowite. Między wielką wanną, a ogromną sypialnią, znajdowała się 36

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

przegroda, która bardziej przypominała wielkie okno. Mógł wyobrazić sobie jak jego partner leży okryty bąbelkami i czeka na niego gawędząc, kiedy Ben przygotowuje się do spania. Łóżko o królewskich rozmiarach było przykryte brązową pościelą. Salon mógł poszczycić się kanapą i małą kuchnią zaopatrzoną w jedzenie, które zamówił Ben. Dwa płaskie telewizory były dodatkiem, który miał nadzieję nie oglądać. Wolał raczej patrzeć na swojego partnera. Upuścił torby i wyjął swoje krótkie spodenki, sandały i koszulkę. Musiał odnaleźć Dave’a. Wiedział, że facet zatrzymał się w znajdującym się w pobliżu hotelu Contemporary. Miał niesamowite szczęście, że Steve był w stanie dać mu ten apartament w Bay Lake Towers, tuż obok hotelu Dave’a. Najwyraźniej Steve planował wykorzystać to miejsce przez te dwa tygodnie. Chociaż podstępny gnojek kazał mu zapracować na niego, Ben wiedział jak dużo miała go kosztować ta podróż. Był cholernie dłużny Steve’owi. Facet dostanie swój darmowy pobyt w Rezydencji, nawet jeśli Ben miałby się pochylić i rozciągnąć przed Rickiem. Przebrał się szybko ze swoich jeansów w spodenki i sandały. Chwytając jedną ręką klucz do pokoju i

bilet parkingowy przebiegł przez drzwi. Znając tak dobrze Dave’a poprzez

obserwowanie go przez te wszystkie lata wiedział, że facet skieruje się do pobliskiego parku Królestwa Magii. Nie byłby w stanie oprzeć się temu bez względu na to, jaki był zmęczony po locie samolotem. Ben zatrzasnął drzwi wiedząc, że nie zajmie mu dużo czasu odnalezienie Dave’a i uzdrowienie ich zerwanej relacji. Mimo wszystko, jak ciężko można znaleźć jednego samotnego Wilka w parku rozrywki?

Jezu Chryste! Ben patrzył gniewnie dookoła parku. Był zmęczony, zgrzany bardziej niż przypuszczał, spocony i gotowy zabić osobę, która jeszcze raz na niego wpadnie. Przez godziny krążył po parku. Jak kurwa ciężko znaleźć jednego Wilka? Wychwycił ulotny zapach swojego partnera, ale jak na razie nie zdołał odnaleźć faceta. Gdzie on kurwa był? Do diabła, udało mu się znaleźć dwa Lwy, Tygrysa, sześć Pum i Lisa, ale nigdzie nie było jego partnera. Kurwa. Usłyszał za sobą sapnięcie. – Jasna cholera, Ben?

37

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

No dzięki ci Boże. Ben odwrócił się i uśmiechnął do swojego ogłuszonego, ostrożnego partnera. – Dave. Dave cofnął się o krok, był blady na twarzy. – Ugh. Ben uniósł swoje ręce. Ostatnią rzeczą jakiej chciał to zestresować Dave’a i wywołać kolejną migrenę. – Hej. Dave bez obaw. Dave wypuścił powietrze, ale ramiona miał nadal napięte. – Co ty tu robisz? - Szukam ciebie. Dave przewrócił oczami. – Taa. Jasne. Opowiedz mi kolejną bajeczkę babciu i tak w nią nie uwierzę. Ben spojrzał gniewnie na swojego partnera. – Przyjechałem tu po nachos’y. Zdołał wzbudzić śmiech u Dave’a, łagodząc napięcie ramion u swojego partnera. Ośmielił się zbliżyć się do niego o krok opuszczając swoje ręce. – Przez tygodnie starałem się z tobą porozmawiać. - O czym? – W oczach Dave’a z powrotem pojawił się ostrożny lęk. Ben wziął głęboki oddech. Musiał wymyślić sposób by wymazać to spojrzenie z twarzy Dave’a, zanim na stałe się tam osiedli. Sprawił już swojemu partnerowi wystarczający ból. – Moglibyśmy dzisiaj pójść na kolację? Czeka mnie sporo płaszczenia się i wydaje mi się, że lepiej mi pójdzie po zjedzeniu steka. Dave zamrugał. Przez sekundę miał nieodgadniony wyraz twarzy. Rozluźnił ramiona. Zrelaksowany, spokojny uśmiech zagościł na jego twarzy. – No jasne. Masz wejściówkę do Hopper? – Ben skinał głową. – Super. Może pójdziemy do Brązowego Melonika w Studiu Hollywood? Słyszałem, że podają tam naprawdę dobre jedzenie. Ben uniósł brwi. Szło mu zbyt łatwo. – Wszystko w porządku? - O tak. – Dave spojrzał w niebo. – Niedługo powinno zacząć padać pizzą, więc może chodźmy pod daszek. Pizzą? Ben zdławił swój śmiech. – Ty nie śnisz. - Nie? – Dave nadal się uśmiechał. – Za jakieś trzy sekundy przeprosisz mnie, powiesz, że nie możesz beze mnie żyć i wyciągniesz z kieszeni nagiego Gerarda Butlera.4 To zmusiło go do zaśmiania się na głos. – Dwa z trzech, nie taki zły wynik.

4

Mmmm, to dla mnie :D

38

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave położył dłonie na biodrach, powróciło trochę z jego ostrożności. – Więc nie zamierzasz zrobić mi dobrze na Karuzeli? - Niee. - w Nawiedzonej Rezydencji? - Nie-e. - Na Górskiej Kolejce? - Gór… Czyś ty oszalał? Mógłbym ci odgryźć fiuta! – Ben wzdrygnął się i wymamrotał przeprosiny do ojca pięcioletniej dziewczynki gapiącej się na niego szeroko otwartymi, niewinnymi oczami. – Przepraszam. – Mógł poczuć jak robi się czerwony jak burak. Odchrząknął. – Słuchaj, możemy gdzieś pójść i pogadać? - Tylko pogadać? Ben skinął głową. W tym momencie brał to, co dawał mu Dave. Do diabła, facet w końcu z nim rozmawiał. W ocenie Ben’a był to krok do przodu. - I jesteś pewien, że to nie sen? - Właśnie przez przypadek wyedukowałem pięcioletnią dziewczynkę na temat seksu. Taa, powiedziałbym, że to nie sen. Usta Dave’a zamieniły się w nieśmiały uśmiech. Było to takie dziwne u dominującej osobowości, jaką posiadał Beta. Ben z pierwszej ręki wiedział dokładnie, jak potężny był Dave. Nikt poza Rickiem nigdy nie zmusił go do ukłonienia się w sposób, w jaki zrobił to Dave. I to wtedy, kiedy Beta był oślepiony agonią. - Co tu robisz? Zrobił małe kroki dopóki nie znalazł się tuż przed swoim partnerem. Podniecający zapach Dave’a napełnił jego nozdrza. – Jestem tu po to, by cię oznaczyć. Dave’owi opadła szczęka. Jego szeroko otwarte oczy spojrzały gwałtownie w górę. Ben wiedząc czego spodziewał się Dave, złapał za jego ramię i ciągnął za sobą. – Niee, nadal żadnych pizz. Jezu jakim ty jesteś durniem. – I wreszcie mógł cieszyć się wrodzoną durnowatością swojego partnera. Przedtem trzymałby się na uboczu uważając, że alkohol przyczynił się do nastawienia Dave’a. Teraz wiedział, że facet był po prostu dziwaczny. Ben nie mógłby być z tego powodu bardziej szczęśliwy.

39

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave zaśmiał się i wskazał na nastolatka noszącego wielki zielony Kapelusz Goofiego. – No to wygląda na to, że jestem we właściwym miejscu.5 Jednak ścisnął mocno dłoń Ben’a, jakby się bał, że go zostawi. Ben uśmiechnął się szeroko. Tak jakby. - Gdzie się zatrzymałeś? Ben wzdrygnął się. To była ta część, która na pewno wpędziłaby go w kłopoty. – W Bay Lake Towers. - Jak do diabła dałeś radę zdobyć tam pokój? I to w tak krótkim czasie? Ben nie zamierzał odpowiedzieć, nawet jeśli gorące pizze miałyby spaść z nieba i oparzyć go roztopionym serem. – Jak się stąd dostaniemy do Brązowego Melonika? - Ben. Cholera, Dave używał swojej mocy, by wymusić na nim odpowiedzi. Ze wszystkich Bet, Ben znał tylko Dave’a, który potrafił naśladować prawdziwego Alfę. – Poprosiłem przyjaciela o przysługę. Dave zmarszczył brwi. – Steve. Złość w głosie Dave’a zaniepokoiła Ben’a. – Co ty do niego masz? – Ben odwrócił się by stanąć twarzą w twarz ze swoim partnerem. – Przez długi czas był dobrym przyjacielem. - No jasne. – Uśmiech Dave’a był naciągnięty. – Jest tutaj z tobą? Ben obserwował wyraz twarzy Dave’a. Złość była zmieszana ze… zranieniem? Ben był zszokowany. Wiedział, że Dave nienawidził Steve’a, ale pewnie nie było to z powodu zazdrości? – Dave. On jest tylko przyjacielem. Dave zacisnął szczękę. - Poważnie. Jest hetero. Dave uniósł jedną brew. – Naprawdę? - Pozwól, że ci coś powiem. Zamierzałem przedstawić go Cheli.6 Myślę, że razem wyglądaliby świetnie. – A jeśli staną się przez to partnerami, byłoby jeszcze lepiej. Z przyjemnością chciał zrobić ze Steve’a członka Sfory, ale Rick zbył go, gdy tylko to zasugerował. Nie byli gotowi dodać do szeregów kolejnego Wilka, specjalnie kiedy Gina, siostra

5 6

Bo goof znaczy m.in. dureń ;) I mamy kolejny tom Sfory z Poconos ;)

40

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave’a, sprawiała im mnóstwo kłopotów. Giny teraz nie było, a ostatnie co o niej słyszał to to, że stworzyła Sforę Amazonek, której jest Alfą. Tego właśnie tak naprawdę pragnęła od samego początku. Nie chciała Ricka, pragnęła władzy i wszyscy o tym wiedzieli. Jednak Ben zamierzał za fraki wprowadzić swojego przyjaciela do Sfory. Musiał tylko pozbyć się obaw swojego partnera co do tego faceta i wiedział, że wszystko się uda. - Myślę, że Chela mogłaby złapać twojego przyjaciela, przeżuć go porządnie i wypluć. Jeśli nadal będą rozmawiać o Cheli, to zje ten kapelusz Goofy’ego. – Możliwe. Równie dobrze może się zorientować, że jest porządnym facetem, który pomaga swoim przyjaciołom, kiedy naprawdę tego potrzebują. – Bawił się palcami Dave’a zadowolony, kiedy się nie odsunął. – Proszę. Czeka mnie sporo płaszczenia się i mnóstwo wyjaśnień. Kolacja? Dave zaczął rozglądać się w około, miał nieodgadnięty wyraz twarzy. – Płaszczenie się? - Taa. - Sporo płaszczenia się? - No tak. - Z przygwożdżeniem do łóżka i użyciem Włosienicy?7 Ben westchnął. – Zrobię wszystko, by było między nami dobrze. Dave uśmiechnął się szeroko i Benowi nie spodobał się ten widok. Ostatnim razem, gdy widział ten jego wyraz twarzy, cała restauracja była pomalowana na fioletowo. Rick prawie wybuchł ze złości. Plotka głosiła, że Dave spędził całą noc na poprawianiu koloru. Nadal nie wiedział jak Rick sprawił, że Dave pomalował salę na ten ohydny odcień Barneya.8 - Wszystko? Ben skinął głową. - Jesteś pewien? Bo nie możesz się wycofać. - Nie odetnę sobie lewego jaja i nie założę nosa klauna. Dave znowu zaczął się śmiać. – Umieściłeś w jednym zdaniu odcięcie sobie jaja i założenie nosa klauna? - Ej, klauni są straszni. Dave ugryzł się w wargę. Zarumieniły mu się policzki. – Dobra. Za półtorej godziny widzimy się w Brązowym Meloniku. Muszę coś zabrać z mojego pokoju.

7 8

Typ odzienia używanego w niektórych kręgach religijnych na znak pokuty i samoudręczenia. Od Barney’a można dostać marihuanę, także sala ma kolor zielony ;)

41

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Mogę iść z tobą. Zanim Dave się uśmiechnął, przez krótką chwilę wyglądał na winnego. Miał trochę rozszerzone oczy. – Nie. Jest ok. Zajmę się tym. - Dave, - Wycedził Ben. Zacisnął jego dłoń kiedy Dave próbował ją wydostać.- Co ukrywasz? Dave wolną ręką złapał się za nos. – Charlie. To był jak cios prosto w brzuch. – Charlie. Dave kiwnął głową. – Taa. Charlie. Ben przełknął. Boże, raniło go myślenie, że jego partner jest tu z innym kolesiem, ale była to jego cholerna wina. Miał tylko nadzieję, że nie zrobili niczego innego poza rozpakowaniem się, bo będzie musiał zabić pojeba. – No dobra. Charlie. – Wypuścił powietrze i starał się ostudzić swój gniew. – Charlie jest w twoim pokoju ? Dave kiwnął głową, wyglądając na winnego jak grzech. - Co powiesz na przeprowadzkę do Towers, do mnie? - Zapłaciłem za swój pokój cholerną kupę kasy. - No to przeprowadzimy Charlie do Towers, dobra? – Zazgrzytał Ben między zaciśniętymi zębami. Zaczynała go boleć szczęka. Było to wszystko, co mógł zrobić, by tylko nie oznaczyć swojego partnera właśnie tu i teraz. Jego oczy się zmieniły, kolor Królestwa Magii również się zmienił. Rudawy kolor gliny Pluskających Gór stał się głębszym, jasnym złotem. Zieleń dookoła zmieniła się nieznacznie w brązowawą. Odcień skóry był szarawy. Nawet jasnoniebieskie niebo stało się bardziej fiołkowe, gdy zieleń i czerwień wtopiły się w jego obraz. Jeśli chciałby iść teraz po ulicy, to wiedziałby, że wszystkie latarnie byłby dla niego żółte. Dave westchnął. Jeśli nawet zauważył, że prawie czarne oczy Ben’a przekształciły się złote, wilcze, to nie reagował. – Nie jestem pewien, czy Charlie się przeprowadzi. Ben warknął. Miał wyjebane w to, co chce Charlie. Ale wiedział, czego on sam chciał. Charlie się wynosi.

42

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rozdział Szósty - Wyluzuj chłopie. – Dave złapał go za ramię i zaczął ponownie iść, zanim Ben odstawi scenkę z Bestii bez Pięknej. – Um. Może tak wrócimy do mojego pokoju i… Warczenie stało się głośniejsze. -… nie zjemy mojego przyjaciela na kolację. – Dave wzdrygnął się. Charlie pokocha Ben’a. Jeśli tak dalej pójdzie, to Lew weźmie jego partnera za olbrzymią piskliwą zabaweczkę. Jednak złoto- brązowe oczy Bena ostrzegły go, że wilk Ben’a był bliski wydobycia się na powierzchnię. – Nie zmuszaj mnie do użycia smyczy. Ben parsknął, Dave nie wiedział czy to z obrzydzenia, czy z rozbawienia. Zamierzał zaciągnąć Ben’a do hotelu Contemporary i przedstawić swojego partnera przyjacielowi oraz modlić się, by ta dwójka nie skopała sobie tyłków. Dave właśnie przeżywał wakacje swojego życia i nie chciał ich zmarnować, bo dwójka zmiennych nie potrafi się dogadać. Połowa niego nadal była przekonana, że to był sen. Może zasnął w samolocie i jedynie myśli, że był w Disneylandzie. Czekał na to tak długo, że nie byłby zaskoczony. Ben był tu tak długo, jak trwał sen. - Słuchaj, to jak ci wtedy pomógł Steve? Charlie teraz tak samo pomaga mi. Nie przejeb tego z moim przyjacielem, a obiecuję, że nie zrobię z was z rożna. Cisza. Nie dobrze. Jeśli Charlie i Ben dorwą się nawzajem, to Dave może ich stracić. Chyba, że rzeczywiście miał rację i to był tylko sen. Miał tylko jeden najpewniejszy sposób na udowodnienie tego. Musiał tylko zaciągnąć Bena do swojego pokoju. - Steve starał się mnie bronić. Wiedział po co mój ojciec po mnie szedł. Dave zamarł. – Twój ojciec? - Jest to część wyjaśnień dzisiejszego wieczoru, pamiętasz? Wytłumaczę ci swoje dzieciństwo, ty wytłumaczysz mi obecność Charlie w swoim pokoju. Zgodzimy się na twoją przeprowadzkę do mojego apartamentu byśmy do czasu fajerwerków mogli uprawiać dziki, zboczony seks. Koniec. Dave znowu zaczął iść. Dał z siebie wszystko, by ignorować myśl o dzikim, zboczonym seksie, jednak to wystarczyło, by jego penis stał się twardy. Dodaj słowo „Ben” i praktycznie sapał.

43

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Minęli Zamek Kopciuszka i Main Street, USA. Błyskawicznie wyszli z parku. – Oh! Kolejka! – Jednym z powodów, dla których zarezerwował pokój w Contemporary było to, że Kolejka z Królestwa Magii i Epcot jechała prosto pod jego hotel. Zawsze uważał, że było to odjazdowe, ale kiedy usłyszał, że można przejść się z hotelu do Królestwa Magii, postanowił przede wszystkim to zrobić. Ale teraz zamierzał dać szansę Kolejce. Ben znowu był spokojny, bez niebezpieczeństwa przemiany. Jazda Kolejką byłaby szybka i bezpieczna. Ben zaśmiał się. – Taa, tak myślałem, że ci się spodoba. Dave odwrócił się i szedł tyłem wskazując na Ben’a wolną ręką. – Musisz się nauczyć dobrej zabawy. - Musisz się nauczyć, by nie zapraszać facetów do swojego pokoju. Dave’owi opadła szczęka. Facetów? Zaczął się śmiać. Taa. Charlie go pokocha. - To nie jest śmieszne, dupku. Jak ty byś się poczuł, gdybym zabrał na wakacje innego faceta? Dave nagle przestał się śmiać. – Jakbyś już tego nie zrobił. Ben warknął. – Nie. Nie zrobiłem. - Więc co? Jesteś prawiczkiem? - A ty? Dwaj mężczyźni patrzyli się na siebie gniewnie. - Panowie, mielibyście coś przeciwko wypełnieniu małej ankiety? – Wesoła blondynka uśmiechnęła się do nich trzymając w dłoni jakiś tablet. Elektroniczny długopis był umieszczony nad nim, gotowy zanotować ich odpowiedzi. - Tak. – Ben złapał Dave’a za rękę i zaciągnął go do wyjścia. – Kolejka. Contemporary. Zabić Charlie. Pieprzyć się. W takiej kolejności. Dave uniósł brwi. Zastanawiał się, jaka będzie reakcja Ben’a, kiedy dowie się, że Charlie jest… - Dave, patrz jak idziesz! Dave potknął się o krawężnik prawie, że upadając na kolana. Ben zdołał złapać go i uchronić przed upadkiem, ale ich pozycja dawała innym do myślenia. Dave był zgięty w pół, dłonie miał położone na okrągłej barierce w centrum Main Street, krocze Ben’a było mocno 44

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

przyciśnięte to jego tyłka. Dave zarumienił się, na odczucie twardniejącego fiuta Ben’a przy jego tyłku przyszły mu na myśl wszystkie grzeszne rzeczy. Wilczy gwizd sprawił, że obaj się wyprostowali. – Niezły chwyt. – Facet puścił oczko do Ben’a i machnął na Dave’a. – On też jest duży. Facet przy jego boku zaśmiał się. – Taa, nie ma sensu się okłamywać, kiedy już będziesz się tym chwalił swoim przyjaciołom, co nie? Dwaj mężczyźni odeszli nadal się śmiejąc. Policzki Dave’a były jasno- czerwone, Ben’a jedynie o odcień jaśniejsze. - Zmywamy się stąd. Ben skinął i ruszył pod estakadą dla kolejki, która oznaczała początek Królestwa Magii. Obaj oczekiwali Kolejki, która zabrałaby ich prosto do Contemporary, żaden z nich nie powiedział ani słowa. Nie miał pojęcia o czym myślał Ben, ale Dave się martwił. Skąd ta zmiana podejścia? Czy Ben mu współczuł, gdy już dowiedział się prawdy? Czy może chodziło o zazdrość wiedząc, że Dave postanowił tu przyjechać podczas Parady Gejów? Wiedział, że Dave zamierzał znaleźć drugiego partnera? Kolejka się zatrzymała i dwaj mężczyźni wyszli. Podjechali ruchomymi schodami na czwarte piętro, gdzie złapali windę do pokoju Dave’a. Serce mu waliło, miał zszargane nerwy. Nadszedł moment prawdy. Miał tylko nadzieję, że poczucie humoru Ben’a pozwoli im przez to przejść. - Spokojnie kochanie. Jeśli to tyle dla ciebie znaczy, to obiecuję odgryźć Charlie tylko mały kawałek. Odwrócił głowę i spojrzał w dół na Marshalla. Facet był tylko kilka centymetrów od niego niższy, ale przez to Dave czuł się opiekuńczo w stosunku do niego, wiedział, że nie musi się tak czuć. Jeśli ktoś umiałby o siebie zadbać, to właśnie Ben Malone. - Jak się czujesz przy Lwach? Ben zamrugał. Patrzył prosto przed siebie. Ignorował obecność innych ludzi w windzie. – Czeka nas przejażdżka po Safari? Dave prawie się zaśmiał. – Coś w tym stylu. – Drzwi windy zabębniły i wypuściły ich na piętro Dave’a. Znajdowało się ono dwa piętra nad mostem prowadzącym do Bay Lake Towers. – Jesteśmy.

45

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben podążył za nim do jego pokoju, przez cały czas trzymał dłoń na krzyżu Dave’a. Kiedy chodziło o pomoc Rickowi przy kierowaniu Sforą, Dave wymiatał. Przy przedstawianiu swojego partnera przyjacielowi zamieniał się we wrak człowieka. – Słuchaj, jest coś co musisz wiedzieć o Charlie. Ben zbladł. – Jest twoim partnerem? - Nie! – Sen czy nie sen, musiał zauważyć na twarzy Ben’a, jak czuł się dotknięty. – Tylko.. słuchaj. Charlie jest… Drzwi otworzyły się z hukiem – Davey! – Nagle miał ręce pełne ciepłego, milutkiego, kobiecego Lwiątka. Jej długie blond włosy połaskotały go w nos. – Kim jest twój przyjaciel? – Odchyliła się i zmierzyła Bena jednym, aprobującym, niebieskim wzrokiem. – Znalazłeś w końcu kogoś, kto pomoże ci zapomnieć o Big Benie? – otworzyła szeroko oczy. – O mój Boże. Wyglądasz znajomo. Szczęka Benowi opadła w momencie, kiedy Charlie rzuciła się w objęcia Dave’a, ale zesztywniała mu, kiedy wspomniała o kimś innym pomagającym mu zapomnieć o Benie. O rany. Ben wyciągnął dłoń. – Jestem Ben Malone. – Ben postrzelił Dave’a wzrokiem, który obiecywał zemstę. – Ty musisz być Charlie. Charlie powoli wyswobodziła się z jego ramion, jej wzrok, jak na typowego kota, był wbity w Wilka bez mrugania. Wkręciła palec w dywan i przegryzła dolną wargę obrazując niewinność. Dave cofnął się o krok, by nie zostać ubrudzony krwią. Upomniał się, że Ben mógł sam o siebie zadbać. Jej ręka wystrzeliła jak z procy, ale plask ciała o ciało był głośny w rozbrzmiewającym hotelu. Przynajmniej nie wyciągnęła pazurów. Nie podobały by mu się blizny na twarzy Ben’a9. – Ty draniu! – I rozpłakała się.10 Dave przewrócił oczami, złapał swoją współlokatorkę na strażaka i zaniósł ją do pokoju. – Żadnego przykuwania miłego Wilka, Charlie. - Ale… - Nie Charlie. I nie waż się wbić pazurów w mój tyłek. 9

Dlaczego ludzie uważają, że po zadrapaniach kota zostają blizny. Tyle miałam ran po zabawach z rozdrażnionym kotem i jak dotąd żadnej blizny. MIT! ;p 10 Co za histeryczka

46

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Wiedział, że nadęła wargi, ale rozluźniła się w jego chwycie. – Eh, nie jesteś ani trochę zabawny. Drzwi się zamknęły. Spojrzał zza ramię by się upewnić, że Ben podążył za nimi do środka. Kiedy zauważył uśmieszek na twarzy Bena, rzucił Charlie tyłkiem na łóżko. – Bądź miła dla mojego partnera, albo ograniczę ci kocimiętkę do dwóch dziennie. Charlie pokazała mu język, zanim jeszcze raz zwróciła uwagę na Ben’a. – Zamierzasz traktować Dave’a właściwie, czy może chcesz dalej zachowywać się jak nędzny gnojek? Ben westchnął i przeszedł się po pokoju. – Tak w skrócie? Mój ojciec był alkoholikiem, jednym z tych najgorszych. Nie mogłem znieść będąc blisko nich i myślałem, że Dave też taki jest.- Spojrzał się Dave’owi prosto w oczy. – Przepraszam. - Powiedziałeś to. – Dave był wreszcie zadowolony słysząc to, nawet jeśli nie był pewien, czy było to realne. - Będę tak długo to mówił, dopóki mi nie uwierzysz. - Bił cię? – Charlie usiadła po turecku i oparła brodę na dłoniach. Ben cały czas miał skupiony wzrok na Davie. Dave widział wyraźnie wypisany w nim żal. – Taa. - Cholera. – Charlie westchnęła i przewróciła się na brzuch. – Nadal żyje? - Tak mi się wydaje. Nie jestem pewien. - Jak to mogło się stać? Alfa, do diabła, Marshall bądź Omega powinni coś z tym zrobić. – Dave wiedział, że dziadek Ricka mógł być dupkiem, kiedy chodziło o obcych, ale nigdy nie ryzykowałby swoich ludzi, nawet tych nastoletnich. - Nie robili. Był mistrzem w ukrywaniu tego, nawet przed nimi. Wtedy, kiedy wiedzieli, że jestem ranny? Mówił, że to był wypadek. Omega uważał, że byłem nieznośnym, małym chłopcem i jeszcze bardziej nieznośnym nastolatkiem. Zapamiętaj, tylko dlatego, że czujesz co ktoś inny robi nie znaczy wcale, że rozumiesz dlaczego to robi. – Ze sposobu w jaki Ben patrzył się na niego, Dave zrozumiał jego przekaz. Ben się mylił, tak jak dawny Marshall i Omega, a teraz obaj za to płacili. – Ostatnią rzeczą, jaką pragnął Alfa było rozwodzenie się nad chłopakiem, którego wszyscy uważali za typa robiącego sceny i raniącego samego siebie. Dave opadł na łóżko obok Charlie. – Dlatego brałeś moje migreny za kaca. Ben sztywno skinął głową. - Cholera. 47

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Taa. - Dlaczego mnie o to nie spytałeś? Ben wzdrygnął się. – Szczerze? Nie mogłem pozwolić sobie zbliżyć się tak bardzo. – Usiadł na drugim łóżku, na którym Dave planował spać. Charlie chciała mieć łóżko obok rozsuwanych, szklanych drzwi, by mogła oglądać fajerwerki nad miastem. – Moja matka nie walczyła z nim. Tak bardzo go kochała, a on też ją bił. – Ben pokręcił głową. – Myślę, że dawny Alfa po prostu nie chciał zauważyć tego, co miał tuż przed oczami. W innym wypadku byłby zmuszony Wyrzucić mojego ojca i zmierzyć się z tym, co nastąpiłoby później. Prawdopodobnie ojciec zmusiłby mamę do pójścia z nim. – Pokręcił głową. – Musiałem oglądać kogoś, kogo myślałem, że kocham, niszczącego przez alkohol każdego w pobliżu. – Ben włożył dłonie między kolana i spojrzał Dave’owi prosto w twarz, niczego nie kryjąc. – Przepraszam kochanie. Nie mogłem stać się taki, jak moja matka. Ałć. To bolało, ale mógł prawie zrozumieć, skąd pochodził Ben. Miał pokręcone dzieciństwo i to miało wpływ na jego punkt widzenia. Teraz Dave miał zdecydować, czy mu wybacza, czy nie. Dave zwęził oczy. – Powiedziałeś, że zrobiłbyś wszystko bym ci wybaczył. Charlie zachichotała. Wiedziała o co chodziło. Do diabła, pomogła mu wpaść na ten pomysł. – Koszulka? - O tak. – A jeśli Ben ją założy, to jego życzenie się spełni. Dave mógłby dać z siebie wszystko, by wybaczyć Ben’owi za bycie kutasem. Do diabła, prawie to uczynił słuchając jedynie o jego dzieciństwie. Wtedy znowu, jeśli Ben założyłby ją wiedziałby, że nie było to nic innego, jak tylko sen. Duma prawdziwego Ben’a nigdy nie pozwoliłaby mu do założenia takiej koszulki, do noszenia jej publicznie. Ben wyglądał jakby wsadził ręce do czarnej dziury i nie wiedział czy wyciągnie rękę pełną pszczół, czy miodu. – Jaką koszulkę? Dave podał mu torbę, w której znajdowała się koszulka i czekał.

48

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rozdział Siódmy Gdy weszli do Brązowego Melonika, Dave szczerzył się jak głupi, a jednak coś tu nie pasowało. Nadal wydawał się być… jakoś zadumany, zwłaszcza kiedy jego wzrok wylądował na koszulce, którą nosił Ben. – Powiedziałeś wszystko. Ben miał stale zaciśniętą szczękę. Był obserwowany, wskazywany palcami i wyśmiewany wszędzie, gdzie tylko się pojawili. Ale miał wyjebane, nie zdejmie tej koszulki. Powiedział wszystko, a jeżeli nędzne upokorzenie było jedynym sposobem na odzyskanie Dave’a, to zrobi to. Chyba, że ma to coś wspólnego z nosem klauna. Wtedy wszystkie reguły legną w gruzach. - No daj spokój. Pasuje do koloru twoich oczu. To, że dłoń Dave’a szczypała jego tyłek nie zmieniało faktu, że Dave również śmiał się do rozpuku. - Gdzie ty do cholery ją znalazłeś? – Ben podał ich nazwiska ochmistrzowi i umyślnie ignorował uśmiech, który próbował wybuchnąć na całej twarzy mężczyzny. Zrobił rezerwację w pokoju Dave’a ucieszony otrzymaniem stolika tak szybko. Teraz zastanawiał się, czy nie lepiej było zamówić jedzenia do pokoju. - Stworzyłem. – Dave pogładził brązowy materiał. Ben prawie zadrżał od dotyku dłoni jego partnera, przejeżdżającej po nim w dół. – Podoba ci się? - Uwielbiam ją. – Zazgrzytał. W takim tempie nie tylko dostanie swojego partnera, ale również ogromny rachunek od dentysty. Dave wyśmiał go, gdy szli za ochmistrzem. – To dobrze. W takim razie założysz ją na spotkaniu pracowników. – Dave zatrzepotał rzęsami ośmielając go, by mu się postawił. Boże. Nie ma kurwa mowy, by Ben na spotkaniu Sfory założył ciemno- czekoladową koszulkę z napisem Żona- Trofeum

11

odrysowanym jasno żółtymi literami według jakiegoś

wzoru. – Oczywiście skarbie. – Chyba w twoich snach, może nawet i nie. Dave odsunął Ben’owi krzesło i Ben prawie odgryzł mu głowę. – W takim razie upewnię się, że do czasu powrotu do domu będzie w bezpiecznym miejscu.

11

młodsza o jedno czy dwa pokolenia szałowa dziewczyna, która jest symbolem sukcesu męża.

49

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben usiadł na swoim miejscu, próbowało się z niego wydobyć niskie warczenie. Zazgrzytał zębami i zdusił to swoją siłą woli. Czteroosobowa rodzina siedziała tuż obok nich. Ben, nie przeraź ich na śmierć. – Myślę, że mogę się nią zająć. Dave uniósł brwi, jakby dokładnie wiedział, co planował zrobić Ben, by koszulka nawet nie tknęła granic Poconos. – We Florydzie mają naprawdę małe rury – wymamrotał, potwierdzając tym samym myśli Ben’a – Na twoim miejscu nie próbowałbym spuścić jej w toalecie . Ben zaciągnął się. Otoczył go zapach jego partnera uspokajając go, nawet jeśli sprawił, że jego penis powstał i zaczął być ciekawski. – Nawet bym o tym nie śnił. Dave podniósł menu, ale przedtem pozwolił Benowi ujrzeć, jak bardzo trzęsą mu się ramiona. Ben przewrócił oczami i podniósł swoje menu. Oj jak bardzo spuści tą koszulkę. Po zamówieniu dań Dave opuścił stolik, by dostać się do męskiej toalety. Ben rozsiadł się z uśmiechem na twarzy. Tak dobrze, jak na razie. Dave teraz wiedział, dlaczego Ben zachowywał się w ten sposób odrzucając go, kiedy nie miał ku temu podstaw. A żeby jeszcze było lepiej, to był na dobrej drodze do przebaczenia Ben’owi. Sprawy miały się dobrze. Ben wziął głęboki oddech szczęśliwy tym, że jego partner z nim jest. Zawładnął nim zapach Dave’a i zaczął się rozglądać dookoła, chętnie patrząc na idącego do niego faceta. Nie było Dave’a. Nie było po nim żadnego śladu. Ben znowu się zaciągnął. Zapach Dave’a był silny, mieszając się subtelnie z jego własnym. Podążył wzrokiem dookoła restauracji ze zmarszczonymi brwiami. Co jest kurwa? Wtedy do niego dotarło. Koszulka. Ta kurewska koszulka, którą dał mu Dave. Ben uniósł brzeg i powąchał. Napełnił go zapach Dave’a, przepływając przez niego. Gdyby był kotem, to mógłby nawet zamruczeć. Jako, że zapragnął wetrzeć w swoją skórę jego zapach, by nigdy go nie opuścił. Ben upuścił brzeg koszuli i starał się dowiedzieć, dlaczego zapach Dave’a był na niej tak silny. Dave ją nosił? Nie czuł by koszulka była na tyle noszona, by utrzymać zapach właściciela. Jeśli już to gładka jak masło tkanina była jak nowa. Więc jak on się tam dostał?

50

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave, z uśmiechem na swojej przystojnej twarzy, przewijał się z powrotem między stolikami. Po raz pierwszy od wielu lat Ben pozwolił sobie popatrzeć na swojego partnera. Jego bursztynowe oczy były tak samo duże jak wtedy, kiedy był szczupłym nastolatkiem, dominując na oszałamiającej twarzy, dzięki której mógł wystąpić na okładce czasopisma. Jasno brązowe włosy nigdy całkowicie nie zostały ułożone, grzywka opadała mu prosto na te cudowne oczy, końcówki sięgały kołnierzyka jego koszulki. I niech go szlag, jeśli mu nie urośnie w tych wielkich dłoniach. Facet był po prostu wielki. Jedynym większym od niego facetem, jakiego znał Ben, był Rick, a Alfa był przerażająco wielki. Luna była jedyną osobą, która mogła na niego spojrzeć i pomyśleć „milusi”. Ben dotknął brzegu swojej koszulki i spojrzał na klatę Dave’a. Niemożliwe by Dave nosił nową koszulę Ben’a bez rozciągnięcia bądź nawet rozprucia jej. Koszula leżała na Ben’ie jak ulał. Dave usiadł. – Jest już jedzenie? - Oczami przemknął po koszulce z dziwną satysfakcją. - Spałeś z nią prawda? – Oczy Dave’a uniosły się do niego. Zażenowana panika na jego twarzy mówiła Ben’owi, że miał cholerną rację. – Dlatego twój zapach jest tak silny. – Ben nie mógł przestać gładzić brzegu koszulki. Za każdym razem, gdy to robił, zapach Dave’a unosił się prosto do jego nosa. - O, popatrz, napoje przyszły. – Dave wziął wielki łyk swojej wody sodowej i prawie się zakrztusił. Ben, patrząc jak jego partner próbował nie udławić się bąbelkami, nie mógł zatrzymać pojawiającego się uśmiechu. Dave powiedział, że stworzył tą koszulkę. Zastanawiał się jak dawno temu. Jak długo trzymał ją z nadzieją? Cholera. Wygląda na to, że ubiorę ją na kolejne spotkanie Sfory. Ben uniósł swoją wodę i upił łyk. Nie mógł się doczekać, by wrócić do domu i zdjąć z siebie tą koszulkę. – No więc. Dlaczego postanowiłeś przyjechać tu na wakacje?

51

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave wyszczerzył się. – Chciałem tu przyjechać, odkąd tylko byłem dzieckiem, ale w końcu zdecydowałem się na to, kiedy usłyszałem, że Rick i Belle byli tu na ślubie Max’a i Emmy. – Max i Emma, para Alf Dumy z Halle, pobrali się w kwietniu, a Belle była jedną z druhen. To było rok temu, a że poszło tak gładko z rezerwacją w hotelu Contemporary było wiadomo, że Dave planował to od miesięcy. - Myślisz o wzięciu tutaj ślubu? – Ben wyszczerzył się do Dave’a, gdy kelner postawił przed nimi kolację. - Jasne. – Dave zatrzepotał rzęsami. – Wyglądałbyś cudownie w sukni ślubnej. Ben zmarszczył brwi. – Oh błagam cię. To ty będziesz tym ubranym w suknię i doskonale o tym wiesz. Dave parsknął. – Jakbyśmy nie wiedzieli kto będzie Alfą w tym związku. - Taa, chłopaku od czarodziejskich lampek. Ja nim będę. Dave smutno pokręcił głową. – Taki śliczny, a jakie ma urojenia. – Ben udławił się swoją rybą. – Przepraszam. O wiele lepiej wyglądałbyś w białym tiulu, niż ja. - Nie bądź taki pewny siebie. - Zmusiłem cię do założenia koszulki, prawda? Ben starał się desperacko nie zaśmiać. – To był tylko jednorazowy układ, wiesz o tym. - Jesteś pewien? Ben nie odpowiedział na to. Jeśli noszenie tej głupiej koszulki sprawi, że Dave będzie szczęśliwy, to będzie nosił ta pierdoloną rzecz całymi dniami. – Nie ma mowy byś zmusił mnie do ubrania sukni ślubnej. - Chcesz się założyć? - Już drugi raz to powiedziałeś. – Dave machnął widelcem w jego stronę. – Pewnie. Założę się.

52

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben wyszczerzył się. – Ok.

Ben pokręcił głową. – Żartujesz sobie ze mnie, prawda? Dave podniósł krążek i machnął nim w jego stronę. Do diabła, był to najlepszy sen, jaki miał. Wiedział, że dalej śnił, bo Ben właściwie nosił koszulkę. Prawdziwy Ben rozerwałby ją na strzępy. Cholera, prawdziwy Ben nadal byłby w Poconos, przeglądając papiery i robiąc Bóg wie co. Ben ze snu grał z nim, uśmiechał się i dobrze się bawił. Zazwyczaj Ben ze snu błagałby o wybaczenie, jakieś dwie sekundy przed gorącym seksem. Nie mógł się zdecydować, który sen bardziej mu się podoba, ale miał nadzieję, że skończą tak samo: mając nieprawdopodobne orgazmy. – Co jest? Boisz się przegrać? - Jeśli już, to nie mogę uwierzyć, że gra w air hokey’a ma rozstrzygnąć kto ubierze suknię ślubną. – Po kolacji wrócili do hotelu Contemporary i skierowali się prosto do hotelowego salonu gier. Albo jak już coś, to Ben podążył za Dave’em, pozornie przygotowany na każdy pomysł Dave’a. Krótki wybuch śmiechu kobiety grającej w pinball’a sprawił, że policzki Ben’a zrobiły się czerwone. – Wychodzę stąd. Oh, to było zachowanie typowe dla prawdziwego Ben’a. Dave musiał to naprawić. – Czujesz to? Ben zatrzymał się. – Co? - Pachnie jak… - Dave zaciągnął się. - Jak co? - Tchórz. Ben zwęził oczy. – Czy ty właśnie nazwałeś mnie tchórzem? - Skoro tak mówisz. 53

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben spojrzał się gniewnie i podniósł swój krążek. – Sam tego chciałeś lalusiu. Bądź gotowy na tiul. Po krótkim, lecz intensywnym czasie, Dave niedowierzając patrzył na punkty. Nie tak miało być. – Przegrałem. - Tak, dokładnie. – Ben zgarnął go do siebie ramieniem. – Kiedy pójdziesz kupić swoją suknię upewnij się, że będzie miała dużo wycięć. Kobieta przy pinball’u znowu się zaśmiała. - Nie miałem przegrać. Ben wyprostował się, krążek uderzył o stół ze stukotem plastiku o plastik. – Dave? Dave przełknął. O. Rzesz Jasna cholera. Serce zaczęło mu walić. Dawka strachu i nadziei zaczęła trząść jego organizmem sprawiając, że czuł się, jakby miał zaraz zwymiotować. – To nie jest sen. Ben zamarł. – Nie. To nie jest sen. Dave poczuł się tak, jakby miał zaraz popaść w hiperwentylację. – Ty naprawdę tu jesteś. Ben odciągnął Dave’a od arkady. – Oddychaj skarbie. Skarbie? – Jesteś teraz w Poconos robiąc jakieś nudne bzdury. Nie w salonie gier mojego hotelu zachowując się jak partner. Ben wzdrygnął się. – Nie, kochanie. Jestem tu. Dzisiaj wszystko było prawdziwe. Dave patrzył się na koszulkę naciągniętą na ramionach Ben’a. Miał rację. Leżała na nim jak ulał. Potarł oczy, ale małe tańczące światełka jedynie się wzmocniły. – Muszę dostać się do swojego pokoju. Ben masował go ręką po plecach, usiłując go uspokoić. – Boli cię głowa? - Jeszcze nie, ale czuję aurę.

54

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben zaczął pędzić do windy, jakby wiedział, co to cholerstwo oznacza. Może i wiedział; Dave nigdy go o to nie zapytał. Na szczęście wrócili do Contemporary, by zagrać w air hokey’a, więc nie byli daleko od pokoju Dave’a. Potrzebował swoich leków i to szybko, albo jego wakacje pójdą w diabły. - Jestem tu Dave. Czego potrzebujesz? To się nie działo. Nie mogło. – Um, potrzebuję swoich leków. – Winda przyjechała i Dave wszedł do środka uśmiechając się blado do ludzi będących na pokładzie. Światła były jaśniejsze w porównaniu z wcześniej. Za oczami zaczął mu się lekki ból głowy. Cholera. Nie teraz. Błagam, nie teraz. Ben trzymał sie blisko głaszcząc go po plecach, dopóki winda nie zatrzymała się na piętrze Dave’a. – Chodźmy po twoje rzeczy, skarbie. Dave wyciągnął swoją kartę dostępu i zjechał nią po zamku. - Davey! Ben złapał Charlie, zanim wylądowała na nim. Tylko za to wiele wybaczył Benowi. – Zaczyna dopadać go migrena. – Głos Bena był miękki i równy, ale Dave słyszał niepokój. Charlie cofnęła się. – Oh. Czego potrzebuje? Dave wskazał na małą czarną torbę, którą położył obok telewizora. – Imitrex. Ben wyciągnął białe pudełko lekarstw i przeczytał instrukcję. – Trzymaj. Weź lekarstwa. Zapakujemy twoje rzeczy i zabieram się do mojego pokoju. - Dlaczego miałbyś to zrobić? – Charlie skrzyżowała ręce i stanęła przed drzwiami blokując przejście. - Bo jeśli lekarstwa nie zadziałają, mam sypialnię oddzieloną od salonu. Mogę dla niego zaciągnąć zasłony. Dave zostawił ich z ich wkurwiającą rywalizacją i skierował się do łazienki. Wzdrygnął się od światła pochodzącego z lustra, ból głowy narastał. – Cholera. – Napełnił szklankę wodą i 55

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

wrzucił tabletkę upewniając się, że wypije całą wodę. Potem znowu napełnił szklankę i wypił. – Zrobione. Ben wcisnął głowę do łazienki i kiwnął nią. – Zabieraj swoje rzeczy. – Pokręcił głową. – Albo lepiej połóż się na łóżku i wskazuj. Ja zbiorę twoje rzeczy. Charlie może mi pomóc. - Mm-hmm. – Dave przeszedł obok niego i położył się na łóżku z jedną ręką przykrywającą oczy. To był pierwszy raz od czasu pobytu w szpitalu, kiedy dostawał bólu głowy. Modlił się by nowe tabletki, które dostał od Dr Howard’a, zadziałały. Ostatnią rzeczą jakiej teraz pragnął była rozwinięta migrena. - Wszystko gotowe. Idziemy skarbie. Dave uniósł ramię. – Dlaczego jesteś dla mnie miły? Ben westchnął. – Daj spokój. Zabierzmy cię, zanim się ściemni. Rano zamówię śniadanie, a jeśli dalej uważasz, że muszę ci to wyjaśnić, wtedy zgoda. Zrobię to. Dobrze? Dave ostrożnie skinął głową… Zaczęły się zawroty głowy, ale ból jakby ustępował. – Jasne. - Trzymaj się, Davey. Przyjął ostrożne przytulenie Charlie. – Ty też. Przyjeżdżasz do Rezydencji w grudniu prawda? - Taa. – Pocałowała go w policzek. – Zajmij się nim. Wiedz tylko, że mamy rezerwację na kolację we Włoszech we wtorkową noc. Ben skinął głową. – Może namówię go, by zrobił rezerwację dla trojga. - Hmph. Zobaczymy. – Charlie otworzyła drzwi. – Ben? - Hmm? - Nie oznaczaj go, dopóki nie będziesz pewny, że bóle się skończyły. Inaczej pogorszysz sytuację.

56

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave’owi szczęka opadła. – Czekaj, Zgadzasz się na to? Ben przewrócił oczami i podniósł obie torby Dave’a. – Nie, nadal nie śnisz. Charlie ukryła ręką swój śmiech. Prawdopodobnie starała się nie robić hałasu. – Bawcie się dobrze szalone dzieciaki. – Dźwięk zamykanych drzwi wydawał się być definitywny. On naprawdę nie śnił. - Idziemy skarbie. Po wyjściu z windy trochę się przejdziemy. Myślisz, że dasz radę? - Muszę dać, czyż nie? – Dave potrząsnął głową. Zawroty głowy się pogarszały. Czuł, jakby niepotrzebnie wypił lampkę wina, a światło nadal dźgało sztylecikami w jego oczy. – Muszę iść tam, gdzie jest ciemno. Ben zmarszczył brwi i zaniósł bagaż Dave’a do wind. – Chodźmy. Nie zajęło im dużo czasu znalezienie się na moście Bay Lake Towers. Był połączeniem między Contemporary, a Towers i widok z niego był niesamowity. Szkoda, że nie mógł się tym cieszyć. - Jeśli zechcesz, to możemy tu wyjść i obejrzeć fajerwerki. Dave nie odpowiedział. Był zbyt zajęty utrzymaniem się na nogach. Do czasu, gdy dostali się do pokoju Ben’a, Dave czuł się jakby płynął. Oparł się o ścianę i czekał, aż Ben otworzy drzwi. - Spodoba ci się. To świetny pokój. - Mm-hmm. – Był przygotowany na to, by znienawidzić go tak dla zasady. To był pokój Steve’a, nie Ben’a. Podążył za Benem będąc wbrew sobie pod wrażeniem. Był jak wcześniejszy pokój, tylko że ulepszony, robiący wrażenie. Był tam kącik jadalny z ławeczką i kilkoma krzesłami. Kuchnia miała ciemne kafelki i jasne lady. Salon mógł się poszczycić wygodnie wyglądającą kanapą i fotelami.

57

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Balkonem można przejść z salonu do sypialni. – Ben z rękoma pełnymi bagażu rozsunął szklane drzwi. – Pokażę ci. Dave wyszedł czując chłodne, wieczorne powietrze i podążył za Benem na balkon. Ben rozsunął kolejne szklane drzwi, które prowadziły do sypialni o przyzwoitych rozmiarach, w której dominowało ogromne łóżko. Na ten widok Dave prawie jęknął z ulgi. W głowie nadal mu szumiało, ale przynajmniej ból głowy ustępował. - Połóż się kochanie. Zajmę się wszystkim. Dave zrobił jak mu kazał, nie martwiąc się nawet, by ściągnąć sandały. Nudności zanikały, ale mimo to cieszył się idąc do łóżka. Poczuł jak Ben zdejmował mu sandały. – Chcesz, żebym pomógł ci się rozebrać? Przekręcił się i spojrzał na Ben’a. Ben położył ręce na swoich biodrach. – Nie proszę o seks. Proszę byś pozwolił mi sobie pomóc. Dave zamknął oczy i westchnął. – Jasne. – Zanurzył głowę w poduszkę i starał się zignorować dotyk rąk Ben’a zdejmujących jego ubranie. Podniósł się na tyle, by Ben mógł ściągnąć z niego koszulkę, zostawiając go tylko w bokserkach. - O rzesz. Po prostu… cholera. Dave zaśmiałby się słysząc gorący respekt w głosie Ben’a, jeśliby tylko nie był tak zmęczony. – Światła. Ciemność opanowała pokój, gdzie Dave pozwolił sobie odpłynąć. Gdy zasypiał, chłodne powietrze muskało jego skórę przynosząc mu ulgę.

58

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rozdział Ósmy Ben usiadł w salonie i wypisywał rzeczy potrzebne na śniadanie. Nie ma mowy by Dave opuścił sypialnię, dopóki Ben nie będzie pewien, że migrena ustąpiła. Zrobił listę prosząc o wafle w kształcie Myszki Miki, sok i kawę. Powiesił kartę na klamce, jako informację. Zrobione, znowu skupił swoją uwagę na Davie. Nie mógł uwierzyć, że Dave brał cały ten dzień jako sen. Nic dziwnego, że był tak zrelaksowany, tak chętny by mu wybaczyć. Ben myślał, że wyjaśnili to sobie w Królestwie Magii przy nieistniejącym deszczu pizz. Dlaczego Dave nadal uważał, że był to sen? Dlatego, że założył koszulkę? Czy dlatego, że tak łatwo się pogodzili? Ben przejechał dłońmi po twarzy. Kto wiedział, że każda jego obecność wystarczyła, by Dave dostawał migreny? Ben podniósł telefon i wybrał numer, jaki miał pomóc przy nagłym wypadku. – Doktor Howard? Tu Ben Malone. - Hej, Ben. W czym mogę ci pomóc? Ben przygotował się na kłamstwo swojego życia. – Mój partner leży w naszej sypialni i zaczęła doskwierać mu migrena. Podałem mu od razu dawkę Imitrex, ale zastanawiam się, kiedy powinien dostać kolejną? Nie chciałem go o to pytać, skoro pierwsza go uśpiła. - Hmm. Jesteście partnerami? Ben skrzyżował palce. – Tak. - To dobrze. Dawka, którą mu zleciłem, jest najmocniejsza ze wszystkich. Możesz za dwie godziny dać mu drugą tabletkę, ale na tym koniec. Nic później. Jeśli migrena nie ustąpi, to niestety musisz sobie z tym poradzić. - Cholera. Dobra. Tak zrobię. Jest coś jeszcze, co mogę wypróbować i to powstrzymać? Jesteśmy na wakacjach, świętując nasze partnerstwo i nie chcę, by Dave’a to ominęło. - Gratuluję. Ben prawie poczuł się winny. – Dzięki. - Zwiększ trochę Exedrin Migraine. To pomoże. Nie daj tego zbyt wiele, ma w sobie kofeinę. Za dużo kofeiny może pogorszyć migrenę. Ben wstał, gotowy skreślić kawę ze śniadaniowej listy.

59

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Ale nie ograniczaj zupełnie kofeiny. Mała dawka może pomóc organizmowi wchłonąć tabletki i może też złagodzić symptomy. Ben usiadł z powrotem wdzięczny, że nie musiał pozbywać się swojej golden Black. – Dzięki doktorze. Czy muszę wiedzieć coś jeszcze? - Taa. Jeśli zwymiotuje częściej niż co godzinę albo jeśli symptomy staną się naprawdę poważne, zabierz go do szpitala. Będzie musiał zostać przyjęty. Ben kiwnął głową zapominając, że doktor nie mógł tego zobaczyć. – Dzięki doktorze. - Nie ma za co. I Ben? - Hmm? - Dbaj o niego. - Na pewno. Obiecuję. Ben rozłączył się i przygotował na długą noc.

Ktoś chrapał. I to głośno. Dave otworzył oczy i rozejrzał się dookoła po nieznanym pokoju. Ciemne ściany, miękkie łóżko, Ben Malone wyciągnięty obok niego i chrap… Chwila. Co? Dave uszczypnął się. Taa, bolało. Wygląda na to, że jego sen o partnerze stał się niesamowicie realny, albo Ben faktycznie leżał obok niego. W łóżku. W pełni ubrany. Dave zsunął się na brzeg łóżka i przekręcił. Szybko zauważył łazienkę i równie szybko zrobił z niej pożytek poruszony, kiedy zauważył swoją szczotkę i inne przybory obok tych należących do Ben’a. Przeszedł przez niego dreszcz na widok swojej szczoteczki do zębów będącej tuż obok tej używanej przez Marshalla. Pokręcił głową. To nie było realne. Nie mogło być. Przeszedł na palcach do salonu i skierował się prosto do ekspresu. Potrzebował kofeiny, by to wszystko ogarnąć. I to teraz. Na ladzie obok ekspresu do kawy leżał jego Imitrex. Nagle przypomniał sobie o wczorajszym dniu. Pluskające Góry. Zazdrość Ben’a o Charlie. Koszulka. Ślub Max’a i Emmy i Dave w białym tiulu. Dowiedzenie się, że to nie był sen. Wziął głęboki oddech i oparł się o ladę

60

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

patrząc się na opakowanie, i próbując się uspokoić. Nie mógł ryzykować, że migrena powróci. Nie teraz. Nie, kiedy jego sen był bliski spełnienia. Wczorajszego wieczoru Ben się nim zaopiekował. Był wszystkim o czym Dave kiedykolwiek marzył : kochający, uważny, dbający o potrzeby swojego partnera. Jestem pewien, że nie śnię? - Dobry. Dave był dumny z siebie, że nie podskoczył. – Dobry. – Odepchnął się i odwrócił twarzą do swojego partnera. – Jak się spało? Boże, ranem ten facet wyglądał cudownie. Jego włosy były potargane, oczy senne. Zarost podkreślił jego silną szczękę. Ben uniósł brwi. – Nie ja powinienem zapytać się o to się ciebie? – Ben rozciągnął się, naprężając materiał koszulki na klacie. Dave wzruszył ramionami nie czując się komfortowo wiedząc, że to działo się naprawdę. Jak on to zniósł…? Dave zamrugał. Ben nadal miał na sobie koszulkę. Z zapachu wynikało, że spał w niej. Za każdym razem, gdy się ruszył, kombinacja zapachów docierała do Dave’a. Było to jak oznaczenie faceta bez położenia na nim swoich kłów. Uśmiech Ben’a był znajomy, kiedy przeszedł obok Dave’a. – Kawy? - Najdroższy Panie w niebiosach, tak. Ben zaśmiał się, ale zanim zaczął parzyć kawę, nastąpiło pukanie do drzwi. – Obsługa hotelowa! Ben wpuścił kelnera. Mężczyzna szybko położył jedzenie, otrzymał od Ben’a podpis i wyszedł zostawiając za sobą dręczący zapach gofrów i kawy. Dave siedział już na ławeczce jedząc, kiedy Ben wślizgnął się obok niego. – No więc. Obiecałem, że wyjaśnię wszystko tego ranka. Dave położył trochę owoców na gofrze i wgryzł się w niego. – I płaszczył się. – Dodał przez gofra. Do diabła, mieli tu dobre jedzenie. Ben wyszczerzył się. – I płaszczył się. Ale najpierw wyjaśnienia. - Tamtego dnia w lesie, kiedy znalazłem ciebie i Steve’a i powiedziałeś mi bym nikomu nic nie mówił. To nie dlatego, że uciekłeś, by uprawiać z nim seks, prawda?

61

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben wyglądał na wstrząśniętego. – Do diabła, nie. Ojciec powiedział liderom Sfory, że uciekłem z domu, co nie było prawdą. Starałem się go unikać, bo by pijany. - Ben posmarował gofra masłem i polał syropem, ale Dave mógł powiedzieć, że rozmyślał nad przeszłością. – Steve wiedział co się działo z moim staruszkiem. Tylko on mi uwierzył. - Uwierzyłbym. Ben westchnął. – Teraz to wiem. Ale byłeś zbyt młody, by się z tym zmierzyć, a ja nie byłem na tyle dojrzały, by jeszcze ci zaufać. - Taa. Wystarczyło tylko… hmmm. Już mi ufasz? Ben wzdrygnął się. – Tak, ufam ci. Założyłem tą cholerną koszulkę, prawda? Dave machnął widelcem w stronę Ben’a. – To coś zupełnie innego i dobrze o tym wiesz. Ben wstał i uniósł brzeg koszuli. Odwrócił się tyłem do Dave’a i pokazał mu swoje plecy. – Widzisz tę bliznę? Dave pochylił się. Pierwszy raz Ben pozwolił mu się zbliżyć do swojej nagiej skóry. Oczywiście, była tam jasna blizna. Przejechał po niej palcem ciesząc się, gdy Ben zadrżał pod jego delikatnym dotykiem. - Twój ojciec? - To nie jest jedyna blizna. – Ben upuścił brzeg koszulki i usiadł z powrotem do śniadania. – Pił, robił straszne rzeczy, trzeźwiał i przepraszał. Pranie, płukanie, powtórka. Byłem bardzo blisko opuszczenia Sfory i pójścia swoją drogą, kiedy Rick rzucił wyzwanie swojemu dziadkowi i przejął kontrolę nad Sforą. – Ben wyszczerzył się. – Nigdy nie myślałem, że zobaczę jaką ulgę odczuwał staruszek po utracie swojego statusu Alfy. - Długo był Alfą czekając na odpowiedniego zastępcę. Jego syn i synowa umarli zbyt wcześnie po narodzinach Ricka, to było dla niego trudne. – Dave pokręcił głową. – Czasami myślę, że właśnie przez to tak bardzo nas odizolował. - Możliwe. – Ben pokręcił głową. – Tak czy siak, to nie ma teraz znaczenia. Tata zdołał namówić ich, by mu uwierzyli bez względu na to co mówiłem, czy robiłem. Tak jakby nie chcieli wiedzieć. – Westchnął. – Tata… Po prostu powiedzmy, że nie mogę wytrzymać będąc blisko pijaków. Dave uniósł kubek kawy i rozsiadł się. – Nie piłem tak często, jak ci się wydawało. - Zaczynam zdawać sobie z tego sprawę. – Ben patrzył na niego, wyraz jego twarzy był tak szczery, że Dave musiał powstrzymać się przed pochyleniem nad stołem i pocieszeniem go. – Powinienem z tobą porozmawiać, a nie zakładać różne rzeczy. Naprawdę przepraszam. 62

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Na tyle by ubrać tą koszulkę na następne spotkanie Sfory? Dave był zszokowany, kiedy Ben skinął głową. – Pachnie jak my. – Oczy Ben’a zalśniły, złoty brąz jego wilczych oczu zastąpił ciemne, prawie czarne tęczówki. Dave był dumny z tego, że jego dłonie nie trzęsły się, kiedy odłożył kubek. Mógł poczuć jak jego własne oczy zmieniają się w odpowiedzi na pragnienie jego partnera. Zapach potrzeby Ben’a był silniejszy, przytłaczający kombinację ich zapachów. – Prawda, że pachnie? – Pochylił się do przodu i umieścił dłonie na stole. – Fakt, że nigdy nie przemówiłeś do mnie, jakbym cokolwiek dla ciebie znaczył, naprawdę bolał. Ben położył swoje dłonie na Dave’a. – Nie mogłem sobie pozwolić. Nie mogłem wpakować się w związek z alkoholikiem. Nie mogłem oddać swojego życia komuś, kogo dusza do mnie nie należy. Wiedziałem, że jeśli pozwolę ci się zbliżyć do mnie, to dojdzie do oznaczenia. Odpychałem cię, by ratować siebie i zraniłem cię w sposób, w jaki nigdy nie chciałem. Dave zamknął oczy. – Potrzebowałem cię. - Wiem. – Ból w tych słowach powiedział mu, że Ben też cierpiał. Ben ścisnął ich dłonie. – Nie mogę zmienić przeszłości, ale mogę obiecać, że od teraz będę przy tobie. Możesz mi wybaczyć? Dave patrzył w oczy swojego partnera odczytując w nich szczery żal, zdecydowanie by go odzyskać i pragnienie by oznaczyć, by mieć partnera. Zdominowało to jego myśli i dzięki temu podjął decyzję. – Jeśli jeszcze raz mnie odrzucisz, zrobię z ciebie żarcie dla Charlie. Pokroję na drobne kawałki. Drobniusieńkie kawałeczki. Uśmiech, który pojawił się na twarzy Ben’a, był tego wart. Jednak nadal trzeba było wyjaśnić parę kwestii. Dave długo na to czekał i nie zamierzał teraz tego stracić. – Uderzamy do parku. To jest nasz miesiąc miodowy, czy ci się to podoba, czy nie. Przejedziesz się wodną kolejką i cały będziesz mokry. – Ben wyszczerzył się, ale Dave nie odpuszczał. – Oszczędzałem na to przez bardzo długi okres. Nie ma mowy byś się wycofał. Zdobędziemy szczyt Kosmicznych Gór. Zrozumiałeś?

63

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben’a nie obchodziło co będą robić, jeśli będzie miał seksowny, nagi tyłek Dave’a za jakieś pięć minut. – Dobra. Ale najpierw oznaczę cię. – Ben wystrzelił nad stolikiem, ale nie był na tyle szybki, by chwycić Dave’a. Beta skoczył na nogi i uciekł zostawiając za sobą chwytającego powietrze Ben’a. - Czekaj. Naprawdę myślisz, że będę robił za łapacza w tej gierce? – Dave uśmiechnął się, Ben pokochał ten jego durny uśmieszek na twarzy. Jego partner chciał się zabawić. Ben był skłonny wyświadczyć mu przysługę. – Przepraszam, ale który z nas przegrał w air hokey’a? - To było o tiul, a nie o tyłek. Ben zaczął się śmiać. Facet był nienormalny i był wszystkim, czego potrzebował. – Nawet nie wiesz jak bardzo przegrasz. - Chciałbyś. – Dave łypnął na niego okiem, ale Ben mógł ujrzeć pozostałości lęku utrzymujące się w jego oczach. Po części Dave nadal wierzył, że Ben go odtrąci. Gdy tylko oznaczy Dave’a, strach ten uleci. Musi. Ben nie mógłby tego znieść. – Chodź tu, Dave. Durny, szeroki uśmiech Dave’a zamienił się w dziki. Pulsowały dookoła niego moce Bety. – Nie. – Zachęcał go palcem. – Ty tu przyjdziesz. Ben walczył z przyciąganiem swojego Bety, ale było ciężko. – Wyglądam jak twój chłoptaś? Dave skinął głową, swoim gorącym spojrzeniem wędrował po ciele Ben’a. - Do diabła, nie. – Nie ma mowy by Dave wepchnął cokolwiek w tyłek Ben’a. Ten zdziczały uśmiech przekształcił się w diabelski i Ben bał się o siebie. – Mówisz mi, że jesteś prawiczkiem? Ben spojrzał gniewnie na Dave’a nie chcąc odpowiedzieć, ale wiedział, że jego policzki były czerwone. – Wiesz, że istnieje tylko jeden sposób, by to rozstrzygnąć? Dave parsknął, obraz ten ukazywał skrajną pewność siebie. – Jesteś pewien, że chcesz to zrobić? - Oo tak. – Ben uniósł swoją pięść. - Jesteś gotowy na nędzne upokorzenie, które nastąpi po twojej klęsce? – Dave zaśmiał się słysząc niskie warczenie Ben’a. – Uniósł własną pięść. – Gotowy?

64

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Raz, dwa trzy! Cholera. – Ben spojrzał na swoją wyprostowaną dłoń i na oddzielone dwa palce Dave’a i już wiedział, że przegrał pierwszą rundę. – Jeszcze raz. Dave wzruszył ramionami – Jak sobie życzysz; wiedz tylko, że przegrasz. Ben zazgrzytał zębami. Nie ma mowy by przegrał, albo straci coś o wiele cenniejszego. Zacisnął pośladki. – Raz dwa trzy! Hah! Papier bije kamień. – Jeszcze tylko jedna wygrana i jego tyłek będzie bezpieczny. Dave ledwo uniósł pięść. – Ostatni raz. - Raz, dwa, trzy! – Ben patrzył się na swoje rozchylone palce, dreszcz przeszedł mu po plecach. - Kamień bije nożyczki. Zanim mógł zareagować na swoją przegraną Dave już był na nim, jego kły były zanurzone w szyi Ben’a, a Ben zapomniał o wszystkim przez swoją szaleńczą erekcję.

65

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Rozdział Dziewiąty Dave zadrżał od jęku pragnienia wydobytego przez Ben’a. Potrzebował, by jego partner również go oznaczył, by rościł sobie prawa do Dave w taki w sposób, o jakim zawsze marzył. – Ugryź mnie. Uczyń mnie swoim. – Dave ostrożnie zdjął z Ben’a koszulkę. Nie ma mowy by ją uszkodził. Mężczyzna obiecał, że założy ją na zebranie Sfory. Jeśli to nie mówiło o zaangażowaniu, to Dave nie wiedział już co to miałoby być. Szyderstwo będzie bezwzględne i Ben o tym wiedział. Belle będzie miała swój dzień. Ben warknął. Zanurzył kły w nagiej klacie Dave’a. Ból ugryzienia szybko zniknął, gdy Ben wpompował w niego partnerski enzym, którym oznaczył Dave’a swoim na zawsze. Fiut Dave’a stał jak maszt gotowy pomknąć w stronę najlżejszego ruchu, jaki zrobi Ben. Cholera. Ben musi być teraz nagi. Nic innego nie będzie do zaakceptowania. Złapał za tył głowy Ben’a. – Dość Ben. Ben warknął i pogłaskał fiuta Dave’a przez jego bokserki. - Cholera, Ben. Chcesz żebym doszedł ci w dłoni? Poczuł więcej, niż tylko skinienie głową Ben’a. - Do diabła, nie. – Klepnął Ben’a w tyłek. – Ten skarb cały należy do mnie. – Dave odciągnął za włosy głowę Ben’a od swojej klaty. Teraz miał prawo dotykać te piękne, ciemne, jedwabiste włosy. – Jesteś mój Benie Malone. – Zrobił wszystko, by ukryć pojawiające się w oczach łzy. W końcu jesteś mój. Z twarzy Bena uleciało trochę tej dzikiej potrzeby zastąpionej czułością, przez którą Dave prawie przegrał bitwę z łzami. – Twój, kochanie. Na zawsze. Bez podpowiadania Ben rozebrał się, a Dave mógł w pełni spojrzeć na niego bez lęku, że ujrzy pogardę i obrzydzenie w oczach partnera. Ben był poważnie napakowany z kaloryferem i klatą, która błagała o dotyk Dave’a. Gdzieniegdzie jasne blizny szpeciły jego skórę. Blizny, które zauważał, ale nigdy nie zastanawiał się nad tym dwa razy. Skoro już wiedział skąd pochodzą, zapragnął wycałować każdą z osobna. Nie mógłby sprawić, by Ben poczuł się lepiej, ale mógł mu pokazać, że żadna już nie ma znaczenia. Dave podążył wzrokiem na południe i fiut Ben’a podskoczył. Na widok pragnienia swojego partnera, kąciki jego ust uniosły się tworząc głodny uśmiech. 66

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

- Teraz ty. Dave uniósł brwi słysząc rozkaz w głosie Ben’a. Miał przeczucie, bez względu na to co sobie myślał, że w pewnym sensie obaj skończyli będąc „złapanymi”. Ben był zbyt dominujący, by być nieustannym chłoptasiem, a Dave zrobiłby wszystko, by jego partner był szczęśliwy. Ale najpierw najważniejsze sprawy. Mimo wszystko był Betą i wygrał prawo do wzięcia swojego partnera jako pierwszy. Dave zamierzał sprawić, że Ben będzie o niego błagał. Dave zsunął bokserki i kopnął je daleko. Jego erekcja huśtała się, kiedy szedł tyłem do sypialni. – Powiedz, że spakowałeś żel. Ben uniósł brwi. – Oczywiście. Przyjechałem by oznaczyć twój tyłek. Może i nie jestem Skautem, ale wiem co oznacza „być przygotowanym”. Dave wyszczerzył się. – I może któregoś dnia weźmiesz sobie na cel mój tyłek. – Prawie się zaśmiał, kiedy Ben się potknął. – Ale dzisiaj zwycięzca zgarnia cały łup. – Wskazał na łóżko. – Rozłóż się. – Obserwował łóżko i westchnął. – Niczym dziewicza ofiara. Ben warknął, gdy ciężko stąpnął za Dave’em. – Dupek. - Jeszcze nie. Muszę cię najpierw przygotować, pamiętasz? – Dave zatrzepotał rzęsami w stronę Ben’a śmiejąc się z mamrotania mężczyzny. Ben wspiął się na łóżko i położył się na plecach. – Miejmy to już za sobą. – Stan fiuta Ben’a przeczył zrzędliwemu tonowi jego głosu. Był twardy jak skała i wystawał spomiędzy ciemnych loków. - Jesteśmy niecierpliwi? – Dave wpełznął na łóżko, dopóki jego twarz nie zrównała się z penisem Bena. – Gdzie jest żel? Ben sięgnął do nocnego stolika i wyciągnął buteleczkę umieszczając ją obok siebie na poduszce. Jego oddech był szybki i płytki, jego dłonie zaciskały się i rozluźniały po bokach. Tak nie będzie. Ben był tak spięty, że obojętnie co by nie zrobił Dave, to i tak będzie go bolało. Musiał go rozluźnić i właśnie miał na to sposób. Pragnął by jego partner doszedł jak najmocniej, a jeśli sprawi, że Ben odpadnie i tym samym zrelaksuje go, to Dave tak uczyni. Pochylił się i powoli przejechał językiem po całej długości penisa partnera. Syk Bena był jedynym znakiem dla Dave’a, że robi to, co Ben lubi. Jego uda napięły się jeszcze bardziej. Dave dręczył językiem penis mężczyzny, jakby od tego występu zależało jego życie. Zajął się nim z troską i uwielbieniem, dopóki jego partner nie skręcał się pod delikatnymi ruchami jego języka, a on jeszcze nawet nie wziął go w usta. 67

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Sięgnął po buteleczkę żelu i nizauważalnie nawilżył palce, by nie przerwać kontaktu swojego języka z penisem Ben’a. Drażnił dziurkę partnera delikatnymi ruchami mając nadzieję, że przywyknie do dotyku Dave’a. Ustawił się nad penisem Ben’a i po ostatnim liźnięciu wziął go całego do ust. W tym samym czasie ostrożnie pchnął palec wewnątrz Ben’a. - O cholera. – Jęczał Ben. – Oo. Cholera. Jak dobrze. Dave starał się nie uśmiechnąć, gdy jego usta jeździły w górę i w dół po penisie partnera. Palec wysuwał i wsuwał w wejście Ben’a. Poszukał i odnalazł chropowate miejsce wewnątrz niego, co sprawiło, że facet praktycznie unosił się nad łóżkiem. - O Boże, Dave. Ssij mnie kochanie, proszę. – Ben w końcu przestał trzymać pościel i zanurzył dłonie we włosach Dave’a trzymając go, gdy Dave go ssał. Uniósł kolana, potem wyprostował. Jego biodra wiły się, by odsunąć się bądź wziąć więcej z ust i palca Dave’a. Dave nie potrafił powiedzieć co robił, ale ze sposobu w jaki Ben wbijał palce w jego włosy stwierdził, że raczej to drugie. Dave wyciągnął palec z tyłka Bena i wycisnął więcej żelu. Zamierzał dodać drugi palec, rozciągnąć swojego partnera trochę bardziej. Za tym pierwszym razem, gdy weźmie Ben’a swoim penisem, może być niekomfortowo. Wiedział o tym, ale zrobi wszystko co w jego mocy, by Ben o to błagał. I to był pierwszy krok w czynieniu tego zaledwie niekomfortowym, a nie bolesnym. Skoncentrował swoje wysiłki na główce penisa Ben’a, gdy wprowadził w niego dwa palce. Szybkie nabranie powietrza przez Ben’a i napięcie jego ud dało mu znać, że to go paliło, ale Ben nic nie powiedział. On tylko napierał na usta Dave’a. – Ssij go. Spraw bym doszedł. Dave szczęśliwie wyświadczył mu przysługę. Głaskał Ben’a prostatę i ssał jego penisa chętnie doprowadzając faceta do orgazmu. - Jestem blisko. Błagam. Dave podwoił swoje wysiłki zdeterminowany tym, by Ben doznał przyjemności, nawet jeśli branie go spowoduje mu jakiś ból. Ben jęknął, zacisnął dłonie i dochodził w ustach Dave falą za falą słonej, gorzkiej dobroci. Zanim skończył, Dave wsunął trzeci palec i ostrożnie działał nim w swoim zrelaksowanym partnerze. – Przyjemnie to brzmiało. Szeroki uśmiech Ben’a był durnowaty. Miał zamknięte oczy, a wyraz jego twarzy przedstawiał zrelaksowaną błogość. – Oooh, taak. 68

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave zaśmiał się. – Muszę zobaczyć, czy mogę zrobić to ponownie. – Nie miało znaczenia to, że fiut Dave’a go bolał z potrzeby; patrzenie jak jego partner rozpływa się przez niego było warte tego bólu. Uspokajał on wzburzoną potrzebę wewnątrz niego, by ujrzeć jak jego partner dochodzi od przyjemności do zamroczenia. Ben tak gwałtownie skinął głową, że Dave myślał, że odpadnie mu ona z barków. – Tak, proszę, dziękuję. Dave zaśmiał się ponownie i przekręcił palce. – Niedługo cię przelecę. Ben otworzył jedno oko. Machnął słabo w stronę Dave’a. – Możesz próbować. Brzmiał na zbyt zrelaksowanego, by powstrzymać Dave’a. Dave wysunął język i połaskotał nim główkę teraz już wymęczonego penisa jego partnera. – Nie ma żadnej próby. Jedynie działanie. Ben parsknął. – Dzięki ci Yoda za tą wnikliwość. - Staram się. – Dave zgiął palce, dopóki delikatnie nie potarły znowu o prostatę Ben’a. Ben podskoczył. Wziął głęboki oddech. – Zrób to jeszcze raz. Dave wiedział, że jego uśmiech był diabelski, ale naprawdę miał wyjebane. – Z przyjemnością.

Dave mógł mówić, że robił to z przyjemnością, ale Ben znał prawdę. Dave się wstrzymywał, robił wszystko co mógł, by upewnić się, że Ben będzie zadowolony z ich pierwszego razu. Nie okłamałby swojego partnera. Pierwszy palec dawał mu dziwne odczucie, prawie nieprzyjemne. Drugi był jak cierń sprawiając, że spiął się jeszcze zanim Dave wziął go w usta i zaczął ssać go do nieprzytomności. Do czasu gdy trzeci palec znalazł się w jego dziewiczym wejściu, był już tak zrelaksowany, że ledwo poczuł kłucie. Ale teraz czuł. O rany, teraz czuł. Te grzeszne palce głaskały coś wewnątrz niego sprawiając, że jego wyczerpany fiut chciał się podnieść i wyśpiewać znowu Alleluja. Dodając do tego pierwotne pragnienie, by dać swojemu partnerowi orgazm, potrzebę ujrzenia twarzy Dave’a i był gotowy przejść do następnej bazy.

69

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben patrzył jak Dave bierze go jeszcze raz w usta, ssąc fiut Bena, jakby był pieprzoną słomką w ekstra grubym shake’u. Facet chciał zdecydowanie znowu doprowadzić Ben’a do orgazmu. Ben się nie skarżył. Dave mógł ssać jego fiuta tak długo, jak tylko chciał. Ale nigdy, przenigdy nie chciał wiedzieć, jak jego partner się tego nauczył. Mógłby stracić rozum i wściec się na niczego niepodejrzewającego młodziaka. Jego fiut urósł pod sprawnym językiem i ustami jego partnera, aż był tak twardy jak wcześniej. Głaszczące palce Dave’a zwiększyły tempo pieprząc go tak, jak pieprzył on chętne usta Dave’a. Nie istniał już żaden dyskomfort. Zagubiony w oceanie przyjemności zamknął oczy i nie robił nic poza odczuwaniem. Ale wtedy przyjemność nagle ustała. Ben zmarszczył brwi zastanawiając się, co się stało. Ale całe zakłopotanie go opuściło, kiedy usłyszał miękki, gniotący dźwięk. Dave nawilżał swojego penisa przygotowując się na wzięcie Ben’a. - Pozwól mi wejść Ben. – Ben otworzył oczy by ujrzeć pochylającego się nad nim Dave’a, obiema dłońmi trzymał się za łóżko, a jego usta znajdowały się milimetry od ust Ben’a. – Pozwól mi cię przelecieć. Dave wypchnął do przodu biodra, jego penis drażnił wejście Ben’a. Ben pomyślał o tych wszystkich zmarnowanych latach, o całej tej agonii, którą przez niego musiał wycierpieć jego partner i zdecydował, że już nie będzie nawet próbował z tym walczyć. Dave zasłużył na to i wcale nie tylko przez pieprzoną grę Kamień Papier Nożyce. Uśmiechnął się i zrelaksował jak tylko mógł, przyciągając do siebie usta swojego partnera. Musiał go posmakować, wziąć te soczyste usta, zdobyć część jego, tak jak Dave zdobył część Ben’a. W dzikim pocałunku wsunął głęboko język do ust Dave’a, gdy ten wolno wchodził w niego aż do szpiku kości. Jednak delikatnie, nawet gdy Ben go pustoszył. Dave oderwał usta od Ben’a sapiąc ciężko. – Wystarczy. Już jestem, Ben. – Jego wilcze, złote oczy żarzyły się na Ben’a z brutalnym głodem i desperacką potrzebą. – Jestem w tobie. Mógł go poczuć gorącego i pulsującego głęboko wewnątrz. – Wiem. – Przesunął się nieznacznie, nieprzyjemna długość jego partnera w jego tyłku sprawiła, że wzdrygnął się. – Jesteśmy tego pewni? Mam na myśli, było OK z tym całym obciąganiem. Dave wyszczerzył się. – Poczekaj, a zobaczysz prawiczku. – Pochylił się i polizał szybko chętne usta Ben’a. – W ten sposób robi się to cholernie lepsze. - Powiedział facet na górze. 70

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave uniósł arogancko brwi. Ruszył biodrami, jego penis wysunął się prawie całkowicie. Ben czekał aż to, co poczuje, się polepszy. Dave zjechał dłońmi, chwytając go za pośladki i przesunął go nieznacznie. Wsunął się z powrotem, a synek Mary Malone ujrzał Boga. - Jasna cholera! – Ben uniósł ręce i zacisnął dłonie na ramionach Dave’a. Cokolwiek robił Dave, jakkolwiek się ruszał sprawił, że całe ciało Ben’a było rozpalone od przyjemności. - Tutaj, hę? – Dave wysunął się znowu pocierając o punkt wewnątrz Ben’a. Ben zajęczał. – Więcej. Daj mi więcej. Dave umieścił swoje usta na ustach Bena. – Z przyjemnością. I ten duży drań zaczął się ruszać pieprząc Ben’a prosto w materac sprawiając, że Ben widział gwiazdy, które nigdy nie należały do nocnego nieba. I przez cały czas dotykali się ustami zaledwie się całując, wdychając siebie, aż Ben nie mógł powiedzieć, gdzie jeden się zaczynał, a drugi kończył. - Dochodzę. – Sapanie Dave’a było gwałtowne, napięte. Wstrzymywał się czekając na Ben’a. Nie musiał czekać długo. Ben był blisko, naprawdę blisko. – Razem. Dave prawie, że zaszlochał. – Cholera. Teraz? Ben sięgnął w dół i głaskał swojego fiuta w rytmie pchnięć jego kochanka. Mrowiło go w kręgosłupie, wygiął biodra, by spotkać się z pchnięciami Dave’a. Poczuł jak zaczyna przepływać przez niego orgazm i ledwo wyjęczał. – Teraz! Niewiarygodnie było dochodzić mając na sobie usta Dave’a. Dochodzenie z fiutem Dave’a wewnątrz siebie można było zaliczyć do nabożnego przeżycia. Słyszał udręczone chrząkanie swojego partnera. Wiedział, że Dave go wypełniał. Ben dochodził raz za razem, zaciskał się na fiucie Dave’a tym samym sprawiając, że jego orgazm przybrał na sile, gdy Dave ocierał się o jego nowo odkryty punkt szczęścia. Wgryzł się w partnerski znak na klacie Dave’a sprawiając, że ten zawył, gdy jego orgazm się nie kończył, aż Ben pomyślał, że zemdleje z przyjemności. Dave opadł na niego, jego penis nadal pulsował w Benie. – Święty pierdolony.. Ben zaśmiał się na bezdechu. Był spocony, okryty spermą i najszczęśliwszy w życiu. Przytulił swojego partnera i wdychał ich zmieszane zapachy. – Amen.

71

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Dave wtulił się w swojego partnera, prawie wybuchając ze szczęścia. Ben był jego, cały jego. Nikt, ani Steve, ani Rick, ani nawet sama Lwica ich nie rozdzieli. - Więc. Robiłeś to już wcześniej. Ben, z drugiej strony, wręcz przeciwnie. – Chcesz się zabawić w Disney’owskie śledztwo? – I podarował Ben’owi swój najbardziej niewinny szeroki uśmiech. A to zadziałało na niego tak samo, jak na matkę Dave’a. Ben zmarszczył brwi. Otworzył buzię i Dave już wiedział, że zamierzał zadać pytanie, na które odpowiedź mogłaby uśmiercić Dave’a zalewie kilka minut po skonsumowaniu ich partnerstwa. – No więc? - Odmawiam odpowiedzenia z powodu możliwego spopielenia. – Zaciągnął sobie na głowę pościel, by ukryć swoją twarz przed Benem, ale to tylko sprawiło, że kombinacja ich zapachów przybrała na sile. Pod nakryciem nie było żadnego przewiewu, a ich zapachy były mocne. - Cholera. – Ben walnął go w głowę poduszką. – Nie chcę znać szczegółów. Po prostu powiedz mi, że do nikogo nic nie czułeś, dobra? Zjechał nakryciem w dół i patrzył Benowi prosto w oczy, by jego partner wiedział, że jest poważny. – Nigdy nikogo nie kochałem oprócz ciebie. Wiesz o tym. - Ale pieprzyłeś innego faceta. Dave westchnął. – Byłem nastolatkiem. Nabuzowanym hormonami. A mój partner nienawidził mojego widoku. – Wzruszył ramionami. – To było kilka lat temu, jeśli ma to w czymś pomóc. – Wyszczerzył się do Ben’a. – A co z tobą? Ben zacisnął szczękę zanim chrząknął zniesmaczony. – Odmawiam odpowiedzi z powodu możliwego spopielenia. – Opadł na łóżko, zanurzył twarz w poduszkę. – Niech to szlag. Dave byłby wkurwiony, gdyby pozostał w celibacie, ale po spiknięciu się z innymi mężczyznami po to, by zapomnieć o Benie, rozumiał dlaczego Ben chodził na polowanie. – U ciebie to również nie działało, prawda? – Wiedział z doświadczenia jak brudny czuł się po wszystkim. Do diabła, jeśli w każdej chwili ponosił ryzyko stania się alkoholikiem, mogłoby to być wtedy, kiedy potrzebował Ben’a, a zadowalał się innymi. Po chwili jego wilk odmówił dotykania kogokolwiek innego. Żal był prawie przytłaczający.

72

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben odwrócił twarz, dopóki nie byli nos w nos. Wyraz jego twarzy był pełny odległego nieszczęścia. – Nie, nie działało. – Dotknął policzka Dave’a. – Jesteś moją jedyną miłością. – Zmarszczył brwi. – I lepiej, żebym i ja był twoim jedynym, Panie Gejowska Parada. Dave zamrugał. – Park Wodny brzmi świetnie. - Dave. Ostrzeżenie w głosie jego partnera sprawiło, że zsunął się na brzeg łóżka. – Albo możemy uderzyć na Tajfunową Lagunę. Na co tylko masz ochotę. Ben usiadł i skrzywił się. – Ała! Dave w jednej chwili był z powrotem przy jego boku. – Co jest? Zanim się dowiedział leżał już na swoim plecach, Ben siedział na nim okrakiem z triumfującym wyrazem twarzy. – Mam cię. Dave przyciągnął go do siebie w miażdżącym uścisku Tym razem Ben nie zamierzał go odepchnąć. – Taa. Masz mnie.

73

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Epilog - Co to jest do jasnej cholery? Ben wyszczerzył się do swojego Alfy i bawił się brzegiem swojej koszulki ŻonaTrofeum. – Dave mi to dał. - A ty naprawdę chcesz założyć to na zebranie Sfory. – Rick pokręcił głową. – Słyszałem o pantoflarzach, ale to coś dla mnie zupełnie nowego. Ben spiorunował Ricka wzrokiem. – Chcesz żebym przyniósł ci pelerynkę, Czerwony Kapturku? Dzisiejszy wieczór jest trochę chłodny. - Żeby mógł znowu wpaść na babunię? – Luna oparła się o Ricka, jej zielone oczy błyszczały z rozbawienia. – Podoba mi się twoja koszulka, Ben. Otoczył go napływający do niego zapach Dave’a. To go uspokoiło, już tak bardzo nie przejmował się ledwo powstrzymywanym śmiechem Ricka. – Mi też się podoba. - Wnioskuję, że wakacje nieźle minęły? – Belle poruszała brwiami. - Do diabła, tak. – Odpowiadający uśmieszek Bena był przepełniony satysfakcją. – Powiedzmy, że szczyt Kosmicznych Gór został zdecydowanie zdobyty. - Oh, cześć Ben! Jak było w Disney… - Chela, Omega Sfory, zatrzymała się w wejściu biura Ben’a, wzrok miała przyklejony do koszulki Ben’a. – Jasna cholera. Został jedną z Żon ze Stepford. Zanim się obejrzysz będziesz robił krem brulee i zmywał naczynia. Z uśmiechem. Para Alf wybuchła śmiechem. - Mój Boże. – Ted, Zastępca, wszedł za Chelą do gabinetu. – Co on ci do diabła zrobił? – Ted się wyszczerzył. – Pokutujesz? - Taa, od tego się zaczęło. – Ben pogłaskał swoją koszulkę, zapach Dave’a jeszcze raz napłynął do jego nosa. – Ale już nigdy więcej. Rządząca hierarchia Sfory, oprócz Bety, śmiała się z niego w drodze do drzwi. – Do zobaczenia za chwilę Ben. – Ted puścił do niego oczko. – Chyba widziałem jak szedł tędy Dave. Ben nie mógł nic poradzić. Wyprostował się zarabiając kolejny śmiech od swojego Zastępcy, zanim facet zostawił go samego w biurze. Uśmiechał się odkąd wrócili z Disneylandu i nie wydawało mu się, by miał przestać. To było ich pierwsze zebranie Sfory, odkąd wrócili do domu jako oznaczona para. Od tamtej pory Dave był zabiegany opracowując letnie wesele, zajmując się zagadnieniami Sfory, 74

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

gdzie Rick potrzebował go, by mu asystował i załatwiając przeprowadzkę do domku Ben’a. Ben nie chciał się przenieść; uwielbiał widok ze swojego tarasu, a Dave’owi nie zależało na kłóceniu się o to. Chela słyszała, że chatka Dave’a niedługo ma być zwolniona, więc już przygotowywała się na zaklepanie sobie większego miejsca. Jedyną rzeczą jaka psuła jego szczęście było to, że Dave każdego wieczoru padał wykończony na łóżko. Ben nie zdawał sobie sprawy pod jaką presją był jego partner, dopóki nie wrócili do domu. Mężczyzna zajeżdżał siebie, zanim odpadł był ledwo zdolny do zjedzenia posiłku, jaki Ben mu przygotowywał. Niedługo Ben porozmawia sobie o tym z Rickiem. Jeśli będzie musiał to wyciągnie karty Marshalla, bo to bezpośrednio obejmuje zdrowie Dave’a. Potrzebował kogoś, kto pozbędzie się jego stresu. Będą musieli zatrudnić kogoś jako asystenta Dave’a. Ben’a nie interesowało czy byłby to Wilk, człowiek czy cholerny Grizzly, żeby tylko Dave znowu mógł odetchnąć. Do diabła, może Lwica Charlie będzie skłonna przyjąć ofertę. Ta dwójka świetnie się odgadywała i Ben mógłby tolerować to, jak bliska była jego partnerowi. Była prawie tak opiekuńcza wobec Dave’a, jak Ben. - Hej, Ben. Skąd ta mina? Ben przyciągnął swojego uśmiechniętego partnera między nogi i przyjął od niego pocałunek. Rany. Jego partner wiedział jak posługiwać się ustami. – Martwię się o ciebie. Dave zmarszczył brwi i pochylił się. – Czemu? - Jesteś obciążony pacą. Nie chcę byś się za bardzo stresował. – Od czasu powstrzymanej migreny na wakacjach, Dave nie miał kolejnej. Ben nie chciał, by jego partner cierpiał na jakąkolwiek. Wyraz twarzy Dave’a stał się poważny, jak zawsze wtedy, kiedy dyskutuje o naprawdę ważnych sprawach. – To moja praca Ben. - Wiem. Dlatego uważam, że powinniśmy pogadać z Rickiem o zatrudnieniu kogoś jako twojego asystenta. Dave wyglądał na zaskoczonego, ale tylko przez moment. – Oh, do organizowania imprezy. Niezły pomysł. Musielibyśmy też wprowadzić Belle, odkąd restauracja wydaje coraz więcej obiadów na takich imprezach i dlatego też, że musiałaby pracować z osobą, którą byśmy zatrudnili.

75

Dana Marie Bell - Poconos Pack 01 – Finding Forgiveness

Ben skrzywił się. – Do diabła. Chciałem zasugerować Charlie, ale może powinniśmy zamiast niej zatrudnić Grizzly. Dave zachichotał na głos i poklepał Ben’a po tyłku. – Chodź, spóźnimy się na zebranie Sfory. - Taa, taa. – Ben zaczął iść za swoim partnerem do wyjścia, ale stanął jak wryty na widok czegoś białego wystającego z paska jeansów Dave’a. – Co do diabła? Dave puścił mu oczko i wystrzelił jak z procy błyskając za sobą tym małym kawałkiem białego tiulu, ale przedtem Ben wybuchł śmiechem. Ooo tak. Szyderstwo będzie okrutne. Ale jest tego warte.

KONIEC

76